Sunday, October 5, 2014

နေ့သစ် (စ/ဆုံး)

နေ့သစ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အာကာမင်း (Mom Lover)

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ဦးမင်းလွင် ဆိုတာက သူတို့မြို့ရဲ့ မျက်နှာဖုံး သူဌေးတစ်ယောက်ဟု ဆိုနိုင်ပြီး သူ့မှာ ကြီးမားလှသောပလာဇာကြီးတစ်ခုနှင့် ဆန်စက်တွေလည်းပိုင်ဆိုင်ထားသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးမင်းလွင်မှာ အလွန်ပင်အလုပ်များသော လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အချိန်တိုင်းက ငွေ ဟူသော ခံယူချက်ဖြင့် အလုပ်လုပ်သောသူလည်း ဖြစ်သည်။ သူ့တွင် မိသားစုဟူ၍ များများစားစားမရှိဘဲ ဇနီးသည် ဒေါ်ကလျာမိုးနှင့် တစ်ဦးထဲ သောသားဖြစ်သူ မိုးမင်း တို့သာ ရှိလေသည်။

ဦးမင်းလွင်မှာ ငွေကြေးချမ်းသာကြွယ်ဝသူတို့ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း ပညာရေးကို အထင်မကြီးတတ်ဘဲ ငွေသာရှိလျှင် ပညာတတ်တွေကိုပင် ခိုင်းလို့ရသည်ဟု ခံယူထားသည်။ ဦးမင်းလွင်ငယ်စဉ်ကလည်း ပညာရေးကို စိတ်မဝင်စားဘဲ အပျော်အပါးကိုသာ ခုံမင်လိုက်စားလွန်းအားကြီးသဖြင့် မိဘတွေက ခြေငြိမ်သွားစေရန်အတွက် မိန်းမပေးစားခဲ့ပြီး သူတို့စီးပွားရေးတွင် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်စေသဖြင့် ဦးမင်းလွင်မှာ တဖြေးဖြေးနဲ့ ငွေဇောကပ်လာပြီး အလုပ်တွင် အချိန်ပေးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သူဌေးကတော်ဖြစ်သော ဒေါ်ကလျာမိုးမှာ လင်ဖြစ်သူရဲ့ ပြုစုယုယမှုကို မခံစားခဲ့ရပေ။ သူမအတွက် ဦးမင်းလွင်ဘက်ကနေ လိုလေသေးမရှိအောင် စည်းစိမ်တွေနဲ့ ထားသော်လည်း ချစ်ခင်ကြင်နာမှုနှင့် ယုယမှုတို့ကို မပေးခဲ့ချေ။ သူမအတွက် ငွေကိုကြိုက်သလို သုံးနိုင်သည်သာရှိပြီး ခင်ပွန်းသည်ရဲ့မြှောက်ပင့်ပေးမှုကြောင့် သူမသားရဲ့ ပညာရေးက အားရစရာ အဆင့်မှာ မရှိချေ။

သို့သော် သူမအနေနဲ့ မိန်းမကောင်းတစ်ယောက်ပီသစွာ ခင်ပွန်းသည်ရဲ့ အရိပ်ကိုကြည့်ပြီး လိုအပ်သည်များကို ဖြည့်ဆည်းပေးနေသော်လည်း မိဘပေးစားလို့သာ ငြင်းမရဘဲ သူမကို လက်ထပ်ခဲ့ရသည်ဟူသော ခံစားချက်ဖြင့် သူမအပေါ်မှာ အကောင်းမမြင်သည့်အပြင် ဆူပူငေါက်ငန်းမှုကိုသာ အစဉ်အမြဲခံရတတ်သည်။ ထိုသို့ဖြစ်လာတာကနေတဆင့် သူမအပေါ် အပြစ်တွေချည်းဘဲ မြင်လာသည်သာမက သူရှာဖွေထားသောငွေကို အချောင်ထိုင်ဖြုန်းနေသည်ဟု မြင်လာပြီး သူမအတွက် နေ့စဉ်ဈေးဖိုးကိုသာ တွက်ချက်ပြီး ပေးလာသည်အထိ ဖြစ်လာသည်။ ထို့ကြောင့် သူမဘဝမှာ အမြင်အားဖြင့်သာ သူဌေးကတော် ဖြစ်နေရသော်လည်း တကယ်တမ်း လက်တွေ့ဘဝတွင်မူ ဦးမင်းလွင်ပေးသော ငွေဖြင့်သာ လုံလောက်အောင် သုံးစွဲနေရသော သူဆင်းရဲမတစ်ယောက်နှင့် မခြားတော့ပေ။

မိုးမင်းအနေနဲ့ သူ့မိသားစုရဲ့ ပျက်စီးယိုယွင်းနေသော ဆက်ဆံရေးကို သတိထားမိနေသည်မှာ ကြာနေပြီဖြစ်သည်။ အမြဲတမ်းလိုလို အော်ဟစ်ငေါက်ငန်းနေတတ်သော အဖေ့ကိုလည်း စိတ်ပျက်စပြုလာမိသည်။ အမေ့ကိုလည်း သနားလာမိပြီး ကိုယ်ချင်းလည်း စာမိသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အမေ့အနေနဲ့ အဖေကျေနပ်အောင်ဘဲ နေပေးနေရတာကို သူသိနေသည်။ မီးဖိုချောင်မှာ ချက်ရပြုတ်ရ အဝတ်အစားတွေ လျှော်ရဖွတ်ရသည့်အပြင် တစ်အိမ်လုံးရဲ့ သန့်ရှင်းရေးကိုလည်း အမေတစ်ယောက်ထဲကသာ လုပ်နေရသည်။

အရင်တုန်းက သူတို့အိမ်မှာ အိမ်ဖော်တွေရှိခဲ့ပေမယ့်လည်း အဖေက အားလုံးကို ထုတ်ပစ်လိုက်ပြီး အမေ့ကိုဘဲ အိမ်မှုကိစ္စတွေကို ကျွန်တစ်ယောက်ပမာ ခိုင်းလေသည်။ အမေကတော့ အဖေစိတ်ကျေနပ်အောင် ဘာတစ်ခုမှ ပြန်မပြောဘဲ ထိုအလုပ်တွေကို လုပ်ပေးခဲ့ပေမယ့်လည်း အဖေ့ဆီက ကျေနပ်မှုကို မရခဲ့သည်သာမက ဆူပူငေါက်ငန်းပြီး အပြစ်တင်မှုတွေကိုသာ အမြဲတမ်းရနေသည်။ ထို့အပြင် အဖေက အရှက်နည်းသောသူလည်း ဖြစ်သည်။ သူစိတ်ပါလာလျှင် လူပျိုအရွယ်ဖြစ်သော သူ့အရှေ့ကိုတောင် မရှောင်ဘဲ အမေ့နဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာကိုလည်း ကြုံရဖူးသည်။

မနေ့ မနက်စာစားကြသော အချိန်တွင် အဖေနဲ့သူက ထမင်းစားစားပွဲမှာ ထိုင်နေကြပြီး အမေကတော့ သူတို့စားရန် မုန့်တွေကို ချပေးနေသည်။ ထိုအချိန်တွင် အဖေက အမေ့လက်ကိုဆွဲပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ ထိုင်စေလိုက်ပြီး အမေ့နို့ တွေကို အင်္ကျီအပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒီ့အရင်က အဖေတစ်ခါမှ အခုလိုလုပ်တာကို မမြင်ဖူးကြသဖြင့် အမေရောသူပါ အံ့သြကာ မှင်တက်နေကြချိန်မှာဘဲ အဖေက အမေဝတ်ထားသော အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သဖြင့် အမေဝတ်ထားသော ဘရာစီယာအဖြူရောင်လေးကိုပင် မြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ အမေက သတိဝင်လာပြီး ဖွတ်ရုန်းကန်သောအခါ အဖေက

“ မိမိုး နင်က ငါ့မိန်းမနော်။ နင့်ကို ငါကြိုက်သလို လုပ်လို့ရတယ်ဆိုတာ မမေ့နဲ့”

ဟု ပြောသောအခါ အမေက

“ အို အစ်ကိုကလည်း သားအရှေ့မှာတော့ မလုပ်သင့်ဘူးလေ”

ဟု စောဒကတက်လိုက်သောအခါ အဖေက

“ ဒီမှာ မိမိုး ဒီအိမ်က ငါ့အိမ် ၊ နင်က ငါ့မယား။ ငါ့အိမ်ထဲမှာ ငါ့မယားကို ငါဘာလုပ်လုပ် သင့်တော်တယ်။ နောက်ထပ် စကားထပ်မရှည်နဲ့တော့”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ အမေ့မှာ အဖေ့ကို စောဒကမတက်နိုင်တော့ဘဲ သူ့ဘက်ကို လှည့်လာကာ

“ ဟဲ့ သား မင်းစားပြီးရင် သွားတော့လေ။ ဒီမှာ မင်းကိစ္စဘာရှိနေလို့ ဆက်ထိုင်နေတာလဲ။ အခု ထသွားစမ်း”

ဟု မာန်မဲလိုက်သဖြင့် သူက

“ ဟုတ် ဟုတ်”

ဟု ပြောပြီး ထမင်းစားခန်းကနေ ထပြေးလာခဲ့ရသည်။ ငွေကြေးချမ်းသာသည့်ကြားထဲ အောင်မြင်နေသော စီးပွားရေးကြောင့် ဦးမင်းလွင်တစ်ယောက် မိုးမမြင်လေမမြင် ဖြစ်လာခဲ့သည်။ တခြားလူကိုမဆိုထားနှင့် သူ့ဇနီးအပေါ်မှာတောင် အထက်စီးကနေ ဆက်ဆံလာခဲ့ပြီး လူတွေကြားထဲမှာလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို သွေးနထင်ရောက်ကာ အလွန်ဘဝင်မြင့်လာခဲ့သည်။ စကားပြော မောက်မာလာခဲ့သော်လည်း သူ့ဆန်စက်ကထွက်သော ဆန်၏ အရည်အသွေးမှာ ကောင်းမွန်လှသည့်အပြင် ထိုနယ်တနယ်လုံးမှာလည်း ဦးမင်းလွင်၏ ဆန်စက်တွေကိုသာ မှီခိုအားထားနေရသဖြင့် သူနဲ့အတိုက်အခံ မလုပ်ရဲကြပေ။

သို့သော် ကံဆိုးမှုတွေ မဖိတ်ခေါ်ဘဲနဲ့ ဦးမင်းလွင်ဆီကို ရောက်လာခဲ့သည်။ ပထမဆုံး သိန်းပေါင်းမြောက်မြားစွာ ရင်းနှီးထားရသော ဦးမင်းလွင်၏ ပလာဇာကြီးမှာ ဘာမှန်းမသိဘဲနဲ့ မီးလောင်မှု ဖြစ်ပွားခဲ့သည်။ တစ်မြို့လုံးရဲ့ ချဉ်ဖတ်ဖြစ်နေသော ဦးမင်းလွင်ရဲ့ ပလာဇာကို ဘယ်သူကမှလာပြီး မီးမငြိမ်းပေးသည့်အပြင် အရောက်နောက်ကျလာခဲ့သော မီးသတ်ကားများကြောင့် ဦးမင်းလွင်ရဲ့ ပလာဇာမှာ ပြာပုံဘဝသို့ ရောက်သွားရလေတော့သည်။ ထိုမျှနှင့် မပြီးသေးဘဲ ဆန်စက်အသစ်တွေဖွင့်သော ကုမ္မဏီကြီးတစ်ခုက သူတို့နယ်ကို အခြေချလာပြီး သူတို့နယ်တကြောတွင် ဆန်စက်ခွဲပေါင်း မြောက်မြားစွာကို ဖွင့်လှစ်လိုက်လေသည်။

ထိုအသစ်ဖွင့်သော ဆန်စက်တွေမှာ ဦးမင်းလွင် ဆန်စက်တွေထက် ဆန်အရည်အသွေး ပိုကောင်းခြင်း ၊ ဈေးနှုန်းသက်သာခြင်းနှင့် ချိုသာရည်မွန်စွာ ပြောဆိုဆက်ဆံတတ်ခြင်းတို့ကြောင့် ဦးမင်းလွင်ရဲ့ဖောက်သည် ဆန်ကုန်သည်များက ထိုအသစ်ဖွင့်သော ဆန်စက်တွေဆီကို ရောက်သွားကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဦးမင်းလွင်၏ ဆန်စက်တွေမှာ အလုပ်မဖြစ်တော့ဘဲ ပလာဇာကြီးကလည်း မီးလောင်သွားခဲ့သဖြင့် စီးပွားရေးလောကရဲ့ဖျံကြီး ဦးမင်းလွင်မှာ အကြီးအကျယ် အရှူံးပေါ်နေလေသည်။

အဓိကအားဖြင့် သူတို့နယ်မှာ ငွေအလုံးအရင်း ရင်းနှီးပြီး လာဖွင့်သော “မိုးဖြူ” ဆိုသည့် ဆန်စက်တွေကြောင့်ဘဲ ဖြစ်သည်။ ထိုမိုးဖြူဆန်စက်ပိုင်ရှင်မှာ ဦးမင်းလွင်ရဲ့ဇနီးဖြစ်သူ ဒေါ်ကလျာမိုးရဲ့ ဦးလေးဖြစ်သော ဦးသီဟမိုးရဲ့ ကုမ္ပဏီဖြစ်ကြောင်း သိရသဖြင့် ဦးမင်းလွင်တစ်ယောက် ယမ်းပေါ်မီးကျကာ ဒေါသူပုန်ထနေရသည်။

“ ဖုန်း ဒိုင်း ခွပ် အားးးး အမလေး သေပါပြီတော့”

မီးဖိုခန်းဘက်က အသံတွေကြောင့် မိုးမင်းတစ်ယောက် မီးဖိုခန်းဘက်သို့ ပြေးလာခဲ့သည်။ ခုနတုန်းက အဖေနဲ့အမေက ရန်ဖြစ်နေတာကို သိရသဖြင့် သူ့အခန်းထဲလာပြီး ရှောင်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုတော့ မီးဖိုခန်းထဲမှာ အဖေက အမေ့ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် လုပ်နေပြီး အမေ့ခေါင်းကထွက်သော သွေးတွေက အမေ့မျက်နှာပေါ်ကို စီးကျနေသည်ကို တွေ့ရသည်။ အဖေက ထိုအချိန်အထိ အားမရသေးဟန်ဖြင့် အမေ့ကို ထပ်ပြီးရိုက်ရန်ပြင်နေသဖြင့် သူဝင်ပါရတော့သည်။ အဖေ့ကိုဆွဲပြီး အမေနဲ့ဝေးရာကို တွန်းထုတ်လိုက်သည်။ အမေ့ရဲ့ နာကျင်လို့ ငြီးငြူသံ ၊ အဖေ့ရဲ့

“ နင့်ကို ငါအသေသတ်ပစ်မယ် မိမိုး”

ဟု အော်ဟစ်နေသည့် အသံနှင့် သူ့ရဲ့ဟန်တားသံတွေကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေပင် ရောက်လာကြတော့သည်။ ထိုလူတွေထဲက သန်မာသော ယောင်္ကျားသားအချို့က အဖေ့ကို ချုပ်ကိုင်ပြီး ထိန်းလိုက်ကြသဖြင့် အဖေအနေနဲ့ အမေ့ကို ဘာမှလုပ်လို့ မရတော့ပေ။ ထိုအခါ အဖေက သူ့ကိုချုပ်ကိုင်ထိန်းထားသော လူတွေကို ဆဲဆိုပြီး အမေနဲ့ ဖောက်ပြန်နေသော သူတွေဟု စွပ်စွဲလိုက်သဖြင့် ရောက်လာသည့် လူအားလုံးမှာ ဒေါသဖြစ်ကုန်ကြသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် ဘယ်ကဝဲလာမှန်းမသိသော အုတ်ခဲကျိုးက အဖေ့ကိုလာမှန်ပြီး လူအုပ်ကပါ ဝိုင်းပြီး ဆွမ်းကြီးလောင်းလိုက်ကြချိန်တွင် မိုးမင်းက အမေ့ကို ချီပြီး ဆေးရုံသို့ ပြေးလာခဲ့သည်။ ဆေးရုံမရောက်ခင်ကပင် အမေက သတိလစ်သွားသဖြင့် အမေ့ကို ကုသပေးနေချိန်တွင် သူ့မှာ အမေဘာမှမဖြစ်ရန် စိုးရိမ်ကြီးစွာဖြင့် ဆုတောင်းနေရလေသည်။

အမေ ခေါင်းကို ၄ ချက် ချုပ်လိုက်ရပြီး ဆရာဝန်က ဆင်းခွင့်မပေးသဖြင့် သူက သီးသန့်အခန်း တစ်ခန်းယူကာ တစ်ရက်စာ ငွေရှင်ပေးကာ နေလိုက်ကြသည်။ ထိုညက အမေကောင်းစွာ အိပ်ပျော်ခဲ့ပြီး နောက်တစ်ရက်မနက်တွင် အမေစားရန် နံနက်စာကို ဆေးရုံရှေ့က ဆိုင်မှာဝယ်ပြီး အမေ့အခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်တွင် အမေက နှိုးနေပြီး သူဝင်လာတာကို မြင်သဖြင့် အမေစားရန်အတွက် ကုတင်ဘေးက စားပွဲလေးပေါ်မှာ ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ သားရော စားပြီးပြီလား?”

