Thursday, May 18, 2023

ကြယ်ကြွေတိုင်း ဆုတောင်းမိတယ် အပိုင်း ( ၂ )

 ကြယ်ကြွေတိုင်း ဆုတောင်းမိတယ် အပိုင်း ( ၂ )

 ဇာတ်သိမ်းပိုင်း 

 မောင်ခြိမ့်  ရေးသည်။

" အော် ... ကိုစစ်နိုင် ရောက်နေတာလား ... ဆောရီး ... သွယ်လေး ... ကိုအောင် မသိလိုက်ဖူး "

ကိုစစ်နိုင်ရော မိန်းမကိုပါ တခါတည်း ပြောရင်း ကျနော်လည်း အရူးကွက်နင်းပြီး ပြန်ထွက်မယ့် ဟန်ပြင်လိုက်ယ်။

" ဟို ဟို  ... ရပါတယ် ... ကိုအောင်ရဲ့ ...... လာ ...... လာလေ ...... "

ကျောပေးလှည့်ပြီး တံခါးဝ မျက်နှာမူတော့ မိန်းမ အသံ ထစ်ထစ်ငေါ့ငေါ့လေး ကြားလိုက်ရတယ်။ စိတ်ထဲ ကြိတ်ပျော် သွားမိတယ်ဗျာ။ 

" လာပါ ... ကိုကျော်အောင် ရာ ... ခုမှတော့ မထူးပါဘူး ... ပြီးတော့ ကျနော်လည်း ... နောက်တလဆို ...... နယ်ပြန် ပြောင်းရတော့မှာ "

မျက်နှာကို ရှက်သလို လုပ်ထားပေမယ့် ကျနော့်ခြေလှမ်း တွေက ကုတင်နား တိုးကပ်နေတာ။

" ဟမ် ... တကယ်လား "

မိန်းမရော ကိုစစ်နိုင်ရော အနေမခက်အောင် ကျနော်လည်း စကားရော ဖောရော လုပ်ပေးလိုက်တယ်။

" ဟုတ်တယ် ... ကိုအောင်ရဲ့ ... ဆရာက နောက်လဆို ...... နယ်သွားရတော့မှာ ... ဘယ်လောက်ကြာမလဲ ... မသိဘူး ... "

ကျနော် စကားဆုံးတော့ မိန်းမလည်း အရှက်သက်သာ သွားပြီး စကား ပြန်ပြောနေတာ။ 

" ဟုတ်လား ...... အဲဒါဆိုလည်း ... အတူရှိတုန်း ... ပျော်ပျော်ပါးပါး နေကြတာပေါ့ "

ကျနော်ပဲ စကားကို ဦးဆောင် ပြောလိုက်တာပါ။ ကျနော် ပြောပြီးတော့ မိန်းမက မီးပိတ်ခိုင်းနေတယ်။

" ကိုအောင် ... မီးပိတ် လိုက် "

ပြောပြောဆိုဆို မိန်းမက ကိုစစ်နိုင်လီးကို အုပ်ထားတဲ့ သူ့ထမိန်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။ ကိုစစ်နိုင်နိုင် လီးကြီးက မပျော့မမာ အနေထားနဲ့ ဗိုက်ပေါ်ကပ်နေတာ။ ဒစ်ကြီး ရဲကားနေတဲ့ လီးက သိပ်မတောင်သေး တာတောင် ကျနော့်လီး ၂ ဆလောက် ရှိနေတယ်။ 

မိန်းမက ထထိုင်ပြီး ကိုစစ်နိုင် လီးကြီးကို ငေးကြည့်နေတုန်း ကျနော်လည်း မီးထပိတ်ပေး လိုက်တာ။ ဖန်ချောင်းမီး ပိတ်လိုက်ပေမယ့် ပြတင်းပေါက်က ဝင်လာတဲ့ နေရောင်ကြောင့် အိပ်ခန်းထဲ လင်းလင်းချင်းချင်း မြင်နေရ သေးတယ်။ 

" သွယ်လေး ... စုပ်ပေးဦး နော် "

ကိုစစ်နိုင် ပြောတော့ မိန်းမက မျက်လုံးလေး ဝှေ့ကြည့် နေတယ်။ ခွင့်တောင်းတာတော့ မဟုတ်ဖူး အသိပေးတဲ့ ပုံစံပါ။ ချက်ချင်းပဲ ကိုစစ်နိုင် ပေါင်ကြား လေးဖက်ထောက် ပြီး လီးစုပ်ပေးရင်း လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ကြား နောက်ပြန်သွင်းပြီး ထမိန် အပြင်ကနေ စောက်ပတ်ကို ပွတ်နေရှာတာ။ 

ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမခေါင်းလေး ခပ်ဖွဖွ ဖိကိုင်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲ ကော့ထိုး နေတယ်။ ၁၀မိနစ် လောက်ကျ ကိုစစ်နိုင်လီးကြီး မိန်းမ တံတွေး တွေနဲ့ ပြောင်လဲ့ပြီး အကြောတွေ ထောင်ထနေတာ။ 

" ရှီးးးးး ...... အားးးး ...... တော်တော့ သွယ်လေး  ...... ပါးစပ်ထဲ ... ပြီးသွား လိမ့်မယ် "

" ခဏလေးပါ ... ဆရာ ရဲ့ ...  စုပ်ရတာ ... မဝဘူး ......... ပြွတ်စ် ...... ပလပ် ...... ပြွတ်ပြွတ် "

ကိုစစ်နိုင် မခံနိုင်လို့ ပြောတာကို မိန်းမကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ထပ်စုပ်ပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပေးလိုက်တယ်။

" အင်း ... ရှီးးးးး ... အပေါ်က ခွလိုးလိုက် ... ပြီးမှ ... ထပ်စုပ် ... မထူးပါဘူး ... အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက် ... သွယ်လေး "

ထပ်ပြောတော့ ထမိန် ထချွတ်ပြီး ဖင်အဖွေးသားနဲ့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ ခါးပေါ်ခွထိုင်ပစ်တာ။ ခွထိုင်လျက် လေးပဲ ကိုစစ်နိုင် လီးကို စောက်ဖုတ် ၂ ခြမ်းကြား ညှပ်ထားရင်း အင်္ကျီရော ဘော်လီရော ချွတ်ပစ်တာ။ ဖွေးဥသော နို့အုံထိပ်က ပန်းရောင် နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ခုက မာထောင် နေတယ်။ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမနို့တွေ ဆုပ်ကိုင်ရင်း နို့သီးခေါင်း ၂ ဖက်ကို လက်မ လက်ညိုးကြား ညှပ်ချေ ပေးနေတာ။ 

" ဟင့် ...... အင်း ...... နာနာလေး ... ညှစ်ပေး "

မိန်းမကာ နို့တွေ ကိုင်ညှစ်နေတဲ့ ကိုစစ်နိုင် လက်၂ ဖက်ကို သူ့လက် ၂ ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ဖင်ကြီးရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လျှောတိုက်နေတယ်။ စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်ကြား ညှပ်နေတဲ့ ကိုစစ်နိုင် လီးကြီး ပြန်မာလာပြီး ဒစ်ထိပ် အရည်ကြည်လေး အိုင်ထွက်နေတာ။

" ရှီးးးး ...... အားးးး ...... လိုးကွဆို့"

ကိုစစ်နိုင်မျက်နှာကို ကြည့်ပြောရင်း ဖင်ကြီး ကြွပေးတော့ ကျနော်လည်း ကိုစစ်နိုင် လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး မိန်းမ အဖုတ်ဝလေး တေ့ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမက ကျနော့် မျက်နှာကြည့်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုင်ချပစ်တာ။

" ဗျစ် ...... ဘွတ် ...... အင့် ... ပြည့်ကြပ် ... သွားတာပဲ "

" နာလို့လား "

" ဟင့်အင်း ... နာပါဘူး "

စကားပြောရင်း ကျနော့်ဆီ မျက်လုံးခိုးကြည့်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကြိတ်ဝိုက် နှဲ့ပေးနေတယ်။

" ကောင်းလိုက်တာ... ရှီးးးးး ......... အား ...... အထဲမှာ တင်းကြပ်နေတာ "

ပြီးမှ ပက်လက်လှန် လှဲနေတဲ့ ကိုစစ်နိုင် လီးပေါ် ခွထိုင်ရင်း ဖင်ကြီး ကြွကြွပြီး ဆောင့်လိုး ပေးနေတာ။ 

" ဗြိ ......... အ ............ ဘွတ် ............ ရှီးးးးး ......... ကောင်းလိုက်တာ ......... ကောင်းလိုက်တာ ......... ဆရာ ရယ် ......... ဗျစ် ............ ဘွတ် ......... အင့် ......... အဟင့် ဟင့် "

ကိုစစ်နိုင်လည်း မိန်းမ မျက်နှာလေး ကြည့်ပြီး အောက်ကနေ ပြန်ကော့ လိုးတော့ အိပ်ခန်းလေးထဲ ညည်းသံတွေ ဆူညံလာရောပဲ။ ခဏနေတော့ မိန်းမကို ကျနော့်ရှေ့ လေးဖက်ကုန်းခိုင်း လိုက်တယ်။ 

" ဖြည်းဖြည်းနော် ... ဆရာ "

မိန်းမက ကျနော့်ရှေ့ တအားဆွဲလိုး ခံရမှာ ရှက်လို့ သတိပေးလိုက် ပေမယ့် ကိုစစ်နိုင်က မညှာပါဘူး။ ဒုတ်ကနဲ့ လီးအရင်းထိ မြုပ်အောင် ဆောင့်သွင်းပစ်တာ။ 

" အားးး ...... အမေ့ ...... "

အားကနဲ့ အော်ပြီး မိန်းမကိုယ်လေး တချက် တွန့်သွားတယ်။ ကျနော်လိုးနေကြ မိန်းမ အဖုတ်လေးထဲ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်းတဲ့ လီးကြီး တဆုံး ဝင်သွားတော့ မချိမဆန့်လေး ဖြစ်နေရှာတာ။ 

" ဟင့် ......... အ ......... အမေ့ ......... အားးး ......... ဖြည်းဖြည်း ......... အမလေးးး ......  အားးး အားးးးး "

ကြည့်နေတုန်း တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆက်တိုက် အဆောင့် ခံရတော့ မိန်းမလည်း တအားအား ညည်းရင်း ကော့ပျံ နေရှာတယ်။

" ရှီးးးး ......... အင့် ... အင့် ...... ကောင်းလိုက်တာကွာ ...  အဖုတ်လေးက ... စီးပိုင်နေတာ "

မိန်းမ ဘာစကားမှ ပြန်မပြောနိုင် ရှာဘူး။ ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တုန်ပြီး ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးဒဏ်ကို အံကြိတ် ခံနေရတာ။ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမရဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို မနားတမ်း ဆက်တိုက် လိုးနေတယ်။ ၁၅ မိနစ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးတော့ ဆီးခုံးချင်း ကပ်အောင် ဖိထားရင်း ခါးအားလေးနဲ့ ကြိတ်မွှေ ပေးပြန်ရော။

" ဟင့် ......... အ ......... ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ ...... ဆရာရယ် ......... ရှီးးး ...... ကျွတ် ...... တအားပဲ "

စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်ကြပ်သိပ်နေတဲ့ ကိုစစ်နိုင် လီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို မိန်းမက အားရကျေနပ်တဲ့ ပုံစံနဲ့ ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း အရသာခံနေတာ။

" ဗွိ ...... ပြိ ...... စွိ ဇွိ ......... ပလစ် ...... ဇွိ ...... အင်းဟင်း ............ ရှီးးးးး ......... "

အနီးကပ် ကြည့်တော့မှ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ ကာမပညာတွေက မိန်းမအပေါ် စိုးမိုးချုပ်ကိုင် ထားတာ သိလိုက်ရတယ်။ တချက်တချက် လေအဝှေ့ မိန်းမ အဖုတ်လေးထဲ အမ်ထွက် လာတဲ့ စောက်ရည်နံ့ စူးစူးလေးလည်း ရနေတာ။ 

" ဟင့် ......... အ ............ အီး ......... ယား ...... ယားလိုက်တာကွာ ...... ကျွတ် ...... ဟင့် ... ယားတယ် "

အဖုတ်လေးထဲ လီးတဆုံး သွင်းပြီး ကြိတ်မွှေနေတော့ ၅ မိနစ်လောက်ပဲ မိန်းမ ဂဏာမငြိမ်ဘူး။ ကိုစစ်နိုင်ကို လည်ပြန် လှည့်ကြရင်း ဖင်ကြီးရမ်းလိုက် နောက်တိုး ကပ်လိုက် လုပ်နေတယ်။ အဲချိန် ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမရဲ့ ဆံနွယ်တွေ လက်တဖက်နဲ့ စုကိုင်ပြီး ဆောင့်ဆွဲပစ်တယ်။

လွတ်နေတဲ့ ကျန် လက်တဖက်က ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်လိုးပြန်ရော။ မိန်းမရှေ့မှောက်ချတိုင်း ဆံပင်တွေ ဆောင့်ဆွဲလိုက် ပစ်လိုးလိုက်နဲ့ မိန်းမပုံစံ ကလည်း နာကျင်ပုံမရပဲ တအား ကောင်းနေတဲ့ ပုံစံမျိုးလေး။ တားချင်ပေမယ့် မိန်းမကိုယ်တိုင် ကိုလည်း စိတ်ပါလက်ပါ ခံနေတော့ စိတ်မသက်သာပဲ ဒီတိုင်းပဲ ကြည့်နေမိတယ်။

" ဟင့် ...... အား ...... ကောင်းလိုက်တာ  ... အရမ်းပဲ ...... ရိုက်စမ်း  ... နာနာလေး လိုး "

" လိုးမှာ ...... အင့် ......... ဖြန်း ......... ဇွိ ......... ဘွတ် ...... အင့် ...... ဗျစ် ...... နင်လင်လိုးတာနဲ့ ...... ငါလိုးတာ ...... ဘယ်ဟာ ကောင်းလည်း ...... အင့် အင့်  ... "

အောက်မှာ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ် နေတဲ့ မိန်းမကို ကိုစစ်နိုင်က နှိမ်ပြီး မေးမေးလိုးတော့ ကျနော့် စိတ်တွေ သိမ်ငယ်လာမိတယ်။ ထူးခြားတာက သိမ်ငယ်စိတ် နဲ့ အတူ ပေါင်ကြားထဲ လီးက ထောင်ထလာပြီး လဥတွေပါ မခံမရပ်နိုင်အောင် အောင့်လာတာ။

" ဟင့် ......... အ ......... ဆရာ လိုးတာ ...... ကောင်းတယ် ......... ကောင်း ...... အ ...... အား ............ သွယ်လေး စောက်ပတ်ကို ...... ပြဲအောင်လိုးပစ် ...... အင့် ...... လိုး ... ဆောင့် ဆောင့် ...... ဟင့် ...... အအ အ "

မိန်းမလည်း အိန္ဒြေတစက်မှ မရှိတော့ဘူး။ ပါးစပ်က ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးတွေ သုံးပြီး အလိုး ခံနေတော့တယ်။ 

" အင့် ..... ဗျစ် .... အားးးးး .... ကျွတ် ............ ဟင့် ......... ဇွိ ... ဗွပ် .................. အားးးးး ... အ "

တအားအား တအီးအီး အော်ဟစ်ပြီး ကျနော့် မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ အလူးအလဲ ကြိတ်ခံနေရှာတာ။ 

" ဟင့် ...... အားးးး ...... ကျွတ် ... ကျွတ် ...... အမလေး ......  ရှီးးးး ......... ကျွတ်...အ "

လီးပြန်ထုတ်တိုင်း မိန်းမ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်း သားတွေ လီးကိုငုံခဲ ပါလာပြီး ပြန်ဆောင့်လိုးတိုင်း အသားစိုင် အနုလေးတွေ လိပ်ဝင်နေတယ်။ နောက်ပိုင်း ဆောင့်ချက်တွေ များလာတော့ လီးအရသာ တွေ့ပြီး လေးဖက်ကုန်း အနေထားနဲ့ ရှေ့ကိုယ်လုံး မွေ့ယာပေါ် ကပ်ပြီး ဖင်ကြီး မြှောက်ကော့ ထောင်ပေးနေရောပဲ။

" ဘွတ် ......... ဟင့် ......... အင့် ......ရှီးးးးး ......... ကျွတ် ......... အား အားးးးးး  ...... ဆရာ ............ ဆောင့် ... အင့် ......... ဆောင့် ...... သွယ်လေး ...... ပြီး ... ပြီး ............ အ ...... ပြီးတော့မယ် ......... အား ......... ထွက် ......... ထွက်ပြီ ... "

ကြာကြာ အလိုးမခံနိုင် ရှာဘူး ဘေးနားထိုင်နေတဲ့ ကျနော့် ပေါင်တွင်းကြောတွေ ဆွဲကုတ်ပြီး အံကြိတ်ရင်း ငြိမ်ကျ သွားတာ။ 

" ကောင်းတယ် ...... အင်းဟင်း ...... ကောင်း ...... "

ခဏနေမှ ပါးစပ်က ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း မျက်လုံးလေး ဖွင့်ပြီး ကျနော့်ကို ကြည့်နေ ရှာတယ်။ ကိုစစ်နိုင်က တော်တော် လိုးနိုင်တယ် ငြိမ်ကျသွားတဲ့ မိန်းမကို အင့်ကနဲ့ အင့်ကနဲ့ ရှိုက်သံတွေ ထွက်နေအောင် လိုးတုန်းပဲ။ ပါးစပ်ကလည်း ပက်ပက်စက်စက် ပြောပြောလိုးတာ။ 

နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ်လောက် နေတော့ ဆံပင် ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွတ်ပြီး ခါးကို စုံပြန်ကိုင်ရင်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာတယ်။ ကြည့်နေတုန်း နောက်ဆုံးတချက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပြီး လီးအရင်းထိ မိန်းမ အဖုတ်ထဲ ဖိကပ်လိုက်တာ။ခဏနေ အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်တော့ လရည်တွေ ထွက်ကျလာတာ အများကြီးပဲ။ လီး ဆွဲထုတ်တာနဲ့ မိန်းမလည်း လေးဖက်ကုန်း နေရာက ဘေးလှဲချလိုက်တာ  ဘာသံမှကို မကြားရ တော့ဘူး။ 

ဒါကို ကိုစစ်နိုင်က အားမရသေးပဲ ပက်လက်လှန် လှဲနေတဲ့  မိန်းမဆံပင်ကို ဆွဲပြီး လီးစုပ် ခိုင်းနေပြန်ရော။ အာခေါင်ထဲထိ လီးကို ထည့်ပြီး မိန်းမပါစပ်နဲ့ ဆီးခုံးကို ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ အနည်းငယ် ပျော့လာတဲ့ လီးနဲ့ မိန်းမမျက်နှာ အနှံ့ ပွတ်ပြီး နှစ်ယောက်သား ဘေးချင်းကပ် မှိန်းနေကြတာ။

ကျနော်လည်း ကိုစစ်နိုင် လီးကြီးကြည့်လိုက် မိန်းမ အဖုတ်လေး ကြည့်လိုက်နဲ့ ဂွင်းထိုင်ထုနေတာ ၂ ချီ ဆက်တိုက်ပဲ။ ညပိုင်း ကိုစစ်နိုင် ပြန်ကာနီး မိန်းမက လီးကို အငမ်းမရ စုပ်ပေးလိုက် သေးတာ။ ကိုစစ်နိုင် ပြန်သွားတော့ ၂ ယောက်သား ရေအတူချိုးရင်း မိန်းမကို ဆပ်ပြာတိုက် ပေးတုန်း ကိုစစ်နိုင် ရိုက်ပြီးလိုးနေတဲ့ ပုံရိပ်တွေ ပြန်မြင်ရောင် လာတယ်။ 

လင်မယား ၂ ယောက် အပြင်မှာပဲ ညစာထွက်စားပြီး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြတာ။ ပင်ပန်းနေတဲ့ မိန်းမကို သနားပေမယ့် တနေ့လုံး ဘေးကနေ ထိုင်ကြည့်ပြီး မလိုးရတော့ လိုးချင်စိတ်က တဖွားဖွားနဲ့ အိပ်ယာပေါ် အစပျိုး နေမိတယ်။ 

နူတ်ခမ်းချင်း နမ်းတော့ မျက်လုံးထဲ ကိုစစ်နိုင် လီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့ ပုံရိပ်တွေ ပြန်မြင်လာပြီး ကာမသွေးတွေ ဆူပွက်ကုန်တာ။ စကပ်လေး လှန်ပြီး အဖုတ် ယက်တော့ လည်း ကိုစစ်နိုင် လီးကြီး မိန်းမအဖုတ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက် နေပုံတွေ မျက်လုံးထဲ ပေါ်လာပြန်ရော။ ကျနော်ကသာ စိတ်ပါလက်ပါ ယက်ပေးနေတာ မိန်းမက အားရပါးရ အလိုးခံထား ရတော့ စိတ်သိပ်မပါဘူး။ ကျနော်လည်း ၁၀မိနစ်လောက် လုပ်ပြီး ပြီးသွားခဲ့တယ်။ 

.............................................................................................................

အဲလို နေလာရင်း ကိုစစ်နိုင်လည်း ပြောင်းဖို့ ရွေ့ဖို့ အလုပ်ရှုပ် နေတော့ အိမ်မလာဖြစ်ဖူး။ နောက်၁လကျ ကိုစစ်နိုင် ပြန်မယ့် ရက်ကြီး မိန်းမက မနက်ပိုင်း အိမ်ခေါ်ထားတာ။ တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင်ဗျာ ကျနော်နဲ့ အလုပ်အတူ လုပ်တဲ့ ကိုကျော်စွာရဲ့ မိန်မ ဆေးရုံ တင်လိုက်ရတယ်။ 

မသွား မဖြစ်လို့သာ ထွက်ခဲ့လိုက်တာ ဆေးရုံ ရောက်တော့ စိတ်က အိမ်ကိုပဲ ရောက်နေတယ်။ မိန်းမနဲ့ ကိုစစ်နိုင် နူတ်ဆက် လိုးပွဲလေးက ဘယ်လိုများလဲ သိချင်စိတ် ပြင်းပြနေတာ။ အရေးထဲ ကိုကျော်စွာရဲ့ မိန်းမဘက်က မိဘတွေ မလာသေးလို့ ခဏ စောင့်ပေးပါဦး ပြောလို့ စောင့်ပေးရ သေးတယ်။ 

မနက် ၉ နာရီခွဲတော့ သိချင်စိတ်က ပြင်းပြလာပြီ မနေနိုင် တာနဲ့ ဖုန်းဆက် ကြည့်တော့ ရောက်နေပြီတဲ့ ကျနော့်ကို စောင့်နေကြတာ ပြောတယ်။ 

စိတ်ထဲ တအုံတနွေးကြီးဗျာ။ ကိုကျော်စွာလည်း သူ့မိန်းမ သွေးစစ် အခန်းရှာနဲ့ ပြာယာခတ်နေသလို ကျနော်လည်း ဂဏာမငြိမ်ဘူး။ ၁၀ နာရီလောက်မှ ကိုကျော်စွာ့ မိန်းမရဲ့ မိဘတွေ ရောက်လာလို့ ကျနော်လည်း နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ အိမ်ရောက်တော့ ဂိုဒေါင်နား ကားရပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာ မိတာ ကားသော့တောင် မဖြုတ်မိဘူး။ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ခပ်တည်တည်နဲ့ တံခါးဖွင့် ဝင်လာခဲ့တာ။

မင်္ဂလာဦး လက်ဖွဲ့ ကုတင်ကြီးပေါ် မိန်းမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ခရမ်းရောင် အတွင်းခံ ဝမ်းဆက်လေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးကို ဆွဲစုပ်ရင်း ဘော်လီချိတ်ကို ဖြုတ်ပေး နေတယ်။ ဘောလီကိုင်းကြိုး တွေ တဖက်ပြီး တဖက် ပုခုံးသား ဝင်းဝင်းလေး ပေါ်က လျှောချတော့ အနည်းငယ် အိတွဲနေတဲ့ မိန်းမ နို့အုံ ၂ ဖက် ပေါ်လာရောပဲ။ 

မိန်းမ မျက်လုံးတွေက ကျနော့်ဆီ တလှည့် ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ မျက်နှာကို တလှည့်ကြည့်ရင်း ဒူးတုတ် ထိုင်လျက်လေး ရင်ဘတ်ကို ကော့ပေးနေတယ်။ အဲချိန် ကိုစစ်နိုင်က နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးကို ဆွဲစို့ရင်း လက်တဖက်က ကျန် နို့အုံတဖက်ကို ဆုပ်နယ် ပေးနေတာ။

" ဟင့် ... ကျွတ် ... "

မိန်းမ ခေါင်းလေး မော့တက်သွားပြီး လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်တော့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်က ဗိုက်ခေါက်း ဖွေးဖွေးလေးကို ပွတ်သပ်ရင်း အောက်ရွေ့ နေတယ်။ မျက်ခုံးကြောလေး တွန့်နေတဲ့ မိန်းမ မျက်နှာက တစုံတခုကို မျှော်နေတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ တုတ်ထိုင်ထားတဲ့ ပေါင်တံ ၂ ဖက်ကို မသိမသာ ဖြဲပေးလိုက်တာ။ 

ကိုစစ်နိုင် လက်က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မျော့ကြိုးလေးနား ရောက်တော့ ရပ်သွားပြီး ဘောင်းဘီ အတွင်းထဲ လက်ချောင်း လေးတွေ သွင်းနှိုက်လိုက်တယ်။ ဆက်ကနဲ့ မိန်းမကိုယ်လေး တုန်သွားပြီး မျက်လုံးလေး စင်းကျ လာတာ။ 

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲ လက်ချောင်း လေးတွေ ခုံးလာလိုက် ဆန့်လိုက်နဲ့ မိန်းမလည်း တအင်းအင်း ညည်းရင်း ဖင်ကြီးကြွပြီး ဒူးထောက်ရပ်ရင်း ဘောင်းဘီကို ဒူးဆစ်အထက်နား ဆွဲချလိုက်တယ်။ အကာကွယ်မဲ့ သွားတဲ့ မိန်းမ အဖုတ်လေးထဲ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လက်ခလယ် လေး ဖြည်းဖြည်းချင်း အထုတ်သွင်း လုပ်ပေးနေတာ။

" အ ............ အ အ ......... ရှီးးးးး ......... ကျွတ် ကျွတ် "

မိန်းမ ပါးစပ်က တအအနဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး  ၅ မိနစ်ကျော်ကျော် လောက်ကျ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်းကိုင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် လုပ်ပေးဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ မိန်းမစကား မဆုံးသေးဘူး ကိုစစ်နိုင် လက်ချောင်းလေးက အထုတ်သွင်း မြန်လာပြီး တဇွိဇွိ တဗွိဗွိနဲ့ မိန်းမ အဖုတ်လေး အသံတွေ မြည်လာရောပဲ။

" ဟင့် ......... အား ......... မြန်မြန်လေး ...... အအ ......... ဟုတ်တယ် ...  "

မိန်းမ အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပြီး ဒူးထောက် ရပ်နေ ရာက ခေါင်းကို နောက်လှန်ချပြီး ခါးကော့ လက်ထောက် ရင်း ခြေ ၂ ဖက်ကြွပေး လိုက်တယ်။ ကိုစစ်နိုင်က အဖုတ် ကို လက်နဲ့ လိုးပေးရင်း ကျန်လက်တဖက်နဲ့ မိန်းမ ဒူးဆစ် အထက်နား လိပ်တင်နေတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ပစ်တာ။ 

တဆက်ထဲ မိန်းမ ပေါင်ကြား နေရာယူပြီး လက်နဲ့ လိုးနေတဲ့ အဖုတ်ဆီ မျက်နှာအပ်ချ လိုက်တယ်။ အရည်ရွှဲနေတဲ့ အဖုတ်ကို လက်နဲ့ အလိုးမပျက်ပဲ ဖိယက် ပေးနေတာ။ မကြာပါဘူး မိန်းမ ပါးစပ်က တအအ အော်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ထိုးပြီး ပြီးသွားရတယ်။ 

စောက်ရည်ကုန်တော့ ထိုင်လျက် အနေထားနဲ့ ခါးကော့ လက်နောက်ပစ် ထောက်ထားတဲ့ မိန်းမကို မှောက်အိပ် ခိုင်းလိုက်တာ။ မိန်းမ မှောက်အိပ်တော့ ကော့ထွက်နေတဲ့  ဖင်သားစိုင် ၂ ခြမ်းကို ဖြဲပြီး ဖင်ဝလေး ယက်ပေးပြန်ရော။ ပြီးမှ အပေါ်က ခွပြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တံတွေး ထွေးချရင်း လီးကို တေ့ပြီး ဖင်လိုးပစ်တယ်။ 

အဖုတ်မလိုးပဲ ဖင်တန်းလိုးတော့ ကျနော်တောင် ကြောင်သွားရတာ။ မိန်းမ တအားအား အော်ဟစ် နေတာတောင် ကိုစစ်နိုင်က မညှာဘူး နို့တွေအောက် လက်သွင်းပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ မှောက်လိုးပစ်တာ။ ပါးစပ်ကလည်း မိန်းမဖင်လေးက စီးကြပ်နေကြောင်း ဘယ်လို လိုးကောင်းကြောင်း ပုခုံးလေး ကိုက်လိုက် စကား ပြောလိုက်နဲ့ မနားတမ်း ဆောင့်လိုးတာများ ကုတင်တိုင် တွေ တကျွိကျွိ တအိအိနဲ့ပဲ။ ၁၅ မိနစ်လောက် တရစပ် လိုးပြီးမှ မိန်းမကို ထထိုင်ခိုင်းပြီး လီးကို ပြန်စုပ် ခိုင်းတယ်။ 

မိန်းမကလည်း ပူပူနွေးနွေး သူ့ဖင်လိုးထားတဲ့ လီးကို မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေတာ။ ခဏနေမှ မိန်းမကို ထရပ်ခိုင်းရင်း ကိုယ်တပတ် လှည့်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ဖင်ပြန် လိုးပြန်ရော။ ဒီတခါတော့ မိန်းမ သိပ်မအော် တော့ပါဘူး။ ၁၀ မိနစ် လောက်ကျ မတ်တပ် ရပ်လျက် ဖင်လိုးနေတော့ မိန်းမက အားမလိုအားမရ ဖြစ်လာတာ နေမှာ ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘက် တိုးကပ်ပြီး ကုတင်ဘောင်ကို လက်ထောက် ကိုင်ရင်း ခါးညွတ် ပေးလိုက်တယ်။ 

မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ ကုန်းပေးတော့ ကိုစစ်နိုင်လည်း စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်လိုးနေတာ မိန်းမ နို့နှစ်လုံး ရမ်းခါနေရောပဲ။ လိုးနေတာ နာရီဝက် ကျော်လာပြီ မိန်းမပေါင်ကြားထဲ စောက်ရည်တွေ စီးကျနေပေမယ့် ကိုစစ်နိုင်က မပြီးသေးဘူး။ အံ့သြစရာ ကောင်းလောက် အောင်ကို လိုးနိုင်တယ်ဗျာ။ ကိုစစ်နိုင် ပြီးသွားတော့ မိန်းမလည်း မလှုပ်နိုင်တော့ဘူး အိပ်ယာပေါ် အရုပ်ကြိုးပြတ် ခွေခေါက်နေတာ။ 

..............................................................................................................................

