Thursday, June 27, 2019

ကြမ်းလေ ခိုက်လေ (စ/ဆုံး)

ကြမ်းလေ ခိုက်လေ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

ကျွန်မကတော့ ခိုင်ခိုင်ဖြိုးပါ။ အသက်ကတော့ 23 ဆိုပါတော့။ အမျိုးသားက သင်္ဘောသားအရာရှိလေ။ သူကအရာရှိဆိုတော့ ဝင်ငွေကတော့ကောင်းပါတယ်။ သူက ခြောက်လမှတစ်ကြိမ်လောက်မှ မြန်မာနိုင်ငံကို ပြန်လာလေ့ရှိပါတယ်။ ပိုက်ဆံရှိတယ်လို့တော့ ပြောလို့ရပါတယ်။ ကိုယ်ပိုင် တိုက်နဲ့ခြံ။ ကိုယ်ပိုင်ကားက သုံးစီး။ ပြီးတော့ ကျွန်မလည်းတစ်ယောက်ထဲပြင်းတာနဲ့ မြို့မဈေးမှာ ဖုန်းဆိုင်ဖွင့်ထားတာက အခုဆိုရင် လက်လီ၊ လက်ကားတော်တော်လေးကို အရောင်းအဝယ်ကောင်းနေပါပြီ။ 

ကျွန်မကတော့ အမျိုးသားပြန်လာတဲ့အခါမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သင်္ဘောတက်နေတဲ့အခါမျိုးမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုံမှန်မနက် ၉ နာရီလောက်ဆိုင်သွားတယ်။ ညနေ ၄ လောက်ပြန်လာတယ်။ အိမ်မှာတော့ ခြံစောင့်ဦးလေးတစ်ယောက် ခေါ်ထားတယ်။ အဲ့ဒါလည်း အမျိုးသားက တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ စိတ်မချလို့ နေပြည်တော်က လူပျက်တယ်ဆိုပြီးတော့ သူနဲ့အမျိုးမကင်းတဲ့ ဦးလေးတစ်ယောက်ကိုခေါ်ထားပေးတာပါ။ 

သူ့နာမည်က ဦးမောင်တဲ့။ အသက်က ၄၅ လောက်တော့ရှိပြီ။ အားလုံးစိတ်ချရပါတယ်။ကျွန်မကိုလည်း လေးလေးစားစား ဆက်ဆံပြီး ခိုင်းတာလည်းအကုန်လုပ်ပေးပါတယ်။ ကျွန်မကိုတော့ မမလေးလို့ခေါ်ပါတယ်။ ဒီနေ့တော့ နေရသိပ်မကောင်းတာနဲ့ ကျွန်မလည်းဆိုင်ကဝန်ထမ်းတွေမှာစရာရှိတာ မှာပြီး အိမ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ ကားဟွန်းတီးလိုက်တာနဲ့ ဦးမောင်က တံခါးလာဖွင့်ပေးတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အပေါ်ထပ် အိပ်ခန်းမှာ ခဏအိပ်လိုက်တယ်။ ညနေ ၄ နာရီလောက်မှာ နိုးတာနဲ့ ထပြီး။ ရေမိုးချိုးမလို့ ပြင်ဆင်နေပါပြီ။

အခန်းထဲမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း နောက်ဘေးဘက်ကိုကြည့်မိလိုက်တယ်။ 

“ ဦးမောင်ရေချိုးနေတာပဲ” 

စိတ်ထဲကမှတ်ချက်ပြုလိုက်တယ်။ ဦးမောင်ကို ကြည့်ရတာ ၄၅ နှစ်ဆိုပေမယ့်လည်း အလုပ်ကြမ်းလုပ်နေလို့သားမသိဘူး။ ကြွက်သားတွေက ထွက်နေလိုက်တာ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း တောင့်တောင့်ကြီး။ ဦးမောင်က အညာသားမို့လားမသိဘူး အသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်းမောင်း။ 

“ ဟင် ဦးမောင်ဘာလုပ်နေတာဘာလိမ့်” 

သူ့ကိုသေချာကြည့်မိတော့မှပဲ လက်တစ်ဘက်က ငါ့အတွင်းခံ ပန်းရောင်လေးပါလား။ ဟိုရက်က ရေချိုးခန်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခိုင်းတုန်းက ယူထားတာဖြစ်မယ်။ လက်တဘက်က သူ့လီးကို ကိုင်ပြီးဂွင်းထုနေပါလား။ ပါးစပ်ကလည်း ပွစိပွစိနဲ့ ပြောနေသေးတယ်။ ဘာတွေပြောတယ်တော့ မသိပါဘူး။

“ အို” 

ကျွန်မလန့်တောင် လန့်မိတယ်။ ငါ့အတွင်းခံကို ကြည့်လိုက်၊ နမ်းလိုက်နဲ့ ဂွင်းထုနေတာပဲ။သူ့လီးကြီးကလည်း ညိုညိုကြီး၊ ရှည်လည်းရှည်သေးတယ်။ ကြီးကလည်း ကြီးတယ်။ ပြီးတော့ ညာဘက်ကို နည်းနည်းကောက်နေသေးတယ်။ ရင်တွေဖိုလိုက်တာရှင်၊ အမျိုးသားက ပြန်သွားတာ သုံးလလောက်ရှိပြီ။ ပုံမှန်ဆိုရင် အမျိုးသား မရှိတဲ့အချိန်တွေမှာ ကျွန်မဆိုင်ထိုင်ရင်း၊ အိပ်မှာရှိရင်လည်း ချက်ပြုတ်၊ သူငယ်ချင်းတွေဆီလည် ဒီလိုအချိန်ကုန်လေ့ရှိပါတယ်။

အခုဦးမောင်ကို မြင်တော့ ကျွန်မ မနေတတ်တော့ဘူးဖြစ်သွားတယ်။ ကျွန်မကြည့်နေစဉ်မှာပဲ သူ့လီးကအရည်တွေ ပန်ထွက်သွားတယ်။ ပန်းထွက်တဲ့ အရည်တွေကိုလည်း အတွင်းခံနဲ့ ခံထားလိုက်သေးတယ်။ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်မတောင် မနေတတ်၊ မထိုင်တတ်ဖြစ်ရပြီလေ။ ဒါနဲ့ကျွန်မလည်း ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာချလိုက်တယ်။ ရေးမိုးချိုးတယ်။ ချက်ပြုတ်တယ်။ ညပိုင်း ရ နာရီလောက်ရောက်တော့ ဦးမောင်ကို ထွက်ခေါ်လိုက်တယ်။ ပုံမှန်ဆို အိမ်ထဲ တစ်ခါမှ သူ့ကို မခေါ်ဘူးဖူးလေ။ 

“ ဦးမောင်ရယ် ကျွန်မအကြောတွေ တက်နေလို့ နိပ်ပေးပါဦး” 

“ အော် ဟုတ်ကဲ့ မမလေး။ နိပ်ပေးပါမယ် ခင်ဗျ”

ကျွန်မလည်း ဧည့်ခန်းမှာပဲ ထိုင်နေပြီး ဦးမောင်က နောက်ကနိပ့်ပေးတယ်။ ဦးမောင်ချွေးနံ့ကလည်း နံ့လိုက်တာ။ ပုံမှန်ဆို ကျွန်မဒီလိုအနံ့မျိုး မခံနိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့်လည်း ဒီနေ့တော့ အဲ့ဒီအနံ့ကိုက တစ်ခုခုကို ဆွဲဆောင်နေသလိုပါပဲ။ ကျွန်မက ထိုင်နေပြီး ဦးမောင်က နောက်ကနေ ဆက်ကြောဆွဲပေးနေပါတယ်။ 

“ ဦးမောင်လက်က ပေါက်တယ်နော်” 

“ ဟုတ်ကဲ့ မမလေး”

“ ဦးမောင် ညနေက ရေဘယ်အချိန်ချိုးလဲ” 

“ လေးနာရီလောက်ကဗျ” 

“ ဟင်း..ဟင်း ရေချိုးရင်း ဘာလုပ်သေးလဲ ဦးမောင်” 

“ ဟို ဟို… ဘာမှမလုပ်ပါဘူး မမလေးရယ်” 

“ ကဲပါ လိမ်မနေပါနဲ့ ခိုင်သိပါတယ်” 

“ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး မမလေးကလည်း” 

“ ကျွန်မအတွင်းခံက ဘယ်ကရတာလဲ” 

ဦးမောင် နိပ်နေတဲ့လက်တွေ ရပ်သွားပါတယ်။ 

“ ရေချိုးခန်းထဲကပါ မမလေး”

“ အခုသွားယူလိုက်ပါ ခိုင့်အတွင်းခံ” 

“ ဟုတ် ..ဟုတ်ကဲ့ ယူပေးပါ့မယ်ခင်ဗျ။ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ မမလေးရယ် နောက်မလုပ်တော့ပါဘူးနော်။ ဆရာ့ကိုလည်း ပြန်မတိုင်ပါနဲ့နော်” 

ဦးမောင်တစ်ယောက် ပြာပြာသလဲပြောပြီး အိမ်အပြင်အပြေးထွက်လို့ ခိုင့်အတွင်းခံပြန်ယူလာပါတော့တယ်။ ခိုင်လည်း သူ့လက်ထဲက ခိုင့်အတွင်းခံကို ယူပြီးကြည့်လိုက်တော့။ 

“ ဟင်…ဦးမောင် အတွင်းခံက ဖြူဖြူတွေက ဘာတွေလဲ” 

“ အဲ…အဲ့ဒါ ဟိုဟာ ဟိုဟာလေ” 

ဦးမောင်တစ်ယောက် မပြောရဲ မဆိုဖြစ်နေပါတယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ခိုင်ပဲပြောလိုက်ပါတယ်။ ဦးမောင်ရဲ့ အရည်တွေမလားလို့ ။ အဲ့ဒီကျတော့ ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး တောင်းပန်းပါတယ် မမလေးရယ်လို့ပဲ ပြောနေတာလေ။ 

“ကဲပါ ဦးမောင်လိုချင်ရင် အပိုင်ယူထားလိုက်။ ဒါပေမယ့် ဒီအတွင်းခံက ကြာနေပြီဆိုတော့ မကောင်းလောက်တော့ဘူး အသစ်ယူမလား” 

ဆိုပြီး ပြန်ပေးတော့ မျက်နှာပြုံးပြီး ပျော်နေပုံပဲ။ 

“ မမလေး တကယ်ပြောတာလား။ တကယ်လား။ တကယ်ဆိုရင်တော့ ယူချင်တာပေါ့” 

“ တကယ်ပြောတာပါ။ ယူလေ” 

ဆိုပြီး ကျွန်မလည်း အောက်ပိုင်းကိုမေးငေါ့ပြလိုက်တယ်။ ဦးမောင်က ဆန်းဆန်းနဲ့ ရှေ့ရောက်လာတော့ ပေါင်ကားပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဂါဝန်ကို ပေါင်ရင်းနားထိ မပေးလိုက်တယ်။ ဦးမောင်က ကျွန်မကိုကြည့်လိုက် ပေါင်ကိုကြည့်လိုက်နဲ့။ ပေါင်ကြားထဲကနေ အတွင်းခံကို စမ်းနေပါတယ်။ ကျွန်မလည်း စိတ်မရှည်တာနဲ့ ဂါဝန်ကို မပြီးချွတ်ပေးလိုက်တယ်။

“ အို လှလိုက်တာ မမလေးရယ်။ အတွင်းခံလေးကလည်း လှတယ်။ အဖုတ်လေးကလည်း လှမှာပဲ” 

ဆိုပြီး အတွင်းခံပေါ်ကနေပွတ်ပေးနေပါတယ်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံလေးကို ချွတ်မလို့ ပြင်နေတာနဲ့ ဖင်လေးကြွပေးလိုက်တယ်။ ဦးမောင်က အတွင်းခံချွတ်ပြီးတော့ အဖုတ်ကိုကြည့်ပြီး ဘယ်လောက်လှကြောင်း ပြောနေတာပေါ့။ 

“ မမလေးရဲ့ အမွေးပေါက်ပုံကလည်း လှတယ်နော်၊ အလယ်မှာစုပြီးတော့ ဘေးကို ကားပြီးပေါက်တာ ဂျပန်မလေးတွကျနေတာပဲ။ မမလေး ခွင့်ပြုရင် ကိုင်ချင်တယ် မမလေးရယ် ခွင့်ပြုပါနော်” 

ခွင့်တောင်းတယ်သာ ပြောတာပါ။ စကားမဆုံးသေးဘူး လက်ကစောက်ဖုတ်ပေါ်ရောက်နေပြီလေ။ ပြီးတော့ အဖုတ်ကို ကိုင်ပြီး လက်လေးနဲ့ ထိုးထည့်ပေးတယ်။ ကျွန်မလည်း ဖင်လေးကြွသွားတာပေါ့။ ပြီးတော့ ပေါင်ကို ပိုကားပေးပြီး ခေါင်းကို နောက်ကို မှီလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီမှာ ဦးမောင်ပေါ့။ ဘာမပြော ညာမပြောနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းယက်တော့တာပဲ။ ယက်တာမှ တပြင်လုံးကို ယက်တာ။ 

“ အို အို ဦးမောင်ရယ်။ ငရဲတွေကြီးတော့မှာပဲ”

ကျွန်မလည်း ပါးစပ်ကသာ ပြောရတာ လက်ကတော့ ဦးမောင် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဖွပေးနေမိတယ်။ ဦးမောင်ကလည်း ကျွန်မဘက်က သေချာပြီဆိုတာ သိတော့ အတင်း ယက်တော့တာပဲ။ စောက်ဖုတ် တပြင်လုံးကို ယက်တယ်။ အတွင်းသားတွေကို ယက်တယ်။ 

“ အာ အာ အို အို ဦးမောင်ရယ် လုပ်တတ်လိုက်တာ” 

ဦးမောင်က စောက်ဖုတ်လေးကို ဖြဲပြီး စောက်စိကို သကြားလုံး စုတ်သလိုကို စုတ်နေတာပေါ့။

“ အာ အာ ဟင့် ဦးမောင်ရယ် ယက်တတ်လိုက်တာနော်” 

ကျွန်မလည်း ငတ်နေတာကြာပြီဆိုတော့ အကောင်းကြီး ကောင်းနေရတာပေါ့။ ပြီးတော့ ဦးမောင်ကို ခေါင်းလေးကိုင်ပြီး တော်တော့နော်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဦးမောင်ကတော့ မဝသေးဘူးလို့ ပြောတယ်။ 

“ ကဲပါ တော်တော့နော် မဝသေးရင် နောက်မှဆက်ယက်နော်” 

ဆိုပြီး ဦးမောင်ကို ထခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဦးမောင်ပါးစပ်မှာ ပေနေတဲ့ ခိုင့်စောက်ရှည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဦးမောင်က ကျွန်မနခမ်းတွေကို စုတ်ပေးတော့တာပဲ။ ခိုင်လည်း ပြန်ပြီး သူ့နခမ်းတွေစုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လက်ကတော့ သူ့ပုဆိုးကြားက လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကိုင်ပေးနေမိတယ်။ 

“ မမလေး အခုနလို ခေါင်းကိုနောက်မီပြီး ပေါင်ကားပေးနော်” 

ဆိုတော့ ကျွန်မလည်း လုပ်ပေးရပြီပေါ့။ သူက ပုဆိုးချွတ်လိုက်တော့ အို နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာပဲ။ ညိုညိုမဲမဲကြီးနဲ့ အမွေးတွေကလည်း သန်လိုက်တာလို့ စိတ်ထဲကမှတ်ချက်ပြုလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဦးမောင်က ပေါင်ကြားမှာနေရာယူပြီး သူ့ဟာကြီးထည့်ဖို့ လုပ်နေပါတယ်။ ပြီးတော့ သူ့လီးကို ကိုင်ပြီး ခိုင့်အဖုတ်ထဲကို ထည့်ပြီး တဖြည်းဖြည်းချင်းအဆုံးထိသွင်းလိုက်ပါတယ်။ အို ခိုင်လေ။ လောကကြီးကိုတောင် မေ့သွားတယ်ထင်ရတယ်။ ရင်ထဲမှာ ပြည့်ပြီး။ အရာရာပြည့်စုံသွားသလိုပါပဲ။ 

“ မမလေး စောင့်မယ်နော်။ မမလေးနို့တွေက ဖွေးပြီးအယ်နေတာပဲ” 

ဦးမောင်က ပြောလည်းပြော။ လက်ကလည်း ခိုင့်နို့တွေကို ချေပေးတယ်။ ပြီးတော့ ဖြည်းဖြည်းခြင်း အသွင်းအထုတ်လုပ်တယ်။ 

“ အာ အား ကြီးလိုက်တာ ဦးမောင်ရယ်။ အို အို ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ” 

“ မမလေး အဖုတ်လေးက ကြပ်နေလို့ပါ။လိုးရတာ အရသာရှိလိုက်တာ မမလေးရယ်” 

ပြောရင်းနဲ့ နို့တွေ ကုန်းစို့တယ်။ အောက်ကတော့ ခါးအားနဲ့စောင့်ပေးတယ်။ 

“ ဖက် ဖက် ဖွက် ဖွက် အာ အာ အာ”

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အာ အာ” 

“ မမလေး နို့စို့ပြီး လိုးပေးတာ ကောင်းလား” 

“ အင်း ဦးမောင် စို့စို့ အောက်ကလည်း စောင့်နော်” 

ခိုင်တို့နှစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေကြပါတယ်။ 

“ဖွတ် ဖွတ် ဖက် ဖက်” 

ဦးမောင်က စောင့်အားအရမ်းပြင်းတော့ ခိုင့်နို့တွေတောင် လိုင်းထထသွားပါတယ်။ ပြီးတော့ ဦးမောင်က နို့တွေကိုင်ပြီး စောင့်တယ်။

“ အာ အာ ဖက် ဖက်” 

ခိုင်လည်း အကောင်းကြီးကောင်းနေတာပေါ့။ ဒါနဲ့ ဦးမောင် မေးလေးကိုဆွဲပြီး သူ့နခမ်းတွေကို စုတ်ပေးလိုက်တယ်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ဖက် ဖက် ဖွတ် ဖွတ် အာ အား အလာလာ”

“ မမလေး ကောင်းလား” 

“ အင်း လူကိုတောင်လိုးနေပြီ ဦးမောင်ရယ် မမလေးလို့ မခေါ်နဲ့တော့နော်” 

ခိုင်လည်းကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ပြုံးပြီး ဦးမောင်ရင်ဖက်လေးကို ပွတ်ရင်းပြောလိုက်ပါတယ်။ 

“ ဒါဆို ကလေးလို့ခေါ်မယ်နော်။ ကလေးကြိုက်လား။ ကလေးကရော ဘယ်လိုခေါ်မှာလဲ ဦးမောင်ပဲလား”

“ ခ်ခ် ကိုကိုလို့ခေါ်ချင်တယ်” 

“ ကလေးရယ် ကိုကိုတဲ့လားကွာ… ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ” 

ဖွတ် ဖွတ် အာ အာ အာလာလာ ဖွတ် ဖွတ် 

ကိုကိုကတော့ စောင့်စောင့်လိုးနေတာများထိုင်ခုံတောင် ယိမ်းထိုးသွားသလားထင်ရပါတယ်။ ခိုင်ကတော့ ဦးမောင်စောင့်တာကိုပဲ အကြိုက်ကြီး ကြိုက်နေရပြီပေါ့ရှင်။

“ ဖွတ် ဖွတ် ကြည့်ပါဦး ကလေးရယ် ကိုကို့လီးမဲမဲကြီးက ကလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖွေးဖွေးလေးထဲကို ဝင်ထွက်နေတာ အရသာရှိလိုက်တာ” 

အို ဟုတ်ပါရဲ့ သူပြောမှပဲကြည့်မိတယ်။ သူ့လီးမဲမဲကြီးက ခိုင့်အဖုတ်လေးထဲကို ဝင်ထွက်နေလိုက်တာ။ သူ့လီးမှာလည်း ခိုင့်အရည်တွေ ပေလို့။ လီးကြီးကလည်း အကြောတွေတောင် ထောင်နေတယ်။အဝင်အထွက်တွေမှာဆိုရင် ခိုင့်အဖုတ်လေးရဲ့ အတွင်းရဲရဲလေးတွေ ကပ်ကပ်ပါလာတတ်သေးတယ်။ 

ဖွတ် ဖွတ် အာ အာ 

“ ကိုကို စောင့်ပေးတော့ကွာ ကလေးပြီးချင်နေပြီ” 

“ အင်းအင်း ကိုကိုစောင့်ပေးမယ်နော်.။ ကြိုက်လား ကိုကိုလိုးတာ”

“ အာ အား ကြိုက်တာပေါ့ ကိုကိုရယ် လိုးနော်” 

ဖွတ် ဖွတ် အာ အာ အို အမလေးကိုကိုရယ် ဟင့် 

“ အာ အာ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကွာ။ လိုးရတာ အရသာရှိလိုက်တာ” 

အမှန်ဆိုရင်တော့ ခိုင်က အမျိုးသားနဲ့လိုးရင်တော့ အဲ့လိုတွေမပြောတတ်ပါဘူး ပြီးတော့ အမျိုးသားကလည်း အဲ့လိုတွေ မပြောဘူး။ အခု ဦးမောင်နဲ့ကျတော့ အဲ့လိုပြောတာကို ကြားရတာကိုက စိတ်ပိုကြွသလိုပဲ။ ဦးမောင်က စောင့်ရတာ အားမလို့ ထင်တယ်။ ခိုင်ခြေထောက်တစ်ဘက်ကို မပြီးစောင့်လိုးနေတယ်။ ပြီးတော့ ခိုင့်ခြေထောက်ကိုလည်း ပါးစပ်နဲ့ လိုက်စုတ်နေတယ်။ ခိုင်လေး အသဲတွေ အူတွေပါ ယားလာတာပဲ။

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်။ အာ အာ အ အ ဟင့် ပြီးတော့မယ် ပြီးတော့မယ်”

“ ပြီးလိုက်လေ ကလေး ပြီးလိုက်။ ကိုကိုလည်း ပြီးတော့မယ်။ အာ အာ ကောင်းလိုက်တာကွာ” 

ဆိုပြီး နှစ်ယောက်သား ပြီးဆုံးခြင်းကို ကောင်းကောင်းကြီးရောက်ရှိသွားပါတော့တယ်။ ပြီးသွားတော့ ဦးမောင်က ခြေထောက်ကိုစုတ်ပေးရင်း ပြန်ချပေးတယ်။ ပြီးတော့ လီးတပ်ရပ်ပဲ ခိုင်ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်တယ်။

ခိုင်ကတော့ သူ့လီးကိုညစ်ပေးနေမိတာပေါ့။ ပြီးတော့ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး။ သူ့နခမ်းတွေကို အငမ်းမရလိုက်စုတ်နေမိတယ်။ခိုင့်နခမ်းတွေက နည်းနည်းထူတယ်ဆိုပေမယ့် လှတဲ့အထဲတော့ပါပါတယ်။ ကိုကိုနခမ်းတွေကတော့ မထူမပါးလေးပါပဲ။ ဒါပေမယ့် ညိုတော့ ညိုတယ်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ်” 

“ ကလေး ကောင်းရဲ့လားကိုကိုလိုးတာ”

“ အင်း ကောင်းတာပေါ့ ကိုကိုရယ် လောကကြီးကိုတောင် မေ့သွားသလိုပဲ” 

လို့ အလှဆုံးပြုံးရင်း ပြောလိုက်တယ်။ ကိုကိုက သူ့လီးကိုအဖုတ်ထဲက ဖြည်းဖြည်းလေးဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခိုင်ပေါင်ရင်းမှာ ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လာယက်တယ်။ 

“ ကိုကို အခုမှပြီးထားတာလေ ရေတောင်မဆေးရသေးဘူး။ အရည်တွေနဲ့လေ”

“ ကိုကိုက အခုပါးစပ်နဲ့ဆေးပေးတာလေ” 

ဆိုပြီး စဖုတ်တပြင်လုံးကို လိုက်ယက်ပေးတယ်။ အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်ပြီးယက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်နဲ့ ပေါင်ကြားလေးတွေကို လိုက်ယက်ပေးတယ်။ အမွေးတွေကိုလည်း လက်ကလေးနဲ့ ဖွပေးတယ်။ စောက်မွေးတွေကတော့ သေချာပါတယ် ရှည်နေပြီ၊ ခပ်ကြမ်းကြမ်းတွေပေါ့။ ပြီးခါစစောက်ဖုတ်ကို တပြင်လုံး လိုက်ယက်ပေးနေတာ တကယ့်ကို အရသာပါပဲရှင်။ တပြင်လုံးကို လိုက်ယက်နေတယ်။ ပေါင်ခြံတွေကိုလည်း ယက်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ဖြဲပြီး အတွင်းထဲကို လျာနဲ့ထိုးယက်ပေးတယ်။ အို ကောင်းလိုက်တာဆိုတာလေ။ ပြီးတော့ ကိုယ့်ကို မရွံမရှာ လုပ်ပေးနေတော့ ပီတိလည်း ဖြစ်မိတယ်။ 

“ ပြောင်ပြီနော် ကလေး” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို” 

ကိုကိုကပြီးတော့ ပုဆိုးပြန်ဝတ်တယ်။ ခိုင်လည်း အဝတ်အစားတွေ ဝတ်တယ်။

ကိုကိုက ဘီယာ သောက်ချင်တယ်ပြောတာနဲ့ ခိုင်ပြင်းရင်သောက်ဖို့ ဝယ်ထားတဲ့ ဘီယာတွေ ချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခိုင်လည်း နည်းနည်းသောက်တယ်။အမြည်းကတော့ ရှိတာနဲ့ မြည်းကြတယ်။ သောက်နေစဉ်မှာလည်း ကိုကိုက ခိုင့်နခမ်းတွေကို စုတ်လိုက် ခိုင့်နို့တွေကိုင်လိုက်၊ လည်တိုင်တွေ စုတ်လိုက်လုပ်နေတယ်။ ခိုင်ကတော့ ကိုကိုရင်ခွင်ထဲမှာ အပျော်ကြီး ပျော်နေတာပေါ့။ အားလုံးစားသောက်ပြီးကတော့ အိပ်ခန်းထဲ ကိုကိုက နောက်ဘေးတဲကို ပြန်တော့မယ်ပြောတယ်။ ခိုင်က မပြန်နဲ့ ခိုင်နဲ့ပဲ အိပ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကိုကို ပျော်သွားပုံပဲ။ 

“ ဒါဆိုလည်း ကိုကိုတို့ အိပ်ခန်းထဲသွားရအောင်နော်” 

ပြောပြောဆိုဆို ခိုင့်ကို ပွေ့ပြီးခေါ်ပါတယ်။ ကိုကိုက သန်လိုက်တာ။ အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲက ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာတွေ ထပ်ထုတ်ပြီးသောက်ကြတယ်။ ပြီးတော့ ကိုကိုကအဝတ်အစားတွေ အကုန်ချွတ်ပေးတယ်။ 

ပြီးတော့ သူလည်း ချွတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်ကတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုကိုက အောက်မှာ မက်တပ်ရပ်ရင်းပေါ့။ ကိုကိုက သူ့လီးပေါ်ကို ခိုင့်လက်တင်ပေးတယ်။ အို ရင်ထဲမှာ မွန်းသွားသလိုပဲ။ နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး။ လက်ထဲမှာ အပြည့်ပဲ။ ဘီယာကလည်း နှစ်ယောက်လုံးသောက်ထားတော့ မူးနေကြပြီလေ။ ကိုကိုက ခိုင့်စောက်ဖုတ်ကို ထပ်ယက်ပေးတယ်။ ယက်တာမှ အသေယက်တာ။ စောက်စိကိုလည်း ယက်တာမှ ဖိဖိယက်တာ လောကကြီးကိုတောင် မေ့သွားသလိုပဲ။

ပြွတ် ပြွတ် အ အာ 

“ ကလေး ကိုကို့လီးစုတ်ချင်တယ်” 

လို့ ပြောမှ အဖုတ်ယက်တာနားပြီး ကိုကိုက လီးကော့ပေးမယ်။ 

“ စုတ်လေ ကလေး ကိုကို့လီးက ခိုင့်အတွက်ပဲ” 

အို အဲလိုတွေပြောတော့ ခိုင်လေ အားတွေကို ရှိသွားသလိုပါပဲ။ တကယ်ပဲ ဒီလီးကြီးကို စုတ်လိုက်ချင်မိတယ်။ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှာ အပြည့်ထည့်ပြီး စုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဥတွေကိုလည်း လက်လေးနဲ့ ချေပေးလိုက်တယ်။ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် လီးကို အဆုံးထိရောက်အောင်စုတ်ကြည့်တယ်။ မရဘူး။ ကိုကို့လီးက ရှည်တယ်။ ဒါနဲ့ ပါးတွေကိုခွက်နေအောင် လေနဲ့ စုတ်တယ်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အာ အား အား ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်”

ပြီးတော့ ကိုကိုကပြောတယ်။ 

“ ကလေး ကိုကိုကြမ်းချင်တယ်။ ကလေးလက်ခံမှာလား”

ခိုင်လည်း ပါးစပ်ကမအားဘူးလေ လီးစုတ်နေရတာဆိုတော့ ခေါင်းပဲငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ အဲ့ဒီတော့ ကိုကိုက ခိုင့်ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲ အတင်းထိုးထည့်တယ်။ ခိုင်လည်း ပြွတ် ပြွတ် နဲ့နေအောင်ကို စုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ခိုင့်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို စုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးတယ်။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် အာ အား ကောင်းလိုက်တဲ့ ပါးစပ်ကွာ လိုးရတာ စီးနေတာပဲ” 

ကိုကိုကအဲ့လိုပြောတော့ ခိုင်လည်း ပျော်သွားပြီး ကိုကို့အကြိုက် ပါးစပ်ကို ဟပြီး အလိုးခံနေမိတယ်။ ပြီးတော့ ကိုကိုက ဘီယာလက်ကျန်ကို မော့ပြီးသောက်နေတယ်။ ခိုင်ကတော့ အောက်ကနေ ကိုကို့လီးကို အဆက်မပျက်စုတ်ပေးနေတယ်။ ကိုကိုလမွေးတွေကတော့ ခိုင့်နခေါင်းနားမှာ ပြည့်လို့။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် အ အ ကောင်းလိုက်တာကွာ စုတ် စုတ် အင်း ဟုတ်ပြီ စုတ်” 

ကိုယ့်အိမ်ကခြံစောင့်လီးကို ဒီလိုမြတ်မြတ်နိုးနိုးနဲ့စုတ်ပေးရမယ်လို့ စိတ်တောင်မကူမိဘူး။

အခုတော့ တကယ့်ကို ရေခဲမုန့်ငတ်နေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက် ရေခဲမုန့်စားသလိုပဲ။ လီးစုတ်ရတဲ့ အရသာကိုလည်း ကြိုက်လာတယ်။ အိမ်က ယျေကျားနဲ့ဆို ဒီလိုအကြာကြီးမစုတ်ပေးဘူး။ စုတ်ပေးရင်လည်း ပြီးပြီးသွားလို့ မစုတ်ခိုင်ဘူး။ ပြီးတော့ ကိုကို့လီးကို စုတ်ရတာ ပိုအရသာရှိသလိုပဲ။ ပိုလည်း အားရတယ်။ ကိုကိုနဲ့မှပဲ အကြာကြီး မျိုးစုံအောင်စုတ်ပေးနေမိတယ်။ ပြွတ် ပြွတ် လီးတစ်ချောင်းလုံးလည်း ခိုင့်တံတွေးနဲ့ ပြောင်လတ်နေပြီလေ။ ခိုင်ကတော့ စုတ်လို့ကို မဝနိုင်ဖြစ်နေရပြီ။

“ ရပြီ ကလေး ထတော့နော်” 

ကိုကိုက ထခိုင်းပြီးတော့ ခိုင်းပါးစပ်တွေကို စုတ်တယ်။ နို့တွေကို ချေတယ်။ ဖင်တွေကိုလည်း ကိုင်ပြီး ချေပေးနေတယ်။ “ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်လိုက်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို” 

“ ဖြန်း အား” 

