မိသဲ … နေ့စွဲလေးများ (စ/ဆုံး)

မိသဲ … နေ့စွဲလေးများ (စ/ဆုံး)

မောင်ခြိမ့် { အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ }

အခန်း ( ၁ )

" ကိုမြမောင် … လီးကြီးထောင်ပြီး အိပ်မနေနဲ့တော့ … ထထ … ကျုပ် ထမင်းအိုး တည်ခဲ့ပြီ … မိသဲ … ဈေးဝယ်သွားတော့မှာ လိုက်ပို့ဖို့ လုပ်တော့ "

" အီးးးး …… အွန့် …… အေးပါ  … မသန်းရယ် … ငါ့ အလုပ်ငါသိပါတယ် ဟ "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် … တော်ကလေ … လူမနိုး သေးဘူး … လီးအရင် နိုးတာ … ဟွန့် … ထ မျက်နှာသစ် … မိသဲ တောင် ရေချိုးပြီးပြီ … ပြန်လာမှ လုပ်တော့ "

" ခဏလေးပါ … မသန်းကလည်း … ထမိန်လေး လှန်လိုက် ရနေတာကို "

" အိုး … သမီး ဟိုဘက်ခန်းမှာ … သနပ်ခါး သွေးနေတာ … မကြားဘူးလား … သွား … သမီးရှေ့တော့ အလိုးမခံနိုင်ပေါင် တော် "

ကျမ သနပ်ခါး သွေးရင်း အမေ့စကားကြောင့် ရယ်ချင်စိတ်ကို မနဲထိန်း လိုက်ရတယ်။အမေက ခုထိ စကားပြောရင် တစ်တစ်ခွခွနဲ့ ရှေ့မကြည့် နောက်မကြည့် အမြဲပြောတတ်တာ။ကျမရှေ့ အလိုးမခံဘူးသာ ပြောနေတာ အိမ်က ထရံကာ ကပ်မိုး ပေ၂၀ ပေ၄၀ အိမ်လေးပါ။ ကျမ အပျိုဖေါ်ဝင်ကတည်းက ဦးလေး မြမောင်နဲ့ အမေတို့ လိုးတာ မမြင်ချင်မှ အဆုံးပဲ။အခန်းက ၂ခန်း ပတ်လည်မို့ ကျမ အခန်းနဲ့ အမေတို့ အခန်းက ကပ်လျက်ပေါ့။ထရံပေါက်က ကြည့်ရင် အမေတို့ လိုးတာ အတိုင်းသားပဲ။အိမ်အနောက်ဖက် ၈ပေလောက်က အိမ်သာဆောက်ပြီး ဝန်းထရံဒေါင့်မှာ ရေဘုံပိုင်တူးပြီး ကျောက်စည်ကန် အသေးတစ်လုံး ချထားတာ။ အိမ်ပြည့် ဝန်းပြည့် ဆောက်ထားတော့ အိမ်ရှေ့ မြေအလွတ်တော့ မရှိဘူး။

မြို့အစွန်ဘက် ဥယျာဉ် ခြံမြေတွေ အကွက်ရိုက်ရောင်းတုန်းက ကျမ အဖေ ရွာက လယ်ကွက်လေး ရောင်းပြီး ဝယ်ထားတဲ့မြေ။ အင်း ကျမ အဖေ ဆိုတာ ခု အမေ့ယောင်္ကျား ဦးလေး မြမောင် မဟုတ်ဘူး။ ဦးစိန်သောင်းတဲ့ ဆုံးတာကြာပါပြီ  အဖေက ရွာကနေ မြို့တက်ပြီး အောက်ခြေ လက်သမား ဘဝကနေစခဲ့တာ တဖြည်းဖြည်း လက်သမားဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့တယ်။လက်သမားဆရာ ဘဝကနေ မုန့်ဟင်းခါးရောင်းတဲ့ အမေနဲ့ ဆုံခဲ့ကြတာ။ကျမ မွေးပြီး ၁၀နှစ်လောက်ကျ ရွာက အမွေရတဲ့ လယ်ကွက်လေးရောင်းပြီး ခုနေတဲ့ မြို့စွန်က ရပ်ကွက်ထဲ ပြောင်းခဲ့ကြတယ်။

ဒီရောက်ပြီး ၂နှစ် နေတော့ အဖေ ဆုံးရောပဲ။အဖေ ဆုံးပြီး ၃ နှစ်ကျော်မှ အမေက နောက်အိမ်ထောင် ထပ်ပြုတာပါ။နောက်အိမ်ထောင်က ခု ဦးလေးမြမောင်ပေါ့။ပထွေးဆိုပေမယ့် ကျမနဲ့အမေ့ကို ဆိုက်ကားနင်းကျွေးတာ ခုထိပါပဲ။အမေ့ အပေါ်လည်း သံယောစဉ်ကြီးရှာပါတယ် မျက်စိအောက်ကကို အပျောက်မခံတာ။နှာလည်း ထန်တာ ပြောမနေနဲ့တော့ အမေကလည်း ဦးလေး မြမောင်နဲ့ယူပြီးမှ ပြင်ပြင်ဆင်ဆင် နေတတ်လာတယ်။

" မိသဲ ရေ … ပြီးရင် အိမ်ရှေ့ ထွက်ခဲ့တော့ဟေ့ "

" ဟုတ် … ဦးလေးမြမောင် "

သနပ်ခါးလိမ်းပြီး မျက်နှာ ယက်ခပ်နေတုန်း ဦးလေးမြမောင် အသံကြားတာနဲ့ ကျမလည်း ချက်ချင်းပြန်ဖြေပြီး ဈေးဝယ်ဖို့ ပိုက်ဆံ အိတ်ထဲ ပြန်စစ်လိုက်တာ။ကျမဈေးရင်းက ၅ သောင်းခွဲလောက်ပါပဲ အခွန်လွတ်ဈေးကြီးက အသားငါးရယ် ဟင်းသီးဟင်ရွတ်ရယ် ဝယ်ပြီး ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးတန်းလေးထဲ ပြန်ရောင်းတာပါ။နေ့လည် ၂ ချက်ဆို အကုန်ကုန်ပြီ ၈ ထောင်နဲ့ ၁ သောင်းကြား အသာလေး မြတ်တယ်။ဒါပေမယ့် လွယ်တော့ မလွယ်ဘူး ပြောတတ် ဆိုတတ် ရောင်းတတ်မှပါ။

ဆွဲခြင်းတစ်လုံးရယ် တကောက်တောင်းအကြီး တစ်လုံးရယ် ယူပြီး အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ဦးလေးမြမောင်က ဆိုက်ကား ဖုန်သုတ်နေတယ်။ကျမလည်း တကောင်တောင်းကို နောက်ထားပြီး ရှေ့ကတက်လိုက်တာ ကျမပေါင်ပေါ် ဆွဲခြင်း တင်ပြီးမှ ဦးလေးမြမောင်က ဆိုင်ကားပေါ်တက်နင်းတာပေါ့။ဆိုင်ကားပေါ်ထိုင်နင်းနေတဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားထဲက လီးက ထောင်ထွက်နေတာ ကျမ ခိုးကြည့်ရင်း ပြုံးမိလိုက်တယ်။မနက်စောစော အမေက အလိုးမခံတော့ မာန်က မကျတာနေမယ်။

ဈေးကြီးရောက်တော့ ဦးလေးမြမောင်ကို လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က စောင့်ခိုင်းပြီး ကျမ ဝယ်စရာ ရှိတာတွေ ပတ်ဝယ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတာ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကျမ မနားရတော့ပါဘူး ပြန်ရောင်းဖို့ ကြက်သွန်နီ ၁၅ကျပ်သား အထုပ်လေးတွေ ထုပ် ငါးခြောက်အသေး ၁၀သား အထုပ်လေးတွေ ပြန်ခွဲထုပ် အစုံပါပဲ လက်လီ ပြန်ရောင်းဖို့ ပြင်ဆင်နေရတာပေါ့။အားလုံးပြီးစီးမှ ဦးလေးမြမောင်ကို ရပ်ကွက်ထိပ်က ဈေးတန်းလေး လိုက်ပို့ခိုင်းရတာ။

ဈေးတန်းလေး ဆိုပေမယ့် အမြန်လမ်းမကြီး ဘေးမို့ အရှေ့ဘက်ခြမ်း ရွာတွေကပါ လာဝယ်ကြတယ်။ကျောက်လမ်း အနောက်ဖက်က ကျမတို့နေတဲ့ မြို့စွန်ရပ်ကွက်လေးပေါ့။ကျမ ဈေးခင်းပြီးတာနဲ့ ဦးလေးလှမောင်က ဆိုက်ကားဂိတ် တန်းထွက်တာ။

" မိသဲတို့များ … အပို့ အကြိုနဲ့ … ဇိမ်ပဲ တော် "

အသံလာတဲ့ဆီ ကြည့်လိုက်တော့ ပန်းသည် မိတူး။ကျမနဲ့ အသက်က မတိမ်းမယိမ်းပါ ၂၀ကျော်တွေ။

" ကောင်မ ငါ့လို နေချင်ရင် … နင့် အမေ နောက်လင်ယူခိုင်းလေ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" အံအောပါ့တော် … အမေ့ ယူခိုင်းမယ့် အစား … ကျုပ်ပါကျုပ် ယူလိုက်မယ် … ဟီးဟီးးး "

" မသာမ … မနက်မလင်းသေးဘူး … ယွပြီ "

" အံမယ် … နင်ကျတော့ … ခဏနေ ကိုအေးကျော် လာရင် … ဆီဘူး ခါပြတော့မှာ "

" ဖွီ …… အဲဒီ ကိုအေးကျော် … နင်သာခံလိုက် ငါမအားဘူး "

" ခိခိ "

ကိုအေးကျော် ဆိုတာ ပိုလီယို စွဲနေတဲ့ ဈေးနားက လူတစ်ယောက်ပါ ခဏနေ ကျမတို့ ဈေးသည်တွေဆီ မုန့်ဖိုးတောင်းပြီး သူ့ဝမ်းစာ ဖြည့်ရတာပေါ့။ဘဝပေး ကုသိုလ်ကံမကောင်းပေမယ့် စေတနာကတော့ အပြည့်ရှိတယ်။ကျမတို့ နေ့လည် ၂နာရီလောက် ဈေးသိမ်းတာနဲ့ တဈေးလုံးက အမှိုက်တွေ တယောက်ထဲ လှဲတာ အမှိုက်တွေစုပြီး ညနေပိုင်းကျ အမှိုက်ပစ်ပေးရှာတာ။တဈေးလုံးကလည်း ကိုအေးကျော်ကို မုန့်ဖိုး ဝိုင်းပေးကြပါတယ်။

" ကဲ … မုန့်တီ ရပြီနော် … မိသဲတို့ မိတူးတို့ "

ကျမနဲ့ မိတူး စကားနိုင်လုနေတုန်း ခေါင်းရွတ် မုန့်တီသည် အမေစော က လှမ်းအော်ရင်း သူ့နေရာလေးမှာပဲ ခေါင်းပေါ်က မုန့်တီဘမ်းလေး ချလိုက်တယ်။

" သမီး … ငရုပ်သီး လျော့ထည့် အမေစော … ငါးဖယ် ၂တုံး တခါထဲ ကိုက်ပေး "

" ငရုပ်သီး လျော့လိုက် … အမေစောရေ … အဲကောင်မ ဖင် လိပ်ခေါင်း ထွက်နေတာ ခိခိ "

" မသာမ … ငါက ဖင်ပဲထွက်တာ … နင်က စောက်ပတ်က ထွက်နေတာ … ဟွန့် "

မိတူးနဲ့ ကျမ စကားနိုင်လုနေကြတာ အမေစောကတော့ တခိခိနဲ့ ကျမတို့ ၂ယောက်ကို ကြည့်ပြီး သဘောကျနေတာပေါ့။ကျမတို့ ဘဝတွေက ဒီလိုပါပဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက စကားပြောကြမ်းတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ကြီးပြင်းခဲ့တော့ လူရင်းချင်း တွေ့ပီဆို တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်ရမှ အားရကျေနပ်ကြတာ။စားသောက်ပြီး ခဏနေတော့ ဈေးဝယ် ကျလာတာနဲ့ စကားမကြောဖြစ်တော့ပါဘူး မိတူးကလည်း သူ့ပန်းတွေ အော်ရောင်း ကျမကလည်း ဟင်းသီးဟင်ရွတ်နဲ့ သားငါးတွေ အော်ရောင်းကြပေါ့ရှင်။

" ဟိတ် … ညည်းလင် လာပြီ … မိသဲ … ပိုက်ဆံ ထုတ်ထား …… ခ်ခ် "

လူပါးသွားတာနဲ့ မိတူး ဆီက စကားသံ ထွက်လာတော့တာ။သူပြတဲ့ဆီ ကြည့်လိုက်တော့ ကိုအေးကျော် ပေါ့ လက်ထဲ ၁ရာတန် ၂ရာတန်လေးတွေ အရှည်လိုက် လက်ထဲ ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ထားပြီး ကျမ အရှေ့ဘက်က လက်ဖက်သည် ဒေါ်အေး ဆိုင်မှာ လက်အုပ်လေး ချီပြီး ရပ်နေရှာတယ်။

" ကိုအေးကျော်က … ငါ့ မကြိုက်ဖူး မိတူး ညည်း ကြိုက်နေတာပါ "

" ငါ့ အလကား ကြိုက်ပါ့ မလား … ညည်းလို တောင့်တောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ခပ်ချောချော ကြိုက်မှာပေါ့ "

ကျမတို့ ပြောတုန်း ကိုအေးကျော်က အနားရောက်လာတယ် ကျမ လည်း ၂ရာတန် တစ်ရွတ်နဲ့ ၁ရာတန် တစ်ရွတ် လတ်တာလေး ရွေးနေမိတာ။

" အားဘား  အဘား … အ  အဘားးး "

" ခ်ခ် …… ရော့ရော့ ကိုအေးကျော် … မတည့်တာတွေ မစားနဲ့ … ဝတာ ဝယ်စား "

ကိုအေးကျော်က မွေးရာပါ အကြောတွေ မသန်ရှာတာ လမ်းလျှောက်ရင် ထော့နင်း ထော့နင်းလေးနဲ့ ဘယ်လက်ကကွေးနေပြီး မျက်နှာကလည်း အကြောပါနေတဲ့ လူတစ်ယောက်။စိတ်စေတနာ ကောင်းပြီး ပေးမှ ယူတာ မပေးလည်း လက်အုပ်လေးချီပြီး လှည့်ထွက်သွားတတ်တယ်။

" အံမယ် … လင်ကို စိုးရိမ်နေတာ …… အိမ်ခေါ် ထား ပါ့လား ကောင်မ "

" ဘားဘားးး  …… အားဘား …… အဘားဘား "

မိတူးက ကျမ လှမ်းစတာကို တအားအား တဘားဘားနဲ့ ခေါင်းရမ်းပြီး မိတူးကို လှမ်းကြည့်နေတာ။ဉာဏ်ရည်မပြည့်ရှာ ပေမယ့် ဈေးထဲ နေတာ ကြာတော့ မိတူး စကားကို နားလည် တဲ့ သဘောနဲ့ ငြင်းနေရှာတယ်။

" တွေ့လား မိတူး … ငါ့ မကြိုက်ဖူး … ညည်းကြိုက်နေတာတဲ့ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" အာ အား ဘားဘား …… အ ဘားဘား … ဘား ဘား "

မိတူး နဲ့ စတော့လည်း ခေါင်း တရမ်းရမ်းနဲ့ပဲ။မိတူးက မျက်ခုံးမွှေးပါးပြီး မျက်ပေါက်ကျဉ်းပေမယ့် မျက်နှာသွယ်သွယ်လေးပါ။ကျမက မျက်နာသွယ်ပေမယ့် မိတူးနဲ့ပြောင်းပြန် မျက်ခုံးထူထူ မျက်လုံးလှတယ်။ မိတူး ခန္ဓာကိုယ်က သာမန်ပါပဲ။ကျမနဲ့ အရပ်က မတိမ်းမယိမ်းလေး။ထူးခြားတာက ကျမ အပျိုဖေါ်ဝင်ပြီး နောက်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ်က ဖွံ့ထွားလာတာ ခါးအောက် ဖင်ကြီးတွေက ဝိုင်းပြီး ကော့ထွက်လာတော့ မြင်သူတိုင်း ငေးကြည့်ကြတယ်။အစပိုင်း ရှက်မိပေမယ့် နောက်ပိုင်း ရိုးသွားတော့ မရှက်တော့ပါဘူး နေတတ်လာတယ်။

ကိုအေးကျော် ကို မိတူးကလည်း သုံးရာ ပေးနေတာ။ကိုအေးကျော်က ပန်းစည်းထည့်တဲ့ ဘမ်းကို ခါးညွတ် ငုံယူရင်း မိတူး ရင်ဘတ် လက်ညိုးထိုးပြီး တဘားဘားနဲ့ ပြောနေတော့တယ်။ကျမလည်း ကိုအေးကျော် ပြောမှ မိတူး ရင်ဘတ်ကို ကြည့်မိတော့ မထိန်းနိုင်ပဲ ရယ်မိတာပေါ့။

" ခိခိ … ခုကတည်းက လင်ကို မြူနေတာ …… ကောင်မ "

မိတူး ကျမ စကားကြောင့် မျက်နှာကြီး ပြုံးဖြီးကြီးလုပ်ရင်း ကြယ်သီးပြုတ်နေတဲ့ သူ့အင်္ကျီကို လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲစု နေတာ။အင်္ကျီ ကြယ်သီး တစ်လုံး ပြုတ်ပြီး ဘရာစီယာ အောက်က နို့အုံ အပေါ်ခြမ်းလေး ထွက်ကျနေတာလေ။ကိုအေးကျော် ထွက်သွားတဲ့ထိ ကျမတို့လည်း စကားနိုင် လုနေကြတယ်။အချိန်တွေ တဖြည်းဖြည်း ကုန်လာတော့ နေ့လည်ဘက် မိတူးက ပိုက်ဆံ ရေပြီး ကျန်တဲ့ ပန်းတွေကို ရေဝတ်လေး အုပ်နေတာပေါ့။

" မိသဲ … ငါတော့ သိမ်းပြီဟာ … နင် ထမင်းစားတော့ မလား … ဒေါ်ခင်ကြီး ဆိုင် ငါဝင်မှာပေးလိုက်မယ် "

" အေးဟာ နင်ပြန်ရင်း … ဝင်မှာလိုက်တော့ … ငါက ၂ ချက်ထိုး လောက်မှ သိမ်းမှာ "

မိတူးက ထမိန်သေချာ ပြင်ဝတ်ရင်း ပန်းစည်းတွေ ထည့်ထားတဲ့ ဘမ်းကို ခေါင်းပေါ်ရွတ်ပြီး ထပြန်သွားပြီ။ကျမက ထုံးစံအတိုင်း လက်ကျန်လေးတွေ ကုန်အောင် ရောင်းရဦးမယ်။ခဏနေတော့ ဒေါ်ခင်ကြီး ဆိုင်က ကောင်လေး ထမင်းလာပို့ပေးပါတယ်။ဒေါ်ခင်ကြီး ထမင်းဆိုင်က ဈေးထိပ်မှာပါ မိတူး အိမ်ပြန်ရင်း ကျမဖို့ ဝင်မှာပေးတာ။ကျမတို့လို ဈေးသည်တွေ အတွက် တခါးစား ၇၀၀ ပဲ အသားဟင်း တခွက် အရံဟင်းက ပဲနပ် ငပိကြော် ချဉ်ရည်ဟင်း အတို့အမြုပ်လေးရော တန်ပါတယ်။

" မမသဲ … ဝက်သားကုန်လို့ … ကြက်သားနဲ့ ယူလာတယ် ပိုထည့်ပေးထားတယ်တဲ့ "

" အေးအေး ငါ့မောင် … ရော့ ပိုက်ဆံ "

" ဟုတ် … ခဏနေမှ ပန်းကန်တွေ လာသိမ်းတော့မယ် "

ကျမ အိမ်မှာ ညနေစာ တနပ်ပဲ စားတယ် မနက်နဲ့ နေ့လည်က ဈေးမှာပဲ စားတာ။အမေ့ကို ကျမ အတွက်နဲ့ အလုပ်မရှုပ်စေ ချင်တာပါ။နေ့လည် ၂ချက် ကျော်တော့ ဦးလေးမြမောင် လာကြိုနေပြီ။

" ကလင် ကလင် … မိသဲ … ငါ ရောက်ပြီဟေ့ "

ကျမနား မရောက်ခင် ဆိုက်ကား ဘဲလ်သံလေး ပေးပြီး လှမ်းအော်နေတာ။ကျမလည်း အကုန်သိမ်းဆည်း ပြီးပါပြီ။ရောင်းရသမျှ ပိုက်ဆံကို ကျမလွယ်နေကြ လွယ်အိတ်လေးထဲ ထည့်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ဦးလေးမြမောင်က တကောက်တောင်း ကိုမပြီး ဆိုက်ကားနောက်တင်တော့ ကျမလည်း ဆွဲခြင်းဆွဲပြီး ရှေ့က တက်ထိုင်လိုက်တာ။

" အသီး အရွတ်တွေက … မကုန်ဘူးလား "

" ကုန်ပါတယ် … ဦးလေးမောင်ရဲ့ … ညနေစာ အိမ်ချက်ဖို့ အာလူးလေး နဲနဲရယ် … ဝက်သားရယ် သေချာ ချန်ထားလိုက်တာ "

ဦးလေးမြမောင်က ကျမကိုင်ထားတဲ့ ဆွဲခြင်းထဲက အာလူးတွေ မြင်ပြီး မေးနေတာပေါ့။အိမ်ရောက်တော့ ဦးလေး မြမောင်က အမေ့ အခန်းထဲ တန်းဝင်သွားတယ်။

" ရှင့်လီးကလည်း … အမြဲတောင်နေတာ … မပြောချင်ဘူး … သွား မနက်က တခါ လုပ်ပြီးသား … ညကြမှ လုပ်တော့ "

ကျမ အခန်းထဲ လွယ်အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံတွေ ထုတ်ရေနေတုန်း အမေ့ အသံ ကြားရတော့တာပဲ။

" မသန်းကလည်း … ငါက သေချာ တောင်တာမှ မဟုတ်တာ … နင့် ဟာကြီး မြင်ရင်ကို မနေနိုင်တာ … ဟီးဟီး "

အမေကလည်း အမေပါပဲ ကျမ အဖေရင်း ရှိတုန်းက ဒီလို မနေဘူး ဦးလေးမြမောင်နဲ့ကျ ဖင်ပေါ်ခေါင်းပေါ် နေတတ်လာတာ။ကျမ ထရံပေါက်လေးက ကြည့်တော့ အမေက ပေါင်ဖြဲထိုင်ပြီး လည်ပင်းနဲ့ ဗိုက်ကို ကုတ်နေတာ ထမိန်က ခါးလျှောချထားတော့ ဘော်လီမပါတဲ့ နို့တွေက တွဲကျနေတယ်။ဗိုက်ခေါက် နဲနဲထွက်ပေမယ့် ကြမ်းပြင်ပေါ် အိကားနေတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးက တခြမ်းလောက်ပေါ်နေတာပေါ့။ဦးလေး မြမောင်က ပေါင်ကားထိုင်နေတဲ့ အမေ့ ထမိန်အောက်နားစကို ပေါင်ရင်း လှန်တင်ပြီး တဟီးဟီးနဲ့ လက်က ပေါက်ကြား နိုက်နေတယ်။

ကျမ ရှိလို့ အမေက မူနေတာပါ မရှိရင် ခံပြီးတာ ကြာပေါ့။အမေက ထမိန်ကို ရင်လျားလိုက်တော့ ဦးလေးမြမောင်လည်း စိတ်လျော့သွားတာ ထင်တယ် အခန်းထဲက ပြန်ထွက်လာပြီး ဆိုက်ကားပြန်ထွက်သွားတာ။ကျမလည်း ဈေးရင်း ၅သောင်းခွဲ ဖယ်ပြီး မြတ်တဲ့ ပိုက်ဆံ ရည်တော့ ၉ထောင်ကျော် ရတယ်။အမေ့ အိမ်စရိတ် ပေးဖို့ ၅၀၀၀ ချန်ပြီး ကျန်တာ ကျမ သေတ္တာ လေးထဲ ထည့်ပြီး သော့ခတ်လိုက်တာ။ကျမ အိမ်ပြင်မလို့ ပိုက်ဆံစုနေတာ ၁နှစ်ကျော်ပါပြီ ဒီတမိုး ပြီးရင် သွပ်မိုးပြီး နောက်ဖေး ရေလောင်း အိမ်သာလေး လုပ်မလို့ပါ။

" အမေ … ရော့ … ၅၀၀၀ "

" နေ့တိုင်း ပေးမနေပါနဲ့ … မိသဲရယ် … ညည်းက အပျိုကြီး ဖါးဖါး ဖြစ်နေပြီ … အဝတ်စားလေး ဝယ်ဝတ်ဦး … ဖုန်းပဲ ဘေလ်ထည့်မနေနဲ့ "

…………………….......................................................................................................…………

အခန်း ( ၂ )

" ခ်ခ် … ဒါကတော့ အမေရယ် … သမီးက သူများတွေလို အမြဲ မသုံးပါဘူး … ညပိုင်းပဲ … ခဏတဖြုတ် ကြည့်တာပါ … ပိုက်ဆံ မကုန်ပါဘူး "

ခုခတ်ကလည်း မလွယ်ဘူးလေ ရပ်ကွက်ထဲက ကလေးတွေတောင် ဖုန်းတလုံးစီနဲ့ပါ ကျမလည်း ဖေ့ဘုတ်  အကောင့် တခုဝယ်ပြီး သတင်းဖတ် မင်းသားမင်းသမီတွေရဲ့ အရှုပ်တော်ပုံတွေ ဖတ်ရင်း ညပိုင်း အပျင်းပြေတာပေါ့။အရှင်းဆုံး ပြောရရင် ကျမလည်း သာမန် ပုထုစဉ်လေ သွေးနဲ့ သားနဲ့ပဲ အပြာဇတ်ကားတွေလည်း ကြည့် အောစာတွေလည်း ဖတ်ရင်း တကိုယ်ရည် အာသာဖြည်မိတာပဲလေ။အောစာ ရေးတဲ့ စာရေးသူ တစ်ယောက်နဲ့ fri ဖြစ်ထားသေးတယ်။

အဲဒီလူကို ကျမပြောရင် ရှင်တို့ အံအောသွားမယ်။ စဉ်းစားမနေနဲ့ သူ့နာမည် #မောင်ခြိမ့် ဟုတ်တယ် ကိုမောင်ခြိမ့် ဆိုတာ ကျမတို့ ရပ်ကွက်ကပါ။အင်း အသက်က ၃၀ ကျော်ပြီ အသောက်အစား မရှိပေမယ့် တခါတခါ မူးလာရင် ရပ်ကွက် အလယ်က တုတ်ကြီးပေါ် အုပ်စုလိုက် သီချင်းဆိုကြသေးတာ။ကျမ အရွယ်ရောက်ကတည်းက ကိုမောင်ခြိမ့် သူစိမ်းမိန်းမနဲ့ တွဲလာတာမျိုး မမြင်ဖူးသေးဘူး ဆိုလိုက်တဲ့ သီချင်းက အသဲကွဲ သီချင်းတွေ။သူတို့အုပ်စု မူးပြီး အော်ဟစ်နေလည်း ရပ်ကွက်က မပြောပါဘူး။မပြောဆို အရပ်ထဲ သာရေးနာရေးဆို သူတို့ အုပ်စုပဲရှိတာ။

လူတစ်ယောက် ဆုံးပြီဆို မောင်ခြိမ့် ခေါ်ဟေ့ဆိုပြီး အစပြုရတဲ့ အထိပါပဲ။ကိုမောင်ခြိမ့် bff နှစ်ယောက်က ကိုအောင်မိုးနဲ့ ကိုသံချောင်းပေါ့ လူပျိုကြီးတွေ ဆိုပေမယ့် ဏာဘူးကျလွန်းပါတယ်ရှင်။အရပ်ထဲလည်း သူတို့ မလိုက်ဖူးတဲ့ အမျိုးသမီး မရှိသလောက်ပါပဲ။အထူးသဖြင့် ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့ ကျမ သူ့အိမ်ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်တိုင်း မျက်နှာ ဘယ်တော့မှ မကြည့်ဘူး ဖင်ပဲ ကြည့်နေတာ။တခါတခါ ကျမ အမြင်ကတ်လွန်းလို့ သူ့အိမ်ရှေ့ဆို ဖင်ကို ဘယ်ညာရမ်းပြီး သေချာ လျှောက်ပြလိုက်တယ် ဇက်ကြီးလိမ်ပြီး ကျန်နေရစ်တာ မှတ်ကရောပဲ။

" ဟဲ့ … ညနေစာ … ကြက်ဥ ကြော်ပေးရမလား မေးနေတာ … ဘာပြုံးနေတာလဲ … မိသဲ နော် … ဟင်းဟင်း "

" ဟင် … အမေ … ဟုတ် ဟုတ် … ခိခိ "

ကိုမောင်ခြိမ့် အကြောင်းတွေးရင်း အမေ့အသံကြောင့် ကမန်းကတန်း ပြန်ဖြေလိုက်ရတယ်။ညပိုင်း အမေတို့နဲ့ ထမင်းအတူ စားပြီး တီဗွီ ခဏကြည့် ပျင်းလာတာနဲ့ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့လိုက်တာ နာရီ ကြည့်တော့ ၉နာရီခွဲနေပြီ ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့် အိပ်မရတာနဲ့ ခေါင်းရင်းခုံအပုလေး ပေါ်က ဖုန်းယူ ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ ! အိုး ! အစုံပါပဲ မော်ဒယ်မင်းသမီးတစ်ယောက် နာမည်ကြီး မင်းသားနဲ့ အတူနေပြီး ပြက်သနာတက်တော့ မဒိန်းမှု့နဲ့ အမှု့ဖွင့် တရားစွဲကြ အဆိုပြိုင်ပွဲကလည်း ဆုရသွားတဲ့သူကို ပရိတ်သတ်က မကျေနပ်လို ဒိုင်ပြောင်းခိုင်းတာ တွေရော ဖေ့ဘုတ်ပေါ် တရားဝင်တွဲပြီး ကွဲကြပြဲကြတော့ တစ်ယောက်ဝှက်ဖဲ တစ်ယောက်လှန် ပြီး ဆဲကြ ပြုကျ ဒီကြားထဲ ဆယ်လီတွေက တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် အပြိုင် စောင်းမြှောင်း ပိုစ့်တင်ကြနဲ့ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် အိပ်ယာထဲကနေ အကုန် သိခွင့်ရတော့ အပျင်းပြေတာပေါ့နော့။

ခဏ နေတော့ cb က တချွင်ချွင်နဲ့ စာတွေ ဝင်လာလို့ အသံကို အဆုံးထိ ပိတ်ထားလိုက်ရတယ်။ကျမ acc နိမ်းက အဲ မပြောပြပါဘူး ခိခိ။ယောင်္ကျားတွေများ မိန်းကလေးပုံ တင်ထားရင် အထီးမှန်းမသိ အမမှန်းမသိ တဟိုက်ဟိုက်နဲ့ပါ။တချို့က ရိုးရိုးသားသား မိတ်ဆက်ပေမယ့် တချို့က အတော်ရိုင်းတာ အအိုလား အပျိုလား ဘယ်မှာနေတာလဲ စုံစိနေအောင် မေးကြတော့တာ။ကျမက ကျမပုံ မတင်ပါဘူး မင်းသမီးပုံလေးတွေ တင်တာများတယ်။တခါတခါ အောက်ခြေ လူတန်းစားတွေရဲ့ လူနေမှု့ဘဝ ခံစားချက်လေးတွေ ရေးရင်း ပိုစ့်တင်တတ်တာမျိုး။

cb က ပြောနေကျ သူငယ်ချင်း ၅ယောက်လောက် ရှိတယ် ။ ၅ယောက်လုံး ရိုးရိုးသားသားမို့ သာကြောင်းမာကြောင်း ဘာဟင်းချက်စားတုန်း မိုးရွာလား နေပူလား ဒီလောက်ပါပဲ။ခဏနေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် acc လေး မီးစိမ်းလာတယ်။ည ၁၀နာရီ ကျော်နေပြီ ဘာများလုပ်နေလဲ လို့ စပ်စု ချင်တဲ့စိတ်က ပေါ်လာတာပေါ့။ကျမ ဘက်ကပဲ စ ဟိုက်လိုက်တာပါ။ကိုမောင်ခြိမ့်က အပြင်မှာ ပျော်ပျော် နေတတ်ပေမယ့် လိုင်းပေါ်ကျ ချေတယ်ရှင့်။စကားပြန်ပြောချင်မှ ပြန်ပြောတာ။ကျမ မှန်းလည်း သူမသိပါဘူး။ကျမက သူ့acc ကို ရပ်ကွက် ကထိန်ဖို့ အလှူခံရင်း သူ့ဖုန်း ခိုးကြည့်ခဲ့လို့ သူ့acc မှန်းသိနေခဲ့တာ။

