သော်က အပိုင်း ( ၃ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
မောင်ကျော် ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ရီသွယ် အတွေ့အကြုံ ဘယ်လောက်ရင့်..မရင့် သူမခန့်မှန်းတတ်သေးပါ။ဒေါ့ဂီ ဆွဲလျင်...ကုတင်စောင်းလိုးလျင်...ခံနိုင်ရင်တော်ရဲ့....မခံနိုင်မှာ စိုးရိမ်သည်။ဖင်ကြီးပေမယ့် စောက်ပတ်ကျဉ်းသည့် မဆွေလို မိန်းမမျိုးလည်းရှိတတ်တာမို့ ပထမအချီမှာ သိပ်မကြမ်းချင်။
ဒါကြောင့် မမရီသွယ် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲ၍ အံဝင် ခွင်ကျ အောင် နေရာပြင်လိုက်သည်။ထင်သည့်အတိုင်းပါပဲ...ပေါင်နှစ်လုံးတန်းတန်းကြီး လိုက်ရွှေ့လာသည်။နဲနဲလေးမှချွမပေးလာ...။ဒူးကလေးမှ ထောင်မပေးလာ...။အလိုးခံသက် နုဟန်တူပါသည်။ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်မ,ပြီးတွန်းတင်ရင်း..
" စောက်ပတ် ဖွင့်ပေးထားမှ မမအရသာရှိမှာပေါ့ဒါမှလီးဝင်တာ ထွက်တာကို မမ သေချာ ခံစားပြီးအရသာ ထိထိမိမိ သိမှာ...ဒီပေါင်ကြီးတွေကို မမလက်နဲ့ဆွဲထားလိုက်.ပိုကောင်းအောင်....."
သော်က လီးချောင်းကို လက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး စောက်ပတ်ကြီးကို အမြောင်းလိုက် ဆယ်ချက်ခန့်အသွားအပြန် ဖိပွတ်ဆွဲပြီးဒစ်ဖြင့်စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးသည်။စောက်ရည်လိုက်လာသဖြင့်စောက်ခေါင်းဝမှာဒစ်ထိုးမွှေပေးလိုက်ပြီး တရစ်ရစ် တစ်အိအိ ထိုးသွင်းသည်။
ရီသွယ် ဒီအရသာကို မထိတွေ့ဖူးခဲ့။ရည်းစားနှင့်လိုးတုန်းက စွတ်..ဆိုတစ်ခါထဲထိုးထည့်ခံလိုက်ရပြီး ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးသွားခဲ့တော့ ဘာမှန်းမသိခဲ့ရတာအမှန်။ခုတော့...တစ်ချက်မှ မဆောင့်သေးခင်လိုးတဲ့အရသာကို အဆင့်ဆင့်သိလာသလိုလို..ခံစားရသည်။ကောင်းချက်တွေကို အချိန်တိုင်းသိနေသည်။
လီးကြီး ဝင်လာချက်က သိမ်မွေ့နေသည်။မလိုးခင်က ခံနိုင်ပါ့မလားလို့ ထင်ခဲ့ပေမယ့်...ခုတော့ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့..ထိထိမိမိ ထိုးထည့်သွား၍ တစ်သိမ့်သိမ့် လှိုက်ဖိုခံစားရသည်။စောက်ပတ်ကလည်း အလိုလို ညှစ်လာသည်။ညှစ်ရမည်လို့ ရီသွယ်မသိခဲ့ပါ။ညှစ်တော့တင်း..ပြည့် ပြီးအရသာကောင်းသည်။ကောင်းတော့ ညှစ်ရမှန်းရီသွယ် သိသွားသည်။သိသွားတော့..ညှစ်တော့တာပေါ့...။
အဆက်မပြတ် ညှစ်သည်။ဖင်ကြောတွေရှုံ့ပြီးညှစ်သည်။စအိုပေါက်ရှုံ့နေတာ ပွင့်မလာတော့အောင် ညှစ်သည်။ကော့ကော့ ညှစ်လိုက်တော့ စောက်ရည်တွေဒလဟောထွက်ခါ ပြီးသွားသလို မူးမူးမိုက်မိုက် မောမောပန်းပန်း ခံစားနေရသည်။
" ကောင်းလိုက်တာ မောင်လေးရယ်.... "
သော်က မမရီသွယ်အရိပ်အခြည်ကို ကြည့်ပြီးလီးကိုအဆုံးထိဖိသွင်းတော့ ရှုံ့မဲ့ပြီးရင်ဘတ်ကို တွန်းခံရသည်။အသာလေးလျော့ပြီး ဆယ့်လေးငါးချက်ချော့ဆောင့်တော့ မမရီသွယ်ဖင်မြောက်လာသည်။ဒီတော့မှ အဆုံးထိဆောင့်လိုးထည့်ပြီးလည်ပင်းကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုဖိနမ်းထားသည်။
လည်ချောင်းသံ တွေ အူး.အူး..အူး..အူး နှင့်ထွက်နေပြီးဖင်ကြီးရမ်းခါနေသည်။ဖင်ရမ်းလေ..ဖိထိုးလေလီးကြီးကသားအိမ်ဖွင့်ဝင်လေ....အောင့်လေ...သံသဆောင့်ချက်တိုင်းကိုပါးစပ်ပိတ်အံကြိတ်ပြီးလည်ချောင်းသံတစ်အင့်အင့် ထွက်နေအောင်မာန်တင်းခံပေမယ့်...ကောင်းလာလွန်းတော့ပါးစပ်ပွင့်ရတော့သည်။ဆောင့်လိုးချက်တွေက အသက်အပြည့အဝပေးသည်။
မဆောင့်ပဲ.ရပ်ထားချိန်နှင့်..ဆောင့်လိုးနေချိန် အရသာကွာဟမှုကိုရီသွယ်ကောင်းကောင်းနားလည်သွားသည်။အရင်လူ..လိုးသွားတုန်းကဒီလိုမသိခဲ့...ပြီးသွားပြီဆိုလို့သာ ပြီးမှန်းသိလိုက်ရသည်...ဝင်မှန်းမသိ..ထွက်မှန်းမသိ..ဆောင့်မှန်းမသိ..ဘာမှသေသေချာချာမသိခဲ့ပါ..။အခုတော့ဆောင့်တဲ့အရသာကိုသေသေချာချာသိပါပြီ...ပါးစပ်ပွင့်ပြီးအော်ခံလိုက်မှပဲ ပိုပိုကောင်းတော့သည်...
" နာနာဆောင့်ပေးမောင်လေး..အင့်.ကောင်းလွန်းလို့..ဆောင့်..အာ့..ဆောင့်..အာ့..ပြင်းပြင်းကြီးဆောင့်...အင့်..ဆောင့်..အား..ကောင်းလိုက်ထာ..အင့်..ပြွတ်စွတ်ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း..အား..စွတ်စွတ် စွတ်..ဖောင်း..မြန်မြန်လေးကွာ..မြန်မြန်လေးသွက်သွက်လေး....အားဟားဟား...အား..."
မမရီသွယ် လေထဲမှာ ကော့ ကော် ကန် ကားဖြစ်နေတာအကြာကြီး..။ပြန်ကျမလာပဲ...ပင့်ပင့်ကော့နေသည်။ဒီတော့မှ သော်က ဆွဆွလိုးပြီး ဖုန်းကနဲဖုန်းကနဲ အဆုံးထိဆောင့်လိုးကာ...လီးရည်တွေပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်။မမရီသွယ် အသည်းအသန်အော်ပြီးမှ...ဖုတ်ကနဲခြေပစ်လက်ပစ်ပြုတ်ကျလာပါသည်။
" ဘာလို့အော်တာလဲ...အဖိုးတို့ကြားကုန်တော့မယ်....နာလဲအောင့်ခံမှပေါ့..."
" ကောင်းလို့ဟေ့....ကောင်းလို့ဟဲ့..မအောင့်နိုင်အောင်ကောင်းလို့အော်တာ....ကြားလဲမတတ်နိုင်တော့ဘူး...နင်ဘာလို့ကောင်းအောင်လိုးသေးလဲ "
" အာ....ပြောလေကဲလေ..."
" ဟုတ်တယ်...နင်လိုးလေ ငါ့စောက်ပတ်ပြဲလေလိုးလေပြဲလေပဲ..."
" ခ်ခ်....မမ...နင်လွန်ပြီနော်..."
" လွန်တော့ဘာလုပ်ချင်လဲ...ထပ်လိုးမလား..ရော့...လိုး "
" အောက်ဆင်းမယ်..လာ....အဖိုးတို့မေးနေလိမ့်မယ်...နင်ရောက်နေတာကြာပြီ.."
" ည ထပ်လိုးမယ်....နော် မောင်လေး "
" ခံချင် လာခဲ့လေ...အောက်မှာနင့်အသံနဲ့ဆိုအဖေတို့သိမှာသေချာတယ်.."
" သိပ်ကောင်းတာပဲ....ငါရူးတော့မယ်..."
" တနှာရူးမ...."
" ခ်ခ်....ခ်ခ်...."
အောက်ထပ်ကိုမောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ဖက်ပြီးဆင်းသွားတော့ အဖေတို့က စ,နေကြသေးသည်။မမရီနွယ် မလုံမလဲကြည့်တော့ လက်မ,ထောင်ပြ၍စိတ်အေးသွားသည်။နောက်မှ..ခြံထဲမှာထိုင်ရင်း အကျိူးအကြောင်းပြောပြတော့ ရယ်မောနေသည်။
" မမကိုလင်ငယ်နေတယ်အထင်ခံရတာတော့နာတယ်ကွာ...ခ်ခ်...မောင်အရင်းကလင်ငယ်ဖြစ်သွားရော...ခ်ခ်.."
" သူ့ ပြောပြလိုက်မယ်နော်..မမ "
" အင်း....ဒါပဲကောင်းပါတယ်...ပြောပြလိုက် နောက်လဲသိမှာပဲ....ညီအစ်မချင်း..."
နောက်ပိုင်းတော့ တော်တော်ရင်းနှီးသွားသည်။စိတ်ရောလူရော...။လူကြားထဲ ဖင်ကြီးကိုင်နေလည်းဘယ်သူမှ ဘာမှသရိုးသရီမထင်တော့..ပြောင်ပြောင်ပဲနေလို့ရသွားသည်။နေ့လည်နေ့ခင်း သူစိတ်ထ,လာရင် ဘေးနားလာပြီးဖင်ကိုင်ခိုင်းတတ်လာသည်။
လစ်အောင်လုပ်ပြီးစောက်ဖုတ်ပါကိုင်ခိုင်းတတ်လာသည်။မမရီနွယ်လည်းသူ့ကိုအတုခိုးလာပေမယ့် သူ့လို မထန်ရဲလှပါ။သော်က တို့ပွဲကြီးပွဲကောင်းတွေ့နေသည်။ရီသွယ်ရာသီလာသည့်နေ့မှာတော့ ရီနွယ်စားရပါသည်။ကျန်တဲ့ရက်တွေတော့...ရီသွယ်နှင့်မဆွေပါပဲ။မမရီသွယ်နှင့်လိုးရတာက ညားခါစ,လင်မယားလိုဖြစ်နေသည်။အသက်ကလည်းမကွာတော့ တကယ့်ညားလာခါစ, လင်မယားပါပဲ။
သွားအတူ လာအတူစားအတူ အိပ်အတူ ဖြစ်နေတော့ အဖေတို့ကကြည်ကြည်နူးနူးဖြစ်နေကြသည်။အဖိုးတောင်မျက်စေ့နောက်ရသည် အထိကဲသည်။တစ်ရက်တော့ သူ့ရည်းစားက ခဏတဖြုတ်အလည်လာနေသည်။တစ်ယောက်တည်းတော့မဟုတ်ပါ။သူ့အမေ ခေါ်လာပါသည်။မမရီသွယ်ကခပ်တည်တည် ခပ်စိမ်းစိမ်းဖြစ်နေသည်။သော်က မျက်နှာကိုတစ်ကြည့်ကြည့်..။
သော်က မမရီသွယ်ခံစားချက်ကိုသဘောပေါက်၍သနားလို့ ကလေးကွက်နင်းပြီး အဒေါ်ကြီးကိုကပ်ပစ်လိုက်သည်။ဒီတော့မှ မမရီသွယ် ပုံမှန်လေးပြုံးနိုင်ရယ်နိုင်သွားသည်။အန်တီကြီးကလည်း အရွကြီး။သား..သား..နဲ့ကပ်နေပါလေရော။မမရီသွယ် နားလည်စွာရယ်ပြုံးနေသည်။
" အထာပေးနေပြီကွ..ခ်ခ်..မောင်လေးတော့ပွတာပဲ...လိုးပစ်ကွာ...အားပေးတယ်..ခ်ခ် "
" နောက်မှလုပ်မယ်ကွာ...တကယ်လုပ်မှာ..နင်တို့လက်ထပ်ပြီးမှ..."
" ခ်ခ်...ငါ့မောင်...ငါ့လင်...ငါ့ယောက္ခမ...ခ်ခ် ရယ်ရတယ်နော်...လူတစ်ယောက် ဘဝသုံးခု..ခ်ခ် "
" မကပါဘူးမမရယ်...နင့်ခဲအိုလဲ ငါပါပဲ..ခ်ခ် "
" ခ်ခ်...ကောင်းကွာ...ငါလိုးမသော်က ခ်ခ်.."
ကျောင်းဖွင့်ပြီးသိပ်မကြာလိုက်ပါ။မမရီသွယ်တို့လက်ထပ်ကြသည်။ကျေ ာင်းပြီးမှလို့စီစဉ်ခဲ့ပေမယ့်..မမရီသွယ် ဗိုက်ကြီးသွားလို့အပူတပြင်းပဲလက်ထပ်လိုက်ရသည်။မင်္ဂလာပွဲမှအကြီးအကျယ်...။သူတို့မြို့မှာရော...သော်ကတို့ရွာမှာရော...ကျင်းပပေးလိုက်သည်။မင်္ဂလာဆောင်ခါနီးတော့မတင်မြ ဗိုက်ကြီးတစ်ကားကားဖြင့်ရောက်လာရှာသည်။မွေးခါနီးပါ ပြီ..ရှစ်လထဲမှာဆိုပဲ...။
" ကလေးမွေးပြီးရင် နင့်ကိုပေးခဲ့မယ်..နင်မွေး "
" အာ...ကလေးအမေမရှိပဲ.ဘယ်လိုမွေးရမှာလဲဗျ....ကလေးအမေပါနေခဲ့...မွေးမယ်..."
" မအေလိုး..."