ဟု မေးလာသဖြင့် သူက ခေါင်းညိတ်ဖြေလိုက်ရင်း

“ အမေရော သက်သာရဲ့လား?”

ဟု ပြန်မေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ နာတော့ နာနေတုန်းဘဲ သားရယ်”

“ ခဏတော့ နာနေမှာပေါ့ အမေရယ်။ အမေ့ခေါင်းက ၄ ချက်တောင် ချုပ်ထားရတာလေ။ ပြီးတော့ လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလည်း နေလို့မရသေးဘူးတဲ့။ ဆရာဝန်ကလည်း ဆေးရုံက ဆင်းခွင့်မပေးသေးတော့ ဒီအခန်းမှာဘဲ နားနားနေနေ နေလိုက်ပေါ့ အမေရယ်”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ အမေ့ပုံစံက ဆေးရုံမှာ ဆက်နေချင်ပုံမရသော်လည်း ဆရာဝန်က ဆင်းခွင့်မပေးသေးသဖြင့် သည်းခံကာ နေနေရလေသည်။ အမေက သူ့ကိုကြည့်ပြီး

“ အမေ့သားက အရမ်းလိမ္မာတာဘဲကွယ်။ သားက စာသာမတော်တာ အမေ့ကိုတော့ ချစ်သားဘဲ။ ဒီလို သားမျိုးရထားတာ အမေတော့ အရမ်းကံကောင်းတာဘဲ”

ဟု ပြောလေသည်။ ထိုအခါ သူက

“ သားလည်း အမေ့လိုလူကို အမေတော်ထားရတာ အရမ်းကံကောင်းတာပါဘဲ”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ အမေက

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ သားရဲ့?”

ဟု အံ့သြဟန်ဖြင့် မေးလာသဖြင့် သူက

“ အမေက အရမ်းလှတယ်။ ပြီးတော့ စိတ်ထားလည်း အရမ်းကောင်းပြီး သားအပေါ်လည်း အရမ်းချစ်တယ်လေ။ ဒီလို အမေမျိုးကိုရထားတဲ့ သားမှ ကံမကောင်းသေးရင် ဘယ်သူက ကံကောင်းဦးမှာလဲ အမေရဲ့”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ အမေက သူမဒဏ်ရာတွေကိုပင် မေ့သွားပြီး ပြုံးနေလေသည်။ ထို့နောက် အမေ့ကို မနက်စာ စားခိုင်းလိုက်ပြီး သူက အမေလိုအပ်တာတွေကို လုပ်ပေးရန် အဆင်သင့် ပြင်လိုက်သည်။ အမေ မနက်စာ စားတာကို ထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။ စားသောက်ပြီးသောအခါ အမေက

“ သား အမေကို သေးအိုးပြင်ပေးဦး အမေဆ်ီးသွားချင်လို့”

ဟု ပြောသဖြင့် သူက အမေ့ကုတင်အောက်က ပလပ်စတစ်ဖြင့် လုပ်ထားသော လူနာသေးအိုးကို ယူပေးလိုက်ပြီး အမေ့အနားကနေ ထွက်ခွာပေးရန် ပြင်လိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက သူ့လက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး

“ နေဦး။ အမေဆီးသွားဖို့ ပြင်ထားပေးဦးလေ”

ဟု ပြောသဖြင့် သူက

“ အမေ ဟို ဟိုလေ”

“ ဟိုတွေ ဒီတွေ လုပ်မနေပါနဲ့ သားရယ်။ အမေခိုင်းတာသာ လုပ်ပေးစမ်းပါ”

ထို့ကြောင့် မိုးမင်းက သူ့အမေဒေါ်ကလျာမိုး သေးပေါက်ရန်အတွက် ပလပ်စတစ်သေးအိုးကို လက်တစ်ဖက်ကကိုင်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့အမေထမိန်ကို ဒူးအထိ ဖြေးဖြေးချင်း မတင်လိုက်သောအခါ အမေက သူမပေါင်တွေကို ကားပေးလိုက်သည်။ သူက ဒူးအထိ လှန်တင်ထားသော ထမိန်ကြားကနေဘဲ သေးအိုးကို သွင်းပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ သေချာရော နေရာကျရဲ့လား?။ တော်ကြာနေ ဘေးချော်မိရင် အိပ်ယာခုလုံးပေါ် သေးတွေ စိုကုန်မှာနော်”

ဟု ပြောသောအခါ သူက

“ အမေ့ထမိန်ထဲက မှောင်နေတော့ သားလည်း သေချာတော့ မသိဘူး အမေ”

ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ ဒီလိုရမ်းလုပ်လို့ အိပ်ယာ သေးတွေ စိုကုန်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ သားရဲ့။ အမေ့ထမိန်ကို အမေ မပေးမယ်။ သေးအိုးကို နေသားတကျ ထားလိုက်”

ဟု ပြောသောအခါ သူက ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ ထိုအခါအမေက သူမလက်တွေနဲ့ ထမိန်ကိုကိုင်ပြီး ခါးအပေါ်အထိ မတင်လိုင်သည်။ ထိန်ထိန်လင်းနေသော မနက်ခင်းရဲ့ အလင်းရောင်အောက်မှာ အမေ့ပေါင်ခွဆုံက သူ့ကိုမွေးထားသော အမေ့စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို ရှင်းလင်းစွာ မြင်လိုက်ရသည်။ အမေ့စောက်ပတ်ကြီးမှာ သူကြည့်ဖူးသော နိုင်ငံခြားအပြာကားတွေထဲက မင်းသမီးတွေလိုဘဲ စောက်မွှေးမရှိဘဲ ပြောင်ရှင်းနေအောင် ရိတ်ထားသည်ကို တွေ့ရသည်။ ထိုအချိန်တွင် အမေက သူ့ကိုပြုံးကြည့်လိုက်ရင်း

“ ဟေ့ တဏှာရူးလေး အမေ့ဟာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ်မနေနဲ့နော်”

ဟု သူ့ကို နောက်နေတာကိုတောင် မကြားလိုက်ဘဲ အမေ့စောက်ပတ်ကိုသာ စူးစိုက်ကာ ကြည့်နေမိသည်။ ထိုအချိန်တွင် အမေက သေးစပေါက်လိုက်ပြီး အမေ့သေးထွက်နေသံ တရှဲရှဲကို ကြားနေရသည့်အပြင် အမေ့သေးတွေ ပန်းထွက်နေတာကိုပါ မျက်စိနဲ့ မြင်နေရသည်။ အမေက သေးပေါက်နေလျက် တန်းလန်းဖြင့် သူ့ကိုပြုံးကြည့်ကာ

“ ဟေ့ အဲဒါဘာကြည့်နေတာလဲ”

ဟု မေးသဖြင့် သူက

“ အမေက အရမ်းလှပြီး အရမ်းဆွဲဆောင်နိုင်တာဘဲနော်”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ အမေ့သား တဏှာရူးလေးရယ်။ သားက အဲလိုကြည့်နေတာကို အမေလည်း သဘောကျနေတယ်ကွယ်”

ဟု ပြောကာ သေးပေါက်တာ အဆုံးသတ်သွားသည်။ ထို့နောက် အမေက စားပွဲလေးပေါ်က တစ်ရှူးတစ်စကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲ လှမ်းပေးလိုက်သဖြင့် ထိုတစ်ရှူးကို အမေ့စောက်ပတ်မှာ ကပ်ထားပြီး ငြင်သာစွာ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် အမေ့မျက်လုံးတွေက သူ့ကိုကြည့်နေပြီး အမေ့မျက်နှာက ပြုံးရွှင်နေလေသည်။

ထို့နောက် အမေ့ရဲ့အစ်ကို ဦးသီဟမိုး ရောက်လာပြီး အမေ့ကို လူနာသတင်းမေးရင်း သူ့အိမ်လိုက်နေရန် ခေါ်သောအခါ အမေက ငြင်းဆိုလိုက်သည်။ အမေက သူတို့မိသားစုနေသော အိမ်ကိုသာ ပြန်မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ သူတစ်ခုစိုးရိမ်သည်မှာ အဖေက အမေနဲ့ပတ်သတ်ပြီး အိမ်နီးချင်းတွေရဲ့ ဝိုင်းရိုက်မှုကို ခံထားရသည်။ ထို့ကြောင့် အမေ အိမ်ပြန်လျှင် အမေ့အပေါ် အငြိုးထားပြီး နှိပ်စက်မှာကိုတော့ သူစိုးရိမ်မိသည်။ သို့သော် အမေ့ဆန္ဒကို သူလည်းမလွန်ဆန်နိုင်သဖြင့် ဘာမှဝင်မပြောဘဲသာ နေလိုက်သည်။

ဆေးရုံတွင် ၃ ရက်ခန့် နေပြီးသောအခါ ဆရာဝန်ဆီက ဆင်းခွင့်ရသဖြင့် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ သူတို့အိမ်အရှေ့ ရောက်သောအခါ အိမ်တံခါးပိတ်ထားသည်ကို တွေ့ရပြီး ဘေးအိမ်က အမျိုးသမီးတစ်ယောက်က အမေ့ဆီလာပြီး သူ့အဖေဦးမင်းလွင်မှာ ဒီမြို့ကနေ အပြီးထွက်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်းနှင့် အလွန်ရှက်သောကြောင့် ဒီမြိုသို့ လုံးဝပြန်လာတော့မည် မဟုတ်ကြောင်း သူတို့သားအမိဆီကို သတင်းစကားပြောပေးရန် သူမကို မှာထားခဲ့သည်ဟု ပြောပြပြီး အိမ်သော့ကိုပေးကာ ပြန်ထွက်သွားလေသည်။

သူတို့သားအမိနှစ်ယောက်လည်း အိမ်ထဲဝင်လိုက်ကြပြီး ညနေ နေဝင်ချိန် ဖြစ်နေသဖြင့် မိုးမင်းက မီးတွေကို ဖွင့်လိုက်သည်။ အိမ်ထဲရောက်ပြီးနောက် အမေက အရင်ဆုံး ရေချိုးချင်သည်ဟုပြောပြီး ထမိန်ရင်လျားဖြင့် ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားသည်။ သူလည်း ဘောင်းဘီအတိုတထည်ဘဲ ဝတ်ထားကာ အမေပြီးလျှင် သူလည်းရေချိုးရန်အတွက် စောင့်နေလိုက်သည်။ သူတို့အိမ်ထဲ ဝင်လာသည့် အချိန်ကတည်းက အိမ်အရှေ့တံခါးကို ပြန်ပိတ်ထားသည့်အပြင် ကျန်သည့် ပြတင်းပေါက်တွေကိုလည်း အခုထိ မဖွင့်ရသေးပေ။ ထိုအချိန်တွင် ရေချိုးခန်းထဲကနေ အမေ့အသံက ကျယ်လောင်စူးရှစွာ ထွက်ပေါ်လာသဖြင့် သူအပြေးအလွှား သွားလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။

ရေချိုးခန်းထဲမှာ အဖေ့ဆန်စက်က အဖေထိုင်သောရုံးခန်းထဲမှာထားသော အရုပ်က ရောက်ရှိနေပြီး ထို အရုပ်က အဖေ့ပုံတူ ရုပ်ထုလည်း ဖြစ်သည်။ အမေက ရုတ်တရက် ထိုရုပ်တုကိုမြင်လိုက်ပြီး လန့်ဖျန့်ကာ အသံကုန် အော်ဟစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လိုက်ချိန်မှာဘဲ အမေက ရေချိုးခန်းထဲကနေ အသိစိတ်မရှိသလိုဖြင့် ပြန်ထွက်ပြေးလေသည်။ အမေဝတ်ထားသော ထမိန်လေးကလည်း ရေချိုးခန်းက ပြန်အထွက်မှာဘဲ ကျွတ်ကျကာ ကျန်နေခဲ့ပြီး သူလည်း အမေ့ကို လိုက်ဖမ်းရတော့သည်။ ဧည့်ခန်းထဲ မရောက်ခင်မှာဘဲ အမေ့လက်ကို ဖမ်းဆွဲမိလိုက်သည်။ သူက အမေ့လက်ကိုဆွဲရင်း အမေ့ကို သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အမေ့မျက်လုံးထဲကို စိုက်ကြည့်ရင်း

“ အမေ စိတ်အေးအေးထားပါဦး။ ခုနက အမေတွေ့တာက အဖေ့ရုပ်တုကြီးပါ။ အရုပ်ကြီးပါ အမေ”

ဟု သတိပေးလိုက်တော့မှ အမေက အသိပြန်ဝင်လာလေသည်။ ထို့နောက် အမေက အခုချိန်မှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် ဖြစ်နေသဖြင့် သူက

“ အမေ အမေ့အခန်းထဲကိုသွားပြီး အရင်ဆုံး တစ်ခုခု ဝတ်လိုက်ပါနော်”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း သားမပါဘဲ အမေတစ်ယောက်တည်း မသွားရဲဘူး”

ဟု ငြင်းဆန်လိုက်လေသည်။ အမေက သူ့အရှေ့မှာ ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့်ဘဲ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ အမေ့နို့တွေက ကြီးမားဆူဖြိုးပြီး ခါးသေးကာ ဖင်တွေက စွင့်ကားနေပြီး နောက်ကိုကော့နေသည်။ မိုးမင်း သူ့အမေကို ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် တစ်ခါမှမမြင်ဖူးခဲ့ပေ။ အခုလိုဆိုတော့ သူ့အမေက အလှနတ်သမီးတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေတာကို သတိထားမိသည်။ ထိုသို့ဖြင့် အမေ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကနေ သူ့မျက်လုံးတွေက ခွာလို့မရနိုင်အောင် ဖြစ်နေသည်။ ထိုအတိုင်း ခဏကြာသည်အထိ အမေ့ကို ကြည့်နေပြီးနောက် အမေက

“ သား”

“ ဗျာ အမေ”

“အမေ့ကိုကြည့်နေတာ မဝသေးဘူးလား”

ဟု မေးရင်း သူ့လက်တစ်ဖက်ကို သူမလက်တွေနဲ့ ဖမ်းကိုင်ကာ သူမနို့ပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည်။ အမေ့လက်က သူ့လက်ပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး သူမနို့တွေပေါ်မှာ ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း

“ သားအခု ဘယ်လိုခံစားနေရလဲ?”

ဟု မေးလာသည်။ မိုးမင်း သူ့လီးကလည်း အမေ့ကြောင့် တောင်မတ်လာသောကြောင့် သူက

“ အမေက အရမ်းလှပြီး အရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်။ သားအတွက်တော့ အမေက ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံး မိန်းမတစ်ယောက်ပါဘဲ”

ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ တကယ်ပြောတာလား သားရယ်”

ဟု မေးသဖြင့် သူက

“ တကယ်ပါ အမေရယ်။ သားတကယ့် ခံစားချက်နဲ့ ပြောတာပါ”

ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ အမေ့ကို အရမ်းချစ်တာဘဲလား သား?”

“ အရမ်းချစ်တာပေါ့ အမေရယ်။ အမေက သားရဲ့ အချစ်ဆုံးပါ”

ထို့နောက် အမေက သူ့လည်ပင်းကို ဖက်လိုက်သဖြင့် အမေ့နို့တွေက သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ အမေက သူ့လည်ပင်းနဲ့ ပုခုံးကို နမ်းလိုက်ပြီး

“ သားက အမေ့ကို အချစ်ဆုံးဆိုတာ သစ္စာဆိုရဲလား”

ဟု မေးသဖြင့် သူက

“ ဆိုရဲပါတယ် အမေ။ သား ဘယ်လို သစ္စာဆိုရမလဲဆိုတာသာ ပြောပါ”

ဖိုအခါ အမေက ခဏရပ်ပြီးနောက်မှ

“ အမေ ဘာဘဲပြောပြော သားက လိုက်လုပ်မှာလား?။ ကောင်းတာဖြစ်ဖြစ် ဆိုးတာဖြစ်ဖြစ်ပေါ့”

“ အမေပြောသမျှ ခိုင်းသမျှ သားက အကုန်လုပ်မှာပါ”

“ဒါဆို အမေပြောသမျှ ဘာမှပြန်မမေးဘဲ လိုက်လုပ်မယ်ပေါ့နော်”

“ လုပ်မှာပေါ့ အမေရယ်”

ဟု အဖြေပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ အမေက

“ သားအဖေက အမေ့အပေါ်မှာ လုံးဝမကောင်းခဲ့ဘူး။ အမေ့အပေါ်မှာ အနိုင်ကျင့်တယ် သားရယ်။ လင်မယားဆက်တံတာတောင်မှ အမေ့ကို ဖာသည်တစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး ဆက်ဆံခဲ့တာ။ အခု သားအဖေလည်း မရှိတော့ဘူးဆိုတော့ အမေ့ရဲ့ နေ့သစ် ဘဝသစ် ပြန်စလို့ရပြီ။ အခု သားက အမေ့ယောင်္ကျားလို နေပေးပါ။ သားအဖေရဲရှေ့မှာ မဟုတ်ရင်တောင် သားအဖေရဲ့ ရုပ်တုရှေ့မှာ အမေ့ကို လိုးပေးပါ။ အဲလိုလုပ်ရမှဘဲ အမေ့စိတ်ထဲ သက်သာသွားလိမ့်မယ်”

ဟု ပြောပြီး သူဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချပေးလိုက်သည်။ ထိုအခါ တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကို အမေကမြင်သွားပြီး သဘောကျသလို ပြုံးကာ

“ အင်းးးးး သားဟာက စံချိန်မှီသားဘဲ။ ဒါကြီးနဲ့ အမေ့ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးရမယ်နော် သား”

ဟုပြောရင်း သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်နှစ်ချက် ထုပေးရင်း စုပ်ပေးတော့သည်။ အမေ့လျှာက သူ့ဒစ်ကြားကို ထိုးမွှေကာ ယက်ပေးရင်း သူ့လီးကို တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် အငမ်းမရ စုပ်ပေးနေသဖြင့် သူက

“ အားးးးးး ဖြေးဖြေးစုပ်ပါ အမေရယ်။ သား ပြီးသွားပါဦးမယ်”

ဟုပြောလိုက်သဖြင့် အမေက သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲကနေထုတ်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာဘဲ ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်တွေကို ဖြဲပေးလိုက်ရင်း

“ အမေ့ဟာကို လာယက်စမ်း သား”

ဟု ပြောလိုက်သဖြင့် သူလည်း အမေ့ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်ကာ အမေ့စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးလိုက်သည်။ သူ့လျှာက အမေ့စောက်ပတ်ပေါ်ကို ယက်ပေးရင်း စောက်ပတ်အတွင်းသားတွေအထိ ထိုးမွှေကာ ယက်ပေးလိုက်တော့ အမေက

“ အားးးး သားးးးးရယ် လုပ်တတ်လိုက်တာကွယ်”

ဟု ငြီးငြူနေလေသည်။ အမေက ငြီးငြူနေလေ သူက တအားယက်လေ သူယက်တိုင်း အမေက သူမပေါင်တွေကို ပို၍ကားပေးပြီး သူ့ခေါင်းကိုဆုပ်ကိုင်ကာ သူမစောက်ပတ်နဲ့ သူ့မျက်နှာကို ပွတ် လေဖြစ်နေသည်။ အမေက

“ အားးးးး ယက် ယက် သား အမေ့စောက်ပတ်ကို တအားယက်ပေးပါ။ အမေ့သားလေးက အရမ်းကို အားကိုးရတယ် ချစ်လိုက်တာ သားရယ်”

ဟုပင် ပြောလာတော့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ့မျက်နှာကို အမေ့ပေါင်ကြားကနေ ခွာလိုက်တော့ အမေက သူ့ကိုကြည့်ရင်း

“ ဘာလုပ်တာလဲ သား?”

