ခဲအို (စ/ဆုံး)

ခဲအို (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

သူမတို့ ညီအစ်မ သုံးယောက်ရှိသည်။ မိဘဆုံးသွားတော့ ညီအစ်မသုံးယောက် အတူတူနေကြသည်။ ပထမ အလတ်တယောက်ဖြစ်သူ ခင်မူ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ဝိုင်းက နည်းနည်းကျယ်သဖြင့် ထိုအိမ်ဝိုင်းထဲတွင်ပင် အိမ်တလုံးဆောက်သည်။ နောက် အကြီးဆုံး ခင်ဦးအိမ်ထောင်ဆက်ကျသည်။ သူမက အိမ်ခွဲမည်လုပ်သော်လည်း ခင်စီကို စိတ်မချသေးသဖြင့် အိမ်မခွဲသေး။ အစ်မတို့နှင့် သူမက ကိုးနှစ်ကွာသဖြင့် ခင်စီက ခုမှ ကိုးတန်းကျောင်းတက်နေဆဲ ဖြစ်ရာ တယောက်တည်း ကျန်ခဲ့၍ မဖြစ်နိုင်သဖြင့် ခင်ဦးယောက်ျားကို အိမ်ပေါ် ခေါ်တင်ထားသည်။ 

ခင်ဦးယောကျာ်းက ဖိုးဆိုးဟုခေါ်ပြီး ခင်မူယောက်ျားက သန်းနိုင်ဟုခေါ်သည်။ အားလုံး တောင်ယာလုပ်ကြသူ ဖြစ်သဖြင့် အမြဲခြံသွားလေ့ရှိကြသည်။ ယောက်ျားများက မနက်ခင်းစောစော ထဆင်းပြီး မိန်းမများက နေ့လည်ပိုင်း ဆက်ဆင်းသည်။ ညနေပိုင်းတွင် မိန်းမပြန်လာတော့ ယောက်ျားက ယာထဲသွားသည်။ အလုပ်ကြမ်းကို နေအေးချိန်လုပ်ပြီး သိမ်းဆည်းသည့် အလုပ်ကို မိန်းကလေးများက လုပ်ကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခင်စီကျောင်းပိတ်သည့်ရက်ဆိုလျှင် နေ့ခင်းဘက် ခင်စီနှင့် ခင်ဦးယောက်ျား ဖိုးဆိုးတို့သာ အိမ်ထဲ ကျန်ကျန်ရစ်သည်။ တနေ့ သူမစာကျက်နေချိန် ဖိုးဆိုးက အော်သည်။

“ ခင်စီ အခန်းထဲ ဘာတွေ လုပ်ထားတာလဲ လာသိမ်းစမ်း”

ဆိုသဖြင့် သူမအိပ်ခန်းထဲ ရောက်နေသော ဖိုးဆိုးက အော်ရာ သူမလည်း တက်ပြေးတက်ခဲ့သည်။ အပေါ်ရောက်တော့ ရှုပ်ပွနေတာ ဘာမှ မရှိ။ ဖိုးဆိုသာ ထောင့်ကနေ ပေါ်ထွက်လာသည်။ လည်မျိုကို ဓားဖြင့် ထောက်သည်။

“ မအော်နဲ့ စကားမပြောနဲ့ တခါတည်း မသာဖြစ်သွားမယ်”

မီးဖိုချောင်မှ ကြက်သွန်လီးက နည်းနည်းစိုက်ဝင်လာသည်။

“ အိပ်”

ဓားက ထောက်ထားမြဲ ထောက်ထားသဖြင့် သူမက ခိုင်းသလို လုပ်ရသည်။

“ အမနဲ့ တိုင်မယ်”

“ စကားမဟနဲ့၊ တိုင်ရဲတိုင်ကြည့်လေ၊ နင့်အမပါ တလောင်းဖြစ်သွားမယ်”

ဖိုးဆိုးရုပ်က ခက်ထန်နေသည်။ သူမကြောက်သဖြင့် ဘာမှ ထပ်မပြောရဲ။ သူမအိပ်ချလိုက်သည့်အခါ သူမပေါင်ရင်းကို စမ်းသည်။

“ မလုပ်ပါနဲ့”

“ တိတ်စမ်း”

ဆိုကာ ဓားက နည်းနည်းအသားထဲ စိုက်လာသဖြင့် ခင်စီ ထပ်တိတ်ရပြန်သည်။ ဖိုးဆိုးက သူမထမီကို ချွတ်လိုက်သည်။ သူမအလိုက်သင့် ဖင်ကြွပေးရသည်။ အတွင်းခံကို ပွတ်သေးသည်။ နောက် အပေါ်သို့တက်ကာ သူမနို့ကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ပွတ်သည်။ တဖက်တည်းဖြင့် သူမအင်္ကျီကို ချွတ်တက်သည်။ သူမ ဘော်လီအင်္ကျီပဲ ကျန်သည်။

“ ချွတ်လိုက်”

ဆိုသဖြင့် သူမလက်ကို နောက်ထဲထည့်ကာ ဘော်လီကို ချွတ်ပေးရသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမဘော်လီကို ယူ၍ နမ်းသည်။ ပြီးလျှင် သူမ၏ ဖူးသစ်စနို့လေးကို ငုံ့စို့သည်။ ဓားက ထောက်ထားသဖြင့် သူမမှာ ကြောက်နေသည်။ နို့ကို တလုံးပြီး တလုံးစို့သည်။ ပြီးတော့လည်း နို့သီးခေါင်းကို ကိုက်စုပ်လိုက်သေးသည်။ နောက်တော့ ဓားဖြင့် သူမအတွင်းခံကြိုးကို ဖြတ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံကိုလည်း နမ်းသည်။ သူမအဖုတ်ကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ပွတ်ကစားသည်။ ခင်စီ၏ ပါးပြင်ပေါ် မျက်ရည်တွေ စီးကျလာသည်။ သူမ ရှိုက်ငိုသည်။

“ အကျယ်ကြီး မငိုနဲ့”

ဖိုးဆိုးက နှုတ်ခမ်းပေါ် ဓားလေးတင်ရင်း ပြောသည်။ နောက် ပါးကို နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ ထို့နောက် သူမကို ခွသည်။ ပုဆိုးကို ချွတ်သည်။ ဖောင်းနေသော အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို တဝက်ချွတ်လိုက်သည်။ ထောင်နေသော လီးက သူမ၏ အဖုတ်ပေါ် လာတေ့သည်။ နည်းနည်းပါးပါး ထိုးစမ်းကြည့်သည်။ 

သူမလည်မျိုကို ဓားအထောက်လိုက်ပင် သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို လီးခေါင်းသိပ်ထည့်သည်။ နာကျင်လွန်းသဖြင့် သူမလှုပ်ချင်သော်လည်း ဓားက ထောက်ထားသဖြင့် မလှုပ်ရဲ။ မအော်ရဲ။ အံ့ကြိတ်ကာ ခံသည်။ လီးခေါင်းက စောက်ခေါင်းထဲ ပြည့်သိပ်နေသည်။ ပူကျစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက ပြန်ထုတ်ကာ ထပ်ထည့်သည်။ နည်းနည်းထိုးထည့်သည်။

“ ဒုတ် ဒုတ် ဒုတ်”

ကြပ်လွန်းသဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်အတွင်း တဆင့်ချင်းစီတိုးဝင်သည့် အသံဖြစ်သည်။ သူမအော်ချင်သည်။ အော်ငိုပစ်ချင်သည်။ ဖိုးဆိုးက လီးပြန်ထုတ်ကာ ပြန်ထည့်သည်။ ဖင်ကောက်ပြီး ထပ်၍ သိပ်ထည့်တော့ လီးက ပိုဝင်လာသည်။ ဖိုးဆိုးက နည်းနည်းစီထည့်၍ ဆက်လိုးသည်။ နာကျင်လွန်းသော်လည်း ခင်စီမှာ အော်ဖို့နေနေသာသာ လှုပ်ပင် မလှုပ်ရဲသဖြင့် ငြိမ်ပေးနေရသည်။ ထိုအခါ သူမကိုယ်မှာ တောင့်ထားသဖြင့် စောက်ဖုတ်ကလည်း တောင့်နေရာ ဖိုးဆိုးအတွက် ပိုကြပ်လေသည်။ 

ဖိုးဆိုးကလည်း အမကို လိုးလို့ ဝလာသဖြင့် ညီမကို စမ်းကြည့်ခြင်းဖြစ်ရာ ထင်ထားသည်ထက် ပိုကောင်းနေသဖြင့် ကျေနပ်သည်။ အသက် ၁၄ နှစ်သာ ရှိသေးသည့် ကလေးမလေးက နို့ဆိုလည်း ခုမှ ထွက်ပေါ်ကာစဖြစ်ရာ စူတူတူလေးသာ ဖြစ်သည်။ လိုးရင်း အားရကျေနပ်သဖြင့် ခပ်နာနာလေးဆောင့်သည်။ 

ခင်စီမှာ နှုတ်ခမ်းတွေ တင်းတင်းစေ့ ပိတ်ထားသည်။ မျက်ရည်ကလည်း ကျသည်။ နှာရည်တွေလည်း ထွက်သည်။ ပိတ်ထားသော ပါးစပ်မှလည်း တံတွေးတွေ မြိုမချရဲသဖြင့် တံတွေးတွေ ထွက်ကျနေသည်။ ဖိုးဆိုးပြီးခါနီးတော့ ခင်စီထမီကို ယူကာ ဗိုက်ပေါ်ခင်းပြီး လရည်ကိုလွှတ်ချသည်။ လရည်က တော်တော်များသဖြင့် ထမီတထည်လုံးဖွေးသွားသည်။ ဓားကို အသာဘေးချလိုက်သဖြင့် ခင်စီရှိုက်ငိုသည်။ ဖိုးဆိုးက ခင်စီပါးကို ပုတ်ကာ

“ သွား နင့်အမ အခန်းထဲက ဆေးလိပ်နဲ့ မီးခြစ်သွားယူခဲ့”

ခင်စီမှာ ကြောက်သဖြင့် ပေါင်ကြားထဲ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်နေသောကြောင့် ကွတကွတဖြင့် အစ်မအခန်းထဲ ဝင်ကာ ဆေးလိပ်ဗူးနဲ့ မီးခြစ်ယူခဲ့သည်။ ကွတ ကွတလေးဖြစ်နေသော ခင်စီကို ကြည့်ရင်း ဖိုးဆိုးက ပြုံးသည်။ လက်ချောင်းဖြင့် ဆေးလိပ်ကို ထုတ်ခိုင်းသည်။ သူမဆေးလိပ် တလိပ်ထုတ်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးက နှုတ်ခမ်းတွင် တေ့စေသဖြင့် ခင်စီမှာ တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းတွင် တပ်ပေးသည်။ မျက်ရိပ်ဖြင့် မီးခြစ်ခြစ်ပေးရန် ပြသဖြင့် သူမ မီးခြစ် ခြစ်ပေးသည်။ သူမလက်တုန်နေသဖြင့် မီးခြစ်က တော်တော်နဲ့ မတောက်။ တောက်ပြန်တော့လည်း မီးညှိတာ တော်တော်နဲ့ မကူးသလို ဖြစ်နေသည်။ 

ဖိုးဆိုးက ဆေးလိပ်သောက်ရင်း သူမကို ဘေးနားသို့ ဖက်လိုက်သည်။ ခင်စီသည် ဖိုးဆိုးရင်ခွင်ထဲ မျက်ရည်နှင့် မျက်ခွက်ဖြစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမမေးစေ့ကိုင်၍ မျက်နှာ ဆွဲမော့ရင်း မျက်နှာတည့်တည့် ဆေးလိပ်မှုတ်ထည့်သည်။ ပါးတွေလည်း နမ်းသည်။ ကျောမှနေ၍ ဖက်ထားသဖြင့် ခင်စီ မရုန်းနိုင်။ ဆေးလိပ်ငွေ့ကို မှုတ်ထည့်လိုက် နမ်းလိုက်လုပ်တော့ ဆေးလိပ် ကုန်သွားသည်။ သူမ၏ လီးရည်ပေနေသော ထမီကို ကြမ်းပြင်ပေါ် ခင်းစေသည်။ ထိုလီးရည်ဖြင့် စိုနေသော ထမီပေါ် သူမကို အိပ်စေသည်။

“ နင့်အမ ပြောရဲ ပြောကြည့်ပေါ့၊ ဘာဖြစ်သွားမလဲ သိချင်ရင်”

ခြိမ်းခြောက်ပြီးနောက် သူမကို နောက်တချီပြန်လိုးသည်။ သည်တခါတော့ ဓားနဲ့ မထောက်ထားတော့။ ပြီးတော့ လရည်ကို သူမဗိုက်ပေါ် လွတ်ချသည်။ ထို့နောက် လက်ရည်ကို လက်ညိုးဖြင့် တို့၍ သူမနှုတ်ခမ်းတွင် လာသုတ်သည်။ သူမကြောက်သဖြင့် ငြိမ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမပါးကို ပုတ်ရင်း သွားသွား စောက်ဖုတ် ရေဆေးလိုက်ဟုပြောပြီး အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်လျှက် သူ့အခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။ သူမရေချိုးလိုက်သည်။ ညနေခင်း အစ်မပြန်လာတော့ ဖိုးဆိုးက အလုပ်ထွက်သွားသည်။ 

ညနေမိုးချုပ်တော့ ဖိုးဆိုးက သူမမျက်နှာ သူမအမမျက်နှာတွေကို အကဲခတ်သည်။ အခြေအနေကောင်းပုံရတော့ အမကွယ်ရာတွင် သူမအိုးကို ခိုးခိုးကိုင်သည်။ နောက်တနေ့ တနင်္ဂနွေကို သူမကြောက်သည်။ သို့သော်လည်း ရောက်လာပါသည်။ အစ်မနေ့လည်ဘက် အလုပ်သွားသည်နှင့် မမပင် လမ်းပေါ် မပျောက်သေး။

“ ခင်စီ မနေ့က တော်တော်ကောင်းတယ် မလား”

သူမအနီးရောက်လာသည်။ သူမ ဘာမှ ပြန်ပြောဘဲ။ စာကို ငုံ့ကြည့်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမလက်ကို ယူ၍ သူ့ပုဆိုးထဲထည့်ကာ လီးကို ကိုင်ခိုင်းသည်။ သူမ မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ ကိုင်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးက ပုဆိုးကို ပင့်ချွတ်လိုက်သည်။ ခင်စီခေါင်းငုံ့ထားသည်။ ဖိုးဆိုးအင်္ကျီတွေချွတ်နေသည်။

သူမလက်ကို ပြန်ရုတ်ကာ အသာဖွက်ထားသည်။ သူမက စာကြည့်စားပွဲ ကုလားထိုင်တွင် ထိုင်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက ဘေးမှ ရပ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမခေါင်းကို ဆွဲ၍ ပေါင်ရင်းထဲ ကပ်သည်။ လီးကို သူမနှုတ်ခမ်းတွင် တေ့သည်။ သူမခေါင်းခါသည်။ ဖိုးဆိုးက “ဟွန်း” ဟု ခပ်မာမာဟောက်သည်။ 

သူမခေါင်းကိုလည်း ချုပ်ထားသည်။ လီးက သူမနှုတ်ခမ်းကို လာထိုးသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းကို တင်းတင်းစေ့ထားသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း သူမခေါင်းကို ချုပ်လျှက် သူမနှုတ်ခမ်းကို လီးနဲ့ အဆက်မပြတ် ထိုးနေသည်။ ဖိုးဆိုးက မရမချင်း ဆက်ထိုးနေမည့် ပုံရှိသဖြင့် သူမနှုတ်ခမ်းကို မပွင့်တပွင့် ဟပေးသည်။ ဖိုးဆိုး၏ လီးထိပ်ပြဲပြဲကြီးက သူမနှုတ်ခမ်းကြား ထိုးထည့်ကာ သူမသွားတွေကို လာထိုးသည်။ သူမ ပါးစပ်ဟထားလိုက်တော့ ဖိုးဆိုးလီးက တဝက်လောက် ဝင်လာကာ ပါးစပ်ထဲ အထုတ်အသွင်းလုပ်သည်။ ကြာတော့ ဖိုးဆိုးအထွန့်တက်လာသည်။

“ နင့်လျာ အငြိမ်မထားနဲ့လေ”

ပါးစပ်ထဲ ရောက်နေသော လီးထိပ်ကို သူမလျာဖြင့် ကစားပေးသည်။

“ကြိုက်တယ်ကွာ”

ဖိုးဆိုးးက သူမအင်္ကျီထဲသို့ လက်လျိုကာ သူမနို့ကို ကစားသည်။ မနေ့ကတည်းက ဘာဖြစ်မှန်းမသိသော ခင်စီသည် ကနေ့လည်း ဘာဖြစ်နေမှန်း မသိ။ စိတ်တွေလည်း ကယောင်ခြောက်ချား ဖြစ်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက လီးကို အပြင်ထုတ်သည်။

“ ထိပ်ကို လျာနဲ့ လျှက်”

ရွံသဖြင့် လီးစုပ်ချိန်ကတည်းက တံတွေးလုံးဝ မမြိုချသဖြင့် သူမမေးစေ့တွေ တံတွေးများ ရွှဲလျှက် ရှိနေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမလက်ကို ဆွဲယူ၍ လီးကိုင်ခိုင်းရင်း ပြောသည်။ လီးကြီးက သူမလက်တဆုပ် မမီတမီဖြစ်လောက်အောင်ကြီးသည်။ ပြီးလျှင် ရှစ်လက်မလောက် ရှည်သည်။ မနေ့က သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဘယ်လောက်ထိ ဝင်သွားသည် မပြောတတ်။ ထိပ်ကို ငုံစုပ်ပေးသည်။ လျှာနဲ့လည်း လျက်ပေးသည်။ လျှာပေါ်တင်ကာ ပွတ်ပေးသည်။ လီးထိပ်ကြီးက ချွန်တက်နေသည်။ သူမငုံလိုက်တိုင်း ပါးစပ်ဟပေးရသည်။ 

သူမနှုတ်ခမ်းနဲ့ ကွက်တိဖြစ်လုနီးပါး ကြီးသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမခေါင်းကိုတော့ အပီချုပ်ထားပြီး တဖက်ဖြင့် သူမနို့ကို ကိုင်သည်။ တခါခါ ဖိုးဆိုးက ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ စောက်ဖုတ်လိုးသလို လိုးသည်။ မကြာမီဖိုးဆိုးသည် ခင်စီခေါင်းကို ချုပ်ကာ လီးကိုထိုးထည့်သည်။ ခင်စီပါးစပ်ထဲ ကျိချွဲချွဲအရည်တွေ ပန်းထွက်သည်။ ခင်စီမှာ မျိုမချမိရန် အောင့်ထားသည်။

လရည်ကလည်း တော်တော်ပန်းသည်။ အာခေါင်တွေပင် ထိသည်။ ဖိုးဆိုးလီးဆွဲထုတ်သည်နှင့် တပြိုင်နက် သူမလည်း ထွေးထုတ်သည်။ ခုနကတည်းက လျာရည်တွေ တံတွေးတွေက ရင်ဘတ်ပေါ် စီးကျနေပြီးသားမို့ သူမ ထွေးထုတ်စရာ နေရာမရှိသဖြင့် ပါးစပ်ထဲ မဝင်လျှင်ပြီးရော ထွေးထုတ်ရာ အချို့စေးပြစ်ပြစ်လရည်တွေက မေးတွေ ကပ်ကျန်နေသည်။ ဖိုးဆိုးက သူမမေးတွင် ကပ်ကျန်နေသော လရည်ကို သူမလက်ကိုယူ၍ သူမလက်ဖြင့်ပင် သုတ်စေသည်။ ပြီးလျှင် သူမလက်ကို ကြည့်စေသည်။

“ စားလေ”

သူမ ဝမ်းနည်း၍ ငိုသည်။ မိန်းမသား တဦးတည်းရှိသဖြင့် ကြိုက်သလို အနိုင်ကျင့်လှသည်။ ဖိုးဆိုးသည် သူမအင်္ကျီကို ချွတ်သည်။ လရည်ကိုလည်း သုတ်ပေးသည်။ နောက် သူမထမီကို ချွတ်သည်။ အတွင်းခံကို ချွတ်သည်။ ဒူးထောက်ချကာ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ဖိုးဆိုးသူမပေါင်ကြားထဲ ငုံ့ထည့်ကာ သူမစောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ အတွေ့ထူးသဖြင့် သူမလည်း ရူးမလိုလို ဖြစ်ရသည်။ 

ဖိုးဆိုးက လက်ချောင်းဖြင့်လည်း ကစားသည်။ အထက်ပိုင်းလေးကို လျက်သည်။ အောက်ပိုင်းကို ဆွဲစုပ်သည်။ ထိုအခါ သူမလည်း ထွန့်ထွန့်လူးကော့ပေးရသည်။ သူမနည်းနည်း ညည်းရဲလာသည်။ အသံတွေလည်း နည်းနည်းကျယ်လာသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း ကောင်းကောင်းလေး လျက်ပေးသည်။

“ လာကုတင်ပေါ် တက်”

ဆိုကာ သူမကို ကုတင်ပေါ်တက်စေပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ကာ ကားလိုက်ပြီးနောက် စိုက်ချကာ လိုးပါတော့သည်။ ပြီးသည့်အခါ သူမနှုတ်ခမ်းပေါ် လရည်လွှတ်ချပြန်သည်။ တနင်္ဂနွေပြီး တနင်္လာ အင်္ဂါ စသဖြင့် ဆက်သွားတော့ ကျောင်းတက်ရင်း ခဲအိုလီးကြီးကို ခဏခဏ မြင်ယောင်နေသဖြင့် မျက်စိမှိတ် ဖျောက်ဖျက်ရသည်။ ညနေအိမ်ပြန်ရောက်လျှင် အစ်မလစ်တိုင်း ခဲအိုက သူ့လီးကြီး ကိုင်ကိုင်ခိုင်းရာ ခင်စီမှာ ပိုနေရခက်သည်။

“ နင်ခံချင်နေတယ် မဟုတ်လား”

အစ်မလစ်တုန်း ခိုးမေးသည်။ သူမ ထွက်ပြေးကာ အစ်မနား ကပ်နေသည်။ သို့နှင့် စနေက ရောက်လာပါတော့သည်။ အစ်မ ခြံဆင်းသည်နှင့် သူမကို ချွတ်ကာ သူမနို့ကို ဖမ်းစို့သည်။ ခဏစို့ပြီး သူမကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ သူက အောက်မှနေ၍ စောက်ဖုတ်ကို လျက်သည်။ လျှာဖြင့် စောက်ပတ်အက်ကြောင်းကို ခလောက်ပေးသည်။ ဖိုးဆိုးသည် သူမပေါင်တဖက်ကို ထမ်းထားပေးကာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းသွင်း၍ ကြူပေးသည်။ လက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ခပ်မြန်မြန်ထိုးရင်း စောက်ဖုတ်ပေါ် လျှာဖြင့် တောက်လျှောက်လျက်သည်။

“ အား ရှိ အား အားရှီး ရှီး အားရှီး”

သူမစောက်ဖုတ်ကို အပေါ်တဖက် အောက်တဖက်ပင့်ဆွဲကာ စုပ်ပေးသဖြင့် သူမမှာ တွန့်လိမ်ခွေခေါက်နေသည်။ နဂိုကတည်းက ခံချင်နေသော သူမမှာ စောက်ရည်ပြင်းပြင်းထန်ထန် ထွက်ပါတော့သည်။ ဖိုးဆိုးက သူ့လက်နှစ်ချောင်းတွင် ပေနေသော စောက်ရည်ကို သူမအား လျက်စေသဖြင့် သူမလည်း ဖီးလ်လာနေရာ လျက်ဖို့ ဝန်မလေးတော့ဘဲ လျက်ပေးမိသည်။ 

ဖိုးဆိုးကုတင်ပေါ် တက်အိပ်တော့ သူမက ကုတင်အောက်မှနေကာ ဖိုးဆိုးလီးကို ပင့်ကိုင် လျက်ပေးသည်။ နောက် ပါးစပ်ထဲထည့်လျက် အဆုံးထိ ငုံပေးသည်။ ဖိုးဆိုးကလည်း အားရသဖြင့် သူမခေါင်းကို နိုက်ထားသည်။ 

ဖွာလန်ကြဲသွားသော သူမဆံပင်ကို စုရင်း လီးကို မပြတ်တမ်း စုပ်စေသည်။ တခါခါလည်း သူမအာခေါင်ထိအောင် ထိုးသည်။ မောလာလျှင် လက်ဖြင့် ကွင်းထုသည်။ ဖိုးဆိုး မနေနိုင်တော့သဖြင့် သူမကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲတင်ကာ ပေါင်ဆွဲကားပြီး စိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ခင်စီလည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ခံပေးလိုက်တော့သည်။ ဖိုးဆိုးက ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချသည်။ နည်းနည်းပါးပါး နားကာ ဆက်လိုးသည်။ 

ခဏကြာတော့ ဖိုးဆိုးက သူမနှုတ်ခမ်းတွင် လီးလာတေ့သည်။ သူမငုံပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဆိုး လီးကို နည်းနည်းကွင်းထုတော့ လရည်တွေ သူမပါးစပ်ထဲ ဝင်လာသည်။ သူမမရွံတော့။ သူမမြိုချလိုက်သည်။ လီးတော်တော်ညိုးကျသွားသည်အထိ သူမစုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဖိုးဆိုးက ကုတင်ပေါ် သူမကို ဖက်ရင်း သူမကို ချစ်စကားကြိုက်စကား ပြောသည်။

“ အရင်ပတ်က ကိုကြီးကို တော်တော်စိတ်ဆိုးမယ် ထင်တယ်နော် ညီမလေး”

“ ဆိုးတာပေါ့ လူဆိုးကြီး”

“ ခုကော”

“ ဆိုးမှာပဲ”

“ ဟောဗျာ ဘာဖြစ်လို့”

“ နောက်တခါ မလိုးပေးမချင်း”

“ ဒါဆို စိတ်မကောင်းဘူးကွာ”

“ ဟင် တကယ်”

“ နောက်ထပ် နှစ်ခါ လိုးဦးမှာမို့လေ”

“ သွားလူဆိုး”

သို့နှင့် ခဲအိုကြီးသည် ခယ်မကို စနေတနင်္ဂနွေတိုင်း အပြတ်ကြမ်းပါတော့သည်။ တစ်ပတ်၊ နှစ်ပတ်၊ သုံးပတ်၊ လေးပတ်၊ တစ်လ၊ နှစ်လ၊ သုံးလတိုင်ခဲ့သည်။ ဘယ်သူမှ မသိသည့် ခဲအိုနဲ့ ခယ်မဇာတ်လမ်းသည် သိပ်မကြာခင် နောက်တယောက် သိသွားပါတော့သည်။

“ ဖိုးဆိုး ဖိုးဆိုး ငြိမ်ချက်သား ကောင်းလှချည်လားလို့ ထင်နေတာ လက်စသတ်တော့…”

“ အော် သန်းနိုင်ပါလား”

ဖိုးဆိုးက အေးဆေးဖြစ်သော်လည်း လူမိသွားသော ခင်စီမှာ တုန်သွားသည်။ အနီးရှိ စောင်လေးဖြင့် မိမိကိုယ်ကို ဆွဲဖုံးမိသည်။ ဖိုးဆိုးက တက်လေဆိုသည့် အနေအထားဖြင့် မျက်ရိပ်ပြသည်။ခုမှ လိုးထားပြီးကာစ ဖိုးဆိုးက အေးဆေးပင်။ သန်းနိုင်ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ပုဆိုးတွေချွတ်ပါတော့သည်။ သန်းနိုင်လီးက ငေါက်ခနဲ တန်းနေသည်။ ခင်စီက မရဲတရဲကြည့်သည်။ သန်းနိုင်က သူမစောင်ကို ဆွဲခွါသည်။ သူမပေါင်ကို ဆွဲကားသည်။ ထို့နောက် သူမပေါ် အထည့်လိုက် မှောက်ချသည်။

“ အု”

အစိမ်းလိုက် ဖြစ်သဖြင့် ခင်စီမှာလည်း နာရှာသည်။ သန်းနိုင်က နို့တွေစို့လျက် လိုးသည်။ နည်းနည်းအရှိန်ရလာတော့ သန်းနိုင်က မေးသည်။

“ မင်းဘယ်လိုပြီးတုန်း”

“ သူ့ကို မေးကြည့်လေ”

သန်းနိုင်က ခင်စီကို လိုးရင်း ကပ်မေးသည်။

“ ပြီးရင် ဘယ်ထဲထည့်ပေးတုန်း”

ခင်စီက ရှက်သဖြင့် မပြောဘဲနေသည်။

“ ပြောလိုက်လေ”

ဖိုးဆိုးက ပြောသည်။ ခင်စီက ပါးစပ်ဟပြကာ ပါးစပ်ထဲ လက်ညိုးထိုးပြသည်။

“ မိုက်တယ်ကွာ၊ နင့်အမတောင် င့ါလရည် အရသာ မသိဘူး”

ဆိုကာ ပြီးသည့်အခါ သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်ပါတော့သည်။ သူမ ရှက်သဖြင့် ငိုမိသည်။

“ ဟောဗျာ”

ဖိုးဆိုးရော သန်းနိုင်တို့၏ အာမေဋိတ်ဖြစ်သည်။

“ ဘာဖြစ်တာလဲ”

ဖိုးဆိုးက မေးသည်။

“ အကိုတို့က ညီမလေးကို အဲလိုဝိုင်း ဝိုင်းလုပ်တော့ ရှက်တာပေ့ါ”

“ အဓိက နင့်အမတွေ မရိပ်မိဖို့ပါပဲကွာ”

သန်းနိုင်နဲ့တွေ့မှ အရေးထဲ သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက်က ရောက်လာသည်။ မကြာမတင် ခရစ္စမတ်ကျောင်းပိတ်ရက်လည်း ရောက်လာပြန်သည်။ ခဲအိုတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ညညဆို အစ်မတွေကို လိုးပြီး နေ့ဘက်ဆို ညီမလေးကို ဝိုင်းလိုးကြသည်။ တော်သေးသည်။ သူမ ကိုးတန်းအောင်သည်။ ဆယ်တန်းကို ဘော်ဒါဆောင်ပြောင်းထားသဖြင့် သူမလွမ်းသော်ငြား နည်းနည်းသက်သာသည်။ 

တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ သူမဘော်ဒါဆောင်တွင် နေသည်။ ခဲအိုတို့က မကြာမကြာ မြို့တက်ကုန်ရောင်းပြီး သူမကို တည်းခိုခန်းခေါ်၍ အမုန်းလိုးပြီးမှ အိမ်ပြန်ကြသည်။ ကျောင်းပိတ်လို့ အိမ်တွင် နှစ်လနေရသည့်အချိန်ဆိုလျှင်တော့ ခဲအိုတို့ သမသဖြင့် တခါခါ သူမမှာ ဖျားလုနီးနီးဖြစ်ရသည်။ ခုတော့လည်း သူမကျောင်းပြီးချေပြီ။ သူမကျောင်းပြီးသည်နှင့်အတူ သူမမှာ တူမလေးတွေ ရှိလာသည်။ ထိုအခါ ခဲအိုတို့လည်း သားသမီးချင်း ကိုယ်ချင်းစာတတ်လာသလား ထင်ရသည်။

“ နင်လည်း လင်ကောင်း သားကောင်း ရှာပေါ့”

ဟုဆိုကာ ဝေးဝေးမှတခါ သူမက တောင်းတော့မှ သူမကို ပေးကြတော့သည်။

 

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

အမကြီး အမိရာ (စ/ဆုံး)

အမကြီး အမိရာ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ဘာသာပြန်ဝတ္ထုဖြစ်ပါသောကြောင့် မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုနှင့် မကိုက်ညီပါက ကျော်သွားပေးပါရန် မေတ္တာရပ်ခံပါသည်ခင်ဗျာ…။ 

သူရိန်စိုးတယောက် ၁၀ တန်းစာမေးပွဲအောင်မြင်သော ကြောင့် သူရောသူ့မိသားစုကပါ အတိုင်းမသိဝမ်းသာ နေကြသည်။နယ်မြို့လေးတခုနေကြသောမိသားစုဖြစ်ကြပေမယ့် သူရိန်စိုးအဖေဦးစိုးဝင်းတို့မိသားစုမှာ ဆွေစဉ်မျိုးစက်ချမ်းသာလာကြသူများဖြစ်ကြသည့်အပြင် မိခင်ဘက်ကလည်း လယ်ဧက ပေါင်းရာနဲ့ချီပြီပိုင်ဆိုင်ကြသော လယ်ပိုင်ရှင်များဖြစ်ကြသည်။ 

ထို့ကြောင့် သူတို့မိသားစုမှာလည်း ဖခင်ဘက်ကပိုင်ဆိုင်မှုနဲ့မိခင်ဘက်ကပိုင်ဆိုင်မှုတွေပေါင်းပြီး တိုးပွားလာခဲ့ကြ သည်။ သူတို့မိသားစုတွင် အဖေရောအမေပါ စိတ်ထားကောင်းကြပြီး နူးညံ့သိမ်မွေ့စွာနေထိုင်တတ်ကြသကဲ့သို့ သူရိန်စိုးနှင့်အမဖြစ်သူသီတာစိုးတို့ကိုလည်း ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့စွာနေထိုင်ကြရန် ငယ်ငယ်ထဲကဆုံးမလာခဲ့ကြသည်။ 

ရန်နိုင်စိုးရော သီတာစိုးပါ လိမ္မာကြသောသားသမီးများဖြစ်ကြသောကြောင့် မိဘများအနေနဲ့ကလည်း စိတ်ချမ်းသာခဲ့ကြရလေသည်။သူရိန်စိုးနဲ့သီတာစိုးတို့မှာ တနှစ်ကြီးတနှစ်ငယ်ကြသော မောင်နှမများဖြစ်ကြပြီး အခုသူရိန်စိုးက အသက် ၁၇ နှစ်အရွယ်နဲ့ ၁၀ တန်းအောင်ခဲ့ပြီး သီတာစိုးကမူ အသက် ၁၈ နှစ်ရှိနေပြီဖြစ်ပြီး ရန်ကုန်မြို့တွင် အမျိုးသမီးအဆောင်တခုမှာနေ ပြီး တက္ကသိုလ်ပထမနှစ် တက်ရောက်နေသည်။ 

ယခုမူ ရန်နိုင်စိုးကပါ တက္ကသိုလ်တက်ရောက်တော့မည်ဖြစ်သဖြင့် သူမကဲ့သို့ အဆောင်တွင်နေရတော့မည်ဟု ထင်မှတ်ထားခဲ့သည်။သို့သော် သူအဖေဦးစိုးဝင်းက ၃ လွှာရှိတိုက်ခန်းတခုကို ဝယ်ယူလိုက်ပြီးနောက်အိမ်ထောင်ပရိဘောဂပစ္စည်းများကိုပါဖြည့်ဆည်းထားခဲ့ကြောင်းကို သူရိန်စိုးတက္ကသိုလ်တက်ရန် တပတ်အလိုတွင်မှ အသိပေးလာခဲ့သည်။

သူ့အဖေ၏စိတ်ကူးမှာ သားဖြစ်သူရော သမီးဖြစ်သူကို တကွဲတပြားစီအဆောင်တွေမှာ မနေခိုင်းတော့ဘဲ အတူတကွနေထိုင်စေခြင်းဖြင့် တယောက်ကိုတယောက် ကြည့်ရှုစောင်မပြီးတယောက်အခက်အခဲကိုတယောက် ကူညီပေးစေအလို့ငှာ ထိုသို့စီစဉ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ 

ထိုတိုက်ခန်းထဲတွင် အိပ်ခန်းနှစ်ခန်း ၊ ဧည့်ခန်းတခန်းနှင့် မီးဖိုခန်းနဲ့တွဲလျက် ထမင်းစားခန်းပါရှိပြီး ရေချိုးခန်း ကသက်သက်အိမ်သာကသက်သက် ဖြစ်သည်။ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ၃၂ လက်မ LED တီဗွီတလုံးနှင့် EVDတလုံးပါ တပ်ဆင်ပေးထားပြီး skynet ရုပ်သံလိုင်းနဲ့လည်း ဆက်သွယ်တပ်ဆင်ပေးထားသည်။ အိပ်ခန်းတွေထဲမှာ အကျယ် ၅ ပေ နှင့် အရှည် ၆ ပေခွဲ အိပ်ကုတင်တလုံးစီပါရှိပြီး စာကြည့်ရန်စားပွဲနှင့်ကုလားထိုင်တလုံးစီလည်း ပါရှိသည်။ 

