ခေါင်းမြီးခြုံလုံပါပေ့ အပိုင်း (၁)

ခေါင်းမြီးခြုံလုံပါပေ့ အပိုင်း (၁)

နရသူ ရေးသည္။

(အချစ်တက္ကသိုလ် ၁၀ နှစ်ပြည့် နှစ်ပတ်လည်မဂ္ဂဇင်း (2021) အတွက် စာမူ)

🥛🍻🥂🍷🥃🍸🥤🍹

ဘဝရဲ့အမှတ်တရ

ဆိုတာ ..

ကိုယ်ကိုယ်တိုင်

နင့်နင့်သီးသီးထိရှခံစားခဲ့ရတဲ့

အထင်ကရဖြစ်ရပ်တွေပါ ..

နှလုံးသားထဲသံမှိုနှက်သလို

စွဲထင်ကျန်ရစ်မယ့်

မမေ့အပ်ရာတွေသာ ..၊

ဘယ်ခါမှမဆိတ်သုဉ်း

ဘယ်ခါမှမပျောက်ကွယ်ပါ။   ။

Moe Aung

(မိုးအောင်)

(01)

သက်ကြီးခေါင်းချချိန်လွန်ပြီ။

ဒီအချိန်ထိရောက်အောင် စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် သူစောင့်ခဲ့သည်။ ညနေခင်းကတည်းက ဆိုင်မှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့်ဝီစကီ တစ်လုံးခွဲသောက်။ အပြန်မှာ အရက်ဖြူတစ်လုံးပါဆယ်ထပ်ဆွဲပြီး အလုပ်ခွင်ရှိရာ သူခြံစောင့်လုပ်သည့် စိုက်ပျိုးဥယျာဉ်ဖက်ကို ဒုတိယကမ္ဘာစစ်လက်ကျန် ဟမ်းဘားတံဆိပ် ယောက်ျားစီးစက်ဘီး အဟောင်းလေး စီးကာ ပြန်ခဲ့သည်။ ခြံရှေ့နှင့်အနီးဝန်းကျင်တွေမှာ လူနေအိမ်တွေရှိရာ များသောအားဖြင့် လူမျိုးကွဲဘာသာခြားတွေသာ ရှိကြသည်။ ငါးဖမ်းလုပ်ငန်းနှင့်အသက်မွေးသည့် တံငါသည်တွေ သူတို့ဇနီးမယားတွေ ဒေသထွက်သစ်သီးဝလံများ ရောင်းချသည့် အသီးအရွက်ဈေးသည်တွေ အုတ်ဖိုအလုပ်သမတွေ မြင်းလှည်းသမားတွေ ပျံကျလက်လုပ်လက်စားနှင့် ၁၂ ပွဲဈေးသည်များ အများစု နေထိုင်ရာ သီးသန့်နယ်မြေ ဖြစ်သည်။

သူခြံရှေ့ရောက်တော့ အရှေ့တဲအိမ်စုလေးက မီးတွေလင်းနေသည်။ အဘကြီးတွေဟု သူကိုယ်တိုင် အနွတ္တသညာပြု အမည်ပေး မှည့်ခေါ်ထားသည့် သူနှင့် သောက်ဖော်သောက်ဖက် အရက်သမား ညီနောင်နှစ်ဖော်ရဲ့ ဘေးချင်းယှဉ်လျက်ရှိသည့် အိမ်နှစ်လုံးမှာ မီးရောင် မှိန်မှိန်လေး လင်းနေသည်။ ညက လက်ကျန်လေးတွေ ရှင်းနေတုန်းလား ဆက်ရက်မင်းစည်းစိမ်ယူပြီး ဇိမ်နှင့်နှပ်နေပြီလားမသိ။ ဘဝကိုဖြစ်သလိုရင်ဆိုင် ကြုံရာကျရာ အလုပ်လုပ်ရင်း နေ့လုပ် ညသောက်ဘဝနှင့် မိမိလက်ရှိအနေအထားကို လုံးဝအမှုမထားဘဲ ဖြစ်သမျှကြုံသမျှကို ပျော်ပျော်ကြီးဖြတ်သန်းရင်း အိုမင်းရင့်ရော်ခြင်းကိုပင် သတိမေ့လျော့နေကြသူတွေဖြစ်သည်။ အနေအထိုင် စရိုက်ကြမ်း သူတွေ ဖြစ်သော်လည်း နှလုံးသားနုကြသူတွေ ဖြစ်သည်။

သူနေထိုင်ရာ တိုက်ပုကလေးထဲဝင်ပြီး စက်ဘီးကိုနေရာချ အိမ်တံခါးကိုအသာ ပြန်စေ့ထားလိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ကတ္တရာလမ်းတစ်ဖက် ဖြတ်ကူး၍ အဘိုးကြီးညီနောင်နှစ်ယောက်ရှိရာဆီ အိမ်ကလေးတွေဆီ လျှောက်လာခဲ့သည်။

" အဘိုးကြီး ထ ထတော့ ဘယ်အချိန်ရှိသေးလို့လဲ အိပ်နေပြီလား ဒီမှာလာကြည့်စမ်းပါဦး"

ပြောလည်းပြော အိမ်ရှေ့ဆီရောက်အသွားမှာ တံအိမ်ပုကလေးထဲကနေ ..

" မိုးအောင်လား ဟေ့ ဝင်ခဲ့လေ အတော်ပဲ လူစုံတယ်"

အစ်ကိုဖြစ်သူ အဘိုးကြီးရဲ့အိုစာသောအသံကို ကြားရသည်။ လူသာအိုသည်။ စိတ်ကတော့မအို။

လှေကားကိုကျော်ခွကာ အသံစုံမြည်ပြီး လူရဲ့အလေးချိန်အလိုက် အောက်ကိုအနည်းငယ်စီ ညွှတ်ကျသွားသော ဝါးကြမ်းခင်းကို ဖွဖွနင်းတက်ကာ အိမ်ပေါ်ရောက်သွားတော့ သူပြောသည့်အတိုင်း ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်နှင့်အတူ သူတို့ရဲ့တူတော်မောင်ဖြစ်သူ အာလီကိုပါ ရေသန့်ဘူးထဲကအရက်ဖြူကို သတ္တုခွက်တစ်လုံးထဲ ငှဲ့ထည့်နေတာ မြင်လိုက်ရသည်။

" စုံပြီပေါ့ကွာ လူနဲ့အရည် လောက်မလောက်တော့ မသိဘူး တစ်လုံးတော့ဆွဲခဲ့တယ်"

" ဝိုး ဘရာဗို!!"

အားလုံး တစ်ညီတစ်ညွတ်တည်း။ လက်ရုံးများဆန့်တန်း၍ သြဘာပေးကြသည်။

" ကိစ္စမရှိဘူး ကိုမိုး တပ်ထဲပြန်ဆွဲလို့ရတယ် နှစ်ဆိုင်စလုံးက ကိုယ်လူရင်းချည်းပဲ အာစရိသိပါတယ်"

အာလီ သူ့ဖက်လှည့်ပြီး ပြောသည်။ ဘေးမှာချထားသည့် သူ့လွယ်ပလိုင်းထဲက အမြဲဆောင်ထားတတ်သော ဖက်ကြမ်းတစ်လိပ်ကို ကမ်းပေးလာသည်။ သူ့မှာက ဂက်စ်မီးခြစ်ကအဆင်သင့်။

" ကျေးဇူး အာလီ ငါသောက်လာတာမနည်းတော့ဘူး"

" ယုံပါ့ဗျား ဟဲဟဲ နည်းတဲ့ညလည်းမရှိဘူးကိုး ဟီးဟီးဟီး"

အားလုံး သဘောကျစွာ ရယ်သံတွေပြိုကျသည်။ သုံးယောက်လုံးက အလုပ်နှင့်ပတ်သက်လို့ တိုင်ပင်ဖော်တိုင်ပင်ဖက်တွေ ဖြစ်သလို စကားအပိုပြောစရာမလိုသည့် လူရင်းတွေလည်း ဖြစ်ကြသည်။ ရာသီပေါ် စိုက်ပျိုးရေးလုပ်ငန်းကို အကျွမ်းတဝင်သူတွေ။ သူတို့ရဲ့ မိရိုးဖလာအလုပ်ကိုက စိုက်မယ်ပျိုးမယ်၊ ရာသီချိန်အလိုက် သားငါးရှာမယ်၊ လယ်ယာအလုပ် လာမလား ဥယျာဉ်စိုက်သည့်အလုပ် လာမလား အလုပ်နှင့်ပတ်သက်၍ တကယ်တမ်းလိုအပ်လာလျှင် အမြဲအဆင်သင့်ရှိကြစမြဲ။ တော်တော်လည်း အားကိုးရသူတွေ ဖြစ်သည်။

သောက်ကြစားကြ သူတို့အိမ်က ဟင်းလက်ကျန်ကုန်တော့ ကိုယ့်ဖာသာ အရှေ့ခြံထဲဝင် ဓားမတိုကိုင်ပြီး နာနတ်သီးတစ်လုံး သွားခုတ် လာခဲ့သည်။ အိမ်ရောက်တော့ ညီနောင်နှစ်ဖော်အနက် ညီဖြစ်သူအဘိုးကြီးက နာနတ်သီးကို အသင့်စားသောက်နိုင်အောင် သူကိုယ်တိုင် သွားရောက် ခွဲစိပ်ပြင်ဆင်ပေးသည်။ (အမှန်တော့ ယခုလက်ရှိ သောက်စားသည့် အိမ်က သူ့အိမ်ဖြစ်သည်။ အစ်ကိုဖြစ်သူက သူနှင့်ခြံဝန်း တစ်ခုတည်း ဒီအိမ်ရဲ့ဘေးချင်းကပ်လျက်မှာ နေသည်။ အိမ်ထောင်ကွဲလာသည့် သမီးဖြစ်သူနှင့် မြေးဖြစ်သူ ချာတိတ်တစ်ယောက် ရှိနေ၍ ကလေးနှင့်အမေ အအိပ်မပျက်ရအောင် သူ့ရဲ့ညီဖြစ်သူရဲ့နေအိမ်မှာပဲ အမြဲတစေ စုရပ်လုပ်ပြီး သောက်စားကြတာဖြစ်သည်။)

နာနတ်သီးစိပ်တွေ ရောက်လာ၍ ခြောက်သွေ့နေသော အရက်ဝိုင်းကလေး ပြန်လည်စိုပြေသွားသည်။ ဒီအသီးမျိုးက အမှည့်မမှန်၍ စိမ်းဆတ်ဆတ်ဖြစ်မှာ မပူရပါ။ မီးဖိုချောင်သုံး ဆားကလေးများ နဘေးပတ်လည်မှာ သုတ်လိမ်းလိုက်ရုံနှင့် ရင်ထဲအေးစေ ချိုမြစေသော ဘုရားပေးသည့် သစ်သီးတစ်မျိုးပဲဖြစ်သည်။

ဒါလည်း အမြည်းပေပ။ အဝင်ကောင်း၍ အူရွှင်စေသောအမြည်းပင်။

မနက်ဖက်အလုပ်ဆင်းလာမည့် အလုပ်သမားတွေရှိနေ၍ ဝိုင်းကို စောစောဖြတ်မည်ပြောပြီး လူစုခွဲလိုက်ကြသည်။ အာလီလည်း သူ့အိမ်ကို သူပြန်သွားသည်။

နဘေးက နေအိမ်လေးလုံးအကျော်မှာ အာလီရဲ့နေအိမ်ဖြစ်သည်။ သူရယ် သူ့မိန်မရယ် အသက်ခြောက်နှစ် ခုနစ်နှစ် ကိုးနှစ်ခန့်အရွယ် သမီးချည်းသုံးယောက် ပြီးတော့ သူ့မယားရဲ့မိခင်ဖြစ်သူ ယောက္ခမ(အမ)ရယ် အတူနေကြသည်။ သာယာပျော်ရွှင်သော အိမ်ထောင်စု ကလေးပဲ ဖြစ်သည်။

သူတို့ရဲ့အိမ်နှင့်ကပ်ရက်မှာ လမ်းသွယ်တစ်ခုရှိသည်။ မြေနီခင်းသောလမ်းဖြစ်သည်။ နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်တွေ ရှိသည်။ အုံ့အုံ့ဆိုင်းဆိုင်း ဖြစ်သည်။

လမ်းလေးအတိုင်း အနောက်ဖက်သို့ ဆက်တက်သွားလျှင် သူတို့နယ်ရဲ့ စစ်တပ်ပိုင်မြေကိုရောက်မည်။

ဒီလမ်းကလေးအကြောင်း ရှင်းပြရတာက အကြောင်းရှိသည်။

ဒါက အခြားမဟုတ်။ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ ဇာတ်လိုက်ကျော် တစ်ဖြစ်လဲ ဘဝသမားကြီး မိုးအောင်ရဲ့ ဘဝတစ်စိတ်တစ်ပိုင်း သို့မဟုတ် သူနှင့်ပတ်သက်ရာ ပတ်သက်ကြောင်း ဖြစ်သော စားခွင်တစ်ခု ရှိ၍ပဲ ဖြစ်သည်။

`````````````````````````

မိုးအောင် တိုးတိုးတိတ်တိတ်လှမ်းလာသည်။

သူလာနေကျ လမ်းကလေး။ သူအမြဲလျှောက်နေကျ လမ်းကလေး။

ချိုင့်ခွက်တွေ ရှိသည်။ မြေ ကျောက် အုတ်ကျိုး အပိုင်းအစတွေရှိသည်။

မမေ့နိုင်စရာ အဖြစ်အပျက်တွေ ရှိသည်။

ချစ်ခြင်းအတိပြီးသော မဟူရာနတ်မိမယ်လေး ရှိသည်။

မဟူရာတဲ့။ မဟူရာဆိုတာ အနက်ရောင်လေ။ ပန်းငုံဖူးလို ဝတ်ဆံလှလှ ဖြူလွလွ တစ်သွေးတစ်မွေး ပိုက်ထွေးချင့်စဖွယ် မဟုတ်သော်ငြား သူ့နေရာနှင့်သူ အချိုးအစားကျန ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် ညိုစင်ဝင်းလဲ့သောအသားအရေနှင့် အလုံးအထည်ပြည့်ပြည့် မှိုစို့မျှစ်ပေါက်သဏ္ဍာန်နှယ် အထောက်အရပ်စံမီ လုံးကစ်ထစ်ရစ်စွာ ကဆုန်စိုင်းမည့် မြင်းပျိုမလေးတစ်ကောင်အလား ဒေါင်းတင်မောင်းတင် မိမိစိတ်ကြိုက် အလိုရှိရာကို ဇက်ကြိုးကိုင်မောင်းနှင်နိုင်မည့် ပျိုမြစ်ကျစ်လျစ် အားခွန်သန်စွမ်းလှသည့် အရိုင်းဆန်ဆန် လှပဂေးမကလေးပဲဖြစ်သည်။

သူလေးရဲ့အမည်က ..

'xx ရှီဒါ '  ဒါမှမဟုတ် ' ဒါဒါ 'လို့ပဲ ဆိုကြပါစို့။

