အိမ်တုန်အောင် ဆူတဲ့ည (စ/ဆုံး)

အိမ်တုန်အောင် ဆူတဲ့ည (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

လယ်ပိုင်ရှင် ကြီး ဦးတင် ရဲ့ အလုပ်သမား။ အသက် ၁၈ ပြည့်ပြီ။ မိဘ ဆွေမျိုးမရှိ သော တ ကောင်ကြွက်။ ရွယ်တူ ကောင် မ လေးတွေက သူ့ကို စိတ်မဝင် စား။ သူကလည်း အနိမ့်စားမို့ ဘယ်သူ့မှ မမှန်းဝံ့။ သို့သော် အချိန်တန်တော့ သဘာဝဟာ သဘာဝ ပါ။ သူ ဗွီဒီယို အပြာကားကြည့်ချင် သည်။ ကြိုက်သည်။ မြို့ပြန် တက်ကသိုလ်ကျောင်းသား ကိုကိုအောင် က ဖုန်းထဲက ကားတွေသူ့ကိုပြသည်။ 

သူက ကို အောင့် အတွက် အရက် သွားဝယ်ပေးရ သည်။ အိုကေ ပေါ့။ သည်လိုနဲ့ သူ လက်တွေ့လုပ်ချင် လာသည်။ ဒါပေမဲ့ သူ့ရွာမှာ ဖာသည် မရှိ။ မြို့တက်လုပ် ရ အောင် လည်း ဘသူက လိုက်ပို့မလဲ။မတတ်နိုင်။ ကံပေါ့။ တ နေ့ ဦးတင် အိမ်သို့မြို့က အ ဒေါ်ကြီး တ ယောက် လာ၏။ အထည်ဆန်းတွေ စပါးနဲ့လာလဲ တာဖြစ်သည်။

အသက် ၅၀ ကျော်ဆိုပေမဲ့ မြို့သူ ဆိုတော့ နုသည်။ ၃၀ ကျော် အပျိုကြီးလား ထင် ရသည်။ သို့သော် အပျိုကြီးမဟုတ်။ သမီးတောင် လင် ရ ပြီတဲ့။ ထို အ ဒေါ် ( အန်တီ ) ကြီး ရေချိုးစရာ ပေါက်စ ခပ်ထည့်ပေးရသည်။

ရေထမ်း ထည့်ရင်း အန်တီ ကြီးရေချိုးတာ တစွန်းတစ သူ ခိုးကြည့်သည်။ ဖွေးနေတာဘဲ။ ရင ်လျားအထက်က ရင် အ ပေါ်ပိုင်းတွေ ကြွတက် နေတုန်း။ ခါးတွေ တင် တွေ တင်းတုန်းဘဲဖြစ်၏။ ပေါက်စ အာရုံရသည်။ ကောင် မကြီးကို သူ လုပ်ချင ်လှ သည်။ သို့သော် မည်သို့ဖြစ် နိုင် မှာလဲ။ 

ဟိုဟာမကြီးက သူ့ကို ရှိသည် ဟုတောင် ထင် ပုံ မရ။ အော် ဆိုးလိုက်တဲ့ ဘဝ။ ရွာ အ ရှေ့ပိုင်း အလှူည။ ပေါက်စ ဆိုင်းနားထောင် ပြန်လာတော့ ဦးတင် တို့အိပ်ကြပြီ။ နောက်ဖေး စပါးကျီတဲ အဖီလေးထဲ ပေါက်စ သွား မအိပ် ခင် အိမ်ထဲကို အကဲခတ် တော့ အန်တီ ကြီး အိမ်ဦးခန်း မှာ အိပ်နေတာ တွေ့သည်။ ခြင် ထောင်ပါးလေးထဲမှာ အန်တီ့ခန္ဓာကိုယ်ကြီးက တတုံးတခဲ။ ပေါက်စ သူ့နေရာသူ ပြန်အိပ်သည်။ 

အိပ်မ ပျော်။ ဆိုင်းသံ အသံချဲ့စက်သံတွေကလည်း ဆူညံလှ၏။ စိတ်တွေက ကိုအောင့် အပြာကားတွေထဲ ရောက် လိုက် အန်တီကြီးဆီ ရောက်လိုက်။ တောက် ! ဆော်ချင် လိုက်တာ။ နားထဲမှာ မုဆိုးဖို ကြာကူလီ ကိုသိန်းပြောတာ ကြားမိလာသည်။ ပိုင် မပိုင် မ သေချာတဲ့ ကောင် မ တွေကို နှိုက် ရင် တရွာလုံး ဆူညံနေတဲ့ ညမျိုးကို ရွေးနှိုက်ကွ။ 

ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ သ ဘောမတူလို့အော် ရင်တောင် ရုတ်တရက် ဘသူမှ မသိဘူးတဲ့။ သူ့စကားက ပေါက်စကို အားပေးလိုက်သလိုဘဲ။ ပေါက်စ အိပ် နေရာက ပြန်ထ သည်။ထို့နောက် အန်တီကြီး ခြင် ထောင် ဆီ တိတ်တဆိတ် ထွက် သွားပါတော့၏။ အန်တီကြီး အခန်းထဲဝင် ကုတင်ခြေရင်းရောက်မှ ပေါက်စ ကြောက်နေသည်။

ဘယ့်နှယ် စ ရမလဲ။အ တွေ့အကြုံကမရှိ။ ကြာကူလီကြီးကို မ မေးခဲ့မိတာ မှားသည်။ သူ တွေဝေ နေ၏။ပြန်လှဲ့တာ ကောင်းမယ်ထင် တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခြင်ထောင် ထဲက ဟာမကြီးကလည်း လုပ်ချင် စရာ။ နို့ကြီးတွေ နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ အိပ်ပျော် နေသည်။ပေါက်စ ကြောက်သော်လဲ ခြေ ထောက်တွေက ကုတင်ဘေးဆီ အလိုလို လှမ်းမိ ကပ်မိ၏။ ခြင်ထောင် အသာ မသည်။လက် တဘက် အသာလျိုသွင်းသည်။ နောက် ကောင် မကြီးရဲ့နို့အုံကြီးတွေကို တအား ဆုပ် ညှစ်လိုက်၏။ အောင် မ လေးတော့ ! အန်တီကြီး လန့်အော်သည်။ ဟဲ့ မောင် တင်။ လာပါဦး။ ဒီမှာ ဘာလဲမသိဘူး။ ကယ်ပါဦး။ ဟိုက် ! ငါးပါးတော့ မှောက်ပြီ။ 

ပေါက်စ ပြန်ပြေးမယ် အလုပ် အိမ်ထဲက ဦးတင် ပြေးထွက်လာသည်။ လက်နှိပ်မီးနဲ့ လှမ်းထိုးတော့ ဒဲ့တိုးနေ၏။ သူ ပြေးမရ တော့။ သွားပြီ။မှားပြီ ။ အလုပ်ရှင် တမိသားစု လုံး အန်တီကြီး အခန်းထဲ ရောက်လာကြ၏။ မီးလည်း ထွန်းလိုက်ပြီ။ င ပေါက်စ အခန်းထောင့်မှာ ကုပ်ကုပ်လေး။ 

သူ့အလုပ် ရှင် ဦးတင် က ငှက်ကြီးတောင် ဓား ကိုင် လျက် အန်တီကြီးကိုမေး၏။ ပြော ။ အစ်မ ဘာဖြစ်တာလဲ။ အန်တီကြီးက ပေါက်စဆီ လှမ်းကြည့် အကဲခတ်ပြီး စဉ်းစား ဖြေတယ်။ ဟို သူငယ်က မင့်အလုပ်သမားလား။ သူ ဟိုစားပွဲပေါ်က တခုခု လာယူတယ်နဲ့ တူပါရဲ့။ အဲဒါ ချလွတ် ချလွတ် အသံကြားတော့ ငါက တ စ္ဆေ ချောက်တာ မှတ်ပြီး လန့်အော်လိုက်မိ တာ တဲ့။ ဦးတင် က ပေါက်စ ကို မေးတယ်။ ပြောစမ်း ။ မင်းက ဘာလာယူတာတုန်း ။ ပေါက်စ တွေ့ကရာ ဖြေချလိုက်တယ်။ အဲ အဝှာ ဦးဇင်းလေးပေးထားတဲ့ ချဲ ဂဏန်း စာ ရွက်။ ဒီအပတ် အပီ တဲ့။ အားလုံး တဟားဟား ရယ်ကြပါသည်။

ကဲ မမ ။ စိတ်ချ လက်ချ အိပ်တော့။ ကျုပ်အိမ်မှာ မမ အတွက် ဘာ ကြောက်စရာမှ မရှိဘူး။ ဟုတ်ပြီလား။ ပေါက်စ သူ့တဲ လေးထဲ ပြန်အိပ်တယ်။ ဘုရား ဘုရား။ ဟို ကျေးဇူးရှင် သူတော်ကောင်းမ ကြီး ကယ်ပေလို့ပေါ့။ မဟုတ် ရင် ငါ ထောင် ကျ တော့မယ်။ ပေါက်စ နောင် တ တွေ ရ ၊ နောက် ဘယ်တော့ မှ မဟုတ် တရုပ် မလုပ်တော့ဘူး လို့ဆုံးဖြတ်ပြီး အိပ်တော့သည်။ 

၁ နာရီလောက်အကြာ တရွာလုံး အိပ်မောကျ။ ဘာ သံမှ မကြားရ တော့မှ ပေါက်စ လန့်နိုး၏။ အ ကြောင်းမှာ သူ့ကို တ ယောက်ယောက်က ပုခုံးလှုပ် လာနှိုး၍ ဖြစ်ပါသည်။ သူက လက်နှိပ်မီးနဲ့ ထိုးကြည့်တော့ အန်တီကြီး။ ဟ ။ ဘယ်လိုလဲ။ အန်တီကြီးက သူ့ခုတင်ပေါ် တက် သူနဲ့ပူးကပ် ထိုင် ပြီး ခ လေးရယ် ။ 

မမကို ချစ်လို့ ခြင်ထောင် ထဲ လာ တွေ့မယ် ဆိုရင် လည်း ကြိုတင်ပြီး အထာလေး ပေးဦးမှပေါ့။ အခု မင့်လုပ်ပုံက ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမဆင့်။ မမဖြင့် လန့်သွားတာဘဲကွာ တဲ့။ အော် ! ဂလိုကိုး။ ပေါက်စ နားလည်လိုက်ပြီ။ ဖြစ်မှ ဖြစ် ရပ လေ။ ပေါက်စ ကောင် မကြီးကို အတင်းဖက် နမ်း၏။ အ လောတကြီး အင်္ကျ ီဆွဲ ချွတ်တော့ ကြယ်သီး တွေ ပြုတ်ထွက် ကုန်သည်။ အန်တီကြီးက ဟာကွာ ပြောရင်းဆိုရင်း ကြမ်းပြန်ပြီ။ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ မောင်လေးရယ်။ မမက မင့် သ ဘောကျ လိုက်လျောမှာပါကွ။ စော်ကြီးက အားလုံးချွတ်သည်။

ထို့နောက် ပေါက်စ ပုဆိုး အင်္ကျီတွေလည်း ယုယု ယယ ချွတ်ပေး၏။ ပေါက်စ ပေါင်ကြား နှိုက် ကာ အ ချောင်းကို ကိုင် ပေးသည်။ ပြီးတော့ ငုံ့ စုပ်သည်။အရင်းက အဖျား အဖျားကအရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စုပ်တော့ ပေါက်စ တွန့်လိမ်ချေ၏။ အား မမ ။ မလုပ် နဲ့တော့။ ပြီးသွားလိမ့်မယ်။ ပေါက်စက ရုန်း၏။ နောက် စော်ကြီးကို တွန်းလှဲကာ နို့ကြီးတွေ ဆုပ် နယ်ကိုင် သည်။ စို့သည်။ အသီးဖျားလေးကို လျှာနဲ့ က လောက်လိုက်။ အေး အဲလိုလေး ဟု စော်ကြီးက သင် သည်။ 

နှစ်ယာက်လုံး ဖီးတက် တော့ ပေါက်စကို စော်ကြီး က ကိုယ်ပေါ် ဆွဲတင် သည်။ ပေါင ်အိအိကြီးတွေ ကားမြှောက်၍ သူမရဲ့မို့ဖောင်းနေတဲ့ ဟာကြီးထဲ ပေါက်စဟာကို ကျကျနန ထည့်ပေးလိုက်သည်။ အားပါး ကောင်းလိုက်တာ။ ပေါက်စ ခံစားဖူးပြီ။ ဗွီဒီယို ကြည့် ရ တဲ့အရသာနဲ့ ဘာမှ မပတ်သက် ပါလား။ ပေါက်စက အန်တီကြီးကို စိတ်ကြိုက် သမ ရင်း အန်တီကြီး အ ဖောင်းလေးထဲ သူ့ညီုတုတ်တုတ် အ ချောင်း မြုပ်ကနဲ ဝင် သွားတာ ထွက်လာတာ ကို ငုံ့ကြည့်မိတယ်။ ဖီးတွေ စွတ်တက်လာပြီး ဆယ် မိနစ်တောင် မကြာဘဲ ပြီးသွားသည်။

နှမြောလွန်းလို့တောက်ခေါက်တော့ ကောင် မ ကြီးက ရယ်၏။ ခနနားပြီးတော့ ပေါက်စဟာကို သေချာကိုင် ဆွ ပေးပြန်သည်။ သူမရဲ့နို့အုံထွားထွားကြီးတွေကြား ပေါက်စဟာကို သွင်း ပြီး ပွတ်တိုက်ပေးသည်။ ပေါက်စ က လူငယ်ဆိုတော့ ချက်ချင်း စိတ်ထ လာပြန်၏။ ဒုတိယအကြိမ်တော့ စော်ကြီးက အ ပေါ်က တက်သည်။

ပေါက်စကို ငြိမ်ငြိမ် နေခိုင်းကာ သူမ စိတ်ကြိုက် လုပ်လေသည်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ကြွချီ ထိုင်ချီ လုပ်သည်။ ထိုင် ချ တော့လည်း ပေါက်စကို နာအောင် မဖိ ။ အရသာ အပျက်မခံ။ ပေါက်စကလည်း အောက် က နေ နို့ကြီးတွေ တပြွတ်ပြွတ် လှမ်းစို့သည်။ ဖင်ကြီး လည်းအား ရ ပါးရ ကိုင် သည်။ သိပ်တောင် မကြာ ပေါက်စပြီးချင်ပြန်၏။ 

နို့တွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်း စွတ်ဆွဲသည်။ စော်ကြီးဟာထဲ အောက် က နေ ပြန်ပင့် ဆောင့် သွင်းတာ မြန်လာသည်။စော်ကြီးက ရီပ်မိတော့ သူမလည်း ပြိုင် တူပြီးအောင် အမြန်ကြိုးစားပါတော့ သည်။ အား့ ကောင်းလိုက်တာ ငယ်လေးရယ် ။ အ့ အ့ သိပ်ချစ်တယ်။ ဆောင့်ဦး့ ဆောင့်ပါဦး ဆိုတာတွေ တတွတ်တွတ် ရွတ် ရင်း ပေါက်စ အ ပေါ် စော်ကြီး တကိုယ်လုံး ပျော့ကျလာပါ လေ တော့သည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

အဘတို့က ငယ်ချစ်ဟောင်းတွေပါ (စ/ဆုံး)

အဘတို့က ငယ်ချစ်ဟောင်းတွေပါ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

လူတိုင်းမှာ နှလုံးသားတစ်ခုစီ ရှိကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျမဆီမှာ ရှိတဲ့ နှလုံးသားကိုတော့ ဖောက်ထုတ်ပစ်လိုက်ချင်သည်။ နှလုံးသားမရှိရင် အသက်ဆက်မရှင်နိုင်ဘူး ဆိုတာသိပေမဲ့ ကျမ ဆက်ပြီး မခံစားနိုင်တော့လို့ပါ။

ဒီလို ဆောင်းလေမြူးတဲ့ ညချမ်းအခါမျိုးဆို သာတောင် ဆိုးလှပါသည်။ ခုတင်တွေးရင် နှလုံးသားထဲ တဆစ်ဆစ်နာလှ၏။ တသက်မှာ တယောက်သာ ချစ်တယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေမို့ ကျမ လုံးဝယုံကြည်ခဲ့ပြီ။ ယနေ့ထက်တိုင် သူ့ရဲ့ ပုံရိပ်တွေ၊ သူ့ရဲ့စကားသံတွေ၊ သူ့ရဲ့အနံ့အသက်လေးတွေ၊ သူ့ရဲ့အထိအတွေ့တွေက ကျမ ကိုယ်ခန္တာနဲ့ နှလုံးသားကို လှည့်ပတ်လှောင်မြိုက်လို့ ကောင်းနေတုန်း။ ပူလောင်လွန်းလှတယ် ပြောမလား၊ သေချင်လောက်အောင် ဘဝကို စိတ်ကုန်စေတာလား ဆိုတာသေချာမသိ။ ယခုမှာတော့ သာ၍သာ ဆိုးနေလေပြီ။

ကျမဘဝမှာ သတိရ အမှတ်ရစရာ ညအချိန်တွေက များသမို့ ခုလိုည ချမ်းမနေတော့ ကျမနှလုံးသားကို ဦးနှောက်နဲ့ ထိန်းချုပ်ဖို့ရာ မတက်နိုင်တော့ပြီထင်။ အတွေးတွေ လွန်နေတာနှင့် နံနက် အစာခံစာအတွက် ကြိုချက်နေသော ထမင်းအို ဝေကျနေတာတောင် မမြင်တော့ပေ။ ထမင်းအိုးဖုံးကို လတ်နှီးမပါပဲ မေ့လျော့ခါ လှမ်းဖယ်လိုက်၏။

တချိန်က ဒီနေရာ ဒီအချိန်လေးမှာပဲ ခုလိုအပူလောင်ခဲ့တုန်းက နွေးထွေးလှတဲ့ သူ့လက်တစုံက ချက်ချင်းရောက်လာပြီး အေးလှတဲ့ သူ့နားရွက်ကို ကပ်ခါ အပူသက်သာအောင် ပြုလုပ်ပေးခဲ့ဖူးသည်။

ဟုတ်ပါတယ် ဒီမီးဖိုချောင်လေးမှာ သူနှင့် ကျမခိုးချိန်းခဲ့တယ်။ ခိုးချိန်းတယ် ဆိုတာထက် သူ အတင့်ရဲစွာ ခိုးဝင်ခြင်းဖြစ်သည်က ပိုမှန်၏။ မနက် ငါးနာရီလောက် လယ်ထဲဆင်းဖို့ရန် အစာခံစာအတွက် ညထဲက ချက်နေတဲ့ အချိန်ပေါ့။ ကျမ မှတ်မိပါသေးတယ်။ ကျမတို့ ချစ်သူသက်တမ်း သုံးလတွင်ပေါ့။ ချစ်သူတွေဆိုပေမဲ့ သူများတွေလို ချစ်လား အဖြေတောင်း ချစ်တယ် အဖြေပေး ချစ်သူမျိုးမဟုတ်။ တယောက်နဲ့ တယောက် နှလုံးသားခြင်း နီးခါ နားလည်မှုကြီးစွာ ချစ်ကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

အဲ့ဒီနေ့ညက အဖေကြီးနဲ့ အမေကြီးကလဲ တနေ့လုံး စပါးရိတ်သိမ်းကြကျရတာမို့ ပင်ပန်းကြီးစွာ အိပ်မောကျနေကြတဲ့ အချိန်ပေါ့။ ကျမ တစ်ယောက်ထဲသာ မီးဖိုချောင်ထဲ ချက်ပြုပ်နေတဲ့ အချိန်။ ထမင်းအိုး ဝေကျလို့ အမှတ်တမဲ့ လက်နှင့် လှမ်းယူလိုက်လို့ ပူသွားတာကို သူဘယ်အချိန်ထဲက ရောက်နေတယ် မသိ။ ကျမလက်ကို ကိုင်ကာ သူ့နားတွင် အပ်ထားလေ၏။ လက်က အပူဘယ်ဆီနေမှန်း မသိတော့။ ကျမ ထိတ်လွန်လွန်းလို့ လိပ်ပြာလွင့်မတက် ဖြစ်သွား၏။

ကျမလေ တကယ်ပါ။ ကျမဘဝမှာ အပျော်ဆုံးနဲ့ ရင်အခုန်ဆုံးနေ့ရယ်ပါ။ ကျမမှာလဲ အိမ်အပေါ်မှာ ဖေကြီးနှင့် မေကြီးရှိ၍ ကြောက်ကလဲ ကြောက်သမို့ သူ့ကို အတင်း နှင်လွတ်၏။ မရ။ ကျမမှာ အသံလဲ မထွက်ရဲ။ မျက်နာငယ်လေးဖြင့် မငိုရုံတမယ် ဟန်ပြုခါ ပြန်လွတ်သော်လည်း မရ။ အံ့မယ် မြို့ကြီးကျောင်းမှာ စာသွားသွားသင်နေတဲ့သူက အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာပါပဲ။ ကျမရဲ့ ပုခုံးလေးကိုကိုင်လိုက် နောက်ပြီး လတ်နှစ်ဖက်က လှိုင်းလေးတွေလို လုပ်ပြပြီး တိုးတိုးလေးပြောနေတယ်။

စိတ်လျော့စိတ်လျော့ ဘာမှမဖြစ်ဖူး။ အသက်ကို ပုံမှန်ရှုတဲ့။ သူပြောတဲ့အတိုင်း ကျမလုပ်ကြည့်ပါသည်။ နည်းနည်းတော့ တည်ငြိမ်လာတယ် ဆိုပေမဲ့ ဖေကြီးနဲ့ မေကြီးသိမှာ ကြောက်တာထက် ယောက်ျားသားတယောက်နဲ့ ဒီလိုညကြီး နှစ်ယောက်ထဲဆိုတာမျိုးက ကျမနှလုံးသား ဗြောင်ဆန်းအောင် ခုန်နေလို့ ဘယ်လိုမှ ဆောက်တည်ရာမရ။

နောက်ထပ် ပိုဆိုးသည်က ပါးလေးကို နမ်းလို့ရမလားတဲ့။ တားသော်လည်းမထူး.. နမ်းပြီး ပြန်မှာလားဆိုတော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။ ဒါဆိုလဲ မြန်မြန်နမ်း ဆိုလိုက်တော့ မျက်လုံးပိတ်ထားတဲ့။ သူပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်။ သူနမ်းတော့မှာကို သိလို့လားမသိ.. ကျမ တကိုယ်လုံးထူအမ်းနေပြီး ခြေနှင့်မြေတောင် မထိချင်တော့ပြီ။ ချစ်ရလွန်းတဲ့ ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့ အနမ်းကို မိန်းမသားဖြစ်တဲ့ ကျမ ဘဝမှာ ပထမဆုံးမို့ ရင်ခုန်ကြောက်ရွံ့လှသည်။ခန္တာကိုယ် တစ်ခုလုံးမှာလဲ သွေးလေမဲ့သလိုလို နားထဲလဲ ဘာအသံမှလည်း မကြားရတော့ပြီ။

ဘယ်လောက်ပင် ကြာသွားတယ်ဆိုတာ မသိလိုက်။ နမ်းနိုးနမ်းနိုးနှင့် စောင့်နေလိုက်တာ တော်တော်နှင့် မနမ်းသေး။ မျက်စိကို မဖွင့်ပဲ သူ့အနမ်းကို ထပ်စောင့်နေလိုက်သေး၏။ နောက်ဆုံး မနမ်းသေးဘူးလားဆိုပြီး မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ကျမရဲ့ ရှေ့တူရှုအရှေ့ဘက်တွင် ရပ်လျက်သူမရှိတော့။ ဟင်.. သူ နမ်းမယ် ဆိုပြီး ဘယ်ရောက်သွားပြီးလဲ။ သူ့နောက်ပြောင်ပြီး ပြန်ထွက်သွားပြီးလား။ အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ ကျမ သတိကပ်မိတာ.. ရပ်လျက်သာ ကျမ ခြေထောက်တွေ ဆောင်းလေးတို့ တိုးခပ်မှုကြောင့် အေးနေတယ် ဆိုတာပဲ။

ကျမ အောက်ကို ငုံကြည့်တော့ ကျမ မျက်လုံးတွေ ပျာကနဲဖြစ်သွားသည်။ အေးပါတယ် ဆိုလို့ … သူ ရယ်လေ… သူ ကျမ ထမကို မခါ တဖက် ရေနံဆီမီးခွက် မီးအလင်းရောင်လေးနဲ့ ကျမ အမွေးပြိုင်းပြိုင်းထူနေတဲ့ ရွှေခရုလေးကို ကြည့်နေခြင်းပါပဲ။ ကျမထင်သည် ပထမတော့ သူလေ… ကျမ မတ်တပ်ရပ်လျက်သား အနည်းကားသာသာ ကားနေတဲ့ခြေထောက် နှစ်ခုကြားကို ခြေဖမိုးအရင်းကနေ ထမီလေးက အသာလပ်လို့ ကြည့်နေမှာပဲ။

နောက်တော့ ကျမ မျက်စိမဖွင့်မဖွင့်မိ ထမီကို ဒူးကျော်သည် ထိကို မခါ ကြည့်နေလိုက်တာ။ ကျမ ချက်ချင်းကြီး တားမဆီးခင် စွန့်အစွာ ကြက်သေ သေမိနေ၏။ နောက်မှ ဘာလုပ်တာလဲ နင်… နင်.. ဟူသော ဟန်အမှုယာပြ လေသံဖြင့် စိတ်ဆိုးအားကြီးစွာ ဖိဖုံးလိုက်၏။

ဒါပေမဲ့ ဘယ်လိုဖြစ်တယ် မသိ။ ကျမရဲ့ ဒူးတွေ ညွန့်ကနဲ့ ခွေကျလှဲလေရတော့သည်။ အသင့်ဆိုသလို သူက ဒူးထောက်ခါ ကျမအား လှဲလျက်သား ပွေ့ဖက်ထားရင်း ကျမပါးတွေကို နမ်းပါတော့။ ကျမနဖူးတွေကော ကျမရဲ့ လည်ပင်းတွေကိုကော။ နောက်ပြီး ကျမရဲ့ ရင်သားတွေကို ဆုတ်နှယ်လျက်ပေါ့။ ကျမ ဆေးမိထားတဲ့ သူတယောက်လိုလို ကျမရဲ့ ခွန်အားတွေကို ဆုတ်ထုတ်လွတ်ပစ်လိုက်သလိုလို အင်အားတဆက်မှ မရှိတော့ခါ သူပြုသမျှကို နုရတော့၏။

ကျမထင်တယ် ဒါ နှလုံးသားက တောင်းတတဲ့ ဆန္ဒမဟုတ်။ ကျမ ခန္တာကိုယ်က တောင်းတတဲ့ ဆန္ဒဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။ ကျမတို့ အပျိုဖျန်းလေးတွေကြား တူတူချင်း စုံကြရင်ဖြင့် ကြားနေကြ ရင်ခုန်ဖွယ် ဒီကိစ္စစကားတွေမို့ ကျမ တကယ်ပဲ ကျင်နာယုယမှုကို ခံချင်ပါသည်။ ယခုတော့ဖြင့် အကြောင်းကြီးငယ်လဲ မရှိနိုင်။ ကျင်နာယုယသူမှာလဲ ချစ်လွန်းသူမို့ ငြိမ်နေလိုက်တော့သည်။

အလွန်အင်မတန်မှ အရသာရှိလိုက်တဲ့ ရှိချင်းနယ်။ သူ့ရဲ့ အနမ်းတွေ အကိုင်အတွယ်တွေ၊ အထိအတွေ့တွေက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အဆန်းကျယ်ဆုံး အကောင်းဆုံးလို့လားတောင် ထင်ရ၏။ ချစ်လွန်းသူ သူ့ကိုလဲ စိတ်ချမ်းသာစေချင်သည်။ နမ်းနေတုန်း သူ့လက်တွေက ကျမအတွင်းရင်သားတွေကို စုပ်နမ်းဖို့ထင် အပေါ်အင်္ကျီကို လပ်ခါ သူ့လက်ကို အတင်းလျိုထည့်တော့သည်။

ခက်ပြီ ခက်ပြီ.. ကျမပါးစပ်ပြောနေချင်းသာ ဖြစ်သည်။ နွေးထွေးလှတဲ့ သူ့လက်တွေက ကျမရင်နှစ်စုံပြောင်းပြန် လှန်မတက်အောင် စုန်ဆန်နယ်နေတော့သည်။ တခါတခါ ကျမရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေလိုက်တိုင်း တကိုယ်လုံး ဓာတ်လိုက်သလို ကျင်ကနဲ့ တက်သွား၏။ ကျမ သူ့လက်မောင်းကို တင်းကြပ်စွာသာ ဖတ်ထားမိတော့သည်။

ပထမဆုံးချိန်းတွေ့သည့် နေ့၌ ဒီတင်ပဲ တခန်းရပ်ပြီ မထင်နဲ့။ သူ့လက်တွေက ကျမရွှေခရုလေး ရှိရာဆီကို ရွေ့လျားလာလို့ နေပြီ။ ဒီတခါတော့ မရပါ။ ကျမရဲ့ စိတ်တွေကို အတက်နိုင်ဆုံး ထိန်းလိုက်ရင်း သူ့လက်တွေကို ကိုင်ခါ တော်သင့်ပြီ ကျေနပ်ပါတော့လို့ ပြောလိုက်တော့ သူ မျက်နာလေး တစ်ချက်ပျက်ရင်း ကျမကို သေချာကြည့်နေတယ်။ နောက် ကျမ ဆီးခုံပေါ်က သူ့လက်ကလေးကို ရုတ်ရင်း သက်ပျင်းကလေး ချတယ်။ ပြီးတော့ လေးလျပြီး သနားစဖွယ် မျက်နာငယ်အသံလေးနဲ့ ပြောတယ် ကိုင်ဖူးတယ် ရှိအောင် ကိုင်ကြည့်ပါရစေ တောင်းပန်ပါတယ်တဲ့။

ကျမ အံ့သြသွားတယ်။ကျမ ဒေါသထွက်နေတဲ့ အမူအယာနှင့် ကိုင်ရင် ဟိုထင်းစင်ပေါ်က ဓားမနဲ့ကို ခုတ်သတ်မှာလို့ ဟန်လုပ်ခါ ပြောလိုက်တယ်။ မျက်နာငယ်လေးနဲ့ပါပဲ သူထပ်ပြီး တောင်းဆိုးတယ်။ အမှန်တိုင်းပြောရရင် ကျမရဲ့ ရွှေခရုလေးကို ကိုင်ခွင့်တောင်းထဲက ကျမရွှေခရုလေးမှာ ဗလောင်ဆူ ဗျာယာခက်နေပြီလေ။ ကိုင်တာလောက်တော့ သေမသွားနိုင်ပါဘူး။ ကျမ ကိုယ်၌ကကို အကိုင်ချင်ခံ အပွတ်သပ်ခံချင်နေတာ မဟုတ်လား။

ကဲပါလေ.. ဒါပေမဲ့ ကျမ မျက်နာကို ခပ်တင်းတင်းထား မျက်မှောင်ကိုကြုတ်လျက် ကိုင်ပြီးရင် ပြန်မှာလား။ သူ ခေါင်းငြိမ့်၏။ ကဲ.. ကိုင်တော့။ အံ့မယ် သူပြုံးပြီး ကျမရဲ့ ပါးလေးကိုနမ်းတယ်။ ကျမလေ ရင်ထဲ ပျော်လိုက်တာ။ ဘဝမှာ ပထမဆုံးနှင့် အပျော်ဆုံးပေတည်း။ ဒူးထောက်ထိုင်လျက် ရှိနေတဲ့ သူ့ပေါင်ပေါ်တွင် ခေါင်းလေးတင်မှီလျက် ခြေနှစ်ဖက်ကို စင်းခါ ကားထားလိုက်လေ၏။

နောက် သူကပြောတယ် မျက်လုံးလေး မိတ်ထားတဲ့။ ကျမ မှိတ်လိုက်မိတယ်။ သူလတ်က ကျမထမီကို လှန်ခါ ရွှေခရုလေးကို ကိုင်မယ် အလုပ်။ ကျမ နည်းနည်းစိတ်ခုခါ သူ့အား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ထမီမလှန်နဲ့ အပေါ်ကပဲ ကိုင်လို့ အန်ကြိတ်ခါ ခပ်တင်းတင်းတိုးတိုး ပြောလိုက်၏။ အဲ့ဒီတော့မှ သူက နှစ်သိမ့်တဲ့ အမှုအယာနဲ့ လက်လေးကာပြရင်း ဟုတ်ပြီတဲ့ မျက်လုံးပြန်မိတ်လိုက် တဲ့။ ကျမရွှေခရုလေးကို ထမီပေါ်ကပဲ ထိတွေကိုင်တွယ်လိုက်တော့တယ်။

ကျမ ရွှေခရုလေးရဲ့ အက်ကွဲကြောင်းလေးကြား သူလက်လေးတွေက လျိုချီတလှည့် နှိုက်ချီတလှည့်မို့ ကျမ အသက်ဘယ်က ထွက်ရမည်ဆိုတာကို မသိ။ သူ့ကို ကျမရွှေခရုလေးအား အချိန်မည်မျှမည်၍ ပေးကိုင်လိုက်သည်ကို မဆိုထားနှင့် အချိန်တွေကို ကုန်မှာကို ကျမကြောက်နေသလိုလို။ ဒုတိယအကြိမ် အရသာ ရှိလိုက်ချင်းနယ်။ လှဲသေသွားနိုင် လောက်အောင်ပါပဲ။ ခံလို့ အလွန် ကောင်းလွန်းလှတယ်။

ကျမ ဘယ်ပြောပြရမလဲ။ သူလက်လေးနဲ့ ကျမရွှေခရုလေးကို ပွတ်နေတဲ့ အချိန်တုန်းက ကျမထင်တယ် တကမ္ဘာလုံးမှာ ကျမတို့ ချစ်သူနှစ်ဦးထဲ ရှိတော့တယ်လို့ ထင်မိတယ်။ မည်မျှကြာလိုက်သည်မသိ ကျမ သူ့လက်ထဲ နှစ်မျောလိုက်တာ သတိဝင်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ကျမထမီက ကျမ ဗိုက်ပေါ်ရောက်နှင့်ပြီး အသားချင်းထိထိ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို ကိုင်နှင့်နေပြီ။

ကျမလဲ အားတင်းခါ ရပ်သင့်ပြီ အတွေးကြောင့် ပြောမည် အပြု သူ့ရဲ့ အမြန် တစောင်းတိုက်မှုကြောင့် ကျမ တကိုယ်လုံးကော့တက်ခါ တဆက်ဆက် တုန်ခါလာတော့သည်။ တခဏခြင်းပင် ရင်ဘက်ထဲ ရင်ခုန်မြန် အမောစို့ အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်ခါ မျက်ဖြူဆိုက်ရလေတော့သည်။ ဘဝမှာ တတိယအကြိမ် အရသာ ရှိလိုက်ခြင်းနယ်။ တကိုယ်လုံး မောဟိုက်ခြင်းနှင့်အတူ ခဏတာ မိန်းနေမိလိုက်၏။ အဲ့ဒီမှာ သတိထားမိလိုက်တာက သူက ကျမရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ မှောက်လျက်သား။

ဒီအထိကို ကျမလက်ခံနိုင်ပေမဲ့ သူရဲ့လေ.. ဟို.. ဟို အချောင်းက ကျမရဲ့ ရွှေခရုလေးအဝကို လာတေ့မှ ကျမှ လန့်ဖျန့်ခါ အတင်းရုန်းလေတော့သည်။ ကျမ ပါးစပ်ကလဲ သူမျက်နာတည့်တည့်အား လတ်ညိုးထိုးခါ နင်နော် နင်နော်.. မယုတ်မာနဲ့ ဒီထက်ပိုပြီး ရောင့်တက်မလာနဲ့ … နင့်ကို ငါသတ်မှာနော်… နင်သေမယ်နော်.. တကယ်စိတ်ဆိုးစွာဖြင့် ပြောမိခြင်းကြောင့် အသံအနည်းငယ် ကျယ်သွား၏။

