တကယ်လား လုပ်ဇာတ်ကြီးလား (စ/ဆုံး)

တကယ်လား လုပ်ဇာတ်ကြီးလား (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ဒီလို တစ်နေ့ပေါ့ဗျာ။ အစ်မ လာမယ်ဆိုတော့ သွားကြိုရတာပေါ့ ။ တူမရောက်နေတာ ကြာပေမယ့် သူက သူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ဆိုတော့ တစ်မြို့ထဲတောင် တခါတလေမှ ဆုံဖြစ်တာ။ အစ်မက သူ့သမီးဆီ လာလည်တယ် ဆိုတော့မှပဲ သွားကြိုဖြစ်တော့တယ်။

ကျုပ်ကလည်း ဗမာပြည်ကို စိတ်နာလို့ ထွက်လာတာ မပြန်ရရင် ပြီးရော။ ဘယ်နိုင်ငံကမဆို ကျုပ်ကို စီဒီဇင်ရှစ် ပေးလို့ကတော့ ယူမှာပဲဆိုတော့ အခုဆို ဗမာပြည်အတွက် ကျုပ်က နိုင်ငံခြားသား ဖြစ်နေရပြီလေ။ ကျုပ်က ဒီနိုင်ငံမှာ စီတီဇင်ယူထားတာ ဆိုတော့ ကိုယ်ပိုင်အခန်းဝယ်ထားပြီး ကိုယ်က master bedroom မှာနေ ကျန်တဲ့အခန်းတွေကို ငှားစားထားတယ်။ ကျုပ်အခန်းမှာ ငှားနေကြတဲ့သူတွေက ဘဲတွေကြီးပဲဆိုတော့ တူမလေး ကျောင်းတက်မယ်ဆိုပြီး လာတုန်းက မိန်းကလေးတွေပဲနေတဲ့ Apartment တစ်ခု ရှာပေးလိုက်တယ်။

အခု အစ်မက ရောက်လာတော့ သူ့သမီးက တစ်ခန်းမှာ လေးယောက်နေတဲ့ဟာဆိုတော့ သူက အဲ့မှာ တည်းလို့ မရဘူးလေ။ ကျူပ်နေတဲ့ Apartment မှာပဲနေမယ် ဆိုတော့ အင်းပေါ့။ ကိုယ့်အစ်မပဲ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ကျူပ်ကလည်း ဒီရောက်နေတာ ဆယ်နှစ်ကျော် ဗမာပြည်လည်း တစ်ခေါက်မှ မပြန်ဖြစ်တော့တာ ဆိုတော့ အစ်မကိုလည်း မတွေ့ရတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား။ သူ့သမီးတစ်ယောက်က အရွယ်ရောက်လို့ တက္ကသိုလ်တောင် ရောက်နေပြီ။ အစ်မက ကျနော့်ထက် လေးနှစ်လောက်ကြီးတယ်။ အခု ကျနော်က ၃၅၊ သူက ၃၉ လောက်ပေါ့။

လေဆိပ်မှာသွားကြိုရင်း အစ်မကို ဆယ်နှစ်ကျော်ကြာပြီးမှ အခု ပြန်တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲမှာတောင် တစ်မျိုးဖြစ်မိတယ်။ အစ်မက အခုကြတော့ မိန်းမကြီးပုံပေါက်လို့၊ ဝလို့ ခန့်လို့ပဲ။ ဝတယ်ဆိုပေမဲ့ သူများတွေလို စည်ပိုင်းလုံးကြီး မဟုတ်ဘူး။ တင်ဆုံကြီး ကားစွံ့လာတာ။ ခါးက သေးတော့ အတော် အချိုး ပြေပြစ်လာတာ။

ကျူပ်စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်မိတယ် ဆိုတာက ကျုပ်တို့က ရာဇဝင်ရှိတယ်လေ။ ကျူပ်တို့ ဆိုပေမဲ့ ကျုပ်ဘက်ကပါ။ ပြောပြမယ် ဒီလိုဗျ။

………………………………………………….

အစ်မ နှင့် ကျွန်တော်

ကျုပ်က ၇ တန်း၊ အစ်မက ၁၀ တန်းလောက်မှာ ဖြစ်ခဲ့ကြတာပေါ့။ တကယ် အစပျိုးခဲ့တာကတော့ ကျုပ် ၆ တန်းလောက်ကတည်းက ။ ကျုပ်တို့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ကို တစ်ခြင်ထောင်ထဲ အိပ်စေတဲ့ မိဘတွေရဲ့ အပြစ်လို့ပဲ ဆိုရမှာပဲ။ ခြင်ထောင်ကလည်း ပိတ်ခြင်ထောင် အဖြူ၊ အပြင်က လုံးဝ အထဲကို မမြင်ရဘူး။

အစ်မက အအိပ်ကြမ်းတယ်။ ကျူပ်တရေးနိုးရင် အစ်မက ဖင်ပြောင်နေပြီ ။ ထမိန်ကလည်း လည်ပင်းချိတ်နေတယ်ပဲ ပြောရမှာပေါ့။ အစ်မဖင်ကြီးက လုံးဝန်းပြီး ဝိုင်းစက်နေတာ။ ကျုပ်ကလည်း ဖက်လုံးကို ခွပြီး အိပ်တတ်တဲ့သူ။

တစ်နေ့တော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘူး။ ကျုပ် တရေးနိုးလာတော့ ကျုပ်ဖက်လုံးကို အစ်မက ယူသွားပြီး ခွအိပ်နေတာ နောက်က တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့ကိုယ်အောက်ကလည်း ဘယ်လိုမှ ဆွဲထုတ်လို့ မရဘူး။ အဲလောက်ဖြစ်တာကွာဆိုပြီး သူ့ကို ခွအိပ်လိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာ ကျုပ်လီးက ငုတ်တုတ်လးပဲ ရှိဦးမယ်။ လေးလက်မလောက်နေမှာပေါ့။ မာတောင်နေတယ်။ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး အစ်မဖင်မှာ သွားထောက်နေလို့ နေရအဆင်ပြေအောင် ဖင်ကြားထဲ ထည့်ထားလိုက်ရတယ်။ အစ်မ တွန့်ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဖြတ်ကနဲ နိုးသွားတယ်ထင်တယ်။

“ ဟေ့ကောင် ဘာလုပ်တာလဲ” လို့ မေးတယ်။

“ နင် ငါ့ဖက်လုံးကို ယူထားတာကိုး”

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ။ အိပ်ပျော်သွားတယ် ထင်တာပဲ။ ကျူပ် စိတ်ထဲလည်း ဘာမှမရှိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ အဲဒီအတော့အတွင်းမှာ လူပျိုစဖြစ်တယ် ထင်တာပဲ။ လီးလေးက ယားယားလာတယ်။ အဲဒါနဲ့ အစ်မရဲ့ ဖင်ကြားထဲကို ထည့်ထည့်ပြီး ပွတ်လိုက်တယ်။ အစ်မကလည်း ဘာမှမပြောဘူး အိပ်နေတာပဲ။

အဲဒါနဲ့ ၆ တန်း နှစ်ကုန်လို့ နွေရာသီပိတ်တော့ ရပ်ကွက်ထဲမှာ ကိုယ့်ထက်ကြီးတဲ့ ယောက်ျားလေး တွေကြား သွားသွားနေပြီး သူတို့ကို အတုခိုးတယ်။ သူတို့ပြောစကားတွေကို သွားနားထောင်တယ်။ ဟာသတွေရော ဟိုကိစ္စ ဒီကိစ္စတွေရောပေါ့။

တခါတလေ ညဘက် ကင်းတဲမှာပေါ့။ ညနက်တော့နေလို့မရဘူး၊ ကိုယ်က ငယ်သေးတာကိုး။ ညဦးပိုင်းလောက်ဆို စကားဝိုင်းက ကောင်းပြီ။ ကင်းတဲမှာ ဆေးလိပ်လာခိုးသောက်ကြတဲ့ အစ်ကိုကြီးတွေ အာတာကို နားထောင်ကောင်းတာကိုး။ အဲမှာ သူတို့က မာစတာဘေးရှင်းအကြောင်းကို ပြောကြတော့ ကိုယ်က နားမလည်ဘူး။

အဲ့ဒါနဲ့ ဝင်စပ်စုတော့ မင်းက ဟိုဟာရော လာလို့လားတဲ့ ဆိုပြီး ဝိုင်းလှောင်တာ ခံလိုက်ရတယ်။ စိတ်ထဲကတော့ သိပ်မခံချင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ပြောတဲ့ ဟိုဟာလာလား ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို မပေါက်လိုက်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့မှာ သူတို့ ဘာကို ပြောတာလည်း ဆိုတာကို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် သိသွားရတယ်။

အဲ့ဒီညကဗျာ အိုက်လိုက်တာ ချွေးတွေကို စေးကပ်နေတာပဲ။ အဲ့ဒါနဲ့ အိပ်လို့မရတော့ ညသန်း‌ခေါင်လောက်မှာ နိုးလာတယ်။ ကျူပ် ပုဆိုးကလည်း ကွင်းလုံး လည်ပင်းစွတ်နေသလို၊ အစ်မကလည်း ထမိန်ကွင်းလုံး ခါးရောက်နေပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း သူအပိုင်စားသိမ်းထားတဲ့ ကျွန်တော့်ဖက်လုံးကို ခွပြီး ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးအိပ်နေတာပေါ့။

အခု နောက်ပိုင်း အစ်မဖင်ကြီးတွေက ပိုပိုပြီး အလုံးကြီးလာသလိုပဲ။ ခါးလေးကလည်း သေးသွားတော့ ဘူးသီးခြောက် တုံးလုံးလှဲထားသလိုပဲဗျာ။ ကျွန်တော့်လီးလေးကလည်း တောင်မတ်နေပြီလေ။ အဲဒါနဲ့ လုပ်နေကြအတိုင်း သူ့ကို အနောက်ကနေ ခွပြီးသူ့ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားကို လီးကလေး မြုပ်လိုက်တယ်။ လီးလေးကလည်း တအားယားနေတာနဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်နေမိတယ်။

အဲဒီနေ့က ပွတ်လို့က ကောင်းသလားမမေးနဲ့။ အဲ့ဒါပွတ်ရင်းပွတ်ရင်းနဲ့ ရင်ထဲ လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး လီးထိပ်က အရည်တွေ ဆပ်ကနဲ ပန်းထွက်သွားတယ်။ ဆပ်ကနဲပန်းတိုင်း လူက အကြောဆွဲသလို တွန့်တွန့်သွားတာ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ငါဘာဖြစ်တာပါလိမ့်ဆိုပြီး ပြီးတော့မှ လန့်သွားတယ်။ သုတ်လွှတ်နေတုန်းကတော့ ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ။ ပြီးသွားတာနဲ့ လန့်သွားပေမဲ့ ခေါင်းထဲမှာ ဟိုအစ်ကိုကြီးတွေ ပြောနေကြတဲ့ စကားတွေက ချက်ချင်း အဓိပ္ပါယ်ရှိသလို ဖြစ်လာတယ်။ ဟိုဟာလာတယ် ဆိုတာ ဒီလိုမျိုးဖြစ်တာကို ပြောတာပဲလို့။ နောက် အစ်မနိုးသွားရင်လည်း ပြဿနာတက်မှာစိုးလို့ သူ့ဖင်ကြား ပေါင်ကြားမှာ ပေကျံကုန်တဲ့ လရည်တွေကို ကိုယ့်ပုဆိုးနဲ့ပဲ သုတ်ပြီး ရှင်းပေးလိုက်ရတယ်။

အဲ့လိုနဲ့ မနက်ကြတော့ အစ်မကို ကြည့်ရတာ ညတုန်းက ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ဟာကို သိပုံမရဘူးဗျ။ ဆိုတော့ ကျူပ်လည်း နည်းနည်းချင်း ရဲလာတယ်။ အိပ်ယာကို စောစော ဝင်အိပ်တယ်။ ညသန်းခေါင်ကျော်ရင် နိုးပြီ။ ထုံးစံအတိုင်း အစ်မက ဖင်လှန်နေ၊ ကိုယ်က အနောက်ကနေ ဝင်ကြိတ်တယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြား၊ ဖင်လုံးကြား၊ ကိုယ့်လီးလေး ထည့်ထည့်ပြီးညှောင့်တယ်။

