Tuesday, May 6, 2014

ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်မိပါတယ် အပိုင်း ( ၂ )

 ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်မိပါတယ် အပိုင်း ( ၂ )

နရသူ ရေးသည်။

ကိုမင်းကလည်း ချိုချိုသွယ်၏ခါးအောက်ပိုင်းကို ထမီတစ်ကွင်းလုံးပင့်လှန်တင်၍ စောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းများနှင့် ထိုးဆွဆောင့်ပေးရင်း လဲ့ယမင်းစကပ်ကိုလည်း လှန်တင်လိုက်ရာက သူမ၏ စောက်ပတ်ကလေးကို ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်လေသည်။

" အ …  အမေ့ … မမ ရယ် …အိ အီး  … ဟင့် ဟင့် "

" ယ … ယမင်း  … ဘာ … ဘာလဲ ဟင် "

" မမ လူကြီး ယမင်း  စ  စပတ် ကို … ယက်  … ယက်နေပြီ မမ ရဲ့…  ဟင့် ဟင့် "

" ဟင်း  …နင် နင် ပဲ … ပေးယက်နေတာ မဟုတ်ဘူးလား စောက် ကောင်မလေး … ဟွန်းး "

" သွား ဘာမှန်းလဲ မသိ  ဘူး…  မမ ကလဲ …  အား   အ အ …  ယား  …တယ်  ဟင့် … အို … အင့်  … အင်း ဟင့်  "

" မမလည်း အရည်တွေ တော်တော်ထွက်နေပြီ ယမင်း  … ငါတို့  အခန်းထဲသွားကြစို့ "

" …… …… "

လဲ့ယမင်း စကားပြန်မပြောနိုင်သေး။ ကိုမင်း အသည်းအသန်မှုတ်ပေးနေတာမို့ လူက လှုပ်ရှားလို့ မရသလိုတောင် ဖြစ်နေပြီ။

" မောင် … "

" ဘာလဲ ဟင် သွယ် "

" လူမြင်လို့ မကောင်းဘူး မောင်ရယ် … အခန်းထဲသွားရအောင် သူ့ကိုပါ မောင်ပဲ …အခန်းထဲကို ခေါ်လာခဲ့တော့ "

ချိုချိုသွယ် လူးလဲ ကုန်းရုန်းထလိုက်ပြီး ထမီစလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်စွန်တောင်ဆွဲ၍ ထမီမနိုင်ပုဝါမနိုင်ဆိုသလို အိပ်ခန်းထဲ အပြေးတစ်ပိုင်းဝင်သွားလိုက်သည်။

ကိုမင်းလည်း လဲ့ယမင်းတစ်ကိုယ်လုံးကို လှဲအိပ်ရက်သားပင် ပွေ့ချီယူလိုက်ရာက ချိုချိုသွယ်အနောက်ကနေပြီး သူမအိပ်ခန်းထဲကို ထပ်ချပ်မကွာပင် လိုက်ဝင် လာခဲ့ပေတော့သည်။

အိပ်ခန်းထဲမှာ ချိုချိုသွယ်ကို ထမီမပါ ဗလာကိုယ်ထည်း လဲလျှောင်းအိပ်စက်နေလျှက်ရှိတာကို တွေ့ရလေသည်။ လဲ့ယမင်းကို သူမနဘေးမှာအသာချလိုက်ပြီး ကိုမင်း ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါသည်။

သူ့လီးကြီးကား မချောနှစ်ယောက်စောက်ပတ်နံ့ကို ရရှိလေသဖြင့် မမှုတ်ဘဲနှင့်တောင် အစွမ်းကုန်တောင်မတ် ထကြွနေလျှက်ရှိလေပြီ။

ကိုမင်းက ချိုချိုသွယ်ကို စိတ်မကွက်စေလို၍ သူမကိုဦးစားပေးပြီးကိုင်သည်။ ချိုချိုသွယ်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲပြီး သူမပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်ကို သူ့မျက်နှာအပ်ကာ ကုန်း၍နမ်းစုပ်ပေးလိုက်ရင်း လျှာနှင့် လိုက်လံယက်ဆွပေးသည်။ အကွဲကြောင်းကလေးကို လျှာနှင့်ယက်ကာယက်ကာ သပ်တင်ပေးလိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးကို လျှာထိုး၍ လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ပေးလိုက်ကာ စောက်စိကလေးကိုပါ ပါးစပ်နှင့်ငုံ၍ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ဆွဲ ကိုက်ကစားပေးသည်။

ချိုချိုသွယ့်စောက်ပတ်က စောက်ရည်တွေ ဒလဟောကြီး စီးဆင်းကျလာခဲ့ရချေပြီ။

တစ်ဖက်ကလည်း သူ၏လီးကြီးမှာ လဲ့ယမင်း၏မျက်နှာနှင့်တည့်တည့် သူမနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာ၏အရှေ့မှာ တရစ်ဝဲဝဲရှိနေသည်ဖြစ်ရာ လဲ့ယမင်းလည်း စိတ်ထဲက မရိုးမရွဖြစ်လာရပြီး ကိုမင်းအပြောကိုတောင် မစောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူ၏ လဒစ်ပြဲကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲယူလိုက်ရင်း လီးကြီးအားသူမ နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ပြွတ်ကနဲနေအောင် စုပ်၍ နမ်းပစ်လိုက်မိပါလေတော့၏။

လဲ့ယမင်းပါးစပ်ထဲမှာ ကိုမင်းလီးက မဆန့်မပြဲကြီးတောင်ဖြစ်နေပေသည်။ သူမက လျှာကလေးကို တစ်လစ်ထုတ်ပြီး ကိုမင်းလီးဒစ်ခေါင်းကြီးကိုဝေ့ဝိုက်လှည့်ပတ်၍ ယက်ဆွပေးနေပါသည်။ လဒစ်ကြီးကား နီရဲတောင်မတ်နေပြီဖြစ်၍ သူမနမ်းစုပ်မှုအောက်မှာ ဒစ်ကြီးပြူးထွက်လာကာ ပို၍ပင် ကြီးထွားလာသလိုတောင် ထင်မှတ်ရလေသည်။

လဲ့ယမင်း သူ့လီးကြီးကို မင်သက်စွာငေးကြည့်ရင်း တံတွေးအကြိမ်ကြိမ် မျိုချနေမိလေသည်။

" တော်ပြီ … လိုးရအောင် … သွယ်ရေ "

လဲ့ယမင်းကို ပြောသယောင်နှင့် ချိုချိုသွယ်ကိုပါ တစ်ဆက်တည်း အသိပေးပြောကြားလိုက်ပြီး ကိုမင်းက ချိုချိုသွယ့် ကိုယ်လုံးကလေးကို နေရာပြင်ပေးလိုက်ကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပါသည်။

ချိုချိုသွယ် ကိုမင်းအရှေ့မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားကြီးဖြစ်ကာ စောက်ပတ်ကိုဖြဲပေးထားသလိုဖြစ်နေပေသည်။ ကိုမင်းက သူ့လီးဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးကို သူမစောက်ပတ်အဝမှာတေ့ပြီး ဗြုန်းဆို မပြောမဆိုဆောင့်ချလိုက်ရာ လီးထိပ်ကြီးက သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲကို စွတ် ဗြွတ် ဆိုပြီး ကျွံနစ်ဝင်သွားရပြီး လီးတစ်ဆုံးအထိရောက်ရှိသွားရလေသည်။

" အ ထိတယ် … မောင်ရယ် တစ်ခါတည်း လိုးချလိုက်တာပဲ ဟင်း အောင့်သွားတာပဲကွာ … လျှော့ လျှေ့ာ့ ပါဦး "

" စွတ် ဖွပ် ဘွပ် …ဘုတ် စွိ ဇွတ်  ဖွပ်ဗွပ် …ဘုတ်  ဖတ် ဗလပ် … စွပ် ဗွပ် "

ကိုမင်း မလျှော့ပါ။ မလျှော့သည့်အပြင် ပိုပြီးတော့တောင် အားပါပါ ဖိဆောင့်ချလိုက်ရင်း ချိုချိုသွယ်ကို ဖင်ဘူးတောင်းပင်ထောင်မတတ် ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲကိုင်မြှောက်ပင့်ပြီး ဒူးကောက်ကွေးကို လက်နှစ်ဖက် အားနှင့်ဖိ၍ အပေါ်စီးကနေ တရစပ်ပင်ဆောင့်လိုးချနေပေရာ ချိုချိုသွယ်စကားတောင်မပြောနိုင်ရှာဘဲ တအွန်းအွန်းညည်း၍ ကော့ပျံနေရလေတော့သည်။

သူက ချိုချိုသွယ်ကို လိုးနေချိန်မှာ လဲ့ယမင်းလည်း အနားကပ်လာ၍ ကိုမင်းလည်း သူမခါးလေးကိုဆွဲဖက်ရင်း နို့အုံကလေးကို စို့ပေးကာ အသီးကလေးတွေကို လျှာနှင့်ထိုးယက် ကစားပေးသည်။ သူမပေါင်ခွကြားရှိ စောက်ပတ်ကလေးကိုလည်း လက်နှင့်နှိုက်ပွတ်၍ ဆောင့်ထိုးနှူးဆွပေးလိုက်သေးသည်။ လဲ့ယမင်း ကိုမင်းနှုတ်ခမ်းကို သူမနှုတ်ခမ်းကလေးနှင့်ဖိကပ်နမ်းစုပ်နေရာက တအိအိနှင့် သူမနှုတ်ဖျားမှ အသံကလေးများ ထွက်လာရလေသည်။

ကောင်မလေးမှာ စောက်ပတ်အတော်ပင်ရွပြီး တော်တော်ကလေး လိုလားနေပြီဖြစ်မှန်း မေးစရာမလိုဘဲ နှင့်တောင် သိနိုင်နေပါပြီ။

ချိုချိုသွယ် သူ့ကို ကုန်းလိုးပေးနေသော ကိုမင်းကို အောက်ကနေ အသာပွေ့ဖက်ပြီး သူ့နားနားတိုးကပ်၍ လေသံကလေးဖြင့် …

" ကောင်မလေးကို လိုးပေးလိုက်ဦး မောင် "

" ရတယ် သွယ်တစ်ချီပြီးအောင်လိုးပေးမယ်  နောက်မှ သူ့ကိုလိုးတာပေါ့ "

ကိုမင်းက အချိန်မဆွဲဘဲ ခပ်မြန်မြန်တစ်ချီပြီးအောင် အားသွန်၍ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရာ လီးကြီးက သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲကို တဇွပ်ဇွပ်တဗွပ်ဗွပ်နှင့် အတင်းဝင် အတင်းထွက်ဖြစ်နေပြီး လိုးဆောင့်ချက်များ ကလည်း ပြင်းလွန်လှသဖြင့် ချိုချိုသွယ် ဖင်ကြီးမြောက်ကာကြွကာနှင့် ကော့ပျံနေအောင် အလိုးခံနေရကာ တထွန့်ထွန့် တလွန့်လွန့်လူးရင်း သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေက တဖြစ်ဖြစ်နှင့် ဖျစ်ကာညှစ်ကာ ပန်းလွှတ်ထွက်သွားရလေသည်။

ကိုမင်းက သူ့လီးကို ချိုချိုသွယ်စောက်ပတ်ကနေ ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး လဲ့ယမင်းဖက်ကိုလှည့်လိုက်သည်။

" အစ်ကို ဘယ်လို လိုးမလဲ "

လဲ့ယမင်း သူ့လီးကို စိုက်၍ကြည့်လိုက်ရာမှ မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

" ပက်လက်ပဲ လိုးမယ် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ကားထောင်ပြီး စောက်ပတ်ကိုပါ ဖြဲထားပေး ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား "

" အင်း ဖြစ်ပါတယ် နည်းနည်းတော့ လျှော့ဆောင့်ပေးနော် အစ်ကို့လီးကြီးက ဒီလောက်တောင် ကြီးချင်တိုင်း ကြီးနေတာ ဟင့် ဟင့် "

ကိုမင်း ခေါင်းကိုသာ ညိတ်ပြလိုက်ပြီး လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်အဝမှာ သူ့လဒစ်ထိပ်ကို တေ့၍ တစ်ချက်နှစ်ချက် ထိုးမွှေပေးလိုက်လေသည်။ သူမစောက်ပတ်မှာ အမွှေးအမြင်ခပ်ပါးပါးကလေးသာပေါက်နေတာမို့  ပြောင်ရှင်းကာနေပြီး ဖောင်းမို့တင်းကြွနေကာ အပျိုစင်စောက်ပတ်ကလေးလို့တောင် ပြော၍ရပေသည်။

နှုတ်ခမ်းသားများ အသားပြည့်၍ ထူပြီး အကွဲကြောင်းကလေးက မဟတဟနှင့် စောက်စိကလေးမှာ ပဲကြီးစေ့ အရွယ်ခန့် တော်တော်ကလေးကြီးနေကာ သူမစောက်ပတ်တစ်ခုလုံး အရည်တွေရွှဲရွှဲစိုနေတာကို တွေ့ရသည်။

သူ့လဒစ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ ထင်သလောက်တစ်ကြပ်မနေဘဲ တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပင် တိုးနစ်ဝင်သွားပြီး လီးတဝက်လောက်ရောက်တော့မှ ရှေ့ဆက်မတိုးတော့ဘဲ တစ်ခုခု ခံ၍နေသလို တစ်ဆို့ဆို့ဖြစ်ကာနေပေသည်။

ကိုမင်း ရသလောက်အနေအထားနှင့်ပင် တင်းတိမ်လိုက်ပြီး ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ချပေးလိုက်တော့ လဲ့ယမင်းလည်း ကော့ပျံနေခဲ့ရပြီး တအိုးအိုးတအင့်အင့် အံကလေးတကြိတ်ကြိတ်နှင့် သူ့လီးကြီး၏ နင့်ကနဲနင့်ကနဲနေအောင် လိုးဆောင့်ပေးမှုကို တရှိုက်မက်မက် ဖင်ကြီးကော့မြောက် ကြွခံ၍ ပေးနေတာကို တွေ့မြင်နေရလေသည်။

လီးက တဝက်သာသာလောက် စိုက်ဝင်သွားသည်။ တစ်ချီနှစ်ချီ ဆက်လက် လိုးဆောင့်ပေးခြင်းအားဖြင့် သူ့လဒစ်ကြီးအဆုံးထိရောက်အောင် လိုးသွင်းနိုင်လိမ့်မည်ဆိုတာ ကိုမင်း သူအတွေ့အကြုံများအရ သိလိုက်ပါသည်။ တစ်ခါတည်း ဆောင့်လိုးချလိုက်လျှင်မူ သူမစောက်ပတ်ကွဲပြဲသွားရုံအပြင် ဘာအကျိုးအမြတ် တစ်စုံတစ်ရာကိုမှလည်း ရရှိနိုင်မှာမဟုတ်ပါချေ။

မုဒိန်းသမားတွေ ဖာဘိမှာ ပါကင်ဖွင့်သည့် ဖာခေါင်းတွေသာ အဆိုပါ တစ်ချက်ထိတစ်ဆုံးလိုး ဆိုသည့် လိုးဆောင့်နည်းမျိုးကို အသုံးပြုကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။

ကိုမင်း သူမကို အပျိုစင်ပါကင်လိုးသလို လီးကိုတစ်ရစ်ချင်း လှည့်ပတ်ထည့်သွင်း၍ လိုးပေးနေလေသည်။ ဆေးလီးကြီးဖြစ်၍ လီးကိုယ်ထည်အလယ်နားလောက်ဆီမှာ တစ်ကြပ်နေသည့်တိုင်အောင် လဲ့ယမင်းအနေနှင့် သူဆောင့်လိုးလေသမျှကို တစ်ချက်ကလေးသော်မျှ မညည်းမညူဘဲ အံကလေးကြိတ်ကာကြိတ်ကာဖြင့် အလိုးခံနေပုံမှာ အံ့သြလောက်ဖွယ်ရာပင် ကောင်းနေသေးတော့သည်။

" ယမင်း … နာသေး လား နာရင်ပြော နော် "

" မ မနာ ဘူး … ရ … ရ တယ် အစ်ကို အားရသလို လိုးပေး ဆောင့် …တအား ဆောင့်လိုးစမ်းပါ … အစ်ကို ရယ်…"

လဲ့ယမင်း အားမလိုအားမရဖြစ်ဟန်နှင့်ပြောသည်။

သူမကလည်း အင်အားချင်းသာ မမျှပေမယ့် သူ့လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ တစ်ဆုံးထည့်သွင်း၍ အလိုးခံချင်နေပုံရပေသည်။

ကိုမင်း လိုးဆောင့်ရင်းက သူမနို့ကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်၍နေသည်။ ဒီအချိန်မှာ ချိုချိုသွယ်လည်း သူတို့နှစ်ယောက် ရမ္မက်သည်းထန်စွာဖြင့် အပြင်းအထန်လိုးဆောင့်နေပုံကိုကြည့်ရင်း တဏှာအပြတ်ကြွလာဟန်တူသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏ အနားကို ရောက်ရှိလာပြီး လဲ့ယမင်း၏ ရင်သားဖင်သား လုံးလုံးအိအိကလေးများကို သူမလက်ကလေးများနှင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ ကိုင်တွယ်ကစားပေးလာသည်။

သူမ၏နှုတ်ခမ်းကလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိကပ်စုပ်နမ်းပြီး အပေါ်စီးကနေ ရင်သားထိပ်အချင်းချင်း ထိတိုက်လှုပ်ခတ်၍ ဖင်ကြီးကုန်းကုန်းကွကွနှင့်ပင် ပွတ်သီးပွတ်သပ်လှုပ်ရှားပေးနေလေရာ ကိုမင်းကလည်း လဲ့ယမင်းအား တစ်ဖက်ကနေလိုးရင်း ချိုချိုသွယ်၏ ကုန်းကွပေးထားသော စောက်ပတ်ကိုလည်း သူ့လက်ချောင်းများသွင်း၍ တရစပ်ပင် ထိုးလိုက်နှိုက်လိုက်လုပ်ပြီး လှုပ်ရှား ဆွပေးနေမိပြန်လေသည်။

လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ကို လီးတဝက်ထည့်လိုးရင်း လိုးချက်မြန်ဆန်လာခဲ့ရကာ နှစ်ယောက်သား အသက်ရှူနှုန်းလည်း ပြင်းထန်လာခဲ့ကြသည်။ အချက်သုံးလေးဆယ်လောက် ဇယ်ဆက်သလို လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်း ကိုမင်းလရည်ထွက်သွားချိန်မှာ လဲ့ယမင်းလည်း ကော့ပျံနေအောင်ပင် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ရွစိရွစိ ဖြစ်လာခဲ့ပြီးနောက် တစ်ချီပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ရလေပြီ။

ကိုမင်းလီးကို သူမတို့နှစ်ယောက် တစ်လှည့်စီ အလုအယက် စုပ်ကြသည်။ မှုတ်ပေးကြသည်။

ကိုမင်းလည်း သူမတို့နှစ်ယောက်၏စောက်ပတ်တွေကို ဖင်သားကြီးများအနောက်ကနေ လက်လျှိုနှိုက်သွင်းပြီး အပီကိုင်ကာဆွပေးနေပြန်ပါသည်။

သူ့လီးကြီးပြန်တောင်လာချိန်မှာတော့ ချိုချိုသွယ် ကိုမင်းအပေါ်ကနေ မြင်းစီး၍ သူမဖင်ကြီးကို တလှိမ့်လှိမ့်လုပ်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။ ဒီတစ်ချီ အချိန် တော်တော်ကိုကြာသွားသည်။

ချိုချိုသွယ်လည်း စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးထူပူသွားအောင်ဆောင့်လိုးပြီး စောက်ရည်များထွက်ကျလာရပြန်ကာ လဲ့ယမင်းကို အလှည့်ပေးလိုက်ရသည်။

ကိုမင်းနှင့်လဲ့ယမင်း ခွေးကုန်းကုန်းပြီး လိုးကြတော့ ချိုချိုသွယ် အနားကနေ ထိုင်စောင့်ပေးရင်း လဲ့ယမင်းခံသာအောင်ဆိုပြီး သူမစောက်ပတ်ထိပ်ကလေးကို အသာအယာလက်လျှို၍ စောက်စိကလေးကို ဖျစ်ညှစ်ပွတ်ချေပေးနေသည်။

ခွေးကုန်းလိုးမှုက ကိုမင်းလီးကြီးကို မထင်မှတ်ဘဲ လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ထဲသို့ အရင်းဆုံးထိတိုင် ဝင်ရောက်သွားစေခဲ့ပါသည်။ လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ကလေးက လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ပြုလုပ်နေချိန်မှာ ဟဟပြဲပြဲကလေး အပေါက်ဝကျယ်၍ သွားရလေတော့သည်။

သာမန် မိန်းမပျိုကလေးတစ်ယောက်သာဆိုလျှင် လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်မှာ ပြဲရွဲကုန်ပြီ ဖြစ်သည်။

ခုတော့ သူမမှာ အပျိုစင်စစ်စစ်လည်းမဟုတ်သည်ကတစ်ကြောင်း ယောက်ျားသုံးလေးယောက်မကလိုးဖူးသော စောက်ပတ်လည်း ဖြစ်နေတာမို့ ကိုမင်းလီးဒဏ်ကို အံကြိတ်ကာခံရင်း စောက်ပတ်အနားသားကလေး အနည်းငယ်မျှ စုတ်ပြဲကာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်သွားရုံမှအပ ဘာမျှ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးမခံစားလိုက်ရဘဲ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင် ရရှိသွားခဲ့ပါသည်။

ကိုမင်းရောသူမပါ လရည်နှင့် စောက်ရည်များထွက်ပြီး ကိစ္စပြီးသွားကြလေရာ သုံးယောက်သား အနားယူသည့်အနေနှင့် အခန်းပြင်ကို ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။

ဧည့်ခန်းဆီရောက်တော့ ချိုချိုသွယ် အိမ်မီးတွေအကုန်ပိတ်ပစ်လိုက်ပြီး တီဗွီအောက်စက်ထဲကို အမေရိကန်အောခွေတစ်ခွေ ထိုးထည့်လိုက်ကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးဘူးတွေထုတ်သောက်ပြီး အမောဖြေရင်း သုံးယောက်သားအတူတကွ အောခွေထိုင်ကြည့်ကြသည်။

တစ်အိမ်လုံး မှောင်နှင့်မည်းမည်း ဖြစ်နေပြီး တီဗွီမှ အလင်းရောင်ကလေးသာ သူတို့သုံးယောက်အပေါ်သို့ ကွက်၍ ကျရောက်နေပေရာ ကဗျာဆန်လှသော ညကလေးတစ်ညလို့တောင် ဆိုရချိမ့်မည်။

ရုပ်ရှင်ကားထဲမှ မင်းသမီးကလေးတစ်လက်ထဲကို လူမည်းအမျိုးသားသုံးယောက် ဝိုင်းကိုင်နေကြသည့် အခန်းကိုကြည့်ရင်း ချိုချိုသွယ်ရော လဲ့ယမင်းပါ ဈာန်ဝင်စားပြီး ဖီလင်တွေတက်ကာ ဏှာအပြတ်ထလာကြပြန်သည်။

ချိုချိုသွယ်နှင့်လဲ့ယမင်းက ကိုမင်း၏တစ်ဖက်တစ်ချက်စီမှာ ထိုင်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ သုံးယောက်သား ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ရင်း ကိုမင်း၏လက်များက ချိုချိုသွယ်နှင့်လဲ့ယမင်းကို နို့ကိုင်လိုက် ဖင်သားအိအိကြီးများကို စမ်းလိုက်လုပ်၍ သူမတို့ပေါင်ကြားထဲကို တစ်လှည့်စီ ပွတ်သပ်ပေးနေသည်။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ လက်များကလည်း ကိုမင်း၏ပုဆိုးကိုချွတ်လှန်၍ သူ၏လီးကြီးကို တောင်မတ်လာအောင် တစ်လှည့်စီ ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးနေကြပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုမင်းလီးက တမုဟုတ်ချင်းပင် မာန်ဖီထောင်ထလာပါသည်။

" နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး အစ်ကိုရယ် "

လဲ့ယမင်းက ခပ်ညည်းညည်းကလေးလုပ်ပြီး ပြောလိုက်သည်။

" ယမင်း မှုတ်ပေးလေ "

" အင်း မှုတ်ပေးမယ် "

လဲ့ယမင်း သူ့အရှေ့မှာ ကျုံ့ကျုံ့ကလေးထိုင်ချလိုက်ရာက ကိုမင်းလီးကြီးကို အပီစုပ်နမ်းပေးလေသည်။

ကိုမင်းကလည်း လဲ့ယမင်းလီးစုပ်ပေးတာကို ဇိမ်ယူခံစားရင်း ချိုချိုသွယ်ကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို သူ့ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ကာ…

" သွယ် ဒီခုံပေါ်တက်လေ ကိုယ် မှုတ်ပေးမယ် "

ဆိုပြီး သူထိုင်နေသောဆက်တီပေါ်တက်ရပ်ခိုင်းလိုက်ကာ သူမထမီကို ပင့်လှန်စေလိုက်ရာက သူ့အပေါ်ကနေ တက်ခွရပ်ခိုင်းပြီး သူမ စောက်ပတ်ကိုမျက်နှာအပ်၍ အပီအပြင်ဘာဂျာကိုင်နေလိုက်လေသည်။

"အ အား ကျွတ်ကျွတ်  မောင် …  မောင်ရယ် အ အနေ ခက်လိုက်တာကွယ် "

ချိုချိုသွယ်နှုတ်မှ ညည်းသံကလေးတစ်စ ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ချက်ကောင်းကိုမိသဖြင့် သူမကိုယ်ကလေးက တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ဟန်ချက်ပျက်ပြီး ကိုမင်းမျက်နှာကြီးကို သူမစောက်ပတ်နှင့် ယောင်ယမ်း၍ ဖိကပ်ထားလိုက်မိပေသည်။ သူမစောက်စိထိပ်ဖူးကလေးကို ကိုမင်းက တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် စုပ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။

ချိုချိုသွယ် ထမီတစ်ကွင်းလုံး ချွတ်ပစ်လိုက်ကာ ကိုမင်း၏ခေါင်းကို ထိန်းကိုင်၍ သူ့မျက်နှာကို သူမစောက်ပတ်ကလေးနှင့် ပွတ်တိုက်ပေးနေမိသည်။ ကိုမင်း၏ လျှာကြီးတစ်ခုလုံးမှာလည်း သူမကိုမရိုးမရွကလေးဖြစ်အောင် စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံးကို ထိုးမွှေ့ယက်ဆွပေးနေလျှက်ရှိချေပြီ။

စောက်ခေါင်းထဲကို လျှာသွင်း၍ ယက်ပေးသည်။ အစိကလေးကို သွားနှင့် မနာကျင်အောင်ကိုက်ခဲကာ ကလိဆွပေးသည်။

ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် အောကားကြည့်ရတာထက်ပင် ပိုဇိမ်တွေ့ပြီး ချက်ချင်းလက်ငင်းပင် ကိုမင်းအလိုးကို ခံချင်စိတ်ပေါက်လာမိလေသည်။

လဲ့ယမင်းလည်း တဏှာအကြွကြီး ကြွနေပြီဖြစ်သည်။

သူ့လီးကြီးကိုစုပ်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်နှိုက်ကာ သူမ၏စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို ပွတ်ကာသပ်ကာဖြင့် အစိကလေးကို တဆတ်ဆတ်လှုပ်နှူး ဆွပေးနေမိပေသည်။

ကိုမင်းလီးနံ့ကို နီးနီးကပ်ကပ် ရှူရှိုက်နေရတာမို့လည်း လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်မှာ စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲရွှဲစိုနေရပြီဖြစ်လေသည်။

