Wednesday, January 9, 2008

အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ (စ/ဆုံး)

အိုးချင်းထား အိုးချင်းထိ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

သန်းထွန်းအောင်  သည် ဆင့်ဆင့် သူတို့အိမ် ကို ရောက်လာပြီးနောက် သူတို့လင်မယား နှစ်ယောက်ထဲ နေနေတုံး ကလို မလွတ်လပ်တော့ဘူး လို့ ထင်မိသည်။ ဆင့်ဆင့် သည် သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ရဲ့ ညီမ တဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည် ..။ ဆင့်ဆင့် သည် လွန်ခဲ့တဲ့ တနှစ်လောက်ကမှ တရုံးထဲ လုပ်နေတဲ့ အရာရှိပေါက်စ ကိုဇော်ထိုက် နဲ့ အိမ်ထောင်ကျ သည် ..။ 

ကိုဇော်ထိုက် သည် ဆင့်ဆင့်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျခါစ  မှာ ရိုးရိုးအေးအေး နေနေခဲ့ပေမဲ့ တနှစ်လောက်လဲကြာရော အဖေါ်အပေါင်း နဲ့ သောက်တတ်စားတတ်လာသည် ။

သူတို့ရုံးကလဲ အောက်ဆိုက် ရတဲ့ ရုံးဆိုတော့ ငွေ ရွှင် တာမို့ ညနေဘက် ရေချိန်ကိုက်ပြီး မှ အိမ်ပြန်လာလေ့ ရှိသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် ရဲ့ အခြေအနေ က အပျော်သောက်ရာကနေ တဖြေးဖြေး မသောက်ရရင် မနေနိုင်တဲ့ ယစ်ထုတ်ဘ၀ ကို ရောက်လာသည် ။ နေ့ရောညပါ ပုလင်းထောင်လာ သည် ..။

တဆင့်ပြီးတဆင့် ပိုပို ဆိုးဝါးလာသည် ။ အလုပ်ပျက်ရက်တွေ များလာ သည် ..။ မိန်းမ ဖြစ်တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ကိုယ်ထိလက်ရောက် လုပ်တာတွေ ဖြစ်လာသည် ။ မူးလာသောအခါ ဆင့်ဆင့်ကို ထိုးကြိတ်ကန်ကျောက်လာသည် ။ ဆင့်ဆင့်မှာ လင်ဆိုးမယား တဖါးဖါး ဆိုသလို ငိုယိုနေရသည် ..။  နောက်ဆုံးတော့ ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက် မှာ ကိုဇော်ထိုက်အလုပ်ပြုတ်သွားသည် ..။  

အလုပ်ပြုတ်သွား လဲ သူ့ အသောက် က မလျော့..။ သောက်လဲ သောက် မိန်းမ ကိုလဲ ရိုက်တော့ ဆင့်ဆင့် အိမ်ပေါ်က ဆင်းပြေးလာ သည် ။ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ အိမ် ကို ငိုယိုပြီး ရောက်လာသည် ။ခဏ လာနေလို့ ရမလား ..မေးသည် ..။ ဝေဝေလွင် က သနားတတ်သည် ။ ဆင့်ဆင့် ကို သူတို့နဲ့ နေစေ သည် ။

ကိုဇော်ထိုက် သန်းထွန်းအောင်တို့ အိမ်ကို လိုက်လာ သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ညစ်ပတ်ပေရေ ပြီး အရက်နံ့တွေ တထောင်းထောင်းနဲ့။ လမ်းတောင်ကောင်းကောင်း မလျောက်နိုင် ။တိုက်ပုံထဲ မှာ ပလပ်စတစ် အိပ် နဲ့ အရက်  .. ပါလာ သည် ..။ အိမ်လှေခါး အတက် ..ပလပ်စတစ် အရက်အိပ်  ဘုတ် ကနဲ ပြုတ်ကျသွားလို့ သိရတာ ..။

ကိုဇော်ထိုက် က မူးနေတော့ ရိုင်းရိုင်း စိုင်းစိုင်း ပြောသည် ။ ဆင့်ဆင့် ကို ပြန်လာခေါ်တာ။ ငါ့မယား ငါလာခေါ်တာ ဘယ်သူ့ သောက်ဂရုစိုက်ရမလဲ ..ပြောလို့ သန်းထွန်းအောင် လဲ သူ့ကို ဆွဲမထိုးမိအောင် စိတ်ထိန်းထားရ သည် ။

“ ကိုဇော်ထိုက်..ပြန်ရင်ကောင်းမယ် ...” လို့ ပြောလိုက် သည် ..။

ဆင့်ဆင့် က မလိုက်ဘူး ငြင်းသည်။ ကိုဇော်ထိုက် လဲ သန်းထွန်းအောင် မျက်နှာမာမာ နဲ့ ဘုကြည့်ကြည့်နေတာကြောင့် ရှေ့ဆက်မတိုးရဲဘဲ ပြန်သွားသည် ..။ သူ့မိန်းမ သူနဲ့ မလိုက်လို့ ကျေနပ်တာတော့ ဘယ်ကျေနပ် မလဲ ။    စောင်းငန်း စောင်းငန်းနဲ့ ပါးစပ်က ရေရွတ်ဆဲဆိုပြီး ပြန်သွားတာ ..။

ဆင့်ဆင့် သည် အလုပ်မှာလဲ ကိုဇော်ထိုက် လာနှောက်ရှက်မှာ စိုးလို့ ရုံးက ခွင့်ယူထားသည် ။ တရက် နှစ်ရက် ဆိုပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင် တို့အိမ်မှာ လနဲ့ချီပြီး သောင်တင်နေသည် ။ ဆင့်ဆင့်က အလိုက်သိတတ် သည် ။  အိမ်မှာ ဝိုင်းလုပ်သည်။ ဆေးကြောချက်ပြုတ်ပေးသည် ။ ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ ရှိတာသူတို့လင်မယားအတွက် ကောင်းတာတွေ က အများကြီး မို့ ဆင့်ဆင့်  နေပါစေ လို့ ဝေဝေလွင် က ခွင့်ပြုသည် ။ ညဘက်ဆို ဆင့်ဆင့် နဲ့ ကိုရီးယား ကား ကြည့်သည် ..။ တချို့ညတွေမှာ နေကြာစိ စားရင်း စကားထိုင်ပြောကြသည် ..။ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှာ အထူး စပါယ်ရှယ် တခုခု ချက်စားကြသည် ။

ဝေဝေလွင် သည် ရေချိုးပြီးလို့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါးထိုင်သွေးနေသည် ။ ဝေဝေလွင့် စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကုတင်ပေါ်ပက်လက် စာဖတ်နေသော သန်းထွန်းအောင် ကြည့်ပြီး စိတ်တွေ ထလာ သည် ။

“ ဝေ ..”

“ ဟင် .ကိုအောင်..ဘာလဲ ..”

“ ဝေ့ ဖင်က လှလိုက်တာ ..ကိုအောင်တို့ ချစ်ကြရအောင် ..”

“ ဟာ..ကိုအောင်ကလဲကွာ..တိုးတိုး . .ဆင့်ဆင့် ကြားသွားရင် မကောင်းပါဘူး . .”

“ ဝေကလဲ..ကိုအောင်တို့ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..လာပါကွာ ..ချစ်ကြရအောင် . . .”

“ တော်ကွာ ..ကိုအောင်..နှာဘူးမကျနဲ့..ဆင့်ဆင့် ရှိနေပါတယ် ဆိုမှ...”

သန်းထွန်းအောင် သည် ခါတိုင်းလို သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ကို စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်လို့ မရတော့လို့ စိတ်ပျက်နေသည် ။

ဆင့်ဆင့် ရောက်ပြီး နောက်ပိုင်း ဝေဝေလွင် က..ဆင့်ဆင့်ကြားသွားလိမ့်မယ် ဆိုပြီး သူ့ကို မပေးတော့ဘူး ။ ဆင့်ဆင့် မရှိတဲ့ အချိန်မှာဘဲ ဝေဝေလွင် ကို သူ လုပ်ရသည်။ ဒါကြောင့် ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ လာနေခြင်း ကို သန်းထွန်းအောင်  ငြူ စူမိသည် ။ ဝေဝေလွင့်ကို ဆင့်ဆင့် မပြန်သေးဘူးလား..မေးမိ သည် ။ ဝေဝေလွင် က ခဏပါ ဒုက္ခရောက်နေတဲ့သူ ကို ကူညီကောင်းပါတယ် ..လို့ ပြောသည် ..။

ဆင့်ဆင့် သည် ပိန်ပိန်ပါးပါး နဲ့သိပ် အလှကြီး မဟုတ်သည့် ရွက်ကြမ်းရေကြို မိန်းမတယောက် ဘဲမို့ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို သေသေချာချာ မကြည့်မိခဲ့ ။  စိတ်မဝင်စားခဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ သူ အလုပ်က ပြန်လာတော့ ဝေဝေလွင်လဲ ပြန်မရောက်သေးဘူး ။ အိမ်ထဲ ရောက်ပြီး  ရုံးဝတ်တဲ့ အဝတ်အစားတွေ ချွတ် လိုက်ပြီး အိမ်နေရင်း..ဝတ်လေ့ရှိတဲ့ စွပ်ကျယ်လက်ပြတ် နဲ့ ပုဆိုးအနွမ်း လဲဝတ်လိုက်သည် ။ ဆင့်ဆင့်တော့ မတွေ့ဘူး ။

နေ့လည်နေ့ခင်း အိမ်မှာ တယောက်ထဲ အားနေတော့ အိပ်များအိပ်နေသလား မသိဘူး ..။

ဘိုက်ဆာသလို ရှိတာနဲ့ ဘာများစားစရာရှိမလဲ ဆိုပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် သွားကြည့်ရန် အိမ်အနောက်ထဲကို ဝင်လာတော့ ဟနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် နေနေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲ အမှတ်မထင် ကြည့်လိုက်မိသည်။ သန်းထွန်းအောင် ပါးစပ် အဟောင်းသား ဖြစ်သွားသည် ။ ဆင့်ဆင့်သည် ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတာ ထမိန်က ခါးမှာ ရောက်နေ သည် ..။ခါးအောက်ပိုင်း မှာ အဝတ် မဲ့ နေသည် ။

ဖြူဝင်းသော ဆင့်ဆင့် ရဲ့ ဝမ်းဘိုက်သား..ပေါင်တန်နှစ်ဘက် နဲ့ ပေါင်ဂွဆုံနေရာ က အမွှေးမဲမဲ ခပ်ပါးပါး ပေါက်နေတဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး ကို ရှင်းရှင်းကြီး တွေ့လိုက်ရလို့ပါ ။နီညိုညို အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကြီး သည် ဖြူ ဝင်းသော ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဆီးခုံဖေါင်းဖေါင်းကြီးအလည်မှာ ထင်းထင်းကြီး တွေ့နေရသည် ။

သန်းထွန်းအောင် လဲ  ကို ဆက်မလှမ်းဘဲ ဆင့်ဆင့် ကို အခန်း၀ ကနေ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ နီညိုညို အဖုတ်အကွဲကြောင်းကြီး သည်  တပ်မက်စရာကောင်းလှ သည် ။ ခုတလော မိန်းမ ကိုလဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ စိတ်တွေက ထန်နေသည် ။ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူ နဲ့ အဖုတ်ကြီး ကို သူ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိသည် ။ သူ့ လိင်တန် က ထိန်းကနဲ မာကျောတောင်မတ် လာသည် ။ ယောင်ယမ်းပြီး..သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို ဖမ်းဆုတ်ကိုင်လိုက်မိ သည် ။

သန်းထွန်းအောင် ငေးစိုက်ကြည့်နေဆဲ ဆင့်ဆင့် သည် လူးလွန့်လာပြီး ပက်လက် အနေအထား ကနေ ဘေးတိုက်တစောင်း ကွေးကွေးလေး ဖြစ်သွားသည် ။ ဖြူဖွေးတဲ့ တင်ပါးတွေ နဲ့ ပေါင်တန်ဖြူဖြူတွေ ကို မြင်တွေ့နေရ သည် ။ ဆင့်ဆင့် ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီး သည် အမြောင်းလိုက်ကြီး ဖင်နှစ်လုံးကြား က ပြူးထွက်နေ သည် ။ ဆင့်ဆင့် ဖင်ကြီးတွေက လဲ အ ဝတ်မပါဘဲ တွေ့ရမှ တော်တော် တောင့် သည် ဆိုတာ သိလိုက်ရသည် ။

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် အခန်းထဲ ကို ပြေးဝင်သွားပြီး တက် လုပ် လိုက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေမိ သည် ။ ပုဆိုးအပေါ်ကနေ ပေါင်ကြားက တောင်မာနေတဲ့ သူ့လိင်ချောင်းကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ထားမိ ရသည်.။

အိမ်ရှေ့တံခါးပေါက် က သော့ဖွင့်လိုက်တဲ့ အသံကြားလိုက်ရတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် ဆင့်ဆင့်အခန်းရှေ့ကအမြန် ပြန်ပြေးထွက်ခဲ့ရသည်။ သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ပြန်လာတာ ဖြစ်နေသည် ။ ထိုနေ့ကစပြီး သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့် အိမ်မှာ လာနေတာကို အနှောက်အရှက် တခု လို့ မမြင်တော့..။ ဆင့်ဆင့်ကို မသိမသာ စိတ်ဝင်စား လာသည်။ ဆင့်ဆင့်ရဲ့အတွင်းပစ္စည်းတွေ..ဘာများထပ်မြင်တွေ့နိုင်အံးမလဲ စိတ်ဝင်စားလာသည်။ ဝေဝေလွင်ကို နှူးနှပ်ပြီး ကာမဆက်ဆံ သောအခါ တဖက်ခန်းမှာ ဆင့်ဆင့် ရှိနေတာကို သိပြီး ဆင့်ဆင့် ကြားရအောင် အသံဗလံတွေ လုပ်မိသည်။ ဆင့်ဆင့်များ နားစွင့်နေမလား..ဆင့်ဆင့်များ ချောင်းကြည့်နေမလား ဆိုတာ လဲ သူ တွေးနေမိပြီး ဝေဝေလွင် ကို စပ်ရှက်ရတာ ပိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှားရသလိုဘဲ ..။

ဝေဝေလွင် သည် ဆင့်ဆင့် ရောက်လာခါစ က ဆင့်ဆင့် ရှိနေလို့ သန်းထွန်းအောင် က ကာမ ဆက်ဆံဖို့ ကြိုးစားရင် ညင်းပယ်တတ်ပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ..ဆင့်ဆင့်က  ရေရှည်နေမဲ့သူ ဖြစ်လာပြီး သန်းထွန်းအောင် က ပွတ်သီးပွတ်သပ် ဟိုကိုင်ဒီနှိုက် နဲ့ နှူးနှပ်လာသောအခါ သူမစိတ်တွေလဲ ထကြွလာရပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြသည် ..။

ဝေဝေလွင်နဲ့ လုပ်ကြတဲ့ အချိန် အသံမမြည်အောင် ထိန်းတဲ့ကြားက ထွက်လာတဲ့  ဆင့်ဆင့်တယောက် ကြားမှာဘဲ လို့လဲ တွေးနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့် ဒီလို အသံတွေ ကြားရလို့ စိတ်တွေ ထကြွလေမလား ။ ဆင့်ဆင့်များ သူတို့ကို ချောင်းမလား ဆိုပြီး အိပ်ခန်းတံခါး ကိုတောင် ဟထားတတ်သည် ။

သူကကိုယ် က သတိထား ချောင်းမြောင်းနေတာကြောင့် ဆင့်ဆင့် မီးဖိုချောင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ငရုတ်သီးထောင်းနေချိန် ထမိန်အောက်စလွတ်ပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်း ပေါ်နေတာတွေ..ဆင့်ဆင့် ထမိန်ပြင်ဝတ် တဲ့အခါ လျပ်တပျက် ဆင့်ဆင့် ဝမ်းပျင်သားဖြူဖြူ ချပ်ချပ် နဲ့ အဲဒီအောက် က အမွှေးမဲမဲတွေ ကို  မြင်လိုက်ရတာတွေ ကြောင့် သူ့စိတ်တွေ ထကြွပြီး ဆင့်ဆင့်ကို ရနိုင်မယ် ဆိုရင် ဖြုတ်ချင် စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါက်နေပေသည် ။

ဆင့်ဆင့် သည်  ဝေဝေလွင် နဲ့ သန်းထွန်းအောင် တို့ အိမ်မှာ တဖြေးဖြေး အနေကြာလာသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် ကိုတော့ ဆင့်ဆင့် ပြန်မပေါင်း ချင်တော့ဘူး ..လို့ ပြောသည် ။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ပိုပို ဆိုးလာသည်။ အလုပ်လက်မဲ့ အရက်သမားမို့ အရင်ဆုံး အိမ်ရှိ အဖိုးတန် ပစ္စည်းတွေ ကို ထုခွဲရောင်းချပြီး အရက်သောက်ပစ် သည် ။ ရောင်းချစရာမရှိသောအခါ အိမ်ထောင်ပရိဘာဂတွေ ကို ရောင်းချကာ ဆက်သောက်သည် ။ အသိအကျွမ်း ဆွေမျိုးတွေ ဆီက အရှက်မရှိ လိုက်တောင်းသည် ။ ချေး သည် ။ သောက် တာကတော့ နေ့ရောညရော။ အရက်ဆိုင်တွေရှေ့ ပလက်ဖေါင်းပေါ်လဲနေတာ..မှောက်နေတာ တွေ့နေကြရသည် ..။ 

ဆင့်ဆင့် သည် ညဘက် တဖက်ခန်း က သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ ချစ်တင်းနှီးနှောတဲ့ ကာမဆက်ဆံတဲ့ ( လိုးကြတဲ့ ) အသံဘလံတွေ ကို ကြားကြားနေရတာကြောင့် လင် နဲ့ ဝေးကွာပြီး ကာမစပ်ရှက်တာ နဲ့ ကင်းဝေးနေတာ ကြာလို့ ကာမစိတ်တွေ နိုးကြားဖေါက်ပြန်မိရ သည် ..။ 

တဖက်ခန်း က လင်မယား ကလဲ ဘာကြမ်းသလဲ မမေးနဲ့ ..။ အသံတွေ အတိုင်းသား ကြားကြားနေရသည် ။ ကုတင် တကျွိကျွိ မြည် ပြီး နံရံ နဲ့ တဒုတ်တဒုတ် ထိရိုက်တဲ့ အသံတွေကြားနေရသည် ။ ဆင့်ဆင့် ဒီအသံတွေ ကြောင့် စိတ်တွေရွထပြီး အိပ်လို့ မပျော်ဘဲ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်စွာဖြစ်ပေါ်ရပြီး သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ စပ်ရှက်တာတွေကိုလဲ တွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်တွေ လဲ တားမရဆီးမရဖြစ်နေရသည် ..။ သူတို့ လင်မယား လုပ်ကြတိုင်း ဆင့်ဆင့်မှာ တဏှာစိတ်တွေ ကြွရွနေရပြီး ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့စပ်ရှက်တာကို ခံလိုစိတ်တွေ ပြင်းပြနေပေ သည် ..။

တဖက်ခန်း က သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ တဖွတ်ဖွတ်တဖပ်ဖပ် လုပ်ကိုင်နေကြသံတွေ ကိုနားစိုက်ထောင်နေမိသည်။ ပေါင်ကြားက မိမိ အဖုတ်ထဲက ယားယံတဲ့ဝေဒနာကြောင့် လက်နဲ့ အဖုတ်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်။ အရေတွေ တအားစိုပေနေတာ တွေ့ရသည် ..။ မိမိ အစိကို ဖိဖိပွတ်နေမိချိန် တဖက်ခန်း ကဝေဝေလွင်ရဲ့ ညည်းသံ အော်သံတွေ ကို တဖတ်ဖတ်သံတွေ နဲ့ အတူ ကြားနေရပြန်သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေကလဲ ဘာပြင်းသလဲ မမေးနဲ့ ..။ တဒိုင်းဒိုင်း နဲ့..။ ဝေဝေလွင်ရဲ့ ညည်းသံတွေ ကလဲ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ညအချိန်မှာ သိသိသာသာကြီး ကြားနေရသည် ..။ဆင့်ဆင့် လဲ  ရင်သားတွေ က ယားယံသလိုလို နို့သီးခေါင်းတွေက တင်းမာသလိုလို ဖြစ်နေတာမို့ အဖုတ်ကို လက်တဖက် နဲ့ ပွတ်ချေနေသလို ကျန်တဲ့လက်နဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ကို ချေပွတ်နေမိ သည် ..။

ခဏကြာတော့ သူတို့ လင်မယား ပွဲသိမ်းသွားပုံရ သည် ။အသံဘလံတွေ တိတ်သွားသည် ။ ဆင့်ဆင့် လဲ မိမိ ဖါသာ အာသာဖြေတာ ထမိန်တွေလဲ ပေစိုကွက်နေသလို လက်တွေ လဲ ပေရေနေပြီး ..ဆေးကြောလိုစိတ် ဖြစ်လာတာကြောင့် အိမ်နောက်ဖေးက ရေချိုးခန်း ကို ထွက်ခဲ့သည် ။

လင်ရှိပြီးမှ အပျိုဖျန်းမ တယောက်လို ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေနေရတဲ့ မိမိအဖြစ်ကို စိတ်ပျက်မိသည် ။ ဘိုက်ဆာရင် ထစားလိုက်သလိုဘဲ စောက်ပတ်ယားရင် အလိုးကောင်းတဲ့ ယောင်္ကျားတယောက် ရဲ့ ပီပီပြင်ပြင် လုပ်ပေးတာကို ခံပစ်လိုက်ချင်သည် ..။ ယောင်္ကျား လုပ်တာကို မခံရတာ ကြာလာပြီ မဟုတ်လား ..။

ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင်ပြီး မီးခလုပ်ကို ခြောက်ကနဲ နှိပ်ဖွင့်လိုက်သော အခါ အမှောင်ထဲ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး နဲ့ သေးပန်းနေတဲ့သန်းထွန်းအောင် ကို ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရလေသည်။

သန်းထွန်းအောင်မှာလဲ ပွဲကြမ်းပြီးခါစ ငေါငေါကြီး ဖြစ်နေဆဲ သူ့လိင်တန်ချောင်းကြီး နဲ့ အိမ်သာခွက်ထဲ ကို သေးပန်းနေရင်း မီးခလုပ်နှိပ်ဖွင့်လိုက် တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသည် ။ ဆင့်ဆင့်မှာလဲ သူ့လိင်တန်ကြီး ကို စူးစိုက်ငေးကြည့်နေမိ သည် ..။ ညိုညိုတုတ်တုတ် လိင်တန်ကြီး ကို မြင်လိုက်ရတော့ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထသွားရ သည် ..။ ဒစ်ပြဲကြီး ကို မြင်ရတာ မျက်လုံး မခွာတမ်း စိုက်ကြည့်နေမိပြီ...။

သန်းထွန်းအောင် က သေးပေါက်ပြီးသွားလို့ ဆင့်ဆငိ့ ဖက်ကို ပြန်လှည့်လိုက်သောအခါ ပေါင်ကြား အမွှေးမဲမဲတွေကြားက လုံးပတ်တုတ်ပြီး ရှည်သော လိင်တန် ညိုညိုကြီး ကို အသဲယားစရာ အနီးကပ် တွေ့လိုက်ရ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် ထမိန်မှာ စိုပေကွက်နေတာတွေ ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ သူတို့ လင်မယား တအားဗြုံးကြတာ ဆင့်ဆင့်ကြားပြီး စိတ်တွေ ထကြွတာ ဖြစ်မည်လို့ သူ တထစ်ချ တွက်ဆလိုက် သည် ..။

သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် လဲ ပွဲသိမ်းအပြီး တခေါခေါ နဲ့ အိပ်သွားပြီမို့ သူ တိတ်တခိုး ပြစ်မှားနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ကိုအခုလို ညသန်းကောင်ကျော် အချိန် နှစ်ယောက်ထဲ ရေချိုးခန်းထဲ ဆုံလိုက်သောအခါ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ဆင့်ဆင့် ကို ဆွဲဖက်ကာ နမ်းမိလေပြီ ..။

ဆင့်ဆင့်လဲ သန်းထွန်းအောင် က ရုတ်တရက် ဆွဲဖက်ခါ နမ်းသောအခါ ကြောက်လန့်တကြား ရုန်းဖယ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ..။ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ သန်မာတဲ့ လက်ကြီးတွေ နဲ့ တအား ဆွဲဖက် ထားတာကို ဆင့်ဆင့် ရုန်းထွက်လို့ မရနိုင်ဘူး ..။ 

“ လွှတ်..လွှတ်ပါ အကို ..မတော်ပါဘူး ...”

“ ရှူး...”

သန်းထွန်းအောင် က သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ လက်ညှိုး ထောင်ကပ်ပြီး ..အသံမပြုဖို့ တားလိုက်သည် ။ဆင့်ဆင့် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးတွေ ကို ငုံစုတ်လိုက်တော့ ဆင့်ဆင့် မျက်လုံးလေးတွေ မှေးစင်းကျသွား သည် ..။

စောစော က ငေါငေါကြီး ရှိနေတဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန်ကြီးလဲ တမဟုတ်ချင်း ဒေါင်းကနဲ တောင်မာ ထောင်ထလာပြီး ဆင့်ဆင့်ပေါင်ကြား ကို ထိုးထောက်လာ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လျာကြီးက ဆင့်ဆင့် ပါးစပ်လေးထဲ ထိုးကလိမွှေနေသောအခါ ဆင့်ဆင့် ရဲ့ တွန်းဖယ်နေတဲ့ လက်တွေဟာ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ကျောပြင်ကြီး ကို ဖက်သိုင်းလာလေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ဆင့်ဆင့် ခါးသိမ်လေး ကို ဆွဲဖက်ထားတဲ့ လက်တွေဟာလဲ ဆင့်ဆင့် စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ ပေါ်ကို ရောက်ရှိသွားပြီး ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့် လဲ ဘယ်လောက်အထိ မိန်းမူးသွားသလဲ မသိတော့ ..။ သူမ ကိုယ် အထက်ပိုင်းဗလာကျင်းလို့ ကျင်းမှန်း မသိတော့ ..။ သန်းထွန်းအောင် သည် သူမ ရင်သားတွေ ကို နမ်းရှုံ့ကာ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပေးနေ သည်  ..။ ဆင့်ဆင့် သည် သန်းထွန်းအောင် ပြုသမျှကို သူ့ကို တအား ပြန် ဖက်တွယ်ကာ ခံယူနေမိ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လက်ချောင်းတွေ လဲ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အရေတွေ တအားစိုရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ကြီး ကို ကိုင်တွယ်နေ သည် ..။ အဖုတ် အထဲကို သူ့လက်ညှိုး နဲ့ နှိုက် သည် ..။ 

“ အို..အင်..အင်.....အကို့ ….

ဆင့်ဆင့် သည် ကာမစိတ်တွေ တအား ပြင်းပြနေပြီမို့ နောက်တဆင့်တက်ခါ သူမကို ဗြုန်း ဖို့ လုပ်တော့မည် လို့ ပြင်ဆင်ခိုက် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲမှ မိန်းမဖြစ်သူ ဝေဝေလွင် ရဲ့ အသံကို ကြားလိုက်ရ သည် ။

“ ကိုအောင်..ကိုအောင် ...ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ ...”

သန်းထွန်းအောင် လဲ သတိဝင်လာပြီး ...

“ ကိုယ် အိမ်သာတက်နေတယ်..ေဝေ ..ဘာလိုချင်လဲ ...” 

လို့ ပြန်အော်ပြောလိုက် သည် ။ ဆင့်ဆင့်လဲ လန့်ဖျန့်ကာ သန်းထွန်းအောင် ရင်ခွင်ထဲက ရုန်းထွက်လိုက် သည် ။ သန်းထွန်းအောင်လဲ ဝေဝေလွင် အိပ်ခန်းထဲက ထွက်မလာခင် ဆင့်ဆင့်ကို ရေချိုးခန်းထဲ ထားခဲ့ကာ အိပ်ခန်းဆီကို ပြန်လျောက်သွားသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ရေချိုးခန်းထဲမှာ နံရံကို ကျောမှီကာ ရင်တွေ တုန်ပြီး ကျန်ခဲ့ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ အကိုင်အတွယ် အထိအတွေ့တွေ ကို ဆင့်ဆင့် တချိန်လုံး သတိရနေသည် ..။ ညက ရေချိုးခန်းထဲမှာ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ အရှိန်တက်လာပြီး အလုပ်ဖြစ်ခါနီး ဝေဝေလွင် အော်ခေါ်လိုက်လို့ သန်းထွန်းအောင် အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားရ သည် ..။ 

အလုပ် ကို ရောက်တော့လဲ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီး ကို ပြန်မြင်ယောင်နေ သည် ..။ မနက်က အလုပ်သွားခါနီး ဝေဝေလွင် အလစ်မှာ သန်းထွန်းအောင်က ထမင်းဘူး ထည့်နေတဲ့ ဆင့်ဆင့်အနားကို ကပ်လာပြီး..ဆင့်ဆင့် တင်ပါးကြီးတွေကို တအား ဆုတ်ညှစ်သေးသည် ။ ဆင့်ဆင့်လဲ...

“ နောက်မှအကို...မဝေတွေ့သွားမယ် ...”

ဆိုပြီး သူ့ကို တွန်းလွှတ်ပစ်ရ သည် ..။ ဒီအတိုင်း ဆိုရင်သူနဲ့ ဆင့်ဆင့်တို့ ပွဲကြီးးပွဲကောင်း ဘဲ ...။

သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို တအား ဖြူတ်ချင်နေသည် ..။ 

.....................................................

ညက ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဖြုတ်ရပြီ ထင်တာ ။ဝေဝေလွင် အော်ခေါ်လို့ မဖြုတ်ဖြစ်လိုက်။ မနက် က ထမင်းဘူး ထည့်နေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို မီးဖိုခန်းထဲ ဖက်နမ်းပြီး သူမဖင်ကြီးတွေကို ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ခဲ့ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ကိုမြင်ယောင်ပြီး စိတ်တွေ ထကြွနေလို့ အလုပ်စားပွဲမှာ ထိုင်နေတုံး သူ့လိင်တန်က တင်းမာပြီး ထောင်နေရသည် ..။ သူ့စားပွဲပေါ်က ဖုန်းမြည်လာ သည် ..။ 

“ ဟလို ..အမိန့်ရှိပါ ...သန်းထွန်းအောင် ပါ ...”

