မြနန်းမဉ္ဇူ: 05/07/17

Sunday, May 7, 2017

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၅ )

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - နရသူ

နှစ်ယောက်သား နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက် အပြိုင်ကြဲကာ တစ်ယောက်ကခပ်ပြင်းပြင်းလိုးသွင်းလိုက် ကျန်တစ်ယောက်ကလည်း နာကျင်မှုဝေဒနာကို လျစ်လျူရှုကာဖြင့် အောက်ကနေ ကော့ကာကော့ကာပေးနေရင်း အချက်လေးငါးဆယ်ဆက်တိုက်လိုးလိုက် မောလျှင်ခဏနား မမမြင့်မူရဲ့နို့အုံအိအိကြီးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့စို့ပေးရင်း ဖျစ်ချေလှိမ့်နယ်ကစားလိုက် အမောပြေပြီဆိုတာနှင့် နောက်တစ်ဖန် ပြန်စလိုးလိုက်နှင့် အချိန်ကြာလာလေ လိုးဆောင့်ချက်များ ပိုသွက်ပိုကြမ်းလာလေဖြစ်ပြီး လိုးသံမာန်သွင်းသံ ညည်းသံတွေ တားမနိုင်ဆီးမရ မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်ကြီးထွက်ပေါ်လာကြကာ တစ်ခန်းလုံးငရဲပွက်သလို ဆူညံနေလေတော့သည်။

ရမ္မက်ဇောတွေ အသည်းအသန်ထကြွသောင်းကျန်းလာကြသည်။ စောမြိုင်လိုးချက်တွေပိုမိုပက်စက်လာပြီး သူမပေါင်တန်နှစ်ချောင်းစလုံး အပေါ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားဖြစ်အောင်(တစ်တီတူး အိပ်သည့်ပုံစံမျိုး) ခြေနှစ်ဖက်မိုးမျှော်အောင် ဖြဲလှန်ပစ်လိုက်ရာက အပေါ်စီးကနေ သူမခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို သူှုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ချုပ်ကိုင်ဖိချလိုက်ပြီး ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားသလိုဖြစ်နေသည့် မမမူစောက်ပတ် ပြဲအာအာကြီးထဲကို သူ့လဒစ်ပြဲကြီး အသားပါပါ လိုးစိုက်ထည့်သွင်းကာ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့်တစ်ချက်ချင်း တဘုတ်ဘုတ်တဇွပ်ဇွပ် မြည်ဟီးအောင်ဘဲ မနားစတမ်းဖိဆောင့် လိုးချပေးနေပေသည်။

"စွပ် ဖွတ် ဗွပ် စွိ စွတ် ဖွတ် ဘွပ် ဗလပ် ဘုတ် ဘတ် ဖွတ် ဇွပ် ဗြိ ပြွတ် ဗလပ်ဘုပ် ဘွပ် "

"အိ အိ အင့် ကောင်း ကောင်းတယ် မောင် ရယ် ဟင့် ဟင့် ဆောင့် ဆောင့် လိုး လိုးစမ်း အားရပါးရလိုးထည့်လိုက်စမ်းကွာ လီးကြီး အောင့်အောင့်သွားတာပဲ အသေလိုးနိုင်တယ် လိုး မသေမချင်းလိုး အ အမေ့ အီးဟီး ဟီး ဟီး ဟင်း နော် "

မမြင့်မူလည်း အောက်ကနေ ခေါင်းတယမ်းယမ်းနှင့်မခံချိမခံသာ အလူးအလဲအလိုးခံနေရပြီး စက်သေနတ်ပစ်သလို တအုန်းအုန်းတဒိုင်းဒိုင်းနှင့် အသေအလဲ လိုးပေးနေသော စောမြိုင်လိုးချက်အောက်မှာ အချိန်ကြာကြာတင်းမခံနိုင်ရှာတော့ဘဲ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေ တဖြောဖြောပန်းထွက်လျက် ကာမပန်းတိုင်းဆီသို့ အဆောတလျင်ကြီး ဆိုက်ရောက်သွားရတော့သည်။

စောမြိုင်လည်း အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ထပ်လိုးပြီး သူ့လီးထိပ်မှလရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ နှစ်ယောက်သားဖက်လိုက်နမ်းလိုက်နှင့်အတန်ကြာလူးလှိမ့်ကာ ရမ္မက်စည်းစိမ်ကြီးစွာခံစားနေကြရင်း အတန်ကြာမှ လူချင်း ခွာလိုက်ကြသည်။

စောမြိုင်နှင့်ဒေါ်မြင့်မူ စစ်စတီနိုင်းလုပ်ပြီး စောမြိုင်ကအပေါ် ဒေါ်မြင့်မူကအောက်မှနေ၍ တစ်ယောက်ဟာကို တစ်ယောက် စုပ်လိုက်မှုတ်လိုက် လျှာနှင့်ယက်သပ်ကာဆွလိုက်နှင့် အလုပ်များသွားကြလေသည်။ စောမြိုင် သူမပါးစပ်ထဲလီးထည့်ပြီး အပေါ်ကနေ တစ်ချက်ချင်းဖိဆောင့်လိုးပေးသည်ကို ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက်ပါးစပ်ဖြဲဟလျက် လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီး သူမအာခေါင်ထောက်မိသည်အထိ deepthroat လုပ်ကာ အလိုးခံနေပြီး စောမြိုင်လည်း သူမပါးစပ်ပေါက်ထဲကို လီးတစ်ချောင်းလုံးအပြည့်သွင်း၍ မညှာမတာလိုးရင်းက ဒေါ်မြင့်မူပေါင်နှစ်ဖက်ကြားကို သူ့ခေါင်းထည့်ကာဖြင့် သူမပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်ကို မျက်နှာအပ်ပြီး ပက်ပက်စက်စက်ပင် ဖလူးဖလူးအသံများထွက်သည်အထိ စောက်စိကလေးကိုနှာခေါင်းနှင့်ထိုးမွှေရင်း စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းဝရှိ အတွင်းအပြင် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေကို ပါးစပ်နှင့်ဘယ်ညာကိုက်ဆွဲယမ်းခါပြီး မွှေ့လိုက်စုပ်လိုက် ဝလုံးဝိုင်းလိုက် အစိကိုလည်း သွားနှင့်ကိုက်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ကာ အပေါက်ဝထဲလျှာထိုးယက်လိုက် စောက်ခေါင်းအတွင်းဖက်ရှိနံရံတွေကို လျှာကတော့ချွန်လိပ်ပြီး လှည့်ပတ်ယက်လိုက်နှင့် ပီပီပြင်ပြင်ကြီးမွှေနှောက်ဆွနှူးပေးလိုက်ပြန်ရာ နဂိုကပင်ဏှာထန်သလောက် စောက်ရည်သန်လွန်းလှသည့် ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက် ဘယ်လိုမှစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ရည်တရွှဲရွှဲ အပြင်ကိုလျှံထွက်ကျလာရလေတော့သည်။

စောမြိုင်၏လီးတုတ်တုတ်ငပဲကြီးကိုလည်း သူမပါးစပ်ကနေ တအူးအူးတအွန်းအွန်း အသံများထွက်လာသည်အထိ အားပါးတရ စုပ်ကာစုပ်ကာပေးနေရာ တံတွေးတွေပါမြင်မကောင်းအောင် ယိုစီးကျလျက်ရှိပြီး ငစောလီးကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွားမာတောင် တောင့်တင်းလာသဖြင့် အာခေါင်ညောင်းမတတ် ပါးစပ်ကိုအသားကုန်ဖွင့်ခံကာ မဆန့်မပြဲ မရှူနိုင်မကယ်နိုင်ဖြစ်နေတာကို တွေ့ရလေသည်။ နှစ်ယောက်သား အဆက်မပြတ်လီးစုပ် အဖုတ်ယက်ရင်း တော်တော်ကြီးခရီးရောက်လာသည်။ ဒေါ်မြင့်မူ မခံနိုင်နော့သဖြင့် ငစောလီးကို ပါးစပ်ကနေ ခဏချွတ်ထုတ်လိုက်ရပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှူကာ အေဖြေနေရင်းက …

"ကိုစော ပါးစပ်ထဲအပြီးလိုးမလို့ ဟုတ်လား မမူ အပြီးထိစုပ်ပေးမယ် "

"ကျွန်တော်လည်း အစ်မပါးစပ်ပေါက်ထဲ လရည်ထည့်ပြီး ပြီးချင်တယ် အစ်မမူလည်း ဒီအတိုင်းပြီးချင်ပြီးလိုက် နောက်တစ်ချီကျမှပဲ အားရပါးရလိုးကြတာပေါ့ မမူသောက်ပတ်လည်းလိုးမယ် ဖင်ကိုလည်း လီးထည့်ပြီး လိုးပေးမယ် "

"ကောင်းပြီ လိုးချင်သလိုလိုး ရှင့်သဘောပဲ ရှင့်လီးကြီးကိုသာပါးစပ်ထဲ ပြန်လိုးပေးတော့ ကျုပ်မပြီးမချင်းစုပ်ပေးမယ်"

နှစ်ယောက်စလုံးက အထန်ဇယားတွေချည်းမို့ သူတို့ပါးစပ်နှင့် ကမ်းကုန်အောင်လိုးရတာကို နှစ်ထောင်းအားရရှိကြသူတွေပီပီ လရည်ရောစောက်ရည်တွေပါ ပါးစပ်နှင့်ခံပြီး တဝကြီးမျိုချရတာကို အားရကျေနပ်နေကြလေသည်။ ငစောလီးမှ လရည်တစ်ပြုံတစ်မကြီး ပန်းထွက်လာအောင် လိုးခိုင်းလိုက်ပြီး ဒေါ်မြင့်မူလရည်တွေအကုန်စုပ်မျိုချလိုက်သလို သူမစောက်ခေါင်းထဲမှ တဖြစ်ဖြစ်ပန်းထွက်လာသည့် စောက်ရည်များကိုလည်း ငစောတစ်စက်ကလေးမှ အပြင်ဖက်ကို ယိုဖိတ်ခြင်းမရှိအောင် သတိကြီးကြီးထားပြီး စုပ်ပေးလိုက်ကာ မြိန်ရည်ယှက်ရည်မျိုချလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်ခဏနားပြီး စကားပြောလိုက်ကိုင်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ကာ ဒေါ်မြင့်မူ ငစောလီးပြန်တောင်လာအောင် မထိတထိကိုင်ဆွ စုပ်နမ်းပေးသလို ငစောလည်း သူမနို့စို့လိုက် စောက်ပတ်နှိုက်လိုက်လုပ်ပြီး ကာမစိတ်ပြန်ကြွကာ စောက်ရည်တွေ တရွှဲရွှဲ ယိုစီးကျလာသည်အထိ လုပ်ပေးသည်။ ဒီတစ်ချီတော့ ငစောရော သူမပါ အားပါးတရ ကိုယ်ထိလက်ရောက်လိုးကြရမည် ဆိုသောအသိဖြင့် နှစ်ယောက်လုံး အထူးပင် စိတ်ဓာတ်တက်ကြွလျက်ရှိနေချေပြီ။

"မမူ ကုန်းပေးရမလား"

"ဟာ မကုန်းနဲ့ နို့စို့ပြီး လိုးချင်တာ "

ဒေါ်မြင့်မူ သူ့ကိုချစ်မျက်စောင်းကလေးထိုးပစ်လိုက်ရင်း …

"အမယ် ဒီက သိပါတယ်နော် တကတည်း …သူပဲ ခုထက်ထိ နို့စို့လို့ကိုမဝနိုင်ဘူး သဲကိုသဲလွန်းတယ် …ဟွန်း "

"ဘာလဲ မမက အနောက်ကနေ ဖင်ကြည့်လိုးတဲ့ကောင်နဲ့ချည်း ဆုံဖူးခဲ့တာမဟုတ်လား"

ငစော သူမကို တမင်စနေမှန်းသိလိုက်၍ ဒေါ်မြင့်မူက နှုတ်ခမ်းလေးကို ထော်နေအောင်ရွဲ့လိုက်ရာက …

"ဟုတ်ပတော် မူမူတို့ ကြုံသမျှငနဲမှန်ရင် ဖင်ကြိုက်လို့တဲ့ ဖင်ကြီးကိုင်ကိုင်ပြီးလိုးဖို့ ဒီက လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်အမြဲကုန်းပေးခဲ့ရတာ ဒူးခေါင်းမှှာဆိုလည်း ဒဏ်ရာအမာရွတ်ဗရပွနဲ့ ကိုစော ကြည့်ချင်သေးလားပြော ပြပေးမယ် ဟွင်း"

ငစော တဟဲဟဲရယ်ပြီး …

"အလကား ချစ်လို့စတာပါ မမမူရဲ့ ဒူးခေါင်းကြည့်စရာလား ကြည့်မယ့်ကြည့် မမူစောက်ဖုတ်ကြည့်မှာပေါ့လို့ ဒီလောက်လိုးချင်စရာကောင်းတဲ့ဥစ္စာ ဟင်းဟင်း ဟင်း"

မမူလည်း ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ မျက်စောင်းကလေးတစ်ချက်သာချွေချလိုက်ရင်း ကွပ်ပျစ်ပေါ်နောက်ပြန်လှဲချလိုက်ရာက ပက်လက်ကားရယား လိုးရန်အသင့်အနေအထား ပြင်ပေးလိုက်လေတော့သည်။

စောမြိုင် သူ့လီးကြီးတဆဆလုပ်ပြီး သူမအနားရောက်လာကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာအသင့်နေရာယူလိုက်သည်။

ထိုနေ့က ပက်လက်တစ်မျိုး မှောက်ခုံရက်တစ်ဖုံ စောက်ပတ်ရောဖင်ပေါက်ရော မနားစတမ်းဖွင့်ကာ စိတ်ကြိုက်အလိုးခံပြီး ဒေါ်မြင့်မူလည်း မောမောလျလျနှင့်သူမအခန်းကို ပြန်လာခဲ့ရလေသည်။

စိုးယုမော် ချောချောနှင့်ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တို့ကတော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ယူလာပေးသော dildo ခေါ် ရော်ဘာလီးအတုနှင့် နေ့စဉ်ရက်ဆက်ဆိုသလို သုံးယောက်သား အလုပ်ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။ စိုးယုမော်လည်း ချောချောထက်ပင် ရမ္မက်ပိုပြင်းသည့် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကို တအံ့တသြဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။ လူတစ်ယောက်ကို အပေါ်ယံကြည့်ရုံနှင့် ဘယ်လိုမှ အသေအချာအကဲဖြတ်၍ မရနိုင်ကြောင်းကို သူမအနေနှင့် မိမိကိုယ်ခန္ဓာနှင့်ရင်းနှီးပြီး သင်ခန်းစာကောင်းကောင်း ရရှိခဲ့ပေပြီ။

ဦးညီဂျော် ပြန်ရောက်သည့်ညမှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တစ်ယောက်လုံးငုတ်တုပ်ရှိလျက်နှင့် ချောချောကိုနင်းနှိပ်ပေးဖို့ခေါ်လိုက်တာမို့ စိုးယုမော်လည်း အနည်းငယ်အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကတော့ သူမကို သူတို့အိပ်ခန်းနားမကပ်ဖို့ အသေအချာပြောဆို မှာကြားထားသည်။

"ညည်း ဘယ်လိုလူနဲ့ပဲ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ဖြစ် ငါ ဘာမှပြောစရာအကြောင်းမရှိဘူး တားစရာလည်းမလိုဘူး အဓိက သူ့လက်ထဲ မရောက်အောင် ထိန်းဖို့က ငါ့တာဝန်ပဲ ငါပြောတာ နားလည်တယ်မဟုတ်လား"

တည့်တည့်ပဲပြောသည်။ သူ့လင်နှင့်နောက်ထပ်မိန်းမတစ်ယောက်ကို ရင်းနှီးခွင့်မပေးနိုင်တော့။ တစ်သက်လုံး မျိုသိပ်ခံစားလာတာ များပြီမို့လည်း သူမဖက်က တနုံ့နုံ့ဖြစ်နေသည့် ရင်တွင်းခံစားချက်ဝေဒနာကို စိုးယုမော် စာနာနားလည်ပေးနိုင်ပါသည်။ သူမဖက်ကနေ ကြည့်ပြန်တော့လည်း သူ့လင်လုပ်ခဲ့တာ ခေတ်စကားနှင့်ပြောလျှင် များလွန်းနေပြီ။ မိန်းမဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီး ပါကင်ဘယ်နှစ်ကြိမ်တောင်များ ဖွင့်ခဲ့ရသလဲတော့မသိပါ။

စိုးယုမော် အိမ်အောက်ထပ်ရှိ တံခါးတွေကိုလိုက်ပိတ်ပြီး အခန်းထဲဝင်လာခဲ့သည်။

"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် "

တံခါးခေါက်သံကြားရ၍ ညအိပ်အဝတ်အစားလဲလှယ်နေရာက အခန်းဝပြန်လျှောက်လာပြီး တံခါးအမြန်ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အခန်းဝမှာ သူမထင်မှတ်မထားသူတစ်ယောက် ရောက်နေသည်။

ပိန်ပိန်ပါးပါး အရပ်ခပ်ပျပ်ပျပ်နှင့်မာလီကိုခင်ထွေးဖြစ်နေသည်။ အသေအချာရှင်းအောင်ပြောရလျှင် ချောချောယောက်ျား လူရိုးလူအကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်သော ကိုခင်ထွေးပင်။

သူ့မျက်နှာမှုန်တေတေဖြစ်နေပြီး ပါးစပ်ကလည်း တစ်ခါမှမရစဖူးသည့် ကဇော်အနံ့တွေရနေ၍ စိုးယုမော်စိတ်ထဲက ထိတ်ကနဲ တစ်မျိုးကြီးတော့ဖြစ်သွားမိသည်။

သူမအနားကိုရုတ်တရက်ချဉ်းကပ်လာပြီး လက်မောင်းတစ်ဖက်ကိုကိုင်လှုပ်ကာဖြင့် …

"စိုးစိုး ငါ မေးစရာရှိလို့ "

"ရှင် ကို ကို ခင်ထွေး မေးပါ ဘာမေးမလို့လဲ"

"နင် ချောချော တွေ့မိလား "

"အင်း စောစောက အပေါ်ထပ်တက်သွားတာ အန်ကယ်ကြီး နင်းနှိပ်ဖို့ခေါ်တယ်ထင်တယ် "

"လာ နင်ပါ လိုက်ခဲ့ အတူ သွားကြည့်ကြမယ် "

"ရှင် … ပြ ပြဿနာ တစ် ခုခု ရှိလို့လား ကိုခင်ထွေး "

"မရှိပါဘူး လိုက်မှာသာလိုက်ခဲ့စမ်းပါ ဘယ်လိုအခြေအနေရှိသလဲ နင်ပြောတာအမှန်ပဲလားလို့ ကြည့်ရုံတင်ကြည့်မှာ "

"တ တကယ်နော် ကို ခင်ထွေး နောက်မှ တစ်ခုခုဖြစ်နေရင် ကျ ကျွန်မပါဒုက္ခရောက်နေမယ်"

"ဒါ နင့်နဲ့ဆိုင်တဲ့ကိစ္စမဟုတ်ပါဘူး …ငါ အကုန်နားလည်တယ် လာ … ငါနဲ့သာ အပေါ်ထပ် လိုက်တက်ခဲ့စမ်းပါ "

စိုးယုမော် မလိုက်ချင်လိုက်ချင်နှင့်ပင် သူ ဇွတ်အတင်းဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို တိုးလို့တန်းလန်းနှင့် လိုက်ပါလာခဲ့ရသည်။

အင်း …မပြောကောင်းမဆိုကောင်း ဟိုကိစ္စများလုပ်နေရင် ငါတော့ … ဒုက္ခပဲ … ဆိုပြီး စိတ်ထဲလေးလံနေမိတာလည်း အမှန်ပင်။ အို … အန်တီမွန်တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာပဲ …မဖြစ်နိုင်တာ ကိုခင်ထွေး သူ့ဖာသာသူ မူးမူးနှင့်ထင်ရာလျှောက်တွေးပြီး မယားလုပ်သူကို ရမယ်ရှာနေတာပဲ ဖြစ်ရမည်။ ဒီလိုတွေးမိပြန်တော့လည်း အနည်းငယ်တော့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားပြန်သည်။

"အန် တီမွန် လည်း ရှိတာပဲ ကိုခင်ထွေးရဲ့ …ဘာမှ … မ ဖြစ် … လောက် …"

"ရှူး ပါးစပ်ပိတ် …တိတ်တိတ်နေစမ်း "

သူပြောတာလည်းဟုတ်ပေသားပဲ။ အခန်းဝရောက်နေပြီမို့ စိုးယုမော်လည်း လျှာရှည်နေမိသော ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ကြိတ်ပြီး အပြစ်တင်လိုက်မိရင်း ကိုယ့်ပါးစပ်ကိုယ် အမြန်ဆုံး ပိတ်ထားလိုက်ရသည်။

ခါတိုင်းလိုပဲ တံခါးကို အတွင်းမှနေ၍ ချက်ချထားခြင်းမရှိပါ။ ဟတတကလေးဖြစ်နေသောတံခါးဝအနားသွားပြီး အသံဗလံနားစွင့်မိသည်။ အားလုံး တိတ်ဆိတ်နေသည်။ စကားပြောဆိုသံ ဘာသံကိုမှမကြားရဘဲ တစ်ခန်းလုံးတိတ်ဆိတ်နေ၍ စိုးယုမော်လည်း နားမလည်နိုင်အောင်ဖြစ်သွားရသည်။ သုံးယောက်စလုံးပဲ အိပ်များပျော်နေကြသလားမသိလို့တွေးမိသည်။ ဒါတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်။ တစ်ယောက်ယောက်တော့ စကားပြောကိုပြောရမည်။

သူမလက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဖြတ်ကနဲလှမ်းပုတ်လိုက်တာကြောင့် စိုးယုမော် ကိုခင်ထွေးဖက်လှည့်ကာ သူ့ကို နားမလည်စွာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။ ဒေါသစိတ်ကြောင့်ထင်သည်။ သူ့မျက်နှာတစ်ခုလုံး မည်းမှောင်နေပြီး အခန်းထဲကို လက်ညှိုးညွှန်ပြလိုက်ရာက အသံခပ်အုပ်အုပ်နှင့် …

"ဟိုမှာ ကြည့်လိုက် စိုးစိုး နင်မြင်လား အဲဒါ … "

"ဟာ … သွားပြီ မိုးမီးလောင်ပြီ … ပြဿနာတော့ အကြီးအကျယ်တက်ပါပြီ"

စိုးယုမော် ခေါင်းနပန်းကြီးမိသွားသည်။ မကြီးဘဲနေမလား။ အခန်းထဲရှိကုတင်ပေါ်မှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တစ်ဖက် ချောချောတစ်ဖက် သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် တစ်ဖက်တစ်ချက်စီပွေ့ဖက်ကာ မြိန့်မြိန့်ကြီးဇိမ်ယူရင်း လောကီစည်းစိမ်အပြတ်ခံစားနေသော ဦးညီဂျော်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ပဲ ဖြစ်ပေတော့သည်။

မိန်းမနှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားလုံးဝမကပ်ကြတော့ဘဲ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေကာ သူ့နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ ကုန်းကုန်းကွကွဖြစ်နေကြတာ တွေ့ရသည်။ အသေအချာ သဲသဲကွဲကွဲမြင်အောင်ကြည့်လိုက်တော့မှ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရော ချောချောပါ နှစ်ယောက်သား ဦးညီဂျော်ရင်ခွင်ထဲကနေပြီး သူမတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်တစ်လှည့်ဆိုသလို ဦးညီဂျော်လီးကို အပြိုင်အဆိုင် ကုန်းစုပ်ပေးနေကြခြင်းဖြစ်ကြောင်း စိုးယုမော်သဘောပေါက်လိုက်ရတော့သည်။

ဦးညီဂျော်လက်များက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်ဖင်ကြားထဲကိုနှိုက်လိုက် ချောချောဖင်ပေါက်ကိုမွှေလိုက်နှင့်ပိုင်စိုးပိုင်နင်း လုပ်ပေးနေတာတွေ့ရလေသည်။ စိုးယုမော် သူတို့ကိုငေးကြည့်ရင်းနှင့်ပင် အာခေါင်ခြောက်သလိုလို ရေပဲငတ်လာသလိုလို မရိုးမရွ ဂဏှာမငြိမ်ဘဲဖြစ်လာရသည်။

"ကဲ မြင်ပြီမဟုတ်လား စိုးစိုး နင့်ကိုပါ မလိုးတာကံကောင်း ဟင်း …စောက်ရှက်မရှိ အကျင့်သီလမရှိတဲ့ …တိရစ္ဆာန်ထီး တိရစ္ဆာန်မတွေ … လူမဟုတ်ဘူး ခွေးကွ ခွေးတွေ … ဟွင်း …တောက် "

ပြောလည်းပြော တစ်ယောက်တည်းကြိတ်ပြီး တောက်တခေါက်ခေါက်ဖြစ်နေသည်။ စိုးယုမော်အသာငြိမ်နေလိုက်ရပြီး စာနာနားလည်မှုနှင့်ရော သူ့ကိုသတိပေးသည့်အနေနှင့်ရော သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့်လှမ်း၍ ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိသည်။

"ငါ အစကတည်းက ရိပ်မိပြီးသားပဲ ကောင်မ ညဖက်ရောက်ပြီဆို အခန်းထဲကနေ ပျောက်ပျောက်သွားတာ ငါ ငါ … "

ကိုခင်ထွေး စကားတစ်ပိုင်းတစ်စနှင့် မဆက်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ ရပ်တန့်သွားသည်။ စိုးယုမော်လည်း ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ။ သူ့ကိုဘယ်နည်းဘယ်ပုံ ဖြေသိမ့်ရမှန်းလည်းမသိတော့ချေ။ နှစ်ယောက်သားခေါင်းချင်ဆိုင်ပြီး အိပ်ခန်းထဲကို တိတ်တဆိတ် ချောင်းကြည့်နေကြရာက သူတို့နှစ်ယောက် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပူးပူးကပ်ကပ်ထိတွေ့မိနေကြပြီး တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လည်း စကားမပြောနိုင်ကြဘဲ ကြောင်အမ်းအမ်းနှင့်ဆွံ့အလျက်သာ ရှိနေကြလေသည်။ စိုးယုမော် မြင်ကွင်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရအောင်ဆိုပြီး စေ့လျက်သား မဟတဟကလေးဖြစ်နေသည့်အခန်းတံခါးကို လက်နှင့်အနည်းငယ်ဆွဲဟလိုက်ကာ ခြေဖျားကလေး အသာထောက်ကြွ၍ အသာချောင်းကြည့်မိသည်။

"ကဲ တော်ပြီ မွန်မွန် နင်ကုန်းမလား ချောချောကိုကုန်းခိုင်းရမလား ပြော"

"ရှင့်ဖာသာရှင် ကိုယ့်လီးနဲ့ကိုယ်လိုးတာပဲ ဘယ်သူ့ကုန်းခိုင်းခိုင်းရတယ် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်လိုးပေါ့ နှစ်ယောက်တစ်ပြိုင်တည်း လိုးချင်ရင်တော့ ဆေးလေးဘာလေး ကြိုသောက်ထားလိုက် ဟင်းဟင်း "

"ဒါဆိုလဲ ချောချောကုန်းစမ်း ငါ နင့်စောက်ပတ်မလိုးရတာကြာပြီ မိန်းမစောက်ပတ်ကိုပဲ မဲလိုးနေတော့ ခုတလော နင့်ကိုမခေါ်ဖြစ်ဘူး"

"အမ် ရှင်ပြန်လာတာမှ နာရီပိုင်းလေးရှိတာ ဘယ်က မိန်းမစောက်ပတ်က ပါလာရတာတုန်း ကိုယ့်ဖာသာ ဖာသည်စောက်ပတ် လိုးရင်လိုးတယ်ပြော မွန်မွန်လည်း လီးက ဒီလီးတစ်ချောင်းတည်းရှိတာမဟုတ်ဘူး သဘောပေါက်လိုက် ဘိုးတော်ရဲ့ ဟွင်း ဟွင်း "

ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူ့လင်ကိုပြန်ပက်လိုက်တော့ ဟိုက တဟဲဟဲနှင့် သွားအဖြီးသားရယ်နေတာတွေ့ရသည်။ သူတို့ပြောသမျှ အကုန်နားထဲကြားနေရပြီး မကြားဝံ့မနာသာ ညစ်တီးညစ်ပတ်စကားတွေချည်းဖြစ်၍ စိုးယုမော် ရင်ထဲက ရာဂဆန္ဒရိုင်းတွေ တဖြည်းဖြည်း အုံကြွနိုးထလာခဲ့ရလေသည်။

ကိုခင်ထွေးအနားကို စိုးယုမော် ကပ်မှန်းမသိကပ်မိသွားသည်။ အခန်းထဲမှာလည်း ချောချောကုန်းလိုက်သော ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက် အနောက်ကနေ ဦးညီဂျော်သူ့လီးကြီးကို သူမစောက်ပတ်အဝနှင့်တည့်တည့်တေ့ချိန်ပြီး လဒစ်ထိပ်ကားကြီးအား စွတ်ဗြွတ်ကနဲ ထည့်သွင်းလိုက်ကာ ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲကိုင်ပြီး အားပါးတရလိုးနေပြီ။ လိုးချက်ကပက်စက်လှသည်။ ဖင်ပေါက်မလိုးဘဲ စောက်ဖုတ်လိုး၍သာ တော်သေးတော့သည်။ နို့မဟုတ်လျှင် ဖင်ဝလေး ကွဲပြဲသွားမည်မှာ မုချပင်ဖြစ်သည်။

သူတစ်ချက်ချင်း ဖင်နောက်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်လိုးချနေစဉ် ချောချောဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်က တုန်ကနဲတုန်ကနဲ ဖြစ်ဖြစ်သွားတာ တွေ့ရပြီး တဗွပ်ဗွပ်တဇွပ်ဇွပ် အသားချင်းထိခိုက်ရိုက်ခတ်သံများကိုပါ အတိုင်းသားကြားနေရသည်။ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကိုယ်တိုင် သူတို့နှစ်ယောက်အနားကနေပြီး ဦးညီဂျော်ကိုတစ်လှည့် ချောချောကိုတစ်လှည့် နှုတ်ခမ်းများစုပ်၍ အနမ်းပေးလိုက် ဟိုဟိုဒီဒီ ကိုယ်အင်္ဂါအနှံ့အပြားကို လက်ဖဝါးကလေးနှင့် ဖွဖွရွရွကလေးထိကိုင်ကာ ပွတ်သီးပွတ်သပ်ဆွပေးလိုက် လုပ်နေလေရာ သုံးပွင့်ဆိုင် အပြိုင်ကြဲပြီး လိုးနေသလိုတောင် ဖြစ်နေပေသည်။ ဦးညီဂျော်လည်း ချောချောစောက်ပတ်ကိုအနောက်ကနေ ဇယ်ဆက်သလိုလိုးရင်း သူ့မိန်းမအဖုတ်ကိုလည်း တစ်ဖက်ကနှိုက်ကိုင်ကာ လက်ထည့်ဆောင့်ပေးနေတာတွေ့ရပါသည်။ တကယ့်ကို တဏှာရာဂ အားကြီးသူပါပေ။

ဦးညီဂျော် သူ့လီးကြီးကို ချောချောစောက်ပတ်ထဲသို့ အရင်းအဆုံးအထိ တစ်ချက်ဆောင့်သွင်းချလိုက်ပြီး လီးပြန်အနှုတ်မှာ သူ့လဒစ် ထိပ်ကော့ကြီးပါ ချောချောစောက်ပတ်ကနေ ကျွတ်ပြီး အပြင်ကိုကန်ထွက်လာကာ တုန်ခါနေတာတွေ့ရသည်။ လီးပေါ်မှာလည်း အရည်တွေပေပွနေကာ ရွှဲနစ်ပေကျံနေတာတွေ့ရပြီး အရည်တစ်စက်စက်စီးကျကာဖြင့် တော်သလင်းမိတ်လိုက်ထားသည့် ခွေးလီးဒစ်ကြီးနှယ် အလားသဏ္ဍာန်တူ၍နေတာတွေ့ရသည်။ စိုးယုမော် တံတွေးဂလုကနဲ မျိုချလိုက်ရပြီး သူမကိုယ်ကလေး တစ်ချက်တုန်ခါသွားကာ အနောက်ကနေ သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားကို တဖြည်းဖြည်းတိုးကပ်ရောက်ရှိလာသော ကိုခင်ထွေး၏ ပူနွေးနွေးကြီးဖြစ်နေသောခါးအရှေ့ပိုင်းနှင့်အနောက်ကသူမတင်သားအိအိနှစ်ဖက်အား မသိမသာခြေဖျားကလေး အသာထောက်ကြွ၍ တမင်မထိထိအောင် တိုးကပ်ထားလိုက်မိပါသည်။ တစ်ယောက်အသက်ရှူသံတစ်ယောက် ကြားနေရပြီး ရင်ခုန်သံ တဒိန်းဒိန်း ဆူညံနေသလားလို့တောင် ထင်ရလေသည်။