အန်တီ့နာမည်က ဒေါ်လှလှမြင့်.။အသက်ကလေးဆယ့် လေး နှစ်။ပုဂ္ဂလိကဘဏ်တစ်ခုမှာ စာရေးပေါ့။သားလေးမောင်အောင်ရည်တစ်ယောက်ပဲမွေးခဲ့သည်။နှစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်ရှိသွားပြီ..။တက္ကသိုလ်မှာစာသင်ပါဆိုမှ..ရည်းစားထားပြီးကျောင်းမပြီးခင်အိမ်ထောင်ကျ သည်။မိန်းကလေးဖက်က မျိူးရိုးတွေစီးပွားရေးတွေ လူမှုရေးတွေ..အားလုံးကျေနပ်စရာမို့ စိတ်အေးရပါသည်။
ခင်ပွန်းသည်ကလည်း ကျေနပ်နေသည်။သူက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာမြို့နယ်အဆင့်ဌာနဆိုင်ရာတာဝန်ခံတစ်ဦးမို့ဒေါ်လှလှမြင့်လိုက်မသွားနိုင်။ဇာတိမြို့မှာပဲသားလေးကိုထိန်းကျောင်းနေခဲ့ရသည်။ယောကျ်ားနှင့်အတူမနေဖြစ်ခဲ့တာလည်း ဆယ်စုနှစ်ကျော်ခဲ့ပါပြီ။ဝင်လမ်းတောင် တောထူနေပြီ..။
ခြုံရှင်းပေးမယ့်သူလဲမရှိ။ခုတော့..နာမည်လဲမထိခိုက်..လူမြင်လည်းတင့်တယ်မည့် သားအရွယ် တူအရွယ် ကောင်လေးတစ်ယောက်တွေ့ပြီ..။လက်ကြောတော့တင်းဟန်မတူပါ။ဆယ်တန်းကိုသုံးနှစ်ဖြေရသတဲ့။သူဌေးသား...သူဌေးမြေးမို့ ထင်ရာလုပ်နေတဲ့ခပ်နုနု ချဉ်စုပ်စုပ်လေးဖြစ်နိုင်သည်။
ချဉ်ချဉ် တူးတူးမူးရင်ပြီးတာပါပဲ...လက်ကြောမတင်းလဲ လီးကြောတော့တင်းမှာသေချာနေပါသည်။အန်တီလှကလည်းဒီလိုကောင်လေးမျိူးမှ အကြောလျေှ ာ့ပစ်ချင်တာပါ။ခက်နေတာက ဘယ်လိုစ,ရမယ်မှန်းမသိ။ဒီလိုနှင့်မင်္ဂလာပွဲပြီးလို့နှစ်လလောက်ကြာသည်အထိ အီလည်လည်....။နောက်တော့ကောင်လေးနာမည်နဲ့တစ်လသုံးခါလောက်ငွေတွေပို့ပို့လာတာမို့သူလည်းတစ်လသုံးခေါက်လောက်သူ့ကားလေးနှင့် အိမ်ရောက်ရောက်လာသည်။ငွေကတော့ရာဂဏန်းလောက်ပါ..။
သိန်းနှစ်ရာဆိုတာပုံမှန်လိုဖြစ်နေသည်။အဝေးပြေးကားတွေ...ကုန်ကားတွေ...ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွေကငွေတွေဖြစ်နိုင်သည်။ဘာငွေတွေဖြစ်နေနေသူကတော့အိမ်မှာတစ်ညအိပ်သွားတာပါပဲ.။အိမ်မှာကကိုယ်နှင့်အမေနှစ်ယောက်ထဲ ခ်ခ်.။အိမ်မှာနေရင်း ပါးပေ့ ဟိုက်ပေ့ ဆိုတာတွေ ဝတ်ပစ်လိုက်သည်။မတတ်နိုင်..တစ်ခါတစ်လေ အရိုးဆုံးတွေက အဆန်းဆုံးဖြစ်ချင်ဖြစ်နေတတ်သည်။အကင်းပါး နှုတ်သွက်ဖို့တော့လိုပါလိမ့်မည်....
" အားပါး....အန်တီလှ...လန်းလှချည့်လား.."
" ခ်ခ်...အိုပယ် ပါကွာ...အန်တီ ဖြစ်နေပါပြီ "
" ဖရိမ်က အလန်းကြီးပါ အန်တီလှရာ...လန်းလို့လန်းတယ်ပြောတာ ယုံစမ်းပါ..."
" ခ်ခ်...ဖရိမ်ပဲလား...အင်ဂျင်လဲကောင်းပါတယ်ကွ...မောင်းတဲ့လူမရှိလို့ရပ်ထားရတာ..ခ်ခ်.."
ဒီလောက်လမ်းဖွင့်ပေးရင်တော်ရောပေါ့နော်..။ခ်ခ်....သူ့မျက်လုံးတွေက ဟိုက်ဟိုက်ကိုချောင်းကြည့်နေတာအသိသာကြီး..။အဲ...အောက်မှာဘာမှခံမဝတ်ထားဘူး...ပလိန်း။တစ်စေ့တစ်စောင်းကြည့်လိုက်တော့....သူ့လီးကြီးလှုပ်နေပြီ...ခ်ခ်..။
" ဖြစ်နိုင်တယ်အန်တီ...မောင်းလို့တော့ကောင်းမယ့်ပုံပဲ..."
ကောင်လေး မလွယ်ဘူး..။ခ်ခ်....ကောင်လေးဘွတ်ချင်နေပြီမှန်းသိလို့ အိမ်ရှေ့တံခါးကိုပေါ်တင်ပဲသွားပိတ်ပေးလိုက်သည်။ကိုယ်ကဇာတ်လမ်းထွင်နေတာမှမဟုတ်ပဲလေ....သူကလဲကိုယ့်ကိုဘွတ်ရုံကလွဲပြီးဘာဇာတ်လမ်းတွေလုပ်နေမှာမို့လဲ..။ပညာလဲပြနေစရာမလိုတော့ပါဘူး...။ပြောင်ပြောင်ပဲခွင့်ပြုပေးလိုက်တော့ သည်....ကြာလွန်းလို့
" မောင်းမှာလားမောင်ရဲ့...ကောင်းတယ်ရှင် ခ်ခ်..."
သော်က အန်တီလှနို့ကြီးကိုဆွဲနယ်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းပစ်သည်။အန်တီလှကလည်းအားကျမခံသော်ကလီးကြီးကိုအုပ်ဆွဲ ဆုပ်နယ်ပစ်သည်။သွေးတွေဆူလာတော့ အိပ်ခန်းထဲနှစ်ယောက်အတူပြေးဝင်ပြီးအဝတ်တွေချွတ်ပစ်ကြသည်။ပြီးမှရမက်ထန်သောအနမ်းကိုအလုအယက်အငမ်းမရ နမ်းကြပြန်သည်။
" လိုးကြစို့နော်...ဘယ်လိုပေးရမလဲ..."
" ကုတင်စောင်းမှာပဲ လိုးမယ်အန်တီ...."
" အကြာကြီး လိုးနော်..."
အိမ်ထောင်သည်မို့ ကျွမ်းနေပြီ..။သူ့ယောကျ်ား ဘယ်လောက်တောင်လိုးထားခဲ့သည်မသိ။ကုတင်နခမ်းမှာပက်လက်လန်ပြီးပေါင်ကြီးတွေမြှင့်တင်ကာလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲကားထားပေးသည်။ပြူးပြဲပြဲစောက်ဖုတ်ကြီးထဲလီးကိုတေ့သွင်းတော့ ဇွိ...ကနဲ.........စောက်ရည်သံပေးပြီး စေးစေးလေးဝင်သွားသည်။
" အင့်...အင်ဂျင်ကောင်းသေးရဲ့လား ဟင် "
" အား...ဂွတ်ပဲ...ဂွတ်တယ် ရှယ်..."
" ဂွတ်ရင် ကြာကြာလေးသာ ဘွတ်ပစ်လိုက်ပါတော့ရှင်...အင့်..အင့်..အာ့...ကောင်းထာ..အင့်လိုး...လိုး...နာနာလေးလိုးပေး..အင့်..."
အန်တီလှ ကုတင်ပေါ်မှာ ပတ်ချ ာလည်လှည့်နေရသည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်းတစ်ထွာကျော်ကျော်ရွေ့တက်သည်။သော်က အန်တီလှလည်ကုတ်ကိုလက်ပတ္တာယှက်အားယူဆွဲပြီး မရွေ့အောင်ထိန်းဆောင့်သည်။မရပါ။ရွေ့ပြေးတာပါပဲ။အန်တီလှမွေ့ယာခင်းကိုအားပြုဆွဲပြီးခံသည်။
မရပါ.။ရွေ့ပြေးတာပါပဲ။ကုတင်ပေါ်တက်...ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ပြီးဆောင့်လိုးတော့မှ အန်တီလှခြေကျင်းဝတ်တွေလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အားပြုဆွဲပြီးခံသည်။ ဒီတော့မှ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်လေးဆောင့်လို့ရပြီးဆီးခုံချင်းကပ်ခါ လီးတစ်ဆုံးဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်သည်။
အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်အော်ပြီးအလိုးခံသည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်းအော်နေသည်။လီးစ,ဝင်ကတည်းကအော်သံ...လီးရည်ထုတ်တဲ့အထိ တတွတ်တွတ် အော်သည်။ကောင်းလည်းကောင်း အော်သံကလည်းမြှေ ာက်ပေးသလိုဖြစ်နေတော့..သော်ကရှိသမျှ အားတွေအကုန်သုံးပြီးဆောင့်လိုးသည်။အန်တီလှ...တကယ်တန်းတော့မခံနိုင်...။ပြီးပေးပါတော့ ဟုတောင်းပန်ယူရသည်။
ဒါလဲ...သော်က လီးရည်မထုတ်ပေးတော့ တစ်ဘုန်းဘုန်းထုပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ထိုးခံသည်။အော်သံမဆုံးတော့ပါ..။ကောင်းသည့်ဒဏ်မခံနိုင်လွန်း၍သော်ကပုခုံးကိုကိုက်ဆွဲတာ သွားရာအကွင်းလိုက်ထင်ကျန်ရစ်သည်။မြန်မြန်ကြီးဆောင့်လိုးပေးလိုက်တိုင်း သူ့ခမျှာပြီးတော့မည်ထင်ပြီး အော်လိုက်ကော့
လိုက် မမရီလွင်ယောကျ်ားက ပြည်နယ်တစ်ခုမှာတာဝန်ကျ နေသည်။ဌာနကည်းအုပ်ချူ ပ်ရေးဌာနတစ်ခု။ရာထူးကလည်း အဆင့်သိပ်မနိမ့်။လုပ်ပိုင်ခွင့်လေးရှိတော့တစ်ဖက်နိုင်ငံသူဌေးတွေနဲ့ဆက်သွယ်ပြီး ငွေရပေါက်ရှာသည်။တော်တော်လေးအောင်မြင်ပါသည်။
ပြောရရင်တော့ မြေကွက်တွေကတော်တော်အကျိူးပေးတယ်ပြောရမည်။သူလုပ်နေသည့်ကာလအတွင်းသိန်းပေါင်းသောင်း..သိန်းချီ ပြီးစားရသည်။နာမည်ခံတော့တိုင်းရင်းသားထဲကပေါ့။ထားပါတော့....ဒါကအတွင်းရေး ဆိုင်လည်းမဆိုင်။ဆိုင်တာက ကိုစိုးမြတ်ငွေချမ်းသာသည့်ဒဏ်ကိုမခံနိုင်..။အလုပ်ကထွက်ပစ်သည်။အကျိူးဆောင်ကုမ္ပဏီဆိုပြီးအလုပ်ချဲ့ထွင်လာသည်။ပိုပြီးအောင်မြင်လာတော့..အချွေအရံ အသိုင်းအဝန်းတွေမျးလာပြီး မိန်းမတွေတန်းစီရှုပ်ပါလေရော..။စပွန်ဆာပေးထားတာတွေလည်းအများကြီး။
မမရီလွင်ကိုအလှည့်မပေးနိုင်တော့။မမရီလွင်က အသက်နှစ်ဆယ့်ခြောက်ပဲရှိသေးသည်။သူကလေးဆယ်ပတ်ဝန်းကျင်..။လျော့လည်းတစ်နှစ် နှစ်နှစ်ပေါ့။တစ်လနေလည်း မမရီလွင်အလှည့်မရောက်..နှစ်လနေလည်း..ပေါ်မလာ....ငယ်ငယ်လေးတွေကဝိုင်းဖဲ့နေကြသည်။မြို့မှာလည်းနေတယ်လို့ကိုမရှိတော့..။
ဟိုဖက်နိုင်ငံသွားလိုက်..ရန်ကုန်သွားလိုက်..နေပြည်တော် ရောက်လိုက်...မမရီလွင် လင်နဲ့အတူမနေရ..အလိုးမခံရတဲ့အတူတူတော့ အိမ်တံခါးပိတ်ပြီးရွာကိုပြန်လာသတဲ့.။ပျော်သလိုနေမယ်..ဆိုပါလား...။အိမ်ထောင်ပြုပြီးရွာကထွက်သွားကတည်းကအခုမှအိမ်ပြန်ရောက်သည်။သော်က ဆယ့်သုံးနှစ်သားကျော်ကျော် ကထွက်သွားတာဆိုတော့အခုအသက်နှစ်ဆယ် ပုံစံချင်းကွာသွားသည်။ခပ်ချာချော အရပ်မြင်ြ့မင့်မှတ်တောင်မမှတ်မိ...။ငယ်ရုပ်လေးပြန်တွေးကြည့်မှရေးရေးပဲထင်တော့သည်။
ရီရီလွင်က အစ်မဖြစ်သူရီရီနွယ်နှင့် အထက်.အောက်။ငယ်စဉ်ကတည်းက သွားအတူလာအတူရင်းနှီးသည်။ရီသွယ်နေသွားသည့်အိပ်ခန်းမှာနေသည်..။တစ်ညပဲအိပ်လိုက်ရသည်...သိတော့တာပါပဲ..။သူလည်း ညသေးပေါက်ထ,ရင်းသိလိုက်တာပါပဲ..။
" ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက်..စွတ်..ပြွတ် ပြွတ်..ပေါက်..ပလောက် .စွပ်..ဖောင်း ..ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်စွပ်..ဖောင်း....မောင်လေး...နာနာဆောင့်...အင့်..ကြမ်းကြမ်းကွ...အင့်..ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..ဖောင်း..အင့်..ဟုတ်ပီ..ဖောင်း..ကောင်းထာ..ပြွတ်.ဖောင်း..ဆောင့်..အင့်..ဆောင့် ဆောင့်..သွက်သွက်ဆောင့်တော့..အင့်..ပြွတ်ပေါက်.ပေါက်.ပေါက်..ပွတ်ဖောင်း...ဟား...ဟား....အားဟား...အာဟားဟား..ဟူး....ကောင်းထာမောင်လေးရယ်....."
