Wednesday, September 30, 2009

မရှောင်နိုင်တဲ့ အတွေ့ (စ/ဆုံး)

မရှောင်နိုင်တဲ့ အတွေ့ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဗလ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နောက်တစ်လခန့်မှာ လက်ထပ်ရတော့မည့် ဒေါက်တာ ကေသီဝင်းတစ်ယောက် ခင်ပွန်းလောင်းကိုလည်း သတိမရတော့။ လက်ထပ်ဖို့ ခေါင်းညိတ်ခဲ့သော်လည်း သူမ ချစ်လည်းမချစ်ခဲ့။ အမေ့ ငယ်သူငယ်ချင်း အန်တီနွယ်က ကေသီဝင်း ဆယ်တန်းတက်သည့်နှစ်မှစ၍ ဆရာဝန်ဖြစ်သည်အထိ ကူညီဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့သော ကျေးဇူးကိုထောက်၍ အန်တီနွယ်၏သားနှင့် လက်ထပ်ရန် ခေါင်းညိတ်ခဲ့ရခြင်းသာ။

ချစ်သူတွေမဟုတ်တော့ ခင်ပွန်းလောင်းနှင့်လည်း အထိအတွေ့ မရှိခဲ့။ အန်တီနွယ်တို့ဖက်မှ စကားဦးသန်းခြင်း မရှိခဲ့သော်လည်း ဒီလိုဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့ မျှော်တွေးထားခဲ့သည်မို့ ချစ်သူလည်း မထားဖူးခဲ့။ အန်တီနွယ်ကလည်း အထက်စီးမှ တောင်းဆိုခြင်း မရှိခဲ့ပါ။ သမီးလေးလို ချစ်လို့ ကူညီခဲ့ခြင်းသာဖြစ်ကြောင်းနှင့် လွတ်လပ်စွာ ဆုံးဖြတ်နိုင်ပါကြောင်း မိတ်ပျက်စရာ မရှိပါကြောင်း ပွင့်လင်းစွာ ပြောခဲ့သည်။

အလတ်စား စက်ရုံတစ်ရုံကို ဦးစီးလုပ်ကိုင်နေသော ခင်ပွန်းလောင်းကလည်း သူမ ချစ်စိတ်မဖြစ်သည်မှလွဲ၍ ငြင်းစရာ အချက်အလက်မရှိ။ အဖေ့လက်ကျန် တိုက်ခန်းလေးတစ်ခန်းနှင့် မြောက်ဒဂုံရှိ စျေးအတွင်းမှ အထည်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်ဖြင့် ဟန်မပျက် ရုန်းကန်နေရသော အမေနှင့် မောင်လေးကိုလည်း သက်သာစေချင်သည့် စေတနာတို့ဖြင့် သူမ လက်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဆရာဝန်ဖြစ်စ သူမ၏ လစာလေးကလည်း များလှသည်ဟု မဆိုနိုင်။ သို့နှင့်ပင် သတို့သမီးလောင်းအဖြစ် လက်ခံလိုက်သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းသည် ယနေ့တော့……

ဘတ်စ်ကားတိုးစီးခိုက်မှာသာ ယောက်ျားများနှင့် ထိဖူးသော ကေသီဝင်းခင်မျာ တခါတလေမှာတော့ ကားပေါ်မှာ လီးနှင့် အထောက်ခံရတတ်သည်။ အရှက်သည်းပြီး ငြိမ်နေမှုကြောင့် သကောင့်သားများက ပိုကဲကာ သူမ၏ တင်ပါးကြီးနှစ်ခုကြားထဲသို့ လီးနှင့်ဖိကပ်ကာ တဆတ်ဆတ် ညှောင့်တာမျိုးလည်း ကြုံဖူးသည်။ ထိုသို့ကြုံရသော နေ့မျိုးတွင် အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် အာသာဖြေမိသည်အထိ သူမစိတ်တွေ ထကြွခဲ့ဖူးသည်။ ဖိုမ သဘာဝအရ ဖြစ်လေ့ရှိသည်ဟုသာ သူမထင်ခဲ့သည်။ စိတ်ထလွယ်သော ရမ္မက်ကြီးသော သူမကိုယ်သူမ မရိပ်မိခဲ့။

လက်ထပ်ရန် သဘောတူပြီးသည့် နောက်မှာတော့ အန်တီနွယ်က ကားနှင့် ယာဉ်မောင်း ပေးထားသော်လည်း ဆေးရုံအသွားအပြန်လောက်သာ သူမသုံးသည်။ လီးနှင့် အထောက်ခံရတာတွေ မကြုံရတော့ချေ။ သို့သော် ယာဉ်မောင်း၏ မျက်လုံးများဖြင့်တော့ အထောက်ခံရသည်။

သူမအောက် ၂ နှစ်ခန့်ငယ်သော ယာဉ်မောင်းကောင်လေးက သူမခန္ဓာကိုယ်ကို တပ်မက်သော အကြည့်များဖြင့် ခိုးခိုးကြည့်လေ့ရှိမှန်း မိန်းကလေးသဘာဝအရ သူမသိသည်။ ဖွံ့ထွားတောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ချောမောလှပသော မျက်နှာပိုင်ရှင် ဒေါက်တာကေသီဝင်းအဖို့တော့ ထိုသို့ အကြည့်ခံရပေါင်းများနေပြီမို့ မထူးဆန်းတော့။

ယခုတော့ ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မှာ ခင်ပွန်းလောင်း မဟုတ်သူ တစ်ယောက်၏ ရင်ခွင်ထဲကို အမှတ်မထင် ရောက်သွားရာမှ မျှော်လင့်မထားသော ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်မှုတွေသာမက တင်းမို့သော ရင်သားတွေကိုပါ ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်ခြင်းခံလိုက်ရသော အပျိုစင်မလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ မဖြစ်သင့်မှန်း သိလျက်နှင့်

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း..ကွာ”

ဟုသာ တိုးတိုးငြင်ငြင် ငြင်းဆန်ရင်း ရုန်းကန်မှု လုံးဝမပြုမိပဲ သူမစောက်ဖုတ်ကို တက်လိုးဖို့ခေါ်မှန်း သိသိကြီးနှင့်ပင် ကုတင်ပေါ်သို့ တွန့်ဆုတ် တွန့်ဆုတ်ဖြင့် လိုက်ပါခဲ့မိချေပြီ။ ကာမအမှောင်အတွင်း ကျရောက်နေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ အလိုးခံရဖို့သာ ဆန္ဒပြင်းထန်နေပြီး ဘာကိုမှမစဉ်းစားနိုင်။

ကုတင်စောင်းမှာ အတူယှဉ်ထိုင်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းလေးအား အငမ်းမရစုပ်နမ်းရင်း ရင်သားတွေကို ဆုပ်နယ်ခြင်းအားလည်း မကန့်ကွက်မိ။ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်နေချိန်မှာလည်း

“ ရှက်စရာကြီးကွာ”

ဟုသာ ပြောပြီး တားမြစ်ခြင်း မပြုမိသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ခဏအတွင်းမှာပင် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားရသည်။ ရမ္မက်စိတ်နှင့် ရှက်စိတ်တို့ကြောင့် မျက်နှာလှလှလေးမှာ နီမြန်းနေသည်။ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ထပ်စုပ်ရင်း အိပ်ရာပေါ်သို့ လှဲချလိုက်တော့ အလိုက်သင့် ပက်လက်ကလေးဖြစ်သွားသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ထားရာမှ ပြွတ်ကနဲခွာလိုက်ပြီး အပျိုစင်ရင်သား ဖွေးဖွေးမို့မို့ကို ပါးစပ်ထဲဝင်သလောက် ငုံယူလိုက်ပြီး အားနှင့်စို့လိုက်တော့ သူမရင်ဘတ်လေး ကော့သွားပြီး

“ အို အဟင့် ဟင့် အာ အင်းဟင်း ဟင်း”

နို့ကိုင်တာပင် မကြုံဖူးသေးသော အစိမ်းသက်သက် အပျိုစင်လေးခင်မျာ နို့စို့ခံလိုက်ရတော့ ရင်ထဲမှာ ကလိကလိဖြစ်သွားကာ အသဲတွေအူတွေ တလိမ့်လိမ့် ဖြစ်ကုန်သည်အထိ ခံစားလိုက်ရသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ရွှဲစိုနေတာကိုလည်း သိနေသည်။

မကြာခဏ လက်ဖြင့် အာသာဖြေလေ့ရှိသူမို့ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေပြီမှန်း သူမကိုယ်သူမ သိနေသည်။ သို့သော် ယခုလောက် အပြင်းအထန် ထကြွတာမျိုး တစ်ခါမှမကြုံဖူးခဲ့။ မသင့်တော်မှန်း သိသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကို ထိန်းမရ။ ဘယ်သူပဲ တက်လိုးလိုး အလိုးခံရဖို့သာ အရေးကြီးနေသည်။ သူကလည်း အချိန်ဆွဲလိုပုံမရ။ သူမစိတ်မပြောင်းခင် ရအောင်လိုးဖို့ သူမဝတ်ထားသော ထမီကို ဆွဲချွတ်သည်။

“ အို..မောင်လေး.. ဘာ… ဘာလုပ်မလို့လဲ.. မမရှက်တယ်”

ဟန်လုပ်ပြောနေသော သူမမျက်နှာကို သူက စေ့စေ့ကြည့်ပြီး စကားတစ်ခွန်းပြောလိုက်သည်။ သူ့စကားကြောင့် သူမ ဖိန်းကနဲရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသော်လည်း ဟန်လုပ်ကာ

“ ဟာကွာ… မဖြစ်သင့်ဘူးနော်”

သူမ ထိုသို့ပြောသော်လည်း အိပ်ရာပေါ်မှာ အပေါ်ပိုင်းဗလာကျင်းပြီး ပက်လက်လှန်ပေးထားကာ နို့စို့ခံနေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏စကားကို အရေးလုပ်စရာ မလိုတော့ပြီမို့ ထမီနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူလေးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တော့

“ ဟာ ဟင် အို”

ဟုသာ အသံလေးထွက်ပြီး သူကပင် တင်ပါးကြွပေးတာ ခြေသလုံးလေးမြှောက်ပေးတာတို့ဖြင့် သူချွတ်ရလွယ်အောင် လုပ်ပေးလိုက်သေးသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်က သူမကို တက်လိုးရန်အတွက် အဝတ်တွေ အချွတ်ခံရတာ ပထမဆုံးမို့ ရှက်စိတ်နှင့်အတူ ကာမစိတ်တွေက ပို၍ထကြွလာခဲ့သည်။ အခုတော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားရချေပြီ။

ရမ္မက်ထန်နေသော်လည်း အပျိုစစ်စစ်လေး ဖြစ်သည့်အပြင် မသင့်တော်သော ကာမဆက်ဆံခြင်းကို ကျူးလွန်ရတော့မှာမို့ ရှက်စိတ်ကြောင့် မျက်လွှာလေးချထားသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ မို့မောက်သော နို့အုံကြီးများ ပြည့်တင်းဖြူဖွေးသော ပေါင်တံကြီးများနှင့် ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးတို့ကို ကြည့်ရင်း သူက သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်ပြီး သူမပေါင်လုံး ဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ကားလိုက်သည်။

အမွေးပါးပါးလေးသာ ပေါက်နေသော အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကြီး၏ ဆွဲဆောင်မှုကြောင့် ခုနစ်လက်မခန့်ရှည်ပြီး တစ်လက်မခွဲ ရေပိုက်လုံးခန့်တုတ်သည့် လီးချောင်းကြီးက ငေါက်ကနဲပင် ဖြစ်သွားသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ လက်သန်းတစ်ဆစ်ခန့်ရှိသော စောက်စေ့က ချွန်၍ထောင်နေပြီး စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်တွေ ရွှဲနစ်နေတာ သိလိုက်ရသည်။

စောက်ဖုတ် အကိုင်ခံလိုက်ရသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ တဟင်းဟင်းငြီးကာ ကော့တက်သွားရသည်။ ဖွေးဥဖောင်းတင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို သုံးလေးချက် ဖျစ်ညှစ်လိုက်တော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေ စုလိုက်ကားလိုက် ဖြစ်သွားသည်။ သူက ကေသီဝင်း၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်ပြီးမှ အပျိုစစ်စစ်လေး၏ စောက်ဖုတ်ကို သူ့လီးချောင်းကြီး ထိုးသွင်းလျင် ရုန်းမှာစိုးသောကြောင့် ခြေသလုံးသားလေးနှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုန်းပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ ဒေါက်တာကေသီဝင်းကလည်း အလိုးခံရန်အတွက် အလိုက်သင့် နေပေးနေသည်။

သူက သူမခန္ဓာကိုယ်ပေါ် မှောက်ချလိုက်တော့ သူမပေါင်ကြီးတွေက ရင်ပတ်နှင့် ထိလုမတတ်ဖြစ်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးက အောက်မှာစူထွက်လာသည်။ သူမ မရုန်းနိုင်စေရန် ချိုင်းအောက်မှ လက်လျှို၍ ပုခုံးတစ်ဖက်ကို တင်းတင်းကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်နှင့် သူ့လီးကြီးကိုကိုင်ကာ သူမစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းအတိုင်း လေးငါးချက် ပွတ်ဆွဲရင်း

“ မမ ကျွန်တော်သွင်းလိုက်တော့မယ်နော်”

ပူနွေးမာတောင်နေသော လီးချောင်းကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ကို လာထိကတည်းက အလိုးခံရတော့မည်ဟူသော အတွေးဖြင့် ရင်တဖိုဖို ဖြစ်သွားရသော သူမမှာ သူက ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ အင်လိုလို အင်းလိုလို ခွဲခြားမရသော အသံလေး ထွက်သွားရသည်။

ဘယ်လီးမှ အသွင်းမခံဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်ကို မှုတ်ပေးချင်သေးသော်လည်း သူမ၏ ကာမစိတ်မကျခင် ရအောင်လိုးထားရမှာမို့ သန့်စင်သော အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကို မှုတ်ဖို့မစဉ်းစားတော့ပဲ စောက်ဖုတ်အဝမှာ လီးကိုတေ့လိုက်သည်။ လီးအသွင်းခံရတော့မည်မှန်း သိလိုက်သော သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေး အလိုလိုပွင့်ဟလာပြီး သူ့လက်မောင်းကိုလည်း သူမလက်ဖဝါးနုနုလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိစဉ်

“ ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် ပြွတ်ဗြစ်”

“ အား အ အင်း”

လီးထိပ်ကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို ဒစ်မြုတ်သည်အထိ ဝင်လာတော့ တင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး အနည်းငယ် နာသော်လည်း သူမငြီးရုံလေးသာ ငြီးလိုက်မိသည်။ သူက လီးကိုင်ထားသော လက်ကို လွှတ်ပြီး သူမ၏ ကျန်ပုခုံးတစ်ဖက်ကိုပါ တင်းတင်းကိုင်ကာ လီးဒစ်ကြီးကို အဝင်အထွက် လေးငါးခါလုပ်ပေးရင်း

“ မမ ဝင်လား”

“ အင်း...ဝင်..ဟာကွာ.. မင်းကလည်း...အာ့”

ဝင်တယ်ဟု ပြောမိမလိုဖြစ်ပြီးမှ အပျိုစင်လေး ရှက်သွားပြန်သည်။

“ ထပ်သွင်းလိုက်မယ်နော်”

ဒီတစ်ခါတော့ သူမ အသံမထွက်တော့။ မရုန်းနိုင်အောင် ရင်ဘတ်ချင်း ဖိကပ်လိုက်တော့ လုံးဝန်းတင်းမို့နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးက နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကို ပေးနေပြန်သည်။ ပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ဒစ်မြုတ်နေသော လီးချောင်းကြီးကို သုံးလေးကြိမ်ခန့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးလိုက်တော့ အရည်တွေ ထပ်ရွှဲလာခိုက်မှာ တစ်လက်မခန့် ထပ်သွင်းလိုက်သည်။

“ အား..ရှီး..နာ.. နာတယ် ...မောင်လေးရယ်.. အား”

အရည်တွေရွှဲနေသော်လည်း အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ထဲကို ကြီးထွားသော လီးချောင်းကြီး အသွင်းခံရခြင်းမို့ လီးတဝက်ပင် မဝင်သေးသော်လည်း နာကျင်မှုကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့် သူမမျက်နှာလှလှလေး ရှုံ့မဲ့သွားရသည်။

“ သွင်းခါစမို့ပါ မမရယ်.. လီးတဆုံး သွင်းပြီးသွားရင် မနာတော့ပါဘူး.. မမကို ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးမှာပါ”

“ ဟာ ဘယ်လိုကြီး ပြောပြန်တာလဲ”

သူမ နားရှက်သွားသော်လည်း စိတ်က ပို၍ပါလာမှန်း သူမကိုယ်သူမ သိလိုက်သည်။ အပျိုစောက်ဖုတ်ကို ပထမဆုံး လီးအသွင်းခံရလျှင် အစပိုင်းမှာ နာကျင်လိမ့်မည်ဆိုတာတော့ မိန်းကလေးတိုင်း သိကြသလို သူမလည်းသိသည်။

သာမန်အချိန်မှာသာ လီးအသွင်းခံရမှာ ကြောက်ကြသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ် ပြင်းထန်လာချိန်မှာတော့ လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး မကြောက်မရွံ့(အချို့ကတော့ ကြောက်ကြောက်နှင့်ပင် လိုလားစွာ) လီးအသွင်းခံတတ်ကြတာ မိန်းကလေးတို့ သဘာဝမို့ သူမလည်း နာကျင်မှုကို အံကြိတ်ပြီး လီးအသွင်းခံဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

အခန်းထဲမှာ လေအေးစက် ဖွင့်ထားသော်လည်း သူမနှာသီးဖျားလေးမှာ ချွေးလေးတွေ စို့လာသည်။ သူက အသာထပ်ဖိသွင်းလိုက်တော့ သူမနားထဲမှာ ဗြစ်ကနဲ အသံကြားလိုက်ရပြီး လီးတဝက်ခန့် ဝင်လာသည်။

“ အားအား.. အမလေးလေး.. နာတယ်..နာတယ်..အား ဖြေးဖြေးသွင်းပါ ..မောင်လေးရယ်..နာလိုက်တာ.. အား တစ်စို့စို့ကြီး.. အား”

သူမ နာကျင်မှုကြောင့် မျက်လုံးလေးပွင့်လာပြီး ငိုမဲ့မဲ့လေးပင် ဖြစ်လာရသည်။ လီးအသွင်းခံနေရသော စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း တင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖြစ်နေသည်။

“ ခဏလေးပါ မမရယ်။ မမစောက်ဖုတ်ထဲမှာ ကျွန်တော့်လီးချောင်းကြီးက တစ်လစ်ကြီး ဝင်နေပြီ.. ခဏလေး”

လီးတဝက်လောက်သာသွင်းပြီး ဝင်သလောက်နှင့်ပင် အသာအယာ လိုးနေလိုက်သည်။ လိုးချင်လွန်းလှသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်တွေ့ လိုးနေရပြီမို့ လီးတဆုံးမဝင်သေးသော်လည်း အရသာရှိလှသည်။ ပထမဆုံးအချီမှာ လီးကို ကြောက်မသွားစေရန် တဝက်နှင့်ပင် ပြီးအောင်လိုးပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အမြှေးပါးမပေါက်ရင် အပျိုပဲမို့ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်ကို မှုတ်ခွင့်လည်းရနိုင်သည်။ အသာလေး ထပ်ဖိလိုက်တော့

“ အားအ..နာပါတယ်..ဆို”

“ မမ သိပ်နာနေရင် ထပ်မသွင်းတော့ဘူးလေ။ ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ လိုးမယ်နော်”

စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးအသွင်းခံနေရပြီဖြစ်သော်လည်း လိုး ဟူသော စကားကိုကြားတော့ အပျိုစင်လေး ရှက်သွားရပြန်သည်။ ပုခုံးပေါ်မှာ ထမ်းထားသည့် ခြေသလုံးလေးတွေကို ပြန်ချကာ သူမမျက်နှာပြင်အနှံ့ နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီး အသာအယာ စလိုးသည်။ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးအဝင်အထွက်မှာ တပြွတ်ပြွတ် မြည်သံများကို နှစ်ယောက်လုံး ကြားနေရတော့ ရမ္မက်က ပို၍ထန်လာကြသည်။

နူးညံ့အိစက်သော စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုလေးများကို ပူနွေးမာကြောသည့် လီးချောင်းကြီးက ပွတ်တိုက်နေမှုကြောင့် ထူးခြားသည့် ကာမအရသာကိုလည်း ခံစားလာရသည်။ လက်ဖြင့် အာသာဖြေသည်ထက် အဆပေါင်းများစွာသာသော အလိုးခံရသည့် အရသာကို ဒေါက်တာကေသီဝင်း လက်တွေ့သိလာသည်။

မျက်တောင်လေးစင်းကာ အလိုးခံရင်း သူ့လက်မောင်းကို တစ်ချက်တစ်ချက် ဖျစ်ညှစ်လာသော သူမကိုကြည့်ရင်း အလိုက်သိစွာ ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်သည်။ တင်းကြပ်နေသော်လည်း အရည်တွေ ရွှဲနေသဖြင့် လီးအဝင်အထွက်က စီးပိုင်နေရုံမှလွဲ၍ အခက်အခဲမရှိ။

“ ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်။ မမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ”

ဟု ပြောရင်း နို့စို့ပေးလိုက်ပြန်ရာ စောက်ဖုတ်ကို လီးဖြင့်အလိုးခံရင်း အရသာတွေ့လာချိန်မှာ အပေါ်ပိုင်းမှာပါ နို့စို့ခံလိုက်ရတော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်း လူးလွန့်ကော့ပျံလာတော့သည်။ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကားပေးကာ

“ အင်းဟင်းဟင်း..မောင်..မောင်လေးရယ်..အာ”

ငြီးငြူသံများ ထွက်လာပြီး သူမကို တက်လိုးနေသော သူ့ကို အတင်းပြန်ဖက်လိုက်မိတော့သည်။ သူလည်း လီးတဆုံးသွင်းချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်းနေရသည်။ နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးပြီးတစ်လုံးစို့ရင်း ခပ်သွက်သွက် လိုးပေးလိုက်ရာ သူမ အရသာ အရမ်းကောင်းလာပြီး

“ မောင်လေး..အားအား..မောင်လေးရယ်... ”

သူမစောက်ဖုတ်ကြီး ကော့ကော့တက်လာပြီး ပထမဆုံးတချီ ပြီးသွားလေတော့သည်။ သူလည်း သုတ်ကို မထိန်းတော့ပဲ ဆက်တိုက်လိုးလိုက်ပြီး ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ အပျိုစင်စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ သုတ်ရည်ပူများ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။

သုတ်ရည်များ ပန်းထည့်ပေးလိုက်ပြီးသော်လည်း ကြိုတင်သောက်ထားသော ကာမအားဆေး အရှိန်ကြောင့် လီးကြီးက တောင်နေဆဲ။ စိမ်ထားချင်သော်လည်း သူ့ပုခုံးကို ဒေါက်တာကေသီဝင်းက အသာတွန်းလိုက်သဖြင့် အလိုက်တသိ ဆင်းပေးလိုက်သည်။ အလိုးခံတုန်းက ခံခဲ့သော်လည်း ယခုမှရှက်နေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မျက်လုံးမဖွင့်ရဲ။ လှုပ်လည်းမလှုပ်ရဲပဲ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပူးကပ်ကာ ပက်လက်ကလေး ငြိမ်နေဆဲ။ လီးတဆုံးမဝင်ခဲ့သော်လည်း ဘယ်လီးမှ အသွင်းမခံဖူးသေးသည့် အပျိုစင်စောက်ဖုတ်မှာ ခုနက အလိုးခံခဲ့ရမှုကြောင့် ပူထူနေသလို ခံစားရသည်။

မိမိဘာသာ လက်ဖြင့် အာသာဖြေခဲ့စဉ်က ကောင်းလှပြီဟု ထင်ခဲ့သော အရသာသည် တကယ့်လက်တွေ့ လီးအစစ်နှ့င့် အလိုးခံရတာကို ဘယ်လိုမှမမှီမှန်း ဒေါက်တာကေသီဝင်း သိလိုက်ရသည်။ မဖြစ်သင့်မှန်းသိသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်သဖြင့် ယောက်ျားတစ်ယောက်က တက်လိုးတာကို ရုန်းကန်ခြင်းမပြုပဲ အလိုတူအလိုပါ အလိုးခံခဲ့တာ အိပ်မက်မဟုတ်တာ သေချာနေသည်။

မိမိစောက်ဖုတ်ကို တက်လိုးခဲ့ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လရေးည်များ ပန်းထည့်ခဲ့သူသည် မိမိအနားမှာပင် ရှိနေဆဲ။ ဖတ်ဖူးသော အပြာဝတ္ထုတွေထဲကလို အကြိမ်ကြိမ် လိုးဦးမလားမသိ။ နောက်ထပ်လိုးရင် ဘယ်လိုပုံစံနဲ့လိုးမှာလဲ လီးတဆုံးသွင်းမှာလား အဲ့ဒါဆို ဘယ်လိုနေမလဲ ပိုပြီးနာမှာလား ပိုပြီးကောင်းမှာလား ဟူသော အတွေးတွေ အလိုလိုတွေးမိသည်။ မဖြစ်သင့်မှန်းသိလျက်နှင့် ထပ်ပြီး လိုးခွင့်ပြုရမှာကိုလည်း ရှက်နေသည်။ သူမ ငြင်းဆန်လိုက်ပါက နောက်ထပ် အလိုးမခံရတော့မှာကိုလည်း မဖြစ်ချင်။ အလိုးခံရသော အရသာကိုလည်း သူမနှစ်သက်မိပြီလေ။

ဒေါက်တာကေသီဝင်း ဘာလုပ်ရမှန်မသိ ဖြစ်နေချိန်မှာ သူကတော့သိသည်။ တက်လိုးတာကို ကြည်ဖြူစွာ လိုက်လျောပြီး အခုလည်း ငြိမ်သက်နေဆဲ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ကို ထပ်လိုးဖို့ ဘယ်ယောက်ျားမှ တွန့်ဆုတ်နေမည်မဟုတ်။ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြင့် အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပေးထားဆဲ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းဖွံ့ထွားသော တပ်မက်ဖွယ်ရာ ခန္ဓာကိုယ်သည် စိတ်ကြိုက်ထပ်လိုးဖို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလို ဖြစ်နေသည်မို့ သူ့လီးကြီးက တောင်လာပြန်သည်။ သူ ထထိုင်လိုက်တာကိုလည်း သူမသိနေသည်။ ချွတ်ထားသော ထမီကိုယူကာ သူမစောက်ဖုတ်ကို သုတ်ပေးတော့

“ အို”

ဟုသာ အသံလေးထွက်ပြီး ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို မသိမသာ ကားပေးမိသည်။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတစ်ဖက်ကို အသာဖြဲလိုက်တော့ အလိုးခံပြီးစ အပျိုစင်စောက်ဖုတ်၏ အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေကို ထင်းကနဲ တွေ့လိုက်ရသည်။

“ အို ဘာတွေလျှောက်လုပ်ပြန်ပြီလဲ”

ဟူသော စကားသည် နှုတ်ဖျားမှ ထွက်မလာရဲပဲ လည်ချောင်းထဲမှာပင် ရပ်တန့်သွားခဲ့သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြီးကြည့်နေမှန်း သိသော်လည်း မတားမိ။ ဒီလို စောက်ဖုတ်ဖြဲပြီး အကြည့်ခံရလိမ့်မယ်လို့ ထင်မှတ်မထားသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ ရင်ဘတ်ပေါ် ကင်းခြေများ အလျှောက်ခံရသကဲ့သို့ အူထဲအသဲထဲကပါ ကလိကလိ ဖြစ်သွားရသည်။

စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာသော အရည်ကြည်များနှင့် နှစ်ဦးပေါင်း သုတ်ရည်တွေကို ပြောင်စင်အောင် သုတ်လိုက်ပြီး သူ့လီးမှာ ပေနေတာကိုလည်း သုတ်လိုက်ကာ ကေသီဝင်း၏ ပေါင်လုံးအိအိကြီးတွေကို ကားလိုက်သည်။ နောက်တချီ အလိုးခံရတော့မည်ဟူသော အတွေးဖြင့် ရင်ထဲမှာ ဒိန်းကနဲဖြစ်ကာ အသက်အောင့်ပြီး အိပ်ရာခင်းကို လက်ကလေးဖြင့် တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ သူမစောက်ဖုတ်ကို ပါးစပ်ဖြင့် ငုံ၍စုပ်ယူကာ လျှာဖြင့် ကလိခံလိုက်ရတော့