"ဟင်း ဟင်း ငါလိုးမ ဖာသည်မ …စောက်ပတ်ကိုက သရမ်းတာ လီးကိုဖင်ဖြဲခံနေတာ ကြည့်"

သူ့နှုတ်မှနေ၍ မယားလုပ်သူအပေါ် မကျေမချမ်းရေရွတ်သံ တစ်စွန်းတစ်စ ကြားလိုက်ရသည်။

"အ အစ်ကို ထွေး "

"ဘာ လဲ စိုးစိုး "

"အရမ်း စိတ်မကောင်းဖြစ်နေလား ဟင် "

" … … "

သူ့အသံတိတ်ပြီး ငြိမ်နေ၍ စိုးယုမော် ကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်ခန္ဓာအသားဆိုင်ချင်း ပူးကပ်ကာဖြင့် သူ့မျက်နှာကိုစေ့စေ့စိုက်ကြည့်လိုက်ရာက …

"စိုး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ စိုးလည်း တကယ် စိတ်မကောင်းဘူး အစ်ကိုထွေး ဟင် …ပြောလေ "

ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုသူမလက်ကလေးနှင့်ကိုင်လှုပ်ပြီး သူ့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းနှင့်သူမခန္ဓာကိုယ်အရှေ့ပိုင်းနှစ်ခုကို ပိုပြီးထိကပ်မိအောင် အနေအထားပြင်ပေးလိုက်သည်။ သူမကို်ယ်တိုင် ခြေဖျားအသာထောက်လိုက်ရုံနှင့် ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာက သူ့ရင်ဘတ်နှင့် အံဝင်ခွင်ကျဖိကပ်မိသွားကြပြီး သူ့ခါးအရှေ့ပိုင်းမှ သူမရှိရာဖက်ကို သိသိသာသာကြီး ချွန်ငေါထွက်နေသော အရာကြီးကလည်း သူမဆီးခုံနှင့်တည့်တည့် အင်္ဂါဇပ်ထိပ်နားဆီကို လာရောက် ဖိထောက်မိသွားလေသည်။ စိုးယုမော်မျက်လုံးများက အရည်ရွှန်းလဲ့တောက်ပြောင်ကာဖြင့် သူမအကြည့်တွေထဲမှာ တစ်စုံတစ်ရာသော အနက်အဓိပ္ပါယ်များ ရောယှက်ပါဝင်နေသည်ဆိုတာကို ကိုခင်ထွေးတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းကြီး သိမြင်သဘောပေါက်လိုက်ရပေပြီ။

စိုးယုမော်နှုတ်ခမ်းလေး မဟတဟလေးဖြစ်နေသည်။ မျက်နှာနှစ်ခုက အလွန်အမင်းနီးကပ်နေသဖြင့် တစ်ယောက်ဝင်သက် တစ်ယောက်ရှူရှိုက်မိကြပြီး အမျိုူအမည်မသိသော ခံစားမှုဝေဒနာတချို့ကို သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး တစ်ပြိုင်တည်း ဖြစ်ပေါ်ခံစားနေမိလေသည်။ စိုးယုမော် ခြောက်ကပ်ကပ်အသံနှင့်ပင် သူ့ကို …

"ဟင် ပြောလေ ကိုထွေး စိုး ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ကိုထွေး ဘာ ဘာ ဖြစ်ချင်လဲ ဟင်"

ခင်ထွေးခေါင်းတယမ်းယမ်းနှင့်ပင် …

"ငါ ငါ …" ဆိုပြီး ရှေ့မဆက်နိုင်ဘဲ အသံထစ်ငေါ့နေရှာသည်။

စိုးယုမော် သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုခင်ထွေးပါးပြင်နှစ်ဖက်ကို စမ်းသပ်ကိုင်လိုက်ရာက …

"မချော ဒီ လိုဖြစ်နေတာ စိုး မသိဘူးနော် ကိုထွေး ဖြစ်နေကြတာ မြင်လို့တောင်မကောင်းဘူး စိုး စိုး ကြောက်တောင်ကြောက်လာပြီ အန် အန်ကယ်ကြီးက မိန်းမရှိရက်နဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ဒီ ဒီလိုလုပ်လဲမသိဘူး တီ မွန်လည်း မကောင်းဘူး တစ်ယောက်မှမကောင်းဘူး"

"ဟုတ်တယ် ဒီအိမ်ကို ငါ တော်တော်ရံွံသွားပြီ ဟိုထမင်းချက်တဲ့ဟာမကြီးလည်း ဒရိုင်ဘာကောင်နဲ့ပလူးပလဲနေတာ မနေ့ကတောင် ငါ့မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်မြင်လိုက်ရတယ် အကုန် တဏှာရူးကြီးပဲ "

"ဟို ဒေါ်မြင့်မူကို ပြောတာလားဟင် အစ်ကိုထွေး "

စကားပြောရင်း သူ့ခါးအရှေ့ပိုင်းကဟာကြီး တော်တော်ကလေး တောင့်တင်းတောင်မာလာပြီး သူမဆီးစပ်ကိုပိုဖိမိလာသလိုခံစားရသည်။ မသိမသာ သူမထမီအောက်ကအဖုတ်နှင့် ကျကျနနထိမိအောင် ပေါင်ကလေးနှစ်ဖက်အသာဖြဲဟ၍ နေရာချပေးလိုက်ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ ဘာအခုအခံမှပါပုံမရသောသူ့လီးထိပ်နှင့်သူမစောက်ဖုတ်မျက်နှာပြင်အဝကို မထိခလုတ်ထိခလုတ်လေး ပွတ်ဆွဲပေးနေလိုက်ရာက ပူနွေးရှိန်းမြလှသော အထိအတွေ့အရသာကို တရှိုက်မက်မက် ဖိုမောစွာခံစားနေမိလေသည်။

"ဟုတ်တယ် ဒေါ်မြင့်မူ ဟိုကောင်စောမြိုင်နဲ့တစ်နေ့လုံး ကားရုံအခန်းထဲမှာဖြစ််ချင်သလို ဖြစ်နေကြတာ "

"အို ဒုက္ခပါပဲ ဘယ်လိုတွေကြီးလဲ "

မထင်မှတ်ဘဲ ခင်ထွေးလက်နှစ်ဖက်က သူမခါးလေးကိုဆွဲဖက်လာသည်။ သူမကလည်း မသိသလိုပုံစံနှင့်သူ့ရင်ခွင်ထဲ မှီနွဲ့ချလိုက်ရင်း လက်တစ်ဖက်က မတော်တဆလိုလိုလုပ်ပြီးအောက်က ခင်ထွေးပုဆိုးခြုံကြားကနေ ထောက်မိနေသည့်လီးကို အသာထိကိုင်ကာ ဖျစ်ညှစ်စမ်းမိလိုက်သည်။

"အို ထောင် ထောင် နေ ပီ ဟိ ဟိ "

"ဘာ ဘာလဲ စိုး စိုး "

"သူ့အောက်က ဟာကြီးပေါ့ မာထောင်နေလိုက်တာ အရမ်းပဲ ဟင့်ဟင့်"

"ကိုင်လေ ကြည့် ကြည့်မလား စိုး ရဲ့"

"အင်း ပြ ပြလေ "

"ကိုယ်ပြပြီးရင် စိုးလည်း မနေရဘူး ပြကိုပြရမယ် "

"အင်း ပြမယ် ကြည့် "

ခင်ထွေး သူ့ပုဆိုးစကိုအသာဖြေလျော့ပြလိုက်သည်။ စိတ်ကမရှည်ချင်ဖြစ်လာ၍ စိုးယုမော်သူ့ပုဆိုးတစ်ကွင်းလုံးကို အောက်ကို လက်နှင့်ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရင်း သူ့လီးကိုကိုင်စမ်းကြည့်လိုက်ပါသည်။ လီးက သာမန်အရွယ်အစားလောက်ပဲရှိပြီး အလျားတော့ အရှည်သားပဲဖြစ်သည်။ ၆ လက်မခွဲ ၇ လက်မလောက်တော့ရှိမည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။ မိန်းမတော်တော်များများ လက်သင့်ခံနိုင်သော သာမန်လီးအရွယ်အစားမျိုးဖြစ်ပေမယ့် လီးကြီးတာကိုမှမက်သူဖြစ်သည့် ချောချောလိုတဏှာကျူးသည့် ရာဂဘီလူးမလေးတွေ အဖို့တော့ဖြင့် ဒီလောက်လီးအရွယ်အစားမျိုးကို စာရင်းထဲထည့်မည်မဟုတ်သလို ရင်ခုန်မှာလည်းမဟုတ်ချေ။ အတွေ့အကြုံ မယ်မယ်ရရရှိသူမဟုတ်သည့် စိုးယုမော်လိုအပျိုစင်အရိုင်းကလေး တွေ့ခဲ့ဖူးသော လီးနှစ်ချောင်းကပင် သူ့ထက်စာလျှင် အရွယ်အစားနှစ်ဆခန့် ပိုကြီးနေပေသည်။ ငရဲလီးကတော့ ဒီထက်တောင်ပိုသေး လို့ ပြောရလေမလားဘဲ။

လီးအကြောင်းက်ုတွေးရင်း ငရဲရဲ့လီးကြီးဆီ သူမစိတ်ကရောက်သွားပြီး မျက်လုံးထဲမှာ သူ့လဒစ်ပြူးပြူးကြီးကို ပြန်မြင်ယောင်လာမိသည်။ စိုးယုမော် ပါးစပ်ကတော့ …

"ဟင်း အကြီးကြီးပဲ ကိုထွေးဟာရီးးက … "

ဆိုပြီး သူ့ဟာကြီးကို တအံ့တသြချီးကျူးထောပနာပြုလိုက်တော့ ကိုထွေးကျေနပ်ပြီး ပီတိဖြာဝေသွားသည်။ သူ့မယားဖြစ်သူ ချောချောကသာဆိုလျှင် …"ဟင်း မအေလိုးကြီး ရှင့်လီး ပဲမြစ်ကလေးနဲ့ တစ်ညလုံး အချိန်ဆွဲလိုးမနေနဲ့ လိုးစရာရှိ မြန်မြန်လိုး ကျွန်မ အိပ်ချင်ပြီ … " ဆိုပြီး အမြဲမြည်တွန်တောက်တီးနေတတ်တာကို နားထဲ ပြန်ကြားယောင်မိသေးတော့သည်။ စိုးစိုးက သူ့လီးကို အချိန်တော်တော်ကြာကြာ ကိုင်လိုက်ဆွလိုက်လုပ်ရင်း သူမမျက်လုံးများကလည်း အိပ်ခန်းအတွင်းဖက်ဆီကို မကြာခဏဆိုသလို အကြည့်က ရောက်ရောက်သွားရလေသည်။

အထဲမှာလည်း ပွဲကကြမ်းနေသည်။ ဦးညီဂျော်လိုးရင်းတန်းလန်းက အရှိန်လျော့ကျလာလို့လားမသိ။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမယောက်ျားလီးကို ကိုယ်တိုင်ပဲ ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်ပေးရင်း လက်နှင့်ပါ တဖတ်ဖတ် ဂွင်းရိုက်ပေးနေတာတွေ့ရသည်။ ချောချောကေ့ ဖင်ကုန်းမြဲကုန်းလျက်ပင်။ ဦးညီဂျော်လီးတောင်လာပြီး ချောချောစောက်ပတ်ထဲကို နောက်တစ်ကြိမ်လီးထည့်သွင်းကာ အဆက်မပြတ်လိုးဆောင့်ချလိုက်တာ တွေ့ရလေသည်။

ဒီတစ်ချီက ခုနကထက် ပိုလို့တောင်မှ ကြမ်းကြမ်းသွက်သွက်လိုးပေးနေသဖြင့် အားရချင်စရာ အလွန်ကောင်းနေလေတော့သည်။ စိုးယုမော် သုတို့လိုးတာကြည့်ပြီး အဖုတ်ထဲက တရွရွဖြစ်နေသလို ချောချောယောက်ျားခင်ထွေးလည်း ဘာရယ်ကြောင့်မှန်းမသိ။ မယားတစ်ယောက်လုံး ဖင်ကုန်းအလိုးခံနေတာကြည့်ရင်း ကို်ယ်တိုင်လိုးချင်စိတ်များပေါက်ပြီး လီးအပြတ်တောင်လာလေသည်။

"စိုးစိုး ပြမယ်ဆို ပြလေ "

"ကိုထွေး ကြည့်မို့လား …အဟင်းဟင်း ဟင်း"

စိုးစိုး သူ့ကို ရှက်ရယ်ကလေးရယ်ပြလိုက်ရာက သူမခါးမှထမီကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖြေချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ထမီကျွတ်သွားတော့ ပေါ်လာသည့်စောက်ပတ်အုံကလေးကို ကိုခင်ထွေးလက်က ကွက်တိပင်ရောက်ရှိသွားသည်။ စိုးစိုး ခါးကလေးတွန့်လိမ်ကာ မူမလိုရုန်းမလို လုပ်သည်။ မရ။ ခင်ထွေးတစ်ယောက် လက်ရဲဇက်ရဲဖြစ်နေချေပြီ။ ဒေါသအရှိန်ကြောင့်ရော အခန်းထဲမှ တွေ့မြင်နေရသော မဖွယ်မရာမြင်ကွင်းများကိုကြည့်မိတာကြောင့်ရော သူ့လီးကချိုတကြွကြွနှင့် ကာမစိတ်ဆန္ဒများ ထူးကဲစွာထကြွဖြစ်ပေါ်လာရပြီး သူ့စိတ်ကိုသူ ဘယ်လိုမှ ချိုးနှိမ်၍မရလောက်အောင်ဖြစ်လာရလေသည်။ စိုးယုမော်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို ဟိုစမ်းစမ်း သည်စမ်းစမ်းလုပ်၍ အပေါက်ထဲလက်နှိုက်ကာဆွနှုးပေးသည်။ အစိထိပ်ဖူးကလေးအား ဖျစ်လှိမ့်ချေကာ ဘယ်ညာလှုပ်ယမ်း ဆွကစားပေးသည်။

စိုးယုမော်လည်း တင်းသထက်တင်းကာ စိတ်ကိုထိန်းချုပ်၍မရတော့ပြီ။

"အ အ ကိုထွေး အိ အင့် ကျွတ်ကျွတ် ယား ယားတယ် စိုး အဖုတ်တအားရွနေပြီ အစ်ကိုရယ် မ မလုပ်ပါနဲ့တော့ "

မလုပ်ပါနဲ့ တော့ … ဆိုတာက အချိန်အကုန်ခံပြီး ဆွမနေနှင့်တော့ ကောက်ကာငင်ကာပဲလိုးထည့်လိုက်ပါတော့ လို့ အဓိပ္ပါယ်ရပါသည်။ ဒါကိုပဲ နားလည်မှုလွဲပြီး လူရိုးကြီးခင်ထွေးက သူမကိုထိုင်ရှစ်ခိုးမတတ်တောင်းပန်နေကာ …

"ငါ ငါ … ငါ့ ကို တ … တစ် ခါ တော့ ခွင့်လွှတ်ပါ စိုးစိုးရာ ငါ လိုး လိုး …ချင်လွန်းလို့ပါ တစ် ခါတည်း … ပါ လီးလည်း တောင်နေတာမှ ပေါက်တောင်ပေါက်ထွက်တော့မယ် နော် နော် "

"ဟာ … သိဘူး … အွန်း ဟွန်း ဟွန်း … အ အိ အီးး ဟင့် အင့် … ဟင်း ဟင်းး "

လက်က စိုးစိုးစောက်ပတ်ထဲကို အဆက်မပြတ်မွှေလိုးရင်း ပါးစပ်ကလည်း စိုးစိုးကိုတောင််းပန်ပြောဆိုနေကာ သူမအကျၤ ီအောက်က ရင်သားအိအိနှစ်လုံးကိုပါ တအားဖျစ်လိုက်ညှစ်လိုက်လုပ်ပြီး လှိမ့်နယ်ပေးနေလေသည်။ အကျၤ ီကြယ်သီးတွေ အကုန်ပြုတ်ထွက် သွားသလို ထမီတစ်ကွင်းလုံးလည်း အောက်မှာပုံနေပြီမို့ ကိုယ်ပေါ်မှာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ဗလာကျင်း သွားရတော့သည်။ စိုးယုမော်လည်း မချောရဲ့ချစ်လင်လူရိုးကြီးကို ချော်လဲရောထိုင်လုပ်ကာဖြင့် အိုးအိုးအင့်အင့် အမူပိုပို တွန့်မလိုရုန်းမလို ယိမ်းမလိုတိမ်းမလို ပုံစံကလေးလုပ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားကလီးကြီးကိုလည်း မထိတထိ အယောင်ယောင်အမှားမှား ဖျစ်ကိုင်ဆုပ်ဆွဲ၍ ဟိုပွတ်ဒီနယ် ဆွကစားပေးရင်း ရုတ်တရက် ခြေလှမ်းမှားပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်လဲပြိုကျသွားလေရာ နှစ်ယောက်သား ရှောင်လွှဲချိန်ကလေးတောင် မရကြတော့ဘဲ ကိုယ်လုံးချင်း ပူးပူးကပ်ကပ် ထပ်မိသွားကြလေသည်။

"အ ကို ကိုထွေး အ အိ အိ "

ဒါမျိုးကျတော့ ယောက်ျားတွေကလက်မြန်သည်။ ဘယ်သူကောင့်သားမှ ရေးကြီးခွင်ကျယ်လုပ်ပြီး အထူးအထွေ သင်ကြားပေးစရာ မလိုပါချေ။ စိုးယုမော်စောက်ပတ်ထဲကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက အလစ်ချောင်းနေမှန်းမသိသော ခင်ထွေးလီးက စွိဇွပ်ကနဲ နေသားတကျ ထိုးဖောက်တိုးဝင်လာကာ အပေါ်စီးကနေ သူမကိုယ်ပေါ်ခွစီးပြီး အဆက်အပြတ်ဆောင့်လိုးချနေလေသည်။

"စွတ် … ဖွပ် စွပ် "

"အင့် ဟင့် ဟင့် သေ ပါပြီ နော် … ကို ကိုထွေး ရယ် အမေ့ …အ အ အားး "

အခန်းထဲမှာ ဦးညီဂျော်လီးမှလရည်တွေ ချောချောစောက်ဖုတ်ထဲပန်းထုတ်လိုက်ပြီး လီးကိုပြန်ချွတ်လိုက်ကာ မယားဖြစ်သူကို စုပ်ခိုင်းနေသည်။ ချောချောလည်း ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်ကို တစ်လှည့်ဝိုင်းကူပြီး လီးစုပ်ပေးသည်။ လီးပြန်တောင်လာချိန်ကျတော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကိုယ်တိုင် သူမချစ်လင်၏လီးကြီးကို အပေါ်ကနေ မြင်းစီးသလိုတက်ထိုင်၍ အားပါးတရဆောင့်လိုးပေးနေလေပြီ။ ဦးညီဂျော်လည်း ချောချောကို သူ့မျက်နှာပေါ်မှာတက်ထိုင်စေလိုက်းရာက အောက်ကနေ ချောချောစောက်ပတ်ကို လျှာထိုးထိုးပြီး အပြတ်ယက်စုပ်ပေးနေတော့သည်။ မချောနှစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက်အဖြစ်က စည်းစိမ်ကြီးလွန်းသည်ဟုပဲ ဆိုရလေမလားမသိပါချေ။

စိုးယုမော်လည်း သူမကို သူ့ကာမပိုင်မယားအမှတ်နှင့် နွားသိုးကြိုးပြတ် ကရှူးမူးထိုး တရစပ်လိုးချင်တိုင်းလိုးနေသည့် ကိုခင်ထွေး၏ လိုးဆောင့်ချက်ကြမ်းကြမ်းများအောက်မှာ အသက်ပင်ရဲရဲမရှူရဲလောက်အောင် ကာမအရသာကြီးကို စည်းစိမ်ရှိရှိခံစားခွင့််ရနေပေသည်။

ခင်ထွေး စိုးယုမော်ရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထမ်းလိုးလိုက် သူမရင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကိုတစ်လှည့်စီ စို့စို့ပေးလိုက် သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲလေး နှစ်ချပ်ကို အပီစုပ်လိုက်လုပ်ကာ လီးကို အဆက်မပြတ် ညှောင့်လိုးပေးနေသည်။ သူ့လီးက စိုးယုမော်စောက်ခေါင်းထဲမှာ အနေတော်ပဲ ဖြစ်နေရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမသုခကို အပြည့်အဝရရှိခံစားနေရပေသည်။ စိုးယုမော်လည်း ပထမငြင်းမလိုနှင့် နောက်ပိုင်း သူ့လီးအဝင်ချောချောနှင့် စည်းချက်မှန်မှန် ထွက်လိုက်ဝင်လိုက် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးသွင်းပေးနေသဖြင့် သူ့နောက်ကိုပါလာရပြီး သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို အားကိုးတကြီးဖက်တွယ်လာတာတွေ့ရကာ အောက်ကနေသူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်းလိုက်ပါပြီး သူမဖင်အိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို ကော့၍ကော့၍ သူ့အလိုကျ အားတက်သရောညှောင့်ခံပေးလာတာတွေ့ရလေသည်။

အချိန်တော်တော်ကလေး ကြာသွားသည်။

နှစ်ယောက်သား အားသွန်ပြီး တက်ညီလက်ညီလိုးလိုက်ဆောင့်လိုက်ကော့ခံပေးလိုက်နှင့် လှုပ်ရှားမှုများ ပိုသွက်ပိုကြမ်းကာ ပိုမိုမြန်ဆန်လာရသလို ခင်ထွေးလည်း စိုးယုမော်၏ အပျိုစင်ကလေးအတိုင်းဖြစ်ကာ စီးကြပ်၍နေသော စောက်ပတ်လေးထဲကို ဆောင့်ကောင်းကောင်းနှင့် အချက်လေးဆယ်ငါးဆယ်မက စက်သေနတ်ပစ်သကဲ့သို့ တအုန်းအုန်းတဒိုင်းဒိုင်း လိုးဆောင့်ချလိုက်ရင်း နှစ်ယောက်စလုံး လျှပ်စစ်ဓာတ်အလိုက်ခံရသကဲ့သို့ တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်လာကြရာက လရည်နှင့်စောက်ရည်များကို ပြိုင်တူပင် တဗြွတ်ဗြွတ်ပန်းထုတ်လိုက်ကြလျက် အိပ်ခန်းအဝရှိကြမ်းပြင်ထက်မှာပဲ နှစ်ယောက်သားငြိမ်ကျသွားကြလေ၏။

နောက်ပိုင်းရက်တွေကိုတော့ ဒီအတိုင်းပဲ ကြုံသလို ရိုစင်းစွာဖြတ်သန်းနေထိုင်ကြလေသည်။

စိုးယုမော်လည်း လစ်လျှင်လစ်သလို ကိုခင်ထွေးနှင့် စခန်းသွားသလို ဒေါ်မြင့်မူလည်း ဒရိုင်ဘာစောမြိုင်နှင့်အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲ၍နေကာ ဦးညီဂျော် ချောချောနှင့် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်တို့ကတော့ သုံးပွင့်ဆိုင်အဖြစ် အချိန်အကြာကြီး လက်တွဲညီညီရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲ အလီလီအချီချီ မျောချင်တိုင်း မျောပါနေလျက်ရှိကြသည်။

စိုးယုမော်နှင့်ချောချောပင် နှစ်ကိုယ်ချင်းတွေ့သည့်အချိန်တွေနည်းလာသည်။

ဒေါ်မြင့်မူက ဒါကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီး စိုးယုမော်ကိုချဉ်းကပ်သည်။

စိုးယုမော်လည်း မိန်းမသားချင်းပေမယ့် လိင်တူရောလိင်ကွဲနှင့်ရော အပွတ်အသပ်အနှူးအနှပ် နမ်းစုပ်နှိုက်ပွတ်ခြင်းကိုခံလိုစိတ်ရှိသူမို့ ဒေါ်မြင့်မူ နှစ်ခါပင် မခေါ်ရဘဲ သူမအခန်းထဲကို ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ရောက်ခဲ့ရလေသည်။ ဒေါ်မြင့်မူနှင့်ငြိမှတော့ ဒရိုင်ဘာငစောနှင့်ရော လွတ်ကင်းနိုင်ပါရိုးလား။ မငြိဘဲနှင့်ရော ခံနိုင်ဦးမှာလား။

စိုးယုမော်လည်း ခင်ထွေးလီးထက်ကြီးသော စံချိန်မီလီးပိုင်ရှင်လည်းဖြစ်သည့် စောမြိုင်လီးကြီးကို ရူးရူးမူးမူးစွဲလန်းသွားခဲ့ရပြီး လူလစ်ပြီဆိုတာနှင့် ဒေါ်မြင့်မူအခန်းထဲမှာရော ကိုစောမြိုင်နေထိုင်ရာအထပ်ခိုးလေးထဲမှာပါ နေ့မရှောင်ညမရှောင်ဆိုသလို သူတို့နှစ်ယောက်တွဲ သုံးယောက်တွဲ လူမသိသူမသိ အချစ်ကမ္ဘာတည်ကာ ရမ္မက်နယ်ကျွံပြီးရင်း ကျွံနစ်နေကြလျက်ရှိလေတော့၏။

သုံးလခန့်ကြာပြီး တစ်နေ့မှာ …

ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ပဲခူးမြို့က နာမည်ကြီးစီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်မိတ်ဆွေတစ်ယောက်ရဲ့သမီး မင်္ဂလာလက်ထပ်ပွဲရှိ၍ ညအိပ်ညနေသွားရောက်စဉ်အချိန်အတွင်းမှာ စိုးယုမော်နှင့်ချောချော နှစ်ယောက်သားတိုင်ပင်ပြီး သူမတို့နှစ်ယောက် အရင်တစ်ခါကသွားရောက်ဖူးသည့် မမမာ ဟုခေါ်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဆီ အလည်သွားကြဖို့ အိမ်မှာကျန်နေသည့် ဒေါ်မြင့်မူကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြီး အိမ်ကထွက်လာခဲ့ကြသည်။

ဟိုရောက်တော့ အရင်တစ်ကြိမ်တွေ့ခဲ့ဖူးသည့် ကိုရဲရော မြင့်ဇော်နှင့်ပါ ပြန်ဆုံတွေ့မိကြသည်။ ရောက်ရောက်ချင်းညကတော့ မတွေ့တာကြာပြီဖြစ်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့် သူမတို့နှစ်ယောက်သား မီးကုန်ယမ်းကုန် ချစ်ကျွမ်းဝင်ခဲ့ရသလို သူမ၏အပျိုစင် အဆီအသားကို ဝဝလင်လင်စားသုံးခဲ့သူဖြစ်သည့် ငရဲ၏ဂေါ်လီလီးကြီးနှင့်လည်း စိုးယုမော်တစ်ယောက် တစ်ညလုံး မျော့နေအောင်ကို အဆော်ခံခဲ့ရပါသည်။ နောက်ထပ်လည်း ငရဲနှင့်မြင့်ဇော်တို့နှစ်ယောက်၏ အလှည့်ကျဖင်ပါကင်ဖွင့်ခြင်းကို သူမတစ်ယောက်တည်း အလူးအလဲခံစားရပြန်ကာ စိုးယုမော်လည်း တစ်ညတည်းနှင့်ပင် လရည်တွေ အတော်ကြီးဝအီသွားခဲ့ရလေသည်။

သုံးရက်လောက်နေပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ချောချောအပါအဝင် သူတို့ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်ရဲ့လက်ထဲမှာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဖွတ်ဖွတ်ကြေမတတ်ဖြစ်နေရာက … ညနေရောက်တော့ ချောချော သူမကိုခေါ်ပြီး …

"ဒီတစ်ကြိမ် …နင့်အလှည့်ပဲ စိုးစိုး … ငါနဲ့မမမာ တစ်ညအိပ်သွားစရာရှိလို့ အိမ်မှာ နင့်တစ်ယောက်တည်း အစောင့်ထားခဲ့မယ် ငရဲနဲ့မြင့်ဇော်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကိုတစ်နေရာခိုင်းထားတာရှိတယ် သူတို့နှစ်ယောက်အစား နင်အဖော်လုပ်ရမယ့်လူ သုံးလေးယောက်လာမယ် ကျန်တဲ့အပိုင်းတော့ ညည်းဖာသာညည်း ကိုယ်တိုင်သာ ဆက်ရှင်းလိုက်တော့ ကြားလား စိုးစိုး "

"ဟုတ် မချော သွားမှာဖြင့်သွား …ဖြောင့်ဖြောင့်သွား …စိုးအတွက် စိတ်မပူနဲ့"

စိုးယုမော် ခေါင်းညိတ်လိုက်မိသည်။

.................................................................................................................................................