````````````````````````````````````````````````````````

(02)

အိမ်ကလေးက ခြေတံရှည်ပုံစံ ဆောက်ထားသည်။

အောက်ထပ်မှာ အရင်က ကြက် ဘဲ ဆိတ်တွေ ဘာတွေမွေးခဲ့ဖူးပြီး ခုတော့ သားသမီးတွေ အရွယ်ရောက်လာချိန်မှာ တချို့ အိမ်ထောင်တွေ ဘာတွေကျ အပြင်ထွက်အလုပ်လုပ်သူတွေနှင့်မို့ ဆက်လက်မွေးမြူနိုင်ခြင်းမရှိတော့ဘဲ နေရာလွတ်ကလေး ဖြစ်ကျန်ခဲ့တာကို တွေ့ရသည်။

ဒါကပင် သူ့အတွက် (သူနှင့်သူမနှစ်ယောက်အတွက်) ကြည်မွေ့ဖွယ်ရာ နိဗ္ဗာန်ဘုံကလေး ဖြစ်နေတော့သည်။

မိုးအောင် အမှောင်ထုထဲကို သေချာစူးစိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရှေ့က လှေကားထစ်ကလေးဆီ ချွတ်နင်းတက်လာခဲ့ရင်း အိမ်အဝင် တံခါးဝဆီအရောက် ခြေလှမ်းကိုအသာရပ်ပြီး အိမ်ရဲ့အတွင်းဖက်ကိုခေါင်းပြူ၍ ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ သူ့နေရာနှင့်သူ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေကြသော အိမ်သားတစ်စုရဲ့အဖြစ်ကို သေသေချာချာ မြင်တွေ့လိုက်ရပြီ။

လူကြီးနှစ်ယောက်ထံမှ တခူးခူးနှင့်ဟောက်သံတွေကိုပင် ကြားနေရသည်။ သူမရဲ့အဖေနှင့်အမေ ပြီးတော့ အရေအတွက်အားဖြင့် မနည်းလှသည့် သူမတို့ မောင်နှမတွေ။ သူမအိပ်စက်သည့်နေရာက အတွင်းဖက်ရှိ အခန်းကျယ်ကြီးထဲမှာ ဖြစ်သည်။ သူ့အောက်က အသက်နှစ်နှစ်နှင့် သုံးနှစ်စီလောက်ပဲ ကွာသည့် ညီမအပျိုလေးနှစ်ယောက် နောက်ထပ် မောင်တစ်ယောက်နှင့် ညီမနှစ်ယောက် ပေါင်းသုံးယောက်၊ ညီမနှစ်ယောက်နှင့်မောင်အငယ်က အရွယ်မရောက်သေးသည့် ကလေးလေးတွေဖြစ်ကြကာ နေ့ခင်းဖက်တွေမှာ ကလေးတို့ဘာဝ ဟိုဟိုဒီဒီ သွားလာဆော့ကစားရင်း တစ်ခါတစ်ရံ သူနေထိုင်ရာခြံမြေထဲအထိ မျက်စိလည်ကာ ရောက်ရှိလာတတ်စမြဲ ဖြစ်သည်။ စားစရာသစ်သီးဝလံနှင့်မုန့်ချိုတွေ ကျွေးမွေးပေးကမ်း၍ သူတို့လေးတွေကို (သူတို့အစ်မမျက်နှာနှင့်) ပိုမိုပြီး ရင်းနှီးမှုရအောင် ကပ်ပေါင်းထားရသေးသည်။

မိုးအောင် လုပ်နေကျအတိုင်း အရဲစွန့်ပြီး အိမ်သားတွေ အိပ်မောကျသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူ၍ အခန်းထဲကို ဇွတ်ဝင်လိုက်ကာ သူမ အမြဲတစေ အိပ်တတ်သည့် အခန်း၏လက်ယာဖက် ထောင့်အစွန်းဆီ မျက်စိတစ်ချက်ဝေ့ကာ လှမ်းအကဲခတ်ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့ခြေသံသဲ့သဲ့ ကြားမိလို့လားမသိ။ အင်းဟင်း ဟင်း ဟူသော သက်ပြင်းချသံတစ်ချက်နှင့်အတူ ကိုယ်လေးကို ဘယ်ညာပြောင်း၍ လူးလှိမ့်လိုက်ရင်း ကိုယ်တစ်ပိုင်းအထိ လွှမ်းခြုံထားသော လွှာစောင်ပါးကလေး မသိမသာ အောက်ကို ပြေလျှောကျသွားကာ မှိတ်ထားသည့် မျက်လုံးလေးကို အသာခိုးဖွင့်ကြည့်လိုက်သော သူမနှင့်သူ အကြည့်ချင်း ဆုံမိကြပြီ။ သူမခြေရင်းဖက်ဆီ ရှေ့တစ်လှမ်း တိုးပြီး ဆန့်တန်းထားသော သူမရဲ့ခြေဖျားတစ်ဖက်ကို (အချက်ပေးသည့်အနေနှင့်) အသာဆွဲလှုပ်ယမ်းလိုက်ရာ အင်း ဟူသော သူမထံမှ နှာမှုတ်သံကဲ့သို့ (အသိအမှတ်ပြု) တုံ့ပြန်သံကလေးတစ်ခု ကြားလိုက်ရသည်။

သူ အသာထရပ်ပြီး အခန်းထဲကနေ အမြန်ပြန်ထွက်ကာ ခုနတက်လာသော လှေကားထစ်များအတိုင်း အိမ်အောက်ဖက်သို့ ခြေသံ မကြားအောင် သတိကြီးကြီးထားပြီး ဆင်းလာခဲ့သည်။

အချိန် သိပ်ကြာကြာ မစောင့်လိုက်ရပါ။

သူ့ လက်မောင်းတစ်ဖက်ဆီမှ နွေးခနဲဖြစ်သွားသော ခံစားမှုနှင့်အတူ နူးညံ့သော လက်ကလေးတစ်ဖက် သူ့ကိုလာရောက်ထိတွေ့ လှမ်းကိုင်လာသည့်အဖြစ်ကို သတိထားမိပြီး တစ်ဆက်တည်း ..

" သိပ်ဆိုးတာပဲ လူက အိပ်နေပြီပဲဥစ္စာကို ဟွန်း"

သူ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ အသာပြုံးနေသည်။

" ပြော ဘာပြောချင်လို့လဲ လူကြီးတွေနိုးသွားလိမ့်မယ်နော်"

" လာ အေးဆေးပြောကြတာပေါ့"

သူမနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်ပြီး လက်ကလေးနှစ်ဖက် အသာအယာဆုပ်ကိုင်၍ အောက်ထပ်မှ နေရာလွတ်ကလေးရှိရာ အတွင်းဖက်ရှိ အကာအရံ တစ်ခုရဲ့နောက်ဆီ သူမကို ဆွဲခေါ်လာခဲ့သည်။

" အပေါ်မှာ ဘယ်သူရှိမလဲ"

" တို့မဟုတ်ဘူး သူတို့က အရှေ့ဖက်မှာ အိပ်တာ"

" သေချာပြောထားဦး မတော် အသံတွေကြားသွားမှာစိုးလို့"

သူ့ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးတစ်ခု လာရောက်ထုရိုက်ပြီး ..

" ဘယ်သူမှမရှိဘူး လူကြီးတွေက အရှေ့ အငယ်တွေက ခုန သူဝင်တဲ့အခန်းထဲမှာ အားလုံးပဲ"

" စိတ်ချရတယ်ပေါ့"

" အင်း"

ကိုယ်လုံးနှစ်ခု ရုတ်တရက်ပူးကပ်သွားပြီး သူခါးကိုကိုယ်ဖက် ကိုယ့်ခါးကိုသူဖက်ရင်း မွတ်သိပ်စွာအနမ်းတွေပေးကြသည်။ တော်ရုံနှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း မခွာမိကြ။ တစ်ယောက်၏နှုတ်ခမ်းကို တစ်ယောက် ပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင် တအားဖိစုပ်ဆွဲရင်း ကိုယ့်လျှာနှင့်သူ့လျှာ လျှာအချင်းချင်း လိမ်ယှက်ရစ်ပတ်ကာ အတန်ကြာအောင် စိတ်ရှိသဘောရှိ မွှေနှောက်ခလောက်ကစားနေမိသည်။

သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဒီအနမ်းကို ငံလင့်ခြင်းကြီးစွာ စောင့်မျှော်နေခဲ့တာ သေချာပါပြီ။

နစ်ဦးသားမဆုံးနိုင်အောင် နမ်း၍စုပ်၍ အနမ်းရေယာဉ်ကြောထဲ စိတ်လိုက်မာန်ပါ အကြာကြီးမျောပါရင်း သူ့လက်တွေက ကောင်မလေးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က လုံးထစ်ဖုကြွနေသော ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်တွေအပေါ်မှာ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း ဟိုကိုင်ဒီနယ် ပွတ်သပ်ဖျစ်နယ်ကိုင်စမ်းရင်းက အဆင့်တွေ တဖြည်းဖြည်း တက်လာသည်။ အဆင့်တွေ ကျော်လာသည်။

" မ မနေတတ်ဘူးကွာ အားကြီးဆိုးတယ်"

" အင် ဆိုးပါဘူး ချစ် ချစ်တာကိုး"

" ဒါလား ချစ်တာ သွား လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက်ကြေနေပြီ ဟင်း လွှတ် လွှတ်ပါဦးဆို"

" လွှတ်ဘူး ဘာမှဖြင့် မဘာရသေးဘဲနဲ့ ဟင်းဟင်း"

" ဘာလုပ်ချင်လဲ ဒီ့ထက် အဆင့်တက်ချင်လို့လား ပြော"

" အင်း တက်ချင်တာပေါ့ တက်ချင်လွန်းလို့ ညဖက်ကြီး တစ်ယောက်တည်း စွန့်စွန့်စားစားလာခဲ့ရတာ"

" ဟင်း အဝေးကြီးပဲ လာရတာကို မပြောချင်ဘူး"

