ပင်လယ်ပြာထဲက မျက်ရည်စက်များ အပိုင်း ( ၂ )

ပင်လယ်ပြာထဲက မျက်ရည်စက်များ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ဂျူနီယာ ရတနာ၀င်းထိန်

အဲလိုနဲ့ကျွန်တော်တို့ အဖွဲ့လဲ ဟော်တယ်ဝန်ထမ်းတွေကို မေးပြီး ဈေးနားက စားကောင်းမဲ့ဆိုင်မှာ မနက်စာစား ရင်း လမ်းအခြေအနေနဲ့ ခရီးသွားဖော်ရမရ စနီးနာလိုက်တယ် လမ်းအခြေအနေ ကောင်းတယ် ဆိုတာ ကြားလိုက်ရပြီး ခရီးသွားဖော်တော့ မတွေ့တာနဲ့ ဟော်တယ်ကို ခပ်သွက်သွက်ပြန်လာပြီး ကားပေါ်ပစ္စည်းတွေ ပြန်တင်ကာ ခရီးစထွက်ခဲ့တယ် လမ်းမှာလဲ ကားတစ်စီးတစ်လေမှ မတွေ့မှမတွေ့ဘူး မနေ့က လိုက်လာတဲ့ ကားတောင် မတွေ့တော့ စိတ်အေးသွားတာနဲ့ မငြိမ်းကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ ပြုံးယောင်သန်းလာတာတွေ့လိုက် တယ် မငြိမ်းမေးငေါ့ပြလိုက်တော့ မငြိမ်းက

“ကျော်ကျော် မောင်လေး ကားခဏ မောင်းပေးပါလား မ နဲ့ ကောင်းကောင်း မနက်က ဇတ်လမ်းပြန်စချင်လို့”

အားလုံးရဲ့မျက်လုံးတွေက ကျွန်တော်တို့ကို ဝိုင်းကြည့်တာခံလိုက်ရတယ် ပြီးတော့ မေသော်က ဒီတစ်ခါ အလိုက်တသိနဲ့ မငြိမ်းကိုနေရာလဲပေးလိုက်တယ် ကျွန်တော်လဲ ကားကိုလမ်းဘေးထိုးရပ်ပြီး ကျော်ကျော်နဲ့ နေရာလဲလိုက်တယ် မငြိမ်းနားရောက်တော့ မငြိမ်းက သူ့အောက်ခံဘောင်းဘီအနီလေး စွဲချွတ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ပစ်ပေါက်လိုက်တယ် ။

ကျွန်တော်လဲ ဘောင်းဘီနီလေးကိုယူပြီး နှာခေါင်းဝ တေ့ ရှူပြလိုက်တော့ မငြိမ်းမှာ ရွှန်းလဲ့တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ လိုက်ကြည့်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေအကုန်စွဲချွတ်လိုက်တယ် အောက်က ဘရာစီယာလဲ အနီရောင်လေးဆိုတာတွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော်လဲ စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘူး မငြိမ်းနားပြေး ကပ်လိုက်တယ် ပန်းအိလဲ ဘေးနားကနေ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုလိုက်ကြည့်ရင်း သူလဲ ကျွန်တော်တို့ပွဲမှာ ပါဝင်ဖို့ သူ့အောက်ခံ ဘောင်းဘီ အနီလေးကိုစွဲချွတ်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့အဝတ်တွေပါ လိုက်ချွတ်နေတုန်း မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် ကျွန်တော်လဲ စဉ်းစားမိ လိုက်တယ်။

“မေသော်…နင်လဲ အောက်ခံ ဘောင်းဘီ နဲ့ ဘရာစီယာ နှစ်ခုလုံး အနီရောင် ဘဲလား…”

ကျွန်တော် မေးလိုက်တော့ သူလဲ အဲဒီတော့မှ ပြုံးစိစိ နဲ့ မငြိမ်းနဲ့ပန်းအိ ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး

“သိချင်ချွတ်ကြည့်လေ ငါတော့ မပြောပြဘူး….”

ကျွန်တော်လဲ အသဲယားသွားပြီး ဒီလိုစိန်ခေါ်မှတော့ ချွတ်ရတာပေါ့ကွာ…ကျွန်တော်လက်လှမ်းလိုက်တော့ မငြိမ်းက ပထမလှမ်းစွဲသေးတယ် ကျွန်တော်လဲ မေးငေါ့ပြပြီး ဘာလဲဆိုတဲ့သဘောနဲ့မေးလိုက်တော့ မငြိမ်းက ခေါင်းခါပြပြီး ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး ပုံစံနဲ့လုပ်ပြတော့ ကျွန်တော်လဲ မေသော့် အောက်ခံဘောင်းဘီးလေး ကို သူ့စကပ်အောက်လက်နှိုက်ပြီး စွဲချွတ်လိုက်တယ် ကျွန်တော့်လက်ထဲပါလာတာ အနီရောင်လေးဘဲ ဖြစ်နေတယ်။

“အန် နင်တို့..တိုင်ပင်ထားကြတာလား ငါတို့ထွက်လာတော့ သတိတောင်မထားမှိဘူး နင်တို့ဘာစိတ်ကူး ပေါက်သွားလို့လဲ ပြောပါအုံး..”

“နင်တို့ကို Romance ဖြစ်စေချင်လို့ လုပ်လိုက်တာ နင်တို့ ခုတော့ ငါတို့ တိုင်ပင်ထားတဲ့ ငါတို့ခွင်ထဲဝင်လာ ပြီး စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတော့ ငါတို့ ခွင်ဆင်ရကျိုးနပ်တာပေါ့ ဟီး...”

ကျော်ကျော်ကလဲ စိတ်တွေကြွလာပြီး ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ကာ

“ဟေ့ကောင် မြန်မြန်လုပ်ကွာ မင်းကတော့ ကံကောင်းပြီးရင်း ကံကောင်းနေတာဘဲ ငါ တော့ ကားမောင်းနေရ လို့ နှင့်မို့ဆိုရင် ငါနီးရာလူ ပြေးစောင့်ပြစ်လိုက်တယ် ခုတောင်စိတ်က ယားကျိကျိဖြစ်လာပြီနော်..ဟင်း….”

ကျွန်တော်လဲ ကျော်ကျော်ပြောမှ ရင်ထဲက ကလိကလိနဲ့ ဖြစ်လာတော့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေတဲ့ မငြိမ်ဘက်လှည့် လိုက်တော့ ပန်းအိနဲ့မေသော်က

“ဟေ့ အဲလိုလုပ်လို့မရသေးဘူးလေ ခုဏကတော့ မငြိမ်းဘောင်းဘီကို နန်းပြီးတော့ ခု ငါတို့ ဘောင်းဘီတွေ လဲနန်းရမယ် ပြီးမှ နင်လုပ်ချင်တာ ဆက်လုပ်…”

အသည်းယားပါတယ်ဆိုမှ သူတို့ပြောတဲ့စကားကြားပြီး အောက်က ညီငယ်ကပါ ယားကျိကျိ ဖြစ်လာပြီး အစွမ်းကုန် ထောင်ထလာပါတော့တယ် အဲဒါနဲ့ သူတို့ဘောင်းဘီလေးတွေ ပြန်ယူပြီး နန်းကြည့်လိုက်တော့ ကျော်ကျော်ကလဲ

“ဟေ့ကောင် ငါ့လဲ ပေးနန်းအုံး ဒီမှာ မရတော့ဘူး စိတ်ကြွလာပြီး တစ်ခုခုလုပ်မှရတော့မယ်…”

မေသော်လဲ ကျွန်တော့်စီက ဘောင်းဘီလေးတွေကြည့်ပြီး ပြုံးစိစိ နဲ့

“ဟေ့..ကောင်းကောင်း..နင် နန်းကြည့်တဲ့ ဘောင်းဘီတွေကို ဘယ်သူ့ဟာလဲ ပြန်ခွဲပေး နင့်ပညာ ကိုစမ်းကြည့်မယ်…”

မေသော်ပြောမှ ကျွန်တော်လဲ သတိထားမိတယ် ကျွန်တော့်လက်ထဲက ဘောင်းဘီတွေက အကုန် စိုက်တူကိုက်တူအရောင်တူ တစ်ပုံစံထဲပဲ ခွကြားမှာလဲ အရည်တွေ စိုထားတာက အစ တူနေတော့ ဘယ်သူ့ဟာမှန်းခွဲမရဖြစ်နေတုန်း သေချာစဉ်းစားလိုက်တော့… ကျော်ကျော်က

“ငါ..စိတ်မရှည်တော့ဘူးကွာ ကားလမ်းဘေးထိုးရပ်လိုက်မယ် ဒီမှာတင်းလာပြီး မင်းတို့လုပ်နေတာနဲ့ ကောင်းကောင်း မင်းမခွဲတတ်ရင် ငါ့ပေး ငါခွဲပေးမယ် မင်းသာ မြန်မြန်ပြီးအောင် လုပ်ကွာ ပြီးရင် ငါနဲ့နေရာလဲမယ် ပေးငါ့ကို ဘောင်းဘီတွေ…”

“အဲလိုဘယ်ရမလဲ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုစမ်းသပ်မှာ စိတ်ချ နင့်အလှည့်ရောက်မယ် ခုတော့ နင့်ဘောင်းဘီ ထဲက နင့်ညီလေးကို ထုတ်လိုက်..ငါ စုပ်ပေးမယ်..”

မေသော်လဲ ကျော်ကျော့်ညီလေးကို လှမ်းကိုင်ပြီး ခွင်းထုပေးရင်း ကျွန်တော် လုပ်သမျှ မျက်တောင် မခက်တန်း လိုက်ကြည့်နေတယ် အားလုံးသော မိန်ကလေးတွေကလဲ ကျွန်တော့်ကို ဝိုင်းကြည့်နေတယ် ကျော်ကျော် တစ်ယောက်သာ မျက်နှာ သုံမှုန်ပြီး ကားမောင်းနေတယ်.. ကျွန်တော်လဲ ပထမ တစ်ထည်ကို နန်းလိုက်တော့

ခုနက မငြိမ်းဟာ ကိုနန်းတုန်းက ရလိုက်တဲ့ အနံ့မဟုတ်တာကြောင့် ဒါဘယ်သူ့ဟာလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားစရာ တစ်ခု လျော့သွားတယ် အဲဒါနဲ့ ထပ်စဉ်းစားလိုက်တော့ ဒါပန်းအိ အနံ့ဘဲ ဟုတ်တယ် ဒါဆို ဒါက

“ဒီတစ်ခုက…ပန်းအိဟာ…အင်း..နောက်တစ်ခုက အင်း…မငြိမ်းဟာ…ဒါဆို ဒါက မေသော့်ဟာပေါ့….”

မိန်းကလေးတွေအားလုံးက အပြုံးလေးတွေနဲ့

“ဟုတ်တယ်..ကောင်းကောင်းက…တော်တယ်…ငါတို့ရဲ့ အနံ့တွေကို မှတ်မိသားဘဲ…ကဲ ခု ကျော်ကျော့်အလှည့်”

အားလုံးကို မေသော့်က ပြန်လုံးထွေးလိုက်ပြီး စိတ်ကြိုက်မွှေကာ ကျော်ကျော်ကို တစ်ထည့်ခြင်းကန်းပေးကာ နန်းခိုင်းနေတယ်…ကျော်ကျော်ကလဲ

“ဒီတစ်ထည်က ချီးစော်နံတယ်ဆိုတော့ မငြိမ်းဟာ မဖြစ်နိုင်ဘူး မငြိမ်းက မနက်က ချီးပါလာတယ်..ကျန်တဲ့ နှစ်ယောက်ထဲမှာက ပန်းအိက ဖင်ကြီးတော့ တင်ပါးခံနေတာနဲ့ စအိုဝ နဲ့ နဲနဲဝေးတယ် ဒါဆို ဒါက မေသော့် ဟာ…. ဟဲဟဲ “

မေသော် မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားတာမြင်တော့ အားလုံးက တဝါးဝါးနဲ့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ရယ်လိုက်ကြတယ်.. ကျော်ကျော်လဲ မျက်နှာပိုးသက်ကာ နောက်တစ်ခုကိုကောက်ကိုင်ပြီး..

“အင်း…ဒါကတော့ မငြိမ်းဟာ ဖြစ်မယ် ဘာလို့လဲဆိုတော့ မနက်က ချီးပါရင်းသေးပေါက်နေတုန်း ငါတို့ အကုန်ဝင်သွားတော့ သေးပေါက်ရင်း တွန့်သွားတာ ငါမြင်လိုက်တယ် ငါတို့ဝင်လာတော့ သေးလန့်ပြီး ဆက်မပေါက်ဘဲ အောင့်ထားတာကနေ ခုဏက ကောင်းကောင်းနဲ့လုပ်ချင်နေတာနဲ့ စိတ်ထပြီး သေးတွေ စိမ့်ထွက်သွားတာဖြစ်မယ် သေးနံ့နဲနဲ ရတယ်…”

မငြိမ်းမျက်နှာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း နဲ့ လူမိသွားပြီဆိုတဲ့ ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းငုံ့သွားတယ်.. ကျော်ကျော်လဲ သူမှန်းတာ မှန်ပြီးဆိုတဲ့ ပုံစံနဲ့ ဆရာကြီးဂိုက်ဖမ်းကာ နောက်တစ်ထည် ကို ယူနန်းကြည့်လိုက်တယ်။

“ဒါကတော့ နန်းကြည့်စရာတော့ မလိုဘူး ဒါပေမဲ့ ဘာနံ့ရလဲဆိုတာ တော့ သိမှဖြစ်မယ် ဒါကတော့ ကြိမ်းသေ ပန်းအိဟာဘဲ ဟုတ်တယ်မှတ်လား ပန်းအိ ဟာ ဘာနဲ့ရလဲဆိုတော့ မငြိမ်းနဲ့ ကောင်းကောင်း ကိုကြည့်ပြီး ဖီးလ်တက်ပြီး အဖုတ်ထဲက အရည်တွေစိမ့်ထွက်လာတာ ဆိုတော့ အဖုတ်ရည်အနံ့ရနေတယ်..ဟဲဟဲ.. ဟုတ်တယ်မှတ်လား ငါမှန်းတာ မှန်တယ်မှတ်လား…”

“မှားပြီး တစ်ခုမှ မမှန်ပါလား ဆရာကြီးရယ် ဘယ်လိုများတွေးလိုက်ပါလိမ့်..ဟား..ဟား..ခစ်..ခစ်..ငါ့ဘောင်းဘီ ကိုများချီးစော်နံတယ်တဲ့ သူဘဲ အဲဒီ ချီးထွက်တဲ့ ပေါက်ပဲ လိုးချင်နေတာများ မသိရင်ခက်မယ်…”

“ငါက လိုးချင်တိုင်းလိုးတာမဟုတ်ဘူး လိုးလို့ကောင်းလို့လိုးတာ…ခုလဲ ငါဟာကိုပြန်လုပ်ပေးအုံး ဒီမှာ တအားတင်းနေပြီ..”

မေသော်က ကျော်ကျော့်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး စောင့်ကြီးအောင့်ကြီးနဲ့ ခွင်းဆက်ထုပေးနေတုန်း မငြိမ်းက

“ကောင်းကောင်းကရော ဘယ်လိုခွဲလဲ…ပြောပြပါအုံး..”

“ကျွန်တော်က ဘယ်လိုခွဲလဲဆိုတော့ ခုဏက မငြိမ်း ဘောင်းဘီ နန်းကြည့်လိုက်တဲ့ အကျိုးကြောင့်ဘဲ ဘာလို့လဲဆိုတော့ မငြိမ်းက စိတ်တွေထပြီး အဖုတ်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လာတော့ မှ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်တာ ဆိုတော့ အဖုတ်ရည်နံ့ရတယ် အဲဒါနဲ့ ပထမဆုံး နန်းကြည့်လိုက်တဲ့ ဘောင်းဘီက ကျော်ကျော်ပြောသလိုဘဲ ချီးနံ့နဲနဲ ရတယ်.။

ဘာလို့လဲဆိုတော့ မနေ့ကလမ်းမှာ ပန်းအိ ချီးမှန်ထားတော့ ဒါပန်းအိအနံ့ဘဲလို့ တွေးလိုက် တယ်..ဟီး.. ပြီးတော့ ပန်းအိသုံးနေတဲ့ ရေမွှေးနံ့လိုလို သင်းသင်းလေး ရလိုက်တော့ ပန်းအိဟာ ဆိုတာ ကြိမ်းသေသွားတယ် နောက်တစ်ခု ကို နန်းလိုက်တော့လဲ ခုဏက မငြိမ်းဟာကို နန်းတုန်းက အနံ့ပြန်ရတော့ မငြိမ်းဟာဆိုတာကြိမ်းသေသွားတယ်..ဟဲဟဲ..တော်တယ်မှတ်လား…”

“သောက်ကောင်စုတ်လေး ပန်းအိ အီးနံ့ကျ မှတ်မိတယ် မေသော့် ဘောင်းဘီကြ နန်းတောင်မကြည့်ဘူး.. ခုပြန်နန်းကြည့်အုံးဘာနံ့ရလဲလို့…နန်းပြီး ပြန်ပြောပြ..”

ကျွန်တော်လဲ သေချာနန်းကြည့်ပြီး စဉ်းစားသလို လုပ်လိုက်ပြီး မေသော့်ဘက်လှည့်ကာ

“အင်း..ဘာနံ့ရသလဲဆိုတော့ မေသော့်ဘောင်းဘီက ဘာလို့ သေးနံ့နံရတာလဲ ဟော်တယ်မှာလဲ သေးတွေနဲ့ လိုက်ပန်းသေးတယ် ခု လဲ သေးပေါက်ချထားပြန်ပြီး ကလေးလဲမဟုတ် ဆီးထိမ်းမနိုင်တော့ဘူးလား…”

“မောင်လေး ကောင်းကောင်းရယ် မငြိမ်းအစတုန်းက မပြောဘူးလား သူက ငတင်းမ ပါလို့ အဲဒါ တစ်ချိန်လုံး တင်းနေတော့ ဆီးအိမ်ပါ ဖိမိနေတာပေါ့ အဲဒါကြောင့် ဆီးက စိမ့်ထွက်တာနေမှာ..ခစ်..ခစ်..ဟား..ဟား..”

တစ်ကားလုံး တဝါးဝါး နဲ့ပွဲကြသွားပြန်ပါတယ်.. မေသော်မှာလဲ မျက်နှာကြီး မဲတက်လာပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိတော့ဘဲ တစ်ခုခုနင်နေသလို နဲ့ စတွေးတွေ အတင်းမြိုချနေရတော့တယ်….။

   အဲဒီနောက် ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်ကိုလှမ်းစွဲကာ နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်ပြီး လျှာခြင်းကလိနေတုန်း ပန်းအိက ကျွန်တော့်ညီလေးကို လာကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်စုပ်လိုက် လုပ်နေတယ် ကျွန်တော်လဲ စိတ်မထိမ်းနိုင်တော့ဘဲ မငြိမ်းကို ကားကူရှင်ပေါ် ပက်လက်လှန်စေလိုက်တယ် ပြီးတော့ မငြိမ်းပေါင်ကြားဝင်ပြီး ပြောင်ရှင်းကာ မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ ညီငယ်ကို မြှုပ်နှံ လိုက်တယ် ပန်းအိကလဲ မငြိမ်းမျက်နှာပေါ်ခွတက်လာပြီး ထွက်လာတဲ့ မငြိမ်းလျှာနဲ့ သူ့အစိကို ပွတ်တိုက်ကာ မြင်းစီးသလို ဒုံးစိုင်းစီးရင်း ကျွန်တော့်နှုတ်ခမ်းတွေထဲစွဲစုပ်ကာ လျှာခြင်း ကလိလေတော့သည်…။

ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းကို အားကုန်စောင့်ရင်း ညောင်းလာတာနဲ့ မငြိမ်းကို လေးဖက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ် ပန်းအိကလဲ မငြိမ်းအောက်ကို ပက်လက်လှန်ဝင်လာပြီး မငြိမ်းအဖုတ်ကို လျှာနဲ့ကလိနေတော့ မငြိမ်းနဲ့ ပန်းအိနဲ့က 69 ပုံစံဖြစ်သွားတယ် ကျွန်တော်လဲ လွတ်နေတဲ့ မငြိမ်းဖင်ပေါက်ထဲကို ညီလေးမြှုပ်သွင်းပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ စောင့်နေတုန်း မငြိမ်းစီက အသံထွက်လာပြီး

“အား…ကောင်းတယ်..အား..ပြီးတော့မယ် မောင်လေး အား…မြန်မြန်စောင့် ပန်းအိလဲ ငါ့ကို သေချာစုပ်ပေး အား…အား..အီး..အား..အား…စုပ်…စုပ်…အား….ဟင်း..ဟင်း..ရှီး..ဟင်း..”

မငြိမ်းမှာ ကာမအထွဋ်အထိတ်ရောက်သွားတာတောင် အားမရသေးဘဲ ပန်းအိ မျက်နှာနဲ့သူ့အဖုတ်နဲ့ဆက် ပွတ်နေတယ် ပန်းအိမျက်နှာမှာဘဲ မငြိမ်းစောက်ရည်တွေဆိုရွှဲလို့ ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းဖင်ထဲက ညီလေးကို စွဲထုတ်ပြီး မငြိမ်းကို ရှေ့နဲနဲတွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ပန်းအိ ပါးစပ်ထဲညီငယ်ကိုထိုးထဲကာ ပန်းအိ ပါးစပ်ကို လိုး လိုက်တယ် ပန်းအိလဲ ဝင်လာတဲ့ ငပဲကို စုပ်ယူရင်း ကျွန်တော်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေတယ် အဲဒီတော့ ပန်းအိ ဘာလိုချင်နေပြီလဲဆိုတာ သိလိုက်တော့ မငြိမ်းကိုပန်းအိနဲ့နေရာလဲခိုင်းလိုက်တယ်။

လေးဘက်ကုန်းထားလို့ ပြူထွက်လာတဲ့ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲကို ညီလေးကို တစ်ဆုံးမြှုပ်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးစောင့်နေရင်း မငြိမ်းက ပန်းအိအစိလေးကို ယက်လိုက် ကျွန်တော့် ဂွေးဥတွေကို စုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ ကျွန်တော်လဲ ဘယ်လိုမှ တောင့်ခံမထားနိုင်တော့ဘူး ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာတော့ ပန်းအိ ကို မေးလိုက်တယ်….

“ပန်းအိ…အီး…အ…ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်…အ..အား…အင့်…”

“ပြီးသေးနဲ့အုံး.. ပန်းအိလဲပြီးတော့မယ်…ခဏတောင့်ခံထားအုံး…အား…ကျွတ်..ကျွတ်..အား..ရှီး..အား…စောင့်.. စောင့်..မြန်မြန်စောင့်…အား…အီး…ရှီး…ဟင်း…”

“အား…မရ..တော့..အား…ပြီး..ပြီးပြီ..အား..”

ဖောင်း..ဖောင်း…ဖောင်း…ဖောင်း..ဘွတ်..ဖပ်..ဖောင်း…

ကျွန်တော်လဲအားကုန်စောင့်ရင်း ပန်းအိအဖုတ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်တယ် ပန်းအိမှာတော့…

“ရှီး..ကျွတ်..အင့်…ဟင်း…ကောင်းကောင်းရယ်…ပန်းအိ မပြီးသေးဘူး..နဲနဲလောက်စောင့်ရင်ထွက်တော့မယ် ဟာကို…တောင့်မထားဘူး ဒီမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့..မငြိမ်း..ပန်းအိအစိ ယက်ပေးအုံး…အင်း…ရှီး…”

ကျော်ကျော်လဲ ပန်းအိ စကားကြားတော့ ကားကို လမ်းဘေးထိုးရပ်ကာ ကျွန်တော်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး…

“ဟေ့ကောင် ကောင်းကောင်း ငါမရတော့ဘူး မင်းလာမောင်းတော့….”

“မငြိမ်း..မေသော်နဲ့နေရာလဲမယ်..လာ မြန်မြန်ထ..ရှေ့ခန်းလာတော့…”

ကျော်ကျော်လဲကားတံခါးဖွင့်ဆင်းရင်း အဝတ်တွေပါ တခါထဲတန်းချွတ်တော့တာဘဲ ကျွန်တော်မှာ အဝတ်တွေယူတုန်းရှိသေး ကျွန်တော်လက်ကိုအတင်းစွဲချပြီး အဝတ်တွေကို ကျွန်တော့်စီပစ်ပေးလိုက်တယ် ကျွန်တော်မှာ ကိုယ်တုန်းလုံးနဲ့လမ်းဘေးမှာ အဝတ်တွေကိုင်ပြီး တစ်ခုခြင်းစီပြန်ဝတ်လိုက်ရတယ် ။

တော်သေးတာ ဒီလမ်းက ကားအသွားအလာကျဲလို့ တော်ကြာ တခြားကားတွေမြင်သွားရင်တော့ အရှက်ကွဲ ပြီပဲကျွန်တော်လဲ ညီလေးမှာပေနေတာတွေကို မငြိမ်းပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး ဆေးမယ်လို့ တွေးထားတာ ကျော်ကျော်လုပ်တာနဲ့ အစီအစဉ်တောင် ပျက်သွားတယ် အဲဒါနဲ့ အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ပြီး ရှေ့ခန်းမောင်းသူဘက် လဲတက်လိုက်ရော ကျော်ကျော်မှာ ပန်းအိ ဖင်ထဲ လိုးစောင့်နေပြီ..မေသော်ကလဲ မငြိမ်းနေရာ ဝင်ယူပြီး ပန်းအိ အစိကိုလျှာနဲ့သိမ်းယက်လိုက် ခုဏက ကျွန်တော်ပန်းထားတဲ့ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲက လျှံကျလာတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ကိုမျိုချလိုက် ကျော်ကျော့်ဂွေးဥတွေကို စုပ်လိုက်နဲ့..ပန်းအိကလဲ မေသော့်အဖုတ်ကို လျှာနဲ့လိုးလိုက် အစိလေး ကိုယက်လိုက်နဲ့ ကာမအရသာကို မြိန်ယှက်စွာစားသုံးနေကြတယ် ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်း ကိုကြည့်လိုက်တော့ သူလဲ အဝတ်တွေကို အတွင်းခံ မဝတ်ဘဲ ဒီတိုင်းပြန်ဝတ်နေတုန်း ကျွန်တော် ကြည့်နေတာတွေ့တော့…

“ကောင်းကောင်း မ ကိုဘာပြောမလို့ကွက်ကြည့်ကွက်ကြည့်လုပ်နေတာလဲ..”

“ခုဏက လိုးထားတဲ့ အရည်တွေ ကျွန်တော့်ညီလေးမှာ ပေနေတာ မသုတ်ရသေးလို့ မငြိမ်း စုပ်ပေးပါလား..”

“ဟင့်..လူလည်ကျ…သူ့လီးစုပ်စေချင်တာများ…မဆေးရသေးလို့တဲ့..ဟင့်..ပြောကိုမပြောချင်ဘူး….ဟီး..”

မငြိမ်းလဲ လူကသာမပြောချင်တာ လက်က ဘောင်းဘီးဇစ်စွဲချပြီး ညီလေးကို စွဲထုတ်လိုက်တယ် ကျွန်တော့် ညီလေးကလဲ မငြိမ်းလက်ထဲရောက်တော့ ခုဏက ပြီးထားတာတောင် ပြန်တောင်လာတယ် မငြိမ်းလဲ ဒါကို မြင်တော့ မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့ကြည့်ပြီး သူ့ပါးစပ်နဲ့စုပ်ငုံလိုက်ကာ လျှာလေးနဲ့ကလိလိုက် ရှေ့တိုးနောက်စုတ် လုပ်လိုက် လက်နဲ့ဂွင်းထုလိုက် ရေခဲချောင်းစုပ်သလို ပါးကွက်အောင် စုပ်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေတော့ ကျွန်တော့်မှာ အရသာရှိပြီးရင်းရှိနေတော့ နောက်ကအတွဲကိုတောင် သတိမထားမိလိုက်ဘူး ။

သတိရလို့ နောက်ကြည့်မှန်ထဲက ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းအိ နဲ့မေသော်နဲ့ နေရာတောင်လဲပြီး မေသော်က ကျော်ကျော်စောင့်ချက်တွေကို တန်ပြန်စောင့်ကာ မီးကုန်ရန်းကုန်ကြမ်းနေကြတာတွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော်လဲ ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာတယ် မငြိမ်းကလဲ မနားတန်း စုပ်ပေးနေတော့ တချက်ချက် စိမ့်တက်လာ ပြီးသုတ်ထွက်ချင်လာတယ် နောက်က အဖွဲ့ကလဲ အားကုန်ကြုံးစောင့်ရင်း…

ဖွတ်…ဖပ်…ဖပ်..ဖောင်း..ဖောင်း..ဖပ်…ဘွတ်..ဘွတ်..ဖပ်..ဖပ်…ဖောင်း…ဖောင်း…

“ကျော်ကျော်ရေ..အား…မေသော်ပြီးတော့မယ်…အား…အား….စောင့်…စောင့်…အား…အမေရေ…အား…”

“မငြိမ်း ကျွန်တော်လဲပြီးတော့မယ် အား…ကျင်တက်လာပြီး အင်း…ဟင်း…”

မငြိမ်းကိုပြောရင်း ရှေ့ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ရှေ့မှာ…. “ကျွီး……ကျွီး…”

ဘရိတ်ကို နင်းကန်အုပ်လိုက်ရတယ် ကားရှေ့မှာ သစ်ပင်တစ်ပင်လဲကြနေတော့ ကျွန်တော့်မှာ အချိန်မှိ ဘရိတ်စွဲအုပ်လိုက်ရတယ် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးစမ်းသလိုကြည့်နေတုန်း လူတစ်စု လက်နက်ကိုယ်စီကိုင် ပြီးဘေးသစ်ပင်အကွယ်ကနေ ပြေးဆင်းလာကြတယ် အဲဒါလဲတွေ့ရော မငြိမ်းကို ပြောမယ်လုပ်တော့ လီးထိတ် ကကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတယ် မငြိမ်းကလဲ သုတ်ရည်ကုန်တဲ့အထိ ဆက်စုပ်နေတယ် ကျွန်တော်လဲ ငရဲကတစ်ဖက်နတ်စည်းစိမ်က တစ်ဖက် ခံစားနေရတော့ ဘာမှ သတိမပေးနိုင်ဖြစ်နေတုန်း ဘေးကတံခါးစွဲဖွင့်ခံလိုက်ရတယ် နောက်ဘက်က အတွဲကလဲ

“အား…ထွက်ပြီး…အား…ကျော်ကျော်ရေ..အား…ထွက်ပြီ….အီး..ရှီး…ဟင်း…”

“ဟား…ဟား…စားရကံကြုံလို့ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲတာပဲဟေ့…ဟေ့ကောင်တွေ ဒီမှာ ကြည့်လိုက်ပါအုံးကွာ.. ဟား…ဟား….တပျော်တပါးကြီးဘဲ…အားရစရာကြီးဟေ့…ဖြောင်းဖြောင်း…ဖြောင်း..ဖြောင်း…ဟေ့ကောင်တွေ အကုန်လုံးကို ကြိုးနဲ့တုပ်လိုက်ကွာ ဒီမှာ နတ်မိမယ်လေးတွေက ငတင်းမလေးတွေကွ ငါတို့အတွက်တော့ ညစာ မငတ်တော့ဘူးဟေ့..ရှေ့က တစ်ယောက်ကလဲ လီးစုပ်တာ တော်ပါ့ကွာ ပါးစပ်မှာ သုတ်ရည်တွေတောင် ပေနေသေး အကုန်မြိုချလိုက်တာဟ….ဟား….ငါတို့ လီးရည်သောက်မဲ့တစ်ယောက်တော့ရပြီး အဲ..ဒီနောက်မှာ လဲကြည့်အုံးဟ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်က ဖင်တပြန်ခေါင်းတပြန်နဲ့ အောက်တစ်ယောက်က လဲအားရစရာကြီး အပေါ်ကတစ်ယောက်ကလဲ ရှိသမျှအပေါက်အကုန်ခံမဲ့ရုပ်နဲ့ဟ”

ဒေါင်ကောင်းကောင်း ရုပ်ဆိုးဆိုးနဲ့ တကိုယ်လုံးနံစော်နေတဲ့ လူက အားရဝမ်းသာပြောနေတာကို နောက်ဖက်က အဲ…ဇတ်စီးတုန်းက တွေ့တဲ့တစ်ယောက်ပဲ ကျန်တဲ့သူတွေလိုက်ကြည့်တော့ ဇတ်စီးတုန်းက တွေ့တဲ့ လူစုက ကျန်တဲ့သူတွေခေါ်ပြီး ဒီမှာလာစောင့်နေတာဖြစ်မယ်..ခေါင်းဆောင်လို့ထင်ရတဲ့သူက ဝင်ပြောပြန်တယ်

“ဟားဟားးး.. နတ်ကောင်းနတ်မြတ်တွေက ငါတို့ကို သူယောင်မယ်လေးတွေများ ပို့ပေးလိုက်တာလား မသိဘူးဟေ့ သူယောက်မယ်လဲဟုတ်မယ်မထင်ဘူးကွ ကာမမှော်ကဝေမလေးတွေဆို ပိုမှန်မယ်နဲ့တူတယ် ကွနော်…ဟေ့ မင်းတို့ရော ဘယ်လိုထင်လဲကွဟေ..”

“ဆရာကြီးထင်သလိုဘဲ ထင်ပါတယ်..”

သံပြိုင်အော်လိုက်ကြတော့ မိန်းကလေးတွေတော့ မသိဘူး ကျွန်တော့်မှာတော့ ကြက်သီးတွေဖြန်းကနဲထသွား တယ် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ ဘောင်းဘီဇစ်ပြန်စွဲတင်ပြီး ကျန်တဲ့သူတွေကြည့်လိုက်တော့ တစ်ယောက်မှ အဝတ်မကပ်သေးဘူး ကြောင်ကြည့်နေကြတယ်

“ဟေ့ ဒီမှာကြည့်စမ်းပါအုံးကွာ အဖုတ်လေးတွေကလဲ ချစ်စရာလေးတွေ အမွှေးတွေလဲမရှိဘူး ပြောင်နေတာဘဲ အကွဲကြောင်းလေးကလဲထင်းလို့ ဖင်လေးတွေကလဲ ဟောင်းလောင်းနဲ့ ဒီကောင်မတွေ ဖင်ပါခံတယ်နဲ့ တူတယ်ဟ..”

အဲဒီတော့မှ မေသော်နဲ့ပန်းအိ လဲ ရှက်ရှက်နဲ့အနီးနားက အဝတ်တွေကောက်ဝတ်မယ်လုပ်တော့ ခေါင်းဆောင် လုပ်သူက သနက်ထုတ်ချိန်ပြီး....

“တစ်ယောက်မှ အဝတ်ပြန်မဝတ်နဲ့ ရှေ့က တစ်ယောက်လဲ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်စမ်း ဟိုကောင်တွေမပါဘူး ငါတို့ယောကျာ်းချင်းတော့ ပြန်မကြည့်ချင်ဘူး နောက်က ဖင်တုံးလုံးနဲ့ကောင် မင်းအဝတ်တွေပြန်ဝတ်စမ်းကွာ ငါမျက်စိနောက်လာရင် မင်းကို ကုန်းကုန်းဖြစ်အောင် ဂွေးသင်းပစ်လိုက်မယ်..”