တစ်နေ့တော့ဗျာ ကျုပ် အိပ်မောကျသွားတာ မနက်လင်းခါနီးမှ နိုးတယ်။ အဲ့ဒီအချိန် အစ်မကို ကြည့်လိုက်တော့ ပက်လက်ကလေး အိပ်နေတယ်။ ထမိန်က ထုံးစံအတိုင်း ခါးမှာ အကွင်းလိုက်။ ပထမဆုံးစောက်ဖုတ်ကို မြင်ဖူးတာပဲပေါ့ဗျာ။ အစ်မက အမွှေးမပေါက်သေးဘူးဗျ။ စောက်ဖုတ်လေးက ဖားဂုံညှင်းလေးလို ဖောင်ဖောင်းလေး။ နှုတ်ခမ်းလေးကလည်း ဟဟလေး။

အဲ့တော့ ကျူပ် ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။ လီးမာမာလေးနဲ့ အဲဒီအဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေးထဲကို ထိုးကြည့်မိတယ်။ ကျူပ်ကောင်လေးကပဲ သေးလို့လား မသိဘူး အပျိုစောက်ပတ်လေးပေမဲ့ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်။ ကျူပ်လည်း အဝင်အထွက် နည်းနည်းလေး လုပ်ပြီးတော့ သွားတွေးမိတယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ဗိုက်ကြီးတာကိုတော့ သိနေပြီ။ သေချာမသိပေမဲ့ ကိုယ်လီးကထွက်တဲ့ လရည်တွေ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်သွားရင် ဗိုက်ကြီးတတ်တယ် ဆိုတာကိုတော့ သိနေပြီ။

အဲ့တာကြောင့် လီးကလေးက ယားလာပြီး ထွက်ချင်လာတာနဲ့ ကမန်းကတန်း ဆွဲထုတ်လိုက်တာ အပြင်မှာ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ အစ်မဗိုက်ပေါ်ကို ပန်းထုတ်မိတော့တာပါပဲ။ တော်တော့်ကို သုတ်လိုက်ရတယ်။ နောက်ဆိုရင် စက္ကူပါ ဆောင်ထားလိုက်တယ်။

တကယ်တော့ ကျူပ်က နားမလည်လို့။ စလုပ်ကည်းက ထွက်တဲ့ အရည်နဲ့တောင်မှ ဗိုက်ကြီးနိုင်တယ် ဆိုလား၊ စာအုပ်တစ်ခုမှာ ဖတ်ဖူးတာ။ ကံကောင်းလို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တာ။ အဲ့လို တစ်ခါနှစ်ခါ လုပ်ဖြစ်ပြီးတော့ နောက် အိပ်ယာခွဲသိပ်လိုက်တော့ မလုပ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။

——————————————-

အခု အစ်မကို မတွေ့တာကြာပြီး ပြန်တွေ့လိုက်ရတော့ ငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြန်စဉ်းစားမိပြီး လီးတောင် တောင်ချင်လာတယ်။ မကောင်းဘူးလေ ဆိုပြီး အာရုံပြောင်းပစ်ရတယ်။ ဟိုဟာက ငယ်ငယ်တုန်းက မဟုတ်လား။ နောက် ကိုယ့်ဘာသာကို ကမြင်းကြောထပြီး အစ်မက အိပ်ပုပ်တော့ ဘာမှမသိခဲ့တာ။ အခုတော့ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပြီးမှ တစ်ကုတင်ပေါ် အိပ်ရမယ်ဆိုတော့ အဲဒါတွေ ပြန်စဉ်းစားမိပြီး လီးက တောင်နေတယ်။ အင်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီထဲမှာ ကြပ်နေတာပေါ့။

ကျူပ်အခန်းထဲမှာကလည်း နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင် တစ်လုံးပဲ ရှိတာမလား။ မောင်နှမပဲလေ ဆိုပြီး အဲ့လိုပဲ အိပ်ကြတာပေါ့။ ညတရေးနိုးတော့ ငယ်ငယ်တုန်းက အချိန်ကို ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲဗျာ။ ဒီတခါတော့ ခြင်ထောင်ထဲမှာ မဟုတ်တော့ဘူး၊ အခန်းကျယ်ထဲမှာ။ ညအိပ်မီးပြာပြာလေး အောက်မှာ။

ကျူပ်ဘေးမှာ အိပ်နေတဲ့ အစ်မဖင်ကြီးက ဝိုင်းစက်လို့၊ ထမိန်ကလည်း ခါးပေါ်မှာ အကွင်းလိုက်။ ကျုပ်လုံခြည်ကလည်း လည်ပင်းမှာ အကွင်းလိုက်။ ကျုပ်ကောင်ကြီးက အလံတိုင်ကြီးလို တောင့်တင်း ထောင်မတ်လို့။ တကယ့်ကိုဗျာ သူ့အလိုလို ကျူပ် အစ်မနောက်နား ကပ်သွားမိတယ်။ ငယ်ငယ်တုန်းကလိုပဲ အစ်မဖင်ကြားထဲကို ကျူပ်ကောင်ကြီး အမြှောင်းလိုက်ထည့်ပြီး ပေါင်ခွဆုံထဲ ထိုးလိုက်မိတယ်။

ငယ်ငယ်ကနဲ့ မတူတာက အခုတော့ ကျူပ်က အတွေ့အကြုံ ရှိနေတာရယ်၊ ကျူပ်ကောင်ကြီးကလည်း ရှည်ပြီး ကြီးနေတာရယ်ပေါ့။ အဲ့တော့ အစ်မ ပေါင်ကြားကနေ တိုးဝင်သွားတဲ့ ကျူပ်ဒစ်ကြီးက အစ်မ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်သပ်မိသွားတယ်။ အစ်မဆီက ငြီးသံလေး သဲ့သဲ့ ထွက်လာတယ်။ ကျူပ်ပဲ စိတ်ထင်လို့လား၊ အစ်မစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက အရည်စိုနေသလိုပဲ။

အဲ့လို ပွတ်ရင်းနဲ့ တတ်တဲ့ပညာ မနေသာ ဆိုသလို၊ ဆန္ဒတွေကိုလည်း မလွန်ဆန်နိုင်တော့တဲ့ ကျူပ်က ကိုယ်ကို အသာလေးနှိမ့်ချလိုက်တော့ ကိုယ့်လီးကြီးက လေးဆယ့်ငါးဒီဂရီ ထောင်တက်လာတယ်။ အဖုတ်ပေါက်ဝနဲ့ တည့်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်မိတော့တယ်။ အစ်မ စောက်ခေါင်း နူးညံ့ညံ့လေးတွေကို ကျူပ်ရဲ့ဒစ်က တိုးဝင်သွားတာ အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ စိတ်ထဲထင်လို့လား မသိဘူး။ အစ်မဖင်ကြီးကလည်း နောက်ဘက်ကို ကော့ပေးလာသလိုပဲ။ သတိမထားလိုက်မိချိန်မှာပဲ ကျူပ်က အစ်မရဲ့ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ကိုင်ပြီး အနောက်ကနေ လိုးနေမိပြီလေ။

အစ်မ ဖင်ကြီးကလည်း အချက်ကျကျ အနောက်ကို ကော့ကော့ပေးလာတယ်။ အဲ့လို စည်းချက်ညီညီ လိုးနေလိုက်ကြတာ မကြာပါဘူး၊ ကျူပ်လီးကြီး ပူကနဲဖြစ်ပြီး သုတ်ရည်တွေ အစ်မစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။

အဲလောက် စည်းချက်ညီညီ လိုးခဲ့ကြကတည်းက အစ်မလည်း နိုးနေမယ်ဆိုတာ ကျူပ်သိပါတယ်။ အဲတော့လည်း မထူးဇာတ်ခင်းပြီး အစ်မကို နောက်က ကပ်ဖက်ထားရင်းက သူ့နို့ကြီးတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်မိတော့တယ်။ အစ်မက ဖြည်းဖြည်းလေး လွန့်လူးလိုက်ပြီး

“ နင်ကလေ ငယ်ငယ်က အကျင့်ကို မပျောက်သေးဘူး”

ဆိုပြီး ပြောလာတယ်။

“ ဟင် နင် ငါငယ်ငယ်တုန်းက လုပ်တာလည်း သိတယ်ပေါ့”

ဆိုပြီး ပြန်မေးလိုက်တော့

“ ဟဲ့ သိတာပေါ့ဟ။ မိန်းကလေးတွေက ပုံမှန် ရိုးရိုးအိပ်ပျော်နေလို့ စောက်ဖုတ်ကိုင်ခံရတာကို မသိဘူးဆိုတာ ဖြစ်မှ မဖြစ်နိုင်ပဲဟာ။ တကယ်တော့ ငါလည်း အဲဒီတုန်းက စမ်းသပ်ချင်နေတဲ့ အရွယ်ဆိုတော့ တမင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့တာပေါ့ဟ”

“ ဟင် ဒါဆိုရင် အခုကရော”

“ အခုကတော့ ခံချင်လို့ဟေ့ ရှင်းပြီလား”

တဲ့။ အဟီး။ အစကတော့ မောင်နှမဆိုတော့ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ်ရမှာ တမျိုးကြီး ဖြစ်နေကြသေးတာပေါ့ဗျာ။ တချီပြီးလို့ နောက်အချီတွေမှာတော့ သူ့အလိုလို ဖြစ်သွားတော့တာပဲ။ သူလည်း အတွေ့အကြုံရှိ၊ ကျူပ်လည်း အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား လူတွေဆိုတော့ ဘာဂျာ၊ ပုလွေတွေလည်း သူ့အလိုလို ဖြစ်သွားကြတာပေါ့။

သူ စလုံးမှာ နေသွားတဲ့ နှစ်ပတ်လောက်မှာ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် လင်မယားလိုပါဘဲဗျာ။ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကို လိုးလိုက်ကြတာ။ အစ်မက ပြန်ခါနီး ပြောသွားသေးတယ်။ နင်က တော်တော် အလိုးကောင်းတာပဲတဲ့၊ ငါ့ လင်ထက်တောင် ကောင်းသေးတယ်တဲ့။ စောစောထဲကသာ ငါတို့ ပွင့်လင်းခဲ့ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲတဲ့။ ဟဲဟဲ။ နင်လည်း ပြန်လာလည်ဦးဟာ တဲ့။ အင်းပါလို့ ပြောလိုက်ရတယ်။

ငယ်ငယ်တုန်းက စိတ်ကူးယဉ်ကို တော်တော်ကြီးမှ အကောင်အထည်ဖော်လိုက်ရတာ ပြန်တွေးမိတိုင်း ကြည်နူးရတယ်။ ဒါပါပဲဗျာ။ နောက်ဆက်တွဲက တော့ ခင်ဗျားတို့ဘာသာ စဉ်းစားကြည့်ကြပေတော့။

…………………………………………..

တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ ကျူပ်အလုပ်က ဖိအားတွေလည်း များလွန်းတော့ ပရောဂျက်တစ်ခု အပြီးမှာ ဗေကေးရှင်း သွားမယ်ဆိုပြီး ဘောစိကို ပြောလိုက်တယ်။ သူကလည်း သဘောပေါက်တယ်၊ အင်းလေ သွားပေါ့။ ကျူပ် ၂ ပတ်ခွင့်ယူပြီး ဗမာပြည်ကို ထွက်သွားလိုက်တယ်။ ဟော်တယ်မှာ တည်းလို့ရပေမဲ့ အစ်မအိမ်မှာပဲ တည်းလိုက်တယ်။

ယောက်ဖကလည်း သဘောကောင်းပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခက်တာက သူတို့အိမ်မှာ လူက မပြတ်ဘူးဗျ။ ယောက်ဖရဲ့အစ်မ အပျိုကြီးရယ် ၊ အိမ်ဖော်မလေးရယ် ရှိတယ်။ အဲတော့လည်း ဘာမှ မဖြစ်နိုင်ဘူးပေါ့ဗျာ။ သူတို့ အောက်ထပ်က အခန်းမှာလည်း ယောက်ဖရဲ့ညီမ မိသားစုရှိတယ်။ ယောက်ဖကလည်း ယောက်ဖရဲ့ညီမက ကလေးတစ်ယောက်နဲ့ နောက်ထပ် ကိုယ်ဝန်အရင့်အမာနဲ့ ဆိုတော့ အိမ်မှာ အမြဲရှိတယ်။

အခုယောက်ဖကလည်း ကိုယ်ပိုင်တက္ကစီလေး ဆွဲနေတယ်ဆိုတော့ ကျုပ်ရောက်တုန်း ဘယ်နေရာသွားချင်ချင် လိုက်ပို့ပေးဖို့ ရယ်ဒီပဲ။ တစ်ခုပဲ ရှိတယ်။ ယောက်ဖညီမရဲ့ ယောက်ျားက သင်္ဘောလိုက်နေတယ် ဆိုတော့ သူ့ညီမ ကိုယ်ဝန်အရင့်မာကြီးကို အိမ်မှာ ယောက်ျားသား မရှိ၊ တစ်ယောက်ထဲ ပစ်မထားနိုင်လို့ ယောက်ဖက ခရီးဝေး မသွားနိုင်ဘူး။

ကျူပ်က ဗမာပြည်ရောက်တုန်း ငယ်ငယ်တုန်းက မရောက်ခဲ့လိုက်ရတဲ့ တောင်ကြီး အင်းလေးတို့ဖက်ကို သွားမယ်ဆိုတော့ အစ်မက ကျနော့်ကို တစ်ယောက်ထဲ စိတ်မချဘူး သူလိုက်ပို့မယ် ပြောတယ်။ ယောက်ဖကလည်း အေးလေ လိုက်သွားလိုက်ပါ သူတော့ အိမ်မှာ စောင့်နေခဲ့မယ်တဲ့။

အဲဒါနဲ့ ကျူပ်တို့မောင်နှမ နှစ်ယောက်ထဲ ခရီးထွက် ခဲ့ကြတယ်။ ခရီးတလျှောက်လုံးမှာ ကျူပ်တို့ကို မောင်နှမမှန်း ဘယ်သူမှ မသိဘူး ဆိုတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ လင်မယားလိုလိုနဲ့ ဒိုးကြတာပေါ့။ ဟန်းနီးမွန်း ထွက်ရသလိုပဲဗျာ။ နေ့ဘက်ဆို လျှောက်လည် ကြပြီး ညနေဘက် ဟော်တယ်ပြန်ရောက်လို့ ရေမိုးချိုး စားသောက်ပြီးတာနဲ့ ကုတင်ပေါ် ရောက်တော့တာပဲ။

ကျူပ်အစ်မက အောက်ပိုင်း တော်တော်တောင့်တာ။ ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်း တုတ်တုတ်ခဲခဲ၊ ဖင်လုံးကြီးကလည်း အကြီးကြီးဆိုတော့ ဒေါ့ကီဆွဲလို့ အရမ်းကောင်းတာ။ နောက်ပြီးတော့ သူ့ပေါင်လုံးတွေက တုတ်သာတုတ်တာ အဆီအရစ်တွေ မရှိနေဘူး လုံးချောပြီး ပြောင်နေတော့ အရမ်းမိုက်တာ။ ကလေးမွေးထားဖူးလို့ ဗိုက်ကြောတွေ ပြတ်နေတာရှိပေမဲ့ လေးဘက်ထောက်ကုန်းလိုက်ရင် မမြင်ရတော့ပါဘူးဗျာ။

ကျူပ်တို့လည်း ပုံစံမျိုးစုံအောင် လိုးပြီးဖူးနေတော့ ကျူပ်က သူ့ဖင်ကို လိုးချင်နေတယ်ဗျာ။ အဲဒါနဲ့ ဂျယ်လေး လက်မမှာ သုတ်သုတ်ပြီး ထိုးကြည့်တယ်။ သူက နင် ဖင်လုပ်ချင်လို့လားတဲ့ မေးလာတော့ ဒီကကောင်လည်း ဘယ်ငြင်းလိမ့်မတုန်း အင်း ဆိုတော့ အဖော်စွတ်ပြီး ဂျယ်များများသုံးဟာတဲ့။

အဲဒါနဲ့ သူ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ပေးတော့ ဖင်ပေါက်ကို ဂျယ်တွေ ညှစ်ထည့်၊ ပြီးတော့ လက်ခလည်နဲ့ အရင် ကလိုင်းတာပေါ့။ နောက်တော့ လက်ညိုး နဲ့ လက်ခလည်၊ နောက်တော့ လက်သကြွယ်ပါပေါင်း လက်သုံးချောင်းနဲ့ လေ့ကျင့်လိုက်ပြီးမှ ကျနော့်လီး ထည့်လိုးပစ်လိုက်တယ်။

ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ သူ့ဖင်လုံးကြီးတွေကလည်း အိနေတော့ တုန်ခါနေတာပဲ။ ကျူပ်လီးတောင် ပြန်မနုတ်တော့ဘူး။ တချီလုံး အပြီးကိုလုပ်ပြီး ဖင်ထဲမှာပဲ ပြီးပစ်လိုက်တယ်။ သူ့ကိုကြည့်တော့လည်း အကြိုက်တွေ့နေပုံ ဖင်ခံဖူးပုံလည်းရတော့ လိုးပြီးတဲ့အခါ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ပြီးနားကြတဲ့အခါ မေးကြည့်လိုက်တယ်။

“ အစ်မ နင့်ယောက်ျားက နင့်ဖင်ကို လိုးဖူးလား”

“ ဟင့်အင်း”

“ နင့်ကိုကြည့်ရတာ ဖင်အလိုးခံဖူးသလိုပဲ”

“ အင်း… ငါဖင်အလိုးခံဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ငါ့ယောက်ျားနဲ့ မဟုတ်ဘူး”

သူက ပြုံးစေ့စေ့နဲ့ ပြောတယ်။ ကျူပ်လည်း အရမ်းကို စိတ်ဝင်စားသွားတယ်။

“ ဟင် အဲ့တာဆို နင် ယောက်ျားမရခင်ကတည်းက ဒါတွေ လှုပ်ရှားဖူးတာပေါ့ ဟုတ်လား”

“ မဟုတ်ဘူး။ အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ”

တဲ့။ ကျုပ်က အရမ်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး သူ့ကို ပြောပြခိုင်းတော့ သူက

“ အင်း နင်က ငါ့ယောက်ျားလည်း မဟုတ်ဘူး။ သူစိမ်းလည်း မဟုတ်ဘူး။ ငါ့မောင်ဆိုတော့ ပြောပြရမှာပေါ့ ”

ဆိုပြီး ပြောပြတယ်။ သူ အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ အလုပ်ဝင်တော့ သူ့အလုပ်က နယ်တွေ သွားရတယ်တဲ့။ အဲတော့ ယောက်ျားနဲ့ တခါတလေကြရင် တစ်ပတ်နှစ်ပတ်လောက် ခွဲပြီး သွားရတယ်တဲ့။ သူတို့ အဖွဲ့မှာက မိန်းကလေးတွေရော ယောက်ျားလေးတွေရော ပါတယ်တဲ့။ အစ်မကလည်း အရွယ်ကောင်းတုန်း၊ ကာမဆန္ဒ အတက်ကြွဆုံး အချိန်မှာ ယောက်ျားနဲ့လည်း ခွဲနေရ၊ တခြားယောက်ျားလေးတွေနဲ့လည်း လက်ပွန်းတတီးနေရ ဆိုတော့ စိတ်တွေက ထတာပေါ့တဲ့။

ဖြစ်ချင်တော့ တစ်နေ့ သူတို့ သုံးပတ်လောက်ကြာတဲ့ ခရီးစဉ်ပြီးတဲ့ တစ်နေ့မှာ အထိမ်းအမှတ်အနေနဲ့ ညနေကတည်းက စပြီးသောက်ကြတယ်တဲ့။ ညဖက်ကြတော့ ကျန်တဲ့သူတွေက အတွဲအလျှိုအလျှိုနဲ့ ပျောက်သွားကြတာ သူနဲ့ သူတို့ အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် ဘဲကြီးတစ်ယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တယ်တဲ့။

ဘဲကြီးက အသက်ကြီးပြီ အိမ်ထောင်သည်။ သူ့ကလေးတွေတောင် အရွယ်ရောက်နေပြီတဲ့။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ကုတင်ပေါ်ရောက်သွားမှန်း မသိဘူး၊ ဘဲကြီးက သူ့ကို ဘာဂျာ အပီကိုင်တာတဲ့။ သူက မကောင်းပါဘူး ဆရာရယ် ဘာညာပြောရင်းနဲ့ကို အချီချီ ပြီးရတယ်တဲ့။

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာကြီးထိုးထည့်ရင်း လက်ချောင်းတွေက တစ်ဖက်က စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ပေးပြီး နောက်တစ်ဖက်က သူ့ဖင်ဝကို ဆော့ရင်း ထိုးပေးတယ်တဲ့။ နောက်တော့ သူ့ကို လှေကြီးထိုးနဲ့ တစ်ချီ ကောင်းကောင်းလိုးပေးလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်မောကျသွားကြတယ်ဆိုပဲ။

နောက် သူတရေးနိုးတော့ သူ့ဖင်ပေါက်ကို အဲလူကြီးက ဂျယ်သုတ်ထားတဲ့ လက်ချောင်းနဲ့ ထိုးဆော့နေတယ်တဲ့။ သူလည်း ခံစားရတာလေးက တမျိုးလေးမို့ အသာငြိမ်နေလိုက်တယ်တဲ့။ အဲဒီနောက်တော့ လက်တစ်ချောင်းကနေ နှစ်ချောင်း၊ နောက်သုံးချောင်း ပြီးတာနဲ့ သူ့လီးကြီးကို ထည့်လိုးတော့တာပဲတဲ့။ သူက အရမ်းကျွမ်းပြီး အကိုင်အတွယ်လည်း တော်တော့ နည်းနည်းနာတာကလွဲပြီး ခံလို့ကောင်းတယ်တဲ့၊။

အဲဒါနဲ့ နောက်ပိုင်းကြတော့ ခရီးထွက်တိုင်း အဲဒီဘဲကြီးနဲ့ လိုးဖြစ်ကြတယ်တဲ့။ အဲဒီဘဲကြီးက အဖုတ်ကို လိုးပေမဲ့ ဖင်ကိုတော့ အနည်းဆုံး တစ်ခါချတယ်တဲ့။ သူတို့ အဖဲယားက တစ်နှစ်လောက်ပဲခံပြီး နောက် ဌာနတွေ မတူတော့ ဇာတ်လမ်းပြတ်သွားတယ်တဲ့။

သူ့အဖြစ်အပျက်ကို ပြောပြပြီးတော့ ကျူပ်လီးကြီးက မာတင်းတောင့်တင်းနေပြီ။ အစ်မက ရယ်ပြီး နင်ကလေ၊ ကိုယ့်အစ်မ သူများဖင်ချတဲ့အကြောင်း နားထောင်ပြီးတောင် လီးက တောင်သေးတယ်တဲ့။

ကျူပ်ကလည်း အေးဟာ ငါမနေနိုင်တော့ဘူး နင့်ဖင်ကို ထပ်လိုးဦးမယ် ဆိုတော့၊ သဘောတဲ့။ အဟီး အဲ့ဒီတစ်ခေါက် ဗမာပြည်ကို ပြန်လည်ရတာတော့ အပီပဲဗျာ။ စလုံးပြန်ရောက်ပြီးတော့တောင်မှ ကျူပ်မှာ လွမ်းနေသေးတယ်ဗျာ။ viber တွေ ဘာတွေနဲ့ ကျူပ်တို့ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ ဒီကြားထဲ သူ့သမီးလေးကို ကြည့်ရှု့ပေးဖို့လည်း မှာပါသေးတယ်။

တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ တစ်နေ့တော့ မီးမီးက ဖုန်းဆက်တယ်။ မီးမီးဆိုတာ ကျူပ်အစ်မရဲ့ သမီးပေါ့ဗျာ။ သူက NUS မှာ တက်နေတာလေ။ ဖေဖော်ဝါရီ လကုန်ခါနီးမှာ ရီးဆက်ဝိ တပတ်ပိတ်တာ။ ဒီတစ်ခါ ဗမာပြည်ကို မပြန်ချင်ဘူး၊ ဘယ်သွားရမှန်းမသိလို့ လေးလေး ဘာအစီစဉ်ရှိလဲလို့ မေးလာတယ်။

ရိုင်ရယ်ကာရစ်ဘီရမ် ခရုဇ် မလေးရှားဘက်သွားတာ လေးညခရီးစဉ် လက်မှတ် ဝယ်ထားပြီးတော့ မသွားဖြစ်လို့ဆိုပြီး ကျုပ်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် လာရောင်းနေတာ တန်လွန်းလို့ သွားရင်ကောင်းမလား စိတ်ကူးနေတာနဲ့ ငါ ခရုဇ်သွားရင် လိုက်မလား ဆိုတော့ ဝမ်းသာအားရနဲ့ လိုက်မယ် ဆိုပါလေရော။

အေး ငါမေးကြည့်လိုက်ပြီး ပြန်ခေါ်မယ် ဆိုပြီး သူငယ်ချင်းကို အမြန်ဖုန်းဆက်ရတယ်။ မင်းမှာ လက်မှတ်ရှိသေးလား ဆိုတော့ ရှိသေးတယ်တဲ့။ သူတို့ လင်မယားအတွက် ဝယ်ထားတာ တစ်နှစ်လောက် ကြိုဝယ်ထားရင် ဈေးပေါတယ်ဆိုပြီး ဝယ်ထားကြတာ။ မိန်းမက ဗိုက်ကြီးလာတော့ မသွားနိုင်ကြတော့ဘူးလေ။ အဲတော့ ကျူပ်ယူမယ်လည်းဆိုရော ဝမ်းသာအားရနဲ့ ပြန်ရောင်းပေးတာပေါ့။

အဲဒီနေ့ကြတော့ တူမလေးကို ဝင်ခေါ်ပြီး သင်္ဘောပေါ် တက်ကြတာပေါ့။ တူမက သူ့အမေနဲ့တူလို့ မျက်နှာလေးက ချောပေမဲ့ သူ့အမေလိုတော့ ဘော်ဒီက မလှရှာဘူး။ NUS မှာ အီလက်ထရစ်ကယ် အင်ဂျင်နီယားရင်း တက်နေတယ်ဆိုတော့ ဉာဏ်ကတော့ ကောင်းပါ့။ မျက်မှန်ကလည်း အထူကြီးနဲ့။ ကိုယ်လုံးလေးက ဝတုတ်လေး။ အသားအရည်ကတော့ ကျူပ်အစ်မလို ညိုဝင်းမနေဘူး။ သူ့အဖေ တရုပ်မျိုးဘက်ကို လိုက်လို့ ဖြူဖွေးနေတယ်။ ပေါင်လုံးလေးတွေက တုတ်တုတ်လေးတွေနဲ့ ချောမွတ်မွတ်လေးတွေပဲ။ ခါးကတော့ မရှိရှာဘူး စည်ပိုင်းလုံးလေးလိုပဲ။ အရပ် က ၅ ပေ ၄ လောက်ရှိတော့ သိပ်မပုဘူးဆိုတော့ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းလို ဖြစ်နေတာပေါ့။

သင်္ဘောပေါ်ရောက်လို့ ကျူပ်တို့နေရမဲ့ အခန်းကို ရောက်တော့မှ သတိရတယ်။ ဟိုကောင်တွေက သူတို့လင်မယားအတွက် ဝယ်ထားတာမို့ ကုတင်က တစ်လုံးပဲ ရှိတယ်။ တူဝရီးပဲလေ ရပါတယ်လို့ ကျူပ်တို့ အချင်းချင်း ပြောရင်း ဘာမှမထူးဆန်းသလို လုပ်နေကြပေမဲ့ ကျူပ်ရင်တွေက ခုန်နေပြီဗျ။ အစ်မသာ သိရင်တော့ ဒုက္ခပဲ။ သူ့သမီးကို ခရုဇ်ခေါ်သွားပြီး တစ်ခန်းထဲ တစ်ကုတင်ထဲမှာသာ အတူတူအိပ်မှန်း သိသွားရင်၊ ဘာမှမဖြစ်တာတောင် သူကတော့ ကျုပ်ကို ယုံမှာ မဟုတ်ဘူးဗျ။

ကျုပ်ကိုယ်ကျုပ်လည်း စိတ်မချတော့ဘူး။ အခုထဲက တွေးပြီး လီးတောင်နေပြီလေ။ ကျူပ်တူမလေးကလည်း လူကသာ စည်ပိုင်းလုံးလေး၊ မျက်နှာလေးက ချောချောလေး၊ ပေါင်လုံးတွေကလည်း တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေးကြီးတွေ။ အခု သူက ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုဝတ်လာတော့ ကျူပ် မြင်နေရတာပေါ့။ နောင်ခါ နောင်လာဈေးပေါ့ကွာ ဆိုပြီး ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် အထုပ်အပိုးတွေ ကလော့ဆက်ထဲထည့်ပြီး သင်္ဘောမထွက်ခင် ထုံးစံအတိုင်း ဆေ့ဖတီး ထရိန်နင်ကို သွားကြရတယ်။ အဲဒါလည်းပြီးရော သင်္ဘောလည်းထွက်တော့ ကျူပ်တို့ ဝါးတီးခန်းကို ထွက်လာတော့တာပေါ့။

အဲမှာက အစားအသောက်က ဖရီးရပေမဲ့ ဘီယာဝိုင်ကတော့ ဝယ်သောက်ရတယ်။ ကျူပ်က ဘီယာတစ်ဗူးမှာတော့ မီးမီးကလည်း သူလည်းသောက်မယ် ဆိုပြီး လုပ်လာတယ်။ နင်ဖြစ်ရဲ့လားလို့ မေးတော့။ ဟာလေးလေးကလည်း မီးက အသက် ၂၀ ပြည့်တော့မှာ လုပ်လာသေးတယ်။ အဲ့ဒါနဲ့ ချကွာ ဆိုပြီး မှာပေးလိုက်တယ်။

သင်္ဘောက ညနေငါးနာရီလောက်ကနေ စထွက်လာတာ မနက် ၈ နာရီလောက်မှ ကွာလာလန်ပူကို ရောက်မှာဆိုတော့ ပင်လယ်ထဲ တစ်ညလုံး မောင်းမှာလေ။ ညနေစာ ဖရီးရတာဆိုတော့ ဟိုစားဒီစား၊ ဘီယာလေးမှာသောက်လိုက်နဲ့ တူဝရီးနှစ်ယောက် နည်းနည်းထွေလာကြတယ်။ ကုန်းပတ်ပေါ်မှာလည်း မှောင်နေပြီမို့ ဘာမှ ကြည့်စရာမရှိ။ နိုက်ကလပ်တွေ ရှိရာလည်း ကျူပ်က မသွားချင်။

မီးမီးကို မေးကြည့်တော့ သူကလည်း မသွားချင်ဘူးတဲ့၊ ဒီညတော့ အခန်းပဲ ပြန်အိပ်ရအောင် လေးလေး ရာ ဆိုတာနဲ့ ကျုပ်တို့ ၂ ယောက် ရိမ်းတိမ်းယိုင်တိုင်နဲ့ ကိုယ့်အခန်းဆီ ပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ သင်္ဘောကလည်း လှိုင်းကြောင့် မသိမသာ လှုပ်တာနဲ့ ဘီယာ အရှိန်လေးနဲ့ ဆိုတော့ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တိုးတိုးခွေ့ခွေလေးနဲ့ ပြန်လာကြသဗျ။ သူ့ကိုယ် အိအိလေးရဲ့အထိအတွေ့နဲ့ ကျူပ်လီးကတော့ ဘောင်းဘီအောက်မှာ တော်တော်ကို တင်းမာနေပြီ။

အခန်းထဲရောက်တော့ သူက ရေချိုးခန်းထဲ အရင်ဝင်ပြီး တီရှပ်နဲ့ ပါဂျားမား ဘောင်းဘီရှည်ဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတယ်။ ဟိုက် ဒီကောင်မလေး တီရှပ်အောက်မှာ ဘာမှ မဝတ်ထားပါလား၊ သူ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ချွန်နေတာ တွေ့နေရတယ်။ ကျုပ်လည်း ရေချိုးခန်းထဲဝင် သေးပေါက်ပြီး ဘောင်းဘီနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး လုံခြည်လဲဝတ်လိုက်တယ်။ အပေါ်က တီရှပ်ကတော့ လဲမနေတော့ဘူး။

ရေချိုးခန်းအပြင်ထွက်လာတော့ ပုဆိုးအောက်က လီးကြီးတောင်နေတာကို မီးမီး မမြင်ရအောင် ခါးလေးကိုင်းပြီး မသိမသာ ထွက်လာရတယ်။ မီးမီးက မီးတောင် မှိန်ထားပြီး စောင်အောက်ဝင်နေပြီ။ အခန်းထဲမှာလည်း အဲယားကွန်းကို အပီတင်ထားတော့ နည်းနည်းလေး အေးနေတယ်လေ။

ကျူပ်လည်း သူ့ဘေးကနေ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး စောင်ထဲ ဝင်လိုက်တယ်။ သူက ကျူပ်ဘက်ကို လှည့်လာပြီး ကျူပ်ကို လာဖက်တယ်။ ဟိုက် ဒုက္ခပဲ။

သူ့နို့သီး ချွန်ချွန်တွေက ကျူပ်ရင်ဘတ်ကို လာထောက်နေပြီး ကျူပ်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း သူ့ဗိုက်ကို သွားထောက်နေမိပြီဗျာ။ ကျူပ်ပါးစပ်က အလိုလိုပဲ သူနှုတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်မိတော့တယ်။ သူ့လက်တွေက ကျူပ်လည်ဂုတ်မှာ သိုင်းဖက်လာတော့ ကျူပ်လက်ဖဝါးတွေက သူ့တီရှပ်အောက်ကလျှိုဝင်ပြီး သူ့နို့ကြီးတွေကို နှယ်ပေးနေမိပြီ။

အခုမှတော့ မထူးတော့ဘူးဆိုပြီး သူ့တီရှပ်ကလေးကို လှန်တင်ပြီး နို့လေးတွေကို ကုန်းစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ နို့လေးတွေကတော့ အတော်မိုက်သဗျား။ အပျိုနို့လေးတွေ ဆိုတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အလုံးသေးလေးတွေပေါ့။

မီးမီးကတော့ လူးလွန့်နေပြီး ကျူပ်ကိုလည်း သူပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ လာညှပ်တယ်ဗျ။ ကျူပ်က သူ့ပဂျားမားကို ခါးမျှော့ကြိုးကနေ ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ ဖင်ကြွပေးတယ်။ အောက်မှာလည်း အတွင်းခံ လုံးဝမရှိဘူး။

ကျူပ်လည်း ပုဆိုးကို ကန်ထုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပထမဆုံးအချီ ဆိုတော့လည်း အရမ်းတင်းပြီး လိုးချင်စိတ်က မွန်နေပြီဆိုတော့ ဘာမှ နူးနပ်မနေတော့ဘူး။ ကျူပ်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ကလေးကလည်း အရည်တွေ ရွှဲနေပြီလေ။

လီးကို အသာလေး ထိုးထည့်လိုက်တော့ စေးစေးလေး ဝင်သွားတယ်။ သူ့လက်တွေက ကျူပ်ကျောကုန်းကို ကုတ်လာတယ်။ အသံလေးလည်းထွက်လာတယ်။ အင့်.. လေးလေး .. တဲ့ ။ အဲဒါပဲ နောက် ဘာမှ မပြောတော့ဘူး။ အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းလေးနဲ့ ကျူပ်ကို တင်းတင်းလေးပဲ ဖက်လာတယ်။