ခဏကြာတော့ ကျနော်လည်း ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ ဘေးနား မှောက်အိပ် နေတဲ့ မိန်းမ ခြေရင်းဘက် ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဖင်ဝက အရည်ပြား အတွန့်လေးတွေ ယောင်ပြီး ရဲမဲ့နေပြီး ဖင်ပေါက်ကနေ စီးကျနေတဲ့ လရည်တွေက မိန်းမ အဖုတ်ပေါ် ပေကပ်နေတာ။ 

လရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ မိန်းမ ဖင်ဝလေးကို မနာအောင် ဖြဲပြီး အာငွေ့ပေးရင်း လျှာလေးနဲ့ ယက်ပေးတော့ မှေးနေတဲ့ မိန်းမ နိုးလာတယ်။ ပက်လက်လှန်ပြီး မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်တော့ မိန်းမ မျက်ဝန်းလေးက ကိုစစ်နိုင် လိုးထားတဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ကျနော် ယက်ပေးတာ အားနာနေပုံပါ။ 

သူ့အဖုတ်လေးကို လက်နဲ့ အုပ်ရင်း နာကျင်ရိပ် ငွေ့ငွေ့လေးနဲ့ ရှက်နေတဲ့ မိန်းမ ပုံစံလေးက ခါတိုင်းနဲ့ မတူဘူး တအားကို လှနေတာဗျာ။ ကျနော် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာယူရင်း သူ့လက်ကို ဖယ်ပြီး အဖုတ်လေးကို ကုန်းယက် လိုက်တယ်။

" ဟင် ......... မယက်နဲ့  "

အဖုတ်ပေါ်မှာ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လရည်တွေနဲ့မို့ မိန်းမက တားပေမယ့် ကျနော့်လျှာက အဖုတ်ပေါ် ရောက်သွားပြီး ဖိယက် ပေးနေမိတယ်။  

" ဟင့် ...... အ ...... ရှီးးးးး ... အီး "

၃ မိနစ် လောက်ကျ စိတ်လျော့လိုက် ပုံနဲ့ ခါးလေး မသိမသာ ကော့ပေးရင်း ကျနော့် မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ လိုက်ကပ် ပေးနေရှာတာ။

" ရှီးးးးး ......... ကျွတ် ...... အ ......... "

မိန်းမ အဖုတ်ပေါ်က ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လရည်တွေ ပြောင်အောင် လျက်ပေးပြီး အဖုတ်ထဲ လျှာဖျားလေး စုချွန်သွင်းပြီး မွှေပေး လိုက်တယ်။ ဆံပင်ကို ဆွဲဆုပ်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ကျနော့်မျက်နှာကို ဖိကပ် ပွတ်ရင်း အရည်ကြည် လေးတွေ ပြန်စိမ့်လာတာ။ 

အဲချိန် ဘေးနား လှဲနေတဲ့ ကိုစစ်နိုင်က ထထိုင်ပြီး မိန်းမ ခေါင်ရင်းနား ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ပျော့သွားတဲ့ သူ့လီးကြီး ကို မိန်းမ မျက်နှာဆီ ကပ်ပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမက ပါးစပ်နား ကပ်လာတဲ့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးကို စုပ်ပေးရင်း ကျနော့် ဆံပင်တွေ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်တဖက်ကို လွတ်ပြီး တွဲလောင်း ကျနေတဲ့ လဥ ၂ လုံးကို ညှစ်ပေးနေတယ်။ 

ကျနော်လည်း အဖုတ်ယက်ပေး နေရာက မျက်နှာခွာပြီး မိန်းမ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ လီးကို ကြည့်နေမိတယ်။အဲချိန် ကျနော့် ဆံပင်ကို ကိုင်ထားတဲ့ မိန်းမရဲ့ လက်တဖက် မသိမသာ လှုပ်ပြီး အဖုတ်ကို ကော့ပေး ပြန်ရော။ လင်ယက်ပေးတာ ခံရင်း သူစိမ်း ယောကျ်ား လီးကို စုပ်နေရတာ မိန်းမ အတွက်လည်း ကာမအရသာ ထူးခြားနေမှာပါ။ 

" ရပြီ ... ဖယ်တော့ နော် "

ကျနော့် ခေါင်းကို လက်တဖက်နဲ့ဖိ မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်နဲ့ ကော့ပွတ်ရင်း အချိန် ဘယ်လောက် ကြာသွားမှန်း မသိဘူး။ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုစစ်နိုင် လီးက မိန်းမ ပါးစပ်ထဲက ထွက်လာပြီး ထောင်မတ်နေပြီ။ နောက်တချီ လိုးဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေတော့ ကျနော်လည်း မိန်းမ ပေါက်ကြားက ထွက်ပြီး ဘေးနား ထိုင်နေ လိုက်တာ။

ချက်ချင်းပဲ ကိုစစ်နိုင်က ကျနော့် နေရာ ဝင်ယူပြီး မိန်းမ ပေါင်တံ ၂ ဖက်ကို ဆွဲကား ပစ်တယ်။ကျနော် ယက်ပေးထားလို့ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်ကို လီးနဲ့  ၂ ချက် ၃ ချက် ရိုက်ရင်း စောက်ခေါင်းဝ လေးထဲ ဒစ်ကြီး ဖိထည့်ပြီး ဆောင့်လိုးတော့ တာပဲ။ 

မကြာဘူး လီးဝင် လီးထွက်သံတွေနဲ့ မိန်းမ ညည်းသံတွေ အခန်း လေးထဲ ပြန်ပြီး ဆူညံလာတယ်။ မိနစ် ၂၀ လောက်ကျ ကိုစစ်နိင် ခဏနားတော့ မိန်းမက ကျနော့်ဆီ လှမ်းကြည့် နေတာ။

" ကိုအောင် "

" ဟင် "

" ဆရာ နားတုန်းလေး ... ဟိုလေ ... "

ပြောလက်စ စကားကို ရပ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြား မျက်စပစ်ပြလို့ ကျနော်လည်း အလိုက်တသိပဲ မိန်းမ ဘယ်ဘက် ခါးနား ထိုင်ပြီး အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထိပ် မာခဲနေတဲ့ အစိလေးကို ကုန်းစုပ်လိုက်တယ်။ ပထမ တခါ သူ့အဖုတ်ပေါ်က ကိုစစ်နိုင် လရည်တွေကို ယက်ပေး ထားတော့ ဒီတခါ မိန်းမက ကျနော့်အပေါ် အားနာစိတ်မျိုး မရှိတော့ ပါဘူး။ 

မိန်းမ ဆီးခုံးပေါ် ပါးအပ်ပြီး အဖုတ်ထဲ ကိုစစ်နိုင်လီးကြီး မြုတ်နေတာ အနီးကပ် ကြည့်ရင်း အစိလေးကို စုပ်နေရတော့ အရသာက ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ဘူးဗျာ။ ကျနော့်မျက်နှာနဲ့ ကိုစစ်နိုင် လမွှေးအုံကြီး ထိမိနေတော့ ကိုစစ်နိုင်က အားနာတာလား မသိဘူး လီးကို ဒစ်ပေါ်ရုံ ထုတ်ပြီး ဆီးခုံးကို နောက်ဆုတ် ပေးနေတာ။ ရဲကားနေတဲ့ ဒစ်အခြေမှာ အကျိအချွဲတွေ တင်နေပြီး ခပ်စူးစူး အနံ့လေးက ကျနော့် နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ မနေနိုင်တာနဲ့ ဒစ်အခြေက မိန်းမရဲ့ အကျိအချွဲလေးတွေ လျှာနဲ့ လိပ်ယူပြီး မြိုချမိတာ။ 

ချက်ချင်းပဲ ပလွပ်ကနဲ့ ကိုစစ်နိုင် ဒစ်ကြီး ကျွတ်ထွက် လာတယ်။ ဒစ်ထိပ်က ကျနော် အထက်နူတ်ခမ်းကို ပွတ်ပြီး လီးတံက အပေါ်ကော့တက် သွားရောပဲ။ တပြိုင်ထဲ လိုလို မိန်းမ အဖုတ်ဝလေးထဲ အတွင်းသား ရဲရဲလေး စူတက်လာပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းတော့ ကိုစစ်နိုင် လဥတွေ ရွှဲနှစ်ကုန်တယ်။ 

ဟင့်ကနဲ့ မိန်းမဆီက ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေး ထွက်လာပြီး အဖုတ်လေး ကော့ထိုး နေတာ။ ကျနော်လည်း ကိုစစ်နိုင် လီးကြီး ငေးကြည့် နေတုန်း မိန်းမ အဖုတ်လေး ကော့တက်လာမှ သတိပြန်ကပ်ပြီး အစိလေးကို ဖိစုပ် ပေးလိုက်တယ်။ အဲချိန် ကိုစစ်နိုင်က သူ့လီးကို အရင်းက ကိုင်ပြီး အောက်နှိမ့်ရင်း အဖုတ်နူတ်ခမ်း ကြားထဲ ထိုးပွတ် ပေးပြန်ရော။ 

တချက်တချက် အရှိန်လွန်ပြီး မိန်းမ အစိလေး စုပ်ပေး နေတဲ့ ကျနော့် နူတ်ခမ်းကို ဒစ်နဲ့ ထိုးမိနေတာ။ သေချာ လုပ်တာလား မတော်တဆ လားတော့ မသိဘူး။ ကျနော်လည်း ပါးစပ်ကို မသိမသာ ဟပေး နေမိတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဗျာ ကျနော့် မိန်းမကို အထွဋ်ထိပ် အကြိမ်ကြိမ် ရောက်အောင် ပို့နိုင်တဲ့ လီးကြီးလေ။ 

ဒစ်ကြီး နူတ်ခမ်း လာထိတိုင်း မိန်းမ အစိလေး လွတ်ပြီး လီးထိပ်ကို လျှာနဲ့ ယက်ပေး လိုက်တာ။ လေးငါးချက် လောက်ပဲ ဒစ်ကြီး ကျနော် ပါးစပ်ထဲ သိသိသာသာ တိုးဝင်လာတယ်။ စိတ်တွေ တအားကို လွတ်ထွက် ကုန်တာ။ 

မိန်းမ အစိလေး စုပ်လိုက် ကိုစစ်နိုင် ဒစ်ကြီး ငုံပေးလိုက်နဲ့ တခါမှ မရဘူးတဲ့ ကာမ အရသာတွေ ရနေမိတယ်။ လက်တဖက်က အလိုလို ကျနော့်ပေါင်ကြား စမ်းပြီး ဂွင်းထု နေမိတာ။ ခဏပဲ လရည်တွေ ထွက်ကျ လာရတာ။ လရည် ထွက်နေတုန်း မိန်းမလည်း လီးခဏ လွတ်သွားတဲ့ အခိုက်တန့်ကို ဟန်မဆောင် နိုင်ရှာဘူး။ 

ကိုစစ်နိုင်ကို ထပ်လိုးပေးဖို့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောလိုက်ရောပဲ။ ကျနော်လည်း ကိုစစ်နိုင် လီးထိပ်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ဆွဲစုပ်ပြီး မိန်းမ အဖုတ်ဝထဲ ပြန်တေ့ ပေးလိုက်တယ်။ ကိုစစ်နိုင်က ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ပဲ မိန်းမ ပေါင်တံတွေ ကွေးမြှောက်ရင်း ဆောင့်လိုး ပစ်တာ။ ၁၀ မိနစ်လောက် မနားတမ်း လိုးရင်း အဖုတ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပြောင်းလိုးပြန်ရော။

" အားးးး ...... အမလေးးးး ......... လိုးစမ်း ......... အအ ......... ဖင်ရော ... ဟောဒီ စောက်ပတ်ရော ...... ကြိုက်သလို လိုး "

ဖင်ပြောင်း လိုးတော့ နဲနဲ နာကျင်တဲ့ ပုံစံနဲ့ မိန်းမက သူ့အဖုတ်ကို ခပ်စပ်စပ်လေး ပုတ်ပြပြီး ပြောနေတာ။ အသိစိတ် လွတ်ပြီး ရာဂစိတ် ပြင်းထန်နေတဲ့ မိန်းမ ပုံစံက ဘေးက ကြည့်နေတဲ့ ကျနော်ပါ ဝင်လိုးချင် မိတယ်။အဲချိန် ကိုစစ်နိုင် ကလည်း ဖင်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး အဖုတ်ထဲ ပြန်ထည့်ရင်း တချက်ထဲ အားကုန် ဆောင့်လိုး လိုက်တယ်။ ဆောင့်ချက်က အားပါတော့ မိန်းမ ရင်ဘတ်လေး မော့တက်လာပြီး မျက်ရည်ဝဲလာ ရှာတာ။ 

" ဟင့် ......... အားးးး ......... လိုးစမ်း ...... နာနာလေး လိုး ...... အအ ...... အမလေး ... သားအိမ် ဆောင့်မိပြီ ...... အားးး အ ...... သေပြီ ......... ဆောင့်စမ်းဟာ ...... ဆောင့် ...... အ ......... ဆောင့် ဆောင့် "

ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမအော်လေ ဆောင့်လိုးလေပဲ။ တချက်ပြီး တချက် ကော့ပျံအောင် လိုးနေလို့ မိန်းမ နာကျင် နေပေမယ့် လီးကြီး တိုးဝင်လာတိုင်း အောက်ကနေ စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ကော့ ပေးနေတာ။ ပါးစပ်က တအားအား အော်နေပေမဲ့ မိန်းမ ပုံစံက ရပ်ချင်စိတ် မရှိဘူး။ 

လီးဝင်သွားတိုင်း အဖုတ်နူတ်ခမ်း သားတွေ လိပ်ဝင်သွားပြီး လီးပြန်ထုတ်တိုင်း အဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေ အပြင်ငုံပြီး ပြန်ပါလာတယ်။ လီးဝင် လီးထွက်တိုင်း တဇွိဇွိနဲ့ အရည်တွေ အမ်ထွက်လာပြီး အံကြိတ် ညည်းနေ ရှာတာ။ ခေါင်းက နောက်လန် နေပြီး အသက်ကို လုရှု နေရတယ်။

ကိုစစ်နိုင်လည်း တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာရင်း အားကနဲ့ အော်ပြီး နောက်ဆုံးတချက် ပစ်လိုးရင်း မိန်းမ အဖုတ်ထဲ လရည်တွေ ပြည့်လျှံ နေအောင် ပန်းထုတ်လိုက်တာ။ ပြီးမှ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး မိန်းမ ညာဘက်ဘေး ပက်လက်လှန် လှဲချပစ်တယ်။ 

ထူးခြားတာက မိန်းမရဲ့ ကာမစိတ်ပဲ။ မီးပွင့်မတတ် အလိုးခံရတာကို ထထိုင်ပြီး ပက်လက် လှဲနေတဲ့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးကို အငမ်းမရ ထစုပ်နေတာ။ ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး ပျော့ခွေ သွားမှ ကျနော့်ဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ထရပ်လိုက်တယ်။

" ကိုအောင် ... ပက်လက် လှန်လိုက်နော် "

မတ်တပ် ရပ်လိုက်တော့ အဖုတ်လေးက ပေါင်ကြား ညှပ်နေပြီး ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လရည်တွေ ကပ်နေတဲ့ မြင်ကွင်းက ကျနော့်အတွက် လရည် ထွက်မတတ်ပဲ။ စိတ်ထဲ ကြိတ်ပျော် သွားမိတယ်။ မိန်းမ ဘာလုပ် ချင်လည်း ဆိုတာ အလိုလို ကြိုသိနေလို့ပါ။ 

ဒူးထောက် ရပ်ရင်း မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ရွှတ်ကနဲ့ နမ်းပြီးမှ ကိုစစ်နိုင် ဘေးနား ပက်လက်လှန် လှဲပေးလိုက်တယ်။ မိန်းမ မျက်နှာလေး ပြုံးပြီး ကျနော့် မျက်နှာပေါ် တက်ခွရင်း အဖုတ်ကို ကျနော့် ပါးစပ်နဲ့ ချိန်ဖိချလိုက်တော့ ပထမဆုံး ကိုစစ်နိုင် ပန်းထည့်ထားတဲ့ လရည်တွေ ပါးစပ်ထဲ တန်းဝင်လာတယ်။ 

ကျနော်လည်း မိန်းမကို အထွဋ်ထိပ် ရောက်အောင် ပို့ပေးနိုင်တဲ့ ကျေးဇူးရှင်ရဲ့ လရည်တွေကို မျိုချ ပေးလိုက်တာ။ လရည်တွေ ကုန်မှ အဖုတ်အုံ တပြင်လုံး ဖြဲယက်ပေးပြီး နူတ်ခမ်းသား ၂ ဖက်ကို တလှည့်စီ ဆွဲစုပ် ပေးလိုက်တယ်။

" လျှာလေး ... ထုတ်ပေးဦး ကွာ "

ပါးစပ်တွေ ထူပူပြီး လျှာတွေ ညောင်းလာတဲ့ အထိ ယက်ပေး နေမိတာ မဝဘူးဗျာ။ မိန်းမ ပြောလို့ လျှာကို အပြင်ရသလောက် ထုတ်ပြီး ထောင်ပေးလိုက်တယ်။

" ရှီးးးး ......... အားးးး ......... ကိုအောင် ရယ် "

လျှာထိပ်လေးကို အဖုတ်ဝနဲ့ တေ့ပြီး ဖိချရင်း တိုးတိုးလေး ညည်းနေရှာတာ။ မိန်းမ ကျေနပ်အောင် လျှာကို အလိုးခံရင်း ခဏကြာမှ လျှာကို ပြန်သိမ်းပြီး စောက်စိ လေးကို ပါးစပ်ထဲ မြုပ်ပါလာအောင် စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ 

" ရှီးးးးးး ...... အားလားလား ...... ထပ်ပြီးချင် လာပြီကွာ "

ပြောပြောဆိုဆို ဖင်ကြီးကြွပြီး ကျနော့် ပါးစပ်ထဲက ကျွတ်သွားတဲ့ အစိလေးကို လက်နဲ့ ဖိပွတ်နေတာ။ ကျနော်လည်း သူ့လက်ကြားထဲ တချက်တချက် လွတ်ထွက် လာတဲ့ အစိလေးကို မရမက စုပ်ပေး လိုက်တယ်။ 

" ဟင့် ...... အ ... ကောင်းလိုက်တာ ......... အားဟား ...... အဟင့် ... ဟင့် ......... အ ... "

ဖင်ကြီး ကြွလိုက် ပြန်ဖိချလိုက်နဲ့ ဆက်တိုက် ညည်းနေ ရောပဲ။ မကြာဘူး စောက်ဖုတ်ဝက အရည်တွေ ထွက်ကျလာတာ ကုန်အောင် မပန်းနိုင်ဘူး ဘေးနား ဖင်ကြီး ရမ်းပြီး ပစ်ကျသွားတာ မလှုပ်တော့ဘူး။ ၃ ယောက်သား မှေးရင်း အိပ်ပြီး နေလည်ကျ ရေအတူချိုး ကြတာ။ 

ရေချိုးတော့လည်း မိန်းမက ကိုစစ်နိုင် တကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာ တိုက်ပေးနေတယ်။ ကိုစစ်နိုင် နောက်ကနေ ရပ်ပြီး နို့အုံ ၂ ဖက်နဲ့ ကျောပြင်ကနေ ဒူးကောက်ကွေး နားထိ ပွတ်သပ်ပေးတာ။ ရှေ့ရောက် တော့လည်း ကိုစစ်နိုင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး လီးတံကို နို့ကြားညှပ်ရင်း ဆပ်ပြာမြုတ်တွေနဲ့ တိုက်ပေးတာ ဘေးက ကြည့်ရင်း ကျနော်တောင် မနာလို ဖြစ်မိနေတယ်။ 

ရေချိုးပြီး မိန်းမက ကိုစစ်နိုင်ကို အဝတ် မဝတ်ခိုင်းဘူး ၂ ယောက်သား ဧည့်ခန်းထဲ တုံးလုံး နေကြတာ။ ကျနော်ကတော့ ၃ ယောက်လုံး စားဖို့သောက်ဖို့ ပြင်ဆင် နေတယ်။ ကိုစစ်နိုင်ရော မိန်းမရော ဖင်တုံးလုံးနဲ့ ထမင်းအတူ စားပြီးမှ ကော်ဖီသောက်ရင်း တီဗွီဖွင့်ကြည့် ကြတာ။ 

စကားပြောရင်း မိန်းမက ကိုစစ်နိုင် ဘေးနားပဲ ကပ်ထိုင်ပြီး လီးကြီးကို တချိန်လုံး ကိုင်စွနေတယ်။ မကြာပါဘူး ကိုစစ်နိုင် လီးကြီးထောင်မတ် လာတော့ ဆိုဖာခုံပေါ်တင် အပေါ်က ခွလိုးပစ်တာ။ အတော်လေး ကြာတော့ မိန်းမ ပြီးသွားရောပဲ။ 

ပြီးတာနဲ့ ကိုစစ်နိုင်က ထရပ်ပြီး မိန်းမကို သူ့နေရာ ထိုင်ခိုင်းပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် လိုးရင်း အဖုတ်ပေါ် လရည်တွေ အဆက် မပြတ် ပန်းထုတ်ပစ်တာ။ ခဏနေမှ သူတို့  ၂ ယောက် နောက်ဖေး ရေချိုးခန်း ဝင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်နား နေကြတယ်။ 

ကိုစစ်နိုင် ပြန်တော့မှာမို့ မိန်းမ စိတ်တိုင်းကျ နေချင်သလို နေနေတာကို နားလည် ပါတယ်။ ညနေ ၅ နာရီကားနဲ့ ကိုစစ်နိုင် ပြန်မှာမို့ ၄ နာရီကျော်ကြ ကျနော် သွားနိုးလိုက်တာ။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ၂ ယောက်သား ကိုတုံးလုံး အနေထားနဲ့ မိန်းမက ကိုစစ်နိုင် ဒစ်ကြီးငုံပြီး အိပ်ပျော်နေရှာတယ်။

နိုးပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ပြန်ထိုင်တော့ ၁၀မိနစ်လောက်ကျ မိန်းမနဲ့ ကိုစစ်နိုင် အဝတ်စား ဝတ်ပြီး ထွက်လာကြတာ။ ထွက်လာတော့လည်း မိန်းမက ကိုစစ်နိုင်နဲ့ အတူထိုင်ရင်း ဘေးနားကနေ ပွတ်သပ် စကား ပြောနေပြန်ရော။

" နောက်ကျ ... ဝေးသွားရင် ရော "

" ဝေးသွားလည်း ၁လ၁ခါလောက် ...... လာခဲ့မှာပေါ့ "

ပြန်ကာနီးလေး အတွန့်တက်ပြီး မေးနေတော့ ကိုစစ်နိုင်လဲ မိန်းမကို ဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ပွေ့ထားတယ်။

" တကယ်နော် ... ညာရဘူး ... "

မိန်းမ နုတ်ခမ်းလေးစူပြီး ကိုစစ်နိုင် ရင်ခွင်ထဲကနေ မျက်နှာလေး မော့ပြောနေတာ။ ကလေး တယောက်လို ဆိုးနွဲ့နေတဲ့ မိန်းမပုံစံလေးက တကယ်ကို ချစ်စရာ လေးဗျာ။ 

" မညာပါဘူး ... ကတိပေးပါတယ် "

" အင်းပါ ... သွယ်လေးလဲ ... ဆရာ့ကို မျှော်နေမှာပါ "

စကားပြောရင်း မိန်းမက ကိုစစ်နိုင် လည်ပင်းကို ချိတ်ဖက်ရင်း လည်ပင်းကို ဆွဲစုပ်နေတာ။ ကိုစစ်နိုင်လည်း မိန်းမဖင်ကို ပွတ်သပ်ရင်း လက်တဖက်က စကပ်အောက် နားစထဲ သွင်းနေတယ်။ မျက်နှာ အောက်စိုက်ပြီး  မျက်နှာချင်းဆိုင် စိုက်ကြည့်တော့ မိန်းမကလည်း မျက်လုံးလေး စင်းပြီး ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ အနမ်းတွေ ခံယူဖို့ နူတ်ခမ်းလေး ဟထားရင်း မော့ပေးထားတာ။ 

နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်တာနဲ့ မိန်းမလက်က ကိုစစ်နိုင် ပေါင်ကြားထဲ စမ်းပြီး လီးကို ပုဆိုးအပြင်ကနေ ပွတ်သပ်နေပြီ။ ကိုစစ်နိုင် ကလည်း မိန်းမစကပ် အောက်နားစလေး ပေါင်ရင်း ပင့်ပြီး ပေါင်ကြား ပွတ်သပ်ပေးတော့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရင်း အင့်ကနဲ့ ခါးလေး ကော့ထိုးနေတာ။ တဆက်ထဲ ပေါင်တံ ၂ ဖက် ဖြဲပေးရင်း ကိုစစ်နိုင် ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။

" ပြွတ်စ် ...... ပလွပ် ...... ဆရာ ... သွယ်လေး စုပ်ပေးမယ် နော် "

နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာက ခွာပြီး ပြောရင်း ကိုစစ်နိုင် လီးဆီ မျက်နှာအပ်ပစ် လိုက်ရောပဲ။ 

" ရှီးးးး ...... အား ...... ကောင်းလိုက်တာ ကွာ ...... သွယ်လေး ပါးစပ်ထဲ ... လီးကြီး ... အမြဲ ထည့်ထား ချင်တာ "

မိန်းမ နုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးထဲ ဒစ်ကြီးမြုတ်တာနဲ့ မျက်နှာနဲ့ လမွှေးအုံကြီး ထိအောင် ဆွဲကပ်ပစ်တာ။ ကိုစစ်နိုင်လည်း ပြန်ကာနီးလေး မိန်းမကြောင့် စိတ်ပြန်ကြွနေရတာ။ 

" တီတီ  ...  တီတီ ...... "

အဲချိန် ခြံဝတံခါးနား ကားကွင်းသွားဖို့ ကိုစစ်နိုင် ခေါ်ထားတဲ့ အငှားကားလေး ရောက်လာရော။

" ဟင် ... တက္ကစီ ... လာပြီ သွယ်လေး ... တော်တော့ နော် "

ကားဟွန်းသံကြောင့် ကိုစစ်နိုင်လည်း စကားပြောပြီး မိန်းမ မျက်နှာကို ဖယ်နေတာ။

" ဟင့်အင် ...... ပြီးအောင် စုပ်ဦးမှာ ...... ကိုအောင် ...... ဆရာ့ ... အဝတ်စား ထုတ်တွေ  သည်ပြီး ... ကား ဒါရိုင်ဘာကို ...... ခဏ စောင့်ခိုင်းပေး "

မိန်းမက နူတ်ဆက်တဲ့ အနေနဲ့ ကိုစစ်နိုင်ကို ပြီးအောင် ပြုစုပေးချင် နေရှာတာ။ ဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ကိုစစ်နိုင် အဝတ်စား အိတ်တွေ ယူပြီး ခြံရှေ့ ထွက်လာခဲ့တယ်။တက္ကဆီ ကားဆရာကို စကားပြောရင်း ၁၀မိနစ်လောက် အချိန် ဆွဲပေးလိုက်တာ။ 

နောက် ၅ မိနစ်လောက်မှ ကိုစစ်နိုင် တယောက်ထဲ ထွက်လာတယ်။ ကားပေါ် တက်ပြီး လက်ပြ နူတ်ဆက်တော့ ကျနော်လည်း ခြံဝန်းတံခါး ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတာ။ မိန်းမက ဧည့်ခန်းထဲ ငူငူလေး ထိုင်နေရှာတယ်။ အနားရောက်လို့ ကြည့်လိုက်တော့ မျက်ရည်ဝဲနေတဲ့ မိန်းမ မျက်နှာပေါ်မှာ လရည်တွေ ပေပွနေတာ။ ဘေးနား ဝင်ထိုင်ရင်း မိန်းမ မျက်နှာပေါ်က ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လရည်တွေ လျှာနဲ့ လိပ်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။ လရည်တွေ မျိုချရင်း မျက်ရည်တွေ စီးကျနေတဲ့ မိန်းမမျက်နှာလေး ကြည့်ရင်း သနားနေမိတယ်ဗျာ။

......................................................................................

၂ ပတ်လောက် ကိုစစ်နိုင်နဲ့ လိုးခဲ့ပုံတွေ ပြန်ပြောရင်း ညတိုင်း လိုးဖြစ်ကြတယ်။ ၂ ပတ်ကျော်တော့ မိန်းမ မျက်နှာလေး မှိုင်တွေနေတာ။ နောက် ၅ ရက် လောက်ကျ ကိုစစ်နိုင် ရှိတဲ့ နယ်မြို့လေး သွားလည်ဖို့ ပူဆာပါ လေရော။ ကျနော်လည်း မိန်းမကို လိုက်ပို့ဖို့ စီစဉ်ရတော့ တာပေါ့။

သွားမယ့်ရက် မရောက်ခင် ညနေပိုင်း အိမ်ပြန် ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ မိန်းမက မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်နမ်းနေတယ်။ ကျနော်လည်း ကိုစစ်နိုင် လုပ်သလို မိန်းမလည်တိုင်လေး ပြန်နမ်းရင်း စွင့်ကားနေတဲ့ မိန်းမဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို အလိုက်သင့် ပွတ်သပ် ဆုပ်နယ် ပေးလိုက်တယ်။

" ကိုအောင် "

" ဟင် "

" နက်ဖန်မနက် ... စောစော ထွက်မယ်နော် "

" အင်းပါ ... သွယ်လေး ရဲ့ "

စကားဆုံးတော့ ကျနော့် ခါးကိုကိုင်ပြီး ဆီးခုံးချင်း ဆွဲပွတ် နေတာ။ တဆက်ထဲ စောက်ဖုတ်နဲ့ လီးကို အောက်ကနေ ပင့်ပင့် ပွတ်ဆွဲပေးတယ်။ ကျနော်လည်း ဖင်သားစိုင် ၂ ဖက်ကို ဖြဲလိုက် ပြန်စုပေးလိုက်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှား လာမိတာ။ ထမိန် အပြင်ကနေ ပေါင်ကြား စမ်းကြည့်တော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနှစ်နေတာ။ ကိုစစ်နိုင် အကြောင်း ပြောရုံနဲ့ မိန်းမလည်း ဘယ်လောက်တောင် ခံချင်နေလဲ မသိဘူး။ 

" ဟင့် ...... အ ...... ကိုအောင် ရယ် "

အဖုတ်လေး ထိမိရုံနဲ့ ကျနော့်ခါးကို လက်၂ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး လက်ကို အဖုတ်နဲ့ ဖိထိုးနေတာ။

" ရှီးးး ... ကျွတ် ... အာ ......... ဟာ ...... "

မောဟိုက်နေတဲ့ လေသံနဲ့ လူချင်းခွာပြီး သူ့အဝတ်စားတွေ ချွတ်ချပစ်တာ။ 

" အင့် ...... နောက်ကနေ ... ဆရာ ယက်သလို ယက် "

ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပြီး ပြောနေတဲ့ ပုံစံက ဆောင့်လိုးချင် စရာလေး။ ကျနော်လည်း အဝတ်စားတွေ ချွတ်ပြီး လီးတန်းလန်းနဲ့ မိန်းမ ဖင်ကြီးနောက် ဒူးထောက်ထိုင်တော့ လီးက ထောင်မတ်နေပြီ။ 

စောက်ရည်ရွှဲပြီး ဖေါင်းကြွနေတဲ့ မိန်းမ အဖုတ်အုံလေး ပါးစပ်ထဲ ငုံထား လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဖင်ပေါက်လေး ယက်လိုက် စောက်ပတ် ဘေးနုတ်ခမ်း သားတွေ ယက်လိုက် အစိလေး ဆွဲစုပ်လိုက်နဲ့ ကိုစစ်နိုင် လုပ်သလို လုပ်ပေးနေတာ။

" ရှီးးးး ...... အင်းဟင်း ......... ဟုတ်တယ် ......... အဲလိုလေး ......... အအ ...... ဖင်ပေါက်လေးထဲ ...... လျှာထိုးထည့်ပေး ...... အားဟား ...... ကောင်း ... ကောင်းလိုက်တာ ကွာ "

ဖင်ပေါက်ထဲ လျှာသွင်းမွှေပြီး လက်တဖက်နဲ့ အစိလေး ချေပေးတော့ ဖင်ကြီး ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး ကော့ပေး လာတယ်။

" အား ... ကျွတ်ကျွတ် ...... အိုး ... ရှီး ............ ဟင့် ...... အားလားလား ...... အင်းဟင်း ...... အင်း "

စောက်ရည်တွေ ပွက်ကနဲ့ ထွက်လာပြီး  ကော့ထောင် နေတဲ့ ဖင်ကြီး ရမ်းနေရှာတာ။ ကျနော်လည်း မထိန်းနိုင် တော့တာ မိန်းမ အဖုတ်ဝလေးထဲ လီးထိပ် တေ့ပြီး ဆောင့်လိုး ပစ်တယ်။ လီးဝင်တာနဲ့ အဖုတ်က ဖမ်းညှစ်တော့ လိုးရတာ တအားအရသာ တွေ့နေတာ။ 

ကျနော်လိုးတိုင်း မိန်းမက ကိုစစ်နိုင်ကို ခေါ်နေကြ ဆရာ ဆရာ ဆိုပြီး တမ်းတရင်း ခံတော့ လိုးချက်တွေ အားပါ ပြင်းထန်နေတယ်။ ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်လောက် မနားတမ်း လိုးရင်း ၂ ယောက်သား အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားကြတာ။

နောက်ရက် မနက်ကျ မိန်းမ အစောကြီး နိုးပြီး မျက်နှာလေး ပြုံးရွှင်နေတာ။ မနက်ပိုင်း စားသောက်ပြီး ကိုစစ်နိုင် ရှိတဲ့ နယ်မြို့လေး ထွက်လာခဲ့ ကြတယ်။ အဲဒီမှာ ၃ ရက်နေ ပြီးမှ အိမ်ပြန် လာခဲ့တာ။ ပြန်ကာနီး မိန်းမက ကိုစစ်နိုင်ကို ၁ လ ၁ ကြိမ်လောက် ကျနော်တို့ မြို့လေး လာဖို့ အထပ်ထပ် မှာနေရှာတယ်။ 

ကျနော်လည်း ရင်နဲ့ရင်းပြီး ရခဲ့တဲ့ ကာမ စည်းစိမ်တွေကို ထပ်ခါထပ်ခါ ရယူ ချင်မိနေတာပါ။ ရာသီစက်ဝန်း တွေကြား အချိန်တွေ ရွေ့နေရင်း အဆုံးမရှိတဲ့ ကာမပင်လယ်ထဲ တင်းတိမ်ခြင်း မရှိတဲ့ ရမ္မက်စိတ်တွေနဲ့ လှေငယ်လေးကို လှော်နေ ဦးမယ်။ လက်ရှိ ဘဝလေးကို ကျနော် နေသား ကျနေပြီမို့ ခုထိ ကြယ်ကြွေတိုင်း ဆုတောင်း နေမိတယ်ဗျာ။


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ကြယ်ကြွေတိုင်း ဆုတောင်းမိတယ် အပိုင်း ( ၁ )

ကြယ်ကြွေတိုင်း ဆုတောင်းမိတယ် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - မောင်ခြိမ့် 

World War ဖြစ်နေတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး Google သွားခေါက် ဖြစ်တယ်။ မန်ယူဖန်ဆိုတော့ မန်ယူနဲ့ ပတ်သတ်တဲ့ဟာဆို ဘာနေနေ စိတ်ဝင် စားတာပေါ့။ မန်ယူက ၁၉၁၁ ခုနှစ်မှာ ချန်ပီယံဆု တခါရပြီး ၁၉၅၂ ခုနှစ်မှ အမှတ်ပေး ချန်ပီယံဆုကို ပြန်ရခဲ့တယ်။ 

တိုက်ဆိုင်တာ လေးက  မန်ယူအသင်း အမှတ်ပေး ဖလားရဖို့ နှစ်ပေါင်း ၄၁ နှစ် စောင့်ခဲ့ရတာ။ ကျုပ်ကတော့ ပြောင်းပြန်ပဲ ကပ်ကိုးလ်ဖလား ရဖို့ ၁၄ နှစ်ပဲ စောင့်ရတော့ မန်ယူထက် စာရင် မဆိုးဘူး။

အိမ်ထောင်သက် ၉ နှစ်ကျော်တော့ မိန်းမရဲ့ ကာမစိတ်က ပြောင်းလဲလာတယ်။ နောက် ၅ နှစ်မှ ကာမစိတ်တံခါး အသစ်ကို ဖွင့်လိုက်တော့ ရာဂသွေးတွေ ခန္ဓာကိုယ်ထဲ ကစုန်စိုင်းနေတာ။ ဝင်သက် ထွက်သက်ကြားမှာ ရမ္မက်ခိုးတွေ အလုအယက် ဝေနေရတယ်။ ထူးခြားတဲ့ ခံစားမှု့တွေနဲ့ ရင်တဒိုင်းဒိုင်း ခုန်ပြီး တဒင်္ဂခဏ ပိုင်ဆိုင်ခြင်း ကင်းမဲ့ခဲ့ပေမယ့် မမျှော်လင့်ပဲ ရလိုက်တဲ့ ကာမ ရသတွေက ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်ပါဘူး။

.......................................................................................................