အဲဒီနေ့က ကျမတို့ မိန်းကလေးအုပ်စု အလှူခံပေးရတဲ့ရက် ကိုမောင်ခြိမ့် အိမ်ထဲဝင်တော့ အိမ်ရှေ့ခုံပေါ်မှာ ဖုန်းကြည့်နေတာ။ကျမတို့ မြင်တာနဲ့ ခဏဆိုပြီး အိမ်ထဲပိုက်ဆံ ဝင်ယူတာ ကျမလည်း စပ်စုချင်တော့ စားပွဲခုံ ပေါ်က သူ့ဖုန်းယူကြည့်မိတာ သူ့acc နိမ်းရယ် ပရိုဖိုင်ရယ် မြင်လိုက်ရတာပေါ့။ညပိုင်း ကျမ လိုင်းသုံးတော့ သူ့acc ကျမ သွားအပ်လိုက်တာ။ ၅ရက်လောက်နေမှ fri လက်ခံပြီး ၂ပတ်လောက်မှ ကျမနဲ့ စကား စပြောဖြစ်တယ်။ဒီလိုပဲ ဆရာခြိမ့် ပရိတ်သတ်ပါ ဘာညာဆိုပြီး ဖေါရှော အရင် ရိုက်လိုက်တာ။

" မင်္ဂလာပါဗျာ "

ဟော ပြောရင်းဆိုရင်း ခုန ကျမ ဟိုက်ထားတာ စကားပြန်ပြောနေတယ်။မင်္ဂလာပါဗျာ ဆိုတာ သူပြောနေကြ စကားလေး။

" ဆရာခြိမ့် … ဘာလုပ်နေတာလဲ ရှင့် "

" အားတဲ့ချိန် … ဘော်ဒါတွေ စာပြန်နေတာပါ "

" အော် … စာရေး နေသလားလို့ပါ "

" ခုနမှ ရေးပြီးတာဗျ … ညှောင်းလို့ ခဏ နားနေတာ "

" အသစ် မတင်ဘူးလားရှင် … စောင့်ဖတ်ရင်း အားပေးနေရတာ "

" ဟာ … ရေးပြီးသမျှတော့ တင်ပေးတာပဲဗျ … တပိုဒ်စာ ရဖို့ … အတော် အားထည့် ရေးရတာ … ခင်ဗျားတို့ စာဖတ်သူတွေက … အသစ်တင်ပြီးတိုင်း … အဆက်တောင်းကြတာ … စာရေးသူတွေကို နားမလည်ကြဘူးဗျာ "

ပြောရင်းဆိုရင်း ဖေါက်လာပြီ ခိခိ ကျမ က ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး အပြင်သာ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို သိပ်မရောရဲတာ လိုင်းပေါ်ကျ ကလိ လိုက်ရမှ။

" ကိုမောင်ခြိမ့်က … အပြင်မှာ ချောလားရှင့် "

" ဟမ် … အဲဒါတော့ ကျနော့် ချစ်ချစ် … လာမှ မေးကြည့်ဗျာ … ဟီးဟီး "

ဒါမျိုးကျ မသာကြီးက ဖြီးနေတာ တွေ့လား ဟွန့်။ဒင်းရုပ်ကြီး အပြင်မှာ မမြင်ချင်မှအဆုံးပဲ။

" ဟဲ့ … မိသဲ … အိပ်တော့လေ … ဖုန်းမီး ပွင့်နေတာ ငါသိတယ်နော် … မနက် ဈေးထွက်ရင် အိပ်ရေး မဝပဲ နေမယ် "

ကိုမောင်ခြိမ့် စ ကောင်းနေတုန်း အမေ့အသံကြောင့် ကျမလည်း ကိုမောင်ခြိမ့် နူတ်ဆက်ပြီး အိပ်ပစ်လိုက်တာ။အိပ်မက်ထဲ ကိုမောင်ခြိမ့် ကြီးက ရည်းစား စကားလိုက်ပြောလို့ ကျမ ထွက်ပြေးရသေးတယ် ဟိဟိ။မနက် အိပ်ယာ ထတော့ တကျွိကျွိနဲ့ ကြမ်းလှုပ်သံတွေ ကြားရတော့တာပါပဲ။မနက် ၅နာရီ မတ်တင်းပဲ ရှိသေးတယ်။အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ပေါ့ တအီးအီး တရှီးရှီးနဲ့ မောနင်းပြဇတ် အစီအစဉ်လေး တိုက်ရိုက် လွင့်နေကြပြီ။

" ဘွတ် … အားးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … မသန်းရယ် … ရှီးးး းးးး "

" စကား မပြောပါနဲ့ဆို … ကိုမြမောင်ကလည်း … လိုးမှာဖြင့် လိုး … ဟိုဘက်ခန်းက ကလေး နိုးသွားဦးမယ် "

" အားးး ရှီးးး … အေးပါ မသန်းရာ … ကောင်းလွန်းလို့ … ပြောမိတာပါ "

အမေက ကျမ ကို ခုထိ ကလေး ထင်နေတုန်းရှင့်။ကျမ ဟာတွေက အထက်အောက် လက်ယောင်လိုက်နေတာ ကြာပေါ့။အမေတို့ လိုးတာတွေ ကြည့်ရင်း လက်နဲ့ အာသာဖြေတဲ့ အကျင့်က စွဲနေပါပြီ။ကျမ ထရံပေါက်လေးက ကြည့်လိုက်တော့ အမေက ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဖက်ထောက်လေး ကုန်းပေးနေတာ ထမိန်က ခါးထိလိပ်တင်ထားရင်း ကျမ အခန်းထရံဘက် ခေါင်းလှည့်ထားတာ။ဦးလေးမြမောင်က ပုဆိုး ခြေရင်းပုံပြီး  အမေ့ဖင်ကြီးဆွဲပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ နောက်က လိုးနေတာပေါ့။

" ကိုမြမောင် … ခဏ "

ခဏဆိုပြီး အမေက ဦးလေးမြမောင်ဒူးအောက် ခေါင်းရင်းဘက်က စောင်တွေယူပြီး ခုပေးနေရှာတာ။ဦးလေးမြမောင်ကလည်း အလိုးမပျက်ပဲ ဒူးတဖက်စီ မြှောက်ကြွရင်း အမေလက်ပြန်ထိုးပေးနေတဲ့ စောင်တွေကို ဖိပြီး တဘတ်ဘတ်နဲ့ ဆွဲဆွဲလိုးနေတာ။ဒူးအောက် စောင်ခုလိုက်တော့ ကြမ်းလှုပ်သံ တကျွီကျွီ အသံလေး တိုးသွားတော့တာပဲ တတ်လဲတတ်နိုင်တဲ့ အမေပေါ့ရှင်။ဦးလေးမြမောင်က ပါးစပ်က စကားပြောလိုးချင်ပေမယ့် ကျမနိုးမှာ ဆိုးလို့ထင်တယ် အမေ့မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်ရင်း အံကြိတ်လိုးနေရှာတာ။

ခနနေတော့ ဦးလေးမြမောင်လည်း မထိန်းနိုင်တော့ပါဘူး တအီးအီးနဲ့ အမေ့ခါးကို ဆွဲပြီး  တဖွပ်ဖွပ် လိုးတော့တာ။ အမေလည်း ဖင်ကြီးထောင်ပြီး နောက်ပြန်ကော့ထိုးရင်း တကိုယ်လုံး  တွန့်လိမ်ပြီး အီးကနဲ့ အံကြိတ်ညည်းရင်း  ပြီးသွားတာပေါ့။

" ကောင်းလား မသန်း … ငါပြီးအောင် ဆက်လိုးဦးမယ် "

" အင်း … ကိုမြမောင် …  ကောင်း ကောင်းတယ် … အား အားးးးး …… ရှင်ပြီးအောင် ဆက်လိုး လေ … အင်းဟင်း ကောင်းလိုက်တာ ရှင် "

ဦးလေးမြမောင်လည်း အမေ့စကားဆုံးတော့ အချက်ငါးဆယ်လောက် ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးရင်း ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ အမေ့ဖင်ကို ဆီးခုံးနဲ့ ကပ်ပြီး ခေါင်းစိုက်ကျသွားတော့တယ်။ လီးကို အမေ့ စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်တော့ တဘူဘူ တဗွမ်ဗွမ် နဲ့ စောက်ပတ်က လေတွေ အမ်ထွက်နေတာ။အမေက ထမိန်ကို လက်နောက်ပြန်ဆွဲချရင်း ကိုယ်လုံးလှဲချပြီးမှ စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့အုပ်ပစ်လိုက်တယ် ဒါကို အမေ့လက်ကြားကနေ ဗွိဗွိနဲ့ စောက်ပတ်က လေအမ်ထွက်တုန်း။

" နင့် … စောက်ဖုတ်က အတော် စကားများတယ် … မသန်းရာ … ဟီးဟီး "

" အဲဒါ … ရှင့် လီးကို … ဆုံးမနေတာလေ … ဘူဘင်နဲ့ …  ခိခိ "

ခဏနေမှ အမေတို့ အသံတွေ ငြိမ်ကျသွားတာ။ကျမလည်း အသာလေးထ ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်း ထုံးစံအတိုင်း ဦးလေးမြမောင်နဲ့ ဝယ်စရာ ရှိတာ ဝယ်ဖို့ ဈေးကြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ဒီနေ့တော့ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားက လီးကြီး ငြိမ်ကျနေတာ အမေက မနက်စာ ကျွေးထားလိုက်လို့ ထင်တယ် ခိခိ။ဆေးလိပ်လေး ဖွာလိုက် နင်းလိုက်နဲ့ လမ်းကောင်းရင် မသိသာပေမယ့် ချိုင့်ရှိတဲ့နေရာကျ အရှိန်လျော့ပြီး အားထည့်နင်းရရှာတယ်။ တခါတခါ နားထက်တွေ ခွက်ပြီး ဆံပင်တခြမ်းလောက် ဖြူနေတဲ့ ဦးလေး မြမောင်ကို သနားမိတယ်ရှင်။

ဘာပြောပြော ကျမတို့ သားအမိကို ရိုးရိုးသားသား ရှာဖွေ ကျွေးမွေးလာတာ နှစ်လည်း ကြာလှပြီ။ လာမယ့်နှစ် အိမ်ပြင်ပြီးတာနဲ့ ကျမ အိမ်မှာ ကုန်စုံဆိုင်လေး ဖွင့်နိုင်အောင် ကြိုးစားရမှာ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ပဲ အနားယူစေချင်လှပါပြီ။

" ကလင် ကလင် … ဟဲ့ဲ့ … မိသဲ … ရည်းစားတွေ ဘာတွေများ ရှိနေပြီလား … ဈေးရောက်ပြီဟ … ဘာတွေ တွေးနေတာတုန်း "

" ရည်းစား မရှိပါဘူး … ဦးလေးမြမောင်ရယ် … အတွေးလွန်သွား လို့ပါ … ခ်ခ် "

ဆိုက်ကား ဘဲလ်သံနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အသံကြားမှ ကျမ အတွေးစတွေ ပျက်သွားရတယ်။

" ငါ … ဈေးထိပ် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်က … စောင့်မယ် … ပြီးရင် အဲဒီ လာခဲ့တော့ "

" ဟုတ် … လက်ဖက်ရည်ဖိုး ယူသွားလေ … ဦးလေးမြမောင် "

" ငါထဲ … ပါ ပါ တယ်ဟ … သွားပြီ "

ကျမကို ဈေး အလယ်ပေါက်ချပေးပြီး ဈေးထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်ဘက် ထွက်သွားတဲ့ ဦးလေးမြမောင် နောက်ကျော ကြည့်ရင်း ကျမ ပြုံးမိလိုက်တယ်။ ကျမ ပေးရင်း ပိုက်ဆံ ဘယ်တော့မှ မယူရှာပါဘူး အမေနဲ့ ကျမကို လုပ်ကျွေးရမယ့် တာဝန် သူ့မှာ အမြဲရှိတယ်ပဲ ပြောတာ။ ခဏနေတော့ ဝယ်ခြမ်းပြီး ကျမလည်း ဦးလေး မြမောင်နဲ့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ လိုက်တယ်။ လမ်းထိပ် ဈေးလေးမှာ ပြန်ရောင်းဖို့ ပြင်ဆင်ပြီး ဈေးရောင်း ပြန်ထွက်တာပေါ့။

" ဟိတ် … မိသဲ … အငယ်မ ပြန်ရောက်နေပြီဟ "

" ဟမ် … ကောင်မ ငါတို့ဆီတောင် … မလာဘူး "

" လာမယ် ပြောတယ်ဟ … သူတို့ အိမ် ဧည့်သည်တွေရော ရောက်နေတာ "

ဈေးရောက်တာနဲ့ ဈေးခင်းတုန်း မိတူးဆီက အငယ်မ အကြောင်း ကြားလိုက်ရတယ်။ အငယ်မ ဆိုတာ ကျမတို့ ခေါ်တဲ့ နာမည်ပါ သူ့နာမည် အရင်းက သင်းသင်းမာ တဲ့ မောင်နှမ ၂ယောက်ရှိတာ သင်းမာက အငယ်မို့ သူ့အကို ကိုမျိုးနိုင် ခေါ်တဲ့အတိုင်း ကျမတို့က လိုက်ခေါ်ကြတာပေါ့။ အငယ်မက ဆန်ရောင်းတာပါ အရင်က ကျမတို့နဲ့ ဈေးအတူ ရောင်းရင်း နောက်ကျ ကားဆရာတစ်ဦးနဲ့ ဘာလိုလို အသံထွက်ပြီး တခြားမြို့တွေထိ ဆန်လိုက်ရောင်းနေတော့တယ်။ မိတူးနဲ့ အငယ်မ အကြောင်း ဈေးဝယ်ပါးတာနဲ့ ထိုင်ပြောကြနေကြတာပဲ။

" အဲဒီ … ကားဆရာ နဲ့ အငယ်မ က … ညားများ နေပြီလား … မိတူး "

" ညားမညား တော့ … မသိဘူး … ကောင်မ ခါးတွေ တုတ်ပြီး ဖင်တွေ ကော့ထွက်နေတာ … အလိုးခံပြီးရောပေါ့ … မိသဲရာ "

" ဟာ … မိတူး ရာ … နင်ကလည်း ပြောလိုက်ရင် … တဆုံးပဲ … ကိုယ့် သူငယ်ချင်းကိုဟာ "

" ငါက … ပွင့်ပွင့် လင်းလင်းပဲ … ပြောတတ်တာ နင်အသိပါ … မိသဲရာ … နင်တို့ ငါတို့လည်း … ခရမ်းသီးနဲ့ … နှစ်ပါးသွားနေကြတာ … လယ်ကွက်ရှိ တော့လည်း … ထွန်မယ့် ထွန်းတုန်းက မရှိ … ခိခိ "

" မသာမ … နင့် ဟာက … ခရမ်းသီး ရော … ရသေးရဲ့လား "

ကျမလည်း တခါတခါ မိတူးကို တစ်တစ်ခွခွပဲ ပြန်ပြောပစ်တယ်။

" အံမယ် … သိချင်… နင်ကိုယ်တိုင် … လာထည့်လေ … အင့် "

" ဟယ် … စောက်ရှက်ကို မရှိဘူး … ကြက်ဂလီးမ … နင့်စောက်ဖုတ် ပြန်ဖုံးထား … ဖီ … ရွံထှာ "

မိတူးလေ စကားပြောရင်း လူးချင်းက ထိုင်လျက်အနေထား ဆိုင်ချင်းကပ်နေတော့ ခြေတလှမ်းအကွာကနေ ကျမဘက် လှည့်ပြီး ထမိန်လှန်ပြနေတာ စောက်မွှေးအုံကြီးက အတိုင်းသားပဲ။

" ခ်ခ် ခ်ခ် … ခု အားရအောင် ကြည့်ထားနော် မိသဲ … ငါလင်ယူ ပြီးရင် … မပြတော့ဘူး သိလား "

" အေးပါ … နင် လင်ရမှ … နင့်လင်ကို ပြ … ဒါမှ ဟိုက လီးနဲ့ ဆောင့်ထိုးလိုက်မှာ "

……………………………………..............................................................…

အခန်း ( ၃ )

နှစ်ယောက်သား ဗရုတ်သုခတွေ ပြောရင်း ဈေးရောင်းလိုက်ပဲ ငါးခြောက်နဲ့ ဟင်းရွတ်လေး နဲနဲ ကျန်တဲ့ချိန် ဦးလေးမြမောင် ရောက်လာပါလေရော ဖုန်းထုတ်ပြီး နာရီကြည့်တော့ ၂ချက်ထိုးတော့မှာမို့ ဈေးသိမ်းရင်း မိတူးကို နုတ်ဆက်လိုက်တာ။

" မိတူး ငါတော့ သိမ်းပြီဟာ … ငါးခြောက်လေး နဲ့ ဟင်းရွတ်လေး နဲနဲပဲကျန်တာ … အိမ် ချက်စားတော့မယ် "

" အေးအေး မိသဲ … ငါလည်း သိမ်းတော့မှာ … နင်နဲ့ စကားကောင်းနေလို့ … နှင်းဆီပန်း ၄စီးလောက်ပဲ ကျန်တာ … ညနေပိုင်း အိမ် ဖေါက်သည်တွေ လာရင် ရောင်းဖို့တောင် နဲနေပြီ "

မိတူးနူတ်ဆက်ရင်း ဈေးသိမ်းပြီး အိမ်ရောက်တာနဲ့ ချိုင်းနမ်းကြည့်တော့ ချွေးနံ့လေးက သင်းကနဲ့ပဲ။ အတွင်းခံ ဒူးမြောက်ချွတ်တာနဲ့ ဘောင်းဘီထဲက အနံ့ကလည်း ခပ်ပြင်းပြင်း အနံ့မခံပဲ ရနေတော့တာ ခိခိ။ ကျမတို့လို လမ်းဘေးဈေးသည် ဆိုတာ နေပူမရှောင် မိုးရွာမရှောင် ဈေးရောင်းရတော့ ချွေးနံ့ ကိုယ်နံ့ အနံ့ပေါင်းစုံပါပဲ။ လေးထောင့်မှန်ကို ထံရံဘက် မှီထောင်ပြီး ကျမ ထရပ်ရင်း အင်္ကျီအရင် ချွတ်ပစ်လိုက်တယ် ပြီးမှ နောက်ကျောဘက် ချိတ်ကို ဖြုတ်ပြီး ဘရာစီယာ ချွတ်ချပစ်တာ။

နို့အုံလေး တုံကနဲ့ ခုန်ထွက်လာတုန်း ထမိန်ရင်လျားရင်း ရေချိုးဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ ရေဘုံပိုင်နားရောက်တော့ ထမိန်ဆွဲမပြီး ဒူးဆစ်ကနေ ရေ၂ဖလားလောက် လောင်းပြီးမှ ငါးခြောက်ချက်ဖို့ သတိရလာတော့တာ။

ရေဘုံပိုင်ကနေ ပြန်လျှောက် ထမင်းဟင်း ချက်တဲ့နား ဆစ်နီတုံးလေးပေါ် ငါးခြောက်တုံးလေးတွေ ခုတ်ထစ် ရေဇလုံလေးထဲ ထည့်နေတုန်း ကျမ နာမည်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။

"' မိသဲရေ … ဟေး ယောင်းမ … မိသဲ "

" ငါ ဒီမှာ … အငယ်မရေ … ဝင်လာခဲ့လိုက် "

အသံကြားကတည်းက အငယ်မ အသံမှန်းသိလို့ ပြန်အော်လိုက်တာ။

" ဟိတ် မိသဲ … ဒီတခေါက်  ငါဆံပင်ညှပ်လာတယ် … ဘယ်လိုတုန်း … လှရဲ့လား ယောင်းမ "

အငယ်မက ကျမနားလျှောက်လာရင်း ပြောနေလို့ မော့ကြည့်လိုက်တယ်။ အရင်က ဖြူဖြူ ပိန်ပိန်နဲ့ အငယ်မလေ ခု ကျောလည်လောက်ရှိတဲ့ ဆံပင်တွေဖြတ်ပြီး  ဂုတ်ဝဲလေးညှပ်လာတာ လူက ဝလာပြီး မျက်နှာက ပြဲလာတော့ ဘယ်လိုကြီးမှန်းကို မသိပါဘူး။

" ဟယ် … လှပါတယ် အငယ်မရဲ့ "

အငယ်မက ဝလာတော့ ဆံပက်တိုနဲ့ သိပ်မလိုက်ပါဘူး ဒါပေမယ့် သူငယ်ချင်း စိတ်ချမ်းသာအောင်တော့ ပြောပေးရတာပေါ့။

" ရော့ … လက်ဖက်သုပ် ဝယ်လာတယ် … သွားထည့်အေ … ဒါနဲ့ … ဘာတွေ ခုတ်နေတာတုန်း "

" ညနေစာ ဟေ့ … ငါးခြောက်တွေ … ရေချိုးမယ် လုပ်ပြီးမှ သတိရတာနဲ့ … အရင် ချက်မလို့ "

အငယ်မ ယူလာတဲ့ လက်ဖက်သုပ်ကို ပန်းကန်ထဲတည့် ငရုပ်သီးလေးကိုက် ဟင်းချိုမှုံ့လေး ထပ်ထည့်ပြီး ပြင်သုပ်ပေးလိုက်တယ်။

" ရော … အငယ်မ … စား "

" ဟိတ် … အိမ်က ငါ့ကို လင်ယူခိုင်းနေပြီ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

အငယ်မက ခုံပုလေး တလုံးယူပြီး ကျမရှေ့ ဝင်ထိုင်ရင်း စပြောတော့တာပဲ။

" ယူခိုင်းလည်း ယူလိုက်ပေါ့ ဟာ … ကားဆရာနဲ့ မဟုတ်လား "

" အေး … ကိုဘတိုးကလည်း … အတူ နေဖို့ ပြောနေပါပြီ … ဒါပေမယ့် ငါ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေချင်သေးတာဟ "

" အံမယ် … နင့်ပုံစံကြည့် သိတယ် … ကောင်မ ခါးတုတ်နေပြီ … ဟွန့် "

" ခ်ခ် … ငါ ဆေးသောက်ပါတယ် … မိသဲရဲ့ … ပြီးတော့ အမြဲ … မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး "

" မသာမ … မယူရသေးပဲ … နင်က ခဏခဏ … ခံချင်တာလား "

" အမှန်တိုင်း ပြောရရင် … ခံချင်တယ်ဟ … ခိခိ "

အငယ်မက စကားပြောရင် အဲလိုအဲလို။ကျမလည်း ငါးခြောက်တွေ ဇလုံးထဲထည့် ရေဆေး တဆက်ထဲ မီးမွှေးပြီး ဟင်းချက်ဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်တာ။ ခရမ်းချဉ်သီးလေးနဲ့ အနှစ်လေးဖြစ်အောင် ရောပြီး တည်ထားလိုက်တယ် ပြီးမှ လက်ဖက်စားရင်း အငယ်မနဲ့ စကားထိုင်ပြောနေတာပေါ့။ အရင်ထဲက အငယ်မက ဒေါ်စပ်စုလေ ရပ်ကွက်ထဲ သူမသိတာ မရှိဘူး ကျမနဲ့ မိတူးကို အကုန်ပြန်ပြော ပြတတ်တယ်။  အတင်းပြောတတ်သလို  ပြောပြီဟေ့ဆို နားမခံအောင် ပြောတတ်တော့ အတော်သင့် ကျမတို့လို သက်တူရွှယ်တူတွေ အငယ်မနဲ့ဆို လူရှေ့သူရှေ့ ကြာကြာ မထိုင်ရဲကြပါဘူး။

ဈေးပိတ်ရက်ဆို ဈေးထဲက ဘယ်သူနဲ့ဘယ်သူ ဖြစ်နေကြပြီ ဘယ်သူက လင်ရှိရက်နဲ့ ဘယ်သူ့ကို ကုန်းနေတာ အိုးးး အစုံပါပဲရှင်။ ဝါသနာပါတဲ့ ကျမနဲ့ မိတူးက အငယ်မ fan တွေပဲပေါ့။ ပြောလည်းပြောတတ်ပါ့ရှင် ကျမနဲ့ မိတူး တခါတခါ အငယ်မ ပြောတာ နားထောင်ပြီး အရည်ထွက်ခဲ့ရတာ။ ခုလည်း မစားရဝခမန်း သူများ အကြောင်းပြောရင်း သူနဲ့ ကားဆရာ အကြောင်းရောက်တော့ တစ်တစ်ခွခွတွေ ပြောပြနေတယ်။ ငါးခြောက်အိုး အနံ့လေး ထွက်လာလို့ ထကြည့်တော့ ဟင်းက ကျက်နေပါပြီ ဟင်းအိုးလေးချ ဈေးကကျန်တဲ့ ဆူးပုတ်ရွှတ်လေးကို ပဲရာဇာလေးနဲ့ရောပြီး ဟင်းရည် တည်ထားလိုက်တာ။

ကျမ အငယ်မရှေ့ ပြန်ထိုင်တော့ ခုမ သေချာကြည့်မိတယ် အငယ်မ ထမိန်အောက်စကလွတ်ပြီး စောက်ဖုတ်က အတိုင်းသားပဲ ခိခိ။

" ဘယ်နှစ်ခါလောက် ရှိပြီလည်း … ဆေးလေးပါလေး သောက်ဦး … မယူခင် … ဗိုက်ကြီးလို့ အပျိုကြီး မဆွေလို ဖြစ်နေမယ်နော် … အငယ်မ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

ပြန်ထိုင်ရင်း ကျမ အငယ်မကို စိတ်ပူလို့ သတိပေးတော့ ကျမ မသိသေးတဲ့ အဖြစ်ပျက်တွေ ကြားလိုက်ရတော့တာပဲ။

" အပျိုကြီးက … ကိုလှထွန်းကြီးကို … ဂျိုတတ်ပေးတာပါ … မိသဲရယ် "

" ဟင် "

" အပျိုကြီး မဆွေက လူလည်ပါဟာ … သူနဲ့ဖြစ်တာက ဇာနည်ပါ "

" ဟော တော် … အရပ်ထဲ … ၂ လုံး  ၃လုံး ရောင်းတဲ့ ဇာနည်လား "

" ဟုတ်ပါ့ … ဇာနည်က နတ်ကတော် မိကျော့အိမ် … ခေါ်ခေါ်လုပ်တာ … မိကျော့က ငါ့ အကုန်ပြန်ပြောပြလို့ … သိတာ "

" အော် "

အငယ်မက သူ့အကြောင်းပြောရင်း အပျိုကြီး အကြောင်းရောက်တော့ ဟင်ရည်အိုး ဆူလာတာနဲ့ ကျမ ထပြီး ချလိုက်ရတယ်။

" ဟာ … နင့်ဟာ မပြီးသေးဘူးလား … မိသဲရ "

" ဝှစ် … ဘတ် … အမလေး … မသာမ ယွနေ … ငါ့ ဟင်းရည်ပူ လောင်တော့မယ် ထိုင်နေပါဟာ "

ဟင်ရည်အိုးချတော့ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ခါးညွတ်လိုက်တာ အငယ်မက မပြောမဆိုနဲ့ နောက်ပစ်ထားသလို ဖြစ်သွားတဲ့ ကျမဖင်ကို ထရိုက်တော့တာ။ ဖင်ရိုက်တာ ဆိုပေမယ့် ဖင်ကြားတည့်တည့် လက်ဝါးက ရိုက်မိပြီး လက်ချောင်းက ကျမဖင်ကြားအောက် အဖုတ်တည့်တည့် ထိုးမိတော့ တကိုယ်လုံးကို တုန်ခါသွားရတယ်။

" မိသဲ … နင့်ဖင်ကြီးက … အားရစရာကြီးဟာ … မိန်းမချင်းတောင် … အူးယား လာပြီ "

" မယ့်လေး … မိန်းမချင်း ပွတ်ချင်လား နင်က … ခ်ခ် "

" မဟုတ်ပါဘူးဟာ … အလကား ဖြစ်မဆိုးလို့ … ငါ့အကို ဟာကြီး … ထည့်ခိုင်းရ ကောင်းမလား စဉ်းစားနေတာ "

" မယ့်လေး … နင့်အကိုလို … ပိန်တာရိုးလေး ငါက ဘာလုပ်ရမှာလဲ … ကဲ ထိုင်ပါဟာ … အပျိုကြီး အကြောင်း ပြော "

အငယ်မ လက်က ကျမ ဖင်သားတွေကို ပွတ်ရင်း ပေါင်ခြံဘက်ရောက်လာလို့ အသာဖယ်ပြီး ပြန်ထိုင်ခိုင်းရင်း စကားဆက်ပြောနေကြတာ။

" မိကျော့ပြောလို့ ငါလည်း တရက်ကျ … သွားချောင်းကြည့်တာ … တကယ်ဟ မိသဲရ … အပျိုကြီးက အရပ်ထဲ ဟိတ်ကြီး ဟန်ကြီး လုပ်နေတာ … လူကွယ်ရာ ဇာနည် ရှေ့ကြ ကျွန်အတိုင်းပဲ "

" အော် "

" မိကျော့ အိမ်ရဲ့ နောက်ဖေးခန်းထဲ …  ဇာနည်က ကုတင်ပေါ် ထိုင်လျက်လေး … အပျိုကြီးက ဇာနည့်ပေါင်ကြား ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း … ဂွင်းထုပေးနေတာ … အပျိုကြီးပုံစံက ဇာနည်က မခိုင်းပဲ သူ့ဟာသူကို လုပ်ပေးချင်တဲ့ပုံပဲ "

" အဲဒါတော့ … ဇာနည်က အသားဖြူဖြူ လူပုံက ခပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ဆိုတော့ … အပျိုကြီးလည်း ကြွေသွားတာ နေမယ် "

" ကြွေမကြွေတော့ မသိဘူး … ဂွင်းထုပေးရင်း ဇာနည့်လီး ဆွဲစုပ်တာများ … ငါတို့ဈေးထဲက ပိုလီယို ကိုအေးကျော် ရေခဲချောင်း စုပ်တဲ့အတိုင်းပဲ … လရည်တွေ တဖျောဖျော ထွက်လာတာနဲ့ လီးထိပ်ကို ငုံပြီး မျိုချပစ်တာ … ခဏနေတော့ နှစ်ယောက်သား … မိကျော့ ကုတင်ပေါ် တက်ပြီး ခဏနားကြတယ် … မကြာပါဘူး ဇာနည်က အပျိုကြီး အင်္ကျီချွတ်ပြီး  နို့နှစ်လုံးကို ဆွဲစို့တော့ အပျိုကြီးကလည်း ဇာနည်ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးကို ပြန်တောင်အောင် စွပေးနေတာ "

အငယ်မ ပြောတာ နားထောင်ပြီး ကျမဟာလေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့မို့ မသိမသာ ပေါင်နှစ်ခြမ်းစိရင်း လက်နဲ့  ၂ချက် ၃ ချက်လောက် အဖုတ်ကို ကုတ်လိုက်မှ နေသာထိုင်သာရှိသွားတော့တယ်။

" မိသဲ … နင်က ငရုပ်သီးတွေ ထပ်ထည့်ထားတာ … စပ်တာ … ငါ့ ရေတခွက်လောက် ခပ်ပေးဦး "

ဇတ်ရှိန်တက်နေတုန်း မသာမက ရေတောင်းလို့ ထခပ်ပေးရင်း ဆက်မပြောပဲ လက်ဖက်ပဲ စားနေလို့ ကျမလည်း ဆက်ပြောဖို့ စကားစလိုက်ရတယ်။