စေးစေးလေးနဲ့ နူးညံ့နေတဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ အဆုံးထိ ဝင်သွားတယ်၊ ဘာမှ အတားအဆီးမရှိဘူး။ ဒီအရွယ်၊ ဒီခေတ်မှာ အပျိုစင်လို့တော့ မျှော်လင့်မထားတော့ သိပ်တော့လည်း မအံ့သြပါဘူးဗျာ။ ကျူပ်ကလည်း အဲ့လို အနေအထားကို ကြိုက်ပါတယ်။ ကိုယ်လည်းမနာ သူလည်းမနာ အရသာတန်းရှိတဲ့ ဟာမျိုးပေါ့။

လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားတာနဲ့ ကျူပ်လည်း ဖင်ကို ကြွကြွပြီး ဆောင့်တော့တာပေါ့။ သူကလည်း အောက်က ကော့ကော့လာတယ်ဗျ။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ ခဏလေးနဲ့ ကျူပ်လီးကြီးက သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားတယ်။ သူလေးတောင် ပြီးမပြီး မသိလိုက်ဘူး၊ အဟီး။

ကျူပ်လီးက သုတ်ရည်တွေ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ တဖြောဖြော ပန်းထုတ်ပြီးတော့ ကျူပ်တို့ ဆီးခုံနှစ်ခု ဖိကပ်ထားပြီး တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး နှပ်နေလိုက်ကြတော့တယ်။

——————————————-

ကျူပ်တရေးနိုးလာတော့ သင်္ဘောကြီးက တအိအိပဲ။ တကယ်က အခန်းထဲနေလို့တာ မောင်းလို့ မောင်းနေမှန်းတောင် မသိရပါဘူးဗျာ။ မနေ့ညက မီးမှိန်မှိန်လေးက အခု နိုးလာတော့ မျက်စေ့က ကျင့်သားရနေလို့လားမသိ၊ လင်းထိန်နေသလိုပဲ။

မီးမီးကတော့ ဘေးမှာ အသက်မှန်မှန်လေးရှူလို့ အိပ်မောကျနေတယ်။ ကျူပ်ကိုခွထားတဲ့ သူ့ပေါင်လုံးကို အသာလေးမပြီး အိပ်ယာပေါ်က ထလိုက်တော့ သူလူးလွန့်ပြီး နိုးလာတယ်။ လေးလေး ဘယ်သွားမလို့လဲလို့ အိပ်ချင်မူးတူး အသံလေးနဲ့ မေးတယ်။

ကျူပ်လည်း ရှူးသွားပေါက်မလို့လို့ ပြောပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ သေးပေါက်ပြီး လီးကို ဆပ်ပြာရည်နဲ့ သေချာဆေးကြောလိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းတံခါး ဖွင့်လိုက်တော့ မီးမီး ထလာတယ်။ အပေါ်က တီရှပ်ပဲ ဝတ်ထားပြီး အောက်က ဘာမှ ဝတ်မထားဘူး။ ဒါပေမဲ့ တီရှပ်က ပေါင်လယ်နားထိ ရောက်နေတော့ ပေါင်လုံးလောက်ပဲ မြင်ရပါတယ်။

သူလည်း ရှူးပေါက်ချင်လို့ ထင်ပါတယ် ကျူပ်ကို ဘာမှမပြောတော့ပဲ ရေချိုးခန်းထဲကို အမြန်ဝင်သွားတယ်။ ကျူပ်လည်း အခုကြတော့ မျက်လုံးက ပြန်ကျယ်လာပြီဗျ။ ဗိုက်လည်း နည်းနည်းဆာလာသလိုပဲ။ အိမ်မပျော်သွားခင်လေး ကိုယ့်တူမကို လိုးလိုက်ရတယ်ဆိုတာလည်း စိတ်ထဲမှာက ရှိနေပြီး၊ အခုလည်း တစ်ခန်းထဲ၊ ဒီညအပြင် နောက်ထပ် ၂ ည အတူတူ အိပ်ရဦးမယ်ဆိုတာ သိတော့ လီးက နည်းနည်း ပြန်မာချင်လာတယ်။

အခုတော့ တစ်ခုခု သွားစားရဦးမယ်လေ ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ဘောင်ဘီတိုတစ်ထည် ကောက်ဆွဲဝတ်လိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မီးမီးလည်း ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ကျူပ်ကသာ မျက်နှာပူသလိုလို ဘာပြောရမှန်း မသိသလိုလို ဖြစ်နေတာ ။ သူက ကျူပ်အနားရောက်တော့ ကျူပ်ပါးကို ရွတ်ကနဲ နမ်းလိုက်ပြီး ဗိုက်ဆာတယ် လေးလေး၊ တစ်ခုခု ထွက်စားရအောင်တဲ့။ ပြောပြီး သူ့အဝတ်ပုံထဲက ပင်တီလေး တစ်ထည်ထုတ်ပြီး ကောက်စွပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ဆံပင်ကို သူ့ဘရှပ်နဲ့ နည်းနည်း ဟိုသပ်ဒီသပ်လုပ်ပြီး သွားရအောင်တဲ့။

ဟဲ့ နင်အောက်က ဘာမှ မဝတ်တော့ဘူးလားဆိုတော့၊ ပင်တီ ဝတ်ပြီးပြီလေတဲ့၊ တီရှပ်က ပေါင်လည်ရောက်နေတာ ဘယ်သူမှ မသိပါဘူးတဲ့။ အင်းလေ သူရတယ်ဆို ပြီးတာပဲပေါ့။ ကျူပ်တို့ အခန်းထဲက ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။

ညဘက်တော့ စားစရာ များများစားစား မရှိတော့ဘူး။ နည်းနည်း အေးချင်နေပြီဖြစ်တဲ့ ပီဇာလေး တစ်စိတ်နှစ်စိတ်လောက် ယူစား၊ အိုက်စ်တီးလေး သောက်ပြီးး ဘေးပြတင်းပေါက်ကနေ မှောင်မဲနေတဲ့ ပင်လယ်ရေပြင်ကြီးကို ကြည့်နေမိတယ်။ စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာလည်း သန်းခေါင်ကျော်နေပြီမို့ လူသိပ်မရှိပေမဲ့ အပြတ်ကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျူပ်ကသာ နည်းနည်း စိတ်ထဲမှာ အပြစ်ရှိသလို ဖြစ်နေတာ မီးမီးကတော့ အေးဆေးပဲ။ ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ စားသောက်နေတယ်။ သူလည်း စားသောက်ပြီးသွားမှ

“ လေးလေး ကုန်းပတ်ပေါ် လျှောက်ကြည့်ရအောင်၊ မီးတစ်ခါမှ အဲလို ပင်လယ်ထဲ မစီးဖူးဘူး”

“ အင်းလေ သွားကြတာပေါ့”

ဆိုပြီး အပေါ်ဆုံးအထပ်က ကုန်းဘတ်ပေါ်ကို တက် သွားကြတယ်။ လကလည်း သိပ်မသာတဲ့ညမို့ အဝေးနေရာတွေက မှောင်မဲနေပေမဲ့ သင်္ဘောပေါ်မှာကတော့ တချို့နေရာတွေက လင်းထိန်နေပြီး တချို့နေရာတွေက အမှောင်ရိပ်ကျနေတယ်။ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် နည်းနည်းလေး အရိပ်ကျတဲ့နေရာလက်ရမ်းနားမှာ ရပ်ပြီး ပင်လယ်ပြင်ကို ကြည့်နေမိကြတယ်။

လေကလည်း နည်းနည်းလေး တိုက်နေတော့ နည်းနည်းအေးသလို ဖြစ်လာလို့ မီးမီးက ကျူပ်ရင်ခွင်ထဲ ဝင်လာတယ်။ ကျူပ်လည်း ဘာရယ်မဟုတ် အလိုလို သူ့ကိုယ်လေးကို နောက်က ဖက်ထားမိတယ်။ ကျူပ်ညီလေးကတော့ အထိအတွေ့ကြောင့် ချက်ချင်းကို မာတက်လာတယ်။ မီးမီးကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ ကျူပ်ရင်ခွင်ထဲကို ပိုပြီးတိုးဝင်လာတယ်။ နောက်သူ့လက်တစ်ဖက်ကို နောက်ပစ်ပြီးကျူပ်လီးကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ ပွတ်ပေးလာတယ်။ အဲတော့လည်း လီးက တဖြည်းဖြည်း မာတောင်လာတာပေါ့။

အခန်းပြန်ကြရအောင်ကွယ်လို့ ကျူပ်ပြောလိုက်တော့ အင်း ဆိုပြီး ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် ဦးလေး တူမနဲ့ မတူ၊ သမီးရည်းစားနှစ်ယောက်လိုပဲ ဖက်ပြီး ပြန်ခဲ့ကြတယ်။

ကျူပ်တို့ အခန်းထဲ ပြန်ရောက်လို့ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့၊ အိပ်ယာစင်ဘေးမှာ ရပ်လိုက်ရော မီးမီးက ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ကျူပ်ရှေ့မှာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ကျူပ်ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ ကျူပ်ကောင်ကြီးက ခုနကတာ်းက မာနေတာ ဖြောင်းကနဲ ထွက်လာတာပေါ့။ အဲဒါ သူ့လက်ကလေးနဲ့ တစ်ချက်နှစ်ချက် ကွင်းလေး တိုက်ပေးလိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်လေးနဲ့ ငုံလိုက်တယ်။

အား.. ကျူပ်အကြောတွေတောင် တုန်တက်သွားတယ်။ အာငွေ့နွေးနွေးလေးရယ် နှုတ်ခမ်းအေးအေးလေးရယ်။ အရသာနှစ်ခု ကျူပ်လီးအရင်းနဲ့ အဖျားမှာ တွေ့နေရတယ်။ နောက်တော့ စုပ်လိုက်တာ တစစ်စစ်နဲ့ အာ့ တော်တော်ကောင်းတာပဲ။ ဘယ်တုန်းကများ အဲဒီဟာတွေ တတ်နေပါလိမ့်လို့ လည်း တွေးနေမိတယ်။

ကျူပ်လည်း ပုလွေမှုတ်တော့ ခံဖူးပါတယ်ဗျာ။ ဒါပေမဲ့ သူကလေးက ကောင်းလွန်းအားကြီးတယ်။ ကျူပ် သူ့ခေါင်းလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ဆောင့်မလိုးမိအောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။ နောက် ကျူပ်လုံးဝ မထင်မှတ်တာ ဖြစ်သွားတာ။ သူ ကျူပ်လီးထိပ်ကို လည်ချောင်းထဲထိအောင် သွင်းလိုက်တာပဲ။

ကျူပ်လီးထိပ်ဖူးက သူ့အာသီးလေးကို ထိပြီး လည်ချောင်းထိပ်လေးမှာ ကြပ်ပြီး ထိုးဝင်သွားတော့ ကျူပ်မနေနိုင်တော့ဘူး။ တစ်ချက်နှစ်ချက် လည်ချောင်းကို ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်မိတယ်။ အဲ့ဒါ နောက်ဆုံး ထိန်းထားနိုင်တာပဲ။ ကျူပ်လီးထိပ်က လရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့ သူ့လည်ချောင်းထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်မိတယ်။ ကျူပ်ဒူးတွေတောင် ကွေးညွှတ်သွားတယ်။

သူလည်း ကျူပ်လီးကြီးကို လည်ချောင်းထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ပါးစပ်ထဲမှာ ငုံရက်ကပဲ သုတ်ရည်တွေကို တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်လိုက်တော့တယ်။ အား အဲဒါ ကျူပ်ပထမဦးဆုံးအကြိမ် deep throat ဆိုတာ ကိုယ့်ကို လုပ်ပေးတာ ခံဖူးလိုက်တာပါပဲ။ နောက်ဆုံးအကြိမ်တော့ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ သဘောပေါက်ကြမှာပါ။ ဟဲဟဲ။