သူမရဲ့ချစ်စဖွယ်အငေါ်တူးလိုက်သည့် စကားသံအဆုံး မိုးအောင် သူမခါးးလေးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်သိုင်းဖက်ကာဖြင့် အောက်က ဘာအခင်းတစ်ခုမှမရှိသည့် မြေကမ္ဗလာပေါ် ရုတ်တရက်ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီ။

``````````````````````````

" အို ကဲ ကဲတယ်ကွာ အင့် အင် နေရခက်တယ် အသက်ရှူကြပ်နေတာပဲ အွန် အွန့်အွန်း"

အနမ်းရေယဉ်ကြောထဲ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်မျောကြပြန်သည်။

ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ခုနကနှင့်မတူတော့။ အသံမထွက်အောင် တိုးတိုးတိတ်တိတ်ကြိတ်၍ တစ်ဦးကိုတစ်ဦး တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ရင်း ဆွဲငင်အားပြင်းလှသည့် ဖိုနှင့်မအထိအတွေ့အောက်မှာ တစ်ယောက်အင်္ဂါတစ်ယောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်းရမ်းရမ်း ကိုင်ကြနယ်ကြ ဖျစ်ကြနမ်းကြခြင်း ဖြစ်သည်။

အတွေ့အောက်မှာ နှစ်ယောက်စလုံးမျောပါသွားသည်။

ကောင်မလေးရဲ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ညဝတ်အင်္ကျီအဖြစ် ဝတ်ဆင်ထားသည့် ယောက်ျားဝတ်ရှပ်အင်္ကျီလေးမှာ ကြယ်သီးတွေပြုတ်ထွက်သွားပြီး ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး ဟောင်းလောင်ပွင့်လျက် အတွင်းမှဘရာစီယာကလေးပါ ကြိုးလေးပြေလျော့ကာ လျော့တိလျော့ရဲလေး ဖြစ်သွားပြီ။ သူ့လက်များက တင်းကြွမို့မောက်လျက်ရှိသော သူမရဲ့နို့အုံဝင်းအိအိလေးတစ်ဖက်ကို ဘရာစီယာအောက်ကနေ အတင်းပင် လှိမ့်ဆွဲထုတ်ကာ အားပါးတရ ဖျစ်နယ်ကိုင်လိုက်သည်။ နို့အုံအသားဆိုင်အိအိကြီးထိပ်မှ နီု့သီးခဲကျစ်ကျစ်ကလေးမှာ ကျွမ်းကျင်သော သူ့လက်ရဲ့ အထိအတွေ့များကြောင့် ချက်ချင်းမာထောင်လာသလိုပင်။ ကျန်နေသော နို့လုံးအိအိတစ်ဖက်ကို အပြင်ဖက်ရောက်အောင် ဆက်လက် ဆွဲနှိုက်ထုတ်ဖို့ကြိုးစားစဉ် သူမထံမှ လေသံကလေးနှင့် ..

" နေဦး သိပ်မလောနဲ့ ကျွန်မလုပ်ပေးမယ် "

ဆိုပြီး သူမကိုယ်တိုင် အင်္ကျီကိုပုခုံးပေါ်အောင်ဆွဲလှန်ချရင်း ကိုယ်ပေါ်က ဘရာစီယာကြိုးကလေး ထပ်မံလျှောချ၍ ရင်သားနှစ်မြွှာစလုံး သူမြင်သာအောင် အပြင်ကို ပင့်မဆွဲထုတ်ပေးလိုက်သည်။ အလိုက် တကယ်သိတတ်လွန်းသူ ကလေးပါပေ။

နို့ကြီးနှစ်မြွှာက သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ရှေ့ခြမ်းဆီမှာ ကြွားဝင့်ငွားစွင့်စွာဖြင့် ပြူးပြူးကြီး အပြင်ကိုထွက်ပြူနေပါတော့သည်။

မိုးအောင် သူ့မျက်နှာကြီးကပ်ဖိကာ ကောင်မလေးရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်စုပ်သည်။ နမ်းသည်။ နို့သီးကလေးနှစ်ခုအား တစ်လှည့်စီ စို့စို့ပေးသည်။ နိုစို့ရင်းနှင့်လည်း သူ့လက်များက အငြိမ်မနေဘဲ အောက်ဖက်ကိုထပ်မံလျှောဆင်းကာ ခပ်တိုတိုခပ်တင်းတင်း ဝတ်ဆင်ထားသည့် ခါးဝတ်ထမီလေးကို ဆွဲဖြုတ်နေပြန်သည်။ နှစ်ယောက်သား ငမ်းငမ်းတက်အချစ်လွန်ပြီး ဟိုလှိမ့်ဒီလှိမ့် လူးလှိမ့် လှုပ်ရှားရင်းနှင့်မို့ ထမီက သူမခါးမှာသိပ်မမြဲတော့ဘဲ အသာဆွဲချွတ်ရုံနှင့်ပင် အထက်ဆင်စလေး ပြေလျော့ကျကာ ထမီတစ်ကွင်းလုံး သူ့လက်ထဲမှာ ပါလာသည်။

" ချွတ်လိုက်မယ်နော်"

" .... "

သူမထံမှ ဘာသံမှထွက်မလာ။ ထမီကိုအောက်ဖက်ခြေကျင်းဝတ်အထိ ဇပ်ခနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာ လွယ်လင့်တကူပင် ကျွတ်ကျ သွားသည်။ သူမခါးအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းကြီး ဖြစ်သွားသည်။ တချို့ညတွေမှာ အတွင်းခံပင်တီ ဝတ်ထားတတ် သော်လည်း ဒီညတော့ ဝတ်ထားတာမတွေ့ရ။

အမှောင်ထဲမှာမို့ သိပ်ပြီး လူလုံးမကွဲလှပေမယ့် သူမရဲ့ခွကြားဆီမှာ စနစ်တကျအမွှေးအမြှင်ရိတ်သင်ထားသည့် ဖောင်းဖောင်းရွရွ မြင့်မောက်အပြန့်ကျယ်လှသည့် အင်္ဂါဇပ်ခုံကြီးတစ်ခုရှိနေမည်ဆိုတာ အသေအချာ သူသိပြီးဖြစ်သည်။ မကြာခဏ လက်သရမ်း၍ ထင်သလို ကစားဖူးသည်။ ဘာကြောင့် အမွေးရိတ်ပြီး သန့်စင်အောင်ထားရသလဲ ဆိုသည့်အကြောင်းကို သူမကို မရမက မေးမြန်းစပ်စု ခဲ့ဖူးသည်။

ဒီနေ့ညအဖို့တော့ သူ့လက်များက သူမရဲ့ပေါင်ခွကြားထဲကို ယခုအချိန်ထိ မရောက်ဖြစ်သေးပါ။ ခရီးဆုံးအထိ ကြိုတင်ရည်ရွယ်ပြီးဖြစ်၍ အခွင့်အခါကောင်းကို စောင့်နေခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

" ရဲလိုက်တာ လက်ကြီးက မြန်နေတာပဲ"

အသံကလေးက နှာသံကလေးပါလာသည်။ ချွဲနွဲ့နွဲ့ကလေးဖြစ်နေသည်။

သူမမျက်နှာလေး ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနှင့်နာနာလေးဖိကိုက်ရင်း မချိတင်ကလေး စိုက်ငေးကြည့်နေသော သူမရဲ့မျက်ဝန်းအကြည့်များနှင့် ထိပ်တိုက်ဆုံမိသည်။ မျက်နှာလေးဆီ နီးသထက်နီးအောင်တိုးကပ်လာကာ နဖူးလေးရော ပါးလေးရောနမ်း ပြီးတော့ တင်းတင်းစေ့ပိတ်ထားသော နှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့်ကပ်ဖိလိုက်ရာ နှုတ်ခမ်းငုံကလေးနှစ်ချပ် ပွင့်အာပြီး သူ့အနမ်းကို အနမ်းနှင့်တုံ့ပြန်ကြိုဆိုလိုက်ပြန်သည်။

သည်တစ်ခါတော့ မိုးအောင်ရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ခွကြားအရပ်ဆီ ရှောခနဲ တိုးဝင်သွားပြီး မစို့တစိုလေးဖူးရွနုသက်နေသည့် အဖုတ်မျက်နှာပြင်ဖောင်းမို့မို့ကလေးကို လက်ဖဝါးနှင့်အသာအုပ်၍ လျှပ်တပြက် အပိုင်စီးနင်း သိမ်းပိုက်လိုက်ပြီဖြစ်သည်။ သူရဲ့ညာဖက် လက်ညှိုးလေးက အကွဲကြောင်းကလေးရှိရာကို မေးတင်ကာ အသာဖိချလိုက်ရာ စွိခနဲ အသံမြည်သွားသည်။

ကောင်မလေးရဲ့နှုတ်ဖျားဆီမှ"အိ" ခနဲ အသံလေးတစ်စ ထွက်သွားသလိုထင်ရသည်။

" စိုနေပြီလား ဟင်းဟင်း"

" ဟမ် စိုပါဘူး "

" ဟောဒီလို ဖိကြည့်ရင်ရော"

တကယ်က ဖိရုံဖိတာမဟုတ်။ သူမရဲ့ တင်းတင်းစေ့ကပ်နေသည့် လိုဏ်ကမူတွင်းဝငယ်လေးကို လက်ညှိုးလေးနှင့် စွတ်ခနဲ အသာဖိနှစ်ထိုးနှိုက်ချလိုက်တာ ဖြစ်သည်။

" ဘာ ဘာ လုပ်တာလဲ မလုပ်ကောင်းဘူး ဟင့်"

" ကောင်းအောင်လုပ်နေတာပေါ့ ငြိမ်ငြိမ်ကလေလှဲနေ"

" မနေဘူး အင့်ဟင့်"

အသံလေးက မာမာထန်ထန်လေး။ ပီဘိအရိုင်းမကလေးပင်။ အသံချည်းပဲမဟုတ် လူကလည်း ဆတ်ခနဲကော့တွန့်၍ ရုန်းမလိုပုံစံနှင့် သူ့လက်ကောက်ဝတ်တစ်ဖက်ကို ဆွဲညှစ်ကိုင်လာကာ ခွကြားမှာအုပ်ထားသည့်လက်ကို အတင်းဖယ်ရှားသည်။ မရတော့ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင် ဇွတ်ရုန်းနေမှဖြင့်။ မိုးအောင် စိတ်ထဲကဆုံးဖြတ်ပြီးသည့်အတိုင်း သူမကိုယ်လုံးလေးကို သူ့တစ်ကိုယ်လုံးရဲ့အားနှင့် အပေါ်စီးကနေ အတင်းဖိလှဲချလိုက်ကာ ခွကြားဝင်နေသောလက်ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်သပ်လှုပ်ရှား ပစ်လိုက်သည်။

" အ အိ အ လွှတ် လွှတ်လေ အအိ အိ ငို ငို လိုက်မှာ"

" ဘာလို့လဲ နာလို့လား အသာလေး ရွရွလေးပွတ်ရုံပဲဟာ"

" ဟင့် အင့် ဟင့်အင်း မ မလုပ် အို အို"

ခေါင်းလေး ဘယ်ညာယမ်းခါ၍ ရုန်းနေတုန်း သူ့ဘယ်လက်က သူမနို့ကြီတစ်ဖက်ဆွဲညှစ်နယ်စို့၍ ညာလက်က အောက်ပိုင်းဆီမှာ မပြတ်လှုပ်ရှားဆွပေးလိုက်ရာ ထင်သည့်အတိုင်း သိပ်ကြာကြာမလုပ်လိုက်ရပါ။ ကောင်မလေးရဲ့လှုပ်ရှားမှုတွေ တဖြည်းဖြည်း လေးကန်လာပြီး ရုန်းကန်မှုတွေ သိသိသာသာ လျော့ကျလာသည်။

နောက်ဆုံး ငြိမ်ကျမိန်းမောသွားရသည့်အဖြစ်။

" ပေး လက်ကို ကိုယ့်ဟာကိုရော ကိုင်မထားချင်ဘူးလား"

သူမလက်ကလေး ဆတ်ခနဲဆွဲပြီး အသင့်ချွတ်လှန်ထားသည့် ပုဆိုးအောက်က မိမိဖွားဖက်တော်ဆီ ပို့ပေးလိုက်ရာ အပေါ်စီးကနေဖိအုပ်ကိုင်ရင်း စက္ကန့်ပိုင်းမျှ ငြိမ်နေတာတွေ့ရသည်။

" ကိုင်လေ ဂွင်းထုပေး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေါ့"

" ဟင့် မ မ လုပ်တတ်ဘူး"

" ဘာ ဘာရယ် ပြန်ပြောစမ်း ဟင်းဟင်း"

မနေ့တစ်နေ့ကလည်း ခုလိုပဲ ကိုင်ရင်းပြုရင်း သူ့ဟာကြီးဆီ သူမလက်က ရောက်ရှိခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်ပင် မကတော့။ အရှင်းဆုံးပြောရလျှင် မိမိကိုယ်အင်္ဂါ၏ ပုံသဏ္ဍာန်အနေအထား အလုံးအရပ် အရွယ်အစားကအစ သူမ အကုန်အစင်နီးပါး သိထားနှင့်ပြီး ဖြစ်သည်။

ခေါင်းလေးငုံ့၍ ကြိတ်ရယ်နေပုံရပြီး လက်ကတော့မူ မိမိရဲ့လီးတန်ကိုမြဲမြဲဆုပ်ကိုင်ထားရာက လုံးဝမလွှတ်သေး။

သူမလက်ကို အပေါ်စီးကနေအုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်ချင်းတစ်ချက်ချင်း ရှေ့နောက်အသွားအပြန်ဆွဲ၍ လမ်းကြောင်းသကဲ့သို့ လုပ်ပေးလိုက်ရင်း အခြေအနေအကဲခတ်ကြည့်ရာ သိသိသာသာ စိတ်ပါလာပုံရသည်။

" ကြည့်မလား အနီးကပ်ကြည့်ချင်ရင် ပြမယ်"

ခေါင်းလေးငုံ့ အသံတိတ်နေရာက သက်ပြင်းတစ်ချက်ခိုးရှိုက်ရင်း သူမအသံကလေးက ..

" အင်း .. ပြ " တဲ့။

ကိုင်း ဇာတ်လမ်းကစပြီပေါ့။

`````````````````````````````````````````````````

(03)

ကိုယ်ကို ပက်လက်လှန်ကာ အောက်ကိုအနည်းငယ်လျှောချ၍ ခပ်တင်းတင်းဖြစ်လာသည့် လီးညိုတုတ်ကို သူမလက်ဆုပ်ထဲ အသာထည့်ပေးလိုက်ပြီး သူမခါးလေးကို အိပ်လျက်ကနေ အသာပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သား ယခုလို ပူးပူးကပ်ကပ်နေ၍ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း အသားချင်းထိနေရတာကိုက အရသာတစ်ပါးပင်။

" ဘာလုပ်ပေးရမလဲ"

လီးတုတ်တုတ်ကို လက်နှင့်ခပ်တင်းတင်း ဖျစ်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းက ဘာမှမသိနားမလည် အူတူတူအတတ မလုပ်တတ်မကိုင်တတ်သည့် ပုံစံမျိုး ဖမ်းပြီး သူ့ကိုစောင်းငဲ့ကြည့်ကာ တိုးတိုးလေးမေးလိုက်ရာ မိုးအောင်လည်း ဟက်ခနဲရယ်ရင်း ..

" တကယ်မသိဘူလား ငါ ခုလုပ်သလိုလုပ် ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ပုံစံကိုယ်လုပ် ထုပဲထု သားရေပဲဖြဲကြည့်ကြည့်ပေါ့ ဂွေးဥတော့ ယောင်ရမ်းပြီး မညှစ်ချလိုက်နဲ့နော် နာတယ်"

" ဟင့် ဟင့် ညှစ်မှာပဲ နာပစေ"

ကျီစယ်သလိုလို ဘာလိုလို မြူးရွှင်သံကလေးနှင့် ဂျစ်တစ်တစ်ကလေး ပြောလာသည်။ သူမ ဒီလိုပြောလိုက်တာကိုက ကိုယ့်အတွက် အောင်မြေတစ်ဝက်ကို ချနင်းမိသည့်အလားပင်။ မိုးအောင် ဆင်ထားသည့်အကွက်ထဲ သူမဝင်ခဲ့မိပြီ။

လဥကို ညှစ်ချလိုက်မယ်လို့ ပါးစပ်ကသာ ပြောပေမယ့် တကယ်တမ်းညှစ်တာက ဥနှစ်လုံးမဟုတ်ဘဲ သူ့အောက်ပိုင်းမှ အတန်ချောင်း တုတ်တုတ်ကြီးကိုသာဖြစ်သည်။ သာမန်ထက် နှစ်ဆမကကြီးသည်။ လီးအရင်းကိုက လက်တစ်ဆုပ်မက လုံးပတ်တုတ်ထွားပြီး အလျားအရှည် ၇ လက်မခန့် လဒစ်နေရာက မူလအရွယ်အစားအတိုင်း ကွမ်းသီးလုံးသာသာခန့်ရှိကာ ရုတ်တရက်ကြည့်လျှင် သီဟိုဠ်ဆုပ်ကြီးပမာ ဖြစ်သည်။ လီးလုံးပတ်က အထစ်အရစ်လိုက် အသားတုံးကြီးကဲ့သို့ မာကျစ်ကြပ်ထုတ်ခဲပြီး တင်းပြောင်နေကာ ဆေးဝင်ထား၍ မတန်တဆ ဖူးယောင်ကိုင်းနေသလို ထင်ရသည်။ အပျက်မတချို့တောင် အော်ညည်းရသည့်လီးဖြစ်သည်။ မိုးအောင် ကျောင်းမှထွက်ပြီးကာစ ဈေးသစ်ကြီးထဲက ဆွေမျိုးတော်စပ်သူတစ်ဦးရဲ့ပွဲရုံမှာ အလုပ်သင်စာရေးအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်စဉ် အပေါင်းအသင်းမှားပြီး မဆင်မခြင် ထင်ရာစိုင်းကာ ကိုယ့်လီးကိုယ် စီလီကွန်ဆေးထိုးပြုပြင်ခဲ့မိခြင်း ဖြစ်သည်။