" ချွတ် ......... ဖျောက် ...... ဖျောက် ......... ချွတ်...... ဖျောက်ဖျောက် "

အိမ်ခေါင်မိုးပေါ်က ကျတဲ့ ရေသံလေးတွေ ကြားနေရ ပေမယ့် တညလုံး ရွာတဲ့မိုး မနက်လင်းတော့  တိတ်ရော။ နာရီကြည့်တော့ မနက် ၅ နာရီခွဲနေပြီ။ အိပ်ယာနိုးတော့ ကျနော့်ပေါင်ကြား ထောင်နေတဲ့ ဟာကြီးမြင်ပြီး ကျေနပ်သွားရတာ။ ကျနော့် နာမည်က ကျော်အောင် အသက်က ၄၂ နှစ်ထဲမှာ ခုနောက်ပိုင်း ကာမဆက်ဆံရင် စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါဘူးဗျာ။ 

မိန်းမက ၃၅ နှစ် ရှိပြီ ကျုပ်ထက် ၇ နှစ် ငယ်ပါတယ်။ ဖြူဖြူ တောင့်တောင့်နဲ့ ရုပ်ကလည်း ကြည့်ကောင်းတော့ အမျိုးတွေက အိမ်ထောင်ရေး ကံကောင်းတယ်လို့ အမြဲ ပြောနေကြတာ။ မိန်းမနာမည်က သွယ်သွယ်စိုး ကုမ္ပဏီ တခုက စာရင်းကိုင် ဝန်ထမ်း တယောက်ပါ။ အနေထိုင် ကျစ်လစ်ပြီး မယား ဝတ္တရားလည်း ကျေပြွန်ရှာတယ်။ 

အိမ်ထောင်သက် ၁၄ နှစ် ကျော်လာပေမယ့် ကလေးတော့ မရဘူးဗျာ။ သူ့ဘက်က လိုတာလား ကျနော့်ဘက်က လိုတာလား စစ်မကြည့် ဖြစ်ဘူး။ မိန်းမက မစစ်နဲ့တဲ့ သားသမီး မရလည်း တူတွေတူမတွေ မွေးစားကြမယ် ပြောတာ။ စစ်လို့ သူပဲဖြစ်ဖြစ် ကျုပ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အားနည်းချက် ပေါ်လာရင် အိမ်ထောင်ရေး ထိခိုက်မယ် ပြောလို့ ဒီအတိုင်း နေလာကြတာပါ။ 

ကလေး မရှိပေမယ့် လင်မယား ၂ ယောက်လုံး အလုပ်လုပ်ကြတယ်။ ကျနော်က အိမ်ခြံမြေ ကန်ထရိုက် လုပ်ငန်းပေါ့။ သူငယ်ချင်း တယောက်နဲ့ ရှယ်ယာလုပ်တာ။ အိမ်က ၂ ထပ်တိုက် မိဘတွေ ထားခဲ့တဲ့ ခြံကို ကျနော့်အလုပ်က တပြည့်တွေနဲ့ပဲ ဆောက်ထားတာ။ လင်မယား ၂ ယောက်လုံး ဝင်ငွေ ရှိတော့ စာဝတ်နေရေး ပြည့်စုံ ပါတယ်ဗျာ။ 

မပြည့်စုံတာက အိမ်ထောင်ရေး သုခပဲ။ ကျနော်က ပန်းသေတာလည်း မဟုတ်ဖူး လီးက တခါတလေပဲ မာထင်ပြီး တောင်တတ်တာပါ။ ဒါမဲ့ မတောင်ပဲ ပျော့နေတာ များတယ်။ စညားတုန်းက မိန်းမကို နေ့ရောညရော လိုးတာ။ ခုနောက်ပိုင်း ၃ နှစ်လောက် ရှိပြီ သိပ်မလိုး နိုင်တော့ဘူး။ ဆေးတွေ ဘာတွေလည်း မေးမြန်းပြီး သုံးပေမယ့် ဒီနှစ်ထဲ လိုးနိုင်တဲ့ အကြိမ်က နည်းနည်း လာတာ။ 

လီးတောင် လာတုန်းလေး မိန်းမကို အမြန် လိုးရတာ ကျန်တဲ့အချိန်ဆို  ပွေ့ဖက် နမ်းရှိုက်ရင်း အာသာ ဖြေရုံပါပဲ။ ဒီနေ့ မနက်တော့ လီးက တောင်တာနဲ့ ဘေးနား အိပ်ပျော်နေတဲ့ မိန်းမမျက်နှာလေး တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ပြီး နမ်းနေမိတယ်။ သူ့ပေါ် မိုးခွတော့ ဖျက်ကနဲ့ မျက်လုံးလေး ပွင့်လာပြီး ကျနော်နမ်းသမျှ မျက်နှာလေး မော့ပေးပြီး အနမ်းခံနေရှာတာ။

မျက်နှာအနှံ့ အားရအောင် နမ်းပြီး အောက်နူတ်ခမ်း ထူထူလေး ဆွဲစုပ်တော့ ကျနော့် နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးစွပေးနေတယ်။ ကျနော့် ကျောပြင်ကို သူ့လက်ဖဝါး လေးနဲ့ ပွတ်သပ် ပေးတော့ တယောက်ကိုယ် တယောက် ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထား မိကြတယ်။

" ဒီနေ့ မနက် ... ကိုအောင့် ဟာ ... မာနေတာ နော် "

" အင်း ... ပြွတ်စ် ... ပြွတ် "

သူ့ပေါင် ၂ လုံးကြား တည့်တည့် ထောက်ထားတော့ မိန်းမက ပြုံးပြီး ပြောနေရှာတာ။

" ကိုအောင် ... ခုချိန် မြန်မြန် ထည့်လိုက်ပါ့လား "

နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာက ပြောလည်ပြော ထမိန် ဖြည်နေတော့ ကျနော်လည်း သူ့ကိုယ်ပေါ် ဖိထားရာကနေ ကြွပေး လိုက်တယ်။ ကျနော့်ပုဆိုးလည်း သူဟာသူဖြည်ပြီး လီးကို လှမ်းကိုင်နေတာ။

" အင့် ... ထည့်လေ ...... ကိုအောင် ကလည်း "

အောက်ကနေ မျက်နှာ မော့ကြည့်ရင်း ဖင်ကြီး မြောက်ပြီး စောက်ပတ်လေး ကေ့ာပေးနေတော့ ကျနော်လည်း လက် ၂ ဖက်ကို မိန်းမ လက်မောင်းဘေး တဖက်တချက်စီ ထောက်ပြီး အလိုက်သင့် ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

" အ ...... အင်းဟင်း ... "

အဖုတ်ထဲ လီးဝင်တော့ အားရကျေနပ် သွားတဲ့ မိန်းမ မျက်နှာလေးက ကြည်လင်နေတာ။ ဝင်နေတဲ့ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်တော့ မိန်းမလက်၂ ဖက်က ကျနော့်ခါးပေါ် ရောက်လာပြီး သူ့ပေါင်ဂွကြား ပြန်ဆွဲ ချတယ်။ ကျနော်လည်း လီးတဆုံး ပြန်သွင်းပြီး မိန်းမ နူတ်ခမ်းကို ပြန်စုပ်နေတာ။ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုး ချင်ပေမယ့် ကိုယ့်အကြောင်း ကိုယ်ပဲသိလို့ ခဏငြိမ်နေ မိတယ်။

" ပြွတ်စ် ... ပလပ် ပလပ် ... လုပ်လေ ... ကိုအောင် ရဲ့ "

မိန်းမပြောလို့ ဖင်ပြန်ကြွ ကြည့်တော့ ဗွက်ကနဲ့ မိန်းမ အရည်တွေ လီးနဲ့ ကပ်ပါလာတာ။ 

" ဘွတ် ... ဖွတ် ... အ ............ ပလွပ် ... ဇွိ ......... ဗွပ် ...... အ ...... အင့် ...... လုပ် လုပ် ...... "

မိန်းမမျက်လုံးလေး စင်းပြီး အဖုတ်ထဲ တချက်ချင်း ဆောင့်သွင်းတိုင်း အရည်တွေ အန်ထွက်နေတာ။ ခဏပဲ ဆောင့်လိုက်ရတယ် ထုံးစံအတိုင်း လီးက ပျော့လာရောပဲ။ 

" ဟာကွာ ... ကျွတ် ... "

စုပ်သပ်ရင်း ခုန အားရကျေနပ် နေတဲ့ မိန်းမမျက်နှာလေး အရောင် ပြောင်းသွားတယ်။ ၅ ရက်လောက်မှ တခါ တောင်တဲ့ လီးက ၅ မိနစ်တောင် မခံဘူး။ ပျော့နေတဲ့ လီးကို အဖုတ်ထဲ မရမက ဖိထည့် ထားရတာ။ ထပ်မလိုး ရဲဘူး ဖင်ကြွတာနဲ့ လီးက ကျွတ်ထွက်တော့မှာ။ မိန်းမက အားမလို အားမရဖြစ်ပြီး အဖုတ်အတွင်းသား တွေနဲ့ လီးကို ညှစ်နေတော့ တဖြည်းဖြည်း ပျော့နေတဲ့ လီးကာ အပြင် ထွက်ချင်နေပြီ။ 

" ရှီးးးး ... ဆက် လိုးလေ ...... "

စိတ်မကောင်း ဖြစ်မိပေမယ့် စိတ်ထဲ ကြည့်ထားသမျှ အပြာကားတွေ ပြန်တွေးပြီး လီးကျွတ် မထွက်အောင် ကြိုးစားပြီး ထိန်းလိုးနေရတာ။ ဒါလည်း ၂ မိနစ် လောက်ပဲ လီးက တအား ပျော့ပြီး ကျွတ်ထွက်လာတယ်။ မိန်းမကို အားရပါးရ လိုးချင်စိတ်က ပြင်းပြနေပေမယ့် လီးက တောင်မလာ တော့ပါဘူး။ 

မိန်းမ ကြည့်မိတော့ သနား လာမိတယ်ဗျာ။ အဖုတ်လေးက ကျုပ်လိုးထားလို့ ဖေါင်းကြွပြီး အစိလေး ထောင်ရင်း ဇပ်တငမ့်ငမ့်နဲ့ ကျန်နေရစ်တာ။ လီးကျွတ် ထွက်တော့ ကိုယ်လုံးလေးကို ဘေးစောင်းပြီး လှိမ့်ထွက်ရင်း ကုတင်ပေါ် ထရပ်ပြီး တုံးလုံးချွတ်ပြ နေတယ်။

" ကိုအောင့် ဟာ... ပျော့သွားပြီ မလား ... ပြီးအောင် ... သွယ်လေး လုပ်ပေးမယ်နော် "

အရည်တွေ ပေပွပြီး ပျော့ကျနေတဲ့ လီးကို တစ်ချက် ကြည့်ပြီး ကုန်းစုပ် ပေးရှာတယ်။ ဟိုးအရင် ကိုယ်လုံးလှတဲ့ မိန်းမကို တုံးလုံးမြင်ရရင် လီးတအား တောင်တာလို့ ကျနော် ခဏတိုင်း ပြောဖူးတာလေ။ ကိုယ်တုံးလုံး ချွတ်ပြီး စုပ်ပေးရင် ပြန်မာ လာမလာလို့ မိန်းမက ကြိုးစားနေတာ။ ပြန်တောင် မလာပေမယ့် လီးပျော့လေးကို လရည် ထွက်အောင် စုပ်ပြီး ဂွင်းထု ပေးရှာတယ်။ 

လရည်ထွက်ပြီး မှ သူ့လက် ပေကပ်သွားတဲ့ လရည်တွေ ထမိန်လေးနဲ့ သုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသွားတာ။ ခဏနေ မနက်စာ စာပြီး မိန်းမလည်း ကုမ္ပဏီသွားဖို့ ပြင်ဆင်နေတုန်း ကျနော်လည်း မြို့ထဲက ကျနော်တို့ ကန်ထရိုက်ရုံးခန်း ထွက်ခဲ့တာပေါ့။ ရုံးခန်း ရောက်တော့ အလုပ်လာအပ်တဲ့ မြေရှင်တွေကို တိုက်ခန်းပုံစံတွေပြ အခန်းပေး အခန်းယူ စနစ်တွေ ရှင်းပြနဲ့ ၁၁ နာရီ လောက်မှ နားရတယ်။ 

ဒါတောင် ကျနော့် သူငယ်ချင်း ရှယ်ယာ အတူလုပ်တဲ့ ကိုကျော်စွာ ရောက်လာလို့ပါ။ ကိုကျော်စွာနဲ့ ကျနော်က ချိန်ပါတနှစ်ထဲ အတူတူ ဆင်းထားတာ။ ရှေ့နေဆိုပေမယ့် ရှေ့နေအလုပ် မလုပ်ပဲ စိတ်တူ ကိုယ်တူ ဝါသနာပါတဲ့ ကန်ထရိုက်လုပ်ငန်း လုပ်နေကြတယ်။ အလုပ်ကိစ္စ ပြီးလို့ ခဏ နားတော့လည်း မနက်က ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်ကျန်ခဲ့တဲ့ မိန်းမရဲ့ မျက်နှာလေးပဲ မြင်ယောင် နေတယ်။

....................................................................................................................

အဲလို နေလာရင်း ၃ လလောက်ကျ အိမ်ကို မိန်းမရဲ့ အထက်အရာရှိ ရောက်လာတာ။ မိန်းမနဲ့ အတူ ပါလာတာပါ။ ကိုစစ်နိုင်တဲ့ အရပ်မောင်း ကောင်းပြီး ရုပ်ရည် သန့်သန့်နဲ့ ခင်မင်စရာ ကောင်းတဲ့ လူလွတ် တယောက်ပေါ့။ ကိုစစ်နိုင် မိန်းမတို့ ရုံးကို ရောက်တာ မကြာသေးဘူး။ 

လုပ်ရည်ကိုင်ရည် ရှိတော့ ကုမ္ပဏီ ပိုင်ရှင်က နယ်ကနေ ရုံးချုပ်ကို ခေါ်ထားတာ ပြောတယ်။ တခါတလေ ကျနော် အပြင်က ပြန်ရင် ဧည့်ခန်းထဲ ကွန်ပျူတာ တလုံးနဲ့ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ နားမလည် တာတွေ သင်ပေးနေတာ။ မိန်းမကလည်း သူ့ဆရာ တယောက်ထဲ သမားမို့ အိမ်မှာ ကိုစစ်နိုင် ကြိုက်တတ်တဲ့ အစားသောက်တွေ တပတ်တခါ လောက် အိမ်မှာ ချက်ပြုတ် ကျွေးပေါ့။ 

ကျနော် မရှိချိန်လည်း အိမ်မှာ သူတို့ ၂ ယောက် လွတ်လွတ် လပ်လပ်ပဲ။ အိမ်ထောင်ရေးသုခ အပြည့်အဝ မပေးနိုင် တော့တဲ့ ကျနော့် အားနည်းချက်က မိန်းမရဲ့ ကာမဆန္ဒ တွေကို ဆွဆွပေးသလို ဖြစ်လာရတယ်။ ကြာလာတော့ သဒ္ဒါလွန်လို့ တဏှာကျွန် ဖြစ်သွားပြီး ကုမ္ပဏီ မှာရော အိမ်မှာပါ လက်ပွန်းတနီး နေထိုင်တဲ့ ကိုစစ်နိုင် အပေါ် စိတ်ရောက် သွားရောပဲ။ အိမ်ထောင်ကျ ကတည်းက သူစိမ်းယောကျ်ား တွေနဲ့ ရောရောထွေးထွေး မနေခဲ့ ဖူးတော့ မိန်းမလည်း ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ အထိအတွေ့အောက် မရုန်းနိုင် တော့တာ။

နောက် ၂ လ လောက်ကျ ကိုစစ်နိုင် မွေးနေ့တဲ့ သူ့ တိုက်ခန်းမှာ မွေးနေပွဲ လုပ်မယ်လို့ မိန်းမက ပြောပြတယ်။ မွေးနေ့ ရောက်တော့ ကျနော်နဲ့ မိန်းမလည်း ရေချိုး အဝတ်စား လဲပြီး ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ တိုက်ခန်းကို ထွက်လာ ခဲ့တာ။ ညနေပိုင်း သူတို့ ကုမ္ပဏီက လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် တွေရော အထက်လူကြီး တွေရော တိုက်ခန်းမှာ စားကြ သောက်ကြပေါ့။ 

ဧည့်ခန်းထဲ သီချင်းဖွင့်ကြ ဆိုကြကကြနဲ့ ည ၉ နာရီ လောက်မှ လူစု ကွဲသွားကြတယ်။ တိုက်ခန်းမှာ ၃ ယောက်ပဲ ကျန်တာ။ ကျနော်လည်းမူး မိန်းမလည်းမူး ကိုစစ်နိုင်လည်း ထွေနေပြီ။ ကိုစစ်နိုင်က သီချင်း ပြောင်းဖွင့် ပြီး သူနဲ့အတူ ကဖို့ မိန်းမကို ပြောနေတာ။ မိန်းမကလည်း ကျနော့်ဆီ ခွင့်တောင်းတဲ့ အကြည့်လေး ကြည့်ပြီး ကိုစစ်နိုင်နဲ့ အတူ ကနေတယ်။ ကျနော်လည်း ဘီယာ သောက်လိုက် အရက် သောက်လိုက်နဲ့ မိန်းမကတာ ကြည့်နေမိတာ။ 

အဲချိန် ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ နားနားလေး ကပ်ပြီး တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့ ပြောတော့ မိန်းမက ကျနော့်ဆီ ခိုးကြည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဧည့်ခန်းဒေါင့်နား မသိမသာ ရွေ့သွား ကြတယ်။ ကျနော် ထိုင်တဲ့ နေရာနဲ့ ခြေလှမ်း ၂၀ လောက် အကွားအဝေး ဆိုတော့ ကိုစစ်နိုင်က အတင့်ရဲလာပြီး မိန်းမရဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေ ပွတ်သပ်ရောပဲ။ 

ကိုယ်ကြပ် အင်္ကျီအစိမ်းလေးနဲ့ အနက်ရောင် စကပ်ထမိန်ထဲ မိန်းမဖင်ကြီး နောက်ကော့ ထွက်နေတော့ ဖင်သားစိုင် ပေါ်က ကိုစစ်နိုင် လက်ကို အတိုင်းသား မြင်နေရတာ။ သောက်လိုက် ကြည့်လိုက်နဲ့ တအားမူးလာတယ်။

သီချင်းရပ်တော့ ၂ ယောက်သား ကျနော့်နား ပြန်လာပြီး စားကြသောက်ကြနဲ့ မိန်းမက ဝိတ်လျှော့ဖို့ ပြောတော့ ကိုစစ်နိုင်က သူလိုက်ပို့မယ် ဆိုပြီး ဧည့်ခန်းရဲ့ အနောက်ဖက် အပေါက်ထဲ ဝင်သွားကြတာ။ ၅ မိနစ် လောက်ထိ ၂ ယောက်စလုံး ပြန်ထွက်မလာဘူး။ ကျနော်လည်း ဆီးပုံး တင်းလာတာနဲ့ နောက်ဖေးခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ လိုက်တယ်။ နောက်ဖေး စတိုခန်း နဲ့ ကပ်လျက် အိပ်သာထဲ ဝင်ပေါက်ပြီး ပြန်ထွက်တော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အခန်းက စကားသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက်ရတယ်။

" ခဏနေပါဦး ... သွယ်လေး ရယ် "

" ဟို ဟို ... မိုးချုပ် နေပြီ ... ဆရာ ရဲ့ ... "

ရုတ်တရက် ကျနော် ကြောင်သွားမိတယ်။ မိန်းမနဲ့ ကိုစစ်နိုင်တို့ အခန်းထဲ ဘာလုပ်နေလဲ သိချင်စိတ်ကြောင့် လက် ၂ လုံးလောက် ဟနေတဲ့ ကျွန်းတံခါး ကြားက အသာရပ်ကြည့် လိုက်တာ။ အခန်းက ရေချိုးခန်းပါ။ ဒါပေမဲ့ ဘိုထိုင် အိမ်သာခွက်နဲ့ တွဲထားတဲ့ ရေချိုးခန်း။ ၂ ယောက်သား မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တယောက်ခါး တယောက် ဖက်ရင်း စကား ပြောနေ ကြတယ်။ 

" ဒီနေ့ ... ဆရာ့ မွေးနေ့လေ ... သွယ်လေးရဲ့ ... အဲဒီ အခွင့်အရေးလေး ... ပေးပါကွာ "

" ဟိုလေ ... သွယ်လေး ယောကျ်ားရော ... ရှိနေတာ "

" ကိုအောင် ... သောက်နေတုန်းပါ ...... မူးလည်း မူးနေပါပြီ ... စိတ်ပူမနေနဲ့ "

စကားဆုံးတော့ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ နှုတ်ခမ်းလေး ဆွဲစုပ်ပစ်တာ။ မိန်းမက ခဏငြိမ်နေပြီးမှ ကိုစစ်နိုင် နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ် ပေးနေတယ်။ မကြာပါဘူး ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ နူတ်ခမ်းက မိန်းမ လည်တိုင်လေးပေါ် ရွေ့ပြီး စုပ်ရင်း နို့တွေကို အင်္ကျီအပြင်က ညှစ်ပေးနေရော။ 

" ဟင့် ...... ကျွတ် ......... အင်းဟင်း ... "

မိန်းမလည်း ရေချိုးခန်း နံရံမှီရင်း မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး နူတ်ခမ်းလေး ဟနေတာ။ အဲချိန် ကိုစစ်နိုင်ကာ မိန်းမရဲ့ အင်္ကျီအောက်နားစကို လည်ပင်းနားထိ ပင့်တင်ပြီး ဘော်လီကို နို့အုံတွေ ပေါ်အောင် ဆွဲချပစ်တယ်။ နို့အုံ ၂ လုံးကို တလုံးပြီးတလုံး စို့တော့ မိန်းမ လက်တဖက် က ကိုစစ်နိုင်ခေါင်းကို နို့နဲ့ ပါးစပ်ကို ဆွဲကပ်လိုက်တာ။ တဟင်းဟင်း ညည်းနေတုန်း ကိုစစ်နိုင် လက်တဖက်က မိန်းမ ပေါင်ကြားလေးကို ထမိန်စကပ် အတွင်းဘက် အကွဲလေးထဲ လက်သွင်းပြီး ပွတ်ပေးပြန်ရော။

" ရှီးးးးး ...... အ ......... ကျွတ် ကျွတ် ......... အင်းဟင်း ...... ဆရာ ရယ် "

မိန်းမကိုယ်လုံးလေး တွန့်ပြီး အဖုတ်နိူက်နေတဲ့ ကိုစစ်နိုင် လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်တယ်။ ဖယ်တာလည်း မဟုတ်ဖူး ကိုစစ်နိုင် လက်လှုပ်သလို အလိုက်သင့် လိုက်လှုပ် ပေးနေတယ်။ ကိုစစ်နိုင် မိန်းမရှေ့ ဒူးထောက် ထိုင်တော့ မိန်းမက ထမိန်စကပ် အတွင်းဘက် အကွဲလေးကို လက်တဖက်နဲ့ ဖြဲပေး လိုက်နေတာ။ စကပ် အကွဲကြားထဲ ဇာအတွင်းခံ ဘောင်းဘီ လေးအောက် အဖုတ်ရာလေး ဖေါင်းကြွနေပြီ။  

" အားဟား ...... ရှီးးးး ...... ဆရာ ရယ် ...... "

ကိုစစ်နိုင်က အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး အောက်ဆွဲချပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုး ယက်တာနဲ့ မိန်းမ ခေါင်းလေး မော့တက်ပြီး အဖုတ်ကို ရှေ့ကော့ပေး နေတယ်။ 

" ဟင့် ...... အ ...... မရ ...... အဟင့် ဟင့် ...... မရတော့ဘူး ...... ထွက် ... ထွက် ... ဟင့် ... အ ...... ထွက်ကုန်တော့မယ် "

၅ မိနစ် ကျော်ကျော် လေးပဲ ကိုစစ်နိုင် မျက်နှာကို ခပ်ဖွဖွ တွန်းရင်း မျက်နှာလေး ရူံ့မဲ့လာတယ်။ ကိုစစ်နိုင်က အဖုတ်နဲ့ ပါးစပ်ကို မခွာပဲ ခေါင်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ အဖုတ်ကို အတင်း ဖိယက်နေရောပဲ။ 

" အားးး ...... ရှီးးးး ......... အ ... အ ......... ဆရာ ...... ကန်တော့နော် ......  ဟင့် ......... အ  အားးးးးးး "

မကြာဘူး မိန်းမ ငိုသံလေးနဲ့ ညည်းရင်း ကိုစစ်နိုင် ခေါင်းကို ပေါင်နဲ့ညှပ်ပြီး ငြိမ်ကျသွားတယ်။ မိန်းမ ငြိမ်သွားမှ ကိုစစ်နိုင်က ထရပ်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ် နေတာ။

" အွန့် ... ပြွတ်စ် ... ပလပ် ပလပ် ... ဆရာ့ ... နူတ်ခမ်းမှာ ... သွယ်လေး အရည်တွေ ... ပွကုန်ပြီ "

" ဘာဖြစ်လဲ ... အဲဒါ ... သွယ်လေးကို ... ဆရာ ဘယ်လောက် ချစ်ကြောင်း ... ပြတဲ့ သက်သေလေ "

" ဆရာ ရယ် "

ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ စကားလုံးအောက် မိန်းမလည်း ကြွေဆင်း သွားတယ်။ ချက်ချင်းပဲ ကိုစစ်နိုင် နူတ်ခမ်း ပတ်ပတ်လည် ပေကပ်နေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို သူ့လျှာလေးနဲ့ ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေတာ။

" ရပါပြီ ... သွယ်လေးရယ် ... ဟို ဘိုထိုင်ခွက်ပေါ် ... ထိုင်လိုက်နော် "

ကိုစစ်နိုင် ပြောတော့ မိန်းမလည်း မငြင်းပါဘူး။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ပြန်ဆွဲတင်ပြီး ဘိုထိုင် အိမ်သာခွက်ပေါ် ရွေ့ထိုင်လိုက်တယ်။ မိန်းမ ထိုင်ပြီးတာနဲ့ ကိုစစ်နိုင်က ဘောင်းဘီရှည် ဇစ်ဖွင့်ပြီး မျက်နှာရှေ့ ကပ်ပေးနေတာ။တံခါးဝက ချောင်းနေတဲ့ ကျနော့်ဘက် ကျောပေး ထားသလို ဖြစ်တော့ မိန်းမ ဂွင်းထု ပေးတာ မမြင်ရတော့ဘူး။

သိပ်မကြာဘူး။ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ ဂွင်းထု ပေးတာကို အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လီးကို မရမက ထည့်နေတယ်။ မိန်းမက မစုပ်ချင်တာ နေမှာ ခေါင်းလေး ဘယ်ရမ်းလိုက် ညာရမ်းလိုက်နဲ့ သိပ်မကြာဘူး တအုအု တအအ နဲ့ အသံတွေ ထွက်လာပြီး မိန်းမ လက်လေး ၂ ဖက်က ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ ခါးကို ဆွဲကုတ် ထားတာ။ 

" အု ......... ဝု ......... ပြိ ...... အွတ်  အွတ် ......... ဝေါ့ ...... အော့ ......... ပလွပ် ......... ဇွိ ......... ဝု ......... ဝေါ့ ...... အု အု ... "

ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ ခေါင်းကို ချုပ်ပြီး ပါးစပ်ကို ဇွတ်လိုး နေတာပါဗျာ။  ၃ မိနစ်လောက်မှ မိန်းမ မခံနိုင်တော့လို့ ကိုစစ်နိုင် ခါးကို လက်နဲ့ တဘုံးဘုံး ရိုက်ပြီး သတိပေးမှ ပြန်လွတ်ပေးတယ်။ 

" ဝူး ...... ဖလူး ......... အူး ...... အူး ...... ဝေါ့ ......... အဟွတ် အဟွတ် ......... ဟူးးးးး ......... ဟူးးးးးးး ......... ဝေါ့ ......... အဟွတ် ...... "

ကိုစစ်နိုင် နောက်ဆုတ်လိုက်တော့ မိန်းမရဲ့ ချောင်းသံနဲ့ တဝေါ့ဝေါ့ ပျို့နေတဲ့ အသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။ အဲချိန် ကျနော်လည်း ခြေသံလုံအောင် နင်းပြီး ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်လျှောက် လာတာ။ ခဏနေမှ မိန်းမနဲ့ ကိုစစ်နိုင် ပြန်ထွက်လာတော့ စကား ခဏပြောပြီး မိန်းမနဲ့ ကျနော်လည်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ 

အိမ်ပြန် ရောက်တာနဲ့ မိန်းမက ခပ်တည်တည်နဲ့ အိပ်ယာဝင်တော့ ကျနော်လည်း လိုက်အိပ်လိုက် ရတယ်။ နာရီဝက်လောက်ကျ မိန်းမ အိပ်မောကျတော့ နူတ်ခမ်းနား နမ်းကြည့်မိတာ။ လီးနံ့ ညှီညှီလေး ရလိုက်တော့ ဖျက်ကနဲ့ ကိုစစ်နိုင် ပါးစပ်လိုးတဲ့ ပုံရိပ်တွေ ပြန်မြင်ယောင် လာတယ်။ ပေါင်ကြားထဲ ဒုတ်ကနဲ့ မာလာတဲ့ လီးကို ဂွင်းထုပြီး လရည်ထွက်မှ ကျနော်လည်း အိပ်ပျော်သွားတာ။

.............................................................................................................................

