ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသူ - dobinpokhin
အဲဒီနှစ် သင်္ကြန်ကို မိုးညှင်းမှာဘဲ ဆင်နွှဲလိုက်ပါတယ်၊တကယ်တော့ လုပ်ငန်းက မတ်လဘတ်ဂျက်ပိတ်မှာ ပြီးရမှာပါ၊ဆောက်လုပ်ရေးထုံးစံမတ်ဘတ်ဂျက်ပိတ်မှာအပြီးပြ ငွေထုတ်ထားပြီး လုပ်ငန်းကိုတော့ဧပြီ၊မေအထိ လုပ်ကြတာပါ၊မိုးရွာမှနားကြတာ၊သင်္ကြန်ရက်တွေ ကားထွက်လို့ရတာမဟုတ်ပါ၊ရေပက်တဲ့ လူတွေ၊မူးရူးနေတဲ့လူတွေ၊အလေနတ်တော ဟေးလားဝါးလားလုပ်ကြတဲ့ လူတွေနဲ မတော်တဆမှုဖြစ်နိုင်လို့ နားတာ၊၃/၄ ရက်လောက်လေးနားတာမို့ မောင်မောင်တို့ မြစ်ကြီးနားပြန်မနေတော့၊ မိုးညှင်းမှာဘဲနေလိုက်တာ၊ဧပြီလကုန် မေလဆန်းကျမှ လုပ်ငန်းအပြီးသတ်ပြီး မြစ်ကြီးနားပြန်လာရတာ၊မိုးတွင်း အလုပ်နားတယ်ဆိုပေမဲ့ လုံးလုံးနားတာတော့မဟုတ်ပါ၊မြို့ပေါ်လုပ်ငန်းလေး ကျိုးတိုးကျဲတဲလုပ်နေရတာပါ၊ထုကြီးထည်ကြီးနဲ့သာမဟုတ်တာ၊အလုပ်မရှိတဲ့အခါ ကားပြင်ကြပေါ့။
"မင်းကလဲကွယ်၊နေနိုင်လိုက်တာ၊သင်္ကြန်ရက်လေးတောင် ပြန်လာတာမဟုတ်ဘူး၊မင်း တူ တူမတွေကဖြင့် မေ ျှာ်လို့"
ပြန်ရောက်တာနဲ့မရီးက အပြစ်တင်တယ်၊မရီးပြောမယ်ဆိုလဲ ပြောစရာ၊မိုးကုန် နိုဝင်ဘာလကတဲက သွားလိုက်တာ မေလအထိ (၆)လကြာတယ်၊မြစ်ကြီးနား-မိုးညှင်း မိုင်(၁၀၀)ဘဲဝေးတာ၊တခေါက်တလေတောင် ပြန်မလာဖြစ်ဘူး၊ကားတွေကို စိတ်မချတာပါသလို မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် ဖီဖီကို မေ့လို့မရနိုင်သေးလို့ပါ၊
"ပြန်မလို့ဘဲ အမရေ၊ဟိုမှာ တခြားကားအဖွဲ့တွေလဲ အများကြီးဆိုတော့၊ပစ္စည်းပျောက်နိုင်လို့ နေလိုက်တာ"
မောင်မောင်ရောက် ရောက်ချင်း "ဦးရေး ရေး" လို့အော်ခေါ်ပြီး သူ့ဆီပြေးလာနေတဲ့ တူအငယ်ဆုံးကောင်ကို ဆီးပွေ့ရင်း ပြန်ပြောတာ၊အငယ်ဆုံးတူလေးက အခုမှ(၄)နှစ်သာသာ ရှိသေးတာ၊သူ့ဦးလေးရဲ့အသဲကျော်၊(ဦးရေး ရေး)ဆိုတာ (ဦးလေး လေး)ခေါ်တာ မပီလို့၊အကိုကြီးက မန္တလေးဆင်းနေလို့ မရှိ၊တူမလေးတွေက သိတတ်နေပြီမို့အနားသာမကပ်တာ၊သူတို့ဦးလေးရဲ့ပစ္စည်းတွေကို အိမ်လေးထဲ ဝိုင်းသယ်ပေးကြတယ်၊အရင် မောင်မောင်ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ အိမ်အတွက် ပူစရာမလို၊အခုမောင်မောင်မရှိတဲ့အခါ မရီးတစ်ယောက်ထဲ ကလေး(၄)ယောက်နဲ့အဖော်မရှိလို့မဖြစ်တာနဲ့ ဗန်းမော်ဘက်က သူ့အဒေါ်ဝမ်းကွဲ အသက်(၄၀)လောက် မိန်းမကြိးတစ်ယောက်ခေါ်ထားရတယ်၊ရောက်တဲ့ရက်ကတော့ ခရီးပန်းလာလို့ဘယ်မှမထွက်ဘဲ အိမ်မှာဘဲနေတာ၊တူတော်မောင်က သူ့ဦးလေး အိမ်လေးက မပြန်တော့၊ညနေစောင်းတဲ့အချိန်မှ သူ့အမေ ရောက်လာပြီး
"သား၊ထမင်းစားမယ်၊လာခဲ့တော့၊ဦးလေး နားပေစေ"
လို့ပြောပြိးလာခေါ်တာ၊
"စားရေးဘူး၊ဦးရေး ရေးနဲ့တူစားမှာ"
တူတော်မောင် သူ့အမေခေါ်ရာ မလိုက်ဘဲ ပေကပ်နေတာ၊
"ကဲ၊ဦးလေး လေး ရေ၊မင်းတူတော်မောင်ကတော့ အကဲပိုနေပြီ၊ပြီးမှသာ ခေါ်ခဲ့ပေတော့"
မရီး သူ့မတ်ကို ပြောပြိးပြန်သွားတာ၊
"ကျွန်တော်ပါ တခါထဲ စားလိုက်ပါ့မယ် အမရာ၊တော်ကြာ ဒီကောင် အိပ်သွားလိမ့်မယ်"
မောင်မောင် တူတော်မောင်ကို ကောက်ချီပြီး မရီးနောက်က လိုက်သွားပါတယ်၊ထမင်းစားပွဲမှာ မရီးတို့သားအမိတွေနဲ့အတူတူစားလိုက်ရတယ်၊အရင်ကတော့ မောင်မောင် မရီးနဲ့အတူ ထမင်းတခါမှမစားဖူးပါ၊ကိုယ့်ဖာသာ မီးဖိုထဲမှာဘဲ ခူးခပ်ပုံစားတတ်တာပါ၊
"ဦးရေး ရေး၊ပြင်သွားသားလိုက်"
ထမင်းစားရင်း တူမောင်က သူ့ဦးလေးအပြင်ထွက်ရင် လိုက်မယ်ပေါ့၊
"အေး၊နောက်နေ့မှသွားမှာ၊ထမင်းစား၊မစားရင် မခေါ်ဘူးနော်၊စားမှခေါ်မှာ"
မောင်မောင်ပြောမှ တူမောင် စကားမပြောဘဲ စားတော့တာ၊
"ဦးလေး၊သမီးလဲ လိုက်မှာနော်"
နို့ညှာမ(၇)နှစ်က ပြောပြန်ရော၊
"အေး၊အေး၊ခေါ်မယ်၊တူတွေ တူမတွေ တယောက်တလှဲ့ခေါ်မယ်၊ကဲ ကဲ၊စားကြ၊စားကြ"
မောင်မောင် သူ့တူ တူမတွေနဲ့ အလိုက်သင့်ပြောဆိုနေတာကို မရီးနားထောင်နေတာ၊ပြီးမှ
"တူ တူမတွေတင် မဟုတ်ဘူးနော်၊အမကိုလဲ ဘုရားကေ ျ ာင်းပို့ပေးဦး၊မင်းမရှိတဲ့အခါ ကယ်ရီနဲ့သွားနေရတာ"
"ဟုတ်ကဲ့အမ၊အော်၊ဒီနေ့စနေဘဲ၊မနက်ဖန် ပို့ပေးရမှာဘဲ"
မရီး ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်တယ်၊
..........................................................................................................................................
နောက်ရက်မနက်မှာ မောင်မောင် မရီးကို ဘုရားကျောင်းပို့ပေးရတယ်၊ဟိုတခါ မရီးကိုပို့ရတုန်းကတော့ မရီးကခါးကိုဖက်စီးလို့ တမျိုးဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ဒီတခါမှာတော့သူနဲ့မရီးအကြားမှာ တူမောင်ပါလာတယ်၊တူမောင်က သူ့ဦးလေးခါးကို အသားကုန်ဖက်ထားတာ၊
"ဖြေးဖြေးစီးနော်၊ကိုင်စရာမရှိဘူး"
မရီးကပြောတာ၊အရင်က မောင်မောင့်ခါးဖက်စီးခဲ့တာကိုး၊
"ကျွန်တော့်ပခုံး ကိုင်စီးလေ အမ"
မောင်မောင်ပြောမှ မရီး သူ့ပခုံးကို လက်နဲ့ကိုင်စီးတယ်၊အရင်လိုဘဲ၊မရီးကို ဘုရားကျောင်းမှ ချပေးခဲ့ပြီးမောင်မောင် လက္ဘရည်ဆိုင်ဘက်လှဲ့တယ်၊
"ဦးရေး ရေး၊ဝက်သားပေါင်းစားမယ်"
တူမောင် ပူဆာတာနဲ့ ဘုရားကျောင်းနားက လက္ဘရည်ဆိုင်မှာမထိုင်ဘဲ ဝက်သားပေါင်းကောင်းတဲ့ ဈေးနားကတရုတ် လက္ဘရည်ဆိုင်ကို သွားလိုက်တယ်၊ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ မတွေ့ချင်ဘဲတွေ့လိုက်ရတာ ဖီဖီတို့လင်မယား၊ကလေးတောင်ရနေပြီ၊
"ဟား၊ဦးဝင်းမြင့်တို့ပါလား၊နေကောင်းတယ်နော်၊ကလေးတောင် အတော်ကြီးပြီဘဲ၊"
မထူးဘူးလေ၊တွေ့နေမှတော့နုတ်မဆက်ဘဲနေပြန်ရင်အရှုံးပေးရာကျတယ်၊ပြီး တကယ်တမ်းပြောရရင်လဲ ကိုယ်ကယောင်္ကျား၊မနစ်နာဘူး၊
"အော်၊အေးဗျ၊ကိုမောင်မောင်၊မတွေ့တာကြာပြီနော်"
ဖီဖီယောင်္ကျား မျက်နှာပျက်သွားပေမဲ့ အလိုက်သင့်ပြန်နုတ်ဆက်ပါတယ်၊သူ့မိန်းမနဲ့မောင်မောင်တို့ ဇာတ်လမ်းကို ဦးဝင်းမြင့်သိပါတယ်၊ဖီဖီကတော့ခေါင်းငုံ့ထားပြီး ဘာစကားမှမပြောပါ၊
"မတွေ့ဆို ကားအလုပ်နဲ့ရှောက်သွားနေရတာဗျာ၊ဘွဲ့ရအလုပ်မရှိမို့မိန်းမယူဖို့ ငွေစုနေရတာ"
မောင်မောင် သူ့ကို တမင်ရိပြောမှန်း ဖီဖီသိပါတယ်၊ရည်းစားဦးကို စကားပြောချင်ပေမဲ့ယောက်က ျားရှေ့မှာမို့သိက္ခာထိန်းထားရတယ်၊
"အကိုကြီး၊ဆိုင်ဖွင့်နောက်ကျနေပြီ၊သွားကြရအောင်"
မောင်မောင်ရှေ့ ကြာကြာမနေချင်တာနဲ့ဖီဖီ ထရပ်ပြီးပြောလိုက်တာ၊
"အော်၊အေး အေး၊ကဲ ကိုမောင်မောင်ရေ၊ဆိုင်ဖွင့်ရဦးမှာမို့၊သွားလိုက်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ကဲပါခင်ဗျ"
မောင်မောင် အပြုံးမပျက် ပြန်နုတ်ဆက်၊ဖီဖီကတော့ မောင်မောင့်ကို စကားတခွန်းမဆို၊ထွက်သွားလေရဲ့၊ယောင်္ကျားရပြီးမှ ဖီဖီ တော်တော်ပိန်ကျသွားတယ်၊မောင်မောင် ခေါင်းယမ်းပြိး အတွေးလွန်နေတာ
"ဦးရေး ရေး၊ဝက်သားပေါင်း"
တူမောင်ရဲ့အသံကြားမှ မောင်မောင် သတိတရားပြန်ရလာတာ၊လက္ဘရည်ဆိုင်ကနေ ဘုရားကျောင်း မရီးကိုပြန်ကြို ပြီး ဈေးထဲခဏဝင်ပါတယ်၊အမကြီးနဲ့မတွေ့ရတာ ကြာလို့ပါ၊မရီးကလဲ
"မင်းတင်မဟုတ်ပါဘူးဟယ်၊ငါလဲ ယောင်းမနဲ့မတွေ့ရတာ ကြာပါပြီ၊ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဈေးလဲမရောက်ဖြစ်ပါဘူး"
မရီးပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်၊မရီးက ဟင်းချက်စရာကို ရပ်ကွက်နဲ့နီးတဲ့ ဈေးလေးမှာတင် ဝယ်တာပါ၊မြို့မဈေးကြီးဘက် ရောက်ခဲပါတယ်၊အိမ်ထောင်ကျတာကြာပြီဖြစ်ပေမဲ့ အမကြီးတို့မှာ ကလေးမရပါ၊
"ဟော၊ငါ့သမက်ကြီးပါလား၊ပျောက်ချက်သားကောင်းတာတော်၊အိမ်လာလယ်ဦး"
တွေ့ တွေ့ချင်း ဆိုင်ချင်းကပ်ရက် ဒေါ်မီးကွေကြီးအားရဝမ်းသာနုတ်ဆက်တာပါ၊ဒေါ်မီးကွေကြီးက အရင်ပုံစံ၊၀၀ဖြိုးဖြိုး၊တောင့်တောင့်တင်းတင်း၊နို့ထွားထွား၊ဖင်ကားကားနဲ့၊
"မင်းယောက္ခမက တမေးထဲ မေးနေတာ၊သမီးနဲ့ပေးစားချင်လှပြီ"
အမကြီးကဝင်နောက်နေတာ၊မရီးက အမကြီးစကားကြားလို့ ပြုံ းနေတာ၊
"မာလာရော၊နေကောင်းလား၊အခု အိမ်မှာဘဲလား"
မောင်မောင့်အမေးကို ဒေါ်မီးကွေက
"အိမ်မှာက သွားလိုက်ပြန်လိုက်ဘဲမောင်မောင်ရေ၊မင်းနှမက သူ့သူငယ်ချင်းဆိုင်မှာဘဲ အနေများတယ်၊အဲဒီမှာဘဲအိပ်တယ်"
"နောက်မှ မာလာကို ဆိုင်သွားတွေ့လိုက်ပါ့မယ်"
"တွေ့ဖြစ်အောင်သွားတွေ့နော်၊မာလာက အခုအရမ်းကို ချောနေလှနေတာ၊ကြိုက်တဲ့လူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလယ်လို့၊ငါကပြောထားရတာ၊ညီးနော်ငါကယောင်းမတော်မယ်လို့၊အစောကြီးကတဲကပြောထားတာ၊ညီးအမေကလဲ သဘောတူတယ်လို့"
အမကြီးကဝင်ပြောတာ၊
"ယောင်းမကလဲ၊ကာယကံရှင်တွေ ဘာပြောလဲ၊မေးပါဦးတော့၊ဟိုက ကြို က်/မကြို က်"
မရီးစကားအဆုံးမှာ ဒေါ်မီးကွေက
"မကော့ရေ၊သမီး ကြို က်/မကြို က်တော့မသိဘူး၊အမေကတော့ ကြို က်တယ်ဟေ့"
ဒေါ်မီးကွေပြောစကားကို တခြားလူတွေက ရယ်စရာအဖြစ် ရယ်မောလိုက်ကြပေမဲ့ မောင်မောင်ကတော့ ဒေါ်မီးကွေ စိတ်ထဲရှိတာ အမှန်အတိုင်းပြောလိုက်တာမှန်း သိနေတယ်၊
"ငါ့မောင်၊ဒေါ်မီးကွေသမီးကို သဘောကျလား၊သဘောကျရင်မင်းအကို ကိုပြောပြီး နားဖောက်ထားရအောင်"
အပြန်မှာ မရီးက ပြောလို့
"နေပါဦး အမရယ်၊ကောင်မလေးသဘောလဲ မသိသေးပါဘူး၊ပြီး ကျွန်တော်လဲ နောက်(၃)နှစ်လောက်မှ အိမ်ထောင်ရေးစဉ်းစားမှာပါ"
နောက်တရက်နေ့လယ်ခင်း၊ဖတ်စရာမရှိတာနဲ့ စာအုပ်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်၊တူမောင် လိုက်မယ်ပြောနေသေးတာ၊
"နေပူတယ်ကွ၊မင်းကို မနေ့ကခေါ်ပြီးပြီဘဲ၊နောက်မှလိုက်"
ပြောပြီးထားခဲ့ရတာ၊မိုးညှင်းမှာနေခဲ့ရတဲ့ (၆)လက ဟုတ်တိပတ်တိ စာမဖတ်ခဲ့ရပါ၊စာအုပ်ဆိုင်ကစာအုပ်ဝယ်ပြီး၊(မထူးပါဘူး၊အပြင်ထွက်လာတုန်းလေး မာလာကို သွားတွေ့ပါဦးမယ်-စိတ်ကူးပြီး)ဆိုင်ကယ်ကို မာလာတို့ဆိုင်စီးသွားတယ်၊မာလာက သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့အတူ အလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားတာ၊အလှပြင်ဆိုင်တင်မက အလှကုန်ပစ္စည်း၊မိန်းကလေးကြိုက်ဖန်စီ လက်ဝတ်ရတနာပစ္စည်းတွေကိုပါ ရောင်းတာ၊ဆိုင်ကသီးခြားမဟုတ်ဘဲ လူနေအိမ်တစ်အိမ်ရဲ့အောက်ထပ်အခန်းကို ငှားဖွင့်ထားတာ၊မာလာနဲ့သူငယ်ချင်းမတို့က ဆိုင်မှာဘဲညအိပ်ကြတာ၊၊ဆိုင်ရှေ့ မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်ထိုးရပ်လိုက်တာနဲ့ မာလာ့သူငယ်ချင်းမ ဆိုင်နောက်ဘက်ကို သုတ်ကနဲဝင်သွားတယ်၊မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်ကိုဒေါက်ထောက်ရပ်ခဲ့ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့
"ဟေး၊ကိုကိုမောင်၊ပြန်လာပြီလား"
မာလာ ဆိုင်နောက်ဘက်ကထွက်လာပြိး မောင်မောင်ကို ဝမ်းသာအားရ နုတ်ဆက်တာ၊စောစောက မာလာသူငယ်ချင်းက မောင်မောင်ကိုမြင်တာနဲ့ မာလာကိုသွားပြောတာလေ၊
"ပြန်လာရအောင် ကိုက ဘယ်သွားလို့လဲ၊"
မောင်မောင်က မာလာကို သက်သက်စတာပါ၊
"ကိုကိုမောင်နော်၊မာလာကို အကြောင်လာရိုက်မနေနဲ့၊ကိုကိုမောင် မိုးညှင်းသွားနေတာသိတယ်"
မာလာက မောင်မောင်ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သီးဆုတ်လေးနဲ့ဖွဖွထုရင်းပြောတာ၊နုတ်ခမ်းကိုလဲ စူထားသေးရဲ့၊
"မာလာကို စတာပါ၊ကို မိုးညှင်းသွားနေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူပြောလဲ"
မာလာရဲ့လက်ကလေးနှစ်ဘက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ရင်း မေးတာ၊
"ဘယ်သူပြောမှာလဲ၊မငြိမ်းပေါ့၊ကိုကိုမောင်နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်လို့ပြောတာ"
မောင်မောင် မာလာလက်လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
"ကို့ကိုလဲ မငြိမ်းကပြောသွားတာ၊မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာနဲ့တွေ့ဖြစ်အောင် သွားတွေ့လိုက်တဲ့"
"ဘာပြုလို့တဲ့လဲ"
မာလာအမေးကို မောင်မောင် ခဏ စဉ်းစားပြီးမှ