“ အာ..အာ..မောင်လေး..အဲ့လိုမလုပ်..အင်းဟင်း...မလုပ်ပါနဲ့.. အာ.. အိုး...ရှီး.. အာ့”

သူကတော့ ဘာမှပြန်မပြောပဲ စောက်ဖုတ်ကိုသာ သည်းသည်းမည်းမည်း လျက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်နေသည်။ အင်တာနက်အပြာကားတွေမှာ ကြည့်ခဲ့ဖူးသော မြင်ကွင်းကို ကိုယ်တိုင်ကြုံရသောအခါ ဒေါက်တာမလေးကေသီဝင်းအဖို့ ရင်ဖိုလှိုက်မောခြင်းနှင့်အတူ တနှာရာဂ ပြင်းထန်စွာ ထကြွလာရသည်။ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း စုလိုက်ကားလိုက်၊ ခေါင်းလေး ဘယ်ညာရမ်းလိုက်၊ နှုတ်ဖျားက တဟင်းဟင်းငြီးလိုက် ဖြစ်နေရသည်။ ရမ္မက်ထန်နေခိုက်မို့ ချွန်ပြီးမာတောင်နေသော စောက်စေ့လေးကို နို့စို့သလို အစို့ခံလိုက်ရပြန်တော့ ဓာတ်လိုက်ခံရသလို တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကော့ပျံကာ

“ အာ့..အားဟား...အာ.. အာ.. တော်.. တော်ပါတော့.. အ”

ရမ္မက်အထန်ဆုံးအဆင့်ကို ရောက်အောင် နှိုးဆွလိုက်နိုင်ပြီမို့ သူက ရုတ်ချည်းပင် စောက်ဖုတ်လျက်နေတာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူမရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်ကာ နံဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ဒူးထောက်လိုက်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းကို လီးနှင့် ဖိလိုက်သည်။ လီးစုပ်ရတော့မည်မှန်း သိလိုက်သော်လည်း ဘာကိုမှ မဆင်ခြင်နိုင်လောက်အောင် ရမ္မက်မွှန်နေပြီမို့ နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်လွှာကို ဟပေးလိုက်မိသည်နှင့် လီးဒစ်ကြီးက သူမပါးစပ်ထဲ ရောက်လာတော့သည်။

ပူနွေးပြီး မာကြောခြင်းနှင့် နူးညံ့ခြင်းကို တပြိုင်တည်း ခံစားလိုက်ရသည်။ သူက ဘာမှမပြောမှီမှာပင် သူမက တပြွတ်ပြွတ် စုပ်လိုက်မိသည်။ သူ့လီးကို ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် အငမ်းမရ စုပ်နေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ မျက်နှာချောချောလေးကို ကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ထိုးသွင်းလိုက် လုပ်တော့သည်။

ရုတ်တရက် ကြောင်အမ်းအမ်း ဖြစ်သွားသော်လည်း သူမစောက်ဖုတ်ကို လိုးခဲ့သောလီးက ပါးစပ်ကို လိုးနေပြီမှန်း သိလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းသားလေးဖြင့် အသာဖိကပ် ငုံထားလိုက်မိသည်။ ဆယ့်လေးငါးချက်ခန့် ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်ပြီးနောက် ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုလိုးရန် ပြင်လေတော့သည်။ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ကန့်လန့်ဖြစ်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ သူမကလည်း အလိုက်သင့်ပါလာသည်။

ခုနကလည်း တချီလိုးပြီးပြီ။ အပြန်အလှန် စောက်ဖုတ်လျက် လီးစုပ်လည်း လုပ်ပြီးကြပြီ။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေလည်း ထကြွနေပြီမို့ ဒေါက်တာကေသီဝင်း မထူးဇာတ်ခင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဘာစကားမှ မပြောမိကြပဲ ကာမစပ်ယှက်ဖို့သာ ပြင်နေမိကြသည်။

သူက ကုတင်အောက်ကို ဆင်းလိုက်တော့ ဘယ်သွားမလို့လည်းမသိဘူး ဟူသော အတွေးဖြင့် မျက်လုံးလေး ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ သူမပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဝင်ရပ်လာသော သူ့ပုံရိပ်နှင့်အတူ မတ်ထောင်နေသော လီးချောင်းကြီးကိုပါ တွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲမှာ လှိုက်ကနဲဖြစ်သွားရပြီး နှုတ်ဖျားမှ

“ အိုး.. နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး.. အကြီးကြီးပဲ”

ဟု လွှတ်ကနဲပင် အသံထွက်သွားမိသည်။

“ ဒီလီးနဲ့ ခုနကတောင် လိုးပြီးပြီလေ မမရဲ့”

ပြောရင်း သူမခြေသလုံးသားလေးနှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။ လက်မနှစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖောင်းဖောင်းအိအိလေးတွေကို အသာဆွဲဖြဲကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လီးထိပ်ကြီးဖြင့် ပွတ်ထိုးနေရာ သူမ မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာပြီး လူးလွန့်ကာ

“ အင်းဟင်း.. ဟင့်.. မောင်..မောင်လေး.. လုပ်မှာဖြင့်လည်း လုပ်တော့ကွာ.. မမရှက်တယ်”

တကယ်တော့ ရှက်တာလည်းပါသည်။ အလိုးခံချင်စိတ်ကို မထိန်းနိုင်တော့တာလည်း ပါသည်။ စိတ်ထလာသော မိန်းကလေးတို့၏ သဘာဝအတိုင်း လီးကိုလည်း မကြောက်တော့ချေ။ မသင့်တော်မှန်းသိသော်လည်း ဘယ်သူမှမသိနိုင်ဟူသော အတွေးနှင့် ဆိတ်ကွယ်ရာ တိုက်ခန်းလေးထဲက အိပ်ရာပေါ်မှာ နှစ်ယောက်ထဲ ကိုယ်လုံးတီးဖြင့် ရှိနေကြသည်ဟူသော အသိတို့က နှစ်ယောက်သား၏ ကာမရမ္မက်ကို မီးလောင်ရာ လေပင့်နေသည်မို့ ရာဂမီးတောက်ထဲမှာ ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ လောင်ကျွမ်းပြာကျကုန်ပြီဆိုတော့ မိန်းကလေးဖြစ်သော သူမကိုယ်တိုင်ပင် လိုလိုလားလား ဖြစ်နေတော့သည်။

သူက လီးဒစ်ကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပြွတ်ကနဲ စသွင်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမကိုယ်ပေါ်မှောက်ချကာ လေးငါးချက် အရှိန်ယူပြီး ဆတ်ကနဲ ဖိထိုးသွင်းလိုက်တော့

“ အ..ဖြေး..ဖြေးဖြေး..အား”

လီးတဝက်ကျော်ခန့် ဝင်သွားပြီး အပျိုမြှေးကို သွားထောက်နေသည်။ အရည်တွေ ရွှဲနေသော်လည်း လီးအသွင်းကြမ်းတာကို အပျိုမလေးမခံနိုင်။ သဘောကျသလိုတော့ ဖြစ်မိသည်။ မိမိကို တက်လိုးနေသော ယောက်ျားတစ်ယောက်က မိမိ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို တပ်မက်စိတ် ပြင်းထန်နေခြင်းအား ရမ္မက်သွေးကြွနေသော မိန်းကလေးတိုင်း နှစ်သက်ကြသည်သာ။

နာကျင်သွားသဖြင့် ဖြတ်ကနဲ ပွင့်လာသော မျက်ဝန်းအစုံသည် ရာဂမွှန်နေသော သူ့မျက်နှာကို တွေ့လိုက်သည်နှင့် ရုတ်ချည်းပြန်မှိတ်သွားသည်။ ဒုတိယအချီပင် လိုးနေပြီ ဖြစ်သော်လည်း သူမမျက်နှာပူဆဲ။ ရှက်နေဆဲ။ သူမကို တက်လိုးလိမ့်မည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ မထင်ခဲ့သူက တကယ်လိုးနေချေပြီ။

သူမနို့အုံဖွေးဖွေးကြီးတွေကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ တဝက်ကျော်ကျော် ဝင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက် ဆောင့်သွင်းလိုက်ဖြင့် ခပ်မှန်မှန် စလိုးလာသည်။ အလိုးခံနေစဉ်မှာ နို့အကိုင်ခံရတာကလည်း အရသာပို၍တိုးစေသည်။ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်နယ်ထားသဖြင့် နို့အုံသားများက လက်ချောင်းများကြားမှ တစ်၍ထွက်နေသည်။ အသာအယာလိုးရင်း ဆတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့

“ အာ့...နာတယ်ကွာ..ဖြေးဖြေးသွင်းပါ...ကျွတ်ကျွတ်”

“ ပေါင်ကားထားလေ မမရဲ့။ အဲ့ဒါမှ လီးသွင်းရလွယ်တာ”

သူမမျက်နှာလေး ရဲသွားသော်လည်း ဘာမှမပြောပဲ ပေါင်နှစ်လုံးကို မသိမသာ ကားပေးသည်။ ဆယ့်လေးငါးချက်ခန့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး လိုးပေးလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေ ပို၍ရွှဲလာသည်။ ဒီတော့မှ ရင်ဘတ်ချင်းဖိကပ်ပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲကာ အရှိန်ယူပြီး ဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်ရာ

“ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ဗြစ်.. ဖောက်..ဒုတ်..အီး.. အာ... သေပါပြီ ...မောင်လေးရယ်.. နာလိုက်တာ.. အား အ..အ”

လီးထိပ်က ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ အပျိုမြှေးကို ထိုးဖောက်ကာ သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဆောင့်မိသွားသဖြင့် ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ ခေါင်းလေးမော့ ရင်လေးကော့တက်သွားပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်ကာ အသံပင် ထပ်မထွက်နိုင်တော့သည်အထိ ခံလိုက်ရသည်။ ခုနက ကားပေးထားသော ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလည်း ယောင်ယမ်းပြီး ပြန်စုလိုက်မိသည်။

ကြီးထွားရှည်လျားသော လီးချောင်းကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲကို တဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရသော အပျိုစင်လေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ နာကျင်လွန်းလှသောကြောင့် မျက်လုံးထောင့်မှ မျက်ရည်များပင် စီးကျလာခဲ့ရသည်။ ဆရာဝန်တစ်ဦး ဖြစ်သည်မို့ သူမအပျိုမြှေး ပေါက်သွားပြီဆိုတာလည်း သူမသိလိုက်သည်။

ခေါင်းအုံးအစွန်းကို ဆုပ်နယ်လိုက်၊ အိပ်ရာခင်းကို ချေမွလိုက်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲမှ နာကျင်မှုကို သက်သာလိုသက်သာငြား ကယောင်ကတမ်း လျှောက်လုပ်နေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးတဆုံးထိုးသွင်းကာ မလိုးသေးပဲ စိမ်ထားပြီး ရင်ချင်းအပ် ပါးချင်းကပ်ကာ အနားပေးထားလိုက်သည်။ ခဏအကြာမှာ လူးလွန့်မှုလေးတွေ ငြိမ်သက်သွားပြီး

“ အား.. ကျွတ်ကျွတ်.. အရမ်းနာတယ်ကွာ..ရှီး..အား..ကွဲပြဲကုန်ပြီလားမသိဘူး..အဟင့်..ဟင့်.. အာ့”

“ မကွဲလောက်ပါဘူး မမရယ်.. အပျိုးမြှေးပေါက်သွားတာ ဖြစ်မှာပါ”

“ ပေါက်မှာပေါ့..အတင်းဆောင့်သွင်းတာကိုး.. ဟင့်”

“ မမကို ကျွန်တော်က ပါကင်..ဖွင့်လိုက်ရတာပေါ့နော်”

“ အာ.. နာရတဲ့ကြားထဲ ပေါက်ကရတွေ လာပြောနေတယ်.. ဘာမှန်းမသိဘူး.. ”

လီးအသွင်းခံရသော ဝေဒနာကို အာရုံလွဲအောင်ပြောရင်း နားရွက်လေးထဲကို လျှာနှင့်ထိုးတော့ အို့ကနဲဖြစ်ကာ တွန့်သွားပြန်သည်။ ထို့နောက် လည်တိုင်လေးကို နမ်းသည်။ ရင်ညွန့်သားလေးကို နမ်းသည်။ ထို့နောက်တော့ နို့အုံကြီးကို စို့တော့သည်။ မာတောင်နေသော လီးချောင်းကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တင်းကြပ်နေအောင် ထိုးသွင်းခံထားရပြီး နို့ပါအစို့ခံရပြန်တော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်း တဟင်းဟင်း တအင့်အင့် ငြီးသံထွက်လာသည်။ ခုနက စေ့ထားသော ပေါင်နှစ်လုံးကို ပြန်ကားပေးလာသည်။ လီးတဆုံးသွင်းထားသဖြင့် ဆီးခုံခြင်း ဖိကပ်နေရာ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးနှင့်မွှေပေးလိုက်တော့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ မရိုးမရွဖြစ်သွားသလို စောက်စေ့လေးကိုလည်း လီးမွေးတွေနှင့် ကလိလိုက်သလို ဖြစ်သွားလေရာ

“ အို့..ဘယ်လိုလုပ်..အ...လုပ်နေတာလဲ..အာ့”

“ မမ..နာနေသေးလား”

“ ခုနကလောက်တော့ မနာတော့ဘူး.. ဒါပေမဲ့ အထဲမှာ ပြည့်သိပ်ပြီး တစ်ဆို့ဆို့ကြီးကွာ.. နေရခက်တယ်”

“ အနာသက်သာရင် လိုးတော့မယ်နော်”

“ အိုး..ရှက်နေတာနော်”

“ လိုးတာကတော့ လိုးတယ်လို့ပဲ ပြောရတာပဲလေ မမရဲ့.. လင်မယားတွေလည်း ဒီလိုပဲပြောတာပဲ”

“ အင်းပါ...အင်းပါ..မြန်မြန်လိုး..မျက်နှာပူတယ်”

ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဟန်လေးနှင့် ပြောလိုက်သော သူမမျက်နှာလေးကို တစ်ချက်ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး လီးကြီးကို တစ်ဝက်ခန့် ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အသာပြန်သွင်းလိုက်သည်။

“ အင်း..အာ့..ဟ”

သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်မိသည်။ အသွင်းအထုတ်က တဖြည်းဖြည်း မြန်လာသည်။ နူးညံ့အိစက်နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုလေးများမှာ ပူနွေးမာကြောသော လီးချောင်းကြီးဖြင့် ပွတ်တိုက်ခံရတော့ ထူးခြားသည့် ကာမအရသာကို နှစ်ယောက်လုံး ခံစားလာရသည်။ လီးအဝင်အထွက်တိုင်းမှာ သူမစောက်စေ့လေးကိုလည်း လီးချောင်းကြီးက ပွတ်တိုက်နေလေရာ မကြုံဖူးသော အတွေ့ထူးကြောင့် ရင်ချင်းအပ်ကာ သူမကိုဖက်လိုးနေသော သူ့ကို သူမလည်း အလိုလို ပြန်ဖက်မိသွားသည်။ လီးကို အဖျားထိ ဆွဲထုတ်ပြီး တဆုံးဆောင့်သွင်းလိုက်တော့

“ ဘွတ်.. ပြွတ် ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ်.. ဒုတ်.. အင့်.. ပြွတ်ဒုတ်.. အင့်.. အ..အ.. မောင်လေးရယ်.. အား”

“ မမ..မခံနိုင်ရင် ပြောနော်”

“ တအားဆောင့်ရင် အောင့်တယ်ကွာ.. မင်းဟာကြီးက ရင်ဝအထိ ရောက်လာသလိုပဲ.. အား”

“ ခဏအောင့်ခံနော်။ ပြီးရင် ကောင်းမှန်းသိလာလိမ့်မယ်.. မမကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်”

“ စကားမများနဲ့ကွာ လိုးမယ်ဆိုလည်း လိုးတော့”

အချက်သုံးဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့

“ အား..အား..အင့်..အင့်ဟင့်..မောင်လေး..အား”

သူမ ထွန့်ထွန့်လူးလာပြီး သူ့ကို ကုတ်ခြစ်ဖက်တွယ်လာတော့ သူလည်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။

“ ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်..မမစောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်တာ ကြာလှပြီ.. အခုမှလိုးရတယ်.. မမရော အလိုးခံလို့ကောင်းလား”

သူမ ပြန်မဖြေရဲသေး။ လူးလွန့်ကော့ပျံကာ တအင့်အင့်ငြီးရင်း အလိုးခံနေသည်။ ခဏအကြာမှာတော့ လက်နှင့် အာသာဖြေတာထက် ခုနက လီးတဝက်သွင်းပြီး လိုးတာက ပို၍အရသာရှိပြီး အခု လီးတဆုံးသွင်းပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာကို အလိုးခံနေရတာက နှိုင်းယှဉ်၍မရအောင် အရသာရှိလှကြောင်း လက်တွေ့သိရလေပြီမို့ အပျိုမလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မရှက်နိုင်တော့ပဲ…

“ အားအင့်.. ကောင်း..အား.. ကောင်းတယ် မောင်လေးရယ်.. လိုး..အင့်.. မမကို လိုးစမ်းပါ..အင့်အင့်အင့်...အ- အား.. အင့်အင့်.. ကျွတ်ကျွတ်.. အောင့်လိုက်တာ.. အား.. အင့်...အင့်...အင့်အင့်”

သူက ရင်ချင်းအပ်ပြီး လိုးနေရာမှ ခွာလိုက်ပြီး မတ်တပ်ရပ်ကာ သူမနို့နှစ်လုံးကိာ စုံကိုင်ဆုပ်နယ်ဖျစ်ညှစ်ရင်း မညှာမတာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့ရာ ဒေါက်တာကေသီဝင်းတစ်ယောက် ကာမအရသာကို အလျှံပယ်ခံစားရင်း ပို၍ပို၍ ကောင်းသည်ထက် ကောင်းလာကာ တချီပြီးသွားလေတော့သည်။ သူလည်း စောက်ဖုတ်နှင့် လီးအဝင်အထွက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်မှာရော လီးချောင်းကြီးမှာပါ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ထဲမှ ထွက်လာသော သွေးတွေ ချင်းချင်းနီနေတာကို မြင်လိုက်ရာ အပျိုစင်စစ်စစ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပါကင်ဖွင့်နေရသည်ဟူသော အတွေးကြောင့် ရမ္မက်ပိုထန်လာပြီး မညှာနိုင်တော့ပဲ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေရာ ဆန္ဒပြည့်သွားပြီးဖြစ်သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ သူ့လီးဒဏ်ကို မချိမဆန့် အလူးအလဲ ခံရလေတော့သည်။

“ အားအား..နာ.. နာတယ်.. မခံနိုင်တော့ဘူး.. အား.. တော်ပါတော့ မောင်လေးရယ်.. သေပြီ.. သေပြီ.. အား..အင့်အင့် အအအား.. အမလေးလေး.. အဟင့်ဟင့်.. နာလိုက်တာ.. အား”

အိပ်ရာပေါ်မှာ လူးလိမ့်အလိုးခံရင်း ငြီးငြူနေသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းကို ကြည့်ရင်း သုတ်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်ပဲ ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲသို့ ပန်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။

“ အား..အား.. ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်.. အား.. ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး.. အား”

ခဏအကြာမှာတော့ အလုံပိတ်တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေတာမို့ လွတ်လပ်စွာ ရမ္မက်ထန်စွာ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးခဲ့ကြသူနှစ်ဦးမှာ အိပ်ရာပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ် အမောဖြေနေကြတော့သည်။

အားပါးတရ အလိုးခံခဲ့ပြီးသော်လည်း မသင့်တော်မှန်းသိလျက်နှင့် အလိုးခံပြီး ကာမစိတ် ပြေပျောက်သွားချိန်မှာတော့ ဒေါက်တာကေသီဝင်းတစ်ယောက် ရှက်စိတ်များ ဝင်လာမိပြန်သည်။ သူ့မျက်နှာကို မကြည့်ရဲပြန်။ သူက အမောပြေသွားတော့ သူမကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ သူမက သူ့ရင်ပတ်မှာ မျက်နှာအပ်ပြီး

“ ရှက်စရာကြီး မောင်လေးရယ်”

“ ဘယ်သူမှ..မသိပါဘူး မမရယ်”

“ တော်တော့နော်..ပြီးသွားတာတွေ ထားလိုက်တော့”

“ လိုးလို့မှ မဝေသးတာ မမကလဲ”

“ အာ.. ကိုယ့်အစ်မကို အဲ့လိုပြောရလား”

“ ကိုယ့်အစ်မမို့ တက်တောင်လိုးပြီးပြီ”

“ အိုး..ကြည့်ပါလား”

သူမက ဖွဖွလေး ဆွဲဆိတ်သည်။

“ မောင်နှမအရင်းကြီးမို့ မသင့်တော်လို့ပါ မောင်လေးရယ် နော်.. မောင်လေး မနေနိုင်ရင် ဆရာမလေးတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်လေ”

“ မမကို လိုးရသလောက် အရသာရှိမှာ မဟုတ်ဘူး မမရဲ့”

“ ကိုယ့်အစ်မဆိုပြီးတော့လည်း နည်းနည်းပါးပါး မညှာဘူး.. လူကို မုဒိမ်းကျင့်တာကြနေတာပဲ.. ဟင်း”

“ အဲ့ဒီလို ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးရမှ အားရတာ မမရဲ့”

“ သွား”

“ ဘယ်မှမသွားဘူး.. မမကို တစ်နေ့လုံးလိုးမှာ”

“ အိုး..သေရချည်ရဲ့ဟယ်”

“ ပြောရင်းနဲ့ လီးတောင်လာပြီ.. ထပ်လိုးမယ်နော်”

“ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောမိစေနဲ့နော် မောင်လေး”

“ ပြောစရာလား မမရယ်.. မောင်နှမအရင်းကြီးလိုးတာ ဘယ်သူ့ကိုပြောလို့ ဖြစ်မှာလဲ.. လိုးမယ်နော်”

“ မထူးတော့ပါဘူး မောင်လေးရယ်.. သဘောပဲ”

ထို့နောက်မှာတော့ အစ်မဖြစ်သူကို တချီပြီးတချီ လိုးလေရာ မောင်နှစ်မအရင်းခေါက်ခေါက် နှစ်ဦး၏ လိုးသံဆောင့်သံ ငြီးတွားသံတွေသာ တိုက်ခန်းလေးထဲမှာ တစ်နေ့လုံး စီစီညံနေလေတော့သည်။

———————————————–

“ တော်ပြီကွာ..တော်တော့ကွာ”

ဟု ပြောရင်းပြောရင်း တချီပြီးတချီ အလိုးခံလိုက်ရသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ စောက်ဖုတ်လည်း ကျိမ်းစပ်နေပြီ။ နို့တွေလည်း ပူထူနေချေပြီ။ လိုးကောင်းကောင်းနှင့် တချီပြီးတချီ လိုးနေသော မောင်ဖြစ်သူကို အခုတော့ သူမ မရှက်တော့။ မျက်နှာမပူတော့သော်လည်း လေးဘက်ကုန်းခိုင်းတာကိုတော့ မကုန်းရဲသေး။ ပက်လက်နှင့် ကုတင်စောင်းသာ အလိုးခံပေးသည်။

လေးချီမြောက် အလိုးခံပြီးချိန်မှာ သူမ အတော်နှုန်းနေချေပြီ။ ရေချိုးခန်းထဲသွားကာ ဆေးကြောပြီး သွေးတွေနှင့် သုတ်ရည်တွေ ပေနေသော အိပ်ရာခင်းကို အသစ်လဲကာ စောင်တစ်ထည်ကို နှစ်ယောက်ခြုံ၍ အိပ်ရာပေါ်မှာ နားနေကြရင်း

“ မောင်လေး..တော်တော့နော်..မမမောနေပြီ”

“ မောရင်နားလိုက်လေ..အမောပြေမှ ထပ်လိုးမယ်”

“ ဟင့်အင်းကွာ..နောက်နေ့မှ”

“ အခုတချီတော့ ထပ်လိုးဦးမယ်လေ”

“ မင်းကတော့ တကယ်ပါပဲကွာ.. မမကို ဘယ်တုန်းကတည်းက လိုးချင်နေမှန်း မသိဘူး..ဟင်း”

“ မမကို လိုးချင်တာ သုံးလေးနှစ်ရှိနေပြီ မမရဲ့ ”

“ ဟယ်..တကယ်..အယ်..ကြည့်စမ်းကြည့်စမ်း”

သူမမျက်နှာလေး ပြုံးစေ့စေ့ဖြစ်သွားပြီး မောင်ဖြစ်သူကို လက်သီးဆုပ်လေးဖြင့် ဖွဖွလေးထုသည်။ သူက မချင့်မရဲဖြစ်သွားပြီး သူမကိုဆွဲဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းရဲရဲ အိအိလေးကို စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံရင်း သူမပါးစပ်ထဲသို့ တိုးဝင်လာသော သူ့လျှာကိုလည်း သူမ၏ လျှာနွေးနွေးလေးဖြင့် ပြန်၍ပွတ်သပ် တုန့်ပြန်တတ်နေချေပြီ။ အတန်ကြာအောင် စုပ်နမ်းပြီးနောက် နှုတ်ခမ်းချင်း ပြွတ်ကနဲ ကွာသွားကြပြီ။

“ ဟင်း..မောလိုက်တာ”

“ ဒီအဖြစ်မျိုးလေးကို ကျွန်တော် စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့ရတာ ကြာပြီ မမရဲ့”

“ ချစ်သူလိုချစ်လို့ မရဘူးနော်”

“ အဲ့လိုတော့ မဟုတ်ဘူး မမရဲ့.. အစ်မကို အစ်မလိုပဲ ချစ်တာပါ.. ထူးဆန်းတာက ပတ်သက်ရင် မမကိုပဲ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန္ဒရှိနေတာ”

“ ဟယ်..ကိုယ့်အစ်မကိုများ...ဟယ်”

“ ဖြစ်လေ့ရှိပါတယ် မမရယ်.. အဲ့ဒါကို အင်းစက် လို့ခေါ်တယ်”

“ အမလေး.. ဒါလောက်တော့ သိပါတယ်နော်.. အင်တာနက် သုံးနေတာပါ”

“ မမလည်း ဖတ်ဖူးတယ်ပေါ့”

စကားပြောရင်း လက်ကလည်း အငြိမ်မနေ။ နို့ကို ကိုင်လိုက်၊ ပေါင်ကိုပွတ်လိုက်၊ စွင့်ကားနေသော တင်ပါးကြီးများကို ဆုပ်နယ်လိုက် လုပ်နေသည်။

“ တချို့တွေက အဲ့ဒါတွေ လာလာပို့တယ်လေ.. အဲ့ဒီတော့ ဖတ်ဖူးတာပေါ့”

“ အဲ့ဒါတွေဖတ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို စိတ်မကူးကြည့်ဘူးလား”

“ ခစ်...ခစ်..တစ်ခါနှစ်ခါတော့ တွေးကြည့်ဖူးတယ်..မောင်လေးကိုတွေ့ရင် ရှက်လို့ နောက်ထပ် မတွေးဖြစ်ပါဘူး”

“ အခုရော ရှက်သေးလား”

“ အတင်းလျှောက်လုပ်တာကိုး..ဟင်း”

“ ကျွန်တော်ကတော့ မမကိုလိုးချင်တာ ကြာလှနေပြီ.. အခုလိုးရတော့ အရမ်းလိုးလို့..ကောင်းတယ်”

စကားပြောရင်း ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်ရင်းဖြင့် သူ့လီးက တောင်လာပြီး သူမပေါင်လုံးအိအိကြီးကို ဖိကပ်နေပြန်သည်။ သူမလက်ကိုယူကာ လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့ မရဲတရဲ ကိုင်တွယ်နေရာမှ တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်ပြီး

“ အကြီးကြီးပဲကွာ..မာတောင်နေတာပဲ”

“ အဲ့ဒါ မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးချင်သေးလို့လေ”