အသံကြားရုံမျှဖြင့်ရီလွင်စောက်ရည်ရွှဲနေအောင်ထွက်သည်။သူတို့ပြီးသွားပြီမို့ သေးပေါက်ချင်နေတာကိုအောင့်၍အခန်းထောင့်အမှောင်ရိပ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်စောင့်သည်။မကြာပါ..ရီနွယ်နှင့်သော်က သေးထွက်ပေါက်တော့တွေ့တာပါပဲ။သူတို့ပြန်ဝင်လာမှတံခါးကိုအသာဖွင့်၍ သေးထွက်ပေါက်သည်။ပြန်ဝင်လာပြီးချောင်းပြန်တော့လည်း ဇာတ်လမ်းကမပြတ်သေး..။
ကုလားကားထက် ပေရှည်မည်ထင်ပါရဲ့။ငုတ်တုတ်ထိုင် နားထောင်လိုက်ရုံနဲ့ နှစ်ချီပြီးသွားသည်။အာဂ မောင်လေးပါလား....။ငါလည်း အစ်မပဲ..ရီနွယ်လည်းအစ်မပဲ...ဟင်း..တွေ့မယ် ။မနက်လင်း..အိမ်သာသွားရင်းခြံထဲဆင်းတော့မာလကာသီးတွေစားချင်စရာ..မြင်ရသည်။အပင်ကမြင့်နေတော့မခူးနိုင်..။ကုလားထိုင်ဖြင့်တက်လျင်မှီနိုင်သည်။
အဲဒီမှာပဲ အကြံတစ်ခုရတော့သည်...။နေ့လည်လူကြီးတွေတစ်ရေးတစ်မောအိပ်ချိန်ကိုစောင့်ပြီးမှသော်ကကိုခေါ်သည်။
" မောင်လေး...ခြံထဲမှာ မာလကာသီးလိုက်ခူးပေးကွာ...မမစားချင်လို့..."
သော်က မမရီလွင်ကိုအမှတ်မထင်ကြည့်လိုက်တော့ လီးတောင်ချင်စရာ..။လည်ဟိုက်ဘလောစ်ကကြိုးစ,တွေချည်မထား..။ဟောင်းလောင်းပွင့်ပြီးနို့အုံအထက်ပိုင်းကိုပြူးပြူးကြီးမြင်ရသည်။
" လာကွာ...ကြာတယ်...ခူးပေး "
သော်က ထ,လိုက်လာတော့ မာလကာသီးကမမီမကမ်း...ခုန်ပြီးခူးကြည့်သည်။မရ ။နောက်တစ်ခါခုန်လိုက်ပြန်သည်....။မာလကာပင်အကိုင်းကိုဆွဲပြီးကိုင်ထားစဉ် ပုဆိုးကျွတ်ပြီးကွင်းလုံးပုံကျ ပါရော....။လီးကြီးက တောင်လျက်....။ရုတ်တရက်မို့သစ်ကိုင်းကိုလွှတ်ပစ်ဖို့တုန့်နှေးနေဆဲ ရီလွင်က ပုဆိုးကိုကောက်ယူပြီးခါးမှာစည်းပေးသည်။နို့အုံကြီးနှင့်ကျောပြင် ပွတ်သပ်နေကြသည်...ပုဆိုးကသေသေချာချာဝတ်၍မရ....
" ခ်ခ်....မောင်လေး မာလကာသီးပဲ ကျွေးလိုက်တော့...ဒါပဲစားတော့မယ်...ခ်ခ် "
" အာ....အာ...."
ရီလွင် လီးချောင်းကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပစ်သည်.။လက်နဲ့အပြည့်...
" ကြီးလိုက်တဲ့ လီးကြီးကွာ....ခ်ခ်...ဒါကြီးနဲ့မနေ့ညက ရီနွယ်ကိုလိုးနေတာမလား....မမသိနေတယ်ကွ...ခ်ခ်..."
သော်က ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ...။မာလကာကိုင်းကိုလွှတ်လိုက်ပြီး မရီလွင်ဖက်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။မရီလွင် မျက်နှာကပြုံးထေ့ထေ့..။လက်တစ်ဖက်ကပုဆိုးစ,ကိုင်ပြီး.လက်တစ်ဖက်က လီးကိုနယ်နေသည်။သော်က..လူပြိန်းမဟုတ်ပါ။
မရီလွင်ကိုဖက်ပြီးနို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးတော့ မရီလွင်ခါးကြီးကော့လာသည်။နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းတော့မရီလွင်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြန်နမ်းသည်။သော်ကမတ်တပ်ပဲလိုးတော့မည်စိတ်ကူးပြီး မရီနွယ်ထမီကိုဆွဲလှန်သည်...
" မောင်လေးအခန်းမှာလိုးမယ်...သွားနှင့်.မမ နောက်ကဟန်မပျက်လိုက်ခဲ့မယ်.."
ရီလွင် အိမ်သာထဲဝင်ပြီးစောက်ပတ်ကိုဆပ်ပြာဖြင့်သေသေချာချာဆေးသည်။တကယ်လို့မောင်လေးစောက်ပတ်ယက်ပေးရင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလေးဖြစ်စေချင်သည်။စိတ်ချရပြီဆိုမှ ထမီဖြင့်ခြောက်သွားအောင်သုပ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်ခဲ့သည်။လူကြီးတွေအိပ်နေတာမို့ သော်ကအခန်းသို့တက်ခဲ့သည်။
ထင်သည့်အတိုင်းပါပဲ....အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း အဝတ်တွေချွတ်ပစ်ပြီး စောက်ပတ်အယက်ခံလိုက်ရသည်။ရီလွင် အနေဖြင့် စောက်ပတ်အယက်ခံရဖို့ဝေးလို့ အလိုးမခံရတာတောင်ကြာလှပြီဖြစ်သည်။လေးငါးလလောက်တော့အနည်းဆုံးကြာသွားပြီ။ညားခါစ,တုန်းကတော့ကိုစိုးမြတ်ကစောက်ပတ်ယက်ပေးတာခံဖူးပါရဲ့။မခံရတာလေးငါးနှစ်လောက်ရှိပြီ။
သော်က မရီလွင်စောက်ပတ်ကြီးကို အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်းပင့်ကာပင့်ကာယက်တော့ မရီလွင်လက်တွေကဆံပင်ကြားထဲထိုးဝင်ပြီးခေါင်းကိုဖိထားသည်။ဖင်ကြီးကအငြိမ်မနေ..လှုပ်ရမ်းလူးလွန့်နေသည်။စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်တော့ ကော့ကော့ထိုးပြီးစောက်ရည်တွေထွက်လာသည်။သော်က မျိူချပစ်ပြီး လက်တစ်ဖက်က စောက်စေ့ကို ဖိဖိပေးသည်။
မရီလွင်ငြီးတွားအော်ဟစ်နေပြီးတစ်ကိုယ်လုံးတုန်ရင်နေသည်။စောက်စေ့ကိုလျှ ာဖြင့်စုပ်ဆွဲပေးတော့ကောင်းလွန်းလို့ငြီးတွားပြီးကော့ကော့ခုန်နေသည်။ အား....ကောင်းထာ...သွားနဲ့မကိုက်နဲ့ကွား...အား.ကောင်းထာ....အသံတွေမရပ်နိုင်။လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးကာစောက်ခေါင်းထံထည့်ဆောင့်ပေးတော့လက်တွေကိုဆွဲဖိထားပြီးဖင်ကော့ထားတာအကြာကြီး...။တအား တအားမြန်မြန်ပိတ်ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ စောက်ရည်တွေရွှဲလိုက်လာခါ ပြီးသွားသည်။
ဖုန်း....ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ပျလာပြီးအသက်ကို ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက် ရှူ နေရသည်။မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်တာလား...မဖွင့်ရဲတာလားမသိ....မျက်လုံးမှိတ်ပြီးမှိန်းနေသည်။သော်က မမရီလွင်ကိုယ်ပေါ်တွားပြီးတက်သွားတော့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး
" လိုးလိုက်တော့မောင်လေးရယ်...မမ သေလိမ့်မယ်...လိုးတော့ နော်..."
သော်က ရီလွင့်ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကြားတွင်ဒူးထောက်နေရာယူတော့ရီလွင်ကအလိုက်တသိဖင်ကြီးမြှောက်ကာပေါင်များဆွဲတင်ပြီးလက်ဖြင့်ဆွဲထိန်းထား သည်။သော်က ရီလွင့်နို့ကြီးတွေလက်ဖြင့်ဆွဲယူအားပြုပြီးလီးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းတော့တည့်တည့်ပဲ စေးပိုင်ကျပ်သိပ်စွာဝင်သွားသဖြင့် မျက်လုံးဝိုင်းပြီးအသက်ရှူ အောင့်ထားသည်။ဖြေးဖြေးချင်းထိုးသွင်းပေးရာမှ ဆတ်ကနဲအဆုံးထိဆောင့်လိုးပစ်ရာ ရီလွင်ဖင်တွန်းပြီးနောက်ဆုတ်သွားသည်။ချက်ချင်းလိုလိုပင်ဖင်ကြီးပြန်မြှင့်ပေးပြီး တစစ်စစ်ညှစ်ကာ
" ဆောင့်မောင်လေး...ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး အင့်..ဟုတ်ပီ..ကောင်းလိုက်ထာ..ဆောင့်..အာ့ဆောင့်...စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း...အင်း..အင်းအသေဆောင့်..အင့်..ရတယ်..အင့်..အင့်..ဆောင့်.အား..အာ့..အွန့်..ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး..အင့်..ကောင်းတယ်..."
သော်က အချက်သုံးလေးဆယ်လောက်မြန်မြန်လေးဆောင့်လိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးပင့်ပင့်ပြီးအားမရသလိုအော်သည်။ဒါနဲ့နို့ကိုင်ထားသောလက်တွေကိုလွှတ်ခါ သူ့ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးခေါင်းဘေးရောက်အောင်တွန်းဖိ၍ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုးပစ်တော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်တွေကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲပြီးအားရပါးရခံသည်။
" ပြွတ်...ဖောင်း...စွတ်..ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း.......စွပ်စွပ်စွပ်စွပ်ဖောင်း...ဆော၈့်ပါမောင်လေး..ဆောင့်နာနာဆောင့်..အား..အာ့..အင့်..ကောင်းထာ...ရက်စက်တယ်..အာ့..ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာ..အာ့..ဆောင့်..ကောင်းတယ်.."
ဖြေးဖြေးဆောင့်လိုက်...မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်ဖိလိုးလိုက်...ဖွလိုးလိုက်...တစ်နာရီလောက်ကြာသွား သည်။ရီလွင် အော်ရတာ မောလာသည်။လည်ချောင်းသံတစ်အင့်အင့်သာထွက်နိုင်တော့သည်။မျက်နှာရှုံ့မဲ့နေပြီး စုပ်သပ်ကာငြီးနေရသည်။ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါ ပြီးခဲ့သည်ကိုမမှတ်မိတော့ပါ။ဒီတော့မှ..သော်က ခြေထောက်တွေကိုလွတ်လိုက်ပြီးရီလွင့်ကိုယ်ပေါ်အားလျားမှောက်လိုက်သည်။ရီလွင်ခြေထောက်တွေပြန်မချပဲ သော်ကပုခုံးပေါ်ပြန်တင်ပစ်ပြီး
" လိုးစမ်းပါ...အသေလိုးစမ်း...မမခံနိုင်တယ်..ဆောင့်...အင့်..ဟုတ်ပီ..ဆောင့်..အင့်..လိုး..အာ့..နာနာဆောင့်..အင့်..ကောင်းထာ..ဆောင့်..သွက်သွက် ဆောင့်..သွက်သွက်ဆောင့်...အာ့.အာ့.အာ့.".
သော်က ခြေဖျားထောက်ပြီး အားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်းလီးရည်များအတောမသတ်ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ ရီလွင်ခြေထောက်ကြီးမိုးပေါ်မြှောက်ဖင်ကြီးလူးလှိမ့်ပြီးလီးရည်များကိုစုပ်ယူနေသည်။
" အားပါး...အားပါးပါး...များလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ...အားပါးပါး...ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်....တစ်ချီထဲနဲ့ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်...အားဟားဟား...ဟူး..ကောင်းလိုက်တာကွာ...ကောင်းလိုက်ထာ...အား..မမဗိုက်ကြီးရင်ဆုချမယ်သိလား...အား..."
အကြာကြီးမှိန်းနေသည်။သော်က ကလည်းမဆင်း..။လီးကလည်းမာနေဆဲ...
" တော်ပြီကွာ..နော်....ညမှဆက်ရအောင်..မမ တက်လာခဲ့မယ်...အဖေတို့နိုးနေပြီထင်တယ်...အားမွေးထားနော်....မမပြောတာမမေ့နဲ့..."
" အမွှာပူးမွေးအောင်လိုးပစ်မယ် သိလား..မမတို့ အမွှာကို နောက်ထပ်အမွှာမွေးအောင်လိုးပစ်မယ်ကြောက်ပါပြီမအော်နဲ့..."
" ခ်ခ်....စိမ်တယ်....အခုတော့ ထုတ်လိုက်ဦး..လီးက အထဲမှာပြန်တောင်နေပြီ...ချွတ်...ငထန်လေးစိမ်တယ်နော်...ဒါပဲ..."
မမရီလွင်ထွက်သွားပြီးတစ်အောင့်လောက်နေမှမမရီနွယ်ကိုပြန်အသိပေးဖို့သတိရသဖြင့်ကမန်းကတမ်းပြေးဆင်းလာခဲ့မိသည်။မမရီလွင်ကမီးဖိုခန်းထဲမှာမမရီနွယ်နှင့်တွတ်ထိုးနေရင်း စပ်ဖြည်းဖြည်းလှည့်ခါကြည့်သည်။
" ခ်ခ်...လာပြီ ငထန်....မေးကြည့်လိုက်ရီနွယ်..ခ်ခ်...လူ့ကိုမျော့သွားတာပဲ..."
" ခ်ခ်...ငါယုံပါတယ်...မောင်လေးအကြောင်းငါသိတယ်...ငါ့ကိုလိုးလာတာကြာပြီ..ခ်ခ်"
" အေးလေ...ငါမပြန်သေးသရွေ့တော့ ငါယူထားမှာပဲ...နင်ကအချိန်မရွေးခံလို့ရတယ်..ငါကလာတုန်း..ရောက်တုန်းကုန်းရတာ...ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား "
" ဖြစ်ပါတယ်...ငါ့မောင်ကလဲငါ့ကိုပစ်မထားနိုင်ပါဘူး...ခ်ခ်...သူငါ့စောက်ပတ်ကိုစွဲနေတာ..ကြည့်နေ.သူငါ့ကိုလာမလိုးပဲမနေနိုင်ဘူး..ခ်ခ်.."
" အေးပါ...ငါသူ့အခန်းက မထွက်ပဲကုန်းပြမယ်..နင်အပြောမကြီးနဲ့..."
" ခ်ခ်...သရီးဆမ်းဆွဲမှာပေါ့ဟဲ့...ခက်တာမှတ်လို့..ခိခ်.."
" အင်....နင်ဆွဲဖူးလို့လား..."
" ခ်ခ်...ရိုးနေပြီ....ရီသွယ်နဲ့...ခ်ခ် ..ငါ့မျက်နှာလဲ ရီသွယ်စောက်ပတ်နဲ့ တက်ပွတ်ထားတာ မျက်စေ့တောင် စောက်မွှေးစူးတယ် ခ်ခ်..."
