နှစ်ကာလ အသင်္ချေ အပိုင်း (၄)

နှစ်ကာလ အသင်္ချေ အပိုင်း (၄)

နရသူ ရေးသည်။

(24)

ဖြူ မခံမရပ်နိုင်အောင် တဏှာစိတ်တွေ နိုးကြွနေသည်။ ဒီလို တစ်ခါမှ မဖြစ်ခဲ့ဖူးတာ အမှန်ပင်။

ဆလင်းလည်း ယောက်ျားသားသုံးယောက်ကြားမှာ ဖြူမနေတတ်မထိုင်တတ် ဖြစ်နေမှာ စိုး၍ထင့်။ အိမ်ရှေ့ဆီမှ ဟိုနှစ်ယောက်ရဲ့ သောက်လက်စ အရက်ပုလင်း၊ ဖန်ခွက်နှင့် အမြည်းပန်းကန်များ သွားယူလာပြီး ဖြူ့ကိုပါ အရက်တစ်ခွက် ငှဲ့ကာ တိုက်သည်။ ဖြူလည်း သူကမ်းပေးသော အရက်ဖန်ခွက်ကို ယူ၍သောက်ရင်း ငဖြိုးနှင့်ကျော်မိုး သူမကို ဂျီကျသမျှ အနွံတာခံကာ လိုက်လျောရပြန်သည်။

ဖြူမှာ ခုချိန်ထိ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်ဗလာကျင်းလျက် ကိုယ်လုံးတီးအနေအထားပဲ ရှိနေသေးရာ ငဖြိုးက သူမ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှ နို့နှစ်လုံးကို နို့အခြေကနေပြီး အားပါးတရ ဖျစ်ညှစ်ကိုင်ကာ နို့အုံကြီးကိုလှိမ့်ချေလိုက် နယ်လိုက်စို့လိုက် လုပ်နေချိန်မှာ ကျန်တစ်ယောက် ဖြစ်သော ကျော်မိုးက သူမရဲ့အောက်ပိုင်းရှိ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို ခေါင်းတိုးဝင်၍ စောက်ဖုတ်နှင့်ဖင်ပေါက် နှစ်ခုစလုံးကို မျက်နှာကပ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် နမ်းလိုက်ယက်လိုက် စောက်ဖုတ်မျက်နှာပြင်နှင့် ကာမ‌ရည်ကြည်များဖြင့် စိုအိနေသော ဖောင်းရွ‌ရွအတွင်းအပြင် နှုတ်ခမ်းသားများဆီ လျှာထိုးကာ ယက်လိုက်ဆွလိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေသည်။ ကျော်မိုးက ဖင်ပေါက်ကိုပါ အယက်သန်သူဖြစ်ပြီး ဖင်စအိုဝမှသည် အတွင်းထဲအထိ လျှာကို အရှည်ကြီး ထည့်သွင်း၍ မရွံမရှာပင် လိုက်လံ ‌ထိုး‌မွှေယက်သပ်ပေးရာ ဖြူ့ဖင်ကြီး တရွရွ ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ ဖင်ခံချင်စိတ်ပင် ပေါက်မိကြောင်းကို ဝန်ခံရပေမည်။

ကျော်မိုးက သူဖင်ချချင်ကြောင်းကို ပါးစပ်ကမပြောဘဲ သူ့လုပ်ရပ်ဖြင့်သာ အရိပ်အမြွက်ပြကာ ပြောချင်ပုံရသည်။ အင်း .. သူဖင်လိုးချင်လည်း လိုးပစေပေါ့ ညီညီအောင်လည်း သူမဖင်ကို သုံးလေးကြိမ်မက လိုးခဲ့ဖူးတာပဲ။ ဆလင်းကလည်း လက်တွေ့သာ မလိုးဖြစ်သေးတာ တစ်ချိန် မဟုတ်လျှင်တစ်ချိန်မှာ‌တော့ မုချမသွေ လိုးဖြစ်လိမ့်မည်ဆိုတာ သူမကြိုတင်ခန့်မှန်းမိပြီး ဖြစ်သည်။ ယောက်ျားသားတွေဆိုတာက စစ်စစ်ပေါက်ပေါက်ပြောရလျှင် ဖင်အလိုးသန်သူနှင့် စောက်ဖုတ်အလိုးသန်သူ ဒီနှစ်မျိုးသာရှိမည်။ လိုးတာကတော့ မိန်းမတွေရဲ့ ဘယ်အပေါက်ကို မဆို သူတို့သာ လိုးခွင့်ရမည်ဆိုလျှင် အသစ်အဆန်းထွင်ပြီး အမျိုးမျိုး စမ်းသပ်လိုးချင်ကြ သူတွေချည်းပဲ ဖြစ်သည်။ မိန်းမတွေအဖို့ သူတို့လိုးသမျှ ခါးစည်း ခံရရုံသာ။ အမှန်တကယ် ဆိုပြန်လျှင်လည်း အလိုးခံရသည့် (ဒွါရ)အပေါက်တိုင်းလိုလို သူ့ဟာနှင့်သူ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ အထိအတွေ့မှာ နှစ်လိုတိမ်းမူးစရာ သာယာဖိုမောဖွယ်ချည်းဖြစ်၍ ဣတ္ထိယ ခေါ် ကာမဘုံသား မိန်းမသားတို့အတွက် ငြင်းဆန်ဖို့ဆိုတာက ဘယ်လိုမှ ဖြစ်နိုင်စရာ အကြောင်းမရှိပါ။

သူတို့သုံးယောက်ထဲမှာ ဆလင်းက ဆရာကြီးဖြစ်ပြီး ‘မာစတာကီး’လို့လည်း ပြောနိုင်သူ ဖြစ်သည်။ ဘယ်ကောင်က ဘယ်မှာနေ ဘယ်လိုလုပ် စသည်ဖြင့် သူမနောက်ကွယ်မှာ သူ့လူ တွေကို မျက်နှာရိပ်မျက်နှာကဲ ပြပြပြီး ဇာတ်ဆရာတစ်ယောက်အလား တိတ်တဆိတ် စီစဉ် ညွှန်ကြား ပေးနေသူဖြစ်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဂျိုကာတစ်ကောင်သဖွယ် လိုအပ်သည့် နေရာ ကနေပြီး ကိုယ်တိုင် ပါဝင်သရုပ်ဆောင်ကာ ကပြဖို့ရန် ဝန်မလေးသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ ဖြူ့စိတ်အာရုံ စုစည်းချိန်မရအောင် အရက်ကို တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် တိုက်လိုက် သူ့လူတွေနှင့် အတူ နို့စို့လိုက် ကိုင်လိုက် နယ်လိုက် စောက်ဖုတ်ကို တစ်လှည့်ဝင်ပြီး စုပ်နမ်း လျှာဖြင့် ယက်ဆွ လုပ်ကာ သူမရဲ့ အသွေးအသားရမ္မက်ဇောတွေ ထန်သထက်သန်အောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း သံပတ်တင်းကာ မသိမသာလှုပ်နှိုးပေးနေသည်။

သိပ်မကြာမီ အချိန်‌ကလေးအတွင်းမှာပဲ ဖြူတစ်ယောက် သောက်စားထားသည့် အရက်ရှိန်လဲ တရိပ်ရိပ်တက်ကာ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ပုရိသသုံးယောက်ရဲ့ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ဗျူဟာ စုံစွာဖြင့် နှူးနှပ်ဆွပေးမှုကို ဇွတ်မှိတ်ခံရင်း  ကာမဒီရေ သိသိသာသာမြင့်တက်လာရသည့် အလျောက် ငဖြိုးရော ကျော်မိုးရော ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ဆိုသလို သူမအနားတိုးကပ်ကာ နှစ်ယောက်သား အလှည့်ကျ တစ်ယောက်ကိုတစ်ချီစီ နှစ်ချီတိတိ အပီအပြင်လိုးဖြစ်သွား ကြသည်။ သူတို့ လီးကြီးတွေကလည်း ဆလင်းနှင့် သူမသာကိုယ်မသာ စံချိန်မီလီးတွေပဲ ဖြစ်ကြကာ အတွေ့အကြုံလည်းရှိကြသူတွေမို့ မိန်းမတစ်ယောက် မျော့နေအောင်ကို အချိန်ယူ လိုးပေးနိုင်စွမ်း ရှိကြသည်။ ခွေးကုန်းတစ်ချီ လှေကြီးထိုးပက်လက်တစ်ချီ အားပါးတရ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြဲရွဲကုန်သည်အထိ ကောင်းကောင်းကြီး အလိုး‌ဆော်ခံလိုက်ရသည်။

အခုလို လိုးခွင့်ရလိုက်၍ သူတို့ စိတ်ကျေနပ်အားရမှုရှိမရှိ ဖြူ မသိပေမယ့် ဖြူ့အဖို့ရာမတော့ ကာမအထွတ်အထိပ်ဆီ အလီလီအကြိမ်ကြိမ်ရောက်ရှိသွားရလျက် အကောင်းကြီးကောင်းပြီး ‌ဖိုသတ္တဝါနှစ်ယောက်ရဲ့ လရည်တွေကြားထဲ အပြတ်ဇိမ်ယူနေမိတော့သည်။

သူစိမ်းယောက်ျားနှစ်ယောက်လုံးရဲ့ လိုးတာကို ခံလိုက်ရ၍ ဖြူလည်း တော်တော်လေး နုံးချိကာ အိပ်ရာပေါ် တုံးခနဲ လဲပြိုကျသွားသလို စောစောကလောက် သူတို့ကို ရှိန်နေတာမျိုး မျက်နှာပူ တာမျိုး လုံးဝမဖြစ်တော့ဘဲ အရှက်တွေလည်း တော်တော်ကုန်သွားသည်လို့ ဆိုရမည်။ သဘောက ဖြူ့မှာ ဆလင်းအပါအဝင် ယောက်ျားသုံးယောက်စလုံးရဲ့ တစ်ညဉ့်တာ ‘ဖာသည်မလေး’ အဖြစ် ကောင်းစွာ အသုံးတော်ခံလိုက်ရခြင်းပင် ဖြစ်သည်။

ပြဿနာက ဒီမှာတင် စတော့သည်။

“ ကဲ အခု ငါတို့ တစ်ချီစီ လိုးပြီးရင် ခဏနားမယ်၊ သောက်မယ် စားမယ် ပြီးရင်တော့ ဖြူနဲ့‌ ပြောထားတဲ့ နေရာကို မသွားခင် .. ဖိုးဆမ်း (four some),သရီးဆမ်း (three some) ဒါမှမဟုတ် တူးအင်န်ဝမ်း (two in one) လောက်ဖြစ်ဖြစ် အပီထပ်ဆွဲကြမယ် ဘယ့်နှယ်လဲ .. ဖြူ ငါပြောတာ လက်ခံတယ် မဟုတ်လား”

ဖြူက ဘယ်လိုများလဲဆိုပြီး သူမနားမရှင်း၍ ဆလင်းကိုပြန်မေးလိုက်ရာ ဆလင်း သူမ နားနား ကပ်ပြီး သူ့အစီအစဉ်ကို နှစ်ကိုယ်ကြား ပြောပြလိုက်သည်။ ဖြူ ခေါင်းလဲမညိတ် ခေါင်းလဲမခါ ဘာမှမပြောဘဲ နားထောင်ရုံသာနားထောင်နေပြီး သက်ပြင်းလေးအသာချလျက် ‘’ကြိုက်သလို လုပ်ပါ ဒီည ကို့သ‌ဘောပဲလေ’ ဆိုပြီး သူမကိုယ်တိုင် သူတို့လက်ခုပ်ထဲကရေပါ ဆိုသည့် သဘောမျိုး စိတ်ကို ဒုံးဒုံးချကာ ပြောဆိုလာသည်။

သို့နှင့် …

တစ်ချီစီလိုးကာ နာရီဝက်ခန့် အနားယူကြရင်း သူတို့သုံးယောက်နှင့်သူမပါ အတူတကွ သောက်စားကြပြီးနောက် အားလုံးရေချိန်ကိုက်လာကြချိန်တွင် ဆလင်းက ‘ကျော်မိုး’ကို သူနှင့် တွဲရမည့်သူအဖြစ် သတ်မှတ်ပြီး ဖြူ့ကို သူတို့နှစ်ယောက်လိုးကြမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောဆို အချက်ပေးလိုက်သည်။

ဖြူက အိပ်ရာပေါ်မှာ ဆလင်းနှင့်အတူ ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့ကာ ကိုင်ကြတွယ်ကြနှင့် ဆလင်းက အောက်က သူမကအပေါ်စီးမှနေ၍ စောက်ပတ်ထဲ လီးထည့်သွင်းကာ ဦးဆောင်ဆက်ဆံရမည် ဖြစ်ပြီး ထိုသို့ဆက်ဆံချိန်တွင် သူမအနေနှင့်အပေါ်ကနေ ထိုင်ရက်ပုံစံမဟုတ်ဘဲ ဆလင်းရဲ့ ကိုယ်ပေါ်သို့ သူမရဲ့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတစ်ခုလုံး ရင်ဘတ်ချင်းဖိကပ်မိအောင် မှောက်ထပ်လျက်  နောက်ဖက်က သူမရဲ့ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို အထက်သို့ ခပ်ကော့ကော့လေးကြွ၍ ပင့်မြှောက် ထောင်ပေးထားရမည်ဖြစ်ကာ ကျော်မိုးက အနောက်မှနေပြီး သူမဖင်စအိုကို သူ့လီးထည့်သွင်းပြီး ဆက်ဆံမည် ဖြစ်ကြောင်း သူမ နားလည်အောင် ကြိုတင် ရှင်းပြထားလိုက်သည်။

ဖြူလည်း သဘောတူလက်ခံပြီး ထိုအတိုင်းနေပေးသည်။ မကြာခဏ လိုးနေကျဖြစ်‌သော ဆလင်းရဲ့လီးက သူစောက်‌ဖုတ်ထဲကို ရှောခနဲတိုးဝင်လာပြီး ဖြူလည်း တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို နောက်ဖက်သို့ ခပ်ကြွကြွကလေး ကော့မြှောက်ထောင်ပေးလိုက်ရာ ကျော်မိုးလည်း နောက်ကနေ အလျင်စလို စမလိုးသေးဘဲ သူမဖင်‌ပေါက်လေးကို လက်နှစ်ချောင်းပူး၍ လေးငါးဆယ်ချက် လှည့်ပတ်ထိုးဆွကာ အပေါက်ချဲ့လိုက်ပြီးမှ ဖင်ပေါက်ထဲတံတွေးထွေးထည့်ပြီး သူ့လီးဒစ်ကို တေ့၍ ‘ဇွိခနဲ’ ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။

“ အ အမေ့ ဟင့်ဟင့် နာ နာတယ် .. ကို ကျော်မိုး”

“ ခဏလေး ..နဲနဲလေးပဲ အောင့်ခံလိုက် နင်လဲ ဖင်ခံဖူးတာပဲ ငါသိတယ် ..ငါ့လီးက တအား မကြီးဘူး နင့် ဖင်ပေါက်နဲ့ဆို အနေတော်ပဲ ..အေးဆေးလိုးပေးမယ်”

