Wednesday, February 18, 2009

နက်နက်လေးမျက်တဲ့ စူးလေးတစ်ချက် (စ/ဆုံး)

နက်နက်လေးမျက်တဲ့ စူးလေးတစ်ချက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

သူမ၏ရှေ့မှာရှိနေသော မှန်ထဲတွင် ပေါ်နေသော သူမ၏ပုံရိပ်က မိစူးပြုံးလျှင်မှန်ထဲက ပုံရိပ်ကလည်းလိုက်၍ပြုံးနေသည်။ မိစူးမှန်ရှေ့မှာရပ်ရင်းက တစ်ချက် ပြုံးလိုက်ပြီး မှန်ထဲတွင်ပေါ်နေသော သူမ၏ပုံရိပ်ကိုသေချာစွာကြည့်လိုက်သည် ။

မိစူးအရပ်က ခပ်မြင့်မြင့်လေး။ မျက်နှာသွယ်သွယ် ကော့ရွှမ်းနက်မှောင် နေသော မျက်တောင် ကြီးများ မကျဉ်းမကျယ်နဖူးနှင့် အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးများ ဖြောင့်စင်းသောနှာတံများအပြင် လေးကိုင်းသဏ္ဍာန်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက နီနီရဲရဲပွင့်အာစ နှင်းဆီငုံလို ဖူးရွ၍နေသည်။ 

ကျော့ရှင်းပြေပြစ်သော လည်တိုင် ဆူဖြိုးတင်းရင်းမို့မောက် နေသောရင်နှစ်မွှာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ဗိုက်သားလေးများနှင့်ဖြောင့်စင်းတောင့်တင်းလွန်းသော သူမ၏ပေါင်တန်ရှည်များသည် အရင်းတုတ်၍အဖျားသွယ်လျက်ရှိသည်။ သေးကျင်သောခါးနှင့်လိုက်လျာစွာကား၍နေသော တင်ပါးကြီးတွေကလည်း အပျိုကြီးမမတို့ပင် ရှုံးလောက်သည်။

သူမကိုယ်သူမကြည့်ကာကျေနပ်သွားသော မိစူးတစ်ယောက် ပြုံးလိုက်မိသည်။

“ မိစူးကတော်တော် လှတာပဲ အရွယ်နဲ့ မလိုက်ဘူး  ”

ဟု မိစူးရပ်နေရာနောက်ဖက်ရှိ ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင် နေသော မမသန်းက မှတ်ချက်ပြုသည်။ ထိုသို့ချီးကြူးသောစကားသံကို ကြားလိုက်ရသဖြင့် မိစူးတစ်ယောက် ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။

မမသန်းတို့အိမ်နှင့် မိစူးတို့အိမ်မှာ တစ်လမ်းထဲတွင်ရှိပြီး မနီးမဝေးလေးဖြစ်သည်။ မမသန်းက အတန်းကြီးပြီး ယခင်ကမိစူးနှင့်အတူ ကျောင်းသွားနေကျဖြစ်သည်။ ခု မမသန်းအိမ်ထောင် ကျသွားသည်မှာ ၆ လခန့်ရှိပြီဖြစ်သည်။

မိစူးကတော့ ဟိုတုန်းကလိုပင် မမသန်း၏ အိမ်သို့တံခါးမရှိဒါးမရှိဝင်ထွက် မြဲပင်ဖြစ်သည်။ မိစူးသည် မမသန်းအနီးသို့တိုးကပ်၍လာပြီးမမသန်းထိုင်နေရာကုတင်စောင်းတွင်ဝင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။

“ မမသန်းကို မေးစရာရှိလို့  ”

“ မေးလေ ”

“ ဟိုလေ လင်မယားတူတူ အိပ်တယ်ဆိုတာ ဘာလဲဟင်  ”

မိစူး၏ အမေးစကားကိုကြားလိုက်ရတော့ မမသန်းက မိစူးရဲ့တစ်ကိုယ်လုံးကို ခြေဆုံးခေါင်းဖျားကြည့်လိုက်ရင်း သူမ၏ စိတ်ထဲမှာ မိစူးက ငါ့ထက်တောင် တောင့်ပါသေးလားလို့ တွေးလိုက်မိပြီး သန်းသန်းတစ်ယောက် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်သွားပြီးတော့မှ သူမရဲ့ဘေးမှာယှဉ်လျက်သား ထိုင်နေတဲ့ မိစူးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုသိမ်းကြုံးပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး မိစူးရဲ့လုံးဝန်းပြည့်ဖြိုးနေတဲ့ နို့ အုံတွေကို ဆုတ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်းက

“ ယောကျာ်းနဲ့အတူနေတယ်ဆိုတာ ဟောသလို နို့တွေကိုသူ့လက်နဲ့ ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်တာကစလို့ လိုးကြတာကိုပြောတာပေါ့ မိစူးရဲ့  ”

“ ဟင့် လိုးတယ်ဟုတ်လား  ”

“ အင်း လိုးတယ်လို့ ခေါ်တာပေါ့  ”

“ လိုးတယ် ဆိုတာဘယ်လို လုပ်ကြတာလဲ  ”

“ ရော့် ခက်ပေါ့မိ စူးရယ် ယောကျာ်းတွေရဲ့လီးဆိုတာနဲ့ တို့မိန်းမတွေရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လိုးသွင်းတာကိုပြောတာ  ”

ဟုဆိုရင်း မိစူးရဲ့ပေါင်ခြ ံနှစ်ဖက် ကြားက အဖုတ်ကလေးကို ထဘီပေါ်ကနေအုပ်ပြီး ထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့ မိစူးမှာကြက်သီးတွေဖြာပြီး တစ်ခါဖူးမှ မခံစားဘူးတဲ့ ခံစားမှုတစ်ရပ်ကို စတင် ခံစားလိုက်ရပါတော့တယ်။

ရင်ထဲကလည်း ကတုန်ကယင်ကြီးနဲ့ တမျိုးပဲ။ ဘယ်လိုအမည်တပ်ရမလဲတောင် မသိတော့လောက်အောင် ပါပဲ။

အဲဒီနေ့ကအိမ် ပြန်ရောက်တော့ တစ်ယောက်ထဲရင်ထဲမှာ ဟာတာတာကြီးဘာလိုနေမှန်း မသိဘူး။ မမသန်းရဲ့ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ပေးတာကိုပဲ အမြဲခံချင် နေတယ်။ တစ်ရက်ခြားလောက်ဆိုသလို မမသန်းရဲ့အိမ်ဖက် ကိုမိစူးတစ်ယောက်ရောက်ဖြစ်သည်။

ရောက်တဲ့အခါ တိုင်းမှာလဲ နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲမှာ တွတ်ထိုးနေမိသည်။

“ မမသန်း အခုလိုကိုင်လိုက်တာ နဲ့တပြိုင် ထဲမိစူးတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေထသွားတယ်၊ အဲဒါ ဘာဖြစ်တာလဲဟင် မမသန်း  ”

“ အဲဒါ အရသာရှိတာလို့ ခေါ်တာပေါ့ ဖီးတက်တာလို့ လဲခေါ်တယ် မိစူးရဲ့  ”

“ ဟယ့် ဟုတ်လဲဟုတ်ဘဲနဲ့  ”

“ ဟုတ်တယ် ဒါတောင်မိန်းမချင်း ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ရုံရှိသေးတာ ယောကျ်ား တစ်ယောက်ရဲ့အကိုင်အ တွယ် ခံလိုက်ရရင်လူတစ်ကိုယ်လုံးလေထဲ မြောက်တက် သွားသလိုခံစားရတယ် '

“ အိုး..ဟုတ်လား  ”

“ အင်းပေါ့ မမယောကျ်ားက မမကိုပွေ့ဖက်ပြီး ပါးလေးတွေကိုနမ်း နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နေပြီး ဟောသလို နို့တွေကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်လိုက်ရင်တော့ တကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ဓာတ်လိုက်သလို တုန်တုန်သွားအောင်ခံစားရတာ  ”

မမသန်းက ပြောရင်းဆိုရင်း မိစူးရဲ့ဘော်လီအင်္ကျီကို လက်ကို လှိုနှိုက်ပြီး တင်းမာနေတဲ့ နို့အုံလေးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပြလိုက်တော့ တကယ်ပါပဲ မိစူးတစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွားလိုက်တာ အာခေါခြောက်လာသလိုလို ရေငတ်သလိုလိုကြီးပဲ မမသန်းကလက်နဲ့လျှိုပြီးကိုင်ရတာကို အားမရလို့လား မသိပါဘူး မိစူးဘော်လီချိ တ်လေးကိုလှမ်းပြီးဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။

“ အိုး မမသန်းကလဲ အဟိ ယားတယ်  ”

တအုံလုံးပေါ်ထွက်လာတဲ့ နို့တစ်ဖက်ကို တခဏလောက် ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက် ကနောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ကာ မိစူးရဲ့ပါးနှစ်ဖက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်တော့ မိစူးကျောလေးကော့တက် သွားရသလိုရင်ထဲက ကလီစာတွေပါခုန်ပေါက်ထွက်ကြတော့မလား ထင်မှတ်ရသည်။ ခံစားရတဲ့ အရသာကလည်းလူတစ်ကိုယ်လုံးနွေးထွေးလှိုက်ဖို စေပြန်သည်။

နို့ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လက်တစ် ဖက်ကလည်းအငြိမ်မနေ။ နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေပြီး ဗိုက်သားချပ်ချပ် လေးကိုဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေပြန်သည်။

အဲဒီကနေထဘီအထက်ဆင်ကြားထဲလက်ထိုးနှိုက်ပြီးဆီးခုံတဝိုက် ကို ပွတ်သသပ်ပေးပြန်တော့

“ အိုး အိုး အဟိ ယား ယားတယ် မမသန်းရယ်  ”

“ အင်းပေါ့ ဒီလိုနမ်းပြီးပွတ်သပ်ပေးတော့ မိစူးအခုခံစားနေရတာထက်တောင် ပိုသေးတယ်၊ အခုဟာကမိန်းမချင်းဆိုတော့ အရသာအပြည့်အဝ မခံစားရဘူးပေါ့။ ကိုကိုမြင့်ရဲ့လက်တွေက ဟောသလို ဟောသလိုပွတ်သပ်ထိုးဆွလိုက်ပြီဆိုရင် ”

“ အီး ဟီး ဟင်းဟင်း အိုး  ”

မမသန်းက ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့လက်ချောင်းတွေကို မိစူးရဲ့အဖုတ်ပေါ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ မွေးညှင်းနုလေးတွေဝိုင်းရံနေတဲ့ စောက်ဖုတ်အကွ ဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို လက်ချောင်းလေးတစ်ချောင်းက ထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့

“ အားဟား ဟားဟား အိုး တစ်မျိုးကြီးပဲ မမသန်းရယ် မိစူးမနေနိုင်တော့ဘူး၊ မမသန်း မိစူး မနေတတ်တော့ဘူး  ”

မိစူး တွန့်လိမ်ရုန်းဖယ်လိုက်ပေမယ့် မမသန်းရဲ့လက်ချောင်းတစ်ချောင်းဟာ မိစူးရဲ့စောက်ခေါင်းထဲကို ပလွတ် ဆိုပြီးဝင်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်ကလေးအတွင်းကလည်း စစ်ကနဲစစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဘာတွေမှန်းမသိဘူး ထွက်ကျလာတာကို ခံစားလိုက်ရတော့ မိစူးအကြောတွေ တောင့်တင်းသွားပြီးသိပ်ကို ထူးကဲတဲ့အရသာတစ်ရပ်ကို ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။

မမသန်းရဲ့လက်ချောင်းလေးဟာ ဝင်ထွက်လှုပ်ရှားမှုမြန်လာသလို မိစူးရဲ့ခံစားမှုအရှိန်အဟုန်ကလည်းမြင့်တက်၍လာသည်။တကိုယ်လုံးအကြောတွေက တရွရွနဲ့ခံစားမှု အထွတ်အထိပ်ရောက်လာတော့ ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုမတ်မတ် မရပ်နိုင်တော့ဘဲ ညွတ် ခွေကျသွားမတတ်ဖြစ်လို့ မမသန်းရဲ့ပခုံးပေါ်မေးတင်ပြီးအားပြုလိုက်ရတဲ့အထိပါပဲ။

“ အား မိစူးထွက် ထွက်ကုန်ပြီ ဘာတွေလဲဟင်  ”

စောက်ဖုတ် အတွင်းထဲက တဖျင်းဖျင်းနဲ့ဖြစ်လာပြီး စစ်ကနဲစစ်ကနဲ အရည်တွေ ထွက်ကျလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မိစူး ဒူးမခိုင်တော့ဘူး။ ညွတ်ကျသွားတယ်။ မမသန်းက အလိုက်သင့်ထိန်းကိုင်ရင်းကုတင်ဆီကို ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ကုတင်တိုင်ကိုအားပြုကိုင်ရင်း မိစူးရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဖါးဖိုထိုးသလိုနိမ့် ချီမြင့်ချီနဲ့ လှိုက်မောနှုံးချိသွားရသလိုဘယ်လိုခံစားမှုမျိုးနဲ့မှမတူတဲ့အရသာထူးကို ပထမဆုံးအကြိမ်ခံစားလိုက်ရတော့သည်။

“ မိစူး  ”

တိုးတိတ်ညင်သာတဲ့ မမသန်းရဲ့ခေါ်သံဟာ ဟိုးအဝေးကနေ လှမ်းခေါ်လိုက်သလို ထင်မှတ်ရသည်။ မဖွင့်ချင်ဖွင့်ချင်နဲ့ မိစူးမျက်လုံးများကိုအသာပင့်ကြည့်လိုက်တော့ မမသန်းရဲ့ပြုံးရွှင်နေတဲ့မျက်နှာကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဘယ်နဲ့လဲ အရသာရှိသွားတယ်မဟုတ်လား။ ဒါတောင်မှ လီးနဲ့ တကယ်မတွေ့ရသေးလို့ လီးနဲ့သာအလိုးခံလိုက်ရရင်မိစူးဆွေမေ့မျိုးမေ့ အရသာထူးကိုဒီထက်ပိုခံစားရမယ် မှတ်ထား  ”

အဲဒီနောက်မှာ တော့မိစူးတစ်ယောက် မိမိဘာသာမိမိတကိုယ်ရေ အရသာဖြောဖျောက်ခြင်းကို စတင်ပြုလုပ်ခဲ့မိပါတော့တယ်။ မိမိဘာသာ မိမိလက်နဲ့ ဒီလောက်တောင်ကောင်းနေရင် ယောကျ်ားတစ်ယောက်ရဲ့လီးဆိုတာနဲ့သာခံလိုက်ရရင်ဆိုသောအတွေးတွေက မိစူးကိုအနေခက်စေခဲ့ပေသည်။

..............................................................

အောင်ဖေ တစ်ယောက် ဒီတစ်ခေါက် ခရီးထွက်တာ ၂ လကျော်လောက်ကြာသွားသည်။ ပြန်လာတော့အောင်ဖေ၏ မယားပါသမီးလေးမိစူးသာအိမ်တွင်ရှိနေသည်။ မိစူးရဲ့အမေခင်ကြည်က မြို့ နှင့်တစ်ည အိပ်ခရီးသွားရသော သူ့အမျိုးတွေရှိရာ ရွာတွင် အကြွေးသွားတောင်းနေသည်။

ဒီတစ်ခေါက် ပြန်လာတော့ မိစူးတစ်ယောက် တော်တော်ပင်ထွားနေချေပြီ။ နို့ကြီးတွေကလည်း အယ်လို့ တင်ဆုံကြီးတွေကလည်းကားလို့ ပိုပြီးတောင့်တင်း ပိုပြီးလှလာသည်။ မိစူးတို့အရွယ်မှာ သွေးသားဆူဖြိုးတဲ့တက်သစ် စအရွယ်ဖြစ်၍တစ်နေ့တစ်ခြား ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်တွေ ထွားမို့ပြည့် တင်းလာသည်မှာ သဘာဝပင်ဖြစ်သည်။

မိစူးရဲ့ဝတ်ပုံစားပုံ ပြောပုံဆိုပုံတွေကလည်း သိသိသာသာ ကြီးပြောင်းလဲလာသည်ကို အောင်ဖေ တွေ့ရသည်။ အိန္ဒြေကြီးတဲ့အပျိုကြီးတွေစတိုင်လ် မျိုးဖြစ်နေသည်။ အောင်ဖေ့ကိုလည်းခပ်တန်းတန်းဖြစ်နေကြောင်းအောင်ဖေသတိထားမိသည်။

မိစူးအသက်နှင့် စာလျှင်ခန္ဓာကိုယ်ကအပျိုကြီးဖားဖားဖြစ်နေချေပြီ။ ပြီးတော့ မိစူးတစ်ယောက် အောင်ဖေ့ကိုကြည့်သော မျက်လုံးရွဲကြီးတွေက အောင်ဖေလို လူတောင်ရင်ခုန်ချင်လာသည်။

မိစူး အမေခင်ကြည်ကအသက် ၃၄ နှစ်ရှိပြီဖြစ်သည်။ လှတုန်းတောင့်တုန်းချောတုန်းပင်ဖြစ်သည်။အောင်ဖေတစ်ယောက် ခရီးထွက်ရတာကြာသဖြင့်အောင့်အီးသီးခံခဲ့ရသမျှကို အိမ်ကျမှ မိန်းမနှင့်အားရပါးရသွန်ပစ်လိုက်မည်ဟုအားခဲထားခဲ့သမျှခုအိမ်ရောက်တော့ ခင်ကြည်ကရှိမနေသဖြင့် အောင်ဖေ တစ်ယောက်စိတ်ပျက်သွားရသည်။

ဒါပေမယ့် ဆန္ဒတွေပြင်းထန်နေလို့ လားတော့မသိ၊ မိစူးကိုကြည့်ရင်း လိုးချင်စိတ်တွေပေါက်သွားသည်။အောင်ဖေ တစ်ယောက်ထမင်းစားသောက်ပြီးတော့ အိပ်ယာထဲဝင်ပြီးမှိန်းနေတဲ့အချိန်မှာပဲ အနားကိုလူတစ်ယောက်ရောက်လာသလို ဖြစ်တာကြောင့် မျက်လုံးကိုဖွင့် ကြည့်လိုက်တော့ မိစူးဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အတွက် အောင်ဖေတစ်ယောက်အံ့သြသွားရပါတယ်။

မိစူးကထဘီရင်လျှားလေးနဲ့ကုတင် ဘေးမှာရပ်ပြီး အောင်ဖေ့ကို ကြည့်နေသည်။ မိစူးတစ်ယောက်မနက်ကကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်နေတုန်း ထွေးအောင်ဖေကခရီးသွားရာက ပြန်ရောက်လာသည်။ သူရေချိုးနေတုန်းထမင်းပွဲပြင်ဆင်ပေးပြီးကျောင်းသွားဖို့ လွယ်အိတ်ကိုကောက်ကိုင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ မိစူးရဲ့စိတ်ထဲကိုလက်တဲ့စမ်းလိုတဲ့ စိတ်ကူးရိုင်းတစ်ခုက ဝင်လာသည်။

အမေကဒီနေ့မနက် မှရွာကိုသွားတာဖြစ်သဖြင့် ၂ ရက်လောက်နေမှပြန်ရောက်မည်။ သူနှင့်ပထွေးအောင်ဖေတို့နှစ်ယောက်ထဲသာ အိမ်မှာရှိနေသည်။ ဒီအချိန်မှာသူ့ကိုသွားစလို့ သူက မမသန်းပြောသလို မိစူးကိုတက်လိုးရင်သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့ တွေးပြီးအသာအရိပ်ခြေကြည့်နေသည်။

အောင်ဖေထမင်းစားပြီး၍ အိပ်ခန်းထဲလည်းဝင်သွားရော မိစူးကသူမကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေအားလုံးကို အတွင်းခံပါမကျန် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးထဘီလေးကို ရင်လျှားပြီးအိပ်ခန်းထဲကို လိုက်ပြီးဝင်သွားသည်။

အောင်ဖေက အိပ်ရာထဲတွင် လှဲနေပြီးမိစူးဝင်လာတာကို သိပုံမရပေ။ ထဘီရင်လျှားလေးနဲ့ ပထွေးရှိနေတဲ့အိပ်ခန်းထဲကို မိစူးတစ်ယောက်တောက်လျှောက်ဝင်သွားသည်။ အိမ်မှာအမေမရှိဘဲ သူမနှင့်ပထွေးနှစ်ယောက်ထဲရှိနေပြန်တာမို့ မိစူးပို၍ရဲတင်းနေသည်။

အရင်ထဲကပထွေးက စ မလိုလိုဘာ လိုလိုနဲ့ တွန့်ဆုတ် ဆုတ်ဖြစ် နေတာမို့မိ စူးကပဲ စပေးလိုက်မယ်လို့စိတ်ကူးပြီးအိပ်ခန်းထဲကိုရောက်လာခဲ့ ခြင်းဖြစ်သည်။ ပထွေးလိုးတာခံရတော့မှာ သေချာသလောက် ရှိနေတာမို့ မိစူး၏ စောက်ပတ်ကြီးသည်ဘာမှပင်မစရသေး၊ ဖောင်းတက်ကာစောက်ရည်ကြည်တွေ စိုရွှဲနေပြီးသွေးသားတွေလဲဆူဝေနိုးထနေပြီဖြစ်သည်။

သူအိပ်နေတဲ့ ကုတင်ဘေးမှာလာရပ်တဲ့ ကျွန်မမိစူးကိုမြင်လိုက်တော့ ပထွေးဖြစ်သွားပုံများမပြောလိုက်ချင်ဘူး။ မျက်လုံးပြူးကြီးနဲ့ကျွန်မကို တအံ့တသြ ကြီးကြည့်လို့ ပါးစပ်ကြီးကလည်း အဟောင်းသားပဲ။

သူ့ရဲ့လီးကြီးဆိုတာကလည်း ငေါက်ကနဲကိုမတ်ထောင်လာလို့ သူ ဝတ်ထားတဲ့ပုဆိုးရဲ့ပေါင်ရင်းခွကြားမှာထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတာ ကိုကျွန်မ မြင်နေရပါတယ်။ ထဘီရင်လျှားလေးနဲ့ကျွန်မ သူ့အနားရောက်လာတာကို ပထွေးကမယုံနိုင်အောင်အံ့သြသွားကြောင်း ကျွန်မရိပ်မိတယ်။ ကျွန်မခပ်ရဲရဲခပ်ကဲကဲလုပ်လိုက်ပုံကလည်းယုံနိုင်စရာမရှိဘူးလေ။

“ ခစ့် ခစ့် ခစ့် ဦးကလဲစိုက် ကြည့်နေလိုက်တာ လူကိုမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ ကျွန်မ မိစူးပါရှင့် ခစ့် ခစ် ခစ်  ”

ပထွေးဖြစ်နေပုံကလည်းရယ်စရာမို့ကျွန်မက ခပ်ဟဟလေးရယ်လိုက်ပြီး ညုတုတုလေးပြောလိုက်တယ်။

“ အော့် အဲ့ မိစူး၊ ဟုတ်တယ့် နင် ကျောင်းမသွားဘူးလား  ”

ပထွေးကပြူးတူးပြဲတဲနဲ့ ပြန်မေးတယ်။

“ ဒီနေ့မသွားဘူး အိပ်ခန်းထဲမှာအသံကြားလို့ ဘာလဲလို့ဝင်ကြည့်တာ ဦးရဲ့  ”

ကျွန်မကပြန်ပြောရင်းပထွေးအိပ်နေတဲ့ ကုတင်ပေါ်တန်းတက်လိုက်တယ်။ ပထွေးလိုးတာခံချင်လို့ သူတစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့အိပ်ခန်းထဲကိုထဘီရင်လျှားနဲ့ဝင်လာတဲ့ကျွန်မ ကုတင်ပေါ်တက်ဖို့လဲ တုန့်နှေးမနေတော့ပါဘူး။

မိစူးတစ်ယောက်ကုတင်ပေါ်လှမ်းတက်လိုက်တော့ အောင်ဖေတစ်ယောက် စိတ်လှုပ်ရှားပြီးအံ့သြနေပေမယ့်မိစူးကတော့မထူးတော့ဘူးဆိုတဲ့စိတ်နဲ့လက်သွက်နေသည်။ အောင်ဖေ၏ဘေးတွင်ထိုင် လိုက်မိသည်နှင့်မိစူးကအောင်ဖေ၏ပုဆိုးကိုဆွဲပြီးချွတ်လိုက်သည်။

မတ်တောင် နေသောလီးကြီးကငေါက်ကနဲ ပေါ်ထွက်လာသည်။ မိစူးကတောင်နေတဲ့လီးကြီးကိုမြင်လိုက်တာနဲ့ နဲနဲလန့်သလိုဖြစ်သွားပြီးမှအရောင်တလက်လက်ထနေသော မျက်လုံးများဖြင့်လီးတန်ကြီးကိုကြည့်၍နေသည်။

အဲဒီနောက်မိစူးသည် လီးတန်ကြီးကိုကြည့်ရင်းစိတ်ညှို့ခံထားရသူပမာ သူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်ကကြွတက်လာပြီး လီးတန်ကြီးကိုမရဲတရဲလာကိုင်သည်။ ဒီလိုကိုင် လိုက်ချိန်မှာပင်မိစူးသည်သူ၏နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုလျှာဖြင့်တစ်ချက်သပ်ပေးမိလိုက်သေးသည်။

“ လီးစုပ်ပါလား  ”

အောင်ဖေ၏သွေးတိုးစမ်းကာပြောလိုက်သောစကားကြောင့်မိစူးရဲ့ကိုယ်လေးတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြီး မမသန်းလီးစုပ်တဲ့အကြောင်းတွေပြေ ထားတာကိုသတိရလိုက်သည်။

“ အင်း စုပ်မယ် စုပ်မယ် အကြီးကြီးပဲနော်  ”

စိတ်ထဲမှာ မိစူးကိုကြည့်ရင်းမချင့်မရဲဖြစ်လာသောအောင်ဖေက မိစူးရဲ့ဆံပင်လေးတွေကိုဆွဲကိုင်ပြီး မိစူးခေါင်းကိုသူ့ပေါင်ကြားထဲမှာနေရာချထားပေးလိုက်သည်။ လီးနားရောက်တော့လီးထိပ်ဒစ်ဖူးကိုမိစူးကလျှာလေးဖြင့်စလျက်ပေးသည်။

ပြီးမှသူမ၏လက်ကလေးတစ်ဖက်ကလီးတန်ကြီးအရင်းကိုကိုင်ထိန်းကာပါးစပ်ကိုဟပြီးငုံစုပ်သည်။ ပြီးတော့လီးတန်ကြီးကိုငုံစုပ်ထားလျက်ကသူမ၏ခေါင်းလေးကိုရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့လုပ်ကာ ကျကျနနကြီးလီးစုပ်နေတော့ရ ာအောင်ဖေမှာရမ္မက်တွေကြွတက်လာပြီးမိစူး၏နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီးပွတ်သည်။စစချင်းတော့ထဘီရင်လျှားပေါ်ကနေကိုင် ခြင်းဖြစ်သည်။

မိစူးရဲ့နို့ကြီးတွေကလည်း တင်းအယ်ပြီးအိထွေးနေတော့ ထဘီရင်လျှားလေးကိုဖြုတ်ချဖို့ ထိုးညှပ်ထားတဲ့အထက်ဆင်စလေးကိုအောင် ဖေကလက်လှမ်းလိုက်တော့ မိစူးကလဲသူ့ထဘီ လေးကိုဖြေချွတ်ပေးဖို့အတွက် သူမရဲ့လက်လေးကလဲညှပ်ထားတဲ့ အထက်ဆင်စ လေးနားရောက်လာပြီးနှစ်ယောက်အတူတူ ထဘီရင်လျှားလေးကိုဖြုတ်ချလိုက်ကြသည်။

ထွက်ပေါ်လာသောနို့ ကြီးများသည်ဖွေးအု၍ လုံးဝန်းမို့တင်းနေတာမို့ အောင်ဖေက သူမ၏နို့တွေကိုကြည့်ကောင်းကောင်းဖြင့်ကြည့်နေသည်။ ချက်ခြင်းလှမ်းပြီးမဆွဲမကိုင်မိဘဲဖြစ်နေသည်။

ဤသည်ကိုမိစူးကအားမလိုအားမရဖြစ်လေဟန်ဖြင့် အောင်ဖေ၏ညာလက်ကိုလှမ်းဆွဲ၍ သူမ၏နို့ပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်သည်။

မိစူးကလီးကိုအားရပါးရစုပ်ပေးနေတာကိုခံရပြီးသူမ၏နို့တွေကိုဆွဲနေရတာက အောင်ဖေ့အတွက်အရသာတွေ့ဖွယ်ဖြစ်နေသည်။ မိစူးကခေါင်းကိုကြွလိုက်နှိမ့်လိုက်လုပ်သည်။လီးကြီးကသူမပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေလေသည်။

အောင်ဖေ၏လီးကြီးကအတော်ပင် ကြီးသည်။ရှည်လဲရှည်သည်။မိစူးကတစ်ချက်တစ်ချက်တွင် လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးပါးစပ်ထဲဝင် အောင်သွင်းယူပြီးစုပ်ပေးနေသည်။

လီးဒစ်ကြီးသည်အာခေါင ်ကိုကျော် ရုံပင်မက လည်ချောင်းထဲထိ ရောက်ရောက်သွားသည်။ အောင်ဖေတစ်ယောက်အသဲခိုက်အောင်ကိုကောင်းနေရသည်။ ပြီးတော့အောင်ဖေက အံတကြိတ်ကြိတ်ဖင်တရှုံ့ရှုံ့တောင် ဖြစ်လို့ခံစားနေရပြီး မယားပါသမီးလေးမိစူးကို တအားလိုးပစ်ချင်နေသည်။

ထို့ကြောင့်လီးစုပ်နေသော မိစူး၏ခေါင်းကို အသာမတင်လိုက်သည် ။သူမပါးစပ်ထဲက လီးတန်ကြီးကထွက်၍လာသည်။ မိစူးစုပ်ပေးထားတာကြောင့် လီးတန်ကြီးတစ်ခုလုံးမှာ တံတွေးတွေစိုရွှဲနေပြီးမာန်တွေလဲ ထကာပြောင် လက်၍နေသည်။

မိစူးကအောင်ဖေကိုကြည့်၍နေသည်။အောင်ဖေကမျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြလိုက်တော့ မိစူးကအလိုက်သင့်လေးပါလာသည်။ ပြေလျော့နေပြီးဖြစ်သောထဘီကိုပင်သူ မကချွတ်ချပစ်လိုက်သည်။

သူ၏ မယားပါသမီးလေး မိစူးကိုယ်လုံးတီးလေးလဲဖြစ်သွားရော အောင်ဖေက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှစွပ်ကျယ် အင်္ကျီကိုမချွတ်သေးဘဲ သူ့ခါးကခြေဖျားအထိလျှောကျနေပြီဖြစ်သောပုဆိုးကို ခြေနှစ်ဖက်ဖင့်ကန် ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။