ကျမ၏ ဒေါသသံကြောင့် သူကပျာကယာ ကျမ ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး အိမ်ကဘရံခါဗန်းထပ်ကို မမြင်ရပေမဲ့ ခေါင်းထောင်ကြည့်ခါ နားစွင့်လိုက်၏။ ကျမ ဖေကြီးဟောက်သံက မရပ်ပေမဲ့။ မေကြီးဟောက်သံခဏ ရပ်သွား၏။ သူနှင့် ကျမ ခဏငြိမ်နေလိုက်၏။ ခဏကြာတော့ မေကြီးဟောက်သံ ထပ်ကြားရလို့ ကျမမှာ သက်ပျင်းချနိုင်တော့သည်။ ဒီတခါတော့ သူက ကျွန်မအား တောင်းပန်းတိုးလျိုပြန်၏။

ခုမှ ပြော၏ တကယ်ချစ်တဲ့ အကြောင်းတွေး မနာပါဘူး ဆိုတဲ့အကြောင်းတွေ စုံလို့။ ဒီအရသာကလဲ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေ ဆိုသိအတိုင်း ထိလိုက်တာ ချက်ချင်းမီးတောက် သကဲ့သို့ ရှိလာပြန်၏။ ဒါကြောင့် ကျမမှာလဲ အရွယ်လဲ ရောက် သူ့အားလဲ ချစ်ခင်ကြင်နာလွန်းရခါ သူ့မျက်နာအား သေချာ လတ်ညိုးထိုးခါ လုပ်ပြီးရင် ပြန်မှာမဟုတ်လား ဟု မေးလိုက်၏။ ပြန်ပါ့မယ် တဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ သူက ကျမပေါင်တွေကို ဖြဲကားလိုက်လေတယ်။ ကျမရင်တွေ ခုန်လိုက်တာ။

ကျမလေ ရှက်ကလဲ ရှက်ပါတယ်။ မရှက်ကလဲ မရှက်နိုင်တော့ပါဘူး.. ကျမဘ၀ အကုန်ပဲ.. ကျမ အရှက်အကုန်ပဲ မဟုတ်လား။ ဒါပေမဲ့ တသက်နဲ့တကိုယ် လူပျိုယောက်ျားလေးရဲ့ ဟိုဟာကို မြင်ဖူးချင်တဲ့ စိတ်ကြောင့်လား မျက်လုံးကပဲ သူ့အလိုလိုရောက်နေတော့လားမသိ.. သူ့ပုဆိုးကို လှန်နေတုန်းကြည့်မိ၏။ သူကပြောတယ် မျက်လုံးမိတ်ထားတဲ့။ အိုး…. ကျမရယ်လေ.. ရှက်လိုက်တာ ဘယ်သို့ပင်မရှိ.. ကျမကြည့်တာ သူတွေ့သွားလို့ ထင်တယ်နော်။

ကျမ မျက်လုံးမိတ်လိုက်တယ် ဆိုရင်ပဲ ကျမရဲ့ ရွှေခရုလေးနုတ်ခမ်းမှာ တေ့ထားတဲ့ သူ့ဒုတ်နဲ့ ထိုးချလိုက်တာမှာ။ ကျမလေ ကျမ… ဘယ်လိုသော နာကျင်မှုမျိုးမှန်းမသိ။ ကျမဟာ တောသူတောင်သားပါ ကျန်းမာသန်စွမ်းတဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် သာမာန်အနာတရလောက် ခံနိုင်ရည် ရှိလှပါ၏။ သို့သော်ညားလဲ ယောက်ျားတစ်ယောက် ကျမ ရွှေခရုလေးကို ထိုးခွဲတဲ့ အချိန်မှာတော့ ခံနိုင်ရည်စွမ်းအား တောင့်ခံနိုင်တဲ့ စိတ်ဓာတ်တွေဆိုတာ ဘယ်မှာမှ ရှာမတွေ့။

အသည်ခိုက်လိုက်ပါဘိ။ သန်မာလိုက်တာ.. သူ့ခန္တာကိုယ်က သန်မာတာကော.. နောက်ပြီးလေ.. သူ့ဒုတ်က သံချောင်းတမျှ သန်မာနေတာမို့ ကျမ ကိုယ်ခန္တာကို ထိုးခွဲလိုက်သလိုပါပဲ။ ကျမရုန်းကန်ခါ သူ့ ရင်ဘက်ကို တွန်းထုတ်ပေမဲ့။ သူ့က ကျမကို သိုင်းဖတ်ခါ အုပ်မိုးခါ လုပ်ပါတော့တယ်။ ကျမမှာလေ မငိုပေမဲ့ မျက်ရည်တွေကကျ ကြိတ်ခံရရှာတော့တယ်။ တချက်ထိုးအသွင်း တချက် အသည်းခိုက်၊ တချက်ပြန်အထုတ် တချက်အသည်းလှိုက်ပေါ့။

ကျမမှာ အော်လဲမရ။ သူ့ကို ရပ်ခိုင်းတော့လဲ မရပ်မို့ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေ ဆောင်ဆွဲ၊ လည်ပင်းကို ညစ်၊ နောက်ဆုံးတော့လဲ ချော့မော့ပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး လုပ်ပါလားလို့ တောင်းပန် ပြောရတော့တယ်။ ပြောလိုက်မှပဲ သူက ဘယ်လိုကြီးလဲမသိဘူး မျက်နာကြီး မဲ့ရှုံ့ခါ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်လုပ်ခါ ကျမပေါ်ကို မှောက်ကျလေတော့သည်။ သူရော ကျမပါ နှစ်ယောက်သား အကြာကြီးငြိမ်နေမိတယ်။ သူဖြစ်ဖြစ် ကျမဖြစ်ဖြစ် လှုပ်လိုက်တာနဲ့ ကျမရွှေခရုလေးက နာလှသမို့ သူ့မလှုပ်အောင် ပြန်ဖက်ထားမိ၏။

ကျမ အဖြစ်ကတော့ အဲ့ဒီတစ်ညထဲတင် စာတင်လောက်ပါပေတယ်။ ကျမက မငိုပေမဲ့ သူကျမကို ချော့နေတာ နာရီဝက်လောက်ကြာတယ်။ အဲ့ဒါ သူ့ကို ကျမက ပြောတယ် ပြန်ဖို့အချိန်ရောက်ပြီလို့ သူကပြန်ဖြေတယ် မပြန်သေးဘူးတဲ့။ နောက်တခါ လောက်ပါတဲ့ လက်ညိုးလေးထောင်ပြီး မျက်နာငယ်လေး လုပ်ပြပြန်တယ်။ ကျမလေ အဲ့ဒီအချိန်ကျမှ တကယ်ပဲ ငိုချင်စိတ်ပေါက်သွားတော့တယ်။

ကဲ မထူးတော့ပြီ။ အမှန်ပင် ဒေါသထွက်လာပြီး ဒီတခါပြီး တကယ်ပြန်မှာလား.. မေးလိုက်တယ်။ မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေး ကျမကိုကြည့်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ ကျမသက်ပျင်းလေးချလိုက်ပြီး လှဲချလိုက်ရာ သူက ပြောတယ်.. မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားနော်တဲ့။ ဟွန်း… အဲဒီလိုနဲ့ပဲ တခါထဲပါ ဒီတခါထဲ နောက်ဆုံးဆိုပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်၊ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားပါနော် လို့ပြောလိုက်နှင့် နေလာလိုက်တာ နံနက် ငါးချက်တီးသည် ထိပါပဲ။

ကျမထင်တယ်.. သူ ကျမပါးလေးကို နမ်းမယ်လုပ်တုန်းထဲက မျက်စိမှိတ်ခိုင်းတာနဲ့ နံနက်ငါးချက်တီးသည်ထိ မျက်လုံးလေးမှိတ်ခိုင်းတာ ကိုးခါ ဆယ်ခါလောက် ရှိမယ်ထင်ပါတော့တယ်။ စဉ်းစားကြည့်ပါ အဲ့ဒီမီးဖိုချောင်ထဲက ကျမ ဘဝဖြစ်ပုံကတော့ စုတ်ပြတ်သပ် ပျော့ဖက် ခွေယိုင်လဲခါ သူပြုသမျှကို နုရတော့တာပါပဲ ရှင်။

ဒီလို အမှတ်ရစရာ အကြောင်းတွေ တွေးမိတိုင်း ကျမစိတ်ထဲ မနေ့တနေ့ကလိုပါပဲ။ ပထမဆုံးနှင့် ငယ်ချစ်ဦးမို့ တသက်တာ မေ့မရနိုင်ခဲ့ပါ။ သူ့ကို သတိရလွမ်းဆွတ်တိုင်း အင်းအားမဲ့ ချိ့နဲ့စေပေမဲ့ တခါတလေတော့ စိတ်အစဉ်က တက်ကြွလန်းဆန်း တက်ပြန်တယ်။ ခုလို သူမြို့က ပြန်ရောက်နေတယ်လို့ ကြားလိုက်ရတဲ့ အချိန်ကစလို့ ကျမရင်တွေ ခုန်လွန်းလှပါတယ်။

ထမင်းအိုးအား ထမင်းရည်ငဲ့ခါ မီးဖိုပေါ် ပြန်တင်လိုက်၏။ ပြီးတော့ ရေလေး နည်းနည်းတောက်ခါ အဖုန်းပြန်ဖုံးထားလိုက်၏။ အောက်က မီးလေးတွေကို နည်းနည်းလျော့ မီးခဲလေးတွေချဲနေတုန်း ကျမရဲ့ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို နွေးထွေးတဲ့ လက်တစုံက ဖမ်းဆုတ်ကိုင်ခြင်း ခံလိုက်ရ၏။ ရင်ထဲ တချက်ဒိန်းကနဲ့ လန့်သွားပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူရယ်ပါ။

“ ဟင်… ကိုမြကြီး …”

ပြန်မဖြေပဲ ကျမကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထား၏။ ဒါပေမဲ့ ကျမ အတင်းရုန်းထွက်ပြီး..

“ ဒုက္ခပါပဲ တော်.. အိမ်မှာလူတွေ ရှိတယ်.. မြင်မကောင်းဘူး မတော်ဘူးတော်.. ပြန်ပါရှင် ပြန်ပါ …”

“ မညိုရင်ရယ်.. ကျုပ်ကိုလဲ သနားပါအုန်းကွယ်.. မညိုရင်မှာ ကျုပ်ကို သနားတဲ့စိတ် လုံး၀ မရှိတော့ဘူးလား …”

လုံးဝအလွတ်မပေးပဲ ဖက်ထားမြဲ ဖက်ထားပြန်၏။

“ မတော်ဘူးတော်.. အိမ်မှာလူတွေရှိတယ် …”

“ ကျုပ်သိတယ် အကုန်လုံး တောင်ပိုင်းက ဗီဒီယိုရုံရောက်နေတယ်…”

သူ အရင်အတိုင်းပါပဲ.. လက်တွေက ကျမ ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေပြန်ပြီ။ ကျမမှာ အသက်ကို မနည်းရှုနေရပြီလေ။

“ ကိုမြကြီးရယ် မလုပ်ပါနဲ့ရှင် တောင်းပန်ပါတယ် ပြန်ပါတော့.. ဘေးလူတွေ မြင်ရင် အရှက်ရစရာကြီး ဖြစ်နေမယ်.. လွတ်ပါရှင် …”

ပြောလိုက်မှပဲ အောက်ကိုပါ အတင်းနှိုက်နေပြီ။ နှိုက်နေတဲ့ သူ့လက်ကို ကျမအတင်း ဆွဲဖယ်၏။ ဒါပေမဲ့ မရ။

“ ရှင်မလဲ …ခက်ရပါပြီ ကိုမြကြီးရယ်… …”

မဖြစ်သင့်သည်မို့ ကျမ အားကုန်ရုန်း၏။ သူကလဲ အားကုန်ချုပ်ရင်း

“ မညိုရင် .. မညိုရင် အဲ့လို ရုန်းနေရင်တော့ဖြင့် ကျုပ် … ဒီမှာ မိုးလင်းပေါက် နေရပါလိမ့်မယ် …”

ဟောကြည့် မျက်နာထားတင်းတင်းနှင့် မျက်ခုံးတို့ကို ပင့်ချီချချီ လုပ်နေတယ်။ ဒါ သူ့အကျင့်စရိုက်ပဲ တဇွတ်ထိုး။ သူလိုချင်ပြီဆို တဇွတ်ထိုး။ သူ့စိတ် သူ့အကျင့်ကို သိနေတော့ မထူးလှပြီမို့ အားလျော့မိ၏။ အားလျော့လိုက်တော့ ကျမထမီကို ဖြီချပြီး ရွှေခရုလေးကို အတင်းနှိုက်နေတော့တယ်။ သူလုပ်နေတာတွေကို မခံနိုင်လို့ သူ့ဖခုံးပေါ်လတ်ရင် ခေါင်းကလေးမှီပြီး ညည်းငြူမိသည်။ သူလဲ အသက်တွေ ပျင်းပျင်းရှုလို့ပေါ့။ ချွေးတွေလဲ ပြန်လို့။

ပြီးတော့ သူ့လက်တဖက်က ကျမလက်တဖက်ကို ဆွဲပြီး သူ့ဒုတ်ကို ကိုင်ခိုင်နေတယ်။ ကျမ သူ့ကို အကြည့်စူးစူးနဲ့ တချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ မြို့က အကျင်ကောင်းတွေ တော်တော်တတ်ခဲ့တယ်ပေါ့ ဆိုတဲ့ အပြောမျိုးကြည့်ခြင်း ဖြစ်တယ်။ သူက မိန့်မိန့်ကြီး ပြန်ကြည့်တယ်။ ယောက်ျားတွေ တော်တော်လေး မျက်နာအမျိုးမျိုး လုပ်တက်တယ်။ သူ့ကို သနားလို့ရယ်တော့ မဟုတ်ဘူး ကျမ လက်က သူ့အလိုလို လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ဟယ်တော့ ကိုင်ထားတာတောင် ပျော့နေတုန်း။ ခဏကြာတော့ တင်းပြီး တုတ်ခိုင်လာတယ်။

အဲ့အချိန်မှာတော့ ကျမ မကြည့်တော့ဘူး။ သူ့လက်ကြမ်းကြီးကလဲ တချက်ချက် တအားပဲ အထဲထိကို ထည့်ထိုး ကုတ်ဆွဲတင်နေတော့တယ်။ နာလဲနာ ကောင်းလဲကောင်း ။ ပြီးတော့ သူခဏရပ်ရင်း ကျမ မေးစေ့လေးကို ယုယစွာကိုင်ခါ..

“ မျက်လုံးလေး မှိတ်လိုက်ပါအုန်း မညိုရင်…”

လာပြီ။ အဲ့ဒီ မျက်လုံးခဏ မှိတ်လိုက်တာ ကျမ ဘဝပျက်ရောမှတ်လား။

“ မမှိတ်ပေါင် တော်…”

“ မှိတ်လိုက်ပါ မညိုရင်ရယ်… မျက်လုံးမှိတ်လိုက်မှ ကိုယ်တို့ချင်း ရင်ခုန်သံကို အတိုင်းသား ကြားရမပေါ့လို့…”

“ အောင်မလေးတော်.. ကြား .. ကြားဖူးပေါင်… မှိတ်ဘူး ”

“ ဒါဆို… ဟိုဘက်လှည့် မညိုရင်…”

“ ဘာလုပ်မို့လဲ …”

“ လှည့်ပါဆို …”

ကျမ ကျောပေးခါ လှည့်ပေးလိုက်တော့

“ နည်းနည်းလေး ကုန်းလိုက်နော် …”

ကျမ ဖင်ကို ကုန်းခိုင်းခြင်းဖြစ်သောကြောင့် ကျမ ဒေါသတအား ထွက်ခါ ကပြာကယာ သူ့ဘက်ပြန်လှည့်လိုက်၏။ ပြီးနောက် အောက်မှာ ပုံလျက်ကျနေသော ထမီအား ပြန်ကုန်းကောက် ဝတ်လိုက်တော့ ကျမလက်တွေကို လာကိုင်၏။ ကျမ သူ့လတ်တွေကို ပုတ်ထုတ် ရင်း၊ သူ့ကို ပါးတချက် ရိုက်လိုက်တယ်။

“ တော်ပြီ တော်ပြီ.. ရှင်ပြန်တော့ .. ရှင်ကျမကို ခွေးလိုနွားလို ကျင့်မို့မှတ်လား မပြန်ဘူးလား ပြန်မှာလား ရှင့်မျက်နာကို မကြည့်ချင်တော့ဘူး ရွံ့တယ်ရှင် ပြန်တော့…”

ကျမ အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ကျမလဲ ခံချင်တာပေါ့။ မဖြစ်သင့်တဲ့ ကိစ္စမို့သာ ဒီဖင်ကုန်းခိုင်းတာကို အကြောင်းပြပြီး ဒီကိစ္စ မဖြစ်မြောက်အောင် ကျမ အကြောင်းပြ လုပ်လိုက်ခြင်းရယ်ပါ။ ကျမမှ ပါးရိုက်ပြီး ရင့်ရင့်သီးသီး ပြောလိုက်တော့ သူ ကျမကို မျက်လုံးအဝိုင်းသားလေးနဲ့ ကြောင်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ အဲ့ဒီမျက်လုံးအဝိုင်းလေးကပဲ မျက်ရည်တွေ စို့လာပြီး.. မျက်ရည်တွေ တပေါက်ပေါက်ကျလာတယ်။ ပြီးတော့ သူ အသံထိန်းခါ ချုန်းပွဲချ ထိုင် ငိုတော့တာပါပဲ။

ငိုကလဲငို ပါးစပ်ကလဲ ကျမကို သူ ဘယ်လောက်ချစ်တဲ့ အကြောင်း၊ နောက် သူ့ဘဝကံကြမ္မာအကြောင်းတွေ… တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဝေးရတဲ့ အကြောင်းတွေကို တောက်လျှောက်သွန်ချတော့။ ကျမလဲ သူ့ကို သနားသလို ကျမကိုယ်ကျမလဲ သနားတယ်။ ကျမ နှလုံးသားမှာ နာလှတဲ့ ဒဏ်ရဒဏ်ချက်နှင့်မို့ ကျမဲ့ ကြာကြာမခံနိုင်တော့ပါ။ ဒါကြောင့်လဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ခါ ငိုချလိုက်တော့တယ်။

ကျမ လက်တွေက သူ့ကို အားကိုးတကြီး ဖက်ထားမိတယ်။ သူကလဲ ကျမကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားတယ်။ ကိုယ်ချစ်တဲ့ ချစ်သူရဲ့ ရင်ခွင်ဟာ တခဏလေးအတွင်းမှာ ဘယ်လောက်နွေးထွေးတယ် ဆိုတာ ကျမသိလိုက်တယ်။ ဒီညရဲ့ ငိုလိုက်တဲ့ ကျမတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ မျက်ရည်ဟာ ပင်လယ်ကြီးလောင်တောင် ရှိမယ်ထင်တယ်။ ကျမဘဝမှာ ငိုလို့ အကောင်းဆုံး ညတညပါပဲ။ တော်တော်ငိုလိုက်တော့ လူလဲပေါ့သွားတယ် မျက်ရည်လဲ ကုန်သလောက်ရှိသွားပြီထင်။

သူကျမကို မျက်ရည်စလေးတွေနဲ့ စိမ့်စိမ့်ကြီးကြည့်နေတယ်။ ကျမ သူ့ရဲ့မေးစေ့မှာ တွဲလွဲခိုနေတဲ့ မျက်ရည်လေးကို သုတ်ပေးနေတုန်း… သူက တချက်ရှိုက်ရင်း…

“ ဟိုဘက်ကို လှည့်ပေးပါလား မညိုရင်ရယ်…”

ကျမ သက်ပျင်းလေး အသာချရင်း လိုက်လျောချင်စိတ်က များလာတာ၏။ ဒါပေမဲ့ ကျမ မျက်နှာထားကို တည်ငြိမ်စွာထားရင် စိတ်မပါတဲ့ လေသံဟန်ဆောင်ခါ…

“ ပြီးရင်တော့ ပြန်ရမယ်နော် ကိုမြကြီး …”

သူ မျက်ရည်လေး သုတ်ရင်း ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ ကျမ သိပ်မယုံချင်။ ကျမနဲ့ သူ စချိန်းတုန်းကလဲ သူဒီလိုပဲ ပြောပြောပြီး မိုးလင်းပေါက် မသေရုံတမယ် လုပ်ခဲ့တာကြီးရယ်ပါ။

“ ကိုမြကြီး ခေါင်းငြိမ့်မပြနဲ့ ပါးစပ်ကပြော ကျမ မယုံတော့ဘူးတော်.. တခါပဲနော် ပြီးတာနဲ့ ပြန်မယ်မဟုတ်လား.. ရှင်ယောက်ျားနော်.. ကတိနော်… …”

“ တခါထဲပါ မညိုရင်ရယ်.. ပြီးလို့မှ မပြန်ရင်… ဟော့ ဟို့…ထင်းပုံပေါ်က ဓားမနဲ့ ကျုပ်ဟာကို ဆင်းနီးတုံးပေါ်သာ တင်ပြီး ခုတ်ဖြက်လိုက်ပါတော့…”

အပြောက အဲ့ဒီလို။ သူက ကျမဲ့ ခါးလေးကိုကိုင်မြောက်ခါ ဒူးထောက်ကုန်းခိုင်းတယ်။ ပြီးတော့ ကျမထမီကို လှန်ပြီး လတ်က ရွှေခရုလေးကို ဟိုဖြဲဒီဖြဲလုပ်နေတယ်။ ကျမလဲ ခံချင်လှပြီ။ ခုတော့ ယားတာလိုလို နာတာလိုလိုမို့ ကျမ တဘက်ကို လှဲချရင်း…

“ ကိုမြကြီးရယ် လုပ်စရာရှိ လုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ဘာတွေလုပ်နေလဲ မသိဘူး…”

စောစောက ငိုတဲ့ မျက်နာပေးမဟုတ်တော့ ပြောင်စပ်စပ်မျက်နာနှင့် ကျမဖင်ကို ပြန်ဆွဲထောင်နေတယ်။ ကျမလဲ ပြန်ကုန်းပေးလိုက်၏။ ကြာလိုက်တာ ကျမရဲ့ ရွှေခရု အပေါက်ဝနားမှာ သူ့ ဒုတ်ကို တေလိုက် ပြန်ဖြဲထိုးထည့်လိုက် တော်တော်ကြာတယ်။ အသက်တွေလဲ ပြင်းပြင်းရှုသံတွေ ထပ်နေတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ ညည်းငြူသံကြီးနဲ့.. အိုး ဆိုပြီး ကြားလိုက်တယ်။ ကျမ ရွှေခရုထဲ စို့ကြီးစို့ထားသလို ပြည့်လျှံသွားတော့တယ်။

ကျမလဲ ကောင်းလှတဲ့ အရသာကြောင့် ဖင်လေးကို ချုံရင်း ညည်းမိတယ်။ ရင်ခေါင်းတခုလုံးလဲ အစာမရှိသလိုလို ခံစားရတယ်။ ကောင်းလိုက်တာ.. ဘယ်လိုကောင်းမှန်းမသိ။ ထုံးစံအတိုင်း ငတ်နေပျက်နေတဲ့အတိုင်း အားကုန် လုပ်ပါတော့တယ်။ ကျမ ကိုယ်လေး အရှေ့ကို လွတ်မထွက်သွားအောင်ပင် မနည်းထိန်နေရတယ်။ နောက်ဆုံးတော့ ငြီးငြူသံကြီးနဲ့အတူ သူပြီးသွားပြီး ကုန်းလျက် ကျမကိုယ်ပေါ်တင် မှောက်လျက်သား။

ကျမလဲ ပင်ပန်းလှသမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း မြေကြီးပေါ်တင် ဂရုမမူတော့ပဲ မှောက်ချလိုက်တယ်။ သူ့လဲ သူ့ဒုတ်ကြီး ကျမရွှေခရုလေးမှာ တပ်ရင်းတန်းလျက် ကျမအပေါ် မှောက်နေတယ်။ အချိန်းတော်တော်ကြာအောင် မိန်းနေလိုက်တယ်။ သူကတော့ ရှိုက်ကြီးတငင် အသက်ရှုလို့ပေါ့။ ကျမလဲ မတွေ့တာကြာလို့လား မသိ ကောင်းလွန်းလှသမို့ မိန်းနေတုန်း..

“ ဟယ်.. အမေတို့ အဲ့ဒါ ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ …”

ကျမ အသံကြောင့် အလန့်တကြား ထပြီးလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သမီးကြီး။ အောင်မလေး သေပါပြီ။ ဒီမှောက်မိုက်ဇာတ်ထဲ မျောနေလိုက်တာ ပတ်ဝန်ကျင်ကို မေ့၊ အိမ်သားတွေကို မေ့နေလိုက်တာ။ နှစ်ယောက်သား “ ငမျောက်ငခြောက်” တန်းထ ထမီဝတ် ပုဆိုးပြင်ဝတ်နှင့် ရှက်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။

သားသမီးရှေ့တင် လူမိသမို့ ကိုမြကြီးနဲ့ ကွယ်ရမလိုလို၊ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရမလိုလို၊ ထွက်ပြေးရမလိုလို ဖြစ်နေ၏။ ထွက်ပြေးလို့လဲ မဖြစ်။ သမီးကြီးကတော့ အံ့သြခြင်း၊ ဒေါသထွက်ခြင်းနှင့်အတူ တဆက်ဆက်တုန်နေ၏။ သူ့လက်မှာလဲ ထမင်းဇလုံကြီးနဲ့…

“ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ… အမေတို့ မရှက်ကြဘူးလား …”

သူ့အသံက ပြဲလှသည်။ သူက သမီးတွေကြီး သုံးယောက်ထဲက တစ်ဦးထဲသော အိမ်ထောင်ကျနေသော သမီးကြီးပါ။ အိမ်ထောင်ကျပြီး တောင်ပိုင်းက သူ့ယောက်ျားအိမ်တွင် လိုက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ တခါတရံမှ အိမ်သို့ လာတတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူက စရိုက်ကြမ်း အပြောကြမ်း၏။

ကြမ်းဆို အိမ်ထောင်ကျပြီး ကလေးမွေးတာ ခုနှစ်ယောက်။ ခုအိမ်လာတောင် ဗိုက်ကြီးနဲ့။ ကျန်တဲ့ သမီးလတ်နှင့် သမီးငယ်ကတော့ အပျိုကြီးတွေ ဖြစ်၏။ အငယ်ဆုံးမလေး ခါလယ်ကျော်လောက်တင် သူတို့အဖေ အိမ်ကအတင်းပေးစားသော ကျမရဲ့ ယောက်ျား ပိုးထိလို့ သေသွားခဲ့၏။ ကိုမြကြီးမှာတော့ ကျမ မင်္ဂလာဆောင်တဲ့နေ့က စလို့ ပျောက်ချင်းမလှပျောက်သွားတာ မနေ့တနေ့ကမှ ပြန်ပေါ်လာခြင်း ဖြစ်၏။

“ တိုးတိုးပြောပါ သမီးရယ် ဘေးကကြားမှ ဖြင့်…”

ပြောလိုက်တော့ သူ့အသံကို သူထိန်းရင်း မျက်နာထားတင်းစွာ ရှေ့တလှမ်းတိုးပြီး လတ်ညိုးကလဲ ထိုးလျက် အံ့ကို ကျိတ်ခါ… ဆက်ပြောတယ်..

“ ခုကြတော့ ရှက်သေးလား.. ဟင်း.. အော်.. အိမ်မှာ ထမင်းပြက်သွားလို့ ကိုယ့်အမေအိမ် လာယူပါတယ်.. ဒီမှာ ဇာတ်ခင်းနေကြတယ်.. အမေရယ်… ကိုယ့်အိမ်မှာလဲ သမီးအပျိုကြီးတွေ နှစ်ယောက်ရှိသေးတယ်.. ဟင်.. ဒီအသက်အရွယ်ကြီးလဲ ရောက်နေပြီ… ခြောက်ဆယ်တောင်ပြည့်လို့ တစ်နှစ်တောင် စွန်းနေပြီ… မရှက်ကြဘူးလား မလျော့နိုင်သေးဘူးလား… ဟင် ဒီအရွယ်ကြီးရှင် လင်စိတ်သားစိတ်တွေ ကုန်ပြီမှတ်တယ်.. ဘယ့်နယ့်တော်.. သူများတွေသိရင်ဖြင့်.. အမေ သမီးတို့ကို အရှက်ခွဲနေတာလား … အံ့သြလွန်းလို့ မဆုံးနိုင်ဘူး.. ဟင်.. တသက်နဲ့ တကိုယ်ကြုံဖူးဘူး… ကြုံမဲ့ကြုံတော့လဲ ကိုယ့် အမေ ဖြစ်နေတယ် အရပ်ကတို့ရေ… အသက်အရွယ်ကြီးတွေနဲ့ မရှက်ကြတာကို အံ့သြလွန်းလို့ပါ…”

သမီးကြီးကတော့ တော်တော် ဒေါသပါတဲ့ လေသံပါ ကျမကိုပြောရင်း ကိုမြကြီးကိုလဲ အစိမ်းစားမည့်ပုံနှင့် ကြည့်နေ၏။

“ အဘကလဲ ဒီအသက်အရွယ်ကြီးရောက်နေပြီ.. မလုပ်သင့်တော့ပါဘူး.. သူများအိမ်ထဲ ဝင်ပြီးပိုတောင် မလုပ်သင့်တော့ဘူး… ဒီမှာလဲ သမီးပျိုတွေနဲ့.. ဘာလဲ.. အဘက ကျမ အမေကို အတင်းကြံတာလား…”

သမီးကြီးကပြောလိုက်တော့ ကိုမြကြီးမှာ ပျာပျာသလဲဖြင့်.. လက်ခါပြရင်း ကျမပခုံးကို လှန်းဖက်၏။ ကျမလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ အတင်းတွန်းဖယ်၏။ သို့ပေမဲ့ မရလို့ မျက်နာအောက်ချကာ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ သူက ဖက်ရင်း မျက်နာငယ်လေးဖြင့် သမီးကြီးကို ပြောလိုက်တယ်။

“ မဟုတ်ရပါ သမီးရယ်.. အဘတို့က ငယ်ချစ်ဟောင်းတွေပါ …”

“ ဘာ.. ငယ်ချစ်ဟောင်းတွေ ဟုတ်လား… ငယ်က ချစ်ဟောင်းတွေက နှစ်ယောက်ပေါင်း အသက်ကတရာ့နှစ်ဆယ် ကျော်နေပြီ … သချိုင်းကုန်း တဖက်လှမ်းနေတာတောင် .. ခုထိ တဏှာစိတ်တွေက မလျော့နိုင်သေးဘူး…”

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

အပျိုကြီးဆရာမရဲ့ သွန်သင်ဆုံးမမှု (စ/ဆုံး)

အပျိုကြီးဆရာမရဲ့ သွန်သင်ဆုံးမမှု (စ/ဆုံး)

စာရေးဆရာ - ကိုတုတ်ကြီး

လွန်လေပြီးသော အခါက ရန်ကုန်ရွှေမြို့တော်ကြီးရဲ့ နာမည်အကြီးဆုံး ကျောင်းတကျောင်းက (၉)တန်းကျောင်းသားလေး တယောက်ဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော်မောင်ဦး (၁၅)နှစ်ဟာ ပညာကိုရိုးသား ကြိုးစားစွာ သင်ကြားနေတဲ့အရွယ်ဘဲရှိပါသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ပြောင်းလဲချိန်ကိုမမျှော့်လင်ဘဲ ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်။

အဲဒီနေ့ကတော့မှ တ်မှတ်ရရ (၁၁.၁၁.၀၃)နေ.ပါ။ ဆရာမ ဒေါ်ရီရီတို့အိမ်မှာ ကျူရှင်ကိုညနေ (၆) နာရီမှ(၈)နာရီထိ ကျောင်းသား/သူ (၆)ယောက်နှင့်အတူတူ တက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော့် အကြောင်းနည်းနည်း အရင်ပြောပြပါမယ်။ မောင်ဦးဟာရန်ကုန်သားလူပျိုစစ်စစ်ပါ။

တဦးတည်းသော သားပါ ။ အဖေက သင်္ဘောအရာရှိ(chiefofficer) အမေက ဗိုလ်ချုပ်ဈေးမှာ လက်ဝတ်ရတနာ(စိန်ထည်)ဆိုင်ဖွင့်ပါတယ်။ မိဘများအလုပ်မအားသဖြင့် အိမ်မှာတယောက်ထဲ နေရတာပြင်းတာနှင့် အမေသူငယ်ချင်း ဆရာမ ဒေါ်ရီရီမှာ အပ်ထားသောကြောင့် အမြဲဘဲ ဆရာမအိမ် မှာ ဝင်ထွက်သွားလာပြီးစားအိမ်သောက်အိမ်လို ဖြစ်နေပါပြီ။

ကျွန်တော်နေ့လည်(၁၂)နာရီ ကျောင်းဆင်းပြီး အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးထမင်းစားပြီး ဆိုင်ခဏသွားထိုင်။ ညနေ (၄း၃၀)နာရီ အမေဆိုင်သိမ်းရင် ဝိုင်းသိမ်းပြီးနောက် ညနေ (၅)နာရီလောက်ဆို ဆရာမအိမ်မှာ အမြဲရောက်နေပါပြီး ဒီအချိန်ဆရာမအိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရောက်သေးပါ၊

ဆရာမအိမ်မှာသူ.တူမ ၊မမသင်းတယောက်နှင့် အတူတူနေပြီး မမသင်းက အထက်တန်းရှေ.နေလုပ်ပြီး နေစဉ့်အိမ်ကို (၆း၃၀)နာရီမှပုံမှန် ပြန်လာတတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ရောက်ချိန်ဆို ဆရာမက ညစာချက်ပြုတ်ပြီး ခဏနားနေချိန်ပါ။ အမြဲ ပုံမှန်ပါဘဲ။ ခဏနေ ဆရာမရေချိုးရန် အခန်းထဲအဝတ်ဝင်လဲပြီး ရင်ရှားနှင့်ရေချိုးခန်းထဲရေဝင်ချိုးပြီး ရင်ရှားနှင့် ပြန်ထွက်လာတတ်ပါတယ် ။

နေစဉ့် မြင်တွေနေကြမို့ ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ရိုးနေပါပြီး။ အော်..သတိရလို့ ဆရာမ အသက်က ကျွန်တော့်အမေ အသက်နှင့်မကွာပါဘူး ။ အလွန်ဆုံးရှိ (၃၆)နှစ်ပါ။ ဆရာမက မွန်အင်္ဂလိုကပြားမပါ။ အိမ်မှာနေရင် အမြဲဂါဝန်ဒူးဖုံးကို ဝတ်ပါတယ်၊ ကျွန်တော်ရောက်ရင်အမြဲဘဲ-----

“ သား ဘာစားလာခဲ့လဲ  ”

“ အိမ်မှာဒီနေ.ငါးကြော်ထားတယ်စားမလား  ”

ဒါမဟုတ် တခုခု ကျွေးတတ်ပါတယ်။ နေစဉ့်သွားနေကြဆိုတော့ တခါတလေ မာမီက ရာသီပေါ်သသီးနှံ၊အစားတမျိုးမျိုးထည့်ပေးတတ်ပါတယ်။ ဆရာမက အစားတခုကို သေချာပုဂံနှင့်ထည့်ပြီးကျွန်တော်ကို ကျွေးတတ်ပါတယ်။ အနေကြာလာသောအခါ ဆရာမနှင့်ကျွန်တော်ရင်းနှီးမူက ပိုလာပါတော့တယ်။ အိမ်မှာ မီးခလုတ်ပြတ်တာတို့ အခြားခိုင်းစရာရှိတာတို့ဆိုရင် ကျွန်တော်ကို ခိုင်းလာပါတော့သည်၊ ဇာတ်လမ်းစတာကတော့ဆရာမအိမ်မှာ ရေချိုးခန်း မီးခလုတ်ပြင်တာက စတာပါဘဲ။ တနင်္ဂနွေနေ့ကျောင်းပိတ်ရက်ဆိုင်မှာ မထိုင်ချင်တာနှင့်