သူ့ကောင်မလေး(ရှီဒါ)က ဒါကိုသိထားသည်။ လီးကို ဟိုဟိုဒီဒီ လှည့်ပတ်ကိုင်စမ်းကြည့်ရင်း သူမ တိတ်ဆိတ်လေး တံတွေးတွေ ကြိတ်မျိုချနေစဉ်မှာ မိုးအောင်ရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူမခါးလေး ပွေ့ဖက်ထားရာကနေ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဟိုကိုင်ဒီနယ် ဟိုဆော့ဒီဆော့။ တဖန် အောက်ပိုင်းက သူမရဲ့ပေါင်ခွဆုံကြားရှိစောက်ပတ်ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်က နှိုက်ကိုင်၍ မသိမသာလေး ထိုးနှိုက်ဆွပေး နေပါသည်။ သူမ တကယ်ပဲ သတိမထားမိတာလား ဒါမှမဟုတ် တမင်တကာပဲ မသိဟန်ပြုထားလေသလားမသိ။ ဘာမှပြန်လည် တုံ့ပြန်ပြောဆိုခြင်းရှိဘဲ လီးကြီးကိုသာ သူမရဲ့လက်ကလေးနှင့် ဟိုးနားဆုပ်လိုက် ဒီနားဆုပ်လိုက် ဟိုပွတ်ဒီသပ် ဖွဖွရွရွတဆွဆွ လုပ်ကာနေရင်း မျက်နှာလေးက ပြုံးမလိုရယ်မလို နှုတ်ခမ်းလေးက တဆတ်ဆတ်တုန်ခါ၍ သူကိုင်သမျှ လက်သရမ်းသမျှ အသာငြိမ်၍သာ နေလေသည်။

" ကြီးလား"

" အင်း နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူး"

တိုးတိုးလျလျလေး ..ပြီးတော့ ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါးကလေးနှင့် အုပ်၍ တခွိခွိကြိတ်ရယ်ရှာသည်။

" မကြောက်ဘူးလား"

" ကြောက်ပါဘူး ဘာလို့ ကြောက်ရမလဲ ဟင့်ဟင့်"

သူ့ကို ပြန်ပြီး ဂျစ်ကန်ကန်ပုံစံမျိုး တမင်အရွဲ့တိုက်ပြောပေမယ့် နောက်ဆုံး မအောင့်နိုင်မအည်းနိုင် ခပ်အုပ်အုပ် ကြိတ်ရယ်သံကလေးသာ မလုံမလဲ ပွင့်ထွက်လာလေသည်။ သူ မချင့်မရဲဖြစ်ပြီး ဘယ်လိုမှအားမရနိုင်တော့။ နေရာကချက်ချင်းကုန်းထလာရာက သူမနားနား ကပ်ပြီး ..

" မနေနိုင်တော့ဘူး ရှီဒါ လိုးချင်ပြီ"

" သွား သိဘူး စိတ်ထင်တိုင်း လျှောက်လုပ်မနေနဲ့"

" ထင်ရာလုပ်တာမဟုတ်ဘူး တကယ်လုပ်ချင်လို့"

" ဟာ အင် မ မလုပ် လုပ်နဲ့ ဆို"

" လုပ်မှာ မရအရ လုပ်မှာပဲ"

အမျိုးမျိုး ဟန်လုပ်ငြင်းဆန်နေပေမယ့် သူမကိုယ်တိုင်ကိုက အခုလက်ရှိထိုင်နေရာကနေ တုပ်တုပ်မှမလှုပ်တော့။ ဖင်ကိုခဲဆွဲထားသကဲ့သို့ လေးလံပြီး ထိုင်ရာကထမရ ရွှေ့မရဖြစ်ကာ နေရာက အတင်းမောင်းထုတ်တောင် တစ်လက်မ မရွေ့နိုင်တော့သည့်အဖြစ်ပါ။

ဤအခြေအနေမျိုးကို စာရှုသူတို့ထဲကလည်း တချို့တလေကြုံဖူးကြမှာပင်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှု အမြင့်မားဆုံးအဆင့်ကိုရောက်နေချိန်မို့ (ပမာဆိုရလျှင် သရဲ တစ္ဆေအကြောက်လွန်ပြီး ရှော့ခ်ရကာ ထိုင်ရာထမရ လှုပ်မရဖြစ်တတ်တာမျိုးကို ဆိုလိုသည်။) စိတ်က တစ်စုံတစ်ရာ ငြင်းဆန်လိုသည့်တိုင် ခန္ဓာကိုယ်က ကျောက်ရုပ်လိုဖြစ်ပြီး နေရာတင်ပဲ ရိုက်သတ်လည်း သေမည် လက်သီးနှင့် ပိတ်ပက် ထိုးလိုကထိုး ထလိုးလျှင်လည်း စိတ်ရှိလိုးရုံပဲ ခြေရောလက်ရော လုံးဝအားမရှိတော့သလို ပျော့ခွေပြီး ထိုင်ရာကထဖို့အရေးတာင် တစ်စက်ကလေးမှ အားမထုတ်နိုင်တော့သလိုပင်။

မိုးအောင် တဒင်္ဂအခွင့်အရေးကို အမိအရယူပြီး သူမကိုယ်လုံးလေးကို ခါးကနေပွေ့ဆွဲယူပြီး မြေပြင်ထက်ကို တဖန်ပြန်လှဲသိပ်ချလိုက်ကာ သူ့ကိုယ်လုံးကြီးကို အပေါ်ကနေ နေရာတကျ တက်ခွလိုက်ပြီးဖြစ်သည်။ ယောက်ျားနှင့်မိန်းမ အားခွန်ဗလချင်းကွာသလို မူလမဆွ ကတည်းက တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ချစ်ခင်ရင်းစွဲလည်းရှိကြတာမို့ သိပ်အလွန်အကျွံကြီး မကြိုးစားလိုက်ရပါ။

သူမပေါင်နှစ်ချောင်းစလုံး သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ခြေကျင်းဝတ်ကနေကိုင်ပြီး တစ်ဖက်တစ်ချက်စီဆွဲထောင်ကားကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် အလယ်ကြားအတွင်းသို့ လူတစ်ကိုယ်လုံး (လိုးရန်)အသင့်အနေအထား ရောက်ရှိသွားပြီးဖြစ်သည်။

သူ့ဖွားဖက်တော်ဖြစ်သည့် လီးတန်ကြီး၏ဒစ်ထိပ်ကို ကောင်မလေး၏ခွကြားရှိ သူအမြဲပွတ်တိုက်နှိုက်ဆွပေးနေကျ တွင်းပေါက်ဝကလေး ဆီသို့ တည့်တည့်မတ်မတ် ဖိကပ်တေ့ချိန်ကာ လီးထိပ်ကို စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲသို့ မပြောမဆို ဇိခနဲ ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဖိထောက် ထည့်သွင်းလိုက်သည်။

" အ အိ အိ အ န နာ နာ တယ် အင့် အစ်"

သူ့ရင်ဘတ်ကို အားရှိပါးရှိထောက်ကန်တွန်းရင်း ခေါင်းလေးတခါခါ အသံလေးခပ်အုပ်အုပ်နှင့် ညည်းသည်။ သာမန်အပေါ်ယံလေး လောက်သာ အလုပ်ဖြစ်ရုံ နှူးနှပ်ဆွပြုပြီး အစိမ်းတိုက်လိုးမိခြင်းဖြစ်၍ ဘယ်လိုနည်းနှင့်မှ သက်သာမှာတော့ မဟုတ်ပါ။ သူ့အားရှိသလောက် တတ်နိုင်သမျှရုန်းရင်း တဖြည်းဖြည်းအားပျော့လာပြီး မရမှန်းသိတော့ စိတ်ကိုလျှော့ကာ ရမိရရာ သူ့ခါးကို အောက်ကနေ အတင်းဖက်တွယ်ထားပြန်သည်။

" နင် ဘာမှ စိတ် မပူနဲ့ နော် မကွဲစေရဘူး ကြောက်လို့လား မကြောက်နဲ့လေ ငါ ငါ နင့်ကို"

" အုအင့် အင့် တ တအား မ မလုပ် လုပ် အ နာ နာတယ် အင့်အင့်"

" ငါ ချစ် ချစ် လို့ပါ ရှီဒါရာ နင် နင်ရော ချစ် ချစ်လား ငါ့ကို မ ချစ် ချစ်ဘူးလား အင်း ဟင်း ကဲ"

" အု အာ မာ့ အ အိ အိ"

လီးထိပ်ဝင်သည်။ ဒစ်လုံးက ပုံမှန်ဒစ်လုံးထက် အနည်းငယ်ကြီးတယ်ဆိုရုံမို့ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် ဇွတ်တရွတ် ထိုးဖောက် ဝင်သွားသည်။ လီးကိုယ်ထည်ကြီး ကြပ်ထုပ်စွာတစ်ကျန်နေသည်။ သူအတင်းအဓမ္မမလိုးသေး။ ဖြည်းဖြည်းချင်း ချော့လိုးဖို့လိုသည်။ လက်ဦးအစဖြစ်၍ လိုးသွင်းရာမှာ အကြမ်းပတမ်းချည်းပဲမရ သေချာဂရုတစိုက်ရှိဖို့လိုသည်။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး သူချစ်ကိုယ်ချစ်မို့လည်း သူမအတွက် သက်ညှာထောက်ထားရမည်မဟုတ်လား။

" ပြောလေ ချစ်လားလို့ ပြော"

" အင့် ချစ် ချစ်ပါတယ် ဟင့်"

" ရွှတ်ရွှတ် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"

စောစောကနည်းအတိုင်း အနမ်းတွေအပြန်အလှန်ဖလှယ်ကြသည်။ သူမနှုတ်ခမ်းက သူ့နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ဆွဲလိုက်တာမှ တအားပဲ။ ပြတ်ထွက်မတတ်ပင်။ သူကလည်း နမ်းစုပ်နေချိန်ကလေးမှာမှ ရသည့်အခွင့်အရေးကို လုံးဝလက်အလွတ်မခံဘဲ လီးကြီးနှစ်လက်မခန့် အထဲဆောင့်ဝင်သွားအောင် တအားဖိစိုက်လိုးချလိုက်တာကိုး။

" အ အကို နာတယ် အား အားပါး လီး လီးကြီး ပြန် ပြန်ထုတ် အ အ ကွဲကွဲမှာ စပကွဲမှာ အ အီးဟီး အား ဟား ကျွတ်ကျွတ်"

" အေးပါ ခဏလေး လိုးပြီးပြန်ထုတ်ပေးမှာပေါ့ နင့် ငါချစ်လွန်းလို့ ခုလိုလိုးဖို့ ငါ ဘယ်လောက်ကြိုးစားခဲ့ရလဲ နင်ရော မကြိုက်ဘူးလား ငါ့လီးနဲ့ အခု လိုးပေးတာကို မကြိုက်ဘူးလား"

" သိဘူး သွား လ လူကို ညှာလည်းမညှာဘူး တ တအားပဲ နာလိုက်တာ"

" တစ်ချက်ကလေးနာတာ အောင့်ခံပေါ့ ပြီးရင် ကောင်းလာမှာပဲ ဥစ္စာ"

" အောင့်မခံလည်း လိုးမှာပဲ မဟုတ်လား သိတယ် သူလိုးချင်နေတာ"

" ဘယ်တုန်းက လိုးချင်တာလဲ ဘယ်အချိန်က သိတာလဲ"

" သိဘူး ကြာပြီ ဒီ ဒီကို လာတိုင်းပဲ ဟင့်ဟင့်"

" အော ခုတော့ ပြောပြီပေါ့ ကဲ လိုးချင်တယ် လိုးမလို့လာတာ အခု ငါတို့လိုးပြီမဟုတ်လား ပျော်လား ကြိုက်လား"

" ပျော်တယ် ကြိုက်တယ် အိ ဟိဟိ အယ် ဖယ် ဖယ် အ မ ဆောင့် ထည့် ထည့်နဲ့လေ ဟင့်ဟင်း သေ သေပြီ ရတာနဲ့ အသေလိုးသတ်နေတာ"

" လိုးသတ်မယ် ဟုတ်လား ချစ်လို့လိုးတဲ့ဥစ္စာ သွား မလိုးတော့ဘူး"

မိုးအောင် အတည်ပေါက် လီးဆွဲထုတ်မည့်ဟန်ပြင်သည်။ ကောင်မလေး မျက်နှာသေလေးနှင့်ကြည့်နေသည်။ ဘာမှတော့မပြော။

သူလည်း အကြာကြီးဟန်လုပ်မနေပါ။ လီးကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲက ချွတ်ထုတ်ပြီးမှ အပေါက်ဝလေး လက်နှင့်အသာစမ်းပြီး နေ့စဉ်နှူးလိုက်ဆွလိုက် မသိမသာချဲ့ပေးထားရသော အပေါက်နှင့် သူ့လီးတော်မတော် သေချာပြန်လည်စူးစမ်းမိသည်။ အပျိုမကလေးလည်းဖြစ်ပြီး အသက်က ခုမှ ၁၈ နှစ် ၁၉ နှစ်ဝန်းကျင်လောက်သာ ရှိသေး၍ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာကို လွယ်လွယ်နှင့် ဖြစ်ခိုင်းလို့တော့မရပါ။ အချိန်တစ်ခုယူရပေမည်။ ဒါမှမဟုတ်ရင်လည်း တစ်ယောက်ယောက် အနာခံနိုင်မှဖြစ်မည်။ အဓိကက သူမဖက်ကဖြစ်သည်။

စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် မိုးအောင်လက်က သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူး ထည့်သွင်းပြီး ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး ဆောင့်လိုး ပေးမိသည်။ အရည်သံတစွပ်စွပ်ကြားရသည်။ မဆိုးဘူးဟ စောက်ရည်ပွက်ထလာပြီဆို လိုးရတာပိုအဆင်ချောလိမ့်မယ် သူတွေးနေ ချိန်မှာပင် ရှီဒါ သူ့လက်ကို မရမကဖမ်းဆုပ်ကိုင်ပြီး ..