မိစူးသည်အောင်ဖေ၏ ဘေးတွင်ဝင်၍လှဲလိုက်သည်။ပြီးတော့အောင်ဖေ၏ ကိုယ်ပေါ်မှ စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကိုအသာဆွဲလှန်လိုက်သည်။စွပ်ကျယ်အင်္ကျီလည်ပင်းလောက်လဲရောက်သွားရော အောင်ဖေ၏ရင်ဘတ်ပေါ်ကနို့သီးလေးတွေကိုမိစူးကငုံ၍စို့ပေးသည်။

နို့သီးတစ်ဖက်ကို စို့ရင်းကျန်နေသည့်နို့သီးတစ်ဖက်ကို လဲမိစူးကသူမ၏လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်၍ပေးနေတော့ရာအောင်ဖေတစ်ယောက်တစ်ကိုယ်လုံးဖိန်းရှိန်း၍တက်လာသည်။

ခဏကြာတော့ မိစူးကခေါင်းလေးမော့လာသည်။ အောင်ဖေက သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းရန်ပြင်ဆင်လိုက်သောအချိန်မှာပင်မိစူးသည်သူမ၏နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို ခပ်ဖူးဖူးလေးလုပ်ပြီးအသင့်ကြိုလာသည်။

ပါးစပ်ချင်းထိစပ်မိတော့ မိစူးရဲ့လျှာလေးကထိုးထွက်လာသည်။ ထိုအခိုက်မှာပင် အောင်ဖေကလဲလျှာထုတ် ပြီးမိစူး၏လျှာဖြင့်ထိသည်။အောင်ဖေ၏လက်များကတော့ သူမ၏ နို့အုံထွားထွားအိအိတွေကိုဆုပ်နယ်သည်။မိစူးကအောင်ဖေ၏လီးတန်ကြီးကို လက်တစ်ဖက် နဲ့လှမ်းကိုင်လိုက်သလိုအောင်ဖေ၏လက်တစ်ဖက်ကလဲသူမ၏စောက်ပတ်ကိုနှိုက်သည်။

နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာအားရအောင်စုပ်နမ်းပြီးသွားတော့မိစူးရဲ့ကိုယ်လုံးလေးကိုအောင်ဖေက သူ့ရဲ့ညာဘက်မှာပက်လက်လှန်ချလိုက် ပြီးသူ၏စွပ်ကျယ်ကိုခေါင်းမှနေ၍ချွတ်လိုက်သည်။

ပြီးသည်နှင့် အောင်ဖေသည် မိစူး၏ပေါင်ကိုဆွဲမပြီးသူ၏ခါးပေါ်သို့တင်လိုက်ရာမှမိစူးရှိရာညာဘက်သို့သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကစောင်းလိုက်ပြီးသူမ၏ညာပေါင်ကိုသူ၏ဘယ်ပေါင်ဖြင့်လှမ်းခွချိတ်လိုက်သည်။

မိစူးနှင့်အောင်ဖေတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်ကြားတွေအပ်မိထပ်မိသွားကြချိန်မှာပင် မိစူးရဲ့လက်လေးတစ်ဖက်ကအောင်ဖေ၏လီးတန်ကြီးကိုဆွဲယူပြီးသူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ သွင်းလေ ဦး  ”

အောင်ဖေ၏ နားရွက်နားကို ကပ်လာပြီး မိစူးက တိုးတိုးလေးပြောလာသည်။ အောင်ဖေက မိစူး၏ စောက်ပတ်မှာလီးတပ်ပြီး ပွတ်ဆွဲရန်စဉ်းစားထားသော်လည်း သူ၏မယားပါသမီးချောလေးမိစူးကိုယ်တိုင်ကလီးသွင်းဖို့တိုးတိုးလေးကပ်ပြောလာတော့ အောင်ဖေလည်းအချိန်ဆွဲ မနေတော့ပဲ သူမကိုယ်တိုင်ကိုင်ဆွဲ၍စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ပေးထားသော လီးတန်ကြီးကိုဖိ၍သွင်းလိုက်လေတော့သည်။ လီးကြီးကစောက်ပတ် ထဲသို့တိုး၍ဝင်သွားသည်။

“ အီး အ အင့် ဟင်း  ”

မိစူး၏ စောက်ပတ်ကတော့ဖုထစ်မို့ဖောင်းကြွတက်နေသည်။စောက်ပတ်အုံကလည်းကြီးသည်။ကောင်မလေး၏ ပေါင်းရင်းခွကြားတွင်မာန်ထနေသောဖားခုံညင်းကြီးတစ်ကောင်လိုဖြစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့်မိစူးရဲ့စောက်ခေါင်းကကျဉ်းကျဉ်းလေးဖြစ်သည်။

လီးချောင်းကြီးကသူမ၏စောက်ခေါင်းထဲသို့တဖြည်းဖြည်းတိုးဝင်သွားသည်။

“ အား ကျွတ့် ကျွတ့် ဦးရာ ဟင့် ကျွတ့် ကျွတ်  ”

မိစူးကစုပ်သတ်၍ညီးရင်းကသူမကိုခွထားသောအောင်ဖေ၏ ပေါင်ကို လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လာသည်။

“ စောက်ပတ်ထဲလီးဝင်ရဲ့လားဟင်  ”

အောင်ဖေကလီးတန်ကြီးကိုဖိလိုးသွင်းရင်းမေးလိုက်သည်။

“ အင်း ဝင်တယ် ဝင်တယ် ကျွတ် ကျွတ်  ”

မိစူး၏ပြန်ဖြေသံကမောဟိုက်သံတွေစွက်နေကာ လှုပ်လှုပ်ခတ်ခတ်ဖြစ်နေသည်။ ဖိလိုးချလိုက်သောအောင်ဖေ၏လီးကြီးကတော့ကျဉ်းကျပ်တဲ့ မိစူးစောက်ခေါင်းထဲကို တဆုံးပင်ဝင်၍ သွားပြီးဖြစ်သည်။

ဘာအခုအခံမှမရှိပဲ စောက်ခေါင်းပေါက်ဒိုးယိုပေါက် ပွင့်နေတာမို့မိစူးသူမကိုယ်သူမလက်နဲ့ထိုးပြီးမကြာခဏဖြေသိမ့်နေခဲ့တာလား အလိုးခံဖူးတာလားဆိုတာအောင်ဖေတွေးနေမိသည်။

အောင်ဖေသည်သူ၏စိတ်များကိုထိန်းချုပ်လိုက်ကာဝင်နေသောလီးအရင်းပိုင်း သုံးလေးလက်မလောက် ကို ဆွဲထုတ်ပြန်သွင်းကာ ခပ် ဖြေးဖြေးလုပ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးတော့အောင်ဖေ၏လက်များကမိစူး၏နို့တွေကိုဆွဲ၍နယ်သည်။ပြီးတော့သူမ၏ဖင်သားကြီးတွေကိုလည်း ပွတ်သပ်၍ပေးနေသည်။

တခဏအတွင်းမှာပင်မိစူး၏ စောက်ပတ်ထဲက အရည်များစို၍ ထွက်လာသောကြောင့်ကပ်၍ ညှောင့်သလိုလုပ်ပေးနေသောအောင်ဖေ၏လီးကြီးသည်နွေးကနဲနွေးကနဲဖြစ်နေသည်။

“ ဟင်း ဟင်း လုပ့် လုပ်လေ ဦးရယ် ဟင့်  ”

အချက် ၂ဝ လောက်ခပ် ဖြေးဖြေးညှာင့်သလိုလုပ်ပေးပြီးတဲ့အခါမိစူးကပြောလာသည်။ မိစူးတစ်ယောက်အားမလိုအားမရဖြစ်၍နေသည်။

အောင်ဖေသည်း အားပါးတရဆောင့်၍ လိုးချင်ပေမယ့်လည်းမယားပါသမီးလေးမိစူးကို ကြည်စယ်သောအနေဖြင့်တပေါင်ကျော်တပေါင်ခွအနေအထားနဲ့ပင်အသာအယာဆက်ပြီးခပ်ဖြေးဖြေးညှောင့်ပေးသည်။

ဒါပေမဲ့အောင်ဖေက သူမရဲ့နို့သီးတွေကိုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲသည်။ပြီးတော့လဲ မိစူး၏ဖင်ကြီးတွေကိုခပ်တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်သည်။ ကောင်မလေးပိုပြီးရမ္မက်ထန်လာအောင် လုပ်နေသည်။ ခဏအကြာမှာပင်အောင်ဖေညှောင့်နေသော မိစူးစောက်ပတ်မှာတဆတ်ဆတ် လှုပ်ခါ၍လာသည်။

မိစူး၏စောက်ပတ်ကအောင်ဖေ၏လီးချောင်းကြီးကိုညှစ်ညှစ်ဆွဲလာသည်။ ဖင်ကြီးတွေကိုလဲပို၍ကော့ကာပိုကြမ်းလာသည်။

“ ဟင်း အပေါ်ကတက်လုပ်ပါလား ဦးရယ်  ”

မချင့်မရဲကြီးပြောလာသည်။

“ ဆောင့်စမ်းပါ့ ဟင်း ဟင်း  ”

အငမ်းမရလဲတိုက်တွ န်းလာသည်။ မိစူးတစ်ယောက် ရမက်တွေအရမ်းကို ထန်လာသည်။ ထို့ကြောင့်ပင်အောင်ဖေသည်ခပ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ ဆောင့်လိုးပြီးဆိုကထဲက တဖွတ်ဖွတ် တစွပ်စွပ် အသံတွေမြည်လာတော့သည်။မိစူးတစ်ယောက် ဟင့်ကနဲ ဟင့်ကနဲ အသက်ရှူမှားသံတွေပေါ်လာသည်။

“ ဆောင့်ပေးတာကောင်းလား  ”

“ အင်း ကောင်းတယ်  ”

“ ဒီထက်ပိုပြီးပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပေးရမလား  ”

“ အင်း ဆောင့်လေ  ”

“ နင်ခံနိုင်ပါတယ်နော် ငါ့လီးကအရမ်းကြီးတာ ငါကအဆောင့်လဲကြမ်းတယ်  ”

“ ဟင့် သိပါတယ် ဦးရဲ့ ဆောင့်သာ ဆောင့်ရတယ်  ”

“ ဒီလိုပုံစံ နဲ့အလိုးခံရတာဘယ်လိုနေလဲ  ”

“ မဆိုးပါဘူး ဒါပေမဲ့ အားမရဘူး သိလား  ”

“ အပေါ်ကတက်ခွပြီးလိုးရမလား  ”

“ အင်း အင်း ရတယ်  ”

ကောင်မလေးကြည့်ရသည်မှာသူ့ အပေါ်တက်ခွပြီးလိုးတာကို သဘောကျပုံပင် ဖြစ်သည်။

“ အင်း တက်မယ် ပြီးရင်ဖင်ထောင ်ပြီးကုန်းပေး ဟုတ်လား နောက်ကလိုးတာပေါ့  ”

အောင်ဖေက စီမံကိန်းချလိုက်သည်။

“ ရတယ် ရတယ် ကုန်းပေးမယ် ကဲ လီးထုတ်လိုက် လေ ပြီးတော့အပေါ်တက်  ”

အောင်ဖေကသူမစောက်ပက်ထဲသို့ လိုးထည့်ထားသောလီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။

“ ဟင့် ဦးဟာကြီးကရှည်လဲအရှည်ကြီးပဲ တုတ်လဲတုတ်တယ်  ”

သူ့စောက်ပတ်ထဲကလီးချောင်းရှည်ရှည်ကြီးဆွဲထုတ်တာကို မိစူးကအရသာခံနေသည်။ အောင်ဖေကလည်းကောင်မလေးဒီလိုခံစားရအောင်တမင်လီးတန်ကြီးကို ဖြေးဖြေးချင်းဆွဲထုတ်ယူနေတာဖြစ်သည်။

“ လီးကြီးတာမကြိုက်ဘူးလား  ”

“ ဟွန့် ကြိုက်တာ ပေါ့ ကြိုက်လို့ဦးဆီလာတာ  ”

လီးပြုတ်ထွက်သွားသည်နှင့် အောင်ဖေကအသာငေါက်ကနဲ ထသည်။ မိစူးကလည်းဒူးနှစ်ခုထောင်ပြီးပေါင်တံကြီးနှစ်ခုကို ကားပေးလိုက်သည်။မိစူး၏အဖုတ်ကြီးကပြူး၍ထွက်လာသည်။

“ ဒီလိုမျိုးကြိုက်ရဲ့လားဟင် ဦး ပေါင်ကြီးထောင်ပြီးဆွဲပေးထားရဦးမလား  ”

မိစူး၏စကားကအောင်ဖေကိုအံ့သြပြီးမျက်လုံးပြူးသွားစေသည်။တော်တော်ကိုရင့်သည့်စကားပင်။

“ ဒီလိုပဲခဏနေ နင့်စောက် ပတ်ထဲလီးထိုးသွင်းလိုက်ဦးမယ်။လီးဝင်သွားပြီးမှပေါင်တစ်ချောင်းကို အပေါ်မြှောက်ထောင်ပြီးနောက်တစ် ချောင်းကိုမွေ့ယာပေါ်မှာကွေးပြီးချထား  ”

“ ဒီလောက်တောင်ထနေတဲ့ ကောင်မလေး အားရပါးရကိုလိုးပစ်လိုက်မယ်   ”

ဟုအောင်ဖေက တစ်တစ်ခွခွကြီးပြောပာလိုက်သည်။ ပြောပြီးတာနဲ့ကားထားတဲ့သူ့ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကြားမှာ အောင်ဖေကဝင်ပြီးနေရာယူလိုက်သည်။

“ ပေး ဦးရဲ့လီး ကျွန်မစောက်ပတ်မှာတေ့ပေးမယ် ဖိသာလိုးချနော် သိလား ကျွန်မအဖုတ်က အရည်အပြတ်စိုနေတာ  ”

ကောင်မလေး ရဲတင်းပွင့်လင်းပုံမှာ အောင်ဖေပင်လက ်ဖျားခါယူရသည်။ ပြောလဲပြောသူမလက်ကလဲလှမ်းပြီး အောင်ဖေ၏လီးကြီးကိုဆွဲယူသည်။ပြီးတော့သူမ၏စောက်ပတ်ဝတွင်တေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

အောင်ဖေကလီးကြီးကိုမိစူး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ထိုးသွင်းချလိုက်သောအခါ လီးထိပ်ဖူးကို လက်ချောင်းလေးနဲ့အသာဖိပြီးထိန်းသွင်းပေးလိုက်သည်။ အောင်ဖေ၏လီးကကြီးပြီးမိစူး၏စောက်ခေါင်းကကျဉ်းပေမယ့်စောစောကလိုးထားလို့အရည်တွေက စောက်ပတ်မှာရောလီးမှာပါစိုရွှဲပြီးချောနေတာကြောင့် တင်းတင်းကျပ်ကျပ်စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ပဲ စောက်ပတ်ထဲကိုလီးကြီးကဝင်သွားတော့သည်။

“ အားပါးပါး ဝင်လာပြီ ကောင်းလိုက်တာဦးရာ ကျွန်မစောက်ထဲပြည့်သိပ်သွားတာပဲ ဆောင့်နော ် တအားဆောင့်လိုး သိလား  ”

လီးသွင်းလိုက်တာကို အံလေးကြိတ် အသံတုန်တုန်ရင်ရင်မြည်တမ်းညည်းတွားရင်း ခံနေရာက လီးအဆုံးဝင်သွားတဲ့အခါမှာ တော့ တအားကိုဆောင့်ခိုင်းနေပါတော့သည်။

“ ဆောင့်မှာ ပေါ့ နင့်ပေါင်းတစ်ချောင်းထောင်ပြီးတချောင်းကွေးချပေးဦးလေ ဒါမှဆောင့် လိုးရတာပီပြင်ပြီးနင်လဲကောင်းမှာ  ”

“ အော့် အင်းဟုတ်သားပဲ့ အဲဒီလိုမဟုတ်လား  ”

မိစူးကပေါင်တန်ကြီးကိုထောင်တ င်ပြီးညာပေါင်ကိုတော့မွေ့ယာပေါ်ကွေးချပေးသည်။ အောင်ဖေက ထောင်ပေးထားသောပေါင်လုံးကြီးကိုကျကျနန ထိန်းကိုင်ပြီးသူ့အပေါ်မှာခပ်စော င်းစောင်းလေးဖြစ်အောင် အသာနေရာယူလိုက်သည်။ပြီးတော့တချက်ချင်းခပ်မှန်မှ န်အားပြင်းပြင်းဖြင့်ဆောင့်လိုးသည်။

“ ဘွပ် အားပါးပါး ဦးရယ်  ”

“ ဘွပ် အမလေးနော့် ဟင့်  ”

“ ဘွပ့် ထိတယ် ဟင်း ဟင်း ထိတယ်  ”

“ ဘွပ် ဘွပ် အာအိ ဘွပ် အာ့ အား  ”

အောင်ဖေကသူမ၏ဘိုက်ပေါ်မှာတည့်တည့်တန်းတန်းမဟုတ်ဘဲညာဖက်ခပ်စောင်းစောင်းဖြစ်အောင် နေရာယူပြီးဆောင့်လိုးနေသည်။

ဒီတော့ဆောင့်သွင်းလိုက်သော အောင်ဖေ၏ လီးတန်သည် မိစူး၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဲ့တဲ့မတ်မတ်မဝင်ဘဲ စောက်ပတ်ဘယ်ဖက်ခြမ်းကို ပိနေအောင်ဖိပြီးဝင်နေသည်။ မိစူးအတွက်တစ်မူဆန်းသောအရသာတွေ့စေ၏။

ထိုသို့ဆောင့်လိုးရင်းကအောင်ဖေသည်ခါးကိုဝိုက်၍ကစားပေးတော့ သူ၏ လီးသည်အဖုတ်ကို ထိုးမွှေသလိုဖြစ်နေပြန်သည်။ မိစူးကတော့ကော့ပြန်နေ၏။ အောင်ဖေကလဲ သူ၏ဆောင့်ချက်များတွင်အားကိုထပ်၍ထပ်၍ထည့်ပေးသည်။

ဆောင့်အားတွေပြင်းလာတာကို မိစူးကလဲအသဲခိုက်ကာ သူမ၏ဖင်ကြီးတွေကိုကော့ကော့ပြီးတင်ပေးနေသည်။ အချက်တစ်ရာကျော်မှန်မှန်နဲ့အားပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ မိစူးတစ်ယောက်ပြီးသွားလေသည်။

မိစူးပြီးသွားချိန်တွင် အောင်ဖေက သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ လီးတန်ကြီးကို အဆုံးဖိကပ်ထိုးနှစ်ပေးထားသည်။ မိစူး၏နို့တွေကိုတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံကိုင်ပြီးခပ်ကြမ်းကြမ်းညှစ်နယ်ပေးသည်။

“ ဦးရာ ဦးဆောင့်လိုးတာကောင်းလိုက်တာ ကျွန်မပြီးသွားပြီး။ ဦးမပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား ဖင်ထောင်ချချင်တယ်ဆို ကျွန်မကုန်းပေးမယ်  ”

ခဏကြာတော့ မိစူးပြောသည်။ အောင်ဖေကိုလဲတစ်ချက ်လှမ်း၍နမ်းလိုက်သည်။

“ ဒီလိုမှပေါ့ကွ နင်တော်တော်လိမ်မာတာပဲ ကဲ ဖင်ကုန်းပေး  ”

အောင်ဖေက စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ထားသောလီးကိုဆွဲထုတ်ပြီးသူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှဆင်းပေးလိုက်သည်။

“ ဖင်ချချင် လို့ဖင်ကုန်းခိုင်းတာလားဟင် ဦး  ”

တကယ်တော့အောင်ဖေကသူမကိုဖင်ကုန်းပေးဖို့သာပြောခြင်းဖြစ်သည်။ မိစူးက ဖင်ကုန်းပေးဆိုတာကိုသဘောပေါက်ပြီးမေးလာသည်။

သေချာပါပြီ။ မိစူးတစ်ယောက်သူ့အမေခင်ကြည်နှင့်အောင်ဖေတို့ လိုးတာကို မကြာ ခဏမြင်ဖူးထားတာပင်ဖြစ်မည်။ အောင်ဖေကဖင်ချတာကို ဝါသနာပါပြီးသားဖြစ်သည်။ မိစူးအမေခင်ကြည်ကို အောင်ဖေကမကြာခဏဆိုသလို ဖင်ချနေကျဖြစ်သည်။

မိစူးကိုလဲ အောင်ဖေကစောက်ပတ်ကို အရင်ချပြီးဖင်ပါအလိုးခံဖို့ဆက်ပြီးနှုးနှပ်ကျုံးသွင်းယူမယ်လို့စိတ်ကူးထားသည်။ အခုတော့မယားပါသမီးချောလေးက အစဖေါ်ပြီးမေးလာသဖြင့် အောင်ဖေဝမ်းသာအားရဖြစ်သွားရသည်။

“ နင်ဖင်ကော ခံချင်သလား  ”

အောင်ဖေက မေးချလိုက်သည်။ မေးပြီးမှအပြောရင့်သွားသလားလို့တောင် တွေးမိသည်။

“ အင်း ခံချင်တယ် ဦး ကျွန်မဖင်ကိုချချင် ချရတယ်  ”

အလိုလေးလေး ကောင်မလေးကသူ့ထက်ပင်ပိုရင့်နေပါသေးလားဟု အောင်ဖေအံ့သြသွားသည်။

“ အေး ဖင်ချမယ် ဖင်ကုန်းပေးပေတော့  ”

အောင်ဖေကလဲ အပြတ်ပြောချလိုက်တော့သည်။ မိစူးကပက်လက်အိပ်နေရာက လူးလဲထသည်။ ပြီးတော့ဒူးတုတ်ပြီးဖင်ထောင်ကုန်းပေးသည်။ မိစူးသည်ဖင်သားကြီးတစ်ခုလုံးကိုဖုထစ်တင်းပြီးလုံးကြွလာအောင်ကိုကုန်းပေးထားသည်။

ရှေ့ပိုင်းမှာတော့တံ တောင်ဆစ်နှစ်ခုကိုအားပြုပြီးထောက်ထားသည်။ဒူးနှစ်လုံးကို ခပ်ခွာခွာ လုပ်ထားသဖြင့်တင် ပါးကြီးတွေကကောက် ပြီးဖင်သားသည်ဆွဲဖြဲ စရာမလိုပဲပြဲ၍နေသည်။

အောင်ဖေသည် မိစူး၏ တင်ပါးကြီးနောက်တွင် ဝင်၍နေရာယူလိုက်ရာက အသာလေးကိုယ်ကိုကိုင်းချပြီး ပြဲတဲတဲအာ တာတာဖြစ် နေသောမိစူး၏စအိုပေါက်ထဲသို့လေတစ်ချက်ဖူးကနဲမှုတ်သွင်းပေးလိုက်သည်။အောင်ဖေ၏မယားပါသမီးချောလေးမိစူးသည်ခါးလေးတွန့်တင်ပါးကြီးယမ်းခါလှုပ်ရှားသွားတော့သည်။

“ အို့ ဟင့် ဦးကလဲနော်  ”

ပါးစပ်ကလည်း ညုတုတုလေးပြောသည်။ ဖွေးဥနေသေ ာဖင်သားခြမ်းကြီးနှစ်ခုကြားက စအိုလေးက ပန်းရောင်လေး စူတူတူ အာတာတာဖြစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းအောင်ဖေ၏ စိတ်ထဲတွင် ကလိကလိဖြစ်လာသည့်အပြင်မယားပါသမီးချောလေးမိစူးကိုဖင်ယားအောင်လုပ် ပေးချင်တာကြောင့် အောင်ဖေကသူ့ဖင်ပေါက်လေးကိုလျှာဖြင့်ထိုးရက်ပေးလိုက်သည်။

“ အားပါးပါး ကောင်းလိုက်တာဦးရာ ရက်စမ်းပါ့ ကျွန်မဖင်ပေါက်ကို ကောင်းကောင်းရက်ပေးစမ်းပါ၊ ပြီးရင်ဖင်ထဲလီးသွင်းပြီးတအားလိုးနော်  ”

မိစူးကတော့တကယ့်ကိုကဲနေသည်။ သူမပြောသံဆိုသံတွေကြားရတာနဲ့တင် မိစူးသည် အတော့်ကို ရာဂကြီးကြောင်းသိသာလှသည်။

ထို့ကြောင့်အောင်ဖေလဲ မိစူးတစ်ယောက်စွဲစွဲမက်မက်ရှိသွားအောင်ပညာကုန်သုံး၍ ဖင်ကိုရက်ပေးတော့သည်။ စအိုဝလေးကိုလျှာနဲ့ရက်နေရာကလှာျကိုဆန့်နိုင်သမျှဆန့်ထုတ်ပြီးဖင်ပေါက်ထဲကို ထိုးထည့်ရက်ပေးလိုက်သည်။

သူမ၏ဖင်ထဲသို့လျှာကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြန် ထုတ်လိုက် လုပ်ပြီးဖင်ကို လျှာဖြင့်ထိုးထိုးပေးလိုက်သည်။ မိစူးသည်ကော့ပျ ံ၍နေသည်။ ထို့ပြင်မိစူး၏စောက်ပတ်လေးတဆတ်ဆတ်တုန်လာသည်ကိုပင် ဖင်ထဲသို့လျှာထိုးသွင်းပေးနေသောအောင်ဖေကသတိပြုမိသည်။

အောင်ဖေကမိစူး၏ဖင်ပေါက်ထဲသို့လျှာအဆုံးဝင်အောင်ထိုးသွင်းလိုက်ပြန် ထုတ်လိုက် လိုးပေးနေတာဆိုတော့ အောင်ဖေ၏ပါးစပ်ကသူမ၏ဖင်ကြားထဲတွင်ဖြစ်ပြီးထိကပ်၍နေသည်။ အောင်ဖေ၏မေးစေ့ကမိစူး၏စောက်ပတ်နှင့်ကပ်မိနေသည်။ ထို့ကြောင့်အောင်ဖေသည် မိစူး၏ စောက်ပတ်တုန်လှုပ်တာကို ထိတွေ့သိရှိရသည်။

စောစောက အောင်ဖေကကောင်းကောင်းလိုးပေးထားတာကြောင့် အရည်တွေစိုရွှဲနေသည့်မိစူး၏ စောက်ပတ်သည် အခုဆိုရင်စောက်ရည်ကြည်တချို့တောင်အန်ထွက်ယိုစီးကျနေပြီဖြစ်သည်။

“ ဦးရဲ့ အား ဟင် လိုးပါတော့ ကျွန်မဖင် ပေါက်ထဲကို လီးကြီးထိုးသွင်းပြီးဖင်လိုးပါတော့ အမလေးနော့် ကျွန်မဖင်သိပ်ယားနေပြီရှင့် မနေနိုင်တော့ဘူး ဖင်လိုးခံချင်လှ ပြီ ဦးရေ ကျွန်မဖင်ကိုလိုးပါတော့  ”

မိစူး၏ပါးစပ်က အသာငမ်းငမ်းနဲ့ပြောသံ ထွက်လာလေသည်။အောင်ဖေကလည်းဖင်လိုးချင်နေတော့ လီးကတငေါက်ငေါက်ဖြစ်နေသည်။ခုကောင်မလေးကမနေနိုင်တော့ဘဲဖင်ယားပြီးရွလာပြီမို့ဖင်လိုးဖို့ပြင်ပါတော့သည်။

“ ဦး ရဲ့ အား ဟင်း ဟင်း လိုးပါတော့ ကျွန်မဖင် ပေါက်ထဲကို လီးကြီးထိုးသွင်းပြီးဖင်လိုးပါတော့ ကျွန်မဖင်အရမ်းယားနေပြီ့ ဖင်ခံချင်လှပြီ ဖင်ချပေးပါတော့  ”

“ အိုကေ ဖင်လိုးတော့မယ်  ”

အောင်ဖေကမိစူး၏ဖင်ကို ရက်နေရာကထလိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမ၏ဖင်သားခြမ်းနှစ်ခုကိုပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆွဲဖြဲပြီး စအိုဝပေါ်သို့တံတွေးတစ်ချက်ထွေးချလိုက်သည်။ ဖင်ပေါက်ထဲသို့လီးသွင်းတော့မယ်ဆိုရင်အောင်ဖေ လုပ်နေကျ ဖြစ်သည်။

“ ဖင်ဝမှာလီးတေ့ပေး  ”

ဖင်ဖြဲတံတွေးဆွတ်ပြီးတော့ အောင်ဖေကေပြောပြန်သည်။ မိစူးကလည်းပထွေးခိုင်းတာကိုချက် ချင်းလုပ်သည်။ ညာလက်နောက်ပစ်ပြီးပထွေးရဲ့လီးကိုဆုပ်လိုက်သည်။ရဲရဲတင်းတင်းကိုကိုင် ခြင်းဖြစ်သည်။

အောင်ဖေ၏ လီးသည် မိစူးအတွက်ကြောက်စရာ လန့်စရာရှက်ရွံ့စရာမဟုတ်တော့တာ သိသာသည်။ အောင်ဖေက ချက်ခြင်းလိုးမသွင်းသေးဘဲ လီးထိပ်နဲ့စအိုကို ခပ်ဖိဖိလေးသာလုပ်ပေးနေသည်။ မိစူးကို တမင်ဖင်ယားအောင်လုပ် ပေးနေမှန်းသိသာလှသည်။ မိစူး၏စိတ်ထဲတွင်အရမ်းကို မရိုးမရွဖြစ်နေပြီးဖင်တရှုံ့ရှုံဖြစ်နေသည်။

“ သွင်းလေဦးရဲ့ ကျွန်မဖင်ထ ဲလိုးသွင်းပါတော့ ဒီမှာ တေ့ပေးထားတဲ့ဟာ သွင်းလေ သွင်းစမ်းပါ ဖင်လိုးခံချင်လှပြီဦးရဲ့ ထိုးပါ သွင်း သွင်း  ”

မိစူးတစ်ယောက်အငမ်းမရကိုဖြစ်၍နေသည်။ ဖင်ဝမှာလီးဒစ်ထိပ်ဖူးကြီးတေ့ထားတာကြောင့် ကျွန်မဆိုတဲ့မိစူးဟာကြက်သီးတွေတောင်ထ၍သွားရသည်။ တေ့ပေးပြီးတော့သူ့လီးထိပ်ဖူးကြီးက ဖိဖိလာတယ်။ထိုးသွင်းပြီအထင်နဲ့ကျွန်မဖင်ဝကိုဖွင့် ပေးလိုက်တယ်။