ရုတ်တရက်ကိုကိုက ဖင်ကိုရိုက်ချလိုက်တာ လှန့်ပြီးအောင်မိတယ်။ 

“ ဖြန်း အာ ဖြန်း အာ ဖြန်း ဖြန်း” 

ကိုကိုက ဖင်တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရိုက်နေတယ်။ ခိုင်လည်း ဘယ်လိုဖြစ်လဲ မသိဘူး။ စိတ်တွေ ပိုကြွလာသလိုပဲ။ ပြီးတော့ ဖင်တွေကို ကော့ထုတ်ရင်း ဘယ်ညာရမ်းပေးနေမိတယ်။ ကိုကိုရိုက်လိုက်တာ ဖင်တွေ ခါခါသွားတာကိုလည်း သတိထားမိတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုရိုက်တာဟာ အရသာဆိုတာ အခုပဲ သိရတော့တယ်။

“ ဖြန်း အ ဖြန်း အ မင်းကလူတင်လှတာမဟုတ်ဘူး ဖင်လည်း လှတာပဲ ဖွေးနေတာပဲ။ပြီးတော့ မင်းဖင်က ကြီးတယ်၊ ဖင်ကြောလည်းရှည်တယ်” 

လို့ပြောရင်း ဖင်ကြားကအကွဲအမြောင်းရှည်တာကို ကိုင်ပြနေပါတယ်။ ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်ထင်တယ်။ ခိုင်က ဖင်အကွဲကြောင်းရှည်တယ်။

အထက်အောက်အကွဲကြောင်းက တစ်ထွာလောက်တောင် ရှိတယ်ထင်တယ်။ ခိုင့်ဖင်တွေက ကားတယ်ဆိုတာထက် ထင်အထက်အောက်လည်း ရှည်တယ်လေ။ ကိုကိုက ရိုက်ပြီးတော့ နောက်က ဖင်ကြားကို ကပ်ရင်း ဖင်တွေကို လိုက်နမ်းနေပါတယ်။ 

“ ပြွတ်ပြွတ် အို ကိုကိုရယ်” 

ဖင်တွေကို နမ်းနေရင်းနဲ့ လက်ကလည်း အဖုတ်ကိုနိုက်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ခါးခွက်ခိုင်းပြီး နောက်ကိုထွက်လာတဲ့ စောင်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတယ်။ အဖုတ်ရော ဖင်ရော တပြင်လုံးကို လိုက်ယက်ပေးနေတာ။

“ ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ငါ မင်းစောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်နေတာကြာပြီ သိလား” 

“ ဖြန်း ဖြန်း ဖြန်း အ အ အ လိုးပါ ကိုကိုရယ်။ လိုးနော်” 

“ လိုးပေးရတော့မှာလား ငါ့လီးနဲ့” 

“ ဟုတ်ကဲ့ ကိုကို လိုးပေးတော့”

“ ဖြန်း ဖြန်း အ အာ နင်က တော်တော်စောက်ရည်ထွက်တာပဲ ကြည့်စမ်း” 

ကိုကိုကပြောရင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲနိုက်ထားတဲ့သူ့လက်ကို လှမ်းပြတယ်။ ဟုတ်ပါ့ သူ့လက်မှာ ခိုင့်အရည်တွေ ပြီးတော့ သူ့လက်တွေကို ခိုင့်ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ခိုင်းတာနဲ့ လီးစုတ်သလို စုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ကိုယ့်အရည်ကို ပြန်စုတ်ရတာလည်း အရသာပါပဲလား။ကိုကိုနဲ့တွေ့မှပဲ တကယ့်အရသာတွေကို ပေးနေတော့တာပါပဲ။ ပြီးတော့ ကိုကိုကသူ့လီးကိုစောက်ဖုတ်ထဲထည့်တယ်။ ဖွတ် ဖွတ် ဖက်ဖက် အာ အာ ပြည့်သိပ်သွားတာပါပဲရှင်။ ခိုင်ကတော့ ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်ပြီး ကုန်းပေးထားတာပေါ့။ ဖင်တွေကို ကော့ထုတ်ပေးထားတယ်။

လက်ကိုအားပြုပြီး ဖင်ကိုနောက်ကို အသကုန်ပစ်ထားလိုက်တယ်။ ဖြန်း ဖြန်း အ အာ ကိုကိုကစောင့်လိုးရင်း ဖင်တွေကိုရိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဆံပင်တွေဆွဲပြီး စောင့်လိုးတယ်။ လိုးအားကလည်း ပြင်းသလား မမေးနဲ့ ကုတင်တောင်ယိမ်းထိုးနေတယ်။ ကိုကိုက လိးကိုစောက်ဖုတ်ထဲမှာထည့်ပြီး ဖင်နဲ့ ကပ်ထားတဲ့အခါမျိုးမှာလမွေးတွေက ဖင်ကြားထဲရောက်နေတော့ အူတွေအသဲတွေ ယားနေတာပဲ။ 

“ ဖွတ် ဖွတ် ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ် ဖြန်း ဖြန်း အ အ ဖင်တွေကလည်း အယ်နေတာပဲ။ ကြိုက်လား ငါလိုးတာ” 

“ ကြိုက်တာပေါ့ ကိုကိုရယ်။ အရမ်းကြိုက်တာပဲ” 

“ ငါ့လီးကို ကြိုက်လား” 

“ ကြိုက်တယ် ကိုကို့လီးကို ကြိုက်တယ်။ လဥတွေလည်း ကြိုက်တယ်။ လိုးတာလည်းကြိုက်တယ်”

“ ဟုတ်လား ဒီစောက်ဖုတ်က ဘယ်သူလိုးဖို့လဲ”

“ ကိုကို လိုးဖို့ပေါ့ ကိုကိုရယ် အကြိုက်လိုးနော်” 

ဖွတ် ဖွတ် အာ အာ ကိုကိုကပြောလည်း ပြော။ စောင့်တာကလည်း စောင့်လိုး။ အ အ လက်တွေကလည်း ဆံပင်တွေဆွဲလိုက်၊ ဖင်တွေကို ရိုက်လိုက်နဲ့ အသကုန်ကို လိုးနေတော့တာပါပဲ။ ခိုင်လည်း အကောင်းကြီးကောင်းပြီး ကိုကို့လိုးချက်တွေအောက်မှာ ဖင်တွေလိုင်းထအောင် ခံနေမိတာပေါ့။ ဖွတ် ဖွတ် ဖက် ဖက် ကိုကိုကလီးကို တဆုံးနီးပါးထုတ်ပြီး တဆုံးပြန်သွင်းလိုက်၊ မှန်မှန်လေး လိုးပေးလိုက်၊ မြန်မြန် အားနဲ့စောင့်လိုးလိုက်လုပ်နေပါတယ်။

ပြီးတော့မှ လီးကိုချွတ်ပြီး စုတ်ခိုင်တယ်။ ခိုင်လည်း စုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ခိုင့်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတယ်။ တကယ်ကိုပဲရှင်။ လောကအရသာအပြည့်ပါပဲ။ လိုးလိုက်၊ ယက်ပေးလိုက်၊ လီးစုတ်လိုက်နဲ့ တော်တော်လေးကို ပြည့်စုံလွန်းပါတယ်။ ပက်လက်လှန်လိုးတယ်။ ကိုကိုကအရမ်းလိုးနိုင်တာပဲ။ နို့တွေစို့ပေးတယ်။ 

ပြွတ် ပြွတ် ဖက် ဖက် ဟင့် ဟင့် 

“ ကောင်းလား ငါလိုးတာ ကြိုက်လား”

“ ကြိုက်တာပေါ့ ကိုကိုရယ် အရမ်းကြိုက်တာပဲ” 

အရမ်းကောင်းလာတော့ ကိုကိုနခမ်းတွေကို ခေါင်းထောင်ပြီး လှမ်းစုတ်လိုက်တယ်။ ကိုကိုကတော့ လိုးနေရင်းနဲ့ ခေါင်းအောက်ကဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီးစောင့်တယ်။ ပြီးတော့ ပါးစပ်တွေကိုလည်း ညစ်တယ်။ ကိုကို့လိုးချက်တွေအောက်မှာ ခိုင့်နို့တွေက လှိုင်းထလို့နေပြီပေါ့။ ဖြန်း ဖြန်း အာ အာ ကိုကိုက ခိုင့်နို့ ဖွေးဖွေးအယ်အယ်ကြီးနှစ်လုံးကို ဖြတ် ဖြတ်ရိုက်တယ်။ နာပေမယ့်လည်း တော်တော်ကိုအရသာရှိတာပါ။ ရိုက်ပြီးပြီးချင်း စပ်ဖြင်းဖြင်းနဲ့ အလိုးခံရတာ မိုက်တယ်။ 

“ ဖြန်း ဖြန်း အ အာ ရိုက် ကိုကို ခိုင့်နို့တွေကို ရိုက်ပြီး လိုး အိုး အို ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်” 

“ ငါလိုးမ ကောင်းလား ငါလိုးတာကြိုက်လား” 

“ အို အို ကြိုက်တာပေါ့ ကိုကိုရယ် ကိုကိုရော ကြိုက်လား ခိုင့်စောက်ဖုတ်” 

“ ကြိုက်တာပေါ့ ငါလိုးမရယ် နို့တွေလည်း ကြိုက်တယ်။ ဖင်လည်း ကြိုက်တယ်။ အဖုတ်လည်း ကြိုက်တယ်”

လိုးနေရင်းနဲ့ စောင့်စိလေးကို လက်နဲ့ချေပေးတာဆိုရင်လည်း သေမတတ်ပါပဲ။ တကယ်ကို ကောင်းလွန်းတယ်။ ကိုကိုကလိုးရင် ရိုးရိုးမလိုးဘူး လီးကိုနဲ့နဲ့လိုးတာ အသေကောင်းတာပါပဲရှင် ။လိုးအားကလည်း ပါသလားမမေးနဲ့။ လူကို လွင့်သွားမလားအောက်မေ့ရတယ်။ ဒါပေမယ့်လည်း ကိုကိုအဲ့လို လိုးလေ ခိုင်အသံခိုက်ရလေပါပဲ။

“ ဖွတ် ဖွတ် ဖက် ဖက် အာ အာ အ လိုးကိုကို အသေလိုးပေး” 

“ လိုးမှာ ငါလိုးမ အသေလိုးမှာ နင့်ကို လိုးချင်နေတာကြာပြီ။ နင့်ပါးစပ်ကိုလည်း လိုးချင်နေတာကြာပြီ” 

ကိုကိုက ပြောပြောဆိုဆိုပဲ သူ့လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ပါတယ်။ အို ခိုင်လေ လောကကြီးတောင် မကျေနပ်ဖြစ်သွားတယ်။ လီးထုတ်လိုက်တာပဲ ဟာသွားတာပဲ။ ဒါပေမယ့် ကိုကိုက ကြာကြာအဖြစ်မခံပါဘူး။ ခိုင့်မျက်နှာပေါ်လာခွတယ်။ လီးကြီးက ခိုင့်အရည်တွေ ကိုကိုအရည်တွေနဲ့ ပြောင်လတ်နေတာပါပဲ။ ခိုင်လည်း ပါးစပ်ဟပေးလိုက်တယ်။ ကိုကိုက ပါးစပ်ကို လိုးတယ်။ ခိုင်ဆိုအသက်ရှုတောင် ကြပ်ကြပ်သွားတယ်။ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်တာ လဥတွေက ခိုင့်မေးကို လာလာရိုက်တယ်။ ခိုင်လေဒီလိုအရသာကို တစ်ခါမှမစဉ်းစားမိဘူး။ ကောင်းလိုက်တာရှင်။ တကယ်ပါပဲ။ ပါးစပ်ကို လိုးနေရင်းနဲ့ ကိုကိုက နို့တွေကို နယ်နေတယ်။ နယ်တာမှ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီးကို နယ်နေတာ။ ကိုကို့လီးက အကြောတွေလည်း ထောင်နေလိုက်တာ…။ 

“ ပြွတ် ပြွတ် အာ အာ လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ ငါလိုးမ ပါးစပ်” 

ကိုကိုပြောရင်းလိုးပါတယ်။ ပြီးတော့ ထစမ်းဆိုပြီး ဆံပင်တွေဆွဲပြီး ခေါ်တယ်။ ပြီးတော့ နံရံကို ခေါင်းနဲ့ကပ်ပြီး နောက်ကနေလိုးတယ်။

ခိုင်လည်း ဖင်တွေကို ကော့ပေးနေမိတယ်။ 

“ အို အို အာ အာ ဖြန်း ဖြန်း အ အ ကိုကိုရယ် လိုးတတ်လိုက်တာနော်” 

ကိုကိုက လိုးနေရင်းနဲ့ ဖင်တွေကို ရိုက်တယ်။ ခိုင့်ကိုတော့ မျက်နှာနဲ့ နံရံကပ်နေအောင် တွန်းထားတယ်။ ခိုင်လည်း ကိုကိုကြမ်းကြမ်းလိုးတာကို အားရနေမိတယ်။ ကိုကိုလိုးအားကောင်းအောင်လည်း ဖင်ကို အသေကော့ပေးနေမိတယ်။ ကိုကို အသေလိုးလေ ခိုင်က အသေခံလေပဲ။ ကြိုက်သလောက်လိုးပါစေ ခိုင်က ယိုင်မသွားအောင် ကုန်းပေးနေမိတယ်။ 

“ ကောင်းလား ငါလိုးမ ငါလိုးတာကြိုက်လား” 

“ ကောင်းတယ် ကိုကိုရယ် ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးစမ်းပါ ဒီကိုကိုလိုးမ ကို။ ပြီးတော့ နေ့တိုင်းလိုးပေးနော် ကိုကို”

“ လိုးမှာ မပူနဲ့ ငါလိုးမ အခုမှငါ့လီးကောင်းမှန်းသိနေတယ်။ လီးပဲ ကောင်းလိုက်တာ စောက်ဖုတ်” 

ခိုင်လေ ကိုကိုကကြမ်းလေ အသဲခိုက်ရလေကိုဖြစ်နေတာပဲ။ ကိုကိုနဲ့ ဒီလိုလိုးရတာ အရသာရှိမှန်းသိရင် အစောကြီးက ကုန်းပေးမိမှာပဲ။ သိပ်လိုးနိုင်တာပဲရှင်။ အရမ်းပါပဲ။ လီးကြီးကလည်း တကယ့်ကို အရသာပေးနိုင်ပါပေတယ်။ 

“ ကိုကို ခိုင်ပြီးတော့မယ် ကိုကိုရယ်။ ကိုကို့လိုးချက်တွေအောက်မှာ ခိုင်မခံစားနိုင်တော့ဘူး”

“ ဟုတ်လားငါလိုးမ ပြီးလိုက်လေ ပြီးပြီး ကိုကိုလည်း ပြီးတော့မယ်။ အာ အာ ဖြန်း ဖြန်း အ အ”

“ လိုး ကိုကို လိုး ဒီကောင်မစောက်ဖုတ်က ကိုကို့အတွက်ပဲ ကိုကိုလိုးဖို့၊ ကိုကို့လီးကလည်း ဒီကောင်မအတွက်ပဲ ဒီကောင်မပဲ စုတ်မယ်၊ ဒီကောင်မပဲ ခံမယ်”

“ အေး အေး နင့်ပဲလိုးမှာ နေ့တိုင်းလိုးမှာ ခံနိုင်အောင်ခံ။ ငါလိုးမ” 

“ ပြီးပြီ ကိုကိုရေ ပြီးပြီ အာ အာ အ” 

ခိုင်ကပြီးသွားပြီး ကိုကိုကလည်း သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကိုကိုလည်းပြီးတော့မယ်တဲ့။ပြီးရင်း ပါးစပ်ထဲပြီးချင်တယ်တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ ခိုင်လည်း ကိုကိုရှေ့မှာဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ရင်း ပါးစပ်လေးဟပေးလိုက်တယ်။ ကိုကို့လီးကိုလည်း လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု၊ ထိပ်ပိုင်းကိုတော့ ပါးစပ်နဲ့ စုတ်ပေးလိုက်တယ်။ 

“ အာ အာ အာ ထွက်ပြီ ထွက်ပြီ” 

ဆိုပြီးတော့ ကိုကိုက လီးကိုပါးစပ်နားလေးအရည်တွေ ထုတ်ပေးပါတယ်။ ခိုင်လည်း ပါးစပ်လေးဟပေးလိုက်တယ်။ ကိုကိုအရည်တွေကအများကြီးပဲ ထွက်တာ။ ပြီးတော့ သန်လည်း သန်တယ်။အချို့ဟာတွေက ပါးစပ်ထဲမှာအပြည့် အချို့က မျက်နှာပေါ်မှာ အချို့က နို့တွေပေါ် ကျကုန်တယ်။ 

“ အာ အာ ငါလိုးမ သောက်သောက် ငါ့လီးရည်တွေသောက်စမ်း” 

ခိုင်လည်း ကိုကိုပြောသလို သောက်ပေးလိုက်တယ်။ အကုန်ထွက်ပြီးတော့ လီးထိပ်ကအရည်တွေပါ စုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မပျော့မမာ ကိုကို့လီးကို စုတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီလိုပြီးခါစ မပျော့မမာလီးကိုစုတ်ရတာလည်း အတော်လေး အရသာရှိတာပဲ။ ပါးစပ်ထဲမှာ တကယ့်ကိုအရသာပဲ။ 

“ အာ အာ ကောင်းလိုက်တာ ကြိုက်လား ငါ့လီးရည်” 

“ ကြိုက်တယ် ကိုကို။ ဒီပါးစပ်ကလည်း ကိုကို့အတွက်ပဲနော်။ ပါးစပ်ကို လိုး ပြီးတော့ လရည်တိုက်ပေး”

“ ကြိုက်ရင် နေ့တိုင်းတိုက်မယ် သိလား” 

“ ခ်ခ် သောက်မှာပေါ့ ကိုကိုရယ် မနက်တခါ ညတခါတိုက်နော်” 

လို့ အောင်ကနေ ပါးပေါ်ကလီးရည်တွေကို လက်နဲ့သပ်ပြီး ပါးစပ်ထဲထည့်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ကိုကိုကပုခုန်းလေးထုပေးပြီး နခမ်းတွေ စုတ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ပြောတယ်။ အခုနက ပြောတာတွေက ကလေးကိုမချစ်လို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး.။ ချစ်လို့ပြောတာတဲ့။ အရမ်းကြည်နူးရတာပဲ။ ကိုကိုက ဆံပင်လေးတွေကို သပ်တင်ပေးရင်း ကိုကို ကလေးကို သိပ်ချစ်တာပဲတဲ့။ 

ပြီးတော့ လက်ကတော့ ဖင်တွေကို ကိုင်ပြီး ညစ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ခိုင့်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးတယ်။ ပြီးတိုင်းရေမဆေးရဘူးတဲ့ ကိုကိုပါးစပ်နဲ့ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးမယ်တဲ့ ပျော်လိုက်တာရှင်။ အားလုံးပျောင်ပြီဆိုမှ ကိုကိုထတယ်။ ပြီးတော့ အမွေးတွေရှည်နေပြီတဲ့ နောက်ရက်ကျကိုကိုရှင်းပေးမယ်တဲ့လေ။ 

“ ကိုကို ဒီမှာအိပ်ရမှာလား ကလေး” 

“ အင်း ဒီမှာပဲအိပ်လေ ကိုကိုရဲ့”

“ အင်းပါ မိန်းမသဘောပါပဲ” 

“ ခ်ခ် ကိုကို့မိန်းမကို ကိုကိုချစ်လား” 

“ ချစ်တာပေါ့ မိန်းမရယ် မိန်းမရော ကိုကို့ချစ်လား” 

“ ချစ်တာပေါ့ ကိုကိုရယ် အရမ်းချစ်” 

လို့ ပြောလိုက်ရင်း ကိုကို့ခါးဖက်ပြီး အိပ်ယာဆီကိုသွားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်တယ်။ ကိုကိုက ဘာအဝတ်အစားမှ ဝတ်မအိပ်ရဘူးဆိုလို့ ဘာမှမဝတ်ရဘူး။ ကိုကိုက သူ့လီးကို လက်ထဲမှာ ထည့်ပေးတော့ ချစ်လို့ ထပြီး တစ်ချက် နှစ်ချက် စုတ်ပေးလိုက်သေးတယ် ….။ 




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။





Monday, June 24, 2019

ကျွန်မနာမည် ခင်ခက်ခက်ခိုင် (စ/ဆုံး)

ကျွန်မနာမည် ခင်ခက်ခက်ခိုင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ 

“ အင်း လွမ်းစရာ လွမ်းစရာလေးတွေပေါ့နော့ ” 

ချစ်သူလား ရှိပရှင် သူတို့ဘက်က သဘောမတူလို့ နိုင်ငံခြားပို့ပစ်ကြတာ။

အိုးးး ဟို့ ကျမနာမည် ခင်ခက်ခက်ခိုင် ။ အသက်က ၂၈နှစ် ဆိုတော့ အပျိကြီးပေါက်စပေါ့။ မိဘတွေက မရှိတော့ပါဘူး မြစ်အနောက်ဖက်က ကျောင်းကြီးစု ရွာသူတစ်ယောက်ပေါ့။ ခုတော့ မြို့ပေါ်က ဒေါ်လေးစိန် တို့အိမ်မှာ နေနေတာ ၅ နှစ်လောက်ရှိပါပြီ။ အသားညိုပေမယ့် တင်တွေရင်တွေ သူ့နေရာနဲ့သူ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်နဲ့မို့ ပုရိသ အပေါင်း ခညှောင်းနေကြပါတယ်။အကျင့်က ကိုယ်လုပ်ပြီးတဲ့ အလုပ်တိုင်း ပြန်ပြီးစစ်ဆေးတပ်တဲ့အကျင့်။ အဒေါ်က အမေ့ဘက်က ညီမပါ။ သူတို့အိမ်မာ အဒေါ်ရယ် သူ့ယောင်္ကျားရယ် သူတို့သားလေး ကျမမောင်ဝမ်းကွဲ ဖိုးလုံးရယ် အတူနေကြတာပါ။

ဈေးချိုဈေးကြီးမှာ ဖနပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားရင်း အဒေါ်ယောင်္ကျား ဦးကျော်က ကားမောင်းပါတယ်။မောင်လေးဖိုးလုံးက ၁၀တန်းအောင်လို့ တက္ကသိုလ် တက်ရန် စောင့်နေသူတစ်ယောက်။ ဒီနေ့မနက် အစောရီး ဟင်းချက်စရာဝယ်ဖို့ အိမ်ကနေထွက် ကျမဈေးရောက်တော့ ဝက်သား ဟင်းသီးဟင်းရွတ် အတို့မြုပ်လေးပဲ ဝယ်ခဲ့တော့တယ်။ကျမလည်းဆိုင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေလိုက်တယ်။ ၈နာရီလောက်မှ အိမ်ကနေ ဈေးချိုဘက်ထွက်ကြတာ။လိုက်ထွက်ကားလေးတစ်စီးဝယ်ထားတော့ ကျမတို့လိုက်ပို့ပြီးမှ တက္ကစီဂိတ်ကိုပြန်ထိုးရတာ။ဖိနပ်ဆိုင်ရောက်ပီဆို ဦးလေးက ဆိုင်ကူဖွင့်ပါတယ်။ပြီးမှ ဂိတ်ကိုသွားတာ။ဈေးရောက်တော့ 

“ မိခိုင် ငါမုန့်တီ သွားဝယ်မလို့ ညည်းနဲ့ကိုကျော်တို့ ဆိုင်ဖွင့်ထားနှင့် ” 

ဈေးမြေညီထပ်သို့ မဝင်ပဲ ဗန်းခင်းရောင်းသော မုန့်ဆိုင်တန်းလေးတွေဆီ လျှောက်သွားတော့သည်။ 

“ ဟုတ် ဒေါ်လေးစိန် – သမီးဆိုင်သွားဖွင့်လိုက်တော့မယ် ” 

ကျမလည်း ပြောပြီး ဆိုင်ခန်းရှိရာ မြေညီထပ်သို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။ ဆိုင်ခန်းနားသို့အရောက်

“ အိုရ် ” 

ကျမ တုန်တုန်ရီရီဖြစ်လာရတယ်။ ဆိုင်ခန်းတွေက ၉ပေပတ်လည်ခန်းတွေ ကပ်လျက်ပေါ့။ကိုယ့်နေရာကိုယ် အမြင့်ပေ ၄ပေလောက် ပတ်ပတ်လည် သစ်သားကြမ်းပြားများဖြင့် ကာ၍ ရှေ့မျက်နာပြင်ကို ဂိုထောင်သဘောမျိုး အရှင်ထားပြီး သော့ခတ်ရသည်။ ခတ်ထားသော သော့ဖွင့်၍ ဂိုထောင်ထဲ ပက်လက်ကြီးလှန်ကာ ဦးကျော်မှာ ဖိနပ်ထုတ်များ ဆွဲထုပ်နေသည်။ ပက်လက်လှန်ထားရင်း ဒူးတဖက်က ထောင်ထားသဖြင့် အောက်စလွတ်နေပြီး လီးမဲမဲကြီးက ပေါင်တဖက်ခြမ်းကပ်ကာ ဒစ်ဖူးကြီးက အောက်စိုက်နေသည်။

လီးကြီးက ပျော့နေတာတောင် အတုတ်ကြီးပဲ။ကျမ ချစ်သူထက် ၂ဆလောက်ရှိတယ်။ ပေါင်မွှေးတွေကလည်း ကောက်ကောက်ကွေးကွေးလေးတွေ ကျမကြည့်ရင်း အသဲယားလာတာပေါ့။ကျမလည်း ဦးကျော်ခြေရင်းနာကပ်ထိုင်လိုက်တာ လီးကြီးကို ကြည့်ချင်တာလည်း ပါတာပေါ့။ အနီးကပ်မြင်လိုက်ရတော့ ပေါင်ကြားထဲက ဆစ်ကနဲ့ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်သွားရတယ်။ 

“ ဦးကျော် ရလား ကလေးစီးလေးတွေ အရင်ထုတ်လိုက်လေ ” 

“ အေးပါ မိခိုင်ရ ဂျပ်ဗူးတွေဖယ်နေလို့ပါ ညည်းအဒေါ်ရော် ” 

“ မုန့်တီ ဝယ်နေရစ်ခဲ့တာ မလာသေးဘူး ဦးကျော်လည်း စားပြီးမှ သွားလေ ” 

“ အေးအေး ဒါနဲ့ ကပ်ကြေးပါလား ပေးဦး ဂျပ်ဗူးတွေက ပီနံကြိုးတွေနဲ့ချည်ထားတာ ရှုပ်ကုန်ပီဟ ဆွဲထုတ်ရင် ဗူးတွေ ပျက်မှာ ” 

ကျမလည်း ကပ်ကြေးရှာပြီး ဦးလေးလက်ထဲပေးရင်း လီးကြီးအား အနီးကပ်ကြည့်လိုက်ရာ အမလေးးး လီးကြီးကတောင်နေတာရှင် ဒစ်ဖူးက ပြဲလန်နေရင်း ဇပ်ကနဲ့ တုန်တုန်ပြနေတာ။ အဲဒီချိန်မှာပဲ ဒေါ်လေးစိန်က မုန့်တီထုပ်တွေနဲ့ ရောက်လာတာမို့ ကျမလည်း အပြင်ထုတ်ထားတဲ့ ဖိနပ်တွေ ဆိုင်ပေါ်ယူခင်းလိုက်ရတာပေါ့။

ထို့နောက် ၃ယောက်သား မုန့်တီစားကြလေသည်။ဦးကျော်သွားတော့မှ 

“ ဟဲ့ မိခိုင် ညည်းဦးလေးနောက် မြန်မြန်လိုက်စမ်း စာရင်းစာအုပ်မေ့နေပြန်ပြီ ငါတို့အခန်းထဲက သေတ္တာ အစိမ်းပေါ်မှာ ညည်းလိုက်ယူလိုက် ပြီးမှ ကိုကျော့်ကို ပြန်ပို့ခိုင်း ”

“ ဟုတ် ဒေါ်လေး သမီးလိုက်ယူလိုက်ပါ့မယ် ” 

“ ဦးကျော် ဦးကျော် ” 

ထွက်စပြုနေသော ကားနောက်အမြန်လိုက်ကာ အကျိုးကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ ကားလေးဖြင့် အိမ်သို့ရောက်လာသည်။ 

“ ဖိုးလုံးရေ ဟေးးးး ဖိုးလုံး ” 

“ ဒီကလေး အပြင်သွားပြီနေမာ မိခိုင် ညည်းပါညည်း ဝင်ယူလိုက် ”

“ ဟုတ် ဦးကျော် ခဏစောင့်နော် ” 

ကျမလည်း အိမ်တံခါးဖွင့်ကာ ဒေါ်လေးတို့ အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်သည်။စာရင်း စာအုပ်လေးအားယူပြီး ပြန်အထွက်တွင်

“ ဟင် ဦးကျော် ဘယ်လို ဖြစ် ဖြစ် ”

စကားပင် ဆုံးအောင်မပြောလိုက်ရပါ။ ဦးကျော်က ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ကာ လီးတရမ်းရမ်းဖြင့် ကျမ အနား ကပ်လာတော့သည်။ ကျမ အင်္ကျ ီအား လှန်ကာ ဘလာဇီယာ ကြိုးအပျော့လေးအား ဆွဲချပစ်ရင်း ထွက်ပေါ်လာတဲ့ နို့လေးနှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေတော့တာပါပဲရှင်။လက်တဖက်က ခါးအောက်ကိုရောက်လာပါပြီ။

ထမိန်လေးအား ဖြည်ချပစ်လိုက်ပါတယ်။ ပေါင်ကြားထဲလက်ကစမ်းရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်က ကျမစောက်ဖုတ်လေးအား ကလိနေတာပေါ့။ 

“ ဈေးတုန်းက နင် ငါ့လီးကြီး ကြည့်နေတာ ငါသိပါတယ်ဟ ရော့ ကြည့်လေ ” 

နို့စို့ရင်း နို့သီးခေါင်းလေးဆီမှ နှုတ်ခမ်းအားခွာရင်း ဦးကျော်ဆီက စကားသံကြားလိုက်ရသည်။ 

“ အော် ဦးကျော်က သမီးကို မြူဆွယ်တာပေါ့လေ ” 

“ ညည နင် အဖုတ်ကို ခရမ်းသီးနဲ့ ကလိနာ ငါသိတာကြာပြီဟ ” 

ပြောရင်း ကျမ ဘောင်းဘီလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ” ဟင် တကယ်လား ဦးကျော် ”

“ တကယ်ပေါ့ဟာ နင့်ချစ်သူကို မှန်းပြီး လုပ်တာမလား ” 

စကားပြောရင်း ကလိနေရာ ကျမစောက်ပတ်က စိုစိစိ ဖြစ်လာသည်။ ရုတ်တရက် ဦးကျော်က ပွေ့ပြီး ကျမကို သူတို့လင်းမယားအိပ်တဲ့ ကုတင်ပေါ်တင်လိြက်ပါတယ်။သူကတော့ ကုတင်အောက်မှာ ဒူးထောက်ရင်း ကျမပေါင်အားဖြဲကာ စောက်ပတ်လေးအား မရွံမရှာ ယက်နေတော့သည်။စောက်ခေါင်းလေးထဲလက်နှင့် မွှေပြီး အစိလေးအားစုပ်ပေးနေရာ ကျမလည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာကာ စောက်ရည်များ စီးကျလာတော့သည်။လက်နဲ့တောင် ကောင်းနေတဲ့ကျမလေ ဦးကျော်လီးကြီးနဲ့လိုးပေးရင် ဆိုပြီးတွေးနေတော့သည်။မနက်ကတောင်မှတ်နေတဲ့လီးကြီးအား မြင်ယောင်လာရင်း စိတ်များကြွလာကာ

“ ဦးကျော် သမီးလိုးပေးပါတော့ စောက်ပတ်က တအားယားနေပြီရှင် ”

ပါးစပ်မှထုတ်ပြောကာ တောင်းဆိုလိုက်သည်။ စောက်ရည်များမြင်မကောင်းအောင်ရွှဲအိုင်နေသော စောက်ဖုတ်အားကြည့်၍ ဦးကျော်မှ လီးအားတေ့၍ တဖန်းဖန်း လိုးလေတော့သည်။