" အင်....ဒို့ညီအစ်မသုံးယောက်လုံးကို သူလိုး ထားတာပေါ့...ဟုတ်လားမောင်လေး.."
သော်ကပြုံးဖြီးဖြီးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြတော့ လီးကိုလိမ်ပြီးဆွဲသည်။သော်က ရီလွင့်ပါးလေးကိုနမ်းပြီးချော့လိုက်မှကျေနပ်သွားသည်။
" ကြည့်ပါဦး...သူ့လီးကြီးတောင်နေတာ ခ်ခ်.."
" သွားလေ....နင်တို့အပေါ်တက်ပြီး လိုးနေကြပေါ့...ငါအောက်မှာနိုင်ပါတယ်...."
" ဆက်လိုးမလား မောင်လေး "
" မေးမှမေးတတ်တယ်...မမသဘော..မမခံရင်လိုးမယ်..."
" သိပ်ခံပေါ့...ငတ်နေတာကြာပြီ.လီးကျိူ းအောင်အလိုးခံပစ်မယ်...ခ်ခ်.."
မမရီလွင် ချက်ချင်း ထိုင်ရာမှထ,ပြီးအပေါ်ထပ်သို့ပြေးသည်။
" ဟဲ့...ဟဲ့...နင့်နောက်မှာလီးရည်တွေပြန်ထွက်လို့ စိုရွှဲနေတာအကွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီ...ထမီပြင်ဝတ် ဦးဟဲ့.."
မမရီလွင်သမင်လည်ပြန်ကြည့်ရင်း မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ကာတစ်ခစ်ခစ်ရယ်သည်။ပြီးမှထမီကိုလှည့်ဝတ်ပြီးအမြန်တက်ပြေးပြန်သည်။မမရီနွယ်သော်ကလီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ဆွဲကာ..
" မမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ချက်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်လိုးပေးသွား...အားရပါးရလေး.."
ပြောပြောဆိုဆို တံခါးပေါက်ဖက်မျက်နှာမူကာထမင်းစား စားပွဲကိုတစ်တောင်ထောက်၍ ထမီကိုခါးအထိဆွဲတင်ပြီးဖင်ကုန်းကော့ထားပေးသည်။စောက်ရည်များမှာစောက်ခေါင်းဝ,တွင်ပြူ တစ်ပြူ တစ် စိမ့်စိုနေပြီးသော်က ပုဆိုးမ,ကာလီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြီးတေ့ ၍ နှစ်ချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်.. ငါးချီလောက်ဆော့လိုးပြီး တစ်ချက်ပြင်းပြင်းလီးအဆုံးထိဆောင့်သွင်းကာဖင်ကြီးတွေနှင့်ပေါင်ရင်းဖိကပ်ထားပေးလိုက်ပါသည်။
မမရီနွယ်က လေးငါး ဆယ် ချက်လောက်ညှစ်ဆွဲစုပ်ယူပြီးမတ်တပ်ရပ်ချွတ်လိုက်ကာသော်ကကိုလှည့်ကြည့်တော့မျက်နှာနီရဲနေပြီးမျက်လုံးများရီဝေနေတာတွေ့ရသည်။
" ကောင်းထာမောင်လေးရယ်....သွားတော့..ရီလွင်မျော်နေလောက်ပြီ...ဗိုက်ကြီးအောင်သာလိုးပေးလိုက်တော့..."
သော်က မမရီနွယ် နို့ကြီးကိုနှစ်ဖက်စုံဆွဲညှစ်ပြီးထွက်လာခဲ့သည်။မမရီနွယ် စောက်ဖုတ်ကြားကိုထမီညှပ်ထည့်ရင်းကျန်ခဲ့သည်။မမရီလွင်ကုတင်ထောင့်မှာ ထိုင်ပြီးစောင့်နေပါသည်။သော်က အဝတ်တွေချွတ်ပြီးကုတင်ပေါ်တက်တော့ အတင်းဖက်ပြီးလီးကိုဆွဲသည်။
" လီးစုပ်ချင်တယ်...လီးစုပ်ချင်တယ်...အားရပါးရစုပ်ချင်တယ်...တောင်စမ်းကွာ...တောင်ထား.."
ပါးစပ်ကတစ်ဖွဖွပြောပြီး လီးချေ ာင်းကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုက်ကာ သော်ကကိုပက်လက်လန်သွား အောင်တွန်းလှဲသည်။ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုတစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြီး ငုံထားလိုက် လျှ ာဖြင့်ရစ်ဆွဲစုပ်လိုက်သွားဖြင့်မထိတစ်ထိကိုက်လိုက် လုပ်သည်။
အားမရနိုင်သဖြင့်လီးတစ်ချောင်းလုံးကိုလျှာဖြင့်အကြိမ်ကြိမ်ယက်ပြန်သည်။လက်တစ်ဖက်ကဂွေးဥနှစ်လုံးကိုဖွဖွပင့်ကိုင်ဆော့နေပြီးလက်ချောင်းများကမွမွနယ်ပေးသည်။ပြီးမှလီးတစ်ချောင်းလုံးကိုငုံပြီးလည်ချောင်းထဲအရောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းယူပြန်သည်။တစ်ဝက်ကျော်ကျော်တော့ဝင်ပါသည်။ဒစ်ကြီးမှာအာခေါင်ကိုထောက်နေပြီး ခေါင်းလှည့်၍ပတ်ချာလည်သွင်းယူသော်လည်း ထပ်မဝင်နိုင်။
သော်က ရီလွင်၏ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ဖိပြီးကော့ကော့လိုးပေးသော်လည်းတစ်ချေ ာင်းလုံးဝင်သွားအောင်ဆက်မသွင်းနိုင်ပါ။မျက်ရည်တွေဝဲပြီး တစ်ဟွတ်ဟွတ်သီးလာသည်။နောက်ဆုံးတော့လက်လျော့ပြီးလီးကိုနှုတ်ခမ်းတင်းတင်းစေ့၍ လိုးပေးပြန်သည်။လီးကြီးမှာတံတွေးတွေ လျှာရည်တွေနှင့်စိုရွှဲပြောင်လက်နေပြီးအကြောတွေထောင်ထောင်ထ,နေသည်။
" ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..ပလွတ် ပလပ်..ပလပ်"
အသံတွေက ရမက်မီးထ,ဖွယ်ဆူညံနေသည်။လည်ချောင်းသံတစ်အင်းအင်းမည်နေပြီး သော်က အပြီးလိုးပစ်ချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။မမရီလွင်၏ခေါင်းကိုပေါင်နှစ်လုံးကြားညှပ်ခါ ကိုယ်ကိုတစ်ပတ်လှိမ့်မည်ပြင်တော့ မမရီလွင်အလိုက်သိစွာ လီးကိုမပြုတ်စေပဲပက်လက်လိုက်လှန်ပေးသည်။
အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်သွက်သွက်ကြီး ဆက်ကာဆက်ကာဆောင့်လိုးပစ်တော့ မမရီလွင်ပါးစပ်ထဲလီးရည်တွေအလုံးအခဲလိုက် တစ်ပျစ်ပျစ်ပြေးဝင်သွားကြသည်။မမရီလွင်လည်ချောင်းသံဖြင့်တစ်အူးအူးအော်နေပြီးလီးရည်တွေကိုမျိူ ချသည်။လီးချောင်းကြီးကိုလျှာဖြင့်ရစ်စုပ်ဆွဲပြီးလီးရည်တွေကိုတစ်ဂွတ်ဂွတ်မျိူ ချသည်။အကြာကြီးစုပ်ထားပြီးမှ လီးချောင်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်းခေါင်းမြှင့်ပြီးထုတ်သည်။ပြီးမှဒစ်ကြီးကိုငုံခဲပြီးသွားဖြင့်ဖွဖွကိုက်ကာ မေးစေ့ကို ခါရမ်းနေသည်။
" အားရလိုက်တာမောင်လေးရယ်.လီးကလဲကြီးလီးရည်ကလဲ..များ....ဒီလိုစုပ်လိုက်ချင်တာကြာလှပြီကောင်းလိုက်ထာ...."
" စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးလိုက်ရင် အသဲစွဲသွားမယ်..ခ်ခ်.."
" ယုံပါတယ်..ယုံပါတယ်...မမရီလွင်အခုတောင်မောင်လေးလီးကြီးကိုအသဲစွဲနေပြီ...ခ်ခ်..လိုးချက်ကလဲ ကောင်းမှကောင်း...ဒီလိုယောကျ်ားမျိူးမှမစွဲရင်ဘယ်သူ့စွဲရမှာလဲ...ခ်ခ် "
" မမရီလွင် အရင်ကအလိုးခံဖူးတဲ့ဘဲတွေကိုရော...မစွဲဘူးလား..ခ်ခ်.."
" စွဲဘူးကွ...ဟီး...ကိုစိုးမြတ်မသိအောင် ..မမလေးငါးယောက်လောက် ကုန်းပေးဖူးတယ်..စွံပါဘူး"
" ဘယ်လိုဖြစ်...."
" တစ်ကိုယ်ကောင်းချည့်ပဲ...မမပြီးကိုမပြီးခဲ့ရဘူး..ခိုးလိုးတာမို့လဲမဟုတ်ပါဘူး...အေးအေးဆေးဆေးလိုးရတာတောင် ဇိမ်နဲ့ ကောင်းအောင်မလိုးနိုင်ကြဘူး..ခ်ခ်.."
" ပြောပြ..မောင်လေးကို..."
" နှစ်ယောက်.သုံးယောက်လောက်ကသိပ်သေးလွန်းတယ်ကွာ သူတို့တော့နှစ်ခါစီပဲ ကုန်းခဲ့တယ်.စိတ်ကုန်လို့...မမဘော်ဒီနဲ့လေးငါးလက်မ အားမရဘူးကွ ။နောက်နှစ်ယောက်က တပ်ထွက်တွေ..စမ်းပြီးသုံးလေးခါကုန်းပေးလိုက်သေးတယ်..မဆွဲနိုင်ဘူး...ဒါနဲ့ခေါက်လိုက်ရော...။တစ်ယောက်တော့မဆိုးဘူး..အသက်ကြီးနေ တော့တစ်ချီထက်ပိုမရပြန်ဘူးခ်ခ်..ဘဲကြီးမမကိုလိုးပြီး ဖလက်ပြနေလို့ ဆေးထိုးယူရတယ်...စွံပါဘူးကွာ..."
" ခ်ခ်...ဒို့မမလဲ တော်တော်ထန်တာပဲ..ဟိဟိ...လီးတော်တော်စားပြီးပြီ....ကောင်းကောင်းမစားရတာ တော့နာတာပေါ့....မောင်စိုးမြတ်ရော.ဘယ့်နှယ်လဲ..ကောင်းရဲ့လား..."
" ခ်ခ်...ဒါပဲစားရမှာပေါ့ကွ...မကောင်းလဲစား..ကောင်းလဲစားပဲ...ကဲ.လိုးကွာမောင်လေး..လီးကြီးကတောင်နေပြီ...မမလဲစောက်ရည်ရွှဲနေပြီ..ဘယ်လိုလိုးပေးမလဲ...ကြည့်ပါဦးစောက်ပတ်ကြီးကို...ခ်ခ် "
ဟုတ်ပါသည်။မမရီလွင်၏စောက်ခေါင်းဝတွင်စောက်ရည်များရွှဲအိနေပြီး လက်နှင့်ထိုးကြည့်တော့ကြွက်မြီးတန်းပြီးလိုက်လာပါသည်။သော်က လက်ညှိုးထိုးကြည့်ပြီးမွှေလိုက်တော့ ဇွိ..ဇစ်..ဇွိ..ဇစ် အသံများထွက်နေပြီးစောက်ရည်များလက်ညှိုးမှာရွှဲစိုနေသည်။
လက်ညှိုးကိုမမရီလွင်ပါးစပ်ထဲတေ့ပေးတော့လျှာဖြင့်ယက်ယူပြီး ချက်ချင်းလက်ကောက်ဝတ်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာလက်ညှိုးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ရင်းမျက်လုံးချင်းဆုံအောင်စိုက်ကြည့်နေပါသည်။လက်ညှိုးကိုလျှာဖြင့်ရစ်နွယ်ဆော့ကစားနေတော့ လီးတောင်သည်ထက် တောင်ရသည်။
သို့ဖြစ်၍ မမရီလွင်ပေါင်ကြားတွင်နေရာယူလိုက်ပြီးခါးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကာ စောက်ခေါင်းထဲဒစ်တေ့မွှေပေးလိုက်သည်။မမရီလွင်နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်ခါ...ပေါင်ကြီးမြှင့်ပေးပြန်သည်။ဘယ်လိုလိုးလိုးအရသာရှိသည့်စောက်ပတ်ကြီးမို့ နောက်မှပဲအားရမည့်ပုံစံပြင်လိုးမည်ဟုဆုံးဖြတ်ခါ လီးကိုလျောသွင်းလိုက်တော့ အိကနဲ အိကနဲ ဝင်သွားသည်။သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တော့ မမရီလွင်သော်ကကျေ ာကိုသိုင်းဖက်ပြီး
" လိုး..လိုး...အားရပါးရလိုး..စိတ်ကြိုက်သာလိုး စောက်ပတ်ပြဲအောင်လိုး..ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဆောင့်..ဆောင့်ဆောင့်ပြီးလိုး..."
ဟု တနှာကြီးစွာတောင်းဆိုသည်။သော်က ဖြုန်းကနဲ..အချက်နှစ်ဆယ်ခန့်အမြန်ဆောင်လိုးပစ်တော့အော်ဟစ်ပြီးလူးလွန့်ကော့ထိုးကာ ကျောပြင်ကိုလက်ဖဝါးဖြင့်ပွတ်...ရိုက်..လက်သီးဆုပ်ဖြင့်ထုနေသည်..။ဖင်ကြီးကော့လိုက်လာပြီးလူးနေသည်။
" အာ့..ဆောင့်တယ်..ဆောင့်တယ်..ဟူး..အာ့ကောင်းတယ်မောင်ရေ...အား..တအားကောင်းပဲဆောင့်..အိ..ဆောင့်..ဟား..ဟား..စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပီ..ခ်ခိ..ခ်ခ်..အိ..ကောင်းထာ..ဆောင့်.လိုးပစ်စမ်းကွာ..အိ..အုဟူး...ဆောင့်..အို..အင့်..ဟင်း..နာနာဆောင်ပစ်..အာ့..အာ့..ဟာ့..အားဟာ့..."