တကယ့်ည …

ငရဲည … ငရဲကျရသည့် ညတစ်ညပါပေ။

ရောက်လာတာက သုံးယောက်ဆိုပေမယ့် အချိန်တစ်နာရီခွဲလောက်အကြာမှာ နောက်ထပ်သူတို့လူသုံးယောက် ထပ်ရောက်လာသည်။ စုစုပေါင်း သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ခန့် ယောက်ျားအရင့်အမာတွေးချည်း ခြောက်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူတို့နှင့်တစ်ကြိမ်စီ လိင်ဆက်ဆံပြီးသည့်နောက်မှာ စိုးယုမော်သူတို့အကြောင်းကို အလုံးစုံသိခွင့်ရခဲ့ပြီ။

တကယ့်လူတွေ။ အပျိုပါကင်ဖွင့်တဲ့နေရာမှာ နှစ်ယောက်မရှိသူတွေဖြစ်ကြသလို သူမတို့လို လိင်ဆက်ဆံရာမှာ ဝါအားဖြင့် အလွန်အင်မတန်နုနယ်လွန်းသေးသူတွေအဖို့ရာမှာလည်း သူတို့နှင့် တစ်ကြိမ်တစ်ခါလောက် တွေ့ဖူးရုံမျှနှင့်ပင် လေးငါးနှစ်စာမက အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံသော လုပ်သက်ရင့်အတွေ့အကြုံများကို ပေးစွမ်းနိုင်သည့် ဝါရင့်သမ္ဘာရင့်စားနေကျကြောင်ဖားကြီးတွေလို့ပင် ဆိုရချေတော့မည်။

လီးတွေက ရှယ်ကြီးသည်။ အလျားလည်းရှည်သည်။ လိုးရာမှာလည်း မိန်းမတစ်ယောက်ကို တစ်ချီတည်းနှင့်မျောပါပြီး ခွေကျသွားအောင် အချိန်အကြာကြီးဆွဲ၍ ပီပီပြင်ပြင်ကြီး လိုးပေးနိုင်စွမ်းရှိသည့်လူတွေဖြစ်ကြသည်။ သူတို့အားလုံး ဖာတွေနှင့်ယဉ်ပါးပြီး များသောအားဖြင့် ဖာဘိတွေက စော်အငုံးကလေးတွေကို ပါကင်ဝိုင်းဖောက်တာတို့ နယ်အသီးသီးကနေ အသစ်ရောက်လာသည့် မနူးမနပ် ချာတိတ်မ ကလေးတွေကို ကာမဘုံပစ္စည်းတစ်ခုလိုသဘောထားပြီး ဦးဦးဖျားဖျားပန်းဦးလွှတ်ပွဲကျင်းပနွှဲပျော်တာတို့ ကဲ့သို့သော အုပ်စုလိုက် အင်အားသုံးချိန်းလိုးသည့် ပွဲတော်တော်များများမှာ တက်ညီလက်ညီ အတူတကွဆင်နွှဲလေ့ရှိသူတွေဖြစ်၍ တစ်ယောက်အထာတစ်ယောက်သိနေပြီ။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်ချောချော သူမကိုရှောင်ပေးလိုက်တာက အကြောင်းနှစ်ခုကြောင့်ဖြစ်သည်။ တစ်ကြောင်းက သူတို့နှင့်ကြိုပြီး အချိန်းအချက်လုပ်ထားသည့် ဖောက်သည်တွေကြောင့်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ကြောင်းက သူတို့သုံးယောက်အဖွဲ့ထဲမှာ အငယ်ဆုံး အချောဆုံးကလေးလည်းဖြစ် ကာမဂုဏ်သုခခံစားရာမှာလည်း သူတို့နည်းတူ ရမ္မက်လိုဘကြီးသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် စိုးယုမော်ကို ဒီလောကအထာကို အလုံးစုံသိကျွမ်းရင်းနှီးအောင်ဆိုပြီး တမင်တကာ ပညာပေးလိုက်ခြင်းပင် ဖြစ်ပေတော့သည်။

ချောချောတုန်းကလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သည်သို့ပင် သူ့လူတွေလက်ထဲဝကွက်အပ်ပေးခဲ့ပြီး ရက်သတ္တပတ်တစ်ပတ်စာလောက် ဖိဖိစီးစီး လေ့ကျင့်ပေးခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဒါကြောင့်လည်း ချောချောတစ်ယောက် နေရာမရွေးလူမရွေး ဝင်ရဲထွက်ရဲဖြစ်ပြီး ကြုံရာလူနှင့်အိပ်ဖို့ ဘယ်လိုမှ ဝန်မလေးတော့ခြင်းဖြစ်သည်။

ယခုစိုးယုမော်အလှည့် ရောက်ပြီ။

ယောက်ျားသားခြောက်ယောက်စလုံး သူမကိုအလှည့်ကျဆော်သည်။ ပထမသုံးယောက်တစ်ချီစီလိုးပြီး၍မှ ကောင်းကောင်း အနားမရသေးခင် နောက်ထပ်သုံးယောက် သူမကိုအပီအပြင်ထပ်ဆွဲခြင်းခံရ၍ စိုးယုမော်လည်း အတော်ကလေး မောလျကာ မျက်ဖြူဆိုက်သွားရသည်။ သူတို့အုပ်စုသောက်လိုက်စားလိုက်ရယ်လိုက်မောလိုက်နှင့် စိုးယုမော်ကို တစ်ယောက်စီလီးအစုပ်ခိုင်းရာ ခိုင်းသည်အတိုင်းလိုက်လုပ်ပေးရသည်။ လီးကြီးတွေကအရွယ်အစားစုံပြီး ထွားထွားလျားလျား ပေမီဒေါက်မီချည်းပဲမို့ စိုးယုမော်လည်း လီးစုပ်ရင်း သူမအဖုတ်ကလေးဆီမှတရွရွဖြစ်ကာ နေမထိထိုင်မသာဖြစ်ရလေသည်။ လီးစုပ်ရင်းတန်းလန်းကနေ ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ် လက်နှင့်မသိမသာစမ်းပြီး ဖိပွတ်ပေးနေမိသည်။

သူတို့လည်း လီးတောင်လာပြီး သူမကိုစကိုင်ကြပြီ။

တစ်ယောက်စီတစ်ယောက်စီ ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းလိုးပြီး လေးယောက်မြောက် လိုးပြီးချိန်မှာ ကျန်နှစ်ယောက်အနက် တစ်ယောက်က သူ၏လီးပေါ် စိုးယုမော်ကို တက်အထိုင်ခိုင်းလိုက်ရာက နောက်တစ်ယောက်ကို သူမဖင်ပေါက်ထဲလီးအထည့်ခိုင်းလိုက်ပြီး နှစ်ပင်တစ်ပြိုင်တည်း စတင်၍ ဆော်ကြသည်။ စိုးယုမော် ပထမအကြိမ် ဖင်အလိုးခံလိုက်ရခြင်းပင်။ လီးကြီးကြီးနှင့် စောက်ပတ်နှင့်ဖင် တစ်ပြိုင်တည်း အလိုးခံရသဖြင့် သူမနှုတ်မှနေ၍ တကျွတ်ကျွတ်စုပ်သပ်ညည်းညူရင်း မချိမဆန့်ပင် နာကျင်မှုဝေဒနာခံစားရလေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်ကြာမှ တဖြည်းဖြည်းကျင့်သားရလာပြီး ဖင်ဇိမ်တွေ့ကာ စိုးယုမော်လည်းအောက်ကနေ တစ်ချက်ချင်းမှန်မှန် ပြန်ညှောင့်ပေးနိုင်လာသည်။

နောက်ပိုင်းကျတော့ သူမကိုတစ်ယောက်ချင်း ဝမ်းဘိုင်ဝမ်းလိုးခြင်းမရှိတော့ဘဲ သုံးယောက်လေးယောက်ဝိုင်းညှပ်ကာ သူမကို နည်းလမ်းစုံလင်စွာဖြင့် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ဝက်ဝက်ကွဲဆော်ကြပါသည်။ စောက်ပတ်ယက်သူက ယက်သည်။ လီးအစုပ်ခိုင်းသူက စုပ်ခိုင်းသည်။ သူမလီးစုပ်နေစဉ် စောက်ပတ်ကိုတစ်ယောက်လိုး ဖင်ကိုတစ်ယောက်ဆော်စသည်ဖြင့် ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော ပါးစပ်ပါမကျန် လုံးဝအနားမရဘဲ တစ်ယောက်ဆင်းတစ်ယောက်တက် တစ်ဗိုလ်တက်တစ်ဗိုလ်ဆင်းစနစ်ဖြင့် မနားစတမ်းလိုးကြသည်။ လိုးချိန်လည်းကြာမြင့်လှသလို အားလုံးရဲ့လီးတွေလည်းကြီးမားတုတ်ထွားလွန်းလှတာမို့ ကာမစည်းစိမ်ကိုလည်း အပြည့်အဝရရှိနေသဖြင့် စိုးယုမော် ဒီအရသာဒီခံစားချက်ကို တစ်သက်မေ့နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ချေ။

မြင်ကွင်းက ကြည့်လို့မြင်လို့ပင် မကောင်းလောက်အောင် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ကို ယောက်ျားသားတစ်အုပ်က အလိုမတူဘဲ ဝိုင်းဝန်း မုဒိမ်းကျင့်နေကြသလိုဖြစ်နေပေမယ့် စိုးယုမော်အနေနှင့်ကတော့ ဤသည်မှာ ကာမဂုဏ်ခံစားမှု၏အမြင့်မားဆုံး အထွတ်အထိပ်အကျဆုံး ဟုဆိုအပ်သော ခန်းနားလွန်းလှသည့် လိင်ဆက်ဆံမှုအတွေ့အကြုံကိုပေးစေမှန်း ကောင်းကောင်းကြီးသဘောပေါက်မိနေပါသည်။ သူမအနေနှင့် တခြားအမျိုးသမီးကလေးတွေလို ဆူပူအော်ဟစ်ရုန်းကန်ခြင်းမျိုးလည်းမရှိဘဲ ပျော်ပျော်ကြီးအလိုးခံနေသဖြင့် ယောက်ျားသားတစ်စုကလည်း သူမအပေါ် တော်တော်ကြီးကို နှစ်ထောင်းအားရကျေနပ်မှုရှိကြလေသည်။

တစ်ညပြီးတော့ နောက်တစ်ရက် …နောက်ထပ်တစ်ည … ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရော မချောပါ အိမ်ကိုပြန်မရောက်ကြသေးဘဲ စိုးယုမော် တစ်ယောက်တည်း ဒီလူစုနှင့်ဆက်လက်စခန်းသွားခဲ့ရသည်။ သူမအနေနှင့် သေးပေါက်ချိန်ကလေးတောင်မရ ဟုဆိုသော စကားအဓိပ္ပါယ်ကို ယခုမှပင် ကွဲကွဲပြားပြားသိနားလည်ခဲ့ရတော့သည်။ ခြောက်ယောက်သား သူမကို ဖင်ရောစောက်ပတ်ရော နည်းစုံလမ်းစုံ အလဲလဲအကွဲကွဲလိုးချင်တိုင်းလိုးပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတို့လည်း အပြင်သွားရာကနေ ပြန်လည်ရောက်ရှိလာကြသဖြင့် အားလုံးစုပေါင်းကာ တစ်ညတာနှုတ်ဆက်ပြီး ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပင် လမ်းခွဲခဲ့ကြလေသည်။

အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရော ဦးညီဂျော်ပါ ရောက်နှင့်နေပြီ။

နှစ်ယောက်သားအလျှောက်ကောင်းသဖြင့် ဦးညီဂျော်လည်း ချောချောဆွေမျိုးများရှိရာကို သူတို့နှစ်ယောက်အလည်သွားသည်ဟုသာ သိရှိလက်ခံပြီး ဘာပြဿနာတစ်စုံတစ်ရာမှမဖြစ်ကြချေ။ အန်တိမွန်ကသာ သူမတို့ခြေလှမ်းကို ရိပ်မိနေပါသည်။

တစ်နေ့ အပြင်ကိုသွားရာမှာ အန်တီမွန် သူမကိုပါခေါ်ပြီး ကားနှင့်ထွက်လာကြသည်။ သူမမိတ်ဆွေတစ်ယောက်ဆီဝင်ပြီး ကျောက်အရောင်းအဝယ်ကိစ္စ စကားစမြည်ပြောကြဆိုကြနှင့် အပြန်တော့ အန်တီမွန်က ကိုစောမြိုင်ကို အသာလက်ကုပ်ပြီး တစ်စုံတစ်ရာတီးတိုးကပ်ပြောလိုက်သည်ကို စိုးယုမော်လှမ်းမြင်လိုက်ရသည်။

သူမထင်မှတ်သည့်အတိုင်းပင် ဟိုတယ်တစ်ခုရှေ့သို့အရောက်မှာ ကားကိုချိုးကွေ့ဝင်လိုက်ပြီး သုံးယောက်သား ကားပေါ်မှဆင်းကာ ဟိုတယ်ထဲဝင်လာခဲ့ကြသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမဝင်ထွက်သွားလာနေကျဟိုတယ်ဖြစ်သည့်အတိုင်း မန်နေဂျာဆီတန်းသွားပြီး အခန်းတစ်ခန်းယူလိုက်သည်။

"ကဲ စိုးစိုး အန်တီမွန်တို့ ဒီမှာတစ်ညနားမယ် ညည်းနဲ့ချောချော တွေ့သမျှကြုံသမျှဇာတ်လမ်းကို ငါ့ကိုမချွင်းမချန်အကုန်ပြောပြစမ်း ငါရောစောမြိုင်ရော အတူတူ နားထောင်ကြမယ် ဟုတ်ပီလား"

အန်တီမွန် သူမတို့အကြောင်းစုံကို သိနေသည်။ ချောချောနှင့်သူမအကြောင်းကိုသိသလို ကိုစောမြိုင် ဒေါ်မြင့်မူနှင့်သူမတို့ သုံးယောက်ရဲ့ သုံးပွင့်ဆိုင်တဏှာဇာတ်လမ်းကိုလည်း ကောင်းကောင်းကြီးသိထားနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။ ကိုစောမြိုင်ကို သူမဖာသာ ကြိုပြီး အစ်အောက်မေးထားခြင်းပဲဖြစ်ရမည်။

ထိုနေ့ညက အိမ်မပြန်ဖြစ်ကြဘဲ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမ၏စီးပွားဖက်ဖြစ်သူ အကောက်ခွန်အရာရှိကတော်ဒေါ်စန္ဒီ၏ ဒင်နာပါတီရှိ၍ မနက်မှပြန်လာနိုင်မည်ဖြစ်ကြောင်း ခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုအကြောင်းကြားလိုက်ကာ သုံးယောက်သား ဟိုတယ်အိပ်ခန်းထဲမှာ ကမ်းကုန််အောင် အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲလိုက်ကြသည်မှာ တစ်ယောက်မှပင် တစ်ရေးကလေးသော်မှ အိပ်ခွင့်မရလိုက်ကြဘဲ မိုးစင်စင်လင်းသည်အထိ ဖြစ်ခဲ့ရလေ၏။

နောက်တစ်နေ့ နေ့ခင်းကျမှ ပြန်လာကြရာ သုံးယောက်စလုံးနွမ်းနယ်နေရုံမက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရောစိုးယုမော်ပါ ဒရိုင်ဘာကိုစောမြိုင်၏ စိတ်လိုက်မာန်ပါ လီးသရမ်းမှုကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံး စောက်ပတ်ရောဖင်ရောကွဲကာ လမ်းပင်ဖြောင့်ဖြောင့်မလျှောက်နိုင်ကြသည့် အခြေကို ဆိုက်ခဲ့ကြသည်။ ဦးညီဂျော်မျက်ကွယ်မှာ တစ်ယောက်လှုပ်ရှားမှုကိုတစ်ယောက် အသေအချာစူးစိုက်ကြည့်ပြီး မလုံမလဲ ပြုံး၍သာ နေမိကြလေသည်။

...........................................................................................................................

ဤဇာတ်လမ်းက တစ်စုံတစ်ရာ ဘာပြဿနာရယ်လို့မှမရှိဘဲ ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်အတိုင်း ကာမပွဲအလီလီဆင်နွှဲရင်း ပြီးချိန်တန် ပြီးသွားကြလိမ့်မည်ဟုထင်သော် သင့်အထင်နှင့်အမြင် လုံးလုံးကြီးမှားပေဦးတော့မည်။

လောကဓမ္မတာကိုဆန့်ကျင်၍ ဖောက်ပြန်မှုအမျိုးမျိုးရှိကြရာတွင် မည်သို့သောဖောက်ပြန်မှုမျိုးမဆို တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန်တွင် လောကပါလ၏ဒဏ်ခတ်ခြင်းကို ခံရမည်မှာမလွဲဧကန်တည်း။

အဆုံးစွန်သော ကာမဂုဏ်မှောက်မှားမှုအဖုံဖုံတို့ဖြင့်ညစ်ညမ်းလျက်ရှိသည့် ဤအိမ်ဤယာကို သန့်စင်အောင်ဒဏ်ခတ်ခြင်းအလို့ငှါ ထူးခြားသောအခြင်းအရာတစ်ခု မမျှော်လင့်ပါဘဲ ပေါ်ပေါက်လာခဲ့ပေသည်။

တစ်နေ့ …

အိမ်မှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ရှိနေခိုက် အလည်အပတ်မရောက်တာကြာပြီဖြစ်သော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာမထင်မှတ်ဘဲရောက်ချလာပြီး ချောချော စိုးယုမော်တို့နှင့်ပါ အတူတကွ စကားပြောဆိုအလွမ်းသယ်နေကြလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူမနေအိမ်မှာ ချောချောနှင့်စိုးစိုးတို့ အသိတွေထဲက ဧည့်သည်တချို့ရောက်ရှိနေ၍ ချောချောတို့နှစ်ယောက်ကို သူမအိမ်အလည်လိုက်နိုင်မှာလား လို့ မေးသည်။ ချောချောလည်း သွားလိုစိတ်ရှိပေမယ့် ဦးညီဂျော် အိမ်မှာရှိနေခိုက်မို့ ဘယ်နည်းနှင့်မှ သူမလိုက်ဖို့အခွင့်မသာဘဲ ဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက ချောချောမလိုက်နိုင်လျှင်လည်း စိုးစိုးကိုဖြစ်ဖြစ် သူမနှင့်အတူ ထည့်လိုက်ပါဆိုပြီး ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ထံခွင့်တောင်းရာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်လည်း သူတို့အတွင်းရေးကိစ္စအားလုံးကိုသိနေသူပီပီ မချိူမချဉ်ပြုံးစိစိအမူအယာနှင့် စိုးယုမော်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး …

"စိုးစိုး သွားချင်တဲ့ ဆန္ဒရှိရင်သွားလေ ဒီအိမ်မှာချည်းပဲဆိုတော့ ညည်းလည်းပျင်းနေမှာပဲ တစ်ရက်နှစ်ရက်နေမှပြန်ပေါ့ တီမွန်ခွင့်ပြုပါတယ်"

"ဟုတ် ကျေးဇူး ပါ တီမွန် "

စိုးယုမော် ဖိုးကျိုင်းတုတ်မလေးဖြစ်ကာ စိတ်ထဲမှာ အတော်ကလေးအူမြူးသွားသည်။

ဒါကပဲ စိုးယုမော်အဖို့ သူမကျင်လည်ရာအသိုက်အဝန်းအတွင်းမှ ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားသော အခြေအနေအပြောင်းအလဲတစ်ခုကို ကိုယ်တိုင်မျက်ဝါးထင်ထင်မြင်တွေ့ရဖို့ အခွင့်အရေးကြုံလာရခြင်းဖြစ်သည်ဆိုတာ သူမသာမက မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှလည်း ရိပ်စားမိခြင်းမရှိကြပါချေ။

၄ ရက်ခန့်ကြာတော့ …

စိုးယုမော် အိမ်ပြန်လာသည်။

လူကနုံးချိနေပြီ။ ကိုယ့်ခြေကိုယ်လက်ကိုတောင် အနိုင်နိုင်သယ်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့ရသည်။

စိုးယုမော် ပျော်သည်။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကမ်းကုန်အောင်ပျော်သည်။ သူမပျော်သလို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း အလွန်ပျော်သည်။ စိတ်တိုင်းလည်းကျ နှစ်ထောင်းအားရကျေနပ်မှုလည်းရှိပါသည်။ သူ့အနေနှင့် အသက်အရွယ်နုနယ်ပျိုမြစ်သလောက် ပုရိသတို့အပေါ် ကာမလိုအင်ဖြည့်ဆီးရာမှာလည်း အထူးထူးအပြားပြားလိမ္မာရေးခြားရှိလွန်းလှကာ တကယ်လည်းစိတ်အားထက်သန်ပြီး လိုအပ်သလို ဘယ်ပုံစံမျိုးမဆို ပြောဆိုစေခိုင်းလို့ရသည့် စိုးယုမော်၏ခန္ဓာကိုယ်အသွေးအသား အဆီအနှစ်တွေကို စိတ်တိုင်းကျစီရင်ခွင့်ရသဖြင့် သူမကို အလွန်အင်မတန်မှ ကျေးဇူးတင်နေမိလေသည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူမအလုပ်နှင့်စပ်လျဉ်း၍ လူသစ်တွေထပ်မံစုဆောင်းဖို့လိုလာတာမို့ ခုရက်ပိုင်းအတွင်း သူမအဆက်အသွယ်တွေကို မကြာခဏခေါ်ယူပြီး အိမ်မှာပဲအားလုံးတွေ့ဆုံကာ အလုပ်ခွင်အသစ်တွေညှိနေကြပြီး သူတို့ကိုအချိန်ပြည့်ပြုစုဖို့အတွက်လည်း လူလိုအပ်လာရာ စိုးယုမော်ရောက်လာတာ အတော်ပဲဖြစ်သွားသည်။ အစက နှစ်ရက်သာနေမည်ဟုတွေးထားသော်လည်း လေးရက်လေးညတိတိ အချိန်ဖြုန်းမိခဲ့သည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း သူမကို မလွှတ်ချင်လွှတ်ချင်နှင့် ပြန်လွှတ်ခဲ့ရခြင်းပင်။ နောင်လည်း သူမဆီကို မကြာမကြာလာရောက်ဖို့ စိုးယုမော်ကို ဝဲလ်ကမ်းလုပ်ဖိတ်ခေါ်ခဲ့သည်။

စိုးယုမော် အိမ်ကိုဝင်တော့ ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲ လူသံသူသံ တစ်စုံတစ်ရာမကြားရ၍ စိတ်ထဲ ထင့်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သွားသည်။

တစ်ခုခုတော့မှားနေပြီလို့ သူမသိလိုက်သည်။

ခါတိုင်းလိုမဟုတ်ဘဲ တစ်အိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေသည်။

မုန်တိုင်းမလာခင် တိတ်ဆိတ်ခြင်းမျိုးလား။

တိတ်ဆိတ်ခြင်းဟာ မုန်တိုင်းရဲ့အစပဲလား။

စိုးယုမော်တစ်ယောက် ခေါင်းခြောက်အောင်ပဲ တွေးတောနေမိပါသည်။

မဟုတ်သေး။

အခြေအနေက သူမကြိုက်နှစ်သက်သော အနေအထားမျိုးတော့ လုံးဝ (လုံးဝ)မဟုတ်ပေ။

စိုးယုမော် တစ်စုံတစ်ရာကို အပူတပြင်းသိလိုစိတ်ပြင်းပြလာပြီး သူမခြေလှမ်းများက အိမ်ထဲခန်းရှိရာဖက်ဆီကို တရွေ့ရွေ့ ချဉ်းကပ်လာခဲ့ပါသည်။

သူမမြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းက …

အိပ်ခန်းအတွင်းရှိကြမ်းပြင်ထက်မှာ ပုံလျက်သားခွေခွေကလေးလဲလျောင်းငြိမ်သက်နေပြီဖြစ်သည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ရှိ အမျိုးသမီးတစ်ယောက်။ ထိုအမျိုးသမီးတစ်ကိုယ်လုံး သွေးတွေအိုင်ထွန်းလျက်ရှိကာ သူမဝမ်းဗိုက်မှာလည်း ချွန်ထက်သော လက်နက်တစ်စုံတစ်ရာနှင့် အချက်ပေါင်းများစွာ ထိုးသွင်းခံထားရပုံပေါ်သည်။ အသေအချာကြည့်လိုက်တော့ ချောချောဖြစ်နေ၍ စိုးယုမော်အရမ်းကို ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည်။

သူမအကြည့်က ကုတင်ရှိရာဖက်ဆီ ရောက်ရှိသွားပြန်သည်။

"ဟင် "

"တီ တီမွန် … ဟိုမှာလည်း အန်ကယ်ပါလား အို "

တစ်ကိုယ်လုံးအဝတ်ဗလာကျင်းလျက် ခြေလက်လေးဖက်စလုံးကြိုးအတုပ်ခံထားရပြီး ပါးစပ်ကိုလည်း တိတ်တစ်ခုနှင့် အသေအချာ ရစ်ပတ်ပိတ်ဆို့ခြင်းခံထားရတာ တွေ့ရသည်။ သူမနဘေးမှာတော့ လည်ပင်းပြတ်ရှဒဏ်ရာနှင့်လှုပ်ရှားမှုကင်းမဲ့နေပြီဖြစ်သော အိမ်ကြီးရှင်သူေဋ္ဌးဦးညီဂျော်ကိုတွေ့ရသည်။ ဘယ်သူကများ ရက်ရက်စက်စက်သတ်သွားတာလဲမသိ။ တစ်ယောက်တော့ အသက်ရှင်နေသေး၍ တော်ပေသေးသည်။ စိုးယုမော်ပြေးဝင်မည်အပြု။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး အနောက်ကနေ ရုတ်တရက် ချုပ်ကိုင်ခြင်းကို ခံလိုက်ရပြီး အေးစက်မာကြောသော အရာဝတ္ထုတစ်ခုက သူမလည်မျိုကိုလာထောက်ကာ …

"မလှုပ်နဲ့ စိုးစိုး နင်သေသွားချင်လား "

"ဟင် "

"ရှင် ရှင် ကို ခင် ခင် ထွေး "

စိုးယုမော် အံ့သြထိတ်လန့်သွားသလို ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ကို လိမ့်ပတ်လည်ကာ ခြုံငုံသဘောပေါက်မိသွားသည်။

"နင့် အဝတ်အစား အကုန်ချွတ်လိုက် စိုးစိုး …ပြီးရင် ဟို မသာမကြီးခြေထောက်မှာချည်ထားတဲ့ကြိုးဖြုတ်ပေးလိုက်စမ်း ဒီဟာမရော နင့်ကိုရော နင်တို့နှစ်ယောက် …ငါအပြတ်လိုးပြီးမှ ကြိုးစင်တက်မှာ ငါပြောသလိုလုပ် မလုပ်ရင် ဟောဒီဓား ကြည့်ထားလိုက်"

"မ မလုပ် မ မသတ် ပါ ပါနဲ့ ကို ထွေး ဟင့် ဟင့် "

စိုးယုမော် ကတုန်ကယင်နှင့်သူပြောသမျှ အကုန်လုပ်ပေးလိုက်ရသည်။ ပါးစပ်ကတိတ်ပါ ခွာခိုင်းပြန်ရာ မနည်းကြီးအားစိုက်၍ ဆွဲခွာလိုက်ရသည်။

"နင် နင် ဘာ ဘာလုပ်လဲ ငထွေး အကုန်သေ သေကုန်ပီ အီး ဟီး ဟီး "

"တိတ် အသံမထွက်နဲ့ နင်ပါ ကြံရာပါ နင့်ဖင်ကိုအပီလိုးပြီးမှ ငါ သတ်ကိုသတ်ပစ်မှာ နင့်ကိုသတ်ပြီးမှ ငါကိုယ်တိုင်ရဲခေါ်ပြီးအဖမ်းခံမယ် ကြားလား ဖေလိုးမ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲလိုက်စမ်း စောက်ပတ်အာတာတာကြီး ဟနေအောင်ကိုဖြဲထားစမ်း"

မိနစ်ပေါင်းများစွာ ကြာမြင့်သလိုထင်ရသည်။ ခင်ထွေး သွေးအလိမ်းလိမ်းဖြစ်နေသည့်သူ့လက်ကြီးနှင့် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဟိုကိုင်ဒီနယ်လုပ်ကာ နှိုက်လိုက်ဆွလိုက် တစ်လှည့်ပြီးတစ်လှည့် ထင်ရာကြိမ်းမောင်းဆဲဆိုရင်း ပြောလည်းပြော သဘောရှိလည်းလိုးပြီး သူလိုးပုံကလည်း ဘယ်ကတည်းကကြံစည်ထားသည်မသိဘဲ ပုံမှန်အရွယ်အစားသာရှိသောသူ့လီးပေါ်မှာ ဂေါ်လီပါသည့်ကွန်ဒုံးရော အမွေးကြမ်းပွပွနှင့် ဆိတ်မျက်ကွင်းနှင့်အလားသဏ္ဍာန်တူသော လီးမှာစွပ်သည့်အရာကိုပါ နှစ်ထပ်သုံးထပ်အထပ်ထပ်စွပ်ကာ ထင်တိုင်းကြဲပြီး လိုးလေတော့သည်။

တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် မခံစားဖူးသောအရသာမို့ သွေးပျက်မတတ် နာကျင်ယားယံအခံခက်မှုနှင့်အတူ စောက်ပတ်ထဲရောဖင်ပေါက်ထဲမှာပါ (သူက ဖင်ပေါက်ကို အဓိကထားလိုးခြင်းဖြစ်ရာ) မချိအောင်ခံစားရလျက် တစ်ချက်တစ်ချက် နာကျင်စူးရှလှသော အပွတ်အတိုက်ခံရမှုဝေဒနာကြောင့် ခေါင်းထဲမှာ မူးကနဲမိုက်ကနဲပင်ဖြစ်ကာ စိုးယုမော်လည်း နဂိုကပင် သွေးသံတရဲရဲကြားမှာ လိပ်ပြာလန့်မတတ် ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့အားငယ်ရသည့်အထဲ သုံးချီမြောက်အလိုးခံပြီးချိန်မှာ သူမဘယ်လိုမှ မဟန်နိုင်ရှာတော့ဘဲ ရုတ်တရက်သတိလစ်ပြီး မေ့မျောသွားရတော့သည်။

.............................................................................................................................

နိဂုံး။

အဖြစ်အပျက်တွေက လျင်မြန်စွာဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ခုတော့ အရာအားလုံး ပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီ။

စိုးယုမော်၏ရဲစခန်းထွက်ဆိုချက်အရရော သူကိုယ်တိုင်ရဲ့ဝန်ခံချက်အရပါ ပြစ်မှုထင်ရှားလှသဖြင့် ကိုခင်ထွေးတစ်ယောက် သေဒဏ် ဒါမှမဟုတ် ထောင်တစ်သက်တစ်ကျွန်း တစ်ခုခုတော့ကျမည်မှာသေချာသလောက်ပင်။ သူတို့အထဲမှာ သေကံမရောက် အသက်မပျောက် ဖြစ်သူက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပဲဖြစ်သည်။ ကားရုံအပေါ်ထပ်ရှိထပ်ခိုးတစ်ခုအတွင်းမှာ ဒရိုင်ဘာစောမြိုင်နှင့်အတူ ပျော်ပျော်ပါးပါး မိုးမမြင်လေမမြင်ချစ်တလင်းဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာသော ဒေါ်မြင့်မူက ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်အသက်ကိုကယ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

အပေါ်ထပ်အိပ်ခန်းဆီမှ အော်ဟစ်ရုန်းကန်သံလိုလို မသင်္ကာစရာအသံဗလံများကြားရ၍ ကိုစောမြိုင်ကိုပါအပြေးကလေးသွားခေါ်ပြီး နှစ်ယောက်သား တက်ကြည့်ကြရာက ဖြစ်ရပ်အလုံးစုံအားတွေ့မြင်လိုက်ရပြီး လက်မြန်ခြေမြန်ရှိသော ကရင်မောင်ကျော်တစ်ယောက် ဖြစ်သူကိုစောမြိုင်နှင့် နဂိုကတည်းက ခပ်ကြမ်းကြမ်းခပ်ရမ်းရမ်း ဘာကိုမှဂရုမစိုက်ဘဲနေတတ်သူဒေါ်မြင့်မူတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီး လက်ကျကောင်းကောင်းနှင့် ဝိုင်းဝန်းဆော်ပလော်တီးလိုက်၍ ခင်ထွေးလည်းမှောက်သွားရကာ ရဲစခန်းဖုန်းဆက်ပြီး သူ့ကို ရဲလက်ထဲအပ်နှံပေးလိုက်ကြသည်။

နောက်တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး အလုပ်မှထွက်သွားကြကာ တစ်နေရာကိုသွားပြီး အပြီးအပိုင် ဇာတ်မြှုပ်လိုက်ကြသည်။ ဘယ်လိုမှ ဆက်သွယ်၍လည်းမရတော့။

ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့်စိုးယုမော်သာ ဆေးရုံမှာတစ်ပတ်လောက် ဆေးကုသမှုခံယူလိုက်ရပြီး ဆေးရုံမှဆင်းလာကြချိန်မှာ တရားရုံးနှင့်ရဲစခန်းကို အကြိမ်ကြိမ်ဝင်ထွက်သွားလာနေရပြီး အမှုတွေမပြတ်မချင်း အထပ်ထပ်အခါခါ အစစ်ဆေးခံကြရင်း နှစ်ယောက်သား ခေါင်းမီးတောက်မတတ် အလုပ်များကြလျက်ရှိနေလေတော့၏။

ခြောက်လခန့်ကြာသော် …

အိမ်ကြီးက ပုံမှန်ပြန်ပြီးလည်ပတ်လာပါသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကားဒရိုင်ဘာအသစ်ငှားသည်။ ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူနေရာမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှအစားမထိုးဘဲ အစစအရာရာ စိုးယုမော်ပဲ နိုင်နိုင်နင်းနင်းလုပ်ကိုင်သည်။ အိမ်ဖော်အဖြစ်တောနယ်မှ မွန်မွန်ရည်ရည်ရှိသည့် တိုင်းရင်းသူကလေးမလေးနှစ်ယောက် ပွဲစားမှတစ်ဆင့် ထပ်ခေါ်လိုက်သည်။ စိုးယုမော်ပဲ သူတို့ကို အစစစီမံညွှန်ကြားအုပ်ချုပ်သည်။

ခြံစောင့်မာလီလည်း တစ်ယောက်မှ မထားတော့။ အားလုံးပြုပြင်ပြောင်းလဲလိုက်ပြီး ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်က ဦးညီဂျော့်လက်ငုတ်လက်ရင်း အလုပ်မှန်သမျှကို ကိုယ်တိုင်ကြပ်မတ်ကွပ်ကဲပြီး အလုပ်ဆိုက်တွေထဲသွားလိုက် အိမ်ပြန်လာလိုက်နှင့် ခါတိုင်းထက်ပင် စီးပွါးဥစ္စာတွေ ဒီရေအလား တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့ကာ လုပ်ငန်းတွေပုံမှန်လည်ပတ်ရုံမက ယခင်ကထက်ပင် မမျှော်မှန်းနိုင်လောက်သော အောင်မြင်မှုတွေ တစ်စထက်တစ်စ ရရှိလာခဲ့လေသည်။

ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်အလုပ်ခွင်ထဲ တစ်ပတ်ဆယ်ရက် အိပ်သည့်အခါလည်းရှိသည်။ ဆိုက်ထဲက သူမနှင့်ပတ်သက်ရာ ဘာညာသာရကာ လေးတွေနှင့် မလွဲမသွေ ဒွိယံဇာတ်ခင်းကာ ဗျူဟာစုံခင်း၍အချစ်တလင်းဖွင့်နေမည်မှန်း ဗေဒင်ပင်မေးစရာမလိုချေ။ စိုးယုမော်လည်း သူမဖက်က အခွင့်အရေးတွေ အများကြီးရှိပြီးသား။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျာ်ရယ် သူမရယ် နှစ်ယောက်ရှိသည့်အနက် အကြီးပြီးလျှင် အငယ် ဒေါ်မွန်မွန်ကျာ်ပြီး သူမ … ဘာမဆိုလုပ်ပိုင်ခွင့်အပြည့်ရှိပြီးသား။