မိခိုင်လည်း မျက်နာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ဖင်လေးအားကော့ရင် အံကြိတ်ခံနေလိုက်သည်။ ချစ်သူနဲ့လိုးဖူးသော်လည်း ချစ်သူလီးက ဒီလောက်မကြီး။ အချိန်ကလည် မလိုးတာ နှစ်ချီနေပြန်သည်။စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့မွှေကာ စောင့်စောင့်လိုးနေသဖြင့် ကျမ ဦးကျော် ရင်ဘတ်ကြီးကို တွန်းထားရတယ်။ ဒါပေမယ့် လီးအဝင်က ကျပ်ထုပ်နေတာကြောင့် စောက်ပတ်တခုလုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ကြိမ်းနေတော့သည်။ 

“ အားးး အမေ့ ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ဦးကျော်ရယ် အဟင့် ဟင့် ” 

ဦးကျော်မှာ တွန်းထားသောလက်နှဖက်အား ဖမ်းကိုင်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် လှန်ပြီးဖိထားလိုက်သည်။ထို့နောက် ပေါင်ခွဆုံလေးရှိ အဖုတ်လေးအား လီးအရင်းထိ ဖိဖိလိုးနေတော့သည်။ 

“ အားးး အအ အမေ့ သေပါပြီရှင် အမလေးးး ” 

အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့်အော်လိုက်မိသဖြင့် လီးကြီးအားချွတ်၍ ကျမစောက်ပတ်လေးအား ပြန်ယက်ပေးနေသည်။ ထိုနောက့် လက်ကလေးများဖြင့် စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးစွကလိပေးသည်။ စောက်ရည်းများပြန်ရွှဲလာပြီး လက်ကလေးဖြင့် တဇွပ်ဇွပ် ထိုးပေးရာ ကျမလည်း ကော့ပျံနေအောင်ကို ကောင်းလာတော့သည်။ဆီးခုံးပေါ်မှတဆင့် ပေါင်ကြားတလျောက် ယက်နေရင်း စောက်ခေါင်းတွင်းမှ လျှံကျလာသော အရည်များအား မျိုချပစ်နေပြန်သည်။ စောက်စိလေးအား ၅ခါ ၆ခါလောက် ပါးစပ်ဖြင့် တေ့စုပ်ပေးရာ ယားပြီးကျင်တက်လာသဖြင့် ထပ်မံလိုးပေးဖို့ ကျမတောင်းဆိုရတော့သည်။

လီးကြီးပြန်ထဲ့ကာ တချက်ချင်းလိုးနေရင်း ကော့တက်လာသော ကျမနို့လေးများကို ဆွဲဆွဲစို့တော့သည်။ လိုးနေရင်း ခဏအကြာမှ လီးအရသာကို ကျမ ခံစားမိတာပါ။ဦးကျော် စောင့်လိုးသမျှတင်းခံနိုင်လာပါပြီ။ကျမလည်း သူ့လီးအဝင်ကို အောက်ကနေ စောက်ပတ်လေးကော့ပြီး ပြန်ပြန်စောင့်ပေးလိုက်တာ။

စီးကျပ်နေတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးကို မနားတမ်းလိုးရင်း ဦးကျော်ရော ကျမရော ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ပြီးခဲ့ရပါတယ်။ ခဏနားပြီး ဦးကျော် စိတ်တိုင်းကျ တချီထပ်လိုးတာရှင်။ပြီးမှ ကျမကို ဈေးက ဖိနပ်ဆိုင်ကို ပြန်လိုက်ပို့ပါတယ်။အိပ်ရာ ထထချင်း အံအောကြောက်လန့်မိရသည်။မနေ့မနက်က မိမိအား ရက်ရက်စက်စက် လိုးခဲ့သူကြီး ဦးကျော်တစ်ယောက် ခုတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် ဆန့်ဆန့်ကြီး။ ညက ကားသိမ်းအပြန် အရက်သောက်ပြန်လာရာ ဦးနောက်ကျောပြတ်ကာ ရုတ်တရက် သေဆုံးသွားရသည်။ဒေါ်လေးစိန်မှာ တအိ့အိ့နှင့် ရှိုက်နေရာ ဦးကျော် အကိုဖြစ်သူ ဥိးမြင့်နိုင်ရောက်လာမှ အရင် အတိတ်ကြောင်းလေးတွေ ပြောပြောငိုနေတော့သည်။ 

“ အမလေး ယောင်္ကျားရဲ့ ရှင့်အကိုရောက်လာပြီ ထကြည့်ပါဦးလား ငယ်ငယ်က အပျိုကြီးတစ်ယောက်အိမ်တက်ချောင်းရင်း ရှင့်အကို ခွေးကိုက်ခံရဘူးတယ်ဆို ခု ထပြောပါဦးလားးး အဟင့် ဟင့် ” 

ဦးမြင့်နိုင်မှာ ဧည့်သည်တွေကြားထဲ ထိုင်မလို့လုပ်ရင်း ဒေါ်စိန်စကားကြောင့် 

“ ဟဲ့ မိစိန် ရိုးရိုးငိုပါဟ မဆိုင်တာတွေ ထဲ့ထဲ့ မငိုပါနဲ့"

“ ကိုမြင်နိုင်ရယ် ရှင်တို့က ညီအကို နှစ်ယောက်ထဲလေ ကိုကျော်က ရှင့်ကို သံယောစဉ်သိပ်ကြီးတာ ကျမ အသိဆုံးပါ ဟင့်ဟင့် ”

“ နင့်ယောင်္ကျား အရက်မတအားသောက်လို့ ခုလို ငါတို့ကို စောစောစီစီး ခွဲသွားရတာပေါ့ ငါ့လိုနေပါ့လား အချိန်တွေများကြီး နေလို့ရပါသေးတယ် ” 

“ အော်ဟော် ကိုမြင့်နိုင် ခုတော့ ဒီစကားမျိုးပြောထွက်ပြီပေါ့ ရှင်တို့နှစ်ယောက် လူပျိုပေါက်တုန်းက မကောင်းတဲ့အိမ်သွားကြတာ ကျမယောင်္ကျားက ရှင်ပိုက်ဆံမလောက်လို့ ၃၀၀၀ စိုက်ပေးခဲ့ရတာဆို ” 

“ တော်ဟာ တော်တော် မိစိန် ငါပြန်ဦးမယ် နေ့လည်မှ တစ်ခေါက်ပြန်လာခဲ့မယ် ဟင်းး ” 

ဦးမြင့်နိုင်လဲ ဖင်ပူအောင်မထိုင်ပဲ ထပြန်သွားလေတော့သည်။ ညပိုင်း ဖဲဝိုင်းက ဆူညံ့နေသည်။ ကျမလည်း အိပ်မပျော်ပါဘူး ဦးကျော်နဲ့ လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်တွေးရင်း ကြက်သီးများထလာတော့သည်။ကြောက်စိတ်များဝင်လာသဖြင့် အဒေါ်ဖြစ်သူနှင့် အတူအိပ်ရန် အိပ်ခန်းမှ ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။အဒေါ်ဖြစ်သူ အခန်းရှေ့အရောက် ညည်းသံတိုးတိုးလေးကြား မိသဖြင့် တံခါးအသာဟကာ ချောင်းကြည့်မိသည်။ 

“ အီးးး ကောင်းလိုက်တာ ကိုမြင့်နိုင်ရယ် နာနာလေးလိုးစမ်းပါရှင် ရှင့်ညီက မူးလာရင် ထိုးအိပ်တာ မလိုးတာကြာပြီ ”

“ အဲကောင် အပြင်မှာ စားနေတာနေမာပေါ့ မိစိန်ရ ” 

ဦးမြင့်နိုင်မှာ စကားပြန်ပြောရင်း ပုံမှန်လေး လိုးပေးနေသည်။

“ ဟောတော် ငါ့အဒေါ်ကလည်း ယောင်္ကျားတောင် မြေမချသေးဘူး ယောင်္ကျားအကိုဖြစ်သူကို ခံနေပါလား ”

ဒေါ်စိန်မှာ သေတ္တာပေါ်တွင်လက်ထောက်ကာ ပေါင်လေးကားပြီး ဖင်ကြီးအား ကော့ပေးထားသည်။ပေါင်ကြားမှ ထွက်ပေါ်လာသော အဖုတ်ကြီးအား ဦးမြင့်နိုင်မှ ဆွဲဆွဲလိုးနေသည်။ ဘယ်ချိန်ထဲက လိုးနေမှန်းမသိ ၁၅မိနစ်အကြာတွင် 

“ မိစိန် ငါပြီးတော့မယ် ဟ ”

ဦးမြင်နိုင်မှ ပြောရာ ဒေါ်လေးစိန်သည် ခါးကိုဆန့်ကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးအားချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မျက်နာချင်းဆိုင်လှည့်၍ ဒူးထောက်လိုက်ပြန်သည်။ဒစ်ဖူးအား နှုတ်ခမ်းဖြင့်တေ့ကာ လီးတဝက်လောက်က ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေသည်။မကြာခင် ဦးမြင်နိုင် ကိုယ်လုံးပြီး တဇပ်ဇပ် တုန်လာကာ လရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည်။ ထွက်ကျလာသော လရည်များကို ဒေါ်စိန်က ပါးစပ်နှင့် ခံကာ မျိချပစ်ရင်း 

“ ကောင်းလိုက်တာ ကိုမြင့်နိုင်ရယ် လရည်မသောက်ရတာ ကြာပါပြီ ” 

“ ပြွတ် ပြွတ် ပလပ်ပလပ် ” 

လရည်များကုန်စင်သွားမှ စောက်ရည်းများဖြင့်ပေပွနေသော လီးအား အဖျားမှအရင်းသို့ ပြောင်စင်နေအောင် ယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ ကျမလည်း တံခါးအသာပြန်စိကာ အခန်းထဲသို့ ပြန်နားလိုက်ရတာပေါ့။ခဏနေမှ ဒေါ်လေးအခန်းသို့ ပြန်သွားကာ တစ်ယောက်ထဲမအိပ်ရဲသဖြင့် အတူလာအိပ်ကြောင်းပြောကာ ဝင်အိပ်လိုက်ရသည်။ဦးမြင်နိုင်တစ်ယောက်ကတော့ ဖဲဝိုင်းတွင် ခပ်တည်တည် ရိုက်နေတော့သည်။ရက်လည်ပြီးသည့်အထိ ဦးမြင့်နိုင်မှာ အိမ်တွင်နေရင်း ဒေါ်လေးစိန်အား လစ်သလို လိုးတော့သည်။

ဦးချစ်မောင် အသက်၅၀ခန့် ခပ်ပုပု ရပ်ကွက်ထဲကပါပဲ ယဉ်မောင်းတစ်ယောက်ပါ။ဦးလေးမရှိတော့ ကားကို နေ့စားငှားလိုက်ပြီး ကျမနှင့်ဒေါ်လေးအား ဈေးသွားဈေးပြန် အကြိုအပို့ လုပ်ပေးရန် ပြောဆိုလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းရင်းနှီးလာတော့ စားအိမ်သောက်အိမ်ဖြစ်လာတော့သည်။ကျမတို့ကိုလည်း မိသားစုသဖွယ် စောင့် ရှောက်ပေးရှာပါတယ်။မနက်ပိုင်း ဈေးသို့သွားရန် ” တီတီ တီတီ ” ကားဟွန်းသံ အိမ်ရှေ့မှ ကြားလိုက်ရသည်။

“ ဒေါ်လေးရေ ဒေါ်လေး ဦးမောင်လာပြီ သမီးက အဆင့်သင်ပဲ ဒေါ်လေးပြီးပလား ” 

“ အေးအေး မိခိုင်ရေ ဒေါ်လေးသနပ်ခါးလိမ်းတုန်းမို့ ထမင်းထုပ်ထားလိုက်တော့ ခဏနေသွားရုံပဲ ” 

“ ဟုတ် ဒေါ်လေး ထုပ်ပြီးပါပြီ ဒေါ်လေးချိုင့်ရော ပြီးပြီ ” 

ထိုစဉ် ဦးချစ်မောင်မှာ အိမ်ထဲဝင်လာ၍ 

“ မိခိုင်ရေ ငါနောက်ဖေးခဏသွားဦးမယ် ဟာ – ခုမှ ဗိုက်က ရစ်လာလို့ ”

“ ဟုတ်ဟုတ် ဦးလေး သွားလေ ဒေါ်လေးလဲ သနပ်ခါးလိမ်းတုန်း ” 

ကျမလည်း ထမင်းချိုင့် ၂လုံး ခုံပေါ်တင်ပြီး မတ်တပ်ရပ်နေမိသည်။ခဏ အကြာ ဒေါ်လေးစိန် ထွက်လာပြီး 

“ ပြီးပြီ မိခိုင်ရေ သွားစို့ ” 

“ ဟုတ်ဒေါ်လေး ဦးချစ်မောင် အိမ်သာတက်နေလို့ ” 

“ အော် အဲဒါဆို ညည်း စောင့်နေရင်း အိမ်တံခါးတွေ သော့ခတ်လိုက်တော့ ငါ ကားပေါ်က စောင့်တော့မယ် ”

“ ဒေါ်လေး သွားနှင့် သမီးတံခါးတွေ ပိတ်ခဲ့မယ် ” 

ခဏ အကြာတွင် ဦးချစ်မောင်မှာ နောက်ဖေးမှ ထွက်လာပြီး ပုဆိုးအား ဖြန့်ဝတ်ရင်း 

“ ခုမ ပေါ့သွားတာ မိခိုင်ရေ သွားကြစို့ ” 

ဦးချစ်မောင် ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်ရာ လမွှေးများအောက်က လီးကြီးအား ကျမမြင်လိုက်ရသည်။ အမလေး လူကသာပုတာ လီးက အတုတ်ကြီး ရှည်ကရှည်သေး။ ကျမတို့အား ဈေးလိုက်ပို့၍ ဦးချစ်မောင် ပြန်သွားလေသည်။ကားပေါ်တွင် ဦးချစ်မောင် လီးကြီးအား မျက်လုံးထဲမထွက် ပေါ်ပေါ်လာနေတော့သည်။

“ အ အမလေးးး ” 

ညည်းတွားဟစ်အော်သံက ညရဲ့တိတ်ဆိတ်နေမှု့ကို အချက်ပေးဖြိုခွင်းစေပါတယ်။ကျမ နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ဆွဲလိုက် ပစ်လိုးလိုက် ဆံပင်တွေ ဆွဲလိုက် စောင့်လိုးလိုက်နဲ့ သူစိတ်တိုင်းကျ လိုးနေတော့တာ။ကျမ နာကျင်နေပေမယ့် အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာတဲ့ လီးရဲ့အရသာကို မငြင်းဆန်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ အိမ်နောက်ဖေးဘက် မှောင်ရိပ်လေးထဲမှာ ရမ္မက်တွေ ထကြွနေတုန် သူ့လီးကို ဆွဲထုတ်သွားတာ။ 

“ ဟင့် ဦးချစ် ဘာလို့ထုတ်တာလဲ ဒီမာ သမီးပြီးတော့မှာကို ” 

“ တမျိုး ပြောင်းလိုးချင်လို့ပါ မိခိုင်ရ ” 

“ အားးး အ အ ” 

“ ဟင့် မလုပ်နဲ့ မရ မရဘူးးး အဲဒါ ဖင်ရှင့် အမလေး သေပါပြီ အီးဟီးးး ” 

ဦးချစ်မောင်က ကျမ တောင်းပန်တာကို ဂရုမစိုက်တော့တာ သူ့စိတ်တိုင်းကျ နောက်ကနေ ဖင်ကိုရအောင် လိုးနေပါတော့တယ်။ဒေါ်လေးစိန် နိုးလာမဆိုးလို့ ထပ်မအော်ပဲ အံကြိတ်ခံနေရတာပေါ့။ 

“ အစ မို့ပါ မိခိုင်ရ နောက်ဆို နင် ဖင်ပဲ လိုးပေးပါ ပြောမှာ နင့်အဒေါ်ဆို ခုထိ ဖင်တချီ လိုးပေးမှ အားရတာ ”

စကားပြောအပြီး ဆောင့်လိုးနေပါတော့တယ်။ 

“ အားးး အမလေးးး သေပါပြီရှင် ” 

ကျမ မျက်ရည်တွေကျလာပါပြီ ဖင်ထဲကလည်း တစ်ဆို့ကြီးနဲ့။

“ နောက်ဆို ကောင်းသွားမှာပါ မိခိုင်ရ ခဏ အောင့်ခံလိုက် ” 

စကားပြောရင်း ကျမနို့လေးတွေ ညှစ်ညှစ်ချေနေပေးပါတယ်။ ရက်ရက်စက်စက် စောင့်လိုးတာခံရင်း လီးရဲ့ ပွတ်တိုက်မှု့က ဖင်ထဲ တခါမှမခံစားဖူးသော ခံစားချက်မို့ ကျမ တကိုယ်လုံး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ သွေးတွေပြောင်းပြန်စီးသလို ခံစားလာရပါပြီ။ ဖင်ထဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး တိုးဝင်လာတဲ့ လီးအရသာ ကျမ သတိထားမိလာတုန်း 

“ အားးး ရှီးးး ရှီးးးးးး ကောင်းလိုက်တာ မိခိုင်ရာ ငါ ငါ ထွက်တော့မယ် ” 

“ ဘွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဒုပ်စွပ် ဖွပ်ဖွပ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ” 

လီးအဝင်ထွက် အသံများလည်း ခပ်စိတ်စိတ်လေးဖြစ်လာတော့သည်။တဖန်းဖန်း စောင့်လိုးနေရင်း နောင်ဆုံးတချက် စောင့်အပြီးမှာတော့ ကျမ ဖင်လေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်ကာ လရည်ပူပူများ စီးဆင်လာနေတော့သည်။ကျမလည်း စောက်ရည်များပန်းထုတ်ရင်း ဖင်ထဲက လီးအား ချွတ်ပေးရန် တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်။ ခဏနေ ဦးချစ်မောင် ပြန်သွားတော့မှ အိမ်ရှေ့တံခါး ပိတ်ကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ နက်ဖန် လစာထုတ်မဲ့ရက်မို့ စောစောထနိုင်ရန်ကြိုးစားအိပ်ပစ်တော့သည်။ မိခိုင် တစ်ယောက် လစာထုတ်၍ အကြွေးဆပ်စရာရှိတာ ဆပ်ကာ ပိုသော ပိုက်ဆံများအား သူမ သေတ္တာလေးထဲ ထည့်ရာ မမျော်လင့်ပဲ ချစ်သူဓတ်ပုံလေး တွေ့လိုက်မိသည်။ဓတ်ပုံလေးအားကြည့်ရင်း အတိတ်များဆီသို့ ရောက်ရှိသွားတော့သည်။ 

သီဟပိုင် အသက် ၃၀ ဝန်းကျင် အရပ် အမောင်းက ၅ပေ ၈လက်မ အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည်ခပ်သန့်သန့် ဘော်ဒီက ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နှင့် လူချောတစ်ယေူက်ဖြစ်သည်။ ဖခင် ဆုံးပြီးနောက်ပိုင်း ကုမဏ္ဏီ လုပ်ငန်းများ ဦးစီးလုပ်ကိုင်ရာ စကားပြောပါးနပ်ပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံမှု့ အလုပ်ကြိုးစားမှု့တိုကြောင့် သူ့လက်ထက်တွင် ပိုမို အောင်မြင်လာခဲ့သည်။

ပျိုတိုင်းကြိုင်တဲ့ နှင်းဆီခိုင်ဖြစ်နေပေမယ့် သူရင်ထဲတွင် နေရာယူထားသူက ဈေးချို ဖိနပ်ဆိုင်မှ အကူမိန်းကလေး တစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

“ တီ တီတီ ”

“ ကျွီ ကျွီ ကျွိ ”

“ အမလေးးးး သေပါပြီရှင့် – အ ကျွတ်ကျွတ် ” 

သနပ်ခါးပါးကွက်ကျားလေးနှင့် မိန်းမပျိုတစ်ယောက် မိမိကားဖြင့် လမ်းကွေ့လေးတွင် ပွတ်တိုက်မိရာ လဲကျသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကားပေါ်မှဆင်း၍ သွားရောက်ထူမကာ

“ ညီမ ဘာဖြစ်သွားသေးလဲ အကို ဘာကူညီရမလဲ ဟင် ” 

အနီးသို့ရောက်ရှိလာပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလာသော ကိုလူချောအား ခဏစိုက်ကြည့်နေမိသည်။ 

“ အားးး အမလေးး ကျွတ်ကျွတ် ခြေထောက်ခေါက်တာ ထင်တယ် ထမရတော့ဘူးရှင့် ”

“ ဟုတ်ဟုတ် ညီမ ကျနော် ဆေးခန်းလိုက်ပို့ပေးပါ့မယ် အစစအရာရာ တာဝန်ယူပါတယ်နော် ” 

ပြန့်ကျဲနေသော စာအုပ်များအား ကောက်ရင်း သူ့မအား ချိုင်းကြားမှ ဆွဲထူရင်း ဆေးခန်းတခုသို့ခေါ်သွားတော့သည်။ ဆေးခန်းသို့ ဓာတ်မှန်ရိုက်ကြည့်ရာ အရိုးမထိခိုက်ပေ။ အရွတ်ပြားယောင်သွားသဖြင့် ပတ်တီစီးပေးပြီး သောက်ဆေးများ ပေးလိုက်လေသည်။အိမ်ထိလိုက်ပို့ပြီး စိတ်မပူရန် မပျောက်မချင်း သူတာဝန်ယူမည်ဖြစ်ကြောင်း ကုမ္ပဏီကဒ်ပြားပေး၍ အုပ်ထိန်းသူ ဒေါ်လေးစိန်တို့ လင်မယားအား ပြောဆိုပြီး ပြန်သွားလေသည်။ 

ထိုနောက် ၁လ ခန့် ဆေးခန်းသို့ အပို့အကြိုလုပ်ရင်း လူချင်းရင်းနှီးခဲ့ရသည်။ထိုမှ တဆင့် လူငယ်သဘာဝ ချစ်ကြိုက်သွားတော့သည်။အပျိုစင် ဘဝလေးကို မေမြို့သို့ အလည်သွားကြရင်း ပေးဆပ်ခဲ့ရလေသည်။ မေမြို့သို့ ညအိပ်ရန် အတင်းပူဆာနေသည်။ တနေကုန်လျောက်လည်ရင်း မိမိတကိုယ်လုံးလည်း မထိဘူးတဲ့နေရာ မရှိတော့ ချစ်သူ အလိုလိုက်ပေးခဲ့သည်။ခုဟာ လိုးရန်ပူဆာနေသဖြင့် မိခိုင် အခက်တွေ့နေမိသည်။ 

“ အိမ်လည်းမပြောခဲ့ရဘူးလေ ကိုသီဟ နောက်ခေါက်ကြမှ အိပ်ရအောင် နော် ” 

မိခိုင်ပြောတာကို သီဟပိုင် လက်သင့်မခံပေ ဇွတ်ကို ကလေးမုန့်တောင်းသလို တောင်းနေရင်း ညအိပ်ရန် စီစဉ်တော့သည်။တည်းခိုခန်းတွင် ၂ယောက်အိပ်ခန်း ၁ခန်းယူလိုက်သည်။

ညစာ အပြင်ထွက်စား၍ ၈နာရီခွဲခန့် တည်းခိုခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ရေချိုးခန်းသို့ အတူရေချိုးကြရာ သီဟပိုင်သည် တုံးလုံးချွတ်ချိုးလေသည်။ မိခိုင်တစ်ယောက် မျက်စိရှေ့မှ ချစ်သူ၏ လီးအားကြည့်ရင်း ရင်တွေဖိုနေတော့သည်။ထို့နောက် သီဟပိုင်မှ သူမ၏ ထမိန်လေးအား ဆွဲချွတ်ကာ နိုအုံလေးနှင့် စောင်ဖုတ်ကြားထဲ ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးသည်။ရေချိုးပြီး၍ တဘက်ကလေးပတ်ကာ ရေချိုးခန်မှ ထွက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် တကိုယ်လုံး ရေသုတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။မိခိုင်ကိုယ်လုံးလေးအား လှဲချလိုက်ရင်း ပေါင်လေးနှစ်ဖက်အား ဖြဲကာ စောက်ပတ်လေးဆီ မျက်နာထိုးအပ်လိုက်တော့သည်။ 

မိခိုင်မှာလည်း သူမ၏ စောင်ပတ်လေးအား ချစ်သူက မရွံမရှာ ယက်ပေးနေသည်ကို ကြည့်နေမိသည်။ပေါင်တွင်းသားများယက်ပေး၍ ဖင်ဝလေးအား ထိုးစွနေရာ တကိုယ်လုံး တုန်ရီနေတော့သည်။ ဖင်ဝလေးမှတဆင့် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း ထိုးဆွဲကာ စောက်စိလေးအား စွဲစုပ်ပေးရာ စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းရင်း တချီပြီးခဲ့ရသည်။ 

“ အားးး ရှီးးး ကိုပိုင်ရယ် အိုးးး အမေ့ ” 

စောက်ရည်များရွှဲနှစ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ထိုးယက်နေသော ချစ်သူအား ကြည့်ရင်း ညည်းနေတော့သည်။ သီဟပိုင်မှာလည်း စောက်ပတ်လေးအားယက်ရင်း လက်ခလယ်ထိုးသွင်းကာ ထိုးစွပေးရာ ခါးလေးကော့ပျံပြီး စောက်ရည်များထောင်ပန်းနေသော ချစ်သူအားကြည့်ရင်း သနားလာမိသလို ရမ္မက်စိတ်များလည်း ထကြွနေသည်။

တခါမှ လီးနဲ့ မလိုးရသေးသော ချစ်သူ၏ စောက်မွှေးစိမ်းစိမ်းများကြားမှ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား လက်ညိုးပါ ထပ်မံပူး၍ လက်ခလယ်နဲ့အတူ ထိုးကလိလိုက်ပြန်သည်။လက်ညိုးနှင့်လက်ခလယ် ပူးကပ်ထားရင်း စောက်ခေါင်းလေးထဲထိုးရာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများက လိပ်ဝင်သွားပြီး လက်ကို အပြင်ပြန်ထုပ်လျင် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားလေးများက ပြန်ပြီးကပ်ပါလာပြန်သည်။ ကြည့်နေရင်း လီးက တင်းပြောင်လာတော့သည်။ ပက်လက်လေးဖြစ်နေသော ချစ်သူပေါင်ကြားမှ ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ ဒစ်ဖူးအား စသွင်းလိုက်သည်။ထို့နောက် ကိုယ်လုံးအားမှောက်ချကာ အဖုတ်ထဲသို့ လီးအား စောင့်လိုးလိုက်သည်။ 

“ ဗျစ်..ဒုတ် ဖွပ်ဗျစ် ” 

“ အားး အမလေးး သေပါပြီ ကိုပိုင်ရယ် ” 

လီးကြီးမှာ အပျိုမှေးအား ထိုးခွဲရင်း အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။ 

“ အားးး အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် အိုးးး အအ ” 

မိခိုင်တစ်ယောက် ရင်ဘတ်လေး မော့တက်လာကာ မျက်တောင်လေးများ ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ရင်း ခေါင်းလေးရမ်းနေရှာသည်။ သီဟပိုင်သည် စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအဆုံးထိ ဝင်တာနှင့် အဆက်မပြတ် စောင့်လိုးတော့သည်။ 

“ အင့် အားးး အီးဟီးးး ” 

သီဟပိုင်၏ စောင့်ချက်များက အပျိုစောက်ပတ်လေးအား မခံနိုင်အောင်ဖြစ်နေရသည်။ မိခိုင်၏ ကိုယ်လုံးလေး တုန်နေကာ နို့အုံလေးများအား သီဟပိုင်မှ စို့ပေးနေသည်။နို့စို့ပေးရင်း အလိုးခံနေရာ တဖြည်းဖြည်း လီးဒဏ်ကို ခံနိုင်လာသည်။စောင့်ချက်များအတိုင်း သူမ၏ စောက်ပတ်လေးအား ကော့ကာ အားရပါးရ အလိုးခံနေတော့သည်။

“ ဖွပ်..ဘွတ်..အားး.. ရှီးးး ကိုပိုင် လိုးးး..ဆောင့်လိုးးး ကိုပိုင် – မိခိုင် ခံနိုင်ပါပြီ ”

သီဟပိုင်အား အမျိုးမျိုး ဆောင့်လိုးခိုင်းရင်း သူမ ခါးလေးကော့ကာ ပင့်ပင့်ပေးသည်။ လီးဝင်လာခိုက် ထိထိမိမိလေး ပြန်ပြန်စောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြသည်။ပြိုင်တူလိုးရင်း မိခိုင်က အရင်ပြီးကာ အချက် ၂၀လောက် ထပ်စောင့်မှ သီဟပိုင် ပြီးလေသည်။ ရေချိးခန်းသို့ နှစ်ယောက်သား ဆေးကြောကြရာ မိခိုင် အဖုတ်လေးမှာ ကွဲနေ၍ သီဟပိုင် လီးတွင် သွေးစ သွေးနများ ကပ်ပေနေသည်။ပြောင်စင်နေအောင် ဆေးကြောပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ထိုင်ကာ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေကြသည်။ 

သီဟပိုင်မှ မိခိုင် စောက်ပတ်လေးအား နိုက်ကလိနေသလို မိခိုင်မှ သီဟပိုင် လီးအား မရဲတရဲလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ထို့နောက် သီဟပိုင်မှ တိုးတိုးလေး ကပ်ပြောကာ ထောင်မတ်လာသော သူ့၏ လီးအား မိခိုင်အား စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။မိခိုင်သည် လီးအား တဖြည်းဖြည်း အာခေါင်ထဲထိ စုပ်ယူနေရာ သီဟပိုင်တစ်ယောက် တအားအား ညည်းနေရသည်။ ပထမဆုံးအကြိမ်မှာပင် သီဟပိုင် ခိုင်းသမျှ ပီပီပြင်ပြင် လုပ်နေတော့သည်။ ခဏ အကြာတွင် 

“ ခိုင် လေးဖက် ကုန်ပေးပါ့လား ကိုပိုင်အနောက်ကနေ လိုးကြည့်ချင်လို့ ” 

“ ဟင် ဖင်တော့ မလုပ်ရဘူး ကိုပိုင် အဖုတ်လေးက ခုထိစပ်နေတာ ဖင်ပါကွဲရင် လမ်းမလျောက်နိုင်ပဲ နေမှာ ” 

“ ဖင်မလိုးပါဘူး ခိုင်ရဲ့ စောက်ပတ်လေးပဲ လိုးမှာပါ လိုးလို့ မဝသေးလို့ပါ ” 

မိခိုင်မှာ ချစ်သူအလိုကျ တံတောင်ဆစ်ကို ကွေးပြီ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်ရာ စောက်ပတ်လေးမှာ ပြူးထွက်နေတော့သည်။ သီဟပိုင်လည်း နောက်သို့ ဖေါင်းထွက်လာသော စောက်ပတ်လေးအား အမြှောင်းလိုက်ယက်ရင်း ဖင်ဝသို ဆွဲစုပ်လိုက်ရာ မိခိုင်ဖင်ကြီး ဇပ်ကနဲ့ တုန်သွားလေသည်။

ဖင်သားလေးများအားပွတ်ကာ စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ပေးပြန်သည်။ တဖြည်းဖြည်း စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်များစို့လာကာ ဖေါင်းကားနေလျက်။လျှာအပြားလိုက် စောက်ပတ်လေးအား ပင့်ပင့်ယက်ပေးရာတွင် 

“ အားးး အ တော်ပါတော့ ကိုပိုင်ရယ် လိုးမှာဖြင့် လိုးပါတော့ မခံနိုင်တော့လို့ပါရှင် ” 

အသံတုန်တုန်ရီရီလေးနှင့် တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်။ နောက်သို့ဖေါင်းကားနေသော စောက်ပတ်လေးထဲ လီးအား တဆုံးထဲ့ကာ ပစ်ပစ်လိုးပေးလိုက်ရာ မိခိုင်တစ်ယောက် ကိုယ်တုံးလုံးလေးဖြင့် ဖင်လေးမှာ ကော့ပြန်နေတော့သည်။