ကိုမင်းလီးကြီးကလည်း အစုပ်အမှုတ်သန်လှသော သူမ၏ပုလွေအစွမ်းကြောင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး သံမဏိမောင်းတံကြီးလို မာတောင်တောင့်တင်းကာ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလှုပ်ရှားလျှက်ရှိလေပြီ။

မကြာမီအချိန်ကလေးအတွင်းမှာပင်…

သုံးယောက်သား ကာမစိတ်တွေ ပိုထန် ပိုသည်းလာခဲ့သည့်အလျှောက် ကိုမင်းလည်း လဲ့ယမင်းကို ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပင် ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ကာ သူမဖင်သားအနောက်မှ ပြူးပြူးကလေးထွက်ပေါ်လို့နေသော စောက်ပတ်အဝမှာ သူ့လီးကြီးကိုတေ့ချိန်၍ တစ်ချက်နှစ်ချက်စောက်စိကလေးကလေးကို ထိုးမွှေပေးလိုက်ရင်း အပေါ်စီးကနေ သူမစောက်ပတ်ကို ဇွပ် ဘွပ် ကနဲအသံထွက်အောင်ပင် သူ့လီးကြီးကို ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။

လီးကြီးက သူမ စောက်ပတ်ထဲကို တအိအိနှင့်ထိုးနှစ်ဆောင့်ဝင်သွားလေသည်။

လဲ့ယမင်း လန့်မအော်မိအောင် ပါးစပ်ကိုမနည်းပိတ်ထားလိုက်ရသည်။ တစ်ကြပ်စွာတိုးဝင်လာသောလီးက သူမဖင်သားအနောက်ကနေ စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို တဖြည်းဖြည်း ကျွံနိမ့်ဆင်းလာရပြီး အတွင်းထဲထိအရောက် တွင်းဝင်ဖြောင့်သည့်မြွေတစ်ကောင်လို တစ်ထစ်ချင်းတစ်ရစ်ချင်း မျှော့သွေးစမ်း၍ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာလေသည်။

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူ့လီးကြီးက လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ထဲကို အဆုံးထိ ထည့်သွင်းလိုးဆောင့်ပေးနိုင်ပြီပဲ ဖြစ်သည်။

တစ်ချက်ချင်း လိုးဆောင့်ရင်းဖြင့် သူမစောက်ပတ်ကလေးက သူ့လီးနှင့်အသားတကျရှိလာသည်။ လီးအဝင်လမ်းလည်းဖြောင့်လာရပြီမို့ ခါးအားသန်သော ကိုမင်း၏ ဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းတွေကို လဲ့ယမင်းတစ်ယောက် မီးပွင့်မတတ်ပင် စတင်ခံစား လာခဲ့ရပြီဖြစ်လေသည်။

ကိုမင်းက သူမကို ချိုချိုသွယ်အား လိုးသည်နှင့်မတူအောင် တစ်မူကွဲ၍လိုးပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့လီးကြီးကို လဲ့ယမင်းစောက်ပတ်ထဲသို့ တစ်ချက်တည်းတွင်းဝင်အောင် ဆောင့်လိုးခြင်းမျိုးမဟုတ်ဘဲ နှစ်ဆင့်သုံးဆင့်ခံ၍ သူမ၏ကျဉ်းမြောင်းလွန်းသည့် စောက်ပတ်နှင့်လိုက်ဖက်ညီအောင် အတိုးအလျှော့လုပ်၍ အားအရှိန်ကိုထိန်းပြီး ဖိဆောင့်ချပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။

လဲ့ယမင်းအနေနှင့်သူ့လိုးဆောင့်မှုကို ခုသာခံသာရှိလာသည်။ လီးလည်းတစ်ဆုံးဝင်သလို သူမသားအိမ်ကို ဒိန်းကနဲဒိုင်းကနဲ အရှိန်နှင့် ပြေးဆောင့်လိုက်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ ညင်သာစွာ ထိတိုက်မိရုံကလေးဖြစ်၍ ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရရှိနေပေသည်။

ကိုမင်း အချိန်တော်တော်ကြာအောင် သူမကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် မျှောလိုးပေးပြီး စောက်ရည်အရွှဲသားနှင့် အဝင်လမ်းချောလာပြီဆိုတော့မှ သူ ထိန်ချန်ထားခဲ့သည့် အားအင်တွေကို ရှစ်ဆယ်ရာနှုန်းလောက် ထုတ်သုံးလာပြီး သူမကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ခပ်သွက်သွက် ထိထိမိမိကလေးလိုးပေးလာပါသည်။

" ကောင်းလား ယမင်း ကိုယ်လိုးတာ ခံနိုင်ရဲ့လား "

" ရ ရတယ် ဆောင့် အစ်ကို မမ သွယ်ကို လိုးသလို ယမင်းကိုလည်း လိုးပေးတော့ …ယမင်းစောက်ပတ် တအားရွနေပြီ အစ်ကို ဆောင့် မြန်မြန် လိုး လိုး ပေးပါ "

ကိုမင်း မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်လေပြီ။ သူမကို အားပြည့်အင်ပြည့် တဖောက်ဖောက် တဘွပ်ဘွပ် အသံထွက်အောင် ဇယ်ဆက်သလို လိုးပစ်လိုက်သည်။

တစ်နာရီနီးပါးလောက် ကြာမည်ထင်ပါသည်။ လဲ့ယမင်းစိတ်ထဲမှာတော့ တစ်ကမ္ဘာလောက်ပင် ကြာရှည်နေမလား မပြောတတ်တော့ပါချေ။

အပျိုစစ်စစ်စောက်ပတ်ကဲ့သို့ နီရဲဖောင်းကြွကာ အမွှေးအမြင်ခပ်ပါးပါးကလေးမျှသာ ဝိုင်းရံပေါက်ရောက် နေကြလျှက် ပြောင်ပြောင်ရှင်းရှင်းကလေးဖြစ်နေသော သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ ကိုမင်းလီးကြီးက တစ်ကြပ်စီးပိုင်စွာဖြင့်ပင် ဝင်ချည်ထွက်ချည် လိုးဆောင့်စခန်းသွားနေလျှက်ရှိသည်။

စောက်ရည်သံတဗွပ်ဗွပ်နှင့် အသံတွေပို၍ကျယ်လောင်လာခဲ့ရလေပြီ။

ကိုမင်းလည်း အသားကုန်ပင် ရေကုန်ရေခမ်းဆိုသလို လိုးဆောင့်ချ၍ အချက်ပေါင်းရာချီလာသည့်အချိန်တွင် သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များက ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရစွာဖြင့် အပြင်ဖက်သို့တိုင်အောင် တပွက်ပွက်ထွက်လျှံကာ ယိုစိမ့်စီးဆင်း ကျလာခဲ့ရပေသည်။

လဲ့ယမင်း ဘယ်နှစ်ချီပြီးလို့ ပြီးသွားမှန်း ကိုယ့်ဖာကိုယ်သတိမထားမိအောင်ပင် မွှန်ထူသွားမိသဖြင့် နည်းနည်းကလေးတော့ ရှက်မိသလိုလို ဖြစ်သွားရပါသည်။

ကိုမင်းက ချိုချိုသွယ်ကိုလည်း ထိုအတိုင်းပင် ဖင်ကုန်းစေပြီး အနောက်မှနေ၍ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်ဖြင့်ဆွဲကိုင်ကာ အားယူ၍ တဖြောင်းဖြောင်း ဆောင့်လိုးပေးနေပြန်ပါသည်။ ချိုချိုသွယ်အနေနှင့် ဒီတစ်ညတာအတွက် သူမ၏ကာမလိုအင်မှာ ပြည့်စုံရုံမျှမက အတိုင်းထက်အလွန်ပိုလျှံ၍ပင် နေရပါချေပြီ။

အမျိုးသမီးနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နှစ်ချီ သုံးချီစီလောက်ပြီးသွားကြသည်။ သူ့လီးက လရည်တစ်ကြိမ်သာထွက်ခဲ့ပြီး တောင်မတ်နေတုန်းပင် ရှိပါသေးသည်။

ကိုမင်း လီးကြီးကို သူမတို့ နှစ်ယောက် အလုအယက်ဆွဲယူစုပ်နမ်းပြီး ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ကြရင်း သူ၏ လီးထိပ်ဆီမှ ထွက်ကျလာသော လရည်များကို တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ ပါးစပ်နှင့်ခံ၍ မြိန်ရည်ယှက်ရည်ပင် နှစ်ယောက်သား စုပ်မျိုချလိုက်ကြပေသည်။

နောက်ပိုင်းကျတော့ သူတို့နှစ်ယောက်က ကိုမင်းကို ကြမ်းပြင်မှာ ဒီအတိုင်းပက်လက်လှဲအိပ်စေပြီး အပေါ်စီးကနေ ကိုမင်း၏ ကိုယ်ပေါ်ကိုတက်ခွထိုင်ကာ တစ်ယောက်တစ်လှည့်စီ မြင်းစီးသလိုလုပ်ပြီး ဖင်ကြီးကို တလှိမ့်လှိမ့် နှိမ့်ကာကြွကာဖြင့် ထပ်ပြန်တလဲလဲ လိုးဆောင့်ပေးနေလိုက်ကြသည်။

တစ်ညလုံးလုံး တစ်ပြန်စီ တစ်လှည့်စီ လိုးကြပြီး မိုးလင်းကာနီးကျမှ သုံးယောက်သား ခြေကုန်လက်ပမ်းကျကာ အတူတကွ အိပ်စက်အနားယူလိုက်ကြလေသည်။

သူမတို့နှစ်ယောက် နိုးလာချိန်မှာ ကိုမင်းက မရှိတော့ပြီ။

ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေ မရိပ်စားမိနိုင်အောင်လို့ ကိုမင်းတစ်ယောက် ယခုလို စောစီးစွာပင် အိမ်မှထွက်ခွာသွားခြင်းဖြစ်ကြောင်း နှစ်ယောက်သား သဘောပေါက်နားလည်မိကြပေသည်။

ချိုချိုသွယ်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်၍ နှစ်သိမ့်ပြုံးကလေး ကိုယ်စီ ပြုံးလိုက်မိကြသည်။ လဲ့ယမင်းလည်း သူမအပေါ်နားလည်မှုအပြည့်ပေးသည့် ဆရာမလေးကို ရင်ထဲကနှစ်နှစ်ကာကာပင် ချစ်မိသွားသလို ကျေးဇူးလည်း အထူးတလည် တင်မိသွားရပါသည်။

ချိုချိုသွယ် ကျေးဇူးကြောင့်ပင် သူမမှာ ကိုမင်းလို ချစ်ရေးချစ်ရာမှာ တုဖက်ကင်းလှသည့် ပြည့်စုံသော ယောက်ျားရင့်မာကြီး တစ်ယောက်နှင့် ဆုံဆည်းချစ်ခွင့် ကြုံခဲ့ရသည်ပဲ မဟုတ်ပါလား။   

ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် သူမ ဟန်းဖုန်းကလေးကိုထုတ်၍ ကိုမင်းဆီဆက်သွယ်ပြီး ညနေအရောက်လာခဲ့ဖို့ ဖုန်းထဲကနေပြောဆိုနေသည်ကို လဲ့ယမင်းတစ်ယောက် ထိုင်ငေးကြည့်ရင်း သူမမျက်နှာပေါ်ဝယ် ကျေနပ်ပီတိဖြစ်မှုနှင့်အတူ လျှို့ဝှက်၍ အဓိပ္ပါယ်ဖော်ရန်ခက်သော အပြုံးကလေးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်၍ လာခဲ့ရလေသည်။


ပြီးပါပြီ။

လေးစားလျှက်

နရသူ



ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်မိပါတယ် အပိုင်း ( ၁ )

ယုံမှတ်လို့ ပုံအပ်မိပါတယ် အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

" အင့် အမေ့ ကျွတ် ကျွတ် "

" နာလိုက်တာ မောင်ရယ် မောင့်ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာကွယ် "

ဒေါ်ချိုချိုသွယ် ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

မောင်နှင့်တွေ့ဆုံချိန်တိုင်း သူမအမြဲတစေ ဒီလိုပဲ ပြောပြောနေရသည်။

မောင့်ဒုတ်က ကြီးလွန်းလှသည်။ သူမအနေနှင့် အသက်သုံးဆယ်ဝန်းကျင် အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမသားတစ်ယောက်ဖြစ်ပေမယ့် အပျိုပေါက်မကလေးတစ်ယောက် ပါကင်အဖွင့်ခံရသည်နှင့်မခြား သူလုပ်သမျှကို အံတကြိတ်ကြိတ်ဖြစ်ကာ အတော်ကြီးကို အောင့်အည်းခံနေရပါသည်။

ယောက်ျားလိုးတာတော့ ချိုချိုသွယ် ခံဖူးသည်။ ဒုတ်လည်း ဒီလောက်ကြီး  မဟာဒယားမကြီးလှပါ။

သူမအထက်တန်းကျောင်းသူဘဝက ရည်းစားဖြစ်သူနှင့်ချိန်းရင်း ပန်းခြံတစ်ခုမှာ လွန်လွန်ကျူးကျူး ဆက်ဆံခြင်းကို ခံခဲ့ရပါသည်။ ပထမတော့ နာကျင်သည်။ သွေးများထွက်သွားပလားလို့တောင် ထင်မိပေမယ့် သွေးတော့မထွက်ခဲ့ပါ။ ကျိန်းစပ်စပ်တော့ဖြစ်ရပါသည်။ သူနှင့် တစ်လနှစ်လတွဲခဲ့ပြီး လေးငါးကြိမ်လောက် ဆက်ဆံဖြစ်ခဲ့ကြသည်။

ချိုချိုသွယ် သူ့စာရိတ္တကို မကြိုက်၍ နှစ်ယောက်သားခွာပြဲခဲ့ကြသည်။

နောက်တစ်ယောက်က အိမ်နားမှ အစ်ကိုကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူနှင့်ကျတော့ ရည်းစားလည်းမဟုတ်ဘဲနှင့် အနေနီးစပ်ရာကနေ သူမတို့ အိမ်ပေါ်မှာပဲ အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ အမေတို့ သိသွားမှာစိုးတာနှင့်ပင် ခပ်မြန်မြန်ဇာတ်လမ်းဖြတ်လိုက်ရပါသည်။ သူက လီးတော့နည်းနည်းကြီးသည်။ ခြောက်လက်မခန့်ရှည်မည်ဟု ထင်ပါသည်။ ချိုချိုသွယ် သူနှင့်ဆက်ဆံရတာကိုတော့ ဖီလင်နည်းနည်းဖြစ်မိသည်။

နောက်ပိုင်း သူလည်းမယားရှိသူဖြစ်၍ အိမ်ကိုအလာကျဲသွားခဲ့ပေမယ့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆုံမိတိုင်းပင် အရင်ကတစ်ခါနှစ်ခါ ပတ်သက်ဆက်ဆံခဲ့ရတာတွေ ပြန်တွေးပြီး အိပ်ယာဝင်ချိန်တွေမှာ စိတ်ကူးယဉ်နေ မိခဲ့ပါသေးသည်။

သူမကျောင်းပြီးသွားတော့ အိမ်မှာ လည်ရာပြန်စားရေး လုပ်ပြီး သုံးလေးနှစ်လောက် အချိန်ဖြုန်းခဲ့သည်။

နောက် အဖေနဲ့အမေက တိုက်တွန်းလွန်းတာနှင့် ကျောင်းဆရာမအလုပ်ကို လျှောက်ခဲ့ပြီး မူလတန်းကနေ အလယ်တန်းပြဆရာမလေးတစ်ယောက်အဖြစ် တဖြည်းဖြည်း လုပ်သက်လည်းရ ရာထူးလည်းတိုးမြင့်လာခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။

ကိုမင်းနှင့်တွေ့တာကတော့ သူမ လက်ကိုင် Phone တစ်လုံးနှင့် Viber ကနေ မိတ်ဖွဲ့စကားပြောရင်း တွေ့ဆုံဖြစ်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ Phone ထဲမှာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ကြူခဲ့ကြသည်။ စာတွေ Message တွေ ဓာတ်ပုံတွေ အပြန်အလှန်ပို့ခဲ့ကြသည်။ လူချင်းမတွေ့ဆုံမီ အချိန်ကတည်းကပင် ကိုမင်းတစ်ယောက် သူမ၏ မမြင်ကွယ်ရာဖြစ်သော လျှို့ဝှက်အပ်သည့် ခန္ဓာကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတော်တော်များများကို တွေ့မြင်ဖူးခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

နှစ်ယောက်သား စတင်ချိန်းတွေ့ကြတော့ ရှော့ပင်းစင်တာတစ်ခုအနီးမှ စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာဖြစ်သည်။ နေရာစုံ လျှောက်လည်ကြသည်။ အတူသွား အတူစား ရင်းနှီးမှုပိုလာကြသည်။ နောက်တော့လည်း အဆင့်တွေ တဖြည်းဖြည်းတက်ပြီး တည်းခိုဆောင်တစ်ခုမှာ အချိန်ပိုင်းရယူ၍ ကာမဆက်ဆံသည့်အဆင့်သို့ တက်လှမ်း ရောက်ရှိခဲ့ရခြင်းပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

ဒီခေတ်က ယောက်ျား မိန်းမ ချစ်လွယ်ကြိုက်လွယ်ပြီး ကာမခရီးလမ်းကို အဆုံးစွန်ထိ ရောက်ရှိကြဖို့ လွယ်ကူလွန်းသည့်ခေတ်ဖြစ်သည်။ လူရိုးဆိုတာရှားသည်။ အထူးသဖြင့် ယောက်ျားဆိုတဲ့ကျားသတ္တဝါတွေဟာ ဘယ်သောအခါမှ မရိုးဘူးဆိုတာလည်း ချိုချိုသွယ် သိပြီးလည်းဖြစ်ပါသည်။

သို့ပေမယ့် လူဆိုတာ အသွေးအသား လိုအင်ဆန္ဒကို ဆန့်ကျင်တွန်းလှန်နိုင်သူ အလွန်ရှားပါသည်။

ချိုချိုသွယ်လည်း အသက် ၃၀ ပြည့်လုပြီဖြစ်တာမို့ အပြင်မှာ ဘယ်လောက်ပဲ အေးဆေးတည်ငြိမ်ဟန်ပြပေမယ့် သူမ၏ အတွင်းစိတ်သဏ္ဍာန်ကတော့ ရာဂတဏှာဆိုသည့် ရသာရုံရမ္မက်ကို လိုချင်လွန်းအားကြီး၍ ရင်ထဲမှာ လှိုင်းကြက်ခွပ်သာမကဘဲ အိမ်လောက်ကြီးသည့်လှိုင်းလုံးကြီးတွေပါ ထန်ချင်တိုင်းထန်နေခဲ့ပြီဖြစ်ပေသည်။

ဒီမှာပင် ကိုမင်းလို ကာမသျှတ္တရကျမ်းကျေသူနှင့် စတွေ့မိခဲ့ခြင်းလို့သာ ဆိုရမည်ဖြစ်ပေတော့သည်။

ကိုမင်းကလည်း အကိုင်အတွယ်ကျွမ်းသည်။ ကြမ်းလည်းကြမ်းသည်။ မြို့တွင်းမှာ ကိုယ်ပိုင်ကားတစ်စီးနှင့် အငှားတက္ကစီပြေးဆွဲနေသူဖြစ်ပြီး အတွေ့အကြုံရင့်သူဖြစ်သည်နှင့်အမျှ လိုင်းလည်းစုံသည်။ မ ကိစ္စကိုလည်း တွေ့မရှောင်ဆိုသည့် ဘွဲ့တစ်ခုရအောင်ပင် သူတကာထက်ပိုပြီး ပျိုပျိုအိုအို တစ်ခုလပ်ပါမကျန်အောင် အရချိုင်ကာ လှုပ်ရှားတတ်သူတစ်ဦးလည်းဖြစ်သည်။

ချိုချိုသွယ်ကို သူငှားထားသည့် အိပ်ခန်းကလေးထဲမှာ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီး အခန်းတံခါးပိတ်၍ မီးကုန်ယမ်းကုန်ဆော်နေပေသည်။

ချိုချိုသွယ်၏ အဖြူအစိမ်းကျောင်းဝတ်စုံကလေးမှာ ကုတင်အောက်မှာ ပုံကျနေလေပြီ။ သူမ၏ခန္ဓာကိုယ် တစ်ခုလုံးမှာ အဝတ်ဗလာကျင်းလျှက် မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းပင် ဖြစ်နေပေသည်။

ကိုမင်းက သူမ၏ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ပြဲပြဲကားကားပြုလုပ်၍ သူမ၏ပေါင်ခွဆုံအရပ်ရှိ အမွှေးအမြင်များ အုံ့အုံ့ဆိုင်းဆိုင်းဖြစ်နေလေသော စောက်ပတ်ဖောင်းအိမိကြီးကို သူ၏လီးကြီးဖြင့် အဆက်မပြတ် တရစပ်ပင် ဖိကာဖိကာ လိုးဆောင့်ချနေလျှက်ရှိပေသည်။

" ဇွပ် ဖတ်ဗွပ် ဇွပ် ဖတ် ဘုတ် ဖတ် ဇွပ် ဘွတ် ဖွပ် ဗလပ် ဗွပ် "

ဟူသော အသံများက တားမနိုင်ဆီးမရ ထွက်ပေါ်နေလေသည်။

ချိုချိုသွယ်မှာ ကိုမင်းလီးကြီးက သူမစောက်ပတ်ထဲကို လဒစ်ထိပ်ကနေ လီးအရင်းအဆုံးအထိ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်ဆောင့်ဝင်နေသဖြင့် ကာမအရသာကိုထိထိမိမိကြီးခံစားနေရကာ သူ့လီးမှာလည်း တခြားယောက်ျားလီးများနှင့်မတူဘဲ တမူထူးပြီး ဆေးထိုးထားသောလီးဖြစ်နေသဖြင့် လက်တစ်ဆုပ်စာမက မတန်တဆကြီးမားနေ၍ သူမစောက်ပတ်နှင့် သူ့လီးကြီးမှာ သတ္တဝါနှင့်လက်နက် မမျှဘဲဖြစ်ကာ ကွဲပြဲမတတ်ပင် မချိအောင် ဝေဒနာခံစားနေရပါသည်။

" အား အအ နာတယ် မောင် ရယ်  အ အ …  လျှော့ လျှော့ပါဦးကွယ် ဖြေးဖြေး ဟင့်ဟင့် "

" နာလား …မသွယ် … မောင့်လီးက မသွယ်စောက်ပတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်နေပြီပဲ ဥစ္စာ … နာ သေးလားလို့ … "

" အင်း နာ တာထက် တင်းနေတာ မောင်ရယ် သွယ့် အဖုတ်ကလေးတော့ စုတ်ပြတ်သွားတော့မယ်နဲ့ တူတယ် ဟင်း ဟင်း "

ကိုမင်းက သူမကို အနည်းငယ်လျှော့ပေးလိုက်ပြီး သူမအဖုတ်ထဲမှာ လီးကို ဒီအတိုင်းပင် ထည့်စိမ်ထားလိုက်ရာက သူမနှုတ်ခမ်းလေးများကို စုပ်နမ်းနေသည်။ ရင်သားနှစ်မြွှာကို ဆုပ်နယ်ဖျစ်ဆွဲ၍ ကစားပေးသည်။

ချိုချိုသွယ်၏လက်များကလည်း သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးအား ဖက်တွယ်ကာ ပွတ်သပ်ပေးလျှက်ရှိလေသည်။

" ချစ်တယ်မောင်ရယ် မောင့်ဟာကြီးက သွယ့်အထဲမှာ တအားတစ်ကြပ်နေတာ ဒီအတိုင်းစိမ်ထားတာတောင် အားရပါးရကြီး မောင်လိုးနေသလိုပဲ ဟင်း ဟင်း "

" မောင်လည်း သွယ့်ကိုလိုးရတာ အရမ်းအားရတယ် သွယ့်အခေါင်းကလေးက အပျိုပေါက်ကလေးလိုးရသလို ကြပ်ထုပ်နေတော့ အပြီးမမြန်အောင် မနည်းကြီးကြိုးစားပြီး ထိန်းနေရတယ် "

" အို ပြီးလည်း ပြီးပေါ့ မောင်ရယ် နောက်ထပ် မောင်လုပ်ချင်ရင်လည်း ပြောပေါ့ သွယ်က မောင့်ကို တားနေလို့လား "

" မပြောတတ်ဘူးလေ တချို့မိန်းကလေးတွေက တစ်ခါလိုးပြီးရင် နောက်တစ်ခါမပေးချင်ကြဘူးတဲ့ မောင်ကြားဖူးတယ် "

" ဟင်း ဘယ်သူပြောလဲ သွယ်ကတော့ မောင်နဲ့နေရတာ ပျော်တယ် အားလည်းရတယ် နာရင် နာပစေ မောင်လုပ်သမျှ ခံချင်လွန်းလို့ကို ကျောင်းနေ့တဝက်ဖျက်ပြီး လာရတာပါ မောင်ရဲ့ … သိရဲ့လား ဟင်း ဟင်း  "

ချိုချိုသွယ် သူ့ကိုအမှန်အတိုင်းပင် ပြောလိုက်လေတော့သည်။ နှစ်ယောက်သား အမောပြေပြီမို့ ကိုမင်းပြန်လှုပ်ရှားလိုက်သည်။

သူ့လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်အဝအထိ လဒစ်ပေါ်အောင်ပြန်ချွတ်ဆွဲထုတ်လိုက်ရာက တစ်လက်စတည်း အဆုံးအထိ ထိုးဖောက် တိုးဝင်သွားအောင် တစ်ခါပြန်ဆောင့်လိုးချလိုက်ပါသည်။ ချိုချိုသွယ် အင့်ကနဲ နှုတ်မှအသံထွက်သွားကာ မျက်နှာရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့ဖြစ်သွားသည်။

" ဆောင့် မောင် အသေဆောင့် သွယ့်အဖုတ်တစ်ခုလုံး ကွဲပြဲသွားအောင်ဆောင့် မညှာနဲ့ "

သူမကပြောလိုက်တော့ ကိုမင်းက …

" တကယ်လား သွယ် "

" တကယ် ပေါ့ သွယ် အရမ်း ရွနေပြီ ပြီးချင်နေပြီလား မသိဘူး မောင်ရယ် ဆောင့်ဆောင့်လေ ခုနကလို ကြမ်းပေး အဲလိုလိုးတာ သွယ် သိပ်ကြိုက်တယ် "

" ကောင်းပြီ သွယ် …စောက်ပတ်ကွဲဖို့သာ ပြင်ပေတော့ ဟင်း ဟင်း "

ကိုမင်း အသည်းအသန်ပင် ဇယ်ဆက်သလို ဆောင့်လိုးချနေပေတော့သည်။ 

ဆရာမလေး ဒေါ်ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် သူမစကားနှင့်သူမ ထွန့်လူးကော့ပျံလို့ နေရပါချေပြီ။ ကိုမင်း၏လီးက စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးထဲကို မဆန့်မပြဲပင် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရမ်းရမ်း ပွတ်တိုက် ဆောင့်ဝင်နေလျှက်ရှိပါသည်။

သူမ၏ပုံမှန်ထက်ပင် ကြီးမားရှည်လျားနေသော ဗီဇံခေါ် စောက်စိထိပ်ဖူးကလေးက လီးဝင်လီးထွက် ပြုလိုက်ချိန်တိုင်းမှာ ကိုမင်း၏လီးကြီးနှင့် ထိတိုက်မိသွားပြီး အတွေ့ဓာတ်ကို ကောင်းစွာခံစားရရှိနေရကာ ချိုချိုသွယ်၏ တဏှာဇောတွေအကြွကြီးကြွလာစေသလို ဖြစ်နေပြန်ပါသည်။