နောက် ၂ လလောက် ကျနော် အပြင်က အိမ်ပြန် ရောက်တော့ နေ့ခင်းဘက်ကြီး ဧည့်ခန်းထဲ စားပွဲခုံပေါ် လက်တော့ပ် တလုံးတင်ပြီး ၂ ယောက်ထိုင် ဆိုဖာခုံမှာ မိန်းမနဲ့ ကိုစစ်နိုင်တို့  ၂ ယောက် လူချင်း ပူးကပ် ထိုင်နေကြတာ။ ကျနော် ကားစက်သံတောင် သတိမထား မိကြဘူး။ 

ကိုစစ်နိုင်လက်က မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကို ထမိန်အပြင်က နိုက်နေသလို မိန်းမ ကလည်း ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးကို ပုဆိုးအပြင်က ကိုင်ပြီး ဂွင်းထု ပေးနေတယ်။ မိန်းမက ကိုစစ်နိုင် မွေးနေ့ပွဲ ပြီးတော့ ကျနော့်ပေါ် ပွင့်လင်း လာတာပါ။ အကုန် ပြန်ပြော ပြထားပြီးသား ခုထိ ကိုစစ်နိုင်နဲ့ မလိုးရ သေးဘူးတဲ့။ ကျန်တာ အကုန် လုပ်ဖူးတယ် ပြောထားတာ။ ဒါနဲ့ အသံမပေးပဲ အိမ်ဘေးကနေ ပတ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲ မြင်ရတဲ့ မှန်တံခါး ပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။

ခဏနေတော့ ကိုစစ်နိူင်က မိန်းမရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး အဖုတ်ကို ယက်ပေးတော့ မိန်းမကိုယ်လေး တချက် တွန့်သွားပြီး နောက်ပိုင်း ဖင်ကြီးက ကြွကြွလာတယ်။ အသံ မထွက်အောင် ပါးစပ်ကို သူ့ လက်တဖက်နဲ့ ပိတ်ပြီး ကျန် လက်တဖက်က ကိုစစ်နိုင် ရဲ့ ခေါင်းကို ကိုင်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲကပ်လိုက်တာ။

၅ မိနစ်လောက်ကျ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ယက်ပေးနေတဲ့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ ခေါင်းကို မိန်းမက ခုံပေါ်ထိုင်လျက် အနေထားနဲ့ပဲ ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ခွပြီး ညှပ်ထားလိုက်တယ်။ အဲချိန် ကိုစည်သူက မိန်းမအင်္ကျ ီ အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး နို့တွေကို ဆုပ်ညှစ် ပေးပြန်ရော။ 

" ရှီးးးး ......... အ ............ ကျွတ် ကျွတ် ...... ကောင်းလိုက်တာ ......... ဆရာ ရယ် "

သိပ်မကြာဘူး မိန်းမက ဆက်ကနဲ့ ထရပြီး ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ပွတ်ရင်း စောက်ရည်တွေ ပန်းချ ပစ်တာ။ ခဏနားပြီး ကိုစစ်နိုင်က ခုံပေါ် ပြန်ထိုင်ပြီး မိန်းမကို နားနားလေး ကပ်ပြောနေတယ်။ 

မိန်းမက ခေါင်းလေးရမ်းလိုက် ကိုစစ်နိုင်က ပါးလေးနမ်းပြီး ထပ်ပြောလိုက်နဲ့ နောက်ဆုံး မိန်ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆင်းထိုင်ပြီး ကိုစစ်နိုင် ပေါင်ကြား စိုက်ကြည့်ရင်း မျက်နှာအပ် လိုက်တာ။ ကိုစစ်နိုင်က စုပ်ပေးတာကို အားမရတဲ့ ပုံစံနဲ့ မိန်းမခေါင်းကို ထိန်းကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို လိုးနေတယ်။ မိန်းမလည်း ကိုစစ်နိုင် ရဲ့ ပေါင်တံ ၂ ဖက် လက်ထောက် တွန်းရင်း ပါးစပ်ကို အလိုး ခံနေရတာ။

" ရှီးးးးး ......... အားဟား ......... ကောင်းတယ် ...... သွယ်လေး ရယ် ......... အား အ ...... အရမ်း ကောင်းတယ် ကွာ ...... အင့် အင့် "

မိန်းမ လည်ပင်ကြောတွေ ထောင်ပြီး ပါးစပ်ထဲက သွားရည်နဲ့ အကျိအချွဲတွေ ထွက်ကျလာအောင်ထိ မနားတမ်း လိုးနေတယ်။

" ဗွိ ...... ပလွပ် ... ဘွပ် ...... ရှီးးးး ......... အအ အအ ...... အင့် အင့် ... ကောင်းလိုက်တာ ........  ပြီးတော့မယ် ...... အင့် အင့် ...... ဇွိ ...... ပလောက် ...... ဗြိ ......... ဘွပ် ပွပ် ... "

ပါးစပ်က ပြောလဲပြော မိန်းမခေါင်းကို လီးနဲ့ဆွဲကပ်ရင်း ခါး ၂ ချက်လောက် ကော့ထိုးပြီး ကိုစစ်နိုင် လည်း ပြီးသွားတာ။ ၂ ယောက်လုံး ပြီးတော့ မိန်းမက ကိုစစ်နိုင် ဘေးနား ပြန်ထိုင်ပြီး အမောဖြေရင်း ပေါင်ကြားက အဖုတ်ကို ထမိန်နဲ့ သုတ်နေတာ။

" ထပ် ပြီးတာလား "

" အင်း ... လရည်တွေ မျိုချရင်း ... နောက်တခါ ပြီးသွားတာ "

" နက်ဖန် ... ရုံးပိတ်ရက် ... ဘယ်ချိန် လာရမလဲ "

" ကိုအောင် ... မရှိတဲ့ချိန် ... ဖုန်းဆက် ပေးမယ် လေ "

ထပ်လုပ်မယ့် ပုံစံမျိုး မဟုတ်တော့လို့ ကျနော်လည်း မှန်ပြတင်းပေါက်က ခွာပြီး အိမ်ရှေ့ပေါက်က ဝင်လာ ခဲ့တာ။ 

" ဟင် ... ကိုအောင် ... ပြန်ရောက်ပြီလား "

ဧည့်ခန်းထဲ လျှောက်လာတော့ မိန်းမက ခပ်တည်တည်ပဲ ကျနော့်ကို လှမ်းနူတ်ဆက် နေတယ်။

" အင်း ... ခုပဲ ရောက်တာ ... ကိုစစ်နိုင် ရော ... ရောက်နေတာလား "

" ဟုတ် ... ကိုကျော်အောင် "

ကျနော်လည်း မိန်းမနဲ့ ကိုစစ်နိုင်ကို နူတ်ဆက်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ရင်း ချောင်းကြည့် နေတာ။ ညနေထိ ၂ ယောက်လုံး လက်တော့ဖွင့်ပြီး အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောနေကြတယ်။ ဘာမှ ထပ်မလုပ်ကြဘူး။ ကိုစစ်နိုင် ပြန်သွားတော့ မိန်းမက ထမင်းစားဖို့ လာခေါ်နေတာ။

ရေချိုး ထမင်း အတူစား  ညပိုင်း တီဗွီ ခဏကြည့်ပြီး အိပ်ယာဝင်တော့ ကျောပေး အိပ်နေတဲ့ မိန်းမကို ခွလိုက်တယ်။ ခါတိုင်းလို ကိုစစ်နိုင်နဲ့ အကြောင်းတွေ ပြောမလို့ စောင့်နေတာ။ ခဏကြာမှ ဒီနေ့လည်း ကိုစစ်နိုင်က သူ့ဟာလေး ယက်ပေးသေး တယ်တဲ့ သူလည်း ပြန်စုပ် ပေးလိုက်တယ် ဆိုပြီး ပြောပြရှာတယ်။

...........................................................................................................

" တီတီ ... တီတီ ...... တီ ...... "

ဧည့်ခန်းတခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစွာနဲ့ နေနေတုန်း ခြံဝန်း တံခါးပေါက်က ကားဟွန်း တီးသံကြောင့် မိန်းမနဲ့ ကျနော် ပြိုင်တူ ကြည့်လိုက်မိတာ။

" ကိုအောင် ... ဆရာ လာပြီ ... "

" အင်း ... "

မိန်းမ အသံကြောင့် ရင်ခုန်သံ ပိုမြန်လာရတယ်။ 

" အဆင်ပြေရဲ့လား ... ကိုအောင် ရယ် ... "

" ပြေ ... ပြေပါတယ် ... "

အသက်ကို ဝအောင်ရှူပြီး ဖြေရင်း လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မိန်းမ မျက်နှာက တက်ကြွနေတာ။

" နားလည်ပေးနော် ... ကိုအောင် ... သွယ်လေး ကိုအောင့် ကို ...... သိပ်ချစ်တာ ... မမေ့နဲ့ ... "

" အင်းပါ ... သွယ်လေး ရယ် ...ဘယ်လို ... အခြေအနေမျိုး ဖြစ်ဖြစ် ... ကိုယ်လည်း ဆက်ချစ်မှာပါ "

စကားဆုံးတော့ ကျနော့် ပါးပြင်ကို တချက်နမ်းပြီး အိမ်တံခါးဝ ဦးတည်လိုက်တဲ့ မိန်းမ ကျောပြင်ကို ကြည့်ရင်း နောက်က ကပ်လျှောက် လာမိတယ်။

" အားလုံး ... ok ပြီလား ... သွယ်လေး ... "

" ဟုတ် ... "

မိန်းမက ပြန်ဖြေရင်း ကားပေါ် တက်သွားတော့ ကျနော် သွေးသားတွေ ဆူပွက်လာတယ်။ နှင်းဆီပန်းပွင့် ပါတဲ့ အနက်ရောင် ဇာအင်္ကျီလေးက မိန်းမကိုယ်ပေါ် ချပ်ကပ် နေတာ။ ဇာပန်းအင်္ကျီအောက် ဖြူဝင်းတဲ့ အသားရည်နဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ ရင်သားတွေက မလုံ့တလုံလေး။ ပေါက်တံ သွယ်သွယ်နဲ့ အနက်ရောင် အပျော့သား ဒူးဖုံးစကပ် လေးအောက် ဝင်းဝါနေတဲ့ ခြေသလုံးလေးက လင်မယားချင်း တောင် စိတ်ကြွစေတယ်။ မျက်ခုံးထူထူ နှာတံစင်းပြီး နူတ်ခမ်းဖူးဖူး လေးနဲ့ အသက် ၃၅ နှစ် အရွယ် ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဆီပိုမရှိ လိင်ဆွဲဆောင်မှု့ အပြည့်ပဲ။ လွန်ခဲ့တဲ့ ၁ ပတ်က မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ ကိုစစ်နိုင်နဲ့ အတူနေဖို့ တရားဝင် ခွင့်တောင်းလာတယ်။ 

" ကိုအောင် ... သွယ်လေး သွားပြီနော် ... ညကြမှ ပြန်လာမယ် ... တာ့တာ "

ကားပေါ်က လက်ပြနေတဲ့ မိန်းမကို ကျနော် လက်ပြန် ပြရင်း စိတ်ထဲ ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့ ဝေဒနာလေး တရပ် ခံစားမိ နေတာ။ အိမ်ထောင်သက် ၁၄ နှစ် ရှိတဲ့ ဇနီးချောလေးက မကြာခင် နာရီပိုင်း အတွင်း သူစိမ်း ယောက်ကျား တယောက်နဲ့ ကာမဆက်ဆံ ကြတော့မှာလေ။ 

မိန်းမကို ခဏတာ စွန့်လွတ် လိုက်ရတယ် ဆိုတဲ့အသိက ရင်ထဲ နှစ်ကနဲ့။ ဝမ်းနည်းပြီး နှမျောမိတာလား မိန်းမဆန္ဒကို လိုက်လျော ပေးနိုင်လို့ ကျေနပ် နေမိတာလား ခံစားချက်တွေ ရှုပ်ထွေးနေတာ။ ခြံတံခါးစေ့ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတော့ ရေခဲ သေတ္တာထဲက ရေတဗူး ထုတ်သောက် လိုက်တယ်။ 

အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် လှဲရင်း ဖုန်းကို ရင်ဘတ်ပေါ် တင်ထားပြီး ရင်တလှပ်လှပ် နဲ့ ဖုန်းသံမြည်လာမှာကို စောင့်နေမိတာ။ စိတ်လော နေတော့ အချိန်တွေက ကြာသလိုပါပဲဗျာ။

📞📞📞📞📞📞

~¡<^•° မင်းလေး ... အကြောင်းပဲတွေး

        ............ အဝေးက ဆုတောင်းဆဲလေ ~¡<^•°

            လွမ်းနေဆဲမို့ ...... လွန်ပါစေ ...... အလွမ်းညတွေ ~¡<^•° ~¡<^•° 

ရုတ်တရက် ဖုန်းသံ မြည်လာတော့ ကျနော့် ရင်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဖွင့်ကြည့် လိုက်တယ်။

" ကိုအောင် ... ဗွီဒီယို ကော်လ် ... ခေါ်လိုက်မယ် "

မိန်းမအသံကြောင့် စိတ်တအား လှုပ်ရှားပြီး စကား ပြန်မပြောပဲ ခေါင်းညိတ် ပြနေမိတာ။ ရိုးရိုးဖုန်းခေါ် ထားတာ ကျနော် ခေါင်းညိတ်ပြတာ ဘယ်သိမလဲ။ မကြာဘူး ဗွီဒီယိုကောလ် ခေါ်တော့ မြင်ကွင်း ပေါ်လာပြီ။

" ဟဲလို ... ကိုကျော်အောင် လား "

မိန်းမ မဟုတ်သေးဘူး ကိုစစ်နိုင်ဗျ ကိုယ်တပိုင်း ပေါ်လာတယ်။ 

" ဟုတ် ... ဟုတ် ...... "

ဇာတ်လမ်းတောင် မစသေးဘူး ကျနော့် အသံတွေ တုန်နေတာ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သတိထားမိ နေတယ်။

" ခဏလေးနော် ... သွယ်လေး နဲ့ ... အရင် စကားပြော "

" ဟုတ် ...... ကိုစစ်နိုင် "

ဖုန်းကို ကုတင်ပေါ်ချိန်ပြီးမှ ထရပ်တော့ မိန်းမက အိမ်ကနေ ဝတ်သွားတဲ့ ဇာအင်္ကျီလေး ချွတ်ပြီး ဘော်လီ အနီရောင် လေးနဲ့ ကုတင်ပေါ် လာထိုင်ရင်း ခေါင်းငုံ့ နေတာ။ မိန်းမကို ကြည့်ပြီး ဘာပြောရမှန်း မသိဘူး။ ကုတင်စောင်း တင်ပလွဲထိုင်ရင်း လက် ၂ ဖက်ကို ပေါင်ပေါ် တင်ပြီး ပွတ်သပ်နေတဲ့ မိန်းမလည်း လှုပ်ရှားနေတဲ့ စိတ်ကို ငြိမ်အောင် ကြိုးစားနေပုံပါ။

" ဟော ... ဟိုနေ့က ... ပုံစံနဲ့ ... တခြားစီပဲ ... ကိုယ့်ယောကျ်ားကို ...... စကားပြောလေ ... သွယ်လေး "

" ရှင် ... ဟုတ် ......  ဆရာ "

၃ မိနစ်လောက် ငြိမ်နေပြီးမှ မိန်းမက ကျနော့်ဆီ မျက်လုံး ခိုးကြည့်ရင်း အနားဝင်ထိုင်တဲ့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို ကြည့်နေတာ။ လပ်ထပ်ပြီးကတည်းက အိမ်မှာရော ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကိုယ်ဟာကိုယ် ယုံကြည်မှု့ အပြည့်နဲ့ ထက်ထက်မြက်မြက် နေလာတဲ့ မိန်းမက ကိုစစ်နိုင်ရှေ့ ကလေးတယောက်လို ဖြစ်နေတယ်။

" ဟိုနေ့က ... ရုံးခန်းမှာ ... ကိုယ့်ကို ဘာပြောတာလဲ ဟင် ... ကိုကျော်အောင် ရှေ့ ... တခါလောက် ပြန်ပြောပါဦး "

" အာ ...  ဆရာ ကလည်း ... "

မိန်းမပုံစံက ကျနော့်မိန်းမ မဟုတ်တော့ သလိုပဲ။ ကိုစစ်နိုင် ရှေ့ အပစ်ရှိတဲ့ သူတယောက်လို နေနေတာ။ ကျနော့်ဘက် ခိုးကြည့်လိုက် တစုံတခုကို အားတင်းပြီး ပြောမလိုနဲ့ သက်ပြင်းချပြီး မျက်နှာလေး ပန်းရောင် သန်းနေတယ်။

" ယောကျ်ားရှေ့မို့ ... ရှက်နေတာ ထင်တယ် ... ရုံးမှာ ... ကိုယ်နဲ့ နေသလို ... နေစမ်းပါ "

အဲချိန် ကိုစစ်နိုင်က ပွတ်သပ်နေတဲ့ မိန်းမ လက်ကို အုပ်ကိုင်ရင်း ပြောနေတာ။ မိန်းမက ကိုစစ်နိုင် မျက်နှာကို ငေးကြည့်ရင်း ငြိမ်နေတယ်။

" လုပ်ပါ ... သွယ်လေးရဲ့ ...... ဒီလို  ငြိမ်နေတာ ... မင်းမဟုတ် သလိုပဲ "

ကိုစစ်နိုင်က မျက်နှာကို ဘေးတိုက် စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောပြီး မိန်းမလက်ကို အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကို လွတ်လိုက်တာ။ တဆက်ထဲ ဘောင်းဘီ ဇစ်ဖွင့်ပြီး မိန်းမ လက်တဖက်ကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲထည့်ပစ်တယ်။ ကိုစစ်နိုင် အပြုအမူက မိန်းမအပေါ် ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ရှိနေပုံပါ။ ခဏနေ ကုတင်ပေါ် ဘယ်လိုများ တက်လိုး လိုက်မလဲ ဆိုတဲ့အတွေးကြောင့် ဝမ်းနည်း လာသလိုနဲ့ ပေါင်ကြားက ကျနော့်လီးက တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးပြီး မာလာတယ်။

" အဲဒီနေ့က ... "

" ဟင် ... ဆရာ ... "

စကားမဆုံးသေးဘူး မိန်းမ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်လာပြီး တားနေတာ။

" မရှက်ပါနဲ့ ... သွယ်လေး ရယ် ... မင်းပဲ ... ယောကျ်ားကို ခွင့်တောင်းပြီး ... အလိုးခံပါမယ် ... လိုးပေးပါဆို "

" အာ ... "

ရှက်စိတ် ငယ်ထိပ် တက်နေတဲ့ မိန်းမပုံစံက ရာဂသွေး တဝက်နဲ့ ကိုစစ်နိုင် ပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေတဲ့ လက်ကလေး ဆက်ကနဲ့ လှုပ်သွားရောပဲ။ မိန်းမမျက်နှာ ကြည့်နေရာက လက်ဆီ အကြည့်ရွေ့တော့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲက အမြှောင်းလိုက် ထနေတဲ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ 

" ကိုကျော်အောင် ကို ... ပြောပြပြီးပီလား ... ဒီနေ့ တနေ့လုံး ... ကိုယ့်လီးကြီးနဲ့ ... အတူနေချင်တယ် ... ဆိုတာလေ "

" ဟင့်အင် ... ကျွတ် "

မိန်းမက ကျနော့်ဘက် လှည်ကြည့်ပြီး မသိအောင် လုပ်ထားတဲ့ အရာကို လူမိသွားသလို မျက်နှာလေး ပျက်နေရှာတာ။

" မနေ့ကတင် ... နေ့ခင်း ... ထမင်းစား နားချိန် ... ကိုယ့်ရုံးခန်းထဲ  ... လာပြီး ... ဒီလီးကြီးကို ... အငမ်းမရ စုပ်ပြီး ... တောင်းဆို ခဲ့တာလေ "

ပြောပြောဆိုဆို ကိုစစ်နိုင်က ဘောင်းဘီရှည်ကို ထချွတ်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုပါ တဆက်ထဲ ချွတ်ပြီး ကုတင်စောင်း ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။ 

" ကြည့်လေ ... မင်းတအား စွဲလမ်းပြီး ... အလိုးခံဖို့ ... တောင့်တနေတဲ့ ... လီးကြီး "

ကြွက်သား အမြှောင်းမြှောင်း ထနေတဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ကိုစစ်နိုင် လီးကိုမြင်တော့ ကျနော် အားငယ်သွားရတယ်။၆ လက်မ ကျော်တဲ့ ကျနော့်လီးက ကိုစစ်နိုင်လီးနဲ့ ယှဉ်တော့ ဘာမှ မဆိုင်ဘူး။ မြန်မာလူမျိုးထဲ တွေ့ရခဲတယ်။ လီးကြီးက အရင်းကနေ အဖျားထိ ဖြောင့်နေပြီး ဒစ်ကြီး ကော့ထွက်နေတာ။ လီးကြီး စိုက်ကြည့်ရင်း မိန်းမက ကိုစစ်နိုင် မခိုင်းပဲ ပြန်ကိုင် နေတယ်။ ကုတင်စောင်း ထိုင်နေတဲ့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးကြီးက မိန်းမ လက်တဆုပ် မဆံဘူး။ 

" ဟိုမှာ ... ကိုကျော်အောင် ... ကြည့်နေတယ်  ...... သွယ်လေး ပြောခဲ့တဲ့ ... စကားတွေ ... ... အမှန်တိုင်း ပြောပြလိုက်လေ "

ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ လက်ကောက်ဝတ်ကို ဖမ်းကိုင်ရင်း ဇွတ် ဝန်ခံခိုင်းနေတာ။ မိန်းမရဲ့ အရှက်နဲ့ သိက္ခာကို အကုန်ကုန်အောင် အဆုံးထိ လုပ်ပြနေတယ်။

" ဟင့်အင် ... မပြောချင်ဘူး "

" မရဘူး ... မပြောရင် ... လီးကို ... မစုပ်ရဘူး ... လိုးလည်း ... လိုးမပေး တော့ဘူး ... ပြန်တော့ ... "

" ဟင် ... အဲလို ... မပြောနဲ့ "

မိန်းမ ရှက်ပြီး မျက်ရည်ဝဲလာ ပေမယ့် ကိုစစ်နိုင် လီးကို မလွှတ်သေးဘူး။ မျက်လုံးချင်း  စူးစိုက်ကြည့်ပြီး ကိုစစ်နိုင် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်တိုးဝင်ရင်း ရှိုက်နေတာ။

" ပြောပြ လိုက်လေ ကွာ "

" ဟင့် ...... အဟင့် ဟင့် ... "

နောက်ဆုံး ကျနော် ထင်မထားတဲ့ စကားလုံးတွေ မိန်းမ ပါးစပ်က ထွက်ကျ လာတယ်။ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးကို လရည်ထွက်တဲ့ အထိ နေ့တိုင်းလိုလို စုပ်ပေးကြောင်း ကျနော်နဲ့ လိုးတိုင်းလည်း ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးကို မှန်းပြီး ခံခဲ့ကြောင်း အစုံပါပဲ။ စကားလုံးတိုင်းက ကျနော့်ရင်ကို တလှပ်လှပ်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု့ ပြင်းထန်လာရတာ။ 

" အင်း ...... သွယ်လေး က ... လိမ်မ္မာသားပဲ "

စကားဆုံးတော့ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမရဲ့ လက်ကောက်ဝတ် ကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို လွတ်ပေးလိုက်တယ်။ အဲကျမှ မိန်းမ မျက်နှာလေး ကြည်လာပြီး ကြီးမား တုတ်ခိုင်တဲ့ လီးကြီးကို အငမ်းမရ ဆုပ်ကိုင် ပွတ်သပ်နေတာ။ ခဏ နေတော့ ကိုစစ်နိုင်က ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး လီးကို ကော့ပေး ထားတယ်။ 

မိန်းမက ကျနော့်ဘက် မျက်လုံးလေး ဆွေကြည့်ရင်း ကိုစစ်နိုင် လီးရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လေးဖက် ထောက်လိုက်တာ။ မျက်လုံး ကသာ ကျနော့်ဆီမှာ နူတ်ခမ်းလေးက ဟပြီး ကိုစစ်နိုင် လီးဆီ တိုးကပ်သွားတော့ ဘေးတိုက် အနေအထားနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ ကျနော့်ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး သွေးတွေ ဆူပွက် ကုန်တယ်။ 

ပါးစပ်ထဲ လီးဝင် သွားတော့လည်း လီးကို လက်နဲ့ မကိုင်ပဲ ပါးစပ်ထဲက မကျွတ်အောင် ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် စုပ်နေတဲ့ မိန်းမ ပုံစံက ဟိုးအရင် စုပ်ပေးနေကြနေမှာ။ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ တုတ်ခိုင် ကြီးမားတဲ့ လီးကို အဖျားကနေ အရင်းထိ လျှာနဲ့ ယက်ပြီး အရင်းကနေ အဖျားနားကို ပါးလေးနဲ့ ပွတ်ဆွဲရင်း ဒစ်ထိပ်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ် လိုက်တယ်။

" ဟူးးးးး "

ကျနော် အသက်ရှုဖို့ကို မေ့နေမိတာ ဘယ်လောက်တောင် အသက်အောင့်ထား မိလည်းမသိဘူး။ ပါးစပ်ထဲက ကိုစစ်နိုင် လီးကြီး မိန်းမ သွားရည်တွေနဲ့ ပြန်ထွက်လာမှ ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းရှည်ကြီး မှုတ်ထုတ်လိုက်မိတယ်။ မိန်းမ အမောဖြေရင်း အသက်မျှင်းရှုနေတုန်း ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမရဲ့ ဆံနွယ်တွေ စုကိုင်ပြီး ကျနော့်ဘက် လှည့်ကြည့် ပြန်ရော။ 

လီးကိုအရင်းက ကိုင်ပြီး မိန်းမ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဒစ်နဲ့ ဝိုင်းပေးနေတာ။ အဲချိန် မိန်းမကလည်း လျှာဖျားလေး ထုတ်ပြီး လီးထိပ် အပေါက်ကို ထိုးလိုက် ဒစ်အောက် မေးသိုင်းကြိုး နေရာလေးကို ပင်ယက်လိုက်နဲ့ပဲ။ ၅ မိနစ် လောက် နေမှ ကိုစစ်နိုင်က ပါးစပ်ထဲ လီးတဆုံး ဝင်အောင် ဆောင့်လိုးပစ်တယ်။ 

မိန်းမ မျက်နှာလေး ရူံ့မဲ့ပြီး ကိုစစ်နိုင် ပေါင်တံကို လက်နဲ့ တွန်းထားပေမယ့် မရပါဘူး။ မျက်ဖြူလန်ပြီး လည်ပင်း ကြောတွေ ထောင်လာမှ လီးကို ပြန်ထုတ်ပေးတာ။ လီးကျွတ် ထွက်တာနဲ့ ချောင်းတဟွတ်ဟွတ် ဆိုးနေတဲ့ မိန်းမကို ကြည့်ရင်း ကိုစစ်နိုင်က ခပ်တိုးတိုး ကပ်ပြော တော့ မိန်းမက ခေါင်းလေး ညိတ်ပြနေတယ်။

ချက်ချင်း ကျနော့်ဘက် ကျောပေးရင်း လေးဖက် ထောက်ပြီး ဖင်ကြီး ထောင်လိုက်တယ်။ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ မျက်နှာရှေ့ ရွေ့ပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ပဲ ပါးစပ်ကို ဆွဲလိုး တော့တာပဲ။ ခါးလေး တွန့်ပြီး နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ မိန်းမဖင်ကြီး ရမ်းခါနေတယ်။ 

ဘယ်လောက် အခံရ ခက်နေလည်း မသိဘူး အိပ်ယာခင်း ကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ တဗုံးဗုံး ထုနေရှာတာ။ ၅ မိနစ် ကျောက်ကျော် လောက်ကျ ရှေ့ကနေ ပါးစပ်လိုးရင်း ခါးညွတ်ပြီး ရမ်းခါနေတဲ့ မိန်းမ ဖင်ကို ထိန်းကိုင်ရင်း ဖြဲပြနေတယ်။ မိန်းမ အဖုတ်လေး ပြဲလာပြီး အဖုတ် အတွင်းသား နီနီလေးတွေ ရံှု့လိုက်ပွလိုက်နဲ့ အထွဋ်ထိပ် ရောက်ကာနီး ဖြစ်နေတဲ့ ပုံမျိုးလေး။ 

မကြာဘူး အဖုတ်ဝ ထဲက စောက်ရည်တွေ သေးပန်းသလို ပန်းထွက် လာတယ်။ ကာမဘက်မှာ ဆရာကျတဲ့ ကိုစစ်နိုင်ကို အံအော နေမိတာပေါ့။ ပါးစပ် လိုးရုံနဲ့ မိန်းမ ပြီးသွားရတာ။ စောက်ရည်ကုန်တော့ မိန်းမဖင်ကို ဖြန်းကနဲ့ ရိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ ပက်လက် လှန်ခိုင်းပြန်ရော။ 

မိန်းမကလည်း ပါးစပ်ကို မညှာမတာ အလိုးခံရတာကို ကိုစစ်နိုင် ခိုင်းသမျှ လိုက်လုပ် ပေးနေတယ်။ ပက်လက် လှန်ပြီး ကုတင်စောင်း ဇက်လေး လှန်ချတော့ ကိုစစ်နိုင် က ဗိုက်ပေါ် တက်ခွပြီး နို့ကြားထဲ လိုးရင်း မိန်းမ နို့တွေပေါ် လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်လိုက်တာ။ မိန်းမက ဇက်လှန်လျက်လေး ကျနော်နဲ့  မျက်လုံးချင်း ဆုံပြီး လရည်တွေကို နို့အုံ ၂ ဖက်လုံး ပွတ်လိမ်း ပြနေတယ်။ 

အဲချိန် ပေါင်ကြားထဲ လီးက မခံမရပ် နိုင်အောင် တင်းလာလို့ ကျနော်လည်း လီးကို ကိုင်ရင်း ၅ ချက် ၆ ချက် လောက်ပဲ ထုလိုက်ရတယ် လရည်တွေ တဖျောဖျော ပန်းထွက် ကုန်တာ။ ဖုန်းစခွင် ပြန်ကြည့်တော့ မိန်းမက ကုတင်ပေါ် နေရာရွေ့ပြီး ပက်လက်လေး လှဲနေရှာတယ်။

...................................................................................................................

အဲချိန် ကိုစစ်နိုင်က ကုတင်ပေါ်ချိန်ထားတဲ့ ဖုန်းကို လာယူတော့ မြင်းကွင်းက ပြောင်းသွားပြန်ရော။ မျက်နှာချက်တွေ ပေါ်လိုက် ဘေးနံရံတွေ ပေါ်လိုက်နဲ့။

" သွယ်လေး "

" ရှင် "

" ရော့ ... ကိုကျော်အောင် ...... အနီးကပ် မြင်ရအောင် ရိုက်ပြလိုက်ဦး "

စကားသံပဲ ကြားနေတာ မြင်ကွင်းက အပေါ်မျက်နှာ ချက်ကြီး။ ပြီးမှ ဖျက်ကနဲ့ မြင်ကွင်းပြောင်းတော့ ကျုပ် မှင်သက် နေမိတာ။ မိန်းမက သူ့ပေါင်ကြား ရိုက်ပြပေမယ့် ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက် နေရာယူထားတဲ့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးကြီးက ပေါ်လာတယ်။ 

ချက်အောက်ကနေ အမွှေးလေး တွေက ဆီးခုံးပေါ် ဖြတ်ပြီး လီးအရင်းထိ ခပ်စိတ်စိတ်လေး ပေါက်နေတာ။ လီးကြီးက ညိုမဲပြီး လီးအရည်ပြားပေါ် အကြောတွေ ဖုလိမ်ပြီး ထနေတယ်။ ဒစ်ကြီး ကားနေပေမယ့် အရည်ပြား နဲနဲရှည်တော့ ဒစ်အချေကို လီးအရည်ပြားက ဖုံးပြီ ဒစ်ဖူးက သုံးပုံတစ်ပုံ လောက်ပဲ ပေါ်နေတာ။ 

လီးအရင်း အောက်ဖက် လဥမဲမဲကြီး ၂ လုံးက ညီပြီး တွဲကျ နေတယ်။ ကြည့်နေတုန်း မိန်းမ လက်လေးတဖက် ဖုန်းစခွင်ထဲ ပေါ်လာပြီး လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးရင်း လဥကြီးတွေကို တလုံးပြီးတလုံး လက်ဖဝါးထဲ ထည့်ချေ ပေးပြန်ရော။ လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်က သူလုပ်သမျှကို မလွတ်တမ်း ရိုက်ပြ နေတာ။ ခဏနေတော့ တဆက်ဆက် ထောင်ရမ်း နေတဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး အောက်နိမ့်ရင်း ဖေါင်းကြွ နေတဲ့ သူ့အဖုတ်လေးထဲ ချိန်ထည့်နေတာ။

" ဗြိ ......... အားးး ...... ဘွပ် ......... အ ...... ကျွတ် ...... ကျွတ် .........  ကြပ်တယ် ဆရာ "

ဖုန်းကိုင်ထားတဲ့ လက်ကလေး တုန်ခါနေတာ မြင်ကွင်းေတောင် မငြိမ်တော့ဘူး။ 

"  ဗွပ် ......... ဗြိ ......... ဘွတ် ......... အားးး ... အ ...... အ ... ဗျစ် ......... ဇွိ ...... ဘွပ် ဖွပ် ...... ကျွတ် ...... ကျွတ် ...... "

" အင့် ...  အင့် ...  သွယ်လေး ... နာလား ဟင် "

အသံပဲ ကြားပြီး မြင်ကွင်းက တုန်နေတုန်းပဲ။ မိန်းမရဲ့ မချိမဆန့် အော်သံလေးနဲ့ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ အားထည့် ဆောင့်နေတဲ့ အသံပဲ ကြားနေရတာ။ ခဏနေမှ ဖုန်းစခွင် ပြန်ငြိမ်သွားတယ် ကုတင် ခေါင်းရင်း ဘက်ကနေ ဖုန်းကို ပြန်ချိန်ပေးတာ။ 

ပက်လက်လှန် လှဲနေတဲ့  မိန်းမနို့ပေါ် ကိုစစ်နိုင်က ခွထိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ပြောင်းလိုးနေတယ်။ မိန်းမ ပါးတွေက ဖေါင်းပြီး မျက်ရည်တွေ စီးကျလာမှ လီးကို ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ် ပေးတာ။ အသက်ဝအောင် ရှုနေတဲ့ချိန် ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ ပေါင်ကြား နေရာပြန်ယူပြီး ဒစ်နဲ့ အဖုတ်ကို ပွတ်ပေး ပြန်ရော။

" ဟင့် ...... အ ......... ဆရာ ...... အင်းဟင်း ...... ရှီးးးးး ...... အ ... "

မိန်းမ ခါးလေး ကော့ထိုးပေးတော့ ကိုစစ်နိုင်က လီးတချောင်းလုံး အရင်းထိ ထည့်ပြီး ထပ်လိုးနေတယ်။

" ကျွတ် ကျွတ် ...... အ ......... အားးးး "

လက်သီးလေး ဆုပ်ပြီး ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းနေတဲ့ မိန်းမ ပုံစံလေး ကြည့်ပြီး ကိုစစ်နိုင်က မနားတမ်း လိုးတော့တာပဲ။ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ ဆောင့်ချက် တွေအောက် မိန်းမလည်း ကော့ပျံလာတယ်။

" ကောင်းလား ...... သွယ်လေး ...... ဒီလို ခံချက်နေတာ ... မလား ... ပြောဦး ... "

" အားးး ...... ဟင့် .........  ဟုတ် ... ဟုတ် ...... ဟုတ် ပါ တယ် ...... လိုးပါ ...... လိုး လိုး ......... အား ... ရှီးးးးး ...... "

နို့တွေ ရမ်းခါနေအောင် လိုးရင်း ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်ကျ မိန်းမပြီးသွားရှာတယ်။ 

" ဟင့် ...... အ ......... ဆောင့် ဆောင့် ...... မရပ်နဲ့ ...... အားဟား ......... ထွက် ...... အ ...... ထွက် ......... အ အ ......... ထွက်ပြီ ......... အားးး အားးးး အားးးးး "

" သွယ်လေး ... လေးဘက်ကုန်းလိုက် "

စောက်ရည် ထွက်ပြီးကာစ ကုန်းခိုင်းတော့ မိန်းမကလည်း မငြင်းရှာဘူး ထထိုင်ပြီး ကိုစစ်နိုင်ဘက် ကျောပေး ကုန်းနေတာ။ ကိုစစ်နိုင် ပေါင်ကြားက လီးကြီးကလည်း ခုထိ ထောင်မတ်နေတုန်း။ နောက်ကနေ မိန်းမဖင်ကြီးကို ဆုပ်နယ်ပြီး နမ်းပေးတော့ ဖုန်းရှေ့ မျက်နှာလေး ရံှု့မဲ့ လာတယ်။ ကျနော့်နဲ့ အကြည့်ချင်း ဆုံတော့ အားရကျေနပ် နေတဲ့ ပုံစံနဲ့ ပြုံးပြသေးတာ။ 