ဒီနောက်ပိုင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်သူမ အဆက်အသွယ်မပြတ်ရှိသည်။ အိမ်ကိုမကြာခဏ အလည်လာတတ်သလို သူနှင့်အတူ ခရီးသွားဟန်လွဲဧည့်ပရိသတ်လည်း တစ်ယောက်ကနေ သုံးယောက်လေးယောက်အထိ အတူတကွ လိုက်ပါလာတတ်ပါသည်။ အိမ်ကြီးအနောက်ဖက်ရှိ မာလီလင်မယားနေထိုင်ရာတန်းလျားမှာ သူမနှင့်ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတို့ဆရာတပည့်နှစ်ယောက်အတွက် ဘူမိနက်သန်ကျသော အပြာရောင်ကင်းလွတ်နယ်မြေတစ်ခုပဲဖြစ်သည်။ ယောက်ျားဖော်များသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာသာမက ခပ်တည်တည်နေတတ်သည့် အိမ်ကြီးရှင်မဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပင်လျှင် တကယ်တမ်းကျတော့ ဒီအခန်းကလေးနှင့်မကင်းလှပါချေ။

တစ်ခုပြောစရာရှိသည်က ဒီအခန်းကလေးမှာ ယောက်ျားသနာနှင့်အချစ်ရေယဉ်ကြောမျောသည့်အခါတိုင်း သူတို့သုံးယောက်၏ ပင်ကိုယ်ရှိပြီးဖြစ်သော ကာမဂုဏ်ရမ္မက်ဆန္ဒရိုင်းတွေက ခါတိုင်းထက်ပင် သုံးဆလေးဆမက ပိုမိုထူးကဲလှစွာ ဖြစ်ပေါ်နိုးထစေလေသလား ဆိုတာကို သူမတို့ကိုယ်တိုင်လည်း တပ်အပ်သေချာပြောဆိုနိုင်စွမ်းတော့မရှိချေ။ သေဆုံးသူချောချော၏ဝိညာဉ်တွေကပဲ သူမတို့ရဲ့ရမ္မက်နယ်ပယ်အထိလိုက်ပါပြီး လိုအပ်သလိုထိန်းချုပ်မောင်းနှင်ကာ ရာဂရမ္မက်လိုဘကို စေ့ဆော်မှုတွေပေးနေသလား ဆိုတာတော့ ချောချောကိုယ်တိုင်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်မေးတော့မှပဲ အဖြေသိနိုင်မည်ဖြစ်ပေတော့သည်။

တစ်ခါတစ်ရံမှာ သူတို့အိမ်ကလေး နေ့ခင်းကြောင်တောင် ပကတိ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတတ်သလို တစ်ခါတစ်ရံတွင်လည်း ညကြီးမင်းကြီး သန်းခေါင်သန်းလွဲအချိန်ရောက်သည်အထိ ခိုးခိုးခစ်ခစ်ရယ်သံမောသံ စကားပြောဆိုသံတွေနှင့် အမြဲမပြတ် စည်ကားသိုက်မြိုက်လျက်ရှိတာတွေ့ရလေသည်။ အိမ်ဖော်ကောင်မလေးနှစ်ယောက် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်ပါသွားပြီး တစ်လအကြာမှ ပြန်ရောက်လာသည်။

ဝတ်ပုံစားပုံက ဟော့ရှော့ အတိုအပြတ်ကလေးတွေနှင့်စတိုင်ပြောင်းသွားသည်။ တစ်ယောက်ကျန်ခဲ့ပြီး ကျန်တစ်ယောက်က လေးငါးရက်နေကာ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနောက်ကို ပြန်လိုက်သွားသည်။ အိမ်မှာကျန်နေသည့်တစ်ယောက်ကို ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ကိုယ်တိုင် သူတက်ရောက်မည့်ပါတီတစ်ခုကို အတူခေါ်သွားသည်။ သုံးရက်ကြာမှ အိမ်ပြန်ရောက်ကြသည်။

စိုးယုမော်ကတော့ နောက်ထပ်အိမ်ဖော်အသစ်ကလေးနှစ်ယောက်ကို အပြောအဆိုအနေအထိုင်တတ်အောင် သူမကိုယ်တိုင် ကျကျနနလက်ပူတိုက်ကာ သင်ကြားရင်း အလုပ်ရှုပ်လျက်ရှိလေသည်။ ဒီကောင်မလေးတွေက ခါတိုင်းလာနေကျ ပွဲစားလမ်းကြောင်းကမဟုတ်ဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုယ်တိုင် နယ်ကနေခေါ်ဆောင်ကာ သူမတို့အိမ်အရောက် လာပို့ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်။

ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်စိုးယုမော် ကိုယ့်နည်းကိုယ့်ဟန်နှင့်ကိုယ် အလုပ်တွေများနေကြသည်။ သူတို့သုံးယောက်သာ အတူပေါင်းမိလျှင် လောင်းကျော်ပေတော့သည် ဟုလည်း သူမတို့ကျင်လည်ရာအသိုင်းအဝိုင်းဆီကနေ ထောပနာပြုပြောဆိုသံများ မပြတ်ကြားရလေသည်။

စာရှုသူတို့အား အစဉ်လေးစားလျက် …

နရသူ

ပြီးပါပြီ။

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၄ )

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသူ - နရသူ

"စွပ် ဖောက် "

"ဘု ပွပ် ဖွပ်"

"အ အမယ်လေးး အိ အီးး ဟီးး "

စိုးယုမော် မချိမဆန့်အော်လိုက်သံကလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ မထင်မှတ်ဘဲ ငရဲလီးကြီးက စောက်ရည်များအလှျှံပယ်ရွှဲနစ်လျက်ရှိသည့် သူမစောက်ပတ်ထဲကို တစ်သိပ်ကြပ်ညှပ်စွာဖြင့် လျှောကနဲ ဒိုးယိုပေါက်တိုးဝင်သွားပြီး အတွင်းရှိအပျိုစင်အမြှေးပါးကလေးကို ဖွပ်ကနဲ ထိုးဖောက်မိကာ အမြှေးပါးပေါက်သွားသဖြင့်လည်း သေမတတ်နာပြီး စိုးယုမော်အကြောက်အကန် အော်မိခြင်းဖြစ်သည်။ ငရဲ လီးကို အထဲဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် ထိုးဆောင့်ထည့်ကာ လီးကိုမလှုပ်ဘဲစိမ်ထားပြီး စိုးယုမော်နှုတ်ခမ်းလေးစုပ်လိုက် နို့စို့လိုက်နှင့် သူမစိတ်အ ပြောင်းအလဲဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း သူမအနားကပ်ကာ နို့ကိုချေနယ်လိုက် ပေါင် တွင်းသားလေးများပွတ်ပေးလိုက်နှင့်ကူညီဆွနှူးပေးသည်။

"နာလား စိုးစိုး"

"နာ နာတယ် အထဲမှာတစ်ကြပ်ပြီး အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ ဟင်း ဟင်း "

ငရဲ ဘာမှမပြောဘဲ စိမ်ထားသောလီးကို နှဲ့နှဲ့ကစားပေးသည်။ စိုးယုမော်လည်း လီးအထည့်ခံထားရ၍ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေရာက ဘာစိတ်ပေါက်လာသလဲမသိ။ ငရဲခါးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်လိုက်ရာက နှုတ်ခမ်းချင်းမခွာစတမ်း အပြတ်ဖိကပ်ကာ အားရပါးရ လာရောက်စုပ်နမ်းနေပါသည်။ သူမပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများဆီကလည်း ငရဲလီးကြီးကို ပွစိပွစိလုပ်ကာ ရစ်ပတ်ဖျစ်ညှစ်ကစားပေးလာသလိုထင်ရသည်။ ငရဲလည်း သူမနှုတ်ခမ်းကလေးကို အပီစုပ်နေရင်း အသာငြိမ်ပြီးမနေဘဲ ရသလောက်အနေအထားနှင့် သူ့ခါးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲကို လီးထိပ်ဝင်ရုံ ချော့လိုးကလေး လိုးပေးနေသည်။

အပျိုစောက်ပတ်နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးပေမယ့် ချောချောနှင့်ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတို့နှစ်ယောက် သူမကို လက်ပူတိုက် လိုးပေးခဲ့တာ များလို့လားတော့မသိ။ စောက်ရည်အလွန်သန်ပြီး လီးနှင့်စောက်ပတ်တွေ့ရုံနှင့်ပင် အရည်တွေဗွက်ပေါက်မတတ် အိုင်ထွန်းကာ ရွှဲနစ်လာရပြီး သူ့ဂေါ်လီလီးတုတ်တုတ်ကြီး ကောင်းစွာလိုးသွင်းပေးနိုင်ဖို့အတွက် ချောဆီ အသင့်ထုတ်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည်။

စိုးယုမော်စောက်ပတ်က လိုးရတာထင်သလောက် မခက်လှဘဲ လီးကိုအားအနည်းငယ်စိုက်ကာ ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်နှင့်ပင် တစ်လက္မနှစ်လက္မခန့် အထဲကိုကျွံနစ်စိုက်ဝင်သွားပြီး ငရဲလည်း လီးကိုအရမ်းကာရော ကရှူးမူးထိုးဆောင့်မလိုးဘဲ ပါကင်ဆွဲနေကျဖြစ်သည့်အတိုင်း သူမစောက်ပတ်အပေါ်ထိပ်ဖက်ကိုသာ အားစိုက်ပြီး ဖိလိုက်ကြိတ်လိုက် လှည့်မွှေလိုးသွင်းပေးနေရာ နှစ်ယောက်သားကောင်းလာကြပြီး စိုးယုမော်အသက်ရှူသံပိုပြင်းလာတာ သတိထားမိလိုက်သည်။

ငါးမိနစ်ဆယ်မိနစ်လောက်အကြာ လီးကိုနှဲ့ကာနှဲ့ကာ အဝင်ပေါက်ချဲ့သလိုပုံစံမျိုးချော့လိုးရင်း ငရဲလည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူ့လီးကြီးကို ခွေးနှစ်ကောင်တော်သလင်းမိတ်လိုက်သကဲ့သို့ စိုးယုမော်ဆီးခုံပေါ်ဖိကပ်၍ တဆတ်ဆတ် ဆန့်ငင်တွန်းထိုး ညှောင့်လိုးလိုးပေးလိုက်ရာက ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဖက်ကိုလှည့်ကာ …

"အား မမ မာ ကျွန်တော် မရတော့ဘူးဗျာ လရည်ထွက် ထွက်ချင်နေပြီ အပီ သွန်ပြီးလိုးမှဖြစ်တော့မယ်"

"မလုပ်နဲ့ အရမ်းမလုပ်နဲ့ အဲလိုလုပ်တာ မမ မကြိုက်ဘူး လရည်ထွက်ချင်ထွက်ပစေ အပြင်တော့မထုတ်လိုက်နဲ့ မင်းပြောတော့ သူ့ကိုစရံသတ်မယ်ဆို အထဲမှာပဲ အပြီးလိုးပစ်လိုက် ကြားလား ငရဲ"

"အင်း အင်း မမပြောသလိုပဲ အား အ ရှီးး ကောင်း တယ် ကောင်းတယ် ရှယ်ပဲ သိပ်ကောင်းလွန်းတယ်ဗျာ ဟား ကဲ ကဲ "

"ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် "

ဆိုပြီး ငရဲလီးထိပ်ကလရည်တွေ စိုးယုမော်အဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းလေးထဲကို တဗြွတ်ဗြွတ်ပန်းလွှတ်ဝင်ရောက်သွားကြပြီးနောက် စိုးယုမော်လည်း ငှက်ဖျားတက်သလို တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်၍လာရပြီး …

"အို အ အ ကို ကိုရဲ ကျ ကျမ ဟင့် ဖက် ဖက်ထားပါ ဖက် ဖက်ထားပေးပါ ဆို အ အင့် အင်းး အင်းးး အိ အမေ့ အင့် အင်းးးးဟင်းးးး"

"ကောင်းလား စိုးစိုး ကိုယ့်လရည်တွေ အထဲထည့်ပေးတာ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"

"ကောင်း ကောင်း တယ် အ အစ်ကို ကောင်းတယ် ကိုရဲရယ် ဟင့် စိုးကို ဖက်ထားပါ စိုးကိုနမ်း နမ်းပါဦး"

"ပြွတ် ဟင့် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် နမ်း နမ်းလေ အဟင့် ဟင့် ဟင့် "

"ပြွတ် ပြွတ် အု အူးး အူးး "

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် "

စိုးယုမော်ဖြစ်နေပုံလေး သနားစရာပါပေ။ ငရဲသူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကချွတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ငရဲ၏လရည်ရောစောက်ရည်ပါ ပေပွနေသည့်လီးကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အငမ်းမရဆွဲစုပ်သည်။ လရည်တွေပြောင်စင်အောင် လျှာနှင့်တယုတယ ယက်သပ်ပေးသည်။ သူမလက်တစ်ဖက်ကလည်း စိုးယုမော်၏ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်ရှိရာကို နှိုက်ကိုင်စမ်းသပ်ရင်း ဖွဖွရွရွကလေးပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ လီးစုပ်လိုက် စိုးယုမော်အဖုတ်ကိုပွတ်လိုက်လုပ်ကာ ငရဲလီးကြီးပြန်လည်တောင်မာလာအောင်ပြုရင်း လီးပြန်မာလာချိန်မှာတော့ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတစ်ယောက် ဣနြေ္ဒပင်မဆယ်နိုင်တော့ဘဲ ငရဲကိုယ်ပေါ်တက်ခွထိုင်လိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ငရဲလီးကြီးပေါ်တည့်တည့် တေ့ချိန်ကာဖြင့် အပေါ်ကနေ စိတ်လိုလက်ရကြီး မြင်းစီးဆောင့်လိုးပေးနေလေတော့၏။ ငရဲလည်း ပွဲဆက်များလွန်း၍ လီးကျိန်းသလိုတောင်ဖြစ်နေပေမယ့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာထန်နေပုံကြည့်ပြီး ဘာမျှမပြောသာသလို စောဒကလည်း မတက်ဝံ့ပါချေ။ သူမအလိုကိုသာ အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့်လိုက်လျောပေးရလေသည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ငရဲလီးကြီးကို အပေါ်ကနေ၍ အပီလိုးသည်။ ဖင်ကြီးတလှိမ့်လှိမ့်လုပ်ပြီး စကောဝိုင်းမွှေ့ယမ်းကာဆောင့်လိုက် သူမဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်အားကိုယူပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လုပ်ရင်း ငရဲ၏လီးမှာထည့်ထားသည့် ဂေါ်လီလုံးများကိုနှဲ့ကာနှဲ့ကာ သူမစောက်ဖုတ်အတွင်းသားများနှင့်ဖိကြိတ်လိုး၍ ကာမအရသာကို ကမ်းကုန်အောင်ခံစားလိုက်နှင့် အချိန်အတော်ကြာကြာ ရာဂဒိန်းဒလိန်းနတ်ဖမ်းကာ သရဲမရဲစီးသလို ဇောကပ်ပြီးလိုးနေလေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ထင်တိုင်းကြဲကာ အသားကုန်လိုးပြီးမှ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ လျှပ်စစ်ဓာတ်အလိုက်ခံရသလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ကာ အရုပ်ကြိုးပြတ်ပျော့ကျသွားသည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ စိုးယုမော်ဖက်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး …

"ကဲ စိုးစိုး အပေါ်တက်ထိုင်လိုက်စမ်း ခုန မမ လုပ်သလိုလုပ်"

လူကသာ မနိုင်ပေမယ့် သူမအသံကမာထန်နေသည်။

"ဟာ မမ စိုး စိုး ဟို … ဟို … "

စိုးယုမော် မျက်စိမျက်နှာပျက်ပြီး အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့် …

"ငြင်းမယ်မကြံနဲ့နော် နင့်အဖုတ်ကွဲလား မကွဲလား ငါသိတယ်… နိုင်သလောက်လိုး …တစ်လက်မ ဝင်ပစေ ရတယ် ဒီတစ်ချီ လရည်ဝင်ပြီးရင် ငါသူ့ကို ချောချောနဲ့အတူ ပြန်လွှတ်လိုက်တော့မှာ… သူတို့ ဘာညာလုပ်စရာလေးတွေကျန်သေးတယ် မနက်ဖြန်မှ ငါတို့ပြန်ဆုံကြမယ် ကြားလား"

"ဟုတ် ဟုတ် မမ "

စိုးယုမော် မဝံ့မရဲဖြစ်နေမိသည်။ ငရဲ လီးငပဲကြီးက ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစောက်ဖုတ်ကနေကျွတ်ထွက်လာပြီး အရည်တွေရွှဲနစ်ပေကျန်နေကာ မိုးကိုမျှော်၍ မာန်ဖီနေပုံမှာ သူမအနေနှင့်တော့ ကျောချမ်းစရာကြီးလို ဖြစ်နေပေသည်။ စိုးယုမော် သူ့အနားသွားပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက် ခွတက်လိုက်ကာ ငရဲကို်ယ်ပေါ်ကိုရောက်ရှိလာသည်။ လီးကြီးကိုငုံ့ကြည့်ပြီးနောက် လီးပေါ်တည့်တည့် အသေအချာချိန်ရွယ်ကာ ဖိထိုင်ကြည့်မိသည်။ သူမအဖုတ်ဝကျဉ်းကျဉ်းကလေးနှင့်ငရဲရဲ့ဂေါ်လီလဒစ်ပြဲကြီးက သတ္တဝါနှင့်လက်နက်မမျှသလိုဖြစ်နေသည်။

"ဒီ ဒီလို ထိုင် …ထိုင် ရမလား "

"အင်း စိုးစိုး အဖုတ်ဝနဲ့တည့်တည့်ချိန်ပြီးသာ ဖိထိုင်ချလိုက် …စောက်ပတ်အဝကို ညည်းလက်နဲ့အရင်ဖြဲလိုက်ဦး ဒါမှလီးဝင်မှာ ငါအောက်ကနေ လီးကို အထဲရောက်တဲ့အထိ ကော့လိုးပေးမယ် …ဟုတ်လား"

"ဟုတ် ဟုတ် …ကိုရဲ "

ဆိုပြီး စိုးယုမော်ဖင်ကိုအနည်းငယ်ပြန်ကြွကာ လီးတန်ကိုကိုင်ပြီး လဒစ်ထိပ်လုံးကိုသူမအဖုတ်ဝထဲစွပ်ကနဲ ထိုးနှစ်ထည့်လိုက်ရာက မထူးဘူးဆိုပြီး အံတင်းတင်းကြိတ်၍ သူ့အပေါ်ကနေ အားနှင့်ဖိထိုင်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ လီးထိပ်လုံးက ဝင်ပေမယ့် လီးကိုယ်ထည်မှာ ထည့်ထားသည့် ဂေါ်လီလုံးတွေက တစ်ဆို့ခံနေလေရာ အထဲဝင်အောင် အတော်ကြီးခက်ခက်ခဲခဲကြွလိုက်နှိမ့်လိုက် လေးငါးဆယ်ချက် ဖိဖိချလိုက်မှ သုံးလက်မခန့် သူ့လီးက အထဲကိုဝင်ရောက်လာနိုင်သည်။

"အား ဟုတ်ပီ တကယ့်ဇိမ်ပဲကွာ စိုးစိုး ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့် သိပ်မလောနဲ့ လီးကျွံဝင်သွားးရင် စောက်ဖုတ်ကွဲပြီး ပြန်အနှုတ်ခက် တတ်တယ် ဖင်ကို ဖြေးဖြေးပြန်ကြွ ပြန်ဖိချလိုက် အင်း အင်း ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ …လိုး လိုးစမ်းကွာ နင်ခံနိုင်သလောက်လိုး တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ် လိုးပြီးရင် လီးတစ်ဆုံးထည့်လိုးလို့ရပြီပေါ့ …စိုးစိုးရ"

ငရဲ စိုးယုမော်ကို ကာမသင်ခန်းစာတွေ အနီးကပ်ကိုယ်တိုင်ပို့ချပေးနေသည်။ စိုးယုမော်လည်း ဒီလောက်ကြီးတော့ ခေသူမဟုတ်ပါချေ။ ကိုယ်တိုင်မလိုးဖူးရင်သာ နေမည်။ ယောက်ျားမိန်းမလိုးခြင်းတည်း ဟူသော သင်ခန်းစာကို ဦးညီဂျော်နှင့်ဒေါ်ကြီးမြင့်မူတို့ထံမှတစ်ဆင့် သူမကိုယ်တိုင်နည်းနာနိဿယခံယူ၍ သင်ကြားလာသူဖြစ်ရာ ချက်ဆိုတာနှင့်နားခွက်မီးတောက်ပြီးလည်းဖြစ်သည်။ သူမဘာလုပ်၍ ဘာကိုင်ရမည်ဆိုတာကို ကောင်းကောင်းနားလည်နေသည်။

စိုးယုမော် တင်ပါးကလေးလှိမ့်ကာလှိမ့်ကာ အပေါ်ကြွလိုက်အောက်ကိုနှိမ့်ချလိုက်လုပ်ပြီး ငရဲလီးကိုဆောင့်ပေးသည်။ လီးက တစ်ဆို့နေပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းချင်းတော့ အထဲကိုပိုမိုနစ်ဝင်လာသလိုသူမခံစားနေရသည်။ ခက်တာက အချီချီအလီလီလိုးပြီး ငရဲတစ်ယောက်အကောင်းလွန်ကာ သံသရာရှည်နေတာပဲဖြစ်သည်။ သူ တော်ရုံနှင့်မပြီး။ ဒီနေ့အဖို့ ပြီးနိုင်မှာလည်းမဟုတ်တော့။ တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲလိုးရဖန်များ၍ သုက်ရည်က ခမ်းသလောက်ဖြစ်နေပြီ။

ဒါကိုရိပ်မိခြင်းမရှိဘဲ စိုးယုမော် ဇောချွေးတွေပါပျံပြီး အသည်းအသန် ဖိလိုးနေခြင်းဖြစ်ရာ သူမကိုယ်တိုင်စောက်ပတ်ထဲကနေ မရိုးမရွယားယံမှုဝေဒနာကို မချိအောင် ခံစားလာရသည့်နည်းတူ လူးလှိမ့်လိုးဆောင့်ချက်တွေလည်း မသိမသာနှင့် တဖြည်းဖြည်း ပိုကြမ်းပိုသွက်လာတာ တွေ့ရလေသည်။ သူမဆီးခုံအစပ်နားက စူးကနဲအောင့်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွားသော်လည်း စိုးယုမော် လုံးဝသတိထားမိခြင်းမရှိ။

ငရဲလဒစ်ထိပ်ကြီး သူမအဖုတ်ထဲ မဝင်ဝင်အောင်သာ အတင်းဖိကပ်နှစ်သွင်းထားလျက် ရှေ့တိုးလိုက် နောက်ဆုတ်လိုက်နှင့် တွန်းတွန်းတိုက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေးနေရာ ဖီလင်တွေအပြတ်တက်ပြီး ပထမအချီ စောက်ရည်တစ်ကြိမ် ပန်းထွက်သွားခဲ့သည်။ စိုးယုမော် ဘယ်သူမှမသိဘူးဆိုပြီး လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်လိုက်နားလိုက် ငရဲနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်လုပ်ပြီး ဟန်မပျက်ဆက်လက်စခန်းသွားပေးနေရာ ကောင်းလွန်းလှ၍ သူမကိုယ်ကလေး တုန်ကနဲတုန်ကနဲပင်ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး နေရာမှာပင် တုံးကနဲပစ်လှဲချလိုက်ချင်စိတ် ပေါက်မိလေသည်။

ဒါပေမယ့် သူမရပ်နားခြင်းတော့မရှိပါချေ။ ဒုတိယအချီပင် စတင်၍ခရီးဆက်လာခဲ့ရင်း လိုးရဆောင့်ရတာလည်း ခုနကထက် ပိုသွက်ပိုကောင်းလာသည်ဟု စိတ်ကထင်လာမိကာ သူမစောက်ပတ်ထဲဝင်ရောက်နေသော ငရဲလီးကိုအသာငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ လီးတစ်ဝက်အထိ သူမကိုယ်အတွင်းထဲကိုရောက်ရှိနေလေပြီ။ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်က သူ့လီးကြီးကို ပြန်ကြွပြန်နှုတ်ပြီး တစ်ဖန်အောက်ကို အားနှင့်ဖိသွင်းကြည့်လိုက်ရာ နောက်ထပ်မဝင်တော့ချေ။ စိုးယုမော်လည်း မတတ်သာ၍ လက်လျှော့လိုက်ရပြီး ဝင်သလောက်သာသွင်း၍ လိုးရတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရော ငရဲပါ သူမအရှိန်တက်နေပြီဆိုတာသိ၍ အသာပင်လွှတ်ပေးထားပြီး ငရဲသူ့လီးကို အောက်ကနေ တစ်ချက်တစ်ချက် ပင့်တင်၍ ညှောင့်လိုးကလေးလိုးပေးသည်။ ငရဲအောက်ကပင့်အဆောင့်နှင့်သူမကအပေါ်စီးကနေ ဖင်ကြီးကိုဖိအချ ဆုံမိကြပြန်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး နှုတ်မှတကျွတ်ကျွတ်အော်ညည်းမိသည်အထိ အကောင်းပေါ်အကောင်းဆင့်သွားရလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း သူမအနားကပ်ကာ စိုးယုမော်ကိုယ်ကလေး ဖက်လိုက် နို့အုံအိအိနှစ်လုံးအားကိုင်လိုက်နယ်လိုက် ဖျစ်ဆွဲနမ်းလိုက်နှင့် နို့သီးလေးနှစ်ခုကို လက်နှင့်ချေလှိမ့်ကာ သူမပါးစပ်ကလေးနှင့်လည်းစုပ်ဆွဲကစားပေးနေရာ တစ်ဖက်ကငရဲလီးကို တလှိမ့်လှိမ့်လိုးပေးနေရင်းက စိုးယုမော် ဖီးလ်အပြတ်တက်လာရသည်။

"ဆောင့် ဆောင့် ကလေး နာနာလေးဆောင့် ကိုယ်ပြီးချင်လာပြီ လရည်ထွက်တော့မယ် သွက်သွက်ကလေး လိုးလိုက်စမ်းပါ "

စိုးယုမော်အတွက်တော့ သတင်းကောင်းပင်။ နာတာကျင်တာဂရုမစိုက်အားတော့ဘဲ စိုးယုမော်လည်း စိတ်ထဲကအားတင်းပြီး မနားစတမ်း ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို လူးကာလှိမ့်ကာ တရစပ်ဖိကြိတ်၍ လိုးဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ငရဲလည်း အောက်ကနေ ကော့၍ကော့၍ ပင့်လိုးပေးနေပြီး အပေးအယူ တဖြည်းဖြည်းမျှလာကြရာက မကြာမီဂေါ်လီလီးကြီးက အရည်များရွှဲနစ်အိုင်ထွန်းနေပြီဖြစ်သည့် စိုးယုမော်၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို ရှောကနဲရှောကနဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ပြုနေရာကနေ ငရဲလီးထိပ်ဆီမှလရည်တွေရော စိုးယုမော်စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်တွေပါ အသည်းအသန် တာတမံကျိုးပေါက်သကဲ့သို့ ပွက်ကနဲပွက်ကနဲထွက်လျှံကျခဲ့ကြပြီး ငရဲလည်း နောက်ဆုံးအချီအနေနှင့်အားကုန်ထုတ်လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးများပြာဝေပြီး ငြိမ်ကျသွားသလို စိုးယုမော်လည်း ဖားဖိုလို တုန်ယင်နေသောရင်အစုံနှင့် အသက်ကလေးဝအောင် ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်နှင့်အမောတကောရှူနေခဲ့ရပြီး ကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ခံစားမှု၏ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးဖြစ်သော တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲနာကျင်မှုနှင့်တကွ တာဝေးခရီးပြင်းနှင်ခဲ့ရသူတွေအလား အားအင်ကုန်ခမ်းနွမ်းလျမှုကို နှစ်ယောက်သား အလူးအလဲခံနေကြရလေတော့၏။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ငရဲတို့နှစ်ယောက်နှင့်အတူ ချောချောကိုပါ တစ်ပါတည်း ထည့်ပေးလိုက်ပြီး သူမနှင့်စိုးယုမော်ကတော့ အိမ်မှာပဲ နှစ်ယောက်သား အတူတကွ ပင်ပန်းသမျှအတိုးချကာ အိပ်စက်အနားယူလိုက်ကြပါသည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူမကို ပညာကုန်သင်ပေးခဲ့သည်။ အတူအိပ်ကြရင်း တစ်ရေးနိုးချိန်ကျတော့ နှစ်ယောက်သားပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်နှင့် စိုးယုမော်လည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာခေါ်ရာနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ပါနေမိရင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူမအင်္ဂါဇပ်မှာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာကို သက်သာအောင်ဆိုပြီး သူအသင့်ဆောင်ထားသည့် ဆေးအဆီတစ်မျိုးကို အသေအချာလိမ်းပေးသည်။ ဆေးလိမ်းရင်းလည်း ကိုင်လိုက်ဆွလိုက်နှင့်မို့ စိုးယုမော်လည်းမနေတတ်တော့ဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာအလိုကိုလိုက်လျောရပြန်သည်။ ဒီမိန်းမကြီးဘယ်လောက်ဏှာကြီးသလဲဆိုတာ စိုးယုမော်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ အတူလာသည့် မချောမရှိတာမို့ စိုးယုမော် သူမကိုသာ အားကိုးနေရသည်။

နောက်တစ်နေ့ နေ့လည်ပိုင်းကျတော့ ငရဲ အိမ်ကိုရောက်ချလာပြီး ညက ချောချောတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စအဆင်ပြေကြောင်း ငရဲလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာညွှန်ကြားသည့်အတိုင်း သူ့အဆက်အသွယ်တွေထဲက ဖောက် သည်အုပ်စုတစ်စုနှင့်ချိတ်ပေးခဲ့ပြီး ချောချောကို သူတို့နှင့်အတူ ထည့်ပေးလိုက်ကြောင်း သုံးညတိတိ အတူနေထိုင်ပျော်ပါးကြမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့ဖက်က အခကြေးငွေလည်း အပြည့်အဝ ပေးချေပြီးဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစီစဉ်ပေးေသော အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲမှာ စိုးယုမော်နှင့်ငရဲတို့ နှစ်ယောက်သား တစ်နေကုန် ရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောချင်တိုင်းမျောခဲ့ကြသည်။

ငရဲ ကာမစိတ်ကြွအားတိုးဆေးတွေသောက်လာပြီး စိုးယုမော်ကိုလည်း ဆေးတစ်မျိုးတိုက်ပြန်သည်။ ဆေးသောက်ပြီး ခဏအကြာမှာပဲ သူမအင်္ဂါဇပ်က မခံမရပ်နိုင်အောင်ယားယံသလိုဖြစ်လာသည်။ အဆိုပါဆေးအစွမ်းနှင့်ပင် နှစ်ယောက်သား မီးကုန်ယမ်းကုန်ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကာ ငရဲ သူမကို လေးချီငါးချီမက တစ်နေကုန် အလဲလဲအကွဲကွဲ ဆော်ပြီးရင်းဆော်နေတော့ရာ စိုးယုမော်ခမျာ လမ်းပင်ဖြောင့်ဖြောင့်မလျှောက်နိုင်ဘဲ ကွတတကလေးပင် ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။

သူမ ငရဲလက်ထဲမှာ ရေရေလည်လည် ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရသလို အပျိုစင်ပန်းကလေးလည်း ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ရစရာမရှိအောင်ဘဲ စုတ်ပြတ်ကြေမွကာ အနွမ်းကြီးနွမ်းကြွေခဲ့ရသည်။ စိုးယုမော် ဘာခံစားချက်မှတော့မရှိပါ။ အချစ်အကြောင်းလည်းမသိ ချစ်တယ်ဆိုတာကိုပင် လုံးဝနားမလည်နိုင်သေးခင် ကာမဂုဏ်ရမ္မက်တောအလယ်မှာ မျက်စိကလေးတလည်လည် လမ်းမှားနင်းလျှောက်ရင်း တံလျှပ်ကိုမှရေထင်မိသည့် ရွှေသမင်အမိုက်မကလေးတစ်ကောင်နှယ် နက်ရှိုင်းလွန်းလှသည့် ကာမရမ္မက်ဝင်္ကပါထဲမှ အချိန်တော်တော်ကြာကြာအထိ ပြန်လည်ရုန်းမထွက်နိုင်ရှာဘဲ ဖြစ်နေရလေသည်။

