Sunday, December 7, 2008

ကောင်းလိုက်တာ ကြီးနီရယ် (စ/ဆုံး)

ကောင်းလိုက်တာ ကြီးနီရယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အိတ်ကြီး

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သံချောင်းမှာ လူသာငယ်သော်လည်း ပညာက ခေသူမဟုတ်တော့ပေ၊ ယောက်ကျားတို့ တက်အပ်သည့်ပညာ အစုံကို ၁၀တန်း တဖုန်းဖုန်းကျ ခြင်းဖြင့် အနစ်နာခံကာ သင်ယူတတ်မြောက်သွားခဲ့ပေသည်။သူ၏ လက်ဦးဆရာ မှာ ဘအောင် ဟုသူခေါ်လေ့ရှိသည့် ဦးမျိုးအောင်ဖြစ်လေသည်၊ ဦးမျိုးအောင်မှာ သံချောင်း၏ ကြီးဒေါ် ဒေါ်နီလာမိုး ၏ယောက်ကျားဖြစ်လေသည်၊ ဒေါ်နီလာမိုးမှာ သံချောင်း၏ အမေဒေါ်ကြည်ပြာမိုး၏ အမ အရင်း ဖြစ်လေသည်။

သံချောင်းမှာ အမည်အရင်းက မိုးထက်အောင် ဖြစ်လေသည်၊ သို့သော် ငယ်စဉ်က အလွန်ချူခြာသဖြင့် မာမာချာချာရှိစေ ရန်သံချောင်းဟုအမည်ပေး နောက်ပြောင် ယတြာခြေ ခေါ်ကြရင်းဖြင့် သံချောင်းဟုနာမည်တွင်ခဲ့ရလေသည်။သံချောင်း၏ အမေ ကြည်ပြာမိုး မှာ ညီအမ ၃ ယောက် ရှိလေသည်။ နီလာမိုး၊ ကြည်ပြာမိုး နူင့် သန္တာမိုး တို့ ဖြစ်ကြလေသည်။

ကြည်ပြာမိုးမှာ အသက်ငယ်ငယ် ၁၈ နူစ်လောက်မှာ အိမ်မှာခိုင်းသည့် ဒရိုင်ဘာနူင့် မှားယွင်း မိလေသည်၊ နောက် မိဘတွေက ဒရိုင်ဘာကို အလုပ်ထုတ်ပြီး နှင်ချလိုက်လေသည်၊ နောက်တလလောက် ကြာတော့ရာသီမလာနောက်ကျတော့ ဖျက်ချ ဖို့လည်း ငရဲကြီးမှာကြောက်၊ သူတို့ အဖေရဲ့ တပည့် လူပျိုကြီး တယောက်ကို လှည်းကျိုးထမ်းခိုင်း လိုက်လေသည်။

အသက် ၄၀ အရွယ် လူပျိုကြီး သက်အောင် ကလည်း ၀မ်းသာအားရ ငှက်ပျောတုံး ဖက်ရတော့မည့် အစား ကိုယ့်ထက် အသက် ၂၀ ကျော်ငယ်သော မယားချောချောလေးရတာဆိုတော့၊ နွားမ ရွှံ့ပိတ် ရုံမက ကွန်ကရစ် နဲ့ ပိတ်လည်း ယူမှာပဲ ဆိုတော့၊ အတော်ဖြစ်သွားသည်။အဲလိုနဲ့ သံချောင်းတယောက် လူလားမြောက်ခဲ့ရသည်။

 ကြည်ပြာမိုးက လည်း စောစောစီးစီး အိမ်ထောင်ကျ ပြီး ခလေးလည်း မွေးလိုက်ရတော့ နည်းနည်း နောင်တ ရသလိုဖြစ်သွားပြီး ကျောင်းလေးဘာလေး ပြန်တက်၊နဂိုလ် ထဲကလည်း ညဏ်လေးက မဆိုးဆိုတော့ ဘွဲ့ရပြီး ကျောင်းဆရာမ ဖြစ်လာခဲ့သည်။

သံချောင်းကတော့ သူ့ အမေ ဘက်မလိုက် လို့လားမသိ နည်းနည်းထုံသည် ( စာနဲ့ ပတ်သက်ရင်ပြောပါတယ် ) အဲဒါကြောင့် ၁၀ တန်းမှာ တဘုံးဘုံး ကျသည်၊ အဲဒါကတော့ ထုံတာတင်မက အခြားအကြောင်းလည်း ရှိသေးသည်၊ သူ့ကြီးဒေါ်လင်မယားတို့ရဲ့ အပြစ် လို့ပဲ ဆိုရမလားမသိ။ကြည်ပြာမိုး ရဲ့ သင်ခန်းစာယူပြီးတော့ မိဘတွေက နီလာမိုးကို စိတ်ချရအောင် မိဘခြင်းရင်းနှီးသည့်၊ ဒုရဲအုပ် ကျောင်းဆင်းကာစ မောင်မျိုးအောင်နူင့် လက်ဆက်ပေးခဲ့သည်။

သူတို့လင်မယားမှာ ခလေး မဖြစ်ထွန်းခဲ့ပေ၊ထို့ကြောင့်သံချောင်းကို သားအရင်းလို ပင် ခေါ်ထားပြီး အလိုလိုက်ထားခဲ့ကြသည်၊ ဦးသက်အောင်ကလည်း သံချောင်းကို လမစေ့ ပဲမွေးခဲ့ လို့ သိပ်သင်္ကာကင်း တာမဟုတ်တော့ ဒီလောက်ကြီး သံယောဇဉ် မရှိလှခြေ၊ဒါကြောင့် နွေရာသီတိုင်း သံချောင်းက ကိုမျိုးအောင်တို့ လင်မယား တာ၀န်ကျရာ ကို သွားနေလေ့ရှိလေသည်။

သံချောင်း စပြီး ပညာတတ်သည့် နူစ်မှာ ဦးမျိုးအောင်မှာ မြို့နယ်မှုး ဘ၀နူင့် နယ်မြို့လေး တမြို့မှာ အခြေကျနေသော အချိန်ဖြစ်သည်၊ ထိုမြို့လေးမှာ မှောင်ခိုသမားတို့ ဖြတ်သန်းသွားလာ ရာလမ်းကြောင်းကျသဖြင့် စခန်းမှုးဦးမျိုးအောင်တို့ မှာရေလျှံလေသည်။သံချောင်း ၁၈ နူစ်လောက်မှာ စပြီး သူ့ဘကြီးနဲ့ စားသောက်ဆိုင် လိုက်ထိုင် အမြီး လိုက်စား၊ ဘီယာ စသောက် စပြုလာလေသည်။

တနေ့တော့ သူ့ဘကြီး နဲ့ စီးပွားရေးသမားတွေစားသောက်ဆိုင်တခုမှာ စားသောက် ကြရင်းနဲ့ သူ့ဘကြီးကို ပြုစုရအောင်ဆိုပြီး တနေရာကို ခေါ်လေသည်၊ ဦးမျိုးအောင်လည်း အတော်မူးနေပြီ ဆိုတော့ သံချောင်းကို လက်ညိုးထိုးပြ ပြီး ၊ကျူပ်တူ ကိုရှင်ပြုပေးခြင်တယ်။

မင်းတို့မှာ သန့်တာလေးတွေရှိလား ဆိုတော့၊ ဟာဆရာလိုချင်ရင် ရတာပေါ့ ဆိုပြီး တနေရာသို့ အားလုံး ကားမောင်းသွားကြလေသည်၊ သံချောင်းမှာ ဒီလောက်ကတော့ သိပါသည်၊ ရှင်ပြုရမယ်ဆိုတော့ ရင်တွေ တဒုန်းဒုန်းခုန်နေပြီ။

အဲဒီညမှာပဲ သံချောင်းတယောက် မိန်းမ ချဘူးသွားတော့သည်၊ ကောင်မလေးက လည်း သူတို့ အဆိုအရ အသစ်ကလေး ဆိုပေမဲ့ ၊ သံချောင်းလို မလည်မ၀ယ်ကောင် ကိုတော့ ကောင်းကောင်း ကိုင်တွယ် ထိန်းသွားနိူင်သည်၊သံချောင်းကလည်း စာမှာသာ မတော်တာ ဒါမျိုးကျတော့ သွက်သလားမမေးနဲ့ ပထမဦးဆုံး အတွေ့ အကြုံမှာတောင် ၃ ချီလောက် ဆွဲပစ်လိုက် သည်။

နောက်တော့ နွားမြင်ရင် လက်ညိုးထိုးတော့သည်။ ကြေးစားတွေနဲ့ ကြုံလာတာ များတော့ အမှန်အကန်ကို လုပ်ချင်လာသည်။ ဦးမျိုးအောင်က လည်း မိန်းမဘက်က တူတော်သော်လည်း သူငယ်ချင်းလိုပေါင်းပြီး အရက်အတူတူသောက်၊ ဖာအတူချ လုပ်နေတော့ သူ့လျို့၀ှက်ချက်ကို ပါသံချောင်းကို အသိပေးထားသည်။

သူ့မှာ အမှန် အကန် အငယ်လေးတယောက်ရှိနေသည်။ သူက ထောက်ပံ့ ထားပြီး ပုံမှန် ဝါးနေသည်၊ သံချောင်းကလည်း အားကျပါ၏၊သို့သော် ၁၀တန်းတောင် မအောင်၊ အလုပ်အကိုင် ၀င်ငွေမရှိသည့် သူ့လိုကောင်က ဒါမျိုးလေးတွေ ဘယ်လို ရှာလို့ရမှာလည်း၊ အဲဒီတော့လည်း ဖရီး ဝါးဖို့ရှာရတာပေါ့၊ အဲဒီမှာ မနွေးနဲ့ သွားညှိသည်။ မနွေးက သူတို့ ရဲစခန်း၀င်းထဲကဦးမျိုးအောင်ရဲ့ တပည့် ဒုရဲအုပ်တယောက်ရဲ့ မိန်းမ၊ အဲဒီမိန်းမကလည်း ခလေးတယောက် အမေသာဆိုတယ် တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်ကြီး၊ သူ့ယောက်ကျားကလည်း ဆားပုလင်းဆိုတော့ ည ညပြန်မအိပ်တာ ပုံမှန်လို ဖြစ်နေပြီ။

သူ့ကို စခန်းမှုးတူ ဆိုပြီး မျက်နှာသာပေး ထားတော့ အဲဒီအိမ်ကို အချိန်မရွေး ၀င်ထွက် နေနိူင်တယ်၊ အဲလိုနဲ့ မနွေးနဲ့ သူနဲ့ ညှိ ကြတယ်၊ အဲဒီမှာ ကြေးစားနဲ့ အမှန်အကန် ဘယ်လိုကွာတယ်ဆိုတာ သံချောင်း ကောင်းကောင်းသဘောပေါက်သွားတယ်၊၊

သံချောင်းတယောက် ကြေးစားဆီမသွားတော့ ပြီ၊ သူကြေးစား တွေဆီကရထားတဲ့ အတွ့အကြုံက လည်း များနေပြီမို့၊ လီးတချောင်းသာ စားဘူးတဲ့ မနွေး တယောက်လည်း သံချောင်းကို အတော်ကြီး စွဲသွားသည်။ အဲဒီမှာ နူစ်ယောက်စလုံး ကောင်းကောင်းဆော်ဖြစ်ကြသည်။

မနွေးမှာ အလုပ်မလုပ်သော အိမ်ထောင်ရှင်မ ဖြစ်ပြီး ရဲစခန်း၀င်းထဲ နေတာ ဆိုတော့၊ သူ့လို ကတော်တွေ အချင်းချင်း အတင်းအဖျင်း တွေက စုံသည်၊သံချောင်း မနွေးဆီက သူမထင်မှတ်တာတွေကြားရသည်၊ အဲဒီတော့မှ ဒီတ၀န်း လုံး မှာ တော်တော်များများက ဖေါက်ပြန် နေကြတာ သိရတော့သည်။သံချောင်းမှာ အသိနောက်ကျလေခြင်းလို့ ဖြစ်ရသည်။ ဒီလိုမှန်းသာသိရင် ဒီစခန်း၀င်း ထဲ ရှောက်ပတ် စားယုံသာ လို့ တွေးမိလေသည်။

တနေ့ သူ မနွေးတို့ အခန်းသို့ အလာ၊ စခန်း၀င်းထဲ ရေလိုက်ထမ်းထည့်ပေး နေသည့်ကောင်လေး မောင်ကံ နူင့် မနွေးတို့ စကားများနေတာ တွေ့ရပြီး၊ မောင်ကံ့ကို မနွေးက အလျှော့ပေးပြီး တောင်းပန်နေတာတွေ့ရသည်။မောင်ကံ ထွက်သွားမှ မယောင်မလည်နူင့် သူမနွေး တို့ အခန်းထဲ ၀င်လာခဲ့လိုက်သည်။

မနွေး မှာ တော်တော် ဒေါသ ထွက်နေပုံရသည်၊ မောင်ကံက မနွေး ကို အကျိုးအကြောင်းမေးပြီး ၊ မောင်ကံ က အလုပ်မဟုတ်ကြောင်းသိရသဖြင့် သူသွား ပြောမယ်ဟု၊ ဆိုလိုက်ရာ မနွေးက ပြာပြာသလဲ အတင်းဆွဲထားပြီး၊ သံချောင်းကို တောင်းပန်လေရာ သံချောင်းမှာ မကျေနပ်ပေမဲ့ ၊ လာရင်းကိစ္စ အချိန်ရတုန်းလုပ်ရမှာမို့ အခန်းထဲ ၀င်ကြပြီး မနွေးကိုပေါင်နူစ်လုံး ပုခုံးပေါ်ထမ်း ဆော်ပစ်လိုက်လေသည်။

တချီပြီးသွားလို့ အမောဖြေကြတော့၊ မောင်ကံကိစ္စ ကို ထပ်မေးရာ မနွေးက ေ၀့လည်ကြောင်ပတ်လုပ်နေသဖြင့်၊ သံချောင်းက မသင်္ကာဖြစ်ပြီး မနွေးကို မောင်ကံနူင့်စွတ်စွဲကာ ၊ဒေါပွပါတော့သည်၊ မောင်ကံကိုလည်း သွားရိုက်မည်၊ တကဲကဲ လုပ်သဖြင့် နောက်ဆုံးမှာ မနွေးက အဖြစ်အပျက် ကို ဖွင့်ပြောပါတော့သည်။

ကြားလိုက်ရသည့် အကြောင်းအရာမှာ သံချောင်း၏ခေါင်းကို တူနဲ့ ထုလိုက်သလို ခံစားလိုက်ရလေတော့သည်။ မနွေး ပြောပြချက်အရ၊ ဆိုလျှင် မောင်ကံမှာ သူ့ဒေါ်ကြီး ၊ ဒေါ်နီလာမိုး ၏ အချစ်တော် ဟုဆိုသည်၊ မောင်ကံမှာ စခန်းမှုး ကတော်ရဲ့ ပစားပေးထားသည်။

စခန်းမှုး ကတော်နူင့် ဖြစ်နေသည်ဟု၊သတင်းသဲ့သဲ့ ထွက်နေသည်၊ လက်ဆုပ်လက်ကိုင်တော့ ဘယ်သူမှ မပြနိုင်ကြခြေ၊သို့သော် မောင်ကံ နူင့် တခုခု ဖြစ်ပြီ ဆိုပါက ထိုသူများမှာ ဒေါ်နီလာမိုး ၏အငြိုအငြင်ကို ခံရသည်ဟု ဆို၏၊သံချောင်းမှာ မယုံ၊ သို့သော်လည်း မနွေး ပြောတာ ကလည်း ယုတ္တိ ယုတ္တာ နဲ့ဆိုတော့ သူကိုယ်တိုင် ချောင်းဖမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