မာမီအား-----

“ ဆရာမ အိမ်မှာ အချိန်ပိုခေါ်ထားလို့သွားရမယ်  ”

ဆိုလို့ မာမီကိုယ်တိုင်ကားနှင့် နံနက် ဆိုင်မဖွင့်မီ (၁၁) နာရီမှာ လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ဆရာမ အိမ်ရောက်တော့မမသင်းက ကိက်စနှင့် အပြင်ထွက်သွားတာ တွေ့ရပါတယ်။

“ ကျူရှင်က နေ့လည်(၁)နာရီပါ  ”

မာမီက ဆရာမနှင့် ခဏ ထိုင်စကားပြောပြီး ပြန်သွားပါတယ် ၊အဲဒီမှာ ဆရာမက

“ မောင်ဦးရေ ရေချိုးခန်းမီးမလာလို့ ခဏကြည့်ပေးပါအုံး၊ မနက်ကတည်းကမီးမလာလို့မှောင်မဲနေတာဘဲ  ”

ဟု အခန်းထဲမှလှမ်းပြောပါတယ်၊ကျွန်တော်ကလည်း

“ ဟုတ်ကဲ့  ”

ဆိုပြီး ဆရာမအခန်းရှေ့ကနေ ဖြတ်လျှောက်ပြီး အခန်းထဲလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဆရာမရေချိုးဖို့ အပေါ်အကိၤျချွတ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အခန်းမှာ လိုက်ကာကာထားပေမယ့္ နည်းနည်းလေးဟနေတာကနေတွေ့ရတာပါ။ ကျွန်တော်ကအောအခွေမျိုးစုံကြည့်ဘူးပေမယ့်အပြင်မှာ တခါမှမမြင်ဘူးတာကြောင့် နောက်ဖေးသွားသလိုလိုနှင့်အခန်းနားကပ်ပြီး လိုက်ကာကြားထဲကနေ ချောင်းကြည့်နေပါတော့တယ်။

ဆရာမက အပေါ်အင်ကျီကိုခေါင်းကဆွဲချွတ်ပြီး ဘရာဇီယာကို လက်တဖက်ဆီကနေ တဖက်ချင်းဆွဲချပြီးနောက်ကချိတ်ကို ရှေ့သို့ဆွဲလှည့်လိုက်တော့နို့၂လုံးက အလုံးလိုက်ပေါ်လာပါတော့တယ်။ ဆက်ပြီး ဆရာမက အောက်ကဂါဝန်ကို ချွတ်ချလိုက်ပါတယ်။ ပြောင်ပြီးရှင်းနေတဲ့ အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို မြင်လိုက်ရတဲ့ ကျွန်တော်လည်း ရင်တွေဒုတ်ဒုတ်ခုန်နေပြီး အောက်ကငပဲးလည်း ရုတ်တရက် ဒေါင်းကနှင့်ထောင်တက်လာပါတော့တယ်။

ဆရာမ ဘာဆက်လုပ်မလဲ ဆက်ကြည့်နေတုံး ရေလဲထမိန်ကိုဝတ်ပြီး ဆရာမ အခန်းပေါက်ကနေ ထွက်လာတာတွေ့တော့ ကျွန်တော်လဲလှည့်ပြီးရေချိုးခန်းမီးခလုတ်ပြင်ဖို့မြန်မြန်ပြေးပါတော့တယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ကနေထွက်လာတဲ့ဆရာမက

“ မောင်ဦးဘာဖြစ်လို့ပြေးသွားတာလဲ  ”

မေးလိုက်တော့

“ အမလေး ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး  ”

တုန်တုန်ရင်ရင်နှင့် နောက်ပြန်လှည့်ပြီးဖြေလိုက်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အောက်ကငပဲးက ပုဆိုးကြားကနေ တင်းပြီးတောင်နေတာကိုလက်နှင့်ဖိထားလိုက်မှ အခြေနေပိုဆိုးသွားပါတော့တယ်။

“ မောင်ဦးလက်ထိသွားလို့လားပြစမ်းဆရာမကို  ”

ဟု ဆိုကာ လက်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်ပါတော့တယ်၊ကျွန်တော်ကလဲလန်.ပြီး

“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး  ”

ဟု ဖြေပြီး နောက်ဆုတ်လိုက်တော့ ငပဲက လှုပ်ပြီးခါရမ်းနေတာကိုဆရာမတွေ.လိုက်ရတော့ သဘောပေါက်သွားပြီး

“ မင်းငါရေချိုးဖို.အဝတ်စားလဲနေတာကို လာချောင်းနေတာမဟုတ်လား  ”

ကျွန်တော်ကလည်းလန်.ဖြန်.ပြီး 

“ မဟုတ်ပါဘူးဖြတ်သွားရင်းတွေ.လိုက်လို.မမြင်ဘူးလို.ဆက်ကြည့်နေတာပါ  ”

ဟု အရောင်ရောင်အမှားမှားနှင့်ပြန်ဖြေလိုက်တော့ 

“ ငါမင်းကိုမသက်(ကျွန်တော့်မာမီ)နှင့်တိုင်ပြောမယ်  ”

“ မတိုင်ပါနှင့် ဆရာမရယ်  ရှစ်ခိုးတောင်ပန်ပါတယ်  ”

ဟု ပြောပြီး လက်အုပ်ချီကာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်မှပိုဆိုးပြီး၊ ဆရာမဝတ်ထားတဲ့ ရေလဲပိုင်းကို ဆွဲချသလိုဖြစ်သွားပြီးရင်စီးထားတဲ့ နေရာကနေကျွတ်ပြီး၊ နို့အပေါ်ပိုင်းအနည်းငယ်ပေါ်သွားတော့ ဆရာမကလည်း-- 

“ အမလေး  ”

လို့အော်ပြီးထမိန်အပေါ်ပိုင်းကို လှမ်းအကိုင် ကျွန်တော်ကလည့်ထပြီး ပြန်ကိုင်အပေးမှာ ဆရာမရဲ့နို့တလုံးကိုလက်ဖဝါးနှင့်ကိုင်လိုက်သလို ဖြစ်သွားပါတော့တယ်၊ ဆရာမကလည်းလန်.ပြီး

“ မောင်ဦး ဘာလုပ်တာလဲ  ”

ဆိုပြီး မျက်နှာကြီးနီပြီး သူ့လက်နှင့်ပြန်အုပ်လိုက်တော့ကျွန်တော့်လက်ကနို့အုံပေါ်အုပ်ပေးသလို ဖြစ်နေပြီးကျွန်တော်လက်ပေါ် ဆရာမလက်ကထပ်ဖိသလိုဖြစ်နေတော့ ကျွန်တော့်ဘဝမှာ ပထမဦးဆုံး တစိမ်းမိန်းမတဦးရဲ့ နို့ကိုစတင်ကိုင်လိုက်ရပြီးရင်ထဲမှာ တဒိန်းဒိန်းတဒိုင်းဒိုင်းနှင့် ကုလားဘုရားပွဲလှည့်လာသလို၊ရထားအစင်း ၁၀၀လောက် ခုပ်မောင်းသွားသလို ခံစားရပြီးကြောင်တောင်တောင်နှင့်ဆက်ကိုင်ထားလိုက်ပါတော့တယ်၊ ဆရာမလဲ အစပိုင်းသတိလက်လွှတ်ဖြစ်သွားပြီးနောက်မှ

“ မောင်ဦးလွှတ်စမ်း  ”

ဆိုပြီး လက်ကိုခါချပြီးရေချိုးခန်းဘက်ဆက်ထွက်သွားပါတော့တယ်၊ ဒီနေရာမှာ ဆရာမပုံစံကို အနည်းငယ်ပြန်ပြောပြပါမယ်၊ ဒါမှနောက်ပိုင်းအခန်းကောင်းခန်းတွေကို ဆက်လက်ရှုစားနိုင်အောင်ပါ၊ ဆရာမအဖေကမေမြို.ကဂေါ်ရခါးအင်္ဂလိုပါ။ အမေကမော်လမြိုင်ကမွန်မစစ်စစ်ပါ၊ မွှေးချင်းညီအမ ၂ယောက်ဘဲရှိပြီး အမကမေမြို.နာရီစင်နားမှာ အနွေးထည်ဆိုင်ကြီးဖွင့်ထားပါ တယ်၊ ဆရာမက မွန်အင်္ဂလိုကပြားမဆိုတော့ နို့တွေကအနေတော်ကြည့်ကောင်းပြီး nandahlaingလောက်ရှိပါတယ်၊ ဖင်ကတော့ တော်တော်ကြီးပြီးအဆိုတော်ဂျင်နီဖင်ထက် အနည်းငယ်ကြီးပြီးလုံးဝန်းပါတယ် ခင်ဗျာ၊ ဆရာမရေချိုးခန်းဘက်သွားပြီးမီးခလုတ်ဖွင့်ကြည့် လိုက်တော့ --

“ ဟင်မောင်ဦး မီးမလာပါလား မလုပ်ရသေးဘူးလား  ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အခုဘဲလုပ်မလို.ဘဲ  ”

“ ဒီလောက်တောင်ကြာနေပြီးငါကပြီးသွားပြီး အောင့်မေ့နေတာ မင်းငါအဝတ်လဲတာကိုဘယ်အချိန်ထဲကချောင်းနေတာလဲမှန်မှန်ပြောစမ်း  ”

ကျွန်တော်ကမီးမလာတာကို လုပ်မလို.ရေချိုးခန်းနားကပ်လားတော.ဆရာမကပါးစပ်က ပြောလဲပြောလက်ကကျွန်တော်ဗိုက်ခေါက်ကို လိမ်ဆွဲပါတော့တယ်၊ ကျွန်တော်ကကြောက်လဲကြောက်နေတာနှင့်ခုနကတောင်နေတဲ့လီးလဲငြိမ်ကျသွားပြီးဇော်ချွေးများနှင့်မြန်မြန်ရေချိုးခန်းမီးခလုတ်ကိုစမ်းဖွင့်၊မီးလုံးလဲနှင့်မြန်မြန်လုပ်ပေးပြီးဆရာမကိုတောင်မ ကြည့်ရဲဘဲ၊ 

“ ပြီးပြီးဆရာမမီးလုံးမကောင်းတာပါ ရပါပြီး  ”

ဆရာမ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ နောက်ကနေ လိုက်ကြည့်တော့ ဆရာမ မျက်နှာခပ်တည်တည်နှင့် ရေချိုးခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်ပါတယ်၊ ကျွန်တော်လဲခုနကအရှိန်နှင့် ရေချိုးခန်းတံခါးမှာအပေါက်များရှိမလားလို.ရှာကြည်.လိုက်တော့ ကံထရိုက်တိုက်ရဲ့ ထုံးစံအတိုင်းတရုတ်ကလာတဲ့ ဖိုင်ဘာတံခါးအောက်ခြေမှာလေဝင်ပေါက်ကန်.လံတွေမှာတချောင်းကျိုးနေတာကိုတွေ.ရတာနှင့်တံခါးနားအသာကပ်ပြီးမုဆိုးထိုင်ထိုင်ကာအထဲကိုချောင်းလိုက်တော့ဆရာမရဲ့နောက်ပိုင်းပေါင်အထိဘဲမြင်ရပြီးဒူးထောက်ပြီးကြည့်လိုက်တော့မဆရာမရဲ့ဖြူဖွေးနေတဲ့ဖင်လုံးကြီးနှင့်ကြောပြင်ကိုတွေ.လိုက်ပါတယ်၊ကန်ထဲကရေကိုခပ်ချိုးလိုက်တော့၊

“ ဗွမ်း  ”

ကနှင့်ရေတွေကျွန်တော်မျက်နှာလာစင်တော့မြန်မြန်ပုဆိုးနှင့်မျက်နှာကိုသုတ်ပြီးဆက်ချောင်းပါတော့တယ်၊ရေ၃ခွက်လောက်လောင်းပြီးဆပ်ပြာတိုက်ဖို.တံခါးဘက်ကိုလှည့်လိုက်တော့ခုနအခန်းထဲမှာတုံးကအဝေးကဘဲမြင်ရတဲ့အမွှေးရိတ်ထားတဲ့အဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးကိုအနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့တံထွေးတောင်လည်ပင်းမှာ

“ ဂလု”

နှင့်သီးသွားပါတယ်၊ဆရာမကဆပ်ပြာ ယူပြီးမျက်နှာကိုအရင်တိုက်ပြီးရေနှင့်သစ်လိုက်ပါတယ်၊ ဆက်ပြီးလည်ပင်းပြီးမှနို့ကိုဆပ်ပြာ တိုက်လိုက်တော၊့လက်သီးဆုပ်လောက်ရှိတဲ့နို.၂လုံးဟာဆပ်ပြာများချယ်သထားတဲ့နှင်းများဝေဆာနေတဲ့တောင်ပူဇာ၂လုံးဟာ ကျွန်တော်အသဲနှလုံးထဲထိဆွဲငင်လှုပ်ခပ်သွားပါတော့တယ်၊ဆက်ပြီးတဖြေးဖြေးချက်နှင့်ဗိုက်၊ပြီးတော့ဆီးခုံ၊အဖုတ်ကြား၊နောက်တဖက်လှည့်ပြီးကြောကုန်းနှင့်ဖင်ကိုတိုက်ပြီး၊ကျွန်တော်မျက်နှာမူရာဖက်လှည့်ပြီးပေါင်ကိုအနည်းငယ်ဟပြီးပေါင်ကြားကအဖုတ်ကြားကိုလှမ်းအတိုက်ကျွန်တော်မြင်လိုက်ရတာကတော့ အက်ကွဲကြောင်းကြားက အစိလေးပါ။

ဆက်ပြီးဆရာမက ရေလောင်းချိုးပြီးခါနီးမို.၊ကျွန်တော်လည်းမြန်မြန်အပြင်ကိုထွက်ခဲ့ပါတော့တယ်။ ဆရာမကအပြင်ထွက်လာပြီးအခန်းထဲဝင်ခါနီးကျွန်တော်ကိုလှမ်းကြည့်ပြီး ဘာစိတ်ကူးပေါက်သွားလဲတော့ မသိဘဲ၊ပြုံးစိစိနှင့်ဝင်သွားပါတယ်၊ ဒီလိုနှင့်စာသင်ချိန်မှာ စာဆက်သင်ပြီးမာမီလာကြိုမှာကို ရင်တထိတ်ထိတ်နှင့်စောင့်နေပါတော့တယ်၊မာမီလာတော့ဆရာမထွက်လာပြီးဧည့်ခန်းမှာစကားပြောတော့ကျွန်တော်မှာရင်တထိတ်ထိတ်ထပ်ဖြစ်ရပြီးဆရာမကမာမီကိုတိုင်းလိုက်မှာကိုအရမ်းကြောက်နေရပါတယ်။

ဒါပေမဲ့ ဆရာမကဘာမှာမဖြစ်သလိုရီရီပြုံးပြုံးနှင့်ပြောဆိုနေသဖြင့် ရင်အေးသွားရပါတော့တယ်၊ ဒီလိုနှင့်တပါတ်လုံးကျောင်းနှင့်ကျုရှင်ဆက်တတ်ပြီးတနင်္ဂနွေနေ.ထပ်ရောက်လာတော့ကျွန်တော်လည်းအစောကြီးမာမီကိုဆရာမဆီပို.ခိုင်းပါတယ်၊တပါတ်လုံးလည်းညအိပ်ရာဝင်ရင်မျက်လုံးထဲကမထွက်တာကဆရာမအခန်းထဲမှာအဝတ်လဲတဲ့ပုံရယ်ရေချိုးတဲ့ပုံရယ်ဒါကိုဘဲစဉ်းစားမိနေပါတယ်၊ဒါကြောင့်လည်းဒီနေ.အခြေအနေပေးရင်ထပ်ချောင်းလို.ရအောင်အစောကြီးလိုက်ပို.ခိုင်းချင်ဖြစ်ပါတယ်၊အရူးကိုအမဲသားကျွေးမိပြီးနှင့်တူပါတယ်၊ဒါပေမဲ့၂လလောက်အခြေအနေမပေးဘဲဆရာမတူမရှိနေလို.ဘယ်လိုမှအဆင်မပြေခဲ့ပါ။

ဒါပေမဲ့ ဆရာမရေဝင်ချိုးဖို.အခန်းထဲဝင်တဲ့အချိန်နှင့်ရေချိုးထွက်လာပြီး ပီးအခန်းထဲဝင်တဲ့အချိန်မှာကျွန်တော်ကိုပြုံးစိစိနှင့်လှမ်းကြည့်ပြီးမျက်လုံးချင်းဆုံတဲ့အချိန်မှာရီသွားတာကိုသတိထားမိလာပါတော့တယ်၊ဆရာမတူမကလဲထူးခြားမူ.ဘာမှမပြဘဲ၊ကျွန်တော်အထင်ဆရာမကမမသင်းကိုဘာမှမပြောပြဘဲနေချင်ဟာတခုတော့ထူးခြားနေပါတယ်လိုတဖက်သတ်အတွေးနှင့်ကျွန်တော်စိတ်ကူးမှာရူးနေရပါတော့တယ်၊ဆရာမနှင့်ကျွန်တော်ရဲ့ရင်းနှီးမူဟာပိုပြီးခိုင်မာလာပြီးနေ.စဉ်ကျွန်တောကျုရှင်လာချိန်မှာစားစရာတခုမဟုတ်တခုလုပ်ပြီးဗိုက်ပြည့်နေပြီးမစားချင်ဘဲငြင်းရင်အတင်းဘဲလက်ကိုဆွဲပြီးကျွေးပါတော့တယ်။

အကြောင်းအမျိုးမျိုးပြပြီးတခုပြီးတခုဟိုဟာလုပ်ခိုင်းဒီဟာလုပ်ခိုင်းတဖြေးဖြေးနှင့်ကျုံးသွင်းမှန်းသီတင်းကျွတ်ကျောင်း(၁၀)ရက်ပိတ်မှသီရပါတော့တယ်၊ဒီလိုနှင့်သီတင်းကျွတ်ကျောင်း (၁၁)ပိတ်ရက်ပါတော့တယ်၊မမသင်းကအိမ်မပြန်တာ၂နှစ်လောက်ရှိလို.ဒီနှစ်တော့အဖေကိုမေမြို.ပြန်ပြီးကန်.တော့မည်(ဖခင်မှာမြန်မာစစ်စစ်)ဖြစ်၍အလည်လိုက်ခဲ့ရန်ခေါ်တော့ဆရာမက--

“ မောင်ဦးကျောင်းပိတ်ရက်မှာအချိန်ပိုရှိလို.လိုက်လိုမရဘူး  ”

“ သွားချင်ရင်နွေကျောင်းပိတ်ရက်မှမင်းအမေကိုပြောပြီး၊ဆရာမအတူတူခေါ်သွားမယ်  ”

“ ညီးကဟိုမှာဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ   ”

“ တပါတ်လောက်ဘဲနေမှာဒီမှာအလုပ်တွေရှိသေးတယ်  ”

“ ဘယ်နေ.သွားမှာလဲ ”

“ မနက်ဖြန်မနက်မှလက်မှတ်သွားဝယ်မှာ  ”

မမသင်းလဲ မေမြို့သွားပြီးနောက်တနေ့မှာအချိန်ပိုရှိလို့စောစောမာမီကကျူရှင်ကို ကားလိုက်ပို့တော့ ဆရာမက မာမီကို-

“ အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိလို.နင်သား ငါ့ဆီမှာ အဖေါ်ရအောင်တပါတ်လောက် ထားပါလား ”

“ မရီ ငါ့အိမ်မှာတော့ကောင်မလေး ၃ယောက်တောင်ရှိတယ်၊ တယောက်ပို့ပေးရမလား ”

“ မလိုပါဘူး၊ မောင်ဦးလည်းနေတိုင်းကျူရှင်လာတက်နေတာနင်လိုက်ပို့နေရတော့ပင်ပန်းမှာစိုးလို့ ”

“ အဲဒါဆိုလဲပြီးရော်၊ သားကရောဆရာမဆီမှာခဏနေမှာလား ”

“ ရပါတယ် ”

ရေငတ်တုံးရေတွင်းထဲကျသလိုကျွန်တော်ကဟန်ဆောင်ပြီး၊စိတ်မပါသလိုပြောလိုက်တော့၊ဆရာမကမြန်မြန်ဝင်ပြီး

“ နင်သူ.အဝတ်အစားဘဲလာပို.လိုက်၊ကျန်တာငါတာဝန်ထားပါ ”

“ ဒါဆိုညနေဆိုင်သိမ်းရင်မာမီဝင်လာခဲ့မယ်၊သားသိပ်မဆိုးနှင့်နော်၊ဆရာမပြောစကား နားထောင်၊bye-- ”

ဆိုပြီးပြန်သွားပါတယ်၊

“ မောင်ဦး၊ငါရေချိုးလိုက်အုံးမယ်၊ဘာစားပြီးပြီးလဲ` ဆိုပြီးပြုံးစိစိနှင့်အခန်းဘက်ထွက်သွားပါတယ် ”

“ စားပြီးပြီး ”

ဆိုပြီး မသိမသာအနောက်နားကကပ်လိုက်သွားပါတယ်၊

“ နင်အိမ်မှာအပြာကားတွေခိုးခိုးကြည့်တယ်ဆိုနင်မာမီကပြောတယ်၊ဟုတ်လား ”

ဆရာမကပြောလဲပြောအပေါ်အင်္ကျီကိုစချွတ်လိုက်ပါတယ်၊ ပထမတော့ အနည်းငယ်အံသြနေပြီး ဘာသံမှမထွက်ဘဲ ခပ်မဆိတ်ဘဲနေနေတော့၊

“ ဘာလဲဆိတ်ဆိတ်နေဝန်ခံတာလား၊ငါနင်အကြောင်းကိုကောင်းကောင်းသိတယ် ”

“ နင်အမေငါကိုအားလုံးပြောပြထားပါတယ် ”

အပေါ်ပိုင်းမှာအတွင်းခံ bra ဘဲဝတ်ထားတာကိုတွေ့တော့ ကျွန်တော်ရဲ့ဖွားဘက်တော် ငပဲဟာ စတင်တာစူနေပါပြီ။ ဆရာမရှေ.မှာမို.မနည်းစိတ်ကိုထိန်းပြီးနေနေရပါတယ်၊ ဆရာမကလည်းကျွန်တော်ထွက်သွားမှာစိုးလို့ စကားမရှိစကားရှာပြောနေသလိုပါဘဲ၊

“ နင်ဒယ်ဒီကဘယ်တော့ပြန်လာမှာလဲ ”

“ ၆ လ ဘဲရှိသေးတယ်၊၃နှစ်လောက်နေမယ်တဲ၊့ဒီတခေါက်ြပြန်လာရင် captain စာမေးပွဲဖြေရမယ်တဲ့ ”

ကျွန်တော်ကလည်းစကားရှာပြီးလိုက်ဖေါ်းနေရတယ်ဒါမှအနားကနေမြင်နေရမယ်၊

“ သား လာပါအုံး၊ဆရာမချိတ်ဖြုတ်လို့မရလို.ကူညီပါအုံး ”

လို ပြောပြီးကြောပြင်ကိုကျွန်တော် ဘက်လှည့်ထားပါတယ်၊ ဇာတ်လမ်းကတော့စပြီးလို့ ကျွန်တော်စိတ်ထဲထင်နေပါတော့တယ်၊ကျွန်တော်ကလည်းချိတ်ဖြုတ်ပေးပြီးတော့အနားမှာပေပြီးရပ်နေလိုက်တော့၊

“ သား၊ဟိုတလောကဆရာမရေချိုးတာကိုမင်းချောင်းနေတယ်မဟုတ်လား၊မှန်မှန်ပြောစမ်း ”

ကျွန်တော်ကလည်းမထူးတော့တာနှင့်၊

“ ဆရာမဘယ်လိုသိလဲ ”

“ သိတာပေါ့နင်အပြင်ထွက်သွားတဲ့ခြေသံမကြားရဘူး ”

“ ရေချိုးခန်းအောက်အပေါက်ကအတွင်းကနေကြည့်ရင်အပြင်ဘက်ကိုအကုန်လုံးမြင်ရတယ် ”

“ သားကကုန်းကုန်းကွကွနှင့်လုပ်နေတာအကုန်မြင်ရတယ် ”

“ ဆရာမဒါဆိုမာမီကိုအကုန်လုံးပြောပြလိုက်ပြီးလား ”

“ မပြောပါဘူး၊သားကလည်းသွေးနှင့်ကိုယ်၊ဆရာမကလည်းသွေးနှင့်ကိုယ်ဘဲဒါလောက်တော့ရှိမှာပေါ့ ”

“ ဒါပေမဲ့မမှားသင့်တာကိုမမှားရအောင်သင်ပေးရမှာပေါ့ ”

“ မင်းအပြင်မှာမိန်းမတွေသွားရှုတ်ဘူးသလား ”

“ ဟာဆရာမကလည်းမိန်းမတွေပုံစံကိုအပြင်မှာတွေ.ဘူးတာဆိုလို.၊မာမီပြီးရင်ဆရာမဟာပထမဦးဆုံးဘဲ ဒါပေမဲ့ခွေထဲမှာတော့တွေ.ဘူး တာပေါ့ ”

“ သားကမိန်မတွေအကြောင်းကိုသိချင်တာလား ”

“ သိချင်တာပေါ့ ”

“ ဒါကြောင့် မသင်းနှင့်မေမြို.ကိုပေးမလိုက်တာသိပြီးလား ”

“ ဒါဆိုဒီညကစပြီးသားသိချင်တာကိုဆရာမသင်ပေးမယ်၊ဒါပေမဲ့သားမာမီကိုပြန်မပြောပြရဘူးသိလား ”

“ ဟုတ်ကဲ့ ”

“ သားကဆရာမချွတ်တာကိုအကုန်လုံးလိုက်ကြည့်မလိုလား၊မာမီကိုလုံးဝ(လုံးဝ)ပြန်မပြောပြရဘူးနော် ”

ကျွန်တော်လဲမထူးတော့တာမို.ချော်လဲရောထိုင်ပြီးအလိုက်သင့်ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ်၊

“ ဆရာမကလည်းမာမီကိုမပြောပါဘူး၊ကျွန်တော်သိချင်တာကိုသင်ပေးပေါ့၊ဒါဆိုရင်ဒီမှာကြည့်´ 

ဆိုပြီးနို့၂လုံးကိုကျွန်တော်ဘက်လှည့်ပြပါတယ်၊နောက်ပြီးအောက်ကစကဒ်ကိုရေလဲပိုင်းမခံဘဲဒီအတိုင်းချွတ်ချလိုက်တော့၊ကျွန်တော်လဲကြောင်ပြီးဒီအတိုင်းမိမွှေးတိုင်းဖမွှေးတိုင်းကိုယ်တုံးလုံးကြီးကိုရင်ထဲမှာတဒိတ်ဒိတ်နှင့်စိုက်ကြည်.နေပါတော့တယ်။

“ ကဲသားတော်ပြီးညကြမှကျန်တာကိုဆက်သင်ပေးမယ်တော်ကြာ မင်း သူငယ်ချင်းတွေလာတော့မယ်ဆရာမရေချိုးလိုက်အုံးမယ်´ 

ဆိုပြီး နောက်ဘက်သို.ထွက်သွားပါတယ်၊အဲဒီနေရာမှာဘဲဆက်ရပ်နေမိပြီးအခြေအနေတွေကအရမ်းကိုမြန်ဆန်နေပြီးဘယ်လိုမှထင်မထားသောဆရာမရဲ့ကိုယ်တကိုယ်လုံးကိုမြင်လိုက်ရပြီးကြက်သေသေနေပါတယ်

(စာဖတ်သူများအနေနှင့်လည်းဒီလောက်မြန်လိမ်မယ်လို.မထင်စေလိုပါဇာတ်လမ်းအရမ်းရှည်မှာစိုးလို.အချို.ကိုအကျဉ်းချုံလိုက်ချင်းဖြစ်ပါတယ်)

နောက်ပြီးဆရာမနောက်လိုက်ပြီး

“ ဆရာမစိတ်မဆိုးရင်တခုလောက်တောင်းဆိုချင်ပါတယ်၊´

“ သားက ဘာတောင်းဆိုချင်လို.လဲ ´

ကျွန်တော်က

“ ဆရာမရေချိုးတာကိုကြည့်ချင်လိုပါ´

“ ဟိုတနေ.ကချောင်းရတာဆိုတော့အားမရဘူး၊အသေချာလဲမမြင်ရဘူး´

“ မလုပ်နှင့်လေဆရာမမှာလည်းအရှက်ရှိသေးတယ်လေ၊ ဒါတောင်အနေနီးလို့ သားကို ဘယ်လိုဖြစ်ပြီးခုနကတကိုယ်လုံးချွတ်ပြမိလဲမသိတော့ဘူး..အခုတောင်ဆရာမနောင်တရနေမိပြီး၊တသက်လုံးယောင်္ကျားတောင်မယူဘဲ ဒီအတိုင်းနေလာခဲ့ပြီးမှသားနှင့်ကျမဘယ်လိုဖြစ်သွားသလဲမသိတော့ဘူး´

လို ပြောပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားပါတယ်၊ကျွန်တော်လဲအခြေအနေကောင်းပြီးလို.ထင်ထားတာအခုချက်ချင်းပြောင်းလဲသွားတော့ဘာကိုမှမပြောနိုင်ဘဲဧည့်ခန်းဘက်သိုထွက်လာခဲ့ပါတော.တယ်၊ဆရာမလဲရေချိုးပြီးပြန်ထွက်လာပြီးအကျီ်လဲကာစာသင်မဲ့ဧည့်ခန်းဘက်ကိုထွက်လာပါတယ်၊သူငယ်ချင်းများရောက်လာပြီးစာသင်နေပေမဲ့စိတ်ထဲလုံးဝမပါဘဲတမျိုးကြီးဖြစ်နေပါတယ်၊ဆရာမကလည်း(ကွက်ကြည့်)2နှင့်လုပ်နေလို.မနည်းထိန်းပြီးကျူရှင်ပြီးအောင်သင်လိုက်ပါတယ်၊ကျုရှင်ပြီးတော့သူငယ်ချင်းတွေပြန်သွားတော့ 

ဆရာမက 

“ ထမင်းစားကြမယ်လာ´

ဆိုပြီး လက်ကိုအတင်းဆွဲခေါ်ပါတော့တယ်၊ထမင်းစားပွဲမှာလဲကျွန်တော်ပုဂံထဲဟင်းတွေအတင်းထဲ့ပေးပါတယ်၊

“ သားကဆရာမကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား´

“ မဟုတ်ပါဘူး´ 

“ ဘာမဟုတ်တာလဲ´ 

“ ဆရာမပြောပြီးပြီးညကြရင်သင်ပေးမယ်လို.´

လဲပြောလိုက်ရောစိတ်ထဲမှာကုလားဘုရားပွဲလှည့်လာသလို ဒိန်းတတ်တတ်ဒိန်း ဖြစ်ပြီးမျက်နှာမှာပြန်ပြီးကြည်သွားပါတော့တယ်၊

“ ညကြရင်ရေကိုသေချာချိုးထား၊မာမီလာရင်လဲအေးအေးဆေးဆေးနေကြားလား´

“ ဟုတ်ကဲ့´

ညနေဆိုင်သိမ်းပြီးမာမီလာတော့ အဝတ်အစား၂စုံယူလာပါတယ်၊

“ သားဒီမှာနေလို.အဆင်ပြေပါ့မလား၊ပြန်လိုက်ချင်လိုက်ခဲ့လေ´

ပြောတော့ကျွန်တော်ကအကြောက်အကန်

“ ရပါတယ်၊ဆရာမအိမ်လဲသားအိမ်လိုပါဘဲမာမီပြန်ချင်ပြန်ပါ၊`

“ ဒါဆိုလဲသားသဘောဘဲ´

“ မရီရေ သားတော်မောင်ကိုနိုင်အောင်ထိန်းပေတော့´

“ ရပါတယ်ကြိမ်လုံးနှင့်ဆော်မှာပေါ့´

မာမီနှင့်ဆရာမစကားပြောနေတုံးကျွန်တော်ကသီချင်းအခွေကိုထိုင်ကြည့်နေပါတယ်၊မကြာပါဘူးမာမီပြန်ခါနီး

“ သားမာမီပြန်မယ်စာလဲသေချာကျက်နော်´

ဆိုပြီးကျွန်တော်ပါးကိုနမ်းလိုက်ပါတယ်၊

“ အမလေး၊ဒီသားအမိအဖြစ်သဲနေလိုက်တာ´

ဟုပြောဆိုပြီးအောက်ထပ်ကားထဲအထီလိုက်ပို. ပြီးပြန်တက်လာပါတော့တယ်။ညနေစာစားနေတုံးဆရာမကဟင်းတွေပုံဂံထဲလာထည့်ပြီးကျွန်တော်ကိုလာပြီးချော့နေပါတယ်။

“ သားကတဦးတည်းသောသားဆိုတော့ စာကိုဖြစ်မြောက်အောင်ကြိုးစားပါ၊ ဟိုဟာဒီဟာတွေ သိပ်မစဉ်းစားပါနှင့်´

ဟု လာပြောတော့ကျွန်တော်ကအရဲစွန်.ပြီး

“ ဆရာမကသားကိုမသင်ပေးချင်လို.လား´

“ အဲဒီလိုပြောတာမဟုတ်ဘူးသားကိုသင်ပေးလိုက်တော့သားကဖာတွေနှင့်သွားစမ်းရင်မာမီအ ပြစ်ဘယ်ကင်းမလဲ၊တော်ကြာသားမာမီကမာမီကိုအပြစ်တင်နေအုံးမယ်၊´

( ဆရာမကသူကိုသူ မာမီ ဟုကင်ပွန်းတပ်နေတော့ ရောကုန်မှာစိုးလို မာမီရီ လိုခေါ်ပါမယ်၊)

“ သားကိုတော့မာမီရီစိတ်ချပါ၊ဒီအရွယ်ထိဘယ်မိန်းမတွေနှင့်မှအရောမဝင်ဘူးဖူး´

“ သိပါတယ် သားမာမီပြောပြထားတာ မာမီရီသိပါတယ်၊သားကအရမ်းအသန်.ကြိုက်တယ်၊အိမ်ဖေါ်ကောင်မလေးတွေထမင်းခပ်ကျွေးတာမစားဘူး၊မာမီခပ်မှစားတယ်အရမ်းချွဲတတ်တယ်၊ 

“ မာမီကသားအကြောင်းတွေတော်တော်သိနေတာဘဲ၊ဘာလုပ်ဖို.စုံစမ်းထားတာလဲ၊´

“ မစုံစမ်းပါဘူးသားမာမီပြောပြတာနားထောင်ထားတာပါ၊ဒါမှကိုယ့်တပည့်ကိုဘယ်လိုကိုင်တွယ်ရမယ်ဆိုတာသိတာပေါ့´

“ မဟုတ်တာမာမီစုံစမ်းထားလိုသိတာပါ၊မလိမ်ပါနှင့်´

“ သွားလူဆိုး´ 

ဆိုပြီး မာမီရီရှက်သွားတဲ့ပုံနှင့်ပြောပြီးရီနေပါတော့တယ်၊(လူကြီးရှက်တော့ရီတယ်)

“ သားထမင်းစားပြီးခဏနားTV ကြည့်ပြီးရင်၊ရေချိုးထားတော့မယ်နော်´

“ ဘာဖြစ်လို.ဒါလောက်လောနေတာလဲ၊အေးအေးဆေးဆေးနားပါအုံး၊´

မာမီရီကတမင်ပြောပြီးရီနေလိုက်တော့၊ကျွန်တော်မှာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်နေပါတော့တယ်၊ မလုပ်နှင့်ဆိုပိုလုပ်ချင်ဘယ်လိုများသင်ပေးမလဲလို.အရမ်းလဲသိချင်မေးရမှာလဲအားနာနှင့်ဆိုတော့ကျွန်တော်မှာမြောက်မီးခဲကိုင်မိသလိုဖြစ်နေပါတော့တယ်၊ည၉နာရီထိုးတော့ဆရာမကရေချိုးပြီးညဝတ်အင်ကျီအရှည်ကိုဝတ်ပြီးကျွန်တော်နားလာထိုင်ကာ