အဝတ်အစားထည့်ရန်အ တွက် ၄ ပေ ၆ ပေ ဘီရိုတလုံးစီကိုပါထည့်ပေးထားသည်။ မီးဖိုခန်းထဲတွင် လျှပ်စစ်ဖြင့်ချက်ပြုတ်ရသော ထမင်းပေါင်းအိုး ဟင်းအိုး၊ ဒယ်အိုး ရေနွေးအိုး တို့ကို စုံလင်စွာဝယ်ပေးထားသည်။ ရေချိုးခန်းမှာ ရေပန်းဖြင့်ချိုးရမှာဖြစ်ပြီး အဝတ်လျှော်ရန်အတွက် လည်း အဆင်ပြေအောင်စီစဉ်ပေးထားသည်။သူရိန်စိုးအနေနဲ့ ရန်ကုန်မြို့သို့မကြာခဏဆိုသလို ရောက်ဖူးနေသဖြင့် အထူးအဆန်းဖြစ်မနေတော့ဘဲ အဝေးပြေးကားဂိတ်ကနေ သူ့အဖေဝယ်ပေးထားသောတိုက်ခန်းဆီသို့တက္ကဆီငှားပြီးစီးလာခဲ့သည်။ 

ထိုတိုက်ခန်းသို့ရောက်သောအခါလွန်ခဲ့သောတပတ်လောက်ထဲက အဆောင်ကနေပြောင့်းရွှေ့နေထိုင်နေသော အမဖြစ်သူသီတာစိုးက သူ့ကိုတံခါးဖွင့်ပေးပြီး သူပါလာသောပစ္စည်းများကိုလည်း ကူညီသယ်ပိုးပေးလေသည်။အမေဖြစ်သူထည့်ပးလိုက်သော ရေရှည်ခံစားစရာများကို အမဖြစ်သူသီတာစိုးက မီးဖိုခန်းတွင်သိမ်းဆည်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက်သူ့ကို

“ သူရိန် နင်ခဏနားပြီး ရေချိုးလိုက်ပြီးရင် ညစာစားလို့ရအောင် လုပ်ထားလိုက်မယ်” 

ဟုပြောပြီးသူ့အနားကနေ ထွက်သွားသည်။သူ့ကိုကျောခိုင်းထွက်သွားသောအမဖြစ်သူ၏နောက်ပိုင်းအလှကိုကြည့်ရင်းသူ့စိတ်ထဲကနေ 

“ အင်းးးးးငါ့အမကတော်တော်ကိုလှလာတာပါလား”

ဟု စဉ်းစားတွေးတောမိလိုက်သည်။ 

အမ ၁၀ တန်းတုန်းက သူကအမကိုသတိမထားမိသလို အမကလည်းသူမကျောင်းစာနဲ့သာအချိန်ကုန်ခဲ့ရသည်။ အမတက္ကသိုလ်တက်တော့ သူက ၁၀တန်းဖြစ်သဖြင့် ကျောင်းစာနဲ့သာလုံးပမ်းနေရပြီး အမကလည်းကျောင်းရက်ရှည်ပိတ်ရက်တွေမှာသာ အိမ်ကိုပြန်လာသဖြင့် အနေဝေးနေခဲ့သလို ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ 

ထိုနေ့ကစပြီး ရန်နိုင်စိုးနဲ့သီတာစိုးတို့မောင်နှမနှစ်ယောက် တိုက်ခန်းတခုထဲတွင်အတူနေကြပြီး တက္ကသိုလ်တက်ပြီး ပညာသင်ခဲ့ကြသည်။ အရွယ်ရောက်လူပျိုယောင်္ကျားလေးနဲ့မိန်းကလေးတို့ တိုက်ခန်းတခုတွင်နှစ်ယောက်ထဲအတူတူမနေသင့်ကြသော်လည်း သူတို့ကမူမောင်နှမအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးဖြစ်နေသဖြင့် မည်သူတဦးတယောက်ကမျှ မသင့်တော်ဘူးဟု မထင်ကြပေ။ 

သူတို့နေသောတိုက်ခန်းနှင့် တက္ကသိုလ်မှာ သိပ်မဝေးလှဘဲ ၁၀ မိနစ် ၁၅ မိနစ်လမ်းလျှောက်ရရုံသာရှိသည်။ထို့ကြောင့် မနက်ဆိုလျှင် မောင်နှမနှစ်ယောက်အတူတကွလမ်းလျှောက်ပြီးကျောင်းကိုသွားကြသလို နေ့လည်စာကိုလည်းကျောင်းကကင်န်တီးန်တွင်သာ စားသောက်ကြပြီး ညနေပိုင်းကျောင်း ဆင်းချိန်မှာလည်း အိမ်ကိုတန်းပြန် မလာကြသေးဘဲ ကျောင်းဝင်းထဲက အရိပ်ကောင်းသောနေရာတွေမှာ အချိန်ဖြုန်းကြပြီး နေအေးသောအချိန်တွင်မှသာအိမ်သို့အတူတကွပြန်လာခဲ့ကြသည်။ 

သီတာစိုးရဲ့ဘေးမှာ အချိန်ပြည့်နီး ပါးရှိနေတတ်သော သူရိန်စိုးကြောင့် မည်သည့်ကျောင်းသားတဦးကမှ သီတာစိုးအနားချဉ်းကပ်ဖို့ အခွင့်အရေးမရခဲ့ချေ။ ထိုသို့ ၃ လခန့် ကြာအောင်နေလာကြပြီး ကျောင်း ပိတ်ရက်ဖြစ်သော စနေနေ့နေ့လည်တွင် သီတာစိုးက ဟဲ့ သူရိန် နင်ရေချိုးတော့လေငါအဆာပြေစားဖို့ တခုခုလုပ်ထားလိုက်မယ် နင်ရေချိုးပြီးရင် စားကြရအောင်အေးပါ သူရိန်စိုးက အေးပါဟုနှုတ်ကပြောနေပေမယ့်လည်း လူကနေရာ ကမရွေ့သဖြင့် သီတာစိုးက 

“ ဟဲ့ ထတော့လေ” 

“ မမကလဲဟာ ကျောင်းပိတ်ရက်ဘဲဟာ ငါပျင်းနေလို့ဟ”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ သီတာစိုးကရန်နိုင်စိုးလက်ကိုဆွဲပြီ 

“ ထဆိုရင် ထစမ်းဟာ လာစမ်း ငါကိုယ်တိုင်နင့်ကိုရေချိုးပေးမယ်” 

ဟု ရယ်ရင်းမောရင်းပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သီတာစိုးက သူမမောင်ရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းဆီသို့ ဦးဆောင်ပြီးသွား လိုက်သည်။ ရေချိုးခန်းထဲရောက်သောအခါ သူမကရန်နိုင်စိုး ဝတ်ထားသော တီရှပ်ကိုချွတ်ပေးလိုက်သဖြင့် ရန်နိုင်စိုးမှာအိမ်နေရင်းဝတ်ထားသော ပုဆိုးဟောင်းလေးနဲ့သာ ဖြစ်သွားသည်။ 

ထိုနောက် သီတာစိုးကရေပန်းကိုဖွင့်လိုက်ပြီး 

“ နင်ချိုးထားနှင့်။ ငါနင်လဲဖို့ပုဆိုးနဲ့တဘက် သွားယူလိုက်ဦးမယ်"

ဟုပြောကာ ထွက်ခွာသွားသည်။သူကရေပန်းကထွက်လာသော ရေစက်တွေအောက်မှာ ဇိမ်ခံရေချိုးနေလိုက်ပြီး သူလဲရန်ပုဆိုး နဲ့တဘက်သွားယူပေးသော အမဖြစ်သူက ပြန်ရောက်လာကာ 

“ ဟဲ့ ခုထိဆပ်ပြာမတိုက်ရသေးဘူးလား သြော် ဒီကောင်လေးနဲ့တော့ ခက်တော့တာပါဘဲနော်”

ဟု မြည်တွန်လိုက်ရင်း ရေပန်းခလုတ်ကိုပိတ်ကာ သူမကိုယ်တိုင်ဆက်ပြာတိုက်ပေးနေသည်။ သူရိန်စိုးစိတ်ထဲတွင် နူးညံ့နေသော သူ့အမလက်တွေက သူ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ပေးနေ သလိုဖြစ်နေသောကြောင့် စိတ်တွေယိုင်လာသလို သူ့လီးက လည်း သိသိသာသာကြီးကိုထောင်မတ်လာသည်။ 

ထိုအခြေအနေကိုအမကရိပ်မိသွားပြီး

“ ဟဲ့ သူရိန် ငါကနင့်အမအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးဆိုတာ သတိထားဦး တဏာရူးလေးရဲ့” 

ဟုပြောပြီး ရေပန်းခလုတ်ကိုပြန်ဖွင့်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းအပြင် ကနေရပ်စောင့်နေသည်။ ခဏကြာစောင့်ပြီးမှ ရေပန်းခလုတ်ကို ပြန်ပိတ်ပြီး 

“ တော်ပြီ ရော့ခေါင်းကိုသေချာသုတ်”

ဟု တဘက်ကိုကမ်းပေးရင်း ပြောလိုက်သည်။ပြီးနောက် ပုဆိုးကိုကမ်းပေးပြီး 

“ အဝတ်အစားလဲပြီးရင် လာခဲ့တော့ ငါပြင်ဆင်ထားလိုက်တော့မယ်”

ဟုပြောကာ သူ့အနားကနေထွက်ခွာသွားသည်။အဝတ်အစားလဲပြီးနောက် မီးဖိုခန်းဘက်ထွက်လာသောသူ့ကို အမဖြစ်သူသီတာစိုးက အပြုံးလေးနဲ့ဆီးကြိုနေသည်။ သူကအမဖြစ်သူဘေးကခုံမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ အမက သူစားရန်အတွက် ထည့်ပေးသည်။ 

အမပုံစံက သူ့ကိုကလေးတယောက်သဖွယ် ပြုစုဂရုစိုက်ပေး နေသဖြင့် ရှက်စိတ်နဲ့အတူ ကျေနပ်နေမိသည်။ ထို့နောက် စားသောက်ပြီးကြပြီး အမကဘေစင်တွင်ပန်းကန်ဆေးနေစဉ် သူကအမဖြစ်သူကို နောက်ကျောဘက် ကနေသိုင်းဖက်လိုက်ရင်း

“ နင်က အရမ်းလှတာဘဲမမရာ”

ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထိုအခါအမက “ငါ့လာပြီးမြှောက်မပြောနဲ့”ဟု ပြုံးရွှင်နေသောမျက်နှာဖြင့် ကျေနပ်စွာတုံ့ပြန်သည်။”ငါတကယ်ပြောတာမမရ ငါလေနင့်ကိုအရမ်းချစ်တာဘဲ နင်ကငါ့ရဲ့ အချစ်ရဆုံးလူဖြစ်သွားပြီ ချစ်မမရဲ့”

ဟု ပြောလိုက်သောအခါ အမကအံ့သြသောလေသံဖြင့်

“ အယ် နင်ငါ့ကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တာလဲ"

“ ချစ်လို့ ချစ်မမလို့ခေါ်တာလေ ဘာလဲ နင်ကမကြိုက်ဘူးလား?” 

“ ငါကမကြိုက်စရာအကြောင်းမရှိပါဘူးဟာ. ဒါပေမယ့်လူတွေ့ရှေ့မှာတော့ အဲလိုမခေါ်မိစေနဲ့နော် အိမ်မှာတော့ နင်ကြိုက်သလိုခေါ်ပေါ့”

“ ဒါကြောင့်နင့်ကိုချစ်နေရတာဟ”

ဟုပြောပြီး အမဖြစ်သူရဲ့ပါးကို နမ်းလိုက်သည်။ ဖြူဖွေးနူးညံ့သောအမရဲ့ပါးပြင်မှာ သူ့ရဲ့အနမ်းကြောင့် နီရဲသွားပြီး

“ ဟာ နင်ကလဲ”

ဟု ရှက်စိတ်မွန်ကာ ပြောလာသည်။ သူကအမရဲ့ကျန်ရှိနေ သေးတဲ့ နောက်ပါးတဖက်ကိုပါ နမ်းလိုက်တော့ အမကသူ့ကိုလက်လျော့ထားသည့်လေသံလေးဖြင့်

“ ကဲ နမ်းလို့မပြီးတော့ဘူးလား”

“ ပြီးသေးဘူး”

ဟု ပြောပြီး အမနဖူးကိုဆက်လက်နမ်းလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အမရဲ့ချွန်မြမြနှာခေါင်းလေးကို သွားနဲ့မနာကျင်ရအောင် ကိုက်လိုက်တော့ အမကမနေတတ်တော့သဖြင့်

“ဖယ်တော့ဟာအဲလောက်နမ်းချင်နေရင်လဲ မိန်းမတယောက်သာယူထားလိုက်တော့ ” 

“ မိန်းမမယူပါဘူးဟာ ငါ့မှာနင်ရှိနေတာဘဲ ဘယ်မိန်းမမှ မယူပါဘူး” 

“ ဟဲ့ ငါကနင့်အမလေ နင့်မယားမှမဟုတ်တာ” 

“ ငါကတော့ နင့်ကိုငါ့မယားဖြစ်ချင်တာ”

ဟုပြောပြီး အမကိုဖက်ထားသောလက်တွေက အမရဲ့ မို့မောက် ပြီးကျစ်လစ်စူဖြိုးလှသည့်နို့အစုံပေါ်ကိုရောက်သွားကာ ဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညစ်လိုက်သည်။ ရုတ်တရက်မို့ အမခမျာဘာမှမတတ်နိုင်ဘဲ နို့တွေကိုအကိုင်ခံလိုက်ရသည်။ ခဏအကြာတွင်မှ သတိပြန်ဝင်လာပြီး

“ ဒါဘာလုပ်နေတာလဲသူရိန်ဖယ်စမ်း ငါ့ကိုအခုလွှတ်စမ်း” 

“ မလွှတ်နိုင်ဘူးမမရာငါနင့်ကိုအရမ်းချစ်မိနေလို့ပါ”

“ ငါအဖေနဲ့ပြန်တိုင်မှာနော်” 

သူရိန်စိုးကအမဖြစ်သူကိုဘာမှပြန်မပြောတော့ ဘဲ အမဖြစ်သူရဲ့အင်္ကျီရင်ဘတ်ကိုဆောင့်ဆွဲပြီး ဆုတ်ဖြဲပြစ်လိုက်သည်။ 

သီတာစိုးအင်္ကျီမှာ မောင်ဖြစ်သူရဲ့ဆုတ်ဖြဲတာခံ လိုက်ရပြီး ရင်ဘတ်ဟင်းလင်းပွင့်သွားကာ ဘရာစီယာအနက်ရောင်လေးနဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေးလေးတို့မှာ လှပစွာပေါ်ထွက်လာ သည်။ ဘေစင်အရှေ့ကမှန်ထဲကနေ အမရဲ့နို့တွေကိုကြည့်ပြီးဆုက်ကိုင်လိုက်တော့ အမကသူ့ဆီကနေရုန်းထွက်နေသည်။ ထို့ပြင့် သူ့လက်တွေကိုသူမနို့တွေဆီကနေ တွန်းထုတ်နေသဖြင့် သူကအမရဲ့နို့တွေကိုလွှတ်ပေးလိုက်လာ သူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ပြစ် လိုက်ကာ တဆက်ထဲအမထမိန်ကိုပါ ဆတ်ခနဲ့ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ 

အမမှာ သူမရဲ့ထမိန်ချွတ်ခံလိုက်ရသဖြင့် လူကထမိန်ကိုလိူက်ဖမ်းနေသောကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းက ရှေ့သို့ ကုန်းသွားသည်။ အိမ်နေရင်းဖြစ်သဖြင့် ပင်တီမဝတ်ထားသောအမဖင်တွေမှာ ဖြူဖွေးပြီးစွင့်ကားမို့မောက်နေသည်။ သူကဖင်ကုန်းပြီးထမိန်ကိုပြန်လည်မယူနေသော အမနောက်မှာထိုင်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကြားကအမစောက်ပတ်ကိုမျက်နှာကပ်ပြီး အနံ့ရှူလိုက်သည်။ 

ပြီးနောက် အမဖင်တွေကိုလက်တွေနဲ့ဆုပ်ကိုဖြဲ ထားပြီး အမစောက်ပတ်ကိုစတင်ယက်ပေးလိုက်သည်။ မထင်မှတ်ထားသောအချိန်မှာ စောက်ပတ်အယက်ခံလိုက်ရသောကြောင့် အမခန္ဓာကိုယ်လေးကသူ့လျှာကပေးလိုက်တဲ့အရသာကြောင့် ရှေ့သို့ကုန်းနေရာကနေပြန်မထလာတော့ဘဲ ဘေစင်အပေါ်လက်ထောက်ပြီး ငြိမ်ခံပေးနေသည်။

သူကအမစောက်ပတ်အတွင်းထဲအထိ လျှာကိုထိုးသွင်းပြီး စောက်ပတ်အတွင်းသားနံရံတွေကိုပါ ယက်ပေးလိုက် စောက်စိလေးကိုစုတ်ပေးလိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။ ထိုနောက်အမရဲ့ ခပ်ညိုညိုဖင်ပေါက်လေးကို လျှာနဲ့စက်ဝိုင်းပုံယက်ပေး လိုက်တော့ အမကတွန့်ခနဲဖြစ်သွားပြီး

“ သူရိန် အဲဒါဖင်ပေါက်လေဟာရွံစရာကြီးပါ။ မလုပ်ပါနဲ့ဟာ”

“ နင့်ဖင်ကို ငါမရွံပါဘူးမမရာ နင့်ဖင်ရော စောက်ပတ်ရော ငါမရွံပါဘူး” 

“ အာ နင်ကလဲ ဘာတွေပြောနေတာလဲ” 

“ နင်နဲ့ငါက လင်မယားတောင်ဖြစ်တော့မှာကို ရှက်နေသေးတာလားချစ်မမရယ်” 

ဟု ပြောရင်း မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီးနောက် သူ့တံတွေးတွေနဲ့ ပေပွနေသည့်အပြင် စောက်ခေါင်းထဲကစီးကျနေသည့်စောက်ရည်တွေကြောင့် စိုရွဲနေသော အမရဲ့စောက်ပတ်ဖောင်းဖောင်း လေးအပေါ်မှာ သူ့လီးကိုတေ့ထောက်ထား လိုက်ရင်း 

“ နင့်ကိုငါလိုးတော့မယ် အမရေ”

ဟုပြောကာ သူ့လီးကိုအမရဲ့စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ သူ့လီးရဲ့တိုးဝင်လာမှာကြောင့် အမရဲ့ကျောလေးကော့ တက်သွားပြီး ဖင်ကော့ပေးနေသလိုဖြစ်သောကြောင့် လီးကိုအဆုံးအထိထိုးသွင်းပြီးစတင်လိုးလိုက်သည်။

အမဖြစ်သူရဲ့ဖင်လုံးကြီးတွေကိုကိုင်ပြီး တဖုန်းဖုန်းနဲ့ အားကုန်ဆောင့်လိုးနေချိန်မှာ သူ့လီးတံတလျှောက်က အမရဲ့စောက်ပတ်အတွင်းသားနံရံတွေနဲ့ ပွတ်တိုက်နေသောကြောင့် အမခန္ဓာကိုယ်လေးမှာတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး သူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်းအချိန်ကိုက်သူမဖင်တွေကိုကော့ပေးကာ ကောင်းကောင်းကြီးခံစားနေပေသည်။ 

ထို့နောက် သူ့လီးထဲကသုတ်ရည်တွေက အမစောက်ပတ်ထဲပန်းထုတ်မိလိုက်ပြီးနောက်အမရောသူပါချွေးသီးချွေးစက်တွေနဲ့ မောပန်းပြီးခြေကုန်လက်ပန်းကျသလိုဖြစ်သွားကြသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့် အမဖြစ်သူနဲ့ အတိုင်အဖောက်ညီညီလိုးခဲ့ကြသောကြောင့် ချက်ခြင်းစကားမပြောနိုင်ကြသေးဘဲ အမောဖြေနေကြရသေးသည်။ ပြီးနောက်တွင်မှ သူက 

“ ချစ်မ ငါလိုးတာကောင်းလား?” 

ဟုမေးလိုက်သောအခါ အမကနီရဲနေသောမျက်နှာဖြင့် 

“ အာ ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ” 

“ ရှက်မနေပါနဲ့ချစ်မရာ နင်အပျိုမဟုတ်တော့တာ ငါသိပြီးပြီ”

“ ဘာလဲ နင်ကငါ့ကိုအပျိုမဟုတ်တော့လို့ အထင်သေးတာလား” 

ဟု စိတ်ဆိုးသလိုမေးလိုက်သောအခါ သူကအမဖြစ်သူကို သူ့ရင်ခွင်ထဲဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး 

“ နင်ဘာဘဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ အခုအချိန်ကစပြီး နင်ကငါ့မယား ဖြစ်သွားပြီ။ တခြားဘယ်ယောက်င်္ကျားနဲ့မှ မပတ်သတ်တော့ ရင် ရပြီ။ အရင်ဖြစ်ခဲ့တာတွေ ထားခဲ့လိုက်ပါတော့ဟာ” 

ထိုအခါ အမကသူ့ကိုမျက်ရည်ဝဲနေသော မျက်လုံးအစုံနဲ့ကြည့်နေရင်း 

“ ငါ့ကိုအဲလောက်တောင် ချစ်တာဘဲလားဟာ”

ဟု ရီဝေစွာမေးလိုက်သည်။ သူကအမမျက်နှာလေးကိုငုံ့ကြည့်ပြီး အမနှုတ်ခမ်းလေးကိုတချက်မှနမ်းလိုက်ကာ 

“ ချစ်တာပေါ့ဟာ ငါနင့်ကိုချစ်ခဲ့တာကြာပါပြီ မပြောရဲခဲ့သလို ၊ ပြောဖို့လည်းမသင့်တော်လို့ ငြိမ်နေခဲ့ရတာပါ” 

“ အေးပါသူရိန်ရယ် လူတွေကြားထဲမှာတော့ ဟန်မပျက်စေနဲ့နော်။အိမ်ရောက်ရင်တော့ နင့်သဘောဘဲ” 

“ ဘယ်လို !ငါ့သဘောဟုတ်လား ချစ်မ” 

“ အင်း..ဟုတ်တယ်..နင့်သဘော..မောင့်သဘော” 

ဟုပြောရင်း မောင်နှမနှစ်ယောက်စလုံး သဘောကျကျေနပ်စွာဖြင့် တခစ်ခစ်ရယ်မောလိုက်ကြသည်။

 ပြီးပါပြီ 

ဘဝတစ်ခုတည်ဆောက်ခြင်း (စ/ဆုံး)

ဘဝတစ်ခုတည်ဆောက်ခြင်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - Steven Law

( ဖြစ်ရပ်မှန်အား ပြန်လည် ခံစားရေးဖွဲ့ထားပါသည်။ )

ကျမ နာမည်က နှင်းယုယုလွှင်ပါ၊၊ ကျမက အခုတော့ အင်းစိန် အောင်ဇေယျ တိုက်ခန်းမှာနေပါတယ်၊၊ကျမ နယ်မှာ ဆယ်တန်းအောင်တော့ နယ်မှာ အလုပ်လာလုပ်တဲ့ သူရကိုနှင့်တွေ့ပြီး လူငယ်သဘာဝ ကိုသူရကို ချစ်မိတယ်၊ သစ်ရွက်လှုပ်တိုင်း ရင်ခုန်တတ်တဲ့ အရွယ်မို့ ရန်ကုန်ကလာတဲ့ သူ့ကို ချစ်မိတာအပြစ်လို့တော့ မထင်ပါနှင့်ရှင်၊၊ ရန်ကုန်သားဆိုတာ ကျမတို့တောသားတွေလို ဝတ်တာစားတာ မရိုးရှင်းဘူး၊၊ သူတို့က၀တ်တာ ကြည့်လိုက်ရင် စတိုင်ကျတယ်လေ၊ အိမ်မှာသာဘယ်လိုနေနေအပြင်ထွက်ရင်တော့မင်းသားလေးလို။အပြောလည်းကောင်းတယ်။ ဒီတော့လည်း ချစ်မိတာပေါ့ရှင်။ ကျမကလည်း တောသူလို့သာ ပြောတယ် အသားဖြူပြီး ဘာဝတ်ဝတ်လှတယ်လေ။ ဆင်လိုက်ရင် ကျမကဆင်သလေက်လှတယ်၊၊ ဒါပေမယ့် တောမှာဆိုတော့ပြင်နေရတာမှမဟုတ်တာ၊ရှင်ပြုအလှူရှိမှပြင်ရတာလေ။

သူအလုပ်အားရင်ရွာပြင်ဘက်သွားချိန်းတွေ့တော့ ကျမကိုနမ်းတယ်လေ၊၊ ကျမရင်အရမ်းခုန်တာပဲ၊၊ကစ်ဆင်တွေပေးတော့လည်း ကျမရင်ထဲတလှပ်လှပ်နှင့်ပေါ့၊၊ကျမက တိုက်တင်းနစ်ဇာတ်ကားကြည့်ထားတော့မင်းသမီးလေးလို ပြန်လုပ်ပေးတာပေါ့၊၊နောက်တော့ ကိုသူရက ကျမနို့ကို လာကိုင်တယ်၊၊ ကျမရှက်လိုက်တာတော့ မပြောနှင့်တော့၊၊ ဘယ်ယောက်ျားလေးမှ ကျမနို့ကို မကိုင်ဖူးတာ၊ကိုသူရကလည်း အရမ်းလက်သွက်တယ်၊၊ လူပျိုလက်ဝက်မြီး ဆိုတဲ့ အတိုင်းပဲ၊၊ကျမလည်း တရှိန်းရှိန်းတဖိန်းဖိန်းနှင့်ကိုနေတာ၊၊ သူကနို့လည်းစို့တယ်၊၊

ပြီးတော့ ကျမလက်ကိုကိုင်ပြီး သူ့ဥစ္စာကြီးပေါ် တင်ပေးတယ်၊၊စစချင်းဆိုတော့ ရှက်တာပေါ့။ နောက်တော့လည်း ပူနွေးနွေးနှင့်ဆိုတော့ ကိုင်လို့ကောင်းလာပေါ့၊၊သူက လက်နှင့်ကိုင်ပေးတာကို အားမရဘူးလေ၊၊ကျမလက်ကိုကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပါ သင်ပေးလာတယ်၊၊သူကလည်း ကျမပိပိကို လက်တွေနှင့်နှိုက်ပေးတော့အမယ်လေး ရှင်ရင်ထဲမောမောလာသလို အရမ်းလည်းနေလို့ကောင်းတယ်၊၊

ချိန်းတွေ့ရင်းအကြိမ်တွေ ကြာလာတော့ ကိုသူရကကျမကို လိုးမလို့လုပ်တယ်၊၊ကျမဘယ်ခံလို့ ဖြစ်ပါ့လဲ၊၊ကျမကြောက်တယ်၊၊ မတော်ဗိုက်ကြီးသွားရင် ဒုက္ခပါပဲ၊အဲဒါကြောင့် ကိုသူရက ကျမကို သူ့ ဥစ္စာကြီးကို စုပ်ခိုင်းတာ၊၊ကျမက ရွံ့တော့ မစုပ်ပေးပါဘူး၊၊ ကျမကို ကိုသူရက စိတ်ကောက်တော့ ကျမက ရွံပေမယ့် စုပ်ပေးရတယ်၊၊ကိုသူရကတော့ကောင်းနေပြီးညည်းနေပေမယ့်ကျမကခါးကုန်းပြီးစုပ်ရတော့ခါးတောင်ညောင်းတယ်၊၊စုပ်ရင်းကိုစိတ်ပါလာတော့ အားရပါးရစုပ်မိတာ၊ ကိုသူရက တအားအား အော်လေ ကျမက တအားစုပ်လေနှင့် ကိုသူရရဲ့လီးကြီးက တုန်သလိုဖြစ်လာပြီးအရည်တွေ ထွက်လာတော့ ကျမကပါးစပ်ထဲက သူ့လီးကို ထုတ်မယ်လုပ်တော့ကိုသူရက ခေါင်းကိုင်ထားပြီး အထုတ်မခံဘူး၊၊ကျမပါးစပ်ထဲ အကုန်ရောက်သွားမှ လက်ဖယ်ပေးတယ်၊၊ပါးစပ်ထဲ ပူနွေးနွေးနှင့်ငံသလိုလေး။

ကျမက ထွေးထုတ်ပစ်ပေမယ့် အာခေါင်ထဲရောက်တာတော့ ဘယ်လိုမှထုတ်မရလို့ မြိုချလိုက်ရတယ်၊၊အာလုတ် ကျင်းစရာ ရေကလည်းမပါဘူးရှင့်။ဒီလိုနှင့်ချိန်းတွေ့တာ အိမ်ကသိသွားတော့ ကျမတို့ ယူလိုက်ရတယ်။ရွာဆိုတော့လည်း လက်ဖက်ရည်လေး မုန့်လေးကျွေးပြီး မင်္ဂလာဆောင်လိုက်ရတာပေါ့။ ကျမက အရမ်းပျော်တယ်၊၊ ရွာအိမ်ကလေးက သိပ်မကောင်းတော့ အဲဒီနေ့က လိုးကြပေမယ့် အားမရဘူးလေ၊၊ အဖေအမေ နိုးသွားမှာစိုး လို့ရယ် ကြားရမှာစိုးလို့ရယ်၊ကျမတို့က အခန်းထဲနေရပေမယ့် အဖေအမေက အိမ်ရှေ့ဘုရားခန်းမှာ အိပ်ကြတာကိုး၊၊ နောက်တရက်တော့ ကိုသူရနှင့်ရန်ကုန်လိုက်သွားတယ်၊၊ ကျမလည်း အ,ချက် ။ ကိုသူရက အရက်သောက်တတ်တာ မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ နေ့မှသိရတယ်။။ ရန်ကုန်ကိုရောက်တော့လည်း ကိုသူရ အမ လင်မယားက သဘောကောင်းတယ်၊၊ သူတို့ကပဲအနီးအနားက လူတွေကို ဖိတ်ပြီး မင်္ဂလာပြန်ဆောင်ပေးပါတယ်။

ကျမက အဲဒီမှာ ကိုတိုးကြီးကို တွေ့ဖူးတာပဲ။သဘောကောင်းတဲ့ ကိုတိုးကြီးကို ကျမတို့ အိမ်သားအားလုံးက ခင်ကြတယ်။ ရန်ကုန်အိမ်က လုံခြုံတော့ ကျမတို့လင်မယားကကဲလို့ ကောင်းတယ်လေ၊ သွေးသားဆူဖြိုးတဲ့အရွယ်လေ၊ အိမ်ခန်းလေးကကုတင်လေးပါတယ်၊ ကျမကတော်ပျော်နေတာပဲသိတယ်။

ညရောက်တော့ ကိုသူရကကျမကိုနမ်းတယ်။ ကျမလည်းပြန်နမ်းတာပေါ့၊၊ကိုသူရက အရက်ကလေးတောင်သောက်ထားသေး၊ကျမကို ကိုသူရက

" ချစ်အင်္ကျီတွေချွတ်ကွာ"

ဆိုလို့ ကျမက ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ကိုသူရက ကျမနို့တွေကို အားရပါးရစို့တာ ကျမပိပိထဲ အရည်တွေထွက်လာတဲ့အထိပဲ။ တပြွတ်ပြွတ်နှင့်အသံတွေတောင်ထွက်လို့ ။ ပြီးတော့ကိုသူရက

" ချစ် ကိုကိုကိုက ချစ်ကို အကောင်းဆုံး အရသာပေးမယ် ချစ်ငြိမ်ခံနှော်တဲ့"

ဘာများလုပ်ပေးမလို့လဲမသိဘူးဆိုပြီး တွေးတုန်းမှာပဲ ကိုကိုက ပိပိကိုယက်လိုက်တာကျမလည်း ငြိမ်ခံဆိုပေမယ့် ဘယ်ငြိမ်လို့ရပါ့မလဲ။ တစ်ခါမှ အဲလိုမခံဖူးတာ ရင်ထဲ အသည်းထဲ အေးကနဲနွေးကနဲ ခံစားရတယ်၊၊ကိုသူရက ကျမပိပိထဲ လျှာလေးသွင်း လို့ မွှေရင် ကျမလည်းအိပ်ရာခင်းကို ကိုင်ဆွဲပြီးရုန်းထမိတယ်၊၊ ပါးစပ်ပိတ်ပြီးမနေနိုင်တော့ဘူး အော်ပစ်လိုက်ချင်တယ်၊၊ ဒီတော့လည်း လူကြားမှာစိုးလို့ ညည်းပဲနေရတယ်၊၊

ကိုသူရက အရမ်းလုပ်တတ်တာပဲ၊၊ သူ့လျှာက ကျမနှုတ်ခမ်းသားလေးကို ယက်လိုက် အထဲကိုမွှေလိုက်နှင့်ပေါ့၊ကျမတို့ မျိုးရိုးက အရွက်သေးသေးလေးပါ။ ဖြဲကြည့်မှမြင်ရတဲ့အမျိုး အမွေးကလည်းပါးပါးလေးရယ်၊၊နှုတ်ခမ်းသားကလည်း ထူတယ်၊၊ ဒီတော့ ကိုသူရက အဲဒါလေးကိုပဲ အရမ်းချစ်နေတာလေ။ ကိုသူရက ပိပိကလေးကို ဖြဲလို့ အစေ့ကလေးကို လျှာလေးနှင့် ထိုးရင် ကျမမှာကျင်ကျင်ပြီးတက်လာတယ်၊၊ သူက အစေ့ကလေးကို စုပ်ပေးတော့ ကျမ ကော့ကော့တက်တာ ခါးအောက် ကြက်ဥထည့်ထားရင်တောင်မကွဲလောက်ဘူး၊၊

ကျမက သူအစေ့ကိုစုပ်နေရင်းကို တဖိန်းဖိန်းတရှိန်းရှိန်းဖြစ်လာပြီး ပြီးကာ စိတ်ကျေနပ်သွားတယ်၊၊ အရေတွေတောင်တော်ကိုထွက်တာ ၊၊ ကိုသူရက ရပ်ပြီး ကျမကို လီးစုပ်ခိုင်းတယ်ရှင့်၊၊ အရင်ကတည်းက စုပ်ဖူးနေတဲ့ လီးပဲ ကျမကစုပ်ပေးရတာမခက်ပေမယ့် ဒီတစ်ခေါက် မတူဘူးရှင့်။ ကိုသူရက သူ့အကြိုက် သင်စုပ်စုပ်ခိုင်းတယ်၊၊ဒစ်တွေကို လျှာနှင့်သပ်တာ၊၊ ရှူးပေါက်တဲ့ အဝကို လျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးခိုင်းတာ၊၊အရင်းထိ ငုံစုပ်ခိုင်းတာ၊ငုံလို့လည်းရပါတယ်။ ကိုသူရလီးလည်းပုံမှန်ဆိုက်ပဲ လုံးပတ်တစ်လက်မလောက်ရှိပြီး ခြောက်လက်မနီးပါးပဲ ရှိတာဆိုတော့ရ တာပေါ့.၊ပထမတော့ လည်ချောင်းအထိတွေရောက်တော့ နည်းနည်းခက်ပေမယ့် နောက်တော့သက်တောင် မှန်မှန်ရှူလို့ ရလာတယ်၊၊ဂွေးဥတွေပါ စုပ်ခိုင်းလို့ဂွေးဥတွေရောစုပ်လိုက် လက်နှင့်ဖွဖွလေးကိုင်ညစ်လိုက် အစုံသင်ရတယ်ရှင့်၊၊ သူကပြောသေးတယ် ။ ပိပိညစ်နည်းသင်ပေးဦးမယ်တဲ့။ နောက်တော့ ကျမ ကိုယ့်ယောကျ်ား အကြိုက် အကုန်ရအောင် သင်ရဦးမယ်၊၊ဒါမှ ကိုသူရ ကျမကို ပိုစွဲလန်းမှာ၊၊

သူကကျမကိုလိုးတော့ အရင်ကလိုစိတ်ကိုချုပ်တီးထားစရာမလိုဘူးလေ၊၊ကောင်းကောင်းကြီး အရသာခံလိုက်တာပေါ့။ ကိုသူရဆွဲချက်က တော်တော်ကြမ်းတယ်၊၊အရမ်းလည်းကောင်းတယ်ရှင့်၊၊လင်ယူရတာဟာ ဒီနေရာမှာတော့ အကောင်းဆုံးပါ။ ကိုယ့်ယောက်ျားနှင့်လိုးရတာ ဆွေမျိုးမေ့မတတ်ပဲ၊၊ဆောင့်ချက်ကပြင်းလို့ အသံတွေထွက်လာလို့ "ကိုသူရ အမတို့ကြားသွားမယ်" ပြောတာကို " သူလည်းလင်ရနေပြီး သူတို့တုန်းကလည်းအဲသလို လိုးနေကြပဲ၊၊လင်မယားပဲလိုးကြတာလူတိုင်းသိတယ်" ဆိုပြီးလုပ်တော့တာအသံတွေ"ဖန်း ဖန်း" ၊ဘတ်ဘတ် နှင့်စုံနေတာပါပဲ။ ကျမမလည်းကောင်းလွန်းလို့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး တရှီး ရှီး အော်မိတာပါပဲရှင်။