သံချောင်းတို့ နေသော စခန်းမှုး အဆောင်မှာ သူများတွေနဲ့ မတူ သီးသန့် နူစ်ထပ်အိမ်ဆောင်လေး ဖြစ်ပြီး ခြံဂိတ်တံခါးလည်းရှိသည်၊ သို့ပေမဲ့ များသောအားဖြစ့် မပိတ်ထားတတ်ပါ၊ မနွေးပြောပုံအရဆိုရင်၊ စခန်းမှုး ခရီးထွက်သွား တိုင်း မောင်ကံစခန်းမှုးတို့ အဆောင်ကို ရေ တနေကုန် ဖြည့်ရ လေ့ရှိသည်ဟုဆိုသည်၊

ထိုသို့ဖြင့် တနေ့ ဦးမျိုးအောင် ခရီးထွက်စရာ အကြောင်းပေါ်လာခဲ့သည်၊ ခါတိုင်း သံချောင်းရှိနေချိန်တွင် တခါနူစ်ခါလောက်တော့ ခရီးထွက် ရတတ် သည်၊ အခုတခါတော့ သံချောင်းက လည်းအကြံနဲ့ ဆိုတော့ ဦးမျိုးအောင် မနက် အစောကြီး ထွက် သွားပြီးတာနဲ့ သူလည်း သူ့သူငယ်ချင်းအိမ် သွားအုန်းမယ် နေ့လည်စာ မစားတော့ဘူး ညနေမှပြန်လာတော့မယ်ဟု ပြောလိုက်လေသည်။နောက်တော့ သူ့ကြီးဒေါ် အိမ်သာတက်နေတုန်း

“ ကြီးနီ ကျနော်သွားပြီနော်”

“ အေးအေး ညနေသိပ်မမှောင်စေနဲ့နော် သားလေး”

သံချောင်းက အိမ်ရှေ့ တံခါး၀ကို အသံမြည်အောင်ပိတ်ပီး သူ့ဖိနပ် ကိုကောက်ယူကာ ခြေသံလုံနိူင်သမျှလုံအောင်ထား၍ အပေါ်ထပ်ရှိသူ့အခန်းတွင်းသို့ ၀င်ခဲ့ပြီး သူ့ကုတင်အောက်တွင် ပုန်းနေလိုက်တော့သည်။

သူတို့ အိမ်ယာလေးမှာ အောက်ထပ်တွင် ဧည့်ခန်း မီးဖိုချောင် ရေချိုးခန်း အိမ်သာရှိပြီး၊ အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်ခန်း၂ခန်းဆက်ရက်ရှိသည်၊ ဦးမျိုးအောင်တို့ အခန်းမှာ သံချောင်း အခန်းနူင့်ကပ်လျက်သစ်သားပျဉ်ထောင် နံရံတချပ်သာ ခြားလေသည်။

သံချောင်းမှာ သူဘာသာ စောင်ခေါင်းအုန်းများဖြင့် သက်တောင့်သက်သာ ကုတင်အောက်တွင်လှဲလှောင်းနေရာ တချက်ငိုက်သလိုဖြစ်သွားရာမှ၊ စကားတီးတိုးပြောသံများကြားရသဖြင့် မျက်လုံးကျယ်ပြီး ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန် လာခဲ့သည်။

သံချောင်း ကြိုတင် ရှာဖွေထားသော ချောင်းကြည့်ပေါက်မှ ချောင်းကြည့်လိုက်သော အခါမှာတော့ သူ့ကြီးဒေါ် ဒေါ်နီလာမိုး တယောက် ထမိန်ရင်လျှားနူင့် မောင်ကံကတော့ ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်နေပြီ၊တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ရမ်း နမ်းရှုံ့ လို့နေကြသည်။

“ လွမ်းလိုက်တာမမ ရယ် ကျနော့်မှာ မမ ကို မလုပ်ရတာကြာတော့ ဘောတောင်အောင့်နေလို့ ဂွင်းထုထု နေရတယ်”

“ အင်းပါကွာ မမလည်း သိပါတယ်၊ ငါ့တူ လည်းရောက်နေတော့ မလွတ်လပ်ဘူးလေ၊ သူရှိနေတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ အခုတောင်သူ သူ့သူငယ်ချင်းဆီသွားနေလို့ ၊ ခနနေရင် ပြန်လာမှာ သိပ်အချိန်မရဘူး”

သံချောင်း ချောင်းကြည့် နေစဉ်မှာပဲ မောင်ကံက ဒေါ်နီလာမိုး ရင်လျားထားသော ထမိန်ကို ဆွဲဖြေချလိုက်ရာ သံချောင်းမှာ ကိုယ့်ကြီးဒေါ်ကြီးမို့ ယောင်ယမ်းပြီး နံရံမှ မျက်စေ့ခွာလိုက်မိလေသည်။သို့သော်လည်း ကြည့်ခြင်စိတ်က ပြင်းပြလာသဖြင့် ပြန်ချောင်းလိုက်ပြန်လေသည်။မောင်ကံမှာ သူနူင့်ရွယ်တူလောက်ပင်ဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည် အရပ်အမောင်းမှာလည်း အတူတူ လောက်ဖြစ်ရာ ၊ သူ့ကြီးနီ တယောက် ဘာလို့ အဲဒီကောင်လေးနဲ့ ဖြစ်ရတာလည်း ဟုလည်း စဉ်းစားမရပေ။

သူသိသော ကြီးနီ ဆိုသည်မှာ လိင်ကိစ္စ ဆိုတာ မပြောနူင့် စကားတောင် ညစ်ညစ် ပတ်ပတ် မပြောတတ်၊ အမြဲတမ်း ဘုရား တရားနူင့် နေသူဟုသာ သူသိထားသူ၊ အင်္ဂလိပ်ကား ကြည့်လို့ နမ်းတာတို့ ဟိုပေါ် ဒီပေါ်တို့ပါရင်တောင်၊ သူ့ယောက်ကျားကို ၊ ဟေ့ ကိုအောင် နော် ကလေးရှေ့မှာ ဘာတွေကြည့်နေတာလည်း ဟု တားမြစ် ပိတ်ပင်တတ်သူ ဖြစ်လေသည်

သံချောင်း ဒီတခါပြန်ချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကြီးနီ ၏ထမိန်မှာ ခါးမှာရောက်နေပြီ၊ ကြီးနီမှာ ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လျှက် ဖြစ်၍ ကွင်းလုံးကျွတ်မကျ သွားခြင်းဖြစ်ပြီး၊ မောင်ကံက ကုတင်စောင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက်က ကြီးနီ ၏ နိူ့ကြီးတွေကို ကုန်းစုပ်နေတာကို တွေ့ရသည်။

ကြီးနီမှာ မျက်လုံးများ မှေးလျှက် မောင်ကံ ၏ ဆံပင်များကို သူများလက်ချောင်းများ ဖြင့် ထိုးဖွ ကုန်ခြစ်နေလေသည်။ နောက်တော့ မောင်ကံက ပဲတွန်းလိုက်၍လား ကြီးနီကပဲ ဆွဲချလိုက်လို့လားမသိ၊ ကြီးနီမှာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လန်ကျသွား ကာ သူမပေါင်လုံးကြီးများမှာ မြောက်တက်လာ ပြီးကုတင်စောင်း တွင် ဒူးထောင် ပေါင်ကားပုံစံဖြစ်သွား၏၊

သူမထမိန်မှာလည်း ပေါင်ရင်းသို့ လျှောကျသွားရာ၊ သူမပေါင်တွင်းသား များမှာ ဖွေးကနဲ ပေါ်လာပြီး ခွဆုံကြားမှ အမွေးထူထူမဲမဲ အဖုတ်ကြီးကို သံချောင်း နေရာမှ အထင် အရှားတွေ့နေရတော့သည်၊ထိုအချိန်မှာတော့ သံချောင်းခေါင်းထဲမှာ သူ့ကြီးဒေါ်ဖြစ်သော်လည်း သူ့ စိတ်ထဲ မှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်နေရသလိုပင် ဖြစ်နေပြီး စိတ်ဝင်တစား ကြည့်နေမိတော့သည်။

မောင်ကံမှာ နဂိုလ်ကထဲက ကြီးနီ၏ ပေါင်နူစ်ခုကြား ရပ်နေခြင်းဖြစ်ရာ၊ ယခုတော့ သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ကြီးနီ၏ အဖုတ်ဝမှာ ခေါင်းတယမ်းယမ်း နူင့် မထိခလုပ်ထိခလုပ်ဖြစ်နေလေတော့သည်။မောင်ကံက ကြီးနီ၏ နိူ့ကြီးများကို ကုန်းစုပ်နေရင်းက သူ့လက်တဘက်ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ကြီးနီ အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်ကို မြင်လိုက်ရလေသည်။

သံချောင်း တို့ အဖွားမှာ ကရင်မဖြစ်ပြီး ယောက်ကျားက မွန် နူင့်ရသော်လည်း၊ သမီး ၃ ယောက်စလုံးမှာ အမေဘက်က အသားအရည်ဝင်းဝါ မှုကို ရကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဖြူဖွေး ချောမွတ်နေသော ကြီးနီပေါင်လုံးကြီးများက ညိုမောင်းမောင်း အသားအရောင်ရှိ မောင်ကံကို ခါးလည်မှညှပ်ပြီး နောက်ဘက်တွင်ချိတ်ထားလျှက် လုပ်နေကြရာ သံချောင်း အဖို့ စိတ်တွေကြွလာပြီး လီးတောင်လာခဲ့ရတော့သည်။

ကြီးနီမှာ တကယ်တမ်းက သံချောင်းအမေ ကြည်ပြာမိုး ထက်၂နူစ်သာကြီး ၍ အသက် ၃၈နူစ်သာ ရှိသေးသည်၊ ညီအမ ၃ ယောက်တွင် သူက နည်းနည်း ဝသည်ဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သော်လည်း၊ ယောက်ကျားတွေအမြင်မှာတော့ လုံးကြီးပေါက်လှ လို့ဆိုရမည်ဖြစ်ပေသည်။

သံချောင်းနေရာမှ ကြီးနီ မျက်နှာကို သေသေခြာခြာ မမြင်ရသော်လည်း မောင်ကံ ့ဖင်မဲကြီး ရှုံ့ရှုံ့ ပြီး ကြီးနီ ပေါင်ခွဆုံ ကြားထဲ ဆောင့်ဆောင့် ချနေတာကိုတော့ မြင်နေရသည်၊သံချောင်းလည်း မနေနိူင်တော့ပါ၊ သူ့ပုဆိုးအောက်မှ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင် ပြီး ဂွင်းတိုက် ပေးနေမိတော့သည်။ 

ဟေး......သားလေး ပြန်လာပြီလား ဘယ်လိုလဲ ပျော်ခဲ့ရဲ့လား”

“ ဒီလိုပါပဲ ကြီးနီရယ် ဂိမ်းပဲ ထိုင်ဆော့ရင်း ပျင်းလာလို့”

“ ရေအေးအေး သောက်ပြီးခနနား ရေချိုး လိုက်နော် ညနေစာ စားရအောင်”

သံချောင်းတယောက် ရေမိုးချိုး ပြီး ဒေါ်နီလာမိုး ပြင်ဆင်ပေးသည့် ထမင်း ဟင်းများကို စားသောက်ရင်းမှ ဒေါ်နီလာမိုးကို မသိမသာခိုးခိုးကြည့်နေမိသည်၊

နေခင်းတုန်းက မြင်ခဲ့ရသည့် ပေါင်လုံးကြီးများ၊နိူ့ကြီးများ၊ ကိုပြန်မြင်ယောင်နေမိသည်။ဒေါ်နီလာမိုးကို အရင်ကတော့ ဒေါ်ကြီးမို့လို့ သတိမထားမိခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ သူ့မျက်စေ့မှာတော့ အမြင် တမျိုး ဖြစ်နေ လေပြီ၊ အခု ထမိ်န်အင်းကျီ ၀တ်ထားပေမဲ့ ဒေါ်နီလာမိုး၏ တောင့်တင်း ဖွံ့ထားလှသောကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်က သရည်ကျ စရာကောင်းလှပေသည်၊ ဘအောင်က နေ့တိုင်းစားနေရလို့ ရိုးသွားတာ ဖြစ်မယ် ဟုလည်း တွေးနေမိသည်။

ညဘက်ရောက်လာတော့ ထုံးစံ အတိုင်း စခန်း၀င်းထဲ က မီးစက်သံ တဖုန်းဖုန်းနဲ့ မိန်ပြပြ မီးပွင့်လေး တွေပွင့်လာကြသည်၊ သံချောင်းတယောက် မှာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တွေးရင်းတွေးရင်း ဒေါ်နီလာမိုးကိုခိုးခိုး ကြည့်ရင်း စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်လာတော့ သည်၊

သူ့ခေါင်းထဲ မှာတွေးမိနေသော အခွင့်အရေး ကို အသုံးချရင် ဘာဖြစ်နိူင်မလဲ၊ စဉ်းစားရင်းပင် ရင် တဒိန်းဒိန်း ခုံလာခဲ့သည်၊နောက်တော့ သံချောင်းက တချက်သန်းလိုက်ပြီး၊

“ ကြီးနီ သားသွားအိပ်တော့မယ်”

“ အေးအေး အိပ်တော့အိပ်တော့ ကြီးနီ လည်း ခနသိမ်းဆည်းပြီးရင် အိပ်တော့မယ်”

သံချောင်းတယောက်အိပ်ယာထဲ ၀င်ပြီး စောင်ခေါင်းမြီးခြုံကာ အိပ်နေလိုက်သည်။

နည်းနည်းကြာတော့ သူ့ အခန်းတံခါးအသာဟ သွားသံကြားပြီး ဒေါ်နီလာဖြိုး ခြေသံကိုကြားနေရသည်၊ သူအသက်ရူသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင်ထားပြီး အိပ်ပျော်ခြင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်၊ နောက်တော့ဒေါ်နီလာဖြိုး သူမအခန်းသို့ ၀င်သွားသံကြား နေရသည်။

သံချောင်းမှာ နေ့ခင်းက သူအိမ်က အသာခိုးမထွက်လာခင် ကြားခဲ့ရသော မောင်ကံနူင့် ကြီးနီ တို့ အချိန်းအချက်ကို ပြန်စဉ်း စားပြီး သူ လှုပ်ရှားသင့်မသင့်ကို စဉ်းစားနေမိသည်။နေ့ခင်းက မောင်ကံ တချီပြီးတော့ ကြီးနီက အတင်းနှင်ထုတ်နေ၏၊ ငါ့တူပြန်လာလိမ့်မယ် နင်ပြန်တော့ ဆိုတော့ မောင်ကံ မှာ ကပ်ချွဲနေ၏။

နောက်ဆုံးတော့ ကြီးနီက ညသန်းကောင် ပြန်လာဖို့ အခြေအနေကောင်းရင် နောက်ဘေးတံခါးကို ဂလန့် ဖြုတ်ထားပေးမည်၊ မကောင်းပါက ပိတ်ထားမည်၊ တံခါးပွင့်နေပါက အသာအယာတိုး၀င်လာပြီး သူတို့ အခန်းထဲ တိုက်ရိုက် ၀င်လာခဲ့ဖို့၊ အသံကို တတ်နိူင်သလောက် မထွက်ဖို့ ၊ စကားလုံး၀မပြော ပဲ လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပြီး ပြန်ထွက် သွားဖို့ အတိုင် အဖေါက်ရိုက်နေတာကို ကြားခဲ့ရပြီး ဖြစ်သည်။

ကင်းတဲက သံချောင်းခေါက်သံ ၁၀ချက် ကြားတော့ သံချောင်း မနေနိူင်တော့ပြီ၊ အိမ်အောက်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက်ဆင်းသွားကာ၊ အနောက်ဖေးတံခါးကို ဂလန့်ချလိုက်လေသည်၊ နောက်တော့ သူ့အခန်းထဲ ပြန်၀င်ကာ အိပ်ယာပေါ် ပြန်လှဲနေလိုက်လေသည်။