ကျူပ်လရည်တွေ အကုန်မျိူချပြီးတော့မှ မတ်တတ်ထရပ်ပြီး ကျူပ်ကို ဗိုက်ခေါက်လိမ်ဆွဲပြီး မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက်ထိုး၊ ဟွန်းလူပျိုကြီး ဘယ်ကတည်းက အောင်းထားလည်း မသိဘူး၊ တစ်ခါထဲ တစ်ဂါလံလောက်ရှိမယ်၊ ဗိုက်တောင်ဝသွားတယ်တဲ့။ ကျူပ်ကို နောက်ပြီး ရေချိူးခန်းထဲ ဝင်သွားပါရော။

မီးမီး ရေချိုးခန်းထဲက သန့်စင်ပြီး ထွက်လာတော့ ကုတင်ပေါ် (တကယ်တော့ နံရံက ဆွဲချထားတဲ့ အိပ်ယာစင်ပါ) တက်လှဲတော့၊ ကဲ ဒီတစ်ခါ လေးလေး ပြုစုရမယ့် အလှည့်ဆိုတော့ ရပါတယ် လေးလေးရယ်တဲ့။ လုပ်ချင်မှပါ အားနာပြီး လုပ်ပေးစရာမလိုပါဘူးတဲ့။ စပ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျူပ်ကို လာနောက်နေသေးတယ်။

ကျူပ်က ဟဲ့ ငါက နင့်စောက်ဖုတ်ကို ယက်ချင်လို့ဟေ့ ရှင်းပြီလားလို့ ပြောလိုက်တယ်။

ကျူပ် သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး ပင်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ နောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တွန်းကားပြီး သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို အပီယက်တော့တာ။ စောက်စိလေးကို လျှာဖျားနဲ့ ထိုးတော့ တအိအိနဲ့ ဖင်ကို ကော့ကော့လာတယ်။ နောက်တော့ ကျူပ်က သူ့စောက်စေ့လေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ ဖိပွတ်ပေး၊ လျှာကိုလည်း သူ့စောက်ဖုတ်အတွင်းထဲ ထိုးထည့်၊ နောက်လက်တစ်ဖက်က လက်ချောင်းကို တံတွေးဆွတ်ပြီး သူ့ဖင်ပေါက်လေးထဲကိုပါ ထိုးထည့်တော့ ကော့လန်တွန့်လိမ်ပြီး ပြီးသွားတယ်။

ကောင်မလေးက အရည်တွေ ရွှမ်းလိုက်တာလည်း မမေးနဲ့။ ကျူပ်မေးစေ့ တစ်ခုလုံးကို စိုရွှဲပေပွသွားတာပဲ။ သူလည်းမောပြီး နား၊ ကျူပ်လည်း နည်းနည်း မောသွားတော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ပြီး နားလိုက်ကြတယ်။ ကျူပ်က သူ့တီရှပ်ကို လှန်တင်ပြီး ချိုချိုတွေကို ဇိမ်ခံစုပ်နေမိတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် အားလေး ထည့်စုပ်လိုက်တဲ့အခါ သူ့လက်တွေက ကျူပ်ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လာပြီး ဆုပ်ဆုပ်ဆွဲတယ်။

ကျူပ်လည်း လီးပြန်တောင်လာတယ်။ သူ့ပေါင်လုံးတွေကို ကျူပ်လီးကြီးက ထောက်မိနေတော့ သူလည်းသိတာပေါ့။ လေးလေး လုပ်ချင်လုပ်တော့လေ၊ မီးလည်း စိတ်ပြန်ထလာပြီတဲ့။ အေးဟာ ဒီတစ်ခါ ခွေးလိုးလိုးမယ်၊ လေးဘက်ထောက်ပေး ဆိုတော့ ချက်ချင်းပဲ အိပ်ယာပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးတယ်။

သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက စောစောကမှ ကျူပ်ယက်ထားတဲ့ တံတွေးတွေ စောက်ရည်တွေက ခြောက်သွားပေမဲ့ အတွင်းက စောက်ရည်ကြည်တွေက ပြန်စိုနေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျူပ်လည်း အနောက်က မုဆိုးထိုင်နဲ့ လီးကြီးကို သူ့အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ဒေါ့ဂီ ကောင်းကောင်းဆွဲတော့တာပဲ။ သူကလည်း အသံမျိုးစုံနဲ့ကို ငြီးတယ်။ ကျူပ်ကလည်း အားကုန်ထည့်ဆောင့်တာ။

နှစ်ယောက်စလုံး တော်တော်ကြာတယ်။ နောက်တော့ ကျူပ်လည်း ဆောင့်နေရင်းက သူ့ဖင်ကြီး နှစ်လုံးကြားက ဖင်ပေါက်လေးကို လက်မနဲ့ ထိုးဆော့လိုက်တော့ အား အီး လေးလေး မီးပြီးပြီ ဆိုတာနဲ့ ကျူပ်လည်း ထိန်းမနေတော့ပဲ သုတ်ရည်တွေ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာပဲ ညှစ်ထည့်ရင်း ပြီးသွားတော့တယ်။

အဲလိုနဲ့ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက်လည်း ညားခါစ လင်မယား ဟန်းနီးမွန်းလို ဖြစ်နေကြတာပေါ့။ အခန်းထဲမှာ လိုးလိုက်၊ နည်းနည်းလေး ငြီးစီစီဖြစ်ရင် အပြင်ထွက် ပင်လယ်လေလေး ရှူလိုက်ပေါ့။ ကျူပ်က သူ့ကို ဖင်လုပ်ချင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူက တစ်ခါမှ အလုပ်မခံဖူးဘူးတဲ့၊ နာမှာကြောက်တယ်တဲ့။ ကျူပ်က နာရင် ဆက်မလုပ်ဘူးလို့ စမ်းရမလားဆိုတော့ အင်း လုပ်ကြည့်တဲ့။

အဲဒါနဲ့ နောက် အစားသွားစားကြရင်းနဲ့ သင်္ဘောက ပေါင်မုန့်နဲ့ စားဖို့ ချထားပေးတဲ့ ထောပတ်အထုပ်လေးတွေ လက်တစ်ဆုပ်လောက် နိုက်ယူလာခဲ့တယ်။ သူ့ကို ဘာဂျာပေးတဲ့အချိန်မှာ ထောပတ်ထုပ်လေးတစ်ထုပ် အကုန်နီးပါး ဖင်ထဲ ထိုးထည့်ပြီ; လက်နဲ့ ကလိုင်းပေးတော့တာ။ ပထမ လက်တစ်ချောင်း၊ နောက်တော့ လက်နှစ်ချောင်း၊ ထောပတ်ထပ်ထည့် ထပ်ကလိုင်းပေးတယ်။ လက်သုံးချောင်းလောက် ဝင်တာအထိ ခံနိုင်လာတယ်။

တကယ်က တစ်ခါထဲတော့ မဟုတ်ဘူး။ တစ်ခါလိုက်ကလိုင်းလိုက် စောက်ဖုတ်ကို လိုးလိုက်၊ နောက် သူကိုယ့်ကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေတုန်းလည်း ဆစ်စတီနိုင်းလို လုပ်ရင်း ထောပတ်ထည့် ကလိုင်းတာ၊ နောက် လက်သုံးချောင်းကို သူခံနိုင်ရည်ရှိလာမှ လီးစထည့်တော့တာ။

ပထမတော့ သူက နာတယ်လို့ ပြောတယ်။ ကျူပ်က ပြန်မဆွဲထုတ်သေးပဲနဲ့ ဝင်သလောက်မှာ ရပ်ထားလိုက်တယ်။ သူနည်းနည်း အသားကျသွားပြီးတော့ ရတယ်လို့ပြောမှ နည်းနည်း ဆက်သွင်းတယ်။ အဖော်တော့ စွတ်ထားရတာပေါ့။ နောက်တော့ တစ်ချောင်းလုံးကို ဝင်သွားတယ်။ အဲဒီအတိုင်းလေး ကပ်ပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့ရှေ့ဖက်ကို လက်နဲ့ပတ်ပြီး စောက်စေ့လေးကို ကလိတယ်။ အဲဒီမှာ ဖင်က လှုပ်လှုပ်ရွရွ ဖြစ်လာတယ်။ မကြာပါဘူး သူ့ဖင်ကို ကောင်းကောင်းလိုးလို့ ရသွားပါတယ်။

ဖင်ကလည်း စေးစေးလေးဆိုတော့ လိုးလို့ကောင်းတယ်။ သူလည်း အော်ဟစ်ငြီးတာပဲ။ နောက်တော့ တဖုန်းဖုန်း ဆော်ရင်းနဲ့ လရည်တွေ အဖော်ထဲမှာ ပန်းထွက်သွားတယ်။ သူ့စောက်စေ့ကိုလည်း လက်နဲ့ ဆက်ဖိပွတ်ပေးနေတော့ သူလည်း မကြာခင်ပြီးသွားတော့တယ်။

……………………………………………….

အဲ့လိုနဲ့ ကျူပ်တို့ တူဝရီးနှစ်ယောက် ဖဲမွှေ့ယာ မဟုတ်လို့ မအိစက်တဲ့ သင်္ဘောဘန့်ဘက်ပေါ်မှာ ချစ်တလင်းခေါ် ကောင်းကောင်းနဲ့ အိပ်၊စား၊ကာမ ဤသုံးဝကို မပျက်မကွက်ပဲ လုပ်နေခဲ့ကြတော့တာပေါ့။

နောက်ဆုံး စလုံးဆိပ်ကမ်းကို ပြန်လာမယ့် ညမှာ ကျူပ်တို့ ဒင်နာ ထိုင်စားကြတော့ ကျူပ်တို့စားပွဲမှာ လာစားကြတဲ့ တရုပ်အဖိုးကြီးနဲ့ စကားစမြည်ပြောရင်း ခင်သွားကြတယ်။

သူနဲ့အတူ သူ့သမီးလို့ ထင်ရတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပါလာတယ်။ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ချစ်စရာလေး။ စက်ကင်ဒရီတူး ပြီးလို့ စက်ကင်ဒရီ သရီး သွားတော့မယ်လို့ ပြောတယ်။ အဲဒီတရုပ်ကြီးကို မီးမီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေက အငွေ့ထွက်နေသလိုပဲ။မီးမီးကလည်း ကြည့်ဦးလေ။ ဝတ်ထားလိုက်တာ တီရှပ်ကို အောက်က ဘာမှမခံထားဘူး။ သူ့နို့လုံးတွေကလည်း နည်းနည်းထွားတော့ မောက်ထနေရတဲ့အထဲ နို့သီးခေါင်းနှစ်လုံးကလည်း ထောင်ထလို့။

အဲဒီ တရုပ်အဖိုးကြီးက စားပြီးတော့ သူ့အခန်းကို လိုက်လည်ဖို့ ဖိတ်တယ်ဗျ။ သူ့အခန်းက မာစကာဆွိ လို အထူးခန်းဆိုတော့ ကျူပ်လည်း တစ်ခါမှ မရောက်ဖူးလို့ စိတ်ဝင်စားတာနဲ့ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ တကယ့်ကို အပျံစားပဲဗျာ။ အဖိုးကြီးက တော်တော်ချမ်းသာပုံရတယ်။ အခန်းအနေအထားကို ကြည့်လိုက်တာနဲ့ တော်တော်ဈေးကြီးမယ်မှန်း သိသာတယ်။

အဖိုးကြီးက သူ့အခန်းထဲက မီနီဘားကနေ အရက်ပြင်းတွေ ထုတ်လာတော့ ကျူပ်လည်း အကြိုက်ပေါ့ ။ ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်ချကြတယ်။ မီးမီးက ဘီယာတစ်ဗူးယူပြီး တရုပ်မလေးက အချိုရည်တစ်ဗူးနဲ့ သူ့တို့ နှစ်ယောက်ကလည်း စကားလက်ဆုံ ကျနေကြတာပေါ့။

အဖိုးကြီးနာမည်က မစ္စတာတန် တဲ့။ သမီးလေး နာမည်က ဂျူလီယာတန် တဲ့။ ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့မှ သိလာတာက ကောင်မလေးက သူ့ရဲ့ မွေးစားသမီးတဲ့။ အဖိုးကြီးက စလုံးက ကုမ္ပဏီကြီးတစ်ခုကို ပိုင်တဲ့ သူဌေးကြီးတစ်ယောက်ပဲ။ သူ့သမီးလေး ကျောင်းပိတ်ရက် လိုက်ပို့တာတဲ့။