ကျော်ကျော်လဲ ခမန်းခတန်းနဲ့သူ့အဝတ်တွေကို ကောက်စွတ်လိုက်တယ် မငြိမ်းလဲ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့် နဲ့ ရှိသမျှ အဝတ်တွေ တုန်တုန်ရီရီနဲ့ချွတ်နေရတော့တယ် လူဆိုးတစ်သိုက်မှာလဲ မငြိမ်းချွတ်နေတာကို မျက်တောင် မခက်ဘဲ သရည်တမြမြနဲ့ စတွေးတွေ ဂလုကနဲဂလုကနဲ မြိုချနေကြတာတွေ့တော့ ကျွန်တော်လဲ စိတ်မချမ်းမြေ့သွားနဲ့မျက်နှာလွှဲလိုက်ရတယ် လူဆိုးတစ်သိုက်မှာတော့ သူတို့က စလိုးမိုးရှင်းနဲ့ Live အင်္က ျီးချွတ်ပြနေတာကို ငေးနေတုန်း လူဆိုးခေါင်းဆောင်က

“ဟေ့…ကောင်မလေး မြန်မြန်ချွတ်စမ်း ပြီးရင် ကားနောက်ခန်းဘက်ကိုသွား ဟိုရှေ့ကကောင်လေး နောက်ကို ဆင်းစမ်း မြန်မြန်လုပ် အချိန်မရှိဘူး ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့အဲဒါဘဲ ငန်းမနေနဲ့ ဟိုကောင် စိုးကြီး ဒီကားကို တက်မောင်းခဲ့ တုတ်ကြီးမင်းပါ လိုက်သွား လမ်းမှာ တစ်ယောက်မှ မလွတ်စေနဲ့နော် လွတ်လို့ကတော့ သူတို့အစား မင်းတို့ခံရမယ်မှတ်…”

“ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့…ဟေ့..တုတ်ကြီးတက် ဟိုဖက်ကနေတက်..ဟေ့ကောင်ဆင်းစမ်းကွာ ကြာတယ်…”

ကျွန်တော်လဲ မဆင်းသေးဘဲပေကပ်နေတော့ ကျွန်တော်ကို့ စိုးကြီးဆိုတဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးချွေးနံ့တွေနံစော်နေတဲ့ လူကောင်းကြီးကြီး ကောင်းကြီးက စွဲချပြီး နောက်ဖက်ကိုတက်ခိုင်းတယ် တစ်ဖက်က မငြိမ်းမှာလဲ ဒုတ်ကြီးဆို တဲ့ကောင် တက်လာတော့ သူလဲ နောက်ကို ဆင်းတော့ ဒုတ်ကြီးဖက်ကို ဖင်ကုန်းပြီး အဖုတ်ဖြဲပြသလိုဖြစ်တော့ ဒုတ်ကြီးက သရည်တမြမြနဲ့ ဂလု ကနဲ စတွေးတွေမြိုချနေတယ် နောက်ကနေလဲ မငြိမ်းအဖုတ်နားကို ကပ်ပြီး လျှာနဲ့သိမ်းယက်လိုက်တော့ မငြိမ်းခမျာ

“အင့်…ရှီး….ဘာလို့ယက်တာလဲ ရှင်တို့တွေနော်…ကျွန်မ တို့ကို ဘယ်ခေါ်သွားမှာလဲ ရှင်တို့က ဘာလို့ချင်လို့လဲ ပစ္စည်းတွေယူချင်ယူသွား ကျွန်မတို့တော့ ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့ ကျွန်မတို့လမ်းကျွန်မ တို့သွားပါရစေ…”

“ဘယ်ရမလဲကောင်မလေးရယ် ငါတို့က နင်တို့ကို ငါ့ဆရာပြောထဲက ဒီမှာ အပင်ပန်းခံပြီးစောင့်နေတာ ဟဲဟဲ.. ဒီလိုလွယ်လွယ်နဲ့တော့ ပြန်မလွှတ်နိုင်ဘူး ငါတို့ နင်တို့စီက အသွေးအသားတွေ ယူပြီးလို့ ဝရင်တော့ ပြန်လွှတ် ပေးမှာပါ စိတ်သာချ….”

ကျွန်တော်တို့အဖွဲ့လဲ စိုးကြီး စကားကြားတော့ သက်ပြင်းကိုယ်စီချလိုက်ကြတယ် မိန်းကလေးတွေ မျက်နှာမှာလဲ ကြောက်စိတ်စိုးရိန်စိတ်တွေနဲ့ ရှေ့ဆက်ငရဲခန်းထဲ သက်ဆင်းရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ တစ်ယောက်လက် တစ်ယောက်မြဲမြန်စွာကိုင်ပြီး လွတ်ရာလွတ်ကြောင်း လမ်းလေးဘာလေး တွေ့လို့တွေ့ငြား လိုက်ရှာနေမိတော့ တယ်…

“ဟေ့…ဂေါက်ကြီးရေ…တံခါးဖွင့်ပါအုံးကွ ဒီမှာ ငါတို့အတွက် နတ်မိမယ်လေးတွေ ပါလာတယ်ဟ မြန်မြန်ဖွင့် စမ်း ဟာ..ဟေ့ကောင် ဂေါက်ကြီး ဘယ်သွားသေနေလဲမသိပါဘူး ဟေ့ကောင်တွေ တံခါးသွားဆင်းဖွင့်စမ်းကွာ…..”

ရှေ့ကားစီက ခေါင်းဆောင်ရဲ့အသံပေါ်လာတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူပုန်စခန်းထဲ ရောက်တော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ် မိန်းကလေးတွေလဲ ခုမှ မျက်ရည်ကျလို့ ရှိုက်ငိုနေကြတယ် ကျွန်တော်လဲ ဘာလုပ်ရမလဲစဉ်းစားလို့ အဖြေမထွက်တော့ အခြေအနေ မီးစင်ကြည့်က ရမှာဘဲ လို့တွေး လိုက်တယ် စခန်းထဲလဲရောက်ရော ကျွန်တော်တို့ကို ကြိုးတန်းလန်းနဲ့စွဲခေါ်သွားကြတယ် ။

ကျွန်တော်နဲ့ ကျော်ကျော့်ကို တဲတစ်လုံးရှေ့ရောက်တော့ နောက်ကနေ ဖင်ကိုစောင့်ကန်လိုက်တယ် ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်လဲ အတွင်းထဲကို လုံးထွေးပြီး ကျသွားရော ပြီးတော့ လူထွားကြီးတစ်ယောက်ဝင်လာပြီး ကျွန်တော် တို့နှစ်ယောက်ကို ထိုးကြိတ်ကန်ကြောက်ပြီးပြန်ထွက်သွားတယ် ပြီးတော့ တံခါးပိတ်ထားပြီး အပြင်က အစောင့် တွေကို သေချာကြည့်ထားရန် မှာပြီးထွက်သွားတာ ကြားလိုက်တော့မှ ကျွန်တော်တို့လဲ တဲထဲကနေအပေါက် လိုက်ရှာပြီး အပြင်က မိန်းကလေးတွေ အခြေအနေ လိုက်ကြည့်လိုက်တယ် ။

ကျွန်တော်တို့ကားနားမှာ ရုံးရင်းဆန်ခက်ဖြစ်နေတာတွေ့တော့ သေချာကြည့်နေတုန်း မငြိမ်းကို စိုးကြီးက သူ့ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး စခန်းအလယ်က မြေကွက်အလွတ်မှာ ချထားလိုက်တယ် ပန်းအိကို ဒုတ်ကြီးက မလာတယ် ကျန်တဲ့ မေသော် ကို တခြားတစ်ယောက်က မလာပြီး မငြိမ်းနားမှာ မက်တက်ရပ်စေတယ် ကျန်တဲ့ လူဆိုးတစ်သိုက်က ကွက်ပစ် တွေမလာပြီး မငြိမ်းတို့နားလာချတော့ မိန်းကလေးတွေအတွက်ရင်လေးနေမှိတယ်….

   ခဏနေတော့ ခေါင်းဆောင်ရောက်လာပြီး ကျန်တဲ့သူတွေလဲ ဝိုင်းလာကြတယ်….ခေါင်းဆောင်က သူ့လူတွေ ကိုသေချာလိုက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းဆောင်က အော်ဟစ်နေတဲ့ သူ့လူတွေကို လက်ကာပြလိုက်ကာ..

“ကဲ တပည့်တို့ ငါက တော်တဲ့သူကို တော်သလို ချီးမြှောက်တာ မင်းတို့လဲသိတယ် ဆုပေးဒဏ်ပေး ကြမ်းတာလဲ မင်းတို့အသိဘဲ ဒီနေ့မင်းတို့ငါတို့ ရဲ့ အစာရေစာပျက်လက်နေတဲ့ လက်နက်ဟောင်းတွေကို သန့်စင်ဖို့ နတ်သကြားတွေက မစလိုက်တဲ့ သူယောင်မယ်လေးတွေနဲ့ ငါတို့စားပွဲတည်ကြမယ် ဒီတော့ ဒို့သွေးသောက် ညီကိုတွေ ချစ်ချစ်ခင်ခင်နဲ့ဝေစားမျှစားလုပ်ကြမယ် အားလုံး ဝဝလင်လင် စားသောက်ပွဲကျင်းပကြမယ် ဘယ်သူမှ စမန်ထပြီး ခွေးတွေလို အမဲရိုးမလုရဘူး ငါကိုယ်တိုင် ဝေစု ခွဲပေးတဲ့သူတွေ အလှည့်ကြ အသုံးတော် ခံကြရမယ် စည်းကမ်းဖောက်တဲ့ကောင် ငါ့သေနက်ပြောင်းထဲက ထွက်လာမဲ့ ကျည်စံနဲ့မိတ်ဆက်ရမယ် ကြားကြလား..”

“ဟုတ်ကဲ့ ကြားပါတယ် ဆရာကြီး…”

“အေး ခုချိန်ကစပြီး ပွဲတော်တည်မယ်ဖြစ်သဖြင့် အားလုံးဘဲပျော်ရွှင်စွာ သုံးဆောင်ကြရတော့မယ် ခုချိန်က စပြီး ပျော်ရွှင်နိုင်ပြီ…”

“ဟေး…ဟေး….ဟေး…”

ခေါင်းဆောင်က လက်မြှောက်ပြလိုက်တော့ အားလုံးညိမ်သက်သွားကြတယ် ပြီးတော့ တဆက်ထဲ ခေါင်းဆောင်က သူ့အတွက်ပြင်ပေးထားတဲ့ ခုန်ပေါ်ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လက်ရုံး တွေကို ညွှန်ကြားလိုက်တော့ သူ့ဘေးနားရပ်နေတဲ့ နှစ်ယောက်နဲ့ ကျန်တစ်ယောက်က ကွင်းလယ်မှာ ရပ်နေတဲ့ မငြိမ်းတို့စီကို ထွက်လာကြတယ် ။

မငြိမ်းတို့လဲ အဲဒါမြင်တော့ ခေါင်းတခါခါနဲ့မျက်ရည်တွေစီးကျလို့ လက်အုပ်လေးချီပြီး တောင်းပန်နေရှာတယ်…ဘယ်လောက်တောင်းပန်ပန် အချည်နှီးသာဖြစ်သွားတယ် လူကောင်ထွားထွား ကြီးက ပန်းအိ ကို မပြီး ကွက်ပစ်ပေါ်တင်လိုက်တယ် ကျန်တဲ့သူတွေကိုလဲ အသီးသီးတင်လိုက်ကြတယ် ပြီးတော့ လူထွားကြီးက ပန်းအိ အဖုတ်ကို စုပ်မယ်လုပ်ပြီး နှာခေါင်း ပွစိပွစိလုပ်ကာ

“ဟေ့ ရေပုန်းနဲ့ရေ သယ်လာပြီး အနားလာချပေးစမ်း…”

လူတစ်စုပြေးထွက်သွားပြီး ရေပုံးတွေသယ်လာကြတယ် အနားရောက်တော့ ခေါင်းဆောင်က ထလာပြီး

“ဟိုကောင်တွေ ဘယ်လောက်တောင် လုပ်ထားလဲမသိဘူး ပြစမ်း ဘယ်လောက်တောင် နံလို့လဲ…”

ပန်းအိ အဖုတ်ကို နန်းကြည့်ပြီး နှာခေါင်းရှုံ့ပွပွလုပ်လိုက်ပြီး

“တစ်မျိုးတော့ တစ်မျိုးဘဲကွ ဒီကောင်မ အဖုတ်နံ့က စိမ်းရွှေရွှေနံ့လေး…ဒါများလွယ်ပါတယ်ကွာ မင်းတို့ သေးပေါက်ချင်တဲ့ကောင် ဘယ်သူရှိလဲ အဲဒီထဲက ရာထူးကြီးတဲ့ ကောင် (၁၀)ကောင်လောက်ထွက်လာ ခဲ့ သေးပေါက်ချင်တာ ကို အောင့်ထားတဲ့ကောင်းဆို ပိုကောင်းတယ် ထွက်လာခဲ့လိုက်…”

လူအုပ်ထဲက လူ လေးငါးခြောက်ယောက်လောက်ထွက်လာတော့ ခေါင်းဆောင်က မျက်မှောင်ကုပ်ကြည့်ပြီး

“ဒါဘဲလားကွ ကျန်တဲ့ကောင်တွေက မပေါက်ချင်ဘူးလား….”

“မဟုတ်ပါဘူး ဆရာကြီး ပေါက်ချင်ပါတယ်..”

“ဒါဆိုလဲ ပေါက်ချင်တဲ့ကောင် အကုန်ထွက်ကွာ ပြီးရင် တန်းစီထား ရားထူးအလိုက်စီနော် ကြားလား”

လူအားလုံးလိုလိုတန်းစီလိုက်တော့ မိန်းကလေးတွေတော့ ဘယ်လိုနေတယ်မသိဘူး ကျွန်တော်တို့မှာ စအိုကပါ ကြိမ်းသွားတယ် ဘာဖြစ်မလဲဆက်ကြည့်နေတုန်း ခေါင်းဆောင်က မေသော့်နားမှာ ရပ်ပြီး ဘောင်းဘီဇစ်စွဲချပြီး သူ့တပည့်ကို မေသော့်ပေါင်ဖြဲခိုင်းလိုက်တယ်…ပြီးတော့ မေသော့် အဖုတ်တည့်တည့်ကို သေးပေါက်ချလိုက်တာ ဝါကျင့်ကျင့် ဆီးတွေတလဟော မေသော့် အဖုတ်ပေါ်ကြလာတယ် မေသော့်မှာလဲ မျက်လုံးလေး မှေးဆင်းပြီး အံလေးကြိတ်ကာ လက်သီးတွေပါတင်းတင်းစုတ်ထားရင်း တဟင်းဟင်း အသံထွက်လာပြီး

“ဖူးးးးးရှူးးးး”

မေသော့်အဖုတ်ထဲက သေးတွေ ပန်းထွက်လာပြီး ခေါင်းဆောင်ရဲ့သေးနဲ့ရောထွေးသွားတယ်…. ခေါင်းဆောင် ရော သူ့တပည့်တွေရော ကြောင်ကြည့်ပြီး အားလုံးညိမ်သက်နေတုန်း မေသော့်အဖုတ်ထဲက သေးထွက်သံ ကလွဲလို့ အပ်ကြသံတောင် မကြားရ လောက်အောင်ကို တိတ်ဆိတ်သွားတယ်…ခေါင်းဆောင်လဲ မထင်မှတ်ပဲ သူ့ကို သေးနဲ့ပြန်ပက်ခံလိုက်ရတော့ ကြောင်ကြည့်နေရာက သူ့တကိုယ်လုံးဆိုရွှဲသွားတော့မှ သတိဝင်လာကာ မေသော့်ကို မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့ ကြည့်ပြီး စတွေးမြိုချ လိုက်ကာ

“ဒီကောင်မကတော့ စံ ဘဲဟေ့ တော်တော်တင်းမဲ့ဟာဘဲ ကဲတပည့်တို့ မင်းတို့ သေးပေါက်ချင်တဲ့ ကောင်တွေ အကုန် ဒီက သူယောင်မယ်လေးတွေကို ဝိုင်းပန်းပေးလိုက်ကြစမ်းကွာ ပြီးတော့ မင်းတို့အားလုံး ရော ငါရော အဝတ်တွေအကုန်ချွတ်လိုက်ကြရအောင်…ကာမပွဲကြီး ပျော်ပျော်ကြီး ဆင်နွှဲလိုက်ကြစို့ဟေ့….”

“ဟေးးးးးးး”

ဟေး..ဆိုတဲ့ အသံနက်ကြီးထွက်လာပြီး တန်းစီထားတဲ့ လူစုဟာ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်စွဲချွတ်ပြီး တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီနဲ့ အုပ်စု သုံးစု ခွဲပြီး မိန်းကလေး ၃ ယောက်ကိုယ်ပေါ်တွေရော အဖုတ်ရောဖင်ရော ပါးစပ်တွေရော နေရာလပ်မကျန်အောင် သေးနဲ့ဝိုင်းပန်းလိုက်ကြတယ် ပြီးတော့ ရေခပ်သူခပ် ဆပ်ပြာတိုက်သူ တိုက်နဲ့ ကောင်းမလေးတွေကို ရေချိုးပေးကြတယ်…အနံ့အသက်ကင်းလောက်ပြီဆိုကာမှ ခေါင်းဆောင်က မငြိမ်းကို လက်ညှိုးထိုးပြီး

“ကားပေါ်မှာစတွေ့တုန်းက လီးစုပ်ပေးနေတာ ဒီကောင်မ မှတ်လား ငါစီခေါ်လာခဲ့..စိုးကြီး မင်းထမ်းခေါ် လာခဲ့စမ်း ငါလီးစုပ်ခိုင်းမလို့ ငါ့လီးစုပ်နေတုန်း မင်းက နောက်ကနေ စောက်ပက်ရော ဖင်ပေါက်ရော လျှာ နဲ့လိုက်ယက်ကွာ…ငထွားကြီး မင်းလီးကို မင်းရှေ့က ကောင်မကိုစုပ်ခိုင်း တုတ်ကြီး ငထွားလီးစုပ်တဲ့ ကောင်မရဲ့ ဖင်ကိုယက်စမ်းကွာ…ဟေ့..အောင်ကြီး ဘယ်မှာလဲကွ..”

“ဒီမှာပါ အာစရိ…”

လူအုပ်ထဲက လူမိုက်ရုပ်ပေါက်နေတဲ့ ရုပ်ကြမ်းကြမ်းနဲ့တကယ်လုပ်မဲ့ ရုပ်နဲ့လူတစ်ယောက်ထွက်လာတယ်

“အေး..မင်းက ရေမချိုးတဲ့ကောင်ဆိုတော့ ဟိုကောင်.. မျိုးကို..စောက်ပက်ယက်မဲ့ကောင်မကို မင်းလီးစုပ် ခိုင်းစမ်းကွာ..”

ခေါင်းဆောင်က ခွဲတမ်းချပေးပြီး မငြိမ်းကို သူ့လီးကြီးကို စုပ်ခိုင်းလိုက်တယ် လီးကြီးက ဘယ်လောက်ကြီးလဲ ဆိုရင် ကျွန်တော့် ညီလေး ကြီးတယ် ဆိုတာထက်ကို နှစ်စ လောက်ကြီးတာ ငထွားလီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ပန်းအိမှာလဲ လူနဲ့လီးနဲ့ လိုက်ဖက်လှတဲ့ ငထွားလီးမဲမဲကြီးကို မျက်ရည်တွေနဲ့ရှိုက်ငိုရင်း စုပ်ပေးနေရတယ် အဆိုးဆုံးကတော့ မေသော့်မျက်နှာ… ရေမချိုးတဲ့ အောင်ကြီးရဲ့လီးမဲမဲကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေပေမဲ့ သူ့မှာ ခဏခဏ အန်ထွက်နေရတာနဲ့သူ့အဖုတ်ယက်တာကိုတောင် သတိထားမိရဲ့လားမသိဘူး ။

အရင်ဆို အဖုတ်ယက်ခံလိုက်ရရင် မျက်လုံးလေးမှေးဆင်းပြီး ညီးသံအစုံထွက်တတ်တဲ့ မေသော့်မှာ ဒီတစ်ခါ ညီသံဆိုလို့ ဘာသံမှမထွက်နိုင်ဘဲ လည်ချောင်းထဲက အန်ဖက်တွေကို အားယူထွေးထုတ်နေရတယ်….မငြိမ်းမှာလဲ တအင်းအင်းညီးညူရင်း ခေါင်းဆောင်ရဲ့ပါးစပ်လိုးစောင့်မှုကြားမှာ အသက်မနဲရှူနေရတဲ့ဘဝ သူတို့ကို ကြည့်ပြီးသက်ပြင်းချလိုက်တော့ ဘေးနားက ကျော်ကျော်က

“ဟူး…ကောင်းကောင်း..သူငယ်ချင်း..ငါ့အမ တွေတော့ ဘယ်လိုကယ်ရမလဲမသိဘူးကွာ….ဒီပုံစံအတိုင်း ဆိုရင် မလွယ်ဘူး သူတို့ဘဝတော့ မတွေးဝံ့စရာပဲကွာ အဲဒီ လူအုပ်က အနဲဆုံး လူ ၈၀ ကျော်လောက်ရှိတယ် တစ်ယောက် တစ်ချီဘဲတွက်အုံး….ဟူး…ငါတော့ ဆက်မတွေးရဲတော့ဘူးကွာ…”

“အေး…ငါလဲ မတွေးရဲလို့ မတွေးတာ မင်းက သွားစဉ်းစားနေသေးတယ်ကွာ ငါတို့ လဲ ဘာမှ မကူနိုင်ဘူး အခြေအနေဘဲစောင့်ကြည့်တာပေါ့ကွာ ငါတို့လွတ်လမ်းတွေ့လာမှာပါ… ငါတို့ကြိုးစားကြတာပေါ့ကွာ…”

ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ပြောနေတုန်း ရှိသေး အသံကြားလို့ ထရံပေါက် ပြေးကပ်ကြည့်လိုက်တော့

“အား…အီး…အား…အမေရေ..အား…ကြောက်ပါပြီ..အား…အု..အု..အွတ်”

မိန်းကလေးသုံးယောက်ကို လီးစုပ်ခိုင်းရင်းအဖုတ်ယက်ရင်းနောက်တစ်ယောက်ကပါ မြင်းမြှီးနဲ့တစ်ကိုယ်လုံး ရိုက်နေတော့ မိန်းကလေးတွေခင်ဗျာ လူးလှိမ့်နေရတယ် လီးစုပ်ခံနေတဲ့ တစ်ယောက် ကဖမ်းထိမ်းပေးထား တော့ ရှောင်လို့လဲ မရ လှုပ်လို့လဲမရ ပါးစပ်ကို အားကုန်စောင့်လိုးတာကိုပါ ခံနေရတယ်… ပါးစပ်ကိုလိုးနေတဲ့သူတွေမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် သုတ်ရည် တွေ သက်ဆိုင်ရာ ပါးစပ်ထဲပန်းထည့်လိုက်လိုက်ချိန်မှာ မငြိမ်းနဲ့ပန်းအိလဲ သူတို့အဖုတ်ကို ယက်နေတဲ့သူတွေ ရဲ့မျက်နှာပေါ်ကို သေးတွေပါ ပန်းထွက်ကာပြီးချ လိုက်တော့ ဘေးကဒီမြင်ကွင်းကိုတွေ့လိုက်ရတဲ့ လူဆိုးတဖွဲ့လုံး တဟားဟား နဲ့သဘောအကြ ကြီးကြကုန်တော့တယ်….။

ခဏနေတော့ ခေါင်းဆောင်က သူ့တပည့်တစ်ယောက်ကမ်းပေးတဲ့ ခွက်ကိုယူပြီး တရှိန်ထိုး မော့ချ လိုက်တယ် ပြီးတော့ မငြိမ်းကို သူ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းပြီး မငြိမ်းကို ဟိုပွတ်ဒီပွတ်နဲ့လုပ်နေတုန်း ပန်းအိ ကိုလက်ယက်ခေါ်လိုက်တယ် ပန်းအိက အင်တင်တင်လုပ်နေလို့ ငထွားကြီးက ပန်းအိ ဖင်ကို မြင်းမြှီးနဲ့ ရိုက်လိုက်တော့ ပန်းအိမှာဖင်လေးကော့တက်သွားပြီး ဖင်ကိုလက်နဲ့ပွတ်ကာ ခေါင်းဆောင်စီ ခြေလှမ်းလိုက် တယ်…။

ခေါင်းဆောင်နားရောက်တော့ ခေါင်းဆောင်က ကျန်တဲ့ပေါင်တစ်ဖက်ပေါ်တက်ထိုင်ခိုင်းပြီး ပန်းအိ အဖုတ်နဲ့သူ့ပေါင်ကိုပွတ်ခိုင်းတော့ ပန်းအိ ခင်ဗျာ အမွှေးကြမ်းကြမ်းတွေပေါက်နေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေပေါ် သူ့အဖုတ်နဲ့ပွတ်တိုက်နေရင်းမျက်လုံးလေးတွေမှေးဆင်းနေရတော့တယ်..ခေါင်းဆောင်က အန်ဖက်တွေသုတ် တွေပေနေတဲ့မေသော့်ကို ကြည့်ပြီး

“ငထွား မင်း အဲဒီကောင်မလေးကို ဖင်ချကွာ…”

“အာ..မလုပ်ပါနဲ့မလုပ်ပါနဲ့ သူ့ဟာကြီးနဲ့ဆို ဖင်ကွဲလိမ့်မယ်..မလုပ်ပါနဲ့ရှင် တောင်းပန်ပါတယ်…”

မေသော့်ခင်ဗျာ လက်အုပ်လေးချီပြီတောင်းပန်ပေမဲ့ အချီးအနှင်းပါဘဲ ငထွားရဲ့လိင်တံက သူ့ဆရာစကားလဲ ကြား ရော ခုဏကတင်ပန်းအိ ပါးစပ်ထဲသုတ်ထွက်ထားတာတောင် ပြန်ထောင်တက်လာပြီး မေသော့်ကို လေးဖက်ကုန်းစေလိုက်တယ် ပြီးတော့ ဒစ်ကြီးဖင်ဝမှာ တေ့ပြီးသွင်းမယ်လုပ်တော့ မေသော်က ဖင်ထဲဝင်မှာစိုးလို့ ရှေ့ကိုပြေးထွက်မယ်လုပ်တော့ ဘေးနားက အောင်ကြီးက လီးတစ်ထောင်ထောင်နဲ့ လဲ မြင်ရော မေသော့်မှာကိုယ်ရှိန်သက်သွာတယ်။ အဲဒီတော့မှ အောင်ကြီးက မေသော့် ခေါင်းကို ခွပြီးသူ့ပေါင်ကြား မှာညှပ်ထားလိုက်တယ် အဲဒီတော့မှ ငထွားကြီးက မေသော့်ဖင်ထဲကို သူ့ဒစ်ပြဲကြီး စောင့်ထိုးထဲ့လိုက်တယ်

“အားးးးးသေပါပြီ…အားးးးးးကျွတ်…ကျွတ်…အားးးးကွဲပြီ….အားးးးး”

မေသော်မှာ ဘယ်လောက်ပဲအော်အော် ငထွားကြီးက မညှာမတာ အားကုန်စောင့်လိုးနေတော့ မေသော့်ခင်ဗျာ ဖင်ငရဲခန်းကို စပြီးခံစားလိုက်ရတော့တယ် မငြိမ်းနဲ့ပန်းအိ ကလဲ နှစ်ယောက်လုံးစအိုပါကျုံ့သွားအောင် ခံစားလိုက်ရလားမသိဘူး ခေါင်းဆောင်က

“ဟေ့ စိုးကြီးနဲ့မျိုးကို ဒီလာစမ်းကွာ ဒီနှစ်ယောက် စအိုပွစိပွစိလုပ်နေတယ် မင်းတို့ လျှာနဲ့ယက်ပေး လိုက်စမ်းကွာ”

“အာ…အာစရိကလဲ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို 69 ပုံနေခိုင်းပြီး အာစရိက အောက်က တစ်ယောက်ကို လိုးလိုက် အဲလို အလိုးခံနေတဲ့တစ်ယောက်က နောက်တစ်ယောက်ရဲ့ဖင်ကိုယက်ခိုင်းလိုက် အာစရိ စတွေးလိုချင်ရင် ဖင်ယက်ခံ နေတဲ့ ကောင်မစီကယူလိုက်ပေါ့ ဒါဆို အာစရိ ပိုဖီးလ်ရှိမှာ..စမ်းကြည့်ပါလား..”

စိုးကြီးဆိုတဲ့ကောင်အကြံပေးချက်ကို ခေါင်းဆောင်က မိန့်မိန့်ကြီးပြုံးကာ မငြိမ်းနဲ့ပန်းအိ ကိုကြည့်လိုက်တော့ နှစ်ယောက်လုံး တဇတ်ဇတ်တုံလာကာ ကြောက်သေးတွေပါ တဗြန်းဗြန်းထွက်ချ လာပါလေရော…. စိုးကြီးလဲ သူ့အကြံကြောင့် မိန်းကလေးနှစ်ယောက် ကြောက်သေးပါထွက်လာတာကို ကြည့်ပြီး တဟားဟား နဲ့ အော်ရယ် ပါလေရော…. ခေါင်းဆောင်လဲ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို မျက်စ ပစ်ပြလိုက်တော့ နှစ်ယောက်လုံးပိုတုန်တက် လာကာ မျက်ရည်တွေ ပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကြလာတော့…ခေါင်းဆောင်လဲ စိတ်မရှည်တော့ဘဲ..

“ကဲ…နင်တို့ ငါခိုင်းသလို မလုပ်ဘူးလား ဒီထက်ပိုနာချင်လို့လား...ဟာ..ပြောနေတာကိုမရဘူးလား…ဟေ့ ကောင်တွေ အဲဒီ မြင်းမြှီးယူခဲ့စမ်းကွာ မျိုးကို ဟေ့ကောင် ဒီနှစ်ယောက်ရဲ့ စောက်ပက်ရောဖင်ရော ရိုက်ကွာ ကြာတယ်…”

“အာ..မလုပ်ပါနဲ့ ပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ပါ့မယ်..ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..”

ပန်းအိကအသားအနာထပ်ခံရမှာဆိုးလို့ ခေါင်းဆောင်ခိုင်းတဲ့အတိုင်းပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တော့ မငြိမ်းက ပန်းအိမျက်နှာပေါ်ခွတက်လိုက်တယ် ပန်းအိက လျှာထုတ်ပြီး မငြိမ်းစအိုကို စယက်လိုက်တော့

မငြိမ်းမှာ ကော့တက်သွားပြီး ညီးသံလေးထွက်လာမှာဆိုးတဲ့အလား အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လိုက်တယ် ဒါကို ခေါင်းဆောင်ကလဲ ကြည့်နေရင်း နဲ့ မငြိမ်းပါးစပ်နားကို သူ့လီးတေ့ပေးလိုက်ကာ မေးငေါ့ပြလိုက်တော့ မငြိမ်းလဲကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ဒစ်ထိပ်လေးကို စငုံလိုက်တယ် လီးတစ်ဝက်လောက်ရောက်ယုံရှိသေး ခေါင်းဆောင်က မငြိမ်းပါးစပ် ထဲလီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင်သွင်းလိုက်ပြီးမငြိမ်းပါးစပ်ကို လိုးစောင့်ပါတော့ တယ်…မငြိမ်းလဲ ခေါင်းဆောင်၏ စောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် အသက်ကိုလုပြီးရှူနေရတယ် ။

ပန်းအိကလဲ ဖင်ရောအဖုတ်ရော နေရာလပ် မကျန်အောင်လိုက်ယက်ပေးနေပင်မဲ့ မငြိမ်းမှာ ခေါင်းဆောင်ရဲ့စောင့်ချက် တွေထဲမှာ အသက်လုနေရတယ် ခေါင်းဆောင်လဲ မငြိမ်းပါးစပ်လိုးစောင့်တာ အားရတော့မှ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲကို လီးတစ်ဆုံးစောင့်သွင်းလိုက် တယ်…ပန်းအိ မှာတော့ သူ့အဖုတ်ထဲအားပြင်းစွာဝင်လာတဲ့လီးဒဏ်ကြောင့် မငြိမ်းအဖုတ်ကို ဆက်မယက် နိုင်တော့ဘဲ အား..ကနဲအသံထွက်လာတယ်…ခေါင်းဆောင်လဲ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲထည့်လိုက် ဖင်ထဲ စောင့်လိုးလိုက်နဲ့ ပန်းအိကိုစိတ်ကြိုက်စောင့်နေတုန်း သူ့ တပည့် တွေ ကိုကြည့်ကာ

“ဟေ့ကောင် တုတ်ကြီး မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ အဲဒီကောင်မအောက်ဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ချလေကွာ ငထွားက ဖင်ကိုချ မင်းက စောက်ဖုတ်ကိုချ ကွ ဒါမှ ဒီကောင်မ နေသာထိုင်သာရှိမှာ…”

“အားးးးးမလုပ်ပါနဲ့…တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်…ခုတောင်ဖင်ကွဲနေပြီး နှစ်ပေါက်လုံးတော့ မခံပါရစေနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်…တောင်းပန်ပါတယ်..အီး…ဟီး..ဟင့်..”

မေသော့်မှာ ဘယ်လောက်ပဲတောင်းပန်ပန် မရတော့ပါ တုတ်ကြီးက မေသော့်ရှေ့မှာ ပက်လက်လှန်လှဲပေး လိုက်တော့ ငထွားက ဖင်ထဲလီးထိုးထားလျှက်နဲ့ချိုင်းအောက်ကနေလက်လျှိုကာ မေသော့်နို့တွေကို စုံကိုင်ပြီး မေသော့်ကိုယ်ကို စွဲမလိုက်တယ် ပက်လက်အနေအထားနဲ့ လီးထောင်ထားတဲ့ တုတ်ကြီး လီးတံနဲ့မေသော့် အဖုတ်တေ့မိပြီး အဖုတ်ထဲတဆုံးဝင်သွားမှ မေသော့်ကိုယ်ကို လွှတ်ချလိုက်တော့ ဗလွတ်ကနဲ့အသံမြည်က မေသော့်ဖင်ထဲက ငထွားလီးတန်ကြီး ထွက်လာတယ်…။

တုတ်ကြီးလဲ လီးကိုကြည့်ပြီးပေးထားနဲ့နာမည်နဲ့ လိုက်အောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ လီးတန်ကြီး ပိုင်ဆိုင်ထားတော့ တပည့်တွေရှေ့မှာ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာ နဲ့ မေသော့်ကို ပင့်ပင့်စောင့်နေသလိုဘဲ မေသော့်မှာတော့ လီးကြီးတစ်ချောင်းထွက်ပြီးတစ်ချောင်းဝင်လာပင် မဲ့ မသက်သာလှတဲ့ အခြေအနေနဲ့ရင်ဆိုင်နေရတုန်းဘဲ ဘယ်အချိန် ဖင်ထဲဝင်လာမလဲမသိပေမဲ့ လီးကြီးဒဏ်ကို သိနေတော့ ကြောက်ရွံ့စိတ်တွေသာ ပိုမိုတိုးပွားလာနေတော့တယ်… ။

မေသော့်ကြောက်ရွံ့နေတဲ့ လီးကြီးဖင်ဝ တေ့ခံလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ မေသော့်မှာ အကြောက်လွန်ပြီး သံကုန်ခြစ်အော်တော့တယ်… ငထွားမှာ လီးတောင် မသွင်းရသေးဘူး တေ့ယုံရှိသေး မေသော်အော်လိုက်တော့ တဟားဟားနဲ့သဘောကြပြီး ရယ်နေတော့ မေသော့်ခင်ဗျာ ခဏအနားရလိုက်တယ် ဒါပေမဲ့ ခဏပါဘဲ ငရဲခန်းကို ပြန်ရောက်ရတော့တယ် ။

ငထွားလဲ အော်ရယ်နေရရင်း မေသော့်ဖင်ထဲသူ့ကြီးမားလှတဲ့ လီးတန်ကြီးကို စောင့်ထိုးထဲ့လိုက်တော့ မေသော့်ခင်ဗျာ မျက်ဖြူစိုက်ပြီး သတိလစ်သလိုဖြစ်သွားတော့ ဘေးနားက အောင်ကြီးက ရေနဲ့လှန်းပက်လိုက်ပါလေရော အဲဒီတော့မှ မေသော်လဲမျက်လုံးပွင့်လာတယ် ငထွားနဲ့တုတ်ကြီးကတော့ မေသော်ဘာဖြစ်ဖြစ်ဂရုမစိုက်ဘဲ သူတို့ လိုးစောင့်နေမြဲ ကနေပိုမိုကြမ်းကြမ်းစောင့်လာတော့တယ် အောင်ကြီးလဲ မေသော့် ပါးစပ်နား လီးတေ့ မယ်လုပ်တော့ ခေါင်းဆောင်က

“ဟေ့ကောင်..အောင်ကြီး ဒီပေါ်က ကောင်မကို လာစွဲပြီး မင်းလီးစုပ်ခိုင်းစမ်း ငါ အောက်က ကောင်မကိုလုပ် ရတာအားမရတော့ဘူး..စိုးကြီးနဲ့မျိုးကို မင်းတို့က အောင်ကြီးလီးစုပ်မဲ့ကောင်မကို ညှပ်ချစမ်း ဟေ့ အောက်က ကောင်မ နင်ထပြီးလေးဘက်ကုန်းစမ်း…”

မေသော်ပြီးတော့ မငြိမ်းအလှည့်သို့ရောက်လာပါပြီ မေသော်လီးစုပ်သန်တဲ့ မိန်းမတောင် အန်ထွက်တဲ့ အောင်ကြီးလီးကို စုပ်ပေးရတော့မယ်…အောက်မှာလဲ စိုးကြီးကနေရာယူပြီး မငြိမ်းကိုတက်စောင့်ခိုင်းတုန်း နောက်က မျိုးကိုဆိုတဲ့ကောင်က ဖင်ထဲတေ့စောင့်တော့တယ် အောင်ကြီးလဲ မငြိမ်းနားရောက်တော့ သူ့နံစော်စော် လီးကြီးကို မငြိမ်းပါစပ်နားတေ့ယုံရှိသေး မငြိမ်းမှာ ပြို့တက်လာပါလေရော အဲဒီတော့ အောင်ကြီးက မငြိမ်းပါးကို နှစ်ချက်လောက်ဆင့်ရိုက်လိုက်တယ်..

ဖြန်း..ဖြန်း..

“ကောင်မ ငါ့လီးကြတော့ ရွံတယ်ဟုတ်လား နင့်ကောင်တွေလီးကြတော့ စုပ်လိုက်တာများ ရေခဲချောင်း စုပ်သလိုကိုစုပ်တာလေ နင်အန်ထွက်ရင် ဖင်ထဲလီးနှစ်ချောင်းပူးထည့်ခံရမယ်မှတ်… ကောင်းကောင်း စုပ်ပေးစမ်း..”

မငြိမ်းမှာ ဖင်ထဲလီးနှစ်ချောင်းပူးထည့်ခံရမယ်ဆိုတော့ ကြောက်စိတ်တွေတိုးလာပြီး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ပါးစပ်လေး ဟပေးလိုက်တော့ အောင်ကြီးမှာ လီးကိုတစ်ဆုံးထိုးထဲ့ကာ..