“ ဟေ့ သူငယ်ချင်း ..ငါပါ ..မျိုးသန်းခိုင် ...”

“ ဟာ..မျိုးကြီး ..ဘယ်လိုလဲ..မတွေ့တာ ကြာပြီ ..”

“ အေး...ညနေအားလား ...ဘီယာချမယ်လေ ...”

“ အေး...ချတာပေါ့..မျိုးကြီး ..မင်းကို ငါ တွေ့ချင်နေတာ ….    ”

“ ငါလဲ မင်းကိုတွေ့ချင်နေတာပါဘဲ သန်းထွန်းအောင် ရာ..ဆွေဆွေ ကတောင် မင်းကို ထမင်းလာစားဖို့ အမြဲ ခေါ်ခိုင်းတာ ..ကဲ..ဒါဆို ညနေကျ ဆုံမယ် ...”

“ ဘယ်မှာလဲ ..”

“ ဒို့သွားဘူးတဲ့ ပြုံးပန်းတရာ ပေါ့...”

“ ကောင်းပြီ သူငယ်ချင်း ...”

ညနေရုံးဆင်းခါနီး မျိုးကြီးနဲ့ ဘီယာသွားသောက်မဲ့အကြောင်း ဝေဝေလွင့်ကို ပြောအုံးမှဘဲ ဆိုပြီး ဖုန်းဆက်ဖို့ ကြံရွယ်တုံး ..ဝေဝေလွင့်ဆီက ဖုန်းဆက်လာ သည် ..။

“ ကိုအောင် ..ေဝေ နွယ်နီတို့နဲ့လိုက်သွားမလို့ ..အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ် ..ထမင်းစားနှင့်တော့..ေဝေ နွယ်နီတို့ နဲ့ဘဲ ညစာ စားလိုက်မှာ...”

“ ကောင်းပြီဝေ ..ကိုယ်လဲ မျိုးကြီး နဲ့ ချိန်းထားလို့ ချက်ချင်း အိမ်ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်သေးဘူး ...”

“ ဆင့်ဆင့်ကိုလဲ ဝေ အပြန်နောက်ကျမဲ့အကြောင်း ပြောပြလိုက်အုံး...ဟင်းလဲ ချန်မနေနဲ့လို့ ..”

“ ကောင်းပြီ...ဝေ...”

“ ပြုံးပန်းတရာ ”  မှာ မျိုးကြီး နဲ့ စကားတပြောပြောနဲ့ ဘီယာသောက်ကြသည် ..။ အကင်စုံ စားရင်း ကျောင်းတုံးက အကြောင်းတွေ..ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ရဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောဖြစ်ကြ သည် ..။ မျိုးကြီး နဲ့ သန်းထွန်းအောင်သည် ကျောင်းမှာတုံးက အရမ်းခင် အမြဲတွဲသော သူငယ်ချင်းတွေ ဖြစ် သည် ..။ ဘွဲ့ရပြီး အလုပ်ခွင်တွေ ဝင်ကြတော့တယောက် နဲ့တယောက် အရင်ကလောက်  မတွေ့ဖြစ်ကြတော့ ..။

မျိုးကြီး က ဆွေဆွေ နဲ့ ကျောင်းနေတုံးကထဲက အိမ်ထောင်ကျသည် ..။ အခု သူတို့ သမီးလေး သွန်းဆု တောင် အပျိုမလေး ဖြစ်နေပြီ ..။ မျိုးကြီး အိမ်မှာ အရင်က ညစာသွားစားတတ်..ဘီယာသွားသောက် တတ်ခဲ့ပေမဲ့ သူ မရောက်ဖြစ်တာ ကြာပြီ ..။ ဝေဝေလွင် က ဘိုက်ရွှဲလာမည် ဆိုပြီး ဘီယာ သောက်တာကို တားမြစ်တာကြောင့်လဲ မျိုးကြီး နဲ့ ဘီယာမသောက်ဖြစ်တော့ ..။

အိမ်ရှေ့အထိ မျိုးကြီး လိုက်ပို့ပေး သည် ..။ မျိုးကြီး ရဲ့ အလုပ်က အောက်ဆိုက် ဝင်တဲ့ အလုပ်မို့ အခုလို တိုက်နိုင်ကျွေးနိုင်တာ ..။ မျိုးကြီး ကို နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပေါ်တက် သည် ..။ ဆင့်ဆင့်က တံခါးဖွင့်ပေးသည် . ။

“ အကို ..မဝေအပြန်နောက်ကျမယ်..တဲ့..”

“ ဝေ ဖုန်းဆက်သေးလား...”

“ ဟုတ်တယ် အကို ..”

အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ပြီး အိမ်နေရင်း စွပ်ကျယ်နဲ့ ပုဆိုးအဟောင်း တထည် ကောက်ဝတ်လိုက်တုံး..တအိမ်လုံး ဆင့်ဆင့် နဲ့ သူ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတာ သတိရပြီး စိတ်တွေ ထကြွ လာ သည် ..။ အိပ်ခန်းထဲ က အထွက် ဆင့်ဆင့်နဲ့ အိမ်နောက်ဖေး ကို သွားတဲ့ လမ်းကြားလေးမှာ ဆုံ သည် ..။

“ ဆင့်ဆင့် ...”

“ ရှင်..အကို ...”

“ လာအုံး..ဒီကို ...”

ဆင့်ဆင့် ခါးလေး ကနေဆွဲဖက်လိုက် သည် ..။ 

“ အကို...ဘာလဲလို့ ..” 

ဆင့်ဆင့်က ညုတုတု နဲ့ သူ့ရင်ခွင်ထဲကိုရောက်လာသည် ။ အိုး ...ဆင့်ဆင့် ရင်သားစိုင်တွေ အိကနဲ သူ့ရင်ဘတ် ကို ဖိကပ်မိသွား သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ဘရာစီယာ ခံဝတ်မထား တာ သတိပြုမိလိုက် သည် ..။

“ အကို..မဝေ ပြန်လာလို့ တွေ့သွားမှ ဖြင့်..ဟုတ်ပေ့ဖြစ်သွားမယ် ...”

“ မလာသေးပါဘူး..ညဉ့်နက်မှာပါ ...”

“ နောက်မှ အကိုရယ် ..”

“ ဟင့်အင်း ..မစောင့်နိုင်ဘူး ဆင့်ရယ် . .”

ဆင့်ဆင့် ရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလေး ကို ငုံစုတ်လိုက် သည် ..။ ဆင့်ဆင့် မျက်တောင်လေးတွေ မှေးစင်းကျသွားပြီးသူ့ကို ပြန်ဖက်ရင်း တုံ့ပြန်ပြီး စုတ်နမ်းလာသည် ။

အနမ်းတွေက စစချင်းမှာ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ စပေမဲ့ တဖြေးဖြေးနဲ့ ကြမ်းလာ သည် ..။ အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာသည် ။ဆင့်ဆင့်က နှုတ်ခမ်းတွေ ကွာအသွား..

“ အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်..အကိုရယ် ..” 

လို့ပြော သည် ။ ဆင့်ဆင့်ရဲ့အိပ်ခန်းဆီကို နှစ်ယောက်သား လက်ချင်း ဆုတ်ကိုင်ပြီး သွားကြသည်။ သူ့လိင်တန်ကြီး က ပုဆိုးကြားက ထိုးထောင်ပြီး ထွက်နေသည်။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်မိကြရင်း အငမ်းမရ နမ်းစုတ်ကြပြန်သည်။ ဝေဝေလွင် ပြန်မလာခင် မြန်မြန် စခန်းသွားကြရမည် ဆိုတာကို ဆင့်ဆင့်ကော သန်းထွန်းအောင်ကော သိရှိနေကြတာမို့ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ သူတို့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခပ်သွက်သွက်ဘဲ ချွတ်ပစ်ကြသည် ။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အားရပါးရဘဲ ဆုတ်နယ်ညှစ်ရင်း ပက်လက် ပေါင်ကားပေးနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် ပေါင်တန်တွေကြားကို နေရာဝင်ယူလိုက်သော သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီးဟာ အစွမ်းကုန် မတ်မတ်တောင်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်စိုင်ထိပ်ဖူး နို့သီးခေါင်းလေးတွေ သည် ကာမစိတ် ထကြွပြင်းထန်နေတာကြောင့် မာတင်းကာ ထောင်နေသည် ။ သန်းထွန်းအောင် ဆင့်ဆင့် နို့သီးလေးတွေကို တဖက်ပြီး တဖက် အငမ်းမရဘဲ စို့ သည်။ ဆင့်ဆင့်လဲ တဟင်းဟင်း နဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ကျောပြင်ကြီး ကို ပြန်လည်ဖက်သိုင်းကာ လက်သဲတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ် သည် ။

ဆင့်ဆင့်လဲ ပြတ်လပ်နေတဲ့ ကာမအရသာကို ရတော့မှာ ဖြစ်လို့ ပီတိတွေ ဖြာနေသလို  မိမိလင် ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ လိင်တန်ထက် ထွားကြိုင်းရှည်လျားသော သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး ကို ကြည့်ပြီး ကြက်သီးများထ ရင်တွေ ခုံနေပေ သည် ။

သန်းထွန်းအောင်လဲ ဖြုတ်ချင်နေတာကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ ဆင့်ဆင့်ကို ဒီတခါတော့ ဖြုတ်ရပြီမို့ အလွန်အားတက် သဘောကျကာ မို့ဖေါင်းပြီး ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးထဲကို သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို ထိုးနှစ်လိုက်လေသည် ..။         

ဆင့်ဆင့် သည် သူမအင်္ဂါစပ် ကို အမွှေးများ ရိပ်သင်ထားတာမို့ မို့ဖေါင်းခုံးကြွနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်အင်္ဂါစပ်ကြီးမှာ တပ်မက်စရာ ကောင်းလှတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် မှာ ကုန်းယက်ချင်စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်ပေါ်က်နေရသည် ။

“ အို ...အကို့ ..ဟင့်ဟင့် ...”

လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး က ထင်သလို ဝင်မသွားလို့ သန်းထွန်းအောင်လဲ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းတလျောက် လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးကို စုံချီဆန်ချီ သုံးလေးကြိမ်လောက် ပွတ်တိုက် လိုက်သည် ။ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်က အရေတွေ သူ့ထိပ်ဖူးကြီးမှာပေလူးစိုရွှဲသွားပြီးမှ ပြန်ထိုးထည့်ပြန်သည် ..။

တင်းခံတစ်နေရာက  အင်္ဂါစပ်ထဲကို နဲနဲ ဝင်သွားသည် ..။

“ အ.......အ.....အကို့ . . .”

ဆင့်ဆင့်လဲ သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တအားဆွဲဖက်လိုက်သလို ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်သည် ..။

“ အကို..ဖြေးဖြေး .. အကို့ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတာဘဲ . . .”

သန်းထွန်းအောင် လဲ စီးစီးကြီး တဝက်ခန့် ဝင်သွားသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို အနောက်ကို အသာ ပြန်ဆုတ်ပြီးမှ ပြန်ထိုးသွင်းပြန်သည်။ ဆင့်ဆင့်လဲ ယောင်္ကျားနဲ့ကင်းကွာနေတာကြာပြီမို့ တင်းမာတုတ်ခိုင်တဲ့ လိင်တန်ကြီး ရဲ့အသွင်းအထုတ်ကြောင့် အလွန်တရာ ယားယံနေရတဲ့ သူမ အင်္ဂါစပ် အတွင်းသားတွေဟာ အကြောပေါင်းတထောင်စိမ့်သွားရအောင်ဘဲ ကာမအတွေ့ထူး ကို ရရှိသွားလို့ မျက်စိလေးမှေး..ပါးစပ်လေးမဟတဟနဲ့ ကျေနပ်နေပေသည်။

သန်းထွန်းအောင်လဲ စေးပိုင်နေသော ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်ကြီးကို အထူးသဘောကျမိသွားပြီး အရသာခံကာ တချက်ချင်းထိုးဆောင့်နေပေသည်။ ဆင့်ဆင့်သည် သူမခေါင်းကို ဘယ်ညာ ရမ်းခါနေသည်။ ပေါင်တန်ရှည်တွေ က လှုပ်ရှားနေသည်။ စီးကနဲ...စီးကနဲ လိင်တန် တုတ်တုတ်ကြီး သည် နူးညံ့အိစိုနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် အင်္ဂါစပ်ထဲကို ဝင်လိုက် ထွက်လိုက် .. ထိုးဆောင့်နေသည် ..။

ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ရင်စိုင်ထွားထွားတွေ ကို အားရပါးရ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဖြေးဖြေးနဲ့ မှန်မှန် ထိုးဆောင့်ထည့်နေ သည် ..။ ဖပ်ဖပ် ဖပ် အသံတွေ ထွက်လာသည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ တရှူးရှူး နဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်း နဲ့အတူ ဘွပ် ဖတ် အသံတွေက ဆူညံနေသည် ..။

“ အကိုရယ်..အသံတွေ တအားထွက်တာဘဲ . .”

ဆင့်ဆင့်က ညည်းသည် ..။သန်းထွန်းအောင် လဲဆင့်ဆင့်နို့တွေကို အရသာခံကာ ဆုတ်နယ်နေသည် . .။

“ နို့စို့ပေးပါလား..အကို ….”

ဆင့်ဆင့်က တောင်းခံလာလို့ သူမရဲ့ နို့သီးခေါင်း နီညိုညိုလေးတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် သန်းထွန်းအောင် စို့ပေးရပြန်သည် ..။ ဆင့်ဆင့်မှာ အောက်မှ တင်ပါးကြီးတွေ စကောဝိုင်းမွှေ့ရမ်းလိုက်..ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲကော့ကော့ပေးလိုက် နဲ့ ရမက်ပြင်းပြနေလေရာ သန်းထွန်းအောင်လဲ သူ့မိန်းမ ဝေဝေလွင် ထက် အောက်ပေးကောင်းလှသော ဆင့်ဆင့်ကိုအထူးသဘောကျနှစ်ခြိုက်မိပြီး အရှိန်မြှင့်တင်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထိုးဆောင့်လေ သည် ..။

“ ဖင်တွေကိုညှစ်ကိုင်ပြီးလိုး..အကို ...ဖင်တွေကို ကိုင်ပြီးလိုးပေး...”

ဆင့်ဆင့်က တောင်းဆိုလာပြန်တာကြောင့် ဆင့်ဆင့် တင်ပါးကြီးတွေအောက် လက်သွင်းကာ ဆုတ်ကိုင်ကာ ဆောင့်ထည့်ပေးရပြန် သည် ..။  

“ အိုး..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..လိုး..လိုး..အကို..မြန်မြန်လေး...ဆောင့်ဆောင့်..ဆောင့်ပေး....အို..တအား..တအား ….”

ဆင့်ဆင့်သည် ပွင့်လင်း ရဲတင်းစွာ သူမကို တအားဆောင့်ပေးဖို့ တောင်းခံနေတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင်လဲ တအားကြုံး ဆောင့်ထည့်ပေးလေ သည် ...။

“ ကောင်းလိုက်တာ..ကောင်းတယ်....ကောင်းတယ်...လိုး...လိုး..တအားလိုးပေး ...”

အောက်ကလဲ ကော့လိုက် ညှစ်လိုက်နဲ့ တုံ့ပြန်နေတာကြောင့် ဆက်တိုက်ဆောင့်ထည့်နေသော သန်းထွန်းအောင်မှာ အရသာထူးကဲလွန်းလှပြီး ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရေတွေ တပြုံကြီး ဆင့်ဆင့်ရဲ့ အင်္ဂါစပ်အခေါင်းထဲကို ပန်းထုတ်ကာ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွားသလို တချိန်ထဲမှာဘဲ ဆင့်ဆင့် သည်လဲ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွား သည် ...။

“ ကောင်းလိုက်တာ.....အကိုရယ် . . . .”

ဒီအချိန်မှာဘဲ အိမ်ရှေ့မှ ကားရပ်သံကြားရတာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် လဲ ကဗျာကရာ အဝတ်များကောက်ဝတ်ပြီး ဆင့်ဆင့်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်သည်။ သူထင်တဲ့အတိုင်း မိန်းမဖြစ်သူ ဝေဝေလွင် ပြန်လာတာ ဖြစ်နေ သည် ..။

တော်ပါသေးရဲ့ ..အချိန်ကိုက် ဖြစ်သွားလို့ ...။

“ ကိုအောင် . .ဘာလုပ်နေလဲ ...ဝေ့ကိုလာကူပါအုံး . .ဈေးဝယ်လာလို့..အထုပ်တွေ ပါလာတယ် . . .”

ဝေဝေလွင့်အသံကြောင့် သူ အိမ်ရှေ့ကို ပြေးထွက်သွားရသည်။ ဝေဝေလွင် သည် သူမသူငယ်ချင်းနွယ်နီတို့ အိမ်မှာ အဖေါ်ကောင်းလို့ ဝိုင်တွေ သောက်ဖြစ်လာလို့ ရေချိန်ကိုက်လာသည် ..။အိမ်ရောက်တာနဲ့ အိပ်ရာထဲထိုးလှဲကာ အိပ် သည် ..။ ခဏအကြာ တခေါခေါတောင် ဟောက်လို့နေသည် ။

သန်းထွန်းအောင်လဲ ဝေဝေလွင် အိပ်ပျော်သွားသောအခါ ခြေဖေါ့နင်းကာ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ခဲ့ သည် ..။

ဆင့်ဆင့် အိပ်ခန်းဆီကို ရောက်သွားသောအခါ ဆင့်ဆင့်က ဝေဝေလွင် မိသွားသိသွားရင်ခက်မည် ။ ဝေဝေလွင် မရှိတဲ့ အချိန်တွေမှ လိုးကြရအောင်လို့ ပြောပြီး ငြင်းဆန်သည် ။ ဆင့်ဆင့်က တံခါးဖွင့်မပေးလို့ သန်းထွန်းအောင် ကုတ်ချောင်းချောင်း နဲ့ သူတို့ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ခဲ့ရလေ သည် ..။

......................................................

သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန် သည် တင်းမာ ကြီးထွား ထောင်မတ်နေသည် ။ ဝေဝေလွင် ရဲ့ဘေးမှာ ပက်လက် အိပ်ရင်း သူ လိင်တန်ကြီးကို ပွတ်တိုက် ကွင်းတိုက် နေလိုက်ရသည် ။သန်းခိုင် သည် သူငယ်ချင်း သန်းထွန်းအောင်နဲ့ ဘီယာသောက်ရင်း သန်းထွန်းအောင် ပေးလိုက်တဲ့ ကာမစွမ်းအား ဆေးပြားတွေကို စမ်းသပ်လိုတာကြောင့် အိမ်ကို ပြန်ရောက်သောအခါ ဆေးပြားကို သောက် သည် ..။

“ ဟော..မောင် ပြန်လာပြီလား ..သမီး မရှိဘူး ..သူငယ်ချင်း အိမ် သွားတယ် ...”

မိန်းမဖြစ်သူ ဆွေဆွေက အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းထဲတွင် တီဗွီ ထိုင်ကြည့်နေသည် ။ သမီး သွန်းဆု ကတော့ သူမသူငယ်ချင်းတယောက် အိမ်ကို သွားနေသည် ။ ဆေးပြား သောက်အပြီး ဆွေဆွေနဲ့အတူတူ တီဗွီု ထိုင်ကြည့်နေလိုက် သည် ။ ဆွေဆွေက သူ့ပုခုံးကို ခေါင်းမှီလာ သည် ..။ သူက ဆွေဆွေ့ကို အလိုက်သင့် ဖက်ထားရင်းဆွေဆွေ့လက်မောင်းသားတွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေ သည် ..။ ဆွေဆွေ့တတောင်ဆစ် က မတော်တဆ သူ့ပေါင်ကြားကို ထိမိသွားသောအခါ ဆွေဆွေ သည် မြွေဟောက်ကြီးတကောင်လို ပါးပျဉ်းထောင်ထနေသော သူ့လိငတန်ချောင်းကြီးကို သတိပြုမိသွား သည် ..။

“ ဟယ်တော့..မောင့်ဟာကြီး မာ ထောင်နေတယ် ......”

“ ရော့ပါ..ကိုင်ပေး..သမီး အိမ်မှာ မရှိတုံး ...”

မျိုးသန်းခိုင် သည် အလုပ်များလှတာကြောင့် ဆွေဆွေ့ကို ကာမမစပ်ရှက်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီ ..။

ဆွေဆွေလဲ..မျိုးသန်းခိုင်ဆီကမရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့ကာမအရသာကိုလိုလားစိတ်တွေပြင်းပြလာတာကြောင့်လင်ဖြစ်သူရဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီ ကို ဆွဲချွတ်ချပြီး လိင်တန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားပေးလေ သည်  ..။ မျိုးသန်းခိုင် လဲ ဆေးစွမ်းပြတာကို သဘောကျနေ သည် ..။ ဆေးကူထားလို့ ခါတိုင်း တောင်တာထက် ပိုပြီးမာကျောတင်းမာကြီးထွားနေ သည်  ..။ အကြောအပြိုင်းပြိုင်း ထောင်ထနေသည် ..။ ထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးက မှိုပွင့်ကြီးတပွင့်လို ကားကားကြီး ...။

“ စုတ်ပေးရမလား..မောင် ...”

“ အင်း ...”

ဆွေဆွေ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးပိုင်းကို ငုံစုတ်လိုက်သောအခါ မျိုးသန်းခိုင် ဆိုဖါနောက်မှီမှာ ခေါင်းမှီပြီး မျက်စိမှိတ်ထားလိုက် သည် ..။ ဆွေဆွေ သည် ရီးစား ဘဝထဲက ဒီလိုဘဲ သူ့ကို စုတ်ပေးနေကျ ဖြစ် သည် ..။ ဆွေဆွေလဲ လိင်တန်ထိပ်ဖျားကို လျာနဲ့ ယက်ပေးလိုက်..လျာထိပ်နဲ့ ပွတ်လှိမ့်ထိုးဆွပေးလိုက် လုပ်ပေးရင်း ဒီအတန်ကြီးနဲ့ မကြာခင် လင်ဖြစ်သူက သူမကို ကောင်းကောင်းထိုးဆောင့်ပေးတော့မည် ဆိုတာလဲ သေချာနေတာမို့ အင်္ဂါစပ်ထဲက ကာမရှေ့ပြေး အရေကြည်တွေ စိမ့်ယိုစီးကျလာရပေသည် ..။

“ အိုး....အားပါးပါး ..ကောင်းလိုက်တာ ဆွေရယ် …...အီး ..အဲလို လျာလေးနဲ့ ကစားပေးတာ ကျင်ကျင်သွားတယ်..ဟင်သိပ်ကောင်းတာဘဲ ..”

“ ကဲ...မောင် ..အိပ်ခန်းထဲ သွားကြရအောင်..တော်ကြာ သမီး ပြန်ရောက်လာရင် ပက်ပင်းကြီး တိုးနေလို့ခက်နေမယ် ...”

ဆွေဆွေက သူ့အရှေ့ကနေ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်သောအခါ မျိုးသန်းခိုင် ဆွေဆွေ့ တင်ပါးကြီးတွေရဲ့ အောက်ဘက်အနားထမိန်မှာ အရေကွက်ကြီး စိုကွက်နေတာ တွေ့ရသည် ..။ ဆွေဆွေတယောက်လဲ ကာမစိတ်တွေ အရမ်း ပြင်းပြ ထကြွနေပြီ ဆိုတာ သိလိုက်သည် ..။

အိပ်ခန်းထဲ ကို ရောက်တာနဲ့ မျိုးသန်းခိုင် က ဆွေဆွေ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားစေပြီး ဆွေဆွှေ့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးကို လျာနဲ့ ယက်ပေးလေ သည် ..။ ဆွေဆွေမှာ လင်ဖြစ်သူရဲ့ အယက်ကို မခံရတာ ကြာပြီ ။

အပျိုဖြစ်လာသော သမီး အိမ်မှာ ရှိတာကြောင့်လဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကာမမစပ်ရှက် နိုင်တော့လို့ အခုလို သမီး အိမ်မှာ မရှိခိုက်  အရသာခံ ဖြစ်သည် ..။

မျိုးသန်းခိုင် လဲ ဆွေဆွေ့ကို သူတို့ ညားခါစတုံးက ယက်ပေးခဲ့သလို စောက်စိကို လျာနဲ့ မထိတထိ ကလိပေးလိုက်..စောက်ခေါင်းထဲကို လျာနဲ့ထိုးထည့် မွှေပေးလိုက် ...လုပ်ပေးလေရာ ဆွေဆွေမှာ အရမ်း သဘောကျ နှစ်ခြိုက် မိရပြီးစောက်ဖုတ်ထဲကလဲ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားလွန်းလာလို့ မျိုးသန်းခိုင် ကို ဆက်ပြီးမယက်တော့ဘဲ လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုတောင်းခံ လေ သည် ..။

“ မောင်  ...တော်ပြီကွယ် ..ဆွေ လိုချင်လှပြီ ...ချစ်ပေးတော့ ….    ”

မျိုးသန်းခိုင် ရဲ့ လိင်တန်ကြီးမှာလဲ ဆွေဆွေ့ကို အဖုတ်ယက်ပေးသောအခါ စိတ်တွေ တအားနိုးကြွသထက်ကြွ လာတာကြောင့်..ပိုပိုပြီး ဖွံ့ထွား ရှည်လျားလာရ သည် ..။ မကြာခင်လဲပွဲကြီးပွဲကောင်းနွှဲရတော့မည်ဆိုတာသေချာနေတာကြောင့် လိင်တန်ကြီးမှာ မာကျောသထက် မာကျောလာပြီး တဆတ်ဆတ် ခါနေရ သည် ..။

မျိုးသန်းခိုင် လဲသူ့လိင်တန်ကြီးကို အရေတွေ ပေလူးနေသော ဖေါင်းကြွခုံးမောက်နေတဲ့ ဆွေဆွေ့အဖုတ်ကြီးထဲကို ထိုးသွင်းလေ သည် ..။ ဆွေဆွေမှာ ပေါင်တွေကို အစွမ်းကုန် ဖြဲကားကာ..ခင်ပွန်းသည်ရဲ့ လိင်တန်ကြီး သူမစောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာကို ကျေနပ်စွာ ခံယူနေသည် ...။

“ အင်း...မောင့်ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာကွယ်..တကထဲမှဘဲ..”

အမူပိုပို နဲ့ မျက်စောင်းလေး ထိုးကာ ပြောလိုက်သောဆွေဆွေ့ကို မျိုးသန်းခိုင် သဘောကျစွာကြည့်ရင်း သူ့လိင်တန်ကို သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် စတင်တော့ရာ ဆွေဆွေမှာ တအင်းအင်း နဲ့ အောက်မှ ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးလာ သည်  ..။ မလိုးဖြစ်တာ ကြာလို့လား မသိ ..။ ဆွေဆွေရဲ့ စောက်ဖုတ် သည် ငယ်ငယ်က ညားခါစက လိုးရသလိုဘဲ တင်းကျပ်နေလို့ မျိုးသန်းခိုင် မှာ အလွန်သဘောကျကာ တဖန်းဖန်း နဲ့ ဆောင့်ကာလိုး သည် ..။

“ အို..အင်း ..ကောင်းတယ်..မောင် ..လိုး..လိုး...ဆောင့်...ကြိုက်တယ်..ကြိုက်တယ် ….”

ဆွေဆွေလဲ ကာမစိတ်တွေ ပြင်းထန်နေလို့ မရှက်တော့ဘဲ အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ တောင်းဆိုကာ သူမ ဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်း မွှေ့ရမ်းပေးလိုက်ယယကော့ကော့ပေးလိုက် နဲ့ ကာမစည်းစိမ် ကို ခံစားနေပေ သည် ..။

ကာမဇောကပ်လို့ သူတို့ လင်မယား သည် သမီး သွန်းဆု တယောက် အိမ်ပြန်ရောက်လာတာကို သတိမပြုမိကြပေ ။ သွန်းဆုအောင် သည် အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ မိဘများရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှ အသံဘလံတွေ ကြားရလို့ ဟာ..ငါ့အဖေ နဲ့ အမေတော့ ဆော်ကုန်ကြပြီ ..ဆိုပြီး ခြေဖေါ့နင်းကာ မိဘတွေရဲ့ အိပ်ခန်း နား ကပ်လာပြီး အထဲက အသံတွေကို နားစွင့်လိုက် သည် ..။ တဖန်းဖန်း နဲ့ အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံတွေ အပြင် အမေဖြစ်သူ ရဲ့..အသံကျယ်ကျယ် နဲ့ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး.. တအားလိုး..ဆိုပြီး ပြောလိုက်သံတွေကို ကြားလိုက်ရ သည် ..။

ဟယ်....သူတို..သူတို့..ဟိုဒင်း လုပ်..နေကြတာကိုး …..