"မညိမ်းပြောတာ၊မာလာက အခု တအားကို ချောနေ လှနေတာတဲ့"
မောင်မောင့်စကားလဲဆုံးရော၊မာလာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့
"ကြည့်၊ကိုကိုမောင်က၊ဘာမှန်းလဲမသိဘူး"
မာလာရဲ့ချစ်စဘွယ် မျက်စောင်းဒဏ်ကို မောင်မောင် ခံလိုက်ရပါတယ်၊ဒိနောက်မှာ နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောကြတာ၊မာလာ့သူငယ်ချင်းမက အလိုက်တသိ သူ့ဖာသာ နောက်ဖေးဘက်မှာ သွားနေပါတယ်၊အမကြီးနဲ့မညိမ်းပြောမယ်ဆို ပြောစရာပါ၊မာလာက အရင်ကနဲ့ တခြားစီပါဘဲ၊အပျို ဖြစ်လာတာနဲ့ရုပ်က ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ မောင်မောင်တောင် တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့်သွားတာ၊ဒေါ်မီးကွေကသာ ကပြား၊မာလာအဖေက တရုတ်အစစ်ကြီး၊ မာလာက တရုတ်သွေး လေးပုံသုံးပုံပါလိုလားမသိဘူး၊အသားကဖြူဝင်းနေတာပါ၊အရင်အပျို ပေါက်(၁၆)နှစ်တုန်းက အရပ်မြင့်ပြီးကိုယ်လုံးမထွက်သေးလို့ ပိန်တယ်လို့ ထင်ရတာ၊အခု အသက်(၂၀)မှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက်က အပြစ်ပြောစရာ မရှိလောက်အောင်ကို ပြေပြစ်နေတာ၊မို့သောရင်၊ကျဉ်သောခါး၊ကားသောတင်၊ရှေးခေတ်စာအရပြောရရင် ခါးသေးရင်ချီ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့တင်ပါးဆုံ ဆိုသလိုပါ၊
"ကိုကိုမောင်၊စကားမပြောဘဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ"
မောင်မောင် သူ့တကိုယ်လုံးကို စကားမပြောဘဲ သိမ်းကျုံး ကြည့်နေလို့မာလာနေရ ခက်ပြီးမေးလိုက်တာ၊
"ပြောမှာပေါ့မာလာရယ်၊ကို စဉ်းစားနေတာ၊မာလာနဲ့ မတွေ့တာလဲ(၂)နှစ်ရှိပြီ၊(၂)နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကာလက လူတစ်ယောက်ကို အများကြီးပြောင်းလဲသွားနိုင်တာ၊တခြားမကြည့်နဲ့လေ၊(၂)နှစ်အတွင်း အရင်မာလာနဲ့အခုမာလာ ယှဉ်ကြည့်၊တအားကို လှလာတာ"
"ကိုကိုမောင်နော်၊တခြားပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးလား၊ဒါဘဲ ပြော ပြောနေတာ"
သူ့ကိုလှတယ်ပြောလို့ ကျေနပ်နေတာပါ၊
"ရှိပါတယ်၊အရင် ကို သိထားသလောက် မာလာ ရည်းစားမရှိဘူး၊အခု(၂)နှစ်ကြာပြီဆိုတော့၊ရည်းစား ရှိ/မရှိ မပြောတတ်တော့ဘူး "
"ရည်းစားလား၊ရှိပြိပေါ့ကိုကိုမောင်ရယ်"
မာလာပြုံးစိစိပြောတာ၊ မောင်မောင် ရင်ခုန်သွား၊
"အေးလေ၊သူလဲ ငယ်တော့တာမှမဟုတ်ဘဲ"
ဘာရယ်မဟုတ် တဒင်္ဂအချိန်လေး မောင်မောင် ငြိမ်သက်သွားတာ၊
"ရည်းစားနံမည်ရော သိချင်သေးလား ကိုကိုမောင်"
မောင်မောင် စကားမပြောနိုင် ငြိမ်နေလို့ မာလာက မေးတာ၊
"တော်---တော်ပါပြီ၊မသိချင်ပါဘူး"
ကပြာကရာပြန်ပြောလိုက်တဲ့ မောင်မောင့်စကားကြောင့် မာလာ ပိုပြီး ရယ်ချင်လာတယ်၊ဒါကြောင့်
"မသိချင်လဲပြောရမှာဘဲ၊မာလာရည်းစားနံမည်က ကိုကိုမောင် တဲ့"
"ဟင်-ဟင်-ဘာ-ဘာ ပြောတယ်မာလာ၊"
မာလာစကားကြောင့် မောင်မောင် အာမေဍိတ်ဖြစ်သွားရတာပါ၊
"ကိုကိုမောင်ရယ်၊ထပ်ကြားချင်သေးတာလား၊မာလာကို ရည်းစားရှိလား မေးတာ ဘာရည်ရွယ်ပြီးမေးတယ်ဆိုတာ သိပြီးသား၊အင်တာနက်ခေတ်မိန်းကလေးတွေ ကိုကိုမောင်ရဲ့၊ဒါကြောင့် ကိုကိုမောင် ရည်းစားစကားပြောတာကို စောင့်နေရမှာမို့ တခါထဲပြောလိုက်တာ"
"ကိုတော့ မာလာကို ဆလံပေးပါတယ်ကွာ၊တကယ်ပါဘဲ"
မောင်မောင် မာလာကို အဟုတ်လက်ဖျားခါသွားတာ၊
"ကိုကိုမောင်ရယ်၊မာလာကို(ဒီကောင်မလေး အတော်ရဲတာဘဲ၊မိန်းမတန်မဲ့ရည်းစားစကား စပြောတယ်လို့လဲ အထင်မသေးပါနဲ့၊မာလာအပျို ပေါက်ကလေးဘဝနဲ့ ကိုကိုမောင့်ကို စတွေ့ကတဲက ချစ်နေတာပါ၊ဒီတုန်းက ငယ်သေးတော့ စိတ်ထဲကဘဲ ကြိတ်ချစ်နေရတာလေ၊မညိမ်းမိုးညှင်းကအပြန်မှာပြောတာ၊ကိုကိုမောင်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်၊မြစ်ကြိးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာကိုလာတွေ့ပြီး ရည်းစားစကားပြောလိမ့်မယ်၊စောင့်နေတဲ့လေ၊)မနေ့ကအမေကပြောတာ၊ကိုကိုမောင်ပြန်ရောက်နေပြီးတဲ့၊မာလာ ကိုကိုမောင်ကို မျှော်နေတာ၊ကိုကိုမောင်ရောက်လာပြီး ရည်းစားစကားပြောရင် ဘယ်လိုဖြေရမလဲလို့တွေးနေတာ၊ကိုကိုမောင်က ချစ်တယ်မပြောဘဲ ရည်းစားရှိလားမေးလို့ မိန်းကလေးက အရင်စပြောတာ"
ယုံချင်မှယုံ၊မောင်မောင်နဲ့မာလာ သမီးရည်းစားဖြစ်သွားကြတာက မြန်တယ်၊မာလာက ပြတ်တယ်၊ချစ်သူဖြစ်ကြတာကို သူ့သူငယ်ချင်းကို ချက်ချင်းဖွင့်ပြောတယ်၊အမေနဲ့ယောင်းမကို ပြောပြတယ်၊ဒေါ်မီးကွေနဲ့မညိမ်းတို့ကတော့ မောင်မောင်နဲ့သဘောတူပြီးသားပါ၊မောင်မောင်ကသာ မာလာငယ်စဉ်က ဖီဖီနဲ့ဇာတ်လမ်းရှုတ်ခဲ့တာ၊အခု သမီးရည်းစားဖြစ်ကြတော့ မောင်မောင့် အသက်(၂၂)၊မာလာက(၂၀)၊နှစ်ယောက်လုံး အိမ်ထောင်ပြု မယ်ဆို ပြု လို့ရတဲ့အရွယ်ပေမဲ့ စီးပွါးရေးက အိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ဖို့ ဘာမှမယ်မယ်ရရ မရှိသေးဘူး။
မောင်မောင်အနေနဲ့ကလဲ အကိုကြိးကို မှီခိုနေရသေးတာ၊မာလာကလဲ အလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်သာဆိုတယ်၊နှစ်ဦးတွဲဖွင့်ထားရတဲ့အပြင် ဝင်ငွေက သိပ်ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊လက်ထပ်ပြီးကြရင်လဲ နေစရာလိုသေးတယ်၊အကိုကြီးခြံကြီးကကျယ်တယ်ဆိုပေမဲ့မိန်းမရပြီးမှတော့ ခိုကပ်မနေချင်၊မာလာအမေအိမ်မှာ နေဖို့ မောင်မောင်ပိုကြောက်သေးတယ်၊ယောက္ခမကြီးနဲ့က အကြောင်းမဟုတ်၊မညိမ်းနဲ့တအိမ်ထဲနေလို့ကတော့တနေ့မဟုတ် တနေ့၊မညိမ်းကိုရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်၊မာလာသိသွားရင် မလွယ်ဘူး။
သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့သမီးရည်းစားဘဝက ပျော်စရာပါ၊မိုးတွင်းကာလမှာ ကားလုပ်ငန်းနားထားလို့ မောင်မောင်က အားနေတာလေ၊မာလာရဲ့ဆိုင်မှာအချိန်ဖြုန်းတာများတယ်၊မာလာ့သူငယ်ချင်းကလဲ အလိုက်တသိ ရှောင်ပေးတာပါ၊မိုးတွင်း အကိုကြီးပါ အိမ်မှာအနေများလို့မရီးဘုရားကျောင်းသွားတာလဲ လိုက်ပို့စရာမလိုဘူးလေ၊မာလာက တကဲ့အစိမ်းသက်သက်၊မောင်မောင်ကရည်းစားဦး၊ဒါပေမဲ့တတ်လွယ်တယ်၊မောင်မောင်သင်ပေးသမျှ၊ခိုင်းတာဟူသရွှေ့မငြင်းဘူး၊မောင်မောင် အစပိုင်းမှာ လက်ထပ်ယူမဲ့မိန်ကလေးမို့အပေါ်ယံအပရိကလောက်ဘဲ ကိုင်တွယ်ပြီး၊အဆုံးစွန်ထိမလုပ်ဘဲ ထိန်းပါသေးတယ်၊ဒါပေမဲ့နေ့တဓူ၀ နှစ်ယောက်ထဲ မမြင်ကွယ်ရာမှာ တွေ့ဖန်များတော့၊ပြီး သူကိုယ်တိုင်က(စားဘူးတဲ့အစာကို ကြာကြာ အငတ်မခံနိုင် ဆိုတာလို)ရည်းစားသက်တမ်း(၂)လလောက်မှာ အဆင့်ကျော်သွားတာပါဘဲ။
ရည်းစားဖြစ်ပြီးကြတာနဲ့ နှစ်ယောက်သားပူးပူးကပ်ကပ် ချစ်ခင်ကြည်စယ်နေကြတာပါ၊ဆိုင်မှာ မာလာသူငယ်ချင်းမကို အားနာလို့ သူရှိတဲ့အချိန်လေးဘဲ ဆင်ခြင်နေကြတာ၊သူငယ်ချင်းမ တခါတလေ သူ့အိမ်ခေတ္တခဏပြန်နေချိန်မှာ၊ဆိုင်မှာကလဲ ဧည့်မရှိတဲ့အချိန်ဆိုရင် သူတို့နှစ်ယောက်က ကြားလေသွေး ဝေးတယ်ထင်ဆိုသလို ပူးကပ် ဖက်ယမ်း နမ်းရှုပ်နေကြတာ၊နှစ်ယောက်သား နုတ်ခမ်ချင်းတေ့စုတ်ပြီး တယောက်ပါးစပ် တယောက်လျှာထိုးသွင်းကြတာ၊မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ကျောပေးထိုင်နေတဲ့မာလာ ဘော်လီဂျိတ်ကိုဖြု တ်၊အင်္ကျီအောက်လက်ရှိုပြီးနို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ချေမွတဲ့အခါမျိုးမှာ မာလာပြောတတ်တာက
"ကိုကိုကိုင်တာနဲ့ဘဲ မာလာနို့တွေ ပျော့ကုန်ပြီ၊မလှတော့ဘူး"
အရင် ကိုကိုမောင်ခေါ်ရာက ရည်းစားဖြစ်ပြီးတဲ့အခါ မာလာက ကိုကို လို့ပြောင်းခေါ်တာ၊
"ကိုင်တာနဲ့တော့ဒီလောက်ကြီးမပျော့ပါဘူးကွာ၊ကလေးမွေးလို့နို့တိုက်တဲ့အခါကျမှ နို့ကပျော့ပြီးတွဲလာတာပါ"
"ကိုကိုမောင်ကြီးနော်၊သိတတ်လိုက်တာ၊ဘယ်မိန်းမနို့တိုက်တာကို သွားကြည့်တာလဲ"
မာလာ မောင်မောင်လက်ကို ဆွဲဆိတ်ရင်းပြောတာ၊မာလာက တခါတလေ မောင်မောင်ကို စိတ်ဆိုးလို့ဖြစ်စေ၊စိတ်ကောက်လို့ဖြစ်စေ၊အလိုမကျဖြစ်ခဲ့ရင် ကိုကိုခေါ်ရာက ကိုကိုမောင်ကြီး ဖြစ်ချင်ဖြစ်သွားတာ၊ကိုကိုမောင်ကြိး လို့ခေါ်တဲ့အခါ မောင်မောင်က ပြန်ပြောတာ။
"စိတ်ကောက်ပြီး ကိုကို လို့မခေါ်ချင်ရင်လဲ မောင်မောင်ဘဲခေါ်ကွာ၊ကိုကိုမောင်ကြီးလို့တော့ မခေါ်နဲ့၊အဲဒီလိုခေါ်လိုက်ရင် တွန့်သွားတာ"
"ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ကိုကိုက မာလာထက်အသက်ကြိးလို့ ကိုကိုမောင်ကြိးခေါ်တာဘဲဟာ"
မာလာ အရိုးခံနဲ့ပြောတာ၊
"ကိုကိုမောင်ကြိး ဆိုတာ အရင် မ-ဆ-လ ပါတီနည်းပြချုပ် ဦးချစ်လှိုင်ရဲ့ကလောင်အမည်၊ဒီလူက ဟိုးအရင်တုန်းက ကိုကိုမောင်ဆိုတဲ့ကလောင်နဲ့စာတွေရေးတယ်၊(အာကာကို လွှာပုံပြု ပါလို့)ဆိုတာ ကိုကိုဖတ်ဘူးတယ်၊လူက လူတော်ပါ၊နောက် မ-ဆ-လ ပြို ကွဲပြီး ကလောင်အမည်ကို ကိုကိုမောင်ကြီးလို့ပြောင်းလိုက်တယ်၊ဒါကြောင့်"
မောင်မောင့်စကားအဆုံး မာလာ ချစ်စဘွယ် ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဒါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ကိုကိုနော်၊မဆိုင်တဲ့အပေါက် ဂလိုင်နဲ့ခေါက်မနေနဲ့"
"ဒါဆိုလဲ ဆိုင်တဲ့အပေါက်ဘဲ ခေါက်တော့မယ်ကွာ"
မောင်မောင်ပြောရင်းဆိုရင်း မာလာရဲ့စကပ်အောက်ထဲ လက်ထိုးသွင်းပြီး အဖုတ်ကိုလက်နဲ့စမ်းတော့တာပါ၊အောက်မှာက အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီဝတ်ထားလို့တိုက်ရိုက်မထိပေမဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို စမ်းမိနေတာ၊
"ကိုကို၊ဘာတွေလဲကွာ၊စကားအကောင်းပြောနေတာကို၊"
မာလာကပြောသာပြောတာ၊မောင်မောင့်လက်ကိုတော့ ဖယ်မပစ်ပါ၊
"မာလာ၊ကိုကိုတို့အတန်းတက်ကြရအောင် "
မောင်မောင် အဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီပေါ်က လက်နဲ့ပွတ်တိုက်နေရင်း ပြောနေတာ၊
"ကိုကို၊ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ၊ဟင်၊မာလာ ဘာပြောရမှာလဲ"
အဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်တိုက်တာခံနေရလို့မာလာစိတ်တွေ သရိုးသရီ ဖြစ်လာတာ၊
"မာလာရယ်၊ကိုကိုနဲ့မာလာ ရည်းစားဖြစ်တာသာ မကြာသေးတာ၊တယောက်နဲ့တယောက် တွေ့ကြတာ (၅)နှစ်လောက်ရှိနေပြီ၊"
"ကိုကို၊ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊စကားကို ရှင်းရှင်းမပြောဘူး၊ေ၀့ဝိုက်ပြောနေတာဘဲ၊ကိုကိုနော်၊မာလာ စိတ်တိုလာပြီ" စိတ်တိုလာပြိဆိုတာအမှန်ပါ၊စိတ်မတို ခံနိုင်ပါ့မလား၊ကိုကို ဘာဖြစ်ချင်နေတယ်ဆိုတာ မာလာသိသားဘဲ၊ပြောပြီးပြီဘဲ၊အင်တာနက်ခေတ်မိန်းကလေးပါဆို၊မလုပ်ဘူးတာဘဲရှိရင်ရှိမယ်၊မလုပ်တတ်ဘူး၊နားမလယ်ဘူးဆိုတာမရှိ၊အခုလဲ ကိုကိုက မသိဆိုးဝါး အဖုတ်ကို လက်ကြီးနဲ့ပွတ်တိုက်နေတာ အရည်လေးတွေတောင်စိမ့်ထွက်နေပြီ၊ဘောင်းဘီနဲ့မို့သာ ကိုကို မသိတာ"
"မာလာ၊ကိုကိုနဲ့မာလာက လူကြီးတွေကလဲ သဘောတူပြီးသား၊အချိန်တန်ရင် လင်မယားဖြစ်ကြမဲ့လူတွေ"
"အဲဒါဘာဖြစ်လဲ"
မာလာ ရယ်ချင်လာပြီ၊မနဲကို အောင့်ထားရတာ၊ကိုကိုဟာလေ၊သူ့လောက်လယ်တာလဲ ရှိမထင်ပါဘူး၊ဒါကို မပြောရဲတာလိုလုပ်နေတယ်၊ရည်းစားစကားပြောမဲ့ဟာတောင် (မာလာရည်းစားရှိနေပြီလား)လို့တဘက်လှဲ့မေးတဲ့ကိုကို၊အဲဒီတုန်းကလဲ မာလာ သူပြောမဲ့ရည်းစားစကားကို မစောင့်ဘဲ အဆင့်တွေ ခုန်ပြန်ကျော်လွှားလုပ်လိုက်တာ၊အခုလဲ ကိုကိုက သူဖြစ်ချင်တာကို လှဲ့ပတ်နေတာ၊အရင်လိုများမာလာက ပြောလေမလားလို့ပေါ့၊ဒါတော့ဘယ်ပြောရဲပါ့မလဲ၊ကိုယ်ကမိန်းကလေး၊
"အဲဒါလေ၊နောက်လဲလင်မယားဖြစ်ကြမဲ့အတူတူ၊အခုကတဲက ဖြစ်ကြရအောင်လို့၊ပြောတာ"
မာလာပြုံးလိုက်တယ်၊သိပြိးသားဘဲဟာ၊
"ကိုကို့သဘော"
မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီနေ့ကဆိုင်ပိတ်တဲ့နေ့၊ဝါတွင်းဥပုသ်နေ့၊မာလာသူငယ်ချင်းက သူ့အမျိုးတစ်ယောက်နာရေးကိစ္စရှိနေလို့ အဲဒီအိမ်သွားကူလုပ်ပေးနေရလို့မရှိဘူး၊ဝါတွင်းမင်္ဂလာဆောင်မရှိတဲ့အတွက် အလှပြင်လုပ်ငန်းကို ဥပုသ်နေ့တစ်ရက်ပိတ်တာ၊ဆိုင်ရှေ့တံခါးကိုပိတ်ထားတာမို့သူတို့နှစ်ယောက် အထဲမှာ နေချင်သလိုနေရင်းက အတန်းတက်ဖြစ်သွားတာပါ၊(ကိုကို့သဘော)မာလာမီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့
"ဒါဆို အိပ်ရာပေါ်သွားကြရအောင်"
"အင်၊ကိုကို၊ခဏလေးနော်၊မာလာ နောက်ဖေးဝင်လိုက်ဦးမယ်"
မာလာ ဘာအတွက်ဆိုတာ မောင်မောင်သိတယ်၊
"မာလာသွားလိုက်လေ၊ ပြန်လာရင် ကိုကိုလဲ သွားချင်တယ်"
မာလာရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီး လှစ်ကနဲ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်၊အင်တာနက်ထဲမွှေနှောက်ပြီး မဟုတ်ကဟုတ်ကတွေ ကြည့်ဘူးတာမို့ မလိုလဲလိုလဲ၊ကိုကိုက ဟိုဟာဒီဟာများ လုပ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုကို့ ကို အားနာပါတယ်၊မလုပ်နဲ့ပြောလဲ ကိုကိုက ပြောစကား နားထောင်ချင်မှ ထောင်မှာ၊ပြောမရအတူတူ ကိုကိုလုပ်ခဲ့ရင် အနံ့အသက်ကင်းအောင်လို့စောက်ဖုတ်ကို ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ဂရုတစိုက် တိုက်ချွတ် ရေဆေးခဲ့ရတာ၊မာလာပြန်ရောက်တာနဲ့ မောင်မောင် နောက်ဖေးရေချိုးခန်းကိုသွားလိုက်ပါတယ်၊
မောင်မောင်အိမ်ထဲပြန်အဝင်ကိုစောင့်ပြီး မာလာ အိမ်နောက်ဖေးတံခါးကိုပိတ်လိုက်တယ်၊အိပ်ခန်းထဲရောက်ပြိး မာလာအိပ်တဲ့တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်သား ထိုင်တောင်မထိုင်တော့ပါဘူး၊တခါထဲ ဖက်လှဲအိပ်လိုက်ကြတာပါ၊မောင်မောင်က မာလာအပေါ် တက်မှောက်ပြိး နုတ်ခမ်းတွေကိုကစ်စုတ်ပေးပါတယ်၊မာလာ မောင်မောင့်ကျော ပြင်ကြိးကိုဖက်ပြိး သူ့နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ဖို့လွယ်အောင် စူထားပေးတာ၊တခါတခါ သူကပြန်ပြိး နုတ်ခမ်းကို ကစ်ပြန်စုတ်တာ၊တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ကစ်စုတ်ကြရင်း မာလာရဲ့အပေါ်တီရှပ်ပွပွကိုရော၊အောက်ခံဘော်လီကိုပါ နို့အုံတွေပေါ်တဲ့အထိ လှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊ဘော်လီဂျိတ်တွေက စောစောကတဲက ဖြု တ်ထားလို့ပြုတ်ပြိးပြီ၊မာလာနို့အုံပေါ်လာတာနဲ့ မောင်မောင် ကစ်စုတ်ရာကနေ ခေါင်းကို နို့အုံပေါ်ပို့လိုက်ပြီး နီု့စို့တော့တာ၊
"အာဟာ။ကိုကို၊ယားတယ်ကိုကိုရဲ့၊ဘာမှန်းလဲသိဘူး"
မာလာက အပျို စင်လေး၊နို့ကို ပထမဆုံးအစို့ခံရတာမို့ အနေတတ်၊ယားကျိကျိ ဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင် နို့တဘက်ကိုစို့နေရာကနေ နောက်တဘက်ကို လက်နဲ့ကိုင်တာ
"မာလာနို့တလုံးက အသီးလဲမထွက်ပါလား၊အထဲမြု တ်နေတယ်"
နို့တလုံး နို့သီးခေါင်းက အထဲဝင်နေတာ၊တစ်ဘက်ဘဲထွက်နေတာ၊
"သိဘူး"
မာလာရှက်ရှက်နဲ့ပြောတာ၊တော်တော်ဆိုးတဲ့ကိုကို၊ နို့မပေါ် ပေါ်အောင်လုပ်၊ကြည့်ပြီးမှပြောတာ၊နို့သီးခေါင်းတဘက် မထွက်ဘဲ အထဲဝင်နေတာသိသားဘဲ၊အပျို လေး၊တယောက်တလေရှိတာဘဲ၊ဒါများအဆန်းလုပ်လို့၊မာလာရဲ့နို့တွေက ပူတာအိုဘက်ကလာတဲ့ ဂရိတ်ဖရွတ် Grape Fruit သီးအလတ်စားလောက်ရှိတယ်၊အသားဖြူ တဲ့တရုတ်မမို့မာလာရင်သားတွေဖြူ ဖွေးနေတာ မောင်မောင် နို့စို့ရင်း ဖီးလ်တက်လာတာ၊ပုဆိုးအောက်က ညီတော်မောင်ကလဲ ခေါင်းထောင်လာနေပြီ၊မောင်မောင်တင်လားမဟုတ်ပါ၊မာလာခမြာမှာလဲ တခါမှမကြုံ ဖူးတဲ့နို့တွေကိုစို့တာ၊ကိုင်တာ ခံနေရတာ၊စိတ်တွေ ဖိန့်ဖိန့်တုန်နေတာပါ၊ဒီကြား ကိုကိုကနို့စို့ရင်း နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ပတ်ချာလယ် လျှာနဲ့ယက်ပေးတာ မာလာ မနေနိုင်ဘဲ တကိုယ်လုံး ကြွတက်ကာ အရိုးအကြောတွေ ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် မည်လာသလားထင်ရတာပါ၊
"ကိုကို၊နေတတ်ဖူးယားတာ"
မာလာ မောင်မောင်ကျောကို တအားကြိးဖက်ပြိးပြောတာ၊မောင်မောင်က အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့လူ၊မာလာတခါမှဒီလို ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့အနမ်းအရှုံ့ အကိုင်အတွယ် မခံရဖူး၊အခု မာလာမနေတတ်ဖူးပြောတာ သူ့စိတ်တွေ ကြွနေပြီ၊
မောင်မောင် မာလာဝတ်ထားတဲ့စကပ်ကို ခါးကနေဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊မာလာက အလိုက်သင့် ဖင်ကိုကြွပေးလို့ ချွတ်ရလွယ်ပြီး ချွတ်ပြီးစကပ်ကို ဘေးဘက်ပစ်လိုက်တယ်၊မာလာ စောစောက ရေချိုးခန်းဝင်ရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ထားခဲ့ပြိးလို့၊အခု စကပ်လဲချွတ်လိုက်ရော၊အောက်ပိုင်းဗလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားတာ၊
"ကိုကို၊ရှက်တယ်"
မာလာ သူ့အဖုတ်ကို လက်ဝါးနှစ်ဘက်နဲ့အုပ်ထားရင်းပြောတာ၊
"ကိုကို့ ကိုချစ်ရင် မရှက်နဲ့"
အဖုတ်ကို အုပ်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တဲ့အခါအမွေးနုနုလေးတွေ ခပ်ကြဲကြဲပေါက်နေတဲ့ဆီးခုံဖောင်းမို့မို့၊အချိုးကျရှည်လျားပြောင်စင်းနေတဲ့ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကြား ညောင်ရွက်ပုံသဏ္ဍန် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၊စောက်ဖုတ်က ပကတိသန့်စင်နေလို့ဖြူ ဖွေးလှတဲ့ပေါင်သားအရောင်ထက် ပန်းနုရောင်ပြေးနေတာပါ၊
"လှလိုက်တာကွာ "
မောင်မောင် ပလီစိချောက်ချက် ပြောတာမဟုတ်ပါ၊မာလာစောက်ဖုတ်က အမှန်အကန်ပါ၊ဖောင်းမို့နေတာက ပုံ့ပုံ့လေးမောင်မောင် မာလာရဲ့ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်ပြီး ကြည့်တော့လဲ နီညို ညို အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက သိသာရုံ အရာလေးတွေ့ရတာပါ၊ဟနေ ပြဲနေတာမျိုးမဟုတ်ပါ၊စောက်ဖုတ်လေးပေါ်လက်ဝါးအုပ်ပြီး ပတ်ချာလည် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တာ မာလာ တွန့်သွားပြီး
"ကိုကို၊ဘာတွေလျောက်လုပ်နေတာလဲ၊ရှက်တယ်လို့"
မာလာမျက်နှာတွေ နီရဲနေတာပါ၊
"ချစ်လို့ပါ မာလာရယ်"
မောင်မောင် ပြောရင်း မာလာရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးပြီး ယက်တော့တာပါ၊
"လုပ်ပြန်ပြီ၊ကိုကို့၊လျှောက်လုပ်နေတာကွာ၊ငရဲကြီးတော့မှာဘဲ"
မာလာ ကိုကိုခေါင်းကြီးတိုးဝင်လာလို့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အတင်းဖြဲကားပေးထားရတာ၊တော်သေးတယ်၊အစောကတဲက ကိုကို ဒါမျိုးလုပ်နိုင်တယ်ထင်လို့ဆေးကြောထားလို့သာ၊ ကိုကို ယက်လို့အနံ့ရရင် ဖီးလ်ငုတ်မှာ၊ထင်တဲ့အတိုင်း ကိုကို မာလာအဖုတ်ကို ရက်ပြီ၊အရင် ကိုယ့်ဖာသာလက်နဲ့ကိုင်ခဲ့တုန်းကထက် အခု ကိုကိုရက်ပေးတဲ့အရသာက တခြားစီ၊စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေကို ကိုကို့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ပွတ်တိုက်သွားလို့အရည်ကြည်တွေလဲ စိမ့်ထွက်နေပြီ၊မာလာ ဖင်ကြိးတရမ်းရမ်းနဲ့၊မောင်မောင်က စောက်ပပ်ကိုရက်လိုက်၊စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးသွင်းကလိလိုက်၊ပြူးပြူးလေးဖြစ်နေတဲ့စောက်စိလေးကို မနာအောင်ဆွဲစုတ်လိုက်နဲ့လုပ်ရင်း လက်ကလဲအငြိမ်မနေ၊မာလာရဲ့လှုပ်ယမ်းနေတဲ့ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆုတ်နယ်နေတာ၊ဖင်ကြီးတွေက တင်းမာနေတာပါ၊ကြာလာတော့မာလာ မထိန်းနိုင်၊စောက်ပပ်ကအရည်တွေက များသထက်များလာနေပြီ၊
"ကိုကို၊တော ်သေးဘူးလား၊အရည်ရွှဲနေပြီ၊နေတတ်တော့ဘူး"
"ခဏလေး မာလာ၊ခဏလေး"
မောင်မောင်ပြောရင်း လက်ခလယ်နဲ့စောက်ခေါင်းထဲထိုးမွှေလိုက်တာ၊
"အ-ကိုကို-နာတယ်"
အပျို စစ်စစ်လေးမို့ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းဝင်တာတောင် မခံနိုင်ဖြစ်နေတာပါ၊မောင်မောင် ဒါကိုသိလို့အရမ်းအရင်စလိုမလုပ်ဘဲ အချိန်ဆွဲ နူးနပ်နေတာ၊လက်ချောင်းမှာအရည်စိုလာတာမို့မာလာ စိတ်တော့ပါနေပြီလို့ သိရတာနဲ့
"ကိုကို့ဟာကို ကိုင်ကြည့်"
မာလာပေါင်ကြားကနေကုန်းထ၊ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကနေချွတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တာ၊လီးတံကြိးက တောင်ပြီး၉၀ ဒီဂရီမတ်နေပြီ၊လီးတံကြီးမြင်တာနဲ့မာလာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားတာ၊ကိုကို့လီးကြီးက နဲတာကြီးမှ မဟုတ်တာ၊
"ကိုကို့ဟာကြီးက ကြောက်စရာကြီး၊ဒါကြီးနဲ့သာ ထိုးလို့ကတော့မာလာ သေမယ်ထင်တယ် ကိုကိုရယ်"
မာလာကပြောမဲ့သာပြောတာ၊လီးကို သူ့လက်နုနုလေးနဲ့ မရဲတရဲ ဆုတ်ကိုင်ပေးပါတယ်၊နဂိုကတောင်နေတဲ့လီးက မာလာ့လက်နုနုလေးထဲမှာ ပိုကြီးလာသလိုပါ၊
"အပြင်မှာတော့မြင်ဘူးမှာမဟုတ်ဖူး၊အင်တာနက်ထဲမှာတော့ တွေ့ဖူးတယ်မဟုတ်လား"
မောင်မောင့် အမေးကို မာလာပြုံးရင်း
"အပြင်မှာလဲ တွေ့ဖူးတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့"
မာလာအပြောကြောင့် မောင်မောင် တုန်လှုပ်သွားတယ်၊
"ဘာ-ဘာ-ဘယ်တုန်းကလဲ၊မာလာနော်၊မောရပါလားကွာ"
အရင် ရည်းစားရှိတာပေါ့ ပြောတုန်းကလို ကိုကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ၊
"၉ နှစ်၊၁၀ နှစ်သမီးလောက်ကပေါ့ကိုကိုရဲ့၊မိုးရွာထဲရေထွက်ချိုးကြတာ၊ကောင်လေးတွေအများကြီး၊သူတို့ဟာတွေ တွေ့ဖူးတာလေ"
မောင်မောင်စိတ်တိုသွားတယ်၊ပြီး ရယ်လဲရယ်ချင်မိတယ်၊မာလာဆိုတဲ့ကောင်မလေး တခါတလေ ဒီလို မဟုတ်တရုတ်ပြောတတ်မှန်း သူသိပါရက်နဲ့ရုတ်တရက်မို့အဟုတ်မှတ်ပြိး တုန်လှုပ်သွားတာ၊
"မာလာကွာ၊ကိုကို့ကို နှလုံးရောဂါဖြစ်အောင်လုပ်တယ်"
"ချစ်လို့စတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့၊ကိုကို့မျက်ခွက်ကြီး ရှုံ့မဲ့သွားလိုက်တာကွာ၊ရှောက်သီးစားနေတဲ့မျောက်ကြိးက ျ နေတာဘဲ"
"အေး၊စတဲ့ကောင်မလေး၊ဒဏ်ပေးရမယ်၊ကိုကို့လီးကိုစုတ်ပေး"
"ကိုကိုကလဲ၊ဘာဒဏ်ပေးရမယ်၊မပြောပါနဲ့ကိုကိုရယ်၊မာလာက ကိုကိုခိုင်းတာမှန်သမျှ လုပ်ပေးမှာပါ"
မာလာကပြောရင်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ထားရာက ပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးပါတယ်၊မာလာရဲ့အပြောကြောင့် မောင်မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး
"ကိုကိုကလဲ ပြန်စတာပါကလေးရယ်၊ဒါထက် လီးစုတ်တာ မာလာ အင်တာနက်မှာ ကြည့်ဖူးတယ်ပေါ့"
"အင်တာနက်မွှေနှောက်ကြည့်နေတာ ကိုကိုရာ၊မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးတာ ဘာမှမရှိဘူး၊လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ"
မာလာအပြောကြောင့်
"လက်တွေ့ကလဲ မကြာမီ လာမည် မျှော်၊နော် မာလာ"
မာလာ လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ၊အင်တာနက်ထဲက ရုပ်ရှင်ကားတော်တော်များများကြည့်ထားဖူးတာရယ်၊ညမင်းသား၊အတွေးပင်လယ်ပြာစတဲ့ဆိုက်တွေထဲက ၁၈+မြန်မာဝတ္တု တွေ ဖတ်ထားတာမို့လီးစုတ်ရင် ဘယ်လိုစုတ်ရတယ်ဆိုတာ သိတယ်၊ကိုကိုရဲ့လီးတံကြိးကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး ရေခဲချောင်းစုတ်သလိုစုတ်ပေးရင်း ကိုကို့ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးပေါ်တင်၊ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ပေးတာလေ၊စောစောက ကိုကို စောက်ပပ်ရက်ပေးတုန်းက မာလာ မနေနိုင်ဘဲ ဖင်ကြီးတွန့်လိမ်သလို အခုကိုကိုလဲ မာလာလီးစုတ်ပေးနေတာကို မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ပြီး ခံနေရတာ၊မာလာရဲ့လီးစုတ်ပေးတာ မောင်မောင် ကြာကြာမခံနိုင်၊ကြာရင် အရည်ထွက်တော့မှာမို့
"တော်ပြီမာလာ၊ရပြီ၊ကိုကိုတို့စစို့"