“ ဒါကြီးနဲ့ ထိုးသွင်းခံရလို့ အပျိုရည်လည်း ပျက်သွားပြီ။ မောင်နှမချင်းလည်း မရှောင်ဘူး.. ဟင်း”

“ မောင်နှမချင်းလိုးရတာက သူစိမ်းနဲ့..လိုးရတာထက် ပိုကောင်းတယ်ဆိုတာ မမ နောက်တော့ သိလိမ့်မယ်”

“ မင်းက ဘယ်သူ့ကို လိုးဖူးလို့လဲ”

“လမ်းထဲက ကွန်ပျူတာဆိုင်မှာလာလုပ်တဲ့ ကောင်မလေးလေ”

“ ဟယ်.. ဆံပင်ရှည်လေးနဲ့ တစ်ယောက်လား.. ဆံတိုလေးနဲ့လား”

“ ဆံပင်ရှည်လေးနဲ့လေ.. နှင်းဝေအောင်တဲ့”

“ အဲ့ကောင်မလေးက ပိုချောတယ်နော်”

“ အင်း.. သူ့ကိုလိုးတာတောင် မမကို စိတ်ထဲကမှန်းပြီး လိုးခဲ့တာ”

“ ကောင်စုတ်ကလေး..ကိုယ့်အစ်မကိုများ”

“ အဲ့လိုမှန်းလိုးရတာ အရမ်းကောင်းတာ”

“ ငါ့မောင်လေးက သွက်လိုက်တာနော်.. အဲ့ကောင်မလေး အခုမတွေ့တော့ပါဘူး”

“ အိမ်ထောင်ပြုသွားပြီလေ.. အဲ့ဒါထားလိုက်ပါတော့ အခုထပ်လိုးချင်သေးတယ်”

“ မမနာနေပြီ မောင်လေးရဲ့.. မင်းဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ တအားဆောင့်တာ”

သူမ မချင့်မရဲဖြစ်လာဟန်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ပူနွေးနေသော လီးချောင်းကြီးမှ သွေးခုန်နေတာကို သူမလက်ဖဝါးလေးမှာ သိနေသည်။ ဒီလီးကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုရော ပါးစပ်ကိုပါ လိုးခဲ့တာပါလား ဟူသော အသိက မကြုံဖူးသော စိတ်ခံစားမှုကို ဖြစ်စေသည်။ တသက်လုံး အတူနေလာသော မောင်အရင်းခေါက်ခေါက်က အကြိမ်ကြိမ် အားရပါးရ တက်လိုးတာကို ကြည်ဖြူစွာ အလိုးခံခဲ့မိတာကို နောင်တတော့မရချင်။ ပထမအချီ စမလိုးခင် သူမထမီကို ချွတ်မည်အပြုမှာ

“ အို..မောင်လေး..ဘာ..ဘာလုပ်မလို့လဲ.. မမရှက်တယ်”

ဟုဆိုခဲ့စဉ်က

“ မမကို လိုးမလို့လေ..ကျွန်တော်မလိုးလည်း မမကို သူစိမ်းက တက်လိုးလို့ အပျိုရည်ပျက်မဲ့အတူတူ မမရဲ့ အပျိုစင်ဘဝကို ကိုယ့်မောင်လေးကိုပဲ ပေးခဲ့ပါလား”

ဟူသောစကားက သဘာဝကျသလိုလို ရှိသည်မို့

“ မသင့်တော်ပါဘူး မောင်လေးရယ်”

ဟုသာ အရှက်ပြေပြောပြီး အလိုးခံပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။

“ အခု ဖြေးဖြေးပဲ လိုးမယ်လေ”

“ မမ တကယ်ကို အရမ်းနာနေလို့ပါ မောင်လေးရယ်.. နောက်နေ့ကြတော့မှ လုပ်နော်”

“ လီးက တအားတောင်နေပြီ.. အလိုးမခံရင်လည်း လီးစုပ်ပေးပါလား”

“ စုပ်ပေးပြီးရင် တော်တော့နော်”

“ ပြီးအောင်စုပ်ပေးလေ.. မပြီးရင်တော့ တက်လိုးမှာ”

သူမက မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးလိုက်သည်။ ထို့နောက် မောင်နှမနှစ်ယောက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတစောင်းအနေအထားမှ သူမကို ခြေရင်းဘက်သို့ လျှောဆင်းစေလိုက်တော့ မတ်ထောင်နေသော လီးချောင်းကြီးသည် သူမမျက်နှာရှေ့ ရောက်လာတော့သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို တဆုံးထိုးသွင်းကာ အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပြီး အပျိုရည် အပျိုသွေးတွေကို ပန်းဦးခြွေကာ အစ်မအရင်းကို ပါကင်ဖောက်ခဲ့သော လီးချောင်းကြီးပါလား ဟူသည့် အတွေးက အလိုလို ဝင်လာမိသေးသည်။

နေ့ခင်းကအထိ အပျိုစင်ဖြစ်ခဲ့သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မောင်ဖြစ်သူက တက်လိုးတာကို အလိုးခံလိုက်မိသဖြင့် အပျိုရည်လည်းပျက်ခဲ့ပြီမို့ သိပ်စဉ်းစားမနေတော့ပဲ သူမစောက်ဖုတ်ကို လိုးခဲ့သည့် လီးချောင်းကြီးကို ဘယ်ဘက်လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးကိုဟပြီး အသာအယာ စငုံလိုက်သည်။ သူက သူမခေါင်းကိုကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲသို့ သုံးလေးခါ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး

“ မမ.. အဲ့ဒီလိုလုပ်ပေးနော်။ လီးဒစ်ကိုလည်း လျှာနဲ့ထိုးပေး.. အဲ့ဒါမှ မြန်မြန်ပြီးမှာ”

ဒေါက်တာကေသီဝင်းက သူသင်ပေးသည့်အတိုင်း တသဝေမတိမ်း လုပ်ပေးလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေးဖြင့် တင်း တင်းဖိကာ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးသည်။ အားကနဲ ရှီးကနဲ ငြီးရင်း ခါးကော့ကော့တက်လာတာ မြင်တော့ သူမပို၍ စိတ်ပါလက်ပါစုပ်သည်။ လီးကိုင်ထားသော လက်ကလည်း ကွင်းထုပေးလိုက်သေးသည်။ သူလိုးချင်လွန်းခဲ့လှသော အစ်မဖြစ်သူက ကြည်ဖြူစွာ အလိုးခံပေးခဲ့ရုံသာမက သူ့လီးကိုပါ အငမ်းမရ စုပ်နေတာကိုကြည့်ပြီး စိတ်ပိုထလာသည်။

“ စုပ်စုပ်.. အားရပါးရစုပ်.. အား.. အား.. ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်.. စုပ်စမ်းပါ..အား”

သူ့ငြီးတွားသံတွေက သူမ၏ရမ္မက်စိတ်ကို ထကြွလာစေသည်မို့ ပို၍သွက်သွက်စုပ်သည်။ သူမပါးစပ်ထဲကို သူ့လီးထဲက အရည်ကြည်အချို့ ထွက်ကျလာတာ သိသော်လည်း မရွံနိုင်။ လီးစုပ်ပေးနေရင်း တံတွေးတွေများလာလို့ မျိုချလိုက်ချိန်မှာ ထိုအရည်ကြည်တွေ သူမဗိုက်ထဲ ရောက်သွားမှာကိုလည်း သိသည်။ သိလျက်နှင့်ပင် မျိုချမိသည်။

လျှာနှင့်အာခေါင်ကြားမှာ ရောက်နေသော လီးဒစ်ကြီး လျှာ၏ဖိအားကြောင့် တင်းကနဲ ဖြစ်သွားသဖြင့် သူ့လီးကထွက်သော အရည်ကြည်တွေကို အစ်မဖြစ်သူက မျိုချလိုက်ပြီမှန်း ရိပ်မိလိုက်တော့ သူလည်း ပိုပြီးဖီးတက်လာသလို ယခင်က တံတွေးမျိုချသကဲ့သို့ မဟုတ်ပဲ အရသာလေးတစ်မျိုး ရောစွက်ပါလာမှန်း သိသာသဖြင့် ကေသီဝင်းလည်း အလိုးခံချင်စိတ် ဖြစ်လာပြန်သည်။

မိန်းကလေးတစ်ယောက် စောက်ဖုတ်အလျက်ခံရင်း ကော့ပျံလာတာကို ယောက်ျားတွေကြိုက်သလို လီးအစုပ်ခံရသော ယောက်ျားလေး ထန်လာတာကို မိန်းကလေးတွေလည်း သဘောကျသည်သာ။ ထိုအခါမျိုးမှာ သူမတို့ပါ ထန်လာတတ်သည်ဆိုတာ သူ့အတွေ့အကြုံအရ သိခဲ့သည်။ သေချာပေါက် ထပ်လိုးရဦးမည်မှန်း သိနေသဖြင့် နောက်တချီအတွက် သူကစမပြောပဲ အစ်မဖြစ်သူက လီးစုပ်ပေးနေတာကိုသာ ဇိမ်ခံနေလိုက်သည်။

ကေသီဝင်းမှာလည်း သူမစောက်ဖုတ်ကို ပါကင်ဖွင့်ခဲ့သည့်လီးကို အားရပါးရစုပ်ရင်း စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပြန်သည်။ လီးကိုငုံပြီး ဒစ်ပတ်လည်တဝိုက်ကို လျှာဖြင့် ပွတ်သပ်ထိုးဆွလိုက်တိုင်း မောင်လေးက အားကနဲ ရှီးကနဲ ငြီးတွားနေသလို သူ့လီးကလည်း သူမပါးစပ်ထဲမှာ ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတတ်သည်ကို သတိပြုမိသည်။ ဒီလီးကြီးတောင်နေတာဟာ သူမစောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လို့ဆိုတာလည်း မတွေးပဲ သိနေသည်။ သူမကသာ လိုးခွင့်ပြုရင် ထပ်လိုးမှာ သေချာသည်။

စောက်ဖုတ်က နာနေသော်လည်း အလိုးခံချင်စိတ်ကို သူမ မထိန်းနိုင်တော့သည့် အဆုံးမှာတော့ ပါးမို့မို့လေး ခွက်ဝင်သွားသည်အထိ လီးချောင်းကြီးကို လေးငါးချက်ခန့် အားပါးတရ ဆောင့်၍စုပ်လိုက်ပြီးနောက် ပါးစပ်ထဲမှ လီးကိုချွတ်ကာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး

“ ဟား..မောတယ် မောင်လေးရယ်..တော်ပြီကွာ”

“ စုပ်ပါ မမရယ်.. ပြီးခါနီးနေပြီ”

“ အာ..ဟင့်အင်း..တော်ပြီ  ”

“ အဲ့ဒါဆို တက်လိုးမှာနော်”

သူမ ဘာမှပြန်မပြောပဲ မျက်လုံးလေးမှေးစင်းကာ သူ့ကို ရီဝေစွာကြည့်နေသည်။ လိုးချင်လည်းလိုးပေါ့ မောင်လေးရယ် ဟူသည့်သဘော။ သူက သူမပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ကားလိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ပေါ်သို့ လီးကိုတင်လိုက်သည်။ နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ဆုပ်နယ်လိုက်သည်။

“ မမ.. လီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့ပေးပါလား.. ကျွန်တော် ထိုးသွင်းလိုက်မယ်လေ”

“ အို..ကိုယ့်ဘာသာသွင်းပါလား”

“ လက်မအားလို့ပါ မမရဲ့.. လုပ်ပါ”

“ ကျွတ်– အရှက်တွေလည်း ကုန်ပါပြီဟယ်”

တမင်လုပ်ထားသော ငြူစူဟန်လေးဖြင့်ပြောကာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့မည့် သူ့လီးကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်သည်။

“ ဖြေးဖြေးသွင်းနော်..နာနေတာ.အ..အား”

ပြောနေရင်းမှာပင် လီးဒစ်ကြီး ပြွတ်ကနဲ ဝင်လာသဖြင့် စောက်ဖုတ်အဝမှာ ဖျင်းကနဲဖြစ်သွားကာ သူမမျက်နှာလှလှလေး ရှုံ့မဲ့သွားရသည်။ ဝင်သလောက်နှင့် အသာအယာလိုးရင်း မသိမသာ ဖိဖိသွင်းသည်။ သူမကလည်း အစိမ်းသက်သက် မဟုတ်တော့ပြီမို့ လီးသွင်းရလွယ်ကူစေရန် ပေါင်လုံးအိအိကြီးတွေကို အစွမ်းကုန် ကားပေးထားသည်။

“ အင်းဟင်းဟင်း.. အား.. ရှီး.. ကျွတ်ကျွတ်.. အ.. အား မောင်လေးရယ်.. အင်း.. အင်းဟင်း.. အမလေးလေး..ကြပ်လိုက်တာ.. အား.. မဆုံးသေးဘူးလားဟယ်.. နာလှပြီ.. အမလေးနော်.. အား”

“ တဝက်ကျော်လောက် ဝင်သွားပါပြီ မမရဲ့.. မမစောက်ဖုတ်နဲ့ ကျွန်တော့်လီး တစ်လစ်ကြီး ဖြစ်နေပြီ။ အဲ့ဒီလို လီးသွင်းရရင် တအားဖီးဖြစ်တာ”

“ မင်းကဖီးဖြစ်နေ.. အသွင်းခံရတဲ့သူက သေတော့မယ်..အခုထိ မဆုံးသေးဘူး.. အား”

“ ဆောင့်သွင်းလိုက်မယ်လေ.. နည်းနည်းအောင့်ခံလိုက်”

“ မထူးတော့ပါဘူးဟယ်..သွင်းလိုက်.. ပြွတ်ပြွတ်.. အင်း.. ပြွတ်ဗြစ်ဗြစ်ဗြစ်.. ဒုတ်”

“ အ..သေပါပြီ..အားးးး..အာ့ အာ့”

သူမ လူးပျံသွားအောင် ခံလိုက်ရပြန်သည်။ လီးက တဆုံးဝင်သွားပြီ ဖြစ်သည်။ အပြင်မှာ နှစ်လက်မကျော်ကျော် ကျန်နေသော လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်သွင်းခံလိုက်ရတော့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ စုတ်ပြတ်ကုန်ပြီလားဟု ထင်ရလောက်အောင် နာကျင်သွားရသလို ရှည်လျားသော လီးထိပ်ကြီးက သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ လာဆောင့်သဖြင့် အောင့်သွားကာ ရင်ဝမှာပင် နင့်ကနဲ ခံစားလိုက်ရသည်။

“ အားဟား.. အင်း.. မင်းအစ်မဟဲ့...နည်းနည်းပါးပါး ညှာပါဦး.. အင်း.. အင်း.. ”

“ တဆုံးဝင်သွားပြီလေ.. ထပ်မနာတော့ပါဘူး.. ကောင်းလာတော့မှာပါ မမရဲ့”

“ အမလေးလေး..ကောင်းတာကနောက်.. နာတာကအရင်.. သူ့လီးအကြီးကြီးနဲ့ တအား...ဆောင့်သွင်းတာပဲ”

ထို့နောက် စကားသံတွေ တိတ်သွားကြပြီး စောက်ဖုတ်နှင့် လီးအဝင်အထွက်မှ တပြွတ်ပြွတ်မြည်သံ အသက် ပြင်းပြင်းရှူသံ မချိမဆန့် ငြီးငြူသံတို့သာ ဆက်တိုက်ပေါ်ထွက်လာတော့သည်။ အလိုးခံရသော အရသာကို စွဲသွားအောင် ပညာပြ၍ လိုးပေးနေသော မောင်ဖြစ်သူ၏ ရင်ခွင်အောက်မှာ သူမ လူးလွန့်ကော့ပျံရင်း ကာမအရသာကို မိန့်မိန့်မူးမူး ခံစားရင်း သူမလက်တွေက သူ့ကို အလိုလို ပြန်ဖက်မိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရသာသည် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးကို ပြန့်နှံ့လာသလို ထင်မိသည်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်လုံး ကိုယ်လုံးတီးချွတ်ပြီး လိုးနေကြခြင်းကြောင့် အသားချင်းထိသည့် နေရာမှန်သမျှ အရသာရှိနေသလိုပင်။

လိုးရင်းလိုးရင်း ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းလာသည်။ အရှိန်ဖြင့် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးထိပ်က သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ ထိနေသဖြင့် အောင့်သွားသော်လည်း တအင့်အင့်ငြီးတွားမိရုံမှအပ ဖြေးဖြေးလိုးဖို့ မပြောမိတော့။ သူ့ဂုတ်ပိုးကို ဆွဲဖက်ကာ သူမက စတင်၍ နှုတ်ခမ်းချင်း အငမ်းမရ စုပ်ယူလိုက်မိချိန်မှာတော့ သူလည်း အစ်မဖြစ်သူကို မညှာတော့ပဲ စိတ်ရှိလက်ရှိ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့သည်။ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ဖျစ်ညှစ်နေတာတွေလည်း နာရမှန်းမသိတော့။ ကြီးလိုက်တဲ့လီး၊ ကြမ်းလိုက်တဲ့ ဆောင့်ချက်၊ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ။

“ လိုး.. အင့်.. လိုးစမ်းပါ ...မောင်လေးရယ်.. အားအား.. အင့်.. ကောင်းလိုက်တာ.. အင့်..အင့်..အင့်.. အာ့”

မူလကပင် ရမ္မက်ကြီးသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ အလိုးကျွမ်းကျင်လှသော မောင်လေး၏ ဆောင့်လိုးချက်တွေကိုခံစားရင်း မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်ကာ ပွင့်လင်းစွာ ပြောမိသည်အထိ ဖြစ်လာရသည်။

“ လိုးမယ်မမ.. နောက်နေ့တွေလည်း လိုးမယ်နော်”

“ လိုး..အင့်...လိုးကွာ..မင်း...ကြိုက်သလို..အင့်..လိုး”

“ မမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့အရမ်းကောင်းတယ်.. ဆောင့်လိုက်တိုင်း အိကနဲ အိကနဲ ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်တော် ပြီးချင်နေပြီ.. တအားဆောင့်မယ်နော်..”

“ ဆောင့်.. ဆောင့်.. စိတ်ကြိုက်ဆောင့်.. အားအား- အာ့ မောင်လေး....အား...မောင်လေးရယ်..အ..အ..အ.အ”

အစ်မဖြစ်သူ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းစွာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်း ကာမပန်းတိုင်ကို နှစ်ယောက်သား ရောက်ရှိသွားကြပြန်တော့သည်။ အပျိုမလေး ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မောင်အရင်းက တက်လိုးတာကို ကြည်ဖြူစွာ အလိုးခံရင်း ငါးကြိမ်တိုင်တိုင် ပြီးခဲ့ရသဖြင့် အိပ်ရာပေါ်မှာ နုံးခွေနေရသည်။

မောင်နှမအရင်းခေါက်ခေါက်ချင်း ပြန်လိုးကြတယ်ဆိုတာ လူ့အသိုင်းအဝိုင်းက လက်ခံကြသည်တော့ မဟုတ်။ ဒါကိုတော့ နှစ်ယောက်လုံးက နားလည်သည်။ သွေးသားရင်းချာချင်း လူမသိသူမသိ လိုးနေကြတာတွေ မရှိဘူးလားဆိုတော့လည်း ရှိသည်။ ဒါမျိုးက ကိုယ်ဝန်ရှိမှ လူသိတာများသည်။

မှုခင်းသတင်းတွေမှာတော့ အလိုမတူပဲ မုဒိမ်းကျင့်ပြီး တိုင်ပြောရင် သတ်ပစ်မယ်လို့ ခြိမ်းခြောက်ခံရတာကြောင့် မတိုင်ရဲပဲ အကြိမ်ကြိမ် မုဒိမ်းကျင့်ခံရသည် ဆိုတာမျိုးတွေက တပုံစံတည်းဖြစ်နေသည်။ အင်းစက် မုဒိမ်းသတင်းခေါင်းစဉ်ကို ဖတ်လိုက်ရတာနှင့်ပင် တိုင်ပြောရင် သတ်ပစ်မယ်ဆိုသည့် စာသားပါမည်ဆိုတာ သေချာနေသည်အထိပင်။ ကိုယ်ဝန်မရှိခင်ကတော့ ကာလရှည် ခိုးစားခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ယခု သူမလည်း အတွေ့ကို မရှောင်နိုင်တော့ မောင်နှမအရင်းခေါက်ခေါက်ချင်း အလိုးခံခဲ့မိတော့သည်။ ကိုယ်တိုင်ဆရာဝန်မို့ ကိုယ်ဝန်ကိစ္စတော့ ပူစရာမလို။ နောက်ရက်တွေမှာ အမေမရှိတာနဲ့ သူမ အလိုးခံရတော့မည်ဆိုတာ သေချာနေပေပြီ။ ငတ်မပြေသည့် ကာမဆားငံရည်ကို သောက်မိပြီဆိုတော့

“ မထူးတော့ပါဘူးလေ သူစိမ်းယောက်ျား တက်လိုးတာတောင် ခံရဦးမှာပဲဟာ.. အခုလည်း ဘယ်သူမှသိတာ မဟုတ်ပါဘူး”

ဟူသော အတွေးတို့ဖြင့် ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ သူမ အပျိုမစစ်တော့တာကို ခင်ပွန်းလောင်း ကိုမင်းမောင် မရိပ်မိအောင်တော့ ပိရိစွာ လုပ်ရပေဦးမည်ဟု တွေးရင်း အိပ်ရာပေါ်မှာ မှိန်းနေလိုက်တော့သည်။ ကေသီဝင်းမှာ ကာမဆားငံရည်ကို နှစ်သက်မိပြီမို့ နေ့စဉ် အလိုးခံဖြစ်နေသည်။

မနက်ခင်း အမေအထည်ဆိုင်မသွားမှီ ဘုရားရှိခိုးနေချိန်မျိုးမှာ ဆေးရုံသွားရန် ရေချိုးနေသော သူမကို မောင်လေးက ရေချိုးခန်းထဲမှာ မတ်တတ်တမျိုး ရေချိုးခန်းနံရံကို လက်ထောက်ခိုင်းပြီး ခါးကုန်း၍တသွယ် လာလိုးတတ်သည်။ အလိုးခံပေးပြီးမှ ဆေးရုံသွားရသည်ချည်းပင်။ အမေကလည်း လုံးဝမရိပ်မိ။ အမေ့ရှေ့မှာတော့ ပုံမှန်အတိုင်းပင်။ တခါတရံမောင်နှမချင်း ကတောက်ကဆလေးပင် ဖြစ်ပြလိုက်ကြသေးသည်။ အတူနေသည့် အမေပင် မရိပ်မိမှတော့ တခြားသူရိပ်မိစရာအကြောင်း မရှိတော့ချေ။

မောင်နှမအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး လိုးကြတာဆိုတော့ သူတို့ကလည်း အနေအထိုင် ပိရိသည်။ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိချိန်မှာတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ထင်တိုင်းကြဲကြသည်။ နိုက်ဂျူတီဆင်းရမည့် နေ့မျိုးဆိုလျင် တစ်နေ့လုံး လိုးကြသည်။ ဆေးရုံမှာ ညဘက် နိုက်ဂျူတီဆင်းပြီး နောက်နေ့မနက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့လည်း လိုးဖြစ်ကြသည်။ ဂျူတီကုတ်လေးဝတ်ထားတုန်း လိုးချင်တယ်ဆိုတော့လည်း သူမ လိုက်လျောမိသည်။

အတွင်းခံဘောင်းဘီမှအပ အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ ဝတ်ထားပြီး အလိုးခံရတာလည်း ဖီးတမျိုးပင်။ မောင်နှမနှစ်ယောက်မှာ အစရသွားပြီဆိုတော့ မောင်ကျန်တစ်တို့ ဆိုသလို ဖြစ်နေကြသည်။ ညားခါစလင်မယားလို လူလစ်တာနှင့် လိုးကြသည်။ လိုးခဲ့ကြတာလည်း ဆယ့်ငါးရက်လောက် ရှိပြီမို့ အရှက်တွေလည်း ကုန်ခဲ့ပြီဆိုတော့ လိုးသည့်ပုံစံလည်း စုံနေချေပြီ။ ဖုန်းထဲမှ အပြာကားများကို အတူကြည့်ကာ စိတ်ထလာကြသည်နှင့် အားရပါးရ လိုးကြသည်။

တခါတလေ သူမက ဟန်ကိုယ့်ဖို့ လုပ်နေသေးချိန်မှာ ထန်နေပြီဖြစ်သော မောင်လေးက သူမကို စောက်ဖုတ်လျက်ပေးတော့ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကားကာ စောက်ဖုတ်ကိုပေးထားရင်း အပြာကားဆက်ကြည့်နေရာမှ မနေနိုင်တော့ပဲ ဖုန်းကို အိပ်ရာပေါ်ပစ်ချကာ တစ်ယောက်ပေါင်ကြား တစ်ယောက် ခေါင်းဝင်ပြီး 69 ပုံစံ စုပ်ကြလျက်ကြပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးကြသည်။ အစ်မဖြစ်သူကို ထင်သလို လိုးနေရတာတောင် အားမရပဲ အပြာကားတွေထဲကလို ဖင်လိုးမည် တကဲကဲ လုပ်နေသဖြင့်

“ အမလေး... အဲ့ဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့ မောင်လေးရယ်.. ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့သာ ဖင်ထဲအသွင်းခံရရင် မမ နာလို့သေလိမ့်မယ်.. မတော်တဆ ကွဲပြဲသွားရင် ပြဿနာ အကြီးအကျယ်တက်မှာ.. ကျန်တာတော့ ကြိုက်သလိုလုပ်”

သို့နှင့်ပင် ပါးစပ်ကိုလိုးပြီး လရည်တွေ ပန်းထည့်တာကို မျိုချခဲ့ရပြန်သည်။ အခုတော့ လရည်သောက်ရတာကို ဒေါက်တာကေသီဝင်း နှစ်သက်နေမိပြီ။ ဒီနေ့ လရည်သောက်ပြီး နောက်တစ်နေ့ အိပ်ရာထမှာ လန်းဆန်းကာ ပို၍အားပြည့်နေသလို ထင်မိသည်။ ဆေးရုံမှာ သွားလာလှုပ်ရှားနေရင်း

“ ဒီဆရာဝန်မ ချောချောတောင့်တောင့်လေးက မောင်အရင်းနဲ့ နေ့တိုင်း အလိုးခံနေပါလားလို့ ဘယ်သူမှထင်မှာ မဟုတ်ဘူး”

ဟု တွေးမိသေးသည်။ ယနေ့လည်း နိုက်ဂျူတီအထွက် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိ။ အမေက စျေးထဲက အထည်ဆိုင်မှာ ရှိလိမ့်မည်။ မောင်လေးက သူ့သူငယ်ချင်းရဲ့ ဖုန်းဆိုင်မှာရှိမည် ထင်သည်။ ဖုန်းဆားဗစ်သင်တန်း တက်ထားပြီး ကိုယ်ပိုင်ဆိုင် မဖွင့်ဖြစ်သေးမီ ကျွမ်းကျင်မှုရစေရန် သူငယ်ချင်းကို သွားဝိုင်းကူနေခြင်း ဖြစ်သည်။

သူမ ပြန်ရောက်ချိန်ကို အမှီပြန်လာမှာတော့ သေချာသည်။ ခဏနားပြီး ရေဝင်ချိုးလိုက်သည်။ အိပ်ရေးသိပ်မပျက်ခဲ့သော်လည်း ရေချိုးလိုက်တော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်း ဖြစ်သွားသည်။ တကိုယ်လုံးကို ဆပ်ပြာတိုက်ရာမှာတောင် ပေါင်ကြားထဲကို နှစ်ခါတိုက်သည်။ မောင်လေးပြန်လာရင် ထုံးစံအတိုင်း အလျက်ခံရမှာလေ။ စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ဆေးကြောရင်း

“ မောင်လေး တက်လိုးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ပါလား”

ဟု ဖြတ်ကနဲ တွေးလိုက်မိပြန်သည်။ သူမ ရေချိုးခန်းက အထွက်မှာ မောင်လေးက ပြန်ရောက်လာသည်။ တစ်ယောက်ခါး တစ်ယောက်ဖက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ရောက်လာကြသည်။ မျက်နှာသုပ်ပုဝါယူကာ သူမမျက်နှာနှင့် ဆံစပ်မှရေတို့ကို တယုတယ သုတ်ပေးနေသည်မှာ ချစ်သူတစ်ယောက်အလားပင်။