တင်ပါးကိုလဲကောက်ပြီးကော့ပေးလိုက်တယ်။ လီးဒစ်ထိပ်ဖူးက ဖိဖိလာပေမဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို မဝင်ဘူးရှင့်။ ဒီတော့မှပထွေးကလီးကိုဖိမသွင်းသေးဘဲစအိုဝမှာတင်တေ့ဖိနေ ကြောင်းသိရတယ်။ ကျွန်မဖင်ပိုယားပြီး ဖင်လိုးခံချင်စိတ်တွေပြင်းထန်လာအောင်ဆွနေကြောင်းသိသာလှပါတယ်။

အစကတော့ကျွန်မလဲတောင့်ပြီးတင်းခံထားအုံးမလို့ပါဘဲ။ပထွေးကလဲဖင်လိုးချင်နေပြီ ဆိုတော့ သူဘယ်လောက်ကြာကြာကလိပေးနိုင်မလဲကိုလဲစမ်းကြည့်ချင်တာ။

ဒါပေမဲ့မရပါဘူးရှင်။ ကျွန်မကအရမ်းကိုဖင်လိုးခံချင်နေတာဆိုတော့ ဘယ်လိုမှတောင့်မထားနိုင်တော့ဘူး။ဖင်ထဲလီးကိုသွင်းဖို့ ပထွေးကိုပြောလိုက်ရတော့တာပေါ့။ ပထွေးကလဲ ကျွန်မကဒီလိုပြောလာမှာကို စောင့်နေတာ သိသာလှပါတယ်။ ကျွန်မထုတ်ပြောလိုက်တာနဲ့ဖင်ထဲကိုလီးကြီးကိုထိုးသွင်းချလိုက်တော့တာပါဘဲ။

ပထွေးရဲ့လီးကြီးက အရမ်းကိုကြီးတော့ စအိုဝထဲလီးစသွင်းကထဲက နာတော့တာပါပဲ။ပထွေးရဲ့လီးက သိပ်ကြီးသိပ်တုတ်တာမို့အတော့ကိုနာပါတယ်။

ဖင်လိုးခံတဲ့အခါ နာတာကိုကဘဲ ထူးခြားကြမ်းတမ်းတဲ့ အရသာမဟုတ်ပါလား။ ဖင်ထဲကို လီးဝင်လာလို့အောင့်ပြီးကျိမ်းစပ်နာကျင် လှပေမဲ့တစ်ကိုယ်လုံး ပူထူဖိန်းရှိန်းပြီးတကိုယ်လုံးလဲ ဆတ်ဆတ်တုန်ခါသွားပါတယ်။

“ အာ့ နာတယ် နာလိုက်တာ ဦးရယ် ဟင့် သေပါပြီ့ ကျွတ် ကျွတ့် အား အား  ”

ကျွန်မဟာနာလို့ အော်ဟစ်ညီးတွားမိပါတယ်။ တကယ်တော့ဖင်လိုးခံတဲ့အခါ နာနာကျင်ကျင်နဲ့ အော်ရဟစ်ရတာကိုကအရသာတစ်မျိုးပါ။ ဖင်ပေါက်ထဲလီးထိုးသွင်းတယ်ဆိုတာနဲ့ပြင်းပြတဲ့နာကျင်မှုနဲ့အတူကြမ်းရှထန်ပြင်းတဲ့ ကာမအရသာကလဲ တစ်ပြိုင်တည်းခံစားရတာမို့ ကျွန်မဟာနာလို့ (အရသာရှိရှိနဲ့) အော်ဟစ်ညီးတွားရင်းဖင်ကြီးကို ကော့ထောင် နိုင်သမျှ ကော့ထောင် ပေးပါတယ်။ လီးကို ကိုင်ထားတဲ့လက်လွှတ်လိုက်ပေမဲ့ ဘေးနားကအသာလေးဖေးထိန်းပြီး လီးဝင်လမ်းကြောင်းကောင်းမွန်အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးလိုက်သေးတယ်။

“ အရမ်း နာနေသလားမိစူး  ”

သူကမေးတယ် မေးရင်း မေးရင်းနဲ့ကျွန်မဖင်ကို လက်ဝါးနဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်ရိုက်တယ်။ လီးကိုတော့ ဆက်သွင်းနေတုံးပင်ဖြစ်သည်။

ဒီလိုအမေးခံရဖင်ရိုက်ခံရတာတွေကနာ ကြင်မှုရောနှောထားတဲ့ ဖင်လိုးခံရတဲ့ အရသာကို ခံစားနေရတဲ့ကျွန်မအတွက် အရသာပိုရှိစေတာကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

“ နာတာပေါ့လို့ ဦးရဲ့လီးကြီးကအကြီးကြီးပဲဟာကို  ”

“ လီးကြီးတော့ ပိုနာပေမယ့် ပိုလဲကောင်းတယ် မဟုတ်လား  ”

“ အင့် အင်း အား ကျွတ် ကျွတ့် နာတယ့် နာတယ်  ”

မေးမေးသွင်းသွင်းလုပ်နေတာဆိုတော့ကျွန်မဟာလဲဖြေးဖြေးညည်းညည်းနဲ့ဘဲပေါ့။ သူ့ရဲ့လီးကြီးကကြီးလဲကြီးရှည်လဲရှည်ဆိုတော့ထိုးသွင်းနေလိုက်တာ ကျွန်မ စအို ပေါက်တင်းကြပ်ပြဲလန်နေတာပါပဲ ။ တအိအိဝင် နေတဲ့လီးကြီးကလဲဆုံးပဲဆုံးပါတော့မလားလိုတောင့်ထင်နေရသည်။

နောက်ဆုံးတော့သူ့လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးဟာကျွန်မဖင်ထဲ အဆုံးဝင်လာပါလေရော။ သူ့ဂွေးအုကြီးကကျွန်မစောက်ပတ်ကိုလာထိတော့ဖင်ပါက်ထဲလီးအဆုံးဝင်အောင် သွင်းလိုက်နိုင်ပြီဆိုတာ သိသာလှပါတယ်။

နာတာကလဲအရမ်းပင်ဖြစ်ပြီးအရသာရှိတာကလဲအပြည့်ပင်ဖြစ်ပါတော့တယ်ရှင်။ သူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကကျွန်မရဲ့ဖင်ထဲကိုတစ်ဆုံးဝင်နေပြီးခဏအကြာမှာ ဘဲသူကလီးတန်ကြီးကို ခပ်ဖြေးဖြေးဘဲဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ကျွန်မရဲ့ပါးစပ်က

“  အ အ အီး  ”

လို့အသံတေ ွထွက်ပြီးကျွန်မရဲ့ဖင်ကြီးဟာသူ့လီးကြီးနောက်ကိုပါသွားရပါတယ်။ သူကလီးတန်ကြီးကိုတစ်ဝက် မရှိတရှိလောက်ဆွဲထုတ်ပြီးတစ်ခါပြန် သွင်းပြီးတခါဖြေးဖြေးဆွဲထုတ်ပါတယ်။

ကျွန်မအကျင့်မရှိသေးတာကြောင့် သူကကျွန်မကို ညှာညှာတာတာနဲ့ ဖင်လိုးပေးနေတယ်ဆိုတာ ကျွန်မရိပ်မိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ခဏအကြာမှာဘဲသူကသူ့ရဲ့လီးတန်ကြီးကိုခပ်သွက်သွက်ထုတ် ချီသွင်းချီနဲ့ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုးပါတော့တယ်။

“ အမလေး့ အား့ ကျွတ် ကျွတ် ဦးရယ် ဦးရယ့် ဟင် ဟင်း ”

“ ဖွတ် ဘွတ် ဖွပ်  ”

“ အီး ဟင်း  ”

လီးတန်ကြီးတစ်ဝက်လောက်နှင့်ပင် ဆာင့်ဆောင့်ပြီးလိုးလိုက်တာ အချက် ၅ဝ လောက်လိုးပြီးတဲ့ အခါမှာ တော့ ကျွန်မရဲ့ရှေ့စောက်ဖုတ်လေးဟာကျင်ကနဲတင်းကနဲစစ်ကနဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန်ဖြစ်လာပြီး

“ အမလေး ဦး အား ဦးရယ် အမလေး ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ  ”

ဆိုပြီးကျွန်မဟာဖင်လိုးခံပြီးတစ်ချီပြီးသွားရပါတော့တယ်ရှင့် ။

..................................................................................

မိစူးတစ်ယောက် မမသန်းရဲ့ အိမ်ရှေ့ရောက်လို့အိမ်ထဲကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မမသန်းရဲ့ အရိပ်အယောင်ကို မမြင်။ ဘယ်များသွားနေသည်မသိ။ဝင်းတံခါးကြီးကလည်းပွင့်လို့ နောက်ပြီးအိမ်တံခါးကလည်းဟောင်းလောင်း။

ဟင်း မမသန်းမီးဖိုထဲမှာနဲ့တူတယ် လို့တွေးရင်းမိစူးအိမ်ထဲကို ဝင်လိုက်တယ်။ လာနေကျအိမ်မို့အထူးအသံပေးမနေတော့ဘဲ မီးဖိုထဲကိုတခါထဲတန်းဝင်သွားမိသည်။ မီးဖိုထဲရောက်ပြန်တော့လဲမမသန်းကိုမတွေ့ ၊ အိမ်ရှေ့ခန်းကိုပြန်ထွက်လာတဲ့အခါမှာတော့ မမသန်းတို့အိပ်တဲ့ အိပ်ခန်းထဲက အသံတွေ ထွက်လာတာနဲ့တံခါးကိုအသာတွန်းကြည့်လိုက်သည်။

အသာအယာပင်တံခါးကပွင့်သွားသည်။ မိစူးက ခေါင်းပြူပြီးအထဲကိုကြည့်လိုက်တော့ မိစူးမျက်လုံးတွေတောက် ပြောင်၍ သွားရသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာတော့ မမသန်းနဲ့သူ့ယောကျ်ား ကိုကိုတင်တို့နှစ်ယောက်သားအဝတ်အစားတွေမရှိကြဘဲကုတင်ပေါ်မှာ လိုးနေကြသည်။ အပြင်မှာမိုးကလဲတစိမ့်စိမ့်ဖြစ်နေသည်။

“ ဗြစ့် ဗျစ့် အား အီး ကျွတ့် ကျွတ့် နာ့ နာတယ့် ကိုကို နာတယ်  ”

ကိုကိုတင်ရဲ့ရှည်လျားတုတ်ခိုင်တဲ့လီးကြီး တဝက်မျှဝင်သွားတဲ့အခါ မမသန်းကနာရှာလို့ထင်ပါရဲ့ဘယ်ညာခါယမ်းနေသည်။

မမသန်းရဲ့နဖူးဆံစပ်နဲ့နှာသီးဖျားလေးမှာ ချွေးလေးတွေစို့၍ သီးလာတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။ ကိုကိုတင် က အလိုက်သင့်ပင် သူမအပေါ်ဝမ်းလျားမှောက်ချလိုက်ပြီးသူမရဲ့တဆတ်ဆတ် တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကိုဖိကပ်စုပ်ယူလိုက်ရင်းပြည့်တင်းမာခဲနေသော သူမရဲ့နို့အုံ ကို လက်တဖက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

နောက်ပြီးသူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်ဝမ်းပြင်းသားရှပ်ရှပ်လေးကိုအသာအယာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ခဏအကြာမှာတော့မမသန်းသည်တွန့်လိမ်နေတာတေ ွပျောက်သွားပြီးကိုကိုတင်ကိုတောင်မှ ပြန်ပြီးနမ်းလာတဲ့အခါမှာတော့ ကိုကိုတင်က သူမရဲ့ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကိုင် အားပြုပြီး တချက်ခပ် ပြင်းပြင်းလေးဖိသိပ်လိုက်ပြန်သည် ။

“ ဗြိ ဖောက် အား ဟင့် ဟင်း  ”

အဲဒီအသံသည်တိတ်ဆိတ်သော အခန်းလေးထဲတွင် ဗုံးပေါက်ကွဲသလိုဖြစ်သွားပြီး မိစူးရဲ့ရင်ထဲမှာလဲဒိန်းကနဲဖြစ်သွားသည်။

“ အီး နာလိုက်တာ ကိုကိုရယ်  ”

မမသန်းတယောက်ဘာတွေပဲ ညုနေညုနေ ကိုကိုတင်ကတော့တဆုံးဝင်နေသောသူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။

“ ပြွတ် ဖွတ် အား ဟင်း ဖွတ် ပြွတ်  ”

မမသန်းကလဲပက်လက် ခံနေရာကနေ သူ့ရဲ့စောက်ပတ်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီးအားရပါးရမြှေက် ပြီးပေးနေသည်။ ကြည့်နေသောမိစူး၏ ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းအနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာအထိဝင်ရောက်စူးနစ်နေသောကာမရာဂဆူးသည်မမသန်းတို့နှစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရပါမှမျက်ကနဲဖြစ်ပြီးရမ္မက်လှိုင်းတွေ တကိုယ်လုံးဖြာ၍သွားရတော့သည်။

မိစူး၏ လက်နှစ်ဖက်ကသူမ၏ တင်းရင်းနေသောနို့ အုံနှစ်လုံးပေါ်သို့ရောက်၍ လာပြီးသူမဘာသာဆုပ်သည်နယ်သည်။ ပြီးတော့ပေါင် လေးနှစ်ဖက်ကိုကွတတလေးကား၍သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့လက်ကိုထည့်ကာစောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်၍ကိုင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ဆုပ်သည်နယ်သည်။

မိစူး၏စောက်ဖုတ်ကြီးပင်ဖောင်းကား၍နေချေပြီ။ မမသန်းကိုလိုးနေသောသူမ၏ ယောကျ်ားကိုကိုတင်ကလည်းမမသန်း၏နို့နှစ်လုံးကိုအားရပါးရစို့၍ ခပ်သွက်သွက်ပင်ဆောင့်၍လိုးနေသည်။

မိမိဘာသာဆန္ဒတွေကိုဖြေဖျောက်၍ပွတ်သပ်နေသောမိစူးသည်တဖြေးဖြေအားမရနိုင်ဖြစ်၍လာသည်။ မိစူးသည်မမသန်းတို့၏အိပ်ခန်းဝ၌ပင်လျှင်သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်အစားအားလုံးကိုချွတ်လိုက်သည်။

သူမ၏အကြည့်က မမသန်းတို့လိုးနေတဲ့ဆီမှာ ရှိနေသည်။ မမသန်း၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ သွင်းချီထုတ်ချီဖြင့်လုပ်နေသော ကိုကိုတင်၏လီးတန်ကြီးသည်မမသန်း၏ စောက်ခေါင်းထဲမှထွက်၍လာသော စောက်ရည်ကြည်များကြောင့်မာတောင်နေရသည့်အထဲပြောင်လက်၍ပင်နေသည်။

အကြောပြိုင်းပြိုင်းထ၍မာန်တက်နေသောကိုကိုတင်၏လီးတန်ကြီးကမမသန်း၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူကြီးတွေကြားသို့ အရည်တရွှဲရွှဲပြောင်ပြောင်တလက်လက်ဖြင့် ဝင်၍နေသည်မှာရင်ခုန်ဖွယ်ရာကောင်းလှသည်။

ကော့၍ကာ့၍ပေးနေသောမမသန်း၏စောက်ဖုတ်ကြီးကလိုးနေသောကိုကိုတင်၏လီးတန်ကြီးနောက်သို့လိုက်၍လိုက်၍ မိစူးသည်သူမ၏ဖောင်းကား၍စောက်ရည်တွေစိမ့်၍ထွက်နေပြီဖြစ်သောစောက်ပတ်ထဲသို့သူ၏လက်ခလယ်လက်ချောင်းကိုထိုးထဲ့ကာထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်၍လိုးပေးသည်။

စောစောကလီးတန်ကြီးကိုတဝက်သာသာမှဖြင့် သာထုတ်ချီ သွင်းချီလိုးပေးနေသော ကိုကိုတင်သည်သူ၏လီးတန်ကြီးကို မမသန်း၏စောက်ပတ်ထဲမှတဆုံးနီးပါးထုတ်၍ အားကုန်ဆောင့်၍လိုးတော့သည်။

မိစူးကလဲသူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ထိုးသွင်းထားသောလက်ချောင်းကိုခပ်သွက်သွက်ကြီးပင် ထုတ်ချီသွင်းချီဖြင့်အားပါးတရဆောင့်၍ဆာင့်၍လုပ်လာသည်။

မိစူး၏မျက်လုံးလေးများသည်ပင်မှေးကနဲမှေးကနဲဖြစ်၍လာရသည်။ ဒီအချိန်မှာပင်ရမ္မက်စိတ်များပြင်းထန်လာကာ အားမရနိုင်ဖြစ်၍လာရသော ကိုကိုတင်က

“ သန်း ကုန်းပေးပါလားကွာ ကိုကိုဆောင့်ရတာ အားမရလို့ပါ  ”

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း ဒီအတိုင်းပဲလုပ် မကုန်းချင်ဘူး ဟင့်  ”

ကိုကိုတင် ကလဲသန်းသန်းအကြိုက်ဘဲ လိုက်ကာ ဒီအတိုင်းပင်ဆက်၍လိုးသည်။ မိစူးတစ်ယောက်အခန်းထဲသို့ဝင် ကာသူတို့နားရောက်သွားသည်။

“ ဟင် မိစူး  ”

“ ဟင်  ”

“ လာ ဦး သမီးဖင်ကုန်းပေးမယ် လာလိုးချည်  ”

မိစူးကကုတင်ပေါ်ရှိသန်းသန်းပက်လက်လှန်အလိုးခံနေသောနေရာဘေးသို့အမြန် တက်လိုက်ကာ ပဆစ်ထုတ်ထိုငျ၍ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။

သန်းသန်းနှင့်ကိုကိုတင်ရသည်မှာ ၈ လခန့်ရှိပြီးကိုကိုတင်ကသန်းသန်းကိုအားပါးတရလိုးခဲ့ဖူးပြီ။ ခုမိစူးကို ကိုကိုတင် ကတခါမှမလိုးဘူးသေးတော့ အသစ်ဖက်သို့ပါတက်သည့် ယောကျ်ားသဘာဝအတိုင်း ကိုကိုတင်၏အာရုံကရောက်သွားသည်။ပြီးတော့အရင်ထဲကမိစူးကိုကြည့် ပြီးကိုကိုတင်ကပစ်မှားနေတာဖြစ်သည်။

လိုးချင်နေမိသည်။ ခုလဲ ဖင်ကုန်းထားသော မိစူး၏ဖင်ကြီးမှာတင်းပြောင်ဖြူ ဖွေး၍ လုံးတက်ကာ ကားနေပြီးသူမ၏နောက်သို့စူထွက်နေသောစောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုမှာ တင်းဖောင်း၍ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကြားတွင်စောက်ရည်လေးများစိုထွက်နေသည်။

ကိုကိုတင် သည်သူ၏ လီးတန်ကြီးကိုမမသန်း၏ စောက်ပတ်ထဲမှဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။ သန်းသန်းတစ်ယောက်မျက်ရည်လေးတွေစို့ထွက်လာသည်။

ပြီးတော့ကိုကိုတင်ကတဆတ် ဆတ်တငေါက်ငေါက်ဖြစ် နေသော သူ၏ မာကြောပြီးပြောင်လက်နေသောလီးတန်ကြီးကို မိစူး၏နောက်သို့အတော်ပင်စူထွက်နေသောစောက်ရည်လေးများစီးကျ၍ထွက်နေသည့်စောက်ပတ်ဝသို့တေ့ကာ တခါတည်းဆောင့်၍လိုးသွင်းလိုက်ပါတော့သည်။


........................................💚💛💖💝💙........................................

ပြီးပါပြီ။



အဲဒါကြီးကိုချစ်တာ (စ/ဆုံး)

အဲဒါကြီးကိုချစ်တာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ။

မအေးကြည် .. မခါတွန် နှင့် ဒေါ်တင်စိန်တို့လောက် ကိုပွကြီး အကြောင်း ကို မည်သူမှ မသိနိုင်ချေ ... ကိုပွကြီး..တစ်ဈေးလုံးကို ငွေတိုးပေးစားနေသူ နေ့ပြန်တိုးပေးစားနေသူ ဟုသာ အပေါ်ယံမြင်ကြမည်ဖြစ်ပါသည်။ 

တကယ်တမ်း ကိုပွကြီး အကြောင်း သိသူတွေကကိုပွကြီးထံမှ နှီးတစ်ပင်အပ်တစ်ဖျားပင် မငှားကြပေ။ အထူးသဖြင့် မတင်စိန်ခံခဲ့ရသော ပြဿနာကိုကြည့်လျှင် ကိုပွကြီးပေးသော ငွေတိုးက "ဘဝ" ကိုငှားစားခြင်းဖြစ်နေ၏။ 

တစ်ချိန်က ဆူဖြိုးစ တစ်ခါ ခါး၊ တင်၊ ရင်၊ အချိုးကျနေသာ အသက် (၄၀) အရွယ် ဒေါ်တင်စိန်ခမျာ ခါးချိလေး ဖြစ်နေရှာပြီ။ မကြာခဏ ကလေးဖျက်ချရသောဒဏ်ကြောင့် လည်ပင်းလေးလည်း ဝေသာလီဗျိုင်းမလေးနှယ် ရှည်ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။ ပုခုံးတွေကျုံ့ကာ တင်ပါး တွေ ရှူးဆင်းသွားကြ၏။ ထူးထူးကဲကဲ နို့ကြီးနှစ်လုံးသာ တုံတုံအိအိကြီး ကျန်နေရစ် လေသည်။ အေအိုင်ဒီအက်(စ်) ရောဂါသတိထားဟူ ဈေးရှေ့တွင်ဆိုင်းဘုတ် လာစိုက်သောနေ့က ကိုပွကြီးအတွက်ကွဟု ဓာတ်သိတွေကဆို၏။

ပွကြီး ကလည်း (၅၀)အတွင်းသာ ချဉ်းနင်းဝင်လာသည် မာန်ထနေသော မျက်နှာကြီးက ဆယ့်နှစ်ရာသီ စိုပြေနေဆဲပင် ... ဦးပွကြီး စိတ်ဝင်စားသော ဂျိုင်းမွှေးရှည်မလေး"ပိုးဥ"ကိုတော့ ဦးပွကြီး ကအတည်ယူမည်ဟု ကြွေးကြော်လေသည်။ ပိုးဥအဖွား.. ဖွားစိန်ကလည်း အထည်ဟောင်းရောင်းနေတဲ့ ဘဝထက် ပွကြီးပွဲရုံ ခန့်ခန့်ကြီးထိုင်နေရမည့် အရေးကိုတွေးကာ သဘောတူပြီး ဖြစ်၏။ 

လောကကြီးသည် စက်ဆုတ်ရွံရှာ စရာ လူတွေနေသော ပတ်ဝန်းကျင်၌ စက်ဆုတ်ရွံရှာစရာ တကယ်ကောင်း၏။ သီလသမာဓိပြည့်ဝသော လူများ ပတ်ဝန်းကျင်၌မူ အညှီအဟောက် ကင်းစင်ကာ အလွန်အေးမြငြိမ်းချမ်းလှစွာ၏။ "ပိုးဥ" သည် အေးမြငြိမ်းချမ်းသော ပတ်ဝန်းကျင်၌သာနေလိုသူ ဖြစ်သည်။ 

ထို့ကြောင့် ဈေးအတွင်းရှိ ဈေးမိသားစုများ ဘုံကထိန်ပွဲဖြစ်ဖြစ် ၊ သင်္ကြန်ပွဲဖြစ်ဖြစ် ပိုးဥ အမြဲပင် ရှေ့တန်းကပါသည်။ ပြောစရာရှိသည်က ပိုးဥ ၌ ထူးထူးဆန်းဆန်း ကာလသားတွေသတိထားမိ သော အရာမှာ ]ဂျိုင်းမွှေး" ရှည်ရှည်လေးတွေပဲဖြစ်သည်။ ဦးပွကြီးကိုယ်တိုင်ပင် ပိုဥ နှင့် ကားပေါ်တွင် တစ်ခါဆုံခဲ့မိပြီး ထိုဂျိုင်းမွှေးများကိုမြင်၍ ပိုးဥကိုစိတ်ဝင်စားခဲ့ လေသည်။ 

ပိုးဥ ကလည်း မဲမှောင်နီကျင်သော သူမ၏ ဂျိုင်းမွှေးလေးများကို တယုတယ မွေးထားခဲ့သည်။ ဖွားမြက ပိုးဥ နှင့် မြေးအဖွားနှစ်ယောက်ထဲဆိုကြတိုင်း ပိုးဥ မိဘ နှစ်ပါးအကြောင်း ဇာတ်စုံခင်းကျင်းပြောဆိုပြလေ့ရှိလေသည်။

" ညီးအမေ မယ်မှုံက ကတုံးမအေ့.." 

" ငယ်နံမယ်လား အဖွား.." 

" ဘယ်ကလာ..ငယ်နံမယ်ကမှာလဲ အေရယ်.. သူ့မှာအရွယ်ရောက်ပြီး အမွှေးအတောင် မစုံလင်လို့အတွင်းသိ အစင်းသိတွေက ကတုံးမလို့ ခေါ်တာဟဲ့." 

" ဟင်..အမေက..အမွှေးမစုံဘူး.. ဟလား" 

" ဟုတ်ပတော်.. အစကတည်းက ညည်းအမေနဲ့ ကျုပ်သားကို သဘောတူကြတာမဟုတ်ဘူး" 

" ညီးအမေ ညီးကိုလည်းမွေးရော .. "ကတုံးမ" ဆိုတာ လူတွေသိကုန်တော့ .. ညီးအဖေက ရှက်သတဲ့လေ.. မိန်းမ အမွှေးမပေါက်တာ အဆန်းလားတဲ့ပေါ့.. ဝိုင်းပြောကြပေမယ့် ဘသားချောက ဘယ်အချိန်ကတည်းကစိတ်ပျက်နေမှန်းမှ မသိတာ .. ပျောက်ချင်းမလှ ပျောက်သွားလိုက်တာ.. ခုထိပဲ.အံ့ရော.." 

" ဟင် အဖေကလဲ. အမွှေးမပေါက်တာ အစတည်းက သူမသိဘူးလား.. ဖွားမြရယ်.." 

" ဟဲ့..သမီးရည်းစားတုန်းကတော့ ဘယ်သိမလဲ.. ညားလဲညားရော သိတာပေါ့.. ညီးအဖေက ဇီဇာကိုကြောင်ပါတယ်.. အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ.." 

ဖွားမြကိုယ်တိုင် သူးသားလူမောင်ကို မကျေမနပ်ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အမွှေးအတောင် မစုံတဲ့ မိန်းကလေးတွေ အိမ်ထောင်ရေး မတည်မြဲဘူးဆိုတာတော့ လက်တွေ့ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ပိုးဥ..ဒီအယူအဆကြီးကို လက်မခံချင်ဘူး..။ ဓမ္မဓိဌာန် မကျဘူးထင်တယ်..သဘာဝမဟုတ်ဘူး..ကိုင်း ပိုးဥ ကျတော့ ပေါက်လိုက်တာမှ မွှေးရော ဂျိုင်းမွှေးရော ခြေသလုံးမွှေးရော နှုတ်ခမ်းမွှေးလေး တွေတောင်ရေးတေးတေးပါသေးတယ်။

" အမေက..ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ဆုံးတာလဲ ဖွားမြ.." 

" စိတ်ပေါ့အေ.. သူ့ယောင်္ကျားက ဘာမှအပြစ်မရှိတဲ့သူ့ကို တစ်နှစ်ပဲပေါင်း ပြီး ပျောက်သွားတော့ သူလဲစိတ်ထောင်းကိုယ်ကြေနဲ့ ဆုံးပါးသွားရတာပဲ.." 

" ရက်စက်လိုက်တာ အဖေရယ်.." 

ဟု ပိုးဥမျက်ရည်တွေဝဲကာ နာနာကျည်း ကျည်း ရေရွတ်မိသည်။ ယခုနေ အဖေ့ကိုတွေ့လျှင် ရင်ဘတ်ကြီးကိုစုံကိုင်ဆွဲကာထုထုပြစ်လိုက်ချင်စိတ်ပေါက်သည်။ ထားပါတော့.. ဒါက ပိုးဥ ဘဝအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဘဲဆိုပါတော့ ဒါ့ကြောင့် ဒီအကြောင်းတွေကြောင့် ပိုးဥ အမွှေးဆို ..ဘာအမွှေးဖြစ်ဖြစ် အကုန်လုံးအရှည် ထားတယ်.. သတယ်.. မွေးတယ်..။ ပိုးဥပါးပြင်နှုတ်ခမ်းတွေမှာလည်း မှည့်တွေက ရှိသေးသည်။ လူချစ်လူခင်ပေါ သလားလဲ မမေးနဲ့ ပိုးဥဆိုလျှင် ဈေးအပြင် ကွမ်းယာဆိုင်ကနေ ဈေးအတွင်း ဟိုး အနောက်ဖက်က ဈေးအိမ်သာတွေထဲအထိ အကုန်သိသည်။

အထူးသဖြင့် အမွှေးရှည်မလေးအဖြစ် လူပိုသိများသည်။ ပိုးဥ ငွေဖလား တစ်လုံးဖြင့် အလှူခံလိုက်ပြီးဆိုလျှင် တစ်နေ့တည်း လေးငါးထောင် ပက်ခနဲရ၏။ ထို့ကြောင့် အထည်ဆိုင်က ဈေးသာရေး နာရေး ဥက္ကဋ္ဌ အစ်မကြီး မကြည်နဲ့ ရွှေဆိုင် ပိုင်ရှင် မသောင်းတို့ဆိုလျှင် ပိုးဥကိုလက်မလွှတ်ချင်ကြပေ။

မသောင်းဆိုလျှင် သူ့မောင်တော် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား မင်းလတ်နဲ့တောင် နေရာချဘို့ စဉ်းစားနေတာ ဖွားမြကြီးရဲ့ အပြောအဆိုအနေအထိုင် ကြမ်းတမ်းမှုတွေ ကြောင့် နဲနဲတွန့်နေတာ.. ပိုးဥကတော့ အခုအထိ ဘယ်ယောက်ျားလေးကိုမှ စိတ်မဝင်စားဘူး ။ အုံးသီးတန်းက ကိုစံအေးဆိုရင် ပိုးဥကိုသာရမယ်ဆိုရင် ပုဇွန်တောင် ချောင်းထဲက ရွှံ့ရေတွေကိုတောင် ပက်ပစီလိုသဘောထားပြီး ကုန်အောင်သောက်ပြ မယ်.. ပြောနေတာ..။

ပိုးဥကလည်း အားလုံးကိုတာ့တာပဲ.. ။ဘယ်လိုလူကိုမှန်းထားတယ် ဆိုတာလဲ ဘယ်သူမှ အကဲမခတ်တတ်ကြဘူး.. ။

သည်နေ့တော့ ပိုးဥနဲ့ ပန်းတန်းက မအေးအေးတို့ ခေါင်းဆောင်ပြီး သင်္ကြန်အတွက် အလှူခံတဲ့နေပဲ ဆိုပါ တော့.. ထုံးစံအတိုင်း ဈေးထဲမှာ ဟိုဆိုင်ဝင် သည်ဆိုင်ထွက်နဲ့ အလှူခံလာလိုက် ကြတာ .. ဦးပွကြီးရဲ့ ပွဲရုံကိုရောက်လာသည်။ အားလုံးကလည်း "ပွကြီး" အထာညက်နေတာဆိုတော့ တစ်ခြားဆိုင်တွေ ကျော်ပြီးသွားကြတယ်.. ပိုးဥကလဲထင်တာပေါ့ .. ဒီအဘိုးကြီး ငါ့ကိုရိမှာဘဲလို့.။ ဒါပေမယ့် ပွကြီးက စားပွဲကတောင်မထဘူး..။ 

" ဘာအတွက် လိုက်ခံကြတာလဲ" 

လို့လေအေးအေးနဲ့မေး၏။ 

" သင်္ကြန်အတွက်လေ အန်ကယ်ကြီးရဲ့ ပိုးဥနင်နေခဲ့လေ.. ဒို့ဟိုဘက် သွားနှင့် မယ် " 

ဆိုပြီး အေးအေးတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်တို့ပြီးထွက် သွားကြတယ်။ 

" ချက်စီရေ.. ကျပ်တန်(၂)ရွက် ထည့်လိုက်ကွာ" 

လို့ သူ့ဆိုင်က အကူ ကုလားလေးကို လှမ်းအော်သည်။ ပိုးဥက နှစ်ကျပ်ကို ဘာလုပ်ရမှာလဲဟု ပိုးဥမာနသံလေးနှင့် ပြောသဖြင့် ဦးပွကြီးခေါင်းထောင်ပြီး မော့ကြည့်သည်။

ဘလောက်စ်အင်းကျီ အဖြူနုနုလေး ဝတ်ထားတဲ့ ပိုးဥပုခုံးသားလေးတွေက တစ်ရစ်ပြီး လုံးနေကြသည်။ လက်ပြတ်အင်္ကျီ လေးအောက်မှ အစလေးတွေထွက်နေသော အမွှေးအမျှင်လေးများကို ဦးပွကြီး တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ 

" အလှူခံတာမို့လား..စေတနာရှိသလောက် ထည့်တာလေ.." 