" သွယ်လေး ... ဖုန်းပေးပါဦး ... နောက်ကနေ ရိုက်ပြချင်လို့ "

ကိုစစ်နိုင် စကားဆုံးတော့ မိန်းမက သူ့မျက်နှာရှေ့က ဖုန်းကို ယူပေးလိုက်တယ်။ ကိုစစ်နိုင်ရှေ့ မိန်းမဖင်ကြီးက လေးဖက်ကုန်းပြီး ထောင်ထားတော့ လုံးထစ် ကားထွက် နေတာ။ ဖွေးဥနေတဲ့ ဖင်သားစိုင် ၂ ခြမ်းကြားထဲ စောက်ပတ်လေး စူထွက်နေတယ်။ 

အဖုတ်ဝ လေးထဲက အတွင်းသား ရဲရဲလေးတွေပါ မြင်နေရတာ။ စူထွက်နေတဲ့ အဖုတ် နူတ်ခမ်းကြား လီးထိပ်နဲ့ အထက်အောက် ဖိပွတ် ပြီးမှ အဖုတ်ဝလေးထဲ ဗျစ်ကနဲ့ ဆောင့်ထည့် ပစ်တယ်။ မိန်းမ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး ပြည့်ကြပ်နေတုန်း ဒစ်ဖျားထိ ပြန်ထုတ်လိုက် အရင်းထိ ပြန်သွင်းလိုက်နဲ့ မိန်းမ ညည်းသံလေး ပြန်ပေါ်လာပြန်ရော။ 

စောက်ခေါင်း နူတ်ခမ်းသား တဝိုက်က အရည်ပြား နုနုလေးတွေ လက်တလုံး သာသာလောက် ငုံပါလာလိုက် ပြန်ဝင် သွားလိုက်နဲ့ မိန်းမခါးလေး ခွက်ပြီး ဖင်ကြီး ရသလောက် ထောင်ပေး နေရှာတာ။ တဇွိဇွိ တဗွိဗွိနဲ့ မိန်းမ အဖုတ်ထဲ အရည်တွေ အမ်ထွက် လာတော့တာပဲ။

" ဖြန်း ...  အ ......... ဘွတ် ...... ဖြန်း ဖြန်း ...... ဗျစ် ...... အားးး ...... အင့် ...... ဘွပ် ဖွပ် ... "

ဆောင့်လိုးတိုင်း တုန်ခါနေတဲ့ မိန်းမဖင်ကြီးကို ကိုစစ်နိုင်က မချင့်မရဲ ဖြစ်ပြီး ရိုက်လိုးနေတော့ လိုးချက် တွေအောက် အသားချင်း ထိရိုက်သံတွေ ဆူညံလာတာ။ နောက်ကနေ ရိုက်ပြနေလို့ မိန်းမမျက်နှာ မမြင်ရပေမယ့် အော်ဟစ်ညည်းနေတဲ့ အသံတွေ ကြားနေရတယ်။ 

ဖင်ရိုက် နေတဲ့ လက်က ခါးလယ်လောက် ရှိတဲ့ မိန်းမဆံပင်ကို စုကိုင်ပြီး ဆွဲလိုးတော့ မိန်းမ ထပ်ပြီး သွားပြန်ရော။ ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လိုးအားက တကယ်ကို ကြောက်စရာ ကောင်းတယ်။ မိန်းမ ၂ချီ ပြီးတာကို သုတ်မထွက်အောင် ထိန်းပြီး လိုးနိုင်တုန်းပဲ။ လိုးချက် တွေအောက် ရှေ့ဆိုက်ဆိုက် ကျနေတဲ့ မိန်းမကို မှောက်ခိုင်းပြီး ဖုန်းကို ကုတင်ခေါင်းရင်း ဘက်ကနေ ပြန်ချိန် လိုက်တယ်။ 

အဲဒီနောက် မနားတမ်း ဆောင့်ချက် တွေနဲ့ အံကြိတ်သံလေး ပေါ်လာပြီး ကိုစစ်နိုင် ပြီးသွားရတာ။ ဒူးထောက်ခွရပ်ပြီး မိန်းမဖင်ပေါ် လရည်တွေ ပန်းထုတ်တာ ကျောပြင်ထိ ရောက်တယ်။ 

" ရှီးးးး ...... အား ......... ပြီးပြီ ......  အင့် .........  အား ...  အား ... "

လရည်ကုန်မှ ကျောပြင်ပေါ် မှောက်ချပြီး မိန်းမ

ခေါင်းက ဆံနွယ်လေးတွေ ထိုးဖွရင်း မှိန်းနေကြတာ။ကိုစစ်နိုင် မပြီးခင်လေး ရူံ့မဲ့အော်ဟစ် နေတဲ့ မိန်းမ မျက်နှာနဲ့ အသံလေးကြောင့် ကျနော်လည်း ဂွင်းထုရင်း ၂ ခါဆက်တိုက် ပြီးသွားရောပဲ။ ဖုန်းပိတ်သွားမှ ကျနော်လည်း ဟူးကနဲ့ သက်ပြင်းရှည် ချမိတော့တယ်။ နောက်ထပ် ဖုန်းမခေါ်ပေမယ့် တနေကုန် လိုးနေကြမှာ ကျနော် ခန့်မှန်းမိပါတယ်။ 

ညပိုင်း မိန်းမ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကွတကွတလေး ဖြစ်နေရှာတာ။ ကိုစစ်နိုင်နဲ့ ဖြစ်ပျက် ခဲ့သမျှကို ဝမ်းနည်း နေသလိုနဲ့ ကျနော့်ဆီက မရဖူးတဲ့ ကာမအရသာကို ရလိုက်လို့ ကျေနပ်တယ်တဲ့။ တနေ့လုံး ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးခံရလို့ နွမ်းနယ်နေတဲ့ မိန်းမကို ကျနော် ကိုယ်တိုင်ပဲ ရေချိုး ဆပ်ပြာတိုက်ပေး လိုက်တယ်။ ပွတ်သပ် ဆေးကြော ပေးရင်း ပေါင်ကြား ရောက်တော့ အထိမခံနိုင် ရှာဘူး။  

" ဟင့် ......... မထိနဲ့ ...... ရတယ် ကိုအောင် "

ရေချိုးပြီးတဲ့ အထိ ပါးစပ်က တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ စုပ်သပ် နေတာ။ ညဝတ် အဝတ်စားလဲပြီး ကွေးကွေးလေး ကျောပေး မှေးနေတဲ့ မိန်းမစကပ်လေး လှန်ကြည့်တော့ အဖုတ်လေး ယောင်ကားပြီး ဖင်ဝလေး စူရဲနေတယ်။ ရေနွေးထတည်ပြီး အဝတ်လေး စိမ်ရင်း ခဏ အအေး ခံလိုက်တာ။

ကြက်သီးနွေး အဝတ်လေး ရေညှစ်ပြီး အဖုတ်နဲ့ ဖင်ဝလေး ခပ်ဖွဖွ ဖိပေးရင်း လေနဲ့ မှုတ်ပေးတော့ ကုတင်ပေါ် တဟင့်ဟင့် ညည်းနေ သေးတယ်။ နာရီဝက်လောက်မှ သက်သာ သွားတော့ ကျနော်ဘက် လှည့်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးနေတာ။ 

" သွယ်လေး "

" ရှင် "

" ဟိုလေ ... ဟို ဟို ... ကိုစစ်နိုင်က ... ဖင် ... ဖင် ...... "

ကျနော်လည်း သိချင်စိတ်က မအောင့်နိုင် တော့လို့ မေးလိုက်မိတယ်။

" ဟုတ်တယ် ... ပြန်ပို့ကာနီး ... ဖင်ကိုပါ လုပ်တာ "

မေးတာ မဆုံးသေးဘူး ရင်ခွင်ထဲက ခေါင်းလေး ထုတ်ပြီး ကျနော့် စကားကို ဖြတ်ပြောရင်း မော့ကြည့်နေတာ။မျက်လုံးချင်း ဆုံတော့ ဝမ်းနည်းနေတာလား မသိဘူး မျက်ရည် လည်နေရှာတယ်။ ဆက်မေးရင် မိန်းမ ပိုဆိုး မဆိုးလို့ မမေးတော့ပါဘူး။ ၂ ယောက်သား ဖက်ပြီး လက်မောင်းလေး ပွတ်သပ်ပေးရင်း ဘာစကားမှ ထပ်မပြောဖြစ်ပဲ အိပ်ပျော် သွားကြတာ။

...............................................................................................................................

နောက်ရက်မနက် မိုးလင်းတော့ မိန်းမ မထနိုင်ရှာဘူး။ တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို နာနေတာတဲ့။ ရေချိုးခန်း တွဲပို့တော့ ကွတတလေး ဖြစ်ရော။ အလုပ်ကို ၃ ရက် လောက် ခွင့်ယူ ရသေးတယ်။ ၄ ရက်မြှောက်နေ့မှ သူ့ကုမ္ပဏီကို သွားတာ။ မနက်ပိုင်း သွားကာနီး ကိုစစ်နိုင် ဖုန်းဆက်တော့ မိန်းမမျက်နှာလေး မြူးနေရှာတယ်။

ညနေ ကျနော်ပြန်လာတော့ မိန်းမက အိမ်ပြန်ရောက်နေပြီ စကပ်နဲ့ တွဲလျက် လက်တကိုင်း အင်္ကျီလေး ဝတ်ပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှာ ကိုစစ်နိုင် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးနေတာ။

" ဟော ... ဟိုမှာ ... ကိုကျော်အောင် ပြန်လာပြီ "

ကျနော့် မြင်တော့ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမကို ရင်ခွင်ထဲက ထုတ်ပြီး ပြုံးပြရင်း ပြောနေတာ။ အမှန်တိုင်း ပြောရရင် ကျနော် မျက်နှာနဲနဲ ပူနေတယ်။ အရင် ၃ ရက်လောက်က မိန်းမကို မညှာမတာ လိုးထားတဲ့လူက ပြုံးပြနေတာလေ။ ၃ ယောက်သား စကား ထိုင်ပြောတော့ အရင်ထက် ပိုပြီး ရင်းနှီးပွင့်လင်း လာတယ်။ 

မိန်းမမျက်နှာလေး ကြည်လင်နေတာ မြင်ရတော့ ကျနော်လည်း အလိုလို ပျော်ရွှင် လာတာပါ။ စိတ်ထဲလည်း မိန်းမကို အားရကျေနပ် အောင် လိုးပေးနိုင်တဲ့ ကိုစစ်နိုင်ကို ကြိတ်ပြီး ကျေးဇူး တင်နေမိတယ်။ နောက်ပိုင်း ကိုစစ်နိုင်က နေ့တိုင်းလိုလို မိန်းမ အိမ်ပြန်ရင် အတူ ပါလာတတ်တယ်။ အိမ်မှာပဲ ညစာစားပြီးမှ သူ့တိုက်ခန်းကို ပြန်တာ။ 

" အာ ... ဆရာကလည်း ... ကိုအောင် ...  အိပ်ခန်းထဲ ရှိတယ် "

ဒီနေ့လည်း ညစာ အတူစားပြီး ကျနော်လည်း အလုပ်ထဲ ပင်ပန်းလာလို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လှဲနေတာ။ အခန်းပေး အခန်းယူ စနစ်နဲ့ ပေ ၁၀၀ ပေ ၁၅၀ မြေကွက်ကို စာချုပ် ချုပ်တော့ မြေဂရမ်က သက်တမ်း လွန်နေပြန်ရော။မြေရှင်နဲ့ ဂရမ်ကို သက်တမ်းတို့းဖို့ ပြန်ညှိတော့ နောက်ပိုင်း ကုန်ကျစရိတ်ကို တဝက်ဆီ ခံပေး လိုက်ရတယ်။ 

" ဟာကွာ ...... လွတ်ပါဆို ...... ဟင့် ......... အဲဒါကြီးကို ...... မကိုင်နဲ့လေ ...... "

အသံကြားတာနဲ့ ကိုစစ်နိုင် ပြန်ကာနီး ကြမ်းနေတာ သိလိုက်ပါတယ်။ ခဏပဲ အသံတွေ ငြိမ်သွားကြတာ။ ထချောင်းတော့  နူတ်ခမ်းချင်း တေ့ပြီး တယောက်လျှာ တယောက် စုပ်ရင်း မိန်းမက ဂွင်းထု ပေးနေတယ်။ 

" သွယ်လေး ... ခဏ စုပ်ပေး "

၅ မိနစ် လောက်ကျ ဂွင်းထုနေတဲ့ လက်ကို ဖယ်ပြီး မိန်းမရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်လိုက်တာ။ မိန်းမ မျက်နှာလေး ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းဘက် လှမ်းကြည့် နေတော့ ကျနော်နိုးလာမှာလည်း စိုးရိမ်နေတဲ့ ပုံစံလေး။ ကိုစစ်နိုင် က ဇွတ်ပဲ မိန်းမရှေ့ ထရပ်ပြီး ပုဆိုး ကွင်းလုံး ပုံချလိုက်တယ်။ 

မိန်းမ မျက်နှာရှေ့ လီးကြီးက ထောင်ပြီး တဆက်ဆက် တုန်ခါနေတာ။ အကြောတွေ ထနေတဲ့ လီးတံထိပ်က ဒစ်ကြီးကလည်း ကားထွက်နေတယ်။ ကိုစစ်နိုင် လီးကြီး မျက်နှာနား ကပ်လာတာနဲ့ မိန်းမ မျက်လုံးတွေ အရောင်လဲ့လာပြီး ခုန စိုးရိမ်နေတဲ့ အရိပ်အငွေ့တွေ ပျောက်ကွယ် ကုန်ရောပဲ။

ပါးစပ်လေး အလိုလိုဟ လာပြီး ဒစ်ကြီးကို စငုံလိုက်တယ်။ ဒစ်အခြေကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ထိုးဝိုက်ပြီး ဆွဲစုပ်လိုက် ပြန်ထုတ်ပြီး နမ်းလိုက်နဲ့ လက်တဖက်က လီးတံ တဝက်လောက်က ကိုင်ပြီး စုလိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ပေး နေတာ။ ကိုစစ်နိုင်က ထုံးစံအတိုင်း မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားနဲ့ပဲ ခုံပေါ် ထိုင်နေတဲ့ မိန်းမပါးစပ် ဆွဲလိုးပစ်တယ်။ 

တွဲကျနေတဲ့ လဥတွေက မေးစိ အောက်ဖက် တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိတော့ မိန်းမက လွတ်နေတဲ့ လက်တဖက်နဲ့ လဥတွေ ကိုင်ပြီး ချေပေးပြန်ရော။ လီးအရင်းထိ ကပ်သွားတိုင်း မိန်းမ လည်ပင်လေး ဖေါင်းလာပြီး မျက်နှာလေး ရံှု့မဲ့နေတာ။ ကိုစစ်နိုင်က ပါးစပ် လိုးနေကျ ဆိုတော့ မညှာပါဘူး မိန်းမ အသက်ရှုကြပ်ပြီး မျက်ဖြူ လန်နေအောင် လိုးတော့ သွားရည်တွေ ပါးစပ်က အမ်ထွက်ကုန်တယ်။ 

" ရှီးးးး ......... အ ......... ထွက်တော့မယ် ......... အားးး ......... ရှီးးးး ......... မျို ... မျို ...... မျိုချ လိုက် ...... ရှီးးးးး ......... အ..အ ............ အ "

ပြီးကာနီး မိန်းမခေါင်းကို လက်၂ဖက်နဲ့ သေချာ ထိန်းကိုင်ပြီး ၅ချက်၆ချက်လောက် သွက်သွက် လိုးရင်း လရည်တွေ ပန်းထည့်နေတာ။ မိန်းမ ဆီက အုကနဲ့ အသံလေး ထွက်လာပြီး ချက်ချင်းပဲ သူ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်လာတဲ့ လရည်တွေ တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ မျိုချနေတယ်။ 

" အားးး အားးးး ...... ကောင်းလိုက်တာ ...... သွယ်လေး ရယ် ...... ရှီးးးး  ဟူးးးးးးး "

လီးကြီး ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်တော့ အကျိအချွဲ တွေနဲ့ ပြောင်လဲ့ပြီး ရမ်းခါနေတုန်းပဲ။ မိန်းမက သူ့ပါးစပ်ကို ဒီလောက် မညှာမတာ လိုးထားတဲ့ လီးကို အငမ်းမရ ထပ်စုပ်ပြီး လီးတံနဲ့ သူ့မျက်နှာကို ဆွဲပွတ်နေတာ။ ကိုစစ်နိုင် ပြန်သွားမှ မိန်းမလည်း ခြံတံခါး လိုက်ပိတ်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။ 

အိပ်ယာထဲ ရောက်လို့ နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်တော့ မိန်းမပါးစပ်က ကိုစစ်နိုင်ရဲ့ လီးနံ့ ရနေတာ။ အစပိုင်း စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ခံစားရပေမယ့် ခုနောက်ပိုင်း ကျနော် ရိုးနေပါပြီ။ မိန်းမ ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတဲ့ ကိုစစ်နိုင် လီးကြီး မြင်ယောင်တိုင်း နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ရင်းနဲ့ကို ကျနော့်လီးက တင်းမာ လာတယ်။ ခါတိုင်းလို ခဏနဲ့ ပျော့မသွားပဲ ကြာကြာလေး လိုးနိုင်လာတာ။ 

...............................................................................................................

" ဟိတ် ...  ဘာတွေ ... ကြည့်နေတာလဲ "

" အမလေး "

မိန်းမကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး ပေါင်ကြားထဲက လက်ထုတ်ရင်း ထမိန်လေး ပြန်ဖုံးနေတာ။ ဖုန်းကြည့်ရင်း စိတ်ကြွပြီး အဖုတ်လေး ဖိပွတ်နေတုန်း ကုတင်နား ကျနော် ရောက်လာတာကို သတိ မထားမိဘူး။ 

" ပြစမ်းပါဦး ... ဘာတွေ ...... ကြည့်ပြီး ... ပေါင်ကြား နိူက်နေတာတုန်း "

ပြောပြောဆိုဆို ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ပြီး ဖုန်းယူ ကြည့်တော့ မိန်းမကို ကိုစစ်နိုင်က ရုံးခန်းလေးထဲ စားပွဲခုံပေါ် မှောက်ခိုင်းပြီး နောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဆွဲလိုးနေတာကို ဖုန်းနဲ့ရိုက်ထားတဲ့ ဗွီဒီယိုလေး။

" ဟင် ... ကိုစစ်နိုင်နဲ့ လိုးတာကို ... ပြန် ကြည့်ရင်း ... လက်နဲ့  ... အာသာ ဖြည်နေတာပေါ့ "

" အာ ... ကိုအောင် ကလည်း ... "

" ပြောပါဦး ... ဒီရက်ပိုင်း ... ကိုစစ်နိုင်က ... လိုးမပေး ဘူးလား "

ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း မေးလိုက်တော့ မိန်းမ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတာ။ သူစိမ်းယောကျ်ားနဲ့ လိုးဖြစ် မလိုးဖြစ်ကို ကျနော့် ပြန်ပြောဖို့ ရှက်နေရှာတယ်။ 

" ဟို ... ဟိုလေ ... ကုမ္ပဏီ ကိစ္စနဲ့ ... ဆရာ ခရီး ထွက်နေတာ ... ၅ ရက် ရှိပြီ ... "

ကျနော်လည်း စည်ပင်ရုံး ပြေးလိုက် ဆောက်လက်စ တိုက်ခန်းတွေ ပတ်ကြည့်လိုက်နဲ့ ဒီရက်ပိုင်း အလုပ် များနေတာ ညည ကိုစစ်နိုင် ပါမလာတာ သတိမထား မိဘူး။ 

" အော်  ... ကိုစစ်နိုင်နဲ့ ... မလိုးဖြစ်တာ ... ၅ ရက်ပေါ့ ... "

" ဟာ ...  ကိုယ့်မိန်းမကိုယ် ... အဲလို ပြောစရာလား ... ဟွန့် ... တကယ်ပဲ ...  ရှက်လာပြီ "

မိန်းမက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်ပေါ် တက်ခွပြီး လီးကို အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်ပေးတယ်။ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ။ မခိုင်းပဲ အလိုလို လီးစုပ်ပေးတဲ့ အရသာက ကိုယ်က ခိုင်းတာနဲ့ မတူဘူး။ လီးတောင်တာနဲ့ ကျနော်လည်း မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးပစ်တာ။ တချီပြီးတော့လည်း စိတ်က မကျသေးဘူး။ 

မိန်းမကို ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ ကိုစစ်နိုင် ယက်ပေးသလို ဖင်ရော အဖုတ်ရော ယက်ပေး နေမိတယ်။ ဒုတိယ အချီလိုးတော့ မိန်းမက ထူးထူး ခြားခြားပဲ။ ဖင်ရော လိုးချင်ရင် လိုးတဲ့။ ဘာပြော ကောင်းမလဲ ဖင်ရော အဖုတ်ရော တလှည့်ဆီ လိုးပစ်တာ။ 

ဒုတိယ အချီပြီးတော့လည်း စိတ်က မကျသေးဘူး။ ဒါပေမယ့် လီးက မမာတော့လို့ စိတ်လျော့ထားလိုက် ရတာ။ အရင်ထက် စာရင် လိုးအားကောင်းလာတော့ မိန်းမလည်း အားရကျေနပ် နေတာပါ။

............................................................................................................................

နောက် ၁ လလောက်ကျ နေ့ခင်းဘက် ဆောက်လက်စ ဆိုဒ်တွေ ပတ်ကြည့်ရင်း အလုပ်သမား ခေါင်းတွေကို လိုအပ်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ အတွက် မန်နေဂျာဆီ ဖုန်းဆက်  မှာပေးပြီး အိမ်ခဏပြန်လာခဲ့တာ။ အိမ်ရောက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲ ခဏထိုင်နေတုန်း ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ကြားလိုက် မိတယ်။ အသံက ကျနော်တို့ လင်မယား အိပ်ခန်းကပါ။ ဒိုင်းကနဲ့ ရင်ခုန်လာပြီး ထိုင်ခုံက ထရင်း အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လာ ခဲ့တယ်။ 

" ဟင့် ......... အ ... "

ရုံးဖွင့်ရက်ကြီးဗျ ကိုစစ်နိုင် ခရီးထွက်ရာ ကနေ ပြန်ရောက် လာတာ နေမှာ။ ကြည့်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ကိုစစ်နိင်လည်း ထန်နေပြီး မိန်းမလည်း တအား ဆာနေရှာတာ။ ထမိန်တောင် မချွတ်နိုင်ဘူး ခါးတဝက်အထိ လှန်ပြီး လေးဖက်ကုန်းပေး ထားတယ်။

" အားးး ...... ဆရာ ...... ဖြည်းဖြည်း ... "

မိန်းမ မျက်နှာလေး ရူံ့မဲ့ရင်း အားကနဲ့ ခါးကော့ ခေါင်းမော့ပြီး လက်နှစ်ဖက်က အိပ်ရာခင်းစကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားတာ။  ဖင်းကြားထဲ ဖေါင်းကြွနေတဲ့ အဖုတ်လေးထဲ ကိုစစ်နိုင် လီးကြီးက မဆန့်မပြဲ ဝင်ထွက်နေတယ်။ ၅ မိနစ်လောက်ကျ လိုးနေရင်း ဒူး ၂ ဖက်ကို ခပ်ကားကား ထောက်ထားပြီး ခါးခွက်ပေးထားတဲ့ မိန်းမ ဖင်ဝလေးကို လက်မ ထည့်ပြီး အထုတ်သွင်း လုပ်ပေးနေတာ။

" အင်း ...... အ ... ဇွိ ......... ဗွပ် ......... အ ... ဟ .........  အာ ......... ကျွတ်ကျွတ် ...... ဗွိ ...... ဗွပ် ......  ဘွတ် "

ဖင်ရော အဖုတ်ရော တပြိုင်ထဲ လိုးပေးသလို ဖြစ်တော့ မိန်းမလည်း အရသာ ထူးကဲနေတယ်။ 

" အားဟား ...... ဖင် ...... ဖင် ...... သွယ်လေး  ဖင်ထဲ ... တမျိုးလေး ပဲကွာ "

ငြုတုတု အသံလေးနဲ့ ပြောတော့ ကိုစစ်နိုင်လည်း စိတ်ပိုကြွပြီး လီးကို အဆုံးထိ ပစ်လိုးနေတယ်။ ကျနော်တို့ လင်မယား ညတိုင်းလိုးတဲ့ ကုတင်ကြီး တကျွီကျွီ တအီအီ နဲ့ ရမ်းခါ နေတော့တာပဲ။ 

မိန်းမ နားထင်ပေါ်က ချွေးလေးတွေ စီးလာတော့ ကိုစစ်နိုင်က လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင် ၂ ခြမ်းကို ဖြဲယက် ပေးနေတာ။ လိုးလက်စ လီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး ဖင်ပေါက်လေး ယက်တော့ မိန်းမ လက်၂ ဖက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆွဲဆုပ်လိုက် လက်သီးဆုပ် လေးနဲ့ တဘုံးဘုံး ထုလိုက်ပဲ။

" ပြွတ် ...... စွိ ...... ပြွတ် ...... ပလပ် ... ပလပ် "

ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမ မခံမရပ် ဖြစ်နေတာလေး ကြည့်ပြီး လုပ်နေကျ အလုပ်တခု လုပ်နေသလိုပဲ ဖင်ဝလေး လျှာထိုး စုပ်လိုက် ဝိုင်းပေးလိုက်နဲ့။ အားရမှ ရမ်းခါနေတဲ့ ဖင်ကြီးကို သေချာထိန်းပြီး နုူးဆွထားတဲ့ ဖင်ပေါက် လေးထဲ ဒစ်ကြီး ဖိသွင်းပစ်တာ။ 

" ဇွိ ... ပလွပ် ......... အား ...... "

" အင့် ......... ဗြိ ......... အစပါ ... သွယ်လေးရဲ့ ... ဘွတ် ...... ဗွပ် ............  အရင်လည်း ဖင်ခံဖူး သားနဲ့  ...... ခဏနေ ကောင်းသွားမှာပါ ... အင့် ......... ဖွပ် ...... ဗွပ် ...... ဘွတ် ဘွတ် "

မလိုးတာ ကြာတဲ့ ဖင်ထဲ ပြည့်ကြပ် ဝင်လာတဲ့ လီးကြီးကြောင့် မိန်းမ တအားအား အော်နေ သေးတာ။ ခဏနေမှ လီးဒဏ် ခံနိုင်ပြီး အော်နေရာကနေ အားရကျေနပ်တဲ့ အသံလေး ပြောင်းညည်းနေတယ်။

" ဗျစ် ......... ဘွတ် ......... အား အ ......... ဗွိ ...... ဘွတ် ဖွပ် ......... အင်းဟင်း  ...  အားဟ ......... ကောင်းတယ် ...... လိုးလိုး ...... "

နောက်တော့ ကိုစစ်နိုင်က မိန်းမရဲ့ အဖုတ်ရော ဖင်ရော တလှည့်ဆီ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင်းလိုးနေ တော့တာ။

" မရပ်နဲ့တော့ ...... ဆရာ ...... သွယ်လေး ......... အအ ...... ပြီးတော့မယ် ...... အားဟား ......  ထွက် ......... အားးး ......... ထွက်ပြီ ...... "

မိနစ် ၂၀ လောက်ကျ အိပ်ယာခင်းစကို လက် ၂ ဖက်နဲ့ စုပုံကိုင်ရင်း မိန်းမပြီးသွားရတယ်။ မိန်းမပြီးတော့ ကိုစစ်နိုင်လည်း အချက် ၃၀ လောက် ဆက်တိုက်လိုးပြီး လီးကို ဆွဲထုတ်ရင်း မိန်းမမျက်နှာရှေ့ ဒူးထောက်ရပ် နေတာ။ 

" ရှီးးးးး ...... အ ......... သွယ်လေး ရယ် ...... ကျွတ် ကျွတ် ...... "

ကိုစစ်နိုင် စုပ်သပ် ညည်းရင်း ခေါင်းကိုင်ပြီး လီးကို ပါးစပ်ထဲ ဆက်ကနဲ ဆောင့်လိုးပစ်တာ။

" ပြိ ...... ပလွပ် ...... အွန့် ......... အု ဝု "

မိန်းမပါးစပ်ထဲ လီးတံကြီး အရင်းထိ ကပ်သွားတော့ လည်ချောင်းထဲက လေအံသံတွေ ထွက်လာတယ်။  လေးဖက်ကုန်း အနေထားနဲ့ပဲ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး မိန်းမ နူတ်ခမ်းလေးက ကိုစစ်နိုင်လီးကို စုပ်ပေးနေတာ။

" အားဟား ..... တတ်လိုက်တာ ...... သွယ်လေး ရာ ...... ဒစ်ကို ... ပါးစပ်ထဲတင် ... လျှာနဲ့ ... ဝိုက်နေတာလား ... တအားကောင်းတာပဲ ... အ ...... အ ...... မရတော့ဘူး ...... ထုတ်လိုက်တော့ "

ပြောပြောဆိုဆို လီးဆွဲထုတ်တော့ လမွှေးအုံကြီး မိန်းမ နှာခေါင်းနား ဖိကပ်နေရာက ကွာပြီး လီးတံကြီး ကျွတ်ထွက်လာတယ်။ အဲချိန် မိန်းမ မျက်လုံးလေး ပွင့်လာပြီး ပါးစပ်လေးဟ လျှာအပြားလိုက် ထုတ်ပေး လိုက်တာ။ မိန်းမ တံတွေးတွေနဲ့ ပြောင်လက် ရမ်းခါနေတဲ့ လီးထိပ်က ဒစ်ကြီး ရဲတွတ်နေတယ်။ 

မကြာပါဘူး ကိုစစ်နိုင်က လက်နဲ့ ဒစ်နောက်နားလေး ဆုပ်ကိုင်ပြီး ၁၀ချက်လောက်ပဲ ထုလိုက်တာ မိန်းမ ပါးစပ်ထဲ ပျစ်ခဲနေတဲ့ လရည်တွေ ဝင်ကုန်တယ်။ မိန်းမက ဝင်လာသမျှ လရည်တွေ တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပြီးမှ လီးထိပ် အပေါက်လေး ထဲ ကပ်နေတဲ့ လရည်စက်လေးကို ထပ်စုပ်လိုက်တာ။ 

ပြီးမှ ဒစ်ကို တရူံ့ရူံ့နမ်းပြီး ကိုယ်လုံးလေး ဘေးလိမ့် လှဲချပစ်တယ်။ ကျနော့် အပေါ် ဒီလောက် မပြုစု မယုယ ဖူးပေမယ့် ကိုစစ်နိုင် အပေါ်ကျ ကမ်းကုန်အောင် ပြုစုပေးနေတာ။

......................................................................................................................