ဖြည်းဖြည်း..တစ်ချက်ချင်း..လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ပြီးမျောလိုးပေးတော့ ဖင်ကြီးလူးပြီးကော့ကော့လိုက်ပေးသည်။ခြေထောက်များကလည်းအငြိမ်မနေနိုင်...ခွလိုက် မြှေ ာက်လိုက်..ကားလိုက်..ချလိုက်ဖြစ်နေသည်။ပါးစပ်ကလုံးဝမပိတ်နိုင်ပဲ တစ်ဖွဖွလိုးပေး ဆောင့်ပေးဖို့တောင်းဆိုနေသည်မှာ စိတ်ကိုအချိန်ပြည့်နှိုးဆွနေသည်။
" အား...လီးကလဲရှည်လိုက်တာ...အင့်.အာ့..အောင့်ထာကွာ...ဆောင့်တော့..အင့်..အုဟူး..ထိတာ..........ထိတာ..သားအိမ်ထိတယ်..အွတ်...ကောင်းထား..မောင်..ကောင်းထာ...ဆောင့်..အဆုံးထိထည့်..အာ့.ဟုတ်ပြီ..အား..လိုးတယ်ဟေ့..လိုးတယ်တော့်...အင့်...........အု...အားဟာ့..လိုးချက်..အင့်..ဆောင့်.ရတယ် ခိခ်.အားပါး..ရယ်ရဲတော့ဘူး..ခ်ခ်..အာ့..ဆောင့်တာပဲ..အင့်..ဆောင့်တယ်..အာ့..."
သူက မထိတစ်ထိစ,လေ....ကိုယ်ကစိတ်ကြီးလေ...သော်က ဆောင့်လေ..ရီလွင်ကဆွလေ...လိုးချက်တွေကြမ်းလာသည်။သော်ကအံကြိတ်ပြီးအသေဆောင့်လိုးသည်။လည်ပင်းကြောတွေထောင်လာပြီ။နဖူးမှာချွေးတွေ...ကျောပြင်မှာချွေးတွေ စိုရွှဲလာပြီ။
ရီရီလွင်မှာလည်း သော်ကကိုစိတ်ဆွပေးရင်သူ့စိတ်တွေသူမထိန်းနိုင်။လိုးချက်ကကြမ်းတော့ထိထိမိမိဖြစ်နေပြီး သူ့စိတ်တွေလွတ်ထွက်သွားသည်။အားရပါးရကော့ထိုးပေးပြီး ညှစ်စုပ်ဆွဲတော့ သူကိုယ်တိုင်ပြီးသွားသည်။
" ကောင်းတယ်..မောင်ရေ့...ဆောင့်.နာနာလေးသာဆောင့်..အာ့..အာ့..တအားလိုးတာပဲ..ခ်ခ်..ပီးနေပြီ...မမပီးနေပြီ...အာ့..ဆောင့်ကွာ...ဆောင့်စမ်း..အုလိုးတယ်ဟေ့..ခ်ခ်..စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီကွ..
အား..ဆောင့်တာ..ဆောင်ထာ...ပီးသေးဘူးလား..အာ့..လိုးတယ်....လိုးစမ်း..ဆောင့်..အင့်..အင့်..အားမောင်ရေ...မောင်ရေ...လိုးတယ်မောင်ရေ...အာ့..မမပီးနေပြီနော...အာ့..စောက်ရည်တွေသုပ်ဦးမယ်အား..ဆောင့်တယ်တော့..အင့်..မလျော့ဘူး..အာ့ပလွတ်..ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း...ဖုန်း..အင့်..ဖုန်း.အာ့သော်က ရီရီလွင်ကိုမယုံ..။
တော်တော်ကိတ်တဲ့အပြင်တော်တော်လဲနှာထန်သည့်မိန်းမ...လေးငါးယောက်လောက်ပဲ လင်မသိအောင်ကုန်းခဲ့သည်ဆိုတာမဖြစ်နိုင်..။လျော့ပြောတာပဲဖြစ်မည်...မိန်းမဆိုတာက ဒီကိစ္စမျိူးအမှန်အတိုင်းပြောတဲ့သူမရှိနိုင်။
သူတို့ကိုအထင်မသေးအောင် လိမ်ကြမည့်သဘောမို့စိတ်မဆိုးပေမယ့်...မယုံ။မယုံတော့ အသေဆောင့်လိုးသည်။လီးလည်းတစ်ချီအစုပ်ခံထားရပြီး..စောစောကလည်းတစ်ချီလိုးထားပြီးဖြစ်သည်အပြင်နေ့တိုင်းရီနွယ်..မဆွေ...အန်တီလှ.. တစ်ယောက်မဟုတ်ရင်တစ်ယောက်ကိုလိုးနေသူမို့..သူမပြီးနိုင်သေး..။
ရီလွင်ကိုမထ,နိုင်အောင်လိုးပစ်မည် ဟု ဘာကို စိတ်နာမှန်းမသိစိတ်နာပြီးဆုံးဖြတ်သည်။ခုလည်းရီလွင့်ခမျှာငါးရံ့ပြာလူး..ဖြတ်ဖြတ်ခါ ပြီးကော့ကော်ကန်ကားဖြစ်နေပြီ။မကျေနပ်နိုင်သေး....
" မမ...ကုန်းပေးကွာ...ဒေါ့ဂီ ဆွဲချင်တယ်.."
" အင်း...ကုန်းမယ်..တို့ကခွေးမျိူးတွေ ခွေးလိုလိုးရမှအားရတာ..ခဏနော်...စောက်ပတ်ကအရည်တွေရွှဲနစ်နေပြီ...သုပ်လိုက်ဦးမယ်..ကျပ်ကျပ်လေးလိုးကြရအောင်...နှစ်ခါတောင်ဆက်တိုက်ပြီးထားတာ.. ဟီးဟီး...တစ်ခါမှဒီလိုမပြီးဖူးဘူး..ကောင်းထာ..."
စကားတွေအရှည်ကြီးပြောပြီး သူ့ထမီဖြင့်စောက်ပတ်ကိုသုပ်နေသည်။ပြီးမှ သော်ကလီးကိုတစ်ပြွတ်ပြွတ်ဆွဲစုပ်ပြီး စုပ်လို့ အားရမှထမီဖြင့်သုပ်ပေးသည်။
"လီးရည်တွေတော့စောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးနော် မောင်...မမကအဲလိုမှအားရတာ.....ခ်ခ်..စောက်ပတ်ထဲ ပူပူနွေးနွေးလီးရည်တွေဗျစ်ကနဲ ဗျစ်ကနဲ ပန်းထည့်ခံရတာ သိပ်ကြိုက်တာပဲ..."
" မမက လီးရည်တွေအပြင်ထုတ်ပစ်တာ ခံရဖူးတယ်ပေါ့..မမကိုလိုးတဲ့လူ တော်တော်များများလီးရည်တွေအပြင်ထုတ်ကြသလား.."
" မောင်ကကွာ...မကျေနပ်ရင် အသေလိုးသတ်လိုက်...မမကိုလိုးဖူးတဲ့လူ လေးငါးယောက်ပဲရှိတာပါဆို...တကယ်ပါ....သတ်လိုက်..သတ်လိုက်..လိုးပြီးသတ်လိုက်...ရော့.."
စကားတောင်မဆုံးသေးပါ...မမရီလွင်ကိုယ်ကြီးဝပ်ပြီးဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားပေးသည်။ဒူးကိုနဲနဲချဲထားပေး၍ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြားမှာစောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက နည်းနည်းအာပြီးပြူးထွက်နေသည်။သော်က ယက်ပေးမည်စိတ်ကူးခဲ့ပေမယ့် နဲနဲအစာမကျေ သလိုမို့ စောက်ခေါင်းဝမှာလီးဒစ်ကိုင်၍တေ့ပြီးတစ်အိအိထိုးထည့်သည်။စောက်ပတ်ထဲမှာစောက်ရည်မလိုက်သေးသည့်အချိန် လီးကြီးကြီးထိုးထည့်ခံရသဖြင့်မမရီလွင်ခါးကုန်းတက်လာပြီးတအားအော်တော့သည်။
" အား...ဝူး....ကျပ်လိုက်တာ...ပြဲပြီထင်တယ်..မောင်ရေ...တကယ်သတ်ထာလား...အား....ထည့်..........တယ်..ထည့်တယ်...အား..ခဏလေး..အိ..အိ..အားအားမလေးလေ့...လိုးချက်ကရက်စက်တယ်...သေပြီသေပြီ...ပြဲပြီ...အင့်..အင့်..စောက်ရည်လေးတော့ချူပြီးမှလိုးပါလားမောင်လေးရယ်...ရက်စက်တယ်..အာ့ ဆောင့်ပြီ..ကြည့်...အင့်..အင့်..အင့်..
ပြောမယ့်သာပြောတာပါ...ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းပြီးဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။စောက်ရည်တွေလိုက်လာတော့အသံတွေကအကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ရီရီလွင်အတွက်ဒီအသံတွေကအဟန့်အတားအနှောင့်အယှက်မဖြစ်ပါ။ပိုလို့တောင်စိတ်ထန်စေသလိုလိုဖြစ်နေသည်။
စိတ်ထန်လာတော့သော်ကတင်ပါးကိုလက်ဖြင့်နောက်ပြန်ဆွဲယူပြီးလီးအဆုံးထိဆောင့်ခိုင်းသည်။ဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းလိုက်..တင်ပါးကိုလက်ဖြင့်ဆွဲကပ်လိုက် အလုပ်တွေရှုပ်နေပြီးစောက်ရည်တွေတစစ်စစ်ညှစ်ထုတ်နေသည်။စောက်ရည်ထွက်လေ..အသံကျယ်လေ..စိတ်ကြွလေ..ဆောင့်လေ. သံသရာမဆုံးနိုင်တော့။
သော်ကဆောင့်ရတာအားမရတော့ မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်...ရီရီလွင်၏ဖင်ကြီးကိုခြေထောက်တစ်ချောင်းဖြင့်ခွပြီးဆောင့်သည်။ဘယ်ဖက်အားမရလျင်ညာဖက်ပြောင်းလိုးသည်။ရီလွင်အားရပါးရခံနေရသဖြင့် လုံးဝအငြိမ်မနေ...ဖင်ကြီးလှုပ်ခါလှုပ်ခါဖြင့်အဆက်မပြတ်ပြန်ဆောင့်လိုးသည်။သော်က မလိုးမဆောင့်ပဲရပ်ထားလျင် သူကနောက်ပြန်မရပ်တန်းဆောင့်လိုးပေးနေသည်။
လီးကြီးက မာတောင်နေ၍စိတ်တိုင်းကျပြန်ဆောင့်လည်းကျွတ်ထွက်မသွား။အားရပါးရကျေနပ်လှ၍ခဏခဏပြီးသည်။နောက်ဆုံးတော့ သော်ကရီလွင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိပြီးဖင်လုံးအုံကြီးကိုကားယားခွကာဒူးကွေး လိုးသည်။
လက်ကဖင်ကိုဆောင့်ချက်နှင့်အညီ နောက်ကိုဆွဲဆွဲပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲထုတ်ကာ ပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့ ရီလွင့်သားအိမ်ထဲဒစ်ကြီးကပြေးဝင်သဖြင့် ခါးလေးကုန်းကုန်းထ,လာသည်။သောက, က အထ,မခံ။ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားပြီးအတင်းဆောင့်လိုးတော့ရီလွင်ခေါင်းအုံးကိုကိုက်ပြီးအသံကုန်အော်ရသည်။
ကောင်းတာကလည်းအလွန်ကောင်း...အောင့်တာကလည်းရင်ခေါင်းထဲလီးအချောင်းလိုက်ကြီးဝင်လာသလားထင်ရလောက်အောင်အောင့်....မူးမိုက်မတတ်ဖြစ်ပြီးတစစ်စစ်ညှစ်ခါစောက်ရည်တွေပန်းထုတ်မိတော့သည်။သော်က ဆောင့်လို့ကောင်းတုန်း..။အသဲတွေ အူတွေ ဆတ်ဆတ်ခါအောင်ကောင်းသည်။
" မောင်ရေ...အီး..အီး...ကောင်းတယ်..အောင့် တယ်...ဆောင့်...မမပြီးပြီမောင်...မမပီးနေပီ..အာ့မောင်ပြီးအောင် လိုးပေး...ပြီးအောင်လိုးပေးပါ..အင့်ဟုတ်ပြီမောင်...ဟုတ်ပြီ..အင့်..လီးရည်တွေအများကြီးပဲမောင်ရယ်...ကောင်းလိုက်ထာ..ပူပူကြီး...အာ့..ကောင်းတယ်မောင်ရေ...ထည့်ပါ..ထည့်ပါ..အားဟားဟား....အား.."