နောက်ထပ် နှစ်ရက်တာအချိန်ကုန်ဆုံးသွားသည်အထိ စိုးယုမော်တစ်ယောက် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတစ်လှှည့် ငရဲတစ်လှည့်နှင့် တစ်ခါတစ်ရံလည်း ငရဲကသူမနှင့်ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကို နှစ်ပင်လိမ်ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းအတွင်းရှိကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ နှစ်ယောက်စလုံးကို ဘေးချင်းယှဉ်လျက် လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ အနောက်ကနေ သူ့စိတ်တိုင်းကျ (ခွေးကုန်းပုံစံ) အလှည့်ကျ စောက်ဖုတ်ယက်ပေး လိုးပေးတာမျိုးလည်း ရှိပါသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရော စိုးယုမော်ပါ ကျေနပ်အားရမှုရှိပြီး တစ်ယောက်တည်း အလိုးခံရတာထက် နှစ်ယောက်အတူတူ အလိုးခံမှုကို ပိုမိုစွဲမက်လာမိကာ ဂေါ်လီလီးကိုလည်း တဖြည်းဖြည်း ကျင့်သားရရှိ လာခဲ့လေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး စုတ်ပြတ်သတ်သွားပြီလားလို့တောင် ထင်ရသည်အထိ စိုးယုမော် အရွယ်နှင့်မမျှပင် ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံမိခဲ့သည်။

"ညည်း ဒီလီးမျိုးနဲ့ အလိုးခံဖူးရင် နောက်ထပ်ဘယ်လီးကိုမှ မကြောက်တော့ဘူး ကြိုက်တဲ့လီးလာထားပဲ အိမ်ရောက်ရင်လည်း ပျင်းတဲ့အခါ မမဝင်းဆီကိုဖုန်းဆက် အားတဲ့နေ့ကြိုက်တဲ့အချိန်လာ မမ အသင့်စောင့်နေမယ်"

စိုးယုမော်ကို မွေးဂဏာန်းအဖြစ် မွေးထားလိုက်သည်။ ဒီလိုကောင်မလေးမျိုးက သိပ်ပြီး ထူးထူးထွေထွေ နှူးနှပ်ပုံသွင်းနေစရာမလိုတော့။ သူ့ပင်ကိုယ် ဝါသနာဗီဇစရိုက်အရပင် လိုင်းသွင်းစရာမလိုအောင်ကို ပြည့်စုံနေနှင့်ပြီးဖြစ်သည်ဆိုတာကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သဘောပေါက်နားလည်ပြီး ဖြစ်သည်။

ချောချောပြန်လာတော့ အိမ်ကထွက်သွားစဉ်ကနှင့်မတူဘဲ တော်တော်ကလေး ပင်ပန်းနွမ်းလျနေပုံရတာတွေ့ရသည်။

"မမ ပျော်ခဲ့ရဲ့လား"

"ဒီလိုပဲပေါ့ စိုးစိုးရဲ့ မမအကြောင်းထက် မင်းအကြောင်းကို မမပိုပြီးစိတ်ဝင်စားတယ် မမမာဆီမှာနေရထိုင်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား မချောကို အစအဆုံး ခရေစေ့တွင်းကျပြောပြစမ်း"

စိုးယုမော်လည်း မချွင်းမချန်ပြောပြသည်။

ဒီညကျတော့ ငရဲနှင့်မြင့်ဇော်နှစ်ယောက်အတူ မမဝင်းမာနေအိမ်ကိုရောက်လာပြီး သူတို့နှင့်အတူလည်း စိုးယုမော်နှင့်အသက်အရွယ်ချင်း မတိမ်းမယိမ်းလောက်ရှိမည့် ကောင်မလေးချောချောလေးနှစ်ယောက် လိုက်ပါလာတာတွေ့ရသည်။

ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို နှစ်ခန်းတွဲလုပ်ထားသည့် အိမ်တစ်ဖက်ခြမ်းရှိအခန်းများဖက်ဆီသို့ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုယ်တိုင် ခေါ်ဆောင်သွားပြီး တစ်ညလုံး သူမအရိပ်အယောင်ကိုမျှ နောက်ထပ်မမြင်တွေ့ရတော့ချေ။ ငရဲအပြောအရတော့ ကောင်မလေးတွေက နယ်ကရောက်လာတဲ့ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အသစ်ကလေးတွေဟု သိရပြီး ဒီတစ်ညလုံး သူတို့လိုအသစ်ကလေးတွေကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုယ်တိုင် စိတ်ကြိုက်အနေအထားရအောင် လိုင်းသွင်းပြီး အထူးဖိတ်ကြားထားသည့် ဧည့်သည်သုံးလေးယောက်နှင့်အတူ မနက်မိုးမလင်းမချင်း ရေကုန်ရေခမ်းပျော်ပါးကြမည်ဟုလည်း စိုးယုမော် အထူးအဆန်းအနေနှင့်ကြားသိရလေသည်။

"သူတို့က အပျိုကလေးတွေလား "

"ဒါပေါ့ အပျိုစစ်စစ် ရေမရောတဲ့ ဟာကလေးတွေ "

"စိုးကိုတော့ မမဝင်း အဲသလိုမလုပ်ခိုင်းပါဘူး ကိုရဲတစ်ယောက်တည်းနဲ့ပဲ …အဟင်း ဟင်းဟင်း "

စိုးယုမော် မလုံမလဲ ကြိတ်ရယ်လိုက်သည်။

"ဒါက ဒီလိုရှိတယ် စိုးရဲ့ စိုးစိုးလည်း အပျိုစစ်စစ်ပါကင်လေးပါပဲ ဒါပေမဲ့ စိုးက အိမ်ခြေယာမဲ့တစ်ယောက်မှမဟုတ်တာ အချိန်တန်ရင် မချောနဲ့အတူ အိမ်ပြန်ရမှာလေ အမြဲခေါ်ထားလို့မရဘူး ဟိုဟာမလေးတွေကျတော့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်မျက်စိလည်ပြီး ရောက်လာတာရော တချို့လည်း ရောင်းအစားခံရတာမျိုးရှိတယ် ဒီရောက်မှတော့ ဘာလုပ်ရမယ် ကာစတန်မာခေါ်တဲ့ ဖောက်သည်ကို ဘယ်လိုပြုစုရမယ်ဆိုတာ သူတို့ကိုယ်တွေ့သိစေရမယ် ဒါမျိုးကို မမမာကိုယ်တိုင်သင်ပေးရတယ် ပြီးရင် သူတို့ကို နေ့မအားညမအား လိုသလိုပုံသွင်းပြီး ခိုင်းရတော့တာပေါ့ သေးပေါက်ချိန်တောင်ရမှာမဟုတ်ဘူး ဟင်းဟင်း ဟင်း ဒီဖက်အိမ်ခန်းက သူတို့အတွက် နိဗ္ဗာန်ဘုံလည်းဟုတ် ငရဲလည်းဟုတ်လို့ဆိုရမယ် ဒီနေရာကနေ ထွက်ပြေးဖို့မစဉ်းစားနဲ့ ပြန်လမ်းတော့မရှိဘူး"

စိုးယုမော်လည်း ယခုမှပဲ အခြေအနေကို ဆက်စပ်တွေးမိပြီး စိတ်ထဲက အနည်းငယ်ထိတ်လန့်သွားမိသည်။ စောစောက အိမ်ငှားချထားသည်ဟု သူမထင်မှတ်ခဲ့သည့်အခန်းတွေက ဟို အလုပ်လုပ်သည့် ( … ) ခန်းတွေ ဆိုတာ ခုမှပဲ သူမ သဘောပေါက်ရတော့သည်။ ချောချောက စောစောကတည်းက ဒီအကြောင်းသိပြီးသားဖြစ်တာမို့ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား ခံစားရပုံမပေါ်ပါ။

ညအိပ်ချိန်ကျတော့ ချောချောရယ် စိုးယုမော်ရယ်နှစ်ယောက်သား ကိုရဲနှင့်မြင့်ဇော်တို့နှစ်ယောက်နှင့်အတူ အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ ကုတင်တစ်ခုတည်းအပေါ်မှာ အတွဲနှစ်တွဲဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကြလေသည်။ ငရဲနှင့်စိုးယုမော်လိုးတာကို မချောနှင့်မြင့်ဇော် အသေအချာ ထိုင်ကြည့်နေသလို သူတို့နှစ်ယောက်အတွဲ လိုးချိန်မှာလည်း စိုးယုမော် ငရဲရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ လဲလျောင်းနေရာက သေချာဇိမ်ယူပြီး ကြည့်သည်။

နှူးကြနှပ်ကြဆွကြနှင့် အတွဲနှစ်တွဲ လူချင်းနေရာချင်း ချိန်းပြီးတော့လည်း ဖိုက်ကြသည်။ ချောချောနှင့်ငရဲကတစ်တွဲ စိုးယုမော်နှင့်မြင့်ဇော်ကတစ်တွဲ ဖြစ်သွားကြသည်။ စိုးယုမော် ငရဲနှင့်ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရပြီးနောက် သူမအနေနှင့် ကိုမြင့်ဇော်က ဒုတိယမြောက်အလိုးခံရသည့် ယောက်ျားသားတစ်ယောက်အဖြစ် စာရင်းဝင်ခဲ့တော့သည်။

စိုးယုမော် ကုတင်ထက်မှာ ပက်လက်ကားယားလဲလျောင်းပြီး မြင့်ဇော် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲဝင်၍ အပီအပြင် ဘာဂျာမှုတ် ပေးနေချိန်မှာ ချောချောကိုလည်း ငရဲ အပြတ်ကိုင်လိုက်ဆွလိုက် နှူးနှပ်ဆွပေးနေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က ဝါရင့်သမ္ဘာရင့်တွေပီပီ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် စစ်စတီနိုင်းပုံစံလုပ်ပြီး ငရဲကချောချောကို သူ့အပေါ်ကနေတက်ခွထိုင်စေလိုက်ကာ သူကအောက်မှနေ၍ ချောချောရဲ့ဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ပင့်မထိန်းကိုင်ရင်း သူ့မျက်နှာနှင့်တည့်တည့် ရောက်ရှိနေသည့် သူမရဲ့စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံးကို အောက်ကနေပါးစပ်နှင့်လှမ်းစုပ် လှျှာနှင့်လိုက်လံထိုးမွှေယက်ဆွ၍ ပေးနေပြီး ချောချောကလည်း ငရဲရဲ့အပေါ်မှနေပြီး သူ့ခြေရင်းဖက်ကိုမျက်နှာမူလျက် ငရဲလီးကြီးကို အားပါးတရစုပ်၍စုပ်၍ ပေးနေပေသည်။ စိုးယုမော်လည်း မြင့်ဇော်အမှုတ်ခံပြီးထန်လာတာနှင့် လှဲနေရာကကုန်းထကာ မြင့်ဇော်အပေါ်တက်ခွလိုက်သည်။

ငရဲတို့အတွဲလုပ်သလို မြင့်ဇော်ခြေရင်းဖက်လှည့်၍ မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက သူမပေါင်ခွကြားရှိအင်္ဂါဇပ်ကို မြင့်ဇော်မျက်နှာနှင့်ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရင်း သူမကမြင့်ဇော်လီးကြီးကို ချောချော ငရဲလီးကိုစုပ်ပေးသည့်ပုံစံမျိုးလုပ်ပြီး အထက်စီးကနေ အားပါးတရလှမ်း၍ ကုန်းစုပ်ပေး နေလေတော့သည်။

မိနစ်အတန်ကြာအထိ လီးစုပ်အဖုတ်ယက်နေကြပြီး နောက်မှ မြင့်ဇော် စိုးယုမော်ကို ပက်လက်လှဲအိပ်စေလိုက်ကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ ဖြဲကားစေလိုက်ရင်း သူမစောက်ပတ်ထဲလီးထည့်၍ စတင်လိုးဆောင့်လေတော့သည်။ ငရဲလီးလောက် အရွယ်အစားမကြီးပေမယ့် ပုံမှန်ထက်တော့ နည်းနည်းပိုကြီးသောလီးမို့ စိုးယုမော်ဖီလင်အပြည့်အဝရလေသည်။

ချောချောကိုလည်း ငရဲကောင်းကောင်းတွယ်နေပြီ။ ပက်လက်လိုးလိုက် တစ်ပေါင်ကျော် ခွေးကုန်းဆော်လိုက်နှင့်ပုံစံမျိုးစုံ လက်စွမ်းပြ၍ စခန်းသွားပစ်လိုက်သည်။ မြင့်ဇော်လည်း စိုးယုမော်ကို နှစ်ချီဆက်တွယ်ပြီး အပျိုပါကင် နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးရဲ့အဆီအသားကို အောင်သေအောင်စား စားသောက်ပစ်ခဲ့သည်။ တစ်ညလုံး သူတို့နှစ်ယောက်သား ချောချောတစ်လှည့် စိုးယုမော်တစ်လှည့် မီးကုန်ယမ်းကုန် စခန်းသွားပျော်ပါးပြီး နောက်တစ်နေ့ကျမှ ချောချောနှှင့်စိုးယုမော်လည်း အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ကြသည်။

ဒီတစ်ခေါက်ခရီးက ချောချောအတွက် ယောက်ျားထည်လဲတွဲပြီး ကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ကို ကမ်းကုန်အောင်ခံစားရရှိနိုင်ခဲ့သလို စိုးယုမော်အဖို့လည်း မိမိ၏ အပျိုပါကင်အဖောက်ခံရပြီး ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ရဲ့တကယ့်လီးအရသာစစ်စစ်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရသည့် ဗွေဆော်ဦးခရီးစဉ်တစ်ခုလို့ ပြောနိုင်ပါသည်။

အိမ်မှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပြန်ရောက်နေပြီး လူလည်းစုံသဖြင့် နှစ်ယောက်သားအပိုးကျိုးကျိုးနှင့် ဟန်မပျက်နေထိုင်ကြသည်။ ချောချောတစ်ယောက် ယခုလိုပဲ အပြင်ကို မကြာခဏသွားရောက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာအိမ်မှာ အပျော်ကျူးချင်တိုင်းကျူးသည့်ကိစ္စကို အိမ်ကြီးပေါ်က ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှလည်း ရိပ်မိခြင်းမရှိကြချေ။ စိုးယုမော်တစ်ယောက်သာ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်၍သိခွင့်ရခဲ့ပြီး သူမကိုယ်တိုင် အလိုတူအလိုပါဖြစ်ခဲ့လေသည်။

ဦးညီဂျော်က အလုပ်နှင့်အိမ် အိမ်နှင့်အလုပ် မကြာခဏ ကူးချည်သန်းချည်ရှိနေပြီး သူပြန်ရောက်လာပြီဆိုလျှင်လည်း ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့် တစ်ညနှစ်ညလောက်သာ အတူတူအိပ်ဖြစ်ကြသည်။ ကျန်သည့်အချိန်တွေမှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကားဒရိုင်ဘာခေါ်ပြီး အပြင်ထွက် လည်ပတ်နေတာသာ များပါသည်။ ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက်ကတော့ စိုးယုမော်အပေါ် အချိုးတော်တော်ပြောင်းလာသည်။ နေ့လည်နေ့ခင်း စိုးယုမော်တစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖက်တန်းလျားကိုသွားပြီး ချောချောနှင့်အတူ စကားစမြည်ပြောဆိုလိုက် ရယ်လိုက်မောလိုက်နှင့် ဟီလာတိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား လက်ပွန်းတတီးရှိနေချိန်များဆိုလျှင် သူမမကြာခဏဆိုသလို တိတ်တဆိတ် ရောက်ရောက်လာကာ စကားရောသောဖောသော လာပြောတတ်သည်။

ဒီမိန်းမကြီး ခရမ်းသီးစာမိချင်ပြီထင်တယ် ဟုလည်းချောချောက သူမနောက်ကွယ်မှာ ရွှတ်နောက်ပြီး ပြောတတ်သည်။ ယောက်ျားလုပ်သူခင်ထွေးက ခြံဝန်းထဲရှိသစ်ပင်ပန်းပင်တွေနှင့်အမြဲတစေ အလုပ်ရှုပ်နေပြီး နှစ်ယောက်တည်း ပျင်းပျင်းနှင့်မို့ ကြုံတွေ့ခဲ့သမျှ ယောက်ျားသနာနှင့်ပတ်သက်သည့်အတွေ့အကြုံတွေကို ဟုတ်တာရော မဟုတ်တာရောပြောပြီး အချင်းချင်းအိပ်ခန်းထဲမှာ နှူးကြဆွကြ ကိုင်ကြပွတ်ကြသည့်အခါမျိုးလည်း ရှိပါသည်။

တစ်နေ့ စိုးယုမော်တို့နှစ်ယောက် နေ့ခင်းဖက် ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ကျီစယ်ပြီး ကောင်းခန်းရောက်နေစဉ်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ လူအမိခံလိုက်ရသည်။ မိတဲ့သူကလည်း သူတို့ရှိသည့်အနောက်ဖက်တန်းလျားကို အမြဲရောက်လာတတ်သည့် ဒေါ်မြင့်မူမဟုတ်ဘဲ ဦးညီဂျော်ရဲ့ဇနီး သူမတို့ရဲ့အိမ်ကြီးရှင်မ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ဖြစ်နေသည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ထက်မှာ အဝတ်မကပ်ကြဘဲ ပလူးပလဲ လုပ်နေခိုက်မို့ လူအမိခံရသည့်အဖြစ်မှာ ရှက်ဖွယ်လိလိပင်ဖြစ်ရသည်။ ချောချောနှင့်စိုးယုမော် တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် ထပ်မှောက်အိပ်လျက်သားဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ပေါင်ကြားထဲတစ်ယောက် လက်ထည့်ကာ အပြတ်နှိုက်ကိုင်နေကြစဉ် အခန်းဝမှာ တီမွန့်မျက်နှာ ရုတ်တရက်ပေါ်လာတာမြင်လိုက်ရပြီး …

"စိုးစိုး အန်တီမွန်အပြင်သွားစရာရှိလို့ အိမ်ခဏပြန်လာခဲ့ဦး "

ခပ်တည်တည် ပြောလိုက်တာကြောင့် စိုးစိုးလည်းလန့်ဖျပ်ပြီး အချစ်ပလူးနေရာက လူးလဲထထိုင်လိုက်ရကာ …

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ တီမွန်"

စိုးယုမော် အိပ်ရာကနေ ကမန်းကတန်းကုန်းထလာပြီး အဝတ်အစား ကပျာကယာကောက်ဝတ်ကာ အန်တီမွန်အနောက်လိုက်ခဲ့ရသည်။ အိမ်ရောက်တော့ အန်တီမွန် စိုးစိုးတစ်ကိုယ်လုံးကို စူးစူးရဲရဲကလေးစိုက်ကြည့်နေတာတွေ့ရပြီး …

"စိုးစိုး လာဦး ပြောစရာရှိလို့ "

သူမအခန်းထဲခေါ်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။

"သမီးလည်း အတတ်ကောင်းတွေ တော်တော်တတ်နေပြီထင်တယ် ဟုတ်လားသမီး"

စိုးယုမော်ခေါင်းကလေး အသာငုံ့ထားမိသည်။

"တီမွန်တော့ ငါ့ကိုဆူတော့မှာပဲ ငါကလည်းငါပဲ အိမ်မှာမနေဘဲ အနောက်ခန်းသွားပြီး ရွစိန်သွားလုပ်မိနေတာ မချောနဲ့ငါနဲ့အဖြစ်ကို သူအားလုံးမြင်သွားရင်တော့ ဒုက္ခပဲ … အို မိန်းမချင်းပွတ်တာကိုင်တာ ဘာဖြစ်သွားတာမှတ်လို့ သူတောင် ပွတ်ဖူးရင် ပွတ်ဖူးဦးမှာ … "

ဆိုပြီး စိုးယုမော် အိုးမလုံအုံပွင့်ကာ ရောက်တတ်ရာရာတွေးနေမိသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့် လက်တစ်ဖက်က သူမခေါင်းကလေးကို လာရောက်ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်လာသည်။

"ခေါင်းမော့စမ်း သမီး "

ဆိုပြီး စိုးယုမော်မေးကလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ကိုင်မကာဖြင့် …

"စိုးစိုး ညည်းကို ခိုင်းစရာလေးရှိလို့ တီမွန်ကိုယ်တိုင် တကူးတက သွားခေါ်တာ ဟင်း ညည်းလေးက ခုတော့ အတောင်အလက်တွေတောင်ပေါက်နေပြီပေါ့ ဟုတ်လား မှန်း ကြည့်စမ်းမယ်"

တီမွန် စိုးယုမော် မထင်မှတ်တာတစ်ခုကို လုပ်လိုက်သည်။ ဒါကတော့ …

ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်လက်တစ်ဖက်က စိုးယုမော်ပေါင်ကြားထဲကို မထင်မှတ်ဘဲနှိုက်ကိုင်စမ်းလိုက်တာဖြစ်သည်။ စိုးယုမော် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရပြီး …

"အို တီ တီ မွန် ဘာ ဘာ လုပ် "

"ကျုပ်လား ကျုပ်က ညည်းအပျိုစစ်မစစ်စမ်းမလို့ဟေ့ စမ်းမလို့ ချွတ် ထမီချွတ်လိုက်စမ်း ကလေး"

တီမွန်ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း စိုးစိုးရဲ့ထမီအထက်ဆင်စကလေးကို ဆတ်ကနဲဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ထမီတစ်ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျသွားသည်။ အတွင်းခံပင်တီဝတ်မထားတာမို့ အဖုတ်ကလေးဘွားကနဲပေါ်ပြီး စိုးစိုးလည်း ကပျာကယာလက်ကလေးနှင့် ဖုံးကွယ်လိုက်ပေမယ့် သူ့ထက်ပိုမြန်သော တီမွန့်လက်က သူမအဖုတ်ကလေးရှိရာကို ဦးအောင်ရောက်ရှိစမ်းကိုင်မိသွားရပြီ။ အဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်ကနေအထက်ကိုပွတ်ဆွဲသွားရင်း အပေါက်ကျဉ်းကလေးကို လက်ချောင်းကလေးရှစ်ချောင်း စွိဇွပ်ကနဲတိုးဝင်သွားကာ အပီအပြင်ကြီး ဆွနှူးပစ်လိုက်ရာ စိုးစိုးတစ်ယောက်မျက်လုံးတွေပါပြာကနဲဖြစ်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ နောက်လန်ကာ လဲပြိုကျသွားရလေသည်။

"တီ တီမွန် အိ အိ အင့်အင့် ဟင့် အင့် ဟင့်ဟင့် မ မလုပ် အ အိ အု ဝု ဝု အူး အွန်း အွန်းဟွန်းး "

တီမွန်ကိုယ်လုံးအိအိကြီး သူမအပေါ်ကိုပိပြိုကျလာပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အပြတ်ဖိကပ်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ စိုးစိုးအသက်ရှူရခက်သွားသလို ရုန်းထွက်လို့လည်းမရဘဲ တစ်ဖက်က အဖုတ်နှိုက်ခြင်းခံရပြီး တစ်ဖက်ကလည်း မမျှော်လင့်ဘဲ နှုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းဖလှယ်မိသွားကြသည်။ တီမွန်သူမကို လုံးဝအလျှော့ပေးခြင်းမရှိချေ။ အခွင့်ရတုန်း ကောင်မလေးပျော့ကျသွားအောင် ဇယ်ဆက်သလို နှူးဆွကိုင်ပေးနေပြီး အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဗလာကျင်းနေသည့် စိုးစိုးစောက်ပတ်ဆီကို တဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းလာကာ သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲကားထုတ်လိုက်ရင်း ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်အုံဆီကိုမျက်နှာအပ်၍ ကုန်းစုပ်နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်လေသည်။

စိုးစိုးငြိမ်ကျသွားပြီ။ တီမွန် တကယ်ထန်လွန်းလှပါလားလို့လည်း ပထမဆုံးအကြိမ်တွေးမိသွားသည်။ သူမအဖုတ်အုံတစ်ခုလုံးကို တပြတ်ပြတ်မြည်အောင်ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်ယက်ကာသပ်ကာဖြင့် အစိကလေးကိုကိုက်ခဲငုံဆွလိုက် အဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း အပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကို သူမလက်ချောင်းများဖြင့်ထိုးနှိုက်ဆွကစားလိုက်နှင့် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ စိုးစိုးလည်းကော့ပျံနေရပြီး နှုတ်မှတအီးအီးတအင့်အင့် ညည်းသံကလေးများ အဆက်မပြတ်ထွက်လာမိလေသည်။

တီမွန်အားရအောင်ဆွပြီးမှ ခေါင်းကလေးအသာမော့လာပြီး စိုးစိုးကို စိန်းစိန်းကြီးကြည့်လေသည်။

"ပြောစမ်း စိုးစိုး ညည်းကိုဘယ်သူပါကင်ဖောက်သွားသလဲ ငါ့ယောက်ျား ဦးညီဂျော်လား"

"မ မဟုတ် ပါဘူး တီ တီ မွန် "

"ညည်း လိမ်မယ်မကြံနဲ့နော် ကိုညီ လီးနဲ့လွတ်တာ ဒီအိမ်မှာတစ်ယောက်မှမရှိသေးဘူူး သူနင့်ကို အလိုမတူဘဲနဲ့ အတင်းကျင့်တာလား နင့်ကိုသူ ဘဟ်နှစ်ခါလိုးပြီးပလဲ ပြောစမ်းမှန်မှန် "

"မ မ ဟုတ် မ လိုး လိုး ပါဘူး တီမွန် "

"ညည်း ပါကင်ပွင့်တာ အသိသာကြီး လီးကြီးကြီးနဲ့ကို လိုးခွဲပစ်ထားတာ ငါမသိဘူး မထင်နဲ့"

တီမွန်က သူမခင်ပွန်းလက်ချက်လို့ တပ်အပ်စွပ်စွဲချင်နေသည်။ စိုးစိုးအသက်မပြည့်ခင် အရင်တစ်နှစ်နှစ်နှစ်လောက်ကများ မုဒိန်းမှုမြောက်အောင် အားထုတ်ခဲ့သလားဆိုပြီး သူမတွေးပူမိတာအမှန်။ ယခုတလောကြားကြားနေရသည့် အသက်မပြည့်ခင် ဒါမှမဟုတ် အလိုတူခြင်းမရှိဘဲ အဓမ္မမှုမြောက်အောင်ကျင့်ကြံအားထုတ်ခဲ့မည်ဆိုပါက သူမခင်ပွန်းမကလို့ ဘာကောင်ကြီးပဲဖြစ်ဖြစ် သူမခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်ချေ။ တရားဥပဒေအတိုင်း ဖြစ်ကိုဖြစ်စေရမည်။

"ဒါ ဒါ တ တခြား လူ လူနဲ့ ဟို ဟို ဖြစ် ဖြစ်တာပါ သ သမီး မ မ ညာပါဘူး တီတီ "

"ပြော ဒီအိမ်မှာလည်းနေသေး အပြင်တောင်ထွက်ရတာ မဟုတ်ဘူူး ဘယ်သူများလဲ ပြောစမ်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်ဘယ်နှစ်ခါလုပ်လဲ ညည်းကို ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးသလဲ အတိအကျပြော တီမွန်ညည်းကို အရမ်းကာရော ဆူဖို့မေးတာမဟုတ်ဘူး"

စိုးစိုးလည်း သူမကို စကားထိန်ချန်ထားလို့မရတော့ပါ။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရတော့သည်။ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြောပြတော့ တီမွန်အာရုံစိုက်ပြီး နားထောင်သည်။ ငရဲနှင့်နောက်အဖော်တစ်ယောက်ပါ ပါကြောင်း ပြောပြတော့ တီမွန်လည်း ခေါင်းအသာယမ်းပြီး တကျွတ်ကျွတ်စုပ်သပ်မြည်တမ်းသည်။ စိုးစိုးပြောသမျှနားထောင်ပြီး သူမသိလိုသည်များကိုလည်း နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးမြန်းသည်။ ငရဲဆိုတဲ့ကောင် လီးဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတာကအစ ပထမဘယ်နှစ်ချီဆော်ပြီး နောက်နှစ်ယောက်တစ်ယောက် ဘယ်နည်းဘယ်ပုံလိုးသည် ဆိုတာကိုပါ မချွင်းမချန်ပြောပြရသည်။

"နင့်ကို အဓမ္မကျင့်တာ မဟုတ်ပါဘူးနော်"

"သမီးသဘောနဲ့ သမီး ဖြစ်တာပါ မချောခေါ်တာလည်း ဒီကိစ္စဖန်တီးချင်လို့ဆိုတာ သမီးသိပါတယ်"

လို့လည်း အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံပြောဆိုလိုက်ရသေးသည်။

"ညည်းလည်း အထန်မပဲ ချောချောလည်းအထန်မ သူက ယောက်ျားမြင်ရင် ဖင်ကုန်းပေးချင်နေတာ အစကတည်းက ငါသိတယ် ညည်းတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းတော့ အေးရော ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ကြရော ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ငါက နင့်ကို ကိုညီလိုးတယ်မှတ်လို့ သူနဲ့မဟုတ်ရင်ပြီးရော ဒီတစ်ခါတော့ ပါကင်သား ဒင်းမစားလိုက်ရဘူးပေါ့ နို့မဟုတ်ရင် ကောင်မလေးအပျိုဖြစ်တယ်ဆိုတာနဲ့ ဒင်းကချည်း တွေ့မရှောင် အကုန်သိမ်းပိုက်ပြီး စားချင်တိုင်းစားနေဝါးနေတာလေ ဟင်း ဟင်းဟင်း ဒင်း ဒီတစ်ခါတော့ မှတ်လောက်သားလောက် ရှိသွားစေရမယ်"

တီမွန် နာနာကျည်းကျည်း ပြောလိုက်ပြီး စိုးစိုးအနားကို လာရောက်တိုးကပ်ကာ နဘေးမှာအသာလှဲအိပ်ချလိုက်ရာက သူမရင်ထဲက ခံစားချက်အကြောင်းအရာတွေကို စိုးစိုးသိအောင် အစကနေအဆုံး ခရေစေ့တွင်းကျပင် အေးအေးဆေးဆေး ပြောပြနေပါတော့သည်။

"ငါ့မှာလည်း လင်ဆိုပြီးပေါင်းနေပေမယ့် ဒင်းက ဟိုမယားခေါ်အိပ် ဒီမယားခေါ်အိပ်နဲ့ ဘယ်လောက်အခံခက်တယ်မှတ်လဲ ဒါကြောင့် ငါကိုယ်တိုင် လုပ်စရာရှိတာ ကိုယ့်ဖက်က မယားဝတ္တရားကျေရုံ တာဝန်ကျေလုပ်ပေးပြီး ကိုယ့်ဆန္ဒရှိရင်ရှိသလို အပြင်မှာပဲ ကိုယ့်ဖာသာပျော်အောင် နေတော့တာပဲ အပြင်မှာဝယ်စားပစ်လိုက်တယ် အေးရောပေါ့ ဟင်းဟင်း မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် လီးကမရှားပါဘူး ထမီတစ်ချက်လှန်လိုက်ရုံနဲ့ ချချင်တဲ့ကောင်တွေများ တန်းကိုစီလို့ ဟွင်း … ဒီအိမ်မှာ မမြင့်မူတစ်လှည့် ချောချောတစ်လှည့် အလှည့်ကျ သူထင်တိုင်းကြဲပြီးလိုးနေတာ ငါ့အသိ နင်လည်း ခုနောက်ပိုင်း သိချင်သိလာမှာပဲ"

"ဟုတ် သမီး သိ ပါတယ် တီမွန် "

"ငါက ညည်းကိုနှမျောမိတာ တစ်ခုပဲ သားသမီးမရှိတော့ ကိုယ့်သမီးအရင်းတူမအရင်းတစ်ယောက်လို ပိုးမွေးသလိုမွေးလာတာ ဖြစ်ချင်းဖြစ် ငါ့လင်နဲ့တော့မဖြစ်စေချင်ဘူး ဒင်းကိုရွံလွန်းလို့ အမှန်ပြောရရင် တီမွန်လည်းသွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ် ယောက်ျားမိန်းမ ဘယ်ဟာမှရှောင်ချင်တာမဟုတ်ဘူး ဒီအိမ်ကို ညည်းမရောက်ခင်က မမြင့်မူရောချောချောရော ငါနဲ့ အဖုတ်ချင်း ပွတ်ကြကိုင်ကြ တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက် အမျိုးမျိုးဆွပြီး အမျိုးမျိုးမှုတ်ပေးကြဖူးတယ် အရွယ်ရောက်လာတဲ့ညည်းကိုလည်း မိန်းမချင်း ငါ့စိတ်ထဲကရှိပေမယ့် ကိုယ့်သမီးလေးအမှတ်နဲ့ စိတ်ရိုင်းမဝင်မိအောင် တော်တော်လေးထိန်းထားခဲ့ရတာ …ခုတော့ ညည်းက တီမွန့်နောက်ကွယ်မှာကတည်းက စာတတ်နေပြီဆိုတော့ … အင်း ဒါလည်း အခြေအနေတစ်မျိုးဖန်လာတာပေါ့လေ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား သမီး"