“ ဖွပ် ပလွတ် ဘွတ် ဘွတ် ”

“ အား ရှီးး အ အမေ့ ” 

“ ဘွတ်ဖွပ် အားးး ကောင်းလိုက်တာ ခိုင်ရာ အိုးးး ရှီးးး ” 

နောက်ကနေ မနားတမ်းလိုးနေရာ စောက်စိလေးအား ဂွေးဥနှစ်လုံးက တဖတ်ဖတ်လာရိုက်သဖြင့် မိခိုင်တစ်ယောက် အရသာထူးကဲနေသည်။ စောက်ပတ်လေးထဲ ဝင်လာသော လီးအား ပြန်ပြန်ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။တသိမ့်သိမ့်တုန်ရင်း ဖင်လေးကနောက်သို့ ကော့ကော့ ထောင်တက်လာရာ သီဟပိုင်မှ ခါးလေးအားစုံကိုင်ပြီး အားရပါးရ ပစ်ပစ်လိုးနေလိုက်သည်။ မနားတမ်းလိုးရင်း ခဏအကြာတွင် သီဟပိုင် ကိုယ်လုံးက ဆက်ကနဲ တုန်တုန်သွားရင်း လရည်များ ပန်းထွက်လာရင်း မိခိုင် ကျောလေးအားဖက်ကာ မှောက်ကျသွားတော့သည်။

“ မိခိုင်ရေ မိခိုင် ” 

ဒေါ်လေးစိန် ခေါ်သံကြားလိုက်ရသဖြင့် အတွေးလေး ပျက်ကာ ချစ်သူဓါတ်ပုံလေးအား သေတ္တာထဲ ပြန်ထည့်ရင်း အခန်းပြင်သို့ ထွက်လာလိုက်တော့သည်။

“ မိခိုင် ဒေါ်လေးစိန် အပြင်သွားမလို့ အိမ်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ်လိုက်နော် သမီး ”

ဒီနေ့ ဆိုင်ပိတ်ရက်မို့ အိမ်မှာပဲ အနားယူဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ဒေါ်လေးစိန်ထွက်သွားပြီး ခနအကြာ အိမ်တွင်းသန့်ရှင်းရေလုပ် တံခါးများ သေချာပိတ်ပြီး ရေချိုးရန် နောက်ဖေးရေကန်လေးဆီ လှမ်းလာခဲ့သည်။ရင်လျားလေးဖြင့်ချိုးကာ တကိုယ်လုံး လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဆပ်ပြာတိုက်နေသည်။ ချစ်သူနှင့်လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်တွေးမိသဖြင့် စောက်ပတ်လေးက အရည်ကြည်လေးများ စို့နေသဖြင့် ထမိန်လှန်၍ ဆပ်ပြာတိုက်ကာ ပွတ်ဆေးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီး အိမ်တွင် အင်္ကျီအပါး ခါးရှည်လေးလဲကာ သနပ်ခါးလိမ်းရင်း သီချင်းလေး ညည်းနေ၏။

ထိုနောက့် ကောဖီဖျော်ကာ ကိတ်မုန့်စားရင်း တီဗွီကြည့်နေလိုက်သည်။ခဏအကြာတွင် မျက်စိညှောင်းလာကာ အိပ်ချင်လာသဖြင့် အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ အိပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေရင်း ချက်ကလေးဆီ ခပ်နွေးနွေးအရာတခုက ထိတွေ့နေသည်ကို ခံစားလာရသည်။ချက်ပေါက်လေးထဲ လျှာဖျားလေးက ထိုးကစားရင်း ဆီးခုံးလေးဆီ ရွေ့နေရာ ကြက်သိမ်းလေးများထလာမိသည်။မျက်လုံးလေး အသာဖွင့်လိုက်မိရာ 

“ ဟင် ဘဘ ဦးမြင့်နိုင် ”

မိမိအဒေါ်ယောင်္ကျား၏ အကိုဖြစ်သူမှန်း သိလိုက်ရသည်။

စောက်စိလေးအား စုပ်ထားရင်း ဦးမြင့်နိုင်မှာ မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်လိုက်သည်။စောက်ပတ်လေးအား မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်ပြီးမှ 

“ ဟုတ်ပါတယ် သမီးရယ် ညည်းအဒေါ်စိန်စိန်ဆီလာတာပါ အော်တော့မကြားတာနဲ့ အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်တာ သူ့အခန်းထဲကြည့်တော့ လူမရှိတာနဲ့ သမီးမေးကြည့်မလို့ ဝင်လာရင်း သမီးစောက်ပတ်လေးကပေါ်နေတော့ ဘဘ မထိန်းနိုင်လို့ပါကွယ် ” 

စကားပြောပြီးချက်ချင်း စောက်စိလေးအား ပါးစပ်ထဲပြန်စုပ်ကာ လျှာနွေးနွေးကြီးဖြင့် ရစ်ဝိုက်ထိုးစွ နေတော့သည်။

“ အိုရ် ဟင့် ဟင့် – မသင့်တော်ပါဘူး ဘဘရယ် – ဒေါ်လေးပြန်လာရင် ပြက်သနာတက်ပါ့မယ် ” 

ဟန်ဆောင်ကာ ငြင်းနေပေမယ့် စောက်ပတ်လေးအား မသိမသာ ကော့ကော့ပေးနေသည်။

“ သမီးဟာလေးက အရမ်းလှတာပဲကွယ် ” 

ပြောရင်း စောက်ခေါင်းဝ၌ စို့နေသော အရည်ကြည်လေးများအား ဦးမြင့်နိုင်မှ စုပ်ယူမျိုချနေပြန်သည်။ 

“ အာ ကွာ အင့် ကျွတ် ဘဘရယ် အားးး အ ” 

မိခိုင်တစ်ယောက် အူတွေအသဲတွေယားလာကာ အသံထွက် ညည်းနေရသည်။ ဦးမြင့်နိုင်မှာ စောက်ပတ်လေးအား ကလိရင်း အပေါ်သို ပြန်တက်ကာ နို့သီးခေါ်င်းလေးများအား တဖက်စီ စို့ကာ လျှာဖြင့်ဝိုက်ဝိုက်ကစားလိုက်ပြန်သည်။နို့သီးဘေးပတ်ပတ်လည်တွင် ကြက်သီးမွှေးညှင်းလေးများ ထလာကာ ဦးမြင့်နိုင် ခေါင်းအားဖမ်းကိုင်ရင်း ကာမစိတ်များ တိုးတိုးလာ၏။ထို့နောက် ဦးမြင့်နိုင်သည် မိခိုင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ခွကာ ဒစ်ဖူးနီညိုကြီးအား ပါးစပ်ဖျားတေ့ပေးလိုက်တော့သည်။

လီးရဲ့လုံးပတ်က အနီးကပ်ကြည့်မိမှ ခပ်တုတ်တုတ်ဖြစ်နေသည်။ပူပူနွေးနွေးနှင့် မပျော့တပျော့လေးဖြစ်နေသော လီးကြီးအားကြည့်ရင်းစိတ်ပါလာကာ နူတ်ခမ်းလေးဟကာ ဒစ်ဖူးအား ဖမ်းငုံလိုက်သည်။လီးအောက်ပိုင်းကို လျှာလေးနဲ့ယက်လိုက် ဒစ်ဖူးကြီးအား စုပ်လိုက် လုပ်ပေးရာ ဦးမြင့်နိုင်တစ်ယောက် မေးကြောများထောင်လာပြီး လီးအားအရင်းထိ ခါးအားဖြင့် ထိုးထိုးသွင်းနေတော့သည်။ဖလွပ် အု ဗျစ် ဗျစ် ” လီးကြီးက ပါးစပ်ထဲ အဆုံးထိဝင်လာသဖြင့် ရှိုက်ငင်သံနဲ့အတူ မိခိုင်တစ်ယောက် မျက်ဖြူလန်မတတ် ဖြစ်နေပြန်သည်။တခါတခါ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပါးစပ်ထဲသို့ လီးက စောင့်ဝင်လာသဖြင့် အာခေါင်ထဲတွင် ဒစ်ဖူးကြီး၏ပွတ်တိုက်မူ့က မချိတင်ကဲ အရသာထူးကို ပေးစွမ်းနေပြန်သည်။ 

“ အားးး ရှီးးး ရ ရရဲ့လား သမီးးး အိုးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ ” 

ဦးမြင့်နိုင်မှာ ပါးစပ်လေးအား ဖိဖိလိုးရင် ရမ္မက်သံပြင်းပြင်းဖြင့် မေးနေရာ  မိခိုင်မှာ ပြန်ဖြေဖို့ထက် ပါးစပ်မှ လီးအား ကျွတ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေသဖြင့် မျက်လုံးဖြင့် မော့ကြည့်ကာ မလွတ်တမ်း မက်မက်မောမော စုပ်ပေးလျက်ရှိသည်။ 

“ သမီး တော်ပါတော့ကွယ် ဘဘ လိုးပါရစေဦး ပါးစပ်ထဲထွက်ကုန်လိမ့်မယ် အားး ရှီးးး” 

ဦးမြင့်နိုင်အသံကြားမှ မိခိုင်မှာ လီးကြီးအား ပါးစပ်ထဲမှ မထုတ်ချင်ထုတ်ချင်ဖြင့် ထုတ်ပေးလိုက်လေသည်။အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသောလီးကြီးမှာ တဇပ်ဇပ်တုန်နေသည်။

ပူနွေးသောအထိအတွေ့နဲ့အတူ လီးကြီး အဖုတ်ထဲဝင်လာရာ 

“ အားးး အမေ့ ”

အသံထွက် ညည်းလိုက်ရင်း စောက်ပတ်ကြွက်သားများက လီးကြီးအားဆီးကြိုရင်း ညှစ်ပေးကာ စုပ်ယူထားလိုက်သည်။ လီးကို အရင်းထိကပ်ကာ ဆီးခုံးခြင်းပွတ်၍ မွှေပေးလိုက်ရာ

“ အိုးးး အ ရှီးးး ဘဘ အားးး အာကွာ ” 

ဦးမြင့်နိုင်ဖင်အား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကုတ်ကာ စောက်ပတ်လေးအား ကော့ပေးနေသည်။ဦးမြင်နိုင် ဆီးခုံးနှင့် သူမ စောက်စိလေးမှာ ထိကပ်နေသဖြင့် မွှေလိုက်တိုင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းရော စောက်စိလေးပါ ကျင်စိမ့်လာကာ အကောင်းကြီးကောင်းနေရှာသည်။ လီးတဝက်လောက်ထုတ်၍ ညှောင့်ညှောင့်လိုးပေးရာတွင် မိခိုင်တစ်ယောက် တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာတော့သည်။ 

“ ဘွတ် ဖွပ် ဗျစ် ဘွတ်ဘွတ် ဖလွပ် ဘွတ် ”

“ အားးး အမေ့ အို့ ဘဘရယ် အားးး ကောင်းလိုက်တာ အင့်အင့် ဟုတ်တယ် လိုးး အမလေးးး အီးဟီးး ” 

ဦးမြင့်နိုင်မှာ မိခိုင်တစ်ယောက် ကာမစိတ်တောက်လောင်နေချိန် နို့လေးနှလုံးအား ချေပေးကာ လီးအား ဒစ်ဖူးပေါ်ရုံထုတ်ပြီး စောင့်စောင့်လိုးလိုက်ပြန်သည်။ 

“ ရှီးးး လိုးးး ဘဘ အားးး အ နာနာလေးလိုးးး အင့် အိုးးး ဟူးးးး ” 

မိခိုင်မှာ အောက်ကနေ ပယ်ပယ်နယ်နယ် အလိုးခံရင်း အချက် ၇၀ ခန့်တွင် ခါးလေးကော့တက်လာပြီး စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့သည်။

“ အားးး ကောင်းးး ကောင်းလိုက်တာ ဘဘရယ် သမီးး ပြီးပြီ အားးး ဟူးးး ”

ဦးမြင့်နိုင်မှာ လီးအားထုတ်၍ သူလိုးထားသော စောက်ပတ်လေးအာ မျက်နာအပ်ကာ ယက်လိုက်ပြန်သည်။စောက်စိလေးအား သွားဖြင့် မနာတနာလေးကိုက်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် ဆွဲစုပ်ပေးပြန်သည်။

ခုမှ ပြီးထားသော စောက်ပတ်လေးမှာ တခါပြန်ပြီး ဖေါင်းကားလာရာ နောက်တချီလိုးဖို့ လေးဘက်ထောက်ခိုင်းလိုက်သည်။မိခိုင်မှာလည်း စိတ်များပြန်ကြွလာကာ ကုတင်ပေါ်တွင် ခန္ဓာကိုယ်ရှေ့ခြမ်းအား ပြားနေအောင်ကပ်ကာ ဖင်လေးအား ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဦးမြင့်နိုင်က နောက်သို့ ထွက်လာသော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား သူ့လီးကြီးထိုးထည့်ကာ မနားတမ်း ပစ်လိုးလိုက်လေသည်။

အဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားသည်နှင့် ဘေးနုတ်ခမ်းသားများက စူတက်လာပြီး လီးကြီးအာ ပွေ့ဖက်ထားသယောင်။အားပါလှသော လိုးချက်များကြောင့် မိခိုင်ဖင်လေးမှာ ကော့ပျံနေတော့သည်။စောက်ရည်များ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ ဘယ်နှချီပီးလို့ ပီးမှန်းမသိချိန် ဦးမြင့်နိုင်မှာ စောင့်ချက်များမြန်လာပြီး အထွဋ်ထိပ်ရေဇာက်ကာ ကိုယ်လုံးကြီးတုန်လျက် လရည်များပန်းထုတ်နေတော့သည်။

“ အိုးးး ဟူးးး သမီးရယ် ကောင်းလိုက်တာ ရှီးးး ဘဘဖြင့် လိုးလို့ တအားကောင်လိုက်တာကွာ ဟူးး” 

နေ့တွေ ရက်တွေ လတွေ ကုန်ဆုံးရင်း မိခိုင်ဘဝမှ အန်တီခိုင်ဘဝသို့ ပြောင်းလဲလာခဲ့ရတာ။ဒေါ်လေးစိန် ဆုံးပြီး ဖိနပ်ဆိုင်လေးအား ဦးစီးရင် မောင်လေးတစ်ဝမ်းကွဲ ဖိုးလုံးအား ပြုစုပျိုးထောင်လာခဲ့သည်။အသက်ကြီးလာလေလေ အခက်ခဲတွေ ကြုံလာတိုင်း ငယ်ချစ်ဦးလက်ကို မြဲမြဲကိုင်ရင်း ဒုက္ခနဲ့သောက အချိုးကြ ရောစပ်ထားတဲ့ လောကဓံကို ရင်ဆိုင်ချင်လိုက်တာရှင်။သိပ်ချစ်လွန်းရင်လည်း ဘဝင်နွမ်းလျတတ်ပါတယ်။

သံယောစဉ်ဆိုတာလည်း ပူပင်သောက စိတ်ကငြိမ်မှ နှလုံးကြည်မွေ့တတ်တာမို့ – စိတ်ကူးလေးတွေ အာရုံမှာ ဖျောက်ထားရင်းး တနေ့မှာပေါ့..

“ မင်းး မင်းး ခိုင်မလားးး ဟင် – ခင်ခက်ခက်ခိုင်မလား ” 

အိမ်ရှေ့သို့ ကားပေါ်မှဆင်းလာရင်း အသက်၆၀ခန့် အဖိုးကြီးတစ်ယောက် မေးနေသဖြင့် – ဒေါ်ခိုင် တစ်ယောက် လှည့်ကြည့်လိုက်မိလိုက်သည်။

“ ဟင် ရှင် ရှင် ကိုပိုင် လားးး ကိုသီဟပိုင်ပါနော် ” 

“ ဟုတ်တယ်လေ ခိုင်ရဲ့ ကိုပိုင်ပါ မြန်မာပြည်ပြန်ရောက်ပါပြီ ” 

“ ဟင့် ဟင့် မောင်ရယ် ” 

“ ခိုင် ရယ် ” 

နှစ်ဦးသား ထွေးပွေ့ထားရင်း မျက်ရည်များ စီးစင်းနေလျက်။

“ အိမ်ထဲ သွားရအောင်နော် မောင် ခိုင်မောင်လေးတို့ မိသားစုက ဘုရားဖူးသွားကြတာ မောင်ရဲ့ လာလာ ”

ချစ်သူ၏ကိုယ်သင့်ရနံ့လေးက အဖိုးရီးအား ခုထိရင်ကို ဗလောင်ဆူစေသည်။အသက်ရှုလိုက်တိုင်း မောက်တက်လာသော အဖွားရီးတစ်ယောက်ရဲ့ နို့အုံလေးက ခုထိ ဆွဲဆောင်နေတုန်း။ဖက်ဖူးစိမ်းရောင်ဝမ်းဆက်လေးဖြင့် အိမ်ထဲဝင်သွားသော အဖွားရီးအားကြည့်ကြာ ထမိန်လှန်ပြီးလိုးချင်သောစိတ်က ချက်ချင်းပေါ်လာလေသည်။ 

အိမ်ထဲရောက်ရောက်ချင်း အဖွားရီးအား အဖိုးရီးမှ နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်ကာ နို့လေးအားကိုင်ကာ ဖင်မပျော့တပျော့လေးအား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ အဖွားရီးလက်များကလည်း အဖိုးရီးပုဆိုးအား ချွတ်ချပစ်လိုက်လေသည်။ တွန့်လိမ်ကွေ့ကောက်နေသော လမွှေးအုံကြီးအား အဖွားရီလက်ကလေးများက ယုယု ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။မဲပြောင်ပျော့ခွေနေသော လီးကြီးအား တုန်တုန်ရီရီ လက်ကလေးများဖြင့် ဆုပ်ကိုင်နေရင်း ရင်ခုန်စွာ တီးတိုးရေရွတ်နေမိပါတော့တယ် …..။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Sunday, June 23, 2019

ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၂ )

ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၂ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ကျနော့်ဦးကြီး ဘကြီးဆီ အလည်အပတ်သွားဖို့ အစီအစဉ် ဆွဲလိုက်တယ်။ အထုပ်အပိုးတွေ ကားပေါ်တင်ပြီး ကားမောင်းထွက်လာခဲ့တယ်။ ပါးစပ်ပါရွာရောက် ဆိုသော်ငြား မရောက်တာကြာပြီမို့ ပြောင်းလဲသွားတဲ့ အနေအထားတွေအရ သူစိမ်းပြင်ပြင်ပါပဲ ။

မြို့ကလေးထဲ ဝင်လာတော့ အတော်ဖွံဖြိုးနေတဲ့ တောမြို့ကလေးကို တအံတသြကို ဖြစ်လို့ အမှတ် ၅ ရပ်ကွက် ပတ္တမြားငမောက်လမ်းကို မေးပြီးမောင်းလာခဲ့တယ်။ အဓိကကတော့ နိုင်ဝင်းအောင် အိမ်ပဲ။  ဒီကောင်မိန်းမနဲ့ခလေးနဲ့ ဘကြီးတို့နဲ့ ခွဲနေတာ။

နိုင်ဝင်းအောင်အိမ်က လမ်းခြင်းကပ်လျက်တစ်ဖက် လမ်းတစ်ဝက်လောက် မောင်းလာတော့ နိုင်ဝင်းအောင်အိမ်ကို လူတစ်ယောက်ညွှန်ပြတဲ့ အတိုင်း ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် တစ်ထပ်တိုက်ပုလေးရှေ့ ကားရပ်လိုက်ပြီး ဟွန်းတစ်ချက်ခြင်း တီးလိုက်တော့ အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ထွက်လာတယ်။ ကားမှန်ချလိုက်ရင်း

" ဘယ်သူနဲ့ တွေ့ခြင်လို့လဲ"

" ဒါ နိုင်ဝင်းအောင် အိမ်လား"

" ဟုတ်ပါတယ်"

" သူရှိလား"

" ဟုတ်ကဲ့ အထဲမှာ ခေါ်ပေးရမလား"

" ရတယ် နေပါစေ"

ကျနော် ကားတံခါးဖွင့်ပြီး အမျိုးသမီးနောက်က လိုက်ဝင်တယ် ။ အိမ်ထဲ ရောက်တော့ ကြမ်းပြင်မှာ ပါဆယ်ထုပ်တွေနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ နိုင်ဝင်းအောင်။ သူ့နောက်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး နောက်ကနေ သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ နောက်လှည့်ကာ ကြောင်အမ်းအမ်း မျက်နှာနဲ့။ ပြုံးပြရမလိုမဲ့ပြရမလို ဖြစ်နေရှာတယ်။နေကာမျက်မှန်ချွတ်လိုက်ပြီး ခပ်တည်တည်နေလိုက်တယ်။

" ဟာ....ဟေ့ရောင် ငမိုး..ခွီးတဲ့မှပဲ ထင်မထားဘူး ငါ့မှာ မနည်းစဉ်းစားရတယ်"

မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ အမျိုးသမီးကို

" မိန်းမ ဒါငါနဲ့ညီအကို ရန်ကုန်က ဦးလေးရဲ့သား ငါပြောပြောနေတဲ့ မိုးဇော်ဆိုတဲ့ သပွတ်ပေါ့"

အဲ့ကျမှ သူ့မိန်းမလည်း သွားဖြဲပြနုတ်ဆက်တယ်။

" မိုးဇော် ဒါကတော့ ငါ့မိန်းမ အေးနွယ်"

" သြော် ဟုတ်ကဲ့"

" လာဟေ့ရောင် အိမ်ရှေ့သွားရအောင် ဒါနဲ့မင်းအထုပ်အပိုးတွေရော ဘာနဲ့လာတာလဲ တစ်ယောက်တည်းလား"

မေးခွန်းတွေ တရစပ်မေးနေလို့ နေပါဦးကွာ ဖြေးဖြေးခြင်း ဖြေပါရစေ လို့ ပြောရတယ်။ သူ့မိန်းမက ဟုတ်သားပဲ အစ်ကိုကလည်း နားပါစေအုံး ဝင်ပြောရတယ်။ နိုင်ဝင်းအောင်သူ့ခလေး ၃ ယောက်ခေါ်ပြတယ်။ သူ့ခယ်မတွေ ယောက္ခမအမကြီး အကုန်မိတ်ဆက်တော့တယ်။

ဒီတစ်ထပ်အိမ်နဲ့ ဒီလူတွေ ဘယ်လိုနေကြလဲ စဉ်းစားရတဲ့အထိ နိုင်ဝင်းအောင်က ရိပ်စားမိတယ်။ ဘကြီးတို့အိမ်မှာ နေဖို့ ပြောတယ်။ ညနေစောင်းတော့ ဘကြီးတို့ အိမ်ဘက်ကားမောင်းထွက်ခဲ့တယ်။ ဘကြီးတို့ အိမ်ကတော့ရှေးတုန်းက သစ်သား၂ထပ်အိမ်။ သူ့ခေတ်သူ့အခါအရတော့ ခမ်းနားထည်ဝါတာပေါ့။

ခြံကလည်း ၂ ဧက လောက်ကိုရှိမယ်။ ခြံထဲ ကားမောင်းဝင်တော့ အိမ်ရှေ့တန်းလျားမှာ ယပ်တောင်ကလေးနဲ့ခြင်ယမ်းနေတဲ့ ဘကြီး။ အသက် ၇၀ ရှိပြီဆိုတော့ အဘိုးကြီးဖြစ်နေပြီလေ။

နိုင်ဝင်းအောင်က သူ့အဖေကို ပြေးပြောတယ်။ အဖေ ဒါဘယ်သူလဲ သိလား။ ရန်ကုန်က ရုပ်ရှင်မင်းသား အဖေတို့ဆီ လာတည်းတာလို့ ကြပ်တယ်။ ဘကြီးက မျက်မှောကုတ်ပြီး ကျနော့်ကို ကြည့်နေတယ်။ ဘကြီးပေါင်ကို အသာပုတ်လိုက်ပြီး ကပ်ထိုင်ခါ ဘကြီး ကျနော် မိုးဇော် လို့ပြောမှ

" ဟ ..ငါ့တူ မင်းအိပ်မက်မက်ပြီးရောက်လာတာလား"

" ဘကြီး..ကိုသတိရလို့ပါဗျ"

" အေး ...ဟိုခွေးသားက ငါ့ကို အတည်မပြောဘူး"

နိုင်ဝင်းအောင် သူ့အဖေကို အမြဲစနောက်နေတဲ့ ကောင် အဆဲအဆိုခံပြီးကို စတာ ငယ်ငယ်ကတည်းကအကျင့်။ သူ့အမေ ဒေါ်စန်းမော်ကို ကြီးလာတော့ ဘယ်လိုဆက်ဆံရေးလည်း မသိ ။ ငယ်ငယ်ကတော့ သူ့အမေကို မချစ်သလို သူ့အမေကလည်း ဂရုမစိုက်။ နိုင်ဝင်းအောင် ကျနော်နေဖို့ အခန်းရှင်းနေတယ်။ ဒီကောင် လူပျိုဘဝထိ နေခဲ့တဲ့အခန်း။ ဒေါ်စန်းမော်ကို ရိပ်ခနဲတော့ တွေ့လိုက်တယ်။ နိုင်ဝင်းအောင် သူ့အမေဆီက အိပ်ယာခေါင်းအုံး စတာတွေ တောင်းနေသံ ကြားရတယ်။

ကျနော့်ကို ငယ်ငယ်ကတည်းက ကြည့်မရတာ။ အခုလည်းကြည့်ရပုံ မပေါ်။ သို့သော် သူမကို ပဲခူးတည်းခိုခန်းမှာ လိုးခဲ့ဖူးသူ ဆိုတာ။ သူမတန်းတန်းစွဲ ဖြစ်ခဲ့သူ ကိုလူချောဟာ သူမယောကျ်ားရဲ့ တူအရင်း သူမနှင့်မျက်နှာကြောမတည့် ကြည့်မရသူဆိုတာ မသိရှာ။

ခပ်ရှောင်ရှောင်နေလေ ကျနော့်အတွက် ပိုကောင်းလေ မဟုတ်ပါလား။ နိုင်ဝင်းအောင် ကျနော့်ကို ရေမိုးချိုးပြီး စောင့်နေဖို့ သူလာခေါ်မယ် သောက်ကြမယ်။

အိမ်နောက်ဖေး အုတ်ရေတွင်းကြီးထဲမှ ရေကို မော်တာဖြင့် အုတ်ရေကန်ဆီ သွယ်တန်းကာ သုံးရေချိုးရေအဖြစ်ထားတယ် ။ ခြံကလည်းကျယ် သစ်ပင်တွေ သစ်သားဂိုဒေါင်အမည်းကြီးတွေ ကာစည်းထားတော့ အိမ်သားမှလွဲ၍ ပတ်ဝန်းကျင်က မြင်တွေ့ဖို့ မလွယ်။

ရန်ကုန်အိမ်မှာလိုပင် ချွတ်ခြိုးပစ်ခြင်တယ်။ အိမ်အတွင်းဘက် ခပ်မှောင်မှောင် လူသွားလမ်းကျဉ်းမှာ ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ ပုခုံးခြင်းကပ်လျက်မျက်နှာခြင်းဆိုင် ကပ်လျှောက်ဆုံမိတယ်။  ကိုယ်သုတ်ပဝါကြီးကို ခေါင်းမြှီးခြုံထားတာကတကြောင်း ဒေါ်စန်းမော်က မျက်နှာခြင်းမဆိုင်လိုပဲ လွှဲဖယ်နေတာကတကြောင်းကြောင့် မမှတ်မိ။

သို့သော် ကျနော့် နောက်ကျောရောက်မှ ဆပ်ပြာခွက် ရေလဲပုဆိုးမျက်နှာသုတ်ပဝါ ရေကန်ပေါ်မှာနော် လို့ သူ့ဘာသာပြောသလိုလိုနဲ့ ကျနော့်ကို ပြောတယ်။ နိုင်ဝင်းအောင်လာခေါ်တော့ သူ့ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ သူတို့မြို့ကအကောင်းဆုံးဆိုင်မှာ သောက်ကြစားကြတယ်။

ငယ်ငယ်တုန်းက အကြောင်း ယခုလက်ရှိအကြောင်း ကွဲကွာသွားစဉ်ကာလက အကြောင်းတွေ ၂ ယောက်သားပြောကြ သောက်ကောင်းကောင်းနဲ့ သောက်ကြတာ။ နိုင်ဝင်းအောင်လည်း သူ့အိမ်မပြန်နိုင်တော့ဘဲ ဘကြီးတို့အိမ် လိုက်အိပ်ရတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း သူ့အဖေကို မူးပြီး စတယ်။

ဟေ့ ငမြင့် အဖေ့သားအိပ်ပြီလား လုပ်သေးတယ်။ ခွေးမသား လူကြီးကို ဆိုပြီး တုတ်ကောက်နဲ့ ရွယ်မှ အခန်းထဲ ထွက်ပြေးတယ်။ ငါ့မိထွေးကြီး အိပ်ပြီလား လို့ သူ့အမေ ဒေါ်စန်းမော်ကို အော်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော်က ပြန်အော်တယ်။ ငနိုင် ငါကတော့ နင့်အဖေလို သည်းခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ ရဲဖုန်းဆက်ခေါ်ပြီး အချုပ်ထဲ ထည့်ပစ်မှာ လို့ ကျိန်းတယ်။

ငနိုင်က လည်းသောက်ဂရုမစိုက်ဘူး။ မိထွေးကြီးလို့ပြန်အော်တာ ပါးစပ် မနည်းပိတ်ထားရတယ်။ ဒါတင်မက လဒကောင် ကျနော့်ပါ ပြဿနာထဲ ဆွဲသွင်းသေး။ ငမိုး မင်းမပြန်ခင် ဒီအဘွားကြီးကို ကောင်းကောင်းဆုံးမသွားစမ်း လုပ်သေး။ ဒေါ်စန်းမော် တတွတ်တွတ် ပြောနေသံတော့ကြားတယ်။

၂ ယောက်သား တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဖက်ခါ ခါးတင်းခွ အိပ်မောကြသွားတော့တယ်။ အံမယ် မနက်လင်းတော့ လဒ မရှိတော့ဘူး။

ဒေါ်စန်းမော် အရင်က ရန်ငြိုးက ဇာတိပြန်ပြလာတယ်။ မနက်စာ မလုပ်ထားပေးဘူး။ မျက်နှာသစ်စရာ ခွက်ကအစ ဖွက်ထားတော့ အသင့်ယူလာတဲ့ ကိုယ့်ဟာနဲ့ကို သစ်ရတာပေါ့။ ဘကြီးဥယျာဉ်ခြံရှိရာကို သူ့စူပါကတ်ဆိုင်ကယ်ကလေးနဲ့ ထွက်သွားတော့ ကျနော့်အတွက် ဘာမှလုပ်မထားလဲ ဘကြီးသိမှာ မဟုတ်။

ဒါ့ကြောင့် ဆူမှာမဟုတ်။ ဆူလည်းသောက်ဂရုတော့ ဒေါ်စန်းမော်စိုက်မဲ့ဟာမဟုတ်။ ကွကိုယ် အနီးအနားက လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ကလေးမှာ ဝမ်းရေးဖြေရှင်းရတယ်။ ခေါင်းကလည်းကိုက်နေဆဲ။ ဒရင်းဘက်တစ်ခုဆွဲပြီး ခြံနောက်ဘက် ဂိုထောင်တွေကြား အေးအေးလူလူရှိတဲ့နေရာမှာ မှိန်းနေလိုက်တယ်။

ဟမ်းဖုန်းမြည်သံကြားလို့ ဖွင့်ကြည့်တော့ ဘကြီးတို့အိမ်ကြိုးဖုန်း ။ ဘာလို့ပါလိမ့်။ တည်းခိုခန်းမှာ ဒေါ်စန်းမော် ကျနော့်ဖုန်းတောင်းခဲ့တာ သတိပြန်ရတယ်။  ရင်းတုန်းကိုတိုးလိုက်တယ်။ ဘကြီးမရှိခိုက် ကျနော်လည်းအပြင်ကပြန်မလာတာသိလို့ ဖုန်းဆက်နေတာ။

" ဟလို "  အသံကို နှိမ့်ပြောရတယ်။

" ဟလို" အသံကတော့ ပျားရည်ဆမ်းထားတဲ့အတိုင်း

" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမိုးပါလား"

" ဟုတ်ပါတယ် ခုပြောနေတာဘယ်သူပါလဲ ခင်ဗျာ"

" မမှတ်မိတော့ဘူးလား ကိုလူချောရဲ့ရ ည်းစားတွေများတော့..."