ရီလွင်တင်း၍မခံနိုင်တော့..။တစ်သက်မှာတစ်ခါမှမရဖူးခဲ့သည့်အထွဋ်အထိပ်သို့မြှောက်တက်မြင့်ပါသွားပြီး..ရုတ်တရက်ဖြုန်းဆိုအောက်သို့ပြုတ်ကျလာသည်။အသဲတစ်အေးအေးဖြင့်စောက်ရည်များပန်းထွက်ကုန်သည်ကိုသာသိတော့သည်...ကျန်တာဘာမှမသိတော့..။ဘာကိုမှလည်းဂရုမစိုက်တော့..။
ဖုန်း ဆိုအိပ်ယာပေါ်ခြေကားယား လက်ကားယားမှောက်ကျသွားပြီး နှုတ်ခမ်းကိုပြတ်လုမတတ်ကိုက်ထားမိတော့သည်။ရီလွင် တစ်ရက်တည်းနှင့်ကောင်းကောင်း ထိသွားသည်။အနှစ်နှစ် အလလ အိမ်ထောင်ရေးမှာထိထိမိမိနားမလည်ခဲ့ပါ။ကိုစိုးမြတ်နှင့်သာမက ကြုံရသည့်ယောကျ်ားတွေကလည်း အတူတူတွေချည့်ပါပဲ။
စိတ်ဝင်စားစရာ..ယုံကြည်စရာ..တစ်ကွက်မှမတွေ့ခဲ့ရ။တစ်လနေလို့ တစ်ခါတောင်အလိုးမခံရတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ဘဝမှာ ဒီလိုခံစားရတာလည်း အပြစ်ဟုမဆိုသာပါ။ပြီးတော့ ရီလွင်က လုံးကြီးပေါက်လှ..။ကျန်းမာရေးကလည်းကောင်း...အသက်က ၂၆ နှစ်..။ကောင်းကောင်းကြီးထိထိမိမိ အလိုးမခံရဖူးပေမယ့် သာမန်အဆင့်လောက်တော့ အလိုးခံခဲ့ရဖူးသူမို့ ခံစားခဲ့ဖူးသည်။သဘာဝမကျတာတွေနှင့်တော့မပျော်ပိုက်ချင်ပါ။
ခရမ်းသီးလဲမကြိုက်..သခွားသီးလဲမလိုချင်..သူ့ရုပ်ရည် သူ့ကိုယ်လုံးနဲ့ဆို အားနာဖို့တောင်ကောင်းတယ်လို့ထင်သည်။လီးမှလီးပဲလိုချင်သည်။အဲ...နာမည်ဆိုးမထွက်အောင် အဆင့်မြင့်..အဆင့်တူတစ်ချိူ့နှင့်လင်မသိအောင်ခိုးပြီးအလိုးခံကြည့်တော့လည်းအဆင်အပြေ...စိတ်တိုင်းမကျ ။ယောကျ်ားတော်တော်ရှားလှသည်။ဖြစ်ချင်တော့ သွေးသားရင်းချာထဲမှာမှလာတွေ့ရသည်မှာ ဘာကိုယိုးမယ်ဖွဲ့ရမည်မသိတော့။
မထူးပါဘူး....မွှန်ထူနေလို့သာမသိခဲ့တာ..ရီနွယ်ရောရီသွယ်ပါ မောင်လေးနဲ့အလိုးခံနေတာသိရတော့အားအင်တွေဘယ်ကစီးဝင်လာမှန်းမသိ...အားရပါးရစိတ်လွတ်လက်လွတ်အလိုးခံပစ်သည်။တကယ်လည်းကောင်းလွန်းလှပါသည်။
မကောင်းလျင်ရပ်ပစ်လိုက်ဖို့ရီလွင်ဝန်မလေးပါ။ခုတော့....မရပ်နိုင်အောင်ကောင်းလွန်းလှသည်။ဖြစ်နိုင်လျင် တစ်သက်လုံးရီနွယ်လိုနေပြီး အလိုးခံသွားဖို့တောင်စိတ်ကူးမိသည်။ခုလဲ စိတ်ကူးတည့်ရာထွက်လာတာ...မပြန်ခင်တော့အားရပါးရအလိုးခံဖို့ ထောင့်ပေါင်းစုံကစီစဉ်ထားပြီးပြီ။
အဆင်မပြေတာက မဆွေဆွေဝင်း..။အိမ်ကလူနှင့်အလိုးခံရတာ..ဖွယ်တယ်တယ်...ပေါ့ရွှတ်ရွှတ်ဆားမပါသည့်ဟင်းစစ်စစ်ဖြစ်နေသည်။သော်ကကိုခေါ်မည်ဆိုပြန်တော့လည်း...သူ့အစ်ကို ကိုမောင်ထွန်းရဲ့မိန်းမ မသူဇာကအိမ်မှာရောက်နေလို့ အလိုးခံစရာနေရာမရှိ..။
လမ်းဘေး..ခြုံကြားမှာလည်းအလိုးမခံချင်ပါ...အရသာရှိရှိပဲ အားရပါးရခံချင်သည်။သော်ကအိမ်သွားမည်ဆိုတော့လည်း ရီရီလွင်ကရောက်နေပြန်လို့မဖြစ်နိုင်။မသူဇာကိုလေ့လာကြည့်တော့...အသက်က မဆွေနှင့်ရွယ်တူ..သုံးဆယ်ပါပဲ။အဲ.ခပ်ရွရွလဲတူပါ့။
ကိုထွန်းလည်းနိုင်သည့်ပုံမပေါ်.။တော်တော်လေးရွနေသည်။အင်း..သော်ကနဲ့တေ့ပေးလိုက်ပြီးဂွင်ရိုက်မှပဲထင်ပါရဲ့ ဟုအတွေးရိုင်းတွေဝင်မိသည်။ဒါနဲ့ပဲ..မသူဇာကိုသော်ကအကြောင်းတွေ....ထွန်စက်ဝယ်ပေး တဲ့အကြောင်းတွေပြောပြီးစည်းရုံးရေးဝင်ကြည့်လိုက်တော့...မဆိုး..။ကျေးဇူးဆပ်ချင်သည် ဆိုပဲ.။
" တကယ်ကျေးဇူးဆပ်နိုင်လို့လား မသူဇာရဲ့..သွားပြောမိလို့စကားအလွန်ဖြစ်နေဦးမယ်..."
" တကယ်ပေါ့ ဆွေရယ်..သူကြိုက် ကိုယ်ကြိုက် ဖြစ်မယ်ဆိုရင် ကျေးဇူးသိတတ်တာလေးတော့ ပြချင်တာပေါ့...ခ်ခ်"
မသူဇာက ယောကျ်ားလေးအကြောင်းပြောလျင်မနေနိုင်တာ မဆွေလေ့လာထားပြီးပြီ။ကျော်ရ ကိုပင်သူက ချိတ်ချင်သေးသည်။ဖင်ပြ..နို့ပြရတာအမော..။မိန်းမချင်းမို့အကုန်သဘောပေါက်ပါသည်။
" မသူဇာဖက်က တတ်နိုင်တာမျိူးဆိုတာက...ဘယ်လိုဟာပြောတာလဲ...ညီအစ်မချင်းပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတော့လုပ်နော်...မှားကုန်ရင်မကောင်းလို့ "
"သူဇာ့မှာ တတ်နိုင်တဲ့ဟာဆိုတာကလဲ...ခ်ခ်တစ်ခု..နှစ်ခုပဲရှိတာလေ...ဆွေကလဲ...မိန်းမချင်းပဲဒီထက်ပိုပြောရမှာလားတဲ့...ခ်ခ်."
" ဘာလဲ...စောက်ဖုတ်နဲ့နို့လား...ခ်ခ်.."
" တန်ဖိုးရှိတာဆိုလို့..ဒါပဲရှိတာလေ ဆွေရယ်..ခ်ခ်....မေးကြည့်ပေးလေ...စားမလား..လို့ ခ်ခ် "
". အင်....အဲဆို သော်ကကိုခေါ်လိုက်မယ်လေ.မသူဇာ ညှိကြည့် ဖန်ကြည့်မလား..."
" ခ်ခ်...မသိမသာတော့လုပ်နော်...ကိုထွန်းတို့ကိုကျော်ရတို့မရိပ်မိအောင်..ခ်ခ်...".
မနက်က အိမ်ကိုမဆွေနှင်မသူဇာဆိုသည့်အစ်မကြီးတစ်ယောက်အလည်ရောက်လာသည်။မဆွေသော်ကအနားကပ်ပြီး နေ့လည်အိမ်ဖက်လာခဲ့ ဟုတိုးတိုးပြောသွားသဖြင့်မဆွေကို အလိုးခံမလို့လား ဟုပြန်မေးတော့ အင်း.တဲ့။မျက်နှာက ပြုံးစေ့စေ့မို့သိပ်မသင်္ကာချင်။
သူ့အိမ်မှာလည်း မသူဇာရောက်နေတာမို့လွတ်လပ်တာမဟုတ်။မသူဇာကိုလေ့လာကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးမျက်ဖန်က..လီးဆာသည့်ပုံစံ။လူကိုတည့်တည့်မကြည့်...လီးကိုသာတည့်တည့်ကြည့်ပြီးစကားပြောသည်။သူ့နို့ကြီးအပြူးသားကိုမြင်နေ၍လီးတောင်နေပါတယ်ဆိုမှ သူကလီးကိုမဲကြည့်နေတော့လှုပ်တုတ်တုတ် ငေါက်တောက်တောက်ဖြစ်နေတာမမြင်ချင်မှအဆုံး။
ဖင်ကြီးကလည်းသိပ်မဖုတော့ပေမဲ့ကားတာတော့ဝိုင်းနေအောင်အားသည်။မဖုတော့ဘူးဆိုပေမယ့်နိမ့်တုံမြင့်တုံတော့ဖြစ်နေပါသေးသည်..။အရည်တော့ရွှမ်းလိုက်မယ့်အမျိူး ဟုတွေးလိုက်မိသဖြင့် လီးကအတိုင်းအဆမရှိတောင်သည်။အရည်ရွှဲ ရွှဲစောက်ဖုတ်ကြီးထဲ..အခုပဲလျောထိုးပြီးလိုးနေရသလိုလို ခံစားနေရသည်။
စောက်ဖုတ်အနေအထားကိုခန့်မှန်းကြည့်ပြီးတစ်ယောက်ထဲစိတ်ကူးယဉ်နေ၍မဆွေကပ်ပြောတာကိုမကြားလိုက်မိ။နဝေတိမ်တောင်ဖြင့ပြန်ကြည့်နေတာကိုမြင်မှ မဆွေကထပ်ပြော သည်။
" နေ့လည်တစ်နာရီလောက်လာခဲ့..မသူဇာအလိုးခံချင်နေတယ်.."
" အင်း.....ရီလွင်လစ်ရင်လာခဲ့မယ် "
" မသူဇာပုံစံက လိုးချင်စရာကြီး...ရအောင်ဖန်ပြီးလိုးလိုက်....ဒါမှမဆွေနဲ့မောင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် အိမ်မှာလိုးလို့ရမှာ..."
မသူဇာကိုလှမ်းကြည့်တော့ ရီနွယ်နှင့်စကားပြောရင်းမျက်လုံးကဒီဖက်ရောက်နေသည်။မဆွေကမသူဇာကို လက်မ,ထောင်ပြလိုက်ထာ မြင်ရသဖြင့် ပုခုံးတွန့်မိသေးသည်။မသူဇာက နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်ရင်း စောက်ဖုတ်နှိုက်လိုက်ထာမြင်ရသည်။ပင်တီ ညှပ်နေတာလား...စောက်ရည်စိမ့်နေတာလားဝေခွဲမရပါ။
မသူဇာ ကိုထွန်းနှင့်အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ဘယ်လောက် ကြိုးစားပေမယ့် စီးပွားက မဖြစ်ထွန်းခဲ့ပါ။ကိုထွန်းလည်းအမျိူးမျိူးကျိူးစားခဲ့တာ မသူဇာအသိပါ။အငှါးကားမောင်း..စက်ပြင်ဈေးရောင်း အကုန်လုပ်ဖူးသည်။
မသူဇာလည်းတတ်နိုငသလောက်တစ်ဖက်တစ်လမ်းကဝင်ငွေရှာကူချင်ပေမယ့် ကိုထွန်းကသိပ်မလွှတ်ချင်။မသူဇာအပျိူ ဘဝကတည်းက စောက်ပတ်ရွချင်သည်။ကျောင်းနေရင်းဗိုက်ကြီးဖူးလို့ဖျက်ချခဲ့ရဖူးသည်။လင်ရတော့ငြိမ်သွားပေမယ့် ရေရှည်မှာတော့ကိုထွန်းမျော့သွားရသည်။
ကြာတော့လည်းလိုးရတာအီသွားတာကတစ်မျိူး..အလုပ်ပင်ပမ်းတာကတစ်ဖုံ..စီးပွားရေးမဖွံ့ဖြိုးလာလို့စိတ်ဖိစီးတာကတစ်သွယ်...လိုးပင်မလိုးချင်တော့ပါ။အရင်အတိတ်ကအဖြစ်ဟောင်းတွေကိုအပြစ်ဟုမြင်လာတတ်ပြီ။လိုးနေဆဲနှင့်လိုးပြီးချိန်များတွင် ကြင်နာမှုဆိုတာဝေလာဝေး..လှည့်ပင်မကြည့်ချင်တော့။
တစ်ခါတစ်လေ..လိုးရင်းတန်းလန်း စဉ်းစားမိလျင် မလိုးတော့ပဲ လီးပျေ ာ့ညှိုးသွားတတ်သည်။ကြာတော့မသူဇာခမျှာသွေးလေမမှန် စိတ်ဂယောင်ဂတမ်း.ရူးချင်သလိုမျ ားတောင်ဖြစ်ရသည်။ပယောဂလိုလို ဘာလိုလို...ဟိုဆရာ ဒီဆရာတွေနှင့်ကုခဲ့ရဖူးသည်။အပေးအယူမမျှ တမှုရဲ့နိမိတ်ပုံတွေကို ကိုထွန်းမရိပ်မိခဲ့သည်မှာယနေ့ထိပါပဲ..။
ကြာပါပြီ...စဖြစ်တာနဲ့ဆို....သုံးနှစ်လောက်တော့ရှိပြီ....ဝတ္တရားတော့မပျက်ကြပါ..။ဒါပေမယ့်...မသူဇာက ဉဉ်မပျောက်..လစ်လျင်ကုန်းလိုက်ရမှ အိပ်ပျော်သည်....အလိုးခံရလျင်ကျန်းမာသည် ။ပိုင်းလုံးသဘောမျိူးတော့နည်းနည်းဆန်ချင်သည်။နှာကြီးတာကို ငွေကြေးဥစ္စာနှင့်ထိန်းချူပ်သည်။ဖာလည်းမဟုတ်ပါ။ သဘာဝ.ကတော့...နှာအလွန်ကြီးပါသည်.။အိမ်အပြန်လမ်းတွင်ပြောလိုက်ကြသည်မှာလည်းမစားရဝ,ခမန်း...
" ကောင်လေးကအသက်သာငယ်တာ...လီးကတော်တာ်ကြီးမယ်ပုံ..သိလား.."
" မြင်ခဲ့လို့လား မသူဇာက...."
" တောင်နေတာအကြီးကြီးလိုပဲ..လှုပ်တုတ်တုတ်နဲ့...ပြီးတော့အရပ်ကလဲအမြင့်ကြီး...ခြေမ,ကြီးကလည်း တုတ်တုတ်ကြီး...သေချ ာပါတယ် လီးကြီးမှာပဲ...ခ်ခ်.."
" ဒါဆို...မသူဇာဝါးပြီးရင် ဆွေ့ကိုလဲကျွေးရမယ်နော်..ဆွေလဲလီးကြီးကြီးဆိုဝါးကြည့်ချင်တယ်..."
" ခ်ခ်...ကျွေးပါတယ်ဆွေရယ်..ရပါစေဦး..သူဇာဖြင့်စောက်ပတ်တောင်ရွလာပြီ..ဆွေပြောလို့ "
" မသူဇာက လီးကြီးတာမကြောက်ဖူးလား...ကြောက်စရာကြီး..လီးကြီးကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးမှာမျ ားတွေးမိရုံနဲ့ ရင်ဖိုတယ်...ခ်ခ်..."
" ကြောက်စရာမှမဟုတ်တာဆွေရယ်..လီးကြီးကြီးနဲ့ပြင်းပြင်းဆောင့်လေ...သူဇာကကြိုက်လေပဲ..ကိုထွန်းတောင်လီးသိပ်မကြီးလို့...ခ်ခ်..ကြီးစေချင်တာ.."
" ကိုကိုက အကြာကြီးလိုးပေးလား မသူဇာကို "
" မလိုးဖြစ်တာကြာနေပြီ...သူဇာငတ်နေတာခ်ခ်...ကိုကျော်ရကိုတောင် ဖန်စားမလို့ ခ်ခ်..ကျွေးမလား..ဆွေ "
" ရတယ်လေ....မသူဇာသာရအောင်ဖန်ပါ.ဆွေမကန့်ကွက်ပါဘူး..သော်က ကိုလဲပြန်ကျွေးပေါ့ခ်ခ်....လီးကြီးတယ်ဆိုတော့ ခပ်ကြောက်ကြောက် "
" ခ်ခ်....လီးကြီးကြီးနဲ့ဆောင့်ဆောင့်လိုးခံရတာမှအရသာအပြည့်ရတာဆွေရဲ့...သူဇာအလိုးခံဖူးတယ်....ဒါပေမယ့်ကိုယ်ကကောင်းနေတုန်း သူပြီးသွားရင်တော့ မမိုက်ဘူး..ရူးတာပဲ..ခ်ခ်...သူဇာကြုံ ခဲ့ဖူးတယ်..".