“ကောင်မ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို သေချာစုပ်နော် ငါ့လီးမှာကပ်နေတဲ့ လီးချေးတွေပါ ပြောင်အောင်စုပ်ပေးစမ်း”

မငြိမ်းမှာတော့ အောင်ကြီးအမိန့်အတိုင်းတသွေမတိန်းလိုက်နာကာ နံစော်လှတဲ့ လီးကြီးကို ပါးတွေခွက်ခွက် သွားအောင် စုပ်ပေးနေရတော့တယ် အောက်မှာလဲ ပင့်စောင့်ခံနေရသလို ဖင်မှာလဲ စောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေ ကြောင့် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ လူးလိမ့်ခံနေရတော့တယ်….

ခေါင်းဆောင်စီကလဲ စောင့်ချက်တွေမြန်လာပြီး

ဖွတ်..ဖပ်..ဖပ်..ဖောင်း..ဖောင်း..ဘွတ်..ဘွတ်..ဗက်..ဗက်..ဖောင်း..ဖောင်း..

“ဟေ့ကောင် ဂေါက်ကြီးဘယ်မှာ သွားမှောက်နေလဲကွ..”

“ဒီမှာပါ ဆရာကြီး ကျွန်တော်ရှိပါတယ်….”

မငြိမ်းမှာ ကော့တက်သွားပြီး ညီးသံလေးထွက်လာမှာဆိုးတဲ့အလား အံကိုတင်းတင်းကြိတ်လိုက်တယ် ဒါကို ခေါင်းဆောင်ကလဲ ကြည့်နေရင်း နဲ့ မငြိမ်းပါးစပ်နားကို သူ့လီးတေ့ပေးလိုက်ကာ မေးငေါ့ပြလိုက်တော့ မငြိမ်းလဲကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ဒစ်ထိပ်လေးကို စငုံလိုက်တယ် လီးတစ်ဝက်လောက်ရောက်ယုံရှိသေး ခေါင်းဆောင်က မငြိမ်းပါးစပ် ထဲလီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်အောင်သွင်းလိုက်ပြီးမငြိမ်းပါးစပ်ကို လိုးစောင့်ပါတော့ တယ်…မငြိမ်းလဲ ခေါင်းဆောင်၏ စောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေကြောင့် အသက်ကိုလုပြီးရှူနေရတယ် ။

ပန်းအိကလဲ ဖင်ရောအဖုတ်ရော နေရာလပ် မကျန်အောင်လိုက်ယက်ပေးနေပင်မဲ့ မငြိမ်းမှာ ခေါင်းဆောင်ရဲ့စောင့်ချက် တွေထဲမှာ အသက်လုနေရတယ် ခေါင်းဆောင်လဲ မငြိမ်းပါးစပ်လိုးစောင့်တာ အားရတော့မှ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲကို လီးတစ်ဆုံးစောင့်သွင်းလိုက် တယ်…ပန်းအိ မှာတော့ သူ့အဖုတ်ထဲအားပြင်းစွာဝင်လာတဲ့လီးဒဏ်ကြောင့် မငြိမ်းအဖုတ်ကို ဆက်မယက် နိုင်တော့ဘဲ အား..ကနဲအသံထွက်လာတယ်…ခေါင်းဆောင်လဲ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲထည့်လိုက် ဖင်ထဲ စောင့်လိုးလိုက်နဲ့ ပန်းအိကိုစိတ်ကြိုက်စောင့်နေတုန်း သူ့ တပည့် တွေ ကိုကြည့်ကာ

“ဟေ့ကောင် တုတ်ကြီး မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ အဲဒီကောင်မအောက်ဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ချလေကွာ ငထွားက ဖင်ကိုချ မင်းက စောက်ဖုတ်ကိုချ ကွ ဒါမှ ဒီကောင်မ နေသာထိုင်သာရှိမှာ…”

“အားးးးးမလုပ်ပါနဲ့…တောင်းပန်ပါတယ်ရှင်…ခုတောင်ဖင်ကွဲနေပြီး နှစ်ပေါက်လုံးတော့ မခံပါရစေနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်…တောင်းပန်ပါတယ်..အီး…ဟီး..ဟင့်..”

မေသော့်မှာ ဘယ်လောက်ပဲတောင်းပန်ပန် မရတော့ပါ တုတ်ကြီးက မေသော့်ရှေ့မှာ ပက်လက်လှန်လှဲပေး လိုက်တော့ ငထွားက ဖင်ထဲလီးထိုးထားလျှက်နဲ့ချိုင်းအောက်ကနေလက်လျှိုကာ မေသော့်နို့တွေကို စုံကိုင်ပြီး မေသော့်ကိုယ်ကို စွဲမလိုက်တယ် ပက်လက်အနေအထားနဲ့ လီးထောင်ထားတဲ့ တုတ်ကြီး လီးတံနဲ့မေသော့် အဖုတ်တေ့မိပြီး အဖုတ်ထဲတဆုံးဝင်သွားမှ မေသော့်ကိုယ်ကို လွှတ်ချလိုက်တော့ ဗလွတ်ကနဲ့အသံမြည်က မေသော့်ဖင်ထဲက ငထွားလီးတန်ကြီး ထွက်လာတယ်…။

တုတ်ကြီးလဲ လီးကိုကြည့်ပြီးပေးထားနဲ့နာမည်နဲ့ လိုက်အောင် ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှတဲ့ လီးတန်ကြီး ပိုင်ဆိုင်ထားတော့ တပည့်တွေရှေ့မှာ ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာ နဲ့ မေသော့်ကို ပင့်ပင့်စောင့်နေသလိုဘဲ မေသော့်မှာတော့ လီးကြီးတစ်ချောင်းထွက်ပြီးတစ်ချောင်းဝင်လာပင် မဲ့ မသက်သာလှတဲ့ အခြေအနေနဲ့ရင်ဆိုင်နေရတုန်းဘဲ ဘယ်အချိန် ဖင်ထဲဝင်လာမလဲမသိပေမဲ့ လီးကြီးဒဏ်ကို သိနေတော့ ကြောက်ရွံ့စိတ်တွေသာ ပိုမိုတိုးပွားလာနေတော့တယ်… ။

မေသော့်ကြောက်ရွံ့နေတဲ့ လီးကြီးဖင်ဝ တေ့ခံလိုက်ရတဲ့အချိန်မှာ မေသော့်မှာ အကြောက်လွန်ပြီး သံကုန်ခြစ်အော်တော့တယ်… ငထွားမှာ လီးတောင် မသွင်းရသေးဘူး တေ့ယုံရှိသေး မေသော်အော်လိုက်တော့ တဟားဟားနဲ့သဘောကြပြီး ရယ်နေတော့ မေသော့်ခင်ဗျာ ခဏအနားရလိုက်တယ် ဒါပေမဲ့ ခဏပါဘဲ ငရဲခန်းကို ပြန်ရောက်ရတော့တယ် ငထွားလဲ အော်ရယ်နေရရင်း မေသော့်ဖင်ထဲသူ့ကြီးမားလှတဲ့ လီးတန်ကြီးကို စောင့်ထိုးထဲ့လိုက်တော့ မေသော့်ခင်ဗျာ မျက်ဖြူစိုက်ပြီး သတိလစ်သလိုဖြစ်သွားတော့ ဘေးနားက အောင်ကြီးက ရေနဲ့လှန်းပက်လိုက်ပါလေရော အဲဒီတော့မှ မေသော်လဲမျက်လုံးပွင့်လာတယ် ငထွားနဲ့တုတ်ကြီးကတော့ မေသော်ဘာဖြစ်ဖြစ်ဂရုမစိုက်ဘဲ သူတို့ လိုးစောင့်နေမြဲ ကနေပိုမိုကြမ်းကြမ်းစောင့်လာတော့တယ် အောင်ကြီးလဲ မေသော့် ပါးစပ်နား လီးတေ့ မယ်လုပ်တော့ ခေါင်းဆောင်က

“ဟေ့ကောင်..အောင်ကြီး ဒီပေါ်က ကောင်မကို လာစွဲပြီး မင်းလီးစုပ်ခိုင်းစမ်း ငါ အောက်က ကောင်မကိုလုပ် ရတာအားမရတော့ဘူး..စိုးကြီးနဲ့မျိုးကို မင်းတို့က အောင်ကြီးလီးစုပ်မဲ့ကောင်မကို ညှပ်ချစမ်း ဟေ့ အောက်က ကောင်မ နင်ထပြီးလေးဘက်ကုန်းစမ်း…”

မေသော်ပြီးတော့ မငြိမ်းအလှည့်သို့ရောက်လာပါပြီ မေသော်လီးစုပ်သန်တဲ့ မိန်းမတောင် အန်ထွက်တဲ့ အောင်ကြီးလီးကို စုပ်ပေးရတော့မယ်…အောက်မှာလဲ စိုးကြီးကနေရာယူပြီး မငြိမ်းကိုတက်စောင့်ခိုင်းတုန်း နောက်က မျိုးကိုဆိုတဲ့ကောင်က ဖင်ထဲတေ့စောင့်တော့တယ် အောင်ကြီးလဲ မငြိမ်းနားရောက်တော့ သူ့နံစော်စော် လီးကြီးကို မငြိမ်းပါစပ်နားတေ့ယုံရှိသေး မငြိမ်းမှာ ပြို့တက်လာပါလေရော အဲဒီတော့ အောင်ကြီးက မငြိမ်းပါးကို နှစ်ချက်လောက်ဆင့်ရိုက်လိုက်တယ်..။

ဖြန်း..ဖြန်း..

“ကောင်မ ငါ့လီးကြတော့ ရွံတယ်ဟုတ်လား နင့်ကောင်တွေလီးကြတော့ စုပ်လိုက်တာများ ရေခဲချောင်း စုပ်သလိုကိုစုပ်တာလေ နင်အန်ထွက်ရင် ဖင်ထဲလီးနှစ်ချောင်းပူးထည့်ခံရမယ်မှတ်… ကောင်းကောင်း စုပ်ပေးစမ်း..”

မငြိမ်းမှာ ဖင်ထဲလီးနှစ်ချောင်းပူးထည့်ခံရမယ်ဆိုတော့ ကြောက်စိတ်တွေတိုးလာပြီး တုန်တုန်ရီရီနဲ့ ပါးစပ်လေး ဟပေးလိုက်တော့ အောင်ကြီးမှာ လီးကိုတစ်ဆုံးထိုးထဲ့ကာ..

“ကောင်မ ရေခဲချောင်းစုပ်သလို သေချာစုပ်နော် ငါ့လီးမှာကပ်နေတဲ့ လီးချေးတွေပါ ပြောင်အောင်စုပ်ပေးစမ်း”

မငြိမ်းမှာတော့ အောင်ကြီးအမိန့်အတိုင်းတသွေမတိန်းလိုက်နာကာ နံစော်လှတဲ့ လီးကြီးကို ပါးတွေခွက်ခွက် သွားအောင် စုပ်ပေးနေရတော့တယ် အောက်မှာလဲ ပင့်စောင့်ခံနေရသလို ဖင်မှာလဲ စောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေ ကြောင့် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ လူးလိမ့်ခံနေရတော့တယ်….

ခေါင်းဆောင်စီကလဲ စောင့်ချက်တွေမြန်လာပြီး

ဖွတ်..ဖပ်..ဖပ်..ဖောင်း..ဖောင်း..ဘွတ်..ဘွတ်..ဗက်..ဗက်..ဖောင်း..ဖောင်း..

“ဟေ့ကောင် ဂေါက်ကြီးဘယ်မှာ သွားမှောက်နေလဲကွ..”

“ဒီမှာပါ ဆရာကြီး ကျွန်တော်ရှိပါတယ်….”

မျိုးကို နေရာ အစားတစ်ယောက်ဝင်လာပြီး မျိုးကိုလောက် နီးနီး တုတ်တဲ့ လီးတန်ကြီး ထပ်ဝင်လာတော့မှ ခဏက ပြီးချင်ချင်ဖြစ်နေတဲ့စိတ်ကို ပြန်စွလိုက်သလိုဘဲ အဲဒီအချိန်မှာ စိုးကြီးက ဆက်မစောင့်တော့ဘဲ ရပ်လိုက်ကာ နောက်က မျိုးကို အစားဝင်လာတဲ့ တစ်ယောက်ကို

“ဟေ့ မင်း ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက်.. ကောင်မ နင်အဲဒီကောင်ပေါ်နောက်ပြန်လက်ထောက်ပြီး သူ့လီးကို နင့်ဖင် ထဲ ထည့်လိုက်…ဟိုမှာ အလှည့်ကျ တဲ့ တစ်ကောင်လာစမ်း ဒီကောင်မ အဖုတ်ကို လာလိုးလှဲ့.. နောက်တစ်ကောင်က ပါးစပ်ကို လာလိုးစမ်းကွာ…”

စိုးကြီးလဲ ဝေစုခွဲပေးပြီး မကျသေးဘဲ ထောင်ထောင် ထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးတစ်ရန်းရန်းနဲ့ ပန်းအိ ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဂေါက်ကြီးက ပန်းအိ ပါးစပ်ကို လိုးနေတာတွေ့တော့ မေသော့် လှည့်ကြည့် ကာ မေသော့်အနီးကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်..မေသော့်အနားရောက်တော့ လွတ်နေတဲ့ မေသော့်ပါးစပ်ထဲ ကို စောင့်လိုးတုန်း ငထွားလဲ အားကုန်စောင့်က မေသော့်ဖင်ထဲ သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်တာနဲ့ဆုံသွားတယ် အဲဒီတော့မှ တုတ်ကြီးက စိုးကြီးကို ကြည့်ကာ

“စိုးကြီး ငါဒီကောင်မကို ပက်လက်လှန်လိုက်မယ် ပြီးမှ မင်းရော ငါရော ပြန်လုပ်ကြမယ် ငါပြီးခါနီးပြီး နေရာ ပြောင်းပြီး လိုးရအောင်ကွာ..”

“အေး…အေး..အင်း..ပြောင်း…ပြောင်းလေ”

စိုးကြီးမှာ မေသော့် ပါးစပ်ကို လိုးစောင့်နေရာမှ တုတ်ကြီး ကိုပြန်ပြောကာ မေသော့် ပါးစပ်ထဲက  သူ့လီးကို စွဲထုတ်ပေးလိုက်တော့ တုတ်ကြီးမှာ မေသော့်ကိုယ်ကို စွဲလှန်ချလိုက်တယ် မေသော် ပက်လက်ဖြစ်သွား တာနဲ့ စိုးကြီးက လီးကိုမေသော့် ပါးစပ်ထဲပြန်ထည့်ပြီး စိတ်ကြိုက်လိုးစောင့်နေသလို တုတ်ကြီးမှာလဲ မေသော့် အဖုတ်ထဲ လီးတစ်ဆုံးထိုးထည့်ကာ မီးကုန်ရမ်းကုန် စကြမ်းပါလေတော့သည်…။

ဖွတ်..ဖောင်း..ဖောင်း…ဘွတ်..ဖပ်..ဖပ်…ဖောင်း..ဖောင်း..

တုတ်ကြီး ဂွေးဥတွေနဲ့ မေသော့်ဖင်ရိုက်ချက်ကြောင့် ထွက်လာတဲ့အသံတွေကို နားထောင်ရင်း ဘေးမှာ အသင့် စောင့်နေတဲ့ လူဆိုးအဖွဲ့ဝင်တွေမှာ စိတ်တွေကြွလာကာ ဘောင်းဘီထဲက လီးစွဲထုတ်ပြီး သူတို့ လက်နဲ့ဂွင်းထု နေရတော့တယ် တုတ်ကြီးရော စိုးကြီးရော အသံထွက်လာပြီး

“အု..အား..အင့်..အင့်..ဟာ..အင့်ဟာ…စောက်ကောင်မ အင့်..အင့်…ယူစမ်း..ငါ့..သုတ်တွေ…ထွက်ပြီ..အိ.. ယူစမ်း..အင့်…အီး..အား….”

တုတ်ကြီးမှာ သုတ်ရည်တွေကို မေသော့်အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တဲ့ ခဏမှာဘဲ စိုးကြီးလဲ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ် လာကာ မေသော့်ပါးစပ်ထဲ သုတ်တွေပန်းချ လိုက်လေသည်..။ တုတ်ကြီးလဲ စိုးကြီးပြီးတော့ ဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး မေသော့်ခင်ဗျာ စိုးကြီးသုတ်ရည်တွေ မြိုချ နေရတာကို မစောင့်ဘဲ မေသော့်ပါးစပ်ကိုဖြဲကာ သေးပေါက်ချ လိုက်တော့တယ် ပါးစပ်ထဲ ပြည့်လျှံကာ ထွက်ကြလာတာကြောင့် မေသော့်မျက်နှာတပြင်လုံးကို သေးနဲ့လှည့် ပန်းပြီး တဟားဟားနဲ့အော်ရယ်နေတော့တယ်…။

မေသော့်ခင်မျာ အသက်ရှူချိန်တောင်မရဘဲ တုတ်ကြီးသေးတွေကို သောက်မြိုချနေရတဲ့အပြင် အသက်ရှူပေါက်ဖြစ်တဲ့ နှာခေါင်းထဲတွေပါ သေးပေါက်ချ ခံနေရတော့ အသက်ရှူလို့ ရညား မျက်နှာစောင်းလိုက်တော့ ဘေးနာက ရပ်ကြည့်နေတဲ့ စိုးကြီးကလဲ သေးနဲ့ ထပ်ပန်းပါလေရော မေသော်မှာ အသက်ရှူနိုင်ရန် အမျိုးမျိုးကြိုးစားနေတုန်း လူဆိုးအုပ်ထဲက နှစ်ယောက် ပြေးထွက်လာကာ မေသော် အဖုတ်ထဲ အားကုန်လိုးစောင့်ပြီး သုတ်ရည်တွေဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ပန်းထုတ်လိုက်ကြတယ် ။

တစ်ယောက်ပန်းပြီးတော့ နောက်တစ်ယောက် မေသော့်အဖုတ်ထဲ လီးထိုးထည့်ပြီး သုတ်တွေပန်းထုတ်လာပြန်တယ် အဖုတ်ထဲ သုတ်တွေ ပန်းဝင်နေတုန်း နောက်တစ်ယောက်ရောက်လာပြီး နို့တွေကို စုကိုင်ပြီး နို့အုံကြားကို လီးထဲ့ လိုးတာ ခံလိုက်ရပြန်တယ် မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးလဲ အသက်ရှူကြပ် လောက်အောင် သေးပန်းခံနေရတော့ မေသော့်ခင်ဗျာ အသက်ဆက်နိုင်ရန် မနဲကြိုးစားနေရတာကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော်တို့မှာ စိတ်မကောင်းခြင်းကြီးစွာနဲ့ဘဲ ကြောခိုင်းလိုက်ရတော့တယ်…

  အဲလိုနဲ့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်တက် တစ်ယောက်ဆင်းတစ်ယောက်တက် နဲ့ မိန်းကလေးတွေကို ဝိုင်းလိုး လိုက်ကြတာ လူတွေတောင် တစ်ဝက်ကျိုးသွားတော့ သန်းခေါင်လဲကျော်နေပြီး ကျွန်တော်တို့လဲ မိန်းကလေး တွေရဲ့ ငရဲခံနေတဲ့ မြင်ကွင်းကို ကြောခိုင်းကာဘာဆက်လုပ် ရမလဲဆိုတာ စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်းနဲ့ ဆူသံအော်သံတွေ တိတ်ဆိတ်သွားတော့ ထရံပေါက်ကြားက ချောင်းကြည့်လိုက်တာ အပြင်က ကာမပွဲကျင်းပ နေတဲ့ကွင်းပြင်မှာ ဘယ်သူမှမရှိတော့ဘူး ဘေးနားက အခန်းထဲက လူသံကြားလို့ဘေးခန်းကို ကြည့်လိုက်တော့

“နင်တို့ဒီခန်းထဲမှာဘဲ အနားယူရင်း အားမွေးထားပေါ့..ဟား…မနက်ဖြန် ကျန်တဲ့သူတွေရဲ့ ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ပေးရ အုံးမယ် ဒီလောက်နဲ့တော့ မပြီးသေးဘူးနော် ဟဲဟဲ..ဟဲဟဲ..ဟဲဟဲ”

ကျွန်တော်တို့လဲ အသံကြားတဲ့တစ်ဖက်ခန်းကို ကြည့်လိုက်တော့ မငြိမ်းတို့ သုံးယောက် ခွေခွေလေးတွေ ဖြစ်နေကြတယ် အိပ်နေတာလား မေ့နေတာလား မသိဘူး အဲဒါနဲ့ ကျော်ကျော့်ကို မျက်စပစ်ပြလိုက်တော့

“သူတို့နားပါစေကွာ ငါတို့လဲ ခေါ်ပြီးသူတို့ကို အကူအညီမှ မပေးနိုင်တာ သူတို့ဒီချိန်လေးဘဲနားရတာ အသက်တော့ ရှိသေးတယ်ထင်တာဘဲကွာ…နားကြပါစေ..”

ကျော်ကျော်မှာ ငိုသံပါကြီးနဲ့ပြောပြီးချာကနဲလှည့်ထွက်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ မိန်းကလေးတွေ နေသာရဲ့လား ဆိုပြီး စိုးရိန်စိတ်ကလေးနဲ့ ဆက်ကြည့်နေမှိတယ်…မိန်းကလေးတွေမှာလဲ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်ဘဲ မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း အဝတ်ကင်းမဲ့စွာ ခွေခွေလေး အိပ်နေကြရတယ် သူတို့တကိုယ်လုံးလဲ သေးတွေရယ် သုတ်တွေရယ် ပေပွလို့  ဖုန်တွေကလဲ ကပ်နေတော့ သူတို့တကိုယ်လုံးညစ်ပက်ပေရေနေတာကို စိတ်မကောင်းခြင်းကြီးစွာနဲ့ ကြည့်နေရတော့တယ်…။

အရှေ့ဖက်စီက ရောင်နီသန်းလာပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့နေလုံးကြီးက ကောင်းကင်မှာ ထွန်းလင်းတောက်ပလာ ပြီး အပူရှိန်လဲ မြင့်သတဲ့မြင့်လာလေသည်။ ကျွန်တော်လဲ မှေးကနဲအိပ်နေရာကနေ ဘေးခန်းက အသံကြားလို့ အပေါက်ကချောင်းကြည့်တာတော့ မိန်းကလေး၃ယောက်ကို အခန်းထဲလာလိုးနေကြတဲ့ သူ၃ယောက် ဘေးနားမှာလဲ ၁ဝယောက်ကျော်လောက်ထိုင်ကြည့်နေသေးတယ် လှုပ်တောင်မလှုပ် နိုင်ကြတော့တဲ့ မိန်းကလေးတွေကို မှောက်ထားပြီး နောက်ကနေ စောင့်စောင့်လိုးနေလိုက်ကြတာ လူသေကောင် ကို မဒိန်းဝိုင်း ကျင့်နေသလိုဘဲ လို့ စဉ်းစားမိလိုက်တယ်…။ 

အဲဒီအချိန်မှာ အပြင်က ကားနှစ်စီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း မောင်းဝင် လာတာတွေ့လိုက်ရတယ် ခေါင်းဆောင်နဲ့ သူ့လက်ရုံးတွေ ကားနားသွားပြီး ပြာပြာသလဲ ခရီးဦးကြိုပြုနေကာ တွေ့လိုက်တယ်…။ကားထဲက ထွက်လာတဲ့ ရုပ်သန့်သန့်နဲ့လူတစ်ယောက် ထိုင်ခုံမှာ ဝင်ထိုင်ပြီး ခေါင်းဆောင် နဲ့ စကားပြောနေတုန်း သူ့လက်ရုံး ငထွားကြီး ကျွန်တော်တို့ထားတဲ့ တဲဖက်ကိုထွက်လာတော့ ဘေးကပ်လျှက် အခန်းထဲမှာ မိန်းကလေးတွေကို မဒိန်းကျင့်နေတဲ့ကောင်တွေလဲ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ သုတ်တွေပန်းထုတ်ပြီး ထပြေးသွားကြတာတွေ့လိုက်တယ်…။ငထွားကြီးလဲ ကောင်မလေးတွေနားရောက်လာတော့ ကောင်မလေး တွေကို ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ရင်း..

“ငါ့ကောင်တွေ ပျောက်နေပါတယ်မှတ်တာ ဒီကောင်တွေက ဒီမှာလာ လိုးနေကြတာကိုး….ဟေ့ကောင်တွေ ထွက်လာခဲ့စမ်း… ဒါဘယ်ကောင်လက်ချက်လဲ ပြောစမ်း…”

“ဟို..ဟို..ကျွန်..ကျွန်တော်တို့ မနေ့က မလုပ်လိုက်ရလို့ ဒီနေ့လဲ သူတို့ကို ရောင်းမယ်ဆိုတော့ အဲဒါ အမှိလေး လာလုပ်နေကြတာပါ ဆရာ ကျွန်တော်တို့လဲ ပျက်လက်နေတဲ့ ဆန္ဒလေး ဖြည့်ချင်လို့ပါဆရာရယ် ခွင့်လွှတ်ပါနော်…ဆရာ..ဟီး…ဆရာက တပည့်တွေကို အဲဒီလောက်တော့ သဒါလိုက်ပါ ဆရာရယ်နော်..”

“ခွေးကောင်တွေ ငါက မင်းကို အပြစ်တင်နေလို့လား မင်းတို့လုပ်ထားတာတွေ သန့်ရှင်းရေး ပြန်လုပ်ပေးလိုက် အုံး ဒီကောင်မလေးတွေကို သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်အောင် သေချာရေချိုးပေးလိုက် မြန်မြန်နဲ့သန့်ရှင်းအောင်လုပ် နော် မင်းတို့ နောက်တစ်ကြောင်းလုပ်ဖို့မစဉ်းစားနဲ့ လီးတောင်လာတဲ့ကောင် ငါဖျက်ပစ်မယ် သွား..ကြ ရေသွားခက်ခဲ့…”

ငထွားတပည့်တွေလဲ ရေပုံးတွေကိုယ်စီနဲ့ရေခက်ယူလာပြီး မိန်းကလေးတွေပေါ်ရေလောင်းချ လိုက်တယ် ပြီးမှ ဆပ်ပြာတိုက် ခေါင်းလျှော် ရေချိုးပေးတုန်း တစ်ယောက်က စပြီး မငြိမ်းဖင်ထဲက ထွက်လာတဲ့ သုတ်တွေ တွေ့လိုက်တော့ မငြိမ်းပေါင်ကို ကားထုတ်လိုက်ပြီး နီရဲယောင်ကိုင်းနေတဲ့ မငြိမ်း အဖုတ်နဲ့ဖင်ပေါက်ထဲ ဆပ်ပြာ တိုက်ရင်း အစိလေးကို ကလိလိုက် အဖုတ်ထဲနှိုက်လိုက် ဖင်ထဲနှိုက်လိုက်နဲ့ စော့ကစားနေတာကို မေသော့် ကိုရေချိုးပေးနေတဲ့တစ်ယောက်ကလဲ မငြိမ်းကို လုပ်သလို လုပ်နေတော့ မေသော့်မှာ

“ကျွတ်..ကျွတ်..အင်း…ရှီး…ဟင်း..အ..ရှင်တို့ မဝ သေးဘူးလား ဟင့်..အိ..ဟင်း..ယားတယ်ကွယ်..ဒီမှာ ကြိမ်းနေပြီး ရပ်ပါတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး…ဟင်း…”

မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ မေသော့်မှာ ညီးသံထွက်လာတော့ ရေချိုးပေးနေတဲ့ အဖွဲ့က သဘောတွေကြကာ သူတို့ ဆေးပေးနေအဖုတ်နဲ့ဖင်ထဲကို ခပ်စပ်စပ် ခပ်ကြမ်းကြမ်း အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း စော့ကစားနေကြတော့တယ် ပန်းအိစီကရော မငြိမ်းစီကရော ညီးသံလေးတွေထပ်ထွက်လာတော့ ရေချိုးပေးတဲ့ကောင်းတွေမှာ သူတို့ လီးတွေစွဲထုတ်ပြီး အဖုတ်ဝတေ့နေတုန်း…

“ဟာ..ဟေ့ကောင်တွေ စမန်ထနေပြန်ပြီ..မင်းအဖေက ခေါ်ခဲ့တော့တဲ့ ဟိုကလဲ အချိန်မရဘူး သေချာ ကြည့်ပြီး ကြိုက်ရင် ဈေးစကားပြောပြီး တခါထဲခေါ်သွားမှာ မြန်မြန်ရေလောင်းတော့ ပြောင်အောင်လဲချိုးပေးအုံးနော်… မင်းတို့ကောင်တွေကွာ ငါသေချာမှာထားရဲ့နဲ့ နှာကိုထတယ် တောက်..မင်းတို့တော့ကွာ…မြန်မြန်လုပ်စမ်း…”

ငထွားပြန်လာပြီး သူ့လူတွေကို ကောလိုက်မှ စောစောက ထောင်ထနဲ့တဲ့သူတို့ ငပဲတွေလဲ ပြန်ကြသွားကြတယ် မငြိမ်းတို့ကိုလဲ ရေသေချာလောင်းပြီး အဝတ်တစ်ခု နဲ့လိုက်သုတ်ပေးပြီး အပြင်ကို တွဲခေါ်ထုတ်သွားတော့တယ် ကျွန်တော်တို့ တံခါးပေါက်လဲပွင့်လာပြီး

“ဟေ့ကောင်တွေ မြန်မြန်ထွက်စမ်း…”

ကျွန်တော်တို့လဲ ယောက်နန နဲ့ သူတို့စွဲခေါ်ရာနောက်ကို ကန့်လန့်ကန့်လန့်နဲ့ ပါသွားတော့တယ်…ခုဏက လူတွေရှေ့ရောက်တော့ ခေါင်းဆောင်က ကောင်မလေးတွေကို လက်ညှိုးထိုးပြီး

“ကြိုက်တယ်မှတ်လား ကျွန်တော်တောင် မနဲစိတ်ထိမ်းထားတာနော် သူဌေးကို ရောင်းမယ်ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ထား လို့ စိတ်လျှော့နေရတယ် ဟင်း…”

သူဌေးဆိုတဲ့သူက အဝတ်မပါဘဲမိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြစ်နေတဲ့ မငြိမ်းတို့ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်ပြီး ကြောက်စရာ အပြုံးတစ်ခု ကိုပြုံးလိုက်တာ တွေ့လိုက်ရတယ်…သူဌေးက မငြိမ်းကိုကြည့်လိုက် မေသော့်ကို ကြည့်လိုက် ပန်းအိကိုကြည့်လိုက် လုပ်ပြီး လက်တွေ့စမ်းသပ်တော့မဲ့ အမူအရာနဲ့ ထပြီး ပန်းအိနားကို လျှောက်သွားလိုက်တယ်…။

ပန်းအိ ကိုတွဲထားတဲ့ကောင်ကလဲ ဘေးကို ရှဲပြီး ပန်းအိ လဲမသွားရုံလောက် ထိမ်းပေးထားလိုက်တယ်…သူဌေးက ပန်းအိ ဖင်ကို ကိုင်ကြည့်ပြီး စုတ်နယ်လိုက်တယ် ချွန်ထွက်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေပြီး နို့အုံးကို စုတ်ညှစ်ကြည့်တယ် ပြီးတော့ မေသော့်ဘက်ကို သွားပြီး ပန်းအိ နည်းတူ မေသော့်ဖင်ကို စုတ်ညှစ်ပြီး အဖုတ်လေးကို ကိုင်ကြည့်လိုက်တော့

“အီး…ကျွတ်..ကျွတ်..ဟင်း…”

မေသော့်မှာ အသံထွက်လာတော့ သူဌေးက ပြုံးပြီး ခေါင်းဆောင်ကိုလှမ်းကြည့်ကာ

“ပစ္စည်းတွေကတော့ ရှယ်တွေပဲဗျ ပြောင်ရှင်းပြီး လှလိုက်တဲ့ အဖုတ်လေးတွေ တင်းရင်းပြီးနေတဲ့ ဖင်သားလေးတွေနဲ့ စုပ်ချင်စရာ နို့သီးလေးတွေဗျာ…ဒီကောင်မကတော့ တော်တော် နှာထန် မဲ့ပုံဘဲ

ခင်ဗျားက စိတ်ထိမ်းနေရတယ်သာပြောတာ ခင်ဗျားတို့ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ဝိုင်းလုပ်ထားကြလဲ မသိဘူး ဒီကောင်မ တွေအဖုတ်က ယောင်ကိုင်းနေတာဘဲ ဖင်ပေါက်တွေလဲ ကျယ်လို့ပါလား….”

“အာ…သူဌေးရယ် နဲနဲပါးပါး ပါ ကျွန်တော်နဲ့လက်ရုံးတပည့်တွေလောက်ပါဘဲ ပစ္စည်းကတော့ စိတ်ချ သူဌေးရေ သူဌေးလဲတွေ့တဲ့အတိုင်းရှယ်တွေကြီးဘဲ သူဌေးစမ်းကြည့်လိုက် မကြိုက်ရင် ငွေပြန်အမ်းပေးလိုက်မယ်ဗျာ…”

“ဒါနဲ့ ဟိုနှစ်ကောင်ကရော ရောင်းမှာဘဲလား..”

“ဟုတ်တယ်…သူဌေးလိုချင်ရင် တခါထဲရောင်းလိုက်မယ် ကြိုက်သလောက်သာပေးခဲ့ ဒီကောင်တွေကတော့ အစစ်ပေးတဲ့သဘောဘဲ သူဌေးပေးသလောက်ပဲယူထားလိုက်မယ် ဟိုကောင်မလေးတွေတော့ ကျွန်တော် တောင်းသလောက်ပေးရမှာနော်…”

“ဟုတ်ပါပြီဗျာ…ဈေးက တည့်ပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်ခေါ်သွားတော့မယ် ငွေတခါထဲ ပေးထားခဲ့လိုက်မယ်…”

“အိုကေ..သူဌေးစိတ်ချမ်းသာဖို့အရေးကြီးပါတယ်…ဟဲ..ဟဲ…နောက်လဲ အသစ်ရောက်ရင် ဆက်သွယ်လိုက် ပါ့မယ်…ဟဲဟဲဟဲ”

သူဌေးလဲ ငွေချေပြီး တော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို ကြိုးတုပ်ပြီး ကားပေါ်အတင်းတွန်းတင်ခံလိုက်ရတယ် မငြိမ်းတို့၃ယောက်ကိုတော့ သူဌေးက သူနဲ့အတူ ရှေ့ခန်းမှာတင်ခေါ်သွားတယ် တစ်လမ်းလုံးလဲ အဖုတ်နှိုက် လိုက်နို့ကိုင်လိုက်နဲ့မိန်းကလေးသုံးယောက်မှာ မျက်လုံးလေးမှေးဆင်းပြီး ညီးညူသံလေးတွေထွက်လာတော့ သူဌေးက သဘောတွေအကြကြီးကြနေတော့တယ်… ။

အဲလိုနဲ့ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လမ်းဖောက်ထားပြီး ဘေးပတ်လည်မှာလဲ အပင်လေးတွေ အစီအရီပေါက်နေတဲ့ တောလမ်းလေးအတိုင်း မောင်းဝင်သွား ကာ တစ်နေရာအရောက် ကားရပ်သွားတော့ ကျွန်တော်တို့လဲ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးစမ်းကြည့်လိုက်တာ နှစ်ထပ်အိမ်အမြင့်ကြီးရှေ့ရောက်နေတယ် ဘေးပတ်လည်မှာလဲ ရေလှိုင်းပုတ်သံတွေကြားနေရပြီး သစ်ရွက်လေတိုးသံတွေလဲ စီချက်ညီညီ ကြားနေရတော့ ပင်လယ်ကမ်းစပ်တစ်နေရာ ရောက်နေတယ် လို့ခန့်မှန်းရတယ်…

“ဟေ့….သူကြီးဘယ်ရောက်သွားလဲကွ သူကြီးကိုခေါ်လိုက်စမ်း..”

သူကြီးလို့ထင်ရတဲ့သူလဲ ပြာပြာသလဲနဲ့သူဌေးနားရောက်လာတော့

“ဒီနှစ်ကောင်ကို မင်းတို့ စက်လှေပေါ်မှာ အလုပ်ပေးလိုက် ဒီကောင်တွေမလွတ်စေနဲ့နော် နောက် ၂ရက်၃ရက်လောက်နေရင် မင်တို့စီလိုက်လာခဲ့မယ်…ကြားလား”

“ဟုတ်…ဟုတ်ကဲ့သူဌေး..စိတ်ချပါသူဌေး..”

“အေး…ဒါဆိုရင် ဒီကောင်တွေကိုခေါ်သွားတော့ ငါလဲလုပ်စရာရှိသေးတယ် သွားတော့…”

သူဌေးလဲ မငြိမ်းတို့ကိုကြည့်ကာပြောလိုက်တော့ သူကြီးလဲ လိုက်ကြည့်ပြီး မငြိမ်းတို့ကို တွေ့တော့ စားမတက်ဝါးမတက် စိုက်ကြည့်ပြီး ကောက်ကျစ်တဲ့ အပြုံးတစ်ခုကို သူကြီးမျက်နှာပေါ်မှာ တွေ့လိုက်တော့ ကျွန်တော့်မှာ သက်ပြင်းအကြိမ်ကြိမ်ချလိုက်မိတော့တယ်…

သူဌေးလဲ အဝတ်မပါတဲ့မိန်းကလေး ၃ယောက်ကို စွဲခေါ်ပြီး အိမ်ကြီးထဲကို ဝင်သွားတယ် မငြိမ်းလဲ ကျွန်တော် တို့နှစ်ယောက်ကို လည်ပြန်ကြည့်ပြီး  စိုးရိန်စိတ်တွေအပြည့်နဲ့ အားကိုးပါတယ်ဆိုတဲ့ အမူအရာတွေကြောင့် ကျွန်တော်မှာ ရှက်ရှက်နဲ့ ခေါင်းငုံ့ထားလိုက်ရတယ်….