သွန်းဆု လဲ အသံတွေကြားရတာနဲ့တင် အားမရဘဲ ..မိဘများ..ဘယ်လိုတွေ လုပ်ကိုင် နေကြတယ် ဆိုတာကိုတွေ့ချင်မြင်ချင်မိလာရ သည် ..။ ဘယ်လို ချောင်းကြည့်နိုင်မလဲ....သွန်းဆု အပေါက် ရှာပြီ တိုက်ခန်း မို့ နံရံမှာ ချောင်းစရာ အပေါက် မရှိ ..။ အသံတွေ က တဖွတ်ဖွတ် တဖပ်ဖပ် နဲ့ ဆူညံနေ သည် ..။ သွန်းဆ စိတ်တွေ နိုးကြားဖေါက်ပြန်လာ သည် ..။ သဘာဝသွေးသားစိတ်တွေ ထကြွ လာ သည် ..။ ပေါင်ကြားမှာ စိုတိုတို ဖြစ်လာသည် ..။ အပျိုဖေါ်ဝင်စကထဲက ဒီလို အရေစိုတာ ဖြစ်ဖြစ်လာလို့ သူငယ်ချင်းမတွေရဲ့ အကြံပေး လမ်းညွှန်မှုနဲ့ သူမ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်ကြည့်ဘူးနေပြီ ..။ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာလဲ ကားကျပ်တာကို အခွင့်အရေးယူပြီး မိန်းမတွေအနောက်က လိုက်ထောက်တတ်တဲ့ ထောက်လှမ်းရေးတွေနဲ့လဲ ကြုံဘူးပြီးတာမို့ ယောင်္ကျားတွေနဲ့ ထိမိ ပူးမိသောအခါ  သဘာ၀ ကာမစိတ်နိုးကြွလာတတ်တာကိုလဲ အတွေ့အကြုံရှိဘူးပြီးသား မဟုတ်လား ...။

မျိုးသန်းခိုင် နဲ့ ဆွေဆွေတို့ သည် သမီး ပြန်ရောက်နေတာကို မသိတာကြောင့် စိတ်ရှိလက်ရှိဘဲ ဆွဲနေကြပြီ ..။

“ မောင်..ဆွေ့နို့တွေကိုဆုတ်ကိုင်ပြီး.လိုး...လိုး...အိုး...ဟုတ်ပီ.....ကောင်းလိုက်တာ...လိုး..တအား..တအား...လိုး.....ဆောင့်..ကပ်ဆောင့်..”

ဖွတ်ဖပ်ဖွတ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံနေ သည် ...။ 

မျိုးသန်းခိုင်ရဲ့ ကိုယ်မှာ ချွေးတွေ ရွှ့ဲနေ သည် ..။ ဆွေဆွေ့ကို အရင်ပြီးစေချင်လို့ စိတ်ကိုထိန်းထားကာ  ဆောင့်ပေးနေသည်  ..။  ဆွေဆွေလဲ အောက်မှ ကော့ကော့ပေး သည် ..။ တက်ညီလက်ညီ ရှိလှ သည် ..။

“ ကောင်းလား...ဆွေ ….”

“ အင်း..အင်း ကောင်းတယ် ..ကောင်းတယ် ..အရမ်းကောင်းတယ် ...လိုး...လိုး ….ဆောင့် ..ဆောင့် . . .”  ပြိုင်တူလိုရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးသွားကြ သည် ...။  ဆွေဆွေသည် လင်ဖြစ်သူကို တအားဖက်ခါ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။

“ မောင် က လိုးနိုင်တုံးဘဲ ...”

ဆွေဆွေက သူမအဖုတ်ထဲက ပျော့ခွေပြီး ထွက်လာတဲ့ မျိုးသန်းခိုင်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးကို လက်ညှိုးနဲ့ ထိရင်း ပြောလိုက်သည်  ..။

သွန်းဆု သည် ပေါင်ကြားကို လက်သွင်းကာ မိမိ အဖုတ်ကို ဖိဖိပွတ်ရင်း ခွေခွေလေး ကာမမီးတွေတအား ထကြွတောက်လောင်နေဆဲ  .. ။ စောစောက ကြမ်းသွားတဲ့ သူမ မိဘတို့ အချစ်ပွဲလိုမျိုး တွေ့ကြုံဘူးချင်တဲ့ အပျိုရိုင်းမလေး သည် စိတ်ကူးတွေနဲ့ ရူးနေရပြီ ..။

သူမစောက်ခေါင်းထဲက တအားယားလွန်းနေသည် ..။ လက်ချောင်းများနဲ့ မိမိအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ဖိဖိပွတ်ရင်းအာသာဖြေနေမိသည် ..။ သွန်းဆု ယောင်္ကျား လိင်တန်ကို မြင်ယောင်ကြည့်ပြီး..မိမိအဖုတ်ထဲကို ယောင်္ကျားလိင်တန်နဲ့ အထိုးခံရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ စိတ်ကူး မှန်းဆနေသည် ..။

ဒီနေ့ ဝေဝေလွင် ပဲခူးဘက်သွားမည် ..။ အိမ်ပြန်နောက်ကျမည် လို့ ဖုန်းဆက် သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ပျော်သွားသည်  ..။ ဝေဝေလွင် မရှိရင် သူ ဆင့်ဆင့်ကို ဖြုတ်နိုင်မည် မဟုတ်လား ..။ အိမ်ကို ဝမ်းသာအားရ ပြန်လာ သည်  ..။ အဝတ်တွေ လျော်နေသော ဆင့်ဆင့် သည် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ရေစိုနေတဲ့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ရက် ရှိနေသည် ..။

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ဆင့်ဆင့်ရဲ့ စွင့်ကား ထယ်ဝါလှတဲ့ တင်ပါးတွေကို ငေးစိုက် ကြည့်နေမိ သည် ။

“ ဆင့်ဆင့် ...”

“ အို..အကို ..ပြန်ရောက်လာတယ်..ဟုတ်လား..ရုံးစောစော ဆင်းခဲ့တာလား ..”

“ အင်း..ဆင့်ဆင့် နဲ့ တွေ့ချင်လွန်းလို့. . .”

“ အိုး..သတိလဲ ထားအုံး..မေ၀ သိသွားရင် မိုးမီးလောင်မယ် ..”

“ ပဲခူးသွားလို့ အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ် ..လို့ ဖုန်းဆက်တယ် ...”

“ အကိုက သိပ်ပျော်သွားတယ်ပေါ့လေ ..ခိခိ ...”

သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့်လက်ကို ဆွဲပြီး အိပ်ခန်း ဆီကို ခေါ်သည် ..။

“ ဟိတ်..အကို ..သိပ်ကဲနေပါလား ...”

ဆင့်ဆင့်လဲ ပြုံးစိစိ နဲ့ ပါလာသည် ..။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့်ထမိန် ကို ဆွဲချွတ်ပစ် သည် ..။ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားသော ဆင့်ဆင့်ကလဲ အားကျမခံ..သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ ပုဆိုး ကို ဆွဲချွတ်ပစ်သည်  ..။ အမွှေးဖွားဖွားကြားက ညိုမဲမဲ အတန်ကြီး မတ်မတ်တောင်နေတာ ဆင့်ဆင့်တွေ့လိုက်ရ သည် ..။ ဂွေးစိနှစ်လုံးက တွဲလောင်းကြီး ကျနေသည် ..။

“ ဟွန်း ..ဘာကြည့်တာလဲ..အကို . .” 

“  ဆင့်က အရမ်းလှလို့ . .” 

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့် ကို အငမ်းမရဘဲ ဆွဲဖက်ခါ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ရင်း..ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်ကလဲ သူ့ကို အငမ်းမရ ဘဲ ပြန်လည် တုံ့ပြန် စုတ်နမ်း သည် ..။

ဆင့်ဆင့် နဲ့ သန်းထွန်းအောင် ဝေဝေလွင် အိမ်ပြန်မလာတာကို အခွင့်ကောင်း ယူပြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ်  ပျော်ပါးကြပြီ ..။ ဆင့်ဆင့် ရင်သားစိုင်တွေကို နမ်းစို့ပေးနေရာက ဆင့်ဆင့်ပေါင်ကြားကို ခေါင်းအပ်တော့ ..

“ အကို...ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ ...” 

လို့ ပြောရင်း ဆင့်ဆင့်က သူမပေါင်တန်တွေကို စေ့ဖို့ ကြိုးစား သည် ..။ သန်းထွန်းအောင်က ပေါင်တန်တွေကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ဖြဲကိုင်ကာ ဖေါင်းမို့ခုံးထနေတဲ့ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ကို နမ်းရှုံ့လေ သည် ..။ 

“ အို..အာ..အကို..ဖုန်းကံတွေတော့ နိမ့်ကုန်တော့မှာ ဘဲ . .အို..ဟင့်ဟင့် . .. .” 

သန်းထွန်းအောင် ကဆင့်ဆင့်သူ့ခေါ်င်းကဆံပင်တွေကိုဆွဲကိုင်တွန်းဖယ်နေတဲ့ကြားကဆင့်ဆင့်အဖုတ်နီညိုညိုကြီးကို သူ့လျာကြီးနဲ့ အပြားလိုက် ယက်လေ သည် . . ။ ပြတ်ကနဲ ပြတ်ကနဲ အသံတွေ နဲ့အတူ ဆင့်ဆင့် ခါးလေးကော့ကာတဟင်းဟင်းနဲ့ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။ ထိမိတဲ့ အရသာထူးကြောင့် မျကိစိလေးမှေးစင်းကျသွားသည် ...။

“ အို...အကိုရယ် . . .မရွံဘူးလား  . . ” 

သန်းထွန်းအောင် က ခေါင်းရမ်းပြကာ ဆင့်ဆင့်စောက်စိလေး ကို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ စုတ်ပေးလိုက်ရာ ဆင့်ဆင့်မှာခါးလေးကော့ကာ  ကျင်ထုန်တက်အောင် ကောင်းသွားရပြီး သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို တအား ဆွဲကာ တအားအား နဲ့ အော်ညည်းလေ သည် . .။

“ အကို..အကို.....အကို သိပ်ကဲနေပါလား....အကို သိပ် လုပ်တတ်တာဘဲ...အား.....ဟင့်ဟင့် …..   ”

သန်းထွန်းအောင်ရဲ့ လျာကြီးက သွက်လှသည် ..။ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်တခုလုံး သူ့လျာကြီး ပြေးလွှားနေ သည် . .။ပြတ်ပြတ်ပြတ် နဲ့ လျာယက်သံတွေ နဲ့ ဆင့်ဆင့် အော်ညည်းသံတွေ ဆူညံနေ သည် ..။

ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲကို လျာကြီး တအားထိုးသွင်း မွှေနှောက်သောအခါ..ဆင့်ဆင့် ထွန့်ထွန့်လူးကာတအား ခံချင်ရပြီ ..။ နတ်ပူးသလို တဆတ်ဆတ် တုန်ခါကာ . .“ အကိုရယ် ..လိုးပေးပါတော့..ဆင့်ယားလှပါပြီ ..လို့ မ ရှက်နိုင်တော့ဘဲ တောင်းခံရလေပြီ...။

သန်းထွန်းအောင် မှာ ဒီလို ပွင့်လင်းစွာ လိုးပေးဖို့ တောင်းဆိုတာကို အင်မတန်မှ သဘောကျ သည် ..။ မိန်းမတယောက် က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း လိုးပေးပါလို့ တောင်းဆိုတာ ကြားရသောအခါ သူ့လိင်တန် သည် ခါတိုင်း အချိန်တွေထက် ပိုပြီး တင်းမာ ကြီးထွားလာသည် လို့ သူထင်သည် ...။

ဆင့်ဆင့်ကို အချိန်ဆိုင်းမနေဘဲ လှေကြီးထိုး ပက်လက် တက်မှောက် ပုံစံနဲ့ဘဲ တက်လိုးလေတော့ သည် ..။ဆင့်ဆင့်မှာလဲ တအားစောက်ဖုတ်ထဲက ယားလွန်းတာကြောင့် သန်းထွန်းအောင် လိုးသမျှကို အောက်မှ ပင့်ကော့ပေးလိုက်..ဖင်ကြီးတွေကို စကောဝိုင်းမွှေ့ရမ်းပေးလိုက်နဲ့ အသားကုန် ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်း ..တအားအား နဲ့သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်ကြဲ လိုးကြလေ သည် ..။ စိတ်ရှိလက်ရှိဘဲ ဆောင့်ကာလိုးကြ သည် ..။ ပြိုင်တူလိုဘဲ လမ်းဆုံးကို တက်လှမ်းသွား သည် ..။

ဝေဝေလွင် ပြန်မရောက်ခင် နှစ်ချီ ဆက်တိုက် လိုးပစ်လိုက်ကြပြီး ကိုယ်လုံးတီး တွေနဲ့ဘဲ လှဲအိပ်နေကြ သည် ...။

ဝေဝေလွင် ညဉ့်နက်မှ ပြန်ရောက် သည် ..။

သူမပြန်လာသောအခါ ဆင့်ဆင့်က တံခါးလာဖွင့်ပေး သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်ကို ရေရေလည်လည် အားကုန်လိုးထားတာကြောင့် ပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်နေ သည် ..။ သူ့ပုဆိုးသည် ခါးအထိ လန်နေတာကြောင့် လီးတန်ကြီး ကို ဝေဝေလွင် မြင်နေရ သည် ..။ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဝိုင်တွေ သောက်လာတာကြောင့် ခပ်ထွေထွေ ဖြစ်နေသော ဝေဝေလွင် သည် လင်ဖြစ်သူ ရဲ့ လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ သူမ မလိုးဖြစ်တာကြာနေတာကို သတိရသွားပြီး..သန်းထွန်းအောင်လဲ လိုးချင်ရှာမှာဘဲ ဆိုပြီး...သန်းထွန်းအောင်ကို နှိုးလေ သည် ..။

“ ကိုအောင်..ကိုအောင် ...ထ.....ထ....ဝေ...ပြန်ရောက်ပြီ ….ထ …..ထ ….”

သန်းထွန်းအောင် လဲ အိပ်ပျော်နေရာက ထ လာ သည် ..။

“ ဝေ..ဘာလဲ ..ေဝေ. ဘာလိုချင်လဲ ...”

ဝေဝေလွင် က ပြုံးစိစိ နဲ့ ..

“ မောင် နဲ့ လိုးကြရအောင် . .” 

လို့ ပြော သည် ..။…သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့်နဲ့ သုံးချီတောင် အပြတ်အသတ် လိုးထားခဲ့ပြီးမို့ အရမ်း ပင်ပမ်းနေသလို အားကလဲ ကုန်နေပြီ ..။ ဝေဝေလွင် ကလဲ သူ့လီး ကိုလာစမ်းသည် ..။ ခါတိုင်းဆိုရင် ..ဒီလို လာစမ်းရင် သူ့လီးတန်သည် ဒိုင်းကနဲမတ်မတ်တောင် သည် ..။ ခုတော့ လီးကြီး သည် ငိုက်ကျနေသည် ..။ ဝေဝေလွင်က လီးကြီးကို ကွင်းတိုက် ပွတ်သပ်ပြီး ဆွပေး သည် ..။ လီး က ထ မလာ ..။ ဝေဝေလွင် အံ့သြနေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် ပန်းသေပြီလား ..။

ပန်းသေ တာတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ..။

ဒါမှမဟုတ် ..သူများနဲ့ လိုးထားလား . .။ ဟင် ….သူ...သူ ...တအားလိုးထားလို့ လီးက ထမလာနိုင်တာလား ..။ ဖြစ်နိုင် သည် ..။ သူ...သူ.....သူ ငါမလာခင် လိုးထားလို့ ဖြစ် မည် . .။

“ ကိုအောင် . . ”

“ ဟင်..ေဝေ. . .”

“ ကိုအောင် ဘာဖြစ်လဲ ...လီးမထ ပါလား ...”

“ အရမ်းအိပ်ချင်နေလို့ပါ ...”

“ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..ခါတိုင်းဆို နဲနဲကိုင်တာနဲ့ မတ်နေတဲ့လီး က...”

“ အိပ်နေရာက ရုတ်တရက် ထလိုက်လို့ပါ ..ဝေရာ ..မနက်စောစောထ ပြီး လိုးပေးမယ် ...”

“ တော်ပါပြီ  ..ခုလဲ စိတ်မရှိတော့ပါဘူး . . ”

ဝေဝေလွင် အိပ်လိုက်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာ သန်းထွန်းအောင် သည် ဆင့်ဆင့်နဲ့များ လိုးနေသလား ဆိုတဲ့ မင်္သကာတဲ့စိတ် ဝင်သွား သည် ..။

ဆင့်ဆင့်ကလဲ လင်နဲ့ကွဲနေတော့ ဆာချင်ဆာနေနိုင်သည် ..။

အင်း . .အိုးချင်းထား...အိုးချင်းထိ...ကြိုးချင်းထား ကြိုးချင်းညိ ..အနေနီးစပ်ရင် ညိနိုင်သည် ...။

ဆင့်ဆင့် နဲ့ဘဲ ညိတာ ဖြစ် မည် ..။ အခု ထ စွပ်စွဲရင် မပိုင် ဘူး ..။ သေသေချာချာ လက်ပူးလက်ကျပ် မိမှ ဒင်းတို့ မငြင်းနိုင်ဘဲ ငါ နိုင်မည် ...။ အင်း..ကြည့်သေးတာပေါ့ ...။

ဝေဝေလွင် သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဆင့်ဆင့် ကို စောင့်ကြည့်မည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက် သည် . .။ဆင့်ဆင့် သည် ဝေဝေလွင် က ခုတလော သူမနဲ့ သန်းထွန်းအောင်ကို စောင့်ကြည့်နေသလို ထင်မိတာနဲ့ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ကင်းကင်းနေပြနေသည် ..။ သန်းထွန်းအောင် က ဝေဝေလွင် အလစ်မှာ ဆင့်ဆင့်ကို လိုးဖို့ ကြံ သည် ..။

ဆင့်ဆင့်က ဝေဝေလွင် ကြည့်ရတာ မင်္သကာဖြစ်နေပုံရသည် ..ခဏ မလုပ်ကြဘဲ နေကြရင် ကောင်းမည် လို့ သန်းထွန်းအောင်ကို ပြော သည် ..။  

သန်းထွန်းအောင် လဲ ဆင့်ဆင့်ကို တအိမ်ထဲနေပြီး ဘာမှ မလုပ်ရလို့ လစ်ရင်လစ်သလို ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဖင်တွေကို ဆုတ်ညှစ် ကိုင်တွယ် သည် ..။ တခါတလေ ဝေဝေလွင် အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ဖုန်းပြောနေတုံး အိမ်အနောက်ဖေး မှာ ဆင့်ဆင့် ကို အနောက်ကနေ ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာ လိုက်ထောက်သလိုမျိုး ဖင်ကြီးတွေကို ထောက်ထားတတ် သည် ။  

မလုပ်ဖြစ်တာ ကြလာတော့ မနေနိုင်ကြ..။ တနေ့မနက် သန်းထွန်းအောင် သေးပေါက်ဖို့ အိမ်သာဆီကိုအလာ ဆင့်ဆင့်သည် တောင်မတ်နေတဲ့ သန်းထွန်းအောင် ရဲ့ လိင်တန်ကို စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ ဆုတ်နယ်လိုက်မိသည် ..။

သန်းထွန်းအောင် က ဆင့်ဆင့် ဖင်တုန်းတွေကိုလဲ တအားဖျစ်ညှစ် ဆုတ်နယ် သည် ..။ဝေဝေလွင် အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေတုံး အချိန်မှာတောင် သူတို့နှစ်ယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်ကြတော့ ..။ ဆင့်ဆင့်က လေသံလေး နဲ့..

“ နောက်မှ....နော် ... .”

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောကာ စိတ်ကိုထိန်းလိုက်တဲ့ပုံနဲ့ ပြေးထွက်သွားသည် ..။ သန်းထွန်းအောင် လဲ အိမ်သာထဲဝင်ထိုင်ကာ ကွင်းထု ရပြန်သည် ..။

...........................................

သွန်းဆု တညလုံး အိပ်လို့မပျော် ..။ 

ပြင်းထန်နေတဲ့ ကာမစိတ်ကြောင့်ပေါ့ ..။ သူငယ်ချင်း မို့မို့ရှိန် နဲ့ ခုတလော တဏှာအကြောင်းတွေ ဆွေးနွေး...လိင်ဆက်ဆံတဲ့ ပုံတွေ..ဒီဗီဒီတွေ ကြည့်ဖြစ်ပြီး စိတ်တွေက တအား ထကြွသည် ..။ ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ လိင်ဆက်ဆံတာ ကို ခံချင်လိုချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပြင်းပြပေါ်ပေါက် နေပြီး အိပ်လို့မရဘူး ..။

မို့မို့ရှိန်က အတွေ့အကြုံရှိသည် ..။ ကိုယ့်ဖါသာ အာသာဖြေတာတွေ သွန်းဆု ကို သင်ပေး သည် ..။ အာသာဖြေတာနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာအုပ်တွေ ပုံတွေကို အင်တာနက်မှာ ပြသည် ..။ မို့မို့ရှိန် သည် သူ့အမဝမ်းကွဲ နိုင်ငံခြားက မြန်မာပြည်ကို ပြန်လာအလည် ယူလာခဲ့ပေးတဲ့ ယောင်္ကျား လိင်တန်အတု တချောင်းကို သွန်းဆု စမ်းသုံးကြည့ို့ ပေး သည် ။

သွန်းဆု သည် ဒီလိင်တန်အတုကြီးကို မိဘတွေ မသိအောင် တွေ့မသွားအောင် ဖွက်ထားရတာကိုက ရင်ထိတ်သဲဖိုဖြစ်နေရ သည် ..။ တခါမှတော့ စမ်းမကြည့်ရသေးဘူး . .။ စမ်းမယ်လုပ်လိုက်..ကြောက်စိတ် ဝင်လာလိုက် နဲ့..။

ဒီနေ့ ဝေဝေလွင်ရော သန်းထွန်းအောင်ရော အလုပ်ပိတ်လို့ သူတို့ ထွန်းမြအောင် နဲ့ ဆွေဆွေတို့ အိမ်မှာ ထမင်း သွားစားကြ သည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ လိုက်ခဲ့ပါလားလို့ ဝေဝေလွင်က ခေါ်ပေမဲ့ ဆင့်ဆင့် လဲ လိုက်မသွား ..။ အိမ်မှာ လုပ်စရာတွေ ရှိနေလို့ မလိုက်တော့ ..။ အဝတ်တွေ လျော်စရာ လျော်..အိမ်နောက်ဖေး မှာ အဝတ်တွေ အခြောက်လှန်းသည် ..။ အိမ်ရှေ့က တံခါးခေါက်သံကြားသည် ..။

အိုး...ဝေဝေလွင်တို့ ပြန်လာပြီ ..။ မြန်လိုက်တာ ..ဘာလို့ အမြန်ပြန်လာကြပါလိမ့် ..။

ထမိန်ရင်လျား နဲ့ အိမ်ရှေ့တံခါး ဆီ ပြေးလာပြီး ဖွင့်ပေး သည် ...။

“ ဟင် ...”

သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေလွင်တို့ မဟုတ် ..။သူမ ယောင်္ကျား ..အမူးသမား ..ကိုဇော်ထိုက် ...ဖြစ်နေသည် ...။ တံခါးကို အမြန်ပြန်ပိတ်ဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက်က အတင်းတွန်းဝင်လာသည် ..။ 

“ ကိုဇော်ထိုက် ...ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ ...ထွက်..ရှင် ထွက် ...”

ကိုဇော်ထိုက် ရဲ့ ကိုယ်က အရက်နံ့တွေ တထောင်းထောင်း ထွက်နေသည် ..။ “ ဆင့်ဆင့်..မင်းနဲ့ စကားပြောမလို့”

ဆင့်ဆင့် သူ့ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ..။

“ ဘာမှ ပြောစရာ မရှိဘူး...ရှင်နဲ့ ကျမ ဇာတ်လမ်းက ပြီးပြီ ...ရှင် အခု ထွက်..”

“ စိမ်းကားလှချည်လား...ဆင့်ဆင့်ရယ်..ကိုယ်က မင်းရဲ့ ယောင်္ကျားပါ...လင်ပါ ...အေးအေးဆေးဆေး စကားပြောကြမယ်ကွာ...မင်းကိုလေ...ကိုယ် တအားလွမ်းနေတာ . .”

တွန်းလားဆွဲလား နဲ့ ဆင့်ဆင့် ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်နွမ်းလေး က ရုတ်တရက် ဖြုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျ သည် ..။

“ အို ..”

ကဗျာကရာ ဖမ်းဆွဲပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက် က ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ဖြူဝင်းဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို မြင်လိုက်သည် ။ဆင့်ဆင့်နဲ့ ဝေးနေတာကြာပြီ မို့ ကိုဇော်ထိုက် သည် ရင်သားစိုင်တွေကို တွေ့မြင်လိုက်သောအခါ စိတ်တွေ ထကြွပြင်းထန်လာပြီး..ဆင့်ဆင့်ကို အတင်း ဝင်ဖက်လေသည် ..။

“ ဆင့်ဆင့်ရယ်..ဒို့ လိုးကြရအောင် . .”

“ ဘာ..ဘာပြောတယ် ..ရှင် မိုက်ရိုင်းလှချည်လား ..ရှင် လွှတ်စမ်း .ကျမကို ..”

ဆင့်ဆင့်က ရုန်းကန်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်ကို တွန်းပစ်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက် မူးနေလို့ ပက်လက်လန်ကျသွား သည် ..။ ဆင့်ဆင့် အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ပြေးပြီး တံခါးကို ပိတ်သည် ..။ ပိတ်လို့မရ ..။ ကိုဇော်ထိုက်က သူ့ခြေထောက်နဲ့ ထိုးခံထားလို့  ..။

“ ရှင် ထွက်သွား ..အခုထွက်သွား ...”

ကိုဇော်ထိုက် အတင်းဘဲ ဆင့်ဆင့်ကို ဝင်ဖက်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို ဆွဲလှဲ သည် ..။ဆင့်ဆင့် ထမိန်ရင်လျား ပြေကျပြန်သည်  ..။ ကိုဇော်ထိုက် သည် ဆင့်ဆင့်ကို အတင်း နမ်းလိုက် ကိုင်လိုက် နဲ့ ဆင့်ဆင့်က ရုန်းဖယ်လိုက် နဲ့လုံးထွေးနေပြီ  ..။

ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ ပုဆိုးသည် ရုန်းရင်းကန်ရင်းနဲ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ကွင်းလုံးပုံကျနေလို့ သူ့လိင်တန်ကြီးသည် ဒစ်ပြဲကြီးနဲ့အသဲယားစရာ တရမ်းရမ်း ဖြစ်နေသည် ..။ ပြေကျနေတဲ့ ဆင့်ဆင့်ရဲ့ ထမိန်ကို ကိုဇော်ထိုက် အတင်းဆွဲချွတ်ပြီး ဆင့်ဆင့်ရဲ့ တင်းမာလုံးဝန်းတဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အငမ်းမရဘဲ နမ်းစို့ဖို့ ကြိုးစားလေသည် . .။

“ ရှင်..မယုတ်မာနဲ့နော် ..ကျမကို မတရား မလုပ်နဲ့ . .”

ဆင့်ဆင့် သည် ကိုဇော်ထိုက်ကို ခြေနဲ့ကန်ကျောက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြေးဖို့ကြံပေမဲ့ ကိုဇော်ထိုက်နဲ့ အားချင်းမမျှ  ..။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင့်ဆင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ပြုတ်ကျသည် ..။ အတင်း ထဖို့လုပ်သည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်က အပေါ်စီးက တက်ခွထားနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ထမိန်ကျွတ်ပြီး ကိုဇော်ထိုက် လိင်ချောင်းကြီးကလဲ သူမ အဖုတ်ကို ပွတ်တိုက်မိနေသည် ..။

ကိုဇော်ထိုက်ရဲ့ လိင်ချောင်းကြီးရဲ့ ထိပ်ပေါက်က ထွက်နေတဲ့ အရေကြည်တွေ ဆင့်ဆင့် ဆီးစပ်မှာ ပေကျံကုန်သည် ။နို့သီးခေါင်းနီညိုညိုလေးတဖက်ကို ကိုဇော်ထိုက် စို့မိသွားသည် ..။ စို့တာနဲ့ သူ့လျာကြီးက နို့သီးခေါင်းလေးကို ကလိတော့တာဘဲ  ..။ ဆင့်ဆင့် ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထကာ တုန်ခါနေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်ပေါင်တန်နှစ်ဘက်ကိုလဲ..ကိုဇော်ထိုက်ဆွဲကားလိုက်ပြီးသူ့လိင်တန်ကို..ဆင့်ဆင့်အဖုတ်ထဲအတင်းထိုးသွင်းသည်  ..။

“ အို ..လူယုတ်မာ ..ရှင်..ခွေး ..ခွေး ….”

ကိုဇော်ထိုက် က ..

“ နင် ဟာငါ့မယား..ငါ့မယား ငါလိုးတာ ဘာဖြစ်လဲ ...” 

လို့ပြောရင်း သူ့လိင်တန်ကို ထိုးသွင်းသည် ။ ဆင့်ဆင့် သည် အတင်းထုရိုက် ရုန်းကန်နေတဲ့ကြားက ကိုဇော်ထိုက်က သူ့လိင်တန်ကြီးနဲ့ အဖုတ်ထဲ ထိုးထိုးသွင်းတာ ခံနေရ သည် ..။ တချက်မှာ သူ့လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီး သည် အဖုတ်ထဲ မဝင်ဘဲ အစိကိုချော်ထိုးမိသွားသည်  ..။ ကျင်ကနဲ ဆင့်ဆင့် တုန်ခါသွားရဆဲ သူ့ထိပ်ဖူးဒစ်ပြဲကြီး ဗျစ်ကနဲ အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာသည် ..။ 

“ အား ..ခွေးးကောင်ကြီး........မုဒိန်းမကျင့်နဲ့ . . .”