သံချောင်းတယောက် ချီတုံ ချတုံ ဖြင့် စိတ်မဆုံးဖြတ်နိူင် ဖြစ်နေရသည်၊ သို့ပေမဲ့ သူ့ အတွေးအာရုံမှ ဖျောက်ဖျက် မရနိူင်သော ကြီးနီ၏ ချောမွတ် ဝင်းဝါ သော ပေါင်လုံးကြီးများ၊ လုံးဝန်း မို့မေါက်တင်းရင်းနေသည့် နိူ့လုံးကြီးများက၊ သံချောင်း ၏ လီးကြီးကို ခေါင်းတဆတ်ဆတ် ငြိမ့်ကာ လုပ်စမ်းပါကွာ ဟုပြောနေသလိုရှိလေသည်။

ဆုံးဖြတ်ချက် ခိုင်ခိုင်မာမာ ချပြီးသွားတော့ သံချောင်း တယောက်၊ မကြောက်တော့ပြီ၊ လာမဲ့ဘေးပြေးတွေ့တာက ပိုကောင်းမည်၊ဟုစိတ်ဒုံးဒုံး ချပြီးပြီ။သံချောင်း ကုတင်ပေါ်က ထပြီး သူ့အခန်းမီးကို ထဖွင့်လိုက်သည်၊ ပြီးတော့ နည်းနည်း အသံမြည်အောင်လှုပ်ရှား ပြလိုက်သည်။ သူထင်သည့်အတိုင်းပင် ကြီးနီ ဆီမှ အသံထွက်လာ၏။

“ သားလေး သံချောင်း မအိပ်သေးဘူးလား”

“ တရေးနိူးလို့ မျက်လုံးကြောင်သွားလို့ ကြီးနီ သားပြန်အိပ်မှာပါ၊”

“ အေးအေး ပြန်အိပ်တော့ အိပ်ပျော်အောင်၊ ကြီးနီ လည်း မနက်သွားစရာရှိသေးတယ်”

“ ဟုတ်ကဲ့ ကြီးနီ”

ပြောပြောဆိုဆိုနူင့် သံချောင်းက မီးခလုပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး၊ သူ့အခန်းမှ ခြေဖျားထောက်ထွက်ကာ ဒေါ်နီလာမိုးတို့ အခန်းသို့ အသာ ဝင်သွားလိုက်သည်။

မျက်လုံးကို အမှောင်ထဲ ကျင့်သားရအောင်ခနမှိတ်ပြီး ပြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊ အမှောင်ထဲပေမဲ့ ခုံးမျက်စ သုံးရက်လ ၏မပီမပြင် အလင်းရောင်က ပိတ်ထားသော ပြတင်းပေါက် ဟတတ ကြား မှ ဝင်နေလို့၊ ဒေါ်နီလာမိုး ကုတင်ပေါ် တစောင်းအိပ်နေသော ပုံရိပ်ကို မြင်နေရ၏။

သံချောင်း အနားသို့ တိုးကပ်သွားရင်း ဒေါ်နီလာမိုး ကျောဘက် ကုတင်ဘေးမှရပ်ကာ၊ လက်တဘက်က ဒေါ်နီလာမိုး ၏ ကားစွင့်နေသောတင်ပါး ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး နောက်လက်တဘက်ကဒေါ်နီလာမိုး၏ ပါးစပ်ရှိရာနေရာကို မှန်းပြီး အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်နီလာမိုးမှာ ဆတ်ကနဲ၊ တွန့်သွားသော် လည်း အသံမထွက်ပဲ ငြိမ်နေသည်။

သံချောင်းက လေသံလေးဖြင့်“ကိုသံချောင်း မအိပ်သေးဘူး အသံမထွက်နဲ့နော်”ဟုပြောလိုက်ရာ ဒေါ်နီလာမိုး ခေါင်းကိုငြိမ့်ပြမှ ပါးစပ်အုပ်ထားသောလက်ကို လွတ်လိုက်သည်၊ နောက် သူ့လက်နူစ်ဘက်နူင့် ဒေါ်နီလာမိုး တင်ပါး ခါးတို့ကို ကိုင်ပြီး မှောက်ရက်နေစေလျှက်၊ ခါးထစ်ခွင်ကဆွဲမ လိုက်ရာ ဒေါ်နီလာမိုး တယောက် ဖင်ဘူးတောင်း ထောင် လျှက် ပုံစံဖြစ်သွားတော့၏။

သံချောင်း ဒေါ်နီလာမိုး ထမိန်ကို မတင်၍ ခါးပေါ်မှာ ပုံထားလိုက်ပြီး ပေါင်ခွဆုံ ကြားကို သူ၏လက်ဖဝါး ပက်လက်ထားကာ အုပ်ကိုင်လိုက်ရာ၊ ဒေါ်နီလာမိုး ၏ အဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေ စိုရွဲ နေပြီ ဆိုတာကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။

ဒေါ်နီလာမိုးအတွက်မှာလည်း တဘက်ခန်းက သူ့ တူတော်မောင် နိူးနေမှန်းသိရက်နူင့် ခိုးစားရတော့မှာ ဖြစ်လို့ ပိုပြီးစိတ်လှုပ်ရှားကာအဖုတ်ကြီး မှာ တလှုပ်ရွရွနဲ့ ဖောင်းပွနေကာမောင်ကံ ( ဟုသူထင်နေသော သံချောင်း ) ၏ လက်ဖဝါး ကြီးနဲ့ အုပ်ပြီး ဆုပ်ညှစ် ခြေလိုက် တော့ အွန့် ကနဲ အသံထွက်သွား မိ၍ ကမာန်းကတမ်း ခေါင်းအုန်း ထောင့်စွန်း ကို ပါးစပ်ဖြင့် ကိုက်ထား လိုက်လေသည်။

သံချောင်းမှာ ဖြေးဖြေး အချိန်ယူပြီး လုပ်ဖို့ ကြံ စည်ထားသော်လည်း ဖောင်းကားပြီး အရည် တွေရွဲနေ သော သူ့ကြီးဒေါ် စောက်ဖုတ်ကြီး မှာ ပူနွေး နူးညံ့ လွန်းသည်သာ မက၊ သူကြီးဒေါ် ကိုယ်တိုင်ကခေါင်းအုန်းကို မျက်နှာအပ်ပြီး ဖင်ဘူးထောင်း ထောင် ပေးထားတာ ဆိုတော့၊ ရသည့် အခွင့်အရေး အပြည့်အ၀ယူ အသုံးချလိုက်တော့သည်။

သူ၏ မာတင်း ဖူးယောင်ထ နေပြီဖြစ်သော ဒစ်ဖူးကြီးကို ဒေါ်နီလာမိုး ၏နူးညံ့ နွေးထွေး လှသော အဖုတ်နူတ်ခမ်း ၀တွင် တေ့လျက်ဖိသွင်းချလိုက်မိတော့သည်။ သူ့လီးကြီးမှာ ဒေါ်နီလာမိုး စောက်ခေါင်းတွင်းသို့ တင်းကြပ်သော်လည်း အရည် ရွမ်းနေသဖြင့် တအိအိနူင့် ၀င်သွားတော့သည်။

ဒေါ်နီလာမိုးစိတ် ထဲ တွင်လည်း ဒီကောင်လေး အသံမထွက်အောင် ခိုးလုပ်ရလို့လားမသိ၊ လီးကြီးကလည်း မာတင်း ဖူးယောင်နေ လိုက်တာ ခါတိုင်းနဲ့ တောင် မတူဘူးဟု ထင်မိလေသည်။ သို့သော်လည်းသူကိုယ်တိုင်က စိတ်လှုပ်ရှား လွန်း ၍ စောက်ရည်တွေပင် တစိမ့်စိမ့်ကျနေ ပြီဖြစ်ရာ၊ စောက်ခေါင်းထဲ လီးကြီး ၀င်လာတာနဲ့ ဘာမှ စဉ်းစားမနေတော့ ပေ၊ အရသာကောင်းလှသော ကြိတ်လိုးလေး ကိုသူမဖင်ကြီးကော့ကာ ကော့ကာနူင့် ဇိမ်ဖြင့် အလိုးခံနေတော့သည်။

မနက်အိပ်ယာထ သံချောင်းတယောက်၊ သူ့ကြီးဒေါ်နူင့် မျက်နှာချင်း ဆိုင်ရမှာ စိတ်မလုံဘူးဖြစ်နေ သော်လည်း၊ သိပ်နေမြင့်အောင်လည်း အိပ်တတ်သူမဟုတ်ရာ ၊ ထပြီး အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့၊ဒေါ်နီလာမိုးတယောက် ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြင့် သူ့ အတွက် မနက်စာ ပြင်ဆင်ထားသည်များကို စားဖို့ လုပ်ပေးနေသဖြင့် မျက်နှာ ကမန်းကတမ်း သစ်၊ ဝင်ထိုင် ဟင်းရည် ပူပူလေး နူင့် မုန့်ဟင်းခါး ကိုစားသောက်နေလိုက်လေသည်။

စားနေရင်း တချက်တချက် ဒေါ်နီလာမိုး ကို အကဲ ခတ် ကြည့်သော်လည်း မျက်နှာ ပုံစံ ဘယ်လိုမှ မပြောင်းလဲ သဖြင့် သူမ မသိဟုသာ၊ နားလည်လိုက်ပြီး၊ မောင်ကံကို ဘယ်လို နူတ်ပိတ်ရမလည်းဟုသာ တွေးနေမိသည်။ဒေါ်နီလာမိုးကို အကဲခတ်ရင်းက မှ ဒေါ်နီလာမိုး၏ ဖေါင်းတင်းလှသော နိူ့ကြီးများ၊ လုံးထစ် စွံ့ကားသော တင်သားကြီးများ ကိုကြည့်ရင်း ညတုန်းက ၃ ချီဆက်တိုက် ဖင်ထောင်လိုးခဲ့ရသည့် အရသာကိုပြန်စဉ်းစားရင်း လီးပင် ပြန်မာလာခဲ့လေသည်။

ညက တချီပြီးသွားတိုင်း ဒေါ်နီလာမိုးသူ့ကို လှည့်ဖက်တာတို့ စကားပြောတာတို့ လုပ်ရင်း သူမှန်းသိသွားမှာ စိုးသဖြင့်၊ ဒေါ်နီလာမိုး အဖုတ်ထဲ မှ သူ့လီးကို မချွတ်ပဲ၊ တတ်လျှက် ဒေါ်နီလာမိုးကြောပြင်ကိုမျက်နှာအပ်၊သူ့လက်နူစ်ဖက်က ဒေါ်နီလာမိုး၏နိူ့နူစ်လုံးကို ဆုပ်နှယ် ပြီး အမောဖြေ ရသည်။

ခနနေလို့ သူ့လီးကြီး ပြန်မာလာတာနဲ့ စပြီး အသွင်း အထုတ်လုပ်ပြန်လေသည်။ အဲလိုမျိုး သုံးချီ ဆက်တိုက်ဆွဲပြီး မှ အမောဖြေနေတုန်း ဒေါ်နီလာမိုး အိပ်ပျော်သွားသလို အသက်မှန်မှန်ရူရင်း ငြိမ်သက်သွားတော့ အသာချွတ်နင်းရင်း ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

နောက်တော့ ထူးထူးခြားခြား ချထားပေးသည့် နိူ့ခွက်၊ ကြက်ဥပြုတ်နူင့် ငှက်ပျော်သီး တို့ကို ငုံကြည့်ပြီး၊

“ ဒါတွေက ဘာလုပ်ဖို့လည်း ကြီးနီ”

“ နင်ညက အားကုန်ထားတာ တွေ ပြန်ဖြည့်ဖို့လေ”

“ ဗျာ”

ဒေါ်နီလာမိုး မှာ ပထမတော့ မသိသေး ပေ အမှောင်ထဲ သူမနောက်ကျောမှ ချဉ်းကပ် လာသူမှာ သူမ အပျော်ကုန်း မောင်ကံဟု ပင်ထင်နေပြီး ဖီး တွေတက်နေတာမို့ အလိုက်သင့်လေး ပင် သူမပေါင်ကြီး တွေ ကားပေးပြီး ဖင်ကို ကော့ပေးထားမိသည်။

သို့သော် သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကြီး ဝင်လာသော အခါ မောင်ကံ မဟုတ်မှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်၏၊ မောင်ကံ က လူသာငယ်သော်လည်း၊နယ်ထိန်းတွေနဲ့ ပေါင်းပြီး ဂျင်ဖြစ်နေပြီမို့၊ သူ့လီးကြီး ဘေးတဖက် နူင့် အပေါ်တည့်တည့် မှာ ဂေါ်လီထည့်ထား၏။ဂေါ်လီထည့်ထားသော လီးဖြင့် တခါမှ အလိုးမခံဘူးသဖြင့် ပထမဆုံး အကြိမ် အလိုးခံရတုန်း က ဒေါ်နီလာမိုး တယောက် ဖြတ်ဖြတ်လူးခဲ့ရသည်။ 

ဒါကြောင့်လည်း မောင်ကံ ကို လက်သပ်မွေး ပြီး စားနေခဲ့ခြင်း ဖြစ်လေသည်။ ညတုန်းက သူမ အဖုတ်ထဲ လီး ဝင်လာတာနဲ့ လီးကြီးကလုံးပတ်တုတ်သဖြင့် တင်းကျပ်နေသော်လည်း အဖုအထစ်မရှိ ချောမွေ့နေသဖြင့် မောင်ကံမဟုတ်မှန်း သိလိုက်သည်၊

သို့သော်လည်း သူမ ဘာလုပ်ရမလည်း စဉ်းစားနေတုန်း လီးကြီးမှာ သူမစောက်ခေါင်း အတွင်းမှာ ပြည့်သိပ်သွား၏၊မောင်ကံနူင့် ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်၊ တဖက်ခန်းက တူတော်မောင်မသိအောင် လှုပ်ရှားမည် ဆိုသော အတွေးက လည်း သူမ၏စိတ်ကို ပိုမို နိူးကြွနေစေသဖြင့်၊ ရွထနေသော အဖုတ်ထဲ လီးကြီး တချောင်းလုံး ပြည့်ပြည့် နူစ်နူစ် ဝင်လာသော အခါမှာ၊ ဦးနှောက်က တချို့ အခန်းတွေက တံခါးပိတ်ပြီး မသိခြင်ယောင်ဆောင်သွားကြတော့၏၊ထိုကြောင့်ပင် ပထမဆုံး အချီကို အားရပါးရပင် အလိုးခံလိုက်ပြီးကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်ခဲ့ရ၏။

တချီပြီးတော့ ဘယ်သူဖြစ်နိူင်မလဲ ဟု စဉ်းစားရင်း၊ မိမိ ဂုဏ်သိက္ခာ အတွက်လည်း ကြောက်၊ မောင်ကံကိုလည်း ဒေါပွ၊ရင်း အကြံထုတ်နေခိုက်၊ ထိုသူ၏လက်များက သူမ၏ စန်းစန်းတင့်သော နိူ့သီးခေါင်းတွေကို ပွတ်ခြေပေးရင်း နိူ့အုံကြီးတွေကိုပါဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ရာ၊ သူမ ရဲ့ ကာမတဏှာ စိတ်တွေက တဖန်နိူးကြွလာပြန်ပြီး နောင်လာနောင်ခါဈေးဟု သဘောထားလျက်၊ ဒုတိယ အချီ တက်တက်ကြွကြွ အလိုးခံမိပြန်တော့သည်။