“ ယက်တာ တော်သင့်ပြီလေ အမေရဲ့”

“ ဟာ အမေကောင်းနေတုန်းလေ ပြန်ယက်ပေး”

“ မယက်တော့ဘူး အမေ။ သား အမေ့ကို လိုးတော့မယ်”

ဟု ပြောရင်း သူ့လီးကို အမေ့စောက်ပတ်မှာ တေ့လိုက်သည်။ ထို့နောက်သူက

“ အမေ”

“ ဟင်”

“ သားအမေ့ကို လိုးတော့မယ်နော်”

“ အင်း”

ထို့နောက် သူ့လီးက စိုရွှဲနေသော အမေ့စောက်တ်ထဲကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားပြီး စလိုးလိုက်သည်။ အမေကလည်း သူ့ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အညီ ကော့ကော့ပြီးခံပေးရင်း အတိုင်အဖောက် ညီလာကြသည်။ အမေ့စောက်ပတ်ကို အပြင်းဆုံး ဆောင့်ချက်တွေနဲ့ တဖုန်းဖုန်း ဆောင့်လိုးလိုက်ရင်း သုတ်ရည်တွေထွက်ကာ ပြီးသွားချိန်တွင် အမေက သူ့ကိုဖက်ကာ

“ အခုကစပြီး အမေ့ဘဝရဲ့ ပျော်ရွှင်စရာ နေ့သစ်တွေ ရောက်ပြီ”

ဟု ပြောလိုက်လေသည်။


ပြီးပါပြီ။

မှတ်ချက် ။      ။ every mother has a nice day ကို ဘာသာပြန်ထားခြင်း ဖြစ်ကြောင်း ရိုးသားစွာ ဝန်ခံရင်း…….

လေးစားစွာဖြင့်
အာကာမင်း (Mom Lover) 




မွေးပြီးစားသော တီလတ် (စ/ဆုံး)

မွေးပြီးစားသော တီလတ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ခြံထဲကားဝင်လာသံကြားတော့ ဘုရားရှိခိုးနေတာ ကမန်ကတန်း ရပ်ပြီး ဘုရားခန်းထဲကထွက် လှေကားထိပ်ကနေ တိတ်တိတ်လေး သွားချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဆင်ဝင်အောက်မှာကတည်းက ပျင်းရိပျင်းတွဲ အသံနဲ့ စကားပြောလာတာဆိုတော့ မင်းစိုးမှန်း တန်းသိတယ်။ 

သူသိချင်တာက မင်းစိုးနဲ့ပါလာမယ့်သူ။ ခေါင်းကို ဒီထက်ပိုငုံ့မရတော့ လက်ရန်းမှာ ကိုယ်ကို ဒီထက်ပို ကိုင်းလိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကတော့ တင်းနေတဲ့ ထမီသားအောက်က ပြူးပြီး ထွက်နေမှာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့ ၊ အနောက်က ချောင်းတဲ့သူမရှိလို့။ သိချင်စိတ်က ရင်တွေတောင် တဒိတ်ဒိတ်ခုန်တယ်။ စကားပြောသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း နီးလာပြီ။ 

“ ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုမင်းစိုးရဲ့၊ အဓိကအချက်က ဦးစီးဦးဆောင်မယ့်သူ မရှိသေးတာ။ ကျနော်တို့ သမဂ္ဂလည်း ဒီကိစ္စကို သေချာကြိုးစားနေကြပါတယ်” 

အသံနုနုအေးအေးလေးကို ကြားလိုက်ရမှ ရင်ထဲက အပူလုံးကြီးကျပြီး ရင်တစ်ခုလုံး အေးမြစိမ့်ဆင်းသွားတယ်။

အမယ်လေး ဒီအသံလေးကြားရဖို့ကို ရင်ခုန်လိုက်ရတာ။ 

“ တီလတ် ဘာချက်လဲ” 

ကျက်သရေရှိတဲ့ အသံလေးကို ဖီးလ်တက်လို့မှ မဆုံးခင် မင်းစိုးရဲ့ ကျက်သရေမရှိ အသံပြဲကြီးက နားထဲလာဆောင့်တယ်။ သေနာကောင်။ ချက်ချင်း ပြန်ဖြေလိုက်ရင် သူချောင်းနေမှန်း သိမှာစိုးလို့ ခနလေး စောင့်လိုက်ပြီးမှ 

“ ဟဲ့ ဘယ်သူလဲ၊ မင်းစိုးလား” 

လှေကားက အသာလေး ဆင်းလိုက်ပြီး 

“ တီလတ် ဘုရားရှိခိုးနေတာဟဲ့၊ မင်းတို့က အော်ကြီး ဟစ်ကျယ်နဲ့၊ ဟယ် သားဖိုးချစ် လည်း ပါလာတာကိုး၊ လာ..လာ..သား ထိုင်၊ မင်းစိုးနဲ့အတူ တခါတည်းစားသွား၊ ဒီနေ့ ပုစွန်တုပ်ချက်တာကွ” 

သူ့ကိုတွေ့တာနဲ့ အံ့ဩဟန်ပြုပြီး ထမင်းစားခေါ်လိုက်ပုံက အင်မတန်ပီပြင်တဲ့ ဝါရင့်မင်းသမီးအိုက်တင်ပဲ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်လတ်ဟာ ဆရာဝန်မလုပ်ဘဲ မင်းသမီးလုပ်ခဲ့ဖို့ ကောင်းတာ။ 

“ နေပါစေ တီလတ်၊ သားစားခဲ့ပြီးပါပြီ။ ခု ကိုမင်းစိုးကို စာရှင်းပြဖို့ လိုက်လာတာ၊ ပြီးရင် သွားစရာလေးလည်း ရှိသေးလို့၊ အဲဒါကြောင့်”

အားနာပါးနာ အသံလွင်လွင်လေးကို ထပ်ကြားရပြန်တယ်။ သူက မင်းစိုးခေါ်သလို တီလတ်ပဲခေါ်တယ်။ ငယ်ငယ်တည်းက အိမ်ချင်းက ကပ်ရက်ကိုး။ ဘာကျွေးကျွေး အမြဲတမ်း ငြင်းနေကျ။ ဟင်းဟင်း။ ဒီက ခိုင်ခိုင်လတ် တကယ်ကျွေးမယ့်ဟာကျရင်တော့ မင်းငြင်းနိုင်မလား ကြည့်သေးတာပေါ့လေ။ 

“ တီလတ် ဘာတွေသဘောကျပြီး ပြုံးနေတာလဲ။ သားမစားသေးဘူး။ ဖိုးချစ်နဲ့ စာလုပ်လိုက်ဦးမယ်၊ လာ ဖိုးချစ် ငါ့အခန်းထဲသွားမယ်။” 

ကြည်နူးနေတဲ့ အတွေးလေးကို မင်းစိုး အစုတ်ပလုတ် ဝင်နှောင့်ယှက်သွားတယ်။ နှောင့်ယှက်ရုံအားမရလို့ သူ့ကိုပါ လက်ကဆွဲပြီး ခေါ်ချသွားတာ ယက်ကန်ယက်ကန်လေးနဲ့ ပါသွားရှာတယ်။ သေနာကောင် မင်းစိုး။ ဒီနှစ်မှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီး စာမေးပွဲ အသေအလဲ အောင်ချင်နေရလဲ မသိဘူး။ စာလုပ်မယ်ဆိုတာချည်းပဲ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်။ ဒီကောင် 2nd MB မှာတင် တဖုန်းဖုန်းကျနေတာဆိုတော့ ကလေးတွေနဲ့ ကျောင်းပြန်တက်နေရတာ ရှက်မှာပေါ့။

ဒီကောင့်ကို တစ်ဦးတည်းသော တူလေးဆိုပြီး ကိုယ့်ခြေရာနင်းအောင် ဆေးကျောင်းတက်ခိုင်းကာမှ ပထမနှစ်မှာတင် ကဗျာလိုလို စာလိုလို ဂိမ်းလိုလို ရူးပြီး ဝေလေလေဖြစ်သွားတာပဲ။ အခု ချစ်လွန်းသူဆိုတဲ့ ဖိုးချစ်လေးနဲ့ ပေါင်းမိမှ စာတွေဘာတွေ ပြန်လုပ်လာတာ။ ဖိုးချစ်လေးက ဖရက်ရှာဆိုတော့ မင်းစိုးထက် ငယ်ပေမယ့် ပိုရင့်ကျက်တယ်၊ အနေအထိုင် သိမ်မွေ့တယ်။ နူးညံ့တယ်။ အို ပြောလို့ဖြင့် မကုန်ပါဘူး။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ခိုင်ခိုင်လတ်က ဆွဲစားချင်နေတာပေါ့။ 

ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ မိဘတွေက ဆုံးပါးသွားကြပြီ။ ရှိတာမှ ညီအစ်မနှစ်ယောက်တည်း။ အစ်မလုပ်သူတို့ လင်မယားကလည်း မင်းစိုးလေး တစ်တန်းလောက်မှာ သူ့ကို ထားခဲ့ကြပြန်ပြီ။ အဲဒီတုန်းက သူက ဆရာဝန်မပေါက်စပေါ့။ ခု မင်းစိုး အသက်တောင် ၂၂ လောက်ရှိနေပြီ။ သူကတော့ ၄၀ စွန်းစွန်းလို့ပဲ ပြောထားပေမယ့် လူတွေက မဟုတ်နိုင်ပါဘူး မခိုင်လတ်ရယ် ရှိလှ ၃၅ ပေါ့ဆိုတာချည်းပဲ။ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ အရွယ်တင်ပုံလေ။

အံမယ် ဆုံးသွားတဲ့ မင်းစိုးအမေ ခိုင်ခိုင်မြတ်က သူ့ထက်ပိုလှတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အစ်မ မရှိတဲ့နောက် အစ်မက သူ့အလှတွေ အမွေပေးသွားသလားထင်ရတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ် တို့ အသားကုန်လှလာတယ်။ ဇာတိက ပေါင်မြို့သူဆိုတော့လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လေးက ပေါင်သူပီပီသသ လုံးထွားပြည့်ဖြိုးနေတာပေါ့။ မွန်အမျိုးသမီးဆိုတော့ အသားအရေကလည်း ဝင်းဝါစိုပြေနေတာ၊ တကယ့် သုဝဏ္ဏဘူမိအနွယ် အစစ်ပဲ။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ သွားလေး နည်းနည်း ယောင်ယောင်လေး ရှေ့ထွက်နေတာ (ခေါတာမဟုတ်ဘူးနော်) လေးက ပိုစွဲဆောင်မှုရှိတယ်ထင်ရတယ်။ 

ညနေဘက် ဆေးခန်းများသွားထိုင်လိုက်ရင် တစ်ရပ်ကွက်လုံး မငေးတဲ့လူကို မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ကားကို ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာထားခဲ့ပြီး ရပ်ကွက်ထဲမှာ ပတ်ပြီးကို လျှောက်ပစ်တာ။ ဝတ်လိုက်ရင်တော့ ရင်ဖုံးနဲ့ ပိုး၊ချိတ် ထဘီတွေနဲ့ ဆံထုံးအုပ်အုပ်ကြီးနဲ့၊ အတွင်းထဲမှာ ရွချက်ကတော့ ခိုင်ခိုင်လတ်ကို မီတဲ့လူ ရှားသလောက်ပဲ။

ကျောင်းပထမနှစ်ကနေ ဒီအရွယ်ထိ ဘဲချည်းပဲ ငါးယောက်ထားဖူးတယ်။ အဲ့ထဲက သုံးယောက်နဲ့က ငြိဖူးတယ်။ ရိုင်းရိုင်းပြောရင် လိုးဖူးတယ်။ ပထမဆုံးတယောက်နဲ့တုန်းကတော့ သူရော ကိုယ်ရော ငယ်သေးလို့ ထားပါတော့။ တခါတလေမှ။ ဒုတိယတစ်ယောက်ကတော့ တကယ်အထန်လိုင်း။ အဲ့ချိန် ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဆရာဝန်မပေါက်စ။ အားတဲအချိန်ကို အားသလိုကို လိုးတာ။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိသမျှအပေါက်တွေလည်း သူ့လီးကြီး မထည့်ဖူးတာ မရှိသလောက်ပဲ။ ဖင်စအိုဝဆိုတာ လိုးလွန်းလို့ ရိုးတောင်ရိုးတယ်။ သူလိုးအားကြီးတာ မပြောနဲ့လေ။ 

ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဖင်ခံပက်စက်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိသမျှအပေါက် အကုန်အထည့်ခံချင်တာ။ နားရွက်တို့ နှာခေါင်းတို့တောင် လီးနဲ့ မဆံ့လို့ ဆံ့ရင် ထည့်ခိုင်းမှာ။ မဆံ့ဆို ဟိုလူ့လီးကလည်း တကယ်စံချိန်မီ လုံးတုတ်နေတာ။ လိုးဖူးတဲ့ ၃ယောက်ထဲမှာ အကြီးဆုံးပဲ။ တတိယတစ်ယောက်ကတော့ ပထမတစ်ယောက်လိုပါပဲ။

လူပျိုကြီးကို သွားကြိုက်မိတာ ရှက်သလို ကြောက်သလိုနဲ့ လိင်ကိစ္စလည်း အားကမရှိ။ လီးကလည်း သေး။ သူနဲ့တော့ သုံးလေးခါပဲ လိုးဖြစ်တယ်။ အဲ့တယောက်က နောက်ဆုံးလိုးဖူးတဲ့သူဖြစ်သလို နောက်ဆုံးထားတဲ့ ရည်းစားလည်းဖြစ်တယ်။ ဘာလို့ဆို အသက်တွေက မငယ်တော့ဘူး တည်ငြိမ်ရတော့မယ် ဘာညာနဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ ဂေါက်ပြီး ဖြတ်လိုက်တာပဲ။ အဲထိတော့ ဘာမှမဖြစ်သေးဘူး။ နှစ်နှစ်လောက် လီးနဲ့ကင်းဝေး ကျန်းမာရေး လုပ်နေလိုက်သေးတယ်။ နှစ်နှစ်လည်း ကျော်ရော ရောဂါထတော့ပဲ။ 

အဲ့ဖိုးချစ်လေးကို မြင်ပြီးတော့လေ။ ကောင်လေးက အရင်ကလည်း အိမ်ကို ဝင်ထွက်နေကျပါ။ အဲ့တုန်းက ဖာသိဖာသာပဲ။ သူလည်းသူ့ဟာသူ။ ကိုယ်လည်း အဖုတ်ကြားတောင် ညှပ်ထားမဟုတ်ဘူး။ နောက်ကျမှ ဘာထဖြစ်လဲဆိုတော့ အိမ်မှာနေ့ခင်း နေ့လယ်လာပြီး အဝတ်လျှော် မီးပူတိုက် လုပ်တဲ့ကလေးမက ရော့ အန်တီလတ်ကြည့်ဖို့ဆိုပြီး ကိုရီးယားကားတွေ တစ်ထပ်ကြီး ပေးသွားတာ။