“ ကြပ် ကြပ်တယ် ကိုရယ် ဟင့် ရှေ့မှာလဲ ကိုဆလင်းလီးက တစ်နေတာ အင့်ဟင့်ဟင့်”

“ ပါးစပ်ပိတ်ထား နင်မနာအောင် ငါလိုးမှာပါ .. စိတ်ချလိုက်”

သူကပြောပြီး ဖင်ကို နောက်ဆုတ်ကာ လီးကို သူ့အပေါက်ထဲ ပြန်ဖိဆောင့်ထည့်သည်။ လီးက ဖင်ပေါက်ထဲကို တဝက်ခန့် တိုးဝင်လာသည်။ အောက်မှ ဆလင်းကလည်း အလိုက်သိစွာပင် ကျော်မိုး ဖင်လိုးအချ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဝင်လာချိန်ကို အသာစောင့်ပြီး သူ့လီးစိမ်ထားချိန်ကျမှ အောက်ကနေ ကုလားဒစ်ကြီးကို ဖြူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ကော့ကာ ထိုးဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။ ဖြူ့ဖင်ခေါင်းထဲရော စောက်ဖုတ်ထဲကိုပါ လီးနှစ်ချောင်း တပြိုင်တည်း ထိုးဖောက် တိုးဝင် လာပြီ။

လိုးနေကျဖြစ်သော သူတို့နှစ်ယောက်က အတွဲညီညီဖြင့် တစ်ယောက်အဝင် တစ်ယောက်အထွက် အလှည့်ကျ လိုးပေးသည်။ ပစ်စတင်နှစ်ချောင်း တစ်လှည့်စီ ဝင်ရောက်ကစားပေးနေသလိုပင် ဖြစ်သည်။ အစပိုင်းမှာတစ်ကြပ်ကာ အခံရခက်သလောက် နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း အသားကျကာ ရှောရှောရှူရှူဖြစ်လာသည်။

“ ဆောင့် အပေါ်ကနေ ငါ့လီးကို ဝင်အောင် ဖိဆောင့်ချလိုက် အာစ ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ နင့်ဖင်ထဲရော ဟိုကောင့်လီးက ဝင်ရဲ့လား သေချာ လက်နဲ့စမ်းကြည့်စမ်း”

“ အ အင့်အင့် ဝင် ဝင်တယ် အကို ဟင့်ဟင့် သူ တအား ဖိဖိလိုးနေတာ အွန့်အွန်း ကို မမြင်ဘူးလား အား အို့ ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် .. သေပြီ သေပါပြီ နှစ်ယောက်လုံး တပြိုင်တည်း မလိုးနဲ့လေ အိ အင့်အင့် အီး ဟီးဟီး အာ့ လာ့လာ့ နာတယ် နာတယ် အီးဟီးဟီး အား အား အသေလိုးတယ်နော် အိ ဟင့်ဟင့် လူကို  အ အသေ လိုးသတ်နေကြတာလားလို့ ဟွင့်ဟွင့် အွန်း အွတ် အွတ်”

ဖြူ့ရဲ့ညည်းသံလေးများက အဆက်မပြတ်။ ဆလင်း အောက်ပင့်ကာ တရစပ် ကော့ညှောင့် လိုးသည်။ ကျော်မိုးလည်း ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားက စအိုပေါက်ကြပ်စီးစီးကလေးကို သူ့လဒစ်ပြဲကြီးနှင့် အပြည့်အသိပ်ထည့်ကာ အပီလိုးခွဲနေသည်။

အကျယ်ပြောရလျှင် ဒီထက်ကို ရှည်လျားပေများကာ ဇာတ်မျောကြီးဖြစ်သွားမည့်အတွက် အထူးဇာချဲ့၍ မပြောတော့ပြီ။

နာရီဝက်ကျော် တစ်နာရီနီးနီးလောက် ဖင်ပေါက်ချဲ့ကာ လိုးနေစဉ်အတွင်း ဖြူ့စောက်ပတ်ထဲမှ  စောက်ရည်တွေတွေကျဆင်းကာ နှစ်ချီဆက်တိုက်ပြီးလိုက်ရ၏။

ဆလင်းက သူမ စောက်ခေါင်းထဲကို လရည်အပြည့်ပန်းထည့်သည်။ လီးနှစ်ချောင်းစလုံး ဖင်ပေါက်ရော စောက်ပတ်ပါ တပြိုင်တည်းလိုးနေတာမို့ လီးဝင်ရောက်မှုက ခါတိုင်းကဲ့သို့ ရှောရှောရှူရှူ မဖြစ်ဘဲ ကြပ်ကြပ်သပ်သပ်နှင့် ခဲရာခဲဆစ်လိုးရခြင်းဖြစ်ရာ အပျိုပါကင်ဖွင့်ရသလို ကြပ်ကြပ်သပ်သပ် ပြွတ်သိပ်ကြပ်ညှပ်သောခံစားမှုမျိုးဖြင့် ရာဂအရှိန် တလိမ့်လိမ့် ထက်လျှံ မြင့်တက်လာရကာ သုက်ကို ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လူပျိုကလေးကဲ့သို့ အပြီးမြန်သွား ရခြင်း ဖြစ်သည်။ လီးကို ချက်ချင်း ပြန်မချွတ်ထုတ်ဘဲ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲ ဒီအတိုင်း ထည့်စိမ်ထားလိုက်ရင်းက အနောက်ကနေ ကျော်မိုးရဲ့လိုးဆောင့်မှု အပြီးသတ်ချိန်ထိ အသာ စောင့်နေလိုက်ရာ ကျော်မိုးလည်း ဖင်စအိုထဲက လီးကြီးကို အဆုံးထိထည့်ကာ သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက်နှင့် တရစပ်ဖိဆောင့်လိုး၍ နောက်ထပ်ဆယ်မိနစ်ခန့်အကြာမှာ သူ့လရည်များကို မထိန်းနိုင်ဘဲ ဖြူ့ဖင်ပေါက်ထဲသို့ တဗြွတ်ဗြွတ်နေအောင် ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ရ၏။

လီးနှစ်ချောင်းစလုံး သူစောက်ဖုတ်ထဲက ပြန်ကျွတ်ထွက်သွားတော့မှသာ ဖြူတစ်ယောက် နေသာထိုင်သာ ရှိသွားရတော့သည်။

`````````````````````````````````````

(25)

နောက်တစ်ခါစလာသူက ငဖြိုးပင်။

ငဖြိုးလည်း သူတို့လိုးတာကို အစမှအဆုံး တွေ့မြင်နေခဲ့ရကာ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖင်လိုးချင် စိတ်များ တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်လာပြီးနောက် သူ့အလှည့်ရောက်သည်နှင့်ပင် ချက်ချင်း ထပြီး ဖြူ့ကို အိပ်ရာမှာ ခြေလက်လေးဘက်ထောက် မှောက်ခုံရက် ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ရာက နောက်ကနေပြီး ခုနက ကျော်မိုးလိုးထား၍ ပြဲဟဟပွင့်အာလျက်ရှိနေသော ဖြူ့ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ သူ့လီးဒစ်‌ ခေါင်းကို ထည့်၍ တရှိန်ထိုးပင် ဆောင့်လိုးချလိုက်လေ၏။

“ ဗြိ စွပ် ဘလွတ်.. ဗြွတ် ဖွပ် ဘွပ်”

“ အောင့် မယ်လေး .. ဖြေး ..ဖြေး ဖြေးလိုးပါရှင့် သေပါပြီ အဲလောက်တောင် အလောတကြီး လိုးထည့်ရလား .. ကျွန်မ ဘယ်မှထွက်မပြေးပါဘူးတော် တကတဲ ဟင့် ဟင့် ဒီမှာ ဖင်ကွဲလို့ သေတော့မှာပဲ အီးဟီးဟီး အင့် ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် “

ဖြူ့အော်သံနှင့် ဖင်ထဲလီးဝင်သံ လီးပြန်ကြွကာ ဖိဆောင့်လိုးသွင်းသံ တပြိုင်တည်း ပေါ်ထွက် လာလေ၏။ ဖြူ ပထမတော့ ရုန်းမလိုလုပ်သေးပေမယ့် နောက်ထပ် ဆင့်ကဲ ဆင့်ကဲ လိုးဆောင့်ချ လာသော ငဖြိုး လီးကြီး၏ပွတ်တိုက်မှုမှာ နစ်မျောပျော်ဝင်စပြုလာရပြီး အံတင်းတင်းကြိတ်၍ အသာငြိမ်ပြီး အောင့်ခံနေလိုက်ရာ မကြာမီ ဖင်စအိုဝထဲကနေ ယားကျိကျိနှင့် စွဲမက်ဖွယ့် ဆိမ့်အီသော ကာမရသများ အလိုအ‌လျောက်ဖြစ်ပေါ်ခံစားလာရကာ ဖင်ခံမှု၌ သာယာမှုနှင့်အတူ “ဖင်ဇိမ်တွေ့ သည်” ဆို‌သော အဆင့်ထိ ခရီးရောက်လာခဲ့ရ၏။

ငဖြိုးလည်း သူ့လီး ရှည်လမျောကြီးအား တဆုံးထည့်သွင်းလျက် သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို အားယူဆွဲကိုင်ကာ လီးဝင်လီးထွက်မြိုင်မြိုင် ဇွဲသန်သန်နှင့် လိုးလေသည်။ စောက်ပတ် အလိုး သန်သလို ဖင်လိုးလည်းသန်သူဖြစ်ပြီး အချိန်ကြာကြာဆွဲလိုးနိုင်စွမ်းရှိကာ ဤအရာမျိုးမှာ ကျွမ်းကျင်မှုအပြည့် စည်းစနစ်ကျကျ ကျင့်သားပြည့်ဝပြီးဖြစ်ဟန်တူသည်။။ ဖင်လိုးရာမှာ တစ်နာရီလောက်ကို ကြာအောင် ဇွဲနဘဲကြီးကြီး လိုးနိုင်သူဖြစ်သည်။

ငဖြိုး လိုးရင်းဆောင့်ရင်း လီးကိုယ်ထည်ထဲကနေ တဖြည်းဖြည်း ဆိမ့်ကျင်တက်ကာ မထိန်းနိုင် တော့တာနှင့် …

“ ပြီးတော့မယ် မဖြူရေ လရည်တွေ ဘယ်အထဲပန်းထည့်ပေးရမလဲ ဖင်ပေါက်ထဲလား စောက်ဖုတ်ထဲ ကိုလား”

မေးလိုက်ရာ ..

“ ဖြူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပေးပါ ကိုဖြိုး”

ဖြူ အမောတကောလေး ပြောလိုက်တော့  သူကလည်း ဖင်ထဲကလီးကို ‘ ဘလွတ်’ ခနဲချွတ်၍ လီးထိပ်ကို သူမစောက်ခေါင်းဝမှာတေ့ပြီး တစ်လက်စတည်း တရှိန်ထိုးဖိဆောင့်သွင်းကာ အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ခန့် လီးကို ဆင့်ကာဆင့်ကာ  လိုးချလိုက်လေ၏။

“ အား အား ကောင်းတယ် ကောင်းလိုက်တာကွာ အီဆိမ့်နေတာပဲ”

သူ့လရည်တွေက စောက်ခေါင်းလေးထဲကို အပြည့်အလျှံ ပန်းလွှတ်ဝင်ရောက်ကာ သားအိမ်ဆီ ဒုတ်ဒုတ်ထိ ပြေးဝင်ဆောင့်မိသွား၏။ ဖြူ့ရင်ထဲမှာလည်း နွေးခနဲ နွေးခနဲ လီးရည် ချွဲချွဲပျစ်ပျစ်များက စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် အရသာရှိလှပါဘိတောင်း။

“ကို လီးကိုမချွတ်နဲ ခဏ စိမ်ထားပေးပါဦး”

ဖြူ့အပြောကို သူသဘောပေါက်စွာဖြင့် လီးကိုပြန်မချွတ်ဘဲ ထည့်မြဲထည့်ထားသည့်အပြင် လီးကို ရှေ့တိုးလိုက် နောက်ဆုတ်လိုက်ဖြင့် ခပ်မှန်မှန်‌လေး အထုတ်အသွင်းပြုလုပ်ကာ အချက်လေးငါးဆယ်မက ချော့လိုးကလေး လိုးပေးလိုက်ရာ ဖြူ့စောက်ခေါင်းထဲကနေ မခံမရပ် နိုင်‌အောင် တဆစ်ဆစ်တရွရွ ယားယံကျင်ဆိမ့်လာပြီး စောက်ရည်များကို စောက်ခေါင်းထဲကနေ အပြင်သို့ ဒလဟောပင် အဆက်မပြတ် ပန်းညှစ်ထုတ်လိုက်ရလေ၏။ ဖြူ့ဆီက ထွက်ကျ လာသည့် စောက်ရည်နှင့် ငဖြိုးရဲ့လရည်တွေက အိပ်ရာခင်းထက်မှာ ရွှဲနစ်အိုင်ထွန်းလို့ သွားရ‌ လေ၏။

ဖြူလည်း ကိစ္စပြီးတော့ ငြိမ်ကျသွားပြီး ငဖြိုးရင်ခွင်ထဲမှာပဲ အသာမှိန်းနေလိုက်၏။

သူတို့လူစု အနားယူရင်း ဆက်လက်သောက်စားပြီးနောက် ဆလင်းက ဒီည အချိန်နှောင်းပြီဖြစ်၍ သူ အိမ်ပြန်ရမည်ဖြစ်ရာ ငဖြိုးကိုပင် သူမသွားလိုရာဆီ လိုက်ပို့ခိုင်းမည်။ ကျော်မိုးလည်း သူ့အိမ် သူပြန်မည်ဖြစ်ပြီး အပြန်လမ်းကြုံတာမို့ သူ့ကားနှင့်ပင် တစ်ခါတည်း လိုက်သွားရမှာဖြစ်ကြောင်း ပြောဆိုလာ၏။

ဖြူလည်း ငဖြိုးဖက်ကို လှည့်ကာ ..

“ ကိုဖြိုးက ဟိုမှာ ညအိပ်နေမှာလား အချိန်ရော ရရဲ့လား”

မေးလိုက်ရာ ဆလင်းကပင် ..

“ နေမှာပေါ့ ဖြူ .. ကို့ကိုယ်စား ဖြူအဖော်ရအောင် ဟိုမှာ ညအိပ်အတူတူနေပေးဖို့ ဒီမလာခင်ကပဲ သူ့ကို ကြိုမှာထားပြီးသားပါ ဖြူရဲ့ .. စိတ်ချလက်ချသာနေ .. ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့နော် ဟုတ်ပြီလား”

ဖြူခေါင်းလေးကို အသာအယာညိတ်ပြီး ..

“ ကောင်းပါပြီတဲ့ရှင်ရယ် ..”

ဟူ၍ …။

ဆက်လက်၍ အခုညလိုပုံစံမျိုး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဆုံချင်သေးလား? အကယ်၍ ဖြူ့ဖက်က တကယ်စိတ်ဆန္ဒရှိပြီး မီးစိမ်းပြမည်ဆိုလျှင် သူတို့ဖက်ကလည်း အမြဲတမ်းဝဲလ်ကမ်း တံခါးဖွင့် ထားမှာဖြစ်ကြောင်း ဆလင်းဘိုင်ကိုအကြောင်းပြု၍ သူ့ထံမှတဆင့် အချိန်မရွေး ဆက်သွယ် နိုင်ကြောင်းများ ပြောဆို၍ တစ်ညဉ့်တာလမ်းခွဲဖို့ ပြင်ကြလေ၏။

အပြန်ကျတော့ ဆလင်းဘိုင်က သူ့ဖာသာ တစ်လမ်းသွားပြီး ဖြူနှင့် ငဖြိုးတို့က ကျော်မိုး မောင်းနှင်သော ကားလေးနှင့်အတူ တစ်ခါက ဆလင်းဘိုင်နှင့်အတူသွားခဲ့သည့် မမြင့်ဘိဆီ ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

လမ်းထိပ်မှာ ကားရပ်ပေးပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ကိုချကာ ကျော်မိုးလည်း သူမတို့ကို လက်ပြ နှုတ်ဆက်၍ ကားကို လမ်းမကြီးအတိုင်း ဆက်လက်မောင်းထွက်သွားရာ ဖြူနှင့်ငဖြိုး နှစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့လေသည်။

“ လာ သွားကြမယ် ဖြူရေ”

ငဖြိုး သူမလက်ကိုတွဲ၍ သူမကလည်း တစ်ညဉ့်တာ အတူတွေ့ဆုံပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ထင်ရာစိုင်းကာ အပျော်ကျူးခွင့် ရခဲ့သော ငဖြိုးရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းကလေးမှီနွဲ့ကာ တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်းလာခဲ့ရင်း သူမရဲ့ရင်ထဲမှာလည်း အမျိုးအစားစုံလင်လှသည့် အတွေးပေါင်း သောင်းခြောက်ထောင်တို့ဖြင့် ဇယားကွက်ရွှေ့ကာ ဉာဏ်နီဉာဏ်နက် အကြံထုတ် လျက် ရှိနေပေတော့၏။