ဒုတိယ အချီပြီးကာနီးတွင် သူမနိူ့ကို တအားညှစ်လိုက်တာခံရသဖြင့် သူမကို အနောက်မှလိုးနေသူ၏လက်ကောက်ဝတ်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရာ သူမရင်ထဲ ဟာကနဲ ဖြစ်သွား၏၊ ထိုသူ၏လက်ကောက်ဝတ်မှာစမ်းမိလိုက်တာက ခမဲကြိုး အပြားလေး၊ သူကိုယ်တိုင် သူ့တူတော်မောင်အတွက်၊ ဘုန်းဘုန်းဆီမှ လျှောက်ပြီး ချည်ပေးခဲ့တဲ့ ကြိုးလေး၊ ကိုင်လိုက်တာနဲ့ သူချက်ချင်း မှတ်မိသွားသည်။

အဲဒီအချိန်မှာ သူမနဲ့သူမကို လိုး နေသူ သံချောင်း ( အခုတော့သိလိုက်ပြီ ) တို့အထွတ်အထိပ် ရောက်ခါနီး ဆိုတော့ သူမကိုယ်ကိုလည်း မထိန်းနိူင်တော့၊ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ကာကော့ကာ ဖြင့် သံချောင်း၏လီးကြီး သူမအဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နိူင်စေအောင် လုပ်ပေးရင်း တုန်တက်ကာ တချီပြီးသွားခဲ့ရတော့သည်။

ဒုတိယ အချီ ပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာတော့ သူမခေါင်းထဲ မှာ အတွေးတွေ အများကြီး ဖြစ်ခဲ့ရသည်၊ ပထမဆုံးက တခြားလူ မဟုတ်ပဲ ကိုယ့်တူတော်မောင်ဖြစ်နေသဖြင့်၊ မိမိ သိကွာ အတွက် စိတ်အေးသွားခဲ့ရသည်။ဒုတိယ အချက်က ကိုယ့်တူတော်မောင် က ကိုယ့်ကို ပြန်လိုးနေတာခံရလို့ စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်ကာ ပိုစိတ်ကြွသလိုပင်ဖြစ်နေ၏။

နောက်တချက်က သံချောင်းတယောက် သူမနဲ့ မောင်ကံ ဖြစ်နေတာ သိသွားပြီဆိုတာ သေခြာတော့၊ သူ့ ယောက်ကျားကို ပြန်မတိုင်ရန် နူတ်ပိတ်ဖို့ရာ၊ ပေးဆပ်ရမည့်နည်းလမ်းမှာ အခုလို အလိုးခံဖို့သာ ရှိတော့သည်ဟု တွေးမိသည်၊ နောက်ဆုံးတချက်က သံချောင်း၏ လီးကြီးမျာ လုံးပတ်တုတ်ပြီး ရှည်လျှားလှကြောင်း သူမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ်နေတာနူင့် ခံစားသိနေရသဖြင့်၊ မောင်ကံ နူင့်ပင်မတူ အရသာရှိလှပေသည်၊

မောင်ကံက ဂေါ်လီသာရှိသည်၊ လုံးပတ်သေးပြီး လီးမှာလည်း အဲလောက်မရှည်လှပေ၊အဲလို စဉ်းစားနေတုန်း သံချောင်း၏နိူးဆွမှုနူင့် မာတင်းလာသော လီးကြီးက သူမ၏ ကာမ ဆန္ဒကို ပြန်လည်တက်ကြွစေခါ သူမတူတော်မောင်မှန်း သိရက်နဲ့ ပင် တတိယ အချီကို ပျော်ပျော်ကြီးအလိုးခံခဲ့ခြင်းဖြစ်တော့သည်။အဲလို တွေး နေရင်းက ပင် သုံးချီ ဆက်တိုက် ပြင်းပြင်းထန်ထန် အလိုးခံလိုက်ရသဖြင့် သူမ ကိုယ်တိုင်လည်း နွမ်းလျ သွားပြီး မှေး ကနဲ အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားကာ သူမ တရေးနိူးတော့ သံချောင်းသူမ ကုတင်ပေါ်မှာ မရှိတော့ခြေ။

“ အောင်မယ် အခု မှ ရှက်မနေပါနဲ့ တခါထဲ ညတုန်းက လူကို အနားကို မပေးဘူး”

“ အဟီး ကြီးနီကလည်း ဗျာ၊ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ”

“ ငါအမှန်ပဲ ပြောနေတာလေ၊ နောက်ဆုံး ငါပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားမှ နင်ပြန်သွားတာမဟုတ်လား”

“ အင်း အဟီး ကြီးနီက လည်း အပေးကောင်းတာကိုးဗျ၊”။

“ အယ်မယ် နင်က မိန်းမ ဘယ်နူစ်ယောက်တောင် ကြုံဖူးလို့လဲ ငါ့များ အပေးကောင်းသလေး ဘာလေးနဲ့”

“ ကြီးနီက လည်း ကျနော့်ကို အထင်သေးလို့ဗျာ၊ ကျနော်က ဘအောင်တူလေဗျာ ဟဲဟ”

“ နင်က ဘအောင်တူ မဟုတ်ပါဘူးဟ၊ ငါ့တူ အရင်းကြီးဟာကို၊ ဒီမယ် သားလေး နင် ဘယ်သူ့မှ ပေးသိလို့ မဖြစ်ဘူးနော် ငါတို့ သူများ တံတွေး ပင်လယ် မှာ ပက်လက်မျှောမယ်၊”

“အဲလောက်တော့ သားလည်း သိပါတယ် ကြီးနီရယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကြီးနီနဲ့ မောင်ကံ အကြောင်းက သတင်းထွက်နေပြီ၊ ကြီးနီ ဆင်ခြင်မှ ရမယ်၊ ဘအောင် မကြာခင် သတင်းကြားသွားရင် မကောင်းတော့ဘူး၊”

“ ငါလည်း စဉ်းစားမိပါတယ်၊ဘယ်လို ခွာပစ်ရမလည်း စဉ်းစားနေတာ”“အဲဒါ ကျနော့်တာဝန်ထား။

ကျနော် ဒီကောင့်ကို သွားချိန်းခြောက်လိုက်မယ်၊ ဘအောင် သူ့အပေါ် သိပ်မသင်္ကာတော့ဘူးလို့၊ မင်းတခြားမြို့ကို လစ်တော့လို့ ၊တော်ကြာမင်းဆွဲစိခံရရင် မလွယ်ဘူးလို့၊အချူပ်ထဲ မှာတင် ကိစ္စတုန်းသွားနိူင်တယ်လို့၊ ပြောလိုက်မယ်”

“ အင်း အဲဒါဆိုရင်တော့ ဒီကောင် လန့်သွားမှာ အမှန်ပဲ”

“ ကြီးနီ ဒီလောက် မိုက်တာကို ဘအောင်က ဘာလို့ ပစ်ထားသလဲ မသိပါဘူးဗျာ

“ ဘာမိုက်တာလဲ နင်နော် ကိုယ့်ကြီးဒေါ်ကို”

” အင် ကြီးနီကလည်း သားတို့ ဒီအခြေထိရောက် ပြီးမှ ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲလို့”

“ ဒါတော့ဒါပေါ့ကွာ…ဟေ့နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး မလုပ်နဲ့နော်။ တော်ကြာ တယောက်ယောက်လာနေအုန်းမယ်”

သံချောင်းက ပြောပြောဆိုဆိုနူင့် ထလိုက်ပြီး 

ဒေါ်နီလာမိုးကို အနောက်မှသိုင်းဖက်လိုက်ပြီး သူမ၏ ဖွံ့ထွားလှသော နိူ့ကြီး နူစ်လုံးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်ညှစ်လိုက်ရင်းက သူ၏ မာတောင်နေသောလီးကြီးဖြင့်ဒေါ်နီလာမိုး၏ ကားစွင့် ကော့ကောက် နေသော ဖင်ကြီး အကွဲကြောင်းကြားကို ထောက်ပွတ်ပေးလိုက်သဖြင့် ဒေါ်နီလာမိုး ရုတ်တရက် လန့်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

“ လာပါကြီးနီရယ် အပေါ်ထပ်သွားရအောင်၊ ဒီအိမ်ပေါ် အသံမပေးပဲ ဘယ်သူတက်လာရဲလို့လဲ”

ပူနွေး မာတင်းနေသော သံချောင်း၏ လီးကြီး သူမ ဖင်ကြားလာထောက်နေပြီး သူမနိူ့ကြီးတွေကိုလည်း ပယ်ပယ်ဆုပ်နှယ်ခံနေရတော့ နဂိုလ်ထဲက တဏှာပြင်းသော ဒေါ်နီလာမိုးတယောက် ဒူးများညွတ်ခွေကျ မလောက် ဖီးတက် လာပါတော့သည်။ 

ကိုယ့်တူအရင်းဆိုသည့် အသိကလည်း မတူသော လှုံ့ဆော်မှုကို ပေးနေသည် ဟုထင်မိသည်။ အဲလိုနူင့် သူတို့ နူစ်ဦး အပေါ်ထပ် ဒေါ်နီလာမိုးတို့ အိပ်ခန်းတွင်းရောက်ခဲ့ကြပြီး နူစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားကြတော့သည်။

ဒေါ်နီလာမိုးကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက် ဒူးထောင်ပေါင်ကား နေစေပြီး သံချောင်းတယောက်၊ ပေါင်ကြီးနူစ်လုံးကို ဖြဲကာ ဒေါ်နီလာမိုး၏ အဖုတ်ကြီးကို ကုန်းမှုတ်လေတော့သည်၊ သူ့လက်များကလည်းဒေါ်နီလာမိုး၏ ဖွံ့ထွားလှသော နိူ့ကြီးများကို ဆုပ်နယ်ပေးနေသဖြင့် ဒေါ်နီလာမိုးမှာ ဖီးတွေတက်ပြီး ကော့လန်ထိုးနေတော့သည်။

သံချောင်းမှာ ဒေါ်နီလာမိုး၏ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားများကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် အသာအယာဖိဆွဲလိုက် လျှာဖြင့်ရက်လိုက် လုပ်ရင်းမှ၊ သူ့လက်ခလယ်ဖြင့်လည်း စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထိုးသွင်းလေရာ၊ဒေါ်နီလာမိုး၏ စောက်ခေါင်းမှ အရည်များမှာ သူ့လက်ဖဝါးပေါ်ထိကို ရွဲကျလာတော့သည်။

သံချောင်းက ဒေါ်နီလာမိုး၏ စောက်ရည်များဖြင့် ရွဲစိုနေသော သူ့လက်ခလည်ကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဒေါ်နိလာမိုး၏ ခရေပွင့်ပုံ ဖင်ပေါက်လေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်ရာ ဒေါ်နီလာမိုးမှာ အင့်ကနဲ ကော့တက်လာတော့သည်။

သံချောင်းက ဒေါ်နီလာမိုး၏ တင်းကျပ်ကျပ် ဖင်ပေါက်လေးထဲလက်ခလည်ထိုးသွင်းထုတ်လုပ်ပေးနေရာက ဒေါ်နီလာမိုး ဘာမှ မပြောသဖြင့် ရဲတင်းလာပြီး ဒေါ်နီလာမိုး ၏ ပေါင်တန်၊ခါး တင်ပါးဆုံများကို ကိုင်တွယ်လျှက် ကုတင်ပေါ် လေးဘက်ထောက် ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံစံရအောင် ပြောင်းပေးလိုက်တော့သည်။

တကယ်တော့ သံချောင်းမှာ ဒေါ်နီလာမိုးလို အိုးကောင်းလှသော စော်ကြီး များကို ဖင်ဗူးတောင်းထောင် ပြီး ဖင်လိုးချင်နေသည်မှာ ကြာလှပြီ၊သို့သော် ဒေါ်နီလာမိုးမှာ သူ့ကြီးဒေါ်မို့လို့ သူ တခါမှမမှန်းဘူးခဲ့ ၊ သူကြုံခဲ့ စားဘူးခဲ့သူတွေကလည်း ဒေါ်နီလာမိုးလောက်တောင့်တာ တယောက်မှ မကြုံဘူး၊ ထို့ကြောင့် လမ်းမှာ၊ ဈေး မှာ တွေ့ရတတ်သော ဖင်တောင့်တောင့် အိုးကောင်းကောင်းဆော်ကြီးများကို စိတ်ထဲ မှာသာ ပစ်မှားခဲ့ ဘူး၏။

အခု တော့ ရေကန် အသင့်ကြာအသင့်၊ ဖောင်းကား ပြည့်တင်းလှသော အိုးကြီးက သူ့မျက်နှာရှေ့တည့်တည့်မှာ၊ သူ့လက်ညိုးနူင့် လက်ခလည်ပင် ဒေါ်နီလာမိုး၏ဖင်ထဲ ဝင်ထွက်နေပြီ၊ သံချောင်းက သူ့လက်တွေကို ဖယ်ပြီး သူ့လီးကြီးကိုဖင်ဝတွင် တေ့လိုက်ရာ

“ ဟေ့သားရော့ရော့အုန်းဆီသုံးအုန်း နင့်ဟာကြီးက သိပ်ကြီးတယ်ရမှာမဟုတ်ဘူး”

သံချောင်းက ကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်က ဒေါ်နီလာမိုး လှမ်းယူပေးလိုက်သော အုန်းဆီပုလင်းကို ယူသူ့လက်ဖဝါးထဲ ထည့်ကာ သူ့လီးကြီး တချောင်းလုံးကို ပွတ်နယ်လိုက်သည်၊ ဒေါ်နီလာမိုး၏ ဖင်ဝကိုလည်း နည်းနည်း လောင်းချပြီး သူ့လက်မနူင့်ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အရမ်းကို ချောမွေ့သွားမှ သူ့ဒစ်ကြီးကို ဒေါ်နီလာမိုး ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့ကာဖြေးဖြးခြင်း ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

“ အီး..အင့် အင့်…”

“ အား..ကောင်းလိုက်တာ ကြီးနီရယ်”

ပထမ စေးစေးကျပ်ကျပ်ပေမဲ့ အုန်းဆီ အရှိန်ကြောင့်အဆုံးထိ ဝင်သွား၏၊ ဒေါ်နီလာမိုး၏ တင်ပါး အိအိ ကြီးများ က သံချောင်းပေါင်ခြံကို အိကနဲ လာထိသည်ဖီလင်ကလည်း ကောင်းလှသည်။သံချောင်းကလီးကြီးကို ဒစ်နားအထိဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ ပစ်ဆောင့်လိုက်၏။

စွတ်..ဖတ်.စွတ်..ဖတ်.စွတ်..ဖတ်.