ကျနော်လည်းရီခြင်ပေမဲ့ ဇာတ်ကားရိုက်သတိထားပြောနေရတယ်။

" အင်း...ဟုတ်ကဲ့ "

" တောသူမလေး စန်းလေ မစန်းမော်လေ မမှတ်မိတော့ဘူးလား"

" ဟာ...တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ အခုပဲ မစန်းမော်အကြောင်းတွေးနေတာ"

" ယုံရမှာလား"

" တကယ်ပါဗျာ"

" စန်းအကြောင်း ဘာတွေးနေတာလဲ"

" စန်းအလှတွေအကြောင်း ပြီးတော့ကိုယ်တို့ အတူတူ ဟိုဟာဖြစ်တဲ့ အကြောင်းတွေ"

" အို ...ဘာတွေပြောမှန်းမသိဘူး"

" အချစ်ကလည်း ကိုယ် တကယ်သတိရနေတာ"

" အင်းဒီကလည်း သတိရနေတာ"

" ကိုယ်ဒီညတောင် စန်းအိပ်နေတဲ့ အခန်းထဲ ရောက်အောင်လာမလို့ "

" အံ့မယ် စန်းနေတဲ့မြို့တောင် မလာတတ်ဘဲနဲ့ အာရွှီး"

" ကိုယ်ဒီညတောင် စန်းအိပ်နေတဲ့အခန်းထဲ ရောက်အောင်လာမလို့ "

" အံ့မယ် စန်းနေတဲ့မြို့တောင် မလာတတ်ဘဲနဲ့အာရွှီး"

" တကယ်ပြောတာ ကိုယ်ရောက်လာကြောင်း အထောက်အထား သက်သေပြခဲ့မယ် ကိုယ့်ဓာတ်ပုံတစ်ပုံထားခဲ့မယ်"

" ဟား မယုံဘူး"

" တကယ်ကိုယ်လုပ်နိုင်ရင် စန်းကိုယ်တို အိပ်ခဲ့တဲ့ဆီ လာမလား"

" မနက်ဖြန်ကိုနော် လောင်းရဲလား"

" လောင်းရဲပ"

" ဒါဆို ဖုန်းချတော့မယ် ကတိနော်"

" ကတိပါ"

" ချစ်တယ် ပြွတ်"

ဖုန်းချလိုက်တယ်။

" ရီ...ရီ...တူ..တူ..."

ဖုန်းကိုကြည့်တော့ ဒေါ်စန်းမော်ပြန်ခေါ်နေတာ။

" ဟလို"

" အင်း ပြောစရာကျန်သွားလို့"

" အင်းပြောလေ"

" သူ့ဘက်ကပြောတဲ့ အတိုင်းမဖြစ်ဘဲရှုံးခဲ့ရင် ဘာပြန်လုပ်ပေးမလဲ"

" စန်းကြိုက်တာ တောင်းဆို"

" တကယ်နော်"

" အဟုတ်ပါဆို"

" သိပ်တော့မတောင်းဆိုပါဘူး ရှုံးခဲ့ရင် ကိုယ် စန်းနေတဲ့ဆီ မနက်ဖြန်လာတွေ့ရမယ် ဘယ်လိုလဲ"

" အိုကေ စိတ်ချ:"

" အာ့ပြောခြင်လို့ ဒါပဲနော် ကိုအာရွှီး"

ဘကြီးနဲ့ တနေကုန်နေလို့ စကားတစ်ခွန်းပြောဖို့ ခဲယင်းတဲ့ မယ်မင်းကြီးမ ကြက်တူရွေးမကျနေတာပဲ...တွေ့ကြသေးတာပေါ့ ဒီည...။ ။

………………………………………………

လူတွေများ မဟုတ်တာ လုပ်ထားတာ သိပ်သိသာတယ်။ ညနေစောင်းတော့ ကျနော့်အခန်းရှေ့ဒေါ်စန်းမော်လာရပ်တယ် ။ ရေချိုးဖို့ အသင့်လုပ်ထားကြောင်း ထမင်းဟင်းချက်ထားကြောင်း အပြင်မှာ မစားဖို့ အကြောင်း ပြောတယ်။ ကျနော် အသံခပ်အုပ်အုပ်လုပ်ပြီး ဟုတ်ကဲ့လို့ အဖြေပေးလိုက်တယ်။ ပူလည်းပူအိုက်လည်းအိုက်တာမို့ ရေချိုးတော့မယ်ဆိုပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။ အိမ်သွားလမ်းမဆုံးခင် ရေကန်ဘက်ဆီက ရေချိုးသံကြားတော့ ရပ်လိုက်တယ်။

အမှောင်ရိပ် အစပ်ကနေ အလင်းဘက်ကြည့်တော့ ဒေါ်စန်းမော် ရေချိုးနေတာ။ ရေဆင်းငါးကြီးလို ခြေသလုံးတုတ်တုတ်ဖွေးဖွေး လက်မောင်းသား တောင့်တောင့် ထမီရင်လျားထားတဲ့ နို့အုံအသားတွေက ရဲနေတယ်။ခြေဖဝါးခြင်းထပ်ပြီး ချေးတွန်းတော့ ထမီအသားက တင်နှစ်လုံးကြားက ဖင်ထဲ ညပ်ဝင်နေတယ်။

ရေစိုနဲ့ ပြောင်လက်ခါတင်းနေတော့ ကိုယ်ချဖူးတဲ့ ဆော်ကြီးလို့မမြင်ဘဲ ဦးကြီးမိန်းမ။ လက်လှမ်းမမှီဘယ်တော့မှ မချူဆွတ်နိုင်မဲ့ ပန်းတစ်ပွင့် စိတ်ကူးဖြင့်သာ.ပစ်မှားယုံ။ သို့သော် အလိုချင်ဆုံး အခူးခြင်ဆုံးအဖြစ် အဲ့လိုခံစားမှုက လီးကိုတောင်လာစေတယ်။ ဆော်ကြီးကို လိုးခြင်နေတယ်။

..............................................

ဘကြီး ဥယျာဉ်ခြံက ပြန်ရောက်လာပြီး ညစာကို ဒေါ်စန်းမော် ကျနော် ဘကြီးတို့ လက်ဆုံစားခြင်တယ် လို့ ပြောလာတော့ အခက်တွေ့သွားရတယ်။ ဒေါ်စန်းမော်ကို အရူးလုပ်ခြင်သေးတယ် ။ ဒီည အစီအစဉ်ကလည်းရှိနေတော့ နိုင်ဝင်းအောင်ကို လာခေါ်ဖို့ အကူအညီတောင်းရတယ် ။

လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထားခဲ့ခိုင်းပြီး ၈နာရီထိုးလောက်မှ အိမ်ပြန်ပို့ပေးဖို့မှာ ထားရတယ်။ အဲဒါမှ ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ မျက်နှာခြင်း မဆိုင်ရမှာ ဒေါ်စန်းမော်ကလည်း ကျနော့်မျက်နှာ မကြည့်ခြင်အောင်ကို ရေစက်က ဖြစ်နေသလားမသိ။

တစ်ဖက်မှာတော့ ကျနော့်မှကျနော်စွဲလမ်းနေပြန်တယ်။ ညစာကို ရှမ်းခေါက်ဆွဲ တစ်ပွဲနဲ့ အပြီးသတ်လိုက်တယ်။ ကျနော်ပြန်ရောက်တော့ ဘကြီးဘုရားဝတ်တက်နေပြီ။ သိပ်စိတ်ကောင်းရှိတဲ့ ဘကြီးကတော့ သူ့မိန်းမကို ခွင့်လွှတ်ခြင်းသည်းခံခြင်းဖြင့် နှလုံးသွင်းထားပေမဲ့ သည်အပေါ် အခွင့်အရေးယူ.လင်ငယ်နေ အိမ်ထောင့်တာဝန်မယား ဝတ္တရားမသိမရှိ ။ လူပါးဝနေတော့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ကြည့်မရ ။

ပညာပေးခြင်ပြန်။ အဲ့လိုပညာပေးတဲ့အနေနဲ့ ဒေါ်စန်းမော် လင်ငယ်နေတာကို ဗီဒီယိုဖိုင် သက်သေရိုက်ယူထားရုံမျှမက ကျနော်ကိုယ်တိုင် ကာယကံမြောက် ဒေါ်စန်းမော်ကို ပညာပေးတဲ့ အနေနဲ့ မြူဆွယ်ဆွဲဆောင်ခါ လိုးပစ်ခဲ့တယ်။ ဘကြီးအပေါ် စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိတော့ ဘာမှကလဲ့စားလည်း မခြေခြင် ။ ဒေါ်စန်းမော်ကိုလည်း ဘာမှမလုပ်ခြင်တော့ပြန်။

ဒေါ်စန်းမော်ခမျာ အသက်ကြီးကြီးယောကျ်ားကို အလိုမတူဘဲ ပေါင်းသင်းခဲ့ရသလိုဖြစ်ပြီး ကာမဆန္ဒ လိင်မှု ခွန်အား မျှတသော စွမ်းဆောင်ရည် အသိ မရှိသဖြင့် ဒေါ်စန်းမော် လိုအပ်သေ ာကာမကွက်လပ်အတွက်လင်ငယ်ထားခြင်းဖြင့် ဖြည့်ရသော်လည်းမပြည့် အရှက်ကွဲမှာ လူသိမှာလည်းကြောက်ရ။

လင်ငယ်ကိုလည်း ငွေနဲ့သိမ်းသွင်းရပြီးတော့ တဖန်ခြောက်ကပ်မြဲအတိုင်းခြောက်ကပ်ခါ အမှောင်ထဲမှာအကျဉ်းကျနေရသလိုပဲ။ အဲ့တော့ သူ့အာရုံနောက်စေတဲ့ ကျနော့်ကို အမြင်ကတ်ခဲ့ဟန် တူတယ် ဟု တွေးမိပြန်တော့ သနားစိတ်ဖြင့်ဖြည့်စွက်ပေးခြင်မိပြန်။ အိပ်ယာထဲ အဖန်ဖန်တွေးရင်း လမ်းတစ်လမ်းတွေ့သလိုဖြစ်ပြီး အသိညဏ်လည်းပွင့်သွားတယ်

" ချောက် ကျွီ ကျွီ ဒန်း....."

ဒေါ်စန်းမော် အခန်းတံခါးဖွင့်လိုက်သံ။ နာရီကြည့်တော့ ၁၀ နာရီခွဲ။ ဒေါ်စန်းမော် အိမ်သာသွားနေကြ။ ဘကြီးနဲ့အတူ မအိပ်တာအတော်ကြာပြီ ခွဲအိပ်တာတဲ့။ ကျနော့်ကို ဧကရီမကြာခင်က ရိုက်ပေးထားတဲ့ ဓာတ်ပုံ ထုတ်လိုက်ပြီး ကျောဘက်မှာ ချစ်သောစန်းအတွက်လို့ ရေးခါ ဆိုင်းထိုးလိုက်တယ်။ အိမ်သာသွားတုန်း ဒေါ်စန်းမော်အခန်းထဲ အမြန်ဝင် ခေါင်းအုန်းအောက်ဘက် ခေါင်းအုံးနဲ့အစွပ်ကြားထဲ ဓာတ်ပုံထိုးထည့်ထားလိုက်တယ်။

အလောင်းအစားမှာ ဘယ်လို တွေးတွေး ကိုမိုးဆိုသူ မလာနိုင် အိမ်လိပ်စာမသိ။  နေရပ်မသိ သိသည်ဆိုထားအုံး။ မွေးထားတဲ့ ခွေးတစ်အုပ်ကို ညဘက်ကျော်ဖြတ်ဖို့ မဖြစ်နိုင်။ သူခိုးဆိုပြီး အချုပ်ထဲတောင် ရောက်သွားနိုင်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော် အပျော်လွန်ပြီး အိပ်မပျော်တာလည်းဖြစ်နိုင်တယ်။ ကျနော့်အခန်းရှေ့က ခြေသံတလှပ်လှပ်ဟာ ဒေါ်စန်းမော် အိပ်ပျော်ခြင်ယောင်ဆောင်နေရတော့ သေးတောင်ထွက်မပေါက်နိုင်။၁၁ နာရီထိုးခါနီးပြီ။ ဖုန်းမြည်လာတယ်။

တူ တူ တူ

မစ်ကော ၄ ကောလောက်ဝင်ထားပါလား။ အရေးကြီးလို့ဖြစ်မယ် ကိုင်လိုက်တယ်။

" ဟလို"

ဒီအချိန်ကြီး ဘယ်သူပါလိမ့်။

" ဟလို..အကို..ညီမပါ"

" ဧကရီ ဒီအချိန်ကြီး..ဘာဖြစ်လို့လဲ ဧကရီဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဧကရီအကို့ကို ဆက်သွယ်မရတာကြာပြီ အကိုကလည်း မဆက်သွယ်တော့ ညီမအရမ်းဝမ်းနည်းတယ် ထားခဲ့ပြီလားလို့"

ဧကရီပြောရင်း ငိုသံကြားနေရတယ်။ ကျနော်ဧကရီကို ဘာအကြောင်းမှ မကြားဘဲ မဆက်သွယ်ဘဲ နေခဲ့တာ ၁ လတောင်ပြည့်တော့မှာပဲ ။ ဒီမှာတင် ၁၀ ရက်လောက်ရှိပြီ။ ၁ ရက်၂ ရက်လို့ ထင်နေတာ။

" ဧကရီ အကို တောင်းပန်ပါတယ် နယ်မှာအလုပ် ကိစ္စအရေးကြီးနေလို့ပါ အကို ဧကရီကို ဒီလောက်ချစ်တာကို"

" မငိုနဲ့တော့ အခုဘယ်က ဆက်တာလဲ"

" သူငယ်ချင်းအိမ်မှာ အဖော်လာအိပ်ပေးရင်း ဆက်တာ"

" သြော်...ကိုယ်မနက်စောစောပြန်ဆက်မယ် ဧကရီ ချစ်တယ် ဧကရီ"

" အကို့ကိုလည်း ဧကရီသိပ်ချစ်တယ်"

ဟမ်းဖုန်းကို ရင်ဘတ်ပေါ် တင်ထားရင်း ဧကရီ့ကို အားနာပြီး စိတ်မကောင်းလည်းဖြစ်နေတယ်။ ဒေါ်စန်းမော် သံချက်လွတ် ကြွတက်နေတဲ့ ပျဉ်ပြားကို နင်းမိသွားပုံရတယ် ။

" ကျွိ ဒေါက် "

ကျနော် ဖုန်းပြောနေတာ ရပ်ပြီး နားထောင်နေတာ ခြေသံမကြားပါအောင် နင်းခါမှ အသံမြည်သွားရတယ်။သေးပေါက်ခြင်တာနဲ့ အတော်ပဲ။ ကျနော် ခြေသံပေးနင်းလိုက်တယ်။ တံခါးဖွင့် အခန်းပြင်ရောက်တော့ ဒေါ်စန်းမော် အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။

အခန်းတံခါးပိတ်ချိန်တောင် မရဘဲ အိပ်ခြင်ယောင်ဆောင်ပြီး ငြိမ်နေရှာတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ပိရိပုံများမနက် ၆ နာရီလောက်ဆို ဘကြီးနဲ့ကျနော်တို့စားဖို့ မနက်စာ ဒေါ်စန်းမော် ချက်ရတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ကျနော့် ဘကြီးဦးကြီးက မနက်စာစောစေ ာစားတတ်တာ။ နေ့လည်စာ ညစာတောင် သိပ်အလေးထားမစားတာရယ်ကြောင့်ပါ ။မချက်မဖြစ်စာလေးတစ်စောင်ရေးလိုက်တယ်။

ဒီလို

သို့/

စန်း

ကိုယ့်ကတိအတိုင်း ဓာတ်ပုံခေါင်းအုံးအောက်ထားခဲ့တယ်။ ရှုံးတဲ့အတွက်လည်း လာစရာမလိုပါဘူး။

စန်းအခြေအနေပေးတဲ့အခါမှ ချိန်းလိုက်ပါ။ ဖင်ပေါ်နေတာ ပြန်ဖုံးပေးခဲ့တယ်နော်

ချစ်တဲ့  

ကိုမိုး 


ထမင်းချက်ရင်း သီချင်းတောင်ညည်းနေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ချက်ပြုတ်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတော့ စာကိုတွေ့သွားပုံရတယ်။ ကျနော်လည်း ပူလောင်အိုက်စပ်တာ မခံနိုင်လို့ ရေကန်မှာ ရေသွားချိုးလိုက်တယ်။ တော်သေးတယ်။ ကျနော်ခေါင်းကို တံဘက်ခြုံပြီးပြန်လာတာနဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ထမီရင်လျားထွက်လာတာ ဆုံတော့ ခေါင်းငုံပြီး ရပ်နေတယ်။ ယှဉ်လျက်ဆုံတော့ ခေါင်းငုံ့ရပ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ကို စခြင်သလိုလို ဖြစ်လာတယ်။ကျနော်ရပ်လိုက်ပြီး

" ပူတယ်နော် ရင်ထဲပူတာက ပိုဆိုးတယ်။ ရေချိုးတာလည်းပျောက်မှာ မဟုတ်ဘူး"

ထိသွားပုံရတယ်။ ရှေ့၃-၄လှမ်းလျှောက်ပြီး နောက်ပြန်ကြည့်တယ်။ ကျနော် လက်နောက်ပြန်ပြလိုက်တယ်။မနက်စာစားရင်း ဒေါ်စန်းမော်ကို မသင့်မြတ်သူ အနေနဲ့ပဲ ရင်ဆိုင်ခြင်တာမို့ လျှာထိုးဦးထုပ်ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းပြီး ထိုင်လိုက်တယ်။ ဦးကြီး စားပြီးထွက်သွားပြီ။ ထမင်းခူးပြီး ကျနော့်ရှေ့ညင်သာစွာ ပန်းကန်ကိုချတယ်။

" စားခြင်တာတွေ ပြောထားလေ "တဲ့။

" ဟုတ်ကဲ့ ကျေးဇူး"

နိုင်ဝင်းအောင် အိမ်ဘက်ထွက်လာမိတာ အမှား ဒီကောင် ယောက္ခမကြောက်ရတာ သိသွားတာပဲ။ သူ့ ယောက္ခမကလည်း ကျနော့်ကို နားကပ်နဲ့ ဘိုဆန်ဆန်ဝတ်တာ ကြည့်မရတဲ့ ၁၉ ရာစုအလယ်က အဘွားကြီးမျက်လုံးနဲ့ ကြည့်မရဘူး ဆိုတာ နိုင်ဝင်းအောင်ကို ကြိမ်းမောင်းနေတဲ့ အဘွားကြီး စကားလုံးထဲမှာ ပါလာတယ်။ ကျနော်ရှိနေမှန်းသိလျက် ပြောနေတဲ့ ယဉ်ကျေးမှုကို မပတ်သက်ခြင်တော့ဘူး။

ကျနော်နဲ့ ခင်စပြုနေတဲ့ ဆိုင်မှာ သောက်ရင်းနိုင်ဝင်းအောင်ကို ဆဲဖို့ခေါ်မယ်ပေါ့။ မသာကောင်က ဆဲတောင်မဆဲရသေး လာတောင်းပန်တယ်။ အရက်ပြင်းသောက်စမရှိတဲ့ ကျနော်လည်း အတော်လွတ်သွားတယ် ။ နိုင်ဝင်းအောင် အခန်းထဲထိ ထမ်းပို့ရှာတယ်။ ကျနော် ယောက္ခမကြောက်တဲ့ ကောင် ငကြောက်သောကသုံးမကျတဲ့ကောင်ဆိုပြီး ဆဲတယ်ဆိုတာတော့သတိရတယ်။

ကျနော့် ဖုန်းပိတ်ထားလို့ ဒေါ်စန်းမော် ဖုန်း ခေါ်မရ။ ဒါ့ကြောင့်လက်လျှော့ပြီး စိတ်ပြောင်းသွားပုံရတယ် လို့ယူဆရမလားမသိ။အရက်နာကျနေတဲ့ ကျနော်ခေါင်းအုံးကို မျက်နှာပေါ်ဖိထားရင်း..

" မောင်မိုးဇော် မင်းပြောတာတွေ ဒေါ်ဒေါ်လက်ခံတယ် ငနိုင်ဟာ နွားလုံးလုံး ဖြစ်နေပြီ "

အမှန်တော့ အဲ့လောက်တော့ မဆိုးလှပေမဲ့

" ဟုတ်တယ်"

လို့ပဲ ထောက်ခံလိုက်တယ်။ အခန်းဝမှာရပ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ဝင်သင့် မဝင်သင့် ဖြစ်နေပုံရတယ်။

" ဒေါ်ဒေါ် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ နှိပ်ပေးရမလား .. အင်း သံပုရာရည်လေးအရင်သောက်လိုက် ခေါင်းနှိပ်ပေးလိုက်ရင် သက်သာသွားမယ် ထင်တယ်"

သူမဘာသာပြော သူမဘာသာ လုပ်နေတော့တယ်။ ဆံပင်ရှည်လာတာရယ် နုတ်ခမ်းမွှေးမုတ်ဆိတ်မွှေးမရိတ်တာရယ်က ဒေါ်စန်းမော် သိပ်မမှတ်မိနိုင်ဘူး။ ရုပ်ခြင်းဆင်တာလို့ပဲ ထင်နေမှာလို့ တွေးမိတော့ဆက်ဆံရေး တိုးတက်လာမှုအတွက် အနှောင့်အယှက်မပေးခြင်တော့။ တကယ်ဖြစ်တာထက် ပိုအောင်သရုပ်ဆောင်နေလိုက်တော့တယ်။ ပထမတော့ ကျနော့်ကို သံပုရည်သောက်လိုက်ဆိုပြီး ခွက်ကို ကမ်းပေးတယ်။ ကျနော် မထနိုင်တဲ့ပုံမြင်တော့ တွဲထူလာတယ်။

သံပုရာရည်သောက်နေတဲ့ ကျနော့်ကို သေသေချာချာကြည့်နေတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော့်ခေါင်းကို သူမပုခုံးပေါ်မှီထားစေပြီး နှိပ်နယ်ပေးတယ်။ ငြင်သာတဲ့ အနုအရွ အပြုအစုကြောင့် ကျနော်အိပ်ခြင်သလိုလို နိုးနေသလိုလို ဖြစ်နေတယ်။

" ကိုမိုးနဲ့ တူလိုက်တာ"တဲ့။

လောကမှ ာနာမည်တူမရှား လူတူမရှားဆိုတဲ့ အယူ ဒေါ်စန်းမော်မှာလည်းရှိသလို လူတိုင်းမှာရှိတယ်။ နုတ်ခမ်းမွှေးမုတ်ဆိတ်မွှေးရိတ် ဆံပင်ညှပ်ပြီး ရေချိုးပြီးစ ကျနော်အဝတ်တန်းတွေဘက်က ခေါင်းလေးငုံ့ကာထွက်လာတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် အကြည့်ခြင်းဆုံမိကြတယ်။ ကျနော်ကတော့ သာမန်မထူးဆန်းသလို ပြန်ကြည့်ရင်း..

" ညက အတော်မူးသွားတယ် နိုင်ဝင်းအောင်ကို ဒေါသထွက်ပြီး သောက်လိုက်တာ ဘာအမှားတွေ လုပ်မိလဲမသိဘူး အားနာလိုက်တာ"

ဒေါ်စန်းမော် သူ့ကို စွဲအောင် လုပ်ခဲ့တဲ့ ကိုမိုးဆိုသူနဲ့ ခွဲမရအောင်တူနေတဲ့ ကျနော့်ကို အံ့အားသင့်နေရှာတယ်။ ကျနော့်အခန်းထဲအထိ ပြုစားခံရသူလို လိုက်လာတယ်။ လုံခြည်လဲမှ အခန်းပြင် ထွက်ရပ်နေတယ်။သတိဝင်ပြီး ထိန်းသွားပုံရတယ်။ ကျနော့်အတွက် ထမင်းပွဲ ပြင်နေတယ်။

ခါတိုင်းက ခူးခပ်ပေးပြီး ထွက်သွားပေမဲ့ ကျနော့်ဘေးမှာထိုင်နေတယ်။ ကျနော်ဟာ အတိတ်မေ့သူတစ်ယောက် ဒါမှမဟုတ် ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ ချစ်ကြိုက်သွေးသွားခြင်းဆက်ရှက်ခဲ့တဲ့ ကိုမိုးဆိုသူမဟုတ် ဆိုတာကို မိမိကိုယ်မိမိအခါမလပ်ကို ပြောဆိုသတိပေးလာနေရပြီ။ ကျနော် ဒီလိုတိတ်ဆိတ်ဆွံ့အမှုကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ ဒါကြောင့်ပြောမိပြောရာပြောချလိုက်တယ်။

" ဒေါ်ဒေါ် ကျနော်ရောက်တာလည်း ရက်၂၀ လောက်ရှိပြီ ၁ ရက် ၂ ရက်နေရင် ပြန်တော့မလို့"

ငြိမ်သက်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်လှုပ်ရှားလာတယ်။

" ငါ့မောင်ရယ် အဲ ငါ့တူရယ် နေပါအုံးလား ဒေါ်ဒေါ် တာဝန်မကျေတာ သိပါတယ် နောက်ထပ်နေမဲ့ရက်ကလေးတော့ ဧည့်ဝတ်ပြုပါရစေ.နေပါအုံးကွယ်"

" ဟာ မဟုတ်တာ ဒေါ်ဒေါ့်အတွက် ကျနော်ကသာ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးလို နေရာမှားရောက်လာတာပါ ဒေါ်ဒေါ့်တာဝန်ယူနိုင်သလောက်ယူတာ ကျနော်သိနေတာပဲ:"

" မဟုတ်ပါဘူးကွယ်။ မင်းကသာ သဘောထားကြီးပြီး နားလည်ပေးနေတာပါကွယ်"

ဒေါ်စန်းမော် ရှိုက်ကြီးတငင်ငင် ငိုလာတယ်။ သူမချစ်တဲ့ ကိုမိုးမဟုတ်မှန်းလည်း သိနေတယ်။ ကိုမိုးဖုန်းကလည်းဆက်မရ ။ အမှောင်ထဲ အကျဉ်းကျမယ်။ မျက်ရည်သည်မလေး စန်းစန်းမော်ဟာ ကျနော့်ကို ရေနစ်တုန်း ကောက်ရိုးတမျှင်အဖြစ် ဆွဲဖို့ အစပြုနေပြီဆိုတာ။ ကျနော့်မှာလည်း စရိုက်၂မျိုးရဲ့ ခံစားချက် ၂မျိုးကြားလူးလာခေါက်တုန့် နေရတာ ပင်ပန်းလှပြီ။

မိန်းမတစ်ယောက် ကိုယ့်ဘေးမှ ာငိုနေပြီဆို ခပ်ညံညံ့ မြန်မာဗီဒီယိုဇာတ်ကားထဲမှာတောင် ဖက်ပေးရတာပဲ။ ကျနော် စားပွဲပေါ်ခေါင်းငုံ့ခါငိုနေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ကို ဂျိုင်းအောက်ကနေ ဆွဲမထူပြီး ကျောကုန်းလေးကို ပွတ် လက်မောင်းလေးကို ပွတ်ခါ အငိုတိတ်အောင် ချော့တယ်။ ကျနော်ချော့ကာမှ ပိုတောင်ငိုလာတော့ ဖက်ထားရတော့တာပေါ့။ ဒေါ်စန်းမော်ရဲ့ နသယ်ဆံနွယ်စကို ဆွဲယူပြီး လက်ညိုးကလေးနဲ့ ရစ်ပတ်လိုက်တယ်။

ဆွဲယူတော့ နာတာပေါ့ မငိုနဲ့ ငိုရင် နာအောင်ဆွဲမှာ လို့ နူးညံ့ချိုသာစွာပြောတော့ အရောင်လက်လာတဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကိုမိုးတစ်ဖြစ်လဲ ကျနော် ဒေါ်စန်းမော်ကို လုပ်ပြီးတိုင်း ကျီဆယ်နေကြအပြုအမူလေ။ အထက်တန်း ကျောင်းသားစကားနဲ့ ပြောရရင် မေးခွန်းပေးလိုက်တာပါပဲ။

" ရှင်မလား ....သိပ်ဆိုးတယ်"

" ဘယ်က ရှင်လဲ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ကြည့်မရတဲ့ ယောကျ်ားဘက်က တူပါ"

" မောင်မိုး မဟုတ်ဘူး ကိုမိုး ...ဟာကွာ မပြောတတ်တော့ဘူး ရှင့်ကို မုန်းတယ် ကြည့်မရဘူး ချစ်တယ်"

ထမင်းစားထိုင်ခုံကနေ ရှက်ရွံ့စွာ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ ကြည်နူးမှူတွေနဲ့ ပြေးထွက်သွားတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ရုပ်ရှင်အရဆို မင်းသားပြေးလိုက်ရမဲ့ အခန်းပေါ့။ သီအိုရီပေါ့။ နာခံလိုက်ပါတယ်။

" ဒေါ်ဒေါ် "

" ဘာဒေါ်ဒေါ်လဲ မင်းအရာရာ အားလုံးသိနေခဲ့တာပေါ့"

" ဘာကိုလဲ"

" တည်းခိုခန်းမှာကတည်းက ငါ မင်းကြည့်မရတဲ့ ဦးလေးမိန်းမဆိုတာ။ ဒါ့ကြောင့် မင်းဂလဲ့စားခြေလိုက်တာပေါ့"

" အမှန်အတိုင်းပြောရရင် လှပပြီးဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ဒေါ်ဒေါ့်ကို မမကို ကျနော်သဘောကျပြီး ချည်းကပ်ခဲ့တာပါ။ တညအိပ်ပြီးတော့ ကျနော် လက်ထပ်ခြင်လာတဲ့အထိ အချစ်စိတ်တွေ ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော့်ကိုကျနော် သေချာသလား တဒဂ် သာယာတာလား။၂ ပတ်လောက်စစ်ဆေးခဲ့ပေမဲ့ နေ့တိုင်းသတိရလွမ်းတဲ့ဝေဒနာဟာ ပိုပြီးအစိုင်အခဲဖြစ်လာတယ်...