" အား ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရယ် … ဆောင့် တအား ဆောင့်ပေး … လိုးပေးစမ်းပါ… အ အိ အား "

" မောင့်လီးကို ခံနိုင်ပြီလား မသွယ် ဟင် "

" ခံ  ခံနိုင်ပါတယ် … အ  အကျွတ်ကျွတ် တအားထိ တယ်… မောင်ရယ် … သွယ့်အစိကလေးကို ပွတ်ပေးစမ်းပါဦး … အင်းဟင်း ဟင့် ပွတ်ပွတ်…  အ ကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် ပေးပါ …  မြန်မြန် မြန်မြန် သွယ့် ကို လိုးပါ … နာနာလေး လိုးစမ်းပါ မောင်ရယ် လိုးလိုး "

ချိုချိုသွယ် အပြတ်ထန်ပြီး ကြမ်းလာပါတော့သည်။ နှုတ်ထွက်လည်း ရဲလာခဲ့ရသည်။ သူမပြီးချင်နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရ၍ ကိုမင်းလည်း အချက်သုံးလေးဆယ်လောက် သူမစောက်ပတ်ထဲကို အကွဲအပြဲဆောင့်လိုးချလိုက်လေရာ ချိုချိုသွယ့်စောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်များက ဒလဟောပင် အံထွက်ကျဆင်း လာခဲ့ရလေတော့သည်။

ကိုမင်းက ချိုချိုသွယ်ကိုပုံစံပြောင်းပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းစေလိုက်ကာ အနောက်ကနေပြီး သူမဖင်အိအိနှစ်ဖက်အကြားမှ စောက်ပတ်ပြူးပြူးကလေးကို သူ့လဒစ်ပြဲကြီး ထိုးစိုက်ထည့်သွင်း၍ ခွေးကုန်း လိုးနေလိုက်ပြန်သည်။

လီးကြီးက သူမစောက်ခေါင်းထဲကို မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ပုံစံနှင့် ဆောင့်အောင့် တိုးဝင်သွားသည်။ သူမ၏ စောက်ရည်များက ရွှဲစိုနေလို့သာ တော်ပေသေးသည်။ နို့မဟုတ်လျှင် သူ့လီးက သူမစောက်ဖုတ်ကလေးထဲကို ဘယ်လိုမှပင် ရှောရှောရှူရှူ ဝင်နိုင်မှာမဟုတ်ချေ။ ကိုမင်း ပြီးချင်ဇောနှင့် တရစပ်ကြီး ဆောင့်လိုးချနေသည်။

ချိုချိုသွယ်မှာ စောစောကပင် ပြီးခဲ့တာမို့ စောက်ပတ်က ကျိန်းစပ်စပ်ကြီးဖြစ်နေသည့်တိုင် ကိုမင်းလိုးသမျှကို သူမအံကလေးကြိတ်၍ ကုန်းခံနေပေသည်။ လိုးဆောင့်ချက်များက တစ်စတစ်စ ပိုမိုပြင်းထန်မြန်ဆန်လာသည်။

ကိုမင်းက သူမ၏ဖင်သားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ဖိဖြဲပြီးလိုးပေးနေသလို တစ်ချက်တစ်ချက်တွင် သူမနို့အုံထွားအိအိနှစ်လုံးကိုပါ လက်လျှိုကာ နှိုက်ဆွဲပြီး နို့သီးကိုကိုင်၍လည်း လိုးပေးနေတာမို့ ချိုချိုသွယ် ဖော်မပြနိုင်လောက်အောင် ကောင်းသွားရပြီး ငြိမ်းကာစတဏှာမီးလည်း ပြန်လည် အသက်ဝင်ကာ နိုးထလာခဲ့ ရပြန်သည်။

ကိုမင်း ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာကာ အချက်သုံးဆယ်လေးဆယ်ခန့် ဆက်တိုက်လိုးဆောင့်ပြီး သူ့လရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်နှင့်ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်ပါသည်။ ပထမဆုံးအချီဖြစ်တာမို့ သူ့လရည်ပျစ်ပျစ်တွေက ချိုချိုသွယ် စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံးမှာ ပြည့်လျှံ၍ သွားသလိုတောင် ထင်မှတ်ရလေသည်။

" အား  ကောင်းလိုက်တာ သွယ်ရယ် "

ကိုမင်း သက်ပြင်းရှည်ကြီးချလိုက်ရင်းက ပြောလိုက်သည်။

" သွယ်လည်း ကောင်းနေပြီ …  မောင်ရယ် … မရပ်နဲ့ …ဆောင့်ပေးဦး "

" စိတ်ချ … သွယ် မပြီးမချင်း မောင် ဆက်လိုးပေးမယ် …မောင့်လီးကို ပြန်စုပ်ပေးစမ်းပါဦး "

သူ ပြောလိုက်တော့ ချိုချိုသွယ်က …

" ရတယ် မောင် …သွယ် စုပ်ပေးရမှာပေါ့ "

ဆိုပြီး လီးကိုပြန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်ကာ သူမကိုယ်လေးကို တစ်ပတ်လှည့်ပြီး သူ့လရည်နှင့် သူမ၏စောက်ရည်များ ချွဲကျိပေကျံနေသော ကိုမင်း၏လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ကလေးထဲ ထည့်သွင်းလိုက်ကာ မရွံမရှာပင် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လျှာကလေး ထိုးထိုး၍ ယက်လိုက် လုပ်ပေးနေပါသည်။

ကိုမင်းလီးကြီးကို တစ်ချောင်းလုံး နို့အေးချောင်းစုပ်သလို ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံကာစုပ်ရင်း လဥတွဲတွဲနှစ်လုံးကိုလည်း ပါးစပ်ဖြင့် တပြွတ်ပြွတ်အသံထွက်အောင် အာငွေ့ပေး၍ စုပ်ငုံလိုက်သေးသည်။

ကိုမင်းလီးက ပျော့ခွေသွားဖို့တောင်မှ အချိန်မရလိုက်ရှာဘဲ ပြန်လည်တောင်မတ်လို့လာခဲ့ပေသည်။ လီးကြီးမှာ လုံးပတ်အတော်ပင်ကြီးထွားလှကာ လီးကိုယ်ထည် အလယ်နားလောက်တွင် အသားထစ်ကြီးလို အထစ်လိုက် အရစ်လိုက် တစ်လုံးတစ်ခဲကြီးဖြစ်လျှက် ထွားချင်တိုင်းထွားနေသည်မှာ ကျောချမ်းလောက်စရာပင်။

သူ့လီးကိုစုပ်လိုက် လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်လုပ်၍ ချိုချိုသွယ့် စောက်ပတ်ဆီမှာလည်း တဏှာရည်တွေ တစိမ့်စိမ့် ယိုစိမ့်စီးကျလာခဲ့ရကာ သူမပေါင်ခွဆုံရပ်ဝန်းတစ်ခုလုံးမှာ စိုစိစိချွဲကျိကျိကလေးဖြစ်လာရလေသည်။

" လိုးကြစို့ …မောင်ရယ် "

သူမအသံက ကိုမင်းကို ခယတောင်းပန် နေသည့်အလား …။

ကိုမင်း သူမကို အသနားပိုသွားမိသည်။

" လိုးတာပေါ့ သွယ် မောင့်ကို …ဖင် ကုန်းပေးဦး နော် "

ဆိုပြီး …

သူ့လီးတောင်လာပြီဖြစ်၍ ကိုမင်းလည်း ချိုချိုသွယ်ကို ဖင်ပြန်ကုန်းစေလိုက်ပြီး အနောက်ကနေ ထပ်မံ၍ လိုးဆောင့်ပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ ချိုချိုသွယ်လည်း ကောင်းခန်းရောက်မှ ရပ်လိုက်ရပြီး ခုလိုပြန်လည် ဆက်ဆံချိန်မှာ ကာမဇိမ်ခံမှုက တစ်ကပြန်စရသလို ဖြစ်သွားခဲ့တာမို့ လီးကြီး အနောက်ကနေ တရှိန်ထိုး အတင်းဝင်အတင်းထွက် လိုးဆောင့်သွင်းမှုကို အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ကော့နေအောင် ခံရပြန်လေတော့သည်။

ဒုတိယအချီလည်းဖြစ်ပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဒီတစ်ချီမှာ တော်တော်ကလေး အချိန်ကြာမြင့်စွာ ရေကုန်ရေခမ်းပင် ဆက်ဆံလိုက်ရပါသည်။

လီးနှင့်စောက်ပတ် ပူထူအောင်ဆော်ပြီး တစ်နာရီနီးပါးလောက်ကြာမှ ကိုမင်းရောသူမပါ လရည်နှင့် စောက်ရည်များ ပြိုင်တူပင် ပန်းညှစ်ထွက်သွားရကာ ကုတင်ပေါ်မှာ အတန်ကြာအောင် ငြိမ်ကျသွားကြလေသည်။

ခဏနားလိုက်ကြပြီး ချိုချိုသွယ်က ကိုမင်းရင်ခွင်ထဲမှာ လဲလျှောင်းကာ စကားပြောနေကြရင်း သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်နှင့် သူ့ဒုတ်ကြီးကိုကိုင်ကာ ဆွပေးနေပြန်သည်။

ကိုမင်းလည်း သူမတဏှာပြင်းပုံကို သိထား၍ သူမကိုယ်လုံးအိအိလေးကို သူ့မျက်နှာပေါ်သို့ တက်ခွကာ ထိုင်စေလိုက်ပြီး တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စစ်စတီနိုင်း(69)ပုံစံ ပြောင်းပြန်နေလိုက်ကြရာက ကိုမင်းက အောက်မှနေပြီး သူမစောက်ပတ်ကို နမ်းစုပ်ယက်ပေးလိုက်သည်။ ချိုချိုသွယ်လည်း ကိုမင်း၏ ခြေရင်းဖက်ဆီ မျက်နှာမူကာ သူ့ဒုတ်တန်ချောင်းကြီးကို အားပါးတရစုပ်၍ လျှာကလေးနှင့် လိုက်လံ ယက်၍ဆွ၍ ပေးနေ လေသည်။

နှစ်ယောက်သား စိတ်ပြန်လည်ကာ ရာဂသွေးတွေဆူပွက်လာခဲ့ကြရင်း ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် ကိုမင်းရဲ့အပေါ်ကနေ ဦးဆောင်၍ မြင်းစီးသလိုလုပ်ပြီး သူ့လီးကြီးကို အပေါ်စီးကနေ သူမဖင်ကြီး တလှိမ့်လှိမ့်နှင့် တက်ထိုင်ကာ စကောဝိုင်းမွှေ့ဖိဆောင့်ချပေးလိုက်သည်။

လီးကြီးက ဒုံးကျည်တစ်စင်း မိုးပေါ်ထောင်ထားသလို တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ထောင်မတ်နေပေရာ သူမကအပေါ်ကနေ အားပါပါ ဖိထိုင်ချလိုက်တိုင်း စောက်ပတ်ကလေးထဲကို သူ့လီးတဆုံး စိုက်နစ် တိုးဝင်သွားရပြီး တဒုတ်ဒုတ်နှင့်နေအောင် သူမစောက်ခေါင်းလေးအတွင်းမှ သားအိမ်ကို ဝင်ရောက်ဆောင့်ထိုးမိ နေပေသည်။

ချိုချိုသွယ် အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းလွန်းလှသဖြင့် …

" အား အ ရှီး …အင်း ဟင့်ဟင့် … "

ဟူသော ညည်းသံကလေးပါ သူမနှုတ်ဖျားမှ ထွက်ပေါ်လာရပြီး  ကိုမင်းလီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲ အရင်းထိ စိမ်ထိုးထည့်သွင်းထားလျှက်က ဖင်ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်၍ လှိမ့်ကြိတ်ဆောင့်လိုးရင်း သူမအလိုလားဆုံးသော ကာမစည်းစိမ်ကို အပြတ်ပင် ဖီလင်ယူခံစားနေမိလေသည်။

အချိန် တော်တော်ကလေး ကြာမြင့်လို့ သွားသည်။

ကိုမင်းလည်း သူကြိုတင်သောက်သုံးထားခဲ့သော ဆေးအစွမ်းဖြင့် တော်ရုံနှင့်မပြီးစီးနိုင်ဘဲ သုက်အထွက်ကို ကြာရှည်အောင် ထိန်းထားနိုင်လေရာ ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် အပေါ်စီးကနေလိုးရင်းဆောင့်ရင်း နှစ်ချီမက သုံးချီလောက်ပင်ပြီးရသည်အထိ ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားရရှိသွားရပေတော့သည်။

ကိုမင်းတစ်ယောက် သူမပြီး၍ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာတော့မှ သူမကို ကုတင်စောင်းမှာပက်လက်အိပ်စေလိုက်ကာ အားပါးတရလိုးဆောင့်ရင်း သုက်ရည်တွေကို သူမသားအိမ်ထဲသို့ အဆက်မပြတ်ပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်။

ကိစ္စပြီးသွားကြတော့ နှစ်ယောက်သား တည်းခိုရာအခန်းမှ ထွက်လာခဲ့ကြကာ လူချင်းခွဲလိုက်ကြပြီး ကိုမင်းက သူ့ကားနှင့်ပြန်သွားသလို ချိုချိုသွယ်လည်း အခြားတက္ကစီတစ်စီး လက်ပြတားပြီး အဆိုပါကားနှင့်ပင် အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။

အိမ်ရှိရာ လမ်းထိပ်ဆီကိုရောက်တော့ ကားကိုရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမကားပေါ်မှဆင်းလျှောက်လာလိုက်ပါသည်။

ကိုမင်း အလုပ်ကောင်း၍ သူမပေါင်ခွဆုံတစ်ခုလုံး ကွတတကလေးပင် ဖြစ်နေရပြီး လူသူမရိပ်မိအောင် အတော်ကလေးသတိထား၍ လျှောက်နေရပေသည်။

သူမ အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်အစားများလဲလှယ်ဝတ်ဆင်လိုက်ကာ ရေတောင်မချိုးနိုင်ဘဲ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ထက်မှာပင် တုံးလုံးလှဲချလိုက်ရာကနေ တစ်ရေးတမော အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်ခဲ့ရတော့သည်။

............................................................................................................................

နောက်တစ်နေ့တွင်လည်း စနေ တနင်္ဂနွေ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်၍ ကိုမင်းနှင့်သူမ ထပ်တွေ့ကြသည်။ တစ်ပတ်မှာ သုံးရက် သောကြာ စနေနှင့်တနင်္ဂနွေနေ့ ရောက်တိုင်း သူတို့နှစ်ယောက် အမြဲတစေတွေ့ဆုံ၍ အချစ်ပွဲ ဆင်နွှဲဖြစ်ခဲ့ကြပေသည်။

ကျန်သည့်ရက်တွေက ကိုယ့်အလုပ်နှင့်ကိုယ်မို့ တွေ့ဆုံဖို့ရာ အချိန်လည်းမရနိုင်ကြပါချေ။ သည်လိုနှင့် …

ပထမလပတ်စာမေးပွဲများပြီးစီး၍ ကျောင်းရက်ရှည်ပိတ်ရက်များအတွင်း အိမ်ကလူတွေလည်း ဘုရားဖူးထွက်သည်နှင့် ကြုံကြိုက်တာမို့ ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် ကိုမင်းကို Phone ဖြင့် ဆက်သွယ်အကြောင်းကြားပြီး သူမ၏နေအိမ်မှာပင် ညဖက်တွေ့ဆုံ Date လုပ်ကြဖို့ ချိန်းလိုက်ပါသည်။

ထိုနေ့ နံနက်ပိုင်းတွင် ချိုချိုသွယ့်နေအိမ်မှာ သူမနှင့်အတူ တပည့်မကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သော ကိုးတန်းကျောင်းသူလေး လဲ့ယမင်းတို့ နှစ်ယောက်သား အိမ်မှာပင် စကားတပြောပြောနှင့်တီဗွီကြည့်ကြ ချက်ပြုတ်စားသောက်လိုက် လုပ်နေကြပေသည်။

လဲ့ယမင်းက ငါးတန်းနှစ်လောက်ကတည်းက သူမ၏တပည့်အရင်းတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့ပြီး နှစ်ယောက်သား အခြား ကျောင်းသူကလေးများထက်ပိုပြီး လက်ပွန်းတတီး ချစ်ခင်ရင်းနှီးစွာ နေလာခဲ့သူတွေဖြစ်ကာ သူမ၏နေအိမ်မှာ လဲ့ယမင်း၏ စားအိမ်သောက်အိမ်လိုလည်း ဖြစ်နေခဲ့ပါသည်။

လဲ့ယမင်းနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်က အိမ်ချင်းလည်း သိပ်မဝေးကြဘဲ လေးငါးခြောက်အိမ်လောက်ပဲခြားကာ တစ်လမ်းတည်းသားတွေလည်း ဖြစ်ကြသည်။ နှစ်ယောက်သား အတွင်းရေးကိစ္စမှန်သမျှကို တိုးတိုးဖော် အနေနှင့် တိုင်ပင်ပြောဆိုနေကျပင်ဖြစ်ကာ သမီးရည်းစားနှစ်ယောက်သဖွယ် အတူအိပ်အတူစား တပူးတွဲတွဲ ရှိကြလေသည်။

ချိုချိုသွယ် ကိုမင်းနှင့်တွေ့သမျှ ကြုံသမျှကို သူမကို ခရေစေ့တွင်းကျ ပြောပြခဲ့သလို လဲ့ယမင်းလည်း ရည်းစား များသလောက် ပညာရေးစိတ်မဝင်စားဘဲ ရှစ်တန်း ကိုးတန်းစာမေးပွဲတွေကို အလီလီအခါအခါ ကျရှုံးခဲ့သူတစ်ယောက်ပီပီ သူမနှင့်ပတ်သက်ခဲ့သမျှ ယောက်ျားသနာတွေရဲ့အကြောင်းကို ဆရာမလည်းဖြစ် အစ်မရင်းတစ်ယောက်လို တိုးတိုးဖော်သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လိုလည်းဖြစ်နေသော ချိုချိုသွယ်ကို အကုန်အစင်ပင် ရင်ဖွင့်ပြောကြားခဲ့သည်သာဖြစ်ပါသည်။

အိမ်သားတွေ ဘုရားဖူးထွက်ခိုက် သူမကိုသာ ညအိပ်ဖော်အဖြစ် အိမ်မှာအတူခေါ်အိပ်ကာ နှစ်ယောက်သား ယောက်ျားသားတွေနှင့်ပတ်သက်သည့် ဏှာအကြောင်းတွေပြောဆိုကြပြီး တီဗွီကလာသော ဇာတ်လမ်းတွဲတွေ ကြည့်လိုက် လဲ့ယမင်းဘော်ဒါတစ်ယောက်အိမ်က မ'လာခဲ့သည့် 18+ ခေါ် အပြာအောကားတွေ တစ်ခွေပြီး တစ်ခွေထိုးကြည့်လိုက်နှင့် အကြိုက်တွေ့နေကြလေသည်။

သူမတို့နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲမှာ လက်ဖက်သုတ်တစ်ပန်းကန်နှင့် အမေရိကန်အောခွေတစ်ခွေ အတူထိုင်ကြည့်ရင်း တစ်ယောက်နို့ကိုတစ်ယောက်ကိုင်လိုက် အဖုတ်နှိုက်လိုက်ပွတ်လိုက်လုပ်နေကြရင်း ဖီလင်တွေတက်နေခဲ့ကြသည်။

" မမ ရယ် မမလူ … ကိုမင်း ပုံတွေ … ယမင်းကို ပြမယ်ဆို "

" အင်း ဟုတ်သားပဲ ဒီထဲမှာ မမသိမ်းထားတယ် "

သူမ Lock လုပ်ထားသည့် Phone Screen ကို ဖွင့်ပြီး Memory Card ထဲက Audio Manager ထဲမှာ အသေအချာ သိမ်းဝှက်ထားသည့် Viber မှ ကိုမင်း ပေးပို့ထားခဲ့သော လီးပုံတွေကို လဲ့ယမင်းအား ပြပေးလိုက်တော့ သူမက မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ပြူးုပြဲစိုက်ကြည့်နေပြီး တအံ့တသြကလေးဖြစ်နေပါသည်။

" အား …တော်တော်ကြီးတဲ့ လီးကြီးပဲနော် မမ စပ်ဖျင်းဖျင်းမဖြစ်ကုန်ဘူးလား ဟင်းဟင်း "

" စပ်ဖျင်းဖျင်းဘယ် က ပါ့မလဲ …ယမင်းရယ် … ကွဲပြဲကုန်တာပေါ့ လို့  …မမလည်းအစကတော့ သူ ဒီလောက်ကြီးမယ် ဘယ်ထင်ပါ့ မလဲ "

" ယမင်းသာ ဆို ခံနိုင်ပါ့မလားတောင် မသိဘူး ဒီည သူလာမယ်ဆို ယမင်းတော့ သေချာ ခိုးချောင်းမှာပဲနော် မမ သိလား "

" ဟင်း ချောင်းပဲချောင်းချောင်း ခံပဲ ခံခံ …ကိုယ့်ပြသနာကိုယ်ရှင်းရင် ပြီးတာပါပဲ ယမင်းရယ် ဟင်းဟင်း ဟင်း "

" အမလေးတော် မမလူ ဟာရီး မခံရဲပါဘူးတော့ ခစ်ခစ် ခစ် "

လဲ့ယမင်း ကြက်သီးထသလို ပုခုံးကလေးတွန့်ပြရင်း တခိခိ တခစ်ခစ်ရယ်နေပါသည်။

ချိုချိုသွယ် သူမပုံစံကလေးကိုကြည့်၍ မချင့်မရဲ ဖြစ်လာပြီး ကောင်မလေး စကပ်အောက်မှနေပြီး သူမပေါင်ခွဆုံကြားထဲကို လက်ထိုးနှိုက်ပေးလိုက်လေသည်။ သူမပေါင်ခွဆုံနေရာကလေးမှာ နူးညံ့စွာ ဖောင်းမို့ အိတင်းနေပြီး အရည်တွေစိုစိစိဖြစ်နေတာကို စမ်းမိသွားသည်။

" ဟင်း လူကို မထုံတက်တေးနဲ့ စောက်ရည်တွေတော့ ရွှဲနေပြီ "

" ရွှဲပါဘူး ဘယ်မလဲ မမ ရဲ့ …ဟင့်ဟင့် "

" ချွတ် … ပြ လေ မမ ကြည့်စမ်းမယ် "

" သမီးတစ်ယောက်တည်း မရဘူး မမပါ ချွတ် "

ချိုချိုသွယ် သူမထမီကို ခါးမှနေ၍ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ လဲ့ယမင်းလည်း လျှာတစ်လစ်ကလေးလုပ်ပြီး သူမလည်းမနေသာတော့ဘဲ စကပ်လေးကို ကုန်းချွတ်နေလိုက်သည်။

အတွင်းခံ ပင်တီကလေးကိုပါ နှစ်ယောက်စလုံး အတူတကွ ချွတ်ပစ်လိုက်တော့ စောက်ဖုတ်ကလေးနှစ်ခုက ပုံစံတစ်မျိုးစီနှင့် ချိုချိုသွယ် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ ပြန့်ပြန့်ကားကားကြီးဖြစ်ကာ အမွှေးးအမြင်တွေ ထူထပ်နေပြီး လဲ့ယမင်းအဖုတ်ကလေးကမူ အမွေးအမြင်ခပ်ပါးပါးကလေးသာ ပေါက်ရောက်၍ ပြောင်ပြောင်ရှင်းရှင်းကလေး ဖြစ်နေပြီး စောက်ဖုတ်မှာ ဆရာမ ဒေါ်ချိုချိုသွယ်လောက် အပြန့်မကျယ်ပေမယ့် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ဖြစ်သည့် နေရာမှာတော့ နှစ်ယောက်သား သိပ်မကွာခြားလှဘဲ လက်တစ်ဝါးစာလောက်  မို့မို့တင်းတင်း အိအိကလေး ရှိနေတာကို မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သူမတို့နှစ်ယောက် ကိုယ်ခန္ဓာချင်း ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်သွားခဲ့ကြသည်။

တစ်ယောက်နှုတ်ခမ်းကို တစ်ယောက်နမ်းစုပ်၍ ပြုလုပ်နေကျရှိသည့်အတိုင်း တစ်ယောက်နို့ကိုတစ်ယောက် ကိုင်ကြ ဆုပ်ချေညှစ်နယ်နေကြသည်။ ကိုယ်ပေါ်ရှိ အင်္ကျီနှင့် ဘရာစီယာကလေးတွေပါ ကျွတ်ကွာကျသွား ရသည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်လူးလှိမ့်၍ ပေါင်တန်အချင်းချင်း ယှက်လိမ်လိုက်ကြပြီး နို့အုံအချင်းချင်း နို့သီးကလေးတွေ ထိပ်တိုက်တွေ့လျှက် ပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ပတ်ချင်းလည်း ထိတွေ့မိတ်ဆက်ကာ ပွတ်သီးပွတ်သပ် လုပ်လိုက်ကြပါသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ညအိပ်ချိန် လူခြေတိတ်မှ တစ်ခါတစ်ရံ စခန်းသွားဖြစ်ကြပေမယ့် ဒီနေ့ ကျတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ ခါတိုင်းထက်ပိုထန် ပိုကြွပိုရွနေသလို ထင်မှတ်ရပေသည်။

ကိုမင်းလီးကပဲ ဆွဲဆောင်နေလို့လား အပြာMovie တွေ ကပဲ နှိုးဆွလှုံ့ဆော်ပေးနေလို့များလားတော့ မသိပါချေ။ သူတို့နှစ်ယောက်သား ဣန္ဒြေသိက္ခာလေးတွေတောင် မဆည်နိုင်ကြဘဲ ဆိတ်ကွယ်ရာမှာ ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်လို့နေကြလေတော့၏။

" ယမင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း လုပ်နော် "

" အင်း ဟင်း မမလူ လိုးသလို လုပ်ပေးရမလား "

" ကောင်းတာပေါ့ နင်ကရော ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် ကုန်းချင်တိုင်း ကုန်းပြီးပလဲ မသိဘူး အပေါက်တောင် တော်တော်ကျယ်ပြီး စပတ်ပြဲနေပြီ ဟင်း ဟင်း "

" အန် မမလောက်ပြဲပါဘူး မမကြီးက ကိုမင်းဒစ်ပြဲကြီးနဲ့ ဟဝှာပြုထားတာ ပြဲရွဲနေတာပဲ "

" ဟွန်း ကောင်မနော် ငါ နှိုက်ဆောင့်ပစ်လိုက်ရ …ဟင်း ဟင်း "

" ဆောင့် ဆောင့် မမ ဆောင့်ချင်သလောက်ဆောင့် မမလည်း ဖြဲပေးထား ယမင်း လက်နဲ့ဆောင့်ပေးမယ် "

" အ အ  မသာ မကလေး … ခိခိ အင့် အ  အိအိ… ဟဲ့ … ဖြေး ဖြေး  ပြဲကုန်ပြီ  …အ  အိအင့်  အား "

တစ်ယောက်တစ်ပြန်စီ ပေါင်ကြားလက်ထည့်၍ နှိုက်လိုက် ဆောင့်လိုက်နှင့် …စောက်ရည်တွေအရွှဲသား မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်အောင်ပဲ ဖြစ်လာရလေသည်။ တစ်ယောက်အပေါ် တစ်ယောက်တက်ခွပြီး စောက်ဖုတ်ကို တစ်ပြန်စီ နမ်းစုပ်၍ယက်ပေးကြပြန်သည်။