“ အား..အား”

သံချောင်းမှာ ဒေါ်နီလာမိုး၏ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဆွဲကိုင်ကာ အားရပါးရ မုန်တိုင်းထန်သလို ဆောင့်လေတော့သည်။ ဒေါ်နီလာမိုးကလည်း မွေ့ယာကို လက်နူစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လျှက် ခေါင်းကိုကိုပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်ထားပြီး ကြိတ်မှိတ်ခံလေသည်။အချက် ၂၀ ကျော်လောက်ပဲ ခံပါသည်၊ အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသော ဖီလင်ကြောင့် သံချောင်းခမျာ မထိန်းထားနိူင်တော့ပဲ သူ့သုတ်ရည်များ သူ၏ကြီးဒေါ် ဖင်ခေါင်းထဲ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိလေတော့သည်။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ ကြီးနီရယ်”


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ကောင်းလိုက်တာ ရွှေဝင်းရယ် (စ/ဆုံး)

ကောင်းလိုက်တာ ရွှေဝင်းရယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော် ရတနာဝင်းထိန်

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ရွာအရှေ့ပိုင်းက ဦးထွန်းမောင် အိမ်သို့ ညတိုင်းရောက်လေ့ရှိ၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ တစ်ရွာလုံးက အားကိုးအားထားပြုရသည့် ဓာတ်ဆရာကြီး ဖြစ်သည်။ ဗိန္ဓော၊ ဗေဒင်၊ ပယောဂကု၊ ဓာတ်ရိုက်ဓာတ်ဆင်၊ အခါပေး အစရှိသော လောကီရေးရာ ကိစ္စမှန်သမျှ ဦးထွန်းမောင်ကို ယုံကြည်အားထားကြသည်။

ရွှေဝင်းမှာ အသက် ၁၅ နှစ်ကျော် လူပျိုပေါက်ကလေးဖြစ်၏။ ကျေးလက် သဘာဝအတိုင်း နေ့ပိုင်းတွင် မိဘများနှင့် တောင်သူအလုပ်လုပ်ကိုင်ပြီး ညပိုင်းတွင် ဦးထွန်းမောင်ထံမှာ လောကီဗဟုသုတများကို ကြားနာမှတ်သား ဆည်းပူး၏။ ဦးထွန်းမောင်မှာ ဤရွာဇာတိသား မဟုတ်ပါ။ မြေလတ်ဇာတိသား ဖြစ်၏။ အပျိုကြီး မတင်သောင်းကို ဆေးကုပေးရင်း အကြင်လင်မယား ဖြစ်သွားကြ၏။

မတင်သောင်းက ရွှေဝင်းအမေ မစောကြည်နှင့် ညီမတဝမ်းကွဲတော်သည်။ ထို့ကြောင့် ရွှေဝင်းမှာ ဦးထွန်းမောင်မိန်းမ မတင်သောင်း၏ တူတဝမ်းကွဲ ဖြစ်သည်။ ယခုဆိုလျှင် ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ဗေဒင်အနှစ်ချုပ်ဖြစ်သော မဟာဘုတ် တွက်နည်းများကို အဟောနှင့်တကွ တတ်မြောက်သွားခဲ့ချေပီ။ သံဒိဋ္ဌပြက္ခဒိန်ကို ကြည့်၍ ဇာတာအကြမ်းဖွဲ့နည်း ဘာဝ ၁၂ ပါး ယူဆဟောပြောနည်းတို့ကို ဆက်လက် ဆည်းပူးနေပါသည်။

ဦးထွန်းမောင်နှင့် ပက်သက်ခဲ့သည်မှာ ၅ နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်၍ အတော်လေး ရင်းနှီးလာသည်။ ဦးထွန်းမောင်နှင့် မတင်သောင်းတို့ အိမ်ထောင်သက်မှာလည်း ၁၀ နှစ်ကျော်လာပြီ။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ သားသမီးမထွန်းကားသည့်အတွက် ရွှေဝင်းမှာ မွေးစားသားလိုဖြစ်နေပါတော့သည်။ ယခုရက်ပိုင်းတွင် ပထနီဘာဝနှင့် ပက်သက်၍ အဟော(ဖလိတ) ပညာရပ်များကို သင်ကြားရင်း ဖိုမဆက်ဆံခြင်းကိစ္စများ၊ မိန်းမတို့၏ သဘောသဘာဝများကို ထိုထိုဇာတ်ကောင်တို့မှ ထုတ်နှုတ်၍ ဗဟုသုတဖြစ်အောင် ပြောပြလေ့ရှိသည်။

“ မောင်ရွှေဝင်း”

“ ဗျာ အဘ….”

“ ဒီနေ့ည…. ဒီမှာအိပ်တော့…. နေ့လည်က သင်ထားတာတွေ ပိုမှတ်မိအောင် ည အလွတ်ဆွေးနွေးကြမယ်…ကြားလာ”

“ ဟုတ်ကဲ့…အဘ….”

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ဝိုင်းကူလုပ်စရာရှိသည်များ လုပ်ပေးပြီးနောက် အိပ်ပြန်မည်အပြု ဦးထွန်းမောင်က ဒီမှာဘဲ အိပ်ဖို့ပြောလာ၏။

ညစာ ထမင်းစားပြီးသောအခါ အိမ်မျက်နှာစာရှိ ၉ ပေ ပတ်လည် ကွပ်ပြစ်ကြီးပေါ်တွင် ပက်လက်အိပ်နေသော ဦးထွန်းမောင်ကို နှိပ်ပေးရင်း ဆွေးနွေးပွဲ စတင်ပါတော့သည်။ မတင်သောင်းမှာ အိမ်အောက်ထပ်တွင် ပြောင်းဖူးဖတ် ဆေးလိပ်လိပ်ရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

“ မောင်ရွှေဝင်းရေ…. ခြေမျက်စိကြောကို နာနာနှိပ်စမ်းကွာ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အဘ”

ထို့နောက် ပညာရပ်နှင့် ပက်သက်သော ဆွေးနွေးခန်းကို စတင်ပါတော့သည်။

“ မောင်ရွှေဝင်း”

“ ဗျာ အဘ”

“ ဘာဝ ၁၂ ပါးကို ရွတ်ပြစမ်း”

“ တနု၊ ကတုမ္ဗ၊ သဟဇ၊ ဗန္ဓု၊ ပုတြ၊ ဘာရီ၊ ပထနီ၊မရဏ၊ သုဘ၊ ကမ္မ၊ လာဘ၊ ဗျယ…. ပါ…အဘ”

“ အေး ဟုတ်ပြီ အဲဒီ ၁၂ ပါးထဲမှာ ဓနုရာသီမှာ လဂ်ရှိတယ်ဆိုပါတော့…. အဲဒီ ဇာတာခွင်ရဲ့ပထနီဘာဝ ဟာ ဘယ်ရာသီဖြစ်မလဲ…”

ရွှေဝင်း တစ်ယောက် မျက်စိစုံမှိတ်ရင်း စဉ်းစားသည်။ စက္ကန့် ၃၀ လောက်အကြာတွင်

“ ...မေထုန် ရာသီပါ….အဘ….”

“ အေး…..ဟုတ်တယ် မင်း…တော်သားဘဲကွ…”

ဦးထွန်းမောင်က ချီးမွမ်းလိုက်သဖြင့် ရွှေဝင်းသဘောကျသွား၏။ ဦးထွန်းမောင်က စကားပြန်ဆက်သည်။

“ အဲဒီ လဂ်ရှိတဲ့ ဓနုရာသီ တနင်္လာဂြိုတ် ထည့်လိုက် တနင်္လာဂြိုတ်ဆိုတော့ ဘာဂဏန်းထည့်မှာလဲ….”

“၂ ဂဏန်းပါ အဘ”

“ ဟုတ်ပြီ… တစ်ခါ….. မေထုန်ရာသီမှာရှိတဲ့ ပထနီဘာဝထဲကို…. သောကြာဂြိုတ် ထည့်လိုက်”

“ ဟုတ်ကဲ့… အဘ”

“ မျက်စိထဲ မြင်ရဲ့လား”

“ မြင်ပါတယ်….အဘ….”

“ အဲဒါကို အကြမ်းဖျင်း စန်း/လဂ်/သောကြာ အပူးလို့မှတ်ထား”

“ ဟုတ်ကဲ့…. အဘ…..”

“ အဲဒီလို ပထနီဘာဝမှာ သောကြာဂြိုလ်ရှိတဲ့ မိန်းမဇာတာဆိုရင် အဲဒီမိန်းမဟာ လျှပ်ပေါ်လော်လီတယ်။ ကာမဂုဏ်အာရုံ များပြားတယ်။ ရည်းစားများတယ်။ ပွဲလမ်းသဘင် အပျော်အပါးများတယ်။ ကာမရာဂအား ကြီးတယ်။ ရမ္မက်သွေးသား သောင်းကြမ်းတယ်။ စိတ်အမြဲရွှင်လန်းတယ်။ ဒီဇာတာရှင် မိန်းမမျိုးကို ကာမဂုဏ်နဲ့နူးရင် ပါလွယ်တယ်။ ကြွတယ်၊ ထတယ်၊ ရွတယ်။ ခုခေတ်စကားနဲ့ ပြောရင် ပွမ်တယ်။ ခဏ ခဏ ကာမဂုဏ် ခံစားချင်တယ်။ ကာမဂုဏ် ခံစားချင်တယ်ဆိုတာ ရှင်းရှင်းပြောရရင် အမြဲတမ်း အလိုးခံချင်တယ်လို့ ပြောတာပေါ့ကွာ….ဟား…ဟား….”

ဦးထွန်းမောင်က တဟားဟား ရယ်ပါတော့သည်။ ရွှေဝင်းကလည်း အလွန်အဖိုးတန်သော သင်ခန်းစာမို့ အမိအရ မှတ်ထား၏။

“ ဒီလို မိန်းမမျိုးကို မဃဒေဝ လင်္ကာက ပက်ပက်စက်စက် ရေးထားသကွ။ အသေအချာ မှတ်ထား…. ငါ (၃) ခေါက်လောက် ဖြေးဖြေးချင်း ဆိုပြမယ်။ ……မိစ္ဆာလိုကြူး၊ လင်ကုန်ကူးသည်၊ ညစ်ညူးစာရီ၊ အလဇ္ဇီဖြင့်၊ ဒုဿီဣတ္ထိ၊ မျိုးဇာတိတို့။ မိမိကိုယ်ကို၊ စိတ်အလိုတိုင်း၊ ထိုထိုယောကျာ်း၊ တပ်ရာများနှင့်၊ လိုက်စားနှံလိုက်မည့်သာကို…… တဲ့…”

ဦးထွန်းမောင်က မဃဒေဝလင်္ကာကို ဖြေးဖြေးချင်း သုံးခေါက်တိတိ ရွတ်ပြသည်။ ရွှေဝင်းကလည်း စိတ်ထဲစွဲအောင် မှတ်သားထားသည်။ ရွှေဝင်းက မှတ်ညဏ်ကောင်း၏။ ထို့ကြောင့်……. ဦးထွန်းမောင် အောက်ပါ… လင်္ကာစာပိုဒ်ကို (၃) ခေါက်တိတိ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆိုပြပြန်သည်။

“ ကိလေသာဟူ၊ မိုကသွေးဆူက၊ လူသောခွေးသော၊ ကျေးကျွန်သောပု၊ သဘောမထင်၊ မဆင်ခြင်ဘဲ၊ အမြင်မဖြောင့်၊ မျိုးမစောင့်ဘူး…. တဲ့ ”

(၃) ခေါက်လောက် ချပေးပြီးသောအခါ ဦးထွန်းမောင်က ရွှေဝင်းကို ဆိုခိုင်း၏။ ရွှေဝင်းကလည်း မထစ်မငေါ့….. ဆိုပြလိုက်သည်။

“ အေး အသေအချာ ပြန်မှတ်ထားနော်။ စောစောက ပြောခဲ့တဲ့ ဇာတာရှင် မိန်းမမျိုးကိုတွေ့ရင် အိမ်ထောင်ရေး ဖောက်ပြန်မည့် မိန်းမ။ တဏှာရာရအားကြီးမည့် မိန်းမ။ ယောကျာ်းအမျိုးမျိုးနဲ့ဖြစ်ပြီး လင်ကုန်ကူးမည့် မိန်းမ။ ရာဂရမ္မက်တွေ ဆူပွက်လာပြီဆိုရင်….. လူသော… ခွေးသော…. အစေခံသော ထည့်မတွက်တော့ဘဲ… ကာမဂုဏ် ဆက်ဆံတော့မည့် မိန်းမလို့ မှတ်ထားပေတော့ မောင်ရွှေဝင်းရေ”

“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အဘ”

“ ဒီကာမနဲ့ ပက်သက်ရင်….. အလောင်းတော်ပါရမီရှင်ကြီးများတောင် ကာမချောက်ထဲ ကျပြီး ဈာန်တံခိုးတွေ ကွယ်ပျောက်ခဲ့ရဖူးတယ်”

“ အလောင်းတော် ပါရမီရှင်ကြီးဟာ ဘဝတစ်ခုမှာ ဟရိတစ အမည်ရှိတဲ့ ဈာန်အဘိညာဉ်ရ ရသေ့သူတော်စင် ဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ်။ မိုးတွင်းကာလမို့ ဟိမဝန္တာကနေ ဗာရာဏသီမင်းရဲ့ ဥယျာဉ်ထဲမှာ သီတင်းသုံးနေတော်မူတယ်။ ဘုရင်ကလည်း ရသေ့ကိုမြင်တော့…. အရမ်းကြည်ညိုသွားတယ်။ ဒါနဲ့ နေ့တိုင်း နန်းတော်ကိုကြွပြီး ဆွမ်းဘုန်းပေးဖို့ လျှောက် ထားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ရသေ့ဟာ နေ့တိုင်းကောင်းကင်ခရီးကကြွလာပြီး ဆွမ်းဘုန်းပေးတယ်”

“ အဲ တနေ့တော့…တိုင်းစွန်ပြည်ဖျားမှာ သူပုန်ထရောဆိုပါတော့ကွာ။ သူပုန်ဘေးရန်ကို ဘုရင်ကိုယ်တိုင် နှိမ်နှင်းမှာဆိုတော့ ဘုရင်က သူ့မိဖုရားကြီးကို ဆရာ ရှင်ရသေ့ကို ပစ်မထားဖို့ တာဝန်ကျေအောင် ပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ အထပ်ထပ်အခါခါ မှာခဲ့တယ်။ နောက်တနေ့….. အလောင်းတော် ရသေ့ဟာ ကောင်းကင်ခရီးက ဈာန်ယာဉ်စီးပြီး ဆွမ်းဘုန်းပေးဖို့ ကြွလာပါရော။ မိဖုရားကြီးကလည်း ဆွမ်းပွဲပြင်ပြီး သလွန်ပေါ်မှာ လဲလျှောင်းရင်းစောင့်နေတယ်။ ပြီးတော့ မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားတယ်။ ရသေ့ရဲ့ ကိုယ်ရုံအဝတ်အသံကြောင့် ဖျတ်ကနဲနိုးလာပြီး ဗြုန်းကနဲ ထထိုင်လိုက်တယ်။ အဲဒီအခိုက်မှာ မိဖုရားကြီးရဲ့ အောက်ပိုင်းကိုယ်ဝတ်ဟာ စောစောကထဲက ရော့တိရော့ရဲ ဖြစ်နေတော့ပေါင်လည်လောက်ထိ လျှောကျသွားပါရော။ ဟိမဝန္တာ တောကြီးထဲမှာ နှစ်ပေါင်းများစွာ သမထတရားနဲ့ မွေ့လျှော်ခဲ့တဲ့ ရသေ့မြတ်ဟာ ဖြူဖွေးဝင်းမွတ်နေတဲ့ ပေါင်တံအလှနဲ့ ပေါင်ကြားက ကာမရတနာ ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို ဗြုန်းကနဲ မြင်လိုက်ရပါရော..။ ဘာပြောကောင်းမလဲကွာ တစ်ခါထဲ ကာမဘီလူးဝင်ပူးပြီး မိဖုရားကြီးနဲ့ မေထုန် သံဝါသ ပြုကြပါလေရော”

ရွှေဝင်းက စကားဖြတ်၍

“ ဟို မေထုန်သံဝါသ ဆိုတာ ဘာလဲ အဘ…”

“ အေးအေး ဟုတ်တယ်….ဒါက ပါဠိစကားဆိုတော့ မင်း ဘယ်သိမလဲ။ မေထုန် သံဝါသဆိုတာ ကာမ စပ်ယှက်တာ…. ခပ်ရိုင်းရိုင်း ပြောရရင် လိုးတာပေါ့ကွာ။ ဟား ဟား”

“ ကဲ ကဲ လိုရင်းကိုပြောမယ်…။ ဈာန်ရ ရသေ့တောင် မိန်းမရဲ့ အတွင်းပစ္စည်းကို မြင်ရတော့ စိတ်မထိန်းနိုင်ဘဲ လွန်ကျူးဆက်ဆံမိတော့တာပေါ့ကွာ…..။

“ ဟင် ဒါတော့ လွန်တာပေါ့ အဘရာ။ ဈာန်အဘိညာဉ်ရ ရသေ့လဲဆိုသေး။ ဒီလောက်ကြီးထိ အရှက်မဲ့စွာ ပြုရသေးလားဗျ”