နေ့လည် သော်ကမော်တော်ဆိုင်ကယ်လေးဖြင့်ရောက်လာတော့ မသူဇာက ကားဂိုဒေါင်ထဲမှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသည်။ဂိုဒေါင်ဆိုပေမယ့်အိမ်တစ်လုံးစာလောက်ရှိသည်။အထပ်ခိုးဖွဲ့ထားပြီးလူအိပ်လို့ရသည့်အပြင် အောက်မှာအခန်းတစ်ခန်းစတိုဖွဲ့ပြီးကွပ်ပျစ်အသေအချာရိုက်ထားသည်။ကားကြီးနှစ်စီးနှင့်ကားငယ်တစ်စီးထားနိုင်သည်။လောလောဆယ်တော့ ကိုထွန်း၏ထွန်စက်နှင့်ကျော်ရ၏အိမ်စီးကားငယ်လေးသာထားသည်။
သော်ကလာလျင်စတိုခန်းလေးမှာအလိုးခံရန်ရည်ရွယ်ပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားပြီး ခုမှအလုပ်ပြ စောင့်နေခြင်းဖြစ်သည်။သော်ကနှင့်မဆွေတို့ရယ်ရယ်မောမော လမ်းလျောက်လာကြတာတွေ့တော့အပြင်ထွက်ပြီးကြိုဆိုမိသည်...။တိုတိုပြောရလျင်တော့ မသူဇာလမ်းဖွင့်ပေးထားခြင်းဖြစ်ပြီးသော်က ဆိုတာကလည်းလိုးနေကျကြောင်ပါး..မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့်ရုံဖြင့်အချက်ပြပြီးပြီ..။မဆွေကအလိုက်တသိ အထပ်ခိုးပေါ်တက်ပြီးရှောင်ပေးသလိုနှင့်ချောင်းကြည့်သည်။
မဆွေအထပ်ခိုးပေါ်တက်သွားပြီးချောင်းသည်။သူချောင်းကြည့်သည့်အချိန် စတိုခန်းထဲမှာ သူဇာနှင့်သော်ကတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး စကားတွေနားလည်နေကြပြီ...။သော်က မသူဇာလက်မောင်းအိအိကြီးကိုဆုပ်ကိုင်တော့ မသူဇာကမခို့တရို့ပြုံးပြီးသော်ကကိုမော့်ကြည့်သည်...
" သိပ်ရဲတာပဲ....ဘာမှလဲမပြောသေးပဲနဲ့..ခ်ခ်....သူ့မိန်းမကျ နေတာပဲ..."
သော်က..ဘာမှပြန်မပြောပဲ ပြုံးသည်။ထို့နောက်မသူဇာ၏လက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့လီးကြီးပေါ်တင်ပေးသည်...
" အိုး...အို...ဟို...ကိုင်ချင်ဘူး...အင်..ကိုင်ချင်ဘူးနော်...အိ...ဇွတ်ပဲ...ဟင့်..အား...အကြီးကြီးကွာဒါ ကြီးနဲ့...ခ်ခ်...အိ...အူး...ရှည်လဲအရှည်ကြီးပဲ...အာ့ကြည့်ပါဦး..သူ့ဟာသူလဲ....အိ..ကြောက်စရာကြီး "
မသူဇာ လီးကြီးကိုပြန်မလွှတ်တော့ပါ။သော်ကမသူဇာကိုလက်တစ်ဖက်ကပုခုံးဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်းခါလပ်တစ်ဖက်ကနို့ကိုဆုပ်ချေပေးနေသည်။မသူဇာကသော်ကပုဆိုးကိုလက်ထိုးနှိုက်ပြီးလီးကိုဆုပ်ကိုင်တော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါ..ပုဆိုးကျွတ်ကျသွားသည်။
" အူးဟူး....ကြည့်ပါဦး..ဒစ်ကားကြီးနဲ့..ဟူး...မာတောင်နေတာပဲ....ကြောက်တယ်နော်..ဒီလောက်ကြီးနဲ့ခံဖူးဘူး...အားဟာ့..တအားညှစ်တာပဲ..သူ့နို့မဟုတ်တိုင်း...အိုး...စို့ပေးနော်...အင့် ဒီဖက်..."
သော်ကနို့ကြီးကိုငုံ့စို့သည်။မသူဇာ လီးကြီးကိုဂွင်းတိုက်သလိုဆော့ပေးနေသည်။သော်ကလက်တစ်ဖက်ကထမီကိုချွတ်ချတော့သော်ကလက်တစ်ဖက်ကထမီကိုချွတ်ချတော့ပေါင်လုံးတုတ်တုတ်ကြီးနှစ်လုံးကြားမှာစောက်ဖုတ်ကြီးညှပ်နေတာကိုပဲမြင်ရသည်။
စောက်မွှေးတွေကရိတ်ထားတာတစ်ပတ်..ဆယ်ရက်လောက်ပဲရှိဦးမည်သိပ်မရှည်ပဲကြမ်းကြမ်းလေးတွေပေါက်နေကြသည်။နခမ်းသားထူထူကြီးတွေမဲနေတော့စောက်မွှေးတွေနခမ်းသားပေါ်အထိထူထူကြီးပေါက်နေပုံရသည်။စောက်ဖုတ်ကအလတ်ကြီးပါ။နခမ်းသားများစေ့နေပြီးစောက်စေ့ကိုဖုံးထားနေဆဲဖြစ်သည်။
စောက်ပတ်အခြေတွင်စောက်ရည်လဲ့လဲ့ဖြူ ဖြူ လေးစိမ့်နေပြီးပြောင်လက်လက်ဖြစ်နေသည်။မဆွေလည်းစောက်ရည်စိမ့်လာ၍စောက်ပတ်ကြားထဲထမီစ,ညှပ်ထိုးထည့်ထားလိုက်သည်။သော်ကနို့ကိုငုံစို့နေရင်းကွပ်ပျစ်ပေါ်မသူဇာကိုနေရာချ ပေးပြီးသူနံဘေးကပ်၍ထိုင်သည်။
မသူဇာကသော်က၏ဘယ်ဖက်ဘေးမှာခြေတွဲလောင်းချထိုင်တော့သော်ကမသူဇာ၏ညာဖက်ပေါင်ကြီးကိုသူ့ပေါင်တွေပေါ်ဆွဲတင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကိုညာလက်ဖြင့်အုပ်ပြီးပွတ်နယ်နေသည်။နို့စို့နေရာမှဖြုတ်ပြီးမသူဇာ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုအငမ်းမရစုပ်နမ်းရာ မသူဇာကလည်းအားကျမခံသော်ကကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီးပြန်နမ်းသည်။
သော်က မသူဇာ၏စောက်စေ့လေးကိုဖိပွတ်နေရာ..မသူဇာလည်ချောင်းသံတစ်အင်းအင်းမည်ထွက်နေသည်။ထိုနောက်သော်က၏လက်ညှိုးနှင့်လက်ခလယ်ပူးလျက် မသူဇာ၏စောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းလက်ဖြင့်လိုးပေးနေသည်။သော်က နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်နမ်းနေရာမှ ဖြုတ်လိုက်ပြီး
" ကောင်းလား မမသူဇာ...."
မသူဇာ သော်ကမျက်နှာကိုအားမလိုအားမရကြည့်ပြီး
" ကောင်းတယ်မောင်လေး...အီး...ဟင့်...ဟင့်..အီး...သွက်သွက်လေး..အင့်..ဟင့်..သွက်သွက်လေး မမကောင်းလွန်းလို့...အားဟာ့...အင့် အင့် အင့် "
သော်က မသူဇာ့နှုတ်ခမ်းကိုပြန်စုပ်နမ်းပြန်သည်လျှာချင်းလူးလှိမ့်နေဟန်တူပါရဲ့...မသူဇာပေါင်ကြီးသော်က ပေါင်နှစ်လုံးပေါ်မှချကာသော်ကပေါ်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လိုက်ပြီးလီးပေါ်တည့်တည့်ခွထိုင်သည်။သော်ကလက်ကိုစောက်ပတ်ထဲကချွတ်ပေးလိုက်တော့ မသူဇာသော်ကလီးကြီးကိုကိုင်ပြီး သူ့စောက်ခေါင်းပေါက်တွင်တေ့ကာထိုင်သည်။
အားရပါးရမရှိလှသဖြင့်ကွပ်ပျစ်အစွန်းပေါ်ခြေဖဝါးနင်းပြီးသော်ကကိုခွ၍ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ကာ အားရပါးရဆောင့်လိုးသည်။နို့လုံးကြီးတွေခုံပေါက်နေကြပြီးသော်ကနို့တစ်လုံးကိုဆွဲစို့ကာ နိုတစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်နယ်ပေးနေသည်။
" မမဆောင့်တာ ကောင်းလားမောင်လေး "
" ကောင်းတယ်မမ...လီးအဆုံးဝင်တယ်.."
" မမလဲကောင်းတယ်...အားရတယ်..လိုးမယ်နော်..မောင်လေး..."
" ခ်ခ်...လင်မယားလဲမဟုတ်ပဲနဲ့ အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး...ခ်ခ်....အာ့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါ...လီးကျိုးပါ့မယ်...ခ်ခ်.."
" အဆုံးထိပဲမောင်ရေ....မောင့်လီးအဆုံးထိဝင်သွားတာပဲ...မမသားအိမ်တောင်အောင့်တယ်.."
" ဆောင့်မမ..ဆောင့်..."
သော်က မသူဇာ၏ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးဆွဲဆွဲဆောင့်ချသည်။မသူဇာက မဆောင့်တော့ပဲဆီးခုံချင်းကပ်ဖိခါ ပွတ်လိုးနေပြန်သည်။ဝိုက်လိုက်..ပွတ်လိုက်..ညှောင့်လိုက် လိုးနေသဖြင့်သောက မသူဇာခါးကိုဖက်ပြီးကပ်ထားပေးသည်။မသူဇာ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာသော်ကမျက်နှာကိုဖိ၍ကပ်ထားပြီးနို့တစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဇွတ်အတင်းစို့ခိုင်းပြန်သည်။
အကြာကြီးဝိုက်လိုးနေပြီး ဖင်ချွကာတအားဆောင့်လိုးပြန်သည်။သော်က၏ ဆီးခုံ..လီးမွှေး .ဂွေးဥ တို့တွင်စောက်ရည်များစိုရွှဲအိနေပြီး မဆွေဆင်းစုပ်ပစ်ချင်စိတ်ပေါက်နေသည်။ကြာကြာမစဉ်းစားနိုင်ပါ။ထမီစွန်တောင်ဆွဲ၍အမြန်ဆင်းလာပြီးသော်က၏ပေါင်ကြားတွင်ထိုင်ကာ ဂွေးဥတွေကိုစုပ်ပစ်လိုက်သည်။
သူ့မျက်နှာနှင့်မသူဇာစောက်ပတ်ကြီးတည့်နေပြီးစောက်ပတ်ထဲလီးကြီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်လိုးနေတာမြင်နေရသည်။မသူဇာစောက်ပတ်ထဲကစောက်ရည်တွေထွက်ပြီးစီးကျနေတာမြင်နေရတော့မဆွေအလိုးမခံရပဲပြီးသွားသည်။မသူဇာအကြာကြီးလိုးသည်။စိတ်တိုင်းကျလိုးရသဖြင့်မသူဇာအလွန်ကျေနပ်နေသည်။မဆွေကလည်းယခုလိုပြောင်ပြောင်တင်းတင်းဝင်လာပြီဖြစ်၍တနှာပိုးတွေအရမ်းထကြွလာပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးထူပူလာသည်။
ရွထလာသည်။အားရပါးရ စောက်ပတ်ကြီးကွဲအောင် အဆောင့်ခံ အလိုးခံ ချင်လာပြန်သည်။တနှာရည်များသောက်၍မဆုံးနိုင်။
" မောင်လေး....မမအဆောင့်ခံချင်တယ်..အလိုးခံချင်တယ်...မောင်လေးအပေါ်က ဆောင့်လိုးပေးနော်....အားရပါးရဆောင့်...မောင်လေးလီးကြီးမမခံနိုင်တယ်....ဆောင့်.."
ကွပ်ပျစ်စောင်းမှာတင် ဖင်ကြီးတင်ပြီးပက်လက်လဲချကာပေါင်ကြီးတွေဆွဲမြှင့်ပြီး လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆွဲထားပေးသည်။သော်က မသူဇာပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲပြီးပွဲစ,ကတည်းက အကြမ်းဆုံးဆောင့်ကာဆောင့်ကာ. လိုးပေးသည်။
" ဖောင်း..အား..ဖောင်း..အင့်..လိုး..ရတယ်နာနာလေးဆောင့်..ကောင်းတယ်မောင်လေး..အင့် အင့် အင့် အင့် ဖောင်း ဖောင်း ဖောင်း...."
မသူဇာ၏စောက်ပတ်ကြီးထဲသော်ကလီးကြီးဝင်ထွက်နေတာမြင်နေရတော့ မဆွေ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။မသူဇာမျက်မျက်နှာကြီးပေါ်ဆောင့်ကြောင့်ခွထိုင်လိုက်ပြီးစောက်ပတ်ကြီးကိုပါးစပ်မှာ တေ့ကပ်ဖိပွတ်ပစ်သည်။
မသူဇာ စောက်ပတ်ယက်ရင်းအလိုးခံသည့်အရသာကိုထိထိမိမိခံစားလိုက်ရ၍အကြိုက်ကြီး ကြိုက်သွားသည်။မဆွေ၏စောက်စေ့ကိုဆွဲစုပ်သည်။စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးထဲ့ကာစုပ်ရင်းစောက်ပတ်ကလည်းသော်ကလီးကြီးကိုညှစ်စုပ်ကာစောက်ရည်ဖြိုင်ဖြိုင်ထွက်လျက်ပြီးသွားသည်။
ဖင်ကြီးကော့ပြီး လက်ကလည်းမဆွေပေါင်တွေကိုဆွဲကာစောက်ပတ်ကြီးကိုအားရပါးရ စုပ်ညှစ်ရင်းလေးငါးမိနစ်ခန့် ငြိမ်ကျသည်။ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာသော်ကကိုအလယ်ကထားပြီးမသူဇာနှင့်မဆွေတို့တစ်ဖက်စီက ဖက်ထားကာခဏအနားယူနေကြသည်။တစ်ယောက်မှအဝတ်မရှိကြတော့ပေမယ့်မရှက်ကြတော့ပါ။အရှက်ကုန်အောင်အတူလိုးခဲ့ ခံခဲ့ ယက်ခဲ့ကြပြီးဖြစ်၍ ဘာတစ်ခုမှရှက်စရာမကျန်တော့ပါ။
" မသူဇာ...ဆွေ့ကို သော်ကနဲ့ပေးလိုးမှာလားဟင်...ဆွေလဲမသူဇာတို့ကိုကြည့်ပြီးအလိုးခံချင်တယ်ဖြစ်မလား.."