```````````````````````````````````````````````````````

(26)

“ ဟော ကြည့်စမ်း ဖြူ .. ခုရက်ပိုင်း သတိရနေမိတာနဲ့ အတော်ပဲ .. အဟင်းဟင်းဟင်း”

ဆိုပြီး ..

“ ဖြူ့ကို ..ကို သိပ်တွေ့ချင်နေတာ ..တကယ်ပဲ”

“ အင်းပါ ဖြူကလည်း တွေ့ချင်ပါတယ် ကိုမိုးရယ် ..”

ဖြူကလည်း ပြုံးတုံ့တုံ့ အမူအယာနှင့် သူ့ကို ကြာကြည့်ကလေး ကြည့်ကာ ပြောလိုက်ရင်း …။

‘မိုးကြီး’ …

ထင်ထားသည့်အတိုင်း ဖြူနှင့်မိုးကြီး ပက်ပင်းတိုးမိကြသည်။ သူမကို ရင်းနှီးပွင့်လင်းစွာ နှုတ်ဆက်ရင်း နဘေးမှာပါလာသည့် ငဖြိုးကိုပါ တစ်လက်စတည်း …

“‌ ဟား  ဟေ့ရောင် ဖြိုးကြီး”

ဆိုပြီး ငဖြိုးလက်မောင်းကို သူ့လက်သီးဆုပ်နှင့် ဖွဖွလေးထိုး၍ ခင်မင်မှုကိုပြကာ နှုတ်ဆက် သည်။

သူတို့က သိဟောင်းကျွမ်းဟောင်းတွေပဲ မဟုတ်လား။ ဆလင်းဘိုင်ရဲ့ ဘော်ဒါ‌ရောင်းရင်းတွေ ဆိုကတည်းက သူတို့အားလုံးက တစ်ဖွဲ့တည်းသား နယ်တကာလှည့်ပတ်၍ ရှစ်စပ်က ဂျင်ခြေလည်ကာ  ပွေဖော်ပွေဖက် အလေလိုက်ဖက်တွေပင် ဖြစ်ကြကြောင်း သိသာထင်ရှားလို့ နေပြီ။

ငဖြိုးက “ခဏ‌လေး နော် ဖြူ ..” ဆိုပြီး သူနှင့်မိုးကြီး လူရှင်းသည့် အခန်းထောင့်ဖက် တစ်‌နေရာဆီ သွားပြီး ရင်းနှီးစွာ စကားတွေပြောဆိုနေကြသည်။ ဖြူ့အကြောင်းများ ပြောဆို နေကြတာလားတော့ မသိ။ ဒါက ဖြူ့အလုပ်မဟုတ်ပါ။

တကယ်တမ်း မိုးကြီးနှင့် ဖြူတို့ အကြောင်းမတိုက်ဆိုင်လို့ မတွေ့ဖြစ်ကြလျှင်လည်း ဖြူ့အတွက် သိပ်ပြီးတော့ ကိစ္စမရှိလှပါ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဖြူ့နဘေးမှာ ကိုယ့်အတွက် တစ်ညဉ့်တာ အဖော်အဖြစ် အတူနေပေးမည့် ငဖြိုးတစ်ယောက်လုံး ရှိနေနှင့်ပြီပဲ မဟုတ်ပါလား။

သူမ ဒီကိုလာရခြင်းအကြောင်းရင်းက သူ (မိုးကြီး) နှင့်တွေ့ခွင့်ရဖို့ ဆိုပေမယ့် ကြားထဲမှာ သူမ ထင်မှတ်မထားသည့် အဖြစ်အပျက်တချို့ ဖြစ်ပွါးခဲ့ပြီး ဆလင်းနှင့် သူ့ဘော်ဒါရင်းနှစ်ယောက် စုစုပေါင်းယောက်ျားသားသုံးယောက်ပေါင်း၍ သူမရဲ့ကာမကို အချောင်သက်သက် နှိုက်မြည်း ခြင်းကို ခံခဲ့ရပေသည်။ (ဒါကို စာဖတ်သူတို့လည်း အားလုံး သိပြီးဖြစ်သည်။)

ယခုလို မိန်းမတစ်ယောက်၏ ကာမဒီဂရီမြင့်တက်နေတုန်းအခိုက်မှာ တစ်ဦးတစ်ယောက်ထက် မကသော ယောက်ျားသားများရဲ့လက်ချက်ဖြင့် သူတို့အလိုရှိသည့်အတိုင်း သူတို့ပြုကျင့်သမျှ ငြယ်းပယ်ခွင့်မရှိဘဲ မလွှဲမရှောင်သာ ‘ခံ’လိုက်ရခြင်းမှာ ‘အလျှံတညီးညီး တောက်လောင်လျက် ရှိသောမီးကို ရေနှင့် ရုတ်တရက် ပက်ဖျန်းငြိမ်းသတ်ခြင်း ခံလိုက်ရသကဲ့သို့ အလားသဏ္ဍာန် တူသည့် အဖြစ်မျိုးမို့ သူမရဲ့ရင်ထဲက တငွေ့ငွေ့ကျွမ်း‌မြေ့လောင်မြိုက်လို့နေသည့် ကာမရှိန်စော် များက အနည်းနှင့်အများ ဆိုသလို ပြေလျော့ဆုတ်ယုတ် သွားခဲ့ရတာတော့ အမှန်ပဲဖြစ်သည်။

ဖြူ့အဖို့ရာ ဒီတစ်ညဉ့်တာမှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲ မဖြစ်မနေ နားခို အိပ်စက်ရမည် ဆိုသည့်အစား ဘယ်သူတစ်ယောက်မှမရှိလည်း သူမတစ်ယောက်တည်း မိမိဖာသာ အိပ်နိုင်ရဲသည့် အခြေသို့ ဆိုက်ရောက်ခဲ့ပြီ လို့လည်း ဆိုနိုင်ပါသည်။

ခဏအကြာမှာ  သူတို့နှစ်ယောက် ဖြူ့အနားကို ရောက်လာကြပြီး မိုးကြီးက သူမကို ..

“ ဖြူ ဒီတစ်ညတော့  ကို့ဆီမှာ ညအိပ်မယ်မဟုတ်လား”

“ ဟုတ် ကိုမိုး .. ကိုမိုးဖက်ကရော အဆင်ပြေရဲ့လား ဟင်”

“ ပြေပါတယ် ညဦးပိုင်းက မမြင့်က ကိစ္စတစ်ခုနဲ့အပြင်ထွက်သွားတော့ ကိုကပဲ သူ့နေရာကို အစား ဝင်ပေးနေရတာ အခု အေးဆေး နားလို့ရပါပြီ”

ကိုဖြိုးက သူတို့နှစ်ယောက်အကြားကို ဝင်ရောက်ပြီး ..

“ ဖြူ ကိုမိုးနဲ့ကိုယ်နဲ့ သေချာစကားပြောပြီးပြီ ..အခု ဖြူနဲ့သူနဲ့ လူချင်းလဲတွေ့နေကြပြီဆိုတော့ ဖြူ သူ့နောက်ကို လိုက်သွားနိုင်ပါပြီ ..ဖြူ ကြိုက်သလိုဆုံးဖြတ်ပါ ပြန်ချင်တဲ့အချိန် ကိုယ့်ဖာသာ ထပြန်ရုံပဲလေ .. ဟုတ်ပြီလား”

ဖြူ ခေါင်းလေး အသာခါယမ်းပြီး ..

“ အာ မဟုတ်တာ ကိုဖြိုးရယ်.. ကိုဖြိုးလည်း ဖြူနဲ့အတူနေပါဦး ချက်ချင်းကြီး ထပြန်တော့မလို့ လား ဖြူက တစ်ယောက်တည်း .. ပြီးတော့ မိန်းမသားရှင့် .. ဟင်း ဟင်း”

ဖြူ မျက်စောင်းကလေးခဲကာ သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို သူမလက်ကလေးနှင့် လှမ်းချိတ် လိုက်ရာက ...

“ လာပါ ကိုမိုး တစ်လက်စတည်း ဖြူတို့အတွက် အခန်း လိုက်ပြပေးဦး နော် ..နော်လို့ ..”

သူမပုံစံလေးက ပီဘိအချွဲမလေးပုံစံမျိုး.. မိုးကြီးလည်း သူမပုံစံလေးကြည့်ကာ သဘောကျစွာ နှင့် တဟားဟား ရယ်‌မောလိုက်ရင်းက ..

“ ကိုင်း လာပါ ကို့နောက်သာ လိုက်ခဲ့ .. ဖြူ့အတွက် စပါယ်ရှယ်ခန်းလေး လုပ်ပေးထားတယ် ဟင်းဟင်း ဟင်း”

ကိုမိုး ခေါ်သွားသည့်အခန်းက ဟိုတစ်ခေါက် လာရောက်ဖူးသည့်အခန်းမဟုတ်။ အတွင်းဖက်ထိ နဲနဲပိုဝင်သွားရကာ အပြင်မှကြည့်မည်ဆိုလျှင် စက်ရုံ ဒါမှမဟုတ် ပစ္စည်းသိုလှောင်ခန်းကဲ့သို့ ထင်မှတ်ရပြီး သာမန်အခန်းထက် အနည်းငယ်ပိုမိုကျယ်ဝန်းသော အခန်းတစ်ခုလည်း ဖြစ်တာကို တွေ့ရသည်။

ဒီမှာကျတော့ မွေ့ရာနှင့် ကုတင်နှင့် စနစ်တကျ သပ်သပ်ရပ်ရပ်လေးရှိတာ သတိထားမိသည်။

အိပ်ခန်းကျယ်နှစ်ခုကို ဘေးချင်းယှဉ်လျက်သား ဆောက်လုပ်ထားပြီး ဟိုဖက်ဒီဖက် အခန်းချင်း ကူးဖို့ရန်အတွက်လည်း အဆင်ပြေသည်။ အတွဲချင်း ကိုယ့်ဖာသာ ခွင်တွေဘာတွေညှိပြီး မိမိနှစ်သက်သလို စီမံနိုင်ခွင့် ရှိမည့်ပုံပင်။

အခန်းတံခါးကို သော့ဖွင့်၍ ဝင်လိုက်ပြီး မိုးကြီးက သူမကို အခန်းရဲ့တစ်ဖက် နံရံနှင့်ကပ်ရက် ရှိနေသည့် ကုတင်ဆီကို ခေါ်သွားကာ …

“ ကိုင်း ဖြူ ဒီညအဖို့ ပျော်အောင်သာ နေလိုက်ပါ ဒီမှာက ရှေ့မှာလို အာရုံနောက်စရာအတွဲတွေ တော့ မရှိဘူး .. ဒါပေမယ့် တစ်စုံတစ်‌ယောက်က လိုအပ်မယ်ဆိုရင်တော့ အဖော်ဖြစ်စေ အတွဲဖြစ်စေ ဖန်တီးပေးလို့ရပါတယ်”

“ ဒါဖြင့် ဖြူ့အတွက်လည်း အတွဲရှာပေးဦးလေ ဖြူက တစ်ယောက်တည်းလာပြီး တစ်ယောက်တည်း ပြန်မယ့်သူပဲဟာ ဟင့်ဟင့်”

“ အော် ဖြူရယ် စကားတတ်လွန်းလိုက်တာ ဟင်းဟင်း”

မိုးကြီး အားမလိုအားမရဖြစ်လို့လားမသိ သူမနဘေးမှာ ရုတ်တရက် ကပ်ထိုင်ချလိုက်ရာက ဖြူ့ ခါးသိမ်လေးကို လက်တစ်ဖက်ကသိုင်းဖက်လာပြီး ကိုယ်ကိုငုံ့ကိုင်း၍ ဖြူ့အောက်နှုတ်ခမ်း လေးကို အပြတ်ပင် ဆွဲစုပ်ပစ်လိုက်၏။ ဖြူကလည်း အခုလို သူအနမ်းပေးမှာကို ကြိုတင် မျှော်လင့်ပြီးသားပဲဖြစ်ရာ သူ့အနမ်းကို အနမ်းဖြင့်ပင် ပြန်လည် တုံ့ပြန်လိုက်၏။

ဖြူ့နှုတ်ခမ်းနှင့်မိုးကြီးရဲ့နှုတ်ခမ်းတို့ ပြန်ခွာလို့မရအောင်ဘဲ အချိန်အကြာကြီး ဂဟေဆက်မိ သွားကြ၏။ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရုံသာမက လျှာချင်းလည်း လှည့်ပတ်လိမ်ယှက်ကာ အရသာခံပြီး အပြတ်အသတ် စုပ်နမ်းကြ၏။ မိုးကြီးလက်များက သူမခါးလေးဆီကနေ ရင်သားဆိုင်ကြီး နှစ်မြွှာရှိရာဆီ အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်ကိုင်လှိမ့်နယ်လျက် .. ပြီး ..ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဖြူရဲ့ ခါးအောက်ပိုင်းဆီက တင်ပါးအိအိနှစ်ဖက်ပေါ်အထိ ရောက်ရှိကာ အားပါးတရ ဆုပ်လိုက် ညှစ်လိုက်နှင့် ဖျစ်နယ်ကိုင်လာသည်။