“ အေး…ဟုတ်ပါရဲ့….ကာမတဏှာလေကွာ….။ မျက်စိနဲ့ မိဖုရားကြီးရဲ့ အောက်ပိုင်းပစ္စည်းပေါင်းစုံမိတော့ ကိလေသာ တဏှာရာဂ မီးတောက်လောင်တော့တာပေါ့။ အဲဒီအခိုက်မှာ မောဟအမှောင်ကလည်း ဖုံးလွှမ်းသွားပြန်တော့ ဟိရီသြတ္တပ္ပလို့ခေါ်တဲ့ အရှက်အကြောက် ညဏ်မျက်စိလည်း ကန်းသွားတော့တာပေါ့။ ပြီးတော့ ရှင်ရသေ့ရထားတဲ့ တရားကလည်း လောကီဆိုင်ရာ သမထတရားဆိုတော့ ကာမတဏှာကိလေသာဓာတ်ကို မတွန်းလှန်နိုင်သေးဘူးလေ။ အဲဒီနေ့ကစပြီး ရှင်ရသေ့ဟာ….. ဈာန်တရားတွေ ကွယ်ပျောက်ပြီး မြေပြင်ကနေ ခြေလျှင် ခရီးနဲ့ ကြွကြွလာပြီး မိဖုရားကြီးနဲ့ မေထုန်သံဝါသပြုတော့တာပါဘဲ။ အရှက် အကြောက်ဆိုတာလည်း ကွယ်ပျောက်သွားပြီလေ။ နောက်ဆုံးဘုရင်ကြီး ပြန်ကြွလာတော့မှဘဲ ဒီကာမ ဇာတ်လမ်းဟာ တစ်ခန်းရပ်သွားတော့တယ်။ ဒီတော့ ကာမဟာ ဘယ်လောက် အစွမ်းထက်တဲ့အရာလဲဆိုတာ…. မင်းသဘောပေါက်ရောပေါ့”

ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် စကားပြောရတာ တော်တော် မောသွားသဖြင့် သူ့မိန်းမ မတင်သောင်း စပါယ်ရှယ် လိပ်ပေးထားသော ပြောင်းဖူးဖက်ဆေးလိပ်ကို မီးညှိ၍ ဖွာရှိုက် လိုက်ပါတော့သည်။

“ ထားပါတော့ အဘရာ…..အစပထမမှာ ရသေ့က မှားတယ်ဆိုပါတော့။ နေ့စဉ် ရက်ဆက်ကျတော့ မိဖုရားကြီးကိုယ်နှိုက်ကပါ အလိုတူလို့ပေါ့နော် အဘ”

“ ဟား… ဟုတ်တာပေါ့…မောင်ရွှေဝင်းရေ….။ စောစောက အဘသင်ပေးထားတဲ့ မဃဒေဝ ဒုတိယအပိုဒ်လေး ရွတ်ပြစမ်း…”

ရွှေဝင်းက မထစ်မငေါ့ ရွတ်ပြသည်။

“ ကိလေသာဟူ၊ မိုက်သွေးဆူက၊ လူသော ခွေးသော၊ ကျေးကျွန်သောဟု၊ သဘောမထင်၊ မဆင်ခြင်ဘဲ၊ အမြင်မဖြောင့်၊မျိုးမစောင့်ဘူး…”

တစ်နာရီလောက် အကြာတွင် အောက်ထပ်က တကျွိကျွိ လှုပ်ရှားသံတွေကြောင့် ရွှေဝင်းဖျတ်ကနဲ နိုးလာသည်။ ရွှေဝင်းက….. အိပ်ပျော်လွယ်သလောက် အလွန်အအိပ်စက်သူ ဖြစ်၏။ အောက်ထပ်အခန်းနှင့် အပေါ်ထပ်ရှိ သူ့အခန်းမှာ တဆက်တည်း ဖြစ်နေ၍ လှုပ်ရှားသံတွေကလည်း တဆက်တည်းလို ဖြစ်နေသည်။ ရွှေဝင်းအသံမကြားရအောင် ကုတင်ပေါ်က အသာအယာ ဆင်းလိုက်သည်။

သူ့အခန်းမှာ မီးမှောင်နေသဖြင့် အောက်ထပ်အခန်းထဲရှိ မီးရောင်က လက်တစ်လုံးခန့် ပေါက်နေသော ကြမ်းပြင်ကို အရောင်ဟပ်နေသည်။ ထိုအပေါက်မှ အောက်ထပ်အခန်းဆီသို့ အသာလေး ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဦးထွန်းမောင်နှင့် သူ့အဒေါ် မတင်သောင်းတို့ အဝတ်အစားကင်းကွာ ဗလာကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် လိုးနေကြသည်ကို မီးရောင်အောက်တွင် အထင်းသားကြီး မြင်တွေ့ရသည်။အပေါ်ထပ်နှင့် အောက်ထပ်အကွာအဝေးမှာ (၇)ပေလောက် ကျော်ကျော်မျှသာရှိသဖြင့် မြင်ရသော မြင်ကွင်းမှာ ဝေးလှသည်မဟုတ်။ ထို့အပြင်…. ဘတ္ထရီဖန်ချောင်း မီးဖြစ်သဖြင့် အလင်းရောင်က လင်းထိန်နေသည်။

မတင်သောင်း လက်နှစ်ဖက်က ဘေးသို့ဆန့်ချထားပြီး မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ခံနေသည်။ အသက်အရွယ်ကြောင့်လားမသိ ဦးထွန်းမောင် လိုးနေပုံက အားမာန်သိပ်မပါလှ။ မကြာခင်မှာပင် ဦးထွန်းမောင် ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုန်လှုပ်ကာ ဖင်ကြောကြီးတွေ ရှုံ့ရှုံ့ခွက်သွားပြီး ဆောင့်နေသော အရှိန်များလည်း ရပ်တန့်သွားသည်။ မတင်သောင်းကမူ ဒူးထောင်ပေါင်ကား ပက်လက်အနေအထားဖြင့် စောစောက အတိုင်းပင် ငြိမ်သက်နေသည်…။

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် အပေါ်ထပ်ချောင်းကြည့်ရင်း လီးတွေ တောင်နေသည်။ အမှန်အားဖြင့် သူ့အဒေါ်ဝမ်းကွဲတော်စပ်သော မတင်သောင်းမှာ သွေးသား ဆူဖြိုး ကာမအားတွေ တိုးကောင်းနေဆဲ အရွယ်ဖြစ်သည်။ အခုမှ အသက် (၃၈) နှစ်မျှသာ ရှိသေးသည်ဖြစ်ရာ ထန်လို့သန်လို့ အကောင်းဆုံး အရွယ်ဖြစ်၏။ ထိုသို့ဖြစ်ပါလျှက်…….. မတင်သောင်း တုန့်ပြန်ချက်တွေက အပေးအယူ မမျှဘဲ အေးစက်စက် အနေအထားဖြစ်နေသည်။

ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် မတင်သောင်းကိုယ်လုံးပေါ်တွင် မှောက်ထပ် ထားရာမှ ကုန်းထလိုက်ပြီး မတင်သောင်းဘေးတွင် ယှဉ်အိပ်လိုက်သည်။ ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးအရှည်မှာ ငါးလက်မခန့်သာရှိပြီး ပျော့ခွေနေသည်။ တောင်လျှင် အဘယ်မျှရှည်သည် မသိ။ ယခုပျော့ခွေနေသော အနေအထားမှာ ငါးလက်မခန့်သာရှိရာ ရွှေဝင်းလီးထက်ပင် သေးနေပါသေးသည်။

ရွှေဝင်းလီးတန်မှာ အရှည် (၇) လက်မ..။ အတုတ်က (၆) လက်မခန့် ရှိသည်။ လီးချင်းယှဉ်ရိုက်လျှင် ရွှေဝင်းလီးက အပြတ်အသတ်နိုင်မှာ သေချာ၏။ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီးတွေက ရွှေဝင်းစိတ်ကို လှိုင်းထလှုပ်ရှားစေသည်။ မတင်သောင်း၏ ဝတ်လစ်စလစ် ကိုယ်လုံးကြီးကိုကြည့်ရင်း ရွှေဝင်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တောင်မတ်လာ၏။ တဖြည်းဖြည်း မာကျောတင်းတောင် လာသည်။

ရွှေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဆက်ကြည့်နေ၏။ သူ့အဒေါ်၏ ကိုယ်ခန္ဓာအလှမှာ အစွမ်းကုန် ပေါ်လွင်နေပါတော့သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးက တင်းရင်းမို့မောက်ကာ နို့သီးခေါင်းတစ်ဝိုက်မှာ စူဖောင်းနေ၏။ ခါးက အနည်းငယ် တုတ်သယောင် ရှိပြီး….. ဖင်ဆုံကြီးက ပြည့်ဖြိုး ထွားကားလှသည်။ ဆီးခုံကြီးက စင်းမို့နေပြီး စောက်မွှေးတွေက မဲချိတ်နက်မှောင်နေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက သိသိသာသာကို ခုံးကြွနေသည်။စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီး နှစ်လွှာက အညိုရောင်သမ်းနေပြီး အနည်းငယ် ပြဲဟနေသည်။

မတင်သောင်းက ဘယ်ဖက်လက်ဝါးဖြင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးရင်း ညာလက်ဖဝါးကမု ဦးထွန်းမောင်၏ ပျော့ခွေနေသော လီးတန်ကြီးကို ဆွပေးနေသည်။ ဆုတ်လိုက် ဖြဲလိုက်၊ ဂွင်းတိုက်လိုက်၊ လှုပ်ရမ်းလိုက်ဖြင့် အမျိုးမျိုး ဆွပေးနေသည်။ သို့သော်…. လီးတန်ကြီးက ပျော့ခွေမြဲ ပျော့ခွေနေသည်။ ယခင်က အလွန်အလိုးသန်လှသော ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် တစ်ချီမျှ လိုးပြီးရုံနှင့် ယခုလို ပျော့ခွေသွား တတ်သည်မှာ မှတ်မှတ်ရရ (၃) လကျော်ပြီ။

မတင်သောင်းတစ်ယောက် ကာမဆန္ဒ ပြည့်ဝခါနီးပြီဆိုလျှင် သူ့ယောကျ်ား ဦးထွန်းမောင်မှာ သုတ်ရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး အရှိန်ကုန်သွားတတ်၏။ စောစောပိုင်းကမူ လီးကြီးက ဆွလိုက်လျှင် ပြန်ထလာတတ်သည်။ ယခုနောက်ပိုင်း မထတော့။ သို့သော် ထလိုထညားဟူသော မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် မတင်သောင်းကတော့ ဆွဲပေးမြဲ ဆွပေး၏။ ကြာတော့ မတင်သောင်း စိတ်ဓာတ်ကျလာသည်။ ဆွပေးချင်စိတ်တွေ ကုန်ခမ်းလာသည်။ ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကိုဆွပြီး ကိုယ့်လက်နှင့်ပင် ပြီးလိုက်တော့မည်ဟု စိတ်ပိုင်းဖြတ်ကာ ဆက်ဆွမပေးတော့….။

တဖြည်းဖြည်း ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာသည်။ ကာမဇောတွေ ပြင်းထန်လာသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲကို လက်ခလယ်ထိုး၍ ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသွင်းအနှုတ်လုပ်သည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပင့်ထောင်လိုက်ပြီး စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆွနေ၏။

ဦးထွန်းမောင်ကမူ…. တစ်ဖက်သို့ စောင်းအိပ်ရင်း တခေါခေါနှင့် ဟောက်နေပါတော့၏။ သွေးသားဆူဖြိုးသော မတင်သောင်းမှာ အသက် (၃၈) နှစ်မျှသာ ရှိသေးရာ ထန်လို့ ထလို့ ကြွလို့ ရွလို့ အကောင်းဆုံး အရွယ်ဖြစ်သည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူ၏ ရမ္မက်ဇော ထန်ကြွနေသော ပုံစံကြီးကိုကြည့်၍ ရွှေဝင်းတစ်ယောက်လည်း ရမ္မက်သွေး ဆူဝေပွက်ထလာသည်။ ကာမစိတ်ရိုင်းတွေ အလှိုင်းတကြီး ဝင်ရောက်လာ၏။ ဆင်ခြင်တုံ အသိတရားတွေလည်း ပျောက်ကွယ်ကုန်ပြီ။ အဒေါ်သော ဘာသော နားမလည်တော့။

ဦးထွန်းမောင်လည်း ဟန်ဆောင် အိပ်ပျော်နေခြင်းမဟုတ်။ စောစောက သူ့မိန်းမကို လိုးဆော်လိုက်ရသဖြင့် တကယ်ပင် မောဟိုက်ကာ အိပ်ပျော်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့အဒေါ်စောက်ဖုတ်ကိုမှ ဒီည မလိုးရဘူးဆိုလျှင် ရွှေဝင်းတစ်ယောက် သေလျှင်သေ မသေလျှင် သည်းခြေပျက်ကာ ရူးသွားဖို့ သေချာ၏။

ရွှေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုတ်ကိုင်ထားရာမှ လေးငါးချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်ထည့်လိုက်သည်။ ရာဂစိတ်တွေက ပြင်းထန်နေသဖြင့် သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ လှုပ်ရှားသံ ထွက်ပေါ်သွားသည်။

အပေါ်ထပ်က လှုပ်ရှားသံကိုကြားလိုက်ရသော်လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ မတင်သောင်းက သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဆက်ဆွနေသည်။ နို့အုံကြီးကိုလည်း အခြေက ဆုတ်ကိုင်ကာ ပွတ်ချေပေးနေ၏။ တစ်ကိုယ်လုံးလည်း တွန့်လိမ်ကော့ပျံနေပါတော့သည်။ ဦးထွန်းမောင်ကမူ တုတ်တုတ်မျှမလှုပ် တစ်ခေါခေါဟောက်လျက် အိပ်ကောင်းနေပါတော့သည်။

ယခုသူ့တူ ရွှေဝင်းရှိနေသော အပေါ်ထပ် အနောက်ခန်းမှာ ယခင်က မတင်သောင်း နေထိုင်ခဲ့သော အခန်းဖြစ်၏။ ယခု သူတို့လင်မယား နေထိုင်ကြသော အောက်ထပ်အခန်းမှာ ယခင်က သူ့အမေနှင့် အဖေတို့ နေထိုင်ကြသော အခန်းဖြစ်သည်။ အပျိုဖော်ဝင်ကာစ မိန်းကလေးများ ထုံးစံအတိုင်းဆန့်ကျင်ဘက် ယောကျာ်းအပေါ် စိတ်ဝင်စားလာတတ်သော မတင်သောင်းသည် သူ့အဖေနှင့် အမေတို့၏ ညရေးညတာ ကိစ္စများကို သိချင်စိတ် ပြင်းပြလာ၏။

တစ်နေ့ ကျောင်းနေဘက်သူငယ်ချင်း မြင့်မြင့်ကြည်နှင့် ရေခမ်လမ်းမှာ ဆုံကြသည်။ သက်တူရွယ်တူ ကာမပိုးကြွစ…. အရွယ်များ ဖြစ်ကြ၏။ မြင့်မြင့်ကြည့်မှာ ပထွေးနှင့် နေရသူ ဖြစ်၏။ ပြီးတော့ သူက တစ်ဦးတည်းသော သမီးဖြစ်၏။ မြင့်မြင့်ကြည်ကို သူ့ပထွေး ကိုစံတင်က အပေါ်ထပ်အနောက်ခန်းထဲမှာ နေစေသည်။ သူတို့ လင်မယားကတော့ မြင့်မြင့်ကြည် အခန်းနှင့်တည့်တည့် အောက်ထပ် အခန်းထဲမှာ နေကြသည်။