" ဒါဆို ... ဆရာက ... နောက် ၁လပြီးရင် ... နယ်က ရုံးခွဲကို ... ပြန်သွားရမှာပေါ့ "

" အင်း ... လခစား ဆိုတော့ ... လူကြီးတွေ ပို့တဲ့နေရာ ...... ပြန်သွားရမှာပေါ့ "

ကိုစစ်နိုင် ဘေးနား ပက်လက်လှဲချ လိုက်တော့ မိန်းမက ကိုယ်တစောင်း လှည့်ပြီး ခွရင်း မေးနေတာပါ။ ကိုစစ်နိုင် ထွက်လာခဲ့တဲ့ ရုံးခွဲက ကိုစစ်နိုင် မရှိရင် မဖြစ်ဖူး ဆိုပြီး ရုံးချုပ်က ပြန်ပို့မယ့် အကြောင်း ပြောနေကြတယ်။

" ကျွီ ... "

အဲချိန် ကျနော်လည်း တံခါးတွန်းဖွင့်ရင်း အိပ်ခန်းထဲ မသိချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ဝင်လာခဲ့တာ။ အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် အဝေးက ကြည့်ရတာ အားမရဘူး။ အနီးကပ် မြင်ချင်မိတာပါ။

" ဟာ ... ကိုအောင် "

" ဟင် ... ကိုကျော်အောင် "

ရုတ်တရက် ကျနော့်မြင်တော့ ၂ ယောက်သား အံ့အော မှင်သက် နေကြတယ်။ မိန်းမက အရင်သတိ ဝင်လာပြီး ကိုစစ်နိုင် လီးကို သူ့ထမိန်နဲ့ ဆွဲဖုံးပေးနေတာ။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>







ကျွန်တော် ပြောပြမယ် အပိုင်း ( ၂ )

ကျွန်တော် ပြောပြမယ် အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသူ - ရှောင်ဖော်ဇိုး

အခန်း ( ၃ )

ကျနော်နှင့် မမအေး သို့မဟုတ် ပထမဆုံး သင်ခန်းစာ

တနေ့ကျတော့ ညနေပိုင်း ဘီယာထိုင်သောက်နေတုန်း ပွဲစားက လှမ်းခေါ်တယ်။စမ်းချောင်းဘက်မှာ ဆိုင်ပြစရာ ရှိတယ်ဆိုလို့ သောက်လက်စ တန်းလန်းနဲ့ ထထွက်သွားရတယ်။ကျနော့ကို ချိန်းတဲ့ ပွဲစားနဲ့တွေ့ပြီးတော့ သူက နောက်ထပ်တစ်ယောက်ကို ထပ်ခေါ်တယ်။နယ်ခံပွဲစားလို့ ခေါ်မလား မသိဘူး။ အဲဒီတစ်ယောက်က လိုက်ပြပေးမှာတဲ့။

ခဏလောက်စောင့်ပြီးတော့ ရောက်လာတယ်။ အရပ်ခပ်ပုပု ဆံပင်ဂုတ်ဝဲနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပဲ။ ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအစားက အရမ်းကြီး လှလှပပ မရှိပေမဲ့ အဲ ကျနော့ စိတ်တွေ ဖျောင်းခနဲ့ ထကြွသောင်းကျန်းပြီး အလိုလို လောင်တီးသွားတယ်။

ဟုတ်တယ် ကျနော် သူ့ကို ကောင်းကောင်း သိတာပေါ့။ကျနော့ဘဝမှာ ပထမဆုံး ကြုံဖူးခဲ့တဲ့ မိန်းမကို ပြန်တွေ့ရတာပါ။ မမအေးရယ်လေ။ စိတ်တွေက ဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ဆီကို ရောက်သွားတယ်။ကျနော်က နယ်မြို့လေးမှာ စတိတ်ကျောင်းတက်တုန်းအချိန်။ ငယ်ငယ်လေးထဲက မိဘတွေမရှိတော့တာမို့ ကျနော်က အဘိုးတို့ အိမ်မှာနေရတယ်။

အိမ်မှာဆို ကျနော်ရယ် အဘိုးတို့မိသားစုဖြစ်တဲ့ ဒေါ်လေးနဲ့ သူ့သမီး ကျနော့အစ်မဝမ်းကွဲရယ် စုစုပေါင်းလေးယောက်ရှိတယ်။ အဒေါ်က အိမ်ထောင်ကွဲနေတာ။ ဒီလိုတွေပြောလို့  ကျနော်ရှေ့ဆက်ရေးမှာ incest တွေလို့ ထင်မနေနဲ့ ဦးဆရာသမားရေ။ ကျနော့အဒေါ်တွေအစ်မတွေနဲ့တကယ့် မိသားစုတွေပါ။ ဇာတ်လမ်းက တခြားသပ်သပ်လာမှာ ကိုယ့်ဆရာရဲ့။

အဲဒီတုန်းက ကျနော့အသက်က ဆယ့်သုံးလေးနှစ်လောက်ပဲ ရှိဦးမယ်။ ဟဲဟဲ ဆရာသမား တခုခုကို သတိရသွားတယ်မလား။ 

ဟိုတခါ မမစိမ်းကို အသက်ပြောတုန်းက နှစ်ဆယ့်သုံးဆို လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ဆိုတော့ မောင်ဖိုးဇော်ရယ် မင့်အသက်က ကိုးနှစ်ဆယ်နှစ်လောက်မဟုတ်ဘူးလား ဆိုပြီး မေးတော့မယ် မဟုတ်လား ။ တကယ်တော့ အဲဒီတစ်ယောက်ကို ကျနော်က နည်းနည်း ပလီလိုက်တာပါ။ 

သူနဲ့ ကျနော် က ကွာလှ နှစ်နှစ် သုံးနှစ်ပေါ့။ အကြင်နာတွေများ ပိုမလား ဆိုပြီး မောင်လေး လုပ်လိုက်တာ။ ထားပါ အဲဒါတွေက အရေးမကြီးပါဘူး။ ကျနော့ ဇာတ်လမ်းလေး ပြန်ဆက်ဦးမယ်။ဒီလိုဗျာ သတင်းကျွတ်ကျောင်းတွေပိတ်တော့ ကျနော်က သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ ရွာကို လိုက်သွားတယ်။ အလည်သက်သက်ပါ။ အဘိုးနဲ့ အစ်မတို့ သားအမိက ရန်ကုန်သွားကြတယ်။ 

ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ကျနော် အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဘိုးတို့က ပြန်မရောက်သေးဘူး။ အဘိုး မျက်လုံး ဆေးခန်းပြရင်းနဲ့ ခွဲရမှာမို့ ဆိုပြီး ရက်ကြာသွားတာ။ ကျနော်က အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်ရော။အဲဒီအချိန်မှာ အစ်မ သူငယ်ချင်း မမအေးက အိမ်ကို ရောက်လာတယ်။ သူက ဒီလိုပဲ လာလည်နေကြ။ အရင်တုန်းက တမြို့ထဲပေမဲ့ နောက်ပိုင်းပြောင်းသွားကြတော့ တခါတခါမှ ရောက်လာတာ။ 

လာရင်လည်း တပတ်ဆယ်ရက် နေပြီးမှ ပြန်တယ်။ အိမ်သားတပိုင်းလိုဖြစ်နေတဲ့သူ မို့ သူရောက်လာတာ ကျနော် ပျော်တာပေါ့။ အဲဒီအချိန်မှာ ဟိုဟိုဒီဒီစိတ်တွေ မရှိသေးပါဘူး ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ထမင်းချက် ဟင်းချက် အိမ်စောင့်ပေးမဲ့သူလာတယ်ဆိုပြီး ပျော်တာ။ကျနော်လည်း လေကြောရှည်နေလိုက်တာ ဆရာသမား စိတ်ဝင်စားမဲ့နေရာ ကို မရောက်နိုင်တော့ဘူး ဖြစ်နေတယ်။တခြားကိစ္စတွေဖယ်ဗျာ၊ မတိမ်းမစောင်း ဗိန်းဘောင်းနဲ့ လိုရင်းကိုဆက်ရရင်ဖြင့်..

အိမ်မှာ မမအေးရယ် ကျနော်ရယ် နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုပြီး လည်း မတွေးမသလို ညဘက်လည်း နှစ်ယောက်ထဲ အိပ်ရမှာလို့ မတွေးမိတဲ့ ကျနော်ဟာ ကျောင်းအဆင်း အိမ်ကို မပြန်သေးပဲ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဘောလုံးသွာကန်ပြီး တော်တော်နောက်ကျမှ အိမ်ပြန်ရောက်ပါတယ်။

ပြန်ရောက်တော့ မအေး ချက်ထားပေးတဲ့ ထမင်းစား၊ အိမ်စာလေးဘာလေး နည်းနည်းပါးပါးလုပ်ပြီး တန်းပြီးတော့ အိပ်ပါတယ်။နောက်တနေ့ မနက်အိပ်ယာထတော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ ကျနော့ ဇာတ်ကြီး ခိုင်ပြီး အုန်းလွဲသလို ဖြစ်နေပါရော။အိမ်မှာလဲ အကူအညီတောင်းစရာ မမအေးပဲ ရှိတာမို့ သူ့ကိုပဲ အော်ခေါ်ရတယ် ။

“မမအေး . .ရေ.လာပါဦး  ..  ဒီမှာ ကျနော် ဇာတ်ကြီး ဘာဖြစ်လဲ မသိဘူး”

မမအေး အထဲကထွက်လာပါတယ်။ ကျနော်က အိမ်ရှေ့ခန်းတင် အိပ်နေတာပါ။ အိမ်မှာက အိပ်ခန်းရယ်လို့ သပ်သပ်မရှိပဲ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်း က အဘိုးအိပ်တဲ့ ကွပ်ပျစ်နားမှာ ပဲ အိပ်ယာခင်းပြီး ကျနော်က အိပ်တယ်။ အစ်မနဲ့ အဒေါ်က အိပ်ခန်းနဲ့ အိပ်တာမို့ မမအေးက သူတို့ အခန်းထဲမှာ အိပ်တာပါ။

“ဟဲ့ ငဖြိုး. .  ဘာဖြစ်လို့လဲ”

မမအေး က ကျနော် အိပ်နေတဲ့ ဘေးနားကို တင်ပြင်ခွေပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။

“ကျနော့ ဇတ် ဘာဖြစ်တာလဲ မသိဘူး လှုပ်လို့ မရတော့ဘူး အုန်းလွဲတာလား မသိဘူး”

“အောင်မလေး ငဖြိုးရယ် နင်ကလဲ အသည်းငယ်တတ်လိုက်တာ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့ကို မှောက်ခိုင်းပြီး ဇာတ်ကြောတချက် နှစ်ချက် ဆွဲပေးပါတယ်။ပြီးတော့ ဘယ်ကဘယ်လို ဖြစ်သွားတယ်မသိဘူး သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ကျနော့ မျက်နှာ အပ်ရက်သားဖြစ်သွားတယ်။

အဲဒီအချိန်ကျမှ ကျနော့ကောင်က စပြီး ဖျောင်းခနဲ ဖြစ်တာပါ။မမအေးဆိုတာ ဆန့်ကျင်ဘက်မိန်းမ၊ သွေးသားတော်ဆက်မှု မရှိတဲ့သူ။ ကျနော်နဲ့ ဘာမဆို ဖြစ်လို့ရလိုက်တဲ့ အနေအထားဆိုတာ ကို စပြီး သတိရသွားတယ်။

မိန်းမ အတွေ့အကြုံ မရှိဖူးသေးတဲ့ လူပျို ရိုင်းကလေးအတွက်မိန်းမတယောက်ပေါင်ပေါ်မှာ မှောက်နေရင်း ဖြစ်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံတွေဟာ ခုနဖြစ်တဲ့ အကြောညှပ်တာလား အုန်းလွဲတာလား မသိတဲ့ အခြေအနေကို လုံးဝမေ့လျော့သွားတာပါပဲ။

မမအေးကလည်း အခြေအနေကို သာယာနေပုံရပါတယ်။ ကျနော့ကို ဇာတ်ကြောဆွဲပေးနေရာကနေ နှိပ်ပေးနေတာနဲ့ မတူပဲ ပွတ်သပ်ပေးနေသလိုပါပဲ။ ကျနော့ မျက်နှာကလည်း ဘယ်အချိန်ကဘယ်လို ရောက်သွားမှန်းမသိပဲ တင်ပြင်ခွေထားတဲ့ သူ့ပေါင်တွေကြားကို ရောက်သွားပါတော့တယ်။

သူ့ပေါင်ကြားထဲကနေ ကျနော် အသက်ရူလို့ မဝဖြစ်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ အသက်ရှူနေရတယ်။ အင်းအားပြင်းပြင်း မှုတ်ထုတ်လိုက်တဲ့ ကျနော့ရဲ့ ထွက်လေဟာ သူ့ရဲ့ အကွဲကြောင်းဝလေးကို ထိသွားနိုင်သလား ကျနော် မသိဘူး။ကျနော့ မျက်နှာအပ်ထားတဲ့ အနက်ရောင်အကွက် တရုတ်ပိတ် ထမီအောက်မှာ ပင်တီလှလှလေးတထည်ရှိနေသလား မရှိဘူးလားဆိုတာလည်း ကျနော် မသိဘူး။ 

အဲဒီအချိန်မှာ ကျနော် သိတာက သူကို တအား ဖက်ထားလိုက်ချင်တယ်။ ပြိးတော့ သူ့ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲကနေ ထထွက်လိုက်ရမှာ အရမ်းကြောက်နေတယ် ဆိုတာပါပဲ။ဒါပေမဲ့ ကျနော့ ဆုတောင်း မပြည့်ပါဘူးဗျာ။ သူက ကျနော့တင်ပါးကို ခပ်စပ်စပ်လေးရိုက်လိုက်တယ်။

“ကဲ ငဖြိုးရေ . . သက်သာပြီမလား

ဇိမ်ခံမနေနဲ့တော့ နင်ကျောင်းသွားရဦးမယ်  ရေချိုးတော့”

ကျနော်လည်း ရှက်တက်တက်နဲ့ အိပ်ယာသိမ်း၊ မျက်နှာသစ် ရေချိုးပြီး ကျောင်းကိုတန်းသွားတော့တာပဲ။ မနက်စာတောင် မစားခဲ့မိဘူး။

ကျောင်းဆင်းတော့ ဘယ်ကိုမှ သဝေမထိုးတော့ပဲ အိမ်ကိုတန်းပြန်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ရောက်တော့ မမအေးက မနက်က ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို ပုံနဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။ အနည်းဆုံး ဇတ်နာသေးလား ဘာလားတောင် မမေးဘူး။

ကျနော်လည်း ဇာတ်လမ်းက ဆက်ချင်နေတာ ဘယ်လိုဆက်ရမှန်း မသိဖြစ်နေရော။ တဖြည်းဖြည်းမှောင်လာတော့ အိမ်တံခါးတွေလိုက်ပိတ်၊ စာလည်း နည်းနည်းကြည့်ပြီး အဘိုးကွပ်ပြစ်ပေါ်မှာ သိုင်းဝတ္တု ဖတ်နေလိုက်တယ်။စာဖတ်နေတဲ့ အချိန်မှာတော့ စိတ်က မမအေးကို နည်းနည်းမေ့သွားပါတယ်။

သတိရလို့ လှည့်ကြည့်တော့ သူက ကျနော် အိပ်နေကြနေရာမှာ အိပ်ယာလေးခင်းထားတာတွေ့တယ်။ အောင်မာ လူပုံကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ကိုယ့်ဆရာ။ သြော် ..  သူက ကျနော့ထက်တော့ လေးနှစ်လောက်`ကြီးတယ်ဗျ။ ဆယ့်ရှစ်ဆယ့်ကိုး အရွယ်ပေါ့။

ကျနော်လည်း စာအုပ်လေး ဘေးချပြီး သူ့ကို လိုက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူ့ဘေးနားကို ဘယ်လိုသွားရမှန်း မသိဖြစ်နေတယ်။ ခါတိုင်းဆိုရင်တော့ ဒီအတိုင်း လုံးလားထွေးလား ရှိနေကြပေမဲ့ အခုက ကျနော်က အကြံသမား ဖြစ်နေတာကိုး။

 ခဏနေတော့မှ သူက

“ငဖြိုး . . မောင်လေး …မမအေးကို နည်းနည်းလောက်နင်းပေးပါလား မမ အကြောတက်နေလို့”

အင်း . .  အခု ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့မှ အကြံသမားက ကျနော် မဟုတ်ဘဲ သူဖြစ်နေလား မသိဘူး။ ကိုယ့်ဆရာလည်း ဝိုင်းစဉ်းစားပေးပါဦး။

သူကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ဖျာလေးပေါ်မှာ ဝမ်းလျားလေးမှောက်လို့ အနင်းခံဖို့ စောင့်နေလေရဲ့။သူ့အပေါ်ကနေ တက်နင်းပေးနေရင်း ဘယ်လိုမျိုး  အစပျိုးရင် ကောင်းမလဲဆိုတာ စဉ်းစားနေမိတယ်။စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်း နဲ့ အချိန်သာကုန်သွားတယ်။ ကျနော် ဘာမှ မလုပ်ရဲဘူး ဖြစ်နေတယ်။နင်းနေရင်းက နည်းနည်းကြာလာတော့

“တော်တော့ ကိုဖြိုး၊ မမသက်သာသွားပြီ ကျေးဇူပဲ”

ကျနော့မှာ ကော့မစ်စာအုပ်တွေထဲကလို တိန်ကနဲတောင် မြည်သွားသလိုပဲ။ဘာလုပ်ရမှန်းလည်း မသိတော့ဘူး။ နောက်ဆုံး အဘိုး ရဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်ကို ပြန်သွားပြီး စာအုပ်ဆက်ဖတ်နေလိုက်တယ်။ စာသာဖတ်နေတာ စိတ်ကတော့ ဘယ်ပါတော့ မလဲကိုယ့်ဆရာရယ်။ မမမအေးရဲ့ အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို ပဲ လေ့လာနေရတာပေါ့။အဲဒီအချိန်မှာ မမအေးကနေပြီး ကျနော့ကို

“ကိုဖြိုး မအိပ်သေးဘူးလား … လာခဲ့လေ .. မမနားကို”

ဆိုပြီး လှမ်းခေါ်တာရုပ်ရှင်သာ ရိုက်ပြလို့ရမယ်ဆိုရင် ကျနော် က ဒီအခန်းကို အဘိုးရဲ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ကနေ ခေါင်းအုံးလေးဆွဲလို့ မမအေး ဘေးကို ဖျက်ခနဲ ချက်ခြင်း ရောက်သွားတယ်ဆိုပြီး ရိုက်ပြမှာပါ။

တကယ် သူ့ဘေး ဝင်အိပ်တော့ မမအေးက ကျနော့ကို ကျောပေးပြီး နံရံကိုသာ မျက်နှာမူထားပါတယ်။ကျနော်က သူ့ကို ဘေးကနေ ဖက်ထားသလို မျိုး (အသားတွေကို မထိပဲ) နံရံတွေဆီလက်ထောက်ထားလိုက်တယ်။မမအေးက ကောက်ကာ ငင်ကာ အိပ်ပျော်နေပါတယ်။ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်း သိပေမဲ့ ကျနော် ဘာဆက်လုပ်ရမှန်း မသိဘူး။နောက်ဆုံး ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို တင်းတင်း ချလိုက်တယ်။

“မမ”  …

“မမ”

“ဟင်”

ကျနော့ဘက်ကို ပြန်မလှည့်ပဲ ဟင်လို့ထူးတယ်။

“ဒီဘက်လှည့်လေဗျာ”

အဲလို ပြောလိုက်တော့ ချက်ခြင်း လှည့်လာတယ်

“ပြော . . ဘာလဲ”

“မမကို နမ်းချင်လို့”

ပြောပြီး ချက်ချင်း သူ့မျက်နှာ နား ကပ်လိုက်တော့ သူက ရှောင်ထွက်သွားတယ်။

“ဟဲ့ ငဖြိုး . .  နင် ဘာစကားပြောတာလဲ...ငါက နင့်အစ်မ သူငယ်ချင်းနော်   တော်တော် အိပ်တော့ . . တကယ် ပဲ မပြောလိုက်ချင်ဘူး။

ငါက နင်တစ်ယောက်ထဲမို့ သနားလို့ လာအိပ်ပေးတာ . . တော်တော် အကြောထောင်နေတယ် ဟုတ်လား”

ရုတ်တရက် ပြောင်းလဲ သွားတဲ့ ရာသီဥတုကို ကျနော် နားမလည်နိုင်ဖြစ်သွားတယ်။ခုန မတိုင်ခင် အခြေအနေအထိကို ကျနော် အခြေအနေ တော်တော် ကောင်းနေခဲ့တာ မဟုတ်လား ကိုယ့်ဆရာရယ်။

ဒါပေမဲ့ အဲဒီ အတွေ့အကြုံ ကြောင့်ပဲ သူတို့ရဲ့ နောက်ဆုံး အချိန်အထိ ငြင်းဖို့ (စိတ်ထဲတကယ် ပါတာမဟုတ်ဘု) ကြိုးစားကြတာရယ်။ တချို့ ကိစ္စတွေဟာ ခွင့်တောင်းဖို့ မလိုဘူး ဆိုတာရယ်ကို ကောင်းကောင်း သဘောာ ပေါက်ခဲ့ရတယ်။

“မမအေးရယ် သား . . သား တောင်းပန်ပါတယ် . . နောက်ဒီလို မဖြစ်စေရပါဘူးနော်”

အဲဒီတုန်းကတော့ တကယ် လန့်သွားတာပါ။ လူကြီးတွေကို ပြန်တိုင်ရင် သောက်ရှက်က ဗြန်းဗြန်း ကွဲမှာလေ။ဒီတော့ ခုနက ယူလာတဲ့ ခေါင်းအုံးလေး ဆွဲကာပဲ ကွပ်ပျစ်ပေါ် ပြန်ရောက်လေသတည်းပေါ့ဗျာ။ကြိုးစားပြီး အိပ်ပေမဲ့လည်း အိပ်မပျော်ဘူး။မမအေးလည်း အိပ်ပျော်ပုံမရဘူး။ခဏနေတော့ မမအေးဆီကနေ အသံကြားရတယ်။

“ငဖြိုး မောင်လေး . . ဒီနားလာ...ကလေးလိုပဲ နေရင် မမအေး ဘေး ပေးအိပ်မယ်”

ရာသီဥတုက ချက်ခြင်း ပြန်ကောင်းသွားသလိုကြီးမို့ ကျနော် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားတယ်။ကျနော်လည်း နဝေတိန်တောင်နဲ့ မမအေး ဘေးနားကို ရောက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ ဘာမှ မပြောပဲ ဘေးနားမှာ ခွေခွေလေး လှဲအိပ်လိုက်တယ်။ မမအေးက ဘေးနားမှာ ဒီအတိုင်းလှဲလို့။

စိတ်တွေက တအားဖြစ်နေပြီး ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းလဲ မသိဘူး။နောက်ဆုံး လက်တဘက်ဘက်ကို မမအေးရဲ့ ဗိုက်ပေါ်ကို တင်လိုက်တယ်။ ဘာတုန့်ပြန်မှုမှ မရှိဘူး။

အိုခေ။

နောက်တဆင့်တက် ကိုယ်ကို တစောင်းလှဲ့ပြီး ဗိုက်ပေါ်က လက်ကို မမအေးရဲ့ ခါးထိရောက်အောင်ထားပြီး ဖွဖွလေး ဖက်လိုက်တော့လည်း ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်။ကျနော် သူနဲ့ မျက်နှာချင်း အနီးကပ်ဆုံး ဖြစ်အောင် နေလိုက်တယ်။ပြီးတော့ သူ့နှုပ်ခမ်း နဲ့ ကျနော့ နှုပ်ခမ်းတွေကို အနီးဆုံး ဖြစ်အောင် ထားလိုက်တယ်။

ကျနော့ နှာခေါင်းနဲ့ နှုပ်ခမ်းတွေပေါ်မှာ မမအေး ရဲ့ ထွက်လေတွေ လာတိုက်ခတ်တယ်။ဒါပေမဲ့ အဲဒီလေတိုးသံဟာ ကျနော့် ခုန်နေတဲ့ ရင်ခုန်သံကို မကျော်လွှားနိုင်ဘူးဖြစ်နေတယ်။နောက်ဆုံး ကျနော် အသက်အောင့်ပြီး နှုပ်ခမ်းချင်း ထိကပ်ထားလိုက်ရော။

၁ စက္ကန့်

၂ စက္ကန့်

၃ စက္ကန့်

...

...

...

၁၀ စက္ကန့်

ကျနော့ အပေါ်နှုပ်ခမ်းကို မမအေးရဲ့ လျှာအဖျားလေးနဲ့ လာဆော့ကစားတာကို ခံစားသိနဲ့ သိလိုက်တယ်။တဖြည်းဖြည်း မမအေးရဲ့ လျှာက ကျနော့ နှုပ်ခမ်းတစုံလုံးရဲ့ နေရာအနှံ့ကို ရောက်ဖူးပြီးသွားပြီ။ အဲဒီ မမအေးရဲ့ လျှာကို ကျနော်က စိတ်မရှည်တော့ပဲ ဆွဲပြီးတော့ ငုံထားလိုက်တယ်။

ကျနော့ ပါးစပ်ထဲမှာ မမအေးရဲ့ လျှာကို အလုပ်ခဏပေးထားပြီးတော့ ကျနော့ လျှာက မမအေး ပါးစပ်ထား ဝင်ရောက်သွားပြန်ရော။ဘတပြန် ကျားတပြန် လျှာလျှာခြင်း စစ်ခင်းနေပေမဲ့ မမအေးဟာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားတုန်းပါ။ခဏလေးနေတော့ ကျနော်က မမအေးရဲ့ နို့တွေပေါ်ကို ကျနော့ မျက်နှာရောက်သွားပြီ။အပါ်ကနေ ကျနော့ မျက်နှာနဲ့ ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်တော့ မမအေးက အောက်မှာ ဘာအခုအခံမှ ဝတ်မထားဘူး။

ကျနော့ အတွက်မို့ ဝတ်မထားတာလား သူ့ဘာသူ ညအိပ်ရင် ချွတ်အိပ်နေကြမို့ ချွတ်ထားတာလား ဆိုတာကတော့ သူပဲ သိမှာပါ။မမအေးဝတ်ထားတဲ့ သင်တိုင်း ပေါ်ကနေပဲ ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြစ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် လျှာနဲ့ လိုက်ကလိတော့မှ မမအေး မျက်လုံးလေးပွင့်လာတယ်။

“မမအေး ကျနော် နို့စို့ချင်တယ်..သင်တိုင်းကြီး လှန်လိုက်”

“ဟင် .. .”

“အောက်ကို စောင်အုပ်ထားလေ. . . ကျနော် နို့လေးပဲ စို့မှာပါ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော်လည်း သင်တိုင်း အရှည်ကို အောက်ကနေ လှန်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ်  ဖြစ်သွားတဲ့ နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် စို့တော့တာ။တကယ်တမ်းက ကျနော့ အစွမ်းအစ က အဲဒီမှာ ကုန်ပါတယ်။ ဘာမှလည်း ဆက်မလုပ်တတ်တော့ သလို ဘာမှလည်း ဆက်မလုပ်ရဲတော့ဘူး။

ဘာမှ ဆက်မလုပ်တတ်ဘူး ဆိုပေမဲ့ ဘာလုပ်ရမယ် ဆိုတာ မသိလို့ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီတုန်းက အသိက မိန်းမနဲ့ ယောကျ်ား လုပ်ရင် ဗိုက်ကြီးတတ်တယ် ဆိုတာမျိုးလောက်ပဲ ယျေဘူယ သိထားတော့ မတော် ပြသနာ တက်မှာ ကြောက်တာလည်း ပါတာပေါ။

အဲဒီအချိန် အဲဒီအရွယ် က ကြည့်ဖူးထားတဲ့ ဇာတ်ကားတွေအတိုင်း မမအေး  ပစ္စည်း နီတာရဲကို ပါးစပ်နဲ့ လုပ်လို့ ရသေးတယ် ဆိုတာ သတိရလိုက်တယ်။အဲဒါနဲ့ပဲ သူ့ခြေရင်းနား စောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်ပြီး စောင်ကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တော့

“မောင်လေး . . ကိုဖြိုး . .ပါးစပ်နဲ့ မလုပ်နဲ့လေ . . ဘုန်းနိမ့်မယ်”

အဲဒီတုန်းက ငယ်သေးတော့ ကလေးလိုပဲ တွေးပြီး အလျှော့ပေးလိုက်မိတယ်။ ဟင်းဟင်း.. အခုတော့ ဘယ်ရမလဲ။ တွေ့တော့ တွေ့အုန်းမှာပါ။

သူက ပြောပြော ဆိုဆို ကျနော့ကို လှမ်းဆွဲတယ်။ကျနော်လည်း အလိုက်သင့် ပြန်ထလိုက်ပြီး မမအေး ဘေးမှာ ပြန်လှဲနေလိုက်ရော။နှုပ်ခမ်းခြင်း နမ်းလိုက်၊ နို့စို့လိုက်နဲ့ အချိန်ကုန်နေရင်းက မမအေးက ကျနော့ ကောင်လေးကို လာကိုင်တယ်။

“မောင်လေး ဟာက အကြီးကြီးပဲ နော်” တဲ့

တကယ်က အဲလောက်လဲ မကြီးပါဘူး။ သူ့ဟာသူ စိတ်ထင်ရာ လျှောက်ပြောတာနေမှာ။ပြီးတော့ ကျနော့ကို စပြီး ကွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးတယ်။

“ကောင်းလား”

“အင်း . .”

အဖုတ်လေးပေါ်ကို လက်တင်ကြည့်လိုက်တော့ ကျနော့ကို ကွင်းတိုက်ပေးနေတဲ့ မမအေး ရဲ့ လက်တွေက ရပ်သွားတယ်။ချွဲကျိနေတဲ့ အကွဲကြောင်းလေး တလျှောက် အစုန်အဆန် လျှောက်ကစားလိုက်တဲ့ အချိန်မှာ မမအေးက ကျနော့ ကို ဖက်ထားရော။ 

တတ်သလောက်မှတ်သလောက် အဝနားက အစိလေးကို ဖိလိုက် ညှစ်လိုက် ပွတ်လိုက် နည်းမျိုးစုံလုပ်ပေးနေရင်းက ခဏလေးလည်း ကြာရော ကျနော့ကို ဖက်ထားတဲ့ မမအေးရဲ့ လက်တွေက တင်းသထက် တင်းလာတယ်။  ကျနော့ကို သူ့အားရှိသလောက် ဖက်ထားတာနဲ့ တူပါတယ်။ ကျနော့ လက်ကတော့ မရပ်သွားသေးဘူး။

“မောင်လေး ..  ကိုဖြိုး တော်ပြီ .. မမကို မလုပ်ပေးနဲ့တော့”

ဆိုတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ်။အဲဒီတော့ သူ့လက်က ကျနော့ ပေါင်ကြားထဲ ပြန်ရောက်လာပြီး တခါပြန် ကွင်းတိုက်ပေးပါတယ်။ဆယ့်လေးငါးချက်လောက် အပြီးမှာတော့ ကျနော်လည်း မခံနိုင်တော့ပဲ အရည်တွေ တလဟော ထွက်လာပြီး ပြီးသွားရတယ်။

“ကောင်းတယ်မလား”

“ဟုတ်”

“ရေသွားဆေး . .ပြီးရင်အိပ်တော့”

ကျနော်လည်း ထပြီးတော့ ရေဆေး။နောက်တော့ မမအေး ဘေးဝင်လှဲ ပီး သူ့ကို ဖက်ပြီးတော့ အိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။နောက်တနေ့ မနက်ရောက်တော့ ဘာလို့မှန်း မသိ သူ့ကို မျက် နှာချင်း မဆိုင်ရဲတာနဲ့ မနက်စာတောင် မစားပဲ ကျောင်းကို ထွက်လာလိုက်တယ်။

ညနေ ပြန်ရောက်တော့ အဘိုးတို့ ပြန်ရောက်လာပြီ။အဲဒီတော့ မမအေး နဲ့ ဘာမှ ဆက်မဖြစ်ရတော့ဘူး။နောက်သုံးလေးရက်လောက်နေတော့ မမအေးလည်း သူ့ မြို့ သူပြန်သွားတယ်။ကျနော် အတန်းတင် စာမေးပွဲ မဖြေခင်မှာပဲ မမအေး ယောကျ်ားယူသွားပြီလို့ သတင်းကြားပါတယ်။နဂိုထဲက အစီအစဉ်ရှိလို့လား ကောက်ခါငင်ကာ ဖြစ်သွားတာလား ဆိုတာကတော့ ကျနော် မသိပါဘူး။

သူ့ မင်္ဂလာဆောင်လည်း ကျနော် မလိုက်ရပါဘူး။နောက်ပိုင်းလဲ ကျနော်နဲ့ က အဆက်အစပ် မရှိလို့ မမအေး နဲ့ မဆုံဖြစ်တော့တာ ဆယ့်လေးငါးနှစ်ကြာခဲ့တဲ့ ဒီနေ့ အထိပါပဲ။အဲဒီမမ အေးက ကျနော့ကို အိမ်လိုက်ပြပေးမဲ့ ပွဲစားက ချိန်းထားတယ် ဆိုတဲ့ သူ ဖြစ်နေတယ်။မမအေးက ကျနော်တို့ နားကို ရောက်လာတယ်။ကျနော် ကို ခေါ်လာ တဲ့ ပွဲစား အဒေါ်ကြီးက

“ကဲ သန္တာရေ . .  သမီး ပြောထားတဲ့ ဗဟိုလမ်းက အခန်းလေ မြေညီ ၁၅ ပေ ခန်း .. .. အဲဒါ လေး ကြည့်မလို့”

သြော် မမအေး ရဲ့ နာမည်က မသန္တာအေးပါ . . ကျနော်က တော့ အစ်မ ခေါ်သလို လိုက်ခေါ်ရင်း နဲ့ မမအေး ဖြစ်သွားတာ။ သူ့ကို တော်တော် များများက သန္တာလို့ပဲ ခေါ်ကြတာကိုး။

“ဟဲ့ နင် .  ကို ဖြိုး မဟုတ်လား . . ”

“မမအေး က မှတ်မိသားပဲ . . ကျနော်က အဝေးကြီးထဲက မှတ်မိနေတာ။မမအေး ကျနော့ကို မှတ်မိပါ့မလား မသိဘူးဆိုပြီး စောင့် ကြည့်နေတာ”

“အောင်မာ . .  မသိပဲ နေမလား

နင့်ရုပ်ကြီး ခွေးချီသွားတောင် မှတ်မိတာကို”

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ပွဲစားအဒေါ်ကြီးက

“သြော် . . သန္တာတို့ က တယောက်နဲ့ တယောက် သိနေကြတာလား ..ဒါဆို လည်း အဆင်ပြေတာပေါ . .”

ကျနော် တခုခု ပြန်ဖြေဖို့ ပြင်နေတုန်းမှာပဲ မမအေးက

“အသိမဟုတ်ဘူး အန်တီသောင်းရေ . . ကျမတို့  မောင်နှမ ဝမ်းကွဲတွေမတွေ့ကြတာ နှစ်နဲ့ ချီပြီး ကြာနေတာ”

သူအဲဒီလို ပြောတဲ့ အချိန်မှာ ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး ကျနော့ အောက်က ကောင် က ဖျောင်းကနဲ ထောင်လာတယ်။ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်ထားလို့သာ တော်တော့တယ်။

……………………………………….