စိုးစိုး ရောယောင်ပြီး ဟုတ် ဟုတ် ဆိုပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်မိသည်။ စိုးစိုး အခြေအနေအားလုံး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သဘောပေါက် သွားခဲ့ရပြီ။ တီမွန့် မျက်နှာလေးကို အတန်ကြာငေး၍ကြည့်နေမိရာက တီမွန့်အနားကို တဖြည်းဖြည်းတရွေ့ရွေ့တိုးကပ်လာခဲ့လိုက်ပြီး သူမလက်မောင်းတစ်ဖက်မှာ မေးတင်ကာဖြင့် …

"တီမွန်ရယ် သ သမီးကို ခွင့် ခွင့်လွှတ်ပါ နောက်ဆို တီမွန်သဘောကျ တီမွန့်စကားကို သမီးလိုက်နာပါ့မယ် တီမွန် ဘာဖြစ်ချင်သလဲသာပြော သမီး အကုန်လိုက်လုပ်ပေးမယ် သမီးကတိပေးပါတယ်"

"ညည်း သေချာလား ငါက မဟုတ်တာခိုင်းမယ်ဆိုရင်ကော လုပ်မှာလား"

စိုးစိုး အားတက်သရော ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး …

"လုပ်မယ် တီမွန် ဘာခိုင်းချင်လဲ ပြော"

တီမွန့်မျက်နှာကို မချိူမချဉ်ကလေးကြည့်၍ သူမပြောလိုက်ရာ တီမွန်လည်း သူမကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်တင်းတင်းကြပ်ကြပ် မလွတ်စတမ်းပင် ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပါတော့သည်။

နှစါယောက်သား မျက်နှာချင်ဆိုင် ပူးပူးကပ်ကပ်ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်နေကြပြီး ကိုယ်လုံးနှစ်ခုက ကုတင်ကြီးပေါ် တအိအိလဲပြိုကျသွားကြသည်။ ညနေ အချိန်အတော်လင့်မှ အိပ်ခန်းထဲကနေ အတူတကွထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။

ညရောက်တော့ တီမွန်ရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာ သူမတို့နှစ်ယောက်သာမကဘဲ ချောချောပါ ရောက်လာပြီး သုံးယောက်သား ကမ်းကုန်အောင် အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲကာ ပျော်ပါးကြပါသည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူမရှိတာကိုအကြောင်းပြုပြီး တပည့်မလေးနှစ်ယောက်နှင့်အတူ အသွေးအသား ရာဂအလိုဆန္ဒဖြည့်တင်းမှုအတွက် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကဲချင်တိုင်းကဲခဲ့လေသည်။

ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူကတော့ သီးခြားတစ်လိုင်းဖြစ်သည်။ ဦးညီဂျော်အိမ်မှာမရှိချိန် ကားဒရိုင်ဘာအသစ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ကိုစောမြိုင်ဆိုတာကို ကပ်နေသည်။ သူက အလုပ်ဝင်တာ နှစ်လလောက်ပဲရှိသေးသည်။ ယခင် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်ကားကိုမောင်းသည့် ဒရိုင်ဘာဦးသောင်း အလုပ်မှထွက်သွားပြီးနောက် သူ့နေရာမှာ အစားဝင်လာတာဖြစ်သည်။ ဒရိုင်ဘာနေရာက ဒီလိုပဲ မကြာခဏ အပြောင်းအလဲလုပ်နေကျဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြင့်မူ ဒီအိမ်မှာ စပြီးအလုပ်ဝင်ချိန်ကတည်းကဆိုလျှင် အိမ်မှာ ကားဒရိုင်ဘာ ဆယ်ယောက်မက ပြောင်းလဲခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမစိတ် မတွေ့လျှင်မတွေ့သလို ဒီလိုပဲ လူအပြောင်းအလဲ ခဏခဏလုပ်တတ်သူဖြစ်သည်။

ကိုစောမြိုင်က အလုပ်ကိုဂရုတစိုက်လုပ်ကိုင်တတ်သူဖြစ်ပြီး ကားမောင်းလည်း ကျွမ်းသူဖြစ်ကာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့်လည်း လက်ပွန်းတတီးနေတတ်တာမို့ သူတို့နှစ်ယောက်အကြားမှာ ပြောဆိုစရာ ဇာတ်လမ်းတစ်ခုခု ရှိချင်ရှိနိုင်မည်လားလို့တော့ ဒေါ်မြင့်မူတွေးမိပါသည်။ မိန်းမမှုနှင့်ပတ်သက်လျှင် သူကလည်း လက်သွက်ခြေသွက် အကင်းပါးသူတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်၍ အိမ်ထောင်ရေး သိပ်အဆင်မပြေလှသည် ့ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့် ကင်းနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးလို့တော့ ယေဘုယျအားဖြင့် တွက်ဆ၍ရသည်။

ကိုစောမြိုင်က အိမ်နှင့်ကပ်လျက် ကားရုံအတွင်းရှိ အထပ်ခိုးကလေးမှာနေသည်။ တစ်လနှစ်လနေလို့မှ တစ်ကြိမ်လောက် ခဝဲခြံမှာရှိသည့် သူ့နေအိမ်ကို ပြန်အိပ်တတ်သူဖြစ်သည်။ မိသားစုရှိသည်။ အိမ်ထောင်သည် ကလေးနှစ်ယောက်ဖခင်လည်းဖြစ်သည်။ လူမျိုးက ကရင်လူမျိုး။ အရပ်ခပ်ပုပုပျပ်ပျပ် ဂင်တိုတိုနှင့် ဗလတောင့်တင်းကာ ယခင်က ကရင်တောတွင်း လက်နက်ကိုင်စစ်သားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဟုလည်း ကြားသိရသည်။ ဒေါ်မြင့်မူနှင့်သူ နှစ်ယောက်သား အနေနီးစပ်ရာကနေ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ကြပြီး သူရှိရာအခန်းကို ဒေါ်မြင့်မူ မကြာခဏသွားရောက်၍ အချိန်းအချက်လုပ်တွေ့ဆုံလေ့ရှိကြပါသည်။

ဒီနေ့လည်း ဒေါ်မြင့်မူ ချက်ပြုတ်ပြီးစီး၍ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်အရိပ်အခြည်ကြည့်ရာ အိမ်နောက်တန်းလျားဖက်ကို စိုယုမော်ခေါ်ပြီး နှစ်ယောက်သားထွက်သွားကြာတာတွေ့ရ၍ သူမလည်း ဒရိုင်ဘာကြီးရှိရာအခန်းဆီ အပြေးကလေး ရောက်ရှိလာရလေသည်။

ကိုစိုးမြိုင်ကို သူသောက်လက်စအရက်ပုလင်းနှင့်အတူ အခန်းထဲမှာ ဇိမ်နှင့်နှပ်နေတာတွေ့ရသည်။ ဒေါ်မြင့်မူကိုမြင်တော့ သူ့မျက်နှာ ရွှင်လန်းတက်ကြွသွားတာတွေ့ရပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ် လှှဲအိပ်နေရာက ထထိုင်လိုက်ကာ …

"လာလေ မမ မူ …အခန်းထဲ ဝင် အတော်ပဲ ကျွန်တော် အခုပဲ မမမူကို သွားခေါ်ရင်ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားနေတာ "

ဒေါ်မြင့်မူ မျက်နှာကလေးမဲ့လိုက်ပြီး …

"အမယ်လေးတော် ရှှင့်အခေါ်စောင့်နေရင် တစ်မိုးချုပ်သွားလိမ့်မယ် နောက်ဆုံး ကျုပ်ကိုယ်တိုင်လာရတာပါပဲ ဟင်း "

ပြောပြီး …

"ဟွန်း တစ်ယောက်တည်း သောက်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဘယ်လောက်တောင်သောက်နေသလဲ မသိဘူး ကိုစောရယ် မနက်စောစောစီးစီး ရှင့်မလဲ "

ဒေါ်မြင့်မူ ထက်ဝက်လောက်ကျိုးနေပြီဖြစ်သော သူ့သောက်လက်စ အရက်ပုလင်းကြည့်၍ ပြောလိုက်ရာက သူ့နဘေးမှာ အသာကပ်ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။

ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက် ကိုစောမြိုင်ပုဆိုးအောက်မှလီးကြီးကို အပီအပြင် စုပ်ပေးနေသည်။

ကိုစောမြိုင် အရက်ကိုတစ်ကျိုက်မော့လိုက် ဒေါ်မြင့်မူခေါင်းကလေးပွတ်လိုက်နှင့်လုပ်ပြီး သူမလီးစုပ်ပေးသည့် အရသာကို မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီး ခံစားနေပါသည်။

သူ့လီးက တော်တော်ကလေး တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သည်။ မဲဆောက်ဖက်မှာ အနေကြာခဲ့သူမို့ ရှမ်းဗိန္ဒောဆရာတွေ (ထိုင်းလူမျိုးများကို ဆိုလိုသည်။) နှင့်ပေါင်းပြီး သူ့လီးကိုမကြီးကြီးအောင် ဆေးထိုးထားခဲ့သည်။ ဒီလီးနှင့်လိုးလျှင် တော်ရုံမိန်းမ မခံနိုင်ပါ။ လက်တစ်ဆုပ်စာမကကြီးသည့် အော်လန်ပြဲလဒစ်မဲကြီးဖြစ်လေရာ ကာမရာဂထန်ပြင်းသူဖြစ်သည့် ဒေါ်မြင့်မူအကြိုက်ပင် ဖြစ်နေပေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် စစချင်းတွေ့သည့်နေ့ကဆိုလျှင် ဒေါ်မြင့်မူစောက်ဖုတ် အောက်နှုတ်ခမ်းပင် မဆိုစလောက်ကလေး စုတ်ပြဲကာ သွေးထွက်ခဲ့ရသည်။ တစ်ဆို့ကြပ်သိပ်ကာ ပြည့်ပြည့်ဝဝရှိလွန်းလှသည့် လီးချောင်းတုတ်တုတ်ကြီး၏ အထိအတွေ့ခံစားချက်က ဘယ်အရာနှင့်မှ မလဲနိုင်တာအမှန်ပဲဖြစ်သည်။ ဒီလီးကြီးနှင့်တွေ့ပြီးနောက်ပိုင်း ဦးညီဂျော်ခေါ်လျှင်တောင် သိပ်မလိုက်ချင်တော့ပေ။ ဦးညီဂျော်လည်း သူမကိုလိုးရတာ တဖြည်းဖြည်း ရိုးအီလာပြီဖြစ်သလို သူမထက်စာလျှင် ချောချောနှင့်ဖင်ပေါက်ရောစောက်ပတ်ပါမကျန် ဆွဲချင်တိုင်းဆွဲရတာကို ပိုမိုနှစ်ထောင်းအားရရှိနေပုံရလေသည်။ ချောချောကိုသာ အခေါ်များပါသည်။ ဒေါ်မြင့်မူ ချောချောကိုမသိမသာ အစ်အောက်မေးကြည့်ရာက ဒီအကြောင်းကို သိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုတော့ သူမနှင့်ထိုက်တန်သည့် တွဲဖက်တစ်ယောက်ကို ဒေါ်မြင့်မူ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

"လိုးကြမယ် မမမူရာ လီးကတအားတင်းနေပြီ "

"တင်းအောင်လုပ်ပေးတာ တင်းမာပေါ့ ကိုစောလီးကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး ပါးစပ်နဲ့မဆန့်ဘူး ဟင်း နောက်တော့သာ တခြားကောင်မနောက်ကို ပါမသွားစေနဲ့ သိလား …ဟွင်း "

"ငစောက ဒီလိုကောင်မှမဟုတ်တာ မမူလည်းအသိပဲ ကျွန်တော်က ဒီအိမ်ရောက်ကတည်းက ဟောဒီတစ်တုံးတစ်ခဲ ဘော်ဒီကြီးကို အပီဖြုတ်ချင်နေတာ … ဟင်းဟင်း ဟင်း"

"ဟယ် ကိုစောနော် ဒါပြောစရာလား လို့ … သွား ဒါကြောင့်ဖြစ်မှာပေါ့ လူကိုမတွေ့လိုက်နဲ့ … တွေ့တာနဲ့ ဖင်ဖြဲပေါင်ဖြဲ ဟွင်း ဟွင်း ပြောလိုက်ချင်ဘူး ကဲ လုပ်မယ်ဆို လာလေ "

ဒေါ်မြင့်မူလည်း ထန်နေပြီ။ ငစောမဆွတ်ခင်ကတည်းက ညွှတ်ချင်နေသူ။ စောမြိုင်လည်း သူမကို သူ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်ဆွဲလှဲချလိုက်ရာက ပြေလျော့လျော့ကလေးဖြစ်နေသော ဒေါ်မြင့်မူရဲ့ခါးဝတ်ထမီကို တစ်ကွင်းလုံးကျွတ်အောင် ဗြုန်းကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဒေါ်မြင့်မူထမီကျွတ်သွားတော့ သူမပေါင်တန်တုတ်တုတ်နှစ်ဖက်အကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားကနဲပေါ်လာသည်။ အမွေးအမြင်ထူအုပ်အုပ်တွေ ဝန်းရံပေါက်ရောက်နေသော သူမအဖုတ်ကြီးက တစ်ခါတည်းကျုံးလိုးပစ်ချင်စရာကောင်းနေသည်။ ငစောလည်း ထန်လွန်းနေပြီဖြစ်၍ သူမအဖုတ်ဆီနှိုက်ကိုင်ကာ လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် လက်နှင့်ထိုးဆောင့်ဆွနှူးလိုက်ရင်းက သူမကိုခွင့်တောင်းလိုက်သည်။

"မမှုတ်ချင်သေးဘူး မမမူရာ တစ်ခါတည်းပဲ တန်းလိုးလိုက်ချင်ပီ ဒီတစ်ချီပြီးမှ မမစိတ်ကြိုက် အပီမှုတ်ပေးမယ်"

ဒေါ်မြင့်မူ ခေါင်းညိတ်သည်။

"ရတယ်လေ ကိုစော ဖြစ်နေရင်လိုးပေါ့ …မမူလည်း သူ့ဟာရီး တောင်နေတာကြည့်ပြီး အရည်တောင်စိမ့်ထွက်နေပြီ ကိုစော လီးတစ်ခါတည်းသွင်းလိုက် ဒီတစ်ချီ သူ့စိတ်ကြိုက်လိုး ရတယ် မမူဖြဲခံပေးမယ် စိတ်သာချ ဟင်းဟင်းဟင်း"

နှစ်ယောက်အပေးအယူတည့်သွားပြီး ငစောသူ့လီးကြီးကို မမမူအပေါက်ထဲ ဇွပ်ကနဲဆိုပြီး ထိုးစိုက်ချလိုက်တော့သည်။

"အ အိ အမေ့ အင့် အင့်"

"နာ နာလား မမမူ"

"နာဘူး ကောင်းသွားတာ သိပ်ကောင်းတာပဲကိုစော ရယ် လီးကြီးမှတကယ့်ရှယ်ပဲ စူပါပဲ မမူအရင်က ဒီလီးမျိုးတစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး တကယ်ပြောတာ နော်"

"ယုံပါတယ်ဗျ ကဲ ကဲ လာပြီ ကော့ခံဖို့သာပြင်ထားလိုက်တော့ ကျွန်တော်လိုးပြီဟေ့ဆိုရင် ဘယ်လိုဆိုတာ မမအသိပဲမဟုတ်လား ဟင်းဟင်း"

"ဆောင့်ဆောင့် ကိုစော မမူစောက်ပတ် ပြဲချင်ပြဲကွဲချင်ကွဲ အသေသာဆော်ပေတော့ မောင်လေး"

သူမထက် အသက်သုံးလေးနှစ်လောက်ငယ်သူမို့ မောင်လေး ဆိုပြီးခေါ်ရင်း ဒေါ်မြင့်မူလည်း အောက်ကနေ သူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်း စိတ်လိုလက်ရကြီး ကော့ကော့ခံပေးလိုက်သည်။ စောမြိုင် သူမချိုင်းနှစ်ဖက်အောက်ကနေ သူမပုခုံးကို လက်လျှိုဆွဲပြီး အပေါ်ကနေ လီးကြီးတစ်ဆုံးဝင်ရောက်သည်အထိ အားအရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် အပီအပြင်ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးထည့်လိုက်သည်။ ကြီးမားသိပ်သည်းလှသော ဆီလီကွန်အသားလီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး သူမစောက်ဖုတ်အထဲသို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းနှင့် တရှိန်ထိုး ပစ်ဆောင့်ဝင်ရောက်လာမှုကို အံတကြိတ်ကြိတ်ခံစားရင်း ဒေါ်မြင့်မူနှုတ်ဖျားဆီမှ တအီးအီးတအင်းအင်းညည်းသံကလေးတွေ အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၃ )

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၃ )

ရေးသူ - နရသူ

"တော် တော်ပါတော့ ရပ်ပါတော့ အစ်ကိုရယ် လုပ် မယ်ဆိုလည်း မြန်မြန်သာလုပ် ချောတော့ ဒီထက်ပိုပြီး သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး အရမ်းရွလွန်းနေပြီ အစ်ကိုရဲ့"

ချောချောတစ်ယောက် အမောတကောနှင့် ပြောယူရသည်အထိဖြစ်သည်။

"ငါ ရိုးရိုးပဲ လိုးမှာနော် ချောချော ဒါမှ နင့်ကို အားရပါးရ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖက်ပြီးလိုးလို့ရမှာ"

"လိုးတာပဲ အစ်ကိုကြိုက်သလိုသာလိုးပါ အဖုတ်ထဲကို အစ်ကို့ဟာကြီးဝင်ရင်ပြီးရော"

ချောချောလည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့်ပြောပစ်လိုက်ပြီး မြင့်ဇော်သူ့ဟာကြီးကိုသူမအပေါက်ဝတည့်တည့် တေ့ချိန်လိုက်တာနှင့် သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ပိုမိုဖြဲကားထုတ်လိုက်ရာက သူ့လီးဒစ်ထိပ်ဖူလုံးကြီးအား လက်နှင့်ပွတ်လှိမ့်ကိုင်စမ်းပြီး သူမစောက်ဖုတ်အဝထဲကို ကိုယ်တိုင်ပင်ထည့်သွင်းပေးလိုက်ပါတော့သည်။ လီးဒစ်ကြီးဝင်ပြီဆိုတာနှက့် မြင့်ဇော် စွိကနဲနေအောင်ထိုးနှစ်ဆောင့်ချလိုက်ပြီး သူ့ခါးကိုရှေ့တိုး နောက်ဆုတ်လုပ်၍ လိုးပေးသည်။ မြင့်ဇော်လီးက သာမန်လီးထက် ကြီးသည်ဆိုပေမယ့် စံလွန်လီးတွေဖြစ်ကြသော ဦးညီဂျော်၏လီးတုတ်တုတ်နှင့် ငရဲရဲ့ဂေါ်လီလီးတွေကိုတော့ မမီပါ။ အလျားတော့ ရှည်သည်။ ၈ လက်မခန့်ရှည်သဖြင့် သားအိမ်ထောက်တဲ့အထိတော့ လိုးနိုင်စွမ်းရှိလေသည်။

"ဖြေးဖြေး တစ်ချက်ချင်းဆောင့်နော် ကိုမြင့်ဇော်လီးက ရှည်တယ် သားအိမ်ထောက်တယ် "

"ငါ တစ်ချက်ချင်းပဲ လိုးမှာပါ နင့်နို့စို့ချင်တယ်"

ရတယ် စို့ ဆိုပြီး ချောချောလည်း အောက်ကနေ သူမရင်အစုံကိုကော့၍ပေးလိုက်ရင်း မြင့်ဇော်သူမနို့အုံအိအိနှစ်ဖက်ကို လှိမ့်နယ် စို့ဆွဲပေးတာကို ကြည်ဖြူစွာငြိမ်ခံ၍နေသည်။ မြင့်ဇော်လည်း ချောချောနို့ကိုတစ်လှည့်စီစို့လိုက် အောက်ကသူမစောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးရှည်ကြီးထိုးထိုးထည့်ပြီး တစ်ချက်ချင်းတစ်ချက်ချင်း လိုးလိုက်ဆောင့်လိုက်နှင့် နှစ်ယောက်သား အပေးအယူတဖြည်းဖြည်း ညိလာကြသည်။ ချောချောလည်း အောက်ကနေပြီး သူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်း တင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို အိပ်ရာပေါ်ကနေကြွကာကြွကာ ကော့ကော့ပေးလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကာမအရသာကို တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ပင် စတင်ခံစားလာရသည်။ အချိန်တော်တော်ကြာအောင် ထိုအတိုင်းပင် ဆက်လိုးနေကြရင်း အရှိန်တဖြည်းဖြည်းတက်လာကြပြီးနောက် လိုးဆောင့်ချက်တွေ တစ်စတစ်စ ပိုသွက်ပိုကြမ်းကာ မြိုင်ဆိုင်လာကြသည်။

"အိ အင့်အင့် ဆောင့် ကို မြင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းဆောင့် မညှာနဲ့ ရ ရတယ် ချော တအားရွနေပြီ မနေနိုင်တော့ဘူး"

"စွတ် ဖွပ် ဗွပ် ဘုတ်ဗလပ်လပ် ဘွတ် ဖတ်ဘတ် ဗွပ် ဗလပ် ဘုတ် ဘုတ် ဗွပ် "

သူတို့နှစ်ယောက်ထံမှ လိုးသံဆောင့်သံမာန်သွင်းသံများက အားရစရာပေ။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုတော့ ငရဲ နောက်ဆုံးပိတ်ဆိုပြီး အချက်ငါးဆယ်ခြောက်ဆယ်လောက် ဆက်တိုက်မရပ်မနားဘဲ စောက်ဖုတ်ရော လီးရော ပူထူနေအောင် ဇယ်ဆက်သလိုလိုးပြီး အနည်းငယ်မောလာချိန်မှာ ခဏနားလိုက် ပြန်လည်ဆောင့်လိုးချလိုက် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ထပ်လိုးပြီး တစ်ခါပြန်နား နို့စို့ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ဆောင့်လိုးလိုက်နှင့် နာရီဝက်ကျော်လောက် အားရပါးရဝုန်းဒိုင်းကြဲကာ ဆော်ပြီး သူ့လီးထိပ်မှလရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲကနေတစ်ဆင့် သားအိမ်ထိရောက်အောင် တဗြွတ်ဗြွတ်ပန်းလွှတ် ထုတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ သူမလည်း ဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေ ဝေ့ဝိုက်ကော့ထိုး၍ အားပါးတရ အလိုးခံနေရင်းက ငရဲနှင့်မရှေးမနှောင်းပင် သူ့ကိုအမီလိုက်ပြီး ပြီးသွားသည်။

ရာဂကြီးသူပီပီ သူမစောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ အပြင်ကိုပွက်ကနဲပွက်ကနဲ အံကျလာကာ သူ့လရည်တွေပါ ရောနှောပါလာသလားဆိုပြီး ငရဲသေသေချာချာထိုင်ကြည့်နေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ နှုတ်ခမ်းများကိုစုပ်ဆွဲပြီးနမ်းလိုက် နို့နှစ်ဖက်ကို နို့သီးထိပ်ကလေးနှစ်ခုကိုင်ကာ လက်နှင့်ဖျစ်ချေနယ်ပေးလိုက်လုပ်ရင်း သူ့ရဲ့မပျော့တပျော့ဖြစ်နေသည့်လီးကို သုမအဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းထဲ ပြန်လည်ထည့်သွင်းစိမ်ထားပေးလိုက်ရင်း လေးငါးဆယ်ချက်ဆင့်၍ နှဲ့ကာနှဲ့ကာအပြီးသတ်လိုးပေးလိုက်ရာ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း အလိုက်သိလွန်းလှသော ချစ်လင်ကလေးငရဲကို မြတ်နိုးစုံမက်ခြင်း ကြီးစွာဖြင့် သူ့ကျောပြင်ကြီးအား သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့်ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ထွေးဖက်ထားလိုက်ရင်း ငရဲနှုတ်ခမ်းကို သူမနှုတ်ခမ်းများနှင့်ဖိကပ်ကာ တပြွတ်ပြွတ်မြည်အောင် အထပ်ထပ်အခါခါပင် စုပ်နမ်းပေးနေမိလေသည်။

မိန်းမတော်တော်များများ စောက်ဖုတ်ထဲကစောက်ရည်ထွက်ကာ ပြီးချိန်မှာ ယခုလို အပြီးသတ်နိဂုံးချုပ်အနေနှင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ထပ်မံ၍ လီးထည့်သွင်းပြီး စိတ်ရှည်လက်ရှည် (ဝက်မှိန်းမှိန်းလိုးသည် ဟုခေါ်သည်။) ဇိမ်ယူအချိန်ဆွဲ၍ ငါးမိနစ်ဆယ်မိနစ်ကြာအောင် ဆက်လက် စိမ်လိုးပေးခြင်းအားဖြင့် သူမတို့ရဲ့အချစ်ပန်းလေးကို မိမိအတွက်ထာဝစဉ်ပွင့်လန်းနေအောင် ယောက်ျားသားတိုင်းက သတိကြီးကြီးထား၍ ကိုင်တွယ်ထိန်းကျောင်း ဆက်ဆံပေးနိုင်ရမည်ဖြစ်သည်။ သို့မှလည်း အောင်မြင်ချမ်းသာပြီး ပြီးပြည့်စုံသည့် ကာမလူ့ဘောင်ကြီးကို ချွင်းချက်မရှိ ပီပီပြင်ပြင်ထူထောင်နိုင်ကြမည် ဖြစ်သည်။ (ဤကား စကားချပ်တည်း။ စာရေးသူ)

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း ကာမအရသာကိုဝအီနေအောင်ခံစားလိုက်ရပြီဖြစ်၍ ခဏအကြာခန့် အိပ်ရာထက်မှာ ဆက်လက်မှိန်းနေလိုက်ပြီးမှ ငရဲကို ချောချောဆီသွားဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ပြ၍ပြောဆိုတိုက်တွန်းကာ ကုတင်ပေါ်ကနေ မဆင်းချင်ဆင်းချင်နှင့်ဆင်းလာပြီး အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ချလာခဲ့လိုက်ပါသည်။

စိုးယုမော် အိပ်မက်မက်သလိုဖြစ်နေသည်။ မချောနှင့်သူမနှစ်ယောက်သား မချောမိတ်ဆွေဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဆိုသူရဲ့ အိမ်ခန်းတစ်ခုထဲမှာ သဲကြီးမဲကြီး အချစ်ရေယာဉ်ကြောထဲ မျောခဲ့ကြပုံကို မျက်စိထဲပြန်လည်မြင်ယောင်လို့လာသည်။ ကုတင်ပေါ်ကနေလူးလဲထပြီး နဘေးကမှန်တင်ခုံရှေ့လျှောက်လာခဲ့ကာ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသည့် သူမရဲ့သဘာဝအလှကို ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် မှန်ထဲကနေ ငေးပြီးကြည့်နေမိသည်။ ရင်သားလေးနှစ်မြွှာက လုံးထင်းနေလျက် ဝမ်းဗိုက်သားချပ်ချပ်ရပ်ရပ်နှင့် တင်ပဆုံသားလုံးလုံးဝိုင်းဝိုင်းကြီးများက ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်လောက်အောင် ကြီးမားကားစွင့်နေကြပြီး ပေါင်လုံးပေါင်တန်များ ဖြောင့်စင်းသွယ်တန်းနေကာ ပုရိသတို့အကြိုက် ရုပ်လက္ခဏာမျိုးပင်ရှိနေပါသည်။

ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်မှန်ထဲကြည့်လိုက် နို့သီးထိပ်ကလေးစမ်းလိုက် ဖင်သားအိအိနှှစ်ဖက်ဆီ လက်ကရောက်သွားလိုက်နှင့် နောက်ဆုံး သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က ပေါင်ကြားထဲအထိတိုးဝင်သွားကာ အရည်တစွတ်စွတ် ဖြစ်နေသေးသည့် အဖုတ်ဖောင်းမို့မို့ကလေးဆီ လက်ကရောက်ရှိ ပွတ်သပ်မိသွားသည်။ ဒီအဖုတ်က မချောကိုင်ချင်သလို ကိုင်သွားသော အဖုတ်ဖြစ်သည်။ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုင်သလို မရွံမရှာ အချိန်တွေအကြာကြီးဆွဲ၍လည်း မှုတ်ပေးခဲ့တာဖြစ်သည်။

"အင်း မချောတစ်ယောက် ဘယ်ရောက်သွားသလဲမသိဘူး အိမ်ရှေ့သွားပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနဲ့များ စကားတွေတွတ်ထိုးနေကြသလားမသိ သူတို့နှစ်ယောက် တော်တော်ရင်းနှီးပုံတော့ရကြတယ် မတော်လို့ ငါ့ကိုများ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနဲ့ အဖုတ်ချင်းပွတ်ခိုင်းနေရင်တော့ ဒုက္ခပဲ ဟင်းဟင်း ဟင်း"

စိတ်ထဲကရောက်တတ်ရာရာတွေးရင်း နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းကလေးကွေးကာ ပြုံးလိုက်မိလေသည်။ ချောချောရင်တွေ တဒိတ်ဒိတခုန်လာသည်။ မှန်ရှေ့ကပြန်လာကာ အိပ်ရာကုတင်ထက်ပေါ် ဘုန်းကနဲ တစ်ကိုယ်လုံးပစ်လှဲအိပ်ချလိုက်ရာက သူမအဖုတ်ရပ်ဝန်း တစ်ဝိုက်ဆီကို လက်ချောင်းကလေးများဖြင့် တဖွဖွတရွရွ ပွတ်သပ်နှူးဆွကစား၍ မချောနှင့်သူမ တွေ့ကြုံခဲ့ပြီးသော ကိုယ်တွေ့ချစ်အတွေ့အကြုံများကို ပြန်လည်စားမြုံ့ပြန်ကာ ရာဂအရှိန်ကလေးတဖြည်းဖြည်းရပြီး ဖီလင်တရိပ်ရိပ်တက်လာစဉ်မှာပင် …

ကျွီကနဲ အိပ်ခန်းတံခါး ပွင့်သံကြားလိုက်ရပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အခန်ထဲကိုရုတ်တရက်ဝင်ချလာတာတွေ့လိုက်ရကာ …

"ဟင် အန် အန်တီ "

"အော် စိုးစိုး …ကလေး နိုးနေပြီကိုး ဟင်း ဟင်းဟင်း "

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ဗြုန်းကနဲရောက်လာခဲ့တာမို့ သူမကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်အစားမဲ့စွာဖြင့် ဗလာကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေမှုကို ဘယ်လိုမှ အလျင်မီအောင် ဖုံးကွယ်ချိန်ပင်မရတော့ဘဲ စိုးယုမော်လည်း မလုံမလဲဖြစ်နေသည့်သူမခန္ဓာကိုယ်ကို ရမိရရာ ထမီတစ်ထည် ကောက်စွပ်ကာ ကမန်းကတန်း လွှမ်းခြုံထားလိုက်မိရင်း ပေါင်ကြားကိုလက်ကလေးနှစ်ဖက်နှင့် ကွယ်ကာဝှက်ကာဖြင့် ငိုရအခက်ရယ်ရအခက် ဆိုသော အခြေအနေကို ရောက်နေရတော့၏။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမြင့်က သူမကိုကြည့်ပြီး ပါးစပ်ကိုတော်ရုံနှင့်မပိတ်နိုင်ဘဲဖြစ်နေကာ …

"အဟင်းဟင်း ရတယ် သမီး နေတတ်သလိုနေလေ အန်တီတို့က မိန်းမချင်းပဲ အန်တီက နားလည်မှုရှိပြီးသားပါကွယ်"

ပြောဆိုရင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ကုတင်အနားကိုရောက်ရှိလာကာ စိုးယုမော်နဘေးမှာ ကပ်၍ထိုင်ချလိုက်သည်။ သူမလက်တစ်ဖက်နှင့် စိုးယုမော်ကိုယ်လုံးကလေးကို လာရောက်သိုင်းဖက်ပြီး …

"ခုနက ချောချောနဲ့ သမီးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်းပေါ့ ဟုတ်လား "

စိုးယုမော် သူမအမေးကို ဘယ်လိုများပြန်ဖြေရမလဲတောင် မသိ။ ရှက်ရှက်ရွံ့ရွံ့နှင့်ပင် ခေါင်းကိုတွင်တွင်ငုံ့ထားမိရင်း မလှုပ်မယှက် ကျောက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို အသာငြိမ်နေမိသည်။

"ဖြေလေ သမီးရဲ့ ဒါ ရှက်စရာမှမဟုတ်ပဲ"

"အင်း ဟုတ် ဟုတ် "

