မမရဲ့မောင်လေး (စ/ဆုံး)
ဇာတ်လမ်း - မန္တလာ မောင်မောင်တုတ်
“ မမအေး…..မမအေး…..”
၁၈ နှစ် ၁၉ နှစ်ခန့်ရှိ အသားဖြူဖြူ လူရည်ချောလေးမောင်မောင် အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ အပြေးအလွှားတက်လာရင်း နှုတ်မှတကြော်ကြော် အော်ခေါ်လိုက်သည်။
“ ဟဲ့…သေနာလေး….ဘာဖြစ်လို့ဒီလောက်အော်ကြီး ဟစ်ကျယ်လုပ်နေရတာလဲ .…..ငမောင်…..”
အခန်းတစ်ခုထဲမှ အသားညိုညို အသက် ၂၅ နှစ်ခန့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် တောင့်တင်း လှပသူလေး တစ်ယောက် ထဘီရင်လျားခါ လက်မှဘီးတစ်ချောင်းကိုကိုင်ပြီး ခေါင်းဖြီးရင်းထွက်လာသည်။ အေးအေးမော်သည် မောင်မောင်နှင့်မောင်နှမဝမ်းကွဲတော်စပ်ပြီး တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ မောင်မောင်သည် တောမှနေ၍ မြို့ကျောင်းလာနေခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုလည်း ကိုးတန်းအောင်စာရင်း ထွက်သည့်အချိန်ဖြစ်ပြီး စာမေးပွဲအောင်သဖြင့် ဝမ်းသာအားရစွာ အိမ်သို့ပြန်လာခြင်းပင်။
“ ကျနော် စာမေးပွဲအောင်တယ်ဗျ…ဟားဟား….”
“ ဟဲ့….ဟဲ့….ငမောင်….နင်ဘယ်လိုဖြစ်ဖြစ်…..”
“ ဟားဟား….ပျော်လွန်းလို့ခင်မျာ……ဝမ်းသာလွန်းလို့ ကိုယ့်အမကိုယ်ဖက်တာဘဲဟာ……..”
မောင်မောင်သည် ဝမ်းသာအားရစွာဖြင့် ပါးစပ်မှ တတွတ်တွတ်ပြောဆိုရင်း အေးအေးမော်ကို ပွေ့ဖက်မွှေ့ရမ်းလိုက်သဖြင့် အေးအေးမော်ခမျာ ကုတင်ပေါ်သို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပက်လက်လန် လဲကျသွားရရှာသတည်။ ထဘီမှာ လည်း လျော့၍ နေမထိလေမထိသဖြင့် ဝင်းဝါနေတဲ့ ရွှေရင်အစုံပါ ပေါ်သွားရရှာသည်။
“ အိုး…..ငမောင်…..နင်တော်တော်မြူး…ဒီမှာ လုံချည်တောင်ကျွတ်ကုန်ပြီဟဲ့….”
ယင်းကဲ့သို့ အေးအေးမော်က ပြောလိုက်သဖြင့် မောင်မောင်သည် လူးလဲထလိုက်ပြီး ပြေလျောနေသောသူမရဲ့ ထဘီကိုအပေါ်သို့ ပြန်လည်ဆွဲတင်ပေးလိုက်ရာမှ ဝင်းဝါမို့မောက်နေတဲ့ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုးကို ဆုပ်ကိုင်မိသားဖြစ်သွားသည်။
“ ဟဲ့…..အို……ငမောင်……”
“ ကန်တော့… မမအေး… ကန်တော့ပါ… ကျနော်… ပျော်လွန်းလို့ ကယောင်ကတမ်း ဖြစ်သွားတယ်…မမရယ်….”
ပါးစပ်ကသာ ယင်းကဲ့သို့ပြောနေပေမဲ့ ဆုပ်ကိုင်မိတဲ့နို့ကိုတော့ မဖယ်ရှားမိဘဲ ရောရောင်ဆုပ်ကိုင်နေဆဲ ပင်နူးညံ့အိထွေးသော အထိအတွေ့ကလူကို သွေးတိုးမြန်စေသလို ဓာတ်မတည့်သော ဖိုမသဘာဝမို့ အေးအေးမော်ခမျာ ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ တကိုယ်လုံးတုန်အောင် ကြက်သီးထသွားမိသလို ရုန်းကန်ဖယ်ရှားရမည့်အစား မောင်မောင်ရဲ့လက်ပေါ်မှနေ၍ မိမိရဲ့လက်တွေကို အုပ်ကိုင်နေမိလိုက်သည်။
မောင်မောင်ကလည်း အမှတ်မထင် ဆုပ်ကိုင်ထားမိတဲ့ အေးအေးမော်ရဲ့ ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းကားနေတဲ့ နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ် ဆော့ကစားနေမိပြန်သည်။ တကိုယ်လုံးမှလည်း သွေးစီးချောင်းတလျှောက် ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေသည်မို့ အတွေ့အထိအပေါ် သာယာလာကာ မိန်းမောတွေဝေနေတဲ့ အေးအေးမော်ရဲ့ ဖူးဖူးရွရွ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အင်္ဂလိပ်ရုပ်ရှင်ဇာတ်ကားထဲက မင်းသား၊ မင်းသမီး နှုတ်ခမ်းစုပ်သလို ဖိကပ် နမ်းရှိုက် စုပ်ယူလိုက်မိ သည်အထိ အသိတရားတို့ဟာ ဝေဝါးကုန်ကျသည်။
အေးအေးမော်မှာလည်း မောင်နှမဝမ်းကွဲခြင်း မသင့်တော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိတရားတွေ လက်လွတ်ပြီး မောင်မောင်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်လိုက်မိသည်အထိ အတွေ့နောက်ကို လိုက်ပါသွားမိရရှာသည်။နှစ်ဦးစလုံးသည် မထင်မှတ်ဘဲ မရည်ရွယ်ပါဘဲနှင့် လွတ်လပ်သော ဆိပ်ကွယ်ရာတွင် လောက၏ အဆုံးစွန်သော ခရီးတစ်ခုကို ဖြစ်သန်းကျဖို့ တာစူနေရာယူမိလိုက်ကြ၏။
အေးအေးမော်သည် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ တစ်ဦးပင် ဖြစ်သော်လည်း နောက်ဆုံးနှစ် တက်နေချိန်အထိ ချစ်သူရည်းစား မထားဖူးသူ၊ ဆံပင်ဂုတ်ဝဲတွေ ကြားထဲမှ ဖနောင့်အထိ ရှည်လျားလှတဲ့ သူမရဲ့ဆံပင်ကို ဘီးစပါတ်ကြီး တကားကားနဲ့ ရှိနေဆဲ ….မျက်နှာဝိုင်းသရောင်ရှိပြီး မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ် အရပ်ကမနိမ့်မမြင့် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က တောင့်တင်းပြည့်ဖြိုးလွန်း၏။ မို့မောက်လုံးဝန်းနေတဲ့ ရွှေရင်စုံ သေးသွယ်သောခါး စွင့်ကားရမ်းခါနေတဲ့တင် မြင်ရသူပုရိသများ ပြစ်မှားချင်စရာ ကောင်းလှသည်။
မောင်မောင်ဆိုသည်ကလည်း ၁၄-၁၅ နှစ်၊ မူလတန်းကျောင်းသား ဘဝကထဲက အတူနေအတူအိပ်နေလာသူ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ မဖြစ်ခင် အထက်တန်းကျောင်းသူ ဘဝကျမှ တ ကုတင်စီခွဲအိပ်ကျပေမဲ့ အခန်းကတော့ တစ်ခန်းထဲပင် ယခင်ကတော့ ဘယ်လိုမှ မဖေါက်ပြားကြ ရေတောင်မှ နှစ်ယောက်အတူ ချိုးတဲ့အခါချိုး ဆံပင်ကို ဖြီးသင်ပေးခဲ့ရတာ အကြိမ်ကြိမ်ပင် ကနေ့တော့ မထင်မှတ်တာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီ အေးအေးမော် စောစောက တယောက်ထဲ ရေချိုးနေရင်း မိမိရဲ့ခန္ဓာကိုယ်က အသားဆိုင်တွေ ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်မိပြီး မတောင်းတစဖူးတစိမ်း တရံယောကျ်ားနဲ့ ကာမခရီးကို လျှောက်လှမ်းချင်တဲ့ စိတ်ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်လာသည် အထိဖီးလ်တွေ အရမ်းတက်လာမိ၏။
မောင်မောင်ဆိုသည်ကလည်း လက်တွေ့သာ မလိုးဖူးသေးပေမဲ့ အရပ်ထဲမှ ညမီးကင်းစောင့်ရင်း လူပျိုကြီးကို ထွန်းမောင်ရဲ့ လက်တွေ့ပို့ချချက်တွေ နားရည်ဝနေသလို သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တခါတခါ ဖူးလ်ကားတွေ ကြည့်ရင်းက မြင်တွေ့ထားသမျှ မျက်စေ့ထဲ စွဲမှတ်နေသူဖြစ်သည်။
ယခုလည်းကြည့် အေးအေးမော်ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေ ပါးတွေကိုစုပ်နမ်းပြီး သူမရဲ့ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး တဘက်ကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံခဲ၍ ကလေးများနို့စို့သလို တပြွတ်ပြွတ် အသံထွက်အောင်စို့၍ ကျန်နို့တဘက်ကိုလက်ဖြင့် အုပ်ကိုင်ဆုပ်ချေ ပေးနေသလို မာခဲနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်မနဲ့လက်ညှိုးကြားမှညှပ်ပြီး ပွတ်နေလိုက်လေ၏။
“ ဟင်း….ဟင်း…..အား……ဟင့်…..ဟင့်……”
အေးအေးမော်ရဲ့ နှုတ်ဖျားမှ မပီဝိုးတဝါး ငြီးငြူသံတစ်ရပ်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ နို့ကို သူ့ရဲ့အာနွေးနွေးကြီးနဲ့ငုံခဲပြီး ကလေးတွေလို တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တော့ ကျမလေ ခါးလေးကော့သွားပြီး တကိုယ်လုံးတုံသွားရတယ်..နောက်ပြီး ဘယ်လိုဖော်ပြရမှန်း မသိတဲ့ ခံစားမှုတစ်မျိုးကလည်း အသဲတွေ ကလီဇာတွေ ပြုတ်ထွက်လုမတတ် ခံစားမိရတယ်……
နို့သီးခေါင်းလေးကို ပွတ်ချေလိုက်တဲ့အခါမှာ တကယ်ပါဘဲ တကိုယ်လုံး ကျင်တက်သွားပြီး ကျမရဲ့စောက်ခေါင်းထဲက စစ်ကနဲ စစ်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး အရေတွေကျကုန်ပြီရှင့် ဟောကြည့် ဘယ်အချိန်ကချွတ်ပစ်လိုက်မှန်းမသိဘူး ..ခါးမှာထဘီမရှိတော့ဘူး ပြည့်ဖြိုးတင်းမာနေတဲ့ ကျမရဲ့ပေါင်တွင်းသားတွေကို သူ့လက်တဘက်က ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်သပ်နေပြန်တယ်………
“ ဟင်း……အင်း…….ဟင့်…..”