" အော.. ဦးပွကြီးက ပိုးဥကို နှစ်ကျပ်ပဲ စေတနာရှိတယ်ပေါ့ ..ဟလား" 

" ဟဲ့.. ဒီကလေးမ ဘာတွေပြောနေတာလဲ ညီးအတွက်ဆိုရင် (၂)သောင်းလဲ မနှမျောဘူး.. အခုဟာကဘုံအလုပ် ... ထည့်တယ်ဆိုရင်ပြီးရော ..."

" မွန်မြတ်လိုက်တာနော်.. ကျေးဇူးတင်ပါတယ်. ဦးပွကြီးတစ်ယောက် ဒီထက်ချမ်းသာပါစေ..."

ပိုးဥက ချက်စီကိုင်လာတဲ့ ငွေနှစ်ကျပ်ကိုတောင် မယူတော့ပဲ ပွဲရုံထဲက ဇောင့် ဇောင့် နဲ့ ထွက်သွား၏။ ဦးပွကြီးက ပိုးဥ၏ခါရမ်းသွားသော နောက်ပိုင်းအလှကို သွားရည်တမြားမြားဖြင့် ကြည့်ရင်း ပြုံးပြုံးကြီးဖြစ်ခါ ကျန်ရစ်လေသည်။

" ဦပွကြီး ဘယ်လောက်ထည့်လဲ ဟင် ပိုးဥ .." 

" နှစ်ကျပ်တဲ့ မအေးအေးရယ် ကျမလဲစိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ယူတောင်မယူခဲ့ တော့ဘူး..." 

" ဟင်.. နှစ်ကျပ် ဟုတ်လား ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ငါတို့နှစ်တိုင်း အလှူခံတိုင်း .. တစ်ရာ နှစ်ရာ အမြဲထည့်တာ ပိုးဥရဲ့.. ဒီနှစ် ဘယ်လိုလုပ်ချလိုက်ပါလိမ့်. ." 

အအေးအေးက ရင်ဘတ်ကို လက်နှင့်ဖိကာ တအံ့တအော ပြာသည်။ ပိုးဥက မျက်နှာ လေးညိုညိုဖြင့် နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ကာ တစ်စုံတစ်ရာ စဉ်းစားနေသည်။ 

" ပိုးဥ ကို .. တမင်ကလိလိုက်တာ်ပါ.. ဘာမှမဟုတ်ဘူး.."

အထည်ဆိုင်ပိုင်ရှင် မကြည်က စဉ်းစဉ်းစားစာဖြင့်ပြောရင်း တစ်ခြားဆိုင်များဆီ ဆက်လက်ချီတက်၏။ ပိုးဥကတော့ သိပ်အစာမကြေချင်တော့။ တစ်နေ့လုံး နေရထိုင်ရသည်မှာလဲ မရွှင်။ ဦးပွကြီး၏ နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးကား ကားဖြင့် မပြုံးမရယ်မော့ကြည်လိုက်သော မျက်နှာကြီးကိုပဲ မြင်နေမိသည်။ အဖွားမြ ကရယ်သည်။

" ပိုးဥ ရယ် ညီးကိုသက်သက်စလိုက်တာဖြစ်မှာပါကွယ်.. မောင်ပွက နှစ်တိုင်း နှစ်ရာထည့်နေတာပါ.. " 

အဖွားမြကပွကြီးဖက်မှ ရှေ့နေလိုက်နေပြန် သဖြင့် ပိုးဥပို၍ ဒေါသဖြစ်နေမိသည်။ ညနေဈေးပိတ်ချိန်ရောက်သည်နှင့် ပိုးဥ ဖွားမြကိုပင် မစောင့်တော့ဘဲ အိမ်သို့ ခပ်သုတ်သုတ်ပြန်လာခဲ့မိသည်။ စိတ်ထဲက အလုံးကြီးက တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြင့် ကျန်နေဆဲပင်... ။ ဖွားမြက ဦးပွကြီးဆိုင်ဘက် လျှောက်လာခဲ့သည်။

" လာ ဖွားမြ ဈေးပိတ်မှ ကိစ္စရှိလို့လား.. " 

" မောင်ပွ မင်းကို ပိုးဥ ဒေါပွနေပါလား..အလှူလာခံတာ (၂)ကျပ်ထဲ ထည့်လို့ဆိုလား.. " 

ဦးပွကြီးရယ်သည်.. ရယ်ရင်း ပစ္စည်းများသိမ်းသည်။ 

" သက်သက်စလိုက်တာပါ အဖွားမြရယ်.. ကျွန်တော် နှစ်တိုင်း..နှစ်ရာထည့်နေတာပဲ ဒီနှစ်ငါးရာထည့်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ.. ဟင်းဟင်း အခု အဖွားမြေးပြန်သွားပြီးလား.. စိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူးလား..." 

" အမေလေး.. ဝေးသေး သူက စိတ်ကောက်မိပြီးဆိုရင် တစ်ခါတစ်လေ တစ်လလောက် မခေါ်မပြောဘဲနေတာ သိပ်စိတ်ကြီးတာနော်.. မင်းမသိလို့.." 

အဖွားမြက ဦးပွကြီးတည်ခင်းထားသော ဓာတ်ဘူးထဲမှ ရေနွေး နှင့် မန္တလေး ထိုးမုန့်ကို တမြုံ့မြုံ့ဝါးနေသည်။ 

" ဟား ဟား ဒါဆို အဖွားမြဘို့ မန္တလေးကမှာထားတဲ့ သနပ်ခါးတုံးတွေ သွားပို့ရင်းချော့အုံးမှ.." 

" သွား သွား ငါလဲ ကန်တော်လေးဘက် ခဏသွားရအုံးမှာ... " 

" ဟုတ်ကဲ့.. အဖွားမြ" 

ဦးပွကြီးက ချက်စီကိုမှာစရာရှိတာမှာခဲ့ပြီး အဖွားကြီး ကို ဆိုက်ကားပေါ်တင်ပေးကာ ကားဂိတ်ပို့ခိုင်းလိုက်သည်။ 

" ဖွားမြ.. သုံးဖို့ယူထားအုံး.." 

ဆိုကာ ဖွားမြပိုက်ဆံအိတ်ခဲသို့ ငွေစက္ကူ တစ်ထပ်ကို ထည့်ပေးလိုက်သည်။ 

" ကြည့်လဲသွားအုံး.. ဒီကောင်မက စိတ်ဆတ်ဆတ်နဲ့" 

" စိတ်ချပါ.. ဖွားမြရဲ့.. ရပါတယ်.." 

ဦးပွကြီး ပိုးဥတို့အိမ် ရောက်သောအခါ လမ်းမီးများပင်လာနေပြီးဖြစ်သည်။

..............................................................

ပိုးဥက ထမီရင်လျားလိုက်ပြီး ချွတ်ချလိုက်သော ထမီကိုကောက်ယူကာ ကြိုးတန်းလေးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ရင်စို့ခန့်ပေါ်နေသော ဘီဒိုမှန်ကြီးဘက်သို့ လှည့်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်ကိုမြှေက်၍ ရှည်လျားနက်မှောင်သော ဂျိုင်းမွှေးများကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ယောက်ျာများ စိတ်လှုပ်ရှားမည်ဆိုလျှင်လည်း ပိုးဥဂျိုင်းမွှေးတွေက စိတ်လှုပ် ရှားစရာရှိသည်။

အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အမွှေးများက အုံးဆီဖြင့် စိုလက်ခါ ရုတ်တ ရက်ကြည့်လျှင် မွှေးများနှင့် တထေရာတည်းတူနေသောကြောင့် ဖြစ်လေ သည်။ ထို့နောက် ထမီလေးကို အသာအယာလှန်ကာ ဆီးခုံမှ အမွှေးများကိုလည်း အုံးဆီဖြင့် သပ်ပေးလိုက်သည်။

ဆီးခုံမို့မို့လေးမှာ မွှေးထူထူ ပိန်းပိန်းလေးတွေ က နက်မှောင်နေသည်။ ထွားစို့သော ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ခုကြားမှ မဲနက်နေသော အမွှေးဘုတ်သိုက်လေးက တစ်မျိုးလှနေသည်။ ရေမိုးချိုးပြီးစ နသယ်မှ ရေစက်ကလေးများကို တဘက်ဖြင့် သုတ်လိုက်ပြီး အမွှေးများကို အုံးဆီထည့်သော အလုပ်ကို လက်စသပ်လိုက်လေသည်။ 

တစ်အိမ်လုံး တွင် မြေးအဖွားနှစ်ယောက်တည်းရှိသည်ဟု အသိစိတ်နှင့် ပိုးဥ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နေမိခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဦးပွကြီးကလည်း အညှာဖြစ်သော အဖွားမြကို အပိုင်ချုပ်ထားပြီးပြီမို့ အိမ် ပိုရဲရဲတင်းတင်း တက်ခါ အိမ်ရှေ့တွင် ပိုးဥကိုမတွေသောအခါ အိမ်ခန်းအတွင်း သို့ အသာချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအခါ အုံးဆီပုလင်းကို လက်ဖဝါးထဲ မှောက် ချလိုက်.. ထမီကိုလှန်နှိုက်ပြီး မွှေးများကို သပ်ပေးလိုက် လုပ်နေသော ပိုးဥကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဂုတ်ပိုးသားလေးများက တင်းရင်းမို့မောက်နေပြီး ကျောအလယ်လေးက ခွက် ဝင်နေသည်။

မွှေးညှင်းစိမ်းစမ်းလေးများက အထက်သို့ ယပ်တောင်တစ်ချပ်ပမာ ဖြာတက်လာပြီး ကျဲပါးသွားကြသည်။ နတ်မိမယ်ပေါက်စလေးလိုပင် ပိုးဥခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆစ်လေးက ကျွမ်းကျင် သော ပန်းပုဆရာတစ်ယောက် လက်စွမ်းကုန် ထုလုပ်ထားသည့် ကျောက်ဆစ်ရုပ်လေး လိုလှပနေသည်။ ပိုးဥခါးလေးက အတော်သေးသည်။

စွံကားဖွံထွားသော တင်ပါးကြီးကြောင့် လည်း ခါးလေးက ပိုမိုသေးသွားသယောင်ထင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ မှန်ဘီဒိုကြီးဘက်သို့ မျက်နှာ လှည့်ထားကာ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ကွေ့ဝိုက်လှည့်ပတ်ကာ ကြည့်နေသော ပိုးဥအား ဦးပွကြီးသည် ရင်တခုံခုံဖြင့် အခန်းဝမှကြည့်နေမိသည်။ ရုတ်တရက် ဧည့်ခန်းထဲသို့ ပြန်မလှည့်ဖြစ်ခဲ့.. ။

အတွေ့အကြုံများလှပြီဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထင်ထားသော ဦးပွကြီး ဆောက် တည်ရာမရအောင် လှုပ်ခါယိမ်းထိုးနေသည်။ လက်တစ်ဖက်က အခန်းတံခါးဘောင် ကို ထောက်ထားသည့်တိုင် လူကယိမ်းယိုင်ချင်သွားသည်။ မျက်လုံးအစုံက လုံးလုံးမျက်တောင် မခတ်ဖြစ်ဘဲ ကြောင်ကြည့်နေမိသည်။

ပိုးဥ ကို ရင်လျားနှင့် တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသော ဦးပွကြီး၏ မျက်လုံးအစုံက ကျွတ်ထွက်လာတော့မယောင် ပြူးကျယ်လျက် အရောင်တွေ တဖိတ်ဖိတ်တောက် နေသည်။

ပိုးဥက နှုတ်မှပါးစပ်ပိတ်ပြီး တေးသွားလေးတစ်ချက် တဟင်းဟင်းညီးရင်း ဘော်လီအင်္ကျိလေးကို နို့ပုံစံလေးများ ကျာ့ကွင်းထားကာ ဘော်လီနောက်ကျောချိတ် များကို ရှေ့တွင်ငုံ့ကြည့်ပြီး ချိတ်သည်။ ထိုသို့ချိတ်ပြီးမှ နို့ပုံစံလေးရှေ့သို့ရောက် အောင် ဆွဲလှည့်ကာ နို့နှစ်လုံးကို ပုံစံထဲ အံဝင်ဂွင်ကျ သွင်းသည်၊ ပြီးမှ ထမီကို အောက်မှခပ်တင်းတင်းလေး ဆွဲချပစ်လိုက်သည်။ အပေါ်ပိုင်းလေး၌ ဘော်လီလေး သာရှပြီးရှင်းလင်းသွားသည်။ ထမီခါးချပ် ဘော်လီလေးနှင့် ပိုးဥ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဖက်လှည့်လာသည်။ 

မိန်းမပျိုလေးများ ဘော်လီဝတ်ပုံကို တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသော ဦးပွကြီးမှာ အထူးအဆန်းကြီး ထူးဆန်းနေပေတော့သည်။ 

" သူတို့ဟာက ဒီလိုကိုး" 

ဟု လည်းကြိတ်ပြီး ရေရွတ်မိ၏။ ဦးပွကြီးမာန်တွေထ ပြီး အနောက်ဖက်မှ အပီအပြင်ရှိုးနေစဉ် ပိုးဥ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် တန်းတိုး၏။ လုံးဝမမျှော်လင့်ထားသော ဦးပွကြီးကို အခန်းဝ၌မျက်လုံးအပြူးသားကြီးနှင့် တွေ့လိုက်ရသောအခါ ပိုးဥခမျာဘော်လီလေးသာရှိသော သူမခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်း လေးကို လက်မောင်းနှင့် ဖြတ်မျဉ်းကြက်ခြေခတ်ယှက်ကာ ထားလိုက်သည်။

" ဟင်.. အန်ကယ်ပွကြီး .." 

ပါးစပ်ကလည်း ကယောင်ကတမ်း အမှားမှားလွှတ်ခနဲရွတ်ဆိုလိုက်ရင်း နောက်သို့ တစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်မိသည်။

ဆုတ်လိုက်သော ခြေထောက်က ထုထည်ကြီး မားသော ရွှေဘိုသနပ်ခါး ကျောက်ပြင်ကြီးကို တက်နင်းမိ၏။ ပိုးဥတို့ မိန်းကလေးတွေ ဆိုသည်ကိုလည်း အသိသားမို့လား ကျောက်ပြင်ကို ခြေထောက်နှင့် ထိမှာ သိပ်ကြောက်ကြတာ ကမန်းကတမ်းခြေထောက်ကို ရုတ်လိုက်တော့ ယိုင်သွားသည်။ ရော့ရဲရဲဝတ်ထားသော ထမီခါးချပ်ကလေးက ဝရုန်းသုံးကားဖြစ်နေသော ခြေလှမ်းများ ကြောင့် ရုတ်တရက် လျောခနဲ ကျွတ်ကျလို့သွားတော့သည်။ 

" အမေ့.. " 

ပိုးဥ ကယောင်ကတမ်းဖြင့် ထမီကိုလှမ်းဆွဲလိုက်သော်လည်း လက်ကလေးများက ထမီစကို မမှီလိုက်ဘဲ ပေါင်တန်ကြီးတစ်ဖက်ကို ဖတ်ခနဲရိုက်မိ၏ ပိုးဥမျက်လုံးတွေပြာဝေသွားသည်။

ခေါင်းထဲတွင်လည်း မိုက်ခနဲဖြစ်သွားမိသည်။ မဲခနဲ အစီအရီမှေးစင်း ပေါက်နေကြသော မွှေးအုံးလေးက တစ်စက္ကန့်မျှ လှပ်ခနဲ ပွေားကာ လက်တစ်ဖက်ကချက်ချင်းဆွဲတင်လိုက်သော ထမီလေးကြောင့် လျှက်တပျက် ပြန်လည်ဖုံးအုပ်သွား၏။

ဦးပွကြီးကဓာတ်ပုံရိုက်ယူသလို စွဲကျန်ရစ်သော မြင်ကွင်းလေး မျက်စိထဲမှ ပျောက်သွားသည့်အတွက် မြင်ထားသော မြင်ကွင်းကို မျက်စေ့နှစ်လုံး မှိတ်ရင်း အတန်ကြာ ထိန်းယူကာ အားရကြောင့်ကြည့်နေမိသည်။

ပိုးဥက အခန်းဝ၌ ပါးစပ်ကြီးမဟတဟ လုပ်ကာ မျက်စေ့အစုံကို မှိတ်၍ အာရုံခံစားနေသော ဦးပွကြီးကို ကြည့်ကာ ဘာပြောရမှန်းမသိအောင် တုန်လှုပ် ခြောက်ခြားနေလေသည်။

ဦးပွကြီးက မျက်စိအစုံကို မှိတ်ရင်း အခန်းတွင်းသို့ ခြေလှမ်းတစ်လှမ်းကို လှမ်း၍ တစ်စုံတစ်ရာ ဆွဲငင်ခြင်းခံရသလို ရွေ့မျောလာသည်။ ပိုးဥလည်း ထမီ လေးကို စွန်တောင်ဆွဲကိုင်ကာ ရင်ဘတ်ကလေးကို အမိအရ အုပ်ထားသဖြင့် လျောကျနေသော နောက်ပိုင်း ဖင်သားဝင်းဝင်း အိအိကြီးက တစ်ဝက်ခန့်လောက် ပေါ်လွင်နေသည်ကို သတိမထားမိပေ။

ဦးပွကြီး မျက်လုံးအစုံက တုံလှုပ်ခြောက်ခြားစွာ ပိုးဥတစ်ကိုယ်လုံးကို ငေးကြည့်ရင်း တရွေ့ရွေ့တိုးကပ်လာနေသည်။ ပိုးဥ နားထဲတွင် အကြောက်စိတ်လွန် သောကြောင့် ဘာမှမကြားရတော့ဘဲ လေများသာထွက်နေပေသည်။ ရင်အစုန်မှာလဲ လှိုင်းထန်နေလေသည်။ တင်းတင်းပိပိလေး စေ့ထားသော နှုတ်ခမ်းအစုံကဟန်ဆောင်မရနိုင်အောင် တုံရီခြောက်ခြားနေသည်။ 

" ရှင်ဘာလုပ်တာလဲ.. အခုထွက်သွား..ထွက်သွား" 

ဟု ပြောနေလင့်ကစား အသံတွေက ဟင်း.. ဟင်း ဟင်းဟင်းဟုသာ တုံတုံခါခါ လည်ချောင်းထဲမှ ထွက်လာသည်။ ပိုးဥ.. တင်ပါးဝိုင်းဝိုင်းကြီးနှင့် ကုတင်ခြေရင်းဘက် တန်းကလေးနှင့် ထိကပ်မိသွားသည်။ ဆုတ်လမ်းဆုံးပြီးဆိုတာသိလိုက်ရသောကြောင့် ကုတင်ကို ကွေ့ပတ်ကာ လျှောက်ဖို့ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား တစ်ပတ်လှည့်လိုက်သည်။

ထိုအခါ ဖင်သားတစ်ဝက်ခန့်ပေါ်နေသော ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ကြည့်ရင်း ဦးပွကြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဂုတ်မှဆွဲလိုက်သလို တုန်ခါသွားလေတော့သည်။ "ဝုန်း" ခနဲ ကျားကြီးတစ်ကောင် မာန်သွင်းကာ ခုန်အုပ်သလို ပိုးဥလေးအား ခုန်အုပ်လိုက်သည်။

ပိုးဥလေးကို အပေါ်မှခွစီးလျှက် ကုတင်ပေို့ လုံးထွေးပြီး ကျသွားလေသည်။ ကုတင်တိုင်စောင်းဖြင့် ပိုးဥဂျိုစောင်းကို ပွတ်တိုက်မိသွားလေရာ မိုက်ခနဲ ခေါင်းတစ်လုံး အုံခဲမူးမိုက်သွားသည်။ တင်းကြပ်လေးလေံသော ဦးပွကြီး၏ ခန္ဓာကိုယ်ကြီး အပေါ်မှ ချုပ်နှောင်ထားခြင်းအတွက် အသက်ရှူကြပ်လာသည်။ ပိုးဥ ကုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ်လေး လဲကျသွားခြင်းဖြစ်ပြီး ဖင်ပိုင်းက ကုတင်စွန်းဖက်တွင် ကော့ကော့လေးကျန်ရစ်သည်။ အပေါ်မှ ခွစီးထားသော ဦးပွကြီး ပေါင်းကြားမှ မာတောင်နေသော "အချောင်းကြီး"က ပိုးဥပေါင်ကြားထဲသို့ ထောက်မိ ထားလိုက်သည်။ 

ပိုးဥက ပေါင်နှစ်လုံးကို တင်းနေအောင်စိထားလိုက်သည်။ ရုန်းရင်း ကန်ရင်း မျက်ရည်များကလည်း တွေတွေကျသည်။

ပိုးဥ ပါးစပ်မှပြင်းထန်စွာ အော်ဟစ်ရန် အားယူလိုက်သောအခါ ဦးပွကြီးကလက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဖိပိတ်လိုက်၏။ လက်အစုံကို ခေါင်းပေါ်ကျော်ပြီး အဖိခံထားရသော ပိုးဥ ဂျိုင်းမွှေးနှစ်ဖက်ကို ဦးပွကြီးက သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေးကြီးဖြင့် ပွတ်ရင်းရှိုက်နမ်းသည်။ ကြမ်းရှသော နှုတ်ခမ်းမွှေး များကလက်မောင်းသား နု နုထွတ်ထွတ်လေးများကို ထိုးပွတ်မိကြလေရာ ဖြင်းခနဲ တစ်ကိုယ်လုံး ခါတက်သွားပြီး အသိအာရုံကြောများ မှေးမှိန်သွားသလို ခံစား လိုက်ရသည်။

" အာ..အင်း..ဟင်းဟင်း..အ.. အား.." 

ဦးပွကြီးကိုယ်လုံးက နတ်ပူးသလို တုံခါနေသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ တောင်တက်နေသောကြီးကလည်း မြွေကြီးတစ်ကောင်နှယ် ဟိုရမ်းရမ်း ဒီရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည်။ ပိုးဥက လိမ်ကျစ်ထားသော ပေါင်တန် နှစ်လုံးကို ချွေးစေးများ စေးကပ်လာသည်အထိ လိမ်ညှပ်ထားဆဲပင်ဖြစ်သည်။ မည်မျှကြာပြီး မည်မျှအားထည့်ကာညှစ်ထားမိသည်ကိုလည်း သတိမထားမိ ဘဲ ချွေးစေးတွေသာ ပေါင်နှစ်လုံးကြား၌ စေးကပ်ကပ်ကြီးဖြစ်လာနေသည်။ 

ဦးပွကြီး က ရုန်းကန် ကုတ်ဖဲ့လိုဟန် မြှောက်တက်လာသော ပိုးဥ၏ လက်ကလေးနှစ်ဖက်ကို အတင်းပြန်ဆွဲဖိကာ ဂျိုင်းမွှေးလေးများကု အခါခါဖိယက်ပေးလိုက် .. လည်တိုင် ကျော့ကျော့လေးကို နမ်းရှုံလိုက်ဖြင့်. ဒလစပ်ထိုးစစ်ဆင်နေလေရာ ပိုးဥခမျာ မလှုပ်သာ မလူးသာ ဖြိုးဖြိုးဖျင်းဖျင်း ဝေဒနာခံစားနေရရှာလေသည်။ ဦးပွကြီး၏ လက်နက်ကောင်းဖြစ်သော နှုတ်ခမ်းမွှေးထူထူကြီးကလည်း ပိုးဥကို အသဲခိုက်အောင် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားစေပါသည်။

ဦးပွကြီးလက်တစ်ဖက်က ပိုးဥလက်ကောက်ဝတ်လေးနှစ်ဖက်ကို ပူးကိုင်ကာ လွတ်လပ်သွားသော လက်တစ်ဖက်က ပိုးဥထမီစလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင် နှစ်လုံး လိမ်ကျစ်ထားသော်လည်း ထမီစက ပေါင်ကြားတွင်ရှိမနေသောကြောင့် ခြေသ လုံးအထိ လျှောလျှောရှူရှူပင်ကျွတ်ကျသွားသည်။ သို့သော်.. တင်ပါးကြီးဖြင့် ဖိကပ်ထားသော ထမီအောက်စနှင့် ခြေသလုံးလေးတင်းခံကာ ကွင်းလုံးမကျွတ် ဦးပွကြီးက မဲမှောင်ပြောင်လက်ကာ အုန်း ဆီလိမ်းပြီးစ မွှေးများကို ဝါးစားတော့ မယောင်မျက်လုံးပြူးကြီးဖြင့် စိုက်ကြည့် နေရာ ပိုးဥခမျာ ကြက်သီးဖြန်းဖြန်းထမိရှာလေသည်။

ထို့ကြောင့် လိုရာဖြစ်စေတော့ ဟု နှလုံးပိုက်လျက် မျက်နှာလေးလွှဲလိုက်မိတော့သည်။ ပြောရပါဦးမည်... ပိုးဥ (အမွှေးရှည်မလေဟု တစ်ဈေးလုံးက တင်စားလျှင် လည်း တင်စားလောက်ပါသည်။ ပိုးဥ အသက်.. ပိုးဥ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင်ပင် မွှေးများက ရှည်လျားလွန်းကြသည်။ အမွှေးတွေက ကောက်သည်ဆိုရုံ အဖျား လေးများသာ လှိုင်းတွန့်ထနေကြပြီး အောက်ခြေဆီးခုံတစ်ဝိုက်တွင်မူ ရှင်းလင်းသပ် ရပ်လှသည်။

အစဉ်တစိုက် ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခဲ့သော ပေါင်းရှင်းထားသည့် ငှက်ပျောခြံ တစ်ခြံနှယ်..ရှင်းသန့်ကာ အောက်ခြေရှင်းနေခြင်းမျိုးနှင့် တူပါသည်။ ဦးပွကြီးလည်း မအေးကြည်..မခါတွန် .. မတင်စိန် .. အစရှိသော ဆော်ကြီးတွေကို စိန်ပြေနပြေ လိုးခဲ့ဖူးပါသည်။ 

သို့သော် ထိုမိန်းမများ မွှေး ပေါက်ပုံက ဗလုံးဗထွေးနိုင်လှသည်။ ကောက်ကွေး လိမ်ကျစ်ပြီး အထုံးကြီးတောင်ဖြစ် နေသလားဟု ထင်မှတ်မှားရလေသည်။ ထိုမိန်းမသုံးဦးစလုံး၏ မွှေးများကအုန်း ဆံဖတ်ကို ဖနောင့်ဖြင့် ကြိတ်ထားသလို ကြေမွရှုပ်ထွေးသလောက် ပိုးဥ မွှေး လေးများက လက်သပ်မွေးထားသည့် အတိုင်း ရှင်းသန့်နေခြင်းမှာ ဦးပွကြီးအဖို့ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ စိတ်ကိုလှုပ်စွပေးနေသလိုကြီး ခံစားရပြန်သည်။ 

တင်းတင်းလိမ်ကျစ်ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာမို့ ကို မတွေ့ရ သေး.. မို့မောက်တင်းမာသော ဆီးခုံကြီး၏ ထည်ဝါမှု ဆွဲငင်အားဖြင့် ဦးပွကြီးမှာ ဆောက်တည်ရာ မရ.. ယိမ်းထိုးနေသည်။

အပွဲပွဲ နွှဲလာခဲ့သမျှ.. ဒီကလေးမလေးကျတော့မှ မိမိဘာကြောင့်ဤမျှအထိ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားရသည်ကို ဦးပွကြီးစဉ်းစားမရအောင် ဖြစ်ရချေသည်။ ပိုးဥ ဆီးခုံ ကြီးမှ သွယ်တန်းညီညာစွာ ဆင်းသက်လာသော မွှေးလေးများသည် ရေတိုက် စားခြင်း ခံထားရသော မြက်ရိုင်းပင်ကြီးများနှယ် ရေစိုလျက်ပြားကပ်နေသည်။ 

မကြာ ခင်ကလေးကမှ.. ရေမိုးချိုးကာ သန့်စင်ထားသဖြင့်လည်း ဆီးခုံကြီးသည် ဝင်းဝင်းပ ပကြီး ကိုယ်စားဖြစ်ချင်စရာ ကောင်းလောက်အောင် လှပနေပြန်လေသည်။ ကိုပွကြီး အခက်တွေ့နေရသည်က နှစ်ပင်လိမ်ထားသော ပေါင်တန်ကြီးတွေ ကြောင့်ပဲဖြစ်သည်။ အကွဲကြောင်းက ပေါင်နှစ်လုံးကြား၌ ပျောက်နေသည် အစအနလေးပင် မမြင်ရပါချေ။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ကိုပွကြီးမှာ ရှူးရှူးရှဲရှဲနှင့် ပိုးဥ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ပတ်ကြားအက်ထဲမှ ချေးပိုးထိုးကော်ထုတ်သလို ဒေါသတကြီး ကုတ်ဖဲ့ လိုက်လေသည်။ နုထွတ်သော ပိုးဥ၏ ပေါင်တွင်းသားကြီးများက တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ဆုတ်ဆွဲလိုက်သော ကိုပွကြီး၏ လက်ချောင်းရာကြီးများ ရဲခနဲ ဖြစ်ကျန်ရစ် သည်။ 

ကြမ်းတမ်းသော အကိုင်အတွယ်နှင့် ခက်ထန်စွာ ပြုမူနေသော ကိုပွကြီးအား ပိုးဥက ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံစွာ တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ကိုပွကြီးနောက်ဆုံး ကြံရာမရသောအခါ သူ့ပုဆိုးကြီးကို ကြမ်းပြင်သို့ ပုံချ လိုက်ပြီး ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှစွာ အကြောကြီးတွေထနေသော တန်ကြီးအား ပိုးဥ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီး နှစ်လုံးကြားထဲသို့ ဇွတ်အတင်း ထိုးသွင်းလိုက်လေသည်။

" အား..." 