“ အခု မလိုးနဲ့ဦးနော်.. မမအိပ်ချင်လို့”

“ မရဘူး လိုးမှာ”

“ ညနေမှကွာ”

“ ဒီရက်ပိုင်းလေးပဲ လိုးရတော့မှာ မမရဲ့.. မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် ကိုမင်းမောင်က လိုးတော့မှာ”

“ အိုး ”

သူမရှက်သွားတာကို ကြည့်ပြီး

“ ဟုတ်တယ်လေ.. မမက ဒီလောက်တောင့်တာ ဘယ်သူက မလိုးချင်ပဲနေမှာလဲ.. သူကလည်း လိုးမှာပဲ”

ပြောရင်းနှင့် သူမရင်လျားထားသော ထမီအပေါ်မှနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာ ရေသုတ်လိုက်ပြီး ထမီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူမကို နံရံမှာ မှီ၍ရပ်စေကာ သူက ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး အစ် မ ဖြစ်သူ၏ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးကြီးတစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးစ သန့်စင်နေသည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို အနည်းငယ်ဟနေသော အနေအထားဖြင့် သူ့မျက်နှာရှေ့မှာ မြင်လိုက်ရသည်။ ထို့နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စုပ်လိုက်လျက်လိုက်ဖြင့် အစ်မဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ကို နှိုးဆွနေတော့သည်။

ဒီပုံစံဖြင့် စောက်ဖုတ်အလျက်မခံဖူးသေးသည့် ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မောင်ဖြစ်သူ၏ ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ချေရင်း ခေါင်းလေးမော့မော့သွားပြီး တဟင်းဟင်း ငြီးငြူသံလေးတွေ ထွက်လာသည်။ အသားတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ သူမ၏ စွင့်ကားသော တင်ပါးကြီးများကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပါးစပ်နှင့် ကွာမသွားအောင် အတင်းဖိကပ် စုပ်ယူခံနေရတော့ ရပ်နေသော ခြေတစ်ဖက်က ဒူးပင်မခိုင်တော့ပဲ ညွတ်ကျလာသည်။ စောက်ဖုတ်အလျက်ခံရတဲ့ မိန်းမပျိုတစ်ယောက်အနေနဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေ ထကြွလာရသည်မှာ သဘာဝပင်။

“ မောင်လေး.. တော်တော့.. မမ မရပ်နိုင်တော့ဘူး အာ့”

ဒီတော့မှ သူမကို ကုတင်စောင်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ် ကိုယ်တပိုင်းတင်ပြီး

“ တခြားလီးနဲ့ အသွင်းမခံရသေးခင် တဝကြီး လျက်ဦးမယ် ”

ဟု ပြောပြီး ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲပြီး ငါးပါးဟက်အရောင်လို ရဲတွတ်နေသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ စုပ်ယူလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ဖြဲထားသော လက်တွေက သူမပေါင်တစ်ဖက်တစ်ချက်မှ ဝိုက်ပြီး နို့အုံကြီးတွေကို ခပ်တင်းတင်း ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲသို့ ကော့လိပ်ဝင်လာသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသား အိအိလေးတွေကို လျှာဖြင့် ဖိထိုးပစ်လိုက်တော့

“ လိုး.. လိုးပါတော့ မောင်လေးရယ်.. မမ မနေနိုင်တော့ဘူး.. လိုးပါတော့”

မူလကပင် တနှာကြီးသည့် ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ မောင်ဖြစ်သူ၏ ထိမိသော နှိုးဆွမှုတွေကြောင့် မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ဖြစ်လာသည်အထိ ရမ္မက်ထန်လာကာ အရှက်အကြောက်ကင်းမဲ့စွာ တောင်းဆိုလာတော့မှ သူက မတ်တတ်ထရပ်ပြီး စောက်ဖုတ်အဝမှာ လီးတေ့ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ထိုးသွင်းလိုက်သည်။

“ အား..အား..ဖြေးဖြေးသွင်းလေ..နာတယ် အာ့”

“ လီးအသွင်းကြမ်းတာကို ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် ကျင့်ပေးတာ မမရဲ့”

“ အမေလး သေတာ့မှာပဲဟယ်”

နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်ဖျစ်ညှစ်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တော့ လီးကို တောင့်တနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ကာမအရသာတွေ ခံစားလာရသည်။ တအင့်အင့်ငြီးကာ ကော့ပျံနေသော အစ်မဖြစ်သူ တနှာထန်လာတော့မှ..

“ မမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ်ဗျာ။ အမြဲတမ်း လိုးချင်တယ်”

“ လိုး–လိုးပေါ့ မောင်လေးရယ် အားအား”

“ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင်လည်း လိုးမယ်နော်”

“ အင်း လိုး... လိုးကွာ အာ့အာ့ ကောင်းလိုက်တာ အင့်”

သူလိုချင်သော စကားကို ရလိုက်ပြီမို့ ဘာမှထပ်မပြောတော့ပဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပြီးမှ လီးကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ကာ လေးဘက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူက မတ်တတ်ရပ်လျက်နှင့်ပင် အားရပါးရ မညှာမတာ ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေတော့ရာ လိုးချက်တိုင်းမှာ သားအိမ်ကို လီးထိပ်ကြီးက တဒုတ်ဒုတ် အဆောင့်ခံရသော သူမမှာ နာတာ အောင့်တာ ကောင်းတာတွေ ရောပြွမ်းခံစားရင်း တအီးအီး တအားအား အော်သံတွေ ထွက်လာတော့သည်။

သူမစောက်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်ဆောင့်လိုးနေသော မောင်လေး၏ လီးချောင်းကြီးမှာ လိုးနေရင်း ပိုကြီးလာသလိုလို ထင်မိသည်။ အစ်မဖြစ်သူ၏ ခန္ဓာကိုယ် အသွေးအသားတွေကို စိတ်ရှိလက်ရှိ ဝါးမျိုရင်း သူလည်းထန်လာပြီမို့ အစ်မအရင်းခေါက်ခေါက်ကိုပင် မညှာနိုင်တော့ပဲ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးပစ်လိုက်ရာ လရည်တွေ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထည့်ပြီး လီးချောင်းကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်မှာ ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ အိပ်ရာပေါ်သို့ ခွေကျသွားရလေသည်။

မင်္ဂလာဆောင်ရန် တစ်ပတ်ခန့်အလိုမှာ ဒေါက်တာကေသီဝင်း လစာမဲ့ ခွင့်နှစ်ပတ် တင်လိုက်သည်။ ဆေးရုံမှာလည်း မင်္ဂလာဖိတ်စာတွေ ကမ်းပြီးပြီ။ ထိုနေ့က သူမ ရာသီလာသည့် နောက်ဆုံးရက် ဖြစ်သည်။ ရာသီလာနေသည့် သုံးရက်လုံးလုံးမှာ မောင်လေးက ပါးစပ်ကို လိုးလိုးနေသဖြင့် လရည်တွေလည်း အကြိမ်ကြိမ် သောက်ခဲ့ရသည်။ မောင်လေးနှင့် အလိုးခံပြီး အပျိုရည်ပျက်ခဲ့ပြီမို့ ကိုမင်းမောင်နှင့် လက်ထပ်ပြီးလျင် ယောက်ျားအများစု လက်ခံထားသည့် အပျိုကိုလိုးရင် သွေးထွက်တယ်ဆိုတာကို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ စဉ်းစားခဲ့သည်။

သူမကိုယ်တိုင်လည်း အပျိုရည်ပျက်တော့ စောက်ဖုတ်ထဲက သွေးတွေ ထွက်ခဲ့သည်လေ။ ထိုအိပ်ရာခင်းကို မလျှော်ပဲ မောင်လေးက အမှတ်တရဟုဆိုကာ သိမ်းထားသည်။ မင်္ဂလာဦးညမှာ အလိုးခံပြီး သွေးမထွက်ရင် ဘာတွေဆက်ဖြစ်မလဲ သူမ မတွေးတတ်။ အနည်းဆုံးတော့ အပျိုမစစ်တာကို ရိပ်မိသွားတော့မည်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဟု စဉ်းစားရင်း အကြံတစ်ခုရလာခဲ့သည်။ မတတ်နိုင်ဘူးလေ။ ဒီလိုပဲ လုပ်ရတော့မှာပဲဟု သူမ ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

မနက်က ရာသီအလာရပ်သွားသည်။ နေ့လည်ကြတော့ ကိုမင်းမောင်ဆီ ဖုန်းဆက်ကာ လက်ထပ်ပြီးနေဖို့ ဝယ်ထားသည်ဆိုသော ကွန်ဒိုခန်းမှာ ဘာတွေပြင်ဆင်ဖို့ လိုသေးသလဲဆိုတာ သွားကြည့်ချင်သည်။ ညနေကြရင် ယာဉ်မောင်းကိုမလွှတ်ပဲ ကိုယ်တိုင်လာခဲ့ပါဟု ပြောလိုက်သည်။

ညနေကြတော့ ကိုမင်းမောင် လာကြိုသည်။ ကားမောင်းနေရင်း သူမဘက်လှည့်ကာ

“ ဆာနေရင် တစ်ခုခု ဝင်စားရအောင်လေ.. ဟိုမှာက ဘီယာနဲ့ အချိုရည်ဗူးတွေပဲ ရှိတယ်”

“ အာလူးကြော်ပဲ ဝယ်လိုက်ပါ.. ဟိုကြမှစားမယ်”

သို့နှင့်ပင် ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့မှာ ကားရပ်ပြီး အာလူးကြော်ဝယ်ကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကွန်ဒိုခန်းထဲရောက်တော့ ရေခဲသေတ္ထာ အရင်ဖွင့်ထားလိုက်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လိုက်ကြည့်သည်။ ပရိဘောဂတွေလည်း အစုံရှိနေပြီ။ မီးဖိုချောင်သုံး ပစ္စည်းတွေလည်း အားလုံးပြည့်စုံသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှာ ပြင်ထားတာ လိုက်ကြည့်ဖို့ခေါ်တော့

“ အို..ဟင့်အင်း..မကြည့်တော့ဘူး”

ရှက်သွားဟန်ဖြင့် မျက်နှာလေးလွှဲကာ ပြောလိုက်သော သူမကိုကြည့်ပြီး သူကရယ်သည်။

“ ကဲပါ.. အဲ့ဒါဆိုလည်း အချိုရည်သောက်.. ကိုကြီးတော့ ဘီယာ နည်းနည်းသောက်ချင်တယ်”

“ သောက်ပါ ရပါတယ်”

သူမအတွက် အချိုရည်တစ်ဗူးနှင့် သူ့အတွက် ဘီယာသုံးဗူး ထုတ်လာပြီး သောက်နေကြရင်း

“ ကေသီ ဘီယာသောက်ဖူးလား”

“ ဟင့်အင်း.. တစ်ခါမှမသောက်ဖူးဘူး”

တကယ်လည်း မသောက်ဖူးသေး။

“ သောက်ကြည့်ပါလား ကေသီရဲ့”

“ မူးမှာလားဟင်.. အဲ့ဒါဆို မသောက်ဘူးနော်”

“ မမူးပါဘူးကွာ..သောက်ကြည့်”

အကြံသမားနှစ်ယောက် အပြန်အလှန် ထောင်ချောက်ဆင်နေကြသည်။ ဒေါက်တာကေသီဝင်းက သူဖောက်ပေးသော ဘီယာဗူးကိုယူကာ တဝက်ကျော်ကျော်လောက် သောက်ချပစ်လိုက်သည်။ ခပ်တည်တည်ပင် အာလူးကြော် ကောက်ဝါးလိုက်သည်။ ထို့နောက် တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ကာ ရယ်မိကြသည်။ ထို့နောက် နောက်တစ်ကျိုက် ထပ်သောက်သည်။

အယ်လ်ကိုဟော 5% ပါသော ဘီယာကို သောက်လိုက်မိသော အူရိုင်းလေး ကေသီဝင်းမှာ ခဏအတွင်းမှာပင် မူးရိပ်ရိပ် ဖြစ်လာသည်။

“ ကိုကြီးပြောတော့ မမူးဘူးဆို။ ကေသီ အခုမူးလာပြီ”

“ အဲ့ဒါဆိုလည်း ပြန်ကြမယ်လေ။ ဒါလေးကုန်အောင် သောက်လိုက်”

သူပေးသော ဘီယာဗူးကို ကိုင်လိုက်သည်နှင့် တဝက်မက ကျန်နေသေးမှန်း သိလိုက်သည်။ ဘယ်အချိန်က ဗူးချင်းလဲလိုက်သည် မသိ။ သို့သော် ဘာမှမပြောပဲ အကုန်သောက်ပစ်လိုက်သည်။

“ ထလေ..ပြန်ရအောင်”

ကေသီဝင်း ထရပ်လိုက်တော့ တစ်ချက်ယိုင်သွားသည်။ ကိုမင်းမောင်က ကေသီဝင်းလက်မောင်းလေးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ထိန်းပေးလိုက်သည်။ ပထမဦးဆုံး အသားချင်း ထိမိခြင်း ဖြစ်သည်။

“ မူးတယ်ကွာ”

ဟု ပြောကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ယိုင်ကျလာသော ဒေါက်တာကေသီဝင်း၏ ပြည့်တင်းဖွံ့ထွားသော ကိုယ်လုံးအိအိလေးကို ဖက်လိုက်မိတော့ ဆတ်ကနဲပွေ့ကာ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့သည်။

“ အာ..ဘယ်သွားမှာလဲ”

“ မနေနိုင်တော့ဘူး ကေသီရယ်.. လိုးချင်တယ်”

“ အို..ဟင့်အင်း..လက်ထပ်ပြီးမှ”

“ မရတော့ဘူးကွာ..အခုလိုးတော့မယ်”

သူမကို အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်ကလေး ချလိုက်သည်။ ဖူးအိနေသော နှုတ်ခမ်းလွှာရဲရဲလေးကို မွတ်သိပ်စွာ စုပ်နမ်းသည်။ သူ့မျက်နှာကို တွန်းဖယ်ဟန်ပြုသည်။ မရ။ လက်တစ်ဖက်က နို့အုံကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်နယ်လာသည်။ သူမ တွန်းဖယ်သည်။ ထိုအခါ ပေါင်လုံးပြည့်ပြည့်ကြီးတွေပေါ် ရောက်လာပြန်သည်။ နှုတ်ခမ်းအစုပ်ခံထားရသဖြင့် စကားပြော၍မရသော ဒေါက်တာကေသီဝင်းခင်မျာ တအူးအူး တအွန်းအွန်း ဖြစ်နေသည်။ 

ပေါင်ပေါ်ရောက်လာသော လက်ကို ဖယ်လိုက်တော့ နို့အကိုင်ခံရပြန်သည်။ သူမက ရုန်းဟန်ပြုသည်။ သူက မလွှတ်ပဲ နို့ကိုဆုပ်နယ်သည်။ ထိုအခါ လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် ရင်စေ့ပါတိတ်အင်္ကျီလေး၏ နှိပ်ကြယ်သီးတွေ တဖျောက်ဖျောက် ပြုတ်ထွက်ကုန်သည်။ သူက သွက်လက်စွာပင် ဘရာစီယာလေးကို အပေါ်ပင့်တင်လိုက်ပြီး နို့အုံကြီးတွေကို စို့တော့သည်။ ဒီတော့မှ ဒေါက်တာကေသီဝင်း စကားပြောခွင့်ရပြီး

“ ကိုကြီး.. ကေသီတောင်းပန်ပါတယ် ကိုကြီးရယ်.. ကေသီ့ကို မလုပ်ပါနဲ့.. ကေသီကြောက်လို့ပါ”

“ ခဏလေးပါ ကေသီရယ်.. မကြောက်ပါနဲ့”

ပြောရင်း ထမီကို ဆွဲချွတ်သည်။

“ အို.. ကေသီ ခွင့်မပြုဘူးနော်”

“ ခွင့်မပြုလည်း လိုးတော့မယ်ကွာ.. ဒီမှာ လီးက အရမ်းတောင်နေပြီ”

ပုဆိုးချွတ်ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီအတွင်းမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းမည့် ဒုတိယမြောက် လီးချောင်းကြီးကို ကေသီဝင်း မြင်လိုက်ရသည်။ မောင်လေး၏လီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်း။

“ အဟင့်.. လာမိတာ မှားတယ်”

“ နောက်လည်း အလိုးခံရမှာပဲကွာ”

ကေသီဝင်း ဝတ်ထားသော အတွင်းခံဘောင်းဘီ အဖြူလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ကာ ဆွဲချွတ်တော့ သူမ မရုန်းတော့။ ဒီနေ့ အလိုးခံမှဖြစ်မည်လေ။

“ သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲ.. နာမှာကြောက်တယ်”

လိုးရတော့မည့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကို မြင်နေရပြီး သူမ၏ စကားက သူ့ရမ္မက်ကို ပို၍ထကြွလာစေ သည်မို့ စောက်ဖုတ်အရည်ရွှဲအောင်ပင် မဆွတော့ပဲ တက်ခွကာ ထိုးသွင်းလေတော့သည်။ ဗြစ်ကနဲ လီးဒစ်ကြီးဝင်သွားပြီး ကေသီဝင်းနှုတ်ဖျားမှ အာ့ ဟူသော အသံလေး ထွက်လာသည်။ သူက လီးကို ထပ်၍ ထိုးသွင်းသည်။ အရည်မရွှဲသေးသော စောက်ဖုတ်က တင်းခံထားသည်။ လီးက ထပ်မဝင်။

“ ရှီး အားအား..မရဘူး..တစ်နေတယ် အား”

သူက လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်ကာ စောက်ဖုတ်ရော လီးကိုပါ တံတွေးရွှဲရွှဲဆွတ်ပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ လီးတဝက်ကျော်ခန့် ဗြစ်ကနဲ ဝင်သွားပြီး ဒေါက်တာကေသီဝင်း အီးကနဲငြီးကာ ကော့တက်သွားခိုက်မှာပင် အတင်းဆောင့်ဆောင့်သွင်းလေရာ လီးအသွင်းကြမ်းမှုကြောင့် ကေသီဝင်းခင်မျာ မျက်ရည်များပင် ကျလာရသည်။ လီးအသွင်းကြမ်းတာကို ခံနိုင်အောင် လေ့ကျင့်ပေးတာဟု မောင်လေးပြောခဲ့တာကို သတိရသည်။

လီးတဆုံးသွင်းပြီးသည်နှင့် ကိုမင်းမောင်က အနားပင်မပေးတော့ပဲ ဆက်တိုက်လိုးလေတော့သည်။ ပထမတချီအပြီးမှာ စောက်ဖုတ်နှင့်လီး မချွတ်ပဲ တစ်လစ်ကြီးသွင်းကာ စိမ်ထားပြီး ခဏနားကာ နောက်တချီ ထပ်လိုးပြန်သည်။ နှစ်ချီလိုးပြီးမှ လီးကိုဆွဲချွတ်ကာ လူချင်းခွာပြီး အမောဖြေနေသည်။ ခဏအကြာမှာ ဒေါက်တာကေသီဝင်း ထထိုင်ပြီး ကြည့်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်မှာရော အိပ်ရာခင်းမှာပါ သွေးတွေချင်းချင်း နီနေတာ တွေ့လိုက်တော့ ဝမ်းသာလိုက်သည့်ဖြစ်ချင်း။ သို့သော် ဟန်လုပ်ကာ ငိုမဲ့မဲ့လေးဖြင့်

“ မလုပ်ပါနဲ့ဆိုတာကို အတင်းတက်လုပ်တာပဲ.. ဒီမှာ သွေးတွေထွက်ကုန်ပြီ ”

ကိုမင်းမောင်ကတော့ အပျိုစင်လေးကို ပါကင်ဖွင့်လိုက်ရပြီဟု ထင်ကာ ကျေနပ်နေတော့သည်။ ရာသီသွေးရပ်ခါစ နာရီပိုင်းအတွင်းမှာ အလိုးခံရခြင်းမို့ သွေးပြန်ဆင်းလာခြင်းဖြစ်သည် ဆိုတာကိုတော့ ဆရာဝန်လည်းဖြစ် မိန်းကလေးလည်းဖြစ်သော ဒေါက်တာကေသီဝင်းသာ သိသည်။

ဒေါက်တာကေသီဝင်းမှာ ထိုနေ့ကစ၍ လီးနှစ်ချောင်းနှင့် စခန်းသွားရလေတော့သည်။ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ပြန်တော့လည်း အမေ့အိမ်သွားဦးမည်ဆိုကာ မောင်လေးထံ လာလာ အလိုးခံသည်။

ကိုမင်းမောင်က စောက်ဖုတ်ကို လိုးရုံနှင့် အားမရတော့ပဲ ဖင်ပါလိုးမည်ပြုသောအခါ နောက်နေ့မှလုပ်ပါ ဟု ပြောပြီး မောင်လေးထံမှာသာ ဖင်ပါကင် အဖွင့်ခံလိုက်သည်။ နောက် ၂ နှစ်ခန့်အကြာမှာ သူမ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ ဘယ်သူနဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ဝန်မှန်းပင် သူမမသိ။ ထိုသို့ အဆင်ပြေပြေနှင့်ပင် ဆက်၍ စခန်းသွားနေလေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။


Friday, September 25, 2009

အသေကျွေးတဲ့ မိထွေး (စ/ဆုံး)

အသေကျွေးတဲ့ မိထွေး (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ ထူးပိုင်ရေ… မနက်ဖန်ကျရင် မင်းအဖေ ရှိရာ လားရှိုးဘက်ကို လိုက်ရမယ်… ကားနဲ့ပဲ သွားမှာ ဆိုတော့ လမ်းမှာ တစ်ည အိပ်ရမယ်ကွ… မေလေးကတော့ မန္တလေးမှာ တစ်ည ဝင်အိပ်မယ် စဉ်းစားထားတယ်… မန္တလေးည လျှောက်လည်ကြတာပေါ့… မင်း… အထုပ်အပိုးတွေ မေလေး ပြင်ပေးထားတယ်… မင်းလည်း စာမေးပွဲ ပြီးနေပြီဆိုတော့… အေးဆေးပဲမလား…” 

“ ဟုတ်… မေလေး… အေးဆေးပါပဲ… အဖေက ဘာလို့ ခေါ်တာလဲဗျ…”

“ သြော်… သူလည်း တို့တွေနဲ့ ခွဲနေရတာ ၄ လ လောက် ရှိတော့ လွမ်းလို့ နေမှာပေါ့… မင်းလည်း ကျောင်းပြီးတာနဲ့ တခါထဲ ခေါ်လိုက်တာ… ဘာလဲ… ရည်းစားတွေ လွမ်းကျန်ခဲ့မှာ စိုးလို့လား…”

“ ဟုတ်တယ်… မေလေးရ… စောစော ပြောရောပေါ့ဗျာ…အခုမှ စာမေးပွဲ ပြီးလို့… နောက်ရက်တွေ သူတို့နဲ့ လျှောက်လည်မလား မှတ်တယ်… ဟေ… သူတို့ ဆိုတော့… ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ရှိတုန်းကွ…” 

“ နှစ်ယောက်ပါ… မေလေးရာ… အချင်းချင်းလည်း သိတယ်… ဘော်ဒါအကန့်သဘောမျိုး ထားကြတာ…”

“ ဟ… မင်းက စွံလှချည်လားကွ… ရိုးရော ရိုးကြရဲ့လား…”

“ မေလေးကတော့ လုပ်ပြီ… ရည်းစားထားပါတယ်ဆိုမှ… ရိုးရဲ့လား ဆိုတော့… ကျနော်က ဘယ်လို ပြန်ဖြေရမှာလဲ… ဖန်ပေါင်းချောင်ထဲ ထည့်ပြီး ထိုင်ကြည့်နေတယ်လို့ ဖြေရမလား…”

“ ခိခိ… မင်းကတော့ အဖေ့ခြေရာ နင်းပါ့ကွာ… ကဲ… ထားပါတော့… ဟိုမှာ တစ်လ လောက် နေပြီး မင်းဘာသာ ပြန်ချင်လည်း မင်းအဖေကို ပြောပြီး ပြန်ပေါ့… မေလေးတော့ ဟိုမှာ ဘယ်လောက် ကြာကြာ နေရမလဲ မသိသေးဘူး…”

“ ဟုတ်ပါပြီ… မေလေးရာ… ဒါဆိုလည်း ကျနော် အခုမှ စာမေးပွဲခန်းက ပြန်လာတာဆိုတော့… သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘီယာဆိုင် သွားလိုက်ဦးမယ်…” 

“ အေးအေး… စောစောတော့ ပြန်လာခဲ့… ဒီက ဒေါ်သိန်း နဲ့ ဦးဖိုးတုတ်ကို မနက်ဖန် မနက် ရွာပြန်လွှတ်မှာမို့…”

“ ဟုတ်ကဲ့… မေလေး… သွားပြီ…”

အိမ်မှ ထွက်ခွာသွားသော ထူးပိုင် ရဲ့ ကျောင်ပြင်ကို ကြည့်ပြီး မေလေး ခေါ် ဒေါ်မေဝသန် သည် သူမ ဖြစ်စဉ်ကို ပြန်စဉ်းစားနေမိသည်။ အသက် ၃၀ သာ ရှိသေးသော မေဝသန် သည် ထူးပိုင် ရဲ့ ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးအောင် နှင့် လွန်ခဲ့သော ၃ နှစ်ကမှ အိမ်ထောင်ကျသည်။ မုဆိုးဖိုဖြစ်လို့ သနားပိုကာ ကြင်နာမိရာမှ ငြိကြခြင်း ဖြစ်သည်။ 

ဦးအောင်က နယ်စပ်က ပစ္စည်းတွေကို မြို့ကြီးတွေကို သွင်းသည့် အလုပ် လုပ်သည်။ ထိုက်သင့်သလောက် ပိုက်ဆံ ရှိလို့လည်း လက်ထပ်ခွင့်တောင်းတော့ မေဝသန် မငြင်းဖြစ်။ ထူးပိုင်က အဲ့ဒီအချိန်တုန်းက အသက် ၁၆ နှစ်သာ ရှိသေးသည်။လူပျိုပေါက် အရွယ်မို့ ထိန်းရခက်သော်လည်း သူ့ဘာသာ အေးဆေး နေတတ်သည်။ 

မေဝသန်လည်း အစက သူစိမ်းဆန်ဆန် ဖြစ်ပေမယ့် ထူးပိုင် အသက်အရွယ် ရောက်လာတာနဲ့ အမျှ သူငယ်ချင်း ပုံစံ ပေါင်းဖြစ်ကြသည်။ သူ့ကိုလည်း သူ့အမေ နေရာဝင်လာတာမို့ အမေ လို့တော့ မခေါ်နိုင်ပေမယ့် နာမည် အဖျားဆွတ်တဲ့ မေလေး ဟုပင် ထူးပိုင် ကိုယ်တိုင် နာမည် ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ဦးအောင်က မေဝသန်ထက် ၁၀ နှစ် ကြီးသည်။ ဆိုတော့ သူတို့ သားအဖ နှစ်ယောက်နဲ့ ဆိုရင် ၁၀ နှစ်ကြီး၊ ၁၀ နှစ်ငယ် အနေအထား ဖြစ်သည်။

ဦးအောင်က ကာမကိစ္စမှာ သန်သည်။ အထာနပ်သည်။ ဦးအောင် ရန်ကုန်မှာ ရှိနေလျှင် ညတိုင်း သူနှင့် ဆက်ဆံသည်။ နယ်က ပြန်လာလာချင်း ညတွေ ဆိုရင် မိုးလင်းတဲ့ အထိ လုပ်တတ်သည်။ အဲ့လို အချိန်ဆို မေဝသန် တစ်ယောက် နောက်နေ့ လမ်းမလျှောက်နိုင်တော့။ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး စပ်နေကာ ကိုင်ဆောင့်ထားသလိုပင်။ တကယ်လည်း ဦးအောင်က ကိုင်ဆောင့်ခဲ့တာပဲလေ။ အသက် ၄၀ ကျော်မို့ သန်တုန်း မြန်တုန်းပင် ဖြစ်သည်။