မောင်မောင်ပြောရင်း မာလာလီးစုတ်တာကိုဖယ်၊မာလာပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်၊ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲပေးပြီးစောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်နဲ့ဖြဲပေးလိုက်ပါတယ်၊မဟတဟလေးဖြစ်လာတဲ့စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ တံတွေးအများကြိးထွေးထဲ့လိုက်ပြိး၊ လီးထိပ်ကိုလဲ တံတွေးဆွတ်၊ စောက်ပပ်အဝကိုတေ့ဖိသွင်းလိုက်တာ
"အမလေး လေး၊ကိုကိုရဲ့ သေပြီ"
ပထမဆုံးအလိုးခံရရင် နာတယ်ဆိုတာကို မာလာသိပြီးသား၊ဒါပေမဲ့ဒီလောက်ကြီးထိနာမယ်လို့ထင်မှတ်မထားလို့၊မာလာ အလန့်တကြား အော်လိုက်တာ၊မာလာ အော်မဲ့သာအော်တာ၊စောက်ပပ်ထဲကို လီးဒစ်မြုတ်ရုံလောက်လေးဘဲ ဝင်သေးတာ၊
"ကိုကို၊နာတယ်ကိုကိုရယ်၊သာသာလေးလုပ်နော်၊တအားကြိးနာလို့ပါ၊နို့မို့မာလာ မအော်ပါဘူး"
မာလာ သနားစဘွယ်ပြောနေတာ၊
"Pure virgin first time နဲနဲပါးပါးနာမှာဘဲမာလာရယ်၊ကိုကို တဖြေးဖြေးလေး ထိုးပေးမယ်၊မာလာနာရင်ပြော၊ရပ်ပေးမယ်"
မောင်မောင်ပြောရင်း လီးကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲ နို့သီးလေးကိုစုတ်လိုက်၊မြုတ်ဝင်နေတဲ့နို့သိးလေးကို အပြင်ထွက်လာအောင် ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်နေရင်းလီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှာစိမ်ထားရင်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ဖင်ရမ်းပေးနေတာလေ၊စောက်ပပ်အတွင်းဝင်နေတဲ့ဒစ်ခေါင်းက လှုပ်နေတာ၊ဒစ်မြောင်းမှာအရစ် အရစ်ဖြစ်နေတဲ့ငါးမြှားချိတ်လို အထစ်က စောက်ပပ်အတွင်းနံရံတွေကို သွားပြိးပွတ်တိုက်နေတာမို့ မာလာ စောက်ပပ် ယားလာပါတယ်၊
"ကိုကို၊မာလာ သိပ်မနာတော့ဘူး၊နဲနဲထိုးကြည့်ပါလား"
စောက်ပပ်ယားယံတာ မခံနိုင်တဲ့အဆုံး ပြောလိုက်တာ၊မောင်မောင် ဝင်ပြီးသားဒစ်ခေါင်းကို မကျွတ်ရအောင် ဂရုစိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲမွှေနှောက်ပေးတယ်၊
"အင့်-အင်း-ကို-အ-"
မာလာဖင်ကြီးကို အငြိမ်မနေနိုင်၊ဝှေ့ဝိုက်ကြွတက်လာတာ၊စောစောကထွေးထားတဲ့ တံတွေးတွေအပြင် စောက်ခေါင်းကစိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်တွေကြောင့် စထိုးကာစထက် နဲနဲချောလာတယ်၊မောင်မောင် မာလာရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့မိမိရရ ဆုတ်ကိုင်၊လီးကို ဇတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တာ
"အီး-အမလေး-နာတယ်"
မာလာအော်ပေမဲ့လိး အဆုံးထိဝင်သွားပါပြီ၊အဆုံးထိဝင်နေပေမဲ့ မောင်မောင့်လီးထိပ်လဲ အောင့်တက်သွားတာ၊မာလာ့စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းကြပ်နေပြိး၊လီးတံတချောင်းလုံးကို သားရေကြိုးနဲ့အထပ်ထပ်ရစ်ထားသလိုဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင်လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထားရသေးတာ၊ဘာမှဆက်မလုပ်နိုင်သေးပါ၊
"မာလာ၊ညီမလေး၊နာလားဟင်၊ပြီးသွားပြီ၊အဆုံးထိဝင်သွားပြီ၊နောက်မနာတော့ဘူး"
"ရပါတယ်ကိုကိုရယ်၊တော်ရုံနာတာ အောင့်ခံပါ့မယ်"
ပြောသာပြောတာ၊မာလာမျက်နှာမှာ ချွေးသိးချွေးပေါက်တွေ စိုရွှဲနေတာပါ၊
စောက်ခေါင်းထဲမှာတင်းကြပ်နေတဲ့လီးကို နဲနဲစီ နှဲ့နှဲ့ပြီး လှုပ်ပေးနေပါတယ်၊မာလာ ကိုကိုရဲ့မျက်နှာကိုမကြည့်ရဲ ကြည့်ရဲ ကြည့်လိုက်တာကိုကို့မျက်နှာမှာလဲ သူ့လိုဘဲ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့၊မာလာ ဘေးမှာချွတ်ပုံထားတဲ့ပုဆိုးကိုယူပြီး လှမ်းပေးလိုက်တယ်၊
"ကိုကို၊ချွေးတွေသုတ်လိုက်ဦး"
မောင်မောင် မာလာလှမ်းပေးတဲ့ပုဆိုးနဲ့မျက်နှာက ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး
"မာလာလဲ ကိုကိုလိုဘဲ၊ချွေးတွေစိုရွှဲနေတာ၊ရော့ သုတ်လိုက်"
ပြန်ပေးလာတဲ့ပုဆိုးကိုယူပြီး မာလာ သူ့မျက်နှာက ချွေးတွေကို သုတ်တယ်၊
"ဆက်လုပ်မယ်နော်"
မာလာရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်လီးကို တလက်မလောက်ဆွဲနုတ်ကာ ဇတ်ကနဲ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တာ၊
"အ-အား-ကျွတ်-ကျွတ်-ကျွတ်"
မာလာ တွန့်လိမ်တက်ပြီး မောင်မောင့်လက်မောင်းတွေကို အတင်းဆွဲကိုင်တယ်၊စောစောကလောက်မနာပေမဲ့နာနေသေးတာပါ၊မောင်မောင် စောစောကလို လီးကို တလက်မလောက်ဆွဲနုတ်လိုက်၊ပြန်ထိုးသွင်းလိုက် ၄/၅ ခါလောက်လုပ်လိုက်တာ
"အင်-ကိုကို-အ-အား"
မာလာရဲ့အသံ တဖြေးဖြေးတိုးလာသလို စောက်ရည်တွေထွက်တာလဲ အများကြီးပါ၊မာလာက တရုတ်မ အသားဖြူတာမို့ စောက်ရည်ရွှမ်းတယ်၊စောက်ရည်ရွှမ်းလို့လဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကို ချောဆီလူးပေးသလိုဖြစ်လို့ ပိုအဆင်ပြေလာပါတယ်၊ဒါကြောင့်မောင်မောင် လီးကို စောက်ခေါင်းထဲဒစ်မြု တ်ရုံလောက်ချန်ထားပြီး အကုန်ဆွဲနုတ်၊တချက်ထဲ အဆုံးပြန်သွင်းလိုက်တာ
"အား-ကို-နာတယ်"
မာလာခါးမြှောက်တက်လာတာ၊လီးကအဆုံးထိ အလွယ်တကူဝင်တာနဲ့ မောင်မောင် မာလာအပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီးလက်နှစ်ဘက်ကို ဘေးမှာထောက်ကာ ဖင်ကြွ ကြွပြီး လိုးတော့တာပါဘဲ၊အရည်ရွှဲနေပြီမို့လီးအဝင်အထွက်က ကြပ်နေပေမဲ့ချောမွေ့ပါတယ်၊မာလာ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အစွမ်းကုန်ကားထားပေးရင်း ကိုကိုရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားပါတယ်၊တဖြေးဖြေး နာတာတွေရော့နည်းလာပြီး အရသာကောင်းလာသလိုခံစားနေရတာပါ၊
"မာလာ၊နာသေးလား၊ခံနိုင်လား"
ကိုကို့အမေးကို ခေါင်းယမ်းရင်း
"တအားကြီးတော့မနာတော့ဘူး၊တခါတခါမှာ အောင့်တယ်"
အပျို စင်လေး ပါကင်အဖောက်ခံရတာ၊ဒိလောက်တော့ရှိမှာပေါ့၊မောင်မောင်ပုံမှန် လိုးပေးနေပါတယ်၊စောက်ပပ်ထဲလိးဝင်နေတဲ့အရသာက မာလာအဖို့ရာ ဘာနဲ့မှမတူပါ၊လီးတံကြီးကို ဆွဲနုတ်သွားပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ မာလာစောက်ပပ်ထဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး နာသလို အောင့်သလို ဖြစ်ပေမဲ့ မအော် မညီး၊နာကျင်မှုကို ဂရုမစိုက်၊မျက်စိမှိတ်ပြီး ခံတော့တာပါ၊မောင်မောင်လဲ ပုံမှန်လိုးနေရာကနေ တဖြေးဖြေး အရှိန်ကိုမြှင့်တင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးလာနေပါပြီ၊
နာနေ အောင့်နေရာကနေ မာလာ တဖြေးဖြေး ကောင်းလာသလို အီဆိမ့်လာနေတာ၊ကောင်းလာလို့လဲ မာလာ အလိုအလျောက် ဖင်ကြီးကိုအပေါ်ကော့တင်ပေးပြီး မောင်မောင့်ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်တွေ ပိုတင်းတင်းဖက်လာတာပါ၊မာလာ ကောင်းနေပြိဆိုတာ ရိပ်မိလို့မောင်မောင်ဘေးဘက်ထောက်ထားတဲ့လက်နှစ်ဘက်ကို မာလာ့ဂျို င်းတွေအောက်ကထိုးသွင်းပြီး ပခုံးတွေကိုဖက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊
"ဟင့်အင်း-ကိုကို-အာ-အင်း"
မာလာ့စကားသံတွေက ကွဲကွဲပြားပြားမရှီ၊ဘာတွေပြောလို့ ဘာတွေအော်နေမှန်းလဲမသိ၊
"ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်"
အရည် ရွှမ်းလား/မရွှမ်းလား တခါမှအလိုးမခံရဘူးသေးတဲ့စောက်ပပ် အသံတွေထွက်လို့၊မာလာတကိုယ်လုံး အကြောအချင်တွေ ဖျစ်ဖျစ်မြည်လာတဲ့အထိစပ်ရှိမ်းပူရှိမ်း ဖြစ်လာတာပါ၊မာလာ ကောင်းလွန်းလာတဲ့အတွက် ဖင်ကြီးကော့မြှောက်ရင်း
" ကိုကို၊အင်၊အ-အာ"
မောင်မောင်ရဲ့အားပါလှတဲ့ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှ မာလာ တကိုယ်လုံးတုန်တက် ခံစားရခက်နေပြီး
"ကို၊ကောင်းတယ်၊အား၊ဆောင့်၊ဆောင့်ကိုကို"
"ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်"
"အ-အား-အမလေး"
မောင်မောင့်ကျောကို တင်းတင်းဖက်ထားရာက လက်သည်းတွေနဲ့ကုတ်ခြစ်၊တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ် စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ စောက်ရည်ပူတွေပန်းထွက်တဲ့အထိ မာလာ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်၊ကောင်းလွန်းလို့ စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေ ရှုံ့ချည်နပ်ချည်ဖြစ်ပြီး လီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်တာပါ၊
မာလာတွန့်လိမ်ကွေးကောက်ပြီး စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေ လီးကိုဆွဲညှစ်တာခံလိုက်ရလို့ မောင်မောင် တင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းတိုးဝင်နေတဲ့လီးကြီး ပူနွေးပျစ်ခဲနေတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရပါတယ်၊သုတ်ရည်ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးချင်း မောင်မောင် မာလာအပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်ရပါတယ်၊ခုမှ မောရကောင်းမှန်းသိတာ၊
"ကိုကိုရယ်၊မာလာ ကတော့ကိုကို့ ကိုအဆုံးစွန်ထိ ချစ်ပေးပြီးပြီနော်"
မာလာက မောင်မောင့်ပါးတွေကို နမ်းရင်းပြောတာပါ၊
"မာလာကလဲ၊ကိုကိုတို့က အပျော်တမ်းသမီးရည်းစားတွေမှ မဟုတ်တာဘဲကွာ၊တချိန်မှာ လင်စုံမယားဘက် ဖြစ်ကြမှာ၊အမှန်ကတော့ကွာ၊သမီးရည်းစား မင်္ဂလာဦးညမှ ပန်းဦးချွေမယ်၊ဘာညာတွေးထားတာပါ၊ဒါပေမဲ့"
မောင်မောင့်ပါးစပ်ကို မာလာ လက်ကလေးနဲ့လှမ်းပိတ်ပြီး
" ကိုကို့ ကို မာလာ ဘာပြောနေလို့လဲကိုကိုရယ်၊မာလာ ကိုကို့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး၊မင်္ဂလာဦးညမှ ပန်းဦးချွေရမယ်ဆိုတာမျိုး ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ ခေတ်တိမ်သွားပါပြီ၊ခုဟာလဲ မာလာခွင့်ပေးတာဘဲဟာ"
စောက်ခေါင်းထဲမြု တ်ဝင်နေတဲ့လီး ပြော့လို့ကျွတ်ချင်ချင်ဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးဟ တတ ဖြစ်နေတာ၊အရည်တွေစိုရွှဲလို့၊
"မာလာ၊အရမ်းမထလိုက်နဲ့ဦး၊ခဏနေမှထ"
မောင်မောင် ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊စားပွဲပုလေးပေါ်တင်ထားတဲ့စက္ကူ တစ်ရှုးဘူးထဲက တစ်ရှုးတွေယူခဲ့ပြိး မာလာပေါင်တွေကိုဆွဲမ ကာ စောက်ပပ်ကအရည်တွေကို သုတ်ပေးပါတယ်၊စောက်ခေါင်းထဲကိုပါ သန့်ရှင်းပေးပြီး တစ်ရှုးကိုကြည့်လိုက်တဲ့အခါ နီညို ရောင်သွေးစလေးတွေ တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊မာလာ အပျို စစ်တယ်ဆိုတာ မောင်မောင် ယုံပြိးသားပါ၊အခုဟာက ဘာရယ်မဟုတ်၊လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်လိုက်တာပါ၊
"ကိုကို ဘာကြည့်နေတာလဲ၊မာလာ သွေးထွက်လားလို့ကြည့်တာလား"
မာလာကလဲ လျင်တာမှ လှစ်နေတာ။မောင်မောင် အရှက်ပြေ
"ယောင်ပြီးကြည့်တာပါကွာ"
"သွေးထွက်တာတွေ့လားကိုကို၊မာလာ နာတာမှ သေလုမတတ်နာတာ၊တအားအော်လိုက်ရင် ကိုကို မလုပ်ရက်ဘဲ နေမှာမို့မအော်ဘဲ ကြိတ်မှိတ်ခံတာ၊အခုလဲ မာလာ့ဟာလေး ကွဲပြဲသွားသလားမသိဘူး၊နာနေတယ်"
မာလာပြောမှ မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး
"ကွဲတာတော့ မကွဲပါဘူး၊နဲနဲတော့ ယောင်နေသလိုဘဲ၊ဒါလဲ ညက ျ ရေနွေးအိတ်တင်လိုက်ရင် သက်သာသွားမှာပါ"
ပါကင်ဖောက်တာမို့စောက်ဖုတ်က နဲနဲယောင်နေတာပါ၊ဒါတောင် မာလာစောက်ဖုတ်က အရွယ်ကြီးပြီး အသားထူတဲ့စောက်ဖုတ်မို့၊ငယ်ပြီးအသားပါးတဲ့စောက်ဖုတ်ဆိုရင် ဒိထက်ပိုပြီးခံရမယ်၊
"ရေနွေးအိတ်မှ မရှိတာ"
"ကိုယ် ပြန်လာပို့ပေးမှာပေါ့၊ရေနွေးအိတ်တင် မကဘူး၊သောက်ရမဲ့ဆေးပါ ဝယ်ပို့ပေးရဦးမှာ"
"အီးစိးတူးလား"
မာလာမေးလိုက်လို့ မောင်မောင် သူ့ကို အလန့်တကြားကြည့်လိုက်တာ၊
"ကိုကို၊ဘာကြည့်တာလဲ၊မာလာကိုတော့ ယုန်ထင်ကြောင်ထင် ပေါက်ကရလေးဆယ် ပြောမနေနဲ့၊အခု မာလာနဲ့အတူနေတဲ့သူငယ်ချင်းသူ့အမျိုးသားနဲ့နေပြီးရင် အဲဒီဆေးဝယ်သောက်တာ၊"