ကိုသူရက ကျမကို ကုန်းခိုင်းတော့လည်းကုန်းပေးရတယ်၊၊ သူက ကျမ ပိပိကို လီးထည့်ပြီး တဖြေးဖြေးလေးလိုးလိုက်မြန်လေးလုပ်လိုက်နှင့်ပေါ့။ ကျမလည်း ကြာလာတော့ လက်ထောက်နေတာညောင်းလာတယ်လေ၊၊ ဒါကြောင့် ခေါင်းအုံးကို ဆွဲယူပြီး အုံးလိုက်တယ်၊၊ကိုသူရက လိုးချက်ပြင်းတော့ ကျမဖင်ဝလည်း ဟစိဟစိဖြစ်နေတာပေါ့၊၊ ခနနေတော့ ကျမစအိုဝလေးကို တံထွေး ထွေးလိုက်တယ်၊၊ အော်..ကျမကတော့ ကိုသူရတစ်ယောက်ပိပိက ကျပ်နေတော့တံတွေးထွေးလိုက်တယ် ထင်မိတယ်၊၊ မဟုတ်ဘူးရှင့် ။ ကျမဖင်ထဲ လက်တစ်ချောင်းဝင်လာတယ်၊၊ "ကျမကနာတယ်ကို" လို့ပြောလိုက်တာ "ခဏပါချစ်နောက်တော့ကောင်းသွားလိမ့်မယ်"  လို့ ပြောပြီး ဆွဲထုတ်ပြီး တံတွေးထပ်ထွေးတယ်။ ပြီးတော့ လက်ပြန်သွင်းတယ်၊ဖင်ထဲ အရင်လောက် မနာတော့ပေမယ့်တစ်ဆို့ကြီးပါပဲ။ တံတွေးထပ်ထွေးပြီးလုပ်တော့ လက်ကအဝင်ကောင်းလာသလို အရမ်းလည်းဖီလ်းဖြစ်တယ်၊၊မကြာပါဘူး။ ကျမလည်းပြီးသွားသလို သူလည်းပြီးသွားတာပါပဲ၊၊

သူက လှဲအိပ်ပြီး ကျမကို ပြောတာက

" နောက်နေ့တွေမှာဖင်လိုးချင်တယ်။"

" ကိုကလည်းဖင်က ချလို့ရလို့လား"

" အော် ရတာပေါ့ "

" နာမယ် ထင်တယ်၊အခုလက်သွင်းတာတောင် နာနေသေးတာ"

" မနာအောင်လုပ်မှာပေါ့ သဲလေးကလဲ "

" ပြီးတော့ သဲလေးက အဖုတ်ညှစ်တတ်အောင်လုပ်လေ"

" ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ"

" ရှူးပေါက်ရင်တစ်ခါတည်းမပေါက်နှင့်ရပ်လိုက် ညစ်လိုက်ပေါက်၊အဲဒီလို လုပ်ပေးရင် တော်ကြာ ညှစ်တတ်လာလိမ့်မယ်"

" ဟုတ်လား ကို၊သဲ လုပ်ကြည့်မယ်"

ခနနေတော့ ကျမလည်းရှူးပေါက်ချင်လာလို့ ကိုပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ကြည့်ပြီး စတင်လေ့ကျင့်လိုက်တယ်။မနက်မိုးလင်းတော့ ယောင်းမက ကျမကို

" ငါ့မောင်ကတော့ ကြမ်းချက်ဆူညံနေတာပဲ၊၊ နင့်အသံကလည်း တော်တော်ထွက်တယ်၊၊ငါ့ယောကျ်ားကလဲနင်တို့ အသံတွေကြားတာနှင့်ကို မနေနိုင်တော့ဘူး၊ နင်တော့မသိဘူး ငါတောင်အီဆလံဝေသွားတယ်" တဲ့၊၊ 

" အာ...အမကလည်း "

" အံမာ နင်က ရှက်နေရသေးတယ်၊ယောက်ျားတွေဟာဒီလိုပဲ ရစဆို မနားတမ်းလုပ်တယ်၊နောက်ဆို ရိုးသွားလို့တပါတ်တစ်ကြိမ်တောင် မရချင်တော့ဘူး "

" မရိုးရအောင်နေပေါ့ မမရဲ့၊ဟုတ်ဖူးလား"

" အေးပါ ၊အေးပါ"

ညရောက်တော့ ယောက်ကျားကိုပြောရသေးတယ်၊၊

" ကို .မမ ကပြောတယ်။ ကြာရင် ယောက်ျားတွေကရိုးသွားတတ်တယ် ဆို"

" ဒါကြောင့်သဲကိုမရိုးရအောင်ပုံစံအမျိုးမျိုးလုပ်တတ်အောင်သင်ပေးနေတာပေါ့"

" ကိုယောက်ျားမရိုးသွားရအောင် အဖုတ်ညစ်နည်းသင်ပေးနေတာလေ"

" အော် အဲလိုလား သဲ က အခုရှူးပေါက်တိုင်းတော့ လုပ်ကြည့်နေတာ"

" ဒီနေ့တော့စမ်းကြည့်ရတော့မယ်"

" ဟင် ဒီနေ့ ဖင်လိုးမယ်ဆို"

" ဖင်လည်း လိုးမှာပေါ့၊အဖုတ်ကို အရင်လိုးမှာ၊ဒုတိယအကြိမ်ရောက်မှ ဖင်လိုးမှာ"

" အီး နည်းနည်းတောင်ကြောက်လာပြီ"

" မကြောက်ပါနှင့်သဲကလဲ ကိုယ်ကပထမအကြိမ်တော့ သဲပါးစပ်မှာပြီးမှာနှော်"

" အာ့ ကိုကလည်းကွာ အဲဒါကြီးမလုပ်ချင်ပါဘူး"

" ချစ်ကလဲကွာ .ကိုယ့်ကို ချစ်ရင်လုပ်ပေးပါကွာ"

" အင်း ပါ..အင်းပါ .နောက်တော့မှရိုး သွားပြီမလုပ်နှင့်"

" အဲဒါမျိုးလေးတွေလုပ်ပေးရင် ဘယ်တော့မှမရိုးဘူး"

" တကယ်လားကို"

" တကယ်ပေါ့သဲရ"

" ဒါဆိုလုပ်ပေးမယ်"

ချစ်စခင်စကြင်နာစ ဇနီးမောင်နှံအတွက် ဒီလိုလေးလုပ်ရတာ ကြည်နူးမိတယ်လေ၊၊ကိုယ့်ယောက်ျားက ကိုယ့်ကိုရိုးမသွားအောင်လုပ်ပေးရမှာပေါ့။ ကျမလည်းကိူသူရမပြောခင်ပဲ အဝတ်အစားတွေအားလုံးချွတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ကိုသူရလီးကို သေချာစုပ်ပေးလိုက်တယ်၊ဒါမှကိုသူရလီးကြီးပိုတောင်ပြီး ကျမဇိမ်ရှိမှာလေ။ ကိုသူရကတော့ ကျမကို မမှုတ်ပေးဘူး။ လိုချင်ပေမယ့် မပြောတော့ပါဘူး ။ ကိုသူရကကျမအဖုတ်ထဲ လီးသွင်းပြီး

" သဲညှစ်ကြည့်စမ်း"

ကျမလည်းရှူးပေါက်တုန်းကလို ညှစ်ကြည့်တယ် မရသေးဘူး၊၊

" သဲ  ဖင်ရှုံ့ပြီးညှစ်" 

ကျမလည်း လေးငါးကြိမ်ညှစ်လိုက်တယ်။ မဆိုးဘူး နည်းနည်းညှစ်လို့ရတယ်။

" အိုကေ သဲ အခုတော့နည်းနည်းညှစ်လို့ရသွားပြီ၊၊ကိုလိုးနေတုန်းလည်း ညှစ်ပေးနှော်"

ဆိုပြီး စပြီးတော့ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးတယ်၊၊ ကျမလည်း ညှစ်ညှစ် ပေးတယ်၊၊ညှစ်ရလွန်းလို့ ဗိုက်ကြောတွေတောင်နာတယ်၊၊ကိုသူရလည်း ရှစ်မိနစ်လောက်ပဲ ကြာတယ်၊၊ကျမက ညစ်လေ သူက " ကောင်းတယ် အသဲရယ်" လို့ ပြောပြီး လိုးတာ ကျမလည်း အရမ်းကောင်းတော့ ပြီးသွားတယ်၊၊ ကိုသူရလည်း ကျမညှစ်အားကြောင့် ကြာကြာမခံနိုင်ပါဘူး။ ပြီးချင်တော့ ကျမပါးစပ်ထဲ လီးလာထည့်တယ်၊၊ကျမလည်းအားရပါးရစုပ်တော့ ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ပြီးသွားတယ်၊၊ကျမလည်း မြိုချလိုက်ရတယ်၊၊

ကိုသူလည်း ခဏသာ အမောဖြေပြီး ကျမနို့ကိုပြန်စို့တယ်။ ကျမလည်း ပြန်ကောင်းလာပြန်ပြီ။ ကိုသူရက ကျမအပိပိကို ယက်ပေးပြန်တယ်၊၊ ဒီအခေါက်ကျတော့ ကျမခါးအောက်ခေါင်းအုံး ခုပြီး ဖင်ကိုကြွတယ်၊ပြီးတော့အစေ့ကို စုပ်ဆွဲပြီး ဖင်ကို လက်နှင့်သွင်းတယ်၊၊မနေ့က အတွေ့အကြုံရှိတော့ ဖင်ဝလေးကို ဖွင့်ထားပေးလိုက်တယ်၊၊ အဖုတ်ထဲက အရည်တွေနှင့် ဖင်ဝက ချောချောချူချူဖြစ်လာတာပေါ့၊၊ ကိုသူရက အစေ့ ကို စုပ်ဆွဲပြီးတံတွေးတွေကို သူ့လက်နှင့် ကျမဖင်ကို သုတ်ပေးနေတယ်လေ၊၊ကျမလည်း စောစောတုန်းက ညှစ်နေရတုန်းကအသံမထွက်ပေမယ့် အခုကျတော့ သူ့အလိုလို အသံကထွက်လာတယ်။ ကိုသူရ စုပ်ပေးပြီး မကြာခင်ရပ်လိုက်တယ်၊၊ကျမကိုဖင်ကုန်းခိုင်းတယ်၊၊ပြီးတော့ ကျမဖင်ဝလေးကို လေးငါးချက် ယက်လိုက်သေးတယ်၊၊ကျမကကောင်းလွန်းလို့

" ကို ထပ်ယက်ပေး" 

လို့တောင်းဆိုတော့ ကိုက ခဏလေး ယက်ပေးသေးတယ်။ ပြီးတော့မှ ကိုသူရက သူ့လီးကိုတံတွေးဆွတ်ပြီးထည့်တယ်။ နာလည်းနာ အောင့်လည်းအောင့်ပေါ့၊၊ ကိုသူရကဖြေးဖြေးလေးပဲ လုပ်နေတယ်၊၊ကျမက ကောင်းလာပြီ ။ နောက်တော့ လီးက အဆုံးထိဝင်သွားတယ်၊၊တဖြေးဖြေးလုပ်နေပေမယ့် ကျမပိပိနှင့် ကိုသူရဂွေးနှင့်ရိုက်သံလေးက တဖတ်ဖတ်ထွက်နေတယ်။

အဲဒီ အသံကလည်း စိတ်ကို ပိုကြွစေတယ်၊၊ကျမက ပိုညည်းလာမိတာပေါ့၊၊ ဖင်ကကျပ်တော့ ကိုသူရကလည်းသိပ်ကြာကြာမလိုးနိုင်ဘူးလေ။ သူကအားသုံးပြီးဆောင့် လာတယ်၊၊ကျမလည်း ပိုကောင်းလေပါပဲ။ ကိုသူရပြီးသွားပြီး ကျမဖင်ထဲကို သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်လိုက်တယ်၊၊ သူပြီးသွားပြီး

" ကောင်းလိုက်တာ သဲရာ"

တဲ့။ကျမလည်းသူ ကောင်းတယ်ဆိုလို့ဝမ်းသာမိပါတယ်။ ဒီလိုနှင့်နှစ်လလောက်ကြာတဲ့အထိ လိုးလာလိုက်တာ ကျမက ညည်းရင်းအဖုတ်လည်း ညှစ်တတ်လာတယ်၊၊သုတ်ရည်မြိုတတ်လာသလို ဖင်လည်းကောင်းကောင်းခံတတ်လာတယ်လေ၊၊

ဒါပေမယ့် ချစ်နေရုံနှင့်မပြီးတဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဘဝလေ၊၊အမက အသံထွက်လာတယ်၊၊သူကလည်း လက်လုပ် လက်စားဘဝမဟုတ်လား။ သူ့ယောကျားလုပ်စာကို ထိုင်စားနေရတဲ့ ဘဝ ဆိုတော့ အဆင်က သိပ်မပြေဘူး၊ကျမ အလုပ်လုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး လမ်းထိပ်က ကားမှတ်တိုင်မှာ ကွမ်းယာရောင်းဖို့ ကိုသူရနှင့်တိုင်ပင်ပြီးကွမ်းယာရောင်းတယ်၊၊ မိတ်မရသေးတာကတစ်ကြောင်း ကွမ်းရာဆိုင်များတာကတစ်ကြောင်းနှင့် သိပ်တော့မရောင်းရပါဘူး၊၊

အဲဒီမှာ ကိုတိုးကြီးက လွယ်အိတ်တစ်လုံး လေးလွယ်ပြီး ကျောင်းဖယ်ရီစောင့်ရင်း ကွမ်းယာဝယ် ဆေးလိပ်ဝယ်နှင့်ရင်းနီးလာတာပေါ့လေ၊၊ ကွမ်းယာဆိုင်က သိပ်အဆင်မပြေတော့ ကိုသူရကသူအရင်လုပ်ခဲ့တဲ့ ဆရာဆီကို သွားဆက်သွယ်တယ်၊၊ သူ့ဆရာကနယ်မှာဆိုတော့ လိုက်သွားတယ်။ ဒီအခေါက်က တောင်ကြီးဖက်မှာဆိုတော့ သူကနည်းနည်းကြာမယ် လို့ပြောပြီး ထွက်သွားတယ်၊၊ ဒါပေမယ့် ပိုက်ဆဲကလေးသောင်းလောက်ရမယ်ပြောတယ်၊၊ မဆိုးဘူးပေါ့၊၊ ပထမတော့နှစ်လလောက်ကြာမှ ကို သူရပြန်ရောက်လာတယ်၊၊ ပိုက်ဆံတော့ ရပါရဲ့။ လူက အရက်တောင်စွဲလာတယ်၊၊တောင်ကြီးဖက်မှာက အေးတော့ အရက်ကနေ့တိုင်းသောက်ပြီး အချမ်းဖြေနေရတယ် ပြောတာပဲ၊၊နောက်အခေါက်က သုံးလလောက်နေမှ ပြန်ရောက်လာတယ်၊၊ ကိုသူရက ဝသလိုလို ပွသလိုလိုဖြစ်နေပြီ၊၊ငှက်ဖျားမိသေးတယ်တဲ့၊၊ ကျမလည်းပြန်မသွားဖို့တားပေမယ့် သူဆရာအလုပ်မှာ လူမရှိဘူးဆိုပြီးတပါတ်လောက်နေ ပြန်ထွက်သွားပြန်တယ်၊၊

နောက်အခေါက်တွေမှာ ပိုက်ဆံကို ကြုံတဲ့ လူနှင့်ထည့်ပေမယ့် လူကပြန်မလာပါဘူး၊ငှက်ဖျားဖြစ်နေတယ်လို့ကြားရတယ်၊၊ ဆေးမြီးတိုနှင့်ကုလိုက်မပျောက်လိုက်နှင့် ဆေးပါယဉ်ပါးလာတယ်လေ၊ ခြောက်လလောက်ကြာပြီးမှ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်။ ဒီတခါ ကိုသူရအခြေအနေအတော်စိုးရိမ်ရပါတယ်၊၊ ဘာလို့ပြန်မလာတာလဲလို့ပြောတော့ ငှက်ဖျားဖြစ်နေရင်း လိုက်ပို့မယ်သူမရှိလို့ဆိုပြီး ပြောပါတယ်၊၊ဆရာကပိုက်ဆံတော့ပေးသွားတယ်၊၊ဓာတ်ကြမ်းကုတယ်ဆိုပြီး အရက် ပိုသောက်နေတာက အသည်းပါထိသွားတယ်၊၊ 

ပထမတော့ဆေးခန်းပဲ ပြနေတာပေါ့၊၊ ဆေးခန်းပြနေရင်း ပိုက်ဆံက ကုန်သလောက်ဖြစ်နေပြီ၊၊ အမကလည်း ကျမကွမ်းယာရောင်းတုန်းသူ့မောင်ကို စောင့်ရှောက်ရတာပေါ့လေ၊၊ ကျမချစ်တဲ့ယောက်ျားဆိုတော့လည်းကျမလည်းမငြူစူပါဘူး၊၊ ရသမျှအကုန်ကုပေးတယ်၊၊  နည်းနည်းတော့သက်သာသလို ဖြစ်လာတယ်၊၊စိတ်တော့ မအေးရပါဘူး၊၊လူကအိပ်ယာထဲလဲနေရတဲ့ အဆင့်တောင်ဖြစ်နေတာ ဘယ်လိုမှစိတ်မချရဘူးလေ၊၊နည်းနည်းဂရုစိုက်ပြီးအစာလေးကျွးလို့သာလန်းနေတာပေါ့လေ၊၊ ကျမလည်းစိတ်ညစ်နေတယ်။ ဆေးရုံတက်ပြီး ဆေးကုသပေးချင်တာ၊အဖေနှင့်အမေတို့မှာလည်း ပြေလည်တော့ ပိုစိတ်ညစ်ရတာပေါ့၊၊ ဒီကြားထဲ ကိုတိုးကြီးတစ်ယောက်လည်း စိတ်တွေ ညစ်နေပုံရတယ်၊၊

ကျောင်းတော့ သွားပါရဲ့။ ပြန်လာရင်ဟိုဟိုသည်သည်လျောက်သွားရင်း တစ်ခုခုရှာနေသလို မြင်ရတယ်လေ၊၊ကျမကမေးတော့

" ကိုတိုးကြီးဘာရှာနေတာလဲ"

" ဘာမှမရှာပါဘူးဟာ"

" ကောင်မလေးတွေဘက်ကြည့်လိုက်၊ခေါင်းကုတ်လိုက်နှင့်"

" ပြော ကျမ ဘာကူညီရမလဲ"

" ပြောရမှာအားနာလို့၊နင်ဘယ်သူ့ကိုမှမပြောနှင့် ငါ့မိတ်ဆွေတွေအတွက် ကောင်မလေးတစ်ယောက် ရှာနေတာ ဟ "

" ကိုတိုးကြီးက ဘာလို့ သူတို့အတွက်ရှာပေးရတာလဲ"

" ငါ့မိတ်ဆွေတွေက တောထဲမှာနေတာ တနှစ်လုံးတောထဲမှာ အလုပ်လုပ်တယ်၊အခုမြို့ပေါ်တက်ပြီးပျော်ချင်ပါးချင်တယ် ဆိုလို့ဟေ့"

" ဒါဆိုလည်းကေတီဗီတွေ၊ဟိုအတန်းတွေကရှာလိုက်ပေါ့"

" အေး ဟ ငါလည်း အဲဒါဆို  ပြဿနာ မရှိဘူး၊အခုက အမှန်အကန်လိုချင်လို့"

" အပျိုစစ်စစ် လိုချင်တာလား"

" မဟုတ်ဘူး အပျိုလည်းမလိုဘူး ။ ဖာတွေ ဘာတွေ မလုပ်ဖူးရင်ရတယ် အဲဒါကြောင့်ရှာရခက်နေတာ"

" အော် သူတို့က ဘယ်နှစ်ယောက်လဲ "

" ငါးယောက်တောင်"

" မလွယ်ပါလား ကိုတိုးကြီး"

" အေး ပိုက်ဆံ ဆယ့်ငါးသိန်းနှင့်တစ်လလောက်နေရမှာ"

" နင့်အသိရှိရင် ငါ့ကိုပြောပေးပါလား"

" အင်းအသိတော့ မရှိဘူး။ ညနေကျ စုံစမ်းပေးမယ် ပွဲခရမှာလား"

" ငါပေးမယ် မြန်မြန်ရှာ သဘက်ခါမနက် သူတို့ရောက်မယ် ။ အိမ်ကတော့ ရပြီအရေးကြီးတာတော့ မရသေးဘူး"

" အဲဒါဆို မနက်ဖြန်အဖြေပေးမယ် ကိုတိုးကြီး"

" အေးးအေး ဟိုမှာ ကျောင်းကားလာပြီ"

ကိုတိုးကြီးလည်းကားပေါ်တက်သွားတော့ ကျမအတွေးထဲမှာ ကျမယောကျ်ားကို မြင်ယောင်လာတယ်၊၊ကျမယောကျ်ားကို ဆေးကုပေးချင်တဲ့စိတ်က ဖုံးလွှမ်းလာပြီး လူငါးယောက်ကို ကျမမမြင်မိဘဲ ငွေဆယ့်ငါးသိနးကိုသာ မြင်နေမိတယ် ။ ညနေကျောင်းဆင်းချိနကိုတိးကြီးရောက်လာတော့

" ကိုတိုးကြီး ခဏ"

" အေး ရပြီလား"

" ကျမမပြောမယ်။ ကိုတိုးကြီးနှုတ်လုံဖို့လိုတယ်၊နှုတ်မလုံရင်ကျမဘဝတော့ သွားပြီ"

" အေးပြောစမ်းပါ ဟ"

" ကျမလုပ်မယ်"

" ဟေ ဖြစ်ပါ့မလားဟ "

" ကျမပိုက်ဆံလိုနေတယ်၊ကိုသူရနေမကောင်းတာ သိတယ် မဟုတ်လား"

" အေးသိတယ်လေ"

" ဆေးကုဖို့ ပိုက်ဆံလိုနေတယ်၊ဖြစ်အောင်လုပ်ရမှာ"

" နင့် အိမ်ကို ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ"

" ကျမဘာသာ ကြည့်ရှင်းလိုက်ပါ့မယ်"

" အေးနင်လုပ်မယ်ဆို ကြိုသတိပေးမယ်၊ သူတို့က သူတို့စိတ်တိုင်းကျ လုပ်မှာ၊၊တစ်ယောက်ချင်း လုပ်နေမှာမဟုတ်ဘူး။ သူတို့ကျေနပ်ရင် ပိုက်ဆံထပ်ပေးလိမ့်မယ်"

" ရတယ် ကျမလည်း ပိုက်ဆံက အရေးကြီးနေတယ်"

" နောက်တစ်ရက် ငါလာခေါ်မယ်ပြင်စရာရှိတာပြင်ထားလိုက်"

ဆိုပြီးကိုတိုးကြီးထွက်သွားလေသည်၊၊ ကျမလည်းကွမ်းယာဆိုင်သိမ်းပြီးအိမ်ပြန်တဲ့အခါကျတော့ အမနှင့် ကိုသူရကိုပြောရတယ်။

" အမ ကျမတို့အဖေက ကျမတို့အကြောင်းကြားလို့တဲ့၊၊ဒီနေ့လူကြုံနှင့်မှာလိုက်တယ်၊သူတို့အမွေရထားတဲ့ယာကွက်ကလေးရှိတယ်တဲ့၊၊ လမ်းမတန်းမှာမို့ရောင်းရင်မနည်းရမယ်တဲ့၊အဲဒါကျမတို့ မြို့မှ ာလာစုံစမ်းပြီးရောင်းပါတဲ့ ကိုသူရကို ဆေးကုပေးဖို့ငွေရအောင် ကျမသွားမှ ရမယ်ထင်တယ် အမ"

" အေးလေ အဲဒါဆိုမောင်လေးအတွက် စိတ်မပူနှင့် မမကြည့်ထားပေးမယ်" 

" မမ၊မြေကွက်ရောင်းရင် ချက်ချင်လည်း ရချင်မှရမယ်၊တစ်လလောက်လည်းကြာချင်ကြာမယ်၊ရတဲ့ဈေးနှင့်ရောင်းပြီးအမြန်ဆုံးလာခဲ့ပါ့မယ် မမ"

" ညီမ ကဘယ်တော့ သွားမလဲ"

" မနက်ဖြန်ပစ္စည်းနည်းနည်းပါးပါးဝယ်ပြီး သဘက်ခါသွားမယ်မယ်မမ"

" အေး မောင်လေးအတွက် စိတ်မပူနှင့် မမကြည့်ထားလိုက်မယ်"

နောက်တစ်ရက်ကျတော့ ကျမကသုံးလခံဆေးထိုးထားလိုက်တယ်၊ကိုသူရ ခရီးထွက်တုန်းကတည်းက တားဆေးတွေရပ်ထားခဲ့တာ၊၊တစ်လဆိုတော့ ကြားထဲရာသီလာနေရင်ဒုက္ခ။ ဒါကြောင့်သုံးလဆေးကို ထိုးလိုက်တယ်၊၊ ယောက်ကျားရတုန်းက သုံးလဆေးသောက်တော့ ရာသီထိန်တာကြောင့် တားဆေးကိုသာ ပြောင်းသောက်ခဲ့တာ အခုလည်းတစ်လကြာမှာဆိုတော့ ထိုးဆေးသုံးလိုက်တာပါ။

နောက်တရက် စော်ဘွားကြီးကုန်းဘက်ကို သွားလိုက်တယ်၊ကိုတိုးကြီးက အဲဒီကစောင့်ဖို့မှာထားပြီးသား၊ကိုတိုးကြီးကကားနှင့်စောင့်နေတယ်၊ ဟိုအိမ်ကို ရောက်တော့ ခြံဝင်းကကျယ်တယ်။ အပေါ်ထပ်တက်သွားရတာ၊၊အပေါ်ရောက်တော့ ဟိုလူတွေကို ရေတွက်ကြည့်တော့ လေးယောက်ပါပဲ၊ကိုတိုးကြီးက သူလည်းဝင်ရအောင်ပြောထားတာဖြစ်မယ်၊၊ ကျမဖြစ်နေတော့ မျက်နှာပူပြီးမပါတော့တာဖြစ်မယ်၊၊သူတို့တွေဖဲရိုက်နေတာ ကထလာပြီး

" ငတိုးပါလာပြီပေါ့"

" မရ ရအောင်ရှာရတာ တော်တော်တော့ မလွယ်ဘူး ။ သူက ပိုက်ဆံလိုလို့သာ ပါလာတာ င့ါ အသိဟ၊မင်းတို့စိတ်တိုင်းကျရင် ပိုက်ဆံပိုပေးလိုက်ပါ"

" အေးပါငတိုးရာပိုက်ဆံက အရေးမကြီးဘူးငါတို့ဒဏ်သာခံနိုင်ဖို့ အရေးကြီးတယ်"

" ဒါဆိုလည်းပိုက်ဆံပေးလိုက်"

" မင်းကိုပေးရမှာလား သူ့ကိုပေးရမှာလား၊"

" သူ့ကိုသာ ပေးလိုက်"

" အေးအေး ရော့ညီမလေး စရံတဝက် အကိုတို့က အဆင်ပြေရင်မုန့်ဖိုးသီးခြားပေးမယ် ဟုတ်လား"

" ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"

" ငတိုး နေ့လည်စာရော ညနေစာဘယ်လိုစီစဉ်ထားလဲ"

" ခိုင်ခိုင်ကျော်မှာငါးယောက်စာချိုင့်ဆွဲမှာထားတယ်။ လာပို့လိမ့်မယ်၊နံနက်စာကိုတော့ ခင်များတို့ဆင်းယူပေး၊ကျနော်က ကျောင်းတဖက်အလုပ်တဖက်နှင့်မို့"

" အေးပါကွာ နားလည်ပါတယ်" 

အဲဒီ အပေါ်ထပ်မှာပဲနေရတယ်၊၊အောက်ထပ်က တံခါးပိတ်ထားတယ်၊၊အပေါ်ထပ်မှာပဲ ရေချိုးခန်းအိမ်သာရှိတယ်၊၊ ထမင်းစားဖို့စားပွဲ တစ်လုံးရယ် ရေခဲသေတ္တာတစ်လုံးသာရှိတယ်၊၊ အဲ တီဗီနှင့်အောက်စက်ကလေးတော့ရှိတယ်၊ မွေ့ရာတွေတော့ တန်းစီခင်းထားတယ်၊၊ အခန်းမရှိဘူး၊၊ ကျမအတွက်ကတော့ ငရဲခန်းဖြစ်မယ်၊၊အားလုံးက တောထဲမှာလှုပ်ရှားသွားလာနေရလို့လားမသိ။ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့်အသက်သုံးဆယ်ပတ်ဝန်း ကျင်တွေ၊၊ကိုတိုးကြီးပြန်သွားတော့ တစ်ယောက်ကမေးတယ်။

" ညီမနာမည် ပြောပါဦး"

" ကျမ နှင်းယုယုလွှင်ပါအကို"

" ဒါဖြင့်လည်းနှင်းယုလို့ပဲခေါ်မယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ရှင့်"

" ငါကစိုင်းဘို၊သူကရှမ်းကြီး၊သူကအိုက်မောင်း၊သူကထွန်းမောင် မှတ်ထားဦးနှော်နှ င်းယု"

" ဟုတ်ကဲ့ "

" ညီမက အတွေ့အကြုံရှိတယ်မလား"

" ဟုတ်ကဲ့ရှိပါတယ်"

" ကဲ...ဟေ့ကောင်တွေ နှင်းယုကိုဗီဒီယိုပြကွာ"

" အာ ကျမမကြည့်ချင်ဘူး"

" ကြည့်လိုက်ပါညီမရာ၊အကိုတို့က ဗီဒီယိုအထဲက tတိုင်းလုပ်မှာလေ၊ညီမကြည့်ထားသင့်တာပေါ့"

ကျမလည်းဗီဒီယိုကိုလှမ်းကြည့်မိတော့ နီဂရိုးလေးယောက်နှင့် လူဖြူမလေးတစ်ယောက်ကို ဝိုင်းလိုးနေတဲ့အခန်းပေါ်လာတယ်၊၊ကျမကြောက် သွားမိတယ်၊၊နီဂရိုးလီးတွေက အကြီးကြီးတွေပါလား၊၊ဒါပေမယ့်ကိုယ့်ကိုလိုးမှာ က မြန်မာတွေပါပဲဆိုပြီး ဖြေသိမ့်ရတာပေါ့၊၊

" ကဲညီမအဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ပါဦး၊အကိုတို့က စချင်ပြီ။ ထမင်းမစားခင် တစ်နာရီလောက်အချိန်ရတယ် "

ကျမအဝတ်အစားတွေကို ချွတ်လိုက်တော့ သူတို့အားလုံးက ကြည့်နေတယ်၊၊ကျမလည်း တစိမ်း ယောကျ်ားတွေရှေ့မှာ အဝတ်အစားတွေချွတ်တာ ဒါပထမဆုံးပဲလေ၊ရှက်တော့ရှက်တာပေါ့။ ဒါပေမယ့်ကျမကပိုက်ဆံယူပြီးပြီလေ၊၊ အဝတ်လည်းအားလုံးချွတ်လိုက်တော့

" အားးး"

ဆိုတဲ့ အသံထွက်လာတော့ ကျမဖြင့်လန့်သွားမိတယ်၊၊

" မိုက်တယ်ကွာ ။ စောက်ရမ်းလန်းတယ်၊ထင်တောင်မထားဘူး"

ကျမလည်းလူတွေအားလုံးက အဲသလိုပြောတော့ရှက်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်၊၊သူတို့ကလည်းမြင်တာပေါ့၊၊ဒီကြားထဲကို ထွန်းမောင်ဆိုတဲ့သူက

" ကိုက်စားချင်စရာကောင်းလိုက်တာ"

ဒီလူတွေထဲမှာတော့ ကိုစိုင်းဘိုကဆရာကြီးပါ၊၊

" ဟေ့ ထွန်းမောင် မင်းကဘာဂျာသမားဆိုတော့မင်းကိုဦးစားပေးတယ်"

ကျမလန့်သွားတယ်။ကိုထွန်းမောင်ကမုတ်ဆိတ်မွှေးနှုတ်ခမ်းမွှေးတွေနှင့်၊ကျမကသူတို့က လိုးပဲလိုးပြီး ဒီလိုတော့မလုပ်လောက်ဘူးထင်ခဲ့တာ၊ကိုထွန်းမောင်က အဝတ်အစားတွေချွတ်တော့ ကျမလည်းမွေ့ရာပေါ်မှာ ဒူးထောင်ထိုင်နေမိတယ်၊၊ထွန်းမောင်လီးကရှည်လည်းရှည်တယ်၊ တုတ်လည်းတုတ်တယ်၊၊ထွန်းမောင်အဝတ်အစားချွတ်တော့ အားလုံးလိုက်ချွတ်တာမြင်ရတယ်၊၊ သူတို့အားလုံးကထွန်းမောင့်နှင့်ကျမကိုပဲကြည့်တယ်၊၊ ပြီးတော့ ကိုစိုင်းဘိုက အရက်လေး ထငှဲ့တော့ ကျန်သူတွေလည်းငှဲ့သောက်ကြတယ်၊၊

ထွန်းမောင်က လာပြီး နမ်းတယ်၊၊ကျမလန့်နေတယ်၊၊ယားလည်းယားပြီး အမွှေးတွေက စူးတယ်လေ၊၊ကျမ ဘဝက ဝက်ဖြစ်မှတော့မစင်စားရမှာပဲလေ၊၊  မချစ်လည်း အောင့်ကာနမ်းရတော့မှာ ပေါ့။ ပိုက်ဆံထက် ဒီအချိန်ဘာမှအရေးမကြီးဘူး၊ သူတို့အကြိုက်လိုက်တော့ မုန့်ဖိုးပိုထွက်လာရင် ကျမယောက်ျားဆေးပိုကုနိုင်မှာလေ၊၊တကယ်တော့ အချစ်ဆိုတာ ချစ်နေရရုံနှင့်မပြီးဘူး ပိုက်ဆံရှိမှ သာယာတာလေ၊၊ကျမက ကိုသူရအပေါ် ချစ်ပေမယ့် သစ္စာတော့ မရှိနိုင်တော့ဘူး၊သစ္စာတွေက အခုရမယ့်ငွေနှင့်မနှိုင်းသာတော့ဘူး၊ ယောက်ျားအသက်ကသစ္စာထက်အရေးကြီးနေပြီ၊၊

ချစ်ရတဲ့ ယောက်ျားအတွက် ဒီလိုလုပ်ပေးရတာလို့ တွေးမိသလို၊ ပိုက်ဆံများများပေးတဲ့ ဒီလူတွေကိုတောင်ကြံဖန်ကျေးဇူးတင်ရမယ်၊၊ ဆယ့်ငါးသိနးဆိုတဲ့ငွေက ကျမတို့လင်မယားနှစ်နှစ်ရှာမရဘူးလေ။ ဒီတော့လည်းထွန်းမောင်ကိုပြန်ပြီး တုန့်ပြန်နမ်းရတော့ပေါ၊၊ ကျမလေ ကိုယ်ချစ်သူနှင့်မှ ပိပိကအရည်ထွက်တယ် ထင်ခဲ့တာ၊၊အခုတစိမ်းယောက်ျားတွေနှင့်လည်း အရည်ထွက်နေတာကိုသိပြီးအံ့ဩမိတယ်၊၊

ကိုထွန်းမောင်က နို့လေးတွေညစ်ပြီးစို့ပေးသေးတယ်၊၊ပြီးတော့ ကျမပိပိလေးကို ယက်တာနှုတ်ခမ်းမွှေးတွေကရှတတ ပေါင်တွေဆိုလည်း ယားသနဲ့၊၊ကိုထွန်းမောင်ဟာ ဘာဂျာသမား ပီသတယ်၊၊ကျမက ယောက်ျားနှင့်မလုပ်ဖြစ်တာလည်းကြာပြီဆိုတော့ ဖီလ်းဖြစ်မိတယ်၊၊အသံထွက်ပြီး ညည်းရမှ အားရတာဆိုတော့ ကျမလည်းအော်ညည်းမိတာပေါ့ရှင်၊ကျမတို့ကိုကြည့်နေကြတဲ့ ကိုစိုင်းဘိုတို့လည်း မနေနိုင်တော့ဘူးထင်ပါရဲ့၊၊ကျမတို့ဆီကိုလာနေတာမြင်လိုက်ရတယ်။

ကျမဆီလာပြီးကိုစိုင်းဘိုက

" နှင်းယုငါ့ကိုလီးစုပ်ပေးပါ"

" ရှင် အကိုကြီးသမီးကလီးစုပ်ရမယ်၊မလုပ်ပါနှင့်ကိုကြီးရယ်"

" ဟ ဘာတုန်းငါတို့ကဗီဒီယိုထဲကလိုလုပ်မယ်ပြောထားတာလေ ။အဲဒါကြောင့်ငါတို့က ဆယ့်ငါးသိန်းတောင်ပေးထားတာပေါ့"

" ဟုတ်ပါတယ် ကိုကြီးသမီးလည်းအဲလောက်ပိုက်ဆံရလို့ လိုက်ခဲ့တာပါ၊သမီးလည်းအရမ်းပိုက်ဆံလိုနေလို့သာလုပ်ရတာ"