ဆင့်ဆင့် ရုန်းလို့မရအောင် ဆင့်ဆင့်ပေါင်တွေကို ကိုဇော်ထိုက်က သူ့ဒူးတွေနဲ့ဖိထားပြီး လိင်တန်ကို ထိုးသွင်းသည် . .။ လိင်တန်တဝက်လောက် အဖုတ်ခေါင်းထဲ ဝင်မိသွားသောအခါကိုဇော်ထိုက်သည် အချိန်မဆိုင်းဘဲ ဆက်တိုက် ညှောင့်ထည့်တော့ သည် ..။ ဆင့်ဆင့် သည် အဖုတ်ထဲ လိင်တန်ကြီး တစွတ်စွတ်နဲ့ ဆောင့်ထည့်နေသောအခါ မိန်းမူးကာ တွန်းရုန်းထုရိုက်နေတာတွေ ငြိမ်ကျသွား သည် ..။ အရင်ကလိုးပေးနေကျ လင်ဖြစ်သူရဲ့ လိင်ချောင်းကြီး ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် အတွေ့ကို မလွန်ဆန်တော့ဘဲ ကိုဇော်ထိုက် လုပ်သမျှကို ငြိမ်ခံနှေမိတော့ ကိုဇော်ထိုက်လဲ ဆင့်ဆင့် အခြေအနေကို ရိပ်စားမိတာနဲ့ ဆက်တိုက်ဘဲ ခပ်သွက်သွက် ထိုးဆောင့်ပေးလေပြီ  .. ။

ဆင့်ဆင့်လဲ ကိုဇော်ထိုက် သူ့ဒူးနဲ့ ဖိမထားတော့ပေမဲ့ မရုန်းကန်တော့ ..။ အတွေ့နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားပြီ ..။ ပေါင်တန်တွေကို အစွမ်းကုန်ဖြဲကားကာ ကိုဇော်ထိုက် လိုးသမျှ မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး တအင်းအင်း ညည်းကာ ခံနေတော့ သည် ..။

ကိုဇော်ထိုက်လဲ မလိုးရတာ ကြာနေပြီကွာ..လို့ ညည်းငြူရင်း တဖြောင်းဖြောင်း နဲ့ အသားကုန် ဆွဲလေသည် ..။ ဆင့်ဆင့်လဲ ကောင်းသထက် ကောင်းလာပြီမို့ ..အောက်ကနေပြိး တုံ့ပြန်ကော့ပေး..လာသည် . .။ အရေတွေက တအားရွှဲနေသည် ..။ လိင်တန်နဲ့ အဖုတ် အဝင်အထွက် ဘွပ် ဘပ် ဘွပ်ဘပ် အသံတွေ ဆူညံလာသည် ..။ ဆင့်ဆင့်နို့ကြီးတွေကို ဆုတ်နယ်လိုက် စို့လိုက်နဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ဆောင့်လိုးအပြီး သုတ်ရေတွေ အများကြီး ပန်းထုတ်ခါ ကိုဇော်ထိုက်ပြီးသွားသည် ..။ဆင့်ဆင့်လဲ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးရလို့ စိတ်ထဲ ကျေနပ်နေသည် ..။ ကိုဇော်ထိုက်ကိုလဲ ဘာမှ မပြောတော့။

ကိုဇော်ထိုက် သည် စုတ်ပြတ်ညစ်ပတ်နေပြီး အရက်သောက်စရာလဲ ငွေ ပြတ်လပ်နေတာကြောင့် ဆင့်ဆင့် တစောင်းလေး ဖင်အပြောင်သားနဲ့ အိပ်နေသောအချိန်တွင် ဆင့်ဆင့် ပိုက်ဆံအိတ် ကို ရှာဖွေတွေ့ရှိသွားပြီး ငွေတထပ်ကို အိပ်ကပ်ထဲ ထည့ကာ အရက်ဆိုင်ကို ပြေးသွားလေ သည် . .။

ဝေဝေလွင်နဲ့ သန်းထွန်းအောင်တို့ ပြန်လာသောအခါ ဆင့်ဆင့် သည် နေမကောင်းလို့ ဆိုပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာဘဲ အိပ်နေ သည် ..။ ဆင့်ဆင့် စောက်ဖုတ်သည် ကိုဇော်ထိုက် တအားဆောင့်လိုးသွားတာကြောင့် အရမ်း ကျိမ်းစပ် နေသည်  . .။ ကိုဇော်ထိုက် တက်လိုးသွားတာကိုလဲ ဆင့်ဆင့် သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ဝေဝေတို့ကို မပြောပြလိုတော့ ။

ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ကိုဇော်ထိုက် လိုးသွားလို့ သန်းထွန်းအောင် နဲ့ ပြတ်လပ်နေလို့ ဆာလောင်တောင့်တနေတဲ့ လိုလားချက်တော့ ပြေပျောက်သွားရသည် မဟုတ်ပါလား . .။


“ သန်းထွန်းအောင်...စားကွာ..မင်းကြိုက်တာသိလို့ ဆွေဆွေက ရှယ်ချက်ထားတာ ..”

ဟင်းတွေက စုံသည် ။ပြည်ကြီးငါး နဲ့ ကန်စွန်းရွက်ကြော် ...ပဲပြား နဲ့ ငါးဖယ်ဟင်း ..သီးစုံပဲကုလားဟင်း..ငါးဖယ်အောင်း ငပိကောင်ကြော် ...။ ဆွေဆွေ ဟင်းချက်ကောင်းတာ အမှန်ဘဲ  ..ဝေဝေလွင် ဆိုရင် ဒီလို မချက်တတ်ဘူး ..။

သန်းထွန်းအောင် သည် မျိုးကြီး အိမ်မှာ ညနေစာ လာစား သည် ..။  မျိုးကြီးနဲ့ ဘီယာ သောက်သည် ..။ ဆွေဆွေက ဝိုင် သောက်သည် ..။ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ် ..ကျောင်းသားဘ၀ က အကြောင်းတွေ ထိုင်စကားပြော ဖြစ်ကြသည် ။

သူတို့ စားသောက်နေတဲ့အချိန် သွန်းဆု အပြင်က ပြန်လာ သည် ..။

“ သန်းထွန်းအောင် ..ကြည့်ပါအုံး . .ငါ့သမီး ..သွန်းဆု..ကြီးမလာဘူးလား . .”

“ ဟား..အပျိုမကြီး ဖြစ်နေပြီဘဲ ..အေးကွာ..ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ရုန်းကန်နေကြတာ မင်းတို့ဆီ မရောက်တာတောင်တော်တော် ကြာသွားပြီ ကိုး . . .”

သွန်းဆု က “ ဆာတယ်..ဆာတယ် ..”ဆိုပြီး သူ့မိဘတွေ နဲ့ သန်းထွန်းအောင်တို့ ထိုင်စားသောက်နေကြသော ထမင်းစားပွဲ မှာ လာဝင်ထိုင်ကာ စား သည် ..။ 

သန်းထွန်းအောင် သည် မျိုးကြီး တို့ လင်မယား နဲ့ စကားပြောနေပေမဲ့ သွန်းဆု ကို မသိမသာ ကြည့်မိသည် ။

သွန်းဆု သည် ခါးလောက် ရှည်တဲ့ နက်မှောင်သန်စွမ်းတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးနဲ့ မျက်လုံးမွေးထူထူ..မျက်လုံးလှလှ နှာတန်ပေါ်ပေါ်..နှုတ်ခမ်းဖေါင်းဖေါင်းလှလှလေး နဲ့ ဘောလီးဝတ် က အိန္ဒိယ ရုပ်ရှင်မင်းသမီးလေး တယောက်လိုဘဲချောလှသည် ..။ ခါးတို မြန်မာရင်စေ့ အင်္ကျ ီ အနက်လေး ဝတ်ထားလို့ သူမရဲ့ သေးကျဉ်တဲ့ ခါးလေး နဲ့ အဲဒီခါးလေးအောက်က ကားဆင်းသွားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက အိအိဖြိုးဖြိုး နဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အသားအိအိ ထမိန်ကြောင့် ကြည့်မိတာနဲ့ စိတ်တွေ ခြောက်ခြား လာမိရသည် ။ သွန်းဆုရဲ့ အသား က နို့နှစ်ရောင် ဝင်းဖြူနေသည် ..။ မျိုးကြီးရဲ့ သမီး ဒီလောက်လှမှန်း သူ မသိခဲ့ ..။ မျိုးကြီးနဲ့ အပြင်ဆိုင်တွေမှာ အတူူတူ ဘီယာအရက် သောက်ရင်း ဆုံခဲ့ကြပေမဲ့ မျိုးကြီး အိမ်ကို သူမရောက်ဖြစ်ခဲ့လို့ မျိုးကြီးရဲ့ မိန်းမဆွေဆွေ နဲ့ သမီး သွန်းဆု ကို မတွေ့တာ ကြာပြီ ။

“ သမီး ..အန်ကယ် သန်းထွန်းအောင် လေ..မှတ်မိလား ..ဒက်ဒီတို့ ကျိုက်ထီးရိုး ကို အတူတူ သွားကြတယ် လေ ..”

သွန်းဆု က သန်းထွန်းအောင် ကို တချက်မော့ကြည့်ပြီး ပြုံးပြ သည် ..။

“ မှတ်မိပါတယ် ..”

လို့ ပြုံးပြီး ဖြေသည် ..။ သွန်းဆုရဲ့ သိသိသာသာ ရှိလှတဲ့ ရင်မို့မို့ကိုလဲ သန်းထွန်းအောင် သတိပြုမိ သည် ။ ဆွေဆွေ ရော မျိုးကြီး ရော ရုပ်ဖြောင့်..ရုပ်ချောကြတဲ့သူတွေမို့ သူတို့သမီး သွန်းဆု သည် အချောအလှတွေ ပေါင်းစု သွားပြီး  ဒီလို အမိုက်စားလေး ဖြစ်နေတာ ဘဲလို့ သန်းထွန်းအောင် မှတ်ချက်ချ သည် ..။

သွန်းဆု သည် စားသောက်ပြီးသော အခါ သူမစားသောက်တဲ့ ပုဂံခွက်တွေကို ဆေးကြောပြီး အတွင်းခန်း ထဲကို ဝင်သွား သည် ..။ သန်းထွန်းအောင် လဲ တုန်ခါသွားတဲ့ သွန်းဆု တင်ပါးလှလှတွေကို တွေ့လိုက်ရ သည် ..။ အင်း..တောတော် မိုက်တာဘဲ . . .။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဝေဝေလွင် က မနက်ဖန် သူ့ရုံးအလုပ်နဲ့ နယ်ကို ရုံးစစ်သွားရမည် လို့ ပြောသည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ စိတ်ထဲက ကောင်းတာပေါ့ မိန်းမရယ် ..မင်းသွားနေတဲ့အချိန်  ငါ ဆင့်ဆင့်ကို ဖြုတ်နိုင်တာပေါ့ကွာ  . .လို့ ပြောနေမိ သည် ..။ ဝေဝေလွင်ကတော့ သူမရောက်ဖူးသေးတဲ့မြို့ကို ရောက်ရမှာမို့ စိတ်လှုပ်ရှားနေ သည် ..။ သန်းထွန်းအောင်ကိုလဲ..

“ ကိုအောင် ပါ ဝေနဲ့ လိုက်ခဲ့ဖို့ကောင်းတယ် ..ကိုအောင်ပါရင်ဝေ ပိုပျော်မှာဘဲ . .” 

လို့ ပြော သည် ..။ 

“ လိုက်ချင်တာပေါ့ ဝေ..ကိုယ်က ကြိုမပြောဘဲ အလုပ်က ခွင့်ယူလို့ မကောင်းလို့ပေါ့...” 

လို့ သန်းထွန်းအောင်က ဝေဝေလွင်ကို ပြန်ပြော သည် . .။

သန်းထွန်းအောင် က 

“ ဝေနဲ့ ၂ရ က်တောင် ခွဲနေရမှာ..ကိုအောင်တို့ “ ချစ်”ကြရအောင်လား..ဆိုပြီး ပွတ်သပ်နမ်းစုတ်ခါ ဝေဝေလွင်ကို ဖြုတ်ဖို့ကြံပေမဲ့ ဝေဝေလွင်က မနက်အစောကြီး ခရီးသွားရမှာလေ...ေဝေ မလုပ်ချင်ဘူး ..”

ဆိုပြီး တွန်းဖယ်ကာ ငြင်းဆန်လေ သည် ..။

သန်းထွန်းအောင် လဲ လိင်တန်ကြီးမတ် ပြီး သူငယ်ချင်း မျိုးကြီး သမီး သွန်းဆု ရဲ့ လမ်းလျောက်ရင် တုန်ခါသွားတဲ့ တင်ပါးလှလှကြီးတွေကို မြင်ယောင်ပြီး ကွင်းတိုက်လိုက်ရသည် . .။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



Sunday, January 6, 2008

ဘဝဇာတ်ခုံ (စ/ဆုံး)

ဘဝဇာတ်ခုံ (စ/ဆုံး)

ဇာတ်လမ်း - ပေါက်ကျော်မ 

အခု အခြေအနေကျမှတော့ ပြောချင်တာ ပြောကြပါစေတော့ ဘယ်သူမပြု မိမိမှုဆိုတဲ့ စကားကို ကျမလက်ခံရတော့မှာပါ။ ကိုတိုးနဲ့ကျမ အိမ်ထောင်ကျပြီး တစ်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူး။ ကိုတိုးကလည်း ပညာမစုံ၊အလုပ်က မရှိနဲ့ ဦးကုလားကြီးဆီက ဆိုက္ကားကို နေ့စားယူနင်းတဲ့ အချိန်ကနေ ဇာတ်လမ်းကို စရမှာ...ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ကိုတိုးနဲ့ကျမ မိဘတွေလက်ထဲမှာ နေခဲ့ကြစဉ်က မပူမပင် မကြောင့်မကျ နေခဲ့ကြရတာကိုး။ အသက်ကလေးတွေ (၁၇-၁၈)နဲ့ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ ဘဝကို ဟုတ်တိပတ်တိ ကြိုးစားတည်ဆောက်မယ်လို့ ထင်တစ်လုံးနဲ့ ယူခဲ့ကြတဲ့ ကျမတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဘဝက အဲဒီ ဆိုက္ကားနင်းရာက စတာကိုး။

ပြောခဲ့ပြီးပါပြီ။ ခုအခြေအနေကျမှတော့ ပြောချင်တာ ပြောကြပါစေတော့။ ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ကျမ အပြစ်မတင်တော့ပါဘူး။ ဝိပါတ်ကြမ္မာဆိုတဲ့ သံသရာဝဋ်ကြွေးဆိုတာကြီးလည်း ကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ထည့်မပြောချင်ဘူး။ အဓိကကတော့ ကိုယ်စောက်သုံးမကျလို့ ဒီလိုဖြစ်ခဲ့ရတာလို့ပဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ် အပြစ်တင်မိတာပါပဲ..။

ကိုတိုး ဆိုက္ကားယူနင်းတဲ့ ဆိုက္ကားအုံနာ ကိုကုလားကြီးမှာက ဆိုက္ကား လေးစီးတောင် ရှိတာကိုး။ သူက ငွေတိုးလည်းပေး၊ အပြောအဆိုကလည်း ချိုတော့ ဆိုက္ကားသမားတိုင်း သူနဲ့ မကင်းနိုင်ကြဘူး။ ကိုတိုးက ကျမထက် ( ၁ ) နှစ်တောင် ငယ်သေးတာ။ ဘာမှ စဉ်းစားတာလဲ မဟုတ်ဘူးလေ။ ကိုတိုးမိဘတွေဘက်က ကြည့်ရင်လဲ သူ့သားကို ပညာတစ်ပိုင်းတစ်စနဲ့ ဘဝပျက်အောင်လုပ်တယ် ပဉ္ဇင်းတောင် မတက်ရသေးတဲ့ ကောင်လေးကို ယူလို့ သာသနာဖျက်မဆိုတဲ့ ဂုဏ်ထူးလဲ ပေးလိုက်ကြပါသေးတယ်..ရှင်....

သူတို့သားက ဇွတ်အတင်း ကျမကို ဟိုဒင်းလုပ်တာတော့ သူတို့ မသိဘူးလေ။ အဲဒါလည်း ကိုတိုးကို မြှောက်ပေးတဲ့ မြသန်းတို့ ကျော်စိန်တို့ အုပ်စု လုပ်လို့ဖြစ်သွားတာ။ အနည်းဆုံး (၁၀) တန်းအောင်မှ ယူမယ်လို့ ကျမ တို့နှစ်ယောက်လုံး ဆုံးဖြတ်ပြီးသားပါ။ ခုမှ ကိုးတန်းနဲ့ ဘာမှလုပ်လို့ မရသေးဘူးဆိုတာလဲ ကျမတို့ သိထားတာပါပဲ။

အဲဒီနေ့ကလဲ ခါတိုင်းလိုပဲလေ၊ ကျောင်းလွှတ်လို့ အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးပြီး ကျူရှင်ပြန်အထွက်မှာ ကျော်စိန်နဲ့ မြသန်းကျူရှင်ရှေ့ကို ရောက်လာတယ်..။

“ ကိုတိုးကို လာရှာတာ..” တဲ့။

ကိုတိုးနဲ့ ကျမ တစ်မနက်လုံး ကျောင်းမှာ အတူရှိနေသားပဲ။ ကျူရှင်လာရင်လဲ ကျမနဲ့ တွေ့ရမှာပေါ့။ ခုတော့ ကျူရှင်မှာလဲ ကိုတိုးကို မတွေ့ဘူး ကိုတိုးဘယ်သွားလဲ ဆိုတဲ့ ပုစ္ဆာကို မြသန်းနဲ့ ကျော်စိန် ထွင်တာ အလကား။

ကျမရယ် ကျော်စိန်ရယ် မြသန်းရယ် ကျူရှင်ရှေ့က ကုက္ကိုပင်အောက်မှာ စကားရပ်ပြောနေတုန်း အသက် (၉) နှစ်လောက် ခလေးတစ်ယောက် စာလာပေးတယ်။ ဘယ်သူပေးခိုင်းတာလဲလို့ မမေးရသေးခင် ချာတိတ်က ပြေးထွက်သွားတယ်။

မ….

ကျော်စိန်တို့ အိမ်မှာ ကိုယ်စောင့်နေတယ်…အမြန်လိုက်လာပါ..

ကိုတိုး… တဲ့။

“ ဘာမှန်းလဲ မသိဘူး…”

“ ဟ…. ငါ့အိမ်ရောက်နေတယ် ဆိုပါလား…ဒီကောင် ဘာပြဿနာတွေများ တက်နေလို့ ပါလိမ့်..”

ကျော်စိန်က ဟန်ပါပါနဲ့ ဖောထည့်နေတာ ကျမ မသိဘူး..။

“ ဒါဆို…နင်တို့အိမ်ကို လိုက်ရအောင်..”

ဆိုပြီး သုံးယောက်သား ကျော်စိန်တို့အိမ်ကို ရောက်လာတယ်။ ကျော်စိန်တို့ အိမ်ရောက်တော့ ကိုတိုး အရက်တွေမူးလို့။

* * * * * * *

ရင်တွေက တလှပ်လှပ်နဲ့ မောဟိုက်နေသည်မို့ အသက်ရှူသံတွေက ပြင်းနေတယ်။ ကျမလဲ တစ်ခါမှ ဒီလိုယောက်ျားတစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွပြီး နို့ကြီးတွေကို ကိုင်တွယ်ဆုတ်ညှစ်တာမျိုး ခံဖူးတာမှ မဟုတ်တာ။ စိတ်တွေ ကသောင်းကနင်း ဖြစ်နေတယ်။ မတော်ဘူး၊ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာလည်း ကျမ သိနေတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုတိုး အဲဒီလို ထမီလေးကို လှန်ပြီး စောက်ပတ်ကို ပွတ်လိုက်တာနဲ့ ကျမ အာရုံတွေဟာ ပေါ့ပြီး မှုံဝါးကုန်တယ်။

စောက်ပတ်ကို လာထိတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေရဲ့ အထိအတွေ့တွေက ခန္ဓာကိုယ်အတွင်းမှာရှိတဲ့ အသွေးအသားနဲ့ အကြောအချဉ်တွေကို တဖြင်းဖြင်း ထောင်ထကုန်အောင် ပြန့်နှံ့ခံစား လိုက်ရတော့ ကျမ လက်နှစ်ဖက်ကကိုတိုးကျောပြင်ကြီးကို ဖက်မိလျက်သား ဖြစ်သွားရော။ မီးဆိုတာ မလောင်ခင်က တားမှဆိုတဲ့ သမရိုးကျ ရှေးစကားဟာ သိပ်မှန်တယ် သိလား။ လောင်ပြီဆိုရင်တော့ ဟိုကိုသတ်ရင် ဒီကတောက်၊ ဒီကိုသတ်ရင် ဟိုကလောင်နဲ့ ဗျာများပြီး လူမောလာတာပဲ။ အမြဲတမ်း ကြုံကြတယ်မို့လား။ ကျမ အဖြစ်လည်း ဒီလိုပဲ။

ကိုတိုးကို ကျမ ချစ်တယ်။ ချစ်တဲ့ အချစ်ကို သရုပ်ခွဲတတ်တဲ့ အချစ်ဗေဒ ပညာရှိတွေ ဆိုရင်တော့ ကျမအချစ်ကို သိချင်သိမယ်။ ကျမ ကိုယ်တိုင်ကတော့ မသိဘူး။ ကိုတိုးကို ချစ်တယ်၊ အဲဒါပဲ သိတာ။ ဒါကြောင့် ကိုတိုးက ကျမနို့ကြီးကို ပင့်ကိုင်ပြီး ဆူကြွတင်းထောင်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိနေတာလဲ ကျမ ငြိမ်ခံနေမိတယ်။

ကိုတိုး လိုးချင်နေတယ် ဆိုတာလဲ ကျမ သိတယ်။ တောင်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးက ကျမ ပေါင်တစ်ဖက်ကို မာမာတင်းတင်းကြီး ထောက်မိနေတဲ့ဟာကိုး။

“ ချစ်တယ်….မ..ရယ်….သိပ်ချစ်တယ်…”

ကျောထဲ စိမ့်သွားအောင် သူ့ကတုံကရီ အသံကြီး ကြားလေ ကျမက ငါတော့ အဖြုတ်ခံရတော့မယ် ဆိုတာသေချာနေပြီလို့ သိလာလေပဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုတိုးကို ကျမမငြင်းရက်ဘူး။ နင်ပဲငဆ မပြောရက်ဘူး။ သဘာဝအားဖြင့်လည်း ယောက်ျားဆိုတာ လိုးမယ်၊ မိန်းမဆိုတာ အလိုးခံရမယ်၊ ဒါ ဘယ်တော့မှ ပြင်လို့မရနိုင်တော့တဲ့ ပုံသေနည်း။

လူ့သဘာဝ ဖြစ်စဉ်ကြီးမို့လား။ နောက်ပြီး ကျမ နှာခေါင်းက နီတယ်။ ယောင်ယောင်လေး လုံးပြီးပွတယ်။ အင်္ဂဝိဇ္ဇာနည်းအရတော့ ကျမကို နှာထန်တယ်လို့ ပြောချင်ပြောကြမှာပဲ။

ထန်လား မထန်လား ကိုယ်ကိုတိုင် အဲဒီလို ကြုံကြည့်ကြစမ်းပါ ဟင်း။ ခံချင်တဲ့ စိတ်က ရာခိုင်နှုန်း မပိုဘူးဆိုရင် ပါးအရိုက်ခံမယ်။ အခုဟာက တစိမ်းယောက်ျား တစ်ယောက်က လိုးဘို့ ကြံစည်နေတာ မဟုတ်ဘူး။ ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ ကိုယ်နဲ့ လက်တွဲမယ်လို့ အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် ရွေးထားတဲ့ ချစ်သူ၊ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်က လိုးဘို့ ကြံစည်နေတာလေ။

ရှင်.. မသာယာပဲ နေမလား။ အော်ဘို့ စဉ်းစားလား ကုတ်ဖဲ့ထုရိုက်ဖို့ စိတ်ကူးသလား၊ ဝေး လိုက်တာ။ ချစ်သူအဖြစ် လက်ခံရွေးချယ်ပြီးပြီ ဆိုကတည်းက ဒီလူ့အလိုးကို ခံတော့မယ်လို့ ယတိပြတ် ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ လက်ခံခဲ့ကြတာပဲ မို့လား။ ကိုတိုးကို ကျမ ချစ်တာ အဲဒါလဲ ပါတယ်။ ဒါ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံတာပါ။ ကိုတိုးက အောက်ပိုင်းတောင့်တယ်။ ဘောသမားဆိုတော့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက တုတ်ခဲနေတာ။

ကျောင်းက ဘောလုံးကွင်းမှာ ကိုတိုး ဘောလုံးကန်တိုင်း ကျမ အမြဲတွေ့နေရတယ်။ ကျမ ကိုတိုးကို ချစ်တာအဲဒီ အောက်ပိုင်း တောင့်တာလဲ ပါချင်တယ် ထင်ပါရဲ့ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီတိုအောက်က လုံးထစ်ဖူးတုတ်နေတဲ့ အမြောင်းလိုက် သူ့ပစ္စည်းကြီးကိုလည်း အမှတ်မထင် ကျမ တွေ့ဘူးခဲ့တယ်။

ကိုတိုး ကျမကို စကားလိုက်ပြီးပြောတော့ ကျမရင်တွေ ပန်းတွေတုံနေတဲ့ကြားက အဲဒီဟာတွေကို လှစ်ကနဲပြန်ပြီး မြင်ယောင်မိနေခဲ့တယ်။ အခု ကိုတိုးနဲ့ ကျမ စီစဉ်စိတ်ကူးထားတဲ့ အချိန်ကာလထက်စောပြီး တွေ့ကြ ဖြစ်ကြတာပဲ ရှိတာမဟုတ်လား။ ဒီလိုမျိုး လိုးဖြစ်ဖို့က တစ်နေ့မဟုတ် တစ်နေ့ ကြုံလာမှာ။

လူတွေကတော့ ပြောမှာပေါ့လေ။ အေးမကိုက ထတာ၊ ယားတာလို့၊ မတတ်နိုင်ဘူး။ ဒီလို နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ကြီးမှာတော့ ကျမ ထမိတာပဲ။ ယားမိတာပဲ။ မဆိုင်ပါဘူးလေ။ ကိုယ့်စောက်ပတ်နဲ့ ကိုယ်ခံတာ ဘယ်သူ့စောက်ပတ်မှ ငှားပြီး ခံတာမဟုတ်ဖူး။ အို အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ပဲ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ အဝတ်အစားတွေ တစ်စမှ မရှိတော့ဘူး။ ကျမလေ ရှက်လဲ ရှက် သာယာတာကလဲ မလွန်ဆန်ချင်။ စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးမွှေနေတဲ့ ကိုတိုးလက် ကြီးကိုတောင် ကျမ အပေါ်ကအုပ်ကိုင်ပြီး ဇွတ်ကနဲ စောက်ပတ်ထဲကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်ပစ်လိုက်မိတယ်။

မှတ်ကရော…။

* * * * * * *

မူးတာကတော့ မူးတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ငတိုးရယ် မူးလို့ မင်းဒီလို မဟားဒယား ကြံတာလားလို့ မမေးနဲ့ လုံးဝပဲ။မူးတာနဲ့ မပတ်သက်ဖူးဗျ။ တစ်ချို့ ရုပ်ရှင်တွေ ဝတ္ထုတွေထဲမှာ မူးသွားလို့ ညီမနဲ့ အစ်မနဲ့ မှားပြီး လိုးမိတာတို့၊ယောက္ခမနဲ့ မိန်းမနဲ့ မှားပြီး လိုးမိတာတို့ ကြည့်ဖူးမြင်ဖူးတယ်။ ကိုယ်မကြုံဖူးတော့ ဟုတ်လိမ့်မယ်လို့ပဲ ထင်ခဲ့တာဗျာ။

မဆိုင်ဘူးဗျာ။ လုံးဝ မပတ်သက်ဖူး။

ကျုပ်ကိုယ်တွေ့နဲ့ ယှဉ်ပြီး ပြောတာနော်။ တခြားသူတွေအတွက်တော့ မသိဘူး။ နေ့လည်က ကျော်စိန်တိုက်တာ တစ်လုံးနဲ့ တစ်ပိုင်းဗျာ။ ဒီကောင်တွေ အေးမကို သွားပင့်နေတုန်း ကျုပ်တစ်ယောက်ထဲ ထပ်ဖြုတ်တာအနည်းဆုံး တစ်စိပ်။ ကျုပ်တစ်ခါမှ သောက်ဖူးတာ မဟုတ်တော့ ရွဲတော့တာပဲ။ ကျော်စိန်က အောကား တစ်ကား ငှားလာပြီး မြသန်းယူလာတဲ့ ဦးကုလားကြီးစက်နဲ့ ဖွင့်ကြည့်ကြတယ်။

ကားကလဲ မိုက်သလား မမေးနဲ့။ ဆော်တွေကလဲ အမှန်အကန်ချည်းပဲ။ စောက်ဖုတ်ကြီးတွေဆိုတာလဲတကယ် လိုးချင်စရာကြီးတွေ။ ကစ်တဲ့ ဘဲတွေရဲ့ ဒုတ်ကြီးတွေကလည်း တကယ့် ကမ္ဘာ့စံချိန်ချည်းပဲ။ စောက်ပတ်ထဲ စိုက်စိုက်ထည့်လိုက်တဲ့ မြင်ကွင်းကို အနီးကပ်ရိုက်ပြထားတာ။ အားပါး ရိုက်ချက်က ပြင်းသလား မမေးနဲ့ဗျို့ လီးထိပ်က အရေတွေကို စို့ထွက်လာအောင် ဖီလ်လာတာ။

ကျုပ် အဲဒီလို ဖီးလ်တွေ လာနေတုန်း ကျော်စိန်က ကျုပ်ရည်းစား အေးမကို လိမ်ပြီးခေါ်လာမယ်။ မင်းရအောင်ဖြုတ် ဆိုတော့ ဘာလဲ။ ကျုပ်က ဘာကောင်မို့လဲ၊ အစကတည်းက ဒီ အိုးကောင်းကောင်းနဲ့ ဆော်လေးကို ကစ်ချင်လို့ကို ဖန်ထားတာ၊ ကျုပ် အတည်လဲ ယူမှာပါ။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ အေးမ က ချောတယ် တောင့်တယ်၊မာနလေးလဲ ရှိတယ်ဆိုတော့ တော်ရုံ ဘဲတွေ ဘယ်သူမှ မကပ်ရဲဘူး။

ကျုပ်တစ်ယောက်ပဲ အရဲစွန့်ပြီး ဖန်တာ၊ ဆော်လေးကလဲ လည်ပြီးသား။ ကျုပ်ကို ကျတယ်ဗျ။ ဟဲဟဲ ဒါပေမယ့် ဆော်က နပ်တယ်။ နှစ်ယောက်ချင်းချိန်းလို့ ဆယ်ခါ တစ်ခါ လာခဲတယ်။ လာလို့တွေ့ရင်လဲ ဖက်တာ နမ်းတာလောက်ပဲ ပါမစ်ရတာ။ ကျော်စိန်တို့ မြသန်းတို့လိုပဲ ကျုပ်လဲ ဆော်ကစ်ဖူးချင်တာပေါ့။ ဟိုကောင်တွေကလဲ မြှောက်ပေးတယ်။ ဒါနဲ့ အေးမကို ကျော်စိန်တို့ အိမ်အရောက် ဖန်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျုပ်ကြမ်းတာ။