ပိုးဥ..မျက်စေ့နှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းပိတ်ချလိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးကို တင်းနေအောင် စေ့ပစ်လိုက်ရှာလေသည်။ ဤသည်ပင်လျှင် ပိုးဥ၏ နောက်ဆုံးခံတပ်ပင် ဖြစ်လေတော့သည်။ နောက်ဆုံးခံတပ်.. ကြံ့ကြံ့ခံနိုင်ရေးကိုမူ.. ပိုးဥ အစွမ်းကုန် အား ထုတ်မှု မထုတ်မှုပေါ်၌ တည်နေပေသည်။ (သို့သော် အစဉ်အလာအရ ခံတပ်ပျက်၍ လက်နက်ချရသော သာဓကတွေကရှိနေ၏) ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ .. အားချင်းက မမျှ၊

မည်သို့သော ကာကွယ်မှုမျိုးဖြင့် တားဆီးပိတ်ဆို့ထားစေကာမူ 

(၁) ထမီကွင်းလုံးချွတ်ခံထားရခြင်း။ 

(၂) ပုဆိုးကွင်းလုံး ချွတ်၍ ကြီးက ပိုးဥပေါင်နှစ်လုံးကြား အဝင်ခံနေရခြင်းတို့ကြောင့် ကိုပွကြီးက အားသာနေပေသည်။ ကိုပွကြီးကလည်း.. ငါးမရလျှင် ရေချိုးပြန်မည်ဆိုသော မလျော့သော အစား ထဲကဖြစ်သည်။ ကိုမြင်ရပါလျှက် မရလျှင်လဲ ကိစ္စမရှိ .. ပိုးဥပေါင် နှစ်လုံးကြားထဲကို အမှတ်ထားပြီး လိုးသွင်းသည်။ ပေါင်သားလေးတွေက "မိုးခိုသား"လေးတွေမို့ နူးညံ့အိစက်.. မွတ်ထွက်နေကြသည်။ 

သည်အသားအစိုင်အခဲတွေနှင့် ထကြွနေသော ထိပ်ကြီး ဖိပွတ်လိုက်မိ ကတည်းက အရာရာသည် မီးပွင့်ကုန်တော့သည်။

ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ သွေးကြောတွေ တဖြောင်းဖြောင်းဝါးလုံးကွဲတွေလို ထပြီးပေါက်ကွဲကုန်သလား ထင်မှတ်ရသည်။ နွေးထွေး.. ပူထူနေသော ပိုးဥကိုယ်လုံးလေးပေို့ ကားယားကြီးမှောက်ချလိုက်ခါ.. ခန္ဓာကိုယ် သုံးပုံနှစ်ပုံကို ဖိပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေး.. အင်း.. အင်း နှင့် အသက်ရှုကြပ်လာသည်။ ကိုပွကြီးရင်ဘတ်ကြီးကို ဖမ်းပြီးတွန်းကြည့်သည်။ မရ..ကျောက်ဖျာကြီးတစ်ချပ်ကို တွန်းရသလို တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်.. 

နောက်ထပ် တစ်ဖန် ပခုံးစွန်းကြီးတွေကို လက်ဖနောင့်လေးဖြင့် ကန်တွန်းပြန်သည်။ ကြွတက်သွား မလိုလိုနှင့် ပို၍ဖိချထားသည်။ ခန္ဓာကိုယ် အထက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး လွန်မြောက်ရေးအတွက် အားသွန်ခွန်စိုက် ကြိုးစားနေသောကြောင့် အောက်ပိုင်းပေါင်တန်ကြီးနှစ်ပင် လိမ်ထားရာ၌ အားပျော့ သွားသည်။ ရော့ရဲရဲ ဖြစ်သွားသည်။ ပွဲပေါင်းများစွာကို ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် ဆင်နွှဲလာသော ကိုပွကြီးက ချက်ဆို နားကွက်က မီးတောက်သည်။ 

မဟတဟလေး အားပျော့ကာ ကားထွက်လာသော ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ဒူးတစ်ဖက်ကို မညှာမတာ ဆောင့်ထိုးဖိချလိုက်သည်။

" အား.. ရှီး ..ကျွတ် ..ကျွတ်" 

ဖော့ရုပ်ကလေး တစ်ရုပ်ပမာ ..ပျော့ပျောင်းနုနယ်လှသော ပိုးဥပေါင်တွင်း သားတွေက ကိုပွကြီး၏ ဒူးခေါင်းကြမ်းထော်ထော်ကြီး ဖိကပ်ထားခြင်းကို မခံနိုင်.. အသားတွေ အရမ်းနာသည်။ ထို့ကြောင့် ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားပေးလိုက်ရသည်။

ကိုပွကြီးက ပိုးဥကိုနာကျင်အောင်.. သူ့အပေါ်မုန်းတီးသွားအောင် မလုပ်ချင်ပေ။ သို့သော် အခုကိစ္စက ရက်စက်မှ ကြေကွဲမည့်ကိစ္စ .. လုပ်မဖြစ် လုပ်ရသည့်ကိစ္စမို့ ပိုးဥ နာကျင်စွာ အော်လိုက်သံကြောင့် ရင်ထဲကမကောင်းလှစေကာမူ လျော့မပေးရဲ။ ဒူးခေါင်းကို ကုတင်စွန်းနှင့် တိုက်ထိမိသည်အထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ပေါင်ရင်း အထိတိုးကပ်လိုက်သောအခါ တန်ကြီးသည် နုထွတ်ဖောင်းတင်းကာ အရည်လဲ့နေ သော အပျိုစင် ဖူးဖူးလေးနှင့် "ဒိုင်း"ခနဲ ဆုံတွေလိုက်ရသည်။ 

တစ်နေရာမှ တစ်ယောက်ဟု စာဖွဲ့လောက်စရာ ကြီးမားအိစက်နေသော ဖုတ်ကြီးက ပိုးဥကို ပို၍ ဂုဏ်မြင့်စေသည်။ မင်းကြိုက်စိုးကြိုက် ငါလိုလူနဲ့ထိုက် လို့ပဲကွဟု ကိုပွကြီး အားရဝမ်းသာ ပီတိတွေဖြာဝေသွားမိပြန်လေသည်။ ပိုးဥကတော့ "သွားပြီ" ဟု စိတ်နှလုံးကို ဒုံးဒုံးချကာ ငိုချပစ်လိုက်မိသည်။

ပါးစပ်မှ ဆဲဆိုခြင်း၊ ရိုက်ပုတ်ခြင်း၊ ကန်ကြောက်ခြင်း စသည့် လွတ်မြောက်မှုလမ်းစလေးကိုသော်မှ လုပ်ချင်စိတ် မရှိလောက်အောင် အားနည်းသွားရှာလေသည်။ 

" ချစ်တယ်.. ပိုးဥရယ်.. သိပ်ချစ်တယ်.." 

ကိုပွကြီး၏ အငမ်းမရ အချစ်စကားသံကြီးက ပိုးဥနားထဲသို့ အသားစားကျား သတ္တဝါကြီး တစ်ကောင် အစာမြင်၍ မာန်ဖီသံကြီးနှင့်ပင် တူနေတော့သည်။

ပိုးဥသည် တစ်လုံးမှ ပြန်မပြောဘဲ ငိုပဲငိုနေမိသည်။ ကြမ်းရှစူးရဲသော သူ့နှုတ်ခမ်းမွှေး ထူထူကြီးက ပိုးဥပါးပြင်လေးကို ဖိကပ်လာသောကြောင့် မျက်နှာကြီးကို လက်ဖဝါးနုနု လေးဖြင့် တွန်းထားရင်း ခေါင်းလေးကိုငဲ့စောင်းလျက်.. အံကြိတ်နင်ခံနေရှာသည်။

တွန်းထားသည့်ကြားမှ ကိုပွကြီးက မို့လွင်ဖောင်းအိသော ပိုးဥပါးပြင်လေးကို ရအောင် ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်သေးသည်။

ထိုအနမ်းသည် .. ပိုးဥအသားအရည်တွေ အကြောအချဉ်တွေထဲ စိမ့်ဝင်သွားသလို ဖျင်းခနဲဖြစ်ကာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှန်းခနဲ လျှပ်စစ်ဓာတ်အားသေးသေး တစ်ခုစီးဝင်သွားသလိုပင်။

" ပိုးဥ .. ကိုကြီးကို .. မချစ်ဘူးလား.. ဟင်" 

ပေါင်အတွင်းကြားသို့ နွေးနွေး.. ပူပူကြီး ထိုးသွင်းထားသော ကြီးကလဲ ပိုးဥဘ၀ ပိုးဥနှလုံးသားကို တစ်ပိုင်းစီ တစ်စစီ ဆွဲဆုတ်ဖြိုခွဲရန် လက်တစ်လှမ်း အကွာ အဝေးတွင်သာရှိနေပြီဖြစ်သည်။ ကိုပွကြီးက ငြိမ်သက်မောလျစွာ လဲလျောင်းနေသော ပိုးဥခန္ဓာကိုယ်လေးမှ သူ့ကြီးကို အဝသို့ တွန်းထည့်ကာ အသာအယာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ " အင်.." ပိုးဥကိုယ်လုံးလေး တွန့်ခနဲ အထက်သို့ အနည်းငယ်လန်သွားကာ ပါးစပ်မှ တိုးညှင်းစွာ "အင်" ခနဲ ညီးညူသံလေးထွက်လာလေသည်။

လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ကိုပွကြီးလက်မောင်းကို ကုတ်ဆွဲလေး ဆွဲကာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ကိုပွကြီး အပေါင်းအသင်းတစ်ယောက်က ပြောဘူးသည်။ သူဆော်တစ်ဗွေ ဖြုတ်နေစဉ် အောက်ခံ နှီးကြောဖျာရှသဖြင့် ဒူးနှစ်ဖက်စလုံး အကွက်လိုက် ကျွတ်ထွက်သွားကာ အရေပြားဆုတ်သွားခဲ့သည်ကို နောက်နေ့မှ နာမှန်းသိရသည် ဟု ဆိုသည်။ 

ထိုစဉ်က ဒီကောင်ဖြီးတာဘဲဟု ကိုပွကြီးထင်ခဲ့သည်။ ယခုမူ ကိုပွကြီး ကိုယ်တိုင် ခံစားနေရသည်။ ထိပ်နှင့်အသား စိုအိအိလေးနွေးခနဲ ပွတ်ချိန်မှစ၍ ကိုပွကြီးလူ စိတ်ပျောက်သည်။

စဉ်းစားဆင်ခြင်တုံ တရားတွေ လုံး၀ ပျောက်ကွယ်ကုန်သည်။ ဒါကြီးဖြင့် လိုးသွင်းလိုက်လျှင် ပိုးဥကလေး နာများသွားမလား စုတ်ပြဲကုန်မလား ဘာဘာညာညာ မတွေးတော့.. တစ်ဖက်ကို လက်တစ်လုံးသာသာ ထုတက်နေသော နှစ်ခြမ်းကြားသို့ ကို အမိအရ ထိုးသိပ်ထည့်နိုင်ဘို့ကိုသာ အားသန်နေ သည်။ 

ပြွတ်ခနဲ အသံနှင့်အတူ ထိပ်ကြီးက အရည်များဖြင့် ချော်ကာ အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း ဦးမော့တက်သွားကာ ချော်ထွက်သွားသည်။ နှစ်ခြမ်းက တင်းလွန်းနေသည်။ အသားအရေလေးတွေနူးညံ့သလောက် မာကျစ်သန် မာနေသည်။ မိမိပေါင်တစ်ချောင်းကို သပ်လျှိုထားသလို ထိုးသွင်းထားရသဖြင့် ခြေဖဝါးကို ထောက်ထားရသည်။

ခြေဖဝါးကကြာတော့ ညောင်းလာသည်။ ကိုပွကြီးက ခြေထောက်ကို ခဏချ သည်။ ထောက်ထားသော ခြေဖျားကို ချလိုက်သည်နှင့် ပိုးဥပေါင်နှစ်ဖက် ပြန်စေ့သွား သည်။

ထို့ကြောင့် ခြေဖဝါးကိုထောက်ရပြန်သည်။ မတတ်နိုင်တော့ .. ချော်ထွက် သွားသောကြီးကို ကိုင်၍ပိုးဥခေါင်းအဝလေးသို့ ဒုတိယအကြီမ်ပြန်၍ တေ့ပြီး လက်မလွှတ်သေးဘဲ ဖိထိုးချလိုက်လေသည်။ 

" ဗြစ်..တစ်..ဗြလစ်" 

ဆိုသော ချွဲကျိစေကပ်သော အရည်များ ထိုးပွတ်ကာ ထိပ်နုနု နွေးနွေးကြီးက မာကျောစွာ အတွင်းသို့ ကျွံဝင်သွာလေသည်။ 

" အား ..အ. အဟင့်.. ဟင့် ဟင့် " 

ပိုးဥ ခေါင်လေးကို ဘယ်ညာဒလစပ် ခါသည်။ မနားတမ်းခါသည် ဆံပင်တွေ မျက်နှာလေးကို ရစ်ပတ်ဖုံးအုပ်ကုန်သည်။ ချွေးသီးလေးများက ပိုးဥဆံစပ်လေးများဝယ် ခိုတွယ်စပြုလာကြသည်။ 

" ဗြစ်.. အင်းအင်း .. ဗြစ် တစ် .. ပြွတ် " 

" အ.. အား.. ရှီး..ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်..." 

သည်တစ်ချက်တော့ ပိုးဥပါးစပ်ကလေး လုံးဝ ဟ,သွားကာ ဝလုံးလေးနှယ် ဝိုင်းသွားကာ ခပ်ကျယ်ကျယ်လေးညီးသွားမိလိုက်သည်။ ဝင်လက်စ ထိပ်ကြီးပင် လျှင် ပိုးဥလေး၏ သားလေးများ ရဲရဲနီလာစေသည်အထိ ကြပ်ထောက်နေလေသည်။

" ဗြစ်.. အား..အား" 

" အောင်မလေး.. အဟီးဟီး..." 

ဘေးနှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက တန်ကြီးကိုညှပ်ထားကြရာ ကိုပွကြီးအတွက် အလွန်ကောင်းနေစေသည်။ ကိုပွကြီး၏ တန်ကြီးက နှုတ်ခမ်းတစ်ဝိုက် ရှိ အသားများ ညှပ်ယူထားမှုကြောင့် ခါးလေးသိမ်ကာ ထိုနေရာလေးတစ်ဝိုက် သွေး မရှဘဲ ဖြူရော်သွားသည်။ ထိုအခါ သိမ်နေသောနေရာလေးက ထိုးထိုးသွင်းလိုက်သော တန်ကြီး ရွေ့လျားတိုင်း တန်ကြီးတစ်လျောက် ရွေ့လျားနေသလိုထင်မှတ်ရသည်။ ကြီးက မူ နွေးထွေးသော ခေါင်းထဲမှ အသားအရည်လေးများနှင့် ထိတွေ့ စိုစွတ်ခါ အီ စိမ့် ဖိန်းရှိန်းသော ကာအရသာကြီးကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး ရရှိနေပေသည်။ 

" ဗြစ် ..ဖောက် ..ပြွတ် ..ဒုတ်" 

" အား ..." 

စူးစူးလေး ငယ်သံပါအောင်အော်လိုက်သည့် အသံလေး ကိုပွကြီး တားဆီးချိန်မရလိုက်ခင်မှာပင် ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာပေသည်။ 

" ပိုးဥ .. မအော်နဲ့လေ... ဒုက္ခပါပဲ.." 

" ဒီမှာ သေတော့မယ်... သိရဲ့လား..." 

ပထမဆုံး ပိုးဥဆီက ခွန်းတုံ့စကားလေးက ကိုပွကြီးရင်ကို အေးမြသွားစေ၏။ အပျိုစင်မှေးလေးက ခေါင်းမာစွာတင်းခံနေပြီးမှ ဇွတ်အတင်းထိုးဖောက်ဝင်ရောက် သွားသော ထိပ်ကြီးဒဏ်ကြောင့် ဖောက်ခနဲနိမ့်ဆင်းသွားခြင်းကု နှစ်ယောက်စလုံး ပီပီပြင်ပြင် ကြားလိုက်ရသလို ခံလည်းခံစားလိုက်ရသည်။ စီးခနဲ လျောတိုက်ဝင်သွားသော တန်ကြီးက ပူလောင်နွေးထွေးသော အနက်ရှိုင်းဆုံး အပိုင်းကိုရောက်သွားသည်နှင့် ထုတ်ခနဲ သားအိမ်ခေါင်းနှင့် တိုက်မိ သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကျင်ခနဲဖြစ်သွားသည်။ 

ကိုပွကြီးက ထိုနေရာကို သုံးလေးခါ မျှ ဆက်တိုက်လိုးဆောင့်ကြည့်လိုက်ရာ ထုတ်ခနဲ ထုတ်ခနဲ ချော်ချော်ပြီးထိုးလိုက်တိုင်း ခြေဖဝါးထဲအထိ ဖိန့်ဖိန့်တုန်အောင်ကောင်းသော အရသာကို ခံစားရလေသည်။ 

" ဘေးအိမ်တွေ ကြားကုန်ရင် ပြသနာဘဲ.. " 

" ဘာပြသနာလဲ..ရှင်အစကတည်းက မသိဘူးလား ..ရှင့်မှာ သားသမီး မရှိတိုင်း ရှင် လူလိုမကျင့်ဘူး ခွေး..ခွေးလိုကျင့်တဲ့ ခွေးကြီး .." 

ပိုးဥ အထဲကိုဝင်မှ အော်ကောင်းနေပြန်ပါသည်။

" အေးလေ .. ငါကခွေးဆိုတော့လဲ ခွေးလိုကျင့်ပြရတော့မှာပေါ့ကွာ.. အင့်.. အင့် ..အင့်" 

" အ..အ.. အ.. ရှင်လူယုတ်မာ ..အင့် အင့် ခွေးကြီး.. အား ..အ..အ.. ခွေး.. ခွေး ကြီး.. အင့် "

ကိုပွကြီးက နှုတ်ခမ်းမွှေးကြားမှ ချွေးသီးလာအောင်ကို သမလေတော့သည် အဝင်အထွက်ကလည်း တဖြေးဖြေးဘီလူးစီးလာသလားထင်မှတ်ရသည်။ အသက် (၅၀)ဆိုပေသည့် ဦးပွကြီးရိုက်ချက်တွေက ကြောက်မက်ဖွယ် ..ပြင်းထန်ဆဲပါတကား...

ဦးပွကြီးဆိုသည်က စည်းကမ်းမရှိသော အဘိုးကြီးမှန်း ပိုးဥအသိ.. သူ့ကိုဈေးထဲက  ကာလသားတွေက အေအိုင်ဒီအက်စ်ကြီးဟု ခေါ်ကြသည်.. ဒီလိုလူကြီးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ခြင်းက သေမင်းကို အလိုးခံခြင်းနှင့်အတူတူပဲဟူ၍ လည်း ပိုးဥဦးနှောက်က သိနေ၏။ 

သို့သော် ကိုပွကြီးက သူ့တန်ကြီးကို အထက်သို့ကော့တင်လိုက်တိုင်း ပိုးဥခမျာ ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးနေမိသည်။ အိုမှားလို့... ကော့ပေးတာ မဟုတ်ဘူး..ဖင်ကြီးကိုကကော့ကော့တက် သွားတာ ဒလစပ်ကြီးဆောင့်လိုးနေတဲ့ သူ့တန်ကြီး ဝင်သွားတိုင်း ပိုးဥဖင်ခေါင်း လေးထဲကအစ တစ်ကိုယ်လုံးဟာ ခြေဖဝါးကနေဆံစပ်မကျန်အောင် ထုံခနဲ ကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဖိန်းရှိန်းနေလေသည်။ 

ဤသို့ သဘာဝ တုန့်ပြန်မှုကြီးကို ပိုးဥ မတွန်းလှန် နိုင် ပါးစပ်ကသာ ခွေးကြီးဟု ပြောနေလင်ကစား ဖင်ကြီးက ဘယ်ယိမ်းလိုက် ညာနွဲ့ လိုက်ဖြင့်.. စည်းချက်ကျကျကြီးဆောင့်ပေးနေမိလေတော့သည်။

ကိုပွကြီးကလည်း သွေးစသွေးန လေးများကပ်ငြိပါလာသော သူ့ကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်းမီးကုန်ယမ်းကုန် ဖိသိပ်ထည့်လိုက်ရာ နောက်ဆုံးလီထိပ်မှ အရည်များ.. ဗြင်းခနဲ ဗြင်းခနဲ ပန်းထွက်ကုန်လေသည်။ လရည်တွေထွက်ပြီဟု သိလိုက်သည်နှင့် ကိုပွကြီးက ရှည်လျားသောတန်ကြီးကို ပိုးဥလေးခေါင်းထဲသို့ အဆုံးအထိ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး သားအိမ်အတွင်းသို့ လရည်များ စိမ့်ဝင်သွားအောင် ညောင့်ညောင့် လိုးပေးလိုက်လေတော့သတည်း။

.............................................

" ကိုပွကြီး နဲ့ မပိုးဥ .. တိုပြဿနာဖြစ်လို့တဲ့" 

" အဲတော့ ..ဒို့ပိုးဥလေးနဲ့ .. ဟလား.."

" အင်းပေါ့ .. လူကြီးက မုဒိမ်းကျင့်တာတဲ့.. သိလား ..တော်တော်လူမ ဆန်တဲ့ အကောင်ကြီး..." 

အေးအေးမျက်နှာက မခံချင်စိတ်ဖြင့် နီရဲနေသည်။ အေးအေးနည်းတူပင် မတင်ကြည် မငွေသိန်းတို့ကလဲ အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်နေကြသည်။ 

" အခု..ဘယ်လိုဖြစ်နေကြလဲ ..ဟင်" 

" ဒီညနေ.. လူကြီးတွေနဲ့ ရှင်းမယ်လေ. အဖွားမြကလဲ အခုမှ ဒေါသပုန်ထ နေလိုက်တာ မပြောနဲ့တော့.. " 

" သွားစမ်းပါ..အစက သူပဲ မောင်ပွ မောင်ပွနဲ့...ဟွန်း.." 

" အေးလေ.. " 

" လျှော်ကြေးပေးလို့ရရင် .. တော်သေးတာပေါ့.." 

" မလုပ်နဲ့အေ့..မဒိန်းမှုက လူသတ်မှုထက်ဆိုးတယ်... " 

အေးအေးက သူတို့စကားဝိုင်းသို့ ဝင်လာသော မငွေသိမ်းမောင်.. ထွန်းရင်ကို ပြော၏။ 

" အေး ..နင်တို့ မိန်းကလေးတွေလဲ ..လုံလုံခြုံခြုံနေ " 

" ဘာပြောတယ်.. " 

အေးအေးက ကြက်သွန်လှီးနေသော ဓားပါးလေးဖြင့် လှမ်းပစ်မည့်ဟန် ချိန်ရွယ်လိုက်သည်။ 

" အေး ..ငါပြောတာ နင်နားမလည်ဘူးမို့လား.. ဒီမှာ ပိုးဥကို ဦးပွကြီး စွဲသွားတာ ဟိုဟာကိုတွေသွားလို့တဲ့ဟဲ့ .. သိပြီးလား..." 

" နင်မဟုတ်ဘဲနဲ့ ဒီမှာ နင့်အမလဲရှိတယ်.." 

" အေးဟုတ်တယ် .. ငါ့အစ်မကိုပါပြောနေတာ.." 

" ပိုးဥ ဂျိုင်းမွှေး ရှည်ရှည်လေးတွေကို မြင်ဖူးသွားကတည်းက အဘိုးကြီး အစားနိုင် မအိပ်နိုင်ဖြစ်တော့တာဘဲတဲ့... အဲဒီမှာ ပိုးဥမှ ပိုးဥ ဖြစ်သွားတာ.." 

" ထွန်းရင် . တွေ့ကရာတွေ လျှောက်မပြောနဲ့..." 

" ငါ့စိတ်ကူးနဲ့ ပြောတာမှုတ်ဖူးအစ်မရဲ့.. ဈေးလူကြီး ကိုမောင်ငွေတို့ စကားဝိုင်းက ကြားလာတာ သိရဲ့လား..." 

အေးအေး.. မတင်ကြည်..ငွေသိမ်း တို့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် မလုံမလဲကြည့်ကြသည်။ ဝတ်ထားသည်က ဂျိုင်းပြတ် ဂျာစီလေးတွေချည်းဖြစ်သည်။ ပိုးဥ .. ဂျိုင်းမွှေးရှည်လေးကို သူတို့လည်းမြင်ဖူးကြသည် ဖြစ်ရာ ထွန်းရင် စကား ဟုတ်နိုးနိုးဖြစ်နေသည်။

" မနက်ဖြန်ကတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းပဲဟေ့ ... ထွန်းလွင်ရေ့" 

ကန်လန့်ကာတွေ ခေါက်ချိုးသယ်ရင်း မဏ္ဍာပ်အတွင်းဝင်လာသော ကိုစိုးမောင်က သူ့ဝသီအတိုင်း ဟောင်ဖွာ..ဟောင်ဖွာ လုပ်လာသည်။(ကိုစိုးမောင် ဆိုသည်က သူတစ်ပါးဒုက္ခရောက်လျှင် ဆန်တစ်လုံးဖိုး မစားရဘဲ ဝမ်းမြောက်နေသူ ဖြစ်၏) 

" ဘာတွေကြားလာပြန်ပလဲ.. ကိုစိုးမောင်.." 

" အေအိုင်ဒီအက်စ် ကြီး ကွိုင်တက်ပြီကွ နေ့ပြန်တိုးတွေပေး နေသွင်းတွေပေး လူကိုအတိုးအဖြစ်နဲ့ ယူတတ်တဲ့ကြောင်ဖားကြီး အရိုးစူးပြီလေကွာ.. ဟဲဟဲ.." 

" ဘယ်သူတုံးဗျ" 

ထွန်းရင်က သိလျက်နှင့် တမင်ဝင်ထောက်ပေးရင်း မေး၏။ 

" အေအိုင်ဒီအက်စ်ပါဆို ဦးပွကြီးပေါ့.." 

" ဟုတ်လား.. အင်း ခင်ဗျားပျော်နေတာပေါ့နော်..." 

" ဟာ .. မကောင်းတဲ့လူ တစ်ယောက်ရော့လေ စိုးမောင်တို့ လာဘ်ရွှင်လေ ပဲ အောင့်မေ့တာ ဟင်း ဟင်း " 

စိုးမောင်က သူ့ကိုယ်သူ လူကောင်းလုပ်နေလင့်ကစား ချေးငွေတွေ ကလိမ်က ကျစ်သုံးထားတာမျိုး.. ။ အများပိုင် ဘုံအလှူငွေထဲမှ စာရင်းအမျိုးမျိုးပြကာ ဝါးတာမျိုးတွေ.. ပြီးတော့ "အန်ကိုး" မိန်းမ အတီဆိုသော တရုတ်မနှင့် လစ်လျှင် လစ်သလိုခိုးစားနေတာမျိုးတွေ နှင့် လူလုပ်နေသူမို့ ထွန်းရင် ကြိတ်ရယ်ဖြစ်သည်။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ စိုးမောင်ပြောသလိုပင် မနက်ဖန်တော့ ဦးပွကြီးနှင့် ပိုးဥ တို့ကိစ္စ အဆုံးအဖြတ်ကို တစ်ရပ်ကွက်လုံး တစ်ဈေးလုံး နားစွင့်နေကြမှာ အမှန်ပင်။ 

" ကွဲသွားတာကွ ..နဲတာမှမဟုတ်ဘဲ.. " 

" မင်းမြင်လို့လား .. ဖိုးထိန်ရာ ..လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီ.." 

" ဟ..ဖိုးထိန်မိန်းမက ချုပ်ပေးတဲ့ဆရာမလေ.." 

ဆိုက်ကားဂိတ်လဲ .. ဆိုက်ကားဂိတ်မို့ ဦးပွကြီးနှင့် ပိုးဥ အကြောင်းဘဲဖြစ် နေသည်။ ဦးပွကြီးနှင့် ပတ်သက်ခဲ့ကြ ဘူးသော မခါတွန် ..မအေးကြည် နှင့် မတင်ရီတို့ သုံးယောက်ထံမှမူ ထူးထူးခြားခြားမှတ်ချက်ပေးသံ.. ဝေဖန်သံမျိုး မကြားရချေ။ သူတို့သုံးယောက်စလုံး စိတ်မကောင်းဟန် ပေါ်နေသည်။

...........................................

" ကျွန်တော့မှာ အပြစ်ရှိပါတယ် .. ကိုမြမင်း..ဒါပေမယ့် ကျွန်တော် ဒီကလေးမလေးကို အတည်တကျ ပေါင်းသင်းလက်ထပ်ပါ့မယ် ဆိုတာတော့ပြောချင် ပါတယ်.. ကျွန်တော့ကိုတော့ ကိုမြမင်းတို့ ကြိုက်သလိုဆောင်ရွက်ကြပါ.." 

ဦးပွကြီး၏မျက်လုံးများက ကျုံ့ကျုံ့လေးထိုင်နေသော ပိုးဥထံသို့ အကဲခပ် သလို ရွေ့လျားသွားသည်။

ပိုးဥခေါင်းလေးငုံ့ကာ လက်ကလေးထောက်ထားသည်.. ငိုကြွေးထားဟန် မျက်နှားလေး အစ်နေသည်။ သည်တစ်ခါတော့ နွေရာသီမှာပင် ပိုးဥက အနွေးထည်လက်ရှည်လေး ဝတ်ထားသည်။ 

" ကဲ .. အဖွားမြတို့ဘက်ကရော .. ဘာပြောချင်လဲ .. ပြောကြပါ ကျွန်တော်တို့က အလိုမတူဘဲ စော်ကားတဲ့ကိစ္စ.. ဒါမုဒိမ်းမှုလို့ ဆိုရမှာ.. မလွယ်ဘူး.." 