အားဆေးတွေလည်း စုံအောင် စားသည်။ ဟိုးတခေါက်ကဆို မြစ်ကြီးနားက ဖျံသို အရက် ဆိုပြီး ဝယ်သောက်ကာ မေဝသန်ကို အသေကြုံးထည့်သေးသည်။ အခုလည်း လားရှိုးကို သွားနေတာ ၄ လ လောက် ရှိနေပြီး၊ ကုန်ပစ္စည်းတွေက နည်းနည်း ကြာနေသဖြင့် မေဝသန်တို့ကို လှမ်းခေါ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ဦးအောင်က အပြင်မိန်းမကိစ္စတော့ စိတ်ချရသည်။ ဦးအောင်သည် အစွဲအလမ်းကြီးသည်။ 

ဒါ့ကြောင့်ပဲ မေဝသန်ကို သူ့ တလက်ကိုင် အနေနဲ့ပဲ ထားခြင်းကြောင့် လက်ထပ်ယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ညဘက်ကျတော့ ထူးပိုင် စောစော ပြန်ရောက်လာသည်။ မေဝသန်နှင့် အတူ ဒေါ်သိန်းတို့ရဲ့ အထုပ်အပိုးတွေကို ကူသိမ်းပေးပြီး၊ စောစော အိပ်ကြသည်။ ဒေါ်သိန်းတို့က ထူးပိုင် ငယ်ငယ်ထဲက အိမ်မှာ ကူဖော်လောင်ဘက် လုပ်ပေးကြတာ။

ဆွေမျိုးတွေလို ဖြစ်နေပြီ။ မနက်စောစော ထကြကာ၊ ဒေါ်သိန်းနှင့် ဦးဖိုးတုတ်တို့ လင်မယားကို ရန်ကုန်ဘူတာကြီးမှာ နေရာချခဲ့ပြီး သူတို့ ပြန်လာရမယ့် ရက်ကို ဖုန်းဆက် အကြောင်းကြားမည်ဟု ပြောခဲ့သည်။ ရန်ကုန်အထွက် သပြေရိပ်မှာ ဝင်ကာ မနက်စာ စားကြသည်။ မေဝသန်ကတော့ မုန့်ဟင်းခါး ကို အိုးဘဲဥ၊ အီကြာကွေးနှင့် မန်းလေးပဲကြော် ထည့်စားကာ လက်ဘက်ရည်ချိုဆိမ့် သောက်ပြီး၊ ထူးပိုင်ကတော့ ထမင်းကြော်ကို ဆိတ်သားဟင်းနှင့် စားသည့်အပြင် တိုရှည်တစ်ပွဲ၊ ပေါက်ဆီ နှစ်လုံးနှင့် နွားနို့ တစ်ခွက် သောက်နေသည်။ ဒီလောက်စားလို့လည်း ဒီခန္ဓာကိုယ် ဖြစ်တာဟု မေဝသန် တွေးနေမိသည်။ ဟုတ်သည်။

ဦးအောင်ရော၊ ထူးပိုင်ရော လူကောင်ကြီးသည်။ ဦးအောင်သည် လူကောင်ကြီးသည်နှင့် အမျှ ညီတော်မောင်ကလည်း တော်တော်ကြီးသည်။ ထူးပိုင်ရဲ့ ညီလေးရော တော်တော်လေးမှ ကြီးရဲ့လားလို့ မဆီမဆိုင် စဉ်းစားရင်း မေဝသန်ရဲ့ ညီမလေးက စိုစိစိ ခံစားလိုက်ရသည်။

ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့် ထွက်လာသောကြောင့် သက်တောင့်သက်သာနှင့် အေးဆေးပဲ မောင်းလာခဲ့သည်။ အစပိုင်းတော့ မေဝသန် မောင်းနေပေမယ့် သပြေရိပ်က အထွက်မှာတော့ ထူးပိုင် တလှည့် မောင်းပေးသည်။ ညနေ ၅ နာရီလောက်မှာ မန္တလေးမြို့ထဲ ရောက်သွားသည်။ တည်းခိုစရာ မရှာသေးပဲ၊ မန္တလေး မဟာမြတ်မုနိဘုရားကို ဝင်ဖူးကြသည်။ ပြီးမှ အနီးအနားက တရုတ် ထမင်း၊ ဟင်းရောင်းရာ ဆိုင်တစ်ခုထဲ ဝင်ပြီး ညစာ စားကြသည်။ ထူးပိုင်က ပင်လယ်စာ အထူးသဖြင့် မုတ်ကောင်တွေ ခရုတွေကို တအား စားသည်။ 

ဒါလည်း သူ့အဖေ ဦးအောင်နှင့် တူသည်။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း ဦးအောင်သည် အိပ်ရာပေါ်က ကိစ္စတွေမှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့် ရောက်တာဟု ထင်သည်။ ညစာစားပြီးမှ ဟော်တယ်ပတ်ရှာရသည်။ အဲ့ဒီတော့မှ ပြသနာ ဖြစ်တော့သည်။ အခုချိန်က ခရီးသွားရာသီမို့ အခန်းတွေ အားလုံး ပြည့်နေသည်။ဒီလိုနဲ့ ဟော်တယ် တစ်ခုပြီး တစ်ခု ပတ်ရှာလိုက်တာမှာ နှစ်ယောက်ခန်းတော့ ရသေးသည် ဆိုတာ သွားတွေ့သည်။ ထူးပိုင်ကတော့ မေဝသန်ကို နောက်ထပ် ထပ်ရှာဦးမလား မေးသော်လည်း၊ လူက ပင်ပန်းတာက တကြောင်း၊ နောက်ထပ် ရှာလည်း ရမရ မသေချာတာက တကြောင်းကြောင့် ဒီမှာပဲ အခန်းယူရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ 

တစ်ခန်းထဲ အတူတူ နေရမှာကို ဘယ်သူမှ မပြောရန် မေဝသန်က ထူးပိုင်ကို မှာသည်။ အခန်းထဲ ဝင်ကြည့်တော့မှ တကယ့်ကို ချွေးပြန်စရာ ဖြစ်သွားသည်။ အခန်းအလယ်မှာ နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင် တစ်လုံးပဲ ရှိသည်။ ထူးပိုင်ကတော့ မေဝသန်ကို သူ အောက်မှာ ဆင်းအိပ်ပေးမည်ဟု ပြောသော်လည်း မန္တလေးဆောင်းရဲ့ အအေးကို ခံနိုင်မည် မဟုတ်တာကြောင့် သူနှင့်ပဲ ကုတင်ပေါ် အတူအိပ်ရန် မေဝသန်က ပြောသည်။ အလယ်မှာ ခွခေါင်းအုံး (ဖက်ခေါင်းအုံး) ခြားထားမည်ဟု ပြောသည်။

နုံးကာ ပင်ပန်းသောကြောင့် မေဝသန်က အရင်ဆုံး ရေဝင်ချိုးလိုက်သည်။ ရေပန်းအောက်က ဖွာကျလာတဲ့ ရေနွေးနွေးတွေက ပင်ပန်းနွမ်းနွယ်မှုကို ဆေးချပေးသည်။ ထိုနည်းအတူ လန်းဆန်းတက်ကြွမှုတွေ ဝင်လာကာ လန်းဆန်းလာသည်နှင့် အမျှ သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာပြီး လိင်စိတ်လည်း ဖြစ်လာသည်။ မေလေးသည် သူမရဲ့ ဆူဖြိုးနေသော နို့ ၂ လုံးကို မိမိဘာသာ ဆုတ်နယ်လိုက်ပြီး၊ အောက်က ညီမလေးကိုလည်း လက်ချောင်းတွေနှင့် ပွတ်သပ်နေမိသည်။ 

သွေးသားမစပ်တဲ့ ယောကျာ်းလေး တစ်ယောက်နှင့် အခန်း တစ်ခန်းထဲ အတိအကျ ပြောရရင် ကုတင်တစ်ခုထဲမှာ အိပ်ရမည် ဆိုသည့်အတွေးက မိမိရဲ့ သွေးသားတွေကို ဆူပွက်စေသည်။ မိမိရဲ့ လင်ယောကျ်ား ဖြစ်သူ ဦးအောင်ကို သတိရမိသည်။ ဦးအောင်နဲ့သာ ဒီအချိန်ဆိုလျှင် စိတ်တိုင်းကျ ဖြုတ်ကျတော့မည်မှာ မလွဲ။ အခုလည်း အခန်းထဲ ရှိနေတာ ဦးအောင်ရဲ့ သွေးသားရင်းဖြစ်သူ ထူးပိုင်။ ထူးပိုင်ရဲ့ ညီလေးကရော အကြီးကြီးပဲလား။သူ့အဖေလိုပဲ ကာမကိစ္စကျွမ်းကျင်မည်လား။ ဆိုသော အတွေးပေါင်းများစွာဖြင့် ညီမလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း၊ လက်ချောင်းတွေ ထိုးထည့်ရင်း၊ ပြီးမြောက်သွားသည်။ 

ညဘက် ဘာဖြစ်မလဲ မေဝသန်လည်း မတွေးနိုင်ပေ။ မေဝသန် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာပုလင်းကို ယူသောက်နေသည့် ထူးပိုင်ကို တွေ့လိုက်သည်။ မေဝသန်က ရေချိုးတဘက်ကို ကိုယ်လုံးပတ်ပြီး ထွက်လာသဖြင့် ကောက်ကြောင်းတွေက ပေါ်လွင်သည့်အပြင်၊ နို့တွေကလည်း တင်းရင်းပြီး တဘက်ပတ်ထားသည့်ကြားမှ ပေါက်ထွက်လုမယောင်။ 

မေဝသန်ရဲ့ ရေချိုးအလှကို ကြည့်ပြီး ထူးပိုင်က ဂလု ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဘီယာသောက်တာလား၊ တံတွေးမြိုချတာလားတော့ ကာယကံရှင် ထူးပိုင်ပဲ သိလိမ့်မည်။ ဘီယာကို လက်စသတ်ပြီး ထူးပိုင်လည်း ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ ရေချိုးခန်းထဲ ရောက်တော့ မေလေးရဲ့ ကိုယ်သင်းရနံ့တွေ ကျန်နေသေးသည်။

ဆပ်ပြာအနံ့ မွှေးအီအီလေးရော၊ ခုဏက သောက်ထားတဲ့ ဘီယာတန်ခိုးရော၊ ရေနွေးနွေးလေးရဲ့ခံစားမှုကောင်းလေးကရော က ထူးပိုင်ရဲ့ လိင်စိတ်ကို နှိုးဆွနေသည်။ ထကြွနေတဲ့ ညီတော်မောင်ကို ဆပ်ပြာ အမြှုပ်တွေ အများကြီး ဖြစ်အောင် ပွတ်တိုက်ပြီး၊ ခုဏ မြင်လိုက်ရသည့် မေလေးရဲ့ ရေချိုးအလှကို ပြန်မြင်ယောင်ကာ ကွင်းတိုက်နေတော့သည်။ မေလေးကို လုပ်ချင်စိတ်တွေ တအားတက်လာကာ ကွင်းတိုက်တဲ့ အရှိန်ကိုလည်း မြှင့်လိုက်သည်။ ခဏကြာတော့ ပြီးမြောက်သွားပြီးမှ ရေဆက်ချိုးပြီး၊ ရေချိုးခန်းအပြင် ထွက်လာခဲ့သည်။ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်တော့ မေလေးက ဦးအောင်နှင့် ဖုန်းပြောနေသည်။ 

ထူးပိုင်ကို ဖုန်းပြောနေရင်း လှမ်းကြည့်ကာ တိတ်တိတ်နေ ဟု သဘောရတဲ့ လက်ညှိုးလေးကို ဖုန်းပြောနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနားတိုးကာ ပြသည်။

“ ဟုတ်… ကိုကြီး… မေလည်း လွမ်းပါတယ်… ကိုကြီးက သွားတာ ကြာတာကိုးလို့…” 

“ ခိခိ… ကိုကြီးနော်… သိပ်မဆိုးနဲ့…”

“ ကိုကြီးသားတော့ ဟိုဘက်ခန်းမှာ အိပ်နေလား မသိဘူး… မေလည်း ရေချိုးပြီးကာစ ကိုကြီးဖုန်း လာလို့ ပျော်သွားတာ…” 

“ ကိုကြီးနော်… မနက်ဖန်… တွေ့ရမှာပဲကို… နော်… လိမ္မာတယ်…”

“ အင်းပါ… ဒါပဲနော်… ချစ်တယ်… ချစ်တယ်… မနက်ဖန်မှ ကိုကြီး သဘောကျ… ဟုတ်ပြီလား…”

နားမထောင်လည်း ကြားနေရသော စကားလုံးတွေက ထူးပိုင်ရဲ့ သွေးသားကို ဆူပွက်အောင် လုပ်နေသည်။ ခုဏက ပြန်ငြိမ်သွားသော ညီတော်မောင်သည် ပြန်မတ်စ ပြုလာသည်။ ထူးပိုင်သည် ရေကို ခြောက်အောင် သုတ်လိုက်ပြီး အိပ်ရင် ဝတ်နေကျ ဖြစ်သော ဘောက်ဆာ တစ်ထည်ထဲကို ဝတ်လိုက်သည်။ အင်္ကျ ီ က စွပ်ကျယ် အဖြူ လက်နှင့်။

“ ထူးပိုင်… ဒါပဲ ဝတ်အိပ်တာလား…” 

“ ဟုတ်တယ်… မေလေး… ကျနော် ညအိပ်ရင် ခန္ဓာကိုယ်မှာ များများစားစား ဝတ်အိပ်တာ မကြိုက်ဘူး… အိပ်လို့ မပျော်ဘူး… ရတယ်မလား… မေလေး…”

“ အေးပါ… မင်းက မအိပ်တတ်ဘူးဆိုတော့လည်း တို့က ခွင့်ပြုရုံမှ တပါး တခြား မရှိဘူးလေ…” 

ထူးပိုင်ရဲ့ ဖောင်းပွနေသော ဘောက်ဆာကို ကြည့်ရင်း မေဝသန် က ပြောလိုက်သည်။ 

“ ခုဏ မင်းအဖေ ဖုန်းဆက်တာ တို့တွေ တစ်ခန်းထဲ အတူတူ အိပ်တယ်ဆိုတာ သိရင် တမျိုး မြင်သွားနိုင်တယ်… ဒါ့ကြောင့် လွှဲပြောလိုက်တာ… မင်းလည်း နှုတ်လုံပါစေနော်…”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ… မေလေး… ဟော… ပြောနေရင်းနဲ့ အဖေ့ဆီက ဖုန်းလာနေတယ်…”

“ တီ...တီ…” 

“ ဟေး… ဖုန်းမကိုင်ပဲ ဘာလို့ အသံပိတ်လိုက်တာလဲ…” 

“ ဖုန်းမကိုင်တော့ဘူးလေ… မေလေးရ… ဒါမှ ကျနော် အိပ်နေတယ် ထင်ပြီး ယုတ္တိ ရှိမှာပေါ့…” 

“ ခိခိ… လူလည်လေး… ကဲ… တို့တွေ အိပ်ရအောင်… မနက်ဖန်လည်း ကားမောင်းရဦးမှာဆိုတော့…”

“ ဟုတ်… မေလေး” 

နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ပေါ်မှာ အလယ်ကနေ ခွခေါင်းအုံး ခြားပြီး အသီးသီး နေရာယူကြသည်။

ခဏကြာတော့ ထူးပိုင်သည် အဲကွန်းက အရမ်း အေးသည်ဟု ဆိုကာ အအေးလျှော့လိုက်သည်။ ခဏနေတော့ ပူသည် ဖြစ်ကာ အပေါ်က ခြုံထားသည့် စောင်ပါးလေးကို အောက် ဆွဲချလိုက်သည်။ မေဝသန်ကတော့ ခြုံရက်သားလေးပါပဲ။ 

“ ထူးပိုင်… တို့ကို ခွခေါင်းအုံးပေး… တို့က ခွပြီးမှ အိပ်တတ်လို့… မင်းဘက်လှည့်ပြီး ခွလို့လဲ မဖြစ်ဘူးလေ… ရတယ်မလား…” 

“ ရတယ်လေ… မေလေး ယူလိုက်ပါ…”

“ ကျေးဇူး…”

ခွခေါင်းအုံးကို ခွယူပြီးတော့ ဟိုဘက်ကို ပြန်လှည့်သွားသည်။ ဘီယာသောက်ထားသော ထူးပိုင်၊ အအေးဒဏ်ကြောင့် လည်ချောင်းတွေ ခြောက်ကပ်လာသည်။ ကုတင်မှ ထကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေဗူး သွားယူပြီး၊ သောက်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်ကို ပြန်တက်လာတော့၊ ဟိုဘက် လှည့်အိပ်နေသည့် မေလေးရဲ့ ကောက်ကြောင်းက စွဲဆောင်နေသည်။ ရေသောက်ပြီးသည်တောင် အာခေါင်တွေ ခြောက်တုန်း။ မေလေးရဲ့ ဘေးနား အသာ ဝင်လှဲလိုက်သည်။

မေလေးရဲ့ ပူလို့ ထင်သည်၊ စောင်ကို မခြုံပဲ ထားထားသည်။ ဒီအတွက် သူမရဲ့ ကောက်ကြောင်းတွေက ထင်ပေါ်နေသည်။ ခွခေါင်းအုံးကို ဖက်ထားသဖြင့် တင်ပါးက အနောက်ကို ပစ်ထားသလို ဖြစ်ကာ တင်သားကြီး တစ်ခုလုံး ဖုပြီး ထွက်နေသယောင်။ ကြည့်နေရင်းနဲ့ စိတ်မထိန်းနိုင်သော ထူးပိုင်သည် မိမိရဲ့ ဘောက်ဆာ ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ကာ ငေါက်တောက် ထောင်မတ်နေသော ညီတော်မောင်ကို ကွင်းတိုက်နေမိသည်။ မေလေးရဲ့ အနားမှာ လှဲနေရင်း၊ မေလေးကို ကြည့်ပြီး ကွင်းတိုက်ရတာက တော်တော်လေး အရသာကောင်းလှသည်။ မေလေး အိပ်နေလောက်ပြီဟု ထင်သဖြင့် လက်က အားပါလာသည်။

“ ထူးပိုင်… ဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲ…”

“ ဟာ… မေလေး မအိပ်သေးဘူးလား…”

“ မင်းက လှုပ်နေတော့ ကုတင်က လှုပ်နေတာပေါ့… တို့လည်း အိပ်ပျော်မယ် ကြံကာ ရှိသေး…”

“ ဆောရီးပါ… မေလေးရယ်… မေလေးကို ကြည့်ရင်း မနေနိုင်လို့…” 

“ မင်းတော့ ခက်လှချည်ရဲ့… ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်လုပ်ကွာ… ပြီးရင် အိပ်တော့…” 

“ ကျနော် မပြီးသေးဘူး… မေလေးရ…”

“ မင်းဟာ… ခက်လှချည်ရဲ့… တို့ အိပ်ချင်နေပြီ…”

“ မေလေး… မအိပ်သေးဘူးဆိုတော့… ကူညီပေးပါလားဗျာ…” 

“ ဟေ… မင်းကလည်း မခက်ပေဘူးလား…”

“ မခက်ပါဘူး… မေလေးရယ်… ကျနော် မြန်မြန်ပြီးမှ မေလေး အိပ်လို့ ရမှာမလား…”

“ ရှစ်… မင်းတော့ တော်တော် မလွယ်တာပဲကွာ… ကဲ… မျက်စိမှိတ်ထား…”

ဟိုဘက်ကနေ မလှည့်ပဲနဲ့ စကားပြောနေရာကနေ ထူးပိုင်ဘက်ကို လှည့်လာကာ မေဝသန်သည် ထူးပိုင်ရဲ့ ညီတော်မောင်ကို ဖမ်းဆုတ်ကိုင်ယူလိုက်သည်။ အ… မင်းလည်း လက်နက်ကြီး ပိုင်ထားတာပဲ ဟု ပြောကာ ကွင်းတိုက်ပေးတော့သည်။

မေဝသန်ရဲ့ လက်သာ ညောင်းလာသည်၊ ထူးပိုင် ကတော့ လုံးဝ မပြီးသေး။ ဘယ်လက်ညောင်းတော့ ညာလက်ပြောင်း ဆိုသည့်အတိုင်း လက်ပြောင်းပေးသည်။ အချိန်ကြာလာသော်လည်း ထူးပိုင် ရဲ့ ညီတော်မောင်က ထောင်မတ်နေတုန်း။ 

“ မင်းက တော်တော် လွန်တယ်ကွာ… မပြီးသေးဘူးလား…”

“ မပြီးသေးဘူး… မေလေးရယ်… ကျနော့်ကို ပြီးစေချင်ရင် တစ်ခု တောင်းဆိုလို့ ရလား… မေလေး…” 

“ ပြောလေ…” 

“ ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးပါလား… မေလေး…” 

“ မင်း ဒီလိုပြောမယ်လို့တော့ ထင်သားပဲ… မင်းဆော်တွေတော့ မင်းဒဏ်ကို တော်တေ်ာ ခံရမှာပဲ…” 

“ သူတို့ကတော့ ကျနော်ကြာလေ… သူတို့ အတွက် ကောင်းလေပဲလို့တော့ ပြောတယ်… မေလေးရော… ဖေဖေ က မကြာလို့လား… အာ… မင်းအဖေလည်း တကယ့် လူသန်ကြီးကွ… တို့မှာ ကြိတ်မှိတ်ခံရတာ…”

“ ကောင်းတော့ ကောင်းတယ်မလား… မေလေး…”

“ တော်ပြီ… စကားမများနဲ့…” 

မေဝသန်သည် ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးကာ လှဲနေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး ထူးပိုင်ရဲ့ ညီတော်မောင်ကို ပါးစပ်ထဲ ပလွတ်ကနဲ မြည်အောင် ထည့်ပြီး လွေပေးတော့သည်။

အချောင်းလိုက် စုပ်လိုက်၊ ဥ ကို စုပ်လိုက်နှင့် ပုလွေမှုတ်ပေးတော့သည်။ တရွှီးရွှီး နှင့် တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေသော်လည်း မပြီးသေးပေ။ ၅ မိနစ်မှ ၁၀ မိနစ် ကြာလာသည်။ ဒါလည်း မပြီး။ မေဝသန် ပါးတွေ ချိုင့်နေအောင် စုပ်သော်လည်း မပြီးသဖြင့် စိတ်တိုလာသည်။

“ ထူးပိုင်… မင်းက လွန်လွန်းတယ်ကွာ… တို့ ဒီလောက် စုပ်ပေးနေတာတောင် မပြီးဘူး…”

“ ကျနော်လည်း အံ့သြနေတာ… မေလေး… ဟို နှစ်ယောက်နဲ့တုန်းကတော့ ကျနော် ပြီးချင်တဲ့ အချိန် ကောက်ပြီးလို့ ရတယ်… အခုတော့ မေလေးက စုပ်ပေးနေတယ်… မဝသေးဘူး… ဆက်ခံချင်သေးတယ် ဆိုတဲ့ မသိစိတ်က တင်းခံနေလား မသိဘူး… တော်ရုံနဲ့ မပြီးဘူး…” 

“ ဟာ… စိတ်မတင်းထားနဲ့လေကွာ… တို့လည်း အာတွေတောင် ညောင်းလာပြီ… နောက်ဆုံး လုပ်ပေးစရာ ဒီဆောက်ဖုတ်ပဲ ကျန်တော့တယ်…”

“ ဟီး… အဲ့ဆောက်ဖုတ်နဲ့ ထည့်လိုးပေးပါလား… မေလေး… ဒါဆို အရမ်း မိုက်သွားမှာ…” 

“ အယ်တော့… တို့ စကားမှားသွားတာ…”

“ မမှားပါဘူး… မေလေးရ… မေလေး ပြောတဲ့ မေလေးရဲ့ ဆောက်ဖုတ်က အခုတွေ အရည်တွေ ရွှဲနေပြီလေ…” 

ထူးပိုင်သည် ပြောလည်း ပြော၊ လက်က မေဝသန်ရဲ့ ညီမလေးကို ဆွဲယူပြီး ပွတ်လိုက်သည်။

အ… ဆိုသော အသံတိတ်လေးနှင့် အတူ မေဝသန်ရဲ့ မျက်လုံးတွေ မှေးစင်းသွားသည်။ ခဏလေးပဲ ပွတ်ပေးရသေးသည်၊ မေဝသန်သည် ထူးပိုင်ရဲ့ လက်တွေကို ဖယ်လိုက်ကာ၊ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ညဝတ်ဂါဝန်ဝမ်းဆက် အင်္ကျ ီကို အပေါ်ကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ မေဝသန်ရဲ့ အတွင်းခံတွေ မဝတ်ထားသော နို့ ၂ လုံးနှင့် ညီမလေးက အထင်းသား ပေါ်လာသည်။ ညီမလေး ရဲ့ အမွှေးတွေက မရိတ်ထားသော်လည်း အတို ဖြစ်အောင် ညှပ်ထားပုံ ရသည်။ ပုံစံ တကျ၊ မတိုမရှည်လေး။ 

ဦးအောင်ရဲ့ တလက်ကိုင် ပွဲတက်မယားမို့လို့လည်း ပစ္စည်းတွေက အလတ်ကြီး ရှိသေးသည်။ ထူးပိုင်ရဲ့ ထောင်မတ်နေသော ညီတော်မောင်ကို အရင်းကနေ ကိုင်ထားပြီး မေဝသန်ရဲ့ ညီမလေးထဲသို့ ထိုးထည့်တော့သည်။ အဲ့ဒီညက ထူးပိုင် နဲ့ မေဝသန်တို့ရဲ့ အချစ်တိုက်ပွဲက ပြင်းထန်သည်။ ၃ ချီလောက် လုပ်ပြီးမှ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ပွေ့ဖက်ကာ အိပ်ကြသည်။ နောက်နေ့မှာတော့ မနက် ၉ နာရီလောက်မှ ကားနှင့် လားရှိုးကို ဆက်တက်သည်။ တောင်ပေါ်ဒေသ ဖြစ်လို့ လမ်းမှာ တဖြည်းဖြည်း အေးစိမ့်လာသည်။ 

လမ်းတွင် ကားနည်းနည်း ပြတ်သည်နှင့် ကားလမ်းဘေး ခဏရပ်ကာ စုပ်လိုက်၊ ယက်လိုက်၊ နှိုက်လိုက်၊ ထုလိုက် နှင့် လားရှိုးရောက်သည်အထိ ပျော်ပါးကြတော့သည်။ လားရှိုးကို ရောက်တော့ ဦးအောင် က သူ့အသိကား ယူလာပြီး လာကြိုသည်။ မေဝသန်က ဦးအောင် ကားနဲ့ လိုက်သွားပြီး၊ ထူးပိုင်က သူတို့ကား နောက်က လိုက်လာသည်။ လားရှိုးက ရှမ်းဆိုင်လေးတွေ တော်တော်လေး စားလို့ ကောင်းသည်။ ရှမ်းမလေးတွေလည်း ချောသည်လေ။

လားရှိုးမှာ ထူးပိုင်တို့ တစ်လလောက် ကြာသွားသည်။ ဦးအောင်ရဲ့ ပထမ ကြန့်ကြာနေတဲ့ အလုပ်က အဆင်ပြေသွားပေမယ့် ဒီတခေါက်တော့ တရုတ်ပြည် ယူနန်အထိ တက်ယူရမည်ဖြစ်သည်။ ထူးပိုင်လည်း ပျင်းလာသောကြောင့်၊ ရန်ကုန်က မိမိရည်းစားတွေကိုလည်း သတိရသောကြောင့် ပြန်မည်ဟု ပြောကာ ပြန်ခဲ့သည်။ မေဝသန်ကတော့ ယူနန်ကို လိုက်လည်ပြီး ဈေးဝယ်ချင်သေးသည်ဆိုကာ ဦးအောင်နှင့် အတူ ပါသွားသည်။ ရန်ကုန်က အိမ်တွင် ထူးပိုင် တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်သောကြောင့် ဒေါ်သိန်းနဲ့ ဦးဖိုးတုတ်တို့ကို မခေါ်သေးပဲနေခဲ့သည်။

အားရင် အားသလို၊ အချိန်ရရင် ရသလို ရည်းစား ၂ ယောက်ကိုလည်း အလှည့်ကျ အိမ်ခေါ်ပြီး ဖြုတ်ပစ်သည်။ ၂ ပတ်လောက် အကြာမှာတော့ ထူးပိုင် အပြင်က ပြန်အလာ အိမ်က မီးလင်းနေသည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ အဖေနဲ့ မေလေးတို့ ပြန်ရောက်နေပြီ ဟု ထင်မိသည်။အိမ်တံခါးဖွင့်လိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော မေဝသန်ကိုသာ တွေ့လိုက်သည်။