“ သားရေသွားချိုးတော့လေပြီရင်အခန်းထဲသွားကျမယ်သားကိုမာမီတခုချင်သေချာသင် ပေးမယ်´

“ ဟုတ်ကဲ့´

ဆိုပြီး မာမီလာပို.ထားတဲ့ညဝတ်အင်ကျီနှင့်ဘောင်းဘီထုပ်ကိုယူကာရေချိုးခန်းဘက်ထွက်လာပြီးရေချိုးခန်းအဝင်မှာမာမီရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ကျွန်တော်ကိုပြုံးပြီးကြည့်နေပါတယ်ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးအခန်းတံခါးကိုစိရုံလေးထားပြီးအင်ကျီနှင့်ပုဆိုးကိုချွတ်ပြီးဇလုံထဲထည့်လိုက်ပါတယ်ရေလောင်းပြီးဆပ်ပြာတိုက်မလို.လုပ်နေတုံးတံခါးနည်းနည်းလှုပ်သွားလို.လန်.ပြီးကြည့်လိုက်တော့မာမီရီရေချိုးခန်းဝမှာရပ်နေတာကိုမြင်လိုက်တော့

“ မာမီဘာလုပ်မလို.လဲ´ 

“ ဘာမှမလုပ်ဘူး မင်းကိုတခုသင်ပေးမလို.´

“ ဘာလဲဟင်´

“ သားရေချိုးရင်သားဟာကိုသန်.ရှင်းရေးရောလုပ်ရဲ့လား၊လာမာမီပြမယ်´

ကျွန်တော်ကိုယ်တုံးလုံးကိုတစိမ်းမိန်းမတယောက်ရှေ.မှာချွတ်ထားတာပထမဦးဆုံးပါဘဲ၊ရင်ထဲမှာဟာတာတာနှင့်အေးသလိုလိုပူသလိုလိုနှင့်ငပဲးကလဲပျော့နေပါတယ်၊အပြာကားတွေအိမ်မှာခိုးကြည့်ပေမဲ့အိမ်ဖေါ်တွေရှိတော့လွှတ်လွှတ်လပ်လပ်တခါမှမကြည့်ခဲ့ ရပါ၊မာမီရီကပြောလဲပြောလက်တွေ.လဲပြရန်လက်ကိုဆွဲလိုက်တော့ကျွန်တော်လဲအလိုက်သင့်ပါသွားပြီး

“ မင်းလီးထိပ်ကအရေပြားတောင်ပွင့်နေပြီး၊မင်းအပြာကားတွေကြည့်ပြီးဂွင်းထုတယ် မဟုတ်လား´

ဟု ဒဲဒိုးကြီးမေးလိုက်တော့ 

“ ဟုတ်ကဲ့´

ဟုဖြေပြီး ဆရာမလုပ်သမျှကိုငြိမ်ခံနေမိပါတော့တယ်၊

“ မင်းလီးထိပ်ရဲ့အရေခွံကိုအနောက်လှန်ပြီးဒစ်ရဲ့ပတ်ပတ်လည်ကိုသေချာဆပ်ပြာနှင့်တိုက်ပြီး ဆေးလိုက်´ 

မာမီရီကလီးထိပ်ကိုကိုင်ပြီးလှန်လိုက်တော့ကျွန်တော်ရဲ့ငပဲးလည်းမာပြီးတောင်တင်းလာပါ တော့တယ်၊

“ ဟာမင်းငပဲးကလည်းစံချိန်မီပါဘဲလားမင်းဒယ်ဒီလောက်ရှိနေပြီးအနည်းဆုံး(၆)လက်မခွဲလောက်ရှိတယ်၊´

“ ဟင်ဒယ်ဒီဟာကိုမာမီရီဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ´ 

“ အမလေးစစ်ဆေးရေးလေးရဲ့မင်းမာမီပြောပြတာပေါ့´

“ ကဲပြောင်အောင်ဆေးပြီးရေချိုးပြီးထွက်လာတော့၊´ 

ပြောပြီးထွက်သွားပါတယ်၊ကျွန်တော်လဲရေချိုးပြီးအမြန်ထွက်လာရျ်အပေါ်အင်ကျီတောင်မဝတ်ဘဲအခန်းထဲဝင်လိုက်တော့မာမီရီမှာကိုယ်တုံးလုံးနှင့်ဖြစ်နေတာတွေ.လိုက်ရတော့

“ သားကိုသွားဆေးပေးတာနှင့်အင်ကျီတွေစိုကုန်လို.မထူးတော.ဘူးဆိုပြီးချွတ်ထားလိုက်တာပါ၊လာမာမီပြမယ်၊နို.ကိုတော့မသင်ပေးတော့ဘူးသားသိနေပြီးတာဘဲ၊လာဒီကုတင် နားလား´

ကုတင်စောင်းမှာမာမီရီကထိုင်လိုက်ပြီးသူ.ရဲ့ဖောင်းကားနေတဲ့အဖုတ်ကိုပြပြီး၊

“ ဒါကမိန်းမတိုင်းရှိတယ်ပိပိခေါ်အဖုတ်ပေါ့၊လာဒီနားထိုင်´ 

ဆိုပြီးကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီးပေါင်ကိုနည်းနည်းဟကာ

“ ဒါကအစိလေး၊အောက်မှာသေးပေါက်တဲ့အပေါက်လေးတွေ၊အောက်မှာလိင်ဆက်ဆံတဲ့အပေါက်ကြီးရှိတယ်၊

“ မာမီဟာကစိနေတာဘဲ၊အပြာကားထဲကဟာအပေါက်ကြီးကအထဲကိုမြင်နေရတယ်၊ဘာဖြစ်လို.လဲ´

ဒါကမာမီကလိင်မဆက်ဆံဘူးဖူး၊လီးမဝင်ဘူးဖူးလိုပြောတာ၊

“ ကျွန်တော်မှာကြည့်ရင်းနှင့်feel တွေအရမ်းဝင်လာပြီးကိုင်ကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်လာတာနှင့်၊

“ မာမီရီ သားမမြင်ဘူးသေးလို. ပေါင်နည်းနည်းဟပေးပါ၊သေချာကြည့်ချင်လိုပါ၊´

“ သားကအဝေးကနေကြည့်နေတာကို၊လာသားဘောင်ဘီကိုချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်လိုက်သားငပဲးကိုလည်းသေချာဆေးခဲ့လား´

“ ဟုတ်´ 

ကျွန်တော်မှာလဲစိတ်ထဲမှာတထင့်ထင့်၊ရင်ထဲမှာလဲတဒိန်းဒိန်းနှင့်တကယ်မှဟုတ်ရဲ့လား၊ အိပ်မက်များလား၊တခုခုကိုဝေခွဲမရဖြစ်နေပါတော့တယ်၊မျက်လုံးကလဲမာမီရီအဖုတ်ကိုဘဲကြည့်နေမိပါတယ်၊တံတွေးတောင်ဘယ်နှစ်ကြိမ်မျိုမိမှန်းမသိတော့ပါဘူး၊(တခါတလေဖြစ်ရပ်မှန်တွေဟာစိတ်ကူးယဉ်ဇာတ်လမ်းတွေထက်တောင်ကောင်းနေတတ်ပါတယ်၊)ကျွန်တော်လဲတုံ.ဆိုင်းမနေဘဲချက်ချင်းကုတင်ပေါ်တက်ပြီးမာမီရီအနားကပ်ထိုင်လိုက်တော့၊

“ မွှေးကြိုင်နေတာဘဲမာမီရီဘာတွေလိမ်ထားတာလဲ၊´

“ လာ သားကိုလဲလိမ်းပေးမယ်´

“ လိင်ဆက်ဆံတဲ့အခါမှာအဓိက ကတဖက်လူကိုဆွဲဆောင်မူ.ရှိအောင်ကိုကိုယ်တိုင်သန်ရှင်းပြီးမွှေးကြိုင်နေမှပေါ့၊အနားကပ်လို.နံနေရင်ဘယ်သူကပ်ချင်တော့မှာလဲ´

မာမီကပြောလဲပြောကျွန်တော်ကိုယ်လုံးနေရာအနှံဘာတွေနှင့်မှန်းမသိဘဲလိမ်းပေးနေပါတယ်၊

“ အော်ဒါကြောင့်မာမီရီအနားကပ်ရင်အမြဲဘဲမေးွှကြိုင်နေတာကို၊ကျောင်းကဟိုလူပျိုကြီးဆရာကောင်းနှင့်ဆရာဘသော်တို.မာမီအနားအမြဲကပ်ပြီးသရေတမြန်းမြန်းနှင့်ဖင်ကိုကြည့်ပြီး ပစ်မှားနေတာကို´

“ သားကအဖေတူဆိုတော့အရပ်ကလဲမြင့်၊ရင်အုပ်ကလဲကာကာအရမ်းကြည့်လိုကောင်းတာဘဲ

“ ကျွန်တော်က GRAND မီးရထား residence မှာမင်ဘာဝင်ပြီးကစားနေတာကြာပြီးမာမီရီ´

“ အော်ဒါကြောင့်ကို´

မာမီရီကအပေါ်ပိုင်းလိမ်းပြီးတဖြေးဖြေးဗိုက်ကနေအောက်ကိုဆင်းလာရာငပဲးနားလဲရောက်ရောမာမီလက်နှင့်ဒစ်ကိုအောက်နည်းနည်းဆွဲချလိုက်တဲ့အခါမှာတကိုယ်လုံးကြက်သိမ်းေတွေထပြီးဆတ်ကနဲဖြစ်သွားပါတယ်၊

“ သားအမွှေးတွေရိတ်ထားတာဘယ်သူသင်ပေးတာလဲ`

“ သားမာမီကအမွှေးစပေါက်ကတဲ့ကအမြဲသန်.ရှင်းရေးလုပ်ဖို.သင်ပေးထားတာ၊´

“ ဒယ်ဒီကအမြဲသင်္ဘောပေါ်မှာဘဲဆိုတော့သားကမာမီနှင့်ဘဲအနေများပါတယ်´

ဆက်ပြီးမာမီရီလက်တွေဟာဗိုက်ကိုလိမ်းပြီးဆီးစပ်နားရောက်တော့ကျွန်တော်ငပဲးထိပ်မှာအရေတွေစိုနေပါပြီးခြေတွေလက်တွေလဲအေးပြီးရင်ထဲမှာအေးကနဲဖြစ်ပြီးလေထဲမြောက်တက်သွားသလိုခံစားရပါတော့တယ်၊

“ သား မင်းအပြာကားတွေဘယ်ကရလဲ´

“ သားသူငယ်ချင်းဆီမှာအများကြီးရှိတယ်´

“ မာမီတခါမှမကြည့်ဘူးသေးလိုနောက်နေ.ကြရင်ဌါးလာခဲ့တူတူကြည့်ရအောင်နော်၊သားကအမြဲကြည့်နေကြဆိုတော့ပိုကျွမ်းမှာပေါ့၊´

“ ဟုတ်ကဲ့၊မာမီရီ အခုသား ကိုသင်ပေးပြီးပြီး ဆိုတော့သားလက်တွေ.လုပ်ချင်တယ်´

“ ခဏနေအုံးသားငပဲးကိုမာမီသေချာကိုင်ပေးမယ်´

“ မာမီအစိကိုလဲသားအပြာကားထဲကလိုလုပ်ပေးမယ်´

ကျွန်တော်ငပဲးကိုမာမီရီကလက်နှင့်ညစ်လိုက်ပွတ်ပေးလိုက်ဘဲလုပ်နေပြီး၊ကျွန်တော်ကမနေနိူင်တော့ဘဲမာမီရီကိုလှမ်းဖက်ပြီးကျွန်တော်ပါးစပ်နှင့်မာမီရီပါးစပ်ချင်းတေ.ကာစနမ်းပါတော့တယ်၊လက်တဖက်ကမာမီရီခါးကိုဖက်ပြီးပွတ်ပေးနေပြီးတခါမှမကိုင်ဘူးသောနို.ကိုကျန်လက်တဖက်နှင့်ကိုင်လိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်ပေးနေမိပါတယ်၊ဆက်ပြီးပါးစပ်ခြင်းအားရအောင်နမ်းကာတဖြေး ေဖြေးခေါင်းကိုအောက်ကိုနှိမ့်ဆင်းလာပြီးall ကားထဲကလိုနို.ထိပ်ကလေးကိုစုပ်လိုက်ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်လုပ်ပေးနေပြီးခုနကနို.ကိုင်နေသောလက်ကမာမီအဖုတ်ကိုအပေါ်ယံပွတ်ပေးနေရာမ ှမာမီပြထားသောအစိလေးကိုစမ်းကိုင်ပြီးလက်ခလယ်နှင့်ပွတ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာမာမီရီကိုယ်လုံးလေးတွန်.ကနဲဖြစ်သွားပြီးအာလေးသံကြီးနှင့်-

“ အား သားဘာလုပ်လိုက်တာလဲ၊မာမီကိုယ်ကြီးမိုးပေါ်မြောက်တက်သွားသလိုဘဲကောင်းလိုက်တာ၊သားကလူလည်ကြီးဘာမှနားမလည်သလိုဟန်ဆောင်ပြီးနေတာမာမီရီကတကယ်အောင့်မေ့လို သင်ပေးနေလိုက်တာ၊သားမာမီပြောသလိုဘဲမိန်းမအထာအရမ်းကျွမ်းနေပြီးဟုတ်တယ် မဟုတ်လား´

“ မာမီကလဲ သားကလက်တွေ.တခါမှမလုပ်ဘူးဖူး၊ခွေနှင့်စာအုပ်၊ပုံတွေဘဲကြည့်ဘူးတာပါ´

“ သားလက်တွေ.သွားမလုပ်ရဘူးနော်၊စာကိုဘဲအဓိကထားဆယ်တန်းအောင်မှလုပ်ချင်တာ လုပ်၊ဒီကြားထဲမှာလုပ်ချင်ရင်မာမီဆီလာခဲ့၊ကြားလားလူဆိုးလေး´

“ ဟုတ်ကဲ့´

စကားလဲပြောလုပ်ငန်းလဲဆက်ပြီးအပေါက်နားကိုလက်နှင့်ကိုင်လိုက်တော့အဖုတ်တခုလုံးအရေများနှင့်ရွန်းလဲ့နေတာကိုကိုင်လိုက်မိပါတယ်၊မာမီရီကလဲလက်တဖက်နှင့်ကျွန်တော်ခါးကိုဖက်ပြီး၊တဖက်ကလီးကိုဆုပ်နယ်နေတာကိုတွေ.လိုက်ရတော့၊တကယ်ဘဲအတွေ.ကြုံမရှိသေးသောအပျိုကြီးမှန်းသိလိုက်ရတော့စိတ်ထဲမှာအားလဲနား။သနားလဲသနားမိပါတော့တယ်၊၂ယောက်သားကုတင်ပေါ်ဒူးထောက်နေရာမှကျွန်တော်ကမာမီရီကိုတိုးတိုးလေးနားနားကပ်ပြီး-

“ မာမီရီကုတင်ပေါ်လဲလိုက်ကျွန်တော်ဒီထက်ကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်´

ကျွန်တော်ကပြောပြီးအလိုက်သင့်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး၊မာမီရီကကုတင်ပေါ်လှဲပြီးကျွန်တော်ဘာဆက်လုပ်မလဲလို.မျက်လုံးလေးမှေးပြီအသင့်အနေထားနှင့်ဇိမ်ခံနေပါတယ်၊ကျွန်တော်ကဆက်ပြီးမာမီရီပေါင်၂ချောင်းကိုအသာလေးမပြီးနည်းနည်းလေးဟထားပါတယ်။

“ မာမီရီကအသက်ကြီးပေမဲ့မပျက်စီးသေးဘူး၊နို.၂လုံးကလဲတောင်ပူဇာလေးလိုဘဲ၊ဖင်ကလဲလုံးပြီးအဖုတ်လေးကလဲမို.ဖေါင်းပြီးအိနေတာဘဲ၊မာမီရီ အရင်ကရည်းစားမထားဘူးဖူးလား၊´

“ အမလေးသားရယ်ချီးမွမ်းခန်းဖွင့်နေလိုက်တာလုပ်မှဖြင့်မြန်မြန်လုပ်မာမီမနေနိုင်တော့ဘူး၊ရည်းစားရှိမှတော့ဒီလိုနေပါအုံးမလား၊´

ကျွန်တော်ကဆက်ပြီးမာမီရီကိုယ်လုံးပေါ်အသာထပ်ပြီး၊နို.ကိုစဆို.ပြီး၊တဖြေးဖြေးဗိုက်ကိုနမ်း၍အောက်ကိုဆက်ဆင်းလာရာဆီးစပ်နားရောက်တော့၊မာမီရီကအလန်.တကြားထပြီး

“ သားဘာလုပ်မလို.လဲ၊ဘုန်းနှိမ့်နေအုံးမယ်၊´

“ မာမီရီကလဲခေတ်မမှီလိုက်တာ၊အိမ်မှာဒယ်ဒီနှင့်မာမီတို.လုပ်တာသားချောင်းကြည့်လို.ရိုးနေ  ပြီးဒယ်ဒီပြန်လာရင်အမြဲဘဲသားကမာမီနှင့်တူတူမအိပ်ရတော့ဘူး၊ကိုယ့်အခန်းပြန်အိပ်တော့ အိပ်မပျော်ရင်၊ဒယ်ဒီတို.အခန်းကိုလှမ်းမြင်နေရလို.သိတာ၊´

“ မလုပ်ပါနှင့်၊ပြောမရရင်လဲသားသဘောဘဲ´

မာမီရီကပါးစပ်ကတာမလုပ်နှင့်ပြောပြီးပေါင်ကပိုကားလာကာအရမ်းခံချင်ပေမဲ့ဟန်ဆောင်ပြီးတားနေပါတယ်၊ကျွန်တော်ကဆက်ပြီးဆီးစပ်ကိုတချက်နမ်းပြီးအစိလေးကိုလျှာနှင့်တချက်လျှက်ပြီးပါးစပ်နှင့်ဆို.လိုက်ဖွဖွလေးကိုက်ဆွဲလိုက်နှင့်ကလိပေးလိုက်ရာမာမီရီဆီကနေ----

“ ဟင်းဟင်းဟင်း နှင့်ကောင်းလိုက်တာသားရယ်မာမီတော့သေတော.မယ်ဟင်းဟင်းဟင်း´

မရပ်မနားဆက်တိုက်ထွက်လာပါတယ်၊ကျွန်တော်ကအစိကိုငုံပြီးall ထဲကလိုတအားစုပ်လိုက်တာ

“ အား´´

ဆိုပြီးမာမီရီကတွန်းထုတ်လိုက်ပါတယ်၊

“ သားမလုပ်နှင့်တော့မာမီမခံနိုင်တော့ဘူး၊မာမီတသက်မှာဒီလောက်ကောင်းတဲ့အရသာမခံစားဘူးသေးဘူး၊သားနှင့်တွေ.တော့မှလောကစည်းစိမ်ကိုအပြည့်အဝခံစားရတော့တယ်၊´

“ ဒါဆိုသားကိုလဲပြန်လုပ်ပေးပေါ့၊´

“ ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲမာမီမှမလုပ်တတ်တာ´

“ သားပြပေးမှာပေါ့´ 

“ ဒါဆိုပြပေးလေဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ´

ကျွန်တော်ကကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်ပြီးမာမီရီကိုဆွဲကာ 

“ ကျွန်တော်လုပ်သလိုကျွန်တော်လီးကိုစုပ်ပေးပေါ့´

“ လုပ်ပေးမယ်လေ´

ဆိုပြီးထောင်မတ်နေတဲ့ကျွန်တော်လီးကိုလက်နှင့်ကိုင်ပြီးပါးစပ်နားကပ်ကာ---

“ သား ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲပြလေ´

“ ဒစ်ကိုလျှာနှင့်ဖြေးဖြေးချင်လျှက်ပေး´

“ အားကောင်းလိုက်တာ၊ကွမ်းသီးလုံးကိုငုံပြီးအထဲမှာဒီလိုဘဲလျှာနှင့်ပတ်ဆွဲလိုက်၊အမလေး ကောင်းလိုက်တာ၊မာမီရီဒီလိုဘဲဆက်တိုက်လုပ်၊ပြီးမှငုံလိုက်ဆွဲထုတ်လိုက်လုပ်ပေးပါ၊သားလဲအရမ်းကောင်းတာဘဲ။´

“ မာမီရီနှင့်သား တပြိုင်တည်းစုတ်ပေးလျှက်ပေးကြရအောင်၊´ 

“ သားကဘယ်လိုလုပ်ချင်သေးလိုလဲ၊

ဒီလိုလဲအရမ်းကောင်းတာဘဲ၊မာမီတော့မရပ်ချင်ဘူးသားရယ်´

“ မာမီကလဲအခုပုံစံကတယောက်ပြီးမှတယောက်လုပ်ပေးနေရတော့အားမရဘူးလေ´

“ ဒါလည်းဟုတ်တာဘဲ၊ကဲမြန်မြန်ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ၊သားကပုံစံပြောပြမှပေါ့´

“ ဒါဆိုမာမီရီကုတင်အောက်ဘက်နည်းနည်းလျှောလိုက်၊သားကပြောင်းပြန်ပြန်အိပ်မယ်ပြီးရင်

သားကမာမီရီရဲ့အစိကိုစုပ်ပေးမယ်၊မာမီရီကသားလီးကိုစုပ်တတ်သလိုစုပ်ပေးပေါ့၊ဒါဆို ၂ယောက်လုံးကောင်းတာပေါ့´

“ ဒါဆိုလာလေ မာမီရီရင်ထဲကအရမ်းတောင်းတနေတယ် ဘာတွေဆက်လုပ်ရမလဲလို.အရမ်းသိချင်နေတယ်ကလေးရယ်'

ကျွန်တော်လဲဆက်ပြီး(69)ပုံစံနှင့်စတင်လှုပ်ရှားပါတော့တယ်၊မာမီရီရဲ့အစိကိုစစုပ်လိုက်ပြီးလက်တဖက်နှင့်ဖင်ကိုပွတ်ေပေးနေမိပြီးမာမီကလဲကျွန်တော်ငပဲးကိုမစုပ်တတ်စုပ်တတ်နှင့်ဖြေးဖြေးချင်းငုံလိုက်စုပ်လိုက်လျှာနှင့်လျှက်လိုက်လုပ်ပေးနေတဲ့အတွက်တကယ်လောကစည်းစိမ်ကို ၂ယောက်သားအရောက်သွားနေပါတော့တယ်။

“ ကောင်းလိုက်တာကလေးရယ်၊မာမီတို. လိုးကြရအောင်လားကလေးရယ်၊မာမီဘယ်လိုမှမနေနိုင်တော့လိုပါကလေး´

“ မမလိုဘဲကျွန်တော်လဲအရမ်းကောင်းနေပြီး--ိုးတာတော့ဟုတ်ပါပြီးဗိုက်ကြီးလာရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ´

“ ဒါအတွက်တော့မမကနားလည်ပါတယ်ကလေးရယ်ဒီအတွက်စိတ်မပူပါနှင့်၊´

“ လာမမ အပေါ်မှာအိပ်ပါကျွန်တော်ဖြေးဖြေးချင်လုပ်မယ်´ 

“ အရမ်းတော့မလုပ်နှင့်ကလေးရယ်´

“ မမပက်လက်လန်ပြီးပေါင်ကားထားပေးမမအဖုတ်ထဲကိုကျွန်တော်လီးထိုးထည့်လိုက်မယ်´

ကျွန်တော်ကပြောလဲပြောဒူးထောက်ပြီးမမပေါင်ကြားထဲဝင်ရျ်အဖုတ်ဝကိုလီးနှင့်တေ့လိုက်တဲ့အခါ---

“ သားအရမ်းမလုပ်နှင့်နော်မာမီကြောက်တယ်၊´လိုပြောနေစဉ်မှာပင်မမအဖုတ်ထဲကို

ကျွန်တော်လီးကိုထိုးထည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ ---

“ အား´´ 

လိုအော်ပြီး မာမီတယောက်လက်နှင့်တွန်းထုတ်နေပါတယ်၊ကျွန်တော်ကလည်းအတင်းဖက်ပြီးဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းလိုက်ပြီးပြန်ထုတ်လိုက်တဲ့အခါမှာကျွန်တော်လီးတခုလုံးသွေးတွေနှင့်ပေကျံနေပြီး

“ ကလေးမကောင်းဘူးနားလိုက်တာကျွတ်ကျွတ်´

“ မမတအားနာသွားလားမမကတကယ့်အပျိုဘဲနဂိုကကျွန်တော်ကမယုံဘူး´ 

“ မမကမလိမ်ပါဘူးကလေးရယ်၊ဒီအချိန်ထိဘယ်ယောင်္ကျားနှင့်မှမဆက်ဆံဘူးပါဘူးကလေးနှင့်မှကြွေသွားတာပါကွာ´

“ မမနည်းနည်းတင်းခံလိုက်ခဏနေရင်အရမ်းကောင်းလာလိမ့်မယ်စာအုပ်ထဲမှာဖတ်ဘူးတယ်`

“ ဖြေးဖြေးဘဲလုပ်အရမ်းနားနေတယ်ဒီနေ.နားလိုက်မယ်နောက်နေ.မှဆက်လုပ်ကြတာပေါ့၊`

“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးစိတ်မပူပါနှင့်တော်ကြာနေမှထပ်လုပ်ပေးပါအုံးလို.တောင်းဆိုနေပါအုံးမယ်´

ကျွန်တော်လဲဆက်ပြီးအပေါ်ကနေမှန်မှန်လေးဆောင့်ပေးနေရာမှမမလဲပြန်မှေးပြီးဇိမ်ခံနေပါတော့တယ်၊

“ ကောင်းလားမမ´

ခေါင်းဘဲငြိမ့်လိုက်ပြီး 

“ တဖြေးဖြေးနာတာပျောက်ပြီးကောင်းလာပြီးကလေးရယ်´

ကျွန်တော်ကအောက်ကဆောင့်ပေးနေပြီးအပေါ်မှာနို.ကိုတဖက်ချင်းစို.ပေးနေပါတယ်၊

“ နည်းနည်းမြန်လိုက်သားအရမ်းကောင်းနေပြီးရင်ထဲမှာလဲတမျိုးကြီးဘဲဟုတ်ပြီးတအားဆောင့်--တအားဆောင့်မာမီအရမ်းကောင်းနေပြီး´

ဖတ် ဖတ် ဖတ် နှင့်တအားမြည်နေပြီးဆက်တိုက်ဘယ်နှစ်ခါလောက်ဆောင့်လိုက်မှန်းမသိဘဲ၊

“ ဟင် ဟင် ဟင် --အားကောင်းလိုက်တာကလေးရယ်'

ရင်ထဲမှာ ဟာကနဲဖြစ်ပြီး မာမီခဏငြိမ်သွားတာတွေ.လိုက်ရပြီး--- 

“ မာမီပြီးသွားပြီးကလေးရယ်´ 

“ သားလဲပြီးချင်နေပြီးဖင်ကိုနည်းနည်းကော့ပေးဒါဆိုပိုကောင်းတယ်´

ဖွတ်ဖွတ်ဖတ်ဖတ်နှင့် အချက် ၂၀လောက်ဆက်တိုက်အားနှင့်ဆောင့်လိုက်ရာ---

“ အားကောင်းလိုက်တာ မာမီရယ်´ 

ဆိုပြီး မမဗိုက်ပေါ်ကိုအရုပ်ကြိုးပျက်လှဲချလိုက်ပါတော့တယ်။၂ယောက်စလုံးပထမဦးဆုံးဆိုတော့မီးကုန်ယမ်းကုန်အပြိုင်ဆွဲပြီးမာမီရီအဖုတ်ထဲသုတ်ရေပန်းထုတ်လိုက်ပေမဲ့ကျွန်တော်ငပဲးဟာနည်းနည်းလေးပျော့သွားပေမဲ့တောင်နေတုံးပါဘဲ၊မာမီရီကပက်လက်လန်ပြီးကျွန်တော်ကိုဖက်ထားရာမှ---

“ သားရေပြီးသွားရင်ရေသွားဆေးကြမယ်လေ´

“ ခဏနေပါအုံးအထဲထည့်ပြီးမာမီကိုဖက်ထားချင်သေးတယ်´ 

လိုပြောပြီးမာမီရီနို.သီးခေါင်းလေးကိုစုပ်လိုက်၊ဖွဖွလေးကိုက်လိုက်၊နယ်လိုက်နှင့်ဇိမ်ခံပြီးအလုပ်ရှုတ်နေပါတော့တယ်၊၁၀မိနစ်လောက်ကြာပြီးနောက်ရေချိုးခန်းဘက်ကို၂ယောက်စလုံးထလာပြီးရေချိုးခန်းထဲအတူတူဝင်ကာ--

“ မာမီကောင်းလားဟင်`

“ ကောင်းတာပေါ့သားကမိန်းမအထာလဲကျွမ်းပြုစုကလဲကောင်း၊ဆောင့်အားကလဲကောင်းငပဲးကလဲကြီးတော့မာမီအရင်ကယောင်္ကျားမယူမိတာကိုနောင်တရမိတယ်`

“ အခုလဲသားရှိနေပြီးဘဲမာမီရီခံချင်တဲ့အခါပြောပေါ့၊´

မာမီရီကသူ.အဖုတ်ကိုရေလောင်းပြီးဆပ်ပြာနှင့်ဆေးလိုက်ရာ

“ အားအရမ်းဆပ်တာဘဲပြဲများသွားပြီးလားမသိဘူး´

“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးစစချင်းလုပ်ရင်အပျိုမြှေးပေါက်တာ၊မာမီရီကတော့အပျိုကြီးအမြှေးပေါက်တာပါနောက်တခါဆိုအဆင်ပြေသွားမှာပါ`

မာမီရီကသူ.အဖုတ်ကိုဆေးနေတာကိုကြည့်ပြီးကျွန်တော်က

“ သားလီးကိုလဲဆေးပေးနော်၊´ 

“ ကိုယ်ဘာသာကိုဆေးပေါ့´

လိုမျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောလိုက်ပါတယ်၊

“ လာလူဆိုး´ 

ဆိုပြီးကျွန်တော်ငပဲးကိုရေလောင်းပြီးဆပ်ပြာနှင့်စိမ်ပြေနပြေဆေးပေးနေချိန်မှာဘဲ၊

“ သားလီးကပြန်တောင်လာပြန်ပြီး´

ဆိုပြီးကျွန်တော်မျက်နှာကိုမော်ကြည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်၊

“ မာမီရီ၊တခါလောက်ထပ်လုပ်ချင်တယ်´ 

“ သားကမညောင်းဘူးလား၊မာမီကနည်းနည်းစပ်တာဘဲဖြစ်တာ´ 

“ သားလဲဘာမှမဖြစ်လို.ပြန်တောင်လာတာပေါ့၊`

“ ဒါပေမဲ့ခဏစောင့်မာမီဗိုက်ဆာလာပြီးတခုခုစားရအောင်လုပ်လိုက်အုံးမယ်´

ပြောပြီးနောက်ဖေးဘက်ရင်ရှားနှင့်ထွက်သွားပြီးကော်ဖီနှင့်ပူတင်းပေါင်မုန်.ကိုယူလာပြီးအတူတစားသောက်ပြီးနောက်ဖေးကိုပြန်သွားလေရာ-

“ မာမီရီမြန်မြန်လုပ်လေကြာလိုက်တာမစောင့်နိုင်တော့ဘူး´

“ ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊ဒီမှာအဖုတ်ကနည်းနည်းနာနေလို.လမ်းလျှောက်တာတောင်ကွတကွတဖြစ်နေတာ´

လိုပြောပြီးရင်ရှားထားတဲ့ထမိန်ကိုချွတ်ပြီးnakedနှင့်ကုတင်ပေါ်ကိုတက်လိုက်ပါတယ်၊

“ မာမီခုနကလိုဘဲအရင်စုပ်ကြမယ်၊ပြီးရင်လေးဖက်ထောက်ပုံစံနှင့်လုပ်မယ်´

“ ရပါမလား၊မာမီအဖုတ်ဝမှာနာနေသေးတယ်၊သားကိုဘဲစုပ်ပေးမယ်လာ´

ဆိုပြီးတောင်နေတဲ့လီးကြီးကိုလက်နှင့်ကိုင်ပြီးပါးစပ်နားကပ်ကာလျှာနှင့်ထိပ်ကိုလျှက်ပေး ပါတော့တယ်၊

“ အားကောင်းလိုက်တာမာမီရယ်”

ဆက်ပြီးပက်လက်လန်နေရာမှပေါင်ကိုကားပြီး-

“ မာမီကျွန်တော်ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီးအောက်က“ဥ”ကနေဖြေးဖြေးခြင်းလျှာနှင့်အပေါ်ထိပ်အထိလျှက်ပေးပါအရမ်းကောင်းလို.ပါ။”

“ သားကအရမ်းဇိမ်ခံတတ်တာဘဲ”

မာမီကပြောလဲပြောဥကိုလျှာနှင့်လဲလျှက်လီးအပေါ်ဒစ်ဆီကိုလျှာနှင့်လျှက်လိုက်ပြီးငုံလိုက်ရာ

“ အားအရမ်းကောင်းတာဘဲမာမီရယ်”

“ မာမီကိုလဲသားလျှက်ပေးမယ်”

“ မရဘူးအရမ်းနာနေတယ်ထိလို.တောင်မရဘူးနောက်နေ.မှလုပ်ပေးတော့ဒီနေ.တော့တော်ပြီအိပ်ကြရအောင်”

“ မာမီကလဲသားကအခုအရမ်းကောင်းနေတာဘယ်လိုလုပ်အိပ်လို.ရမှာလဲ”

“ သားကလဲမဆိုးနှင့်ကွာမာမီကမခံနိုင်လို.ပါဆို”

“ ဒါဆိုရင်မာမီသားလီးကိုခဏစုပ်ပေးသားဂွင်းတိုက်လိုက်မယ်၊ဒါဆိုခဏလေးနှင့်ပြီးသွားမယ်”

“ ကဲကိုယ်တော်ချောသဘောပါဘဲ”

မာမီကပြောပြီးလက်နှင့်လီးကိုကိုင်ပြီးဂွင်းတိုက်ပေးပြီးပါးစပ်နှင့်စုပ်ပေးနေပါတယ်၊

“ သားကတရက်ထဲ ၂ခါ၊ ၃ ခါမလုပ်နှင့်၊ဖြေးဖြေးဘဲလုပ်ပါ”

“ မာမီကလဲသားကအခုမှစလုပ်ဘူးတာ၊အရမ်းလုပ်ချင်တာပေါ့”

“ အေးပါမာမီကမခံနိုင်လို.ပါ၊မာမီလဲအရမ်းကောင်းပါတယ်”

“ သား၊မာမီနှင့်ဒီလိုလုပ်တာဘယ်သူ.ကိုမှမပြောနှင့်နော်”

“ ဟုတ်ကဲ့”

“ မာမီသားပြီးချင်နေပြီး၊လက်ကိုမြန်မြန်လေး ထုပေးပါ”

ပြောနေတုံးမှာဘဲ

“ အားကောင်းလိုက်တာ မာမီရယ်”

“ နင်ဟာတွေငါကိုယ်လုံးမှာပေကုန်ပြီးရေသွားချိုးရအုံးမယ်၊ပြီးရင်အိပ်တော့မယ်”

“ မာမီကလဲသားကရေမချိုးတော့ဘူး၊အိပ်တော့မယ်၊အရမ်းကောင်းလဲကောင်း၊ညောင်းလဲညောင်းနေပြီး”

“ဟဲ၊အိပ်ယာတွေအားလုံးပေကုန်မယ်၊သွားရေသွားဆေးပြီးမှအိပ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါမာမီရယ်၊သားက စတာပါ”