သူကြည့်ပြီးပြီ ကောင်းတယ်တဲ့။ အဲဒါနဲ့ ညဘက်တွေ ဆေးခန်းက ပြန်လာတော့ စကားပြောဖော်၊ ရန်ဖြစ်ဖော် မင်းစိုးကလည်း မရှိတာနဲ့ အဲ့ကားတွေကြည့်ရင်းနဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ်တစ်ယောက် ထန်တာ ထန်တာလေ၊ အရည်ကို တောက်တောက် တောက်တောက်နဲ့ကျတယ်။ အမယ်လေး ငါ ဂုဏ်သရေရှိ ဒေါက်တာမကြီးဖြစ်ပြီး ဒီကနွဲ့ကလျ ကိုရီးယားမင်းသားလေးတွေကျမှ ဒီလောက်ဖြစ်ရလားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကျိန်ဆဲလည်း မရပါဘူး။ 

ကိုနိုင့်လီးကြီးနဲ့တုန်းက ကြမ်းတာတွေ၊ ကိုနိုင့်ဗလကြီးတွေနဲ့တုန်းကတောင် ဒီလောက် မထန်ခဲ့ဖူးဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ အရင်က ဖာသိဖာသာနေမိတဲ့ ဖိုးချစ်လေးက မျက်စိရှေ့မှာတင် အရွယ်ရောက်ပြီး ခုနက ကိုရီးယားမင်းသား ကနွဲ့ကလျလေးနဲ့ တူလာပါလေရော။ အမယ်လေးဟဲ့ ဖိုးချစ်ရဲ့၊ ငါ့မျက်စိရှေ့တင် လေးဘက်ထောက်သွားနေတဲ့ ကလေးလေးက ငါ့ကို အရည်စက်လက်ဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်သတဲ့လား။

ဖိုးချစ်ကို မြင်တာနဲ့ တကိုယ်လုံး ထူပူ ရေတွေငတ်၊ ရင်တွေတုန်၊ ကောင်လေး ပေါင်ကြားထဲပြေးဝင်ပြီး လီးကြီးရော ဥတွေရော ပြေးစုပ် လျက်ချင်လိုက်တာ၊ သူ့ဂွကြားကို ခိုင်ခိုင်လတ်ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ပွတ်ပြီး အယားဖြေချင်လိုက်တာ လွန်ရော။ အဲဒါနဲ့ပဲ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ကိုယ့်တူ ကိုယ့်သားလောက်လေးကို ကြံရတော့တာပဲ။ အစ်မသာ ရှိသေးရင် ဆဲလိုက်မယ့်ဖြစ်ချင်း။ မိဘတွေကရော အစ်မတို့လင်မယားကရော ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ တူဝရီးအတွက် အမွေတွေ တပုံကြီးထားခဲ့လို့ တစ်သက်စားမကုန်ပါဘူး။ တူဝရီး ၂ယောက် အကြိုက်သုံးလို့ ရပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ခိုင်ခိုင်လတ်က ဘယ်တော့မှ လိုတာထက် ပိုမသုံးခဲ့ဘူး။ မင်းစိုးကလည်း ဒီအသက်အရွယ်အထိ သူ့ကိုပေးထားတဲ့ မုန့်ဖိုးထက်ပိုပြီး ဘယ်တုန်းကမှ မတောင်းခဲ့ဘူး၊ ဒီကောင် ဒီတစ်ချက်တော့ ချီးကျူးရမယ်။ ခုတော့ တူဝရီးနှစ်ယောက်အသုံးအစွဲ ညီလာရာက ခိုင်ခိုင်လတ်က စပြီး သစ္စာဖောက်ရတော့တယ်။

ဖိုးချစ်လေး အိမ်လာရင် နာရီ၊ ရေမွှေး၊ ခါးပတ်၊ အားဆေး အကုန် ရရင် ရသလို ပေးနေတာ။ ကောင်လေးကတော့ အကြောက်အကန်ငြင်းတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်က ခိုးပြီးပေးပေမယ့် မင်းစိုးက ရိပ်မိပုံပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အံ့ဩဖို့ ကောင်းတာက ဘာမှမပြောတာပဲ။ တခြားကိစ္စဆို မောင်မင်းစိုးတို့ အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက်ကို နပမ်းသတ်လုံးရလည်း လုံးမယ့် အထာမျိုး။ ခုကျ ငြိမ်နေတယ်။ မသင်္ကာလို့ သွားကြည့်မှ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ဖိုးချစ်က ပေးသမျှတွေ တခုမှ မယူဘူး။ မင်းစိုးဆီ ပြန်ပေးခဲ့တာချည်းပဲ။ ဒီတော့ မောင်မင်းကြီးသားက အဲဒီပစ္စည်းတွေနဲ့ သာယာနေတာပေါ့။ သေနာကောင်လေး။ ငါကျွေးတဲ့ အားဆေးတွေစားပြီး အကောင်ကြီးက တုတ်ခဲနေတာ။ ဒါပေမယ့် ပေါ်သွားမှာစိုးလို့ ဘာမှတော့ ပြဿနာမရှာဘူး။ ဒင်းကိုတော့ စိတ်ထဲ တော်တော်လေး အခဲမကြေဘူး။ ဒါနဲ့ ကြာတော့ မြင်ရတာတောင် အကုသိုလ်ဖြစ်တယ်ဆိုပြီး ရှောင်နေတာ။ သူကလည်း ဖာသိဖာသာပဲ။

အဲလိုနဲ့ အဒေါ်နဲ့ တူဝရီး နည်းနည်းစိမ်းသလို ဖြစ်နေရာက ဒီနေ့ကျမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိ တီလတ် ဘာချက်လဲဘာညာနဲ့ လာရောနေတာ။ ဖိုးချစ်ကိုလည်း ခေါ်လာတယ်ဆိုတော့ မျောက်ပြဆန်တောင်းဦးမလို့ပဲ နေမှာပေါ့။ အယ် ဟုတ်ပါဘူး။ အဲလိုဆို ငါ့ဖိုးချစ်လေး မျောက်ဖြစ်သွားမှာပေါ့။ သေနာကောင် မင်းစိုး။ ဒင်းကို ဖိုးချစ်လေး စာရှင်းပြနေတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားပြီလဲ မသိ ခိုင်ခိုင်လတ်တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ရင်း စာဖတ်သလိုလိုနဲ့ ထိုင်စောင့်နေတာ တော်တော် ကြာသွားပြီ။ စောင့်ရင်း စောင့်ရင်း တချက်မှေးခနဲ ဖြစ်သွားတာ ဘေးကနေ 

“ တီလတ်.. တီလတ်” ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေး ကြားမှပဲ ပြန်သတိဝင်လာတယ်။ 

“ သြော်.. ဖိုးချစ်လေး ပြီးပြီလား၊ အေးကွာ၊ တီလတ်လည်း အိပ်ရေးပျက်တာများတော့ ခေါင်းတွေကနောက်.. အဲမှာ မှေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ” 

“ အိပ်လိုက်ပါလား တီလတ်ရဲ့ ရှစ်နာရီလည်း ထိုးနေပြီ ကိုမင်းစိုးတောင် အိပ်သွားပြီ”

“ အို ပြောမနေနဲ့ အဲ့ကာလနဂါးကတော့” 

သူရယ်သံလွင်လွင်လေးပေါ်လာတယ်။ 

“ ဖိုးချစ်လေး .. တီလတ်ခေါင်းနောက်နေလို့ကွာ၊ အပေါ်ထပ်တက်ရမှာလေ နည်းနည်း…” 

“ သား လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ အန်တီလတ်ရဲ့” 

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လက်မောင်း ချိုင်းကြားအောက်နေ သူ့ခေါင်းကို လျှိုဝင်လိုက်ပြီးတော့ တွဲခေါ်သွားတယ်။ နူးညံလိုက်တာ အထိအတွေ့က။ အိပ်ခန်းထဲလည်းရောက်ရော ခိုင်ခိုင်လတ်တို့မြန်တယ်။ လက်က တံခါးချက်ကို ချပြီးသားပဲ။ အမေတို့ အဖေတို့ အမြော်အမြင်ကြီးကြီးနဲ့ ဆောက်ခဲ့တော့ အပေါ်ထပ်အခန်းတွေက အသံလုံတယ်။ လျှောက်ခုန်နေရင်တောင် အသံ က အောက်ကို သိပ်မရောက်ဘူး။ ခုတင်နားလည်း ရောက်ရော မူးသလို မော်သလိုနဲ့ ခုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်တယ်။ မရတော့ဘူး၊ ဒီနေ့အပိုင်ကြံမှ။ နို့မိုဆို အမ်းရတဲ့ ပစ္စည်းတွေက မင်းစိုးဆီရောက်တာနဲ့တင် သူ့ထိုင်အမ်းနေရသလို ဖြစ်နေမယ်။ ကောင်လေးက လဲသွားတော့ ခိုင်ခိုင်လတ်က သူ့အပေါ် ဖိလှဲချလိုက်တယ်။

သူ့ဂွကြားနဲ့ ကိုယ့်ဂွကြား ကွက်တိ။ ခိုင်ခိုင်လတ်က နဂိုတည်းက အကြံနဲ့ ဆိုတော့ ဘရာ ပင်တီ ဘာမှ မဝတ်ထား။ အထဲမှာ မိမွေးတိုင်းပဲ။ အင်္ကျီနဲ့ ထဘီကလည်း အပျော့သားကိုမှ တော်တော်ပါးတာ။ အလုံး အဖု အထစ်ကြီးတွေက သေချာမကြည့်ရင်တောင် ဒီတိုင်းကြီး ထင်းနေတာ။ ဖိုးချစ်လေးက အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတိုအပါးလေးနဲ့။ သူ့ဂွကြားက ခိုင်ခိုင်လတ်က သူ့အဖုတ်ကြီးနဲ့ ပွတ်တယ်။ ထဘီနဲ့ ဘောင်းဘီ ခံနေပေမယ့် အသိသာကြီးလေ။ သူ့လီးကြီးကို ပွတ်မိတာပေါ့။ 

ဟယ် ဒါပေမယ့် အံ့ဩစရာ ဖိုးချစ်လီးက လုံးဝ တောင်မလာဘူးတော့။ မာဆတ်ဆတ်လေးတောင် ဖြစ်မလာဘူး။ တခုခုတော့ လွဲနေပြီ၊ ပြီးတော့ ဖိုးချစ် အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားလို့ထက် ကြောက်လို့ မြန်တဲ့ ပုံစံကြီး။ ခိုင်ခိုင်လတ် ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ အဲလိုပွတ်တာ ခံရရင် တော်ရုံ ယောကျာ်းလေးကတော့ နေရာမှာတင် သုတ်နှစ်ခါလောက် ထွက်သွားမယ်။

ဒီကောင်လေးကတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ဘာမှထူးမလာဘူး။ ဒါနဲ့ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးပါဘူး ကိုယ်ကပဲ စလိုက်မယ်ဆိုပြီး နှင်းဆီရောင် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းမယ်အလုပ်မှာ 

“ တီလတ် ဘာလုပ်တာလဲ… ဖယ်.. ဖယ်” 

ဆိုပြီး ခိုင်ခိုင်လတ်ကိုယ်လုံးကြီးကို သူ့ကိုယ်လုံး ကနွဲ့ကလျလေးနဲ့ တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်း တံခါးဆီပြေးသွားပြီး ကယောင်ကတမ်းနဲ့ ဖွင့်နေပေမယ့် လက်ကချော်နေတော့ တံခါးက မပွင့်ဘူး။ ခိုင်ခိုင်လတ် ဒေါသထွက်သွားပြီ။ သူဖင်သရမ်းတာမှန်တယ်၊ ဒါပေမယ့် နွှဲခဲ့တဲ့ ပွဲတိုင်းမှာ ခိုင်ခိုင်လတ်ဘက်က စခဲ့ရတယ်ဆိုတာ တစ်ခါမှ မရှိဘူး။ ယောကျာ်းတွေကိုယ်တိုင်က လိုချင် ခယပြီး လာတောင်းယူရတာချည်းပဲ။ နောက်ဆုံး အရှက်ကြီးတဲ့ ကိုဝင်းအောင်ကြီးတောင် သူ့ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေး လှစ်ပြလိုက်တာနဲ့ အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်သွားတာ။ ခုဟာက လွန်လွန်းပြီ။

“ ဟေ့ ဖိုးချစ်” 

ခိုင်ခိုင်လတ် အသံက ပီသတယ်၊ ဟိန်းတယ်။ ဝါ့ဒ်ထဲမှာတုန်းက ဂျူနီယာတွေကို ဟောက်တဲ့ အသံမျိုး။ ဖိုးချစ် တန့်သွားတယ်။ 

“ မင်းက မလွန်လွန်းဘူးလား။ ငါမိန်းမတန်မဲ့နဲ့ ငါ့ဘက်က စရတာကိုတောင် သရဲသဘက်တွေ့သလို အတင်းထွက်ပြေးတယ်။ ငါက ရွံစရာကောင်းနေလို့လား။ ဘာ ချွတ်ယွင်းချက် ရှိနေလဲ။ မင်းအမေအရွယ်မို့လို့လား။ ပြောစမ်း ဖိုးချစ်” 

ခိုင်ခိုင်လတ် အသံကို အသားကုန်မြင့်အော်ပြောတယ်။ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ဖိုးချစ်က တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ 

“ တီ..တီလတ်မှာ ချွတ်ယွင်းချက် မရှိပါဘူး။ တီလတ်က ကျနော် တွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ ကျက်သရေအရှိဆုံး၊ အလှဆုံး မိန်းမပါ။ ဒါပေမယ့် ကျနော်က…” 

“ ဘာဖြစ်လဲ မင်းက” 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

စကားမဆုံးခင် ဂျောက်ခနဲ တံခါးပွင့်သွားတော့ ဖိုးချစ် ဆင်းပြေးသွားတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်တော့ နေရာမှာတင် ပုံရက်သား လဲကျသွားတယ်။ လောကကြီး တစ်ခုလုံး ချာချာလည်နေပြီ။

သူ့နားထဲမှာ ဖိုးချစ်ရဲ့ အသံက ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်နေတယ်။ 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

“ ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို……” 

အား ခိုင်ခိုင်လတ် ငိုချလိုက်တယ်။ ငါ့အဖြစ်က ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ။ အခြောက်ကိုမှ ကြံမိတယ်။ ငါ့သိက္ခာတွေ အကုန် အကျခံပြီးတော့ကို မြုဆွယ်ခဲ့တာ။ ခုအဲဒီအခြောက်သာ နုတ်မလုံဘဲ ဖွရင် ဒီမြို့မှာ ငါ့သိက္ခာတော့ သွားပါပြီ။ အီး …အစ်မရေ .. ညီမလေးအဖြစ်ကို ကြည့်လှည့်ပါဦး။ အဲဒီအခြောက်လေးက အစ်မသားကို … အစ်မသားကို…. ဟုတ်တယ်။ ဒီကိစ္စတွေအားလုံး မင်းစိုးကြောင့်ဖြစ်တာ။ ဒင်းကြောင့်ဖြစ်တာ။ ဒင်းသာ အဲဒီအခြောက်နဲ့ မပတ်သက်ရင်…ငါ ခုလိုဖြစ်စရာမရှိဘူး။ သတ်မယ်.. ဒင်းကို.. ငါသတ်မယ်။ မင်းစိုး.. နင်သေဖို့သာ ပြင်ထား။ ခိုင်ခိုင်လတ် မိန်းမကြမ်းကြီးတစ်ယောက်လို အိမ်ပေါ်က တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ပြေးဆင်းလာတယ်။ မင်းစိုး အခန်းနားရောက်တော့ ခလူး ခလောနဲ့ ဟောက်သံလေးများတောင် ကြားရသေး။

သတောင်းစား… ဒင်းက ဇိမ်လေးနဲ့ ဟောက်တောင်ဟောက်နေတယ်။ ငါကတော့ ခွေးလုံးလုံး ဖြစ်သွားပြီ။ ဒင်းတော့လား တွေ့မယ်။ မင်းစိုးအခန်းတံခါးက ဘယ်တော့မှ ပိတ်မထားဘူး။ စေ့ရုံစေ့ထားတာ။ ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဝင်လေ့မရှိဘူး။ မင်းစိုးလည်း ခိုင်ခိုင်လတ်အခန်းကို တစ်နှစ်နေလို့ တစ်ခါမရောက်ဘူး။ အခန်းထဲမှာ မီးပိတ်ထားတော့ တရုတ်ကပ်က လရောင်လေးပဲ ဖြာကျနေတယ်။ ခြင်ထောင်ထဲမှာတော့ မင်းစိုးက ခဘူး ခလောနဲ့။ ခိုင်ခိုင်လတ် ဒေါသပိုထွက်သွားတယ်။ သေနာကျလေး သေအောင်သတ်ပစ်မယ်။ ခြင်ထောင်ကို ဗြုန်းဆို ဆွဲမလိုက်တော့ 

“ ဟယ်”

ခိုင်ခိုင်လတ် ကြက်သေသေသွားရပြီ။ လရောင်အောက်မှာ မင်းစိုးရဲ့ လီးကြီးက ထောင်တန်းနေတာပဲ။ အကြောတွေက အပြိုင်းပြိုင်းထလို့။ ကြီးတာကလည်း သူ့ဘဲတွေထဲမှာ အကြီးဆုံး ကိုနိုင်ကြီးလီးထက်တောင် ကြီးသေးတယ်။ လုံးပတ်ကြီးက တုတ်ခဲနေတာပဲ။ ထိပ်ဖူးကြီးက နီရဲပြောင်လက်လို့၊ ဥနှစ်လုံးကလည်း နေရာတကျ။