" အေးဒါဆိုလည်းလုပ်ပေးပေါ့"

" ကိုကြီးရယ် သမီးကအဲလိုတစ်ခါမှလည်း မလုပ်ဖူးဘူး၊အခုက ယောက်ျားကိုဆေးကုပေးချင်လို့သာ လုပ်ရတာ၊သမီးလေ ကိုယ့်ယောကျာ်းအသက်ရှင်ဖို့သာလုပ်ရတာ၊သမီးတစ်ခါမှလည်းမလုပ်ဖူးပါဘူး၊မယုံရင်ကိုတိုးကြီးကို မေးကြည့်ပါကိုကြီး၊သမီးကဒါတွေနှင့်အစိမ်းသက်သက်ပါ"

" ဒါဖြင့်ရင်ဒီလိုလုပ်။ ငါတို့ကဗီဒီယိုထဲကလိုအားလုံးလုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်၊နှစ်ယောက်လည်းလုပ်မယ်၊သုံးယောက်လည်းဖြစ်ချင်ဖြစ်မယ်၊ဖင်လည်းချမယ်၊ငါတို့လီးသာ စုပ်ပေးတာမက ငါ့တို့သုတ်ပါမြိုချပေးရမယ်၊ငါတို့ အဲဒီအတွက် ငွေနှစ်သိန်းအခုပေးမယ်၊နင်လုပ်ပေးနိုင်တယ်မလား"

" သမီးလည်းပိုက်ဆံလိုနေတာဆိုတော့ ကိုကြီးပြောသလို လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ လောလောဆယ်တော့ ဖင်ကို တန်းမချပါနှင့် ။ ကျမကဖင်ခံရမှာလန့်နေတယ်၊ဆီလေးတော့သုံးပေးပါ"

" ကဲဟေ့ကောင်တွေစကြစို့ .. မင်းတို့နှစ်ကောင်ကနို့စို့ငါကလီးစုပ်ခံမယ်"

" အာ ခင်များ လီးကျုပ်တို့မျက်နှာထိုးမိမယ်၊ကိုစိုင်းဘို ခင်များခဏနေဦး ကျုပ်တို့အရင်စို့လိုက်ဦးမယ်"

ရှမ်းကြီးနှင်အိုက်မောင်းလည်း ကျမနို့ကို တစ်ယောက်တဖက်စီစို့ကြတယ်၊၊အိမ်ထောင်ကျပေမယ့် ကိုသူရကနယ်သွားနေတော့ ကျမနို့ကပုံမပျက်သေးပါဘူး၊သူတို့ကလည်း ကျမနို့ကိုခေါင်းချင်းဆိုင်ပြိးပြီး တပြွတ်ပြွတ်စို့ကြတယ်၊၊ ဒီအချိန်မှာကိုထွန်းမောင်က ကျမပိပိထဲထဲလီး လာသွင်းတော့ကျမကလည်းညှစ်ထားလိုက်တယ်၊၊ကိုထွန်းမောင်က

" အားပါးကျပ်ထုတ်နေတာပဲကွာ"

ဆိုတော့ အားလုံးကအံ့အားသင့်ပြီး

" တကယ့်အမှန်အကန်လေးပါလား"

ဆိုပြီးစိတ်ကြွလာတယ်။ ကျမလည်းဒီလောက်လူအများကြီးဆိုတော့ သူတို့မြန်မြန်ပြီးအောင်ညှစ်ပေးမှဖြစ်မယ်ဆိုတာ သိနေတဲ့အတွက် ခဏခဏညှစ်ပေးနေရတာပေါ့၊၊ကိုထွန်းမောင်လည်းအားရပါးရတွယ်တယ်၊နို့နှစ်ဘက်ကလည်းအစို့ခံနေရတော့၊ကျမကစိတ်ထဲမှာ သူတို့လုပ်နေတာ စိတ်ထဲ မထည့်ထားချင်ပေမယ့် ထည့်မထားလို့မရတော့ဘူး၊အလိုလိုညည်းသံကို ထွက်နေတယ်၊၊ ဆယ်မိနစ်လောက် ကိုထွန်းမောင်လုပ်ပြီး ရှူးရှူးရှဲရှဲအသံထွက်လာတော့ ကိုစိုင်းဘိုက

" ဟေ့ကောင် ထွန်းမောင် အထဲမှာမပြီးနှင့်နှော်၊နောက်လူတွေလုပ်အုံးမှာကွ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါအကို"

" ရှမ်းကြီးတို့ဖယ်ငါပြီးတော့မယ်"

ဆိုပြီးပြောလိုက်တော့ရှမ်းကြီးတို့လည်းဖယ်ပေးရော၊၊ကိုထွန်းမောင်ကျမဘေးလာရပ်ကာ ကျမပါးစပ်ထဲလီးထည့် ပြီးပန်းထည့်လိုက်တယ်၊၊ကျမလည်းပြောထားတဲ့ ဂတိအတိုင်းဆိုတော့ရွံပေမယ့်လည်း မြိုချလိုက်ရတယ်၊၊ကိုထွန်းမောင်ပြီးတော့ ရှမ်းကြီးအလှည့် ။ လာလိုးပါတယ်ကျမလည်းညှစ်ညှစ်ပေးရတယ်၊၊ရှမ်းကြီးလိုးနေချိန် ကိုစိုင်းဘိုကထလာပြီးကျမအပေါ်ခွကာပါးစပ်ထဲ လီးလာသွင်းတယ်၊၊ကျမလည်း ကိုစိုင်းဘိုကိုလီးစုပ်ပေးရတာပေါ့၊၊ ရှမ်းကြီလည်းဆယ်မိနစ်လောက်ပဲခံတယ်၊၊ မကြာဘူးသူလည်းပြီးတော့ကျမဘေးလာရပ်ပြန်တယ်၊၊ကိုစိုင်းဘိုကလီးထုတ်ပေးတော့ရှမ်းကြီးကကျမပါးစပ်ထဲလီးသွင်းကာပန်းထည့်ပြန်တယ်၊၊ရှမ်းကြီးပြီးတော့အိုက်မောင်းလုပ်တယ်၊၊အိုက်မောင်းလုပ်နေတုန်း ကိုစိုင်းဘိုကကျမပါးစပ်ထဲကိုလာပြီး ဆောင်းလိုးတော့တာပဲ၊၊

သူဆောင့်တော့ကျမမှာ "အု အု အွတ်အွတ်" အသံထွက်နေရတယ်၊၊ငါးမိနစ်လောက်ပဲလုပ်ပြီး ကိုစိုင်းဘိုကကျမပါးစပ်ထဲပန်းထည့်တော့ ကျမလည်းမြိုချရပြန်တယ်။အိုက်မောင်းလည်း နောက်ထပ်ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ပြီးပြီးသွားတယ်။သူလည်းရှေ့ကလူတွေလိုပဲ ကျမပါးစပ်ထဲပန်းထည့်သွားတယ်။ကျမှာတော်တော်လည်းပင်ပန်းသွားသလိုပိပိလည်းကျိမ်းစပ်နေတော့တာပါပဲ။

ကျမလည်းအိပ်ယာကထပြီးရေချိုးခန်းဝင်။ အာလုပ်ကျင်းကာပိပိကိုရေဆေးပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရတယ်၊၊အဝတ်အစားလေးဝတ်ပြီး အိပ်ယာထဲစောင်ခြုံအိပ်နေရတယ်၊၊ထမင်းစားဖို့လာနှိုးမှ အိပ်ယာကနိုးတော့တယ်ရှင်၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဒီနေ့ကနှစ်သိန်းထပ်ရတာပေါ့လေ။

စားသေက်ပြီးတော့ သူတို့တစ်တွေက ဖဲထိုင်ရိုက်ကြတယ်၊၊ကျမလည်းခုနကအိပ်ထားလို့ အိပ်ရေးဝနေပေမယ့်အိပ်ရာထဲလှဲနေပြီးတော့ပဲ နေရတော့တာပေါ့။နှစ်နာရီလောက် ဖဲရိုက်ပြီးအားလုံး ထလာကြပြန်တယ်၊၊ကိုစိုင်းဘိုကပဲ "နှင်းယုရေ စကြရအောင် " ဆိုတော့ကျမလည်းအဝတ်အစားတွေကိုချွတ်လိုက်ရတယ်၊၊ ကျမအဝတ်အစားတွေချွတ်ပြီးတဲ့အချိန်မှာ သူတို့လည်းအဝတ်အစားတွေမရှိတော့ပါဘူး၊၊ 

" နှင်းယုငါတို့လေးယောက်ကိုလီးစုပ်ပေး " 

ဆိုလို့ကျမလည်းဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်တာသူတို့လေးယောက်က ဝိုင်းလာတယ်၊၊ကျမလည်း အလှည့်ကျနှစ်မိနစ်စီ စုပ်ပေးပါတယ်၊၊။။ဒါပေမယ့် လီးစုပ်ခံရတာကြိုက်တဲ့ ကိုစိုင်းဘိုက အားမရပါဘူး၊၊ 

" ဟေ့ကောင်တွေငါ့နှင့်ထွန်းမောင်တွဲမယ်  ရှမ်းကြီးနှင့်အိုက်မောင်းကတစ်တွဲလုပ်လိုက်ကွာ၊ပြီးတော့ငါတို့အတွဲအရင်စမယ် "

" ကဲနှင်းယုငါ့ဆီကိုလာနင်ဖင်ထောင်ထားပြီးငါ့လီးကိုစုပ်ပေး"

ဆိုပြီးသူကခြေကားကာထိုင်ချလိုက်တယ်၊၊ကျမလည်းကုန်းရင်ကိုစိုင်းဘိုလီးကိုစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ကိုထွန်းမောင်က ကျမနောက်ကနေ ဒူးထောက်ပြီး လုပ်တယ်၊၊ကိုထွန်းမောင်ဆောင့်ချက်ကပြင်းလွန်းလို့ကျမကိုယ်လုံးကရှေ့ကို ရောက်ရောက် သွားတယ်၊၊လီးစုပ်တုန်းဆောင့်ချက်ဆိုတော့ ကိုစိုင်းဘိုလီးကပါးစပ်ထဲအဆုံးထိရောက်လာတော့ ကျမမှာအသက်ရှူတောင်မှားတယ်၊၊ကိုစိုင်းဘိုလည်းသိပ်အဆင်မပြေတော့ဘူး၊၊ ဒါကြောင့်

" ဟေ့ကောင်ထွန်းမောင်မင်းကအိပ်ပြီး နှင်းယုကအပေါ်ကတက်ပေး"

ကိုထွန်းမောင်အိပ်တော့ ကျမလည်းကိုထွန်းမောင်အပေါ်က တက်ပေးတယ်၊၊ပြီးတော့ ခဏဆောင့်လိုက်သေးတယ်၊၊တော်ကြာတော့ ကျမလည်းညောင်းလာတာပေါ့၊၊အဲဒါကြောင့် ကျမလည်းဆောင့်ကြောင့်လေး ဆောင့်နေရာက နေဒူးထောက်ပြီး ပုံစံပြင်လိုက်တယ်၊အဲဒီအချိန်ကျမနောက်က ကိုစိုင်းဘိုကဒူးထောင်ဝင်လာတယ်၊၊ကိုထွန်းမောင်ကကျမကို လှမ်းဖက်တော့ ကျမကကိုထွန်းမောင်အပေါ်မှာမှောက်ရက်လေး ဖြစ်နေတဲ့အချိန်ဖင်ဝကိုဆီသုတ်သလိုခံစားရတယ်၊၊

အော် ..ကိုစိုင်းဘိုက ဖင်ချတော့မှာပါလား၊ကိုစိုင်းဘိုကသူ့လီးကိုပါဆီသုတ်ပြီးနှင်းယုဖင်ဝကို လီးဒစ်လေးသွင်းပြီးတဖြေးဖြေးနှဲ့သွင်းတယ်၊၊ ကျမလည်းဒီလိုနှစ်ယောက်ညှပ်ပြီးလိုးတာတခါမှ မခံစားဖူးပါဘူး၊ဖင်ခံဖူးလို့သာသိပ်မနာပါဘူး၊၊ ကိုစိုင်းဘိုကတဖြေးဖြေးချင်းလုပ်စဉ်မှာတော့ ဖီလ်းရှိပေမယ့်၊တဖြေးဖြေးကြမ်းလာချိန်မှာတော့ ကျမဖင်နှင့်ပိပိကြားကအရေပြားကို ဆွဲဖြဲသလိုခံစားလာရတယ်၊ လီးတစ်ချောင်းက ပိပိထဲမှာနောက်ကိုရောက်ပြီး တစ်ချောင်းက ကန့်လန့်ခံနေသလိုဖြစ်နေတယ်၊၊ 

အဲဒါကြောင့်ပုံစံပြင်ရအောင် ကိုစိုင်းဘိုကို ရပ်ခိုင်းပြီး ကိုထွန်းမောင်လီးကိုပုံစံပြင်ရတယ်၊၊လီး ၂ ချောင်းလာရာတူဖြစ်မှ ကျမအနာသက်သာမှာမို့ ကိုထွန်းမောင်လီးကို အောက်ကထိုးသလိုလုပ်ရတယ်၊၊ပြင်ပြီးမှကိုစိုင်းဘိုကိုလုပ်ခိုင်းရတယ်၊၊အဲဒီလိုပြင်ပေးမှကျမလည်းကောင်းလာတယ်၊၊ကိုစိုင်းဘိုကတစ်အားဆောင့်ရင်ကိုထွန်းမောင်လီးကကျွတ်ထွက်တတ်လို့ကိုစိုင်းဘိုလည်းနောက်ဆို အရမ်းမဆောင့်တော့ပါဘူး၊၊တချက်ချင်းအဝင်အထွက်ကိုခါးကိုဆွဲကိုင်ပြီးထိန်းလုပ်တော့ ကျမလည်းဖီးဖြစ်ကာအသံထွက်လာပါတော့တယ်၊၊ ကိုစိုင်းမောင်ရဲ့တချက်ချင်းဆောင့်ချက်ကလည်းတဖတ်ဖတ်အသံထွက်လာသလိုကျမရဲ့အော်သံလည်းညံလာပါတယ်၊၊ဆယ်မိနစ်လောက်လုပ်လာတဲ့အခါကိုစိုင်းဘိုကပြီးသွားပြီးကျဖင်ထဲလီးရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပါတယ်၊၊ဒါပေမယ့်ကိုထွန်းမောင်ကမပြီးသေးပါဘူး၊၊ကိုထွန်းမောင်က

" နှင်းယုရေ ငါ့အပေါ်ကက မဆောင့်နှင့်တော့ ငါအားမရဘူး။ ငါ့ကိုပြန်ကုန်းပေး"

ဆိုပြီးခိုင်းတော့ကျမလည်းကုန်းပေးလိုက်ပါတယ်၊၊ကိုထွန်းမောင်က ဖင်ကိုခဏတော့ကြည့်ပြီး ကျမပိပိကိုသာလိုးပါတယ်၊၊ ကျမကဖင်ထက် ပိပိကိုလုပ်တာ ပိုကြိုပါတယ်၊၊ကျမအတွက်က ဖီးအရှိဆုံးက ပိပိကို လိုးတာပါပဲ၊၊ဒီမှာက ရှက်နေရမယ့်သူမရှိတဲ့အခါ ကျမလည်းစိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်အော်ပစ်လိုက်ပါတယ်၊၊ဆယ်မိနစ်လောက်လုပ်ပြီးတဲ့အခါ ကိုထွန်းမောင်ပြီးချင်လာလို့ ကျမပိပိထဲကလီးကိုထုတ်ပြီး ကျမမျက်နှာနားလီးထိုးပေးလို့ ကျလည်းလီးစုပ်ပေးလိုက်ရတယ။သူပြီးသွားတဲ့အခါ ကျမကသူ့လရေတွေကို မြိုချပေးလိုက်တယ်၊၊

နောက်တစ်ယောက်ကတော့ ရှမ်းကြီးပါပဲ။သူကလည်းကျမကိုကုန်းခိုင်းပြီးဖင်ပဲချကာ ဖင်ထဲမှာပဲပြီးသွားသလိုအိုက်မောင်းလည်းရှမ်းကြီးလိုပဲ ပြီးသွားသွားပါတယ်၊၊ညရောက်တော့ အလှည့်ကျတစ်ယောက်စီနှင့်အိပ်ရပါတယ်၊၊ ညအိပ်ခါနီးဆိုရင် ကျမနို့ကိုစို့ပြီးဖက်ကာ အိပ်ကျတာ ကျမက သူတို့မယားလိုပဲ နေရတယ်လေ။

တစ်ပတ်လောက်အထိကတော့ ကျမမှာအလူးအလဲခံရပါတယ်၊၊ကျမလည်း တစ်ပါတ်နေပြီးတဲ့အခါ အိမ်နားမှာရှိတဲ့ ဖုန်းကိုဖုန်းဆက်ပြီး အမကိုပြောရတယ်၊၊

" မမရေ၊မြေကွက်ကရတဲ့ဈေးနှင့်ရောင်းဖို့လုပ်တာ ဝယ်သူရှိလို့စရံရလိုက်ပြီ၊ဒါပေမယ့်သူတို့က အမည်ပြောင်းလုပ်ပြီးမှ ငွေအကျေချေမယ်ဆိုလို့ကျမကစောင့်ရအုံးမယ်၊ကျမကငွေလွဲချင်လို မမကမြန်မာ့စီးပွာဘဏ်မှာ သွားထုတ်ပေးပါလား"

" အေးပါညီမရယ် ငါမှာမောင်လေးကိုကြည့်နေရလို့ မအားဘူးလေ၊နင့်အကိုကလည်းမအားတော့ ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်း မသိဘူး"

" ဒီလိုဆိုကိုတိုးကြီးကိုဖုန်းဆက်ပြီး အကူအညီတောင်းလိုက်မယ် မမ"

" အေးပါညီမငါလည်းတိုးကြီးကိုတွေ့ရင်ပြောလိုက်မယ်"

ကျမလည်း ကိုတိုးကြီးအားပြောပြပြီး ငွေငါးသိန်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျမလည်း သူတို့လေးယောက်နှင့်အတူ ကာမဂုဏ်ကို အတူခံစားနေရတာ တပါတ်လုံးလုံး တရက်နှစ်နှစ်ကြိမ်အနည်းဆုံး လုပ်ဖြစ်ပါတယ်၊၊ တဖြေးဖြေးနှင့်သူတို့အလိုးကိုခံနိုင်လာသလို နှစ်ယောက်တွဲလည်းအေးအေး ဆေးဆေးအလုပ်ခံနိုင်လာတယ်။ ကျမက ညှစ်တာကိုပိုကျွမ်းကျင်လာလို့ သူတို့ကျမကိုတောင်ညည်းက မျှော့ရှိတယ်ပြောလာကျတယ်၊၊

အမှန်တော့မျှော့ဆိုတာ သွေးစုပ်တဲ့ အကောင်မဟုတ်ပါဘူး။ သူတို့လီး ကျမပိပိထဲဝင်လာရင် ညှစ်ညှစ်ပေးနေတော့ သူတို့က ကြာကြာမလိုးနိုင်ပါဘူး၊၊မျှော့ဆိုတာ သားရေကြိုးမျိုးရှုံနိုင်ပွနိုင်တာပါ၊၊တစ်ယောက်ချင်းလိုးလို့ကတော့ ကျမကသူတို့အကြိုက်လိုက်နိုင်ပါတယ်၊၊တစ်ယောက်ချင်းလီးစုပ်ပေးရင်လည်း ကျမကစိတ်ပါလက်ပါလုပ်ပေးပါတယ်၊၊ ကျမယောက်ျားသင်ပေးတဲ့ ပညာရပ်တွေအကုန်းသုံးသလို သူတို့ဘာကြိုက်တယ်ဆိုတာကအစ အကုန်လုံးနီးပါးသိလာတာပေါ့၊၊

ကျမအနေနှင့်ငတ်ပြတ်နေတာတွေ အားလုံးဖြေနိုင်တဲ့အပြင် ပိုတောင်နေသေးတယ်၊၊ဖင်ကတော့ အရင်ကထက်ပိုပြဲလာသလိုတောင် ခံစားမိပါတယ်၊၊လီးစုပ်ခံတာအကြိုက်ဆုံးက ကိုစိုင်းဘိုပါ၊၊ညတိုင်းလည်းအစုပ်ခံပြီးမှ အိပ်လေ့ရှိတယ်၊၊သူကပြီးအောင်စုပ်ပေးမှကြိုက်တာဆိုတော့ ကျမလည်းပြီးအောင်စုပ်ပြီးသူ့ သုတ်တွေကိုမြိုရတယ်၊၊အလှည့်ကျအိပ်တဲ့ သူတွေကိုလည်း နေ့တိုင်းစုပ်ပေးရတယ်၊၊

နောက်ရက်တွေမှာ တော့ တစ်ယေက်ချင်းပဲခံရတယ်၊၊အောက်ကနေရတဲ့သူတွေက ကျမကိုယ်လုံးရယ်၊နောက်က ဆောင့်တဲ့အရှိန်ကြောင့် မခံနိုင်ပါဘူး၊ဒါကြောင့် နှစ်ယောက်တွဲမလုပ်ဖြစ်ကြပါဘူး၊၊သူတို့က အပေါ်ကဆောင်းပေးတာတော့ သိပ်ကြိုက်ကျတယ်လေ၊၊နေ့တိုင်းလုပ်တဲ့အခါ သူတို့လည်း စိတ်ပါပေမယ့် လီးကအလိုမလိုက်နိုင်တော့ဘူး၊ သူတို့စိတ်ရှိလို့ လုပ်ချင်ရင်လည်းကျမကသူတို့လီးတောင်လာအောင် ဂွေးနောက်ကအကြောဆုံကို လျှာနှင့်ယက်ပေးရတယ်၊၊ဒီလိုဆို သူတို့လီးတောင်ပြီးကျမကို လိုးကျတယ်လေ၊၊ကြာတော့လည်း သူတို့ကတနေ့တစ်ကြိမ်လောက်သာလုပ်ဖြစ်လာတယ်၊၊

သူတို့မလုပ်နိုင်တဲ့ နေ့ ဆို အာညောင်းအောင်မှုတ်ပေးရတာပေါ့၊၊ကျမကသူတို့မြန်မြန်ပြီးအောင် အစွမ်းကုန်လုပ်ပေးမိတာပေါ့၊၊

ဒီလိုနှင့် တစ်လမပြည့်ခင်လေးအှာပဲသူတို့ကမုန်ဘိုးတစ်သိန်းနှင့်ကျန်ငွေပေးပြီး ပြန်သွားကြတယ်၊၊ကျမလည်းအိမ်ပြန်ရတာပေါ့၊၊အိမ်ရောက်တော့ ကိုသူရအခြေအနေအတော်ဆိုးပါတယ်၊၊ဘာလို့လည်းဆိုတော့ နည်းနည်းထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်လာတဲ့ အခါ အရက်စွဲနေတဲ့ ကိုသူရဟာအရက်ကို သူ့အမမသိအောင်ခိုးသောက်နေလို့ပါ၊၊ 

ကျမလည်းအိမ်ပြန်ရောက်ပြီး နောက်တနေ့ဆေးရုံတင်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ပေမယ့် အဲဒီညက ကိုသူရဟာသွေးအန်ပါတော့တယ်၊၊ဝမ်းသွားလည်းသွေးပါလာတာမို့ ဆေးရုံကြီးကိုပဲသွားရပါတယ်၊၊ကိုသူရဟာ ဆေးရုံကြီးမှာ တပါတ်ပဲ ခံပါတယ်၊၊ဆေးရုံမှာပဲဆုံးသွားလို့ ကျမလည်းချစ်ရတဲ့ကိုသူရအတွက်ဝမ်းနည်းပူဆွေးမိသလိုကျမက ဆင်းရဲလို့ ဒီလိုဘဝမျိုးကြုံရတာလို့ပဲစိတ်မှာထင်လာမိတယ်၊၊ ရက်လည်အထိအကောင်းဆုံးလုပ်ပေးပြီး ကိုသူရကိုရည်စူးပြီးအလှူဒါနတွေလည်းလုပ်ဖြစ်ပါတယ်။

ယောက်ျားဆုံးပြီးဆောက်တည်ရာမရသလို ခံစားရတဲ့ ကျမဘဝပါ၊၊ကျမလည်းကွမ်းယာဆိုင်တောင် မရောင်းချင်တော့ပါဘူး၊၊ကျမပြောဖို့တစ်ခုကျန်နေတာက အမမှာကိုယ်ဝန်ရှိနေတယ်ဆိုတာပါပဲ၊၊တစ်လလောက် အမအိမ်မှာနေုပြီးတဲ့အခါ ကျမဟာပုံမှန်နီးပါးဖြစ်လာပေမယ့် အမယောက်ျားဟာ မူမမှန်တော့ပါဘူး၊၊ကျမကိုအားပေးချွေးသိပ်သလိုနှင့် ရိသဲ့သဲ့စကားတွေပြောလာတယ်လေ။ ကျမကငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့်မုဆိုးမဖြစ်နေတာကိုး၊ကျမလည်းအပူအပင်နည်းလာပြီး ကွမ်းယာဆိုင်လည်းမရောင်းတော့ ကိုယ့်ကိုပြုပြင်နေတဲ့အခါကျမက လှလာသလိုအမယောက်ျားက သဘောကျလာတာပေါ့၊၊အမကလည်းရိပ်မိပါတယ်။ကျမလည်းအမကိုပြောပြီး အဆောင်ကိုပြောင်းနေမယ်ပြောပြီးအလုပ်ပါရှာရတယ်၊၊

ဘွဲ့ မရသေးတဲ့ ကျမအတွက်အလုပ်ကခက်ခဲပါတယ်၊၊ဒါကြောင့်ဘွဲ့ရအောင်လုပ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီးအိမ်ထောင်စုစာရင်းကလည်း ရန်ကုန်ဖြစ်နေတော့ ရန်ကုန်မှာပဲ၊အဝေးသင်တက်လိုက်တယ်၊၊ကျမက ပင်ပင်ပန်းပန်းလည်းမလုပ်ချင်။ အဆောင်ကမိန်းကလေးတစ်ယောက်အကူအညီနှင့်ကေတီဗီမှာအလုပ်လုပ်လိုက်တယ်၊၊ ကေတီဗီရောက်တော့ မူလအမည်ကိုဖျောက်ပြီး ဆူး လို့ပြေင်းလိုက်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့်ကျမဟာဒီလိုဆင်းရဲတဲ့ဘဝမှာ မနေချင်တော့ပါဘူး၊ ကေတီဗီမှာလုပ်ပေမယ့် ကျမအနေနှင့်ကောင်လေးတွေနှင့်မတွဲပါဘူး၊၊ ကောင်လေးတွေဆိုတာ ငွေရှိတုန်းခဏသာလာတတ်တဲ့အပြင်ငွေရှာနိုင်တဲ့အရွယ်မဟုတ်ဘူးလေ၊ ကျမကကျမဘဝအသစ်တည်ဆောက်ဖို့အတွက် ဘောစိကိုမှ တွဲပါမှ ပြောင်းလဲနိုင်တယ်ဆိုတာသဘောပေါက်လို့ ကျမလည်းသားကောင်ရှာပြီးမိမိကိုယ်ကိုထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေရင်းအလုပ်လုပ်ရပါတယ်၊၊ တဖက်ကလည်းအဝေးသင်ချိန်ကျောင်းတက်ရင်းပေါ့၊၊ဒီလိုနှင့်ဒုတိယနှစရောက်တော့ ဗိုလ်မှူးကျော်ကျော်နိုင် ဆိုတဲ့လူကြီးနှင့်တွေ့တော့တာပဲ။

....................................................

ကျနော် ဗိုလ်မှူးကျော်ကျော်နိုင်ပါ၊၊ အခုတော့ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးဌာနကြီးတစ်ခုမှာ ဒုညွှန်ကြားရေးမှူးအဆင့်ပေါ့၊မကြာခင်မှာညွှန်မှူးဖြစ်တော့မယ်၊၊လူတွေကကျုပ်တို့ အရပ်ဖက်ပြောင်းလာပြီး ရာထူးကြီးတွေယူကြတော့သိပ်မကျေနပ်ကြဘူးဗျ၊၊ ဘာတဲ့ပြောကြသေးတယ်။ မိုးကျရွှေကိုယ်တဲ့ဗျာ။ ကျုပ်တို့လည်း တိုင်းပြည်တာဝန်တွေထမ်းပြီးမှဒီရောက်လာတာပါ၊၊ ကျုပ်တို့က တပ်မှာ အရာရှိပဲလေ၊၊ 

ကျုပ်တို့ လို လူမျိုးတွေတပ်ကနေ အရပ်ဘက်ပြောင်းရင် မျက်ရည်နှစ်ခါကျရတယ်ဆိုပဲ၊တစ်ခုကငါရာထူးတွေ ထပ်မတိုးနိူင်ဘူးဆိုပြီးတစ်ခါ၊ နောက်တစ်ခါက အရပ်ဘက်ရောက်ပြီး အဲလောက်ကောင်းတဲ့နေရာ အစောကြီးထဲက ငါမသိရပါလား ဆို တဲ့အသိကြောင့် စောစောမပြောင်းခဲ့ရလေခြင်းဆိုတဲ့ နောင်တရတဲ့ တစ်ခါရယ်ပေါ့၊၊ဒီလိုနေရာရအောင်ဘယ်လိူကြိုးစားခဲ့ရတယ်ဆိုတာခင်များတို့မသ်လို့ပါဗျာ။

ကျုပ်က DSA ဆင်းဗျ၊၊အရာရှိတစ်ယောက်ဖြစ်လာဖို့ဆိုတာ မလွယ်ဘူး။ ဗိုလ်သင်တန်းတက်ဖို့တောင်တော်တော် မလွယ်တာ၊ကံ ဥာဏ် ဝိရိယအပြင်အဆက်အသွယ်ကောင်းမှဗျ။ ဗိုလ်သင်တန်းတက်ရောက်ခွင့်ရတယ်ထားအုံးတော့၊၊ ဆေးကျလို့ ကိုယ့်အထုတ်ကို ကိုယ်တိုင်ထမ်းပြန်ရတဲ့ အကောင်တွေ တစ်ပုံကြီး၊လာတုန်းကတော့ ဗိုလ်လောင်းများကို လှိုက်လှဲစွာကြိုဆိုပါတယ်တဲ့၊ဆေးလည်းကျရော မအေလိုးတွေ သက်သက်မဲ့ငါတို့ကို အလုပ်လာရှုပ်တယ်၊ကိုယ့်အထုတ်ကိုယ်ထမ်းပြန်တဲ့။

အေး...တက်ရောက်နေတုန်းမှာလည်း စီနီယာတွေရဲ့ နှိပ်ကွပ်မှု့ကို ခံရသေးတယ်လေ၊သူတို့က လုပ်ရင်ပြန်မလုပ်ပဲ သတိဆွဲနေရသေးတယ်၊၊မျက်စောင်းတောင်ထိုးမရဘူးလေ၊၊ သူတို့ဝိုင်းဗျင်းလို့ သေတဲ့ မသာတွေလည်းရှိတာ၊ခင်းများတို့ကြားဖူးမှာပါ။ သင်တန်းဆင်းရင်လည်း "ငါဗိုလ်ဖြစ်ပြီ" ဆိုပြီးသောက်ခွက်ပြောင်လို့ ထောင်ကျ။အလုပ်ပြုတ်တဲ့ ကောင်တွေလည်း ရှိသေးတာဗျ၊၊ ကျုပ်မှတ်မိသေးတယ်၊အိမ်သာခွက်ထဲချီးတင်အောင်ပါခဲ့တဲ့ အကောင်ကြေင့် ကျုပ်တို့တစ်ဆောင်လုံး၊အဲဒီ အီးပုံကို လက်ညိုးနှင့်ကလော်ပြီး သုတ်ခဲ့ရသေးတယ်၊၊လက်သည်တော့မပေါ်ဘူး

အရာရှိဖြစ်လို့ စစ်မတိုက်ရဘူးမထင်နှင့် စစ်တိုက်ရသေးတာပေါ့၊၊သုံးလေးပွဲလောက်တိုက်တော့ ကျုပ်သဘောပေါက်လာတယ်၊၊ စစ်တိုက်ရင်းသေတဲ့အကောင်တွေ ပြတ်တဲ့အကောင်တွေတစ်ပုံကြီး၊၊စစ်တိုက်တော်တဲ့ အကောင်တွေပဲ သေ ကျိုး ပြတ်သွားတဲ့အကောင်တွေ တစ်ပုံကြီး၊ရာထူးကြတက်တာမဟုတ်ဘူး။ ဒီတော့ကျနော်က ပါးနပ်ရတာပေါ့။ကျုပ်တို့လောကမှာပြောစမှတ်စကားရှိတယ်။ ဘာတဲ့ " စစ်တိုက်တတ်ဖို့မလို ဖိနပ်တိုက်တတ်ဖို့ပဲလိုတယ် တဲ့ " ဗျား။ 

ဒီတော့ ကျုပ်လည်းအထက်အရာရှိကို ဖင်ယက်ပါးယက် ကောင်းရတာပေါ့၊၊အထက်အရာရှိ ကတော် ရဲ့အတွင်းခံတောင် လျှော်ဖူးတယ်၊ ဒီလိုဆိုစစ်တိုက် သိပ်မသွားရဘဲ သင်တန်းတွေဘာတွေလွှတ်ပြီး ရာထူးယူရတာပေါ့၊၊ ကျုပ်လည်းမိန်းမရတော့ စစ်တိုက်တစ်ခါထွက်ပြီးရှေ့တန်းက ပြန်လာရင် စုထားတဲ့ သုတ်တွေဟန်းကောချိုင့်နှင့်သွန်ချသလို လိုးတာကြောင့် ကလေးသုံးယောက်တောင်ရပြီ၊ ပထမနှစ်ယောက်က မိန်းကလေးတွေချည်းမို့ နောက်တစ်ယောက်ထပ်ယူတာ ။ ယောကျ်ားလေးထပ်ယူလိုက်တယ်၊သုံးယောက်ဖြစ်သွားတော့စစ်ဆေးရုံကမိန်းမကို သားကြောဖြတ်လိုက်တယ်၊၊ကျနော်လည်းလိုးချင်သလောက်လိုးလို့ရပြီ၊၊

နောက်တစ်ခုက ခင်များတို့စဉ်းစားကြည့်ပါဗျာ၊ ကျနော်တို့ကအသက်ကို စွန့်ပြီးတိုင်းပြည်အတွက် တာဝန်ထမ်းရပေမယ့် စားဝတ်နေရေးက သိပ်အဆင်မပြေဘူးလေ၊၊ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့တွေစိတ်ထဲမှာ အကျိုးအမြတ်တော့ခံစားခွင့်ရှိရမယ်၊ ဒါမှ ငါတို့တွေတန်မှာလို့ ယူဆနေတာပေါ့၊၊ ဘုန်းကြီးတောင် ဥပဇ္ဈယ် ဆရာရှိသေးတာ၊၊ ကျုပ်တို့မှာလည်းခေါင်းကိုင်ဆရာဆိုတာ ရှိတာပေါ့၊၊ဆရာသမားကောင်းစားရင် တပည့်လည်း ကောင်းရာတာ သဘာဝလေ၊၊ ကျုပ်ဆရာကဝန်ကြီးဖြစ်တော့ဆရာဆီသွားပြီး 

" အဘအနားအနီးကပ်ခစားပါရစေ "

 လို့တောင်းဆိုတော့

" အေး မင်းနားလိုက် လောလောဆယ်တော့ ရာထူးမပေးနိုင်သေးဘူး၊မင်းအထူးအရာရှိနှင့်ငါဆီလာခဲ့"

ဆိုလို့ဦးအကြိမ်ကြိမ်ချကာ တပ်ကထွက်ဖို့လုပ်ရတယ်၊ဒါလည်း အဘကူညီလို့အဆင်ပြေသွားတယ်၊၊အထူးအရာရှိဘဝမှာတောင် ကန်ထရိုက်သုံးလေးငါးယောက်နှင့်တွေ့တော့ ကျုပ်အိမ်လေးတစ်လုံးရလာတယ်။။ဒါတောင် နေရာမရသေးလို့ဗျ။

တနှစ်လောက်လုပ်ပြီး အဘက "မင်းအတွက်နေရာရပြီ " ဒါပေမယ့်လတ်/ညွှန် အဆင့်နှင့်ပေါ့၊တကယ်ဆိုဒု/ညွှန်လောက်ဖြစ်သင့်တာပေါ့၊၊ ဒါပေမယ့် ဌာနကအရမ်းကောင်းတော့ ချေးမများရဲပါဘူးဗျာ။ " ဟုတ်ကဲ့ အဘ" လို့သာဖြေလိုက်တယ်၊၊

ဒါပေမယ့် ညွှန်ချုပ်က ကျနော်တို့တပ်က ဖြစ်နေတော့ အကိုကြီးညီလေးခေါ်ပြီးမျက်နှာလုပ်ပြီး အလုပ်ကြိုး စားပြလိုက်တယ်၊၊ ညွှန်မှူးကို ပြောပြီးအထူးအရာရှိဘဝက ကန်ထရိုက်တွေခေါ်လိုက်တာ၊သူတို့က ကားတစ်စီးပြန်ဝယ်ပေးသွားသေးတယ်ဗျ၊၊ ဒါတောင် လတ်/ညွှန်မို့လို့ဒု/ညွှန်အဆင့်ဆို ကိုယ်တိုင် အလုပ်ပေးလို့ ရပြီလေ၊၊ အရပ်ဘက်က ကောင်တွေကသိပ်မလုပ်စားရဲဘူး၊တိုင်မှာကြောက်လို့ ကျုပ်တို့က ရှင်ကြီးဝမ်းလည်းဝင်ဖူးတယ်။ ရှင်ငယ်ဝမ်းလည်းဝင်ဖူးတယ်၊၊ ဒီတော့မကြောက်ဘူး။ တိုင်ရင်အကိုကြီးရှင်းလိမ့်မယ်ပေါ့ဗျာ။

ကျနော်လည်းဘဝကိုအကောင်းဆုံးတည်ဆောက်နိုင်ဘို့ ကြိုးစားရင်း အခုဆို ဒု/ညွှန်ဖြစ်လာပြီ၊၊သမီးနှစ်ယောက် ဘွဲ့ရပြီး အငယ်ကောင်ကတော့ ကျောင်း တက်ဆဲပေါ့၊ကျနော်ဒုညွှန်ဖြစ်လာတော့ ဝင်ငွေက ပိုကောင်းလာတာပေါ့လေ၊ ပို့ဆွမ်းစားရတာပေါ့၊ ကျုပ်ကအဆိုဝါသနာပါမှန်းသိတဲ့ ကန်ထရိုက်တွေနှင့် ရုံးလစ်ပြီး ကေတီဗီ ကို ခဏခဏသွားဆိုဖြစ်တယ်၊၊

အဲဒီမှာ ဆူး ဆိုတဲ့ မိန်းခလေးနှင့်တွေ့ရတာပေါ့ဗျာ၊၊ ခဏခဏသူနှင့်တွဲဆိုရင်းက သူ့ကိုသဘောကျလာတယ်၊၊ဆူး ကလည်းကျေနပ်နေတာပါပဲ၊၊ပထမတော့ မုန်းဘိုးလေးနည်းနည်းပါးပါးပေးပြီး အပြင်ခေါ်ထုတ်မလို့ပါပဲ၊၊ ဒါပေမယ့် ဆူး ကမလိုက်ဘူး။

တခြားကောင်မလေးတွေကိုမေးကြည့်တော့ ဆူး က ကျောင်းတက်နေတဲ့ ကျောင်းသူ တဲ့၊၊ဘယ်သူခေါ်ခေါ်အပြင်ကို မလိုက်ပါဘူးတဲ့၊၊ကျနော်လည်းသူ့အပြောနှင့် သူ့ယုယမှု့တွေမှာ သာယာလာမိတယ်၊၊ ကျနော်ကတဏှာရူးတော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ယောက်ျားပဲလေ။ လွယ်လွယ်ရရင်ချချင်တာပေါ့၊ဆူး ကလွယ်လွယ်မရဘူးဗျ၊၊ဒါကြောင့်ဆူးရှိတဲ့ ကေတီဗီကို ခဏခဏ ရောက်လာတယ်၊၊

.............................................