မမေးဘဲနဲ့ မာလာရှင်းပြတာ၊ဟုတ်တယ်၊အတွေ့အကြုံ ရှိမှ နားလယ်ရမှာလား၊ဒီခေတ်ကြိးမှာ မေးစရာ၊ဖတ်စရာ၊ကြည့်စရာ ပေါမှပေါ၊ကိုကို အပြင်ထွက် ရေနွေးအိတ်နဲ့ဆေးဝယ်ပြီး ပြန်လာပေးတယ်၊အမှန်က ကိုကိုလာမှာမို့သာ ဆိုင်မှာ လာနေတာ၊သူငယ်ချင်းက သူ့အမျိုးနာရေးကိစ္စပြိးမှ ဆိုင်ပြန်လာအိပ်မှာ၊မာလာတစ်ယောက်ထဲ ဆိုင်မှာမအိပ်ရဲပါ၊ဒီအတောအတွင်း မာလာ သူ့အမေအိမ် ပြန်အိပ်မှာပါ၊ပြန်ကြမယ်လို့ ဆိုင်တံခါးပေါက်ကိုပိတ်မလို့လုပ်တဲ့အခါ
"ဆိုင်ကယ်စီးလို့ဖြစ်ပါ့မလား၊ယောင်နေတာကို၊ကိုကို့ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ခဲ့လေ"
မာလာမျက်နှာ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး
"ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ဖြစ်ပါတယ်၊ကိုကို အိမ်လိုက်မနေနဲ့၊ brother ကြီးရှိနေတယ်"
brother ကြီးဆိုတာ သူ့အကို အိရှန်ကိုပြောတာပါ၊မာလာ အရင်က သူ့အကိုအိရှန်ကို (ကိုကို)လို့ခေါ်တာ၊မောင်မောင်ကို (ကိုကိုမောင်)လို့ခေါ်နေရာက ရည်းစားဖြစ်တဲ့အခါ (ကိုကို)လို့ပြောင်းခေါ်ခိုင်းလို့(ကိုကို)ချင်းရောကုန်မှာစိုးလို့ အကိုအိရှန်ကို brother ပြောင်းခေါ်တာ၊သူ့အကိုကတောင်
"ဒီကောင်မလေး၊ဘာအရူးထတာလဲ"
ပြောလို့
"ဘိုစတိုင်ခေါ်တာလေ ဘရာသားကြီးရဲ့၊သူများတွေ ကိုရီးယားစတိုင်လုပ်နေတာထက် သာအောင် ဘိုလိုခေါ်ကျင့်တာ"
သူ့အကိုအိရှန်က တစ်ဦးတည်းသောညီမလေးမို့ ခွင့်လွတ်ပြီးသားပါ၊
အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မာလာ စောက်ပပ်နာနေတာကို ရေနွေးအိတ်တင်ပေးရတာ၊ပြိးကြားဘူးနားဝနဲ့ နာနေတာပျောက်အောင် ကီးမို့ဆေးဝယ်ပြီး တားဆေးနဲ့အတူ သောက်လိုက်ရတာ၊နေ့ခင်းက ပင်ပန်နွမ်းနယ်သွားတာ ညမှာ အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲဘဲ၊
သမီးရည်းစားသက်တမ်း(၂)လ ကျော်ကျော်လေးမှာ အချစ်နယ်ကျွံသွားကြတဲ့ချစ်သူနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောာက် ကြားလေသွေး ဝေးတယ်ထင်ဆိုတဲ့စကားလိုပါ၊တရက်လောက်မတွေ့လိုက်ရရင် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေတာပါ၊အထူးသဖြင့် မာလာက အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ဘူးတဲ့အရိုင်းလေးမို့ ပိုလို့သဲသဲလှုပ်ဖြစ်ရတာပါ၊သူ့အကိုခိုင်းထားတဲ့အလုပ်တွေရှုတ်နေလို့မောင်မောင် တရက်တလေ ရောက်မလာဖြစ်ရင် မာလာ သစ်ကုလားအုပ်လည်ပင်းဖြစ်နေပြီ၊သူ့သူငယ်ချင်းကတောင်
"မာလာရယ်၊နင့်ဟာကလဲ မိန်းမဈေးကျလိုက်တာ၊နဲနဲပါးပါးများဟန်ဆောင်ပါဦးတော့၊ဟိုကတော်တော်ရယ်၊ညီးကိုက ဆပ်ပြာသယ်လင်ပျောက် ဖြစ်နေတာ"
ပြောလာတာ၊သူငယ်ချင်းက ဒီလိုပြောလာပြိဆိုရင်
"တကယ်ချစ်လာရင် ဟန်ဆောင်လို့ကိုမရတာဟေ့၊ငါက ကိုကို့ ကို အပျို ပေါက်ကလေးကတဲက ချစ်နေတာဟ၊ဗမာပြည်မှာ မိန်းကလေးကစပြိးရည်းစားစကားပြောတာ ထုံးစံမရှိလို့သာ နေရတာ၊နို့မို့ငါက ကိုကို့ ကို ချစ်ကြောင်းစပြောမှာ"
မာလာစကားကို သူငယ်ချင်းမက
"ကောင်မ၊ပြောလေဆိုးလေ၊ငါတော့လက်လန်တယ်"
မာလာသူငယ်ချင်းက အပြောသာဆိုးတာပါ၊စိတ်ရင်းစိတ်ထားမဆိုးလှပါဘူး၊ဆိုင်ပိတ်ပြီးချိန် ညဦးပိုင်းလောက် မောင်မောင်ရောက်သွားခဲ့ရင်ဆိုင်မှမနေဘဲ ရှောင်ပေးတတ်ပါတယ်၊ဒိတော့ချစ်သူနှစ်ယောက်အဖို့လွတ်လပ်ချင်တိုင်း လွတ်လပ်နေတာပါ၊
"ကိုကို၊မာလာအတွက် ဆေးဝယ်မလာနဲ့တော့"
တရက်မှာ မာလာကပြောလို့
"ဘာပြု လို့လဲ၊ဆေးနဲ့မတည့်လို့လား"
မောင်မောင့်အမေးကို
"ဟိုဟာကိုကိုရာ၊တခါလုပ်တခါ ဆေးဝယ်နေရတာ အလုပ်ရှုပ်လို့၊မာလာ အခု (၃)လခံဆေးထိုးလိုက်ပြီ"
မမာလာကတော့ဇွတ်ဘဲ၊
"ဘယ်မှာသွားထိုးတာလဲညီမရယ်၊သူများတွေ အထင်သေးပါဦးမယ်"
အပျို လေးတန်မဲ့တားဆေးထိုးတာ သူများတွေသိရင် မာလာသိက္ခာကျ မှာမို့မောင်မောင်က စိုးရိမ်စိတ်နဲ့မေးရတာ၊မာလာက ဘာကိုမှဂရုမစိုက်သလိုပုံစံနဲ့
"ရန်ကြိးအောင်ရပ်က သားဖွားဆရာမဆီမှာ ထိုးတာပါကိုကိုရာ။ဘယ်သူသိမှာလိုက်လို့၊ဆရာမကတောင်၊(ဘာပြု လို့ဆေးထိုးချင်ရတာလဲ၊ကလေးမလိုချင်လို့လား)မေးလို့ ကျောင်းမပြီးသေးလို့ပါလို့ ပြောလိုက်တာ"
"အဲဒီတားဆေးတွေထိုးရင် ဝလာတတ်တယ်တဲ့ဗျ၊ခင်ဗျားလေးဘာသိလဲ"
မောင်မောင့်စကားကို မာလာပြုံးဖြဲဖြဲလုပ်ရင်း
"ဝလာရင်လဲ ကောင်းတယ်၊ဗိုက်ကြီးလာရင် ပုံမှားရိုက်လို့ရတယ်"
"အော၊မယ်မင်းကြီးမ၊တော်တော်ဗိုက်ကြီးချင်နေတာပေါ့၊ဟုတ်လား၊ကဲ၊ဒိလောက်ဗိုက်ကြီးချင်နေရင်"
"အိုး၊ကိုကို၊ဟာ၊ကိုကို၊ဖြေးဖြေး၊အရိုးတွေ ကျိုးကုန်တော့မှာဘဲ"
ဒိနောက် နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေးရောက်သွားကြတာပါဘဲ။
...............................................................................................................
မိုးကုန်ကာနီး အောက်တိုဘာလထဲမှာ မရီးရဲ့အမေ ကွယ်လွန်ပါတယ်၊အဖေက မောင်မောင် တတိယနှစ်တုန်းက ကွယ်လွန်ပြီးသားပါ၊အခုမရီးအမေဆုံးကာနီး အသည်းအသန်ဖြစ်နေချိန် ဖုန်းသတင်းရလို့မရီးသွားဖို့ရာဖြစ်ပါတယ်၊ခက်နေတာက ဒီအချိန်အကြီးမတွေ အစမ်းစာမေးပွဲဖြေရကာနီးပြီ၊သူတို့ကိုခေါ်သွားလို့ကမရ၊အကြီးမက(၇)တန်း၊အလတ်မက(၅)တန်း၊အငယ်မက(၂)တန်း၊အငယ်မ(၂)တန်းသမားကိုတော့ဆရာ/ဆရာမတွေကို အက ျိ ု းအကြောင်းခွင့်တောင်းခေါ်ရင်ရသေးတယ်၊အကြိးမနှစ်ယောက်က ဘယ်လိုမှခေါ်မဖြစ်၊ဒိတော့သူတို့အဖေကဒီလိုဆုံးဖြတ်တယ်၊
(အကြီးမနှစ်ယောက် စာမေးပွဲဖြေပြီး ကျောင်းပိတ်ရက်မှာမှ ဗန်းမော်လိုက်ကြရမယ်။သမီးမိန်းကလေးတွေ၊အပျို ပေါက်အရွယ်ဖြစ်နေပြီမို့တစိမ်းလူစိတ်မချ၊အဖေကိုယ်တိုင်နေရစ်ခဲ့မယ်။ထမင်းဟင်းချက်ဖို့ မကော့ရဲ့ဒေါ်လေးကျန်ရစ်ခဲ့မယ်၊မိန်းမက အငယ်နှစ်ယောက်ကိုခေါ်ပြိးသွားနှင့်လိုက်၊မောင်မောင်က မရီးအဖော်ရအောင် လိုက်ပို့၊ဟိုရောက်ပြီး ပြန်လာ၊စာမေးပွဲပြီးရင် အဖေနဲ့အကြိးမနှစ်ယောက်၊ဒေါ်လေးကိုပါခေါ်ပြိးလိုက်လာမယ်၊အဲဒိအချိန် မောင်မောင်က အိမ်စောင့်)
အကိုဖြစ်သူဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့မောင်မောင် မရီးနဲ့တူ/တူမတွေကို ဗန်းမော်လိုက်ပို့ရတယ်၊အမှန်ကတော့လေယာဉ်ပျံနဲ့သွားတာကို ဒီလောက်ထိ ပူပင်စရာမလိုပါ၊ကိုယ်က မြစ်ကြိးနားလေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့ပေးရင် ပြီးပြီ၊ဒါပေမဲ့အကိုကြီးက သူ့မိန်းမ အမေစိတ်နဲ့ သောကဗျာပါရ ဖြစ်နေတဲ့အတွက် စိတ်မချလို့ပါ။ကလေးနှစ်ယောက်လဲပါသေးတာကိုး၊တူတော်မောင်ကတော့ သူ့ဦးလေးပါလာလို့ အနားကမခွါပေါ့လေ၊မရီးဖြစ်သူလဲ အကိုကြီး ပူမယ်ဆိုလဲပူစရာပါ၊သူ့အမေစိတ်နဲ့အာရုံထွေပြားနေတာပါ၊ဗနိးမော်ရောက်တဲ့အခါလဲ သူတို့ကို ဘယ်သူမှ လာမကြို နိုင်ကြပါ၊
အားလုံးလူနာအတွက်ဘဲ အလုပ်ရှုပ်နေကြတာပါ၊မောင်မောင်တို့မတ်/မရီး သုံးဘိးဆိုင်ကယ်တက္ကစီငှားပြီးသွားရတာပါ၊ဒိအရင်က မောင်မောင်ဗန်းမော်ကို မရောက်ဖူးတာကတကြောင်း၊အိမ်မှာ လူနာရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်ကိုလာစောင့်နေကြတဲ့အမျိုးအဆွေတွေများပြားနေပြိး၊သူကတစိမ်းတရံစာမို့ မနေတတ်ဖြစ်ပြီး၊ရောက်တဲ့နေ့တရက်ဘဲ အိမ်မှာနေပြိး နောက်ရက်တွေမှာ မြို့ထဲလျောက်လယ်တော့တာပါဘဲ၊သူ့ဦးလေးနားအမြဲကပ်နေတဲ့တူတော်မောင်ကလဲ မောင်မောင်သွားလေရာ တကောက်ကောက်နဲ့ပါ၊
"အိမ်မှာလဲ ရှုပ်နေတာပါမောင်မောင်ရယ်၊ငါလဲ သူ့မကြည့်အားပါဘူး၊မင်းတူကို မင်းသာခေါ်သွားလိုက်ပါ"
မရီးကလဲ သူ့အမေကိုပြု စုရတာတဘက်မို့ကလေးကို မောင်မောင်နဲ့ထည့်လိုက်တာပါ၊မောင်မောင် တူတော်မောင်ကို ဆိုင်ကယ်ရှေ့မှာတင်ပြီး မရောက်ဖူးတဲ့မြို့မို့ ဘာရယ်မဟုတ်၊ခြေဦးတည့်ရာ ဆိုင်ကယ်ကိုပတ်စီးလာပါတယ်၊
"ဦးရေး ရေး၊လက္ဘရည်သောက်ချင်တယ်"
တူတော်မောင်ပူဆာလို့ မောင်မောင် မြို့ခံတွေကိုမေးပြိး လက္ဘရည်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်၊နယ်မြို့တွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်း လက္ဘရည်ဆိုင်တွေက ဈေးနားဝန်းကျင်မှာရှိနေတာကိုး၊မောင်မောင်ဈေးထိပ် ဆိုင်ကယ်အပ်နှံမဲ့နေရာဆီချိုးအဝင်
"ကျွီ --"
ဆိုင်ကယ်ဘရိတ်ပွတ်ဆွဲသံနဲ့အတူ မောင်မောင်လဲ ပြာသွားပြိး သူ့ဆိုင်ကယ်ဘရိတ်ကို ကမန်းကတန်းဆောင့်နင်းလိုက်ရတယ်၊ဆိုင်ကယ်နှစ်စင်းက တိုက်လုတိုက်ခင် အနေအထားနဲ့ ရပ်တန့်သွားတာ။ဘာမှမဖြစ်လို့ လူဝိုင်းမလာပါ၊ဒါပေမဲ့
"ကို-ကိုမောင်"
နံမည်ခေါ်သံကြားလို့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့လိုက်ရတာ ဖိဖီ။
"ကိုရယ်၊ဖိဖီကို ခုထိ စိတ်နာလို့ကောင်းတုန်းဘဲလား၊နုတ်တောင် မဆက်ချင်တော့ဘူးလား"
မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့တာမို့ မောင်မောင် နုတ်မဆက်ဘဲ ငေးကြည့်နေတာကို ဖီဖီက မချိတင်ကဲ မေးလိုက်တာပါ၊မောင်မောင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဖီဖီ ကလေးငယ်လေးကို ကျောမှာ လွယ်ပိုးထားပါတယ်၊
"မဟုတ်ပါဘူးဖိဖီရယ်၊ဖိဖီကို မထင်မှတ်တဲ့နေရာမှာ လာတွေ့နေရလို့ပါ၊ဖီဖီတို့ဗန်းမော်ပြောင်းလာရတာလား"
"ဟုတ်တယ်ကို၊သုံးလကျော်ပြီ၊ကို့ကို မမတို့မပြောဘူးလား"
"ကို ဈေးကိုမရောက်တာကြာပြီ၊ဖီဖိနဲ့လမ်းခွဲပြီးကတဲက အဟောင်းကအသစ်ဖြစ်လာမှာမို ဈေးဘက်မသွားတာ"
မောင်မောင့်စကားကြားရလို့ဖီဖီ မျက်ဝန်းထဲမှာ မျက်ရည်ဝေ့လာတယ်၊မချစ်လို့မှမဟုတ်ဘဲ အမေစိတ်ချမ်းသာအောင်လို့ချစ်သူကိုလမ်းခွဲပြိးတခြားလူနဲ့လက်ထပ်ခဲ့ရတာ၊ဒါကိုချစ်သူနဲ့ဆုံတုန်း ရှင်းပြတောင်းပန်ချင်တယ်၊
"ကို၊အချိန်ရမလားဟင်၊ဖီဖီ ကို့ကို တောင်းပန်စကားပြောချင်သးတယ်၊မြစ်ဆိပ်ဘက် လမ်းလျှောက်ရင်းပေါ့"
"ကိုနဲ့ဖိဖီကြားမှာ ပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးလို့ ကိုထင်တယ်၊ပြီးတာလဲ ပြီးခဲ့ပါပြီ၊အာရုံလာ မိုးလင်းလို့ညအမှောင်မှာ စမ်းတဝါးဝါးဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်မျိုးကိုလဲ ထပ်ကြုံ စရာမရှိလောက်တော့ပါဘူး၊ပြီးတာတွေ ပြိးပါစေတော့ဖိဖီရယ်"
"အော်၊ကိုရယ်၊ကိုက ဒီလောက်ထိကို စိမ်းကားသွားပြီကိုး"
ဖီဖီစကားကို မောင်မောင် ပြုံးလိုက်မိတယ်။
"စိမ်းကားတယ်လို့တော့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲဖီဖီ၊ရှေ့ဆက်လက်တွဲမရတော့လို့လမ်းခွဲခဲ့ရပြိးမှ ပြောစရာစကားလဲ မရှိသင့်တော့လို့ပါ"
"ကို့ကို တခုဘဲပြောပါရစေ၊ဒီယောင်္ကျားကိုယူဖို့ မေမေက ဇွတ်စီစဉ်တယ်၊မမနီကတိုက်တွန်းတယ်၊ဖိဖီ လွန်ဆန်လို့မရခဲ့ပါဘူးကိုရယ်"
"အေးပေါ့လေ၊ကို ဖတ်ဘူးတာလေးပြောမယ်၊ဦးပုညရဲ့ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်းဝတ္တု ဇာတ်လမ်းထဲက စကားလုံးပါ၊(အစွယ်ကို လိုသူ မင်းမိဘုရား၊အသွားစေခိုင်းသူ မင်းဧကရာဖ်၊လေးပစ်သူ ဘုရားကျွန်တော်မျိုး၊ ကြံဖော်ကြံဘက် သုံးယောက်သားအနက်တွင်မှ၊ကံကွက်ကြား၍။ငမိုက်သားမုဆိုးလေ၊နင့်ချည်းပင် သေလေရော့)၊သောနုတ္ထို မုဆိုးရဲ့သူ့မှာအပြစ်မရှိကြောင်း အမျက်ဖြေလင်္ကာ၊ထုခြေလွှာပေါ့လေ၊ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်းကဘုရားအလောင်းမို့ မုဆိုးကို ခွင့်လွတ်တယ်တဲ့၊သူ့ကို အသေသတ်တာနော်၊ဖီဖီက ကို့ကို အသေသတ်တာမှမဟုတ်တာ၊ခွင့်မလွတ်စရာမရှိပါဘူး၊ခွင့်လွတ်ပါတယ်၊အတူတော့မလိုက်ပါရစေနဲ့ကွာ။ဖိဖီယောင်္ကျားမြင်သွားရင်လဲမကောင်းပါဘူး"
"ကို မာလာလေးနဲ့တွဲနေတယ်ဆို၊မမရီ တို့ကပြောတယ်"
"အော်၊ဖိဖီရယ်၊ကိုယ်မလိုချင်တော့လို့ပစ်ထားခဲ့ပြီးမှ ခွေးချိချီ ကျီးထိုးထိုး ထားလိုက်ပါ"
"မဟုတ်ပါဘူး၊ဖီဖီပြောချင်တာက၊ ကို့အတွက် မာလာလေးက အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်ဖြစ်မှာပါ၊ကို မာလာလေးကို ယူပါ"
"စိတ်ချဖီဖီ၊ကို မာလာကို ယူမှာပါ၊ကဲ၊သွားမယ်"