" ဆက်ပြောလေဟာ … အငယ်မ "

" ပြောမှာပါဟ … ဘာလဲ … စောက်ရည် ထွက်ချင်နေပြီလား … ခ်ခ် "

အငယ်မ ပြောမှ ကျမလည်း ရှက်မိသွားတယ် တကယ်လည်း ပေါင်ကြားက စိုနေပြီ။

" နင်ပဲ … စပြောပြ ပြီးတော့ … ကောင်မ ဟွန့် "

ဟန်လုပ်ပြီး စိတ်မပါချင်ယောင် ဆောင်ရတာပေါ့ရှင်။ ခဏနေမှ အငယ်မ ပြောတာတွေ ထပ်နားထောင်ရတာ။

" ဇာနည်က … နို့စို့ရင်း အပျိုကြီး ထမိန်ကို လက်တဖက်နဲ့ ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက် တွန်းပို့လိုက်တယ် ပြီးတာနဲ့ ကုန်းထပြီး စောက်ပတ်ယက်ပေးတော့တာ … အဲဒီချိန် နင်တို့မြင်ရင် အရည်ပန်းထွက်ကုန်မယ် အပျိုကြီး တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ့်ပြီး ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာတာဟ … ဇာနည်ကလည်း ပညာစုံတော့ နောက်ပိုင်း အပျိုကြီး ကိုယ်တိုင် လိုးပေးဖို့ ပါးစပ်က ဖွင့်ပြောရ တော့တာပေါ့ "

အငယ်မ ပြောတာ နားထောင်ရင်း ဦးလေးမြမောင် အမေ့အဖုတ်ကုန်းယက်ပေးတဲ့ပုံတွေ မျက်လုံးထဲ မြက်ယောင်လာမိပြန်ရောပဲ။

" အပျိုကြီး က တအီးအီး ညည်းရင်း လိုးခိုင်းတော့ … ဇာနည်က လရည်ထွက်ပြီး ကာစမို့ လီးက သိပ်မမာ သေးဘူး … အပျိုကြီးက ရိပ်မိတော့ ကုန်းထပြီး ဇာနည်ပုဆိုး ဆွဲချွတ်ရင်း တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စုပ်ပေးနေတာ ခဏလေးပါပဲ ဇာနည့်လီးက ပြန်ထောင်လာတယ် … လီးတောင်တာနဲ့ … ဇာနည် တက်လိုးတာများ မီးပွင်မတတ်ပဲဟာ … ကုတင်တိုင်တွေ … ရမ်းခါ နေတာ အပျိုကြီး ပါးစပ်က အမလေး သေပါပြီ ဘာညာနဲ့ လျှောက်ညည်းနေပေမယ့် အောက်ကနေ ဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးနေတာ … ဇာနည်က ဆောင့်လိုးလိုက် လီးပျော့သွားရင် အပျိုကြီး ပြန်စုပ်ခိုင်းလိုက်နဲ့ … ဇာနည်လီးကြီး ထုတ်လိုက်ရင် အပျိုကြီး စောက်ဖုတ်က အရည်တွေ စီးကျနေရောပဲ … နောက်ဆုံး ဇာနည်က အပျိုကြီးကို ကုတင်အောက် ဇောက်ထိုးထားပြီး အပေါ်က ရပ်လိုးတာ … လရည်ပန်းထုတ်တော စောက်ပတ်ထဲ မထုတ်ဖူး အပျိုကြီး မျက်နှာပေါ် ပန်းချပစ်တယ် … အပျိုကြီးကလည်း လျှာလေး ထုတ်ပြီး နူတ်ခမ်းတဝိုက်က လရည်တွေ လိပ်ယူနေရင်း လရည်ကုန်မှ လီးထိပ်ကို ဆွဲစုပ်ပစ်တာ "

" ဟင် … မဆွေကလည်း အထန်နော် … အငယ်မ … လရည်တွေ … မရွံ့မရှာနဲ့ "

" အံမယ် … နင် မသောက်ဖူးလို့ပါ … သောက်မိရင် စွဲသွားမယ် … မိသဲ … လရည်က အားရှိတယ်ဟ … ငါတောင် အရင်နဲ့ မတူဘူး ဝလာပြီလေ … ခ်ခ် "

" နင်လည်း … ကားဆရာ လရည်တွေ … သောက်တယ်ပေါ့ "

" အေးပေါ့ဟ … သူလည်း ငါ့စောက်ရည်တွေ သောက်တာပဲ "

" အမလေး … အံ့အောဘ "

" ခ်ခ် ခ်ခ် … ငါ နောက်တခေါက် ဆန်ရောင်း မထွက်ခင် … မိတူးပါ ခေါ်ထားဟာ … ငါတို့ ၃ယောက် လျှောက်လည်ရအောင် … ရုပ်ရှင် ကြည့် … မုန့်စား ငါ တကာခံမှာပါ "

" တကယ်နော် … အငယ်မ … ငါ အပြင်မလည်တာ ကြာပြီ "

" တကယ်ပါဟာ … ဟိုးအရင် ငါ အဆင်မပြေတော့ … နင်နဲ့ မိတူးက … ငါ့ ကျွေးမွေးလာတာလေ "

အငယ်မ ပြန်သွားတော့ ကျမလည်း ထရပ်လိုက်တာ ပေါင်ကြားက ကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်နေရောပဲ။ အဝတ်ဟောင်းတွေ အကုန်လျှော် ရေချိုးပြီး ထမိန် အဟောင်းလေးလဲ သနပ်ခါး ပွတ်မလို့ မှန်ရှေ့ ထိုင်ချလိုက်တယ်။

" ဗြိ … ဗြိ … အမလေး "

သနပ်ခါးတုန်း ကိုင်တုန်း ဖင်ကြားက ဗြိကနဲ့ အသံထွက်လို့ လန့်အော်မိတာပါ ခိခိ။ ထမိန်လည်း ဝယ်ရတော့မယ် အမေပြောလည်း ပြောချင်စရာ ကျမ အပြင်သိပ်မလည်တတ်တော့ အဝတ်စား သိပ်မဝယ်ဖြစ်ဖူး ဒါဝတ် ဒါချွတ်ပဲ။ မတတ်နိုင်ဘူး ကိုယ့်အိမ်ထဲပဲ ဘယ်သူမြင်တာမှတ်လို့ ထရပ်ပြီး ထမိန် ရှေ့နောက် လဲဝတ်ပြီး ပြန်ထိုင်လိုက်တယ်လေ။

" အမ် "

ကျမ ဟာလေး အောက်က ဖျာကြမ်းနဲ့ ထိနေပြန်တာ ထမိန်က အဟောင်း အပါးစမို့ အကွဲတွေများနေတာနေမယ် ကျွတ်။ သနပ်ခါးပျစ်နေအောင် သွေးပြီး မျက်နှာ ပါးပါးလေးလူးပြီး ပါးကွက် ထူထူလေးကွက် ဘီးနဲ့ အစင်းကြောင်း ထင်အောင် ခြစ်ပြီး လက်မောင်းတွေ ဆက်လူးလိုက်တယ်။ ရင်ဘတ်လူးဖို့ ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်အပေါ်စ ဖြည်ချလိုက်တော့ ကျမ နို့အုံတွေ ဘွားကနဲ့ ပေါ်လာတာပေါ့။ အငယ်မ ပြောပြတဲ့ အပျိုကြီး မဆွေ နို့သီးခေါင်းကို ဇာနည်က ဆွဲဆွဲစို့တာဆိုတဲ့ စကားသံ ပြန်ကြားနေမိပြန်ရော။

စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ဖြစ်လာပြီး ကျမ နို့အုံကို ပင့်တင်ပြီး နို့သီးခေါင်း ပန်းရောင်လေးကို လျှာနဲ့ ထိကြည့်လိုက်တယ်။ နို့အုံက တင်းနေတော့ ပါးစပ်နဲ့ မမှီပြန်ဘူး လျှာရသလောက် ထုတ်တာကို နို့သီးခေါင်းနားလေးပဲ ရောက်တာ ခ်ခ်။ ထရံထောင်ထားတဲ့ လေးထောင့်မှန်ထဲကြည့်ပြီး နို့နှစ်လုံးကို ပင့်လိုက် ဆွဲချလိုက် လုပ်ပြီး အားရမှ ကျောက်ပြင်ပေါ်က သနပ်ခါးကို လက်ဝါးနဲ့ ပွတ်ယူပြီး ရင်ဘတ်ပေါ် နို့အုံအပေါ်ခြမ်းထိ လူးပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ခြေသလုံးနဲ့ ပေါင်လယ်ထိ လူးပစ်တာ။

ဘယ်ဘက်ပေါင် ပြီးလို့ ညာဘက်ပေါင် လူးဖို့ သနပ်ခါးထပ်သွေးတုန်း အိမ်အပြင်က တရှပ်ရှပ်နဲ့ ခြေသံ ကြားမိလိုက်တယ်။အငယ်မ နောက်တခေါက် လာတာထင်တယ် ခုနက ကျမ ဟင်းချက်တာနဲ့ ဆုံတော့  စကားပြောရတာ အားမရလို့ ထပ်လာပြီနေမှာ။ ခြေထောက်လူးဖို့ သနပ်ခါး ထပ်သွေးရင်း အခန်းထဲ လာဖို့ ခေါ်လိုက်မိတာပေါ့။

" သနပ်ခါး လူးနေတာ … အခန်းထဲ လာဟေ့ "

ကျမလည်း သနပ်ခါး ကြိတ်သွေးရင်း မှန်ထဲ ကြည့်လိုက်တော့ ဘုရားဘုရား အမလေး သေပါပြီ ရှိသမျှ အရှက် ပေါင်းစုံ ကွဲတော့တာပါပဲ။ ရှင်တို့ဘော်ဒါကြီး ကိုမောင်ခြိမ့်လေ မီးသွေးအိတ်ကြီး ထမ်းပြီး ဘေးတိုက် အနေထားနဲ့ ကျမ ကို စိုက်ကြည့်နေတာ။ ထမိန်က ဖြည်ချထားတော့ ဘယ်ဘက်နို့အုံက အတိုင်းသား နဲ့ ခါးပေါ် လိပ်ကျနေတဲ့ ထမိန်အနားစလေးပေါ် ကျမ စောက်မွှေးအုံလေးက ထောင်နေတာ သနပ်ခါးလူးဖို့ ညာဘက်ပေါင်ရင်းထိ လှန်ထားတော့ အိုရှင် မပြောချင်တော့ပါဘူး။

" ဟော တော် … ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင် ရှင် ……ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ "

…………………………...................................................…

အခန်း ( ၄  )

" ဟမ် … နင့် အမေ အိမ်ရှေ့က … မီးသွေးအိပ် သည်လာတာ မြင်လို့ … ငါလည်း အမြင်မတော်တာနဲ့ … လာပို့ပေးတာ … နင့်အမေက အရပ်ထဲ လေကန်နေလေရဲ့ … ဒီရောက်တော့ ဘယ်ထားရမှန်း မသိလို့ စဉ်းစားနေတုန်း … နင်က အခန်းထဲ လာဆိုလို့ … ဝင်လာတာလေ "

" ကျွတ် … ဟာ … ဒုက္ခပါပဲရှင် "

ကျမလည်း ရုတ်တရက် ပူထူပြီး ဘာပြန်ပြောရမှန်းကို မသိတော့တာပါ။ အငယ်မ နောက်တခေါက် လာတယ်ထင်လို့ အခန်းထဲ ခေါ်လိုက်မိတာ။ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်မိတော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ကျမ နို့အုံကို ပြူးကြည့်နေတယ်။ ကျမ တကိုယ်လုံး ထူပူနေပြီ ညာဘက် ပေါင်ရင်းရောက်နေတဲ့ ထမိန်အောက်နားစကို ပြန်ဆွဲချ ခါးပေါ်က အထက်ဆင်စကို ရင်ပြန်လျားပြီး ထရပ်လိုက်တာပေါ့။

" ဟို ဟို … မီးသွေးအိတ်က … မီးဖိုခန်းထဲ ထားရမှာ "

ထရပ်တော့ ရှေ့ခြမ်း ထမိန်အပြဲက ကျမ ပေါင်ရင်းနား ရောက်နေတော့ ပေါင်ဂွ တခြမ်းက လှစ်ကနဲ့ ပေါ်ပြန်ရော။ဒါနဲ့ ကိုယ်လုံး တပတ်လှည့် ကိုမောင်ခြိမ့် ကို ကျောပေးပြီး သေတ္တာဘေး အဝတ်ခြင်းထဲက ထမိန်တထည် ကုန်းယူလိုက်တာ။ရေလဲထမိန်က ပေါင်ရင်းနား အကွဲပေါ်နေလို့ စိတ်လှုပ်ရှားရင်း တွေ့တဲ့ ထမိန်ဆွဲယူလိုက်မှ ပိုဆိုးသွားရောပဲရှင် သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်။

" ဗြိ  … ဗြိ "

ထမိန်ကုန်းယူတာနဲ့ ဖင်ကြားတည့်တည့် နေရာ ထမိန်အကွဲသေးသေးလေးက ဗြိကနဲ့ ဆွဲခွဲလိုက်သလို ဖြစ်ပြီး လေတိုးတော့ အေးကနဲ့ပဲ။ ဖင်ကြားအောက် ထမိန်အကွဲကနေ ကျမအဖုတ်လေး ထုတ်ပြသလို ဖြစ်တော့တာပေါ့။ စိတ်မလုံလို့ လှည့်ကြည့်မိတော့ ကျမ နောက်ကျောဘက်ကနေ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့ မီးသွေးအိတ် ထမ်းလျက်အနေထားနဲ့ ဖင်ကြားထဲ စိုက်ကြည့်နေတယ်။ကျမ ထမိန်လဲရင်း ရှက်စိတ်နဲ့ တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်နေရတာ။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင်ကလည်း … မီးသွေးအိတ် … မီးဖိုခန်းထဲ … ထားမှာပါဆို ဘာကြည့်နေတာလဲ "

" ဟင် … မ  မ   မကြည့်ပါဘူး … နင် က လည်း "

ကျမလည်း ပူထူပြီး ပြောလွတ်လိုက်မှ ကိုမောင်ခြိမ့်က နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ကျမ ဖင်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ဂလုကနဲ့ တံတွေးမျိုချပြီး လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ပြီးမှ စဉ်းစားကြည့်တော့လည်း စေတနာနဲ့ အမေ့ကို ကူပြီး မီးသွေးအိတ် လာပို့တာ ကျမဘက်က ရိုင်းသလို ဖြစ်မှာလည်း စိုးမိတာပေါ့ရှင်။ ထမိန်လဲပြီး ခေါင်းစွပ်အင်္ကျ ီတထည် အမြန်စွပ်ချ ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ကို လှမ်းအော်မိတယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် ခဏ … ကျေးဇူးပါရှင် … ကော်ဖီ သောက်သွားပါ့လား … မိသဲ ဖျော်လိုက်မယ်နော် "

ကျမ လှမ်းအော်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က အိမ်ရှေ့တံခါးနား တောင် ရောက်နေပါပြီ။ ကျမ အသံကြောင့် သူ့ခြေလှမ်းတွေ တုံ့ကနဲ့ ရပ်ပြီး ပြန်လှည့်လာတယ်။ ကျမလည်း အရံသင့်ရှိတဲ့ ကော်ဖီထုတ် တထုတ်ဖေါက်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ဖို့ ကော်ဖီဖျော်လာလိုက်တာ ကြောင်အိမ်ဖွင့်တော့ မုန်ကျွတ်ထုတ်လေး မြင်တာနဲ့ တခါတည်း ယူလာခဲ့တယ်။

" ဒုတ် … အိ့ …… အမလေး … ပလုပ်တုတ် … ကျွတ်ကျွတ် "

မီးဖိုခန်းလေးကနေ အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်အလာ ကိုမောင်ခြိမ့် နား မရောက်ခင် မြေဂမုလေး ခလုပ်တိုက်ပြီး ဟတ်ထိုးလဲမလို ဖြစ်ပါလေရော။ ခန္ဓာကိုယ် ဟန်ချက်ညီအောင် ပြန်ထိန်းရင်း အလိုက်သင့် ထိုင်ချလိုက်ရတယ်။ လဲမလိုလို ဖြစ်တာကြောင့် ကျမထမိန် ဖရိုဖရဲနဲ့ ပြန်ထိုင်လိုက်တော့ အောက်စလွတ်ရောပဲ။ လက်ကလည်း မုန့်ထုပ်က တဖက် ကော်ဖီခွက်က တဖက် ကိုင်ထားတော့ ထမိန်ကို ရုတ်တရက် ပြန်မဖုံးနိုင်သေးဘူး။  ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ပေါင်ခြံကြားထဲ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးက အလိုလို ရောက်လာတာပေါ့။

ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်နေမှန်းသိတာနဲ့စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလာပြီး မျက်နှာပေါ် နွေးကနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။ အဖြစ်ပျက်တွေက မြန်လွန်းတယ်ရှင် ဖျက်ကနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမနား ရောက်လာတာ ဘာလုပ်ရမလည်း စဉ်းစားတော့ ရင်ခုန်တာရော ရှက်စိတ်ရော ပေါင်းပြီး လူက တုန်လာရတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် လက်က ကျမ ထမိန်အောက်နားစ နားလေး ရောက်နေပြီ အဟင့် ဟင့်။ သေချာပါပြီ ကျမတော့ ရေတိမ်နှစ်ပြီ ထင်ပါရဲ့ရှင်။ ကော်ဖီခွက်နဲ့ မုန်ထုပ်ကို အောက်ချပြီး လက်ဖဝါးချင်း ပွတ်နေမိတာ။

" ဟို ဟို … ဘာ လုပ် မလို့လဲ … အဟင့် ဟင့် … ဟင် "

တော်ပါသေးရဲ့ ကျမထင်သလိုတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ကျမ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး ထမိန်အောက်နားစကို ကိုင်ရင်း အောက်စလွတ်တာကို ဆွဲဖုံးပေးနေတာပါ။ စိတ်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ အပူလုံးကျသွားရတယ်။ ဒါပေမယ့်  အမေ ရောက်လာတော့ တန်ပိုက ချက်ချင်း ပြန်တက်လာရောပဲ။

" အမလေးးး လေးးး … ဒါ  ဒါ  ဒါဘာလုပ်နေကြတာလည်း … ငါ့နယ် သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ် … တယောက်ယောက် မြင်သွားရင် … ဘယ်လို လုပ်မလဲ … မိသဲရယ် … ညည်း မိုက်လိုက်တာအေ "

" ဟင် … အမေ … မဟုတ်ဖူး မဟုတ်ဖူး "

" ဟာ … အန်တီသန်း … ဒီ ဒီလိုပါဗျာ … အန်တီသန်း ထင်သလို မဟုတ်ရပါဘူး "

ကျမ ရှင်းပြနေတုန်း ကိုမောင်ခြိမ့်က ပြာပြာသလဲ ငြင်းရှာပါတယ်။

" အို အေ … ငါလည်း ငယ်ရာက … ကြီးလာတာပါ … မိသဲရယ် … မောင်ခြိမ့် မီးသွေးအိတ် ပို့ပေးမယ် ပြောကတည်းက … စိတ်ထဲ ထင်တော့ ထင်သားပဲ … ညည်းတို့က … လူရှေ့သူရှေ့ ကြ သူစိမ်းလို နေကြတာ … ကွယ်ရာမှ … ဟွန့် … ငါ မပြောလိုက်ချင်ဘူး "

" ဟာ … မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ "

" မဟုတ်ရပါဘူးဆို … အဟင့် "

" အံမယ် … အတိုင်ဖေါက် ညီနေကြတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား … ကဲ … မိသဲ ညည်းအသာနေ … မောင်ခြိမ့် ငါမေးတာ နင်မှန်မှန်ဖြေစမ်း "

" ဟုတ် "

" မင်းနဲ့ … ငါ့သမီး … ဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်လား "

" ဗျာ "

" ဗျာမနေနဲ့ … မိသန်းတို့က အံတိုနေပြီ … အမှန်တိုင်း သိချင်ယုံပဲ "

" ဟုတ် … ပထမဆုံး အကြိမ်ပါ "

" အော်ဟော် … သေချာလား နောက်တခေါက် ထပ်မေးမယ် … သေချာလား "

အမေက လယ်လယ်ထဲက စိုးမြတ်သူဇာဒီဇိုင်းနဲ့ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်ပြီး ဖင်လေးပစ် မျက်နှာလေးချေပြီး မေးနေတာ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း အမေ့ခြေရာထဲက ဒွေးစတိုင်နဲ့ ဒူးထောက် မျက်နှာလေးမော့ပြီး အိုက်တင် အပြည့်နဲ့ ပြန်ဖြေနေတာပေါ့ရှင်။

" သေချာပါတယ် … အန်တီသန်းရယ် … ဘုရားပေးပေး ကျမ်းပေးပေးပါ "

" အေး … ပထမဆုံး အကြိမ် ဆိုပေမယ့်လည်း … အခန့် မသင့်ရင် … ဗိုက်ကြီး သွားနိုင်တယ် … အဲဒါ ရော သိလား "

ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း အမေ့စကားကြောင့် ကျမ ဘက်ကြည့်ပြီး မေးဆက်ပြနေတာပေါ့။ ကျမလည်း ခေါင်းရမ်း ပြလိုက်မိတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ ဘာမှ မဖြစ်ကြတာကို။ ကျမ ခေါင်းရမ်းပြတော့မှ ကိုမောင်ခြိမ့်က အမေ့ကို ဆက်ပြောနေတယ်။

" ဗျာ … ကျနော် ပြောတာ … အန်တီသန်း ပြောသလို မဟုတ်ဘူးလေ "

" ဖီ … မင်း ခုကတည်းက … ခေါင်းရှောင်ချင်တာလား … ပိုင်နက်ကျူးလွန်မှု့ရော … မုဒိန်းမှု့ရော … အနည်းဆုံး ၇ နှစ်ပဲ … မဲတင်း စရာ မလိုဘူး "

" ဟာဗျာ … ကျ နော် … ပြော ပြော …… "

" တိတ်စမ်း … ငါ့ သမီး ငါမေးတော့မယ် … မင်း အသာနေ "

" မိသဲ "

" ရှင် … အမေ "

" ညည်း မှန်မှန်ပြော … ညည်းနဲ့ မောင်ခြိမ့် … ဒါ ပထမဆုံး အကြိမ်လား "

" ဟို လေ … ပထမဆုံး အကြိမ်ဆိုတာ … ဟုတ်ပါတယ် … ဒါပေမယ့် … အမေ ထင် ထင် …… "

" ရပြီ …… မပြောနဲ့တော့ … အရင် အကြိမ်တွေက … လွန်လွန် ကျူးကျူး မဖြစ်ကြသေးဘူး … ငါနားလည်ပြီ "

" မဟုတ်ဖူး … အမေရဲ့ … ဒုက္ခပါပဲ "

" ညည်း … အသာနေတော့ "

" ကိုင်း … မောင်ခြိမ့် … မင်း ငါ့သမီးကို တာဝန်ယူမှာလား မယူဘူးလား … တခွန်းပဲ ပြောတော့ "

" ဟို ဟို … ယူပါ့မယ် ခင်ဗျာ "

" အေး … ဒီလ ထဲ … လာပြီး စေ့စပ်လိုက် … ဝါမဝင်ခင် မင်္ဂလာရက် ရွေးရအောင် "

" ဟုတ် ဟုတ် … အန်တီ … ဟီး ဟီး "

သေသာ သေလိုက်ချင်တယ်ရှင် အမေက သူထင်ချင်ရာ ထင်ပြီး လျှောက်လုပ်နေတာ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာကြီးကလည်း ဖြီးလို့။ ခဏနေ ကိုမောင်ခြိမ့် ပြန်သွားမှ ကျမ လဲမလိုဖြစ်တုန်း ထမိန်ဆွဲဖုံးပေးတဲ့ အကြောင်း ရှင်းပြလိုက်ရတယ်။

" နို့ … ငါ သိမှ မသိပဲ … မိသဲရယ် … ငါဝင်လာတော့ ညည်းက ဟောင်းလောင်း မောင်ခြိမ့်က ညည်းရှေ့ ဒူးထောက်ပြီး ထမိန်လှန်နေတာလေ … ဒုက္ခပါပဲ … မောင်ခြိမ့် ကို ငါ့ စကားလွန်သွားပြီ "

" အမေ့ ကိစ္စ … အမေရှင်းတော့ …… သမီးရှင်းပြတာကို နားမထောင်ပဲ … ဇွတ်လုပ်နေတာ "

" အမေ ရှင်းလို့တော့ ဘယ်ရမလဲ … မိသဲရယ် … အမေ့မှာက … ကိုမြမောင် ငုတ်တုတ်ကြီးနဲ့လေ … ဒီအဆင်နဲ့ ဒီအဆင် မဖြစ်ပါဘူး … မောင်ခြိမ့်က အမေ့ အလကား ယူပါ့မလားအေ … စဉ်းစဉ်းစားစား ပြောပါ … ညည်းနယ် "

" ဟာ … အမေ့ကို … နောက်ထပ် လင်ယူခိုင်းနေတာ မဟုတ်ဖူး … အမေ … ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ကျမနဲ့ အတင်း စေ့စပ်ခိုင်းတာ ပြောနေတာပါဆို "

" အေးပါဟယ် … အေးပါဟဲ့ … ငါလည်း သဘောပြောပြတာပါ … ခု ညည်းပါလိုက်ခဲ့ … တခါတည်း ခုန ကိစ္စ ပြန်ဖျက်ရအောင် "

ကျမနဲ့ အမေလည်း ကိုမောင်ခြိမ့် တို့အိမ် သွားပြောရတာပေါ့။ ဟိုရောက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က သူ့အဒေါ်ကို ပြောပြီးနေပြီ။ သနားပါတယ် ကျမတို့ ရှင်းပြလိုက်တော့ သူ့အဒေါ်လည်း မျက်နှာပျက်သွားတာပေါ့။ အထူးသဖြင့် ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်ရည်လည်နေတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျမကို ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်ရှာတယ်။

နောက်ပိုင်း ကျမနဲ့ လမ်းမှာ ဆုံပေမယ့် သူ့ဘက်က ခေါင်းငုံ သွားတတ်တာ။ ဘာတတ်နိုင်မလဲလေ မရွည်ရွယ်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ကြတာပဲ။ ဒီတပတ် ဈေးရောင်းနားရက်ကျ ကျမ အင်္ကျီနဲ့ ထမိန်ဝယ်ဖို့ မိတူး အဖေါ်စပ်ထားလိုက်တယ်။ ထမိန်ဝယ်မှကို ဖြစ်တော့မယ် နို့မို့ဆို ကျမ လင်ရကိန်း ရှိနေပြီလေ။ ဥပုဒ်နေ့ မနက်ပိုင်း ချက်ပြုတ်ပြီးတာနဲ့ ရေချိုး သနပ်ခါး ပါးပါးပွတ်ပြီး အမေ့ကိုနူတ်ဆက်ရင်း မိတူးတို့အိမ်ထွက်ခဲ့တာပေါ့။

" အမေ … သမီး … ထမိန် ၂ကွင်း ၃ကွင်း လောက် … သွားဝယ်မလို့ … အမေ့တွက် ဘာဝယ်ခဲ့ရ မလဲ "

" ငါ့ … အဝတ်စား အများကြီးပါ မိသဲရယ် … ညည်းပါညည်း … ဝယ်သာဝတ် … အဲ အပြန်တော့ … ခေါက်ဆွဲကြော် ဝယ်ခဲ့အေ … မစားရတာ ကြာပြီ "

" ဟုတ် … အမေ "

မိတူးတို့အိမ် ခြေလျင်ပဲ လျှောက်လာခဲ့တာ ကိုမောင်ခြိမ့် တို့အိမ်ရှေ့က ဖြတ်တော့ ဘာရယ်မဟုတ် မျက်လုံးက ရှာမိနေတာပေါ့။ စိတ်ခုနေတာ ပြေသွားပြီထင်ပါရဲ့ အိမ်ထဲကနေ လက်လှမ်းပြလို့ ကျမလည်း ယောင်ပြီး တာ့တာ လုပ်ပြလိုက်တယ်။ ပြီးမှ လမ်းလယ်ကောင် တယောက်ထဲ လက်ပြနေမိတဲ့ အဖြစ် တွေးမိရင်း ပြုံးမိနေတာ။ ဘေးဘီကြည့်တော့ တော်ပါသေးရဲ့ လူရှင်းနေလို့ ဒါနဲ့ပဲ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ဒုတိယ အကြိမ် လက်ပြနူတ်ဆက်ပြီး မိတူးတို့ အိမ်ဘက် ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လာခဲ့တယ်။

" ဟော … လာ လာ မိသဲ ……ကောင်မ မျက်နှာကြီး ဖြီးလို့ … ငါ့ဆီလာတော့ လမ်းမှာ လင်နဲ့ တွေ့လာပြီ ထင်တယ် "

မိတူးက ကျမ မြင်တာနဲ့ အိမ်ထဲက ထွက်လာတယ် မိတူးတို့ အိမ်ရှေ့က ခုံမှာပဲ ထိုင်ရင်း စကား ခဏ ထိုင်ပြောဖြစ်ကြတယ်။

" ဟုတ်တယ်ဟေ့ … ငါ့ လင်နဲ့ တွေ့လို့ ပျော်လာတာ "

" ငါသိပါတယ် … မိသဲရာ ……နင် ကိုမောင်ခြိမ့် ကို အိမ်ခေါ်ပြီး … စောက်ပတ် လှန်ပြတာ မလား … ခိခိ "

" ဟမ် … နင် ဘယ်လို လုပ် … သိတာလည်း "

ကျမလည်း ရုတ်တရက် လန့်သွားမိတယ် ကိုမောင်ခြိမ့်များ အပြင်လျှောက်ပြောနေလား မသိပါဘူး ဒုက္ခပါပဲရှင်။

" အံမယ် … ကြည့်စမ်း မျက်နှာကြီး ရဲတက်နေတာ … ငါထင်တာ သေချာပါပြီဟာ "

မိတူး ထပ်ပြောမှ ကျမကို စနေတာ ရိပ်မိလိုက်တာ။ ဟူးးး ကျမလည်း ချက်ချင်း မျက်နှာပြင် ပြီး ဖေါလျှောရိုက်လိုက်တာပေါ့။

" ပြတယ်အေ … ဘာဖြစ်တုန်း "

" ကောင်မ … ဝန်ခံပြီပေါ့ … ကျန်းကျန်း … နင်နဲ့ငါ ငယ်ငယ် ကတည်းက အတူနေလာတာ … ပြောပြော "

နောက်ပိုင်း ကျမလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ပြောပြလိုက်ရတာပေါ့။ မိတူးကို လျှောက်မဖွဖို့ သေချာ မှာရသေးတာ။ ကျမ စကားဆုံးတာနဲ့ တခွိခွိ ရယ်ပါလေရော။

" မသာမ နင်ကသာ ရယ်နေ … အဲဒီနေ့က ငါ့ … တညလုံး အိပ်ကို မရတာ … ရှက်လိုက်တာဟာ "

" ခ်ခ် ခ်ခ် … မယ့်လေး … နင် ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ ယူဖြစ်ရင် … အလိုးခံရမှာပဲ … ကြိုပြထားတော့ အရှက် သက်သာတာပေါ့ "

" အမ် … မသာမ နင့်ဟာ ရော … သွားပြလိုက်ပါလား ……ခုန အိမ်မှာ သူတယောက်ထဲ … ငါ မြင်ခဲ့တယ် "

" မယ့်လေး … နင့်လင်များ ကြိုက်မယ်ထင်ပြီး … စကားမနိုက်ပါနဲ့အေ … မိတူးတို့က ရှိပြီးသား ဟဲဟဲ "

မိတူး အဲဒီစကား ပြောတော့ မျက်နှာ နဲနဲ ပျက်သွားသေးတယ်။ ကျမစိတ်ထဲ မတင်မကျကြီးပေါ့ မိတူးက ရည်းစားရှိလျက်နဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်များ စိတ်ဝင်စားနေလား မသိဘူး။ ဒါပေမယ့် ဈေး ထမိန်ဝယ်ပြန်လာမှ မိတူးအကြောင်း သိလိုက်ရတယ် သူလည်း သူ့အပူနဲ့သူပါပဲလေ။ စကားပြောပြီးတာနဲ့ ကျမ ခဏစောင့်ခိုင်းပြီး သူလည်း အဝတ်စားလေးလဲ ကျမနဲ့လိုက်လာခဲ့တာ။ လိုင်းကားတိုးစီးတော့ အသွား အဆင်ပြေပါလျက် အပြန်အဝတ်အိတ်တွေနဲ့ ကျမှ ၂ယောက်သား ထောက်လှမ်းရေးနဲ့ မိတော့တာပဲ။