အမွှေးတွေက မည်းလိမ်ကောက်လို့။ ခိုင်ခိုင်လတ် အပြင်မှာ တွေ့ဖူးသမျှ လီးတွေထဲမှာ အရိုင်းဆန်ဆုံးနဲ့ အလှဆုံး လီးကြီးပဲ။ ဒီကောင်လေး ဆေးတွေဘာတွေများ လျှောက်ထိုးထားသလားလို့ တွေးနေတုန်း ကိုယ်ထဲက သွေးတွေ ပွက်ပွက်ဆူလာတယ်။ မင်းစိုးကို သတ်ချင်တဲ့ ဒေါသသွေးတွေတော့ မဟုတ်ဘူး။ မင်းစိုး လီးကြီးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ချင်တဲ့ ကာမသွေး၊ တဏှာသွေး၊ ရမ္မက်သွေးတွေ။ စိတ်က ကိုင်ကြည့်ချင်တယ်လို့ပဲ ရှိသေး ကိုယ်က ထိုင်ချလိုက်ပြီး၊ မင်းစိုးလီးကြီးကို ဖယောင်းလက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ ဆုပ်မိသွားပြီ။ ထိပ်ဖူးကြီးကို သေချာမြင်ရအောင် အရေခွံကို အောက်ဆွဲချလိုက်တော့ လီးနံ့ ညှီစို့စို့ကြီးက ထောင်းခနဲ တက်လာတယ်။ မင်းစိုးက ဒီရက်ပိုင်း အေးတယ်ဆိုပြီး ရေမချိုးဘဲ နေတာ ၂ရက်ရှိပြီ၊ ခိုင်ခိုင်လတ်တောင် ဆူလိုက်သေးတယ်။ ခုလည်း လီးကို သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ထားလို့ ထင်တယ်။ လီနံ့ကြီးက နှာခေါင်းထဲ မွှန်သွားတယ်။

ဒါပေမယ့် အဲ့လီးနံ့ ညှီစို့စို့ကြီးက ခိုင်ခိုင်လတ်အတွက်တော့ နတ်သုဒ္ဓါရဲ့ အနံ့ပဲ။ ဒီအနံ့ကြီးက ကိုယ်တွင်းက အကြောပေါင်းတစ်ထောင်ကို နိုးကြားလာစေတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ် ရေငတ်လာပြီ။ အာခေါင်တွေခြောက်။ ကိုယ်တွေပူ။ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာလို့ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးပြီး နှင်းဆီဖူးရောင် နှုတ်ခမ်းလေးကို အဝိုင်းပုံဖြစ်အောင် ဟ၊ စတော်ဘယ်ရီရောင် ခံတွင်းလေးထဲ အုခနဲ ငုံချလိုက်တယ်၊ အစက စုပ်ရုံ စုပ်ပေးမလို့။ လောဘကြီးပြီး ငုံလိုက်တာ လည်ချောင်းထဲထိ ရောက်သွားပြီး ဒိသရုတ်ဖြစ်သွားတယ်၊ အွတ်ခနဲ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လီးကြီးမှာ ခိုင်ခိုင်လတ် သွားရည်တွေ တံတွေးတွေ ရွှဲပြီး ချွဲပြစ်နေတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်လည်း လီးကြီးကို တစ်ချက် နှစ်ချက် လက်နဲ့တိုက်ပြီး မင်းစိုးပေါ် တက်ခွလိုက်တယ်။ ခုနတည်းက ဘာမှ ဝတ်မထားတော့ လီးကြီးရဲ့ အေးစက်ပူနွေးတဲ့ အထိအတွေ့က အဖုတ်ကို ကျင်ခနဲ လာထိတယ်။

ထိပ်ဖူးကြီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး 

“ သား.. မင်းစိုး… တီလတ်ကို.. ခွင့်လွှတ်ပါ. တီလတ် အရမ်းထန်နေလို့ပါ သားရယ်”

ဆိုပြီး ရှိုက်သံတဝက်နဲ့ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ရင်း ထိုင်ချလိုက်တာ ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို သွားဆောင့်တယ်။ 

“ အား… ကောင်းလိုက်တာ..သားရယ်.တီလတ်ဖြင့် ဦးနိုင်နဲ့ ပြီးတည်းက ဒီလောက် စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတဲ့ အရသာ မခံစားရတာ ကြာပြီ…” 

“ သား… မင်းစိုး… တီလတ်… လိုးပြီနော်… သားကို ..လိုးပြီ” 

ခိုင်ခိုင်လတ် ကောင်းလွန်းတော့ ပါးစပ်က ကယောင်ကတမ်းတွေပြောပြီး လီးကြီးအပေါ်က နေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဆောင့်ချနေတယ်။ မင်းစိုး ဆီးစပ်နဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ် ဖင်ကြီး ရိုက်ခတ်သံကလည်း တဖုန်းဖုန်းနဲ့။ အဲ့လောက်လုပ်နေမှတော့ မောင်မင်းစိုးလည်း ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမှတ်လို့။ နိုးပြီပေါ့ဗျာ။ မနိုးဘဲနေရအောင် ဂျပန်ကားမှ မဟုတ်တာ။ မင်းစိုးကလည်း အိပ်မက်ထဲမှာ ဥစ္စာစောင့်မ သူ့ကို အမှန်အကန် ကျုံးနေတယ်လို့မက်တာ။

နိုးလာတော့ ဆံပင်ရှည်ရှည် အဝါဝမ်းဆက်နဲ့ မိန်းမက သူ့ပေါ်တက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်နေတာတွေ့တယ်။ လရောင်ပဲရှိတော့ မျက်နှာကို သေချာမမြင်ရဘူး။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ဆိုတော့ ဥစ္စာစောင့်မထင်ပြီး အဲ့မိန်းမဖင်ကို လက်ကြီးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ပြီး အောက်က ပင့်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ ၃ချက်လောက်ကျ အားမရတော့ ဖင်ကနေကိုင်ပြီး လီးလည်း အဖုတ်ထဲက ကျွတ်မသွားအောင်ထိန်းရင်း ဥစ္စာစောင့်မကို လှဲသိပ်လိုက်တယ်။ အဲ့ကျမှ သူ့အောက်က မျက်နှာက ထင်းခနဲ။ 

“ ဟာ…. တီလတ်” 

မင်းစိုး ခေါင်းနပန်းကြီးသွားတယ်။ တီလတ်က သူ့ကို ဒီရက်ပိုင်း ဟိုပစ္စည်းတွေကိစ္စနဲ့ စိတ်ကောက်နေတာ၊ သိပ်ကြည်တာမဟုတ်ဘူး။ ခုကျ သူ့အပေါ် တက်ဆောင့်နေပါလား။ 

“ တီလတ် လုပ်မနေနဲ့ မင်းစိုး.. ဆောင့်စမ်း..” 

“ တီ … တီလတ်” 

မင်းစိုး ထစ်ငေါ့ ထစ်ငေါ့ ဖြစ်နေတာကို ခိုင်ခိုင်လတ် စိတ်မရှည်လို့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်နဲ့ မင်းစိုး တင်ပါးကို ညှပ်ပြီး သူအောက်က ကော့ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။

အဲ့ကျမှ မင်းစိုးလည်း အယောင်ကန်ကန်းနဲ့ ခါးလှုပ်ပြီး အသားကုန်ကျုံးဆောင့်တော့တယ်။ 

“ အား မင်းစိုး.. ဆောင့်. ဟုတ်တယ်… အဲလိုလေး… နာနာဆောင့်” 

တီလတ် အရင်ကနဲ့ တခြားစီပဲ ပွင့်လင်းလှချည်လားလို့ မင်းစိုး တွေးနေတယ်။ တွေးရင်း ဆောင့်တာလည်း ရပ်မသွားဘူး။ မင်းစိုးလီးကြီးက တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ တီလတ်အဖုတ်ထဲ ဝင်နေတယ်။ 

“ မင်းစိုး… ငါ့ကိုလိုး…ငါ့ကို သေအောင်လိုး.. နင့်အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက် ငါ့ကို အဖုတ်ကြီးပြဲသွားအောင်လိုး.. ငါ နင့်လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်ဟာ.. ငါ့အဖုတ်ကြီးကို လိုးဟာ”

တီလတ် ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းခါပြီး စကားလုံး အကြမ်းကြီးတွေ ပြောနေတော့ မင်းစိုး ဖီးလ်တော်တော်ရှိလာတယ်။ သူလည်း ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီ စော်တော့ လိုးဖူးတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်အခုဟာက ကိုယ်တစ်သက်လုံး ချစ်ကြောက်ရိုသေလာတဲ့ တီလတ်။ အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက်။ စိတ်ထဲမှာ အဒေါ်ဆိုတာထက် အမေလို့တောင် သတ်မှတ်ထားတာ။

အဲလိုမိန်းမကို ပြန်လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ ဖီလင်က လည်းဖြစ်သလို pleasure လည်း အကြီးအကျယ်ရစေတယ်။ 

“ တီလတ်..” 

“ ဘာလဲ” 

“ ဒေါ့ဂီဆွဲကြမလား” မင်းစိုး အရဲစမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ 

“ အေး ကောင်းသားပဲ၊ ဒေါ့ဂီဆို နောက်ကနေ ဆောင့်လို့ရတယ်” 

ဒီတခေါက်လည်း လီးမကျွတ်အောင် ဂရုတစိုက်လှည့်လိုက်ကြပြီးတော့ တီလတ်က ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လို့ မွေ့ရာကို မျက်နှာအပ် လက်ထောက်၊ မင်းစိုးက တီလတ်ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်နေတာ။ 

“ အား မင်းစိုး. ကောင်းတယ်… အဲ့လိုဆောင့်… နာနာလိုး. အရမ်းကောင်းတယ်… အဖုတ်တော့ ပြဲပါပြီ. လိုးစမ်း.. လိုးရင်းနဲ့ ရိုက်.. တီလတ်ဖင်ကို ရိုက်… သား အားရှိပါးရှိ ရိုက်.. သားငယ်ငယ်က တီလတ် ခဏခဏရိုက်ဆုံးမဖူးတယ်လေ.. အဲဒါကို လက်စားချေတယ်လို့ သဘောထားပြီး ရိုက်” 

မင်းစိုးလည်း အမိန့်လိုက်နာတဲ့ အနေနဲ့ ဖျန်းခနဲ ရိုက်ချလိုက်တယ်။

နို့နှစ်ရောင် ဖင်တုံးကြီးမှာ လက်ဝါးရာကြီး နီထင်းသွားတယ်။

“ ဖျန်း ”

“ ဖျန်း” 

“ ဖျန်း” 

မင်းစိုး ဆက်တိုက်ရိုက်ချလိုက်တယ်။ 

“ တီလတ်” 

“ ဟင်.. သား” 

“ သားလိုးတာ ကောင်းလား” 

“ အရမ်းကောင်းတယ်” 

“ ရိုက်တာရော” 

“ အင်း အသေကြိုက်တယ်” 

“ တီလတ်ကို သားနေ့တိုင်း ဒီလိုလိုးမှာနော်” 

“ အင်း သားဆန္ဒရှိတဲ့အချိန် တီလတ်ထဘီကို လှန်ပြီး ကြိုက်သလိုသာ လိုးတော့ သားရယ်.. အရမ်းကောင်းတာပဲ” 

“ တီလတ် သားဂေါ်လီထည့်ရင်ရော ခံမှာလား” 

“ ဘာထည့်ထည့်ကွာ… ငါ့သားလိုးရင် တီလတ်ခံဖို့ အသင့်ပဲ” 

“ ဟုတ်ပြီ”

မင်းစိုးက မပြောမဆိုနဲ့ လီးကြီးကို ဘွတ်ခနဲ ခိုင်ခိုင်လတ် အဖုတ်ထဲက ထုတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်က ဘာလုပ်တာလဲလို့ အော်မလို့ ပါးစပ်ဟတုန်းရှိသေး ဟထားတဲ့ ပါးစပ်လေး ပြဲသွားတယ်။ 

“ ဇွိ… ဗြိ…” 

မင်းစိုးက လီးကြီးကို ခိုင်ခိုင်လတ် ဖင်စအိုဝထဲ ဗြွတ်ဆို ထိုးထည့် လိုက်တာကိုး။ အဲ့လောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးကို ဖင်ကို အလိုးခံရတော့ ခိုင်ခိုင်လတ် ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ်။

“ အစ်မရေ… ညီမလေးကို ခွင့်လွှတ်ပါတော့. အစ်မသား…ညီမလေးလည်း သားလိုချစ်ရတဲ့ မင်းစိုးက ဖင်လိုးပေးတာကို ညီမလေး အသေအလဲကြိုက်နေပြီ အစ်မရေ” 

တီလတ် အဲ့လို အော်တဲ့အသံကြားတော့ မင်းစိုးလည်း အတွင်းသားတွေ စုတ်ပြဲမှာ ဘာညာမတွေးတော့ဘူး ကျားတစ်ကောင်လို အရှိန်အဟုန်နဲ့ ဆောင့်လိုက်တာ 

“ အ .. အ တီလတ် သားပြီးတော့မယ်” 

“ တီ… တီလတ်လည်း.. ပြီးတော့မယ်.. တီလတ်က ဖင်ရော အဖုတ်ရော နှစ်ခုလုံး… တ.. တပြိုင်တည်း.. ပြီး… ပြီး… အား.. မင်းစိုး… မင်းစိုး… သား… ချစ်တယ်ကွာ… အဒေါ်အရင်းကို ဖင်ရောအဖုတ်ပါလိုးပေး.တယ်…. ချစ်… ချစ်တယ်ကွာ..မင်းစိုး.. အား.. တီလတ်ပြီးပြီ.. မင်းစိုး …” 

တီလတ်ကယောင်ကတမ်းတွေ ပြောပြီး ဖင်ရော အဖုတ်ရော စူပွစူပွလုပ်ပြီး ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ်။ မင်းစိုးလည်း ပြီးသွားလိူ့ တီလတ်ရဲ့ မှောက်ရက် ကိုယ်ပေါ် လိုက်မှောက်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဖင်ထဲ စိမ်ထားရင်း အမောဖြေလိုက်တယ်။ တီလတ်က မျော့နေတဲ့ကြားက ဖျော့တော့တဲ့ လေသံလေးနဲ့ 

“ သား ..မင်းစိုး… သားကို တီလတ် တသက်လုံး မွေးလာတာ.. ဒီညတစ်ညတည်းနဲ့ကို တန်ပါတယ်ကွာ” 



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ဝေလနှင့်သားအမိနှစ်ယောက် (စ/ဆုံး)

ဝေလနှင့်သားအမိနှစ်ယောက်  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ဝေလကြီးသည် အိပုံ့တို့ သားအမိ ကို သူ့အိမ်မှာ ခေါ်ထားလိုက်ပြီးတဲ့နောက် ဟိုတုံးကလို လမ်းဘေး ထမင်းဆိုင်တွေမှာ ကြုံသလို စားနေရတဲ့ ဘ၀မျိုးကနေ ကင်းဝေး လွတ်မြောက်သွားသည် ။

အိပုံ့တို့ သားအမိသည် ထမင်းဟင်းတွေ ချက်ပြီး သူ့ကို ဂရုတစိုက် အမြဲကျွေးနေလို့ သူသည် ဝေလကြီး ဆိုတဲ့ နံမည်နဲ့ လိုက်ဖက်အောင် ၀တုတ်ပြဲကြီး ဖြစ်လာတော့မည် လို့ စနေမက နောက်သည် ။ ဝေလကြီးသည် တကောင်ကြွက် ဘ၀နဲ့ တယောက်ထဲ နေလာခဲ့သူ တယောက် ဖြစ်လို့ အိပုံ့တို့ သားအမိ သူနဲ့ လာနေတာကို ကျေနပ် သဘောကျနေသည် ။ 

အင်း အိပုံ့ကို စတွေ့ကထဲက သူ သဘောကျခဲ့တာ ဖြစ်သည် ။ 

နောက်ပိုင်း အိပုံ့ရဲ့ အမေကို တွေ့လာတော့ ချောချောဖြူဖြူ နဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေနဲ့ အိပုံ့အမေ ကိုလည်း သူ သဘောကျမိပြန်သည် ။ သူတို့ သားအမိနဲ့ တအိမ်ထဲ နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရတဲ့ အခါ ဝေလကြီးရဲ့ စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန် နိုးကြွနေခဲ့သည် ။

အိပုံ့ကလည်း ဝေလကြီး စလိုက်ရင် လက်ခံမယ့် ပုံစံ ရှိနေသည် ။ သမီးရော အမေရော သူ သဘောကျနေမိသည် လို့ ဆရာစိုးနဲ့ ဆုံခိုက် ရင်ဖွင့်လိုက်သည် ။

ဆရာစိုးက တဟားဟား ရယ်သည် ။

“ မင်း ..တော်တော် အားကြီးတဲ့ကောင်ဘဲ....ဟီး...လုပ်ကွာ.....ချသာချ.....” 

