ကံကြမ္မာ မုန်တိုင်းတိုက်ခတ်တဲ့ ည (စ/ဆုံး)
ရေးသူ -Thar Thar
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ပဲခူးတိုင်းဒေသကြီးထဲက.ကမ်းနားလမ်း..မင်းရွာမှာ..နေထိုင်တဲ့ ဖိုးထူးဆိုတာ အသားခပ်ညိုညို.ခန္ဓာကိုယ်က ကျစ်လစ်ပြီးယောက်ကျ်ားပီသသောမျက်နှာမျိုးပိုင်ဆိုင်ကာ(မင်းသား နေဒွေးလိုပုံစံမျိုးဖြစ်ပြီး)ပျိုတိုင်းအားကိုးချင်ရလောက်တဲ့ယောက်ကျ်ားကောင်းမျိုးဖြစ်လေသည်.။ဖိုးထူးဟာလက်လုပ်လက်စား..တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး..မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ရွှေကို လွန်စွာချစ်ခင်လေသည်..။
ဖိုးထူး၏ဖခင်ဖြစ်သူ ဦးထွန်းမောင်ကတော့..သူများလယ်တွေမှာအဌားလိုက်လုပ်ရင်း အသက်မွေးရသူဖြစ်လေသည်သို့ပေမဲ့သူရှာတဲ့ငွေ သူအလောင်းကစားလုပ်တာနဲ့တောင်မလောက်ဘူးလေ.. ဒေါ်ခင်ရွှေကတော့ရွာထိပ်မှာအကြော်ရောင်းရကာ...ဖိုးထူးကလည်းရသမျှ ငွေအားလုံးကို မိခင်ကိုအကုန်အပ်လေသည်... ထိုပိုက်ဆံတွေကို ဖခင်ဖြစ်သူဦးထွန်းမောင်က ညနေနေဝင်ပြီဆိုလျှင် အရက်သောက်ဖို့.. ဖဲရိုက်ဖို့တောင်းတိုင်းဖိုးထူးနဲ့ ဦးထွန်းမောင်ဟာ..ပြသနာဖြစ်နေကြ..။
" ခင်ရွှေငါ့ ကိုအရက်ဖိုးပေးစမ်း"
" မရှိပါဘူး ကိုထွန်းမောင်ရယ်...နောက်နေ့စျေးရင်းရအုံးမှာတော့..."
" ဟာ..ဒီကောင်မစောက်စကားများလိုက်တာ..ပေးမှာပေးတာမဟုတ်ဘူး..ပေးစမ်းနင့်ပိုက်ဆံ.. "
ဒေါ်ခင်ရွှေလက်ထဲက ငွေအချို့ကို ဦးထွန်းမောင်လုယူလိုက်တော့...ဖိုးထူးမနေသာတော့ဝင်ပါရလေပြီ...
" အဖေ..အဲ့လိုမတရားမလုပ်နဲ့ဗျာ...အမေ့ဆီမှာရှိတာက ကျုပ်ပေးထားတာဗျ...အကြော်ရောင်းတာကစားတာနဲ့ကုန်တာလေ..ဘယ်မှာလည်းငွေအပိုအလျှံ...အဖေရှာတာကကျုပ်တို့ ချူးတစ်ပြားတောင်သုံးရတာမဟုတ်ဘူး"
" အောင်မာ ငါမွေးလို့ လူဖြစ်ရတဲ့ကောင်ကများ စောက်စကားလာရှည်နေတယ်..ပေးစမ်းကွာ...ယူတော့ဘာဖြစ်လည်း...ဖဲသွားရိုက်မှာ..နိုင်ရင်ပြန်ပေးမယ် ကြားလား"
ဦးထွန်းမောင် ဆင်းသွားတော့ ဖိုးထူးကတော့ ဒေါသတွေထွက်ကာ..ကျန်ခဲ့လေသည်. ထိုအခါ ဒေါ်ခင်ရွှေက ဖြောင်းဖြရလေသည်...။
" သားရယ် စိတ်လျှော့ပါ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အဖေပဲလေ..သားပြန်မပြောရဘူး"
" ဟုပ်ကဲ့ပါအမေရယ်...အခုဟာက သားသီတင်းကျွတ်လပြည့်ညမှာ ပွဲစျေးလယ်ရင် သုံးဖို့ပိုက်ဆံလေးတွေဗျ"
" ငါ့သားရယ်အမေ ပြန်ထည့်ပေးပါ့မယ်...မနက်အကြော်ရောင်းတဲ့အမြတ်ငွေပြန်ယူပေါ့"
" မယူပါဘူးအမေရာ..အခုဟာက အနိုင်ကျင့်လို့ပါ..."
ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း ဒီသားအဖနှစ်ယောက်ကြားထဲမှာဘာလုပ်ရမှန်းကိုမသိတော့..အိမ်ထောင်ရေးကလည်းအဆင်မပြေ.။ဖိုးထူးမွေးပြီး နှစ်အနဲငယ်ကြာပြီးထဲက လင်မယားကိစ္စလိုးတာတွေဘာတွေလည်းမရှိတော့... အခုဖိုးထူးပဲ ၂၅ နှစ်ရှိပြီ...မခင်ရွှေလည်းမိန်းမလေ အသွေးအသားနဲ့တည်ဆောက်ထားတာ..တစ်ခါတစ်လေများဆိုရင် ခံချင်မိတာပေါ့...ဒါပေမဲ့ ဦးထွန်းမောင် ကလည်း ၁၀ ခါမှ ၁ ခါလိုးတာတောင်..အမြန်လိုးပြီးသူလရည်ထွက်ပြီးရင်ရပ်ပလိုက်တာဆိုတော့..ဒေါ်ခင်ရွှေ..ရမ္မက်တွေထန်နေရတာပေါ့... အခုညလည်း...ဖိုးထူးအိပ်ပြီအထင်နဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေ အတွင်းခန်းထဲမှာ...ထမီလှန်ပြီး လက်နဲ့ပွတ်ကာ..အာသာဖြေနေလေသည်...။
" အ့.. အား..ကိုထွန်းမောင် ရယ် ရှင့်လီးကြီးကိုသတိရလိုက်တာတော်...အ့.. ဟားကျုပ်ကိုလိုးစမ်းပါ...အ့...ဟား..."
စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲပြီး လက်နဲ့နှိုက်ကာ အာသာဖြေနေတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေ ရဲ့အသံဟာ လွန်စွာတိုးပေမဲ့...ဒေါသစိတ်ကြောင့်... အိမ်ရှေ့ဘုရားစင်အောက်မှာအိပ်နေတဲ့ ဖိုးထူးအတွက်တော့ အတိုင်းသားကြားနေရကာ...ဖိုးထူးလည်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီးအခန်းနံရံနားကပ်ကာ...မိခင်ဖြစ်သူ...ဒေါ်ခင်ရွှေကို ထံရံပေါက်ကနေချောင်းကြည့်လိုက်လေသည်... ဖိုးထူးလည်းလရောင်အောက်က ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို အတိုင်းသားမြင်နေရလေရာ..အောက်ကလီးကလည်းတောင်လာလေသည်...ဖိုးထူးမှာလီးကလည်းတောင်...မိခင်ဖြစ်သူကိုလည်းသနားမိလေသည်...။
" အမေသနားပါတယ်...အဖေကလည်းမလိုးတော့ ဆာနေရှာမှာပေါ့..."
ထိုသို့တွေးနေရင်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ဆန္ဒတွေ ပြည့်အောင် ဖိုးထူးကူညီမည်ဟု တွေးလိုက်မိလေသည်....ဒါနဲ့ပဲ အခန်းထဲကိုခြေသံဖွကာဝင်သွားပြီး...သူ့အမေဘေးမှာဝင်လှဲကာ အိပ်လိုက်ပြီးတော့..