နှင်းယုမှာ အခန်းဝင်ရတော့ သက်ကြီးပိုင်းတော်တော်များများသာရွေးဝင်လေ့ရှိပြီး အခုအခေါက်မှာ အရပ်ထောင်ထောင်မောင်းနှင့်ရုပ်ရည်အသင့်အတင့်ရှိ လူကြီးတစ်ယောက်ပါလေရာ၊ ထိုဝိုင်းကိုပိုပြီးသတိထားမိတယ်၊၊အားလုံးက ထိုသူ့ကို အကိုကြီး ဗိုလ်မှူး  ဗိုလ်မှူးနှင့် တလေးတစားဆက်ဆံကြတော့ ဒီလူဟာအကောင်းကြီးထဲက ဖြစ်မယ်ဆိုတာ တန်းသိတယ်၊၊ 

ဒါကြောင့် ရေကအစ ဘီယာပါမလစ်ဟင်းစေရပဲ လုပ်ပေးလိုက်တယ်၊အမြည်းကအစ ခွံကျွေးရင်းမာယာတွေသုံးရတယ်၊၊အဖေအရွယ်လောက်ကို အကိုကြီးအကိုကြီးနှင့် ချွဲပစ်ပစ်ကလေးခေါ်ရင်းဆွဲဆောင်ရတာပေါ့၊၊ပြန်သွားရင်လည်း အကိုကြီးသမီးမျော်နေမယ်ပေါ့၊၊အဲလိုနှင့် သားကောင်က ကျမရဲ့ကျော့ကွင်းကို ဝင်လာပါတယ်၊၊သူငယ်ချင်းတွေကလည်း "ဆူးရေ နင့်အကြောင်းနင့်အကိုကြီးကမေးနေပြီ " လို့ပြောတော့ဝမ်းသာမိတယ်၊၊နောက်တော့လည်းတဖြေးဖြေးရင်းနီးလာတာပေါ့။

အကိုကြီးက

" ဆူး ညီမလေး နင်ကကျောင်းတက်နေတယ်ဆို"

" ဟုတ်အကိုကြီး"

" သမီးက မိသားစုရှိလား"

" ဖေဖေရယ် မေမေရယ်ရှိသေးတယ်လေ၊သူတို့ကနယ်မှာ"

" ဆူးက ဘယ်သူနှင့်မှအပြင်မလိုက်ဘူးဆို"

" သမီးကကျောင်းတက်ရင်း မိဘတွေကို ထောက်ပံ့ချင်လို့သာ ဒီအလုပ် လုပ်နေတာ"

" သမီးက အဲလို လူ မဟုတ်ဘူး"

" ဒါဖြင့် ဆူး ကအပြင်မှာမလုပ်ပဲ ကေတီဗီမှာ ဘာလို့လာလုပ်နေတာလဲ""

" အကိုကြီးကလည်း သမီးကဘွဲ့လည်းမရသေးတော့ ရတဲ့ပိုက်ဆံက တစ်ယောက်တောင်မနည်းလောက်အောင်သုံးရတယ်လေ၊၊မိဘကိုဘယ်လို ထောက်ပံ့ရမလဲ၊"

" အော် ဆူးလေးရယ်၊သနားစရာကောင်းလိုက်တာ"

" သမီးကဘွဲ့ရဖို့နှင့် ဖေဖေမေမေတို့နှင့်အတူနေရဖို့ပဲ၊စိတ်ကူးရှိတာ"

" ဆူးလေးကို ကိုကြီးသဘောကျလို့"

" အာ ကိုကြီးသမီးက သမီးဘဝကို သန့်သန့်လေးတည်ဆောက်ချင်တာ၊ကေတီဗီမှာလည်း သမီးတို့လိုလူတွေ ရှိပါသေးတယ်။ နောက်ပြီးသမီးတို့ကို ကေတီဗီထဲကဆိုပြီးတန်ဘိုးမထားချင်ကြဘူးလေ၊သမီးကအဲလိုလူတွေဆိုအရမ်းမုန်းတာ"

" အကိုကြီးကအဲလိုလူမဟုတ်ဘူးလေ"

" သမီးက အကိုကြီးကိုလည်းသဘောကျပါတယ်၊ဒါပေမယ့်ကိုယ့်ကို တန်ဘိုးထားမယ့်လူမျိုးမှ အဆင်ပြေမှာ"

" ဆူးအလုပ်ထွက်လိုက်ပါလား"

" အကိုကြီးကလည်းအလုပ်ထွက်ရင်ဘယ်မှာသွားနေရမှာလဲ"

" အကိုကြီးတိုက်ခန်းရှာပေးမယ်လေ"

" အော်အကိုကြီးကလဲ အဲလိုကြီးဆိုတော့ သမီးတစ်ယောက်ထဲပျင်းနေတော့မှာပဲ"

" ဆူးလေး မပျင်းရအောင် အကိုကြီးတစ်ပတ်နှစ်ရက်လာနေပေးမှာပေါ့"

ကျမမှာ စပြီး အခုလိုဂွင်ဆင်ကတည်းက ရင်သားတွေတင်းရင်းလာအောင် ပဂေးဂျီးဆိုတဲ့ ဆေးတွေဝယ်လိမ်းထားတာ မနည်းကြာပြီမို့ ရင်သားတွေကင်းရင်းပြီးအပျိုတုန်းကထက်တောင် ပိုလှနေသလို ပိပိကျဉ်းဆေးတွေလည်းသုံးထားလို့ ကျမပိပိတွေဟာလည်းကျဉ်းနေပါတယ်၊၊ ဟိုလူလေးယောက်နှင့်ဆက်ဆံပြီးကတည်းကကျမ ဘယ်သူနှင့်မှမဆက်ဆံထားတာလည်းပါမယ်လေ၊၊ ဒီလူကြီးကိုကျမတတ်တဲ့ ပိပိညှစ်တာနှင့်ဆို လိမ်လို့ရနေပြီလေ။

...................................................

ကျနော့် အတွက်ကတိုက်ခန်းရှာရတာ လွယ်ပါတယ်၊၊ဌာနက အစိုးရဈေးနှင့်ရောင်းတဲ့ အခန်းတွေရှိတယ်၊ကန်ထရိုက်တွေက ပိုက်ဆံတွေပေးတော့ အိမ်က မသိအောင် တခန်းဝယ်လိုက်တယ်၊၊တကယ်လို့ ဆူးတစ်ယောက် မရှိရင်လည်း တိုက်ခန်းတစ်ခန်းအဖတ်တင်အောင်မြေညီထပ်ရှာတော့ အင်းစိန်အောင်ဇေယျလမ်းမပေါ်မှာ အခန်းကိုဝယ်ပြီးဆူးကိုပြောင်းခိုင်းလိုက်တယ်၊၊ အိမ်သုံးပစ္စည်းတွေကိုလည်း ဆူးကို ပိုက်ဆံပေးပြီးဝယ်ခိုင်းလိုက်တယ်၊၊ အရေးကြီးဆုံးက ကုတင် ဒါကိုတော့တောင့်တဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ကျွန်းကုတင်ကြီးဝယ်ခိုင်းလိုက်တယ်၊၊ ဆူးကတော့ ပြောင်းသွားပါပြီ၊၊ကျနော်ကတော့ ကွင်းဆင်းသွားတယ် ဆိုပြီးလစ်ရတာပေါ့၊၊

တကယ်ဆိုရင် ကျနော်ကမွှန်နေတာကြောင့်ရယ် ဘာဖြစ်ဖြစ်အလွယ်တကူရနေတာရယ်ကြောင့်လုပ်ဖြစ်တာ၊၊ကျနော်မိန်းမက အသက်ကြီးပြီလေ။ ကာမကိစ္စဘက်သိပ်စိတ်မပါတော့ဘူး၊ကျနော်က အမှုတ်ခံချင်တယ်၊၊သူက ရွံလို့မှုတ်မပေးဘူး၊နောက်ပြီး ဖင်လည်းချချတယ်၊၊ ဆူး ကလူငယ်ဆိုတော့စည်းရုံးရ ပိုလွယ်လိမ့်မယ်လေ၊ ဒီအသက်အရွယ်နှင့်ဖာမချချင်တော့သလို ရောဂါမိရင်လည်း ပြဿနာ။ ကွန်ဒုံးသူံးရင်လည်း အားမရဘူးလေ၊၊ဒါကြောင့်ဆူးဆီကနေမိန်းမဆီကမရတာကို တောင်းရမှာပေါ့။

ဆူး ဆီကိုလည်းရောက်တော့ ဆူးကပြုံးလို့ရွှင်လို့ဗျ၊၊ကိုကြီးဘာစားမလည်း ဘာသောက်မလဲဆိုပြီးကြိုနေတယ်၊၊တကယ်တမ်းမှာတော့ ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာဘူးတွေချပြီး

" ကိုကြီးအမောပြေလေးသောက်ပါဦး၊သမီးကဦးလာမယ်ဆိုလို့အမြ ည်းလေးတွေပါ ကိုယ်တိုင်ကြော်လှော်ထားတာ"

" ဆူးလေးကအလိုက်သိလိုက်တာကွာ၊ဒါကြောင့်ဆူးကိုချစ်ရတာ"

" ဟင်းးးအကိုကြီးကလည်းသမီးကို ဆူး လို့မခေါ်နှင့်တော့ ။ သမီးကအကိုကြီးအတွက်ဆူးမဖြစ်ချင်တော့ဘူး၊အကိုကြီးအတွက်အေးမြတဲ့ နှင်းလေးပဲဖြစ်ချင်တာ နှင်း လို့ပဲခေါ်ပါလားကိုကြီး"

" အေးပါဒါဆိုလည်းနှင်းလို့ပဲပြောင်းခေါ်တော့မယ်"

ဘီယာလေးနှစ်လုံးလောက်ကုန်သွားတော့

" နှင်းရေ လာကွာ"

ဆိုပြီးရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီးနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုစုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်၊၊

" အာ အကိုကြီးကလည်း အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ"

" ဒါဆိုလည်း အိပ်ခန်းထဲသွားရအောင်"

ကျနော်လည်းအိပ်ရာထဲဆွဲခေါ်တော့ နှင်းလိုက်လာပါတယ်၊ကျနော်က နှင်းယု ကို ဖက်နမ်းတော့ နှင်းယုလည်းပြန်နမ်းပါတယ်၊၊နှင်းယုကိုနမ်းရင်း ကျနော်ကပုဆိုးကိုချွတ်လိုက်တယ်၊။ပြီးတော့

" နှင်းးလည်းချွတ်လိုက်ပါလားကွာ"

ဆိုတော့နှင်းယုလည်းအပေါ်ပိုင်းချွတ်လိုက်တယ်၊၊အပေါ်ပိုင်းချွတ်လိုက်တော့ နှင်းယုလေးရဲ့ လုံးဝန်းချွန်နေတဲ့နို့လေး ပေါ်လာတယ်၊၊နို့သီးခေါင်းတောင် သိပ်မပေါ်သေးဘူး၊၊ကျနော်လည်း အရမ်းစို့ချင်တာနှင့်စို့လိုက်တော့နှင်းယုဆီက အသံလေးထွက်လာတယ်လေ၊တဟင်းးဟင်းနှင့်ပေါ့၊၊ကျနော်က နို့စို့ရတာကြိုက်တာဆိုတော့တော်တော်လည်းစို့ပေးပြီး

" နှင်း ကိုကြီးလီးကိုစုပ်ပေးပါလား"

" ကိုကြီးဟာကြီးကညစ်ပတ်နေမှာ၊ ရေဆေးပေးမယ် အတွင်းခံချွတ်လိုက်ပါလား"

အတွင်းခံလည်းချွတ်တော့ နှင်းက

"ဟာ အကြီးကြီးပါလား"

ဟုတ်တော့ လည်းဟုတ်တယ်။အရှည်သာခြောက်လက်မခန့်သာရှိပေမယ့် အလုံးက ငါးမတ်လောက်ၡိတယ်၊ဒါတောင် သိပ်မတောင်သေးလို့ နှင်းယုကရေချိုးခန်းခေါ်ပြီး ဆပ်ပြာနှင့်ပွတ်သပ်ဆေးတော့ ကျနော့်လီးကအရမ်းတောင်လာတယ်၊၊

" ကဲ.....ကိုကြီးကတော့ပြီးပြီ၊ကုတင်ပေါ်ကစောင့် သမီလည်း သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိုက်ဦးမယ်"

နှင်းယုက သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေပေမယ့် ကျနော်ကတော့လီးတန်းလန်းနှင့်ကုတင်ပေါ်ကစောင့်နေရတာပေါ့လေ။ နှင်းယုက အကိုကြီးကိုလီးစုပ်ပေးရင်မလုပ်ဖူးသလိုဟန်ဆောင်လုပ်ဖို့စိတ်ကူးထားတာမို့ ကုတင်ကြီးဆီရောက်ပြီးမတတ်သလို ပင် စုပ်ပေးတယ်။ လီးဖျားလေးကိုသာ ငုံစုပ်နေသဖြင့် ကျနော်လည်း

" နှင်း ဟိုလို စုပ်ပေး ဒီလို စုပ်ပေး"

ဟုပြောရသည်။ တဖြေးဖြေး နှင်းယုလည်း တပြွတ်ပြွတ် နှင့်လီးစုပ်တတ်လာသလို၊ကျနော်လည်းကောင်းလာသဖြင့်လီးကြီးမှာဆတ်ဆတ်တောင်ကာမှိုပွင့်ပမာ ကြီးလာလတယ်။ကြာနေလျှင်ပြီးသွားနိုင်သည် မို့လီးစုပ်တာရပ်ခိုင်းပြီးလိုးရန်ပြင်ရတာပေါ့၊၊ နှင်းယုလည်း ပက်လက်လှန်နေတဲ့အတွက် ကျနော်ကလှေကြီးထိုးရိုးရိုးသာလုပ်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ကာ၊ နှင်းယုပေါင်ကြားထဲနေရာယူပြီး နှင်းယုပိပိအားလီးနှင့်သွင်းလိုက်သည်။နှင်းယုမှာဤအချိန်သည်အရေးကြီးဆုံးအချိန်မို့ လီးစဝင်လာသည်နှင့် ဖင်ကိုပါရှုံ့ပြီး အားသုံးညှစ်လေသည်၊၊လီးမှာလည်း ညှစ်အားအပြင် ကျဉ်းဆေးကြောင့် ကျပ်သိပ်စွာဝင်လေသည်၊၊

ကျနော်လည်းလီးကို သတိထား သွင်းပေမယ့် အရမ်း ကြပ်နေသည်၊၊ကျနော့်လီးမှာ ကြီးသည့်အတွက် ကျပ်သဖြင့် နှင်းယုကို အပျိုလို့သာသဘောထားမိသည်၊၊သို့သော် အပျိုအမှေးပါး တော့ မတွေ့ရပေ၊၊နှင်းယုလည်း ညှစ်နိုင်သမျှညှစ်ပြီး ခံလေသည်၊၊ကျနော့် မှာ အရမ်းကောင်းလာကာ အားရပါးရတွယ်သလို နှင်းယုလည်းအသံပေး၍ နေသဖြင့်ကျနော်လည်းစိတ်ပိုကြွကာ လိုးရလေသည်၊၊ဆယ်မိနစ်ခန့်လိုးလိုက်ရာ ကျနော်လည်းမခံနိုင်ပဲပြီးလေသည်၊၊

ထိုသို့ ပြီးသွားပြီးအမောဖြေရန် အိပ်ရာပေါ်  လှဲ လိုက်စဉ် နှင်းယုလည်းကျနော့်ရင်ခွင်ထဲဝင်လာပြီး ဖက်ထားလေသဖြင့်

" နှင်းကိုကြီးလုပ်တာကောင်းလား"

" စစချင်းလုပ်တုန်းကတော့ နာတယ်၊နောက်တော့ကောင်းလာတယ်"

" နှင်းအပျိုအမှေးမရှိဘူးနှော်"

" ကိုကြီးကလည်း နှင်းသိပါတယ်၊ငယ်ငယ်က BMXစက်ဘီးလေး အစီးသင်တုန်းက စက်ဘီးရော လူရောမှောက်ဖူးတယ်၊၊ အထဲကသွေးတွေထွက်လာလို့ မေမေကသွေးတိတ်အောင်လုပ်ပေးတယ်.၊ရွာမှာလည်းအရမ်းဆော့တော့ မေမေက ဒဏ်ရာထိမယ်ဆိုပြီး နှိုက်ပြီးဆေးပေးလေ့ရှိတယ်၊ တောဆိုတော့လည်းဗဟုသုတမရှိဘူးလေ၊ဘာလဲ ကိုကြီးက အဲဒါမရှိလို့ အထင်သေးသွားပြီလား"

" မဟုတ်ပါဘူးနှင်းကလည်း၊နှင်းကအရမ်းကြပ်နေကတည်းက ကိုကြီးသိပါတယ်၊၊"

" ကိုကြီးနှော် ကေတီဗီမှာ သမီးအလုပ်လုပ်ခဲ့ပေမယ့် ဘယ်သူ့နောက်မှမလိုက်တာ ကိုကြီးသိသားပဲ"

" ကဲပါနှင်းရယ်ကိုကြီးအချိန်မရလို့ပြန်စရအောင်"

" ကိုကြီးစုပ်ပေးရအုံးမလား"

" ကောင်းတာပေါ့နှင်းကလည်း၊"

ကျမလည်းဒီအခေါက် သူ့ကိုအားပါးတရစုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ တချက်တချက်လီးအဝကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးပေးလိုက်တယ်။ကိုကြီးလည်းတရှီးရှီးအော်နေလို့

" ကိုကြီးကောင်းလို့လား"

" အားအရမ်းကောင်းတာပဲနှင်းရေ၊ကိုကြီးအရမ်းကြိုက်တယ်"

" နှင်းလည်းကြိုက်သွားပြီ၊နေ့တိုင်းစုပ်ပေးမယ်"

" နှင်းကုန်းပေးတော့"

နှင်းလည်းလေးဘက်ထောက်ကုန်းသဖြင့် ကျနော်ကနောက်ကနေ လီးသွင်းရင်းလိုးပစ်လိုက်တယ်၊၊စအိုဝလေးက ပန်းရောင်ပြေးနေတယ်၊၊နောက်အခေါက်တွေမှာ ဖင်ရအောင်လိုးဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။အခန်းထဲမှာ ဆောင့်သံနှင့် နှင်း ရဲ့ အော်သံတွေ သောသော ညံလာတယ်၊၊ကျနော်က ဒုတိယအကြိမ်ဖြစ်လာတော့ ကြာလာတယ်၊အိမ်ကမိန်းမဆို အော်ညည်းပြီ၊နှင်းကတော့ ငယ်ရွယ်သူမို့လို့လား မသိဘူး၊ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ ကျနော့်လိုးချက်မှာ ကောင်းနေတယ်၊၊ဆယ်မိနစ်ခန့် အားပါးတရဆောင့်လိုက်တော့ ကျနော်မောလာတာကြောင့်ရင်္်လိုက်ရတယ်၊၊

" ကိုကြီးမောသွားပြီလား ခ်ခ်"

" ဟုတ်တယ် နှင်းရေ၊နှင်းအပေါ်ကတက်ပေးပါလား"

" ဟုတ် ကိုကြီး"

ဆိုပြီးအပေါ်ကနေဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ဆောင့်ပေးရှာတယ်၊၊ငါးမိနစ်လောက်ဆောင့်လိုက် ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လိုက်လုပ်လိုက်တဲ့ အခါ နှင်းတစ်ယောက်မောလာပြီး

" ကိုကြီး နှင်းမောပြီ"

ဆိုလာသဖြင့်ကျနော်လည်းနှင်းကိုကုတင်ကန့်လန့်အိပ်စေကာ ခါးအောက်ခေါင်းအုံးခု၍ဆောင့် ပစ်လိုက်တယ်၊၊နှင်းလည်းအော်ပြီးပြီးသွားတယ်၊၊ကျနော်လည်း နှင်းပြီးလို့ သိပ်မကြာပါဘူး သုတ်တွေထွက်သွားတယ်၊၊

" ကောင်းလိုက်တာကိုကြီးရာ"တဲ့

" ကဲကိုကြီးပြန်တော့မယ်နှင်း"

" အစောကြီးရှိပါသေးတယ်၊နှင်းတစ်ယောက်ထဲ ပျင်းလို့ခဏနေပါအုံးလား"

" အလုပ်တွေရှိသေးလို့ပါနှင်း၊နောက်နေ့တွေလည်းလာအုံးမှာပဲ"

" အဲဒီအချိန်ကျရင်အကြာကြီးနေရမယ်နော်"

" အေးပါ ကလေးရာ"

" ကဲပါ ဒါဆိုလည်းထ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ်"

ဆိုပြီးရေချိုးခန်းဖက်ခေါ်လို့ကျနော်လည်းလိုက်သွားတယ်။ ရေချိုးခန်းဖက်ရောက်တော့ နှင်းကကျနော့်လီးကိုယုယုယယနှင့်ကိုင်ပြီး ဆေးပေးတယ်။ ဂွေးတွေမှာလည်းအရည်တွေပေနေလို့ သေသေချာချာဆေးပေးသေးတယ်၊၊ပြီးတော့ ကျနော့လီးကိုကိုင်ပြီး

" သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကောင်ကြီး"

ဆိုပြီးလေးငါးချက်စုပ်လိုက်တယ်၊၊ကျနော်လည်းသိပ်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးလို့ စိတ်ထဲကတွေးလိုက်မိတယ်၊၊သူကတော့ ရေတခွက်ခပ်ပြီး သူမအဖုတ်ကိုဆေးလိုက်ပြီး ကျနော်နှင့်အတူအပြင်ထွက်လိုက်လာတယ်၊၊ကျနော်အတွင်းခံဝတ်နေတုန်းအဝတ်စင်ပေါ်မှာလွှားတင်ထားတဲ့ ပုဆိုးကိုလက်ညိုး ထိုးပြီး

"ကိုကြီးနှင့်သမီးကပုဆိုးတန်းတင်အကြင်လင်မယား ဖြစ်သွားပြီနှော်"

လို့ပြုံးရင်းပြောတော့ ကျနော်လည်း 

"အေးပါ ခလေး"

လို့ ပဲပြန်ပြောလိုက်ရတာပေါ့၊ကျနော် ပြန်ခါနီးတံခါးဝနားအထိလိုက်ပို့ပြီးအနမ်းပေးသေးတယ်။ ပြီးတော့

"သမီးကဒီမှာတစ်ယောက်တည်းကြောက်လည်း ကြောက်တယ်ပျင်းလည်းပျင်းတယ်၊။ကိုကြီးမကြာမကြာလာပေး"

" အင်းပါကိုကြီးမကြာမကြာလာပေးပါ့မယ်၊ပိုက်ဆံရောရှိသေးလား"

" ကိုကြီးပေးထားတာကျန်သေးတယ်၊ပိုက်ဆံကအရေးမကြီးဘူး၊ကိုကြီးလာဖို့အဓိကပါ" 

" အေးပါ ကိုကြီး ပြန်ပြီနှော်" 

လို့ပြောပြီး ကားပေါ်တက်မောင်းလာရင်း ကောင်မလေးတော့ ငါ့ကိုစွဲသွားပြီလို့တွေးမိပြီး ပြုံးလိုက်မိသေးတယ်၊၊ တကယ်တော့ နှင်းယုမှာ ကီပင်ဘဝရောက်နေသော်လည်း အကောင်ကြီးကြီးမိထားပြီဆိုတာ ကောင်းစွာသိသော်လည်း ပိုက်ဆံနှင့်ပတ်သက်ရင်လောလောဆယ်သည်းခံနိုင်သမျှသည်းခံပြီးမတောင်းပဲနေရန် ဆုံးဖြတ်ကာဗိုလ်းမှူးမှလွဲ၍မည်သည့်ယောက်ျားနှင့်မျှပတ်သက်ခြင်းမရှိရအောင်ဂရုစိုက်ရမည်ကိုကောင်းစွာသဘောပေါက်သည်၊၊

ထို့ကြောင့် အိမ်ကို မည်သည့် တစိမ်းယောက်ျားမှ မဝင်စေရအောင် အထူးဂရုပြုသည်။ယုတ်စွအဆုံး ရေသန့်ပို့သည့် ကောင်လေးများကိုပင် အိမ်သို့အဝင်မခံပဲ အိမ်ရှေ့တွင်သာပို့စေပြီး မိမိကိုယ်တိုင်ပင်ပန်းခံ၍ သယ်လေသည်၊၊ပိုက်ဆံ ခဏခဏတောင်းလျှင်နော်ကြာစိတ်ပျက်ပြီးခွဲခွာသွားနိုင်သည် မဟုတ်လား၊နောင်အခါရိုးသွားသည့် အချိန် မိမိအားအပြစ်ရှာ၍ဤအိမ်မှပင်အပြစ်ရှာနှင်ထုတ်နိုင်သည်ကိုတွေး၍လည်း မည်သည့်ယောက်ျားမှလက်ခံတွေ့ဆုံခြင်းကိုလည်းမလုပ်ပေ၊၊

ဤကဲ့သို့ အကောင်ကြီးအမြီးရှည်များသည် အချိန်တန်က အိမ်ပြန်ကြရမည်ကိုလည်း နှင်းယု သိထားပေသည်၊၊ထိုအချိန်ရောက်က မိမိလိုချင်သည့်အရာကို တောင်းယူမည်ဖြစ်သည့်အတွက်လည်း ငွေကြေးကိစ္စများကိုလည်း သည်းခံစိတ်မွေးရမည်ဖြစ်ပြီးအချိန်တစ်ခုရောက်လာသည့်အခါ ညင်သာစွာ တောင်းရမည်။ တောင်းမရကလည်းခြိမ်းခြောက်တောင်းခံရမည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း ကောင်စွာ နားလည်သည်၊၊ယခုအခါ ဗိုလ်မှူးအကြိုက်ဆောင်၍ မိမိထံ ခဏခဏ လာအောင်ဆွဲဧဆာင်ရမည်ကိုသိပြီးဗိုလ်မှူးမလာချင်ပဲမနေနိုင်ရန်အပြောအဆိုမှစ၍သတိထားပြောဆိုလေသည်။

...........................................

ကျနော့်မှာ နှင်းယုလီးစုပ်ပေးခြင်းအရသာကိုအလွန်ကြိုက်လေရာ ကျန်နေ့များရောက်က နှင်းယုကိုသာသတိရနေသည့်အတွက် အင်္ဂါနေ့၌နှင်းယုဆီဖုန်းဆက်ပြီးရုံးမှ နေ့လည်ပိုင်းတွင်လစ်ထွက်ရတော့သည်၊၊

" ဟော...ကိုကြီးတောင်လာပြီလားနှင်းကမျှော်နေတာ"

" နှင်းကိုပဲသတိရနေလို့နှင်းရေ"

" ကိုကြီးဘီယာသောက်ပါဦးမလား"

" အင်းလေ သောက်အုံးမယ်"

နှင်းလည်းအမြည်းများပြင်ကာဘီယာ ငှဲ့ ပေးလေသည်။ကျနော်လည်းဘီယာတစ်ခွက်ခန့်ကုန်အောင်သောက်လိုက်ပြီး

" နှင်းရေ ကျန်တာတွေအိပ်ခန်းထဲသာရွှေ့လိုက်တော့ကို ကြီးရေချိုခန်းဝယ်လိုက်ဦးမယ်"

" ကိုကြီးကလည်းသမီးလုပ်ပေးပါ့မယ်"

" ရတယ်နှင်းကိုကြီးဘာသာလုပ်လိုက်မယ်"

ကျနော်လည်းချိုးခန်းဝင်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ကာပြန်ထွက်လာသော် နှင်းကအဝတ်အစားများကူချွတ်ပေးကာသပ်သပ်ရပ်ရပ်ထားလေသည်၊၊ကျနော်လည်း ကုတင်ပေါ်ခြေဆန့်ထိုင်ပြီး

" နှင်းရေ စုပ်ပေးပါဦး"

ဆိုပြီးနှင်းအားပြောရာနှင်းလည်းလာစုပ်ပေးတယ်၊၊နှင်း လီးစုပ်နေချိန်ကျနော်ကဘီယာခွက်လှမ်းယူကာ တငုံချင်းသောက်ရင်းဇိမ်ခံပြီးနေတာပေါ့ဗျာ။

နှင်းယုလည်း လီးဒစ်များကို တစ်ချက်ချင်းလျှာဖျားနှင့်ယက်ပေးလိုက်၊၊လီးအဝလေးအား လျှာဖျားနှင့်ထိုးပေးလိုက် လီးတဆုံးနီးပါးဝင်စေရန်သွင်းပေးပြီး တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရာကျနော့်လီးမှာ အရမ်းတောင်လာပါတယ်။ဘီယနှစ်ခွက်လောက်ကုန်ချိန်ရောက်တော့ ကျနော်လည်းနည်းနည်းကောင်းနေပါပြီ၊၊

" နှင်းယုရေ လုပ်ရအောင်"

" ဟင်..ကိုကြီးအခုချက်ချင်းကြီးလား"

" ဘာဖြစ်လို့လည်းနှင်းယုကလည်း"

" သမီးကစိတ်မလာသေးဘူး"

" ကိုကြီးမှုတ်ပေးရမလား"

" နှင်းလည်း ခံဖူးချင်ပေမယ့်ကိုကြီးကို အားနာတယ်"

ကျနော်လည်းနည်းနည်းကောင်းနေပြီမို့:

" ဘာမှအားနာမနေနှင့် " 

ဆိုပြီး ကျနော်လည်းနှင်းယုအားမှုတ်လေသည်။၊ကျနော်က နှင်းယုအား မှုတ်ပေးရာ နှင်းယုမှာ ခါးမြောက်၍ တဟင်းဟင်း အသံထွက်လာသည်၊၊ကျနော်လည်း တဏှာစိတ်အရင်းခံမှု့ကြောင့် အိမ်ကမိန်းမကိုပင် မမှုတ်မိဘဲနှင်းယုကိုသာ မှုတ်ပေးခြင်းဖြစ်လေသည်၊၊ကျနော်လည်းမှုတ်ပြီးမှတော့ မထူးတော့ပြီးဆိုပြီးနှင်းယုအစေ့အား ပိပိနှုတ်ခမ်းသားဖြဲကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်၊၊နှင်းယုလည်း ကော့ပြန်လန်ပြီးအော်ဟစ်လေသည်၊၊

" ကိုကြီး...အားးးအရမ်းကောင်းတယ်စုပ်..စုပ်"

ဟုပြောလေရာကျနော်လည်းစိတ်ကြွပြီးမှုတ်ပေးလိုက်သည်၊၊ခဏနေ နှင်းယုက

" ကိုကြီးတော်ပြီ..ပန်းထွက်ကုန်လိမ့်မယ်"

ဟုပြောသဖြင့်ကျနော်လည်းရပ်ပေးလိုက်သည်

" အား အရမ်းကောင်းတာပဲကိုကြီးရာ သမီးဒီလိုကောင်းမှန်းမသိဘူး"

" နှင်းအရမ်းကောင်းတယ်ဆို ကိုကြီးလည်းကောင်းချင်တယ်"

" နှင်းဘာလုပ်ပေးရမလဲ ကိုကြီး"

" ကိုကြီးလည်းနှင်းပါးစပ်ထဲပြီးချင်တယ်""

" လုပ်ပေးမယ်လေ ကိုကြီး"

" နှင်းဖင်လည်းချချင်တယ်"

" အာ ကိုကြီးဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲနာမှာပေါ့"

" မနာပါဘူးကွာ နှင်းကလည်း"

" ဟုတ်ကိုကြီးကလုပ်ချင်တယ်ဆိုလဲနှင်းကခံရမှာပေါ့၊နှင်းကကိုကြီးကိုချစ်တာကိုး"

" အခုတော့ နှင်းရေ ကုတင်ကန့်လန့်လိုက်သာအိပ်လိုက်တော့ ကိုကြီးအရမ်းလုပ်ချင်နေပြီ"

နှင်းလည်းကုတင်ကန်လန့်အိပ်လိုက်ပြီးခြေထောက်အား မြှောက်ကာနေတော့ ကျနေလည်းနှင်းအဖုတ်ပေါ် လီးအား တချက်နှစ်ချက်ခန့်ဆွဲလိုက်တယ်။

" အား...ယားနေပြီကိုကြီး"

ကျနော်လည်း နှင်းအစေ့အားလီးဖြင့်ချော်ထိုးလိုက်တယ်။

" အူးးးးးးးးဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလည်းကိုကြီးရာ ဒီမှာအရမ်းလိုချင်နေပြီ"

ကျနော်လည်း ပိပိအတွင်း လီးသွင်းပြီး နို့အားကုန်းစို့ကာ ပေါင်အားကို အသုံးပြုပြီးအောက်မှ ဆောင့်လိုက်သည်၊၊နို့လည်းအစို့ခံရကျနော့်အလိုးလည်းခံရသောကြောင့် နှင်းလည်း တအားအား အော်နေလေသည်၊၊နို့စို့ရင်းငါးမိနစ်ခန့်ဆောင့်ပြီး  နို့စို့တာကိုရပ်ကာအစေ့အားပွတ်ပေးပြီးလိုးရာ ငါးမိနစ်လောက်မှာနှင်းဟာ ကော့တက်လာပြီး အီး ဟုအသံပြု၍ ပြီးလေသည်၊၊နောက်ထပ်ငါးမိနစ်ခန့်နှင်းနို့ကိုညှစ်၍လိုးလိုက်သည်၊၊ 