ဖီဖီနဲ့တွေ့လိုက်ရလို့ မောင်မောင် ဗန်းမော်မှာမနေတော့ဘဲ နောက်တရက် လေယာဉ်နဲ့ပြန်လာခဲ့တာ၊အကိုကြိးကတောင် မေးတာ၊
"ညိလေးက ဟိုမှာ အကြာကြိးတောင် မနေခဲ့ပါလား၊ရည်းစားလွမ်းတယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား"
"ဟုတ်၊အကိုကြိး"
"ညီလေးတို့ဘယ်တော့လက်ထပ်ကြမှာလဲ၊သူ့အိမ်ကရော သဘောတူလား"
အကိုကြိး မေးလိုက်တဲ့မေးခွန်းကို ခဏစဉ်းစားပြီးမှ
"(၂)နှစ်လောက်နေမှ လက်ထပ်မယ် အကိုကြီး၊သူ့မှာ အဖေမရှိဘူး၊အမေတော့သဘောတူပါတယ်၊အကို သဘောတူ မတူ မသိသေးဘူး"
"ဒီမိန်းကလေးနဲ့ဘဲ လက်ထပ်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ရင်လဲ နောက်(၂)နှစ်ထိ စောင့်မနေနဲ့ညီလေး၊မင်းအသက်လဲ (၂၂)နှစ်ရှိပြီ၊မငယ်တော့ဘူး၊ငါဆို ဒီအရွယ်မှာ မိန်းမရပြီးနေပြီ၊ဒီတော့ညီလေးကောင်မလေးကိုပြောပြ၊သူတို့လက်ခံရင် လာမဲ့နှစ် ဝါမဝင်ခင် ဇွန် ဇူလှိုင် မင်္ဂလာဆောင်ပေးမယ်၊ဒီတစ်ရာသီတော့ ညိလေး ငွေရှာလိုက်ဦး"
အကိုကြီးက သူ့အတွက် စီမံကိန်းချပေးတာ လက်ခံရမှာပါ၊မိဘနှစ်ပါးမရှိတော့တဲ့နောက် အကိုကြီးဘဲ အစစအရာရာ မိဘဘဲလေ၊မောင်မောင်ပြန်ရောက်ပြီး တပတ်အကြာ တူမတွေစာမေးပွဲပြိးလို့ အကိုကြီးတို့သားအဖတွေ ဒေါ်လေးပါ ဗန်းမော်လိုက်သွားကြလို့သူတစ်ယောက်ထဲဘဲအိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့တာ၊အကိုကြိးတို့ကိုလေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့ပေးပြီးတာနဲ့ မာလာဆီကို ယွန်းတော့တာပါ။
"မာလာနဲ့တိုင်ပင်စရာလေးတွေရှိတယ်၊ကိုကို့အိမ်လိုက်ခဲ့"
ဆိုင်မှာ အလှပြင်တဲ့သူတွေရှိနေလို့ မာလာကို အပြင်ခေါ်ပြောရတာ၊
"ခဏပါကိုကိုရယ်၊ဒီဧည့်သယ်ပြီးရင် ပြိးပါပြီ၊ကိုကိုနဲ့အေးအေးဆေးဆေး ပြောလို့ရတယ်၊သုံးမိနစ်ဘဲစောင့်"
"မဟုတ်ဘူး၊ကိုကိုပြောတာက ကိုကို့အိမ်မှ ကိုကိုတစ်ယောက်ထဲ၊ဘယ်သူမှမရှိကြဘူး၊အားလုံးဗန်းမော်သွားကြတယ်၊အဲဒါ ကိုကိုနဲ့မာလာရှေ့ရေးတိုင်ပင်စရာရှိလို့"
မောင်မောင့်အပြောကို မာလာစပ်ဖြဲဖြဲ နားထောင်ပြိး
"အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲမို့ကိုကိုက တစ္ဆေကြောက်တယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား၊ဒါဆိုလဲ လိုက်ခဲ့ရမှာပေါ့ကိုကိုရယ်၊ညနေမှ ကိုကိုလာခေါ်၊မာလာအိမ်ပြန်ပြီး အဝတ်အစားလေးတွေ ထည့်လိုက်ဦးမယ်၊တော်ကြာ ပေပွနေတာ လဲစရာမရှိဖြစ်နေမယ်"
မာလာက သူ့ကိုကို ညအိပ်ခေါ်တယ်ဆိုကတဲက သိပြီးသားလေ၊သမီးရည်းစားအဆင့်ကို ကျော်လာခဲ့တာ(၄)လထဲရောက်နေပြီဘဲ။ညနေ(၆)နာရီကျော်လောက် မာလာကို သွားခေါ်ပါတယ်၊မာလာက သူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်လာတာပါ၊မောင်မောင်က နေ့ခင်းမာလာဆိကအိမ်ကိုပြန်လာပြီး ထမင်းတစ်အိုးချက်ခဲ့ပြိးပါပြီ၊ဟင်းကိုတော့အပြန်လမ်းကဆိုင်ဝင်ဝယ်လာခဲ့တာ၊ခြံထဲရောက်ပြိးလို့ မောင်မောင်ရဲ့အိမ်လေးထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ
"ဟား၊ဂွတ်ရှယ်၊ကိုကို့ရဲ့အိမ်ကုတ်ကလေးက အပြင်သာကြည့်တော့သာစုတ်နေတာ၊အထဲမှာက ဟော်တယ်ကျနေတာပါလား"
"ဒီအိမ်ကုတ်ကလေးက နောင်မှာ မာလာနေရမဲ့အိမ်ကုတ်ကလေးဗျနော်"
"ကိုကိုနဲ့သာဆိုရင် အိမ်ကုတ်မကပါဘူးကိုကိုရယ်၊လမ်းဘေးသစ်ပင်အောက်မှာ နေရလဲ ဖြစ်ပါတယ်၊ကိုကို့ ကိုချစ်လို့"
မာလာ့အပြောလေး၊
"လမ်းဘေးသစ်ပင်အောက်တော့ မနေပါရစေနဲ့မာလာရယ်၊လူတွေဝိုင်းကြည့်ကြမှာ ရှက်စရာကြီး"
မောင်မောင် နောက်ပြောင်လိုက်တာ
"ဟာ၊ကိုကိုနော်၊ဒီက အကောင်းပြောနေတာကို၊ကဲ-ကဲ-ပြောဦး"
မာလာ မောင်မောင့်ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်ဆုတ်နဲ့ဖွဖွထုလိုက်တာ
"ရော်၊ကိုကိုက ဘာပြောလို့လဲ၊လူတွေဝိုင်းကြည့်ကြမှာဆိုတာ ဗီဒီယို လာရိုက်တယ်ထင်ကြမှာလို့ပြောတာကိုး"
မောင်မောင် သူ့ရင်ဘတ်ကိုထုနေတဲ့မာလာရဲ့လက်နှစ်ဘက်ကို ချု ပ်ကိုင်ပြီး မာလာကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ကာ နုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူလိုက်ပါတယ်၊
"ဟွန့်၊ကိုကို၊လူဆိုးကြိး"
မာလာ သူ့ကိုကိုရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာမော့ထားပေးရင်း နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အလိုက်သင့် ဟထားပေးနေလေရဲ့။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းရင်းနှီးပြီးသားချစ်သူတွေအဖို့အထူးအထွေပြောနေဖို့မလို၊နှစ်ယောက်သားရေချိုး၊ညစာစားပြိးတာနဲ့လုပ်ငန်းစပြီ၊လုပ်ငန်းမစမီ မောင်မောင်က သူ့အကိုကြိးပြောတဲ့ လက်ထပ်မဲ့စိမံချက်ကို ပြောပြတာ၊မာလာက "ကိုကို့သဘော"ပြောပြီးပါပြီ၊
"လက်ထပ်ပြိးရင် ဒီအိမ်ကုတ်လေးမှာ အတူနေမယ်"
"ကိုကို့သဘော"
"လက်ထပ်ပြီးရင် မာလာ အလှပြင်ဆိုင် မလုပ်ရတော့ဘူး၊အကိုကြိးက ဖက်ရှင်ပစ္စည်း အဝတ်အထည် ရောင်းဖို့ငွေထုတ်ပေးမယ်တဲ့"
"ကိုကို့သဘော"
"လက်ထပ်ပြိးရင် ကလေးတွေ တစ်ဒါဇင်မွေးရမယ်"ခါတိုင်း ကိုကို့သဘောဆိုတဲ့မာလာ၊ဒီတခါ မျက်လုံးပြူးပြပြိး
"တစ်ဒါဇင်ကြီးများတောင်၊သေရောပေါ့ကိုကိုရယ်၊ဒါတော့မရဘူးနော်၊တခြားဟာဆက်ပြော"
"ပြောစရာကုန်ပြီ၊လုပ်စရာဘဲရှိတော့တယ်၊ကိုကို့သဘောဆိုတဲ့ကောင်မလေး၊အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့"
"ဒါကတော့ကိုကိုပြောမှလား၊ဟွန့်-"
နှစ်ယောက်သားအဝတ်ကိုယ်စီချွတ်ကြပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ် 69 ပုံစံ အပြန်အလှန် စုတ်ကြ ရက်ကြ မှုတ်ကြပေါ့၊မာလာစောက်ဖုတ်လေးက လိုးပြီးကြတဲ့နောက်မှာ ပိုလို့တောင် ဖောင်းတင်းလာသလိုပါ၊နို့တွေကလဲ မောင်မောင်ဆွဲဆုတ်နေလို့ပိုပြိးကြိးလာတာပါ၊ဖင်ကြိးကတော့ တားဆေးထိုးထားလို့ထင်ပါတယ်၊ဒီလောက်လိုးနေတာတောင် ပိုပြိးကြိးလာနေတာ၊
"တို့နှစ်ယောက်ထဲ၊ခြံကလဲအကျယ်ကြိးဘဲ၊ဖင်ထောင်လိုးမယ်ကွာ၊မာလာ ဖင်ကုန်းပေးနော်"
"ကိုကို့သဘောပြောပြီးပြီဘဲကွာ၊ထပ်မပြောနဲ့၊ကြို က်သလိုသာ လိုးတော့ကိုကိုရေ"
မာလာပြောရင်း အိပ်ရာပေါ် ဖင်ကုန်းပေးပါတယ်၊အရင်က ဒီလိုဖင်ကုန်းမလုပ်ခဲ့ဖူးလို့မာလာဖင်ကုန်းတာက လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တဲ့ပုံဖြစ်နေလို့
"ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်ဘေးစောင်းတင်လိုက်၊ဗိုက်ကို အိပ်ရာနဲ့ထိနေအောင်ကပ်ထား၊ပြီးရင် ဖင်ကိုအပေါ်ထောင်တင်လိုက်"
မောင်မောင် ပြောလဲပြော၊မာလာကိုကိုင်ပြီး သူလိုချင်တဲ့ပုံစံရအောင်နေရာချပေးတယ်၊စနစ်ကျသွားတဲ့အခါ မောင်မောင် မာလာကိုကြည့်ပြီး တံတွေးသီးချင်လာသလိုဖြစ်လာတာ၊သူမိန်းမဖြစ်ပြီးသား၊သူလိုးပြီးသားပေမဲ့မာလာကကြည့်လို့မဝဖြစ်နေတယ်၊အခုလို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားတဲ့အခါ ဖြူ ဖွေးတင်းရင်းနေတဲ့ဖင်တုန်ကြီးတွေက ကိုက်စားချင်စရာ၊ကြီးမားဝိုင်းစက်စွင့်ကားနေတဲ့ဖင်ဆုံကြီးအလယ်က ဖောင်းမို့နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြိး နောက်ကိုပြူ ထွက်နေတာ၊ဖင်သားတစ်တစ်ကြီးတွေက ဘေးဘက်ကို ကားထွက်နေတာ၊မောင်မောင် ကုန်းထားပေးတဲ့ဖင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကားကားကြိးအောက်ကို လက်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ပေးလိုက်တာ
"အမလေး၊ကိုကိုရယ်၊လန့်လိုက်တာ"
ရုတ်တရက်မို့မာလာ လန့်သွားပြိး ခါးကော့တက်သွားတာ၊စောစောက နှစ်ယောက်သား စုတ် မှုတ်ပြီးမို့စောက်ဖုတ်က အရည်ရွှမ်းနေပါပြီ၊မောင်မောင် လီးနဲ့စောက်ဖုတ်အဝကိုတေ့ပြိးခါးအားကိုသုံးကာ ဖိသွင်းလိုက်တဲ့အခါ
"အား၊ဝင်သွားပြီကိုကိုရယ်"
လိးဝင်တာနဲ့မောင်မောင် ကိုက်စားချင်နေတဲ့ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်း လီးကိုမှန်မှန်လိုးပေးပါတယ်၊
"မာလာ၊စိတ်ကိုလျော့ထား၊ပြီးချင်လာရင်ပြော"
မောင်မောင် ဆက်တိုက်လိုးတော့တာ၊
"အမလေး-ကိုကို-အား-ကျွတ်-ကျွတ်"
"ဘူး-ဘွက်-ဘလပ်-ဘူး-ဘွက်-ဘလပ်"
"မာလာ။ညိမလေး၊ရလား၊နာရင်ပြော"
မာလာဆီက ကျွတ် ကျွတ် အသံထွက်လာလို့မေးတာပါ၊
"အင်-ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ရတယ်ကိုကို၊အား၊ကောင်းလို့"
ဒီလိုဖင်ကုန်းမခံဖူးလို့ အစမှာအနေရခက်ပေမဲ့တဖြေးဖြေး အရသာကောင်းကောင်းရလာတယ်၊ကိုကိုက သူ့ဖင်ကြီးကို တအားဆုတ်နယ်ပြီး အားပါးတရဆောင့် ဆောင့်လိုးနေတာမို့၊ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အခါ မာလာဖင်ကြီးတွေလှိုင်းထသလို တုန် တုန်သွားတာ၊ဂွေးစေ့နှစ်လုံးက ဖင်ကို လာ လာရိုက်နေလို့"ဘလပ်-ဘလပ်"ဖြစ်နေတာ၊ကြာလေကောင်းလေ ဖြစ်လာတာမာလာ မနေနိုင်တော့ပါ၊လူတကိုယ်လုံး လေထဲကို မြောက်တက်သွားသလို၊ရေလှိုင်းထဲမှာ မြုတ်လိုက်ပေါ်လိုက်ဖြစ်နေသလိုမျိုးခံစားနေရတာ၊
"အီး၊ကိုကို၊အင်း၊ကောင်းတယ်၊အား၊ကိုကို၊ပြီးတော့မယ်ကွာ၊အား၊ဆောင့်ကွာ"
မာလာဖင်ကြိးကို အငြိမ်မနေနိုင်၊နောက်ကို ဖင်ကြိးပြန်ကန်ပေးနေတာပါ၊မောင်မောင်လဲ မာလာပြီးချင်နေမှန်းသိလို့လိုးအားကို အရှိန်မြှင့်လိုက်ပါတယ်၊
"ဘူ-ဘွတ်-ဘလပ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘလပ်"
"အ အ အား၊ဟင်း---ဟင်း---ကိုရေ"
မာလာပါးစပ်ကညီးသံနဲ့အတူ ဖင်ကြီးရှေ့ငိုက်ကျသွားပြီး ပျော့ခွေသွားတာ၊
"အင့်ရော-အီရော-အင်း"
ရှေ့ငိုက်ကျသွားတဲ့ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲထိန်းရင်း မောင်မောင် အားယူပြိး အပြိးသတ်တိုက်ပွဲဆင်နွဲတာ၊သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်၊ဒူးတဇတ်ဇတ်တုန်နေတဲ့မာလာ ဖင်ဆုံကြီးကို မောင်မောင်လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့အိပ်ရာပေါ် ပစ်ကျသွားတော့တာပါ၊မောင်မောင်လဲ အလားတူ မာလာဘေးမှာ။
"ကိုကိုရာ၊ကောင်းလိုက်တာ"
"ကိုကို၊ခုနကလိုးတာ doggy style ဆိုတာလား"
ခဏအကြာ အမောပြေတဲ့အခါ မာလာကမေးတာ၊
"ဟုတ်တယ်၊အခုအင်တာနက်ခေတ်မို့ doggy style ခေါ်တာ၊ရှေးဗမာဘုရင်ခေတ်က(ကုန်းတက်)ခေါ်တယ်"
"အဲဒါပိုမှန်တယ်နော်ကိုကို၊မာလာကုန်းပေးထားတာ ကိုကို နောက်ကတက်တာ"
မာလာ သူ့ကိုကို ကိုဖက်ထားရာကပြောတာ၊
"doggy ဆိုတော့ ခွေးလို့ပြောကြတာ၊အမှန်ကတော့ခွေးတင်မကပါဘူး၊ကျွဲနွား မြင်း သိုးဆိတ် ခြေလေးချောင်းသတ္တဝါတွေအားလုံး ဒီလိုလိုးနေကြတာ၊အနောက်တိုင်း sex စာအုပ်တွေမှာဖတ်ဘူးတာ အခုလို လေးဘက်ထောက်လုပ်တာက တကဲ့ကာမအရသာကိုရတယ်၊လူတွေကနောက်ပိုင်းကာလတွေမှ မိန်းမအောက်ကပက်လက်ခံတဲ့ပုံစံကို ပြောင်းလဲလာကြတယ်တဲ့၊"
မောင်မောင် သူသိတာလေးတွေ ရှင်းပြပေးတာ၊
"ဒီလိုမျိုးလိုးတာ ဗီဒီယိုတွေ၊အင်တာနက်တွေပေါ်လာမှ ပိုများလာတာနေမှာနော် ကိုကို၊ ဟိုအရင်က ဒါမျိုးလုပ်ရကောင်းမှန်း သိဘူးနေမှာ"
"မထင်ပါနဲ့ကွာ၊တို့ဗမာတွေ တခြားဟာသာ မတီထွင်ရှိမယ်၊ဒီဏှာကိစ္စမှာတော့နောက်မကျဘူး၊မင်းတုန်းမင်းကြိး မိဘုရား(၅၀)ကျော်ရှိတာ၊မိဘုရားတွေ ဘုရင့်အကြိုက် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ သိအောင်(နန်းတွင်းသုံးပုရပိုက်ဖြူ )မှာ ကာမဆက်ဆံတဲ့ပုံစံအမျို းမျိုးရေးဆွဲထားတာ၊မိဘုရားတွေ ဒါကိုကြည့်ပြီး အကြို လေ့ကျ င့်ကြရတယ်ဆိုဘဲ"
မောင်မောင့်စကားအဆုံးမှာ မာလာ တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောတွေကျပြီး
"မိဘုရားတွေသနားစရာ ကိုကိုရာ၊စာဖတ်ပြီးကျင့်ရတာ၊ဒီခေတ်ဆို ဗီဒီယိုကြည့်ရင် အကုန်တတ်ပြီ"
"အကုန်တတ်ပြီ၊ဒါဆို မာလာလဲ အကုန်တတ်ပြီပေါ့"
မာလာ သူ့ကိုကိုဘက် လှည့်အိပ်ပြီး ဖက်လိုက်ပါတယ်၊ပြီးမှ
"မြင်ဘူးတာကိုပြောတာ၊ကိုကိုရဲ့"
"မြင်ဘူးတယ်ဆိုရင် ဒိတခါ မာလာ ကိုကို့အပေါ်က မြင်းစီးပေး၊ပြီးရင် ကိုကို normal ပြန်လုပ်ပေးမယ်"