"အန်တီဝင်းကိုရော မင်း စိတ်မဝင်စားဘူးလား "

"ရှင် … အို … "

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမြင့်လက်က သူမကိုယ်မှာ ဖုံးကွယ်ထားသော ထမီကို အသာပင် လက်နှင့်ဆွဲဖြုတ်ယူလိုက်ပြီး သူမခါးကလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့်ပွေ့ဖက်ကာဖြင့် ပါးကလေးအားရွှတ်ကနဲ လာရောက်နမ်းရှိုက်လိုက်ကာ …

"သမီး စိတ်ဝင်စားရင် အန်တီဝင်း နိကက်ချွတ်ပြမယ်လေ အခန်းထဲမှာတို့နှစ်ယောက်တည်းရှိတာ"

"သူ သူ မ မချော ဘယ် သွားဘဲ … ဟင် "

"အပြင်ခဏထွက်သွားတယ် သမီးရဲ့ အဖော်သွားခေါ်ဦးမယ်ဆိုလား သူ သမီးကို ဘာမှပြောမသွားဘူးလား "

"ဟင့်အင်း မပြောဘူး "

"ဟင်း … ဒင်းလေးက ဒီလိုပဲ သမီးရဲ့ သမီးသူ့အကြောင်း ကောင်းကောင်းမသိသေးလို့ဖြစ်မယ် ချောချောက အိမ်ကိုရောက်ပြီဆို ယောက်ျားလေးအဖော် တစ်ယောက်မဟုတ်တစ်ယောက်တော့ အမြဲခေါ်ခေါ်လာတတ်တယ်လေ အဖော်မရှိရင် မနေနိုင်တာလားတော့ မသိပါဘူး သမီးရယ်"

"အို ဒုက္ခပဲ "

ဒီအချိန်မှာပဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း စိုးယုမော်ကိုစကားပြောရင်း တစ်ဖက်ကလည်း သူမကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကို မသိမသာ တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချွတ်ချလိုက်ရာက သူမကိုယ်ခန္ဓာအပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားစေပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း ဆက်လက်၍ သူမခါးမှာဝတ်ထားသည့်ထမီကိုပါ ဗြုန်းဆို ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ တစ်ကွင်းလုံး ချွတ်ပုံချလိုက်ပြန်လေရာ စိုးယုမော်တစ်ယောက် သူမကိုရဲရဲဝံ့ဝံ့ပင် မကြည့်ရဲတော့ဘဲ မျက်နှာကလေးကိုသာ တစ်ဖက်သို့ ရုတ်တရက် လွှဲဖယ်ထားလိုက်မိပါတော့သည်။

"ကဲပါ ရှက်ပါနဲ့ ကလေးလေးကလည်း "

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အနားကပ်ထိုင်ရင်း စိုးယုမော်ကိုယ်လုံးနှင့် သူမကိုယ်လုံးကို ထိတွေ့ဖို့ကြိုးစားသည်။ စိုးယုမော် ဘယ်လိုပင် ရှောင်လွှဲရုန်းထွက်ချင်သော်လည်း မရတော့ပါ။ ကိုယ်လေးကို ယို့ယို့ပြီး ဘယ်ယိမ်းညာတိမ်း တိမ်ရှောင်နေပေမယ့် နောက်ဆုံးတော့ ဒေါ်ဝင်းဝင်မာလက်ထဲကိုသာ မလွှဲမရှောင်သာကျရောက်ရတော့သည်။ ကိုယ်ခန္ဓာချင်း ပူးကပ်သွာကြသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာအနမ်းများက သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကလေးတွေဆီ အဆက်မပြတ်ကျရောက်လို့လာပြီး သူမကိုယ်လုံးအားနှင့် စိုးယုမော်ကို ကုတင်ပေါ် အသာပင် တွန်းလှဲချလိုက်ပါသည်။ စိုးယုမော် ကုတင်ပေါ်ကိုပက်လက်ကလေး ဒူးထောင်ပေါင်ကားကြီး လှဲအိပ်ကျသွားခဲ့ရာ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမော်ရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိကြီးက အနောက်ကနေ ထပ်ချပ်မကွာလိုက်ပါလာပြီး သူမကိုယ်ကလေးပေါ်ကနေ ပိပြိုအုပ်မိုးကျလာလေသည်။ အနမ်းတွေက အဆက်မပြတ်ပင် ဆက်လက်ကျရောက်လာသည်။ စိုးယုမော်အသက်ရှူမွန်းကြပ်လာရသလို သူမပါးစပ်ကလည်း အင်း အိုး အွင်း အွင်း အွန်းဟွန်း ဟွန်း ဟူ၍ စကားသံပင်ပီပီသသမပြောနိုင်ရှာဘဲ အနမ်းကြောရှည်စွာ ပါးစပ်ချင်းဖိကပ်စုပ်နမ်းမှုအောက်မှာ အလူးအလဲ မရှူသာမရှိုက်သာ ဖြစ်နေရလေတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစုပ်ရုံနမ်းရုံမဟုတ်သေး။ သူမ၏အပျိုစင်ရင်သားလုံးလုံးခဲခဲကလေးနှစ်ဖက်ကိုလည်း လက်နှစ်ဖက်နှင့် စုံကိုင်ဖျစ်ချေနယ်၍ ပေးနေပြီး ပါးစပ်ထဲကိုလည်း လျှာသွင်းပြီးမွှေနှောက် ခလောက်ကစားပေးသည်။ အောက်ကနေ စိုးယုမော်ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို သူမဒူးခေါင်းတစ်ဖက်အတင်းထိုးသွင်းကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်အားပြဲပြဲဟဟလေးဖြစ်စေလိုက်ရာက အဆိုပါပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှ စောက်ဖုတ်အုံကလေးကို သူမအပေါ်စီးကနေ စောက်ဖုတ်ချင်းထိကပ်မိအောင်ဖိဖိပြီး ဆီးခုံချင်းတရွှပ်ရွှပ်အသံများထွက်အောင်ပင် ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုပေးနေပေသည်။ စိုးယုမော် ရုန်ူထွက်မရနိုင်မှန်း တဖြည်းဖြည်းသိလာ၍ အတတ်နိုင်ဆုံး စိတ်ကို လျှော့ထားလိုက် ရတော့သည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဆွဲခေါ်ရာနောက်ကို မသိမသာလိုက်ပါနေမိရင်း ကာမဂုဏ်ခံစားလိုစိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်း နိုးကြွဖြစ်ပေါ် လာရပြန်သည်။

"အင်းဟင်း ဟင်း လွှတ် လွှတ်ပါ အသက် ရှူ ကြပ် ကြပ်တယ် အန်တီရယ်"

နှစ်ယောက်သား နှုတ်ခမ်းချင်းခွာပြီး အပေါ်ကနေ ရင်သားထိပ်ရှိနို့သီးချင်းထိတိုက်ပွတ်ဆွနေကြသလို အောက်ကနေလည်း ခြေထောက်နှစ်စုံကို စင်းစင်းကြီးလုပ်ကာ အဖုတ်ချင်းထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်ထိတွေ့မိကြရင်း စိုးယုမော် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနားနားကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးလျလျနှင့် မဝံ့မရဲကလေးတိုးလျိုးတောင်းပန်လိုက်မိသည်။ ကောင်မလေးတစ်ယောက်လုံး သူ့ဖက်ပါလာပြီဆိုတာကို အတွေ့အကြုံရင့်သူဖြစ်သည့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သိနားလည်ပြီးဖြစ်ရာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်မလှုပ်နိုင်အောင် အထက်စီးကနေ ချုပ်ကိုင်ထားမှုအား အနည်းငယ်ဖြေလျှော့ပေးလိုက်ပြီး …

"ကဲ ဒါဖြင့် အန်တီလွှတ်ပေးမယ် သမီး အန်တီ့ကို မငြင်းရဘူးနော် အန်တီဘာလုပ်လုပ် ဟုတ်ပြီလား"

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့"

"အန်တီ သမီးကိုမှုတ်ပေးမယ် သမီးပိပိကလေး အရည်ပျော်ကျသွားအောင်ကို လုပ်ပေးမှာ အဟင်းဟင်း ဟင်း သမီး တကယ်မငြင်းရဘူးနော် "

"သ မီး မ မငြင်းတော့ပါဘူး အန်တီရယ် ဟင့်ဟင့် ဟင့်"

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတစ်ယောက် စိုးယုမော် ကိုယ်ပေါ်ကနေ အသာလျှောဆင်းလိုက်သည်။ သူမဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ စိုးယုမော်လည်း ကောင်းကောင်း သိနေပြီ။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ တစ်ကိုယ်လုံး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို တိုးဝင်ရောက်ရှိလာသည်။ စိုးယုမော်၏ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီဖြဲကားထုတ်လိုက်ရာက သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ရုန်းထွက်လို့မရအောင် အသေအချာဖိဖြဲထားလိုက်ရင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမြင့် ဦးခေါင်းက သူမပေါင်ခွဆုံရှိ စောက်ဖုတ်တည်နေရာတည့်တည့်ကို ဝက်ခေါင်းထိုးတိုးဝင်ကာ ရုတ်တရက် မှောက်အိပ်ကျလာလေသည်။

စိုးယုမော် ကိုယ်ကလေး ရုတ်ခြည်းပင် တောင့်တင်းလို့သွားရသည်။ ခါးလေးကို အပေါ်ငေါ့ထိုးလိုက်ရင်း သူမမျက်နှာကလေး ရှုံ့ကာမဲ့ကာဖြင့် သူမနှုတ်ဖျားဆီမှ အင့်အင်း အင်း ဟူသော ညည်းသံရှည်ကြီးက အဆက်မပြတ်ဆိုသလိုပင် မထွေးနိုင်မအံနိုင် ထွက်ပေါ်လာရလေပြီ။

စိုးယုမော် အသည်းခိုက်မတတ် ခံစားရသည်။ မချောလုပ်တာနှင့်မတူ တစ်မူထူးခြားပြီး လူတစ်ယောက်ရဲ့ကာမစိတ်ဆန္ဒကို အစွမ်းကုန် နိုးကြွထက်သန်လာအောင် အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံနှူးဆွသည့်နေရာမှာ သူမကို အထူးတလည် စံထားရလောက်သည်ဟု စိတ်ထဲက တွေးထင်မိသွားသည်။ စောက်ဖုတ်အုံတစ်ခုလုံးကို လျှာပြားကြီးနှင့်ယက်ကာသပ်ကာဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုစတင်တွေ့ဆုံရာ အပေါ်ဖက် ထိပ်ကျကျနေရာမှာတည်ရှိသည့် ကာမရသာဖူးဖြစ်သော စောက်စိထိပ်ကလေးကို လျှာနှင့်တဆတ်ဆတ် အထက်အောက် ဘယ်ညာ လူးလာလှုပ်ခတ်နှူးဆွ၍ သွားနှင့်ပါ ခပ်ကြာကြာကလေး မနာကျင်အောင်ကိုက်ငုံခဲပြီး လက်ချောင်းများဖြင့် အခေါင်းပေါက် အဝကလေးထဲကို အားမနာပါးမနာ လှည့်ပတ်ထိုးမွှေကာ သူမလက်တစ်ဆုံး တဇွိဇွိတဇွပ်ဇွပ် အသံထွက်သည်အထိ အားပါးတရ လိုးဆောင့်သွင်းပေးနေသည်။

စိုးယုမော်စောက်ရည်တွေလည်း ဘယ်ကနေဘယ်လိုများ အထွက်ကြမ်းရတယ်မသိ။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အပြတ်ဆောင့်သွင်းလေ အရည်တွေပိုလိုက်လာလေလေဖြစ်နေရကာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကိုကော့ထိုးရင်း လုပ်ချင်ရာလုပ်ပစေတော့ ရယ်လို့ စိတ်ထဲကနှလုံးသွင်းပြီး ခါးအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဒေါ်ဝင်းဝင်းလက်ထဲဝကွက်အပ်ကာဖြင့် ရင်သားအုံနှစ်မြွှာကို ကိုယ့်ဖာသာ အားမလိုအားမရ ဆုပ်လိုက်နယ်လိုက်ညှစ်လိုက်နှင့် နို့သီးနှစ်လုံးကိုဖျစ်ချေကစားရင်း ရာဂအဆိပ်တက်ပြီး သတိလက်လွတ်ဖြစ်ကာ နေရလေတော့၏။

"သမီး ချစ်တယ်ကွယ် သမီးအဖုတ်ကလေးက တစ်ခါမှအလိုးမခံဖူးသေးဘူးနဲ့တူတယ် ဟုတ်လားသမီး"

"အင့်အင့် ဟုတ် ဟုတ် "

"အန်တီကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ် ကြိုက်ကောကြိုက်တယ်မဟုတ်လား"

"ကြိုက် ကြိုက်ပါတယ် ရှင် အား အ တ တအားမလုပ်နဲ့ နာ တယ်"

"ခဏပါသမီးရဲ့ နောက် ကောင်းသထက်ကောင်းလာမှာပေါ့ သမီးကိုအန်တီလုပ်သလို အန်တီ့ကိုလည်း သမီးပြန်လုပ်ပေးရမယ်နော်"

"ဟုတ် ဟုတ် "

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း ဆက်လက်ချီတက်ပြီး စိုးယုမော်စောက်ရည်တဖြန်းဖြန်းထွက်ကျလာသည်အထိ လက်နှင့်ထိုးနှိုက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ကာ အရည်တွေကိုပါးစပ်နှင့်ခံပြီး မရွံမရှာစုပ်နေလေသည်။ ဒီနောက်မှာတော့ သူမလုပ်နေကျထုံးစံအတိုင်း စိုးယုမော်ကိုယ်ပေါ် ကို စစ်စတီနိုင်းပုံစံ ခြေရင်းခေါင်းရင်ပြောင်းပြန်ဖြစ်အောင် တက်ခွလိုက်ပြီး သူမက စိုးယုမော်ခြေရင်းဖက်ဆီ မျက်နှာမူ၍ စိုးယုမော်ပေါင်ကြားထဲကို တိုးဝင်ကာမျက်နှာအပ်ရင်း သူမဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်အား ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာပေါ်တည့်တည့် စောက်ဖုတ်နှင့်မျက်နှာတေ့ချိန်၍ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပြီး မှောက်ချပေးလိုက်ရာ တစ်ယောက်စောက်ဖုတ်ကိုတစ်ယောက် မျက်နှာအပ်မိလျက်သားဖြစ်သွားကြလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း စိုးယုမော်၏အရည်ရ့ွှဲနစ်ပေကျံနေသော စောက်ပတ်မို့မို့ကလေးကို အရည်တွေပြောင်စင်သွားအောင် ဆက်လက်၍လျှာနှင့်ယက်သပ်ကာ မသိမသာ ဆွပေးနေပြန်သည်။

စိုးယုမော်လည်း ဒီအချိန်မှာ ရှက်နေလို့ ဘာမှမထူးတော့ပြီမို့ သူမမျက်နှာပေါ်တည့်တည့် ရောက်ရှိနေသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ စောက်ပတ်ကြီးကို သူ့အစ်မတော် ချောချောရဲ့ စောက်ပတ်အမှတ်နှင့်ပင် အောက်ကနေ အပေါက်ဝကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲကာ ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်ပင့်ယက်ပေးလိုက်မိလေ၏။

"အား ကောင်းတယ် အ အား အရှီး ယက်ယက် ကလေး မမဝင်းကို အပြတ်ယက်ပေး မရပ်နဲ့ အ အ အိ အိ"

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူ့ကိုယ်သူ မမဝင်းတဲ့။

မမဝင်းနဲ့မမဝင်းရဲ့ချစ်ညီမလေးတို့ တစ်ချီပြီးအောင် အပြတ်အသတ်ကို နွှဲပစ်လိုက်ကြသည်။ တစ်ယောက်ဟာကိုတစ်ယောက် စုပ်နမ်းရုံသာမကဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဦးဆောင်ပြီး သူမအင်္ဂါဇပ်ထဲကို လက်နှင့်ပါ အသွင်းအထုတ်လုပ်ခိုင်းပြီး သူမကိုယ်တိုင်လည်း စိုးယုမော်ကို အပီအပြင်လက်ဝါးစောင်းတိုက်ကာ ကောင်မလေးရဲ့ အဖုတ်အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို အကြမ်းပတမ်း မရမကပင် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်နှင့် စောက်ဖုတ်ကအရည်တဒီးဒီကျအောင်ဘဲ ထိုးသွင်းနှိုက်ဆွပေးသည်။ စိုးယုမော်စောက်ဖုတ်အရမ်းရွနေပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ လုပ်သမျှကို မငြင်းဝံ့အောင်ဘဲဖြစ်နေရရှာသည်။

အချိန်မည်မျှအထိကြာမြင့်သွားသည်မသိ။ စိုးယုမော်လည်း လက်ပန်းကျကာ မောနေပြီ။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရဲ့မညှာမတာ ဆက်ဆံမှုအောက်မှာ သူမအင်္ဂါဇပ်တစ်ခုလုံး ထူပူကျိန်းစပ်သွားရသည်။ စောက်ပတ်ကလေးပြဲသွားပြီလားမသိ လို့လည်း တွေးလိုက်မိသည်။ ပြဲရွဲသွားလည်း မထူးတော့ပါ။ ခံစားရသည့်အရသာက သူမတူအောင်ထူးကဲလှသည်ဆိုတာ သူမအသိပဲ မဟုတ်လားလေ။

"စိုးစိုး မမနဲ့လိုက်ခဲ့ တို့ ချောချောအခန်းထဲ သွားချောင်းကြည့်ရအောင်

"မမရောက်နေပြီလား"

"အင်း ရောက်နေလောက်ပြီ"

စိုးယုမော် အဝတ်အစားကပျာကယာကောက်ဝတ်ပြီး သူမအနောက်ကနေလိုက်ခဲ့သည်။ အိပ်ခန်းအဝကနေ တံခါးအသာကလေးဟပြီး အထဲကိုချောင်းကြည့်လိုက်ရုံနှင့်ပင် ချောချောရဲ့ အခြေအနေမှန်ကို စိုးယုမော်လည်း ကောင်းစွာခန့်မှန်းမိလိုက်ပြီးဖြစ်သည်။ ချောချောကို ယောက်ျားနှစ်ယောက်ပေါင်းဆော်နေကြသည်။ ဦးညီဂျော်နှင့်လိုးသည့်အတွေ့အကြုံရှိပြီးဖြစ်၍ မချောသာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နှင့် ပျော်ပါးမည်ဆိုပါက စိုးယုမော်အံ့သြမိမှာမဟုတ်ပေ။ ဒါပေမယ့် အခုကျတော့ မထင်မှတ်ဘဲ နှစ်ယောက်တောင်ဖြစ်နေသည်။

မချောတစ်ယောက် ရမ္မက်လိုဘ ဘယ်လောက်အထိကြီးသလဲဆိုတာ ဒီဖြစ်ရပ်က သက်သေပြနေသလိုပင်။ ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်စလုံးက သက်လတ်ပိုင်းအရွယ်ရှိပြီး အရပ်မြင့်မြင့်ခပ်ပိန်ပိန်ပေမယ့် ခြေသလုံးပုလွေရိုး အသေလိုးသည် ဆိုတာလို သူတို့လီးကြီးတွေက လူနှင့်မလိုက်ဘဲ တစ်ယောက်ကဆိုလျှင် လီးမှာအဖုအထစ်တွေနှင့် လီးကြီးက ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင် ကြီးမားရှည်လျားပြီး (ငရဲကိုပြောတာဖြစ်သည်။) ချောချောအနောက်ကနေ သူမဖင်ပေါက်ထဲကို မညှာမတာ တဘုတ်ဘုတ်တဘောက်ဘောက် အသံများထွက်အောင် ဖင်လိုးနေတာတွေ့ရကာ ကျန်တစ်ယောက်ကတော့ သူ့ရဲ့လီးရှည်ကြီးနှင့် ချောချောအောက်ကနေ သူမစောက်ပတ်ကို တစ်ချက်ချင်းကော့ကော့ပြီး လိုးနေသည်။ နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးခြင်းဖြစ်၍ အီဆိမ့်နေအောင်ခံစားရပြီး ချောချောလည်း မျက်နှာကလေးရှုံ့ကာမဲ့ကာနှင့် တအီးအီးညည်းတွားရင်း အရှေ့ရောအနောက်ရော လီးသွင်းလိုးမှုကို အံတကြိတ်ကြိတ်ကုန်းရုန်းခံကာ ဖီလင်တွေ စွတ်စက်တက်နေပုံရလေသည်။

"ဟား မမ မရတော့ဘူး ကလေးရယ် ဒါမျိုးဆို ကိုယ်တိုင်တောင် ဝင်နွှဲလိုက်ချင်တယ် ဟင်းး "

"ဟင်းး … အန်တီ အဲ မမ ဝင်းကြီး ကလဲ လုပ်ပြီ ခိခိ"

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက တစ်မှောင့်။ စိုးယုမော်အနောက်ကနေ သူမခါးလေးကိုပွေ့ဖက်လိုက်ရင်း ပေါင်ခွဆုံရှိရာကို အသာဖွဖွပွတ်ပေးနေရာက တဖြည်းဖြည်းအရှိန်တက်လာပြီး စိုးယုမော်ရဲ့ခါးမှာဝတ်ထားသည့်ထမီကိုပင့်လှန်တင်လိုက်ကာ စောက်ပတ်ကိုနှိုက်ကာဆွကာ ပေးလိုက်ပြန်သည်။ သူမလင်ချောင်ကလေးများက စိုးယုမော်အဖုတ်ကလေးကို ထိထိမိမိပွတ်သပ်ကာ နှိုက်ဆွနေပြီ။

"အင် ဟင်း ဟင်း ဟင်း မမ မမ ဝင်း အင့် အင်း အင်းဟင်း ဟင်း"

စိုးယုမော် အဖျားတက်သလိုညည်းသံကလေး ထွက်လာရသည်။ စိုးယုမော် အရင်က မီနီစကပ်ကိုသာ အမြဲဝတ်ဆင်လေ့ရှိသော်လည်း ဒီနေ့ ချောချောနှင့်အတူ အိမ်ကထွက်လာချိန်ကျမှ ထမီကိုသာ ဆင်တူဖြစ်အောင်ဆိုပြီး ဝတ်ဆင်လာခဲ့မိသည်။ ဒါကြောင့်လည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာအနေနှင့် သူမကိုပိုပြီး စွဲမက်ချင်စရာများ ဖြစ်နေလေသလားမသိပေ။ သူမက မိန်းမချင်းလိင်တူဆက်ဆံမှုကိုပါ တပ်မက်လိုလားသူဖြစ်ရာ ယခုလို ခပ်ချောချောခပ်တောင့်တောင့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို အင်္ကျီ အဝတ်အစားအကုန်မချွတ်ဘဲ ထမီလှန်ပြီး အဖုတ်နှိုက်ကိုင်ရတာမျိုးကို ပိုအားရသလို ဒီလိုအနေအထားမျိုးက သူမရင်တွင်းမှာခိုအောင်းနေသည့်ရာဂစိတ်ကို ပိုမိုပြင်းပြထက်သန်လာအောင် လှုံ့ဆော်နှိုးဆွပေးနေသလိုကြီးဖြစ်နေပါသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမြင့်ကိုယ်တိုင်က စလာခဲ့တော့ စိုးယုမော်လည်း မနေသာတော့ပြီ။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရှိရာဖက်ကို ဘေးတစ်စောင်းလေးပြန်လှည့်ပြီး သူမခါးဝတ်ထမီ အထက်ဆင်စလေးကြားထဲကို လက်တစ်ဖက်ထိုးထည့်ကာ မိန်းမကြီးရဲ့အဖုတ်ကိုပြန်လည်နှိုက်ကိုင်ပေးမိသည်။ တစ်ယောက်အဖုတ် တစ်ယောက် နှိုက်စမ်းရင်း နှစ်ယောက်သား အရှိန်တဖြည်းဖြည်းရလာကြပြီး အင်္ကျီ ရောထမီပါ လျော့တိလျော့ရဲဖြစ်ကာ ကိုယ်မှာမကပ်သလောက် ဖြစ်လာရသည်။

"ထမီချွတ်လိုက်ပါတော့ ကလေးရယ် ဟင်း ဟင်းဟင်း "

"မမဝင်း အရင်ချွတ် …အဟင့်ဟင့် ဟင့်"

စိုးယုမော် ပြန်ညုသည်။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်ခန္ဓာချင်းပူးကပ်ကာ ဒုတိယမ္ပိ ရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲမျောကြပြန်ပြီ။အခန်းထဲမှာလည်းကြမ်း အပြင်မှာလည်းကြမ်းဆိုသလိုပင် အရှိန်တွေထိန်းမရကြတော့။ တဖြည်းဖြည်းကြမ်းလာကြသည်။ အဖုတ်ချည်းပဲ နှိုက်နေရာကနေ နို့တွေပါဖျစ်နယ်လိုက် နို့သီးလေးနှစ်ခုကို အပြန်အလှန် ဖျစ်လှိမ့်ချေပေးလိုက်နှင့် ရာဂဒီရေတလိမ့်လိမ့် ကြွတက်လာခဲ့ရသည်။

အခန်းထဲမှာလည်း …

ငရဲနှင့်မြင့်ဇော် တစ်လှည့်စီလိုးမှုက ချောချော၏ကာမဂုဏ်ခံစားလိုမှုကို ထပ်ဆင့်မီးစာမြှင့်တင်ပေးလိုက်သလို တစ်ကြိမ်ထက်တစ်ကြိမ် ဆက်ဆံရတာလည်း ရှောရှောရှူရှူဖြစ်၍လာပြီး အပေးအယူလည်း တစ်စတစ်စကိုက်ညီလာကြသည်။ ဦးညီဂျော်တစ်ယောက်ကိုသာ ချောချောဖင်ခံဖူးသည်။ ယခုလို နှစ်ယောက်ညှပ်လိုးမှုက ပထမအကြိမ်ဖြစ်၍ ခါတိုင်းယောက်ျားနှစ်ယောက်လိုးလျှင်တောင်မှ ဝမ်းဘိုင်ဝမ်း လိုးဖြစ်တာချည်းပဲဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်ပြီးမှ ကျန်တစ်ယောက်ကိုလိုးစေခဲ့သည်။ ယခုတော့ မိမိခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ လီးနှစ်ချောင်းတစ်ပြိုင်တည်း ဝင်ချည်ထွက်ချည် အချက်ကျကျ စည်းကိုက်ဝါးကိုက်လိုးသွင်းမှုက ချောချော၏ရမ္မက်မီးတောက်ကို ပိုမိုအားကောင်းလာစေပြီး သောက်သောက်လေ ငတ်မပြေနိုင်သည့် ကာမအရသာကို တရှိုက်မက်မက်ခံစားရင်း တစ်ချီပြီးလည်း နောက်ထပ်တစ်ချီ ထပ်ဆက်ရင်းဖြင့် ကာမဇောမသတ်နိုင်အောင် ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကြလေတော့သည်။ ယောက်ျားသားနှစ်ယောက်စလုံး လီးတွေလည်း ပူထူကျိန်းပြီး သူမစောက်ပတ်ရောဖင်ပေါက်ပါ ပွန်းပဲ့ကုန်သည်အထိ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင် မီးကုန်ယမ်းကုန် စခန်းသွားလိုက်ကြပြီး သုံးယောက်လုံး အိပ်ခန်းထဲကကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ဖလက်ပြသွားကြလေသည်။ ငရဲတို့နှစ်ယောက်က ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာနှင့်လည်း တစ်နေကုန်ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်ရာ ဒေါင်းတင်မောင်းတင်ဖြစ်သော မိန်းမနှစ်ယောက်ကို အသည်းအသန်ဆော်ချင်တိုင်းဆော်ခဲ့ရသဖြင့် ရမ္မက်လိုဘပြည့်ပြီး ဒီနေ့အဖို့လုံလောက်သွားသည်။

အပြင်ကနှစ်ယောက်လည်း သူတို့လုပ်နေပုံကြည့်ပြီး အချုင်းချင်းပွတ်လိုက်ဆွလိုက်နှင့်သုံးချီလောက်ပြီးသွားခဲ့ရာ နှစ်ယောက်လုံး လက်ပန်းကျပြီး အခန်းဝကနေ တိတ်တိတ်ကလေး လှည့်ပြန်သွားကြသည်။

စိုးယုမော်လည်း မောမောပန်းပန်းနှင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရင်ခွင်ထဲမှာပဲ မလှုပ်မယှက်လဲလျောင်းအိပ်စက်နေမိသည်။ သူမတော်တော်လည်းပင်ပန်းသွားခဲ့သည်။ ကာမမှုနိုင်နင်းသလောက် အကိုင်အတွယ်ကျွမ်းကျင်လွန်းလှသည့် ကာမကဝေဟုဆိုရမည်ဖြစ်သော မိန်းမကြီးနှစ်ယောက်လက်ထဲမှာ တစ်ခါမှမခံစားဖူးသည့်ကာမဂုဏ်ခံစားမှုအရသာကို အကြိမ်ကြိမ်အလီလီခံစားခဲ့ရသဖြင့်လည်း စိုးယုမော်တစ်ယောက်နှစ်ထောင်းအားရှိမှုနှင့်အတူ ခြေတွေလက်တွေမသယ်ချင် မလှုပ်ရှားချင်လောက်အောင် ရာဂအဆိပ်တွေ မပြေနိုင်မပျောက်နိုင် သူမခန္ဓာကိုယ်ရှိသွေးကြောအနှံ့အပြားထဲသို့ တရိပ်ရိပ်စီးဝင်ပျံ့နှံ့မှုကို တစ်ယောက်တည်း ဖီလင်ယူနေမိရင်း အိပ်ရာမှာဇိမ်နှင့်မှိန်းနေမိသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကလည်း ဒီနေ့ညအဖို့ သူမကို ငရဲတို့လက်ထဲကို မအပ်သေးပါ။ အပျိုရိုင်းကလေးကို ကြောင်ကကြွက်ကိုကစားသလို သူမကိုယ်တိုင်ပဲ စိတ်ကြိုက်ချယ်လှယ်ကာ ကစားလိုက်ချင်သေးသည်။ အချိန်တော်တော်ကြီးကြာပြီး ငရဲအခန်းတံခါးလာခေါက်သည်အထိ နှစ်ယောက်သားစကားမပြောဘဲ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ကာ ရမ္မက်အရသာကို တအုံနွေးနွေးခံစားနေကြပြီး အပြင်ကတံခါးလာခေါက်သံကြားတော့မှပင် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း အိပ်ရာကလူးလဲထကာ တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

ငရဲကို သူမအခန်းထဲ ခေါ်သွင်းလာသည်။

စိုးယုမော်ငရဲကိုမြင်တော့ ကမန်းကတန်းလူးလဲထမည်ပြုသော်လည်း မမဝင်းက သူမကိုတားလိုက်သည်။

"နေ နေ ကိုယ့်ဖာသာ အေးဆေးအိပ်ပါ သမီးရဲ့ မမဝင်းနဲ့သူနဲ့စကားပြောဆိုစရာလေးရှိလို့ လာ မောင်လေး ဒီမှာပဲထိုင် မင်း ဒီက ချာတိတ်မလေးကိုရော သဘောကျသလား မမကို ပြောစမ်း"

ငရဲကိုပြောရင်း တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ စိုးယုမော်ဖက်လှည့်ပြီးသူမခါးလေးကိုပွေ့ဖက်ပြီး ကြင်ကြင်နာနာအနမ်းပေးသည်။ စိုးယုမော်ယောက်ျားတစ်ယောက်အရှေ့မှာကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေသော်လည်း ဘာကြောင့်ရယ်မသိ ခါတိုင်းလောက် ရှက်အမ်းအမ်းနှင့်မနေတတ်မထိုင်တတ်ကြီး ဖြစ်မနေတော့။ အန်တီဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတစ်ယောက်လုံး သူမအရှေ့မှာ ရှိနေတာကြောင့်လည်း ဖြစ်ချင်ဖြစ်မည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူမလက်ကို မသိမသာကလေး ကစားပေးလိုက်သည်။ အပေါ်ရောအောက်ပါ ရင်သားထိပ် လုံးလုံးအိအိကလေးကို လက်တစ်ဖက်က အသာဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နယ်လိုက်ရင်း ကောင်မလေးရဲ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲကို သူမလက်တစ်ဖက် ထည့်ကာဖြင့် ပေါင်ခွဆုံရှိအကြောဆိုင်ကလေးကို ဖိပွတ်ကိုင်ပေးလိုက်ကာ …

"သမီး ခဏကလေး ထလိုက်စမ်း ဒါက မမရဲ့ချစ်မောင်လေးပေါ့ သူ့နာမည် ငရဲတဲ့ မမနဲ့သူနဲ့က အရင်းနှီးဆုံး မမ သူ့ကိုအချစ်ဆုံးပဲ"