" အမေ"
" ဟယ်..ငါ့သားဖိုးထူး...ဘာလာလုပ်တာလည်းအမေ့ဆီကို.. အာ ဒီခလေးတော့...သွားသွား အိပ်ချေတော့"
" မရှက်ပါနဲ့တော့အမေရာ..သားအမေဖြစ်နေတာတွေအကုန်မြင်ပြီးပြီ..သားအမေ့ကိုကူညီဖို့လာတာ... အဖေကအမေ့ကိုမလိုးပေးတော့ဘူးမို့လား..အဲ့တော့အမေဘာမှမပူနဲ့သားလိုးပေးမယ်"
" ဟဲ့..အဲ့လိုမဖြစ်ဘူးလေ ဖိုးထူးရဲ့..မင်းငရဲကြီးမှာပေါ့သားရဲ့ အမေ့ကိုလိုးရင်"
" ငရဲဆိုတာအမေကအပြစ်ယူမှကြီးမှာပါဗျာ..သားအမေ အခုလိုအထီးကျန်နေတာမကြည့်ရက်ဘူး.. အမေက အရွယ်အများကြီးကျန်သေးတယ်..အမေ့ကိုလည်း အိမ်ထောင်ရေးအရသာထူးကိုခံစားရစေချင်တယ်...သားပြုစုပါရစေ...နော်"
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ထမီ အောက်သို့လက်လှိုကာစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်လိုက်လေသည်... ။
" အ့..အင်း..ဟင်း..သားဖိုးထူး..မှားမယ်နော်...အား..ဟား..မှားကုန်ကြတော့မှာပဲကွယ်...အ့...ဟား..ဒီခလေးနော်ခက်လိုက်ပါဘိ"
ဖိုးထူးလက်ကလည်းလျှင်မြန်လွန်းလှကာ..ထမီထဲလက်ရောက်တာနဲ့...စောက်စေ့ကိုချေကာ..စောက်ဖုတ်အထဲကိုတန်းနှိုက်တော့...နဂိုထဲက ထကြွနေတဲ့ဒေါ်ခင်ရွှေ...သားအရင်းဖြစ်သူဖိုးထူးရဲ့အထိအတွေ့ကိုမရှောင်နိုင်ဘဲသာယာလာလေသည်...ဖိုးထူးကလည်းထမီကိုလှန်ကာ..ဒေါ်ခင်ရွှေ ကိုလှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး...စောက်ဖုတ်ကြီးကိုယက်ပေးလေသည်...။
" ပြက်...ပလက်.. ပြွတ်...ပလွတ်..ပြစ် "
" အ့.. ဟား...အ့...အား...အိုး...ဖိုးထူးရယ်
အ့...ဟား...အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီး လေထဲမြှောက်နေသလိုပဲကွယ်...အား...စောက်စေ့တွေကိုစုပ်နေတာလား... အမေအရမ်းကောင်းတာပဲ..."
ဖိုးထူးလည်း အတော်ကြာကြာယက်ပေးပြီးတော့...အနားယူရင်းလီးအစုပ်ခံချင်သဖြင့်..ပက်လက်လှန်လိုက်ကာ..
" အမေ့ သားကိုလီးစုပ်ပေးဗျာ..နော်"
" စုပ်ပေးမှာပေါ့...သားရယ်...လာပုဆိုးချွတ်လိုက်တော့"
ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း သူကိုယ်တိုင်ပုဆိုးကိုချွတ်ပေးလေရာ...တောင်မတ်နေတဲ့လီးကြီးက ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ရင်ကိုဗလောင်ဆူသွားစေပြီး...ဦးထွန်းမောင်ထက်တောင်ပိုကြီး..ပိုရှည်..ပိုတုတ်တဲ့ သားအရင်းဖြစ်သူရဲ့လီးကြီးကို တွေ့ရတော့...စောက်ခေါင်းထဲကနေ ယွစိပိုးထိုးလာလေသည်...ထို့နောက် ဖိုးထူးရဲ့လီးကို...ဒစ်ကနေပြီးငုံလိုက်ကာ...ပါးနှစ်ဖက်ခွက်သွားရလောက်အောင်အထိ အားယူကာစုပ်ပေးလေသည်။
" ပြွတ်...ပလွတ်..ပြစ်...ပြွစ်...ပြွတ်"
" အား...ရှီး...အ့..အိုး...အမေရယ် လီးစုပ်တာကောင်းလိုက်တာဗျာ..အမေ့ပါးစပ်လေးကနုညံ့နေတာပဲဗျာ...စုပ်.. စုပ်အမေလိုချင်တဲ့လီးအမေ့ရှေ့မှာရောက်နေပြီ အမေအားကအောင်သာစုပ်"
" ပြွတ်...ပြွတ်ပြွတ် .. ပလွတ်..ပြစ်"
ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း လီးနဲ့ကင်းဝေးနေတာကြာနေပြီဖြစ်သည့်အတွက်..အားရအောင်စုပ်ပေးအပြီး... မောတာနဲ့ လှဲကာအိပ်နေလိုက်တော့...ဖိုးထူးလည်း....ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ပေါင်ကြားထဲမှာနေရာယူလိုက်ပြီး...လီးနဲ့တေ့ကာ...လိုးဖို့ဟန်ပြင်ထားလိုက်ပြီးအားယူကာ လိုးလိုက်လေတော့သည်. .။
" ဗြွတ်....ဗလွတ်...ဗြစ်...ဗြစ်...ဗြွတ်"
" အ့...ဟား...အင့်..အင်း..ဟင်း...သာလေးရယ်.လီးကကြီးလှချည်လား...အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပြည့်ကျပ်သွားအောင်လိုးတက်လိုက်တာကွယ်...လိုး..လိုး...အားမနာနဲ့ဆောင့်လိုးပေး"
" ဖွတ်..ဗလွတ်..ဗြွတ်..ဗြစ်..ဗရစ်"
" အား...ရှီး..အ့..အား..အမေရယ်အမေ့စောက်ဖုတ်ကလေ စီးပိုင်နေပြီးအရသာကောင်းလိုက်တာ..."