စောက်ခေါင်းကလေးထဲကိုလည်း လက်နှင့်မွှေနှောက်၍ လိုးဆောင့်ပေးကြသည်။ အချိန်ကုန်လို့ ကုန်သွားမှန်းတောင် နှစ်ယောက်သား သတိမထားမိလိုက်ကြပဲ ဖြစ်သွားသည်။

ညနေ ၅ နာရီ ထိုးပြီးချိန် လောက်ကျမှ သူတို့နှစ်ဦးသား အိပ်ခန်းထဲကနေ ပြန်ထွက်လာနိုင်ကြပါသည်။

ချိုချိုသွယ်တို့  နှစ်ယောက် ရေချိုးစားသောက်ပြီး၍ ခေတ္တအနားယူနေကြချိန်မှာပင် ကိုမင်းရောက်ရှိလာသည်။ သူ့ကားကိုတော့ အိမ်ရှေ့ယူမလာခဲ့ဘဲ လမ်းထိပ်က ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ အပ်နှံထားခဲ့ကာ ဒီအတိုင်းပင် ချိုချိုသွယ်တို့ လမ်းထဲကို လျှောက်ဝင်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။

ချိုချိုသွယ်က ကိုမင်းကို လဲ့ယမင်းနှင့် မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ရသည်။ သုံးယောက်သား ဧည့်ခန်းရှိ တီဗွီရှေ့မှာ ထိုင်ကာ စကားစမြည်ပြောဆိုနေကြပြီး အလိုက်သိသော လဲ့ယမင်းက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နှင့်ချိန်းထား၍ အပြင်ကိုခဏသွားလိုက်ဦးမည်ဆိုပြီး အိမ်သော့ကိုပါယူကာ ရှောင်ထွက်သွားလိုက်သည်။

ချိုချိုသွယ်နှင့်ကိုမင်းတို့ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်ကြပြီး ချိုချိုသွယ်လည်း ကိုမင်းကို အသာပင်လက်ကမ်းပေးလိုက်ရာ ကိုမင်းက သူမလက်ကိုဆွဲ၍ နှစ်ယောက်သား သူမအိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့ကြပါသည်။

" မောင် … လိုးချင်လှပြီ သွယ်ရယ် "

ကိုမင်းက သူမကိုယ်လုံးကလေးအား သိမ်းကျုံးပွေ့ဖက်ကာ နမ်းလိုက်ရင်းက ပြောသည်။

" ဟင်းဟင်း  ဟင်း သွယ်လည်း မောင့်လိုပါပဲ မောင်ရယ် …မောင် ဒီည သဘောရှိပျော်နိုင်ပါတယ် သွယ့်အိမ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲ ဘယ်သူတစ်ယောက်မှ မရှိကြဘူးလေ "

" ဟိုကောင်မလေး လဲ့ယမင်း ဆိုလား … သူကရော "

" သူက သွယ့်တပည့်မကလေးပါ  သွယ်တို့ ကိစ္စ သူဝင်စွက်မှာ မဟုတ်ဘူး "

ချိုချိုသွယ်ပြောလိုက်ပြီး ကိုမင်းကို ပြုံးစစနှင့်ကြည့်လိုက်ရာက …

" ဘာလဲ … မောင် သူ့ကို စိတ်ဝင်စားလို့ လား "

" အို မဟုတ်ပါဘူး သွယ်ကလဲ "

" စိတ်ဝင်စားရင်ပြော သွယ်ပြောပေးမယ် "

ချိုချိုသွယ်က သူ့ကို နောက်သလိုလို အတည်လိုလိုလုပ်ပြီး ပြောသည်။

ကိုမင်းက ဘာမျှပြန်မပြောဘဲ တဟင်းဟင်းသာ ရယ်နေလိုက်သည်။

ချိုချိုသွယ်၏ကိုယ်ပေါ်ကအင်္ကျီပါးကလေးကို ကိုမင်းက အသာချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ရင်နှစ်မြွှာကို စည်းနှောင်ထားသည့် ဘရာစီယာကလေးကိုပါ အသာဖြုတ်ချွတ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ သူမ၏ ထွားထွားအိအိရှိလှသော ရင်သားကြီးနှစ်မြွှာက ဘရာစီယာအောက်ကနေ ခုန်ထွက်လာကြသည်။

အိမ်ထောင်မရှိသေးသူပီပီ သူမ၏နို့သီးခေါင်းချွန်တက်တက်ကလေး နှစ်ခုက ကျစ်ခဲလှစွာဖြင့် အပေါ်ဖက်သို့ ငေါ့၍ ထောင်ထနေတာကို တွေ့ရပေသည်။

ချိုချိုသွယ်ကိုယ်တိုင်လည်း သူမထမီကို လိုလိုလားလားပင် ချွတ်ပေးပြီး ဆက်လက်၍ ကိုမင်းကိုယ်ပေါ်ရှိ အဝတ်တွေကို သူမလက်ကလေးနှင့် အသာအယာ ချွတ်ယူလိုက်လေသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး ခန္ဓာကိုယ် ဗလာကျင်းသွားပြီး လျှို့ဝှက်အပ်ရာ ကိုယ်အင်္ဂါတွေ တစ်ခုမကျန် ပေါ်ထွက်လာရကာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖက်ရမ်းနမ်းရှုံ့၍ ကုတင်ပေါ်ကို နှစ်ယောက်သား ဖိမှောက်ထပ်လျက်သား လဲပြိုကျသွားခဲ့ကြလေသည်။

မကြာမီ အိပ်ခန်းလေးထဲမှ အသံဗလံများထွက်လာကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက်ဆီမှ မာန်သွင်းသံ အသားဆိုင်အချင်းချင်း ပွတ်တိုက်ရိုက်ခတ်သံ တအိုးအိုးတအင့်အင့်ညည်းညူသံတွေက အိပ်ခန်းအပြင်ဖက်သို့တိုင် တားမနိုင်ဆီးမရ ဖိတ်လျှံ၍ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရပါချေပြီ။

ချိုချိုသွယ် စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင် ကာမရေယာဉ်ကြောထဲမှာ တစိုက်မတ်မတ် မျောပါနေမိလေသည်။

ကိုမင်း၏လိုးဆောင့်ချက်များက ကုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ကုန်းပေးထားသော ချိုချိုသွယ်၏ဖင်သား ကားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ပေါ်ကို အဆက်မပြတ်ကျရောက်နေပြီး သူ့လိင်တန်ကြီးကလည်း သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ တစ်ကြပ်စီးပိုင်စွာဖြင့် တဇွပ်ဇွပ်တဗွပ်ဗွပ်အသံပြုကာ တိုးဝင်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက်နှင့် ထွက်ချည်ဝင်ချည် ဖြစ်ကာ နေလေတော့သည်။

ချိုချိုသွယ်တစ်ယောက် ကော့နေအောင်ကို ပက်ပက်စက်စက်ပင် အလိုးခံနေရပေသည်။

ကိုမင်းက သူမကို ပုံစံအမျိုးမျိုးပြောင်း၍ ဆက်ဆံနေပြီး ချိုချိုသွယ်လည်း ကိုမင်းလုပ်လေသမျှကို မညည်းမညူလိုက်ပါ၍ ပက်လက်တစ်မျိုး မှောက်ရက်တစ်ဖုံ အမျိုးမျိုးအသုံးတော်ခံပြီး သူ့အလိုကျ လိုက်လျောဖြည့်ဆီး ပေးနေပေသည်။

အချိန်အားဖြင့် တစ်နာရီနီးပါးလောက် ကြာမြင့်သွားခဲ့သည်။

ကိုမင်းလိုးဆောင့်ချက်များက ပြင်းသထက်ပြင်းလာသည်။ ထိရောက်မှုလည်း ရှိလာသည်။ ခွန်အားနှင့်ပြည့်စုံသလောက် ခါးအားလည်းသန်သူဖြစ်၍ သူအဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေးမှုကို ခံရင်း ချိုချိုသွယ် တစ်ချီပြီး တစ်ချီ ပြီးနေရပါသည်။ ချိုချိုသွယ် သူ့လီးကြီးကို တော်တော်ခိုက်သွားသည်။

ရင်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ဆို့ဆို့နင့်နင့်ကြီးဖြစ်အောင်ပင် အားပါးတရ တရစပ်လိုးဆောင့်ပေးနေသော ကိုမင်းလီးကြီးမှာ သူမကို တစ်ချီမကဘဲ နှစ်ချီသုံးချီဆက်တိုက်ပင် ကာမပန်းတိုင်ကို အလီအလီအချီချီ ဆိုက်ရောက်သွားစေသဖြင့် လူတစ်ကိုယ်လုံး ခွေယိုင်ကာနုံးချိမတတ်ပင် ဖြစ်သွားရလေသည်။

ကိုမင်းလည်း နောက်ဆုံးပန်းတိုင်ကို ရောက်လုနီးနေပြီမို့ သူမကို လုံးဝ သက်ညှာနိုင်ခြင်းမရှှိတော့ဘဲ ထပ်တလဲလဲဆင့်ကာဆင့်ကာ လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်း အချက်လေးဆယ် ငါးဆယ်အရောက်မှာ သူ့လီးထိပ်ဆီမှ လရည်ပျစ်ချွဲချွဲ များက သူမသားအိမ်ဆီသို့ တဗြစ်ဗြစ်နှင့် အဆက်မပြတ် ပန်းလွှတ်ရောက်ရှိသွားရလေတော့၏။

နှစ်ယောက်သား ခြေကုန်လက်ပန်းကျကာ ခေတ္တခဏအနားယူလိုက်ကြသည်။

ချိုချိုသွယ်က ကိုမင်း စားဖို့သောက်ဖို့ သွားရောက်စီစဉ်ပေးပြီး နှစ်ယောက်သား အားရှိအောင် စားသောက်လိုက်ကြကာ ဒုတိယအကြိမ် နှစ်ချီမြောက်အဖြစ် ထပ်မံစခန်းသွားလိုက်ကြပြန်ပါသည်။

နှစ်နာရီနီးပါးလောက် ကြာအောင် နှူးလိုက်ဆွလိုက် စုပ်လိုက်ယက်လိုက်နှင့် နည်းမျိုးစုံလင်စွာဖြင့် အချစ်စခန်းကို မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးဖွင့်လိုက်ကြပြီး နှစ်ယောက်စလုံး အားအင်တွေ တော်တော်ကလေး ကုန်ခမ်းသွားကြကာ လူလည်းတော်တော့်ကို ပြိုင်းသွားခဲ့ကြပေသည်။

ည ၁၁ နာရီထိုးပြီးချိန် လောက်မှာ …

အိမ်ခန်းတံခါးကို သော့ဖွင့်ဝင်ရောက်လာသံ ကြားရ၍ လဲ့ယမင်းတစ်ယောက် အပြင်မှပြန်ရောက်လာပြီဆိုတာ သိလိုက်ရပြီး နှစ်ယောက်သား အခန်းပြင်ထွက်ကာ ဧည့်ခန်းဖက်ဆီလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။

လဲ့ယမင်းလည်း အပြင်မှပြန်ရောက်သည်နှင့် အင်္ကျီအဝတ်အစားများ သွားရောက်လဲလှယ်ဝတ်ဆင်လိုက်ကာ တီရှပ်ချိုင်းပြတ် မီနီစကပ်တိုနံ့နံ့ကလေးနှင့် ပြန်ထွက်လာခဲ့ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်နှင့် မလှမ်းမကမ်းမှာ လာရောက်ထိုင်လိုက်ရင်း တီဗွီကြည့်လိုက် စကားစမြည်ပြောဆိုလိုက် လုပ်နေကြပါသည်။

လဲ့ယမင်း၏မျက်လုံးအကြည့်များက ကိုမင်း၏တစ်ကိုယ်လုံးဆီကို ကျရောက်နေလျှက်ရှိပြီး အထူးသဖြင့် သူ၏ပေါင်ခွဆုံရှိ ကိုမင်းဝတ်ဆင်ထားသော ပုဆိုးအောက်မှနေ၍ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ဖြစ်ပေါ်နေသော သူ၏ လီးကြီးရှိရာကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်းပင် စူးစူးရဲရဲကလေးစိုက်ကြည့်နေလေသည်။

ဒါကို ချိုချိုသွယ်လည်း ကောင်းကောင်းကြီးရိပ်စားမိပြီး စိတ်ထဲကနေ ကြိတ်ပြုံးလိုက်မိပေသည်။

ကိုမင်း၏မျက်လုံးများကလည်း လဲ့ယမင်း၏ ကိုယ်ပေါ်က ဖွံ့ဖွံ့ဖြိုးဖြိုးရှိလှသောရွှေရင်အစုံနှင့်တကွ မီနီစကပ်အောက်မှ ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကလေးနှစ်ဖက်ဆီကိုပါ တရစ်ဝဲဝဲနှင့် ရောက်ရှိနေသည်ပင်။

လဲ့ယမင်း သူမကိုယ်ကလေးကို မသိမသာပင် အနေအထားပြင်၍ ထိုင်လိုက်သည်။ ဆက်တီခုံမှာ ခြေနှစ်ဖက်ကိုခပ်ဟဟကလေးလုပ်ပြီး ခြေတစ်ဖက်ချိတ်ထိုင်လိုက်လေရာ သူမ၏မီနီစကပ်ကလေး လပ်ဟာသွားပြီး စကပ်အောက်မှနေ၍ ဘာအခုအခံရယ်မှမရှိသော ပေါင်ခွဆုံအရပ်ရှိ စောက်ပတ်အုံ ဖောင်းအိအိကလေးမှာ အမွှေးအမြင် ခပ်ပါးပါးကလေးများ ဝိုင်းရံလျှက် သူမတင်ပါးအောက်ကနေပြီး အောက်စလွတ်၍ ထွက်ပေါ်လာတာကို ကောင်းစွာ တွေ့မြင်လိုက်ရလေသည်။

သူမ တမင်တကာပင် စကပ်အောက်နားစကလေးကို လွှတ်ပြလိုက်ခြင်းဖြစ်ကြောင်းကို ကိုမင်းလည်း သဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ သူ့လိင်ချောင်းကြီးလည်း သူမစောက်ပတ်ကို အသေအချာ မြင်လိုက်ရတာမို့ ဖြောင်းကနဲခုန်ထလာတော့မတတ် ဖြစ်သွားခဲ့ရလေသည်။

ချိုချိုသွယ်ထိုင်နေသည့်နေရာနှင့် လဲ့ယမင်းနေရာကလေးမှာ ဘေးတိုက်လောက်ကျပြီး ကိုမင်းနှင့်ကျတော့ ခပ်စွေစွေကလေးဖြစ်နေ၍ သူ့နေရာမှကြည့်လျှင် အသေအချာမြင်နေရခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုမင်းလည်း ချိုချိုသွယ်နဘေးမှာ ထိုင်နေရာကနေ သူမခါးကို မသိမသာကလေးဖက်လိုက်ရာက ချိုချိုသွယ်၏ နို့အုံတစ်ဖက်ကို အသာပွတ်သပ်ပေးနေသည်။ နောက် တဖြည်းဖြည်းနှင့်သူ့လက်က သူမပေါင်တန်များဆီ လျှောဆင်းသွားကာ ပေါင်နှစ်ဖက်အကြားကို မသိမသာဝင်ရောက်၍ ဖိအုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်။

လဲ့ယမင်း ထိုင်ရာကအသာထပြီး တီဗွီဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်ရတာ ပျင်းလာ၍ အချစ်ကားပဲ ကြည့်တော့မည် ဆိုပြီး သူမတို့နှစ်ယောက် နေ့ခင်းကကြည့်ခဲ့သည့်ကားတွေထဲက စိတ်ကြိုက်အခွေတစ်ခွေ ရွေးပြီး စက်ထဲထည့်လိုက်သည်။

ပြီးတော့ ခုနက သူမထိုင်ခဲ့သော ဆက်တီခုံဆီမသွားတော့ဘဲ ချိုချိုသွယ်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်နေရာဆီ လျှောက်လာခဲ့ပြီး သူမနဘေးမှာ အသာပင် ကပ်ထိုင်လိုက်ပါသည်။

ဂျပန်အချစ်ဇာတ်ကားဖြစ်ပြီး ဟိုအခန်းဒီအခန်းတွေပါဝင်ကာ မင်းသမီးလေးကလည်း သူမ၏ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ရုပ်ရည်ကလေးနှင့် ဘယ်လိုမှ မလိုက်ဖက်လှစွာပင် အရုပ်ဆိုးဆိုးလူကြမ်းကြီးတွေနှင့် တွဲဖက်၍ အိပ်ယာဝင်ခန်းတွေကို ပီပီပြင်ပြင်ကြီး သရုပ်ဆောင်ထားလေသည်။

ချိုချိုသွယ်အနေနှင့် အတွင်းသိပင်ဖြစ်၍ လဲ့ယမင်းတစ်ယောက် ဘယ်လိုဘယ်ပုံအထာပြနေပြီ ဆိုတာကို ကောင်းစွာ ရိပ်စားမိပြီးဖြစ်ရာ သူမဖက်ကို အသာလှည့်၍ကြည့်လိုက်ရင်း ခါးကလေးကို မသိမသာဖျစ်ညှစ်၍ ထွေးဖက်ထားလိုက်မိပါသည်။ လဲ့ယမင်းလည်း သူမခါးကို ပြန်ဖက်ထားသည်။

တစ်ဖက်မှာလည်း ကိုမင်းက သူမကို ပေါင်ကြားထဲလက်ထည့်၍ ကိုင်နေပြီမို့ စိတ်ကနည်းနည်းတော့ ထွေလာရပေပြီ။

ဇာတ်လမ်းက ဇာတ်ရှိန်တဖြည်းဖြည်းမြင့်တက်လာလေလေ ချိုချိုသွယ့်ပေါင်ခြံတဝိုက်မှာ အရည်တွေ တရွှဲရွှဲ ရွှန်းစိုလာရလေလေဖြစ်ကာ သိသိသာသာမူပျက်လာပါသည်။

ကိုမင်းလက်တစ်ဖက်က သူ့ဖက်မှာရှိနေသည့် ချိုချိုသွယ်၏ပေါင်တန်တစ်ဖက်ကို ထမီလှန်ကာပွတ်သပ်ပေးနေရင်းက တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူမ၏စောက်ပတ်ဆီရောက်ရှိလာပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ထမီအောက်ကနေလက်လျှို၍ ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲသို့ လက်ချောင်းများထည့်သွင်း၍ မွှေနှောက်ဆွပေးနေပါသည်။

သူမထမီက ပေါင်ရင်းထိရောက်အောင် လန်တက်သွားရာက ကိုမင်းလည်း သူမခြေထောက်တစ်ဖက်ကို သူ့ပေါင်ပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ပြန်ရာ ချိုချိုသွယ်မှာ ခြေတစ်ဖက် ကားရယားကြီးဖြစ်သွားရလျှက် ကိုယ်ကလေး လျှောဆင်းသွားရပြီး လဲ့ယမင်းပုခုံးပေါ် သူမခေါင်းကလေးမှေးတင်ထားရသည့်အဖြစ်သို့ ရောက်ရှိသွားခဲ့ လေသည်။

လဲ့ယမင်းလည်း ချိုချိုသွယ်နှုတ်ခမ်းကလေးကို ငုံ့ကာနမ်း၍ သူမကိုယ်ကလေးကို ဆက်တီပေါ်မှာ ချိုချိုသွယ်နှင့် ဘေးချင်းယှဉ်ရက်သားဖြစ်အောင် ကိုယ်တစ်ခြမ်းစောင်း ဒူးတစ်ဖက်ထောင်၍ လှဲအိပ်ချလိုက်လေရာ သူမခြေတစ်ဖက်က ခြေရင်းဖက်တွင်ရှိသော ကိုမင်း၏ ပေါင်ပေါ်ကို ရောက်ရှိ ထိမိသွားပြီး သူမခါးမှ စကပ်ကလေးပါ ခါးအထက်ကိုလန်၍တက်သွားရသဖြင့် ကိုမင်းကို သူမ၏စောက်ပတ်ကလေးအား အနီးကပ်ဖြဲပြလိုက်သလို ဖြစ်သွားရပါသည်။

ကိုမင်းလက်ကလည်း မြန်သည်။ သူမခြေထောက်ကို ကိုင်ပြီး ထိန်းထားပေးသလိုနှင့် သူမ၏ ပေါင်ခွကြားထဲ ရောက်လာပြီး စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို လက်နှင့်အသာ ပွတ်သပ်ပေးနေလေသည်။

လဲ့ယမင်းက ချိုချိုသွယ် လှုပ်ရှား၍မရအောင် သူမကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို တင်းတင်းဖက်ထားလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိကပ်ထိတွေ့လျှက် အပြတ်ပင်နမ်းစုပ်ပေးနေသည်။ တစ်ယောက်နို့ကို တစ်ယောက် နယ်ပေးသည်။


အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>



မာယာမှားတဲ့ အပျိုကြီးရဲ့ည (စ/ဆုံး)

မာယာမှားတဲ့ အပျိုကြီးရဲ့ည (စ/ဆုံး)

Hungry Hippo စိတ်ကူးယဉ်သည်။

ခြံထဲကားဝင်လာသံကြားတော့ ဘုရားရှိခိုးနေတာ ကမန်ကတန်း ရပ်ပြီး ဘုရားခန်းထဲကထွက် လှေကားထိပ်ကနေ တိတ်တိတ်လေး သွားချောင်းကြည့်မိတယ်။ ဆင်ဝင်အောက်မှာတည်းက ပျင်းရိပျင်းတွဲ အသံနဲ့ စကားပြောလာတာဆိုတော့ မင်းစိုးမှန်း တန်းသိတယ်။ သူသိချင်တာက မင်းစိုးနဲ့ပါလာမယ့်သူ။ ခေါင်းကို ဒီထက်ပိုငုံ့မရတော့ လက်ရန်းမှာ ကိုယ်ကို ဒီထက်ပို ကိုင်းလိုက်တယ်။ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကတော့ တင်းနေတဲ့ ထမီသားအောက်က ပြူးပြီး ထွက်နေမှာပဲ။ တော်သေးတာပေါ့ အနောက်က ချောင်းတဲ့သူမရှိလို့။ သိချင်စိတ်က ရင်တွေတောင် တဒိတ်ဒိတ်ခုန်တယ်။ စကားပြောသံတွေကလည်း တဖြည်းဖြည်း နီးလာပြီ။

" ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုမင်းစိုးရဲ့၊ အဓိကအချက်က ဦးစီးဦးဆောင်မယ့်သူ မရှိသေးတာ။ ကျနော်တို့ သမဂ္ဂလည်း ဒီကိစ္စကို သေချာကြိုးစားနေကြပါတယ်"

အသံနုနုအေးအေးလေးကို ကြားလိုက်ရမှ ရင်ထဲက အပူလုံးကြီးကျပြီး ရင်တစ်ခုလုံး အေးမြစိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ အမယ်လေး ဒီအသံလေးကြားရဖို့ကို ရင်ခုန်လိုက်ရတာ။

" တီလတ် ဘာချက်လဲ"

ကျက်သရေရှိတဲ့ အသံလေးကို ဖီးလ်တက်လို့မှ မဆုံးခင် မင်းစိုးရဲ့ ကျက်သရေမရှိ အသံပြဲကြီးက နားထဲလာဆောင့်တယ်။ သေနာကောင်။ ချက်ချင်း ပြန်ဖြေလိုက်ရင် သူချောင်းနေမှန်း သိမှာစိုးလို့ ခနလေး စောင့်လိုက်ပြီးမှ

" ဟဲ့ ဘယ်သူလဲ၊ မင်းစိုးလား"

လှေကားက အသာလေး ဆင်းလိုက်ပြီး

" တီလတ် ဘုရားရှိခိုးနေတာဟဲ့၊ မင်းတို့က အော်ကြီး ဟစ်ကျယ်နဲ့၊ ဟယ် သားဖိုးချစ် လည်း ပါလာတာကိုး၊ လာ..လာ..သား ထိုင်၊ မင်းစိုးနဲ့အတူ တခါတည်းစားသွား၊ ဒီနေ့ ပုစွန်တုပ်ချက်တာကွ"

သူ့ကိုတွေ့တာနဲ့ အံ့ဩဟန်ပြုပြီး ထမင်းစားခေါ်လိုက်ပုံက အင်မတန်ပီပြင်တဲ့ ဝါရင့်မင်းသမီးအိုက်တင်ပဲ။ ဒေါ်ခိုင်ခိုင်လတ်ဟာ ဆရာဝန်မလုပ်ဘဲ မင်းသမီးလုပ်ခဲ့ဖို့ ကောင်းတာ။

" နေပါစေ တီလတ်၊ သားစားခဲ့ပြီးပါပြီ။ ခု ကိုမင်းစိုးကို စာရှင်းပြဖို့ လိုက်လာတာ၊ ပြီးရင် သွားစရာလေးလည်း ရှိသေးလို့၊ အဲဒါကြောင့်"

အားနာပါးနာ အသံလွင်လွင်လေးကို ထပ်ကြားရပြန်တယ်။ သူက မင်းစိုးခေါ်သလို တီလတ်ပဲခေါ်တယ်။ ငယ်ငယ်တည်းက အိမ်ချင်းက ကပ်ရက်ကိုး။ ဘာကျွေးကျွေး အမြဲတမ်း ငြင်းနေကျ။ ဟင်းဟင်း။ ဒီက ခိုင်ခိုင်လတ် တကယ်ကျွေးမယ့်ဟာကျရင်တော့ မင်းငြင်းနိုင်မလား ကြည့်သေးတာပေါ့လေ။

" တီလတ် ဘာတွေသဘောကျပြီး ပြုံးနေတာလဲ။ သားမစားသေးဘူး။ ဖိုးချစ်နဲ့ စာလုပ်လိုက်ဦးမယ်၊ လာ ဖိုးချစ် ငါ့အခန်းထဲသွားမယ်။"

ကြည်နူးနေတဲ့ အတွေးလေးကို မင်းစိုး အစုတ်ပလုတ် ဝင်နှောင့်ယှက်သွားတယ်။ နှောင့်ယှက်ရုံအားမရလို့ သူ့ကိုပါ လက်ကဆွဲပြီး ခေါ်ချသွားတာ ယက်ကန်ယက်ကန်လေးနဲ့ ပါသွားရှာတယ်။ သေနာကောင် မင်းစိုး။

ဒီနှစ်မှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီး စာမေးပွဲ အသေအလဲ အောင်ချင်နေရလဲ မသိဘူး။ စာလုပ်မယ်ဆိုတာချည်းပဲ။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်။ ဒီကောင် 2nd MB မှာတင် တဖုန်းဖုန်းကျနေတာဆိုတော့ ကလေးတွေနဲ့ ကျောင်းပြန်တက်နေရတာ ရှက်မှာပေါ့။ ဒီကောင့်ကို တစ်ဦးတည်းသော တူလေးဆိုပြီး ကိုယ့်ခြေရာနင်းအောင် ဆေးကျောင်းတက်ခိုင်းကာမှ ပထမနှစ်မှာတင် ကဗျာလိုလို စာလိုလို ဂိမ်းလိုလို ရူးပြီး ဝေလေလေဖြစ်သွားတာပဲ။ အခု ချစ်လွန်းသူဆိုတဲ့ ဖိုးချစ်လေးနဲ့ ပေါင်းမိမှ စာတွေဘာတွေ ပြန်လုပ်လာတာ။ ဖိုးချစ်လေးက ဖရက်ရှာဆိုတော့ မင်းစိုးထက် ငယ်ပေမယ့် ပိုရင့်ကျက်တယ်၊ အနေအထိုင် သိမ်မွေ့တယ်။ နူးညံ့တယ်။ အို ပြောလို့ဖြင့် မကုန်ပါဘူး။ အဲဒါကြောင့်ပဲ ခိုင်ခိုင်လတ်က ဆွဲစားချင်နေတာပေါ့။

ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ မိဘတွေက ဆုံးပါးသွားကြပြီ။ ရှိတာမှ ညီအစ်မနှစ်ယောက်တည်း။ အစ်မလုပ်သူတို့ လင်မယားကလည်း မင်းစိုးလေး တစ်တန်းလောက်မှာ သူ့ကို ထားခဲ့ကြပြန်ပြီ။ အဲဒီတုန်းက သူက ဆရာဝန်မပေါက်စပေါ့။ ခု မင်းစိုး အသက်တောင် ၂၂ လောက်ရှိနေပြီ။ 

သူကတော့ ၄၀စွန်းစွန်းလို့ပဲ ပြောထားပေမယ့် လူတွေက မဟုတ်နိုင်ပါဘူး မခိုင်လတ်ရယ် ရှိလှ ၃၅ပေါ့ဆိုတာချည်းပဲ။ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ အရွယ်တင်ပုံလေ။ အံမယ် ဆုံးသွားတဲ့  မင်းစိုးအမေ ခိုင်ခိုင်မြတ်က သူ့ထက်ပိုလှတာပေါ့။ ဒါပေမယ့် အစ်မ မရှိတဲ့နောက် အစ်မက သူ့အလှတွေ အမွေပေးသွားသလားထင်ရတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ် တို့ အသားကုန်လှလာတယ်။ ဇာတိက ပေါင်မြို့သူဆိုတော့လည်း ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်လေးက ပေါင်သူပီပီသသ လုံးထွားပြည့်ဖြိုးနေတာပေါ့။ 

မွန်အမျိုးသမီးဆိုတော့ အသားအရေကလည်း ဝင်းဝါစိုပြေနေတာ၊ တကယ့် သုဝဏ္ဏဘူမိအနွယ် အစစ်ပဲ။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ သွားလေး နည်းနည်း ယောင်ယောင်လေး ရှေ့ထွက်နေတာ (ခေါတာမဟုတ်ဘူးနော်) လေးက ပိုစွဲဆောင်မှုရှိတယ်ထင်ရတယ်။ ညနေဘက် ဆေးခန်းများသွားထိုင်လိုက်ရင် တစ်ရပ်ကွက်လုံး မငေးတဲ့လူကို မရှိဘူး။ ဒါကြောင့် ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ကားကို ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာထားခဲ့ပြီး ရပ်ကွက်ထဲမှာ ပတ်ပြီးကို လျှောက်ပစ်တာ။ ဝတ်လိုက်ရင်တော့ ရင်ဖုံးနဲ့ ပိုး၊ချိတ် ထဘီတွေနဲ့ ဆံထုံးအုပ်အုပ်ကြီးနဲ့၊ အတွင်းထဲမှာ ရွချက်ကတော့ ခိုင်ခိုင်လတ်ကို မီတဲ့လူ ရှားသလောက်ပဲ။

ကျောင်းပထမနှစ်ကနေ ဒီအရွယ်ထိ ဘဲချည်းပဲ ငါးယောက်ထားဖူးတယ်။ အဲ့ထဲက သုံးယောက်နဲ့က ငြိဖူးတယ်။ ရိုင်းရိုင်းပြောရင် လိုးဖူးတယ်။ ပထမဆုံးတယောက်နဲ့တုန်းကတော့ သူရော ကိုယ်ရော ငယ်သေးလို့ ထားပါတော့။ တခါတလေမှ။ ဒုတိယတစ်ယောက်ကတော့ တကယ်အထန်လိုင်း။ အဲ့ချိန် ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဆရာဝန်မပေါက်စ။ အားတဲအချိန်ကို အားသလိုကို လိုးတာ။ 

ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိသမျှအပေါက်တွေလည်း သူ့လီးကြီး မထည့်ဖူးတာ မရှိသလောက်ပဲ။ ဖင်စအိုဝဆိုတာ လိုးလွန်းလို့ ရိုးတောင်ရိုးတယ်။ သူလိုးအားကြီးတာ မပြောနဲ့လေ။ ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဖင်ခံပက်စက်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရှိသမျှအပေါက် အကုန်အထည့်ခံချင်တာ။ နားရွက်တို့ နှာခေါင်းတို့တောင် လီးနဲ့ မဆံ့လို့ ဆံ့ရင် ထည့်ခိုင်းမှာ။ မဆံ့ဆို ဟိုလူ့လီးကလည်း တကယ်စံချိန်မီ လုံးတုတ်နေတာ။ လိုးဖူးတဲ့ ၃ယောက်ထဲမှာ အကြီးဆုံးပဲ။ 

တတိယတစ်ယောက်ကတော့ ပထမတစ်ယောက်လိုပါပဲ။ လူပျိုကြီးကို သွားကြိုက်မိတာ ရှက်သလို ကြောက်သလိုနဲ့ လိင်ကိစ္စလည်း အားကမရှိ။ လီးကလည်း သေး။ သူနဲ့တော့ သုံးလေးခါပဲ လိုးဖြစ်တယ်။ အဲ့တယောက်က နောက်ဆုံးလိုးဖူးတဲ့သူဖြစ်သလို နောက်ဆုံးထားတဲ့ ရည်းစားလည်းဖြစ်တယ်။ ဘာလို့ဆို အသက်တွေက မငယ်တော့ဘူး တည်ငြိမ်ရတော့မယ် ဘာညာနဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ ဂေါက်ပြီး ဖြတ်လိုက်တာပဲ။ အဲထိတော့ ဘာမှမဖြစ်သေးဘူး။ နှစ်နှစ်လောက် လီးနဲ့ကင်းဝေး ကျန်းမာရေး လုပ်နေလိုက်သေးတယ်။ နှစ်နှစ်လည်း ကျော်ရော ရောဂါထတော့ပဲ။ အဲ့ဖိုးချစ်လေးကို မြင်ပြီးတော့လေ။

ကောင်လေးက အရင်ကလည်း အိမ်ကို ဝင်ထွက်နေကျပါ။ အဲ့တုန်းက ဖာသိဖာသာပဲ။ သူလည်းသူ့ဟာသူ။ ကိုယ်လည်း အဖုတ်ကြားတောင် ညှပ်ထားမဟုတ်ဘူး။ နောက်ကျမှ ဘာထဖြစ်လဲဆိုတော့ အိမ်မှာနေ့ခင်း နေ့လယ်လာပြီး အဝတ်လျှော် မီးပူတိုက် လုပ်တဲ့ကလေးမက ရော့ အန်တီလတ်ကြည့်ဖို့ဆိုပြီး ကိုရီးယားကားတွေ တစ်ထပ်ကြီး ပေးသွားတာ။ သူကြည့်ပြီးပြီ ကောင်းတယ်တဲ့။ 

အဲဒါနဲ့ ညဘက်တွေ ဆေးခန်းက ပြန်လာတော့ စကားပြောဖော်၊ ရန်ဖြစ်ဖော် မင်းစိုးကလည်း မရှိတာနဲ့ အဲ့ကားတွေကြည့်ရင်းနဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ်တစ်ယောက် ထန်တာ ထန်တာလေ၊ အရည်ကို တောက်တောက် တောက်တောက်နဲ့ကျတယ်။ အမယ်လေး ငါ ဂုဏ်သရေရှိ ဒေါက်တာမကြီးဖြစ်ပြီး ဒီကနွဲ့ကလျ ကိုရီးယားမင်းသားလေးတွေကျမှ ဒီလောက်ဖြစ်ရလားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကျိန်ဆဲလည်း မရပါဘူး။ 

ကိုနိုင့်လီးကြီးနဲ့တုန်းက ကြမ်းတာတွေ၊ ကိုနိုင့်ဗလကြီးတွေနဲ့တုန်းကတောင် ဒီလောက် မထန်ခဲ့ဖူးဘူး။ အဲဒါနဲ့ပဲ အရင်က ဖာသိဖာသာနေမိတဲ့ ဖိုးချစ်လေးက မျက်စိရှေ့မှာတင် အရွယ်ရောက်ပြီး ခုနက ကိုရီးယားမင်းသား ကနွဲ့ကလျလေးနဲ့ တူလာပါလေရော။

အမယ်လေးဟဲ့ ဖိုးချစ်ရဲ့၊ ငါ့မျက်စိရှေ့တင် လေးဘက်ထောက်သွားနေတဲ့ ကလေးလေးက ငါ့ကို အရည်စက်လက်ဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်သတဲ့လား။ ဖိုးချစ်ကို မြင်တာနဲ့ တကိုယ်လုံး ထူပူ ရေတွေငတ်၊ ရင်တွေတုန်၊ ကောင်လေး ပေါင်ကြားထဲပြေးဝင်ပြီး လီးကြီးရော ဥတွေရော ပြေးစုပ် လျက်ချင်လိုက်တာ၊ သူ့ဂွကြားကို ခိုင်ခိုင်လတ်ဖင်ဆုံကြီးနဲ့ ပွတ်ပြီး အယားဖြေချင်လိုက်တာ လွန်ရော။ အဲဒါနဲ့ပဲ ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ ဒီအရွယ်ကြီးကျမှ ကိုယ့်တူ ကိုယ့်သားလောက်လေးကို ကြံရတော့တာပဲ။ အစ်မသာ ရှိသေးရင် ဆဲလိုက်မယ့်ဖြစ်ချင်း။

မိဘတွေကရော အစ်မတို့လင်မယားကရော ခိုင်ခိုင်လတ်တို့ တူဝရီးအတွက် အမွေတွေ တပုံကြီးထားခဲ့လို့ တစ်သက်စားမကုန်ပါဘူး။ တူဝရီး ၂ယောက် အကြိုက်သုံးလို့ ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ခိုင်ခိုင်လတ်က ဘယ်တော့မှ လိုတာထက် ပိုမသုံးခဲ့ဘူး။ မင်းစိုးကလည်း ဒီအသက်အရွယ်အထိ သူ့ကိုပေးထားတဲ့ မုန့်ဖိုးထက်ပိုပြီး ဘယ်တုန်းကမှ မတောင်းခဲ့ဘူး၊ ဒီကောင် ဒီတစ်ချက်တော့ ချီးကျူးရမယ်။

ခုတော့ တူဝရီးနှစ်ယောက်အသုံးအစွဲ ညီလာရာက ခိုင်ခိုင်လတ်က စပြီး သစ္စာဖောက်ရတော့တယ်။ ဖိုးချစ်လေး အိမ်လာရင် နာရီ၊ ရေမွှေး၊ ခါးပတ်၊ အားဆေး အကုန် ရရင် ရသလို ပေးနေတာ။ ကောင်လေးကတော့ အကြောက်အကန်ငြင်းတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်က ခိုးပြီးပေးပေမယ့် မင်းစိုးက ရိပ်မိပုံပါပဲ။ ဒါပေမယ့် အံ့ဩဖို့ ကောင်းတာက ဘာမှမပြောတာပဲ။ တခြားကိစ္စဆို မောင်မင်းစိုးတို့ အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက်ကို နပမ်းသတ်လုံးရလည်း လုံးမယ့် အထာမျိုး။ ခုကျ ငြိမ်နေတယ်။

မသင်္ကာလို့ သွားကြည့်မှ ဘယ်ဟုတ်မလဲ။ ဖိုးချစ်က ပေးသမျှတွေ တခုမှ မယူဘူး။ မင်းစိုးဆီ ပြန်ပေးခဲ့တာချည်းပဲ။ ဒီတော့ မောင်မင်းကြီးသားက အဲဒီပစ္စည်းတွေနဲ့ သာယာနေတာပေါ့။ သေနာကောင်လေး။ ငါကျွေးတဲ့ အားဆေးတွေစားပြီး အကောင်ကြီးက တုတ်ခဲနေတာ။ ဒါပေမယ့် ပေါ်သွားမှာစိုးလို့ ဘာမှတော့ ပြဿနာမရှာဘူး။ 

ဒင်းကိုတော့ စိတ်ထဲ တော်တော်လေး အခဲမကြေဘူး။ ဒါနဲ့ ကြာတော့ မြင်ရတာတောင် အကုသိုလ်ဖြစ်တယ်ဆိုပြီး ရှောင်နေတာ။ သူကလည်း ဖာသိဖာသာပဲ။ အဲလိုနဲ့ အဒေါ်နဲ့ တူဝရီး နည်းနည်းစိမ်းသလို ဖြစ်နေရာက ဒီနေ့ကျမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်လဲ မသိ တီလတ် ဘာချက်လဲဘာညာနဲ့ လာရောနေတာ။ ဖိုးချစ်ကိုလည်း ခေါ်လာတယ်ဆိုတော့ မျောက်ပြဆန်တောင်းဦးမလို့ပဲ နေမှာပေါ့။ အယ် ဟုတ်ပါဘူး။ အဲလိုဆို ငါ့ဖိုးချစ်လေး မျောက်ဖြစ်သွားမှာပေါ့။ သေနာကောင် မင်းစိုး။

ဒင်းကို ဖိုးချစ်လေး စာရှင်းပြနေတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာသွားပြီလဲ မသိ ခိုင်ခိုင်လတ်တစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်ရင်း စာဖတ်သလိုလိုနဲ့ ထိုင်စောင့်နေတာ တော်တော် ကြာသွားပြီ။ စောင့်ရင်း စောင့်ရင်း တချက်မှေးခနဲ ဖြစ်သွားတာ ဘေးကနေ

" တီလတ်.. တီလတ်"

ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေး ကြားမှပဲ ပြန်သတိဝင်လာတယ်။

" ဩော် ဖိုးချစ်လေး ပြီးပြီလား၊ အေးကွာ၊ တီလတ်လည်း အိပ်ရေးပျက်တာများတော့ ခေါင်းတွေကနောက်.. အဲမှာ မှေးကနဲ ဖြစ်သွားတာပဲ"

" အိပ်လိုက်ပါလား တီလတ်ရဲ့ ရှစ်နာရီလည်း ထိုးနေပြီ ကိုမင်းစိုးတောင် အိပ်သွားပြီ"

" အို ပြောမနေနဲ့ အဲ့ကာလနဂါးကတော့"

သူရယ်သံလွင်လွင်လေးပေါ်လာတယ်။

" ဖိုးချစ်လေး .. တီလတ်ခေါင်းနောက်နေလို့ကွာ၊ အပေါ်ထပ်တက်ရမှာလေ နည်းနည်း..."

" သား လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ အန်တီလတ်ရဲ့"

ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ လက်မောင်း ချိုင်းကြားအောက်နေ သူ့ခေါင်းကို လျှိုဝင်လိုက်ပြီးတော့ တွဲခေါ်သွားတယ်။ နူးညံလိုက်တာ အထိအတွေ့က။

အိပ်ခန်းထဲလည်းရောက်ရော ခိုင်ခိုင်လတ်တို့မြန်တယ်။ လက်က တံခါးချက်ကို ချပြီးသားပဲ။ အမေတို့ အဖေတို့ အမြော်အမြင်ကြီးကြီးနဲ့ ဆောက်ခဲ့တော့ အပေါ်ထပ်အခန်းတွေက အသံလုံတယ်။ လျှောက်ခုန်နေရင်တောင် vibration က အောက်ကို  သိပ်မရောက်ဘူး။

ခုတင်နားလည်း ရောက်ရော မူးသလို မော်သလိုနဲ့ ခုတင်ပေါ်တွန်းချလိုက်တယ်။ မရတော့ဘူး၊ ဒီနေ့အပိုင်ကြံမှ။ နို့မိုဆို အမ်းရတဲ့ ပစ္စည်းတွေက မင်းစိုးဆီရောက်တာနဲ့တင် သူ့ထိုင်အမ်းနေရသလို ဖြစ်နေမယ်။

ကောင်လေးက လဲသွားတော့ ခိုင်ခိုင်လတ်က သူ့အပေါ် ဖိလှဲချလိုက်တယ်။ သူ့ဂွကြားနဲ့ ကိုယ့်ဂွကြား ကွက်တိ။ ခိုင်ခိုင်လတ်က နဂိုတည်းက အကြံနဲ့ ဆိုတော့ ဘရာ ပင်တီ ဘာမှ မဝတ်ထား။ အထဲမှာ မိမွေးတိုင်းပဲ။ အင်္ကျီနဲ့ ထဘီကလည်း အပျော့သားကိုမှ တော်တော်ပါးတာ။ အလုံး အဖု အထစ်ကြီးတွေက သေချာမကြည့်ရင်တောင် ဒီတိုင်းကြီး ထင်းနေတာ။

ဖိုးချစ်လေးက အိမ်နေရင်း ဘောင်းဘီတိုအပါးလေးနဲ့။ သူ့ဂွကြားက ခိုင်ခိုင်လတ်က သူ့အဖုတ်ကြီးနဲ့ ပွတ်တယ်။ ထဘီနဲ့ ဘောင်းဘီ ခံနေပေမယ့် အသိသာကြီးလေ။ သူ့လီးကြီးကို ပွတ်မိတာပေါ့။ ဟယ် ဒါပေမယ့် အံ့ဩစရာ ဖိုးချစ်လီးက လုံးဝ တောင်မလာဘူးတော့။ မာဆတ်ဆတ်လေးတောင် ဖြစ်မလာဘူး။ 

တခုခုတော့ လွဲနေပြီ၊ ပြီးတော့ ဖိုးချစ် အသက်ရှူသံတွေ မြန်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် စိတ်လှုပ်ရှားလို့ထက် ကြောက်လို့ မြန်တဲ့ ပုံစံကြီး။ ခိုင်ခိုင်လတ် ကိုယ်လုံးကြီးနဲ့ အဲလိုပွတ်တာ ခံရရင် တော်ရုံ ယောကျာ်းလေးကတော့ နေရာမှာတင် သုတ်နှစ်ခါလောက် ထွက်သွားမယ်။ ဒီကောင်လေးကတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ဘာမှထူးမလာဘူး။

ဒါနဲ့ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ မထူးပါဘူး ကိုယ်ကပဲ စလိုက်မယ်ဆိုပြီး နှင်းဆီရောင် နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းမယ်အလုပ်မှာ

" တီလတ် ဘာလုပ်တာလဲ... ဖယ်.. ဖယ်"

ဆိုပြီး ခိုင်ခိုင်လတ်ကိုယ်လုံးကြီးကို သူ့ကိုယ်လုံး ကနွဲ့ကလျလေးနဲ့ တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချက်ချင်း တံခါးဆီပြေးသွားပြီး ကယောင်ကတမ်းနဲ့ ဖွင့်နေပေမယ့် လက်ကချော်နေတော့ တံခါးက မပွင့်ဘူး။ ခိုင်ခိုင်လတ် ဒေါသထွက်သွားပြီ။ သူဖင်သရမ်းတာမှန်တယ်၊ ဒါပေမယ့် နွှဲခဲ့တဲ့ ပွဲတိုင်းမှာ ခိုင်ခိုင်လတ်ဘက်က စခဲ့ရတယ်ဆိုတာ တစ်ခါမှ မရှိဘူး။ ယောကျာ်းတွေကိုယ်တိုင်က လိုချင် ခယပြီး လာတောင်းယူရတာချည်းပဲ။ နောက်ဆုံး အရှက်ကြီးတဲ့ ကိုဝင်းအောင်ကြီးတောင် သူ့ခြေသလုံးသားဝင်းဝင်းလေး လှစ်ပြလိုက်တာနဲ့ အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်သွားတာ။ ခုဟာက လွန်လွန်းပြီ။

" ဟေ့ ဖိုးချစ်"

ခိုင်ခိုင်လတ် အသံက ပီသတယ်၊ ဟိန်းတယ်။ ဝါ့ဒ်ထဲမှာတုန်းက ဂျူနီယာတွေကို ဟောက်တဲ့ အသံမျိုး။ ဖိုးချစ် တန့်သွားတယ်။

" မင်းက မလွန်လွန်းဘူးလား။ ငါမိန်းမတန်မဲ့နဲ့ ငါ့ဘက်က စရတာကိုတောင် သရဲသဘက်တွေ့သလို အတင်းထွက်ပြေးတယ်။ ငါက ရွံစရာကောင်းနေလို့လား။ ဘာ ချွတ်ယွင်းချက် ရှိနေလဲ။ မင်းအမေအရွယ်မို့လို့လား။ ပြောစမ်း ဖိုးချစ်"

ခိုင်ခိုင်လတ် အသံကို အသားကုန်မြင့်အော်ပြောတယ်။ အသားတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတယ်။ ဖိုးချစ်က တုန်တုန်ရင်ရင်နဲ

" တီ..တီလတ်မှာ ချွတ်ယွင်းချက် မရှိပါဘူး။ တီလတ်က ကျနော် တွေ့ဖူးသမျှထဲမှာ ကျက်သရေအရှိဆုံး၊ အလှဆုံး မိန်းမပါ။ ဒါပေမယ့် ကျနော်က..."

" ဘာဖြစ်လဲ မင်းက"

" ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို......"

စကားမဆုံးခင် ဂျောက်ခနဲ တံခါးပွင့်သွားတော့ ဖိုးချစ် ဆင်းပြေးသွားတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်တော့ နေရာမှာတင် ပုံရက်သား လဲကျသွားတယ်။

လောကကြီး တစ်ခုလုံး ချာချာလည်နေပြီ။ သူ့နားထဲမှာ ဖိုးချစ်ရဲ့ အသံက ပဲ့တင်ရိုက်ခတ်နေတယ်။

" ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို......"

" ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို......"

" ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို......"

" ကျနော်က ကိုမင်းစိုးကို......"

အား ခိုင်ခိုင်လတ် ငိုချလိုက်တယ်။ ငါ့အဖြစ်က ရှက်စရာကောင်းလိုက်တာ။ အခြောက်ကိုမှ ကြံမိတယ်။ ငါ့သိက္ခာတွေ အကုန် အကျခံပြီးတော့ကို မြုဆွယ်ခဲ့တာ။ ခုအဲဒီအခြောက်သာ နုတ်မလုံဘဲ ဖွရင် ဒီမြို့မှာ ငါ့သိက္ခာတော့ သွားပါပြီ။ အီး ...အစ်မရေ .. ညီမလေးအဖြစ်ကို ကြည့်လှည့်ပါဦး။ အဲဒီအခြောက်လေးက အစ်မသားကို ... အစ်မသားကို....ဟုတ်တယ်။ ဒီကိစ္စတွေအားလုံး မင်းစိုးကြောင့်ဖြစ်တာ။ ဒင်းကြောင့်ဖြစ်တာ။ ဒင်းသာ အဲဒီအခြောက်နဲ့ မပတ်သက်ရင်...ငါ ခုလိုဖြစ်စရာမရှိဘူး။ သတ်မယ်.. ဒင်းကို.. ငါသတ်မယ်။ မင်းစိုး.. နင်သေဖို့သာ ပြင်ထား။

ခိုင်ခိုင်လတ် မိန်းမကြမ်းကြီးတစ်ယောက်လို အိမ်ပေါ်က တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ပြေးဆင်းလာတယ်။ မင်းစိုး အခန်းနားရောက်တော့ ခလူး ခလောနဲ့ ဟောက်သံလေးများတောင် ကြားရသေး။ သတောင်းစား... ဒင်းက ဇိမ်လေးနဲ့ ဟောက်တောင်ဟောက်နေတယ်။ ငါကတော့ ခွေးလုံးလုံး ဖြစ်သွားပြီ။ ဒင်းတော့လား တွေ့မယ်။

မင်းစိုးအခန်းတံခါးက ဘယ်တော့မှ ပိတ်မထားဘူး။ စေ့ရုံစေ့ထားတာ။ ခိုင်ခိုင်လတ်ကလည်း ဝင်လေ့မရှိဘူး။ မင်းစိုးလည်း ခိုင်ခိုင်လတ်အခန်းကို တစ်နှစ်နေလို့ တစ်ခါမရောက်ဘူး။အခန်းထဲမှာ မီးပိတ်ထားတော့ တရုတ်ကပ်က လရောင်လေးပဲ ဖြာကျနေတယ်။ ခြင်ထောင်ထဲမှာတော့ မင်းစိုးက ခဘူး ခလောနဲ့။ ခိုင်ခိုင်လတ် ဒေါသပိုထွက်သွားတယ်။ သေနာကျလေး သေအောင်သတ်ပစ်မယ်။ ခြင်ထောင်ကို ဗြုန်းဆို ဆွဲမလိုက်တော့

" ဟယ်"

ခိုင်ခိုင်လတ် ကြက်သေသေသွားရပြီ။ လရောင်အောက်မှာ မင်းစိုးရဲ့ လီးကြီးက ထောင်တန်းနေတာပဲ။ အကြောတွေက အပြိုင်းပြိုင်းထလို့။ ကြီးတာကလည်း သူ့ဘဲတွေထဲမှာ အကြီးဆုံး ကိုနိုင်ကြီးလီးထက်တောင် ကြီးသေးတယ်။ လုံးပတ်ကြီးက တုတ်ခဲနေတာပဲ။ ထိပ်ဖူးကြီးက နီရဲပြောင်လက်လို့၊ ဥနှစ်လုံးကလည်း နေရာတကျ။ အမွှေးတွေက မည်းလိမ်ကောက်လို့။ 

ခိုင်ခိုင်လတ် အပြင်မှာ တွေ့ဖူးသမျှ လီးတွေထဲမှာ အရိုင်းဆန်ဆုံးနဲ့ အလှဆုံး လီးကြီးပဲ။ ဒီကောင်လေး ဆေးတွေဘာတွေများ လျှောက်ထိုးထားသလားလို့ တွေးနေတုန်း ကိုယ်ထဲက သွေးတွေ ပွက်ပွက်ဆူလာတယ်။ မင်းစိုးကို သတ်ချင်တဲ့ ဒေါသသွေးတွေတော့ မဟုတ်ဘူး။ မင်းစိုး လီးကြီးကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ချင်တဲ့ ကာမသွေး၊ တဏှာသွေး၊ ရမ္မက်သွေးတွေ။

စိတ်က ကိုင်ကြည့်ချင်တယ်လို့ပဲ ရှိသေး ကိုယ်က ထိုင်ချလိုက်ပြီး၊ မင်းစိုးလီးကြီးကို ဖယောင်းလက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးတွေနဲ့ ဆုပ်မိသွားပြီ။ ထိပ်ဖူးကြီးကို သေချာမြင်ရအောင် အရေခွံကို အောက်ဆွဲချလိုက်တော့ လီးနံ့ ညှီစို့စို့ကြီးက ထောင်းခနဲ တက်လာတယ်။ 

မင်းစိုးက ဒီရက်ပိုင်း အေးတယ်ဆိုပြီး ရေမချိုးဘဲ နေတာ ၂ရက်ရှိပြီ၊ ခိုင်ခိုင်လတ်တောင် ဆူလိုက်သေးတယ်။ ခုလည်း လီးကို သန့်ရှင်းရေး မလုပ်ထားလို့ ထင်တယ်။ လီနံ့ကြီးက နှာခေါင်းထဲ မွှန်သွားတယ်၊ ဒါပေမယ့် အဲ့လီးနံ့ ညှီစို့စို့ကြီးက ခိုင်ခိုင်လတ်အတွက်တော့ နတ်သုဒ္ဓါရဲ့ အနံ့ပဲ။ ဒီအနံ့ကြီးက ကိုယ်တွင်းက အကြောပေါင်းတစ်ထောင်ကို နိုးကြားလာစေတယ်။

ခိုင်ခိုင်လတ် ရေငတ်လာပြီ။ အာခေါင်တွေခြောက်။ ကိုယ်တွေပူ။ တုန်တုန်ယင်ယင် ဖြစ်လာလို့ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးပြီး နှင်းဆီဖူးရောင် နှုတ်ခမ်းလေးကို အဝိုင်းပုံဖြစ်အောင် ဟ၊ စတော်ဘယ်ရီရောင် ခံတွင်းလေးထဲ အုခနဲ ငုံချလိုက်တယ်၊ အစက စုပ်ရုံ စုပ်ပေးမလို့။ 

လောဘကြီးပြီး ငုံလိုက်တာ လည်ချောင်းထဲထိ ရောက်သွားပြီး ဒိသရုတ်ဖြစ်သွားတယ်၊ အွတ်ခနဲ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ လီးကြီးမှာ ခိုင်ခိုင်လတ် သွားရည်တွေ တံတွေးတွေ ရွှဲပြီး ချွဲပြစ်နေတယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်လည်း လီးကြီးကို တစ်ချက် နှစ်ချက် လက်နဲ့တိုက်ပြီး မင်းစိုးပေါ် တက်ခွလိုက်တယ်။ ခုနတည်းက ဘာမှ ဝတ်မထားတော့ လီးကြီးရဲ့ အေးစက်ပူနွေးတဲ့ အထိအတွေ့က အဖုတ်ကို ကျင်ခနဲ လာထိတယ်။ ထိပ်ဖူးကြီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး

" သား.. မင်းစိုး... တီလတ်ကို.. ခွင့်လွှတ်ပါ. တီလတ် အရမ်းထန်နေလို့ပါ သားရယ်".