မိတူးလည်း မျက်နာလေးကို ရဲလို့ ကျမလည်း မလှုပ်ရဲဘူး ထမိန်အပြင်ကနေ ဖင်ကြားအောက် ခပ်မာမာ အရာကြီးက ထိုးထောက်ထားတာ။ မှတ်တိုင်ရောက်မှ အသက်ရှုချောင်တော့တယ်။ မိတူး ထမိန်က အကွက်ထနေလို့ သတိပေးရသေးတယ်။

ထမိန်ပြင်ဝတ်တော့ ကျမပဲ ကိုယ်လုံးနဲ့ ကွယ်ပေးထားတာ မှတ်တိုင်မှာဆိုတော့ လူသွားလူလာတွေရော ကားစောင့်တဲ့ လူတွေရော အများကြီးလေ။ အပြန်လမ်းမှာ မိတူး ဘဲ အောင်ထူး မိန်းမ တစ်ယောက်နဲ့ တွဲပြီး အအေးဆိုင်ထဲဝင်သွားတာ တွေ့လိုက်မိတယ်။

" မိသဲ … သွားမယ်ဟာ … နေတအား ပူတယ် လာ "

" ဟဲ့ … ခုန နင့်လူ … အောင်ထူး မလား "

" အေး ဟုတ်တယ် … ငါနဲ့ … ပြတ်သလောက် ကို ဖြစ်နေတာပါ … လာဟာ … အိမ်ရောက်မှ ပြောပြတော့မယ် "

မိတူးတို့အိမ် ရောက်တော့ မိတူး အမေနဲ့ သက်လတ်ပိုင်း လူကြီးတစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။

" ဟော … မိတူးတောင် ပြန်လာပြီ … ဒီမှာ မောင်ကျော်စိုးက မေးနေတာ "

…………………………………....................................................................................................…

အခန်း ( ၅ )

ကိုကျော်စိုး က မိတူးမြင်တာနဲ့ ထနူတ်ဆက်နေတာ ကိုကျော်စိုးကလည်း ကျမတို့နဲ့ တရပ်ကွက်ကျော်က မုဆိုးဖိုပါ ကျမထင်တာ မိတူး အမေကို လာလာပိုးတယ် ထင်တာ မိတူး ပြောပြတော့မှ သဘောက်ပေါက်သွားတော့တယ်။ မိတူး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့ ကျမလည်း မိတူး အမေ ဘေးနား ဝင်ထိုင်ရင်း ခေါက်ဆွဲကြော် တထုပ် ပေးရင်း အမေ့ဖို့ တထုပ်ကို ခုံပေါ်တင်ထားလိုက်တာ။

" ဒေါ်လေး ရော့ … ဒါ ဒေါ်လေးတို့ဖို့ သမီးဝယ်လာတာ … ဒီတထုပ်ကတော့ … အိမ်ယူသွားမှာ အမေက မှာလို့ "

" အေးအေး … ထမင်း မစားရသေးတာနဲ့ … အတော်ပဲ …… ဒါနဲ့ ဟင်းရည်တွေက များလိုက်တာ "

" အော် … ဟုတ်သားပဲ … ဟင်းရည်က ပေါင်းထည့်လိုက်တာ နေမယ် … ပေးပေး … သမီး ဒေါ်လေးတို့ဖို့ တဝက်ခွဲပေး ထားခဲ့မယ် "

ကျမလည်း ဟင်းရည်ထုတ်ယူပြီး မိတူးတို့ မိဖိုခန်းဘက် ဝင်လာခဲ့တယ်။ ကျမ ငယ်ငယ်ကတည်းက စားအိမ်သောက်အိမ်မို့ ဘယ်နေရာ ဘာရှိလည်း အကုန်သိနေတာပေါ့။ မီးဖိုခန်း မရောက်ခင် မိတူး အိပ်ခန်းပေါက်က အဖြတ် စကားသံကြောင့် ကျမ ခြေလှမ်းတွေ တုံ့ကနဲ့ ရပ်သွားရတယ်။

" အာ … မလုပ်ပါနဲ့ … အိမ်ရှေ့မှာ ကျမ သူငယ်ချင်း ရှိသေးတယ် မပြန်သေးဘူး "

" သိပါတယ် … မိတူးရယ် … ကိုကြီးစိုးကို … ဂွင်းပဲ ထုပေး  "

" ဟင့်အင် … ကျမ သူငယ်ချင်းပြန်မှ "

အိပ်ခန်းတံခါး အကွယ်က ချောင်းကြည့်တော့ မြင်ကွင်းက ကျမ ရှော့ခ်ဖြစ်သွားရတာပဲ။ ကျမတို့နဲ့ အိမ်ရှေ့ အတူထိုင်နေတဲ့ ကိုကျော်စိုးပေါ့ ဘယ်အချိန်က ထပြီး မိတူး အခန်းထဲ ရောက်နေမှန်း မသိဘူး။ မိတူးက အဝတ်စား လဲအလို့ ရင်လျားလေးနဲ့ မှန်တင်ခုံရှေ့ ရပ်နေတုန်း ကိုကျော်စိုးက နောက်က သိုင်းဖက်ရင်း မိတူး ပေါင်ကြား ဇွတ်နိုက်နေတာ။ ပေါင်ကြား အနိုက်ခံရတော့ မိတူးက ဖင်ကို နောက်ကော့ ဆုတ်တာ ကိုကျော်စိုးက ကော့လာတဲ့ ဖင်ကို လီးနဲ့ ဖိထောက်ထားပုံပဲ။

ကျမလည်း ဆက်မကြည့်တော့ပဲ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်ပြီး ပန်းကန်လုံး တစ်လုံးယူ ဟင်းရည် လောင်းထဲ့မလို့ လက်ပြန်အရုတ် ပန်းကန်စင် စောင်းနဲ့ ပန်းကန်လုံးနဲ့ တိုက်မိပြီး အောက်ပြုတ်ကျပါလေရော။

" ဘုတ် … ခလွမ် "

အောက်က မြေကြီးမို့ တော်ပါသေးရဲ့ ပန်းကန်က အောက်ကျပေမယ့် မကွဲပါဘူး။ အဲဒီပန်းကန်ကို ဘေးချပြီး နောက်ထပ် ပန်းကန်တစ်လုံး ယူထည့်တော့ နောက်ကျောဘက်က စကားသံ ထွက်လာတာပေါ့။

" ဟင် … မိသဲ "

မိတူး အသံပါ မီးဖိုခန်းနဲ့ မိတူးအိပ်ခန်းက မျက်စောင်းထိုးလေးမို့ ပန်းကန်သံ ကြားလို့ ထွက်လာတာနေမယ်။

" အေး … ဟင်းရည်က ပေါင်းထည့်လိုက်လို့ … နင်တို့ဖို့ ငါတဝက်ခွဲပေးနေတာ "

နောက်လှည့် မကြည့်ပဲ ပြောပြီး ဟင်းရည် ထည့်နေလိုက်တယ်။

" အဟင့် ဟင့် "

လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ကိုကျော်စိုးက အခန်းထဲကနေ အိမ်ရှေ့ ထွက်သွားပါပြီ။

" ငါနားလည်ပါတယ် … မိတူးရယ် … နင်မငိုနဲ့ … ပြေးကြည့်မှ … ငါတို့ပဲရှိတာလေဟာ "

" ခုန … နင် မြင်တယ်ပေါ့ … မိသဲ "

" ငါ  ငါ … ငါရှင်းပြချင်တယ်ဟာ … အောင်ထူး အပေါ် သစ္စာ ဖေါက်တာတော့ မဟုတ်ဖူးဟ … ငါ  ငါ "

" ကဲပါ … ငါ အိမ်ပြန်ရင် … နင်လိုက်ခဲ့လိုက် … အိမ်ရောက်မှ ပြော "

ဟင်းရည် တဝက်ထည့်ပြီး မိတူးအမေကို နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ မိတူး လည်း သူ့ကိစ္စ ရင်ဖွင့်ချင်တော့ အိမ်လိုက်လာပါတယ်။ အိမ်ရောက်တော့ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အတွက် ခေါက်ဆွဲကြော် ပြင်ပေးပြီး ကျမ အခန်းထဲ မိတူးနဲ့ ဝင်ပြီး စကားပြောကြတာပေါ့။

" ကဲ … မိတူး နင်ဝမ်းနည်းမနေနဲ့ … နင်ပြောချက်တဲ့ စကားတွေ … ငါ့ အကုန်သာပြော "

" အင်း … အစက ငါထင်တာ … ကိုကျော်စိုးက အမေ့ကို ပိုးတယ် ထင်တာဟ "

" အေးလေ … ငါလည်း အဲလို ထင်နေတာ "

" အရင် ၁ လ လောက်ကမှ … အမေက ငါ့ ဖွင့်ပြောတာ … ကိုကျော်စိုးက ငါ့ကို လက်ထပ်ချင်တယ် ပေါ့ဟာ … ဒါပေမယ့် ငါ့မှာ အောင်ထူး ရှိတယ်လေဟာ "

" အေးလေ … နင့် အမေက မသိဘူးလား "

" အမေလည်း သိပါတယ်ဟာ … ခက်တာက ကိုကျော်စိုး ကူညီတာတွေ အမေက ကြိတ်သုံးနေတာ … ငါလည်း နောက်မှ သိလိုက်ရတာပါ "

" အင်း … နင့် အမေက … ၂လုံး တအား ထိုးတာဟာ "

" ဟုတ်တယ်ဟာ … ဇာနည့်အိမ်ထိ သွားသွားထိုးလို့ … ငါ သတိပေးရသေးတယ် … ဒါပေမယ့် ကိုကျော်စိုးက အမေ့ကို ထောက်ပံ့တာ သက်သက် … ငါ့ကို လက်ထပ်ချင်တာ သက်သက်လို့ ပြောတာ "

" အော် "

" ငါလည်း … အောင်ထူးကိုလည်း မပြောရက် … အမေကလည်း ကိုကျော်စိုး ဘက် အားသာနေတာ ငါသိတာပေါ့ "

" အေးပါ "

" တနေ့ကျ ဒီလိုဟ "

မိတူး ပြောတာတွေ ကျမလည်း ငြိမ်ပြီး နားထောင်နေလိုက်တာပေါ့။

" အဲဒီနေ့က ဈေးသိမ်းပြန်တော့ ငါလည်း …  ရေချိုး သနပ်ခါး လူပြီး အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ်မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတာ … ငါ့ပါး ပေါ် နွေးကနဲ့ ခံစားမိလို့ လန့်နိုးတော့ … ကိုကျော်စိုးက ကုတင်ဘေး တင်ပလွဲထိုင်ပြီး ငါ့ကို ကုန်းနမ်းနေတာဟ … ထမိန်က လျော့တိလျော့ရဲနဲ့ … ငါအကျင့်က ဘယ်ညာ လှည့်အိပ်တတ်တော့  လျော့ကျနေတဲ့ ထမိန်က ဆီးခုံးအောက်ဖက် ရောက်ပြီး စောက်မွှေးအုံလေး ပေါ်နေတာပေါ့ …  

အင်္ကျီအပါးလေးကလည်း ကြယ်သီး ပြုတ်ထွက်ပြီး အင်္ကျီအောက်နားစလေး လန်နေတော့  ဗိုက်သားလေးပါ ထွက်နေတာပေါ့ … ထမိန်ဆွဲတင် အင်္ကျီဆွဲဆန့်ပြီး  … ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်နေရင်း ကိုကျော်စိုးကို နှင်ထုတ်နေတာ … ကိုကျော်စိုးက ငါ့စကား အလေးမထားတဲ့ အပြင် အင်္ကျီဆွဲဖြဲလိုက်တော့  နို့အုံနှစ်ဖက် ဘွားကနဲပေါ်လာတော့တယ် … ဈေးပြန်လာရင် ဘယ်မှ မထွက်တော့ ဘလာစီယာ ချွတ်အိပ်မိတာ ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ပဲလေဟာ … ဗြုံးဆို ကိုကျော်စိုးက ငါ့နို့တွေကုန်းစို့ရင်း လက်တစ်ဖက်က  ပေါင်ကြားထဲနိူက်တော့တာပဲ "

" နင်က … မရုန်းဘူးလားဟာ … ခြေထောက်နဲ့ ကန်ကျောက်ပြီး ထွက်ပြေးပေါ့ "

" အင်း … ပေါင်ကြား နိုက်ခံရတော့ ငါ့စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး ဖြစ်သွားခဲ့တာ … ကိုကျော်စိုး လက်က ငါ့ဟာကို အုပ်ကိုင်မိတာနဲ့   လက်ချောင်းတွေက အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ကုတ်ဆွဲ ပေးနေတာလေ …  သူ့လက်ကို ငါတွန်းထုတ်နေတုန်း … အစိလေးအား ဖိချေပြီး အောက်က အပေါက်ထဲ … လက်ချောင်းလေး ထိုးထည့်ပစ်တယ် … ငါလည်း ဘာဖြစ်သွားမှန်း မသိတော့ဘူးဟာ … ငိုပြီး တားတော့ တားမိသေးတာပေါ့ …  ငါတားနေတုန်း … နို့သီးခေါင်း တဖက်ကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ပြီး … စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးမွှေတော့ … ဖင်က အလိုလို  ကြွတက်သွားတာပဲ … ငါ့ ဖင်အကြွ လျော့နေသော ထမိန်ကို … ခြေရင်းဘက်ဆွဲချ တွန်းပို့ပစ်တယ် …  ပက်လက်လှန် အနေထားနဲ့မို့ … ငါဖင်ကြီး ပြန်အကျ ဒူးဆစ်အောက် ရောက်နေတဲ့ … ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်တော့တာပေါ့။ ထထိုင်ပြီး … ငါ့ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်နေရာယူရင်း ပေါင်နှစ်ဖက် ဆွဲဖြဲတော့ … နင် စဉ်းစားသာကြည့်တော့ "

" အင် … ဘာလဲ … မိတူးရ "

" ဘာလဲ ရမှာလဲ … မိသဲရ … သူစိမ်းယောင်္ကျား တယောက်ရှေ့ … ငါ့ စောက်ပတ် ဖြဲပြသလို ဖြစ်နေတာလေ "

" ခ်ခ် … နင့် ရည်းစား … အောင်ထူးကို မပြဖူးဘူးလား "

" ဟမ် … မပြဖူးပါဘူး … နို့ပဲ ပြဖူးတာပါ "

" အေးပါ … ဆက်ပြောဟာ … ဇတ်ရှိန်က တက်လာပြီ "

" ငါလည်း ရှက်စိတ်တဝက် နဲ့ ရင်ခုန်နေတာတော့ အမှန်ပဲဟာ … ငါ့ ရည်းစား အောင်ထူးထက် အပြုစု အယုယ ကောင်းတော့ … တကိုယ်လုံး တုန်ခါနေတာပေါ့ … အဲချိန် ငါ့ကိုယ်ပေါ် ဖျက်ကနဲ့ မှောက်ချပြီး …  ဒုတိယအကြိမ် နို့သီးခေါင်းတွေ တဖက်ပြီးတဖက် ကုန်းစို့နေပြန်ရောပဲ … ခဏကြာတော့ နို့စို့နေရင်း ကို ကျော်စိုး နူတ်ခမ်းက အောက်ရွေ့လာပြီး အဖုတ်လေး ကုန်းယက်ပစ်တာ … ငါ့ တကိုယ်လုံး လေထဲ မျောနေသလိုပဲ …  အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာနဲ့ ထိုးစွလိုက် အစိလေးအား လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးကလော်လိုက်ပေါ့ "

မိတူးပြောတာ နားထောင်ရင်း ကျမ ဟာလေး ဆစ်ကနဲ ဖြစ်သွားမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲ မသိမသာ လက်နဲ့ ဖိကုတ်လိုက်ရတာ။ ပြီးမှ မိတူးပြောတာ ဆက်နားထောင်နေလိုက်တယ်။

" သွားနဲ့ မနာတနာလေး ကိုက်ပေးပြီးမှ ပါးစပ်နဲ့ ဖိစုပ်ပေးတော့ ငါလည်း ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိဘူး … အဖုတ်ထဲက ယားတက်လာပြီး … သေးပေါက်ချင်သလိုလို့ နဲ့ စိတ်လျော့ချလိုက်တော့ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာ … တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ပြီး ထိန်းကို မရတော့တာဟ … ရှက်လိုက်တာလဲ မပြောနဲ့ … ကိုကျော်စိုး မျက်နှာ မကြည့်ရဲလို … မျက်လုံး မိတ်ထားလိုက်ရတယ် "

" အာ့တော့ … ဟုတ်မှာပေါ့ … သူစိမ်း ယောင်္ကျားရှေ့ … စောက်ရည် ပန်းထုတ်နေမိတာ … ငါဆိုလည်း ရှက်မှာပါပဲ "

မိတူးက ပြောရင်း သတိရသွားပုံနဲ့ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတာ။ ကျမ က ထောက်ခံပြောမှ အနေမခက်တော့တဲ့ ပုံနဲ့ ဆက်ပြောပြနေတာ။

" ငါလည်း … ပေါင်တန်တွေ တုန်ပြီး ပန်းထုတ်ရင်း အမောဖြေနေလိုက်တယ် … အမောတောင်မပြေသေးဘူး အဖုတ်ထဲ လီးတေ့ပြီး  ဖိသွင်းတော့ …   စူးကနဲ့ ပဲ နာလိုက်တာဟာ … ရှက်လည်းရှက် ကြောက်လည်းကြောက် … ခုန သူယက်ပေးတဲ့ အရသာလေး ပျောက်ထွက်ကုန်ရောပဲ … အားကနဲ့ အသံထွက် အော်လိုက်မိတယ် … ငါ အော်လိုက်တော့ အဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပဲ အသွင်းအထုတ်လုပ်ရင်း အောင့်ခံခိုင်းနေတာပေါ့ … လီးကြီး ဝင်လာတိုင်း …  ငါ့ရင်ဘတ်လေး ကော့ပြီး သက်သာလို သက်သာညား ဖင်ကို ကျူံ့ကြည့်သေးတယ် … မရပါဘူး … နာနေတာပဲ … အသံထွက်မှာ စိုးတာနဲ့  ငါ့ပါးစပ် ငါလက်နဲ့  အုပ်ပြီး ထိန်းထားရတာ "

မိတူးပြောတာ မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်ရင်း ကြက်သီးဖူးတွေ ထလာပြီး ပေါင်ကြားထဲလည်း စိုစိစိုစိနဲ့ အရည်စိမ့်ထွက်လာတော့ မတတ်နိုင်ဘူး ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ လက်နဲ့ ဖိပွတ်ပစ်လိုက်ရတာပေါ့။ မိတူးလည်း ကျမ ပေါင်ကြား လှမ်းကြည့်ပြီး ဆက်ပြောပြနေတာပါ။

" ခဏနေ ငါ့အဖုတ်ထဲက အရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတော့ လီးအဝင်အထွက် သိပ်မနာတော့ပါဘူး …  အစပိုင်း နာကျင်သလောက် တဖြည်းဖြည်း အဖုတ်အတွင်းထဲ လီးအရည်ပြားဖြင့် ပွတ်ဆွဲပေးနေတော့ … ငါလည်း လီးအရသာ ခံစားလာရတာပေါ့ … သူလည်း … အရသာ တွေ့နေတာ နေမယ် … ငါ့ မျက်နှာလေး ကြည့်ပြီး  လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် တဆုံးဆောင့်လိုးနေတာ …   အသက်ရှူမှားလာပြီး ခေါင်းမော့ရင်း  ကော့ပျံနေရတော့တယ် … အဲချိန် သူ လီး ဆွဲထုတ်လိုက်လို့  မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတော့ … ငါ့  ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာပြန်အပ်ပြီး  အရည်များ စိုရွှဲနေတဲ့  အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းတလျှောက် လျှာနဲ့  ဖိယက်ပေးသေးတာ ဟ … ငါ့ ပေါင်နှစ်ဖက် ဘေးတွန်းကားပြီး အစိလေး ဆွဲစုပ်ပြီးမှ ပြန်လိုးပေးတာ "

" အင်း "

ကျမလည်း အင်းတလုံးပဲ ထောက်ပေးရင်း ဆက်နားထောင် နေလိုက်တယ်။

"  ဒီတခါကျ မညှာဘူး မီးပွင့်မတတ် မနားတမ်း  ဆွဲလိုးတော့တာပဲ … အဆက်မပြတ် ဝင်ရောက်လာသော လိုးချက်တွေအောက် ငါလည်း ဒုတိယ အချီ ပြီးသွားရတယ် … သူလည်း သိပ်မကြာဘူး မေးကြောတွေ ထောင်လာပြီး … ငါ့ထဲ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တာ

ပြီးမှ ငါ့ဘေး ဝင်လှဲတော့ သူ့ ပါးစပ်မှာ သွေးတွေ ပေကပ်နေတာ … ငါလည်း လန့်သွားတာပေါ့ဟာ … မေးကြည့်တော့ … ငါ့စကား မဆုံးသေးဘူး … သူ့ပါးစပ်သူ လက်နဲ့ ပွတ်ကြည့်နေတာ … သွေးစလေးများ ကပ်ပါလာတော့ ပြုံးနေသေးတယ် … ငါ့ အဖုတ်က ထွက်တဲ့ သွေးတွေတဲ့ … အပျိုမှေး ပေါက်ထွက်တာပေါ့ ဟာ "

" အော် … နင့်ကို လုပ်ရင်း ယက်ပေးတုန်းက … ပေကုန်တာနေမယ် "

ကျမပြောတော့ မိတူးက ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဆက်ပြောနေတယ်။

" အင်း … သူပြောမှ ငါလည်း … အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားမိပြီး ကျိန်းစပ်လာရတယ် … ခဏအနားယူပြီးတာနဲ့ … ငါလည်း နောက်ဖေး ရေချိုးကန်နား ဘေးဘီကြည့်ရင်း အဖုတ်ကို ရေဆေးတော့ … စောက်ပတ်တအုံလုံး ကျိန်းပြီး စပ်ဖျင်းဖျင်းလေး ဖြစ်နေရောပဲဟာ … ငါ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး ရေတိုင်နား မျက်နှာသစ် … ပြီးမှ ငါ့ပါး တရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း ခဏနေတော့  ပြန်သွားတာပေါ့ "

" အော် … နင်ကလည်း မအော်ပဲ … ငြိမ်ခံနေတာပေါ့ ကောင်မ "

မိတူး ပြောပြတာကို နားထောင်ရင်း စကားဆုံးတာနဲ့ ကျမလည်း ချက်ခြင်းပြန်မေးလိုက်တာပါ။

" အဲဒီချိန် … လူသိမှာ ဆိုးတာပဲ သိတယ် ကျန်တာ ဘာမှ ငါမစဉ်းစားမိဘူး "

" အောင်ထူး က … ဘယ်လို သိသွားတာလဲ … နင်တို့ နောက်ထပ် လုပ်ဖြစ်ကြသေးတာလား "

" အောင်ထူးကို ငါ ဖွင့်ပြောပြလိုက်တာပါ … ငါ မလိမ်ချင်ဘူးဟာ … လက်ထပ်မယ့်သူကို မသန့်ရှင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ် မပေးဆပ်ချင်တာ … နောက်ထပ် ကိုကျော်စိုး နဲ့  ၂ကြိမ် ထပ်လုပ်ဖြစ်တယ် … သူလာရင် အမေကလည်း ရှောင်ပေးတော့ အတင်းရဲလာတာပေါ့ … ဒုတိယ အကြိမ်က ငါ ငြင်းခဲ့တာပါ ဒါပေမယ့် အလိုးခံလိုက်ရတာ ပါပဲ … တတိယ အကြိမ်ကျ ငါကိုယ်တိုင် စိတ်ပါလို့ ခံလိုက်တယ် "

" အင် … နင်က အဲဒါဆို "

" အေး … ဖြစ်လာမှာတော့ မတတ်နိုင်တော့ဘူး … ကိုကျော်စိုး ငါလက်ထပ်တော့မယ် … အောင်ထူးလည်း နောက်တယောက် တွေ့သွားပြီ နေမှာပါ "

" အေးပါ မိတူးရာ … ဖြစ်ပြီးမှတော့ အကောင်းဆုံး လုပ်ကြတာပေါ့ … စိတ်မညစ်နဲ့ "

" ငါ  လေ … ငါ ငါ … အောင်ထူးကို သနားတယ် မိသဲ ရယ် … အ ဟင့် ဟင့် … လက်ထပ်ပြီးမှ ငါ့ခန္ဓာကိုယ် ယူမယ် ပြောတာဟ … ချစ်သူ ဘဝမှာ နို့ကိုင်ရုံလေးနဲ့ ကျေနပ်နေသူပါဟာ "

" အေးပါဟယ် … ငိုမနေနဲ့ … ငါလည်း အောင်ထူးနဲ့ တွေ့ရင် … ထပ်ရှင်းပြ ပေးမယ် … နင် မမှားပါဘူး … နင့် အမေကြောင့် ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ "

ကျမ ပြောလိုက်မှ မိတူးလည်း စိတ်သက်သာရာ ရတဲ့ပုံနဲ့ မျက်နှာလေး ပြန်ကြည်လာတော့တာ။ တခါတခါ ဘဝက ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာ မဖြစ်ပဲ သူဖြစ်ချင်တာတွေပဲ ဖြစ်ခွင့်ရှိနေတာပါ။ မိတူးပြန်သွားမှ ကျမလည်း အမေတို့ကျန်တဲ့ ခေါင်ဆွဲကျော်လေးနဲ့ ထမင်းနဲနဲ စားပြီး အခန်းထဲ ပြန်မှေးနေလိုက်တယ်။

……………………………......................................................................................………

အခန်း ( ၆ )

ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားမှန်း မသိဘူး ညနေပိုင်း အမေ နိူးမှ နိုးလာခဲ့တာ။ ပျင်းကြော တချက်ဆန့်ရင်း ထမင်းထတည်ပြီး ညနေစာ အတွက် ဟင်းစီစဉ်လိုက်တယ်။ ညပိုင်း အိပ်ခါနီးကျ ဖုန်းခဏ ဖွင့် သတင်းလေးဖတ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် မျှော်နေမိတယ်။ မျှော်တဲ့နေကျမှ ပေါ်မလာတော့ဘူး မက်ဆေဂျာ ကြည့်လိုက်တော့ သူဆင်းသွား နာရီဝက် ကျော်တောင်နေပြီ ဒါနဲ့ စာအုပ် အသစ်များ တင်သလားလို့ သူ့ acc ထဲ ဝင်ကြည့်လိုက်တာ။

............................................................................

* ဆည်းဆာ *

တည်ဆောက်ထားတဲ့ သံယောစဉ်

ဖြိုဖျက်ဖို့ဆို တဒင်္ဂမျှသော အချိန်ကာလနဲ့

ဘယ်တော့မှ မရဘူး

ဒါပေမယ့်

သူ့အနက်ကို ကွယ်ပျောက်စေချင်ရင်

စကြဝဠာ တခုလုံးစာမက

ငါ့မှာ ရှိရမယ်

သြော် … ခဏ နေဦး

အာခီမီးဒီး(စ်) အတွက်

တနေရာတော့ ချန်ပေးရမယ် ထင်ထယ်

……………………………………

မောင်ခြိမ့်

ငင့် ဘာတွေမှန်းကို မသိပါဘူးရှင် တခါတခါ ကိုမောင်ခြိမ့်က ရူးကြောင်မူးကြောင် စာစုလေးတွေ တင်တတ်သေးတယ်။ ၁၅မိနစ်လောက် ထိစောင့်ပြီး မလာတာနဲ့ ကျမလည်း အိပ်ပစ်လိုက်တာ။ နောက်ရက်မနက် ထုံးစံအတိုင်း ဈေးထွက်တော့ မိတူးမျက်နှာကြီး ပြုံးလို့ရွှင်လို့ ဝါမဝင်ခင် လက်ထပ်ဖို့ သေချာသလောက်ဖြစ်ကြောင်း ပြောပြနေတယ်။ တကယ်လည်း နောက် ၂ပတ်ကျ မိတူးတို့အိမ် စေ့စပ်ပွဲ လုပ်ဖြစ်ကြတာ ဘေးနား လူလေး နဲနဲပါးပါး ဖိတ်ပြီး လုပ်တာ။ ကျမရောက်တော့ လူတောင် စုံနေပါပြီ ဟိုဘက် ဒီဘက် လူကြီးတွေ မိတ်ဆက်ကျ မင်္ဂလာ ရက်ရွေးကျ နဲ့ ညနေဘက် မှောက်စပျိုးမှ စေ့စပ်ပွဲလေး ပြီးသွားကြတယ်။

" ဟိတ် … မိသဲ … မပြန်နဲ့ဦး "

" ဘာလို့လဲ … မိတူးရ "

" ငါက တားတာ မဟုတ်ဘူး … နောက်ဖေးမှာ ပန်းကန်တွေ သိမ်းနေတဲ့ … နင့်လင် ကိုမောင်ခြိမ့်က တားတာ … ခ်ခ် ခ်ခ် "

" မသာမ … ဒါပဲ … တဖြည်းဖြည်း အငယ်မနဲ့ တူတူလာပြီ "

" တကယ်ပါဟ … နင်ရောက်ကတည်းက လည်ပင်းကြီး လိမ်နေတာ … သူခမျှ ပြောချင်တာတွေ … အောင့်ထားရပုံပါ "

" အေးပါ … ငါ မပြန်သေးပါဘူး စောင့်နေမှာပါ "

အိမ်ထဲ လူတွေ အကုန်ရှင်းသွားမှ ကိုမောင်ခြိမ့်က မိတူးတို့ အိမ်ရှေ့ အပင်အောက် ကျမကို ခေါ်ပြီးစကားပြောတာ။

" မိသဲ "

" ရှင် "

" မိတူးတောင် … ယောင်္ကျား ယူပြီနော် "

" အင်းလေ … အာ့မို့ စေ့စပ်တာလေ … ဒီနေ့ "

" ဟို … ငါ ပြောချင်တာ  နင် သဘော မပေါက်ဘူး ထင်တယ် "

!! ခိခိ !! ကျမ ရိပ်မိတာပေါ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ဘာဆိုလိုတယ် ဆိုတာ ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင် ဆောင်နေလိုက်တာပါ။

" အော် … သိပြီ … မိတူး မင်္ဂလာဆောင် ကိုမောင်ခြိမ့် လက်ဖွဲ့ခုံထိုင်ရမှာ မလား "

" ဟင် … ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ် … ဒါမယ့် ငါပြောချင်တာက …… "

" ကျမ သိပါတယ် … အဲဒီည အရက်သောက်မှာ "

" ဟာ … အဲဒါလည်း ဟုတ်ပါတယ်ဟာ … ဒါပေမယ့် ငါ ပြောပြော …… "

" ဟုတ်ပါပြီ …  မိတူးကို ခဲဖိုး တောင်းပေးရမှာ မလား "

" ဟမ် …  မိ   သဲ "

" ဘာ လို့ အော်တာလဲ … အထဲမှာ မိတူး ယူမယ့် ယောင်္ကျားဘက်က အမျိုးတွေ ရှိသေးတယ်နော် "

" ဆော ရီး  ဟာ … နင်က ငါပြောချင်တာ သဘော မပေါက်ဘူး … ဟူးးးးး "

ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် ပုံစံ ကြည့်ပြီး ရယ်ချင်စိတ် အတော်ကို ထိန်းထားရတယ် တကယ်ပါပဲရှင်။

" နို့ ဘာပြောချင်တာလဲ … ရှင်းရှင်းပြော … မှောင်နေပြီ ကျမ ပြန်တော့မှာ "

" ဟို လေ ဟာ … မိတူး ယောင်္ကျား ယူတော့ … နင့် စိတ်ထဲ ဘယ်လိုနေလည်း "

" ပျော်တာပေါ့ … ကိုယ့် သူငယ်ချင်း … လင်ယူတဲ့ ကိစ္စပဲ "