“ဟေ့ ဟိုနှစ်ကောင်ပါခဏခေါ်ခဲ့လိုက်စမ်း….”

သူဌေးက လှမ်းပြောတော့ သူ့ လူနှစ်ယောက်က ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို လက်ဖမ်းစွဲပြီး အိမ်ကြီးထဲကို တွဲခေါ်သွားကာ မငြိမ်းတို့နဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် အိမ်ထဲရောက်တော့ သူဌေးက မငြိမ်းကို လှည့်ကြည့်ပြီး

“ဒါ နင့်ရည်းစားလား…”

ကျွန်တော့်ကို လက်ညှိုးထိုးပြပြီးမေးလိုက်တော့ မငြိမ်းမှာ ရှက်ပြုံးလေးနဲ့ ခေါင်းငုံ့သွားတယ် ကျော်ကျော်ကလဲ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုရော သူဌေးကို ရော စိုက်ကြည့်နေတော့ သူဌေးက ထပ်မံပြီး

“ဒါဆို ဘေးက တစ်ယောက်ကရော…”

မငြိမ်းမှာ ခေါင်းငုံ့နေရာကနေ ပြန်မော့ကြည့်ပြီး အင်တင်တင်လုပ်နေတော့

“ငါစိတ်ကို စွနေတာလား ငါမေးနေတယ်လေ နင်ပါးစပ်မပါဘူးလား ဖြေလေ..ဟဲ့ ကောင်မ…”

“ဟုတ်…ဟုတ်ပါတယ်..”

“ဘာဟုတ်တာလဲ ရှင်းရှင်းပြောစမ်း…”

“ဟုတ်…ဟုတ်…ကျွန်မ ရည်းစားပါ..ဘေးက တစ်ယောက်က..”

“ကျွန်မ ချစ်သူပါ…”

မငြိမ်းက ကျွန်တော့်ကို လက်ညှိုးထိုးပြီး သူ့ရည်းစားပါဆိုတော့ ကျွန်တော့်မှာ တစ်ကိုယ်လုံးရှိန်းကနဲဖြစ်သွားပြီး မငြိမ်းမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေတုန်း မငြိမ်းက ကျော်ကျော့်ကို လက်ညှိုးထိုးကာ ဆက်ပြောမယ်လုပ်တော့ မေသော်က ကျော်ကျော့်ကို သူ့ချစ်သူ ပါဆိုပြီး ကြားဖြတ်ဝင်ပြောလိုက်တယ်…

“ဟားးး…ဟားးးး..ငါတောင် မမေးရသေးဘူး နင်တို့က ဘယ်အချိန်ထဲကဖြေချင်နေကြတာလဲ…ဟား…”

မငြိမ်းမှာ ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးနေတာကို ဘေးနားက မေသော်က မလိုမုန်းတားတဲ့အမူအရာနဲ့မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်တာ တွေ့တော့ ကျွန်တော်မှာ ဘာကို ကြောက်မှန်းမသိဘဲ စိုးရိန်စိတ်ဖြစ်မှိလိုက်တယ်….။

“ကြိုက်ပြီ…ဟား…ကြိုက်ပြီဗျာ…ဟေ့ကောင်တွေ သူတို့ အားလုံးကို မြေအောက်ခန်းထဲ ပို့လိုက်ကွာ… ငါအဝတ်အစားလဲလိုက်အုံးမယ် ပြီးမှ ဆင်းလာခဲ့မယ်… တစ်ယောက်မှ ထွက်မပြေးစေနဲ့နော်..ဟေ့ကောင် တွေ သေချာကြိုးနဲု့တုပ်ထားလိုက်..”

သူဌေးလဲ သူ့တပည့်တွေပြောပြီး အပေါ်ထပ် တက်တဲ့လှေကားတွေကနေ အိမ်ပေါ်ထပ်ကို တက်သွားမှ သူ့တပည့်တွေလဲ မြေအောက်ခန်းတံခါးတွန်းဖွင့်လိုက်တော့

ကျွီးးးးးဝုန်းးး

တံခါးရဲ့ ပက်တာတွေဘဲ ဆီခမ်းနေလို့လား ငရဲ ရဲ့နိမိတ်လေ လားဆိုတာ ဝေခွဲမရနိုင်ခင်မှာဘဲ ညှီစို့စို့ ပုပ်အဲ့အဲ့ အနံ့အသက်က နှာဝမှတဆင့် အဆုတ်ထဲရောက်လာတော့ ကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေထလာကာ ခေါင်းက ဆံပင် တွေပါ ထောင်ထလာတဲ့အထိ ဖြစ်သွားတယ် ကြောထဲက ပါစိမ့်တက်လာပြီး ငှက်ဖျားတက်ချင်သလိုလိုပါ ဖြစ်လာတယ်…။မိန်းကလေးတွေကြည့်လိုက်တော့လဲ ကြောက်ဒူးတွေပါ တုန်လာကာ ရှေ့ကို ခြေကန်ပြီး နောက်ကိုပြန်တွန်းကာ ထွက်ပြေးဖို့လုပ်တော့ ပါလာတဲ့အစောင့်တွေက…

“ဖြန်း…ဖြန်း…ဆင်းစမ်းကောင်မတွေ နင်တို့ကို နတ်ပြည်ပို့မလို့ နောက်ပြန်စုတ်ပြီး ပြေးတဲ့သူတွေ သေပြီသာ မှတ်..ကြားလား ဆင်းစမ်း…ဟေ့ကောင်တွေ ဆင်းလေ…သွား..ဆင်း…အင့်ဟာ..ဖုံး…”

ကျွန်တော်တို့မှာ တကယ်ပဲငရဲခန်းထဲဆင်းသက်ရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ခြေလှမ်းတွေ တွန့်နေတာကို အစောင့် တွေက စိတ်မရှည်တော့ဘဲ နောက်ကနေ စောင့်ကန်ချလိုက်တာ ကျွန်တော်နဲ့ကျော်ကျော်လဲ တလိမ့်ခေါက်ကွေး ပြုတ်ကျသွားတယ်…။မြေအောက်ခန်းထဲ မှာ အလင်းရောင်းမှိန်မှိန်လေးထွန်းထားတော့

ရုတ်တရက်အလင်းထဲက လာတဲ့ ကျွန်တော်တို့ အတွက်ကတော့ အရာရာ မှုန်ဝါးနေပြီး ကျင့်သားရသွားတော့မှ လူတွေကို နည်းမျိုးစုံနဲ့နှိပ်စက်လို့ ရတဲ့ ပစ္စည်းကိရိယာမျိုးစုံကို အခန်းပက်ပက်လဲ မှာတွေ့လိုက်ရတော့တယ်..။

“လွှတ်…လွှတ်ဆို ရှင်တို့တွေ ကျွန်မတို့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲ လွှတ်ဆို..လွှတ်..အ..”

ဖြန်း….ဖြန်း…ဖြန်း…

နောက်ဖက်က အသံထွက်လာရာ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့…. လူတစ်ယောက် မျက်နှာဖုံးစွတ်ပြီး လှေကား အတိုင်းဆင်းလာတာတွေ့လိုက်ရတယ်…။ အနားရောက်တော့

“ဟား…ဟား…ဟေ့ကောင်တွေ သူတို့တွေကို နံရံ မှာ ကြိုးနဲ့ချီထားလိုက်စမ်းကွာ…ပြီးရင် ဒီကောင်မကို ဒီအလယ် က သံကြိုးမှာ တုတ်ထားလိုက်…”

ပန်းအိကို အလယ်သံကြိုးမှာ ချီထားခါ ကျန်တဲ့သူတွေကို နံရံမှာ ကပ်ချီလိုက်တယ်….

“ဟေ့….ဒီကောင်တွေရဲ့ အဝတ်တွေပါ ချွတ်လိုက်စမ်းကွာ..”

သူဌေးက အမိန့်ပေးလိုက်တော့ သူ့တပည့်တွေလဲ ကျွန်တော်တို့ အဝတ်တွေကို အတင်းစွဲချွတ်တော့တယ် စွဲချွတ်လို့မရတဲ့ ဘောင်းဘီကို ကပ်ကျေးနဲ့ ကိုက်ဖြတ်ပစ်လိုက်ကြတယ်….။ မျက်နှာဖုံးစွတ်နဲ့လူကတော့ ပန်းအိနားသွားပြီး…

“ဖြန်း…ဖြန်း…အား…အီး..သေပါပြီး အား…ကြောက်ပါပြီ…အား…တော်ပါတော့..ဖြန်း..ဖြန်း…အား…ရှီး.. ကောင်မ ခံလို့ကောင်းတယ်မှတ်လား…ဖြန်း…အ…ဖြန်းဖြန်း…ဖြန်း…အ..အီး…ကျွတ်..ကျွတ်..ဟင်း…”

မျက်နှာဖုံးစွတ်နဲ့လူက ပန်းအိ ကိုကြောတွေရောဖင်တွေရော ဖောင်းဖောင်းလေးဖြစ်နေတဲ့ အဖုတ်တွေပါ မကျန် သားရည်ဖက် နဲ့ အားကုန်လွှဲလွှဲရိုက်ရင်း နို့တွေကို စုပ်လိုက်တော့…

“ထွီး…ငံလိုက်တာ ဒီကောင်မတွေ ကို ရေချိုးပေးရမယ်…ဟေ့ကောင်တွေ ရေလောင်းပြီး သေချာ ရေချိုးပေး လိုက်ကွာ….”

“ရွှီး..ဗြန်း…ဗြန်း..အ…အု…ဖူး..အား..အ…ဖူး..”

အင်အားပြင်းလှတဲ့ ရေလုံးတွေကြောင့် ကျွန်တော်တို့မှာ မျက်နှာမဖော်နိုင်ဘဲ ရှိနေကြရတယ်…။အားပြင်းလှတဲ့ ရေလုံးဒဏ်ကြောင့် ကြောတွေရင်တွေပါ အောင့်တက်လာတယ် မိန်းကလေးတွေခင်ဗျာမှာတော့ ရေအားဒဏ် ကိုမခံနိုင်ဘဲ လဲကျမတက်ဖြစ်သွားရတော့တယ်…။အဲဒီတော့မှ ရေပက်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး ကောင်မလေးတွေ ရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညှပ်တွေနဲ့လိုက်ညှပ်လိုက်တော့…

“အင့်..အား..အီး…ရှီး..ကျွတ်..ကျွတ်..အား..နာတယ်..နာတယ်..အား…”

ကောင်မလေးတွေခင်ဗျာ မျက်ရည်တွေ ကျလောက်တဲ့အထိ ခံစားလိုက်ရတယ်..။ အစောင့်တစ်ယောက်က လီးတုကြီး တပ်ထားတဲ့ သားရေဘောင်းဘီ တစ်ထည်ယူလာပြီး ပန်းအိအနားလျှောက်သွားကာ မျက်နှာဖုံးစွတ် ထားတဲ့သူ လက်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တော့…မျက်နှာဖုံးစွတ်လူက လီးတုကြီးကို ခြောက်ကပ်နေတဲ့ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်ပြီး ပန်းအိ ကို လီးတုပါတဲ့ဘောင်းဘီ ဝတ်ဆင်ပေးလိုက်တော့ ပန်းအိခင်ဗျာ

“အား..သေပါပြီ…အား..ဟင်း…ကျွတ်…ဟင်း…”

ညီးသံလေးတွေထွက်လာတော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ လီးတုအောက်ခြေနားက ခလုတ်လေး နှိပ်လိုက်တော့

“တွီ…တွီ…တွီ…တွီ…တွီ…”

“အား..ဟင်း…အ…အီး…အင့်…ကျွတ်..ကျွတ်…အ…အင့်…အီး…”

ပန်းအိမှာ ညီးသံပိုထွက်လာပြီး မျက်လုံးလေး မှေးပြီး ငြိမ်နေတော့တယ်…။မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ပန်းအိ ဇိမ်ခံနေတာကို မလိုးလားတဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်လိုက်ပြီး အစောင့် တစ်ယောက်ကို မေးငေါ့ပြလိုက်တော့ လျှပ်စစ်ကျင်တံ တစ်ခု ယူလာပါလေရော..မျက်နှာဖုံးစွတ်လူ က ပန်းအိ နို့တွေမှာ ညှပ်ထားတဲ့ သံညှပ်စီ တို့လိုက်တော့…

“ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်..အား…အား…”

ပန်းအိမှာ အသံကုန်ထအော်ပါတော့တယ်…။မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ဘေးနားက သားရည်ဖက်ကို ယူလိုက်ပြီး ပန်းအိ နို့တွေနဲ့ကြောပေါ်ရိုက်ချလိုက်တယ်…

“ဖြန်း..ဖြန်း…အား…အ…အီး…အမေ့….ဖြန်း…အား…ဖြန်း…အ..ဖြန်း..ဖြန်း..အီး..”

အစောင့်တစ်ယောက်က နောက်ထပ် လီးတုကြီးတစ်ခု ထပ်ယူလာပြီး မျက်နှာဖုံးစွတ်လူကို ပေးလိုက်တော့.. ပန်းအိ ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ သားရေဖက်ကို ဖြုတ်ကာ ပန်းအိဖင်နဲ့ချိန်ပြီး သားရေဖက်မှာ တပ်လိုက်ကာ ပန်းအိ စအိုထဲကို ထိုးထည့်ပြီး သားရေဖက်ကို ခါးမှာပြန်စီးပေးလိုက်တယ်…ပန်းအိ ခင်ဗျာ အဖုတ်မှာ လီးတု တစ်ချောင်း ဖင်မှာ လီးတုတစ်ချောင်းပါတဲ့ ဘောင်းဘီဝတ်ဆင်ထားရပြီး နို့သီးခေါင်းတွေမှာလဲ သံညှပ်နဲ့ အညှပ် ခံထားရတော့ မျက်လုံးလေးတွေမှေးဆင်းပြီး တွန့်တွန့်လူးနေရတော့တယ်…။

အစောင့်တစ်ယောက်လဲ မငြိမ်းကို ချည်ထားတဲ့ကြိုးလာဖြုတ်ပြီး မငြိမ်းကို တွဲခေါ်သွားကာ ပန်းအိနားချထား လိုက်တယ်…နောက်အစောင့်နှစ်ယောက်က လီးတု နှစ်ချောင်းပါ မော်တာတပ် ခုံတစ်လုံးသယ်လာပြီး မငြိမ်း အနားချလိုက်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ပန်းအိနားက ထလာပြီး အစောင့်နှစ်ယောက်ကို မျက်စ ပြစ်ပြ လိုက်တော့ အစောင့်နှစ်ယောက်လဲ ခေါင်းညိမ့်ပြကာ မငြိမ်းကို မော်တာခုံပေါ်တက်ကာ ကြိုးတုပ်ထားလိုက် တယ်…အစောင့်နှစ်ယောက်ကြိုးတုပ်တာကို စောင့်နေတုန်း မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မေသော့်နားလျှောက်လာ ပြီး မေသော့်အဖုတ်ကို သံညှပ်တစ်ခုနဲ့ညှပ်လိုက်တော့ မေသော့်မှာ မျက်ဖြူလန်တက်သွားပြီး..

“အီး…ဟင်….ရှီး…အား…ဟင်း…”

မေသော့်မှာ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူကို မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့စိုက်ကြည့်က ပါးစပ်ကို လျှာနဲ့သပ်ပြလိုက်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မေသော့်ကို အထူးအစမ်းသဖွယ် မျက်လုံးပြူးကြည့်နေတယ် မေသော်လဲ အားတက်လာ ပြီး အဖုတ်လေးကော့ကော့ ပြီး ရန်းပြလိုက်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မေသော့်အဖုတ်ကို လက်ထိုးနှိုက်ကာ အစိလေးကို ပွတ်ခြေပေးလိုက်တော့…

“ရှီး..ဟင့်…အီး…အ…အ…ဟင်း…”

မေသော်မှာ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူရဲ့လက်တွေကို အဖုတ်ထဲ ပိုဝင်နိုင်အောင် ကော့ကော့ထိုးပြီး စကော ဝိုင်းပေး လိုက်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ လက်ကိုပြန်ရုတ်ကာ

“ဖြန်း…ဖြန်း..အ..အီး…ရှီး..”

မေသော့်ဖင်ကို နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်ပြီး မေသော့်ကို ချည်ထားတဲ့ ကြိုးဖြုတ်ကာ မေသော့်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းချ လိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်စေလိုက်တယ် မေသော်လဲ ညှို့မျက်လုံးနဲ့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူကို ပြန်ကြည့်လိုက် တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ ကြီးမားလှတဲ့ လီးတန်ကြီး စွဲထုတ်လိုက်တယ် မေသော် လဲလီးတန်ကြီးမြင်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ညှို့မျက်ဝန်းနဲ့စိုက်ကြည့်လိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်တယ် ပြီး ပြန်ထုတ်ပြီး လျှာပြားလေးနဲ့ဒစ်တစ်ဝိုက် လိုက်ယက်ပေးလိုက် တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ အံတင်းတင်းကြိတ်လိုက်ကာ ဆုပ်သက်လိုက်ရတော့တယ်… မေသော့် လီးစုပ်ကောင်းလွန်းလို့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူမှာ ခြေထောက်တွေပါ တုန်တက်လာပြီး…..

“အား…အီး…ပြွတ်…ပလပ်…ပြွတ်…ဖြန်း…ဖြန်း…ကောင်မတော်ပြီ ငါပြီသွားလိမ့်မယ်…”

မျက်နှာဖုံးစွတ်လူမှာ မေသော့်ကို ပါးနှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်ပြီး လီးစုပ်တာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ် မေသော့်မှာ လီးစုပ်မဝ သေးဘဲ လွှတ်ပေးလိုက်ရလို့ သူ့ပါးစပ်ထဲက ထွက်သွားတဲ့ လီးကြီကို နှမြောတပ်သစွာ လိုက်ကြည့် နေတော့တယ်…။ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မငြိမ်းဘေးနားက အစောင့်နှစ်ယောက်ကို အချက်ပြလိုက်တော့ အစောင့်နှစ်ယောက်မှာ မငြိမ်းကို တစ်ယောက်တဖက်မပြီး လီးတုနှစ်ချောင်းတပ်ဆင်ထားတဲ့ ခုံပေါ်ကို လေးဖက် ထောင်အနေအထားနဲ့တင်လိုက်ပြီး လီးတုနှစ်ချောင်းရှိရာကို အဖုတ်နဲ့ဖင်တေ့ကာ သွင်းလိုက်တယ်..။

မငြိမ်းမှာ လီးတုနှစ်ချောင်းအသွင်းခံလိုက်ရတော့ ခေါင်းမော့တက်သွားပြီး ညီးသံလေထွက်လာတယ်… အစောင့်တွေလဲ လီးတုနှစ်ချောင်းလုံး မငြိမ်းအဖုတ်နဲ့ဖင်ထဲ ထိုးသွင်းပေးပြီးတော့ ဘေးနားမှာ  သွားရပ်နေ လိုက်ကြတယ်…။ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မငြိမ်းကိုသွင်းထားတဲ့ လီးတုတွေ အလုပ်လုပ်အောင် မော်တာ ခလုတ် ဖွင့်လိုက်ပြီး အနှေးခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်တော့..

“ဘွတ်..ဗွက်..ဗျွတ်..အင့်..အီး..အင့်..အင့်..အီး..အင့်..ရှီး..”

မငြိမ်းမှာ အသံတွေထွက်လာကာ မျက်လုံးလေးမှေးဆင်းပြီး အဝင်အထွက်မှန်မှန်လှုပ်ရှားနေတဲ့လီးတုတွေ ရဲ့အရသာကို မှိန်းပြီးခံစားနေလိုက်တယ်…။

မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ပန်းအိကိုကြည့်လိုက်တော့ ပန်းအိ မှာ ခြေလက်တွေကုပ်ကွေးလာပြီး ကာမပန်းတိုင်ရောက်တော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တော့ ပန်းအိ ကိုဝတ်ပေးထား တဲ့ ဘောင်းဘီကို ပြန်ချွတ်ကာ အစောင့်နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ပန်းအိကိုလိုးခိုင်းလိုက်တယ်… သူကတော့ မေသော်နားလျှောက်သွားတော့ မေသော်လဲ ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်ကာ ညှို့မျက်ဝန်းနဲ့ ကြာမူပိုတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့ ဆီးကြိုနေတာတွေ့တော့ မေသော့်ကို ပါးရိုက်ကာ ကျော်ကျော်နားကို စောင့်တွန်းလိုက်တယ်..။

မေသော်လဲ ကျော်ကျော့်နားခွေခွေလေး လဲကြသွားတော့ ကျော်ကျော်ငုံ့အကြည့် မေသော်လဲ မျက်လုံး ပင့်အကြည့် စုံတော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူက မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး လေးဘက်ဖြစ်နေတဲ့ မေသော့်ဖင်ထဲကို လီးစောင့်ထိုးထည့်လိုက် တယ်…။ မေသော့်မှာ ကော့တက်သွားပြီး ခေါင်းလေးမော့သွားတော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူက ကျော်ကျော့်ရှေ့တွန်း ထုတ်လိုက်တော့ ကျော်ကျော့်တောင်နေတဲ့ လီးကြီး မေသော့်ပါးစပ်နားရောက်သွားတော့…

ပန်းအိမှာ ညီးသံပိုထွက်လာပြီး မျက်လုံးလေး မှေးပြီး ငြိမ်နေတော့တယ်…။မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ပန်းအိ ဇိမ်ခံနေတာကို မလိုးလားတဲ့မျက်လုံးနဲ့ကြည့်လိုက်ပြီး အစောင့် တစ်ယောက်ကို မေးငေါ့ပြလိုက်တော့ လျှပ်စစ်ကျင်တံ တစ်ခု ယူလာပါလေရော..မျက်နှာဖုံးစွတ်လူ က ပန်းအိ နို့တွေမှာ ညှပ်ထားတဲ့ သံညှပ်စီ တို့လိုက်တော့…

“ဗျစ်..ဗျစ်..ဗျစ်..အား…အား…”

ပန်းအိမှာ အသံကုန်ထအော်ပါတော့တယ်…။မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ဘေးနားက သားရည်ဖက်ကို ယူလိုက်ပြီး ပန်းအိ နို့တွေနဲ့ကြောပေါ်ရိုက်ချလိုက်တယ်…

“ဖြန်း..ဖြန်း…အား…အ…အီး…အမေ့….ဖြန်း…အား…ဖြန်း…အ..ဖြန်း..ဖြန်း..အီး..”

အစောင့်တစ်ယောက်က နောက်ထပ် လီးတုကြီးတစ်ခု ထပ်ယူလာပြီး မျက်နှာဖုံးစွတ်လူကို ပေးလိုက်တော့.. ပန်းအိ ခါးမှာ ပတ်ထားတဲ့ သားရေဖက်ကို ဖြုတ်ကာ ပန်းအိဖင်နဲ့ချိန်ပြီး သားရေဖက်မှာ တပ်လိုက်ကာ ပန်းအိ စအိုထဲကို ထိုးထည့်ပြီး သားရေဖက်ကို ခါးမှာပြန်စီးပေးလိုက်တယ်…ပန်းအိ ခင်ဗျာ အဖုတ်မှာ လီးတု တစ်ချောင်း ဖင်မှာ လီးတုတစ်ချောင်းပါတဲ့ ဘောင်းဘီဝတ်ဆင်ထားရပြီး နို့သီးခေါင်းတွေမှာလဲ သံညှပ်နဲ့ အညှပ် ခံထားရတော့ မျက်လုံးလေးတွေမှေးဆင်းပြီး တွန့်တွန့်လူးနေရတော့တယ်…။

   အစောင့်တစ်ယောက်လဲ မငြိမ်းကို ချည်ထားတဲ့ကြိုးလာဖြုတ်ပြီး မငြိမ်းကို တွဲခေါ်သွားကာ ပန်းအိနားချထား လိုက်တယ်…နောက်အစောင့်နှစ်ယောက်က လီးတု နှစ်ချောင်းပါ မော်တာတပ် ခုံတစ်လုံးသယ်လာပြီး မငြိမ်း အနားချလိုက်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ပန်းအိနားက ထလာပြီး အစောင့်နှစ်ယောက်ကို မျက်စ ပြစ်ပြ လိုက်တော့ အစောင့်နှစ်ယောက်လဲ ခေါင်းညိမ့်ပြကာ မငြိမ်းကို မော်တာခုံပေါ်တက်ကာ ကြိုးတုပ်ထားလိုက် တယ်…အစောင့်နှစ်ယောက်ကြိုးတုပ်တာကို စောင့်နေတုန်း မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မေသော့်နားလျှောက်လာ ပြီး မေသော့်အဖုတ်ကို သံညှပ်တစ်ခုနဲ့ညှပ်လိုက်တော့ မေသော့်မှာ မျက်ဖြူလန်တက်သွားပြီး..

“အီး…ဟင်….ရှီး…အား…ဟင်း…”

မေသော့်မှာ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူကို မျက်လုံးရွဲကြီးနဲ့စိုက်ကြည့်က ပါးစပ်ကို လျှာနဲ့သပ်ပြလိုက်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မေသော့်ကို အထူးအစမ်းသဖွယ် မျက်လုံးပြူးကြည့်နေတယ် မေသော်လဲ အားတက်လာ ပြီး အဖုတ်လေးကော့ကော့ ပြီး ရန်းပြလိုက်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မေသော့်အဖုတ်ကို လက်ထိုးနှိုက်ကာ အစိလေးကို ပွတ်ခြေပေးလိုက်တော့…

“ရှီး..ဟင့်…အီး…အ…အ…ဟင်း…”

မေသော်မှာ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူရဲ့လက်တွေကို အဖုတ်ထဲ ပိုဝင်နိုင်အောင် ကော့ကော့ထိုးပြီး စကော ဝိုင်းပေး လိုက်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ လက်ကိုပြန်ရုတ်ကာ

“ဖြန်း…ဖြန်း..အ..အီး…ရှီး..”

မေသော့်ဖင်ကို နှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်ပြီး မေသော့်ကို ချည်ထားတဲ့ ကြိုးဖြုတ်ကာ မေသော့်ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းချ လိုက်ပြီး လေးဖက်ထောက်စေလိုက်တယ် မေသော်လဲ ညှို့မျက်လုံးနဲ့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူကို ပြန်ကြည့်လိုက် တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ သူ့ဘောင်းဘီဇစ်ဖြုတ်ကာ ကြီးမားလှတဲ့ လီးတန်ကြီး စွဲထုတ်လိုက်တယ် ။

မေသော် လဲလီးတန်ကြီးမြင်တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီး ညှို့မျက်ဝန်းနဲ့စိုက်ကြည့်လိုက်ကာ လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်တယ် ပြီး ပြန်ထုတ်ပြီး လျှာပြားလေးနဲ့ဒစ်တစ်ဝိုက် လိုက်ယက်ပေးလိုက် တော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ အံတင်းတင်းကြိတ်လိုက်ကာ ဆုပ်သက်လိုက်ရတော့တယ်… မေသော့် လီးစုပ်ကောင်းလွန်းလို့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူမှာ ခြေထောက်တွေပါ တုန်တက်လာပြီး…..

“အား…အီး…ပြွတ်…ပလပ်…ပြွတ်…ဖြန်း…ဖြန်း…ကောင်မတော်ပြီ ငါပြီသွားလိမ့်မယ်…”

မျက်နှာဖုံးစွတ်လူမှာ မေသော့်ကို ပါးနှစ်ချက်ဆင့်ရိုက်ပြီး လီးစုပ်တာကို ရပ်ခိုင်းလိုက်တယ် မေသော့်မှာ လီးစုပ်မဝ သေးဘဲ လွှတ်ပေးလိုက်ရလို့ သူ့ပါးစပ်ထဲက ထွက်သွားတဲ့ လီးကြီကို နှမြောတပ်သစွာ လိုက်ကြည့် နေတော့တယ်…။ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မငြိမ်းဘေးနားက အစောင့်နှစ်ယောက်ကို အချက်ပြလိုက်တော့ အစောင့်နှစ်ယောက်မှာ မငြိမ်းကို တစ်ယောက်တဖက်မပြီး လီးတုနှစ်ချောင်းတပ်ဆင်ထားတဲ့ ခုံပေါ်ကို လေးဖက် ထောင်အနေအထားနဲ့တင်လိုက်ပြီး လီးတုနှစ်ချောင်းရှိရာကို အဖုတ်နဲ့ဖင်တေ့ကာ သွင်းလိုက်တယ်.. ။

မငြိမ်းမှာ လီးတုနှစ်ချောင်းအသွင်းခံလိုက်ရတော့ ခေါင်းမော့တက်သွားပြီး ညီးသံလေထွက်လာတယ်… အစောင့်တွေလဲ လီးတုနှစ်ချောင်းလုံး မငြိမ်းအဖုတ်နဲ့ဖင်ထဲ ထိုးသွင်းပေးပြီးတော့ ဘေးနားမှာ  သွားရပ်နေ လိုက်ကြတယ်…။ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မငြိမ်းကိုသွင်းထားတဲ့ လီးတုတွေ အလုပ်လုပ်အောင် မော်တာ ခလုတ် ဖွင့်လိုက်ပြီး အနှေးခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်တော့..

“ဘွတ်..ဗွက်..ဗျွတ်..အင့်..အီး..အင့်..အင့်..အီး..အင့်..ရှီး..”

မငြိမ်းမှာ အသံတွေထွက်လာကာ မျက်လုံးလေးမှေးဆင်းပြီး အဝင်အထွက်မှန်မှန်လှုပ်ရှားနေတဲ့လီးတုတွေ ရဲ့အရသာကို မှိန်းပြီးခံစားနေလိုက်တယ်…။မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ပန်းအိကိုကြည့်လိုက်တော့ ပန်းအိ မှာ ခြေလက်တွေကုပ်ကွေးလာပြီး ကာမပန်းတိုင်ရောက်တော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တော့ ပန်းအိ ကိုဝတ်ပေးထား တဲ့ ဘောင်းဘီကို ပြန်ချွတ်ကာ အစောင့်နှစ်ယောက်ကို ခေါ်ပြီး ပန်းအိကိုလိုးခိုင်းလိုက်တယ်… ။

သူကတော့ မေသော်နားလျှောက်သွားတော့ မေသော်လဲ ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်ကာ ညှို့မျက်ဝန်းနဲ့ ကြာမူပိုတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့ ဆီးကြိုနေတာတွေ့တော့ မေသော့်ကို ပါးရိုက်ကာ ကျော်ကျော်နားကို စောင့်တွန်းလိုက်တယ်..။မေသော်လဲ ကျော်ကျော့်နားခွေခွေလေး လဲကြသွားတော့ ကျော်ကျော်ငုံ့အကြည့် မေသော်လဲ မျက်လုံး ပင့်အကြည့် စုံတော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူက မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး လေးဘက်ဖြစ်နေတဲ့ မေသော့်ဖင်ထဲကို လီးစောင့်ထိုးထည့်လိုက် တယ်…။ 

မေသော့်မှာ ကော့တက်သွားပြီး ခေါင်းလေးမော့သွားတော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူက ကျော်ကျော့်ရှေ့တွန်း ထုတ်လိုက်တော့ ကျော်ကျော့်တောင်နေတဲ့ လီးကြီး မေသော့်ပါးစပ်နားရောက်သွားတော့…

“ဟေ့ကောင်မ နင် ငါ့ကို လီးစုပ်ပေးတာကို ကြည့်ပြီး နင့်ကောင် လီးတောင်နေတာ နင်စုပ်ပေးလိုက်အုံး..”

ကျော်ကျော်လဲ အဲဒီတော့မှ မျက်နှာရဲတက်သွားပြီး မေသော့်ကို စိုက်ကြည့်လိုက်တော့ မေသော်က ကျော်ကျော့် လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံလိုက်ကာ အားရပါးရစုပ်ပေးလိုက်တယ်… မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လိုက်တာတွေ့တော့ ကျွန်တော်လဲ ခေါင်းငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်လီးလဲ တောင်နေတာ တွေ့လိုက် ရတော့မှ ကျွန်တော်လဲ လန့်သွားရတယ်….။

မျက်နှာဖုံးနဲ့လူကတော့ ကြောက်စရာအပြုံးတစ်ခု ပြုံးလိုက်တာ တွေ့လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့်မှာ ကြောထဲစိမ့်တက်သွားတယ်…။ ကျော်ကျော်မှာလဲ မေသော့် စုပ်ချက်တွေ အောက်မှာ လူးလိမ့်ရင်း သိုလှောင်ထားသမျှသုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကာပြီးသွားတော့ မေသော်လဲ ပါးစပ်ထဲက ကျော်ကျော့်လီးစွဲထုတ်လိုက်ချိန်မှာ သုတ်ရည်တွေကို မြိုချပစ်လိုက်တယ်…။မျက်နှာဖုံးနဲ့လူလဲ မေသော့်ဖင်ထဲ ကလီးစွဲထုတ်လိုက်ပြီး ထလိုက်တော့ မေသော့်မှာ

“အင့်…မထုတ်ပါနဲ့ ဆက်လုပ်ပေးပါ…အီး…အဖုတ်ထဲက တအားယားနေပြီး ဆက်စောင့်ပေးပါ...အင်း…”

မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မေသော့်နှာတွန်သံနဲ့ပြောတာကို ငေးကြောင်ကြည့်ပြီး တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ကာ အစောင့် တစ်ယောက်ကို အချက်ပြလိုက်တော့ အစောင့်က မငြိမ်းနားသွားကာ မော်တာခလုတ်ပိတ်မယ်လုပ်တော့..

“အား..အီး…အား..အား…အမေရေ…အား…ပြီးပြီး အား…ပြီးပြီ….ဟင်း…”

မငြိမ်းမှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ အဖုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့ အစောင့်မျက်နှာတွေရော လက်တွေပေါ်မှာ မငြိမ်းအဖုတ်ရည်တွေ စိုရွဲကုန်တော့တယ်… အစောင့်လဲ ကြောင်ကြည့်နေတုန်း မျက်နှာဖုံးနဲ့လူက

“ဟေ့ကောင် ခလုတ်ပိတ်လိုက်တော့ အဲဒီကောင်မကို မင်းတို့ ဆက်လိုးလိုက် ဒီကောင်မကို အဲဒီပေါ်တင် ပြီးရင် ကြိုးသေချာတုတ်လိုက် လီးတုတစ်ချောင်းဖြုတ်ပြီး နောက်တစ်ချောင်း ကိုနေရာချိန်းလိုက်…”

မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲအစောင့်ကို သေချာမှာပြီး ပန်အိကိုကြည့်လိုက်တော့မှ ကျွန်တော်လဲ သတိရပြီး ပန်းအိ ကိုကြည့်လိုက်တော့ ပန်းအိမှာ ခေါင်းငိုက်စိုက်ကြလျှက် သတိလစ်နေကာမူ အစောင့်နှစ်ယောက်မှာ ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း လိုးစောင့် နေတုန်းဘဲ…

ဖွတ်..ဖပ်…ဖောင်း..ဖောင်း…ဖောင်း…

မေသော်လဲ ပန်းအိကိုလိုးနေတာကြည့်ပြီး စိတ်တွေကြွလာကာ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူရဲ့လက်ကို ကျစ်ကျစ် ပါအောင် စုပ်ထားတော့ မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ မေသော့်ကို ပက်လက်စွဲလှန်ကာ အားကုန်ကြုံးစောင့်တော့ တယ် မေသော်လဲ ခုမှ အယားပြေကာ ကာမဆန္ဒတွေ တရိတ်ရိတ်တက်လာပြီး မျက်နှာဖုံးစွတ်လူ ရဲ့ စောင့်ချက်တွေ ကိုပြန်ကော့စောင့်ကာ မီးကုန်ရမ်းကုန်ကြမ်းပါလေတော့သည်…။

ဖွတ်…ဖောင်း..ဖောင်း..ဖပ်…ဖပ်…ဖောင်း..ဖောင်း…

မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ စောင့်ချက်တွေမြန်လာပြီး မေသော့် တကောက်ကွေးနေရာကို လက်ထည့်ကာ မေသော့် ဖင်ကို ပင့်မြှောက်လိုက်ပြီး သူကိုယ်တိုင် ဖားထိုင်ပုံစံ ပြင်လိုက်ကာ စောင့်ချက်ပြင်းပြင်းနဲ့ မေသော့်အဖုတ်ထဲကို ဖိဖိစောင့်တော့တယ်…

“အား….အမေရေ…အား..ထိလိုက်တာ..အား…သားအိမ်ပါအောင့်လာတယ်…အား…စောင့်စောင့်…အား… ဖိစောင့်ပေးပါ…အား….ပြီးတော့မယ်…အား…အမေရေ…အား…ပြီး..ပြီးပြီ…အား….”