ဆိုပြီး ရှိုက်သံတဝက်နဲ့ တိုးတိုးလေးပြောလိုက်ရင်း ထိုင်ချလိုက်တာ ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို သွားဆောင့်တယ်။

" အား... ကောင်းလိုက်တာ..သားရယ်.တီလတ်ဖြင့် ဦးနိုင်နဲ့ ပြီးတည်းက ဒီလောက် စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိတဲ့ အရသာ မခံစားရတာ ကြာပြီ..."

" သား... မင်းစိုး... တီလတ်... လိုးပြီနော်... သားကို ..လိုးပြီ"

ခိုင်ခိုင်လတ် ကောင်းလွန်းတော့ ပါးစပ်က ကယောင်ကတမ်းတွေပြောပြီး လီးကြီးအပေါ်က နေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ဆောင့်ချနေတယ်။ မင်းစိုး ဆီးစပ်နဲ့ ခိုင်ခိုင်လတ် ဖင်ကြီး ရိုက်ခတ်သံကလည်း တဖုန်းဖုန်းနဲ့။

အဲ့လောက်လုပ်နေမှတော့ မောင်မင်းစိုးလည်း ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမှတ်လို့။ နိုးပြီပေါ့ဗျာ။ မနိုးဘဲနေရအောင် ဂျပန်ကားမှ မဟုတ်တာ။ မင်းစိုးကလည်း အိပ်မက်ထဲမှာ ဥစ္စာစောင့်မ သူ့ကို အမှန်အကန် ကျုံးနေတယ်လို့မက်တာ။ နိုးလာတော့ ဆံပင်ရှည်ရှည် အဝါဝမ်းဆက်နဲ့ မိန်းမက သူ့ပေါ်တက်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်နေတာတွေ့တယ်။ လရောင်ပဲရှိတော့ မျက်နှာကို သေချာမမြင်ရဘူး။ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ဆိုတော့ ဥစ္စာစောင့်မထင်ပြီး အဲ့မိန်းမဖင်ကို လက်ကြီးနဲ့ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်ပြီး အောက်က ပင့်ဆောင့်ပေးနေလိုက်တယ်။ ၃ချက် လောက်ကျ အားမရတော့ ဖင်ကနေကိုင်ပြီး လီးလည်း အဖုတ်ထဲက ကျွတ်မသွားအောင်ထိန်းရင်း ဥစ္စာစောင့်မကို လှဲသိပ်လိုက်တယ်။ အဲ့ကျမှ သူ့အောက်က မျက်နှာက ထင်းခနဲ။

" ဟာ.... တီလတ်"

မင်းစိုး ခေါင်းနပန်းကြီးသွားတယ်။ တီလတ်က သူ့ကို ဒီရက်ပိုင်း ဟိုပစ္စည်းတွေကိစ္စနဲ့ စိတ်ကောက်နေတာ၊ သိပ်ကြည်တာမဟုတ်ဘူး။ ခုကျ သူ့အပေါ် တက်ဆောင့်နေပါလား။

" တီလတ် လုပ်မနေနဲ့ မင်းစိုး.. ဆောင့်စမ်း.."

" တီ ... တီလတ်"

မင်းစိုး ထစ်ငေါ့ ထစ်ငေါ့ ဖြစ်နေတာကို ခိုင်ခိုင်လတ် စိတ်မရှည်လို့ ခြေထောက်နှစ်ဖက်နဲ့ မင်းစိုး တင်ပါးကို ညှပ်ပြီး သူအောက်က ကော့ဆောင့်ပေးလိုက်တယ်။ အဲ့ကျမှ မင်းစိုးလည်း အယောင်ကန်ကန်းနဲ့ ခါးလှုပ်ပြီး အသားကုန်ကျုံးဆောင့်တော့တယ်။

" အား မင်းစိုး.. ဆောင့်. ဟုတ်တယ်... အဲလိုလေး... နာနာဆောင့်"

တီလတ် အရင်ကနဲ့ တခြားစီပဲ ပွင့်လင်းလှချည်လားလို့ မင်းစိုး တွေးနေတယ်။ တွေးရင်း ဆောင့်တာလည်း ရပ်မသွားဘူး။ မင်းစိုးလီးကြီးက တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ တီလတ်အဖုတ်ထဲ ဝင်နေတယ်။

" မင်းစိုး... ငါ့ကိုလိုး...ငါ့ကို သေအောင်လိုး.. နင့်အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက် ငါ့ကို အဖုတ်ကြီးပြဲသွားအောင်လိုး.. ငါ နင့်လီးကြီးကို ကြိုက်တယ်ဟာ.. ငါ့အဖုတ်ကြီးကို လိုးဟာ"

တီလတ် ခေါင်းကို ဘယ်ညာရမ်းခါပြီး စကားလုံး အကြမ်းကြီးတွေ ပြောနေတော့ မင်းစိုး ဖီးလ်တော်တော်ရှိလာတယ်။ သူလည်း ဒီအရွယ်ရောက်နေပြီ စော်တော့ လိုးဖူးတာပေါ့။ ဒါပေမယ့်အခုဟာက ကိုယ်တစ်သက်လုံး ချစ်ကြောက်ရိုသေလာတဲ့ တီလတ်။ အဒေါ်ရင်းခေါက်ခေါက်။ စိတ်ထဲမှာ အဒေါ်ဆိုတာထက် အမေလို့တောင် သတ်မှတ်ထားတာ။ အဲလိုမိန်းမကို ပြန်လိုးနေရတယ်ဆိုတဲ့ ဖီလင်က guilty လည်းဖြစ်သလို pleasure လည်း အကြီးအကျယ်ရစေတယ်။

" တီလတ်.."

" ဘာလဲ"

" ဒေါ့ဂီဆွဲကြမလား"

မင်းစိုး အရဲစမ်းကြည့်လိုက်တယ်။

" အေး ကောင်းသားပဲ၊ ဒေါ့ဂီဆို နောက်ကနေ ဆောင့်လို့ရတယ်"

ဒီတခေါက်လည်း လီးမကျွတ်အောင် ဂရုတစိုက်လှည့်လိုက်ကြပြီးတော့ တီလတ်က ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လို့ မွေ့ရာကို မျက်နှာအပ် လက်ထောက်၊ မင်းစိုးက တီလတ်ဖင်ကြီးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဆောင့်နေတာ။

" အား မင်းစိုး. ကောင်းတယ်... အဲ့လိုဆောင့်... နာနာလိုး. အရမ်းကောင်းတယ်... အဖုတ်တော့ ပြဲပါပြီ. လိုးစမ်း.. လိုးရင်းနဲ့ ရိုက်.. တီလတ်ဖင်ကို ရိုက်... သား အားရှိပါးရှိ ရိုက်.. သားငယ်ငယ်က တီလတ် ခဏခဏရိုက်ဆုံးမဖူးတယ်လေ.. အဲဒါကို လက်စားချေတယ်လို့ သဘောထားပြီး ရိုက်"

မင်းစိုးလည်း အမိန့်လိုက်နာတဲ့ အနေနဲ့ ဖျန်းခနဲ ရိုက်ချလိုက်တယ်။ နို့နှစ်ရောင် ဖင်တုံးကြီးမှာ လက်ဝါးရာကြီး နီထင်းသွားတယ်။

" ဖျန်း "

" ဖျန်း"

" ဖျန်း"

မင်းစိုး ဆက်တိုက်ရိုက်ချလိုက်တယ်။

" တီလတ်"

" ဟင်.. သား"

" သားလိုးတာ ကောင်းလား"

" အရမ်းကောင်းတယ်"

" ရိုက်တာရော"

" အင်း အသေကြိုက်တယ်"

" တီလတ်ကို သားနေ့တိုင်း ဒီလိုလိုးမှာနော်"

" အင်း သားဆန္ဒရှိတဲ့အချိန် တီလတ်ထဘီကို လှန်ပြီး ကြိုက်သလိုသာ လိုးတော့ သားရယ်.. အရမ်းကောင်းတာပဲ"

" တီလတ် သားဂေါ်လီထည့်ရင်ရော ခံမှာလား"

" ဘာထည့်ထည့်ကွာ... ငါ့သားလိုးရင် တီလတ်ခံဖို့ အသင့်ပဲ"

" ဟုတ်ပြီ"

မင်းစိုးက မပြောမဆိုနဲ့ လီးကြီးကို ဘွတ်ခနဲ ခိုင်ခိုင်လတ် အဖုတ်ထဲက ထုတ်လိုက်တယ်။ ခိုင်ခိုင်လတ်က ဘာလုပ်တာလဲလို့ အော်မလို့ ပါးစပ်ဟတုန်းရှိသေး ဟထားတဲ့ ပါးစပ်လေး ပြဲသွားတယ်။

" ဇွိ... ဗြိ..."

မင်းစိုးက လီးကြီးကို ခိုင်ခိုင်လတ် ဖင်စအိုဝထဲ ဗြွတ်ဆို ထိုးထည့် လိုက်တာကိုး။ အဲ့လောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးကို ဖင်ကို အလိုးခံရတော့ ခိုင်ခိုင်လတ် ထွန့်ထွန့်လူးနေတယ်။

" အစ်မရေ... ညီမလေးကို ခွင့်လွှတ်ပါတော့. အစ်မသား...ညီမလေးလည်း သားလိုချစ်ရတဲ့ မင်းစိုးက ဖင်လိုးပေးတာကို ညီမလေး အသေအလဲကြိုက်နေပြီ အစ်မရေ"

တီလတ် အဲ့လို အော်တဲ့အသံကြားတော့ မင်းစိုးလည်း အတွင်းသားတွေ  စုတ်ပြဲမှာ ဘာညာမတွေးတော့ဘူး ကျားတစ်ကောင်လို အရှိန်အဟုန်နဲ့ ဆောင့်လိုက်တာ

" အ .. အ  တီလတ် သားပြီးတော့မယ်"

" တီ... တီလတ်လည်း.. ပြီးတော့မယ်.. တီလတ်က ဖင်ရော အဖုတ်ရော နှစ်ခုလုံး... တ.. တပြိုင်တည်း.. ပြီး... ပြီး... အား.. မင်းစိုး... မင်းစိုး... သား... ချစ်တယ်ကွာ... အဒေါ်အရင်းကို ဖင်ရောအဖုတ်ပါလိုးပေး.တယ်.... ချစ်... ချစ်တယ်ကွာ..မင်းစိုး.. အား.. တီလတ်ပြီးပြီ.. မင်းစိုး ..."

တီလတ်ကယောင်ကတမ်းတွေ ပြောပြီး ဖင်ရော အဖုတ်ရော စူပွစူပွလုပ်ပြီး ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ်။ မင်းစိုးလည်း ပြီးသွားလိူ့ တီလတ်ရဲ့ မှောက်ရက် ကိုယ်ပေါ် လိုက်မှောက်ချလိုက်ပြီး လီးကြီးကို ဖင်ထဲ စိမ်ထားရင်း အမောဖြေလိုက်တယ်။

တီလတ်က မျော့နေတဲ့ကြားက ဖျော့တော့တဲ့ လေသံလေးနဲ့

" သား ..မင်းစိုး... သားကို တီလတ် တသက်လုံး မွေးလာတာ.. ဒီညတစ်ညတည်းနဲ့ကို တန်ပါတယ်ကွာ"




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



ချစ်သူလိုပဲ ချစ်ပါမယ် (စ/ဆုံး)

ချစ်သူလိုပဲ ချစ်ပါမယ် (စ/ဆုံး)

မြသာ ရေးသည်။

အခန်း ( ၁ )

ဦးလင်းသူ တယောက် အမိမြန်မာပြည်သို့ ဒုတိယ အကြိမ်ရောက်ရှိခဲ့လေပြီ။ အမိမြေမှ ခွဲခွာခဲ့တာ နှစ်ပေါင်း ၂၅ နှစ်ခန့်ကြာမြင့်ချိန်တွင် မြန်မာပြည်သို့ ဒုတိယအကြိမ် ရောက်ရှိခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

လင်းသူ၏ ဘဝက ပန်းခင်းသော လမ်းမဟုတ်ခဲ့ပါ။ အသက် ၁၁ နှစ်တွင် မိဘများဆုံးပါးသွားသဖြင့် ရွာတွင်မနေရတော့ပဲ မန္တလေးမှ ဘကြီးဖြစ်သူ ကပ္ပိယလုပ်သော ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် ကပ်နေရလေသည်။ ဘကြီးဖြစ်သူဆီရောက်တော့ လင်းသူတယောက် အတန်းပညာက တပိုင်းတစဖြစ်နေကာ လက်တွေ့ဘဝ သက်မွေးမှုပညာကိုသာ သင်ယူစေခဲ့လေသည်။ 

ပညာရေးကို  ဂရုစိုက်သော ဘကြီးက ညကျောင်းတက်စေခဲ့လေသည်။ ညကျောင်းမှ လျှပ်စစ်ကျွမ်းကျင်လက်မှတ်ရရှိခဲ့ကာ မီးသမားလိုင်စင်ကိုပါ ရန်ကုန်သို့တက်ခါပြုလုပ်ခဲ့လေသည်။ ညကျောင်းပြီးသောအခါ ဘကြီးက အင်္ဂလိပ်စာကို လေ့လာစေလေသည်။ အင်္ဂလိပ်စာကျွမ်းကျင်သော ကိုယ်တော်တပါးက အားလပ်ချိန်များတွင် သင်ပေးသဖြင့် အင်္ဂလိပ်လို အတော်အသင့် ရေးတတ် ဖတ်တတ် လာလေသည်။ ပညာစုံကာ အလုပ်ခွင်ထဲဝင်သောအချိန်မှ ကျေးဇူးရှင် ကပ္ပိယဘကြီးသည် အနိစ္စရောက်ကာ ကွယ်လွန်ခဲ့လေသည်။

ဘုန်းကြီးကျောင်းတွင် ဆက်နေကာ အလုပ်လုပ်နေရင်း နွယ်နီဖြင့်တွေ့ကာ မေတ္တာမျှရာမှ လက်ထပ်ခဲ့လေသည်။ လက်ထပ်ပြီး သုံးနှစ်ခန့်ရှိသောခါ မြှင့်တက်လာသော ကုန်ဈေးနှုန်းကြောင့် အိမ်ငှားခနှင့် အိမ်အသုံးစားရိတ်က ဝင်ငွေနှင့်ကာမိစေရန် အနိုင်နိုင်ဖြစ်လာလေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူကို အလုပ်မလုပ်စေချင်တာက လင်းသူ၏ဆန္ဒ။ စားဝတ်နေရေးအတွက် နိုင်ငံခြားထွက်ကာ ဝင်ငွေရှာခဲ့လေသည်။

လွယ်တော့မလွယ်။ ပညာ အလုံအလောက်မရှိသောသူ့အတွက် ဝင်ငွေမှာ အမိမြန်မာပြည်ထက် များပြားသည် ဆိုသော်လည်း လုပ်ငန်းခွင်တွင် အခက်အခဲများတွေ့ခဲ့ရလေသည်။ သို့သော် လိုချင်စိတ်ရှိသောသူအတွက် ကြိုးစားခွင့်ရှိသည်ဆိုသော စကားအတိုင်း ကြိုးစားရုန်းကန်ခဲ့လေသည်။ သူ၏အကင်းပါးမှု ဉာဏ်ထက်မြက်မှု ကြိုးစားမှု  အကွက်မြင်တတ်မှုတို့ကြောင့် ရာထူးများတိုးလာကာ ဝင်ငွေလဲ ကောင်းလာခဲ့လေသည်။

သူရှာရသမျှကို မိန်းမဖြစ်သူထံပို့ပေးခဲ့လေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူကလည်း စီးတဲ့ရေ ဆည်တဲ့ကန်သင်း ဆိုသည့်အတိုင်း စုဆောင်းထားကာ ဘဏ်ထဲသို့ထဲ့ထားခဲ့လေသည်။ အတော်အတန်စုဆောင်းမိသောအခါ နွယ်နီက မြို့သစ်ဘက်တွင် မြေကွက်ဝယ်ရန် တိုင်ပင်သောကြောင့် သဘောတူကာ မြေတကွက်ဝယ်ထားခဲ့လေသည်။ မြေကွက်ပေါ်အိမ်ဆောက်ကာ လူငှားမထားချင်သောကြောင့် အဆောင်မှာနေသော နွယ်နီက ကိုယ်တိုင်နေ၍ အဖော်အဖြစ် သူ့အစ်မသားမိကို ခေါ်ထားလိုက်လေသည်။

လင်းသူကား မြန်မာပြည် တခေါက်မှမပြန် အလုပ်ထဲတွင်သာ အာရုံနှစ်ထားလေသည်။ မိန်းမဖြစ်သူအား သုံးလတစ်ကြိမ်ခေါ်တွေ့လေသည်။ သူတို့လင်မယားတွင် မည်သူမှ ချွတ်ယွင်းချက်မရှိသော်လည်း ဘာလို့မှန်းမသိ ကလေးမရပေ။ ကလေးချစ်တတ်သော နွယ်နီက သူ့အစ်မ ကေသီဆီမှ အခါလည်သမီးလေး ဇင်မြဝေကို မွေးစားလိုက်လေသည်။ ကေသီမှာ မုဆိုးမဖြစ်ကာ ကိုယ်ဝန် ရလတွင် ယောက်ျားဖြစ်သူ မြင့်ဌေး ကားအက်ဆီးဒင့်ဖြစ်ကာ ဆုံးပါးသွားလေသည်။

ထိုအချိန်တွင် နွယ်နီမှာ လင်တော်မောင် လင်းသူ ဝင်ငွေကောင်းလာသောအချိန် ဖြစ်သောကြောင့် အစ်မဖြစ်သူအား အစစအရာရာ ကူညီခဲ့လေသည်။ ကလေးမွေးသောအခါတွင်လည်း လိုလေသေးမရှိ ပံ့ပိုးပေးခဲ့လေသည်။ လင်းသူကလည်း ကြည်ဖြူ စွာ မိန်းမဖြစ်သူ စိတ်ကြိုက် လုပ်ဆောင်စေခဲ့လေသည်။ သို့သော် ကေသီက ဇင်မြဝေလေး ရတန်းတွင် သွေးတိုးရောဂါဖြင့် ဆုံးပါးခဲ့လေသည်။

လင်းသူ မြန်မာပြည်သို့ ပြန်ရောက်သော ပထမအကြိမ်မှာ နွယ်နီ အသည်းအသန်ဖြစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။ နွယ်နီမှာ လည်ချောင်းကင်ဆာရောဂါဖြင့် အသည်းအသန်ဖြစ်နေချိန်ဝယ် ဇင်မြဝေကလည်း တယောက်ထဲဖြစ်လေရာ လင်းသူမှာ အလုပ်မှ လစာမဲ့ခွင့်ယူကာ ပြန်လာ၍ ပြုစုခဲ့လေသည်။ သို့သော် ကံဆိုးလှသော နွယ်နီမှာ ၁လသာနေရပြီး လူလောကကြီးအား စွန့်ခွာသွားခဲ့လေသည်။

လင်းသူမှာ အသုဘကိစ္စများ အားလုံးပြီးသွားသောအချိန်တွင် မြန်မာပြည်မှာ ပြန်နေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။ သို့သော် စာချုပ်သက်တမ်း ကျန်နေသေးသဖြင့် ၆လ အလုပ်ဆင်းပြီးမှ ပြန်လာနိုင်မည်ဖြစ်လေသည်။ ဇင်မြဝေကလည်း တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ် စာမေးပွဲများ နီးကပ်နေပြီဖြစ်လေရာ တယောက်ထဲ ကျန်နေတော့မှာဖြစ်လေရာ  အိမ်ကိုပိတ်ထားလိုက်ပြီး ဇင်မြဝေကို အဆောင်မှာ နေစေခဲ့လေသည်။ ၆ လစာ ပိုက်ဆံ အလုံအလောက်ထုတ်ပေးကာ စာချုပ်သက်တမ်းစေ့သည်နှင့် ပြန်လာမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောခဲ့လေသည်။

နွယ်နီရှိစဉ်အခါကထဲက အိမ်ကိုရော ဘဏ်မှာစုထားသော စာရင်းသေအပ်ငွေများကိုပါ လင်းသူနာမည်နှင့် လုပ်ထားသဖြင့် အဆင်ပြေလေသည်။ ဇင်မြဝေမှာ လင်းသူနှင့် နွယ်နီ့ကိုပင် အဖေအမေအရင်းဟုထင်မှတ်နေလေသည်။ နွယ်နီက ဘယ်လိုပြောခဲ့သည်မသိ လင်းသူမှာ သူ့သမီးအရင်းမဟုတ်ပါဟု ဒီလိုအချိန်တွင် ဇင်မြဝေကို မပြောရက်ခဲ့ပါ။ ထို့ကြောင့် အလိုက်သင့်သာနေခဲ့လေသည်။

..............................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

အလုပ်က နှုတ်ထွက်စာတင်တော့ ကုမ္မဏီက ချက်ချင်း လက်မခံသေးပဲ အခက်အခဲကို မေးလေသည်။ လင်းသူက ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြောသောအခါ မြန်မာပြည်တွင် အခြေဆိုက်ထားသော ကုမ္မဏီခွဲတွင် လုပ်နိုင်မလားဟု မေးလေသည်။ လင်းသူက အားရဝမ်းသာ သဘောတူလိုက်လေသည်။ တံတားဦးသို့ တိုက်ရိုက်ရောက်သော ခရီးစဉ်ရှိသော်လည်း လူကြုံထဲ့ပေးကြသောကြောင့် ရန်ကုန်ခရီးစဉ်သာ လက်မှတ်ဖြတ်လိုက်လေသည်။ ရန်ကုန်သို့ရောက်သောအခါ အမှာပါးသော ကိစ္စများဆောင်ရွက်ပြီးနောက် တံတားဦးလေယာဉ်လက်မှတ် ဖြတ်လိုက်လေသည်။

လေဆိပ်တွင် စောင့်နေစဉ် ရှေ့က တံတားဦးခရီးစဉ်တွင်  လေယာဉ်ချို့ယွင်းကာ ရှေ့ဘီးချမရသောကြောင့် လေယာဉ် ဝမ်းဗိုက်ဖြင့်ဆင်းသက်ခဲ့ရခြင်းကို လူအများပြောဆိုလျက်ရှိကြလေသည်။ လင်းသူမှာ လေယာဉ်ပေါ်ရောက်သောအခါ ကြားရသည့်သတင်များကြောင့် ရင်တထိတ်ထိတ်ဖြင့် စီးရလေသည်။ ရသမျှ ဘုရားစာများတလမ်းလုံးရွတ်ကာ လိုက်ပါလာလေသည်။

တံတားဦးလေဆိပ်ရောက်ကာ လေယာဉ်ပေါ်က ဆင်းတော့ ဇင်မြဝေက သူ့ကိုလာကြိုနေလေသည်။ ဝမ်းဗိုက်ဖြင့် ရှပ်တိုက်ဆင်းထားသဖြင့် ခေါင်းစိုက်နေသော လေယာဉ်ကြီးကိုလည်း တွေ့ခဲ့ရလေသည်။ လေယာဉ်မှူး၏ ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် အများကြီးသက်သာရာရခဲ့သည်ဟုဆိုရပေမည်။

"အဖေ"

ဟုခေါ်ကာ အပြေးကလေးလှမ်းကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာသော ဇင်မြဝေကို ဆီးကြိုကာ ဖက်ထားလိုက်လေသည်။ နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကြောင့် လင်းသူရင်ထဲတမျိုးဖြစ်သွားလေသည်။

ဇင်မြဝေသည် အသက် ၂ဝ ခန့်ရှိကာ အသားအရေဖြူ ဝင်းကာ မျက်လုံးအကြည့်များက အရေလဲ့နေကာ နှာခေါင်းလေးကလည်း စင်းနေလေသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးမှာ လေးညို့သဖွယ် ကွေးညွတ်နေပီး ထူထူပြဲပြဲလေးဖြစ်ကာ ရင်သားအစုံမှာ သေးသေးလေးဖြစ်သော်လည်း ကိုယ်ကျပ်အင်္ကျီ ဝတ်ထားပါက မို့မို့လေးထွက်နေလေသည်။ ခါးလေးမှာ သေးသေးကျစ်ကျစ်လေးဖြစ်ပြီး ပေါင်တံများမှာ ဆင်နှာမောင်းသဖွယ်ဆင်းနေကာ တင်အစုံမှာလည်း မကြီး မသေး အဆီပိုမရှိပဲ ကျစ်လစ်တောင့်တင်းသော ခန္ဓာကိုယ်ရှိလေသည်။ တကိုယ်လုံးအသေးစိတ်ခြုံငုံကြည့်ပါက မော်ဒယ်သူဌေးမလေး ကိုင်လီဂျန်နာနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်လေသည်။ လင်းသူမှာ သက်ပြင်းတချက်ချမိလိုက်လေသည်။

ပစ္စည်းများသယ်ကာ အသင့်ငှားထားသော City Taxi ပေါ်သို့တက်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြလေသည်။ အိမ်က လင်းသူမရောက်ခင် ၂ ရက်အလိုတွင် ဇင်မြဝေက သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးလေပြီ။ ညနေပိုင်း လေယာဉ်ဖြစ်သောကြောင့် လမ်းတွင် မိုးချုပ်ကာ နေဝင်ခဲ့လေသည်။

အိမ်သို့ရောက်သောအခါ ပစ္စည်းများကို နှစ်ယောက်အတူတူချကာ လင်းသူနေရမည့်အခန်းထဲသို့ သယ်ဆောင်လိုက်ကြလေသည်။ အရင်နွယ်နီနေခဲ့သည့်အခန်းတွင်ပင် လင်းသူနေရန် စီစဉ်ထားလေသည်။ နွယ်နီက အိမ်ဆောက်ကထဲက နှစ်ယောက်အိပ်ခန်း ၂ ခန်းဖွဲ့ခဲ့သည်မို့ ယခု လင်းသူနှင့် ဇင်မြဝေတို့ အခန်းများသည် နှစ်ယောက်ခန်းများဖြစ်လေသည်။

" အဖေ အရင်ဆုံးလန်းသွားအောင် ရေအရင်ချိုးလိုက်ပါနော် အဖေရေချိုးနေတုန်း သမီးထမင်းပွဲ ပြင်ထားလိုက်မယ်"

" သမီးက အချက်အပြုတ်လည်း ရတာဘဲလား"