ယား ယားလိုက်တာရှင် ဘယ်လိုနေရမှန်း မသိတော့ဘူး ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထကုန်တယ် ခြေဖျားလက်ဖျားတွေလည်း တဆတ်ဆတ်တုံပြီး ရင်ထဲမှာ ဟာတာတာကြီး သူမရဲ့ပေါင်တွင်းသားတွေကို ပွတ်သပ်နေရာမှ မို့မို့ဖေါင်းဖေါင်းနဲ့ အလယ်မှာ အကွဲကြောင်းရာလေးကို လက်ခလယ်နဲ့ အထက်အောက်ပွတ်သပ်ပေးရင်းမှ စောက်ခေါင်း တွင်းကို လက်ခလယ်နဲ့ ထိုးမွှေပေးလိုက်ပြန်တော့ သူမပေါင်နှစ်ခေါင်းဘေးသို့ ကားသွားလေတော့သည်။
“ အား…ဟား…..အင့်….ဟင့်…….”
“ စွိ….စွိ…..စွတ်…..စွတ်…….”
မပီဝိုးတဝါးအသံလေးတွေထွက်လာသည် အခုနေတော့ ဘေးချင်းယှဉ်နေရာမှ မောင်မောင်သည် သူမ၏ ရင်ဘတ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်သည် အလိုက်သင့် ကားနေတဲ့ သူမရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာ လီးနဲ့ စောက်ဖုတ်တွေ့ကြပြီး အဝတ်မဲ့အသားနှစ်ခု ပူနွေးစွာ ထိကပ်မိလိုက်ကြသည်။
“ ဟင်း…..ဟင်း……အီး..ဟင့်……”
မောင်မောင်ရဲ့နှုတ်မှ အမည်မဖော် စွမ်းနိုင်သော ငြီးငြူသံတစ်ရပ် ပြုလိုက်မိသည်။ မောင်မောင် သူမရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်၏။ သူ၏လိင်တန်မှာလည်း တဆတ်ဆတ်တုံကာ လိုးချင်စိတ်နှင့်မာထန်ပြီးထွားလျှက်ရှိ၏။ သူ၏လီးကြီးမှာ အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ဖုတ်အထက်နားမှာ အလျားလိုက် မေးတင်ဖိကပ်ထားရာ မာထန်ကြီးထွားနေတဲ့ လီးက အေးအေးမော်ရဲ့ ဗိုက်သားကိုထောက်မိနေရာ ပူနွေးသော အထိအတွေ့တစ်ရပ်ကို ခံစားမိသည်။
တဖြည်းဖြည်း လူးလွန့်နေသော အေးအေးမော်ရဲ့ မျက်နှာလေးမှာ ရမ္မက်သွေးကြောင့် ရဲရဲတွတ်နီကာ ချွေးစီးလေးများဖြင့် ပြောင်လက်၍နေ၏။ နက်မှောင်သော ဆံစလေးများကလည်း သူမ၏မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းလေးကို တချို့တဝက် ဖုံးအုပ်လျှက်ရှိရာ မကြာခဏ လက်ဖျားဖြင့် ဖယ်ရှားနေရရှာ၏။ နက်မှောင်သော မျက်တောင် ကော့ကော့ကြီးများက အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးကို တဖျတ်ဖျတ် ရိုက်ခတ်ဖုံးအုပ် စေပြန်သည်။ ရုန်းကန် ဖယ်ရှားငြင်းဆန်ရမည့်အစား သူမ၏လက်များက မောင်မောင်ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေ ဆွဲဖက်လျှက်ရှိနေပြန်သည်။
ပွတ်သပ်ဆုတ်ချေ ဆွဲဖက်လျှက် ရှိနေပြန်သည်။ မောင်မောင်မှာလည်း ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်လာပြီး ဖြစ်သမို့အေးအေးမော်ရဲ့ အဝတ်မဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် အလျားလိုက်မှောက်နေရာမှ ဖင်ကြီးကို တဖြေးဖြေးကြွလာ၏။ ထိုအခါ လီးထိပ်ကြီးက အေးအေးမော်၏ ဆီးခုံပေါ်မှနေ၍ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း အတိုင်း တဖြေးဖြေးလျော့ကျဆင်းလာသည်။ အဲဒီတဒင်္ဂအတွင်းမှာ ပွတ်တိုက်မှု၏ အရသာမှာ မတွေ့ဘူးသော မမေ့နိုင်စွမ်းသော အထိအတွေ့ကို ပူထူရှိန်ဖိန်းပြီး သိမ့်သိမ့်လှုပ်ခါ လာကြသည်။
“……..ဟင်း…..ဟင်း……..ဟင်း……ဟင်း…….”
ခေါင်းလေးကို ဘယ်ညာ ယမ်းခါလူးလှိမ့်ရင်း ကာမ၏အလျက်ဓာတ် စိမ့်ဝင်စီးဆင်းမှုဒဏ်ကို အေးအေးမော် အလူးအလဲခံစားနေရသဖြင့် တဟင်းဟင်းငြီးငြူလိုက်မိရ၏ စောက်ခေါင်းဝကို ပူနွေးသော မောင်မောင်၏ လီးထိပ်အထိအတွေ့ကြောင့် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဘေးသို့အစွမ်းကုန် ကားလိုက်မိသည်။ ပြလွတ်ကနဲ အသားခြင်း ပွတ် တိုက်သံ တိုးတိုးလေး ထွက်လာပြီး လီးထိပ်က အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ပတ်ထဲ ကျွံကျသွား၏။ မောင်မောင် စအိုထဲ ကပါ ဖျင်းကနဲလှိုက်တက်သွားရသလို အေးအေးမော်မှာလဲ စောက်ခေါင်းတလျှောက် သိမ့်ကနဲ ကျင်သွားရသည်။
“ ပလပ်….ပြွတ်….ဗြစ်…ဗြစ်……အ……အား…..အ……”
အရွယ်နဲ့မလိုက်အောင် ထွားလွန်းတဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ လီးကြီးဟာ တစ်ခါမှ အလိုးမခံဘူး သေးသော အပျိုစင် အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ပတ်ကလေးမှာ လီးအရင်းထိဖိကပ် လိုးဆောင့်မှုကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး သုံးလေးခါ ခံလိုက်ရသဖြင့် ပြည့်သိပ်ကြပ်တည်းစွာ ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာတဲ့ လီးကြီးဒဏ်ကို မခံမရပ်နိုင်ဖြစ်ခါ ပါးစပ်မှအားကနဲ အော်လိုက်သလို လက်နှစ်ဖက်ကလဲ မောင်မောင်ရဲ့ ရင်ပတ်ကို လှမ်းတွန်းလိုက်မိသည်အထိ နာကျင်လွန်းလှ၏။
နာကျင်လွန်းလှ၏။ မောင်မောင်သည် သူမ၏လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ပြီး သူမ၏ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းလိုက်ပြီး လက်များကလည်း သူမ၏နို့ကြီးတွေကို နယ်ဖတ်ဆုတ်ချေပေးနေလိုက်သည်။ အေးအေးမော်ခမျာ နာကျင်ခံကောင်းဖြစ်လာသမို့ ရုန်းကန်ဖယ်ရှားခြင်း မပြုတော့ဘဲ မောင်မောင်၏ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ငြိမ်သက်သွားရ၏။ မောင်မောင်သည် သူ၏လီးကို ဒစ်ဖျားကျန်ရုံအသာဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အသာအယာ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
“ အင်း…..ဟင်း…ဟင်း…..အားရှီး…..ကျွတ်….ကျွတ်……”
“ နာလို့လား မမအေးရယ်……”
“ အောင့်တောင့်တောင့်ကြီးနဲ့…..အနေရခက်တယ်……ငမောင်ရယ်……..”
“ ဒီလိုဆို ကျွန်တော်ပြန်ချွတ် လိုက်မယ်နော်…..မမအေး….”