" အ အာ ဘာ ဘာလုပ်တာလဲ လက် ကြီးနဲ့ မ မလုပ်နဲ့လေ အ နာ နာတယ် စပ်နေတယ်"

" စပ်တယ် ဟုတ်လား"

" အင်း သိဘူး ထင်တာပဲ စောစောက သူ့ဟာအတင်းထိုးထည့်တာကိုး"

" ငါအတင်းမထည့်ပါဘူး နင်ငြင်းနေမှာကြောက်လို့ ဖြေးဖြေးထည့်ဆိုထည့်မှာပေါ့ ကဲ ပြန်လုပ်ကြည့်မယ်"

သူမဆီက စကားပြန်အလာကို စောင့်မနေတော့ဘဲ ထိုးမွှေဆောင့်လက်စ လက်ကိုဆွဲထုတ်ကာ ခပ်ဟဟလေး မြင်တွေ့ရသည့် အဖုတ်ဝလေးထဲသို့ သူ့လီးထိပ်ကြီး စွိခနဲထိုးနှစ်ပြီး ပြန်လိုးဆောင့်ကြည့်သည်။ တစ်ချက်နှစ်ချက် အဝမှာတင်းခံနေပြီးမှ ခပ်ဆတ်ဆတ် အားထည့်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်ရာ လီးထိပ်ကြီး ရုတ်တရက်ကွေးကောက်ထောက်ကန်ပြီး ဘလွတ်ဆို စောက်ခေါင်းလေးထဲ ကျွံနိမ့် ဆောင့်ဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

" စွတ် ဘလွတ် ဗြိ ပြွတ်"

" အို့ အုအု"

နှုတ်ခမ်းလေးလက်နှင့်ပိတ်၍ ခေါင်းလေးတစ်ဖက်ငဲ့စောင်းကာ နာကျင်မှုကိုအောင့်ခံနေပုံရသည်။

" နာလား နာသေးလား"

သူ့ဖက်လှည့်ပြီး ခေါင်းလေးအသာညိတ်ပြသည်။

" ငါ ပြန်ကြွပြန်ဆောင့်လိုးပေးမယ် စလိုးချိန်ဆိုရင် ဒီလိုပဲ ဘယ်စောက်ပတ်မှ လီးကြီး ရှောခနဲမဝင်ဘူး နဲနဲအောင့်ခံထားလိုက် နာရင်လည်း တစ်ချက်ပေါ့ ဟုတ်လား ငါဆက်လိုးပေးမယ်"

ဖင်ကိုပြန်ကြွ လီးလျှော့ချွတ်ကာ လီးကိုချက်ချင်းပြန်မထိုးသေးဘဲ ဒစ်လုံးထိပ်ကို သူမအပေါက်ဝမှာ သုံးလေးချက် လှည့်ပတ်မွှေနှောက် ပေးတော့ အ ရှီး ရှီး ဟူသော ငရုတ်သီးစပ်သူကဲ့သ်ု့ သွားကြားလေထွက်သံကလေး ကြားလာရသည်။ သိပ်အဆိုးကြီးမဟုတ်တော့ နေ့စဉ် သူမအပေါက်ဝလေးကို မသိမသာချဲ့ချဲ့ပေးထားခြင်း၏အကျိုး ဖြစ်သည်။ သူမဖာသာ ခြေလက်ဆော့ပြီး လက်ချောင်းနှင့်ဖြစ်ဖြစ် နှုတ်ခမ်းနီတောင့် ခရမ်းသီး သခွားသီးတို့ကဲ့သို့ အကူပစ္စည်းသုံး၍ အာသာဖြေ ထိုးနှိုက်ဆောင့်သွင်း လေ့ကျင့်ထားတာမျိုးလည်း မရှိဘူးလို့မပြောနိုင်ပါ။ သဘာဝပဲလေ ခွင့်လွှတ်နားလည်ရမည်ပေါ့။

အတန်ကြာ လီးထိပ်နှင့်အပေါက်ချဲ့ရင်း လုံလောက်ပြီဆိုတော့မှ လီးကြီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်စီးက ဖိကာဖိကာနှင့် ဖင်ကို ဖိလိုက်ကြွလိုက် ဆတ်ခနဲဆတ်ခနဲ ဆွလိုးလိုး၍ အထဲပိုရောက်အောင် အသာမျှောဆောင့် ထည့်ကြည့်လိုက်သည်။ ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့် ကြာမည်။ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပြီး လိုးတာမို့ အချိန်ကြာလေ အောင်မြင်မှုနှင့် ပိုမိုနီးကပ်လာလေလေပဲ ဖြစ်သည်။

သူ့လီး တဝက်နီးနီးလောက်အရာက်မှာ ကောင်မလေးရဲ့တုံ့ပြန်မှုက ပိုမိုသိသာလာကာ သူမလက်နှစ်ဖက်က သူ့ကိုယ်လုံးကို ပိုပြီးတင်းကြပ်စွာ ဖက်တွယ်လာတာတွေ့ရသည်။ အသက်ရှူသံပိုပြင်းလာသည်။ လီးတဝက်ခန့်ဆိုသော အတိုင်းအတာသည် သူမလို အခုမှ လီးနှင့်နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့တွေ့ရသူ ကောင်မလေး တစ်ယောက် အဖို့တော့ လိုအပ်သည်ထက် ပိုလျှံနေသော အတိုင်းအတာ ပမာဏပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်ပါလား။

မိုးအောင် ရှေ့ဆက်ပြီး အရှိန်နှုန်းထပ်မြှင့်တင်ကာ လိုးဖို့ကလွဲလို့ အခြားမရှိတော့ပြီ။

`````````````````````````````````````````

(04)

လိုးသံတွေ ပွက်ပွက်ညံသွားသည်။

လောလောဆယ်အခြေအနေမှာ သူတို့ရဲ့အဓိကလိုအပ်ချက်က လိုးသံဆောင့်သံ တစွတ်စွတ်တဇွပ်ဇွပ် ဆူညံပြီးမနေဖို့ဘဲ ဖြစ်သည်။ အိမ်အပေါ်မှာက လူကြီးတွေအိပ်နေသည်။ မောင်ညီမတွေရှိနေသည်။

တော်တော်တော့မလွယ်။ ဖြူ ဖွယ် ညို စီး ဆိုကြသတဲ့။ ခုတော့ အညိုမလေး ကိုယ်နှိုက်ကိုက စောက်ရည်တွေ ဒလကြမ်း အထွက်ကြမ်းနေတာမို့ လီးဝင်သံကို ထိန်းမရဖြစ်နေသည်။

" စွတ်ဖွပ် ဘုဘွတ် စွတ် ဖွတ် ဘွပ် ဘု ဘလွတ်"

" အ အ အ သံ အသံ တွေ ညံ ညံ တယ် ကိုရယ်"

" နင် ငါ့လီးဝင်တာ ခံနိုင်ပြီလား ငါတော့ မဝင်ဝင်အောင်လိုးနေတာပဲ အပေါက်ကကျဉ်းသေးတော့ မတရားဖိသွင်းတာတောင် အဝတင် တစ်တစ်နေတာ အားထည့်ဆောင့်တော့လည်း အသံထွက်တယ် တစ်ချက်လိုးတိုင်း လီးတစ်ချက်ဝင်ရင် မှန်မှန်လေးသွားပြီး ခုလို အသံတွေ ညံစရာမလိုတော့ဘူး ဒီလိုလုပ် ငါ့ခါးကို အောက်ကနေ တအားဖက်ဆွဲထားပေး ငါလိုးချတာနဲ့ ဖင်ကို အောက်ကပင့်ကော့ပြီး ခံ ဟုတ်ပြီလား"

" နာ နာ မှာ ပေါ့ အု အွန့် အွန့် ဖြေး ဖြေး လိုးပါ ဆို အ အာ့ အိအိ"

" နာလည်း အောင့်ခံထား လီးဝင်မှ သူ့ဟာနဲ့သူ လီးနဲ့စပတ် စရွေးကျအံကိုက်ဖြစ်ပြီး တော်ရုံနဲ့ အသံမထွက်တော့ဘူး"

သူဆောင့်ချသည်။ တစ်ချက်ချင်း လိုးသည်ဆိုသော်လည်း လီးကတဝက်လား တဝက်နီးနီးဝင်တာလား မသိ ဝင်သလောက် အနေအထားနှင့် ခြစ်ကုပ် လိုးသွင်းနေရ၍ အားတော့မရချေ။ မတတ်နိုင်ပါ။ ဒီလိုမှမလိုးရင်လည်း အပျိုမရဲ့ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး ကွဲသွားလိမ့်မည်။ ဖင်ကိုညှောင့်ကာညှောင့်ကာ ခွေးလိုးသလို တဆတ်ဆတ်ဆန့်ငင်လိုးဆောင်ပေးမှုက သူမအတွက် ထိရောက်မှု ရှိသင့်သလောက်ရှိမည် ထင်ပါသည်။ လီးက တစ်စတစ်စ ပိုပိုပြီး သူမစောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေးကို ဖြတ်ကျော်၍ တစ်ရစ်ချင်း ရှေ့တိုးကာ သိသိသာသာ ကျွံနိမ့်ဝင်သွားသည်။

ခုဆို လီးတဝက်ပင် မကတော့ပြီ။ လီးဆိုတာ ခေါင်းဝင်ကိုယ်ဆန့်ဖြစ်မှ ခေါင်းဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ ကိုယ်ဝင်ဖို့အတွက် တကယ် မခဲယဉ်းတော့ ဟု ပညာရှင်များဆိုကြသည်။ သဘာဝအတိုင်းရှိသော လီးကိုဆိုခြင်း ဖြစ်ပြီး သူနှင့်တော့ ရာနှုန်းပြည့် ကိုက်ညီခြင်း မရှိပါချေ။ သူ့အဖို့ ခေါင်းသေးကိုယ်ကြီးလီးဖြစ်နေ၍ ကိုယ်ဝင်မှသာ ကိုယ်ဆန့်နိုင်မည် မဟုတ်ပါလား။

သူမ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး သူပြောသည့်အတိုင်း အောက်ကနေ ဖင်ကလေးဆန့်ငင်တွန်းထိုး ကော့ညှောင့်ပေးလာတာ တွေ့ရသည်။ ဖင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ပင့်မကိုင်ကာ အောက်ပင့်လိုးရင်း နို့အုံနှစ်လုံးကို ဘယ်ညာတစ်ပြန်စီ စို့စို့ဆွဲလိုက်တော့ တုံ့ပြန်မှုက ပိုသိသာ လာသည်။ ဒါနှင့်ပဲ မကိုင်ထားသောဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို အသာအောက်ပြန်ချကာ အရွယ်နှင့်မလိုက် ဆူဖြိုးဖွံ့ထွားလှသည့် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်အားနှင့် အားပါးတရဖျစ်ချေဆွဲနယ်ပြီး နို့ကိုင်ကာ တဇပ်ဇပ်လိုးပစ်လိုက်ရာ အား ရှီး အား ရှီးဟူသော အံကြိတ်ညည်းညူသံ ကလေးများ ထွက်လာသည်။

" ကြိုက်လား ရှီဒါ ငါ ငါတအားကောင်းနေပြီ နင့်ကိုလိုးရတာ ဘာနဲ့မှမလဲနိုင်ဘူး"

" ကျ ကျွန်မရောပဲ အင့် ဟင့်ဟင့် အမယ်လေး တအားဖိမလိုးနဲ့ မလိုးနဲ့ဦး အ အထဲကစပ်စပ်တယ် အ အား အီးဟီး လုပ်လုပ် အစ်ကိုရယ် မြန် မြန်ုမြန် အင့် အင့် ကျွတ်ကျွတ်"

ဒီနောက် ညည်းသံတွေ တိတ်လို့။ ပါးစပ်ပိတ်ပြီး အတင်းအောင့်ခံနေပုံရသည်။

မိုးအောင်လည်း လိုးရတာ တဖြည်းဖြည်းဖီလင်ပိုရှိလာပြီး လိုးချက်တွေ ပိုသွက်လာသည်။ လီးထိပ်ပိုင်း (အဖျားပိုင်း ဆိုပါတော့) ဝင်ရင်ပြီးပြီ လို့ သဘောပိုက်ပြီး အထဲကိုလည်း တဝက်သာသာ ခရီးရောက်လာပြီမို့ လိုးသွင်းလိုက် ခါးကိုအနည်းငယ်ပြန်ကြွလိုက်နှင့် ဇယ်ဆက်သလို အချက်အစိတ်ခန့် ဖိလိုးလိုးလိုက်ရာ ကိုယ်သာမက သူမကပါ မရိုးမရွကြီး ထွန့်လူးကော့ပျံလာရပြီး ..

" အအာ မြန် မြန် အ အိအိ ဆောင့် အင့် မြန် မြန်လုပ် လုပ်လေ ဟင် ဘာကိုင်နေလဲလို့ ဟင့် အင်း နို့ နို့မကိုင်နဲ့တော့ အ နာ နာတယ် မြန်မြန် လိုး အ လိုး တအား လိုး  အီးအီးဟီး ဟင့်ဟင့်ဟင့်"

ကော့လာပျံလာပြီးနောက်ဝယ် မိုးအောင်လည်း ကိုယ့်လီးကိုယ်ဆွဲထုတ် လီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းဂွင်းတိုက်ရင်း လရည်တွေ သူမဗိုက်ပေါ် တဇပ်ဇပ် ပန်းညှစ်ထုတ်လိုက်ကာ လရည်ကုန်မှ သူမစောက်ပတ်ထဲ လီးကိုပြန်ဖိသွင်း တဝက်လောက်အရောက်မှာ အချက်အစိတ် သုံးဆယ် လောက် မနားတမ်း ဆက်တိုက် ပစ်ပစ်လိုးချလိုက်ရာ ရှီဒါရဲ့ဖင်ကြီး အောက်ကနေ သူ့လီးနှင့်အတူ ကော့မြောက်ကြွတက် လာရင်း ဖင်ကြွက်သားများ တဆတ်ဆတ်တုန်ရီပြီး ရှုံ့လိုက်တွန့်လိုက် ဖျစ်လိုက်ညှစ်လိုက်နှင့် စောက်ရည်တွေ အဆက်မပြတ် ပန်းညှစ်ထုတ်နေတာ တွေ့ရလေသည်။

" ဟူး အ မယ့်လေး ကိုရယ် ချစ် ချစ်တယ် ညီမ အစ်ကို့ကို သိပ် သိပ် ချစ်တယ်"

" တို့လည်း ချစ် သိပ် ချစ်ပါသတဲ့ကွာ ရွှတ် ပြွတ်ပြွတ်"

မောသွားသည်။ နားလိုက်ကြသည်။

ဖုတ်ဖက်ခါထပြီး အင်္ကျီအဝတ်အစားများ သေသေသပ်သပ် ဆွဲဆန့်ပြင်ဝတ်ရင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နှုတ်ဆက်အနမ်းပေးကာ သူမက ထော့နဲ့ထော့နဲ့နှင့် အိမ်ပေါ်ကိုပြန်တက်သွားသည်။

သူကတော့ လာရာလမ်းလေးအတိုင်း ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် စောရတစ်ယောက်၏ခြေလှမ်းများနှင့် .. ။

`````````````````````````````````````````````````

မနေ့ကတွေ့သည့် ပုံစံအတိုင်း ဒီနေ့ညမှာလည်း ထပ်တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ ကိုင်ရုံကိုင်ပြီး မလုပ်ဖြစ်ကြ။ ရှီဒါ မနေ့ညကဒဏ်နှင့် အနည်းငယ် ကျိန်းစပ်နေသည်ဆိုသည်။

သူက စနောက်သလိုပုံစံနှင့် ..