" အေး … ငါ ပြောချင်တာ … နင်လည်း ယောင်္ကျား မယူသေးဘူးလား သိချင်လို့ပါ "

" ဟောတော် … ကျမ မှာ ယူစရာ ချစ်သူမှ မရှိတာ ရှင့် "

" ဟာ … နင်ကလည်းဟာ … ငါ  ငါ  ငါ  တယောက်လုံး ရှိ  ရှိ "

" ကို … မောင် … ခြိမ့် "

" တိုးတိုး လုပ်ပါ မိသဲရာ … နင်ကလည်း အိမ်ထဲ လူတွေ ရှိသေးတယ် ဟ "

" ရှင် … ကျမ ကို … ချစ်ပါတယ် လို့ … ရည်စား စကား ပြောဖူးလား "

" ဟို …… အဲ …  အင်း …… အဲလို … မပြောဖူး ပေမယ့် …… အင်း   ဟို  လေ … ဟို လို  အနေထား နဲ့ …… အင်း  … "

" တခါမှ မပြောဖူးပါဘူးရှင် … ဟုတ်တယ်မလား "

" ဟုတ်တော့ ဟုတ်ပါတယ်ဟာ … ဒါမဲ့ … အဲဒါ … ဟို ဟာ လေ "

" တော်ပါပြီ … ရှင်ကလေ အဆင့်ကျော်ချင်တာ … ကျမ အဲလောက် ဈေးမပေါ သေးဘူး … ကဲ  ပြန်မယ် "

" မကျော် ပါဘူး ဟာ … နင်ကလည်း နင်သာ မသိတာ … တရပ်ကွက်လုံး သိပါတယ် "

" မိတူးရေ … ငါ  ပြန်ပြီဟေ့ "

" အေးအေး မိသဲ … ဒီမှာ ငါမအားလို့နော် "

ကိုမောင်ခြိမ့် ပြောရင်း မိတူးပါ တခါတည်း နူတ်ဆက်ပြီး ကျမ အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။ စိတ်ထဲ ကြည်နုူးတာတော့ တကယ်ပါ ကိုမောင်ခြိမ့် အပေါ် အရင်တခေါက်ကတည်းက သနားပြီး သံယောစဉ် ဖြစ်နေမိတာပါ။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးပဲ လေ ရည်းစား စကားတော့ အပြောခံချင် သေးတာပေါ့။ မိတူးအိမ်က အပြန် လမ်းချိုးလေး ရောက်တော့ ကျမ ညာဘက်ခြေထောက်ရှေ့ အရိပ်က ထင်းကနဲ့ ပေါ်လာတာ တကိုယ်လုံး ဖျင်းကနဲ့ ကြက်သီးတွေ ထလာရောပဲ။ ဟိုတလောကမှ ဒေါ်စော ယောင်္ကျား ဦးကံမောင် ဆုံးထားတာ သွားပါပြီ လာနူတ်ဆက်ပြီ ထင်တယ်။

အမေနဲ့လည်း တအားခင်ရှာတာ အမေ့နား ကပ်မရလို့ ကျမ နားလာကပ်တာနေမယ် ဒုက္ခပါပဲရှင် ..ခုန ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ အတူပြန်ခဲ့ရင် အကောင်းသား။ အိမ်တော့ လှမ်းမြင်နေရပါပြီ ကိုယ်ဟာကို အားပေးရင်း ဆက်လျှောက်နေတုန်း နောက်ကျောဘက်က အသံထွက်လာပါရော။

" မိသဲ … ငါ နင့်ကို ချစ်တယ် ဟာ "

" လွတ်ရာ ကျွတ်ရာ သွားပါ … ဦးလေး ကံမောင်ရယ် … ဘဝခြားနေပါပြီ … ကျမလည်း ဦးလေး တယောက်လို ချစ်ပါတယ်ရှင် … အမေ့ကို သတိရကြောင်း ပြောပေးပါ့မယ့် … အဟင့် ဟင့် … ကျမနောက် မလိုက်ပါနဲ့နော် … နေသိပ်မကောင်းလို့ပါ … မနက်ကျ ဘယာကြော်လေး လောင်းပေးဆိုရင်လည်း လောင်းပေးပါ့မယ် … နော် နော် "

" ဟာ … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ "

" တကယ်ပါ ဦးလေး ကံမောင်ရယ် … ဆွမ်းရော ချက်လောင်းပြီး အမျှဝေပေးမှာပါ … မယုံရင် စောင့်ကြည့်နေပါ … ကတိမတည်မှ နောက်ရက် ခြောက်ပေါ့ … ဒီနေ့ မခြောက်ပါနဲ့လား … အီးဟီး "

" ဟာ … မိသဲ … ငါပါဟ … နင်ကလည်း "

" ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် … အဟင့် ဟင့် "

နောက်လှည့်ကြည့်တော့ ဦးလေးကံမောင် မရှိတော့ပါဘူး မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျမ ကြောက်စိတ်တဝက်နဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုး ငိုမိတော့တယ်။

"  ဟူးးးးးး … မငိုပါနဲ့ မိသဲရယ် "

" အဟင့် ဟင့် … ငိုမှာပဲ … ကျမက မိန်းမသားလေ … ဒီလို အခြေနေမျိုးမှာ … ရယ်ရမှာလည်း စဉ်းစဉ်းစားစား ပြောပါ ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … အီးဟီး  အဟင့် "

" အေးပါ … နင် ပြန်မချစ်နိုင်ရင်လည်း … ငါ့အချစ်တွေ ထာဝရ သိမ်း   ထား   လိုက်  ပါ့  မယ် ဟာ "

" ရှင် … ကျ မ က … မချစ်ဘူးလို့ … ဘယ်သူပြောလဲ … သရဲခြောက်လို့ ကြောက်နေတာပါဆို ရှင်က တမှောက်နော် "

" ဟေ … ငါ  ငါ   နင့်ကို ချစ်နေတာ ကြာပြီလို့ … လိုက်ပြောတာပါ … မပြောရဲလို့ မှေးလိုက်လာတာ … နင့် အိမ်နား ရောက်တော့မှာမို့ အရဲစွန့်ပြီး လှမ်းခေါ်တော့ နင်က ဖက်ငိုတော့ တာပဲ "

" ဟင် … ဒါဆို ကျမ ဘေးက အရိပ်က … ရှင့် အရိပ်ပေါ့ "

" အေးလေ … နင်ပြန်သွားကတည်းက ငါလည်း လိုက်လာတာ ဒီနားရောက်မှ ကပ်လိုက်မိတာပါ "

" ရော် … ခ်ခ် ခ်ခ် … ကျမက ဒေါ်စော အိမ်ရှေ့က ဖြတ်တော့ … ဦးလေး ကံမောင် လိုက်ခြောက်ပြီ ထင်နေတာ … ဟင့် … လွတ်ပါဦး ကျမ အသက်ရှု ကျပ်လာပြီရှင့် … တကယ်ပါပဲ ကြောက်ပြီး သူ့ရင်ထဲ ဝင်မိတာ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ဖက်ထားလိုက်တာ … ဟွင့် "

" ကလင် လင် … ကလင်  ကလင် …  အမလေး လမ်းလည်ခေါင်ကြီး … ဆင်ခြင်ကြပါဦး …  မနေနိုင်လဲ … ဟင်   ဟာ   ဟာ …… မိသဲ  … မောင်ခြိမ့် "

" ဟင် … အမေ "

"  ဟာ … ဒေါ်သန်း "

ဒုက္ခပါပဲ ကျမနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ဖက်လျက် တန်းလန်းကြီးရှင်။

" ဘုရား ဘုရား … ခု လူချင်း ခွဲကြစမ်း … ယိုသူမရှက် မြင်သူရှက်အေ … ငါ့မှာတော့ မှောင်လာလို့ ငါ့သမီးလေး တယောက်ထဲ … ပြန်ရင် စိတ်မချလို့ လိုက်ခေါ်ရတာ … ဒင်းက  လမ်းပေါ် ဆီဗူးတွေ ခါပြနေတာပေါ့ ဟုတ်လား မိသဲ "

" မခါ ပါဘူး အမေရယ် "

" ကိုမြမောင် … ရှင် မြင်တယ်နော် … ခုန သူတို့နှစ်ယောက် … ဘာလုပ်နေကြတာလဲ "

အမေက ဆိုက်ကားပေါ်ထိုင်ရင်း ဦးလေးမြမောင်ကို မေးနေတာ။

" ဟို  ဟို … ဖက်ပြီးတော့ … ဟိုဟာ … "

" ရပြီ ကိုမြမောင် … ရှင်မြင်တယ်နော် … ခုကိစ္စ … ဟိုတခါ အိမ်ထဲ ပက်ပင်းမိတာတောင် … ကျမကို ဗြောင်လိမ် ဗြောင်စား လုပ်သွားကြတာ "

" မိသဲ … ခုတက် ပြန်မယ် "

" ဟုတ် … အမေ  …… ကိုမောင်ခြိမ့် … လွတ်တော့လေ ရှင်ကလဲ "

" ဟမ် … ငါလွတ်ထားတာ ကြာပြီဟ … နင်က ဖက်ထားတာ "

" အွန့် … ဟုတ် ဟုတ် … ဒါဆို သွားပြီနော် "

ဟုတ်သားပဲ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမဖက်ထားရာကနေ ဘယ်ချိန်က လွတ်လိုက်မှန်း မသိဘူး ကျမက ဖက်ထားမိသား ဖြစ်နေတာ။ကျမလည်း အမေတို့ ဆိုက်ကားပေါ် တက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမကို စိုက်ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တာပေါ့။

.......................................................................................................................................................

" မိသဲ ရေ … မိသဲ ရှိလား "

" အေး မိတူးလား … လာဟေ့ … ညည်းသူငယ်ချင်း ရေချိုးနေတယ် "

" ဟုတ် … ဒေါ်လေး … ဖိတ်စာ လာဖိတ်တာပါ "

" အော် … ဘယ်နေ့ "

" သဘက်ခါ … ဒေါ်လေး "

" ဟဲ့ … လင်ရတော့မှာမို့ … ပျော်နေတာလား "

ကျမ ရေချိုးပြီး အိမ်ရှေ့ခန်း ထွက်လာတော့ အမေနဲ့ မိတူး စကားထိုင်ပြောနေတာ မြင်လို့ လှမ်းစလိုက်တာပါ။

" အေး … ဝါမဝင်ခင်လေး … ရက်အမြန်ရွေးလိုက်ရတာ "

" စေ့စပ်ထားတာ … ၁လ ကျော်လေး ရှိသေးတယ် … ခိခိ … ခဏ ငါ အင်္ကျ ီလဲလိုက်ဦးမယ် "

" အေးပါ … မိသဲရ … ပြီးရင် အငယ်မတို့ဘက် လိုက်ခဲ့ဦး ဖိတ်စာ သွားပို့မလို့ "

" အေးအေး "

ကျမ အခန်းထဲ ဝင်ပြီး အဝတ်စားလဲတော့ အမေနဲ့ မိတူးတို့ စကားပြန်ပြောနေကြတာ။ သနပ်ခါး ပါးပါးလေးပွတ်ပြီး အပေါ်က ရင်ဖုံး ခါးတိုလေးနဲ့ အောက်က ထမိန်ဗြောင် အညိုလေး ဝတ်လိုက်တယ်။

" ရပြီ … သွားစို့ … မိတူး "

" အမေ … သမီး ခဏ လိုက်သွားဦးမယ်နော် "

" ဒေါ်လေး သမီးလည်း သွားပြီ … ဖိတ်စာတွေ ဖိတ်ရမှာမို့ "

" အေးအေး … မိသဲရေ အပြန်ကျ အမေ့ဖို့ … မုန့်ဟင်းခါး ဝယ်ခဲ့ဦး "

" ဟုတ် အမေ "

မိတူးနဲ့ ကျမ လျှောက်လာရင်း လမ်းဂွလေး ရောက်တော့ အငယ်မတို့ဘက် ဦးတည်လိုက်တယ်။ တရပ်ကွက်ထဲ ဆိုပေမယ့် အငယ်မတို့က တောင်ဘက်ခြမ်း အနောက်တောင် ဒေါင့်ထဲမှာ သူတို့အိမ်က။

" ဝုတ် … ဝုတ် …  ဂရားးး ဂရားးး … ဝုတ် "

" အမလေး … ပလုတ်တုတ် … မိသဲ လုပ်ဦး ဟ "

အရေးထဲ သားကျထားတဲ့ ခွေးမ တကောင်က မိတူး လှမ်းဟတ်လို့ ခြောက်ထုတ်ပေးရသေးတယ်။

" ဟဲ့  … ဟဲ့ခွေး … ရှု့  ရှုး … သွားစမ်း … မိတူး ဒီဘက်လာ မသာမ … ခွေးမကြီးက သားပေါက်ထားတာ ဟိုမှာ တွေ့လား ခွေးပေါက်လေးတွေ … မင်္ဂလာဦးည အဖုတ် ခွေးကိုက်လို့ ငတ်နေမယ် ခိခိ "

လမ်းချိုး ရောက်တော့ အငယ်မတို့အိမ် လှမ်းမြင်နေရပြီ အိမ်ရှေ့မှာ ဆန်တင်တဲ့ ကားရော ရပ်ထားတာ။

" အငယ်မ ဘဲကြီး … ရောက်နေတာဟ "

" ကားဆရာလား … မိသဲ "

" ဟုတ်မယ် … ဟိုမှာ ကားရပ်ထားတာ မတွေ့ဘူးလား … လာလာ … ဖိတ်စာ မြန်မြန်ပေးပြီး တခြားဖက် သွားဖိတ်ရအောင် "

အငယ်မအိမ်ထဲ ဝင်တာနဲ့ တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေတာ။

" ဟိတ် … လူမရှိဘူးဟ မိသဲ "

" အေးဟာ … အငယ်မ ကားဆရာနဲ့များ အပြင်သွားလား မသိဘူး "

မိတူးနဲ့ ကျမ ဖိတ်စာကို အိမ်ရှေ့ စားပွဲခုံပေါ်တင်ရင်း ခုံအလွတ်လေးပေါ် ဝင်ထိုင်တုန်း စကားသံ ခပ်တိုးတိုး ကြားလိုက်မိတယ်။ စကားသံ ကြောင့် ပါးစပ်ပိတ်ရင်း မျက်ရိပ်မျက်ကဲ ပြပြီး အသံလာတဲ့ နောက်ဖေးအခန်းဘက် တိုင်ပင်စရာ မလိုပဲ ခြေဖွဖွနင်းပြီး လျှောက်လာခဲ့တာ။ထရံပေါက် ကျယ်တာလေးရှာပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တာပေါ့။

" ကိုဘတိုး … ကျမ လီးစုပ်ဦးမယ် ပြီးမှ ရှင်ကလိတော့ "

အငယ်မက ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို လိမ်ယှက်ပြီး  ကော့ထိုးရင်း ပြောနေတာပါ။

" အင်းပါ … ငယ်လေးရယ် … မြန်မြန်စုပ်နော် … ငယ်လေး စောက်ပတ်ကြီးလည်း ယက်ချင်သေးတယ် "

တအိမ်လုံး တိတ်ဆိတ်နေပြီး အငယ်မတို့ နှစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ ကုတင်ပေါ် ကားဆရာက အငယ်မ အဝတ်တွေ တခုချင်းချွတ်နေတာ အောက်ခံ ဘောင်းဘီလေးပဲ ကျန်တော့တယ်။ ကားဆရာက နို့တွေကုန်းစို့ပြီး ပေါင်ကြားထဲ နိုက်ဆွပေးနေရင်း အငယ်မ မျက်လုံးအစုံကတော့ ကားဆရာ မျက်နှာပဲစိုက် ကြည့်နေတယ်။ နို့စို့ရာကနေ  နူတ်ခမ်းအစုံကို တေ့စုပ်တာနဲ့ အငယ်မ တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာရောပဲ။ ကားဆရာက ပါးစပ်ချင်း တေ့စုပ်လိုက် နို့တွေ ကုန်းစို့လိုက်နဲ့ လက်ကတော့ အငယ်မပေါင်ကြားထဲက မရွေ့သေးဘူး။

" ကိုဘတိုး … ရှင့်ပုဆိုး ချွတ် … ပက်လက်လှဲ လိုက်တော့ နော် "

ဒီတခါမှ ကားဆရာက အငယ်မ စကားအဆုံး ပုဆိုးချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်တယ်။ အငယ်မက သူ့ဘေး ပက်လက်အနေထားနဲ့ လှဲချလိုက်တဲ့ ကားဆရာ ပေါင်ကြားက လီးကြီးကို မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း ကုန်းထ စုပ်တော့တာပဲ။ ကားဆရာ ပေါင်ကြားက လီးက မစုပ်ခင် ကတည်းက ထောင်မတ်ပြီး တုန်နေတာ ကြည့်ရင်း ကြက်သီးတောင် ထတယ်။ အငယ်မက ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်နေတော့ ကားဆရာ ဖင်ကြီး ကြွတက်နေတာ။

" ကိုဘတိုး  … ယက်ပေးတော့လေ … ရှင့်လီးစုပ်ရင်း စောက်ပတ်က ယွနေပြီ "

" ယက်ပေးမှာပေါ့ … ငယ်လေး ကလည်း … ပက်လက်လှန်လိုက် "

…………………….......................................................................................................................……

 အခန်း ( ၇ )

အငယ်မ ပက်လက်လှန်တာနဲ့ ကားဆရာက ကုန်းထပြီး ပေါင်ကြားနေရာယူရင်း လေးဘက်ကုန်းယက်တော့တာပဲ။အငယ်မ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို တပြတ်ပြတ်နဲ့ မနားတမ်း ထိုးယက်နေတော့ အငယ်မ တစ်ယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ကော့ထိုးပေးနေတာပေါ့။

" ကျွတ် …… ရှီးးးး းးးးး  ကောင်းလိုက်တာ ကိုဘတိုးရယ် … ရှင်လေ တအားတတ်တာပဲ … အင်းဟင်း … မလွတ်နဲ့ အစိလေး ငုံထားဦး … အားးး    အ    အ "

အငယ်မက နို့အုံ နှစ်ဖက်အား လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ညှစ်ရင်း ကားဆရာ ပါးစပ်နှင့် သူ့စောက်ပတ်ကို ထိုးကပ်ပစ်တာ။အငယ်မ ကာမစိတ်ကြွနေတာကြည့်ရင်း အောက်က တဆစ်ဆစ်နဲ့ ခံစားလာမိလို့  ဘေးလှည့်ကြည့်တော့ မိတူးက အင်္ကျီကြယ်သီး တစ်လုံးဖြုတ်ပြီး  ဘော်လီအောက်ကနေ နို့အုံတဖက်ကို သူ့ပါသူ ညှစ်ချေနေတယ်။ မိတူး ကြည့်နေတုန်း အငယ်မဆီက တအင့်အင့်အသံများ ထွက်လာလို့ ပြန်ချောင်းတော့ ကားဆရာကို ခေါင်းရမ်းပြနေတာ မြင်နေရတာ။ ခေါင်းခါပြရင်း လက်ကလည်း နို့အုံတွေ ညှစ်ရင်း ဖင်ကြီးကြွလာပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကော့ပေးနေတုန်းပဲ။

အငယ်မ ကာမစည်းစိမ် ရနေတာ ကြည့်ရင်း လက်တဖက်က အလိုလို ထမိန်အောက်နားစအား မပြီး ပေါင်ကြားထဲ ထိုးစမ်းမိတယ်။ ပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်လေးက စောက်ရည်တွေ စို့နေပါပြီ။ မိတူးဘက်ကြည့်တော့ သူလည်း စိတ်ကြွနေပြီ မျက်လုံးလေးမိတ်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားတဲ့ ပွတ်သပ်နေတာ။ ကျမလည်း အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းကြားလေးထဲ လက်ညှိုးလေးသွင်း အမြှောင်းလိုက် ဆွဲရင်း စောက်စိလေးအား ဖိချေနေမိတာပေါ့။ကာမစိတ် ကြွလာရင်း အငယ်မ ကြည့်နေတုန်း အငယ်မက စောက်ပတ် အယက်ခံနေရာမှ ထထိုင်ပြီး ကားဆရာ ပါးစပ်နား တဝိုက် ပေပွ နေတဲ့  စောက်ရည်တွေ ယက်ပေးရင်း စုပ်ယူမျိုချနေတယ်။

" ငယ်လေး "

" ရှင် "

ကားဆရာက အငယ်မလက် ဆွဲပြီး တောင်မတ်နေသော လီးပေါ်ပြန်တင်ပေးတော့ လီးကိုင်ပြီး ဂွင်းထပ်ထု ပေးနေတော့တယ်။ လီးကြီး အငယ်မ လက်ထဲ မာလာတာနဲ့ ကုန်းထပြီး ပါးစပ်ထဲသွင်း လေးဖက်ထောက်အနေထားနဲ့ တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်ပြန်ရော။ ဒီတခါ အငယ်မက ပြတင်းပေါက်ဖက် ရောက်သွားတော့ ကျမတို့ချောင်းတဲ့ဘက်က ကားဆရာ လီးကို အတိုင်းသား မြင်နေရတာ။ အငယ်မက သူ့ပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်နေတဲ့  ဒစ်ကြီးကို လျှာထိပ်လေးနဲ့ ဝိုက်ကစားပြီးမှ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ဝင်နိုင်သလောက် မျိုချပစ်တယ်။

အငယ်မ အပြုမှုကြောင့် ကျမရော မိတူးရော တယောက်မျက်နှာ တယောက် ဘေးတိုက်အနေထားနဲ့ လှည့်ကြည့်ရင်း အံအောမှင်သက်နေမိတာပေါ့။ အငယ်မ ဒီလောက် လုက်တတ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်မထားဘူးလေ။ အငယ်မက အမျိုးမျိုး ကလိရင်းစုပ်ပေးနေတုန်း ကားဆရာလည်း အငယ်မခေါင်း ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကို ဆွဲလိုးနေတယ်။ မိတူးတော့ မသိဘူး ကျမတော့ စိတ်ထဲ ရိုးမယွ ဖြစ်လာတာနဲ့ စောက်ပတ်အုံကို ခပ်တင်းတင်း ဖိပွတ်ပစ်နေရတာ။

ပွတ်နေရင်း ခေါင်းထောင်နေတဲ့ အစိလေးထိမိတော့ ပေါင်တန်တွေ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာပြီး စောက်ရည် ထွက်ကျလာတယ်။ ခဏနေတော့ ကားဆရာက အငယ်မကို  ပက်လက်လှဲချပြီး ဖေါင်းကြွနေတဲ့  အဖုတ်ကို ဒစ်ဖူးနဲ့ ရိုက်တော့ အစိလေး ထိမိပုံပဲ အငယ်မ တယောက် တအီးအီး ညည်းရင်း ဖင်ကြီး ရမ်းခါနေတာ။တဆက်ထဲ အငယ်မ ခါး ထိန်းပြီး  အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးနဲ့ ဖိလိုးပစ်တယ်။

တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ တိုးဝင်သွားတဲ့ လီးဝင်သံနဲ့အတူ အငယ်မ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက်လာတော့ ကားဆရာက  နို့အုံတွေ ညှစ်ဆွဲပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့  ဆောင့်လိုးနေရောပဲ။အငယ်မကလည်း တအားအား ညည်းရင်း အားရကျေနပ်တဲ့ပုံနဲ့ ဖင်ကြီးကြွပြီး အောက်က ပင့်ခံနေတော့တာပေါ့။ အငယ်မ အောက်က ပင့် ဆောင့်တာနဲ့ ကားဆရာက ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချပြီး ချိုင်းကြား လက်လျိုသွင်းရင်း မီးပွင်မတက် ဆွဲလိုးပစ်တယ်။

" ဇွိ … ဘွတ် …… ကောင်းလား ငယ်လေး  … အင့် … ဘွတ်ဘွတ် "

" ကောင်းတယ် … ကိုဘတိုးရဲ့  … ရှင့် စိတ်ကြိုက်သာ လိုး "

တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာပြီး အငယ်မရော ကားဆရာရော နှစ်ဦးသား အသံပေါင်းစုံ ထွက်နေတော့တာ။ ကျမလည်း ရမ္မက်ခံစားမှု့က ဒုတိအကြိမ် ငယ်ထိပ် တက်လာပြန်ပြီ။ အငယ်မဆီက အံကြိတ်သံပေါ်လာပြီး ကားဆရာ ခါးပေါ် ခြေနှစ်ဖက် လိမ်ချိတ်တင်ရင်း ကော့ထိုးတာနဲ့ စောက်စိလေး ခပ်တင်းတင်းဖိချေတော့ စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြန်ရောပဲ။ ပေါင်ကြားထဲ နွေးကနဲ့ ထမိန်ရှေ့ခြမ်းပါ ရွှဲသွားရတယ်။ တဆက်ထဲ လိုလို ကားဆရာ ဆီက အားကနဲ့ မြည်သံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီး အငယ်မကို တရပ်စပ်လိုးနေတာ ကုတင်တိုင်တွေပါ ရမ်းခါ နေတော့တာ။

မိတူး ကြည့်တော့ မိတူးလည်း ထမိန်အပြင်ကနေ ပေါင်ဂွ လက်နဲ့အုပ်ထားရင်း တကိုယ်လုံး တုန်နေရှာတယ် ခုမှ ပြီးပုံပါ။ ခဏနေ အငယ်မနဲ့ ကားဆရာတို့ နှစ်ဦးလုံး ငြိမ်သွားမှ အိပ်ခန်း တံခါးနားက ခွာခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက် ထမိန်ကွက်နေတာတွေ လှည့်ဝတ်ပြီး ခဏနေမှ အသံပေးလိုက်တာပေါ့။

" အငယ်မရေ … အငယ်မ "

" အေး … ရှိတယ်ဟေ့ … လာလာ "

အိမ်ရှေ့ခန်း ရောက်တော့ အငယ်မက ထမိန်ရင်လျားနဲ့ ကျမတို့ကို လှမ်းကြည့်နေတယ်။ မျက်နှာက ချွေးတွေကွက်နေပြီး ကမန်းကတန်း ထလာရပုံပါ။ ကျမနဲ့ မိတူးလည်း စကားကြာကြာ မပြောတော့ပါဘူး ဖိတ်စာ ဝေစရာရှိလို့ သွားမယ် ပြောတော့ အငယ်မက သူရော လိုက်ခဲ့ပေးမယ် ပြောနေရှာတာ။

" ငါရော … လိုက်ခဲ့မယ်လေ မိတူး "

" မယ့်လေး … နေပါစေ အငယ်မရယ် … နင့်လူကြီး ရောက်နေတာမလား … အိမ်ရှေ့မှာ ကားရပ်ထားတာ "

" ရောက်နေတာ ဟုတ်ပါတယ်ဟ … ပင်ပန်းလို့ အိပ်နေပြီ "

" ခြီး … ခိခိ "

" ခ်ခ် ခ်ခ် "

ကျမနဲ့ မိတူး ပြိုင်တူရယ်တော့ အငယ်မက အိပ်ခန်းဘက် လှည့်ကြည့်ရင်း ပြုံးဖြီးကြီး လုပ်ပြနေတယ်။ အငယ်မ နူတ်ဆက်ပြီး ဖိတ်စာတွေ လိုက်ဖိတ်ရင်း ပြီးမှ မိတူးနဲ့ လမ်းခွဲပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။

မိတူး မင်္ဂလာဆောင်က အိမ်မှာတင်ပဲ ဆောင်တာပါ။ ကိုကျော်စိုးက ခန်းမ ဆောင်မယ် ပြောတာကို မိတူးက ကုန်ကျစရိတ်ကို ကျမတို့ရပ်ကွက်က ဓမ္မာရုံပြင်ဖို့ မတည်ငွေ လုပ်မယ်ပြောတယ်။ မင်္ဂလာဆောင် သိမ်းတော့ မိတူးတို့ နောက်ဖေးမှာ ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ စကားပြောတော့ ဖက်နမ်းခံရသေးတာ ခ်ခ်။ အရက်နံ့တွေက မွန်ထူလို့ပေါ့ ပထမဆုံး ရတဲ့ အနမ်းက ကဗျာမဆန်ပေမယ့် ကျမ ပျော်ရွှင်ခဲ့ရပါတယ်။ လူဘဝကလည်း အဆိုး အကောင်း ဒွန်တွဲနေတာ သိပ်မှန်တာပဲရှင်။ မိတူး မင်္ဂလာပွဲအပြီး ၂ ပတ်နေတော့ ထင်မှတ်မထားတွေ ဖြစ်တော့တာပါပဲ။

..................................................................................................