မေသော့်မှာ စောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ဖိစောင့်နေတာတောင် အားမလိုအားမရ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိစောင့်ခိုင်းပြီး သူကိုယ်တိုင် ပြန်ပြန်ကော့ကော့စောင့်ကာ ကာမပန်းတိုင်ကို အရေတွေပါ ပန်းထွက်ကာအကြမ်းတန်းဆုံး ရောက်ရှိပြီးမြောက်သွားတော့ ခြေပစ်လက်ပစ် ဖြစ်သွားကာ အသက်ရှူပြင်းပြင်းနဲ့ အမောဖြေနေရတော့တယ်…

   မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ အမောပြေတော့ သူ့လူတွေကို ကြည့်ကာ…

“ဟေ့ကောင်တွေ မင်းတို့ ပြီးရင် အဲဒီကောင်မ နှစ်ကောင်ရယ် ဒီကောင်နှစ်ကောင်ရယ်ကို စက်လှေပေါ်တင်ပေး လိုက်တော့ ဒီကောင်မကိုတော့ ငါ ခေါ်ထားလိုက်အုံးမယ်….”

မျက်နှာဖုံးစွတ်လူလဲ သူ့လူတွေကို သေချာမှာပြီး မေသော့်ကို စွဲထူကာ ခါးမှ ဖက်ပြီး အပေါ်ထပ်ကို ခေါ်ဆောင် သွားတော့တယ် ကျွန်တော်တို့ကိုလဲ အစောင့်တွေက အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ခိုင်းပြီး မျက်လုံးတွေကို အဝတ်စ နဲ့စည်းနှောင်လိုက်ပြီး ကြိုးတုပ်ကာ စွဲခေါ်လာကြတယ်… ကျွန်တော့်စိတ်ထင် မိနစ် ၂၀ လောက်လျှောက်လာ ပြီးတော့ အဝေးစီက ရေလှိုင်းပုတ်သံတွေကြားလာရတယ် ဆက်လျှောက်ရင်းလျှောက်ရင်းနဲ့ လှိုင်းပုတ်သံကို ပိုကျယ်ကျယ်ကြားလာရတယ်…တွဲခေါ်လာတဲ့ အစောင့်တွေက

“ဟေ့ကောင် တည့်တည့်လျှောက်စမ်း တည့်တည့်မလျှောက်လို့ကတော့ ရေထဲကျသွားမယ်..”

အဲဒီတော့မှ ကျွန်တော် ပျဉ်ပြားနှစ်ချပ်ထဲနဲ့ထိုးထားတဲ့ တံတား ပေါ်ရောက်နေတယ်ဆိုတာ သတိထားမိလိုက်တော့ ခြေချော်မကျသွားအောင် မနည်းထိမ်းပြီး လျှောက်နေတုန်း နောက်ကနေ ခြေထောက်နဲ့စောင့်ကန်ခံ လိုက်ရတာ့ နံရံဒေါင့်ကို ခွေခွေလေး ပြုတ်ကျသွားပြီး ခေါင်းမှာ ပူကနဲခံစားလိုက်ရကာ လောကကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပျက် သွားတော့တယ်….

   သတိရလာတော့ ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်တွေယိမ်းထိုးနေပြီးစက်သံတွေလဲ ဆူညံစွာကြားလိုက်ရတယ် ခေါင်းတွေအုံခဲမူးနောက်နောက်ဖြစ်လာတယ် ကျွန်တော်လဲ ငါဘယ်ရောက်နေပါလိမ့် စဉ်းစားလိုက်တော့ အင်း ငါတို့လှေတစီးစီးပေါ်ရောက်နေပြီနဲ့တူတယ်။

ဒါဆို ဒီလောက်ယိမ်းထိုးနေရင် ပင်လယ်ထဲများရောက်နေတာလား ကြိုးနဲ့လဲ တုပ်ခံထားရ ပါးစမ်းကိုရော မျက်စိတွေပါ ပိတ်ထားတော့ မြင်လဲမမြင်ရ အော်လို့လဲ မရ လှုပ်လို့လဲ မရတော့ ဒီတိုင်းဘဲ လက်လျှော့ပြီး အသာညိမ်နေလိုက်တယ်…ကျွန်တော်လဲ ခဏနေတော့ ခေါင်းတွေပြန်မူး လာပြီး တဖန် လောကကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပျက်သွားပြန်တယ်…

“ဝုန်း…”

ဝုန်းကနဲ အသံကြားတော့ လန့်နိုးလာပြီး ဘာဖြစ်တာလဲ စူးစမ်းကြည့်လိုက်တော့ လူတစ်ယောက်ဝင်လာပြီး ကျွန်တော်မျက်စိမှာ အုပ်ထားတဲ့ ပဝါလေးနဲ့ ကြိုးတွေပါ လာဖြည်ပေးတော့မှ ကျွန်တော်လဲ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့် လိုက်တော့ လူကောင်ထွားထွားနဲ့ ပါးသိုင်းမွှေးမုတ်ဆိတ်မွှေးတွေနဲ့လူမိုက်ရုပ်ပေါက်နေတဲ့ လူတစ်ယောက် က ဘေးကလူတစ်ယောက်ကိုပါ ကြိုးတွေဖြည်ပေးနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်…ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဘက် ကို လှည့်ကြည့်ပြီး…

“ကဲထစမ်း…ကောင်လေးတွေ မင်းတို့ အလုပ်လုပ်ရမယ်…ထစမ်း..ငါနဲ့လိုက်ခဲ့..မင်းတို့လုပ်ရမဲ့ အလုပ်ကို ငါလိုက်ပြမယ်..လာ..ထ..”

ကျွန်တော်တို့လဲ ယောင်နန နဲ့ မုတ်ဆိတ်နဲ့လူခေါ်ရာနောက်ကို လိုက်ခဲ့လိုက်တယ်….အခန်းတစ်ခန်းရှေ့ဖြတ် တော့ အတွင်းခန်းထဲက

“အား…သေပါပြီးရှင်…အား…ဖြည်းဖြည်း…အား…နာတယ်..နာတယ်…အား..အဲလိုမလုပ်ပါနဲ့…အား…”

အခန်းထဲက မငြိမ်းအသံ ကြားလိုက်ရတော့ ကျွန်တော့်မှာ စိုးရိန်စိတ်နဲ့ အခန်းနားကပ်သွားပြီး တွန်းဖွင့်မယ် လုပ်တော့ မုတ်ဆိတ်နဲ့လူက

“မင်းကောင်မလေး တော့ အသေလိုးခံနေရပြီ…ဟား..ဟား…ငါတို့ဆရာရဲ့လက်နက်က တော်ရုံမိန်းမ မခံနိုင်ဘူး ကွ..ခုဏက တစ်ယောက်တောင် လေးငါးချက်ပဲ စောင့်လိုက်ရသေးတယ် ထင်တယ် အော်သံ မကြားရတော့ ဘူး…မင်းတို့ကို ခေါ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ နောက်တစ်ယောက်ကို လုပ်နေပြီ….ဟား…”

ကျွန်တော်မှာ မုတ်ဆိတ်နဲ့လူ စကားလဲကြားရော မငြိမ်းအတွက်စိုးရိန်လိုက်တော့ ဘာလုပ်ရမလဲ ဝေခွဲမရ ဖြစ်နေတုန်း

“အား…သေပါပြီး…အမေရေ နာတယ်..နာတယ်….အား..မလုပ်ပါနဲ့တော့ အား…သေပါပြီ….”

မငြိမ်းအသံလဲ ကြားရော ကျွန်တော့်မှာ အခန်းတံခါး တွန်းဖွင့်ပြီး ပြေးဝင်လိုက်တော့…. အခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ မငြိမ်းကို ခြေရောလက်ရော ကြိုးတွေနဲ့တုပ်ပြီး လေးဘက်ကုန်းထားကာ နောက်ကနေ ကြီးမားလှတဲ့လီးကြီးနဲ့ မငြိမ်းဖင်ထဲ လီးတစ်ဝက်လောက် ထိုးထည့်ပြီး ဆက်ထိုးထည့်မလို့ လုပ်နေတဲ့ သူကြီးကြောင်ကြည့်နေတုန်း ကျွန်တော်လဲ သူကြီးစီ ပြေးသွားပြီး သူကြီးကို လက်သီးနဲ့ထိုးလိုက်တော့ သူကြီးက မငြိမ်းဖင်ထဲ ထိုးထည့်ထားတဲ့ လီးကို စွဲထုတ်ပြီး ရှောင်လိုက်တော့ ကျွန်တော်မှာ အရှိန်လွန် ကာ မငြိမ်းကြောပေါ် ပြုတ်ကျသွားပါလေရော… ။

သူကြီးလဲ လူးလဲထလာပြီး ကျွန်တော်ကိုယ်ပေါ်တက်ခွပြီး လက်နောက်ပြန် ချုပ်ထားလိုက်တော့ ကျွန်တော့်မှာ လှုပ်မရရုန်းမရဖြစ်နေတုန်း ကျော်ကျော်ကပါ ပြေးဝင်လာတော့ ကျွန်တော်တို့ လာခေါ်တဲ့ မုတ်ဆိတ်နဲ့လူက ပြေးဝင်လာပြီး ကျော်ကျော့်ကို အရင်ထိုးချ လိုက်တယ်…ကျော်ကျော် မှောက်သွားတော့မှ ကျွန်တော်ကို ဝိုင်းဖမ်းထားပေးလိုက်တော့ သူကြီးလဲ ထကာ အနားက ကြိုးယူပြီး ကျွန်တော့်ကို နောက်ပြန်ကြိုးတုပ်ထားလိုက်တယ်…ကြိုးတုပ်ပြီးတော့

“ဟေ့ကောင် ကျွဲကြီး မင်း ဟိုတစ်ကောင်ကို ခေါ်ပြီး ငါပြောထားတဲ့ အတိုင်းအလုပ်ခိုင်းလိုက် ဒီကောင့်ကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး လှုပ်မရအောင် ကြိုးတုပ်ပေးခဲ့ကွာ ငါ အားအကုန် မခံသေးဘူး ငါအားတွေ သုံးစရာရှိသေးတယ်…”

ကျွဲကြီးဆိုတဲ့ မုတ်ဆိတ်နဲ့လူကို သူကြီးကသေချာမှာပြီး ခွေခွေလေးလဲနေတဲ့ ပန်းအိနားကို သွားကာ ပန်းအိ နို့လေးတွေကို ဆုတ်ကိုင်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေမွှလိုက် အမွှေးလေးတွေပြောင်ရှင်းနေတဲ့ အဖုတ် အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် စုံဆန် ပွတ်ကစားလိုက် အစိလေးကို ပွတ်ကစားလိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း မငြိမ်းကိုလဲ စားမတက်ဝါးမတက် စိုက်ကြည့်နေတုန်း ကျွဲကြီးကလဲ ကျွန်တော့်ကို ကုတင်တိုင်မှာ လှုပ်မရအောင် ကြိုးသေချာ ချည်ပြီးသွားတော့ သူကြီးလဲ ကျွဲကြီးကို မျက်ရိပ်ပြပြီး အပြင်ကို ထွက်ခိုင်းလိုက်တယ်.. ကျွဲကြီးလဲ ထွက်သွားမှ ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းကို ကြည့်လိုက်တော့ လား..လား.. မငြိမ်းမှာ မယုံနိုင်လောက်အောင် ကာမစိတ်တွေမွှန်နေတဲ့သူတစ်ယောက်လို ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်ပြီး ကျွန်တော့် အဝတ်တွေကို စွဲချွတ်နေ တော့တယ်… သူကြီးလဲ အဲဒါကိုတွေ့တော့ တဟားဟား အော်ရယ်ပြီး မငြိမ်း လုပ်သမျှ စဆုံးမျက်တောင်မခက် တမ်းလိုက်ကြည့်နေတော့တယ်… မငြိမ်းလဲ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အကုန်လဲချွတ်ပြီးရော ကျွန်တော့ ငပဲကို ငန်းငန်းတက် စုပ်ငုံလိုက်တယ် ။

ပါးတွေချိုင့်ဝင်သွားအောင်ကို စိတ်ပါ လက်ပါစုပ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်မှာ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ထားလိုက်ရတယ်… မငြိမ်းဘာလို့ဒီလိုဖြစ်နေပါလိမ့် စိတ်ကြွဆေးတွေ ထိုးပေးထားတာလားမသိဘူးလို့ စဉ်းစားနေတုန်း ပန်းအိ စီမှ ညီးသံတွေထွက်လာတော့ ပန်းအိကိုကြည့် လိုက်ရာ သူကြီးက ပန်းအိ အဖုတ်ကိုလျှာနဲ့သိမ်းယက်လိုက် အဖုတ်ထဲ လျှာထိုးထည့်လိုက် စအိုကိုယက်လိုက်နဲ့ လုပ်နေတုန်း ကျွန်တော်လဲမငြိမ်းကို ကြိုးဖြည်ခိုင်းပြီးထမယ်လို့ ကြံလိုက်ကာ မငြိမ်းကိုကြည့်လိုက်တော့ မငြိမ်းက သူ့အဖုတ်ဝမှာ ကျွန်တော့်ငပဲကိုတေ့ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဆက်တိုက်စောင့်စောင့်လိုးတော့တယ်…. ကျွန်တော်လဲ မှေးခံနေတုန်း ကုတင်သိမ့်ကနဲဖြစ်သွားတော့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ သူကြီးက ပန်းအိကို ကုတင်ပေါ်စွဲတင် ပြီး သတိရတစ်ချက်မရတစ်ချက်ဖြစ်နေတဲ့ ပန်းအိ ဖင်ထဲကို ကြီးမားလှတဲ့သူရဲ့ လီးကြီး ကိုထိုးထည့်လိုက်ကာ ဆက်တိုက်စောင့်လိုက်ပါတော့တယ်….

ဖောင်း…ဖောင်း…ဖပ်..ဖပ်…

“အီး…ရှီး…အ…အ…အင်း…”

မငြိမ်းမှာ ညီးသံလေးတွေထွက်လာပြီး စောင့်ချက်တွေလဲ ပိုမြန်လာပါတော့တယ်… ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းအလိုးအစောင့်ကို ညိမ်သက်စွာ ခံနေတုန်း မငြိမ်းစောင့်ချက်ရပ်သွားလို့ မျက်လို့ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူကြီးက မငြိမ်းဖင်ကို ထိမ်းကိုင်လိုက်ပြီး မငြိမ်းဖင်ထဲကို ကြီးမားလှတဲ့သူရဲ့လီးကြီး ထိုးထည့်လိုက်တော့ မငြိမ်းမှာ ကော့တက်သွားပြီး အဖုတ်အတွင်းသားတွေနဲ့ ကျွန်တော့် ညီလေးကို ညှစ်လိုက်တော့ ကျွန်တော့် ညီလေးမှာ ကျင်တက်လာပြီး သုတ်ထွက်ချင်ချင်ဖြစ်လာတယ်… သူကြီးလဲ အပြင်မှာကျန်နေတဲ့ သူ့ရဲ့ လီးကြီးကို မငြိမ်းဖင်ထဲကို အားကုန်စောင့်ထည့်လိုက်တော့ မငြိမ်းခင်ဗျာ

“အား…ကွဲပြီ…အား…အမေရေ…အား…အား….အင်း..”

ဖောင်း…ဖောင်း…ဖောင်း…ဖောင်း…ဖောင်း…ဖပ်…ဖပ်….ဖပ်…ဖောင်း…ဖောင်း…

သူကြီးမှာ စောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ မငြိမ်းဖင်ထဲလိုးစောင့်လိုက်တော့ မငြိမ်းမှာ မချီ့မဆန့် ခံစားလိုက်ရပြီး  အဖုတ်ကြွက်သားတွေပါ ညှစ်ချလိုက်တော့ ကျွန်တော့်မှာ ဘယ်လိုမှ မထိမ်းနိုင်တော့ဘဲ သုတ်ရည်တွေ မငြိမ်း အဖုတ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရတော့တယ်….

“အား…ပြီးပြီ….အား…အား…ပြီး…ပြီးပြီ…ဟင်း…ကျွတ်..ကျွတ်..ဟင်း…ရှီး..”

မငြိမ်းမှာလဲ စောက်ရည်တွေရော သေးတွေရောပန်းထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်မှာ ရွှဲရွှဲဆိုသွားတော့တယ်… မငြိမ်းလဲ စောက်ရည်တွေ ပန်းလို့ ပြီးတော့ အရုပ်ကြိုးပျက်ဖြစ်ကာ ကျွန်တော့်ကိုပေါ်  ပြိုကျလာတော့တယ်… မငြိမ်းမှာ ကျွန်တော့်ကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျလာတာတောင် မငြိမ်းကိုယ်က လှုပ်စိလှုပ်စိ ဖြစ်ကာ မငြိမ်းမှာ ညီးသံ သဲ့သဲ့လေး အဆက်မပျက်ထွက်လာတော့ ကျွန်တော်လဲ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရာ သူကြီးက မငြိမ်းဖင်ထဲ လိုးစောင့်နေတုန်းဘဲ… မငြိမ်းအဖုတ်ကြွက်သားတွေကလဲ ကျွန်တော့်ညီလေးကို တစ်ချက်တစ်ချက် ညှစ်ညှစ် လိုက်တော့ ကျွန်တော့်ညီလေးလဲ ပြန်ထောင်ထလာ တော့တယ်… ။

အဲဒီတော့မှ မငြိမ်းလဲ ဆေးပျယ်သွားတယ်နဲ့ တူတယ် ကျွန်တော့်ကို အကြောင်သားငေးကြည့်နေတုန်း စအိုစီက ပြင်းပြင်းစောင့်ချက်တွေကို မခံမရက်နိုင်ဖြစ် လာကာ ရုန်းလိုက်တော့ သူကြီးက မငြိမ်း လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်ပြန်ဖမ်းဆုတ်လိုက်ပြီး မငြိမ်းလက်နှစ်ဖက်ကို ဇုံကိုင်ကာ မြင်းစီးသလို မငြိမ်းဖင်ကို အားကုန်လိုးစောင့်ပါတော့သည်…။ မငြိမ်းလဲ အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကို ကျွန်တော့်ကို စိုက်ကြည့်နေတော့ မငြိမ်းမျက်ဝန်းတွေထဲ ကျွန်တော်လဲ စိုက်ကြည့်လိုက်တော့ မငြိမ်းမျက်ဝန်းထဲ မှာ ကျွန်တော်ကို အသနားခံတဲ့ အကြည့်တွေကို မျက်ဝန်းထဲမှာ တွေ့လိုက်ရတော့ ကျွန်တော်လဲ စိတ်မကောင်း ခြင်း ကြီးစွာနဲ့ တောင်းပန်တဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ပဲ ကြည့်နေရတော့တယ်…။ 

အဲဒီတော့မှ မငြိမ်းလဲ ကျွန်တော့် အဖြစ်ကို သိတော့မှ သူလဲ အားနာတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ ပြန်ကြည့်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နှစ်သိမ့်ကြည့် တွေက လွဲလို့ ဘယ်သူ့ဘယ်သူမှ မကယ်နိုင်ဘဲရှိတော့တယ်….။ သူကြီးလဲ စောင့်ချက်တွေကို အရှိန်ထပ်တင် ကာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ လိုးစောင့်လာတော့ မငြိမ်းမှာ ဘယ်လိုမှ အံတင်းတင်းမကြိတ်နိုင်တော့ဘဲ သက်သာလို သက်သာညား ညီးညူနေရတယ်… ။

သူကြီးရဲ့စောင့်ချက်ကြောင့် မငြိမ်းရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေမှာလဲ ကျွန်တော့် ညီလေးကို ညှစ်လိုက်သလို ဖြစ်ဖြစ်နေတော့ ကျွန်တော်လဲ နောက်တစ်ကြိမ် သုတ်ထွက်ချင်တာ တော့ သုတ်မထွက်အောင်ထိမ်းဖို့ မနဲကြိုးစားနေရတော့တယ်… သူကြီးရဲ့စောင့်အားကလဲကျမသွားဘဲ စောင့်ချက်မြန်မြန်နဲ့ လီးတစ်ဆုံးလိုးစောင့်နေမှုကြောင့် မငြိမ်းရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားတွေလဲ ပိုမို ညှစ်ညှစ်လာ ကာ ကျွန်တော် သုတ်အိမ်ထဲက သုတ်တွေကို ချူနေသလိုဖြစ်လို့နေတော့တယ်…။ မငြိမ်းလဲ အသံစုံထွက်လာ ကာ…

“အင့်…အီး..အား..အ.အ..အ..အင့်…ရှီး..”

ဘွတ်…ဖပ်..ဖပ်…ဖောင်း..ဖောင်း…ဘွတ်…ဘွတ်…

“အား…အမေရေ…အား…မရတော့ဘူး…အား…သေပါပြီ ရှင်…အား…အမေရေ…အား…ကယ်ပါအုံး…အား…”

မငြိမ်းမှာ အသံစုံထွက်ကာ ကျွန်တော်ညီလေးကို စောက်ရည်တွေနဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပက်ဖြန်းလိုက်တော့တယ်… ကျွန်တော်မှာလဲ သုတ်မထွက်အောင် မနဲထိမ်းထားလိုက်ရတယ်… သူကြီးလဲ မငြိမ်းပြီးသွားတော့ မငြိမ်းဖင်ထဲ က သူ့လီးကို စွဲထုတ်လိုက်တယ်..ပြီးတော့ မငြိမ်းကို စွဲဖယ်လိုက်တော့ မငြိမ်းမှာ ကျွန်တော့်ဘေးနားမှာ ခွေခွေလေး လှဲပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူသွင်းနေရတော့တယ်… ဘယ်အချိန်ထဲက သတိရနေလဲ မသိတဲ့ ပန်းအိ ကို သူကြီးက…

“ဟဲ့ကောင်မလေး…နင့် ဖင်ထဲအဲဒီကောင်ရဲ့လီးထည့်လိုက်…”

ပန်းအိမှာ ဆေးမိထားတော့ သူကြီးပြောသလို ကျွန်တော့် လီးနဲ့သူ့ဖင်ကိုတေ့ပြီး ထိုင်မယ်လုပ်တော့ သူကြီးက

“ဟဲ့ အဲလိုမဟုတ်ဘူးလေ နင် အဲဒီကောင်ကို ကြောပေးပြီး သူ့ရင်ဘက်ပေါ်လက်ထောက်လိုက် ပြီးတော့ သူ့လီးပေါ်ထိုင်ချလိုက် ငါ့ဘက်ကို မျက်နှာမူထား နင့်အဖုတ်ထဲ ငါ့လီးနဲ့လိုးစောင့်မလို့…”

ပန်းအိလဲ သူကြီးပြောသလို ကျွန်တော့်လီကိုသူ့ဖင်မှာတေ့ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ရင်ဘက်ပေါ် လက်ထောက်လိုက်တော့ သူကြီးဘက်ကို သူ့အဖုတ်ကော့ပေးသလိုဖြစ်သွားတော့တယ်…။ သူကြီးလဲ အချိန်စိုင်းမနေဘဲ ကော့တက်လာတဲ့ မငြိမ်းအဖုတ်ဝမှာ သူ့လီးတေ့ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း လိုးစောင့်ပါတော့တယ်..

ဖပ်…ဖပ်…ဖောင်း…ဖောင်း…ဖပ်..ဘွတ်..ဖွတ်…ဖပ်..ဖပ်..ဖောင်း…

ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးစောင့်ရင်း ပန်းအိ အဖုတ်ထဲ ထိုးမွှေလိုက် ပင့်စောင့်လိုက် တစ်ဆုံးသွင်းလိုက် နဲ့ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးနေတဲ့ သူကြီးကို ကြည့်ပြီး ပန်းအိ မှာ အားမလိုအားမရဖြစ်လာကာ ကြီးမားလှတဲ့ သူကြီး ရဲ့ လီးတန်ကြီး ဝင် နိုင်သမျှဝင်လာအောင် သူကြီးရဲ့စောင့်ချက်တွေနဲ့အညီပြန်ကော့စောင့်ရင်း…

“အား…မြန်မြန်စောင့်ပေးပါ…အား…ထွက်ပြီ…အား…စောင့်…စောင့်…အား…”

သူကြီးလဲ ပန်းအိထွက်တော့မယ်ဆိုတာနဲ့ ဘေးနားမှာ အသင့်ချထားတဲ့ ရေဘူးထဲကရေတစ်ငုံ သောက်ကာ ပန်းအိကို စောင့်ချက်ပြင်းပြင်းတွေနဲ့ စောင့်ချရင်း ပန်းအိ အဖုတ်ထဲကို သုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တော့ တယ်… ပန်းအိခင်ဗျာမှာတော့..

“အား…ဘာလို့ ပန်းထုတ်လိုက်တာလဲ….အား…ပြီးကာနီးနေတဲ့ဟာကို ရှီး…”

ပန်းအိခင်မျာ ပြီးကာနီးနေတဲ့အချိန် သူကြီးက ရပ်ပြီးရေသောက်လိုက်တော့ အရှိန်ပြန်ကျသွားကာ ပြီးဆုံးချင်းမရောက်လိုက်ဘဲ ဆန္ဒမပြည့်တော့ သူကြီးကို ရန်ရှာပါတော့တယ်.. သူကြီးလဲ သူ့ကို ရန်လုပ်တဲ့ အထိနှာတင်းလွန်းတဲ့ ပန်းအိ ကို ဒေါသ မျက်လုံးတွေနဲ့စိုက်ကြည့်ကာ အပြင်ကိုထွက်သွားပါလေရော… ပန်းအိလဲ သူကြီးဆင်းသွားတော့ ကျွန်တော်ဘက်လှည့်ကာ သူ့ဖင်ထဲက ကျွန်တော့်လီးကိုစွဲထုတ်ပြီး အဖုတ်ထဲ ပြောင်းထည့်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစောင့်ပါတော့တယ်… စောင့်ချက်တွေ တဖြည်းဖြည်းမြန်လာပြီး….

“အား..အင့်…ဖောင်း..ဖောင်း..ရှီး..အ..ဟင်း…ဖပ်…ဖပ်…ဖောင်း..ဖောင်း…အား…ထွက်ပြီ…ထွက်ပြီ…အား…”

ပန်းအိရဲ့ စောင့်အားကြောင့် ကျွန်တော်လဲ ပြီးတော့မဲ့ စဲစဲမှ

“ဝုန်း…”

လူထွားကြီးတစ်ယောက် အခန်းဝ မှာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ကို မိန့်မိန့်ကြီးပြုံးကြည့်နေတာတွေ့ လိုက်ရတယ်.. ကျွန်တော် သုတ်ထွက်ခါနီးမှာ တွေ့လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် သုတ်မထွက်နိုင်ဘဲ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြစ်နေတုန်း ပန်းအိလဲ သတိပြန်ဝင်လာပြီး ဆက်စောင့်လိုးတော့တယ်… လူထွားကြီး နောက်ကနေ လိုက်ဝင်လာတာကတော့ သူကြီးရယ် ကျွဲကြီးရယ် လိုက်ဝင်လာတယ်…။

သူကြီးလဲ ကုတင်ဘေး နားက ဗီရိုဖွင့်ပြီး ဆေးတောင့်လေးတွေထုတ်လာတယ်… ပြီးတော့ ကျွဲကြီးတစ်လုံး လူထွားကြီးတစ်လုံးပေး လိုက်တော့ ကျွဲကြီးနဲ့လူထွားကြီးလဲ ဆေးတောင့်တွေကိုယူပြီး သောက်ချလိုက်တယ် သူကြီးလဲ ကျွဲကြီးတို့ ဆေးသောက်ပြီးတဲ့ အချိန်ထိ ပန်းအိ ကျွန်တော့်ကို လိုးစောင့်နေတာကို ကောက်ကျစ်တဲ့ အပြုံးတစ်ခုနဲ့ ရပ်ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ကျွန်တော့်မှာ မပြီးနိုင်ဘဲ လီးတန်က ပျော့ကျသွားတော့တယ်.. ပန်းအိလဲ ကျွန်တော့ လီးတန်ပျော့ကြီးကို မရမက စောင့်လိုးနေရာက

“အင့်…အား….ရှင် ယောကျာ်းမဟုတ်ဘူးလား….လီးပျော့…ဒီမှာ ပြီးတော့မယ်ဟာကို ရှင့်ဟာက သေနေပြီ ကျွတ်….”

ပန်းအိလဲ ကျွန်တော့်ကို အပြစ်တင်ပြီး မပြည့်တဲ့ ဆန္ဒကို ဖြည့်ဖို့ ကြိုးစားတဲ့အနေနဲ့ ဘေးနားက ရပ်ကြည့်နေတဲ့ သူကြီးကို လှမ်းစွဲလိုက်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေးကို စွဲချွတ်ကာ ပျော့တွဲတွဲဖြစ်နေတဲ့ သူကြီးလီးတန် ကြီးကို စုပ်ယူလိုက်တယ်…သူကြီးလီးတန်လဲ ပန်းအိ စုပ်အားကြောင့် ပြန်ထောင်တက်လာပါလေရော… သူကြီးလီးတန်ကြီးက ခုဏက တွေ့တဲ့ အရွယ်အစားထက်ကို ပိုကြီးလာသလိုဘဲ ကြည့်နေရင်းကြည့်နေရင်းနဲ့ ပန်းအိ ပါးစပ်တောင် မဆန့်တော့တဲ့ အနေအထားရောက်လာပါလေရော… ။

တချိန်လုံးဘေးက ကြည့်နေတဲ့ ကျွဲကြီးက သူကြီးလီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ပန်းအိကြောင့် စိတ်တွေထကြွလာတယ်နဲ့တူတယ် ကိုယ်ပေါ်မှာရှိသမျှ အဝတ် အကုန်စွဲချွတ်လိုက်ပြီး ပန်းအိ အနားတိုးကပ်သွားတော့ ပန်းအိမှာ ကျွဲကြီးလီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်ကာ ဂွင်းထုတော့တယ်…။

လူထွားကြီးလဲ ကျွန်တော့်နားလျှောက်လာတော့ ကျွန်တော့်မှာ ကြက်သီးတွေတောင်ထ လာပါလေရော လူထွားကြီးက ကျွန်တော့်ကို ချည်ထားတဲ့ ကြိုးတွေဖြည်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းဘက်က တိုင်မှာ လက်ပြန်ကြိုးပြန်တုတ်ထားပြီး ကုတင်ပေါ်က မငြိမ်းစီကိုလျှောက်သွားပြီး မငြိမ်းကို ပက်လက်စွဲလှန်ပြီး မငြိမ်းပေါင်ကြားဝင်ကာ မငြိမ်းအဖုတ်ကို လျှာနဲ့သိမ်းယက်တော့တယ်… ပန်းအိလဲ ကျွဲကြီးနဲ့သူကြီး ကိုစုပ်လိုက်ထုလိုက် လုပ်ပေးနေရင်းကနေ

“အိ..ဟင့်..ကျွန်မ ကိုလုပ်ပါတော့ မရတော့ဘူး…အီး..အဖုတ်ထဲက တအားယားလာပြီ…အီး..လုပ်ပါတော့… လုပ်ပါေတော့…ဟင်း..”

သူကြီးနဲ့ကျွဲကြီးလဲ တစ်ယောက်မျက်နာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ပြိုင်တူ ခေါင်းငြိမ့် ပြကာ ကျွဲကြီးက ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်အိပ်ချ လိုက်ပြီး ပန်းအိကို တက်စောင့်စေလိုက်တယ်.. သူကြီးက ပန်းအိ နောက်မှာ နေရာယူပြီးထိုးထည့်မယ်လုပ်တော့…

“အား…မရဘူး….အား…နာတယ်နာတယ်…အား…ဟင်း…ကြပ်လိုက်တာ…အား….”

“ဟဲ့…ကောင်မ နင်ဘဲ လိုးတော့ဆို.. ခုလိုးမလို့လေ….”

“အား…မရဘူး…ရှင်တို့ဟာတွေက အကြီးကြီးတွေ..အ.. မရဘူး…အား..နာတယ်…အား… မလုပ်ပါနဲ့တော့ အား…”

ပန်းအိမှာ ကြီးမားလှတဲ့ ကျွဲချို လောက်ရှိတဲ့ ကျွဲကြီးလီးတန်ကြီးကို ကာမစိတ်ကြွဆေးတန်ခိုးနဲ့ သူ့အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းကာ ထိုင်ချလိုက်ပေမဲ့ ကြီးမားလှတဲ့ လီးကြီးဒဏ်ကို မခံနိုင်ဘဲ သွင်းလက်စကို ပြန်ထုတ်မယ်လုပ်တော့ ကျွဲကြီးက ပန်းအိတင်ပါးကို ကိုင်ကာ အတင်းပြန်ကော့ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ပန်းအိမှာ လီးကြီးဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံနေရတော့တယ်… ။

သူကြီးကလဲ ပန်းအိနောက်ကနေ ပန်းအိ စအိုဝ ကို ကျွဲကြီးရဲ့လီးနီးနီးလောက် ကြီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့ တေ့လိုက်တော့ ပန်းအိ မှာ မျက်ဖြူလန်ပြီး ကျွဲကြီးရင်ဘက်ပေါ်ကို အရုပ်ကြိုးပျက်လဲကျကာ သတိလစ်သွားတော့တယ်… သူကြီးနဲ့ကျွဲကြီးလဲ ပန်းအိ သတိလစ်သွားတာတောင် အလျှော့မပေးဘဲ အဖုတ်ကျင်းကျင်းလေးနဲ့ စအို ကျင်းကျင်းလေးထဲကို သူတို့ရဲ့ကြီးမားလှတဲ့ လီးတန်ကြီးတစ်ဆုံးထိုးထည့်ပြီး စောင့်စောင့်လိုးပါတော့တယ်…။

 သူကြီးနဲ့ကျွဲကြီး ပန်းအိကို လိုးစောင့်နေတဲ့ နေရာက ကျွန်တော့် ရှေ့တဲ့တဲ့မှာဆို တော့ ကျွန်တော်မှာ လီးအဝင်အထွက်ကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်တွေ့နေရတော့ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲကရော စအိုထဲကပါ သွေးတွေစီးထွက်လာတာတွေ့လိုက်ရတယ်… ကျွန်တော်လဲ အံတင်းတင်းကြိတ်နေရုံကလွဲလို့ ဘာမှ မတတ်နိုင်တဲ့ အတွက် ပန်းအိ အဖြစ်ကို ဒီတိုင်းထိုင်ကြည့်နေရတော့တယ်…

“ဝုန်း….”

ကျယ်လောင်တဲ့ အသံနဲ့အတူ အပေါက်ဝမှာ လူနှစ်ယောက်က မြင်ကွင်းထဲပေါ်လာတော့ သေချာကြည့်လိုက်ရာ ကျွန်တော်တို့ကို သူပုန်တွေစီက ဝယ်လိုက်တဲ့ သူဌေးရယ် သူဌေးဘေးက အဖြူရောင်ဂါဝန်လေးနဲ့ကောင်မလေး တစ်ယောက်ရပ်နေတာတွေ့လိုက်တော့ မျက်နာကို သေချာကြည့်လိုက်ရာ…

“ဟာ..မေသော်…”

ကျွန်တော့်မှာ ယောင်ပြီး ခေါ်မိလိုက်တော့ မေသော်က မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး သူဌေး လက်မောင်းကို ဖက်ကာ သူဌေးရဲ့ ပခုံးကိုမှီပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်… အခန်းထဲရောက်တော့ ပန်းအိ ကို ညှပ်ချ နေတဲ့ သူကြီးနဲ့ကျွဲကြီးရဲ့လီးတန်ကြီး အဝင်အထွက်ကိုကြည့်ကာ စတွေးမြိုချ လိုက်တာတွေ့လိုက်ရတယ်…။ မငြိမ်း အဖုတ်ယက်နေတဲ့ လူထွားကြီးကို တဖန်ကြည့်ပြန်ရာ လူထွားကြီးရဲ့လိင်တန်လဲ မြင်ရော မျက်လုံးအရောင် တလက်လက်တောက်လာပါလေရော…တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မျက်လုံးအရောင်တောက်နေရာကနေ မဲ့ပြုံးလေးတစ် ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး

“ကိုကြီး…မီး လေ မိန်းကလေးတွေ မုဒိန်းခပ်ကြမ်းကြမ်းကျင့်ခံရတာ ကို ကြည့်ချင်လိုက်တာ…နော်..ကိုကြီး.. သူတို့ကို မုဒိန်းကြမ်းကြမ်းလေး ကျင့်ခိုင်းလိုက်ပါနော်…. နော်လို့ ကိုကြီး…”

မေသော်မှာ သူဘေးနားက သူဌေးကို ချွဲချွဲနွဲ့နွဲ့လေးပြောလိုက်တော့ သူဌေးလဲ သဘောတွေ ကျကာ သူ့လူတွေကို အမိန့်ပေးလိုက်ပါလေရော..

“ကဲ…ကိုယ့်လူတို့ရေ.. ဒီကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးလိုက်ကြစမ်းကွာ…”

မေသော်လဲ သူဌေးရဲ့စကားလဲကြားရော မျက်နှာမှာ ကောက်ကျစ်တဲ့အပြုံးတစ်ခုပေါ်လာပါလေရော.. နဂိုကထဲက ပန်းအိကို ကြမ်းကြမ်းလိုးစောင့်နေတဲ့ သူကြီးနဲ့ကျွဲကြီးလဲ လျှော့နေတဲ့ အရှိန်ကို ပြန်တင်ပြီး ပန်းအိကို အားကုန်စောင့်လိုးနေတော့တယ်… ။

မေသော်လဲ ပန်းအိ ကို လိုးစောင့်နေတာထပ် မငြိမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးစောင့်စေချင်တဲ့ ပုံရိပ်တွေက သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ အထင်းသားပေါ်နေတယ်…။ လူထွားကြီး မငြိမ်းအဖုတ်ကို လျှာနဲ့မြိန်ရေယှက်ရေ ယက်နေတာကို ကြည့်ပြီး မေသော်က

“ဟို…လူထွားကြီး အဲဒီ ကောင်မကို မှတ်လောက်သားလောက်အောင် လိုးပေးလိုက်စမ်းပါအုံး….”