“ မေလေး… ပြန်ရောက်ပြီလား… အဖေရော…” 

“ မင်းအဖေက ပစ္စည်းတွေနဲ့ အတူ ကားလမ်းကြောင်းက ပို့ရမှာမို့… ဂိတ်အဆင့်ဆင့် ဖြတ်ရမှာမို့လို့တဲ့လေ… ဒါနဲ့ပဲ တို့ အရင် ပြန်လာလိုက်တာ… မင်းအဖေက မန္တလေးထိတော့ လိုက်ပို့ပေးတယ်လေ…”

“ သြော်… ဖုန်းဆက်လိုက်ရောပေါ့… ကျနော် လာကြိုမှာပေါ့…” 

“ ရပါတယ်ကွာ… အခုလည်း အဲ့လောက် ပင်ပန်းတာမှ မဟုတ်တာ…” 

“ ဒါနဲ့ ဒေါ်သိန်းတို့ရော… ပြန်မလာသေးဘူးလား…” 

“ ကျနော် ပြန်မခေါ်သေးတာ… မေလေး… တစ်ယောက်ထဲမို့လို့… အေးဆေး နေမယ် ဆိုပြီး မခေါ်ဖြစ်တာ…”

“ မင်းနော်… မင်း ရည်းစားတွေကို ဘယ်နှစ်ခေါက်လောက် အိမ်ခေါ်ပြီးပြီလဲ…”

“ ဟီး… မေလေးကလည်း အချိန်အားတော့မှ ခေါ်ဖြစ်တာပါ… အခု မေလေး ရောက်လာပြီပဲ…” 

“ ဟိတ်… တို့ ကြိုပြောထားမယ်နော်… တို့တွေ ပတ်သက်တာ ရပ်ဘို့တော့ မပြောလိုဘူး… တို့လည်း မင်းကို သဘောကျတယ်… ယူဘို့တော့ မဖြစ်ဘူး… ဒီတော့ မင်းရည်းစားတွေနဲ့လည်း အဆက်ဖြတ်စရာ မလိုဘူး… တို့တွေ ခဏလောက် ဖြစ်ဖြစ် လုပ်လို့ ရတာပဲ… ဒါပေမယ့် တသက်လုံး မသိသလို လုပ်လို့ ရတယ်…”

“ ကျနော် သဘောပေါက်ပါတယ်… မေလေးရာ… အေးဆေးပါ… ကျနော် ဒေါ်သိန်းတို့ကို ဘယ်တော့ ခေါ်ရမလဲ…” 

“ မင်းအဖေက နောက် တစ်ပတ်လောက် ကြာဦးမယ် ပြောတယ်… ဘယ်တော့ ခေါ်မလဲ ဆိုတာ မင်းသဘောပဲ…” 

“ ဒါဆို အဖေ ပြန်မလာခင် ၂ ရက် အလိုလောက်မှ ခေါ်လိုက်မယ်လေ…”

“ သဘောပါ… ကိုယ်တော်…” 

“ ဒါဆို… လာလေ… မေလေး… သွားရအောင်…” 

“ ဘယ်သွားမလို့လဲ…”

“ အချစ်ကမ္ဘာထဲ သွားမလို့… လိုက်မှာမလား…” 

“ အင်း…”

 ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးနေသော မေဝသန်ရဲ့ ပုခုံးကို ဖက်ကာ အိပ်ခန်းဆီသို့ ဝင်လာခဲ့တော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။




Saturday, September 19, 2009

မင်းကိုပဲ အပြစ်တင်တော့မယ် (စ/ဆုံး)

မင်းကိုပဲ အပြစ်တင်တော့မယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဂျူနီယာ ဝင်းထိန်

( ၂၁ ) ရာစုမှာ မိန်းမတွေဟာ ယောင်္ကျားတွေနဲ့အတူ ရင်ဘောင်တန်းပြီး အလုပ်လုပ်လာကြပါပြီ။ ဘယ်အလုပ်တွေမှာပဲကြည့်ကြည့် မိန်းမဝန်ထမ်းတွေက တောင်ပုံရာပုံပါပဲ။ Company ၊ အရောင်းဆိုင် ၊ စက်ရုံ စတဲ့နေရာတွေမှာ အဓိကဝန်ထမ်းအဖြစ်လုပ်ကိုင်နေကြသူတွေက မိန်းမသားတွေချည်းပါပဲ ။ အဲလို မိန်းမတွေချည်း နေရာယူလုပ်ကိုင်နေကြတော့ ယောင်္ကျားတွေက ဘာအလုပ်လုပ်လို့ရကြသလဲ … ။

ဟုတ်ကဲ့ … ။ ရှိပါတယ် … ။ ယောင်္ကျားတွေက အထွေထွေလုပ်သားတို့ ၊ ရုံးပြာတာတို့ ၊ ဒရိုက်ဘာတို့ ၊ လုံ ခြုံရေးဝန်ထမ်းတို့ အဲလိုနေရာတွေမှာ အလုပ်လုပ်နေကြရပါတယ် ။ မိန်းမတွေထက် အဆင့်နိမ့်တဲ့ နေရာဌာနတွေမှာ လုပ်နေကြရတာပါ ။ အလုပ်ရှင်တွေကလည်း အလုပ်ခေါ်ရင် အမျိုးသမီးဝန်းထမ်း အလိုရှိသည် ဆိုတဲ့ဆိုင်းဘုတ်ပဲ တင်ကြတာလည်း ပါပေသည် ။

မိန်းမတွေအများဆုံး ဦးဆောင်နေတဲ့လက်အောက်မှာ ယောင်္ကျားတွေက သူတို့ ခိုင်ထားတဲ့ ကိစ္စအဝဝကို မငြီးမငြူလိုက်လုပ်ပေးနေရတဲ့ ခေတ်ကြီးမှာပေါ့ဗျာ … ။

“ ရွှေအလင်း” 

Company က ခရီးသွား အေဂျင်စီလုပ်ငန်းစု တစ်ခုဖြစ်သည် ။ ရန်ကင်းရှိ ကွန်ဒိုမီယံတိုက်ခန်းတစ်ခု၌ ရုံခန်းဖွင့်လှစ်ထားပြီး ရုံးဝန်ထမ်းလူအင်အား( ၁၀ )ယောက်ခန့်ဖြင့် လည်ပတ်လုပ်ကိုင်နေသည့် လုပ်ငန်းတစ်ခုပင်ဖြစ်သည် ။ ထို company ရှိ ဝန်ထမ်းအများစုက မိန်းမသားတွေ ဖြစ်ပြီး လူနည်းစုသာ ယောကျာ်းများဖြစ်ကြသည် ။

ပိုင်ရှင်က မြန်မာပြည်ဖွား တရုတ်မတစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ နံမည်က ဒေါ်လျှံဝေ … ။ ဒါပေမယ့် သူမက ထိုလုပ်ငန်းကို အစစအရာရာ ယုံကြည်စိတ်ချရသည့် လူတစ်ယောက်နှင့်လွှဲထားပြီး ကျန်းမားရေးအရ အနားယူနေလေသည် ။ ထိုသူမှာ စုစုလဲ့ဆိုသည့် အသက် ( ၃၀ ) အရွယ် အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ပင် ဖြစ်သည် ။ စုစုလဲ့က တစ်ကယ်လည်း တော်ပါသည် ။ သူမပိုင်ဆိုင်ထားသည့် ဘွဲ့လက်မှတ် ၊ သင်တန်း လက်မှတ်တွေက ဖိုင်တစ်ဖိုင်နှင့် အပြည့် တစ်ထပ်ကြီးရှိသည် ။ ဒါကြောင့်လည်း သူဌေးကိုယ်တိုင်က ယုံယုံကြည်ကြည်နှင့် လုပ်ငန်းတစ်ခုကို စီမံခန့်ခွဲဖို့ ရာထူးကြီးကြီးပေးထားတာ ဖြစ်သည် ။

လုပ်ငန်းတစ်ခုကို ဦးစီးလုပ်ကိုင်ဖို့ဆိုတာ လွယ်သည့်ကိစ္စတော့မဟုတ် ။ ခရီးသွား အေဂျင်စီလုပ်ငန်းဆိုတာမျိုးက ရုံးခန်းမှာထိုင်ပြီး ဖုန်းလေးနဲ့ အချိတ်အဆက်လုပ်ပြီး လက်မှတ်ဖြတ် ၊ ကုန်အတင်အပို့ ချိတ်ဆက်ခြင်းများ လုပ်ပေးရလို့ မပင်ပန်းဘူး ထင်ရပေမယ့် အတော်တော့ ခေါင်းစားသည့် အလုပ် ။ ဒီတော့ စုစုလဲ့မှာလည်း အမြဲလိုလို အလုပ်တွေနဲ့ လုံးထွေးနေတတ်လေသည် ။

စုစုလဲ့က အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ဖြစ်သည် ။ လင်ဖြစ်သူက အဝေးပြေး Express ကားကို ကိုယ်တိုင်ထောင်ပြီး မောင်းနေသူဖြစ်တော့ အိမ်းကို သိပ်မကပ်ဖြစ်သည့် လူမျိုး ။ လင်မယား နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်ကိုယ်စီနဲ့ လှုပ်ရှားရုန်းကန်နေရခြင်းကြောင့် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် သိပ်ပြီး လက်ပွန်းတတီးမရှိလှ ။ အလွမ်းသည်လို့မရကြသည်မှာပင် အချိန်တွေ အတော်ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည် ။

တစ်ကယ့်တစ်ကယ် ဘဝမှာ လင်မယားတွေဖြစ်ပြီး အချိန်ကြာမြင့်စွာ အတူမနေဖြစ်ကြ ၊ လိင်ဆက်ဆံမှု မပြုလုပ်ဖြစ်ကြသည့် လင်မယားစုံတွဲတွေ ဒုနဲ့ဒေးပင် ။ ထိုအထဲတွင် စုစုလဲ့တို့ လင်မယားလည်း အပါအဝင်ပေါ့ ။

သွေးသားဆန္ဒ ၊ လိင်မှုကိစ္စတွေကိုမေ့ဖျောက်ပြီး အလုပ်ထဲအာရုံစူနစ်ပြီး နေလာခဲ့သည့်စုစုလဲ့တစ်ယောက် ဒီနေ့လည်း ထုံးစံအတိုင်း သူများတွေရုံးဆင်းပြီးကြတာတောင် သူမမှာ အလုပ်မပြီးနိုင်သေး ။ လကုန်ရက်မို့ ဝန်ထမ်းလစာ ၊ ဝင်ငွေ ၊ ထွက်ငွေစာရင်းတွေ လုပ်နေရသည် ။ သူမက ဒီ Company ရဲ့ အမြင့်ဆုံး ရာထူးရထားတာမို့ စာရင်းတွေစစ်ပြီး သူဌေးထံပို့ပေးရဖို့ ရှိနေ၏ ။ ထို့ကြောင့်လည်း အလုပ်က မပြတ်သေးတာ ဖြစ်တော့သည် ။

“ အစ်မ … ဒီနေ့လည်း နောက်ကျမယ်ထင်တယ် … အဆာပြေစားဖို့ တစ်ခုခုသွားဝယ်ပေးရမလား …. ”

ရုံးအကူလည်းဖြစ် ၊ ရုံးမှာညစောင့်အိပ်သည့် နေလင်းက အလိုက်သိစွားမေးလာတာမို့ ။

“ အေးကွယ် … အစ်မနဲနဲနောက်ကျအုံးမှာ … ဒီလိုလုပ် အိမ်ပြန်ရင်လည်း ထမင်းစားဖြစ်တော့မှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ကြေးအိုးပဲသောက်တော့မယ် … အစ်မကို ကြေးအိုးတစ်ပွဲဝယ်ခဲ့ပေး … မင်းလည်း စားချင်တာ ဝယ်စားခဲ့လေ … ရောပိုက်ဆံ”

နေလင်းထွက်သွားတော့ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် အလုပ်ထဲပြန်ပြီး အာရုံရောက်သွားပြန်သည် ။ သူမဘယ်လောက်တောင် အလုပ်ထဲ နစ်မြောသွားမိသည် မသိ ။ အချိန်ဘယ်လောက် ကုန်သွားမှန်လည်း မသိ။

“ ဟာ … အစ်မ … မပြန်ရသေးဘူးလား … ဆောရီးပဲ အစ်မရာ … သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့နေလို့ အစ်မပြန်သွားပြီတောင် ထင်နေတာ … ”

“ အို … ဟုတ်ပါရဲ့ … ရှစ်နာရီတောင် ထိုးနေပြီ … အလုပ်ကလည်း မပြတ်သေးဘူး … မနက်ဖြန် သူဌေးကို ပို့ပေးရမှာ … ကျွတ် … ဒုက္ခပဲ … ”

စုစုလဲ့ တစ်ကယ်စိတ်ပျက်သွားသည် ။ ယခင် လုပ်နေကျ စာရင်းအတိုင်းဆို ဒီလောက်အချိန်ကြာမှာ မဟုတ်ပေမယ့် ကားလိုင်းနှစ်လိုင်း အသစ်ဝင်လာခြင်းကြောင့် စာရင်းဇယားတွေ ပိုပြီးများလာကာ အခုလို အလုပ်ရှုပ်နေရခြင်းပင် ၊ အချိန်လည်း အတော်စောင်းနေပြီမို့ စိတ်ပျက်မိသွားခြင်းလည်း ဖြစ်၏ ။ သူမက အင်းစိန်ထိ ပြန်ရမှာဖြင့်သဖြင့် အပြန်ခရီးအတွက် တွေးပြီးပူနေရခြင်းဖြစ်သည် ။

“ အစ်မ … ဒီလိုလုပ်ပါ့လား … ဒီမှာပဲ စာရင်းတွေပြတ်အောင် လုပ်သွားလိုက်ပေါ့ … အပြန်ကျနော် လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ် … ”

“ ဖြစ်ပါ့မလား … မင်းပြန်တော့ တအားမိုးချုပ်နေမှာပေါ့ … ”

“ ဖြစ်ပါတယ် … အင်းစိန်ဘက်မှာ ကျနော့်သူငယ်ချင်း ရှိတယ် … အဲ့ဒီမှာ ဝင်အိပ်လည်းရတယ် …. ကဲပါ … အခု ဝယ်လာတဲ့ ကြေးအိုးတွေ အရင်စားလိုက် … ကျနော် ထည့်ပေးမယ် … ”

နေလင်းက သူ့ဘာသာ အကြံပေး ၊ သူ့ဘာသာ စီမံခန့်ခွဲပြောဆိုပြီး ရုံးအနောက်ရှိ စတိုခန်းလေးထဲ ဝင်သွားသည် ။ စုစုလဲ့မှာ နေလင်းပြောသည့် အကြံအတိုင်း လိုက်လုပ်လိုက်တာပဲ ကောင်းမည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်သည် ။ အလုပ်ကို အိမ်ယူသွားပြီး လုပ်မည်ဆိုလျှင် သူမပြန်ရောက်မည့်အချိန်နဲ့ တစ်နေကုန်လည်း ရုံးမှာ လုပ်နေရသည့် ပင်ပန်းမှုများကြောင့် အိမ်ရောက်တာနဲ့ ဖလက်ပြသွားမည်ဆိုတာ သေချာတာမို့ နေလင်းပြောသည့် အကြံကို လက်ခံလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည် ။

“ အစ်မ … ဒီမှာရပြီ … စားလိုက်အုံး … ပြီးမှ အလုပ်ဆက်လုပ်ပေါ့ …. အစ်မလုပ်ပြီးရင် အသံပေးလိုက်လေ … ကျနော် အခန်းထဲမှာ ရှိမယ် … ”

“ မင်းကော … ဘာမှ မစားဘူးလား …”

“ ကျနော်က ကြေးအိုးသွားဝယ်ရင်းနဲ့ သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့ပြီး ဘီယာနဲနဲသောက်လာတယ် အစ်မရဲ့ ဟဲဟဲ … စားလည်း စားပြီးပြီ … အစ်မပြီးရင်သာ အသံပြုလိုက် … ကျနော် အခန်းထဲမှာ ခဏနှပ်လိုက် အုံးမယ် …”

နေလင်းက ကြေးအိုးပန်းကန်ကို စားပွဲပေါ်ချပေးပြီး ရုံးခန်းအနောက်ဘက်ရှိ သူအိပ်သော စတိုခန်းလေးထဲသို့ ဝင်သွားလေသည် ။

အလုပ်ချိန်ကျော်လွန်သွားပြီးသည့်တိုင်အောင် သူမကို လေးစားမှု ၊ ဂရုစိုက်မှုများဖြင့် တလေးတစား ဆက်ဆံတတ်သော နေလင်းကို အမှတ်ပေးလိုက်မိသည် ။ နေလင်း၏ ကျောပြင်ကိုကြည့်ရင်း စုစုလဲ့မှာ စိတ်ထဲ

“ ဒီကောင်လေး  အလိုက်လဲသိတယ် … ခိုင်းလည်းကောင်းတယ် … သူဌေးကိုပြောပြီး ရာထူးလေး တိုးပေးဦးမှပဲ …” 

ဟုမှတ်ချက်ချလိုက်မိသည် ။ စုစုလဲ့တစ်ယောက် ကြေးအိုးလေးသောက်လိုက် ၊ စာရင်းလုပ်လိုက်ဖြင့်ပင် အလုပ်ကပြီးသွားသည် ။ အလုပ်လည်းပြီး ဗိုက်လည်းပြည့်သွားသည်မို့ စိတ်ထဲပေါ့ပါးသွားရသည် ။

“ အင်း … ကျွတ် … ကျွတ် … အကြောတွေတောင် တော်တော်တက်သွားတယ် … ဟင်း … ကိုးနာရီတောင် ထိုးပြီးပြီ … ”

နာရီကြည့်မိတော့မှ စုစုလဲ့ မျက်လုံးပြူးသွားသည် ။ ဒီအချိန်တိုင်းဆို ကားငှားသွားတောင် ( ၁၀ ) နာရီကျော်လောက်မှ အိမ်ရောက်ပေတော့မည် ။ စုစုလဲ့ သူမ၏ ပစ္စည်းတွေကို လျင်မြန်စွာသိမ်းဆည်းလိုက်သည် ။ အပြန် နေလင်း လိုက်ပို့မည်ဟု ပြောပေမယ့် ကားပဲငှားသွားတော့မည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ နေလင်းကို မခေါ်တော့ဖို့ စိတ်ကူးလိုက်သည် ။ နေလင်း လိုက်ပို့မည်ဆိုလျှင်လည်း သူမအိမ်ပြန်ရောက်ချိန် နေလင်းပြန်ဖို့ အခက်အခဲရှိမှာကိုလည်း ကိုယ်ချင်းစာမိလို့ အဖော်အဖြစ်မခေါ်တော့ခြင်း ဖြစ်သည် ။

စုစုလဲ့ပြန်တော့မည်ဆိုပေမယ့် ဒီအတိုင်းထပြန် ၍ မဖြစ်သေး ။ ရုံးခန်းတံခါး ပိတ်ရအုံးမည် ။ နေလင်းကို တံခါးလိုက်ပိတ်ပေးဖို့ နှိုးရအုံးမည် ၊ နေလင်းအိပ်သည့် အခန်းဘက်သို့ စုစုလဲ့ လျှောက်လာခဲ့သည် ။

“ နေလင်း … နေလင်း … ”

အခန်းရှေ့မှ စုစုလဲ့အော်ခေါ်သည် ။ ပြန်ထူးသံ မကြားရ ။

“ ဒီကောင်လေး … ဘီယာသောက်လာတာ မူးပြီးအိပ်ပျော်သွား ပြီလား မသိဘူး … ”

စုစုလဲ့ ရေရွတ်လိုက်ရင်း အခန်းတံခါးကို အသာတွန်း ကြည့်တော့ ပွင့်ဟသွားသည် ။ အခန်းတွင်း ထောင့်တစ်နေရာ ၌ နေလင်းခွေခွေလေး အိပ်ပျော်နေ၏

နေလင်းက အသက် ( ၂၂ ) နှစ်ရှိပြီဖြစ်ပြီး လူငယ်လည်းဖြစ် ၊ တစ်ကိုယ်ရည် တစ်ကာယသမားမို့ အနေအထိုင် စည်းစနစ်မရှိ ။ စတိုခန်းထဲရှိ ကတ္တူစက္ကူပုံး တွေကိုဖြတ်ပြီး သမံတလင်းပေါ်ခင်းကာ အပေါ်က ယိုးဒရာဖျာတစ်ချပ်ခင်းပြီး ခေါင်းအုံးတစ်လုံး ၊ စောင်တစ်ထည်ဖြင့်ပင် ဖြစ်သလို အိပ်တက်သူ ။ ထိုအိပ်ယာဘေး၌ ဟမ်းဘက်အိတ်ကြီး တစ်လုံးဖြင့် သူ၏အသုံးအဆောင်များ ထည့်ထားသည် ။ သူ၏ အဆောင်အယောင်က ထိုမျှပင် ။

“ ဒီကောင်လေး ဖြစ်သလိုအိပ်တာပဲ … ”

ကြမ်းပြင်တွင်ဖျာခင်းပြီး ဖြစ်သလို အိပ်နေသော နေလင်းကိုကြည့်ပြီး စုစုလဲ့ စိတ်ထဲ သနားသွားသည် ။ နေလင်းက ဒီရုံးမှာ အငယ်ဆုံးလည်းဖြစ် ၊ ရုံးအကူအဆင့်ဆိုတော့ အားလုံးခိုင်းဖက်ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေသည် ။ ဒါပေမယ့် မငြိုမငြင် မျက်နာမပျက် လုပ်ပေးတတ်သည့် နေလင်းကို စုစုလဲ့ သတိထားနေတာ ကြာပြီဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့်လည်း ရာထူးတိုးပေးဖို့ သူမစိတ်ကူးထားခြင်းဖြစ်၏ ။

“ နေလင်း … နေလင်း … အစ်မပြန်တော့မယ် … ခဏ ထအုံး …”

စုစုလဲ့က နှုတ်မှလည်းပြော ၊ အခန်းဝမှ နေလင်းအိပ်နေရာသို့လည်း လျှောက်သွားပြီး နေလင်းကို နှိုးသည် ၊ ဒါပေမယ့် ဘသားချောက အိပ်ပျော်နေဆဲ … ။နေလင်း၏ အနားရောက်သွားတော့ စုစုလဲ့က နေလင်း၏ လက်မောင်းကို ကိုင်လှုပ်နှိုးဖို့ ဟန်ပြင်လိုက်သည် ။

“ ဟင် … ”

စုစုလဲ့ လက်က နေလင်း၏ လက်မောင်ပေါ်မရောက်ဘဲ တန့်သွားသည် ။ ထိုမှ နေလင်း၏ ခေါင်းအုံးဘေးမှ ရှုပ်ပွနေသော စာအုပ်များနှင့် MP-4 လေးဆီသို့ အကြည့်နှင့်အတူ လက်ကပါ ရောက်သွားခဲ့သည် ။ MP-4 လေးက ပါဝါပွင့်နေပြီး Screen ပေါ်မှ အရုပ်တွေက လှုပ်ရှားနေကြသည် ။ ထို MP-4 လေးကြောင့်လည်း စုစုလဲ့ တစ်ယောက် နေလင်းကို နှိုဖို့ တုန့်ဆိုင်းသွားရခြင်းပင် ဖြစ်သည် ။

MP-4 က နားကျပ်နှင့်တွဲလျက် ဖြစ်နေပြီး နားကျပ်တစ်ဖက်က နေလင်း၏ နားမှာ တပ်လျှက်သား ။ နေလင်းကတော့ တရှုးရှုးနဲ့ အိပ်ပျော်နေဆဲပင် ။

စုစုလဲ့ အသက်ကို မရှုမိအောင် သတိထားပြီး နေလင်း၏ နားမှကျန်နေသည့် နားကျပ်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်လိုက်သည် ။ ပြီးနောက် နားကျပ်ကို သူမနားမှာတပ်ပြီး MP-4 လေးပေါ်တွင် လှုပ်ရှားနေသည့် ရုပ်ပုံများကို အသံနှင့်အတူ တွဲဖက်ခံစားကာ စိတ်ဝင်တစား ကြည့်ရှုလိုက်မိတော့သည် ။ အိမ်ပြန်နောက်ကျမှာ စိုးရိမ်ပူပန်ခဲ့သည့် စုစုလဲ့ တစ်ယောက် အိမ်ပြန်ဖို့မေ့ကာ စိတ်ဝင်တစားဖြစ်စေခဲ့ရသည့် MP-4 လေးပေါ်မှ လှုပ်ရှားနေသည့် ပုံရိပ်တွေကတော့ ….. ။

ကျမ နေလင်းကို နှိုဖို့အခန်းထဲရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ထင်မှတ်မထားတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ကြုံ တွေ့လိုက်ရပါတယ် ။ ကောင်လေးက အပြင်မှာ သောက်စားလာပြီး အနည်းငယ်မူးလာကာ အခန်းမှာ ကျမ အလုပ်လုပ်ပြီးတဲ့အထိ စောင့်ရင်း MP-4 ထဲသွင်းထားတဲ့ အပြာကားခေါ် ကားမဆက်ဆံမှု သရုပ်ပြကားတွေကြည့်ပြီး အိပ်ပျော်လို့ နေသည် ။ ဘေးမှာလည်း လက်တစ်ဝါးလောက် ရှိသည့် စာအုပ်သေးသေးလေးတွေ သုံးလေးအုပ်လည်း ရှိနေပြန်သည် ။

ကျမကို အထူးစိတ်ဝင်စားသွားစေသည့် အရာကတော့ MP-4 လေးပင်ဖြစ်သည် ။ အပြာကားကြည့်ပြီး မူးမူးနဲ့ အိပ်ပျော်သွားခြင်းကြောင့် နေလင်းက MP-4 လေးကို မပိတ်ထားနိုင်ခဲ့ ။ ထို့ကြောင့် ကျမမှာ MP-4 ထဲမှာ အဲဒီ အပြာကားကို အမှတ်တမဲ့ မြင်မိပြီး စိတ်ဝင်စားသွားခဲ့ရခြင်းပင်ဖြစ်သည် ။

ကျမက လိင်ဆက်ဆံမှုအတွေ့အကြုံရှိသည့် အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်ပါ ။ ယောကျာ်းတစ်ယောက်နဲ့ အတူ လိင်ဆက်ဆံမှု အကြိမ်ကြိမ်လုပ်ခဲ့ဖူးသူပါ ။ ဒါပေမယ့် အခုလို အပြာကားခေါ်တဲ့ မိန်းမနဲ့ ယောင်္ကျား လိုးပြနေကြပုံကို ရိုက်ကူးထားသည့် video ကိုတော့ တစ်ခါမှ မကြည့်ခဲ့ဖူးတာကြောင့် နေလင်းရဲ့ MP-4 လေးပေါ်က လှုပ်ရှားနေတဲ့ ပုံရိပ်တွေကို စိတ်ဝင်စားသွား ခဲ့ရခြင်းပင်ဖြစ်၏ ။

ကျမကြည့်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာ ဂျပန်လား ၊ တရုတ်လား ကိုးရီယားလား မသိတဲ့ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ကို အမေရိကန် ယောကျာ်းကြီး တစ်ယောက်က စက်ရုံတစ်ရုံရဲ့ အခန်းအတွင်းရှိ ခုံပေါ်မှာ ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် လိုးနေမှုကို ရိုက်ပြထားတာကို မြင်လိုက်ရပါတယ် ။ မြင်လိုက်ရတဲ့ သရုပ်ဆောင်မှုတွေက တကယ့်ကို ရမက်ထန်စရာပါပဲ ရှင် ။ ယောကျာ်းကြီးက ကောင်မလေးကို ဖင်ကုန်းခိုင်းထားပြီး လိုးနေရင်းမှ ဘာတွေပြောနေသလဲ မသိပါဘူး ။ ကောင်မလေးကလည်း ဖင်ကုန်း အလိုးခံနေရင်း နောက်သို့ လှည့်လှည့် ပြီး စကားပြန်ပြောရင်း အလိုးခံနေပါတော့တယ် ။