“ အိုး….အခုမှတော့….မထူးတော့ပါဘူး….ငမောင်ရယ်……မြန်မြန်သာလုပ်… အင့်…အ…….အား……”
လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်ကလေးထဲမှ ပြည့်ကျပ်နေသည် အထိအတွေ့က အေးအေးမော်အဖို့ ထူးဆန်းသော အရသာတစ်မျိုးကို ဖြစ်စေလေသည်မို့ လီးကို ပြန်ချွတ်သွားမှာကိုပင် မလိုလားတော့ တခါဖူးမျှမခံစားဘူးသော အပျိုဘဝ တခါမှမလိုးဘူးသေးသော လူပျိုရိုင်းလေးတို့ နှစ်ဦးလိုးပွဲကတော့ သွက်လက်မြန်ဆန်လာကြပေပြီ။
အပေါ်မှ မောင်မောင်ကလည်း နသိုးကြိုးပြတ် လိုးဆောင့်နေသလို အောက်မှ အေးအေးမော် ကလည်းပြင်းထန်သော ရမ္မက်နဲ့အတူ မောင်မောင်ရဲ့ ခါးကို ခြေနှစ်ချောင်း ချိတ်ဆွဲဖိချနေသလို ဖင်ကြီးကိုလည်း ပင့်မြှောက်ပေးလိုက်မိသည် အထိပင်…….
“ စွပ်…..စွတ်……ဒုတ်……..ဒုတ်………”
“ အင့်….အ……အား…..အီး…..အင့်……အား…..ကျွတ်…..ကျွတ်…….”
ပထမဆုံး အလိုးခံရသော အတွေ့အကြုံမို့ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး လေထဲမြောက်ကြွလွင့်မျော နေသလို အားကုန်အဆောင့်ခံ လိုက်ရတိုင်း အေးအေးမော် အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး တကိုယ်လုံး သွက်သွက်ခါသွားကာ မျက်လုံးထဲ မီးဝင်းဝင်းတောက်သလို ပြိုးပြက်ဝင်းလက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာ ကောင်းမွန်သော အရသာကို ခံစားနေရပြန်သည်။
စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား လေးများမှလည်း မောင်မောင်၏ အရွယ်နဲ့မမျှကြီးထွား သန်မာနေတဲ့ လီးကြီး ကြောင့်ဖြတ်ကနဲ ကွဲသွားပြီး ကျိန်းကျိန်းကြီး ခံစားရပြီး ပေါင်တွင်းကြောလေးများ ပြတ်တောက်ကုန်သလားမှတ်ရသည်။
လီးကြီးကလည်း ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တုံတုံသွားပြီး တင်းကနဲနေအောင် အပျိုမှေးပါးကို အောင်မြင်စွာ ထိုးခွဲလိုက်သည်မို့ထင် အရည်များဖြင့် ပြောင်တင်းစွာ ပေါ်လာပြန်သည်။
“ စွတ်…..စွတ်…..အင့်…..ဟင့်…….”
ထုတ်ခြင်းခပ် စူးဝင်နေသော ငုတ်တစ်ချောင်းကို ဆွဲနှုတ်ခြင်းခံလိုက်ရသည့်နှယ် သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးနှင့်တကွ ဖင်ကြီးပါ မြောက်တက်ကြွကြွပြီး ပါသွားရပြီးမှ အင့်ကနဲ လီးကြီး အဆုံးထိဝင်ထိုး ခွဲလာချိန်တွင် အီးကနဲ အော်မိရပြန်သည်။
အသားလတ်လတ် မောင်မောင်မျက်နှာက ကာမသွေးတို့ဆူကြွ လျှမ်းဝေနေသလို အေးအေးမော်ရဲ့မျက်ဝန်းမှာလည်း ဝင်းဝင်းလက်ကာ တောက်ပနေသည်။ အေးအေးမော် ခံလို့ကောင်းနေသည် မှန်သော်လည်းဆီးစပ်တစ်ဝိုက် စပ်ဖျင်းနာကျင်သော ဝေဒနာကြီး ပူးတွဲခံစားနေရသည်မို့ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား လေးများကို ဆွဲညှစ်ထားလိုက် မိပြန်သည်။
မောင်မောင်၏ လက်အစုံကလည်း ကာမခလုတ်ဖြစ်သော နို့သီးလေးများကို ဆော့ကစား နေပြန်သည်။ အုံလိုက် ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်လိုက် နယ်ဖက်လိုက် လုပ်နေသဖြင့်လည်း အေးအေးမော် အာရုံကြောများက ခံချင်စိတ် ကာမဆန္ဒများကို တစ်ကိုယ်လုံးအနှံ့ ဖြန့်ကျက်လို့ နေပြီမို့ စုဆွဲချိတ်ထားသော ခြေနှစ်ချောင်းကို ကုတင်ပေါ် ပြန်တင် ပြီး ပေါင်ကိုအစွမ်းကုန် ဖြဲကားပေးလိုက်ရပြန်သည်။
ပါးစပ်မှလည်း တဟင်းဟင်းငြီးသော အသံလေးကို ပြုနေမိပြန်လေသည်။ မောင်မောင် ပက်လက်လှေကြီးထိုး လိုးနေရာမှ ကုံးထ၍ သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမကာ မိမိ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းပေါ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်သည်။ ပုခုံးနှစ်ဖက်အောက် လက်လျှိုသွင်းပြီး အားပါးတရ ဆွဲကိုင်ခါအားဖြင့် ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြန်သည်။
“ ဗြစ်….. ဗြစ်……အား…..”
ကြီးထွား ရှည်လျားလွန်းတဲ့ မောင်မောင်ရဲ့ လီးထိပ်က ကျမရဲ့သားအိမ် လာဆောင့်မိလို့ ကျမတစ်ကိုယ်လုံးတုံတက်သွားရသလို အသဲတွေများ ပြုတ်ထွက်ကုန်လုမတတ် အထိခံစားမှုက တမျိုးထူးကဲ လွန်လှပါတယ်ရှင်...သူလေ တော်တော်လည်တယ် မိန်းမတစ်ယောက် ကာမနှိုးဆွ တက်ကြွနေချိန်ကို သိလားမသိဘူး မရိုးမရွလေး ခါးကော့တတ်မိသည်နှင့် ပူနွေးမာကျောတဲ့ လီးကြီးအဆုံး ဖိလိုးလိုက်ပြန်သည်။
“ အား…..ဟင့်…..အီး….ကျွတ်….ကျွတ်……”
ပြင်းထန်လွန်းတဲ့ ဆောင့်ချက်တိုင်း ကျမအသဲခိုက် ဘဝင်လှိုက်အောင် ကောင်းလှချည်မို့ အသံထွက်အောင် ငြီးငြူလိုက်မိရပြန်သည်။ စောက်ရေတွေ စိုစိုစွတ်စွတ်ကြားမှ လီးကြီးကလျှောကနဲ တိုးဝင်လာလို့ ကျမခံလို့ကောင်းလာတယ်.. ဒါကြောင့်လည်း ကျမ မောင်မောင်ရဲ့ခါးကို ရဲရဲတင်းတင်း ကြီးဖက်ခါဆွဲချရင်း အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ကြွခါကြွခါ ပင့်ဆောင့်ပေးလိုက်မိတယ်…
“ အားဟား….ရှီး…ကျွတ်….ကျွတ်…..ကောင်း…ကောင်းလိုက်တာ…..မောင်……..မောင်လေးရယ်……”
အေးအေးမော်ရဲ့ တက်ကြွသောအပြုအမူ အပြောအဆို ကြောင့်လားမသိ မောင်မောင်သည် သူမ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုင်လှုပ်ရမ်းပြီး သေးသွယ်တဲ့ခါးကို စုံဆွဲကာ အပေါ်မှနေ၍ အားကုန်ပစ်ပစ်ဆောင့် ချလိုက်ပြန်သည်။
ငယ်ရွယ်သူ ဖြစ်လို့မို့လည်း ရိုက်ချက်များကလည်း မြန်ဆန်သလောက် ပြင်းထန်လွန်းလှ၏။ ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဆောင့်လိုးသွင်း နေသဖြင့် အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကလေးမှာ သွေးချေဥများပမာ ပင် အကြိမ်ကြိမ် အဖန်ဖန်လိုးဆောင့်မိကြပြီးနောက် အေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှ ကျင်တက်ဆိမ့်အီလာပြီး သေးပေါက်ချင်သလိုလိုကြီးဖြစ်လာ၍ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက်မိသည်။
ကျင်တက်လာသဖြင့် အေးအေးမော်၏ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို အားကုန်ဆွဲပြီး အပေါ်မှနေ၍ ဖိဆောင့်ချလိုက်ပြီးအေးအေးမော်ရဲ့ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ သုတ်ရည်များကို ပြင်းထန်သော အရှိန်အဟုန်ဖြင့် ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်ကနဲ ပန်းသွင်းလိုက်လေရာ အေးအေးမော်၏ သားအိမ်အတွင်းတွင် ပူကနဲ ပူကနဲ ခံစားလိုက်ရကာ တကိုယ်လုံးနုံးချိကာ အားအင်ကုန်ခမ်း သွားသလို နှစ်ဦးသား ပျော့ခွေသွား ကြလေသည်။
ယခုတော့ ကာမရဲ့အရသာကို နှစ်ဦးသားကျေနပ်နှစ်သက်စွာ ခံစားလိုက်ကြရချေပြီ၊ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုမဲနက်တောက်ပြောင်နေတဲ့ အေးအေးမော်ရဲ့ ဆံပင်တွေပေါ်မှ မိန်းမောတွေဝေနေကြ၏။ သူမ၏ရွှမ်းစိုတောက်ပြောင်နေတဲ့ မျက်နက်ဝန်းမှာ လည်းကျေနပ်အားရစွာ ဝင်းလက်နေသလိုအသက်ရှုသံလေးများ ပြင်းထန်နေကြသည်။
ခဏမျှ အမောပြေလောက်ချိန်မှာတော့ မောင်မောင်သည် ခေါင်းထောင်ထ၍ ချွေးစေးလေးများဖြင့် လှချင်တိုင်း လှနေသော အေးအေးမော်ရဲ့ မျက်နှာကို ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်ပြီးနောက်………
“ ချစ်……ချစ်တယ်……မမအေးရယ်…….”