ပိုးဥက ကျေနပ်စွာ ပြုံးရင်း သရော်သော မျက်လုံးလေးဖြင့် ဦးပွကြီးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

ဦးပွကြီးက ယူကျုံးမရစွာ နှမြောတသစွာ တစ်ချက်ပြန်ကြည့် ရင်း..ခေါင်းကြီးကိုငုံပစ်လိုက်သည်။ 

" ကျမကတော့.. ဟင့် .. အဟင့်.." 

စကားဝိုင်းအတွင်းရှိ ခေါင်းအားလုံး ပိုးဥဘက်သို့ တစ်ပြိုင်တည်း လှည့်လိုက်ကြသည်။ 

" ပြော.. ပြော.. ပိုးဥ.မကြောက်နဲ့.. ပြောသာပြော.." 

ဘယ်အချိန်က စကားဝိုင်းထဲသို့ ရောက်လာမှန်းမသိသော အတို့အထောင် စိုးမောင်က ကမန်းကတမ်းဝင်ပြောသည်။

" ဟ .. ဒီကောင် စိုးမောင်.. ဘယ်သူဝင်ခိုင်းတာလဲ.. ဟေ့ကောင် ထွက်စမ်း..ဒါလက်ဘက်ရည်ဆိုင် မဟုတ်ဘူးကွ... ထွက်.." 

ဥက္ကဌ ဦးမြတ်မင်းလှမ်းအော်လိုက်မှ စိုးမောင်ကုတ်ကုတ် နှင့် ထွက်သွားသည် ..

" ဟေ့ .. ဟန်တင်.. တံခါးပိတ်လိုက်.."

ကိုဟန်တင်က တံခါးကို ပိတ်လိုက်ပြီး ကျောနှင့်ဖိကပ်ထိုင်နေလိုက်သည်။ 

" ကဲ..ပြော..သမီး..." 

" ကျမ .. သူ့ကို ဥပဒေအတိုင်းပဲ အရေးယူပေးစေချင်ပါတယ်.." 

" အေး.. "

အားလုံးမျှော်လင့်ထားသလိုပင် ပိုးဥနာနာကျည်းကျည်း ပြောချလိုက်သော ကြောင့် အားလုံးပင်သက်ရှည်ကြီးတွေ ချလိုက်ကြသည်။ ပွဲက အချိန်တိုတောင်းစွာနှင့် ပင်ပြီးစီးသွားပြီးပေါ့ .... 

" ဒါပေမယ့်..." 

" ဟေ... ဘာများပါလိမ့်" 

" ကျမ ..သူ့ကို လက်ထပ်မှဖြစ်တော့မှာ" 

" ဟောဗျ ..ဘယ်လို.." 

ပိုးဥ ..ခေါင်းလေးငုံပစ်လိုက်သည်။

ဦးမြမင်းက ..ဦးပွကြီးမျက်နှာကို လှမ်းကြည့်၏။ ဦးပွကြီးမျက်နှာက ချဲပေါက်ပြီး နာရီပိုင်းအတွင်းသိန်းဆုကြီးဆက်ပေါက်လိုက်သော မုန့်လက်ဆောင်း သည်လို ပါးစပ်ကြီးဟပြီး.. စကားမပြောနိုင်... ပိုးဥကို ကြွက်သေသေကာ.. ကြည့်နေရှာလေသည်.. 

" ဟဲ့ .. ပိုးဥ ..လျော်ကြေးရရင် ပြီးရောပေါ့ .. ဟဲ့.." 

" နေစမ်းပါ.. အဘွားရယ်.. အဘွားမသိပါဘူး..." 

အဖွားမြဝင်ပြောသည်ကိုပင် ပိုးဥက ငိုမျက်နှာလေးတစ်ဝက်ဖြင့် ပြောလိုက်လေသည်

.............................................

" ပိုးဥ.." 

" ဘာလဲ.. " 

ပိုးဥက စောင်ခြင်ထောင် ခေါင်းအုံးများသေသေသပ်သပ် ခင်းကျင်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှ လှည့်ထူး၏။ 

" ကိုကြီးကို.. ဘာလို့ လက်ထပ်လိုက်ရတာလဲ..ဟင်" 

" ဘာဖြစ်လို့.. လို့.. ထင်သလဲ.." 

ပိုးဥ အသံမျက်နှာလေးက မိုးဦးကျ အစို့ပေါက်ထန်းသီးခွဲလေးနှယ် မာကြောလွန်းပါဘိ...

" ချစ်.. ချစ်လို့တော့ . မဟုတ်နိုင်ဘူး ထင်တယ်.." 

" ဘာ..ဘာပြောတယ်.. ငွေမက်တယ်လို့ ပြောချင်တာပေါ့ ဟုတ်လား." 

ပိုးဥက ဂျိုင်းမွှေးလေးတွေပေါ်အောင် ခါးလေးကို စွံ့ကားသောတင်ပါးပေါ်သို့ ပစ်ထောက်ရင်းမေးလိုက်သည်။ 

" ဟာကွာ.. အဲဒီလို.. မပြောစမ်းပါနဲ့.. ကိုကြီးရင်ထဲမှာ ဝမ်းသာ ဝမ်းနည်းကြီးဖြစ်နေလို့ပါကွာ...." 

" ဟင်း ဟင်း ဟင်း ဝမ်းသာ .. ဝမ်းသာ.. ရှင်..ဒီထက်ပိုပြီး ဝမ်းသာရမဲ့စကား ကျမဆက်ပြောမယ်.. နားထောင်..." 

ဦးပွကြီး ရင်ထဲဆို့နင့်ထိတ်လန့်ခြောက်ခြားသွားသည်။ တစ်သက်လုံး စိတ်မချမ်းသာမဲ့ စကားဖြစ်တော့မှာဟု စိတ်ထဲက ကြိုသိနေသည်။ 

" မပြောပါနဲ့တော့လား ကလေးရယ်..ကိုကြီးမကြားပါရစေနဲတော့.. " 

တုံရီခြောက်သွေ့သော အသံအက်အက်ကြီးဖြင့် ပြောရင်း မျက်နှာကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ခါ.. ခေါင်းကြီးကိုငိုက်စိုက်ချပစ်လိုက်မိလေသည်။ 

" ပြောရမှာပဲ..ပြောမှကို ဖြစ်မှာ" 

ဟန်ပန် အပြည့်ဒေါသသံလေးနှင့် ပိုးဥက ဦးပွကြီး အနားသို့ကပ်လာပြီး ခါးထောက်ရပ်လိုက်သည်။

" ဒီမှာ ... " 

ဦးပွကြီး ကြေကွဲစွာ မော့ကြည့်သည်။ မထိတထိမျက်နှာလေး နှင့် ပိုးဥက ဦးပွကြီးမျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်သည်။ 

" ရှင့်ကို ကျမ..ဘာလို့လက်ထပ်ခဲ့တာလဲ ဆိုတော့.. ရှင့်ကြီးကို မခွဲနိုင်လို့တဲ့ သိပြီလား.." 

ပိုးဥက စကားဆုံးသည်နှင့် ကုတင်လေးဆီသို့ ချာကနဲပြေးကာ ခြင်ထောင်ကို ချပစ်လိုက်လေသည်။ ဦးပွကြီး ခေတ္တကြောင်နေပြီးမှ ကုတင်ဆီ အပြေးအလွှားပြေး တက်ခါ ခြင်ထောင်ကို ဖွင့်ဝင်လိုက်သည်။ 

"  အား.. လက်ကိုဖိတာ.. အရမ်းပဲ.." 

" အို.. ဥုံဖွ .. ဥုံဖွ ..မိန်းမလေးနာသွားသလားဟင်..." 

" ဘာ ..နာသွားတာလဲ ..အခုမှ.. ဟွန်း.." 

ဦးပွကြီးက လက်တိုလေးဝတ်ထားသော ပိုးဥ လက်မောင်လေးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလိုက်ရာ ဂျိုင်းမွှေးရှည်ရှည်လေးများ ထွက်ပေါ်လာတော့သည်။ 

" ပိုးဥ .." 

" ဟင်.." 

" ပိုးဥ ဂျိုင်းမွှေးလေးတွေ တွေ့တာနဲ့ ကိုကြီးဘာလို့ တောင်ရတာလဲ.. ဟင်..." 

" အို ..ကြံကြံဖန်ဖန်.. ဘယ်သိမလဲ.." 

" ဂျိုင်းမွှေးလေးတွေက မွှေးနဲ့တူလို့လေ.."

" သွား ပေါက်တီးပေါက်ရှာ .. အိုး.. နေစမ်းပါအုံး.. စောကြီးရှိသေးတယ်... အလုပ်နဲ့ကွယ်.." 

ပိုးဥ အသံတိုးတိုးလေးနှင့် တားဆီး ပိတ်ပင်နေသည်။ ပိတ်ပင်နေသည့်ကြားမှ ဦးပွကြီးက ပိုးဥ ထမီလေးကို ဆွဲလှန်လိုက်သည်။ ဖွေးနု ..နုထွတ်သော နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကားကြွရွားဖုထစ်စွာ ပေါ်လာလေသည်။ 

" ကိုကြီးတို့ မိန်းကလေးမွေးရင် တော့ သတိပေးရမယ် ..ပိုးဥရေ.."

" ဘာကိုလဲ.. ဟင်.." 

" လောကကြီးမှာ ဂျိုင်းမွှေးမြင်ရုံနဲ့ တောင်တဲ့လူတွေ အမျာကြီးရှိတယ်..အင်္ကျီလက်ရှည်ဝတ်ဖို့လေ" 

" ရှင့် သမီး ..ရှင်ရအောင်ပြော..." 

ပိုးဥ၏ ခိုးခိုး ခစ်ခစ်ရယ်သံလေးနှင့် ဦးပွကြီး၏ တဟားဟား အော်ရယ်သံကြီး က .. အိမ်ရှေ့မှ ဖြတ်လျှောက်သွားသော အတို့အထောင်စိုးမောင်နားထဲ ကန့်လန့်ကြီး ဝင်သွားတော့သတည်း....။



........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။



ညှာချင်းယှက်နွယ် နမ်းရလွယ် (စ/ဆုံး)

ညှာချင်းယှက်နွယ် နမ်းရလွယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ တီ ... တီ ...” 

အိမ်ရှေ့မှကားဟွန်းသံ ပေါ်လာသည်။ မှန်ရိပ်တွင်ပေါ်လာသော သူမ၏မျက်နှာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီး တော့ အင်္ကျီလဲရန်ဘီရိုဆီသို့ထ၍လာသည်။ 

“ နီနီ ... အဝတ်လဲနေတာ ကြာလှပြီ ...” 

အန်ကယ်၏ အသံကရှေ့ခန်းမှ ပေါ်လာသည်။ ပြီးခြေနင်းသံကိုကြားရသည်။ အန်ကယ်ဆိုတာက နီနီပထွေး ... အသက်က(၃ဝ) လောက်သာရှိသေးသည်။ နီနီ မေမေက(၄ဝ) ထဲရောက်နေပြီး သူမ၏ယောင်္ကျား နီနီ၏ပထွေး ကိုတင့်အောင်ကို အန်ကယ်ဟုခေါ်ရန်မေမေက သင်ထားသည်။ နီနီ၏ အသက်က(၂ဝ) ကျော် (၂၁) ထဲရောက်နေချေပြီ။ မေမေနှင့်ကိုတင်အောင်တို့ယူလိုက်ကြသည်က ဘာမျှမကြာသေး လေးငါးလလောက်သာရှိ သေးသည်။ ဖေဖေဆုံးသွားသည်က (၅)နှစ်မျှရှိပြီဖြစ်သည်။ မေမေနောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့မည်ဆိုတော့ အသက်(၄ဝ)ထဲ ရောက်နေပေမဲ့ နုပျိုဆဲလှပဆဲ မေမေ့ကို နီနီ အရမ်းသမျှောသည်။ မျက်ရည်လည်ရွဲနှင့် ထပ်ပြီးစဉ်းစားဖို့ တောင်းပန်ခဲ့ရသည်။ နီနီကတားတော့ မတားခဲ့ပါ။ 

အသက်(၂ဝ) ဆိုတော့လဲ လေကအကြောင်းကောင်းကောင်းကြီး မဟုတ်ပေမဲ့လည်း သိသင့်သလောက်သိထားသည်။ မေမေက ငယ်ရွယ်နုပျိုဆဲဖြစ်၍ ကျန်းမာသန်စွမ်းမှုလဲရှိလေတော့ နီနီ ကိုယ်ချင်းစာမိပါသည်။ မေမေကို မတားခဲ့ပါ။ 

ဒါပေမယ့် ကိုတင်အောင်က မေမေအရှိန်ဖြင့် သူမအပေါ်ခပ်တည်တည်ကြီး ဆက်ဆံတာကို နီနီက မကြိုက်။ ဒီအိမ် တွင်လူက များများစားစား ရှိတာမဟုတ်။ မေမေတို့ လင်မယားရယ် ... နီနီရယ် ... နီနီနဲ့သက်တူရွယ်တူလောက်ပင်ရှိမည့် မောင်မောင်ဆိုသော ဒရိုင်ဘာကောင်လေးရယ် ... ဒါလေးပဲရှိသည်။ ဘာပဲပြောပြော နီနီကတော့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ပျော်ပျော် ရွှင်ရွှင်ဖြင့် ရှိစေချင်တာတော့ အမှန်ပင် ဖြစ်သည်။

တင်အောင်က ဖြူဖြူချောချော လူရည်သန့်ဖြစ်ကာ အရပ်မြင့်မြင့် တောင့်တောင့်တင်းတင်းလည်းရှိသည်။ မိန်းကလေး တွေစိတ်ကူးယဉ်ချင်သည့် ပုံစံမျိုးဖြစ်သည်။ 

အိမ်ရှေ့မှနင်း၍ လျှောက်လာသော အန်ကယ်၏ခြေသံက နီနီ၏အခန်းရှေ့တွင်ရပ်၍သွားသည်။ နီနီသည် မှန်ထဲကို လှမ်း၍ ကြည့်လိုက်သည်။ 

ခပ်ဟဟအခန်းတံခါးဝသို့ရောက်လာသည့် တင်အောင်အရိပ်ကိုမှန်ထဲမှ တဆင့်မြင်ရသည်။ နီနီ ကမသိဟန်ဆောက်ပြီး အပေါ်အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ 

ဖြူဖွေးပြည့်ဖြိုးသော ကျောပြင်ကိုတံခါးဖက်သို့ပေးထားသည်။ တင်အောင်သည် ကြက်သေသေပြီး ငြိမ်ပြီးရပ်ကြည့်နေ မိသည်။ သူ့ကိုနီနီကမမြင်ဟုထင်ပြီး တင်အောင်ကကြေနပ်ပြုံးနှင့် ဟနေသော တံခါးကြားမှ အခန်းထဲသို့ အသာကြည့်လိုက် သည်။ 

နီနီသည် တင်အောင်၏မျက်လုံးကို မှန်ထဲမှမြင်၍နေရသည်။ နီနီက ဘရာဇီယာကြိုးကိုချိတ်ဖြုတ်လိုက်သည်။ လျှော့ကျ သွားသော ဘရာဇီယာအောက်တွင် လုံးဝန်းမို့မောက်သောနို့နှစ်ခုကို တွေ့နေရသည်။ နီနီဘီရိုဆီသို့ တစ်ခါထ၍ သွားပြန်သည်။

အိအိလေးလှုပ်ရမ်းနေသော လုံးဝန်းသည့် နို့လုံးလုံးများကို တင်အောင်သည် အသာလေးငေးကာကြည့်နေသည်။ နီနီသည် အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုလေးကို ယူကာမှန်ရှေ့တွင် လာရပ်သည်။ ပြီးတော့ထဘီကို အသာလေးလျှော့ချလိုက်သည်။ 

စွင့်ကားပြီးပြည့်အိနေသောနီနီ၏ ဖင်သားကြီးနှစ်လုံးကိုအဲ့သြစွာဖြင့် တင်အောင်မြင်ရသည်။ ရှည်သွယ်သောပေါင်တံ၊ သေးသွယ်သောခါးနှင့် ဖင်ကြားတစ်လျှောက်နီနီက နိုင်လွန်ဘောင်းဘီလေးကို ခြေထောက်မှသွင်းလိုက်သည်။ ခါးအနည်းငယ် ကုန်း၍ ဖင်ကြားမှအမွှေးများဖြင့်ဖုံးအုပ်နေသော နေရာလေးကို လှစ်ကနဲမြင်လိုက်ရသည်။ တင်အောင်၏ ရင်မှာတဆတ်ဆတ်တုန်၍လာရသည်။ လှလိုက်တဲ့နီနီရယ်လေ ... ။

ပြီးမှ လျှော့တိလျှော့ရဲနှင့် ဖြစ်နေသောဘရာဇီယာလေးကို ကျန်သောဂျိတ်တစ်ခုကိုပါဖြုတ်၍ သူမ၏ရင်ဘတ်မှခွါလိုက် သည်။ ကြီးမားသောနို့အုံကြီးနှစ်ခုနှင့် နို့သီးလေးနှစ်ခုကို ထင်ရှားစွာမြင်လိုက်ရသည်။ တင်အောင်မှာ နီနီ၏အလှကို ထင်ရှားစွာ မြင်လိုက်ရသည်။ တင်အောင်မှာနီနီ၏အလှကို ရင်ဖိုစွာငေးကြည့်နေသည်။ မြင်ကွင်းမှအချိန်မကြာလှ၊ ခဏလေးအတွင်းမှာပင် နီနီသည်သပြေနုရောင်ဝမ်းဆက်ဖြင့် အလှကြီးလှနေ၏။ တင်အောင်က မသိအောင်ခြေဖေါ့နင်းပြီး အိမ်ပေါ်မှဆင်းလာသည်။ 

တင်အောင်တစ်ယောက် ကားထဲရောက်သည်ထိ ရင်ခုန်သည်ကမရပ်နိုင်သေး၊ နီနီ၏ အလှကားပြည့်ဖြိုးသော ရင်သား များ လုံးကျစ်သောနို့သီးနှစ်ခု၊ ဖွံ့ဖြိုးလှသောတင်သားအလှ များကို တင်အောင်တစ်ယောက်မြင်ယောင်၍ နေမိသည်။ နီနီ၏ အလှ ကြောင့်နှလုံးရပ်မတတ်ဖြစ်နေရသည်။ 

ထိုအချိန်နီနီက ကားတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်လာသည်။ 

“ အန်ကယ် စောင့်နေတာ ကြာပြီလား” 

အပြုံးတစ်ချက်ဖြင့် နီနီက မေးလိုက်သည်။ နီနီမှာတင်အောင်၏ အဖြစ်ကိုရိပ်မိသော်လည်း မသိဟန်ဆောင်နေသည်။ 

“ မကြာသေးပါဘူး နီနီ” 

တုံရီသော အသံကိုသူကထိန်းရင်းပြောလိုက်သည်။ ပြီးတော့ကားစက်ကို နှိုးကာမောင်း၍ထွက် လာခဲ့ပါလေတော့သည်။ 

ဒီနေ့သူငယ်ချင်းထံ သွားလို၍ လိုက်ပို့ပေးရန် မေမေကို နီနီကပြောထားပြီးဖြစ်သည်။ မနက်ကမှ ခပ်စောစော သွားစရာ ကိစ္စပေါ်လာသဖြင့် မေမေက ဒရိုင်ဘာမောင်မောင်ကိုခေါ်၍ ထွက်သွားသည်။ ကိုတင်အောင်ကမကြာမီရုံးချိန်ရောက်လျှင် သွားမည်ဖြစ်၍ လမ်းကြုံသောနီနီကို တစ်ခါတည်းခေါ်၍သွားရန် တင်အောင်အားမှာထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ 

တွေ့မြင်ခဲ့ရသော နီနီ၏ အလှများက မျက်စိထဲမှမထွက်သည့်အပြင် နီနီကိုယ်တိုင်ကလဲ ကားထဲတွင်ပါလာသဖြင့် အနောက်ကြည့်မှန်လေးထဲမှနီနီကိုကြည့်လိုက် စောစောကပုံရိပ်လေးတွေကို ပြန်ပြီးစဉ်းစားလိုက်ဖြင့် တင်အောင်သည်ကားကို သတိထား၍ ခပ်ဖြေးဖြေးပင် မောင်း၍လာခဲ့လေတော့သည်။ 

.......................................................................... 

သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပြည်ပသို့သွားဖြစ်၍ လိုက်ပို့ရန်အိမ်မှ စောစောကပင် ဝေဝေထွက်ခဲ့သည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ တင်အောင်က မကြာမီရုံးသွားရတော့မည်ဖြစ်၍ လိုက်မပို့ခိုင်းတော့ဘဲ မောင်မောင်ကိုသာလေယာဉ်ကွင်းသို့ လိုက်ပို့ခိုင်းခဲ့သည်။

သမီးနီနီကလဲ သူ၏သူငယ်ချင်းဖြစ်သူထံ သွားလိုကြောင်းမနေ့ထဲက ပြောထားသဖြင့် တင်အောင်သွားမည့် ကုမ္ပဏီ ရုံးခန်းနှင့်က နီနီ၏သူငယ်ချင်းအိမ်နှင့် လမ်းကြုံ၍ တင်အောင်အား နီနီကိုခေါ်သွားရန်မှာထားခဲ့သည်။ ငယ်ရွယ်သူ တင်အောင် နှင့် သမီးဖြစ်သူ နီနီကို ဝေဝေ စိတ်ထဲတွင်သိပ်တော့စိတ်မချပေ။ ဒါပေမယ့်လဲ အိမ်ကနေ (၁ဝ)မိနစ်လောက်မောင်းပါက နီနီ၏ သူငယ်ချင်းအိမ်သို့ ရောက်မည် ဖြစ်၍ သူတို့အတူသွားသောအချိန်မှာသိပ်မရှိလှ၍ ဝေဝေနဲနဲတော့စိတ်သက်သာရာရသွားသည်။ 

နီနီက ယခုတစ်နှစ်လောက်အတွင်းတွင် အရမ်းကိုလှလာသည်။ ဝေဝေအပျိုတုန်းကထက်ပင် နီနီကပို၍ လှကြောင်း မိန်းမချင်း ပို၍သိသည်။ တင်အောင်သာ နီနီ၏အလှတွေကို ယစ်မူးသွားလျှင် ... ဝေဝေတစ်ယောက်ဆက်ပြီးမတွေးရဲတော့ ... သမီးဖြစ်သူရေတိမ်တွင်နစ်မည့်အရေးထက် တင်အောင်ကိုသူမ နှမြောတွန့်တိုနေခြင်းက ပို၍များနေကြောင်း သူကိုယ်လဲ သူမ သိသည်။

တင်အောင်နှင့်ဝေဝေက အသက်(၁ဝ)နှစ်နီးပါးကွာသည်။ ဝေဝေပိုင်ကုမ္ပဏီတွင် တင်အောင်က ဝေဝေအားအထားရ ဆုံးတပည့်ရင်း တစ်ယောက်။ ပြီးတော့ဝေဝေကတိတ်တခိုးချစ်ခဲ့ရသူ။ တင်အောင်ကိုရေလာမြောင်းပေးခဲ့ပြီး မုဆိုးမဖြစ်သူ ဝေဝေကခပ်ရဲရဲပင် ဇွတ်တိုးခဲ့တော့ တင်အောင်က ဝေဝေနှင့်ညိပြီး လက်ထပ်ခဲ့ရသည်။ 

ချစ်သည်။ တင်အောင်ကို ဝေဝေသည် သူမ ထက်ငယ်လွန်းသူမို့လားတော့ မပြောတတ် အတော့ကိုချစ်သည်။ 

ဝေဝေတစ်ယောက် အတွေးတွေကောင်းနေဆဲမှာပင် မော်တော်ကားကရပ်၍သွားတော့မှ ဝေဝေတစ်ယောက်အတွေး ပြတ်သွားကာ ဘေးဘီကို ကြည့်မိသည်။ 

ကားရပ်ထားတာက ကတ္တရာလမ်းမဟုတ်၊ ပြီးတော့ပတ်ဝန်းကျင်တွင် လူရိပ်လူခြေ လည်းမတွေ့သည့်အပြင် ကားဘေးတွင် ခြုံကြီးတစ်ခြုံကလည်းရှိနေသေးသည်။

နားမလည်နိုင်စွာဖြင့် ဝေဝေသည် မောင်မောင်ကိုလှည့်၍ကြည့်သည်။ မောင်မောင်က ဝေဝေကိုမျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကာ ကြည့်လိုက်ပြီး ပြုံးပြသည်။ ပြီးတော့ ... 

“ မမ အောက်ကို ခဏ ဆင်းကြရအောင် ...” 

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ...” 

ဝေဝေ ခပ်ဆတ်ဆတ်မေးလိုက်သည်။ 

“ ဒီမှာလေ ...” 

“ အို ...” 

ဝေဝေတစ်ယောက်ဆတ်ခနဲ တုန်၍သွားသည်။ ဝေဝေ ၏ ဘာဖြစ်လို့လဲဟူသော အမေးကိုမောင်မောင်က ဒီမှာလေဟု ဆိုကာ သူခါးကပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ပြလိုက်သည်။ 

တွေ့လိုက်ရသည်က ယောင်္ကျား(၂)ယောက် ယူဖူးတဲ့အမျိုးသမီးပင် အပျိုကြီး ဖါးဖါးဖြစ်နေပြီဖြစ်သော ဝေဝေပင် ဆတ်ကနဲ တုန်သွားရသည်။ 

မောင်မောင်၏ လီးတန် ညိုညိုမဲမဲကြီးက မာတောင်၍ ထောင်မတ်နေသည်။ အရှည်က (၈)လက်မလောက်ပင်ရှိသည်။ လုံးပတ်က ဝေဝေ၏လက်ကောက်ဝတ်လောက်ပင်ရှိသည်။ ဆုံးသွားသော နီနီ အဖေ၏လီးထက်လဲကြီးသည်။ 

ယခုသူမ၏လင် တင်အောင်၏ လီးထက်လဲကြီးသည်။ ပြီးတော့ လီးတန်ကြီးက အကြောတွေအပြိုင်းပြိုင်းထနေတာ ဒစ်ကြီးမှာပြဲလန်၍ နေသည်။ မောင်မောင်၏အသက်က ရှိလှမှ သူမ၏ သမီးနီနီနှင့် အတူတူလောက်ပင်ရှိမည်။

လီးတန်ကြီးကိုမြင်လိုက်ရကထဲက ဝေဝေ၏အကြည့်တွေက လီးတန်ကြီးဆီက မခွါတော့။ ဒါကိုသိသော မောင်မောင် ကလဲ ခါးကိုကော့၍ပင် ပြထားသလို ပုဆိုးကိုလည်းအောက်သို့ ထပ်၍လျှော့ချလိုက်ပြန်သည်။ လီးတန်ကြီးအောက်မှ ဥကြီးမှာ မဲနက်နေပြီးအရည်ပြားများလှိုင်းထကာ လုံးတစ်နေသည်။ ဝေဝေသည် တံတွေးတချက်ကို ကြိတ်၍မျိုချလိုက်သည်။ ဒီအချိန်မှာတင် မောင်မောင်က ပြောလာပြန်သည်။ 

“ ကျွန်တော်မမကို လိုးချင်နေတာ ကြာပါပြီ မမရယ် ဒီနေ့တော့ မငြင်းပါနဲ့တော့ ကျွန်တော့်လီးတွေလဲ မမကိုကြည့်ပြီး အောင့်နေတာအရမ်းပါဘဲ လုပ်ပါမမရယ် ... တခါထဲပါ ... ကျွန်တော်လိုးပါရစေ ...”

“ ဖျန်း” 

ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး။ ကျွန်မလက်တစ်ဖက်က မြောက်တက်သွားပြီးသူ့ပါးကို တစ်ချက်ရိုက်လိုက်ပါတယ်။ ပါးရိုက်ခံလိုက်ရတဲ့ မောင်မောင်က သူပါးတစ်ဖက်ကိုပွတ်ပြီး ကျွန်မကို ကြောင်ပြီးကြည့်နေချိန်မှာဘဲ ကျွန်မရဲ့ အကြည့်ကသူ့လီးတန်ကြီးဆီပြန်ရောက် သွားရပြန်ပါတယ်။ ဒီအချိန်မှာဘဲ မိုးတွေက ဝေါကနဲရွာချလာတာကြောင့် ကျွန်မဟာတစ်ဖက်ကို လှည့်ပြီးကားအပြင်ကိုကြည့်လိုက် မိတဲ့အချိန်မှာဘဲ ... 

“ ခဏနော် မမ မှန်တွေ ပိတ်ထားရအောင်” 

ဆိုပြီး မောင်မောင်က ဝေဝေကိုကျော်ပြီး မှန်တွေကို လှမ်းပိတ်သည်။ အဲဒီအခါမှာ မာတောင်ပြီးတဆတ်ဆတ်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးက ကျွန်မရဲ့ နို့အုံကြီးတွေကို ထိထိမိမိကြီးဝင်၍ ထိုးမိပါတော့တယ်။ ကျွန်မ အသက်ရှုရမှာတောင် မေ့သွားရပါတယ်။ 

ဝေဝေ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ ကြောင်နေမိတယ်။ ပြီးတော့ဝေဝေ မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ချလိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာဘဲ မောင်မောင်က ဝေဝေအပေါ်မှာတက်ခွထားပြီး ဝေဝေကိုအတင်းဘဲ ဖက်ပြီးနမ်းနေပါတယ်။ ပြီးတော့ဝေဝေ အင်္ကျီကျယ်သီးတွေ ကိုလဲဖြုတ်နေ တယ်လေ။ ဝေဝေ့ ခန္ဓာကိုယ်ထဲကအင်အားတွေကို မောင်မောင်လီးတန်ကြီးကအဝေးကနေဆွဲထုတ်သွားသလား အောင့်မေ့ရတယ်။ ကျွန်မရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ အားအင်ဆိုလို့ ဘာမှမရှိတော့လောက်အောင်ဖြစ်ပြီး နုံးချိနေပါတယ်။ 

မောင်မောင်ဟာ ဝေဝေရဲ့ ဘရာဇီယာကို အပေါ်ကိုဆွဲလှန်လိုက်ပြီး နို့သီးလေးတွေကို သူ့လျှာနဲ့ယက်လိုက် စို့လိုက် လုပ်နေတယ်။ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဝေဝေ့စောက်ဖုတ်လေးကိုပွတ်လိုက် နှိုက်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေလိုက်တာ ကျွန်မဖြင့် စိတ်တွေ တောင်ကြွလာ ရပါတယ်။ ကျွန်မလေ သူ့ကို မရဲတရဲ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကြည့်လိုက်မိတယ် ...။ 

သူဟာ မက်မက်မောမောကြီးကိုကျွန်မရဲ့ နို့ကြီးတွေကို စုပ်လိုက် နို့နှစ်လုံးကို စို့လိုက် စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ညှိုးနဲ့ မွှေလိုက်လုပ်ရင်း အားမရဘူးထင်ပါတယ်။ ဝေ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲကို ခေါင်းသွင်းပြီးဝေ့စောက်ဖုတ်လေးကို သူ့လျှာနွေးနွေးကြီး နဲ့ယက်တော့တာပါဘဲရှင်။ အမလေးလေး ...