မာမီကပြောရင်းနှင့်ရေချိုးခန်းဘက်သွားဆေးပြီး၊ပြန်လာတော့တကိုယ်လုံးကိုတဘက်နှင့်သုတ်လိုက်ပြီး၊

“ သားရေသွားချိုးပြီးဆေးလိုက်အုံး၊ပြီးမှမမသင်းကုတင်မှာသွားအိပ်တော့၊ မာမီကုတင်ကတယောက်အိပ်ဆိုတော့ ကျဉ်းတယ်”

ဒီလို.နှင့်မာမီလဲ အိပ်ယာပေါ်တက်လာပြီးပက်လက်လန်အိပ်လိုက်ပြီး၊ကျွန်တော်လဲရေချိုးခန်းမှာရေသွားချိုးပြီးပြန်လာတော့

“ မောလိုက်တာကောင်းလဲကောင်း၊ညောင်းလဲညောင်း၊နာလဲအရမ်းနာတာဘဲ”

“ မာမီက အခုမှအပျိုတွေအလိုးခံရသလိုအစဘဲ ရှိသေးတာကိုး”

“ နောက်မှ နေတိုင်းတသသနှင့်ဖြစ်နေအုံးမယ်”

ကျွန်တော်ကပြောရင်းနှင့်မာမီနို.ကိုဖြေးဖြေးချင်းကိုင်ပြီနယ်နေပါတယ်။

“ မာမီနို့ကအရမ်းကိုင်လို့ကောင်းတာဘဲ၊ခဏကိုင်ပြီးမှအိပ်မယ်၊သားလီးကိုလဲမာမီ ခဏကိုင်ပေး”

“ သားကလဲ မာမီအိပ်ငိုက်နေပြီး၊နောက်နေ့ကျမှထပ်လုပ်တော့”

“ မာမီဂတိတည်တယ်နော်၊နောက်နေ့ကျမှပေးမလုပ်ဘဲ မနေရဘူးနော်”

“ ကဲပါ သာလိကာရယ်၊ သွားအိပ်တော့”

“ ဟုတ်ကဲ့”

ဒါနှင့်ဘဲ အိပ်ယာဝင်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေပြီးခုနကမာမီနှင့်လုပ်ခဲ့တာကိုပြန်စဉ်းစားပြီး ဘယ်အချိန်အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။ နောက်တနေ.မနက်( ၉)နာရီလောက်မှအိပ်ယာကထတော့၊ မာမီအိပ်ယာကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်သူမှမရှိဘဲ နောက်ဖေးမှာဟင်းချက်နေသံကိုကြားနေရပါတယ်။မထချင်သေးတာနှင့်အိပ်ယာပေါ်လှဲနေရာမကြာပါဘူးခြေသံကြားတာနှင့်

“ ဟဲ့ ကာလနဂါးအိပ်လိုက်တာအချိန်လဲကြည့်အုံး၊မနက်က မာမီနိုးတော့သားကိုကြည့်လိုက်တာ အောက်ကဟာကြီးကထောင်မှတ်နေတာဘဲ”

“ မာမီကလည်းဘာမှန်းမသိဘူး”

“ အမလေး အခုမှရှက်တော်မူနေတယ်၊မနေ့ကလိုးတုံးကနွားသိုးကြိုးပြတ်လုပ်လိုက်တာ မာမီဟာတောင်အခုထက်ထိ နာနေတုံးဘဲ၊တအားလုပ်တာကိုး”

“ မာမီကလည်းသားကအခုမှမထမဦးဆုံးလိုးဘူးတာ အရမ်းလုပ်ချင်တာပေါ့၊ ပြောနေရင်း တောင်မှတခါလုပ်ချင်လာပြီး”

“ သားကလည်းတော်ပြီးနောက်နေ့မှထပ်လုပ်တော့ မာမီဟင်းချက်ရအုံးမယ်”

မာမီက ပြောပြီးထွက်သွားရာ နောက်ပိုင်းကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်ကလည်းထလာပြီး ရေချိုးမျက်နှာသစ်ပြီးမှန်ထဲမှာညတုံးကအကြောင်းတွေကို စဉ်းစားပြီးပြုံးမိပါတော့သည်။

 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ ။

ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိ (စ/ဆုံး)

ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိ  (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - မန္တလာမောင်မောင်တုတ်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျနော်ရဲ့ မိဘတွေနှစ်ဦးစလုံးက အလုပ်လုပ်ကြတော့ တစ်နှစ်တာ ကျောင်းတက်လို့ ပြီးသွားရင် နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်ရောက်တိုင်း ကျနော်ကို မိဘများရဲ့ ဇာတိချက်ကြွေ ရွာကို ပြန်ပို့ထားကြတယ်လေ၊ ဒါကလည်း မိဘတွေ နှစ်တိုင်း မပျက်မကွက်လုပ်တတ်တဲ့ ဓလေ့လေးတစ်ခုပါ၊

ရွာမှာက ကျနော်ရဲ့ အဖိုး၊ အဖွား၊ ကြီးတော်၊ အန်တီတို့နဲ့ ဝမ်းကွဲ ညီအကိုမောင်နှမတွေက အများကြီးဆိုတော့ ကျနော်လည်း ရွာကို သွားရတာ အတော်ပျော်ပါတယ်၊ ဆွေမျိုးတွေရဲ့ အိမ်တွေက လမ်းတစ်လမ်းထဲမှာဆိုတော့ ကျနော်ရွာရောက်ရင် နေပျော်တဲ့ အိမ်မှာပဲ နေတာများတယ်။

အဖိုးတို့ အိမ်မှာက အိမ်ထောင်မကျသေးတဲ့ ဦးလေးနဲ့ အဒေါ်က ရှိနေတော့ အမြဲတမ်း အဆူခံနေရလို့ မပျော်ဘူးဗျာ၊ ခြေရင်းဖက်မှာလဲ ဘကြီးတို့လင်မယား၊ သူ့မိန်းမကြီးတော်က မျက်နှာကြီးက စူပုတ်ပုတ်၊ အဖိုးတို့ အိမ်ရှေ့မှာတော့ အပြိုကြီး တစ်ဖြစ်လည်း ကြီးတော်ကြီးတစ်ယောက်ရှိတယ်။

အပြိုကြီး တစ်ဖြစ်လည်း ဆိုတာက ဒီလို၊ သူ အသက် ၂၀ ကျော်တော့ အိမ်ထောင်ကျခဲ့တယ်၊ တစ်နှစ်ကျော်ပဲ ပေါင်းသင်းလိုက်ရပြီး ယောင်္ကျားတိမ်းပါးသွားတော့ လယ်တွေ ယာတွေနဲ့ အိမ်တစ်လုံး အမွေရခဲ့ပြီး တစ်ဦးတည်းနေတာပေါ့။ပြောရရင် မုဆိုးမပေါ့ဗျာ၊ နောက်အိမ်ထောင်လည်း ထပ်မပြုတော့ပဲ အလုပ်တွေကို ကိုယ်တိုင် ဦးစီးလုပ်ကိုင်ပြီး အဖိုးတို့ကို ထောက်ပံ့နေခဲ့တာ။

သူကလည်း ကျနော်ကို ဟိုးးးးငယ်ငယ်လေးကတည်းက ချစ်ခဲ့တာ၊ သူ့ရဲ့ သားတစ်ယောက်လိုပဲ ရွာရောက်တိုင်း ကြီးတော်နဲ့ အရင်ဆုံး အလွမ်းသယ်၊ နောက်တော့မှ အဖိုးတိုးကို ကန်တော့၊ ကျန်တဲ့သူတွေကို နှုတ်ဆက် အဲလို့နေခဲ့တာ၊ ပြီးလျှင် နေတာစားတာနဲ့ ညအိပ်ရင်လည်း အဲဒီကြီးတော်ရဲ့ အိမ်မှာပဲ။

ပြောရဦးမယ် ညအိပ်ရာဝင်လည်း ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ကြီးတော်ကြီးရဲ့ အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ကြီးတော်ကြီးကို အမြဲခွအိပ်လာခဲ့တာ အခုတော့ ကျနော်လူပျိုတောင် ဖြစ်လာခဲ့ပြီ၊ မနက် အိပ်ရာနိုးရင် ကြီးတော်ကြီးနဲ့ အတူဆွဲခြင်းတောင်းကိုင်လို့ ဈေးကိုလိုက်တယ်။

မနက်စာစားတယ်၊ ဈေးဝယ်လို့ပြီးသွားလျှင် ကြီးတော်ကြီးက ဆွဲခြင်းတောင်းနဲ့ အတူ ဆိုက်ကားစီးလို့ အိမ်ပြန်၊ ကျနော်ကိုတော့ မုန့်ဖို့ပေးလို့ ရွာထဲက လ်ဘရည်ဆိုင်မှာ ထားခဲ့နေကြ၊ မုန့်ဖိုးဆိုတာကလည်း တစ်နေ့တာ ကြိုက်တာသုံးဖို့ အလုံအလောက်ပေးခဲ့တာ။

ကျနော်လည်း တစ်မနက်လုံး ရွာထဲမှာ လုပ်ချင်ရာလုပ်၊ နေ့လည်း ထမင်းစားရင်တော့ အိမ်ပြန်ရတယ်၊ ကြီးတော်နဲ့ အတူ ထမင်းစားရတယ်၊ ပြန်မစားရင်တော့ ကြီးတော်က ဆူတော့မဆူဘူး စိတ်ကောက်နေလေရော။

နေလည်စာစားပြီးရင် တစ်ရေးအိပ်၊ ပြီးတော့မှာ ညနေပိုင်း လစ်ချင်တဲ့ နေရာလစ်၊ ညဆိုပြန်လာ၊ ၉ နာရီထက်တော့ ကျော်လို့မရ၊ ဒီထက်အချိန်ကျော်ပြီး ရွာထဲလည်း နေစရာမှ မရှိတာ၊ အိမ်ပြန်ကုန်ကြပြီလေ၊ ရာသီဥတုက ပူတော့ အိပ်ခါနီးတိုင်း ရေချိုးပြီးမှ အခန်းထဲကိုဝင်ပြီး အိပ်ရတာ။ရွာဆိုတော့ဗျာ အိမ်ထဲမှာ လေတော့ ဝင်ပါရဲ့ အပူဒါဏ်ကိုတော့ မတွန်းလှန်းနိုင်ဘူး၊ ပူလွန်းတော့ အိပ်မပျော်သေးပဲ ဟိုဖက်လှိမ့်လိုက် ဒီဖက်လှည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။

တော်သေးတာက ကြီးတော်ရဲ့ အိပ်ခန်းကလည်း ကျယ်တယ်၊ နှစ်ယောက်အိပ်မွှေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ဖျာတစ်ထပ်ခင်းလို့ အိပ်ကြရတော့ လူးလှမ့်ဖို့က နေရာအတော်ရတယ်လေ။

ဒါတောင် ကျနော်က လှိမ့်ရင်းနဲ့ ကြီးတော်ကြီးကိုဖက်လိုက် ခွလိုက်လုပ်လိုက်သေးတာ၊ ငယ်ငယ်ကတည်းကလည်း ဒီလိုပဲနေလာတော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ပေါင်ကြားထဲ့က ပိပိကလွဲလို့ ကျန်တဲ့နေရာတွေအားလုံးကို ကျနော်ထိကိုင်ခဲ့ဘူးတယ်လေ။ဒါပေမယ့် အဝတ်အစားအပြည့်နဲ့ပေါ့၊ ဒီလိုနဲ့ ချက်ချင်းအိပ်မပျော်သေးတော့ ကျနော်အတွေးတွေက တောင်တောင် အီအီရယ်။

ကြီးတော်ကြီးလည်း အခု အသက် ၄၀ ကျော်လာပြီ၊ အသားအရည်က ဝါညက်၊ ကိုယ်လုံးကတော့ အချိုးကျပြီး တုတ်တုတ်ခဲခဲ၊ ရင်သားတွေလည်းထွားတယ်။ဖင်လုံးကြီးဆိုတာ လမ်းလျှောက်သွားရင် တစ်တုံတုံ၊ တစ်ခါတလေများ ကြီးတော်ကြီး အိမ်ဘေးမှာ ရင်လျားလေးနဲ့ ရေချိုးတိုင်း ကျနော် သွားထိုင်ပြီး ကြည့်နေတတ်တယ်၊ ကြီးတော်က မဆူတဲ့အပြင် ပြုံးစိစိနဲ့ပေါ့။

လုံချည်တွေ ရေစိုသွားတော့မှာ ကြီးတော်ရဲ့ ကိုယ်လုံးက အလုံးလိုက် အထည်လိုက် ပေါ်လာတော့တာ၊ ကျနော်ပေါင်ကြားမှာတော့ တင်းလာတတ်တယ်လေ၊ ရေချိုးလို့ ပြီးသွားရင်လည်း ကြီးတော်က အိပ်ခန်းထဲမယ် သနပ်ခါးကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးလိမ်းတတ်တာပေါ့၊

ကျနော်ဆိုတဲ့ ကောင်ကလည်း လူပျိုဖြစ်လာတော့ အကျင့်မကောင်း မျက်နှာတွေ လိမ်ပြီးချိန်လောက် မှန်းပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားတာ။အဲဒီအချိန်ဆို ကြီးတော်က လုံချည် ရင်လျားကို ဖြေချပြီး ရင်ဘတ်နဲ့ ရင်ညွှန်တွေကို သနပ်ခါးလိမ်းတယ်၊ ပြီးရင် လုံချည်အောက်နားကိုလည်း လှန်တင်ပြီး ပေါင်ရင်းအထိ လိမ်းတတ်တာပေါ့။

အဲဒါကို မြင်ချင်လို့ အချိန်ကိုက်ဝင် ပြီးရင် ကြီးတော်ကြီးကို ခလေးတစ်ယောက်လို့ ချိုချိုတိုက်ဆိုပြီး သွားပူဆာတော့တာ၊ ကြီးတော်ကြီးကလည်း ချစ်လွန်းလို့လားတော့မသိ

 “ ဟဲ့…ကောင်လေးနော်” 

လို့သာပြောပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ထည့်လို့ နို့စို့ခိုင်းတောတာ၊ ဇိမ်ပဲ။လူပျိုတစ်ယောက်နို့စို့တာပဲဗျာ၊ ခလေးနို့စို့သလိုတော့ ဘယ်ဟုတ်မလဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာဖျားနဲ့ပါမွှေ၊ ရင်သားဘေးတွေတောင် လျှာနဲ့ ပတ်ပြီးလျှက်လိုက်သေးတာ၊ ပထမတော့ ကြီးတော်ကြီးလည်း တစ်ခုခု ကောင်းနေပုံရတယ်၊ မျက်စိလေးကို မှိတ်လို့၊ နောက်တော့ သတိရသွားပြီး ..........

“ဟဲ့…ကောင်လေးလေး တော်တော့” 

လို့ ပြောရင်း ကျနော်ကိုဖယ်လို့ လုံချည်ကို ပြန်ဝတ်တော့တာ၊ ပါးစပ်ကလည်း ပြောလိုက်သေး 

“ ခလေးစို့သလို မစို့ဘူး အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတယ်”

ဆိုပဲ၊ ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျနော်လည်း အိမ်သာထဲကို ပြေးပြီး တစ်ကြောင်းရှော့လိုက်ရပြန်ရော။

ရှော့နေတုန်းလည်း ကြီးတော်ကြီးကို မှန်းလိုက်သေးတာ၊ ရင်သားတွေက တော်တော်ထွားပြီး တင်းနေတာပဲ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက စို့ပေးနေရင်းနဲ့ မာပြီး စူထွက်လာတတ်တာလည်း ပါးစပ်ထဲမှာ သတိထားမိတယ်လေ။အဲလို နို့စို့ပေးနေတုန်း ကြီးတော်ကြီးရဲ့ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနဲ့ သက်ပြင်းချလိုက်တာဟာ ကျနော်မျက်နှာပေါ်တောင် ရှူထုတ်လိုက်တဲ့ လေတွေ လာရိုက်တတ်တယ်။ 

ကြီးတော်ကြီးတော့ ဘယ်လိုနေမလည်းမသိ ကျနော်တော့ ကောင်းလွန်းလို့ ကိုယ်ဟာကို လုပ်လိုက်တာ အရည်တွေ ထွက်သွားရောဗျာ၊အဲဒီလိုနဲ့ ကျနော်အိမ်သာဖက်ကနေ ပြန်လာလို့ ကြီးတော်ကြီးနဲ့ ဆုံမိလို့ကတော့ မေးခွန်းတွေက လာပီ။

မေးမယ်ဆိုလည်း မေးချင်စရာလေ၊ လူက အားကုန်လာတဲ့ရုပ်နဲ့ ချေွးတွေလည်း ထွက်လို့၊ တစ်ကယ်တော့ ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ဆို အရိပ်တစ်ကြည့်ကြည့်နဲ့ကို နေခဲ့တာလေ။ကျနော်မျက်နှာ အမူအရာကို အမြဲပဲ ကြည့်နေတော့တာပေါ့၊ ကျနော်အိမ်သာက ပြန်ထွက်လာတော့ ကြီးတော်က မီးဖိုးခန်းကနေ စောင့်နေပြီး မေးခွန်းတွေ စပါလေရော၊ 

“အိမ်သာထဲမှာ ဘာတွေလုပ်ခဲ့တာလည်း…ချွေးတွေက ဘာလို့အဲလောက်တောင် ထွက်နေရတာလည်း…အိမ်သာတက်တာရော ဟုတ်လို့လား” 

နဲ့ဗျာ စုံလို့ပါပဲ၊

ကိုယ့်ဟာကိုယ် မလုံမလဲ ဖြစ်လာရတဲ့အထဲ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ မေးခွန်းတွေက ဖြေရမှာတောင် ရှက်နေမိတော့တာ၊ ကျနော်လည်း သူခိုးလူမိသလို ဖြစ်နေတော့ ဖြေရမှာလည်းခက်တယ်၊ ဒီတော့ မချိသွားဖြဲလေးနဲ့ ကြီးတော်ရှေ့ကနေ အမြန်လစ်တော့တာပေါ့။ကျောခိုင်းလိုက်တုန်း ကြီတော်ရဲ့ ပြောလိုက်တဲ့ အသံတောင် နားထဲကနေမထွက်တော့ဘူး၊

 “ ကောင်လေး ဖန်ပျောက်(ဖောက်ပြန်) နေတယ်” 

တဲ့၊ ဒီလိုနဲ့ နီရဲတဲ့ မျက်နှာကို အပိုးသတ်ရင်း ကြီးတော်နဲ့ လွတ်ရာ ကျွတ်ရာ ရွာထဲကို လစ်တော့တာ၊ လ်ဘရည်ဆိုင်ကိုတောင် ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး၊ ညနေစောင်း မှောင်ချိန်ရောက်မှပဲ အိမ်ကို ပြန်လာဖြစ်တော့တယ်၊

ရေချိူးပြီး ကြီးတော်နဲ့ ညစာစားတော့ မျက်နှာပူတယ်ဗျာ၊ သူကတော့ ကျနော်ကို ထမင်းတွေ ဟင်းတွေထည့်ပေးရင်း ခွံ့မကျွေးရုံတစ်မယ်ပဲ။ကျနော်တော့ သူ့မျက်နှာ မကြည့်ရဲ၊ ခေါင်းကို ငုံ့လို့ ထမင်းကိုလွေးတော့တာ၊ တစ်ခါတခါတော့ မျက်စိအောက်မှာ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ရင်သားကို မြင်လိုက်မိရင် ရင်တွေတုန်လို့ နို့ထမင်းစားရသလိုပဲဗျာ။

ညမအိပ်ခင်တော့ အဖိုးတို့အိမ် သွားလိုက်သေးတယ်၊ ကြီးတော်ကြီးကတော့ ည ၉ နာရီ မထိုးခင် ပြန်လာခဲ့တဲ့၊ အဖိုးတို့ဆီမှာ လ်ဘက်သုတ်လေး သွားအုပ်လိုက်ပြီး ပြောသမျှနားထောင် မေးသမျှဖြေ ပြီးတော့ ပြန်လစ်လာခဲ့တော့တာပေါ့၊

ကြီးတော်ရဲ့ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ရာသီဥတုက အတော်ပူတယ်ဆိုပြီး ကြီးတော်က ရေထပ်ချိုးလေရဲ့၊ ကျနော်ကိုလည်း အိပ်ရင် အအိုက်သက်သာအောင် ထပ်ချိုးခိုင်းပြန်ရော၊ အတင်းခေါ်တော့လည်း ကန့်လန့် ကန့်လန့်နဲ့ ပါသွားပြီး အိမ်ဘေးက ရေချိူးတဲ့ နေရာကို ရောက်သွားရောလေ။

ရေချိူးတဲ့နေရာက မှောင်တယ်၊ ပြီးတော့ ဘေးတွေက ကာထားတော့ အိမ်ဖက်ပဲ မြင်ရပြီး အပြင်ကနေ လုံးဝမမြင်ရလောက်အောင် လုံခြုံတဲ့ နေရာပေါ့၊ ကြီးတော်လည်း လုံချည်ရင်လျား၊ ကျနော်ကတော့ ပုဆိုးလေးနဲ့ စပြီး အတူတူရေချိူးကြတာပေါ့။ပြီးတော့ ကျနော်ကို ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ချေးတွန်းပေးသေးတာ၊ ကျနော်ရဲ့ ပေါင်ဂွကြားဆုံတောင် မချန်ဘူး ပွတ်ပေးနေတာ၊ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ လက်တွေက အသဲယားတယ်ဗျာ၊

ပြီးတော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ကျောကုန်းကိုလည်း ဆပ်ပြာတိုက်ရင် ချေးပြန်တွန်းပေးရတယ်၊ သူကတော့ ရင်လျားထားတဲ့ လုံချည်လေးကို အောက်ကို လျောချပေးတာပေါ့၊ ကျနော်လက်တွေက ဖင်လုံးတွေအထိတောင် တမင်တကာ ချော်ပွတ်လိုက်မိသေးတယ်။

ကြီးတော်ကြီးက ဘာမှ မပြောတော့ လက်တွေကရဲတင်းလာပြီး ဂျိူင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုလို့ ရင်သားတွေရဲ့ ဘေးဖက်တွေကိုတောင် ဆက်ပြာနဲ့ ပွတ်ပေးလိုက်မိတယ်လေ။ကြီးတော်က သူ့ကိုယ်လုံးကို နောက်ဆုတ်ပြီး ကျနော်ဆီကိုကပ်လိုက်တော့ ပေါင်ရင်းက သူ့ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးဆီကို ကပ်သွားပြီး၊ ကျနော်လက်တွေကလဲ ရင်သားတွေတစ်ခုလုံးကို အုပ်ကိုင်မိသွားရောပေါ့၊

ကျနော်လည်း ကိုင်လို့ကောင်းကောင်းနဲ့ အသာအယာပဲ ရင်သားတွေကို ပွတ်ပေးနေရင်း ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း ကျနော်လိင်တံနဲ့ ဖိပေးထားမိတယ်လေ၊ အချိန်တွေ အတော်တောင်ကြာသွားတယ်လို့ ထင်မိလိုက်တယ်၊ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ နို့သီခေါင်းလေးတွေတောင် တော်တော်ကို စူထွက်နေခဲ့ပြီ။ဒါပေမယ့် ကျနော်လက်တွေကိုတော့ နောက်ထပ် အောက်ပိုင်းကို ဆင်းခွင့်မပေးတော့ဘူး၊ ဆင်းမယ်လုပ်လိုက်တိုင်း လက်တွေကို ဖမ်းထားတတ်တာပေါ့။

ကျနော်လည်း စိတ်တွေကို ထိန်းမရတော့ဘူး ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို ထိချင်ပွတ်ချင်နေခဲ့ပြီ၊ အထူးသဖြင့် ပေါင်ကြားထဲက ပိပိကို ကိုင်ကြည့်နေချင်ခဲ့ပြီ။တစ်ခါမှ မထိဖူး မမြင်ဖူးသေးတော့ စိတ်မှန်းနဲ့ လက်တွေ ဘယ်လောက်ကွာလည်းဆိုတာကို အရမ်းပဲ စပ်စုနေချင်ခဲ့တာပေါ့၊

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးက လုံချည်ကို ရင်ပြန်လျားလိုက်ပြီး ကျနော် ဖက်ကို လှည့်လာတော့တာပေါ့၊ ရင်ဘတ်နဲ့ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းတွေကို ဆပ်ပြာထပ်တိုက်ပေးသေးတယ်လေ၊ ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း နဲနဲမှောင်နေတော့ ကြီးတော်ကြီးကို ရှက်စရာ သိပ်မဖြစ်မိဘူး။

ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ချပြီး အရင်ဆုံး ခြေချောင်းနဲ့ ကျနော်ရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတာပေါ့။

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ လက်တွေက အောက်ကနေ အပေါ်ကို တစ်ဖြည်းဖြည်း တက်လာလိုက်တာ အဆုံးမတော့ လက်တွေက ကျနော်ရဲ့ ပေါင်ကြားဂွကြားဆုံကိုတောင် ရောက်လာခဲ့ပြီလေ၊ကြီးတော်ကြီးက အိမ်ထောင်ကျဖူးထားလို့လား၊ ကျနော်ကိုပဲ သူ့ရဲ့ သားလို ခလေးတစ်ယောက်လိုပဲ ထင်နေမိလို့လားတော့ မသိတော့ဘူး။

နောက်တော့ သူကျနော်လိင်တံကို သေသေချာချာကိုင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်ပေးတော့တာပေါ့၊ အပေါ်ယံ အရေပြားကိုတောင် လှန်လို့ ထိပ်ခေါင်းလေးကို ဆပ်ပြာအတိုက်ခံနေရတာများ ဖီးလ်တွေတက်လာပြီး လိင်တံတောင် မာတောင်လာခဲ့ရပြီ။

ကြီးတော်ကြီး မေးနေတာတောင် မကြားမိတော့မှ ပြန်မေးမိတာ

“ဒီလိုမျိုး ကိုယ်ဟာကိုယ် သန့်ရှင်းရေးရော လုပ်ရဲ့လား” တဲ့၊

 “ အင်း” 

လို့သာ အသံလေးလေးပင်ပင်ကြီးနဲ့ ပြန်ဖြေမိတာ ဖီးလ်တွေက အတော်တက်နေပြီး ကျနော်ရဲ့ လိင်တံလည်း မာတောင်နေခဲ့ပြီး ကြီးတော်ရဲ့ မျက်နှာတည့်တည့်ကို ချိန်မိရက်သားလေ၊ကောင်းခန်းရောက်တုန်း မီးပျက်သွားတယ်ဆိုရမလားပဲ၊ ကြီးတော်ကြီးက ရေခွက်နဲ့ လိင်တံပေါ်ကိုရေလောင်းချလိုက်တာ ဖီးလ်တွေလဲ ငုပ်သွားရောပေါ့၊ လိင်တံကတော့ မာတောင်နေဆဲပဲလေ၊ နောက်ဆုံးနှစ်ဦးသား လက်စသတ်ရေချိုးလိုက်ပြီး အဝတ်တွေကို လဲလို့ အိမ်ပေါ်တက်လာမိတော့တယ်။

ကျနော်ရဲ့ စိတ်တွေကတော့ အတော်ထန်နေခဲ့ပြီ၊ ကြီးတော်ကြီးကတော့ လုပ်စရာရှိတာတွေကို ပုံမှန်လုပ်နေတုန်းပေါ့၊ သနပ်ခါးလိမ်းတော့ ကျနော်က အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲနေခိုက် ကြီးတော်ကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးကို နောက်ကနေ ကြည့်နေမိရင်း ကိလေသာတွေပွားလို့ တဏှာစိတ်တွေ ထကြွနေရပြီပေါ့။

နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးက ကျနော်ရှိတဲ့ နောက်ကို မကြာခဏလှည့်ကြည့်နေတာနဲ့ မျက်စိကို မှိတ်လို့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်၊ အဝတ်အစားလဲသံလေးတွေ မီးပိတ်သံလေးတွေ ကြားပြီးနောက် အိပ်ယာရဲ့ တစ်ဘက်စွန်းမှာ ဝင်လှဲလိုက်တာကို မကြည့်ပဲနဲ့ စိတ်ထဲက သိနေခဲ့တယ်လေ။

ပထမဦးဆုံး ခံစားမိလိုက်တာက သနပ်ခါးနံ့လေးပါပဲ၊ နောက်တော့ ကြီးတော်ကြီးဆီက စကားသံ စကြားမိတယ်လေ၊ 

“သား…..အိပ်ပြီလား” 

တဲ့၊ ကျနော်လည်း အိပ်မပျော်သေးပါဘူးလို့ ပြန်ဖြေရင်း ကြီးတော်ကြီးဖက်ကို လှည့်လိုက်တယ်၊ အားလုံးက မှောင်နေတော့ လူလုံး လူယောင်ကလွဲလို့ ဘာမှာတော့ သေသေချာချာ မမြင်ရဘူးပေါ့၊တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်မှုတွေကြားမှာ အသက်ရှူသံတွေပဲ ကြားနေရတဲ့ အခိုက်

 “ သား….ဒီနေ့ကြီးကြီးရေချိူးပေးတာတွေရယ် နောက်ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဘယ်သူကိုမှ ပြန်မပြောရဘူးနော်”

 လို့ ကြားလိုက်ရတော့ ကျနော်လည်း မြန်မြန်ပဲ 

“ဟုတ်ကဲ့”

လို့ အဖြေပြန်ပေးမိတာပေါ့။နောက်တော့ ကြီးကြီးက ကျနော်ဆီကို တိုးလာခဲ့ပြီး ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းကို သူရင်ခွင်ထဲ ထည့်လို့ 

“သိပ် လိမ္မာတာပဲ” 

လို့ပြောရင်း ဖက်ထားတော့တာလေ၊ ပြောရရင် ကျနော်မျက်နှာက ကြီးတော်ရဲ့ ရင်သားပေါ်မှာ၊ ကျနော်လည်း နှခမ်းလေးနဲ့ အင်္ကျီပေါ်ကနေ အသာလေး ကစားလိုက်တော့ အတွင်းခံဝတ်မထားတာကို သိလိုက်ပြီလေ။

အင်္ကျီပေါ်ကနေပဲ နို့သီးခေါင်းနေရာလေးကို ရှာပြီး သွားလေးနဲ့ ကိုက်လိုက် လျှာလေးနဲ့ ထိုးလိုက် လုပ်ပေးနေတာ ကြာလာတော့ ကြီးတော်ကြီးလဲ ကျနော်ကို ပိုပြီး တိုးလို့ ဖက်ထားပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းနဲ့တောင် ခွထားလိုက်သေးတာ၊ရေချိုးနေတုန်းက ကြွခဲ့ရတဲ့ စိတ်တွေ ပြန်ပြီး ပေါက်ကွဲလာခဲ့ရပြီး ကြီးတော်ရဲ့ အင်္ကျီကို အပေါ်လှန်တင်လို့ ရင်သားတွေကို အားပါးတရ နမ်းရှိူက်မိပြီလေ။

ကျနော်ရဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ကြီးတော်ကြီးရဲ့ တင်ပါးနဲ့ ဖင်လုံးကြီးကို ပွတ်လိုက် ဖင်ကြားမြောင်းလေးထဲ လက်ညှိုးလေး လျောထိုးလိုက်နဲ့ လုပ်နေရင်း မသိမသာနဲ့ ကြီးတော်ရဲ့ လုံချည်ကို မတင်လာတော့တာပေါ့။

ကြီးကြီးရဲ့ အသက်ရှူလိုက်လို့ ထွက်လာတာ လေတွေဟာ ကျနော်ရဲ့ ခေါင်းထိပ်က ဆံပင်တွေကို ပြင်းထန်စွာ ရိုက်ခတ်နေတော့တာ၊

ကြီးကြီးကလည်း ကျနော်လုံချည်ကို မတင်နေတုန်း အဆင်ပြေအောင် မသိမသာကြွပေးထားတယ်လေ၊ ကြီးကြီးရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးက ဖင်လုံးကြီး ကြီးသလိုပဲ ပြည့်တင်းနေတာကို ပွတ်ပေးရင်း ခံစားမိတော့တာ။နောက်ဆုံးတော့ ကြီးကြီးရဲ့ လုံချည်ဟာ အပေါ်အထိ လှန်လို့ရသွားပြီး ဖင်လုံးကြီးကို ကျနော်လက်နှင့် သေသေချာချာ ပွတ်လို့ ညှစ်လို့ရသွားပြီလေ။

နို့သီးခေါင်းလေးကို ရွရွလေး စို့လိုက် လျှာနဲ့လျှက်လိုက်နဲ့ လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဖင်ကြားထဲ လက်ညှိုးထည့်လို့ လျောတိုက်ပေးနေမိတော့တာ၊ ကြာလာတော့ ကြီးကြီးက သူ့ရဲ့ ဆီးခုံကြီးကို ကျနော် ဝမ်းဗိုက်နေရာနဲ့ ဖိကပ်ထားပြီး ခြေတစ်ချောင်းက ကျနော်ကိုခွညှပ်ထားတော့တာပေါ့၊

ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုးကလဲ ဖင်ကြားကနေပြီးတော့ ရှေ့ဖက်ကို ရသလောက် ကျူးကျော်တိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားနေမိတယ်လေ၊ ပေါင်သားတွေက ပိတ်နေလို့ လွယ်လွယ်နဲ့ မရောက်တာလား၊ ကြီးကြီးကပဲ ညှပ်ထားသလာတော့ မသိခဲ့ဘူး၊ နဲနဲလေး ဝင်ဖို့တောင် တော်တော်ကြိုးစားနေရတော့တယ်။

ကြီးကြီးက ကျနော်ကိုခွထားတဲ့ ပေါင်လေးကို ကြွပြီး ပြန်ခွလိုက်တော့ ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုးက ပိပိဆီကို စပြီး စမ်းမိပြီလေ၊ ကျနော်အရမ်း အံသြသွားခဲ့မိတယ်။ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိအဝမှာ အရည်တွေ အတော်စိုရွှဲနေခဲ့ပြီ၊ ကျနော်လည်း စိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကို အားပြုလို့ လက်ညှိုးကို ဝင်သလောက်သွင်းရင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် စလုပ်ပေးတော့တာပေါ့။

ကျနော်ရဲ့ လက်က ဖင်လုံးကြီးကိုလည်း ဖက်ထားရသေးတယ်ဆိုတော့ လက်ညှိုးက တစ်ဆုံးမဝင်ဘူးပေါ့ဗျာ၊ လက်တစ်ဆစ်လောက်မှာတင် ရပ်နေရော။ကြီးကြီးလည်း လက်တစ်ဆစ်လောက်နဲ့ အားရပုံမပေါ်ပဲ ခါးတွေကို လှုပ်ပြီး ကစားကြည့်သေးတယ်။

မတိုးတက်ဘူး လက်တဆစ်ကနေ၊ ဒါကြောင့်မို့ ထင်ရဲ့ ကျနော်ကို ခွထားရာကနေ ပတ်လတ်ပြန်လှန်လိုက်တော့ ကျနော်လည်း လုံချည်ကို အမြန်မတင်လိုက်ပြီး လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်လိုက်တာ အမွှေးထူတွေ အုပ်ဆိုင်းထားတဲ့ ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိကြီးဟာ ဖောင်းတက်နေတာကို သိလိုက်ရတာပေါ့။

ပထမတော့ ပိပိဖောင်းဖောင်းကြီးကို အမွှေးတွေနဲ့ အတူ ကစားနေမိလိုက်သေးတယ်၊ ကြီးကြီးလည်း တငြီးငြီး တငြူငြူ ဖြစ်လာပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အစွမ်းကုန် ကားလိုက်တော့ ကျနော်ရဲ့ လက်တွေက ပိပိဆီကို တန်းရောက်သွားပါလေရော။အခုမှ သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်မိတာ၊ ကြီးကြီးရဲ့ ပိပိကလည်း ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ နှခမ်းသားအဖတ်တွေကလည်း ထူထူထဲထဲ။