အဖိုးကြီးရဲ့ မျက်လုံးကစားပုံနဲ့ သူ့ရဲ့ စကားသွားလာ တွေ ကြည့်ရတာကတော့ မွေးပြီး စားထားတဲ့ သမီးလေးလို့တော့ ကျူပ်တော့ ထင်မိတာပဲ။ ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ အဖိုးကြီးရဲ့ စကားလမ်းကြောင်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လိင်ကိစ္စတွေဘက်ကို ရောက်လာတော့တာပေါ့။

မစ္စတာတန်က တခြားအခန်းတစ်ခုမှာ ဖုံးတစ်လုံးစီနဲ့ ဂိမ်းတွေ ဖလှယ်နေကြတဲ့ ဂျူလီယာတန်နဲ့ မီးမီး တို့ မကြားအောင် တိုးတိုးလေး စပြောပါတော့တယ်။ လိင်ကိစ္စတွေမှာ သူက အင်းစက်ကို စိတ်ဝင်စားကြောင်းနဲ့ စာအုပ်တွေ ဗီဒီယိုတွေထဲမှာလည်း အဲဒါတွေကို ရှာဖွေဖတ်ကြောင်း ပြောလာပါတယ်။

ကျူပ်ကလည်း သူဘာလမ်းကြောင်း လာတော့မယ် ဆိုတာကို ဓါတ်သိလို ဖြစ်နေတော့ ကျူပ်လည်း ဝါသနာပါကြောင်း ဖောရှောလုပ်တာပေါ့။ သူက ကျူပ်နဲ့ မီးမီးနဲ့က တကယ့် တူဝရီးအရင်းလား၊ ဘင်္ဂလား တူဝရီးလားလို့ မေးပါတယ်။ ကျူပ်က ခပ်တည်တည်နဲ့ ခင်ဗျားက ဘာထင်လို့လဲ၊ ကျူပ်တို့က တကယ့် တူဝရီး အရင်းပါ၊ သူမက ကျူပ် အစ်မရဲ့ သမီးပါလို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူ့မျက်လုံးတွေက အရောင်ပြောင်းလာတယ်။

မင်းတို့ကို ကြည့်ရတာ တူဝရီးထက် ပိုရင်းနေသလိုပဲတဲ့။ ကျူပ်က ခင်ဗျား ဘာဆိုလိုတာလဲ ဆိုတော့၊ သူ့ကို ဘယ်လိုမှ မထင်ပါနဲ့တဲ့၊ မင်းတို့ကို ပြောတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးတဲ့၊ သူ့ဘဝမှာတဲ့ တကယ့် အင်းစက်ကို မျက်စေ့နဲ့ တစ်ခါလောက် တပ်အပ်တွေ့ရရင် ဘယ်လောက်ကုန်ကုန် သူကြုံချင်လို့ပါတဲ့။

ကျူပ်ကလည်း ခင်ဗျားက ဘယ်လောက် အကုန်ခံနိုင်လို့လဲ ဆိုတော့၊ မင်းပြောပါတဲ့။ ကျူပ်လည်း စောက်မြင်ကပ်ကပ်နဲ့ ဂဏန်းတစ်ခု ပါးစပ်ထဲရှိတာ ကောက်ပြောလိုက်တယ်။ သူက အာ့တာတော့ များတယ်တဲ့၊ တစ်ဝက်လောက်တော့ သူဖြုံးဖို့ စိတ်ကူးထားတယ်တဲ့။ တကယ်တော့ တစ်ဝက်တောင် ငွေကြေးပမာဏက တော်တော်များနေပါပြီ။

ကျူပ်ကလည်း ကိုယ်နဲ့လည်း မသိ၊ ဗမာလည်း မဟုတ် ဆိုတော့ စိတ်ထဲမှာ သိသွားလည်း အရေးမကြီးဘူးပေါ့။ လူရှေ့မှာ မီးမီးကို လုပ်ပြရမှာကိုလည်း စိတ်ထဲမှာ တမျိုးတော့ ဖြစ်မိတယ်။ လီးတောင် နည်းနည်း မာလာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျူပ်လည်း အဲ့လို ငွေနဲ့ပေါက်ပြီး လူကိုခိုင်းတာ စောက်မြင်ကကပ်တော့ သူ့ကိုပြန်ပြီး ရစ်လိုက်တယ်။

မင်း အော်ဖာလုပ်တဲ့ ပိုက်ဆံနဲ့ဆိုရင် ငါလည်းတစ်ခု တောင်းဆိုမယ်လို့ ဆိုတော့ ဘာလဲတဲ့။ အဲဒါနဲ့ မင်းရဲ့ သမီးကိုလည်း ငါလိုးရမှ အဲဒီ အော်ဖာကို လက်ခံမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။

သူက တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ရင်း မင်းက တော်တော် တော့ ဈေးညှိတတ်တာပဲတဲ့၊ စီးပွားရေးသမားကောင်း ဖြစ်နိုင်တယ်တဲ့။ သူက ကျူပ်မထင်မှတ်ပဲနဲ့ သဘောတူတယ်လို့ ပြောချလိုက်ရောဗျ။

ကျူပ်လည်း တအားကို စိတ်တက်ကြွသွားတယ်။ သူ့သမီးလေးက ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေးပေမဲ့ အသားအရည်က မွတ်ပြီး ဖွေးနုနေတာပဲဗျ။ ဟို ဂျပန်ကားတွေထဲက ကျောင်းသူလေးတွေအဖြစ် သရုပ်ဆောင်တဲ့ ဂျပန်မလေးတွေလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ မီးမီးကို ဘယ်လိုပြောပြီး စည်းရုံးရမလဲ ဆိုတာကို နည်းနည်း ခေါင်းစားသွားတယ်။

အဲ့တာနဲ့ ငါ့ဘက်ကတော့ သဘောတူတယ်၊ ငါ့တူမ ကို မေးကြည့်ရဦးမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ မင်း စည်းရုံးကြည့်လိုက်လေတဲ့၊ မရတော့လည်း ငါတို့ ပြန်ခွာကြတာပေါ့ကွာတဲ့၊ ငါ့သမီးကတော့ ပိုင်ပါတယ်တဲ့၊ ငါပြောရင် ဖြစ်တယ်တဲ့။

မီးမီးကိုတော့ ကျူပ်က ငွေကြေးအကြောင်း မပြောတော့ဘူး။ ကိုယ့်အမျိုးအကြောင်း ကိုယ်သိတယ်။ အလကားဆိုရင် အားနာလို့ လုပ်ပေးလိုက်တတ်ပေမဲ့၊ ပိုက်ဆံပေးမယ်ဆိုရင်တော့ မာနကြောင့် သေတောင်လုပ်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာ။

တကယ်တော့ သူ့ကို အိမ်က ထောက်ပံ့နေရတဲ့ ပိုက်ဆံ ပမာဏက မသေးဘူး။ သူ့အဖေ တက္ကဆီဆွဲတာနဲ့ အမေရဲ့အလုပ်နဲ့ ဆိုတာက တော်တော့်ကို ချိုးခြံရမှာ။ ကျူပ်က စဉ်းစားထားတာက ဒီဘဲကြီး ဆီက ရသမျှ မီးမီးကို အကုန်ပေးလိုက်မယ်၊ ကိုယ့်အတွက်ကတော့ ဂျူလီယာတန်လေးကို လိုးရရင် အမြတ်ဖြစ်နေပြီ။ အဲ့လိုဟာလေးတွေက စိတ်ကူးယဉ်ထဲမှာတာ လုပ်ဖူးတာကိုးဗျ။

မီးမီး ဟိုဘဲကြီးက နင့်ကို စိတ်ဝင်စားနေတယ်လို့ ပြောတော့ သိသားပဲတဲ့၊ လေးလေးက ဘာလဲ ကပ်ကိုး လုပ်ချင်လို့လားတဲ့။

ကပ်ကိုးဆိုတာ ခင်ဗျားတို့ သိကြတဲ့ အတိုင်းပဲလေ။ ကိုယ့်မိန်းမကို တခြားယောက်ျားနဲ့ ဖြစ်နေတာကို ကြည့်ချင်တဲ့ ကောင်မျိုးတွေလေ။ အဲတော့ ကျူပ်လည်း ရောချရတာပေါ့။ ဖီလင် တစ်မျိုးပေါ့ကွာ။ နောက်ပြီး ဂျူလီယာတန်လေးကိုလည်း ငါဆွဲလို့ ရမယ်လေ။ အဟီး။

နင် စိတ်မပါရင်တော့ မလုပ်ပါဘူးဟာ ဆိုတော့ ဒီဘဲကြီးကို ကြည့်ရတာ ဂျူလီယာ့ကိုလည်း ဖြုတ်နေပုံပဲ၊ ဘာလို့ မီးကို စိတ်ဝင်စားတာလဲတဲ့။ တစ်ခုခုတော့ ရှိမယ်တဲ့။ မီးမီးကလည်း အပါးလေ။ အဲတော့ ကျူပ်က သူ့ကို ပြောပြရတယ်။ ဒီဘဲကြီးရဲ့ ဖန်တက်စီနဲ့ ကျူပ်က ဒီဘဲကြီးကို ငါတို့က ဦးလေးနဲ့ တူမအရင်း၊ ငါက နင့်ကို လိုးနေတာလို့ ပြောလိုက်လို့၊ သူက အရမ်း စိတ်တက်ကြွနေတာလို့၊ ဆိုတော့ ထင်သားပဲတဲ့။

အဲဒီအချိန်မှာ ဂျူလီယာလေးကို အဖိုးကြီးက ဘာပြောလိုက်လို့လဲ မသိဘူး အခန်းတစ်ခုထဲ ဝင်သွားတာတွေ့ရတယ်။ ကျူပ်တို့လည်း ဧည့်ခန်းကြီးထဲက ဆိုဖာပေါ် ပြန်ရောက်လာကြတယ်။ မစ္စတာတန်က မျက်ခုံးလေး မသိမသာ ပင့်ပြီး မေးတဲ့ပုံပြလို့ ကျူပ်ကလည်း မျက်စေ့တဖက်မှိတ်ပြီး အိုကေကြောင်း အချက်ပေးလိုက်ရတယ်။

နောက်တော့ ကျူပ်လက်တွေက ဘေးနားမှာ ကျူပ်ကို မှီပြီးလာထိုင်နေတဲ့ မီးမီး ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လိုက်တယ်။ ကျူပ်က ခေါင်းငုံ့ပြီး မီးမီးနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်တော့ မီးမီးက သူ့လက်ထဲက ဘီယာပုလင်းကို စားပွဲပေါ်လှမ်းတင်လိုက်ရင်း ကျုပ်လည်ကုတ်ပေါ်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ တွဲခိုလာခဲ့တယ်။ မီးမီးကလည်း နဂိုထဲက သရီးဆမ်းကို စမ်းချင်နေလို့လား မသိဘူး၊ ကျူပ်ကို စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ပြန်နမ်းရင်း သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ တက်ခွလာခဲ့တယ်။

ကျူပ်လည်း မီးမီးဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို အောက်အနားစကနေ ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်က မချွတ်ပစ်လိုက်တော့ သူက လက်မြှောက်ပေးလာပါတယ်။ ဘရာဇီယာမပါလို့ ခုန်လှုပ်ပြီး ထွက်လာတဲ့ နို့နှစ်လုံးကြားမှာ ကျူပ်နှာခေါင်းမြုပ်ပြီး နမ်းရှုတ်လိုက်ရင်း မျက်နှာနှစ်ခုလုံးကို ပွတ်သပ်ပစ်လိုက်တယ်။ မီးမီး ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကလည်း မာတောင်လို့လာနေပါပြီ။