တစ်နေ့ မြင့်မြင့်ကြည် မရှိခိုက် ကိုစံတင် အပေါ်ထပ်တက်ပြီး မြင့်မြင့်ကြည် အခန်းထဲရှိကြမ်းပြင်ကို စူးနှင့်ဖောက်သည်။ ပြီးတော့ ဓားချွန်နှင့် ချဲ့သည်။ လက်မဝက်လောက်ရှိသောအခါ ရပ်လိုက်သည်။

ကိုစံတင်က ဤရွာသားမဟုတ်…။ (၁၂) ပွဲ ဈေးသည်လုပ်ခဲ့ဖူးသဖြင့် အတွေ့အကြုံက စုံလှပြီဖြစ်၏။ မိန်းမတွေ မှိုလိုပေါက်အောင် ယူခဲ့သည်။ ယခု မြင့်မြင့်ကြည် အမေ မလှခင်နှင့်ကျမှ အိမ်ထောင်သက် အတော်ကြာသည်ဟု ပြောနိုင်သည်။ ဒါကလည်း အကြောင်းရှိ၏။ မလှခင်က လုံးကြီးပေါက်လှ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့်…. စွဲမက်စရာ ရုပ်ရေရှိ၏။ ထို့အပြင် မြေယာဧကပေါင်းများစွာရှိသည်။ ဘယ်တုန်းကမှ အိမ်ခြေယာခြေ အတည်မရှိခဲ့ဖူးသော ကိုစံတင်တစ်ယောက် ရုပ်ချော ဥစ္စာပေါ မုဆိုးမနှင့်ညားမှ ဏ္ဍန္ဒြေရသွားတော့သည်။ ဒါကလည်း တစ်ချက်….။

မလှခင်မှာ ယခင်ယောကျ်ားနှင့် ရထားသော သမီးတစ်ယောက်ရှိ၏။ မအေတူ သမီးမို့ ချောချောလှလှဖြူဖြူတုတ်တုတ်ကလေး ဖြစ်သည်။ မအေကိုယ်နှိုက်ကလည်း သွေးသားဆူဖြိုးဆဲ ချောတုန်းတောင့်တုန်း…. လိုးလို့ မဝတုန်း ရှိသေး၏။ ရိုးအီသွားခဲ့လျှင် နောက်ဆက်လိုးရန် သမီးတစ်ယောက်က အဆင်သင့်ရှိနေ၏။ ကိုစံတင်က အကြမ်းပတမ်းကိုင်ဖို့ စိတ်ကူးမရှိ။ မိန်းမအတွေ့အကြုံ ရှိထားသူပီပီ…. သူ့အလိုလို ခံချင်စိတ်တွေ တားမနိုင် ဆီးမရဖြစ်လာစေရန် အကွက်ချ စီမံထား၏။ ထို့အပြင် မယားပါသမီး မြင့်မြင့်ကြည်မှာ ငယ်သေးသည်။ ကိုစံတင်က အရောတဝင် ပွတ်သီးပွတ်သပ်မနေ ခပ်တည်တည် ခပ်မှန်မှန်နေ၏။ ထို့ကြောင့် သားအမိနှစ်ယောက်လုံးက လေးစားရိုသေကြသည်။

မိန်းမစွဲအောင်လိုးနိုင်သော ကိုစံတင်ကို မလှခင်ကလည်း အသဲစွဲ ချစ်နေပါတော့သည်။ အရက်ပုံမှန် သောက်လေ့ရှိသော်လည်း အရက်ကြောင့် ဘာပြဿနာမှ မတက်အောင်နေတတ်၏။ အရက်မူး၍ ဆူပူရန်ဖြစ်ခြင်း လုံးဝမရှိ။ ထို့ကြောင့် မလှခင်က ကိုစံတင် အရက်သောက်တာကို လုံးဝငြူစူခြင်းမရှိ။ ကျန်းမာရေး လိုအပ်ချက်နှင့် သူ့ကို ကောင်းကောင်းလိုးပေးနိုင်ရန် သောက်သည်ဟု ထင်မှတ်နေသည်။

ကိုစံတင်နှင့် ညားပြီးနောက်ပိုင်းတွင် အမျှအတမ်းလည်း မဝေတော့…။ အမှတ်တရ ကုသိုလ်ကောင်းမှုလည်း မပြုလုပ်တော့……..။ ဒုတိယလင် ကိုစံတင်နှင့်သာ မရိုးနိုင်သောကာ မအရသာကို စိတ်တူကိုယ်တူ စိတ်ကူးရတိုင်း ရမ္မက်မြူးကြွတိုင်း ခံစားလျှက်ရှိနေပါတော့သည်။ မြေဧကပေါင်းများစွာနှင့်ခိုင်းနွား…. မွေးနွားတွေက နည်းနည်းနောနော မဟုတ်။ ကိုစံတင် အရင်းစိုက်ရတာဆိုလို့ သူ့ပေါင်ကြားက လီးတစ်ချောင်းသာ ဖြစ်သည်။

မြင့်မြင့်ကြည် အခန်းထဲက ကြမ်းပြင်ကို အပေါက်ဖောက်ပြီးသည့်ညက ဖွင့်ပွဲအဖြစ် လင်မယားနှစ်ယောက် ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းခဲ့ကြသည်။ မလှခင်မှာ အနေရိုးသော်လည်း တဏှာရာဂအားကြီးသော မိန်းမဖြစ်သည်။ ကုတ်ကမျင်း အမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ လီးနှင့် အပြတ်ခံနိုင်သူ မဟုတ်…..။ ကိုစံတင်မှာ ကာမကိစ္စအထောက်အကူပြု စားဆေးလိမ်းဆေးတွေရှိ၏။ ရိုးအလှသော မလှခင်ကမူ ဘာမှမသိရှာ။ သူ့ဆန္ဒပြည့်ဝအောင် အားရပါးရ လိုးပေးတာကိုဘဲ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေရှာ၏။

ထိုညက မလှခင်ကို အရက်တစ်ခွက် တိုက်၏။ အရက်ထဲတွင် စိတ်ကြွဆေးမှုံ့တွေ ခပ်ထားသည်။ ည (၁၀) နာရီခွဲလောက်တွင် အလုပ်စခန်းစကြ၏။ မြင့်မြင့်ကြည် သိုးနေသော အချိန်မို့ ထင်တိုင်းကျဲနေကြသည်။ ခါတိုင်းဆိုလည်း ယခုလို ထင်တိုင်းကျဲခဲ့ကြသော နေ့ရက်တွေ မနည်းလှပါ။ သို့သော်….. ဒီနေ့လို ဆူဆူပူပူ ဝုန်းဝုန်းဒိုင်းဒိုင်းတော့ မဟုတ်…….။ ကိုစံတင်က အကြံရှိသူပီပီ အပေါ်ထပ်မှာ အိပ်နေသော မြင့်မြင့်ကြည် မနိုးနိုးအောင် တမင်ဖန်တီးခြင်း ဖြစ်၏။

အရက်အရှိန်နှင့် ရမ္မက်ကြွဆေးအရှိန်က တရိပ်ရိပ် တက်လာပြီဖြစ်ရာ… မလှခင် တစ်ယောက် အပေါ်ထပ်မှာ ရှိနေသော သမီးကိုတောင် သတိမရတော့။ ဖြစ်ပုံက ဒီလိုပါ….။ ကိုစံတင် အလိုးကျွမ်းရုံသာမက ဘာဂျာမှုတ်လည်း ကျွမ်းသည်။ ဘာဂျာမှုတ်ဆိုသည်မှာ စောက်ဖုတ်ကို ယက်ခြင်း။ စုပ်ခြင်း… မှုတ်ခြင်းကို ဆိုလိုသည်။

ကိုစံတင်ရော မလှခင်ပါ လိုးတော့မည်ဆိုလျှင် အလွန်အေးသော ဆောင်းရာသီမှအပ ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်၍ အားရပါးရ လိုးလေ့ရှိသည်။ ကိုစံတင်က မလှခင်ကို ကုတင်စောင်းမှာ ခြေတွဲလောင်းချထိုင်စေပြီး ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်ကြီး နှစ်ချောင်းကို ခပ်ကားကား ဖြဲကားထားစေသည်။ ထို့နောက် ကိုစံတင်က ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နှင့်ဖြဲကာ အရည်လဲ့နေသော အတွင်းသားနုနုလေးတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် ရှုးကနဲ စုပ်ထည့်လိုက်သည်။ အီးကနဲ အသံကြီးနှင့်အတူ မလှခင်လက်နှစ်ဖက်မှာ နောက်သို့အလိုလို ထောက်မိလျှက်သား ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ဆုံကြီးကို မြောက်ကြွလျှက် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကော့ပေးမိလျှက်သားဖြစ်သွား၏။

ကိုစံတင်က စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုတွေကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း လျှာနှင့်ပါ မွှေနှောက် ထိုးကလိပေးသည်။ ကိုစံတင် စောက်ခေါင်းအတွင်း လျှာဖြင့်လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ရင်း မလှခင်၏ ဆူဖြိုးထွားကားသော တင်ဆုံသား တင်းတင်းအိအိကြီးကို အားပါးတရ ဆုတ်ချေပွတ်ဆွ ပေးပြန်၏။

“ ကဲ…… မိန်းမ…. ဖင်ကုန်းပေးစမ်းကွာ….”

မလှခင်တစ်ယောက် ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်နေသော်လည်း ကိုစံတင်အလိုကျ ကုတင်ဘောင်တန်းပေါ် လက်ထောက်ပြီး ခါးကိုညွတ်လျှက် ဖင်အိုးကြီးကို စွင့်မြှောက်ပေးထား၏။

“ ဖျန်း ဖျန်း ဖျန်း ဖတ်…. ဖတ် ဖျန်း”

ကိုစံတင်က ဖင်ဆုံထွားထွားပြည့်ပြည့်ကြီးကို တဖျန်းဖျန်း တစ်ဖတ်ဖတ် ရိုက်ပွတ်လျက် သူ့လီးတံကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝနှင့်တေ့ကာ တရှိန်ထိုး ဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်သည်။

“ အင့် အမေ့ အင့်”

မလှခင်တစ်ယောက် အင့်ကနဲ အသံထွက်ကာ ခါးညွတ်လျှက် ဖင်ဆုံကြီး မြောက်တက်သွားသည်။ ကိုစံတင်က လက်နှစ်ဖက်နှင့် မလှခင်ခါးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ဆောင့် လိုးပါတော့သည်။ လိမ်းဆေးအာနိသင်ကြောင့် လီးတန်ကြီးမှာ ထွားကြိုင်းတုတ်ရှည် မာကြောနေ၏။

တဏှာ ရာဂကြီးသော မလှခင်သည် ဤကဲ့သို့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးသည်ကို အလွန်သဘောကျ ကျေနပ်လျှက်ရှိသည်။ ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ချက်တွေနှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းကော့ကော့ ခံနေပုံမှာ သဲထိတ်ရင်ဖို ကောင်းလွန်းလှသည်။

အချက် (၅၀) ကျော်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးသောအခါ ကိုစံတင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ဖြုန်းကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ရမ္မက်ဇောတွေ ပြင်းထန်လျှက် တအားခံကောင်းနေစဉ် ဗြုန်းကနဲ လီးတန်ကြီး ကျွတ်သွားသဖြင့် ရင်ထဲဟာသွားသည်။ ဘာများလုပ်ဦးမှာပါလိမ့်ဟု မျှော်လင့်စောင့်စားနေစဉ် ကိုစံတင်က ဘာမှ မလှုပ်ရှားသည့်အတွက် မလှခင်ခေါင်းငဲ့ပြီး နောက်ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

ကိုစံတင်က အဝင်ဝတံခါးရှေ့တွင် မတ်တပ်ကြီး စုံရပ်လျှက် သူမကို ပြုံးဖြီးဖြီးကြီး ကြည့်နေသည်။ ဟွန်းမသာကောင် ဒီကကောင်းနေမှန်းသိလို့ သက်သက်မဲ့ယုတ်တာဟု စိတ်ထဲက ကျိတ်ဆဲရင်း ကိုစံတင်ရှိရာသို့ ဒုန်းပြေးသွားသည်။ ကိုစံတင်ကလည်း ကွေ့ရှောင်ပြေး၏။ အခန်းထဲ လိုက်တမ်း ပြေးတမ်းကစားသလိုဖြစ်ကာ တစ်ဒုန်းဒုန်း ဆူညံနေသည်။ မိမလိုရှိရာမှ ကိုစံတင်က ငုံ့ရှောင်လိုက်ပြီး ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ဖျန်းကနဲ ပုတ်လိုက်၊ နို့ကြီးကို ဆွဲချေလိုက်နှင့် မထိတထိစသည်။

ဤကဲ့သို့ အောက်ထပ်မှာ တဒုန်းဒုန်းဖြစ်နေစဉ် အပေါ်ထပ်ရှိ မြင့်မြင့်ကြည် လန့်နိုးသွားသည်။ သူ့အမေနှင့်ပထွေး သတ်များသတ်နေကြသလားဟု စိတ်ထဲ ပူသွားသည်။ ကျွတ်နေသော ထမီကို ဖြစ်သလို ပြင်ဝတ်ရင်း အောက်ထပ်သွားမည်အပြု အောက်ထပ်မီးရောင်က သူ့အိပ်ယာ သင်ဖြူးစွန်းကြမ်းပေါက်တွင် လာဟပ်နေ၏။ ထို့ကြောင့် ဒူးတုတ်၍ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဘာမှမသိသော မလှခင်က သတိမထားမိသော်လည်း အကြံသမား ကိုစံတင်မှာ အပေါ်ထပ်၏ အခြေအနေကို အကဲခတ်နေသည်။ အောက်ထပ်က ဆူညံသံတွေကြောင့် မြင့်မြင့်ကြည် နိုးသွားပြီကို သိလိုက်သည်။

“ အား အား….နာတယ်ဟ မိန်းမရ”

“ သေလိုက်လေ ဘာလို့ယုတ်တာလဲဟင်”

“ ဟ ဘာယုတ်လို့လဲ”

“ ဒီမယ် ခံလို့ကောင်းနေတာကို ဘာလို့လီးကို ချွတ်ပြစ်ရတာလဲ”

မလှခင်က ပြောလည်းပြော လီးကြီးကိုလည်း တအားဆောင့်ဆွဲလိုက်ရာ ကိုစံတင်တစ်ယောက် မလှခင်နှင့် ပူးကပ်သွားသည်။ မလှခင်က လီးတန်ကြီးကို မလွှတ်ဘဲ ဆွဲဖြဲပြီး ကုတင်ဆီ ခေါ်သွားသည်။ မလှခင်က ခုတင်ပေါ် ကန့်လန့်ဖြတ် အိပ်လိုက်ပြီး ဒူးထောင် ပေါင်ကား ပေးသည်။ ကိုစံတင်ကလည်း မြင့်မြင့်ကြည် ချောင်းကြည့်နေမှန်းသိ၍ တဖြည်းဖြည်း သွင်းပြခြင်း ဖြစ်သည်။

ကိုစံတင် လီးတံတုတ်တုတ်ကြီးက သူ့အမေစောက်ဖုတ်ထဲ တရစ်ခြင်း ဝင်နေတာကိုကြည့်ရင်း မြင့်မြင့်ကြည် ကြက်သီးတစ်ဖျန်းဖျန်း ထသွား၏။ စိတ်ထဲမှာ လည်း ဘာလိုလို ဖြစ်နေသည်။ ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်လေးမှာလည်း မာတင်းသွားသည်ဟု စိတ်ထဲက ထင်လိုက်မိသည်။

“ အေး အဲဒါပဲအေ ငါ့အမေနဲ့…. ငါ့ပထွေး အဲဒီညက လိုးချက်ကတော့ ပက်ပက်စက်စက်ပါဘဲအေ”

“ ဒါဖြင့် ညဉ်းညတိုင်း ကြည့်တာပေါ့ ဟုတ်လား”

“ အင်းပေါ့ဟဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့ဥစ္စာ အဟင်း”