ပိပိထဲ ညှစ်အားကြောင့် မကြာမှီ ကျနော်လည်းပြီးချင်လာသဖြင့် ရပ်လိုက်ပြီးနှင်းအပေါ်ခွကာ နှင်းပါးစပ်ထဲလီးသွင်းပြီးဖြေးဖြေးချင့်ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။နှင်းက ပါးစပ်ကို ဟမထားပဲလီးဝင်ရုံသာလုပ်ကာ လျှာဖြင့်စုပ်ဆွဲသကဲ့သို့လုပ်ရာ ကျနော်လည်းသုံးမိနစ်ခန့်သာလုပ်လိုက်ရပြီး သုတ်ပန်းထွက်သွားလေသည်၊၊နှင်းမှာ မျက်စိမှိတ်ပြီးအတင်းမြိုချလိုက်သည်ကိုမြင်ရသည်၊၊ ကျနော်လည်းပြီးသွားပြီဖြစ်၍ အမောဖြေရန် နှင်းဘေးထိုင်လိုက်ပြီးခြေဆင်းထားလိုက်သည်၊၊နှင်းကအိပ်နေရာကထလာပြီးဘီယာငှဲ့ပေးကာ ကျနော့် လီးကို ပြောင်စင်အောင် ယက်ပေးလေသည်၊၊

ကျနော်လည်းဘီယာလေးသောက်ပြီးနားကာ ဒုတိယအကြိမ်စတင်ရန်လုပ်လေသည်၊၊ကျနော်မှာ စိတ်လောနေ၍သာပြန်စချင်သော်လီးမှာ အပြည့်အဝမတောင်သေးပေ၊၊ဒီကပြီးလျှင်ရုံးပြန်လက်မှတ်ထိုးစရာများ ကျန်နေသဖြင့်စိတ်ကလောနေတာပါ။။ထို့ကြောင့်မြန်မြန်စရန်သာလုပ်နေမိသည်၊၊

နှင်းယုအား ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပြီး ဖင်းလိုးရန်လုပ်ပေမယ့် လီးမှာကြီးသည့်အပြင်ပျော့နေသေး၍ မဝင်ပေ၊နှင်းယု လည်းမိမိမှာ ဖင်ခံဖူးသော်လည်း တစ်ခါတည်းစအိုဖွင့်ပေးလိုက်ပါက မိမိဖင် အပျိုမဟုတ်သည်ကိုသံသယဝင်နေသော ဗိုလ်မှူး အားမရိပ်မိစေရန်ဖင်ကို ချုံ့ထားသောကြောင့် ဗိုလ်မှူးလီး မှာတစ်ခါတည်းမဝင်ပေ၊၊ မိမိမှဗိုလ်မှူးစွဲလာစေရန်အတွက် လီးစုပ်ပြီးတောင်ရန်လုပ်ပေးရန်ကြံစည်ထားသည်။ ထို့ကြောင့်

" အကိုကြီးမရဘူးလား........သမီးစုပ်ပေးမယ်"

" ဟုတ်တယ်နှင်း ..နည်းနည်းပျော့နေသေးလို့"

" လာ....ကိုကြီးခေါင်းအုံးခုပြီးအိပ်လိုက် သမီးစုပ်ပေးမယ်"

ဗိုလ်မှူးလည်းခါးအောက်ခေါင်းအုံးခံပြီးအိပ်လိုက်တော့ နှင်းယုလည်းဗိုလ်မှူးပေါင်ကြားထဲဝင်ကာ

" ကိုကြီး ခြေထောက်ထောင်လိုက်ပါလား"

ဗိုလ်မှူးလည်းခြေထောင်ပေးသည်နှင်းလီးကိုငုံစုပ်လိုက်သည်၊၊နောက်ပြီးဂွေးဥကိုပါစုပ်ပေးပြီး ဂွေးနှင့်စအိုကြားအကြောဆုံကို ယက်ပေးလိုက်သည်၊၊ မတော်တဆနှင့်စအိုကို တချက်နှစ်ခန့်ထိအောင်လုပ်ပြီးတံတွေး စိုစေလိုက်သည်၊၊ဗိုလ်မှူးမှာ ဖင်ဝလျှာထိသဖြင့်လီးမှာ ဆတ်ကနဲ တောင်လာသည်၊၊ထို့ကြောင့် လီးကိုပါးစပ်ထဲသွင်းကာ ဗိုလ်းမှူး စအိုဝကို လက်သည်းဖြင့် မထိတထိခြစ်ပေးလိုက်ရာ ဗိုလ်မှူးလီးမှာ အစွမ်းကုန်တောင်လာသည်၊၊ ထိုအခါမှနှင်းလည်းရပ်ပစ်လိုက်သည်၊၊

ကျနော်လည်း နှင်းအိလျှာဖင်ထဲ တချက်နှစ်ချက်ရောက်လာရာ အရမ်းဖီလ်းရှိသည်ကို တွေးပြီး နောက်အခေါက်တွင် နှင်းယုအားဖင်ယက်ပေးရန်တောင်းဆိုရမည် ဟု တွေးလိုက်သည်၊နှင်းယုအား

" နှင်းကျွမ်းလှချည်လား ဒီလို လုပ်ရတယ်လို့ဘယ်လိုသိလဲ"

" ကေတီဗီမှာ ကောင်မတွေပြောနေတာကြားဖူးတယ် ဖင်ကိုလက်သည်းနှင့်ဖွဖွလေးခြစ်ပေးရင်ယောကျ်ားတွေချက်ချင်းတောင်လာတာပဲတဲ့ အဲဒါမှတ်ထားပြီးအကိုကြီးကိုလုပ်ပေးတာ"

ဆိုပြီး ဖင်ကုန်းပေးလေတော့ ကျနော်လည်း နှင်းဖင်အားတံထွေးထွေးထည့်ပြီး ကိုယ်လီးကိုလည်း တံထွေးသုတ်လိုက်ပြီးနှင်းဖင်ထဲလီးစသွင်းလိုက်သည်၊၊ ကျနော်လည်းနှင်းယုဖင်ထဲလီးသွင်းတယ် ဆိုရင်ပဲ။ "ဗျစ်ဗျစ်" အသံထွက်လာတယ်၊၊နှင်းယုလည်းဖင်အလိုးမခံရ တာကြာပြီလေ၊နောက်ပြီးကိုကြီးလီးကကြီးလွန်းတယ်၊၊အဖုတ်တာခံနိုင်ပေမယ့် ဖင်ကျတော့နာတယ်လေ၊၊ကြိတ်မှိတ်ခံရင်း

" အားးးးးနာတယ်ကိုကြီးဖြေးဖြေး"

ကျနော်လည်း ဖြေးဖြေးပဲသွင်းလိုက်ပြီးတဝက်လောက်ပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်နေလိုက်တယ်။ တဖြေးဖြေးနှင့်မှန်မှန်လုပ်ပြီးလီးအထုတ် တံတွေးထွေးထည့်ပြီး ချောင်အောင်လုပ်တယ်၊၊နည်းနည်းလည်းအဝင်အထွက်ကောင်းလာပြီဆိုတော့ နှင်းယုဆီကအသံလေးတွေကြားလာရတယ်၊၊

" နှင်းကိုကြီး အဆုံးထိသွင်းမလို့ရပြီလား"

" ရတော့ရပြီ ဒါပေမယ့် ဖြေးဖြေးပဲသွင်းနှော်"

ကျနော်လည်းဖြေးဖြေးချင်းဆက်သွင်းလိုက်တာ အဆုံးထိရောက်သွားတယ်၊၊တဖြေးဖြေးပဲအသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးနေတယ်၊ခနနေတော့

" ရပြီ  ကိုကြီး"

ဆိုပြီးနှင်းယုပြောတော့ ကျနော်လည်းအားထည့်ပြီးဆောင့်တယ် ၊နှင်းလည်းတဖြေးဖြေးကောင်းလာတယ်၊၊ ဟင်းးးဟင်းး နှင့်အသံလေးပေးလေ ကျနော်ကတချက်တချက်နောက်အထိထုတ်ပြီးအားနှင့်ဆောင့်လေပေါ့။ အရမ်းလည်းကျပ်တော့ဖီးလ်တအားရှိတာပေါ့၊၊အဆုံးထိတချက်ဆောင့်တိုင်း နှင်းက

" အာ့ ."

လိုအော်ရင်းရှေ့ကိုယိုင်ယိုင်သွားတယ်၊၊ကျနော်လည်းမနားပဲ ဆယ်မိနစ်လောက်ဆောင့်လိုက်တာ ကျနော်ပြီးသွားတယ်၊၊နှင်းအိလည်းကျနော်ပြီးသွားတာ သိတော့ ဝမ်းလျားမှောက်ချလိုက်တယ်၊၊ကျနော်လည်း လီးမချွတ်ပဲ နှင်းယုနှင့်အတူလိုက်ပြီးမှောက်ချလိုက်တယ်။ ပြီးသွားပေမယ့်တောင်နေသေးတော့ မှောက်လျက်ပဲ ထပ်ဆောင့်လိုက်တယ်၊၊နှင်းယုလည်း တအာ့အာ့ အော်ပြီးငြိမ်သွားသလို ကျနော်လည်းလီးမတောင်တော့တဲ့အတွက် လီးကဖင်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာတယ်လေ။ကျနော်ကနှင်းယုကို

" ကောင်းရဲ့လားနှင်းယု"

" ပထမတော့နာတာပေါ့ အောင့်နေတာပဲ နောက်တော့ကောင်းလာတယ်၊ဒါပေမယ့် ဟိုဝှာကို လုပ်တာလောက်မကောင်းဘူး"

" ကဲနှင်းယုရေ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရအောင် ကိုကြီးပြန်ရအုံးမယ်"

" ထကိုကြီးနှင်းအိလုပ်ပေးမယ်"

ရေချိုးခန်းထဲအတူတူဝင်ပြီးသန့်ရှင်းရေး လုပ်တော့ နှင်းအိကသေသေချာချာလုပ်ပေးပြီး

" ဒီကောင်ကြီးကို ချစ်လိုက်ရတာ"

လို့ပြောပြီးမတောင်တော့တဲ့ လီးကိုအဆုံးထိပါးစပ်ထဲသွင်းပြီးစုပ်လာတော့ ကျနော်လီးက ပြန်တောင်ချင်သလိုဖြစ်လာလို့ နှင်းအိပါးစပ်ထဲအဆုံးအထိသုံးလေးချက်ဆောင့်လိုက်သေးတယ်၊၊နှင်းယုလည်းဆောင့်လိုက်တိုင်းမျက်လုံးလေးပြူးပြီး "အွတ် အွတ် " ဆိုပြီးအသံထွက်လာတော့မှ ရပ်လိုက်တယ်၊၊ 

........................................................................................

ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လိုက်ပြီး အဝတ်အစားဝတ်လိုက်ပြီး စောင့်လိုက်တယ်၊၊နှင်းယုလည်း ထွက်လာပြီးလုံချည်ဝတ်လိုက်ပြီး ဘရာကိုမဝတ်ပဲ အပေါ် အင်္ကျီ စွပ်ကာအိမ်ရှေ့တခါးထိလိုက်ပို့တယ်၊၊ကျနော်လည်းတံခါးဝနားရောက်တော့တံခါးဖွင့်ထွက်မယ်လုပ်တော့

" နေအုံး ကိုကြီး"

ဆိုပြီးကျနော်ကိုဖက်လိုက်ပြီးခြေဖျားထောက်ပြီးနမ်းလိုက်တယ်၊၊

" သမီးဆီ ဖုန်းဆက်ဦးနှော်"

ဆိုတော့

" အေးပါ"

ဆိုပြီးတံခါးလေးဖွင့်ပြီးကျနော်အပြင်ကိုထွက်လိုက်ရတယ်၊၊ပြီးတော့ ကားပေါ်တက်ပြီးရုံးဖက်ကို မောင်းခဲ့တယ်၊၊ကျနော် အရမ်းပျော်တယ်။ အိမ်ကမိန်းမမလုပ်ပေးတဲ့ အရာတွေ နှင်းယုဆီက ရတော့လေ၊၊ကျနော်လည်းနှင်းယုအကြောင်း တွေးရင်း ကားမောင်းလာခဲ့တယ်၊၊အခုတော့နှင်းယုက ငါ့အပေါ်စွဲမစွဲ မသေချာပေမယ့် နှင်းယုကိုတော့ကျနော်စွဲနေပြီလေ၊၊ရုံးရောက်တော့ လက်မှတ်ထိုးစရာတွေထိုးပြီးနေပြည်တော်ကနေ ဖုန်းလာလို့ နောက်တရက် နေပြည်တော်တက်ရမယ်ဆိုတာသိရလို့ နှင်းယုဆီဖုန်းဆက်ပြီးနေပြည်တော်လိုက်ခဲ့ဖို့ခေါ်လိုက်တယ်၊၊အိမ်ကမိန်းမကို ဒီအခေါက်မခေါ်တော့ဘူးလို့လည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ရတာပေါ့။

နောက်တစ်နေ့မနက်လေးနာရီလောက်အိမ်က ထွက်ခဲ့ပြီးနှင်းယုကို ဝင်ခေါ်ပြီး အမြန်လမ်းဘက်ကိုမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ မိုင်လေးဆယ်မှာ နံနက်စာစားရတာပေါ့၊၁၁၅မိုင်မှာတော့ မစားရဲဘူးဘာလို့လဲဆိုတော့ ကိုယ့်အသိတွေတိုးမှာစိုးလို့ပါ၊၊ တလမ်းလုံးလည်းနှင်းယုကစကားပြောပေးနေတာမို့ ပျင်းစရာလည်းမကောင်းဘူးလေ၊၊ နေပြည်တော်ရောက်တော့ ပျဉ်းမနားဘက်ကို မောင်းပြီးနှင်းဆီဝိုင်းနားက မြင့်မိုရ်နန်းဟိုတယ်မှာတည်းလိုက်တယ်၊၊ ခါတိုင်းကအမရာမှာမိန်းမနှင့်တည်းနေကြလေ၊၊ဒါကြောင့်နေရာပြောင်းလိုက်တာပေါ့၊၊

နှင်းယုကို ဟိုတယ်မှာ ထားပြီးရုံးတက်ခဲ့တယ်၊၊အကြောင်းကနယ်ရုံးခွဲတွေဖွင့်မှာမို့လို့ အစည်းအဝေးထိုင်ပြီးခရိုင်တွေမှာနယ်ရုံးနှင့်ဝန်ထမ်းအိမ်ရာ တွေ အတွက် မြေနေရာရှာရမှာလေ၊၊ကျနော်ရန်ကုန်ကနေ မပြောင်းချင်ပါဘူး၊၊ရန်ကုန်ဆိုတာအိမ်ပေါ်ကဆင်းရင် ကိုယ်ကိုဘယ်သူမှမသိတော့ လုပ်ချင်ရာလုပ်လို့ရတယ်လေ၊၊မနက်ဖြန်တရက်အစည်းအဝေးနားပြီးနောက်တရက်ပြန်စမှာလည်းသိရတယ်၊၊မနက်ဖြန်နားလို့ရပြီ

ရုံးကနေဟိုတယ်ပြန်လာခဲ့တယ်၊၊ဟိုတယ်ရောက်တော့နှင်းယုကတရေးတမောအိပ်ပြီးရေမိုးတောင်ချိုးထားတယ်၊၊နှင်းယုကို ခေါ်ပြီးကောင်းဟော့ပေါ့ဆိုင်သွားစားလိုက်တယ်။ ပြန်မယ်ဆိုပြီးလုပ်တော့

" ကိုကြီးကားမောင်းရတာပင်ပန်းမှာပေါ့အားဆေးလေးဘာလေးသောက်ပါလား"

ဆိုတော့ကျနော်လည်းဆေးဆိုင်ဘက်သွားပြီးရိုးရိုးအားဆေးရယ် ကာဗာတာရယ်ဝယ်လိုက်တာပေါ့။ဟိုတယ်ဘက်ရောက်တော့လည်း ဆေးအရင်သောက်လိုက်တယ်။အဝတ်အစားလေးချွတ်ပြီး

" နှင်းရေကိုကြီးကိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးဦး"

" ဟင်ကိုကြီးကမနားဘူးလားပင်ပန်းနေပါ့မယ်"

" ကိုယ်ကစစ်သားပါနှင်းရ၊ဒီလောက်ကတော့အပျော့"

" ဒီလိုဆို လာ"

ဆိုပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်လိုက်တယ်ရေချိုးခန်းထဲမှာရေဆေးပြီးထွက်လာခဲ့တယ်၊၊ကုတင်နားရောက်တော့ရေခဲသေတ္တာထဲရှာတော့ ABC နှစ်လုံးနှင့် မြန်မာနှစ်လုံးနှင့် ကိုလာဆန်းကစ်နှင့်အချိုရေဘူးအချို့ တွေ့ရလို့ ABC ကိုဖောက်ကာတစ်ခုံသောက်လိုက်တယ်၊၊ပြီးတော့ကုတင်ခေါင်းရင်းကိုခေါင်းအုံးထားပြီးကျောမှီထားလိုက်တယ်။ပြီးတော့နှင်းကိုခေါ်လိုက်တယ်။

" နှင်း ဘီယာလေးသောက်ပါလား"

" သမီးမကြိုက်ပါဘူး တော်ကြာ မူးနေရင်ကိုကြီးကို ကောင်းကောင်းမပြုစုနိုင်လို့ကိုကြီးစိတ်ညစ်သွားအုံးမယ်"

" ကဲလာပါနှင်းရဲ့တဝက်လောက်သောက်"

နှင်းလည်းယူသောက်လိုက်ပြီး

" တော်တော်ခါးတာပဲ"

" ထပ်သောက်လိုက်ပါအုံး "

ဆိုတော့နှင်းထပ်သောက်လိုက်တာတဝက်ကျော်သွားတယ်။ဖြူဖွေးဝင်းပတဲ့မျက်မှာမှာ နီရဲသွားတယ်လေ။

" နှင်းကိုယ့်ကို စုပ်ပေးတော့ .. "

" အခုမှပဲချစ်ချစ်ကလေးနှင့်ပြန်တွေ့ရတာပဲ"

ဆိုပြီးအားရပါးရစုပ်လေသည်၊ကျနော်လည်း

" နှင်းအဆုံးထိသွင်းပေးပါ"

" ကိုကြီးကလည်း အဲလောက်အရှည်ကြီးဘယ်လိုဆုံးမှာလည်း"

ကျနော်လည်းအပြာကားများတွင်မြင်ဖူးသော ကုတင်တွင်ပက်လက်အိပ်စေပြီးခေါင်းကို ကုတင်အောက်ထား၍ပါးစပ်ကိုလီးအဆုံးလိုးလို့ရကြောင်းသိထားရာစမ်းကြည့်ချင်သ ဖြင့်

" နှင်းဒီမှာလာအိပ်"

ဆိုကာ ပုံစံချ လိုက်သည်၊၊နှင်းမှလည်းကျနော်လုပ်ပေးသောပုံအတိkင်းလုပ်ပေးတဲ့အတွက် ကျနော်လည်းကုတင်အောက်ကိုဆင်းပြီး

" နှင်းပါးစပ်ကျယ်ကျယ် ဟထားနော် "

နှင်းလည်းပါးစပ်ဟပေးလေသည်၊နှင်းပါးစပ်ထဲလီးကို ဖြေးဖြေးလေးသွင်း၍ ဆောင့်လိုက်သည်၊၊လည်ချောင်းအထိများဝင်သွားသလားမသိပါဘူး။ အဆုံးထိရောက်သွားသည်။နှင်းမှာ ကိုသူရရှိစဉ်ကတည်းကလီးအဆုံးထိသွင်းပြီးစုပ်ဖူးသည်ဖြစ်၍အခက်အခဲမရှိသော်လည်း ဗိုလ်မှူးလီးမှာအနည်းငယ်တုတ်သည့်အတွက် နည်းနည်းတော့ခံရသည်၊၊အားနှင့်မဆောင့်ရန် လက်ဟန်ဖြင့်ဆောင့်ရသည်၊၊နှင်းလက်ဖြင့်ပြသည်ကိုကျနော်ကနားလည်သဖြင့်ဖြေးဖြေးသာအသွင်းအထုတ်လုပ်ရသည်၊၊

မလုပ်ဖူးသောပုံစံ ဖြစ်သဖြင့်စိတ်ပိုကြွလာသည်။နှင်းနှင့် မလုပ်ရတာလည်း သုံးရက်ရှိပြီမို့ ကျနော်လည်းငါးမိနစ်ခန့်သာလုပ်ပေးပြီးသုတ်ထွက်သွားသည်၊၊ထို့ကြောင့် နှင်းပါးစပ်မှလီးထုတ်လိုက်ရာ နှင်းမှာလည်းကျနော်သုတ်များကိုမြိုချလိုက်ရသည်၊။ကျနော်လည်းဘီယာဘူးကိုယူပြီးနှင်းအားပေးရာ နှင်းလည်း တငုံထပ်သောက်လိုက်ပြီး

" အားး....မလွယ်လိုက်တာကိုကြီးရာ"

" နှင်းတော့စားထားတဲ့ဟာတွေအန်ထွက်ပြီလို့တောင်ထင်ထားတာ နောက်ဆိုဘာမှမစားပဲလုပ်မှ ဖြစ်မယ်"

ကျနော်မှာတစ်ကြိမ်ပြီးသွားပေမယ့် လီးကဆေးသောက်ထားလို့မာနေပါသေးတယ်၊၊ နှင်းမျက်နှာကတော့ဘီယာအရှိန်ကြောင့်ရော ကျနော်လီးအဆုံးထိပါးစပ်ထဲသွင်းထာ့အရှိနကြောင့်ရော ပိုနီရဲလာသည်။

" နှင်းကိုယ်ကြီးထပ်လုပ်အုံးမှာနော်"

" ကိုကြီးသာလုပ်မယ်ဆိုသမီးဟာကွဲရင်ကွဲပစေ ခံအုံးမှာ"

နှင်းလည်းရီဝေ၀ေနှင့်ပြောသောကြောင့်

" ကိုကြီးကကွဲအောင်မလုပ်ပါဘူး၊ဒီအခေါက်လီးစုပ်ပေးရင်ကိုကြီးဖင်ပါယက်ပေး"

" အာ....ကိုကြီးကညစ်ပတ်ပြီ"

" လုပ်ပါနှင်းရာ..ကိုကြီးကိုချစ်ရင်လုပ်ပေး"

" ကိုကြီးကလည်း..နှင်းကကိုကြီးကိုချစ်မှန်းသိတော့သိပ်အနိုင်ကျင့်တာပဲ .. နှင်းကလည်းချစ်နေတော့လည်း လုပ်ပေးရတာပေါ့လေ"

နှင်းဆီကခွင့်ပြုချက်ရတော့ ကျနော်ကခေါင်းအုံးနှစ်လုံးဆင့်လိုက်ပြီးခါးအောက်ခုကာ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုလက်နှင့်ဆွဲကာကားလိုက်တာပေါ့ဗျာ။ ကျနော်လည်း ပေါင်ကားမြှောက်ပေးတော့နှင်းကပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ပြီးလီးကိုစုပ်ပေးတယ်လေ၊၊လီးစုပ်ပေးတာမှ ဒစ်လေးတွေကိုပါလျှာနှင့်ယက်ပေးတယ်၊၊လီးအဝလေးတွေကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိုးပေးတာ

" အား.....ကျွတ်.ကျွတ် "

နှင့်တောင်အော်ရသေးတယ်၊၊ ဂွေးဥလေးကိုစုပ်လိုက်ယက်လိုက်နှင့် "ပြွတ်...ပြွတ်"အသံထွက်လာသေးတယ်၊၊ပြီးတော့ဂွေးဥယက်ရင်းဖင်ကိုတံတွေးထွေးလိုက်ပြီး လက်သည်းလေးနှင့်ခြစ်ပေးသေးတယ်လီးကတော့တအားတောင်လာတယ်၊၊ ပြီးတော့နှင်းယုကလျှာလေးနှင့်ကျနော်ဖင်ကိုစယက်တာပေါ့ ။ "အား ရှီးရှီး"နှင့်လောကနိဗ္ဗာန် ပဲဗျာ၊ လျှာဖျားလေးနှင့်ဖင်ပေါက်လေးကိုထိုးပေးတော့ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ပြီးတော့ နှင်းယုကကျနော့်လီးကိုထပ်စုပ်ပြန်တယ်၊ခုနကအရမ်းကောင်းနေတော့ကျနော့်လီးကလည်း ချောဆီတွေထွက်နေတာဗျ ၊နှင်းယုက စုပ်ယူပြီးဖင်ဝနားထွေးထည့်တယ်၊၊ပြီးတော့သူ့လက်ကိုပါးစပ်ထဲထည့်ပြီး ပြန်ထုတ်ကာကျနော့်လီးကိုစုပ်တယ်၊၊စုပ်ရင်းနှင့်ကျနော့်ဖင်ထဲလက်ထိုးထည့်တယ်၊၊

" အား "

နာတော့နာတယ်၊၊လီးကထောင်းကနဲတောင်တက်သွားတယ်၊၊သူကလက်တစ်ချောင်းလုံးတော့ မထည့်ဘူး။လက်နှစ်ဆစ်လောက်ပဲ ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ လက်ကွေးပြီးမွှေတယ်၊၊အခြေအနေမကောင်းဘူး၊ကြာရင်အီးပါလို့ရှိရင် နာနေမှာ။ ဒါကြောင့်နှင်းယုကိုရပ်ခိုင်းလိုက်ရတယ်၊၊ကျနော်လည်း နှင်းယုကိုဖင်ထောင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ရတယ်၊၊ပြီးတော့ သူ့ပိပိကိုအားရပါးရတွယ်လိုက်တယ်။ ဆယ်မိနစ်လောက်မှာ နှင်းယုတအားတအင်းအင်းအော်ပြီးပြီးသွားတယ်လေ၊၊နှင်းယု ပြီးသွားတော့ နှင်းယုဖင်ထဲ တံတွေးဆွတ်ပြီးဖင်ထဲကိုဆက်လိုးတယ်၊၊နှင်းယုမှာတအီးအီးတအားအားနှင့်အော်နေတာပေါ့။

ကျနော်လည်း ဆေးအရှိန်နှင့်ပေါင်းပြီးအားပါးတရ တွယ်လိုက်တယ်၊၊ဆယ်မိနစ်လောက်ထပ်လိုးလိုက်တာပြီးသွားပါတော့တယ်၊၊သန့်ရှင်းရေးတောင်မလုပ်နိုင်ဘူးနှစ်ယောက်သားမောမောနှင့်ဖက်အိပ်ပစ်လိုက်တာညနေစောင်းမှပြန်နိုးတော့တယ်၊၊ရေမိုးချိုးပြီးအပြင်ကိုထွက်ပြီးထမင်းစားပြီး

" နှင်းမနက်ဖြန် ရေပူစမ်းဖက်သွားရအောင်"

" တကယ်လားသမီးလည်း ရောက်ဖူးချင်တာအတော်ပဲ"

ဆိုပြီးပျော်နေသေးတယ်၊၊ စားသောက်ဆိုင်ကပြန်လာပြီးတော့ကျနော်တို့နားလိုက်တယ်၊၊ညအိပ်ခါနီးတော့ခဏလေးလီးစုပ်ခိုင်းပြီးအိပ်လိုက်တယ်၊၊

မနက်မိုးလင်းတော့ ပင်လောင်းလမ်းဆုံဘက်ကား မောင်းလာခဲ့တယ်၊၊နောက်ပြီးရေပူစမ်းရှိတဲ့ ဘက်မောင်းလာခဲ့တယ်။ရုံးဖွင့်ရက်လည်းဖြစ်တော့ လူရှင်းတယ်၊၊အဲဒီမှာရေချိုးခန်းလေးတခန်းယူလိုက်ပြီး ဘီယာပုလင်းလေးနှင့်အမြည်းကလေးဝယ်ပြီးရေပူကန်ထဲ ဝင်စိမ်တာပေါ့၊၊ရေကန်လေးကရှစ်ပေပတ်လည်လောက်ရှိပြီး သုံးယောက်နေလို့ရတယ်၊၊ကန်ကသုံးထောင့်လုပ်ထားပြီးကန်ထဲမှာထိုင်စရာထိုင်ခုံသုံးခုပါတယ်၊၊ရေစိမ်ရင်းဘီယာလေးသောက်ပေါ့။

နောက်တော့ရေကန်ဘောင်ပေါ်တက်ထိုင်လိုက်ပြီး နှင်းယုကိုလီးစုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်၊၊နှင်းယုကလီးစုပ်ပြီးရေကန်ထဲမှာပဲ ကန်ဘောင်ကိုလက်ထောက်ပြီးကုန်းခိုင်းပြီးနောက်ကနေ ပိပိထဲလိုးလိုက်တယ်၊၊အခန်းထဲမှာရေသံရောနှင်းယုအော်သံရောဆောင့်သံတွေရောဆူညံနေတာ။ ရေပူစမ်းကန်ထဲလိုးရတာတော့အရသာတစ်မျိုးပဲဗျ။ ကျနော်လည်းဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်လုပ်ဖြစ်တာနှစ်ယောက်လုံးပြိုင်တူပြီးသွားတယ်၊၊

တော့ရေပြန်စိမ်ကြတာပေါ့၊၊နောက်တော့ညနေဖက်လောက်ပြန်လာတယ်၊၊ကားမောင်းရတာက နည်းနည်းလမ်းကြမ်းသလိုတောင်တက်တောင်ဆင်းတွေကမတ်စောက်တော့ နည်းနည်းသတိထားမောင်းရတော့နည်းနည်းပင်ပန်းတယ်၊၊ဒါ့အပြင်ရေပူစမ်းထဲမှာဆွဲခဲ့တာကြောင့် ဟိုတယ်ရောက်တော့နာ်းနည်းပျိုင်းသွားတယ်၊၊ ဟိုတယ်ရောက်ပြီးခဏတော့ခဏနားပြီးအိပ်လိုက်တယ်၊၊ ညစာထွက်စားပြီးနောက်တရက်က ပြန်ရမှာမို့တစ်ချီဆွဲရအောင်လုပတယ်၊၊ဒီတခါကျတော့နှင်းယုကိုပဲအပေါ်ကဆွဲခိုင်းတယ်၊၊နှင်းယုလူငယ်ဆိုတော့သိပ်မပင်ပန်းတာကြောင့်ဆွဲနိုင်တယ်၊၊

သူကငါးမိနစ်လောက်ဆွဲပြီးဖင်ကုန်းပေးတယ်၊၊ကျနော်လည်းဆယ်မိနစ်လောက်လုပ်ပြီးတော့ နှင်းယုပြီးသွားတယ်။ကျနော်ကလှဲအိပ်လိုက်ပြီးနှင်းယုကို လီးစုပ်ခိုင်းလိုက်တယ်၊။ကျနော်လည်းပြီးချင်လာတော့ နှင်းယုကိုအပေါ်ပြန်တက်ခိုင်းပြီးဖင်ထဲထည့်ခိုင်းလိုက်တယ်၊၊နှင်းယုကလီးကိုလက်နှင့်ကိုင်ပြီးထည့်ကာ လုပ်ပေးတယ်။လေးမိနစ်လောက်လုပ်ပေးလိုက်တာကျနော်လည်းပြီးသွားတယ်၊၊ညဘက်အိပ်လိုက်ပြီးမနက်ကျတော့ နံနက်စာစားပြီးရုံးသွားလိုက်တယ်၊၊နေ့လည်အစည်းအအဝေးလုပ်ပြီးနှင်းယုကိုခေါ်ကာရန်ကုန်ကိုြပ်န်လာခဲ့တယ်။

ရန်ကုန်ရောက်ပြီးနှင်းယုက အမျိုးသမီး ကိုယ်ကာယ လေ့ကျင်းခန်းတက်ချင်တယ် ပူဆာလို့တက်ခွင့်ပြုလိုက်တယ်၊၊သူက Gym ဆော့တော့ ပိုပြီးလှလာတယ်၊၊ကျနော်ကအလုပ်များလာလို့ ကြားရက်တစ်ရက်ပဲ နှင်းယုဆီသွားတယ်။ရုံးပိတ်ရက်ကျတော့အိမ်ကမိန်းမကို ဂေါ့ဖ်ရိုက်သွားမယ်ဆိုပြီးနှင်းယုနှင့်နေတာပေါ့။

နှင်းယုနှင့်ကျနော်မလုပ်ဖူးတဲ့ပုံစံဆိုတာ မရှိသလောက်ပဲ။နှင်းယုရာသီလာတဲ့ အပတ်နှင့်ကြုံရင်တောင်အရှုံးမရှိအောင် ကုတင်ကန့်လန့်လုပ်ပြီးပါးစပ်ကို လိုးပြီးမှပြန်တာလေ၊၊အဲ နှင်းယုစာမေးပွဲနီးလို့ဆိုရင်တော့ ကျနော်က ရက်ပြောင်းသွားရတာပေါ့။ကျောင်းတက်တဲ့ အချိန်တွေမှာ နှင်းယုကပိုလှနေတယ်၊ Gym ဆော့ထားတော့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကပိုလှလာတာလေ။ ကျနော်ကလည်း နောက်ပိုင်းပြဿနာ ကို ဖြေရှင်းရာမှာအဆင်ပြေရအောင်တပည့်တစ်ယောက်ကို နှင်းယုမသိစေဘဲ လိုက်ချောင်းခိုင်းတယ်၊၊

နှင်းယုက ဘယ်ယောကျ်ားလေးနှင့်မှစကားမပြောဘူးဆိုတဲ့ အသံကြားရသလို ရေသန့်ပို့တဲ့ကောင်တွေတောင်အိမ်ထဲအဝင်မခံဘူးတဲ့ဗျာ။ ကျနော်နေပြည်တော် တက်ရင် နှင်းယုကိုခေါ်ပြီး ကာမစည်းစိမ်အပြည့်ခံစားတယ်လေ၊၊ခြောက်လလောက်ကြာတော့ အိမ်ကမိန်းမကမယုံသင်္ကာဖြစ်လာတယ်၊၊ ဒါတောင်မှအိမ်ကမိန်းမကိုတစ်ပတ်တစ်ကြိမ်လိုးပေးနေသေးတာ။ကေတီဗီဘက်တော့ နောက်ထပ်မရောက်ဖြစ်ဘူး၊၊

ကြာလာတော့လည်းနှင်းယုကိုသံယောဇဉ်တွယ်လာတယ်၊ကီပင်သာဖြစ်တာက လက်တက်တက်မနေတဲ့ အပြင်ပိုက်ဆံလည်းလိုသလောက်ပဲတောင်းသုံးတယ်။။ပြောရရင်နှင်းယုရဲ့ကြင်နာယုယမှု့တွေထဲမှာ ကျနော်စွဲလန်းလာတာပေါ့။ လူပျိုလူလွတ်ဖြစ်ရင်တရားဝင်လက်ထပ်ယူမိမှာလေ၊ဒါပေမယ့်အခုတော့ကျနော်မှာမိသားစုနှင့်အပြင်ရာထူးတစ်ခကလည်းရထားတာ။ဒီရာထူးက အရမ်းကောင်းတယ်လေ လိုတိုင်းတ ရနိုင်တာကြောင့်ဒီရာထူးကို စွန့်ပစ်ဖို့မလွယ်ဘူး၊၊

အခုဆို အရင်လို မဟုတ်တော့ဘူး။ဒေါ်အောင်းဆန်းစုကြည်ခေတ်ရောက်ာပြီ။ကိုယ့်အဘတွေကမရှိတော့ဘူးလေ၊၊ဒီလိုနှင့်ပဲနယ်မှာဆောက်ထားတဲ့ဝန်ထမ်းအိမ်ရာတွေလည်းပြီးတော့မယ်၊၊ကျနော်လည်းနှင်းယုကိုသံယောဇဉ်တွယ်ပေမယ့် လမ်းခွဲရတော့မယ်။ကျနော်ရာထူးတိုးပြီးနယ်မှာညွှန်မှူးနေရာကလည်းရတော့မယ်လေ၊၊ဒါကြောင့် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးနှင်းနှင့်တွေ့ကာနောက်ဆုံးအချိန်အားပါးတရလိုးပြီး

" နှင်း..ကိုကြီးနယ်ပြောင်းရတော့မယ်"

" ဟင်....ကိုကြီးသမီးဘဝတော့သွားပါပြီးကိုကြီးကိုချစ်လို့ကိုကြီးနှင့်ဘဝကိုအေးအေးချမ်းချမ်းနေချင်တာလေ အဟင့် အဟင့်"

" မငိုပါနှင့် နှင်းရယ်"

" ကိုကြီးလည်းစိတ်မကောင်းပါဘူး"

" အဟင့်ဟင့်ဟီး၊ကိုကြီးမရှိတော့..နှင်းကဘယ်သူနှင့်နေမှာလည်း"

" နှင်းမိဘတွေခေါ်နေပေါ့"

" ဒီအိမ်ကနှင်းအိမ်မှမဟုတ်တာ ကိုကြီး"

" ဒီအခန်းက ကိုကြီးအပိုင်ပါ ..ရော့အုံနာစာအုပ် နှင်းယူလိုက်တော့"

" ကိုကြီးသမီးကဘာလုပ်စားရမလဲ"

" အိမ်ကမြေညီထပ်ပဲ စတိုးဆိုင်ဖွင့်ပေါ့"

" ကိုကြီးကလွယ်လွယ်လေးပြောတယ် သမီးမှာ အရင်းအနှီးမှမရှိတာ"

" မပူပါနှင့် နှင်း၊ဒါသိန်းတရာတန်ချက် နှင်းယုသုံးလိုက်ပေါ့

နှင်းယုမှာ အမေပေးလိုက်သောလယ်တစ်ကွက်ကို ပါးနပ်စွာအသုံးချပြီး တိုက်ခန်းနှင့် ပိုက်ဆံသိန်းတရာ ရလိုက်ပေမယ့်

" ကိုကြီး သမီးကပိုက်ဆံကြောင့်ကိုကြီးကိုချစ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး .. အတူ မနေရပေမယ့် ကိုကြီးကို ချစ်ခဲ့ရတာ၊ကိုကြီး ဒီ လို ဆုံးဖြတ် တော့လည်းသမီးကကိုကြီးကို အဝေးကလွမ်းနေရရုံအပြင်တခြားမရှိတော့ဘူး၊ ရန်ကုန်ရောက်ရင်တော့ သမီးဆီလာခဲ့ပါ၊လွမ်းနေရတာတွေဖြေရတာပေါ့ ကိုကြီး"

" အေးပါ ကိုကြီးရန်ကုန်ရောက်ရင်လာပါ့မယ်"

ကျနော့်မှာ ဒီပြဿနာ ဒီလောက်နှင့်ပြီးသွား၍ဝမ်းသာရသော်လည်း နှင်းယုနှင့်ခွဲခွာရလို့ဝမ်းနည်းမိတာ အမှန်ပါပဲ။

" ကဲ နှင်း ကိုကြီးပြန်တော့မယ်"

" နှင်းလိုက်ပို့ပါရစေကိုကြီး"

တံခါးဝနားရောက်တော့ နှင်းကထုံးစံအတိုင်းနှုတ်ဆက်အနမ်းပေးပြီး 

" ကိုကြီးရန်ကုန်ရောက်ရင်ဝင်ဖြစ်အောင်ဝင်နှော်"

ဆိုပြီးမျက်ရည်ကလေးဝဲဝဲနှင့်နှုတ်ဆက်တော့ ကျနော်းနောက်ဆုံးနှစ်သိမ့်အနမ်းလေးပြန်ပေးကာ

" အေးပါ ...နှင်းရယ်"

ဆိုပြီးထွက်ခဲ့တယ်။နှင်းယုကားနားအထိ လိုက်ပို့ပြီးလက်ပြ နှုတ်ဆက်ရှာပါတယ်၊၊ကျနော်လည်း စိတ်မကာင်းစွာနဲ့ပဲလက်ပြနှုတ်ဆက်ပြီးကားမောင်းလာခဲ့တယ်။

.....................................................................................