လိုက်သွားကြည့်တဲ့ အခန်းက မဆိုးပါဘူး။ အိမ်က တိုက်သစ်။ ဘယ်သူမှ မနေသေးဘူး။ ကျနော်က သဘောကျတယ်။ ဒါပေမဲ့ မမအေးက အချက်ပြလိုက်လို့ ပွဲစားအန်တီကြီးကို ချက်ချင်း ခေါင်းမညိတ်ပဲ စဉ်းစားချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန် မှာပဲ အန်တီကြီးဆီ ဖုန်းဝင်လာတယ်။ သူ့ယောက်ျား အလုပ်မှာ မူးလဲတယ် ဆိုလား ဘာလားမသိဘူး ချက်ချင်း ပြန်သွားပြီး မမအေးကို အခန်းငှားတဲ့ ကိစ္စ လွှဲပြီး ထွက်သွားတယ်။ကျနော် နဲ့ မမအေး ပဲ တိုက်ခန်းထဲမှာ ကျန်ခဲ့တယ်။

ကျနော် က မမအေး နဲ့ စကားတွေ အမျှင်မပြတ် ရှေးဖြစ်ဟောင်းတွေ နောက်ကြောင်းပြန်ပြီး တော်ကီဖုတ်ကြတာပေါ့ဗျာ။ကျနော့ အစ်မအကြောင်း၊ အဖိုးဆုံးတဲ့အကြောင်းတွေ။ ပြီးတော့ သူ့အကြောင်းအတွေ။ကိုယ့်ဆရာ နည်းနည်းတော့ ပျင်းနေမလားပဲ ခဏလေးပါဗျာ။ လာပါ့မယ်။

သူက လက်ရှိ တယောက်ထဲ၊ ယောက်ျားနဲ့လည်း ကွဲသွားပြီတဲ့။ ကိုယ့်ဆရာကတော့ ထင်မှာပေါ့ ငယ်ငယ်တုန်းက အတွေ့အကြုံကလည်း ရှိ လက်ရှိလည်း အိုကေ ဆိုတော့ ကျနော် မောင်ဖိုးဇော် တယောက် ဒီညတော့ မမအေးကို ဖုတ်ရတော့မယ် ဆိုပြီးတော့ပေါ့လေ။စကားတော့ ကျနော်ကပဲ စရတာပေါ့ဗျာ။

“မမအေး”

“ဟင်”

“ကျနော်နဲ့ မမက အဲဒီနေ့က နောက်ဆုံး တွေ့တာနော်”

“သေနာလေး နင်ဘာတွေးနေလဲ ငါသိတယ်နော်”

“မမအေးကလဲ ဟဲဟဲ”

မမအေး က ကျနော့ကို တချက် မျက်စောင်းထိုးပြီးမှ

“ဘာဟဲဟဲလဲ .. နင် ငယ်ငယ်ကလိုဆိုရင်တော့ ဘာမှ အဖြစ် ရှိမှာ မဟုတ်ပါဘူး ဟာဟ”

“အောင်မာ ကိုယ့်အစ်မ မို့ လို့ ညှာနေတာ ဒီအချိန် တခြားလူဆိုရင်တော့ ဟင်းဟင်း ”

“ကဲပါ ငါက စတာပါ . . . နင်နဲ့ ငါနဲ့ ပြန်ဆုံပြီပဲဟာ နောက်နေ့ သပ်သပ်ချိန်းကြမယ်လေဟာ”

“မရပါဘူး။ ကျနော်က ကိုယ့်ရဲ့ လက်ဦးဆရာမကို ကျေးဇူးဆပ်ချင်နေတာ”

“အာ . . ဒါ သူများအိမ်ကြီးလေ မကောင်းးပါဘူး ကိုဖြိုးရယ်”

“ရပါတယ် . . ဘယ်သူသိတာမှတ်လို့”

“ကဲ ဒါဆို နင် မီးနီဖြတ်ရဲလားပြော”

“အင်”

ကျနော် နင်သွားတယ် ။ ဘာပြန်ပြောရမှန်းတောင် မသိဘူး။ အခုမှ ထပ်သတိရတာက ကျနော့ဆီ စွပ်စရာ ဘာကွန်ဒုံးမှ ပါမလာတာပါပဲ။ ဒီတော့လဲ စိတ်ကို လျှော့ချလိုက်ပါတယ်။

“အောင်မလေး ဖြစ်သွားလိုက်တာ ကြက်နာကြီး လည် လိမ်သွားတဲ့ အတိုင်းပဲ နေပါဦး နင့်ပစ္စည်း ကို ငါစစ်ဆေးမယ် ပြစမ်း ”

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ကျနော့ ခါးပတ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။ပြီးမှ

“နေဦးဟ ငါ ဒီနားမှာတော့ စိတ်မရဲဘူး ရေချိုူးခန်းထဲ သွားရအောင်”

ပြောပြောဆိုဆို သူကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ကျနော့ကို ခေါ်သွားပါတယ်။အထဲရောက်တော့ ကျနော့ ဘောင်းဘီကို တဝက်လောက် ချွတ်ပြီး ကျနော့ ပစ္စည်းကို ထုတ်ကြည့်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ။

“ငယ်ငယ်က နဲ့ တခြားစီပဲဟာ”

“ငယ်ငယ်ကနဲ့တော့ တူမလားဗျ”

“အေးပါ ငါကလဲ သဘောပြောတာပါ”

ပြောလဲ ပြော ကျနော့ကိုလည်း ဒိုင်းခနဲ မျက်စောင်းထိုးတယ်ဗျ။ပြီးတော့ မပြောမဆိုနဲ့ ကျတော့ရှေ့ ဒူးထောက်ချပြီး ကျနော့ လီးကို ငုံပြီး စုပ်လိုက်ပါလေရောလား။ထင်ထားပြီးသား ပေမဲ့ တကယ်တမ်း မမအေး ကျနော့ကို ကောက်လွေ လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ရင်ထဲမှာ အေးခနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ 

ကျနော့ အချောင်းကို သူ့ပါးစပ်ထဲ မှာ ငုံပြီးတော့ စုပ်လိုက် စုပ်နေရင်းနဲ့က မှ ကွမ်းသီးခေါင်းကို သူ့ပါးစောင်ထဲ ထည့်ပွတ်လိုက် တခါတခါကျတော့ ပါးစပ်ထဲ ငုံထားရင်းကမှ ထိပ်က အပေါက်ကလေးကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးဆွလိုက်လုပ်နေတာကိုယ့်ဆရာရေ။ငယ်ငယ်အ ကြောင်းတွေ ပြန်တွေးမိတဲ့ အခါ မှာတော့ စိတ်က တအားထန်လာပြီး ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့ မရချင်ဖြစ်လာတယ်။

“မမ . .  မမ”

မမအေးက ဘာမှ ပြန်မဖြေ။သူ့ပါးစပ်ထဲက  ကျနော့လီးကို အကျွတ်မခံပဲ ဘာလဲ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ မော့ကြည့်တယ်။

“ကျနော် ပီးတော့မယ် မမအေး စုပ်ပေးတာ တအားကောင်းလို့ မနေနိုင်တော့ဘူး ..ခဏလောက်ရပ်ဦး”

မမအေး ဘာမှ ပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းပြန်ငုံ့သွားပြီး သူ့အလုပ်သူ ဆက်လုပ်နေတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဆရာသမားရယ် ကျနော်လည်း စိတ်ကို လျှော့ထားလိုက်ပြီး နည်းနည်း ခါးကိုင်းလို့ သူ့ရဲ့ ရင်ဘက်ထဲကို လက်နှိုက်လိုက်တယ်။ဘရာဇီယာ အောက်ထဲက မမအေး ရဲ့ ရင်သားတွေက ဟိုးအရင်တုန်းကလို ကျနော့ကို ရင်ခုန်သံ မြန်စေတုန်းပဲ

အဲ .. .

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျနော့ကောင် လုံးဝ ထိမ်းမရတော့ဘဲ အန်ချလိုက်တော့တာ။မိန်းမ မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာနေပြီမို့ လရေတွေက အားရ ပါးရ ထွက်နေပုံရတယ်။

မမအေးကတော့ ကျနော့ကောင်ကို သူ့ပါးစပ်ထဲကနေ လုံးဝ ပြန်မထုတ်ပဲ လရည်တွေ ကို မြိုချပြီး အားရပါးရ ဆက်စုပ်နေတော့တာ။ခဏနောက် ပါးစပ်ထဲမှာ ဇိမ်ခံနေရင်းက သူက အငယ်ကောင်ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ကို လျှာလေး နဲ့ ထိုးလိုက် တို့ လိုက် လုပ်နေလို့ ချက်ချင်း ပြန်တောင်လာတယ်။

“အောင်မလေး ကိုဖြိုးရယ် နင့်ဟာက မလွန် လွန်းဘူးလား တော်တော့ ကိုယ့်ပစ္စည်း ကိုယ်သိမ်း ”

သူလည်း ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ သူ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပါတယ်။ကျနော်လည်း ဘောင်းဘီပြန်ဝတ်ပြီး ရေချိုးခန်း အပြင်ကို ထွက်ပြီး စောင့်နေလိုက်တယ်။မမအေး ထွက်လာမှ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စကို မေးဖို့ သတိရတော့တယ်။

“မမ ဒီအခန်းက ဘာဖြစ်လို့လဲ မယူရဘူးလား ဈေးးကြီးလို့လား”

“အင်း နည်းနည်းဈေးးကြီးတာလဲ ပါတယ်၊ ပြီးတော့ နင် တခါထဲလိုက်ရင် ငါ ပွဲခကို သူများနဲ့ ခွဲစားနေရမှာပေါ့ နင့်ကို သပ်သပ် ငါရှာပေးမယ်”

“ပြီးရော”

“နေပါဦး နင် ဖုန်းဆိုင် ဖွင့်တာလား”

“ဟုတ်တယ် . . ပြီးတော့ နေလည်း နေမှာ”

“အေးပါ ငါရှာပေးပါမယ်.. လောလောဆယ်တော့ သွားတော့မယ် ငါ စိတ်မသန့်ဘူး အိမ်ရှင်က ငါ့ကို ယုံလို့ သော့ပေးထားတာ”

“ဟုတ်”

“နင့် ဖုန်းနံပါတ်ပေး”

ကျနော်က ပါးစပ်က ရွတ်ပြတော့ သူဖုန်းထုတ်ပြီး ခေါ်လိုက်လိုက်တယ်။သူ့ နံပါတ် ကျနော့ ဖုံးထဲရောက်လာတေ့ ကျနော်လည်း Contact ထဲ ထည့်မှတ်လိုက်တယ်။

“ကဲ နင်လည်း ပြန်တော့ ငါလည်းသွားတော့မယ်

နင့် အခန်းကိစ္စ ငါသေချာရှာပေးမယ်။ ငါက ဟိုဘက်နားလေးတင်နေတာ နောက်နေ့မှ ဖုန်းဆက်ပြီးလာခဲ့ ကြားလား”

အခုမှ သေချာ ကြည့်မိတယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . . ကျနော့ မမအေးက ရှက်နေတာဗျ။ သူ့ဘာသူ မပြောမဆိုနဲ့ ကုန်းစုပ်တုန်းက သူမဟုတ်သလိုနဲ့ ဟီးဟီး။ကျနော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ထွက်လာခဲ့တယ်။သူလည်း တံခါးပိတ်ပြီး ဘောက်ဆတ်ဘောက်ဆတ် နဲ့ လျှောက်သွားရော

...............................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

ဆရာမနဲ့ ကျနော်

အဲဒီ နားမှာပဲ ခုန မဝသေးတဲ့ ဘီယာ ကိုဆက်သောက်ဖို့ အနီးအနားက ဆိုင်တဆိုင် ဝင်ပြီး ဆက်သောက်။ ထမင်းတွေဘာတွေစားပြီးမှ Taxi လေး ငှားပြီးတော့ လက်ရှိတိုက်ခန်းကို ပဲ ပြန်လာခဲ့ရတယ်။ 

ကံများမကောင်းချင်တော့ ငှားလာတဲ့ ကားက လမ်းမှာ သူများကို သွားတိုက်မိတယ်။ တကယ်က ကျနော့ ကားဆရာကြီးက အမှန်ပါ။ လမ်းသွယ်က နေ အတင်းထွက်လာတဲ့ ကားကို သွားတိုက်မိတာ။ ကျနော်လည်း ထားခဲ့ပြီး နောက်တစင်း ငှားရကောင်းနိုး ဆက်စောင့်ရကောင်းနိုး ဝေခွဲမရဖြစ်နေတယ်။

တဘက်ကားကတော့ မမကြီးတစ်ယောက် ပဲ။ ကားဆရာ နဲ့ စကားပြောနေရင်းက အခြေအတင်ဖြစ်လာလို့ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့  စိတ်ထဲမှာ ရင်းနှီးသလို ဖြစ်နေတယ်။နည်းနည်း စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့မှ ဆယ်တန်းတုန်းက စာသင်ပေးဖူးတဲ့ ဆရာမဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆင်းပြီးတော့ ကူညီဖြေရှင်း။

အခြေအနေ ပြောင်းပြန် ဖြစ်သွားပြီး ကျနော်က  ဆရာမ ဘက်က ဖြစ်သွားပြီး ကားဆရာကြီးကို ရန်လိုက်ဖြစ်။စကားများ။ နောက်ဆုံးတော့ ဆရာမ ကိုပဲ ဖျောင်းဖျ တက်စီဆရာကြီးလည်းလျော်ကြေးနည်းနည်းပါးရနဲ့ အဆင်ပြေသွားလေသတည်းပေါ့ဗျာ။

Taxi ဆရာကြီးက ကျနော့ကို ထားသွားတော့ ကျနော့မှာ ဒေါ်ကေသီမိုးကြီးနဲ့ ကျန်ခဲ့ရော။တကယ်က ဆရာမ က ကျနော့ကို သေချာ မမှတ်မိလောက်ဘူးထင်တာ။ နှစ်တွေလည်း ကြာပြီကိုး။ အဲဒီတုန်းက သူကလည်း အထက်တန်းပြ ဖြစ်ခါစ။ ကျနော်တို့ အတန်းကို အချိန်ပိုင်းဝင်သင်ရတာ။ ဒါပေမဲ့ တီချယ်ဒေါ်ကေသီမိုးက ကျနော့ကို နာမည် ပါမှတ်မိနေတယ်။

“ကျေးဇူးပဲ ဇော်ဖြိုးရယ် မင်းနဲ့ မို့လို့ မဟုတ်ရင် တီချယ် အ. .  အ . . ”

ဆရာမ က ပြောရင်းနဲ့ မူးပြီး လဲကျသွားတာ သတိတော့ မလစ်သေးဘူး။

ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမယ် မှန်း မသိဘူး။ လမ်းကလည်း လူ နည်းနည်းရှင်းတဲ့ လမ်းဖြစ်တဲ့အပြင် ညနက်စပြူလာပြီမို့ ဘေးမှာ လူတွေ အများကြီး မရှိပါဘူး။ နောက်ဆုံး ကျနော်လည်း ရှည်ရှည်ဝေးဝေး မစဉ်းစားနေတော့ပဲ ဆရာမကို ကားနောက်ခန်းထဲ ထည့် ပြီးတော့ သူ့ကားကို တက်မောင်းပြီး နီးရာဆေးရုံကို မောင်းသွားလိုက်တယ်။

ဆရာမက နှလုံးရောဂါတွေ ဘာတွေ ရှိလို့ မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့လည်ပင်းခေါ်မလား ဇတ်ခေါ်မလား အဲဒီက အရိုးကျီးပေါင်း ကြောင့်မူးတာ။ အဲဒီကနေ မှ သတိမေ့သလို ဖြစ်သွားတာ တကယ်က မမေ့ဘူး။ကျနော် သူ့ကားကို မောင်းလာရင်း အာရှတော်ဝင် ရှေ့ ရောက်ခါနီးမှာ သတိ ပြန်ရလာပြီး သူပြောပြလို့သိတာ။ အဲဒါနဲ့ပဲ ဆရာမ ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပေးတာပေါ့ဗျာ။

ကိုယ့်ဆရာကတော့ ထင်မှာပဲ ဒီဘဲ သေနတ်တွေ ထုတ်ပြနေပြီ ပစ်တော့မယ်လို့။ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ ကိုယ်ငယ်ငယ်က စာသင်ပေးဖူးတဲ့ ဆရာမ ပဲဟာ ဘယ်ပစ်မှားရဲ မှာလဲ။ ဟီးဟီး ဒါပေမဲ့ ဆရာမက အဆီတဝင်းဝင်း ဆိုတော့လည်း . .  အင်း . . ။

ကားမောင်းရင်းက ဆရာမဒေါ်ကေသီမိုး (ရေးရတာ ရှည်တယ်ဗျာ တီချယ်မိုးလို့သာ ဆရာသမား မှတ်တော့) ကျနော့ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း ဘာညာပြောပေါ့။

ဖြစ်ချင်တော့ တီချယ်မိုးကြီးက စကားပြောတာ ကောင်းကောင်း မပြောဘဲ ကျနော့ လက်မောင်းကို ကိုင်ကိုင်ပြီး ပြောတာဗျ။ ကားလေးမောင်းရင်း စကားလေးပြောရင်းနဲ့ ပဲ တီချယ့်အိမ်ကိုရောက်သွားတယ်ပေါ့ကိုယ့်ဆရာရယ်။ 

ကျနော် အိမ်ပေါ်ကိုလည်း လိုက်မတက်သလို တီချယ်ကလည်း ခေါ်ပါဘူး။ ဖုန်းနံပါတ်တွေ အချင်းချင်းလဲပြီးတော့ ကျနော် ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျနော်လည်း မောမောနဲ့ အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။မနက်အိပ်ယာကမနိုးသေးဘူး ဖုံးမြည်လို့ထကိုင်လိုက်တော့ တီချယ်မိုးဆီက ဖြစ်နေတယ်။

“ဟယ်လို”

“သားရေ တီချယ်ပါ”

“ဟုတ်ကဲ့”

“သားကို တို့အကူအညီလေးတစ်ခုလောက်တောင်းချင်လို့”

“ဟုတ်”

“ဒီမနက်လည်း ခေါင်းက နည်းနည်း မူးနေလို့ကွယ်..အိမ်မှာက ဘယ်သူမှလည်း မရှိဘူး တို့က တယောက်ထဲနေတာဆိုတော့လေ”

“ဟုတ်”

“အဲဒါ ဒီမနက်တော့ ဆေးခန်းလေး သွားပြလိုက်ချင်လို့..ကားလည်းမမောင်းရဲသေးလို့သားရယ် . . Taxi လည်း မစီးချင်ဘူး”

“သြော် ဟုတ်ကဲ့ ရပါတယ် တီချယ် ကျနော်ကားလာမောင်းပေးမယ်လေ”

“အေးအေး ကျေးဇူးပါပဲသားရယ်”

“တီချယ် မနက်စာရောစားပြီးပြီလား ကျနော် ဘာဝယ်ခဲ့ပေးရမလဲ”

“ရတယ် မဝယ်လာနဲ့ သား တို့ လမ်းမှာ ပဲ ဝင်စားကြမယ်လေ”

“ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့”

စားရကံတော့ ကြုံပြီထင်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . .  မနက်စာပြောပါတယ် . .ဟီးဟီး  အဲဒါနဲ့ပဲ ကျနော်လည်း အမြန်ဆုံးရေမိုးချိုးပြီး တီချယ်မိုးရဲ့ ကွန်ဒိုရှိရာကို အမြန်ဆုံးထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ဟိုရောက်တော့ ကျနော် ဖုံးဆက်လိုက်တာနဲ့ တီချယ်မိုးက ဆင်းလာပြီး ကျနော့ကို ကားသော့လက်ထဲထိုးပေးတယ်။တီချယ်မိုးက ကြက်သွေးရောင်ဇာအင်္ကျီရင်စေ့လက်ပြတ်ကို အနက်ရောင် ထမီပြောင်နဲ့ လှချင်တိုင်းလှနေတယ်။ 

အသက်ငါးဆယ်ကျော် ကျနော့တီချယ်က လေးဆယ်မပြည့်သေးတဲ့ အပျိုကြီးမမ ဆို မယုံမယ့်သူ ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဓါတ်ပုံရိုက်ထားပြီး ကိုယ့်ဆရာကိုတောင် ပြလိုက်ချင်တယ်။ထားပါတော့ ကျနော် သူ့ကားကို တက်မောင်းပြီး ထွက်လာလိုက်တယ်။

“တီချယ် . . မနက်စာ သွားစားမယ်မလား”

“အေးလေ သား”

“ဟုတ်”

(ဘာလို့လဲ မသိဘူး ကျနော် ရင်တွေ တအားခုန်နေတယ် ဟီ)

ကျနော်လည်း ဘယ်ကိုဘာရယ် ပြောမနေတော့ပဲ ဆရာစံလမ်းထဲက စိန်လျံကို မောင်းသွားလိုက်တယ်။ တီချယ်မိုးက မုန့်ဟင်းခါးစားတယ်။ ကျနော်က ပေါက်စီနဲ့ လဘက်ရည်။ (ဆိုင်ကရောင်းတဲ့ ကြက်သားပေါက်စီ ကိုဆိုလိုတာပါ ကိုယ့်ဆရာရယ်)

စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ပိုက်ဆံတွေ ဘာတွေလုမရှင်းနေတော့ပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။အဲဒီအချိန်မှာပဲ မမအေးဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်။

“ဟယ်လို . . ဟုတ်ကဲ့ မမအေး”

“သြော် ကျနော် မအားဘူး သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ ဆရာစံလမ်းမှာကိစ္စလေးတစ်ခုရှိလို့”

တီချယ်မိုးက ကျနော့ကို လှမ်းကြည့်တယ်။ ကျနော် သွားကလေးဖြဲပြီးတော့ပဲ ရယ်ပြလိုက်တယ်။

“ဟုတ် ဟုတ် . . ပြီးမှ ကျနော် ဖုံးဆက်လိုက်မယ်”

“ဘယ်လိုလုပ်ပြီး တို့ မင်းသူငယ်ချင်း ဖြစ်သွားတာတုန်း သားရဲ့”

“ကျနော့အစ်မပါ တီချယ်ရယ် . . အစအဆုံး ရှင်းနေရမှာစိုးလို့ ဒီလိုပဲ ပြောလိုက်တာ ..သူက အရမ်းလေကြော ရှည်လို့”

အမှန်ကတော့ ကျနော်တမင်ပြောလိုက်တာ။ ကိုယ့်ဆရာလည်း ဓာတ်တယ်မလား ဟဲဟဲ ကျနော်က သူ့ ရီအက်ရှင် ကို သိချင်လို့။ ထားပါတော့ ကျနော်တို့ အဲဒီကနေ တီချယ်မိုး ပြမယ့်ဆေးခန်းကို ရောက်သွားတယ်ပေါ့ဗျာ။ကျနော် ဆေးခန်းကိုလည်း မလိုက်သွားပါဘူး ကားထဲမှာပဲ ကျန်နေခဲ့တာ။ သူမို့ ကျနော့ကို ကားနဲ့ ထားခဲ့တယ်။ သူ့သွားတုန်း မမအေးဆီ ဖုန်းပြန်ဆက်ပြီး အီစီကလီထုရသေးတယ်။

မမအေးက အိမ်လိုက်ပြမယ်ဆိုပြီး ခေါ်တာပါ။ ကျနော်က မမအေးပဲ အဆင်ပြေသလို ကြည့်ထား မမအေး သဘောကျမှပဲ ကျနော်နေမှာလို့ ပြောပစ်လိုက်တယ်။ မမအေး နဲ့ ဖုန်းပြောရင်း တန်းလန်း တီချယ်မိုးဆီက ၂ခါတောင် ဖုန်းဝင်လာသေးတယ်။ သူ့ကားကြီး ကျနော် မပြေးသွာမှာ စိုးလို့လားမသိလူး။ အဲဒါနဲ့ တီချယ်မိုးဆီဖုန်းပြန်ခေါ်ရသေးတယ်။

“ဟယ်လို”

“မမပြော”

“ဘယ်သူ့ဆီဖုန်းမှားခေါ်သလဲ မောင်ဇော် ဒါ တီချယ့်ဖုန်းကွ”

“ဟာ . . ကန်တော့ ကန်တော့ တီချယ် ခုန အစ်မနဲ့ ဖုန်းပြောရင်းတန်းလန်းမို့ တီချယ့်ဆီ ဖုန်ပြန်ခေါ်တော့ ယောင်သွားတာ တီချယ် ပြောပါ”

“သြော် သား . . ဇော် စောင့်နေရတာ ပျင်းနေမှာစိုးလို့နောက်နှစ်ယောက်ပြီးရင် တို့အလှည့်ရောက်ပြီလို့ ပြောတာ”

“သြော် ရပါတယ် တီချယ်ရယ် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ ကျနော် အေးအေးဆေးဆေး စောင့်မယ်။ ”

“ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ ဒါပဲနော်”

ခဏကြာပြီးတော့ တီချယ်မိုး ပြန်ရောက်လာတယ်။ကျနော်က ကားရှေ့ခန်းတံခါးဖွင့်ပေးတော့ ကျနော့ ပခုံးကို ပွတ်ဆွဲသွားပြီးမှ ဝင်ထိုင်တယ်။ မတော်တဆလား တမင်တကာလားဆိုတာတော့ သူပဲသိမှာပဲ။ကျနော်ကတော့ ရင်ထဲကို လူးခါသွားတာပဲ။ စိန်လှံျမှာ စားခဲ့တဲ့ ပေါက်စီ အကျိုးပေးပြီထင်ပါရဲ့ ကိုယ့်ဆရာရေ. .

ကားမောင်းလာရင်းနဲ့ ခုနက ကျနော့ပခုံးတွေကို လာပြီးကျီစယ်သွားတဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ရင်သားတွေကို ခိုးကြည့်တော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေတောင် ဆူထွက်နေလိုလို။ အဲဒီလိုပြောတော့ဆရာသမား မျက်မှောင် နည်းနည်းကျုံ့ သွားတယ်မလား၊ ကျနော့ စိတ်က ထင်တာသက်သက်လည်းဖြစ်နိုင်တာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်၊ ရင်တွေခုန်နေလို့ အမြင်တွေပါ ဝေဝါးလာတာမျိုးပေါ့။ 

တီချယ်မိုးက ဖော့ခွက်ပါတဲ့ဘယာဇီယာ ဝတ်ထားတာမဟုတ်ဘဲ ပိတ်နဲ့ လုပ်ထားတဲ့ ကျောပြည့်ဘော်လီကို ဝတ်ထားတာပါ။ စလာကတည်းက ယဉ်တိုက်မှုဖြစ်မှာစိုးလို့ သတိထားပြီး မသိချင်ယောင် ဆောင်ခဲ့တဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ ရင်ညွန့်အစပ်မှာ ကျနော့မျက်လုံးတွေက ခဏခဏ သွားသွား ဆိုက်ကပ်နေပါတယ်။ 

သူ့ပစ္စည်း ကို ခိုးကြည့်နေရတော့ ကားပေါ်မရောက်ခင်ထဲက ခုန်နေတဲ့ ရင်ဘက်က မရပ်နိုင်တော့ဘူး။ ဆရာဝန်ပြလာတာ ဘယ်လိုလဲ ဘာညာတောင် မမေးမိဘူး။တီချယ်မိုးကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ဖုန်းလေးပွတ်ရင်း လိုက်လာတာ။ ကျနော်လည်း အခုမှသတိရတာ သူဘယ်ဆက်သွားမယ်ဆိုတာ မမေးရသေးဘူး။ အရေးထဲ ဖုန်းဝင်လာလို့ ဘီးဇီးလုပ်လိုက်ရသးတယ်။

“တီချယ် . . အိမ်ကိုပဲ မောင်ရမှာမလား”

“မမ မဟုတ်တော့ဘူးလားကွ . . .သားဇော်..ဒီတခါ မယောင်တော့ဘူးပေါ့လေ”

“ဗျာ . . မဟုတ်ပါဘူး တီချယ်ရယ်”

“ဘာ မဟုတ်တာလဲကွ”

“သြော် . . ကိုယ့်ဆရာမကို မမခေါ်စရာလားဒါပေမဲ့ ဒီအတိုင်း တော့ ကြိုက်တဲ့လူလိုက်မေး တီချယ်က အသက်ငါးဆယ်ကျော်လို့ လုံးဝမထင်ရဘူး ကျနော်နဲ့ မောင်နှမဆို ယုံကြမှာပဲဒါပေမဲ့ ကျနော်ကတော့ တီချယ့်ကို တီချယ်လို့ပဲ ခေါ်မှာ”

“တို့က ငါးဆယ်ကျော်တယ်ဆိုတာ စွန်းရုံကလေးစွန်းသေးတာပါ သားဇော်ရယ်...ဟင်းဟင်း ...”

အခုချိန်မှာ ကျနော် ဘာစကားမှ ပြန်တုန့်ပြန်စရာမလိုဘူး ဆိုတာ ကိုယ့်ဆရာလည်း သဘောပေါက်တယ်မလား။ ကျနော်လည်း ကားကိုပဲ အာရုံစိုက်ပြီး မောင်းနေလိုက်တယ်။ ကားကိုသာမောင်းနေရတာ လူက လောင်တတီးတီး ဖြစ်နေပြီ။

မကြုံဖူးသေးတဲ့အတွေ့အကြုံ မို့လားမသိဘူး လောင်တီးတဲ့ ကိစ္စက တခြား ဘယ်အချိန်နဲ့မှ ကို မတူတာ။ဘယ်လောက်တောင်လဲဆို အခုနေများ တီချယ်မိုးကြီးက ကျနော့ကောင်ရဲ့ ထိပ်ဖျားလေးကို လက်ညိုးရယ် လက်မလေးရယ်နဲ့ ဖွဖွလေး ဖိညှစ်လိုက်ရင်တောင် ကျနော် ပြီးသွားလောက်တယ်။

တီချယ်မိုးလည်း ဘာမှ ဆက်မပြောတော့သလို ကျနော် လည်း ဘာမှ ဆက်မပြောဖြစ်ပဲ သူ့အိမ်ပြန်တဲ့ လမ်းဘက်ကိုပဲ ဦးတည် မောင်းနေလိုက်တယ်။

“သြော် . . သားဇော်ရေ. .  မေ့နေလို့  တို့ကို ---- Mart လိုက်ပို့ပေးပါလား ဝယ်စရာလည်း နည်းနည်း ရှိလို့”

“ဟုတ် ... .   တီချယ်”

ဆိုတော့ ကျနော်လည်း တီချယ် လိုရာခရီးကို ဦးတည်လိုက်တယ်ပေါ့ ဆရာသမားရယ်။

ကဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပေရှည်သလို ဖြစ်သွားရင် တောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . .  ကျနော်တို့ --- Mart ရောက်သွားတယ်.။ တီချယ်က သူလိုအပ်တာတွေဝယ်တယ်။ ပြီးပြန်လာ။ ကျနော်က အထုပ်ဆွဲပြီးလိုက်ပေါ့။

တီချယ်မိုး ကွန်တို ရောက်လို့ ကာပါကင်ထိုးပြီးတဲ့အခါ ကျနော်က ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ ကားသော့တွဲကို ဘောင်းဘီအိတ်ထဲ ထည့်ပြီး သူဝယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေ လက်က ဆွဲလို့ သူ့နောက်ကလိုက်လာတယ်။တီချယ်လည်း ဘာမှ မပြောဘူး။ အပေါ်ရောက် တော့ ကျနော့ကို ရေတစ်ခွက်ချတိုက်ပြီး အထဲဝင်သွားတယ်။

ကျနော့မှာ တယောက်ထဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ ဒီအတိုင်း ထိုင်နေရတယ်။ တီချယ်မိုးက အထဲမှာ ဝယ်လာတဲ့ ပစ္စည်းတွေ နေရာချနေလာ အဝတ်လဲနေလားတော့ ကျနော် မသိဘူး။ခဏနေတော့ အထဲကလှမ်းပြောလေရဲ့

“သားဇော်ရေ . .  ခဏလေးနော်” တဲ့

“ဟုတ်” လို့ပဲ ပြန်ပြီး အသံပေးလိုက်တယ်။

နည်းနည်းကြာသွားပြီးတော့ စက်နဲ့ နှပ်ထားတဲ့ ဘလက်ကော်ဖီနှစ်ခွက် ကိုင်ပြီး ထွက်လာတယ်။ သကြားထုပ်လေးတွေလည်း ပါတယ်။

“သား . . ကော်ဖီသောက်ဦး”

“ဟုတ် ”

ကျနော် ကော်ဖီထဲကို သကြားထုပ်တစ်ထုပ် ဖောက်ထည့်ပြီးမှ

“တီချယ်ကလည်း ကျနော့ကို နို့ထည့်မပေးဘူးလား”

“ဟင်”

“ကျနော်က ဘလက်ဆို သိပ်မသောက် တတ်လို့ပါ”

“သြော်  . . ဘာများလဲ လို့

ခဏလေး”

ဆိုပြီး အထဲ ပြန်ဝင်သွားလေတယ်ကိုယ့်ဆရာရေ။ ကျနော်ကတော့ အနောက်ကနေကြည့်ပြီး သွားရေ တမြားမြား နဲ့ပေါ့။ ဟင်းးးးးးး

မကြာပါဘူး တီချယ်မိုး ကော်ဖီမိတ် ဗူးလေး ကိုင်ပြီး ပြန်ရောက်လာတယ်။ကျနော်လည်းကော်ဖီထဲကို ကော်ဖီမိတ်(နို့မှုန့်) ထည့်ပြီး ကော်ဖီလေး အချိန်ဆွဲသောက်ရင်း အကြံထုတ်နေလိုက်တယ်။ ကော်ဖီသောက်လို့ပြီးတဲ့အခါ ပြန်လိုက်ရင်ကောင်းမလား အကြောင်းရှာပြီး နေရင်ကောင်းမလားပေါ့။

တီချယ်မိုးကတော့ ကျနော် ရှိနေတာတောင် သတိရသေးရလားမသိဘူး။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းချိတ်ပြီး ကော်ဖီကို အရသာခံသောက်နေတာ ကိုယ့်ဆရာရေ။ကော်ဖီတဝက်လောက်ကုန်သွားတော့ သောက်တာခဏရပ်ထားပြီး အချိန်ဆွဲရသေးတယ်။ စိတ်ထဲမှာက လွန်ဆွဲနေတယ်။ သင့်တော်၏ မသင့်တော်၏ ကလည်း ရှိသေးတယ်မဟုတ်လား။ 

အခြေအနေက ကျနော့ဘက်မှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာကိုတော့ ကိုယ့်ဆရာလည်း သိတယ်မလား။ နောက်ဆုံးတော့ ကျနော် ကဒီလို ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ ကျနော် လုံးဝ မကြိုးစားတော့ဘူး။ တီချယ့်ဘက်က စပြီး လမ်းဖောက်ပေးလာရင်တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်လျှောက်သွယ်မယ်ပေါ့ဗျာ။

ဒါနဲ့ ပဲ သောက်လက်စ ကော်ဖီခွက်ကို တကျိုက်ထပ်မော့လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ စကားတခုခုပြောမို့ ကြံနေတုန်းမှာပဲ

"သြော် .. သားရေ  မင်းက ဖုန်းဆရာ ဆိုတော့  အကူအညီတောင်းရဦးမယ် တို့ဖုန်းလေး တစ်လုံးကွယ် ပျက်နေတာလား မသိဘူး အဲဒါ ကြည့်ပေးပါလား။ ကြာတော့ ကြာနေပြီ

"ဟုတ် ပြကြည့်လေ တီချယ်"

ဆိုတော့ဖုန်းသွားယူလာပြီး ကျနော့ကိုပေးတယ်။

ကျနော် က အားသွင်းကြိုးပါတောင်းပြီးခဏ အားသွင်းထားလိုက်ပြီး လက်ကျန်ကော်ဖီကို အရင် ရှင်းလိုက်တယ်။ပြီးမှ ဖုန်းကို ပါဝါ ဖွင့်ကြည့်တော့ firmware ကျနေတယ် လို့ ကျနော် ယူဆလိုက်ပြီး

"ရတယ် တီချယ် ကျနော် လုပ်ပေးမယ်

ဖုန်းက firmware ကျသွားတာ

ကွန်ပြူ တာ တလုံးလုံး သုံးဖို့ရှိလား ကျနော် တခါထဲ firmware ဆွဲပြီး ပြန်တင်ပေးလိုက်မယ်"

ကျနော့ဆီ သူ့laptop ထုတ်ပြီး လာပေးတော့ ကျနော်လည်း လုပ်စရာရှိတာ စလုပ်တယ်ပေါ့။ဖုန်းအတွက် လိုတာတွေ အင်တာနက်မှာ ရှာနေရင်းက

"သားရေ တို့ အဝတ်သွားလဲလိုက်ဦးမယ်နော် လိုတာရှိရင် လှမ်းခေါ်လိုက်" 

ဆိုပြီး အထဲဝင်သွားတော့ ကျနော် တယောက်ထဲ လက်ပ်တော့ တလုံးနဲ့ ဧည့်ခန်းထဲ ကျန်နေခဲ့ရော။Software တချို့နဲ့ လိုချင်တဲ့ firmware ကိုတွေ့တော့ ဒေါင်းလုပ် ဆွဲထားရင် တီချယ့် ကွန်ပြူတာကို နည်းနည်း မွှေကြည့်ဖို့ စဉ်းစားမိသွားတယ်။ တခြားတော့ မဟုတ်ပါဘူး သူရော အောကားတွေ ဘာတွေ ကြည့်တတ်သလား ဆိုတာလောက်ပါပဲ။

search နေရာမှာ စတားဒေါ့အမ်ပီဖိုး ဆိုပြီး ရိုက်ထည့်လိုက်တာနဲ့ ဗွီဒီယို ဖိုင်တွေ တန်းစီပြီး ကျလာပါလေရောကိုယ့်ဆရာ ထင်တာမှန်ပါတယ်။ တီချယ့်ကွန်ပြူတာထဲက ဆင်းရဲသားကားတွေကို ကျနော် ရှာဖွေ တွေ့ရှိသွားလေသည်ပေါ့ဗျာ။

အဲဒီထဲက ဖိုင်တစ်ဖိုင်ကို ကလစ်ထောက်ပြီး လမ်းကြောင်း ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုင်လမ်းကြောင်း အဆင့်မှ အဆင့်ကို ခံထားတာဆရာရေ။ ဒီအတိုင်း လိုက်ရှာရင်  တော်တော်နဲ့မတွေ့နိုင်တဲ့ နေရာမျိုးမှာ။ ကျနော် လည်း သူစဉ်းစားပြီး သေချာ သိမ်းထားပုံကို သဘောကျလို့ အသံထွက်ပြီး ဟီ ခနဲ ရယ်လိုက်မိတယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ

"ဘာလို့ရယ်တာလဲကွ" ဆိုတဲ့ အသံက ဂါဝန်တထည်ဝတ်ပြီး ကျနော့နောက်က ထွက်လာပါလေရောဗျာ

“ဗျာ ..  တီချယ် . .  ဟို . . . ကျနော်လေ ..”