သူဌေးလဲ မေသော့်စကားကြားတော့ ခပ်ရဲ့ရဲ့ပြုံးလိုက်ပြီး

“ဆင်ကြီးရေ သူပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ပေးလိုက်စမ်းပါကွာ..ငါလဲ မင်တို့ မုဒိန်းကျင့်တာကို ကြည့်ချင်သေးတယ် စိတ်ပါရင်တော့ ငါလဲ မင်းတို့ပွဲထဲမှာ ဝင်ပါရတာပေါ့ကွာ….”

လူထွားကြီးလဲ သူဌေးစကားကြားတော့ သူဌေးကို လှည့်ကြည့်ပြီး ခေါင်းညှိမ့်ပြကာ မငြိမ်းပေါင်ကြားဒူးထောက် လိုက်ပြီး ပစ်ရန်အသင့်ဖြစ်နေတဲ့ လက်နက်ကြီးကို မငြိမ်းအဖုတ်ဝ တေ့ကာ စောင့်သွင်းလိုက်ပြီး တရစပ် စောင့်လိုးပါတော့တယ်… မငြိမ်းမှာ ဆေးပျယ်နေပေမဲ့ ဆင်ကြီးဆိုတဲ့သူရဲ့ အဖုတ်ယက်ကာနှိုးစွမှုကြောင့် ဆင်ကြီးရဲ့စောင့်ချက်တွေကို အံတင်းတင်းကြိတ်ခံနေနိုင်တာကို… မေသော်က အားမရသေးဘဲ မငြိမ်းကို မချည့်မဆံ ခံစားစေချင်ပုံဘဲ…

“ကဲ ဟိုလှေသူကြီး… ဆင်ကြီးလောက်နေတဲ့ကောင်မကို ဖင်ထဲသွားလိုးပေးစမ်း….အဲဒီအသေကောင်လိုဖြစ်နေ တဲ့ကောင်မကိုဘဲလိုးမနေနဲ့…”

သူကြီးလဲ သူ့ကို အမိန့်သံပြင်းပြင်းနဲ့ အမိန့်ပေးလိုက်တဲ့ မေသော်ကို မျက်မှောင်ကုတ်ကြည့်ပြီး သူဌေးကို မေးစက် ပြလိုက်တော့ သူဌေးက ခေါင်းညှိမ့်ပြလိုက်တာနဲ့ သူကြီးလဲ ပန်းအိစအိုထဲက လီးစွဲထုတ်လိုက်တော့ ကျွဲကြီးလဲ ပန်းအိကို ပက်လက်ပြန်လှန်ပြီး ပန်းအိ ပေါင်ကြားနေရာပြန်ယူကာ သွေးတွေပေပွနေတဲ့ ပန်းအိ အဖုတ်ထဲလီးပြန်ထိုးထဲ့ကာ အားရပါးရ စောင့်လိုးပါတော့တယ်…။

 သူကြီးလဲ မငြိမ်းနားရောက်တော့ ဆင်ကြီးက မငြိမ်းကို စွဲမှောက်လိုက်ပြီး သူကပက်လက်လှန်ချကာ မငြိမ်းကို သူ့လီးပေါ်တက်ထိုင်စေလိုက်တယ်…. သူကြီးလဲ မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့ မငြိမ်းစအိုထဲကို စတွေးထွေးထည့်ပြီး သူ့လီးတန်ကြီးကို တေ့ကာ မညှာမတာ စောင့်သွင်းလိုက်တော့…

“အား…သေပါပြီ….အမေရေ….အား…နာတယ်…အား….အား….”

မငြိမ်းမှာ ဘယ်လောက်ပဲ အသံကုန်ခြစ်အော်အော် သူကြီးနဲ့ဆင်ကြီးမှာ မညှာမတာ စောင့်လိုးနေတော့တယ်.. အဲဒီတော့မှ မေသော်လဲ စိတ်ကျေနပ်မှုရသွားကာ သူဌေးရဲ့ ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်ပြီး သူ့တင်ပါးတွေနဲ့သူဌေး ပေါင်ကိုပွတ်ကာ သူဌေးကို စွပေးနေတော့တယ်… သူဌေးလဲ မငြိမ်းကို အားရပါးရစောင့်လိုးနေတာကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်လာတော့ မေသော့်ဖင်ကို အသာကြွခိုင်းကာ သူ့လီးကိုစွဲထုတ်ပေးလိုက်တော့ မေသော်က သူဌေးပေါင်ကြားဝင်ပြီး အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့ သူဌေးလီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်ထဲ မဆံ့မပြဲထိုးထဲကာ ငုံစုပ်တော့တယ်… ။

လျှာနဲ့ယက်လိုက် ပါးစပ်နဲ့ကွင်းထုသလို လုပ်လိုက် လက်နဲ့ရှေ့တိုးနောက်စုတ်လုပ်လိုက်နဲ့ သူဌေးကို ပြုစုပေးလိုက်တော့ သူဌေးမှာ စိတ်တွေထကြွလာကာ မေသော့်ကို စွဲမကာ တွန်းထုတ်လိုက်တော့ မေသော်မှာ ခွေခွေလေး ကြသွားတော့တယ်… သူဌေးလဲ အချိန်မဆိုင်းတော့ဘဲ ခွေခွေလေးလဲကြကာသူ့ကို ညှို့မျက်ဝန်းတွေနဲ့စိုက်ကြည့်နေတဲ့ မေသော့် ဂါဝန်ကို စွဲဖြဲလိုက်ပြီး အတွင်းခံတွေကိုပါ စွဲစုတ်ပြစ်လိုက်ပြီး မေသော်ကိုလေးဘက်ကုန်းစေလိုက်ကာ ပြူထွက်လာတဲ့ အဖုတ်ထဲ အတင်းထိုးထဲ့ကာ တရစက်စောင့်လိုး တော့တယ်…

“အ…အင့်…အီး..အ..အ…ဟင်း…အင့်…ရှီး..ဖွတ်..ဖပ်..ဖပ်..ဖွတ်..အ…အီး…”

မေသော်မှာအသံစုံထွက်ကာ သူဌေးရဲ့စောင့်ချက်နဲ့အညီ ပြန်ပြန်ကော့စောင့်တော့တယ်… လှေပေါ်မှာ လိုးပွဲကြီး စင်နွှဲနေတုန်း လှေက ပိုမိုလူးလှိမ့်လာတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်…. ကျန်တဲ့သူတွေကတော့ လောကကြီးကို မေ့လျော့ကာ လိုးပွဲကြီးစင်နွှဲနေတုန်းဘဲ…။

တဖြည်းဖြည်း လှေမှာပိုကြမ်းကြမ်း လှုပ်လာကာ ယိန်းထိုးလာတော့မှ သူဌေးလဲ မေသော့်လိုးစောင့်နေရာမှ ရပ်ကာ အခြေအနေကို စူးစမ်းသလိုလုပ်နေတော့ မေသော့်မှာ ကာမအထွတ်အထိတ်ရောက်နေကာမှ ရပ်လိုက်တော့ အားမလိုအားမရဖြစ်ကာ သူဌေးကို တွန်းလှဲပြီး ပက်လက်ဖြစ်သွားတဲ့ သူဌေးပေါ်တက်ခွကာ တောင်မက်နေတဲ့သူဌေးရဲ့လီးကြီးပေါ်တက်ထိုင်ကာ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးစောင့်တော့တယ်…

မငြိမ်းမှာလဲ ညီးသံတောင်မထွက်နိုင်တော့ဘဲ အသက်ကို မနဲရှူနေရတာ တောင်မှ မညှာမတာလိုးစောင့်ခံနေရတုန်းဘဲ…

အဲဒီအချိန်မှာ လှေသားတစ်ယောက်… အမောတခေါပြေးလာ ပြီး…

“သူကြီးရေ…အ.အ..”

အခန်းထဲမှာ လိုးပွဲကြီးကျင်းပနေတာတွေ့ပြီး ပြောမဲ့စကားမထွက်ဘဲ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ သူကြီးတို့လိုးနေတဲ့ မငြိမ်းကို တစ်လှည့်..သူဌေးကိုမြင်းစီးသလို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စောင့်လိုးနေတဲ့ မေသော့်ကို တစ်လှည့်... ကျွဲကြီးရဲ့ စောင့်ချက်တွေမှာ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ်တော့တဲ့ ပန်းအိ ကိုတစ်လှည့် ကြည့်ပြီး ပြောမဲ့စကားတွေ မေ့လျော့ကာ ပါးစပ်အဟောင်းသာနဲ့ အံ့သြတကြီးကြည့်နေတုန်း…

“ဝုန်း…ဝေါ…ဝုန်း…ဖျောင်း…ဝေါ..ဝေါ..ဒုံး…”

လှေကြမ်းပြင်မှာ ပေါက်ထွက်သွားပြီး ရေတွေ အတားအဆီးမဲ့လှေဝမ်းထဲဝင်လာကြတော့တယ်… အဲဒီတော့မှ လှေလုပ်သားလေးမှာ…

“မုန်…မုန်တိုင်းမိ..မိ..နေပြီ…ဟော..ဟဲ…ဘယ်လို…လုပ်…”

“ဝုန်း….”

လှိုင်းလုံးတစ်ချက်ဝင်အစောင့်မှာ လှေဝမ်းပေါက်သွားပြီး လှေပေါ်ပါလာတဲ့ လူတွေလဲ ကဆင့်ကလျား လွင့်ထွက်ကုန်ကြတယ်… မငြိမ်းကိုလိုးစောင့်နေတဲ့ သူကြီးလဲ လွင့်ထွက်သွားပြီး ကုတင်တိုင်နဲ့ခေါင်းနဲ့စောင့်ကာ ကားယားကြီးမှောက်နေတယ်… မငြိမ်းလဲ ကုတင်ပေါ်ကနေ တလိမ့်ကောက်ကွေးကျကာ လိုးစောင့်ခံထားရတဲ့ အရှိန်ရယ် ကုတင်ပေါ်က ကျတဲ့အရှိန်ရယ်ကြောင့်ထင်တယ် မငြိမ်းလဲ မလှုပ်မယှက် ဘဲ ခွေခွေလေး လဲနေတော့တယ်… ။

ဆင်ကြီးလဲ မငြိမ်းနည်းတူ ကုတင်ပေါ်မှ မှောက်လျှက်ကြီးကျလာက လေးဘက်ထောက် လျှက်ဖြစ်နေတုန်း ကုန်းထမယ်အလုပ်ကုတင်က သူ့အပေါ်ပိကျသွားပါလေရော ကုတင်လည်း လဲကျသွားတော့ ကျွန်တော်ကိုကုတင်တိုင်မှာ ချည်ထားချည်ထားတော့ ကျွန်တော်လဲ ကုတင်တိုက်က ဘယ်လိုက ဘယ်လို ပြုတ်ကျသွားလဲမသိဘူး ကြိုးတွေကတော့ မပြည်ပဲ ကျွန်တော့်လက်မှာ ချည်လျှက်တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတုန်း ကျွန်တော်လဲအားကုန်ရုံးကာ ကြိုးတွေပြည်လို့ပြည်ငြား ကြိုးစားနေရတော့တယ်.. မေသော်လဲ ဘယ်ကနေ ဘယ်လိုရောက်လာလဲမသိဘူး ကျွန်တော်ကို ကြိုးတွေဝိုင်းဖြည်ပေးတော့တယ်… ကြိုးတွေပြည်တော့ မေသော်က….

“လာ…လာဒီဖက်က ထွက်ရမှာ..မြန်မြန် လာလေ ကောင်းကောင်း….”

“မငြိမ်းတို့ခေါ်ရအုံးမယ် ခဏစောင့်အုံး…”

“သူတို့ကိုထားလိုက်စမ်းပါဟာ…နင်နဲ့ငါနဲ့လွတ်ဖို့အရေးကြီးတယ်လေ..”

ကျွန်တော်လဲ တကိုယ်ကောင်းဆန်လှတဲ့ မေသော့်ကို ကြည့်ပြီး စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားတယ် ကျွန်တော့်လက်ကို စွဲထားတဲ့ မေသော့်လက်ကို ပုတ်ချကာ ကုတင်အောင်မှာ ပိနေတဲ့ မငြိမ်းကို စွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားရတော့တယ်.. မငြိမ်းက ကုတင်အောက်မှာ သတိမေ့နေတော့ ကျွန်တော်မှာ အတင်းစွဲထုတ်ရတော့ တယ် တော်သေးတာက ကုတင်က ဆင်ကြီးကိုယ်ပေါ်ပိနေတော့ မငြိမ်းကို လျှောလျှောရှူရှူစွဲထုတ်လိုက်နိုင် တယ်…။

မငြိမ်းအပြင်ရောက်လာတော့ ပန်းအိ စီသွားပြီး ပန်းအိ သတိရလာအောင် လှုပ်နိုးပေမဲ့ ပန်းအိမှာ သတိမရတော့ လောကကြီးထဲက အပြီးအပိုင်ထွက်ခွာသွားနှင့်ပြီ.. မငြိမ်းနားသွားကာ မငြိမ်းကို လှုပ်နိုးတော့ မငြိမ်းမှာ ဘယ်လိုမှသတိမရဘဲဖြစ်နေတယ်.. မေသော်မှာ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ပြီး..

“နင်ဘဲ လွတ်အောင်အရင်ကြိုးစားပါ ကောင်းကောင်းရယ်… ကျန်တဲ့သူတွေတောင် ထွက်ပြေးကုန်ပြီး ကမ်းမမြင်လမ်းမမြင် ပင်လယ်ပြင်ကြီးမှာ နင့်ကိုနင်ဘဲ ကိုယ်လွတ်ရုံးကြည့်အုံး… မြန်မြန်မလာရင် နင်ဒီထဲက နေထွက်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ဒီထဲကထွက်နိုင်ရင်တောင်နင်လွတ်အောင် မနဲရုံးရအုံးမှာ… ငါတောင် နင့်ကို သံယောဇဉ်ရှိလွန်းလို့ ခေါ်နေတာနော်…ကောင်းကောင်း..”

ကျွန်တော်မှာ မေသော်ဘာဘဲပြောပြော မငြိမ်းကို မခွဲနိုင်မခွာရက်ဖြစ်နေတယ်..မငြိမ်းကို ထားပြီးမသွားချင် တော့ ဘာလုပ်ရလဲစဉ်းစားနေတုန်း လှေမှာ ယိမ်းထိုးနေကာ လှေဝမ်းထဲကို ရေတွေ တလဟော စီးဝင်လာ တော့တယ်..အခန်းဝမှာလဲ သစ်သားကြိုးတွေနဲ့ ပိတ်မိတော့မှ စဲစဲ

“ကောင်းကောင်း..သွားမယ်..မြန်မြန်လာပါဆို နင်မလိုက်ရင် ငါလဲမသွားဘူးနော်..လာမြန်မြန်… ဒီရေတွေနဲ့သစ်သားအကြိုးအပဲ့တွေကြားမှာ နင်..မငြိမ်းကို ဘယ်လိုခေါ်ထုတ်မလဲ..ကဲ..နင်ကိုယ့်နင်တောင် မနဲကိုယ်လွတ်ရုံးရမှာ…အချိန်မရှိတော့ဘူး..ကောင်းကောင်းရဲ့…”

ကျွန်တော်လဲ မငြိမ်းလက်လေးစုတ်ကိုင်ထားရာမှာ မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့ လွှတ်လိုက်ပြီး မေသော်စွဲခေါ်ရာကို ကန့်လန့်ကန့်လန့်လဲ လိုက်လာရတော့တယ်…

ဝုန်း…ဒိုင်း..ဝေါ..ဝေါ…ဝှီး..ဝှီး…ဝုန်း…ဝုန်း…

ရေလှိုင်းပုတ်သံတွေစူညံစွာကြားနေရပြီး ပြင်ထန်လှတဲ့ လိုင်းလုံးကြီးတွေကြားမှာ လှေသားတွေ ပေါ်လိုက်မြုပ်လိုက် ကူးခပ်နေကြတာကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော်တို့မှာ ဘာလုပ်ရလဲဆိုတာ မဆုံးဖြတ်နိုင်ဘဲ ခြေတုန်ချတုန်ဖြစ်နေတုန်း မေသော်က

“ရော့..ကောင်းကောင်း ဒါလေးဝတ်လိုက်..”

ဝုန်း…ဒိုင်း..ဝေါ..ဝေါ…ဝှီး..ဝှီး…ဝုန်း…ဝုန်း…

မေသော်ပေးတာကို ကြည့်လိုက်တော့ အသက်ကယ်အင်္က ျီး တစ်ထည် သူ့လက်ထဲမှာလဲ တစ်ထည် ကိုင်ထားပြီး အဝတ်မပါတဲ့သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ စွတ်လိုက်ကာ ကျွန်တော်ကို လဲ သူကိုယ်တိုင် ဝတ်ပေးတော့ တယ် ကျွန်တော်လဲ အသက်ကယ်အင်္က ျီ ဘယ်က ရလာလဲမသိတာကို မေးမနေတော့ဘဲ သူဝတ်ပေးလာတဲ့

အင်္က ျီ က အပေါ်ကြိုးတစ်ချောင်းတပ်နေတုန်း

ဝုန်း…ဒိုင်း..ဝေါ..ဝေါ…ဝှီး..ဝှီး…ဝုန်း…ဝုန်း…

ပြင်းထန်လှလဲ လှိုင်းလုံးတစ်လုံးက လှေကိုဝင်စောင့်တိုက်ချလိုက်ရာ မေသော်ရော ကျွန်တော်ရော လွင့်စင်ထွက်သွားကာ ပင်လယ်ရေအောက်ကို နှစ်ယောက်သားပြုတ်ကျသွားတော့တယ်… ရေအောက်ရောက်တော့ လှေအပိုင်းအစတစ်ခု ကျွန်တော့်ခေါင်းကိုလာရိုက်မှိလိုက်ရာ ခေါင်းမှာ ပူကနဲဖြစ်သွား ပြီ လောကကြီးနဲ့ အဆက်အသွယ်ပျက်သွားတော့တယ်…

ဝေါ….ဝေါ….ဝေါ….ဝေါ…

လှိုင်းပုတ်သံတွေ ဆူညံစွာကြားနေရပြီး မျက်စိကိုလဲ နေရောင်းစူးစူးရှရှထိုးကျကာခေါင်းထဲမှာ မူးနောက်လို့နေ တယ် မျက်စိ မဖွင့်ချင်ဖွင့်ချင်နဲ့အားယူကာ ဖွင့်လိုက်တော့ ကျွန်တော့်မှာ သဲသောင်ပြင်ပေါ်မှာ မှောက်လျှက်လဲ ကျနေမှန်း သတိထားမိလိုက်တယ်…။ 

အဲဒီတော့မှ လူးလဲထပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို စူးစမ်းကြည့်လိုက် တော့ တောအုတ်လေးနဲ့သစ်ပင်တွေ ကုန်းမြေမြင့်လေးက လွဲလို့ သက်ရှိသတ္တဝါဆိုလို့ ငှက်အော်သံ တွေကလွဲ လို့ ဘာမှမတွေ့ရဘူး…။ ကျွန်တော်လဲအားယူထပြီး သဲသောင်ပြင်ပေါ်ကနေ တောစပ်နားကို သွားပြီး စူးစမ်းကြည့်ပြန်တော့လဲ ဘာမှထူးခြားမှုမတွေ့ရတော့ ကျွန်တော့်ဘဝ အသက်ရှင်သန်ဖို့ ဘယ်နည်းလမ်းနဲ့ အသက်ဆက်ရမလဲဆိုတာလေးပင်စွာနဲ့ပဲ သက်ပြင်းမောချ လိုက်ရပါတော့တယ်….။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၄ )

ငယ်ငယ်လှလှ ဆရာမ အပိုင်း ( ၄ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

'' ဝုန်း'' 

စေ့ရုံသာစေ့ထားသော ကားဂိုဒေါင်တံခါး ပွင့်သွားသည်။ 

'' ဟေ့ ဒီမှာ ဒါတွေက ဘယ်လိုဖြစ်နေကြတာလဲ'' 

အော်ဟစ်ပြောဆိုသံကြီး ကြားရသည်။ အော်သံနှင့်အတူ လူတစ်ယောက် ကားဂိုဒေါင်ထဲသို့ ခြေသံပြင်းပြင်းနှင့် လျှောက်လှမ်းဝင်လာသည်။ ထိုသူမှာ ကိုစောမင်းပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။ 

'' ဟာ '' 

'' ဟင့် '' 

'' အို့'' 

'' အလို့ '' 

'' ဟောတော့ '' 

'' အီး '' 

ကားဂိုဒေါင်ထဲတွင် အဝတ်အစား အကျွတ်ကျွတ်နှင့် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်နေကြလေသော လူစုမှာ အလန့်တကြား အာမေဋိတ်သံ အမျိုးမျိုးဖြင့် ရေရွတ်လိုက်မိကြသည်။ ဟာလာ ဟင်းလင်း ဖြစ်နေသော မိမိတို့၏ ကိုယ်များကို ကမန်းတန်း ဖုံးကြ ကာကြသည်။

ပြာပြာသလဲ လုပ်ကြရသည်ဖြစ်ရာ ဘယ်မှာလျှင် လုံလုံခြုံခြုံရှိကြပါမည်နည်း။ ကာသည့်ကြားထဲမှ ပေါ်နေသည်။ ဖုံးထားသည့်ကြားမှ ပြူထွက်နေသည်။ ကြည့်မည်ဆိုပါက ကောင်းကောင်းကိ ုမြင်နိုင်၏။ အထူးသဖြင့် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ ထံမျက်စိကစားသည်။ 

ပထမတော့ သည်လို အဖြစ်မျိုးအတွက် ကိုစောမင်း ဒေါသအထွက်ကြီးထွက်မိသည်။ သို့သော် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့၏ ကြောက်လန့်တုန်လှုပ်စွာ ကပိုကရို ဖြစ်နေမှုကို မြင်ရသော အခါ ကိုစောမင်း၏ ခေါင်းထဲတွင် အကြံကောင်းတစ်ခု ရလာသည်။ ဤအခါ သူ၏ ဒေါသစိတ်များ၊ ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်သည်။ 

'' ဘာအခုမှ ကြောက်နေကြတာလဲ။ ကဲ အဝတ်အစားတွေ ဝတ်ကြစမ်း။ တကထဲ ကြည့်လို့မကောင်းအောင် ကိုဖြစ်နေလိုက်ကြတာ'' 

ကိုစောမင်းက အမိန့်ပေးသည်။ အသံက သိပ်မမာတော့။ ပါးစပ်ကသာ ကြည့်မကောင်းဘူး ပြောနေသည်။ ကိုစောမင်း၏ မျက်လုံးများက ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ထံ မှ မခွာနိုင်။ ထို အကြည့်များတွင် တဏှာ ရမ္မက်တွေ အပြည့်ပါနေကြောင်း ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ သိသည်။ ကမန်းကတမ်းပင် အဝတ်အစားများကို ကောက်ယူဝတ်ဆင်ကြသည်။ 

အရင်လို အနှေးဖြစ်ဆိုသလို၊ ချွတ်ထားသော အဝတ်အစားများထဲမှ မိမိတို့၏ အဝတ်အထည်များကို ရုတ်တရက် ရှာ၍မရနိုင်ပဲ ဖြစ်နေကြသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ရသမျှကောက်ယူဝတ်ကြရာ၊ ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက်မှာ ဘရာစီယာနှင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီများ မဝတ်နိုင်ကြတော့ပဲ ထဘီနှင့် အင်္ကျီများကိုသာ ကောက်ယူဝတ်လိုက်ကြရသည်။ 

ကောင်လေးများသည်လည်း ဘောင်းဘီရှည်များကောက်စွပ်ကြ သူတွေသာများသည်။ စိုင်းမောင်တစ်ယောက်သာ အဝတ်အစား ပြည့်ပြည့်စုံစုံ ဝတ်နိုင်သည်။ 

'' အမျိုးသမီး နှစ်ယောက်နေခဲ့။ ကောင်လေးတွေ အပြင်ထွက်'' 

ကိုစောမင်းက ထပ်အမိန့်ပေးပြန်သည်။ စိုင်းမောင်နှင့် မင်းခေါင်စိုးတို့ နှစ်ယောက် ကားဂိုဒေါင်အပြင်ဘက်သို့ ကမန်းကတမ်းပင် အပြေးတစ်ပိုင်းထွက်သွားကြသည်။ ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက် မှာတော့ ခေါင်းလေးတွေ ငုံထားလှက်ကျန်နေခဲ့ကြရသည်။ သူတို့သည်မှ မ ' အ' ကြပါ။ ကောင်လေးများကို အပြင်ထွက်စေကာ မိမိတို့မိန်းမသားနှစ်ယောက်ကို ချန်နေခဲ့ ခိုင်းသည်မှာ ကိုစောမင်းတွင် အကြံတစ်ခုခုရှိမှန်း သူတို့ ရိပ်မိကြသည်။ 

ထိုအကြံသည် ဘယ်သို့သော အကြံမျိုးဖြစ်မည်ကိုလည်း ခန့်မန်းနိုင်ကြပါသည်။ ရန်ပိုင်ထက်ကလည်း ကိုယ်တိုင်က ဖျံ ကျခဲ့သူမို့ ကိုစောမင်း၏ စိတ်ကူးကို မှန်းဆမိသည်။ မိမိအတွက် အကွက်ဖန်နိုင်မည့် အချက်ကောင်းများကိုလည်း ရုတ်ချည်းပင်တွေးမိသည်။ ထို့ကြောင့် မင်းခေါင်စိုးနှင့် စိုင်းမောင်တို့ နှစ်ယောက် ကြောက်အားလန့်အားနှင့် ပြေးထွက်ကုန်ကြပြီ ဖြစ်သော်လည်း ရန်ပိုင်ထက်ကတော့ ယောင်ပေပေဖြင့် အသာချန်နေခဲ့သည်။ 

'' ဟေ့ကောင် ရန်ပိုင်ထက် မင်းက ဘာကြောင့် အပြင်ထွက်မသွားသေတာလဲ။ ထွက်သွားစမ်း မြန်မြန်'' 

ကိုစောမင်းက ရန်ပိုင်ထက်ကို စိမ်းစိမ်းကြည့်ပြီး ပြောလိုက်သည်။ 

'' အဟဲ ဆရာ့ကို ပြောစရာ တစ်ခုရှိလို့ပါဗျ'' 

'' ပြောစမ်း ဘာလဲ'' 

'' ဆရာက ဒီဆော်နှစ်ပွေကို အပြတ်ဆော်မလို့ မဟုတ်လား''

'' အေး ဟုတ်တယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ကို လိုးမလို့'' 

ရန်ပိုင်ထက်က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းမေးလာရာ ကိုစောမင်းကလည်း ပြောင်ပင်ပြန် အဖြေပေးလိုက်သည်။ သူ့တွင်ဘာ အကြံအစည်ရှိသည်ကို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လည်း သိစေလိုသည့် အတွက် ခပ်ရှင်းရှင်းပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကြိုတင်ရိပ်မိထားပြီး ဖြစ်သော်လည်း ကိုစောမင်း နှုတ်မှ ခပ်ရင့်ရင့် ပြောလိုက်သည့် စကားများကို ကြားရလေသောအခါ ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက် ရင်တွေဘာတွေ တုန်ကာ မျက်နှာထူးအမ်းအမ်း ဖြစ်ကုန်သည်။ 

ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့သည် စောစောပိုင်းက အခြေအနေ ဖန်တီးမှု အမျိုးမျိုးတို့ကြောင့် သွေးသားများ လှုပ်ရှားဆူဝေကာ ရမ္မက်ဇောများ ထန်နေခဲ့သည့်အတွက် အသိစိတ်များ ပျောက်ကာ အာသာငမ်းငမ်းဖြင့် ရဲတင်းခဲ့ကြသော်လည်း ကိုစောမင်းရောက်လာကာ အော်ဟစ်ဆူပူသည့် အတွက် ထိန့်လန့်တုန်လှုပ်ကာ ကြောက်ရွံ့စိတ်များ ဝင်လာသောကြောင့် စောစောက ဖြစ်ပေါ်နေခဲ့သည့် ရမ္မက်ဇောတက်ကြွမှုများ လည်း ပပျောက်ကုန်သည်။ 

ဤအခါ မိန်းမသားများသာ ဖြစ်ကြသည့် အတွက် ရမ္မက်စိတ် အနည်းငယ်လျှော့ကျသွားသည်နှင့် ရှက်ရွံ့စိတ်များက ဖြစ်ပေါ်၍လာသည်။ မိမိတို့ ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရလောက်အောင် အာသာငမ်းငမ်းဖြစ်ခဲ့ရသည့် အတွက် တွေးကာ ရှက်သည်။ ထို့ပြင် ကိုစောမင်း၏ အကွက်ကောင်းကိုင်ကာ မုဒိန်းကျင့်မှု ကို မငြင်းဆန်သာပဲ လိုက်လျောကာ ခံကြရတော့မည့် အဖြစ်ကို စဉ်းစားကာ အလွန်ကြောက်နေသည်။ မျက်နှာပင် မထားတတ်အောင် ဖြစ်နေသည်။

'' သူတို့နှစ်ယောက် ဆရာ့အလိုကို မငြင်းဆန်နိုင်တော့ပါဘူး ဆရာရယ်။ ဆရာလိုးချင်တယ်ဆိုရင် သူတို့က ကုန်းကြရမှာပါပဲ။ ဒီတော့ ဘာကြောင့် အလောတကြီး နိုင်နေရတာလဲ။ အခုလောလောဆယ် အချိန်က သိပ်ရမှာ မဟုတ်ဘူး။ နေ့လည်ပိုင်း သင်တန်း ပြန်စရဖို့ကလည်း လိုသေးတာ မဟုတ်လား။ ဒီတော့ ညနေဖက်ကျမှပဲ ခေါ်ပြီး အေးအေးဆေးဆေး တစ်ညလုံး လိုးပစ်လိုက်ပေါ့ ဆရာရဲ့။ အဲဒါမှ ဆရာ့အတွက် ပိုကောင်းမှာ။ ကျွန်တော်က စေတနာနဲ့ ပြောတာပါ ဆရာ'' 

ရန်ပိုင်ထက် ပြောမှပင် ကိုစောမင်းလည်း တွေးမိလာသည်။ ဟုတ်သည်။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်နှင့် ချာတိတ်မ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့မှာ သူ့လက်ခုပ်ထဲက ရေတွေ ဖြစ်နေဖြစ်နေကြပြီ။ ခြင်းထဲက ကြက်များ ဘဝရောက်နေကြပြီ။ သူတို့ ကုန်းခိုင်းလှင်ကုန်းကြရမည်။ သူလိုးချင်သလောက် လိုးတာခံကြရမည်။ အခုလောလောဆယ် ဆိုပါက အချိန်မရ။ ခပ်မြန်မြန်သာ လုပ်ရမည်။ 

'' အေး မင်းပြောတာ မဆိုးဘူးကွ။ သူတို့ကို ဘယ်မှာခေါ်လုပ်ရင် ကောင်းမလဲ'' 

ရန်ပိုင်ထက် ပြောသည်ကို သဘောကျသွားသော ကိုစောမင်းက အကြံထပ်တောင်းလိုက်လေသေး၏။ 

'' တခြား ဘာနေရာရှာနေစရာ လိုမလဲ ဆရာရဲ့။ ဒီဂိုဒေါင်ထဲမှာပဲ ဖိုက်ပေါ့။ ဟောဒီကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ မတ်ထရက် ခင်းထားမယ်။ ဘီယာတို့ စားစရာတို့ စီစဉ်ထားမယ်။ ကတ်ဆတ်တွေ ဘာတွေလဲယူပေးထားမယ်။ ဆရာက ဒီကသာစောင့်နေ။ ဆရာမနဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို သေသေချာချာအလှပြင်ခိုင်းပြီး ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင် ဆရာ့ဆီ ခေါ်လာပေးမယ်'' 

'' အေ့း ကောင်းတယ်၊ ကောင်းတယ်'' 

'' တစ်ခုတော့ တောင်းခံပါရစေ ဆရာရယ်'' 

'' ပြော'' 

'' ဟိုလေ့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို ဆရာသဘောရှိ ကျေနပ်အောင်လိုးပြီးဆော်ပြီးရင် ကျွန်တော့်ကို စွန့်ကြဲပါဆရာ။ ကျွန်တော်လည်း လိုးပါရစေ''

'' ဖြစ်တယ့် ဖြစ်တယ်''

'' ကျေးဇူးပဲ ဆရာရယ့် ကျေးဇူးပါပဲ''

__________________________________________________

ထိုနေ့ နေ့လည်ပိုင်း သင်တန်းချိန်တွင် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်တို့မှာ အတော်လေးကို အနေအထိုင်ရခက်နေသည်။

အထူးသဖြင့် ကိုစောမင်းနှင့် ရန်ပိုင်ထက်တို့၏ စူးစူးရဲရဲ အကြည့်များကို ခံရသည့်အခါများတွင် ပိုဆိုးသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးတီး ခန္ဓာကိုယ်များကို ကိုစောမင်းရော ရန်ပိုင်ထက်ပါ တွေ့မြင်ခဲ့ကြပြီး ဖြစ်ရာ ထိုသို့ အစူးစိုက် အကြည့်ခံရလေသောအခါ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်မှာ အလိုလိုပင် စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်ရသည်။ 

ထို့ပြင် သည်နေ့ညတွင်ကိုစောမင်းလိုးတာ ခံရပြီး၊ ရန်ပိုင်ထက်ကို ဆက်၍ ကုန်းရဦးမည်ဆိုသော အသိကလည်း ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်နှင့် ဆယ်ကျော်သက်မလေး ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ကို ကြောက်လန့်မှုနှင့် အတူရမက်စိတ် ပြင်းပြလာစေသည်။ 

ကိုစောမင်း လီး မည်မျှရှိမည်ကိုတော့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံး မတွေ့ဖူး၍ မသိကြသေး။ ရန်ပိုင်ထက်၏ လီးတန်ကြီး ရှစ်လက်မကျော်ရှည်ကာ ကျပ်လုံးထက်ပင်ပိုတုတ်လေသည်ကိုတော့ သူတို့ ကျကျနနမြင်ခဲ့တွေ့ခဲ့ရပြီးပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်လုံးသည် ရန်ပိုင်ထက်၏ မည်းမည်းတုတ်တုတ်လီးတန်ကြီးကို မျက်စိထဲ မြင်ယောင်နေကြသည်။ ကရာတေး လေ့ကျင့်ရင်း လူချင်းပူးရကပ်ရသည့်အခါများတွင် ရန်ပိုင်ထက်နှင့် ကိုစောမင်းတို့၏ လက်ကမြင်းမှုကိုလည်း ခင်မြနိုင်တို့ ခံရသေးသည်။ 

ညဖက်ကျလျှင် မည်မှလောက် ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် အလိုးခံရမည် မသိ။ ယခု ကရာတေး လေ့ကျင့်ချိန်မှာပင် အခွင့်ကြုံတိုင်း နို့ဆွဲလိုက်၊ ဖင်ပွတ်လိုက်၊ ပေါင်ကိုင်လိုက် ပြုသမျှကို ရင်တဖိုဖို ရှက်သွေး တဖြန်းဖြန်းနှင့် ခံနေရသည်။ မင်းခေါင်စိုးကလည်း ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ကို ခိုး၍ ခိုး၍ကြည့်နေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံလည်း မသိမသာ လက်ကမြင်းတတ်၏။ ရန်ပိုင်ထက်နှင့် ကိုစောမင်းတို့လောက်တော့ အတင့်မရဲ။သူသည်ရန်ပိုင်ထက်က ကိုစောမင်းကို 'စွန့်ကြဲ' ရန်အခွင့်တောင်းထားသလို၊ မင်းခေါင်စိုးကလည်း ရန်ပိုင်ထက်ထံမှ ရှယ်ယာ တောင်းထားပြီးပြီ ဖြစ်သည်။

ဒါကို မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ မသိ။ သနားစရာကောင်းသည်မှာ စိုင်းမောင်။ သူသည် ပထမဆုံးလိုးဖူးသော သူ၏ ကာမနည်းပြ ဆရာမကလေး ခင်မြနိုင်ကို အတော်ပင်စွဲလန်းတွယ်တာနေမိသည်။ သူ့ဆရာမကလေးကိုသာမက သူ့ရည်စားဖြိုးငယ်ငယ်ကိုပါ ကိုစောမင်းနှင့် ရန်ပိုင်ထက်တို့က ညကျလှင် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးကြတော့မည့် အဖြစ်ကိုတွေးကာ စိုင်းမောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်၍ နေရသည်။ 