ယခု သူမကိုယ်တိုင် သူ့အမေနှင့် သူ့အဖေတို့ ညညလိုးကြပုံကို ချောင်းကြည့်ခဲ့ဖူးသော အပေါက်မှာ သူ့တူရွှေဝင်းက ချောင်းကြည့်နေပေလိမ့်မည်။ တူဆိုသော်လည်း အရင်းမဟုတ်… ဝမ်းကွဲသာ ဖြစ်သည်။ အရင်းဖြစ်လျှင်လည်း မတင်သောင်းက ဂရုမစိုက်ပါ။ဤကမ္ဘာမြေလောကတွင် မိန်းမယောကျာ်း ဒွန်တွဲ၍ ပေါ်လာကတည်းက လိုးဖို့ခံဖို့ ကာမဂုဏ် ခံစားဖို့မဟုတ်ပါလား။ မိန်းမပေါင်ကြားတွင် စောက်ဖုတ်ခေါ် အပေါက်ရှိသလို၊ ယောကျာ်း ပေါင်ကြားတွင်လည်း လီးခေါ်သော အချောင်းရှိသည်။

အဒေါ်ဖြစ်သူ ကာမဆန္ဒ မပြည့်ဝ၍ တစ်ကိုယ်တည်း နှိုက်ဆွ ဖြေသိမ့်နေပုံကြီးကိုကြည့်၍ ရွှေဝင်းလီးကြီးမှာ သံမဏိချောင်းကြီးကဲ့သို့ မာကျော၍ တောင်နေသည်။ စောစောက လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်ထားသဖြင့် လချောင်းကြီး တစ်ခုလုံး ပူရှိန်းယားကြွနေသည်။ ရွှေဝင်းတစ်ယောက် ဆုတောင်းကောင်းခဲ့ပုံရ၏။ သူ့ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ရှည်လျှား တုတ်ခိုင်လှသည်။ ပြီးတော့ ဂွင်းတိုက်လျှင် တော်တော်နှင့် လရည်ထွက်လေ့မရှိ။ သုတ်ကို ကြာရှည်စွာ ထိန်းထားနိုင်သော ဆေးဝါးမလိုဘဲနှင့်ကို အံ့သြဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ထိန်းထားနိုင်သည်။

ပေါင်တံဖွေးဖွေး ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းဖွေးဖွေးကြီးတွေ လူးလွန့်လှုပ်ရှားနေပုံမှာ အသဲယားစရာကောင်းလွန်းလှသည်။ နို့သီးခေါင်းကြီးကလည်း ကာမသွေးတွေ ပြည့်လျှမ်းကာ စူတင်းဝင်းပြောင်နေ၏။ မတင်သောင်းတစ်ယောက် ရမ္မက်ဇောတွေအပြင်းအထန်ကြွ၍ ဤမျှ ဆက်စလူးထနေသည့်တိုင် ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် တုတ်တုတ်မျှ မလှုပ်ပါ။ တမင်သက်သက် လုပ်နေသလား (သို့မဟုတ်) အသက်မှ ရှိသေးသလားဟု ထင်မှတ်ရသည်။

ရွှေဝင်း ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ပါ။ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးအင်္ကျီတွေကို အားလုံးချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ရွှေဝင်းတစ်ကိုယ်လုံး ကာမ အမှောင်ဓာတ်က ဖုံးလွှမ်းသွားပြီ ဖြစ်သည်။ သူ့ညာလက်ဖဝါးထဲ တံတွေးထွေးထည့်လိုက်ပြီး လီးတံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အချက်(၂၀)ခန့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဂွင်းတိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးမှာ အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထလျက် ပို၍တင်းပြောင်လာသည်။ ဒစ်ဆံကြီးမှာလည်း ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် တင်းကားလာသည်။ ပြီးတော့ အောက်ထပ်သို့ ဒရောသောပါး ဆင်းချလာသည်။

ပြင်းထန်သော ခြေသံများကြောင့် ရွှေဝင်း အောက်ထပ်ဆင်းလာသည်ကို ရိပ်မိ၍ မတင်သောင်း စိတ်ထဲ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ရွှေဝင်း အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် လီးကြီးမှန်း မတင်သောင်း သိထားပြီး ဖြစ်သည်။

တစ်ရက် ဦးထွန်းမောင်က ရွှေဝင်းကို ဗေဒင်သင်ကြားပေနေစဉ် အနောက်ဖက်ရွာက လူနှစ်ယောက် ဦးထွန်းမောင်ကို လာပင့်ကြသည်။ အကျိုးအကြောင်း မေးကြည့်သောအခါ ကျေးရွာဥက္ကဌ၏သမီး အောက်လမ်းဆရာ အလုပ်ခံရ၍ ကုသပေးရန် လာပင့်ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိရသည်။ ဦးထွန်းမောင်က ဗေဒင် သင်ကြားခြင်းကိုရပ်ကာ လှည်းနှင့်လာပင့်သော အနောက်ဖက် ရွာသားများနှင့် ပါသွားသည်။ ရွှေဝင်းကိုလည်း ယခုပြထားသော နည်းအတိုင်း သံဒိဋ္ဌပြက္ခဒိန်ကြည့်၍ ဇာတာခွင် ၁၉ မျိုး ချထားရန် မှာခဲ့သည်။

ဦးထွန်းမောင် ထွက်သွားပြီး မကြာမှီ ရွှေဝင်းလည်း စာအုပ်များကိုယူဆောင်ကာ အပေါ်ထပ် အနောက်ခန်းထဲဝင်၍ ဇာတာခွင်ချနေ၏။ ဇာတာခွင် ၁၅ မျိုး ချပြီးသောအခါ တအားအိပ်ချင်လာ၍ အခန်းထဲရှိ ကုတင်ပေါ်တွင် တက်အိပ်လိုက်သည်။

နေ့လည် ထမင်းစားချိန်အထိ ဆင်းမလာ၍ မတင်သောင်း ရွှေဝင်းရှိရာ အပေါ်ထပ်တက်လာသည်။ အခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်သောအခါ ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကားယားကြီး အိပ်ပျော်နေသော ရွှေဝင်းကို တွေ့ရ၏။ ပုဆိုးတွင်းမှ တောင်မတ်နေသော လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်သောအခါ မတင်သောင်း ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဒုတ်နှင့်အတို့ခံလိုက်ရသော ဂုံညင်းဖားကြီးလို ရမ္မက်မာန်ဖီ၍ ခုံးထလာသည်။ လီးတန်ကြီးကို မမြင်ရသော်လည်း သူ့ယောကျာ်းထက် ၂ ဆ ခန့်ရှည်ကြောင်း ခန့်မှန်းလို့ရသည်။ မတင်သောင်း အခန်းတံခါးပြန်စိ၍ အသာလေး ပြန်ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထိုနေ့မှစ၍ ရွှေဝင်းအပေါ် မရိုးသားစိတ်တွေ ဝင်လာခဲ့သည်။

ကာမရာဂကိလေသာစိတ်က တူဟူသော အသိကို ရိုက်ချိုးဖျက်ဆီး လိုက်ပါတော့သည်။ ယခု သူကြိတ်၍ ကြံစည်ခဲ့သမျှ အထမြောက်တော့မည်မို့ မတင်သောင်းတစ်ယောက် ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်ကာ အဖုတ်အုံကြီးက တဖျပ်ဖျပ် မြူးကြွနေသည်။

ဦးထွန်းမောင် ညည သောက်လေ့ရှိသော နွားနို့ခွက်ထဲသို့ အိပ်ဆေးနှစ်လုံး ခတ်ထားလိုက်သည်။ ဦးထွန်းမောင် ညည မလိုးခင် နွားနို့တစ်ခွက် သောက်နေကျဖြစ်၏။ ရွှေဝင်း ဒီမှာ ညအိပ်ဖြစ်အောင်လည်း မတင်သောင်းပင် အကွက်ဆင်ခဲ့သည်။ နေရာတကာ လာဘ်မြင် အကင်းပါးတတ်လွန်းသော ဦးထွန်းမောင်တစ်ယောက် ဒီည ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကြီး ခံလိုက်ရတော့သည်။

ရွှေဝင်းတစ်ယောက် သူ့အဒေါ်အခန်းထဲ မဝင်ခင် အိမ်အပြင်ထွက်၍ သေးပေါက်လိုက်သေးသည်။ ပြီးမှ တံခါးကို အသေအချာ ဂျက်ထိုးပိတ်ပြီး သူ့အဒေါ်အခန်းဆီလာသည်။ခစေ့ထားသော တံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ရာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထည့်၍ အသွင်းအနှုတ်လုပ်နေသော မတင်သောင်းတစ်ယောက် ဖျပ်ကနဲ အဝင်တံခါးဆီ ကြည့်မိသည်။

ရွှေဝင်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ကြက်သီး တဖျင်းဖျင်းထသွား၏။ ပေါင်တံ၊ ရင်အုပ်၊ လက်မောင်း၊ ခြေသလုံး ကြွက်သားတွေက အရွယ်နှင့်မမျှ ကျစ်လျစ်လစ်လစ် ဖုထစ်နေသည်။ ပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးက ပုတ်သင်ညို ခေါင်းညိတ်သလို တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်ပြပြီး မတင်သောင်းကို ဖိတ်ခေါ်နေသကဲ့သို့ဖြစ်၏။

ရွှေဝင်းက ကုတင်ဆီသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း လာနေသည်။ လီးကြီးကလည်း တဆတ်ဆတ်နှင့် တောင်နေသည်။ မတင်သောင်း ပက်လက်အိပ်နေရာမှ ထထိုင်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းတွင် ခြေတွဲလောင်းချကာ ပေါင်ကို အနည်းငယ်ဖြဲလျှက် ရွှေဝင်းကို ကြိုဆိုနေ၏။

အနားသို့ရောက်လာသောအခါ ရွှေဝင်းခါးကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။ ရွှေဝင်း လီးတံနွေးနွေးကြီးက ဆီးခုံမို့မို့ကြီးကို ဖိထောက်ထား၏။ ရွှေဝင်းက မတင်သောင်းပါးကို ဆွဲမော့ပြီး နှုတ်ခမ်းကို စုပ်သည်။ မတင်သောင်းက သူ့လျှာကို ရွှေဝင်းပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးထည့်ပေးသည်။ ရွှေဝင်းက မြှင်း၍ စုပ်ပေးသည်။ မတင်သောင်းက တွဲလောင်း ချထားသော ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ကုတင်စောင်းပေါ် မတင်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို အနည်းငယ်ပြင်၍ မတ်တောင်နေသော လီးတန်ကြီးကို သူမလက်နှင့်ကိုင်ကာ အဖုတ်ဝကို တေ့ပေးသည်။

ရွှေဝင်းက ဒူးကောက်ကွေးကြားတွင် သူ့လက်နှစ်ဖက်သွင်းပြီး ခါးကို လှမ်းဖက်ကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့ တိုးပေးသည်။ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး တိုးဝင်လာသော လီးတန်ကြီး၏ အရသာကို တနင့်တပိုးကြီးခံစားရင်း လက်နှစ်ဖက်က ရွှေဝင်းလည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားလိုက်၏။

လီးတန်ကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး တိုးဝင်နေရာ တဝက်လောက် အရောက်တွင် ရွှေဝင်းက ကိုယ်ကိုမတ်၍ မတင်သောင်းကို ကုတင်ပေါ်မှ ဆွဲယူလိုက်သည်။ အမှတ်တမဲ့မို့ မတင်သောင်း ထိတ်ကနဲ လန့်ဖြန့်သွားပြီး လည်ပင်းကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားလိုက်ရသည်။ ပြည့်ဖြိုးထွန်းကားသော ဖင်ဆုံကြီးက အောက်သို့အနည်းငယ်ကျဆင်းသွားရာ လီးတန်ကြီးကို အားနှင့် ဆောင့်သွင်းလိုက်သလို ဖြစ်ပြီး ‘ ဖလွတ်’ ကနဲ အဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားပါတော့သည်။ ကောင်းလိုက်သည်မှာ ခေါင်ခိုက်နေပါတော့သည်။

အသက် ၃၈ နှစ်ရှိသည့်တိုင် ကလေးမမွေးဖူးသေးသော စောက်ဖုတ်မို့ အော်ရီဂျင်နယ် စောက်ဖုတ်နှင့်အခြား စီးစီးပိုင်ပိုင် ရှိလွန်းလှသည်။ လီးတန်ကြီးနှင့်ယှဉ်လိုက်လျှင် စောက်ဖုတ်အဝမှာ ကျဉ်းနေသည်ဖြစ်ရာ ကိုယ်ကိုလှုပ်လိုက်သည့်အခါတိုင်း ဖျင်းကနဲ ဖျင်းကနဲ ပူရှိန်းအီဆောင့်သွားရသည်။

ရွှေဝင်းက မတင်သောင်းကို ပွေ့ချီရင်း လိုးခဲ့ရာ အိမ်အောက်ထပ် အရှေ့ခန်းရှိ နောက်မှီခုံရှည်များဆီသို့ ရောက်လာသည်။ ခုံရှည်နှစ်လုံးအလည်ရှိ စားပွဲခုံပေါ်သို့ မတင်သောင်းကို ပက်လက်ချပေးလိုက်သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် စားပွဲခုံက အံကျဖစ်ဆိုက် ဖြစ်နေပါတော့သည်။ အပေါ်ယံကြည့်လျှင် အေးဆေးတည်ငြိမ်သလောက် အတွင်းအဇ္ဈတ္တက ကာမရမ္မက်အလွန်ကြီးသော မတင်သောင်းမှာ ရွှေဝင်းလီးကြီးနှင့် တွေ့တော့မှ အားရကျေနပ်သွားပါတော့သည်။

စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံး တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်ကာ ပူရှိန်းယားကြွနေသည်။ ထိုစဉ် ရွှေဝင်းက သူ့လီးတန်ကြီးကို တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ပြန်နှုတ်၏။ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားကြီးက လီးတန်ကြီးနှင့်အတူ ကြွတက်ပါလာ၏။ ရွှေဝင်းက ထိုသို့တဝက်ကျော်ကျော် နှုတ်ထားရင်းကပင် ဘာမှ မလုပ်သေးဘဲ မတင်သောင်း၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုတ်ချေပွတ်ဆွပေး၏။ နို့သီးခေါင်းတွေကိုလည်း လှိမ့်ချေပေးသည်။ မတင်သောင်း စောက်ခေါင်းထဲမှာလည်း စောက်ရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကာ လှိုက်လှိုက်ပြီး ယားတတ်လာသည်။

ရွှေဝင်းက ကိုယ်ကိုကုန်း၍ နို့နှစ်လုံးကို စို့ပေးလိုက်၏။ မတင်သောင်း နှုတ်ဖျားက

” အီး….အမလေး”

ဟူသော ရမ္မက်ငြီးသံကြီး ထွက်ပေါ်လာပြီး…. စောက်ဖုတ်ကြီးကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးလိုက်ရာ…. တဖျစ်ဖျစ် အသံများ ထွက်ပေါ်လာပြီး တစ်ဝက်ကျော်ကျော် ထွက်နေသော လီးတံကြီးကို စောက်ဖုတ်ကြီးက အဆုံးထိ ဝါးမြိုသွားပြန်သည်။

“ ဒေါ် ဒေါ်….ကောင်းလားဟင် ”

“ ရှီး ကျွတ် ကျွတ် အားပါးပါး ကောင်းမှကောင်း လိုက်တာကွယ်။ အမလေး..… စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျဉ်စိမ့်နေတာပဲကွယ်…. နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေးတာ ကောင်းတယ်ကွယ် ထပ်လုပ်ပေးပါဦးနော် နော်”

“ ဟုတ်…. ဟုတ်ကဲ့ပါ”

ရွှေဝင်းအသံတွေက လှိုင်းထတုန်အက်နေပါတော့သည်။


ပြီးပါပြီ။