ဖြူ့ရင်နှစ်မြွှာက သူ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြီးများရဲ့ဆုပ်နယ်မှုအောက်မှာ  မလုံမလဲပင် ပေါ်ထွက် လာသည်။

“ ချွတ်လိုက် ဖြူရယ်”

“ ဟင်း ..အင် အင်းး ဟင်းး …”

ဖြူ့နှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံသဲ့သဲ့နှင့်အတူ ဖြူ့ခမျာ ကြာရှည် ဟန်ဆောင်ထိန်းချုပ်လို့ မရတော့ပြီ။

သူမလက်ကလေးနှင့် အင်္ကျီလေးပင့်လှန်ပြီး ရင်သားတွေကို အတိုင်းသား ဖွင့်လှစ်ပေးလိုက်သလို (ဖြူက ဒီကိုမလာခင် ဆလင်းတို့အုပ်စုနှင့် လမ်းခုလတ်မှာ ဆုံတွေ့ချိန်ကပင် သူမရဲ့ ရင်စည်းဘရာစီယာအား အပြီးတိုင် လွှင့်ချွတ်ပစ်ခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။) ခုတော့ သူမရဲ့ အပေါ်ဝတ် အင်္ကျီ အောက်မှာ ဘာအခုအခံရယ်လို့မှမရှိတော့။

သည့်နောက်မှာ ခါစဝတ်ထမီပင် လျော့ရဲရဲလေးဖြစ်လာကာ နောက်ဆုံး တစ်ကွင်းလုံး ပုံချွတ်ချ မိသည် အထိပင် ဖြစ်သွားသည်။

နဘေးမှာရှိနေသည့် ငဖြိုးကတော့ အေးအေးလူလူပင်ရှိနေပြီး သူတို့နမ်းကြစုပ်ကြ ကိုင်ကြ ပွတ်ကြ လုပ်နေကြတာကို သက်တောင့်သက်သာပုံစံနှင့်ပင် အနားကနေ သေချာအရသာခံပြီး ထိုင်‌ကြည့်နေပေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် ခုတင်ထက်မှာ လုံးထွေးလဲပြိုကျသွားကြသည်။

ဖြူရဲ့ ရင်ထဲက ကာမလိုအင်က ပြန်လည်နိုးထအသက်ဝင်လို့လာပြီဆိုတာ အသေအချာပဲ ဖြစ်သည်။ ဖြူ မိန်းမကောင်းလေး တစ်ယောက်အနေနှင့် ကိုယ့်ရဲ့ကာမဣန္ဒြေကို အဘယ်မည်‌သော အတိုင်းအတာအထိ ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားနိုင်မလဲ? တစ်ညဉ့်တာ ကာလ ဖြတ်သန်းမှုအတွင်း ဖြူ့လိုဘတွေ ဘယ်အချိန်ဘယ်အခါများ ကုံလုံပြည့်ဝအောင် ဖြည့်ဆီး နိုင်လေမလဲ?

ရှေ့လာလတ္တံ့‌သော အခန်းများတွင် ဆက်လက် ရှုစားလိုက်ကြဦးစို့ရဲ့။

````````````````````````````````````````````

(27)

ဖြူ ခုတင်ပေါ်မှာ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ပင် အတွယ်ခံနေရသည်။

သူမကို စိတ်လိုလက်ရ ကိုင်တွယ်ကာ ထင်တိုင်းကြဲနေသူက ကိုမိုးပင်ဖြစ်သည်။ ကိုမိုးက ဖြူ့ကို ခုတင်ပေါ်တွန်းလှဲချပြီး နှစ်ယောက်သား ဘယ်လူးညာလှိမ့် ဖက်တွယ်လူးလှိမ့်နေကြရာမှ ဖြူ့ရဲ့‌ ခါး‌ဆီမှ အောက်ကို ပြေလျောကျနေသောထမီကို ခြေကျင်းဝတ်ကနေ ကွင်းလုံးကျွတ် ဆွဲချွတ် ချလိုက်ရာ ဖြူလည်း သူအချွတ်ရလွယ်ကူစေရန် တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အသာကြွ၍ ကူညီပေး လိုက်သည်။

ကိုမိုးက ဖြူ့ပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ပတ်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှင့် ဖိအုပ်ကာ စောက်မွေးအုံကိုရော ဖောင်းရွရွစောက်ဖုတ်မျက်နှာပြင်ကိုပါ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ပွတ်ဆွပေးလာသည်။ ဖြူ နတ်ပူးသလို တုန်ယင်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ပြဲဟဟဖြစ်ကာာ တင်ပဆုံတစ်ခုလုံး အထက်ကိုပင့်မြှောက်၍ စောက်ပတ်ကြီးကို အပေါ်သို့ ကော့တင်ပေးလိုက်မိ၏။ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများ ဖူးယောင်ကာ ကြွရွလျက်ရှိသော ဖြူရဲ့အာတာကွဲ စောက်ပတ်လေးထဲကို သူ့လက်ချောင်းများ တိုးဝင်ပြီး ဇိုးဇိုးဇပ်ဇပ်နှင့် သွင်းချည်ထုတ်ချည် အပြတ်နှိုက်ဆောင့်ပြန်သည်။ လက်ချောင်းများရဲ့ အဆက်မပြတ် ပွတ်တိုက်နှိုက်ဆောင့်မှုကိုခံရ၍ ဖြူ့‌စောက်‌ခေါင်းလေးထဲကနေ စောက်ရည်တွေ အတောမသတ် စီးလျှံကျလာရပြီး လူမှာလည်း ရေငတ်သလို အာခြောက်သလို အလိုလို မောလျသလိုကြီး ဖြစ်၍ လာကာ ..

“ ကိုရယ် မနှိပ်စက်နဲ့တော့ .. လိုးချင်ရင်လဲ ခပ်မြန်မြန် လိုးလိုက်ပါတော့”

ဆိုပြီး ခပ်ညည်းညည်း ပြောလိုက်မိရာ ..

“ ဟင့်အင်း ဖြူက ဖြိုးကြီးနဲ့အရင်လိုးမှာ မဟုတ်ဘူးလား.. မလိုးရရင် သူ စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေ ပါ့မယ်”

“ အို မသိဘူးကွာ ကိုပဲ လိုးလိုက်တော့ .. သူ နောက်မှလိုးချင်လဲလိုးပစေ”

“ တကယ်နော်”

“ အင်း တ ကယ်”

မိုးကြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီး ဖြူ့ကိုယ်ပေါ်ရောက်လာသည်။

ဘယ်အချိန်ကတည်းက တောင်နေမှန်းမသိသော သူ့ဂေါ်လီလီးငပဲကြီးက ကျောချမ်းလောက် စရာ။ ဂေါ်လီအဖုအထစ်တွေက လီးကိုယ်ထည်ပေါ်မှာ နေရာခပ်စိပ်စိပ် ဗြုတ်ထလျက်ရှိပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး ဖူးယောင်ကားလျက် ကြမ်းထော်လို့နေသည်။ သာမန်မိန်းမသာဆိုလျှင် အလိုးခံဖို့ မပြောနှင့်။ မြင်ရုံနှင့်ပင် လန့်ဖျပ်ကာ သတိပင် လစ်လောက်သည့်လီးကြီးပင်။ ဒါကြောင့်လည်း ဖာခေါင်းမမြင့်လို တဏှာထန်သည့် မိန်းမကြီးတွေအဖို့ အသည်းစွဲမည်ဆိုလည်း စွဲလောက် ပါပေသည်လို့ ဖြူ တွေးမိလိုက်သည်။ ဖြူလည်း ဒီလီးကြီးရဲ့အလိုးကို နောက်တစ်ကြိမ် ခံချင်လွန်းလို့ ခုလို သူရှိတဲ့နေရာအထိ လိုက်လာခဲ့မိတာပဲ မဟုတ်လား။

ဖြူလည်း ကိုယ်တိုင်ကိုက အထူးမျှော်လင့်စောင့်စားနေသည့် ဂေါ်လီလီးကြီးမို့ ဟန်ကလေး သော်မှ မဆောင်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ သူ့ခါးရှေ့မှမတ်တောင်နေသော လီးချောင်းကြီးကို လှမ်း၍ အားပါးတရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိသည်။ လီးကြီးက လက်ဆုပ်အတွင်းမှာ တလှုပ်လှုပ်သွေးတိုးလျက် ငါးရံ့ခေါင်းတိုအရှင်တစ်ကောင်အလား တဖျပ်ဖျပ်လွန့်လူးတုန်ခါလို့‌နေတာ တွေ့ရသည်။

သူမ ခေါင်းလေး အသာငုံ့ချကာ စုပ်ဖို့ဟန်ပြင်တော့ ကိုမိုး ခေါင်းကိုယမ်းခါပြပြီး ..

“‌ တော်ပြီ မစုပ်နဲ့တော့ ကိုအရမ်းတင်းနေပြီ ..ဖြူ့ကိုလိုးချင်လွန်းလို့စောင့်နေတာ .. ခုလို မမျှော်လင့်ဘဲ ရောက်ချလာတော့ ..ဒီစောက်ပတ်ကြီး တန်းလိုးပစ်ချင်ပြီ.. ကိုလီးထည့်လိုက်ရ တော့မလား”

ဖြူ ခေါင်းကို သွက်သွက်ကြီး ညိတ်ပြီး ..

“ အင်းး …  ထည့် ထည့်လိုက်လေ ကို ဖြူအရမ်းလိုချင်နေပြီ ..”

သူမထံမှ ခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် ဖြူ့စောက်ပတ်အဝကို ဂေါ်လီလဒစ်ကြီးလာ‌ရောက်တေ့ကာ ညာမပြောညာမပြောနှင့် ‘ဗြုန်း’ ဆို ပြေးဆောင့်လိုးချလိုက်ပြီဖြစ်သည်။

“ အောင့်မယ့်လေး ကို .. အ အိ အိ အီး အီး .. ဟင်း ဟင့်.. အာ့ ဆောင့် ..ဆောင့် ကို ..ဆောင့် တအားဆောင့် .. ဒီကလဲ .. ကို့လီးကြီး တွေ့ဖို့ စောင့်နေတာ ..အ အိအိ ကျွတ် ကျွတ် အင့်ဟင့်”

ကိုယ်ကလေးတုန်တက်ကာ မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားရင်းမှ ဖြူကပြောလိုက်တော့ …

“ အေး ငါကလဲ လိုးဖို့စောင့်နေတာ .. တစ်လနီးနီးတောင် ကြာနေပြီ ဟင်း”

“ ဟွင့် အဲလောက် မကြာသေးပါဘူး နော် .. အွန်း အွန့် အွန်း … လိုး ကိုရယ် လိုး လိုး အားမနာနဲ့လိုး ဖြူ့ကို အ သေ လိုး .. လိုးပေး အိ အင့် .. အင်း အင်း “

“ အရင်တခါကလို .. နာ‌ သေးလား ဖြူ “

“ နာတာပေါ့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့ လဒစ်ပြဲကြီးကို ..ဟွန်း သူများစပတ်ထဲ ကြပ်ထုပ်ပြီး တစ်နေတာပဲ”

“ စပတ်မှာကြပ်ထုပ်နေအောင်ခံရမှ မိန်းမ‌တွေ ကြိုက်တာဆို အဟဲဟဲ .. ကိုင်း နို့စို့မယ် နို့ကြီးကို လက်စုံကိုင်ပြီး ညှစ်ထားပေး”

“ ရော့ ကို .. ရော့ အင့် .. စို့ စို့ ကြိုက်သလောက်စို့ စမ်းပါ နို့ကြီးပြုတ်ထွက်သွားအောင်သာ တဝကြီး စို့ပစ်လိုက် ဟင့်ဟင့်”

ဖြူ လက်နှစ်ဖက်နှင့် နို့နှစ်လုံးကို အခြေကနေကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်ပေးလိုက်ရာ နို့လုံးအိအိကြီးတွေ သူမလက်ဆုပ်နှစ်ဖက်အပြင်ကို ပြူးထွက်လာပြီး ကိုမိုးက အထက်စီးကနေ သူ့မျက်နှာကို ငုံ့ကိုင်း၍ နို့သီးထိပ်ချွန်လေးနှစ်ခုအား တစ်လှည့်စီ စို့စို့ပေးလိုက်သည်။ ပါးစပ်ထဲငုံခဲ၍ နို့သီးလေးစုပ်ရင်း သူ့ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်  နို့တစ်လုံးချင်းစီအား ဖျစ်လှိမ့်‌ချေကာ နယ်ပေးသည်။ နို့သီးခေါင်းကလေး ဖွဖွကိုက်ခဲကာ သွားနှင့်ကြိတ်ပေးလိုက်တော့ ဖြူ့ကိုယ်ကလေး အောက်ကနေ သိသိသာသာ ကြွတက်လာပြန်သည်။

ဖြူ့သွေးတွေ ဆူနေပြီ။

အောက်ကလည်း ဖြူရဲ့ ကြပ်တပ်တပ်စောက်ခေါင်းလေးထဲကို သူ့လီးကြီးတဆုံးထိုးထည့်၍ လှည့်ပတ်ရစ်ဝိုက်ပြီး ဖိကာကြိတ်ကာ လိုးပေးနေသည်။ ဂေါ်လီလုံးများရဲ့ ဖိလှိမ့်ကြိတ်ခြင်းကို ခံရ၍ ဖြူလည်း သူ့လီးကြီးဖိလိုးချချိန်မှာ မျက်နှာလေးရှုံ့ကာမဲ့ကာနှင့် တအားကောင်းသွားရပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို ကော့‌ကော့ခံ‌ပေးသည်။ စောက်ရည်များလည်း တဖျစ်ဖျစ် စီးအိုင်ကျ လာသည်။

“ အို့ အား အ ကျွတ်ကျွတ် ကို ..ကောင်း ကောင်းတယ် တစ်မျိုးကြီးကိုရယ် ဖြူ့စပတ်လေး ကွဲပြီ ထင်တယ် ..ကို့ဟာကြီးက မချိမဆန့်နဲ့ မတရားကြီးတာပဲ ..အခံရရသိပ်ခက်တယ် စဖုတ်အထဲ က‌နေ ရွရွပြီး လှိုက်တက်လာသလိုပဲ အိ အီး အိ အိ အင့် .. ဆောင့် .. နဲနဲပြန်ကြွပြီး ပြန်ဆောင့် အင့် .. ဆောင့် ဆောင့်ထည့်ပေး .. အို့ အိုး .. အို့ ကျွတ်ကျွတ် အ အိ …အ အမေ့ အိအင့်”

ဖြူတစ်ယောက် လူးခါနေတာများ မြင်လို့ရှုလို့ပင် မကောင်းတော့။ ဂေါ်လီလီးက မွှေပြီဆို ခုလိုပဲ အလိုးခံရသူ မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်သည်အထိ ပြုစားနိုင်စွမ်းရှိသည်ဆိုတာ ဖြူမှမသိတာဘဲ။

ငဖြိုးတစ်ယောက် ဒီမြင်ကွင်းကို အစအဆုံးထိုင်ကြည့်ကာ ဘယ်လိုမှမအောင့်အည်းနိုင်တော့ပြီ။

သူကိုယ်တိုင်လည်း ဖြူနှင့်ကိုမိုးတို့အတွဲ လိုးတာကိုကြည့်၍ ဟိုကလည်း ဂေါ်လီလီးဖြငါ့ မညှာမတာ ဖိဖိလိုးနေလေရာ ဏှာအပြတ်‌ထန်လာပြီး လီးတောင်နေပြီမို့ အင်္ကျီရော ပုဆိုးပါ တစ်ခါတည်း ချွတ်၍ လီးတန်းလန်းနှင့် ခုတင်ဘေးကပ်လာကာ ဖြူ့အရှေ့မှာရပ်ပြီး သူတို့လိုးနေကြပုံကို အနီးကပ်ကြည့်ရင်း လီးကို‌ ရှေ့နောက်ဆွဲဆန့် ကွင်းထုနေလေ၏။

“ ဟား အား အား ငါ့လီး ကောင်းလိုက်တာကွာ ..မိုးကြီး လိုးစမ်း ..မြန်မြန်လိုး မင်းပြီးရင် ငါ့ အလှည့် နော် .. ဟျောင့်”

“ ငါလိုး အေးပါ ဖြစ်နေလိုက်တာ ..ဟားဟား မင်း အဲလောက် လီးတောင်ရင် ဖြူ့ကို စုပ်ခိုင်းလိုက် ပါလား .. စောင်တောသား ညံ့ချက်က ..”

မိုးကြီးပြောပုံက ခပ်နှိမ်နှိမ် ပြောင်စပ်စပ်ပေမယ့် သူ့ကိုပြောရင်း တစ်ဖက်လှည့်နှင့် ဖြူ့ကိုပါ ငဖြိုးရဲ့လီးအား အစုပ်ခိုင်းခြင်းဖြစ်ကြောင်း ဖြူနားလည်လိုက်သည်။

“ ကဲပါ လာ ဒီရှေ့ကိုလာ  လီးကြီး ဒီလောက်တောင်နေရင် တစ်လက်စတည်း ရှင်ပါ ဝင်လိုးလိုက် ပါလား တကတဲ ဟွင်း .. ကဲ…”

ဆိုပြီး ငဖြိုးလီးကို လက်တစ်ဖက်ကဆွဲရင်း သူမပါးစပ်ထဲထည့်သွင်း၍ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ငုံပစ် လိုက်လေ၏။

ငဖြိုး ရေငတ်တုန်း ပင်လယ်ထဲ ပြုတ်ကျလိုက်သလိုပင်။ သူမပါးစပ်ထဲမှာ အာငွေ့များနှင့် နွေးတေးတေးရှိနေသော လီးက အလွန်အမင်းဇိမ်တွေ့ပြီး ချက်ချင်းပင် လရည်များကို ထောင်ပန်း ထည့်ချင်သွားမိသည်။ အဲလောက်လီးတောင်နေမိမှန်း ကိုယ့်ဖာသာ အချိန်လွန်မှ ရိပ်မိလိုက်သည့် အဖြစ်။

“ ငဖြိုး မင်းရော မဖြူကို လိုးချင်လား”

“ ဟား လိုးချင်တာပေါ့ မိုးကြီးရ ငါ့လီး ဒါလောက်တောင်နေတာ မမြင်ဘူးလား”

“ ဒါဖြင့် ဖင်လိုးစမ်းကွာ ငါ့ဖင်ပြောတာမဟုတ်ဘူးနော် ဖြူ့ဖင်လိုးဖို့ပြောတာ နားကြားလွဲနေမှာ စိုးလို့ အဟတ် ဟား ဟား”

“ .. ..”

မိုးကြီးပြောပုံကြောင့် ငဖြိုးလည်း ဘာစကားမှ ထပ်မဆိုနိုင်အောင်ဖြစ်ကာ ပတ်တုပ်မရ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ပင် ရယ်မောမိ၏။ ကိုယ်တိုင်အလိုးခံနေရသည့် ဖြူပင် ပြုံးစိစိနှင့် ရယ်ချင်မိ သွားသည်။

“ အဟုတ်ပဲ ဖြူ့ဖင်ကိုတော့မလိုးနဲ့ ကိုမိုး ဖင်ကိုသာ လိုးထည့်ပလိုက် ဒါမှ သူ့လီး အယားပြေ အောင်”

ဆိုပြီး ရယ်ရွှန်းပတ်ရွှန်းပြောရင်း ဖြိုးကြီးလီးကိုပဲ မဲစုပ်နေသည်။ အောက်မှလည်း မိုးကြီး လိုးချလိုက်တာမှ အပြတ်အသတ်၊ ဖြူ လီးကိုတောင် ဖြောင့်ဖြောင့်မစုပ်နိုင်ဘဲ သူ့လဒစ်ခေါင်းကို သွားနှင့် ကိုက်မိမလိုတောင် ဖြစ်သွားရသေးသည်။

“ အား ကျွတ်ကျွတ် သွားနဲ့များ ကိုက်လိုက်သလား ဖြူရယ် လီးပြတ်ပြီး မလိုးနိုင်ဘဲ ဖြစ်သွားမယ် ဟီး”

“ အိုး ဖြူ့အဖြစ်ကိုလဲ ကြည့်ဦး ..ကို့လူကြီး ဒီလောက် တဖြောင်းဖြောင်းနေအောင် လူကို လိုးသတ်နေတာ ဟွင်း”

ဖြူ မျက်စောင်းကလေးခဲကာ မကျေမချမ်းလေး ပြောလိုက်ရ၏။

လိုးသူက ပက်ပက်စက်စက် စိတ်ထင်တိုင်းကြဲကာ တရစပ်လိုး၍ ခံသူက ကော့ကာကြွကာ ပင့်မြှောက်အလိုးခံရင်း လီးအစုပ်ခံရသူခမျာမှာ တစ်ယောက်တည်း ရောဂါသည်းထန်စွာဖြင့် သူ့လီးထိပ်ဆီမှ လရည်များကို တဗြစ်ဗြစ်နှင့် မထိန်းနိုင်စွာ ပန်းထုတ်လိုက်မိပြီ။