"ဟုတ် မ မ "

စိုးယုမော် လှဲအိပ်နေရာက အသာထလိုက်သည်။ ပေါင်ခွကြားကို လက်ကလေးဖုံးထားသည်။ ငရဲ သူမတို့နှစ်ယောက်ကြားထဲကို ချက်ချင်းရောက်လာပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာခါးလေးကိုလက်တစ်ဖက်က ထွေးဖက်ထားရင်း ကျန်တစ်ဖက်ကလည်း ကောင်မလေးကိုယ်ပေါ်ကို ဟိုစမ်းစမ်းသည်စမ်းစမ်း မသိမသာပွတ်သပ်ထိတွေ့ကာဖြင့် သူမမျက်နှာကလေးကို တစိမ့်စိမ့်အရသာခံကြည့်နေပြီး နှစ်နှစ်ကာကာ ပြုံးပြလိုက်သည်။

"မကြောက်နဲ့ မရှက်နဲ့နော် တို့ အလှကြည့်ရုံသက်သက် ဘာမှမလုပ်ပါဘူး"

စိုးယုမော် သူမမျက်လုံးရွဲကြီးတွေနှင့် သူ့ကိုလှန်ကြည့်နေပြီး ပါးစပ်ကတစ်စုံတစ်ရာပြောဖို့ကို အလိုလိုဆွံ့အနေမိသည်။ ငရဲသူမလက်ကို အသာဖယ်လိုက်သည်။ ပေါင်ခွကြားရှိ အမွေးစုစုကလေးပေါက်နေသော အဖုတ်အုံဖောင်းအိအိကလေးကို စူးစိုက်ငေးကြည့်နေသည်။

"ခြေထောက်နှစ်ဖက်ဆင်းထား သမီး ပေါင်လေးတစ်ဖက်ကို ဒီဖက်နည်းနည်းဖြဲလိုက် ဒါမှ သူကြည့်လို့ရမှာပေါ့ သမီအဖုတ်ကလေး ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြဖူးသေးဘူးဆို အခု ပြကြည့်လိုက် သူကိုင်ချင်ကိုင်လို့ရအောင်"

"မမ ရယ် သ သမီး ရှက် ရှက် "

"မရှက်နဲ့ သူ့ကို မလိုးခိုင်းပါဘူး သမီးစောက်ဖုတ်လေးသူကြည့်ရုံကြည့်တာပဲ သမီးရော သူ့လီးကြည့်မယ်မဟုတ်လား သူ့လီးက ရိုးရိုးလီးတော့မဟုတ်ဘူး သမီးရဲ့ ဂေါ်လီလီး သမီးတွေ့ဖူးအောင်ကြည့်ထားလိုက် ငရဲ လုပ်ပေးလိုက်လေ ပြီးရင် မမစောစောက ပြောတဲ့အတို်င်း ချောချောကို တစ်ခုခုစီစဉ်ပေးလိုက်ရအောင် သူ မင်းနဲ့လိုက်မယ်ဆိုလည်း ခေါ်ချင်ခေါ်သွားပေါ့"

"ကျွန်တော် ချောချောကို မေးလိုက်မယ်လေ သူ့သဘောအတိုင်းပေါ့"

တစ်ဖက်ကပြောရင်း ငရဲသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ ပုဆိုးအောက်မှပေါ်ထွက်လာသော သူ့လီးငပဲကြီးကို ငရဲတစ်ယောက် လက်နှင့်ကိုင်မပြီး လီးကိုတဆဆလုပ်ကာလုပ်ကာဖြင့် သူတို့နှစ်ယောက်အနားမှာလာရပ်ပြသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကို နီးနီးကပ်ကပ် ယခုမှပဲ စတင်မြင်ဖူးခြင်းဖြစ်၍ စိုးယုမော်မျက်တောင်ပင်မခတ်နိုင်ဘဲ ရင်သပ်ရှုမောငေးကြည့်နေမိသည်။ ငရဲကလည်း စိုးယုမော်ပေါင်ခွကြားရှိစောက်ဖုတ်ကို သဲသဲမဲမဲငေးစိုက်ကြည့်ရင်း လီးကိုတောင်လာအောင်ပွတ်ပေးနေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း …

"မင်းလီးတောင်အောင် မမစုပ်ပေးရမလား ငရဲ ဒါမှမဟုတ် ဂွင်းတိုက်ပေးရမလား ပြော ဟင်း တစ်နေ့လုံးလိုးချင်တိုင်းလိုးထားတာ မတောင်နိုင်ရင်တော့ ဒီကအပျိုပါကင်လေး မင်း မစားရဘဲနေမယ် "

သူမအပြောကြောင့် ငရဲဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်ပြီး …

"မစားဘဲဘယ်နေမလဲ မမရဲ့ မလုပ်နိုင်လည်း စရံကလေးဖြစ်ဖြစ်တော့ ကြိုပြီး သပ်ထားရမှာပေါ့ မဟုတ်ဘူးလားလို့ ဟဲဟဲ"

"ကဲ ဘယ်လိုသဘောရလဲ အမိ ငရဲက နင့်ကို စရံအရင်ကြိုသပ်ထားမှာတဲ့ ကဲ ပြောစမ်း"

စိုးယုမော် ရုတ်တရက်တော့ သူတို့လောကအခေါ်အဝေါ်တွေကို နားမလည်။ သူမက အစိမ်းသက်သက် အပျိုစင်မိန်းကလေး တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။

"သ သ မီး နား မလည်ဘူး မ မ "

"မှုတ်မှာတဲ့ သမီးရေ ညည်းအဖုတ်ကလေး သူမလိုးနိုင်ရင်တောင်မှ တစ်ချီပြီးအောင်တော့ ဘာဂျာပေးမှာတဲ့ ကဲ ဒါတော့ ဖြစ်တယ်မဟုတ်လား ဟင်း ဟင်းဟင်း"

"အို … "

စိုးယုမော် ရှက်တက်တက်နှင့်ခေါင်းလေးငုံ့လို့သွားသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလက်တစ်ဖက်က ငရဲပေါင်ကြားကလီးကြီးကို ဆတ်ကနဲဆုပ်ဆွဲကိုင်လိုက်ရာက …

"ကဲ သမီး မမဝင်းလုပ်တာ သေချာကြည့်ထားလိုက်နော် မမပြီရင် သမီးအလှည့်ပဲ "

လီးကိုဂွင်းထုပေးရင်း လဒစ်ကြီးကိုဖြဲကြည့်သည်။ လီးကိုယ်ထည်ပေါ်က အဖုအထစ်အလုံးကလေးတွေကို ဟိုစမ်းဒီစမ်းလုပ်ပြီး ပွတ်လိုက်သပ်လိုက် လီးကိုရှေ့သွားနောက်ပြန်ဂွင်းရိုက်လိုက်နှင့် စိုးယုမော်လည်း နဘေးကနေသူမလုပ်သမျှ မသိမသာခိုးခိုးကြည့်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲကနေ ကျလိကျလိနှင့်မခံချိမခံသာဖြစ်ကာ တရွရွယားယံလာလေရာ သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်ကလေးနှင့် အသာစမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။

"အို …"

စိုးယုမော် နှုတ်ခမ်းလေး ဝလုံးကလေးလိုဝိုင်းသွားမိသည်။ သူမထက်ဦးအောင် ဘယ်အချိန်ကတည်းက သူ့လက်က ရောက်နှင့်နေသလဲ မသိပါ။ ကိုယ့်အဖုတ်တစ်ခုလုံး သူ့လက်ကစမ်းစမ်း စမ်စမ်းနှင့်ဝင်ရောက်ကိုင်စမ်းနေတာကိုတောင် ရုတ်တရက် သတိမထားမိလိုက်တဲ့ အဖြစ်။ ငရဲလက်က အဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထက်မှအောက် အောက်မှအထက်သို့ စုန်ချည်ဆန်ချည် ဖွဖွရွရွကလေး လက်စောင်းတိုက်ကာ ဒေါင်လိုက်အနေအထားအတိုင်း အသွားအပြန် ပွတ်ဆွဲပေးနေချေပြီ။ စိုးယုမော်တအားရှက်သွားပြီး ဘာလုပ်ရမှန်းလဲ မသိတော့။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း လီးကို စိတ်ကြိုက် ဂွင်းထုပေးနေရာက တစ်ဆင့်တက်ကာ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကို သူမပါးစပ်ထဲထည့်စုပ်ပေးနေပြီ။

ငရဲမျက်နှာကြီး စိုးယုမော်မျက်နှာရှေ့ကို နီးကပ်စွာရောက်ရှိလာသည်။ အသေအချာ သူမနားနားကပ်ပြီး လေသံတိုးတိုးလေးနှင့် …

"ငါ နင့်အဖုတ်လေး မှုတ်ပေးမယ် အပျိုစောက်ဖုတ်ကလေး မမှုတ်ရတာကြာပြီ"

"အို ကျ …ကျ ကျွန်မ "

စိုးယုမော် သူ့ကိုတားမရတော့။ သူမခေါင်းတွေလည်း ထူပူနေပြီ။ သူမနောက်ဆုံး သိလိုက်တာက ကုတင်င်္ကြိးပေါ်ကို သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဝုန်းကနဲ နောက်ပြန်လဲပြိုကျသွားခဲ့တာကိုပဲဖြစ်ပေတော့သည်။

စိုးယုမော် ကုတင်ပေါ်မှာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နှင့်ထွန့်လူးနေရလေသည်။ ငရဲအမှုတ်တော်တော်ကျွမ်းသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကဲ့သို့ အာဂမိန်းမတစ်ယောက်ကိုပင် မှောက်လိုမှောက်လှန်လိုလှန် သူ့စိတ်ကြိုက်ထင်သလိုကစားနိုင်သည့်နောက်တော့ စိုးယုမော်လို ချာတိတ်မလေးဆိုတာ သူ့အတွက် မလောက်လေးမလောက်စား ကစားစရာသဘောလောက်ပဲရှိပေလိမ့်မည်။ ငရဲတစ်ယောက် စိုးယုမော်ပေါင်ခွကြားထဲဝင်ရောက်ပြီး ဘေးတစ်စောင်းလှဲအိပ်ချကာ စိုးယုမော်အပေါက်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ခပ်သွက်သွက်ကလေး အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးနေရင်း အစိကလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းထူထူနှစ်ခုကြားထဲ ညှပ်ဆွဲ၍ ဘယ်ညာလှုပ်နှူး ဆွကစားပေးသည်။ စိုးယုမော် နှုတ်မှတအိအိညည်းတွားကာ ကိုယ်ကလေးကော့လန်ပြီး အိပ်ရာခင်းကို သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ဆွဲထားရင်း ငရဲဆွသမျှ မချိအောင်ဘဲ ခံစားနေရရှာလေသည်။ ငရဲလည်း ကောင်မလေးရဲ့အပျိုစောက်ပတ် အနံ့အသက်က ချိုအီအီကလေးရှိနေပြီး ဘာနှင့်မှမတူသည့် အရသာမို့ စောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို သူ့လျှာတစ်ခုလုံး လိပ်သွင်းပြီး ဟိုး အထဲထိရောက်အောင် လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် လှည့်ပတ်မွှေနှောက်ခလောက်ကစားပေးလိုက်ရာ စိုးယုမော်ရဲ့ စောက်ခေါင်းကလေးထဲမှ ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များ ဝေါကနဲ ဒလဟောပင် အပြင်ထိတိုင် သွန်ထွက်ကျဆင်းလာရလေသည်။

ငရဲလည်း သူမစောက်ရည်တွေ အကုန်အစင်မျိုချကာ နို့ကိုင်လိုက်နယ်လိုက် သူမစောက်ဖုတ်တစ်ဝိုက်ကို ထပ်ခါတလဲလဲနမ်းစုပ်လိုက်နှင့် ဆက်လက်ဆွပေးနေပြန်သည်။ ဒီတစ်ကြိမ် စိုးယုမော်ရုန်းကန်ခြင်းသိပ်မရှိတော့ဘဲ အသာတကြည်ငြိမ်ခံနေရာ သူ့လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းစလုံး အဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း ကြပ်တပ်တပ်ကလေးထဲ မရမက အတင်းထိုးထည့်ပြီး တဇွပ်ဇွပ်နှင့် ထပ်မံထည့်မွှေ လိုးဆောင့် ပေးလိုက်မိပြန်တော့သည်။ ျကာင်မလေးလည်း တင်ပါးနှစ်ဖက်အိပ်ရာပေါ်ကိုကြွကြွတက်ကာ တအီးအီး တအင်းအင်း အဆက်မပြတ် ညည်းတွားနေလျက်ရှိလေသည်။

ငရဲသူမစောက်ဖုတ်တစ်ဝိုက်ကို ယက်လိုက်နမ်းလိုက်စုပ်လိုက်နှင့်လုပ်နေစဉ် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက ငရဲလီးကြီးကို အောက်ကနေ လီးတစ်ချောင်းလုံး လဒစ်ထိပ်ကနေအရင်းထိ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နမ်းကာ ကုန်းမှုတ်ပေးသည်။ လီးအောက်ခြေရှိ လဥတွဲတွဲနှစ်လုံးပင် မကျန်ပါချေ။ လချောင်းရောလဥပါ အားရပါးရစုပ်၍ အရသာခံနေရင်း ငရဲရဲ့လီးကြီးလည်း သူမအဆွကောင်းလွန်း၍ အကြိမ်ကြိမ် တိုက်ပွဲဝင်ပြီးတာတောင်မှ သံတုတ်ကြီးတစ်ချောင်းကဲ့သို့ မားမားမတ်မတ်ကြီး ပြန်လည် တောင်မတ်လာခဲ့ရလေသည်။ လီးတောင်လာတော့ ငရဲတစ်စခန်းထပြန်သည်။

"မမမာ ကျွန်တော်မပြန်ခင် တစ်ချီတော့ ဆွဲရအောင်ဗျာ "

"ကောင်မလေး လိုးမယ်မကြံနဲ့ မနက်ဖြန် ကျိန်းသေပေါက် မင်းအတွက်ဖြစ်စေ့မယ်"

"နည်းနည်းကလေးဖြစ်ဖြစ်ပေါ့ အဟဲ … "

"ဟွင်းဟွင်း ဉာဏ်များမယ်မကြံနဲ့ လာထားစမ်း နင့်လီးသာ ငါ့အဖုတ်ထဲအရင်ထည့်ပေးလိုက် ဘယ်လောက် ထပ်လိုးနိုင်မလဲကြည့်မယ် ဟုတ်ပီလား လိုးနိုင်လို့ကတော့ စိုးစိုးအဖုတ်ထဲ ငါကိုယ်တိုင် အသေအချာလက်နဲ့ကိုင်ပြီး ထည့်ပေးမယ်"

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူ့လူစိတ်ထဲက အတွေးကို ကြိုသိနေသည်။ ရတုန်းရခိုက် ဇွတ်အတင်းကျင့်မည်ဆိုပါက မတော်တရော်တွေဖြစ်ကာ ကောင်မလေးစောက်ပတ် သူ့ဂေါ်လီလီးငပဲကြီးနှင့်တွေ့ပြီး အားလုံးစုတ်ပြတ်သတ်၍ ဆေးရုံဆေးခန်းအထိရောက်သွားနိုင်တာမို့ စိတ်ရှည်ရှည်ထားဖို့ ပြောဆိုတိုက်တွန်းရခြင်ပင်။ ငရဲလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကို မလွန်ဆန်ဝံ့ဘဲ သူမဖြဲကားပေးလိုက်သည့်စောက်ပတ်ထဲကို သူ့လီးကြီး ဇွတ်ဗြွတ်ကနဲထည့်သွင်းကာ တရစပ် အားစိုက်လိုးရလေတော့သည်။ လိုးရင်းနှင့်လည်း စိုးယုမော်အခြေအနေကို လှမ်းအကဲခတ်ကြည့်လိုက်ပါသည်။ ဒီမှာတင် သူကိုယ်တိုင် အံ့အားသင့်ရသည့်အဖြစ်နှင့်ကြုံရတော့သည်။

စိုးယုမော် သူ့ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေခြင်းပင်။

ကောင်မလေးမျက်လုံးများက သူ့လီးကြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရဲ့စောက်ဖုတ်ဟပြဲပြဲကြီးထဲကို ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် မရပ်မနားလိုးသွင်းနေမှုကို စိတ်ဝင်စားမှုကြီးစွာဖြင့် မမှိတ်မသုန်ငေးမောကြည့်ရှုလျက်ရှိတာ တွေ့ရသည်။

လီးဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတာကြည့်ရင်း သူမလက်တစ်ဖက်က ပေါင်ခွဆုံရှိ သူမအင်္ဂါဇပ်ရှိရာကို အသာဖွဖွပွတ်သပ်ပေးနေပေသည်။ ငရဲ သူမကိုကြည့်တာ သိပေမယ့် စိုးယုမော်တစ််ချက်ကလေးမှ အကြည့်မပျက်သည့်အပြင် စောက်ဖုတ်ပွတ်ခြင်းကိုလည်း ရပ်တန့်လိုက်ခြင်းမရှိဘဲ ဆက်လက်၍ပွတ်မြဲပွတ်နေလေသည်။ စိုးယုမော်အတော်ကလေး အတင့့်ရဲနေပြီး သူမအပြုအမူမှာ ငရဲရဲ့ကာမစိတ်ဆန္ဒကို ပို၍မီးထိုးမြှင့်တင်ပေးနေသလို သူ့ကိုလည်း တမင်တကာကြီး ဖိတ်ခေါ်မြှူဆွယ်နေပုံပေါက်သည်ဟု ငရဲထင်သည်။

ဒီကြားထဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကလည်း အောက်ကနေ သူမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ငရဲလိုးဆောင့်ချက်အတိုင်း ကော့ကာကန်ကာဖြင့် …

"ဆောင့် ဆောင့် မောင်လေး ဘာလို့ရပ်နေတာလဲ မင်းမလိုးနိုင်ရင်လည်း အစကတည်းကမလိုးနဲ့ကွာ မမအနေခက်တယ် ကျွတ် လီးကြီးတစ်ဆုံးထည့်ပြီး အသားကုန်လိုးပေးစမ်း ငရဲရာ "

"လိုနေတာပဲ မမမာရဲ့ ဒီထက်လိုးစေချင်ရင် ဖင်ကိုစက်တပ်ပြီးလိုးမှဖြစ်တော့မယ် ဟဲဟဲ ကဲ ကဲဗျာ အားရလား ကျေနပ်လား "

"အ အိ အင့်အင့် ဟင့် ကောင်း ကောင်းတယ် အဲဒီလို လုပ်ပါ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့် မင်းဂေါ်လီလုံးကြီးအထဲကိုမွှေမွှေပြီး လိုးပေးရင် တစိခါတည်း အီဆိမ့်သွားတာပဲ ငရဲ လိုးကွာ တရစပ်လိုး မမစောက်ပတ်ပြဲကွဲပစေ စိတ်ရှိလိုးစမ်း ဟင်းဟင်း"

ငရဲလည်း နည်းနည်းကလေးမှ ခိုကပ်မနေတော့ဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရဲ့စောက်ပတ်ကို အဝင်ကြမ်းကြမ်း အထွက်ကြမ်းကြမ်းနှင့် တရစပ်ပင် လိုးပေးနေတော့သည်။ ငရဲလိုးတာကြည့်ပြီး စိုးယုမော်လည်း စောက်ပတ်ပွတ်တာ ပိုအားပါလာပုံရသည်။ သူမစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထိပ်ရှိ အစိအသားတက်ကလေးကို လက်နှင့်ဆွကာဆွကာနှင့် လက်နှစ်ချောင်းပူး၍လည်း သူမစောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲ မဝင်ဝသ်အောင် အပီအပြင်ထည့်သွင်းကာ နှိုက်ဆောင့်ပေးနေတွေ့ရလေသည်။ တအင့်အင့်တဟင့်ဟင့်ညည်းလိုက်သော သူမအသံကလေးကိုပါကြားရသလားလို့ ငရဲစိတ်ကထင်လိုက်မိသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစောက်ဖုတ် အခေါင်းပေါက်ထဲကို ရှောကနဲရှောကနဲ လီးကြီးထိုးစိုက်ကာ လိုးနေရင်းက ငရဲသူ့ဟာကြီးကို နောက်ထပ် အရှိန်ယူသည့်ပုံစံမျိုးလုပ်ပြိး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစောက်ခေါင်းထဲကနေ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဗွပ်ကနဲ ပြန်လည်ဆွဲချွတ်ထုတ်ပြီး သူ့တန်ချောင်းကြီးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ကိုင်မကာ လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် ဆက်တိုက်ဂွင်းထုပစ်လိုက်သည်။

စိုးယုမော်ကို တမင်စိတ်ကြွအောင် လုပ်ပြလိုက်ခြင်းဖြစ်ရာ သူမကလည်း ဒါကိုကောင်းကောင်းသတ်ထားလိုက်မိသည်။ စိုးယုမော် အိပ်ရာပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်ကာ စောက်ပတ်ပွတ်ရင်း ငရဲလှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှကို မျက်တောင်မခတ်စတမ်း အသေးစိပ်ငေးကြည့်နေသူဖြစ်၍ ငရဲသူ့လီးကို ဂွင်းတိုက်ပြတာမြင်မြင်ချင်းပင် အိပ်နေရာကနေ သူမကိုယ်ကလေးကုန်းကြွလာပြီး သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို သိသိသာသာပင် နဘေးနှစ်ဖက်ဆီကို တစ်ဖက်တစ်ချက် ဟဟပြဲပြဲလုပ်ကာ ဖြဲကားပေးလိုက်ရာက ငရဲဂွင်းတိုက်နေချိန်နှင့်တစ်ပြိုင်တည်းမှာပဲ သူမလက်တစ်ဖက်ကလည်း ပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ကို တဖတ်ဖတ်လက်ပူတိုက်ပွတ်ဆွကာနှင့် အောက်ကနေတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို ကော့၍ကော့၍ ပေးလိုက်တာကို ငရဲတစ်ယောက် ကောင်းကောင်းမြင်တွေ့လိုက်ရသည်။ ဒီကောင်မလေး တော်တော်ကလေး မထိန်းသိမ်းနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေပြီ။

"တောက် … ငါလိုးမ …လိုးလိုက်ရလို့ကတော့ ကွာ "

ငရဲ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ပြောမိသည်။

"င ရဲ ဘာ ဖြစ် … တာတာလဲ … ဟင် "

ငရဲ ပါးစပ်က ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်ပြောသံကြားရ၍ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာမေးလိုက်သည်။

"ဘာ ဘာ မှ မဖြစ်ပါဘူး မမရဲ့ "

"ပြောစမ်း နင် လိုးချင်တာ ငါ့လား ဒါမှမဟုတ် စိုးစိုးလား နှစ်ယောက်လုံးအပိုင်ကိုင်ချင်လို့မဟုတ်လား "

"ဟုတ်တယ် နှစ်ယောက်လုံးလိုးမှာ မမ ဟိုမှာကြည့်လေ ဖြစ်နေပုံက လိုးခွဲချင်စရာကြီး "

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလှည့်ကြည့်သည်။ တကယ်ပြောရလျှင် သူမလှည့်ကြည့်စရာပင်မလိုပါ။ အခြေအနေကို ကြိုသိနှင့်ပြီးဖြစ်သည်။ စိုးယုမော် အရမ်းကို လီးဆာနေပြီ။ လီးတစ်ချောင်းချောင်းနှင့်သာ မလိုးရလျှင် သူမအဖြစ်က သေဖွယ်ရာရှိသည် လို့ပင်ပြောရပေတော့မည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ပြီး စိုးယုမော်အနားသွားသည်။ သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်နှင့် အသာနှိုက်စမ်းလိုက်ရင်းက ငရဲဖက်လှည့်ပြီး ခေါင်းညိတ်အချက်ပြလိုက်ရာ ငရဲမဆိုင်းမတွပင် ရောက်လာသည်။

"ငရဲ နင့်လီးကို ဖြေးဖြေးချင်း ထည့်ကြည့်စမ်း စိုးစိုး ကလေး စိတ်ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးလျှော့ထား နာမှာကျင်မှာမကြောက်နဲ့ မိန်းမမှန်ရင် ဘယ်မိန်းမမဆို တစ်နေ့နေ့ လီးနဲ့ ဧကန်မုချတွေ့ရ လိုးရမယ့်သူချည်းပဲ စောက်ပတ်ထဲလီးထည့်လိုးတာ အဆန်းမဟုတ်ဘူး"

ဆိုပြီး လေသံအေးအေးနှင့်ပြောရင်း သူမပေါင်နှှစ်ဖက်ကို နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီဖြဲကားထုတ်စေလိုက်ကာ စိုးယုမော်စောက်ပတ်ကို ဟဟပြဲပြဲကလေး လက်နှင့်ကိုင်ဖြဲပေးလိုက်သည်။ ငရဲလီးဒစ်ကြီးအပြဲသားနှင့် စိုးယုမော်အရှေ့ကို ရောက်လာသည်။

"ခဏနေဦး ငရဲ"

"ဟာ ဘာလဲ"

"သူ့ကို နင့်လီး စုပ်ပစေဦး မိန်းမတစ်ယောက်ကို လီးအရင်မစုပ်ခိုင်းဘဲ ဘယ်တော့မှမလိုးမိစေနဲ့ နောက်အကျင့်ပါသွားရင် မင်းတို့ယောက်ျားတွေပဲ ငတ်မှာ နားလည်လား"

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာပြောတာ ဟုတ်ပေသားပဲလို့ ငရဲတွေးမိသွားပြီး သူ့မမကို တအားအထင်ကြီးသွားသည်။

"ဟား လေးစားတယ်ဗျာ မမမာပြောပေလို့ပဲ ကဲ စိုးစိုး ကြားတယ်မဟုတ်လား ငါ့လီး ကောင်းကောင်းစုပ်ပေးစမ်း"

"ဟုတ် … ကို ကို ရဲ "

စိုးယုမော်လိမ္မာသည်။ ဒီလိုလိမ္မာအောင်လို့လည်း ရသလောက်အချိန်ကလေးယူပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ စိတ်ရှည်လက်ရှည် သင်ကြားပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ဖြစ်သော ယောက်ျားတစ်ယောက်ရဲ့လီးကို ပထမဦးဆုံးအကြိမ်အဖြစ် စိုးယုမော် ကောင်းစွာဆုပ်ကိုင်ခွင့်ရလိုက်သည်။ ကိုယ့်ဖာသာ လီးကိုင်ချင်စိတ်ဖြစ်မိတာကြာပြီ။ ဦးညီဂျော်လီးကို ကိုင်ချင်တာ။ တကယ်တမ်း ကိုင်မယ့်ကိုင်ရတော့ ငရဲရဲ့ ဂေါ်လီလီးကြီးဖြစ်နေသည်။ ဂေါ်လီလုံးအဖုဖုအထစ်ထစ်နှင့်မို့ ဟိုစမ်းဒီစမ်း ဖိလှိမ့်ပွတ်စမ်းရင်း လီးကို ခုမှအနီးကပ်မြင်ဖူးသူပီပီ တင်းပြောင်နေသော လဒစ်လုံးပြောင်ချောချောကြီးကိုရော လက်တစ်ဆုပ်စာလောက်ရှိမည့် လီးကိုယ်ထည်ကြီးကိုပါ ဖျစ်ညှစ်ဆွဲဆန့်ကြည့်နေမိရင်း သူမပေါင်ကြားရှိစောက်ပတ်ထဲမှ ဆစ်ကနဲဆစ်ကနဲ စောက်ရည်တွေ အပြင်ကိုစိမ့်ထွက်လာသည်ကို ခံစားသိလိုက်ရသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလက်တစ်ဖက်က သူမခွကြားကိုစမ်းကိုင်လာသလို ပေါင်နှစ်ဖက်ကြားကို သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှောက်အိပ်ကျလာကာ မိမိစောက်ပတ်ကိုအနမ်းပေးလိုက်တာမို့ စိုးယုမော်လည်း ဇာတ်လမ်းတော့စချေပြီ ဟူ၍ စိတ်ကိုဒုံးဒုံးချလိုက်မိရင်း ကိုရဲ၏လီးငပဲကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ အပြည့်အဝပင် ထည့်သွင်းလိုက်ကာ မစုပ်တတ်စုပ်တတ်နှင့် စတင် စုပ်နမ်းပေးနေမိတော့သည်။

"အား ကောင်းတယ် စုပ် စုပ် ဒစ်လုံးကို အထက်အောက် လှည့်ပတ်ယက်ပြီးစုပ်ပေး ရေခဲချောင်းစုပ်သလိုစုပ် အဲ ဟုတ်ပြီ ဟား မိုက်တယ် အ အ ငါ့လီး အရည်တောင်ထွက်ချင်လာပြီ စုပ် စုပ်စမ်း လရည်ထွက်ပစေ စုပ် နာနာလေး စုပ်ပေး လချောင်းတစ်ခုလုံး အရင်းထိ ပါးစပ်ထဲဝင်အောင် သွင်းကြည့်လိုက် ရလား စိုးစိုး "

"အု အု ဝုဝု အု အူးး ဟူးး အု အွန် အွန်းးး "

ဟင့်အင်း မရဘူး ဟု ပြောချင်သော်လည်း ပြောလို့ကမရပါ။ လီးကြီး အာခေါင်ထဲမှာတစ်နေသည်။ ပြီးတော့ သူမလီးစုပ်သည့် အလုပ်တစ်ခုတည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်နေရတာမဟုတ်။ တစ်ဖက်ကနေ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူမစောက်ပတ်ကို ယက်လိုက်ဆွလိုက် လျှာထိုးမွှေ၍ စိတ်ကြိုက်နှူးဆွခလောက်ကစားလိုက်နှင့်မို့ ဖင်ကလေးတကြွကြွဖြစ်ကာ ခါးအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ထွန့်လူးနေမိရင်း လီးကို လက်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး တတ်သမျှမှတ်သမျှနှင့် ခက်ခဲပင်ပန်းစွာ စုပ်ပေးယက်ပေးနေရခြင်းဖြစ်ရာ တစ်ချက်တစ်ချက် မခံမရပ်နိုင်အောင် စောက်ပတ်အဆွခံရင်း ကျလိကျလိနှင့်မရိုးမရွ စောက်ပတ်ယားယံမှုဝေဒနာကြောင့် ထွက်ပြေးချင်သလိုလို အော်ဟစ်ခုန်ပေါက် ထုရိုက်ပစ်ချင်သလို ခံစားမှုမျိုးစုံကို အတင်းအဓမ္မ အောင့်အည်းသည်းခံရင်း ဇောချွေးတဒီးဒီးကျကာ သေချင်စော်ပင် နံသည်အထိ ဖြစ်နေရတော့၏။ စောက်ရည်တွေ တစ်ပြုံတစ်မကြီးအိုင်ထွန်းကာ ထွက်ကျလာသည်။ စိုးယုမော်ချည်းပဲမဟုတ် သူမစောက်ပတ်ကို လက်နှင့် အဆက်မပြတ်ထိုးမွှေလိုးပေးနေသော ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း ငရဲလီးနှင့်လိုးထားသည့်အရှိန်နှင့် စိုးယုမော်စောက်ပတ်ကိုဆွနေရာကနေ သူမကိုယ်တိုင်လည်း ကာမစိတ်ရိုင်းများကြွသထက်ကြွကာ ဖီလင်တွေတက်ပြီး စောက်ပတ်ကအရည်အထွက်ကြမ်းလာသလို ပြီးလည်းပြီးချင်လာသည်။ ငရဲလီးလည်း မစုပ်တတ်စုပ်တတ် စုပ်ပေးနေသည့် စိုးယုမော်ကြောင့် လရည်ပန်းထွက်ချင်သလို လီးထိပ်ကကျင်ကနဲကျင်ကနဲ တစ်စုံတစ်ရာအချက်ပြလာလေသည်။

ငရဲ သူမခေါင်းလေးကို ရုတ်တရက် ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပြီး …

"အား မရ မရတော့ဘူး ကလေးမ လွှတ် လွှတ်လိုက်တော့ နင့်စောက်ပတ် ငါ ခပ်မြန်မြန်လေး လိုးပေးမှဖြစ်တော့မယ် လရည်တအားထွက်ချင်လာပြီ ဟူး "

ငရဲ သူ့လီးကို စိုးယုမော်ပါးစပ်ကနေ အမြန်ဆုံး ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ပြီး မမမာကိုပါ စိုးယုမော်ပေါင်ကြားကနေဆွဲဖယ်လိုက်ရာက ကောင်မလေးစောက်ပတ်အပေါက်ဝကလေးထဲကို သူ့လီးထိပ်တေ့ပြီး ဘာမပြောညာမပြော ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>