" မိသဲရေ မိသဲ … ညည်းအမေ ရှိလား "

ဟင်းချက်ရင်း အော်သံကြားလို့ ထွက်ကြည့်တော့  အကြော်ရောင်းတဲ့ ဒေါ်စောပါ ။ အိမ်ရှေ့ အိမ်စီးကား အဖြူလေး တစ်စီးရော ရပ်ထားတာ မြင်နေရတယ်။

" ရှိတယ် အိမ်ထဲမှာ … ဒေါ်လေး … လာလေ ဘာကိစ္စ ရှိလို့ပါလိမ့် "

ကျမ စကားဆုံးတော့ ဒေါ်စောက ကားပေါ်ကဆင်းလာတဲ့ အသားဖြူဖြူ လူတယောက်ကို လှည့်စကားပြောရင်း အိမ်ထဲ အတူဝင်လာကြတာ။

" ဟော … မမစော ဧည့်သည်ရော ပါလာတာလား ဘာများရှိလို့ပါလိမ့် "

အိမ်ထဲ ရောက်တော့ အမေလည်း အသံကြားလို့ ထွက်လာပုံပဲ။

" အရေးကြီးတယ် … မသန်းရဲ့ … မောင်ရင်လေး … လာထိုင် … ဒါက မင်းပြောတဲ့ ကိုမြမောင် မိန်းမ … ဒီဘက်က သူ့သမီး "

ဒေါ်စောက အမေ့ပြောရင်း တဆက်ထဲ ကားနဲ့လာတဲ့ လူကို ရှင်းပြနေတယ်။ ကားနဲ့လာတဲ့ သူက ကျမနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါ ကျမထက် ငယ်ပုံပါပဲ။

" ဟုတ် … ကျနော့်နာမည် ဇော်နိုင်ပါ ခင်ဗျာ … ဒီက အန်တီ့ ယောင်္ကျား ကို ကျနော့်ဦးလေး ကားနဲ့ တိုက်မိလို့ … ဆေးရုံ တင်ထားရပါတယ် "

" ဟမ် … အမလေးးးး   …  ကိုမြမောင်  ကိုမြမောင် … ကိုမြမောင် … ဘာ ဖြစ် သွား လဲ … အီးဟီး   အဟင့်  ဟင့် "

" ဟို ဟို … မစိုးရိမ်ပါနဲ့ အန်တီ … ညာဘက်ခြေထောက် ထိခိုက်မိရုံပါ … ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး … ခုလည်း သူက လိပ်စာပြောလိုက်လို့  ကျနော် လာပြောပြတာပါ … ပြန်ကောင်းတဲ့ အထိ … အကုန် တာဝန်ယူမှာပါဗျာ "

ဒါနဲ့ ကျမတို့ သားအမိ ကိုဇော်နိုင့် ကားလေးနဲ့ ဆေးရုံလိုက်သွားကြတယ်။ ဆေးရုံရောက်တော့ ညာဘက် ခြေသလုံး နာတာလေးပဲ ကျန်တာ ဘာမှ မဖြစ်ဘူးပြောတယ်။ အမေကတော့ ဦးလေး မြမောင်ကို ဖက်ငိုတော့တာပဲ။ ဦးလေး မြမောင်က အမေ့ပြန်ဖက်ပြီး မျက်နှာကြီးက ပြုံးလို့။ ကျမတောင် ကြောင်သွားမိတယ်။

" ကိုမြမောင် … ကျုပ်က စိတ်မကောင်း ဖြစ်နေတာ … တော်က ဘာလို့ ရယ်ရတာတုန်း "

အမေက ငိုရင်း ဦးလေးမြမောင်ကို ရန်ပြန်တွေ့တော့တာပဲ။ ဘေးလူနာ ကုတင်တွေကလည်း ပြုံးစိစိနဲ့ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို ဝိုင်းကြည့်နေကြတာပေါ့။

" ငါ့မိန်းမ … ငါ့ ဘယ်လောက်ချစ်တယ် ဆိုတာ … မသေခင် သိလိုက်ရလို့ပေါ့ကွ … အ  ကျွတ်ကျွတ် "

ဦးလေးမြမောင်က ခုမှ အနာသတိရပုံပဲ ခြေသလုံးကို ခပ်ဖွဖွကိုင်ပြီး မျက်နှာလေး မဲ့ရှုံ့သွားတာ။ ခဏနေတော့ တာဝန်ကျ ဆရာဝန်ရောက်လာပြီး ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်မှန် ယူကြည့်နေတယ်။

" ဒီဘက်က … လူနာရှင်လား "

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ … ကျမက သူ့အမျိုးသမီးပါ "

" အင်း … ခြေသလုံး အရိုး အက်သွားတာ … ရက် ၃၀ လောက် ဆေးရုံ တက်ရမယ် … လိုအပ်ရင် ၄၅ရက် ပေါ့ဗျာ … အရိုးက အပေါ်နဲနဲ တက်သွားလို့ စတီးဖေါက်ချိတ်ပြီး ပြန်ဆွဲချရမှာ "

" ဟုတ်ကဲ ဆရာ … လိုအပ်တာ မှန်သမျှ အကုန်လုပ်ပေးပါ "

အမေနဲ့ ဆရာဝန်ကြီး ပြောနေတာကို ကိုဇော်နိုင်က ဝင်ပြောနေတာ။ ဆရာဝန်ကြီး ပြန်သွားပြီး ခဏအကြာ ဦးလေး မြမောင်ကို လက်တွန်းလှည်းနဲ့ လာသည်သွားကြတယ်။ ကျမနဲ့ အမေလည်း အိမ်ပြန်ပြီး ဦးလေး မြမောင် အတွက် စောင် ခေါင်းအုံး အဝတ်အစား ဓတ်ဗူး ပြန်ယူကြဖို့ တိုင်ပင်နေကြတာပေါ့။ ကျမ ပြန်ယူမယ် လုပ်တော့ ကိုဇော်နိုင်က ကားနဲ့လိုက်ပို့ ပေးပါတယ်။ အဲကစပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ခုနေတာပဲရှင်။ ဆေးရုံ သူကလည်း လာအမေး ကျမက ကိုဇော်နိုင် ကားပေါ်အတက်မှာပါ။

" မိသဲ "

" ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် "

ကျမက ကားပေါ်အတက် ကိုမောင်ခြိမ့်က ဆိုင်ကယ် စတင်း အပေါက်နား အရောက်ပေါ့။

" ဦးလေး မြမောင် … အခြေနေရော "

" တီတီ … တီ   တီ   တီ   တီ …… တီတီ  တီ  တီ "

ကျမ ပြန်ပြောမယ်အလုပ် နောက်ကားတွေက ဟွန်း တအားတီးပြီး လမ်းတောင်းလို့ ကိုဇော်နိုင်လည်း ကျမကို ကားပေါ် အမြန်တက်ခိုင်းပြီး မောင်းထွက်လာခဲ့တာပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့် လှမ်းကြည့် လိုက်တော့ ကျမကို ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ကြည့်ရင်း ကျန်နေရစ်တယ်။ ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ခုသွားမှန်း ရိပ်မိတာပေါ့။ သူနဲ့ စကားပြောနေချိန် ကားက မောင်းထွက်သွားတာလေ။ ဒါပေမယ့် နောက်ရက်မှ ရှင်းပြရတော့မှာပဲ လောလောဆယ် ဦးလေးမြမောင်ဖို့ ပစ္စည်း အသုံးဆောင်နဲ့ အဝတ်စားတွေ ယူရဦးမယ်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျမ ကိုဇော်နိုင့်ကို ကော်ဖီ ဖျော်ပေးပြီး ဦးလေးမြမောင် အဝတ်စား ၅စုံလောက်ရယ် စောင်ရယ် ခြင်းလေးထဲ ခေါက်ထည့် ခဏနေတော့ ဆေးရုံ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ ညပိုင်းမှ ဦးလေးမြမောင် ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ အရိုးအကြော ကုသဆောင်ထဲ ပြန်ရောက်လာတာ။ ကိုဇော်နိုင်က ကျသင့်တဲ့ ဆေးဖိုးရှင်းပြီး အမေ့လက်ထဲ ၂သိန်း ထည့်ပေးထားခဲ့တယ်။

" အန်တီ … ဒါလေး လက်ခံ ပေးပါဦး … နက်ဖန် တခေါက် လာခဲ့ဦးမှာပါ "

" အေးပါကွယ် … ငါ့တူတို့ ဘက်က … တာဝန်ယူမယ်ဆိုတော့ … အမှု့ဘာညာ မဖွင့်တော့ပါဘူး … ပျောက်ကင်းတဲ့ အထိတော့ ကုပေးပါကွယ် "

" စိတ်ချပါ အန်တီ … အမှု့ မဖွင့်တော့တဲ့ အကြောင်း ဦးလေးကို ပြန်ပြော လိုက်ပါ့မယ် ခင်ဗျာ "

ကိုဇော်နိုင်က ရုပ်ရည် ချောမောသလောက် စကားပြော ပါးနပ်တယ်ရှင်။ အမေလို လူမျိုးတောင် တချက်ထဲနဲ့ သိမ်းသွင်းသွားနိုင်ခဲ့တာ။ အပြန်ကျ ကျမ ကို နူတ်ဆက်ရင်း အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ရမလား မေးနေသေးတယ်။ ကျမလည်း အမေပြောမှ ပြန်မယ်ပဲ ပြောလိုက်တာပါ။

" မိသဲ … ပြန်ချင်လည်း ပြန်လေ … ဒေါ်စော ခေါ်အိပ်ပေါ့ … အမေက … ကိုမြမောင်ကို စောင့်ရင်း ဒီမှာ ညအိပ်မလို့ "

" ဟုတ် … အမေ ဒါဆိုလည်း သမီး ပြန်တော့မယ် … မနက်ကျ … ဘာဝယ်ခဲ့ရမလည်း "

" အမေနဲ့ ညည်းဦးလေးမြမောင်ဖို့ … လက်ဖက်ရည်ရယ် … ထပ်တရာလေး ၂ချပ် ပဲနဲ့ ဝယ်ခဲ့အေ … အော် နေဦး … အမေ့ ထမိန်နဲ့ အင်္ကျီ ၂စုံလောက် မနက် ထည့်ခဲ့လိုက် "

" ဒါဆို သွားပြီနော် … အမေ "

" ဒုတ် … အွပ် … အမလေး "

ကိုဇော်နိုင်ပေါ့ မပြန်သေးပဲ ကျမနောက် ရပ်နေတော့ ကျမက လှည့်အထွက် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဝင်တိုက်မိကြတာ။

" ဆောရီးနော် မသဲ … ကျနော် လိုက်ပို့ပေးမလို့ ရပ်စောင့်နေမိတာပါ "

" အင်းပါ … ရပါတယ် … ကျမလည်း အမှတ်တမဲ့ မို့ပါ "

အပြန်ကျ ကိုဇော်နိုင်ပဲ အိမ်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ရပ်ကွက်ထဲ ဝင်တော့ မီးက ပျက်ပါလေရော။ ကျမ အိမ်ရှေ့နားထိ ကားမီးထိုး မောင်းလာခဲ့ရတယ်။ ကိုဇော်နိုင့် ကားလေးမောင်းထွက်သွားမှ  အိမ်တံခါးရှေ့ ငုတ်တုတ်ကြီး ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ဘွားကနဲ့ တွေ့လိုက်ရတာ။

" ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် "

" အင်း … နေ့လည်က ဘာသဘောလဲ … မိသဲ "

ကျမထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ဆေးရုံက ကိစ္စ စိတ်ခုပြီး မကျေနပ်နေတာပေါ့။ အိမ်တံခါး သော့ဖွင့်ပြီး အိမ်ထဲခေါ် သေချာ ရှင်းပြရတယ်။ နောက်ကားတွေ ဟွန်းတီးလို့ ကျမ စီးလာတဲ့ ကား မောင်းထွက်ခဲ့တာရယ် ကားမောင်းတဲ့ သူက ဦးလေးမြမောင်ကို တိုက်တဲ့ ကားသမားရဲ့ တူတော်တာရယ်ပေါ့။ ဒါပေမယ့် မယုံသလို ကြည့်နေလို့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းပြီး ချော့လိုက်ရတယ်။

" အေးပါ … ငါ စိတ်ဆိုးလို့ ထိုင်စောင့်နေတာ … ခု ဗိုက်က ဆာလာပြီဟာ "

" ခ်ခ်  ခ်ခ် "

………………………….................................................................................................................………

အခန်း ( ၈ )

ဟုတ်မှာ ကိုမောင်ခြိမ့် ဗိုက်ထဲက တဂွီဂွီနဲ့ပါ။

" အိမ်ပြန်ရင် … မိသဲ လိုက်ခဲ့မယ် … ဒေါ်စော ခေါ်အိပ်မလို့ "

" ငါ လာ အိပ်ပေးမယ်လေ "

" အင် … ဘယ်ဖြစ်မလဲ … ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ … ပတ်ဝန်းကျင်က … ရှိသေးတယ်လေ "

" အော် … ဆောရီးဟာ ငါနင့်အတွက် စိတ်ပူလို့ပါ "

" အင်းပါ … သိပါတယ် … ဒေါ်စော ခေါ်အိပ်မှာလေ … မနက်ကျ မုန့်အတူ စားရအောင် လာခဲ့ "

ဒေါ်စော သွားခေါ်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က အိမ်အထိ ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဦးလေးမြမောင်နဲ့ အမေ့အတွက် အတွက်ချက်ပြုပ် ဆေးရုံပို့ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ယူ လျှော်ပေးလိုက်ပေါ့။ ပြက်သနာက တက်ချင်တော့ ကြံဖန်တက်တာ။ ကိုဇော်နိုင်နဲ့ အပြင်ထွက်ပြီး ဦးလေးမြမောင် အတွက် အသုံးဆောင် ပစ္စည်း ဆေးဝါးက အစ အတူထွက်ဝယ်ကြတယ်။ မမျှော်လင့်ပဲဝကိုမောင်ခြိမ့် နားထဲ ရောက်တော့ စကားများရောပေါ့။ ကျမလည်း မဟုတ်တာမှ မလုပ်တာ ရုတ်ရက်ဆိုတော့ ဒေါသအိုး ပေါက်ထွက် သွားမိတယ်။

" နင်တို့ … ညတိုင်း လိုလို အပြင်ထွက် လည်ကြတာ မဟုတ်လား "

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ရှင် မဟုတ်တာမပြောနဲ့ … ကျမ ခုထိ ရှင်ကလွဲပြီး ဘယ်ယောင်္ကျားမှ မချစ်ခဲ့ ဖူးဘူး "

ကျမ မာနကို လျော့ထားပေမယ့် သိတ်ခါတရားတော့ မလျော့နိုင်ခဲ့တာပါ။

" ငါ့မှာ သက်သေ အတိကျ ရှိတယ် … မိသဲ …… နင်တို့ အတူ မုန့်စားတဲ့ ဆိုင်က အစ ပြောပြလို့ရတယ် "

ဟူးးးး တခါ တလေတော့ ဦးလေး မြမောင်အတွက်  ဆေးထွက်ဝယ်ရင်း ကိုဇော်နိုင် ဗိုက်ဆာလို့ အတူ လိုက်ထိုင်ပေးမိတာတွေ ရှိတာပေါ့  ဒါကလည်း လူမှု့ရေး အရပါ။ သံသရတဲ့ တကယ်ပါ ကိုးကွယ်မိရင် ချစ်သူချင်းတောင် သူစိမ်းတွေ ဖြစ်သွား တတ်ကြတယ်။ ကျမ ဘယ်လိုမှ ရှင်းမပြတတ်တော့ပါဘူး။ နောက်ဆုံး ကိုမောင်ခြိမ့် စကားတွေက ရင့်သီးလာလို့ စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ပြောချင်ရာ ပြောလိုက်မိတယ်။ ခုဆို ၁၅ ရက်ရှိပြီ ကျမ ဆေးရုံက ညဘက်ပြန်လာတိုင်း စိတ်မချတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ အိမ်ရှေ့ လာစောင့်နေတာမျိုး ကျမ ဗိုက်ဆာလာမယ်ဆိုတာ သိလို့ ကော်ဖီထဖျော်ပေးတာမျိုး ရယ်မောစရာ စကားတွေ ပြောပြီး အလစ် ခိုးနမ်းတတ်တာမျိုး ဟူးးးး အရာအားလုံး ပျောက်ကွယ်ခဲ့ရပါပြီ။

........................................................................................................................................

" မသဲ … ဒီရက်ထဲ မျက်နှာလေး ချောင်ကျသွားတယ် … ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း … ဂရုစိုက်ပါဦး "

ဒီနေ့ညနေပိုင်း ကျမ ဆေးရုံ အသွား ကိုဇော်နိုင်က ပြောနေတာပါ။

" ဟုတ် … ကိုဇော်နိုင် … ဈေးရောင်းတဖက် … ဆေးရုံ အတွက် လုပ်ရတာ တဖက်ဆိုတော့ … ပင်ပန်းလို့ပါ "

" အော် … မသဲ ရယ် … ဦးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းလည်း … ဦးလေးက … ခြေထောက် ကောင်းတဲ့ အထိ … ကူညီဦးမှာပါ … ကျနော်လည်း လာတွေ့မှာပါဗျာ … ပင်ပန်းရင် ဈေးရောင်း မထွက်ပါနဲ့ "

အင်း တကယ်တော့ ကျမ ပင်ပန်းနေတာ တခါမှ မထားဖူးတဲ့ သံယောစဉ် ကြောင့်ပါ။ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဈေးရောင်းလာသူမို့ ဈေးရောင်းတာလောက်က စာမဖွဲ့ပါဘူး။ ကိုဇော်နိုင်က သူ့အတွေးနဲ့သူ စာနာစိတ်ထားပြီး ပြောနေပုံပါပဲ။

" ဟော … မသဲ … ဆေးရုံ ရောက်ပြီလေ … ဘာတွေ စဉ်းစားနေတာလဲ "

" အော် … ဟုတ်  ဟုတ် … ကိုဇော်နိုင် "

ကုသစောင် အထူးခန်းထဲထိ ကျမလည်း ကိုဇော်နိုင်နောက်က ကပ်လိုက်လာခဲ့တာ။ အရင် လူပေါင်းစုံ ထားတဲ့ အဆောင်မဟုတ်တော့ပါဘူး။ ကိုဇော်နိုင့် ဦးလေးက အခန်းငှားပေးထားတဲ့ ၁၀ ပေ ၁၅ပေ လူနာခန်းလေးပေါ့။ သီးသန့်ခန်းလေးမို့ ရေချိုးခန်း အိမ်သာ တီဗွီ လေအေးစက်တွေရောပဲ။ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အမေ့ အဝတ်စားဟောင်းနဲ့ ဦးလေး မြမောင် အဝတ်ဟောင်းတွေ အိမ်က ယူလာတဲ့ အိတ်ထဲ ပြောင်းထဲ့ ကော်ဖီခွက်တွေ ဆေးကြော မုန့်ထုတ် အခွံတွေ အမှိုက်တောင်းထဲ ထည့်ပြီးမှ ခဏ နားနေလိုက်တာ။

ကိုဇော်နိုင်က အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို စကားပြောရင်း ကျမ လုပ်သမျှ လိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာလို့ ပြန်ကာနီးမှ အမေက တညလုံး ချမ်းလို့ ဆိုပြီး စောင်ပြန်ယူခိုင်းပြန်ရော ဓတ်ဗူးကလည်း ဖင်ပေါက်သွားလို့ အသစ်ဝယ်ခိုင်းနေတာ။

" ဝယ်မနေပါနဲ့ အမေကလည်း … ကိုဇော်နိုင့် အားနာစရာ … အိမ်မှာ ဓတ်ဗူး အသစ် နှစ်လုံး ရှိတယ်လေ … မနက် တခေါက်လာရင် သမီး ယူလာခဲ့မယ် "

" ဓါတ်ဗူးက မနက် ရသေးတယ် … ဒီအခန်း ထဲက လေအေးစက်က ညတဝက်လောက်ကျ ငါ့ ချမ်းတယ်ဟ … ထပိတ်ရင်လည်း ကိုမြမောင်က အိပ်မရ ပြန်ဘူး … ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ ဆိုတော့ ပူနေတာ နေမယ် "

" ဒါဆို … ဒီနားက စောင်အပါး တထည်လောက် … ကျနော် … သွားဝယ်ပေးမယ် အန်တီ "

ကျမနဲ့ အမေ ပြောနေတုန်း ကိုဇော်နိုင်က ဝင်ပြောနေတာပေါ့။

" နေပါစေတော့ ငါ့တူရယ် … သမီးလေးကို အိမ်တခေါက် ပြန်ပို့ပေးလိုက်တော့ မထူးပါဘူး … အိမ်က စောင်အပါးနဲ့ ဓါတ်ဗူး အသစ်ပါ ယူခဲ့ပေးပါ "

ကျမ ခေါင်းနဘမ်း ကြီးသွားရပြန်ပြီရှင်။ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကိုဇော်နိုင်နဲ့ ပက်သတ်ပြီး သံသရ ဝင်နေတာ ဒီလို ညပိုင်း ရပ်ကွက်ထဲ အတူဝင်လို့ တွေ့သွားရင် ပြက်သနာက ပြီးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ မတတ်နိုင်ဘူးလေ ဖြစ်လာမှတော့ စိတ်ထဲ ဦးလေး မြမောင် ဆေးရုံက အမြန်ဆင်းဖို့ပဲ ဆုတောင်း နေမိတယ်။ ကိုမောင်ခြိမ့် စိတ်ဆိုးအမြန်ပြေပြီး အရင်လိုလေး ပြန်နေချင်မိတာ ကျမ ဆန္ဒပါ။ ဆေးရုံကနေ အိမ်တခေါက်ပြန်တော့ ရပ်ကွက်ထဲ ဝင်တာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် မမြင်ပါစေနဲ့ပဲ ကြိတ်ဆုတောင်းမိတယ်။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ အမေတို့အခန်းထဲက စောင်အပါး လတ်တဲ့ဟာလေး ၂ထည်ခေါက် အိတ်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ အရေးထဲ ကိုဇော်နိုင်က ဗိုက်နာလို့ ဆိုပြီး အိမ်သာတက်တာ ခဏဆောင့်ပေးနေရသေးတာ။

" ပြီးပြီလား … ကိုဇော်နိုင် သွားဆို့ "

" ဟုတ် … မသဲ … ဒါနဲ့ ဓတ်ဗူးရော "

" အော် … ဟုတ်သား ကိုဇော်နိုင် သတိပေးလို့ တော်ပါသေးရဲ့ … နို့မိုဆို အမေ ဆဲတာ ခံရဦးမယ် … ခ်ခ် "

ကိုဇော်နိုင့် ပြန်ပြောပြီး ကျမလည်း အမေတို့ အိပ်ခန်းထဲ ထရံကို ကြေးနန်းကြိုးနဲ့ ပူးချိတ်ထားတဲ့ ဓတ်ဗူး ဆွဲယူလိုက်တာ။ ချိတ်က ပြုတ်ပေမယ့် ဓါတ်ဗူး ဖင်ပဲ ကျမ အရပ်က မှီတော့ ခေါင်းပေါ် ပြုတ်ကျမလို ဖြစ်နေရောပဲ။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင့်တွန်းရင်း ကိုဇော်နိုင့်ကို အကူညီ တောင်းလိုက်ရတယ်။

" ကိုဇော်နိုင် … ခဏ … ကျမ ဓတ်ဗူး ဖြုတ်ယူတာ အဆင်မပြေလို့ … လာယူပေးပါဦး "

" အော် … ဟုတ်  လာပြီ … မသဲ "

ကျမ အကူညီတောင်းလို့ အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး ကျမ နောက်ကျောဘက်ကနေ ဓတ်ဗူးကို လှမ်းယူပေးတုန်း ဒိန်းကနဲ့ ကျမ ရင်တွေ ခုန်လာပြီး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးဖုတွေ ထလာတော့တာ။ ခြေဖျားထောက်ပြီး ဓတ်ဗူး ခေါင်းပေါ် ပြုတ်ကျမဆိုးလို့ ဓတ်ဗူးဖင်ကို ပင့်တွန်းထားတော့ ကျမ ဖင်သားကြီးက နောက်ကော့ ထွက်နေတာပေါ့။ ကိုဇော်နိုင်က ကျမနောက်ကျော ဘက်က ကပ်ပြီး ဓတ်ဗူးကို ဆွဲဖြုတ်တော့လည်း ဓတ်ဗူးကိုင်းနဲ့ ကြေးနန်းကြိုး ချိတ်ကလေးက ချိတ်နေပြန်ရော။

သူ့ပေါင်ကြားထဲက ခပ်နွေးနွေး အရာကြီးက အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတယ်။ ဓတ်ဗူး ချိတ်ပြုတ်အောင် အပေါ်ပင့်လိုက် ဘေးလွဲလိုက်နဲ့ ကိုဇော်နိုင့် ပေါင်ကြားထဲ ကျမဖင်ကြီး ဝင်နေပါပြီ။ ခန္ဓာကိုယ် အားပြုတိုင်း ကိုဇော်နိုင် ပေါင်ကြားထဲက အရာက ကျမဖင်ကြားထဲ ရောက်လာလိုက် ပွတ်သလိုဖြစ်ပြီး ကြွလာပုံပါ။

မသိမသာ ဖင်ကို ဘေးလွဲကြည့်တော့ ဖင်သားစိုင်ကို ထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်သွားတာ ခံစားမိလိုက်တာပဲ။ သင်ပြင်းခိုးချရင်း ပေါ်တင်ပြောလိုက်ရမလား စဉ်းစားမိသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျမက ဓတ်ဗူး ကူဖြုတ်ပေးဖို့ အကူညီ တောင်းထားမိတာမို့ ဘယ်က စပြောရမှန်း စကားစက ရုတ်တရက် ရှာမရပြန်ဘူး။ကျမကို လမ်းဘေး ဈေးသည်မို့ သွေးတိုးစမ်းနေတာလား အတွေးက ဝင်လာပြန်ရောပဲ။ လည်ပင်းဘေး ကိုနိုင်ဇော့်ရဲ့ ဝင်သက်ထွက်သက်လေး ကြောင့် သိမ့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်မိပါတယ်။

စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ဖြစ်သွားရင်း ဒီနေ့မှ အောက်ခံ ဘောင်းဘီကလည်း ဝတ်မထားမိတာ သတိထားမိတော့တယ်။ နောက်ကျောဘက်ကနေ ဟိုယိမ်းဒီယိမ်း ဓတ်ဗူးကို ဖြုတ်ရင်း ထမိန်ပေါ်ကနေ သိသိသာသာကို ပွတ်နေသလိုပဲ။ တဒင်္ဂလေး အတွင်း စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးပြီး မသာယာသင့်သော အထိအတွေ့မှ ယစ်မူးနေတာ မျိုးလားမသိပါဘူး ကျမ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဆစ်ကနဲ့  အရည်လေးတွေ စို့လာတယ်။

အမှန်တိုင်း ဝန်ခံရရင် အင်္ကျီအတွင်းက နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်ဖက်ထောင်လာပြီး ဘော်လီအတွင်းဘက်သားနဲ့ ထိုးမိနေပြီ။

" ဟူးးး … ဖြုတ်မရ တော်ပြီ … ကိုဇော်နိုင် ထားလိုက်တော့နော် "

ကျမ ခဏလေး သာယာမိတဲ့ အထိအတွေ့ကို ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ ထိန်းချုပ်ထားနိုင်လိုက်တယ်။ အဲချိန် ဓတ်ဗူးက ကြေးနန်းကြိုးချိတ်လေးနဲ့ ပြုတ်ထွက်ပြီး ပင့်တွန်းထားတဲ့ ကျမလက်ထဲ လျှောကျလာတာ။ တဆက်တည်းလိုလို ကိုဇော်နိုင့် လက်နှစ်ဖက်က ဓတ်ဗူးကို လွတ်ရင်း ကျမ ခါးလေးပေါ် ကျရောက်လာတော့တယ်။

" ရပြီ … ကိုဇော်နိုင် … ကျေးဇူး … "

" ဟာ … မိသဲ … နင်တို့ ဘယ်လို ဖြစ်နေတာလဲ "

ကျမ စကားမဆုံးသေးဘူး အခန်းဝမှာ ကိုမောင်ခြိမ့် ဘယ်ချိန်က ရောက်မှန်းမသိဘူး။ ပိုဆိုးနာက ကိုဇော်နိုင့် လက်နှစ်ဖက်က ကျမခါးပေါ်ကနေ ပေါင်တန်ရှေ့ ရောက်နေတာပေါ့ရှင်။ သွားပြီ အရင် ပြက်သနာ မပြီးသေးဘူး နောက်တခု ထပ်ဖြစ်ပြန်ရော။

" ဟို  ဟို … ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ … မိသဲဆီ လာတာလား … စိတ်ဆိုး ပြေပြီပေါ့နော် "

ကျမ သိသိနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာ လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောနေမိတာပါ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ကျမ ပေါင်တန်ရှေ့ခြမ်းပေါ် ရောက်နေတဲ့ ကိုဇော်နိုင့် လက်တွေကို စူးစိုက် ကြည့်နေတုန်းပဲ။ ကိုဇော်နိုင်လည်း ကြောင်နေပြီး အဲဒီချိန် ကျမှ လက်ကို ပြန်ရုပ်ရင်း လူချင်းခွာလိုက်တာပေါ့။ ကျမလည်း ကိုမောင်ခြိမ့် ဘာပြောမလည်း နားစွင့်ရင် မျက်နှာကိုပဲ ကြည့်နေမိတယ် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာပါပြီ။ ကိုမောင့်ခြိမ့်က ကျမကို တချက်မှ မကြည့်ပဲ အကြည့်ရွေ့လိုက်တော့ သူကြည့်တဲ့ နေရာ ကျမ လိုက်ကြည့်မိတာ။

" အိုရ် "

ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်နေတာ ကိုဇော်နိုင့် ပေါင်ကြားကိုပါ။ ကျမ ဖင်ကြီးနဲ့ ပွတ်မိထားတဲ့ ကိုဇော်နိုင့် လီးက ပုဆိုးအတွင်းကနေ ထောင်မတ်နေတာရှင်။ ကျမ မျက်နှာ မထားတတ်အောင် ဖြစ်မိရတယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီနေရာလေးက အခိုးအငွေ့ အဖြစ် ခဏ ပျောက်ကွယ် သွားချင်မိတာပါပဲ။ ကိုမောင်ခြိမ့် ကြည့်မိတော့ ကျမ တခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျမကို စိုက်ကြည့်နေပြီ။

" ပြောပြော … ကိုမောင်ခြိမ့်  တခုခု  တခုခု ပြောပါရှင် အဲလို အကြည့်နဲ့ မကြည့်ပါနဲ့ … အဟင့်  ဟင့် … အဲဒီ အကြည့်ထက် … ကျမကို တခုခု ပြောပြီး ပေါက်ကွဲလိုက်ပါ … ဘယ်အနေထား ဖြစ်ဖြစ် … ကျမ ကျေကျေ နပ်နပ် ခံယူမှာပါ … အဟင့် ဟင့် "

ဒီစကားတွေ ကျမ စိတ်ထဲက ပြောရင်း အလိုလို ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကို မျက်စိမိတ်ပြီး ညှစ်ထုတ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုမောင်ခြိမ့် ကျမကို ပြုံးပြရင်း ချာကနဲ့ လှည့်ထွက်သွားတာရှင်။ အဲဒီ အပြုံးက ကျမအတွက် ကမ္ဘာ ပျက်မတတ်ပါပဲ။

" နေဦး ကိုမောင်ခြိမ့် … ဒီတိုင်း ထွက်မသွားပါနဲ့ … တခုခု တော့ ပြောခဲ့ပါဦး … ကိုမောင်ခြိမ့် "

မရတော့ပါဘူး ကျမ ကို တချက်မှကို လှည့်မကြည့်တော့တာပါ။

" ကိုဇော်နိုင် … ဆေးရုံ ကျမ ပြန်မလိုက်တော့ဘူး … ဓါတ်ဗူးနဲ့ စောင်တွေ ရှင်ပဲ ယူသွားလိုက်ပါ … အမေ ကျမ မေးရင် မနက်မှပဲ လာမယ်လို့ ပြောလိုက်ပါ "

ကိုဇော်နိုင့် ပြောပြီးတာနဲ့ ကျမလည်း အိမ်ထဲက ပြေးထွက်ခဲ့တာ။ ကိုမောင့်ခြိမ့်နောက် အပြေးလိုက်ခဲ့ပေမယ့် အရိပ်အရောင် မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ သူ့အိမ်ထိ လိုက်သွားတော့လည်း ပြန်မလာ သေးဘူး ပြောနေတယ်။ ဒုက္ခပါပဲ ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်းကို မသိတော့တာ ဒီတခါတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ကျမကို စိတ်နာ သွားလောက်ပြီ ထင်ပါရဲ့ရှင်။

" ဟဲ့ … မိသဲ မဟုတ်လား "

" ဟင် … မိတူး …… အဟင့်  ဟင့် "

အသံလာတဲ့ဆီ လှည့်ကြည့်မိတော့ မိတူးတို့ လင်မယား အပြင်က ပြန်လာပုံပါ ဆိုင်ကယ် နောက်ကထိုင်ရင်း မိတူးက လှမ်းမေးနေတာ။ ကျမ မှန်း သိတော့ ဆိုင်ကယ်ပေါ်က ဆင်းပြီး လျှောက်လာပါတယ်။

" ဦးလေး မြမောင် … တခုခု ဖြစ်လို့လား … မိသဲ ရယ် … မငိုနဲ့လေဟာ … ငါ့ ပြော "

ကျမ ပြောပြချင်ပေမယ့် အနီးနား မိတူးယောင်္ကျား ကိုကျော်စိုး ရှိနေလို့ ပြောရ ခက်နေတာပေါ့။

" ကိုကျော်စိုး … ရှင် ပြန်နှင့်လိုက် … ပြီးမှ ကျမ လာခဲ့တော့မယ် "

မိတူးက နားလည်ပုံပါ သူ့ယောင်္ကျား အရင်ပြန်ခိုင်းပြီး ကျမနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်တို့ အိမ်ရဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်း လမ်းဘေးမှာ ရပ်စကားပြောဖြစ်ကြတယ်။ ကျမလည်း ဓါတ်ဗူး ဖြုတ်ခိုင်းရင်း ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ အမှန်တိုင်းပဲ ပြောပြလိုက်တာပေါ့။

" အဲဒါပဲ … မိတူးရာ … ငါ သေချင်တယ်ဟာ "

" ကိုမောင်ခြိမ့်ကို အမှန်တိုင်း ရှင်းပြပေါ့ဟာ … ငါလည်း ကူပြောပေးမယ် လာ "

" သူ့အိမ် ပြန်မလာသေးဘူးတဲ့ … စိတ်ညစ်ပါတယ်ဟယ် "

" အဲဒါဆို … နင် ပြန်အိပ်လေ … မိသဲ … မနက်ကျ ငါလာခဲ့မယ် "

" ဟင့် အင် … ငါ ဘယ်လိုလုပ် အိပ်လို့ရပါ့မလဲ … မိတူးရယ် … ရပါတယ် ဟာ နင်ပြန်ချင် ပြန်တော့ … ငါ ဒီည ကိုမောင်ခြိမ့် နဲ့ တွေ့မှ ဖြစ်မယ် "

" ဟမ် … နင်ကလည်း အရင်က ငါသိတဲ့ … မိသဲ မဟုတ်သလိုပဲနော် … ကိုမောင်ခြိမ့် ကို … အဲလောက် ချစ်လား "

" ချစ်တာ ပေါ့ဟ "

" အဲတာများ ဟာ … ဒီည အလိုးခံလိုက် "

" ဟင် … နင်ကလည်း … မိတူးရယ် "

" ဒီတနည်းပဲ … ရှိတော့တာလေ … ခိခိ … ခံမယ် မလား … ကောင်မ "

........................................................................................................................................................