``````````````````````````````````````````````

(28)

“ ဟာ ..အွင်း အွင်း အွန်းဟွန်း ဟွန်း အွင့် .. ကို ကို ဖြိုး ညစ်ပတ်အိုးကြီး … အီး ဟီး ဟီး “

ဖြူ သူမနှုတ်ခမ်းများကို လက်ခုံလေးနှင့်လိုက်သုတ်ရင်း ကိုဖြိုးကို မျက်စောင်းလေး အသာခဲ၍ မော့ကြည့်လိုက်ကာ ညူစူဟန်ဖြင့် ပြောလိုက်၏။

ငဖြိုးလည်း လီးအစုပ်ခံရင်း ဏှာအပြတ်ထန်လာပြီးနောက် စိတ်မထိန်းနိုင်စွာဖြင့်  ဖြူ့ပါးစပ် ပေါက်ထဲကို သူ့လီးတဆုံးဖိထိုးထည့်ကာ ခွေးလိုးသကဲ့သို့ တရစပ် ဆင့်ကာဆင့်ကာ ညှောင့်လိုး ပစ်မိရာက လရည်များကို ဖြူ့အာခံတွင်းထဲအပြည့် တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းထည့်မိသွားခြင်း ဖြစ်သည်။

ဖြူလည်း သူ့လရည်တွေကို အလိုက်သိစွာပင် တစ်စက်မှပင်မကျန်အောင် အကုန်မျိုချပစ်လိုက် ရပြီး ပေကျံနေသည့် လရည်အစအနတွေကို သူမလက်ကလေးနှင့် လိုက်လံသုတ်သင် ပစ်လိုက်ကာ လီးကြီးကို ထပ်စုပ် ပေးနေပြန်သည်။ အရှိန်လျော့ကျသောလီးကြီး ပြန်တောင်ပါမှ သူမကဲ့ကာမသုခပြည့်ဝ‌အောင် အားပါတရ လိုးပေးနိုင်မည်မဟုတ်လား။

တပြိုင်တည်းမှာပဲ ကိုမိုးက သူ့လချောင်းတုတ်ဖီးဖီးကြီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ တဖွတ်ဖွတ် တဗွပ်ဗွပ်အသံထွက်အောင်ပင် ဇယ်ဆက်သလို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးချနေပြီဖြစ်ရာ ဖြူလည်း သူမ ဖင်သားကြီးတွေကို အောက်မှနေ၍ ကြွကာကြွကာ ပြန်လည်ပင့်ညှောင့်ဆောင့်ရင်း အရှိန် တဖြည်းဖြည်း တက်လာသည့်အလျောက် ကိုဖြိုးလီးကို ထပ်မစုပ်နိုင်တော့ဘဲ လက်နှင့်သာ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်၍ ဆက်လက်ကွင်းထုပေးရင်း တစတစနှင့် စောက်ရည်အရွှဲသား တကြွကြွ တရွရွ ဖြစ်ကာ ပြီးလုပြီးခင် အခြေကို ရောက်ရှိလာသည်။

“ စွတ် ဖွတ် ဖွပ် ဘုတ် ဇွိ ဖွတ် ဘွတ် ဘလွတ် ဘွတ် ဗွပ်”

“ အိအိ အ အာ့ အ ဟင်း အင့်ဟင် အိ အင့် အင်း  အင့် အင့်”

“ အ အာ့ ကို မိုး ဆောင့် ဆောင့် ဖိ ဖိပြီး ဆောင့်ပေး မြန်မြန် သွက်သွက်ဆောင့် လိုး ကိုမိုး လိုးလိုး အ ပြီး ပြီးပြီ ထွက် ထွက်ကုန်ပြီ ကိုရယ် “

“ ကောင်း ကွာ .. သိပ်မိုက် ..စဖုတ်ကြီးက လိုးလေ ပိုပိုကောင်းလေ အရသာရှိလိုက်တာများ”

“ လိုး လိုးစမ်း ..အရသာကြိုက်ရင် ဒီထက်အရသာပိုရှိအောင် ထပ်ပြီးဖိလိုးပေး ကိုမိုး .. သူမပြီးသေးရင် ပြီးတဲ့အထိ ဆက်လိုး.. လိုးလေ လိုးပါ .. ဆောင့် ဆောင့် … အသားကုန်ဆောင့်”

ဖြူအရင်ပြီးသွားပြီး နောက်ဆုံး မိုးကြီး အပြီးသတ်လိုးနိုင်အောင်ဆိုပြီး သူမခြေထောက်နှစ်ဖက် စလုံးကို တစ်တီတူးပုံစံ ရက်ရက်ရောရောပင် ပင့်မြှောက်ထောင်ကား ပေးလိုက်ကာ သူမကိုယ်တိုင် လိုလိုလားလားပင် စိတ်ကြိုက် ကော့ခံပစ်လိုက်သည်။ မိုးကြီးလည်း သူမ ခြေနှစ်ဖက်ကို ခြေကျင်းဝတ်နေရာကနေ အားယူဆုပ်ကိုင်ကာ အောက်ကိုဖိဖြဲချလိုက်ရာက စောက်ဖုတ်ပြဲဟဟလေးကို အသားနီလန် သည့်တိုင်အောင် အားပါပါကြီး မနားတမ်း ဆောင့်၍ ဆောင့်၍ ..

သူ့လရည်ပျစ်ချွဲချွဲများက သူမစောက်ခေါင်းလေးရဲ့ ဟိုးအတွင်းဖက် သားအိမ်ဝဆီအရောက် ကော့ကာကော့ကာနှင့် အဆက်မပြတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက်လေသည်။ ဖြူ့ရင်ခေါင်းထဲထိ လရည် တွေ ပန်းလွှတ်ရောက်ရှိလာသလိုပင်။

ကာမအဆီအနှစ်တွေ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ဖီလင်တငြိမ့်ငြိမ့်ခံစားလျက် အိပ်ရာထက်မှာ ခေတ္တခဏ ငြိမ်သက်စွာ မိန်းမူးလဲလျောင်းနေမိလေသည်။ တစ်ချီအပြည့်အဝ အလိုးခံလိုက်ရ၍ ဖြူ့ စိန်ထဲ အတော်ကလေး ကျေနပ်သွားသည်။

နောက်ပိုင်း ကိုမိုးက ဖင်ပေါက်လေးအားဆွဆွပြီး သူဖင်လိုးချင်ကြောင်း တဖွဖွ နားပူဆာနားဆာ လုပ် ပြောဆိုပေမယ့် ဖြူလက်မခံဘဲ ကိုဖြိုးကိုသာ ဖင်လိုးစေ၏။

“ ကိုမိုးလီးကျ ကြီးတယ် ဂေါ်လီပါတယ် ..ဖင်လိုးရင်ကွဲမှာ ဖြူမခံနိုင်ဘူး ..ကိုမိုးဆန္ဒရှိရင် တစ်ညလုံးခေါ်ပြီး သူ့သဘောရှိ လိုးချင်သ‌လောက် လိုးနိုင်တယ် ..စောက်ပတ်ကွဲပြဲသွားပစေ ဖြူကုန်းခံပေးမယ် .. ဖင်ပေါက်ကိုသာ ချမ်းသာပေးပါ”

ဆိုပြီး ဖြူပြောရသည်။ မိုးကြီးလည်း သူမစိတ်ချမ်းသာစေတော့ဆိုပြီး ဖင်မလိုးဘဲ လွှတ်ပေး ထားလိုက်သည်။ တကယ်လဲ သူဖင်လိုးမှာကို ဒီက ဖာသည်မတွေကအစ ဘယ်သူမှ သည်းညည်း မခံနိုင်ပါ။ လီးတန်တလျှောက်မှာ ဂေါ်လီအပြည့် သူစိတ်ထင်ရာ လျှောက်ထည့်ထားခြင်းဖြစ်၍ ဖင်ကွဲမှာကို တော်တော်ပဲကြောက်ကြသည်။ မတော်တဆ ကွဲပြဲသွားလျှင် သေချာပေါက် အလုပ်နားရမည်ဖြစ်ပြီး သူမတို့အဖို့ ထမင်းအိုးကွဲသွားနိုင်သည်မဟုတ်လား။

နောက်အချီကျတော့ ငဖြိုးတစ်လှည့် မိုးကြီးတစ်လှည့်လိုးလိုက် ခနနားပြီး ငဖြိုးက တစ်ချီ ထပ် ဆော်လိုက်နှင့် သူတို့နှစ်ယောက် အလှည့်ကျ ကြုံသလို စခန်းသွား၍ လူလည်း ဖတ်ဖတ်မော ကာမှ မိုးကြီးလည်း ငဖြိုးကိုလက်တို့ကာဖြင့် အိပ်ခန်းထဲကနေ အသာခေါ်ထုက်သွားကြပြီး ဖြူလည်း ခုမှပင် တစ်ယောက်တည်း အေးအေးလူလူ တရေးတမော အနားယူအိပ်စက်ခွင့် ရလိုက်တော့၏။