" အကြာကြီးတော့ နားလို့မရဘူနော် ညီမ အကျင့်ရအောင် နောက်ထပ်အကြိမ်ကြိမ် ပြန်လုပ်ပေးရမယ် ဒါမှ အသားကျပြီး အချိန်မရွေး ဆက်ဆံလို့ရမှာ"

ပြောလိုက်ရာ သူမလည်းပါးနပ်သူပီပီ သူ့ကို လျှာတစ်လစ်ထုတ်ကာ ပြောင်စပ်စပ်ပြန်လုပ်ပြသည်။ သူတို့အမျိုးတွေက ကိုယ့်ဗမာ တိုင်းရင်းသူ အမျိုးသမီးတွေနှင့်မတူ။ ဒီလို ဖိုမဆက်ဆံရေးကိစ္စတွေမှာ ပွင့်လင်းသူတွေပီပီ အသက်ငယ်ငယ်နှင့် သိသင့်သိထိုက်တာတွေ အကုန်နီးပါး သိပြီးဖြစ်နေကြပြီ။ အချို့ဆိုလျှင် သူတို့မိဘတွေက သင့်တော်သူတစ်ယောက်ယောက်နှင့် အိမ်ထောက်ရက်သား ချပေးချိန်မှာ အသက်အရွယ်အားဖြင့် နို့နံ့မစင်ဟုဆိုရမလောက် အရွယ်တော်တော်ငယ်ကြသေးတာ တွေ့ရသည်။ ဒါလည်း သူတို့နည်း သူတို့ဟန်နှင့် အလုပ်ဖြစ်သွားကြသည်ပင်။ အပတ်စဉ် လျှို့ဝှက်ရာအင်္ဂါမှာ အမွေးအမြှင်တွေပြောင်စင်အောင် စနစ်တကျ ရိတ်သင်ပေး ရသည်။ အချို့ငုံးတိတိ အချို့ အမွေးပြန်ပေါက်စ ငုံးမကလေးများလို။ အမြဲတစေ သန့်ပြန့် ဖူးရွ ခုံးထနေမှတော့ ချစ်လို့ကောင်း ဖျစ်လို့ကောင်း ရှလူးလို့လည်းကောင်း အားလုံးကောင်း လို့သာပြောရမည်။

မိုးအောင် လက်ရဲဇက်ရဲ ခြေသွက်လက်သွက် လှုပ်ရှားခဲ့ဖူးပါသည်။ သူတို့တွေနှင့် ပွဲတွေအလီလီ တိုးခဲ့ဖူးသည်။ အဒေါ်အရွယ် အစ်မအရွယ် ညီမအရွယ် အားလုံးဟာ တစ်ခါတွေ့ဖူး မူးမးမေ့မေ့ဖြစ်ရသူတွေချည်း။ ဖိုနှင့်မဆိုတာက လောကမှာ တစ်ခုနှင့်တစ်ခု အပြန်အလှန် ဖမ်းစားညှို့ငင်နိုင်လွန်းသလောက် သဟဇာတအဖြစ်ရဆုံး မဟာမိတ် ဓာတ်သဘာဝစစ်စစ်ကြီးပဲ မဟုတ်လား။ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် ဒုသနသော မဖြစ်အောင်တော့ ဘရိတ်အုပ်လို့ ရှောင်ရှားရသည်။

ဒါပေမယ့် အချစ်ဆိုသောအရာကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံတွေ့ရသည့်အခါ မှာတော့ သူမကဘယ်လို ကိုယ်ကဖြင့်ဘယ်ညာ သေချာ ဂဃနဏ ပိုင်းခြားစိစစ် ဝေဖန်ဆုံးဖြတ်နိုင်ခြင်း မရှိတော့တာကိုတော့ ဝန်ခံပါသည်။ ဒီအချိန်မှာ ဘယ်သူဘာတွေပြောပြော ဂရုစိုက် မနေတော့ပြီ။ တုန်လှုပ်ခြင်း လုံးဝမရှိတော့ပြီ။ အဲဒါဟာ အချစ်ဖြစ်သည်။ သူ ယုံကြည်သည်။

" ပွဲချိန်တွေ ပြန်စတော့မှာ ဆိုင်ထွက်ဖို့ ပြင်ရဆင်ရတော့မယ်"

သူမက အသိပေးသလိုပြောသည်။

ပွဲချိန်ဆိုတာက ပွဲတော်ရာသီကိုဆိုလိုသည်။ သူတို့ဆီမှာ ပွဲတော်တွေပေါသည်။ ဇာတ်သဘင်တို့ဘာတို့ ဗလာပွဲ ကြည့်ချင်ပွဲတွေမှ အများကြီး။ နှစ်ညဆက် သုံးလေးညဆက်။ ရွာတွေဖက်မှာဆိုလျှင် ငြီးငွေ့လောက်သည်အထိ မကြည့်ချင်မှအဆုံးပင်။ သူတို့ မိသားစုတွေက ဆယ်နှစ်ပွဲဈေးထွက်ပြီး ပတ်ရောင်းလေ့ရှကြသည်။ ဘေးတွဲဆိုင်ကယ် သုံးဘီးယာဉ်ငယ်တွေနှင့် ကန်စည်စလှယ်တွေ တင်ဆောင်ပြီး ညဉ့်အိပ်ညဉ့်နေ ရွာစဉ်လှည့်ပတ်ရောင်းချကာ ပွဲညတွေကုန်ဆုံးမှ အိမ်ပြန်လာလေ့ရှိသည်။ ရရသုံးသုံးမဟုတ်ကြဘဲ ချွေတာစုဆောင်း စည်းစနစ်ကြီးသူများဖြစ်၍ စုမိဆောင်းမိလည်း ရှိကြပါသည်။

" ဘယ်နေ့ မြို့တက် ဝယ်ခြမ်းကြမလဲ ပြောဦး"

သူမ တဒင်္ဂစဉ်းစားဟန်ပြုပြီး ..

" ကြာတော့ ကြာဦးမယ် တစ်ပတ်ဆယ်ရက်လောက် စောင့်ရဦးမယ် အားလုံးနဲ့တိုင်ပင်ကြည့်မယ်လေ"

" ဒါဖြင့် ဒီရက်ကြားထဲ နေ့တိုင်းတွေ့ဖို့ကြိုးစားရမှာပဲ နေ့ဖက်ရောညဖက်ရော "

သူမရဲ့လက်သီးဆုပ်လေးက သူ့ရင်ဘတ်ကိုလာထုပြီး ..

" ဘာလို့ ဒီလောက် အဖြစ်သည်းနေရသလဲ ညတိုင်း တွေ့နေတဲ့ဥစ္စာ"

ဆိုပြီး ..

" နေ့ဖက်က သူ့ဆီလာလို့မရတာ အလုပ်သမားတွေအများကြီး"

" ရတယ် အကြောင်းတစ်ခုခုပြရုံပဲ နင့်အိမ်ကလူတွေအလုပ်သွားရင် အိမ်ကနေ အသာလေးအချက်ပြလိုက်ပေါ့ ငါ့အလုပ်က မကြာခင် ပြီးတော့မှာပါ"

" အင်း"

" ညဖက်ကျတော့ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နဲ့ အရသာမရှိလိုက်တာ ကျီးလန့်စာစားလည်းဖြစ်တယ် လူကို သူခိုးကျနေတာပဲ"

" ဘာဖြစ်လဲ သူခိုးဟာသူခိုးပဲပေါ့"

ငယ်ထိပ်ဆီ လက်နှင့်လှမ်းထုလိုက်တော့ ခိခနဲ ရယ်သံတစ်ချက်နှင့်အတူ သူမခေါင်းကလေးပုဝင်သွားသည်။

" ငါ့များ သူခိုးတဲ့ ကြည့်စမ်း အင်း ဒီညလည်း တစ်ခုခုတော့ ရအောင်ခိုးယူသွားဦးမှ"

" အ အာ အာ မ မလုပ်နဲ့ ဟင့်ဟင့် ခိခိ ခိ"

ကိုယ်လုံးနှစ်ခုပူးကပ်နေရာက ထုံးစံအတိုင်း သူမကိုယ်လုံးအိအိလေးအတင်းသိမ်းဖက်ပြီး မြေကမ္ဗလာသင်ဖြူးပေါ် လှဲချလိုက်တော့ အကြောက်အကန် ရုန်းရှာသည်။

" ရမ်း မလုပ်နဲ့ တကယ် နာနေလို့ ပြောတာ"

" မှန်း ကြည့်စမ်းမယ် တကယ်ဟုတ်မဟုတ်"

" ပြဘူး"

" ပြရမယ်"

ဒီလိုဆိုပြန်တော့လည်း သူမခမျာ တစ်ချက်တွေသွားပြီး ..

" လက်နဲ့မထိနဲ့ ကြည့်ချင်ပြမယ်"

အပြင်ဖက်ကလာသည့် လရောင်မှိန်မှိန်ကြောင့် မှုန်တိမှုန်မွှားလေးတော့ မြင်ရသည်။ ထမီလေးကို အသာလှပ်ပြီး သူမအင်္ဂါဇပ်ကိုပြရာ သေချာငုံ့ကြည့် အသာဖွဖွ (ထိကိုင်) ကြည့်လိုက်ပါသည်။ အမွေးပြောင်ရှင်းကာ ဖူးရွပြန့်ကားသည့်စောက်ပတ်လေးမှာ နှုတ်ခမ်းသားလေးများ မဆိုစလောက်လေး ခုံးယောင်နေသလိုထင်ရသည်။

ဘာမှဖြစ်တာတော့မဟုတ်။ မကြုံဖူးသည့် လီးဝင်ရောက် ပွတ်တိုက်လိုးဆောင့်မှုဒဏ်ကြောင့် အတွင်းသားလေးများ ပွန်းရိကာ အနည်းငယ် ယောင်ယမ်းခြင်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။

" စိုးရိမ်စရာမလိုပါဘူး နဲနဲပါးပါးပါ ဒါဖြင့် အပေါ်ကိုင်မယ် စို့မယ်"

" စို့ချင်စို့ ည အကြာကြီးမနေနဲ့"

" ဘယ်လို"

" နက်ဖြန် သဘက်ခါ တစ်ရက်ရက်မှလာ အစ်ကို တွေ့ချင်သလောက် အကြာကြီးတွေ့ ရတယ်"

" သေချာတယ်နော် ဒါ"

" အင်း ဆို"

မျက်လုံးလေးမှိတ်၍ ခေါင်းကိုသေချာညိတ်ပြတော့ သူတော်တော်လေး ပျော်သွားသည်။

အပေါ်ပိုင်း ရင်သားကြီးနှစ်မြွှာကို ဖွင့်ကာ စိတ်ရှိ ကိုင်လိုက်နယ်လိုက် စို့လိုက်လုပ်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းလေးကိုပါ စုပ်ဆွဲလိုက်သည်။ တုံ့ပြန်မှုက ကြောက်စရာ။ သူမက နမ်းပြီဟေ့ဆိုလျှင်လည်း အားရပါးရ အနမ်းပေးတတ်သည်။ သူ့အပေါ် အလွန်ကိုမှ ရက်ရောလွန်းသူ ကလေးပင်။ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ထပ်၍ ဂဟေဆက်စုပ်နမ်းရင်း လက်ကသူမရွှေရင်အစုံကို ဖျစ်ဖျစ်မြည်အောင် တအားညှစ်နယ် ကိုင်ရင်းက အောက်ကို မသိမသာလျှောဆင်းပြီး သူ့လီးဝင်ရောက်မိတ်ဆက်ထားသည့် အဖုတ်မျက်နှာပြင် ဖောင်းအိအိကလေးဆီ သွားရောက် ပွတ်သပ်ပေးမိပြန်သည်။ ယားတယ်ဟုဆိုကာ တွန့်လိမ်ရင်း မသိမသာအကိုင်ခံသည်။ အပေါက်ကိုမနှိုက်သရွေ့ ဘာပြသနာမှမရှိခဲ့ပါ။

" ရှီဒါ လုပ်ပေးရမလား"

" ဘာ ဘာရယ် ဘာပြောလဲ ရှီဒါ"

" သူ သူ့ ကို ဟို ဟို လက် နဲ့ လုပ် လုပ်ပေးရမလားလို့"

" အင်း လုပ်ဖို့တော့ မလိုပါဘူး ဒါပေမယ့် ကိုင်ရုံကိုင်ထားပေး ကိုင်ရင်းနဲ့လီးတောင်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" ထု ထုပေးမယ် အ အရည်ထွက်အောင် ဟင့် ဟင့်"

" စမ်းကြည့်လေ ဘယ်လောက်ထုတတ်လဲ ထုပေး ကောင်းတယ်"

သူ ပုဆိုးချွတ်လှန်ပြီး လီးပေါ်လက်တင်ပေးလိုက်သည်။ ရှီဒါရဲ့ စေတနာပါပါ စိတ်လိုလက်ရ ဂွင်းထုပေးခြင်းကိုခံရသည့် ပထမဦးဆုံးအကြိမ်ပါ။

သူတော်တော်လည်း အံ့သြခဲ့ရသည်။

လရည်ရွှဲနစ်နေအောင် ပန်းထွက်ကာ ပေကျံသွားသော သူ့လက်ခုံကို မသိမသာနမ်းကြည့်ရင်း ..