အခန်း ( ၉  )

" ငါ  ငါ … အဲလိုတော့ မလုပ်ချင်ဘူးဟာ … သူနားလည်အောင် ရှင်းပြ တောင်းပန်ချင်တယ် "

" ကဲ … ဒါဆိုလဲ …  လာဟာ "

" ဘယ်တုန်း မိတူးရဲ့ "

" ဘယ်ရမတုန်း … နင့် လင် … ကိုမောင်ခြိမ့် လိုက်ရှာရတော့မှာပေါ့ … အရက်ဆိုင် ရှိမှာပါပဲ "

" ဘယ်ဆိုင်တုန်း … မိတူးရဲ့ "

" အာ့တော့ … ငါလည်း မသိဘူးလေ … ကိုအောင်မိုး သွားမေးကြည့်မှာ လာခဲ့ "

မိတူး ခေါ်တဲ့နောက်လိုက်ရင်း ကိုအောင်မိုး အိမ်ရောက်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် သောက်တတ်တဲ့ အရက်ဆိုင် မေးကြည့်ရတာပေါ့။

" ဒီကောင် သောက်ရင် … ဒေါ်ထွေးဆိုင် ပေါ့ဟာ "

" ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က … ဒေါ်ထွေးလား "

" အေးပေါ့ … ဒါနဲ့ ဘာလို့တုန်းဟ "

" ကိစ္စ ရှိလို့ပါဆို … ကိုအောင်မိုး ကလည်း "

" နင်တို့သွားရင် … ငါလိုက်ပို့မလို့ပါဟ … အရက်ဆိုင် မိန်းကလေး … နှစ်ယောက်ထဲ … မသင့်တော့ပါဘူး "

" ကောင်းတာပေါ့ … ကိုအောင်မိုးရဲ့ … ဒါနဲ့ ကိုအောင်မိုးက မသောက်ဘူးလား "

" ငါ နားထားတာ … ၃ ရက်ရှိပြီဟ … နင်တို့ လာတာနဲ့ ဒေါ်ထွေး သတိရသွားပြီ … လာလာ … နေဦး ကိုသံချောင်းပါ ဝင်ခေါ်မယ် "

၃ ယောက်သား ကိုအောင်မိုး အိမ်က ထွက်လာပြီး အရှေ့ပြန်တက်ရတာ။ ကိုသံချောင်း အိမ်က ရပ်ကွက် အရှေ့ဘက်ခြမ်းမို့ပါ။ ကိုသံချောင်း အိမ်ရောက်တော့ မောင်ခြိမ့် လာခေါ်သွားတယ် ပြောတာနဲ့။ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်က ဒေါ်ထွေး အရက်ဆိုင် လာခဲ့ကြတယ်။ ကိုအောင်မိုး ပြောတဲ့အတိုင်းပါပဲ ဆဲသံ ညင်းခုံသံ ဇွန်းသံ ခရင်းသံ အစုံပါပဲ ဆူညံနေတာ။ ဆိုင်ရှေ့ ရောက်တာနဲ့ ကိုအောင်မိုးက ကျမနဲ့ မိတူးကို ခဏစောင့် ခိုင်းပြီး သူဝင်ခေါ်ပေးမယ် ပြောတယ်။

မကြာပါဘူး ချက်ချင်း ပြန်ထွက်လာပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်က မတွေ့နိုင်ကြောင်း လာပြောပြနေတာပေါ့။ ကျမလည်း စိတ်က မရတော့ပါဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ရှင်းပြချင်စိတ်က ပြင်းပြနေလို့ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။ ဆိုင်ရဲ့ အနောင်မြောက်ဒေါင့် ခုပုလေးပေါ် ထိုင်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ကို မြင်လိုက်ရတယ်။ သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကိုသံချောင်းကြီး အင်္ကျ ီတုံးလုံး ချွတ်ကြီးနဲ့ပါ။ ကျမဝင်လိုက်တာနဲ့ အရက်နံ့က ထောင်းကနဲ့ပဲ ပျို့လာပေမယ့် ဒီချိန် ဂရုမစိုက်ပါဘူး ကိုမောင်ခြိမ့် ထိုင်နေတဲ့ ခုံနားလေး လျှောက်လာခဲ့တာပေါ့။

" ဒီလိုဗျ … ကိုသံချောင်းရ … အချစ်မှာ ပထမ ဒုတိယ မရှိဘူးဗျ … ဒုတိယ လူ ဆိုတာ … ကိုယ်ရွေးချယ်လို့ ဖြစ်လာတာလေ … အေ့   ဂေ့ …… ဒါတွေက ဖေါက်ပြန်ချင်း … သီအိုရီတွေပါ … အွိ … … အိ့  … ဂေ့ "

" အဲလို လူတွေအတွက် ဝဋ်ကလည်း … ပထမ ဒုတိယ ခွဲမထားပါဘူး … မောင်ခြိမ့်ရ … ဂေစ့် ( ဆောရီးစ် ) …… ပရိုးမိုးရှင် ထိုင်ရင် … အွိ …… အုခ် …… ပူဆွေးခြင်း ဆိုတဲ့ အပိုလက်ဆောင် … ထည့်ပေးတတ်ပါတယ် … ဂေ့   အေ့စ် … ဟုတ် တယ် ဟုတ် "

ကိုမောင်ခြိမ့် မူးနေပြီနေမှာ ကိုသံချောင်းနဲ့ ဘာတွေ ပြောနေမှန်း မသိဘူး။ ကျမ အနား ရပ်လိုက်မှ ရီဝေဝေ မျက်လုံး အစုံနဲ့ မော့ကြည့် နေတာ။

" ဟမ် … မိသဲ "

ကိုမောင်ခြိမ့် အသံ မဟုတ်ဖူး ကိုသံချောင်း အသံပါ အံအောနေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ကျမနာမည် ရွတ်နေတာပေါ့။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ထတော့ … အိမ်လိုက်ခဲ့ "

ကျမ ကိုသံချောင်းကို နူတ်မဆက်အားဘူး ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်ပဲ အာရုံ ထားနေမိတယ်။ ၃ ခါလောက် ဆက်တိုက်ပြောမှ မလိုက်ချင်ကြောင်း ခပ်တိုးတိုး ပြောနေတာပါ။ ကျမ မျက်နှာ မကြည့်ပဲ သောက်လက်စ အရက်ခွက်ကို အကုန်မော့ချပစ်တယ်။

" မိသဲ ရှင်းပြတာလေး … ခဏ လိုက်နားထောင်ပါဦး … အဟင့် ဟင့် "

ကျမကို ရှိတယ်လို့ကို မထင်တာ အရက်ခွက်ထဲ အရက် ထပ်ဖြည့်နေတာ။ ဘေးနားက ကိုသံချောင်း ဝင်ပြောမှ ကျမ ဘက်လှည့်ရင်း တဆိုင်လုံး ပတ်ကြည့်နေတယ်။ တဆိုင်လုံးက အရက်သမားတွေရဲ့ မျက်လုံးကလည်း ကျမ ခါးအောက်က ဖင်ကြီးပေါ်မှာပဲ စုပြုံကျရောက် နေတာလေ။ ဒါတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် သဝန်တိုတုန်း ထင်တယ် ချက်ချင်းထပြီး ကျမလက်ဆွဲ ဆိုင်ပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။ မိတူးနဲ့ ကျမကို တလမ်းလုံး ဘာစကားမှ မပြောပဲ အိမ်ရောက်မှ သူပြန်တော့မယ် လုပ်နေတာပေါ့။

ကျမ ရှင်းပြတာတွေ နားထောင်ပြီး စိတ်မပါတော့သလို လုပ်ပြနေတယ်။ အဲချိန် ကျမ ခေါ်အိပ်တဲ့ ဒေါ်စော အိမ်ရှေ့က လှမ်းအော် နေပြန်ရော။

" ဒေါ်လေးစော … ဒီနေ့ မအိပ်နဲ့တော့ … ကျမ လာအိပ်ပေးမလို့ "

မိတူးက အမြန်ထပြီး လှမ်းပြောနေတယ်။

" မိတူး လား … အေးအေး … ဒါဆိုလည်း ငါ ပြန်ပြီဟေ့ … နက်ဖန်မှ လာအိပ်ပေးမယ် "

" ဟုတ် … ဒေါ်စော "

ဒေါ်စော ပြန်သွားတော့ ကျမလည်း ထပ်ကာထပ်ကာ ရှင်းပြနေမိတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်က ခေါင်းကြီးငုံ့ပြီး နေတော့တယ်။ မိတူး ဘေးက ဝင်ပြောမှ ကျမ စကားမပြောချင်တဲ့ ပုံစံနဲ့ သူမကျေနပ်တာတွေ တခွန်းဆ နှစ်ခွန်းဆ လောက် ပြောပြနေတာ။

" ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း … မိသဲ က အထင်လွဲမဆိုးလို့ … ဆေးရုံတောင် … ပြန်မသွားတော့ဘူး … ရှင့် အိမ်တန်းလိုက်လာတာ … ကျမနဲ့ တွေ့လို့ အရက်ဆိုင် ထိ ထပ်လိုက်လာတာလေ "

" ငါမြင်တာ … အသိသာ ကြီးပါဟာ "

" ဟွန် … ကိုမောင်ခြိမ့် ကလည်း မိသဲ ဝန်ခံပါတယ် … သာယာမိသလို ဖြစ်တာနဲ့ … ချက်ချင်း ရပ်ပြစ်တာပါ မညာပါဘူး "

" တော်ပါဟာ … ငါက ဂီယာထိုးထား သူစိမ်းက တက်မောင်းနေမှာ "

ခုမ ကျမကို စကားပြန်ပြောတော့တယ်။ နဲနဲတော့ အဆင်ပြေလာပါပြီ ကျမ မရှက်မကြောက်နဲ့ အရက်ဆိုင်ထိ  လိုက်ခေါ်ခဲ့တာ သဘောကျသွားပုံပေါ့။ ဒါဆို ကျမ သံယောစဉ် အတိမ်အနက်လည်း တွေးမိသွားပုံပါပဲ။

" ကဲ … မိသဲ … နင်တို့ အဆင်ပြေရင် … ငါပြန်မယ် "

" ဟင် … နင်က ငါနဲ့ အိပ်မှာဆို … မိတူး "

" ဒေါ်စော ပြန်အောင် … သေချာ ပြောလိုက်တာ … ငတုံးမရဲ့ "

" ဟာ … ဒါဆို … ငါ တယောက်ထဲ အိပ်ရမှာပေါ့ "

" ကိုမောင်ခြိမ့် ရှိသားပဲ … သူစောင့်အိပ်ပေးလိမ့်မယ် "

" အာ … မိတူး ကလည်း "

" ကဲ … ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲ ရှင်ပဲ စောင့်အိပ်ပေးလိုက်တော့ … မစောင့်ချင်လည်း ရှင့်သဘော … ကျမတော့ ပြန်ပြီ ကျမလင် မျော်နေတော့မယ် "

ဒီတခါတော့ မိတူး အကွက်တွေက ကိုမောင်ခြိမ့်ကို လှုပ်မရအောင်ကို ချုပ်ထားပေးတာပါ။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ မိတူးက ထပြန်သွားတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမကြည့်လိုက် မိတူးကြည့်လိုက်နဲ့ ကျန်နေရစ်တယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … မစောင့်ချင်ဘူး မလား "

ကျမ စကားအဆုံး ကောက်ကနဲ့ အိမ်ထဲက ထွက်သွားပါလေရော။ ကျမလည်း ရုတ်တရက် ဝမ်းနည်းပြီး ငိုကျန်ခဲ့တာပါ။ ကျမ ကို တကယ် စိတ်ပျက်သွားပြီ နေမှာပေါ့။  တွေးရင်း ဝမ်းနည်းပြီး ငိုနေမိတာ ဘယ်လောက်ကြာလည်း သတိမထားမိပါဘူး။ ဘေးနား လူရိပ်လာရပ်လို့ ထိတ်ကနဲ့ လန့်ပြီး မော့ကြည့်မိတာ။

" ဟင် … ကိုမောင်ခြိမ့် "

" အင်း … ငါ ကိုသံချောင်း အိမ် အိပ်မယ်ဆိုပြီး … အိမ်ပြန်ပြောတာ "

" ဟယ် … တကယ် … တကယ်နော် … ကိုမောင်ခြိမ့် … ကျမကို … စိတ်မချဘူး မလား "

ကျမ မရှက်တော့ပါဘူး ထရပ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် ခါးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ပြီး မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ တကယ်ကို ပျော်နေရတာပေါ့။ ထမင်း မစားရသေးဘူး ပြောလို့ ထမင်းအိုး ၁လုံး ထတည်ပြီး အရံသင့်ရှိတဲ့ လက်ဖက်လေးသုပ် ညနေက ဦးလေးမြမောင်စားဖို့ ကြက်သားကြော်တုန်းက ကျမစားဖို့ ချန်ထားတဲ့ ကြက်ပေါင် တခြမ်းနဲ့ နှစ်ယောက်အတူ စားလိုက်ကြတယ်။ ထမင်းစားပြီး ကော်ဖီ သောက်မလားမေးတော့ ခေါင်းခါ ပြနေတာ။

တဖြည်းဖြည်း ညနက်လာတာနဲ့ အိပ်ဖို မသိမသာလေး ပြောရတာပေါ့။ တော်ကြာ စိတ်ဆိုး ပြေကာစ စကားမပြောချင်ဘူး ထင်မှာလည်း စိုးရသေးတယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … မအိပ်သေးဘူးလား "

" နင် အိပ်ချင် အိပ်ပါ … ငါ အပြင်က စောင့်နေမယ် "

ကျွတ် ဘာပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ဘူး။

" အင် … မိသဲ တယောက်ထဲ တော့ … မအိပ်ရဲဘူး "

အိပ်ခန်းထဲ ဇွတ်ခေါ်ခဲ့ရတယ် အထဲရောက်တော့လည်း ကျမ ကျောပေးပြီး ထရံဘက် ကပ်အိပ်နေပြန်ရော။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … ခြင်ထောင် ထောင်ပေးဦး … ခြင်ကိုက်လို့ "

ကျမ ပြောတော့ ခြင်ထောင် ထောင်ပေးပါတယ်။

လက်စနဲ့ ခြင်ထောင် အနားစတွေ ဖိပေးနော် ခြင်ဝင်လိမ့်မယ် ခိခိ။ ကျမ ပြောနေတာတွေ စက်ရုပ်တရုပ် လို လုပ်ပေးနေတာပါ။ ခြေရင်းဘက် ခြင်ထောင်အနားစကို ဖိတော့ ကျမလည်း ညာဘက်ပေါင် တဖက် မြှောက်ပြီး ဖြန်းကနဲ့ ပေါင်ကို ရိုက်ပစ်လိုက်တယ်။

" ဖြန်း … ခြင်စုပ်နော် … ပေါင်လာကိုက်နေတယ် "

ပြောရင်း ထောင်ထားတဲ့ ညာဘက်ပေါင်လယ်ထိ ထမိန်အောက်နားစကို ဆွဲတင်ပစ်တာ။ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးတွေ ကျမ ပေါင်ကြား ရောက်လာတာပေါ့။ ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က ဆင်းထားရင်း ထောင်ထားတဲ့ ညာဘက်ပေါင်လယ်ထိ ထမိန်အနားစက ရောက်နေတာမို့ ကျမ ပေါင်ကြားကို မြင်နေရမှာပါ။ ဒါမယ့် ခဏပဲ ကြည့်ပြီး ကျမ မျက်နှာ လှမ်းကြည့်နေလို့ မျက်စိလေး မိတ်ရင်း ခေါင်းလွဲထားလိုက်တာပေါ့။

ခြေရင်း ဘက်ကနေ ရွေ့ကြီး ခြင်ထောင် ဘေးနားကနေ ဝင်လာပါပြီ။ ရင်တအား ခုန်နေမိတယ် ဘာဆက်လုပ်မလည်း သိချင်လာတာပေါ့။ ကန့်လန့်ဖျက် အနေထားနဲ့ ကျမ ဗိုက်ပေါ် မိုးပြီ လေးဖက်ထောက်ရင်း ဘယ်ဘက်ခြမ်းက ခြင်ထောင် အနားစကို ဆွဲဖိနေတယ်။ ကျမ ဘယ်လက်ဘေး သူ့လက်တဖက်ထောက်ပြီး ခြင်ထောင်စ အဆွဲ ဗိုက်ပေါ် ကိုမောင်ခြိမ့် ပုဆိုးကြားက ဟာကြီး ဘတ်ကနဲ့ လာထိနေတာ။ ခြင်ထောင် ဘေး အရှေ့ပိုင်း ဖိလိုက် အနောက်ပိုင်း ဖိလိုက်နဲ့ ဆိုတော့ ပေါင်ကြားက လီးထိပ်က ကျမဗိုက်ပေါ် အပေါ်တက်လာလိုက် အောက်လျှောသွားလိုက်ပေါ့ ကျမလည်း စိတ်ထဲ တနွေးနွေးနဲ့ပါ။

ကျမ အာရုံတွေ ဗိုက်ကို ပွတ်နေတဲ့ လီးဆီ အာရုံ ရောက်နေတုန်း ခြင်ထောင်ထဲက ပြန်ထွက် သွားပါလေရောပဲ။ ဒေါသဖြစ်လိုက်တာရှင် တကယ်ဆို သူလုပ်ချင်ရာ လုပ်ခွင့်ရနေတာကို။ ကျမ ဘက်က စိတ်တွေ တက်ကြွနေသလောက် ကိုမောင်ခြိမ့် ဘက်က အားမရဘူးရှင်။ သူများလိုးတာတွေ မြင်ဖူးနေတော့လည်း ကိုယ့်ချစ်သူနဲ့ ကိုယ်မို့ အတွေအကြုံသစ်ရမလား တွေးရင်း စိတ်လှုပ်ရှား နေမိတာပါ။

ကျမ အတော်ကို ဒေါသဖြစ်မိရတယ် ကျောပေးအိပ်နေရင်း တခူးခူးနဲ့ ဟောက်နေသေးတာရှင်။ ခြင်ထောင်အပြင် ထွက်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲအိပ်ပစ်တယ်။ သူဟာနဲ့ ကျမဟာ တည့်တည့်ချိန်ပြီး ခါးကော့ ထိုးလိုက်တာပေါ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မပါတော့ အထဲမှာ အမေမွေးထားတဲ့ အတိုင်းပဲ။  ထမိန်က ပါးတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပေါင်ကြားက အောက်ကို အမြှောင်းလိုက် ကျနေတဲ့ လီးကို ပုဆိုး အပြင်ကနေ ထိထိမိမိလေး ပွတ်ကြည့်လိုက်တယ်။

ထူးဆန်လိုက်တာရှင် လီးက လုံးဝ တောင်မလာဘူး နဲနဲလေးမှကို မာမလာတာ တခုခုတော့ လွဲနေပြီထင်တယ် ကိုမောင်ခြိမ့်က လူဖြစ်ကျိုး ရှုံးနေပြီနေမှာ။ ရင်ထဲနှစ့်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတာပေါ့။ ပွတ်ကြည့်ရင်း ကျမတောင့် အရည်လေးစိမ့်နေတာပါ ကိုမောင်ခြိမ့် ဟာက ဘာမှကို ထူးမလာဘူး တခူးခူးနဲ့ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက်ကို အိပ်ပျော်နေတာ။ ဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ ကျမလည်း မထူးဇတ်ခင်းရတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် ပုဆိုး အောက်နားစကို ခါးပုံစကျော်တဲ့အထိ ဆွဲတင်လိုက်တယ်။

မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားမို့  ပေါင်ကြားက လီးကိုမြင်ပြီး မနေနိုင်တော့ဘူး ကုန်းထပြီး သေချာကြည့်နေမိတာ အရင်းကနေ အမြှောင်းလိုက် ကြမ်းပြင်ပေါ်စိုက်ကျနေတဲ့  လီးတန်ထိပ်က ဒစ်ကြီးက ပြူးနေတာပဲရှင်။ လက်နဲ့မိမိရရကိုင်ကြည့်တော့ ရင်ထဲတလှပ်လှပ်ပေါ့ ခပ်နွေးနွေး ဖြစ်နေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးက လက်ထဲမှာအပြည့်ကြီးပဲ။ ကိုင်ရုံနဲ့ အားမရလို့ လီးထိပ်ကို ဖြဲကြည့်တော့ ဒစ်ကြီးက ကားထွက်လာရော။ 

အိ့ကနဲ့ ညည်းသံလေး ထွက်လာပြီး ပက်လက်လှန်ပစ်လို့ လီးကိုင်ထားတဲ့ လက်ကို ခဏလွတ်ပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာ လှမ်းကြည့်တော့ တကျွိကျွိနဲ့ အံတွေကြိတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေတုန်းပဲ။ လူကသာ အိပ်တာ ညာလက်က ပေါင်ကြားက လဥတွေအောက် နိုက်ကုတ်ရင်း လီးကိုင်ပြီး ၃ ချက် ၄ချက်လောက် ဂွင်းထု ပြီးမှ လွတ်ပစ်တာပါ။

ဒုတိယအကြိမ် ကျမ  လီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးတာနဲ့ ကြည့်မဝတဲ့  ဒစ်ဖူးကြီးဖြဲပြီး ဒစ်အောက်က မေးသိုင်းကြိုးလေး ဖိပွတ်ကြည့်တော့။ မကြာပါဘူး ပျော့နေတဲ့ လီးက ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ပြီး ဆန့်ထွက်လာတာ။ ရင်လည်းခုန် အားရကြေနပ်စွာ ကြည့်ရင်း ထိတ်လန့်လာမိတယ်ရှင်။ လက်ဖဝါးထဲ တင်းပြောင်လာတဲ့ လီးကြီးက တုတ်လာပြီး ဆောင့်ရုန်းနေတာ။ ကျမလည်း ဒစ်ဖူးအောက်ကို ဖိပွတ်နေရာကနေ လီးအရည်ပြားကို အထက်အောက် စုလိုက်ဖြဲလိုက် လုပ်ပေးနေမိတယ်။ တချက်တချက် ကိုမောင့်ခြိမ့် ခါးက ကော့ကော့ထိုးနေတာကြည့်ရင်း စောက်ပတ်လေးက တဆစ်ဆစ်နဲ့ အကြောတွေ ယားယံလာသလို ခံစားမိရတယ်။

လီးကြီးကလည်း ကိုင်လို့ကောင်းလိုက်တာ မပြောပါနဲ့ ဂွင်းထုရင်း လွတ်လိုက်တိုင်း ရမ်ခါးနေတဲ့ လီးရဲ့ ထိပ်ပေါက်လေးက အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာ။ စိတ်ထဲ အငယ်မ က ကားဆရာလုပ်ပေးသလို့ စမ်းကြည့်ချင်တာနဲ့ လက်မနှင့် လက်ညှိုးဝိုင်းကွင်းပြီး လီးအရင်းဘက်ကို ဘက်ပြန်ထုပေးကြည့်လိုက်တယ်။ အီးကနဲ့ အသံထွက်ပြီး ညည်းရင်း ခါးကော့တက်လာတော့ လီးထိပ်အပေါက်ထဲက  လရည်တွေ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထွက်လာတာပေါ့။ ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့ လီးထဲက လရည်ထွက်တာကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရတယ်။ လရည်တွေ ပုဆိုးပေါ် စင်ကုန်မဆိုးလို့ ဘယ်လက်နဲ့ လီးကိုကိုင်ပြီး ညာလက်ဖဝါးနဲ့ လီးထိပ်နား ခံထားလိုက်တာ။

" အားးးး  ……  အ အ  …… ဟင် …… မိသဲ "

……………………….......................................................................……

 ဇာတ်သိမ်း 

ကိုမောင်ခြိမ့် အားကနဲ့ ညည်းရင်း ကျမမျက်နှာကို အံအောမှင်သက်ပုံနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။ လက်ဖဝါးထဲ လရည်ဖြူဖြူတွေ ညှစ်ထုတ်ရင်းတန်းလန်း ထထိုင်ပြီး ကျမကြည့်လိုက် တဆက်ဆက်တုန်နေတဲ့ သူ့လီးကြီးကြည့်လိုက်နဲ့ပါ။ ကျမကလည်း လတ်တလော ထကြွနေတဲ့ ကာမအရသာကို ခံစားဖူးချင်လို့ ရှက်ပေမယ့် သွေးသားဆန္ဒအတိုင်း စိတ်လွတ်ကိုလွတ် နေပစ်ချင်တာ။ 

ကျမစိတ်တွေ ဂနာမငြိမ်ပဲ လှုပ်ရှားနေမိပါတယ်။ လက်ထဲက ကိုမောင်ခြိမ့် လရည်တွေ ထမိန်နဲ့သုတ်ပြီး နောက်နဲနဲဆုတ်ရင်း မတ်တပ် ထရပ်လိုက်တာ။ ဆံပင်တွေ စုချည်ပြီး နောက်ကျောဘက် အရင်ပို့ ပြီးမှ ခါးတပတ် လှည့်ပြတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်လုံးတွေက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က နို့အုံနှစ်ဖက်နဲ့ ခါးအောက် ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေဆီ စူးစိုက်ကြည့်နေတာပေါ့။

အင်္ကျီချွတ် ထမိန် အထက်ဆင်ကို ဖြည်ရင်း ခြေရင်းပုံချပြီးမှ ကျမနို့အုံကို ထိန်းထားတဲ့ ဘရာစီယာချိတ် ထပ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ကျွတ်တာနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဒူးမြှောက်ချွတ်တော့ ပေါင်ခြံကြားထဲက  စောက်မွှေးအုံ ခပ်ကျဲကျဲလေးနဲ့ အဖုတ်လေး မို့ထွက်နေတာပေါ့။

ကိုမောင်ခြိမ့်က ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း  လက်မနှစ်ချောင်းနှင့် ဆောက်ပတ်ကို သေချာဖြဲကြည့်နေတာ။ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းး နီညိုလေးနှစ်ဖတ်က အက်ကွဲကြောင်း ကြားကနေ အပြင်လန်ထွက်နေတယ်။ ခပ်ရဲရဲ စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးထဲ အရည်ရွှဲနေပါပြီ။ ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့  ကျမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ကားခိုင်းပြီး ပေါင်လယ်ကနေ ပေါင်ဂွကြားထိ လျှာအပြားလိုက် ပင့်ယက်တော့တာပဲ။

" ကိုမောင်ခြိမ့် …  အဲဒါတော့ မလုပ်ပါနဲ့လားရှင် ဘုန်းကံနိမ့်ပြီး … ငရဲ ငအုံတွေ ကြီးနေပါ့မယ် "

ကျမ စကားကို နားမထောင်တော့ပါဘူး။တားမရတဲ့ အဆုံး ပေါင်နှစ်ဖက် မသိမသာဖြဲပေး လိုက်တယ်။ ပေါင်ဂွလေးထဲ ရောက်တော့ အဖုတ်ကို မထိပဲ အောက်ပြန်ပြီး ဘယ်တလှည့်  ညာတလှည့် ယက်နေတာက တကယ်ကို အားမလိုအားမရနဲ့ အူယားလာမိပါတယ်။ ပေါင်ခြံကြားထဲ လျှာကိုစုချွန်ယက်တဲ့ချိန် ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာကို စောက်ပတ်အုံနဲ့ ဆွဲကပ်ပြီး ဖိပွတ်ပစ်နေရတာ။ အဲဒီကျမှ စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပြီး စောက်စိကို ဆွဲစုပ်နေတာရှင့်။ သူ့ခေါင်း ဖမ်းဆွဲထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုလွတ်ပြီး ကျမဖင်သားစိုင်တွေ ရှုံ့နေအောင် ရှေ့ကော့ပေးထားမိရင်း ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ် နို့အုံနှစ်လုံးကို ညှစ်ပြီး  နို့သီးခေါင်းတွေကို ဖိချေနေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ပေါင်ကြားထဲ စောက်ဖုတ်တအုံလုံး ဖိယက်လိုက် အစိလေး အားရပါးရ စုပ်လိုက်ပေါ့။

အဖုတ်ကို စိတ်ကြိုက်ယက်ပြီးမှ ကျမကို  အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှဲခိုင်းနေတာ။ လှဲချလိုက်တာနဲ့ ကိုယ်လုံးပေါ်မိုးပြီး  လည်တိုင်ကို ဖွဖွနမ်းရင်း နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေတယ်။ လက်တစ်ဖက်က ကျွန်မနို့အုံတစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်ပြီး နူတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်နေရာကနေ  နို့သီးခေါင်းချွန်ချွန်လေးကို ပြောင်းစုပ်တော့တာပဲ။ ဘယ်ဘက်နို့သီးခေါင်းလေး စို့တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် နူတ်ခမ်းမွှေး ငုတ်စိလေးတွေက နို့အုံထိပ်လေး စူးကနဲ့ စူးကနဲ့ပါပဲ။ နို့စို့ရင်း အစိလေး ဖိထားတဲ့ လက်ချောင်းလေးက အဖုတ်အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ရောက်လာတော့ စိတ်ထဲ သိမ့်ကနဲ့ ခံစားမှု့အာရုံက အဖုတ်လေးဆီ ကျရောက်နေတာပေါ့။

" အ …… ကို မောင် ခြိမ့် … ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာလဲရှင် … ကျမ နေမရတော့ဘူး … အင်းဟင်း … အိုး  … အင်းဟင်း "

ကိုမောင်ခြိမ့် အပွတ်အသတ်တွေ ကြား ကျမ ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်လာရင်းအကြောအချဉ်တွေ တင်းလာရတယ်။ဒါကို ကိုမောင်ခြိမ့်က မရပ်ဘူးရှင့် နို့စို့နေရာကနေ ကျမ ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးလေးကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်သပ်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ရွေ့နေတာ။ ဆီးခုံးပေါ်က စောက်မွှေးလေးတွေပေါ် နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး မာခဲလာတဲ့ ကျမစောက်စိလေး ဆွဲစုပ်လိုက်တော့ ကျမ တကိုယ်လုံး ကော့ပျံပြီး စောက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်ပဲ ပန်းထုတ်ပစ်ရတာပေါ့။မျက်နှာနှင့် လည်ပင်းတဝိုက် ချွေးစေးတွေရော ကျမစောက်ရည်တွေရော ပေပွနေတဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာက ရှေ့ဆက်ချင်နေတာ ကျမ ရိပ်မိနေပါတယ်။

လီးစဝင်တာနဲ့ ကျမ သေမတတ်ကို နာကျင်ခဲ့တာ။ သူများလိုးတာတွေ ချောင်းတုန်းက အဖုတ်ပွတ်ရင်း အရသာတွေ့ခဲ့ရပေမယ် ကိုယ်တိုင်ခံကြည့်တော့ မျက်ရည်တောင် ကျလာရတယ်။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ တရှီးရှီးနဲ့ မညာမတာ ပစ်လိုးတော့တာပဲ။ တချီသာပြီးသွားတယ် သူရေးတဲ့ စာအုပ်တွေထဲကလို ကာမအရသာ မခံစားရပါဘူး။ အလကား လျှောက်ရေးထားတာတွေ။ အသက်မျှင်းရှုပြီး အမောဖြေနေတုန်း လီးစုပ်ခိုင်းလို့ ဒူးထောင်လျက်အနေထားနဲ့ စုပ်ပေးရသေးတယ်။ 

ပထမဆုံး စုပ်ပေးချိန်မှာပဲ လီးအရည်ပြားပေါ်က ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ အကျိအချွဲတွေကြောင့် ပျို့တက်လာပြီး အမ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းထားရတာ။ စုပ်ပေးနေတာကို ပါးစပ်ကို လီးနဲ့ ဆွဲလိုးတော့ အသက်ရှုကျပ်လာလို့ ပေါင်ကို လက်နဲ့ရိုက်ပြီး လီးပြန်ထုတ်ခိုင်းရတယ်။ တကယ်ကို မလွယ်ပါဘူးရှင်။

ပါးစပ်ထဲက လီးထုတ်ခိုင်းတော့ လေးဘက်ကုန်းခိုင်းပြီး နောက်ကနေ မညှာမတာ ဆောင့်လိုးနေတော့တာ။ ဒီလောက် ရက်ရက်စက်စက် အလိုးခံနေရတာကို အလိုက်ကန်းဆိုး မသိတဲ့ ကျမ စောက်ဖုတ်က စောက်ရည် တဗြန်းဗြန်း ပန်းထွက်နေသေးတယ်။