ရမက်ထန်ပြင်းစွာနဲ့ လိုးနေကြတဲ့ သူတို့ကိုကြည့်ရင်း အသံတွေကိုပါ နားထောင်ချင်လာပါတယ် ။ ဒါ့ကြောင့် MP-4 မှာ တွဲလျက်ရှိနေပြီး တစ်ဖက်က ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျ၍ တစ်ဖက်က နေလင်း၏ နားမှာပင် တပ်ထားဆဲဖြစ်သည့် နားကျပ်ကို ဖြုတ်ပြီး ကျမနားမှာ တပ်ကာ အဲ့ဒီအပြာကားကို ဆက်ကြည့်နေမိပါ တော့တယ် ။

လိုးနေခံနေကြတဲ့ ပုံရိပ်တွေနဲ့ သူတို့ဆီမှ ထွက်ပေါ်နေတဲ့ အသံကို ပီပီပြင်ပြင်မြင်ရကြားရတော့ ကျမမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ပူနွေးထူပူသွားပြီး စိတ်ထဲမှာ ရမက်စိတ်တွေ ပေါ်ပေါက်လာမိပါတယ် ။ အပြာကားက နောက်ဆုံးအခန်းမို့လို့လား တော့မသိ ။ ပိုမိုကြမ်းတမ်းလာပြီး ပို၍လည်း ရမက်သွေးကြွစရာ ကောင်းလောက်အောင် သရုပ်ဆောင်မှုတွေ ပီပြင်လာတယ် ။

“ အိုး … ရက်စ် …. ရက်စ် … fuck me … အိုး … ရက်စ် … ”

ကောင်မလေးက သူမကို လိုးပါဟု တစာစာပြောရင်း ဖင်ကုန်းအလိုးခံရင်း အော်ဟစ်နေသံ ၊ အရသာတွေ့ ဖီလ်းတက်နေသံက ကျမနားထဲ ပီသသဲကွဲစွာ ကြားနေရသည် ။ ထိုအသံက ကျမကို စိတ်ထကြွစေရသည် ။

ခဏကြာတော့ ယောင်္ကျားကြီးက ကောင်မလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ သူ၏လီးတန် ရှည်ရှည်တုတ်တုတ်ကြီး ကို ထုတ်လိုက်ပြီး လက်ဖြင့်ဂွင်းတိုက်ကာ လရည်ပျစ်ပျစ်ခဲခဲ တွေကို ကောင်မလေးရဲ့ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီး အပေါ် ပက်ဖြန်းပေးလိုက်တော့သည် ။

ကျမတစ်ကိုယ်လုံး ကြက်သီးမွှေးညင်းထသွားရပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း စစ်ကနဲဖြစ်ကာ မရိုးမရွခံစာလာရသည် ။ ယောကျာ်းလီးရဲ့ အရသာ ၊ အလိုးခံရသည့် အရသာကို ကောင်းကောင်းခံစာဖူးသည့် ကျမအဖို့ ဒီအပြာကားကို ကြည့်ပြီး ရမက်သွေးတွေ ပိုမိုဆူပွက်လာစေရသည် ။

ယောင်္ကျားနဲ့ မဆက်ဆံဖြစ်သည့် အချိန်တွေက ကြာနေပြီမို့ ရမက်စိတ်တွေကို ချိုးနှိမ်ထားခဲ့ရသည့် ကျမမှာ အခုတော့ အပြာကားကို ကြည့်မိပြီး စိတ်တွေ ထိန်းမရအောင် ထကြွလာရသည် ။

ကျမ နေလင်းကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည် ။ အခုအချိန် နေလင်း ရုတ်တရုတ်ထလာပြီး ကျမကို ဆွဲလိုးလိုက်မယ် ဆိုရင် ကျမ ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ အလိုးခံလိုက်မိမှာ သေချာပါတယ် ။ ဒါပေမယ့် ငတိက အိပ်ပျော်နေဆဲ ။ သူ့ကို နှိုးပြီး လိုးပေးဖို့ တောင်းဆို ၊ ခံပစ်လိုက်ချင်သည့် အတွေးပင် တွေးလိုက်မိသေးတယ် ။ 

ဒါပေမယ့် မဖြစ် ၊ ကျမက ဒီ company မှာ သူဌေးပြီးရင် ရာထူးအကြီးဆုံး မိန်းမ တစ်ယောက် ၊ နေလင်းက company ရဲ့ ပြာတာ အဆင့်သာရှိသူ ။ ကျမ အဲဒီလောက်ထိတော့ သိက္ခာမမဲ့ချင် ။ ထို့ကြောင့် ရမက်စိတ်ရိုင်း တွေကို ချွန်းအုပ်ပြီး လက်ထဲမှ MP-4 လေးကို အောက်သို့ချရန် ပြင်လိုက်တော့သည် ။

ကျမလက်က တုန့်ဆိုင်းသွားရပြန်သည် ။ ခုန ကောင်မလေးနဲ့ ယောင်္ကျားကြီးတို့ လိုးကြတဲ့ အခန်းပြီးသွားတော့ နောက်ထပ်ဇာတ်လမ်း တစ်ခုပေါ်လာပြန်သည် ။ ကျမ စိတ်ဝင်စားသွားမိပြန်ပါတယ် ။ နေလင်းရဲ့ MP-4 ထဲမှာ အပြာကားတွေ ဘယ်လောက်များထည့်ထားသလဲ မသိ ။ အဲ့ဒီ အပြာကားတွေကို ကျမ ကြည့်ချင်နေမိသည် ။ ကျမ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို လျင်မြန်စွာ ချလိုက်မိပါတယ် ရှင် ။ အဲဒါကတော့ နေလင်းရဲ့ MP-4 လေးကို ကျမ အပိုင်သိမ်းလိုက်ဖို့ပါပဲ ။ ဒီည အဖို့တော့ အဲဒီ့ MP-4 လေးထဲက အပြာဇာတ်လမ်းတွေကို ကြည့်ပြီး စိတ်ကူးယဉ် အိပ်မက်ထဲ လွင့်မျောမယ်လို့ ကျမစိတ်ကူးလိုက်ရင်း … ။

စုစုလဲ့ ထိုနေ့ညက တက္ကစီငှားကာ အိမ်ပြန်ခဲ့သည် ။ တံခါးကိုတော့ အတွင်းမှလောခ်ချ၍သာ ပိတ်ပြီး နေလင်းကို မနှိုးဘဲ ထားခဲ့ပစ်လိုက်မိသည် ။ ထုံးစံအတိုင်း ဆိုလျှင် ရုံးခန်းအဝင်ဝ သံဘာဂျာတံခါးကို သော့ခတ် ၊ အတွင်းကျွန်း တံခါးကို လောခ်ချပြီး အိပ်ရပေမည် ။ အခုတော့ company တစ်ခုလုံး၏ လုံခြုံရေးကိုတောင် သတိမထားနိုင်ခဲ့ပဲ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် ရမက်စိတ်ကို ဦးစားပေးခဲ့ပြီး အသိမဲ့ခဲ့လေသည် ။

အိမ်ရောက်တော့လည်း အိပ်ခန်းထဲတန်းဝင်ပြီး နေလင်းရဲ့ MP-4 လေးထဲက အပြာကားတွေကို ကြည့်ရင်း ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ကိုယ့်ဘာသာပွတ်သပ်နှိုက်ဆွ အာသာ ဖြေကာ တစ်ညလုံး မိုးလင်းပေါက်နီးပါး ရမက်သွေးတွေ ထကြွနေခဲ့၏ ။ ဘယ်နှစ်ချီမြောက်မှန်း မသိ ဖီးလင်တွေတက် ပြီး ပြီးသွားကာ မောမောနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတော့ မနက် ငါးနာရီပင် ထိုးတော့မည် ။

စုစုလဲ့ အရမ်းကို ဏှာထန်သည့် မိန်းမမျိုးတော့ မဟုတ် ။ ဒါပေမယ့် လင်ယောကျာ်းနဲ့ ကင်းကွာနေရတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် စိတ်မထိန်းနိုင်လောက်အောင် ကာမ စိတ်လှုံဆော်ခြင်းခံရသည့် အခါ၌ ထိုသို့ပင်ဖြစ် သွားရခြင်း ပင်ဖြစ်သည် ။

နောက်တစ်နေ့ မနက် ရုံးရောက်တော့ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် နေလင်းကို မသိမသာ အကဲခတ်လိုက်သည် ။ နေလင်းတစ်ယောက် ရုံးကလူတွေ ခိုင်းသည့်ကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေသည် ။ အလုပ်ပါးသွားတော့မှ နေလင်း စုစုလဲ့ အနားသို့ရောက်လာသည် ။

“ အစ်မ … ကျနော် ညက အိပ်ပျော်သွားတယ် … အစ်မ ဘယ်လိုပြန်သွားတာလဲ … အဆင်ပြေရဲ့လား … ”

“ အင်း … ပြေပါတယ် … မင်းကိုခေါ်ကြည့်တော့ အသံမကြားတာနဲ့ ကားငှားပြီးပဲ ပြန်သွားတာ … ”

“ ဆောရီးပါ … အစ်မရယ် … ကျနော် ညက နဲနဲကောင်းသွားလို့ … ဟဲဟဲ … ”

နေလင်း အမေးကို စုစုလဲ့က ဟန်ဆောင်ကောင်းစွာဖြေသည် ။ နေလင်းက သူ၏ MP-4 ကို စုစုလဲ့ ယူသွားတာ သိပုံမပေါ်သောကြောင့် စုစုလဲ့ ရင်ထဲပေါ့သွား ရသည် ။ ထို MP-4 ကို စုစုလဲ့ ရုံးသို့ပြန်မယူလာခဲ့ ။ သူမမှာ ထိုအထဲမှ အပြာဇာတ်ကားတွေ ကိုကြည့်လို့ မဝနိုင်သေး ။ လောလောဆယ် နေလင်းရဲ့ MP-4 ကို မသိမသာ ပြန်ထားဖို့ စိတ်ကူးပင်မရှိ ။

“ နေလင်းရေ … အန်တီနွဲ့ကို ကားအချိန် ဇယားတွေ မိတ္တူကူးပေးအုံး … ”

“ ဟုတ်ကဲ့ … အန်တီနွဲ့ … ”

နေလင်း အပြေးလေးထွက်သွားတော့ မှ စုစုလဲ့ သက်ပြင်းချနိုင်သည် ။ MP-4 ကို နေလင်း မသိအောင် သူအိပ်သည့် အခန်းထဲ ပြန်ထားသင့်တယ်ဆိုတာ စုစုလဲ့ သိပေမယ့် သူမရဲ့ ရမက်စိတ်လှုံဆော်မှုကြောင့် လောလောဆယ် အပိုင်သိမ်းထားဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်နေမိသည် ။

ဒီလိုနဲ့ အချိန်က ရက်သတ္တပတ် တစ်ပတ်ကျော် လောက်ဖြစ်သွားခဲ့သည် ။ ထိုကာလ အတွင်း လင်ဖြစ်သူ ပြန်ရောက်လာသဖြင့် စုစုလဲ့ တစ်ယောက် ပျော်ရွင်သွားခဲ့ရသည် ။ ဒါပေမယ့် လင်ဖြစ်သူက မနက်အစောကြီး ကားထွက်ရအုံးမည် ဆိုသည့် အကြောင်းပြချက်ဖြင့် သူမဆန္ဒတွေကို ပြည့်ဝအောင် စွမ်းဆောင်ပေးခြင်းမရှိခဲ့ ။ စုစုလဲ့မှာ ထိုတစ်ပတ်အတွင်း ညစဉ်တိုင်း နေလင်း၏ MP-4 လေးထဲမှ အပြာကားတွေကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး ရမက်စိတ်တွေကို ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရလေသည် ။

လင်ဖြစ်သူက တစ်ညသာအိပ်ပြီး ခရီးပြန်ထွက်သွားခြင်းကြောင့် သူမရဲ့ လိုအင်ရမက်တွေကို သူမဘာသာ ဖြေဖျောက်နေခဲ့ရခြင်းဖြစ်၏ ။ ထို့အပြင် အိမ်ထောင်သက်က လည်း ငါးနှစ်ကျော်ပြီမို့ လင်ရောမယားပါ တစ်ယောက်အပေါ် တစ်ယောက် စိတ်ဝင်စားမှု လျော့ပါးလာရခြင်းဖြစ်သည် ။

ယောင်္ကျားနှင့် မိန်းမ ကွဲပြားချက်မှာ ယောကျာ်းတွေက ကိုယ့်ရဲ့ မိန်းမအပေါ် အိမ်ထောင်သက် ကြာလာသည်နှင့်အမျှ လိင်ဆက်ဆံချင်စိတ် လျော့ပါးလာတတ်ကြသည် ။ အချို့ယောင်္ကျားများဆိုလျှင် ကိုယ့်မိန်းမနဲ့ နောက်ဆုံးဘယ်နေ့က အတူဆက်ဆံခဲ့သည်ကိုပင် မေ့နေတတ်ကြ၏ ။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်မိန်းမ မဟုတ်သည့် မိန်းမ တစ်ယောက်နဲ့ ဆုံတွေ့ရမည်ဆိုလျှင်တော့ ထိုယောကျာ်း၏ ရမက်စိတ်က သာမာန်ထက် ပိုမိုပြင်းထန်တတ်ကြသည် ။

မိန်းမတွေကျတော့ ထိုသို့မဟုတ် ။ မိမိယောင်္ကျား အပေါ် လိင်စိတ်လျော့ပါးနေသည် ဆိုသော်လည်း ထိတွေ့ ဆက်ဆံမိကြချိန်တွင် စိတ်ပါလက်ပါဖြင့် ကာမ စည်းစိမ်ကို ခံစားတတ်ကြသည် ။ ယောင်္ကျားတွေလို ကိုယ့်မိန်းမနဲ့ ဆက်ဆံနေရတယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ပွတ်းသပ်နူးဆွခြင်း ၊ နမ်းရှုပ်ခြင်း များပင် မပြုလုပ်ပဲ တက်ခွ လိုးပစ်တတ်ကြသည် မဟုတ် ။ အလိုးခံရသည့် ဖီလင်အပေါ် တကယ့်ကို အရသာခံစားတတ်ကြသည့် အမျိုးပင် ဖြစ်သည် ။

စုစုလဲ့၏ ယောင်္ကျားမှာ အဝေးပြေးကားမောင်းရင်း လမ်းခရီးရှိ မြို့တစ်မြို့မှ ထမင်းဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှိ တစ်ခုလပ် မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်နေသည့်အတွက် စုစုလဲ့အပေါ် ဆက်ဆံချင်စိတ် လျော့ပါးနေသည် ဆိုတာကို စုစုလဲ့ ခမျှ မသိရှာပေ ။

စုစုလဲ့မှာ လင်ဖြစ်သူနှင့် ကာမဆက်ဆံချင်စိတ် ၊ လိင်စိတ်လျော့ပါးနေခဲ့ပြီမှန်သော်လည်း တစ်ကယ့်တစ်ကယ် အလိုးခံသည့်အခါတွင်မတော့ ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားချင်သည် ။ ဒါပေမယ့် သူမဆန္ဒတွေကို ပြည့်ဝအောင် လင်ဖြစ်သူက မစွမ်းဆောင်ပေးသည့်အခါ နေလင်း၏ အပြာဇာတ်ကားများကိုသာ ကြည့်၍ အသာဆန္ဒ ဖြေဖျောက်မိခြင်းဖြစ်သည် ။

အပြာဇာတ်ကားများထဲမှ သူမ မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးသည့် ကာမဆက်ဆံခြင်းနည်းသစ်များ ၊ စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ် အလိုးခံသည့် ပုံစံသစ်များကို တွေ့မြင်သိရှိနားလည် လာခဲ့ရတော့သည် ။ ထိုနားလည် သိရှိမှုနှင့်အတူ ထိုသို့သော ပုံစံမျိုးများနှင့် အလိုးခံကြည့်ချင်စိတ်များလည်း ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့ရ၏ ။

သူမ အသွေးအသားတွေထဲ ရမက်သွေးတွေ ဆူပွက်နေချိန်၌ လင်ဖြစ်သူက အနားမှာမရှိ ။ ဒီတော့ စုစုလဲ့မှာ ညဘက် အပြာကားတွေကြည့် ဖီလင်တွေတက်ပြီး မရိုးမရွ ဖြစ်ခဲ့ရသည့် ညတွေများလာခဲ့သည် ။ မနက်ရုံးရောက်တော့ အလုပ်ထဲ စိတ်ကိုနှစ်ထားပေမယ့် တစ်ခါတစ်ခါ ရမက်သွေးတွေ လှုပ်ရှားနေမှုကို ခံစားရကာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ကို တောင့်တမိသည် ။

ဒါပေမယ့် သူမတို့ရုံမှာက ယောင်္ကျားသား သိပ်မရှိ ။ ဝန်ထမ်းအင်အား ( ၁၀ ) ယောက်မှာ ( ၇ )ယောက်က မိန်းမတွေဖြစ်သည် ။ ကျန် ( ၃ ) ယောက်က ဖယ်ရီမောင်းသည့် အသက် ( ၅၅ ) နှစ်လောက်ရှိပြီ ဖြစ်သော ဦးစောသာ ဆိုသည့် အဖိုးကြီး ။ ကျန်တစ်ယောက်က အဝေးပြေးဝင်းတွေ သွားပြီးကားကွက်ချ ၊ ကုန်တွေစစ်ပြီး အော်ဒါတင်ပို့ပေးရသည့် အသက် ( ၃၈ ) နှစ်ခန့် ကိုညီနိုင်ဆိုသည့် လူတစ်ယောက် ။ ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ နေလင်းတို့ပင်ဖြစ်သည် ။ ထို့ကြောင့် စုစုလဲ့ အများဆုံးတွေ့မြင်နေရသူက နေလင်းသာ ရှိသည် ။

နေလင်းအပေါ်တော့ စုစုလဲ့ စိတ်ထဲ တပ်မက်စိတ် သိပ်ပြီးဖြစ်ပေါ်ခြင်းမရှိ ။ အသက်ငယ်ပြီး အားလုံးရဲ့ခိုင်းဖက်လို ဖြစ်နေသည့် နေလင်းကို တဏှာစိတ်ဖြင့် သိပ်ပြီး စိတ်ကူးယာဉ်လို့ မရ ။ စုစုလဲ့မှ ကာမသွေးဆိုးတွေ ခန္ဓာကိုယ် ထဲစီးဆင်နေပေမယ့် အဆင့်အတန်း မာနလေးက ရှိနေသေးသည် ။

ကိုညီနိုင်ဆိုသည့် လူကျတော့လည်း မနက်ရုံးလာပြီး စာရွက်စာတမ်းယူကာ ထွက်သွားလိုက်သည်မှ ညနေရုံးဆင်းချိန်အထိတောင် ပြန်မရောက်တတ် ။ ထို့ကြောင့် စုစုလဲ့၏ စိတ်တွင် ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် သိပ်မဖြစ် ။ ဒါပေမယ့် တစ်နေ့တော့ စုစုလဲ့အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ အခြေအနေတစ်ခုကို ကြုံလိုက်ရသည် ။

“ ဟေ့ကောင်  နေလင်း … မင်းဟာ အခုထိ ပြန်မတွေ့သေးဘူးလားကွ … ငါ့ကိုပြန်ပေးအုံး … ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ ကိုညီရာ … ဘယ်လိုပျောက်သွားသလဲ မသိဘူး … ကျနော်လည်း စဉ်းစားလို့ကိုမရတာ … အဲ့ဒီညက ကျနော်ဖွင့်ကြည့်နေသေးတယ် … နောက်တစ်နေ့ ည ကြည့်မလို့ လိုက်ရှာတော့မှ မတွေ့တော့တာ …”

စတိုခန်းရှေ့မှဖြတ်၍ သန့်စင်ခန်းဘက်သို့ သွားမည့် စုစုလဲ့တစ်ယောက် အခန်းထဲမှ စကားသံများကြောင့် ခြေလှမ်းတွေ တုန့်ဆိုင်းသွားရသည် ။ အထဲက စကားအသွားအလာကို နားထောင်မိလိုက်တာနဲ့ ဘာအကြောင်းပြောတယ်ဆိုတာ ဒက်ကနဲ သိလိုက်ရသည် ။ သူမက ထိုအကြောင်းအရာရဲ့ အဓိက တရားခံကိုး ။

“ ရုံးမှာလည်း မိန်းမတွေချည်းပဲ … ဒီအခန်းထဲလည်း တော်ရုံလူ ဝင်တာမဟုတ်ဘူး … နောက်ပြီး မင်း MP-4 ကို ညအိပ်ချိန်ပဲ ထုတ်ကြည့်တာ မဟုတ်လား …”

“ အင်း … ဟုတ်တယ် ကိုညီရ … ကျနော်တော့ အထားမမှားတာ သေချာတယ် … အဲဒီညက မူးလာတယ် ဆိုပေမယ့် ကျနော်ကြည့်ဖြစ်သေးတယ် … အောစာအုပ်တွေလည်း ရှိတာပဲ … စာအုပ်တွေတော့ မပျောက်ဘူး … ”

“ အဲ့ဒီညက ရုံးမှာ ဘယ်သူရှိလဲ … ”

“ အင်း … အစ်မပဲရှိတာ … အလုပ်မပြီးလို့ လုပ်နေတာ သူပြန်ရင်တောင် လိုက်ပို့ပေးမယ်ဆိုပြီး လုပ်နေသေးတယ် ကျနော်အိပ်ပျော်သွားလို့ အစ်မဘာသာပြန်သွားတာ … ”

စုစုလဲ့မှာ အခန်းအပြင်က ခိုးနားထောင်နေရင်း အဲ့ဒီညက အဖြစ်အပျက်ကို နေလင်းကပြန်ပြောပြရင်း သူမအကြောင်းပါလာသည်မို့ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည် ။

“ ဟင် … ငါယူသွားမှန်း သိများသိသွားမလား … အဲ့ဒါကို ပြန်ထားလိုက်ရင်ကောင်းမယ် … အခုတော့ … ”

စုစုလဲ့စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ကျိန်ဆဲရင်း စိုးရိမ်ထိတ်လန့်လာမိသည် ။ MP-4 ကို သူမ ယူသွားမှန်း သိသွားရင် အရှက်တကွဲနဲ့ သိက္ခာကျမှာကို တွေးမိပြီး စိုးရိမ်လာရခြင်းဖြစ်သည် ။

“ မလဲ့တစ်ယောက်ပဲ အဲဒီနေ့က နောက်ကျတာပေါ့ ဟုတ်လာနေလင်း …”

“ ဟုတ်တယ် ကိုညီ … ဒါပေမယ့် အစ်မတော့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူးဗျာ … ”

“ အင်း … မင်းသေချာတော့ ပြန်ရှာကြည့်လိုက်အုံး … ငါ အောင်မင်္ဂလာ အဝေးပြေးဝင်းထဲ ခဏပြေးလိုက်အုံးမယ် … ”

စုစုလဲ့ အခန်းအပြင်မှ ကသုတ်ကရိုက်ဖြင့်ပင် သူမရုံးခန်းထဲသို့ ပြန်ပြေးလိုက်ရသည် ။ ရင်တွေလည်း တဒိန်းဒိန်းခုန်နေရသည် ။

“ မဖြစ်ဘူး … မဖြစ်ဘူး … ငါ အဲ့ဒီ MP-4 ကိုပြန်ယူလာပြီး နေလင်းမသိအောင် သူ့အခန်းထဲပြန်ထည့်ထားမှ ဖြစ်တော့မယ် … အဲ့ဒီ MP-4 က ကိုညီနိုင် ဟာများလား မသိဘူး … ”

စုစုလဲ့ တစ်ဦးထဲ ရေရွတ်ရင်း ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက် တော့သည် ။ နောက် တစ်နေ့ရုံးတက်တော့ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေရသည် ။ တစ်နေ့ခင်းလုံး MP-4 လေးကို ဘယ်လိုပြန်ထားရမလဲ ဆိုတာပဲ တွေးနေမိ၏ ။ နောက်ဆုံး ညနေ အများတွေရုံးဆင်းသွားတော့မှ စတိုခန်းထဲဝင်ပြီး မသိမသာထားခဲ့လိုက် မည်ဟု စိတ်ကူးရမိတော့သည် ။

ညနေရောက်ချိန်မှာတော့ …

“ နေလင်းရေ … ”

“ ဗျာ အစ်မ … ဘာခိုင်းမလို့လဲ … ”

ရုံးဆင်းချိန်ကျော်သွားတဲ့ အထိ စုစုလဲ့ မပြန်သေးဘဲ အလုပ်များချင်ယောင်ဆောင်ကာ ရုံးထဲ နေလင်းတစ်ယောက်တည်း ရှိနေသည့် အချိန်ကျမှ လှမ်းခေါ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ။

“ အစ်မကို အပြင်မှာ စားစရာတစ်ခုခု သွားဝယ်ပေးစမ်းကွယ် … အဆာပြေပေါ့ … ဒါနဲ့ အကုန်ပြန်သွားကြပြီလား …”

“ ပြန်သွားကြပြီအစ်မ … ကိုညီနိုင်ကတော့ အောင်မင်္ဂလာဝင်းထဲမှာ … အလုပ်စောပြီးရင် ဝင်ခဲ့မယ်လို့တော့ ပြောတာပဲ … အခုချိန်မှတော့ မလာလောက်တော့ဘူး ထင်တယ် … ”

“ အော် … အေး … အေး … ကဲကဲ … အစ်မဖို့ တစ်ခုခု သွားဝယ်ပေးပါအုံး … ”

အမှန်တော့ ထွက်သွားသည်နှင့် စုစုလဲ့တစ်ယောက် သူမ စလင်းဘက်အိတ်ထဲမှ MP-4 ကို ထုတ်ယူကာ စတိုခန်းထဲ အမြန်ပြေးတော့သည် ။ ထို့နောက် ချောင်ကောင်းကောင်းတစ်ခုကို အသဲအသန် ရှာဖွေသည် ။ ဒါမှ နေလင်း တစ်ယောက် ရှာရင်းဖွေရင်းနဲ့ MP-4 လေးကို ပြန်တွေ့ပြီး သူအထားမှားသွားသည်ဟု အထင်ရောက်စေရန် ဖြစ်သည် ။

နေလင်းအိပ်ယာဘေးရှိ ကတ္တူစက္ကူပုံးတွေကြားထဲသို့ သင့်တော်သည့် နေရာအဖြစ်သတ်မှတ်ကာ MP-4 ကိုချထားခဲ့လိုက်သည် ။ ထိုအခါမှပင် စုစုလဲ့တစ်ယောက် စိတ်ပေါ့ပါးသွားကာ စတိုခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်လာခဲ့တော့သည် ။ သူမရုံးခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ နေလင်းပြန်ရောက်လာလျှင် အဆင်သင့် ပြန်နိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်သည် ။ စလင်းဘက်အိတ်ထဲမှ ရုံးဆင်းပြန်ချိန်တိုင်း ကြည့်လေ့ရှိသည့် မှန် အဝိုင်းလေးကို ထုတ်ယူဖို့ ပြင်လိုက်စဉ်မှာတော့ …

“ ဟင် … ”

စုစုလဲ့ ပြာသွားရပြန်သည် ။ MP-4 ကို သူမယူခဲ့စဉ်က နားကျပ်ပါ တွဲလျက်ပါလာခဲ့သည် ။ ခု ထိုနားကျပ်က သူမအိတ်ထဲ ကျန်နေသေး၏ ။ စုစုလဲ့ ထိုနားကျပ်ကို ပြန်သွားထားဖို့ ပြင်ရပြန်သည် ။ အမှန်ဆို နားကျပ်ကို ပြန်မထားလည်း ရသည် ။ ဒါပေမယ့် စုစုလဲ့က အမှားတစ်ခုပြုလုပ်ထားပြီး မလုံမလဲ ဖြစ်နေသူမို့ နားကျပ်ကို MP-4 နှင့်အတူ တွဲပြန်ထားဖို့ လုပ်ဆောင်နေမိခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည် ။

စတိုခန်းထဲသို့ စုစုလဲ့ နောက်တစ်ကြိမ် ရောက်ရပြန်သည် ။ ခုန သူမထားခဲ့သည့် နေရာမှ MP-4 ကိုပြန်ရှာပြီး နားကျပ်ပေါက်ထဲသို့ ပြန်တပ်လိုက်သည် ။ ထိုစဉ်မှာပင် …