" အမေက သင်ပေးသွားတာပါအဖေ သမီးလက်ရာ ဘယ်လိုနေလဲဆိုတာ မြည်းကြည့်ပါဦး"

" ဟုတ်ပါပြီဗျာ အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းမစားရတာ တော်တော်ကြာနေပြီဆိုတော့ ဒီညတော့ စားကောင်းမှာသေချာပါတယ် သမီးရေ"

ထို့နောက် ဇင်မြဝေက ထမင်းစားခန်းတွင် ပြင်ဆင်နေကာ လင်းသူက ရေချိုးခန်းတွင်းဝင်ကာ ရေချိုးလေသည်။ ရေချိုးပြီးနောက် ထမင်းစားကြလေသည်။ဇင်မြဝေမှာ တကယ်ပင် အချက်အပြုတ်ကောင်းလှပေသည်။ နွယ်နီလက်ရာနှင့် တထပ်ထဲဖြစ်လေသည်။ လင်းသူမှာ စားရင်းသောက်ရင်းဖြင့် သွားလေသူ မိန်းမအားသတိရလာလေသည်။ ထိုအချိန်မှာ ဇင်မြဝေက ဟင်းမျိုးစုံကို သူ့ပန်းကန်မှာ တောင်လိုပုံအောင် ကြုံးကြုံးထည့်ပေးနေလေသည်။

" စားနော် အဖေ"

" စားပါတယ်သမီးရဲ့ သမီးလဲ စားအုံးလေ ကြည့် ပန်းကန်ထဲမှာ ဘာဟင်းမှလဲမရှိဘူး ရော့ရော့ အဖေ့ ချည်းထဲ့ပေးမနေနဲ့"

လင်းသူက သတိရ၍ အပြန်အလှန် ဟင်းများထဲ့ပေးကြလေရာ ထမင်းဝိုင်းသည် သားအဖစားနေတာနဲ့ မတူတော့ပဲ လင်မယားနှစ်ယောက် ထမင်းလက်ဆုံစားနေတာနဲ့ တူလာလေသည်။ လင်းသူမှာ ဟင်းထဲ့ပေးသော အကျင့်ပါလာတူနေသော မယားပါတူမကို ကြည့်လေလေ မိန်းမဖြစ်သူ နွယ်နီ့ကို သတိရလေလေဖြစ်လာလေသည်။ ကြာရင် မိန်းမအစား ချစ်မိနေမလားမသိ။

ထမင်းစားပြီးနောက် ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီး တီဗွီအစီစဉ်ကြည့်ကြလေသည်။ တနင်္ဂနွေနေ့ဖြစ်သဖြင့် ဇင်မြဝေက The Voice Myanmar အစီစဉ်ကြည့်လေသည်။ လင်းသူကိုလဲ ကြည့်ရင်း ရှင်းပြလေသည်။လင်းသူမှာ အိမ်နေရင်း လက်ပြတ် အကျႌလေးဝတ်ကာ ချည်သား ဘောင်းဘီခပ်ပွပွဝတ်ကာ စတိုင်တမျိုးဖြင့် ကြည့်ကောင်းနေသော ဇင်မြဝေကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း ရင်ခုန်လာမိလေသည်။ 

ဖြူဝင်းနေသော လက်မောင်သားလေးများ ဘော်လီခံဝတ်မထားသဖြင့် တခုခုလုပ်လိုက်တိုင်း တလှုပ်လှုပ်ဖြစ်နေသော ရင်သားအစုံနှင့် လမ်းလျှောက်လိုက်ပါက ခပ်ပွပွဖြစ်သော်လည်း အမြှောင်းလိုက်ကပ်နေသည့် ဘောင်းဘီအောက်က ဖင်တုံးကြီးများကို ကြည့်ကာ ချစ်စိတ်များ တိုးစထက်တိုးလာလေသည်။ တီဗွီကြည့်ပြီးနောက် အိပ်စက်ရန် ကိုယ့်အခန်းဆီသို့ ဝင်ခဲ့ကြသည်။

ဇင်မြဝေတစ်ယောက် ခုတင်ပေါ်ပက်လက်လှဲရင်း စဉ်းစားခန်းဝင်မိလေသည်။ အဖေပြန်ရောက်လာ၍ ပျော်ရသော်လည်း အဖေပုံစံတမျိုးဖြစ်နေလေသည်။ ပြောဆို ဆက်ဆံနေမှုအပေါ် ခံစားလို့ရသည်က အမေ့လိုမဟုတ်တာ သေချာသည်။ ပြီးတော့ သူ့ကို အမျိုးမည်မသိသော အကြည့်များဖြင့် ခပ်စူးစူးစိုက်ကြည့်နေတတ်တာကိုလည်း သတိထားမိလေသည်။ သို့သော် တဦးတည်းသောဆွေမျိုးဖြစ်သော အဖေ့ကို အကောင်းဆုံးပြုစုရန်မှာ သူမ၏ တာဝန်ဖြစ်သည်ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးရင်း မျက်လုံးမှိတ်ကာ အိပ်လိုက်လေတော့သည်။

..............................................................................................

ည ၁၁ နာရီ်ခွဲ အချိန်လောက်တွင် ဇင်မြဝေ တရေးနိုးလာပြီး ရေဆာနေဖြင့် ထမင်းစားခန်းဆီ ထွက်လာပြီး ရေခဲသေတ္တာထဲက ရေတဘူးယူကာ မော့သောက်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် လိုရမယ်ရ ရေတဘူးဆွဲယူကာ သူမအခန်းဆီ ပြန်လာခဲ့သည်။  သူမအခန်းထဲသို့ ဝင်ခါနီးတွင် အခန်းချင်းကပ်လျက်ဖြစ်သော အဖေ့အခန်းမှာ မီးလင်းနေတုန်းရှိလေသည်။

မီးပိတ်ဖို့ မေ့နေတာလားဟု ထင်မိသဖြင့် အခန်းတံခါး အသာဟကြည့်တော့ အဖေက စာကြည့်စားပွဲတွင်ထိုင်ကာ စာရေးနေသည်ကို တွေ့ရလေသည်။ ခေါင်းတယမ်းယမ်းဖြစ်ကာ သက်ပြင်းတွေလဲ ချနေသည်ကို မြင်ရလေသည်။ ညဉ့်နက်သည်အထိ မအိပ်ပဲ ဘာတွေလုပ်နေလဲမသိ။ ဒီတိုင်းသာနေပါစေဟု သဘောပိုက်ကာ အခန်းတံခါး အသာစေ့၍ သူ့အခန်းဆီသို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။ အဖေ့တွင် အခက်အခဲတခုခု ရှိနေပုံရသည်ဟုထင်မိလေသည်။ မနက်ဖြန်ကျမှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်း စပ်စုကြည့်မည်ဟု စိတ်ကူးရင်းအိပ်လိုက်လေတော့သည်။

................................................................................................

အခန်း ( ၃ )

လင်းသူမှာ အိပ်လို့မရ အတွးထဲဝယ် ဇင်မြဝေ၏ ပုံရိပ်များကသာ ကြီးစိုးနေလေသည်။ အိပ်မရသည့် အတူတူ ဒိုင်ယာရီရေးရန် စာကြည့်စားပွဲလေးတွင် ထိုင်လိုက်လေသည်။ စာကြည့်စားပွဲဟုဆိုသော်လည်း စားပွဲမဟုတ် စာအုပ်သိမ်းရန်ဗီရိုပုံစံဖြစ်ကာ တံခါးဖွင့်ချလိုက်သောအခါ စားပွဲဖြစ်သွားသော စာအုပ်စင်ဗီရိုဖြစ်လေသည်။

လင်းသူဆွဲဖွင့်လိုက်သောအခါ စာအုပ်အချို့ထပ်ထားသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။ ဘာသာရေး စာအုပ်များလည်းပါသလို ကျန်းမာရေးဆိုင်ရာ စာအုပ်များလည်းပါလေသည်။ သို့သော် စာအုပ်များ၏ ဘေးဘက်အစွံန်တွင် အပြာရောင်သားရေအဖုံး ဖုံးထားသော စာအုပ်လေးကိုတွေ့လိုက်ရလေသည်။ ဘာစာအုပ်လဲ ဟုသိချင်သဖြင့် ဖွင့်ဖတ်ကြည့်တော့ နွယ်နီရေးသွားခဲ့သော စာအုပ်ဖြစ်နေလေသည်။

စာအုပ်ထဲတွင် နွယ်နီက သူ့မှာ ကင်ဆာနောက်ဆုံးအဆင့်ဆိုတာ အချိန်လွန်မှသိရ၍ ဆေးမမှီတော့ဘူးဆိုတာ သိနေပြီး သူသေရတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း၊ ဒီစာအုပ်ကို ရေးခဲ့ခြင်းသည် သူသေပြီးနောက် ကျန်ခဲ့သော သူ၏အရင်းအခြာဆွေမျိုးနှစ်ယောက်ဖြစ်သည့် လင်းသူနှင့် ဇင်မြဝေတို့ကို မှာတမ်းချွေခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ လင်းသူနှင့်ဇင်မြဝေတို့ထဲမှ တယောက်ယောက် ဖတ်မိလိမ့်မည်ဟု သူယုံကြည်ကြောင်း ဘယ်သူပဲအရင်ဖတ်ဖတ် သူ၏ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးရန် မေတ္တာရပ်ခံကြောင်း ရေးသားထားလေသည်။

နွယ်နီက တစ်ယောက်ဆီအတွက် ခွဲရေးထားလေသည်။ လင်းသူက သူအတွက်ရေးထားသော အပိုင်းကိုဖတ်ကြည့်ရာ ဒီစာကိုဖတ်နေသည့်အချိန် သူမရှိတော့ပြီဖြစ်ကြောင်း၊ သူ့မျက်နှာကိုထောက်ကာ တူမလေး ဇင်မြဝေကို စောင့်ရှောက်စေလိုကြောင်း၊ လင်းသူအနေဖြင့် နောက်အိမ်ထောင်ပြုလိုက ပြုနိုင်ကြောင်း၊ တူမလေးကို သူဖာသာသူရပ်တည်နိုင်သည်အထိ လင်းသူက ပံ့ပိုးပေးစေလိုကြောင်း ရေးသားထားလေသည်။

ဇင်မြဝေအတွက်ရေးထားသော အပိုင်း၌မူ ဇင်မြဝေနှင့်သူသည် သားအမိမဟုတ်ပဲ တူဝရီးသာဖြစ်ကြောင်း အစချီရေးထားလေသည်။ ဇင်မြဝေကိုချစ်တာကတကြောင်း၊ အမဖြစ်သူနေရတာ စိတ်ကျဉ်းကျပ်မည်ကိုမြင်မိ၍တကြောင်း၊ သမီးလေးစိတ်အားငယ်မည်စိုးသောကြောင့်တကြောင်း အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် အခါလည်သမီးကထဲက သမီးအမေဆီက တောင်းယူမွေးစားခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း၊ လင်းသူနှင့် ဇင်မြဝေသည် ဘာမှမတော်ကြောင်း၊ သို့သော် ဇင်မြဝေကို အစစအရာရာ လိုလေသေးမရှိ ပြုစုပျိုးထောင်နိုင်ခဲ့သည်မှာ လင်းသူကျေးဇူးကြောင့်ဖြစ်ကြောင်း၊ လင်းသူကို လေးစားရိုသေကာ မဖေတယောက်လိုပြုစုပေးရမည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် လင်းသူစကားနားထောင်ရန် မှာကြားရေးသားထားလေသည်။

လင်းသူမှာဖတ်နေရင်းဖြင့် 

" ငါက မင်းတူမကို ယူလို့ရတာလေး ဘာလေးရေးထားခဲ့ဖို့ သတိလေးများမရခဲ့ဘူးလား မိန်းမရယ်" 

ဟုသာ ပြောနေမိလေသည်။ ပေလာယက်ကန် လုပ်ဖို့နေနေသာသာ ဇင်မြဝေကို ချစ်တဲ့စိတ်များက တရိပ်ရိပ်တိုးလာလေသည်။ သို့သော် သူ့အနေအထားက ဖွင့်ပြောရအောင်လဲ လူကြားလို့မှမတော် ဒီတိုင်းနေပြန်တော့လည်း မျက်စိရှေ့မှာမြင်နေရသည့်အဖြစ် မြင်သာမြင်၍ မကြင်ရသော အခြေအနေဖြစ်နေလေသည်။ စိတ်ထဲမွန်းကြပ်လာသည်နှင့် သူ့ဒိုင်ယာရီစာအုပ်လေးထုတ်ကာ စိတ်ထဲရှိသမျှ ဖြစ်ချင်သမျှ သွန်ချရေးပစ်မိလေသည်။ 

အဲ့လိုမှ စိတ်ထဲ နဲနဲပေါ့ပါးသွားကာ ညဉ့်နက်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် နွယ်နီရေးခဲ့သောစာအုပ်လေးနှင့် သူ၏ဒိုင်ယာရီစာအုပ်ကလေးကို နှစ်အုပ်ထပ်ကာ မူလနေရာသို့ ပြန်ထားလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် အိပ်ယာပေါ်တက်လှဲကာ အိပ်ပျော်အောင် မျက်စိမှိတ်ထားသော်လည်း အနှောက်အယှက်ပေးနေသော ဇင်မြဝေကို စိတ်ကူးထဲတွင် အိပ်ယာပေါ်ခေါ်ကာ ချစ်ဗျူ ဟာကျင်းပစ်ရင်း သူ၏ လက်ငါးချောင်းကို ဖွားဖက်တော်ကြီးအား ကိုင်စေကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ကစားနေမိလေသည်။ 

အတန်ကြာသောအခါ တကိုယ်လုံးရှိအကြောဌာနပေါင်းစုံမှ ရှိန်းခနဲ့ဖြစ်ကာ နူးညံ့သိမ်မွေ့လှသော စည်းစိမ်တရပ်ကိုခံစားရင်း ဖွားဖက်တော်ကြီးဆီမှ သုတ်ရေဖြူ ဖြူ များကို အန်ထုတ်ပစ်မိလေသည်။ တကိုယ်လုံးမှာရှိသော အကြောပေါင်းစုံလဲ လျော့သွားကာ မှေးခနဲ့ အိပ်ပျော်ခြင်းအဖြစ်ကိုရောက်ရှိလေသည်။ အိပ်မက်ထဲတွင်တော့…။

..............................................................................................

ဇင်မြဝေမှာ နံနက်စောစောထ၍ ထမင်းပေါင်းအိုး ပလပ်ထိုးကာ တည်ထားလေသည်။ အိမ်ရှေ့နှင့် ခြံထဲရှိအမှိုက်များကို လှဲကျင်းလေသည်။ ထို့နောက် ဖုန်သိပ်စေရန် ရေဖျန်းလေသည်။ ဖြတ်လာသော ပဲပြုတ်သည်ဆီက ပဲပြုတ်နှင့် အကြော်များ ဝယ်လေသည်။ ဒါတွေက အရင် အမေရှိစဉ်က အမေလုပ်နေကျဖြစ်လေသည်။ အမှိုက်လှဲရေဖျန်းပြီးသောအခါ ထမင်းကျက်လေပြီဖြစ်သည်။ ကြက်သွန်နီဆီသတ် ဆား၊ ဆနွင်းထဲ့ကာ ထမင်းနှင့် ပဲပြုတ်များရောထဲ့ပြီး ထမင်းကြော်လေသည်။

သူနံနက်စာပြင်နေတုန်း လင်းသူက နိုးလာလေသည်။ လင်းသူက မျက်နှာသစ် သွားတိုက်ကာရေချိုးနေလေသည်။

ဇင်မြဝေက ထမင်းကြော်ပြီးသောအခါ ကြက်သွန်နီ ၄ ဥခန့် အခွံသင်ကာ ထက်ခြမ်း ခြမ်းထားပြီး ကော်ဖီဖျော်လေသည်။ အားလုံးစုံသောအခါ ခူးခပ်ပြင်ဆင်နေတုန်း လင်းသူက အဝတ်အစားလဲကာ ထွက်လာလေသည်။ ပြီးနောက် သားဖနှစ်ယောက်သားထိုင်ကာ နံနက်စာ ထမင်းကြော်နှင့် အကြော်ကို မြိန်ယှက်စွာစားကြလေသည်။ လင်းသူက ကြက်သွန်ခြမ်းကြီးများကို ဂျွမ်းခနဲ့ ဂျွမ်းခနဲ့ကိုက်စားရင်း အရသာတွေ့နေမိလေသည်။ စားသောက်ပြီးစီးသောအခါ လင်းသူက အလုပ်သွားရန် ပြင်ဆင်လေသည်။ လင်းသူ ပထမ တခေါက်ရောက်တုန်းကထဲက ဆိုင်ကယ်တစ်စီး ဝယ်ယူထားသောကြောင့် ဆိုင်ကယ်ဖြင့်သွားရန် ဆိုင်ကယ်ထုတ်ထားလိုက်လေသည်။

" သမီး အဖေဒီနေ့ ထမင်းအိမ်ပြန်မစားဘူးနော် အလုပ်က ဘာမှန်းမသိသေးလို့"

" ဟုတ်ကဲ့ပါဖေဖေ သမီး ညစာ အကောင်းဆုံးချက်ပေးပါ့မယ်"

" အေးပါ အဖေတော့ ငါ့သမီးလေးချက်ကျွေးမှ အိမ်ထမင်း အိမ်ဟင်းစားရတော့တယ်"

" ဪ ဖေဖေရယ် သမီးချက်ကျွေးပါ့မယ် ဖေဖေ စာချင်တာရှိလဲပြောပါနော်"

" အေးပါ သမီးရယ် သမီးထဲ အသုံးလိုရင် ဖေဖေ့ကိုပြော ဟုတ်ပီလား"

" ဟုတ် ရှိပါသေးတယ် ဖေဖေ"

" ကဲ ဒါဆို ဖေဖေသွားပြီနော် အရေးအကြောင်းဆို ဖေဖေ့ကို ဖုန်းဆက်နော်"

" ဟုတ် ဖေဖေ စိတ်သာချသွားပါ ရပ်ကွက်က ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ဆိုပေမယ့် တခုခုဆို လူညီပါတယ်"

" အေး အေး သွားပြီ သမီး"

ဟုဆိုကာ ဆိုင်ကယ်မောင်းထွက်ကာ အလုပ်သို့ ထွက်လာခဲ့လေတော့သည်။ လင်းသူမှာ အလုပ်လုပ်ရမည့် ကုမ္မဏီရုံးသို့ရောက်သောအခါ ဧည့်ကြိုကောင်မလေးက

" ဘာကိစ္စပါလဲရှင့်"

" မစ္စတာဂျွန်နဲ့တွေ့ချင်လို့ပါ ဦးက စင်္ကာပူရုံးချုပ်က လာခဲ့တာပါ"

" ဪ ဟုတ်ခနလေးထိုင်ပါဦးရှင့် သမီးအမ်ဒီ့ကို သွားပြာပေးပါ့မယ်ရှင်"

" အမ်ဒီက လာခဲ့ပါတဲ့ရှင် သမီးနောက်လိုက်ခဲ့ပေးပါရှင်"

ကောင်မလေးနောက်က အသာလိုက်ခဲ့လေသည်။ အခန်းတစ်ခုရှေ့သို့ရောက်သောအခါ ကောင်မလေးက တံခါးဖွင့်ပေးရင်း

" ဒီအခန်းပါပဲ ဝင်သွားလိုက်ပါရှင်"

ဟုပြောလေသည်။ သူဝင်လိုက်တော့ ကလေးမက ဆက်လိုက်မလာတော့။ အခန်းထဲရောက်တော့ ခမ်းနားသောရုံးခန်းဖြစ်ကာ စားပွဲနောက်မှာ လူတယောက်ရှိနေပြီး စာရွက်ပေါ်တခုခုရေးနေလေသည်။ ထိုလူက သူ့ခြေသံကြားတော့ မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။

" ဟာ ဘဒိုဂျွန် ခင်ဗျားက မြန်မာပြည် အမ်ဒီလား"

" ဟား ဟား ဟား ဟား သိပ်အံ့ဩသွားလား လင်းသူ မင်းရီဇိုင်းတင်တော့ လက်မခံဖို့နဲ့ မြန်မာပြည်လွှတ်ဖို့ ငါပဲပြောခဲ့တာ"

ဘဒိုဂျွန်ဟု ခေါ်သော မစ္စတာဂျွန်အမ်အမ်အိုင်မှာ လင်းသူ နိုင်ငံခြားမှာ စလုပ်ကထဲက အတူတူပင်ဖြစ်လေသည်။ အဲ့တုန်းက မစ္စတာဂျွန်က အချိန်ပိုင်း(Part Time) အလုပ်ဝင်တာဖြစ်ပြီး စက်မှုတက္ကသိုလ် တတိယနှစ်တက်နေဆဲဖြစ်လေသည်။ မစ္စတာဂျွန်နှင့် သုံးနှစ်လောက် အလုပ်တွဲလုပ်ခဲ့သည် ဖြစ်ရာ တော်တော်လေးရင်းနှီးခဲ့လေသည်။

" အခုလဲ မင်းကိုငါ MD နေရာလွှဲပြီး ငါပြန်မှာ မင်းမြန်မာပြည် MD အဖြစ်နဲ့ ကောင်းကောင်းလုပ် ငါ့ကို မျက်နှာတော့ မပျက်စေနဲ့ မင်းကို ငါယုံပါတယ်"

" ဟာ မထင်ထားဘူးဗျာ ကျနော် ဘာမှလဲ မသိရဘူး ဒါတွေအကုန် ဘဒိုဂျွန့် အစီအစဉ်မလား"

" ဟား ဟား ဟား Surprise (ဆက်ပရိုက်စ်)လေကွာ"

" ကဲ လာ ထိုင်လေကွာ ငါအခု မင်းကို အကုန်လွှဲခဲ့မယ် ငါ ညနေ လေယာဉ်လက်မှတ်ဝယ်ပြီးပြီ"

" ဟာဗျာ ချက်ချင်းကြီး"

" ဟိုမှာ ဩဇီ ပရောဂျက်ကို ငါကိုင်ရမှာကွ ဒီနေရာကို အမှန်က တခြားလူထားဖို့ မင်းကိုငါသေချာဆွဲထဲ့ခဲ့တာ ကောင်းကောင်းဖြစ်အောင်လုပ်ပါ သူငယ်ချင်း ငါကအခု ဘုတ်အဖွဲ့ဝင်ဖြစ်နေပြီ စီနီယာအဖွဲ့ဝင်ပါ"

" ကွန်ဂရက်ကျူ လေးရှင်း ဘဒိုဂျွန်"

" နောက်တခုက ဒီက ကုမ္မဏီတစ်ခုနဲ့ ကြွေပြား ကိုယ်စားလှယ် စာချုပ်ချုပ်ဖို့ရှိတယ် အဲ့ဒီကိစ္စကို အောင်မြင်အောင်လုပ်ပါ သူတို့က ကုမ္မဏီ အသစ်ရှာနေတာ အရင် Max Manကုမ္မဏီနဲ့ အဆင်မပြေလို့ကွ အဲ့ကုမ္မဏီက ရောင်းအားကောင်းတယ် ဒီနေ့စကားပြောရမှာ ဖြစ်အောင် လုပ်ပါကွာ"

" စိတ်ချပါ အတတ်နိုင်ဆုံး ကြိုးစားပါ့မယ်ဗျာ"

" ကဲ လာစမယ်ကွာ ငါလဲ ပြင်ဆင်စရာရှိသေးတယ်ကွ"

ဘဒိုဂျွန်က တခါထဲ လွှဲစရာအားလုံးကို လွှဲကာ ဝန်ထမ်းအားလုံးကိုခေါ်ပြီး မိတ်ဆက်ပေးသွားလေသည်။ လင်းသူမှာ သုံးလေးရက်ခန့်နေကာ ပြုစုချင်သော်လည်း အခြေအနေမပေးသောကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိလေသည်။

...................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

အဖေထွက်သွားသည်နှင့် ဇင်မြဝေတစ်ယောက် အဖေ့အခန်းထဲဝင်ကာ စာကြည့်စားပွဲကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။ စာအုပ်များ ထပ်ကာ စီထားသည်ကိုတွေ့ရလေသည်။ စာအုပ်များ၏ ဘေးအစွန်တွင် သီးခြားရှိနေသည့် သားရေအဖုံးဖုံးထားသော စာအုပ်လေးနှစ်အုပ်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ တအုပ်က အပြာရောင် နောက်တအုပ်ကအညိုရောင် ဖြစ်လေသည်။ စာအုပ်များပေါ်ဝယ် ဒိုင်ယာရီဟူသော စာလုံးကို အင်္ဂလိပ်လို ရွှေရောင် ရိုက်နှိပ်ထားလေသည်။

ဇင်မြဝေမှာ စာအုပ်များကို ကြည့်ကာ ဒိုင်ယာရီ ရေးထားသော စာအုပ်များဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်လေသည်။ အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းများ အားလုံးလိုလိုကို အပြာရောင်သာရွေးချယ်လေ့ရှိသော မိခင်ဖြစ်သူ၏ အကျင့်ကို သတိရလိုက်လေသည်။ ထို့ကြောင့် အပြာရောင်စာအုပ်သည် အမေရေးသားခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိရှိလိုက်လေသည်။

အမေ့စာအုပ်ကို အရင်ဖတ်လေတော့သည်။ ဇင်မြဝေမှာ ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း ဝမ်းနည်းလာလေသည်။ မိမိပိုင်ဆိုင်သော တစုံတခုကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရသလို ခံစားလာမိသည်။ ယခုအချိန်တွင် သူသည်လင်းသူ သနား၍သာ အိမ်နှင့် ယာနှင့် နေနေရခြင်းဖြစ်သည်။ လင်းသူသာ နှင်ချပါက တကောင်ကြွက်တမျက်နှာဘဝဖြင့် အားကိုးရာမဲ့ဖြစ်တော့မည်။

မွေးစားအဖေ လင်းသူ၏ ဒိုင်ယာရီကို ဖွင့်ဖတ်ကြည့်သောအခါ ဇင်မြဝေတစ်ယောက် ရှက်သွေးတက်ကာ ထူပူလာမိသည်။ လင်းသူက ဒိုင်ယာရီထဲတွင် သူမကို တကိုယ်လုံး အဝတ်စားချွတ်ကာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် မြင်ချင်ကြောင်း၊ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုပ်ရင်း ရင်သားလေးများကို ချေပေးချင်ကြောင်း၊ အဲ့လိုလုပ်ပေးလို့ အရေများစိုရွှဲလာသော ဇင်မြဝေ၏ စောက်ပတ်လေးကို အနံ့ရူရင်း ယက်ပေးချင်ကြောင်း၊ အရေတောက်တောက်ကျကာ ဇင်မြဝေ အယွကြီးယွနေပြီဆိုတော့မှ သူ၏ လီးကြီးကို ဇင်မြဝေ စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်းကာ ချစ်ခြင်း၏ အဆုံးစွန်ဆုံး ကာမအရသာများကို ပျော်ပျော်ကြီး လက်တွဲခံစားချင်ကြောင်း ရေးသားထားလေသည်။

ဇင်မြဝေမှာ အားငယ်ဝမ်းနည်းနေရာမှ လင်းသူရေးသားထားသာ စာများကိုဖတ်မိသောအခါ....

.....................................................................................