" ကောင်းရင် ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပလိုက်သားရယ်..အမေလီးအရသာနဲ့ကင်းဝေးနေတာကြာခဲ့ပြီ...အခုငါ့သားလေးဖိုးထူးကလိုးပေးနေပြီ...အ့...အား....အမေ့စိတ်တွေပိုထကြွလာတယ်ကွယ်"
ဖိုးထူးလည်း မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လီးနဲ့အသံတွေ ထွက်အောင်ကိုကြမ်းတမ်းစွာဆောင့်ဆောင့်လိုးလေသည်..။
" ဖွတ်...ဖပ်...ဖလပ်..ဗလွတ်..ဗြွတ်.."
" အာ့..အ့..ဟား.. သားရယ်...ဖိုးထူး..အ့မြန်မြန်ဆောင့်လိုးတော့အမေပြီးတော့မယ်...အား..ဟား..."
ဖိုးထူးလည်း မိခင်ဖြစ်သူငတ်နေတဲ့လီးအရသာကိုကျေနပ်သွားလောက်အောင် ပေးစွမ်းရင်း လိုးနေရင်းလီးအကြောတွေက ကျင်တက်လာပြီး လရည်တွေကို ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ..လီးကိုစိမ်ထားပြီးငြိမ်နေလိုက်လေသည်... ဖိုးထူးလည်းပထမဦးဆုံးအမေကိုစလိုးရတာကြောင့်အရသာကို သေချာခံစားမိကာ..နောက်အကြိမ်တွေလည်းအဆင်ပြေအောင် ၃ ချီလောက်ဆက်တိုက်နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ လိုးလေရာ...ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း သားဖြစ်သူဖိုးထူးကို စွဲလမ်း သွားလေတော့သည်...။
နောက်ဆုံးအချီလိုးပြီးလို့ဖိုးထူးလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာ..တပ်လျက်သားနဲ့ လီးဇိမ်ခံနေလေရာ...ရုတ်တစ်ရက် ဦးထွန်းမောင်..ပြန်ရောက်လာတော့အရက်ကလည်းခပ်ထွေထွေသောက်လာလေသည်...အသံကလည်းမပေး...အိမ်ကလည်းအရမ်းကျဥ်းတော့ အိမ်ပေါ်တက်လိုက်တာနဲ့ ဘုရားစင်ရှိတဲ့နေရာ ၅ ပေလောက်ကျော်ပြီးရင်အခန်းဆိုလို့တစ်ခန်းထဲရှိလေရာ...ဝင်သွားလိုက်တော့...
" ခင်ရွှေရေ..အကိုဖဲနိုင်လာတယ်ဟေ့"
ပြောရင်းအခန်းထဲသို့အကြည့်မှာ...
" ဟာ.. ဖိုးထူး..နဲ့ ခင်ရွှေ...မင်း...မင်းတို့သားအမိ လိုးနေကြတယ်..ဖိုးထူးမင်းခွေးစိတ်ပေါက်နေတာဟုတ်လား..အမေအရင်းကြီးကိုကွာ...ဟာ...ခင်ရွှေမင်းကလည်းဘာလို့ငြိမ်ခံနေရတာလည်း..."