ဝေဖြင့်ဒီလိုအရသာမျိုးတစ်ခါမှ မခံစားဘူးခဲ့ပါဘူးရှင်။ ယားတာရော၊ ဘာရော စုံအောင်ခံရတော့တာပါဘဲ။ ယားလွန်းလို့ စောက်ဖုတ်ကို ရှုံ့ပြန်တော့ သူ့လျှာကို ဝေ့စောက်ခေါင်းထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ် လေ။ စိတ်တင်းထားတဲ့ကြားက ဝေ့ပေါင်တွေကို ကားမိလိုက်ပါတယ်။ မောင်မောင်က ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး ဝေ့ပေါင်ကြား ထဲ ခြင်္သေ့ထိုင် ဝင်ထိုင်တယ်။

ပြီးတော့ သူ့လီးတန်ကြီးထိပ်က စောက်ပတ်ရှေ့ကို ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ မဝင်နိုင်ဘူးဖြစ်နေတဲ့အတွက် ကာမစိတ်တွေ တဟင်းဟင်း တက်နေရတဲ့ ကျွန်မဟာ သူ့လီးကြီးကိုလက်တစ်ဖက်က ကိုင်ပြီးနောက်လက်ကလဲ ကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်ကိုဖြဲကာ သွင်း ပေးလိုက်ရင်ပဲတရှူးရှူး တရှဲရှဲ ဖြစ်နေတဲ့ သူကလဲ လီးတန်ကြီးကို ဝေ့စောက်ပတ်ထဲဖိပြီး သွင်းလိုက်ပါတယ်။ 

“ အ ...” 

ဝေ့စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်တင်းသွားတာပါဘဲရှင်။ တထစ်ချင်း တထစ်ချင်းဖိသွင်းနေစဉ်မျာဘဲ လီးကြီးက ကြီးလွန်းလို့ ဝေဖြင့်နာလွန်းတာကြောင့် အံကိုတင်းတင်း ကြိတ်ထား ရပါတယ်။

“ မမ သိပ်နာလားဟင် ...” 

သူကတိုးတိုးလေး ကြိတ်မေးတယ်လေ။ “နာတယ်ကွာ အရမ်းနာတာဘဲ” 

“ ကဲ ... ထ ကျွန်တော့်လီး မမစောက်ပတ်ကြီးထဲဝင်နေတာကိုကြည့် ... ထပါမမရဲ့” 

 ဆွဲပြီးထူတယ် ... ။ ဘုရား ... ဘုရား ... ဒီလိုလီးမျိုး ကျွန်မ တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးပါဘူး။ တကယ့်သစ်သား ငြုပ်ကျည်ပွေ့ကြီးလောက်ပါပဲ ကျွန်မရဲ့ စောက်ပတ်နဲ့တွေ့သွားလို့လားတော့မသိဘူး ။

မောင်မောင်လီးကြီးဟာ စောစောကထက်ပင်ပိုကြီးပြီး ပိုမာနေပါတယ် ...။

အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေတဲ့ ဧရာမလီးတန်မဲမဲကြီးဟာ ကျွန်မရဲ့ ရွှမ်းစိုဖြူဖွေးနေတဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ တဝက် နီးပါးဝင်ပြီး တစ်လစ်ကြီးဖြစ်နေတာကိုတွေ့မြင်လိုက်ရတယ် ဆိုရင်ဘဲကျွန်မဟာ ကာမဇောတွေဟုန်းကနဲ့ကြွလာပါတော့တယ်။ 

“ ကဲ ... လုပ်ချင်လဲ မြန်မြန်လုပ်ကွာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်လမ်းလယ်ခေါင်မှာ အလိုးခံရတာငါ့ဘဝမှာ ဒါပထမဆုံးဘဲ” 

လို့ပြောပစ်လိုက်တယ်။ မနဲံကြီးအားတင်းကာ ပြောလိုက်ရတဲ့ ကျွန်မရဲ့စကားလဲဆုံးရော သူကပြုံးတယ်လေ။ အဟင်း သိလား ... ပြီးတော့

“ ကျွန်တော် ... ကျွန်တော် မြန်မြန်ပြီးစေချင်ရင် ကျွန်တော့်လီးကိုစုတ်ပေး ... တဲ့” 

ကဲ ဘယ်လောက်အနိုင်ကျင့်တဲ့ ကောင်လေးလဲ အိမ်မှာလဲ တင်အောင် ကျွန်မကိုပိုချစ်အောင် ကျွန်မက သူ့လီးကိုစုပ် ပေးနေကျဆိုတော့ မဆန်းပါဘူး။ ဒါမှလိုးအားကောင်းတယ် ဆိုလားဘဲ ...။ ကျွန်မစာက်ဖုတ်ထဲကို တဝက်နီးပါး ရောက်နေတဲ့သူ့ရဲ့ဧရာမလီးတန်ကြီးကို မောင်မောင်ကဆွဲပြီး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ လီးကြီးလဲ စောက်ခေါင်းထဲက လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်ထွက်သွားရော ကျွန်မရင်ရင်ထဲမှာ ဟာသွားလိုက်တာမပြောပါနဲ့တော့။ ပြီးတော့ ကျွန်မပါးစပ်ရှေ့ကိုသူက သူ့လီးကြီးကိုတေ့ပေးတယ်လေ။ ကျွန်မရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ဖောင်းတင်းနေတဲ့ သူ့လီးတံ ကြီးထိပ်ဖူးကြီး နဲ့ထိလို့ပေါ့ ...။ 

ကျွန်မဟာ မျက်လွှာလေးတွေပင့်ပြီး သူ့ကိုမော့ကြည့်လိုက်တယ်။ ရှက်စိတ် ဝမ်းနည်းစိတ်တွေနဲ့ မျက်ရည်တွေဟာ ပါးပြင်ပေါ်ကို စီးကျလာတယ်။ သူက အတင်းဘဲကျွန်မပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးကြီးထိုးသွင်းလိုက်တယ် ပါးစပ်အပြည့်ပါဘဲ။ 

ကျွန်မလဲ ဒေါသစိတ်လေးနဲ့ ကျွန်မပါးစပ်ထဲကို ဝင်လာတဲ့သူ့လီးကြီးကို လျှာနဲ့ပတ်ပြီး ယက်ပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ သူ့မျက်နှာဟာ ရှုံ့တွပြီး တအအ တအိအိ ညည်းတယ်လေ ဒီတော့မှ ဆက်နဲ ဆက်ကနဲ မာန်ထနေတဲ့ လီးကြီးကို ကျွန်မပါးစပ်ထဲက ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကျွန်မအပေါ် တက်ခွကာ ကျွန်မရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို တဖြေးဖြေးထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။ 

“ အ ... အ ... အ ... အာ ... အား ... အား ... နာ ... နာတယ် ... အမလေး ...” 

ကျွန်မလည်းမခံနိုင်လွန်းလို့ အသံခပ်ကျယ်ကျယ်ဘဲ အော်ပစ်လိုက်မိတယ်။ ဒါပေမယ့် ခဏအကြာမှာဘဲ ကျွန်မရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက ဒလဟောထွက်လာတဲ့ စောက်ရည်တွေကြောင့် လီးတန် ကြီးကချောပြီး ရှောရှောရှူရှူဖြစ်ကာ တဆုံးဝင်သွားပါတော့တယ်။ 

ဒီမှာတင် မောင်မောင်က ကျွန်မရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကိုသူ့ဲရဲ့လီးတန်ကြီး တဆုံးဖိသွင်းထားလိုက်ပြီး ကျွန်မရဲ့နို့နှစ်လုံး ကိုကုန်းပြီး တလှည့်စီအားကောင်းကောင်းစို့ပေးနေလိုက်တာ ကျွန်မဖြင့် ကျောလေးပင်ကော့တက်တဲ့ အထိပါပဲရှင်။တော်တော်လေးကြာတော့ ကျွန်မရဲ့စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးဟာ အထဲကနေရွစိရွစိဖြစ်လာပြီး ယားတက်လာတာ ကြောင့် အတော်ဘဲ အနေရခက်လာပါတယ်။ ဒါကြောင့်လဲကျွန်မရဲ့ခါးလေးဟာ ကော့ကနဲဖြစ်လိုက် ဖင်သားဖြူဖြူကြီးတွေကို လိမ့်ကနဲ လိမ့်ကနဲ လှုပ်လိုက် အနေ ခက်စွာနဲ့ လုပ်ပေးနေမိပါတယ်။ 

ဒီမှာတင်ဘဲ မောင်မောင်ကသူ့လီးကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲကနေ တဝက်လောက်ဆွဲထုတ်ပြီး ညင်ညင်သာသာ လေးတစ်ချက်ချင်းဆောင့်ပြီး လိုးပေးပါတယ်။ ကြီးလွန်းလှတဲ မောင်မောင်ရဲ့ လီးတန်ကြီးက ကျွန်မစောက်ပတ်နဲ့ မဆန့်မပြဲဖြစ်နေတာကြောင့် သူ့လီးတန်ကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ဝထိပ် ကျွန်မရဲ့စောက်စေ့လေးဟာ လီးတန်ကြီးရဲ့ အဖိကိုခံရ စောက်ခေါင်း ထဲကိုဆောင့်ဆောင့်ပြီး ဝင်သွားရတာကြောင့် ကျွန်မရဲ့ကိုယ်တစ်ခုလုံးဟာ ဆတ်ဆတ်ခါနေရပါတယ်။

စောက်ခေါင်းထဲမှာ အီဆိမ့်လွန်းတာကြောင့်လဲ ကျွန်မဟာ မချင့်မရဲဖြစ်ပြီး ကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်နဲ့သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲဆွဲပြီး ညှစ်ပေးလိုက်မိပါတယ်။ အရသာတွေ့လာပြီဖြစ်တဲ့ မောင်မောင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို တဝက်မျှသာထုတ်ရင်း ထုတ်ရင်းကပဲ ခပ်သွက်သွက်လေးကို လိုးလာပါတော့တယ်။ 

“ ဖွတ် ... ပြွတ် ... ကျွိ ... ကျွိ ... အ ... အ ... ဟင်း ... ဟင်း ...” 

စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးကြားကမြည်သံ၊ ကားကူရှင်စပရိန်တွေ ကွေးညွတ်ပြီး ပြန်ကန်တဲ့မြည်သံ ကျွန်မရဲ့ညည်းသံတွေဟာ ဆက်တိုက်ဆက်တိုက်ဆိုသလို ထွက်ပေါ်၍နေရသည်။ 

ခဏအကြာမှာပဲ မျက်လုံးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်ထားတဲ့ ကျွန်မဟာ တအင်း အင်းနဲ့ဖြစ်လာရာက ကျွန်မရဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့အသာစမ်းပြီး သူ့ကျောပြင်ကြီးကို လှမ်းပြီးဖက်လိုက်မိပါတယ်။ ကောင်းလေးက ကျွန်မကမွေးရင် ကျွန်မရဲ့သားလောက်ပဲရှိသေးပြီး သမီးနဲ့တောင်အသက်အတူတူလောက်ဘဲရှိတာ လိုးတာကတော့ တော် တော့ဘဲကျွမ်းပါတယ်။။ 

လီးတန်ကြီးကိုကျွန်မရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ဝင်ချီထွက်ချီ လုပ်ရုံမျှပင် မဟုတ်ဘဲ စောက်ခေါင်းတစ်ခု လုံးကို နေရာလပ်မရှိအောင် ထိထိမိမိကြီး ဖြစ်အောင်ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ အင်တိုက်အားတိုက် လိုးပေးနေပါတယ်။ 

ယောက်ျားနှစ်ယောက်ရဖူးပြီး လူနှစ်ယောက်ရဲ့အလိုးကို ကျကျနန အလိုးခံခဲ့ဖူးတဲ့ ကျွန်မဟာဘယ်လီးနဲ့မှ မတူဘဲ ဧရာမလီးကြီးနဲ့ တချိန်လုံးထိထိမိမိဖြစ်အောင် လိုးပေးနိုင်နေတဲ့ မောင်မောင်ကို စွဲလမ်းမိနေပါပြီရှင်။ စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် လိုက် လျောရုံတင်မကဘဲ ကျွန်မဟာ သူ့ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို ယုယုယယ ပွတ်ပေးနေရုံမျှမကဘဲ ကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်အတွင်းသား နုနုလေးတွေကလဲ သူ့ရဲ့မာကျောခက်ထန်ကြီးမားလှတဲ့ ဧရာမလီးတန်ကြီးကို ကြင်နာမှုများစွာဖြင့်ပင် ညှပ်ပေးဆွဲပေး ဖျစ်ညှစ် ပေးနေမိပါတယ်။ 

“ ပြွတ် ... ဖွတ် ... ဟင်း ... ဟင်း” 

“ ကောင်းရဲ့လား မမ ...” 

“ အင်း ... ကောင်းတယ် ... ဟင်း ... ဟင်းဟင်း ... ဆောင့် ... ဆောင့် မင်းဟာကြီးတော့ မမစွဲမိပြီ သိလား ...” 

အရသာတွေ အီဆိမ့်လာတာနဲ့အမျှ ကျွန်မဟာ မိန်းမသားပီပီ ခပ်ညူညူဖြစ်လာရပါတယ်။ 

“ ချစ်လားဟင် ... မမ” 

“ ချစ်တယ် ... ချစ်ပါတယ် ... ဆောင့်စမ်းပါဆို ...” 

ကျွန်မဟာ တကိုယ်လုံး အီဆိမ်လာရာက အားမလိုအားမရနိုင်တဲစိတ်တွေ မကြေနပ်နိုင်တဲ့စိတ်တွေ ပိုပြီးတိုးပွါးလာရ ပါတော့တယ်။ ဒီအချိန်မှာပဲ ကျွန်မရဲ့ အခြေအနေကို သုံးသပ်မိလိုက်တဲ့ မောင်မောင်ဟာ ကျွန်မရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက သူ့ရဲ့ လီးတန်ကြီးကို တဆုံးနီးပါးလောက်ကို ဆွဲ၍ဆွဲ၍ ထုတ်ကာအားရပါးရ ဆောင့်၍လိုးလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ခဏအကြာမှာပဲ နှစ်ယောက်လုံးဟာ ကာမအထွတ်အထပ်ကိုရောက်သွားကြ ရပါတော့တယ်။ 

ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ထွေးနေအောင်ဖက်ထားလိုက်ကြပြီး တအောင့်လောက်ကြာ တော့မှ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လွှတ်ပေးလိုက်ရာက မောင်မောင်ကလဲ သူရဲ့လီးတန်ကြီးကိုကျွန်မရဲ့စောက်ပတ်ထဲ ကနေဆွဲပြီး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ဘေးနားမှာပုံကျနေတဲ့ကျွန်မရဲ့ အင်္ကျီလေးကိုကောက်ပြီး ဝတ်နေတုံးမှာဘဲ မောင်မောင်ဟာ ကျွန်မရဲ့စောက်ဖုတ် ကို သူ့လီးကြီးနဲ့ပွတ်ကစားလာသည်။ 

“ တော်တော့ မောင်လေးရယ် ... မောင်ကလိမ်မာပါတယ်ကွာ နောက်တစ်ခါ အခွင့်အရေးရရင် လုပ်ကြတာပေါ့နော်...” 

ကျွန်မကချော့ပြောနေပေမယ့် မရပါဘူးရှင်။ သူကစကားမပြောတော့ဘဲ ကျွန်မစောက်စေ့လေးကို ပါးစပ်နဲ့ကုန်းစုပ် တော့တာပါဘဲ ကျွန်မလဲအလိုးခံချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင်ကြွလာတာမို့ ကဲဟယ်နင်ကဘဲလိုးနိုင်လိုင်မလား ငါကပဲခံနိုင် မလားဆိုပြီး သူ့အကြိုက်ကို မငြင်းဆန်နိုင်တော့ဘဲ လိုက်လျှောလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ...။ 

မောင်မောင်ဟာ ကျွန်မရဲ့ စောက်စိလေးကို စုပ်ယင်းနဲ့ ကျွန်မတစ်ကိုယ်လုံး တလွန့်လွန့်ဖြစ်လာတာနဲ့ စောက်စေ့လေး ကိုသူ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားက လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး ကုန်းထလိုက်ပါတယ်။ မောင်မောင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားက လွတ်သွားတဲ ကျွန်မရဲ့ စောက်စေ့လေးဟာ တဆတ်ဆတ်တောင်ဖြစ်နေရပါတော့တယ်။ ကုန်းထလာတဲ့မောင်မောင်က အရည်တွေနဲ့ပေပွစို ရွှဲနေတဲ့ကျွန်မရဲ့ စောက်ပတ်ကြီးထဲကို သူရဲ့ဧရာမလီးတန်ကြီးကို ထိုးထဲ့ပြီး လိုးပါတော့တယ်။ 

“ ဖွတ် ... ဖွတ် ... ဖတ် ... ဖတ် ... အ ... အ ...” 

တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ရပေမယ့် မောင်မောင်ရဲ့လီးတန်ကြီးဟာ နဂိုကအတိုင်းတာမပြောင်းလဲပဲ ပိုပြီးတောင် မာလာတယ်လို့ ကျွန်မဖြင့်ထင်မိတာကြောင့် ကြေနပ်အားရဖြစ်မိရပါတယ်သေးတယ်။ 

မောင်မောင်ဟာ ဒီတစ်ခါတော့စောစောကလို ညှာညှတာတာမဟုတ်တော့ဘဲ သူ့စိတ်ထဲရှိတဲ့အတိုင်းဘဲ အားရပါးရကြီး ကိုဆောင့်ဆောင့်ပြီး လိုးနေပါတော့တယ်။ 

သူ့လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကျွန်မရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး နို့အုံကြီးတွေကိုနယ်ပြီး နို့သီးတွေကိုဆွဲပေးရတာလဲ အမောပါဘဲရှင်။ မောင်မောင်ရဲ့ကြီးမားပြီး မဲနက်လုံးတစ်နေတဲ့ ဂွေးဥကြီးဟာ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ကျွန်မရဲ့ဖင်ကြားကိုလာလာရိုက်တယ်။ ကျွန်မလဲအောက်ကနေတအားဆောင့်ဆောင့်ပြီး ကော့ပစ်လိုက်တယ်။ ပွတ်ကနဲပွတ်ကနဲ သုတ်ရည်တွေ စီးကျလာမှာ မောင်မောင်ဟာ ကျွန်မရဲ့ဗိုက်ပေါ်မှာ မှောက်ပြီး မှန်းနေပါတော့တယ်။ အတန်ငယ်မျှကြာသွားတဲ့အခါကျမှ ... 

“ မမရယ် ... ကျွန်နော် ... မမကို မခွဲနိုင်တော့ဘူး ... သိလား” 

“ မမလဲ မင်းလိုပါဘဲကွယ် ...” 

လို့ပြောလိုရင်းက ကျွန်မဟာ သူ့ရဲ့ပါးတစ်ဖက်ကို အားရပါးရ နမ်းမိလိုက်ပါတော့တယ် ရှင် ...။

တင်အောင်နှင့်နီနီတို့ ညင်ညင်သာသာလေးပင်ကိုယ်လုံးချင်း ပူးကပ်လိုက်ကြာသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း အပြန်အလှန် မလွတ်မ်းမက်မောစွာဖြင့် နမ်းလိုက်ကြာသည်။ လက်များကလဲ တစ်ယောက်ပေါင်ကြားသို့ တစ်ယောက်လှမ်းလိုက်ကြသည်။ နီနီကပေါင်လေးကိုဖြဲထားပေးသည်။ တင်အောင်ကနီနီ ထဘီလေးကိုဆွဲချပြီး ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် လျှောတိုက်ဖြတ်ကျော်၍ သူမ၏စောက်ပတ်လေးကို နှိုက်လိုက်သည်။ 

“ အင့် ... အင့် ... အင်း ...” 

နီနီ မပီမသငြီးနေသည်။ တင်အောင်သည် နီနီ၏ဘလောက်အင်္ကျီလေးကို ဆွဲလှန်မတင်လိုက်ပြီး ထွက်ပြူလာသော သူမ၏ နို့အိအိလေးကို ဆုတ်နယ်ချေမွသည်။ နီနီ၏ နို့သီးခေါင်းလေးများက တင်အောင်၏ လက်ဖဝါးအောင်တွင် ထောင်ထလာ ကြသည်။ အဆိုပါ နီနီ၏နို့သီးခေါင်းလေးများကို လျှာဖြင့်ယက်သည်။ ထို့နောက်ပါးစပ်ဖြင့်ငုံ၍ တပြွတ်ပြွတ်စို့နေသည်။ နီနီ ကော့တက်လာသည်။ 

နီနီ၏စောက်ပတ်လေးကိုပွတ်ကိုင်၍ နေသောတင်အောင်၏လက်တွေက သူမ၏စောက်မွှေးလေးတွေကို ဖွဖွလေး ဆွဲပေးနေသည်။ 

နီနီ၏လက်ကမူ တင်အောင်၏ ဘောင်းဘီဇစ်ကိုဖြုတ်၍ မားမားကြီးမတ်တောင်နေသော လီးတန်ကြီးကိုကိုင်ထား သည်။ သူမ၏လက်လေးဖြင့် လီးတန်ကြီးထိပ်ကိုပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ တင်အောင်က နီနီ၏ထဘီလေးကို ပေါင်ရင်းသို့တိုင် အောင်အသာဆွဲ၍ လှန်တင်ထားရာ ဖြူဝင်းသောနီနီ၏ ပေါင်တံသွယ်သွယ်များကအထင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။ သူမ၏ပေါင် တွင်းသားလေးများကို အသာအယာလက်လေးဖြင့် လျှောတိုက်၍ ပွတ်သပ်နေရင် ပေါင်ရင်းခွဆုံဆီးစပ်အောက်ရှိ စောက်ပတ် မို့မို့လေးဆီသို့ လက်ရောက် သွားပြန်သည်။ 

နီနီစောက်ပတ်လေးမှာ မို့မောက်ဖောင်းကြွလျက်ရှိပြီး တင်းမာ၍ ကျဉ်းကြပ်နေသည်။ လက်ညှိုးပင်မနဲထိုးရသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ စောက်စေ့ချွန်ချွန်လေးကို လက်ညှိုးလက်မဖြင့်ညှပ်ပြီး ဖိပွတ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ နီနီတယောက် ပေါင်းလေးကို ပိုမိုကားပေးလာပြီးကော့ပျံလူးလွန့်လာသည်။ 

စောက်ပတ်ဝတွင် အရည်ရွှဲရွှဲလေးများစိုစွတ်၍လာရာ တင်အောင်၏လက်ချောင်းများ ပေကျံကုန်သည်။ တင်အောင်က နီနီ၏ နို့တွေကိုစို့ပေးနေရာက ပြွတ်ကနဲ့ခွါပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ကာစုပ်နေသည်။ လက်ချောင်းများက စောက်ပတ်အကွဲ ကြောင်းထဲသို့ တစွပ်စွပ်ထိုးနှိုက်၍ ကလိနေသည်။ နီနီက နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ပြီးနောက် တင်အောင်နှင့်ကိုယ်ချင်းခွါကာ တင်အောင် ထိုင်နေရာ ရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ဆင်း၍ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက်တင်အောင်၏ လီးကြီးအား မရှက်မကြောက်အားရပါးရ စုပ်ပေးနေတော့သည်။ 

တင်အောင်က နီနီ၏ ခေါင်းလေးကို စုံကိုင်ဆွဲနိမ့်ပြီးနီနီ၏ ပါးစပ်ထဲသို့ သူ၏လီးတန်ကြီးကို ထိုးထည့်ပေးနေမိသည်။ ခဏကြာတော့မှ တင်အောင်က နီနီ၏ ခေါင်းလေးကို ဆတ်ကနဲ့ဆွဲမော့၍ယူလိုက်ပြီး နီနီ၏ပါးစပ်ထဲမှ သူ၏လီးတန်ကြီးကိုဆွဲ၍ ထုတ်ယူလိုက်သည်။

သူမ၏တံတွေးများနှင့် စိုရွှဲကာတင်းမာပြောင်လက်နေသော တင်အောင်၏လီးတန်ကြီးကို နီနီကအာသာငမ်းငမ်းဖြင့် လိုက်၍ ကြည့်နေစဉ် မှာပင် တင်အောင်၏လက်နှစ်ဖက်က သူမ၏ပုခုံးနှစ်ဖက်ပေါ်သို့ တဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင်လာကာ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ကိုဆွဲ၍ သူကမလိုက်ရင်း အပေါ်တွင်ပြန်၍ထိုင်စေလိုက်သည်။ ပြီးတော့ တင်အောင်က နီနီ၏ရှေ့ကြမ်းပြင်ပေါ် သို့ဆင်း၍ထိုင်လိုက်ရင်း နီနီ၏ ပေါင်လေးကိုဖြဲလိုက်သည်။ 

နီနီက ကိုကို့ဆံပင်များကို သူမ၏ဖေါင်းဖေါင်းတစ်တစ်လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထိုးသွင်းကာဖွပေးနေသည်။ နီနီ သည်အများရှေ့ တွင်မူ တင်အောင်ကို အန်ကယ်ဟုခေါ်သော်လည်း သူမ၏ရင်ထဲမှကြိတ်၍ တင်အောင်အား ကိုကိုဟုခေါ်ခဲ့ သည်မှာကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကိုကိုသည် နီနီ၏စောက်ပတ်လေးကို သွားဖြင့်မနာအောင်ကိုက်၍ နှုတ်ခမ်းဖြင့်ညှပ်ပြီး ဆွဲစုပ်ယူ လိုက်သည်။ လျှာထိပ်ဖျားဖြင့် စောက်စိထိပ်သို့ ဖိထိုးမွှေနှောက်လိုက်ရာ

“ အ ...”

နီနီခမျာ တွန့်တွန့်လူးသွားရရှာသည်။ သူမ၏ ပေါင်ဖြူဖြူလေးနှစ်ဖက်မှာလည်း ပိုမိုဖြဲကား၍သွားသည်။ ကိုကို့လျှာပူပူနွေးနွေးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ တိုးဝင်လာသည်။ နီနီသည် ကိုကို့ခေါင်းကြီးကိုယောင်ပြီး ပေါင်ကြားထဲသို့ဖိသွင်းလိုက်မိသည်။ အားနာသွားသည်။ 

“ ကန်တော့ ... ကိုကိုရယ် ... နော် ...” 

ကိုကိုက ဘာမျှပြန်မပြော ... စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ သူ၏လျှာကြီးဖြင့်ကလိနေသည်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ် ...” 

“ နီနီကို တက်လိုးလိုက်ပါတော့လားကွယ်” 

ခဏအကြာ 

“ အ ... အီး ... အ ...” 

နီနီ၏စောက်ပတ်ထဲမှ သုတ်ရည်များပွတ်ကနဲ ပွတ်ကနဲအံကျလာသည်။ ကိုကို့ ပါးစပ်ထဲပြည့်တင်းသွားသည်။ “အို ... အားနာလိုက်တာ ကွယ် ... ကိုကိုရယ်”

..................................................................................

ဒီလိုအိပ်မက်မျိုးတွေစပြီးမက်တက်လာတာကတော့ မေမေတစ်ယောက် ယောက်ျားယူပြီးတဲ့နောက်ပိုင်းမှာစတင်ပြီး မကြာခဏ မြင်မက်လာရတဲ အိပ်မက်လေးတွေဖြစ်ပါသည်။ 

မေမေကလဲ ကိုတင်အောင်နှင့် တွေ့ရလျှင်ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး ကိုမေ့သွားတတ်သည်။ အိပ်ခန်းတံခါးပင်ပိတ်ဖေါ်မရတော့။ ပြီးတော့သူတို့အိပ်ခန်းက နီနီ၏အိပ်ခန်းနှင့်ကပ်လျှက်ဆိုပြန်တော့ အကဲပိုကာ သဲတာတွေပိုနေတဲ့ မေမေ့ရဲ့အသံတွေနဲ့ ရင်ဖိုစရာ ကောင်းလှတဲ့ အလိုအလျောက်မြည်သံလေးတွေကြောင့် နီနီ တစ်ယောက်ဒီအသံလေးတွေရဲ့ ဆွဲဆောင်ရာကို လိုက်ပါသွားရာက နီနီဟာ သူတို့အိပ်ခန်းဝထိ ရောက်သွားခဲ့ရပါတယ်။ မကြာခဏပါဘဲ ... တစ်ခါတစ်လေ နေ့စဉ်ရက်ဆက်ပါပဲ။ 

ကြာလာတော့စောစောကလို အိပ်မျက်မျိုးတွေကို နီနီတစ်ယောက် မကြာခဏမြင်မက်လာတတ်ပြီး တင်အောင်ကို နီနီ၏ရင်ထဲက ကြိတ်၍ပင် ကိုကိုလို့ခေါ်နေရသည်ထိပင်ဖြစ်နေရသည်။ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့မခံစား၊ မကြုံတွေ့ဖူးပေမဲ့လဲသူတို့ နှစ်ယောက်ကြောင့် နီနီမှာ အတတ်တွေမျိုးစုံနေခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။ ပြီးတော့လဲ ဘယ်နေ့များမှ ဒီလိုမျိုးကြုံတွေ့ခံစားလာနိုင်ပါ့မလဲဟူသောဆန္ဒတွေ တနေ့ထက်တနေ့ ပြင်းပြလာရကာ နီနီရဲ့ရင်ထဲမှာ ဝေဒနာတွေဟာ အဆောက်အုံတစ်ခုအဖြစ် တည်ရှိလာခဲ့ရပြီး ဒီအဆောက်အုံပမာဏဟာ ကြာလာသည် နှင့် အမျှပို၍ ကြီးမားလာရပြီး ဒီဝေဒနာတွေကနီနီကို တနေ့တခြား ပိုပြီး နှိပ်စက်လာရပါတော့သည်။

* * * * *

တက်ထရွန်ထမီပါးပါးလေးကို ရင်လျှားထားသော နီနီသည် ရေချိုးခန်းတွင်းရှိ ရေပန်းအောက်သို့ဝင်လိုက်သည်။ ထိုစဉ် မှာပင် ရေချိုးခန်းရှေ့တွင် တစုံတဦးရောက်လာသောခြေသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ ကိုကိုဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းရင်းနီနီ၏ လက် လေး တစ်ဖက်က ရေပန်းကို ဖွင့်လိုက်စဉ်မှပင် ... 

“ နီနီပြီးရင် ... တို့ချိုးမယ်နော် ...”