စစချင်းတော့ ကုတင်တိုင်နဲ့ နဖူးနဲ့ရိုက်ပြီး ကျုပ်နဖူး ကွဲရောဗျို့ ဒါပေမယ့် အဲဒီလို ကွဲတာကပဲ ခပ်ကောင်းကောင်းဗျ။ ကျုပ်ခေါင်းထဲ အရက်နဲ့ ရောမူးနေတဲ့ အမူးက ပျောက်ချင်သွားတယ်။ ဒါပေမယ့် မူးနေတဲ့ ဒီဇိုင်းက တော့ ဖျောက်ပစ်လို့ မဖြစ်ဖူးမို့လား။ မတော်လို့ ဆော်က မကြည်ရင် မူးတဲ့ ဒီဇိုင်းနဲ့ တောင်းပန်ရမှာ ကျုပ်သိနေတယ်ဗျ။

မူးတာက တခြား၊ အကြားအမြင် နဲနဲဝေဝါးတာပဲ ရှိတယ်။ နို့နဲ့ စောက်ပတ်ကိုတော့ ကျုပ် ခွဲခြားပြီး ဘာလို့ သိနေလဲလို့။ ဟို ရုပ်ရှင်ထဲက ကောင်တွေလို မူးလို့ ဘာမှန်းမသိလို့ လိုးမိတယ်ဆိုရင် ဂျိုင်းကြားကို စောက်ပတ်အမှတ်နဲ့ လိုးပေါ့။ ဒါမှ ဘာမှန်းမသိဘူးဆိုတဲ့ ဇာတ်လမ်း ကပီပြင်မှာ၊ အခုဟာက မူးတယ်။ ဘာမှန်း မသိဘူး။ စောက်ပတ်အပေါက်ကိုတော့ ဝင်အောင် လိုးနိုင်တယ်။ အလကား သနားတယ် ကျုပ်ကတော့ သိတယ်။

မူးလဲမူးတယ် တစ်ခုပဲရှိတယ် စောက်ပတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ကိုင်တာ လက် ဖနောင့်နဲ့ ထိတယ်။ နို့သီးခေါင်းကိုစုပ်တာ မေးစေ့နဲ့ ဖိမိတယ်။ အဲဒီလောက် အလွဲအချော်ပဲ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိတယ်။ ဒါကြောင့် မူးတော့ မူးတာပဲ။

ချာချာကြီးလည်နေအောင်ကို မူးတာ။ ဒါကြောင့် ငတိုးရယ် မင်းဟာက မူးလို့များ ဒီလို မဟားဒယားကြီး ကြံတာလားလို့ မမေးနဲ့။ အဲဒါတော့ လုံးဝပဲ။ မူးတာ မူးတာပဲ။ ဆော်လေးကို လိုးချင်လို့ကို အရက်သောက်ပြီး စောင့်နေတာ။

ပြီးတော့လည်း ကျုပ်က အပျော်ကြံတာမှ မဟုတ်တာပဲ။ အေးမကို ကျုပ် အတည်ယူမှာ။ အေးမ စောက်ပတ်ကြီးကို တွေ့မှ ကျုပ် လေ…..။

အေးမနဲ့ ကွဲသွားမှာကို အသကုန် စိုးရိမ်သွားတယ်။ အေးမ တစ်ကိုယ်လုံး လက်တစ်ဝါးစာမျှသော အဝတ်စလေးမျှပင် မရှိတော့ချေ။ အလားတူပင် ကိုတိုး၌လည်း အပေါ်ဝတ် စွပ်ကျယ် ချိုင်းပြတ်လေးသာရှိပြီး လုံချည်ကကုတင်အောက် ရောက်နေလေပြီ။ မြင်ကွင်းက နေ့ခင်းက သူတို့ ကြည့်သော အောကားထဲက စတိုင်နဲ့ တစ်ထပ်တည်း။ တစ်ထေရာထဲ။

ကိုတိုးက အေးမခြေနှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကားလေး ဆွဲဖြဲကာ မုဆိုးဒူးထောက် ဝင်ထိုင်သည်။ အေးမကခေါင်းကို ချာကနဲ စောင်းပစ်လိုက်ကာ မျက်နှာလေးကို လက်ဝါးလေးဖြင့် အုပ်ထားလိုက်ရှာသည်။ နို့အုံကြီးတွေကသူမခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက်လူးလွန့်လေတိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ လှုပ်ခါသွား၏။ ဖြူဝင်းအိစက်သော နို့အုံကြီးအောက်ရင်ညွန့်သားဖွေးဖွေးလေးနားမှ ရင်ခေါင်းချိုင့်ဝှမ်းလေးက ဖောက်ကနဲ ဖောက်ကနဲ ခုန်နေသည်ကို အတိုင်းသားတွေ့နေရသည်။

ကိုတိုးက ရီဝေဝေ မျက်လုံးများဖြင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ စောက်မွှေးဘုတ်စုလေးကခြောက်သွေ့ပွယောင်းကာ ချစ်စဖွယ်လေး ရှုပ်ထွေးနေသည်။ စောက်မွှေးနုနု နီကျင်ကျင်လေးများက ကြေးနီရောင်အဖျားဆွတ်ကာ ကြည်လဲ့ပြီး အရောင်တောက်ကာ အရင်းပိုင်း အမွှေးနုမှာမူ အနက်ရောင် အမှောင်နုနုဘက်သို့ လုစပြုနေပြီဖြစ်၏။

အသက် (၂၀) ကျော်သွားလျှင် စောက်မွှေးလေးများ ကြမ်းထော်လာတော့မည့် လက္ခဏာဖြစ်ပေသည်။ကိုတိုးက စောက်ပတ်ကို ငေးကြည့်နေမှန်း အေးမ သိသောအခါ လက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်လေးကို မလုံမလဲလေးကာကွယ်ဖုံးအုပ် လိုက်ရှာသည်။ အေးမ စောက်ပတ်ကြီးကို လက်နှင့် ဖုံးအုပ်လိုက်ခါမှ ကိုတိုးက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် အေးမလက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ စောက်ပတ်အကွဲကြားသို့ သူ့လီးထိပ်ဖူး လုံးချောကြီးကို တေ့ကာ ခပ်နစ်နစ် ထိုးစိုက်သွားပြီး အောက်ဖက်သို့ ခွဲချလိုက်လေသည်။

“ အ…အဟင့်…အိုး..အိုး…ကျွတ်……”

အေးမ ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဓါတ်လိုက်သွားသကဲ့သို့ ကျင်တက်သွား၏။ ကြီးမားပြင်းထန်သော လီးတံကြီး၏စွမ်းပကားကို အံ့မခန်း ခံစားထိတွေ့လိုက်ရခြင်း ဖြစ်၏။ အသည်းထဲ အေးကနဲ ဖြစ်သွားကာ ပါးစပ်ကလေး ဟလိုက်ပြီး မျက်စေ့နှစ်လုံးအပေါ်သို့ လက်မောင်းကလေး ကန့်လန့်ဖြတ်တင်ကာ တအားဖိပြီး တဆတ်ဆတ်တုံနေရှာသည်။

ကိုတိုး လီးထိပ်ကြီးက အေးမ စောက်ပတ် နှစ်ခြမ်းအကြား၌ ဒစ်မြုပ်ရုံလေးမျှသာ ဝင်လိုက်ရသေးသော်လည်းလီးတန်မှတဆင့် ကိုတိုးခန္ဓာကိုယ် အနှံ့အပြားသို့ ကာမအရသာကို ခန္ဓာကိုယ်က အာသာဆန္ဒ ပြီးပြည့်ဝစွာ ကိုတိုးက ရှေ့တဆင့်တိုးပြီး အေးမ ပေါင်တံကြီးများကို အထက်သို့ ပင့်ကာ ဗွီဒီယိုထဲက ယိုးဒယားမလေးများ ပုံစံအတိုင်းဒူးထောင်ပေါင်ကား ပစ်လိုက်သည်။

ထိုအခါကျမှ အေးမ၏ လက်ဝဲ ဒူးဆစ်အောက်နား၌ ခြောက်လက်မခန့် ရှည်လျားသော ဒါဏ်ရာကြီးတစ်ခုကိုအမာရွတ်အဖြစ် တွေ့ရ၏။ ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် နတ်သွင်လူလား ခွဲခြားမတတ်နိုင်အောင် လှပပါပေသည်ဟု ကိုတိုးစိတ်ထဲ၌ ထင်ထားခဲ့သော အေးမ၏ အတွင်း အမာရွတ်တစ်ခုကို ပထမဦးဆုံး စတင်တွေ့ရှိလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။

အမာရွတ်ကို တွေ့ရခြင်းသည် ပြဿနာမဟုတ်။ အမာရွတ်သာမက ပွေးကွက်ကြီး အရေတရွှဲရွှဲ တွေ့လည်းထိုအချိန်၌ ကိုတိုးမှုလိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။ ကူးကာမှ ကူးစေတော့ တစ်ချီလောက် ပြီးအောင်တော့ လိုးမည်သာဖြစ်သည်။

ကိုတိုး အောက်ဘက်ဆီသို့ ရွေးလျားလာသော လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးက စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကို လှုပ်ရှားဖောင်းကြွသွားစေပြီး လီးထိုးမိသော လမ်းကြောင်းတစ်လျှောက် ဖောင်းသွားပြီး ကျန်နေရာများက ပုံမှန် အနေအထားသို့ ကျဆင်း ကျန်ရစ်ကြသည်။ စောက်ပတ်အဝ၌ လီးက အပေါက်ကျွံသကဲ့သို့ ဇတ်ကနဲ နိမ့်ကျွံဆင်းသွားလေသည်။

“ ဗြစ်….ဗြစ်….အမေ့… ”

လီးဒစ်ကြီး စောက်ပတ်ထဲသို့ ကျွံဝင်သွားသည်နှင့် အေးမ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်သွားကာ အမေ့ ဟုလန့်အော်လိုက်သည်။ လက်နှစ်ဖက်လုံးက လျင်မြန်စွာဖြင့် ကိုတိုးရင်ဘတ်ကို အင့်ကနဲ နေအောင် လှမ်းကန်လိုက်မိလေသည်။ ဒစ်ခေါင်းကြီးက အလုံးထွားသဖြင့် စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဇတ်ကနဲ ဝင်ရာ၌ ဖြေးဖြေးညင်ညင် ဝင်သွားခြင်း မဟုတ်လေရာ အေးမ လန့်သွားခြင်း ဖြစ်လေသည်။

စောက်ပေါက်ထဲသို့ ဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သွားသည်နှင့် ကိုတိုးလီးကြီးက ဖြင်းဖြင်း…ဖြင်းဖြင်းနှင့် အကြောတွေတင်းကာ တဖြေးဖြေး မာတောင်ကာ သံချောင်းကြီး တစ်ချောင်းအလား ကြီးထွားလျက် ဒေါင်ဒေါင်မြည်သွား၏။

ကိုတိုး လက်နှစ်ဖက်က အေးမ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ထားကာ ဖြေးဖြေးချင်း ဆွဲလျက် ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့တိုးတိုးပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖိသွင်းပေးလိုက်လေသည်။

“ ပြစ်….တစ်…ထစ်…..ပြွတ်…ဘွပ်………”

“ ဟ….အား…..ကျွတ်…ကျွတ်..ကျွတ်……..”

အေးမ မျက်လုံးထဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားကာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ကျင်ကနဲ စိမ့်တက်သွား၏။ ဖင်စအိုအထိ ဝင်လာသော ထိုခံစားမှုက စောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးကို ရန်တွေ့လိုသဖြင့် စောက်စိကလေးက ခေါင်းလေး တထောင်ထောင် ဖြစ်သွားလေသည်။

“ ကြပ်….ကြပ်တယ်…ကိုတိုးရဲ့….အ…..”

အေးမ အသံက ငိုသံရှက်သံလေးဖြင့် အစ်တစ်တစ် ရှတတလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ ထောက်ထားသော ကိုတိုးရင်ဘတ်မှ လက်အစုံက နို့ကြီးနှစ်ဖက်ကို ကုတ်ကတ်တွယ်ထား၏။ သာမန်အချိန်များ၌ ယင်းသို့ ဆုတ်ကိုင်ကုတ်တွယ်ခြင်းကြောင့် အသားထဲသို့ လက်သည်းရှည်လေးများ စိုက်ဝင်နေသည်ဖြစ်ရာ အလွန်တရာ နာကျင်မိမည်ဖြစ်သော်လည်း ယခုမူ ထူးထူးခြားခြား ကိုတိုး၌ နာကျင်မှု မဖြစ်မိ။

နာကျင်မှု မဖြစ်ရုံမျှမက အေးမ သူ့ကို စွန်ကုတ် ကုတ်ထားသည်ကိုပင် လုံးဝ သတိမထားမိပေ။ ကွေးညွှတ်သွားသော သူ့လီးကြီးကိုသာ ဖြူဖွေးပြဲအာနေသော အေးမ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဖြောင့်ဖြောင့် တန်းတန်း ဝင်စေရန် ဂရုစိုက်၍ ထိုးသိပ်လိုးသွင်း နေမိလေသည်။

“ ကို….ကိုတိုး….ကြပ်တယ်လို့ ဟာ… နင်ကလဲ….”

အေးမ မျက်ရည်တွေဝဲနေသည်။ နှုတ်ခမ်လေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုံကာ ပါးသားလေးများ လှုပ်ရှားနေ၏။

“ တအောင့် နာတာပါဟ….”

ကိုတိုး နှစ်သိမ့်ပုံက ရှည်လျားလွန်း၏။ ဒါပဲဖြစ်သည်။ သူ အရေးတကြီး ဂရုစိုက်နေသည်က သူ့လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီး အေးမ စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်ရေးပင်ဖြစ်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲရှိ အသားနုလေးများက လီးထိပ်ကြီးကို ပိတ်ဆို့ တားဆီးကြ၏။ လီးတန်ကြီးတစ်ဝက်ကျော်လာ၏။ နုနယ်သော စောက်ပတ်အသား နုလေးများလန်ကုန်သည်။

ဒစ်ခေါင်းကြီးက အလုံးထွားသဖြင့် အပေါက်ထဲသို့ ဝင်ရာ၌ ညင်သာစွာ ဝင်သွားခြင်း မဟုတ်သဖြင့် အတားအဆီး အနှောင့်အယှက် ရှိရမည့် လီးလမ်းကြောင်းပေါ်၌ အေးမ၏ အပျိုမှေးက မားမားမတ်မတ်ရပ်ကာ လီးထိပ်ကြီး တိုးဝင်လာရာ၌ ကာကွယ် လိုက်သည်။ ကိုတိုးလီးက အပျိုမှေးကို စွတ်တိုးသည် တင်းခံသွား၏။

“ အ….နာတယ်…နာတယ်….အား…….”

ဆတ်ဆတ်ခါသွားသော ခံစားမှုဝေဒနာကြောင့် အေးမက ကိုတိုးရင်ဘတ်ကို ဘယ်တွန်း ညာတွန်း အမျိုးမျိုးတွန်းလိုက်သော်လည်း လီးတန်ကြီးက အရှိန်မသတ်။ အပျိုမှေး ပါးပါးကို ဇွတ်တိုးကာဝင်သည်။ ပို၍ တင်းသွားပြန်၏။

“ အား….အ….ဟ….အမေ့ …အမေရေ….နာတယ်….အမေရဲ့… ပြွတ်…ပြစ်…ပြစ်.. ဘွပ်…ဖောက်…”

အပျိုမှေးက အံကလေးကြိတ်တင်းရင်း နောက်သို့ လုံးဝဆုတ်မပေးပဲ အစုတ်အပြဲ ခံကာ တာဝန်ကျေပွန်စွာထမ်းဆောင်ရင်း ကျဆုံးသွားသည်။ အေးမရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သည်။ နာကျင်ခြင်းက လှစ်ကနဲပေါ်ပြီး ဖျတ်ကနဲ ပျောက်သွားသည်။

“ ဟင့်…..အင်း အင်း…..ရှီး….အား….ကျွတ်ကျွတ်…ကျွတ်…..”

နှာခေါင်းနီမလေး အေးမ အရသာတွေ့ပြီး ကောင်းသလား ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ့ ဟွန်း။ ဝက်သား စားလို့ အီတာ၊ မလိုင်စားလို့ ဆိမ့်တာ သကြားစားလို့ ချိုတာနဲ့ ဘာမှ မပတ်သက်။ လုံးဝ…လုံးဝ မဆိုင်..။ အီ..ဆိမ့်…ချို ..သွားသည့်အရသာ…။ ကာမအရသာ… အလိုးခံရတဲ့ အရသာ..အရသာ…။

“ ကိုတိုး…ဖြေးဖြေးဟာ…နာတယ်…”

“ နာသေးလို့လား…အေးမရဲ့…”

“ အင်း…..”

“ အဆုံးဝင်နေပြီ..ထပ်ထည့်ရင် ဂွေးစိကြီးပါ ဝင်ရုံပဲ ရှိတော့တယ်…ဟ..”

“ နင်နော်… ဘာတွေ လျှောက်ပြောနေမှန်း မသိဘူး…”

အေးမ ကိုတိုးကို မျက်လုံးလေး မှေးကြည့်ရင်းမှ မကျေမနပ် မျက်နှာလေးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးရင်း ပြော၏။ သူ့စကားက ရှက်စရာကြီး ဖြစ်သော်လည်း နားထောင်ကောင်း၏။

“ နင့် စောက်ပတ်ကြီးက အပြင်ကသာ ကြီးတာနော်… အထဲက တော်တော်ကြပ်တာ…လီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ထားသလိုပဲ…”

ကိုတိုးက ထိုကဲ့သို့ မြိန်ရေယှက်ရေကြီး ပြောပြန်တော့ အေးမ ရှက်ရှက်နှင့် ဘာမှ ပြန်မပြောတတ်။ တစ်ဖက်သို့ မျက်နှာလေး ကို စောင်းပစ်လိုက်ရ၏။ နှုတ်ခမ်းဒေါင့်လေးများ၌ အပြုံးစလေးများ မသိမသာ ကပ်ငြိနေသည်။

“ ပြွတ်….ပြစ်…ပြွတ်…ပြွတ်…ပြစ်……”

“ အာ…အား…..အ……အမေ့….”

စပြီ…ကိုတိုးက ယောက်ျားတို့ အကြော အစိုင်အခဲများ လှုပ်ရှားမှုအတိုင်း တသွေမတိမ်း စတင်လှုပ်ရှားသည်။ ဖင်ကြီးကို နောက်ဆုတ်၏။ လီးတန်ကြီးက အရေအရွှဲသားနဲ့ ထွက်လာ၏။ ဒစ်မဆုံးခင် ဖင်ကြီးကို ပြန်ဆောင့်ကာ နင့်ကနဲ နေအောင် ဆောင့်ချသည်။ လီးတန်ကြီး အဆုံးအထိ ဆတ်ခနဲ တိုးဝင်သွား၏။

“ ပြွတ်…ပြစ်….အ….အား…..”

“ ပြွတ်….ပြစ်….ပြွတ်…အင့်….ပြွတ်…အင့်..အ…..အ..”

“ ပြွတ်…. ပြွတ်…. ပြွတ်…….”

“ အင့်….အင့်….အ…အား…..အ…….အင့်…”

“ အား….အမေရေ့…အမေ့…အား…အား….”

အေးမအသံလေး မသိမသာ ကျယ်လောင်သွား၏။ ကိုတိုး ဖင်ကြီးက အပ်ချုပ်စက်မှ အပ်ခေါင်းနှင့် နင်လား ငါလား လျင်မြန်စွာ အတက်အဆင်း လုပ်ရင်း လုပ်ရင်း အေးမ နို့ကြီးနှစ်လုံးပေါ်သို့ မျက်နှာကြီးကို မှောက်ချလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးက ဆတ်ဆတ်ခါ သိမ့်သိမ့်တုန်နေသည်။ အေးမ လက်နှစ်ဖက်က ကိုတိုး ကျောကုန်းကို ဖက်ထားသည်။ ကျစ်နေအောင် ဖက်ထားရင်း ဖင်ကြီးကို လိမ်လိုက် စောင်းလိုက် ကော့လိုက် ဝိုက်လိုက် လုပ်သည်။ ဘာမှ ဘာမှ မသိကြတော့။ လုံးဝ မသိကြတော့။

“ ပြွတ်…ဘွပ်..ပြွတ်…စွပ်…ဖွတ်…ပြွတ်……”

“ အား…အား….အမေ့….အ…အမေရေ….အောင်မလေး…လေး….”

အေးမ ခြေဖဝါးများ ကိုတိုး၏ ဖင်သားကြီးပေါ်သို့ ဖိကပ်လာပြီး ပွတ်ပေးသည်။ ခြေဖဝါးကြမ်းကြမ်း အထိအတွေ့က ကိုတိုးဖင်မှတဆင့် အကြောများထဲသို့ စိမ့်ဝင်ကာ လီးတန်ကြီးကို သံမဏိချောင်းကြီးအလား မာသထက်မာသွားစေသည်။ ကိုတိုးဆောင့်အားတွေ ပိုကြမ်းသွားသည်။ မီးပွင့်မတတ် ဖိဆောင့်ရင်း ညှောင့်ရင်း လီးထိပ်မှ လရေများ ပန်းထွက်ကုန်သည်။

“ အား….ကိုတိုး…..အား….အား……”

အေးမ တွေ့ကရာ အကုန်ဆွဲရင်း ကိုတိုးနာမည်ကို တစ်ချက်ခေါ်လိုက်သေးသည်။ စောက်ရေများ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ ကိုတိုး အရှိန်မသေသေး။ ဆောင့်ရင်း ဆောင့်ရင်း တဖြေးဖြေး တဖြေးဖြေး အရှိန်ကျဆင်းလာသည်။ပတ်ဝန်းကျင်သည် မုန်တိုင်းစဲသွားသော ပင်လယ်ပြင်အလား လုံးဝ ဆိတ်ငြိမ်ကာ အသက်ရှူသံ မျှင်းမျှင်းလေးများသာ ရှိတော့၏။

* * * * *

ကျမနဲ့ ကိုတိုး ဖြစ်ခဲ့တာ သိပြီနော်...

အခု ကျမတို့ကို နှစ်ဖက်မိဘတွေက ပညာမစုံခင် ခိုးပြေးရမလားဆိုပြီး ကျဉ်ထားလိုက်ကြပြီလေ။ ဒါ ပြဿနာမဟုတ်ပါဘူး။ ကိုကျော်စိန့် အိမ်မှာပဲ နေရင်းနဲ့ ကိုတိုးက ကိုကုလားကြီးဆီက ဆိုက္ကား နေ့စားယူနင်းတယ်။ အဲဒီမှာကျမတို့ ဘဝကို ကားလိပ်ဖွင့်ရမှာ။ ကိုတိုးက ကျမကို သိပ်ချစ်သလို ကျမကလဲ ကိုတိုးမရှိရင် မနေတတ်တော့ဘူး။

ဟို ခလေးစကားပဲ ပြောပြော ပြောရရင် အမြဲ လိုးချင်နေကြတာ။ ကိုတိုးက အမြဲတမ်း လိုးနေချင်သလို ကျမကလည်း အမြဲတမ်း ခံနေချင်တာပါပဲ။

“ ချစ်… နိုးပြီလား.. ဟင်..”

“ အင်း… မျက်စိတွေ စပ်နေတယ်.. ညက သိပ်များသွားတဲ့ဟာကို… အဟင့်… သူ သုံးချီတောင် ပြီးတယ်..ဟုတ်တယ်မို့လား.. မှန်မှန်ပြောနော်..”

“ ဟာ…အေးမကလဲ… နှစ်ချီထဲပါ…ဖင်ကုန်းပြီး လိုးတဲ့ အချီက အတော်ကြာတာ..”

“ ဟင်…အေးမက သုံးခါတောင် ထွက်ကုန်တာဟင့်…”

“ အေးမ… ခံနိုင်တယ် နော်..”

“ အဲဒါ ကိုတိုးကို ချစ်လို့ပေါ့...”

“ နေ့လည်ခင်း ထမင်းစားပြန်လာရင်.. ကစ်ရအောင်နော်…”

“ နေ့ခင်းကြီး…..”

“ နေ့ခင်း ကြည့်ပြီး လိုးရတာ ပိုကောင်းတာ..”

“ ဟင့်…ရှက်စရာ…အဟင့်..ဟင့်…သွား…”

“ လင်မယား ဖြစ်နေပြီ…ရှက်တုံး…သူ့ စောက်ပတ်ကြီးကို ဒီက မမြင်ချင်မှ အဆုံး…”

“ သူ့လီးကြီးကိုလဲ ..ဒီက မမြင်ချင်မှ အဆုံးပါနော်…”

နံနက် (၅) နာရီလောက်ပဲ ရှိအုံးမည် ထင်သည်။ လင်မယားနှစ်ယောက် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ခွထားကာ ရင်ချင်းအပ်ဖက်ထားရင်း တိုးတိုးလေးတွေ ပြောနေမိကြ၏။

“ ပြောရင်း လီးက တောင်လာပြန်ပြီ…”

“ စောစောစီးစီး မလုပ်နဲ့တော့ကွယ်….”

“ ဟာ…လီးက အချိန်သိတာမှ မဟုတ်တာ..ထမီချွတ်ကွာ…”

“ ဟာကွာ…လုပ်ပြီး ကိုတိုးကလဲ…ညကလဲ ဆယ့်တစ်နာရီခွဲပြီးမှ အိပ်ရတယ့်ဟာကို…တော်တော့…”

“ ဘာလဲ… ညားတာဖြင့် မကြာသေးဘူး… မခံချင်တော့ဘူးလား..”

“ သူ … အားယုတ်မှာ စိုးလို့ ပြောနေတာကို… ”

“ ယုတ်ယုတ်….ဖယ်..ဒီလက်က ဖယ်လေ…ပေါင်ကို ထောင်ထား…”

အေးမက ကိုတိုးအလိုကျ တစောင်းအိပ် မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ အပေါ်ဖက်ပေါင်ကို ထောင်ပေးလိုက်ရ၏။ ကိုတိုးက ထိုပေါင်ကြားသို့ သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်းကာ တောင့်တင်းနေသော မာကြောတင်းပြောင်နေသည့် လီးတန်ကြီးကို စိုစိစိ ဖြစ်နေဆဲ အေးမ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ဇွတ်ကနဲ မြည်အောင် ကော့ထိုးကာ လိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ ဖက်ထားစမ်း….”

အေးမ ကိုတိုးအမိန့်အတိုင်း ကိုတိုးကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ရင်း ဖင်ကြီးကိုရှေ့သို့ ထိုးကော့၍ တိုးကပ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်မွှေးနှင့် လမွှေးက ရောနှောပေါင်းစပ်ကာ ယားကျိကျိ အရသာကို ခံစားလိုက်ရသည်။

နွေးထွေးအီစိမ့်သော အရသာက စောက်ပတ်နှင့်လီးမှ နှစ်ယောက်စလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်ရှိ အကြောများထဲသို့ တစိမ့်စိမ့်ပျံ့နှံ့ ဝင်ရောက်လျက်ရှိ၏။ လီးနှင့် စောက်ပတ်ကို လိုးထားရင်း အေးမ နှာသီးဖျားလေးကို ကိုတိုးက နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဖြင့် ညှပ်ကစားသည်။

အေးမက အားကျမခံ ကိုတိုးနှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ တလှုပ်လှုပ်တရွရွ အဝတ်ချင်းပွတ်သံ အသက်ရှူသံလေးများက တစ်ဖက်ခန်းရှိ ကျော်စိန့်ထံ ရောက်၏။ ကျော်စိန် ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေသည်။ လည်ချောင်းတွေ ပူလောင် ခြောက်ကပ်လာသည်။ အသက်ရှူလို့လဲ မဝ။

“ ကိုတိုး…..”

“ အင်….ဘာလဲ….အေးမ..”

“ ဟိုလေ…. ကိုတိုးတို့ ယောက်ျားတွေက ဘာလို့ ဟို မိန်းမတွေကို ဖင်ကုန်းပြီး လိုးတာလဲ…ဟင်..”

“ ပုံစံအမျိုးမျိုး လုပ်ကြည့်တာပေါ့.. အေးမရဲ့… အေးမက ကုန်းတာ ကြိုက်လား.. ပက်လက်ခံရတာ ကြိုက်လားဟင်…”

“ အင်…. မပြောတတ်ဘူး… ဟိုဒင်းထဲကို ကိုတိုးဟာကြီး ဝင်သွားရင် ကောင်းသွားတာပဲ… ကိုတိုး ရှေ့နဲနဲတိုးပေး.. ဒီမှာ ကျွတ်သွားအုံးမယ်…”

စကားပြောရင်းမှ အေးမက သူမဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့ ကော့ထိုးရင်း ကိုတိုးဖင်ကြီးကိုပါဆွဲ၍ လီးတန်ကြီး အဆုံးဖိသိပ်သွင်းကာ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းနှင့် တင်းတင်းကြီး ညှပ်ပေးထားလိုက်၏။

“ မနေ့က … ညနေပိုင်း ကိုတိုးပြန်လာပြီး .. လိုးသေးတယ်မို့လား…”

“ အင်းလေ… အေးမ ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းပြီးကာစ ဆိုတော့ ဖီးက အရမ်းတက်လာတာပဲ… မိုက်တယ်…”

ကိုတိုးက စကားပြောရင်း အေးမ ခါးလေးကို ဖက်ခါ ဆတ်ခနဲ တစ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်..။

“ အင်း…. အေးမက ဖင်ကုန်းပြီး အလိုးခံနေတာ.. မို့လား.. အဲဒါ ကိုကျော်စိန်ကြီး အခန်းဘက်က လူတစ်ယောက် ချောင်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ် သိလား…”

“ ဟင်…ဘာလို့ ကိုတိုးကို မပြောတာလဲ…”

“ ဟုတ်လား မဟုတ်လားမှ မသေချာတာ… အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိတုံး ထရံနားကို သွားကြည့်တော့ ဟုတ်တယ်… ထရံကို ချိုးပြီး အပေါက်ဖောက်ထားတာ တွေ့ရတယ်..”