“မင်း . .  ဒါတွေ ဘယ်လို ရှာတွေ့သွားတာလဲ”

ဆိုပြီး ကျနော့လက်ထဲက မောက် ကို ဆွဲယူပြီး ဖွင့်လက်စတွေ အကုန်လုံး လိုက်ပိတ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရေ . .မျက်နှာက ဒေါသဖြစ်နေတာမဟုတ်သလို ဘာဖြစ်နေလည်း ခန့်မှန်းလို့ မရဘူး။ကျနော်လည်း ဘာပြောရမှန်း မသိဖြစ်နေတာ။

“ဘာကိစ္စ မဆိုင်တာတွေ လျှောက်ကြည့်တာလဲ သား တခြား ဘာတွေ လျှောက်ဖွင့်ထားသေးလဲ”

“ဘာ . . ဘာမှ မဖွင့်ပါဘူး တီချယ် .. 

ဟို . . ကျနော်  ကျနော် ဒေါင်းလုဒ် ဆွဲထားတဲ့ ဖိုင် တခု ပျောက်သွားလို့လိုက်ရှာရင်း တွေ့သွားလို့ ဖွင့်ကြည့်တာပါ”

“အေး . ..  ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မင်းကို တို့ စိတ်ဆိုးတယ်တို့က ယုံကြည်လို့ ဒီကွန်ပြူတာကို မင်းလက်ထဲ ထားသွားတာတော်ပြီ ဖုန်းလည်း ပြင်မနေနဲ့တော့ မင်း ပြန်ချင်ရင်ပြန်တော့တို့ ဘာမှ ခိုင်းစရာ အကြောင်း မရှိတော့ဘူးတို့က စပ်စပ်စုစု လုပ်တဲ့လူဆိုရင် တအားမုန်းတာ”

ကျနော် သူ့ကို မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ပဲ ကြည့်နိုင်တော့တယ်။ မျက်လုံးကတော့ တော်တော်လေးဟိုက်နေတဲ့ ဂါဝန်ဆီကို အကြည့်ရောက်ဖြစ်အောင် ရောက်သွားသေးတယ်။တီချယ့်ကို ကြည့်ရတာ အတွင်းမှာ ဘာမှ ခံဝတ်ထားပုံမပေါ်ဘူး။ အိမ်နေရင်း ဂါဝန် အသားပျော့ပျော့ပေါ်မှာ မသိမသာ ပေါ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေတွေက ကျနော့အာခေါင်တွေခြောက်သွေ့စေတယ်။

ဒါပေမဲ့ ကျနော်ကရော လောလောဆယ်အခြေအနေကို ပြောင်းလဲပစ်လိုက်ဖို့ ဘယ်လိုများ တတ်နိုင်မှာတဲ့တုန်း ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ဘဝဆိုတာ အောစာအုပ်ထဲကလို ဖြစ်လာတာမျိုးမှ မဟုတ်တာ။ အခုနေ အတင်းလုံးလိုက်ရင် ဒုက္ခရောက်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာလည်း သဘောပေါက်ပါတယ်။

ကျနော့ သီဝရီ အရ မိန်းမတွေက နောက်ဆုံးအချိန်ထိ ငြင်းနေတုန်းပဲ ကိုယ်က ရအောင် ချုပ်တတ်ဖို့ပဲ လိုတယ် ဆိုတာ ကလည်း အခုလိုအခြေအနေမှာ ကျနော်က ထုတ်မသုံးရဲဘူးလေ။ အနည်းဆုံးတော့ တချိန်က ကိုယ့်ဆရာမ ဖြစ်ခဲ့တယ်ဆိုတဲ့ အသိက ရှိနေသေးတာကိုး။

နောက်ဆုံးတော့ လည်း စိတ်လျှော့ချလိုက်ပြီးမှ

“ကျနော့ကို ခွင့်လွှတ်ပါတီချယ် ..ကျနော် မလုပ်သင့်တာလုပ်လိုက်မိတာပါ။စည်းမစောင့်သလိုလည်း ဖြစ်သွားတယ်ကိုယ့်ဆရာမအပေါ် မကြံအပ် မစည်ရာကို ကြံစည်မိသလိုလည်း ဖြစ်သွားတယ်တောင်းပန်ပါတယ် တီချယ်ရယ် . . ကျနော် သွားလိုက်ပါဦးမယ်”

ကျနော် တမင်ပြောလိုက်တဲ့ စကားတွေမှန်း ကိုယ့်ဆရာလည်း ရိပ်မိတယ်မလားမတတ်နိုင်ဘူး နောက်ဆုံးရတဲ့ အခွင့်အရေး လေးကို ရသလို သုံးပြီး တိုက်စစ်ဆင်ရတာပဲ ဟီ။

ပြီးတော့ ကျနော်လည်း ခေါင်း ငိုက်စိုက်ငိုက်စိုက်နဲ့ အိမ်တံခါး ဖွင့်ပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ဓါတ်လှေခါးတောင် မစောင့်ပဲ ဒီအတိုင်းဆင်းလာခဲ့ပြီး လမ်းမပေါ်ရောက်တော့ တက်စီတစင်း တားပြီး ပြန်လာခဲ့လိုက်ရော. . .။ရပ်ကွက်ထဲပြန်ရောက်တော့ အနီးအနားက စတိုးဆိုင်မှာ ဘီယာ၂ ဘူးဝယ်ပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်လာ အိမ်ရောက်တော့မှ အဝတ်အစားလဲတော့ ဘောင်းဘီအိတ်ထဲက တီချယ်မိုးရဲ့ ကားသော့ကြီး ထွက်လာတယ်။

အဲတော့မှ တခါ သူ့ဆီ ဖုန်းဆက် ပြီးပြောရသေးတယ်။ တမင်ယူသွားတာ မဟုတ်ကြောင်း အထပ်ထပ်တောင်းပန်ရတာပေါ့ ကိုယ့်ဆရာရယ်။ အောင်မာ စိတ်ဆိုးပြေသွားပြီလား ဘာလားတော့ မသိဘူး ရယ်ရယ်မောနဲ့ပဲ မြန်မြန်ပြန်လာပေးတဲ့။ အဲဒါနဲ့ ကျလေည်း ချက်ချင်း အဝတ်ပြန်လဲပြီး သူ့ဆီ ထွက်သွားရတယ်။

တံခါးဘဲလ်တီးလိုက်တော့ တီချယ် မိုး လာဖွင့်တယ်။ ခုနက ပုံစံအတိုင်းပဲ အောက်မှာ အခုအခံ မပါတဲ့ ဂါဝန် ကြီးနဲ့ပဲ။

“သားဇော်ရယ် . . မင်းကလည်း ချက်ချင်းကြီး ထွက်ပြေးသွားတာကိုး ..အခု အိမ်ရောက်ပြီးမှ ပြန်လာတာလား”

“ဟုတ်”

“သြော် . . တို့က လမ်းမှာပဲ အောက်မေ့လို့ ပြန်လာခဲ့လို့ ပြောလိုက်တာအိမ်ပြန်ရောက်သွား ပြီဆိုလည်း အေးအေး ဆေးဆေးမှ ပြန်လာရောပေါ့ သားရယ်”

“ဟုတ် ကျနော်က တီချယ် တမျိုး ထင်မှာစိုးလို့ပါ”

“မထင်ပါဘူးကွာ ..

ခုနက လည်း တို့က ရှက်သွားလို့ပါ။ လူကြီးဆိုတော့ ရှက်တာပေါ့ ။ ပြီးတော့ ငါ့သားလည်း တို့ကို အထင်သေးသွားမှာ စိုးလို့”

“ဘာလို့သေးရမှာလဲ တီချယ်ရယ် . . ထူးဆန်းတဲ့ ကိစ္စလည်း မဟုတ်အထင်သေးရမဲ့ ကိစ္စလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့”

“မထူးဆန်းရင်လဲ ဘာလို့ဖွင့်ကြည့်ရသေးတုန်း ခွေးကောင်လေးရဲ့”

“ဟီးဟီး . . အဲဒါက ကျနော်ဝါသနာပါတာကိုး တီချယ်ရဲ့”

ကျနော့ကို မျက်စောင်းထိုးတယ် ဆရာသမားရေ . . အခြေအနေကတော့ ဟန်ပြီနဲ့တူတယ်။ဘယ်အသက်အရွယ်ပဲဖြစ်ဖြစ် မိန်မတွေရဲ့ မျက်စောင်းဟာ ယောက်ျားတွေကို အရည်ပျော်စေဖို့ အထူးတလည် ဖန်တီးနေစရာမလိုလောက်ဖူးလို့ ထင်တယ်ကိုယ့်ဆရာရေ။ ကျနော့မှာ အလိုလိုနေရင်း မောလျလာတယ်။

“ကဲကဲ ခုန ကော်ဖီသောက်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ အအေးဖြစ်ဖြစ် သောက်ပေါ့ဟုတ်လား”

“တော်ပါပြီတီချယ် ကျနော့ကို ရေပဲ ပေးပါ.”

“အိုခေ”

ရေတခွက် သွားယူလာပြီး ကျနော့ကိုတိုက်တယ်။

“ကဲ .. ဆရာလေး အမောဖြေပြီးသွားရင် ဖုန်းလေး ဆက်ပြင်လိုက်ဦး ဟုတ်လား

ခုန မင်းဒေါင်းလုဒ် လုပ်ထားတာ ပြီးပြီနဲ့ တူတယ်”

“ဟုတ်ဟုတ်”

ဒီလို ကိုယ့်ဆရာရဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ ကွန်တို ဧည့်ခန်းမှာ ဆိုဖာဆက်တီ တစ်စုံ နဲ့ အလယ်မှာ မှန်စားပွဲ တစ်ခု ရှိတယ်။ပထမ ကျနော်က အိမ်အတွင်းထဲကို ကျောပေးထားတဲ့ ခုံမှာ ထိုင်နေတာ။ အခုက သူက ကျနော် ခုန ထိုင်နေတဲ့ နေရာမှာ ထိုင် နေပြီးတော့ ကျနော်က လောလောဆယ် တီချယ်မိုး နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံမှာ ထိုင်နေတာပါ။

တီချယ်မိုးက သူ့ဘက်လှည့်ပြီးချထားတဲ့ လပ်တော့ ကို ကျနော့ဘက်လှည့်ပေးတယ်။ ကျနော်လည်းခုန ဒေါင်းထားတဲ့ ဖိုင်တွေလိုက်ရှာဖို့ကွန်ပြူတာဆီ မျက်နှာမူလိုက်တယ်။တီချယ်ကတော့ ဘယ်မှမသွားတော့ပဲနဲ့ အရှေ့မှာ ပဲ ထိုင်နေတော့တာ ကိုယ့်ဆရာ။ စိတ်ထဲမှာ မကြာခင်တခုခု ဖြစ်တော့မယ် ဆိုတာ ကြိုသိနေပေမဲ့ ဘယ်ကဘယ်လိုစရမှန်းမသိဘူးဖြစ်နေတာ။

ကွန်ပြူတာမှာ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ Minimize လုပ်ထားတဲ့ VLC  လေးတွေ့လို့ maximize လုပ်လိုက်တယ်။ ဟုတ်ပါတယ် ကိုယ့်ဆရာမှန်းထားသလိုပါပဲ ကျေနော်သွားနေတုန်း တီချယ်မိုးကြီး ကြည့်နေပုံရတဲ့ ဆင်းရဲသားကား တစ်ခုပါပဲ။

ကျနော် ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာလုပ်ပြီး တီချယ့်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။တီချယ်က ကျနော့ ဘက်ကို ထလာတယ်။ ဘေးတော့ ကျနော့ဘေး ကို စွေ့ခနဲ့ ဝင်ထိုင်တာ ကိုယ့်ဆရာရေ ..ကျနော် ရင်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်ခုန်လာသလို အငယ်ကောင်ရဲ့ ထိပ်က သွေးတွေကလည်း တဒိတ်တဒိတ် တိုးနေတယ်။ ကျနော် အသိလွတ်သွားသလို ဖြစ်သွားပေမဲ့ ကျနော့လက်မောင်းကို တီချယ့်နို့သီးခေါင်းလေးတွေတဲ့ ပွတ်တိုက်မိသွားတယ် ဆိုတာ ကောင်းကောင်း သိနေရပါတယ်။

ကျနော် တီချယ့်ကို ဆွဲဖက်လိုက်တယ်

“ကျနော့ကို ခွင့်လွတ်ပါတီချယ် . . ဘယ်လိုမှ စိတ်ထိန်းလို့ မရတော့လို့ပါ”

ကျနော်က ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်တော့ တီချယ်က ကျနော့နားကို ကပ်ပြီးတော့

“တို့လည်း ဟန်မဆောင်တော့ပါဘူး ဘေဘီရယ်”

နားရွက်နားကို နှုပ်ခမ်းလေးနဲ့ မထိတထိလုပ်ပြီး ပြောတာဗျား..

ကျနော်လည်း တီချယ့်ဂါဝန်တွေကိုတောင် မလှန်နိုင်တော့ပဲ ဂါဝန်ပေါ်မှာ ဖုထနေတဲ့ တီချယ့်လုံးဝန်းပြီးတော့ ဝင်းအယ်နေတဲ့ နို့တွေကို ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ နောက်ထပ် နို့တဘက်ကိုတော့ ကျနော့လက်တွေနဲ့ အငမ်းမရ ဆုပ်နယ်ပစ်တာပေါ့။

နောက်ဆုံး ကျနောမနေနိုင်လို့ တီချယ့် ဂါဝတ်ကို သွားနဲ့ ကိုက်ပြီး ဆွဲဖြဲပစ်လိုက်တယ်။

“ဗြိ”

“အို”

ဂါဝန်ပြဲတဲ့ အသံနဲ့ တီချယ့် အာမေတိတ်သံ အဆုံးမှာဖြူရှင်းဝင်းဝါတဲ့ တီချယ့် ရတနာ ရင်သား တွေကို ကျနော့ မျက်လုံးနဲ့ မြင်လိုက်ရတာပါပဲ ကိုယ့်ဆရာရေ။ညိုဝန်းနေတဲ့ တီချယ့်နိုးသီးခေါင်းလေးတွေဟာ ကျနော့ရဲ့ နှုပ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ထိကပ်ထားရလိမ့်မယ်ဆိုတာ ဟိုးအရင် သူ့တပည့်ဘဝတုန်းက စိတ်ကူးတောင် မယဉ်ဖူးခဲ့တာပါ။ 

သူ့နို့သီးခေါင်းဘေးတဝိုက်မှာ ကျနော့ လျှာထိပ်ဖျားလေးနဲ့ ကကြီးခခွေးတွေ ရေးတော့ ကျနော့ဆံပင်တွေကို ဆောင့်ဆွဲတာဗျ။ ဆရာသမား ကြုံဖူးလားတော့မသိဘူး။သူဆောင့်ဆွဲတာ နာပေမဲ့ ကျနော်က နာကျင်တဲ့ ဝေဒနာကို မခံစားရပဲ သူ့နို့တွေကို ပိုပိုပြီးတော့ပဲ စို့ချင်လာတယ်။

တီချယ်မိုးရဲ့ နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ဘာပြန် စို့နေရင်းက ပေါင်ကြားထဲကို စမ်းကြည့်လိုက်တွေ့ အရည်တွေကို စိုပြီးရွှဲနေပြီ။

အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း အောက်ကို အလှည့်မပေးတော့ပဲ တန်းပြီးလုပ်တော့ဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ကျနော် က ဘောင်းဘီတွေ ချွတ်နေတုန်းပဲ ရှိသေးတယ် တီချယ်မိုးက ကျနော့ကောင်ကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဖမ်းဆွဲပြီးတော့ အား ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။

အား

ကျနော့မှာ ဆွေမျိုးကို မေ့ရောကိုယ့်ဆရာရယ်။

သူစုပ်ပေးတာကောင်းလွန်းတော့ ကျနော့မှာ  အားလုံးကို သတိလက်လွတ်ပါပဲ။ သူ့ကိုလည်း မညှာနိုင်တော့ပဲ ပါးစပ်ထဲကို ဆောင့်ဆောင့်ပြီး ထိုးထည့်မိတယ်။

ကျနော် ထိုးထည့်တဲ့အချိန် ပြန်ထုတ်တဲ့အချိန် ကြားမှာ သူ အသက်ရှူတဲ့အချိန်တွေက အားလုံး ကွက်တိပါပဲ။တီချယ်မိုးကို ကျနော် ဒီတချက်နဲ့တင် တော်တော်ဂါသွားတာကိုယ့်ဆရာရယ်။ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းလင်း ပြောရရင် အခုလို ပါးစပ်ကို တခါမှမှ အားရပါးရ မလိုးဖူးဘူး။ကျနော်က ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း

“အွန်း . .  အွန်း”

 ဆိုပြီး တီချယ့်ရယ့်အော်သံက စိတ်ကို တော်တော်တက်ကြွစေတယ်။

“ဘေဘီ တို့ကို ချစ်ပေးတော့”

ပြောပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်း လှဲချလိုက်တဲ့တီချယ်မိုးရဲ့ စကားတခွန်းမှာ ကျနော်က စက်ရုပ်လိုပဲ သူ့ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်ပြီး အားရပါးရ ထိုးထည့်လိုက်တော့တယ်။

..................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ ) 

(ဇာတ်သိမ်း)

တီချယ်မိုးအိမ်မှာ ကျနော် တညလုံး နေဖြစ်သွားတယ်။ မနက် မိုးလင်း အိပ်ယာထတော့ တီချယ်မိုးက မနိုးသေးဘူး။ ကပိုကရို အိပ်နေတဲ့ တီချယ်မိုးရဲ့ နှဖူးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်တော့ နိုးလာတယ်။

ဒါပေမဲ့ ကျနော့ကို သာသာကြည်ကြည်ရှိပုံမပြဘူး။ ကျနော့ နေရာမှာ ဆိုရင်ရော ကိုယ့်ဆရာဘယ်လိုနေမလဲ။ ကျနော်ကတော့ တင်းသွားတယ်။ 

ဘာမှ ပြောမနေတော့ပဲ မျက်နှာသစ် ပလုပ်ကျင်း ပြီးတော့ အိမ်သာတက်တယ်။ သူ ဘာသူ စကားပြောချင်ပြော မပြောချင်နေပေါ့။ ကျနော်ကတော့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်ရုံရှိတာပဲ။

အိမ်သာထဲကထွက်လာတော့ တီချယ်မိုး အဝတ်တွေဘာတွေ သပ်သပ်ရပ်ရပ် လဲဝတ်ထားတာတွေ့တယ်ဗျ။ တီရှပ်အသစ်ထည်နဲ့ ထမီအနက်ရောက်ပြောင်ကိုဝတ်လို့။ လက်ထဲ လည်း စာအိပ် တလုံး။ အထဲမှာ ပိုက်ဆံတွေ ရှိပုံရပါတယ်ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ဆော်ကြီး ဘာဇယားတွေ ခင်းဖို့ကြံလည်းတော့ မသိဘူး။

သူ ကျနော့ကို ရယ်ပြတယ်။ ပြီးတော အနားကပ်လာပြီး ကျနော့ပါးကိုလက်တဘက်နဲ့ ပွတ်တယ်။

“မနေ့က တို့အရမ်း ပျော်တယ် သိလား

မင်းကိုလည်း ကျေးဇူးတင်တယ်”

သူက ကျနော့ကို လေ သံ လေးနဲ့ပဲပြောတာပါ။ကျနော် သူ့ကို ဒီအတိုင်းပဲ ကြည့်နေလိုက်တယ်။

“ဒါပေမဲ့ တို့ နှယောက်က ရေရှည်ကြီး တော့ မသင့်တော်ဘူးမလား အဲဒါကြောင့် နောက်ဆို လမ်းမှာတွေ့ရင်တောင် မခေါ်နဲ့တော့နော်။

တို့တွေ ဘယ်တုန်းကမှ မသိခဲ့ကြသလိုပေါ့ ဟုတ်လား ဆရာတပည့် ဆိုတာကတော့  နဂိုထဲက စိတ်ထဲမှာ မရှိဘူး မလားဘယ်လိုမှ တော့ သဘောမထားနဲ့ကွာ  ဒါလေး ယူသွား”

သူပေးတဲ့ စာအိတ်ထဲမှာ ဘယ်လောက်တန်တွေရှိမှန်း မသိဘူး။ ကျနော် နှုတ်ခမ်းကို တချက်တွန့်လိုက်တယ်ကိုယ့်ဆရာရယ် မင်းသားလိုလို ဘာလိုလိုပေါ့

ပြီးမှ သူ့စာအိတ်ကို ဖတ်ခနဲ ဆွဲယူပြီး အနားမှာရှိတဲ့ စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။

“အရာရာအားလုံးတီချယ့်သဘောပါပဲ”

ပြောပြီး သူ့ကိုကျနော် ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။တီချယ်မိုး မျှော်လင့်ထားပုံမပေါ်ဘူး။ပြီးမှ သူ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး

“တပည့် အမိုက်ကလေးကို တခါလောက် ထပ်ပြီး ခွင့်လွတ်ဦးနော် တီချယ်”

ပြောပြီး သူ့အင်္ကျီအောက်က ဘရာဇီယာကို ကျနော် ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ အင်္ကျီကို ဆွဲမပြီး နို့တွေကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့တော့တာ။ကျနော့ကို ဘာမှကို ပြန်မပြောနိုင်တော့ဘူး။

နှစ်မိနစ်လောက်စို့ပြီးတော့ သူ့ကို ခုံပေါ်တင်ပြီးမှ ထမီကို ဆွဲချွတ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ပြီး အစေ့ထိပ်ကလေးကို ဆွဲစုပ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ လျှာကို အတွင်းနံရံတွေ တလျှောက် ကစားပြီး အားရပါးရ ဂျာပစ်လိုက်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။

သူ့ကို ဂျာလို့ အားရပြီးတော့မှ ကျနော့ ဘောင်းဘီကို မချွတ်ပဲ ပစ္စည်းထုတ်ပြီး တီချယ့် ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပေးလိုက်တယ်။

သြော် ကိုယ်ဆရာကလည်း မစုပ်ပဲ နေမလား စုတ်တာပေါ့။ စုပ်တာမှ အားရပါးရကိုစုပ်တာ။ ကျနော်လည်း တော်တော် ခံလု့ိကောင်းကောင်းနဲ့ ကော့ကော့ကော့ထိုးပေးနေလိုက်တယ်။

နည်းနည်း ကြာသွားပြီးမှ တီချယ်မိုးကြီးကို မတ်တပ်ရပ်ခိုင်းပြီး နှုပ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းရင်း လက်တဘက်နဲ့ ပေါင်ကြားထဲကို ကလိပေးနေလိုက်တယ်။ တီချယ်မိုးကြီးဆိုတာဗျာ . . အရည်တွေကိုရွှဲနစ်နေတာပဲ။ အခုထိတော့ ကျနော့ကို ဘာစကားမှ ပြန်မပြောဘူး။

အဲဒါနဲ့ပဲ နမ်းနေတာကို ရပ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လက်နဲ့ ဆွဲလှည့်ပြီး ခုံပေါ်ပို ကုန်းသလိုဖြစ်အောင်ထားလိုက်ပြီး အနောက်က နေ တေ့ပြီး ဆော်ပစ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။

အားပါးပါး ညက လုပ်တာတွေထပ်တောင် ပိုကောင်းနေသလိုပဲ။ တစ်မိနစ်ခွဲ နှစ်မိနစ်လောက် လုပ်ပြီးတော့ ကျနော် ရပ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထား ဖြစ်အောင် ပြန်နေလိုက်ပြီးမှ နှဖူးကို တချက်နမ်းလိုက်တယ်။

“တီချယ် . . ကျနော် ဂစ်ကလိုမဟုတ်ဘူး ကျနော့ကို အဲလို လာလုပ်လို့မရဘူးသိလားအဲဒီပိုက်ဆံတွေလည်း ယူဖို့ အစီအစဉ်မရှိဘူး။ နောက်လည်း လမ်းတွေ့ရင် ခေါ်ဖို့ မစဉ်းစားနဲ့နော် ကျနော် တို့ ဇာတ်လမ်း ဒီမှာပြတ်ပြီ”

ပြီးတော့ ကျနော်လည်း အဲဒီကနေ ထွက်လာခဲ့တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။ ကျနော် ဘဝမှာ ဆော်တွေ အများကြီးနဲ့ ကြုံဖူးပါတယ်။ တခါမှ ဒီလို ဆက်ဆံတာမျိုး မခံဖူးပါဘူး။ စိတ်ထဲမှာ တော်တော် တင်းသွားလို့ ကျနော် ပြန်တုန့်ပြန်တာ လမ်းလွဲကောင်းလဲ လွဲနိုင်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မတတ်နိုင်ဘူးဗျာ။

နောက်ကိုတော့ ကျနော် ဆင်ခြင်မှ ဖြစ်မယ်လို့တော့ စိတ်ထဲက တွေးဖြစ်ပါသေးတယ်။ တကယ် ဆင်ဖြင် ဖြစ်တယ် မဆင်ခြင်ဖြစ်ဖူးကတော့ ကြုံလာမှပဲ သိမှာပဲဗျ။ နော့

အဲဒီက အပြန် မမအေး ကိုသတိရသွားလို့ သူ့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်တော့ လက်ရှိ သူနေ တဲ့ နေရာကို ကျနော်ရောက်သွားတယ်။

အဲဒီမှာ ကျနော့ရဲ့ တီချယ်မိုးဆီက တို့လို့တန်းလန်းကိစ္စကို ဖြေရှင်းတယ်ဗျာ။ အသေးစိတ်တော့လည်း ပြောမနေတော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ဆရာ စိတ်ထဲမှာသာ ကြိုက်သလို မြင်ယောင်ကြည့်ဗျာ။

အဲဒီနေ့က စလိုက်တာ ကျနော့ အခန်း စာချုပ်ပြည့်တဲ့အထိ အိမ်အသစ်မငှားဖြစ်ဖူး။ လောလောဆယ်တော့ မမအေးရဲ့ အိမ်မှာပဲ ကျနော် နေဖြစ်တယ်။

အံ့သြစရာကောင်းတာက မမအေးနဲ့ အတူနေတဲ့အချိန်ကစလို့ ဒီနေ့အထိ ကျနော် နောက်ထပ် ဘယ်မိန်းကလေးနဲ့မှ မတွေ့ဖြစ်တော့တာပါပဲ။

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူတွေမဟုတ်ပေမဲ့ လောလောဆယ်တော့ လင်မယားတွေလိုပါပဲ။ ကျနော် သူ့ကိုချစ်လားလို့ မေးရင် မချစ်ပါဘူး။ သူကလည်း ကျနော့ ကိုချစ်မချစ် မသေချာပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တို့နှစ်ယောက် နေပျော်နေကြတယ်။

ဒီလိုနဲ့ တနေ့ ကျနော်က မမအေးနဲ့ ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်နေရင်းနဲ့ ရင်သားမှာ အလုံးလိုလို တခုတွေ့လို့ လန့်သွားပြီး ဆေးခန်းသွားပြဖြစ်တယ် ကိုယ့်ဆရာရယ်။

ဆရာဝန်ကတော့ အဆီကြိတ်ပဲလို့ပြောလို့ စိတ်အေးရတယ်။ စိတ်ချချင်ရင်တော့ ခွဲထုတ်ပစ်ရမယ်ဆိုလို့ ခွဲထုတ်ပစ်လိုက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ဇာတ်လမ်းက အခုမှ စတာကိုယ့်ဆရာရေ . .  မခွဲခင် သွေးစစ်ကြည့်တော့ ကျနော့ မမအေး မှာ HIV က Positive ဖြစ်နေတယ်။ ဒီတော့ ကျနော့လည်း အော်တို ပေါ့စတစ်ပေါ့ဗျာ။တကယ်စစ်ကြည့်တော့လည်း ပိုးက ရှိနေတာပါပဲ။

ကျနော် ဘယ်ဆော်တွေနဲ့ပဲ နေခဲ့ခဲ့ သေသေချာချာ အကာအကွယ် သုံးခဲ့တာ ကိုယ့်ဆရာလည်း သတိထားခဲ့မိမှာပါ။ ဘယ်သူက ဘယ်သူ့ဆီကူးခဲ့တယ်ဆိုတာမျိုး အခုမှတော့ လက်ညှိုးတွေ ထိုးနေဖို့ မလိုတော့မှန်း ကိုယ့်ဆရာလည်း သဘောပေါက်မှာပါ။

တကယ်လို့ ဒီကိစ္စက ကျနော့ဆီက ဆိုရင် ကျနော် စဉ်းစားမိသလောက် ဘယ်ကလဲ ဆိုတော့ ဖြစ်နိုင်ချေ က တယောက်ပဲ ရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် ထပ်မစဉ်းစားနေတော့ဘူး။ ဆရာသမားလည်း တယောက်ယောက်ကို ထင်မိတယ်ဆိုရင် ကိုယ့်ဘာကိုယ် စိတ်ထဲမှာပဲ ထားဗျာ။

HIV positive ဆိုတာ ချက်ချင်း သေမဲ့ ရောဂါမဟုတ်တော့လို့  ကျနော် နေသာပါတယ်။

ဆေးခန်းသေချာပြမယ်ဗျာ။ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်မယ်။ ဆေးတွေသေချာစားမယ်။ ကျနော်နဲ့ မမအေးတို့ တယောက်ကို တယောက် ဖေးမပြီး လောကဓံကို ရင်ဆိုင်သွားကြမယ်ဗျာ။

ဒီလောက်ပါပဲ ကိုယ့်ဆရာရေ။

ကျနော်ပြောပြမယ်ဆိုတာ ဒါတွေပါပဲ။ အစအဆုံး နားထောင်ပေးလို့ ဆရာသမားကို ကျနော်က ကျေးဇူးအထူးဗျာ။


ဟုတ်ကဲ့.....

ကျနော် . . . ရှောင်ဖော်ဇိုးပါ။


ပြီးပါပြီ။