" အမ်ဒီ ဧည့်သည်ရောက်နေပါတယ်ရှင့် ရွှေကံ့ကော်ကုမ္မဏီကလို့ ပြောပါတယ်ရှင့်"

" လွှတ်လိုက်ပါ သောက်စရာတခုခု စီစဉ်ခိုင်းလိုက်ပါ ကော်ဖီဆိုပိုကာင်းတယ်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"

ကောင်မလေး ထွက်သွားတော့ လင်းသူ တချက် ပင့်သက်ရှိုက်မိလေသည်။ ကြွေပြားကုမ္မဏီ ကိစ္စဖြစ်လေသည်။ ဘဒိုဂျွန်က အရေးကြီးသည် ဟုပြောသွားသော ကိစ္စဖြစ်လေသည်။ သူအကောင်းဆုံးလုပ်ရမည်ဟု ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားတင်းထားလိုက်လေသည်။ ခနအကြာ

" ဒီအခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်ပါရှင်"

ဟု ကောင်မလေး၏ စကားသံနှင့်အတူ တံခါးပွင့်လာလေသည်။ လင်းသူက ထိုင်ရာမှထကာ တံခါးဆီသို့လျှောက်လာခဲ့လိုက်လေသည်။ တံခါးဝတွင် သူနှင့် သက်တူရွယ်တူခန့်ရှိမည့် ရှမ်းတရုတ်ကာပြား အမျိုးသမီး တယောက်နှင့် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ဝင်လာလေသည်။

" လာပါခင်ဗျ လာကြပါဗျာ"

အမျိုးသမီးက သူ့အား ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံး စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး

" ကျမက ရွှေကံ့ကော် ကုမ္မဏီ MD မေလီလီပါ"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ဒေါ်မေလီလီ ကျနော်က ဒီ Deltaကုမ္မဏီ မြန်မာပြည်ရုံးခွဲရဲ့ MDပါ လင်းသူလို့ခေါ်ပါတယ်"

" ကျမကို လီလီလို့ ခေါ်လို့ရပါတယ် ကိုလင်း ကိုလင်းလို့ခေါ်မယ်နော် ရလား"

" ရပါတယ် လီလီ"

လီလီက ရဲတင်းပွင့်လင်းသည်။ သူ့ကို ကြည့်သော အကြည့်တွေက ရွန်းရွန်းစားစားရှိသည်။ အခုမှ စတွေပေမယ့် ပြောဆိုဆက်ဆံတာက ရင်းရင်းနှီးနှီးရှိသည်။ လီလီသည် ဖြူဖွေး တောင့်တင်းသည့် မိန်းမ တစ်ယောက်ဖြစ်ကာ မျက်နှာက ထက်ထက်မိုးဦးနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်သည်။ ကိုယ်လုံးက အမိုက်စား အလန်းစားဖြစ်ကာ ဖင်တုံးတွေက သိသာစွာကောက်ထွက်နေသည်။ တွန့်ပြီးပြုံးလိုက်သော သူမနှုတ်ခမ်းများက ရမက်ကို နှိုးကြွစေသည်ဟု လင်းသူမြင်မိသည်။ လုပ်ငန်းကိစ္စများ ဆွေးနွေးကာ လီလီက ​ကုမ္မဏီနှင့်စာချုပ်ရန် သဘောတူလိုက်သည်။ စာချုပ်မည့်နေ့ကို အကြောင်းကြားမည်ဖြစ်ကြောင်းပြောကာ ပြန်သွားတော့သည်။ ပြန်ခါနီး လင်းသူကို အဓိပ္ပါယ်ပါပကြည့်၍

" ကိုလင်းနဲ့ တရက်လောက် ဆုံချင်သေးတယ်"

ဟု ပြောသွားလေသည်။ စာချုပ်ရန်အတည်ဖြစ်သွားပြီဖြစ်ကြောင်း မကြာမီ စာချုပ်ချုပ်တော့မည်ဟု စင်္ကာပူရုံးချုပ်ကို ရီပို့တင်ခိုင်းလိုက်သည်။ လင်းသူမှာ တနေကုန် အလုပ်လုပ်နေသော်လည်း စိတ်တထဲမှာတော့ မေလီလီနှင့် ဇင်မြဝေ အကြောင်းသာ တလှည့်စီ တွေးနေမိသည်။ ညနေသို့ ရောက်သောအခါ ရုံးဆင်း၍ အိမ်ပြန်ခဲ့လေသည်။

................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

ဇင်မြဝေ အိမ်အလုပ်များကိုသာ လုပ်နေရသော်လည်း ဒိုင်ယာရီများဖတ်ပြီးကထဲက အတွေးများနေမိသည်။ သူမ၏ဘဝရှေ့ရေး၊ အဖေအရွယ် အိုကြီးအိုမတယောက်ကို လင်တော်ရမလား၊ ပတ်ဝန်းကျင်၏ မေးငေါ့ကဲ့ရဲ့မှုကို ရင်ဆိုင်နိုင်မည်လား စသော အတွေးများထဲတွင်  ဗျာများနေလေသည်။

လင်းသူပုံစံကို သေချာပြန်စဥ်းစားမိသောအခါတွင်လည်း လင်းသူက အသက်ကြီးပေမယ့် ရုပ်ရည် ရှိနေသေးသည်။ ဂျိန်းစဘွန်းမင်းသားကြီး Pierce Brosnanနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်သည်။ ဘောဒီကလည်း အခုချိန်ထိ ကစားနေတုန်းမို့ တောင့်တင်းနေဆဲ ပါးသိုင်းမွှေး ရင်ဘတ်မွှေးများကလည်း အသဲယားစရာ ဖြစ်သည်။ အဲ့လိုစဥ်းစားမိတော့လည်း ရင်ခုန်နှုန်းမြန်ပြီး စောက်ပတ်ထဲမှလည်း အရေစိမ့်လာသည်။

နောက်ဆုံးတွင် ဇင်မြဝေ ဆုံးဖြတ်ချက်တခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်၏ မေးငေါ့ကဲ့ရဲ့မှုသည် သူအတွက် အသုံးမကျသလို ချီမွမ်းပြောဆိုမှုသည်လည်း သုံးစားလိုမရပါ။ သူမ၏ဘဝ သာယာမှုအတွက် သူမပဲ အားထုတ်ရပါမည်။ မိမိကိုယ်သာ ကိုးကွယ်ရာ မဟုတ်ပါလား။ လင်းသူ၏ မယားဖြစ်သည့်အတွက် သူမသည် ခိုကိုးရာအရိပ်တခု ခိုင်ခိုင်မာမာရရှိမည်ဖြစ်သည်။ ထို့အတူ လင်းသူကိုလည်း သူမဘက်မှ အကောင်းဆုံးပေးဆပ်သွားမည်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ မိမိဘာလုပ်ရမည်ကို သိပြီးနောက် ဇင်မြဝေတစ်ယောက် ပြင်ဆင်စရာများကို ပြင်ဆင်လေတော့သည်။

..................................................................................................

လင်းသူ ဆိုင်ကယ် အိမ်ရှေ့ရပ်ကာအထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့်

" အဖေ ပြန်လာပြီ"

ဟူသော အသံစာစာလေးနှင့်အတူ ထိုင်နေရာမှ ထကာ သူ့လက်ထဲမှ အိတ်ကို လာကူသယ်ပေးသော ဇင်မြဝေကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဇင်မြဝေကို မြင်ရသည်မှာ လင်းသူအဖို့ ချစ်ဗျူဟာကျင်းချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက််လာလေသည်။ ဇင်မြဝေ ဝတ်ထားပုံက ဆက်စ်ဆီတော်တော်ကျသည်။ တကိုင်းကြိုးတဆက်ထဲဂါဝန်ခဲရောင်လေးကို ဘာအခုအခံမှမပါပဲ ဝတ်ထားသည်။ ဂါဝန်က အပျော့သားမို့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကပ်နေသည်။ နို့သီးရာလေးများပင် မြင်နေရသည်။ မျက်နှာမှာလည်း ပန်းရောင်နှုတ်ခမ်းနီပါးပါး ဆိုးထားသည်မှလွဲ၍ ရှင်းသန့်နေသည်။ အများစုက မျက်နှာပြောင်ကြီးလို့ပြောကြသော်လည်း လင်းသူက အဲ့လိုရှင်းသန့်နေတာမှ ဖီးဖြစ်သည်။

ဘာမှ မတုံ့ပြန်ပဲ သူမကိုစူးစိုက်ပြီး တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေသော လင်းသူ၏ အကြည့်စူးစူးများကြောင့် ဇင်မြဝေမှာ အနေခက်လာသည်။

" အဖေကလည်း လူကို မမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ အဲ့လိုကြည့်နေတော့ သူများ အနေခက်လာပြီ"

" သမီးက ဒီနေ့ လှနေတာကိုး သမီးလည်း အသက်မငယ်တော့ဘူး ရည်းစားတွေ ဘာတွေရှိပြီလား"

" မရှိပါဘူး အဖေရဲ့သမီးက အဖေနဲ့ပဲ တသက်လုံးနေချင်တာ အဖေ့နားမှာပဲနေမယ်နော်"

လင်းသူမှာ မေးသာမေးရသော်လည်း အားမရှိ။ သူက အသက်ကြီးကြီး မုဆိုးဖိုတစ်ယောက်။ ကောင်မလေးက အဖြစ်မှန်သိရင်တောင် စိတ်ကူးထဲထဲ့မှာမဟုတ်။ လက်သာလျှင် အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်ဟု ဆိုရပေမည်။ မတော်သကော် အတုဝယ်ထား အရုပ်မကို အဖော်ပြုတာကလွဲ ကျန်တာတွေက အဆင်ပြေမည်မဟုတ်ပေ။ သို့သော် ဇင်မြဝေက "အဖေ့နားမှာပဲ နေမယ်နော်" ဟူသော စကားပြောသည့်အခါမှာတော့ ကောင်မလေး မျက်လုံးတွေက တဖိတ်ဖိတ် အရောင်တောက်လာသည်။ အကြည့်တွေကလည်း အဓိပ္ပါယ်တမျိုးဆောင်သည်ဟု ခံစားမိလေသည်။

" အဖေ ဒီနေ့ သမီးက တကယ်လှနေလို့လား"

ဇင်မြဝေက ပြောပြောဆိုဆို သူ့ရင်ခွင်ကို မျက်နှာအပ်ကာ ဖက်လိုက်သည်။ လင်းသူ မိန်းမနှင့်ပြတ်လပ်နေသည်မှာ ကြာချေပြီ။ နိုင်ငံခြားမှာရှိစဥ်ကလည်း မိန်းမဖြစ်သူကို သုံးလတကြိမ်ခေါ်တွေ့ပြီး လိုးတာကလွဲလို့ မိန်းမများနဲ့ မပတ်သက်ခဲ့ပေ။ ယခု ငယ်ရွယ်ချောမောလှပသော သွေးမတော်သားမစပ် သူစိတ်ကူးနှင့်ရူးနေရသော ဇင်မြဝေက သူ့ရင်ခွင်​ထဲ တိုးဝင်​ပြီး ဖက်ထားသောအခါ စိတ်​ထဲ မရိုးမရွခံစား​နေရသည်​။ 

ဇင်မြဝေ၏ နူးညံ့အိစက်​သော အသားစိုင်​များက တကိုယ်လုံးနီးပါး ထိတွေ့လာသောအခါ သူ့လီးကလည်း တ​ဖြေး​ဖြေး ထောင်မတ်လာပြီး အလိုက်သင့်ပြန်ဖက်ကာ ဖီးခံနေတော့သည်။ ဇင်မြဝေက မျက်နှာလေးမော့ကာ လင်းသူ၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်လိုက်လေသည်။ လင်းသူမှာ ရုတ်တရက် ဘာမှန်းမသိပဲ အနမ်းခံရတော့သည်။ ဇင်မြဝေက ခနတာနမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းပြန်ခွါလိုက်သော အချိန်မှာတော့ လင်းသူကိုယ့်ကို ထိန်းနိုင်သွားပြီဖြစ်သည်။

" သမီး ဘာတွေလုပ်နေလဲ"

ဇင်မြဝေက စကားဆက်အပြောမခံ သူမ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများဖြင့် လင်းသူ၏ ပါးစပ်ကိုလှမ်းပိတ်သည်။ ပြီးနောက် လက်တစ်ဖက်က သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ပေးနေရင်း

" ဒိုင်ယာရီတွေ သမီးဖတ်ပြီးပြီ အဖေလိုအပ်နေတာကို သမီး​ဖြည့်ဆည်းပေးမယ် သမီးကို အဖေက ဘာဆုပေးမှာလဲဟင်"

ဟု သူ့ကို ရွန်းရွန်းစားစားကြည့်ရင်း မေးလာသည်။ ဇင်မြဝေ၏ မျက်နှာပေါ်ဝယ် မျှော်လင့်ခြင်းအရိပ်ယောင်များ ထင်ဟပ်ကာ မျက်လုံးများကလည်း ချစ်ရိပ်ချစ်ယောင်များ တလက်လက် တောက်ပနေလေသည်။ လင်းသူမှာ မထူးတော့ပြီမို့ သူ့စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တော့သည်။ လေးညို့သဖွယ် ကွေးညွှတ်နေသော ဇင်မြဝေ၏ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးကို ဖိကပ်ကာ အားရပါးရ နမ်းစုပ်လေသည်။ နမ်းရင်းဖြင့် အားမရနိုင်ပဲ ဇင်မြဝေကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ရင်း သူမ၏ လည်တိုင်လေးကို အငမ်းမရနမ်းနေတော့သည်။ ဇင်မြဝေမှာ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ကာ တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း

" ကိုကြီး ခစ် ခစ် ခစ် အိမ်ရှေ့ကြီးမှာလေ သတိထားပါဦး ခစ် ခစ် ခစ်"

" ဒီနေ့ညဟာ မင်းလေးနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ မင်္ဂလာဦးညပဲ မနက်ဖြန် မင်းကို ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးပြီး အတည်အလင်းယူမယ် လင်းသူ မယားဟာ ဇင်မြဝေဖြစ်စေရမယ် မင်္ဂလာလက်ဆောင်အနေနဲ့ စိန်တဆင်စာဝယ်ပေးမယ် ကျေနပ်ပြီလား"

" ကိုကြီး သဘောပါပဲရှင်"

" သွား အဲ့ဒါဆို အိပ်ခန်းထဲက စောင့်နေ ကိုကြီးက ဆိုင်ကယ်သွင်း တံခါး ပိတ်ခဲ့မယ် ဒီနေ့ည ကိုကြီးတို့ ကောင်းကောင်း မင်္ဂလာယူကြတာပေါ့"

အခေါ်အဝေါ်တွေက စပြောငမးလဲ သွားချေပြီ။ ဇင်မြဝေမှာ သူမမျှော်လင့်တာထက် ပိုနေသောကြောင့် အရဲစွန့်ရကျိုးနပ်သည်ဟု သိမြင်ကာ ပျော်ရွှင်နေတော့သည်။ လင်းသူကို အမူပိုပိုဖြင့် မျက်စလေးချီကာ

" ကိုကြီး မကြာပလေ့စေနဲ့နော် ကလေးက စောင့်နေမှာ"

ဟု ပြောကာ သမင်မလေးလို မြူးကြွစွာ လင်းသူ၏ အခန်းထဲပြေးဝင်သွားလေသည်။ အခန်းထဲရောက်သောအခါ တကိုင်းကြိုးဂါဝန်မှာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပုံကျသွားသည်။ ခုတင်ရှိရာသို့ဆက်လျှောက်သွားပြီး ခုတင်ပေါ်တွင် အသာ ကြော့ကြော့မော့မော့လေး လဲလျောင်းနေကာ လင်းသူကို စောင့်နေတော့သည်။

........................................................................................

အခန်း ( ၆ )

ကြမ်းပြင်ပေါ်ဝယ် တကိုင်းကြိုးဂါဝန်ပုံပုံလေး မနီးမဝေးမှာ အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးတထည်ပြန့်ကျဲနေသည်။ ခုတင်ပေါ်တွင်ကား အဝတ်မပါကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် လင်းသူနှင့် ဇင်မြဝေတို့သည် အငမ်းမရ နမ်းရှုံနေကြလေသည်။ ဇင်မြဝေအခန်းထဲဝင်သွားသည်နှင့် လင်းသူမှာ ဆိုင်ကယ်သွင်း အိမ်တံခါးမကြီးကို သော့ခတ်ကာ အခန်းထဲသို့ တောက်လျှောက်ဝင်လာခဲ့သည်။ အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် အဝတ်အစားအမြန်ချွတ်ကာ ခုတင်ပေါ်တက်၍ ဇင်မြဝေ၏ နှုတ်ခမ်းထူထူလေးများကို နမ်းစုပ်တော့သည်။ ဇင်မြဝေကလည်း အလိုက်သင့်ဆီးကြိုပွေ့ဖက်ကာ တုန့်ပြန်၍နမ်းလေသည်။

ဇင်မြဝေမှာ တက္ကသိုလ်ရောက်တော့ ပွင့်လင်းရဲတင်းသော သူငယ်ချင်းများကောင်းမှုဖြင့် အပြာကားတွေ ကြည့်ခဲ့ဖူးပါသည်။ ကောင်မတွေကလည်း ထသည်။ တစ်ယောက်ထဲမကြည့်ပဲ မကြည့်ဖူးသူတွေကို ကြည့်ဖြစ်အောင်ဆွယ်ကာ အတူတူစုကြည့်ကြသည်။ ချစ်ရည်လူးကာ ချစ်ဗျူဟာကျင်းခြင်းကို အမြင်သာရှိ၍ လက်တွေ့မကြုံဖူးသော ဇင်မြဝေတစ်ယောက် လင်းသူနှင့် လက်တွေ့ကြုံရခြင်းကို သဘောအကျကြီးကျနေသည်။ လင်းသူကလည်း ယောက်ျားဆို၍ သူနှင့်သာ တွေ့ဖူးသော ဇင်မြဝေကို အပီပြင်သေချာကျနစွာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ပြုစုပေးနေသည်။

နမ်းနေသော အနမ်းများက ရမက်ထန်ကာ ကြမ်းတမ်းသည်။ ဟနေသော ဇင်မြဝေ ပါးစပ်ထဲသို့ လင်းသူက လျှာထိုးထဲ့ကာ လှုပ်ရှားကလိပေးသည်။ လျှာချင်းထိကပ်၍ ယက်ပေးရာ ဇင်မြဝေမှာ ရင်တဖိုဖို အသည်းတအေးအေးဖြစ်၍ သဘောကျနေသည်။ သူမကလည်း အပြန်အလှန်ဆိုသလို လျှာချင်းကလိသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းထိကပ်စုပ်နမ်းကာ လျှာချင်း အပြန်အလှန်ကလိ၍ အားရသောအခါ လင်းသူက ဇင်မြဝေ၏ နို့များကိုစို့ပေးလေသည်။

လင်းသူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင်စို့သည်။ အားထဲ့၍ ပြင်းပြင်းစုပ်ပေးသည်။ နို့သီးခေါင်းတခုလုံး ပါးစပ်ထဲရောက်လာသောအခါ နို့သီးဘေးနားတဝိုက် နို့အုံသားများကို ပါးစပ်အပြည့်ငုံကာ အားပြင်းပြင်းဖြင့် စုပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ပါးစပ်ထဲရောက်နေသည့် နို့သီးခေါင်းထိပ်ကို လျှာဖြင့် ကြမ်းကြမ်းယက်ပေးသည်။ သွားဖြင့် တဇတ်ဇတ်ကိုက်ပေးသည်။ ကျန်သော လက်တစ်ဖက်ကလည်း ဇင်မြဝေ၏ လွတ်နေသောနို့ကိုကိုင်ပေးနေသည်။ နို့သီးခေါင်းလေးကိုချေပေးသည်။ နို့အုံတခုလုံး လက်ဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ကာနယ်ပေးနေသည်။

ဇင်မြဝေမှာ မိမိ၏ နို့သီးထိပ်ဖျား ပို၍ရှည်ထွက်လာသလို ခံစားမိကာ နိုသီးစို့ပေးရာမှ ဖြစ်ပေါ်လာသော ယားကျိယားကျိနှင့် နာသလိုကျင်သလိုဖြစ်သော ကာမအရသာသည် တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောအချင်များသို့ ပျံ့နှံ့ကုန်သည်။ အသံထွက် ညီးညူမိသလို စောက်ပတ်ထဲမှလည်း စောက်ရေများ ရွဲနေအောင် စိမ့်လာလေသည်။

" အား အင် အ အ အား"

လင်းသူက နို့စို့နေရာမှ ဇတ်ခနဲ့ အောက်သို့လျောဆင်းလိုက်သည်။ ဇင်မြဝေမှာ မျက်စေ့လေးမှေးကာ ဇိမ်ယူနေရာမှ ဇတ်ခနဲ့ဖြစ်ကာ တုန်သွားလေသည်။ လင်းသူ လုပ်မည့်အရာကို စဥ်းစားမိပြီး ရင်ခုန်နှုန်းမြန်လာတော့သည်။

လင်းသူက ပေါင်ကြားဂွဆုံ မျက်နှာအပ်ပြီးသည်နှင့် လျှာထုတ်ကာ စောက်စိလေးကို ယင်ပေးသည်။ လက်တဖက်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲသို့ လက်ခလယ်ထိုးထဲ့သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ခလယ်ကို သွင်းထုတ်လှုပ်ရှားမှု လုပ်ကာ လှည့်ပတ်ထိုးမွေသည်။ ဖင်ဝလေးကိုလည်း လက်မဖြင့်ပွတ်ပေးသည်။ ဇင်မြဝေမှာ ဖင်တကြွကြွဖြင့် ကော့ပျံတွန့်လိန်နေသည်။ တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထကာ ဖိန်းခနဲ့ရှိန်ခနဲ့ဖြင့် ရမက်ထန်လာတော့သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ လက်ခလယ်ကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း ငေါက်တောက်ထောင်ထနေသော စောက်စိလေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ညှပ်ကာ စုတ်ဆွဲသည်။

" အမေ့ ကို ကိုကြီးရဲ့ အား အင် အ"

ကျေနပ်အားရစွာ ညီးညူသံက ထွက်ပေါ်လာကာ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်၍ စောက်ရေများလည်း ရွှမ်းရွှမ်းစိုအောင် စိမ့်လာတော့သည်။လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ဖင်တုံးများက ကော့တက်လိုက် ပြန်ကျလိုက် လှုပ်ရှားနေစဥ်မှာ လင်းသူက ပါးစပ်ထဲ စုတ်ထားသော စောက်စိကို လျှာဖြင့်ပါယက်ပေးလေသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လက်ထဲ့ကလိကာ စောက်စိစုပ်ရင်း အယက်ခံနေရသော ဇင်မြဝေမှာ လူးလွန့်ကော့ပျံနေကာ အချီကြီးတစ်ချီ ပြည့်ပြည့်ဝဝ ပြီးသွားကာ နောက်တခါ ရမက်ထန်ကာ အယွကြီးယွလာသည်။

" အား အ အီ အမေ့ အား အားပါးပါး အား အ"

လင်းသူမှာ ကောင်မလေးအားလိုးရန် အချိန်ကျပြီဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်သည်။ လင်းသူက စောက်စိစုပ်ပေးနေရာမှ ရပ်ကာ ထလိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပေါင်နှစ်ချောင်းဆွဲဖြဲကာ မီးရောင်အောက်တွင် စောက်ရေများဖြင့် တလက်လက်ထနေသော ဇင်မြဝေ၏ စောက်ပတ်လေးထဲသို့ သူ့လီးကြီးကို တေ့ကာထိုးသွင်းလိုက်​သည်​။ စောက်​ပတ်​လေးက တင်းကျပ်​နေသည်​။ တ​ဖြေး​ဖြေးချင်း​ အသာချော့သွင်း​နေသည်။ လီးကြီး တဝက်အရောက်တွင် တခုခုက ပိတ်ဆို့နေသလိုဖြစ်​နေသဖြင့်​ အပျိုမှေးဖြစ်ကြောင်းသိလိုက်သည်။

အပျိုမှေးဖောက်ပြီး ပါကင်ဖွင့်ရန် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဇင်မြဝေနဖူးလေးအား အသာညှပ်ထိန်းထားပေးသည်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းကာ ခါးတလှုပ်လှုပ်ဖြင့် အောက်မှ လီးကြီး အသွင်းအထုတ် ချောအောင်ဆနေလိုက်သည်။ လီးဝင်လီးထွက်ချောသည်နှင့် လီးကြီးကို အားကုန်​ဆောင့်​သွင်းလိုက်​သည်​။

ဇင်မြဝေမှာ စောက်ခေါင်းထဲ သပ်ရိုက်သွင်းသကဲ့သို့ နာကျင်ကာ အော်ဟစ်သော်လည်း နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်ထားသဖြင့် အသံကားမထွက်။ ခေါင်းကလည်း လင်းသူက လက်များဖြင့် ညှပ်ကာ ချုပ်ထားသောကြောင့် ရုန်းမရ။ လင်းသူက အပျိုမှေးဖောက်ပြီးသည်နှင့် တရှိန်ထိုး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့သည်။ 

ဇင်မြဝေအဖို့ကား နာသည်ဆိုရုံသာရှိကာ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကြီး၏ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မှု အရသာအောက်ဝယ် နာကျင်မှုတို့မှာ ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်ကုန်သည်။ တကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်လျက် ရမက်ထန်ကာ ကာမအရသာကောင်းကောင်းကြီးတွေ့လာလေသည်။ ဇင်မြဝေ အရသာတွေနေပြီကို သိသော လင်းသူက လက်ဖြင့် ချုပ်ထားမှုကို ဖယ်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းခွါလိုက်သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာအသာကြွပြီး ကြမ်းပြင်လက်ထောက်၍ အားထဲ့ကာ ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေးတော့သည်။

" အ အား အား အမလေး ကောင်း ကောင်း- လိုက်တာ  ကိုကြီးရဲ့ အ အား"

ဇင်မြဝေ၏ ညီးညူသံတွေကြောင့် လင်းသူ အားရပါးရဆောင့်သလို အောက်မှ ဇင်မြဝေကလည်း အောက်မှ သူမစောက်ပတ်လေးကို ကော့ကော့ပြီး ခံပေးနေသည်။ ခနအကြာဝယ် ဇင်မြဝေမှာ တကိုယ်လုံးလူးလွန့်ကော့ပျံလာပြီး လင်းသူကို ဖက်တွယ်လာသည်။ လင်းသူက ဆောင့်ချက်မကျစေပဲ စိတ်လွှတ်ထားလိုက်တော့သည်။ 

ဇင်မြဝေစောက်ပတ် အတွင်းသားများက လင်းသူ၏ လီးကြီးကို စုပ်ယူကာ စောက်ရေဖြူဖြူပျစ်ပျစ်များ တပွက်ပွက်အန်ရင်း ပြီးသွားချိန်ဝယ် လင်းသူ လီးကြီးမှာလည်း ဆန့်ငင်ဆန်ငင်ဖြစ်ကာ လရေများကို စောက်ပတ်အတွင်းသို့ တရှိန်ထိုးပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်။ ဇင်မြဝေမှာ စောက်ခေါင်းထဲ လရေအပန်းခံရသော အရသာကို နှစ်ခြိုက်သွားပြီး လင်းသူနှင့် လိုးရခြင်းကိုလည်း စွဲမက်သွားလေသည်။ အပေါ်မှ စောက်ပတ်ထဲ လီးတဆုံးသွင်းကာ ဇိမ်ယူနေသော လင်းသူကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ကာ

" ကိုကြီး ကလေးကို ပစ်မသွားရဘူးနော်"

" ပစ်မသွားပါဘူး ကလေးရယ် ကိုကြီးက ကလေးကို သေတဲ့အထိလိုးနေမှာ"

လင်းသူ၏စကားကြားမိသောအခါတွင်တော့ ဇင်မြဝေမှာ နေ့စဥ်အလုပ်များထဲတွင် အလိုးခံရသောအလုပ်တခု ပိုလာပြီဟု ကြည်နူးစွာ စဥ်းစားရင်း ပြုံးလိုက်တော့လေသတည်း။


ပြီးပါပြီ။