“ ကျော်စိန်ကတော့ မချောင်းပါဘူး…”

“ ကိုမြသန်းလဲ ဒီမှ မလာတာ ကြာပြီဟာကို…အ……”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ…ဟင်…”

“ ကိုတိုး ဟာကြီးက အထဲမှာ ဘာနဲ့ သွားထိုးမိလဲ မသိဘူး… ထုတ်ကနဲ ကျင်သလိုလို အောင့်သလိုလို…နဲ့ကျွတ်…..”

“ စောက်ခေါင်းအဆုံးထိ ရောက်သွားလို့ ထင်တယ်..”

ကိုတိုးက ပြောပြောဆိုဆို လီးကို မချွတ်ပဲ အေးမ ကိုယ်ပေါ်သို့ လှိမ့်တက်ပြီး ဖိညှောင့်လေး ညှောင့်နေလိုက်၏။

“ အဲဒါနဲ့… ထွက်ကုန်အုန်းမယ်…”

“ ထွက်အောင် …လိုးနေတဲ့ဟာကို…..”

“ တော်…တော်ကြာ ဆိုက္ကား ထွက်ရတော့မှာ ဒူးတွေဘာတွေ ချောင်နေမှာစိုးလို့ ပြောတာ…”

“ ကျွတ်…. ဘာမှ မဆိုင်ဘူး…. အ… အား…… ကောင်းလာပြီ… ရှီး… ဖင်မြှောက်လိုက်စမ်း… မြှောက်….အင့်… အင့်….အင်း……ကွာ….”

“ အို့…..ကိုတိုး…အို့..အိုး….ကိုတိုးရယ်….ရှီး….အား….ရှီး….အ…အေးမလဲ ထွက်ချင်လာပြီ… အို့ အိုး….အီး….အ…..ဆောင့်ပေးပါအုံး…နောက်ထပ် လေးငါးဆယ်ချက်လောက်… အို..အို….အိုး…….အီး….အ…”

တစ်ဖက်ခန်းမှ အိပ်မပျော်ပဲ နိုးနေပြီဖြစ်သော ကျော်စိန်အဖို့မှာတော့ ရောဂါ။ ဒီလင်မယား လုပ်နေတာနဲ့စောစောစီးစီး ဂွင်းထုရမလို ဖြစ်နေသည်။ အိမ်လေးကလည်း သုံးပင်နှစ်ခန်း ပျဉ်ခင်းထရံကာ တိုင်က မဓမ တိုင်။ နဲနဲ လှုပ်သည်နှင့် ယိမ်းထိုးချင်သည်။ ရိုးရိုး လမ်းလျှောက်လျှင်ပင် အိမ်လေးက လှုပ်လီ လှုပ်လဲ့ ဖြစ်ချင်သည်။

သူတို့ လင်မယား သောင်းကျန်းနေသဖြင့် အိမ်ကလေးက သိသိသာသာ လှုပ်ရမ်းလျှက် ရှိသည်။ တော်သေး၏။ ကျော်စိန့်အမေ အသက် (၆၀) ခန့် အဖွားကြီး က သူ့သား သူငယ်ချင်း မိန်းမခိုးလာသည် ဆိုသည်နှင့် တရားစခန်းမှာ အလိုက်သိစွာ တရားဝင်လိုက်သည်။ ကျော်စိန်တစ်ယောက်သာ ကွိုင်ပူနေရသည်။ နေ့လည်း နေ့မို့…

ညလဲ ညမို့… သူတို့ဥစ္စာက လူလစ်သည်နှင့် ဖြုတ်ကြသည်။ စုပ်ကြသည်။ ကြာတော့ ကျော်စိန် ညစ်လာသည်။

“ ဆော်လေးက … အတော်ထန်တာပဲ…မြသန်းရ…”

“ ထင်တယ်လေ…. မင်းကောင်း ငတိုး ဖြိုနိုင်ရဲ့လား…”

“ ကိုင်တယ်…ကိုင်တယ်… ဟိုကောင်ကလဲ ဒို့ထင်ထားတာထက်တောင် ကစ်နိုင်တယ်.. မင်းကြည့်ကွာ…မနက်ငါးနာရီလဲ ကစ်တယ်.. ထမင်းစားပြန်လာလဲ စားသောက်ပြီး ကစ်တယ်…၊ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ပြီးမှ ဆိုက္ကားထွက်တာ…ငါ့လူ… ဒီကောင့် စည်းစိမ်မျိုးကလည်း ရှားတော့ အရှားသားကွ…”

“ ညားခါစ မို့ပါကွာ…. တော်ကြာ ညီးစော် နံလာမှာ…ပါ..”

မြသန်းက ရေနွေးကြမ်းအိုးကို လှမ်းဆွဲရင်း ပြောလိုက်၏။ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်အတွင်းမှ ကက်ဆက် ခပ်စုပ်စုပ် အသံက ဖွင့်တော့ ဖွင့်နေ၏။ အခွေတွန့်သံလိုလို လိပ်သံလိုလို မပီမသ ဖြစ်နေပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ထိုင်နေရာ ဗန်ဒါပင်အောက် ထိုင်ခုံပုလေးအထိ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ရောက်မလာနိုင်ချေ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရုပ်ရှင်ရုံဆီမှ အသံကသာ တစ်ချက်တစ်ချက် ဟိန်းထွက်လာသည်။ ဆိုက္ကားဂိတ်၌ ဆိုက္ကားတွေ နေခြောက်လှမ်းထားသည်။

“ မထင်နဲ့ကွ… ငတိုးက .. ရေစိမ်ပြီး လိုးနိုင်တယ်…..မင်း…”

“ သနားတယ်… မင်းကောင် လောက်များတော့ ကွာ…ဟင်း….. ”

“ ဟာ… မဟုတ်ဘူး… ငါက အတူနေတဲ့ကောင် မြသန်းရဲ့… မင်းကွာ… ဆော်လေး ဇီးကပ်နေပြီ ကဲ…

ဆော်လဲ တင်ကြီး အိနေတဲ့ ကောင်မ.. အခု လျှောချင်နေပြီ… တွေ့လား… နို့ကြီးတွေကတော့ အက်တက်လာတာပဲ”

“ အေးကွ… ဆော်လေးက အခုမှ ပိုပြီး ပြည့်လာသလိုပဲ…”

“ ခလေး မွေးပြီးရင်.. လျှောသွားမှာပါ…”

“ ခွေးမသား…. စွတ်ကစ်နေလို့… ခလေးပါ ပျက်ကျနေလို့... ဟုတ်ပေ့ ဖြစ်နေအုံးမယ်..”

“ မင်းက..ကြားထဲက ပူမနေစမ်းပါနဲ့…လီးလိုပဲ…”

မြသန်းက ဆိုက္ကားဂိတ်သို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ ဆိုက္ကားသမားများကို ငွေတိုးချေးစားသော ကိုကုလားကြီးကို တွေ့လိုက်ရာ ဇက်ပုသွားလျက် ခပ်အုပ်အုပ် ပြောသည်။

“ ကိုကုလားကြီး လာနေပြီကွ.. ငါ မနေ့က နေ့သွင်း မပေးရသေးဘူး.. လစ်မှ…”

“ ကျွတ်… ထိုင်နေစမ်းပါ မင်းဆီ လာတာ မှုတ်ပါဘူးကွ ကွမ်းယာဆိုင်က ကုလားမကို လာဖန်နေတာကွ…”

“ ဟေ… ဟုတ်လား… အခြေအနေကရော…”

မြသန်းက စိတ်ဝင်တစား ရှေ့သို့ ကိုယ်ကိုကိုင်း၍ ပြောသည်။

“ ဟာ… မင်းကလဲ.. ကလယ်မက ဖင်နဲ့ စားနေတာ မင်းသိသားနဲ့.. တစ်ချီလောက် ပေးလိုက်ရင် မင်း ကိုကုလား ငိုင်ဆင်းသွားမှာ..”

“ ဟုတ်တယ်… ကလယ်မ ဖင်က ဖူးတင်းနေတာပဲ ကွ…”

“ ဒါတောင်.. ဟို ဓါတ်ဆီ မှောင်ခိုလုပ်နေတဲ့ ငထွေး သိတယ်မို့လား.. အေး… အဲဒီကောင် ဖြုတ် ဖြုတ်နေတာ ကြာလှပြီ ကွ… ဒီကောင်က ဂေါ်လီနဲ့ လေကွာ..”

“ ဟေ..ဟုတ်လား.. ငထွေးကလေ..”

“ ခြောက်လုံး..ခြောက်လုံး..မေးလွဲ ထည့်ထားတာ..”

“ အားပါးပါး… ကလယ်မ ဒါကြောင့် စွဲနေတာကို…”

“ မင်းက ကလယ်မ တစ်ခါမှ မချဖူးဘူး လား … မြသန်း..”

“ သူများတွေ ရတယ်လို့တော့ ပြောတာပဲ… ငါတော့ တစ်ခါမှ မဖန်ဖူးသေးဘူး ကွ တကယ် ရလို့လား..”

“ သွားပြီ… သွားပြီ… မြသန်း … မြသန်းရယ်… မင်းကို ငါအထင်ကြီးထားတာ အလကား…ပဲ… ကလယ်မက ဖင်ကို အိုးကောင်းလို့သာ လူတွေ အထင်ကြီးနေတာကွ… ပွနေပြီ သိလား… ဗွက်ထနေပြီ… မှတ်ထား… မင်း မယုံရင် အေးမောင်တို့ကို မေးကြည့်… ငါဖြုတ်တာ မိုးအလင်းဖြုတ်တာ..ဘယ်နှစ်ချီလဲ မမေးနဲ့.. မနက်လေးနာရီ ဘတ်စ်ကားတွေ ဂိတ်လာထိုးမှ ငါပြန်လွှတ်လိုက်တာ… ဟောဒီ တိုင်ကီဘာ ရုံထဲမှာ အပီအပြင် ကိုင်တာ…”

“ ဟား….မြန်လှချည်လား.. ကျော်စိန်ရယ်..”

“ ကိုကုလားကြီးက အထာမနပ်ပဲ လာကပ်နေပြန်ပြီ နာအုံးမယ်… ကြည့်နေ မဝင်းကြည်အိမ်ကို ရောက်နေတဲ့ မော်လမြိုင်က အသစ်ကလေး ရှစ်ဆယ်ပေးပြီး ကစ်တာက စိတ်ချရအုံးမယ်..”

ကျော်စိန်နဲ့ မြသန်း ဟိုရောက်ဒီရောက် စကားတွေ ပြောနေစဉ် ကိုတိုး ဆိုက္ကားနင်းလျက် အေးမက စီးကာရုပ်ရှင်ရုံလမ်းထဲမှ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ကို ကျော်၍ ဆိုက္ကားဂိတ်သို့ နင်းသွား၏။ ကိုကုလားကြီးနှင့် စကားပြောနေကြသည်ကိုလဲ တွေ့ရ၏။

“ အေးမက ဈေးရောင်းချင်လို့တဲ့ ကျော်စိန်ရာ ကိုကုလားကြီးဆီက နေ့ပြန်တိုးနဲ့ ငွေ (၂၀၀) ဆွဲလာခဲ့တယ် ”

“ အေးလေ ခလေး မရှိခင် စုထားဆောင်းထား နိုင်ရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ ငတိုးရာ အေးမက ဘာရောင်းမှာလဲ ”

“ အသုတ်စုံလေး ရောင်းမလားလို့… အစ်ကိုကျော်စိန်ရဲ့…”

“ ဒို့ဂိတ်မှာဆိုရင်.. တော့ နင် ကြွေးကျမှာနော်… မလာနဲ့..”

“ ကျော်စိန် ပြောတာ ဟုတ်တယ်… ဟ အေးမရဲ့ ဒို့ဂိတ်က ကောင်တွေက အလကားရရင် ရေတောင် အသေသောက်တာ… မူလတန်းကျောင်းမှာသာ သွားရောင်း..”

“ အင်းပါ… ကျောင်းဈေးပဲ ရောင်းမှာပါ…”

“ကျောင်းဈေးကျတော့ ခလေးတွေ ရောင်းရတဲ့ဥစ္စာ အပြင်မှာ အသုတ်တစ်ပွဲ ရှစ်ကျပ် တစ်ဆယ် ရောင်းလို့ရပေမယ့် ခလေးတွေကို ကျတော့ တစ်ပွဲမှ (၅) ကျပ်ဆိုတာ အလွန်ဆုံးပဲ..”

ကိုယ်ကလည်း ကျောင်းဈေးကလွဲပြီး ဒီပြင်နေရာတွေ မသွားရဲ၊ ဖြစ်ပုံက အဲဒါနဲ့ ပေကပ်ရောင်းရင်း ရောင်းရင်းအရင်းက ပြုတ်ရော၊ တစ်နေ့ တစ်ဆယ် သွားသွင်းနေရတဲ့ ဦးကုလားကြီးနဲ့ကလဲ မျက်မှန်းတန်းပြီး ခင်နေပြီဆိုတော့ ကိုတိုး မသိအောင် နောက်ထပ် (၂၀၀) ထပ်ဆွဲလိုက်၊ ရောင်းလိုက်နဲ့ စားတဲ့အထဲ ဝင်တာပေါ့၊ ကြာတော့ အတိုးနဲ့ အရင်းနဲ့ ဦးကုလားကြီးကို ပေးစရာ ကြွေးက ခြောက်ရာ ကျော်သွားရော။

“ မောင်တိုး သိရင် .. မကောင်းဘူး ခလေးမရဲ့…”

“ ဟာ… ကိုတိုးကို အသိမပေးပါနဲ့.. အရာကြီးရယ်.. ကိုတိုးက ကျမ ဈေးရောင်းတာကို နဂိုထဲက သိပ်သဘောကျတာ မဟုတ်ဘူး..၊ ကျမ ကြံဖန် ဆပ်ပါ့မယ်…”

ဦးကုလားကြီး ဆိုတာက အစကတည်းက ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံထွင်တာကိုး၊ ကုလားမှ ကုလားစစ်စစ်၊ ကိုမြသန်းတို့ ပြောတော့ သူ့ကုလားမျိုးရိုးက ဇာတ်နိမ့်တဲ့ အစားထဲက ဆိုလား၊ ကလယ်လား ကလယ်ချီး ဆိုလား၊ပြောတော့ ပြောတယ်။ သိပ်ယုတ်မာတာ။

“ အတိုးလေး အရင်ဆပ်.. ဆပ်သွားပေါ့.. မှုတ်ဖူးလား… အရာကြီးနော်.. အာရမ်း စိတ်ခေါင်း ရှိတယ်..အရင်းထားလိုက်ပါ.. မောင်တိုးသိတယ်နော်…ကောင်မလေးနဲ့ ကွဲမယ်..”

“ အံမာလေး အရာကြီးရယ် ကိုတိုး ကျမကို ဘယ်တော့မှ မကွဲရဲဘူး ရှင့် သိလား အဟင်း နိုင်ကွက်ရှိတယ်နိုင်ကွက်..ဟင်း ဟင်း…”

ကျမက ရယ်စရာ မောစရာ သဘောမျိုး ပြောပေမယ့် အရာကြီး မျက်နှာက ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကို တစ်တစ်ခွခွကြီး စိုက်ကြည့်ရင်း…

“ အားပါး.. ပါး…. ကောင်မလေး.. ပြောတယ်နော်…. နိုင်းကွက်…နာသိတယ်..ဟား..ဟာ…တိတ်ကောင်းမယ်ရှိတယ်..”

ကျမ ရုတ်တရက် ကြောင်သွားတယ် အရာကြီး ပါးစပ်ရဲတာပေါ့ စားနေကျ ကြောင်ဖားကြီးမှန်း ကျမမှ မသိတာ။ နောက်တစ်လလောက်မှာ အတိုး (၃၀၀) လောက်ပေးရမှာကို ကျမလက်ထဲ တစ်ရာလောက်ပဲ ရှိတာနဲ့ သူ့အိမ်ကို ကိုတိုးအလစ်မှာ သွားပြီး တောင်းပန်ရတယ်။ အဲ အဲဒီမှာ ကျမဘဝ ရေစုန်မျောတော့တာပဲ။

“ နင် စဉ်းစားလေ ကောင်မလေး တရားနော်…ငါ ဘာလုပ်ရမလဲ..နင် တဘောတူတယ်နော်… ငါပြောမယ်..”

“ ပြောပါ အရာကြီးရယ်… ကိုတိုး မသိရင် ပြီးတာပါဘဲ…”

“ အတိုး အရင်းပေါင်း ခုနစ်ရာ..ရှစ်ဆယ် ရှိပြီးနော်…ငါ တစ်ပြားမှ မယူတော့ဘူး… နင် ခဏလေး ငါ့အခန်းထဲလိုက်ခဲ့ပါ…ခဏလေး…တဘောပေါက်တယ်နော်…”

ကျမ ရင်တွေ ပူကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ ကုလားကြီးကိုလည်း ရွံလိုက် နှလုံးနာလိုက်တာလေ ချီးနဲ့တောင် ငုံထွေးချင်ပါရဲ့။

“ ရှင်…ကျမကို ဘယ်လို အစားအောင်းမေ့လို့လဲ…အဖိုးကြီး… ရှင်…ရပ်ကွက်လူကြီးအိမ် သွားချင်သလား…အချုပ်ထဲ ဝင်ချင်သလား… ဟင်…စောက်ကုလား…လူပါးဝလို့…”

ကျမ အသားတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်အောင် ဒေါသတွေဖြစ်ရင်း ကုလားကြီးကို ရစရာမရှိအောင် ဆဲပစ်မိတယ်။

“ ရားတယ်… ကောင်မလေး…နင် ပြန်ပြီး စဉ်းစားပါ..ကုလားနော်…စိတ်ကောင်းကောင်းထားတယ်.. ကြားကြားတွားတယ် နော်…အတိုးများများလာမယ်..ဟဲဟဲ…”

ကျမ ကိုတိုး မရောက်ခင် အိမ်အရင်ပြန်ပြီး ငိုချလိုက်မိတယ်။ ယောက်ျားမသိအောင် အိမ်ထောင်ကို တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ကူညီနိုင်ဖို့ ကျမရည်ရွယ်ချက်တွေ ရေတိုက်စားခံရတဲ့ ကမ်းပါးလိုပဲ ပဲ့ပဲ့ပြီး ပြိုကျကုန်တယ်။ နေ့လည်ထမင်းစားချိန် ကိုတိုး ဆိုက္ကား ပြန်ဝင်လာတယ်။ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့ ထမင်းစား ရေချိုးပြီး နှပ်တယ်။

“ အေးမ… ဈေး မရောင်းတော့ဘူးလား… အရင်း ပြုတ်ပြန်ပြီလား…”

“ အင်း…”

ကျမ လေးတိလေးကန်ကြီး အင်း လိုက်မိတယ်။ ကိုတိုး ပင်ပင်ပန်းပန်း ရှာဖွေနေရတာကို ကျမ စိတ်မကောင်းဘူး။

“ ဦးကုလားကြီးဆီက ထပ်ဆွဲကြည့်ပါလား…ရပါတယ်..”

ကိုတိုးက ကျမပခုံးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွလေး စုပ်ရင်း လျှာကြီးနဲ့ ကလိလိုက်တယ်။ ပြီးမှ….

“ ကိုယ်တောင်မှ ဆိုက္ကား ဘောတွေလဲဖို့ သုံးရာလောက် ထပ်ဆွဲလိုက်ရသေးတယ်..”

ဒိန်းခနဲ ကျမခေါင်းကို မိုးကြိုးပစ်သလို ခံစားရတယ်။ ကိုတိုးကတော့ နေ့လည်စာလို့ သူ့ဖာသာသူ အမည်ပေးထားတဲ့ အချိန်ရောက်ပြီမို့ ကျမကို ခြင်ထောင်ထဲ ဆွဲသွင်းတယ်။ ကျမက ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချရင်း ခြင်ထောင်လေးထဲ ဖွင့်ဝင်လိုက်တယ်။ ခေါင်းအုံးပေါ်ကို ခေါင်းလေးချ ပက်လက်လေးလှန် အင်္ကျီချွတ် ဘော်လီချွတ်။ ကိုတိုးဟာ ကျမ နို့ကြီးတွေကို တဆုတ်တခဲကြီး နယ်ရင်း…

“ နို့နှစ်လုံးကြားကို လီးထည့်ပြီး တစ်ချီလောက်လုပ်တာ ဘယ်လို အရသာ ရှိလဲ မသိဘူးနော်…”

“ ဘာအရသာ ရှိမှာလဲ..ကိုတိုးရယ်…အလကား ရိုးရိုးပဲ လုပ်စမ်းပါ…နင်ကလဲ..”

ကျမက စိတ်မပါ့တပါနဲ့ သူ့ကို ပြောလိုက်မိပေမယ့် ကျမ စိတ်ကတော့ ကုလားကြီးက ကြွေးတွေ လျှော်ပစ်မယ် သူ့အလိုးခံဘို့ ပြောလိုက်တဲ့ စကားကြီးကို နားထဲ ကြားနေမိတယ်။ ကိုတိုးက ထမီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ခြင်ထောင်ဘေးမှာ ကပ်ပုံလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့အဝတ်အစားတွေလဲ ချွတ်နေတယ်။

ကျမနဲ့ ကိုတိုး လိုးဖို့အတွက် ပြင်ဆင်နေချိန်မှာ ကိုကျော်စိန် အိမ်ပေါ်တက်လာသံ ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျမက ကမန်းကတန်း ထမီလေးကို လှမ်းဆွဲပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ် အသာဆွဲတင်ရင်း အခန်းဝကို လှမ်းကြည့်မိတယ်။

ခြင်ထောင်က ပါးပါးလေးဆိုတော့ အကုန် မြင်နေရတာ ရှက်စရာကြီးပေါ့။

“ ငတိုးရေ… မင်း ဆိုက္ကား တာရာလဲရအုံးမယ်တဲ့..ကွ… စပယ်ယာဘီးက အံထွက်သွားပြန်ပြီတဲ့...”

ကိုကျော်စိန်က အခန်းဝကနေ တစ်ချက် ခေါင်းပြူကြည့်ပြီးမှ အပြင်ကနေ ပြောသည်။ အေးမက ကိုတိုးကိုကြည့်၏။

“ အေး…ဟုတ်တယ်… ငါ မြသန်းကို လဲခိုင်းပြီးပြီ..မင်းဆိုက္ကားကရော..ဆိုင်မှာပဲလား..”

ကိုတိုးကတော့ အေးမ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ပြီး လီးတန်ကြီးကို အေးမ စောက်ဖုတ်အဝထဲကိုတေ့ပြီး အေးမ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လှမ်းဆွဲရင်း ပြောနေခြင်း ဖြစ်လေသည်။ အေးမ နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်၍ မျက်စိကို မှိတ်ပစ်လိုက်ရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ခြင်ထောင်အမိုးနှင့် ထိအောင် ကော့ထောင်ပေးလိုက်လေသည်။

“ ဗြစ်…ဘွပ်….”

“ အ…..ကိုတိုး…အရမ်းမြည်တာပဲ….”

ကိုကျော်စိန်က အပြင်မှာ တချပ်ချပ်နဲ့ မီခြစ် ခြစ်နေရင်း…

“ မင်းပြီးရင် ခဏ သွားလိုက်အုံးလေ… ”

“ အေးပါ…အခုမှ ..စ ကာစ ရှိသေးတာ…ဟဲဟဲ… ”

“ အိုး….. ကိုတိုးကလဲ..စောက်ရှက်ကို မရှိဘူး….”

“ အ…ဟ….ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်လိုးတာ..ရှက်ရမှာလား…အင်း….အင်း….”

ကိုတိုးက ကျော်စိန်ကို အော်ပြောလိုက် အေးမကို တိုးတိုးပြောလိုက်နှင့် ပြောရင်း လက်ကောက်ဝတ်နီးပါးခန့်တုတ်ခဲနေသော ဒစ်ပြဲ လီးတန်ကြီးကို အေးမ စောက်ပတ်ကြီးထဲသို့ ဇိကနဲ ဇိကနဲ ဆောင့်လိုး သွင်းလိုက်လေတော့သည်။



...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Tuesday, January 1, 2008

ည (၁၁) နာရီ မကျေပွဲ (စ/ဆုံး)

ည (၁၁) နာရီ မကျေပွဲ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာစံမောင်မောင်နှံ

ကာမတဏှာဇာတ်ဟူသည် စကြာဝဠာ ကမ္ဘာလောကကြီးတစ်ခုလုံး မူလအရင်းခံဇာတ်ဖြစ်၏။ ထိုကာမတဏှာနှင့်အတူ အမှောင်ဖုံးခြင်း၊ အလင်းကွယ်ခြင်း တည်းဟူသော အဝိဇ္ဇာနှင့် တဏှာ ဇာတ်သည် ခွဲခြား၍ မရလောက်အောင် စည်းလုံးညီညွတ်ကြသည်။ ပိုးမွှားတိရစ္ဆာန်အစ၊ လူသားအလပ် နတ်ဒေဝတာ အဆုံး ဖိုမသတ္တဝါ အားလုံးတို့သည် ကာမဆက်ဆံခြင်း ၊ ကာမအရသာယူခြင်း ၊ ကာမသုခ ခံစားရခြင်းမှ မကင်းလွတ်နိုင်ကြပေ..။

ယုတ်စွအဆုံး ဖိုမစုံတွဲ၍ ကာမအရသာကို ခံစားခွင့် မရလျှင်တောင် မိမိ၏ ဖိုမအင်္ဂါတို့ကို လှုံ့ဆော် နှိုက်ဆွ ကလိ၍ ကာမဆန္ဒ ပြေငြိမ်းမှုကို ဖီးတက်ကြသည်သာ ဖြစ်ကြ၏။ အဆင့်မြင့် လူသားတို့မှာ အချစ်ဟူသော ယဉ်ကျေးသော စကားလုံးအားကိုးဖြင့် အိမ်ယာတည်ဆောက်မှု ပြုကြသည်။

ဘာကြောင့်လည်းဆိုတော့ ဖိုနှင့်မ လွတ်လပ်စွာ ကာမဆက်ဆံလိုသောကြောင့်ပင် ဖြစ်တော့သည်။ ဤကား ကမ္ဘာ့အဖွဲ့အစည်းက တရားဝင်လက်ခံထားသော ဓမ္မတာကိစ္စဖြစ်၏။ မည်သူမျှ အပြစ်မပြောကြ..။ အပြစ်ဟု ယိုးမယ်မဖွဲ့ကြပါ..။ သဘာဝ အသိဖြင့် နားလည်မှုပေးနိုင်ကြ၏။

ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ မိမိလင်၊ မိမိမယားကို ကျော်လွှားပြီး ကာမစည်းကမ်းဖောက်ဖျက်လျှင်တော့ အဓမ္မကာမ(သို့) ကာမေသုမိစ္ဆာစာရဟု သတ်မှတ်ထားကြသည်။

ထိုသို့သတ်မှတ်ပြဌာန်းထားပါလျက် ထိုစည်းကမ်းကို ပေါ်ပေါ်တင်တင်တစ်ပိုင်း၊ မပေါ်မလွင် တစ်ဖုံ ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် ဖောက်ဖျက်ကျူးလွန်နေကြသော ယောကျ်ားမိန်းမတို့မှာ ဤလောကကြီးတွင် ဒုနှင့်ဒေး ရှိနေပါသည်။ နိုင်ငံတိုင်းမှာ ရှိ၏။ နေရာတိုင်းမှာ ရှိ၏။ အနန္တလောကကြီးတစ်ခုလုံး အဝိဇ္ဇာ၊တဏှာတည်းဟူသော မူလဇာတ်ကြီးက အုပ်စိုးလွှမ်းခြုံထားသောကြောင့် ဟု အဖြေထွက်ပါသည်။

.......................................................

ကိုပေါစိန်သည် မကြည်ရှိန်ကို ..ကိုမောင်ထွန်းလက်ထဲမှ လုယူလာခဲ့၏။ ဥပဒေလမ်းကြောင်းအရ တရားဝင်လက်ထပ်ယူသည်ကား မှန်ပေမယ့် ထိုအခြေအနေရောက်အောင် ဖောက်ပြန်ခြင်းနှင့် အရင်းတည်ခဲ့ကြသည်။

ဝဋ်ဆိုသည်မှာ လည်တတ်သော သဘာဝရှိသည်နှင့်အညီ ယခုတစ်ဖန် ကိုပေါစိန် တရားဝင်လက်ထပ်ယူထားသော မကြည်ရှိန်ကိုလည်း ထွန်းထွန်းက ကာမစည်းကမ်း ဖောက်ဖျက်၍ ပစ်ပစ်ခတ်ခတ်ကြီး လိုးနေပါတော့သည်။

အိမ်ပေါ်ထပ်ရှိ အခန်းထဲတွင် မကြည်ရှိန် ယောက်ျား ကိုပေါစိန်တစ်ယောက် ကာမဒဏ်၊ အရက်ဒဏ်ပိ၍ အားအင်ချိနဲ့ကာ အိပ်မောကျလျက် ရှိ၏။ အရွယ်ကစကားပြောလာပြီဖြစ်၍ ငယ်ငယ်ကလို ကာမဆက်ဆံနိုင်စွမ်း မရှိတော့.။

စိတ်ထန်သလောက် ရုပ်ခန္ဓာက သိပ်မဟန်လှတော့ပေ..။ ထို့အပြင် နှစ်ပေါင်းများစွာ အလွန်အကျွံ သောက်လာခဲ့သော အရက်ဒဏ်က ခန္ဓာကိုယ်ကလီစာ အစိတ်အပိုင်းတို့ကို ပျက်စီးစေခဲ့ပြီ..။ အရက်တန်ခိုးကြောင့် အားအင်တိုးပွားသည်ဟု ထင်ရသော်လည်း အရက်အရှိန်ကုန်သောအခါ တစ်ကိုယ်လုံး မလှုပ်နိုင်တော့ပေ..။ 

ယနေ့ ကိုပေါစိန် သူ့မိန်းမကို ကာမဆက်ဆံသော အချိန်တွေ တော်တော်များခဲ့သည်။ မနေ့ညက ဖဲဝိုင်းတွင် မိုးလင်းခဲ့သည်။ တစ်ညလုံးလည်း အရက်သောက်ခဲ့၏။ တစ်ရေးမှ မအိပ်ရသေးခင် မိန်းမစောက်ဖုတ်ကို အားရပါးရ လုပ်ခဲ့ပြန်သည်။

ထို့နောက် တရေးတမော အိပ်ကြ၏။ နိုးလာပြန်တော့ ကာမပိုးက ပြန်ကြွလာပြန်သည်။ သည်တော့ ဆက်သောက်ဆက်လိုးကြပြန်သည်။ ဗလရုပ်ဟု ခေါ်ဆိုအပ်သော သုတ်ရေတွေကို တော်တော်လေး ဖြုန်းတီးလိုက်ရသည့်အတွက် ကိုပေါစိန်တစ်ယောက် လောကကြီးနှင့် တဒင်္ဂ အဆက်ပြတ်ခါ အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်သွားရပါတော့သည်။

ထိုအခိုက် ထွန်းထွန်းနှင့် သူ့မိန်းမတို့ အောက်ထပ်အဖီထဲတွင် ကာမနှစ်ပါးသွား ဇာတ်ကြီး အပီခင်းကျင်း နေကြသည်ကို ကိုပေါစိန်တစ်ယောက်တော့ လုံးဝ မသိနိုင်ပါတော့ချေ..။

............................................