လို့ ပြောသည် ။ အားပေးသည် ။ မြှောက်ပေးသည် ။ ဒီနေ့ ဝေလကြီး အိမ်ပြန်နောက်ကျသည် ။ သူတို့အဖွဲ့သည် အထက်က ညွှန်ကြားချက်အရ “ လူကုန်ကူးဂိုဏ်းကြီး ” တဂိုဏ်းကို “ လိုက် ”နေရသည် ။ ကွင်းဆက်တွေကို တခုချင်း သေသေချာချာ လိုက်နေသည် ။ တခါထဲ မိရာကို မဖမ်းပစ်လိုက်သေးဘူး ။ခေါင်းဆောင်သူတွေ နောက်ကွယ်က အားပေးကူညီနေသူတွေကိုပါ သိချင်တဲ့အတွက် ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ လှန်ထားပြီး စောင့်ကြည့်နေကြသည် ။

သူတို့အဖွဲ့ထဲက ဘကြီးခိုင်နဲ့ ဘုလက်တို့က ညဖက်ပါ တာ၀န်ယူပြီး နောက်ယောင်ခံလိုက် စောင့်ကြည့်တာ၀န်ကို ဆက်ယူနေသည် ။ ဝေလကြီးကိုတော့ ဒီည ပြန်ခွင့်ပေးလိုက်သည် ။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိပုံ့ရဲ့ အမေ ဒေါ်ဝိုင်းစု အိပ်နေပြီ ။ အိမ်တံခါးကို အိပုံ့က လာဖွင့်ပေးသည် ။ အိပုံ့လည်း အိပ်ရာထဲက ထလာပုံရသည် ။ ဆံပင်ဖရိုဖရဲနဲ့ အိပ်မှုံစုံမွှား အိပုံ့သည် က၇ိုကရိုနဲ့ တမျိုးလေး လှနေသည် ။

“ အကို..ထမင်း စားအုံးမလားဟင်...” 

လို့ လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့ အိပုံ့သည် ဝေလရဲ့ စိတ်ထဲမှာ တအားလှနေသည် ။ ချစ်စရာကောင်းနေသည် ။ ဘိုက်က ဒီလောက် မဆာပေမယ့် အိပုံ့ ပြင်ကျွေးတဲ့ ညစာကို သူနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ် နှစ်ယောက်ထဲ စားချင်တဲ့အတွက် 

“ အင်း ...စားမယ်...အိပုံ့ကော စားပြီးပြီလား...” 

လို့ မေးလိုက်သည် ။ အိပုံ့က ရယ်သည် ။ 

“ အကိုက လည်း..အချိန်ကိုလည်း ကြည့်ပါအုံး...ညနက်လှပြီ..အိပုံ့..အမေနဲ့ ညနေထဲက စားပြီးပြီ..အကိုရဲ့..လာ....အကို့ကို ဟင်းနွှေးပေးမယ်...” 

လို့ ပြောပြီး မီးဖိုခန်းထဲကို ဦးဆောင်ပြီး အရှေ့က သွားလိုက်တဲ့ အိပုံ့ရဲ့ ခါးသေးသေးအောက်က တင်လှလှတွေကို သူ အငမ်းမရ ကြည့်လိုက်မိသည် ။ 

ဟူး...ကောင်းလိုက်တဲ့.... အိုး...။ တုန်ခုံနေကြသည် ။ သူ ထမင်းစားတာကို ဘေးကနေ ထိုင်ကြည့်နေတဲ့ အိပုံ့သည် ရုပ်ရှင်မင်းသမီး အိနြ္ဒာကျော်ဇင် ပြုံးတဲ့ အပြုံးလေးမျိုးနဲ့ ။  ဝေလကြီး ထမင်း ဆက် မစားနိုင်တော့ ။

“ ဟင်....တော်ပြီလား..ဘာလဲအကို..ဝိတ်လျော့နေလို့လား.....”

“ ဟင့်အင်း....မစားနိုင် မအိပ်နိုင်တာ ကြာပြီ.....”

“ ဘာလို့လဲဟင်..မနေ့ညတုံးက အကို အိပ်နေတာမှ သိုးလို့...ဟုတ်လို့လား......”

“ ဟုတ်တယ်.....အကို့မှာ ဝေဒနာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ခံစားနေရတယ်..အိပုံ့...”

“ ဟယ်..ဘာဖြစ်လဲ အကို..ဘိုက်အောင့်တာလား....”

“ မဟုတ်ဘူး.....”

သူ စားထားတဲ့ ပုဂံခွက်ယောက်တွေကို သိမ်းပေးနေတဲ့ အိပုံ့အနားကို တိုးကပ်သွားလိုက်သည် ။

“ ဟင်..အကို..ဘာလိုချင်လဲဟင်...”

“ အကို... လိုချင်တာကို ပေးမှာလား....”

“ အကိုက.. ဘာလိုချင်လို့လဲ....”

“ အိပုံ့ရဲ့ ….     အချစ်...”

“ အို..အကိုကလဲ......”

အိပုံ့ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်သွားသည် ။ အိပုံ့ ခါးသေးသေးလေးကို ဆွဲကာ ဖက်လိုက်သည် ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲကို အိပုံ့ ရောက်လာသည် ။ အရင်ဆုံး နဖူး၀င်း၀င်းလေးကို နမ်းလိုက်သလား ။ နှာခေါင်းလေးကို နမ်းမိသလား မသိလိုက် ။ အနမ်းတွေက အိပုံ့ရဲ့ မျက်နှာ အနှံ့မှာ ။နောက်ဆုံး သိလိုက်တာက အိပုံ့ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖေါင်းအိအိလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ စုတ်နေမိပြီ ဆိုတာကိုပါဘဲ ။

အိပုံ့မျက်လုံးလေးတွေ မှိတ်သွားသည် ။ နှုတ်ခမ်းတွေက တော်တော်နဲ့ ခွာလို့ မရပေမယ့် ခွာခွာချင်း သူက 

“ သိပ်ချစ်တယ်...အိရယ်...” 

လို့ ပြောလိုက်သလို အိပုံ့ကလည်း “ အတူတူဘဲ အကို..အိလည်း အကို့ကို သိပ်သိပ်ချစ်တယ်....” လို့ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။

ပွင့်လင်းတဲ့ အိပုံ့ကို သူ တအား သဘောကျသွားသည် ။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားကြတော့ ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းချင်း ပူးကပ်ထိတွေ့နေသည် ။ အိတင်းတင်း ရင်စိုင်တွေက သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဖိကပ်မိနေသည် ။ သူ့လက်တဖက်က အိပုံ့ရဲ့တင်ပါးအိအိတွေ အပေါ်ကို ရောက်နေသည် ။

နှုတ်ခမ်းချင်း ပြန်ပူးကပ် စုတ်မိကြပြန်သည် ။ လက်က အလိုလို အိပုံ့ရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်နေမိသည် ။ ကောင်းလိုက်တဲ့ ကျန်းမာရေး ...။ တောင့်လိုက်တဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေ ။ ဝေလကြီးရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက အပီကို ဆုပ်နယ်ကိုင်တွယ်နေမိသည် ။

အိပုံ့လည်း သူ့လိုဘဲ ကာမရာဂစိတ်တွေ ထကြွနေပြီ ။ သူ့ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားပြီး သူ စုတ်နမ်းတာတွေကို ပြန်တုံ့ပြန်နေသည် ။ အိပုံ့သည် ဝေလကြီးရဲ့ အနမ်း အထိအတွေ့တွေကြောင့် ဝေလကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ပျော့ကျခွေယိုင်သွားသည် ။

ကာမစိတ်တွေ တအား ထကြွနေတာကြောင့် ဝေလကြီး ပြုသမျှ ခံဖို့ သူမကိုယ်ကို ပေးအပ်လိုက်ပြီ ။ ဝေလကြီးလည်း အိပုံ့ကို ကောက်ချီမလိုက်ပြီး ခြေလှမ်းကျဲကျဲနဲ့ သူ့အိပ်ခန်းထဲကို ခေါ်သွားလိုက်သည် ။ အိပုံ့ရဲ့ အိမ်နေရင်း ၀တ်ထားတဲ့ ထမိန်နွမ်းလေးသည် ပြေလျော့နေသည် ။ အိပုံ့သည် ထမိန်ကို ပြန်ချည်နှောင်ဖို့ မကြိုးစားတော့ ။

ဝေလကြီးရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး လန်ကျနေတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ မျက်လုံးတွေ ပိတ်နေသည် ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးကြွနေသည် ။ မပွင့်တပွင့်နဲ့ ဝေလကြီး ရဲ့ နှုတ်ခမ်းကြီးတွေ လာ စုတ်မှာကို မျှော်လင့်နေကြသည် ။

အရင်ဆုံး ဝေလကြီးသည် အိပုံ့ရဲ့ တီရှပ်ဟောင်းလေးကို ချွတ်လိုက်သည် ။ အိပုံ့သည် သူချွတ်တာကို မကန့်ကွက်တဲ့အပြင် ကူညီပြီး ချွတ်ပေးလို့ ဝေလကြီး သဘောကျသွားသည် ။

လုံးတင်းပြီး တွဲမကျသေးတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ အပျိုမ နို့လုံးကြီးတွေကို ဝေလကြီး ကြည့်ပြီး တံတွေး ဂုကနဲ မြိုချလိုက်ပြီး နှာခေါင်းကြီးနဲ့ တရှုံ့ရှုံ့ စနမ်းသည် ။ နို့သီးခေါင်း အဖုလုံးလေးတွေက မာကျော ထထောင်နေသည် ။ ကာမစိတ်တွေ ထကြွလို့ ဖြစ်မည် ။

“ အိပုံ့ကို.. ချစ်လားဟင်.....”

လေသံလေးနဲ့ မေးလိုက်တဲ့ အသံနဲ့ ဝေလကြီး ရဲ့ 

“ အင်း..အရမ်းချစ်တယ်....” 

လို့ ပြောလိုက်တဲ့ အသံက တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအလည်မှာ သိသာလှလို့ တရေးနိုးလာတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ အမေ ဒေါ်ဝိုင်းစု ကြားသွားသည် ။

ဟယ်.....သ...သမီးလေး....နဲ့...မောင်ဝေလ........

နားစွင့်ထောင်လိုက်တော့ “ ပြွတ်...ပြွတ်...ပြွတ်..ပြွတ်....” ဆိုတဲ့ အသံတွေကို ကြားလိုက်ရသည် ။ တဆက်ထဲမှာ ဟင်း..အင်း..ဟင်း.....ဟင်း......နဲ့ ညည်းလိုက်တဲ့ အိပုံ့ရဲ့ အသံလေးတွေကိုပါ ကြားလိုက်ရသည် ။

ဟင်.....ဒါ....ဒါ.....ဒါ.....လိုးတဲ့ အသံတွေလား.....

အာ...မဟုတ်လောက်ဘူး......နို့တွေကို စို့ပေးနေတဲ့ အသံတွေဘဲ ဖြစ်မယ် . . . . 

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် သမီးနဲ့ ဝေလတို့ကို သွားပြီး မတားမိတဲ့အပြင် သူတို့အခန်းဆီက ကြားနေရတဲ့ အသံတွေကို သဲသဲကွဲကွဲ ကြားချင်နေတဲ့ စိတ်တွေ ပေါ်နေသည် ။

အိပုံ့ရဲ့ ညည်းငြူသံတွေကို ဆက်တိုက် ကြားနေရသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း ခြေတွေ လက်တွေ ဒူးတွေ တုန်နေသည် ။ ဒီ ဝေလ ဆိုတဲ့ကောင်ကြီးသည် သူ့ကို ကြည့်တဲ့ ပုံစံတွေက မရိုးခဲ့ဘူး ။ တနေ့နေ့ သူ့ကို ကြံစည်လာလိမ့်မယ် လို့ ထင်ထားတာ။ ဝေလ ရုပ်က တဏှာထန်မယ့် ရုပ် ။

ရင်ခုံမိခဲ့တာ ။ အခု အိပုံ့ကို ကြံစည်နေပြီ ။ ဒေါ်ဝိုင်းစု အနေနဲ့ ဝေလကြီးက ကျေးဇူးရှင် ။ အိမ်ပေးနေရုံမက လုပ်ငန်းတခုခု လုပ်ဖို့ကိုလည်း ငွေရင်း မတည်ပေးမည် ဆိုတော့ သမီးလေးရော သူရော ဒီကောင်ကြီးကို ဖူးဖူး မှုတ်ထားမိကြသည် ။ 

သူတို့ အဖွဲ့က အရမ်း သဘောကောင်းကြသည် ။ အိပုံ့လေးရဲ့ မျက်နှာနဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုကို လည်း ပေးကမ်းကြတာတွေက မနည်းဘူး ။ သူတို့ကောင်းလွန်းတာတွေကြောင့် သူတို့ကိုလည်း အစစ ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးမည် လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးသား ။

အိပုံ့ရဲ့ “ အား......အိုး....” လို့ အော်လိုက်တဲ့ အသံက တော်တော် ကျယ်သွားသည် ။

ကြည့်ရတာ ဝေလ အိပုံ့ကို လိုးနေပြီ ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း စိတ်တွေ တအား လှုပ်ရှားနေပြီး ပေါင်တန် နှစ်ဖက် ကြားက စိုစိစိ လို ခံစားမိလို့ ကျွတ်ပြေနေတဲ့ ထမိန်ထဲ လက်သွင်းပြီး စမ်းလိုက်မိတဲ့အခါ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတာကို စမ်းမိလိုက်သည် ။ 

ဟယ်....ငါ....ငါ...တအားကို စိတ်တွေ လာပြီး အရည်တွေ စိုနေပါလား......။

ဝေလကြီးရဲ့ အခန်းထဲက အသက်ရှူသံပြင်းပြင်းတွေ အိပုံ့ညည်းသံတွေ ဆက်တိုက်ကြားနေရသည် ။ ကုတင်မြည်သံတွေရော....။

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် တတ်နိုင်ရင် သူတို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြသလဲ ဆိုတာတွေကို ပြေးကြည့်လိုက်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်နေသည် ။ သူ လာချောင်းသည် ဆိုတာကိုလည်း သူတို့ သိလို့ မဖြစ်ဘူး ။

ဝေလကြီးရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ အိပုံ့သည် ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးထားသည် ။ ဝေလကြီးသည် အိပုံ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျကျနန ယက်ပေး အပြီး စလိုးသည် ။ သူ့တုတ်ဖီးလှတဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီးကို အိပုံ့ရဲ့ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ပေါက်ထဲကို တေ့ဖိသွင်းလိုက်သည် ။

“ အား...အိုး......”

အလုံးတုတ်တဲ့ ဒစ်ကားကြီးသည် စောက်ဖုတ်ထဲကို မဆန့်မပြဲကြီး တိုး၀င်လာလို့ အိပုံ့ အော်မိသွားသည် ။

“ အို...အမေတော့ ကြားတော့မှာဘဲ ….”

လီးတုတ်ကြီး ဆက်တိုက် တထစ်ထစ်နဲ့ ၀င်လာလို့ ခံစားရတာတွေကို အသံမထွက်စေချင်လို့ အံကြိတ်ပြီး ခံလိုက်သည် ။ သူ့ဟာကြီးကလည်း ကြီးလိုက်တာ....။

နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်း..နာကောင်းကြီး။ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် ကြားနေရတဲ့ အသံတွေကြောင့် စိတ်တွေ အရမ်း လှုပ်ရှားနေသည် ။

အိပ်ရာကနေ ထထိုင်လိုက်မိပြီး နားစွင့်ထောင်နေမိရာက သမီးအိပုံ့ရဲ့ တဟင့်ဟင့် တအင်းအင်း ညည်းသံတွေက ပို ကျယ်လာတဲ့အတွက် ဝေလကြီးနဲ့ သမီး အိပုံ့တို့ ဘာတွေ လုပ်နေကြတယ် ဆိုတာကို မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်ချင်တွေ့ချင်စိတ်တွေက ထိန်းလို့ မရအောင် ပေါ်ပေါက်လာသည် ။

ခြေဖျားထောက် နင်းပြီး သမီး အိပုံ့နဲ့ ဝေလကြီးတို့ ရှိနေတဲ့ တဖက် အိပ်ခန်းဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်မိရင်းအထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ သမီးနဲ့ သမီး ချစ်သူတို့ ကာမစပ်ယှက်ကြတာကို မချောင်းကြည့်သင့်မှန်းသိရက်နဲ့ ထကြွလာတဲ့ ကာမစိတ်တွေကို မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ချောင်းကြည့်မိပြီ ။

ဝေလကြီးနဲ့ အိပုံ့တို့သည် ကုတင်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးတွေနဲ့ ထပ်ရက်ကြီး ကာမပွဲကို နွှဲဆင်နေကြတာကို ဒေါ်ဝိုင်းစု ဘွားဘွားကြီး မြင်လိုက်ရလို့ ဒူးတွေ မခိုင်တော့ဘဲ ယိုင်ကာလဲသွားတော့ မတတ် ဖြစ်ရလို့ ဘေးက နံရံကို လက်နဲ့ ထိန်းကာ ကိုင်လိုက်ရသည် ။

ဖြူဖွေး အချိုးကျတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ ပေါင်တန်ရှည် ဖွေးဖွေးတွေကို ဖြဲကားပြီး နီညိုညို စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီးထဲကိုလုံးပတ်တုတ်တုတ် လီးရှည်ကြီးနဲ့ တစွပ်စွပ် ဖိသွင်း စပ်ယှက်နေတာကို ဒေါ်ဝိုင်းစု ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။