ကျမ စောက်ရည် အထွက်ရပ်တဲ့ အထိ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးက တောင်နေတုန်းပဲ။ ကျိန်းစပ်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို ကော့ပျံလာအောင် ထပ်ယက်ပေးတော့ အမလေး ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာရှင် နာကျင်နေတဲ့ ဝေဒနာတွေ ယူပစ်သလို ပါပဲ။ ဒီတခါ တော့ ကျမ ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်နှာပေါ်တက်ခွပြီး စောက်ပတ်နဲ့အားရပါးရ ပါးစပ်ကိုပွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျမ ပါးစပ်လည်း မညှာမတာ လိုးထားတာလေ။ ထိထိမိမိကို မျက်နှာတပြင်လုံး ဖိပွတ်နေတာပေါ့။ မကြာပါဘူး ကျမ စောက်ပတ်ထဲ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ယားလာပြီး စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပဲ။ စိတ်ထဲ အားနာမိပေမယ့် အားနာသလောက် ရင်ထဲပျော်ရွှင်ခဲ့မိပါတယ်။

နှစ်ဦးသား ဖက်အိပ်ရင်း တရေးနိုးတော့ ဘေးမှာ တခူးခူးနဲ့ ဟောက်ပြီး အိပ်ပျော်နေလိုက်တာများ သူမဟုတ်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ ပေါင်ကြားထဲက လီးကို ကြည့်ရင်း ကြိုက်လဲကြိုက် လန့်လဲလန့်နေမိတယ်။ လက်တွေ့ မျော့နေအောင် လိုးနိုင်တဲ့ လီးကြီးလေ။ ခုလည်း လူကသာ အိပ်နေတာလီးကမအိပ်ဘူးရယ် ပုဆိုးထဲကနေ ထောင်မတ်နေတာ။ ကျမလည်း မထူးပါဘူး ပုဆိုးလှန်ကြည့်ပြီး လီးမြင်တာနဲ့ စုပ်ပေးမိတော့တာပဲ။ လီးစုပ်ပေးရင်း စောက်ပတ်က ပြန်ယားလာလို့ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ်တက်ခွပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့ လီးထိပ်ကို တေ့ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိချလိုက်တယ်။

အင်း ဒီတခါ အရသာရှိလိုက်တာရှင်  စီးစီးကျပ်ကျပ်လေးနဲ့ စိတ်တိုင်းကျ လီးအရင်းထိ ကပ်ပစ်လိုက်တာ ဆီးခုံးချင်းထိတော့မှ ခါးကိုနှဲ့ပီး ဖင်ကြီး ဝိုက်လိုးကြည့်နေတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်လည်း ကျမဖိလိုးနေတုန်း မျက်လုံးပွင့်လာပြီး အောက်ကနဲ့ ပင့်လိုးပေးနေတာပါ။ အပေါ်က တက်လိုးရတာလည်း အရသာက တမျိုးလေးပဲ လီးတဝက်လောက်ထိ ကြွလိုက် ပြန်ဖိလိုးလိုက်နဲ့ ခါးအားလေးနဲ့ လှည့်ပီးမွှေတော့ ဒစ်ကြီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ချိတ်ဆွဲပေးနေရောပဲ။ တကယ်ပါရှင် ကြိတ်ပြီး ဝိုက်လိုးနေရာကနေ ခံစားမှု့က မြင့်လာတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး အားရှိသလောက် ဆောင့်ချပြီး လိုးနေမိတာ။

ထိထိမိမိလေး ဆောင့်နေရင်း ကိုမောင်ခြိမ့်က စောက်စိကို လက်မနက် ဖိချေတော့ ကျမ ကိုယ်လုံး တုန်ကနဲ့ ခံစားမိလိုက်တာပေါ့ ကိုယ့်လက်နဲ့ ထိတာနဲ့ ခံစားမှု့ အရသာက မတူဘူးရှင့်။ ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ပူကနဲ့ ခံစားမိတာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပြီးသွားမှန် သိလိုက်ပါတယ်။

အဖုတ်တစ်ခုလုံး ပူနွေးစိုရွှဲလာတာနဲ့ ခပ်မြန်မြန် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်ပြီး လီးအရသာ အမိအရ ယူထားလိုက်တာ။ စောက်ပတ်တခုလုံး ကျိန်းစပ်နေပေမယ့် ရပ်ချင်စိတ်မရှိသေးဘူး။ကျမခေါင်းကနောက်ကို လန်နေပြီး အသက်ကို လုရှုရင်း

နောက်ဆုံး တချက်ဆောင့် အပြီး ကိုမောင်ခြိမ့် လီးကို ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။ ကျမ ဘေးနား လှဲချတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ကျမပေါင်ကြားထဲ လေးဖက်ထောက် နေရာယူလိုက်ပြန်တယ်။

လရည်တွေ အမ်ထွက်နေတဲ့ စောက်ပတ်ကို ပြောင်အောင်လျက်ပေးပြီး လျှာနဲ့ အဖုတ်ထဲ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးတော့ သူ့မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ပွတ်ရင်း မကြုံဖူးအောင် ကောင်းတဲ့ အရသာမို့ အားရကျေနပ်မိတာပေါ့ရှင်။ ခဏနေတော့ ကျမ ပေါင်ကြားထဲကနေ ကုန်းထပြီး ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်တယ်။ လရည်ထွက်ထားတဲ့ လီးကို ကျမ ပါးစပ်နား တေ့ပေးလို့ အလိုက်သိစွာပဲ စုပ်ပေးရင်း တွဲလောင်းကျနေတဲ့ လဥကြီးတွေပါ တစ်လှည့်စီ ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ စုပ်နေရင်း ပြန်မာလာလို့ ပါးစပ်ထဲက ထုတ်ပြီး ရပ်ထားလိုက်ရတာ။ မနက် အိပ်ယာထတော့ အဖုတ်က စူးကနဲ့ နာလည်းနာ ကျင်လည်ကျင်နေရောပဲ။

......................................................................................................................................................

" ဟေး … အသန်း … ကိုမြမောင် မနေ့က … ဆေးရုံ ဆင်းလာပြီဆို … ငါလည်း ရွာပြန်နေလိုအေဟဲ့ … လူနာ မမေးလိုက်ရဘူး "

" အံမယ် … မိနွဲ့ရယ် … ရွာပြန်ပြီး ငယ်ရည်းစား အလိုးသွားခံတာ မသိခက်မယ် … ကောင်မ … လာလာ "

ဆေးရုံပေါ် ၂လ လောက်နေပြီးမှ ဦးလေးမြမောင် မနေ့က ဆေးရုံဆင်းလာတာပါ။ ကျမလည်း တနေကုန် အမေတို့ အခန်းထဲရှင်း ဆေးရုံက ပြန်သည်လာတဲ့ စောင်တွေ အဝတ်တွေ ဖွတ်လျှော်ရနဲ့ ဒီနေ့ ဈေးရောင်းနာမယ် ဆိုပြီး မနက်အစော တခါနိုးပြီး ထပ်အိပ်ပစ်တယ်။ ခု အမေနဲ့ ဒေါ်လေးနွဲ့တို့ အသံတွေကြောင့် ပြန်နိုးလာရတာ။ ဒေါ်လေးနွဲ့ကလည်း အမေ့ သူငယ်ချင်း ပြောမနာ ဆိုမနာတွေပေါ့။ ပျင်းကျော တချက်ဆန့်ပြီး ပြန်ကွေးရင်း အမေတို့ စကားသံတွေ နားထောင်နေလိုက်တယ်။

" လင်မသိအောင် ခံတာများ … ရွာပြန်စရာ မလိုပါဘူး အသန်းရယ် … ဟောဒီမှာ အလတ်ကြီး ရှိသေးတာဟ … ခိခိ "

" ဟယ် … ကောင်မ အစောကြီးရှိသေး … စောက်ပတ်က ယွနေတာ "

ဒေါ်လေးနွဲ့က အမေနဲ့ စကားနိုင်လုရင်း ထမိန်အောက်စ လှန်ပြီး အဖုတ်ကို တဘတ်ဘတ်နဲ့ ပုတ်ပြနေတာ။

" မယွပါဘူး နင်သာ … ကိုမြမောင် ခြေထောက်ကျိုးလို့ … ငတ်နေတာမလား … ဟွန့် "

" ဟာသပဲ … မိနွဲ့ရယ် … ခြေကျိုးတာ …  လီးကျိုးတာမှတ်လို့အေ … လူကြံရင် ထရံတောင် … သွားကြားထိုးတံ ဖြစ်သေးတာပဲ … စဉ်းစားပေါ့အေ "

အမေ့ စကားကြောင့် ဒေါ်နွဲ့တင် မဟုတ်ဘူး ကျမပါ အံအောသွားမိတာပေါ့။ အမေပြောနေပုံက ဦးလေးမြမောင် ခြေကျိုးနေတာတောင် တက်လိုးပေးနေသလိုကြီး။

" ဟမ် … အသန်း … ဘယ်လို ဘယ်လို … ကိုမြမောင်က ခြေကျိုးနေတာတောင် … အလိုးမပျက်ဖူး ပြောတာလား "

" အိုးးး … မပြောပေါင် … သတ်ချင် သတ်လိုက် "

" ကောင်မ … မယုံဘူးအေ … ရော့ … ကိတ်မုန့်နဲ့ ကော်ဖီထုတ် … ညကြမှ တခေါက် လာတော့မယ် … ရွာက ပါလာတဲ့ … သနပ်ခါးတုံးတွေ ဖေါက်သည် ပြန်ပေးလိုက်ဦးမယ် "

ဒေါ်လေးနွဲ့က မနက် အစောကြီး လူနာ လာမေးရင်း စကားထိုင်ပေါနေတာ အမေနဲ့ အားရပါးရ ပြောချင်ရာ ပြောပြီးမှ ပြန်ထွက်သွားတော့တယ်။ ဒေါ်နွဲ့ ပြန်သွားတော့ အမေလည်း ကိတ်မုန်နဲ့ ကော်ဖီထုပ်တွေ ယူပြီး မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်သွားပြီး သိမ်းဆည်းနေတာ။ ပြီးမှ မီးဖိုချောင်က ပြန်ထွက်လာပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာတယ်။

" မသန်းရေ … လုပ်ဦးဟ "

အမေ ဝင်လာတာနဲ့ ဦးလေးမြမောင် အသံ ကြားရတော့တာပဲ။

" ရှင်ကလည်းနော် … ဆေးရုံပေါ်လည်း … ညတိုင်း လူလစ်တာနဲ့ … တက်လိုးပေးနေတာကို … အိမ်ရောက်တာနဲ့ … ထနေတာ … ခိခိ "

" အေးပါ မသန်းရာ … ဆေးရုံပေါ်မှာက … ကျောက်ပတ်တီးနဲ့ ဆိုတော့ … အားမရဘူးဟ "

" ရှင့်ခြေထောက်က ပြင်းပြင်းထန်ထန် …  မလှုပ်ရသေးဘူးနော် … ကိုမြမောင် "

ခုမှ သဘောပေါက်တော့တယ် အမေက ဆေးရုံပေါ်မှာလည်း ဦးလေးမြမောင်ကို လိုးပေးနေတာ။ ဟုတ်မှာပါ ကိုဇော်နိုင့် ဦးလေးက သီးသန့်ခန်း ငှားပေးထားတော့ အခန်းထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေမှာပေါ့။ အမေက ပြောရင်း ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲနေတဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပုဆိုးကို ဆွဲလှန်ပစ်တယ်။ ပြီးမှ ဦးလေးမြမောင် ပေါင်ကြားက လီးကို ဂွင်းထုပေးနေတာ။

" ဂွင်းတိုက်ပေးမယ်နော် … ကိုမြမောင် … မိသဲလည်း ပင်ပန်းရှာလို့  … အိပ်နေတုန်း … တော်ကြာ ကျမတို့ လိုးရင် အသံတွေထွက်ပြီး … နိုးလာလိမ့်မယ် "

" ရှီးးးးး  အားးးး … အသာလေး တက်လိုးပေးပါလား … အသန်းရာ … ဟူးးးး ရှီးးးးး "

" အော် … ရှင်ကလည်း … မိသဲ နိုးပြီး အပြင်ထွက်မှ … အပေါ်က ခွလိုးပေးမယ် … ဟုတ်ပြီလား … ခု ငြိမ်ငြိမ်လေး နေလိုက် … ပြွတ် ပြွတ်    ပြွတ် "

အမေက ဂွင်းထုပေးရင်း ဦးလေးမြမောင်လီးကို စုပ်ပေးနေပြီထင်တယ် တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ကြားနေရတာ။ ဖျက်ကနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် လီးကြီး မျက်လုံးထဲ မြင်ယောင်လာတာနဲ့ အဖုတ်ထဲက အရည်ကြည်လေး စို့လာတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ဝါကျွတ်တာနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ အမေ့ကို ကြိုပြောခိုင်းထားတာ။ ဦးလေးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းကာစမို့ မပြောချင်သေးတာပါ။ ခဏနေတော့ ဦးလေးမြမောင် ညည်းသံရှည်ကြီး ထွက်လာပြီး အသံတွေ ငြိမ်ကျသွားတယ်။

၅ ရက်လောက်ကျတော့ ကျမနဲ့အမေ မသိသေးတဲ့ ဦးလေးမြမောင် အကြောင်း ဦးလေးမြမောင် ကိုယ်တိုင် ဖွင့်ပြောပြတာ။ ဦလေးမြမောင်က တကောင်ကြွက် မဟုတ်ဖူးရှင့် နယ်မှာ အမအရင်း ခေါက်ခေါက်တွေ ရှိနေသေးတာ။ မိဘ မဆုံးခင် အမွေစကားပြောကြလို့ စိတ်နာနာနဲ့ အမတွေနဲ့ သေခန်းဖြတ်လာခဲ့တာ ပြောတယ်။ ခြေထောက်က အရင်တိုင်း ပြန်ကောင်းဖို့က နှစ်ချီအောင် စောင့်ရမှာမို့ သူရမယ့် အမွေကို ပြန်တောင်းချင်ကြောင်း ပြောပြနေတာ။ အမေက အမွေမမက်ကြောင်း ဖြစ်သမျှအကြောင်း အကောင်းဘက်က ရင်ဆိုင်ဖို့ပဲ ပြန်ပြောတာပေါ့။

" ဟုတ်ပါတယ် … ဦးလေးမြမောင်ရယ် … မိသဲ အိမ်ပြင်ဖို့ စုထားတာတွေ ရှိပါတယ် … ဦးလေးမြမောင် မိသဲတို့ သားအမိကို လုပ်ကျွေးလာတာ ကြာပါပြီ … အနားယူပြီး အေးဆေး ထိုင်စားပါတော့ … ပြီးတော့ စုကြေးလိုက်တာတွေ ရတာနဲ့ အိမ်မှာပဲ ဆိုင်ဖွင့်တော့မှာ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်ကို မိသဲ တသက်လုံး လုပ်ကျွေးမှာပါ "

" ဒါတော့ ဒါပေါ့ … မိသဲရာ … ဦးလေးက အိမ်ထောင်ဦးစီးလေဟာ … လုပ်စရာရှိတာ လုပ်ပေးရမှာ … ပြီးတော့ မိသဲက … ယောင်္ကျား ယူတော့မှာ မလား ဟမ် … ခိခိ "

" အိုရ် … ဦးလေးမြမောင်နော် "

" မယ့်လေး … ခုမ ရှက်မနေပါနဲ့အေ … ငါတို့ ဆေးရုံမှာ နေတုန်း … မောင်ခြိမ့် ဒီလာအိပ်တာ … သိပါ့အေ "

" ဟင် … အမေကလည်း … မဟုတ်တာ "

" ဘာမဟုတ်ရမှာလည်း … ညည်းအခန်းနဲ့ အိမ်ရှေ့မှာ … ဆေးပေါ့လိပ် အတိုတွေ နဲ့ ပြီးတော့ မစောကို … ငါ သေချာ အပ်ထားခဲ့တာအေ့ … ညည်းအကြောင်း သိနေလို့ … ဟွန့် "

အမေ့ စကားကြောင့် ကျမလည်း ဘာပြောရမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး။ ကိုမောင်ခြိမ့် ညပိုင်း လာတာ ဒေါ်စော မြင်တာနေမှာ ခ်လ်း ခ်လ်း။ အမေ့ကို အပြုံးလေး လှမ်းပစ်ပေမယ့် မျက်စောင်းထိုးခံရလိုက်တာပေါ့။ အခါခွင့် သင့်တုန်းလေး ကိုမောင်ခြိမ့် ပြောတဲ့စကားတွေ ပြောပြလိုက်တယ်။

" ကဲပါ … မသန်းရယ် … မိသဲ လည်း … အရွယ်ရောက်နေပါပြီ … ယောင်္ကျားယူလည်း ဘာဖြစ်တုန်း "

ရောက်ရာ ပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ဦးလေး မြမောင်က သူ့အမွေကိစ္စပဲ ထက်သန်နေတယ်။ ၂ပတ်လောက်ကျ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင်တို့ အမွေကိစ္စနဲ့ ခရီးထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်နေကြတာ။ ဟုတ်မဟုတ်တော့ မသိဘူး ပြန်လာရင် အိမ်ပြင်ဆောက်ပြီး ဝါကျွတ်တာနဲ့ မင်္ဂလာပွဲကို ခန်းခန်းနားနား ဆောင်ပေးမယ် ပြောနေကြတာပဲ။

" မိသဲ … အိမ်တံခါးတွေ သေချာပိတ်နော် … ငါ ပြန်လာရင် မထော်မနန်းတွေ မကြားချင်ဘူး "

" အင်းပါ အမေရဲ့ … ဦးလေး မြမောင်ကိုသာ ဂရုစိုက်ပါ "

ဦးလေးမြမောင် ခြေထောက်က သက်သာပေမယ့် ချိုင်းထောက်နဲ့ပဲ သွားလာနေရတာပါ။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင် ထွက်သွားတော့ မိတူးနဲ့ အငယ်မတို့အိမ် စားလိုက်သောက်လိုက် လုပ်ပြီး ညနေစောင်းမှ ပြန်လာခဲ့တာ။ အိမ်ရောက်တာနဲ့ ရေချိုးမလို့ အင်္ကျီအရင် ချွတ်ချပစ်တာ နို့အုံလေး လက်နဲ့ပင့်ကြည့်တော့ ကိုမောင်ခြိမ့် စို့ထားလို့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ သိသိသာသာ ကြီးလာပါပြီ။ ထမိန်ရင်မလျားခင် ထမိန်ကို ပေါင်လယ်ထိ လျှောချကြည့်တော့ ကျမပေါင်ကြားက အဖုတ်လေး အမွှေးတမျှင်မှ မရှိတော့ပါဘူး အရင်ရက်တွေက  မိတူးနဲ့ အငယ်မမြှောက်ပေးလို့ အမွှေးကျွတ်ဆေး သုံးထားတာလေ ခိခိ။

မှန်ရှေ့ အားရအောင် ကြည့်ပြီးမှ ရေချိုးဖို့ နောက်ဖေး ရေဘုံပိုင်နား ထွက်လာခဲ့တာ။ ရေအဝချိုးပြီး ရေလဲထမိန် အပါးလေးလဲရင်း  အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတယ်။ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့်ပေါ့ ဘယ်ချိန်က ရောက်နေမှန်းမသိဘူး ကျမကိုယ်လုံးကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြုံးပြနေတာ။ ရေချိုးပြီး တဘက်မသုတ်ရသေးတော့ လဲထားတဲ့ ထမိန်အပါးလေးက ခန္ဒာကိုယ်ကရေနဲ့ကပ်ပြီး အတိုင်းသား မြင်နေရမှာ။

" ဟယ် … ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲ အဝတ်စား လဲလိုက်ဦးမယ် "

ပြောပြီး အခန်းထဲဝင်တော့ ရေလဲ ထမိန် အပါးလေးအောက် ကော့ထွက်နေတဲ့ ဖင်ကြီးကြည့်ပြီး နောက်က ကပ်ပါလာတာပေါ့။ ဦးလေးမြမောင် ဆေးရုံက ဆင်းကတည်းက မတွေ့ဖြစ်ကြတာ ကြားထဲ အငယ်မတို့အိမ် ချိန်းတွေ့တော့ မိတူးပါရောက်လာပြီး အငယ်မနဲ့ ချောင်းကြည့်နေလို့ ဘာမှကို မဘာခဲ့ရတာပါ။ ကျောက်ပြင်ရှေ့ ထိုင်ပြီး သနပ်ခါးသွေးရင်း နောက်လှည့်ကြည့်တော့ ကြမ်းပြင်ပေါ်အိကားနေတဲ့ ကျမ ဖင်ကြီးကြောင့်ထင်ပါရဲ့ ကိုမောင်ခြိမ့် ပေါင်ကြားက လီးကြီး ထောင်ထွက်နေတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။

စိတ်ထဲ ကလိချင်တာနဲ့ မျက်နှာ သနပ်ခါး ပါးပါးလူး ခြေဆင်းထိုင်ရင်း ထမိန်ကို ပေါင်ရင်းထိလှန်ပြီး ခြေဖမိုးကနေ ပေါင်လယ်ထိ သနပ်ခါးပွတ်ပြလိုက်တာ။ ထမိန်လဲတော့လည်း ခြေထောက်က စွပ်ပြီး ဆွဲတင်ရင်း ရေလဲထမိန် အရင်ချွတ်ချပစ်တယ်။ ရေလဲ ထမိန်ကျွတ်မှ လဲတဲ့ ထမိန်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အပေါ်ဆွဲတင်တော့ ကျမ နောက်ပိုင်းအလှကို ကိုမောင်ခြိမ့် တယောက် မမြင်ချင်မှ အဆုံးပေါ့။ အင်္ကျ ီဝတ်ကာနီး ဘရာစီယာချိတ် တတ်ခိုင်းတော့ နောက်ကနေ ကျမဖင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးနဲ့ ဖိထောက်ထားတော့တာပဲ။

စုချည်ထားတဲ့ ဆံပင်ကို ပြန်ဖြန့် သနပ်ခါးခြောက်အောင် ယက်တောင်ခတ်နေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလှည့်ပစ်တယ်။ သနပ်ခါးပါးပါးနဲ့  လက်ပြတ်ခါးတို အင်္ကျီ အစိမ်းလေးဝတ်ပြီး  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မပါတဲ့  ထမိန် အပျော့သားလေးကြောင့် ကျမ ဖင်သားစိုင်နဲ့  ပေါင်တံတွေက ထင်းလို့ပေါ့။

" ဘာကြည့်နေတာလဲ … ကိုမောင်ခြိမ့် … ထမင်း အရင်စားကြမယ် … လာခဲ့ "

ထမင်းစားဖို့ ပြောတာကို အိမ်ရှေ့မထွက်တော့ပဲ ကျမအခန်းထဲ ကြမ်းပြင်ပေါ်လှဲချပစ်တာ  လေတိုက်နေလို့ တခါးရွတ် မြည်သံလေးက လွဲပြီး တိတ်ဆိတ်နေတာပေါ့။ကိုမောင်ခြိမ့် မျက်စိတွေက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က မခွာဘူး ပက်လက်ဖြစ်နေတဲ့ ကျမ ပေါင်တံတွေ ပွတ်သပ်ပေးရင်း ထမိန်အောက်နားစကို  ခါးအထိ ဆွဲတင်နေတယ်။ ပြည့်တင်းနေတဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက အမွှေးတမျှင်မှ မရှိတော့တဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို ကြည့်ရင်း  လက်ချောင်းတွေက ပေါင်တံတွေ ပြန်ပွတ်ပေးနေတာပဲ။ ကျမ အဖုတ်ကို မြင်ပြီး ဒူးကွေးထိုင်လျက် အနေထား နဲ့ပဲ ပုဆိုးထဲက လီးက ဆက်ကနဲ ခုန်ထနေတယ်။

" ကိုမောင်ခြိမ့် … မိသဲ စောက်ပတ်ကြည့်ပြီး … လီးတောင်နေပြီလား …  စုပ်ပေးမယ်လေ "

စကားဆုံးတော့ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်အနေထားနဲ့ ဘေးနား ကိုယ်တစောင်းလှဲချလို့ ကျမလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ကိုယ်စောင်းလိုက်တာ။ ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးစုပ်ပေးတော့ ကျမ စုပ်နေတာ ငုံ့ကြည့်ရင်း ပုဆိုးကို ခြေရင်း ချွတ်ချပေးတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးလေးကြောင့် လီးက အကြောတွေပါ ထောင်လာချိန် ခြေသလုံးသားကို ခပ်နွေးနွေး အသားစိုင်လာထိလို့ ကျမလည်း လီးထိပ်လေး ငုံရင်း အောက်ဖက်ကြည့်လိုက်တာပေါ့။ လျှာလေးနဲ့  ခြေသလုံးလေးကို ယက်ရင်း ပေါင်တံတွေပါ လျက်ပေးနေတာ။

ကျမ ပါးစပ်ထဲက လီးကျွတ်ထွက်တာတောင် သတိမထားမိတော့ပါဘူး  ပေါင်တံလေးကို လျက်လိုက် ကိုက်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေတော့ ပေါင်တန်တွေ တွန့်လိမ်ရင်း လီးကြီးကိုပဲ လက်နဲ့တင်းနေအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတာပေါ့။ လျှာက ပေါင်ကြားနှစ်ဖက်ကို

ယက်ပေးနေတာ အဖုတ်လေးကို မထိသေးလို့ အားမလို အားမရ ဖြစ်နေမိတယ်။

" ရှီးးးး … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … မိသဲကို သတ်နေတာလား "

ကျမပြောမှ စောက်ပတ်တအုံလုံး ပါးစပ်နဲ့ ဖိစုပ်ပေးတာ။အဲခါကျမှ လီးကို  ပြန်စုပ်ပေးလိုက်တာပေါ့။ အဖုတ်တပြင်လုံး ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်နဲ့ ကျမ မခံနိုင်တော့ပါဘူး။ ကုန်းထပြီး ကိုမောင်ခြိမ့်ကို ပက်လက်လှန်ခိုင်းလိုက်တယ် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွပြီး မှ လီးထိပ်နဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်လေး တေ့ပြီး ထိုင်ချပစ်တာ။ လီးက တစ်ရစ်ချင်း အဖုတ်လေးထဲ ဝင်လာတော့ ကောင်းလိုက်တာရှင် လီးကြီးက အဖုတ်ထဲ တင်းကြပ်နေတယ်။

တချက်ချင်း ဖိဆောင့်ရင်း အရည်ရွှဲလာတော့ ခွလိုးရတာ ပိုအဆင်ပြေလာပါပြီ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကလည်း အောက်ကနေ နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်ပေးနေတာ။ ဘယ်လက်က နို့အုံတွေညှစ်ရင်း ညာလက်က စောက်စိလေး ဖိချေတော့ ကျမ တကိုယ်လုံး တုန်ခါလာရတယ်။ ဖင်ကြီးကြွပြီး ဆောင့်နေရင်း လက်နောက်ပြန်ထောက်ထားလိုက်ရပါပြီ။ ကိုမောင်ခြိမ့်က စောက်ရည်ထောင်ပန်းတဲ့အထိ အောက်ကပင့်လိုးရင်း အစိလေးကို ချေပေးနေတုန်းပဲ။ အရည်ထွက်နေတုန်း လီးကို အဖုတ်ထဲ အကျွတ်မခံပဲ ကျမကို ဆွဲထူရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တတ်အနေထားနဲ့ တခါးဝလေးမှာ ဆွဲဆွဲလိုးပေးနေတာ။

ခါးကော့ပေးထားတော့ ပြူးထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ် အသားစိုင် နှစ်ဖက်ကြားထဲ ကိုမောင်ခြိမ်းလီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ အနီးကပ် ကြည့်လိုးရင်း ၂ယောက်သား တအားအား တရှီးရှီးနဲ့ပါပဲ။ ကျမလည်း အရည်ထွက်ပြီးကာစကို ကာမစိတ်က ကျမသွားပဲ တိုးတိုးလာနေတာပါ။ မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးနေရင်း ကျမကိုယ်လုံးကို ဆွဲလှည့်ပြန်တယ်။ တံခါးပေါက် ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ထောက်ပြီး ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ပေးတော့ ကိုမောင်ခြိမ့်က ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ဖင်ဝထဲ လျှာထိပ်လေး သွင်းပြီး လျှာဖျားနဲ့ လိုးပေးနေတာ။

ဖင်အရသာ ခံရင်း ကျမ ထိတ်လန့်လာရတယ်။ ကျမ ဖင်များ လိုးတော့မှာလား မသိဘူး။ အငယ်မ ကို မေးတော့ထားတယ် ။လီးစဝင်တာနဲ့ အတွင်းကြွက်သားတွေ ဖွင့်ပြီးလျှော့ထားပေးတဲ့။ ဖင်ခံရတာ အဖုတ်ကို အလိုးခံတာထက် ပိုကောင်းတယ်ပြောတယ်။ ဖင်ကို ကော့ပြီး ကုန်းပေးထားတော့ ဖင်ကြားအောက်က စောက်ပတ်လေး ပြူးထွက်နေတာကို ဖင်ဝ လာယက်ပေးနေသေးတာရှင်။ ဖင်ပေါက်လေး ကလိပြီးမှ မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး နောက်ကျောဘက်ကနေ ပေါင်ကြားထဲ လီးကို ထိုးသွင်းရင်း အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲကနေ ဖင်ပေါက်လေးနားထိ လီးထိပ်နဲ့ ပွတ်ဆွဲနေတယ်။

ကျမလည်း ဖင်ကြီး ဘယ်ညာယိမ်းရင်း  ကိုမောင်ခြိမ့်လီးကို မထိတထိလေး ပွတ်ဆွဲ ပေးနေလိုက်တယ်။ လီးကြီးက အညှပ်ခံရတော့ စောက်ပတ်အောက်ကနေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးနေတာပေါ့။ ကိုမောင်ခြိမ့် ကိုယ်တိုင် တရှီးရှီးနဲ့ အသံတွေထွက်လာပြီး ကျမ ဖင်ကြီးကို ထိန်းကိုင်ရင်း လီးနဲ့ စောက်ပတ် အတည့်ဖြစ်အောင် လိုက်ချိန်နေရပြီ။

ကျမလည်း ခုန ဖင်ဝယက်ခံရလို့ အသဲတွေပြောင်းပြန်ဖြစ်အောင် ခံစားလိုက်ရတာမို့ ပြန်ကလိနေမိတာ။ လီးကြီး အဖုတ်ထဲ မဝင်အောင် ဘယ်ညာရမ်းလိုက် ဒူးကွေးလိုက် ဆန့်လိုက်နဲ့ အထက်အောက် ရွေ့နေတော့ ကိုမောင်ခြိမ့် ဆီက တကျွတ်ကျွတ်နဲ့ အားမလို အားမရသံတွေ ထွက်လာတော့တာပဲ။ ဒါပေမယ့် မကြာပါဘူး ကျမခါးကို သေချာထိန်းပြီး အဖုတ်ထဲ လီးထိပ်နဲ့ တေ့ပြီး မရမက ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

" ဗျစ် …   အ …… ဗျစ် ဗျစ်  … ရှီးးးးး … အမလေး ကိုမောင်ခြိမ့် … အ … ကျွတ် … ကျွတ် "

ကျမ ဖင်ကြီး မရမ်းနိုင်တော့ပါဘူး လီးကြီးက  စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ပြည့်ကြပ်နေတာ။ ကိုမောင်ခြိမ့်ကတော့ ခါးဆွဲပြီး နောက်ကနေ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဆွဲလိုးတော့တာပဲ။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ လိုးလိုက် နားလိုက်နဲ့ ည ၁၂နာရီလောက်မှ ထမင်း အတူစားကြတယ်။ ကျမ အဖုတ်လဲ ပူထူနေပြီ မနက်လင်းမှ ထပြန်သွားတာ။ အမေနဲ့ ဦးလေးမြမောင် ပြန်မလာမချင်း ညတိုင်း အလိုးခံရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ရရှိနေတာပေါ့ရှင်။

မိသဲ ဇတ်လမ်းလေး ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စ/ဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများ ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

မောင်ခြိမ့်

ပြီးပါပြီ။