" ဖြစ်တယ်လေ ဆွေရဲ့...ဆွေသာကိုထွန်းမသိအောင်နှုတ်လုံပေး...ဖြစ်တယ်.."
" ခ်ခ်...စိတ်ချ...မသူဇာလဲနှုတ်လုံနော်...ဆွေတို့က မရီးနဲ့မတ်...မောင်နှစ်မလိုးရမှာ..ခ်ခ် "
" ခ်ခ်...အဲဒါပိုကောင်းတယ်ဆွေ...သူဇာကအဲလိုအလိုးခံချင်တာ...လိုးမယ့်လူမရှိလို့..ခ်ခ် "
" ဒါဆို..သော်ကနဲ့ဆွေ လိုးမယ်...မသူဇာခဏအနားယူလိုက်...ဆွေတို့အိမ်ထဲသွားလိုးမယ် "
" ရတယ်ဆွေ...ဆွေလိုးပြီးရင် သူဇာထပ်အလိုးခံဦးမှာ...မောင်လေး ဒီကိုပြန်လာနော်...မမစောက်ပတ်ကိုပြန်လာလိုး....ဟုတ်ပြီလား.."
" ဟင်း...သူ့လင်ကျ နေတာပဲ...ခ်ခ်..လီးစုပ်ပေးရင်လာလိုးပေးမယ်..ရော့..."
" အွန်....ကြီးလိုက်တဲ့လီးကြီးဟယ်...ဒီစောက်ပတ်ထဲကထွက်လာတာမှဟုတ်ရဲ့လားမသိဘူး..ခ်ခ်ကိုယ့်စောက်ပတ်ထဲ ဒီလောက်လီးကြီးနဲ့လိုးနေတာသိတောင်မသိလိုက်အောင်ကောင်းတယ် တကယ်..ယောကျ်ားပီသလိုက်တာလဲ မာတောင်နေတာပဲ..မောင်လေးရယ်...ဆွေ့ကိုမြန်မြန်လိုးပေးပြီး မမဆီသာ ချက်ချင်းပြေးလာလိုးပေးပါနော်...အလိုးခံချင်လှပါပြီ.....တောင်လိုက်တဲ့လီးကြီး..အားရတယ် "
မဆွေသော်ကလက်ကိုဆွဲပြီး အိပ်ခန်းထဲအပြေးဝင်ခဲ့ကြသည်။အိပ်ခန်းထဲရောက်လျင်ရောက်ချင်း အဝတ်တွေကပျာကယာချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်အလုအယက်ပြေးတက်ကာ လုံးထွေးနေကြသည်။မဆွေ၏ဖွံ့ထွားလှသောဖင်လုံးကြီးများကိုသော်ကအတင်းငုံကိုက်ဆွဲပြီးစောက်ပတ်ကိုယက်ပစ်တော့မဆွေကသော်ကလီးကြီးကိုငုံစုပ်ပစ်သည်။
ဘာလိုလိုနှင့်ခြောက်ဆယ့်ကိုးပုံစံရောက်သွားပြန်သဖြင့်သော်ကမဆွေဖင်ကိုအတင်းယက်သည်။မဆွေကလည်းတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီးကုန်းရုန်းထ,ကာသော်ကမျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ပြီးပါးစပ်ကိုစောက်ပတ်ဖြင့်ပွတ်သည်။သော်ကစောက်စေ့ကိုမလွတ်တမ်းဆွဲစုပ်ပစ်တော့ မဆွေဖင်ကြီးခုန်ခုန်ဆောင့်ပြီးအော်သည်။
" အားဟား...ကောင်းတယ်ဟမောင်ရ..စုပ်.စုပ်အားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..အီး...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ...ထွက်ကုန်ပြီ...အားပါး..ဟား..စုပ်တယ်တော့်စုပ်တယ်တော့်...ပြွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်..စုပ်စမ်း..အာ့..ကောင်းတယ်တော်ရေ့...သေပြီ..သေပါပြီ..ငတ်ကြီးကျ...အားပါးပါး...တော်တော့..တော်တော့..သေလိမ့်မယ်..မှားပါတယ်မောင်ရယ်...ဒီလိုလူမျိူး..လိုးပါဟဲ့.လိုး..လိုး..လိုးလိုက်ပါတော့ဟဲ့...အားမလေ့...လေ့..သေပါပြီ....သေပါပြီ...ကောင်းလှချည့်လားမောင်ရယ်အသေသတ်နေတာလား....လိုးတော့...."
မဆွေမောနေပြီ။သော်ကမျက်ခွက်ပေါ်စောက်ပတ်ကြီးဖြင့်ဖိထားပြီးနို့တွေကိုဆုပ်ဆွဲချေပစ်နေပြီးအတင်းရုန်းထသောလည်းသော်က ကပေါင်ကြီးတွေကိုဖက်ကိုင်ဆွဲထားသဖြင့်သူထလျင်သော်ကစောက်ပတ်ကြီးစုပ်လျက်ပါလာသည်။ရုံးမထွက်နိုင်လို့လိုးပေးပါတောင်းဆိုတော့လည်းမလိုးပေး။သော်ကခေါင်းကြီးလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ဆွဲပြီးမျက်နှာကိုစောက်ပတ်ဖြင့်ဖိပွတ်ကာစောက်ရည်များပန်းထုတ်ပစ်လိုက်မိပါတော့သည်...။
စောက်ရည်တွေရွှဲရွှဲအိနေပြီး ဖျန်းကနဲသာမန်ထက်ပိုကဲလာသည်ကိုသိလိုက်သည့်ခဏ သော်ကမျက်နှာဖြင့်စောက်ပတ်ကြီးကိုဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးမဆွေကိုပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။မဆွေမျက်လုံးလေးကလည်ကလည်ဖြင့်ပက်လက်လေးလှဲလိုက်တော့ သော်ကမဆွေ၏ပေါင်ကြားမှာနေရာယူပြီးပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲယူထောင်မ,လိုက်ကာဖင်လုံးနှစ်လုံးကြားမှပြူးပြူးလေးချောင်းကြည့်နေသည့်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးအကြားစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသူ့လီးကြီးကိုမတန်တစ်ဆထိုးထည့်သွင်းပစ်လိုက်သည်။
ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုမိုးပေါ်ထောင်၍လက်ဖြင့်ဖက်ပြီးလိုးသဖြင့်မဆွေလက်တွေအိပ်ယာခင်းကိုမွမွချေကာ ဖင်ကြီးအပေါ်သို့ကော့ထိုးပြီးရုန်းသည်။ရုန်းလေ..စောက်ခေါင်းကလီးတည့်တည့်တက်လာလေ..ရုန်းလေ..တည့်လေ..ဆောင့်လိုးလေ..လီးအဝင်နက်လေ...စေးစေးပိုင်ပိုင် ကျပ်ကျပ်သိပ်သိပ်ဖြင့်သော်ကအားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသည်မို့ မဆွေစောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်တွေအံပြီးထွက်လာကြသည်။
စောက်ရည်အနှစ်ဖြူ ဖြူ များ ကသော်ကလီးတန်ကြီးတွင်ကပ်စေးနေပြီးချောဆီထည့်ပေးထားသလိုဖြစ်နေ၍သော်ကတစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသမျှ မဆွေကျေ ာကော့အောင်အရသာတွေ့နေလေတော့သည်။
" နာနာဆောင့်ပေးမောင်...ကောင်းလိုက်တာဖောင်း..ဖောင်း..ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ကောင်းတယ်ပြွတ်..ဖောင်း..စွတ်..ဖောင်း..ဆောင့်..ရတယ်.အာ့ကောင်းတယ်..ဆောင့်..ကောင်းတယ်မောင်..အွတ်စောက်ပတ်ထဲပြည့်နေတယ်..အာ့..ဆောင့်..နာနာလေး..အင်း..နာနာလေးဆောင့်..အား..ကောင်းထာဆောင့်ပါ...ဆောင့်ပါ..ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်လိုး..အင့်..အင့်.. ဖြဲ ကားပြီးလိုးပစ်စမ်းပါမောင်ရယ်..အင့်ကောင်းလွန်းလို့ပါ..အင့်..အင့်.."
သော်က..ပူးပြီးဖက်ထားသည့်မဆွေ၏ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကိုမဖက်တော့ပဲခြေကျင်းဝတ်မျ ားမှလက်ကိုကိုက်ကာ ပေါင်ကြီးတွေကိုဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီသို့ချဲပစ်တော့ စောက်ခေါင်းကြီးပွင့်အာလာသည်။ထိုအချိန်မှသော်ကဖင်လုံးကြီးတွေကိုခွကာ..ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ပြီးအသဲအသန် သွက်သွက်ကြီး အချက်နှစ်ဆယ် အစိတ်ခန့် ပက်ပက်စက်စက် မညှာမတာ ဆောင့်လိုးပစ်ပြီးလီးရည်များဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲသားအိမ်ထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့ မဆွေအသံကုန်အော်ဟစ်ကာ ဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ဖင်ကြီးပစ်ကျသွားသည်။ရီလွင်...သတိတော့ထားမိသား..။ရွာရောက်ခဲ့သည့်နေ့ကမှ ရာသီလာလို့ပြီးခဲ့သည်။
တစ်ညအိပ်ပြီး အလိုးခံဇာတ်လမ်းစ,ခဲ့တာ ဒီနေ့ထိတစ်ရက်မှမပြတ်ခဲ့..။အခု..ရာသီရက်မှာ..မလာတော့။ ထိန်များထိန်နေသလားဟုသံသယအတွေးဖြင့်စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်..။သေချာပါ ပြီ...ဗိုက်ကြီးတာပါပဲ.။တစ်နေ့မပြတ်အလိုးခံနေမှတော့...မဆန်းလှပါ။လင်ရပြီးခုနစ်နှစ်လောက်နေမှဗိုက်ကြီးတာကဆန်းနေသည်။ဒီတော့...အဖိုးထံကိုစိုးမြတ်ခြေလှမ်းပျက်တာတွေပြောပြပြီးထိန်းပေးဖို့ပူဆာရသည်။
အဖိုးက ကြောင်လက်သည်းဝှက်..။ခြေဆန်လက်ဆန်ရှည်သည်။အဆိပ်ပြင်းသည်။အထက်ပိုင်းမြင့်မြင့်ကြီးအထိ ကျွမ်းဝင်သည်။ခေတ်ကိုမျက်ခြည်ပြတ်မခံတော့ မတိမ်ကော..။ဘယ်သူတွေဘယ်လိုပြောင်းပြောင်း..အဖိုးမပြောင်းပါ။ဒီတော့..ကိုစိုးမြတ်ထံတစ်ချက်ပဲ ဖုန်းခေါ်ပေးလိုက်သည်..ကိုစိုးမြတ်တုန်ခါသွားရသည်။သူလုပ်ခဲ့သမျှ မြေကွက်တွေနေရာမှာ ငလျင်တွေလှုပ်သွားသည်။
လက်ထဲရှိသမျှငွေကြေး..ပိုင်ဆိုင်မှုတွေအားလုံး အမဲရောင်ပြောင်းချင်သလိုလိုဖြစ်သွားသည်။ဆောက်တည်ရာ မရသဖြင့်ရီလွင့်ထံအပြေးကလေးဖူးမျော်ရတော့သည်။ရီလွင်ကလည်း ပညာသည်ပါပဲ..။ကဲ...လာခဲ့...အိပ်ယာထဲတစ်ည..နှစ်ည အနားယူပြီးမှ အဖိုးနှင့်တွေ့ကြသည်။အဖိုးက ပြတ်သားသည်။ရီလွင်ကို ကြင်ကြင်နာနာဆက်ဆံပါ...ငါ့မြေးထိ ဓားကြည့်..ဒါပဲ..။တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ဆားမပါသည့်ဟင်းကို စားသင့်ပါက စားလိုက်ရပါမည်။
နောက်တစ်ရက်တော့ ကိုစိုးမြတ် တစ်ယောက်တည်း ပြန်သွားသည်။လုပ်ငန်းတွေကပုံမှန်လည်ပတ်လျက်ပါပဲ....ဟုတ်ကဲ့..ရီရီလွင်ဗိုက်ကြီးသွားပါသည်။ဆွေဆွေဝင်းလည်းရီရီလွင့်ကိုအမီလိုက်ပြီး ဗိုက်ကြီးပစ်လိုက်ပါသည်။ကျော်ရ နှင့် ရီရီလွင် အမွှာမောင်နှစ်မမို့ ကလေးရတော့လည်း အတူတူရ ကြတာမဆန်းလှပါ..။
ဗိုက်ကြီးတော့ ပို ပြီးလိုးလို့ကောင်းလာသည်။ဗိုက်ကြီးသည်မမတွေကလည်း ဆီးပုန်းလေးတွေဖောင်းမို့တက်လာသလို နှာတွေကတွန်းကန်ပွင့်လာကြသည်။ပေါင်ရင်းသားလေးတွေပြည့်ပြည့် စောက်ဖုတ်ကြီးတွေကဖောင်းဖောင်း အခုမှလိုးရတာအဆီအနှစ်ပြည့်ပြည့်ကောင်း...မတင်မြကိုဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့လိုးခဲ့ရတာသတိရလာသည်။ခုတော့ ကလေးမွေးပြီးတာ သုံးလေးလကျော်သွားပြီ..။
" ဟား....ပိန်းပန်းလေးကလှလိုက်တာနော်.."
မတင်မြ ပိန်းပန်းအိုးလေးကိုနေရာရွှေ့....မြေဆွပေါင်းသင်နေဆဲ...လူရိပ်တစ်ခုထိုးလာခြင်းနှင့်အတူအသံလေးတစ်သံကြားလိုက်ရသည်...
မော့ကြည့်လိုက်တော့ သော်က...လက်ကလေးပိုက်၍ရပ်နေသည်။သူဝတ်ထာသည့်ဂျင်းဘောင်းဘီရှည်မှာ ဇစ်ပွင့်နေပြီး လီးမာမာတောင်တောင် ဒစ်ကားကား ကြီးက. တစ်ထွာလောက် ငေါက်တောက်ထွက်ပြီးမတင်မြကိုခေါင်းညိတ်ခေါ်နေသည်။
မတင်မြ မခန့်ပြုံးလေးပြုံးကာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်နေရာက မြေကြီးပေါ်ဖင်ချထိုင်လိုက်ပြီး အောက်စ,ကိုလွှတ်..အပေါ်စ,ကိုပင့်တင်မ,၍ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်း ကြီးကိုလှန်ပြပေးလိုက်သည်။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