စန်းပေးခဲ့တဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကလေးကို သတိရပြီးရှာတော့ ရင်းနှီးနေတဲ့ နံပါတ်လို့ ထင်နေတာနဲ့ အိမ်က ဖုန်းစာအုပ်ထဲ တိုက်ကြည့်တော့ ထူးဆန်းစွာ ဘကြီးရဲ့ အိမ်ဖုန်းဖြစ်နေမှ ကျနော်သိပ်ချစ်တဲ့ စန်းဟာ ဒေါ်ဒေါ်ဖြစ်နေမှန်းသိရတယ်။ ကျနော့်မှာ အချစ်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နေခဲ့ရတယ်။ ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ တအိမ်ထဲနေရပြီး သူစိမ်းလိုနေခဲ့ရတာ"

မုသားခပ်များများကို စိတ်ပါလက်ပါ သရုပ်ပါပြောတော့ အမှန်တွေဖြစ်သွားတာပေါ့။ ပုခုံးလေးကို ဖက်ကိုင်ထားလိုက်ပြီး

" ဒါဆို မင်းက ဦးလေးရဲ့ မိန်းမ မသင့်မြတ်သူအဖြစ် တူတော်စပ်သူအဖြစ်နဲ့ကရော ဘယ်လိုသဘောထားလဲ"

ထပ်ပြီးပိပိရိရိလိမ်ရတာပေါ့။

" အမှန်ပြောရမယ်ဆို ကိုမိုးအပေါ် ဒေါ်စန်းစန်းမော် ချစ်နေတာကို မနာလို ဖြစ်မိတယ်။ တူတော်စပ်သူ.မောင်မိုးလေးအပေါ်သာ.အချစ်တွေ ပုံအောပေးအပ်ဖို့ ကိုမိုးဆိုသူကို သတ်ပစ်ခဲ့တာ မမ စဉ်းစားကြည့်ရင် သိပါတယ်။ တူအဖြစ်အနေနဲ့ ဒေါ်စန်းစန်းမော်ကို ချစ်နေတာပါပဲ"

" ဘယ်လိုမှ မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး မသိတော့ဘူးကွာ"

လို့ ရှက်မူပိုတယ်။

" မအောင့်နိုင်တော့ဘူး.ချစ်မရယ်"

ပြောပြောဆိုဆို အိပ်ယာထဲ တွန်းလှဲလိုက်တာလား ဒေါ်စန်းမော်ကပဲ ကျနော့်ကို ဆွဲဖက်ခေါ်သွားတာလားလက်ခုပ်ဆိုတာ ၂ ဘက်တီးမှမြည်တာတဲ့။ အိပ်ယာပေါ်က ကိစ္စတော့ ခင်ဗျားတို့ တွေးကြည့်နိုင်အောင် ပညာလုံလောက်ပြီးသားလူတွေပါ။။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၁ )

ရွေ့လျားနေသော အဓိပ္ပါယ်များ အပိုင်း ( ၁ )

အမရာမောင် ရေးသည်။

ကျနော့် အကြောင်းပြောရရင် နာမည်က မိုးမိုးဇော် ။ မိန်းမနာမည်နဲ့ တူလို့ ဆယ်တန်းရောက်မှာ မိုးဇော်ဇော် လို့ ပြောင်းလိုက်တယ်။ အားလုံးက မိုးဇော်လို့ ခေါ်တယ်ပေါ့ဗျာ။

အသက်လား ၃၃ ကျော်လို့ ၃၄ ထဲမှာ လူပျိုကြီးပေါ့ဗျာ ။ အလုပ်ကတော့ one two three အခြေအနေမကောင်းဘူး ထင်လို့ နားထားတယ်ပေါ့ဗျာ။ ရုပ်ရှိရေလျှံလို့ ပြောရင် ခင်ဗျားတို့ ကြွားတယ် ထင်ကြမယ်။ ရည်းစားမရှိ long long ago ချာတိတ်တုန်းကတော့ ထားဖူးတယ်ပေါ့။

မိန်းမဘာလို့ မယူသလဲဆိုတော့ ဝယ်စားဖန်စားပေါ့ဗျာ။ နေတာကတော့ သမိုင်းမှာ အိမ်နဲ့ခြံနဲ့ မွေးခြင်း ၃ ယောက်မှာ ကျနော်ကအကြီးဆုံး ။ အားလုံး အိမ်ထောင်ကိုယ်စီ ကျကုန်ပြီ။ အဖေအမေတို့နဲ့ နေတယ်ပေါ့ဗျာ။ မိန်းမပေးစားပေမဲ့ ကျနော်ငြင်းလွန်းတဲ့ အဆုံး လက်လျော့ထားရတာပေါ့။ ဆေးလိပ်မသောက် ကွမ်းမစား အရက်မသောက်။ မူးယစ်ဆေးမသုံး (လုံးဝမလုပ်ဘူးပြောတာ မဟုတ်ဘူး။တခါတလေတော့) အားကစားတော့ အမြဲလုပ်တယ်။ ကျနော် ဝါသနာအပါဆုံးက မိန်းမအမျိုးမျိုး ပုံစံအမျိုးအသားအရောင် အဆင့်အတန်း အနိမ့်အဆင့်နဲ့ အိပ်ကြည့်တာပေါ့။

အခုကျနော် ပြောမှာက အင်းတကော်ဘက်က မိုတယ်ပြောမရ တည်းခိုခန်းပြောမရ အခန်းတစ်ခုမှာ ဆော်ဖိုက်ပြီးလို့ စီးကရက်သောက်နေတာဗျ အကြံထုတ်နေတယ်ဆိုပါစို့။

အဲ..ဆော်ကတော့ ကျနော်တို့လမ်းထဲကပဲ ဆော်က၂၅ ၀မ်းလပ် ဝမ်းဇီး ဧကရီတဲ့ ခလေးတစ်ယောက်အမေ တစ်ခုလပ်။

ကျနော် စပွန်ဆာပေးထားတာ မကြာသေးဘူး အိပ်နေပြီ။ စကားပြန်ဆက်ရရင် စဉ်းစားခန်းဝင်တဲ့အကြောင်းပါ။ ဧကရီနဲ့ ကျနော်အခန်းကို ညနေဝင်ရီတရောမှာ ရောက်တာ ရေချိုးစားစရာနဲ့ ဘီယာလေးသောက်နှပ်နေတုန်း တစ်ဖက်အခန်းက အသံကြားရတာပဲ။ ဆော်အော်တဲ့ အသံ။ တော်တော်အော်တာဗျာ။

တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ဆောင့်ချက်ပြင်းလာတော့ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်ခံရလို့ အော်နေသလိုမျိုး သုံးထပ်သားကို ဝက်အူလှည့်နဲ့ ဖောက်ပြီး ခြောင်းခြင်စိတ်တောင် ဖြစ်လာတယ်။ ဆော်ငယ်ငယ်လေးကို ဘဲကြီးတစ်ဗွေ ကြီးဆေးထိုးတဲ့ဟာကြီးနဲ့ ဆော်နေတာဖြစ်မယ်။

အဲ့အခန်းဘက်က တံခါးဖွင့်သံကြားရပြီး ရေချိုးခန်း အိမ်သာဘက်သွားတာ ဖြစ်မယ်ဆိုတာမှန်းမိလို့ ကျနော်အခန်းတံခါး ဟလိုက်ပြီး ခြောင်းကြည့်နေတယ်။ အထင်နဲ့အမြင် တက်တက်စင် လွဲတာပဲ။ ပုဆိုးစထွက်လာပြီး အခန်းရှေ့ရပ်နေတာ။ ထမိန်စထွက်လာတဲ့အတွက် ဘဲကမြင်ကွင်းထဲရောက်အောင် တိုးလာတယ်။

ပိန်ပိန်သေးသေးပုပု ။ အသက်က ကျနော့်ထက်ကြီးလှ ၃/ ၄ နစ်ပဲ ။ ဘဲရှေ့ကနေ ထွက်သွားပြီး ဆော်မြင်ကွင်းထဲဝင်လာတယ်။ တင်ကြီးတွေက ဟဲဗီးကြီး။ နှိုင်းမပြတတ်လို့ ထမိန်ပြင်ဝတ်နေတာ။ ပထမတော့ နုထွားကြီးလို့ထင်တာ လမ်းလျှောက်သွားတော့မှ တံခါးအပြင်ထွက်ပြီးကြည့်တာ ။ ဝတ်စားပုံ ဘီးစပတ်ကြီးနဲ့နယ်ဘက်က အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်။

ကျနော် တစ်ယေကာ်တည်း တဟားဟားနဲ့ ရီနေရတယ်။ စုံထောက်ဦးရှံစားပေါ့။ ဦးထုပ်ခပ်ငိုက်ငိုက်ဆောင်းခါကောင်တာမှာ ဘီယာဝယ်ပေးဖို့သွားပြောရင်း ထိုင်နေလိုက်တုန်း စောစောကအတွဲ ဘဲက အရင်ဝင်သွားတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ ခဏကြာ.ဆော်ကြီးအဒေါ်ကြီးအခန်းဘက်လာနေတာ တွေ့ရတယ်။

အဝေးကဆိုတော့ အသက်ကြီးပေမဲ့မပျက်စီးသေးဘူးဟ အဲ့မှာ အံ့သြစရာ မယုံနိုင်စရာ ဖြစ်လာတာပဲ။ကောင်တာတစ်ဝက်က လျှောက်လမ်းမှာဆိုတော့ မြင်ကွင်းနဲ့နီးတယ် ပြောရမယ်။ ရုပ်လည်းမဆိုးဘူး ။ ခန့်ချောကြီးဟ။ အင်းမြင်ဖူးသလိုလိုပဲ ဖြစ်တာနဲ့ သေသေချာချာကြည့်မိတယ်။ ရုပ်ခြင်းတူတာလား မဟုတ်ဘူး။အသေအချာကို မှတ်မိတာ။ နယ်က ကျနော့်ဦးလေး အကြီးဆုံး ဘကြီးမြင့် မိန်းမ ဒေါ်စန်းမော်။ ကဲဗျာ ကျနော် စဉ်းစားခန်းဝင်နေရတဲ့ အကြောင်းပေါ့။ ။

………………………………………………

ဘီယာပုလင်း ၂ ပုလင်းဆွဲ တည်းခိုခန်းကဂျာကြီးကောင်တာဘက် ထွက်လာလိုက်တယ်။ ဂျာကြီးနာမည်ကကိုမိုး ၁၀ ခါထက်မနည်း ဤတည်းခိုခန်းမှာ တည်းဖူးတော့ ဖောက်သယ်ရင်း မိတ်ဆွေရင်းတွေ ဖြစ်လို့ပေါ့ဗျာ ။ နောက်တစ်ခုက ဒီက ဝန်ထမ်းတွေအားလုံးက ဧည့်သည်နဲ့ ပတ်သက်ရင် မစပ်စုတတ်ကြဘူး။ နောက်ပြီး cctv တို့ ချောင်းရိုက်တာတို့ မလုပ်ကြဘူး။

" ဂျာကြီး ပါးပါးလောက်ပုတ်ရအောင်ဗျာ ဧည့်သည်ပါးပြီမို့လား "

" ဟုတ်ကဲ့ ကိုမိုးဇော်ကောင်တာထဲလာ:"

ဖန်ခွက် ၂ ခွက်ကို ခွေးခြေအမြင့်ဖင် ထိုင်ခုံပေါ်အလယ်ကချထားပြီး ဘီယာငှဲ့ပေးလိုက်တယ်။

" ကိုမိုးဇော်မနက်ပြန်မှာမလား"

" အင်း အခြေအနေရပဲ"

ခွက်ခြင်းတိုက်လိုက်ကြတယ်။

" ချီးယားစ်"

" ဂျာကြီးသမီးလေးဆယ်တန်းဆို အခြေအနေဘယ်လိုလဲ"

" ဝိုင်းကျူရှင်ထားဖို့ ဘောစိဆီက အတိုးပေးရပေးရဆိုပြီး ချေးမယ်လုပ်ထားတယ် ..ဘောစိက ငြီးပြနေတော့ ချေးရခက်နေတယ်၊ စာသင်နှစ်တစ်ဝက်တောင် ရောက်တော့မယ် ခလေးကစာကြိုးစားတော့ မရှာနိုင်တဲ့ ကျနော့်ကိုယ်ကျနော် အပြစ်တင်ရတာပေါ့"

" အေးဗျာ စိတ်မကောင်းစရာမတွေးနဲ့ ခင်ဗျားစိတ်ကောင်းရှိတဲ့လူပဲ အဆင်ပြေသွားမှာပါ နောက်တစ်ခွက်ချီးယားစ်"

ဂျာကြီးကောင်တာ အံထဲမှာ ဝက်အူလှည့်တွေ့တာနဲ့ အကြံရသွားတယ် ။ မီးစမ်းဝက်အူခါးကြားအသာထိုးလိုက်ပြီး

" ဂျာကြီးခဏဗျာ အခန်းခဏသွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်"

ဧကရီအိပ်မောကျနေပြီ တစ်ဖက်ခန်းက ဘာသံမှမကြားရ ။ အိပ်ပျော်သွားကြပြီထင်တယ်။ အခန်းမီးပိတ်လိုက်ပြီး အိတ်ထဲက ငါးထောင်တန်တစ်အုပ် ယူလိုက်တယ်။

" ဂျာကြီးကုန်ပြီလား ထပ်ထည့်လေ လုပ်စမ်းပါကိုယ့်လူရ"

" ခင်ဗျားအတွက်ရော ရပါတယ်ခင်ဗျား တပည့်တစ်ယောက်ထွက်ဝယ်ခိုင်းမှာပေါ့"

ဂျာကြီးကအလိုက်သိတယ်။

" ဟေ့ တစ်ယောက်လောက်"လှမ်းအော်တယ်။ တပည့်ရောက်လာတော့ သူ့အိတ်ထဲက ထောင်တန်လေးတွေ ဆွဲထုတ်တယ်။

" ဟာ ဟေ့လူဘာလုပ်တာလဲ .ညီလေးဒီဘက်လာ "

ငါးထောင်အုပ်ထဲက ၄ ရွက်လောက်ဆွဲထုတ်ပြီး ညေး.မင်းတစ်ရွက်ယူလိုက် ။ ကျန်တာ ဘီယာနဲ့ အမြည်းဝယ်ခဲ့ ဂျာကြီးခမျာအားနာနေရှာတယ်။

" ကဲဂျာကြီးခေါ်ကိုမိုး ခင်ဗျားသမီးဝိုင်းကျူရှင်က ဘယ်လောက်လဲ"

" ၃ သိန်းခွဲ ကိုမိုးဇော်:"

" ခင်ဗျားစိတ်ညစ်တာတွေ ဖယ်လိုက်တော့ ရော့ ဒီမှာ ၅ သိန်းအုပ်ထဲက စောစောက ၄ရွက်ဖယ် ဝိုင်းကျူရှင်ကပိုတာ ခလေးမလေးစားရိတ်ပေါ့"

ဂျာကြီးအတော်အံသြပြီးကြောင်ကြည့်နေတယ်။

" ရော့ယူပါ...ကျနော်လှူတာပါ ပညာဒါနပေါ့"

" ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူးဗျာ ။ ဘယ်လိုကျေးဇူးပြန်ဆပ်ရမလဲမသိတော့ဘူး"

တုန်ရင်နေတဲ့ ဂျာကြီးလက်ထဲ ပိုက်ဆံထည့်ပေးလိုက်တယ်။ တက်ကြွရွှင်ပြလာတဲ့ ဂျာကြီးမျက်နှာမြင်ရတာ ကျနော်စိတ်ချမ်းသာတယ်။ ဘီယာတွေလည်း ကုန်အောင် သောက်လိုက်ကြတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တော့ မီးတစ်လုံးဖွင့်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်က ခလေးတစ်ယောက် အမေ တစ်ခုလပ်မလေး ဧကရီကို နှိုးပြီးဆော်လိုက်မလား အားနာတာကြောင့် မနှိုးတော့ပါဘူး။ ထိုင်နေတုန်း

" ကျွိ ကျွိ ကျွိ"

တစ်ဖက်အခန်းက အသံကြားရတာပဲ ။ အသံကတော့ အိပဲ့ အိပဲ့ပဲ။ ဝက်အူလှဲ့ယူပြီး သုံးထပ်သားကို ဖောက်ဖို့စဉ်းစားထားတာ ဖောက်ဖို့ နေရာချိန်ရတယ်။

အဆင်ပြေခြင်တော့ ဆေးသုတ်ထားတဲ့ သုံးထပ်သား အဖြူပေါ်မှာ ပုံဆွဲစက္ကူအထူနဲ့ အပေါက်ကို ဖုံးထားတာ ။ ၁ လက်မ ပတ်လည်လောက်အပေါက် မီးပြေးပိတ်လိုက်တယ်။ စက္ကူ အသာခွာလိုက်ပြီး ခြောင်းကြည့်လိုက်တယ်။ အကောင်သေးသေး ငနဲက ပက်လက်ကလေး ဆော်ကြီးက အပေါ်က ဒူးကွေးထိုင်ပြီး ပွတ်နေတာ ထမိန်တောင် မချွတ်ဘူး။

သတိရသွားတယ်။ ဖုန်းယူလိုက်ပြီး မြင်ကွင်းကို ချိတ် video record ကို နှိပ်လိုက်တယ် ။ ရုပ်ပီပြင်တယ်။ အိုကေပဲ။ ဘကြီးဦးမြင့်မိန်းမ ဒေါ်စန်းမော် ဖီးတက်လာပြီး ထမိန်ကို ခေါင်းပေါ်ကနေဆွဲလှန်ချွတ်။ ငနဲရင်ဘတ်ကိုလက်ထောက်ခါဆောင့်တယ်။

ကျွိ ကျွိ ဘတ်ဘတ် ဟင်း အဟင်း

အသံတွေ ကျယ်လာတယ်။ ကောင်ကို သူ့နို့ကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး ညှစ်ခိုင်းတယ်။ အကျီလှန်ပြီးနို့ကြီးတွေ ထုတ်ပေးတယ်။ အားရပုံ မရဘူး။ ဆော်ကြီး ပက်လက်လှန်ပေးတယ်။ ပေါင်ကားပေးထားတာ အမွှေးတွေနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမိအရရိုက်ယူထားရသေး။ ငနဲသေးသေးက ပေါင်ကြားထဲဝင်ပြီး တန်းစွပ်တယ်။ ဆင်မကို ခွေးပိန်တက်လုပ်နေတဲ့ အတိုင်းပဲ ။ ဆော်ကြီးကတော့...

" အား အား အား နဲ့အော်နေတော့တာ။

ဒီကောင့် အားမရှိတဲ့ ဆောင့်ချက်က ခပ်ညံ့ညံ့ ဖူးကားလို ဖြစ်နေတယ် ရီနေရတယ်။ မကြာဘူး ငနဲလေး ပြီးသွားရှာတယ်။ ဆော်ကြီးဘေးလှဲချပြီး အမောဖြေနေတယ်။ ဆော်ကြီးမျက်နှာကြက်ကို ကြည့်ခါ အာသာမပြေ။ သက်ပြင်းတွေချ။ အဖုတ်ကြီးကို ဖြဲကြည့်နေသေးတယ်။

ကင်မရာရပ်လိုက်ပြီး အပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်ပြန်ကပ်ထားလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းအိမ်သာဘက် အသာလစ်ထွက်လာပြီး အဝင်အထွက်မှာ ရပ်စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဆော်ကြီးအိမ်သာထဲမှာ အဖုတ်ဆေးမလို့ အကြည့်ခြင်းဆုံတော့ သေသေချာချာကို မျက်လုံးခြင်းဆုံအောင် စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ အိမ်သာကပြန်အထွက် နောက်ကနေလိုက်တယ်။

လှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်နဲ့ ဆော်ကြီးကျနော့်ကို မမှတ်မိရှာဘူး။ ဘယ်မှတ်မိပါ့မလဲ။ ကျနော် ၈တန်းကျောင်းသားကျောင်းပိတ်ရက် ဘကြီးနဲ့ လိုက်သွားခဲ့တုန်းက ဒေါ်စန်းမော်က ၃၀ တောင် မပြည့်တတ်သေး။

သူ့သားနိုင်ဝင်းအောင်နဲ့ ကျနော်ရွယ်တူဆိုတော့ အဖော်ရပြီးပျော်ရတယ်။ ဘကြီးက နိုင်ဝင်းအောင်ကို မွေးစကတည်းက အမေလို ထမင်းခွံ့ရေချိုးကျောင်းပို့လုပ်ပေးခဲ့တယ် လို့ ဆိုတယ်။ သူ့အမေ ဒေါ်စန်းမော်က သူ့ကို ဂရုမစိုက်သလို သူကလည်းအမေကို မချစ်ဘူးတဲ့။ ဘကြီးတို့ အဖေ ကျနော့်အဘိုးကချမ်းသာတော့ အသက် ၄၀ လူပျိုကြီးသားကြီးကို မိန်းမပေးစားခြင်တယ်။ ဒီတော့ ၁၆ နှစ်မ ငယ်ငယ်ချောချော မစန်းမော်ကို ငွေပုံဖိပြီး ပစ်ပေါက်ပေးစားခဲ့တယ်။

မယားငယ်ကလေးကို အလိုလိုက်အလုပ်ကို ဖိလုပ်တဲ့ လူရိုးလူအေး ဘကြီးမြင့် နိုင်ဝင်းအောင် ၄ နှစ်သားလောက်မှာ တပည့်လုပ်သူ မောင်ထွန်းနဲ့ စိတ်အလိုလိုက်မိုက်မှားပြီး လင်ငယ်နောက်လိုက်မဲ့ မစန်းမော်ကို မိသွားတော့ ခွင့်လွှတ်သည်းခံကာ ပေါင်းတာပါပဲ။ သူ့အမှားနဲ့သူဆိုတော့ ငြိမ်သွားတာပေါ့။

အဲ့နောက် ဘာသံမှမကြားရ။ လာလည်တဲ့ ကျနော့်ကိုလည်း မစန်းမော်က ကြည့်မရဘူး။ ဟောက်လိုက်မာန်လိုက်နဲ့ နိုင်ဝင်းအောင်ကို ဆဲသလိုနဲ့ ကျနော့်ကိုပါ ရောဆဲတယ်။ ကြာတော့ ကျနော်နဲ့ မတည့်တော့ဘူး။ ဘကြီးက ဒါကိုသိတော့ သူ့မိန်းမကို မဆူစဖူးဆူတယ်လေ။ အဲ့မှာ နိုင်ဝင်းအောင်နဲ့ ဆော့ကစားပျော်ရွှင်နေတဲ့ ကျနော် မပြန်ခြင်ဘဲပြန်ခဲ့ရတယ်လေ။ ဘဝမှာဘယ်သူ့မှ မမုန်းဖူးဘူး။ အမုန်းဆုံးလူပြပါဆို ဒေါ်စန်းမော်ပဲ။

အဲ့ကတည်းက ဘကြီးဆီမသွားတာ အခုထိဆိုပါတော့ ။ အခုတော့ဖောက်ပြားတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ကို နိုင်ကွက်မထင်မှတ်ဘဲရယူထားနိုင်ပြီလေ။

………………………………………………

ဧကရီနိုးနေတယ်။

" ကိုကို ဘယ်သွားနေတာလဲ"

အခန်းတံခါးပိတ်လိုက်ရင်း

" ကိုကို ကောင်တာမှာ ဘီယာထိုင်သောက်နေတာ"

" မီး..ရေချိုးခန်းသွားအုံးမယ်"

" သွားလေ"

ဧကရီက သိပ်သန့်တာ ဒါ့ကြောင့် ကျနော် ဆက်တွဲတာပေါ့ ။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး ဒေါ်စန်းမော်အကြောင်းပဲ စဉ်းစားနေမိတယ်။ ဧကရီကျနော့်ဘေးလာလှဲပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို မျက်နှာအပ်ထားတယ်။ကျနော့်ဗိုက်ကြွက်သားတွေကို ပွတ်နေတယ်။

" ကိုကို...ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ ပြောပြလို့ရရင် ပြောပြ မီးကို.."

" ဟင်း ...ကောင်မလေးတစ်ယောက် အကြောင်းပါကွာ"

" ဘယ်ကလဲ ချောလား"

" ဧကရီဆိုတဲ့ ကောင်မလေးပေါ့"

" အပြုအစု သိပ်ကောင်းသိပ်လှ သိပ်ချစ်စရာကောင်းတာ."

" အကောင်းမှတ်လို့"

" အခုလည်း အပြုအစုခံဖို့ စောင့်နေတာ:"

ဧကရီကို အပြုအစု ကျွမ်းဖို့ ကိုယ့်အကြိုက်သူ့အကြိုက် ညှိယူခဲ့ရတာ ဆယ်ခါလောက် အိပ်မှ အပေးအယူ မျှသွားတယ်။ ဒါ့ကြောင့်လည်း အသစ်ထပ်မရှာဘဲ လက်တွဲနေတာပေါ့။ အသစ်တွဲရင် သင်ရတာ အာရုံနောက်လို့ အာရုံနောက်လည်း မခံနိုင်ဘူးလေ။ ဧကရီလက်သည်းရှည်တွေနဲ့ ဗိုက်သားကို ရွရွကလေးထောက်ခါ ဂဏန်းလျှောက်သလို လျှောက်နေတယ်။ ပုဆိုးအောက်ထဲ တိုးဝင်ပြီး ဆီးခုံအမွှေးတွေကို ပွတ်ပေးတယ်။

ပြီးတော့ ကျနော့်ကို ကစ်ဆင်ဆွဲတယ်။ သူလုပ်သမျှ အလိုက်သင့် နေပေးပြီး ဖီးခံနေလိုက်တယ်။ နို့တွေစို့ပေးခါ ဗိုက်သားအတိုင်း လျှာဖျားလေးထိ ဆွဲခါ ခေါင်းကို အောက်ဆင်းသွားတော့ ဆံနွယ်စတွေ ရင်ဘတ်ပေါ်ကနေလိုက်ပါသွားတာ။

ကျနော် ခေါင်းအုံးကိုခုတင်မှာ ထောင်လိုက်ပြီး ကျောမှီလိုက်တယ်။ ဧကရီ အဝတ်အစားတွေ တစ်ဆင့်ခြင်းချွတ်သွားရင်းက ကျနော့် လိင်တံကို အဆွမပျက် ပွတ်သပ်ပေးတယ်။ အဝတ်အစားမဲ့သွားတော့မှ ကျနော့်လိင်တံကို စုပ်တယ် ။ လဥတွေကို မကိုင်ပေးတယ်။ စုပ်တယ်။

သူမဆံပင်ကို ဆုပ်ခါ စည်းကိုင်ထားရင်း ကျနော် ကောင်းနေပြီ။ ကျနော့် မျက်နှာအပေါ်ခွလိုက်ပြီ း69 ပေါ့။ အပြန်အလှန် ကျနော် ဧကရီ့ စက်ပတ်ကို ယက်ပေးတယ်။ ဧကရီက ကျနော့်လိင်တံကို စုပ်လိုက် ထုလိုက် အလိုးခံခြင်ပြီဆို ဆင်းသွားပြီး ပက်လက်ကလေးနေပေးတယ်။ မှတ်မိသေးတယ် ။ ဧကရီနဲ့ ကျနော်ပထမဆုံးအကြိမ် ကျနော့်လိင်တံကို စကိုင်ခိုင်းတော့ လက်ကလေး မဝံ့မရဲနဲ့..

" အကြီးကြီးပဲ ကြောက်တယ် မကိုင်ရဲဘူးတဲ့"

၄ ကြိမ်မြောက် အိပ်တော့မှ ခံနိုင်လာတယ် ။ ခုတော့ စွပ်ကျယ်ဖြစ်သွားပြီ ဖြစ်တဲ့ မဧကရီ တစ်ဖက်ခန်းမှာ ဒေါ်စန်းမော် အာသာမပြေဘဲ အိပ်သေးပုံမရ ။ မျက်နှာကြက်ကြားက အလင်းရောင်သဲ့သဲ့ ။ ဧကရီ့ကို ခြေနှစ်ဖက်ဆွဲယူပြီး ခါးကနေ မခါ ဆောင့်ကြည့်တယ်။ ဒီပုံစံမျိုးမခံဘူးတော့ ဧကရီ စိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။ ပိန်ပိန်သေးသေး ဧကရီကိုယ်လုံးကလေးဟာ ကျနော့် အတွက်တော့ တစ်ကိုင်စာလေး တစ်ဖက်ခန်းက မမကြားအောင် ကျနော် လိုးလိုက်တော့ တဒုန်းဒုန်းတကျွိကျွိပေါ့။

ဧကရီက ငြီးသံထွက် အော်တဲ့ အမျိုးအစားမဟုတ် ငြိမ်ခံတဲ့ မိန်းမထဲမှာ ပုံစံတစ်မျိုးနဲ့လိုးတာ ရပ်မှ သူပြောခြင်တာခံစားရတာဖွင့်ဟတာ ခုလည်းကြည့်။

" ကိုကို သိပ်ကြမ်းတာပဲ အရိုးတွေ ကျိုးကုန်တော့မယ်"

" ဧကရီမကြိုက်ဘူးလား"

" ကြိုက်ပါတယ် ကိုကိုပင်ပန်းတာပေါ့ ။ ကိုကို ဘာလုပ်လုပ်ဧကရီခံလို့ကောင်းနေတာပဲ"

အဲ့လို အပြောတွေကြောင့် အတွဲမဖြုတ်ရက်တာကြည့်တော့။ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပြစ်ဆောင့်လိုက်တယ်။ အသံက ပိုကျယ်ပိုကြမ်းပေါ့။ ဧကရီခမျာ ကြိတ်မှိတ်ခံနေရရှာတယ်။ သနားသွားတာနဲ့ ကုတင်အောက် ဆင်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဧကရီ့ခြေနှစ်ချောင်းဆွဲယူခါ ကုတင်စွန်းမှာ ဒူးညွှတ်ခါ ထည့်လိုက်တယ်။

ပြီးတော့ ဧကရီကိုယ်လေးကိုဆွဲမခါ ချီလိုက်တယ် ။ ဧကရီ့ကို လည်ပင်းဖက်ထားဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ ဧကရီ့အတွက် မတ်တပ်ရပ်ခွချီလိုးတယ်ဆိုတာ ။ ပထမအကြိမ်ပါ ။ ရင်ခုန်နေပြီး..

" ကိုကို...တမျိုးပဲ .."တဲ့။

ပလပ် ပလပ် ဖတ်ဖတ်

ကုတင်သံမကြားရတော့ ဧကရီက လည်ပင်းဖတ်ခါ ပြီးခြင်လာသလိုပဲ ကိုကို တဲ့။ ကုတင်ပေါ်ကျနော်ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ဧကရီအပေါ်က ဆောင့်တော့မယ်လေ သူပြီးကိုယ်ပြီးပေါ့။

"ကျွိ ကျွိ ကျွိ ကောင်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်"

ဧကရီပြီးခါနီးဆို မြန်လာပြီး

" ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ကိုကို ဖက်ထားပေး အင်း"

ဧကရီ့ကို ခြေဆင်းထိုင်ခါ ဖက်ထားပေးတဲ့အခါ ကျနော့်ပုခုံးကိုင်ခါ ဆောင့်ရတာ ဧကရီ ပိုပြီးစေတယ်ဆိုတာ ကော့ပြန်တက်လာပြီး ကျနော့်လီးကို အဖုတ်နဲ့ ကန့်လန့်တိုက်ဆွဲပြီဆိုရင်တော့ အောက်ကနေ ကျနော်သူမတင်ပါးကို မ ပြီးဆောင့်လိုက်ရတယ်။

ကျနော်ပြီးအောင်လို့ လျင်မြန်စွာပဲ ကျနော့်လိင်ထိပ်က အောင့်လာရင်း ဧကရီတင်ပါးကို ချပေးလိုက်တယ် ။ အဖုတ်ထဲ သုတ်ရည်တွေပန်းထည့်ပြီ။

" ကိုကိုရယ် ချစ်လိုက်တာ"

………………………………………………

အပေါ်မှာ ဖက်ခါ ဇိမ်ယူနေသော ဧကရီ့ကျောပြင်ကို ပွတ်ပေးရင်း အမောဖြေတယ်။ တဖက်အခန်းတံခါးကလစ်ဆိုတဲ့ အသံကြားရတယ် ။ အသံတွေ နားထောင်ရင်း ဖီးတက်နေရှာမှာပေါ့။ ဧကရီ့ကို အိပ်ယာပေါ်ချလိုက်ပြီး လုံချည်ဝတ်လိုက်တယ်။

ကျွီခနဲ တံခါးလေးတွဲ့စွာဖွင့်လိုက်သံ ချွေးတွေထွက်နေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို မြင်စေခြင်လို့လေ။ တံခါးကို အမှီဖွင့်အခန်းပြင် ထွက်တော့ ဒေါ်စန်းမော် တံခါးပြန်ပိတ်ရင်း ကျနော့်ဘက် ခိုးကြည့်နေတယ်။ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတဲ့ ပုံစံပေါ့။ တံခါးကို သေချာမပိတ်ဘဲ ရှေ့က အရင်ဖြတ်သွားလိုက်တယ်။ ကျနော် မာဆယ်ကစားထားတော့ ချွေးပြန်ပြောင်လက်နေတဲ့ အပေါ်ပိုင်းနဲ့ ခွန်အားကိုပြလို့ ကောင်းတယ်လေ။

ဒေါ်စန်းမော် တံခါးကိုမှီထားလိုက်ရတယ်။ ကျနော် သိပ်ကျေနပ်တယ်လေ ။ သူစိမ်းယောကျ်ား သန်သန်မာမာရဲ့ အားမာန်အပြည့်နဲ့ လိုးပေးခြင်းခံရပြီး ကာမအထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားရတာ။ အသံကြားပြီး လိုခြင်တပ်မက်နေရှာတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။

ကျားသေးပေါက်တဲ့ အဝင်မှာ မှန်နဲ့မျက်နှာသစ်ဘေစဉ် မသေးပေါက်အဝင်ကကြည့်ရင် တည့်တည့်ပဲ မျက်နှာသစ်ရင်း စောင့်နေလိုက်တယ် ။ တည်းခိုခန်း တစ်ခုလုံး အိပ်မောကျချိန် ၂ ယောက်တည်းအနေအထားဆိုတော့ ဒေါ်စန်းမော် အဲဒိနေရာမှာ ဝေ့လည်ဝေ့လည် ပြီးတော့ ကျနော့်ကို မှောင်တဲ့ နေရာမှာရပ်ခါကြည့်နေတယ်။

ကျနော်လည်း ဘေစဉ်ပေါ်ခြေတင်ခါ အကြောလျှော့ပြနေတယ် ။ အားရှိသေးတယ် ထပ်ဆွဲလို့ ရတယ်ပေါ့။ရေချိုးခန်းမဝင်ဘဲ လီးကို အိမ်သာရေနဲ့ အမြန်ဆေးထွက်တယ် ဒေါ်စန်းမော်လည်း ထွက်လာပြီ ။ လမ်းဆုံမှာဆုံအောင် ကျနော် တမင်လုပ်ရတယ်။ အဲဒီနေရာက အနည်းငယ်မှောင်သလိုဆိုတော့ အဝေးကကြည့်ရင်သိပ်မမြင်ရနိုင်ဘူးလေ။ ကျနော်မမြင်ဘဲတိုက်မိချင်ဟန်နဲ့

" ဟာ..စောရီး "

ပုခုံးကို ဖက်လိုက်တယ်။

" ရပါတယ်"

" မတော်လို့ပါနော် "

" ဟုတ်ကဲ့"

" မအိပ်သေးဘူးလား"

" အင်း အိပ်တော့မလို့"

ပုခုံးကိုကိုင်ထားတဲ့လက်ကိုဖြုတ်လိုက်ရင်း

" ဆောရီး...ဘယ်မှာနေတာလဲ"

" ဒီဘက်အခန်း"

" မဟုတ်ဘူးနေရပ်ကိုပြောတာ"

" ပဲခူးနယ်ထဲက တောမြို့လေးမှာ"

" ဒီလောက်လှတဲ့ အမကြီးတစ်ယောက်တည်းလားလို့"

" အင်း.အဖော်တော့ ပါပါတယ် မောင်လေးလေ"

မရီမိအောင် နေရတယ်။

" သွားတော့မယ်နော် "

" ဟုတ်..ကဲ့"

................................................