“ အို….မောင်…မောင်ရယ်….မောင်လေးရယ်…..မမအေးလဲ မင်းလိုပါဘဲကွယ်… ကနေ့အတွေ့အကြုံဟာ….တစ်သက်စွဲနေမဲ့ အချစ်တွေပါဘဲကွယ်…..”
သင့်၏ မသင့်၏ မတွေးတောမိကြပါဘဲ နှစ်ယောက်သား ကာမရဲ့ဆားငံရေကို တဝကြီး သောက်ပစ်လိုက်ရသဖြင့် သောက်လေ သောက်လေ ငတ်မပြေဆိုသလို နှစ်ယောက်သား၏ သွေးတိုးနှုန်းတို့ဟာ ပူနွေး၍ရင်များလှိုက်ဖိုလာကြရပြန်သည်။ ဆရာ့ ဆရာကြီးများရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက် သင်ခန်းစာတွေကို လက်တွေ့အသုံးချဖို့ ကြံစည်နေသူကတော့ မောင်မောင်ရယ်ပါဘဲ ……
“ ဟာ…ဟ….ဟုတ်လှချည်လား…မောင်မောင်…ငါတောင်မှ အားကျလာတယ်.. တကယ်ဘဲကွာ…ငါ့ကောင်က……”
“ ကျွန်တော် လိမ်မပြောတတ်မှန်း ခင်များသိပါတယ်… ကိုထွန်းရာ….”
“ အေးပါ….ငါကလိမ်ပြောတယ်လို့ မဆိုလိုပါဘူး မင်းအဖြစ်က အံ့သြစရာ ကောင်းလွန်းလို့ ဟေ့ ချီးမှဘဲ ”
“ ဟဲ..ဟဲ…ကျွန်တော်လည်း ခင်များရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက်တွေကို အကွက်ဝင်လာတုံး ဖမ်းပြီး ဖြုတ်လိုက်တာဗျာ့……”
“ဟီးဟီး…ကြားရတာ….အဆီတထပ်….အသားတထပ် ပါလားဟေ့….မောင်မောင်.”
အသက် (၃၀) အရွယ် အရပ်မနိမ့်မမြင့် ခန္ဓာကိုယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်း သန်မာသော ကိုထွန်းလွင်နှင့်မောင်မောင်တို့ နှစ်ယောက် ဈေးထိပ်က လက်ဘက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်းရင်း မနက်ခင်းပိုင်းက မောင်မောင်နဲ့ အေးအေးမော်တို့ လိုးပွဲအတွေ့အကြုံကို ပြန်လည်ရှင်းလင်းပွဲလေး လုပ်နေကြလေသည်။
ကိုထွန်းလွင် ဆိုသူကလည်း အရပ်ထဲမှာတော့ ကာလသားခေါင်း သဘောမျိုး ဖြစ်နေ၍ လူပျိုလေးတိုင်းကသူ့ကိုချစ်ကြောက်ရိုသေ လေးစားကြသည်။ သူကလဲ လူပျိုလေးတွေရဲ့ သဘော အလို အထာတွေကို ကျွမ်းပြီးသားမို့ စာပေဝါသနာပါသူကို စာပေအကြောင်း ဆော်အကြောင်း ဝါသနာပါသူကို ဆော်ကိုဘယ်လိုလိုက်ပြီး ကြည်ရင်ဘယ်လိုဖိုက်ရတယ် စသည့်နည်းနာ နိဿယကို ပြောဆိုသင်ကြားပေးနေသူဖြစ်သည်။
သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မိန်းမများကို ထည်လည်းတွဲပြီး ဖိုက်နေကြ၊ ဖြုတ်နေကြ ရှင်းရှင်းဆိုရပါမူ စားနေကြကြောင်ဖားကြီးပင် ဖြစ်တော့သည်။ အဲဒီနေ့ရဲ့ နောက်ပိုင်းမှာတော့ မောင်မောင်နဲ့ အေးအေးမော်လူလစ်ရင်လစ်သလို ကာမစားပွဲကြီးကို မြိန်ယှက်စွာ စားသောက်နေကြသည်။
ရပ်ကွက်တွင်း လမ်းကြားထိပ် တအိမ်ကျော် နှစ်ထိပ်အိမ်မြင့်ပေါ်က ချစ်ဗြူဟာခင်းနေကြတဲ့ မောင်မောင်တို့ရဲ့အဖြစ်တွေကို ချောင်းမြောင်းနေသူကတော့ ကျွန်ပ်တို့ရဲ့ ဇာတ်လိုက်ကျော်ကြီး ကိုထွန်းလွင်ပင် တဖက်အိမ်ကနေ နီယွန်ကင်မရာကို ဇွန်းမှန်ဘီလူးပြောင်းတပ်ပြီး မှတ်တမ်းတင်နေလေရဲ့ လောကမှာ မထင်မှတ်တာတွေ ဖြစ်တတ် တယ်ဆိုတာ ကိုယ်တွေ့ကြုံကြရမှာ ဓမ္မတာပင်ဖြစ်သည်။
ထွန်းလွင်နှမ ခင်မြင့် ၁၈-၁၉ နှစ်အရွယ် လုံးကြီးပေါက်လှ တနည်းပုံဖော်ရရင် ရုပ်ရှင်မင်းသမီး တင်တင်နွဲ့ငယ်စဉ်က ပုံသဏ္ဍာန်မျိုး ပြည့်ဖြိုးတောင့်တင်းလှပသူ ရွှေရင်ဖြိုးဖြိုး ဗိုက်သားချပ်ချပ် စွင့်ကားရမ်းခါနေတဲ့ တင်ပါးအဖျားသွယ် အရင်းတုတ် ပြည့်တင်းနေတဲ့ ပေါင်တန်ရှည် အရပ်အမောင်းက သာမာန် မိန်းမတွေထက် လက်နှစ်လုံးလောက်မြင့်သူဆိုတော့ ရွှေဘိုမင်းကြိုက်ဆိုတဲ့ မယားထဲကပါဘဲ လက်လုပ်လက်စား လူတန်းစားထဲကပေမဲ့ သူမရဲ့အသားအရည်ဟာ ဝါးဝင်းအိစက် လွန်းလှဘိ ..
ပြီးခဲ့တဲ့ တပါတ်ကျော်ကျော် လောက်ကဘဲ ရပ်ကွက်ထဲက မောင်မောင်တို့နဲ့ အပြိုင်ပိုးနေတဲ့ သန်းလွင်နဲ့ လက်ထပ်ပြီး သန်းလွင်ရဲ့အဖေ၊ အမေအိမ်ကို လိုက်နေရသူ။ သန်းလွင်တို့ရဲ့ အိမ်ဟာ ရပ်ကွက်အလယ်ဝင်းကျယ်ကျယ်ကြီးထဲက အိမ်ကလေးတွေရဲ့ အနောက်ဘက် အစွန်ဆုံး နှစ်ထပ်အိမ်၊ အဲဒီတစ်ဝင်းလုံးရဲ့ အညစ်အကြေးစွန့်မှုနေရာကလည်း သန်းလွင်တို့ရဲ့ အိမ်နောက်ဖေး ဆယ်ပေပတ်လည် တစ်နေရာသာသာ အိမ်သာလေးငါးလုံး တန်းစီနေသည်။
သန်းလွင်တို့ရဲ့ အိမ်ရှေ့တည့်တည့်မှာတော့ ကိုယ့်ဝင်းကိုယ်ခြံနဲ့ မောင်မောင်တို့အိမ် အဲဒီအိမ်ကလည်းဝင်းပြည့်အိမ်ပြည့် ဆောက်ထားတယ် အိမ်သာတက်ရင် နောက်ဖေးခြံတံခါးဖွင့်ပြီး သန်းလွင်တို့ရဲ့ အိမ်နောက်ဖေးကို ထွက်လာရစမြဲ ဒီမှာတင် ဇာတ်လမ်းတစ်ခုက မထင်မှတ်ဘဲ စတယ်လို့ဆိုရတော့မှာပေါ့ သန်းလွင်တို့ လင်မယားဟာ အိမ်အောက်ထပ်မှာ ကုတင်ကြီးကြီးတစ်လုံးနဲ့ အိပ်ကြရသည်။ အောက်ထပ်ဆိုပေမဲ့ အလုံအခြုံကာရံထားသည်မဟုတ် သုံးဖက်သာ ကာရံထားပြီး ရှေ့မျက်နှာစာက ဟာလာဟင်းလင်း ဖွင့်ထားသည့် အိမ်။
တစ်ည အိမ်ထောင်ကျပြီး တပါတ်ပြည့်တဲ့နေ့မှာ တရပ်ကွက်ကျော်က မီးလောင်သဖြင့် ရပ်ကွက်တွင်းလူငယ်မှန်သမျှ မီးကင်းစောင့်နေကြရတဲ့အချိန် မီးကင်း၌လူများသည့်အခါ ထုံးစံအတိုင်း မောင်မောင်တို့လူငယ် တသိုက်ဖဲရိုက်ကြသည် သန်းလွင် ဖဲရှုံးသဖြင့် မောင်မောင်ဆီကို သူ့အိမ်ကအင်္ကျီချွတ်ပေါင်ပြီး ဖဲရိုက်နေသည်ကို ဘေးမှနေ၍ မောင်မောင် ခဏတဖြုတ်ရပ်ကြည့်နေတယ်..