ဝေလကြီးကို အခုလို အ၀တ်မပါဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး မြင်ရတွေ့ရတာကလည်း တကယ့်ကို စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါ။ အိပုံ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိလိုးနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကိုလည်း ဒေါ်ဝိုင်းစု တအား ကြိုက်သွားမိသည်။ ဒီလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ချင်စိတ်လည်း ပေါ်ပေါက်သွားမိပြီး လက်တဖက်နဲ့ ပေါင်ကြားကို စမ်းအုပ် ကိုင်မိလိုက်သည် ။

မြင်ရတဲ့ မြင်ကွင်းတွေကြောင့် စောက်ဖုတ်သည် အရည်တွေ တအား ထွက်စိုနေသည် ။ လက်ချောင်းတွေက ဖိဖိပွတ်နေမိသည် ။ အိပုံ့နဲ့ ဝေလကြီးတို့ကတော့ သဲသဲမဲမဲ လိုးနေကြလို့ ဒေါ်ဝိုင်းစု ချောင်းကြည့်နေတာကို သတိမမူမိကြ ။

ဝေလကြီးသည် တင်းကြပ်ပြီး အိစက်စိုရွှဲနေတဲ့ အိပုံ့ရဲ့ စောက်ဖုတ် အရသာထူးကြောင့် ဆက်တိုက် ဖိလိုးနေပြီးအိပုံ့ရဲ့ နို့ကြီးတဖက်က နို့သီးလေးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့ပေးနေသည် ။ သူ့ဂွေးစိကြီးနှစ်လုံးက လိုးထည့်လိုက်တိုင်း အိပုံ့ဖင်ကြားကို ဘပ်ကနဲ ဘပ်ကနဲ ရိုက်ခတ်နေသည် ။ လုံးပတ် တုတ်တုတ်လီးကြီးသည် စောက်ဖုတ်ပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲကို ၀င်ထွက်နေသည် ။ 

ဖွပ်..ဘွတ်..ဘွတ် ...ဆိုတဲ့ အသံတွေ တချက်တချက် ထွက်သည် ။

အိပုံ့ရဲ့ ညည်းသံအော်သံတွေက ကျယ်လွန်းနေသည် ။ အိပုံ့သည် တဖက်ခန်းက အမေ ကြားသွားမှာကို သတိမထားမိတော့ဘူး ။ လီး အရသာထူးကြောင့် တအီးအီး တအားအားနဲ့ အော်ဟစ်နေမိရင်း ဝေလကြီး လိုးဆောင့်သမျှတွေကို ဖင်ကော့ပေးကာ ခံယူနေသည် ။

မနေ့က တနေကုန် ပင်ပန်းသည် ။ ညစ်ထေးတို့ကို နောက်ယောင်ခံလိုက်တာ ထမင်းတောင် လွတ်သွားသည် ။ ညဖက်ရောက်တော့ စိုးရအောင်က ..ဝေလကြီး ပြန်နားအုံး..မနက်ကျမှ စောစော ပြန်ဆုံကြတာပေါ့ ..လို့ ပြောလို့ ဝေလကြီး အိမ်ပြန်သည် ။ သူတို့အဖွဲ့သုံးတဲ့ ဟွန်ဒါဖစ်ကားလေးနဲ့ အိမ်ကို ပြန်သည် ။ 

အိမ်ထဲ ၀င်လိုက်တဲ့အချိန် အိပုံ့အမေ ဒေါ်ဝိုင်းစုက ... အိပုံ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ကျိုက်ထီးရိုး ဘုရားဖူး လိုက်သွားတယ် ...လို့ ပြောပြသည် ။ အိပုံ့ ဘာလုပ်လုပ် သူ ဂရုမစိုက်ပါ ။ သူ့ခေါင်းထဲမှာ တွေးလိုက်တာက အိပုံ့အမေ ဒေါ်ဝိုင်းစုနဲ့ သူနဲ့ တအိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတာကိုပါ ။

“ သား..ထမင်းစားမလားဟင်....အန်တီ ခူးလိုက်မယ်.....” လို့ ဒေါ်ဝိုင်းစုက လာမေးသည် ။

“ စားမယ်.အန်တီ..ကျနော် ရေအရင် ချိုးလိုက်အုံးမယ်..တနေကုန် အလုပ်များနေလို့ လူလည်း ချွေးစော်နံ ပေရေနေတယ်....”

“ ဟုတ်ပြီ..အန်တီ စားဖို့ ..ပြင်လိုက်မယ်နော်....”

မီးဖိုခန်းဖက်ဆီကို လျောက်သွားတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ အနောက်ပိုင်း ကို ဝေလကြီး မသိမသာ ကြည့်လိုက်မိသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် တင်ပါးကောင်းသည် ။ လှသည် ။ ဝိုင်းစက် ဖုထွက်ကော့ထွက်နေသည် ။ ခါးကလည်း ခပ်သေးသေး ။ တံတွေးကို ဂုကနဲ မြိုချမိရင်း ဝေလကြီး ရေချိုးခန်းဖက်ကို တဘက်လေး ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး ထွက်သွားလိုက်သည် ။

ဝေလကြီးက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို ပစ်မှားမိနေသလို မီးဖိုထဲ စားဖို့ ပြင်ဆင်နေတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစု မှာလည်းသမီး မရှိတဲ့အချိန် ဝေလကြီးနဲ့ သူနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတာကို ရင်ခုံ စိတ်လှုပ်ရှားနေပေသည် ။

ဝေလကြီးနဲ့ တအိမ်ထဲ နေနေတာ သမီးအိပုံ့နဲ့ ဝေလကြီးတို့ ချစ်တင်းနှီးနှော ချစ်ဗြူဟာခင်း ကြတာတွေကို သူမအမြဲ ကြားနေရလို့ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ သူတို့လုပ်ကြတာကို ချောင်းကြည့်မိခဲ့သည် ။ တခါမှာ သူမ ချောင်းနေတာကို ဝေလကြီး သိသွားသည် ။ ဝေလကြီး သည် သူမ စိတ်၀င်စားသည် ကို သိသွားသည် ။

တနေ့နေ့ ဝေလကြီးသည် သူမကို လာကြံစည်လိမ့်မည် လို့ ဒေါ်ဝိုင်းစု ထင်မိနေသည် ။

အခုလည်း ဒီကောင်ကြီး ရေသွားချိုးနေသည် ။ ခါတိုင်းလိုဘဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ချိုးမှာ သေချာသည် ။ သူရေချိုးတာကိုလည်း ဒေါ်ဝိုင်းစု ချောင်းဖူးသည် . .။ သူ့ငပဲကြီးက နည်းနည်းနောနော မဟုတ်ဘူး ။ သမီးအိပုံ့ ဒါကြီးကိုခံနိုင်တာကို ဒေါ်ဝိုင်းစု အံ့သြသည် ။ ဒီလီးကြီးကို သဘောကျမိပြီး ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်မိရတာက ခဏ ခဏ..။

အခုလည်း သူ့ကို ကိုယ်တုံးလုံး အနေအထားနဲ့ မြင်ချင်စိတ်တွေ ပေါ်နေသည် ။ သွားချောင်းချင်နေသည် ။စိတ်တွေကို အရမ်းကို ချိုးနှိမ် ချုပ်တီးထားနေရသည် ။ ဒါပေမယ့် သမီး မရှိတုံး ချောင်းရတာက ပို လွတ်လပ်တာမို့ ခြေထောက်တွေက အလိုလို ရေချိုးခန်းဖက်ကို ဦးတည်သွားမိနေသည် ။ ချောင်းနေကျ အပေါက်လေးကနေ ရေချိုးခန်းထဲမှာ တဘွမ်းဘွမ်းနဲ့ ရေခပ်ချိုးနေတဲ့ ဝေလကြီး ကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။

“ အို.... .”

ဒေါ်ဝိုင်းစု တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရသည် ။ သူမ မြင်ချင်နေတဲ့  ဝေလကြီး ရဲ့ လိင်တန်ဆာကြီးသည် မတောင်သေးတာတောင် လုံးပတ်တုတ်တုတ်နဲ့ အရှည်ကြီး တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ ခံချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်မိသွားရသည် ။

ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ဝေလကြီးနဲ့ လိုးလိုက်ချင်မိသည် ။ လက်တဖက်က အလိုလို ပေါင်ကြား ဂွဆုံနေရာကို ရောက်သွားရသည် ။ ဖေါင်းကြွတဲ့ ယားနေတဲ့ အရည်တွေ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်မိသွားရသည် ။

ဝေလကြီးသည် ရေချိုးပြီးသွားလို့ တဘက်ကြီးနဲ့ ကိုယ်ကို ပွတ်တိုက်ရင်း ပုဆိုးကို အမြန်၀တ်လိုက်သည် ။ ..ဟာ..သူ ထွက်လာတော့မယ်.....ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း ချောင်းကောင်းကောင်းနဲ့ ချောင်းနေတာ ဝေလကြီး ထွက်လာတော့မှာမို့ ကဗျာကရာ ကုန်းနေရာက ထလိုက်ပြီး မီးဖိုဖက်ကို ပြေးသွားလိုက်သည် ။

ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဝေလကြီးသည် ဒေါ်ဝိုင်းစု ရေချိုးခန်းဖက်က မီးဖိုဖက်ကို ပြေးသွားတာကို မြင်လိုက်သည် ။

“ ဟင်.....ဘာလို့ ပြေးတာလဲ..ရေချိုးခန်းဖက်မှာ ဘာလာလုပ်သလဲ..သူ ငါ့ကို လာချောင်းကြည့်တာလား....”

ဝေလကြီးလည်း အ၀တ်မလဲတော့ဘဲ မီးဖိုခန်းဖက်ကို လျောက်သွားလိုက်သည် ။  ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် နွှေးထားတဲ့ ပဲဟင်းတွေကို ဇလုံအသေးစားလေးထဲကို လောင်းထည့်နေသည် ။ ဝေလကြီးကို ကျောခိုင်းထားသည် ။ ဟင်..ထမိန် အောက်ဖက် တင်ပါးကြီးတွေအနားမှာ အရည်ကွက်ကြီး ပါလား ။ တောက်..အန်တီဝိုင်းစု စိတ်တွေ တအား လာနေတာ ဖြစ်မည် ။

“ လာ...သား..စားကြရအောင်....”

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် ခေါ်သာခေါ်သည် ။ မျက်လုံးချင်း မဆုံအောင် လွှဲကာထားသည် ။ နည်းနည်း တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေတဲ့ပုံ ရှိသည် ။ သေချာသလောက်ဘဲ..။ငါ့လီးကို တွေ့ချင်လို့ လာချောင်းတာ ...။

“ အန်တီ....အန်တီ့ကို ပြောစရာ ရှိလို့.....”

ဝေလကြီးရဲ့ အသံက အက်ကွဲကွဲနဲ့ ။

“ ဘာများလဲ သားရယ်......”

“ ကျနော်..ကျနော်.....အန်တီ့ကို ချစ်မိနေတယ်.....”

ဒေါ်ဝိုင်းစု မအံ့သြပါ ။ သူကလည်း ဝေလကြီးကို တပ်မက်သဘောကျနေတာဘဲလေ ။

“ မဖြစ်သင့်ဘူး ထင်တာဘဲ မောင်ဝေလရယ်.......”

“ ကျနော် အနိတီ့ကို အိပုံ့နဲ့ မဖြစ်ခင်ထဲက ချစ်နေမိတာ...”

ဝေလကြီးလည်း ဒေါ်ဝိုင်းစုကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ပစ်လိုက်ပါပြီ ။ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုပြီး အတင်းထိန်းချုပ်နေခဲ့ရတာနဲ့ တဏှာကြွပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်တာနဲ့ လွန်ဆွဲနေခဲ့ရာက ဝေလကြီးက အတင်းဖက် အတင်း နမ်းလိုက်တော့ ထိန်းချုပ်ခဲ့တာတွေ လွတ်ထွက်သွားပြီ ။

ဝေလကြီးကို တုံ့ပြန် နမ်းပြီး တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်လိုက်မိသည် ။

ဝေလကြီးရဲ့ လျာကြီးက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ပါးစပ်ထဲက လျာကို ထိုးကစားနေသည် ။ သူ့လက်ကြီးတွေက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ စွင့်ကားလုံးကော့နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို အားရပါးရ ကိုင်ဆုပ်နေသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် သမီးအိပုံ့နဲ့ အပီလိုး လိုးနေတဲ့ ဝေလကြီးကို စိတ်လာနေမိတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ အခုလို ပွင့်လင်းသွားပြီ ဆိုတာနဲ့ သူကိုင်တာတွေကိုလည်း တအား သဘောကျမိသည် ။ ကျေနပ်နေသည် ။

“ ချစ်တယ်..အန်တီရယ်......”

“ အန်တီလည်း သားကို ချစ်ပါတယ်ကွယ်.....”

ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ၀မ်းပျဉ်သား ခပ်စူစူလေးကို ဝေလကြီးရဲ့ မာတောင့်နေတဲ့ ဒုတ်ကြီးက လာထောက်နေသည် ။ဒါကြီးကို စွဲလန်းမိခဲ့တာ ကြာနေပြီ ။ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘဲ ဒီဒုတ်ကြီးဆီကို ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ လက်က ရောက်သွားရသည် ။

“ သားရယ်...အန်တီတို့ မှားနေကြသလားကွာ.....” လို့ ပါးစပ်ကသာ ပြောနေသည် ။ သူမလက်ကတော့ ပုဆိုးပေါ် ကနေ ဒုတ်မာမာကြီးကို ပွတ်သပ်နေမိသည် ။

“ မမှားပါဘူး..အန်တီရယ်..ချစ်မိတာတော့ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ....ကျနော်က အန်တီ့ကို အိပုံ့ထက် အရင်တောင် ချစ်မိတာပါ.....”

ဝေလကြီးရဲ့ လက်တဖက်က ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ပေါင်ဂွဆုံနေရာကို စမ်းလိုက်သည် ။

“ ဟုတ်လို့လား....”

“ ဟုတ်တယ်....အန်တီ့ကို အရမ်း စွဲလန်းနေတာ....”

“ ယုံပါဘူး....အို့..”

ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောငးကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်လို့ ဒေါ်ဝိုင်းစု တွန့်တုန်သွားသည် ။

ဝေလကြီးက သူမကို အိပ်ခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားသည် ။ ကျွတ်လုလု ထမိန်ကို စွန်တောင်ဆွဲလို့ ဝေလကြီးရဲ့ အနောက်ကနေ ပါသွားတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ပေါင်ကြား တဝိုက်မှာ အရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေပြီ ။

“ သားရယ်....ကြမ်းလိုက်တာ.....”

“ သားလို့. မခေါ်နဲ့တော့....”

“ မင်းက ..သားမက်လောင်းမို့ပါကွယ်....”

“ ဟင်း..အခု လင် ဖြစ်တော့မယ်...အန်တီ....မောင်လို့ဘဲ ခေါ်တော့....”

ဝေလကြီးသည် ဒေါ်ဝိုင်းစုကို ဖြုတ်ချင်နေတာ ကြာပြီ ။ အခုလို အခွင့်အခါကောင်းတဲ့အချိန်မှာ လက်မလွှတ်တော့ ။ ကုတင်ပေါ် အတက်မှာထဲက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အ၀တ်အစားတွေကို အကုန်လုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည် ။ သူ့ခါး၀တ်.ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချပစ်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဗလာကိုယ်တွေနဲ့ ဖြစ်ကုန်သည် ။

“ လာ အန်တီ..ကျနော် အန်တီ့ကို နမ်းပေးမယ်...နမ်းချင်နေတာ ကြာလှပြီ.....”

ဒေါ်ဝိုင်းစုက သူမ နှုတ်ခမ်းကို စုတ်မည် လို့ ထင်လိုက်ပေမယ့် ဝေလကြီးက သူ့ခေါင်းကို ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို ဆင်းချသွားလို့ ...ဟဲ့...ဟဲ့...ဘာလုပ်မလို့လဲ.. လို့ လန့်သွားပြီး ပေါင်တန်တွေကို ပူးစေ့ဖို့ ကြိုးစားလိုက်လေသည် ။ ဝေလကြီးက ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲကားလိုက်ပြီး အမွှေးပါးပါး နဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းကြီးကို အားရပါးရ နမ်းလေတော့သည် ။

“ အို..ဟာ...အင်....သား...သား.....ဘုန်းနိမ့်ကုန်ပါ့မယ်ကွာ.....”

ဝေလကြီးက အကွဲကြောင်းကို သူ့နှာခေါင်းထိပ်နဲ့ အစုန်အဆန် ပွတ်ဆွဲသည် ။

“ အို..ဟင်.....အာ.......သား..ကောင်လေး..မင်း...မင်း သိပ်ဆိုးတယ်......”

ပါးစပ်က ဆိုးတယ်လို့ ပြောနေပေမယ့် သူ့စိတ်ထဲက သဘောကျနေသည် ။ ကြိုက်နေသည် ။ နှာခေါင်းပြီးတော့ လျာကြီး ။ လျာအပြားလိုက်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဝေလကြီး ယက်နေသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစု တအား အော်ညည်းတော့သည် ။

“ အိုး...သား......အမလေး......ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ.....အား.......အူး..........အာ...အာ.....အို.....အမလေးလေး..”