သူသည် မင်းခေါင်စိုးလို လူလည်ကျသူလည်း မဟုတ်ပေရာ၊ ရန်ပိုင်ထက် ထံမှ ရှယ်ယာတောင်းရ ကောင်းမှန်းလည်း မသိပါ။ နေ့လည်ပိုင်း ကရာတေးသင်တန်းက သုံးနာရီတွင် ပြီးသည်။သင်တန်းပြီးသည်နှင့် ရန်ပိုင်ထက်က ညဖက် 'လိုးပွဲ' အတွက် ပြင်ဆင်မှုများကို ဦးဆောင်ကာ လုပ်လေတော့သည်။ 

ကရာတေးလေ့ကျင့်ရာတွင် အောက်ခံအဖြစ်သုံးသော ရာမတ်ထရတ်စ်ကြီးနှစ်ခုကို ကားဂိုဒေါင်ထဲသို့ ယူသွားသည်။ မင်းခေါင်စိုးနှင့် စိုင်းမောင်တို့က လုပ်အားပေးကာ ထမ်းပို့ပေးရသည်။ ဂိုဒေါင်ထဲရှိ ရေစည်ပိုင်းတွင် ရေအပြည့်ဖြည့်သည်။ လပ်စ် ဆပ်ပြာမွှေး အသစ်တစ်တုံးဝယ်ထားလိုက်သည်။ ထို့ပြင် မုတ်ဆိတ်ရိတ်ဓားနှင့် ကရိယာများလည်း ထားပေးသည်။ 

ရေခဲဘူးကြီး တစ်ခုရှာကာ ဟဲနီကင် ဘီယာတစ်ဒါဇင်ထည့်၍ ရေခဲစိမ်ထားသည်။ အာလူးကြော် မြေပဲ ဝက်သားလိပ် ကော်ပြန့်ကြော် စသော စားသောက်ဖွယ်ရာများလည်း စီမံသည်။ နေရှင်နယ် အမျိုးအစား စပီကာနှစ်ခုပါ စတီရီယို ကတ်ဆတ်ကြီး တစ်ခုလည်းရအောင် လိုက်ရှာကာ ပို့ပေးထားသေးသည်။ 

ဤသို့စီစဉ်ပြင်ဆင်မှုများလုပ်ပြီး နောက် ကိုစောမင်းကို ကားဂိုဒေါင် အခန်းအပ်သည်။ ညနေ ခြောက်နာရီတွင် အလိုးခံရမည့် မိန်းကလေးနှစ်ယောက်ကို သွားခေါ်လေတော့သည်။ တညနေလုံး စိတ်လှုပ်ရှားနေကြလေသော ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့မှာ ရန်ပိုင်ထက်က လာခေါ်သောအခါ အလွန်ရှက်ရွံ့ပြီး မျက်နှာပင် မထားတတ်တော့အောင်ဖြစ်နေကြသည်။ 

သူတို့သည် ရမ္မက်ဇောထန်ကာ ရာဂကြွယ်ကြသည့် အမျိုးသမီးများ ဖြစ်သော်လည်း ယခုလိုပေါ်တင်ကြီး အလိုးခံဖို့ လာခေါ်ခံရသည်တွင် မိန်းမတို့ သဘာဝရှက်မိကြသည်သာ။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် သာမန်မှ အလှပြင်ထားရာ ငနဲသားက ရန်ပိုင်ထက်က သဘောမကျဟုဆိုကာ ထပ်မံအလှပြင်ခိုင်း၍ ပြန်လည် ပြင်ဆင်ကြရသေးသည်။ ထို့ပြင် ကရင်ပတ်စ်၊ နှုတ်ခမ်းဆိုးဆေး စသည်များကို ယူခိုင်း၍ ယူလာရသေးသည်။ ပြီးမှ ရန်ပိုင်ထက်ခေါ်ရာနောက်သို့ ခေါင်းလေးများ ငုံ့ကာရှက်ရှက်ရွံ့ရွံ့နှင့် လိုက်ပါသွားကြရလေသည်။ လမ်းတွင်ရန်ပိုင်ထက်က လက်ကမြင်းအုံမှာလားဟု တွေး၍ လန့်ခဲ့ကြရသေးသည်။ 

သို့သော် ရန်ပိုင်ထက်က သည်တစ်ခါတော့ လိမ်မာနေသည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို လက်ဖျားနှင့်ပင် မတို့။ သို့သော် ပါးစပ်အရသာခံ၍တော့ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံပြောဆိုလာခဲ့သည်။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့မှာ ရန်ပိုင်ထက်ပြောသမှ ငြိမ်ခံ၍ လိုက်လာခဲ့ကြရသည်။ မိမိတို့ ဘဝမှာ အော်ဒါလိုက်လာခဲ့ရသော ဇိမ်မယ်များနှင့် မခြားပါလားဟု တွေးကာ စိတ်မကောင်းလည်း ဖြစ်မိကြသည်။ 

သို့သော် သူမတို့၏ သွေးသားတွေကတော့ မကြာမီကြုံရတော့မည့် ကာမစပ်ယှက်မှုများကို လိုလားကြိုဆို နေကြ သည့်အလား၊ လှုပ်ရှားဆူဝေစ ပြု၍နေကြပေပြီ။ အထူးသဖြင့် သူတို့ကို လိုးတော့မည့် ကိုစောမင်း၏ လီးကြီးက မည်မှလောက်ရှိမည်နည်း တစ်ယောက်ချင်းစီ ခေါ်လိုးမည်လား၊ ဒါမှမဟုတ် မိမိတို့နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူတစ်လှည့်စီ အလိုးခံကြရမည်လား စသဖြင့် တွေးတောနေကြသည်။ ခင်မြနိုင်ရော ဖြိုးငယ်ငယ်ပါ ကာမစပ်ယှက်မှုတွင် အရိုင်းများ မဟုတ်ကြပါ။ 

အတွေ့အကြုံအတော်ပင် ရှိကြသည်။ ယောင်္ကျားလီးနှင့် ထိတွေ့ယဉ်ပါးဖူးကြပြီး ဖြစ်သည်။ သို့သော် တစ်ပွေချင်းသာ ဖိုက်ခဲ့ကြရခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခုလို  ယောင်္ကျားတစ်ဦးတည်းကို အခြား မိန်းမတစ်ယောက်နှင့် အတူ ဖြေဖျော်စပ်ယှက်ရတာမျိုး ယခင်က အတွေ့အကြုံ မရှိဖူးပေ။

ထို့ပြင် ကျကျနန ပြင်ဆင်ထားသည့် လိုးမည့်နေရာသို့ အလှအပများ လိမ်းခြယ်သကာ အလိုးခံဖို့ သေသေချာချာ သွားရောက်ရသည့် အဖြစ်ကလည်း ယခုမှ ပထမဆုံးကြုံဖူးခြင်းပင်။ သည်နေ့ညဖက် တွေ့ကြုံရမည့် ကာမစပ်ယှက်မှုများသည် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံး အတွက် အတွေ့အကြုံဆန်းဖြစ်နေသည်။ 

ရှက်ရွံ့ထိတ်လန့်နေသည့်ကြားကပင် သွေးသားတို့ လှုပ်ရှားကာ ရမ္မက်ဇောတွေ ထကြွနိုးကြားလာသည့် သူတို့နှစ်ယောက်ကို အပြစ်ဆိုí မရနိုင်တော့ပါ။ နောက်ဆုံးတော့ လိုးပွဲကြီး ကျင်းပမည့် ကားဂိုဒေါင်သို့ ရောက်ရှိသွားကြလေတော့သည်။ ရန်ပိုင်ထက်က အလိုးခံရမည့် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ကားဂိုဒေါင်ထဲ ခေါ်သွင်းလာခဲ့သည်။

________________________

ရန်ပိုင်ထက်ကို ချီးမွမ်းရမှာပဲ။ ဒီကောင်က ကုလားသာဆိုတယ် အတော်ကို ခေတ်မီတာကလား။ ပြင်ဆင်ထားလိုက်တာ ကားဂိုဒေါင်ဟာ အတော် သားနားလာတယ်။ ကရာတေးလေ့ကျင့်တဲ့ မတ်ထရတ်စ် ရာဘာဖုံးနှစ်ခုထပ်ပြီး အပေါ်ကနေ အိပ်ရာခင်း အကောင်းစားအုပ်ထားတဲ့နေရာကိုတော့ ကျုပ်အကြိုက်ဆုံးပါပဲ။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ကောင်းကောင်း တင်ပြီး လိုးရမည့် နေရာလေ။ ဘယ်လိုကနေ ကြံကြံဖန်ဖန် အရရှာလာတယ် မသိဘူး။ 

ခေါင်းအုံး အသေးစားလေး သုံးခုလောက်တောင် ရှိနေသေး။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ကို ကျုပ်တက်လိုးချင်နေတာ ကြာပြီ။ သူ့ကို စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားပြီး လက်နဲ့အာသာဖြေခဲ့ရတာလည်း မနည်းတော့ဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဆိုတဲ့ ချာတိတ်မ ဖြူဖြူတောင့်တောင့်ကြီးကိုလည်း ကျုပ်တွေ့တွေ့ချင်းကို သဘောကျနေခဲ့တာ။ ဟော ကျုပ်အတွက် ဒီညတော့ ကုသိုလ်အပြတ်ထူးပြီ။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ရော သင်တန်းသူကလေး ဖြိုးငယ်ငယ်ပါ အပြတ်ဆော်ရတော့မှာ။ ဆော်ရမည့်နေရာ အနေအထားကလည်း အတော်လေး သားသားနားနားရှိတာဆိုတော့ ကျုပ်အတွက် ဇိမ်ပဲပေါ့။ 

ကျုပ်လီးက အပြတ်တောင်နေပြီး အချိန်ကြာကြာ လိုးနိုင်ပါစေ လို့ပဲ ဆုတောင်းရတယ်။ ပြောရမယ်ဆိုရင် ကျုပ်လီးကျုပ် အားမရလှဘူး။ ဒီကောင်က တစ်ခါတစ်လေကျရင် အားသိပ်နည်းတာ။ တောင်ကို မတောင်နိုင်ပဲ ဖြစ်နေတာမျိုးလည်း ကြုံဖူးတယ်။ ဟော။ လာကြပါပြီ။ ရန်ပိုင်ထက်က ကျုပ်အတွက် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ကားဂိုဒေါင်ထဲ ခေါ်သွင်းလာခဲ့ပြီ။ အားပါးပါး လှမှလှဗျာ။ တောင့်မှတောင့်ဗျာ။

ရန်ပိုင်ထက်ကတော့ တကယ်ပါပဲ။ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ကျကျနနကို ပြင်ဆင်ခြယ်သ ဝတ်စားခိုင်းပြီးတော့ကို ခေါ်လာတာ။ ဆရာမလေးခင်မြနိုင်က ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည်ကို တတောင်ဆစ်နားရောက်အောင် ခေါက်တင်ထားတာကို အပေါ်ပိုင်းမှာ ဝတ်ထားတယ်။ အောက်ပိုင်းကျတော့ အီလက်စတစ်အညိုနုရောင် ပွင့်ရိုက် ထဘီ။ ရှပ်အင်္ကျီရဲ့ အရှေ့ဘက် အောက်ခြေစကို စုပြီးချည်ထားတယ်။ 

ထဘီအထက်ဆင်ရဲ့ အပေါ်ဖက် မကျတကျမှာ ချည်ထားတာမို့ ဝမ်းဗိုက်သား ဝင်းဝင်းကလေး လက်တစ်လုံးသာသာလောက် မပေါ်တပေါ်လေး ဖြစ်နေတယ်။ ရှပ်အင်္ကျီရဲ့ အပေါ်ဆုံး ကြယ်သီးနှစ်လုံးကိုလည်း ဖြုတ်ထားသေးတယ်။ ရင်ညွှန့်လေးက ဖွေးနေတာပဲ။ အတွင်းခံ ဘရာစီယာရဲ့ အထက်ပိုင်းကိုလည်း မမြင်တစ်ချက် မြင်တစ်ချက်ဖြစ်နေတယ်။ ထဘီကို ခပ်တိုတိုဝတ်ထားတယ်။ ခပ်တင်းတင်းဝတ်ထားတယ်။ ခြေသလုံးသားဆိုတာ ဖွေးနေတာပဲ။ တင်ကြီးကလည်း တင်းရင်းလို့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအနားရစ်ကိုတောင် ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နိုင်တယ်။ 

ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ဂျိုင်းပြတ် စပို့ရှပ်စွပ်ကျယ်ကြပ်ကြပ်လေးရယ်၊ ဒူးဆစ်သာသာလောက်ရှိတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီတို ကလေးရယ် ဝတ်ထားတယ်။ ချိုင်းပြတ် စပို့ရှပ်က တကယ့် တိုတိုကလေး။ ပုခုံးသား လုံးလုံးကလေးတွေ အထင်းသားပေါ်တယ်။ ကိုယ်နဲ့ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဝတ်ထားတာမို့ ဘရာစီယာနဲ့ ခပ်တင်းတင်း စည်းစားတဲ့ ရင်သားဆိုင်တွေရဲ့ အမို့အဝန်းကို မြင်သာတယ်။ ဘရာစီယာရဲ့ အနေအထားကိုတောင်မှတွေ့နိုင်သေးတယ်။

'' ဟော ဒီမှာ ဆရာအတွက်။ ဆရာမနဲ့ ဖြိုးငယ်ကို ခေါ်လာခဲ့ပြီ။ ဆရာ့စိတ်ကြိုက်သာ ဖြုတ်ပေတော့။ ဘာမှပူမနေနဲ့။ အပြင်ဖက်ကနေပြီး ကျွန်တော်တို့ စောင့်ထားပေးမယ်။'' 

ရန်ပိုင်ထက်က အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ကျုပ်လက်အပ်ပြီး ပြန်ထွက်သွားတယ်။ တော်တော်အလိုက်သိတဲ့ကောင်။ ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ကတော့ ခေါင်းလေးတွေ ငုံ့ပြီး ရပ်လှက်သားကျန်နေခဲ့ကြတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် ရဲ့ ရှက်စနိုးနဲ့ ကြောက်ကြောက်ရွံ့ရွံ့ဖြစ်နေကြတဲ့ အမူအရာကိုကြည့်ရင်း ကျုပ်သဘောကျမိတယ် ။ 

'' ရှေ့ကိုတိုးလာခဲ့ကြ'' 

ကျုပ်ကပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမနှစ်ယောက် ရှေ့ကို တစ်လှမ်းချင်း လှောက်လှမ်းတတ်လာကြတယ်။ ကျုပ်ထိုင်နေတဲ့ မတ်ထရက်စ်နဲ့ ခြေလှမ်းငါးလှမ်းလောက်ကွာတဲ့နေရာကို ရောက်တော့ ကျုပ်က အရပ်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ မိန်းမနှစ်ယောက် ချက်ချင်း ရပ်သွားတယ်။ 

'' အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်ပါ ဆရာမလေး''

ခင်မြနိုင်က အင်္ကျီကို ချွတ်နေရှာပါတယ်။ သူ့လက်ကလေးတွေ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်နေတာကို ကျုပ်သတိပြုမိတယ် သူကြောက်လန့်နေတာလား ရှက်ရွံ့နေတာလား။

ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်အပေါ် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ပြောဆိုစေခိုင်းနေနိုင်တာကို ကျုပ်ကျေနပ်မိတယ်။ ကျေနပ်စိတ်နဲ့ အတူ ရမက်ကလည်းထလာတယ်။ ကျုပ်လီးကြီးလည်း တောင်မတ်စပြုလာပြီ။ ရှပ်အင်္ကျီလေး ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့ အခါ ဘရာစီယာသာ စည်းနှောင်ထားတဲ့ နို့အုံကြီးတွေ ပေါ်လာပါတော့တယ်။ 

ခင်မြနိုင်ဝတ်ထားတဲ့ ဘရာစီယာကလည်း အညိုနုရောင် ယိုးဒယားဘရာစီယာသေးသေးကလေး။ နို့အုံကြီးကို အုပ်မိရုံလောက်ပဲ။ ကြိုးသိုင်းကလေးတွေက ဘာရှိမှာလဲ။ လက်တစ်လုံးသာသာလောက်ပဲ ရှိတာ။ ဘရာစီယာက နို့အုံကြီးတွေကို လုံအောင် ဖုံးမိထားနိုင်တယ်ဆိုပေမယ့် သိုင်းကြိုးတွေက သေးတော့နို့အုံရဲ့ အလေးကိုတော့ နိုင်အောင် မထိန်းနိုင်ကြဘူး။ နို့အုံကြီး သိမ့်သိမ့်လှုပ်ရှားနေတယ်။ တတုန်တုန်ဖြစ်နေတယ်။ 

ပြီးတော့ ဘရာစီယာ အသားကလည်း ပါးပါးပျော့ပျော့ကလေး။ နို့အုံသားအနေအထားကို အတိုင်းသားမြင်နိုင်တယ်။ ဟော ကြည့်နေရင်းက နို့သီးလေး ထောင်တက်လာသောကြောင့် ဘရာစီယာမှာ ဖုဖုစူစူကလေးဖြစ်လာတာမြင်ရတယ်။ ငနဲမလည်း စိတ်လှုပ်ရှားပြီး နို့သီးတွေ ဘာတွေကော့တောင်လာပြီကိုး။ 

'' ထဘီကို ဆက်ချွတ်'' 

ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ဟာ ကျုပ်ခိုင်းတဲ့အတိုင်း ထဘီကို ဆက်ချွတ်လိုက်ရရှာပြန်တယ်။ ဒီလိုထဘီအချွတ်မှာ သူ့မျက်နှာရဲကနဲ ဖြစ်သွားတာကို ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်က မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်မိသေးတယ်။ ရှက်သွားတာပေါ့။ အင့်း ယောင်္ကျားကြီးတစ်ယောက် စူးစူးစိုက် ကြည့်နေတဲ့ မျက်စိအောက်မှာ ထဘီချွတ်ပြတာကို ။ ရှက်တာ မဆန်းပါဘူး။ အခုဆိုရင် ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ဟာ မလုံတလုံ ဘရာစီယာလေးရယ်။ တိုနံ့နံ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကလေးရယ်ပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။ 

ဘေင်းဘီခွကြားက စောက်ဖုတ်မို့မို့ဖောင်းတက်နေတာကိုလည်း မြင်နိုင်တယ်။ ပေါင်လုံးကြီးတွေဆိုတာကတော့ ဖြူဖွေးဖြောင့်စင်းနေတာပဲ။ ကျုပ်က မလုံ့တလုံ့လေးဖြစ်နေတဲ့ ခင်မြနိုင်ကို အားရပါးရ ကြည့်တယ်။ ပြီးတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို မျက်လုံးအကြည့်ပြောင်းတယ်။ ချာတိတ်မလေးဟာ ခေါင်းကြီးကို အတွင်ငုံ့ထားတယ်။ လက်သီးဆုပ်တွေကို တင်းတင်းဆုပ်ထားတယ်။ သူ့ကိုယ်သူ အားတင်းနေတဲ့ပုံပဲ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကိုလည်း ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်လိုပဲ ဘရာစီယာ နဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီသာ ကျန်တဲ့အထိအဝတ်တွေ ချွတ်ခိုင်းမလို့ပါပဲ။ 

ဒါပေမယ့် စိတ်ကူးတစ်မျိုး ရလို့ မချွတ်ခိုင်းတော့ဘူး။ 

'' ဘာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး ခေါင်းကြီးတွေ ငုံထားကြရတာလဲ။ ခေါင်းတွေ မော့လိုက်စမ်း။'' 

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ခေါင်းတွေ မော့လာကြတယ်။ ကျုပ်ကိုတော့ မကြည့်ကြဘူး။ နှစ်ယောက်လုံး မျက်လုံး အကြည့်လွှဲထားကြတယ်။ မျက်နှာတွေ ရဲနေကြတယ်။ မျက်လုံးတွေမှာလဲ မျက်ရည်တွေဝဲနေကြတယ်။ ပြီးတော့ အသက်ရှုသံ ပြင်းလာသည်။ 

သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံတွေကနိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်။ ဘရာစီယာလေးသာရှိနေတဲ့ ခင်မြနိုင်ရဲ့ နို့အုံ နိမ့်မြင့်လှုပ်ရှားမှုက ပို ပီပြင်တာပေါ့။ ဒီ မိန်းမနှစ်ယောက်အနက် ဘယ်သူ့ကို စလိုးရင် ကောင်းမလဲလို့ ကျုပ်စဉ်းစားရွေးချယ် နေမိတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံး အပျိုစင် မဟုတ်ကြတော့တာကိုတော့ ကျုပ်သိပါတယ်။ 

သူတို့နှစ်ယောက်လုံး လိုးခံနေကြတာကို ကျုပ်ပက်ပင်းတိုးပြီး မိခဲ့တာ မဟုတ်လား။ သူတို့ရဲ့ စောက်ဖုတ်တွေက ဒီပြင်ငတိတွေရဲ့ လီးတွေ တိုးဝင်ကြပြီးသားတွေ ဖြစ်နေပြီ။ အဲဒါကြောင့် သူတို့ အဖို့ မတွေ့မကြုံဖူးသေးတဲ့ ကာမ အရသာ ခံစားပုံနည်းလမ်းတွေနဲ့ အသုံးချကြည့်ဖို့ ကျုပ်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

'' ကဲ ဒီနှစ်ယောက်ထဲမှာ ဘယ်သူက လီးစုပ်ပေးဖူးသလဲ။'' 

ကျုပ်က ဒီလိုပဲ မေးလိုက်ရော ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့နှစ်ယောက် မျက်လုံးပြူးပြီး အလန့်တကြားဖြစ်သွားသည်။ ဒီလောက်ဆို သိပါပြီ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အလိုးခံဖူးပြီဖြစ်ပေမယ့်၊ လီးမစုပ်ဖူးကြသေးဆိုတာ။ သူတို့ရဲ့ ပါးစပ်တွေက ဘယ်လီးကိုမှ ငုံဖူး စုပ်ဖူးကြသေးဘူးမှာ မဟုတ်ဘူး ကျုပ်လီးဟာ သူတို့အဖို့ ပထမဆုံး စုပ်ရတဲ့လီးဖြစ်ရမှာပေါ့ 

'' ပြောလေ။ ဘယ်သူလီးစုပ်တတ်သလဲ'' 

ကျုပ်က ထပ်မေးလိုက်တယ်။ တမင်ကိုပဲ ခပ်မာမာထန်ထန်လုပ်ထားလိုက်တာ။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဆတ်ကနဲ တုန်သွားကြတာကိုကြည့်ပြီးကျုပ် အတော်ကျေနပ်သွားတယ်။ 

'' ဟင့်အင့် ဟင့်အင်း '' 

နှစ်ယောက်သား ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ပြိုင်တူ ဖြေကြတယ်။ 

'' အေး မစုတ်ဖူးသေးရင် လီးကိုဒီညတော့ စုပ်ဖူးသွားရမှာပေါ့ ဟုတ်လား'' 

'' မလုပ်ပါနဲ့ ဆရာရယ်။ အဲဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့ ရှင်'' 

ခင်မြနိုင် ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်ရှာတယ်။

'' သမီးကိုလဲ အဲဒါမလုပ်ခိုင်းပါနဲ့ ဆရာကြီးရယ် သနားပါရှင်'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်ကလည်း အသနားခံသည်။ ဒီလို ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်အသနားခံ တောင်းပန်နေကြတာကိုက ကျုပ်ကိုတစ်မျိုး အရသာတွေ့စေတယ်။ သူတို့ဘယ်လောက်ပဲ တောင်းပန်တောင်းပန်။ ကျုပ်က အတင်းအကြပ် စုပ်ခိုင်းရင် လီးစုပ်ကြရမှာပဲ။ အဲ့ဒါတော့ အသေအချာပေါ့။့

'' ကဲ ဘာမှ စကားများ မနေကြနဲ့ လာ ဒီပေါ်တက်ကြ'' 

ကျုပ်က ခပ်ထန်ထန်ပြောလိုက်တော့ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ဟာ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ကိုင်ပြီး ရွံ့တွန့်တွန့် ကြောက်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ပဲ ကျုပ်ရှိနေတဲ့ မွေ့ရာပေါ် တက်လာကြတယ်။ ကျုပ်က အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို ကျုပ်ရဲ့ ဘေးတစ်ဖက် တစ်ချက်စီမှာ နေရာယူခိုင်းလိုက်တယ်။ ခင်မြနိုင်ကို ညာဖက်မှာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ဘယ်ဖက်မှာ။ အင်း၊ ဆော်နှစ်ပွေနဲ့ ကျုပ်အဖို့ အပြတ်ကြည်နေပြီပေါ့။ ဒီဆော်နှစ်ပွေကို လည်းကျုပ်စိတ်ကြိက်၊ သဘောကျသလို လုပ်နိုင်တဲ့ အနေအထားမှာ ရှိနေတယ်။ 

သူတို့သဘောတူ ကြည်ဖြူတာ ဖြစ်စေ၊ မလိုလားငြူစူတာဖြစ်စေ ကျုပ် လိုချင်တာကို သူတို့လုပ်ပေးရမှာပဲ။ ကျုပ်က ကုန်းဆို ကုန်းရမယ်။ ကားဆိုကားရမယ်။ လီးစုပ်ဆို စုပ်ရမယ်။ ဂွေးရက်ဆို ရက်ရမယ်။ အိုး ကျုပ်ခိုင်းတာမှန်သမှ သတို့လုပ်ပေးကြရမှာပဲ။ ကျုပ်လိုးချင်သလို သူတို့ အလိုးခံကြရမှာပဲ။ အစတုန်းကတော့ တစ်ယောက်ချင်းစီ အလှည့်ကျ လိုးမလို့စိတ်ကူးထားခဲ့တာပါ။ 

ဒါပေမယ့် နှစ်ယောက်လုံးက လှလှပပ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ တပွေ့တပိုက်၊ တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးတွေ ဆိုတော့၊ ဘယ်သူ့ကို အရင်ရွေးရမယ်ဆိုတာ ဆုံးဖြတ်ရခက်နေတာကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူအသုံးချဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ဒါကြောင့် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဘယ်ညာမှာ နေရာယူခိုင်းလိုက်တာ။ အဲဒီနောက်တော့ ကျုပ်က လုပ်ငန်းစတော့တာပါပဲ။ 

ကျုပ်လုပ်ငန်းစဉ်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်းပေါ့။ ဖက်ရမ်း ကိုင်တွယ်နမ်းစုပ်ကာ အစပျိုးတယ်။ တစ်မူထူးခြားတာကတော့ ဆော်နှစ်ပွေကို တစ်ချိန်တည်း တစ်ပြိုင်တည်းကိုင်တွယ်ပွတ်ရတာပါပဲ။ ခင်မြနိုင်ကိုရော ဖြိုးငယ်ငယ်ကိုပါ ဘယ်ညာလက်နှစ်ဖက်နဲ့ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်တယ်။

အတတ်နိုင်ဆုံး ပါးနှစ်ဖက်ကို တစ်ပြိုင်တည်း နမ်းလို့ရအောင် နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကို ပြိုင်တူ စုပ်ယူလို့ရအောင် လုပ်တယ်။

အင်း အောင်မြင်တဲ့ အခါလည်း ရှိသလို တစ်ခုချင်းစီ နမ်းမိစုပ်မိတာလဲ ရှိတာပေါ့။ လက်နှစ်ဖက်ကတော့ ကောင်းကောင်းကြီး အလုပ်ဖြစ်ပါတယ်။ ညာလက်နဲ့ ခင်မြနိုင်ရဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်နယ်တဲ့ အချိန်မှာ ဘယ်လက်က ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို အုပ်ကိုင်တယ်။ ညာလက်က ခင်မြနိုင် ဖင်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ်နေတဲ့ အချိန်မှာ ဘယ်လက်က ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ တင်ပါးဆုံကြီးကို အားရပါးရ ကိုင်တယ်။ 

ဒီအမျိုးသမီးနှစ်ယောက်လုံးဟာ ရင်ကြီးကြီး တင်ကားကားနဲ့ ဆိုက်ကြီးတွေချည်းပဲ အလုံးအရွယ်က တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်မကွာလှဘူး။ သူမသာ ကိုယ်မသာ ထွားထွားအယ်အယ် တင်းတင်းရင်းရင်းကြီးတွေချည်းပဲ။ ဒါပေမယ့် သေသေချာချာ ကိုင်တွယ်နှိုင်းယှဉ်ကြည့်တဲ့ အခါကျတော့မှ မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့အရသာချင်း မတူတာကို ကျုပ်သိရတော့တယ်။ 

တင်းရင်းတာချင်း အတူတူ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ နို့အုံတွေက ပိုပြီး ကျစ်တယ်။ ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်ရတာ ပိုပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတယ်။ မို့ဝန်းတာချင်းအတူတူ၊ ခင်မြနိုင်ရဲ့ နို့အုံတွေက ပိုပြီး အိစက်တယ်။ လေမပြည့်တပြည့်ထိုးထားတဲ့ ဘောလုံးကို ဖဲသားအုပ်ထားပြီး ကိုင်ရသလိုပဲ။ ပေါင်တန်တွေကျတော့ သိပ်မကွာလှဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်စိတ်ထဲမှာတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ပေါင်ကြီးတွေ ကိုင်ရတာ ပိုကောင်းသလိုပဲ။ ဒီလို ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေရင်းက အမျိုးသမီးတွေရဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုလည်း ကျုပ်က ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ 

ခင်မြနိုင်ကတော့ ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး ချွတ်ပစ်စရာမှ မရှိတာ။ ဘရာစီယာနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုနံ့နံ့ကလေးပဲ ရှိနေတာ။ ကျုပ်က ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဘရာစီယာကို ဆွဲချွတ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးအဖုံးအကာမရှိ၊ အတွင်းသား အရှင်းသား ပေါ်လာပြီလေ။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ တိုကလေးကိုတော့ မချွတ်သေးဘူး။ တမင်ချန်ထားတာ။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ချွတ်စရာ အဝတ်အစားများတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကျုပ်က သူ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်မပစ်ဘူး။ လှန်ပဲ တင်လိုက်တယ်။ ဂျိုင်းပြတ် စွပ်ကျယ် စပို့ရှပ်ကလေးကို လည်ပင်းနား အထိရောက်အောင် လှန်တင်တယ်။ ဘရာစီယာကိုလည်း နောက်ကျောချိတ်တွေ ဘာတွေ ဖြုတ်မနေတော့ဘူး။ တစ်ခါတည်း ဆွဲလှန်တင်လိုက်တာပဲ။ 

ဟော၊ ချာတိတ်မရဲ့ နို့အုံကြီး နှစ်လုံးလဲ ပြူးပြူးကြီး ပေါ်လာရော။ ဒီအခါမှာ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို အသာယှဉ်ရပ်ခိုင်းပြီး နို့အုံနှစ်ခုကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ပြန်တယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး နို့တွေက တော်တော်ထွားတယ်။ ပြီးတော့ အိတွဲမနေဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်က ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်ပဲ ရှိသေးတာမို့ နို့အုံအိတွဲမနေတာက သူ့အသက်အရွယ် သဘာဝပါပဲ။ 

ခင်မြနိုင်ကတော့ အသက်ကြီးနေပေမယ့် နို့တွေတွဲကျမနေပဲ တင်းရင်းမို့ဝန်းနေတာ ချီးမွမ်းဖို့ကောင်းတယ်။ သူက ကရာတေးလေ့ကျင့်နေတဲ့ အကျိုးလို့ခေါ်ရမယ်။ နို့သီးချင်းတော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် မတူကြဘူး။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ နို့သီးတွေက ပိုချွန်တယ်။ ပိုရှည်တယ်။ ခင်မြနိုင် နို့သီးတွေကတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်လောက် မချွန်ဘူး။ မရှည်ဘူး။ ဒါပေမယ့် သူကအလုံးတော့ ပိုကြီးတယ်။ တူညီတာတစ်ခုကတော့ မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ခုံးခုံးတင်းမာကော့တောင်နေကြတာပါပဲ။ 

ဒါဟာသူတို့ စိတ်လှုပ်ရှားနိုးကြွနေတယ်ဆိုတာ ပြနေတာမို့ ကျုပ်ကြိတ်ပြီးပြုံးမိတယ်။ နောက်တော့ ကျုပ်က ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ဘေးချင်းယှဉ်ပြီး ကပ်နေအောင်အထိုင်ခိုင်းတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်က ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဘယ်ဖက်မှာ ထိုင်တာ။ 

ဒီတော့ ချာတိတ်မရဲ့ ညာဖက်နို့အုံက ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဘယ်ဖက်နို့အုံနဲ့ ထိကပ်နေတယ်။ ကျုပ်က ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံနှစ်ခုကို ကျုပ်ရဲ့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘေးကနေ ဝိုက်တွန်းပြီး နို့သီးခေါင်းနှစ်ခု ပူးသွားအောင်လုပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဒီလိုပူးကပ်သွားတဲ့ နို့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို ပါးစပ်နဲ့ ကုန်းပြီး အားရပါးရ စို့ပေးတာ။ နို့သီးနှစ်ခုကို တစ်ပြိုင်တည်း စို့ပေးတဲ့ သဘောဖြစ်သွားရော။ အောက်ပိုင်းကိုလည်း ချမ်းသာမပေးပါဘူး။ ပေါင်တွေကားခိုင်းပြီး စောက်ဖုတ်တွေကို ဒူးခေါင်းနဲ့ ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်ပေးတယ်။

ပြီးတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ကို နေရာပြောင်းခိုင်းလိုက်တယ်။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ညာဖက်ဘေးမှာ ဖြိုးငယ်ငယ်ရောက်သွားရော။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ ညာဖက်နို့အုံနဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ဘယ်ဖက်နို့အုံကပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းနှစ်ခု ပူကပ်သွားအောင်လုပ်ခိုင်းတယ်။ ပြီးမှ ကျုပ်က နို့သီးနှစ်ခုလုံးကိုပါ ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်ပေးပြန်တယ်။ မိန်းမနှစ်ယောက်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေကို ပါးစပ်နဲ့ ပြိုင်တူစို့ပေးတာလေ။ ကျုပ်အဖို့တော့ အပြတ်ကို ကောင်းတယ်။ သူတို့လည်း ကောင်းကြမှာပါပဲ။ ကျုပ်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းစို့ပေးပြီးတော့ ရှေ့တစ်ဆင့်တတ်တယ်။ နို့သီးတွေကို အားရအောင်စို့ပေးပြီးတော့ ရှေ့တစ်ဆင့်တတ်တယ်။ 

'' ကိုင်း လီးစုပ်ပေးကြစမ်း။ နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ စုပ်ပေးကြ။ ပထမဆုံး ဂွေးဥတွေကို စပြီးရက်ပေး။ ပြီးမှ လီးချောင်းအတိုင်း လှာနဲ့ ရက်ပြီး အပေါ်တတ်လာ။ လီးထိပ်ပိုင်း ရောက်တော့မှ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ စုပ် လုပ်ကြလေ။ ဘာငိုင်နေတာလဲ'' 

_________________

ဆရာက သူ့လီးကို စုပ်ခိုင်းတယ်။ လီးသာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ ဂွေးဥတွေကိုပါ ရက်ပေးရမှာတဲ့။ ပြီးတော့ ကျွန်မနဲ့ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်တို့ နှစ်ယောက် ပြိုင်တူ အလုပ်ခိုင်းတာ။ ကျွန်မဖြင့် အတော်ကိုကြောက်သွားတယ်။ ရှက်လည်းရှက်တယ်။ ရွံလည်းရွံတယ်။ ယောကျာ်းတွေရဲ့ လီးကြီးက ကျွန်မတို့ မိန်းမသားတွေကို ထူးခြားတဲ့ အရာတွေသာ ဖန်တီးပေးစွမ်းနိုင်တယ်ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်မကိုယ်တိုင် အလိုးခံဖူးတာကြောင့် ကောင်းကောင်းကြီး သိထားပြီးသားပါ။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းမယ်ဆိုရင် ခံဖို့ အသင့်ပါပဲ။ အခု ဆရာကိုစောမင်းက ကျွန်မတို့ကို အကြပ်ကိုင် အနိုင်ကျင့်နေတာဖြစ်ပေမယ့် သူနှိုးဆွပုံ တစ်မျိုးဖြစ်တာကြောင့် မရှက်တမ်းဝန်ခံရမယ်ဆိုရင် ကျွန်မဟာ အတော်လေး ကာမရမက် နိုးကြွနေပါပြီ။

အထူးသဖြင့် ဆရာမ ခြင်မနိုင်ရဲ့ နို့သီးနဲ့ ကျွန်မနို့သီး ပူးကပ်နေအောင်ကို နို့အုံတွေကို အတင်းဖိတွန်းယူပြီး ပါးစပ်နဲ့ငုံ နို့စို့ပေးတာ ခံရတုန်းကများဆိုရင် ကျွန်မအဖုတ်ထဲမှာ စိုကနဲရွှဲကနဲကို ဖြစ်ပြီး အရည်ကြည်တွေကို စိမ့်ထွက်ကျလာတာ။ ဒါကြောင့် ဆရာကိုစောမင်းက လိုးမယ်ဆိုရင် ကျွန်မခံဖို့ အသင့်ပါ။ သူက အတင်း လိုးတာဖြစ်ပေမယ့် ကျွန်မက အလိုးခံချင်နေပါတယ်။ ဒါပေမယ့် စောက်ဖုတ်ထဲထိုးသွင်းပြီး လိုးရတဲ့ လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်ပေးရမယ် ဆိုတာ ကတော့ ရွံစရာကြီးပါ။ ကျွန်မ မစုပ်ချင်ဘူး။ စုပ်မပေးချင်ဘူး။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ကလည်း ကျွန်မလိုပဲ ခံစားရမှာပါ။ ကြောက်လန့်ရွံရှာနေမှာပါ။ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူးနဲ့ အလန့် တကြားဖြစ်သွားတာ ကျွန်မမြင်လိုက်ရသားပဲ။