စွပ်ကျယ်တစ်ထည်သာ ဝတ်ထားတဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို သန်းလွင်ရဲ့အင်္ကျီကို ထပ်ဝတ်လိုက်တယ်။ အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၁ နာရီကျော်နေပြီ။ မောင်မောင်နဲ့ လူငယ်သုံးယောက် ကင်းလှည့်သွားမည်ဟုဆိုကာ ထွက်လာကြပြီး ရပ်ကွက်ကို တပါတ်ပါတ် ကင်းလှည့်ကြသည်။
ကင်းလှည့်ပြီးအပြန်မှာတော့ မောင်မောင်အိမ်သာ တက်ချင်လာသဖြင့် အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ဝင်းတံခါး ဖွင့်ပြန်ပိတ်ခါ အိမ်ဘေးမှနေ၍ သွားခဲ့ပြီး နောက်ဘေးဝင်းတံခါးကို အသာအယာဖွင့်ပြီး အိမ်သာတက်သည်။
အိမ်သာကအဆင်း သန်းလွင်ရဲ့အိမ်ရှေ့ဘက် ကြည့်လိုက်တော့ မပီဝိုးတဝါး ထွန်းထားတဲ့ မှန်အိမ်ရဲ့အလင်းရောင်အောက် ခြင်ထောင်အတွင်းမှာ အိပ်နေတဲ့ ခင်မြင်ရဲ့သဏ္ဍာန်ကို ရေးရေးလေး မြင်တွေ့နေရသည်။
နွေရာသီ ပူအိုက်သော ကာလမို့ထင်ပါရဲ့ ခင်မြင့်ဟာ ဘော်လီအင်္ကျီ လေးသာဝတ်ပြီး အိပ်ပျော်နေ၏။အိုက်စပ်ပူလောင်နေသဖြင့် လူးလွန့်ရင်းနှင့် ခါးကထမီဟာလည်း ပေါင်ရင်းထိကို လန်တက်နေသည်။သတိရလို့ကြည့်လိုက်တော့ မိမိကိုယ်သည် ခင်မြင့်၏ကုတင်ဘေး တွင် မတ်တပ်ရပ်လျှက်သား ရှိနေသည်ကို သိရှိလိုက်ရသည်။
အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ လူပျိုသိုးလေးတစ်ယောက်နှယ် ရင်တခုလုံး တုန်ရီနေသလို ဒူးများကလည်း မနိင်ချင်အောင် ဖြစ်လာသည်။ ညွတ်ခွေကျလာသဖြင့် ကုတင်ကိုအားပြု လိုက်မိ၏။ သိမ့်ကနဲ ကုတင်လှုပ်သွားသဖြင့် ခြင်ထောင်အတွင်းမှ ခင်မြင့်သည်……….
“ ကိုလွင်လား…..လာလေ…ဘာပြုလို့ ကုတင်ဘေးမှာ ရပ်နေတာလဲ …”
ဆိုတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ အိပ်ချင်မူးတူး ခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင်တစ်ယောက် ညှိ့ချက်မိသလို ဆတ်ကနဲ ကုတင်ပေါ်က ခြင်ထောင်ထဲကို ရောက်သွားရသလို လူဟာလည်း တဆတ်ဆတ် တုံနေရသည့် အဖြစ်……။
“ ကိုလွင်…ဘာဖြစ်နေတာလည်း.. တလှုပ်လှုပ်နဲ့….”
လို့ပြောဆိုပြီး မောင်မောင်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို သူမဘက်ဆွဲလိုက်သည်။ ဒိတ်ကနဲ ရင်အစုံဟာ အပြင်ကို ပြုတ်ထွက်သွားပလားဟုပင် ထင်မှတ်လိုက်ရသည်။
နွေးထွေးနူးညံ့သော ခင်မြင့်ရဲ့ လက်အစုံနဲ့ အဖက်ခံလိုက်ရတော့ မောင်မောင်တို့ သွေးဆူလာပြီး အေးအေးမော်နဲ့ ဖိုက်ဖူးတဲ့ အတွေ့အကြုံက သူ့ကိုတွန်းအားပေးနေ သည်မို့ မောင်မောင်ရဲ့ လက်တွေဟာ ခင်မြင့်ရဲ့နောက်ကျောကို သိုင်းယှက်ဖက်တွယ် လိုက်ပြီး နီထွေးစွတ်စိုနေတဲ့ ခင်မြင့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို ဖိကပ်နမ်းစုပ်လိုက်သည်။
“ ဟင်း…ဟင်း….ဟင်း…..”
ပူနွေးချိုမြိန်သော အနမ်းစကြောင့်ပင် ခင်မြင့်သည်လည်း အချစ်သွေးတို့ ထကြွလာချေပြီ။ မောင်မောင်သည် နောက်ကျောမှနေ၍ ခင်မြင့်ရဲ့ဘော်လီ အင်္ကျီချိတ်တွေကို ဆွဲဖြုတ်ကာ ချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး ဆွဲပါကိုင်ပါများသဖြင့် ဖေါင်းကားပြည့်ဖြိုး လုံးမောက်နေတဲ့ ခင်မြင့်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ၏လက်များဖြင့် အသာအယာအုပ်ကိုင်ပြီး ဖွဖွရွရွလေး ပွတ်ပေးခါ မတ်တောင်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ချောင်းကြားမှာ ဖိကြိတ်ပွတ်ချေလိုက်တော့…..
“ အာ့…အင်း…..ဟင်း….အို…ကိုလွင်….အင့်…..”
ခင်မြင့်ခါးလေး ကော့တက်ရင်းက မပွင့်တပွင့် ငြီးငြူမှုပြုလိုက်၏။ မောင်မောင်ရဲ့ လက်အစုံကလည်း သူမရဲ့ပေါင်တွင်းသားတဝိုက်ကို ကတုံကရင်ကြီးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေး၏။ ဖူးဖူးရွရွ အဖုတ်ကလေး တဝိုက်မှာတော့ စောက်မွှေးတွေက ထိုးထိုးထောင်ထောင်မို့ မောင်မောင်ဆုပ်ဆွဲလိုက်သည်။
“ အိုး…..နာလိုက်တာ….ကိုလွင်ရယ်……တအားဆုပ်ဆွဲတာကိုး……ဟွန်း….”
ခင်မြင့် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေရင်းမှ မပွင့်တပွင့် တိုးတိုးလေး ကြိတ်၍ပြောလိုက်၏။ ဘယ်အချိန်ကချွတ်ချလိုက်မှန်းမသိ မောင်မောင်ခါးတွင် ပုဆိုးမရှိတော့ သူ့ပေါင်တွင်းပိုင်း ပေါင်သားများနှင့် ခင်မြင့်၏ အိစက်ကြီးမားသော ပေါင်လုံးကြီးများ နွေးထွေးစွာ ထိတွေ့မိကြ၏။ ဝိုးတဝါးအလင်းရောင်အောက် ခြင်ထောင်အတွင်း မှာတော့ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းနှင့် အဝတ်များလှုပ်ရှားသံ များကိုသာ ကြားနေပြီး နှစ်ဦးစလုံး စကားပြောသံ တိတ်နေကြ၏။ ခင်မြင့်၏ တသွေးတမွေး ကိုယ်လုံးလေးကို မောင်မောင်ပွတ်သပ် နှိုးဆွနေသည်ကို ခင်မြင့် ယားယံစွာ ခံစားရင်းတွန့်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လိမ်ကော့တက်သွားရရှာပြန်သည်။
“ ဘာတွေလုပ်နေမှန်းမသိဘူး….ခါထဲမှ….”
မောဟိုက်တုံရီသံဖြင့် ခင်မြင့်ရဲ့အသံလေးများက မောင်မောင့်ရင်ကို လှုပ်ခတ်သွား စေသည်။ ဖိုမ အထိအတွေ့ကြောင့် နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တုံတုံလှုပ်လှုပ်ဖြင့် ကိုယ်တွယ်စမ်းသပ် နေမိကြပြန်၏။ မောင်မောင် လက်တဖက်က ခင်မြင့်၏ ဖေါင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးကို စမ်းပြီး အကွဲကြောင်းအလိုက် ထက်အောက်ပွတ်သပ် ပေးမိသလို……..
ခင်မြင့်၏ လက်တစ်ဖက်ကလည်း မောင်မောင်၏ လီးကို ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်ပေးသဖြင့် ပူနွေးနှုးညံ့သောအထိအတွေ့လေးများကြောင့် လီးကြီးမှာလည်း တဖြေးဖြေးတင်းမာလာပြီး ထောင်ထလာလေသည်။ မောင်မောင်သည်အရွယ်နှင့် မမျှသောလီးကြီးက ခင်မြင့်လက်ထဲဝယ် ပြည့်ဖြိုးတင်းမာကာ လက်တဆုပ်စာလောက် ကြီးထွားလွန်းလှ၏။
ခင်မြင့်သည် သန်းလွင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျသည့် တပတ်ကျော်ကျော်အတွင်းမှာ ညစဉ်ထိတွေ့ လိုးခံဖူးပြီးသန်းလွင်ရဲ့လီးကို ကိုင်တွယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ဖူးပေမယ့် ယခုလောက် မကြီးထွားဟု စိတ်ထဲမှ ထင်မှတ်မိလိုက်ပေမယ့်ကာမရဲ့ လောင်မြိုက်မှုကြောင့် စဉ်းစား တွေးခေါ်မှုခွန်အားများမှာ ယုတ်လျော့နည်းပါး စေလေသည်။
တက်ကြွလှုပ်ရှားမှုတွေက ခင်မြင့်ကို ချုုပ်ကိုင်လွှမ်းမိုးလျက်ရှိ၏။တခုဘဲ ခင်မြင့်စိတ် ထဲမှာ စနိုးစနောင့်ဖြစ်မိသည်။သန်းလွင်၏ ချွေးနံ့သည် အနည်းငယ်စူးလှ၏။ ယခု အမှောင်ထဲ၌မိမိကို အားပါးတရကြီးဖက်ပွေ့ပွတ်သပ်နေသော အနံ့ကတမျိုး တခါတရံ ချွေးနံ့က စူးရှသလိုရှိပြီး တစ်ခါတရံ မွှေးမွှေးလေးချိုအီနေပြန်သည်ကိုတော့ ခင်မြင့် တဒင်္ဂ စဉ်းစားမိလိုက်သလိုရှိသည်။
“ ကို…..ကိုလွင်…..”