ဒေါ်ခင်ရွှေမှာတော့ ရှက်တာကြောင့်ဘာပြောရမှန်းမသိ...ဖိုးထူးကတော့ငြိမ်ခံတက်သူမဟုတ်တာကြောင့်...ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာထည့်ထားတဲ့လီးကို ချွတ်လိုက်လေရာ...၃ချီဆက်တိုက်လိုးထားတဲ့လရည်တွေက အနဲငယ်စိမ့်ကျလာပြီး..ဖိုးထူးရဲ့လီးဟာလည်း အတောင်ကျကာစဆိုတော့..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ပေပွနေလေကာ..ပုဆိုးကိုကမန်းကတမ်း ဝတ်လိုက်သည်...။
" အဖေကျွတော်ပြောပြမယ်...အမေကသူ့ဖာသာ အခန်းထဲမှာအိပ်နေတာ..ကျွန်တော်ကလည်းဒီမှာပဲအိပ်နေတာ..အိပ်ရာခင်းထားတာမြင်တယ်မို့လား.အားလုံးဟာအဖေ့ကြောင့်ဘဲ...အဖေကမလိုးပေးတော့ အရွယ်ရှိသေးပြီးသွေးသားဆန္ဒတောင့်တာလာတဲ့အမေကသူ့ဖာသာလက်နဲ့ပွတ်ပြီး အာသာဖြေနေရတာ...ကျွတော်ကသာအမေ့ကိုသနားလို့..အရမ်းဖောင်းကြွနေပြီး လီးဆာနေတဲ့အမေ့ရဲ့ဆန္ဒတွေကို ဟောဒီလီးနဲ့လိုးပြီးဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်တာ....မြင်လား"
" ဖြည့်ဆည်းအုံးကွာ...ခွပ်.. ခွပ်"
ဦးထွန်းမောင် ဒေါသစိတ်က ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး ဖိုးထူးကိုထိုးလိုက်လေသောအခါဒေါ်ခင်ရွှေသားကိုထိတော့နာလေပြီ...
" ကိုထွန်းမောင်..တော်ဘာမှကျုပ်သားကို ထိုးလားကြိတ်လားလုပ်စရာမလိုဘူး...ဟုတ်တယ်..ခံတယ်ကျုပ်သားရဲ့ဟောဒီလီးကြီးနဲ့ အားရအောင်ကို၃ချီဆက်တိုက် ခံခဲ့တယ်..."
" ခင်ရွှေမင်းကအဲ့ဒါကိုဂုဏ်ယူနေတာလား
“ မင်းမရှက်တက်ဘူးလား...ပတ်ဝန်းကျင်ကသိသွားရင် ဘယ်လိုပြောကြမလည်းဆိုတာ...မင်းမတွေးဘူးလား...မင်းမရှက်ပေမဲ့ငါရှက်တယ်ကွ"
" ရှင်ကသာ..ရှက်ရမှာပါ ကိုထွန်းမောင်ရဲ့ သားနဲ့မိန်းမကို ကျွေးရကောင်းမှန်းပေးရကောင်းမှန်းမသိဘဲ...တစ်ချိန်လုံးမူးရူးနေခဲ့တာ...ဘယ်မှာလည်းကျုပ်အတွက်အိမ်ထောင်ရေးသုခ "
" တော်ကွာ..မင်းတို့သားအမိတကယ်ကိုကျက်သရေတုံးတယ်...စည်းတွေဘောင်တွေမရှိကြတော့ဘူး...အေး..ဖိုးထူးမင်းလည်း အမေအရင်းကို ပြန်လိုးခဲ့တာနော်.ငရဲဆိုတာမနေဘူး..."
" အမလေး တော်လိုမူးရူးနေတဲ့ကောင်ကများ ငရဲဆိုတာကိုပြောထွက်သေးတယ်နော်... ကျုပ်သားကငရဲဘယ်တော့မှမကြီးဘူးတော်ရေ..အမေကိုစိတ်ချမ်းသာမှုတွေပေးနေတာမို့လို့... ဘယ်တော့မှငရဲမကြီးဘူး...သိရဲ့လား"
" အေး...မခင်ရွှေ လင်မယားမကွဲချင်လို့ငါဒီတစ်ကြိမ်တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးလိုက်မယ်....နောက်တစ်ခါများ အခုလိုမိခဲ့ရင် မင်းငါနဲ့ ကွဲပြီလို့သာမှတ်လိုက်ပေတော့..."