ပြတ်ပြတ် ပြိပြိ အသံတွေ ထွက်နေသည် ။ ဝေလကြီးရဲ့ ဘာဂျာသံတွေ သောသောညံနေသည် ။

“ အို...အီး......အီး.....အား.....အား......အား.......အား.....”

ဝေလကြီးသည် အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးတဲ့ စောက်ဖုတ်လှလှကြီးကို ယက်လည်းယက် စုတ်လည်းစုတ်သည် ။

“ အမလေး..သားရယ်.....အိုး........ဟိုး...ဟိုး......အူး........အူး.....”

စောက်စိကို အစုတ်ခံလိုက်ရလို့ ဒေါ်ဝိုင်းစု ဖျတ်ဖျတ်လူးသွားသည် ။ တုန်ခါသွားသည် ။ ဝေလကြီးရဲ့ ခေါင်းကိုလည်း ဖမ်းကိုင်လိုက်မိသည် ။

ဝေလကြီးသည် အနံ့အသက် မရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စိတ်ထဲက သဘောကျသွားသည် ။ ဒီမိန်းမ သန့်ရှင်းသည် လို့လည်း မှတ်ချက်ချလိုက်ပြီး တပြတ်ပြတ် နဲ့ ဆက် ယက်ပေးလေသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း မခံဘူးတဲ့ ဘာဂျာအယက်အစုတ်တွေကို ခံရလို့ တအား စိတ်လှုပ်ရှားနေသည် ။ လင်ဖြစ်သူကတခါမှ ဒါမျိုး မလုပ်ပေးဖူးခဲ့ဘူး ။

သားမက်လောင်းနဲ့ ဖြစ်ပျက်မိလို့ ရှက်သလိုလို စိတ်မကောင်းဖြစ်သလိုလို ၀မ်းနည်းသလိုလို ဖြစ်နေမိခိုက် ဝေလကြီးက ဘာဂျာမှုတ်တာကို ရုတ်ချည်း ရပ်ပစ်လိုက်ပြီး သူမ ကိုယ်ပေါ်ကို တက်လာလို့ 

“ သား....မကောင်းဘူးထင်တယ်ကွယ်...အန်တီတို့ ရပ်လိုက်ကြရအောင်ကွယ်....” လို့ ပြောလိုက်သည် ။

သို့ပေမယ့် ဝေလကြီးသည် သူမပြောစကားကို နည်းနည်းမှ ဂရုမစိုက် ။ နားမထောင် ။ သူ့ဒုတ်တုတ်တုတ်ကြီးကို အရည်တွေ တအားရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ဖိသွင်းလိုက်ပါသည် ။ ဒီအထိအတွေ့ကို သူမ လိုလားနေခဲ့တာ လင်သေကထဲကပါဘဲ ။ တအားကို ယားပြီး လီး ဆာနေခဲ့တာပါ ။ အခုတော့ သူမလိုအင်ကို ဖြည့်ပေးမယ့်သူက ရှိနေပြီ ။ သမီးလည်းလိုး အမေလည်းလိုးတဲ့ ငလိုးကောင်ကြီး ဝေလက သူ့လီးတုတ်တုတ်နဲ့ ဖိသွင်းပေးနေပြီ ။

“ အိုး......အီး.....”

လီးထိပ်ခေါင်း မှိုပွင့်အော်လံကြီး ပြိကနဲ တင်းကနဲ စောက်ဖုတ်ထဲ အောင်းလာလို့ သူ့ကို လှမ်းဖက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားပေးလိုက်မိသည် ။

လီးသည် တုတ်လှသည် ။ ရှည်လည်း ရှည်သည် ။ စောက်ခေါင်းနံရံသားတွေကို တအား ပွတ်တိုက်သွားတဲ့ အထိအတွေ့က သူမကို ဆတ်ဆတ်ခါ ကောင်းသွားစေသည် ။

“ အိုး.......အား....”

ဝေလကြီး သည် ဒေါ်ဝုိင်းစုရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် ဒီလောက် တင်းကြပ်လိမ့်မယ် လို့ မထင်ထားခဲ့။ မိန်းမတွေသည် အရင်က အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့ငြားလည်း ကြာရှည် လိင်ဆက်ဆံတာ မရှိခဲ့ရင် စောက်ဖုတ်ပေါက်သည် အသားတက်ပြီး ပြန်ကြပ်လာသည် ဆိုတာကို သူ လက်တွေ့ သိလိုက်ရသည် ။

အရသာထူးလှတဲ့ တင်းကြပ်အိနေတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတန် တဆုံး ထိုးသွင်းလိုက်ရင်း သူမရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားကြီးနှစ်လုံးကို သူ့မျက်နှာနဲ့ ပွတ်လူး နမ်းရှုံ့လေသည် ။ 

လီးတန်တဆုံး ၀င်လာလို့ အီးကနဲ အော်မိရင်း သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆုပ်လိုက်မိတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည်လီးတန်ကြီး အနောက်ကို ထုတ်ဆုတ်သွားပြန်လို့ ရင်ထဲ ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားရပြန်သည် ။ ဝေလကြီးသည် ကြပ်ပေမယ့် လိုးလို့ရနေပြီ ဖြစ်တဲ့ စောက်ဖုတ် အကောင်းစားကြီးကို တချက်ချင်း လိုးနေပါပြီ ။တင်းကနဲ တထစ်ထစ်နဲ့ ၀င်သွားလိုက် စီးကနဲ ပြန်ဆုတ်လိုက်နဲ့ တချက်ချင်း မှန်မှန် သွင်းပေးထုတ်ပေးနေတဲ့ စံချိန်မှီ လီးတုတ်ကြီးကို ဒေါ်ဝိုင်းစု အစွဲကြီး စွဲသွားရပါပြီ ။ 

“ ကောင်းလိုက်တာ ..သားရယ်.......”

တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ နို့သီးခေါင်း မာမာလေး တဖက်ကို စုတ်နေရင်း ဖင်ကော့ညှောင့်ထည့်ပေးနေသည် ။ ဝေလကြီးလည်း လိုးလို့ ကောင်းလွန်းတာကြောင့် အရသာထူးကဲပြီး ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုမှာတော့ တော်တော်ကြာ ပြတ်လပ်ခဲ့တဲ့ ကာမစည်းစိမ်တွေကို ပြန်ရလိုက်တာမို့ နှစ်ကြိမ်တောင် လမ်းဆုံး ပန်းတိုင်ကို တက်ရောက်ပြီးသွားသည် ။ လိုးဆောင့်ချက်တွေက ကောင်းလွန်းလို့ အောက်ကနေ ပင့်လိုက်ကော့လိုက်နဲ့ တုံ့ပြန်နေမိသည် ။

“ ကောင်းလား အန်တီ...”

“ ကောင်းတယ်...ဟင်း...တအား ကောင်းတယ်...သားရယ်....”

ဖပ်...ဖပ်..ဖပ် ဖပ်...ဖပ်..ဖပ် ဖပ်..ဖပ်..ဖပ် 

ဆီးချက်မှန်မှန် ရိုက်ခတ်နေတဲ့ အသံတွေနဲ့ ညည်းအော်သံတွေ ထွက်နေသည် ။

“ အန်တီ...တခု လုပ်ပေးမလားဟင်....”

“ ဘာလဲသား..လုပ်ပေးမယ်လေ...ဘာလိုလဲ...”

“ ပုံစံပြောင်းပြီး လုပ်ချင်လို့....”

“ သားက အန်တီ့ကို ဘယ်လို ပုံနေပေးစေချင်လို့လဲဟင်.....”

“ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးမလား....”

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် သူမကို စောက်ဖုတ်လည်း ယက်ပေး..၂ကြိမ် ပြီးအောင်လည်း လိုးပေးထားတာမို့ သူလိုချင်တဲ့ ပုံစံကို ချက်ချင်းဘဲ နေပေးလိုက်ပါသည် ။ ဖင်ဝိုင်းစက်စက် ဖြူဖွေးဖွေးကြီးတွေက ထောင်ထားလို့ ပိုလှသလိုဘဲ ။ ဖင်တွေကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက ပိုလို့တောင် လှနေသည် ။

“ လှလိုက်တာ အန်တီရယ်.....”

“ ဘာ.....”

“ အန်တီ့စေက်ဖုတ်က တအားလှလွန်းလို့..”

“ ကြံကြံစည်စည်ကွယ်....ဟင်းဟင်း....အန်တီ ရှက်လာပြီကွာ.....”

“ မရှက်ပါနဲ့ဗျာ....အန်တီ့ဖင်ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း အန်တီ့စောက်ဖုတ်လှလှထဲကို ကျနော့်လီး ၀င်ထွက်နေတာကို  ကြည့်ရင်း လိုးလိုက်အုံးမယ်....”

“ မင်းလေး..စကားပြော သိပ် ပက်စက်တာဘဲကွာ..အန်တီ နားရှက်တယ်....ဟွန်း....”

ဝေလကြီး ဆွဲပြီ ။ သူ့လီးတန်ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းထည့်လိုက်ပြီး တစွပ်စွပ် မြည်အောင် ဆောင့်လိုးလေသည် ။

ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖင်ကြီးထောင်ပေးရင်း ခံနေသည် ။ ဝေလကြီးရဲ့ လီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးက လည်း တအား ဆောင့်ထည့်နေသည် ။ သူ့ေ၈ွးစိကြီးတွေက သူမရဲ့ ဖင်ကြားထဲကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်ခတ်လို့နေသည် ။

ဖပ်..ဖပ်.ဖပ်........  ဖပ်...ဖပ်.....ဖပ်...ဖပ်..ဖပ်...ဖပ်...

“ အား.......အား.......အူး........အမလေး.......အား........အီး..........”

ကာမစည်းစိမ်ကို နှစ်ယောက်စလုံး ခံစားနေကြရင်း ဝေလကြီးသည် ကောင်းလွန်းတဲ့ အရသာကြောင့် သုတ်ရည်တွေကို တဖပ်ဖပ်နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးခြင်း ပန်းတိုင်ကို တက်လှမ်း ရောက်လို့သွားလေသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုမှာလည်း ဝေလကြီးရဲ့ လီးတန်ကို စောက်ဖုတ်ထဲက မထုတ်လိုက်စေချင် ။ ဝေလကြီးကလည်း အရင်းထိ သွင်းထားရင်း သူမကို ဖက်ထားပြီး အမောဖြေနေသည် ။

“ မောသွားသလား..သား...”

“ ဟင့်အင်း....မောဘူး.....တအား ကောင်းတယ်....ကြိုက်တယ်...အန်တီကော ကြိုက်လားဟင်....”

“ အင်း....အရမ်းကြိုက်တယ်...”

ဝေလကြီးရဲ့ တန်ဆာကြီးသည် သိပ်မကြာလိုက်ဘဲ ပြန် ထောင်မာလာသည် ။ စောင်ပါးလေးကို ခြုံထားတဲ့ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် အ၀တ်အစားတွေကို ပြန် မ၀တ်သေးဘူး ဆိုတာ ဝေလကြီး သိသည် ။

ဒါကြောင့် စောင်ကို အသာမပြီး လက်ကို သွင်းလိုက်သည် ။ လက်မောင်းသညး မွတ်မွတ်ကို စမ်းမိသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစု နည်းနည်း လှုပ်သွားသည် ။ လက်အောက်ကနေပြီး ရင်သားတဖက်ကို ကိုင်လိုက်သည် ။ ရင်သားကြီးသည် ချောမွတ်တင်းလုံးပြီး ကိုင်လို့ သိပ် အရသာရှိတာကို စောစောက ပထမဆုံး အချီ ဆွဲတုံးကထဲက သိခဲ့ပြီး ဖြစ်သည် ။

ရင်သားစိုင်ကို ဖွဖွလေး ကိုင်နေမိပြီး ရင်သီးလုံးလေးကို လက်ချောင်းတွေက စမ်းမိသည် ။

“ သား...စိတ်ကြီးလိုက်တာကွယ်......”

“ အင်း..အန်တီက တအား လှတာကိုး.......”

“ ဘာလှလို့လည်းကွယ်..အိုနေပြီ ....”

“ လှတယ်...ဒီမှာ ကြည့် အိုးက တအား တောင့်တာ...ဒီ အန်တီ့အိုးကြောင့် သား ကွင်း တချိန်လုံး တိုက်နေရတာ အန်တီ သိလို့လား......”

ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ရယ်သံလေးကို ကြားလိုက်ရသည် ။

ဝေလကြီးရဲ့ လက်ဖဝါးကြီးက ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့  တင်ပါးအိအိကြီးတွေကို ပွတ်ကြည့်နေသည် ။ သူ့စိတ်တွေသည် ထသထက်ထ ကြွသထက် ကြွလာသည် ။ သူ့တန်ဆာကြီးသည် သံမဏိချောင်းကြီးတချောင်းလိုဘဲ မာကြောပြီး မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် ပထမ အချီ ဆွဲခဲ့ကြပြီးတဲ့နောက် မရှက်တော့ဘူး ။ 

ဝေလကြီးနဲ့ သမီး ပြန်မရောက်ခင် စိတ်ကျေနပ်မှု အပြည့်အ၀ရအောင် လုပ်ပစ်လိုက်တော့မည်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပုံရသည် ။ လက်နောက်ပြန်နဲ့ ဝေလကြီးရဲ့ တန်ဆာကို စမ်းလိုက်သည် ။ ပူပူနွေးနွေး တန်ဆာလုံးတုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ စမ်းပွတ်နေပြီး ထိပ်ခေါင်း ဒစ်ကြီးကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေသည် ။

“ အန်တီ ....ဖင်ထဲကို ထည့်ဖူးလားဟင်....”

“ ဟိတ်...ကြံကြံစည်စည်ကွယ်.....မလုပ်ဖူးပါဘူး......”

ဝေလကြီး လက်က ပေါင်တန်တဖက်ကို ပွတ်နေပြန်သည် ။

“ အန်တီ့ကို တကယ် ချစ်တယ်ဗျာ.....အခုလိုဘဲ တချိန်လုံး နေချင်တယ်......”

“ အိပုံ့ကို သား ဘယ်မှာသွားထားမလဲ....မင်း လိုးနေတာ သူကလေးလည်း ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ကြေနေပြီလေ..မင်း သူ့ကို ရက်စက်တော့ မလို့လား......”

“ မရက်စက်ပါဘူး...သူ့ကိုလည်း လိုးမယ်..အန်တီ့ကိုလည်း လိုးမယ်.....”.

“ သား..လောဘ မကြီးနဲ့ကွာ....မိန်းမ နှစ်ယောက် ယူထားမလို့လား......အိပုံ့နဲ့ဘဲ လက်ထပ်ပါကွာ.....အန်တီ တရားစခန်း ၀င်လိုက်ပြီး ရှောင်ပေးပါမယ်......”

ဝေလကြီးရဲ့ လက်က ပေါင်ကြားကို ၀င်သွားသည် ။ မို့အိအိ စောက်ဖုတ်ကြီးသည် အရည်တွေ တအား ရွှစြိုနေသည် ။ သူ့လက်ချောင်းတွေက စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေကို ပွတ်နေသည် ။ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ပါးစပ်ကညည်းသံလေး ထွက်လာသည် ။

ဒေါ်ဝိုင်းစုသည် သူက ဖင်ကုန်းခိုင်းတဲ့အခါ မညည်းမငြူ ကုန်းပေးရှာသည် ။ ချက်ချင်း မလိုးသေးဘဲ ဖင်ကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ ဖေါင်းမို့မို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို နမ်းလိုက် ယက်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးသည် ။

“ သိပ်ကြိုက်တာဘဲလား....သား....”

“ အင်း..ကြိုက်တယ်......အန်တီရော သား လီးကို စုတ်ရတာ ကြိုက်လား.......”

“ အင်း.....”

“ စုတ်အုံးမလား.....

“ သား စုတ်စေချင်ရင် စုတ်ပေးမယ်လေ.......”

“ ဒီတချီ လိုးလိုက်အုံးမယ်.......”

သူ ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ ထောင်ထားတဲ့ ဖင်ကြီးတွေရဲ့ အနောက်တည့်တည့်မှာ နေရာယူလိုက်သည် ။ ဖေါင်းပြူးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့ဒစ်ကြီး ဖိနှစ်လိုက်တဲ့အချိန် စအိုပေါက် နီနီလေးကိုလက်မနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လထစ် ၀င်လို့လား..လက်မနဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ကလိလိုက်လို့လား မသဲကွဲ ။ 

ဒေါ်ဝိုင်းစုရဲ့ နုတ်ဖျားက ..အို့...အို...လို့ ညည်းလိုက်တဲ့ အသံလေး ထွက်လာသည် ။ တန်ဆာကြီးကို ဆက်သွင်းလိုက်သည် . .။ တထစ်ထစ်နဲ့ ၀င်သွားတဲ့အခါ အရသာက ထူးကဲလှသည် ။ အန်တီဝိုင်းစုလည်း သူ့လိုဘဲ အရသာရှိလိမ့်မယ် လို့ သူ ထင်သည် ။

သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်..ရှေ့တိုးနောက်ငင် ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးသည် ။ စီးကြပ်ကြပ် စောက်ဖုတ်ပေါက်က ကောင်းလွန်းပါလား.....။

တညလုံး လိုးပစ်တော့ အလုပ်ခွင်ကို ရောက်တော့ ငေါင်တောင်တောင် ဖြစ်နေတာပေါ့ ။



........................................♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။