မနေ့ညက ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့အတွက် မိန်းမရှာရာ မထင်မှတ်ဘဲ မကြည်ရှိန်နှင့် တွေ့ခဲ့ကြသည်။ တန်ဆောင်မုန်းလပြည့်ညသည် နက္ခတ်စုံ ဆေးပေါင်းခသိဒ္ဒိဝင်သော ညဖြစ်ကြောင်း သူကြားသိဖူးပါသည်။

ထို့ကြောင့် မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ကြီးသည် သူ့အတွက် မိုးပေါ်ကျ ပံ့သကူ စောက်ဖုတ်ကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။ လက်ဖွဲ့အတွက် သိဒ္ဒိထက်မြက်ရန် စောက်ဖုတ်ကို လိုးမိရာမှ အခုတော့ စွဲလန်းသွားခဲ့ရပြီ..။

မကြည်ရှိန်နှင့် ဒုတိယအကြိမ်မလိုးခင်မှာ မတင်ရီမကို ဘူတာလိုက်ပို့ရင်း အပြန်လှည်းပေါ်မှာ လိုးခဲ့ကြသေးသည်။ မကြည်ရှိန်စောက်ဖုတ်ကြီးက မတင်ရီမစောက်ဖုတ်ထက် ဆွဲငင်အားကောင်းလှသောကြောင့် မတင်ရီမကို လိုးခွင့်ရပါလျှက် ပစ်ထားခဲ့ကာ မကြည်ရှိန်ထံသို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ကြီး ရောက်လာရခြင်း ဖြစ်ပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်းလည်း ကောင်းကောင်းအိပ်ရသေးသည်မဟုတ်..။ မနေ့ညကလည်း မန္တာန်ရွတ်ဖတ်ရသည့်ကိစ္စ..။ ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့ကိစ္စနှင့် မိုးလင်းခဲ့သည်။ နေ့လည်ကတော့ တရေးတမော ခေတ္တာအိပ်လိုက်ရပါသေး၏။ သို့သော် မတင်ရီမက ည (၁၁) နာရီအရောက် ဘူတာလိုက်ပို့ပါဆို၍ ပို့ပေးရသည်။ အပြန်တစ်လမ်းလုံး လှည်းပေါ်တွင် လိုးခဲ့ကြသည်။ ရွာနားရောက်မှ လိုးပွဲကြီး ပြီးဆုံးခဲ့ သည်။

ထိုမှတစ်ဖန် မကြည်ရှိန်ထံသို့ အရောက်လာခဲ့ရာ သန်မာထွားကြိုင်းလှသော လူပျိုရိုင်းပေမို့ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် ထိထိမိမိကြီး လိုးနိုင်ဆဲဖြစ်နေပါသည်။ မကြည်ရှိန်ကို ခုံရှေ့နောက်တန်း ကျောပေးခိုင်းပြီး မတ်တတ်ရပ်လျက် လိုးလာခဲ့ရာ မကြည်ရှိန်ကသာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ထွန်းထွန်းက မပြီးသေး..ဆောင့်လိုးကောင်းနေဆဲ ဖြစ်၏။

စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ယောင်ကိုင်းဖူးကြွလာသည့်တိုင် မကြည်ရှိန်ကလည်း အရှုံးမပေးသေး..၊ အကြောကလည်းသန်၊ ဇောကလည်း ထန်နေဆဲ ဖြစ်တော့သည်။ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လွန်းသည့်အတွက် အလှုပ်အကြွတွေ များလွန်းရကား ဖင်တစ်ခုလုံးကျိန်းနေပြီ..။

“ မောင်လေး…မောင်လေး…ပုံစံတစ်မျိုး ပြင်လိုးအုံးကွာ… မမ ဖင်တွေ ကြိမ်းလှပြီ…”

“ အင်း အင်း… ရပါတယ်… ရတယ်…”

ရတယ် ရတယ်ဟုပြောပြီး ထွန်းထွန်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို မနှုတ်သေးဘဲ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်နေသေးသည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်….ပြွတ်….ဖွတ်…စွပ်……ဖွတ်……..”

“ အမလေး…ကျွတ်..ကျွတ်…အင့်…အမေ့..ဟင်း အင်း…ကျွတ်…ကျွတ်………”

ကောင်းလိုက်သည့်လိုးချက်တွေက မကြည်ရှိန်တစ်ကိုယ်လုံး အီစိမ့်နေပါတော့သည်။

“ ကဲ…ဘယ်လို ခံချင်တာလဲ…ပြော………”

“ အော်………ပြောလေ…….”

ထွန်းထွန်းက သုံးလေးချက်လောက် ညှောင့်ရင်း မေး၏။ ထွန်းထွန်းလီးမှာ အာဂလီးကြီးဖြစ်ပါတော့သည်။ ယခုအချိန်ထိ သုတ်ရေမထွက်အောင် ထိန်းထားနိုင်ရုံမက လီးတန်ကြီးမှာလည်း သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့မာကျောတောင့်တင်းနေ၏။ အများကြားဖူးသည့် ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ် ရှိသည်..။

တစ်နေ့ … မိညိုနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်တို့ သုံးယောက်သား လင်ခန်းမယားခန်း ခြင်ထောင်ဇာတ်လမ်းတွေကို တစ်တစ်ခွခွ ပြောနေကြ၏။ သူတို့သုံးယောက်ထဲတွင် မိညိုက အိမ်ထောင်သက် အရင့်ဆုံး ဖြစ်၏။

သူငယ်ချင်းမတစ်ယောက်က သူ့ယောက်ျားလီးမှာ တုတ်တိုကြီးဖြစ်ကြောင်း..၊ တိုပေမယ့် တုတ်သည့်အတွက် ခံရတာ အရသာရှိကြောင်း ကြွား၏။ ထိုအခါ တစ်ယောက်ကလည်း အားကျမခံ သူမယောက်ျားလီးကတော့ အလွန်ရှည်ကြောင်း ၊ ဆောင့်လိုးလျှင် သားအိမ်ဝကို ဒုတ်ခနဲ ဒုတ်ခနဲ ဆောင့်မိ၍ အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းကြောင်း၊ သူမကလည်း ကော့ကော့ပေးကြောင်း..၊ ထိုအခါ လီးတုတ်တို၏မယားကလည်း အားကျမခံ သူမကတော့ ဖင်ဆုံကြီးကို စကောဝိုင်းသလို ဝိုက်၍ဝိုက်၍ မွှေ့၍ခံကြောင်း ၊ လီးကြီးက တုတ်တိုကြီးမို့ စောက်စိကိုပါ ထိသဖြင့် မူးမေ့မတတ် ကောင်းလှကြောင်း ပြော၏။

သူတို့စကားကို မညိုကပြုံး၍ နားထောင်နေသည်။ ထိုစဉ် တစ်ယောက်က ..

“ ဟဲ့ ကောင်မ ပြောလေ…၊ နင့်ယောက်ျား လီးကရော ဘယ်လိုလဲ..၊လီးတိုလား..လီးရှည်လား…ပြောပြော…ကောင်မ…”

“ အောင်မယ်… စောက်ကြီးစောက်ကျယ်နဲ့ ညည်းတို့က လီးဘယ်နှစ်ချောင်း အလိုးခံဘူးလို့လဲ..”

“ ဟဲ့… ကိုယ်ယူထားတဲ့ ယောက်ျား လီးတစ်ချောင်းတည်းပေါ့…ဟဲ့…”

“ အေး…ငါက နင်တို့ထက်သာတယ် သိလား..၊ လီးအချောင်း ၂၀ လောက်ခံဖူးတယ်..၊ လီးတုတ်၊ လီးရှည်၊ လီးပိန်၊ လီးကောက်၊ ဒစ်ဖုံး ၊ ဒစ်လန်၊ လီးညို၊ လီးမဲ၊ အဖျားရှူး.၊ အရင်းတုတ်၊ အဖျားအရင်းရှူး အိုအေ…စုံနေတာပါပဲ…”

“ ကောင်မ…ညည်းတကယ် ပြောနေတာလား…”

“ တကယ်ပေါ့ဟဲ့…ဒီမယ် ကြည့်ပါလား…ငါ့စောက်ဖုတ်ကို ပြဲလန်နေပြီ သိလား..”

မိညိုက ထမီကို လှန်ပြသည်။ ဟုတ်လောက်သည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေက ပြဲလန်နေပြီး ညိုမဲနေ၏။ လီး၏ဒဏ်ချက်တွေကြောင့် ဖြစ်ပါလိမ့်မည်..။

“ အင်း…ဒီကိစ္စမှာတော့ ညည်းက ဒို့ရဲ့ဆရာမကြီးပေါ့လေ…၊ပြောပါအုံးအေ..ကောင်မရဲ့…ဘယ်လီးမျိုးက အကောင်းဆုံးဆိုတာ…”

ထိုစဉ် မိညိုက ဆရာမကြီးဟန် အကြည့်ဖြင့် ….

“ တိုသည်ရှည်သည် ထိုနှစ်လီ မိညိုမသိ..၊ ကြာကြာစိမ်လိုး ထိုလီးမျိုး အဖိုးထိုက်တန်၏..တဲ့ဟေ့.. မှတ်ထား ကောင်မတွေ….”

ထိုပုံပြင်အရဆိုလျှင် ထွန်းထွန်းလီးမှာ အဖိုးထိုက်တန်သော တော်ဝင်လီးမျိုး ဖြစ်ပါသည်။ စိမ်လိုးချက်ကတော့ အံ့မခန်းပင်..။ ထို့အပြင် အရှည် ရှစ်လက်မ၊ လုံးပတ်အတုတ်က ၇ လက်မနီးနီးရှိရာ အဘယ်မျှ ကျေနပ်အားရစရာ ကောင်လှမည်နည်း..။

“ ဟောဗျာ…ပြောလေ မမရဲ့… ဘယ်ပုံစံမျိုး လိုးပေးရမှာလဲ.. ၊ ကဲဗျာ…ရှုပ်တယ်.. မမလက်နှစ်ဖက်က ကျုပ်လည်ပင်းကို မြဲမြဲဖက်ထား..”

မကြည်ရှိန်က ထွန်းထွန်းပြောသည့်အတိုင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထွန်းထွန်း၏လည်ပင်းကို ချိတ်ပေးထားလိုက်၏။ ထိုစဉ် ထွန်းထွန်းက ဒူးခေါင်းကွေးအောင် လက်လျှိုပြီးပင့်မလိုက်သည်။

မကြည်ရှိန်ကိုယ်လုံးကြီးက အထက်သို့မြောက်ပါလာ၏။ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးတန်ကြီးမှာလည်း တပ်လျက်သားဖြစ်သည်။ သန်မာလိုက်သည့် ထွန်းထွန်း…၊ သူ့ကိုယ်လုံးကြီး မထားတာများ ကျော့လို့…။

မကြည်ရှိန်ကိုယ်လုံးကြီးကို ပွေ့မထားရသဖြင့် ထွန်းထွန်းဘက်ကတော့ မည်သည့်လှုပ်ရှားမှုမှ မလုပ်နိုင်ပေ..။ မကြည်ရှိန်တစ်ယောက်တည်းသာ ထွန်းထွန်းလည်ပင်းကို ယီးလေးခိုလျက် ဖင်ဆုံကြီးကို ကြွ၍ကြွ၍ ဆောင့်ဆောင့်လိုးချပေးနေပါတော့သည်။

“ ဘွတ်…ဗလွတ်…ပြွတ်….ဘွတ်…..ပလပ်…ပြွတ်….”

လည်ပင်းကို ယီးလေးခို..လေထဲမှာ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဆောင့်လိုးရသည်မို့ ကာမဂီတသံစဉ်တွေက မြိုင်ဆိုင် ဆန်းသစ်လျက် ရှိ၏။ မကြည်ရှိန်ခမျာမှာလည်း မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လျက် ထွန်းထွန်းလဲသွားမည် စိုး၍ မှန်မှန်လေးသာ ဆောင့်ချပေးပါသည်။

စို့စို့ပို့ပို့ကြီးနဲ့ အီစိမ့်နေသော ကာမအရသာကြီးက မကြည်ရှိန်တစ်ကိုယ်လုံး စိမ့်ထုံနေပါတော့သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးအတွင်းမှာလည်း လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ကြွကြွတက်လာနေရ၏။ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာတင်းနေသော လီးတန်ကြီးကို နူးညံ့သလောက် သန်မာသော အဖုတ်ကြွက်သားတွေက ညှစ်၍ညှစ်၍ ပေးနေသည်။ 

ထိုအတွေ့ထူးက ထွန်းထွန်းလီးထိပ်ကြီးတဝိုက်ကို ယားကြွကျဉ်စိမ့်နေစေ၏။ သို့သော် လရေပူတွေ ပန်းမထွက်ရလေအောင် ထွန်းထွန်း တောင့်ခံထားပါသည်။

ဤသို့ဖြင့် အိမ်ကို တစ်ပတ် ပတ်မိသွားသည်။ ထွန်းထွန်း စောစောက ခုံရှေ့တန်းပေါ်တွင် မကြည်ရှိန်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် လှဲသိပ်ပေးလိုက်၏။ 

မကြည်ရှိန် ဒူးနှစ်ချောင်းကိုလည်း ဘေးသို့ဖြဲကားထားလိုက်သည်။ တစ်ဝက်လောက် ကျွတ်ထွက်လာသော သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆီးခုံချင်း ထိမိသည်အထိ ဖိကပ်လိုက်သည်။

ခေတ္တခဏ ငြိမ်နေလိုက်ပြီး.. လီးကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြန်သွင်းသည်..။ ဤသို့ မှန်မှန်ညှင်းညှင်း အသွင်းအထုတ် လေးငါးခါလောက် လုပ်ပေးပြီးနောက် အရှိန်ရလာသော အမြန်ရထားကြီးပမာ ခပ်သွက်သွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်…စွပ်….ဖွတ်……..”

“ ပြွတ်…ဖွတ်…..စွပ်….ဖလွတ်….ဘွပ်………”

“ အမလေး..တော့… အီး ..ရှီး….အမလေး..လေး… အင့်…အမေ့….အမလေး…အား..အား…….အင့် ရှီး…ကျွတ်..ကျွတ်….. ”

ထွန်းထွန်းဆောင့်ချက်တွေက မီးပွင့်မတတ် ပြင်းထန်လှသည်။ မကြည်ရှိန် လက်နှစ်ဖက်ကလည်း ထွန်းထွန်းလက်နှစ်ဖက်ကို ကုတ်ဖက်ထားသည်။ ပြီးတော့ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး ထိုးခံသည်။

ဤသို့ အလိုးအဆောင့် အကော့အပင့်တွေဖြင့် မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီး လိုးခံနေကြရာ အချက်ပေါင်းစွာ ဆောင့်အပြီးတွင် မကြည်ရှိန်တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်သလို တဆတ်ဆတ် တုန်လှုပ်လာကာ နှာချေသကဲ့သို့ ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားပြီး စောက်ရေပူတွေ ဗွက်ခနဲ ဗွက်ခနဲ ပန်းထွက်လာပါတော့သည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေလည်း တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသည်..။

မနေ့ညက အတွေ့အကြုံအရ မကြည်ရှိန် ပြီးပြီဆိုတာ ထွန်းထွန်း သိလိုက်ပေသည်။ သည်တော့ သူ့စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပါတော့သည်။

လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး တဖျင်းဖျင်း ယားကြွလာသည်။ ထိုစဉ် ခန္ဓာကိုယ် သိမ့်ခနဲ ငြိမ့်ခနဲ ဖြစ်သွားပြီး သုတ်ရေပူတွေ ဗျင်းခနဲ ပန်းထွက်လာသည်။ လရေထွက်နေရင်း ဆောင့်လျက်ရှိရာ တစ်ကိုယ်လုံး သိမ့်ခနဲ သိမ့်ခနဲ လှုပ်ခါသွားသည်။ ဤအချိန်တွင် ဖြစ်ပေါ်သော ကာမအရသာသည် အရသာတကာတို့တွင် အထူးခြားဆုံးသော အရာ ဖြစ်နေပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်းက ဆောင့်နေတာကို လုံးဝရပ်ပစ်လိုက်ပြီး နွေးထွေးရှိန်းမြသော စောက်ခေါင်းကြီးထဲတွင် သူ့လီးကြီးကို စိမ်လျှက် ဇိမ်နှင့် မှိန်းနေပါသည်။ မကြည်ရှိန်ကလည်း စကားမပြောနိုင်လောက်အောင် ကောင်းနေသည့်အတွက် မျက်လုံးမှေးစင်းပြီး ကာမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံယူနေပါတော့သည်။

ကာမအရသာကို ဇိမ်နှင့် ခံစားနေကြစဉ်…….

“ ဝုန်း….ဂလုံး…ဖုန်း…………….”

ဟူသော အသံကြီးကြောင့် ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူ့လီးတန်ကြီးကို ဗြုန်းခနဲ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မကြည်ရှိန်ကိုပါ ပွေ့ထူလိုက်သည်။ မကြည်ရှိန်က ပြေလျော့နေသော ထမီကို ကမန်းကတန်း ပြင်ဝတ်လိုက်ပြီး အပေါ်ထပ်သို့ ပြေးတက်သွားသည်..။

ထွန်းထွန်းကလည်း မလှမ်းမကမ်းက ကပ်လိုက်ပါသွားသည်..။ အပေါ်ထပ်ရောက်သောအခါ ကိုပေါစိန်တစ်ယောက် ခုတင်ပေါ်က လိမ့်ကျ ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။ ပုဆိုးကလည်း ကျွတ်နေ၏။ လမွှေးမဲမဲအုပ်အောက်တွင် လီးတန်မဲမဲကြီးက ငေါင်စင်းပြီး ပျော့ခွေနေပါသည်။

“ ကိုပေါစိန်….ကိုပေါစိန်….”

မကြည်ရှိန်က ကိုယ်ကိုလှုပ်နှိုးသော်လည်း ကိုပေါစိန် မနိုးပါ။ ဟောက်များပင် ဟောက်နေလိုက်သေးပါ၏။ မကြည်ရှိန်က ခုတင်ပေါ်ကျန်ရစ်သော စောင်ကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခေါင်းကနေခြေဖျားထိ လွှမ်းခြုံပေးလိုက်သည်။

ကိုပေါစိန်တစ်ကိုယ်လုံး စောင်ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းသွားသောအခါ ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ကို အားရပါးရ ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းအစုံကို ပြွတ်ခနဲ စုပ်ယူလိုက်သည်။ မကြည်ရှိန်ကလည်း ထွန်းထွန်းပါးစပ်ထဲ သူ့လျှာကို ထိုးထည့်ပြီး တို့ထိကလိပေးသည်။ နှစ်ယောက်သား စိတ်တွေထလာကြပြန်သည်။ မကြည်ရှိန် လက်တွေက ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်လာ၏။

ထို့နောက် ဂွင်းတိုက်သလို ရှေ့တိုးနောက်ငင် လုပ်ပေးသည်။ လီးတန်ကြီးက မကြည်ရှိန်လက်ထဲမှာပင် ပူနွေးမာတောင့်လာသည်။ ထို့အတူ မကြည်ရှိန်စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကြွလာ၏။ ထွန်းထွန်း မကြည်ရှိန်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ထမီကို ပင့်လှန်ကာ သူ့ပုဆိုးကိုလည်း မလျှက် ရွအာဖူးကြွနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပါတော့သည်။

“ ဇွိ….ဇွိ…ပြွတ်…ဖွတ်….ဇွိ…..ဖွစ်….ပလစ်…ဖွတ်….”

“ အိ….အင့်….အမေ့….အား……အား……..”

ထွန်းထွန်းက မကြည်ရှိန်ခါးကို တင်းတင်းဖက်ထားလျှက် အနောက်မှ အသားကုန် ကြုံးကြုံးပြီး ဆောင့်ပါတော့သည်။

“ အား…အား…..အ…အီး….ရှီး….ကျွတ်…ကျွတ်……..”

စောက်ရေပူတွေ ထွက်သွားသည်နှင့် တပြိုင်နက် မကြည်ရှိန်ကိုယ်လုံးကြီးက ရှေ့သို့

ငိုက်ကျသွားမည် အပြု ထွန်းထွန်းက အသာဖက်ထားပြီး ဆက်ဆောင့်သည်။

“ ဖွတ်….ဗြစ်…..ပြွတ်…..ဖွတ်….အ….အမေ့….အိ…..”

“ ဖွတ်….စွပ်…..ပြွတ်…ပလွတ်….ဗလစ်………..”

ကိုပေါစိန်၏အိပ်ရာပေါ်တွင် လိုးနေကြ၍ သဲထိတ်ရင်ဖိုစရာတော့ ကောင်းလှ၏။ ဇရာပိုင်းသို့ ချဉ်းနင်းဝင်ရောက်လာသော ကိုပေါစိန်တစ်ယောက် သူ့မိန်းမနှင့် ထွန်းထွန်းတို့ သူ့အနားမှာပင် ကပ်လိုးနေကြသည်ကို လုံးဝမသိတော့ပါ။

မှန်မှန်ကြီးထွက်ပေါ်နေသော စောက်ဖုတ်နှင့်လီးထိတွေ့သံများက သူ့ကို ကာမတေးသံဖြင့် ချော့သိပ်နေသလိုများ ဖြစ်နေသလား မသိပေ..။ လင်ယောက်ျားဖြစ်သူက တခေါခေါနှင့် ဟောက်လျက်အိပ်ပျော်နေစဉ် သူ့မယားနှင့် လင်ငယ်တို့က သူ့အနီးနားမှာ တဖွတ်ဖွတ် လိုးနေကြသော ဖြစ်ရပ်မျိုးကား ကမ္ဘာမှာ အလွန်ရှားသော ဖြစ်ရပ်ဆန်း တစ်ခုဖြစ်ပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်းကလည်း အချက် ၅၀ လောက် မနားတန်းဆောင့်အပြီးတွင် မကြည်ရှိန်စောက်ခေါင်းထဲသို့ သူ့လရေပူတွေကို အရှိန်နှင့် ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်း မကြည်ရှိန်ကို နှုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရွာဦးကျောင်းက ၄ နာရီခွဲ အုန်းမောင်းခေါက်သံ ကြားရပါတော့သည်။ သူ့အမေကို မနှိုးတော့ဘဲ အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းထဲ ဝင်အိပ်လိုက်သည်။ ခေါင်းချလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် တစ်ချိုးထဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်း နေ့လည် ၁၂ နာရီခွဲမှ အိပ်ယာက နိုးတော့သည်။ အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ အမေနှင့်အဖေတို့ကို မတွေ့ရ။ နွားကျွေး သောက်ရေဖြည့် ၊ ရေချိုးပြီး ထမင်းစားလိုက်သည်။ အိမ်အောက်ထပ်ရှိ ခုံပေါ်တွင် ထမင်းလုံးစီရင်း ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့ စီရင်ခဲ့ပုံတွေကို ပြန်လည်သုံးသပ်နေသည်။ တစ်ချိန်ကျလျှင် ပီယသိဒ္ဒိ၊ ကာမသိဒ္ဒိ၊ ပြီးမြောက်သော ဂမ္ဘီရ ဆရာဖြစ်အောင် ကြိုးစားမည်ဟု သံဓိဋ္ဌာန်ချလိုက်သည်။

ပြီးတော့ သူ လူပျိုမဟုတ်တော့သည့်အကြောင်း တွေးမိပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။ မိန်းမသဘာဝ မိန်းမအရသာကို ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် စာတွေ့မဟုတ် လက်တွေ့ပါ သိလိုက်ရသည်။

နောက်လက်ဖွဲ့တစ်မျိုး စီရင်ရန် ရှိသေးသည်။ အကင်းပါး အထာကျွမ်း တဏှာရာဂ သောင်းကျန်းသော မကြည်ရှိန်ကို အကူအညီတောင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မတင်ရီမကိုလည်း မကြည်ရှိန်လို အပေးကောင်း အခံကောင်းအောင် လေ့ကျင့်ပေးရဦးမည်။

လှည်းနှင့် နွားတွေ ပြန်ရောက်နေ၏။ မတင်ရီမကိုယ်တိုင် လာပို့ပုံရသည်။ လီးအရသာကို ကောင်းကောင်းကြီးသိသွားပြီဖြစ်၍ မတင်ရီမလည်း သူ့ကို မျှော်နေမှာ သေချာ၏။ အရူးအမဲသားကျွေးမိသလို တန်းတန်းစွဲ ဖြစ်နေမှာ သေချာသည်။ ခက်တာက မတင်ရီမက မကြည်ရှိန်လို မပွင့်လင်း။ သူ့လိုးရတာ ဂွင်းတိုက်ရတာနှင့် သိပ်မထူးလှ။ တက်ကြွထက်သန်တဲ့အမူအယာမျိုး မပေါ်လွင်၊ အပျိုကြီးမို့ အရှက်ကြီးနေသလား မသိ။ ဟိုဟို ဒီဒီ တွေးနေစဉ် သူ့အမေနှင့် အဖေတို့ ပြန်ရောက်လာကြသည်။

“ အဖေတို့ ဘယ်က ပြန်လာကြတာလဲ…”

“ မင်းဒေါ်လေးဆုံးလို့..အဲဒီက ပြန်လာကြတာ မင်းလည်း ညက အိပ်ရေးပျက်ထားလို့ မနှိုးတော့ဘဲထားခဲ့တာ..ညက သွားစောင့်ပေးလိုက်အုံး…သိလား…”

“ ဟုတ်ကဲ့..အဖေ…”

ထိုစဉ် ထွန်းထွန်းအမေက …..

“ သား….ထမင်းစားပြီးပြီလား….”

“ ပြီးပြီ…အမေ….”

ဒေါ်လေးဆိုတာက အဖေ့ညီမဝမ်းကွဲတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ တရှောင်ရှောင်ဖြစ်နေသည်မှာ ကြာပြီ။ ဒေါ်လေးက ပန်းနာရင်ကြပ် ရောဂါရှိ၏။ ဆုံးသွားတဲ့ဒေါ်လေးတို့အိမ်နှင့် မကြည်ရှိန်တို့အိမ်က ကျောချင်းကပ်လျှက် ဖြစ်၏။

ကိုပေါစိန်ကြီးက ဖဲဆို မိုးလင်းရိုက်မှာသေချာသည်။ ပြီးတော့ အရက်ကလည်း ကြွက်တွင်း ထဲရေလောင်းလိုက်သလို သောက်လိမ့်မည်။ ဤအချက်က ထွန်းထွန်းအတွက် မကြည်ရှိန်နှင့် ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့ စီရင်ဖို့အတွက် အချိန်ကောင်းကြီးပင် ဖြစ်ပါတော့၏။

“ အမေ…ကျနော် အသုဘအိမ် သွားလိုက်အုံးမယ်…”

“ အေး…အေး..လုပ်စရာရှိတာ ဝိုင်းလုပ် ကူပေးလိုက်နော်….သား..”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ…အမေ….”

ထွန်းထွန်း အသုဘအိမ်ရောက်တော့ ဖဲဝိုင်းက စနေပြီ။ ဝိုင်းတော့ မစုံသေး။ လူကြီးဝိုင်း နှစ်ဝိုင်းသာ ရှိသေး၏။ ဖဲဂျိုးကြီး ကိုပေါစိန်တစ်ယောက် မိန့်မိန့်ကြီးထိုင်ပြီး ဖဲသမာဓိ ရနေပုံကို တွေ့ရသည်။ မကြည်ရှိန်ကိုတော့ မတွေ့ရသေး။ စောသေးလို့ ထင်၏။

“ ထွန်းထွန်းရေ… မင်းအစ်မနဲ့ အခင်းတွေသယ်ဖို့ ကျောင်းလိုက်သွားစမ်း ကွာ…”

“ ဟုတ်ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့…”

ဘုန်းကြီးကို ဝတ်ချပြီး အကျိုးအကြောင်း လျှောက်သောအခါ …. မင်းဖာသာ မင်း လိုအပ်တာသာ ကြည့်ယူသွားတော့…ဟု မိန့်၏။ ထို့ကြောင့် သော့တွဲယူပြီး ပစ္စည်းတွေ ထားရှိရာ ဆွမ်းစားကျောင်းဆီသို့ ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ထွန်းထွန်း က အခင်းတွေထည့်ထားသော ဘီဒိုကို ဖွင့်၍ အခင်းတွေမထုတ်ပြီး သူ့အစ်ကိုမိန်းမ မဝင်းခင်ထံ လှမ်းပေးသည်။ မဝင်းခင်က လက်နှင့်အပွေ့ ..ထွန်းထွန်းလက်က မဝင်းခင် နို့ကြီးကို လှမ်းဆွဲလိုက်၏။

မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးဖူးထားသော ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ကြောက်စိတ် သိပ်မရှိတော့ဘဲ ကြည့်နေလိုက်သည်။ မဝင်းခင်က အသက် ၃၀ လောက်သာ ရှိသေး၏။ ကလေးနှစ်ယောက် မွေးပြီးသည့်တိုင် တစ်သားမွေး၊ တစ်သွေးလှနေ၏။ အရပ်အမောင်း ပုသော်လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကတော့ တောင့်တင်းလှသည်။

ထွန်းထွန်းက သူ့နို့ကြီးကို လှမ်းဆွဲလိုက်သောအခါ မဝင်းခင်က ယောင်ရမ်းပြီး လက်ထဲက အခင်းတွေကို လွှတ်ချပစ်လိုက်သည်။

“ ဟော…ဗျာ…မမကလဲ…”

“ ဘာ..မမကလဲ လဲ… သေချင်းဆိုးလေး… လက်မသရမ်းနဲ့နော်… နင့်အစ်ကိုနဲ့ တိုင်ပြောမယ်… ”

ဟု ဒေါသသံနှင့် ပြောသော်လည်း မဝင်းခင်၏မျက်လုံးတွေက ဒေါသအရိပ် မရှိ။ ကျေနပ်သည့်လက္ခဏာဖြင့် ရွှန်းစိုဝင်းလက်နေသည်။ ထွန်းထွန်းက ပြုံးဖြီးဖြီးမျက်နှာထားဖြင့် …

“ အစ်ကိုကြီးတို့များ…ကံကောင်းလိုက်တာနော်…. အချောဆုံး မိန်းမကိုမှ ရအောင် ယူနိုင်တယ် ဗျ….”