ဦးထွန်းမောင်လည်း သူပြောချင်တာတွေပြောပြီး...ထွက်သွားလေတော့သည်....။
နောက်နေ့တွေကနေစပြီး...ဦးထွန်းမောင်အလုပ်ကိုကြိုးစားလာသည်... ခါတိုင်းထက်တော့အဆင်ပြေလာသည်ဟုပြောရပေလိမ့်မည်... ဒါပေမဲ့သားဖြစ်သူဖိုးထူးရဲ့လီးကြီးနဲ့အလိုးခံရပြီးတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေဟာ..ဦးထွန်းမောင်ကိုလုံးဝစိတ်မပါတော့ပေ... တစ်ခါတစ်လေလိုးပေးသော်လည်း...တပ်ထွက်ဆိုတော့မခင်ရွှေမှာ..ဆတ်တငံ့ငံ့နဲ့ကျန်ခဲ့ရသည်ချည်းသာ..တစ်နေ့တော့ ဦးထွန်းမောင် ကုန်ရောင်းကုန်ဝယ် ကိစ္စနဲ့ ရန်ကုန်ဘက်ကိုခရီးထွက်ရမည်ဖြစ်လေရာ... ဖိုးထူးနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း မလိုးရတာကြာတော့ အတိုးချကာလိုးလိုက်မည်ဟုတွေးကာ...အားခဲနေကြလေသည်...ဖြစ်ချင်တော့ ထိုညက သီတင်းကျွတ်လပြည့်ညဖြစ်လေသည်....။
" သား ဖိုးထူး ပွဲစျေးမလည်ဘူးလား"
" မနက်ဖြန်မှ အမေ့လက်ကိုတွဲပြီး ပျော်ပျော်ကြီးလယ်မယ်..ဒီနေ့ကလပြည့်ညဆိုတော့အမေ့ကို ကန်တော့ရအုံးမယ်လေ"
" ဟင်...သားကဘာနဲ့ကန်တော့မှာလည်း"
" ဒီမှာလေ အမေရ အမေကြိုက်တဲ့သားရဲ့ ဟောဒီလီးကြီးနဲ့လေ.."
ဖိုးထူးလည်း ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်ပြီး...လီးကိုတဆတ်ဆတ်တုန်အောင်ခါပြကာ...ဒေါ်ခင်ရွှေကို မြူဆွယ်လိုက်လေသည်...ဒေါ်ခင်ရွှေကလည်းအားကျမခံ.. ထမီကို ချွတ်ကာ...စောက်မွှေးတွေကြားက သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖြဲပြကာ...လက်နဲ့ပွတ်ပြနေလေသည်...။
" ဖိုးထူးရယ် လာလေ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလာကန်တော့လေကွာ..."
ဖိုးထူးလည်း ကျန်ရှိနေသော စွပ်ကျယ်အကျီကိုပါချွတ်ချလိုက်ပြီး...ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့စောက်ဖုတ်နားသို့သွားကာ...လက်အုပ်ချီကာတကယ်ပဲကန်တော့လိုက်သေးသည်...ထို့နောက်...လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုတေ့ကာ...စောက်စေ့ကိုပွတ်ပေးပြီး....
" ဟောဒီလီးနဲ့လည်း ကန်တော့ရအုံးမှာပေါ့အမေရယ်..."
ဖိုးထူးလည်း စောက်စေ့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် ချေကာထိုးပွတ်ပေးလိုက်တော့ဒေါ်ခင်ရွှေမှာ..လူးလိမ့်နေအောင်ကို ခံစားနေရကာ...ကောင်းနေလေသည်...။
" အား...ဟား...အင်း...ဟင်း.... ဖိုးထူးရယ်...လုပ်ပေးတက်လိုက်တာ... အ့...ဟား..သားရဲ့လီးကြီးကိုအမေ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးပေးပါအုံးအမေစုပ်ချင်လို့"
ဖိုးထူးလည်း ပက်လက်အိပ်နေတဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို မှောက်ရက်လက်ထောက်ပြီး ထိုးထည့်ကာစုပ်ခိုင်းလေတော့သည်.... ။
" ပြွတ်...ပလွတ်...ပြစ်... ပလွတ်..ပြစ်.."
" အား...ဟား..ရှီး...အမေရာ.. စုပ်တက်လိုက်တာ..အရှင်လတ်လတ်နတ်ပြည်ရောက်နေရသလိုပဲဗျာ..."
ဒေါ်ခင်ရွှေလည်း ဖိုးထူးကို တစ်ဦးထဲသောသားဆိုတဲ့ချစ်ချင်းမေတ္တာရော...လင်ယောက်ကျားလိုရော ချစ်မိနေပြီဖြစ်လေရာ..ဖိုးထူးရဲ့လီးကိုအာခေါင်ထဲထိထည့်ကာ...လည်ချောင်းထဲအထိထည့်စုပ်ပေးလေသည်... ။
" ပြွတ်...ပလွတ်...အွတ်...အု..ဖရု..ပြစ်"
" အမေ သားလီးကိုချွတ်လိုက်တော့ သားအမေ့ကိုပြန်ပြုစုပေးမယ်..."