မောင်မောင် သူလုပ်ချင်တဲ့အနေအထားကိုပြောတာပါ၊ကိုယ့်အိမ်မှာ တညလုံးနေကြရမှာ၊စိတ်ကြို က်သာဆွဲပေရော့ပေါ့၊
"အင်း၊ကိုကို့သဘော"
ပြီးမှနှစ်ယောက်သား ရေဆေးသန့်ရှင်းကြတယ်၊အိမ်လေးမှာ သူတို့ဘဲရှိနေတာမို့၊အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်မနေဘဲ ဒီတိုင်း သွားကြတာ၊
"ပြောင်အောင်ဆေး၊ပြီး ပြန်ရက်ပေးဦးမှာ"
မောင်မောင့်အပြောကြောင့် မာလာ ရှက်သွေးလေး မသိမသာ ဖြာသွားပေမဲ့သူ့ကိုကိုပြောသလိုစောက်ဖုတ်ကို ရေနဲ့သေသေချာချာ ဆေးကြောပါတယ်၊စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းထဲ လက်နှိုက်သွင်းပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ရေနိုင်နိုင်သုံးပြိးဆေးပါတယ်၊အလားတူဘဲ မောင်မောင်လဲ လီးကို အရေခွံဆွဲလှန်၊ဒစ်အောက်ဘက်ကမြောင်းရာလေးတွေထဲအထိ ဆပ်ပြာရောက်အောင် သေချာဂရုတစိုက်ဆေးကြောသန့်စင်ပါတယ်၊သမီးရည်းစား လင်မယားတွေ တကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှုရှိတဲ့အခါ အနံ့အသက်ကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့၊နောက်တချီအလုပ်မစခင် သူတို့နှစ်ယောက် ကာဖီတခွက်စိဖျော်သောက်လိုက်ကြသေး၊မအိပ်ချင်အောင်လို့၊မာလာကို အပေါ်ကလုပ်ခိုင်းထားပြီးလို့ မောင်မောင် အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။
လိးက စောစောကလေးတင် ပင်ပန်းထားလို့တောင့်တင်းမနေသေးဘဲ ပေါင်ကြားမှာပျော့ခွေနေတာ၊မာလာ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွပေးပါတယ်၊လက်ကလေးနဲ့ဆုတ်ပြိး ရှေ့ထိုးနောက်ငင်ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လုပ်ပေးတဲ့အခါ လီးက နဲနဲတော့တောင်လာပါတယ်၊လိးနဲနဲ တောင်စပြု လာချိန် လီးကို ပါးစပ်နဲ့စပြိး စုတ်ပေးတော့တာ၊လိးအရေခွံကို ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်မြောင်းလေးတွေထဲကို လျှာထိပ်နဲ့ပတ်ရက်ပေးတာမို့ မောင်မောင် အိပ်ရာက ဖင်ကြွကြွတက်သွားရပါတယ်၊မာလာက တခါတလေ လီးတံတခုလုံး ပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင် ငုံပြီး ရေခဲချောင်းစုတ်သလို စုတ်ပေးနေတာ၊မောင်မောင် ခံရင်းခံရင်းလီးတံကြီးက တအားမာတင်း တောင်တက်လာလို့
"မာလာ၊ရပြီ၊တော်ကြာ အရည်ထွက်သွားလိမ့်မယ်၊တက်လိုးတော့"
မောင်မောင့်စကားအဆုံး မာလာ မောင်မောင်အပေါ် ကားယားခွတက်လိုက်တယ်၊မောင်မောင့်မျက်နှာနား ဖင်ကြီးရွှေ့ပြီး ပါးစပ်နဲ့စောက်ပပ်ကို ထိပေးလိုက်ပါတယ်၊ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားရတဲ့အတွက် မာလာရဲ့စောက်ပပ်က နဲနဲလေး ဟနေပါတယ်၊မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြိး လျှာကိုစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းပါတယ်၊ပြီးမှလျှာကို စောက်ခေါင်းထဲလှဲ့ပတ်ထိုးမွှေပေးတာ၊မာလာ တချီတချီ ဖင်ကြိးတုန် တုန်ပြီး အပေါ်ကြွတက်သွားတာ၊သိပ်တောင်မကြာပါဘူး၊စောက်ခေါင်းထဲက အရေကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာမို့
"ညီမရေ၊ရလောက်ပြီကွ၊အရေထွက်လာပြီ"
ပြောကာ စောက်ခေါင်းထဲက လျှာကို ထုတ်လိုက်ပါတယ်၊မာလာ မောင်မောင်အပေါ်ခွရက်ကဘဲ နောက်ဘက်ဆုတ်ပြီး နေရာရွှေ့ပါတယ်၊နေရာမှန်ရောက်တဲ့အခါ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ပပ်နဲ့တေ့ထားပြိး ဖင်ကြီးကြွပြီး ဖိချလိုက်တာ မဝင်ဘဲချော်ထွက်သွားပါတယ်၊ချော်ထွက်သွားတဲ့လီး စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းကို ကလော်ပွတ်တိုက်သွားတာမို့ မာလာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားပါတယ်၊မောင်မောင့်အဖို့လဲ မာလာဖင်ကြိးပိကျလာလို့ပေါင်တွေနာသွားပါတယ်၊
"လီးကို ကိုကိုကိုင်ထားပေးမယ်၊ညီမ ဖြေးဖြေးချင်းသာ ဖိသွင်း၊စိတ်မလောနဲ့"
မောင်မောင် လီးကို ကိုင်ထားပေးပါတယ်၊မာလာ ဖင်ကြီးပြန်ကြွပြီး စောက်ပပ်နဲ့လီးကို ပြန်တေ့ပါတယ်၊မောင်မောင် အောက်ကမြင်နေရတာ ဖင်က လုံးဝန်းကားအိနေတာပါ၊မာလာ ဖင်ကို တဖြေးဖြေးဖိချတာ
"ဗျိ "
စောက်ပပ်ထဲ လီးဒစ် မြု တ်ဝင်သွားတာပါ၊
"ကိုကို၊ဝင်ပြီမို့လား"
မာလာ ဖင်ကို ဆက်ပြိးဖိသွင်းတာနဲ့ လိးအဆုံး ဝင်သွားပါပြီ၊
"အိ-အီး-ကိုကိုရာ"
ဘာမှမဟုတ်၊လီးအဆုံးဝင်တာနဲ့ မာလာအားယူပြိး ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ လိုးပေးတာပါ၊မကျွမ်းကျင်သေးလို့အရှိန်ကိုမထိန်းနိုင်ဘဲ တခါတခါ ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး မောင်မောင့်အပေါ် အားနဲ့ပိကျလာလို့မောင်မောင်ခမြာ မနဲတောင့်ခံထားရတာပါ၊ဖင်ကလဲ ကြီးတာဆိုတော့ မာလာခမြာ သူ့ဖင် သူပြန် မ-နေရတာနဲ့ဘဲ အားကုန်နေတာ၊အစကတော့မာလာ ဒီအတိုင်း ဖင်ကို ကြွ ကြွပြိး မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေတာ၊ကြာလာတဲ့အခါ ဒူးညောင်းလာပြီ၊မတတ်နိုင်တော့တာနဲ့မောင်မောင့်ဗိုက်ပေါ် မှောက်ခုန်အိပ်ပြိး ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ဖိပေးနေတာ၊မောင်မောင် ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ပြီး
"မာလာ ညောင်းလာပြီ မဟုတ်လား၊ဆင်းလိုက်တော့၊ကိုကို လုပ်ပေးတော့မယ်"
မာလာ အပေါ်မှောက်နေရာက ဘေးဘက်ကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်၊မျက်နှာတခုလုံးလဲ ချွေးတွေစိုရွှဲလို့၊မောင်မောင် ပက်လက်အိပ်နေရာကထထိုင်ပြိး မာလာရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲထောင်ပေးလိုက်တယ်၊ဒကောက်ကွေးတွေအောက် လက်ထောက်လိုက်ပြီး လိးကို စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြိး တခါထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တာ ကြပ်နေပေမဲ့အဆုံးဝင်သွားတာ
"အမလေး၊ကိုကို။ဖြေးဖြေးလိုးပါကိုရယ်၊အောင့်သွားတာဘဲ"
အောင့်တယ်သာပြောတာပါ၊စောက်ပပ်မှာက အရေရွမ်းနေတာပါ၊စောစောက မာလာအပေါ်ကလိုးပေးပြိးမို့ အရေထွက်ချင်နေပြီ၊ဒါကြောင့်
"မာလာ။ခြေထောက်တွေ ကိုကို့ခါးကိုချိတ်ထားလိုက်၊မကျွတ်စေနဲ့၊ကိုကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့မှာ"
မောင်မောင် မာလာဘေးဘက် လက်ထောက်ပြိး အားပါးတရ ဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊မာလာလဲ မောင်မောင်ပြောသလို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့မောင်မောင့်ခါးကို ချိတ်၊လက်တွေက မောင်မောင့်လယ်ဂုတ်ကို မမီမကမ်း လှမ်းဆွဲပြီး ခံပါတယ်၊
"ပြွတ်-ပလွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်"
"အင်း-ကိုကို-အ-အာ-ကျွတ်-ကျွတ်-အီး-ကိုကိုရယ်"
မာလာ အရသာ တအားကောင်းလာလို့ဖင်ကို တတ်နိုင်သရွှေ့စကောဝိုင်းလှုပ်ယမ်းပေးနေတာပါ၊ဖင်ကိုကော့တင်ပေးလို့ကလဲမရ။ကိုကိုအပေါ်ကဖိထားတာလေ၊ပုံမှန်ဆို ကိုကို့ကိုယ်လုံးကြိး တက်ဖိထားတာ ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ၊ဒါပေမဲ့ အံ့သြဖို့ကောင်းတာ၊အခုလို လိုးပေးနေတဲ့အခါမှ ကိုကို့ ကိုယ်လုံးကြိးကို လေးတယ်လို့မထင်တော့ဘူး၊လိုးရင်း လိုးရင်း စောက်ခေါင်းထကြအရေတွေ ရွှဲနေတာပါ၊မာလာက တရုတ်မ၊အသားလဲဖြူ တာမို့စောက်ရေရွမ်းလိုက်ပုံကတော့ကလေးမမွေးဖူးသေးတဲ့စောက်ခေါင်းက "ပလွတ်-ပလွတ်" အသံထွက်တဲ့အထိပါ၊
"အီး-အီး-ကို ပြီးတော့မယ်၊ညီမ ပြီးခါနီးပြီလား"
မောင်မောင် မောပန်း အားယူနေရတဲ့အသံနဲ့မေးတာ၊
"ရတယ်၊ကိုကို၊ကိုကိုပြီးချင်တဲ့အခါ ပြိးလိုက်၊ညိမ ရတယ်"
မာလာ ပြောလဲပြော၊ဖင်ကြီးကိုလဲ တအားဝှေ့ဝိုက် လှုပ်ယမ်းပေးနေတယ်၊မာလာ့ခွင့်ပြု ချက်ရတာနဲ့ မောင်မောင် တချက်မှ မနားတော့ပါဘူး၊လိးကို အားပါးတရဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတာ ၁၅/၂၀ ချက်လောက်အရ လိးတချောင်းလုံး ယားယံကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရေတွေ တဖြောဖြောနဲ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်တာပါဘဲ၊ ကိုကိုရဲ့အရေတွေ ထဲ့လိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပူနွေးတဲ့အတွေ့ ရလိုက်ပါတယ်၊
ဒီညမှာ မင်္ဂလာဦးည လင်မယားတွေလို သူတို့နှစ်ယောက် မနက်လင်းအားကြီးမှ အိပ်ပျော်ကြတာပါ၊မိုးတွင်းကာလနားရတုန်းလေးမှာ ချစ်သူနှစ်ယောက် မခွဲနိုင်မခွါရက် တပူးတွဲတွဲနေလာရာက မိုးကုန် ပွင့်လင်းရာသီ နိုဝင်ဘာလထဲရောက်တဲ့အခါ မောင်မောင် ဒမ်ပါကား(၅)စီးနဲ့တနိုင်းဘက်တက်လာရတယ်၊လုပ်ငန်းအဆက်အစပ်ရပြီမို့အကိုကြီးက ဒမ်ပါ(၂)စီးကို အရစ်က ျ ငွေချေမှုနဲ့ထပ်ဝယ်လိုက်တာ၊မောင်မောင် သွားကာနိးမှာ အကိုကြိးက ထပ်ပြောတာ၊
"ဒီတဆောင်း တနွေမှာတော့ညီလေး အပင်ပန်းခံပြီး မင်္ဂလာစရိတ်ရှာပေါ့ကွာ"
တနိုင်းက မြစ်ကြီးနားနဲ့ဆို မိုင်(၁၀၀)ကျော်ဝေးတာပါ၊ဟူးကောင်းတောင်ကြားမှာရှိလို့ ဟိုးအရင်မြို့နံမည်ကို ဟူးကောင်းမြို့လို့ခေါ်တာပါ၊လမ်းစဉ်ပါတီခေတ်မှ တနိုင်း ခေါ်တာ၊မောင်မောင်တို့သွားလုပ်ပေးရတဲ့လမ်းက လမ်းဋ္ဌာနတရားဝင်အမည် မြစ်ကြီးနား-ပန်ဆောက်-လိဒိုလမ်း၊ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကာလ စစ်အောင်နိုင်ရေးတွက် အမေရိကန်စစ်အင်ဂျင်နီယာတပ်က ဖောက်ပေးခဲ့တာ၊ဦးဆောင်သူဗိုလ်ချုပ်ကြီးစတီးဝဲ ဖြစ်လို့အနောက်နိုင်ငံစစ်သမိုင်းစာအုပ်တွေမှာ (စတီးဝဲလမ်းမကြီး)လို့ရေးကြတယ်၊အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊အာသံပြည်နယ် မီးရထားလမ်းဆုံးဘူတာမြို့လေးဖြစ်တဲ့ လိဒိုမြို့က စဖောက်တာ၊မြင့်မားလှတဲ့ပတ်ကွိုင်တောင်တန်းကြိးကိုဖြတ်ကျော်ပြီး၊မြန်မာနိုင်ငံ နာဂနယ်မြေထဲဝင်တယ်၊ပန်ဆောက်မြို့လေး၊နောက်နာဂနယ်မြေ ဆင်ဖိုးတောင်တန်းကိုဖြတ်ကျော် နန်းယွန်း၊ရှင်ဘွေယန်စတဲ့မြို့ငယ်လေးတွေကတဆင့် တနိုင်းကိုရောက်တာ၊တနိုင်းကနမ္မတီး၊မြစ်ကြိးနားကိုရောက်၊မြစ်ကြီးနားကမှတဆင့် ဗန်းမော်၊နမ့်ခန်း၊ကြူ ကုတ် တရုတ်-ဗမာလမ်းမကြိးနဲ့ဆက်သွားတာ၊ဒါတွေက မောင်မောင်တနိုင်းလမ်းဘက်သွားရတော့မယ်ဆိုလို့မြစ်ကြီးနားလမ်းဋ္ဌာန အသိမိတ်ဆွေတွေဆီက ရတဲ့pamphlet လက်ကမ်းစာစောင်ဖတ်လို့သိတာ၊
မနှစ်ကတော့မိုးညှင်းမှာ(၆)လဆက်တိုက်နေပြီး အလုပ် လုပ်ခဲ့တာ၊မြစ်ကြီးနားကို တစ်ခေါက်မှ မပြန်ဖြစ်ခဲ့၊ဒီနှစ်မှာတော့ ချစ်သူရည်းစားကျန်ခဲ့တာမို့နှစ်လတစ်ခေါက်တော့ပြန်ဖြစ်တယ်၊ပြန်တဲ့အခေါက်တိုင်း မာလာနဲ့အတူ အိပ်ဖြစ်တာပါဘဲ၊သူပြန်လာပြီဆို မာလာသူငယ်ချင်းက အလိုက်တသိ သူ့အိမ်ပြန်အိပ်ပေးပါတယ်၊လုပ်ငန်းရာသီမှာ အကိုကြီးကလဲ အိမ်နေရတယ် မရှိပါဘူး၊သူလဲ ကုန်တင်ထရပ်ကားကြိးတွေနဲ့မြစ်ကြီးနား-မန္တလေး-ဖားကန့် သွားလာနေတာပါ၊မရီးကတော့ပြောရှာပါတယ်၊(မင်း ကောင်မလေး နဲ့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေမယ်ဆို အိမ်ခေါ်လာလို့ရပါတယ်ကွာ)တဲ့၊ဒါပေမဲ့ဒါကိုတော့မောင်မောင် စည်းစောင့်ရမယ်၊တူမလေးတွေက အပျို ပေါက်လေးတွေဖြစ်နေကြပြီ၊သူတို့ရှေ့မှာအတုမြင် အတတ်သင်ဆိုတာမျို းမဖြစ်အောင်ပါ
"ကိုကို ပြန်လာရကာနီးပြီလား"
ဖေဖေါ်ဝါရီလထဲ မောင်မောင် ပြန်အရောက်မှာ မာလာကမေးတာပါ၊သူ့ခမြာလဲ ခွဲနေရတာမို့လွမ်းတာပေါ့၊
"ထုံးစံအတိုင်းဘဲ ညိမရေ၊သင်္ကြပြီးမှဘဲ ပြန်လာရမယ်၊ဒါတောင် ပြီးချင်မှပြီးမှာ၊မပြီးခဲ့ရင် မိုးကျကာနီးအထိလုပ်ရမှာ"
"ဝါမဝင်ခင်တော့ ပြန်ရောက်မှာပါနော ကိုကို"
မာလာက လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ ဝါမဝင်မီ ဖြစ်ပါ့မလား တွေးပူတာ၊
"ဝါဝင်အထိတော့မနေပါဘူး ညီမရယ်၊အလွန်ဆုံးနယုန်လလောက်ထိဖြစ်မှာပါ"
...................................................................................