" အနံ့လေး တစ်မျိုးပဲ"

" နောက်ဆို မျိုချခိုင်းမယ် လင်နဲ့မယားတွေလို လီးစုပ်တာ စောက်ပတ်ယက်တာ အကုန်သိရမယ် လင်မယားတိုင်းအမြဲလုပ်ကြတာ မကြားဖူးဘူးလား"

" သိဘူး တစ်ခါမှ"

" အော နင်ပြောတာရော ငါယုံမယ်ထင်လို့လား မနက်ဖြန်သိမယ် ကြားလားအမိ"

သူမ ဘာမှမပြော။ သူ့ကိုသာ တစ်ချက်တစ်ချက် မျက်လုံးကလေး ပင့်လှန်ကာ စိုက်ကြည့်လိုက်သော မျက်ဝန်းအကြည့်တွေက ဘာသာပြန်စရာမလိုအောင် အနက်အဓိပ္ပါယ်တွေ အပြည့်အဝ သက်ဝင်နေပြီးသားပဲ ဖြစ်ပါသည်။

" ငါ သိပ် ချစ်တယ် ကောင်မလေးရေ .. ဒီစကားကလွဲလို့ ဘာတစ်ခုမှ နင့်ကိုပြန်မပေးနိုင်သေးတာ ငါ့အပြစ်လို့သာဆိုပါတော့ .. အပြစ်လို့ပြောပါ ရှီဒါရေ .. "

```````````````````````````````````````````

(05)

ရက်သတ္တတစ်ပတ် ဆိုသောအချိန်ကာလသည် ဘာမှကိုမကြာလိုက်။

ခြံမြေရှင်း ပေါင်းသင် မြေသြဇာကျွေး စသောလုပ်ငန်းစဉ်များ ပုံမှန်လည်ပတ်ရင်း ခရီးပင် တဝက်ကျိုးလုပြီဖြစ်သည်။

မနက်ဖြန် လုပ်သားအားလုံးကို အလုပ်တစ်ရက် အနားပေးမည်ဖြစ်၍ ဒီနေ့အလုပ်သိမ်းချိန် ခါတိုင်းထက်နောက်ကျပြီး ညနေခင်း တစ်ပိုင်းလုံး သောက်တတ်သူက သောက်လိုက်စားလိုက် အလုပ်လုပ်သူလုပ်လိုက်နှင့် ညနေ ၅ နာရီထိုးတော့ မသောက်တတ်သူထဲက တစ်နေကုန်နီးပါး အနားမယူဘဲ အသားကုန် Run ထားသူတွေနှင့် အိမ်အဝေးပြန်ရမည့်သူ နေ့စားလုပ်သား လေးငါးယောက်လောက်ကို သူတို့အိမ်သို့ အသီးသီးပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ကာ ကိုယ်နှင့်တစ်ဝိုင်းတည်း အရက်အတူထိုင်သောက်နေသည့် ဝါရင့်လူရင်းချည်းသက်သက် လေးယောက်နှင့် လက်ကျန် အကြမ်းအလုပ်တွေ သွန်လုပ်ကြသည်။ မြေစာနှင့်မြက်ခြောက်တွေ ထွန်ခြစ်နှင့်စုပုံ မီးသင်းမီးမြှိုက် (ဒေသိယ အခေါ်အားဖြင့်) ဒါကို မြေကျက်ဖုတ်သည် ပုံသည် ဟု ခေါ်သည်။ မြေကြီးမြေစာနှင့် နှစ်နေသုံးနေ (၂ရက်၃ရက်)ခန့် အထက်အောက် လှန်ကာ အစုအပုံလိုက် နေလှမ်းထားသည့် မြက်ခြောက်များကို ကျွမ်းကျင်စွာ တစ်ထပ်စီ ခြင်းကျားနှင့်ပက်ပက်ပြီး အခြေဖက်ရှိ လေလာရာအရပ်ကနေ မီးသွင်း၍ မြေကျက်ပုံ အဆင့်ဆင့်ပြုလုပ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ နဘေးဝန်းကျင်ဆီ မီးမကူးအောင် မီးမငြိမ်းအောင် သတိကြီးကြီးထား၍ လုပ်ကိုင်ရသည်။ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ရှိသူတွေမှ လုပ်နိုင်သည့်အလုပ်ဖြစ်သည်။

နှစ်ရက်ခန့်ကြာမှ ကျက်ကာစ မြေသားတွေကို လူနှစ်ယောက်က ထွန်ခြစ်များနှင့် လိုက်လံ လှန်ဖြဲပေးရသည်။ သုံးရက်ကနေ ငါးရက်ခန့်ကြာမှ မြေကျက်ပုံ ကျက်ပြီး လုပ်ငန်းပြီးစီးသည်။ အပင်ခြေ ကင်နိုပီ(ကနူပီ)ဧရိယာ (Canopy Area) အလိုက် မြောင်းတူးခွက်ဖောက်ပြီး နောက်ချေး (နွားချေး) တစ်ထပ် မြေကျက်တစ်ထပ် ခင်းထည့်ပေးရသည်။ အနီးဝန်းကျင်ရှိ မွေးမြူရေးနှင့်လယ်ယာလုပ်ငန်း ပူးတွဲလုပ်သူတွေထံမှ နောက်ချေးကို နွားလှည်း ကားစသည်တို့နှင့် အစီးတိုက် (လှည်းအိမ်တင် တစ်စီးကို အထမ်းခြင်း၂၄ ခြင်း၊ ကားအိမ်တင် တစ်စီးစာ ၄၈ ခြင်း) ဝယ်ယူပြီး သီးသန့်ရုံတစ်ခုထား၍ အဆင်သင့် သိုလှောင်ထားရသည်။ အပင်ကြီးငယ်အလိုက် သီးပင်တစ်ပင်ကို နောက်ချေး ၄ ထမ်း (၈ ခြင်း) မှသည် ၂၄ ခြင်း(တစ်စီးစာ)အထိ ထည့်ရသည်။ အမိုးနီးယား ဖော့စဖိတ် ပိုတက်ဆီယမ် အစရှိသည့် သီးပင်စားပင်များ အတွက် အမှန်တကယ် လိုအပ်သည့် သြဇာဓာတ် (NPK- N, P2O5, K2O) နှင့် MgO ကို သဘာဝမှနေ၍ (အော်ဂဲံနစ်) အနေနှင့် ရယူခြင်း ဖြစ်သည်။ နွားချေး၌ ပါဝင်သည့် NPK အချိုးအစားမှာ (N -1.10, P - 0.40, K -0 ဖြစ်သည်။) အဓိကလိုအပ်တာတွေအပြင် အခြားလိုအပ်သည့် ဇီဝအမျိုးအစားများမှာ ကယ်လ်စီယမ် မဂ္ဂနီစီယမ် ဆာလဖာ (Ca,Mg,S) စသည်တို့ ဖြစ်သည်။ (ဈေးကွက်အတွင်းမှ မြေသြဇာ (၁၅ ပတ်လည် ကွန်ပေါင်းမြေသြဇာ) တစ်အိတ်မှာ NPK ခေါ်သည့် ယူရီးယား တီစူပါ ပိုတက် 7.5 Kgm ပါဝင်ပါသည်။ စာရေးသူ)

အပေါ်ယံမြေသားပြန်ဖုံးခြင်းနှင့် ရေသွင်းရေနုတ်မြောင်းဖော်ခြင်း ကိစ္စတွေကိုတော့ လုပ်ငန်းပိတ်သိမ်းကာ အလုပ်သမားတွေ အိမ်ပြန်ပြီးချိန် ကျမှ ကိုယ်တိုင်ပင်ပြုလုပ်သည်။ အပင်ပန်းခံရသည်။ တစ်ပတ်လျှင်တစ်ကြိမ် ရေစက်ဖြင့် ရေမောင်းရေသွင်းချိန် ဆိုလျှင်လည်း ဤနည်းအတိုင်းသာ။ မိမိကိုယ်တိုင် အပင်ပန်းခံလုပ်နိုင်မှ ကိုယ်အတွက်အကျန်များ အမြတ်အစွန်းများပြီး အကျိုးစီးပွား ဖြစ်ထွန်းမည်ဖြစ်သည်။

၁၁ နှစ်ကျော် ၁၂ နှစ်တာခရီးကို ဤနည်းနှင်နှင် ပင်ပန်းကြီးစွာဖြတ်သန်းခဲ့ရသည်။ အသောက်အစားလည်း မကင်းခဲ့။ သောက်နိုင်စားနိုင်မှ အကြမ်းပတမ်းအလုပ်တွေကို ထုပေသားပေခံ၍ လုပ်နိုင်မည်လေ။

မိမိရဲ့ကိုယ်ပိုင်အချိန်တွေကို သူသူငါငါလူငယ်တွေလို လက်ဘက်ရည်ဆိုင်၌ အချိန်မဖြုန်းဘဲ မြို့ထဲမှအရက်ဆိုင်သုံးဆိုင် တပ်ဝင်းထဲမှ ဝန်ထမ်းသက်သာဆိုင် နှစ်ဆိုင် စသည့် နီးစပ်ရာ အရက်ဆိုင်တွေမှာ အပန်းဖြေကုန်ဆုံးခဲ့သည်။ လွတ်လပ်မှု၏အရသာကို အပြည့်အဝ ရရှိခဲ့သည်။ တစ်သီးပုဂ္ဂလဆန်ဆန် လူပျိုလူလွတ်ဘဝမို့ မိန်းမကိစ္စလည်းမကင်း။ ငါ့လှေငါထိုး ဇွတ်တရွတ်နိုင်စွာ တဇောက်ကန်းရင်း နှင့်သာ ခက်ခဲကြမ်းတမ်းသည့် ဘဝတစ်ချိုးတစ်ကွေ့ကို ပျော်ပျော်ကြီး ရင်ဆိုင်ဖြတ်ကျော်လာခဲ့သည်။

ဒီရက်သတ္တပတ်ထဲ ရှီဒါးနှင့်သူ၏ ဆက်ဆံရေးအခြေအနေက သိသိသာသာ တိုးတက်ပြောင်းလဲလာသည်။

နေ့လည်း နေ့အလျောက် ညလည်း ညအလျောက်ပင်။

အလုပ်ထဲက ကိုမျိုးသန့်ဆိုသည့် လူလတ်ပိုင်း ဝါရင့်လုပ်သားကြီးတစ်ယောက်ကို ခေါင်းဆောင်အဖြစ်ခန့်ထားပြီး လူမျိုးခြား နေ့စားအလုပ်သမား သုံးလေးယောက် ရှိသည့်အထဲက သိန်းနိုင်(ဗမာအမည်) ဆိုသည့်လူငယ်ကို လက်ထောက်အဖြစ်ထားကာ သူ မအားလပ်ချိန်တွေမှာ သူ့ကိုယ်စားခိုင်းရသည်။

သူမခန့်မှန်းခဲ့သလို ပွဲတော်ချိန်နီးလာပြီး ကုန်ပစ္စည်းတွေ ကြိုတင်ဝယ်ယူစုဆောင်းချိန်မှာ မိုးအောင်အတွက် အလိုအလျောက် အကွက်အကွင်း ဆိုက်လာခဲ့သည်။ ညနေခင်း သူမရေတွင်းမှာ ရေချိုးစဉ်ကတည်က မလည်မဝယ်နှင့် သူမနားကို သွားရောက် စကားပြောရင်း နှစ်ယောက်သား ကြိုတင်အစီအစဉ်ဆွဲလာခဲ့သည်။ ဒီအချိန်က သူမအဖေဖြစ်သူရော အမေလုပ်သူပါ အလုပ်ကနေ အိမ်ပြန်မရောက်ကြသေး။ သူမအောက်ရှိ အငယ်တွေက သူတို့အဖော်တွေနှင့် အိမ်လည်ပြီး လှည့်ပတ်သွားလာ ဆော့ကစားနေကြ၍ လူရှင်းသည့် အချိန်ကောင်းတစ်ခုပဲ ဖြစ်သည်။

မိမိလည်း အလုပ်တစ်ဖက်နှင့် သွန်လုပ်နေချိန် သူမကိုယ်တိုင်လည်း အိမ်ကိစ္စဗျာများရင်း တစ်ညတစ်ကြိမ်ကနေ သုံးလေးရက်နေမှ တစ်ကြိမ် ခပ်ကျဲကျဲသာတွေ့ဆုံကာ ပတ်ဝန်းကျင်မှလူတွေ မရိပ်စားမိအောင် ဆင်ခြင်သတိနှင့် ပိပိရိရိ ထိန်းသိမ်းနေထိုင်လာခဲ့သည်။

မိမိတို့ရဲ့အခြေအနေ ဆိုတာကလည်း လူတွေ တစ်ယောက်တစ်လေမှ မရိပ်မိလေ ပိုကောင်းလေ အဖြစ်မျိုးပဲမဟုတ်လား။

" မြို့ထဲက တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာ တွေ့ကြမယ်"

ဒီအစီအစဉ်ကို သူမကစဆွဲခြင်းဖြစ်သည်။ သူက ဒီကာလတွေမှာ လူတောထဲသိပ်တိုးလေ့မရှိသူမို့ သူ့ထံကနေ ဒီလိုအကြံအစည်တွေ ထွက်လာမှာမဟုတ်။ မျှော်လင့်၍လည်း မရပါ။

သူ့အထင် မိန်းကလေးများစုက ဒီနေရာမျိုးမှာ သတ္တိပိုကြီးသလားပဲ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပေါ့လေ။ တွေ့မည်ဆိုတော့လည်း တွေ့ကြရုံရှိတာပေါ့။

ကိုမျိုးနှင့်သိန်းနိုင်တို့ နှစ်ယောက်ကို အလုပ်တစ်ရက်လွှဲအပ်ထားပြီး ဓာတ်မြေသြဇာနှင့်ပိုးသတ်ဆေး အသီးအနှံအားဆေးများ ဝယ်ရန် ဟူ၍ ယုတ္တိရှိရှိ အကြောင်းပြကာ မနက်အစောကြီး သူတစ်ယောက်တည်း မြို့ကိုကြိုတက်လာခဲ့သည်။ တပည့်ကျော်ဖြစ်သူ သိန်းနိုင် ကတော့ ရိပ်မိပါသည်။ တိုင်ပင်ဖော်တိုင်ပင်ဖက် ကိုယ့်လူအရင်းကြီးဖြစ်၍ ဘာမှမပြော။ မသိမသာ သူ့လက်မကို အသာထောင်ပြသည်။

" လီးပဲ"

ဟူ၍ ပါးစပ်ကကြိတ်ဆဲရင်း နှုတ်ခမ်းရှေ့လက်ထောင်ပြီး တိတ်တဆိတ်နေဖို့ အချက်ပြသတိပေးရသည်။

ကုန်းလမ်းပေါက်တာမို့ အသွားအပြန်ပြေးဆွဲသော ခရီးသည်တင်လိုင်းကားတွေက အချိန်ပြည့်ရှိသည်။ ဟိုရောက်တော့ ကားဂိတ်နှင့် မနီးမဝေး လက်ဘက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်က ထမင်းကြော်တစ်ပွဲအဆာပြေစားသောက်ပြီး လက်ဘက်ရည်တစ်ခွက်မှာယူကာ စီးကရက်သောက်လိုက် လက်ဘက်ရည်နှင့်ရေနွေးကြမ်းသောက်လိုက်နှင့် အချိန်ဖြုန်းရသည်။

တစ်နာရီခန့် စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် စောင့်ဆိုင်းပြီးချိန်မှာ သူမရောက်လာပြီ။

ခရီးသည်လေးငါးခြောက်ယောက်ခန့် လိုက်ပါလာသည့် လိုင်းကားတစ်စီးပေါ်က ဆင်းလာသော သူမပုံစံလေးက ဟန်နှင့်မာန်နှင့် မြို့သူလေးတစ်ယောက်ရဲ့ စတိုင်အပြည့်။ ဝတ်ကောင်းစားလှဆင်မြန်းကာ ကြွကြွရွရွလေးဆင်းလာသည်။