အရည်တွေလည်း တော်ရွှဲနေတော့ လက်ညှိုးလေးကို စထည့်လိုက်တာ ပိပိရဲ့ ဘေးဘယ်ညာက အတွင်းသားနံရံတွေက အသာနု အဖုအထစ်လေးတွေကို တစ်ခုချင်း ပွတ်ဆွဲသွားပြီး နောက်ဆုံး ထိပ်က သားအိမ်ဂေါင်းကို လက်ညှိုးထိပ်က စမ်းမိပါလေရော။

ကြီးကြီးလဲ ကောင်းလို့ ထင်ပါရဲ့၊ ကျနော်ရဲ့ လက်ညှိုး အဝင်အထွက်တွေမှာ ခါးကို ကော့ပြီး ဖင်ကြီးက ကြွတက်လာတော့တာ၊ အထဲကို လက်ညှိုးနဲ့ လုပ်ပေးနေရင်း ပြန်ထုတ်ပြီး အစိကို ရှာဖွေ စမ်းသပ်လိုက်တော့ ပိပိရဲ့ အပြင် နှခမ်းသားနှစ်ခု ကြားမှာ အစိမျောမျောရှည်းရှည်ကြီးဗျာ၊ ကျနော်ရဲ့ လက်သန်းလောက်ရှိမယ်ထင်မိတယ်။

ကျနော်လည်း အဲဒီအစိကို မနားတမ်းပွတ်ပေးနေမိလိုက်တာ ခဏနေတော့ ကြီးကြီးလည်း ခါးကိုကော့ ဖင်ကြီးကို အိပ်ရာပေါ်ကကြွလို့ အာခေါင်သံကြီး ထွက်သွားလာပြီး ကိုယ်လုံးက တဇတ်ဇတ်တုန်လို့ ငြိမ်ကျသွားပါလေရော၊ ပြီးတော့မှ ကျနော်ကို သူ့ရဲ့ ကိုလုံးပေါ်ကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး နှခမ်းချင်း နမ်းမိတော့တာပေါ့။နောက်တော့ ကြီးကြီးရဲ့ လက်က ကျနော်လိင်တံကို ကိုင်လို့ သူ့ရဲ့ အရည်တွေ အရမ်းထွက်နေတဲ့ ပိပိရဲ့ အပေါက်ကို တေ့ပေးပြီး စထည့်ခိုင်းတော့တာပေါ့။

ပိပိမှာ အရည်တွေက ရွှဲနေပေမယ့် ကျနော်ရဲ့ လိင်တံဝင်သွားတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ပါပဲ၊ ကြီးကြီးလည်း လိင်ကိစ္စကို တစ်နှစ်လောက်ပဲ တွေ့ခဲ့ရပြီး ခလေးမမွေးဘူးတာရယ်၊ အခုနောက်ပိုင်း အချိန်အတော်ကြာ လိင်မဆက်ဆံခဲ့တာကြောင့်လားမသိ ပိပိက ကျပ်နေတုန်းပဲလေ။

ကောင်းလိုက်တာ ကြီးကြီးရယ်၊ လိင်တံကို တစ်ဆုံးသွင်းလိုက်တာ ကြီးကြီးကလည်း အလိုက်သင့် ပြန်ကော့ပေးတော့ ကျနော်ရဲ့ လိင်တံက ပိပိရဲ့ နံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး အဆုံးရဲ့ အဆုံးကို တိုးခွေ့လို့ ဝင်သွားတော့တာလေ၊ အဝင်အထွက်တွေ လုပ်တိုင်းမှာလည်း ကြီးကြီးရဲ့ ခါးက အလိုက်သင့်ကစားပေးနေခဲ့ပြီး။

ပါးစပ်ကလည်း ညီးငြူသံတွေ ညံစီနေအောင် ကြားနေမိတယ်လေ၊ အချိန်လည်း သိပ်မကြာပါဘူး၊ ကြီးကြီးက ကျနော်ရဲ့ ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး အရမ်းကို ဆောင့်ခိုင်းတော့ နောက်ထပ် အချက် ၂၀ လောက် ဆောင့်ပြီး ကျနော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပိပိထဲကို အများအပြား ပန်းလွှတ်မိတော့တာပေါ့။

အဲဒီညက ကျနော် ကြီးကြီးကို ၅ ခါလောက် လုပ်မိပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ဦး မနက် ၃ နာရီလောက်မှပဲ အိပ်ဖြစ်တော့တယ်၊ နောက်နေ့တွေမှာလည်း နေ့လည်နေခင်း အိမ်ကို လူအဝင်အထွက် မရှိရင် ကျနော်တို့ လုပ်ဖြစ်ခဲ့ကြတယ်။အိမ်တစ်အိမ်လုံးလည်း နေရာလပ်မရှိအောင်ကို နေရာတိုင်းမှာ လိင်ဆက်ဆံဖြစ်ကြတယ်၊ ညဖက်ဆိုရင် အထူးပွဲတော်ပဲပေါ့၊ နောက်ညတွေမှာတော့ ကြီးကြီးက ကျနော်ကို လွေးပေးတတ်သလို ကျနော်ကိုလည်း ကြီးကြီးက ဂျာပေးတတ်အောင် သင်ပေးခဲ့တာပေါ့။

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်တွေမှာ ကျနော်နဲ့ ကြီးကြီးဟာ အချိန်ကို အကျိူးရှိစွာနဲ့ အတူနေထိုင်ခဲ့ကြတာပေါ့၊ နောင်နှစ် နောင်နှစ်တွေမှာလည်း ကျနော်တို့ ဆုံကြဖို့ ကြီးကြီးနဲ့ ပြောဆိုချိန်းချက်ရင်း ကြည်နှုးမိခဲ့ကြတယ်လေ။         ။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

သူငယ်ချင်းအမေတို့ ရဲ့ မာယာများ (သို့) အန်တီများရဲ့အချစ် အပိုင်း ( ၃ )

သူငယ်ချင်းအမေတို့ ရဲ့ မာယာများ (သို့) အန်တီများရဲ့အချစ် အပိုင်း ( ၃ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

သရဲလေး ရေးသည်။

ဦးကျော်ကလည်း လူကသာ ခန္ဒာဝဝနှင့် သူယူမဲ့မိန့်မကို တစ်ပတ်မှာ နှစ်ခါတော့ပုံမှန် သွားလိုးပေးတယ်ဗျ ။ အဲ့ဘွားတော်ရဲ့ အမည်က မယ်သီတဲ့ တကယ့်ကို မယ်ဘွဲရခဲ့တယ်လို့ ထင်ရတယ် ။ ဖင်က နောက်ကိုစူကာထွက်နေပြီး နို့တွေကလည်းကြီးပြီးတော့ ခါးကသေးတယ်ဗျ ။ သူကိုလိုက်ပို့ရတဲ့နေ့တွေဆိုရင် ကျွန်တော်က အေးဆေးဘဲ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ကနေ ထိုင်ပြီးစောင့်နေပေးရတယ် ။ စူပြီးသွားလို့ ဆင်းလာရင် သူ့ကိုခေါ်ကာ အိမ်ကိုပို့ပြီး အိမ်ကို ပြန်ရုံပါဘဲ ။ 

တနေ့တော့ မမာလာက အဖိုးကြီးကိုပို့ပြီး ပြန်ရောင်တုန်းဘဲ အိမ်မပြန်ခင်မှာ သူက ပဲခူးက ငွေတွေရစရာရှိတယ် ပြောပြီး ပဲခူးကို ညနေ ၄ နာရီခွဲမှာ သူနှင့်အတူ သွားဖို့ပြောလာတယ် ။ ဘိုးတော်ကလည်း ငွေရမယ်ဆိုရင်သွားလိုက် ဆိုတဲ့လူမျိုးဗျ ။ ကျွန်တော်ကလည်း မငြင်းသာတော့ သူနှင့်အတူဘဲပဲခူးကို သွားရတယ် ။ ကားကျပ်တော့ လှည်းကူးကျော်ပြီး ပဲခူးမြိုထဲကို မဝင်ခင်ကတည်းက ၆ နာရီကျော်သွားပြီ ။ 

လမ်းမှာ ကားကျပ်နော့လည်း သိတဲ့အတိုင်းဘဲလေဗျာ ။ ပဲခူးက ငွေကိုယူရမဲ့ ဆိုင်ရှင်နှင့်စကားပြောပြီး ထွက်လာတော့ ၈နာရီ ထိုးတော့မယ် ။ အဲ့ဒါနှင့်သူက ဘိုးတော်ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး နောက်နေ့မှဘဲ ပြန်လာတော့မှာလို့ ဖုန်းပြောလိုက်တယ် ။ မမာလာက မောင်လေး တည်းခိုခန်းတစ်ခုကိုသာ မောင်းတော့ကွယ်လို့ ပြောတော့ တည်းခိုခန်းကို မောင်သွားကာ အခန်းငှါးလိုက်ကြတယ် ။ 

ကျွန်တော်က ကားပေါ်ကနေ ငွေထုတ်ကိုယူလာတော့ အခန်းက မရှိတော့ဘူး လို့ အသံ ကြားလိုက်တယ် ။ မမာလာက အဲ့ဒါဆိုရင် နှစ်ယောက်ခန်းဘဲ ပေးတော့ ပြောတော့ မန်နေဂျာက အခန်းသော့နှင့် ကောင်လေးတစ်ယာက်ကို ကျွန်တော်တို့နေမဲ့အခန်းကို လိုက်ပိုပေးပြီး ပြန်သွားတယ် ။ 

အခန်းက ရေချိုးခန်းနှင့် အိမ်သာက တွဲရက်ပါပေမဲ့ ကုတင်ကတစ်ခုတည်း နှစ်ယောက်အိပ်ဗျ ။ သူကတောင် အေးဆေးဆိုတော့ ကျွန်တော် ပိုဆိုးတာပေါ့ဗျာ ။ ငွေအိပ်ကို ထားပြီး မဟေမာက ကျွန်တော့ရဲ့အရှေ့မှာဘဲ ရေချိုးဖို့ အင်္ကျီကိုချွတ်ကာ ထမိန်ကိုရင်သျားတယ် ။ ကျွန်တော်က တဏှာကုန်ခမ်းတဲ့ရဟန်းမှ မဟုတ်တာ သူ့ကို ကြည့်ပြီးတော့ လီးတောင်လာတယ် ။ 

ကျွန်တော်စိတ်က ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတော့ဘူဗျ ဟီး..သတိရတော့ မဟောမာရဲ့နို့ကို ဆုပ်ပြီးပြီး နုတ်ခမ်းချင်း Kissing ဆွဲနေပြီ သူစပြီးမခေါ်တာတော့ သေချာတယ် ။ သူက ငြင်းဆန်မူမရှိဘဲ တင်းတင်းဖက်ကာ ညီးတော့ ပိုပြီးတိုးကာ နမ်းရင်း သူ့ရဲ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာချေပေးမိတယ် ။ သူ့ရဲ့ထမိန်ကလည်း မရှိတော့ဘူး ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကိုဖြေချပြီး သူ့ကိုကုတင်ပေါ်ကို ချီပြီးနမ်းရင်း ခေါ်ယူသွားတယ် ။ 

သူ့ကိုကုတင်ပေါ်မှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချပေးပြီး သံချောင်းကြီးကို မီးဖုတ်ထားသလို နီရဲနေတဲ့လီးကို သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်မှာတေ့ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။ " အား..ကျွတ်.ကျွတ်" လို့ ညီးသံလေးထွက်လာပြီး နုတ်ခမ်းကိုသွားနှင့်ကိုက်ကာ " ကြမ်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ် " လို့ ပြောလာတယ် ။

သူက ပြောတာ နားမှာကြားပေမဲ့လည်း နမ်းပေးရင်း မနှေးမမြန်လေး လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူကလည်းလည်း လည်ပင်းကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် တင်းတင်ဖက်ကာ နုတ်ခမ်းနမ်းပြီး " အု.. အု..အင့် " လို့ ညီးသံတွေ ပေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုဖိဖိကာဘဲ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ ၃ မိနစ်အကြာမှာတော့ သူက နမ်းတာကို ရပ်ပြီး "" မောင်..မြန်မြန်ကွယ်.. မမပြီးချင်ပြီ အား.. "" လို့ သူက ပြောလာတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်ပြီမို့ သူ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ခါးမှာတင်ပြီး သူ့နို့ကိုဆွဲကိုင်ပြိး ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးပေးလိုက်တာ နှစ်ယောက်လုံး အတူတူပြီးသွားတယ် ။ သူစောက်ဖုတ်ကလည်း စီးပြီးကျပ်နေတော့လည်း အတွင်းကစုတ်ယူပေးတော့ မြန်မြန်ဘဲ ပြီးသွားတယ် ။ 

ခဏ္ဏအနားယူပြီး ရေချိုးခန်းကို အတူဝင်ကာ ရေချိုးတုန်းမှာ သူ့ကို " မမ.. မောင် လုပ်ချင်သေးတယ် "" လို့ သူ့ကို ပြောတော့ သူကလည်း "" ထမင်းစားပြီး မှ လုပ်မောင်ရယ် "" လို့ပြောတော့ "" ဟုတ်ကဲ့ "" လို့ပြောပြီး ရေချိုးကာ ထမင်းစားထွက်ကြတယ် ။ စားသောက်ပြီး ပြန်ရောက်မှ အဝတ်အစားလှဲကာ ကုတင်ပေါ်ကို တက်လိုက်ကြတယ် ။

ကုတင်ပေါ်ကိုတက်ပြီ ဆိုတာနှင့် သူ့ကိုဖက်ပြီး Kissing ဆွဲတော့တယ် ။ သူ့ရဲ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကစားရမှ သူရဲ့နို့တွေကိုစို့ပေးတော့ ""အား..ရှီး..မောင်လေးရယ်..."" လို့ ညီးရင်းနှင့် ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးတယ် ။ သူ့ကိုလှချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ထမိန်ချွတ်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ညိုးလေးအသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီး အစေ့လေးကို သွားနှင့်မနာအောင် ကိုက်ပေးလိုက်တယ် ။

သူကလည်း "" အား...ရှီး.. ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်... အိုး.. မောင်လေး...ကောင်းတယ်. " လို့ ညီးရင်းနှင့် ဖင်ကြီးကြွတက်လာတယ် ။ သူ့ရဲ ဖင်ကြီးကို လက်နှင့်မပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံးကို ငုံပြီးတော့ စုတ်ပြစ်လိုက်တယ် ။"" အိုး..မောင်လေးရယ်.. မမကိုလုပ်ပေးတော့ "" လို့ သူကပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း လီးကိုကိုင်ကာ နှစ်ချက်သုံးချက် ဂွင်းထုပြီးမှ စောက်ဖုတ်ကြီးရဲ့အကွဲကြောင်းမှာ ပွတ်ဆွဲပြီး အဆုံးထိရောက်အောင် သွင်းလိုက်တော့တယ် ။

" အား..ရှီး..မောင်လေးရယ် "

လို့ တစ်ချက်ညီးပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ခေါင်းကို ဆွဲယူပြီးတော့ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုပြန်နမ်းပြီး တစ်ချက်ချင်းအဆုံးထိထုတ် အဆုံးထိသွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ လုပ်ပေးတယ် ။ ၂ မိနစ်ကြာကြာလုပ်ပြီးမှာ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်လာပြီမို့ သူ့ကိုနမ်းတာရပ်ပြီး သူ့ရဲ့နို့ကိုကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း စက်သေနတ်ပစ်သလိုဘဲ တဒိုင်းဒိုင်းနှင့် ဆောင့်လိုးပြစ်လိုက်တယ် ။ "" အား..အအ..အ.. မောင်လေး.. မမပြီးတော့မယ်.. အား..ရှီး..."" လို့ ညီးရင်းနှင့် ခေါင်းအုံးကို လက်နှင့်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ကိုယ်လေးကြ့ွကာ ပြန်ပြီးဆောင့်ပေးလာတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ပခုံးမှာတင်ကာ မြန်မြန်ဆောင့်လို့တော့တယ် ။ သူပြီးသွားမှ နောက်ထပ် ၅ချက်ခန့်ဆောင့်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတယ် ။ နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ အိပ်ပျော်သွားကြတယ် ။ မနက်စောစောထကာ တစ်ချီထပ်လုပ်ပြီး ရေချိုးကာ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ် ။ အနက်ရောင်စကပ် ဒူးဖုံရုံလေးကိုဝတ်ပြီး အဖြူရောင်တီချပ်လေးနှင့် မဟေမာက အရမ်းကိုလန်းနေတယ် ။ 

သူကိုကြည့်ပြီး ရင်တွေခုန်သွားတယ် ။ နယ်ကပြန်လာတော့ ခွင့်ရပြီး အိမ်ကိုစောစောပြန်ခဲ့တယ် ။ အိမ်ရောက်တော့ ရေချိုးပြီး ထမင်းစားကာ တရေးတမောအိပ်လိုက်တယ် ။ အိပ်ရာနိုးတော့ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်သွားပြီး အိမ်ငှါးတွေဆီသွားကာ အိမ်ဆက်ငှါးမငှါး သွားပြီး ပြောတော့ နောက် တစ်လထပ်ပြီးငှါးမယ် ပြောတော့ သူတို့ဆီကငွေကို ယူပြီး ပြန်ခဲ့တယ် ။

အိမ်ဝင်နီးဖုန်းလာတော့ မမာလာဆီက " ဟလို မမ " လို့ ပြန်ထူးလိုက်တော့ မမာလာက 

" မောင်လေး မနက်ဖြန် ဧရာဝတီကို ဆင်းရမယ်ကွ အဲ့ဒါကြောင့် မင်းကို အားမွေးထားဖို့ ပြောတာ "

လို့ ပြောပြီး ဖုန်းချသွားတယ် ။ အိမ်ထဲကိုဝင်ပြီးတော့ ရေချိုးပြီး အန်တီသန်းနုနှင့် ထမင်းစားကာ Tv ကြည့်နေတုန်းသူ့သမီးက ကျောင်းကနေ အိမ်ပြန်လာတော့ သူနှင့်မလုပ်ဖြစ်ဘဲ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့တယ် ။ 

သူကလည်း ဖုန်းကနေ မတ်ဆေ့ပို့တယ် " မောင်.. ဒီနေ့တော့ အလုပ်မဖြစ်ဘူး မောင် "လို့ ပို့လာတယ် ။ " ဟုတ် မမ " လို့ ဘဲ ပြန်ကာ ပို့လိုက်တယ် ။ နောက်နေ့မနက်မှာ အိပ်ရာကနေ စောစောထပြီး ရုံးကို သွားလိုက်တယ် ။ ရုံးကိုရောက်တော့ ညောင်တုန်းကို နေ့ချင်ပြန် သွားရမှာဆိုတော့ ကားပေါ်မှာ ပစ္စည်းတွေတင်ပြီး ထွက်လာကြတယ် ။ မြို့တွင်းအရောင်းဝန်ထမ်းတွေအတွက် ကားမောင်တဲ့သူ အသစ်ခန့်ထားတော့ နယ်အတွက် အရောင်းပိုင်းမှာ ကျွန်တော်နှင့် မဟေမာဘဲ ဆင်းရတော့တယ် ။

ညောင်တုန်းကိုသွားပြီး ပစ္စည်းတွေရောင်းပြီးတော့ အချိန်က ၁နာရီဘဲ ရှိသေးတယ် ။ အပြန်မှာ လှိုင်သာယာထဲက မမာလာရဲ့ သူငယ်ချင်းအိမ်ကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ မမာလာ သူငယ်ချင်းက သူတို့လင်မယားအပြင်သွားမှာမို့ စောင့်ခိုင်းတော့ အဆင်ပြေသွားတယ် ။ သူတို့ထွက်သွားတာနှင့် မမာလာာက ပြုံကာကြည့်ပြီး မျက်လုံးတစ်ဘက်မှိတ်ပြတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့အနီးကိုသွားပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ နမ်းလိုက်တယ် ။ 

သူကလည်း လျာလေးသွင်းကာ တုံပြန်လာတယ် ။ ယောကျ်ားတစ်ယောက်နှင့် ၃ နှစ်လောက် အထိအတွေ့မရှိခဲ့သူမို့ ယောကျ်ားကို ဘယ်လိုထိန်းချုပ်ရမလဲ သိနေတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုနမ်းရင်းနှင့် အိမ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ကြတယ် ။ သူ့ကိုနမ်းနေတုန်း သူက အနမ်းကို ခွာပြီး 

" မောင်.. မမတို့ အချိန်သိပ်ရတာမဟုတ်ဘူး မြန်မြန်ကွာ "

လို့ ပြောတော့ သူ့ကို ကုတင်ပေါ်မှာ လက်ထောက်စေပြီး ခြေကိုအောက်မှာ ချကာ နေခိုင်းတယ် ။ 

သူ့ရဲ့ထမိန်ကို ခါးအထိကို လှန်တင်လိုက်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပါစပ်နှင့် ကုန်းကာ ပြွတ်လို့ အသံထွက်အောင် စုတ်ပြစ်လိုက်တယ် ။ "အိုး... မောင်ရယ် " တစ်ချက်ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလည်း အရည်တွေရွှဲနေတော့ စုပ်ပေးတာကို ရပ်လိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့အနောက်ကနေ လီးကိုသူ့စောက်ဖုတ်မှာတေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းပေးလိုက်တယ် ။ 

" အိုး..မောင်ရယ်..အား... " 

လို့ ညီပြီး နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးတယ် ။ ခြေနှစ်ချောင်းကားထားတာကို ပူကပ်ပြီးနေခိုင်းကာ အနောက်ကနေ မနှေးမမြန်ဆောင့်လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်က အပြင်ကိုဖောင်းကာထွက်နေပေမဲ့ ခြေကိုပူးကပ်ထားတော့ ကျပ်ကျပ်လေးနှင့် ပိုပြီးတော့ လုပ်လို့ကောင်းတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုခါးကိုကိုင်ကာ အရှိန်နည်းနည်းမြင့်ပြီး လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ 

" အား..ရှီး..မောင်ရယ်.. မြန်မြန်ဆောင့်ပါ.. အား.. "

လို့ ညီးသံလေးနှင့်အတူ အိပ်ရာခင်းကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး အံကြိတ်ကာပြောလာတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း သူကိုကြမ်းကြမ်းဘဲ တစ်ခန်းအသံတွေ တဖတ် ဖတ် အသံထွက်အောင် ဆောင့်လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူပြီးသွားတော့ ကုတင်ပေါ်မှောက်ကျသွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေဖိပြီး မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လုပ်ပြီးတော့ သုတ်ရည်တွေကို သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို အရှိန်ပြင်းပြင်းဘဲ ပန်းထည့်လိုက်တော့တယ် ။ နှစ်ယောက်မှိန်ကာနေပြီး အမောဖြေလိုက်ကြတယ် ။ 

အမောပြေမှ ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဆေးကြောပြီး အပြင်မှာ ထိုင်ကာ သူ့သူငယ်ချင်း လင်မယားကို စောင့်လိုက်ကြတယ် ။ ကျွန်တော်တို့ အပြင်က ထိုင်ခုံမှာ ခဏ္ဏဘဲထိုင်စောင့်နေတုန်းမှာ သူ့သူငယ်ချင်းတွေ ရောက်လာကြတယ် ။ စကားနည်းနည်းပြောပြီး ရုံးကိုပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ ရုံးဆိုပေမဲ့လည်း မြေညီထပ်က စရင်းလုပ်တဲ့နေရာ အပေါ်က သူတို့မိသားစု နေကြတယ် ။ စရင်းတွေလုပ်ပြီး သူက တိုးတိုးနားမှာကပ်ကာ "" နောက်နေ့ နယ်မဆင်းဘူး မောင် နေရာရှာထားအုံး "" လို့ ပြောကာ အပေါ်ကို တက်သွားတယ် ။ 

ကျွန်တော်က ရုံးချိန်ပြည့်အောင် စောင့်ပြီး ရုံးထဲမှာဘဲ ကော်ဖီသောက်ရင်း စောင့်နေလိုက်တယ် ။ မမာလာက သူ့ရဲ့သားလေးနှင့်အတူ အောက်ကို ပြန်ဆင်းလာပြီး ပြုံးပြကာ ကျွန်တော့အနီးမှာ လာထိုင်တယ် ။ ရုံးကတခြားလူတွေက မရောက်သေးတော့ သူတို့သားအမိနှင့် ကျွန်တော်ရယ် အပြင်က အစောင့်ဝန်ထမ်းရယ်ဘဲ ရှိတယ် ။

သူက သူ့သားလေးကို ချီပြီးတော့ အနားမှာထိုင်ကာ သူ့သားကို 

" သား ဒီမှာ သားရဲ့ဖေဖေလေး "

လို့ ပြောတော့ စကားတတ်ကာစ ၃ နှစ်ကလေးက " ဖြေဖြေယေး "ခေါ်တော့လည်း မသိတတ်တဲ့ကလေးကို ကြည့်ပြီး အရမ်းကို သနားသွားမိတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း မမာလာလက်ထဲကနေ သူ့သားလေးကိုယူပြီးချီကာ " သား..ဖေဖေကို ချစ်လား " လို့ ပြောထွက်သွားတယ် ။ ကလေးက ကျွန်တော့ပါးကို နမ်ပြီး " အရမ်းချစ်တယ် ဖေဖေလေး " ခေါ်တော့ ရင်ထဲမှာ အရမ်းပျော်သွားတယ် ။ သူ့ပါးကို ပြန်နမ်းပြီး " ဖေဖေလေးလည်း သားကိုချစ်တယ် " လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့ပါးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ 

ရုံးက အရောင်းဝန်ထမ်းနှင့် မဟေမာတို့ ရောက်လာကြမှ ကလေးကို မမာလာဆီကို ပြန်ပေးလိုက်ကာ အေးဆေးဘဲနေလိုက်တယ် ။ ရုံးကနေ ပြန်လာခဲ့ကာ အိမ်ကို မဝင်ဘဲ လ္ဘရည်ဆိုင်မှာ ခဏ္ဏထိုင်ကာ ဘောလုံးဂျာနယ် ဖတ်ပြီးနေလိုက်တယ် ။ အိမ်ငှါးမိသားစု သူတို့ဆီ အိမ်သော့ကို ယူလို့ ရပြီးပြောတော့ သူတို့ဆီကို သွားလိုက်တယ် ။ 

သူတိုက အိမ်လခတစ်လစာပေးပြီး အိမ်သော့ကိုပြန်အပ်တော့ လမစေ့ ပေမဲ့လည်း သူတို့ဝယ်ထားတဲ့အခန်းကို ပြောင်းပြီးသွားမို့ ပြန်အပ်တာပါ လို့ ပြောပြီး အခန်းကို အပ်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အခန်းတွေကို အသေချာစစ်ဆေးပြီးထွက်လာတော့ အိမ်ရှေ့ခန်းကို ကြည့်မိတော့ အန်တီနှင်းဆီကို သတိရသွားတယ် ။ အခုဆိုရင် သူအခန်းမှာ တခြားမိသားစုက နေထိုင်ြနေကြတယ် ။ အတွေးကိုဖြတ်ပြီး အိမ်ကိုဘဲ ပြန်ခဲ့တယ် ။ 

အိမ်ကိုရောက်တော့ အန်တီသန်းနုကို ကိုယ့်အခန်းကိုဘဲ ပြောင်းကာနေတော့မယ် ပြောပြလိုက်တယ် ။ သူက လည်း မျက်နှာတော်တော် ပျက်သွားပေမဲ့လည်း ပြုံးကာ "" အေးပါကွယ် ဒါပေမဲ့ အချိန်မရွှေး အိမ်ကိုလာလည်ပါကွယ် "" လို့ ပြောတော့  ဟုတ်ကဲ့ပါ လို့ ပြောကာ အခန်းကို ဝင်ကာ ခဏ္ဏနားပြီး ရေချိုးကာ အပေါ်ကို တက်သွားတယ် ။ 

ထမင်းအတူစားတော့ ဟင်းတွေက စုံစုံလင်လင်လေးလုပ်ပေးတာ ကိုမြင်ပြီး ဒီဟင်းတွေကိုတော့ လွမ်းနေရအုံးမှာပါ လို့ ပြောတော့ အားတဲ့ရက်တွေလာစားပေါ့ကွယ် လို့ ပြောကာ အသားတွေကို ပုဂံထဲကို ထည့်ပေးတယ် ။ စားသောက်ပြီးသွားတော့လည်း Tv ကြည့်ပေမဲ့ နည်းနည်းတော့ စိတ်တွေလည်နေကြတယ် ။ Tv ကိုလည်းအာရုံမရောက်ဘူး သူ့ကို ကြည့်တော့ သူကလည်း ပြန်ကြည့်နေတယ် ။ ခဏ္ဏစိုက်ကြည့်ပြီး သူ့ကို ဆွဲကာ နမ်းပြစ်လိုက်တယ် ။ 

သူကလည်း ပြန်ပြီး တုံပြန်လာတော့ သူ့ရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး သူ့ရဲ့အခန်းကိုဝင်လိုက်ကြတယ် ။ အခန်းထဲကိုရောက်တော့ သူ့ရဲ့အဝတ်အစား အကုန်းလုံး ချွတ်ပြီး သူ့ရဲ့နဖူးကနေစပြီး နမ်းလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့နို့နှစ်လုံးကို တစ်လုံးကိုစို့ပြီး တစ်လုံးကို လက်ညိုးလက်မနှင့် ချေပေးလိုက်တယ် ။ 

" အား..မောင်ရယ်.. နုတ်ဆက်တဲ့အနမ်းတွေလားကွယ် "

လို့ တိုးတိုးလေး ညီးသံထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်က အောက်ကိုထပ်ဆင်းပြီး အမွေးလေးတွေကို လက်နှင့်ဖယ်ကာ သူ့ရဲ့အစေ့ကို ဆွဲပြီးစုတ်ပေးလိုက်တယ် ။ " အိုး..မောင်ရယ် " လို့ ညီးသံလေး ဆက်တိုက်ကို ထွက်လာတော့တယ် ။ သူကိုစုတ်ပေး ယက်ပေးတာကို ရပ်ပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ 

သူက ထလာပြီး ကျွန်တော့လီးကို လက်နှင့်ဂွင်းတိုက်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှာငုံကာ ပါးတွေချိုင့်ဝင်အောင်ထိ တပြွတ် ပြွတ်နှင့် စုတ်ပေးတော့တယ် ။ ကောင်းချက်က " အိုး..ရှီး..မမရယ် " ပြောကာ သူ့ရဲ့ခေါင်းကို ကိုင်မိသွားတဲ့အထိ ဖြစ်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်က သူ့စုတ်ပေးတာကို ရပ်စေပြီး " လုပ်ရအောင် မမရယ်..မောင်ပြီးသွားမှာစိုးတယ် " ပြောပြီး သူ့ရဲ့ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲချလိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့အပေါ်ကနေ လက်ထောက်ကာ မှောက်ချလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့လက်က လီးကိုကိုင်ပြီး သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်မှာ တေ့ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုစိုက်ကြည့်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။ အဆုံးထိဝင်သွားမှ အံကြိတ်နေတာကနေ နုတ်ခမ်းချင်းဆွဲနမ်းလာတယ် ။ 

သူ့ကို အပေါ်ကနေ နမ်းရင်းနှင့်ဘဲ ဖိဖိကာ ဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ။ " အု..အု..အင့် " ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာတယ် ။ သူ့ကိုနမ်းတာရပ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ ၃ မိနစ်ခန့်လုပ်ပြီးမှာ သူ့ကို ဆွဲခူးပြီး ထိုင်ရက်အနေထားနှင့် လုပ်ကြတယ် ။ သူကလည်း ကျွန်တော့ကို ဆွဲဆွဲပြီး လိုးတယ် ။ သူက ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လုပ်ရင်း နမ်းတာကြာတော့ သူ့ရဲ့ဘီးစပတ်ဆံထုံးက ပြေကျလာတော့ သူ့ရဲ့ဆံပင်တွေက ယိမ်းနွဲနေတယ် ။ 

ကျွန်တော်ကသူ့ကို ပြန်ပြီး လှဲချလိုက်ပြီး " မမ မောင်ပြီးချင်လာပြီ " လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက " ပြီးလိုက်မောင် မမနှစ်ခါပြီးသွားပြီ " လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူကိုလက်ထောက်စေပြီး အနောက်ကနေသူ့ခါးကို ကိုင်ကာမြန်မြန်ဘဲ ဆောင်းလိုးပေးကာ ပြီးသွားတယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ ဖက်ကာ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ မနက်ကျတော့ သူက ကြက်ဥကာကျက်လေး ၃ လုံးကျော်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်က ၂ လုံးစားပြီး သူ့ကို တစ်လုံးပြန်ကျွေးကာ အလုပ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ် ။ 

အလုပ်ရောက်တော့ ရုံးက ပစ္စည်းတွေတင်ပြီး မမာလာနှင့်အတူ အရောင်းထွက်လိုက်ကြတယ် ။ပစ္စည်းတွေအရောင်းထွက်တော့ မမာလာက " မောင် ဒီနေ့တော့ ရောင်းရတာ ပစ္စည်းတွေ ကုန်နေပြီ ကဲ့ တစ်နေရာမှာ နားရအောင်ကွယ် " လို့ ကားမောင်းနေတဲ့ ကျွန်တော့ပခုံးမှာ မှီကာ ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်ရဲ့ အထုတ်တွေကို အန်တီသန်းနုအိမ်ကနေယူပြီး ကိုယ့်အခန်းကို မမာလာနှင့်အတူ သွားလိုက်ကြတယ် ။ပစ္စည်တွေကို ဒီအတိုင်း စုထားပြီး အိပ်ရာကို ပြင်ကာ နှစ်ယောက်သားနမ်းလိုက်တယ် ။ 

အင်္ကျီအဖြူရောင် နှင့် သူ့ရဲ့ထမိန်စကပ်နှင့်အရမ်းလှနေတဲ့သူကို အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပြီး တစိမ့်စိမ်ကြည့်လိုက်တယ် ။ သူက ကျွန်တော့မျက်လုံးကို လက်နှင့်ကာပြီး 

" ဘာလို့ ဒီလောက်ကြည့်နေရတာလဲကွာ ကြာတော့ ရှက်လာပြီ "

လို့ ညုတုတုလေး ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ပြီးညုတုတုလေသံနှင့် 

" မမ အရမ်းလှလို့ပေါ့ " လို့ပြောလိုက်တယ် ။ 

သူက ထထိုင်ပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးပြီး ကျွန်တော့လီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲကို ထည့်ကာ စုတ်ပေးတယ် ။ သူစုတ်တာ တကယ်ဆရာကြီးဘဲ " အား..ရှီး..မမရယ် " လို့ ညီးယူရတယ် ။ လီးကို ပါးချိုင့်ဝင်အောင်စုပ်ပြီး သေးပေါက်တဲ့ အကွဲလေးကို လျာဖျားလေးနှင့် ကလော်ပေးတယ် ။ 

" အား...ရှီး..မမရယ်.. မောင်ပြီးချင်လာပြီ ရပ်ပါတော့ " 

လို့ ပြောကာ သူ့ရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်တော့ သူလက်က ကျွန်တော့လက်ကို ခါထုတ်ပြီး ဆက်ပြီး ပြီးအောင်စုတ်တယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း တင်းမခံနိုင်ဘဲ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာဘဲ ပြီးသွားတယ် ။ သူက အကုန်လုံးကို မျိုချပြီးမှ လျှာထုတ်ပြကာ 

" မောင်ကောင်းလား မောင့်အရည်တွေက ငံကျိကျိနှင့် ကောင်းတယ် မောင် " 

လို့ ပြောကာ နုတ်ခမ်းမှာအနည်းငယ်ကျန်တာတာကို လက်နှင့်ယူကာ လက်ကို စုတ်ပြသေးတယ် ။

သူက ကျွန်တော့ကို ဖက်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်းနမ်းတယ် ။ ကျွန်တော့ရဲ့သုတ်ရည်တွေက သူ့ပါးစပ်ထဲကနေ အနံတွေရနေတုန်းဘဲ သူ့ကို အိပ်ရာပေါ်လှဲချပြီးမှာ သူ့ရဲ့နို့ကို အသံမြည်ထိကို စို့ပေးတယ် ။ 