" အမေသားရဲ့လီးကိုချွတ်လိုက်တော့ သားအမေ့ကိုပြန်ပြုစုပေးမလို့"
ဖိုးထူးလည်းအောက်သို့တစ်ဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းသွားပြီး..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့မျက်နှာကိုအပ်လိုက်ကာ...လျှာကိုအပြားလိုက်အနေအထားဖြင့် ယက်ပေးလေတော့သည်...။
" ပြက်...ပလက်...ပလွတ်...ပြွတ်..ပလက်"
" အ့..ဟား..အင်း..အား..ဟား..ဖိုးထူးရယ်
အ့..အမေ့ကို ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလည်းကွယ်...အ့..အရမ်းကောင်းတယ်"
ဖိုးထူးကလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေကောင်းသည်ဟုပြောလေ ပိုပြီး ဖြဲကာ ယက်ပေးလေ...ကြာတော့ ဒေါ်ခင်ရွှေ အရမ်းကောင်းလာပြီး...အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ကာပထမအချီ ပြီးသွားလေတော့သည်...ဖိုးထူးရဲ့မျက်နှာသို့လည်း စောက်ရည်တွေက ပန်းထွက်ကာစင်လေတော့သည်...။
ထို့နောက်..ဖိုးထူးလည်း လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ကိုထိကပ်ထားပြီး...ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့အပေါ်မှာ မှောက်ရက်နေကာ..စကားတီတီတာတာပြောကာချွဲနေလေသည်...။
" အမေ..သားကိုချစ်လား..."
" ဖိုးထူးရယ်..မေးမှမေးရက်တယ်..ချစ်လို့ပဲ အမေ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုသားကိုပေးလိုးခဲ့တာပဲမို့လားလို့..."
" အဲ့လိုဆို သားနဲ့ရတဲ့ရင်သွေးလေးမွေးပေးပါလား အမေရာ"
" ဖိုးထူးရယ်..အခုကနင့်အဖေရှိတယ်လေ..မဖြစ်သေးဘူး..အခုလိုလိုးနေတာတောင်..လွန်လှပြီ သားရဲ့ နောက်တော့အမေတစ်ခုခုကြံပါအုံးမယ် "
" အဲ့လိုဆိုရင် အချိန်ရှိတုန်း အမေ့ရဲ့ဟောဒီအဖုတ်ကြီးကိုလိုးအုံးမယ်ဗျာ.."
" အဲ့ဒါတော့သဘောရှိပါတော်...စိတ်ကြိုက်သာလိုး..."
ဖိုးထူးလည်း ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးအချောင်းကြီးကို ထိုးထည့်ကာအဝင်အထွက် ချောမောစွာဖြင့်လိုးနေလေတော့သည်...
" ဗြစ်...ဗလွတ်..ဗြွတ်...ဗြစ်...ပလွတ်"
" အ့...အား..ဟား...အိုး..ဖိုးထူးရယ်...
အမေ့သားလေး..လိုးတက်လိုက်တာ..မင်းထွက်လာခဲ့တဲ့ဟောဒီအပေါက်ကိုအားရအောင်လိုးစမ်းကွယ်...အ့...အား..."