ပေါ်လာသောအသံက မောင်မောင်၏အသံ၊ ဗြုံးကနဲ နီနီရင်ထဲတွင် ထိတ်သွားရသည်။ ဒါပေမယ့် တခဏအတွင်းမှာ ပင် ... 

“ လာလေကွာ အတူတူချိုးတာပေါ့ ဘာလို့စောင့်နေရမှာလဲ မင်းလဲ သွားစရာရှိနေမှာပေါ့ ...” 

ဟုနီနီက ကရားရေလွှတ်ပြောလိုက်မိသည်။ ခုမှပြန်သတိရသည်။ အိမ်တွင်မေမေတို့လင်မယားမရှိ။ စောစောကပင် အပြင်ထွက်သွားကြာသည်။ ဒါကို သူမ၏ ဆန္ဒဇောဖြင့်သာ စောစောက ကိုကိုဖြစ်ပါစေဟု ဆုတောင်းမိခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ နီနီ၏ အသံကိုကြားလိုက်ရသည်နှင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ငိုချင်ရက်လက်တို့ ဖြစ်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းအတွင်းသို့ မောင်မောင် ဝင်လာ၏။ အသားကပ်ဘောင်းဘီတိုလေးနှင့်ဖြစ်သည်။ 

မောင်မောင်ကိုကြည့်ပြီး နီနီတချက်ပြုံးလိုက်သည်။ ခပ်လျှော့လျှော့ရင်လျှားထားသော ထဘီအောက်တွင်ရေစိုနေ သောကြောင့် ပြည့်ဖြိုးစွာလုံးအိနေသော ရင်သားများကိုမောင်မောင်မြင်လိုက်ရသည်။ ထဘီလေးကို ရေစို၍ကပ်နေသော တင်သားဖောင်းဖောင်း ကားကားကြီးများ ဖြောင့်တန်းသော ပေါင်တံကြီးများကို မောင်မောင်က ရေချိုးရင်းခိုးကြည့်နေသည်။ နီနီက မသိဟန်ဆောင်ရင်း ဆပ်ပြာတိုက်နေသည်။ တချက်တချက် မောင်မောင်၏ ရေစိုနေသောဘောင်းဘီလေးကို နီနီကလှမ်း ၍ကြည့်နေသည်။ 

ရေစို၍ကပ်နေသောဘောင်းဘီအောက်မှာ တင်းရင်း၍အမြောင်းလိုက်ထနေသော အသားလုံးပြည့်ပြည့်ကြီးကို တွေ့မြင်နေရသည်။ 

“ အားတော့နာတယ်မောင်မောင်ရယ် နီနီကျောကိုဆပ်ပြာတိုက်ပေးစမ်းပါ” 

နီနီက ရင်လျှားထားသောထဘီကို ဖြေလျှော့လိုက်သည်။ နို့အုံပေါ်တွင်လက်နှင့်အသာဖိပြီး သူမ၏ကျောပြင်ကို မောင်မောင်ဘက်သို့ လှည့်ပေးလိုက်သည်။ ကျောပြင်တစ်လျှောက်ညင်သာစွာလက်ဖြင့်ပွတ်၍ နူးညံ့သော နီနီ၏အတွေ့ကြောင့် မောင်မောင်သည် သူ၏စိတ်တွေကိုထိန်းနေရသည်မှာ အမောပင်ဖြစ်သည်။ နီနီက ထဘီကိုလျှော့ထား၍ တင်သားကြီးများအ ထက်ပိုင်း ခါးတဝိုက် ထိ မောင်မောင်၏လက်များက ရောက်နေသည်။ 

နီနီကတစ်ချက်တွန့်သွားသည်။ ဖြေးညှင်းစွာရွေ့လာသောမောင်မောင်၏ လက်များ၏အတွေ့ကို ရင်ဖိုစွာကြိုဆိုနေမိ သည်။ ချောမောပြည့်ဝန်းသော ဗိုက်သားနုလေးများပေါ်တွင် မောင်မောင်၏ လက်များက အပေါ်တက်မလို အောက်ဆင်းမလို ရွေ့လျားနေ၏။ တဖြေးဖြေး မောင်မောင်ကအရဲစွန့်ပြီး ဗိုက်သားပေါ်တက်လိုက်ရာ နူးညံ့သောနို့အုံအောက်ပိုင်းကိုသွားထိသည်။ ရသောအခွင့်အရးကိုလက်မလွှတ်ပဲမောင်မောင်က နို့နှစ်လုံးကိုတဖက်စီ အသာကိုင်လိုက်ရာ နီနီအလိုက်သင့် မောင်မောင်ပုခုံး ပေါ်နောက်ပြန်ခေါင်းမှီလိုက်သည်။ သူမသည် မှေးစင်းသောမျက်လုံးများနှင့် တိုးညှင်းစွာညည်းလိုက်သည်။ 

“ ရင်တွေ တုန်တယ် ... မောင်မောင်ရယ်” 

ထို့နောက် လက်နှစ်ဖက်ကိုအသာရွေ့လိုက်ရာရေစိုနေသော ထဘီပါးလေးမှာ နို့အုံကြီးများအား မဖုံးနိုင်ဘဲဆီးစပ် အထိ လျှော့ကျသွားသည်။ 

“ နီနီရယ် ... ချစ်တယ်ကွယ် ...” 

မောင်မောင်ကတိုးတိုးပြောလိုက်ကာ လက်များကမာတောင်နေသော နို့သီးလေးများအား မနာအောင်ညှစ်လိုက် လှိမ့်လိုက်နှင့် ဝင်းဝါသောဗိုက်သားလေးမှာ ရေစက်များအောက်တွင်လှချင်တိုင်းလှနေသည်။ မောင်မောင်သည် အချိန်ဆွဲမနေ တော့ဘဲ

လက်တဖက်ဖြင့် ရေစိုနေသော ထဘီကိုချွတ်လိုက်ရာနီနီမှာ မျက်စိစုံမှိတ်ရင်း မောင်မောင်ပွတ်နေသော အတွေ့ကို ခံစား နေမိတော့သည်။ ထမီလေး တစ်ခုလုံးအောက်သို့ပုံကျသွားသည်။ 

အောင်အောင်လက်များက ရှည်သွယ်သောပေါင်လုံးတစ်လျှောက် အထက်အောက်ပွတ်သပ်နေသည်။ ကျန်လက်တစ် ဖက်ကနီနီ၏ နို့အုံကို ဆုတ်လိုက်ပွတ်လိုက်နို့သီးမာမာလေးအား လှိမ့်ခြေလိုက်နှင့် ပေါင်တံမှလက်ကလဲဆီးစပ်သို့ ရောက်လာသည်။ ဆီးစပ်အောက်ရှိ အမွှေးများကိုအသာဖွနေသည့်အတွက် နီနီတစ်ယောက် မနေတတ်တော့ ...။ 

မတ်တပ်ရပ်လျှက် မောင်မောင်ရင်ခွင်တွင်းသို့ ကျောမှီထားရသည်ဖြစ်ရာ မောင်မောင်ပေါင်ကြားမှ လုံးလုံးမာမာချောင်း ကြီးက နီနီ၏ တင်သားများအားလာ၍ ဖိနေသည်။ ဖောင်းနေသောနီနီ၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများအား လက်များဖြင့် အား ပါးတရ ဆုတ်နယ်နေသည်။ သူ့လက်ဝါးထဲတွင် စောက်ပတ်အိအိလေးမှာ အဖျစ်အညှစ်ခံနေရတော့သည်။ 

ထိုမှတဆင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအား လက်ညှိုးနှင့်လာ၍ ပွတ်နေသည့်အရည်လေးများမှ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေကြသည်။ 

“ မောင်မောင် ... နီနီမနေတတ်တော့ဘူး” 

နီနီက မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထား ပြင်ရပ်ရင်းပြောလိုက်သည်။ တောက်ပြောင်သော မောင်မောင်၏မျက်လုံးများကို နီနီကြာကြာ မကြည့်နိုင်ဘဲ မောင်မောင်၏ ပုခုံးကိုသိုင်း၍ဖက်လိုက်သည်။ မောင်မောင်ကလဲ နီနီ၏ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ကာ နှစ်ဦးသား တင်းကြပ်စွာ ဖက်ယင်း နှုတ်ခမ်းချင်းတင်းကြပ်စွာ စုတ်ယူမိကြသည်။ နွေးထွေးသော နီနီ၏နို့နှစ်လုံးက မောင်မောင် ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးသို့ အားဖြင့် ဖိကပ်ထားသည်။ လျှာဖျားချင်းပွတ်သပ်နေသော အတွေ့ကြောင့် နီနီ၏မျက်လုံးလေးတွေမှာ စင်း၍ကျနေသည်။ ထို့နောက် နီနီ၏လက်များက မောင်မောင်၏ တောင့်တင်းသောခါးဆီသို့ ရွေ့ဆင်းလာသည်။ 

ထို့နောက်အသားကပ် နိုင်လွန် ဘောင်းဘီလေးအား ခါးဆီမှအောက်သို့ ဖြေးလေးစွာဆွဲချလိုက်သည်။ ပေါင်လယ်သို့ ဘောင်းဘီလေးရောက်သွားသည်။ အတားအဆီးမှလွတ်၍သွားသော သူ၏လီးကြီးမှာ သန်မာစွာဖြင့်စောက်ပတ်ဆီသို့ လာ၍ထောက်နေသည်။ နီနီ၏လက်များက သူ၏အမွှေးများကို ပွတ်သပ်နေရင်းက မာတောင်နေသောလီးကြီးကို ဗြုံးကနဲလာ၍ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ 

လက်ကောက်ဝတ်နီးပါးခန့်ရှိသော လီးကြီးကိုနီနီက တထိတ်တလန့်လေးဆုတ်ရင်း အပေါ်အရေခွံကိုနောက်သို့ဆွဲ၍ ဖွင့်လိုက်သည်။ စုပ်နမ်းနေသော နှုတ်ခမ်းကိုထုတ်ပြီး နီနီက မောင်မောင်၏လီးတန်ကြီးကို ကြည့်မိသည်။ ထိပ်ပြဲသွား၍ ပေါ်လာသော ဒစ်ကြီးမှာနီရဲပြီး အပေါက်၌ အရေကြည်လေးစိုနေသည်။ သူမမြင်ဖူးသော ကိုကို့လီးကြီးထက် နှစ်ဆနီးပါး လောက်ကြီးသည်။ ကံကောင်းသည်ဟုပင် ပြောရမလားဟုတုံတုံယင်ယင် ဖြစ်နေသည့်ကြားမှ နီနီတွေးလိုက်မိသည်။မောင်မောင်သည် နီနီ၏ အမွှေးလေးများဖုံးနေသော စောက်ပတ်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းသားများအား ဖြဲလိုက် သည်။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ပြဲသွားပြီးအကွဲထိပ်တွင် စောက်စေ့ လေးပြူ၍ ထွက်လာသည်။ မောင်မောင်ကဖြဲပေးထား ခိုက် နီနီကမောင်မောင်၏ လီးကြီးအားဆုတ်ပြီး ဒစ်များဖြင့်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက် ထက်အောက်ပွတ်တိုက်၍ ပေးရင်းနီနီ သည်ခံချင်စိတ်တွေမုန်ယို၍ လာတော့သည်။ 

“ ကောင်းရဲ့လား မောင်မောင်ရယ် ...” 

“ ကောင်းတယ် နီနီရယ်။ နီနီအကွဲကြောင်းထဲ ကိုယ့်လီးနဲ့ပွတ်ရတာ အားမရဘူး နီနီရယ် ...”

“ အပေါက်ထဲ ထည့်ချင်လှပြီလား ...” 

နီနီက တုံယင်သောအသံဖြင့် မေးလိုက်သည်။ 

“ လိုးချင်လှပြီ နီနီရယ် ...” 

မောင်မောင်က ပြောရင်း နီနီ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ပြီး ရေချိုးခန်းသမံသလင်း၌ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး အိစက် သောနီနီ၏ ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်လေသည်။ မောင်မောင်၏ ကျောပြင်အားသိုင်းဖက်ရင်း နီနီမျက်စိစုံမှိတ်ထား သည်။ မောင်မောင်က နို့အုံကြီးများအား ဆုတ်နယ်ရင်း နို့သီးဖျားကလေးအား စုပ်ယူနေသည်။ နီနီကပေါင်နှစ်လုံးကို မသိမသာ ကားပြီး မောင်မောင့် ခါးပေါ်သို့လှိမ့်တင်လိုက်သည်။ မောင်မောင်က အဆင်သင့်ကားသွားသော စောက်ပတ်ကို မှန်းပြီးလီးနှင့် ထောက်ထားလိုက်သည်။ 

“ မောင်မောင်ကလဲကွယ် ... သူသိပ်ညှင်းတာဘဲ” 

ခရာသလို မြူဆွယ်ရင်းနီနီက တုတ်လှသော မောင်မောင်၏လီးကြီးအား လက်တဖက်ဖြင့်ဆုတ်ပြီး စောက်ပတ်အဝသို့ တေ့လိုက်ရာ မောင်မောင်က အသာဖိ၍သွင်းလိုက်သော်လည်း ခပ်ကြပ်ကြပ်ဖြစ်ကာ မဝင်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ နီနီမှာ ပေါင်နှစ်ဖက် ကိုနယ်ကုန်ဖြဲပေး လိုက်ရသည်။ 

ထိုအခါမှ လီးဒစ်ကြီးမြုပ်သွားပြီး နွေးထွေးတင်းကြပ်သော လီးမြုပ်နေသည်ကို သာယာစွာဖြင့် နီနီခံစားနေမိသည်။ တစ်ချက်ဆောင့်လိုက် နဲနဲမြုပ်ဝင်သွားလိုက်နှင့် တစ်တစ်ရစ်ရစ်ဝင်နေသော လီးအားစောက်ပတ်ဖြင့် ညှစ်ရင်းနီနီ ကော့တက် လာသည်။ လက်တဖက်ဖြင့် စမ်းကြည့်ရာ တဝက်ခန့်ကျန်နေသောလီးကို သွား၍စမ်းမိသည်။ 

“ အဆုံးထိသွင်းပါ မောင်မောင်ရယ်” 

နာလွန်းပေမဲ့လဲ အဆမတန် ထကြွ၍လာရသောရမက်ဇောများကြောင့် အားမရ၊ မကြေနပ်နိုင်ဖြစ်နေသောနီနီက အရှက်ကုန်စွာဖြင့် ပြောလိုက်မိသည်။ ပေါင်တံသွယ်သွယ်ပြည့်ပြည့် မောင်မောင်ကျောပေါ်သို့ လှမ်းချိတ်လိုက်သည်။ လက်တ ဖက်က လုံးတစ်နေသော ဂွေးဥအတွဲအား ဆုတ်နယ်နေသည်။ ဥကြီးကိုမိမိဖင်ကြားဖြင့် ပွတ်ပေးနေမိသည်။ 

“ ဗျစ် ... အမလေး ...” 

နီနီ၏ မျက်လုံးလေးများမှိတ်၍ ကျသွားသည်။ 

“ ဗျစ် ... ဗျစ် ... အား ... ကျွတ် ... ကျွတ် ... အင်း” 

“ တဆုံးဝင်သွားပြီ နီနီ ...” 

မောင်မောင်၏လည်ပင်းအား ဖက်ရင်းမျက်ရည်တွေကြားမှ နီနီပြုံးလိုက်သည်။ တဆုံးဝင်သွားပြီဖြစ်သော လီးတန် ကြီးက ခဏငြိမ်၍နေစဉ် သူမ၏စောက်ပတ်အောက်နှုတ်ခမ်းစပ်လေးက စပ်၍ကိုက်တက်လာသည်။

ထိုစဉ်မှာပင် မောင်မောင်သည် သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ လီးတန်ကြီးကို ညင်သာစွာ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ တချက်ခြင်းမှန်မှန် ဆောင့်တိုင်းနီနီက ခါးလေးကို ကော့ပေးနေသည်။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ နီနီရယ် ... နီနီကိုကြည့်ကြည့်ပြီး ကိုယ့်လီးကြီးက လိုးချင်လို့တောင်နေတာကြာလှပြီ သိလား ...” 

“ သိဘူး ... သွား ... လူဆိုး ...” 

နီနီကပြုံးယင်း ကျောပြင်ကိုသိုင်း၍ဖက်လိုက်သည်။ မောင်မောင်သည်နီနီ၏ ခါးအားဆွဲရင်းဆောင့်ချက် ပြင်းပြင်းဖြင့် ဆောင့်နေသည်။ လီးကြီးမှာ တုတ်ပြီးရှည်သောကြောင့်ဆောင့်တိုင်းဆောင့်တိုင်း သားအိမ်ဝကိုသွားပြီးထောက်ရာ နီနီမှာ မည်သူမျှဤမျှလောက် ကောင်းကောင်းမခံဘူးဟုတွေးရင်း အားရပါးရ ကော့ပေးလေသည်။ 

ဆောင့်ချက်များသွက်လာသည်နှင့် အမျှ နီနီမှာတဆတ်ဆတ်တုန်ကာ မိမိကိုဖက်ရင်း ငြိမ်ကျသွားသော နီနီကိုကြည့်ပြီး ပြီးသွားကြောင်း မောင်မောင်သိလိုက်သည်။ နီနီပြီးသွားသော်လည်းမောင်မောင်က ဆောင့်ချက်ကိုမရပ်ဘဲမှန်မှန်ဆောင့်နေရာ နီနီမှာ စောက်ပတ်အတွင်း၌ သစ်ဆန်းသော အရသာတစ်ခုကို အမိအရခံစားရင်းဆက်၍ မှိန်းနေလိုက်သည်။ 

“ တို့နှစ်ယောက် ထိုင်လိုးရအောင်ကွာ ...” 

စောက်ပတ်အတွင်းမှလီးမချွတ်သေးဘဲ ထိုင်ရက်အနေအထားဖြင့် နီနီကမိမိစောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်နေမိသည်။ မောင်မောင်၏ လီးတန်ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီးမှာ ကြပ်ကြပ်ကြီးဝင်နေပုံကို တွေ့ရသည်။ လီးအထက်မှ အမွှေးများကြားသို့ လက်သဲချွန်လေးများဖြင့် ထိုးဆွယင်းမောင်မောင်အားပက်လက် အလှန်ခိုင်းရာ လီးမှာစောက်ပတ်ထဲမှ မကျွတ်ဘဲနီနီသည် အပေါ်မှခွထိုင်ရက်သားဖြစ်သွားသည်။ 

မိမိမှာတစ်ခါပြီးသွားသော်လည်း မောင်မောင်မှာမပြီးသေးဘဲ လီးကြီးကစောက်ခေါင်းတွင်းတွင် တဆတ်ဆတ်ထောင် နေသည်။ နို့နှစ်လုံးကိုဖြေးလေးစွာဖြင့်ပင် ပွတ်ထုတ်လိုက် နို့သီးလေးများဆွဲလိုက်ဖြင့် မောင်မောင်ကအောက်မှ ငြိမ်သက်စွာဖြင့် ဇိမ်ယူနေသည်။ မိမိ၏ စောက်ပတ်ဝအတွင်းသို့လီးကြီး တရစ်ချင်းဝင်နေပုံကို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်မြင်နေရ၍ နီနီမှာ အရသာတစ်မျိုးခံစားနေရသည်။ 

“ ကိုယ်တော့ နီနီကို စွဲမိပြီကွယ် ...” 

အားပါးတရ နို့အုံကိုနယ်ရင်း မောင်မောင်ကချွဲလိုက်သည်။ မျက်စောင်းတချက်ထိုးယင်းနီနီက လီးတစ်ဆုံးဝင်အောင်ထိုင်ချ လိုက်သည်။ ကျင့်သားရသွား၍ မနာတော့စောက်ရည်များကလဲရွှဲနေသည်။ တဆတ်ဆတ်တောင်နေသာ လီးကသားအိမ် ကို လာထောက်ရာ မျက်တက်တက်နှင့် တစ်မျိုးကောင်းနေသည်။ 

ထို့ကြောင့်အပေါ်အောက် မဆောင့်ဘဲရှေ့နောက်ဇကောဝိုင်းသလို ခါးကိုနွဲ့၍ လုပ်ပေးနေရာစောက်ခေါင်းထဲတွင် ပြည့်သိပ်နေသော လီးကြောင့်နီနီ တစ်ခါပြီးချင်သလိုဖြစ်နေသည်။ မောင်မောင် အလိုက်သင့်ခါးလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရှေ့နောက်တွန်းပေးရာ နီနီမှာခံပြီးရင်း ခံလို့ကောင်းရင်းနှင့် စိတ်ထဲတွင် ဆန္ဒရမ္မက်တွေ တက်ကြွလာပြီး မိမိနို့အုံနှင့် နို့သီးလေး ကိုကိုယ့်လက်နှင့်ကိုယ် ပွတ်ချေပေးယင်း ဇိမ်ခံနေမိသည်။

“ နီနီ ကိုယ်ပြီးချင်သလိုဘဲကွာ ...” 

“ ခဏနေအုံး မောင်မောင်ရယ် ...” 

နီက တဖြေးဖြေးချင်းသူ၏ ဖင်ကြီးကိုကြွရင်းလီးကိုချွတ်လိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းတွင်းမှာ ရှည်လျားလှသည့်လီး ကျွတ်ထွက်နေပုံကိုနီနီမြင်နေရသည်။ 

ပြီးမှပက်လက်အိပ်နေသောမောင်မောင်၏ဘေးတွင် ပြောင်းပြန်လှဲချလိုက်သည်။ မောင်မောင်၏ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးကို လက်ဖြင့်ညှစ်ယင်းပေါ်လာသည့် ဒစ်နီနီရဲရဲကြီးအား ကြည့်နေသည်။ 

ထို့နောက်အနားတွင်ရှိသော သူမ၏ ရေစိုထဘီလေးကိုလှမ်း၍ဆွဲကာ မောင်မောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်၌ ခွ၍ထိုင်လိုက်ပြီး လီးကြီးကိုပြောင်စင်အောင် သုတ်လိုက်သည်။ လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မောင်မောင်၏လီးကြီးကိုဆုတ်ကာ တဖြေးဖြေး မောင်မောင် မျက်နှာဖက်သို့ သူမ၏ဖင်ကြီးကိုလျှောဆင်းလိုက်သည်။ 

ထို့နောက်တဆတ်ဆတ်တောင်နေသောလီးကို အရေခွံဖြဲချလိုက်သည်။ ဒစ်နီနီရဲရဲပေါ်လာသည်နှင့် နီနီကသူမ၏ခေါင်းကိုအသာငုံ့ရင်း မိမိ၏နှုတ်ခမ်းပါးလေး ဖြင့် လီးတန်ကြီးကို ဖိညှစ်လိုက်သည်။ နီနီသည် သူမ၏စိတ်ကူးယဉ်အိမ်မက်ကို မောင်မောင်နှင့်အကောင်အထည် ဖေါ်ချေပြီဖြစ်သည်။ 

မောင်မောင်ခါးတစ်ချက်တွန့်သွားပြီး ... ထို့နောက်နီနီကဒစ်ဖျားမြှုပ်ရုံပါးစပ်တွင်းသို့ ထည့်လိုက်သည်။ ငှက်ပျောသီး အကြီးစား လောက်ရှိရာ နီနီ၏ပါးစပ်အတွင်း၌ လီးဒစ်ကြီးပြည့်နေသည်။ နှုတ်ခမ်းပါးလေးဖြင့်စုပ်ယူပြီး အာခေါင်အတွင်းဝင် နိုင်သလောက် ဝင်အောင်စုပ်ယူနေမိသည်။ 

မိမိလျှာတစ်ခုလုံး လီးဒစ်အားလှည့်ပတ်ရစ်ကစားလိုက်ရာ တချိန်ထည်းမှာပင်အောင်အောင်၏ ပါးစပ်အတွေ့ကို သူမ ၏စောက်ပတ် ဆီမှ ကျင်ကနဲခံစားလိုက်ရသည်။ 

စောက်ခေါင်းတစ်လျှောက် ပွတ်လိုက် အာခေါင်တစ်လျှောက် ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်နေသော မောင်မောင်လျှာစောင်းဒဏ်ကို နီနီရင်တုံစွာ ခံစားရင် အားရပါးရင်သူ၏ လီးကြီးကိုစုပ်ယူနေမိသည်။ ပါးစပ်အတွင်း၌ တဆတ်ဆတ်ပြည့်လာသော လီးထိပ်နုနုလေးကို လျှာဖျားဖြင့်ရစ်ပတ်ပြီး ဂွင်းတိုက်သလိုနှုတ်ခမ်းဖြင့်ခပ်ကြပ်ကြပ်လေး ဖိချလိုက်ရာမောင်မောင်မှာ ခါးကော့လာပြီး သူလျှာဖျားလေးက သူမ၏ စောက်စေ့ပြူုးပြူးလေးအား လျှာဖြင့် ယက်လိုက် ထိုးလိုက် လုပ်နေသည်။ 

နီနီမှာလျှာဖျားနှင့်ကလိနေသောကြောင့် စောက်စေ့လေးမှာကြာရှည်ဒဏ်မခံနိုင်ဘဲ ကာမဆန္ဒများ တရိပ်ရိပ်တက်လာ ကာ စောက်ခေါင်း တွင်းသို့ မောင်မောင်၏လျှာဝင်လာသည်နှင့် မျက်စိစုံမှိတ်ကာ တချီပြီးယင်း မောင်မောင်၏ဒစ်လုံးကြီးအား အားရပါးရလျှာဖြင့်ရစ်ပတ်ပြိး စုပ်မိရာပါးစပ်တွင်း၌ တဖြေးဖြေးပြည့်လာသလိုထင်ရပြီး သူမအာခေါင်သို့ ပူနွေးပြီးငန်ကျိကျိ အရည်များရောက်လာသည်ကို သိသည်နှင့် လက်ဝါးလေးနှင့်ညှစ်ရင်း စုပ်၍ စုပ်၍ပေးရာ နွေးတေးတေး သုတ်ရည်ဖြူများပါးစပ် တွင်းမှလျှံပြီး ထွက်လာလေသည်။ 

ထို့နောက်နှစ်ဦးစလုံး ပြိုင်တူပြီးသွား၍ စကားမဆိုနိုင်ဘဲ အမောဖြေယင်း ဘေးစောင်းပြောင်းပြန်အိပ်နေမိ ကြသည်။ အတန်ငယ် အမောဖြေပြီးမှ နီနီက မတ်တပ်ရပ်ယင်း ...

“ ကဲ ... မောင်မောင့် ကိုရေဆေးပေးမယ်နော်” 

နှစ်ဦးသား မတ်တပ်ရပ်ရင်း တဦးကိုတဦး တပ်မက်စွာငေးကြည့်နေမိသည်။ အဝတ်မပါ ကိုယ်လုံးတည်းဖြင့်တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် စိုက်ကြည့်ရင်းတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ခံစားလိုက်ရသော ကာမအရသာ ကိုပြိုင်တူ ကြည်နူးယင်းတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်၍ထားလိုက်ကြပါလေတော့သည်။

အပြင်မှလျှောက်၍လာသော ခြေသံက အခန်းတံခါးရှေ့သို့အရောက်မှာပင် နီနီသည်သူမ၏ အိပ်ခန်းတံခါးကိုရှေ့သို့ အရောက်မှာပင် နီနီသည် သူမ၏အိပ်ခန်းတံခါးကိုဆွဲ၍ ဖွင့်လိုက်သည်။ တံခါးကိုဖွင့်လိုက်ကာ အပြင်သို့လှမ်း၍ထွက်လာသည်။ ထဘီရင်လျှားလေးဖြင့် နီနီကို တင်အောင်ကရပ်၍ခြေဆုံး ခေါင်းဖျားကြည့်လိုက်မိသည်။ နီနီက သူ့ကိုကြည့်ရင်းပြုံးလိုက်သည်။ 

“ အန်ကယ် သမီးဟိုနေ့က သွားတဲ့သူငယ်ချင်းအိမ်ကို လိုက်မလို့ခဏစောင့်ပါအုံးနော် ... အင်္ကျီဝတ်လိုက်ချင်လို့ ...” 

ပြောပြီးသည်နှင့် နီနီက တံခါးကိုပြန်၍မပိတ်တော့ဘဲ တံခါးဝကိုကျောပေးကာအခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှရင်လျှားထားသော ထဘီလေးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်။ 

ပြီးတော့သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုမှန်ထဲတွင် လှမ်း၍ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဘယ်ကဘယ်လိုရောက်လာမှန်း မသိသော တင်အောင်က သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကိုနောက်မှနေ၍ သိုင်းဖက်ကာသူ၏လက်တဖက်က နီနီ၏နို့အုံကြီးတွေကို ဆုတ်နယ် သည်။ ကျန်လက်တဖက်က နီနီ၏ဖင်သားအယ်အယ်ကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်ပေးနေရင်း သူမကိုတဖြေးဖြေးကုတင်ဆီသို့ ဆွဲ၍ ခေါ်နေရာ နီနီကလဲ အလိုက်သင့် လေးပါ၍သွားသည်။ 

ကုတင်နားရောက်တော့မှ တင်အောင်က တရှူးရှူးတရှဲရှဲ အသက်ရှူသံများနှင့် အတူနီနီ၏ ကိုယ်လုံးလေးကို မျက်နှာ ချင်းဆိုင် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ ပါးပြင်လေးများကို နမ်းလိုက်ရာက နီနီ၏ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုပါ စုပ်၍နမ်းသည်။ ပြီးတော့ သူ့ လက်တစ်ဖက်က နီနီ၏စောက်ဖုတ်အုံလေးကို အုပ်၍ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ဆုတ်နယ်နေသည်။ 

နီနီက သူမ၏ပေါင်ကို ကားအပေး၌ လီးကြီးက သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တထစ်ခြင်းတိုး၍ ဝင်လာချေပြီးနီနီကလဲ သူမ၏ ခါးလေးကိုကော့၍ တင်သားကြီးတွေကိုပင့်တင်ပေးရာ ခဏအတွင်းမှာပင် တင်အောင်၏ လီးတန်ကြီး တစ်ဆုံးဝင်၍ သွားချေပြီ။ 

“ ကိုကို ...” 

ကော့၍ ကော့၍ေးတာခံနေရင်းက နီနီသည်ခပ်ရဲရဲပင် ခေါ်လိုက်သည်။ 

“ အင် ...” 

“ မေမေကိုလုပ်ရတာနဲ့ ဘယ်သူကောင်းလဲဟင်” 

“ နီနီကို လိုးရတာ ပိုကောင်းတာပေါ့နီနီရယ်”

“ ဟွန်း သူပိုပြီ ... ဒါဆို တအားဆောင့်ပြီးလိုးပါတော့ ကိုကိုရယ် ... နော် ... နော် ...” 

ဟုပြောလိုက်ရင်း နီနီသည် သူမ၏ မျက်လုံးလေးများကို စုံမှတ်ကာ စောက်ပတ်ကြီးကိုကော့၍ တင်ပေးလိုက်ပါတော့ သတည်း ... ။ 



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။