" အား..ရှီး..မောင်ရယ်..ကောင်းတယ်ကွာ.. အား..ရှီး..ပြင်းပြင်းစို့ပေးပါ " 

လို့ သူကပြောကာ ညီးနေတယ် ။ ကျွန်တော်က သူ့နို့ကို စိုရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်နှင့်အသွင်းပေးတော့" အိုး..ရှီး..မောင်ရယ်... " လို့ ဆက်တိုက်ညီးကာ သူ့လက်က ကျွန်တော့လီးကိုလှမ်းကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးဖို့ ဆင်းတော့ သူက 

" အား..ရှီး..မောင်..မမ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ.. လုပ်ပေးတော့ကွာနော် " 

လို့ ပြောကာ အပေါ်ကို ဆွဲတင်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ခါးမှာတင်ပြီး လီးကိုသူ့စောက်ဖုတ်မှာပွတ်ဆွဲပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်တယ် ။ " အား...ရှီး.. မောင်ရယ် " လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး မနှေးမမြန်ဆောင့်လိုးပေးတယ် ။ သူ့လက်က ကျွန်တော့ရဲ့တင်ပါးကိုတင်းတင်း ဆွဲပြီး အလိုက်သင့်ပြန်ကာကြွပြီး ခံပေးတယ် ။ ကျွန်တော် ၃ မိနစ်ခန့်ဆောင့်လုပ်လုပ်ရင်း သူ့ကိုဆွဲထူကာ ထိုင်ရက်နှင့် လုပ်ကြတယ် ။ သူက ကျွန်တော့ကို တွန်းလှဲချပြီး အပေါ်ကနေ မြင်းစီးသလိုဘဲ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတော့တယ် ။ သူ့ရဲ့နို့တွေက အပေါ်အောက် ခုန်ပေါက်နေတာကို ဖမ်းထိန်ပြီး အောက်ကနေ ပင့်ကာ ပြန်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

၂ မိနစ်အကြာမှာတော့ 

" အိုး..ရှီး.. မောင်ရယ် မမပြီးတော့မယ်... အား... မြန်မြန်.. ဆောင့်ပေးပါတော့မောင်..အား.. မောင်ရယ် " 

ပြောပြီး ဘေးကိုလိမ့်ဆင်ကာ ဖင်ကိုကော့ကာထောင်ပြီး လက်ထောက်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူရဲ့အနောက်ကနေ သူ့ရဲ့ခါးကို ကိုင်ကာ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးပေးတာ သူပြီးသွားတယ် ။ သူပြီးသွားမှ နောက်ထပ် အချက် ၂၀ ဆောင့်လုပ်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတော့တယ် ။ 

သူနှင့်အတူ ကျွန်တော့အခန်းကနေ ညနေ ၅ နာရီမှ ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ ရုံးက ၅ နာရီခွဲဆင်းတော့ ကျွန်တော်နှင့်မဟေမာ ရုံးကိုရောက်ချိန်မှာ အားလုံးက ရုံးဆင်းသွားပြီမို့ ကျွန်တော်လည်း ကားကို ထားပြီး ကိုယ့်ရဲ့အခန်းကို ပြန်ခဲ့တော့တယ် ။ ကျွန်တော်နှင့် မဟေမာက တစ်ပတ်မှာ ရုံးရက်အတွင်း ၁ ရက် အချိန်ရရင် ကျွန်တော့အခန်းမှာ လိုးကြတယ် ။ ရုံးပိတ်ရက် တနင်္ဂနွေနေ့မှာ မဟေမာ ကျွန်တော့ရဲ့ အခန်းကို လာပြီးလိုးတယ် ။ 

ဒီလိုနှင့် တစ်လကျော်ပြီး ၂ လ အရောက်မှာတော့ မမာလာဟာ ဗိုက်ကြီးလာတယ် ။ အဲ့ဒါကို ဆုံတွေနေကျ တနင်္ဂနွေနေ့ ကျွန်တော့အခန်းကို သူ့ရဲ့သားလေးနှင့်ရောက်လာပြီး ပြောပြတယ် ။ သူ့သားလေးက ထမင်းစားပြီး ဆော့ကာ မောသွားမှ အိပ်ပျော်သွားတယ် ။ သူ့သားလေး အိပ်သွားမှ ကျွန်တော့ပခုံမှာ မှီပြီးတော့ သူက 

" မောင်.. မမမှာ မောင့်ရဲ့ရင်သွေး ရှိနေပြီကွယ် မောင်က ဘယ်လို လုပ်ချင်လဲဟင် "

လို့ မေးတော့ ပထမတော့ ကျွန်တော်လည်း ကြောင်သွားပြီး သူကို ပခုံးကနေဖယ်ပြီး သူ့ကို စိုက်ကြည့်တယ် ။ 

သူလည်း စိုက်ကြည့်ပြီး 

" မောင် မလိုချင်ရင် မမ " လို့ ပြောတော့ သူ့စကားမဆုံးခင်မှာ သူ့ရဲ့ပါးစပ်ကို လက်နှင့်ပိတ်ပြီး 

" မမ ကို မောင်တာဝန်ယူပါ့မယ် မမ မောင်က ယောကျ်ားဘဲ လုပ်ရဲရင် တာဝန်လည်း ယူရဲရမယ် ဟုတ်လား "

လို့ ပြောတော့မှ သူက ကျွန်တော့ကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း ရှိက်သံလေးထွက်လာတယ် ။ 

အနမ်းကိုခွာတော့ သူ့ရဲ့မျက်တွေပါးနှစ်ဘက်မှာ တလိမ့်လိမ့်ဆင်းလာပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို ရိူက်ကာငိုတော့တယ် ။ ကျွန်တော်က သူ့ရဲ့မျက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲကိုဆွဲသွင်းကာ တင်းတင်းဖက်ပြီး မငိုပါနဲ့ မမရယ် လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူက ကျွန်တော့ကိုတင်းတင်းပြန်ဖက်ပြီး 

" မမ မငိုပါဘူးမောင်.. ဝမ်းသာလွန်းလို့ပါ မောင်ရယ်.. " လို့ ရိုူက်ကာ ပြောလာတယ် ။ 

သူက ရင်ခွင်ထဲကနေရှုန်းထွက်ပြီး " မောင်... မမကို ချစ်ပေးပါတော့ကွယ် " လို့ ပြောလာတယ် ။ သူက ထရပ်ပြီး သူ့ရဲ့စိမ်ပြာရောင်ဝမ်းဆပ်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့ကို ဖက်ကာအိပ်ရာကို ခေါ်သွားတယ် ။ သူက ကျွန်တော့ရဲ့ ရှေ့မှာဒူးထောက်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာဆွပေးပြီး ပါးစပ်ထဲကိုထည့်ကာ စုတ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်က သူ့ကိုရပ်စေပြီး အိပ်ရာပေါ်မှာ ဖြည်းဖြည်းလေး လှဲပေးလိုက်တယ် ။

သူ့ကို နုတ်ခမ်းချင်း ကြာကြာလေးနမ်းပြီး သူ့ရဲ့နို့တွေကိုစို့ပေးတယ် ။ ပြီးမှ အောက်ကိုဆင်းကာ သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို ယက်ပေးမလို့ ပေါင်နား အရောက်မှာ သူက ကျွန်တော့ကို အပေါ်ကို ဆွဲတင်ကာ နုတ်ခမ်းချင်းပြီးမှ စိုက်ကြည့်ကာ 

" မောင် အဲ့လိုမလုပ်ပေးပါနဲ့တော့နော် မမကိုသာ မောင့်ရဲ့လီးနှင့် လိုးပေးပါတော့ " လို့ ပြောကာ သူ့လက်က လီကိုကိုင်ကာ သူ့စောက်ဖုတ်မှာတေ့ပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း ခေါင်းညှိတ်ပြပြီး ဖြည်းဖြည်းလေး ဆောင့်ကာ သွင်းလိုက်တယ် ။

" အား...ရှီး..မောင်ရယ်... အရမ်းချစ်တယ်မောင်...အား.. မောင်ရယ်.. " လို့ နားမှာကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးညှီးတယ် ။ ကလေးကလည်း ဘေးမှာအိပ်နေတော့ သူနိုးမှာလည်း စိုးပြီးတော့ ညီးသံလေးတွေက နားမှာကပ်ပြီး နှစ်ယောက်သား တိုးတိုးလေးသာ ညီးကြတယ် ။ 

" အား..ရှီး..မမရယ်.. မမကောင့်ရဲ့လား..ဟင်..အား.ရှီး.မမ " လို့ ညီးတော့ သူကလည်း.. 

" အရမ်းကောင်းတယ်..မောင်ရယ်..အား.. ရှီး... မောင်ရယ်... မမရဲ့မောင်ရယ်..အား.. ကောင်းတယ်မောင်.. မောင်..မောင်ရယ် " လို့ ဆက်တိုက်ကို ညီးလာတယ် ။ 

ကျွန်တော့ကို သူက " မောင် မမ..ပြီးတော့မယ်.. မောင်ရယ်. အား..ရှီး.. ယောကျ်ား.. မိန့်မပြီးတော့မယ် ကွယ်. အား..ရှီး.." လို့ ညီးရာမှ အခေါ်ဝေါ်တွေပြောင်းသွားတော့ သူ့ကိုညှောင့်ကာ မြန်မြန်လေးဆောင့်လုပ်ပြီး အတူတူ ပြီးသွားကြတယ် ။ 

" အား...အရမ်းချစ်တယ် ယောကျ်ားရယ် " သူက ညီးသလို့ 

" အရမ်းချစ်တယ် မောင့်မိန့်မရယ် " လို့ သူ့ကို အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှူကာ ပြောလိုက်တော့တယ် ။

တနင်္လာနေ့ ရုံးကိုသွားတော့ မမာလာက ပြုံးပြီး အနီးကိုလျောက်လာကာ လက်ကိုဆွဲပြီး သူ့ရဲ့အဖေဆီကို ခေါ်သွားတယ် ။ သူ့ဖေ ကျွန်တော့သူဌေး ဦးဇော်ဇော်ရဲ့ရှေ့မှာ 

" အဖေ သမီးတို့ကို သဘောတူပေးပါ သမီးနှင့်သူက ချစ်သူပါ အဖေ " လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ 

သူဌေးက " မောင်အောင်ဇော် မင်းတကယ် ငါ့သမီးကို ချစ်သလား " မေးတော့ 

"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဦး မမာလာကို ကျွန်တော် တကယ်ချစ်ပါတယ် "" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ 

သူက ကောင်းပြီ ငါသဘောတူတယ် ပြောတော့ မမာလာနှင့်ကျွန်တော်က ကျေးဇူးပါတယ် ဦး/ အဖေ လို့ ပြောလိုက်ကြတယ် ။ မမာလာက " မောင် အဖေလို့ ပြောင်းခေါ်တော့လေကွယ် " လို့ ပြုံးကာ ပြောတော့ ဟုတ်ကဲ့မမ လို့ ပြန်ပြောကာ သူဌေးကို အဖေလို့ ခေါ်လိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်တို့ အောက်ထပ်ကိုဆင်လာကာ ရုံးခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တော့ မဟေမာက ပြုံးကာ "ခဲအိုလေး " လို့ ခေါ်တယ် ။ သူက ပြုံးပြီး မမာလာကို 

" မမတို့ ဒီနေ့အေးဆေးနားကြပါ ညီမလေး အရောင်းထွက်ရအုံးမယ် " လို့ ပြောကာ ထွက်သွားတယ် ။ 

မမာလာက ကျွန်တော့လက်ကို ဆွဲပြီး 

" မောင် မမက မောင်အိမ်ကိုလိုက်နေရမလား ဒါမှမဟုတ် မောင်က မမတို့နှင့်အတူနေမလား " လို့ မေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်က " မမ သဘောပါ မောင်က ဘယ်မှာနေနေ အဆင်ပြေပါတယ် " လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ 

မမာလာက " မမတို ဒီအခန်းမှာဘဲ နေရအောင်မောင်ရယ် ဖေဖေကိုလည်း မမတို့က ဂရုစိုက်နိုင်သလို ကလေးကိုကြည့်ဖို့လူက ရှိသလို ချက်ပြုတ်ပေးမဲ့သူကလည်း ရှိနေတယ် မောင်ရဲ့ " လို့ ပြောတော့ " ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ " လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက ပျော်ပြီး တင်းတင်းကြီး ဖက်ကာပါးကို နမ်းပြီးကားသော့ကို သွားယူကာ ကျွန်တော့ကို ပေးပြီး " မောင်ရဲ့ ပစ္စည်းတွေကို သွားယူမေလေ မောင် " လို့ ပြောကာ လက်ဆွဲပြီး ကားအနားကို ခေါ်သွားတယ် ။ ကားပေါ်ကို တက်ပြီး အိမ်ကိုပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ 

အခန်းထဲကို ဝင်ပြီး တံခါးကိုပိတ်ကာ သူ့လက်ကိုဆွဲယူလိုက်တယ် ။ သူ့ကိုနံရံမှာ ကပ်ပြီး စိုက်ကြည့်ကာ "" အရမ်းချစ်တယ် " ပြောတော့ သူက လက်နှင့်နုတ်ခမ်းကိုပိတ်ပြီး ပြုံးကာ "" မမက မောင့်ရဲ့မိန့်မ ဖြစ်နေပြီလေ မောင် မမကိုကြင်နာစွာယုယပါမယ် လို့ဘဲ ပြောပါနော် ယောက်ျား "" လို့ ပြောပြီး နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလာတယ် ။

သူ့ကိုနမ်ပြီး သူ့နို့ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးညှစ်ပေးတယ် ။ " အား..မောင်ရယ် " လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့အနက်ရောင်ထမိန်ကို ဖြေချပေးတယ် ။ ပြီးမှ ကျွန်တော့လီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ပြီး ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပေးတယ် ။ ဘောင်ဘီကျွတ်သွားတော့ လီးကသူ့အဖုတ်ကို တည့်တည့်ကြီးချိန်ထားထားတယ် ။ သူရဲ့ပေါင်ကိုကိုင်ပြီး မလိုက်တော့ သူလက်ကလီးကိုကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ဆီမှာ တေ့ပေးတယ် ။ 

သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး " မမ မောင် လုပ်တော့မယ် " လို့ နှစ်ကိုယ်ကြားလေးပြောတော့ ခေါင်ညှိတ်ပြီး " ဟုတ် " လို့ ပြောတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း သွင်းလိုက်တယ် ။ " ရှီး... အား..မောင်ရယ် " လို့ နှစ်ကိုယ်ကြားလေး ညီးကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလာတယ် ။ သူ့ကိုနမ်းရင်းနှင့်နံရံမှာကပ်ကာ မနှေးမမြန်လေး စလုပ်ပေးတယ် ။ "" အား..ရှီး..ယောကျ်ားရယ်... အရမ်းကောင်းတယ်. ... အား.. အရမ်းချစ်တယ်... ချစ်တယ်..မောင်.. အား..အရမ်းချစ်တယ်....အား.. ချစ်တယ်.. ချစ်တယ်... အား.. မောင်... မောင်ရယ်...အား.. "" လို့ ပခုံပေါ်မှာ မေးကိုတင်ပြီး နားမှာကပ်ကာ တိုးတိုးညီးပေးတယ် ။ 

သူ့ရဲ့ညီသံလေးက နားထဲမှာကြားသလိုဘဲ နေပူတွေက နားမှာရိုက်တော့ ကြက်သိမ်းတွေတောင်ထကာ အရမ်းကိုစိတ်ကြွကာ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်လုံးကိုခါးမှာချိတ်စေပြီး သူ့ရဲ့ဖက်ကိုကိုင်ကာ ရပ်ပြီးတော့ ဆောင့်လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ခါးမှာချိတ်ပြီး သူလက်က လည်ပင်မှာတွဲခိုကာ ကိုယ်လေးကြွကာ ပြန်လုပ်ပေးတယ် ။ "" အရမ်းချစ်တယ် မမရယ်.. အား..ရှီး... "" လို့ ညီးရင်းနှင့် အခန်းထဲကိုလုပ်ရင်းနှင့်ကို ခေါ်သွားတယ် ။ သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းလေးချပေးတော့ သူ့ရဲ့ခြေနှင့်လက်ကိုလွတ်မပေးတော့ အားစိုက်ပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းလေး လှဲချလိုက်ရတယ် ။ 

သူက "" မောင်ကို လွတ်သွားမှာစိုးလို့ "" ပြောပြီး နုတ်ခမ်းချင်းထပ်နမ်းတယ် ။ ပြုံးပြီး သူ့ကို ခေါင်းညှိတ်ပြပြီး "" အရမ်းချစ်တယ် မမရယ်...အား..ရှီး..အရမ်းချစ်တယ်...အား. ချစ်တယ်..ချစ်တယ်..အရမ်ချစ်တယ် အား.."" လို့ ညီးရင်းနှင့် မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ "" အား..မောင်ရယ်...မမ..ပြီးချင်ပြီကွာ.. အား..ချစ်တယ်..မောင်ရယ်..အား.. ချစ်တယ်..ချစ်တယ်... အား..မောင်..မောင်.မောင်ရယ်... အား.."" လို့ ညီးရင်းသူ့လက်တွေက ဖက်ထားတာ အားလျောပြီး သူပြီးသွားတယ် ။ သူပြီးသွားပြီး နောက်ထပ် ၁၀ ချက် ဆောင့်လုပ်ပြီး ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတယ် ။

သူနှင့်အတူဘဲ အိပ်ရာပေါ်မှာ မှိန်းကာနေလိုက်ကြတယ် ။ ပြီးမှာ ပစ္စည်းတွေကိုသိမ်းပြီး သူ့အိမ်ကို ပြောင်းလာခဲ့တယ် ။ သူက ကလေးလို အူးမြူပြီး သူ့အခန်းထဲက ကျွန်တော့ကို အင်တာဗျူးတဲ့နေကစလို့ ရေးထားတဲ့ ဒိုင်ယာရီလေးကို ထုတ်ပြတယ် ။ ကျွန်တော့ကို အင်တာဗျူး တဲ့နေ့ကစလို့ ချစ်မိသွားပြီး ကျွန်တော်နှင့်အတူ အရောင်းရောင်းရတဲ့အချိန်မှာ သူ့ရဲ့စိတ်က ဘယ်လိုရှိတယ် ဆိုတာကို ရေးထားတယ် ။ 

သူ့စာအုပ်ကို ဖတ်ပြီးတော့ သူ့ကို ပိုပြီးတော့ ချစ်မိသွားခဲ့တယ် ။ အလုပ်က ဝန်ထမ်းတွေနှင့် မဟေမာတို့ ရောက်လာတော့ ယောက္ခမကြီးက မနက်ဖြန်မှာ ရုံးမှာ အကျွေးမွေးလုပ်ပြီး ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကို တရားရုံးမှာ လက်မှတ်ထိုးပြီး အကြင်လင်မယား ဖြစ်အောင် စိစဉ်တာတွေကို ပြောပြလာတယ် ။ ညရောက်တော့မှ ထမင်းဝိုင်းမှာ အတူစားကြတယ် ။ အန်တီမေသီနှင့် ယောက္ခမကြီးဦးဇော်ဇော် ကျွန်တော်တို့လင်မယားနှင့်သားလေးရယ် မဟေမာရယ် ပျော်ပျော်ပါးပါး စားသောက်ကြတယ် ။ 

အိပ်ရာဝင်တော့ ကလေးကို မဟေမာက ချောသိပ်ပြီး ခေါ်သွားတယ် ။ မမာလာနှင့်ကျွန်တော်က အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ပြီး တံခါးလောချကာ ကုတင်ပေါ်ကို နမ်းရင်းနှင့်တက်လိုက်ကြတယ် ။ မီးလုံးလေးတစ်လုံးသာ ထွန်ထားပေမဲ့ရောင်ပြန်တွေနှင့် လင်လင်ရှင်းရှင်းဖြစ်နေတဲ အခန်းမှာ သူရဲ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပေးသလို ကျွန်တော်အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ 

နမ်းရင်းနှင့် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် လက်နှင့်သာ ဆွပေးကြတယ် ။ မမာလာက ကျွန်တော့ကို တွန်းချလိုက်ပြီး လီးကိုပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး လျာဖျားလေးနှင့်စက်ဝိုင်းလေးရေးပြီး စုတ်ပေးတယ် ။ ပြီးမှဘဲ သူက ကျွန်တော့အပေါ်မှာခွကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချတယ် ။ 

အဲ့တော့မှဘဲ သူ့ရဲ့ဗိုက်က မသိမသာလေး စူကာထွက်နေတာကို တွေ့တော့ စိတ်အရမ်းကို လှုပ်ရှားမိတယ်။ "" ဪ ငါက ကလေးအဖေ ဖြစ်တော့မှာပါလား "" လို့ တွေးကာ သူ့ရဲ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပေးပြီး အောက်ကနေပင့်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်ပေးတယ် ။ "" အား..ရှီး မောင်ရယ် "" လို့ နှစ်ကိုယ်ကြားလေး ညီးကာ အပေါ်ကနေ စကော့ဝိုင်းလှည့်သလိုမွေပေးတယ် ။ 

၃ မိနစ်အကြာမှာတော့ "" အား..ရှီး.. မောင်ရယ်..မမပြီးချင်ပြီကွယ် "" လို့ ပြောကာ ကိုယ်လေးနိမ့်ဆင်းလာတယ် ။ သူ့ကိုလေးကို ထိန်းပြီး ဘေးကို ဖြည်းဖြည်းလေး ချပေးပြီး သူ့ကို ဘေးတစ်စောင်းနေစေကာ ကျွန်တော်က ထိုင်ရက်နှင့် မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ရဲ့လက်က ကျွန်တော့ပေါင်ကို ကိုင်ပြီး "" အား..မောင်ရယ်..အား...ရှီး.. ချစ်တယ်မောင်ရယ်.. အား.. မောင်..မောင်..မောင် "" လို့ ညီးရင်း သူပြီးသွားသလိုဘဲ ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတော့တယ် ။ 

သူ့ရဲ့အနောက်ကိုဝင်ကာ လီးကို အပြင်မထုတ်ဘဲ မှိန်းကာ အိပ်လိုက်တော့တယ် ။ နောက်နေ့ မနက်စောစောထကာ ရေချိုးမျက်နှာသစ်ကြပြီး နှစ်ယောက်သား ကော်ဖီစားပွဲဝိုင်းကို ဝင်လိုက်ကြတယ် ။ မဟေမာကဈေးသွားသလို ဦးဇော်က အပြင်ကိုထွက်သွားပြီ လင်မယားနှစ်ယောက်က ကော်ဖီစားပွဲမှာ ထိုင်ကာ ကော်ဖီသောက်ကြတယ် ။ 

မဟေမာက ဖုန်းဆက်ပြီး ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲလို့ မမာလာကို မေးတော့ မမာလာက ဖုန်းနှင့် အပြင်ကိုထွက်ကာ စကားပြောနေတယ်။ အန်တီမေသီက ကလေးချီကာရောက်လာပြီး ကြက်ဥဟက်ဖြိုက်ကို ရှေ့သို့ ချပေးပြီး "" သား..စားနော်.. ဒါက အားပြန်ပြည့်လိမ့်မယ် "" လို့ ပြောကာ ကလေးကို ကျွန်တော့ဘေးက ခုံမှာ ထိုင်စေတယ် ။

ကုန်းပြီးချတော့ ဖြူဖွေးတဲ့နို့ကြီးတွေက အင်္ကျီလည်ဟိုက်ကနေ မြင်လိုက်ရတော့ လီးတောင်သွားတယ် ။ သူက ထွက်သွားတော့ နောက်ကနေ မျက်လုံးကလိုက်သွားတယ် ။ ဘွားတော်က ၅၀ ကျော်ပေမဲ့ ၃၀ ကျော်လို ဘော်ဒီကတောင့်နေတုန်းဘဲ ။ ဖင်ကြီးတွေက နိမ်တုန်မြင်တုံလှုပ်ရှားနေပေမဲ့ အရမ်းကြီးကို တုန်ခါမနေတော့ ကျစ်လစ်နေတုန်းလို့ တွေးမိသွားတယ် ။ 

ဘေးကနေ ကလေးက "" ဖေဖေလေး "" ခေါ်မှ သတိရကာ ကလေးကိုကြည့်ပြီး "" ဘာလဲသား "" လို့ ထူးရတယ် ။ အန်တီမယ်သီက နောက်ပြန်လှည့်ပြီး ပြုံးကာပြပြီး ဟင်းတွေကိုပြန်နွေးနေတယ် ။ မမာလာဝင်လာပြီး အနားကထိုင်ကာ "" မောင်.. စားနော် "" လို့ ပြောပြီး "" ကြက်ဥ များများစား မောင် ခိ ခိ "" တိုးတိုးလေး ပြောကာ ရယ်နေတယ် ။ 

ဒီအိမ်ကို ရောက်တာ တစ်လပြည့်တော့မှ အိမ်သားတွေရဲ့ အကြောင်းတွေကို သိလာခဲ့တယ် ။ မမာလာရဲ့ကလေးနှင့် ကျွန်တော့ရဲ့ကလေးက အမွေတွေကို ဆက်ခံရမှာကို ကျွန်တော်သိလိုက်ရတယ် ။ မဟေမာက အရင်ကယောကျ်ားရဘူးတယ် မဟေမာက သားအိမ်ကင်ဆာကြောင့် သားအိမ်ကိုအပြင်ထုတ်လိုက်ရတဲ့နောက်ပိုင်းမှာ လင်မယားချင်း စကားများပြီး ကလေးမရနိုင်တော့တဲ့သူ့ကို ကွာရှင်းပြီး နောက်အိမ်ထောင်ပြုသွားတယ် ။ 

မမာလာရဲ့ အရင်ယောကျ်ားက နောက်ကောင်မလေးနှင့်တိတ်တိတ်ခိုးစားရာမှ ကောင်မလေး ဗိုက်ကြီးသွားလို့ မမာလာကို ကွှာရှင်းပြီး အဲ့ကောင်မလေးကို ယူသွားတယ် ။ ကောင်မလေးမိဘတွေက အရမ်းချစ်သာတော့လည်း မမာလာတို့ မိသားစုထက်ချမ်းသာတဲ့ကောင်မလေးကို ယူသွားတယ် ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ် ။

နောက်ထပ်ကိစ္စ တစ်ခုက ယောက္ခမကြီးဦးဇော်ဇော်က အန်တီမေသီကို ယူပြီး ၆လအကြာမှာ နှလုံးကအမောဖောက်လာပြီး မလုပ်နိုင်တော့ဘဲ နိုင်ငံခြားကို သွားကာဆေးကုယူပြီးနောက်မှာ နှလုံးမကောင်းတော့ ဖိုမကိစ္စကို မလုပ်နိုင်တော့ဘူး ဆိုတာသိလိုက်ရတယ် ။ အလုပ်ကို ကျွန်တော်နှင့် မဟေမာကဘဲ ဦးဆောင်ကာ လုပ်ကြတယ် ။ ကျွန်တော့ရဲ့အခန်းကိုရောင်းကာ လုပ်ငန်းထဲမှာဘဲ ထပ်ပြီးရင်းနှီးတော့ အလုပ်ကပိုပြီး အဆင်ပြေလာခဲ့တယ် ။ 

ကျွန်တော်နှင့်မဟေမာက နီးနီးကပ်နှင့်နေပါများတော့ တစ်ခါတစ်ရံမထိတထိလေးပြောရာကနေ ပွင့်လင့်လာခဲ့တယ် ။ မမာလာကလည်း ကိုယ်ဝန် ၆ လ ကြာလာတော့ သူ့ကိုဖြည်းဖြည်းနှင့်ဘဲ လိုးပေးရတော့ တစ်ခါတစ်ခါ စိတ်ကိုလွတ်ပြီး အသကုန်ဆောင်းလိုးချင်စိတ်တွေကို ထိန်းထားရတယ် ။ မယူခင်နှင့်ယူပြီး ၄ လသာ နည်းနည်းလိုအင်ဆန္ဒပြည့်ဝခဲ့တယ် ။ 

ပြည့်ဝမူကရှိပါတယ် ဒါပေမဲ့လည်း အန်တီမေသီက မထိတထိစကားတွေပြောပြီး သူ့ရဲ့နို့တွေနှင့်တစ်ခါတစ်ခါပွတ်တိုက်တော့ စိတ်ကိုရွက်လွှင်ပြီး လုပ်ချင်ပေမဲ့ မမာလာက ကိုယ်ဝန်နှင့်မို့ သူ့ကိုထြည်းဖြည်းနှင့် သူအဆင်ပြေအောင်ဘဲ လုပ်ပေးရတယ် ။ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်း ဖြစ်မှာကိုလည်း စိုးရတာတယ်လေ ။ တနေ့တော့ ရုံးမှာဝန်ထမ်းတွေကို ဆုတွေချီးမြှင့်ပြီး လက်ဆောင်တွေပေးတယ် ။ 

အဲ့နေ့က ဝိုင် ၊ အရက် ၊ ဘီယာတွေ မှာပြီးတော့ အားလုံးကို လွတ်လပ်စွာသောက်သုံးခွင့်ပြုလိုက်တယ် ။ ကာရာအိုကေဖွင့်ပြီး သီးချင်းဆိုကြ သောက်ကြမို့ တော်တော်လေးကို အရှိန်ကောင်းသွားတယ် ။ ရုံးကဝန်ထမ်းတွေလည်း သိမ်းဆည်းစရာတွေကို သိမ်းပေးပြီး အိမ်ပြန်သွားကြတယ် ။ 

ကျတော်ကတော့ လက်ကျန်အရက်ကို သောက်နေတုန်းမှာ မဟေမာရောက်ပြီး အနီးမှာထိုင်ကာ ဝိုင်သောက်တယ် ။ သူ့ဆီကနေ ရေမွေးရနံ့တွေရပြီး အရမ်းကိုတင်းလာခဲ့တယ် ။ ကျွန်တော်မူးနေပြီ အဲ့ဒီတော့ ရုံးခန်းထဲကိုဝင်ပြီး ထိုင်ခုံမှာထိုင်ပြီး အိပ်မလို့ကြံနေတုန်းမှာ မဟေမာရောက်လာပြီး "" မောင်လေး အခန်းကိုမသွားဘူးလား အချိန်လည်း ကြည့်အုံး ၁၁ ခွဲနေပြီ "" လို့ ပြောတော့ ကျွန်တော်က "" မသွားတော့ဘူး ဒီမှာဘဲ အိပ်တော့မယ် မဟေမာ "" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ 

သူက "" လာပါ မမ လိုက်ပို့ပေးမယ် "" ပြောပြီး ကျွန်တော့လက်ကို သူ့ပခုံးမှာတင်ပြီး ဆွဲထူးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဆက်ပြီးတင်းမခံတော့ဘဲ သူ့ကိုဆွဲဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ သူ့ရဲ့နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ညှစ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူဆီကနေ "" အင့်. အု..အု. "" လို့ ညီးပြီး ငြင်းဆန်ပေမဲ့ ကျွန်တော်ကမလွတ်ဘဲ လက်တစ်ဘက်နှင့် တင်းတင်းဖက်ပြီး နောက်တစ်ဘက်နှင့်နို့ကိုချေပေးတယ် ။ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရာကနေ လျာလေးသွင်းကာ သူ့လျာကိုထိပြီး ကစားပေးလိုက်တယ် ။ ဘယ်လောက်ဘဲ ငြင်းဆန်ပေမဲ့ ယောကျ်ားနှင့်မိန်မရဲ့အားမှာ မိန့်မက အရှုံးပေးသွားရတာဘဲလေ ။ သူဆီကနေ ငြင်းဆန်မူအားလျောသွားမှ သူဘက်ကပြန်ပြီး လျာချင်းထိကာ တုံ့ပြန်လာတယ် ။ 

ကျွန်တော်က သူ့ရဲ့တီချပ်အဖြူနှင့်ဘောလီအနက်ရောင်ကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဖွေးဥပြီးနီရဲ့နေတဲ့သူ့ရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကို သွားနှင့်ခပ်ဖွဖွ ကိုက်ကာ စို့ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့လက်က ကျွန်တော့ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး "" အား.ရှီး...မောင်လေးရယ် "" လို့ ညီးသံ ထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ညီးသံက ညအိပ်ခါနီးကလေးချောသိပ် သီချင်းသံလို နားမှာကြားကာ သူ့နို့ကိုစို့ပြီး သူ့ရဲ့ ဒူးဖုံးစကပ်အမဲရောင်နှင့်အတွင်ခံအနက်ရောင်ကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ 

သူကိုချီပြီး အလုပ်စားပွဲပေါ်တင်ကာ ထိုင်ခုံကိုရှေ့တိုးပြီး ထိုင်ရက်နှင့် သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားကိုဝင်ကာ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းကို လျာဖျားလေးနှင့် အပေါ်အောက်ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ "" အိုး..ရှီး..မောင်လေးရယ် "" လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာကာ ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဖွလိုက်ဆွဲလိုက် လုပ်ပေးကာ စားပွဲပေါ်ကို ပက်လက်လှန်ကာ လှဲချလိုက်တယ် ။ 

အမွေးတွေမရှိတဲ့ သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးက ခုန်ထွက်သွားမလား မို့ကာဖောင်းကြွလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ထိုင်ရာကနေထပြီး ဘောင်းဘီနှင့်အတွင်းခံကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သွေးတဒုတ်ဒုတ်ခုန်ကာ ဟိုဒီရမ်းနေတဲ့လီးကို သူ့စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ ပွတ်ဆွဲလိုက်တယ် ။ 

သူရဲ့အစေ့လေးကို ချောကာနှစ်ချက်ထိုးပြီးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်တယ် ။ စီးပြီးကျပ်တည်းစွာဘဲ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားတယ် ။ ဖောင်ကြွနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကလည်း လီးကိုရစ်ပတ်ပြီး ချိုင့်ကာ ဝင်သွားတယ် ။ "" အား..ရှီး..မောင်လေးရယ် "" လို့ ညီးပြီးတော့ ထလာကာ ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထားတယ် ။ သူကိုစိုက်ကြည့်ပြီး သူ့ရဲ့လက်ကိုဖယ်ကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ အဆုံးထိရောက်သွားမှ ခဏ္ဏလေးရပ်ကာ သူ့နုတ်ခမ်းကို နမ်းတာကိုရပ်ပြီး သူ့ရဲပါးကိုနမ်းပြီး သူ့ရဲ့ နားရွက်ကို သွားနှင့်ခပ်ဖွဖွလေး ကိုက်ပေးလိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့လက်နှစ်ဘက်က ကျွန်တော့နောက်ကျော့ကို ပြောင်းပြီး တင်းတင်းဖက်ကာ ကျွန်တော့ပခုံးပေါ်မေးတင်ပြီး "" အား..ရှီး..မောင်ရယ် "" လို့ ညီးသံလေးတွေ ဆက်တိုက်ထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဖြည်းဖြည်းဘဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်က ကျွန်တော့လည်ပင်ကိုဖက်ပြီး "" အား..ရှီး.မောင်ရယ် "" လို့ မျက်လုံးစိုက်ကြည့်ပြီး ညီးလာတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကနေ အရည်တွေထွက်လာတော့မှ သူ့ကိုနုတ်ခမ်းနမ်းရင်း လုပ်ပေးတယ် ။ သူက အနမ်းကိုခွာပြီး "" အား.ရှီး.မောင်လေး.. မမ..အဆင်ပြေပြီ..အား... မမ ခံနိုင်ပြီ ဆောင့်ပေးပါ. အား.. ရှီး.. မောင်ရယ် "" လို့ ညီးကာ ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ခွင့်ပြုမူကို ရရှိသွားပြီမို့ စိတ်ရှိလက်ရှိကို ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ။

သူက ကျွန်တော့လည်းပင်းကို ချိတ်ထားတဲ့လက်တွေကိုဖယ်ပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ဖင်ကိုကိုင်ကာ ဆွဲဆွဲပေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နို့ကိုလက်နှစ်ဘက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်ကာလုပ်ပေးလိုက်တာ "" အား..ရှီး..မြန်မြန်.. မောင်... အား.. မမ..ပြီးပြီ "" လို့ ပြောကာ ကျွန်တောကိုနှစ်ဘက်နှင့် တင်းတင်းဖက်ထားတော့ သူ့ကိုပြန်ဖက်ကာ ဆောင့်လိုးတာကို ရပ်ထားလိုက်တယ် ။ 