" ဖွတ်...ဖပ်...ဗလွတ်...ဗြွတ်...ဖွတ်..ဖပ်"
" အ့..အား...ရှီး...အ့..အမေရယ် အမေ့စောက်ဖုတ်ကလေ အရမ်းအရသာရှိတာပဲ...အရမ်းလည်းလှတယ်ဗျာ...":
" သားကြိုက်တယ်မို့လား...ကြိုက်ရင်လိုးအားရပါးရစိတ်ကြိုက်လိုးစမ်း"
ဖိုးထူးလည်း...ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကို ဒေါ်ခင်ရွှေကိုကာမစပ်ယှပ်ပြီး လိုးလေရာ...ဒေါ်ခင်ရွှေမှာလည်း သားအရင်း၏ လီးနဲ့ပြန်လိုးပေးတဲ့အရသာကိုကြိုက်နှစ်သက်မိသွားလေပြီဖြစ်သည်...ပေါင်နှစ်ခြမ်းကိုဖြဲသထက်ဖြဲပြီး ခံမိလေသည်...ဖိုးထူးကလည်း...အားမနာတမ်း အသံစုံမြည်အောင်ဆောင့်လိုးလေရာ..နောက်ဆုံး...ဖိုးထူးရဲ့ ဖြူပျစ်ပျစ်လရည်တွေဟာ..ဒေါ်ခင်ရွှေရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ပန်းထည့်ကာ...ပထမအချီကိုအဆုံးသတ်လိုက်လေသည်...။
သို့ပေမဲ့...တစ်ချီနဲ့ဘယ်တော့မှ အားမရတက်တဲ့ ဖိုးထူးနဲ့ဒေါ်ခင်ရွှေတို့သားအမိဟာ..၃ ချီလိုးပြီးမှသာ ကိုယ်တုံးလုံးကျွတ်နဲ့ပင်..ဖိုးထူးရဲ့လီးကို စောက်ဖုတ် ထဲမှာစိမ်ထားရင်း..အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်........။ထိုမြင်ကွင်းကို...ခရီမသွားဖြစ်လို့အိမ်ပြန်လာတဲ့ ဦးထွန်းမောင်အစ/အဆုံးမြင်လိုက်ရကာ..ဘာမှမပြော..မသောင်းကျန်းတော့ဘဲ...စာတစ်စောင်ရေးကာ...အိမ်ကနေအပြီးထွက်သွားလေတော့သည်...။
“ ခင်ရွှေနဲ့ သားဖိုးထူး..ငါညကခရီး
မသွားဖြစ်လို့ပြန်လာရင်းအကုန်တွေ့ ပြီးပြီ ငါဘာမှပြောစရာမရှိဘူး..
ခင်ရွှေရေ သားရဲ့လီးကငါ့ထက်ပိုကြီး....ပိုပြီးလိုးတက်တော့.မင်းအရမ်းကောင်း....နေမှာပဲ.ပြီးတော့သားက မင်းကိုသေ...ချာစောင့်ရှောက်ပါတယ်. ငါစိတ်ချ..တယ်ငါမင်းတို့အနားကနေအပြီးအပိုင် ..ထွက်သွားပြီ...ဘယ်တော့မှပြန်မလာမဲ့
ထွန်းမောင်........”
စာကိုဖတ်ပြီး ဒေါ်ခင်ရွှေ စိတ်မကောင်းတော့ဖြစ်မိပေမဲ့ ဒါကသူကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့လမ်းပဲလေ....
" အမေ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေလား.."
ဖိုးထူးရဲ့အမေးစကားကို ဒေါ်ခင်ရွှေ ဖြေးညှင်းစွာခေါင်းကိုရမ်းပြလိုက်ပြီး...
" မဟုတ်ဘူးသား...အမေက ကိုထွန်းမောင်ကိုလင်ယောက်ကျ်ားလိုထက် အကိုကြီးတစ်ယောက်လို သံယောဇဥ်ပဲထားတော့တာ...အမေကသားနဲ့လင်မယားလိုနေပြီးထဲက သားရဲ့ အပြုစုအယုယတွေကို အရမ်းစွဲလမ်းသွားတာ...ဒါကအမေရွေးချယ်တဲ့ဘဝပဲလေ...အမေပျော်တာပေါ့...ကိုထွန်းမောင်ကိုအားနာတာကလွဲ ပြီးဘာမှစိတ်ထဲမရှိပါဘူး"
" ဟုပ်ပါပြီ အမေရာ သားကလည်းအမေ့ကို ဇနီးမယားလိုရော...အမေတစ်ယောက်လိုပါ သေချာပြုစုစောင့်ရှောက်သွားပါ့မယ်..."
ဒီလိုနဲ့ပဲ...၃ နှစ်လောက်အချိန်ယူကာ ဖိုးထူး ကြိုးစားကာအလုပ်လုပ်တော့...အခုဆိုရင်အတော်လေးလည်းစုမိဆောင်းမိရှိကာ... တောင်ကြီးဘက်မှာခြံဝယ်ထားပြီးနေလေပြီ... ဒေါ်ခင်ရွှေကလည်းအခုကိုယ်ဝန်၂လဆိုတော့ တောင်ကြီးကိုပြောင်းနေကြကာ...ဖိုးထူးနဲ့ ဒေါ်ခင်ရွှေတို့ရဲ့ ဘဝရှေ့ရေးက ဖြောင့်ဖြူးသာယာနေမယ်ဆိုတာ...မလွဲပါဘူး...။
ပြီးပါပြီ။