ဒါပေမယ့် ဖြူ အိပ်မပျော်ပါ။

နားထဲတွင် အသံဗလံတွေကို အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ ယောက်ျားမိန်းမ ကြာချည်သံ ဏှာထသံ လိုးသံတွေ အသားချင်း ‘ဖွတ်ဖတ် ဖွတ်ဖတ်’နှင့် အဆက်မပြတ် ထိရိုက်သံတွေကြားမှာ လူက ဘယ်လိုမှ အိပ်စက်မပျော်သလို ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်တွေရဲ့အကြားမှာ တစ်ညဉ့်တာ ထင်ရာစိုင်းအပျော်ကျူးကာ ကာမဂုဏ်ရမ္မက်‌ဆန္ဒဇောများ မပြတ်နိုးကြွ၍ ကြက်အိပ် ကြက်နိုး ပုံစံ မိမိရဲ့မိမွေးတိုင်းဖြစ်‌သော ဝတ်လစ်စားလစ်ခန္ဓာကိုယ်ကို ဟိုဒီပွတ်သပ်လူးလှိမ့်လျက် မျက်လုံးတွေအကြောင်သား ဖြစ်ကာနေလေ၏။

“ ဖြူ ထ ထ ကိုနဲ့  ခဏလိုက်ခဲ့ပါ”

သူမ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်‌တော့ ထင်သည့်အတိုင်း မိုးကြီးဖြစ်နေသည်။

“ ဟင် ဘယ် ဘယ်သွားမယ်”

“ လာပါ လိုက်ခဲ့စမ်းပါ ဖြူ့ကို လိုက်ပြစရာလေး ရှိလို့”

ဖြူ လူးလဲထကာ အဝတ်အစားများ အလျင်အမြန်ကောက်ဝတ်ပြီး သူဆွဲ‌ခေါ်ရာနောက်ကို အသာတကြည် လိုက်လာခဲ့သည်။ မိုးကြီး အရှေ့ဖက်အခန်းတွေဆီ ခေါ်လာခြင်းဖြစ်ပြီး တစ်နေရာ အရောက်တွင် ခပ်ဟဟကလေးဖြစ်နေသော အခန်းတစ်ခုဆီ သူမကို အသာမေးငေါ့ ပြလိုက်ရာ သူမနှင့်အတုလာသူ ‘ငဖြိုး’တစ်ယောက် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် တောင့်တောင့် ဖြောင့်‌ဖြောင့် စော်ကြီးတစ်ပွေနှင့် နှစ်ယောက်သား ထွေးလားလုံးလား အီစီကလီလုပ်ကာ အကြည်ဆိုက်လျက်ရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရလေ၏။

သူတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားနတ္ထိ နိကက်ဗလာကျင်းလျက် အပီအပြင် ဝုန်းဒိုင်းကြဲလိုးဖို့ တာစူနေကြဟန် တူသည်။ အမျိုးသမီးလုပ်သူက ပီဘိကြေးစားမိန်းမ စစ်စစ် တစ်ယောက် ဖြစ်ကြောင်း အထူးပြောစရာမလိုပါ။ သူမ၏အရှက်ကင်းမဲ့စွာ ‌‌နေပုံထိုင်ပုံ ပြုမူပြောဆိုပုံများအား ကြည့်ရုံနှင့်ပင် အပွေးမြင် အပင်သိနိုင်မည် ဖြစ်သည်။ ငဖြိုးကလည်း အထာနပ်သူပီပီ အမျိုးသမီးကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ပေါင်ချင်းထပ်လျက်သား ကိုယ်ပေါ်တင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ် ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း စောက်ဖုတ်ရော ဖင်စအိုကိုပါ အားမနာစတမ်း သူ့လက်နှင့် နှိုက်ကိုင်နေတာ တွေ့ရပေသည်။ သူ့လီးကြီးကတော့ အနှီအမျိုးသမီးရဲ့လက်ထဲမှာ သံတုတ်ကြီး တစ်ချောင်းလို မာမာတောင်တောင်ကြီးဖြစ်လျက် သူမကိုယ်တိုင် တလှုပ်လှုပ်နှင့် လချောင်းကို ဆုပ်ဆွဲ ကွင်းထုပေးနေတာ မြင်ရသည်။

“ အင်း ငဖြိုးတောင် ဇိမ်ကျနေပြီပဲ ငါတို့နှစ်ယောက် ဇိမ်ကျဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်”

“ ဟင်း ခုထိ မကျေနပ်သေးဘူးလား”

“ ဖြူရော ကျေနပ်နိုင်လို့လား”

“ သိဘူး တစ်ကိုယ်လုံး မလှုပ်ချင်အောင် နုံးချိနေပြီ”

ဖြူပြောလိုက်တော့ သူက ရယ်ကျဲကျဲနှင့် ဖြူ့ခေါင်းလေး အသာပွတ်သပ်ရင်း ..

“ ဒါလောက်နဲ့မရသေးဘူး ဖြူရဲ့”

“ ဟင်း ဘာကျန်သေးလဲ “

“ ကျန်တာပေါ့၊  ဖြူ့ကို ..ကိုက ..ဖောက်သည်ရှာပေးမလို့”

“ အိုး .. ကိုကလဲ .. မဟုတ်ကဟုတ်က ဟင့်ဟင့်”

ဖြူ့ရင်ထဲ ဒိတ်ခနဲ တစ်ချက်ခုန်သွားသည်။ သူ တကယ်ပြောတာလား ဒါမှမဟုတ် တမင်တကာ ဟာသလုပ်တာလား ဖြူ မပြောတတ်ပါ။ သူ .. ‘မိုးကြီး’ မဟုတ်ရင်လည်း သူ့အထက်က ဟိုမိန်းမကြီး ‘မမြင့်’ ဆိုတာ ရှိသေးသည်လေ။

တကယ်လို့များ မမြင့်ရဲ့ပယောဂနှင့် တစ်ခုခုများလုပ်ဖို့ သူမကို စေခိုင်းလာမယ်ဆိုလျှင်ကော ဖြူ့အနေနှင့် ဘာများတတ်နိုင်ပါမည်လဲ ရယ်လို့ ဖြူ ထွေထွေပြားပြား အတွေးနယ်ချဲ့ စိတ်ကစားရင်းဖြင့် … ။

အင်း .. ခုမှပဲ ‘သူတို့လက်ခုပ်ထဲက ရေ’ ဆိုသည့်အတိုင်း ‘စေသည့်ကျွန် ထွန်သည့်နွား' ဆိုရိုး စကားလို  ..

“ အခိုင်းအစေခံ ကျေးကျွန်သည် လည်းကောင်း၊ လယ်ထွန်သည့် နွားသည် လည်းကောင်း၊ အရှင်သခင်၏ စေခိုင်းရာကို ကျိုးနွံစွာ လုပ်ဆောင်ရမြဲဖြစ်၏”

ဟူဘိသကဲ့သို့ ဖြစ်လာသမျှ အခြေအနေအပေါ်  မိမိအနေနှင့် မီးစင်ကြည့်ကရန်သာ လိုတော့ကြောင်း သံသယဖြစ်စရာ အကြောင်းခြင်းရာများအပေါ် အခြေခံ၍ ဖြူ့ရင်ထဲက တိတ်တိတ်ကလေးကြိတ်ကာ ဆုံးဖြတ်ချက် ချမိလေတော့၏။

```````````````````````````````````````````

(29)

တကယ်တမ်း ကြုံတွေ့ရသည့်အဖြစ်က သိပ်ကို ဆိုးရွားလွန်းလှသည်လို့တော့ မဆိုနိုင်ပါ။

ကိုမိုးတစ်ယောက် ခုလို တန်းလျားပုံစံ အခန်းတွဲများဖက်ကို ခေါ်ဆောင်လာစဉ်ကပင် တစ်စုံတစ်ရာ ဘာလိုလိုအဖြစ်မျိုးကို သူမအနေနှင့် ပက်ပင်းကြုံတွေ့နိုင်ကြောင်း ရိပ်စားမိပြီး ဖြစ်သည့်အတိုင်း ဖြူတစ်ယောက် သူဆွဲခေါ်ရာဆီ ခပ်ရဲရဲပင် လိုက်ပါလာခဲ့သည်။

ငဖြိုးတို့အခန်းကို ကျော်လွန်ခဲ့ပြီးနောက် အတွဲတွေ သုံးလေးတွဲခန့် အခန်းကျယ်ထဲမှာ အကန့်တစ်ခုစီ ခြား၍ ပျော်ပါးရာဆီ ရောက်ခဲ့ပြန်ကာ သူတို့တ‌တွေ ဒွယံဒွိယံ ကာမနိုးကြွ ဆက်ဆံနေကြပုံများအား  သူတို့ရဲ့မျက်ကွယ်တနေရာကနေ လိုက်ကာလေးကို အသာလှစ်ဟ‌၍ တိတ်တဆိတ် ခိုးချောင်းကြည့်ကြရင်း မိုးကြီးရဲ့လက်များက သူမကိုယ်လေးကို နောက်ကျော ဖက်ကနေ သိုင်းဖက်လာပြီး ပေါင်ခွကြားမှ စောက်ဖုတ်ဆီ နှိုက်ကိုင်စမ်းသပ် လာခဲ့သည်။

ဖြူလည်း သူများတကာလုပ်တာတွေကြည့်ရင်း တဏှာစိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်းကြွလာသည်။ မိုးကြီးရဲ့အကိုင်အတွယ်ကြောင့်လည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။ သူ့လက်တွေက ထမီပေါ်က‌နေပြီး တစတစ ထမီအောက်နားစလေးပင့်လှန်ကာ စောက်ဖုတ်အုံကို ကောင်းကောင်းပွတ်သပ်နှိုက်ဆွ ပေးနေပြီပဲ မဟုတ်လား။

ဖြူ့အရည်ကြည်လေးတွေက စောက်ခုံရဲ့အောက် နှုတ်ခမ်းလွှာနှစ်ခုရဲ့ အကွဲအဟကြားကနေ သူမရဲ့ပေါင်ခြံနှစ်ဖက်ကြားထိတိုင် တစိမ့်စိမ့် စီးယိုကျဆင်းလို့လာပြီ။

`````````````````````````````

“ ဖြူ့ကို .. အစ်မ (မမြင့်) က သူ့အခန်းမှာ စောင့်နေတာ၊ တစ်ခုခု ပြောစရာရှိလို့ထင်တယ်”

“ အဟုတ်လား ဖြူ့ကို သူ ဘာတွေပြောမလို့လဲ ဘာများ လုပ်ခိုင်းမလဲ မသိဘူး ကိုရယ်”

“ အိုး ဘာမှလုပ်ခိုင်းမယ်မထင်ပါဘူး ဖြူရဲ့ .. ဘာလဲ ဖြူ့ကို တခြားသူလက်ထဲ ရောင်းစားမှာ စိုးရိမ်လို့လား … အဟင်းဟင်း”

“ သိဘူးလေ ကိုရယ် အဟင်း”

“ ကဲ လာကွာ ဟိုအရှေ့ဖက်ကို ထပ်သွားရအောင်”

“ အယ် ..ကိုကလဲ .. သူ ကြည့်လို့ကို ပြီးပဲ မပြီးနိုင် .. အဟင့် ဟင့် ဟင့်”

ဖြူ့စိတ်တွေ ထွေပြားလေပြီ။ လမ်းတောင်မလျှောက်ချင်တော့။ သူ့ရဲ့ အနှိုက်အဆွအောက်မှာ စောက်ရည်တွေ ဒီလောက်ကြီး အသည်းအသန် ထွက်လျှံကျနေသည့်နောက်တော့ ဖြစ်နိုင်လျှင်  ခုချက်ချင်း ဒီအခန်းရဲ့တစ်နေရာရာမှာပဲ သူမကိုယ်လေးကို လေးဘက်ကျကျ ဖင်ထောင်ကုန်း ခိုင်းပြီး အနောက်ကနေ သူလိုးမည်ဆိုလျှင်တောင်မှ သူမအနေနှင့် တစ်စက္ကန့်ကလေးသော်မှ မဆိုင်းမတွဘဲ ချက်ချင်းလက်ငင်း သူလိုးသမျှကို ကုန်းခံပစ်မိမှာ အမှန်ပဲ ဖြစ်သည်။

မိုးကြီးကပဲ သူမကို တမင်သက်သက်အသားယူပြီး အချိန်ဆွဲနေတာများလား လို့ သူမ တွေး‌နေ မိသည်။

ရှေ့ဆက်သွားတော့လည်း မချောတစ်ယောက် ကိုယ်နှစ်ယောက် ‘တူးအင်န်ဝမ်း’ဆွဲနေသည့် အတွဲ ကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြန်သည်။ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်က အထက် အောက် ညှပ်ကာ ပိတ်တွယ်နေကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော နှစ်ပေါက်စလုံးကို ညှပ်ပူးညှပ်ပိတ်လိုးခြင်းဖြစ်၍ အလိုးခံရသူအဖို့ အတွေ့အကြုံရင့်သူမှအပ ဘယ်နည်းနှင့်မှ သက်သာမည်မဟုတ်မှန်း သူမကိုယ်တွေ့မို့ ဖြူ့အနေနှင့် စာနာနားလည်မိသည်။

“ ဟူး မောလိုက်တာ ကိုရယ် သူတို့က တစ်ညလုံး အဲလိုကြီးဆွဲကြမလား မသိဘူးနော်”

“ မိန်းကလေးဖက်က လက်ခံရင် ဖြစ်နိုင်တာပေါ့ မနက်အထိ စိမ်ပြေနပြေ လီးစိမ်ပြီးလိုးရရင် ဇိမ်ပဲ သူ့ထက်ကောင်းတာတောင် သူ့လောက်မကောင်းနိုင်ဘူး ဆိုသလို ပေါ့ ဟဲဟဲ”

“ သွား ..လူဇိုး .. ဖြူ့တော့ အဲလိုကြီး မလုပ်ရဘူးနော် “

“ ဘာလို့လဲ ဖြူရဲ့ တကယ်လုပ်ရင် ခံမယ်မဟုတ်လား ဟင်းဟင်း”

“ အင်း ခံမယ် ..တစ်ခါဖြစ်ဖြစ်  စမ်းကြည့်လိုက်ချင်သေးတယ် ဟွင်း”

ဖြူလည်း ခပ်ရွဲ့ရွဲ့ကလေးပင် သူ့ကို တုံ့ပြန် ပြောဆိုလိုက်သည်။

အချိန်တော်တော်ကြာအောင် ကြည့်ရင်း သူတို့တစ်ချီပြီး၍ ခဏနားချိန်မှာ ကိုမိုးလည်း ဖြူ့လက်ကို အသာဆွဲပြီး အခန်းဝကနေ လှည့်ထွက်လာကာ မမြင့်ရဲ့အိပ်ခန်းဟုယူဆရသည့် အခန်းတစ်ခု ဆီကို ရောက်လာကြသည်။

“ မမ ရှိလား”

“ ဟုတ် ရှိတယ် အကိုမိုး”

အပေါက်ဝနှင့်မလှမ်းမကမ်းမှာ ရပ်နေသည့် ကောင်မလေးကို လှမ်းမေးပြီး အိပ်ခန်းတံခါးကို သုံးလေးချက်ခန့် အသာခေါက်လိုက်ရာ တံခါးပွင့်သွား၏။

ခေါင်းပြူထွက်လာသူက အသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင်ခန့် အမျိုးသားတစ်ယောက် …

ကိုမိုးကိုတွေ့တော့ ခေါင်းညိတ်ကာ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်သား အခန်းထဲကိုခြေချမိသည်နှင့် တံခါးက ဒိုင်းခနဲ ပြန်လည်စေ့ပိတ်သွားပြီ။

အခန်းတွင်းရှိ ခုတင်ကျယ်ကြီး တစ်လုံးအထက်မှာ ရှိနေသူက ‘မမြင့်’... ။

ဖြူ့အနေနှင့် ဘယ်လိုမှ အကြည့်မမှားနိုင်ပါ။ သူမအဖို့ စတွေ့ချိန်ကတည်းကပင် ရင်ထဲမှာ တံဆိပ်ခတ်ထားသကဲ့သို့ စွဲမြဲစွာ မှတ်မိနေခဲ့သော အမျိုးသမီးကြီးပဲ ဖြစ်သည်။

အိပ်ရာထက်မှာ ပေါင်လယ်အထိ မရောက်တရောက် ပါးလွှာနူးညံ့သော ပိုးပျော့ညအိပ်ဂါဝန် လေးအား ကပိုကယိုဝတ်ဆင်ကာ  ဖြိုးဖြိုးကစ်ကစ် အထစ်ထစ်အရစ်ရစ် ခပ်ဖိုင့်ဖိုင့်ပုံစံရှိသော သူမရဲ့အသွင်က ချောမောလှပစွာ တစ်မျိုးတစ်ဖုံကျက်သရေရှိနေကာ လူတကာအပေါ် လွှမ်းမိုး နိုင်စွမ်း ရှိလေသည်။

“ မမြင့် ..”