မဝင်းခင်မျက်နှာမှာ သဘောကျကျေနပ်ရိပ် ဖြတ်သန်းသွား၏။ အိမ်ထောင်သည် အအိုတစ်ယောက်ကို လူပျိုတစ်ယောက်က ချောတယ်ဟု ချီးမွမ်းသည့်အတွက် မိန်းမပီပီ ကျေနပ်သွား၏။

“ နင်လဲ…ယူပေါ့ဟဲ့….”

“ ကြိုက်မဲ့သူ မှ မရှိတာ…”

“ အံမယ်…နင့်လို ဥစ္စာပေါ ရုပ်ချော ယောက်ျားမျိုး ဘယ်သူက မကြိုက်ဘဲ နေမှာလဲ…”

“ မမကို အောင်သွယ်လုပ်ခိုင်းရမှာဘဲ….”

ဟုပြောရင်း ထွန်းထွန်းက မဝင်းခင်ကို ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် နမ်းလိုက်၏။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းကို စုတ်သည်။ မဝင်းခင် အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းထန်နေကြောင်း သတိထားမိ၏။

“ အို…ဖယ်စမ်းပါ… သူများတွေ မြင်သွားမှဖြင့်…”

နမ်းလို့စုတ်လို့ အားရမှ ဖယ်ခိုင်းနေသည့်အတွက် ထွန်းထွန်း ပြုံးလိုက်မိသည်။ သေချာပြီး ..မဝင်းခင်ကို လိုးလို့ရပြီ..။ ထွန်းထွန်းက ပို၍သေချာအောင် မဝင်းခင်ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးကို ထမီမ၍ ကုတ်ထည့်လိုက်သည်။

“ အို…….ကျွတ်…ကြည့်ပါလား…လို့….ပြောလေ ကဲလေ…..”

ခံမလားလို့ မေးစရာ မလိုတော့..။ သေချာသွားပြီ…။ အခြေအနေအချိန်အခါ ကြည့်ပြီး မီးစင်ကြည့်ကရုံသာ..။ နှစ်ယောက်သား အခင်းတွေသယ်၍ ကျောင်းက ပြန်လာခဲ့ကြသည်။

.............................................

ထွန်းထွန်း အသုဘအိမ်မှ ပြန်လာခဲ့ပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ တံခါးကို ဂျက်ထိုးလိုက်ပြီး ဘီရိုအံဆွဲထဲမှာ ထည့်ထားသည့် အကြောသန် လီးကြီးဆေး ဆီဗူးကို ယူလိုက်ပြီး .. ခုတင်ပေါ်ခြေတွဲလောင်းချ ပုဆိုးကို မလှန်ကာ လီးတန်ကြီးအရင်းမှ စတင်လိမ်းပါတော့သည်။

သူ့လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ထွန်းထွန်း ကျေနပ်နေ၏။ သူ့လီးကြီးမှာ လူပျိုမစစ်တော့။ မကြည်ရှိန်နှင့် မတင်ရီမ တို့၏ စောက်ဖုတ်တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးထားဖူးသော လီးကြီးဖြစ်၏။ ဒစ်ကပြဲလန် မနေသည့်အတွက် မှိုငုံကြီးလို ဖူးတင်းဝင်းပြောင်နေသည်။

ထွန်းထွန်းက ဒစ်ကိုဖြဲလှန်လိုက်ပြီး ဆေးဆီတွေ ပွတ်လိမ်းလိုက်သည်။ လက်နှင့်ဆုတ်၍ ဆုပ်၍ ပွတ်လိမ်းလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ဆွဲဆန့်၍ အောက်သို့ဖိနှိပ် ၊ အထက်သို့ ကော့လှန်ကာ အကြောလျှော့သည်။လီးတန်ကြီးမှာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထ၍ သွေးကြောကြီးတွေက ဖုဖောင်းနေသည်။

လိုးသက်နုသေးသဖြင့် ဝါညိုရောင်သန်းကာ ဒစ်ဆံကြီးက နီရဲပြောင်ဝင်းနေ၏။ မကြည်ရှိန် ၊ မတင်ရီမတို့ စောက်ခေါင်းတွေထဲ ထည့်ခဲ့ရသဖြင့် ယုတ်လျော့သွားသော လရေများကို ပြန်လည်ဖြည့်ဆည်းသောအနေဖြင့် သုတ်ဓါတ်ကို

အလျှင်အမြန် တိုးပွားစေသော အားဆေးကို စားရခြင်း ဖြစ်သည်။ လိမ်းဆေးရော စားဆေးပါ ထွန်းထွန်းကိုယ်တိုင် ဖော်စပ်ထားသည်။ ထိုဆေးနည်းပညာကို ကိုရင်ဘဝကပင် ရှေးဟောင်းစာပေထဲမှ ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

စားဆေးနှင့်လိမ်းဆေးအတွက် အဓိကကုန်ကြမ်းမှာ ခွေးလှေးယားမြစ်နှင့် ခွေးလှေးသီးအဆံတို့က အဓိကဖြစ်သည်။ ခွေးလှေးယားပင် အသုံးဝင်ပုံကို မည်သူမျှ သိကြပုံမပေါ်ပေ။ ထို့ကြောင့် ပေါချင်တိုင်း ပေါနေ၏။ ပင်ကိုယ်ကပင် ကြီးထွားလှသော သူ့လီးတန်ကြီးမှာ ယခုလိုလိမ်းဆေး စားဆေးနှင့် ထောက်ပံ့လိုက်သောအခါ မတစ်ထောင် တစ်ကောင်ဘွားဟေ့ ဆိုရလောက်အောင် သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကြောသန်စွမ်းလှပါတော့သည်။

(အထက်ပါနည်းများကို သွား၍ မစမ်းသပ်ကြည့်ကြပါနှင့်ဗျို့၊ သူပြောသလို စွမ်းသွားခဲ့လျှင်တော့ တကယ့် ဧရာမ ဒွတ်ခကြီးပါ….စကားချပ် )

ထွန်းထွန်း လိမ်းဆေးလိမ်း၊ စားဆေးသောက်ပြီးနောက် အခန်းတံခါးပိတ်၍ အိမ်ပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ဂဝံဆုပ်တဲ့ လက်ဖွဲ့နှစ်လုံးကိုလည်း အင်္ကျီဘေးထိုးအိတ်ထဲမှာ ထည့်လာခဲ့သည်။ လိုအပ်လျှင် သုံးရန် ငွေ ၁၅၀၀ ကျပ် ထည့်ခဲ့သေးသည်။

“ အမေ…သားသွားတော့မယ်…”

“ အေးအေး..မင့်အဖေတောင် အခုလေးတင်ပဲ ထွက်သွားတယ်..၊ အမေ ပြီးကျမှ လိုက်ခဲ့မယ်….”

ထွန်းထွန်း မဝင်းခင်နဲ့အလုပ်ဖြစ်ဖို့ နည်းလမ်းတွေကို တစ်လမ်းလုံး စဉ်းစားလာခဲ့၏။ နို့အုံတင်းတင်းကြီးကို မျက်စိထဲ ပြန်မြင်မိပြန်သည်။ ညနေက ကျောင်းသွားပြီး အခင်းများယူစဉ် မဝင်းခင် ဝတ်လာတဲ့အင်္ကျီက လက်ပြတ်လည်ဟိုက် ဖြစ်သည်။

မဝင်းခင်က သူ့ထက်အရပ်နိမ့်သူဖြစ်ရာ လည်ဟိုက်အင်္ကျီထဲမှ တင်းရင်းဝင်းမို့နေသော နို့အုံကြီးကို အပေါ်စီးမှ အနီးကပ်မြင်နေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သည့်အတွက် အခန်းထဲ အခင်းများ ယူစဉ် နို့ကိုင်ပြီး ဖက်နမ်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

သူထင်တာက မဝင်းခင်တစ်ယောက် သူ့ကို ကက်ကက်လန်အောင် ရန်တွေ့မည်ဟု ထင်ထားခဲ့ရာ ထိုသို့မဟုတ် ပါးစပ်ကဟန်လုပ်ပြီး ဟန့်တားသော်လည်း မဝင်းခင် မျက်လုံးတွေက လိုလိုလားလား ဖိတ်ခေါ်လျှက်ရှိသည်။ စောစောကတော့ အသုဘအကြောင်းပြပြီး မကြည်ရှိန်နှင့် လိုးရန်စိတ်ကူးခဲ့သည်။

အခု အစီအစဉ်ပြောင်းလိုက်ပြီ..။ အာရုံတွေ အသစ်အဆန်းဖြစ်သော မဝင်းခင်နှင့်သာ အချစ်စခန်း ဖွင့်တော့မည်..။ သူ့လက်ဖွဲ့ သိဒ္ဒိတက်ရန် စောက်ဖုတ်အမျိုးမျိုး လိုးထားမှ ဖြစ်မည်။ ဖဲနှင့်အရက်ကို လူတိုင်းမက်သည်။ တန်ဆောင်မုန်း လပြည့်ညကလည်း မိုးလင်းရိုက် မိုးလင်းသောက်ခဲ့ကြသည်။ မိုးလင်းတိုင် သောက်ကြဦးမည်။

“ အစ်ကိုကြီး သိန်းဝင်း…အရက်လိုလိမ့်မယ်နော်…များများ ဝယ်ထားပါလား…”

ကိုပေါစိန်တို့ဝိုင်းတွင် အကောက်ကောက်ရင်း မဝင်းခင်ယောကျ်ား ကိုသိန်းဝင်းကို လက်ကုတ်၍ မေးလိုက်၏။ အစ်ကိုဆိုသော်လည်း ကိုသိန်းဝင်းနှင့် သူက အသက်တစ်ဝက်လောက်ကွာသည်။ ကိုသိန်းဝင်းက ဦးလေးပေါက်စ အရွယ်ဖြစ်၏။  ကိုသိန်းဝင်းက ပိုက်ဆံတွေ ရေတွက်နေရာမှ…

“ အေးအေး…မင်းအစ်မ မေးလိုက်…သူဝယ်တာ..လိုရင်လဲ ထပ်ဝယ်လိုက်…၊ ရော့ ရော့…ပိုက်ဆံ.. ”

“ ရတယ်.. ကျနော့ဆီမှာ အလုံအလောက် ပါတယ်…”

ထွန်းထွန်းက ဖဲဝိုင်းမှ ထလာပြီး သူ့အဖေတို့နှင့် စကားပြောနေသော မဝင်းခင်ဆီ သွားလိုက်သည်။

“ မမ…အစ်ကိုကြီးက အရက်လိုလိမ့်မယ်တဲ့… ဝယ်သင့်ရင် ဝယ်ထားလိုက်ပါအုံးတဲ့…”

“ အေးအေး…နင် သွားဝယ်လိုက်လေ... အဲတော့… ပိုက်ဆံအိတ်က အပေါ်ထပ်မှာ ..ငါ တစ်ယောက်ထဲမသွားရဲဘူး…ဟင်းဟင်း….”

လှေခါးက အတွင်းတပ်မို့ အလောင်းပြင်ထားသော နေရာမှ ဖြတ်လာရသည်။ အပေါ်ထပ်မှာ ထွန်းထားသော ဘက္ထရီမီးသီးက အောက်လင်းဓါတ်မီးလောက် အလင်းရောင် အားမကောင်းဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ပြီးတော့ ဘုရားစင်ရှေ့မှာ ထွန်းထားသည့်အတွက် လှေခါးအထက်မှာ အနည်းငယ် မှောင်နေသည်။

“ ဟဲ့…လာပါ..ဟဲ့… သွက်သွက်လက်လက်….”

မဝင်းခင်က လှေခါးနားက စောင့်နေရင်း ခပ်မာမာ ပြောလိုက်၏။ တဆက်တည်း ထွန်းထွန်း လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲသည်။ ဖဲဝိုင်းနားမှာသာ လူတွေက စုပြုံဝိုင်းအုံနေကြသဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဘယ်သူကမှ ဂရုမစိုက်ကြ..။

ဒီအခွင့်အရေးကို ထွန်းထွန်းက ကောင်းကောင်းအသုံးချလိုက်လေသည်။

“ အင့်…..ကဲလွန်းတယ်…နော်…”

“ ချစ်လို့ပါ…မမကလဲ…”

“ အင့်..ဟင်း….အပေါ်တက်စို့…ကွာ…..”

တုန်ရီနေသော အသံဖြင့် မဝင်းခင်က ပြော၏။ ထွန်းထွန်းက အခြေအနေကိုသိ၍ မဝင်းခင် ထမီကို ပင့်လှန်ကာ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့် နှိုက်စမ်းကြည့်လိုက်သည်။ လက်ဝါးနှင့် ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ကြည့်ပြီးတော့ လက်ခလယ်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဖောင်းကြွဖူးရွလျှက် စောက်ရည်ကြည်တွေ ရွှဲရွှဲ စိုနေလေပြီ..။

ထွန်းထွန်းကလည်း အကြံသမားဖြစ်သည်။ မဟုတ်လည်း ဒီအရက်က သူ့ပိုက်ဆံနှင့် ဝယ်မည့်အရက်ဖြစ်၏။ မဝင်းခင်နှင့် နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ချင်၍ ပိုက်ဆံပါလျက်နှင့် မပါဟန်ပြုကာ လိုက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မဝင်းခင်စိတ်ကူးက ညနေခင်း ဘုန်းကြီးကျောင်း သွားပြီးအခင်းတွေယူတုန်းကတောင် ဖက်ရမ်းနမ်းစုပ် အဖုတ်ကို ကုတ်လိုက်ပေးရာ အခုလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရာမျိုးဆိုလျင် သည်ထက်ပိုကဲမည်ကို အပိုင်သိ၍ အပေါ်ထပ် မတက်ရဲလို့ အဖော်လိုက်ခဲ့ရန် အကြံနှင့် ခေါ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးက သူ့ယောက်ျားလီးထက် သုံးဆခွဲလောက် ကြီးနေသည်ကို အံ့သြတုန်လှုပ်စွာ သိလိုက်ရလေ၏။ မဝင်းခင်ကတောင် အခုလို ကြီးမားတုတ်ရှည်သော လီးတန်ကြီးနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အလိုးခံချင်သည့် ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်လာပြီ..။ ပြီးတော့ သူမ ရာသီမပေါ်တာ ၂ လကျော်လာပြီဖြစ်၍ ကိုယ်ဝန်ရှိနေကြောင်းကို သတိထားမိနေသည်။

ထွန်းထွန်းက မဝင်းခင် ဖင်ကြားတည့်တည့်နေရာကို ကိုင်ပြီး ထမီကိုပင့်လှန်လျက် ခါးပေါ်တင်လိုက်ကာ သူ့ပုဆိုးကိုလည်း အောက်သို့ ချွတ်ချလိုက်သည်။ မဝင်းခင်က အလိုက်သင့်ဖြစ်အောင် ကိုယ်ကို တည့်ပေးလိုက်ပြီး တတောင်နှစ်ဖက်ကို ခုတင်ပေါ် ထောက်ထားပေးလိုက်၏။

ထို့နောက် ပေါင်ကြားအတွင်းမှ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော မို့မို့ဖောင်းဖောင်း ခုံးခုံးကြွကြွ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ သူ့လီးတန်ကြီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း တည့်သွင်းလိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးက တစ်ရစ်ချင်း နစ်နစ်ဝင်သွား၏။

ကလေးနှစ်ယောက်သာ မွေးခဲ့သည်။ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့အရသာမျိုး တစ်ခါမှ မခံစားဖူးခဲ့..။ မဝင်းခင်တစ်ယောက် ယောက္ခမသေတာ ကိုယ်သာဓုခေါ်ရမလို ဖြစ်နေသည်။ သူ့ယောက္ခမ သေသွားသောကြောင့် ထွန်းထွန်းနှင့် တွေ့ရသည် မဟုတ်ပါလား..။

မဝင်းခင်၏ ခါးသွယ်သွယ်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်၍ ခပ်သွက်သွက်လေး ဆောင့်ပြီး…လိုးလိုက်သည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်……..ပြွတ်…..ဖွတ်…စွပ်……..”

“ ဖွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်…စွပ်…..ဖွတ်………”

“ ဖွတ်…ဘွပ်….ဖွတ်….အင့်..အင့်…အ…..အင့်…အမေ့… အ…နာတယ်…ဟဲ့ … လူလို လိုးစမ်းပါ… မအေလိုးလေး….ရဲ့…”

မဝင်းခင် ထွန်းထွန်းဆောင့်ချက်နှင့်အညီ သူမဖင်ကြီးကို နောက်သို့ပစ်၍ ခံသည်။ လီးကြီးကြီးနှင့် အလိုးခံရမှ အားရကျေနပ်မိသည်။ ထွန်းထွန်းဆောင့်ချက်တွေက အားမာန်ပါလွန်းလှသည်။ တစ်ချက်ဆို တစ်ချက် ထိမိလွန်းလှသည်။ အီစိမ့်ပြီး ကောင်းလွန်းလှသည့် ကာမအရသာကို အခုမှ လက်တွေ့ ခံစားရတော့သည်။

ကလေးနှစ်ယောက် မွေးထားသော စောက်ဖုတ်မို့သာ ခံနိုင်ရည်ရှိတော့၏။ အပျိုစစ်စစ်ဆိုလျှင် စောက်ဖုတ် နှစ်ခြမ်း ဗြန်းဗြန်းကွဲသွားလောက်သည်။ အကွင်းကွင်းအရစ်ရစ် ထနေသော လီးတန်ကြီး ပတ်ပတ်လည်ရှိ အရေပြားတွေက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို ပွတ်ထိုးတွန်းတိုက်သွားတိုင်း ဖျင်းခနဲ ဖျင်းခနဲ ဖြစ်သွားရသည်။

ရမ္မက်တွေကလည်း တရိပ်ရိပ်တက်လာကာ ပူနွေးလာ၏။ စောက်ဖုတ်အုံကြီးအတွင်းမှာ တလှုပ်လှုပ်တရွရွနှင့် ယားကြွပွထလာပြီး မခံစားတတ်တော့အောင် ဖြစ်လာရသည်။ ဤသည်မှာ စောက်ဖုတ်ကောင်းခြင်း ဖြစ်တော့၏။ မိန်းမတွေမှာ ယောက်ျားတေလို အချောင်းအမျိုးအစား မဟုတ်၍ သိသာထင်ရှားစွာ တန်းတန်းမတ်တောင်ခြင်းမျုးိတော့ မဟုတ်..။

သို့သော် စောက်ဖုတ်အုံကြီး ဖောင်းကြွခုံးထလာပြီး အတွင်းသားနုနုတွေပါမကျန် ရွထစူပွလာခြင်းသည်ပင် စောက်ဖုတ်ကောင်းတို့၏ အင်္ဂါထူးများဖြစ်တော့သတည်း..။

အခု မဝင်းခင် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အစွမ်းကုန် ကြွရွ တောင်ထနေပါတော့သည်။ အသက်ရှူသံတွေကလည်း ပြင်းထန်မြန်ဆန်လွန်းလှသည်။ ထွန်းထွန်းလည်း မဝင်းခင်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးနေစဉ် တစ်ခါ..တစ်ခါ… အရှိန်ကိုလျှော့၍ စဉ်းစားခန်း ဝင်နေမိ၏။

သူအခု မိန်းမသုံးယောက် ၏ စောက်ဖုတ် သုံးမျိုးကို လိုးဖူးပြီ..။ ပထမဆုံး မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ကြီးဖြစ်၏။ မကြည်ရှိန်သည် တဏှာရာဂကြီး၍ အပေးကောင်း၏။ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကို စွဲလမ်းတပ်မက်စေသော ကာမဓါတ်လည်း ရှိ၏။

ပြီးတော့ မတင်ရီမ..၊ မတင်ရီမက တစ်ခါမှ အလိုးမခံဘူးသော အပျိုကြီးဖြစ်၏။ လက်၊ ခရမ်းသီး စသည်တို့ဖြင့်သာ ကာမဆန္ဒကို ဖြည့်ဆီးဖူးသူ..။ စက်ချုပ်သမတွေ၏ ဆရာလည်းဖြစ်၊ အပျိုကြီးလည်း ဖြစ်၏။ လီးစစ်စစ် အတွေ့အကြုံလည်း မရှိသည့်အတွက် စိတ်ရှိလက်ရှိ ခံရမှာကို ရှက်နေသေးပုံရသည်။

အခု .. မဝင်းခင်အသက်က သုံးဆယ်ဝန်းကျင်သာ ရှိသေးသော အအိုမ မို့ ကိုယ်နေပျက်ပြီးသော မိန်းမပီပီ အပေးအယူတည့်အောင် ခံတတ်သည်။ သူမလည်း တဏှာရာဂအားကြီးသော မိန်းမဖြစ်၏။ ကလေးနှစ်ယောက် ထွက်ပြီးသားမို့ မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ထက် ကျယ်သယောင် ရှိသည်။ သို့သော် ထွန်းထွန်းလီးတန်ကြီးနှင့်မူ အံကျဖြစ်၏။

သွေးသားဆူဖြိုး ကာမပိုးကြွလို့ အလှဆုံး ၊ အကောင်းဆုံးအရွယ်လည်း ဖြစ်၏။ မကြည်ရှိန်လည်း သန်မာ၏။ မကြည်ရှိန်ထက် မဝင်းခင်က ပို၍ထန် ၊ ပို၍သန်ပါတော့သည်။

လင်ယောက်ျားတစ်ယောက်လုံး အောက်ထပ်မှာ ရှိနေလျက်နှင့် တဝုန်းဝုန်းတရုန်းရုန်းနှင့် ဖဲရိုက်နေသည့်ကြားက လိုးရသည်မို့ သဲထိတ်ရင်ဖိုစရာတော့ ကောင်းလှ၏။

နှစ်ယောက်စလုံး ကာမတဏှာက ကြောက်စိတ်ကို မောင်းနှင်ထားပြီးဖြစ်နေရာ အခန်းထဲမှာ ဗြောင်းဆန်အောင် လိုးနေကြတော့သည်။ ထွန်းထွန်းက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရ ဆုတ်ချေပွတ်သပ်ရင်း လိုးပေးနေသည်ဖြစ်ရာ မဝင်းခင်ကလည်း အစွမ်းကုန်ကော့ကော့ခံသည်။ နှစ်ယောက်လုံးလည်း ပြီးလုပြီးခင် အခြေအနေသို့ ရောက်လာကြသည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်…ဘွပ်….စွပ်….”

“ ဖွတ်…ဖွတ်…စွပ်…အီး…အင့်..အမေ့…အမလေး အား…အား..အင့်…အမေ့…အီး…အင့်…အား…ကျွတ်..ရှီး….”

ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာနီးပြီမို့ နှစ်ယောက်လုံး ဇောတွေထန်နေကြပြီ..။ဆောင့်ချက်တွေက  ကြောက်ခမန်းလိလိ ပြင်းထန်လာသည်။

“ ဟေ့…. သိန်းဝင်း.. ဒို့ဝိုင်းမှာ အရက် မရှိတော့ဘူး…ဟေ့…လုပ်အုံးကွ….”

မကြည်ရှိန်ယောကျ်ား ကိုပေါစိန် အသံကြီးက ဟိန်းထွက်လာပါသည်။ ထွန်းထွန်းရော မဝင်းခင်ပါ ကြားလိုက်ရသည်။ ထွန်းထွန်းက စိတ်ကိုလျှော့ချလိုက်ပြီး ဆောင့်ချက်တွေကို တိုးမြှင့်လိုက်သည်။

“ ဖွတ်…စွပ်………ပြွတ်………ဘွပ်……..”

“ အ…အား…အ……….အင့်..ကျွတ်…ကောင်း…….ကောင်းတယ်..အင့်…..အ…မေ့..အင့်…အ..အ..ပီး…အာ..ပါး…ပီးပီ….မောင်ရဲ့…အ……အီး……..”

မဝင်းခင်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး ဓါတ်လိုက်ခံရသလို တွန့်ခနဲ တွန့်ခနဲ တုန်လှုပ်သွားပြီး စောက်ရည်ပူတွေ ပန်းထွက်ကုန်၏။ ထွန်းထွန်းလည်း တစ်ကိုယ်လုံး ကျဉ်တက်သွားပြီး သုတ်ရေပူတွေ ပန်းထည့်လိုက်တော့သည်။ နှစ်ယောက်သား ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝ၍ အကောင်းကြီးကောင်းကာ ခေတ္တ မှိန်းနေကြစဉ်.. မဝင်းခင် ယောက်ျား ကိုသိန်းဝင်း အသံပေါ်ထွက်လာသည်။

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ…ကိုကြီးပေါစိန်ရ.. ဝင်းခင်ကို ဝယ်ခိုင်းထားပါတယ်… လာတော့မှာ စိတ်ချ…”

ကိုသိန်းဝင်းခမျာ သူ့မိန်းမ အရက်ဝယ်နေသည်ဟု ထင်နေ၏။ အမှန်အားဖြင့် မဝင်းခင်မှာ ထွန်းထွန်းအလိုး ခံနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ထွန်းထွန်းက သုတ်ရည်ပူတွေ ဝင်သွားသည်အထိ လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်း မြှုပ်နှံထားပြီး လရေတွေ ကုန်သွားလောက်မှ ဗလွတ်ခနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်ရာ.. ၊ လီးတန်ကြီးကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် မဝင်းခင် စောက်ခေါင်းဝက ဗလု..ဗလု…ဗွတ်…ဟူသော အသံတွေနှင့်အတူ စောက်ရည်တွေက စီးအံကျလာသည်။

မဝင်းခင် ကုတင်ပေါ် မျက်နှာမှောက်ရင်း မှိန်းနေသည်။ ထွန်းထွန်းက နား နားကပ်၍ …

“ မမ….ကောင်းလား…ဟင်…”

“ အင်း…”

“ အားရ…ကျေနပ်ရဲ့လား…”

“ အင်း….လို့…..”

“ နောက်ညတွေလဲ လိုးပေးရအုံးမှာလား ဟင်…”

“ အင်း ….ပါ..လို့…ဆိုနေ…..”

မဝင်းခင် မှိန်းနေရာမှ နွမ်းဟိုက်သော အသံဖြင့် တုန့်ပြန်လိုက်သည်။

“ ဒီပေါ်မှာ ခဏနေခဲ့ဦး…ကျနော် အရက်သွားဝယ်လိုက်အုံးမယ်.. ”

သူများမယားများကို ခိုးပြီးလိုးရသည်မှာ ဘယ်လိုကောင်းမှန်း မသိပါဘူးဗျာ..၊ လူသားတိုင်း အခြေအနေပေးရင် လစ်ရင်လစ်သလို လုပ်မယ်ဆိုတာ ပြောနေစရာတောင် လိုမယ် မထင်ဘူးဗျာ..။ ကျနော့်လုပ်ရပ်တွေ မမှားဘူးဆိုတာ ကျနော့ကိုယ် ကျနော် ယုံကြည်ပါသည်။

စောက်ဖုတ်မျိုးစုံ လိုးဖူးတဲ့သူတိုင်း ကျနော့်အပေါ် ကိုယ်ချင်းစာတတ်မည်ဆိုတာ သိပါသည်။ ကျနော် အရက်သွားဝယ်ပြီး ပြန်လာတော့ လမ်းမှာ စဉ်းစားမိသည်။ ကျနော့်ရဲ့ ကာမသိဒ္ဒိတွေ တိုးပွားလာပြီဆိုတာ ယုံကြည်ရင်း ပြုံးပျော်နေမိသည်။ ကျနော် ပြန်ရောက်တော့ မမက ကုတင်ပေါ်တွင်အိပ်ပျော်နေ၍ နှိုးရသေးသည်။

“ မမ….မမ…ထ..ထလေဗျာ… ထတော့ …..ဟာ…အင်္ကျီတွေလဲ မဝတ်ရသေးဘူး…”

ကျနော့်စိတ်ထဲမှာ နောက်ထပ်တစ်ချီနှစ်ချီလောက် ထပ်ဆွဲလိုက်ရင် ကောင်းမယ်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ အဲဒါနဲ့ မမ နိုးလာပြီး အင်္ကျီတွေ ကုန်းရုန်းပြီး ထဝတ်လိုက်သည်။ ကျနော့်လက်ထဲမှ အရက်ပုလင်းများကို မမကို ပေးလိုက်သည်။

“ မောင်လေး… မှောင်ရိပ်ခိုပြီး ခြံပေါက်က စောင့်နေနော်…သိလား..”

“ အင်း…အင်း….”

ထွန်းထွန်း မဝင်းခင်ပါးကို ရှူးခနဲ နမ်းလိုက်ပြီး အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းကာ နောက်ဖေးပေါက်က အသာလစ်ထွက်ခဲ့သည်။ အရက်ဆိုင်သို့ အသွားတွင်..ပီယမန္တာန်ကို တတွတ်တွတ် ရွတ်ဆိုနေပါတော့သတည်း…။




...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။