နယ်ကိုပြောင်းသွားပြီး ရန်ကုန်ကိုမရောက်ဖြစ်ပါ၊၊ရောက်လည်းမသွားဖြစ်တော့ပါ၊ဖုန်းလည်းမဆက်ရဲတော့ပါ၊ဒါပေမယ့်တစ်ခုတော့သိချင်မိတယ်၊ရန်ကုန်က တပည့်တွေ နယ်ကို ရောက်ရင်မေးမိတာက 

" နှင်းတစ်ယောက် အိမ်ထောင်ကျပြီလား၊အိမ်ထောင်ကျရင်ကောင်သူ့ယောက်ျားကသူ့အပေါ်ကောင်းရဲ့လား"

လို့အမြဲမေးမိပါတယ်။ ကျနော်နှင့်တွေ့တော့ ဗိုလ်မှူးက သံယောဇဉ်မကုန်နိုင်ရှာပဲ မေးပါတယ်၊၊ကျနော်က ကိုယ့်ညွှန်မှူးစိတ်ချမ်းသာအောင် 

" ကျသွားပါပြီ၊သူ့အပေါ်ကောင်းလားမကောင်းလားတော့မသိဘူးပျော်နေပုံတော့ရတယ်"

လို့လိမ်ရပါတယ်။

" အေး ကောင်းပါတယ်ကွာ"

ဆိုပြီး ဆွေးဆွေးကြီး ပြောရှာပါတယ်၊၊တကယ်တော့လည်း နှင်းယုယုလွှင်တစ်ယောက်အိမ်ထောင် ကျ မကျ မသိပါဘူး၊နောက်မှသာ ဆုံတာပါ၊၊ ဗိုလ်မှူးနှင့် ကေတီဗီ သွားတုန်းက ကျနော် နှင်းယု ကို သိပါတယ်၊ ကိုတိုးကြီးပြောပြထားလို့ပါ၊ ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ခဲ့တာ နှင်းယုလည်း သိနေပါတယ်။ အခုတော့ နှင်းယုလည်းဘဝသစ် တည်ဆောက်ပြီး မိဘများနှင့် အတူ နေသလို ဗိုလ်မှူးလည်း ရာထူးအသစ်မှာပျော်နေပါတယ်။ သူ့ဘဝကိုလည်းအကောင်းဆုံးတည်ဆောက်နေပါတယ်လို့ပြောပါရစေ၊ခင်များတို့လည်း အင်းစိန်အောင်ဇေယျဘက်ရောက်လို့ တွေခဲ့ရင် လည်းမသိချင်ယောင် ဆောင်ပေးကြပါဗျာ။

အားလုံးကိုလေးစားလျက်

Steven Job

ပြီးပါပြီ။

သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၅ )

သူဌေး မျိုးဆက် အပိုင်း ( ၅ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - komaungko90

ကိုမောင်ဦးတို့ကတော့ တစ်ကယ်ကို မိန်းမကျမ်းကျေတဲ့သူဆိုတော့ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ရဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေကို အတတ်သိနေတယ်လေ ဘယ်နားလေးတွေကို ထိထိမိမိကိုင်တွယ်စေချင်တယ် ၊ ဘယ်နေရာလေးကိုဖြင့် ပွတ်သပ်ပြီး ၊ ဘယ်ဟာလေးကိုဖြင့် နမ်းရှုံစေချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေက မိန်းမသားမို့ ပါးစပ်က ဖွင့်ဟလို့ ပြောမထွက်ပေမယ်လို့ သူက သိနေပြီးသား ဖြစ်နေတော့ ထွေးမပြောနဲ့ တော်ရုံ မိန်းခလေးတောင် ဘယ်နှချီပဲပြီးပြီး စိတ်ကတော့ပြန်ထလာမှာ မလွဲဘူး ၊ ဒီတော့ ထွေးလည်း သူ့ရဲ့ အပွတ်အသပ်မှာတင် တဖြည်းဖြည်းနဲ့စိတ်တွေပြန်ပြီးထကြွ လာလိုက်တာ ခနကြာတော့ မနေနိုင်အောင်အထိသောင်းကျန်း လာတော့တာပေါ့ … ။

“ ကိုဦး … ထွေးရေဆေးချင်သေးတယ် … ခနစောင့်ဦးနော် … ”

“ ဟင် … အင်း … သေချာဆေးခဲ့ … ပြီးတော့ … ဖြစ်နိုင်ရင် … အိမ်သာတက်ခဲ့ … ဖင်ပါသေချာဆေးခဲ့နော် … အထဲထိ … ”

“ ဟင် … အနံဆိုးနေလို့လား …”

“ အင်း … ”

အို  အားနာလိုက်တာ..၊ အဲ့ ပုံမှန်ဆို အမြဲလိုလို ထွေးစောက်ဖုတ်လေးကို ရေဆေးပြီး သန့်စင်နေအောင် ထားတာပါ … ၊ အနံတွေဆိုးပြီး ညစ်ပတ်နေမှာ စိုးလို့လေ … ၊ ပြီးတော့ ရေချိုးတုန်းကလည်း သေသေချာချာ သန့်စင်ထားခဲ့တဲ့ဟာ ဘယ်လိုဖြစ်လို့ပါလိမ့် အော်ဒါပေမယ့် သူက ပါးစပ်နဲ့ပါ စုပ်ယက်ပေးတာဆိုတော့ အနံနည်းနည်း ရလို့နဲ့တူပါရဲ့ ၊ ထားပါ ဒီအချိန်မှာတော့ သိပ်ပြီးရှည်ရှည်ဝေးဝေး စဉ်းစားမနေချင်တော့ဘူး အချိန်တွေက တန်ဖိုးကြီးတယ် သူပြောသလိုမြန်မြန်သန့်ရှင်ရေးလုပ် မြန်မြန်ခံစားလို့ရရင်း မြန်မြန်အရသာသိတာပေါ့ ဟုတ်ဘူးလား။

ထွေးလေးက တစ်ကယ်ကို အတွေ့အကြုံမသေးဘူးဆိုတာ အတိအကျသိလိုက်တာကတော့ မောင်ဦးကိုယ်တိုင် တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီးသွားချိန်မှာပေါ့ ၊ ဒီလောက် အားမနာစတမ်း ပိုးဆိုးပက်စက် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆော်ပြစ်လိုက်တာတောင် မျက်နာတစ်ချက်မပျက်စတမ်းကို သင်းလေးက မျက်စိရှေ့တင် အားပါးတရ ဇိမ်ယူ အရသာခံသွားလိုက်တာ ၊ အခုလည်း ကိုယ်တစ်ချီပြီးချိန်မှာ ထွေးလေက အနည်းဆုံး သုံးချီတော့ ပြီးမှာ မလွဲဘူး ၊ ဒါတောင် အခုခနနားနေရင်းတောင်မှ နောက်တစ်ချီအစပျိုးဖို့ ဇာတ်လမ်းက ခင်းချင်နေပြီ ၊ ဒီအတိုင်း ဆက်သွားနေလို့ကတော့ ကြာရင် မလွယ်တော့ဘူး ၊ နောက်ဆို ကိုယ့်တောင် ပြန်ပြီး ဆရာကောင်းကောင်းလုပ်နိုင်တဲ့ အခြေအနေရှိနေသေးတာဆိုတော့ ...

နောက်တစ်ချီကတော့ ဒီထက်ပိုကဲပြီး ပညာကုန်ပေးပါမှ တော်ကာကျတော့မယ် ၊ ဒါနဲ့ ထွေးလေးက စိတ်တွေ ထကြွသောင်းကျန်းလာလို့နဲ့ တူပါရဲ့၊  နောက်တစ်ချီစဖို့ ရေသွားဆေးမယ်ပြောလာတော့ ဖင်ကိုပါသေချာဆေးခဲ့ဖို့ မှာလိုက်တာ ၊ ဘာအတွက် ဆိုတာတော့ မရိပ်မိသေးဘူး ၊ သူ့အနံတွေဆိုးနေတယ်လို့ ပဲထင်နေသေးတယ် ၊ ပြောပြလိုက်ဖို့ကလည်း ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ ဒီကလည်း ကိုယ်အကြံနဲ့ကိုယ်ကိုး။

ဒီလိုနဲ့ ရေဆေး သန့်စင်ပြီးလို့ အခန်းထဲလည်း ပြန်ရောက်ရော ထွေးကို ကုတင်စောင်းမှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ လိုးတယ်လေ ၊ အခု ဒီပုံစံနဲ့ အလိုးခံရတာက ထွေးအတွက် မထူးပေမယ်လို့ ဆန်းတာက ကိုမောင်ဦး နောက်ကနေ ထွေးစောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေရင်းနဲ့ ဖင်ဝလေးကိုပါ တံတွေးတွေ ရွဲနေအောင်စွတ်ပြီး သူ့လက်ချောင်းလေးတွနဲ့ ကလိပေးနေတာကိုပဲ ၊ အလိုးခံရတာက ကောင်းပေမယ့်လို့ ဖင်ဝလေးက တစ်ခါမှလည်း ရန်ရှာတာ မခံဘူးတော့ ထွေးမှာ နေရခက်တာပေါ့လို့ ။

“ ကိုဦး … ဘာဖြစ်လို့ ထွေးဖင်ကို ကလိနေတာလဲလို့ … ”

“ ထွေးလေး ပိုကောင်းအောင် အကြင်နာတွေ ပေးမလို့လေ … ဘာလည်း မလိုချင်လို့လား … ”

သူ့စကားကြောင့်သာ ထွေမှာ ဘာမှ မပြောသာပဲ ငြိမ်နေလိုက်ရတာ အလိုးခံနေရင်း တန်းလန်း ဖင်ဝလေးက ယားကျိကျိနဲ့ နေရခက်ပေမယ့် အဲ့ ခံလို့တော့ အကောင်းသား ၊ ထွေးလည်း ငြိမ်နေရော ကိုမောင်ဦးက ထွေးဖင်ဝလေးကို တံတွေး တွေထပ်စွတ်ပြီး သူ့လက်လေးတစ်ချောင်း ထိုးသွင်းလာတယ် ၊ ထွေးက ကိုယ့်ဘာသာတောင် တစ်ခါမှ ကောင်းကောင်း ထိုးမသွင်းဖူးတာမို့ နာတာတာ မျက်တက်တက်နဲ့ အောင့်သက်သက်လေး လည်းဖြစ်သွားသေးတာ ။

တစ်ခုခုပြောမယ် ပြင်ပြီးမှ သူကမှ အကြင်နာတွေ ပေးချင်ပါတယ်ဆိုမှ ကိုယ်က အကဲပိုနေလို့ မသင့်တော်ဘူးလေ ၊ ပြီးတော့ သူနဲ့ ထိတွေမိတဲ့ ထွေးရဲ့ ကိုယ်အင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်းတိုင်းမှာ ကလည်း အရသာတွေ တွေ့နေရတာဆိုတော့ အဲ့ဒီ့အချိန်အထိ ဘာလုပ်ဖို့ဆိုတာ တစ်ကယ်ကို ထွေးမသိပေမယ်လို့ ထွေးခံလို့ကောင်းဖို့ လုပ်ပေးနေတာပဲလေ ဆိုတဲ့အသိနဲ့ သူ့လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးတာရော ၊ လက်ချောင်းလေးနဲ့ ဖင်ဝလေးကို ထိုးသွင်းပြီးကလိပေးနေတာကိုပါ အသာပဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်မိတော့ ကိုမောင်ဦးက လက်တစ်ချောင်းကနေ လက်နှစ်ချောင်းထိုးသွင်းပြီး ထွေး စအိုဝလေးကို လှဲ့လှဲ့ပြီး ချဲ့လာတဲ့အထိ အခွင့်အရေးယူလာတော့ ထွေးလည်း မနေသာတော့ဘူ နဲနဲလည်း ပိုနာလာသလို ခံရတာလည်း ပိုကောင်းလာတယ်လို့ မဆိုနိုင်ပေသည့် ထွေးစိတ်ထဲ တစ်ခုခုများ လုပ်လာလေမလား ရယ်လို့ ထင့်လာတာကြောင့်လည်း ပါတယ် ။

တစ်ကယ်တမ်း စဉ်းစားကြည့်ရင် သူနဲ့က အခုမှ စတွေ့တာလေ ၊ ထွေး စောက်ဖုတ်လေးကို ဒီလောက်လိုးရ တော်ရောပေါ့ ဘာလို့ ဖင်ကိုပါ ရန်ရှာချင်ရတာလဲ ၊ ဒီအထိတော့ မလုပ်သင့်သေးဘူး ဟုတ်တယ်မလား ၊ ကိုစံမြတို့ ကိုအေးမောင်တို့လို အချိန် အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ရင်းနှီးမှုရှိပြီးသားဆိုထားပါ ။

“ ကိုဦး တော် … တော်ပြီ … ထွေးဖင်ကို … မလုပ်နဲ့တော့ … ”

“ ဘာဖြစ်လို့လဲ … ထွေးလေးရဲ့ … မကောင်းလို့လား … ခနနေရင် ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်ပေးဦးမှာ … ”

“ မ .. မဟုတ်သေးဘူးလေ … ထွေးက ကိုဦးနဲ့ ဒီအခြေအနေကို အခုမှ စတွေ့တာဖူးတာလေ … ဟို … ဟို … ထွေးအဖုတ်ကို ကိုဦးစိတ်တိုင်းကျ လိုးနေရပြီပဲ … ဖင်ကိုတော့ မကလိပါနဲ့တော့ နော် … ”

“ ဟုတ်ပြီလေ … ဒါဆို မကလိတော့ဘူး … လိုးပဲလိုးတော့မယ် … ”

“ ဟင် … ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ့လီးကို ထွေး စောက်ဖုတ်လေးထဲက ဆွဲချွတ်ပြီး လီးထိတ်ဒစ်ကြီးနဲ့ ထွေး ဖင်ကြားလေးထဲ အတိုင်း နှစ်ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပြီးမှ အခုလေးတင် သူလက်နှစ်ချောင်းသွင်းပြီး ချဲ့ထားလို့ မဟတဟလေးဖြစ်နေတဲ့ ထွေးဖင်ဝလေးမှာ ခပ်ဖိဖိလေးတေ့ ပြီးတာနဲ့ တစ်ခါတည်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ။

“ အ … ”

ထွေးမှာ ဘာမှပြောချိန်မရလိုက်သလို ၊ ဘာမှပြင်ဆင်ချိန်လည်း မရလိုက်ဘူး ၊ လီးဒစ်ကြီးက တစ်ခါဖူးမှ အလိုးမခံဖူးသေးတဲ့ ထွေးဖင်လေးထဲကို ထိုးဖေါက်ပြီး ဝင်သွားလိုက်တာများ တစ်ချက်တည်းနဲ့ကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ကြီး ဝင်သွားတာ အမလေးလေး နာလိုက်တာဆိုအရမ်းပဲ ၊ နားထင်နားရင်းတွေ ပူထူပြီး နားထဲးကလေတွေတောင် ထွက်သွားသလိုပဲ ၊ ထိုးသွင်းခံလိုက်ရတဲ့ ဖင်ဝလေးဆို ကွဲထွက်သွားသလားတောင် မသိတော့ဘူး ၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထပြီး တဆက်ဆက်နဲ့ကို တုန်နေရော ၊ ဖင်ထဲမှ တင်းကျပ်ပြည့်သိပ်နေပြီး တံဆို့ထိုးထားသလိုကြီး ။

သူပြောတော့ အကြင်နာပေးချင်လို့ဆို အခုတော့ နာလှချည်လား ၊ စိုင်းထီးဆိုင် သီချင်းထဲကလို ကြင်နာတာနဲ့ နာကြင်တာ နေရာပဲ လွဲလေရောသလား ။ နာလွန်းလို့ ရုန်းထွက်သွားချင်ပေမယ့်လည်း အခွင့်ကမသာပြန်ဘူး ဘာဖြစ်လို့လည်း ဆိုတော့ ကိုမောင်ဦးက ကုန်းပေးထားတဲ့ ထွေးခါးလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ စုံကိုင်ပြီးချုပ်ထားသလို ၊ အဲ့ အံသြစရာကောင်းတာက ထွေး ဖင်ထဲကို ဝင်ရောက်လာတဲ့ သူ့လီးကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကလည်း ဒီလောက် အသဲခိုက်အောင်ကို နာနေတဲ့ ကြားက စွဲမက်စရာဖြစ်အောင်ကို ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းနဲ့ အရသာက တစ်မျိုးကောင်းနေပြန်တာကိုး ။

ထွေးတော့ ဘယ်လိုပြောရမလဲတော့ မသိဘူး ဖင်ဝလေးမှာတော့ တော်တော်ကိုကြီးတဲ့ လီးကြီးထိုးဖေါက်ဝင်လာတဲ့ ဒါဏ်ကြောင့် နာတာကနာတာ သက်သက်ပဲ ၊ ဒါပေမယ့် ဖင်ထဲအထိရောက်လာတဲ့ သူလီးကြီးနဲ့ ထိတွေ့ ပွတ်တိုက်မိတဲ့ အတွင်းနံရံတွေမှကျတော့ ကောင်းတာကလည်း အရမ်းဆိုတော့ ၊ ဒီတော့ ဖင်ကွဲသွားမတတ် နာကြင်နေပေသည့် ထွေးလည်း သူလက်ထဲကနေ ရုန်းထွက်မသွား နိုင်တော့ဘူး ၊ ပြီးတော့ သူ့လီးကလည်း ဖင်ထဲကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ပဲ ဝင်နေသေးတာဆိုတော့ ဗေဒင်မေးမနေနဲ့ အဆုံးထိဝင်အောင် ဆက်သွင်းအုန်းမှာပဲ အဲ့ဒီတော့ ထွေးလည်းနာကျင်နေတဲ့ ကြားက ရှာကြံအရသာခံပြီး ဖင်ထဲကို သူ့လီကြီး အဆုံးထိ သွင်းလာတာကိုပဲ ဆက်ပြီး ခံလိုက်ရတော့တာပေါ့ ။

မောင်ဦးလည်း အစကတော့ ဒီလောက်အထိ အကြင်နာကင်းကင်းနဲ့ ရက်စက်လု နီးပါး လုပ်ပြစ်ဖို့အထိ မရည်ရွယ်ခဲ့ရိုး အမှန်ပါ ၊ ဒါပေမယ့် သူတစ်ချီပြီးလို့ ၊ ထွေးလေးက အင်း အနည်းဆုံးတော့ သုံးချီထက်မနည်း ပြီးသွားမှာ အမှန်ပဲ ။ ဒါတောင် ကောင်မလေးက မာန်မကျချင်သေးဘူး တော်တော်ကို လန်းလန်းဆန်းဆန်းနဲ့ စိတ်ပါနေတုန်း ဆိုတော့ မောင်ဦးလည်း ထွေးလေးကို နဲနဲတော့ ဖြုန်လာတယ် ၊ ဒါနဲ့ ပဲ ဒီလောက်ကြီး မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကို ဖင်လိုးပြစ်ဖို့အထိ ဖြစ်လာတာ ၊ ဘာပဲပြောပြောလေ မိန်းခလေးတစ်ယောက်ရဲ့ ဖင်ကိုလိုးဖို့ ဆိုတာ အဲ့ဒီမိန်းခလေးက အတွေ့အကြုံရှိရှိ မရှိရှိ ဖင်ထဲကို လီး စသွင်းသွင်းချင်းတော့ အတတ်နိုင်ဆုံး ချော့ချက်လုပ်ဖို့တော့ သင့်တာပေါ့ ။

ဒါမှလည်း အတတ်နိုင်ဆုံး အနာသက်သာပြီး အရသာကောင်းကောင်း တွေ့ရှာမှာလေ ၊ အခုတော့ ငြင်းလိုက်မှာ စိုးတာက တစ်ကြောင်း ၊ ငြင်းလိုက်မှာ စိုးတယ်ဆိုတာက သူက သူဌေးသမီးလေ ကိုယ်က ဘာပဲပြောပြော သူ့အဖေ သူဌေးလုပ်သူရဲ့ လူယုံပဲပြောပြော ၊ လက်ထောက်ပဲ ဆိုဆို တစ်ကယ့် တစ်ကယ်က အလုပ်သမားပဲ ဆိုတော့ သူဌေးသမီးဆိုတဲ့ အရှိန်ကို နဲနဲတော့ အဟန့်ရှိသေးတာကိုး ၊ နောက်ပြီး ထွေးလေးက သာမာန်မိန်းခလေးတွေလို စောက်ဖုတ်ကို စိတ်တိုင်းကျ ပုံစံစုံအောင်လိုးပေးနေရုံနဲ့ ထိန်းထားဖို့ မဖြစ်နိုင်တဲ့ ကလေးမဆိုတာက တစ်ကြောင်း ၊ နောက်ဆုံး အချက်ကတော့ လုံးဝအသေအချာကြီးကို ဘယ်သူမှ မလိုးဖူးသေးတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ပါကင်ဖွင့်ရမှာဆိုတော့ ၊ မောင်ဦးလည်း သာမာန်အခြေအနေတွေထက် ပိုပြီး မာန်ပါသွားတယ်ဆိုတာ အမှန်ပါ ။

ယောကျာ်းတွေ ကာမစိတ်နဲ့ ပတ်သတ်ပြီး ရမ္မတွေထန် ၊ မာန်တွေစွတ်တက် လာပြီဆိုရင် သာမာန် သူလို ကိုယ်လို အခြေအနေတွေမှာ ဘယ်လောက် အနေအထိုင်အေးတဲ့သူပဲဖြစ်ဖြစ် ၊ သွေးဆိုးတတ်ကြတာ ၊ ကြမ်းတမ်း ရက်စက်တတ်ကြတာ သဘာဝလိုဖြစ်နေတော့ တစ်ကယ့် တစ်ကယ် ဖင်ပေါက်လေးကို သူ့လီးနဲ့ တေ့မိ ထောက်မိ ပါပြီလည်းဆိုရော မောင်ဦးလည်း သူစိတ်ကို သူ ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘူး ၊ တစ်ခါတည်းကို စွတ်ဆက်ပြီး ရသလောက် ဝင်သလောက် ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်တာ ၊ လီးကလည်း တစ်ခါတည်း ဖင်ပေါက်ထဲ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက် ဝင်သွားတော့တာပဲ ။ တော်သေးတာပေါ့ လက်နဲ့ ချဲ့ထားလိုက်မိလို့ ၊ အဲ့ဒီတော့မှ တင်းနေတဲ့ စိတ်ကလည်း နဲနဲလျှော့သွားတော့တာမို့ ၊ သူဖင်လိုးတာကို လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းပြီးလီးအသွင်းခံနေရှာတဲ့ ထွေးလေးကို သနားသွားမိတယ် ။

ထွေးလေးက နာလွန်းလို့ ထင်ပါရဲ့ လီးသွင်းတုန်းက ရုန်းထွက်ပြေးဖို့တော့ ကြိုးစားသေးတယ် မောင်ဦးလည်း ဖက်ထားမိလက်စ ထွေးလေးခါးကို အတင်းညှစ်ပြီး ချုပ်ထားလိုက်တော့ ရုန်းမရတဲ့အဆုံး အတင်းတော့ ရုန်းထွက် မသွားရှာပါဘူး ၊ ကုန်းပေးထားတဲ့ ဖင်လုံးလေးတွေ တစ်ဆက်ဆက် တုန်နေပြီး ကျောပြင်လေးတသိမ့်သိမ့် လှုပ်အောင် အသံတောင် ကောင်းကောင်းမထွက်နိုင်တော့ပဲ ရှိုက်နေတော့တာပါ ။ အခုမှတော့ ဘာတတ်နိုင်မှာလည်း လီးလည်း တစ်ဝက်ကျော်ဝင်သွားပြီးမှတော့ အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆက်သွင်းမှပဲ ရတော့မပေါ့ ၊ အဆုံးထိ ဝင်အောင်သွင်းပြီးမှပဲ ၊ အထာကျအောင်လုပ်ပြီး အနာသက်သာအောင် ချော့မှရတော့မယ် ။

“ အမလေး ဖင်ထဲကို လီးအသွင်းခံရတာများ တအိအိနဲ့ ဆုံးတောင် ဆုံးပါတော့မလား … ” 

မှတ်ရတယ် ။ လီးကြီးဝင်လာလေလေ ဖင်ဝက ပိုပိုနာလေပါပဲ ရှင် ။ သူ့လီးက အရင်နဲနဲတုတ်တယ် ဆိုတော့ ။ အစကတော့ သူ့အမေနဲ့ သူကြီးဦးဖိုးထင်တို့ စပါးကျီထဲ ချိန်းလိုးကြတာကို ချောင်ကြည့်တုန်းကတော့ သူတို့တွေ ပြောကြတာ ကြားမိပါရဲ့ ဘာတဲ့

“ အမေ့ဖင်က ပိုပြီးကျပ်သိပ်နေလို့ လိုးရတာ ပိုကောင်းတယ် ” 

ဆိုလား ဒါပေမယ့် အခုလို ဖင်ပေါက်ကို လီးထိုးသွင်းပြီးလိုးတာရယ်လို့ မထင်မှတ်ခဲ့ရိုးအမှန်ပါ ၊ စောက်ဖုတ်ကိုပဲ ဖင်လို့ခေါ်ပြီးလိုးနေကြသလားပေါ့ ၊ ထွေးလည်း အပျိုမဖြစ်ခင် ကလေးသာသာဘဝ တုန်းကအထိ စောက်ဖုတ်လေးကို အရှေ့ဖင်လို့ပဲ ခေါ်ဝေါ်ခဲ့မိတာလေ ။

ကိုမောင်ဦးက ဖင်ဝလေးကို ကလိပေးနေရင်း ဖင်လိုးတော့မယ်ဆိုမှ အရမ်းထိတ်လန့်သွားရတာ အပေါက်က ဒီလောက် သေးသေးလေး ၊ လီးဆိုတာက အကြီးကြီး ဝင်အောင်သွင်းလို့ ဖြစ်ပါ့မလားပေါ့ ၊ တစ်ကယ်တစ်ကယ် သွင်းပြန်တော့လည်း ဝင်သွားလိုက်တာမှ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်ရှိမယ် ၊ ဖင်ဝလေးက နာတာတော့ နာတာပေါ့ ၊ ဖင်အထဲထဲကျပြန်တော့လည်း ကောင်းတာက အရမ်းကိုး လို့ ဆိုရမလားပဲ ။ နောက်ဆုံးတော့လည်း ကိုမောင်ဦးရဲ့ ဆီခုံကြီး ထွေးဖင်ကို ထိထိမိမိ ဖိပြီး ထိကပ်နေတော့မှပဲ ထွေဖင်ပေါက်လေးထဲကို သူ့လီးကြီးဆုံးအောင် သွင်းပြီးသွားတယ်ဆိုတာ သိရတော့တယ် ။

လီးအဆုံးဝင်သွားတော့မှ ကိုမောင်ဦးက ကုန်းပေးထားတဲ့ ထွေးကျောပြင်လေးတစ်လျှောက် ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးတွေနဲ့ လည်ပင်လေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့ တရွရွလေး နမ်းလိုက် ကလိလိုက်နဲ့ ၊ နောက် တွဲလွဲကျနေတဲ့ ထွေးနို့လေးတွေကို သူ့လက်ချောင်းလေးတွေတဲ့ ပွတ်လိုက် ၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ မနာအောင် ဆိတ်လိုက် ဆွဲလိုက်နဲ့ ထွေးကို အနာသက်သာအောင် ချော့နေတော့တာ ၊ ဟွန်း တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ် အစကတော့ သူရဲမရဲစီးနေပြီး အခုတော့ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ  ။

ပွတ်သပ် ချော့မြူနေတာကပဲ ပိုကောင်းနေလို့လား ဖင်ထဲကို တစ်ဆုံးထိုးသွင်းပြီး စိမ်ထားတဲ့ သူ့လီးကြီးနဲ့ ထွေးဖင်ပေါက်လေးများ အသားကျ လာလို့လားတော့ မသိဘူး ၊ ဘာပဲပြောပြော ဖင်ဝလေးက နာတာ သက်သာလာတာတော့ အမှန်ပဲ ၊ အတော်ကြာအောင် ပွတ်သပ်နေပြီးတော့မှ ထွေးလည်း နဲနဲ ခံနိုင်ရည်ရှိလာတာကို သိလို့ထင်ပါရဲ့ ဖင်ထဲ အဆုံးသွင်းထားတဲ့ သူ့လီးကို မသိမသာနဲ့ ဖြေးဖြေးလေး ဆွဲထုတ်သွားလေရဲ့ နောက် သူ့လီးဒစ်လုံးကြီး ဖင်ဝလေးထဲကနေ ကျွတ်ထွက်လုနီးနီးမှ တစ်ခါ ဖြေးဖြေးပဲ အဆုံးထိဝင်အောင် ထိုးသွင်ပြီး ထွေးဖင်ကို စလိုးတော့တာပေါ့ ။

အရသာက ဘာနဲ့မှ မတူတာ အမှန်ပဲ ကျဲကျဲတောက်ပူနေတဲ့ နေပူပူထဲမှာ မတ်တပ်ရပ်နေရင်း ရေခဲတမျှအေးစိမ့်နေတဲ့ လေတွေ အတိုက်ခံနေရသလိုပဲ ၊ သိလား ၊ နေပူလို့ လက်မောင်း လက်ဖျံသားတွေမှာ အတွင်းအသားတွေအထိ လှိုက်ပြီးပူနေတာက ပူတာကသပ်သပ် ၊ လေအေးတွေ တိုက်နေလို့ အပေါ်အရေပြားမှာက သွေးခဲသွားမတတ်အေးနေတာက အေးတာသပ်သပ်ပဲ ၊ အရသာက တစ်မျိုးစီ၊ ဘယ်လိုပြောရမလဲကို မသိတာ ၊ အင်း စောက်ဖုတ်လေးကို အလိုးခံရတာနဲ့တော့ မတူတာ အမှန်ပဲ ။ 

စောက်ဖုတ်လေးကို အလိုးခံရရင် အလိုးခံနေရတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးက တဆင့် အရသာက ကျန်တဲ့ တစ်ကိုယ်လုံးကို လှိုင်းစီးသလို တညိမ့်ညိမ့်နဲ့ ပြန့်နံှ့သွားရတာ ဆောင့်လိုးတာ မြန်ရင် မြန်သလို ၊ နှေးရင်း နှေးသလိုပေါ့ ၊ အခု ဖင်အလိုးခံရတော့ အဲ့ဒီလို မဟုတ်ပြန်ဘူး ၊ ဘယ်လိုပြောရမှန်းကို မသိတာပါ ၊ ဖင်ဝက နာနေသလို ကျန်တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရှိန်းတိမ်း ဖိန်းတိမ်းနဲ့ အရသာတွေ ရှိနေတာတော့ အမှန်ပါပဲ ရှင် ။

ဒီလိုနဲ့ အဲ့ဒီ့နေက တစ်ညနေလုံး အဲ့ တစ်ညလုံးပဲဆိုပါတော့ ၊ ကိုမောင်ဦးလည်း စက်ထဲမပြန်တော့ပဲကို ထွေးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ ကဲပြစ်လိုက်တာ ။ စောက်ဖုတ်ကို တစ်ချီ ၊ ဖင်ကို နှစ်ချီ စောက်ဖုတ်လေးကို တစ်လှဲ့ဖင်ကို တလှဲ့က တစ်ချီ စုစုပေါင်း လေးချီဆွဲပြီးမှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကျတော့တာ ထွေးဆိုလည်း ပြီးသွားလိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချီမှန်းတောင် မသိလိုက်ဖူး ၊ ကိုအေးမောင်တို့ ကိုစံမြတို့နဲ့ အဆင်မပြေခဲ့သမျှ အတိုးချပြီးတော့ကို ခံကောင်းကောင်းနဲ့ ခံပြစ်လိုက်တာ တစ်ကိုယ်လုံး ရှိ ရှိသမျှ အရည်တွေ ကုန်ခန်းသွားသလိုပါပဲ လူလည်း နှုံချိမောပန်းသွားလို့ သူ့ကိုဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ နောက်နေ့ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် ဘယ်အချိန်ထပြန်သွားတာလဲတောင် မသိလိုက်ဘူး တစ်ကယ် ။

ထကြွသောင်းကျန်းနေတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေလည်း ရက်နှစ်ပတ်လောက်ထိကို ငြိမ်ကျသွားရုံတင် ဘယ်ကမလဲ စောက်ဖုတ်လေးရော ဖင်ပေါက်ကလေးပါ ကျိန်းစပ်ပြီး ကျန်နေခဲ့တာ နောက်ဖေးသွားရတာတောင် အဆင်မပြေဘူး မှတ်ကရောပဲ ၊ ထွေးလည်း အဲ့ဒီနေ့ကစလို့ အိမ်ကကောင်တွေကို စာရင်းထဲမထည့်တော့တာ ၊ အလကား ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး အားမရှိတဲ့ အကောင်တွေ ၊ အစကတော့ ဟုတ်မလိုလိုနဲ့ ထွေးလည်း အရသာတွေ့ အရမ်းကောင်းလို့ ပြီးခါနီးပါပြီလည်းဆိုရော သကောင့်သားက ပျော့စိဖလပ်နေရော ။

လူကို တို့လို့တန်းလန်းနဲ့ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်လို့ ဘာသွားသုံးစားရ မှန်းကို မသိဘူး ၊ ဒီလိုနဲ့ ရက်နှစ်ပတ်လောက်လည်း ကျော်လာရော တဖြေးဖြေးနဲ့ နာကျင်ကျိန်းစပ်နေတာတွေ ပျောက်လာတာနဲ့အမျှ ရမ္မက်စိတ်က နိုးထလာပါလေရော ဆိုပါတော့ ၊ ထွေးကိုယ်၌ကလည်း အမေတူ ၊ ဖအေတူ သမီးမို့လားတော့ မသိဘူး နဂိုကတည်းကိုက ရမ္မက်က ခပ်ထန်ထန်ရယ် ၊ ပြီးတော့ ကိုမောင်ဦးလို တစ်ကယ့် သဘာသမားနဲ့ တွေ့ဖူးကြုံဖူးလိုက်တော့ ပိုဆိုးတော့တာပေါ့ ။

ဒါပေမယ့် ဟိုနှစ်ယောက်ဆီတော့ မသွားတော့ဘူး ၊ အကောင်းဆုံးကို ခံစားဖူးပြီးမှတော့ ကျန်တဲ့ အာပလာတွေနဲ့ စိတ်ဖြေမနေတော့ဘူး ၊ ဟုတ်တယ်လေ ကိုမောင်ဦးမလာခင်လေး နဲနဲလောက် အောင့်အီးပြီး စောင့်နေရတာကိုက နေရတာ မခံချိမခံသာ ဖြစ်ပေမယ့် ဒါလည်း အရသာ တစ်မျိုးပဲ မဟုတ်လား ။ အင်း ကိုမောင်ဦး နောက်တစ်ခေါက်လာမှပဲ အတိုးချပြီး ကဲပြစ်လိုက်တော့မယ် ဆိုပြီး အပိုင်တွက်ထား လိုက်တော့တယ် ၊ ပြန်မလာ စရာလည်း အကြောင်းမရှိပါဘူး ထွေးလို ငယ်ငယ်ချောချောလေးကို စိတ်တိုင်းကျလုပ်ချင်သလို လုပ် ၊ လိုးချင်သလို လိုးလို့ရနေမှပဲ နောက်တစ်ခါ မလုပ်ချင်ဘူး မလာချင်ဘူး ဆိုရင်တော့ ရူးနေတဲ့ လူမှပဲ ဖြစ်မှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလား ။

မျော်နေသလိုပါပဲ သုံးပတ်မြောက်တဲ့နေ မတိုင်ခင်လေးမှာတင် ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် အိမ်ကို နောက်တစ်ခေါက် ရောက်လာပြန်တယ်လေ ၊ တစ်ကယ့်တစ်ကယ် ငွေစရင်းရှင်းဖို့က တစ်လ ပြည့်ပြီးမှ လာရမှာ ၊ အခုဟာက သူပါမနေနိုင်ဖြစ်ပြီး စောပြီးလာတာထင်ပါရဲ့ ၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ထွေး တော့ တော်တော်ပျော်သွားတယ် ရမ္မက်စိတ်တွေ တအားကြွနေလို့ အရည်လိုက်ချင်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကိုတောင် လက်နဲ့မပွတ်ပဲ အောင့်အီး သည်းခံပြီး စောင့်နေခဲ့ရတာဆိုတော့ ။

ဒါနဲ့ပဲ အပေါ်ထပ် ထွေးအခန်းလေးထဲကနေ ရှိသမျှ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ် ဖင်တုံးလုံးလေးနဲ့ ကုတင်ပေါ် အသာလှဲနေရင်း မှ ၊ ဟာ ဒီအတိုင်းကြီးတော့ မဖြစ်သေးပါဘူးဆိုပြီး ၊ အေးကလည်းအေး ၊ နဲနဲလေးလည်း ရှက်စိတ်လေးဝင်လာလို့ စောင်ပိုင်းလေးခြုံပြီး စောင့်နေတာကိုတောင် ကိုယ်တော်ချောက တော်တော်နဲ့ အပေါ်တက်မလားနိုင်သေးဘူး ၊ သူ့ကို မတွေ့ခင်က နေလို့ရနေသေးပေမယ့် သူ့မျက်နာကို မြင် ၊ သူ့အသံလည်း ကြားပြီးရော လူက ဘယ်လိုမှကို နေလို့မတတ်တော့တာ ၊ ပြီးတော့ ဒီက အသင့်စောင့်နေပေးတာကိုး ၊ အတော်လေး ကြာတဲ့အထိ ရောက်မလာနိုင်သေးတော့ စိတ်က နဲနဲပေါက်လာတယ် ၊ ဟုတ်တယ်လေ မိန်းခလေး လုပ်သူကတောင် ဒီလောက် အဆင်သင့်ဖြစ်အောင်နေနေပေးတာကို သင်းက ဒီလောက်လေးမှ အလိုက်မသိရကောင်းလား ဆိုပြီး ဒေါပွချင်လာတယ် ။

ဒီအတိုင်း ဆင်းသွားလို့ကလည်း မတော်သေးပါဘူး ၊ ဧည့်ခန်းထဲမှာ တစ်ခြားသူတွေလည်းရှိနေဦးမှာစိုးလို့ ဒါနဲ့ အတွင်းခံတွေ ဘာတွေ ဝတ်မနေတော့ပါဘူး ရှုပ်လို့ ၊ အပေါ်ဝတ်အင်္ကျ ီ ကိုနဲနဲ ခပ်ထူထူလေးဝတ် ထမီလေး ကောက်စွတ်ပြီး လှေခါးကနေ မရောင်မလည်နဲ့ လှမ်းချောင်းတော့မှ အော် အမေရှိနေသေးလို့ကိုး ။ စောက်ဖုတ်ကလည်း ခံချင်နေတာ တော်တော် ရွစိတက်နေပြီ အမေကလည်း ဘာလုပ်နေမှန်းလည်း မသိ ၊ ကြံရာမရတဲ့ အဆုံး မထူးပါဘူး ရှိစုမဲ့စုနိုင်ကွက်လေးတော့ ထုတ်သုံးဦးမှပါ ဒါနဲ့ ခပ်တည်တည်ပဲ အောက်ဆင်းသွားပြီး..