သူမက အမှန်တော့ ကုလားဗမာကပြားတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ လူပုံစံကလည်း ကုလားဆင် လေးပဲ ဖြစ်ကာ အသားအ‌ရေ ဖြူဖွေးဝင်းဖန့်ပြီး မျက်နှာခပ်ဝိုင်းဝိုင်း မျက်လုံးမျက်ဆံ ကောင်းကောင်း နှာတန်ပေါ်ပေါ် နှုတ်ခမ်းများက ထူထူပြည့်ပြည့် အိအိတွဲတွဲနှင့် အလိုရမ္မက် ကြီးမည့် အသွင်သဏ္ဍာန်မျိုးရှိကာ ဖိုသတ္တဝါတွေအပေါ် အထူးပင်ညှို့ငင်နိုင်စွမ်းရှိပြီး သူမ ငယ်စဉ်က တော်တော်လေးကိုလှမည့် မိန်းမတစ်ယောက်မှန်း သိသာသည်။ ခုအချိန်ထိလည်း တစ်တစ်ရစ်ရစ် အချိုးအစားကျနစွာ တောင့်တင်းဆူဖြိုးသည့် သူမရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကောက်ကြောင်း အလှများက အိပ်ခန်းထဲက ညမီး‌ရောင်‌အောက်မှာ ပေါ်လွင်ထင်ရှားဆဲ ဖြစ်၏။

“ အိုး ညီမလေး လာခဲ့ .. အထဲကိုဝင်ခဲ့လေ ‘စိုးမောင်’ သူ့ကို ခေါ်ခဲ့စမ်း .. မိုးကြီးရောပဲ .. ဒီကိုလာခဲ့”

ခုတင်ပေါ်ကနေ လက်ယပ်လှမ်းခေါ်ပြီး အသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင်ခန့် ယောက်ျားပျို တစ်ယောက်ရဲ့ နဘေးမှာ ဘေးတစောင်းလေးကပ်ကာ လှဲအိပ်နေရာက ခြေတစ်ဖက်ကို အသာ ကြွ၍ ထထိုင်လိုက်ရာ သူမဝတ်ဆင်‌ထားသည့် ဂါဝန်အောက်နားစလေး ဖျပ်ခနဲလှပ်ဟာပြီး ဖြူဖွေးဝင်းဝါသော ဆင်စွယ်ရောင် ပေါင်တန်တုတ်တုတ် နှစ်ဖက်အကြားရှိ အမွေးအမြှင် ထူအုပ်အုပ်ကလေး ဝန်းရံ‌လို့နေသည့် ပေါင်ခွဆုံမှ ဆီးခုံမို့မို့ အပြန့်ကျယ်ပြောလှသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးအား လျှပ်ပြက်သည့်နှယ် လှစ်ခနဲ လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။

သူမက မသိကျိုးကျွံနှင့်ပင် ဂါဝန်စလေးအား ပြန်မဖုံးဘဲ ဒီအတိုင်းပင်နေပြီး ဖြူ့ဖက်လှည့်ကာ သူမလက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်း၍ ဆီးကြိုလိုက်၏။

ဖြူလည်း ခပ်ရို့ရို့နှင့်ပင် သူမရှိရာခုတင်ကြီးအနားကို တိုးကပ်လို့သွားရာ မမြင့်က သူမရဲ့ နဘေးရှိ ခုတင်ကို လက်နှင့်အသာပုတ်ပြပြီး  ဖြူ့အတွက် နေရာပေးကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။

သူမလျောင်းစက်ရာ ခုတင်ရဲ့အောက်ဖက်မှာ အသက် ‌၁၈ နှစ်ဝန်းကျင် မြီးကောင်ပေါက် ချာတိတ်မလေးတစ်ယောက် ကျုံကျုံ့ရုံ့ရုံ့‌ကလေး ထိုင်လျက်ရှိနေကာ ကောင်မလေးရဲ့ နဘေး တစ်ဖက်မှာ စောစောက ဖြူတို့ကို တံခါးလာရောက်ဖွင့်ပေးသည့် ‘စိုးမောင်’ ခေါ်လူရွယ်နှင့်အတူ  အသက် နှစ်ဆယ်အစိတ်ခန့် ဂါဝန်တိုနံ့နံ့နှင့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ရှိနေပြန်သည်။

မမြင့်က ဖြူ့ကို သူမရှိရာအခန်းဆီ ခေါ်ဆောင်လာပေးသည့်  မိုးကြီးမျက်နှာကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ‌ လှမ်းမော့၍ ကြည့်လိုက်ရာက ကုတင်ဘေးတစ်ဖက်မှာ ထိုင်နေသည့် ကောင်မလေးဆီ မေးငေါ့ ပြလိုက်ရင်း ..

“ ကိုင်း ကိုမိုး ..အတော်ပဲ ဒီဟာမလေး မင့်လက်အပ်မလို့ မမစောင့်နေတာ ‘နှင်းသိင်္ဂီထွန်း'တဲ့ (  ) က လာတဲ့ ခလေးမလေးလေ ..မှတ်မိတယ်မဟုတ်လား”

“ အော် .. အင်း အင်း .. မသီရိ ခေါ်လာတဲ့ ကောင်မလေး ထင်တယ်”

မိုးကြီး အဆိုပါခလေးမလေးအား တစ်ကိုယ်လုံးခြုံကြည့်ရင်း ပြောလိုက်ရာ မမြင့် ခေါင်းကို ဆတ်ခနဲ ညိတ်လိုက်သည်။

“ ဟုတ်တယ် လောလောဆယ်တော့ ဟောဒီက ‘သန္တာ့’ဆီပဲ လေးငါးဆယ်ရက် လွှဲထားခဲ့ရတာ၊ သင်ပေးစရာတွေ အနဲနဲ့အများတော့ ကျန်ဦးမှာ‌ပေါ့၊ မင်း နဲနဲပါးပါး စစ်ဆေးကြည့်လိုက်စမ်း .. ၊ သန္တာ့ကိုပါ ခေါ်သွား၊ ဟဲ့ သန္တာ ..ကောင်မလေးရယ် ညည်းရယ်  မောင်မိုးနောက် လိုက်သွား ကြစမ်း၊ ကလန်ကဆန်လုပ်တာတို့ ဘာတို့ မကြားချင်ဘူးနော် .. ဟေ့ သိင်္ဂီ မမကြီးပြောတာ ကြားတယ်မဟုတ်လား .. ငါ့ဆီမှာနေရင် ငါ ပြောတဲ့စကားတော့ နားထောင်ရမယ်နော် ဒါပဲ”

မမြင့်က မိုးကြီးနှင့် ‘မသန္တာ’ ဆိုသော အမျိုးသမီးဖက်ကို လှည့်ပြီး ပြောနေရာမှ ခုတင်နဘေးမှာ ခေါင်းကလေးငုံ့ကာ ဒူးတုပ်ထိုင်လျက်သားလေး ရှိနေသော နှင်းသိင်္ဂီထွန်း ဆိုသည့် ကောင်မလေး ဖက်ကိုပါ တဆက်တည်း လှည့်ပြီး ပြောလိုက်ပါသည်။

ကောင်မလေးလည်း ဟုတ် မမကြီး ဘာညာနှင့် သူမအတွက် အထောင်းသက်သာအောင် အလွန်ကို ကျိုးနွံလှသည့် လေသံကလေးနှင့် အလျင်အမြန် သံတော်ဦးတင်ရလေသည်။

မိုးကြီး ခုတင်အနားကပ်လာကာ မမြင့်ရဲ့အနားမှာ ခပ်ရို့ရို့လေးထိုင်နေသည့် ဖြူ့ဖက်ကို အသာကြည့်ရင်း မမြင့်ကို …

“ အစ်မ ဒီကဖြူ့ကိုတော့ အစ်မလက်ထဲပဲ အပ်ခဲ့ပြီနော် ..”

ဆိုပြီးပြောလိုက်ရာ မမြင့်က ပြုံးပြုံးကြီးခေါင်းညိတ်၍ ..

“ အေးပါ စိတ်ချလက်ချသာ ထားခဲ့၊ ငါ့တစ်ယောက်လုံး ရှိပါတယ် ဟင်းဟင်း.. မင့်ကိစ္စ’မင့်ဖာသာ ပြီးပြတ်အောင် လုပ်လိုက်ဦး .. ဖြူဖြူ့အတွက်က ငါ့တာဝန်ထားပါ”

သူမက ပြန်ပြောရင်း ဖြူ့ခါးလေးကို အကြောင်းမဲ့ပင် လာရောက်သိုင်းဖက်လိုက်လေ၏။

ဖြူလည်းအလိုက်သင့်ပင် နေရင်း မိုးကြီးကပါ ဖြူ့ကို ..

“ ကဲ ဖြူရေ ကို’ ကိစ္စရှိလို့ ခဏသွားဦးမယ် ..ဒီက ကို့အစ်မ မမြင့်နဲ့အတူ ဟောဒီအခန်းထဲမှာပဲ  အေးအေးဆေးဆေး အနားယူလိုက်ဦး .. မနက်ကျ ကို ‘လာခေါ်မှာပေါ့ .. ဟုတ်ပြီလား”

“ ကောင်းပါပြီ ကိုမိုး ..သွားသာသွားပါ ..ဖြူ့အတွက်စိတ်မပူပါနဲ့”

ဖြူကလည်း ပြောလိုက်ပြီး မမြင့်ရဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိကြီးဆီ မသိမသာ မှီနွဲ့လိုက်လေ၏။

ဒါက ဖြူ့ရဲ့ ပင်ကိုယ်အရည်အချင်း တစ်ရပ်ပါပေ။ လူမှုဆက်ဆံရေးဘာသာရပ်ကို တစ်ဖက်ကမ်းခတ် တတ်ကျွမ်းနားလည်သူပီပီ ‘ဘယ်ကွေ့ရောက်လျှင် ဘယ်တက်နှင့် အဆင်ပြေပြေ လှော်ခတ်ရမည်’ ဆိုသည့်အချက်ကို သူမရဲ့ဘဝအတွေ့အကြုံနှင့်ယှဉ်၍ တစ်သက်တာလုံး ဆည်းပူး‌လေ့လာ သင်ကြားခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။