“ အဲဒီ MP-4 က ဘယ်လိုမှ ပျောက်စရာမရှိပဲ ပျောက်သွားတာ တစ်ယောက်ယောက်လက်ချက်လို့ ကျုပ်ထင်တော့ ထင်သားပဲ … ဒါပေမယ့် မလဲ့ လို့တော့ မထင်ခဲ့မိဘူး ဖယ်ရီကား မောင်းတဲ့ ဦးစောသာကြီးနဲ့ အပျိုကြီး မနုလို့ ထင်ခဲ့တာ … အခုတော့ … ”

“ ကို … ကိုညီနိုင် … ”

“ ဟဲဟဲ … လန့်သွားတာလား … မစိုးရိမ်ပါနဲ့ … ကျနော် ဘယ်သူ့မှ ပြန်မပြောပါဘူး … ”

စုစုလဲ့ တစ်ယောက် ခိုးထုပ်ခိုးထည်နဲ့ကို မိနေခဲ့ပေပြီ ။ သူမအဖို့တော့ ကျားရှေ့မှောက်လျက်လဲကျမိ သလိုပင် ဖြစ်နေချေသည် ။ ညီနိုင်ဆိုသည့် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရှေ့မှာ မိန်းမတစ်ယောက် မကြည့်အပ်တဲ့ အပြာကားတွေပါသည့် MP-4 တစ်ခုကို ကိုင်လျက်သားရှိလို့နေသည် ။ နောက်ပြီး ထို MP-4 က သူမခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ယူထားသည့် အရာ ။

စုစုလဲ့ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေရတော့သည် ။ သူမအဖြစ်က ရှက်စရာကောင်းလှသလို မိမိထက် အဆင့်နိမ့်သည့် လက်အောက်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ရှေ့မှာ အပြစ်ရှိသူလို သိမ်ငယ်စွာ ရပ်နေရသည့် အဖြစ် ။

“ ပြောပါအုံး မလဲ့ရဲ့ … အဲ့ဒီထဲက ဘယ်အခန်းကို မလဲ့ ကြိုက်လဲ … အဲ့ဒီကားတွေကြည့်ပြီး အလဲ့ယောကျာ်းနဲ့အတူ လုပ်ကြည့်ကြသေးလား … ”

အမြဲတမ်း သူမကို တရိုတသေပြောဆိုဆက်ဆံရသည့် သူမ၏ လက်အောက်ဝန်ထမ်းတစ်ယောက်က ရင့်ရင့်သီးသီး မေးလာသည့် အမေးစကားကို စုစုလဲ့ ပြန်မဖြေနိုင်သလို ရာထူးအရှိန်အဝါလည်း ပြလို့မရနိုင် ဖြစ်နေရသည် ။

ညီနိုင်က စုစုလဲ့ အနီးသို့ အေးဆေးစွာပင် တစ်လှမ်းချင်းလျှောက်လာသည် ။ သး၏ မျက်လုံးတွေက ဖမ်းမိထားသော သားကောင်ကို စားသောက်ဖို့လာနေတဲ့ ကျားရဲတစ်ကောင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေလို အထက်စီးဆန်လွန်းနေသည် ။

“ မလဲ့ … ”

“ ရှင် … ရှင် ကိုညီနိုင် ”

“ အခုအဖြစ်အပျက်တွေကို ရုံးကလူတွေ သိသွားရင် မလဲ့ သိက္ခာကျသွားမှာနော် … သူတို့တွေကို ပြောပြလိုက် ရမလား … ”

“ အို … အဲလို မလုပ်ပါနဲ့ ကိုညီနိုင်ရယ် … ကျမ တောင်းပန်ပါတယ် … ”

“ ဒါဆို … ”

ညီနိုင်က စကားကို ဆက်မပြောတော့ ။ ယုန်သူငယ်လေးလို မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ ထိတ်လန့်သည့် အသွင်ဖြစ်နေသော စုစုလဲ့ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည့် နူတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲစုပ်၍ နမ်းလိုက်တော့သည် ။

“ ပြွတ် … ပြွတ် … အွန်း … ဟွန်း … မလုပ် … မလုပ်ပါနဲ့ ကိုညီနိုင်ရယ် … ကျမတောင်းပန်ပါတယ် … ”

“ ကျုပ်လုပ်ချင်တာကို လုပ်လို့မရရင် ရုံးထဲမှာ ခင်ဗျားအကြောင်းကို ဖွလိုက်မယ်နော် … ခု ကျုပ် ခင်ဗျားကို လိုးမယ် … ကောင်းကောင်းမခံရင် ခင်ဗျား အရှက်ကွဲပြီသာမှတ် … ဘယ်လိုလဲ … ”

အတင်းရုန်းကန်ပြီး အကြောက်အကန် ငြင်းဆန်တောင်ပန်နေသည့် စုစုလဲ့ကို ညီနိုင်က အပိုင်အနိုင် ခြိမ်း ခြောက် အကျပ်ကိုင်ပစ်လိုက်သည် ။ စုစုလဲ့ တစ်ယောက် အပြင်းအထန် စဉ်းစားရပေပြီ ။ ခု ညီနိုင်၏ ဆန္ဒကို ငြင်းဆန်လိုက်လျှင် သူမမှာ ရုံးထဲ၌ ရာထူးအကြီးဆုံးမိန်းမတစ်ယောက်အဖြစ် ရပ်တည်နေရမှုမှ လျော့ပါးသွားနိုင်သည် ။ 

အခြားစိတ်ခံစားမှုအရလည်း ညီနိုင်၏ သဘောဆန္ဒကို လိုက်လျောချင်စိတ်များ ဖြစ်ပေါ်နေပြန်သည် ။ တစ်ပတ်နီးပါး အချိန်ကာလမှာ အပြာဇာတ်ကားတွေနဲ့ ရင်းနှီးနေခဲ့သည်ကြောင့်လည်း ထိုသို့သောစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်းဖြစ်သည် ။ ညီနိုင်အလိုကို လိုက်မိပြန်လျှင်လည်း ညီနိုင်၏ ကြိုးဆွဲရာ ကရမည့် ကာမရုပ်သေးတစ်ရုပ် ဖြစ်သွားနိုင်ကြောင်းလည်း စဉ်းစားမိနေ၏ ။

“ ကဲ … အချိန်မရှိဘူးဗျာ … ကျုပ် ရုံးထဲမှာ ဖွလိုက်ရ မှာလား ”

“ အဲလိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် … ကျမ … ကျမ ရှင့် ဆန္ဒ … ”

“ ကျုပ်လိုးတာကို ခံမယ်ပေါ့ … ဟုတ်လား …. ”

“ ဟုတ် … ဟုတ်ကဲ့ … ”

ညီနိုင်က စုစုလဲ့ကို ကိုယ့်အထက်အရာရှိ လူကြီးတစ်ယောက်လို့ မမြင်တော့ပဲ သူလိုးရတော့မည့် မိန်းမ တစ်ယောက် အဖြစ်အထက်ဆီးမှ ပြောဆိုဆက်ဆံလိုက်သည် ။

“ ကဲ … ဒါဆိုလည်း … လာ ”

ညီနိုင်က စုစုလဲ့ကို လက်ဆွဲပြီး အခန်းထောင့်သို့ ခေါ်သွားသည် ။ ထိုနေရာက နေလင်းအိပ်သည့် နေရာဖြစ်၏ ။

“ အဲ့ဒီဖျာကို ခင်းလိုက် … အပေါ်က စောင်ပါဖြန့်ခင်း … အဲ့ဒီ ယိုးဒယားဖျာတွေက ဒူးထောက်လိုက်ရင် နာတယ် … ”

ညီနိုင်က ရင့်သည် ။ ကိုယ်လိုးရမည့် မိန်းမကို လိုးဖို့နေရာပြင်ခိုင်းနေ၏ ။ ဒါပေမယ့် စုစုလဲ့ စောဒက မတက်ရဲ ။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း အခုလို အဖြစ်အပျက်ကို ကြုံတွေ့နေရသည့် အချိန်၌ မသိစိတ်မှ ရမက်စိတ်များကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားနေရလေသည် ။

စုစုလဲ့ ဖျာခင်းပြီး ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့်ပင် ယိုးဒယားဖျာချပ်ပေါ်သို့ စောင်ကို ဖြန့်ခင်းသည် ။ စုစုလဲ့ ဖင်ကုန်းပြီး အိပ်ယာခင်းနေသည့် ပုံကို ညီနိုင်က မက်တပ်ရပ်ကြည့်နေပြီး သူ၏ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲဖြုတ်ကာ တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သည့် လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေ၏ ။

စုစုလဲ့မှာ အိမ်ဖော်မလေးအသွင် လေးဘက်ထောက်ကာ အညာစောက်လေးကို ဖျာပေါ်ဖြန့်ခင်းနေသည် ။ စုစုလဲ့ ဝတ်ထားသည့် ရုံးယူနီဖောင်း ထမီစကပ်အောက်မှ တင်းကားထွက်နေသည့် ဖင်အိုးကြီးကို ကြည့်ပြီး ညီနိုင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ ။

“ အစကတော့ ခင်ဗျားကို ကောင်းကောင်းကိုင်ပြီးမှ လိုးမလို့ပဲ … အခုတော့ ခင်ဗျား ဖင်အိုးကြီး တင်းကားထွက်နေတာကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူးဗျာ … အဲ့ဒီ့အတိုင်း ဖင်ကုန်းနေလိုက် … ”

ညီနိုင်က ပြောပြောဆိုဆို စုစုလဲ့ဖင်နောက်သို့ ကပ်သွားပြီး ထမီစကပ်ကို မရရအောင် အတင်းဆွဲလှန်တင်ပစ် လိုက်သည် ။ စုစုလဲ့ကလည်း ကမူးရှုးထိုးလုပ်နေသည့် ညီနိုင်၏ ဆန္ဒအတိုင်း ကူညီကာဖြင့် သူမ၏ ထမီစကပ်ကို ခါးဆီသို့ရောက်အောင် လှန်တင်ပေး၏ ။

ထမီစကပ်လေး စုစုလဲ့ခါးဆီသို့ စုပုံသွားတော့ ညီနိုင်က စုစုလဲ့၏ အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဖင်သားတစ်ဖက်သို့ ဆွဲယူကာ စောက်ဖုတ်ကိုလှပ်လိုက်သည် ။ စုစုလဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီက နောက်သို့ ပြူးထွက်နေကာ ဘောင်းဘီကို တစ်ခြမ်း ဆွဲဖယ်ထားခြင်းကြောင့် နှုတ်ခမ်းသားတွေက ပူးကပ်နေကြသည် ။ ထိုစောက်ဖုတ်ကြီးဆီသို့ ညီနိုင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို တေ့ထားထောက်လိုက်သည် ။

ဖင်ထောင်ကုန်းထားသည့် အနေအထားကြောင့် စုစုလဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်ခုက နောက်သို့ အစွမ်းကုန် ပြူးထွက်နေသည် ။ လီးတန်ကြီးက ထိုအပေါ်သို့ မေးတင်လို့ထား၏ ။

“ ဟင့် … ကိုညီနိုင် ဖြေးဖြေးလုပ်နော် … ”

မိန်းမတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း အလိုးခံဖို့ လီးသွင်းခါနီးပြောနေကျ စကားကို စုစုလဲ့က ပြောလိုက်သည် ။

ညီနိုင်က လီးတန်ကြီးကို အသာဖိကြည့်သည် ။ မဝင်သေး ၊ စုစုလဲ့ စိတ်ထနေပြီမှန်းသိသော်လည်း တဏှာရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များက စောက်ခေါင်းထဲမှပင် စိမ့်ထွက်နေပြီး အပြင်သို့ ထွက်ကျမလာသေးတာကြောင့် သူ၏လီးကို လိုးသွင်းရာ၌ အနည်းငယ် ခြောက်သွေ့နေသေး၏ ။ သူ၏ လီးတန်ကြီးက တုတ်ခိုင်လွန်းခြင်းကြောင့် လည်းပါပေသည် ။

ညီနိုင်က စောက်ခေါင်းဝမှာ လီးကို ဖိတေ့ထားပြီး သူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုစုလဲ့၏ ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲလိုက်သည် ။ စုစုလဲ့ ခါးလေးယမ်းထွက်သွား၏ ။ ညီနိုင်က ထိုဖင်ကြားထဲမှာ ညပ်နေသည့် ဘောင်းဘီမှာ ပို၍ တင်းရင်းသွားပြီး စောက်ဖုတ် အရှေ့ပိုင်းမှ စောက်စေ့လေးကို ဘောင်းဘီက သွား၍ဖိမိထား၏ ။

ညီနိုင်က ဖင်ကိုပိုဖြဲလိုက်သဖြင့် ပေါ်လာသော စအိုဝလေးအောက်ဖက် လက်နှစ်လုံးလောက်သာ ခြာသော စောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့ထားသည့် သူ့လီးဒစ်ကြီးကို အနောက်သို့အသာဆုတ် ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ဖင်ကြားထဲသို့ တံတွေးထွေးချလိုက်သည် ။

“ အင့် … ဟင့် … ဘာလို့ တံတွေးတွေ ထွေးချတာလဲလို့ … ”

“ ဖင်ချမလို့ပေါ့ဗျ … ခင်ဗျာဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင်တော့လို့ … ”

“ ဖင် … ဖင်က ချလို့ရပါ့မလား ကိုညီနိုင်ရယ် … စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လုပ်ပါနော် … ”

“ ဟာ … ဘာလဲ ခင်ဗျားက ကျုပ်ကိုငြင်းချင်သေးတာလား … ”

“ မဟုတ် … မဟုတ်ပါဘူးရှင် …. ကျမ တစ်ခါမှ မခံဘူးသေးလို့ပါ … ”

“ ခင်ဗျား … ယူသွားတဲ့ MP-4 ထဲမှာ ဖင်ချတဲ့ကားတွေမှ ပုံလို့ … မကြည့်ရသေးဘူးလား … ”

“ ကြည့် … ကြည့်ပြီးပါပြီ … ဟို .. ဟို ..နာမှာကြောက်လို့ … ”

“ ဘာမှ … မနာဘူး …. နာရင်လည်း အောင့်ခံ … ငြိမ်ငြိမ်လေးသာနေ … ဟုတ်လား … ”

ထွေချလိုက်သည့် တံတွေးတွေက ဖင်စအိုဝ တည့်တည့်ပေါ်သွားကျပြီး အောက်သို့တဖြည်းဖြည်း စီးကျလာကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှ တစ်ဆင့် အောက်က ခင်းထားသည့် စောင်ပေါ်အထိကျသွားသည် ။ ထိုအခါမှ ညီနိုင်က သူလီကို ဖင်ဝမှာတေ့ပြီး အတင်းဖိသွင်းလိုက် တော့သည် ။

“ ဗြစ် … ပြွတ် …ပလစ် … ပျစ် …ပြွတ် ..ဖွတ် … ”

“ အား … အမလေး … ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ .. ကိုညီနိုင်ရဲ့ …. အ … အ… ဟင့် .. ”

စုစုလဲ့ ဖင်ကြီး ခါယမ်းသွားသည် ။ လီးက စအိုဝရှိ ကြွက်သားတွေကို အတင်းထိုးခွဲပြီး အဆုံးထိ တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဝင်သွားခြင်းကြောင့် စုစုလဲ့ ခမျှ ဖင်ဝက အရမ်းနာသွာတာမို့ အတင်းရုန်းပြီး ထွက်ပြေး သွားလိုက်ချင်ပေမယ့် ညီနိုင်က ခါးကို အတင်းခြုပ်ပြီး  ကိုင်ထား တာမို့ ရုန်းထွက်ပြေးဖို့ကလည်း အခွင့်မသာ ဖြစ်သွားရသည် ။

ဒါကြောင့် ရုန်းမရမဲ့ အတူတူ ဖြေးဖြေးသက်သာ လုပ်ဖို့သာ တောင်းပန်ပြီး ပြောလိုက်ရတာ ဖြစ်တော့သည် ။ စုစုလဲ့ စုပ်သပ်ညီးတွားခြင်းကို ညီနိုင် ဂရုမထား ။ ဖွေးဥနေတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ခါးသေးသေးလေးကို လက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ စက်သေနတ်ပစ်သလို တရစပ် ဆောင့်လိုးလေတော့သည် ။

“ ပြွတ် … ပြွတ် … ပလွတ် … ဘွပ် … ဗြစ် … ပလွတ် … ဘွပ် … ဖတ် … ဘွပ် … ဖတ် … ဖတ် … ”

“ အ … အီး … အ … ကျွတ် … ကျွတ် … အ … အား … ရှီး … အင်း … ဟင်း … ”

အိမ်ထောင်သက် ငါးနှစ်လောက်ရှိပြီဖြစ်သော အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်မို့ အလိုးခံရသည့် သဘော ၊ သဘာဝကို အတော်အသင့် နားလည်နေတာကြောင့် စသွင်းသွင်းခြင်းမှာ အရမ်းကို မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင် နာသွားပေမယ့်လို ညီနိုင်က စက်သေနတ်ပစ်သလို တစ်ရစပ် ဆောင့်လိုးလာသော အခါ စအိုဝရှိ ကြွက်သားတွေကို ဖြေလျှော့ကြည့်မိရင်းက အနာသက်သာလာသည် ။ 

စောက်ဖုတ်ကို အလိုးခံချင်စိတ် ပြင်းပြနေခဲ့ပေမယ်လို့ အသစ်ကြုံတွေ့နေရသော ဖင်လိုးခံ အရသာကိုလည်း စွဲမက်စ ပြုလာရတော့သည် ။ ညီနိုင်ကလည်း မလိုးဖူးသေးသည့် ဖင်ပေါက်မို့ သဲသဲမဲမဲ လိုးသည် ။ ထို့ကြောင့် အသံတွေက ဆူညံစွာပင် ထွက်ပေါ်လို့နေတော့သည် ။

“ ဘွပ် … ဖတ် … ဖတ် … ”

“ အ … အင်း … ဟင်း … အင်း ... အိုး … အ … ”

စုစုလဲ့ ဖင်သားကြီးတွေက တစ်ချက်ပြီး တစ်ချက် ဆောင့်လိုးခံလိုက်ရတိုင်း တုန်ခနဲ့ တုန်ခနဲ့ ခါနေတော့သည် ။ လီးအသွင်း အထုတ်များလာခြင်းကြောင့် အဝင်အထွက်ကလည်း အတန်သင့် ချောမွှေနေသည် ။ ညီးနိုင်က လိုးနေရင်းမှ အားမရတော့ဟန်ဖြင့် ကုန်းပေးထားသော ဖင်သားကြီးတွေ အပေါ်အတင်းတက်ခွရင်း အပေါ်ဆီမှနေ၍ အတင်းဆောင့်သွင်းလိုးချနေသလို စုစုလဲ့ ကလည်း ထောက်ထားတဲ့ ဒူနှစ်လုံး အပေါ်မှာ အားပြုရင်း ဖင်ကြီးကို အပေါ်သို အတင်းကော့ကော့တင်ကာ ပက်ပက်စက်စက်ကို ဖင်လိုးခံပစ်နေသည် ။

ဖင်လိုးပေးနေသူနဲ့ အလိုးခံနေသူက ရမက်စိတ်ထန်ပြင်းစွာဖြင့် တက်ညီလက်ညီလိုးဆော်နေကြသည် ။ လိုးပွဲကလည်း မြိုင်ဆိုင်ပြင်းထန်လွန်းလှသည် ။ ထိုစဉ် …

“ ကိုညီ … ကြမ်းလှချည်လားဗျ … ”

“ အို … နေလင်း … ”

စတိုခန်းအဝမှာရပ်ပြီး ရမက်ခိုးဝေနေတဲ့ မျက်လုံးအစုံနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ နေလင်းက လှမ်းပြောပြီး အခန်းထဲသို့ လှမ်းဝင်လာသည် ။

စုစုလဲ့မှာ ဖင်လိုးခံနေရင်းတန်းလန်း နေလင်းကို မြင်တော့ ရှက်အား ၊ ကြောက်အားဖြင့် ထပြေးဖို့ပြင်းသည် ။ ဒီအခြေအနေကို ရိပ်မိသော ညီနိုင်က ကိုင်ထားလက်စ စုစုလဲ့ခါးသေးသေးလေးကို အတင်းသိုင်းဖက်ချုပ်ထားလိုက်ခြင်းကြောင့် စုစုလဲ့မှာ ဖင်ထဲ လီးတန်းလန်းကြီးနှင့် ကုန်းကုန်း ကွကွ ဖြစ်သွားရ သည် ။

“ MP-4 လေးက ဖန်ပေးတဲ့ ဂွင်ပဲ နေလင်းရေ … မင်း ဆော်ချင်ရင် ငါပြီးတော့ ဆက်ဆော်ပေါ့ …  ငါလည်းပြီးတော့မယ် … ”

“ အိုကေ … ကျနော်လည်း အစ်မရဲ့ ဖင်အိုးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး မှန်းမှန်းထုနေရတာ … အခုမှပဲ အပီကိုင်ရတော့မယ် … ကိုညီ မြန်မြန်လုပ်ဗျာ … ”

စုစုလဲ့ နားထင်နားရင်းတွေ ထူပူသွားမတတ် ရှက်သွားရသည် ။ ယောင်္ကျားသားနှစ်ယောက် ပြောနေကြသည့် စကားတွေက ပက်စက်လွန်းလှသည် ။ စုစုလဲ့ အပေါ် ကိုယ့်ရဲ့အထက်အရာရှိ တစ်ယောက်လို့ မမြင်တော့ပဲ ပိုက်ဆံပေးရသော ကြေးစားဖာသည်မ တစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီးလိုးနေကြသလို ပြောဆိုနေကြသည်မှာ သိသာလှပေသည် ။

ဒါပေမယ့် စုစုလဲ့၏ စိတ်ထဲမှာတော့ ယောကျာ်းသားနှစ်ယောက်ပြောနေကြတဲ့ စကားတွေကို ကြားပြီး သူမကြည့်ခဲ့မိသည့် MP-4 ထဲက အပြာဇာတ်ကွက်တွေထဲမှ ယောကျာ်းနှစ်ယောက် မိန်းမတစ်ယောက်ကို  ဝိုင်းလိုးနေကြသည့် မြင်ကွင်းများကို ပြန်လည်မြင်ယောင်လာသည် ။ 

ထို့ကြောင့်လည်း ရမက်သွေးက ပိုမိုတက်ကြွလို့လာသည် ။  ညီနိုင်ကလည်း သူမခါးကို ဆွဲဖက်ပြီး ကုန်းကုန်းကွကွ အနေအထားဖြင့်ပင် ဖင်ကို ဆက်ပြီးဆောင့်လိုးနေခြင်းကြောင့် စုစုလဲ့မှ မထူးတော့ဟု စိတ်ထဲသတ်မှတ်လိုက်ရင်း အဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပြီး လီးအတောင်သားနှင့် သူမကိုလိုးဖို့ ရပ်စောင့်နေသည့် နေလင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်ကာ သူ့လီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးလိုက်တော့သည် ။

“ အာ .. ပါး .. ပါး .. ကောင်းလိုက်တာ … အစ်မရာ … အ .. ကျနော် … ပြီးသွားလိမ့်မယ် … အ … ကိုညီ မပြီးသေးဘူးလားဗျ …. ကျနော်လည်း … အစ်မကို … လိုးချင်လာပြီး … ”

“ ဟာ … မင်းဒီလောက်တောင် လိုးချင်ရင်လည်း …. သူ့စောက်ဖုတ်အားနေတာပဲ … လာချလေကွာ … ”

“ ဟင် … ကိုညီက … အနောက်ကနေ လိုးနေတာ… ကျနော်က … ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလည်း … ”

“ ဟာ .. မင်းကလည်း … ဒီမှာကြည့်လေကွာ … ဒီလိုလိုးလို့ ရတာပဲ … မဟုတ်ဘူးလား .. ”

ကိုညီနိုင်က MP-4 လေးကို နေလင်းကို ဖွင့်ပြရင်း စုစုလဲ့ကိုလည်း ပြလိုက်သည် ။ MP-4 လေးထဲမှာတော့ မိန်းမ တစ်ယောက်က ဖင်ဗူးတောင်ထောင် ကုန်းပေးထားရပြီး ယောင်္ကျားတစ်ယောက်က အပေါ်ဆီးမှနေပြီး ထိုမိန်းမရဲ့ ဖင်ကို လိုးနေသလို ၊ နောက်ယောကျာ်း တစ်ယောက်ကလည်း အနောက်ကနေပြီး စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေတဲ့ ဇာတ်ကွက်ပဲ ဖြစ်တော့သည် ။

“ ကဲ … မလဲ့ … ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို အောက်နှိမ့်ပြီး … ဖင်ကြီးတွေ ထောင်လာအောင် ကုန်းလိုက် … ”

စုစုလဲ့ မှာလည်း ညီနိုင်ပြောသည့်အတိုင်း ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းကို အိပ်ယာပေါ် အသာဝပ်ပြီး ဖင်ကြီးတွေ ကော့ထောင်နေရလေအောင် ဖင်ဗူးတောင်ထောင် ပေးလိုက်ရပါတော့သည် ။ အဲ့ဒီ အခါမှာတော့ စုစုလဲ့ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေကြားမှ အပေါ်တည့်တည့်မှာရှိနေတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ညီနိုင်က သူ့လီးကြီးနဲ့ ကျားစီးဖားစီး တက်ခွလိုးနေရင်း ၊ နေလင်းကလည်း သူမ တစ်ချက်နှစ်ချက်စုပ်ပေးလိုက်လို့ တံတွေးတွေရွဲနေတဲ့ သူ့လီးနဲ့ စုစုလဲ့ရဲ့ အနောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးသွင်းပြီး လိုးပါတော့တယ် ။

လိုးချက်တွေကလည်း ပြင်းထန်လွန်းလှသည် ။ ညီနိုင်ကလည်း အပေါ်ကနေ သူမရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ဆောင့်ဆောင့်ချပြီး လိုးပေးနေသလို ၊ နေလင်းကလည်း အနောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ကို ပြင်ထန်ကြမ်းတမ်းတဲ့ လိုးချက်တွေနဲ့ အားပါးတရ လိုးဆော်နေကြသည် ။ စုစုလဲ့မှာလည်း ထောက်ထားတဲ့ ဒူးကို အားပြုရင်း မနဲ အားတင်းပြီး တောင့်ခံနေရပါတော့သည် ။

သာမန်မိန်းမ တစ်ယောက်အဖို့ ဘယ်လိုမှ စဉ်းစာဖို့တောင်မပြောနဲ့ အိပ်မက်တောင် မမက်ဝံတဲ့ ပုံစံတွေနဲ့ ယောင်္ကျား နှစ်ယောက်ရဲ့ ဝိုင်းဖိပြီး ဖင်ရော စောက်ဖုတ်ကိုပါ လိုးပေးတာကို အားပါးတရ အလိုးခံလိုက်ရတဲ့ စုစုလဲ့ အဖို့မှာတော့ MP-4  လေးကြည့်မိကတည်းက တက်ကြွသောင်းကျန်းနေတဲ့ ရမက်စိတ်တွေဟာ ပီပီပြင်ပြင်ကို အားရ ကျေနပ် သွားတယ် ဆိုရပေမယ်လို့ အရှက်နဲ့ သိက္ခာတရားတို့ကတော့ သုညမှတ်အောက် ရောက်လို့ သွားရပါတော့သည် ။

ဒီအခြေ ဒီအနေထိ ဖြစ်လာရတဲ့ ကိစ္စတွေက MP-4 လေး ဖွင့်ကြည့်ရင်း အိပ်ပျော်နေခဲ့တဲ့ နေလင်းကိုလား ၊ နောက်ပြီး MP-4 လေးကို နေလင်း မသိအောင် ယူကြည့်မိခဲ့တဲ့ သူမကြောင့်ပဲလား ၊ ဒါမှ မဟုတ် MP-4 ကို သွားထားတုန်း အမိဖမ်း အကျပ်ကိုင်ခဲ့တဲ့ ကိုညီနိုင်ကိုလား အဖြေရှာ မရတဲ့ အဆုံး ၊ ဒီအဖြစ်ရဲ့ တရားခံကိုတော့ MP-4  လေးရယ် မင်းကိုပဲ အပြစ်တင်တော့ မယ်ကွယ် ။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။