" ကြာပြီလား စောင့်နေတာ"

" မကြာပါဘူး တစ်နာရီလောက်"

" ကြိုးစားတယ်နော် အဟင်း"

စနောက်သလိုပုံစံနှင့် မချိတင်ကဲလေး ဖျစ်ညှစ်လိုက်ချင်စရာ။

" တစ်ခုခုစားလိုက်ဦး ပြီးမှ ဝယ်ခြမ်းစရာရှိတာဝယ်"

" စားမယ်လေ ဘာတွေရမလဲမသိ"

ဆိုင်က စားပွဲထိုးလေးခေါ်ပြီး ထမင်းကြော်ကြက်ဥဟဒ်ဖရိုက်နှင့်တစ်ပွဲ လက်ဘက်ရည်တစ်ခွက် ထပ်မှာလိုက်သည်။ သူ့အတွက် စီးကရက် နောက်တစ်ပွဲ အချိန်ဖြုန်းကာ စီးကရက်လှိမ့်သောက်ရင်း နှုတ်ခမ်းတွေပါ ထူပူလာသည်အထိ။

စားရင်းသောက်ရင်းက ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ။ သူ့အနားကိုတိုးကပ်လာရင်း ..

" ကို ဒီအနီးအနားမှာဆေးဆိုင်ရှိတယ် ကျွန်မအတွက် ဆေးဝယ်ပေးပါလား အိမ်ကပါမလာခဲ့လို့"

သူမပြောသော ဆေးအမည်ကြားတော့ ချက်ချင်းသဘောပေါက်လိုက်သည်။ လက်စသတ်တော့ သူမက ဒီအတွက် အသင့် ကြိုဆောင် ထားတာကိုး။ ကိုယ်က ဘာမှစီစဉ်ပေးစရာမလို သူ့အန္တရာယ်သူ ကာကွယ်ပြီးသားပဲလေ။

" စိတ်ချ ဝယ်ပေးမယ် ကိုယ့်အတွက်လည်း ရှာရဦးမယ်"

" မဟုတ်တာတွေ မဝယ်ခဲ့နဲ့နော် နဂိုကမှ သူ့ကို ကြောက်ရတဲ့အထဲ ဟွင်း"

အသာပြုံးပြီး ဆိုင်ထဲကထထွက်ခဲ့သည်။ လမ်းတစ်ဖက်ကွမ်းယာဆိုင်နှင့်ကပ်ရက်မှာ ဆေးဆိုင်တန်းလေးရှိသည်။ ဈေးထဲကဆိုင် မဟုတ်ဘဲ ပြင်ပဆေးဆိုင်ပေါ့။ လိုအပ်တာတွေ မေးမြန်းဝယ်ခြမ်းပြီး သူ့အတွက်ဆေးကိုပါ လိုရမည်ရဝယ်လာခဲ့သည်။ ကွမ်းယာဆိုင်ရှေ့ ရောက်တော့ ခံတွင်းက ချဉ်သလိုဖြစ်လာပြန်သည်။ ဗမာဆေးနဲ့ကွမ်းယာမှာရင်း ဟိုဒီစပ်စုမေးမြန်းကြည့်ရာမှ ယောက်ျားတွေအတွက် အသုံးတည့်သည့် တစ်ပွဲထိုးဆေးတွေ သူတို့ဆီမှာ တော်တော်များများရှိကြောင်း သိရ၍ ပြစမ်းဆိုပြီး စော်နှင့်ချိန်းထား၍ လက်တွေ့ စမ်းကြည့်လိုကြောင်း ပြောပြီး ကြီးကြာဆေး အားဆေးစသည့် သောက်ဆေးလိမ်းဆေး နှစ်မျိုးသုံးမျိုး အသုံးပြုပုံတွေကအစ သေချာမေးပြီး ဝယ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ တရုတ်ကလာသည့်ဆေးလား ထိုင်းကလာတာလား မသိ။ ရေရှည်တော့မသုံးသင့် ဟုထင်သည်။

(အတုယူစေချင်၍ ရေးခြင်းမဟုတ်ပါ။ ကြုံခဲ့လုပ်ခဲ့မိသည့် အဖြစ်တွေကို ပြန်လည်ရေးသားခြင်းသာ။)

ဆိုင်ပြန်ရောက်တော့ စားပြီးနှင့်ပြီ။ ဆေးရလား အမေးကို ခေါင်းညိတ်ရင်း သူမအတွက်ဆေးကို လက်ထဲထည့်ပေးလိုက်သည်။ လိုတာလေးရတော့ ကျေနပ်သွားသည်။

" သွားရအောင် ပစ္စည်းကသိပ်မများပေမယ့် ဆိုင်စုံအောင်လျှောက်မေးရမှာ"

" သွားလေ ပိုက်ဆံရှင်းလိုက်မယ်"

စီးကရက်တစ်လိပ်ထုတ်ကာ မီးညှိမလို့လုပ်တော့ "နေဦး" ဟုဆိုကာ သူမကိုယ်တိုင် ဂက်စ်မီးခြစ်လေး တောက်ခနဲခြစ်ပြီး ဂရုတစိုက် မီးညှိပေးသည်။ အဲလိုအပြုအစုလေးက ဘာမှမဟုတ်ပေမယ့် ပြန်တွေးတိုင်း သတိရမိစေသည်။

သူမနှင့်အတူ ဈေးထဲဝင်ကာ လိုအပ်သောပစ္စည်းတွေ လိုက်လံမှာယူပြီး ရင်နှီးသည့်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ လာရောက်စုထားလိုက်သည်။ ညနေ ဘယ်နှစ်နာရီကျမှ လာယူမည်ဖြစ်ကြောင်း ပစ္စည်းတချို့လိုက်ဝယ်ရမည့်အကြောင်းပြောဆိုပြီး ပြန်ထွက်လာသည်။ တခြားဆိုင်တွေဖက် သွားပြီး ဝယ်စာရင်းထဲမှာကျန်နေသည်များကို လိုက်လံဖြည့်ဆီးရပြန်သည်။ သူမနောက်ကနေလိုက်ပါပြီး ခြေတိုအောင် မနည်းကြီး လျှောက်လိုက်ရသည်။

ကိစ္စဝိစ္စပြီးတော့ မနက် ၉ နာရီခွဲပြီ။

ဦးတည်ထားသောနေရာဆီ သုံးဘီးတစ်စီးနှင့်ထွက်လာသည်။ သူတို့အမျိုးပိုင် တည်ခိုခန်းများမှအပ အခြားကြိုက်သည့်နေရာ သွားနိုင်ကြောင်း ပြောထား၍ မိမိသုံးလေးကြိမ်မက ရောက်ရှိတည်းခိုဖူးသည့် နီလာစန်းအမည်ရှိ တည်းခိုခန်းဆီခေါ်လာကာ တစ်ရက်စာအတွက် နှစ်ယောက်အိပ်အခန်းတစ်ခန်း ငှားရမ်းလိုက်သည်။

စားစရာနှင့်ဘီယာတွေပါ မှာကြားကာ အခန်းတံခါးကိုပိတ်လိုက်ပြီး သူမလက်ကိုဆွဲ၍ ကုတင်ကြီးရှိရာဆီလျှောက်လာသည်။

တည်းခိုခန်းက အဆင့်မြင့်တည်းခိုခန်းကြီးတော့မဟုတ်။ ခရီးသွားဟန်လွှဲ ချစ်သူစုံတွဲများ အခိုက်အတန့်ခဏ လာရောက် အပန်းဖြေ နားခိုရာ အလယ်အလတ်အဆင့်ရှိ ဘုံဗိမာန်တစ်ခုသာဖြစ်သည်။ ညဉ့်အိပ်ညဉ့်နေလာသူ နည်းပါးပြီး အချိန်ပိုင်း လာရောက်တည်းခိုသူက များသည်။ နဘေးခန်းအချို့မှာ တည်းခိုသူတွေရှိသည်။

" အတော်ပဲ အတွဲချောင်းလို့လည်းရတယ်"

" ဝါသနာကိုက ဟွန်း"

စကားမပြောနဲ့ ထိုင် .. ဆိုပြီး ကုတင်စွန်းမှာ သူ့ကိုထိုင်ခိုင်းသည်။ ရှီဒါရဲ့ယနေ့ပြုသည့် အပြုအမူတွေက တော်တော့်ကို အံ့သြမင်သက် စရာ ကောင်းနေသည်။ သူရောသူမပါ ကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီအဝတ်အစားတွေ လုံးဝမချွတ်ကြဘဲ (ဝိတ်တာကို စားစရာတွေလည်း မှာထားတာမို့  တိုးလို့တန်းလန်း ဖြစ်နေမှာစိုး၍ ထင်သည်။) သူ့ကို ဒီအတိုင်း ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ခိုင်းပြီး သူမက အောက်ကနေ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပုဆစ်ဒူးတုပ်၍ထိုင်ကာ သူဝတ်လာသည့်ပုဆိုးကို အောက်စမှဆွဲပြီး လှန်တင်လိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း အောက်ခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်မလာခဲ့၍ လီးကြီးက ခေါင်းငိုက်စိုက်ချလျက် ပေါ်လာလေသည်။ အတန်ချောင်းကို သူမလက်ကလေးနှင့် တင်းတင်း ညှစ်ဆုပ်ကိုင်ကာ ဟိုဖက်ဒီဖက် လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း ကျေနပ်သံကလေးနှင့် ..

" ခုမှ သေသေချာချာကြည့်ရတာ ခါတိုင်းဆို အမှောင်ထဲ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရဘူး"

ပြောပြီး လီးကိုကြည့်လည်းကြည့် အရှေ့အနောက် အထက်အောက်လှန်ဆွဲ ပွတ်လှိမ့်နယ်၍ မျက်နှာက တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာကာ လီးကြီးရဲ့ဒစ်ထိပ်လုံးကို ပါးစပ်နှင့်ပြွတ်ခနဲ နမ်းစုပ်ချလိုက်လေသည်။ ပြီး တစ်ဆက်တည်း လီးချောင်းကြီးကို ပါးစပ်ထဲအပြည့် ထည့်ငုံသည်။ သူမစိတ်ကြိုက် ဗြောင်းဆန်အောင် တပြွတ်ပြွတ်ယက်စုပ်ပါသည်။ လချောင်းကြီးတင်းတင်းဆုပ်၍ တပြွတ်ပြွတ် အသံထွက်အောင် အားပါးတရဖိစုပ်ရင်း မျက်လုံးကလေးလှန်ကာလှန်ကာ ကြာကြည့်လေးကြည့်လိုက်သည့် သူမပုံစံလေးက ခုချိန်ထိ မျက်စေ့ထဲက မထွက်တော့။

" ကြီးလာပြီ ကြည့်စမ်း"

အသံက ကျေနပ်အားရသံ ခပ်မြူးမြူးကလေး ပြီးတော့ ဘာစကားမှထပ်မပြောတော့ဘဲ  သူ့အလုပ်ကိုသာ သူ အာရုံစိုက်၍ ဆက်လုပ်နေသည်။ လီးစုပ်တာက ညဖက်တွေမှာတွေ့ဆုံစဉ်ကတည်းက သူမ စုပ်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ပထမအကြိမ်ဆက်ဆံပြီး နောက်နှစ်ရက်အကြာမှာ အဆင့်တစ်ခု ထပ်တက်လာခဲ့သည်။ သူရောကိုယ်ပါ အပြန်အလှန် နှူးနှပ်ဆွပြီး အရည်တောက်တောက် ကျလာချိန်မှ စတင်၍ ကာမဆက်ဆံခြင်းကို သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကျေနပ်နှစ်သက် သဘောကျလာခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်း ဘယ်အချိန်တွေ့တွေ့ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် မစုပ်မမှုတ်ဘဲ လုပ်သည်ဟူ၍ လုံးလုံးမရှိကြတော့။ ကာမမှုမှာ တဖြည်းဖြည်း အကျွမ်းတဝင်ရှိလာပြီး နည်းလမ်းအသစ်တွေကိုပါ နှစ်ယောက်သား စမ်းသပ်လုပ်ကိုင်စ ပြုလာကြသည်။

သူမလက်ဆုပ်ထဲမှ မိုးအောင်လီးက အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါပြီး လိုးရန်အသင့်ရှိသောအနေအထားကို ရောက်လာရာ တင်းပြောင်တုတ်ထွားလှသည့် လီးကိုယ်ထည်ကြီးကို ကိုင်၍ကြည့်၍ အားမရနိုင်အောင် ဖြစ်လာဟန်တူသည်။ ဒီလီးကြီးကို သူမတစ်ယောက်တည်းက တစ်လက်ကိုင် မူပိုင်အဖြစ် လိုသလိုအသုံးချ၍ရနေသည့်အဖြစ်ကိုလည်း စိတ်ထဲက အလွန်ပင် နှစ်ထောင်းအားရ ကျေနပ်နေပုံရပါသည်။ မိန်မတစ်ယောက်အဖို့ ကိုယ်နှင့် လိင်ဆက်ဆံဖက်အဖော်ဖြစ်သူကို အခြားတစ်ပါးသော ယောက်ျားသားများနှင့် နှိုင်းယှဉ်စံထိုးလေ့ရှိကာ သူတို့ထက်အပြတ်သာသည်ဆိုလျှင်ပဲ ကျေနပ်ဂုဏ်ယူမဆုံး ရှိတတ်ကြတာ ဓမ္မတာပင်။

ထိုအခိုက် ..

" ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်"

" ဟော ဝိတ်တာရောက်ပြီထင်တယ် "

ကပျာကယာ ပုဆိုးကိုလုံအောင်ဖုံး သူမလည်း ထိုင်ရာကထရင်း ထမီသေချာပြင်ဝတ်ကာ အခန်းတံခါးကို ဣန္ဒြေမပျက် သွားရောက် ဖွင့်ပေးလိုက်ရာ ထင်သည့်အတိုင်းပင် စားသောက်စရာတွေ လာပို့သော ဝိတ်တာကောင်လေးကို အခန်းဝမှာမြင်လိုက်ရသည်။

" လာ ညီလေး အထဲထိဝင်ခဲ့ကွာ ဒီ သယ်လာခဲ့"

``````````````````````````````````````````````````````

အပိုင်း (၂) ဆက်ရန် >>>>>>