ဖြူ့အတွက် ဒီတစ်ညဉ့်တာခရီးကို ရှေ့ဆက် ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်ရမလဲ ဆိုသည့်အချက်ကို မိမိ စိတ်ကူးထဲကနေ ကြိုတင်တွက်ဆအဖြေရှာထားခဲ့ပြီးလည်းဖြစ်သည်။ အရာရာ ကံစီမံရာချည်းပဲ ဖြစ်သည်လို့ သဘောပိုက်မိ၍လည်း ဖြူ့ရင်ထဲမှာ စိုးရွံ့ခြင်းဆိုတာ လုံးလုံး မရှိတော့ပြီ။

````````````````````````````````````````````

(30)

မိုးကြီးတို့သုံးယောက် (မိုးကြီး၊ နှင်းသိင်္ဂီထွန်းနှင့် မသန္တာတို့) အိပ်ခန်းထဲကထွက်သွားပြီးနောက် အခန်းထဲမှာ ဖြူတစ်ယောက် မမြင့်နှင့်အတူ ‘စိုးမောင်’ ဆိုသည့် သူမလက်ရင်းတပည့် ဖြစ်ဟန် တူသူ အမျိုးသားတစ်ယောက် ၊ နောက်ခုတင်ပေါ်မှာ သူမနှင့်အတူရှိကာ သူမကို အနီးကပ် ကိုယ်ဖိရင်ဖိ ခြေဆုပ်လက်နယ် ပြုနေသည့် လူရွယ်တစ်ယောက် ပေါင်းလေးယောက်သာ ကျန်ခဲ့ ကြသည်။

ဖြူ ကြိုတင် တွေးဆထားသည့်အတိုင်းပင် မမြင့်တစ်ယောက် ကိုမိုးတို့သုံး‌ယောက် အိပ်ခန်းက‌ နေ ထွက်ခွာသွားပြီး သူမအိပ်ခန်းတံခါးကို အသေအချာပိတ်ခိုင်းလိုက်ချိန်မှ အစပြုပြီး သူမရဲ့ လှုပ်ရှားမှုတွေ စတင်လို့လာသည်။

“ ကိုင်း ‘ကိုတူးရေ မ'ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်‌ တွေ ကူချွတ်ပေးစမ်းပါဦး”

နဘေးက လူရွယ်ထံ လှမ်းပြောလိုက်ရာက ဖြူ့ဖက်ကို ပြုံးစစနှင့်လှည့်ကြည့်ပြီး ..

“‌ ဖြူလေး မင်းလဲ သူ့ကို မှတ်ထားဦးနော် သူက ‘အိုက်တူး’တဲ့ အစ်မရဲ့အသည်းကျော် တောင်ပေါ်က ရှမ်းကလေး ဆိုပါတော့၊ ခိခိ ..ဟောဒီက တစ်ယောက်ရဲ့နာမည်ကျတော့ စိုးမောင် လို့ ခေါ်တယ်။ နှစ်ယောက်လုံး မမရဲ့လူတွေပါ .. ညီမလေး စိတ်ထဲ ဘာမှမထားနဲ့နော်”

“ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ”

ချေချေငံငံပင် သူမကို ပြန်ပြောလိုက်ရင်း ဖြူကပဲ ဆက်ပြီး ..

“ မမ ဖြူပါ ဝိုင်းကူချွတ်ပေးရမလား ဟင်”

ဆိုလိုက်တော့ မမြင့် သဘောအတွေ့ကြီးတွေ့ကာ နှစ်လိုစွာ ပြုံးလိုက်ရာက ဖြူ့ကိုယ်လုံး ကလေးအား ချစ်မြတ်နိုးစွာဖြင့် သိမ်းကျုံးဖက်လိုက်ပြီး ဖြူရဲ့ပါးပြင်ကလေးကို သူမရဲ့ နှာခေါင်းလေး အသာထိုးနှစ်၍ ရွှတ်ခနဲရွှတ်ခနဲ လာရောက် အနမ်းပေးလိုက်လေတော့၏။

“ အမယ် လေ့ လေး လိမ္မာလွန်းလိုက်တဲ့ ညီမလေးရယ် ဟင့်ဟင့်.. ဖြူက မမရဲ့ ညီမ အထွေးဆုံး လေး တစ်‌ယောက်လိုပါပဲကွယ်၊ မြင်မြင်ချင်းချစ် ခုလဲချစ် နောက်လဲ အများကြီးချစ်ဦးမှာ.. မမနဲ့အတူနေသွားဖို့ကိုတောင် မမအနေနဲ့ မျှော်လင့်ထားမိတာ ညီမလေးရဲ့ .. သိရဲ့လား အဟင်း ဟင့် ဟင့် ကဲပါ ရ ရပါတယ်ကွယ် ..နေပါစေ .. အိုက်တူး သူ့ဖာသာ ချွတ်ပေးလိမ့်မယ်၊ ဒါ သူ လုပ်နေကျပဲ ခိခိ ခစ်ခစ် ခစ် .. ဖြူလေး အသာနေ နော် နော် .. လို့  အဟွန်း ဟွန်း.. ”

ဆိုပြီး ဖင်ကလေး အသာပုတ်ကာ ပုတ်ကာနှင့် ပြောလိုက်ရင်း တဆက်တည်းဆိုသလို သူမရဲ့ ခုတင်ဘေးနားမှာ လာရပ်နေသည့် ‘စိုးမောင်’ ကိုပါ ပြီတီတီကလေး မော့၍ကြည့်လိုက်ကာဖြင့် …

“ ကိုင်း စိုးမောင်ရေ မမတို့ကိစ္စပြီးရင် အားလုံး အေးဆေး အနားယူကြရအောင်၊ မင်းရော ဖြူ့ကို အဝတ်အစားလေးဘာလေး ချွတ်လဲပေးလိုက်ဦး .. ခဏလေး ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ဘီယာတို့ ဝိုင်တို့ ထည့်ထားတာ ကျန်သေးလား.. မမနဲ့ဖြူ့အတွက်ရော မင်းတို့အတွက်ပါ သွားပြီး ထုတ်ယူ ခဲ့လိုက် ကြားလား မောင်လေး .. အပြင်းသောက်ချင်ရင်လဲ ရတယ် သိလား ....”

“ ဟုတ်ကဲ့ မမ ကျနော်တော့ ဒီည သောက်တာ နဲနဲများပြီ ..မမတို့အတွက် ယူခဲ့ပေးမယ်”

စိုးမောင် ရေခဲသေတ္တာထဲမှ ဝိုင်နှင့်ဘီယာပုလင်းတွေ ထုတ်လာသည်။ ဖောက်တံရော ဖန်ခွက်တွေ ပါ အပါအဝင်ပေါ့။

ပြီးတော့ အနားက စားပွဲခုံပုကလေးမှာ သောက်စရာတွေ လာတင်ထားပေးလိုက်ပြီးနောက် ဖြူ့အနားကို လျှောက်လာကာ ..

“ မဖြူ ..”

သူမနာမည်ကို တိုးတိုးလေး ခေါ်ရင်း ..

“ ကျနော် မဖြူ အင်္ကျီ တွေ ကူချွတ်ပေးမယ်နော် .. ခွင့်ပြုတယ် မဟုတ်လား”

“ အော် အင်းဟင်း .. ဟုတ် ဟုတ် ရ ရပါတယ်ရှင့် ဟို လေ .. ကျ ကျမဖာသာ ချွတ် ..”

“ အို နေပါ မဖြူရဲ့ တစိမ်းတွေမှ မဟုတ်တော့တာ .. ကျနော်လုပ်ပေးရမယ့် တာဝန်ရှိပါတယ်”

သူကပြောပြီး ပန်းပွင့်ပုံ‌ဖော်ထားသည့် ဖြူ့အင်္ကျီရင်‌ဘတ်‌ရှေ့မှ ကြယ်သီးလေးများကို စတင် ဖြုတ်ချွတ်ပေးလာသည်။

တစ်ဖက်မှာလည်း မမြင့်ရဲ့ ပုခုံးသိုင်းကြိုးနှစ်ချောင်းပါသည့် ညအိပ်ဂါဝန်လေးက သူမကိုယ်မှ လျောကျကာ အိပ်ရာပေါ် ရောက်ရှိသွားခဲ့ရပြီ။ အတွင်းမှာ ဘာမှခံဝတ်မထား၍ သူမရဲ့ ရွှေရင်ဖြိုးအိအိကြီးနှစ်လုံးက အပြင်ကို ဝေါခနဲထွက်သွန်ကျလာခဲ့ပြီး အသက်အရွယ်အရ အဆီပြင်အနည်းငယ်ရှိသော ဝမ်းဗိုက်သားအောက်မှ အမွေးနက်နက်များ ဝန်းရံလျက်ရှိသည့် ဆီးခုံမို့မို့ ထိုမှသည် ပေါင်ခြံနှစ်ခုရဲ့အတွင်းဖက် ခွဆုံနေရာမှာ တည်ရှိသော စောက်ဖုတ်အုံ ဖောင်းရွရွကြီးကို ဘွားခနဲပင် တွေ့မြင်လိုက်ရပြီ ဖြစ်သည်။

‘အိုက်တူး’လို့ခေါ်သော လူရွယ်က ဂါဝန်အား ဆွဲချွတ်ချပြီးသည်နှင့် သူမအနားကနေ တစ်ဖဝါးမှ ပင် မခွာတော့ဘဲ နို့လုံးထွားအိအိကြီးနှစ်လုံးအား သူ့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားပါးတရ ဖျစ်ဆုပ် ကိုင်လိုက် လှိမ့်ချေနယ်ပေးလိုက် လုပ်ပေးရင်း လုံးခဲကျစ်လျစ်နေသည့် နို့သီးခဲကျစ်ကျစ် ကလေး နှစ်ခုအား လက်ညှိုးလက်မကြားညှပ်ကာ ပွတ်လှိမ့်ချေပြီး ‘ကစားပေး’ နေသည်။

'ကိုတူး သို့မဟုတ် ‘‘အတူး’ ခေါ် ‘အိုက်တူး’ ဆိုသော သူ့နာမည်က အမှန်တော့လဲ ရှမ်းဘာသာဖြင့် မှည့်ခေါ်ထားခြင်း ဖြစ်ကာ ဗမာလို ‘မောင်မဲ’ လို့ အဓိပ္ပါယ်ယူ‌သော် ရလေမလားမသိ။ ဖြူနှင့် အတူ ရှိနေသည့် ‘စိုးမောင်’ ဆိုသူကလည်း အမှန်စင်စစ်အားဖြင့် ‘ခွန်စိုးမောင်’ ဟူ၍ဖြစ်ပြီး သူကလည်း တောင်ပေါ်သွေးပါသည့် တိုင်းရင်းသားတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်ကာ ရန်ကုန်မှာမွေး ရန်ကုန်မှာကြီးသည့် ရှမ်းနွယ်ဖွားတိုင်းရင်းသားတစ်ယောက် လို့သာ ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။

“ ဖြူရယ် မမအနားကို လာခဲ့ပါကွယ်”

စိုးမောင် အင်္ကျီ ကူချွတ်ပေးလိုက်သဖြင့် ဖြူရဲ့အပေါ်ပိုင်းမှ ဝင်းဝါနုထွတ်နေသော ဖြိုးဖြိုးအိအိ အသားဆိုင်လေးများက မိမွေးတိုင်းပင် ပေါ်ထွက်လာရာ ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာက သားသည်မအေ တွေလို ပျော့တွဲကျခြင်း အလျဉ်းမရှိဘဲ တင်းတင်းမို့မို့ အသားပြည့်ပြည့် အိအိဖြိုးဖြိုး ရှိလှပြီး နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ခုကလည်း ‌အပျိုစင်ကလေးအား ခဲခဲကျစ်ကျစ် တင်းမာထောင်လို့နေတာ တွေ့ရသည်။ အပေါ်ပိုင်းချည်းမဟုတ် သူမရဲ့ခါးအောက်ပိုင်းရှိ ထမီအောက်မှနေ၍ နောက်ကို လုံးချိတ်ကားတစ်ထွက်ကာ ထွားထွားအိအိ ကော့ကြွလို့နေသော တင်ပဆုံအိုးကားကြီး နှစ်ဖက် ကလည်း ဖိုသတ္တဝါတို့  သွားရည်တမြားမြားကျလောက်စရာ လက်များဖြင့် အားပါးတရ ကိုင်ဖျစ် နယ်ပစ်ချင်စရာကြီး ဖြစ်နေပေသည်။

ဖြူ သူမအနားတိုးကပ်လာတော့ မမြင့်ရဲ့လက်များက သူမအိုးကားကြီးတွေဆီကိုရောက်ရှိကာ အားမလိုအားမရ ပုံစံနှင့် အပြတ်ကိုင်ပြီး ညှစ်‌နယ်နေလေသည်။ မမြင့် သူမခါးအထက်မှ တင်းကြပ်စွာစည်းနှောင်ထားသော ထမီစလေးကို ခါးကနေ အသာအယာပင် ဖြေလျော့ကာ ကိုယ်တိုင်ချွတ်ဆွဲချလိုက်ရာက …

“ ဖြူ ဖြူ့အလှတွေကို မမြင့် သေချာကြည့်ချင်မြင်ချင်လှပြီ ထမီလေး ချွတ်လိုက်မယ်နော် ဟုတ်ပြီလား”

“ ဟုတ် မမ”

“ လာ ဒီနားလာ မမကို နမ်းပါဦး ညီမလေး အွန်းဟွန်းဟွန်း ချစ်လိုက်တာ ညီမလေးရယ်”

ကိုယ်လုံးချင်းပူးကပ်သွားပြီး နှစ်ယောက်သား ရင်ချင်းအပ်မိသည့်အခြေကို ရောက်သွားသည်။

မမြင့်က ထမီကို တစ်ကွင်းလုံးချွတ်ယူလိုက်ကာ ခုတင်ခြေရင်းဖက်ဆီ အသာအယာပင် ခြေနှင့် ခတ်ထုတ်လိုက်ရာ သူမရောဖြူရော အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံးမှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ခန္ဓာကိုယ်ဗလာကျင်းလျက် အလှချင်းပြိုင်နေသကဲ့သို့ပင် ရှိလေတော့၏။ မမြင့်ရဲ့အနမ်းတွေက ဖြူ့နှုတ်ခမ်းများပေါ် အဆက်မပြတ် ကျရောက်လာပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းဖိကပ်ဂဟေဆက်၍ အနမ်းတွေ တစ်ပွင့်ပြီးတစ်ပွင့်ချွေချလျက်ရှိကြရာ သူတို့ရဲ့လက်များကလည်း တစ်ယောက်ရဲ့ ကိုယ်အင်္ဂါကို တစ်ယောက်က ကိုင်လိုက်ပွတ်လိုက် ဖျစ်လိုက် နယ်လိုက်နှင့် အလုပ်များသွား ကြရင်း နို့ကြီးတွေကို အပြန်အလှန် နယ်ဆော့၍နို့သီးချင်း ထိတွေ့ခလုတ်တိုက်ကာ အသားဆိုင်ချင်း အထိအတွေ့အရသာကို အပီအပြင် ခံစားနေမိကြ၏။

ခုတင်ဘေးနားမှာ အခြေအနေကို စောင့်ကြည့်လျက်ရှိသည့် စိုးမောင်ရော ခုတင်ပေါ်ရှိ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့နဘေးကနေ ဖြစ်စဉ်အရပ်ရပ်အား နီးနီးကပ်ကပ်အကဲခတ်လို့နေသူ ‘အတူး ‘ ခေါ် အိုက်တူးရော အကင်းပါးကြသူတွေပီပီ မမြင့်ထံမှ နှုတ်ထွက်အမိန့်ကိုပင် ကြာရှည်သည်းခံ စောင့်စား မနေကြတော့ဘဲ သူတို့ကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်များကို ခပ်တည်တည်ပင် ‘’နိကက်' အနေအထား ဖြစ်အောင် လုံးဝဥဿုံ ချွတ်ပစ်လိုက်ကြပြီပဲ ဖြစ်သည်။

“ ဖြူ ညမလေး”

“ ရှင် မမ မြင့်”

ဖြူ့ထံမှ ပြန်ထူးသံက ပုံမှန်မဟုတ်ဘဲ ကတုန်ကရီလေးဖြစ်ကာ အသံတွေတိမ်ဝင်လျက် ခပ်အစ်အစ်ကလေး ဖြစ်နေရှာပေသည်။

“ မမကို ခွင့်ပြုပါကွယ် မမ လေ မင်းကို အရမ်းချစ်တယ် သိလား”

“ ဖြူ ဖြူလည်း မ မမလိုပါပဲ မမ ရယ် အင့် အင့် အင်း ဟင်း ဟင်း”

မမမြင့်ရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူမရဲ့ပေါင်ခွကြားမှ မကြာခဏ လီးအဝင်အထွက်ပြုလုပ်ရာ ဋ္ဌာန တစ်ခု ဖြစ်သော ဒွါရပေါက်ကလေးရှိရာဆီ ရောက်ရှိ ပြေးဝင်သွား၏။

“ အိုး အင့် ဟင့်ဟင့် ဟင့် အိ အင့် အင့်  အို့ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်..”

ဖြူ့နှုတ်ဖျားဆီမှ တိုးတိုးအုပ်အုပ် ညည်းညူသံကလေးများက အဆက်မပြတ် ပေါ်ထွက်ကာ ခန္ဓာကိုယ်‌လေး ဂဏှာမငြိမ်နိုင်‌တော့ဘဲ တုန်တဆတ်ဆတ်နှင့် ထွန့်လူးသွားရပြီ။

မမြင့်လည်း ဘေးဘီကို ဝေ့ဝိုက်၍ အကဲခတ်ကြည့်လိုက်ရာက သူ့လူတွေရဲ့ အခြေအနေမှန်ကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး အဆင်သင့်ဖြစ်နေမှန်း သတိပြုမိတာမို့ အထူးပင် ကျေနပ်အားရသွားသည့် ပုံစံဖြင့် ဖြူ့ကိုယ်လုံးအိအိထွေးထွေး လုံးကစ်ကစ်ကလေးအား ခုတင်ပေါ်သို့ နောက်ပြန် လဲပြို ကျသွားအောင်ပင် အသာအယာ အားစိုက်ကာ ဖိတွန်းချလိုက်လေ၏။

`````````````````````````````````

အပိုင်း (၅) ဆက်ရန် >>>>>>