ခင်မြင့် ကြီးထွားသန်မာသော လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း တိုးညှင်းစွာခေါ်ကြည့်၏။ တုံ့ပြန်သံထွက်မလာဘဲပြင်းထန်သော အသက်ရှုသံနှင့်အတူ နှာခေါင်းမှ ပူနွေးသော သက်ပြန်လေက ခင်မြင့်၏ မျက်နှာကို ရိုက်ခတ်လာသည်။ တဆက်ထဲမှာဘဲ လက်တွေက မိမိရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးနှိုက်ကလိပေးနေသလို လုံးကျစ်မာခဲနေတဲ့နို့တွေကိုလည်းတဘက်စီ တလှဲ့စီစို့ပေးခြင်းကို ခံစားလိုက်ရပြန်တော့ ခင်မြင့် မတူသော ဖိုမ ဆိုသော အထိအတွေ့တွေကခင်မြင့်အား ရစ်ပတ်ချုပ်နှောင်လာသဖြင့် ရုန်းထွက်နိုင်စွမ်းတွေ လွင့်မျောကုန်ပြီဖြစ်သည်။
မောင်မောင်ကလည်း တလုံးတပါဒမျှ ပြောဆိုမနေတော့ဘဲ သူမကိုအပျိုဘဝထဲက ပိုးပန်းပြီးစိတ်မှန်းနဲ့ ဂွင်း တိုက်ခဲ့ရပေါင်းများလှပြီမို့ ယခုလက်တွေ့ အပိုင်နှိပ်ရန်ကိုသာ စိတ်စောစွာ ပြုမူနေလေရာ ဘာဆိုဘာမှအပိုပြော မနေတော့ ဆရာဆရာ့ကြီးတွေရဲ့ သင်ကြားပို့ချချက်တွေ၏ သင်ခန်းစွာတွေကို နံပါတ်စဉ်အလိုက် ကာမရဲ့သော့ချက်များကိုသာ တွင်တွင်ကြီး ဖွင့်လှစ်ဖို့ ကြိုးစားနေ လေတော့သည်။
“ ဟင်း....ဟင်း…အီး….အား…..ယားတယ်……အဟင့်…ဟင့်…..”
တုံရီလှိုက်ဖိုသော အသံတိုးညှင်းစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ခင်မြင့် ဂနာမငြိမ်တော့ ပေါင်တွေကို ချဲလိုက်စုလိုက်နဲ့ ရာဂသွေးတွေ ဆူကုန်ပြီဖြစ်သည်။ သူမရဲ့စောက်ဖုတ် အတွင်းသားနံရံများကလည်း တလှုပ်လှုပ်၊ တရွရွနဲ့အရည်ကြည်များ ရွှဲရွှဲစိုစေပြန်၏။ မောင်မောင်သည် သူမ၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကြား ဒူးထောက်၍ အနေတော်ဖြစ်အောင်နေရာယူလိုက်ပြီး ခင်မြင့်၏ ပြည့်ဖြိုးအိစက်နေသော ပေါင်နှစ်ဖက်ဆွဲကားမြှောက်ပင့်၍ သူ့ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။
ပူနွေးသော လီးထိပ်၏ အထိအတွေ့က ခင်မြင့်၏ စောက်ခေါင်းဝမှတဆင့် တကိုယ်လုံး သို့ပျံ့နှံ့စီးဆင်းစေသည်မို့ မချင့်မရဲသော ဝေဒနာတစ်ရပ် ခံစားလိုက်ရပြန်သည်။ လီးကို စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်ပြီး ဂျိုင်းအောက်သို့လက်လျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက် အားပြုကိုင်လိုက်သည် ပြီး နွေးထွေးအိစိုသော ခင်မြင့်၏နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲဖိကပ်ပြီးသူ၏လီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည်။
“ ဗြစ်…..ဗြစ်….အာ…..အီး….ဗြစ်…..စွပ်…….”
“ အား…အ….မလေး…..ကျွတ်…ကျွတ်…….”
လီးကြီးဝင်သွားပုံက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးပင် စောက်စိထိပ်လေးကို ထိုးဖိပြီးမှ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ဖိဖိပြီးထိုးဝင်သွားခြင်းဖြစ်ရာ ဆီးခုံတစ်ခုလုံး ထူပူ၍ ကျင်တက်သွား၏။ ပြည့်သိပ်ကြပ်သိပ်နေသော အထိအတွေ့ကြောင့်ခင်မြင့်မှာ ချွေးလေးများပင် ပျံလာသည်။ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့်လည်း မငြီးတွားရဲ အပေါ်ထပ်မှာအိပ်နေကြသော သန်းလွင် အဖေ၊ အမေတို့ နိုးသွားမှာစိုးသဖြင့် အံကြိတ်ခါ အသားလေးများ တဆတ်ဆတ် တုံသည်အထိမာန်တင်း၍ ခံလိုက်ရသည်။
“ ဗြစ်…ဗြစ်……ပလပ်….ပြွတ်…ပြွတ်…..ဒုတ်….အား…အ……”
တင်းတင်းမာမာကြီး တိုးဝင်နေသော လီးကြီးက တဖြေးဖြေး နစ်ဝင်နေရာမှ ရုတ်တရက် ဗြစ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲအသံတွေနဲ့အတူ စောက်ခေါင်းအတွင်းသား သားအိမ်ဝအထိ စူးစူးနစ်နစ်ကြီး ဝင်ရောက်လာသဖြင့် ခင်မြင့် အလန့်တကြား “ အား..” ဟု အံကြိတ်၍ အော်ဟစ်လိုက်မိရင်း…….
မောင်မောင်၏ ရင်ဘတ်ကြီးကို ဆီး၍တွန်းထားလိုက်ရသည်။ တပါတ်ကျော်ကျော် အလိုးခံထားဖူးသည့်စောက်ဖုတ်က ခုချိန်ထိကျိန်းနေဆဲ ကျပ်နေဆဲမို့ မောင်မောင်၏ စံချိန်မှီကြီးထွား ရှည်လျားလွန်းသော လီးကြီးဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရသည်။ တွန်းထားသော လက်နှစ်ဖက်မှာ တဆတ်ဆတ်တုံနေသည်။ တဟင်းဟင်းနဲ့ မာန်ထနေသော မောင်မောင် အရှိန်ကိုမလျော့ဘဲ ဖိ၍လိုးလိုက်ပြန်သည်။
“ အာ့… အား…. အို့.. အို့.. ကျွတ်…. ကျွတ်… အမလေး…. နာ…. နာတယ်… အို… ကိုလွင်…. ရယ်…..ဒီကနေ့မှ… ကိုလွင့်လီးက…. အကြီး…. ကြီး… ဖြစ်နေပါလား…. ကိုလွင်ရယ်… ရှီး….ကျွတ်…အ…….”
“ ပြွတ်….စွတ်….စွတ်….စွိ…..ထုတ်….အာ့….အမ့လေး….တော်…..တော်ပြီ……အင့်….အား…..နာတယ်…..နာ….တယ်……ကျွတ်….ကျွတ်……..”
နာကျင်စူးရှစွာ ပြောဆိုလာသော ခင်မြင့်ရဲ့ တိုးလျှိုးတောင်းပန်သံကြောင့် မောင်မောင်က အလိုးအညှောင့်ကိုရပ်ပြီး ရုန်းကန်ဖယ်ရှားနေသော ခင်မြင့်ရဲ့ လက်အစုံကို ဖယ်ရှားခါ တဆတ်ဆတ်တုံနေသော သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိကပ်ငုံခဲ စုပ်ယူလိုက်ပြီး သူမရဲ့နို့တွေကို ဖွဖွလေးပွတ်လိုက် တင်းကနဲနေအောင် ဆုတ်ချေနယ်ဖတ်လိုက် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ချမ်းကို ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ရာ ခဏကြာတော့ ခင်မြင့်ရုန်းကန် ဖယ်ရှားခြင်းများ ငြိမ်သက်သွားသလို ပေါင်နှစ်လုံးကလည်း ယမ်းခါနေလေတော့၏။
အရင်းထိ နစ်ဝင်နေသောလီးကြီး အသာအယာ ချွတ်လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးများ လီးကိုငုံခဲ၍ စုပုံပါလာလေသည်။ နောက်ထပ်အသာလေး ဖိကြိပ်၍သွင်းလိုက်သည်။ ခင်မြင့်တစ်ချက်မျှ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရပြန်သည်။ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရင်းမှ ခြင်ထောင်ကြိုးကလည်း ပြုတ်ကျလို့ထွေးနေသည်ကို မောင်မောင် လက်တဖက်က ဖယ်ရှားရင်း ဆက်၍လိုးလိုက်သည်။ သွက်လက်သော ဆောင့်ချက် ရိုက်ချက်များဖြင့် အဆက်မပြတ်ဆက်၍ လိုးနေရာမှ ခင်ပြင်းပြင်း ဝေဒနာကို ခံစားလိုက်ရသဖြင့်……
“ အီး…ဟီး…ဟင်း..အ..အား…ကွဲသွားပြီ…ထင်တယ်…အာ့…အား…အမလေး….ကျွတ်….ကျွတ်……အ…”
စောက်ပတ်ကလေး ကွဲသွားသဖြင့် စောက်ဖုတ်မှာ အနည်းငယ် ကျယ်သွားသလိုရှိပြီး ကြီးမားသောလီးကြီးက စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်း သားအိမ်ကို ထိထိထိမိမိကြီး ပွတ်တိုက်လိုးသွင်းမိ ပြန်လေရာ ခင်မြင့်နားဖျားခြေဖျားလေးများ ပူနွေးသွားပြီး တဖျင်းဖျင်းဖြင့် နာကျင်ခံကောင်း ဖြစ်လာတော့သည်။ အောက်မှနေ၍ ဖင်ကိုပင့်မြှောက် ကော့ထောင်ပေးလာသည်။
“ အား…ရှိ…..ကျွတ်….ကျွတ်…..ဆောင့်…ဆော့င်…..အင့်….အ….ဒုတ်…..ဘွတ်..”