မနက်နိုးလာတော့ အပေါက်ကခြောင်းကြည့်မိတယ် ။ ဟိုဘဲတော့ မတွေ့ဘူး။ ဒေါ်စန်းမော် ထိုင်နေတာတော့တွေ့တယ်။ ဧကရီရေချိုးသန့်စင်ပြီး တရေးပြန်မှေးနေတယ်။

ကျနော် ရေသွားချိုးလိုက်ပြီး ဧကရီ့ကို ပြန်ပို့ခြင်ပို့မပို့ခြင်နေမပို့ရင် ထပ်ဆွဲပေါ့။ ရေမိုးချိုးပြီးတည်းခိုခန်းရှေ့ထွက်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော် ဘဲအထုပ်ဆွဲပြီး ခပ်သုတ်သုတ် ထွက်သွားတယ်။ သူတို့ လူသိမခံခြင်လို့ ဒီအထိလာ ပြီးတော့ အတူမပြန်ကြဘဲ အချိန်ခွဲပြန်တဲ့ သဘောပဲ။ ဒီဘဲဟာ ဒေါ်စန်းမော်နဲ့ နီးစပ်တဲ့အဝိုင်းအဝန်းထဲက သြဇာမကင်းသူ ဖြစ်ရမယ်လို့ သုံးသပ်ရတယ်။ လုပ်တာလုပ်ရတယ် စိတ်ပါပုံလည်း မရဘူး။

ဒေါ်စန်းမော် ဘက်ကသာ စိတ်ထန်နေတာ။ ကျနော့်ဘေး လူရိပ်တွေ့လို့ကြည့်တော့ ဒေါ်စန်းမော်က တကယ့် မြန်မာအမျိုးသမီးကြီးပုံစံ။ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ ခြေချိပ်ထိုင်နေတဲ့ ကျနော် ပြင်ထိုင်လိုက်ပြီး ပြုံးပြလိုက်တယ်။ ခုံတန်းလျားအစွန်းတစ်ဖက်ကနေ ခေါင်းငြိမ့်ရင်း နုတ်ဆက်တယ်။

" စောစောက တွေ့လိုက်တယ် မောင်လေးဆိုတာလား"

" ဟုတ်တယ် အမဝယ်စရာတွေ များလို့ နောက်ချန်နေခဲ့တာ"

" သြော် "

" ဒီက အကိုရော ဘယ်ပြန်ရမှာလဲ"

ကြည့်စမ်း သူ့အရွယ်ကြီးက

" ကျနော်က ရန်ကုန်မှာနေတာ"

" သြော် ဟုတ်ကဲ့"

ကျနော့်ကို အတင်းရောခြင်နေမှန်း သိသာတယ်။

" နေ့လည်ဘက်တော့ ပဲခူးသွားစရာရှိတယ်..အလုပ်ကလေးမပြတ်လို့လေ"

" လမ်းကြုံလို့ ပြန်ချိန်နဲ့ကိုက်ရင်လိုက်ခဲ့လေ"

" အင်း လမ်းတော့ကြုံတယ် ဒီက အစ်ကိုအပန်းမကြီးရင်တော့ လိုက်ခြင်တယ်"

မူတောင်မမူတော့ဘူး ။ ခေါင်းထဲ အစီအစဉ်တစ်ခု ပေါ်လာတယ်။ အဲဒါကတော့ ဧကရီ့ကို ဘက်စကားလမ်းကြောင်းအထိ လိုက်ပို့ပြီး အလုပ်အကြောင်းပြပြန်လှည့်ရမယ်။ အိမ်ကိုတော့ စိတ်မပူအောင် ဖုန်းဆက်ရမယ်။ ဒေါ်စန်းမော်ကို နုတ်ဆက်လိုက်ပြီး ကားကို တည်းခိုခန်းအပြင်ဘက် ပြောင်းရပ်လိုက်တယ်။ ဧကရီကိုနိုးပြီး.ကားဆီအရင်သွားထားဖို့ပြောလိုက်တယ်။

" ကိုမိုးဇော်ပြန်မလို့လား"

" သြော်ဂျာကြီး...ကျနော့်အထုပ်တွေ အခန်းထဲထားခဲ့တယ်။ ကျနော် အလုပ်ပေါ်လာလို့ ပဲခူးဘက်သွားရမှာမလို့"

" ရတယ် ရတယ် ညအိပ်မယ်ဆိုရင်တော့ ကျနော်ပြုစုပါရစေ:"

" ကြုံမှာပါဗျာ အေးဆေး စိတ်ထဲမထားနဲ့"

ဧကရီနဲ့အတူ ဒေါ်စန်းမော် ရှေ့တွဲမထွက်ခြင်လို့လေ။ ဒေါ်စန်းမော်ကို မမြင်ဟန်ဆောင်ပြီး ကားဆီသွားရတယ်။ ကားမောင်းရင်း

" ဧကရီ ကိုကို ငွေရစရာ လူတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ဆုံးမလိုဖြစ်နေတာ သူပေးခြင်တုန်းသွားယူမှ ဖြစ်မယ်။ အဲဒါ ဧကရီ တက်စီနဲ့ဖြစ်ဖြစ်ပြန်လိုက်တော့နော်"

" ဟုတ် ရပါတယ် "

" ကိုကို့ အချစ်လေး ဘာလိုသေးလဲ"

" ဘာမှ မလိုတော့ပါဘူး.."

" ဧကရီ့ပိုက်ဆံအိတ်ပေး ကိုကိုကြည့်ခြင်လို့"

၅ ထောင်တန် ၂ ရွက်ထောင်တန် ၃ ရွက်နဲ့ အကြွေတချို့ ဧကရီက ငွေသက်သက်လည်း မဟုတ်။ တခါတလေ ပေးတာတောင်မယူဘူး။ သွယ်ဝိုက်ပြီး တစ်ဖက်လှည့်စီစဉ်ရတယ်။ သူ့အိမ်မှာ သူကမှီခို ကလေးတစ်ယောက်စားရိတ်နဲ့ ပထမတော့ ဧကရီနဲ့တွဲခါစ သဘောထား အပေးအယူကို ကော်မရှင်ရောင်းတဲ့ မသီတာအကူအညီနဲ့စညှိတော့ ငွေပေးရင်ရတဲ့ မိန်းမပျက်သာသာလို့ ထင်ဆက်ဆံခဲ့မိတယ် ။ 

တဖြည်းဖြည်း ဧကရီဘဝဖြစ်တည် ရှင်သန်ရင်ဆိုင်ရမှုတွေ နှလုံးသားဖြူစင်တာတွေ သိလာရတော့ ကျနော့်သဘောထားဆက်ဆံမှုကို ပြောင်းလဲလိုက်ရတယ်။

" ဧကရီ...ညီမ ကိုကို့ကို တစ်ခုခုဝယ်ကြွေးပါလား"

" ဘာစားမလဲ ဝယ်ကြွေးမယ်လေ.."

" နောက်တာပါကွာ အချိန်မရလို့"

ဧကရီ့ကို အာရုံလွှဲဖို့

" ဧကရီ ညာဘက်ခြမ်းကို သေသေချာချာကြည့်ကိုယ်တို့ လည်ဖူးတဲ့ နေရာရှိတယ်"

ဧကရီတစ်ဖက်သို့ ခေါင်းလေး ငဲ့ရှာနေတယ်။ တစ်သောင်းတန် ၁၀ ရွက်ကို ၅ထောင်တန်နဲ့ ညှပ်ပြီး ဧကရီမသိအောင် ပိုက်ဆံအိတ်ထဲ ထည့်ထားလိုက်ပြီး ဧကရီနားချထားလိုက်တယ်။

" တွေ့လား ဧကရီ"

" မမှတ်မိတာလား.မတွေ့တာလား."

တခါတလေတော့ ဧကရီ ဘဝလေးကို လက်ထပ်ပြီး သားမယားအဖြစ် စောင့်ရှောက်ခြင်မိလာတယ်။ ချစ်လားဆိုပြန်တော့လဲ...ဦးနှောက်ထက် နှလုံးသားကြီးတယ်ဆိုတာမှာ ကျနော်ပါတယ်။ ဧကရီ ဘက်စ်ကားပေါ်တက်သွားပြီး ကျနော့်ကို လှမ်းကြည့်တဲ့အကြည့်။ နှလုံးသားကို ထိနေတယ်.။ တခုလပ်မလေး ဧကရီကို ကျနော်ချစ်နေပြီလား မသိ။

အထုပ်အပိုးတွေယူပြီး ကျနော်အိမ်ပြန်ခြင်နေပြီ ဒေါ်စန်းမော် အပေါ် ဘာအာဃာတ အမုန်းမျှမရှိတော့။ တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ကျနော့်အထုပ်အပိုးတွေ ကားပေါ်တင်ဖို့ ဂျာကြီးကို အကူအညီတောင်းတော့ သူ့တပည့်တွေ တင်ပေးကြတယ်။ ဒေါ်စန်းမော်ကို ကျောခိုင်းလိုက်ပြီ ။ ဟိုတယ်ကနေ ပြန်ထွက်ဖို့ ကားစက်နှိုးလိုက်တယ် အဲကွန်းဖွင့်လိုက်ပြီး မှန်တွေပြန်တင်ဖို့

" ဟိုလေ..သွားတော့မှာလား"

ဒေါ်စန်းမော် က

" ဟုတ်ကဲ့ အရေးကြီးလို့ ခုပဲသွားတော့မှာ"

အားနာပြီး မလိုက်အောင် ပြောလိုက်တယ်။

" တော်သေးပါရဲ့ ကျမစောင့်နေတာ မှန်သွားတယ်:"

လက်ထဲမှာ အိတ်ကို အဆင်သင့်ဆွဲထားတယ်။

" ဒီလိုလေ...ကျနော်"

ရီဆင်ပေးမလို့

" ရပါတယ် ...ဒီလိုပဲပေါ့ ကျမနားလည်ပါတယ်"

ဇွတ်ဗျာ.။ ကားတံခါးဖွင့်နေတော့ လော့ချပေးလိုက်ရတယ်။ တံခါးဖွင့်ဝင်ထိုင်ခါ ပေါင်ပေါ်မှာ အထုပ်ကို တင်ပြီး ကားရှေ့ကို ကြည့်နေတယ် ။ ကျနော်လည်း ကားမောင်းထွက်လိုက်တော့တယ်။ ပဲခူးကို မကြာဘူးရောက်သွားတယ်။ နေ့လည် ဆယ့်နှစ်နာရီ ထမင်းဆိုင်ကောင်းကောင်းရှိတယ် ကြွေးပါရစေ တဲ့။ ဗိုက်ကလည်းဆာနေတော့ ပြောတဲ့ ထမင်းဆိုင်ရှေ့ကားထိုးပေးလိုက်တယ်။ အိမ်အောက်ထပ်မှာ ထမင်းဆိုင်ဖွင့်ထားတာပဲ။

အကဲခတ်ရင်း ထိုင်လိုက်တယ်။ ဘီယာတွေ သောက်တတ်လား အားမနာနဲ့ ကျမမှာမယ်လေ။ ကိုယ့်အာရုံနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ ပြန်မပြောမိဘူး။ ဘီယာငှဲ့ပြီး ကျနော့်ရှေ့ရောက်မှ ငြင်းမလို့ဘဲ ။သောက်ခြင်စိတ်ကလည်းရှိနေတော့ပြောမနေတော့ဘူး။

မြေပဲကြော် ငါးလေးဟင်း ချဉ်ပေါင်ရွက်ကြော် ဟင်းအရံဟင်းလေးတွေချပေးတော့ ကျနော်ကြိုက်တာချည်းဆိုတော့ မြည်းလိုက်သောက်လိုက် ဆိတ်သား ငါးသလောက်ပေါင်း.အမဲနှပ် ဟင်းငါးမျိုးလောက်မှာနေတာကြားတယ်။ ဘီယာ၂လုံးလောက် သောက်ကောင်းကောင်းနဲ့သောက်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျွံသွားပြီဖြစ်တဲ့ ကျနော့်အနေအထားအတွက် ကျနော်ရှက်သွားတယ် ။ဒီတော့

" အမ လည်းသောက်လေ..ကျနော်ကျတော့သောက်ခိုင်းပြီး"

" ဘီယာ မသောက်ဖူးဘူး:"

အံမယ် လာပြီးအပို ဟန်လုပ်နေတယ်။ အတူလိုးတဲ့ ကောင်တောင် ကျမမောင်လေးပါ တဲ့။ ဟာမက မခံခြင်စိတ်က.ပေါက်လာတယ်။ မာယာများရတော့တာပေါ့။ ကျနော် သောက်ခြင်သေးတယ်။ အမက မသောက်တတ်တော့ ကျနော် မသောက်တော့ပါဘူး။ ဒေါ်စန်းမော် လှုပ်ရှားသွားပြီး..

" သောက်ပါ လိုက်သောက်ပေးပါ့မယ်..တစ်ခွက်တော့ သောက်ပါ့မယ်:"

အံမယ် ဘီယာတစ်ခွက်များ ဘာထူးမှာလဲ စောက်ပို ဘီယာတစ်လုံးမှာပြီး နှစ်ခွက်မျှထည့်လိုက်တယ်။ ငှဲ့ထားတဲ့ ဘီယာခွက်ကို တစ်ဝက်ကုန်အောင် မော့သောက်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်မှာ ဘီယာအနည်းငယ် စီးကျပေနေတာကို ခေါင်းငုံပြီးတစ်သျူးနဲ့ သုတ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် အရံဟင်းကို အမြည်းအဖြစ်မြည်းကြတယ်။

" စားကောင်းတယ်နော်"

" ကျမ ဒီရောက်တိုင်းဒီမှာပဲ စားနေကြလေ..စားကောင်းလို့ ဒီကအစ်ကိုကို ခေါ်လာတာ"

ဘီယာခွက်ကို အပြတ်မော့ချလိုက်တယ်။

" မောင်လေးရေ ဘီယာတစ်လုံးလောက်ချပေးပါအုံး"

ဘီယာတစ်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်ခွက်စီ ထပ်ငှဲ့လိုက်ရင်း

" ဒီက အကိုနာမည်က"

" ကျနော့်နာမည် မိုးဇော်ပါ"

" ကျမ နာမည်က စန်းမော်"

" သြော်ဟုတ်ကဲ့ အခုမှပဲ မိတ်ဆက်ရတော့တယ်"

စကားပြောရင်း သောက်ရင်း ဘီယာ ၄ လုံးလောက်ကုန်တော့ ထမင်းစားကြတယ်။ ထမင်းလည်း သိပ်မစားနိုင်ကြပါဘူး။ ထမင်းဆိုင်ကထွက်တော့ ၁နာရီခွဲပြီ။ ဘီယာမူးသလို ဖြစ်နေပြီး နားထင်ကို လက်ကလေးနဲ့ နှိပ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်ဘက်ကြည့်ရင်း

" အမ ကျနော် ဘယ်ကို ပို့ပေးရမလဲ"

" ကားဂိတ်က ဒီနားတင်ပါ ဘယ်နှစ်နာရီရှိပြီလဲ"

" ၁ နာရီ ခွဲ အမ"

" ဟယ်...အဲ့ဒါမှ ဒုက္ခပဲ ကားတွေ ဒီအချိန်မရှိတော့ဘူး..ဘယ်လိုတောင် လုပ်ရပ်"

လမ်းဘေး လူရှင်းတဲ့ နေရာ ကားထိုးရပ်လိုက်တယ်။ လက်ထဲမှာ ရွှေငွေလက်ဝတ်လက်စားတွေနဲ့

" ဒီမှာ အသိရှိသလား "

" ရှိတော့ရှိတယ် သူတို့ ခရီးသွားနေကြတယ်"

" အင်း တစ်ခုတော့ရှိတယ် ကျနော့်သူငယ်ချင်း ဟိုတယ်ရှိတယ်။ လုံခြုံစိတ်ချရတယ် ညအိပ်ပြီး မနက်မှထသွားပေါ့"

ခေါင်းကုတ်ရင်း ဒေါ်စန်းမော် က

" အင်းလေ အဲ့လိုပဲ လုပ်ရမှာပေါ့"

ဟိုတည်အခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်ပြီး ဒေါ်စန်းမော် အတွက် စီစဉ်ပေးလိုက်တယ်။

" ဒီက အကိုရော "

" ကျနော်လား သူငယ်ချင်းနဲ့ တွေ့စရာရှိတာလေး တွေ့မယ်။ အဲ့ဒါပြီးရင်တော့ ပြီးပြီပေါ့..ကျနော်မပြန်သေးပါဘူး အပြင်လိုက်ခြင်လိုက်ခဲ့လေ"

" ဟုတ်ကဲ့ အားနာလိုက်တယ် အဝတ်အစား လဲအုံးမယ်နော်"

အခန်းပြင် ရီဆက်ရှင်က စောင့်နေလိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော် ထွက်လာတယ်။ တီရှပ်ခပ်ပွပွ ထမီအနက်နဲ့ ဆံပင်ကို ခပ်ဖွဖွချထားတော့ အရွယ်နုနေပြီး တောပုံပျောက်သွားတယ်။ အဒေါ်ကြီးပုံစံ မဟုတ်တော့ဘူး။ နဂိုကလည်းအလုပ်မလုပ်ရဘဲ နေရောင်မခံတဲ့ အသားအရည်ဆိုတော့ ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။ သူငယ်ချင်းရှိရာ ကားမောင်း ထွက်ခဲ့တယ်။ ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းပါ.။ ဘာငွေစာရင်းမှ မဟုတ်ဘူး။ 

ဒေါ်စန်းမော်ကို ရွှီးထားတာ ယုံကြည်ရအောင် လုပ်ရတာ ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားပေါ်ထားခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းအိမ်ထဲ နာရီဝက်လောက်အချိန်ဖြုန်းလိုက်တယ်။ ပြန်ထွက်လာတော့ ညနေစောင်းလုပြီ ဘုရားသွားမလားပို့ပေးမယ်ဆိုတော့ ဘုရားသွားဖူးကြတယ်။

ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ စင်တင်ဂီတလည်း ရှိတာမို့ သောက်ရင်းစားရင်း ကောင်မလေးတွေကို ထိုင်ကြည့်ကြပေါ့။ ဒေါ်စန်းမော် အတော်ကြည်နူးနေတယ်။ ကျနော့်မျက်နှာကို ခိုးကြည့်တယ်။ ကျနော့်လက်မောင်းတွေကိုင်ပြီး စကားပြောတယ်။ ဆူညံနေတော့ကပ်ပြောရတာပေါ့။

ကျနော့်မှာ အကျင့်တစ်ခုရှိတယ်လို့ပြောခဲ့တယ်။ မိန်းမတွေကို အစုံစမ်းခြင်တာ။ အဲဒိထဲမှာ အသက်ကြီးကြီးအန်တီကြီးတွေကို မစမ်းဘူးတာ။ နောက်တစ်ခုက ဒေါ်စန်းမော်အပေါ် အာဃာတကလည်း သိပ်မရှိတော့ ရှိခဲ့ရင်လည်း အဲဒိစိတ်က စမ်းခြင်စိတ်ကို နိုးဆွလို့ ဖြစ်မယ် ။ သီချင်းသံ ငြိမ်သွားတော့

" အမ တစ်ယောက်တည်း အိပ်လို့ဖြစ်လား"

ကျနော့်လက်မောင်းကို ကိုင်လာရင်း

" ဖြစ်တော့ဖြစ်တယ် ဒီက ကိုမိုးဇော်က ဘယ်သွားမှာမို့လဲ ကောင်မလေး ချောချောဆီ သွားအိပ်မလို့လား"

" မဟုတ်ပါဘူး"

" ဟုတ်ပါတယ် လူကလည်း ချောတော့ ကောင်မငယ်ငယ်ချောချောတွေကလည်း အဆင်သင့် ကျမတို့အရွယ်ကို"

ပါးစပ်ကို လက်ညိူးနဲ့ထိုးပိတ်လိုက်တယ်။

" အခန်းပြန်ကြမယ်လေ "

………………………………………………

အခန်းထဲ ရောက်တော့ ရေချိုးခန်းဝင် ကျနော် ရေချိုးရင်း ပြင်ဆင်သင့်တာ ကျနော်ပြင်ဆင်ထားလိုက်တယ်။ စွပ်ကျယ်လက်ရှည်အဖြူနဲ့ ပုဆိုးကြမ်းလဲဝတ်ရင်းခေါင်းက ဆံပင်တွေ တံဘက်နဲ့ သုတ် နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေါ် တင်ပါးလွှဲထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် လက်နှစ်ဖက်ကို စုကိုင်ပြီး ပွတ်နေတယ်။ ဘေးမှာကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ တံဘက်နဲ့ရေသုတ်ရင်း

" မအိပ်သေးဘူးလား:"

" မအိပ်ခြင်သေးဘူး"

" ဘာလို့ ဟောဒိက မင်းသားနဲ့ အတူတူဆိုတော့"

" လုပ်ပြီ မင်းသား မဟုတ်ပါဘူး"

ခေါင်းငုံပြီး လက်တွေပွတ်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ထမိန်အနက် ပြူထွက်နေတဲ့ တင်သားကို တီရှပ်က မဖုံးနိုင်ရှာဘူး.။ ထူထဲတဲ့ ဆံပင်အုံကို ဘေးတစ်ဖက် ဆွဲသိမ်းထားတော့ နားကပ်အရောင်နဲ့ လည်တိုင်က အသားအရေ မပျော့တွဲ။

" အမက မှ မင်းသမီးပါ"

" ပိုပြီ ကိုယ့်အကြောင်းကိုသိပါတယ် မမြှောက်နဲ့"

" တကယ် နုတ်ခမ်းလေးတွေက ဖူးရွနေတာပဲ..နှင်းဆီပန်းနဲ့တူတယ်"

တကယ်လည်းနုတ်ခမ်းနီနဲ့ လှနေတယ်။

" ဟုတ်ရဲ့လား"

" အဟုတ် အဲ့ဒိနှင်းဆီဖူးလေးကို ခူးခြင်နေမိတယ်"

" ခူးပေါ့:"

" တကယ်"

တံဘက်ကို ဘေးချပြီး ကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ နွေးအိတဲ့ တင်ပါးက ဖောဋ္ဌပ အာရုံပေးနေတယ်။ လက် မောင်းကနေ သိုင်းဖက်ပြီး မျက်နှာကို မေးစေ့ကနေ ညင်သာစွာ ဆွဲလှည့်လိုက်တယ်။ ဒေါ်စန်းမော်အသက်ရှူ မြန်နေတာ သတိထားမိတယ်။ ခလေးဘဝက ရင်းနှီးဖူးသော.ဒေါ်စန်းမော်၏ ပုံရိပ်။ ယခုအခါ ဘယ်လိုမှ အိပ်မက်မထားဘဲ လက်တွေ့ လိင်ဆက်ဆံရတော့မည်ဆိုတော့ သူ့လီးကလည်း ကြွတက်လာသည်။ အဓိပ္ပါယ်တွေ ရွေ့လျားပြောင်းလဲ သွားခဲ့ချေပြီ။

တီရှပ်ကိုလှန် လက်လျိုဝင်တော့သပ်ရပ်စွာ ဝတ်ထားသော ထမိန်လွှ ာအပေါ်ကနေ ဆီးခုံနှင့်ဗိုက်သားကို စမ်းမိတယ်။ သာသာယာယာ ပွတ်ရင်း နုတ်ခမ်းကို စုပ်နေမိတယ်။ ပါးစပ်လေး ဟပေးလာတော့ လျှာခြင်းထိခါမွှေလိုက်တယ်။

" ဟင်း ဟင်း အင်း ကိုရယ်"

တီရှပ်ကြားကနေ နို့ကို ဘလာစီယာ အပေါ်ကနေ ကိုင်မိတယ် ။ ထင်သလို မကြီးပါလား။ အေးလေ ခလေးတောင် နို့တိုက်ခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ။ ဒေါ်စန်းမော် နောက်မီးလင်းတဲ့ ကောင်တွေကလည်း သိပ်ကိုင်ဖူးပုံ မရ။ ဒေါ်စန်းမော်က အလိုက်သိသည်။

ဘလာစီယာကို အသင့်ဖြုတ်လိုက်တာ ဂရုမပြုဟန်ဆောင်ရင်း တီရှပ်ကို ဆွဲချွတ်တော့ ကူညီရှာလေတယ်။ကျနော်ကုတင်ပေါ် ဖိလှဲလိုက်ပြီး ကင်ဆင်ဆွဲရင်းနို့တွေကို နယ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ မေးစေ့ကို စုပ်လိုက်တယ်။လည်ပင်းတွေနမ်းတယ်။အတော်ဖီးတက်လာနေတယ်။

" အင်း.ဟင်း"

နို့အုံကိုရွရွကလေးကိုင်ပြီး တချက်ခြင်းနို့သီးခေါင်းကို စို့တာခေါင်းအုံးကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး လူးနေတယ်။ ထမိန်လှန်တင်ပြီးပုဆိုးကြားက လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ တေ့တော့ အတော်စိုရွှဲနေတယ်။ နောက်တချီမှ ဘာဂျာပေးတော့မယ်။ လိုးခြင်နေပြီ။ အဖုတ်ထဲလီးကို ထိုးပွတ်လိုက်တော့

" အား အ"

ကျနော်လည်း မခံစားနိင်တော့ဘူး။ ဗြွတ်ခနဲ သွင်းလိုက်တော့ ရင်ဘတ်တွေနိမ့်ချည်မြင့်ချည် ဧကရီက ငယ်တော့ တမျိုးဒေါ်စန်းမြင့်က ဘော်ဒီတောင့်တော့ လိုးရတာ အိခါ.စီးနေတယ်။

အပေါ်ကနေ ကျနော်ထိန်းလိုးပေးပေမဲ့ တချီပြီးတော့မှာ မထိန်းနိုင်ဘူး။ သုတ်တွေ ထွက်သွားတယ်။အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးပစ်တော့ မသိရှာဘူး။ အော်တာတော့ သူ့ထုံးစံ အတိုင်းပေါ့။ အရှိန်ပြန်ရပြီး လီးပြန်မာလာတယ်။ ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး လေးဘက်ထောက် လိုးတယ်။ ခါးကနေကိုင်ခါ အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တယ်။

" အ အား အောင့်တယ် ကို..ဖြေး ဖြေး"

ဒီလို အောင့်တာကိုပဲ ခါးကိုဖိ ဆံပင်ကို နောက်က အသာဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တာ ဆော်ကြီး လက်တွေပြုတ်ကျနာလို့ အော်လိုက် ကောင်းလို့ အော်လိုက်ပေါ့။ ဒါကိုပဲ သိပ်ကြိုက်သွားတယ်လို့ ပြောပြတယ်။ ဒုတိယ အချီသုတ်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး။ ဒေါ်စန်းမော် အပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်တော့တယ်။ အမောပြေတော့ ရေချိုးခန်းထဲ ကိုယ်လက်သုတ်သင်ကြပြီး ဘီယာတစ်လုံးကို တစ်ယောက်တစ်ကြိုက်မော့ကြတယ်။

" ကိုယ်ရယ် သိပ်ကြမ်းတာပဲ"

" စန်းမကြိုက်ရင် မလုပ်တော့ဘူး"

" မကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဟာကြီးက ရှည်တော့ သားအိမ်ထောက်လို့ အောင့်တာ ခံရတာကောင်းလည်းကောင်းတယ် အောင့်လည်း အောင့်တယ် ဒူးတွေတောင် ခြောင်တယ်"

" နောက်တခါ ဖြည်းဖြည်းလေး လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်လား"

" အင်း .."

" စန်းကို ကိုယ်စွဲသွားပြီး မခွဲနိုင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" အံမယ် ဒီကပြောရမှာ:"

နုတ်ခမ်းစုပ်လိုက်ရင်း

" စန်းတကယ်ပြောမယ် အထင်သေးမှာလား"

" ဟင့်အင်း"

" တကယ်နော်"

" တကယ်"

" စန်းကြုံဖူးတဲ့အထဲမှာ ကိုယ်ဟာစန်းရဲ့ အဖော်မွန်အစစ်ပဲ စန်းဝန်ခံတယ်"

" အထင်မသေးတဲ့ အပြင် အထင်တောင်ကြီးသေး အဲ့လိုဟန်မဆောင်တာကို ချစ်တာ"

ဒေါ်စန်းမော် ဟက်ထိသွားတယ်။ ဘီယာလည်းကုန်ပြီမို့..

" စန်းကုတင်ပေါ် လှဲလိုက်ကိုယ်စန်းအဖုတ်ကို ကြည့်ခြင်လို့:"

" ဘာထူးဆန်းတာမှတ်လို့"

" သြော်ကိုယ့်ချစ်သူအဖုတ်လေးကို မကြည့်ရဘဲမနေနိုင်လို့:"

" ပြီးရော"

မီးရောင်နဲ့မြင်သာအောင် ပေါင်ဖြဲလိုက်တယ်။ အမွှေးထူထူ ကောက်ကောက်တွေကြားကပြဲ လန်နေတဲ့ အဖုတ်ပြူးနေတဲ့ အစိက ညိုတိုတိုလျှာလေးနဲ့ ပင့်ယက်ပေးလိုက်တယ်။

" ရှလွတ် ပတ် ပလပ်"

" အိုး အင့်"

" ကိုယ်ဘာလုပ်တာလဲ"

" ကိုယ်စန်းကောင်းအောင် လုပ်ပေးနေတာ"

" အသဲတွေယားလိုက်တာ"

" ပလပ်ပလပ်"

စောက်ခေါင်းတဝိုက် လျှာနဲ့သိမ်းကြုံး တံပျက်လှည်းသလိုလှဲပစ်တယ်။

" ရှီး အိုး."