သူစောက်ဖုတ်အထဲက တစ်ဆစ်ဆစ်ရှူံပွရှူံပွလုပ်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ဆံပင်တွေကို နမ်းရှိူက်ပေးလိုက်တယ် ။ သူရဲ့အသက်ရှူသံတွေ ပုံမှန် ဖြစ်သွားမှ သူကိုချီပြီး ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ချလိုက်တယ် ။ သူက ပြုံးပြီးတော့ "" မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်လို လုပ်နေပြီး လုပ်တော့လည်း လူကို အရှက်ကုန်အောင်လုပ်တယ် သွား..လူဆိုးလေး "" လို့ ပြောကာ နုတ်ခမ်းကိုနမ်းလာတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုပြန်ပြီးလျာချင်းစစ်ထိုးပြီး "" မဟေမာ ကျွန်တော်မပြီးသေးဘူး ပြီးအောင်လုပ်ချင်တယ် "" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူက "" အစကရော ခွင့်မတောင်းဘဲလုပ်ပြီးမှ အခုမှ ခွင့်တောင်းတယ် လုပ်ပေါ့ ဘယ်သူကမလုပ်နဲ့ပြောလဲ "" လို့ ပြောတော့တယ် ။

သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်ကို လက်တင်တဲ့နေရာမှာ ထားပေးပြီး သူ့ရဲ့ခါးကိုကိုင်ကာ ဆွဲဆွဲပြီး ထိုင်ရက်နှင့် လိုးလိုက်တယ် ။ သူကလည်း ပြန်ပြီး လည်ပင်းကို လက်နှစ်ဘက်နှင့်ဖက်ပြီးတော့ ခါးလေးကိုကြွကြွကာလုပ်ပေးတယ် ။ ပထမပြီးခါနီးမှာ သူပြီးသွားပြီး တင်းတင်းဖက်ထားတော့ မလုပ်ဘဲ ရပ်ထားလိုက်ရတယ် ။ ဒီတစ်ကြိမ်မှာ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ဆွဲဆွဲလိုးနေရာမှ ပြန်ပြိးပြီးချင်လာတော့တယ် ။ 

သူ့ကို နုတ်ခမ်းနမ်းကာ လိုးပေးတာကို ရပ်ပြီးတော့ "" မဟေမာ..ကျွန်တော်ပြီးချင်လာပြီ "" လို့ သူ့ကို အသိပေးလိုက်တော့ သူက "" မမအထဲမှာဘဲ ပြီးလိုက်ပါ မောင် "" လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ထရပ်ကာကာ သး့ကို အလုပ်စားပွဲပေါ်မှာ လက်ထောက်စေပြီး သူ့ရဲ့အနောက်ကနေ လီးကိုသူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို သွင်းလိုက်ပြီး ကြမ်းကြမ်းဘဲဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ။ 

သူကလည်း ပြန်ပြီးနောက်ပြန် ဆောင့်လုပ်ပေးပြီး "" အား..ရှီး..မောင်ရယ်..မမလည်းပြီးတော့မယ်.. အား.. မြန်မြန်..အား..ဆောင့်ပါ..အား..ရှီး...မောင်ရယ် "" ပြောပြီးတော့ သူက "" အား..ရှီး.. မြန်မြန် "" ဆိုတဲ့ညီးသံလေးက ဆက်တိုက်ထွက်လာတယ်လ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို နသိုးကြိုးပြတ် ဆောင့်လုပ်လိုက်တာ ကျွန်တော်ပြီးသွားတယ် ။ ပြီးပေမဲ့လည်း ဆက်ကာ ဆောင့်ပြီးလုပ်ပေးတော့ သူလည်း ဒုတိယအကြိမ် ပြီးသွားတယ် ။ သူက ခုံပေါ်မှောက်ကျသွားတော့ သူ့အပေါ်ကနေမှောက်ချပြီး မှိန်းကာနေလိုက်တယ် ။

အမောပြေသွားမှ သူက "" ကဲ မောင်လေး ခဲအိုရယ် အခန်းပြန်ရအောင်ကွယ် "" လို့ ပြောလာတယ် ။ အရက်မူးတာက နည်းနည်းပြယ် သလိုတွေ့လို့ "" ဟုတ်ကဲ့ မဟေမာ အခန်းကို လိုက်ခဲ့ရမလား "" ဆိုတော့ သူက "" မောင့် မိန်မဆီသွားအိပ်ပါ "" လို့ ပြောကာ သူ့ရဲ့ အဝတ်အစားတွေကိုဝတ်ကာ သူ့အခန်းကို ပြန်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အဝတ်အစားတွေကို ဝတ်ပြီး အပေါ်ထပ်ကိုတက်ကာ အခန်းကို ဝင်လိုက်တယ် ။ အခန်းထဲမှာကလေးတစ်ယောက်လို အပြစ်ကင်းစွာနှင့် ဘေးတစ်စောင်းနှင့် အိပ်နေတဲ့ မမဗိုက်ရဲ့အနောက်က ဖက်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ် ။ 

မနက်စောစော အိပ်ရာကနေနိုးတော့ မမာလာက အိပ်ရာထဲမှာ မရှိတော့ဘူး ။ ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးခန်း ဝင်ပြီးရေချိုးမျက်နှာသစ်ကာ ကော်ဖီသောက်ဖို့ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ ကော်ဖီစားပွဲဝိုင်းမှာ လူတွေကထိုင်ပြီး စားသောက်ကာ စကားတွေပြောနေကြတယ် ။ မမာလာက "" မောင် ပင်ပန်းပြီး အိပ်တာမို့ မမက မနိုးခဲ့တာ "" လို့ ပြောတော့ ခြေလှမ်းနည်းနည်းပျက်ကာ သွားတယ် ။ 

ပြန်ပြီး မူမှန်အောင်လျောက်သွားပြီး သူ့အနားမှာထိုင်ကာ ပြုံးပြီး "" မနေ့ကပျော်ပြီး သောက်တာများသွားလို့ပါ "" လို့ ဆင်ခြေ ပေးပြီး ကော်ဖီထိုင်သောက်လိုက်တယ် ။ 

ကျွန်တော် ကော်ဖီသောက်နေတုန်း မဟေမာက "" မောင်လေး စရင်းအရမ်းများတယ် မမကို ကူပါအုံး "" လို့ ပြောပြီး အောက်ထပ်က ရုံးခန်းကို ဆင်းသွားတယ် ။ သူထွက်သွားတဲ့ဘက်က ကျွန်တော်ကော်ဖီသောက်နေတာမို့ စွင့်ကားပြီး လမ်းလျောက်တိုင်းမှာ အနိမ့်အမြင့် စည်းချက်ညီတဲ့တင်ပါးကြီးကို ကြည့်မိသွားတယ် ။ အတွေးမှာတော့ "" ဪ မနေ့က ဒီအိုးကြီးကို လိုးလိုက်ရပါလား "" လို့ တွေးကာ ကော်ဖီသောက်ရင်း လီးတောင်သွားတယ် ။ 

မဟေမာက "" မောင် မမလည်း အခန်းကိုပြန်ပြီး နားချင်တယ် "" လို့ ပြောကာ ထွက်သွားတယ် ။ ကော်ဖီကိုကုန်အောင် သောက်နေတုန်းမှာ အန်တီမေသီက ဘိုးတော်ကို အခန်းကိုပို့ပြီး ပြန်ရောက်လာတယ် ။ သူက ပြုံးပြီး "" ကြက်ဥက အောင်ဇော်အတွက် ကျော်ထားတာ ကုန်အောင်စားသွားနော် "" လို့ပြောကာ ကြက်ဥကာကျက် သုံးလုံးကို ချပေးတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း "" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီမေ "" လို့ ပြောပြီး အားလုံးကို ကုန်အောင်စားလိုက်တယ် ။ သူက ပြုံကာ အနီးကို ရောက်လာပြီး နားမှာကပ်ကာ "" မနေ့က တော်တော်ပင်ပန်းသွားလား "" လို့ တိုးတိုးလေးမေးကာ ဟင်းအိုးတွေကို ချက်နေတယ် ။ 

စိတ်ကနေပြီး "" ဪ ဒီဘွားတော်လည်း သိသွားသလား "" လို့ တွေးမိသွားတယ် ။ ပြီးမှ သိရင်လည်း ဘာအရေးလဲ ဒီဘွားတော်လည်း ""အိုးကောင်းလို့  ဒုတ်တောင်းတာဘဲ ရိုက်သင့်ရင် ရိုက်အုံးမှာ "" လို့ တွေးပြီး အောက်ထပ်က မဟောမာဆီမှာ စရင်းတွေကူလုပ်ဖို့ ဆင်းသွားတယ် ။ ရုံးခန်းထဲကို ဝင်သွားတော့ သူက "" မောင်လေး ဒီ CCTV ကိုဘဲ စစ်ဆေးစရာကျန်တော့တယ် "" ငွေစရင်းတွေက ပြီးသွားပြီလို့ ပြောကာ ခုံကို သူဘေးကို ဆွဲယူကာ အနီးကပ်ထိုင်ခိုင်းတယ် ။

CCTV ကို ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်အလုပ်စပြီး ကတည်းကနေ သူနှင့်ဆုံတိုင်း အနောက်ကနေကြည့်နေတာ အရှေ့ကနေ ကြည့်တာတွေ သီးသန့်ကို ပေါိနေတော့တယ် ။ သူ့ကိုကြည့်ကာ မေးမလို့ကြံတုန်း သူက လှည့်လာပြီး "" မောင်မညာနဲ့ မမကိုမောင်က အဲ့ကတည်းက ချစ်နေတာလား "" လို့ မေးတော့ မကွယ်ဝှက်ဘဲ ""ဟုတ်ပါတယ် မဟေမာ ကျွန်တော်က မဟေမာကို မမာလာထက် ပိုချစ်ခဲ့တယ် "" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

သူက လက်နှစ်ဘက်နှင့်ကျွန်တော့ပါးကို ကိုင်ကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီမှ "" အဲ့ဒါကို မမာလာလည်း သိတယ်မောင် မမက မောင့်အတွက် ကလေးမမွေးပေးနိုင်ဘူး မမာလာက မွေးပေးနိုင်လို့ မမာလာနှင့်နီးစပ်အောင် မမတို့ညီအမက တိုင်ပင်ပြီး လုပ်လိုက်ကြတာပါ "" လို့ ပြောကာ ပခုံပေါ်မှာ ခေါင်းကိုမှီပြီး ပြောလာတယ် ။ အသံတွေတိတ်ဆိတ်သွားပြီးမှ မဟေမာကထပ်ပြီး "" မမလည်း မောင့်ကိုချစ်ပါတယ် "" လို့ နှစ်ကိုကြားလေး တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုတိုးကာဖက်ပြီး "" မမရယ် အရမ်းချစ်တယ် "" လို့ နှစ်ကိုယ်ကြား ပြောလိုက်တယ် ။ မဟေမာက "" မောင် မမတို့ရဲ့မိသားစုတွေ ချစ်ချစ်ခင်ခင်ဘဲ နေရအောင်နော် မမကိုလည်း ချစ်ပါ မမာလာကိုချစ်ပါ မောင် အိမ်တွင်းရေးက အပြင်ကို ထွက်ခွာခွင့် မပြုဖို့ မမနှင့်မမာလာ တိုင်ပင်ပြီးပြီမောင် ကလေးနှစ်ယောက်ကို အကောင်းဆုံးပြုစုရအောင်နော် မောင် "" လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်က "" စိတ်ချပါ မမရယ် "" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

အဲ့ဒီလို မိသားစုအတွင်းရေးကို ညီအမနှစ်ယောက်ကြားမှာ ပြေလည်သွားပြီးနောက်မှာ မမာလာရဲ့လိုအင်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးသလိုဘဲ ကျွန်တော့ရဲ့လိုအင်ကိုဆန္ဒကို မဟေမာက ဖြည့်ဆီးပေးပါတယ် ။ အန်တီမေသီရဲ့ မြေးလေး တစ်နှစ်ပြည့်မွေးနေ့ကို သွားဖို့ အကြောင်းက ဖန်လာတယ် ။ 

အန်တီမေသီရဲ့သမီးက ပြည်မှာမို့ သူသွားတာကို ကျွန်တော်က လိုက်ပို့ပေးရတယ် ။ ဘိုးတော်က ကျန်းမာရေးကမကောင်း သူကမလိုက်နိုင်တော့ ကျွန်တော်ကဘဲ လိုက်ပို့ပေးရတယ် ။ မဟေမာက အလုပ်မှာ ကျန်ခဲ့ရတယ် ။ အလုပ်ကလည်း ကျွန်တော်မရှိရင် သူရှိနေမှ အဆင်မှာမို့ သူက ကျွန်တော့ကို အန်တီမေသီနှင့် လိုက်သွားခိုင်းတယ် ။ အန်တီမေသီကို သူ့မြေးလေးမွေးနေ့မသွားခင်မှာ နားမှာတိုးတိုးလေးကပ်ပြောသွားတယ် ။

 "" မောင် အန်တီမေက မမတို့အကြောင်းကို အကုန်သိတယ် မောင်သာ သူ့ကိုထိန်းနိုင်ရင် အိမ်တွင်းရေးက အိုကေပါလို့ မမက အာမခံတယ် မောင်လည်း အန်တီမေကို ပိုင်နိုင်အောင် ချုပ်လိုက်ပေါ့ခိ ခိ "" လို့ ပြောသွားတယ် ။ 

ကျွန်တော့လို အသက်ကြီးတဲ့အန်တီတွေကို ကြိုက်သူက ပိုပြီး အကြိုက်တွေ့တာပေါ့ အဲ့ဒီတော့ မမာလာကို ပြန်ပြီး နားမှာကပ်ပြီးတော့ တိုးတိုးလေး "" စိတ်ချပါ အိမ်တွင်းရေး အပြင်ကို မထွက်ဖို့ မောင် ကြိုးစားပါမယ် မိန်မရယ် "" လို့ ပြောလိုက်တော့ သူက ကျွန်တော့ရဲ့ ဗိုက်ကို လိမ်လိုက်ပြီး "" မမတို့ ညီအမကို ပိုပြီး ဦးစားပေးရမှာနော် "" လို့ပြောတယ် ။ 

ကျွန်တော်ကလည်း "" စီးပြီးကျပ်နေတဲ့ အဖုတ်ကို ပိုပြီး ဦးစားပေးချစ်မှာပါ မဟေမာက နံပါတ်တစ်ပေါ့ "" လို့ ပြောတော့မှ ဗိုက်ကိုလိမ်ထားတဲ့လက်ကို လွတ်ပြီး ပါးကိုနမ်းကာ "" ချစ်တယ် မောင် အရမ်း..အရမ်းချစ်တယ် "" လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်နှင့်အန်တီမေ ပြည်ကိုကားနှင့်နှစ်ယောက်တည်း သွားလိုက်ကြတယ် ။ အန်တီမေက တစ်လမ်းလုံးတိတ်ဆိတ်ကာ လိုက်လာပေမဲ့ ထောက်ကြန့်လမ်းဆုံကျော်တာနှင့် သူကစပြီး စကားတွေပြောလာတယ် ။ 

သူက ပြုံးပြီးတော့ "" ညီအမနှစ်ယောက်ကြားမှာ ဗျာများနေလား အောင်ဇော် "" လို့ သူကပြောတော့ ကျွန်တော်ကလည်း ပြုံးပြီးတော့ ""မများပါဘူး အန်တီမေ လိုတောင်လိုသေးတယ်ဗျ ကျွန်တော်က အခုမှ တက်သစ်စလေ ၂၄ နှစ်ဘဲ ရှိသေးတယ် "" လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူကနေ ဟားတိုက်ကာ ရယ်လိုက်ပြီး "" ယုံပါတယ်ကွာ ဆောင်တော်ကူးနေတာ အန်တီတွေ့သားဘဲ "" လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အံဩပြပြီး "" အန်တီက ဘယ်လိုသိလဲ "" လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ် ။ 

သူက "" သိပ်သိတာပေါ့ကွယ် မင်းရဲ့ဘိုးတော်က ဟောက်သံထွက်တာကို နားပူပြီး အိပ်မပျော်ရင် ဒို့က အပြင်ထွက်ပြီး အမှောင်ထဲမှာ ထိုင်နေတာ မင်းအဝကးင်အထွက်ကို အချိန်အတိကျ ပြောပြနိုင်သေးတယ် "" လို့ ပြောတော့ ကျွန်တော်က ကားကို လမ်းဘေးကို ချရပ်လိုက်ပြီး "" အန်တီမေက အဲ့ဒါကြောင့် ကြက်ဥကျော် ကျော်ပေးတာလား "" လို့ မေးလိုက်တော့ သူက ပြုံးပြီးတော့ "" အိမ်ရှင်မဆိုတော့ အလိုက်သိရတယ်လေ အောင်ဇော် "" လို့ ပြောတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း ကားကိုနောက်လှည့်ပြီး လှော်ကားဥယျဉ်ဘက်ကို ဦးတည်သွားလိုက်တယ် ။ ပန်းခြံထဲကိုဝင်ပြီး လူတွေရှင်းတဲ့နေရာမှာ ရပ်ကာ သူ့ကို ကြည့်ပြီး "" အန်တီမေက အဲ့ဒါတွေ ဒီလောက်သိပြီး ကျွန်တော့ကို ဂရုစိုက်တာ ကျွန်တော့ကို ချစ်လို့မဟုတ်လား "" မေးလိုက်တယ် ။

သူက ကျွန်တော့ကို စိုက်ကြည့်ပြီးတော့ "" အမှန်ပြောရင် ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ အောင်ဇော် "" လို့ ကျွန်တော့ရဲ့မျက်နှာနှင့် သူ့မျက်နှာကို တစ်လက်မ အကွာထိရာက်အောင် အနီးကပ်ပြီးမေးလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ခါးပါတ်ကိုဖြေလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့နို့ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ညှစ်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်တယ် ။ သူက အနမ်းကိုခွာပြီးတော့မှ ဘာလဲ ဘာမှမပြောဘဲ မဒိန်းကျင့်မလို့လားပြောတော့ ကျွန်တော်က သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး "" ဘယ်တော့မှ မဒိန်းမကျင့်ဘူး အန်တီမေကို ချစ်မလို့လေ "" လို့  နုတ်ခမ်းချင်းထပ်နမ်းလိုက်တယ် ။ 

သူကလည်း သူ့ရဲ့ခါးပတ်ကို ဖြေပြီး ကျွန်တော့ကို တင်းကျပ်စွာ ပြန်ဖတ်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုကြာကြာနမ်းပြီးမှ "" အနောက်ကအခန်းကို ဆင်းရအောင် အန်တီမေ အရှေ့ခန်းက ကျဉ်းတယ် "" ပြောလိုက်တယ် ။ သူက "" အင်း "" ဆိုပြီး ခေါင်းညှိတ်ပြကာ ကားတံခါးကိုဖွင့်ပြီး အနောက်ခန်းကို ဆင်းလိုက်ကြတယ် ။ ကားအနောက်ခန်းကို ရောက်တော့ သူ့ကို ကျွန်တော့ရဲ့ပေါင်ပေါ်ကို ဆွဲတင်ပြီး နမ်းလိုက်တယ် ။

သူက အနမ်းကိုရပ်ပြီး "" မင်းလေးရဲ့မိန်မတွေကို လုပ်တဲ့ပုံစံမဟုတ်ဘဲ ပေါင်ပေါ်တင်ကာနမ်းလို့ ခွင့်လွတ်လိုက်မေ "" ပြောကာ ဆက်နမ်းလာတယ် ။ သူကနမ်းရင်းနှင့် လီးကိုအပေါ်ကနေ သူ့ရဲ့ပေါင်နှင့်ပွတ်တိုက်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူရဲ့နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာညှစ်ပေးပြီး နမ်းရာမှ လက်ကို သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို သွင်းလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်ပေါ်ကနေ ပွတ်သပ်ပေးတော့ "" အိုး..အောင်ရယ် "" လို့ ညီးလာတယ် ။

ကျွန်တော်က သူ့ကိုထိုင်ခုံမှာထိုင်ခိုင်ပြီး သူ့ရဲ့ထမိန်ကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ ပြီးမှ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလက်နှင့် ပွတ်တိုက်ပြီး သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို လျာနှင့်ယက်ပေးလိုက်တော့ "" အိုး...ရှီး..အောင်ရယ် "" ပြောပြီး ခါးလေးကော့သွားတယ် ။ သူက ခါးကော့တော့ သူ့စောက်ဖုတ်က ထိုင်ခုံဖိပြီး ပျောက်သွားတယ် ။ 

သူ့ကို ပြန်ပြီးဆွဲကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို ဆက်ပြီးယက်ပြစ်လိုက်တယ် ။ "" အိုး..ကွယ်.. အောင်ရယ်... မမ မနေဘူးကွယ် "" လို့ အသံလေးထွက်လာတယ် ။ သူက အိမ်ကနေထွက်မလာခင် စောက်ဖုတ်ကို အသေချဆေးပြီး ရေမွှေးစွတ်ခဲ့ပုံဘဲ ရေမွေးရနံ့က စွဲနေတာဘဲ ။ သူက ကျွန်တော့ခေါင်းကို ဆွဲပြီးတော့ "" လုပ်ပေးတော့ကွယ်.. အောင်ရယ် မမ.. မနေနိုင်တော့ဘူး "" လို့ ပြောလာတယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်း ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး လီကိုကိုင်ကာ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက်လိုက်တယ် ။ သူက ကျွန်တော့လက်ကိုဖယ်ပြီး လီးကို ပြွတ် အသံထွက်အောင်နမ်းပြီး ပါးစမ်းထဲငုံကာ ဂွင်းထုပေးတယ် ။ လီးက သ့်ခေါင်းချောင်းကြီးလို မာလာတော့မှ ကျွန်တော့ကိုဆွဲကာ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းတယ် ။ သူ့ကိုဆွဲပြီး ခုံရဲ့အစွန်းဆုံထိရောက်မှ လီးကိုအဆုံးထိရောက်အောင် သွင်းလိုက်တယ် ။ 

သူဆီကနေ "" အိုး....ရှီး.အောင်ရယ်.. အား..လား..လား.. အရမ်းဘဲဇွတ်သွင်းတာ..အောင်သွားတာဘဲ.. အား.. မင်းရဲ့ဘိုးတော်က လုပ်မပေးတာ ၆ လ ပြည့်တော့မှာ ပြီးတော့ သူရဲ့လီးက မင်းထက် ငယ်တယ်ကွ "" လို့ ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နို့ကိုဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ ခဏ္ဏလေးစိမ်ထားလိုက်တယ် ။ 

သူ့စောက်ဖုတ်က အရည်နည်းနည်းထွက်ပြီး ရှုံပွရှုံပွလုပ်ပေးမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးပေးလိုက်တယ် ။သူကလည်း နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီးတော့ ""အု..အု..အင့်"" နှင့် ညီးသံလေးပေးပြီး ကျွန်တော့ခါးကိုဆွဲယူကာ ခံပေးတယ် ။ အအိုပေမဲ့လည်း မလုပ်တာကြာတော့ သူ့ရဲ့စောက်ခေါက် ကျဉ်းနေပြီးမို့ စီးပြီးကျပ်နေတုန်းဘဲ ။ တနေ့တာ ချက်ပြုတ်ပြီး အိမ်အလုပ်တွေကို လုပ်နေတော့လည်း ဂျင်သွားဆော့စရာမလိုဘဲ ကျန်မာပြီး အပျိုလိုပြန်ဖြစ်နေတာကိုး ။ ကျွန်တော်လည်း လည်း သူ့ဆွဲဆွဲကာလိုးပေးတယ် ။

 ၃ မိနစ်အကြာမှာတော့ "" အား..ရှီး.. အောင်ရယ်.. မမ ပြီးတော့မယ်.. မြန်မြန်ဆောင့်ပေးပါ အား...ရှီး "" လို့ ပြောလာတယ် ။ သူ့ကို လုပ်တာကို ရပ်ပြီး ထိုင်ခုံနောက်မှီကို ကိုင်ကာ ကုံးခိုင်းပြီး ကျွန်တော်လည်း သူ့အပါ်မှာ မှောက်ကာ မြန်မြန်ဘဲ ကျုံးကာ ဆောင့်ထည့်လိုက်တယ် ။ 

သူပြီးသွားတော့ နောက်မှီခုံ ကနေ နောက်မှီခုံပေါ်လှဲကာ အမောဖြေနေတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့နှင့်ကပ်ကပ်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ ညှောင့်ကာလုပ်ပေးပြီး ပြီးခါနီးမှာ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ဘက်ကို ပူးကပ်ပြီး ထိုင်ရက်နှင့်မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာလုပ်ပြီး ပြီးသွားတယ် ။ သူ့ရဲ့အထဲကို သုတ်ရည်တွေပန်းလိုက်တော့ သူလည်းနောက်တစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြီး တွန့်ကာ ဖြစ်သွားတယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ မှိန်းကာနေလိုက်ကြတယ် ။

( အဲ့နေ့က လှောကားပန်းခြံမှာ ချောင်းရိုက်သမားတွေ မရှိလို့ပေါ့ ရှိရင်တော့ HD တက်မှာ အသေချာဘဲဗျို့ ကားတစ်စီးလုံးက ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် ယိမ်းခါနေတာဘဲ ဟား...ဟား... ) သူနှင့်အတူဘဲ ပန်းခြံကနေ ပြည်ကိုဘဲ တန်းသွားလိုက်ကြတယ် ။ လမ်းမှာ ဗိုက်ဆာလို့ ဆိုင်ကိုဝင်တော့ နှစ်ယောက်သား ဗိုက်ကိုဖြည့်ပြီး ဆိုင်မှာကြက်ဥကာကျက် သုံးမှာပြီး ပါဆယ်ယူခဲ့တယ် ။ 

ကားပေါ်မှာ သူက အခွံ့တွေခွာပြီး ခွံကျွေးပြီး "" အားတွေပြန်ဖြည့်လိုက်အောင် အိမ်ရှင်မဆိုတာ အလိုက်သိတယ် "" လို့ ပြောကာ ရယ်လိုက်တယ် ။ သူခွ့ကျွေးတာကို စားပြီးတော့ ကားမောင်းပြီး သွားတာ ပြည်က သူ့ရဲ့သမီးကိုညနေမှဘဲ ရောက်သွားတယ် ။ သူ့သမီးရဲ့မိသားစုတွေရှေ့မှာ တစိမ်းတွေလိုဘဲ ဆက်ဆံပြီး ကလေးအတွက်မွေးနေ့လက်ဆောင်တွေ ပေးကြတယ် ။ နောက်နေ့မနက်မှာ စောစောထကာ ရန်ကုန်ကို ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။အပြန်မှာတော့ ရန်ကုန်ကိုမသွားဘဲ တိုက်ကြီးမှာ တည်းခိုခန်းကိုဝင်ပြီး အခန်းငှါးကာ တစ်ညနားကြတယ် ။

တည်းခိုခန်းက အခန်းထဲကို ရောက်တာနှင့် အပြင်ကဝယ်လာတဲ့ ဘီယာပုလင်းကိုဖောက်ကာ နှစ်ယောက်သားသောက်ကြတယ် ။ ချိတ်ထမိန်နှင့်ရင်ဖုံးအင်္ကျီကိုဝတ်ကာ ဘီးစပတ်ဆု့ထုံးကြီးနှင့် အိန္ဒြေရှင်မကြီး အန်တီမေသီက ဘီယာပုလင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ သောက်လိုက်တယ် ။ပုလင်းတစ်ဝက်ကျိုးမှ ရပ်ပြီး ကျွန်တော့ကိုကြည့်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပုလင်းကိုမကာ အကုန်လုံးကို သောက်လိုက်တယ် ။ 

သူက ပြုံပြီး လက်ကျန်တစ်ဝက်ကို သောက်လိုက်တယ် ။ သူသောက်ပြီးသွားမှ ဘီယာသုံးပုလင်မှာ ကျန်တဲ့ဘီယာ တစ်ပုလင်းကိုဖွင့်ပြီး ကျွန်တော့ကိုပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း တစ်ဝက်သောက်ပြီး သူ့ကိုယ်လေးကို ဆွဲကာနုတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်တယ် ။ နုတ်ခမ်းနီဆိုးပြီး နီရဲ့နေတဲ့သူ့နုတ်ခမ်းကို လျာနှင့်သပ်ကာ ကစားပေးတော့ မျက်လုံလေးမှေးကာ ငြိမ်ခံနေတယ် ။ 

မနေ့က လှော်ကားမှာ တစ်ကြိမ်သာလိုးလိုက်ရလို့ မကျေနပ်တာ ချိတ်ထမိန်နှင့်ဖင်ကိုလှုပ်ကာ သွားပြတဲ့သူ့ကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေတာကို လျောချဖို့အတွက် သူ့ကို ပြင်းပြင်းရှရှနမ်းရှိက်ပြီး အိပ်ကုတင်ပေါ်ကို ခေါ်သွားတယ် ။ ကုတင်ပေါ်မတက်ခင် သူ့ရဲ့အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ချလိုက်တယ် ။ အသက် ၅၀ ကျော်ပေမဲ့ သူ့ရဲ့နို့တွေက အနည်ငယ်သာတွဲပြီးကျနေတယ် ။ 

နို့ကြီးလို့သာ အနည်းငယ်တွဲပြီးကျတာနေတာကို တစ်ဘက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာချေပေးပြီး တစ်ဘက်ကိုစို့ပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့လက်တွေက ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး "" ကောင်းလိုက်တာ အောင်ရယ်.. စို့ပေးစမ်းပါကွယ် ဒီနို့တွေက အစို့မခံရတာ ကြာပြီကွယ် "" လို့ ညီးသံလေးနှင့်ပြောလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း နို့စို့ပြီး ကျန်တဲ့လက်တစ်ဘက်ကို နေရာပြောင်းပြီး သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တယ် ။ 

မနေ့က အမွှေးကြမ်းကြမ်းတွေက ဒီနေ့မှာမရှိတော့ဘဲ ပြောင်ရှင်းကာ စောက်ဖုတ်ကြီးက မို့ပြီးဖောင်းကားကာ ထခုန်တော့မတတ်ကို ဖြစ်နေတယ် ။ သူရဲ့နို့ကိုစို့တာကို ရပ်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်သားကို ဖြဲကာ အကွဲကြောင်းထဲကို လျာဖျားနှင့် ယက်လိုက်တော့ "" အိုး..ရှီး..မောင်ရယ်... "" လို့ ညီးသံလေးထွက်လာကာ ကျွန်တော့ကို အပေါ်ကို ဆွဲတင်တယ် ။ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး ကျွန်တော့ကို လှဲချကာ သူက အောက်ကိုဆင်းသွားတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်က လီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးပြီး နီရဲတဲ့နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနှင့် ငုံကာ ပြွတ်ပြွတ် အသံမြည်အောင်ထိပြင်းပြင်းလေးစုတ်ပေးတယ် ။ 

ဒီတစ်ခါမှတော့ ကျွန်တော့ရဲ့ညီးသံလေး ထွက်လာတယ် ။ "" အိုး..အန်တီမေရယ်..ကောင်းလိုက်တာဗျာ "" ညီးရင်းနှင့် သူ့ရဲ့ခေါင်းကို ကိုင်ကာ အနိမ့်အမြင့်ကူပြီး လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူက စုတ်ပေးတာကိုရပ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ဆံထုံးကိုဖြေချလိုက်တယ် ။ တင်ပါးဖုံးတဲ့ သူ့ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ပြန်ကျပြီးမှ လီးအပေါ်မှာခွကာ စောက်ဖုတ်နှင့်တည်းပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်တယ် ။ 

သူက အဆုံးထိကို နုတ်ခမ်းကို ကိုက်ကာထိုင်ချပြီး တစ်ချက်ချင်း အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းလေးလုပ်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့နို့တွေက ခုန်ပေါက်ကာပြေးဆော့နေတော့ လက်နျင့်ကိုင်ကာ ထိန်ပေးပြီး ချေပေးလိုက်တယ် ။ "" အိုး..ရှီး.. မောင်ရယ်..အား.. မမက ဒီလိုမျိုး..မခံရတာကြာပြီကွယ်.အား..ရှီး.. "" လို့ ညီးကာ လုပ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့နို့တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး အောက်ကနေပင့်ကာ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ ၅ မိနစ်ကျော်တော့ သူ့ကိုလေးက ကျွန်တော်ဆီကိုနိမ့်ကာ ဆင်းလာပြီး နုတ်ခမ်းချင်လာနမ်းတယ် ။ 

သူက "" မောင်ရယ်.. မမပြီးချင်လာပြီ..မမကို.. မြန်မြန်ဆောင့်လုပ်ပေးစမ်းပါကွယ် "" လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုယ်လေးကို ဘေးသို့ လိမ်ချပြီး လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တယ် ။ သူ့အနောက်ကနေ သူ့ခါးကိုကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်ကာလိုးပေးလိုက်တယ် ။ ဖင်ကြီးရဲ့အသားဆိုင်တွေက အရှေ့အနောက်ပြေးနေတာကို ကြည့်ပြီး ပိုပြီးဆောင့်လုပ်ပေးမိတယ် ။

 "" အိုး..ရှီး.. မောင်ရယ်..မြန်မြန် "" လို့ ညီးရင်းနှင့် သူလည်း ပြန်ဆောင့်ပေးတယ် ။ "" အိုး..မောင်ရယ်..မြန်မြန်..ဟုတ်တယ်..အဲလို.. မြန်မြန်လုပ်ပေးပါ.. အား... မောင်ရယ် "" လို့ ညီးရင်းနှင့် သူပြီးသွားမှ အသံတိတ်ကာ ငြိမ်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း နောက်ထပ် အချက် ၂၀ခန့် ဆောင့်လုပ်ပြီး ပြီးသွားတယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ မှိန်းကာ နေလိုက်ကြတယ် ။ သူကို တည်းခိုခန်းမှာ နောက် ၃ ချီ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

တိုက်ကြီးကနေ နေ့လည်မှဘဲ အေးဆေးရန်ကုန်ကို ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ ရန်ကုန်ကိုရောက်တော့  မဟေမာက ဘယ်လိုလဲ ဆိုတဲ့အမူယာနှင့် လုပ်ပြတော့ ကျွန်တော်လည်း အိုကေပြပြီး လက်ညိုးကို အိုကေထဲကို ထိုးပြလိုက်တော့ သူက ပြုံးကာ လက်မထောင်ပြတယ် ။ 

အမူတွေ လုပ်ပြတာ မဟေမာနှင့် ကျွန်တော်သာ သိလိုက်ကြတယ် ။ မမာလာက ထွက်လာပြီးတော့ ကျွန်တော့ကို ဖက်ကာ မောင်ခရီးပန်းနေပြီ ထင်တယ် လို့ ပြောကာ အခန်းကိုခေါ်ပြီး ကျွန်တော့ကို နိပ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း မမာလာရဲ့ဗိုက်ကို ပွတ်ပြီး 

" မောင်ရဲ့ကလေးအတွက် မမလည်း ပင်ပန်းနေပြီ လာမောင်နှိပ်ပေးမယ် "

လို့ ပြောကာ သူ့ကို နှိပ်ပေးလိုက်တယ် ။ 

( ကဲ... ကျွန်တော်က အန်တီတွေရဲ့ကြားထဲမှာ အလုပ်များနေရပြီ အခွင့်အရေးရရင် အန်တီမေ ၊ အန်တီသန်းနု ၊ အန်တီသီတာ ၊ အလည်ပြန်လာတတ်တဲ့ အန်တီနှင်းဆီ နှင့် အသက် ၈ နှစ်ကြီးတဲ့ မဟေမာ နှင့် ၁၀ နှစ်ကြီးတဲ့ မမာလာတို့နှင့်အတူ အလုပ်များနေရပါပြီ)

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။