အသံတွေက ကျယ်လိုက်တာ ကိုလွင်ရယ် ခင်မြင့်၏ အားမလိုအားမရသံနှင့် အလိုမကျဟန် စွက်ဖက်သောစကားသံတစ်ရပ် မောင်မောင်နားမှာ တိုးညှင်းစွာ ကြားလိုက်ရပြန်သည်။ အမှောင်တွင်း၌ ကြီးမားသောအပူလှိုင်းကာမမီး လောင်မြိုက်ခြင်းကို ခံစားနေကြသော ခင်မြင့်နှင့် မောင်မောင်တို့နှစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖက်တွယ်ရင်း လိုးနေကြပြန်သည်မှာ တဖြေးဖြေး အမြင့်ဆုံး အခြေအနေသို့ ဆိုက်ရောက်သွားလေသည်။
“ ဟင့်….ဟင့်……အင့်…..အိုး…အိုး…..ရှီး….ကျွတ်…..ကျွတ်……”
“ စွတ်…စွတ်….ဗျီ…..ဒုတ်…ဒုတ်…..”
“ အား…အား….ကောင်း….ကောင်းလာပြီ……ဆောင့်….ဆောင့်….အင့်…….ကိုလွင်……ခင်မြင့်…..ပြီး…..ပြီး… တော့မယ်……အား….ထွက်….ထွက်ကုန်ပြီ…”
ခင်မြင့် တရှီးရှီး တကျွတ်ကျွတ် ငြီးတွားပြီးနောက် မောင်မောင်၏ နောက်ကျောကို တွဲဖက်ရမ်းခါရင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များ ပစ်ကနဲနေအောင် ပေါင်တွင်းကျောတွေ တောင့်တင်း၍ ညှစ်ထုတ်ပစ်လိုက် ရင်းမှ ငြိမ်ကျသွားရလေသည်။
ထိုစဉ်မှာဘဲ မောင်မောင်ကလည်း စီးပိုင်ပိုင်ကြီး လိုး၍ကောင်းသော ခင်မြင့်၏ စောက်ပတ်ညှစ်အားကြောင့် သူ့လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရင်းမှ ခင်မြင့်၏ ကိုယ်ပေါ်သို့ မှောက်ချပြီး ဖင်ကိုဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ ညှောင့်ရင်းမှ အရသာထူးကို ခံစားရင်း မှိန်းကျသွားလေသည်။ နှစ်ယောက်သား တင်းကြပ်စွာဖက်တွယ် နမ်းရှိုက်အမောဖြေရင်းမှ ခဏအကြာမှာ မတိုးလွန်းမကျယ်လွန်း နှစ်ကိုယ်ကြား လေသံဖြင့် ခင်မြင့်၏နှုတ်ဖျားမှ မောလျတုံရီလှိုက်ဖိုသံဖြင့်……..
“ ဒီနေ့ညလို အဖြစ်မျိုးကို တစ်သက်လုံး မေ့လို့ရနိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး…. မောင်မောင်…….”
ဒိတ်ကနဲ ထိတ်လန့်အံ့သြကာ ရုတ်ချည်းပင် သူမပေါ်မှ မှောက်လျှက်မှေးနေသော မောင်မောင် ခေါင်းနပန်းကြီးကာ ဆတ်ကနဲ ခေါင်းထောင်၍ သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးဘေး တစ်ဖက်ကို တတောင်ဖြင့်ထောက်၍ အံ့သြသောအမူအရာဖြင့် ခင်မြင့်အား ကြည့်ရင်း….
“ နင်……နင်….ခင်…ခင်မြင့်….ငါ့ကို…..မှတ်….မှတ်မိသွား…….”
“ အင်း..”
“ အစကတော့ နင်မှန်းမသိဘူး ငါ့စောက်ဖုတ်ထဲ နင့်လီးကြီးဝင်သွားတော့ ငါ့ယောကျ်ားလီးက ဒီလောက်လည်းမကြီး ရှည်လည်းမရှည်တော့ ငါ့သံသယစိတ်ကို ကြီးထွားလာတယ်ဟ ပြုတ်ကျလာတဲ့ ခြင်ထောင်ကို နင်ဖယ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ မှန်အိမ်က အလင်းရောင်လေးနဲ့ ငါအားစိုက်ကြည့် လိုက်တော့ ငါ့ယောကျာ်းမဟုတ်ဘဲ နင်ဆိုတာ ငါသေသေချာချာကြီး သိလိုက်ရတယ်…”
“ ဒါဆိုလည်း….ခင်မြင့်ရယ်…..အဲဒီအချိန်ထဲက ရုန်းကန်ဖယ်ရှားပစ်လိုက်ပေါ့….”
“ အင်း… ခက်တော့ခက်သားဟ… မောင်မောင်ရ… မိန်းမသားဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါဘဲ ကြိုက်ချင်ကြိုက် မကြိုက်ချင်နေ ချစ်တာမချစ်တာ အသာထား စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးဝင်သွားပြီဆိုရင်တော့ စောက်ပတ်က လီးကို မထွေးချင်မအံချင်ဘူး ဖြစ်နေပြန်ရော.… စောက်ဖုတ်က.. လီးကြီးကို…. ဖြစ်ညှစ်ဆုတ်ထားပြီး…..စောက်ပတ်ကွဲပြဲသည်အထိ အလိုးခံချင်ကြတော့တာပါဘဲဟာ….ဒါပေမဲ့…….”
“ ဘာဒါပေမဲ့လည်း ” ခင်မြင့်ရဲ့ မိန်းမဘဝ ဒဿနကို တမေ့တမော နားစိုက်ထောင်ရင်းမှ ခင်မြင့်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြန်လည်မေးခွန်း ထုတ်လိုက်မိသည်။
“ ဒါပေမဲ့ဆိုတာ မိန်းမတိုင်းတော့မဟုတ်ဘူး…. မောင်မောင်…. ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့…. နင်နဲ့ငါတို့ နှစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အခြေအနေနဲ့ အချိန်ကလည်း နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အားပေးအုံးမှ ကဲပါလေ…ဒါတွေပြောနေလို့ ဆုံးမှာ မဟုတ်တော့ဘူး… နောက်တခါလုပ်မှာဖြင့် လုပ်တော့ဟာ… နင့်အသပ်အနယ်… အရှိုက်တွေက ငါ့စိတ်တွေကို မူမမှန်အောင် ဖြစ်ကုန်ပြီ… နောက်ပြီး ငါ့ယောကျ်ား ပြန်လာရင်လည်း ပြဿနာ……”
“ နင့်…. ယောကျ်ားသန်းလွင်…. ကင်းတဲမှာ ဖဲရိုက်နေပြီဟ… ဖဲချပ်ကိုင်နေရရင် မနက်လင်းအောင် ထိုင်ရာကမထ စတမ်းဆိုတဲ့… အစားထဲကဘဲဆိုတာ နင်လည်းသိသားနဲ့ဟာ… ဒီကောင်… မနက်မိုးထိန်ထိန်လင်းမှပြန်လာမယ်ဆိုတာ… သေချာပေါက်ဘဲ ..”
“အင်း… ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်ဟ…. မောင်မောင်ရ…. သူက…. သူ့အဖေအတိုင်းဘဲ ဖဲဆိုအသေရိုက်တာ…… အိုးပစ်အိမ်ပစ်… ခုလည်းကြည့်လေ…. သူ့မယားကို ဒီ့ပြင်လူ တက်လိုးနေပြီ…. ငါတခုတော့ တောင်းပန်ပါရစေ ဟာ……”
“ ဘာကိုလည်း…..ခင်မြင့်…..”
“ အခုည ဖြစ်တဲ့ကိစ္စကို လူမသိပါစေနဲ့ဟာ….နောက်ပြီးငါ့ကိုလည်း အထင်မသေးပါနဲ့လို့…..”
“ အော်… ဒါက… စိတ်ချစမ်းပါ…. ခင်မြင့်ရာ…. ဒါမျိုးက လူသိလို့ဖြစ်တာမှမဟုတ်တာ..…. နင့်ကိုလည်းငါအထင်မသေးပါဘူးဟာ….အရင်ထဲကနင့်ကိုငါချစ်ခဲ့တာဟ…အခုမှ”
“ ကဲပါဟယ်… စကားတွေ ပြောမနေပါနဲ့တော့… ငါ… ငါ… မနေနိုင်တော့ပြန်ဘူးဟ… လိုးမှာဖြင့်… လိုးလိုက်စမ်းပါဟာ…..”