လူ့ဘဝကံကြမ္မာဆိုတာမျိုးက ကြို တင်မြင်နိုင်ကြတာမဟုတ်ဘူးလေ၊မောင်မောင် အရင်ကစာတွေဖတ်တယ်ဆိုတာကလဲ လောကီနဲ့ဆိုင်တဲ့စာတွေလောက်သာဖတ်တာပါ၊လူကငယ်သေးတော့ ဘာကိုမှလဲအလေးအနက်မထား၊ဘာသာရေးကိုးကွယ်ဆည်းကပ်မှု နားလဲမလယ်၊အစစအရာရာ ကိုယ်ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်းဖြစ်လာမှဘဲလို့တွက်ထားတာပါ၊သူနဲ့မာလာလဲ ရှေ့ဝါမဝင်ခင်လက်ထပ်၊စိမံချက်အတိုင်း သူက ကားလုပ်ငန်းတွေဆက်လုပ်၊မာလာက ဈေးဆိုင်ဆက်ဖွင့်၊ဒါပေမဲ့-----
"မောင်မောင်၊အိမ်ကိုအမြန်ပြန်လာ၊အရေးကြိးလို့"
အိမ်မှာအတူနေတဲ့ မရီးရဲ့ဒေါ်လေးက ဖုန်းဆက်ပြောတာ၊
"ဘာဖြစ်လို့လဲဒေါ်လေး၊မရီးဘာဖြစ်လဲ၊တူမကြီးရော ရှိလား"
ခါတိုင်းအိမ်က ဖုန်းဆက်ဖူးတာမဟုတ်တဲ့ပြင် မရီး၊ဒါမှမဟုတ် တူမအကြီးမဆက်တာမဟုတ်ဘဲ ဒေါ်လေးကဆက်တာမို့ နဲနဲတော့စိတ်ထဲထင့်သွားမိတာ ၊
"မောင်ကိုကြီးကားချင်းတိုက်မိလို့တဲ့၊အဲဒါ လိုက်ကြရမှာ၊မောင်မောင် ချက်ချင်းပြန်ခဲ့၊မကော့ပြောခိုင်းတာ"
မောင်ကိုကြီးဆိုတာ အကိုကြီး၊အကိုကြိးကားချင်းတိုက်လို့၊ဘယ်မှာလဲ၊ဘယ်တုန်းကဖြစ်တာလဲ၊အကိုကြီးအခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ၊စသဖြင့်မောင်မောင် ဗျာများသွား၊ဒေါ်လေးကတော့အသေးစိတ် ဘာသိမှာလဲ၊မရီးခိုင်းလို့သာ ဖုန်းဆက်ရတာ၊မရီးကိုယ်တိုင် မဆက်တာကိုတော့ အပြစ်မတင်ချင်တော့ပါ၊ဒီအချိန် မရီး ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရကောင်းမှန်း သိမထင်ပါ၊
မောင်မောင် စက်ပြင်ဆရာကို အက ျိုးအကြောင်းပြောပြပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ မြစ်ကြီးနားကို အားချင်းဆင်းလာခဲ့တယ်၊စိတ်ကဆောင်နေလို့
မိုင်(၁၀၀)ခရီးကို ခါတိုင်း(၄)နာရီလောက်ကြာတာကို (၃)နာရီလောက်ဘဲကြာတယ်၊အိမ်ရောက် ရောက်ချင်း တွေ့လိုက်ရတာ မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေအားလုံး ငိုကြွေးနေကြတာ၊
"ဘယ်လိုဖြစ်တာတဲ့လဲအမ"
မောင်မောင့်အမေးကို မရီး ငိုနေရာက
"ရွှေဘိုဆေးရုံမှာလို့ပြောတာဘဲကွယ်၊သတိမရသေးဘူးဆိုဘဲ၊ဒဏ်ရာပြင်းတယ်တဲ့"
"ဒါဆို ကျွန်တော်တို့လိုက်ကြမယ်လေ၊အမ ဘယ်လို စီစဉ်ထားလဲ"
"ငါတော့ဘာမှ မစီစဉ်ရသေးဘူး၊မင်းဟာမင်းသာ ကြည့်လုပ်တော့"
မောင်မောင် သူ့သူငယ်ချင်းကိုပြောပြိး လူစီးကားတစ်စီး စီစဉ်ပါတယ်။သူငယ်ချင်းကလဲ မောင်မောင်တစ်ယောက်ထဲကားမောင်းရမှာ ပင်ပန်းမယ်ဆိုပြီး သူပါလိုက်မယ်ပြောပါတယ်၊ဒါနဲ့ဒေါ်လေးအိမ်စောင့်နေခဲ့ပြီး မရီး၊တူ/တူမတွေနဲ့အတူ ရွှေဘိုကို မနားတမ်းမောင်းလာကြပါတယ်၊မြစ်ကြီးနား-ရွှေဘို (၂၈၉)မိုင်ခရီးကို မောင်မောင်နဲ့သူငယ်ချင်းတယောက်တလဲ မောင်းကြတာ၊ရွှေဘိုကို မနက်(၉)နာရီလောက်ရောက်ပါတယ်။
"ဆေးရုံရောက်ကတဲက လူနာက သတိပြန်မလည်တော့ပါဘူး၊ဒဏ်ရာကအတော ်ပြင်းပါတယ်၊နံရိုးသုံးချောင်းကျိုးပြီး တချောင်းက အသဲကိုစိုက်ဝင်သွားတာပါ၊အဲဒီဒဏ်ရာနဲ့ဆုံးရတာပါ"
အကိုကြိးကွယ်လွန်သွားပါပြီ၊မောင်မောင်တို့ အသက်မမီလိုက်ပါ၊အမှန်ကတော့ဆေးရုံရောက်ပြီး ပြိးချင်းဆုံးတာပါ၊ယာဉ်မောင်းက ဒဏ်ရာဘဲရတာ၊ဖုန်းနံပတ်ကို ယာဉ်မောင်းဆီကရလို့ရဲကဆက်တာပါ၊သေတယ်မပြောဘဲ ဆေးရုံမှာလို့ပြောတာပါ၊ဖြစ်ပုံက ရွှေဘိုအထွက် လှတောရွာနားမှာ တဘက်ကလာတဲ့(၂၂)ဘီးတွဲကားကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်မိတာပါ၊တဘက်ယာဉ်မောင်းက မူးနေတယ်ဆိုဘဲ၊အကိုကြီးတို့(၁၂)ဘီးကားက ယာဉ်မောင်းက ညာဘက်၊အကိုကြီးကဘယ်ဘက်ကထိုင်တာမို့၊တိုက်မိတဲ့အခါ အကိုကြီးအကြီးအကျယ်ခိုက်မိတာပါ၊ငိုနေကြတဲ့မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေကို ကြည့်ရင်း မောင်မောင်မျက်ရည်ကျချင်ပေမဲ့သူဘဲအစစအရာရာ ဦးဆောင်လုပ်ရဦးမှာမို့စိတ်ကို တင်းထားရတာ။
က္က ုဓ မောဒတိ ပေစ္စ မေဒတိ၊
ကတပုညော ဥဘယတ္ထ မောဒတိ၊
သော မောဒတိ သော ပမောဒတိ၊
ဒိသွာကမ္မဝိသုဒ္ဓိ မတ္တနော။
ကောင်းမှုပြု သူသည် ဤဘဝ၌လည်း ဝမ်းမြောက်ရ၏။တမလွန်ဘဝ၌လည်း ဝမ်းမြောက်ရ၏၊ယခုဘ၀ နောင်ဘ၀ နှစ်တန်ဘဝတို့၌လည်းဝမ်းမြောက်ရ၏။ထိုသူသည် မိမိ၏စင်ကြယ်သော ကောင်းမှုကံကို သိမြင်ရ၍ ဝမ်းမြောက်ရ၏။(ယမကဝဂ္ဂ ဓမ္မပဒ)
အကိုကြိးရဲ့ရုပ်ကြွင်းကို ရွှေဘိုမှာဘဲ မီးသင်္ဂြိုဟ်ပါတယ်၊
သူတော်ကောင်းတရားကို ကောင်းစွာကျင့်ရာ၏။
မကောင်းသဖြင့် မကျင့်ရာ၊
သူတော်ကောင်းတရားကို ကျင့်သောသူသည်
ဤဘဝ၌လည်းကောင်း တမလွန်ဘဝ၌လည်းကောင်း ချမ်းသာစွာနေရ၏။
ဘုန်းကြီးတရားဟောနေတဲ့အသံကြားနေရပေမဲ့ ဘာတွေမှန်း မောင်မောင် မခံစားနိုင်ပါ။သောကပရိဒေဝနဲ့ အတူ ရင်ထဲမှာ လှိုက်မောနေတာပါ၊ရုတ်တရက်ကြိးခွဲခွါသွားတဲ့ အကိုကြိးအတွက် မောင်မောင် တရားနာရင်း မျက်ရေတောက်တောက်ကျလာတာပါ၊
အကိုကြိးအတွက် ရေစက်ချ အမျှဝေတဲ့အခါ မရီး မေ့မလို ဖြစ်သွားလို့ဘေးကလူတွေ နှိပ်နယ်ပေးနေရတာ၊မောင်မောင် ရေစက်ခွက်ကိုကိုင်ရင်း
"အကိုကြိးရေ--အမျှ--အမျှ--အမျှ--ယူတော်မူပါ၊ရောက်လေရာဘဝက သာဓုခေါ်ပါ၊အကိုကြိးသားမယားတွေအတွက် နောက်ဆံမငင်ပါနဲ့၊ကျွန်တော့်တာဝန်ထားပါ၊"
ရေစက်ချပြီးတာနဲ့မောင်မောင် ခွက်ကိုပစ်ချပြီး ထလိုက်တယ်၊
"ဦးလေး၊ဖေဖေ မရှိတော့ဘူး၊သေပြီ၊ဦးလေး၊ဖေဖေ သေပြီ"
ငိုကြွေးနေကြတဲ့တူ/တူမတွေကိုကြည့်ပြီး တူလေးကို ကောက်ချီလိုက်ကာ
"မငိုကြပါနဲ့တူမတို့ရယ်၊သမီးတို့ဖေဖေ မရှိပေမဲ့ဦးလေးရှိပါသေးတယ်၊ဘာမှ အားမငယ်ကြနဲ့"
မြစ်ကြိးနားပြန်ရောက်၊ (၇)ရက်ပြေ့တဲ့နေ့ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်ကို အမကြီးတို့လင်မယားကဦးဆောင် လုပ်ပေးပါတယ်၊မရီးက ခရစ်ယန်ဘာသာဝင်မို့ဘုန်းကြီးကိစ္စတွေနဲ့မယဉ်ပါးတဲ့အတွက်ပါ၊ဇာတိမြို့လေးမှာနေတဲ့ အမလေးတို့လင်မယား၊ဗန်းမော်မြို့က မရီးရဲ့အကိုတွေနဲ့ညီမပါ ရောက်လာတာပါ၊မရီးမှာ အကို(၃)ယောက်၊ညီမ(၁)ယောက်ရှိတာ အားလုံးဗန်းမော်မြို့ပေါ်နဲ့အနီးအနားကျေးရွာတွေမှာနေကြတာ၊
ဧည့်တွေများနေတဲ့အတွက် ညီမလုပ်သူဘဲ အိမ်မှာလာတည်းပြီး၊အကိုတွေက စီတာပူရပ်က အမျိုးတွေဆီမှာတည်းကြတာ၊ရက်လည်ဆွမ်းကျွေးကို ဒေါ်မီးကွေ၊မာလာနဲ့သူ့သူငယ်ချင်း၊ရီရီ နီနီတို့ညီအမလာကြပါတယ်၊မာလာလေးကတော့မျက်နှာမကောင်းလှပါ၊အခုလိုနာရေးကိစ္စဖြစ်သွားတာ ဝါမဝင်ခင် မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ဖို့ မလွယ်လောက်ဘူးဆိုတာ တွေးမိလို့နေမှာပါ၊ရီရီတို့ညီအမကလဲ နာရေးမို့မကောင်းတတ်လို့လာရတဲ့ပုံ၊
ဒါပေမဲ့ဒါတွေကို မောင်မောင် တွေးမနေအားပါ၊မရီးက စိတ်ဓါတ်မာတဲ့မိန်းမပေမဲ့လူရှေ့သူရှေ့မှာသာ မငိုတာ၊ကွယ်ရာမှာ ကြိတ်မျက်ရည်က ျနေတာပါ၊တူမလေးတွေလဲ မျက်ရည်မစဲသေးပါ၊တူမောင်အငယ်လေးသာ ကလေးမို့ ဘာမှမသိတတ်သေးလို့ဦးလေးသွားလေရာ လိုက်နေတာ၊
"ကိုကို၊မပြန်သေးခင် လာခဲ့ဦးနော်၊ပြောစရာလေးတွေရှိတယ်" ပြန်ကာနီးမှာ မာလာ သူ့အနားတိုးတိုးပြောသွားတာ၊
"အင်း၊တော်တော်နဲ့ပြန်ဖြစ်မယ် မထင်သေးပါဘူး ညီမရယ်၊ဒီမှာ အထိုင်ကျအောင် လုပ်ပေးရဦးမှာ"
မာလာနဲ့မောင်မောင် စကားပြောနေတာကို ရီရီတို့ညီအမကြည့်ပြီး အချင်းချင်း လက်ကုတ်ကြတယ်၊ပြောမဲ့သာပြောတာ၊မာလာက သူတို့ညိမဖီဖီထက် အများကြီးသာတယ်၊ရုပ်ရည်ကော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကော၊အသားဖြူ တာကအစ၊မာလာက တရုတ်သွေးအများကြီးပါတာမို့ဖြူဖွေးနေတာ၊
ကိစ္စဝစ္စတွေအားလုံးပြီးသွားတဲ့အခါလဲ မောင်မောင် တနိုင်းကိုမပြန်ဖြစ်တော့ပါ၊ကားလုပ်ငန်းကို စက်ပြင်ဆရာနဲ့ဘဲ လုပ်ငန်းပြီးစီးတဲ့အထိဆောင်ရွက်ခိုင်းလိုက်ပြီး၊သူကတော့ အကိုကြိးရဲ့ကားတိုက်မှုကိစ္စအတွက်၊ထိခိုက်မှုအာမခံကြေးရဖို့တို့၊တဘက်ကားအုံနာဆီက နစ်နာကြေးရဖို့တို့ကိုဆောင်ရွက်ရပါတယ်၊မောင်မောင်က လူငယ်သာဖြစ်တာ၊လူက သွက်သွက်လက်လက် ချက်ချက်ချာချာ အပေါင်းအသင်းဆန့်တဲ လူမို့ကူညီမဲ့မိတ်ဆွေတွေပေါတယ်။
ပြီးတော့မရီးရဲ့ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝန်းက ကချင်လက်နက်ကိုင် တောတွင်းအဖွဲ့နဲ့ဆက်နွယ်နေတာမို့တဘက်အုံနာက (သူ့ယာဉ်မောင်း မူးပြီး ယာဉ်ကြောပြောင်းပြန်မောင်းလို့ တိုက်မိတာမို့)လျော်ကြေးပေးတဲ့အနေနဲ့ ကားသစ်တစ်စင်း ဝယ်ပေးတဲ့အပြင် နစ်နာကြေးသီးခြားပေးပါသေးတယ်၊မရီးက အမှုကို မကျေအေးချင်ပေမဲ့ သူ့အကိုကြီးက (သေတဲ့လူကလဲသေသွားပြီ၊ဟိုဘက်ကလူထောင်ကျလို့လဲ ကိုယ့်လူက ပြန်ရှင်လာမှာမဟုတ်၊ကျန်ရစ်တဲ့မိသားစုတွေရဲ့ရှေ့ရေးက အရေးကြိးတယ်၊ဒါကြောင့် ထိုက်သင့်တဲ့လျော်ကြေးငွေရရင် ကြေအေးပေးလိုက်)လို့ပြောလို့ပါ၊
"မင်းမရီးနဲ့တူ/တူမတွေကို မင်းဘဲစောင့်ရှောက်ရမှာဘဲကွာ၊ငါတို့ကလဲ ဒီမှာ အကြာကြိးမနေနိုင်ဘူး၊အိမ်မှာ စီးပွါးရေးအလုပ်တွေရှိနေတာ"
မရီးရဲ့အကိုကြိးက မောင်မောင့်ကိုပြောတာပါ၊ရက်လည်ပြိးနှစ်ရက်သုံးရက်အတွင်း သူတို့ပြန်သွားကြတာ၊မပြန်ခင်မှာ ပြောသွားတာ
"ဟိုမှာ အလုပ်လေးတွေ တန်းလန်းမို့ပြန်တာပါ၊ ၃/၄ လလောက်နေရင် ပြန်လာပြီး ရှေ့ဘာလုပ်ကြမလဲ ထပ်တိုင်ပင်ကြတာပေါ့"
သူ့အမလေးကလဲ မပြန်ခင်မှာ သူ့မောင်ကို နှစ်ယောက်ချင်းတွေ့ပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် မှာခဲ့တာပါ၊
"ငါ့မောင် မိန်းမယူဖို့ကိစ္စ ခဏဆိုင်းထားပါဦးကွယ်၊အခုဟာက အကိုကြီးမရှိတော့တဲ့အခါ ယောင်းမတစ်ယောက်ထဲ ကလေး(၄)ယောက်နဲ့ဘယ်လိုမှ ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး၊ယောင်းမက အရင်ကတဲက ဘာအလုပ်မှ လုပ်ခဲ့ဖူးတာမဟုတ်ဘူး၊မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်ဖြစ်မယ်၊သမီးလေးတွေကလဲ အပျို ပေါက်လေးတွေဖြစ်နေကြပြီ၊တို့မောင်နှမတွေအပေါ်မှာ အကိုကြီးကျေးဇူးတွေ အများကြိးလေ၊အခု တို့ကပြန်ဆပ်ပေးရတော့မဲ့အချိန်ရောက်နေပြီ"
အမလေးပြောစကားကို အမကြိးကလဲ ထောက်ခံတယ်၊မောင်မောင်ကလဲ သိပါတယ်၊အကိုကြီးမရှိတော့တဲ့အခါမှာ မရီးနဲ့တူ/တူမတွေရဲ့တာဝန် သူ့ခေါင်းပေါ်ကျလာပြီဆိုတာ၊ဒါကြောင့်
"အမလေး၊စိတ်ချလက်ချသာ ပြန်ပါ၊ကျွန်တော်နားလယ်ပါတယ်၊ကျွန်တော်ဘာဘဲလုပ်လုပ် မရီးနဲ့တူ/တူမတွေအတွက် အရင်စဉ်းစားမှာပါ"
အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>>