“ အမေ ၊ ဦးလေး ကိုဖိုးထင်ကြီးက ညနေကျ အားရင်ခဏလာခဲ့ ပါဦးတဲ့ မနက်က ထွေးကို မှာသွားတယ် စာရင်းရှင်းဖို့ ဆိုလား … ”

အမေလည်း ကွက်ကနဲ မျက်နာပျက်သွားပေမယ့်

“ အော် .. အေး .. အေး … ၊ ဒါဆို အမေ ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်လေ … ၊ သမီး အစ်ကို ကို ညစာ ထမင်းကြွေးထားလိုက်ဦး … ”

“ ဟုတ် အမေ … ”

ဟွန်း ညစာထမင်းတင် ဘယ်ကမလဲ တစ်ကိုယ်လုံး ပုံအောပြီးကို ကြွေးဦးမှာ .. ဟီ …ဟိ .. ။

ဒုတိယ အကြိမ်တွေ့ပြီးကတည်းက ထွေးလည်း ဖင်ခံရတာ ဇိမ်တွေ့လာရသလို ၊ သူ့အပေါ်မှာလည်း တော်တော်လေး စွဲလမ်းလာခဲ့ရတယ်လို့ ဆိုရမှာပေါ့ ။ ပြီးတော့ သူက ပြီးရင် အမြဲတမ်း အထဲမှာပဲ ပြီးတာ ၊ ထွေးက ဗိုက်ထပ်ကြီးမှာ ကြောက်တော့ ပြောရတာပေါ့ ၊ ပြောမဲ့သာပြောရတာ သူအထဲမှာ ပြီးပေးလို့လားမသိဘူး ၊ သူ့အရည်တွေက အရမ်းလည်း များတော့ သူပြီးသွားလို့ တရှိန်ထိုး ဝင်လာပြီဆိုရင် ဖင်ထဲမှာ ဖြစ်ဖြစ် စောက်ခေါင်းလေးထဲမှာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊ နွေးခနဲ့ဖြစ်ပြီး ပြည့်သွားသလို ဖြစ်သွားပြီ ဆိုရင် ကို ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းမသိဘူး ၊ တော်တော်နေလို့ကောင်းသလို ကြည်နူးဖို့လည်း ကောင်းတယ် ၊ အဲ့ဒီ အရသာလေးက ဘာနဲ့မှ လဲလို့မရဘူး ၊ ထွေးဟာထွေး ပြောတာနော် သူများတွေတော့ ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး ။

အဲ့ ပြီးတော့ အဲ့ဒီ့ အကြိမ်က စလို့ပေါ့ ထွေးကို ဆေးကဒ်လေး ဝယ်ပေးတယ်လေ ၊ ဟို နောက်ကျောဘက်မှာ မျှားလေးတွေ ပါတဲ့ဟာ ၊ ဟုတ်တယ် အဲ့ဒီ့ဟာ ဝယ်ပေးတာ ၊ ရာသီပြီးတဲ့ ရက်ကစလို့ တစ်ရက် တစ်လုံး မှန်မှန်သောက်သွားတဲ့ ၊ နောက်မှ သိတာ ၊ ဟို ကိုယ်ဝန်မရှိအောင် တားတဲ့ဆေးတဲ့ ၊ အင်း တော်တော်လည်း ထောင့်စေ့တဲ့ သူပဲ ။ အဲ့ ဟိုတစ်ခါ မိမိုးပြောတာ ဒီဆေးနဲ့တူပါရဲ့ ။

နောက်ပြီး သူက မြို့သားလူလည်ဆိုတော့ စကားအပြော အဆိုကအစ ညက်တယ် ၊ ဟိုနှစ်ယောက်လို လုပ်နေတုန်းလဲ အားကမရှိ ၊ ပြီးသွားတော့လည်း ဘာမှန်းမသိ မဟုတ်ပဲ လိုးနေ ဆော်နေချိန်မှာ နွားသိုးကြီး ကြိုးပြတ်သလို ကို မနားစတမ်းနဲ့ ဘယ်လောက်ပဲ ကြမ်းတမ်းရက်စက်နေပါစေ ထွေးမမှုပေမယ့် ၊ ကိစ္စပြီးသွားလို့ အနားယူနေတုန်းပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊ သာမာန်အနေအထားနဲ့ တွေ့နေရရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် ထွေးလက်ကလေးတွေကို ကိုင်တာကအစ နုနုညံညံနဲ့ ၊ စကားပြောတာကအစ ဂရုတစိုက်နဲ့ တယုတယ လေးတွေ လုပ်ပေးတာဆိုတော့ ထွေး အဲ့ဒီမှာ အရည်ပျော်ကျသွားတော့တာပါ ၊ မိန်းခလေးပဲရှင် ၊ ကြိုက်တာပေါ့လို့ ၊ ဟုတ်တယ်လေ ကိုယ်ကို အမြတ်တနိုးနဲ့ ဂရုစိုက်နေမင့်ဟာ ဘယ်မိန်းခလေးက မကြိုက်ပဲရှိပါ့မလဲ ၊ ထွေးတို့လို ပတ်သတ်မှုမျိုးကျတော့ ပိုသိသာတယ် ။

ဟွန်း ယောကျာ်းတွေက မရခင်သာ ဖျာလိုလိပ် ခေါင်းပေါ်တင်ထားချင်တာ တဲ့ ၊ ရလဲပြီးသွားရော ဖျာလိုခင် ချနင်းပြစ်တယ် ဆိုတဲ့စကားက တစ်ကယ်ပဲ ၊ ဘယ်သူမှ မကြည့်နဲ့ အိမ်ကလူတွေကိုပဲ ကြည့်လေ ၊ အရင်တုန်းကဆို မမလေး ၊ မမလေးနဲ့ အခုများ လူတွေ့တာနဲ့ ထမီလှန် ပြီး ချဖို့လောက်ပဲ ချောင်းနေတာ ၊ စောက်ဖုတ်ကို အပိုင်အနိုင် ရနေမှတော့ နို့တောင် အာရုံလာချင်ကြတော့တာ မဟုတ်ဘူး ၊ ထွေး နှုတ်ခမ်းလေး နမ်းဖို့များ ဝေလာဝေး ။

ဟွန်း ပြီးတော့ လုပ်သာ လုပ်ချင်တာ အားကဖြင့် မရှိဘူး လူတွေကဖြင့် ပျော့စိဖလက်တွေ ၊ နောက် ကိစ္စပြီးသွားတော့ရော ဘာထူးလဲ လူကို ပိုက်ဆံပေးချရတဲ့ ဖာသည်ကျနေတာပဲ ထွေးပြီးတာ မပြီးတာ မသိတော့ဘူး ၊ အင်း .. အဲ့ … ဟိုလိုလို … ဒီလိုလို … နဲ့ ပြီးပြီးရော ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားကျရော ၊ ထွေး မှာသာ ဟတ်ကော့ကြီးဖြစ်လို့ ၊ ကိုယ်က ခံချင်လွန်းလို့ လိုးပေးမယ့် သူမရှိလို့သာ သင်းတို့ကို မရှိသုံး သုံးနေရတာ ဘာမှ အလိုက်ကန်းဆိုး သိတဲ့ဟာတွေ မဟုတ်ဘူး ။

ထားပါ … သံရောဇဉ် ဆိုတာ ကာလ ကြာလေလေ နွယ်တွေလို တစ်ထပ်ပြီးတစ်ထပ် ရစ်ပတ်တတ်လေလေ ဆိုတာ အမှန်ပဲလား မသိဘူး ၊ ထွေးလည်း သူနဲ့ တစ်ခါအပြင် နှစ်ခါ ၊ နှစ်ခါ အပြင် သုံးခါ ကြုံလာ တွေ့လာရတော့ ကိုယ်အပေါ် ဒီလောက် ဂရုစိုက်တဲ့သူ ၊ အမြတ်တနိုးနဲ့ ယုယမယ့်သူ့ မရှိခဲ့ ဖူးတော့ ဟိုသီချင် စာသားလေးလိုပေါ့

“ သူကိုပဲ တန်းတန်း စွဲနေတယ် … ” 

ဟိုတုန်းကဆို ထွေးလေ ယောကျာ်းတွေကို သွေးသားဆန္ဒတွေ ပြေပျောက်ဖို့လောက် တွေးခဲ့တာ ၊ သူလည်း ကောင်း ကိုယ်လည်း ကောင်းပေါ့ ၊ ကိုစံမြနဲ့ ကိစ္စဖြစ်ပြီးတဲ့နောက် ဘာမှကို အစွဲအလမ်း မထားတတ်ခဲ့တော့တာ ၊ ငကန်းသေ ငဆွေပေါ်လိမ့်မပေါ့ ၊ ဒီလောက်ပဲ ဒီ့ထက် မပိုခဲ့ဘူး ၊ အခုတော့ တစ်ကယ်ပါ ထွေးလေ အချိန်တိုင်း သူ့ကိုပဲ မြင်နေချင်တာ ၊ အချိန်တိုင်း သူ့စကားလေးတွေ ကြားနေချင်တာ ၊ အမြဲတမ်း သူ့အနားမှာပဲ အရိပ်လေးလို ကပ်နေချင်တော့တာ ၊ ပြီးတော့ သူ့အကြင်နာ အယုအယလေးတွေကိုပဲ အမြဲခံယူချင်နေတာ ၊ ထွေးလေ အရင်က အဲ့ဒီ့စိတ်မျိုး ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ် ဆိုပေမယ်လို့ ထွေး ကိုယ် ထွေး တောင်ဇဝေဇဝါရယ် ၊ အဲ့ဒီ့တုန်းက သစ်ရွက်လှုပ်တာ မြင်ရင်တောင် ရီချင်နေတဲ့ အရွယ်ဆိုခဲ့တော့ စိတ်ကစားတာလဲ ဖြစ်ချင် ဖြစ်မှာပါ ။

ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ခါက စိတ်ကစားတာ မဟုတ်မှန်းတော့ ထွေး ကိုယ် ထွေး သေချာသိနေခဲ့တယ် ။ ပြီးတော့ ထွေးလေ သူနဲ့ မတွေ့ခင် အရင်တုန်းက ဘာတွေပဲ ဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့ ဒီအချိန်မှာတော့ ထွေးတစ်ကိုယ်လုံး ၊ ဆံဖျားကနေ ခြေဖျားအထိ ၊ အို ရှုပ်ပါတယ် ၊ ထွေနဲ့ပတ်သတ်သမျှ အရာအားလုံး ၊ ထွေး ဘဝ တစ်ခုလုံး သူဆိုတဲ့ ကိုဦး အတွက်ပဲလို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်မိတော့တဲ့ အထိပဲ ၊ အိမ်က ဟာတွေနဲ့တောင် ထပ်ပတ်သပ်မိမှာ စိုးလို့ အတတ်နိုင်ဆုံး ရှောင်နေတာ ၊ မဖြစ်မနေ ရင်ဆိုင်တွေ့ခဲ့ရင်တောင် စိတ်ထဲက မပါပေမယ့် အဖတ်မတန်သလို တမင် နေလိုက်တာများတော့ ၊ သူတို့လည်း စကားမစနိုင်ရှာတော့ဘူး ၊ မတတ်နိုင်ဘူးလေ တစ်ခုကို လိုချင်မှတော့ တစ်ခုကို စွန့်လွှတ်ရမှာပေါ့ ၊ ကိုဦး အတွက်ဆို ဘာမဆို ထွေး စွန့်ရဲပါတယ် ကိုဦးရယ် ။

ထားပါလေ ဒါနဲ့ အဲ့ဒါကို အချစ်လို့များ ခေါ်သလားဟင် ၊ သူနဲ့ တွေ့မိတိုင်း ၊ သူ့အကြောင်းတွေကို တွေးမိတိုင်း ရင်တွေခုန်တာတော့ အမှန်ပဲ ၊ ပြီးတော့လည်း တအားကြီး မြန်မြန်ကို ခုန်တာ ၊ လူကို ဖတ်သပ်ဖတ်သပ်နဲ့ အလိုလိုနေရင် မောနေသလိုမျိုး ၊ ဒါပေမယ့် စိတ်ထဲမှာလည်း အရမ်းကို ပျော်နေတာ ။ သူ့အနားမှာ အမြဲရှိနေဖို့ ကြံစည်ပြီး ၊ သူပေးလာမယ့် အကြင်နာတွေကို မက်မက်မောမော ခံယူကာ သူ့အတွက် ဘာမဆို အစစအရာရာပြည့်စုံအောင် ဖြည့်စည်း ပေးဖို့ ကြိုးစားရင်း ၊ သူမှတစ်ပါး ဆိုတဲ့ စောင့်ဆည်း အပ်တဲ့ အရာတွေကို တတ်နိုင်တာထက်ပိုအောင်ကို သူ့အတွက် ထိန်းသိမ်းထားချင်တာ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ရဲ့ အချစ်ပဲလား … ။ ဟင် … ဒါဆို ထွေး သူ့ကို ချစ်နေမိပြီပေါ့ ..။

တစ်ခုခုပေးဆပ်ထားရင် တစ်ခုခုပြန်လိုချင်တာ လူ့သဘာဝပဲလေ ၊ ထွေးလည်း ကိုဦးအတွက် ဒီလောက် ရှိနေပေးမှတော့ သူ့ဆီကလည်း ထွေးနဲ့ထပ်တူမဟုတ်တောင်မှ အတိုင်းအတာ တစ်ခုထိတော့ ပြန်လိုချင်မိတာ အမှန်ပဲ ၊ ဒါပေမယ့် အရမ်းကြီးတော့ မမျော်လင့်ရဲပါဘူးရှင် ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာသိ ဆိုသလိုပေါ့ ။

ဘဝမှာ တစ်ကယ်ကို ရင်ထဲအသဲထဲကနှစ်ပြီး ချစ်ရမယ့် သူကို တွေ့တော့ ၊ အရင်က မသိဆိုးဝါး အတုယူမှား မလိမ္မာလို့ မိုက်ခဲ့တာတွေက ထွေးကို အခုအချိန်မှာ အရိပ်မဲကြီးတစ်ခုလို ခြောက်လှန့်နေဆဲပါ ၊ သူ့နဲ့ စတွေ့စကတည်းက ထွေးသာ စင်စင်ကြယ်ကြယ် ရှိခဲ့မယ် ဆိုခဲ့ရင်တော့ ဘာအရေးလဲ ၊ မိဘတွေကို နားဖောက်ပြီး ရာသက်ပန် ရိုးမြေကျ ပေါင်းရဖို့အရေး ရွှေလက်တွဲဖို့ပဲ ရှိရတော့မယ့်ဟာ ။

အခုတော့ ပြီးခဲ့သမျှတွေကို အမှန်အတိုင်းဖွင့်ဟလို့ ပြောလိုက်ချင်ပေမယ့် ၊ လက်ရှိ ရပိုင်ခွင့်လေးတွေ အကြင်နာ အယုအယလေးတွေ ပျောက်ဆုံးသွားမှာကို တွေးမိတဲ့ ကြောက်လှန်စိတ်နဲ့ပဲ ၊ မပြောဖြစ်ခဲ့ပါဘူး ၊ ဒါပေမယ့် ထွေးလေ သူနဲ့ တွေ့မိတဲ့ အချိန်အခိုက်အတန့်လေးတိုင်းမှာ အစစအရာရာကို ဝတ္တရားဆိုတာထက်ပိုအောင် စေတနာတွေ ထားခဲ့ပါတယ် ။

အမူပိုကာ ဟန်ဆောင်တာ မဟုတ်ရပါပဲ ရင်ထဲအသဲထဲကကို ပေါက်ဖွားလာတဲ့ အချစ်စစ်တွေနဲ့ဆိုတာ တစ်ကယ်ပါ ၊ ပြီးတော့ သူ့ကိုလည်း တိတ်တခိုးနဲ့ မဝံမရဲ မျော်လင့်မိပါရဲ့ ၊ ထွေးအပေါ်မှာ ထွေးအချစ်တွေထက် ထပ်တူမက ပိုပါစေရယ်လို့ပေါ့ ။

လိုအင်ဆန္ဒတွေနဲ့ ပြည့်နေတဲ့ လူ့ဘဝမှာ လိုချင်တာတွေ ဖြစ်မလာတဲ့အခါကျတော့ ၊ ထွေးလေ အဲ့ဒီ့လိုအင်ဆန္ဒတွေကိုပဲ ဖက်တွယ်ထားတော့ရော ဘာများ ထူးဦးမှာလည်းလို့ တစ်ခါတစ်ခါ တွေးမိတယ် ၊ ဒါပေမယ့် သေချာ ပြန်စဉ်းစားကြည့်မိတော့လည်း ထွေးဘက်ကစလို့ အမဲစက် ကင်းခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။

ပြီးတော့ သူနဲ့ ထွေးကလည်း တရာဝင် လက်ထပ်ယူထားကြတာလည်း မဟုတ်သေး ၊ သမီးရည်းစားလို့ပြောရအောင်လည်း သူကစလို့ ချစ်ခွင့်မပန်သေးတော့ မိန်းခလေးစလို့ ရှင်ကို သိပ်ချစ်ပါတယ်လို့ ပြောလို့ကလည်း မရ ၊ တိတ်တိတ်ပုန်း ဆိုရပြန်အောင်လည်း သူရော ထွေးပါ အပျို ၊ လူလွတ်တွေချည် ဆိုတော့ ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့တာပါ ။

တွေ့မဲ့တွေ့မိပြန်တော့ အမေနဲ့ မြို့ဈေးကို လိုက်သွားမိရင်းမှ ဗြုန်းဆို သူ့ကို တွေ့လိုက်ရတာ ၊ ဈေးတစ်ပတ် လိုချင်တာလေးတွေ လျှောက်ဝယ်ပြီးလို့ အမေနဲ့ ဈေးအပြင်တန်းက အအေးဆိုင်လေးမှာ ခဏထိုင်နေတုန်း ၊ သူပေါ့ ကိုဦးလေ ၊ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို လက်တွဲပြီး ထွေးတို့ထိုင်နေတဲ့ အအေးဆိုင်နဲ့ မျက်စောင်းထိုးလောက်က တည်းခိုခန်း တစ်ခုထဲကို ဝင်သွားကြတာ  ။

တည်းခိုခန်းလို နေရာမျိုးကို ထွေး တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးပေသည့်  ယောကျာ်းနဲ့ မိန်းမ အခန်းတစ်ခန်းထဲမှာ အတူရှိနေပြီး ဘာလုပ်ကြဖို့ ဆိုတာလောက်တော့ ထွေးကောင်းကောင်းသိတာပေါ့ ၊ ကောင်မလေးကိုတော့ အနောက်ကနေပဲ မြင်လိုက်ရတာဆိုတော့ မျက်နာကဘယ်လိုရှိနေမယ်ဆိုတာတော့ ထွေးမတွေးတတ်ပေမဲ့ ၊ အနောက်ပိုင်းကိုပဲ ကြည့်လိုက်မိတာဆိုတော့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ထွေးလောက်မလှတာတော့ အသေအချာပဲ ။

ကိုဦး တစ်ယောက် ထွေးတစ်ယောက်လုံး ရှိနေရက်နဲ့ ဘာတွေ ရှောက်လုပ်နေသလဲပေါ့ ၊ ဒါပေမယ် အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးစိတ်ကို ဖြေပါတယ် ၊ ထွေးလည်း အရင်က အမှားကင်းခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ ၊ သူလည်း အသစ်တွေ့လို့ အဆန်းထွင်တာ နေမှာပါရယ်လို့ ၊ ဒါပေမယ့်လေ အရမ်းဝမ်းနည်းတယ် သိလား ၊ ရင်ထဲမှာ လှိုက်လှိုက်ပြီး စူးနစ်သွားအောင်ကို ခံရခက်လိုက်တာ ။ ဒါပေမယ့်လေ တော်ပါသေးရဲ့ အမေ မတွေ့လိုက်လို့ ၊ သူလည်း ထွေးတို့ သားအမိကို မမြင်ခဲ့ပါဘူး ။

ထွေး မမျော်တော့ပေမယ့် ၊ မမျော်တော့ဘူးဆိုတာ ၊ မမျော်ရဲတော့တာကို ပြောတာပါ ။ ဈေးဝယ်ပြန်ပြီး နောက် နှစ်ပတ်နေတော့ သူထွေးဆီ ရောက်လာပြန်တယ် ၊ ဒါပေမယ့် ထွေး အဲ့ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်လို့ စကားမစခဲ့ပါဘူး ၊ တော်ကြာ ထွေးကို မုန်းကာ ပြစ်ခွာသွားမှဖြင့် ဒီတစ်ခါဆိုရင်တော့ ရင်ကွဲတာနဲ့တင်ကို ထွေး သေလောက်တယ် ၊ နောက်တော့လည်း ပုံမှန် ပါပဲ ၊ နှစ်ပတ်ခြား တစ်ခါ သုံးပတ်ခြား တစ်ခေါက်လောက်တော့ ထွေးဆီပုံမှန်ရောက်လာ ကျဆိုတော့ ထွေးတောင် အဲ့ဒီ့ကိစ္စကိုတောင် မေ့သွားတယ် ။

ဘဝမှာ မိန်းခလေး ဖြစ်ရတာ မသက်သာလိုက်တာနော် ၊ ဘယ်လို အခြေအနေမျိုးမှာဖြစ်ဖြစ် ရင်ထဲရှိသမျှ ဘာမှကို မပြောသာဘူး ၊ ဒါပေမယ့် ဘာပဲပြောပြော ကိုယ်ဆီရောက်နေတုန်းကတော့ ကိုယ့်လူလေ ၊ ဒီတော့ မိန်းခလေးတို့ မွေးရာပါတတ်အပ်တဲ့ အမူအနွဲ့လေးတွေကို ရင်ထဲက အချစ်စစ်တွေအရင်းတည်လို့ ကိုယ်ဘက်ပါအောင် ဆွဲယူရတော့တာပေါ့ ။

ဒါပေမယ့်လေ လောကမှာ မဖြစ်ချင်တာတွေဆိုတာကလည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်တတ်ကြတာ မဟုတ်လား ၊ အဲ့ဒီ့နေ့က ထွေးတို့ရွာရဲ့ ပထမဆုံး တိုက်နယ်ဆေးရုံအသစ်ဖွင့်ပွဲလုပ်ပြီး ၊ ရေစက်ချ လှူဒါန်းပေးဖို့ အလှူရှင်ဖြစ်တဲ့ ထွေးတို့မိသားစုကို အကြောင်းကြားလာလို့ ၊ ဖွင့်ပွဲနေ့ မတိုင်မှီ အဖေ့ကိုလည်း သွားခေါ်ဖို့ ၊ စက်ထဲလည်း မရောက်တာ ကြာပြီမို့ သူနဲ့တွေ့ချင်တာကတော့ အဓိက အကြောင်းပေါ့လေ ၊ အမေ့ကို ပူဆာရင်း ၊ နောက်နေ့ မနက်စောစော အမေ နဲ့အတူ နေမပူခင် ခပ်စောစောမှာပဲ လှည်းနဲ့လိုက်သွားခဲ့မိတယ် ၊ ရောက်တော့

“ သမီးရေ … ညည်းအဖေခေါ်ပြီး … မြန်မြန်သာ လာခဲ့တော့ အမေမဆင်းတော့ဘူး … ၊ တော်ကြာနေပူနေဦးမယ် … ”

ဆိုပြီး လှည်းသမားနဲ့ စကားလှည့်ပြောနေလို့ ဟို သည် ကြည့်ကာ သူကို တွေ့လေမလားလို့ ရှာကြည့်ရင်းက ၊ အဖေ့ အိမ်ပေါ်တက် ၊ စေ့ထားတဲ့ အခန်းတံခါးကိုဖွင့်ကာ ဝင်မယ်လို့ ကြံကာရှိသေး အခန်းပေါက်ဝကြီးမှာတင် ခြေလှမ်းတွေက လှုပ်မရတော့အောင်ကို ၊ မြင်ကွင်းက ဆိုးလွန်းလှပါတယ် ။

သူ … သူလေ … ကိုဦးပေါ့ … ထွေးအဖေရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ .. နှင်းနုနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံး အဝတ်တွေ တစ်စက်လေးမှ မရှိကျတော့တဲ့ အပြင် နှင်းနုကို လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ ဆော်နေလေရဲ့ ၊ ဘယ်အပေါက်ကို လုပ်နေသလဲဆိုတာတော့ ထွေး ဆက်မကြည့်ဝံတော့လို့ မသိလိုက်ပေမယ့် သူတို့ နှစ်ယောက်လည်း တံခါးဖွင့်သံကြားလို့ ထွေးရှိရာကို အံသြထိတ်လန့်တကြီး လှမ်းအကြည့်မှာ သူတို့ အကြည့်တွေ ထွေးဆီ မရောက်ခင်လေးမှာပဲ ၊ ထွေးလည်း သတိဝင်လာပြီး ၊ ချာကနဲ့ လှဲ့ နောက်လှည့်ပြေး အိမ်ပေါ်က ဆင်းလာမိခဲ့တော့တယ် ၊ လှည်းဘေးတောင် ဘယ်လိုရောက်လာမှန်း မသိတော့ ၊ ထွေးလည်း အရောက်လှည်းလည်း အထွက်ပါပဲ ၊ လှည်း ပေါ်မှာလည်း အဖေ့ စက်ထဲက အလုပ်သမား တစ်ယောက်ရှိနေပြီး ၊ အမေက

“ ထွေးလေးရဲ့ ညည်းအဖေက မနေ့ညကတည်းက ကြခတ်ကုန်းကို အရင်သွားနှင့်ပြီး ဒီနေ့မှ အိမ်ကိုလာမှာလို့ ပြောတယ်တဲ့ … ” 

အိမ်ကိုသာ ပြန်ရောက်လာတာ ၊ တစ်လမ်းလုံး အမေ နဲ့ လှည်းသမား ဘာတွေပြောမှန်းလည်း မသိ ၊ နေပူတာလည်း မသိ ၊ လေအေးတာလည်း မသိ ၊ စိတ်နဲ့လူနဲ့ကို မကပ်တော့တာ ၊ လှည်းနောက်မှီးစွန်းလေးမှာ အရုပ်တစ်ရုပ်လိုထိုင်ရင်း ၊ သိတာ တစ်ခုကတော့ စိတ်ထဲမှာတော့ အိမ်ကို အရမ်းပြန်ရောက်ချင်တာပဲ … ။ ဆေးရုံဖွင့်ပွဲနေ့အပြီး နောက် နှစ်ရက်လောက်နေတော့မှ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် သူမဟုတ်သလို ခပ်တည်တည်ပဲ ထွေးဆီရောက်လာတယ်လေ … ၊ ဒါပေမယ့် ထွေး သူ့ကို ထွေး အခန်းထဲတောင်ပေးမဝင်တော့ဘူး ၊ အခန်းဝမှာ သူကိုမြင်တာနဲ့..

“ ရှင် ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ … ကိုမောင်ဦး … ရှင် … အခုချက်ချင်း … ထွေးအခန်းထဲက ထွက်သွားပါ … ၊ ထွေး … ရှင့်အသံလည်း မကြားချင်ဘူး … ၊ ရှင့်ကိုလည်း … မတွေ့ချင်ဘူး …  ”

ဒီအခြေအနေမှာတော့ ထွေး ဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး ၊ အမေရှိနေတာတွေ သူများတွေ ကြားသွားမှာတွေ အကုန်လုံးပေါ့ ၊ ထွေး စကားဆုံးကာစမှာ အံသြသလိုနဲ့ သူ ထွေးကိုကြည့်နေရင်းက ချက်ချင်း အရောင်တွေ ပြောင်းသွားတဲ့ မျက်နာနဲ့

“ ဟာ … မဟုတ်ဘူးထွေး … ကိုရှင်းပြတာကို ခန နားထောင်ပါဦး … ”

“ မလိုတော့ဘူး … မလိုတော့ဘူး ..သိလား … ရှင် .. မြို့ဈေးနားက တည်းခိုခန်းကို ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဝင်သွားတာကို တွေ့လိုက်တုန်းကအထိ ထွေး ရှင့်ကို ခွင့်လွှတ်သေးတယ် … ၊ လူပျို လူလွတ်တစ်ယောက်မို့ ပွေတာ ရှုပ်တာ ပါပဲလေ ဆိုပြီး ၊ အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးနားလည်ပေးခဲ့သေးတယ် ၊ အခုဟာက ရှင် .. ”

ဆုံးဖြတ် ပြီးပြီဆိုမှတော့ တစ်ခါတည်း ကိစ္စဖြတ်တာပဲ ကောင်းတယ် ၊ ဒီလိုလူနဲ့ ပတ်သပ်မိတာကိုက ထွေးအမှား

“ မဟုတ်ပါဘူး ထွေးလေးရယ် … အထင်တွေ မလွဲလိုက်ပါနဲ့ … သူများပြောစကားနဲ့ … ”

“ ဘာ … ထင်တာမဟုတ်ဘူးရှင့် … မြင်တာ … မြင်တာ … အဲ့ဒီ့နေ့က ၊ ရှင်နဲ့ နှင်းနုဆိုတဲ့ ဟိုကောင်မ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေခဲ့တာကို မြင်ခဲ့တာ အခြာသူ မဟုတ်ဘူး … ထွေးကိုယ်တိုင်ပဲ … ၊ မကြည့်ရဲလောက်အောင် ရွံသွားလို့ ထွေးထွက်လာခဲ့တာ … ၊ သိရဲ့လား … ”

ဟုတ်တယ် ထွေး သူကို ရွံကိုသွားတာ ၊ လူပျိုလူလွတ် တစ်ယောက် ၊ အပျိုလူလွတ် တွေနဲ့ ကဲစမ်းပါ အစွမ်းရှိသလောက် ၊ ထွေးလည်း ကဲခဲ့တာပဲလေ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ ဖြေသာသေးတယ် ။ အခုတော့ ထွေးကိုယ်တိုင်လည်း ရှိရဲ့သားနဲ့ လင်ရှိမယားနဲ့တောင် မလွတ်ဘူးဆိုတော့ အခုကိစ္စ ထွေးလွန်သလား ပြော ။ ထွေး စကားဆုံးတော့ ကိုမောင်ဦး တစ်ယောက် ဘာမှကို စကားမဆက်နိုင်တော့ဘူး ၊ ပါးစပ်ကြီး အဟောင်းသားနဲ့ ထွေးကို ပြူးပြီးကြည့်နေတော့တာ ၊ ကြည့်ရတာ အဲ့ဒီ့နေ့က သူ့တို့အတွဲကိုတွေ့လိုက်တာ ထွေး လို့ထင်ထားပုံမရဘူး ၊ အခြားတစ်ယောက်ယောက်က တွေ့လို့ ထွေးကို လက်တို့ထားတယ်လို့ပဲ ထင်နေတာ ။

အခုတော့ သင်းလည်း ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ဘူး ။ ထွေး အပေါ်မှာ သစ္စမဲ့တာလောက်တော့ စာမဖွဲ့ပါဘူးရှင် ၊ အတတ်နိုင်ဆုံး ထွေးဖြေသာပါတယ် ၊ အခုဟာက သင်းကို အလုပ်ပေး ၊ ကြည့်ရှုစောင့်ရှောက်နေတဲ့ အဖေ့ မယားငယ်နဲ့တောင် ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်နေတာကြီးကိုတော့ ၊ ထွေး မနေစိမ့်တော့ဘူး ၊ ထွေး အပေါ်တင် မကဘူး ထွေး အဖေ ၊ သူ့အလုပ်ရှင်ပေါ်မှာတောင် သစ္စာမဲ့တဲ့ အကောင် ၊ ဖြစ်နိုင်ရင် လူ့လောကမှာတောင် မရှိသင့်တော့တဲ့ ရွံစရာ သတ္တဝါတစ်ကောင် လို့သာ မြင်တော့တာပါ ။ 

ထွေး သူ့ကိုမုန်းသွားတာလား ၊ မဟုတ်ရပါဘူး ၊ ရင်ထဲမှာ ဘာခံစားချက်မှကို မရှိတော့လောက်အောင် အသိစိတ်မှာရော ၊ နလုံးသားမှာပါ ၊ နာသွားတာ ၊ ဟုတ်တယ် နာသွားတာ ၊ အဲ့ဒီနေ့က ထွေး မငိုခဲ့ပါဘူး ၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင် မျက်ရည်တောင် မကျတော့တာ ၊ ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်တွေက အားရအောင် ငိုခဲ့ပြီးပြီပဲ ။ ယူကြုံးမရဖြစ်တာရော ၊ ရှက်တာတွေရော ပေါင်းပြီးတော့ပေါ့ ။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။