“ အေး… ငါကလည်း… လိုးဖို့အသင့်ဘဲ ..ဒီတစ်ခါ တမျိုးပြောင်းလိုးမယ် နင်လေးဘက်ကုန်းပေးဟာ…”
မောင်မောင်ရဲ့ စကားအဆုံးမှာတော့ လီးကိုဖွဖွရွရွ ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေတဲ့ ခင်မြင့် လူးလဲထကာ ကုတင်ပေါ်၌ လေးဘက်ကုန်း ပေးလိုက်၏။ သူမ၏ကြီးမား ပြည့်ဖြိုးလှတဲ့ နို့နှစ်လုံးဟာ ရမ်းခါ၍နေသည်။ မောင်မောင်သူမရဲ့ ခါးပေါ်ကိုလက်နဲ့ ဖိလိုက်တော့ ခါးလေးကော့ ဖင်လေးအောက်ပြစ်သွားကာ အရည်များဖြင့် စိုရွှဲနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ လက်တစ်ဆုပ်စာမှ ပြူးပြူးကြီးနောက်သို့ ပြူးထွက်လာသည်ကို မီးရောင်ဖြင့် ဝိုးတဝါးမြင်တွေ့ လိုက်ရသည်။
မောင်မောင် ဒူးထောက်ထိုင်နေရာမှ ခင်မြင့်၏ ဖင်စုံကြီးရဲ့နောက်ကနေ မြင်းထိုင် အနေအထား မကုန်းမကွဖြင့် နေရာယူပြင်ဆင်လိုက်၏။ သူ၏ကြီးမား ရှည်လျားနေတဲ့ လီးကြီးကို အရင်းမှကိုင်ကာ အကွဲကြောင်းလေးအထက်အောက် ဘယ်ညာကို လီးထိပ်ဖြင့် လူးလှိမ့်ပွတ်သပ် ဆွဲယူလိုက်၏။
“ အ….အင့် …ကျွတ် ကျွတ် .ဒုက္ခပါဘဲ လုပ်မှာသာလုပ်စမ်းပါဟာ… နင်အဲသလိုကြီး မထိတထိမလုပ်စမ်းပါနဲ့…ငါ …မနေတတ်ဘူးဟ……”
သက်တူရွယ်တူ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ ရဲတင်းပွင့်လင်းစွာ ခင်မြင့်ပြောဆိုလိုက်သည်နှင့် မောင်မောင်ကလည်း လီးကြီးကိုသူမ၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် တေ့ထောက်၍ သေးကျင်နေသည့် ခင်မြင့်၏ခါးလေးကို စုံကိုင်စွဲကာ မဟားတယားဖိသွင်းလိုက်သည်။ ပြီးချက်ဆောင့်ချက်မှန်မှန်လေးဖြင့် လိုးဆောင့်နေပြန်ရာ ခင်မြင့်မှာအသဲစွဲအောင် ကောင်းနေသမို့ စောက်ခေါင်းထဲက သုတ်ရည်များ အဆမတန်ပန်းထုတ်လိုက်မိရပြန်သည်။ လီးကြီးကလည်း ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်လိုးနေရာ တဘွတ်ဘွတ်အသံများ မြည်ဟီးရရှာ၏။
“ ဟိတ်…အသံတွေသိပ်မမြည်စေနဲ့…ဟ…..”
“ ထိန်းတော့…ထိန်းလုပ်တာဘဲဟ……နင့်စောက်ဖုတ်က… အရည်တွေတအားထွက်တာကိုး စကားကိုအပြန်အလှန် ပြောဆိုနေရင်းမှ မောင်မောင်သည်တွဲလဲကျရမ်းခါနေတဲ့ ခင်မြင့်ရဲ့ နို့နှစ်လုံးကို စုံကိုင်စွဲယူ ဖြစ်ညှစ်ဆုပ်ချေလိုက်၏။
“ အား….ဟင်း…ဟင်း……အား…..တမျိုးကြီးဘဲ မောင်မောင် ငါ….အားမရဘူး ဆောင့်…ဟာ….နာနာလေး…”
မောင်မောင်ကလည်း ဖိုးကျိုင်းတုန်ဖြစ်သွားကာ ဆွဲကိုင်ဆုတ်ချေနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လွှတ်လိုက်ပြီးသူမရဲ့ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို လက်များဖြင့် ဆွဲကိုင်အားပြုပြီး အသားကုန်ပစ်ပစ် ဆောင့်ပါလေပြီ……
“ အင့်…..အင့်……စွတ်…..စွတ်… ဘွတ်…..အင့်…ဟီး… ကျွတ်…..ကျွတ်…..ဗြစ်…..ဗြစ်……ဘူ…ဘွတ်…”
ဒုတိယအချီမို့ စောက်ခေါင်းကလည်း ကျပ်အရည်တွေကလည်း ရွှမ်းစိုနေသည်မှာ လေအဝင်များပြီးလီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း အီးပေါက်သံကဲ့သို့ လေသံများ ထွက်ပေါ်လာသည်။ လိုးနေကျသန်းလွင်၏ လီးမဟုတ်ဘဲ တစိမ်းလီးတချောင်း အဝင်ခံရပြီမို့ အသစ်အဆန်းတမျိုးလိုပင် အီ ဆိမ့်အောင် ကောင်းသွားရသူကတော့ ခင့်မြင့်ပင် ဖြစ်၏။ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းစိုက်အားပြုပြီး လက်နောက်ပြန်ဖြင့် မမှီမကမ်းမောင်မောင်ရဲ့ပေါင် တွေကို
ဆွဲကိုင် အားပြုဖိကပ်သလို သူမ၏ဖင်ကြီးကိုလည်း နောက်သို့ ကော့ကော့ပေးကာ အလိုးခံလိုက်မိလေသည်။
“ ပြွတ်… ပြွတ်……စွတ်…..စွတ်… ဗြွတ်…..ဗြစ်……”
ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ အားပါပြီး ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။ ခင်မြင့်ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ လှိုင်းထ၍ တုံတုံသွားသလိုနို့ကြီးနှစ်လုံးကလည်း ဘယ်ညာရမ်းခါ၍ပင်နေ၏။ နှစ်ဦးစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီး အသက်ရှုသံများ ပြင်းထန်နေ၏။ မောင်မောင်ကလည်း သူမ၏တင်ပဆုံကို လက်ဖြင့် တဖျန်းဖျန်းရိုက်ကာ အားမာန်အပြည့်ဖြင့် လိုးဆောင့်နေလေ၏။
“ ဗြစ်….ဗြစ်…..စွတ်….စွတ်……ဘွတ်…..အ…အား…အ…..အ……ဟင်းဟင်း….”
ခင်မြင့် မျက်တောင်လေးများ မှေးစင်းသွားပြီး သူမ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ သုတ်ရည်များကို ပြစ်ကနဲပန်းထုတ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားသည်နှင့် မရှေးမနှောင်းမှာပင် လေးငါးဆယ်ချက် ဖိဆောင့်လိုးလိုက်ရင်းမှ မောင်မောင်တင်ပါးများ ခွက်ဝင်သွားအောင် လီးထိပ်မှသုတ်ရည်များကို ခင်မြင့်၏ စောက်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်ရင်းမှပင် နှစ်ဦးသားကုတင်ပေါ်မှောက်ရက် အနေအထားဖြင့် မိန်းမော၍ သွားလေတော့သည်။
“ ဟေ့ကောင်…..မောင်မောင်…..”
“ ဟာ….ကိုထွန်းလွင်…”
အိမ်ထဲမှ ခေါင်းစုတ်ဖွားနှင့် ထွက်လာသော မောင်မောင်အား အသံများကပ်၍ ခေါ်လိုက်သော ထွန်းလွင်၏စကားသံကြောင့် အလန့်တကြား ခေါင်းမော့၍ တုံ့ပြန်ထူးလိုက်ရမိသည်။
“ ညှော်တွေများနေပြီ ထင်တယ်….”
“ ဗျာ….ဘာ…ညှော်မိရမှာလဲ...”
“ စောက်ဖုတ်ညှော်….စောက်ဖုတ်…..”
“ ခင်များကတော့ လုပ်ပြီ…..မဟုတ်ကဟုတ်က……”
“ ငါသိပါတယ်….မောင်မောင်ရာ…..မနေ့ညက တညလုံး….ငါ့ညီမခင်မြင့်နဲ့ မင်းတညလုံး ဖိုက်ကြတာ…..”
“ အိုး….ခင်…ခင်….ခင်များ….”
မောင်မောင် ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ နောက်သို့ ခြေတလှမ်း ဆုတ်လိုက်မိရင်းမှ စကားကို ထစ်ငေါ့စွာ ပြောဆိုရေရွတ် လိုက်မိရသည်။
“ မကြောက်ပါနဲ့… မောင်မောင်ရာ….. မင်းကိုငါ ဘာမှမလုပ်ပါဘူး….. စိတ်ချနေစမ်းပါ…”
“ အင်း… တော်ပါသေးရဲ့ဗျာ…. နို့မို့ဆို…. ခင်များရဲ့ ပွဲသိမ်းလက်သီးချက် မိလောက်ပြီမှတ်တာ…..”
“ မိန်းမနဲ့ ယောကျာ်းဆိုတာ ထိမိရင် မီးပွင့်တယ်ဆိုတာ ဓမ္မတာပါဘဲကွာ… သူလည်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားပြီးဆိုတော့… အင်း…. ငါကတော့ ပြဿနာ မရှာပါဘူးကွာ… မင်း သန်းလွင်ကိုတော့ ဂရုစိုက်ကွာ…တော်ကြာ မယားထိ ဓားကြည့်ဆိုတာ ဖြစ်နေဦးမယ်….”
“ ဟုတ်ကဲ့…ပါ….ကိုထွန်းလွင်…ရာ…..”
ပြီးပါပြီ။