" ကောင်းလား"

" အင်း ခံလို့ကောင်းတယ်"

ဘာဂျာအစွမ်းမခံစားဖူးတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်အတွက် စပါယ်ရှယ်ဘာဂျာ။

" ရှလွတ် လယပလပ်ပလပ်ပြွတ်"

အစိကြီးကို စုပ်လိုက်တယ်

" အား အို ကိုရယ် အိုး"

စောက်ခေါင်းယက်လိုက် အစိယက်လိုက်နဲ့။ ဆော်ကြီးလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကျနော့်ခေါင်းကို လုံးခြေပွတ်နေတယ်။ လျှာနဲ့ အပေါ်အောက်ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲပစ်တယ်။

ပြီးတော့ လက်ညိုးလက်ခလယ် ထိုးထည့်လိုးပေးတယ်။ အစိကို ယက်ပေးရင်း တစ်ဖက်က လက်နဲ့ လိုးရင်းပေါ့။ ကုတင်အောက် ဒူးထောက် ယက်နေတဲ့ ကျနော့ပါးစပ်ကို စောက်ရည်တွေနဲ့ ပန်းတော့တယ်။ အရည်ကျဲကျဲတွေ သေးတွေမှတ်လို့ ငန်ကျိကျိနဲ့ဆော်ကြီးအရမ်းကောင်းနေပြီ။

" ကိုယ်ရယ် ကျမ အပေါ်က တက်ခြင်တယ် "

ကု တင်ပေါ်တက်ြ ပီး ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။ ထမိန်ချွတ်ပြီး ကျနော့်အပေါ်ခွကာ လီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်မှာ တေ့ထားတယ်။

ပလွတ် 

ချော်ထွက်သွားတယ်။

" အင်း ဟင်း ရှီး "

စိတ်ထန်နေတော့ လွဲနေတယ်။ နောက်တခါ ဖင်ကြီးကြွပြီး လီးကိုင်တေ့ပြီး လက်ကိုထောက်ဆောင့်တယ်။

ပလွတ်

ချော် ထွက်သွားပြန်တော့

" အင်း ဟင်း ဟင်း"

ကျနော် အောက်ကနေလီးကို ကိုင်ပေးလိုက်တယ်။ ဒီတခါတော့ သေချာ.အောင့် လီးဒစ်မြုပ်အောင်ဖိချပြီးမှကျနော့်ရင်ဘတ်အပေါ် လက်ထောက်လိုက်တယ်။

" အ အ အ"

အရသာခံပြီးဖိထိုင်ချလိုက်တယ်/

" ဗြစ် ဗြစ် စွိ အ အား"

အဆုံးထိဝင်နေတဲ့ လီးကို တပ်လျက်ရှေ့နောက်ပွတ် ဆွဲနေတော့တယ်။

" အား..အ"

ဖင်ကြီးကို ဝိုင်းခါ.မွှေ့ယမ်းရင်း ဖီးတက်ပြီး ခေါင်းကိုမော့ ဆံပင်တွေကို ခါရမ်းကာအော်တယ်။ ဆီးခုံကိုပွတ်သက်ရင်းခါးကို ထိန်းပေးထားရတယ်။ ဖင်ကြွလိုက်ပြီး ဆုံထောင်းသလို ဆောင့်တော့ ကျနော်လည်း ကောင်းလာတယ်။ အပြန်အလှန်အော်ပေးမိတယ်။

" အ အ ဟ အာ.းကောင်းလိုက်တာကွာ.အချစ်ရယ် အား"

ဆော်ကြီးကျနော့်ကို ဆွဲထူထိုင်ခိုင်းပြီး ဖက်ခါ ဆောင့်တော့တယ်။ ကျနော်ဖင်ကြီးကို မပေးပြီး အောက်ကပြန်လိုးပေးတယ်။

" အား အ"

ပါးစပ်ကြီး ဟပြီး ကော့တက်လာတယ်။ လီးနဲ့အဖုတ်ကျွတ်လုလု အကြောတွေဆွဲပြီး တောင့်တောင့်ကြီး အရည်ပျစ်ပျစ်တွေ လီးချောင်းပေါ်ညှစ်ချတော့ပြီးပြီဆိုတာ သိလိုက်ပြီ။ ဖင်ကြီးကို ထိန်းမပြီး ကျနော်  ဆက်ခါဆက်ခါ ပင့်လိုးရင်း သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်ပြီ။

" အား.အ"

ဆော်ကြီး ဖိကပ်ထိုင်ချပြီးဖင်နဲ့ ပွတ်ယမ်းကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ငြိမ်သွားတယ်။ ကျနော့်လီးလည်း ခါတိုင်းနဲ့မတူ သုတ်ရည်တွေ ပန်းပြီး တဒုတ်ဒုတ် လှုပ်နေတယ်။

" ကိုယ်ရယ် ဘယ်လိုလူကြီးလဲ ချစ်တယ်ကိုယ်ရယ်"

ကျနော်နဲ့ ဒေါ်စန်းမော် ဖက်ခါအိပ်ယာထဲ လှဲရင်းအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။ နိုးတော့ မနက် ၈ နာရီပြုံးပြီးကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။

" နိုးပြီလား ကိုမိုး"

" အင်း:"

ကုတင်ပေါ်က လူးလဲထခါရေချိုးလိုက်တယ်။ အဝတ်အစားထုတ်လဲပြီး ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့မယ်။

" ကိုမိုး ကျမ ကိုမိုးဖုန်းနံပါတ်လိုခြင်တယ် .. အချိန်တိုင်းမဆက်ပါဘူး ဘယ်သွားမလဲ မသိတဲ့ မင်းသားကို"

" ရပါတယ်"

ဖုန်းနံပါတ်ရေးပေးလိုက်တယ်။ ကားဂိတ်ရောက်တော့ ပြန်ဆုံနိုင်အုံးမှာလားဟင် တဲ့။

ကိုမိုး ကတိပေးတယ်.ပြန်ဆုံစေရမယ်။ ဘယ်လိုပြန်ဆုံမှာလဲ။ မျှော်လင့်ချက်အပြည့်နဲ့ ဒေါ်စန်းမော်။စန်းရဲ့အိမ်ထဲအထိကိုယ်လာခဲ့မယ်။

………………………………………………

ဒေါ်စန်းမော်ကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီး.ကျနော် ရန်ကုန် ပြန်လာခဲ့တယ်။ ပုံမှန်ဖြတ်သန်းနေကြ အတိုင်း မနက်ဘက်လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင် ညနေဘောလုံးကန် ဂျင်ဆော့။ ဧကရီတို့ အိမ်ဘက်က ပြန်လာတိုင်း ဧကရီကိုကြည့်မိတယ်။ ကျနော်ပြန်လာချိန်သူသိတယ်။ဧကရီမရှိဘူး။

တစ်ရက်တော့ သူ့အမေ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အိမ်ရှေ့မှာထိုင်နေတာ တွေ့တာပဲ။ ဧကရီ့အကြောင်း သိခြင်တာနဲ့။ အန်တီ နေကောင်းလား နုတ်ဆက်လိုက်တယ်။ အင်း လူကတော့ ကောင်းပါတယ်ကွယ် တဲ့။ စကားပြောခြင်နေတဲ့ လမ်းကြောင်းခင်းတော့..ဟုတ်ကဲ့ပေါ့။

" ငါ့တူရယ် အန်တီ့အိမ်ထဲ မီးသီးကျွမ်းနေလို့အဲ့ဒါ.ကြည့်ပေးပါလား"

ကူညီသင့်တဲ့ အကူအညီမို့ကျနော်ကြည့်ပြီး မီးလုံးကျွမ်းနေကြောင်း လဲလိုက်ရင် အဆင်ပြေကြောင်း ပြောလိုက်တယ်။ ၅ ထောင်တန် တစ်ရွက် ထုတ်ပေးတယ်။ ရတယ်အန်တီ ကျနော်ဝယ်လာခဲ့မယ်။ အိမ်ပြန်ရေချိုးပြီးမတော်ရတဲ့ ယောက္ခမအတွက် လုပ်ပေးဖို့ ဝယ်ခြမ်းကာလာခဲ့တယ်။

မီးလုံးတွေဆင်ပြီး အိမ်ထဲအကဲခေတ်တော့ လူသံမကြားရတာနဲ့

" အန်တီအိမ်သားတွေ ဘယ်သွားကြလဲ"

" အကုန်လုံး ကျိုက်ထီးရိုးတဲ့လေ"

" သြော်:"

အန်တီ အားလုံးပြီးပြီ။ ကျနော်ပြန်တော့မယ်...။ အဘွားကြီးက မပြန်ပါနဲ့အုံးလား။ အန်တီ တစ်ယောက် တည်းမို့ပါ တဲ့ ဧကရီလိုပဲ ခပ်ပိန်ပိန်အဘွားကြီးကို ကျနော်စိတ်ပျက်နေတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာမအိပ်ရဲရင် အစီအစဉ်ဆွဲပေါ့။

နောက်တစ်ခုက ဧကရီ ပြန်ပြောပြတာ။ ကျနော့်ကို အမိဖမ်းဖို့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က ပြော သတဲ့။ ဧကရီက လက်မခံ နားမထောင်တော့ ကျနော့်ကို စားနေကြ ကြောင်ပါး ဘယ်မိန်းမမှ အတည်ယူမှာ မဟုတ်ဘူး။ အိပ်ဖို့ တွဲတာ လီး အတော်သရမ်းတဲ့ ကောင် ။ ဧကရီ့ကို ကျနော် ယူမယ်ပြောတာတောင် သဘောမတူဘူး တဲ့ လုပ်ပြန်ရော။

ဧကရီ့ အမေ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ကလည်း ပိန်ပိန်ပဲ ။ ဧကရီ့ထက် လူကောင်နည်းနည်းကြီးတာက လွဲလို့ ဧကရီအကြီးစားပဲ။ ကျနော်သူတို့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင်နေလိုက်တယ်။ ဖုန်းဝင်လာလို့ကြည့်လိုက်တော့ ဖားသားကြီးဆက်တာ။

" သားအိမ်ပြန်အိပ်မှာလား" မေးတာ

" အင်း အခြေအနေရပဲ ၉ နာရီလောက် ကျနော်ပြန်မရောက်ရင် မစောင့်နဲ့တော့"

လို့ပဲ ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လက်ဖက်သုပ်လိုက်အုံးမယ် ဆိုပြီး နောက်ဖေးဝင်သွားတယ်။ ဒီအိမ်ရောက်ဖူးတာ ဒါပထမအကြိမ်ပဲ။ ရေအိမ်ဝင်လိုက်ရင်း ဧကရီပြောတာ သတိရတယ်။ အမေက နင်နဲ့ငါသာ နေရာခြင်းလဲလိုက်ခြင်တယ်။ မိုးဇော် ငါ့ယောကျ်ားဖြစ်နေလောက်ပြီ တဲ့။

အာ့တာဆို အမေလည်း အရိုးပဲ ကျန်မှာ ကိုမိုးဇော်က အမေ့ကို ပေးတောင် အိပ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ တအားသန်တာ ။ အမေတော့ ခဏလေးနဲ့ အသက်ထွက်မှာ။ အံမာ မိုးမိုးခိုင်အေ့ နင်တို့ ငါ့ဟာထဲက ထွက်လို့လူ့လောက ရောက်လာတာ။ နင့်ထက် အရာရာ သာတယ်။ နင့်ကောင်လောက်တော့ လိမ်ချိုးပြစ်လိုက်လို့။ဆိုသတဲ့ ။ ကျနော် ရီမိတယ်။ တယ်မလွယ်တဲ့ အဘွားကြီး။

ရေအိမ်က ထွက်လာတော့ လက်ဖက်သုတ် သုပ်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ။ ဖင်တော့ ကျန်သေးသား။ မုဆိုးမပဲ ကျန်မှာပေါ့။ ဖြစ်ခြင်တော့ အဘွားကြီးနားက အဖြတ် ကျနော့်ကိုလှည့်ပြီး ပြီးခါနီးပါပြီကွဲ့ လို့ လှည့်အပြော မီးက ဖျတ်ခနဲ ပျက်သွားတော့ မှောင်ကျသွားတယ်။

" အမလေး "

လက်က ကျနော့် ပုခုံးလာကိုင်တယ်။ လင်းရာက မှောင်သွားတော့ ဘာမှ မမြင်ရဘူး။ မျက်လုံးကျင့်သားရအောင် ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ဟောဗျာ အဘွားကြီးက ကျနော့ရင်ခွင်ထဲ အပ်ထားတာ။ ကျနော့် လက်က အဘွားကြီး ခါးမှာ ဘယ်ကဘယ်လို ဖင်ကို ကိုင်ကြည့်မိရက်သား..

" အန်တီဘယ်လို လုပ်မလဲ.အင်ဗက်တာရှိလား"

" ဟင့်အင်း မီးမပျက်တာကြာတော့ မသုံးဖြစ်တော့ ဖွင့်မရတော့ဘူး"

" အာ့ဆို ဖယောင်းတိုင်နဲ့ မီးခြစ်ရော"

" အပေါ်ထပ်မှာ အန်တီ ရှေ့ကသွားမယ် မင်းနောက်က လိုက်ပေးနော် "

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က ရှေ့ကသွားပြီး ကျနော့ကို လက်ဆွဲထားတယ်။ တဒဂ် အတွေ့ကြောင့် ကျနော့် ငပဲ မာသလိုလိုပဲ သာယာခြင်နေပြီ။ လှေကားအတက်မှာ ရှေ့ကသွားနေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ရပ်လိုက်ရင် ကျနော်က ခြေလှမ်းကျွံသွားပြီး ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ဖင်ကို သွားထောက်မိနေတယ်။

လှေကား အထစ် အတော်များများ အကြိမ်စိပ်လာတော့ လီးက သိသိသာသာ တောင်နေပြီး သိသိသာသာကိုထောက်မိနေတယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဖင်ကို ကော့ထားပြီး ကျနော်နဲ့ ထောက်မိအောင်ကို လုပ်နေတာ သိသာတော့ ကျနော်လည်း ရဲတင်းလာတာပေါ့။

အမှန်တော့ ဖယောင်းတိုင်မီးခြစ်ဆိုတာ ဘုရားစင်မှာ အလွယ်တကူ ရှိတတ်တာ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က လာဒီဘက် ဆိုပြီး အိပ်ခန်းဘက် ဆွဲခေါ်လာတယ်။ အိပ်ခန်းကို သိပ်ဖွင့်မရတဲ့ ပုံနဲ့ ကုံးလိုက်ရပ်လိုက် ဖွင့်နေတော့ ကျနော်ကလည်း နောက်ကက ပ်ထောက်တာပေါ့။ အခန်းထဲက ပိုမှောင်တယ်။

" အန်တီ ဘာမှမမြင်ရဘူး"

" ဟုတ်တယ် ရှေ့က ကုတင်မှာ ခဏ ထိုင်ရအောင်"

တကယ်လည်း မမြင်ရတော့ရှေ့ကို လက်ကလေးနဲ့ စမ်းခါစမ်းခါ ဖင်ကလေး ကုံးတဲ့နောက် ကျနော် ကပ်လိုက်ရတာပေါ့။

" ရပြီ "

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အရင်ထိုင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ကို စမ်းရင်းထိုင်ခိုင်းတာ လီးနဲ့ လက်နဲ့ ထိမိတော့ ထူပူသွားရှာတယ်။ အသံတွေတုန်လို့ ။ လာ ဒီမှာထိုင် တဲ့ ။ ပြောစရာစကားမရှိတာနဲ့...

" ဒါဘယ်သူ့ အခန်းလဲ"

" အန်တီ တစ်ယောက်တည်းအိပ်တဲ့ အခန်းလေ"

" သြော်..မင်းပြန်ရင် ဒီအခန်းထဲတောင်မအိပ်ရဲဘူး။ မီးကလည်းဘယ်အထိပျက်အုံးမလဲ မသိစိတ်ညစ်တယ်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လက်ဖဝါး နွေးနွေးက ကျနော့်ပေါင်ပေါ် တင်ထားတော့ တမျိုးပဲ။ အမှောင်ထဲ မျက်လုံးကျင့်သားရပြီး ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဘက်စောင်းငဲ့ကြည့်ရင်း နားသယ်စပ်နားတိုးခါ လေရှူနေမိတယ်။ ကျနော့်နှာခေါင်းကရှူထုတ်တဲ့လေ သူ့ကို တိုးနေတာ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်မျက်နှာလှည့်လိုက်တော့ မျက်နှာနှစ်ခုနီးကပ်သွားတယ်။ ဘာပြောရမလဲ စဉ်းစား စဉ်းစား...

" အန်တီ တစ်ယောက်တည်း ပစ်မထားရက်ဘူး ကျနော်အိပ်ပေးပါ့မယ်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အာခေါင်သံနဲ့

" တကယ်ပြောတာနော် ပြီးမှ ထွက်မပြေးနဲ့"

" ဘာဖြစ်လို့ ထွက်ပြေးရမှာလဲ"

" သြော် အဘွားကြီးနဲ့ တအိမ်ထဲ အိပ်တော့ လန့်ပြီးပြေးသွားမှာ ပြောတာ"

" မလန့်ပါဘူး.အန်တီက အဘွားကြီးမှ မဟုတ်တာ...ဧကရီထက်တောင် နုသေးတာကို"

" ဘာကိုကြည့်ပြောတာလဲ"

" မျက်နှာနဲ့ကိုယ်လုံးကြည့်ပြောတာ"

" မျက်နှာက ပါးရည်တွန့်နေပြီ"

" မတွန့်ပါဘူး"

" ဒီမှာလေ နားထင်တွေ မျက်ရစ်တွေ တွန့်နေပြီ"

ကျနော် အလိုက်တသိ ကိုင်စမ်းလိုက်တယ်။ မျက်နှာ မော့ပေးထားတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ပါးကို.လက်ဖဝါးနဲ့ တစ်ဖက်က ထိမ်းအုပ်ကိုင် တစ်ဖက်က အသာအယာပွတ်စမ်းရင်း...

" မတွန့်ပါဘူး ထင်လို့ပါ  အသားအရည်နူးညံ့တော့ တွန့်တယ်လို့ထင်ရတာ"

ကျနော့်လက်ဖဝါးကို သူ့လက်ဖဝါးအုပ်ပြီး ပါးကိုပွတ်လာတယ်။ ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ရင်း ကျနော်အနားတိုးလိုက်တယ်။

" အန်တီ့မျက်နှာက ရှင်းပြီးလှတယ် ဧကရီ့အရွယ်လောက်ကဆို ယောကျ်ားတွေ ဝိုင်းနေမှာပဲ"

" ယောကျ်ားတွေ ဝိုင်းမဝိုင်းတော့ မသိဘူး။ ယောကျ်ား အသက်ငယ်ငယ်နဲ့ ယူရပြီး ခလေး ၃ ယောက်တောင်မွေးပြီးတဲ့ မိန်းမ ယောကျ်ားကြီးနဲ့ကို ဘယ်က ဝိုင်းမှာလဲ"

" လှချိန်ပချိန်တောင် မရှိလိုက်ပါဘူး အချစ်ဆိုတာတောင် မသိလိုက်ရဘူး ဧကရီတို့ အဖေကို ပိုက်ဆံရှိလို့ ကိုယ့်ထက် အသက်ကြီးပေမဲ့ ယူခဲ့ရတာလေ:"

" သြော် အန်တီ့မှာ ချစ်ရတဲ့သူ မရှိခဲ့ဘူးလား"

" လင်ရတော့ ဆယ့်ခြောက်နှစ်တောင် မပြည့်သေးဘူးလေ"

" သြော်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ပြောတာ အလိုက်သင့်နားထောင်နေလိုက်တယ်။ မျက်နှာကနေ ပုခုံးကို မရဲတရဲ ခပ်ဖွဖွဖက်ကိုင်ထားရတယ်။

" ဧကရီ့ကို နောက်ပိုင်း နားလည်လာပြီး ဘာမှ မပြောတော့တာ ကိုယ့်ဘဝကို ပြန်သုံးသပ်မိလို့လေ"

" အင်း"

" အန်တီလည်း အရွယ်ရှိသေးတာပဲ သင့်တော်တဲ့သူနဲ့ အိမ်ထောင်ပြုပါလား"

" အို ...ဒီခေတ်က စမောလေးတွေ ခေတ်လေ ဒို့အရွယ်ကို ဘယ်သူက မြင်တော့မှာလဲ"

" အန်တီ ထင်လို့ပါ။အန်တီ အများကြီးကျန်သေးတာကို"

" ဘာတွေ ကျန်တာလဲ"

" ဟိုဟာ ...အတောင့်ကြီးကျန်သေးတာကို"

" ဘယ်ဟာ တောင့်တာလဲ"

" ဟာ..မပြောရဲဘူး"

" အံမယ် သူကပဲ ပြောရရှိသေး"

" အန်တီတောင့်တာ ကျနော် တကယ်ပြောတာ"

" မင်းက အမေနဲ့သမီးမှားပြောတာပါ"

" မမှားပါဘူး အန်တီက ဧကရီ့ထက် ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်"

" လူလည် မြှောက်ပြောနေပြီ"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရယ်တယ်။

" မမြှောက်ဘူး အန်တီအရမ်းလှတယ်"

" အမှောင်ထဲမှာမို့ပါ"

" မမှောင်ပါဘူး အကုန်မြင်ရတာကို"

ကျနော်ပုခုံးကို ဆွဲလှည့်ပြီး မျက်နှာခြင်းဆိုင်လိုက်တယ်။

" အဲ့လို မကြည့်နဲ့ မနေတတ်ဘူးကွယ်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် နွဲ့နေပြီ။

" မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားပေါ့"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်မျက်နှာကို အသာဆွဲယူလိုက်တယ် ။ တံတွေးမြိုချလိုက်တာ သတိထားမိတယ်။

" သိပ်လှတဲ့ နုတ်ခမ်းလေး အနမ်းပေးမယ်နော်"

မဖြေဘူး။ နုတ်ခမ်းပါးပါးအစုံကို ကျနော့် နုတ်ခမ်းနဲ့ ထိထားရင်း လက်ဖဝါးကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ပေးတယ်။နုတ်ခမ် းခပ်ဟဟပွင့်လာတယ်။ ကျနော်အသာ.စုပ်လိုက်တယ်။ ပါးစပ်လေး ပိုဟလာပြီး ငြိမ်ခံနေတယ်။နုတ်ခမ်းစုပ်ပေးတာနဲ့ တင် ဖီးတွေတက်နေတာ သိရတော့ နို့အုံကို အသာစုပ်ကိုင်ရင်း အိပ်ယာထဲ တဖြည်းဖြည်းလှဲချလိုက်တယ်။

" ဖျတ်"

မီးပြန်လာပြီ။

အခန်းထဲ လင်းခြင်းသွားတော့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ရှက်ပြီး " မီးလာပြီ ဖယ်ပါအုံး" ရုန်းထွက်တယ်။ မီးက အဖျက်သမားလုပ်သွားတော့ ခက်ပြီ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် လူးလဲထ ။ အကျီတွေ ပြန်သပ်သပ်ရပ်ရပ်လုပ်ပြီး..

" အိမ်အောက်သွားရအောင်" တဲ့။

အိမ်အောက်ရောက်တော့ ဆက်တီစားပွဲမှာ ကျနော်ထိုင်နေလိုက်တယ်။ လက်ဖက်သုပ်နဲ့ ရေနွေးလာချပေးပြီး တံခါးတွေလိုက်ပိတ်နေတယ်။ ကျနော့်ဆီလှမ်းလာပြီး..

" တကယ် အိပ်မှာနော်"

" အင်း တကယ်အိပ်မှာ"

" အာ့ဆို ဒို့ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်"

" မချိုးလည်း လှတာပဲ ကို"

ညုလိုက်တော့ ပြုံးပြီး လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ရေမိုးချိုးပြီး။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ဘေးမှာလာထိုင်တယ်။ မွှေးကြိုင်နေတာပဲ။

" လက်ဖက်သုပ် ကောင်းရဲ့လား"

" ကောင်းပါတယ်"

" ဘာမှလည်း မကြွေးရဘူး"

" ရပါတယ်"

" မင်းကို အိပ်ယာ ပြင်ပေးမယ်လေ"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အိမ်ပေါ်တက်သွားပြီး မကြာ ကျနော်လိုက်တက်သွားတယ်။ ဘုရားစင်ရှေ့မှာ.ခြင်ထောင်ထောင်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်။ တက်လာတဲ့ ကျနော့်ကို

" အဆင်ပြေရဲ့လား"

" ပြေပါတယ် မီးပျက်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" အင်း အဲ့ကျရင် မင်းဆီလာမှာပေါ့"

" မီးကလည်းမပျက်ဘူးကွာ"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် သဘောကျပြီး ရီတယ်။ သူမအခန်းထဲ လှစ်ဝင်တော့ ကျနော်လိုက်ဝင်ပြီး အခန်းမီးနောက်ကနေ ပိတ်လိုက်တယ်။

" အို အမလေး"

ကျနော် ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နုတ်ခမ်း ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။

" အခုကတည်းက အတူအိပ်တာ ပိုကောင်းတယ်"

" အို ...မဖြစ်ဘူး"

" ဘာမှမဖြစ်တာလဲ မမရယ် ချစ်တယ်"

" အို..မင်းကွယ်"

မတ်တပ်ရပ် နမ်းရင်း ကုတင်ဆီ တွန်းလာခဲ့တယ်။ ကုတင်ဆီရောက်တော့ ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တဲ့ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အပေါ်ကနေ အုပ်မိုးလှဲချလိုက်တယ်။ ကုတင်အောက် ကျနေတဲ့ ခြေနှစ်ဖက်ကို ဒူးနဲ့ ဖြဲကားပြီးနုတ်ခမ်းစုပ်ရင်းမှ ပုဆိုးထဲက လီးကို ဆွဲထုပ်ရင်း အဖုတ်ဆီ တိုးကပ်လိုက်တယ်။ အဖုတ်အမွှေးတွေကြားကနေ အဖုတ်ဝကို လီးနဲ့ ပွတ်စမ်းရင်း စိုရွှဲရွှဲ အထိအတွေ့ကြောင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲ လီးတံကို ထိုးသွင်းချလိုက်တယ်။

" ဗြိ ဗြိ ဗြိ ပလွတ် ဗြွတ်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် အသံရှည်ဆွဲခါ.

" အ ...အား:..........."

အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်။ ခနငြိမ်နေလိုက်ပြီး အကျီဆွဲလှန်ခါ နို့ပိန်ပိန်တွေကို စို့လိုက်တယ်။ ခေါင်းမော့ပါးစပ်ဟခါ ဖီးတက်နေရှာတယ်။ ပြောမယ်ဆို ဧကရီ့လောက်တောင် အတွေ့အကြုံမရှိ။ မုဆိုးမ ဆာလောင်မှုကြောင့်သာ။ ကျနော် သိပ်မပြုစုပေးတာ။ ပြောရမယ်ဆို သူ့ယောကျ်ားအသက်ကြီးကြီးရဲ့ အလိုးခံတာ တစ်ခုတည်း နောက်ပြီးငတ်နေတာကြာပြီ မဟုတ်လား။

ပထမအချီတော့ အူရိုင်းလေးကို ဒီအတိုင်းလေး သွားပေးရမယ်လေ။ ကုတင်ပေါ် ပေါင်ကားစေပြီးလှေကြီးထိုး ရိုးရိုးနဲ့ ဆောင့်ချက်ကို ကြမ်းလိုက်နုလိုက် လိုးပေးတယ်။ ဧကရီ စောက်ဖုတ်ထက် လိုးလို့ကောင်းတော့ စိမ်ပြီး လိုးနေလိုက်တယ်။ အဘွားကြီးကတော့ ကျနော့်ကို လွတ်ထွက်သွားမှာကြောက်နေဘိအလား အတင်းဖက်ထားတယ်။ မကြာဘူးအောက်က ကော့ပြန်တက်လာပြီး

" ဟင်း ဟင်း အင်း အင်း အားစီး..."

ပြီးမဲ့ အရိပ်အယောင် ပြလာတယ်။ ကျနော် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်ပေးတယ်။ စိတ်ကို ဖြေလွှတ်လိုက်တော့လိုးကောင်းတဲ့ အဖုတ်ကို ကျနော့် လီးတံကြီးနဲ့ မညှာမတာကို ဆောင့်သွင်းပစ်လိုက်တယ်။ လီးရည်တွေက မိန်းမတဖြစ်လဲ ဧကရီ အမေအရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်နေတာဆိုတဲ့ အသိက လိင်တံအောက်က အကြောကြီးအောင့်ပြီး..ပြွတ်ခနဲ ပြွတ်ခနဲ

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်လည်း အချိန်အတော်ကြာတဲ့ အထိ ဖက်ခါ ဇိမ်ယူနေတယ်။ ပြီးမှ

" ရေသွားဆေးအုံးမယ် ညစ်ပတ်ကုန်ပြီတဲ့"

အိမ်အောက် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ကျနော့်လီးကို ဆေးကြောတယ်။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်က အိမ်သာထဲ ဝင်တယ်။ အချိန်ကြည့်တော့ ည ၁၀ နာရီ။ ကျနော်လည်း ဘုရားစင်ရှေ့က ခြင်ထောင်ထဲ ဝင်လှဲနေလိုက်တယ်။ နောက်ထပ် မလုပ်ရလည်း ကျေနပ်ပြီလေ။ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်အခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်။ မီးရောင်က အပြင်ထွက်နေတယ်။

တစ်နာရီလောက် ကြာတဲ့အထိ လှုပ်ရှားသံမကြားရ။ ကံက မျက်နှာသာ ပေးခြင်တော့ မီးကပျက်သွားတယ်။ကျနော့်လီးက ပြန်မာလာပြန်တယ်။ ဆွကြည့်တယ်။ ဘုရားစင်ကိုသတိရပြီး ပြန်ငြိမ်နေရတယ်။ အခန်းတံခါးဖွင့်သံ ကြားရပြီးခြေသံက ကျနော့်ဆီလျှောက်လာတယ်။ ခြင်ထောင် လှပ်လိုက်တယ်။ ဒူးကလေးထောက်ခါ ကျနော့်ကို စမ်းတယ်။

"မောင်မိုး...အမ မအိပ်ရဲဘူး"

" အင်း..သြော်.."

ကျနော့်ဘေးထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ကျနော်ထထိုင်လိုက်ပြီး

" မီးပျက်သွားတာလား" မသိဟန်ဖြင့်

" ဟုတ်တယ်"

ခါးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။

" မမခိုင် ..ကြောက်နေလား"

" အင်း...ကြောက်တယ်"

" မောင်...ရှိနေပြီပဲ ထ ထသွားရအောင်"

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်လည်း ရင်တုန်ခုန်နေပြီ။

ဒုတိယ အချီအတွက် ကျနော့်ပညာအစုံထုတ် သုံးခါ အူရိုင်းလေးကို ကာမ အာရုံ အထူးထူးတွေ ပေးလိုက်တော့တယ်။ ၂ ချီလောက်ဆက်တိုက်ဆွဲပစ်လိုက်တယ်။

" မောင် ..ဧကရီ့လိုပဲ ခိုင့်ကို အခွင့်အရေးပေးပါနော်။ ခိုင်မောင့်ကို မတွေ့ရ မနေနိုင်တော့ဘူး"တဲ့။

မနက်လင်းဆွဲ ကပ်လိုးလေးလိုးပြီး ရပ်ကွက်ထဲက လူတွေမရိပ်မိအောင်.အသာထွက်ခဲ့တယ်။ နေ့လည် လာခဲ့ဖို့ ဒေါ်မိုးမိုးခိုင် ချိန်းတယ်။

………………………………………………

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ချိန်းထားတဲ့ နေ့လည်ဘက် သူ့အိမ်သွားလိုက်တယ် ။ အိမ်သားတွေ ညနေပြန်ရောက်မယ် တဲ့။နောက်တွေ့ရင်ဘယ်လိုတွေ့မလဲ စိုးရိမ်နေရှာတယ်။ ကျနော်ဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ခန်းက အင်းစိန်မှာ အဲ့မှာတွေ့ဖို့ အစီအစဉ်ပြောမှ စိတ်အေးသွားရှာတယ်။

ဒေါ်မိုးမိုးခိုင်ရဲ့ ကျနော့်အပေါ် သဘောထား အဓိပ္ပါယ်တွေ ရွေ့လျားသွားကြပြီလေ။ နောက်မှ အသေးစိတ်ပြောပြတော့မယ်။ 



အပိုင်း ( ၂ )  ဆက်ရန် >>>>