ဒါပေမယ့် ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်အဖြစ်က ဆရာကိုစောမင်းရဲ့ လက်ခုပ်ထဲက ရေ ဘဝပါ။ သူ့ကို မလွန်ဆန်နိုင်ပါဘူး။ သူသနားမှ ချမ်းသာကြရမဲ့ အခြေအနေပါ။ ကျွန်မရော ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်တို့ပါ လီးစုပ်မပေးပါရစေလို့ တောင်းပန်ကြပါတယ်။ အသနားခံကြပါတယ်။ ကျွန်မတို့ ဒါမျိုး တစ်ခါမှလည်း မလုပ်ဖူးသေးပါဘူး လို့လည်းပြောပြပါတယ်။ 

ဒါပေမယ့် ကိုစောမင်းကတော့ မသက်ညှာပါဘူး။ အတင်းပဲ လီးစုပ်ခိုင်းတယ်။ သူခိုင်းတာ မလုပ်ရင် နေ့လည်က ကျွန်မတို့ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ရဲတိုင်ပြီး အမှုဖွင့် အရေးယူမယ်လို့တောင် ခြိမ်းခြောက်လာတယ်။ 

ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက် ဘာတတ်နိုင်တော့မှာလဲ။ စိတ်ထဲက ရွံရှာလှပေမယ့် ဆရာကိုစောမင်းခိုင်းတဲ့ အတိုင်း လီးစုပ်ပေးရပါတော့တယ်။ ဆရာကိုစောမင်းက ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်တယ်။ သူဟာ ကျွန်မတို့ကို လိုးနိုင်ဖို့ အစစ ပြင်ဆင်ထားတာပါ။ ပုဆိုးတောင် တစ်ထပ်တည်းဝတ်ထားတာ။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီမပါဘူး။ ပုဆိုးချွတ်လိုက်တော့ သူ့အောက်ပိုင်းက ဗလာကျင်းသွားပြီး လီးကြီးပေါ်လာတယ်။ သူ့လီးကြီးကတောင်တော့ မတောင်သေးပါဘူး။ ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊ မတောင့်တတောင်၊ မမာ့တမာ အခြေအနေမျိုးမှာ ရှိနေတာ။ လီးက ဆိုးတော့မဆိုးပါဘူး။ 

ရန်ပိုင်ထက်ဆိုတော့ ကုလားကပြားရဲ့ လီးလောက်မကြီးပေမယ့် မင်းခေါင်စိုးဆိုတဲ့ တရုတ်ကပြားကောင်လေးရဲ့ လီးထက်တော့ ပိုကြီးတယ်။ ကျွန်မနဲ့ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်တို့ နှစ်ယောက် စုပ်ပေး၊ ယက်ပေးလိုက်ရင် မာန်ထစပြုနေတဲ့ ဒီလီးကြီး မတ်မတ်တောင်လာမှာပါပဲ။ သူ့လီးကြီးတောင်လာရင် ဆရာက ကျွန်မနဲ့ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်တို့ကို လိုးတော့မှာပါပဲ။ 

လိုးနိုင်အောင် လီးတောင်ဖို့ စုပ်ပေးရတော့မယ့် အဖြစ်ပါ။ ဆရာကိုစောမင်းက မွေ့ရာပေါ်မှာ ပေါင်ကြီးတွေ ကားပြီး ပက်လက်စင်းစင်း အိပ်နေတယ်။ လီးစုပ်ပေးရမယ့် ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်က သူ့ရဲ့ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာ ဒူးတုတ်ပြီး ထိုင်ကြရတယ်။ ကျွန်မက ညာဖက်က၊ ဆရာမလေးခင်မြနိုင်က ဘယ်ဖက်က။ ကျွန်မနဲ့ ဆရာမလေးတို့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် ကြည့်မိကြတယ်။ ဆရာမလေးရဲ့ မျက်နှာဟာ သနားစရာလေး။ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့။ ကျွန်မမျက်နှာလည်း ဒီလိုပဲ ဖြစ်နေမှာပါပဲ။ မလုပ်ချင်တဲ့ ရွံရှာတဲ့ အလုပ်ကို အကြပ်စေခိုင်းမှုကြောင့် မငြင်းသာပဲ လုပ်ပေးရတော့မှာကိုး။ 

'' ကိုင်း စကြတော့။ စောစောက ပြောထားတာတွေ မမေ့ကြနဲ့နော်'' 

ဆရာကိုစောမင်းက သည်လိုပြောပြီး ကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို လှမ်းဆွဲပြီး အောက်ကို ဖိချလိုက်တာ။ ကျွန်မတို့ မျက်နှာတွေလည်း သူ့ပေါင်ကြားကို အပ်လှက်သားကျသွားကြပါတော့တယ်။

ကျွန်မအနေနဲ့ မလုပ်ချင်တဲ့အလုပ်ကို လုပ်နေရပါပြီ။ အသာပါးစပ်ကလေး ဟပြီး ဆရာကိုစောမင်းရဲ့ ဂွေးဥကြီး တစ်လုံးကို ငုံလိုက်ရပါတယ်။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ခမြာလည်း ကျွန်မနဲ့ ဘဝတူပါပဲ။ ကျန်နေတဲ့ ဂွေးဥကြီး တစ်လုံးကို သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံလိုက်တာကို ကျွန်မမြင်လိုက်သိလိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ ဆရာတစ်ယောက် ဆတ်ကနဲတွန့်သွားပြီး ပါးစပ်က ဟင်းဆို အသက်ပြင်းကြီး ရှုလိုက်သံကိုလည်း သိလိုက်ကြားလိုက်ရတယ်။ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်က သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကို တစ်ယောက်တစ်လုံးစီ ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုပ်ပေးလိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့၊ ငနဲသားပီတိဖြစ်ပြီး ကျေနပ်သွားတာပါပဲ။ 

ကျွန်မမှာတော့ ဂွေးဥစုပ်ပေးရတာ ရွံလွန်းလို့ ရင်ထဲက ပျို့တက်လာတာကြောင့် မအော့အန်မိအောင် မနည်းကြီး ကြိုးစားနေလိုက်ရတယ်။ မျက်ရည်တွေကိုတော့ မထိန်းနိုင်ပါဘူး။ မျက်လုံးထဲက ယိုစီးကျနေပါတယ်။ ငုံထားမိမှတော့ မထူးပါဘူးလေ။ ကျွန်မဟာ သူ့ဂွေးဥကြီးတွေကို အသာပဲ စုပ်ပေးရက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ပါးစပ်ထဲမှာ လုံးလုံးချောချောနဲ့။ 

ပြီးတော့ ကွေးကွေးကောက်ကောက် အမွှေးတွေကလည်း ပေါက်နေလိုက်သေးတယ်။ ဂွေးစုပ်ပေး ရက်ပေးရတာ ရွံမိတာ တစ်မျိုး၊ အမွှေးတွေနဲ့ နှာခေါင်း ထိမိပြီး ယားကျိကျိ ဖြစ်တာကတစ်မျိုးနဲ့ ကျွန်မဖြင့် သိပ်ကို အနေရခက်နေတာပဲ။ ကိုစောမင်းကြိုတင်ပြောထားတဲ့ အတိုင်းကျွန်မတို့နှစ်ယောက်ဆက်ပြီး လုပ်ပေးရပါတယ်။ ဂွေးဥကို ယက်ပေးစုပ်ပေးပြီးတော့ အပေါ်ကို အသာတတ်လာရတယ်။ ပါးစပ်ကလေးဟပြီး သူ့လီးအတံကြီးကို အရင်းကစလို့ လှာနဲ့ရက်ပေးရတယ်။ ဒီအခါမှာ တစ်ဖက်ကနေပြီး လီးကိုလှာနဲ့ ရက်ပေးနေရလေတဲ့ ဆရာမလေးခင်မြနိုင်ရဲ့ ပါးစပ်နဲ့ ကျွန်မပါးစပ် သွားသွားထိမိကြတယ်။ 

တစ်ခါတစ်လေ လှာချင်းတောင် ခလုတ်တိုက်မိလား တိုက်မိရဲ့။ ဆရာကိုစောမင်းရဲ့ လီးကို ရက်ပေးနေရင်း ကျွန်မတို့ နှစ်ယောက်တစ်ယောက် ပါးစပ် တစ်ယောက်နမ်းမိနေကြပါတယ်။ ဆရာကိုစောမင်းက ကျွန်မတို့ရဲ့ နို့အုံတွေကို လှမ်းဆုပ်နယ်သေးတယ်။ အဖုတ်ကိုလည်း နှိုက်တယ်။ ဖင်လည်းပွတ်တယ်။ ကျွန်မလေ ကိုယ်တိုင်အနှိုက်ခံ ဖင်ပွတ်တာခံရတဲ့ အပြင်၊ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်လည်း တစ်ဖက်မှာ ကျွန်မလိုပဲ သူလက်ကမြင်းတာ ခံနေရတာကိုမြင်တော့ စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ 

အခုဆိုရင် ဆရာကိုစောမင်း ရဲ့လီးတန်ကြီးဟာလည်း တဖြည်းဖြည်းမာတောင်လာတာ သံချောင်းကြီးလိုလို ဖြစ်လာတော့တာပါပဲ။ ဒီလိုလီးတောင်လာတာဟာ ကျွန်မတို့ စုပ်ပေးရက်ပေးတာကြောင့် ဖြစ်တယ်လို့ စဉ်းစားမိတော့ ကျွန်မလေ ရွံရှာနေတဲ့ ကြားက စိတ်လှုပ်ရှားလာရတယ်။ ရင်ဖိုလာရတယ်။လီးတော့ တောင်လာပြီ။ မကြာခင် အလိုးခံရတော့မှာပါလား။

 _________________________

ကိုစောမင်း တစ်ယောက်တော့ တကယ့်ကို စည်းစိမ်တွေ့နေတာ။ ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ် ဆော်နှစ်ပွေရဲ့ လှာလေးတွေနဲ့ လီးကို ရက်ပေး၊ ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပေးတာကို ခံရင်း အပြတ်ငြိမ့်နေတာ။ ဇိမ်ကတော့ တကယ့်ကိုဇိမ်ပဲ။ ဒါပေမယ့် ဒီအတိုင်း ကြာရှည်ဆွဲပြီး မှိန်းနေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။ ဒီအတိုင်းဆို မကြာခင်ပဲ သူ့လီးက လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တော့မှာ။ ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ကို မလိုးလိုက်ရပဲ အလကားသက်သက် လေထဲမှာပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ကိစ္စပြတ်သွားမှာ။ 

သူ့လီးက ဒီလိုသုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပြီးရင် တော်တော်နဲ့ ပြန်တောင်တတ်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ သုတ်ထွက်မသွားအောင်ထိန်းပြီး သည်မိန်းမနှစ်ယောက်ကို လိုးထားမှ။ လိုးတော့မှ သုတ်လွှတ်ပေးလိုက်ရတာ ပိုကောင်းတယ်လေ။ 

'' ကိုင်း တော်ပြီ ရပ်တော့'' 

လီးကုန်းစုပ်ပေးနေကြရရှာတဲ့ ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ် နှစ်ယောက် ကိုစောမင်းပေါင်ကြားက မျက်နှာခွာလိုက်ကြတယ်။ သူတို့ရဲ့ ပါးစပ်တစ်ဝိုက်မှာတော့ တံတွေးတွေ ပေကျန်နေတယ်။ လီးကနေတစ်ဆင့် ပြန်ပေကျန်ခဲ့ကြတာပါ။ မျက်နှာလေးတွေကလည်း ရဲတွတ်နေကြတယ်။ 

'' တစ်ကိုယ်လုံး ပြောင်ရှင်းနေအောင် ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပစ်လိုက်ကြပေတော့၊ ပြီးရင် မွေ့ရာပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်းပြီး၊ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေး၊ လိုးတော့မယ်'' 

ကိုစောမင်းက တစ်တစ်ခွခွကြီးကို ပြောဆိုစေခိုင်းသည်။ သည်လိုပြောလိုက်တာကို ကြားရသူတော့ ဘယ်လိုနေမည်မသိ။ ကိုစောမင်းအဖို့တော့ အတော်ကို အရသာတွေ့၊ အာတွေ့သည်။ ခင်မြနိုင်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ တစ်ခုတည်း ကျန်နေတဲ့ အဝတ်အစားဖြစ်တဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီ တိုတိုနံ့နံ့ကလေးကို ချွတ်ပစ်ပေးလိုက်ရတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ကတော့ ဂျိုင်းပြတ် စပို့ရှပ်စွပ်ကျယ်ကို ဆွဲချွတ်၊ဘရာစီယာကို ဖြုတ်၊ ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ဆက်ချွတ်ရတော့ နည်းနည်းအချိန်ယူရတယ်။ 

ခင်မြနိုင် ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားချိန်မှာ ဖြိုးငယ်ငယ်က အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေရတုန်း။ ခင်မြနိုင်ဟာ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ရပ်နေရင်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်နေလေတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်ကို အသာကြည့်နေတယ်။ ဒီလိုကြည့်ရင်း ခင်မြနိုင်ရဲ့ စိတ်တွေ တစ်မျိုး တစ်ဖုံလှုပ်ရှားလာရသလို ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာလည်း ခင်မြနိုင်ကြည့်နေတာကို ခံရင်း စိတ်ထဲတစ်မျိုးကြီး ဖြစ်လာတယ်။ 

ဒီမိန်းမရယ် သူရယ် လီးတစ်ချောင်းတည်း အတူအလိုးခံ ဘဝရောက်တော့မှာပါလားလို့လည်း တွေးမိတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ် အဝတ်တွေချွတ်ပြီးတာနဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက်ဟာ ခုတင်ပေါ်မှာ ဘေးချင်းယှဉ်ကပ်ရပ်သား လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်ကြရရှာပါတော့တယ်။ ကုန်းပေးထားတဲ့ ဖင်ကြီး နှစ်လုံး တင်းနေ ပြောင်နေတာပဲ။ ကားပြီး အိနေတာပဲ။ လိုးရတော့မယ့် ငနဲသား မျက်လုံးတွေ တလက်လက်တောက်လာတယ်။ လျှာကို နှုတ်ခမ်းမှာ တစ်ချက်သပ်လိုက်မိတယ်။ သူ့လီးကလည်း ငေါ့ကနဲ ငေါက်ကနဲ လှုပ်ခါလို့။

'' ဆရာမက ဖင်ကြီးကို အပေါ်နဲနဲကြွတက်သွားအောင်ကော့တင်လိုက်။ ဖြိုးငယ်ငယ်က ပေါင်ကို နည်းနည်းကွပေး ဖင်ကို အောက်နည်းနည်းချ၊ ဟုတ်ပြီ။ အဲဒီအတိုင်းနေ'' 

ဖင်တစ်ခုက မြင့်ကာ တစ်ခုက နိမ့်နေရာ ကိုစောမင်းက တညီတည်းဖြစ်အောင် စေခိုင်းပြီး ဖင်တန်းညှိပေးလိုက်၏။ ကိုစောမင်းသည် ကုန်းပေးထားသော မိန်းမနှစ်ယောက်၏ တင်ပါးဆုံကြီးများ နောက်ဖက်တွင် အသာဒူးထောက်နေရာယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခင်မြနိုင်၏ ဖင်သားကြီးနှစ်ခု ကြားမှ စူတူတူ စအိုဝလေးကို ကြည့်လိုက်ကာ ဘယ်နေရာကို လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ သည်လို အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်သည် လီးမစုပ်ဖူးကြသလို ဖင်လိုးလည်း ခံဖူးကြသေးမှာ မဟုတ်။ 

သည်တော့ သူတို့၏ ဖင်များကို ဈေးဦးဖောက်ပေးလိုက်မည်။ နှစ်ယောက်လုံးကို ဖင်လိုးမည်။ ကိုစောမင်းသည် ခင်မြနိုင်၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ခြမ်းကို ကျကျနနဆွဲဖြဲသည်။ ဖင်ပြဲထွက်ကာ ဖင်ပေါက်လေးစူထွက်လာသည်ကို သေသေချာချာကြည့်သည်။ ဖင်ဖြဲ အကြည့်ခံနေရလေသော ခင်မြနိုင်မှာ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန်နေသည်။ မျက်နှာလည်း မထားတတ်တော့။ ဖြစ်ရသည့်ဘဝကတော့ တကယ့်ကို အရှက်ကုန်အောင်ကို ဖြဲí အကြည့်ခံနေရသည်။ ခင်မြနိုင်ပြီးတော့ ကိုစောမင်းက ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ဖင်ဖြဲ၍ ကြည့်ပြန်သည်။ ကောင်မလေး ရင်ဖိုရပြန်ပြီ။ 

ဘာကြောင့် ဖင်ပေါက်ကို သည်လောက် ရက်ရက်ရောရောဖြဲကြည့်နေရလေသနည်းဟုလည်း ဖြိုးငယ်ငယ် စိတ်ထဲတွင်ထင်မိသည်။ ကိုစောမင်းသည် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ကို ဖြဲထားရင်း တံတွေးထွေးထည့်လိုက်သည်။ တမင်ပင် ထွီ ကနဲအသံမြည်အောင် ပြုကာ တံတွေးထွေးချသည်။ တံတွေး ထွေးသံနှင့်အတူ ဖင်ဝတွင် တံတွေးများ စိုကနဲအေးကနဲဖြစ်သွားမှပင် ဖြိုးငယ်ငယ်မှာ ကိုစောမင်း၏ အကြံကို ရိပ်မိသည်။

ဖင်လိုးမည်ဆိုလှင် ဖင်ဝတွင် တံတွေးဆွတ်ပေးရကြောင်း အပြာစာအုပ်တစ်အုပ်ထဲမှာ ဖြိုးငယ်ငယ် ဖတ်ဖူးထားသည်။ 

'' ဖင်ကို ဘာဖြစ်လို့ တံတွေးဆွတ်ရတာလဲ ဆရာ'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က အလန့်တကြားမေးလိုက်တယ်။ ဒီအသံကြားရတော့ ခင်မြနိုင်လည်း ရင်ထိတ်သွားရတယ်။သူလည်း မ အ ပါဘူး။ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်တာ ဘယ်လိုရည်ရွယ်ချက်လဲဆိုတာ သိတာပေါ့ ။ 

'' သမီးကို ဖင်ချမလို့ တံတွေးဆွတ်တာပေါ့ ကွ'' 

ကိုစောမင်းက လေအေးအေးနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ ပြောပြီးတာနဲ့ ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဖင်ကိုဖြဲပြီး တံတွေးတွေ ထွီကနဲ မြည်အောင် ထွေးချလိုက်ပြန်တယ်။ နဂိုက ရင်ထိတ်နေတဲ့ ခင်မြနိုင်တစ်ယောက် ဖင်တံတွေး အဆွတ်ခံလိုက်ရတော့ ကျောရိုးကို စိမ့်ချမ်းအောင် ကြောက်လန့်သွားရရှာတယ်။ 

'' ဟာ ဒုက္ခပါပဲ'' 

'' သမီး အဲဒီမှာ တစ်ခါမှ အလုပ်မခံဖူးသေးပါဘူး ဆရာရယ်။ သမီးကြောက်တယ်'' 

ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ နှစ်ယောက်လုံး ဘယ်သူမှ ဖင်လိုး မခံဖူးကြသေးဖူး။ ဒါကြောင့်ဖင်ချခံရမှာကို တကယ်ကို ကြောက်နေကြတယ်။ ပြီးတော့ ကိုစောမင်းကို ဘယ်လိုမှ တောင်းပန်အသနားခံလို့ မရနိုင်မှန်းလည်း သူတို့ သိကြတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဖင်လိုးခံရမှာတော့ သေအချာပါပဲ။ နှစ်ယောက်လုံး တစ်ဆတ်ဆတ်ကို တုန်နေကြတယ်။ သူဖင်လိုးတာ ခံရတော့မယ့် မိန်းမနှစ်ယောက် ကြောက်လန့်ပြီး ဆတ်ဆတ်တုန်နေတာကို ကြည့်ရင်း ကိုစောမင်းအတော်ကို ကျေနပ်နေတယ်။ 

ကိုစောမင်းဟာ ဖင်လိုး အတော်ဝါသနာပါတဲ့ လူပဲ။ ခင်မြနိုင်ရဲ့ဖင်နဲ့ သင်တန်းသူကလေး ဖြိုးငယ်ငယ်တို့ရဲ့ ဖင်၊ ဖင်ပေါက်နှစ်ခုကို ဆက်တိုက်လိုးရဖို့ ဖြစ်လာပြီ။ မိန်းမနှစ်ယောက်လုံး ဘေးဘက်ကုန်း ဖင်ပူးတောင်းထောင်ရက်သားဖြစ်နေရုံ မက၊ ဖင်ပေါက်နှစ်ပေါက်လုံးကလည်း တံတွေးဆွတ်ပြီးပြီ။ လီးထိုးသွင်းပြီး ဖင်ဆော်ရုံပဲ ရှိတော့တယ်။ ကိုစောမင်းက ဘယ်ညာလက်ညှိုးနှစ်ခုကို ဖင်ပေါက်တစ်ပေါက်စီထဲကို ဆတ်ကနဲထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ 

'' အားလားလား'' 

'' အို့ အမေ့ နာတယ် အား'' 

ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပြီး ကုန်းပေးထားရတဲ့ မိန်းမနှစ်ယောက် ဖင်တွန့် ခါးကော့ပြီး အော်ဟစ်ညည်းတွားလိုက်ကြတယ်။ တစ်ခါမှ အလိုးမခံရဘူးသေးတဲ့ ဖင်ပေါက်တွေ မဟုတ်လား။ ကျဉ်းနေတယ်လေ။ လက်ညှိုးကို ဆတ်ကနဲထိုးထည့်လိုက်တော့ နာတာပေါ့။ လန့်အော်မိတာပေါ့။ 

'' ဆရာမ ကျုပ်လီးကိုဆွဲပြီး ဖင်ဝမှာ တေ့တပ်ပေး'' 

ကိုစောမင်းက ခင်မြနိုင်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ကို ထိုးကလိနေတဲ့ လက်ညှိုးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ပြောတယ်။ ကျန်တဲ့လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ စအိုထဲ ထိုးကလိနေတုန်းပဲ။ ဒီလိုစေခိုင်းလိုက်သံကို ဖြိုးငယ်ငယ်ကြားတယ်။ ဆရာမခင်မြနိုင်ပြီးရင် သူ့အလှည့်ရောက်လာရမှာမို့ တွေးကြောက်ပြီး ဟင့်ကနဲ ရှိုက်ငိုမိလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး။ ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဆိုတဲ့ အသံနဲ့အတူ ဆရာမ ခင်မြနိုင်ရဲ့ စူးစူးဝါးဝါး အော်လိုက်သံကို ဖြိုးငယ်ငယ်ကြားရတယ်။ 

'' အာ့း အား နာတယ့် နာတယ့် အား့ ဖြည်းဖြည်း ဆရာရဲ့ ဖြည်းဖြည်း၊့ အားအားအား သေပြီသေပြီ'' 

ဖင်ကလိခံနေရရှာတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ် အရမ်းကို ကြောက်လာတယ်။ အော်သံတွေ ကြောင့် မချိမဆန့်ကို နာကြင်နေမှာလည်း မှန်းဆမိတယ်။

ဟုတ်ပါတယ်။ ဆရာမလေး ခင်မြနိုင်ခမြာ၊ သူ့ဖင်ပေါက်ထဲ လီးကြီး တိုးဝင်လာတဲ့ ဒဏ်ကို တွန့်တွန့်လူးအောင်ကို ခံနေရရှာပါတယ်။ အမျိုးသမီးရဲ့ အော်သံက ကိုစောမင်းကို ပိုလို့ ရမက်ထန်စေတာကြောင့် တအားဖိဖိထိုးထည့်လိုက်တာ နောက်ဆုံးတော့ လီးတချောင်းလုံး ဖင်ခေါင်းထဲ မြုပ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ လီးအဆုံးဝင်အောင် သွင်းပြီးတော့ ကိုစောမင်းက ဆတ်ကနဲပြန်ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ဖင်ထဲတစ်ချီပြောင်းထည့်ရအုံးမှာကိုး။ လီးအသွင်းရက်စက်သလို အထုတ်လည်း ကြမ်းတမ်းတာကြောင့် ခင်မြနိုင်အော်လိုက်ရပြန်တယ်။ ကိုစောမင်းက ဖြိုးငယ်ငယ်ရဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးကလိနေတဲ့ သူ့လက်ညှိုးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

'' အမလေး။ သေတော့မယ်ထင်ပါရဲ့'' 

လက်ညှိုးဆွဲထုတ်သွားပြီးရင် လီးဝင်လာမှာကို ကြိုသိနေတဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ်က ငိုသံပါကလေးနဲ့ ရေရွတ်လိုက်မိတယ်။ 

'' ကိုင့်း သမီး။ ဖင်ဝမှာ လီးတေ့ပေးစမ်း'' 

ခင်မြနိုင်ကို ခိုင်းသလိုမျိုးပဲ၊ ကိုစောမင်းက ဖြိုးငယ်ငယ်ကို ခိုင်းလိုက်ပြန်တယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်ဟာလည်း ကြောက်ဆုတ်ဆုတ်နဲ့ပဲ၊ ညာဘက်လက်ကလေးကို နောက်ပစ်ပြီး ကိုစောမင်းရဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်လိုက်ရရှာတယ်။ ခင်မြနိုင်ဖင်ထဲက ဆွဲထုတ်ထားခဲ့တာမို့ လီးမှာ ချောကျိနေတယ်။ ဖြိုးငယ်ငယ်သည် သက်ပြင်းရှိုက်ပြီး ထိုလီးကိုဆွဲယူကာ စအိုဝတွင်တေ့ပေးလိုက်ရသည်။ 

'' ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ ဆရာရယ် နော် ။ အား အား သေပါပြီဆရာရဲ့။ အမလေ့း အားအား'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်က တောင်းပန်ရှာသော်လည်း အရှိန်တတ်နေပြီဖြစ်သော ကိုစောမင်းက မညှာ။ ဖင်ဝတွင် လီးတေ့ပြီးသည်နှင့် တအားဆောင့် ထိုးချလိုက်ရာ လီးကြီးသည် ကျဉ်းကြပ်လှသော စအိုထဲသို့ ထိုး၍ တိုးဝင်သွားသည်။လီးတစ်ချောင်း လုံး ဝင်သွားပြီးနောက် ကိုစောမင်းသည် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။ ဖြိုးငယ်ငယ်တစ်ယောက် တအင့်အင့်ညည်းတွားရင်း ဖင်လိုးခံနေရရှာသည်။ ပြီးတော့ ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ထဲမှ ဆွဲဖြုတ်ကာ ဘေးဘက်တွင် အသင့်ကုန်းကာ စောင့်နေရလေသူ ခင်မြနိုင်၏ ဖင်ထဲ ပြောင်းထည့်သည်။ 

တအားထိုးထည့်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ချက်လိုးရာ ခင်မြနိုင်တွန့်တွန့်လူးပြီး အသံကုန်အော်ရရှာပြန်သည်။ ထို့နောက် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ကို တဖန်ပြောင်းလိုးပြန်သည်။ မိန်းမနှစ်ယောက်၏ ဖင်ပေါက်နှစ်ခု တစ်ပေါက်တစ်လှည့်စီပြောင်း၍ လိုးနေရာ ကိုစောမင်းမှာလည်း အရမ်းကိုဇိမ်တွေ့လှက် အပြတ်နှာထန်ကာ မီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးပစ်လိုက်ရာ၊ သိပ်ကြာကြာထိန်းမထားနိုင်တော့ပဲ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ကုန်လေတော့သည်။ ထိုသို့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားချိန်တွင် ခင်မြနိုင်၏ ဖင်ကို လိုးနေခိုက်ဖြစ်သည်။ 

ကိုစောမင်းမှာ တရားတော့ မျှတသည်။ သုတ်ထွက်သွားမှန်းသိသည်နှင့် ခင်မြနိုင်ဖင်ထဲမှ လီးကို ဆွဲထုတ်ကာ ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲ အမြန်ပြောင်း၍ ထိုးထည့်သည်။ သို့သော် သူ့လီးသည် သုတ်ထွက်သွားသည်နှင့် ပျော့ကျသွားရာ ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်ပေါက်ထဲသို့ ဝင်အောင်သွင်း၍မရတော့။ ပန်းထွက်လက်စ သုတ်ရည်အကြွင်းအကျန်အချို့သာလျှင် ဖြိုးငယ်ငယ်၏တင်ပါးသားကြီးများပေါ်ကျရောက်ပေကျန်ကုန်သည်။ 

ထိုအချိန်တွင် ခင်မြနိုင်နှင့် ဖြိုးငယ်ငယ်တို့နှစ်ယောက်မှာ ဖင်ဇိမ်တွေ့စ ဖြစ်သည်။ နာကြင်မှုပြွန်းသော ဖင်လိုးခံမှု အရသာကို ခံစားရစ ဖြစ်သည်။ ဖင်ခံရတာကောင်းမှန်း သိကာစဖြစ်သည်။ 'ပြီး' ဖို့ကတော့ ဝေးသေးသည်။ သည်လို အချိန်မျိုးတွင်မှ ကိုစောမင်း သုတ်ထွက်ပြီး လီးကပျော့ကျသွားရာ မိန်းမနှစ်ယောက်မှာ မချင့်မရဲကြီး ဖြစ်ကျန်နေခဲ့သည်။ ကိုစောမင်းမှာလည်း ခင်မြနိုင်နဲ့ ဖြိုးငယ်ငယ် တောင့်တောင့်အယ်အယ် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဆက်တိုက်လိုးနေချင်ပါသော်လည်း၊ လီးက ချက်ချင်းပြန်မတောင်နိုင်သောကြောင့် စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါ အနားယူရလေသည်။ အနားယူနေရင်း မျက်စိအရသာခံကာ ဇိမ်တစ်မျိုးခံရန် စိတ်ကူးရသောကြောင့် ရန်ပိုင်ထက်ကို လှမ်းခေါ်ယူလိုက်သည်။ 

သည်အခေါ်ကို စောင့်နေသော ရန်ပိုင်ထက်လည်း မဆိုင်းမတွပင် ကားဂိုဒေါင်ထဲ ဝင်ရောက်လာသည်။ ရန်ပိုင်ထက်နောက်မှ မင်းခေါင်စိုးက ကုတ်ချောင်းချောင်းနှင့် လိုက်ပါလာသည်။

'' ကဲ ရန်ပိုင်ထက်ရေ။ ဆရာတော့ ခဏနားအုံးမယ်။ ဆရာနားနေတုန်း မင်းကြိုက်ရာ တစ်ယောက်ကို ယူပြီး ချ။ ဟုတ်လား။ ဒါနဲ့ ဟိုကောင်ကကော ဘာလို့ပါလာတာလဲ'' 

'' သူကလဲ ဟို ဆရာစွန့်ကြဲတာလေးတွေ ရမလားလို့လိုက်လာတာပါ'' 

'' အေး ဒါဆိုလည်း သူ့လည်း မှလိုက်ကွာ'' 

ကုန်ခမ်းသွားနိုင်သည့် ပစ္စည်း မဟုတ်သောကြောင့် ကိုစောမင်းကလည်း စေတနာကောင်းနေသည်။ 

'' ကျေးဇူးပဲ ဆရာ။ကဲဟေ့ ဖိုးစိုး မင်းက ဆရာမလေးကိုဖိုက်။ ငါက ဖြိုးငယ်ကို ဆော်မယ်'' 

ရန်ပိုင်ထက်က ခွဲတမ်းချသည်။ 

'' ဟာကွာ မင်းကလဲ။ ဆရာမကို ငါနေ့လည်က တစ်ချီဆော်ပြီပြီပဲ။ အခုဖြိုးငယ်ကို ငါ့ပေးကွာ။ မင်းက ဆရာမကို တီးပေါ့'' 

မင်းခေါင်စိုးက ဈေးဆစ်သည်။ 

'' မင်းကလဲကွာ။ ဆရာမကို ဖိုက်ပြီးရင် ဖြိုးငယ်ကို ဆက်ချပေါ့ကွ့ ''

'' ဒါပေမယ့် ငါ့လီးက ပြန်တောင်ဖို့ မလွယ်ဘူးကွ။ တစ်ချီချပြီးရင် ပျော့ကျသွားမှာ။ ဖြိုးငယ်ကိုပဲ ချပါရစေကွာ'' 

မင်းခေါင်စိုးနဲ့ ရန်ပိုင်ထက် အဝေမတဲ့ဖြစ်နေရာ ကိုစောမင်းကကြားမှ ဝင်í ဖြန်ဖြေပေးသည်။ 

'' ဟေ့ မင်းတို့နှစ်ယောက် ဖြိုးငယ်ကို ချချင်ရင် အတူတူညှပ်ချကြပါလားကွ။ သူ့မှာ ချလို့ရတဲ့ အပေါက်က သုံးပေါက်တောင် ရှိနေတာပဲ။ ပြီးလို့ တတ်နိုင်သေးရင် ဆရာမလေးကိုလည်း ဒီလိုပဲ ညှပ်ချကြပေါ့'' 

ကိုစောမင်း၏ စကားကိုကြားသောအခါ ဖြိုးငယ်ငယ်ရင်ထိတ်သွားရသည်။ 

'' ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ။ ကိုင်း ငါက ဖြိုးငယ်ကို ဖင်ဆော်မယ်။ မင်းက အဖုတ်ကိုရှေ့ဘက်ကနေချပေါ့။'' 

ရန်ပိုင်ထက်၏ စကားကို ကြားရပြန်သောအခါ ဖြိုးငယ်ငယ် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ ကြောက်လန့်၍နေသော်လည်း ဖြိုးငယ်ငယ်မှာ ငနဲသားနှစ်ယောက်၏ ဆန္ဒကို မလွန်ဆန်နိုင်ပါ။ ပြီးတော့ ဆန့်တငံငံဖြစ်နေခဲ့သော ဖင်လိုးခံမှု အရသာကိုလည်း ဆက်၍ ခံစားလိုသေးသည်။ ဒါပေမယ့် ရန်ပိုင်ထက်၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးဖြင့် ဖင်ပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းခံရမှာကိုတော့ အတော်လန့်နေရှာသည်။ 

'' ရန်ပိုင်ထက်ရယ့် ငါ့ကိုဖင်လိုးရင် ဖြည်းဖြည်းသက်သာလုပ်ပါနော်။ နင့်ဟာကြီးနဲ့ တအားချရင် ငါ့ဖင်ကွဲသွားလိမ့်မယ်'' 

ဖြိုးငယ်ငယ်မှာ မျက်နှာပူပူနှင့်ပင် တောင်းပန်ရရှာသည်။ 

'' ဖင်လိုးတဲ့နေရာမှာ ငါက ဆရာပါဟ။ နင်နာပေမယ့် ကောင်းကောင်း အရသာတွေ့မှာပါ။ ကိုင်း စကြမယ်။ ဖိုးစိုးက ပက်လက်အိပ်။ ဖြိုးငယ်က ဒီကောင်ပေါ်တက်ခွပြီး အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းယူ။ ပြီးတော့မှ ငါက အပေါ်ကနေပြီး ဖြိုးငယ်ရဲ့ ဖင်ကိုဆော်မယ်။'' 

ရန်ပိုင်ထက်က အနေအထား ပြောဆိုညွှန်ပြတယ်။ ထို့နောက် ရန်ပိုင်ထက်နှင့် မင်းခေါင်စိုးတို့သည် ဖြိုးငယ်ငယ်၏ ဖင်နှင့် စောက်ပတ်ကို ရှေ့နောက် ညှပ်ကာလိုးကြသည်။ ရန်ပိုထက်က စေခိုင်း၍ ခင်မြနိုင်သည် ထပ်ရက်သားလိုးနေကြသူ သုံးယောက်၏ အောက်ဖက်ပိုင်းတွင် လေးဘက်ထောက်ကာကုန်း၍ ရနု်ပိုင်ထက်၏ ဂွေးဥများနှင့် မင်းခေါင်စိုး၏ဂွေးဥများကို တစ်လှည့်စီ ရက်ပေးစုပ်ပေးရသည်။ 

ဒါကိုကြည့်ရင်း ကိုစောမင်း လီးတောင်လာသည်။ ထို့ကြောင့် လေးဘက်ကုန်း၍ အသင့်ရှိနေလေသော ခင်မြနိုင်ကို နောက်မှနေ၍ လိုးလေတော့သည်။ စစချင်းဖင်ထဲသွင်းသည်။ နောက်တော့ စောက်ဖုတ်ကို ပြောင်းလိုးသည်။

ဤသို့ဖြင့် သူတို့လူစုသည် မိုးစင်စင်လင်းသည့်တိုင်အောင် နည်းလမ်းမျိုးစုံဖြင့် စပ်ယှက် စည်းစိမ်ခံကြလေတော့သည်။ မိန်းမနှစ်ယောက် ဖွတ်ဖွတ်ကြေကုန်ကြသလို၊ ယောင်္ကျားသုံးယောက်မှာလည်း ဖလက်ပြကုန်မှ တစ်စခန်းရပ်ကြလေတော့ သတည်း။ 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။