ကျူပ်က မီးမီးနို့သီးခေါင်းတွေကို ငုံပြီး တစ်ဖက် တစ်လှည့်ဆီ စို့ပေးရင်း မီးမီးဘောင်းဘီကို လက်နဲ့ စမ်း ချွတ်နေလိုက်တယ်။ မီးမီးက ကျုပ်ရဲ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဖွပြီး ဆော့ကစားနေတယ်။ ဘောင်းဘီကျွတ်သွားလို့ ကျူပ်ပေါင်ပေါ် ခွထားတဲ့ မီးမီးဆီက စိုစိုစွတ်စွတ် အရည်တွေက ကျူပ်ပေါင်ပေါ် လာစိုနေတာ ခံစားနေရတယ်။ ကျုပ်ဘောင်းဘီတို ပွပွက ပေါင်ရင်းပေါ် လိပ်တက်နေတာကိုးဗျ။

ကျူပ်လီးကလည်း အရမ်းကို မာတောင်နေတာမို့ ကိုယ့်ဘာသာ ဖင်ကြွပြီး ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ မာတောင်နေတဲ့ ကျူပ်လီးကြီးက မီးမီးစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို ချော်ထိုးလိုက်တော့ မီးမီးဆီက အသံလေး ထွက်လာပါတယ်။ သူက ကိုယ်ကို အသာလေးကြွလို့ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်အဝမှာ တေ့ပေးလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို အသာလေး နှိမ့်ချလိုက်တော့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျုပ်ကောင်ကြီး တအိအိနဲ့ တိုးဝင်သွားပါတော့တယ်။

ကျူပ်တို့နှစ်ယောက် တဏှာကြောတွေ မွန်ထပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ခဏမေ့သွားလိုက်တာ ဘေးနားက ငြီးသံကြားလိုက်မှ သတိပြန်ရလာပါတယ်။ မစ္စတာတန်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ရင်း ကျုပ်တို့ကို ကြည့်ရင်း သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ့လီးကြီးက ကျုပ်လီးနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပါပဲ။ သူ့လီးကြီးက ဖြူဖွေးနေပြီး ကျူပ်လီးကြီးက ညိုနေတာပဲ ကွာခြားပါမယ်။ အဲဒီအချိန်မှာတော့ မီးမီးက ကျုပ်ကိုယ်ပေါ်မှာ မြင်းစီးသလို တက်လုပ်နေပါပြီ။

မီးမီး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ကျုပ်ပေါ်မှာ တက်ဆောင့်ပြီးတဲ့အချိန် သူ့ကို ကျုပ်က လက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းရင်း ခဏရပ်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပေးပြီးတော့ ကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ကျူပ်လီးကြီးကိုတော့ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက မချွတ်ဘူးလေ။

အခုတော့ ကျူပ်က ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်ရက်၊ မီးမီးက ကျုပ်ကို ကျောပေါ်ပြီး ကျုပ်ပေါင်ပေါ်မှာ ခွထိုင်ရက်သားနဲ့ မစ္စတာတန်ကို မျက်နှာမူလို့ ။ ကျုပ်က မီးမီးခါးလေးကို မပြီး ကြွပေးလိုက်တော့ သူက ထိုင်ထလုပ်ပြီး ကျုပ်လီးကြီးပေါ် စီးပြန်ရော။ အဲ့ဒီအချိန်မှာတော့ မစ္စတန်က ကျူပ်တို့ရှေ့မှာ မတ်တတ်ရပ်ရက် ရောက်လာခဲ့တာပေါ့။ ကိုယ်လုံးတီးမို့ သူ့လီးကြီးက တရမ်းရမ်းနဲ့ပေါ့။

မီးမီးက မစ္စတာတန်ရဲ့ လီးကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခေါင်းလေးကို ငုံ့လို့ ပါးစပ်ထဲ ငုံစုပ်လိုက်တယ်။ မစ္စတာတန်ကလည်း ရှေ့ကိုတိုးပြီး မီးမီးရဲ့ ခုန်လှုပ်နေတဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ နှယ်နေတော့တာပေါ့။ ကျုပ်လည်း စိတ်က တအားကြွနေပြီမို့ ဖင်ကြွကြွသွားတဲ့ မီးမီး စောက်ဖုတ်ထဲကို ကျူပ်လီးကြီး ကော့ကော့ပြီး ထိုးဆောင့်ပေးနေမိတော့တယ်။

မီးမီးလည်း တူးအင်ဝမ်းကို ပထမဦးဆုံး ဆွဲဖူးတာမို့ထင်တယ် အရမ်းကို တက်ကြွနေတာ ။ ကျူပ်လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ဆောင့်ချလိုက်တာ အားရပါးရပဲ။ အဲ့လိုပုံစံနဲ့ လုပ်နေကြရင်းက မီးမီးက မစ္စတာတန်လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ကျူပ်ပေါင်ပေါ်ကလည်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တယ်။ မစ္စတာတန်ကို နောက်ဆုတ်ပေးဖို့ အသာတွန်းလိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ကျူပ်လီးကို ကုန်းစုပ်တော့တာပဲ။ အဲ့တော့ မစ္စတာတန်ကို ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတာပေါ့။

တရုပ်ကြီးကလည်း ဘယ်နေလိမ့်မလဲ။ ကျူပ်လီးကို ဖင်ကုန်းပြီး စုပ်နေတဲ့ မီးမီးကို အနောက်ကနေ မော်တော်ဆပ်၊ မတ်တပ်ဆော်တော့တာပဲပေါ့ဗျာ။ အခုတော့ သူက ဆောင့်လိုက်၊ မီးမီးလည်ချောင်းထဲ ကျုပ်လီးကြီးက လျှောကနဲ ဝင်သွားလိုက်နဲ့ ကောင်းလိုက်တဲ့ ဖြစ်ချင်းဗျာ။

မကြာပါဘူး ကျူပ်လီးကြီး သူ့လည်ချောင်းထဲမှာပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားရတယ်။ မီးမီးက ကျုပ်သုတ်ရည်တွေကို မျိုချပြီး ကျုပ်လီးကြီးကို ယက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနေတုန်း တရုပ်ကြီးကလည်း သူ့ကို အနောက်က ဆော်ကောင်းနေတုန်းပေါ့ဗျာ။

ကျူပ်လည်း တချီပြီးသွားလို့ ရေငတ်လာတာနဲ့ ထိုင်ရာက ထပြီး အရက်ဘားပေါ်က ရေခဲရေခွက် ထယူလိုက်တယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ မီးမီးနဲ့ တရုပ်ကြီးက ဆိုဖာပေါ်မှာ လှေကြီးထိုးပုံစံနဲ့ ဖက်ပြီး လိုးနေကြပြီ။ ကျုပ်သုတ်ရည်တွေကို ခုနလေးကမှ မျိုချထားတဲ့ မီးမီးရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်း မရွံမရှာ စုပ်နမ်းလို့ဗျာ၊ အဟီး။ ကျူပ်ကတော့ မီးမီးပါးစပ် မဆေးမချင်း ကစ်ဆင်မပေးတော့ဘူးလို့ စိတ်ထဲ တွေးထားလိုက်တယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် ငါးဖျံတလှည့် ဘုံလုံတလှည့် ဆိုဖာပေါ်မှာ တစ်ယောက် တစ်ပြန်ဆီ အပေါ်က တက်ခွ ဆော်နေကြတုန်း ကျူပ်လည်း ဂျူလီယာတန်လေး ဝင်သွားတဲ့ အခန်းထဲ လျှောက်ဝင်သွားကြည့်လိုက်တယ်။ ဂျူလီယာတန်လေးက ကုတင်ပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတာ တွေ့ရတယ်။ တကယ် အိပ်ပျော်နေတာလား မှေးနေတာလားတော့ မသိဘူး။ ဂါဝန်တိုလေးနဲ့ အပေါ်က တီရှပ်အဖြူလေး ဝတ်ထားတယ်။ တကယ့်ကို ဂျပန်ကားတွေထဲက ကျောင်းသူအဖြစ် သရုပ်ဆောင်တဲ့ ကောင်မလေး တွေနဲ့ တူတယ်ဗျာ။

ပေါင်လေးတွေက ပန်းနုရောင်ပြေးအောင်ကို ဖွေးနုနေတယ်။ လူလေးကလည်း သေးသေးကွေးကွေးလေး။ ပိန်ညှောင်လေးတော့ မဟုတ်ဘူးဗျ။ ကစ်ကစ် ဖောင်းဖောင်းလေး။ အရပ်လေးက ပုတော့ ညှက်နေသလို ဖြစ်နေတာ။ ကျုပ်လည်း ကုတင်ပေါ် တွားတွားတက်လိုက်ပြီး သူ့ဂါဝန်လွတ်နေတဲ့ ပေါင်တန်လေးတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။

တစ်ချက်တော့ ဆပ်ကနဲ ဖြစ်သွားပေမဲ့ မလှုပ်ဘူးဗျ။ သူလည်း လာတော့မယ်ဆိုတာကို သိနေတဲ့ပုံပဲ။ ကျုပ်လည်း အငမ်းမရပဲ ပေါင်လုံးဖွေးဖွေးလေးတွေကို အသာခွဲပြီး အတွင်းသားလေးတွေကို လျှာနဲ့ ယက်လိုက်မိတယ်။ ကောင်မလေးဆီက အသံထွက်လာတယ်။ သူ့ပေါင်လေးကိုလည်း ကျုပ်ဝင်သာအောင် ကားပေးလာတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း သူ့ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်ပြီး ပေါင်တစ်ဖက်တစ်ချက်ရဲ့ အတွင်းသားတွေကို လျှာနဲ့ စုံဆန်ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ အနံ့ကလည်း သင်းသင်းလေးဗျာ။ သူလေးလည်း လူးလွန့်လာပြီး ကျူပ်ခေါင်းက ဆံပင်ကို ဆုပ်ကိုင်လာတယ်။

သူ့ပန်တီလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ အမွှေးနုနုလေးပဲ ရှိသေးတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက အရည်ကြည်ရွှမ်းလဲ့လို့ ဟတတလေး။ အတွင်းသားလေးတွေက ပန်းနုရောင်ရင့်ရင့်လေး။ ကျူပ်လည်း ချစ်စရာကောင်းလှတဲ့ တရုပ်မလေး ဂျူလီယာတန်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို ကုန်းယက်မိတော့တယ်။ လျှာနဲ့လည်း စောက်စေ့လေးကို ထိုးဆွလို့ပေါ့။

သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးနေရင်းက ကျူပ်လက်တွေက သူ့တီရှပ်အောက်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်တော့ အောက်မှာ ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားဘူးဗျ။ နို့လေးတွေက ပေါက်စီလုံးလေးတွေလောက်ပဲ၊ လက်တစ်အုပ်စာလေး ကိုင်လို့ကောင်းသား။ ကျုပ် သူ့စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်နေရင်းက နို့လေးတွေကို နှယ်ပေးနေတော့ ကောင်မလေး အောက်မှာ လူးလွန့်နေရောပဲ။

ကျူပ်လီးကြီးလည်း မတန်တဆကို တောင်လာတယ်။ အဲ့တာနဲ့ ထပြီး သူ့ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ကျုပ် လီးထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာခွဲပြီး ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ သူ့မွေးစားအဖေ တရုပ်ကြီး စားထားဖူးတာမို့ သိပ်အကြပ်ကြီးတော့ မဟုတ်ပေမဲ့ အပျိုလေးစောက်ဖုတ်ဆိုတော့ စေးကြပ်နေတုန်းပေါ့ဗျာ။

ကောင်းလိုက်တာ၊ နူးအိနေတာပဲ။ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်း နီတျာတျာလေးကို ငုံပြီး ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ သူလေးကလည်း လျှာလေးနဲ့ ကျုပ်ပါးစပ်ထဲကို ပြန်ထိုးထည့်တယ်ဗျ။ ကျုပ် သူ့ဖင်လုံးလေး နှစ်ခုအောက် လက်ဖဝါးထိုးထည့်ပြီး ဆောင့်တော့တာပဲ။ ကောင်မလေးလည်း တအင့်အင့်နေတာပဲ။ သူ့လက်သည်းလေးတွေနဲ့ ကျုပ်ကျောကုန်းကိုလည်း ကုတ်ခြစ်လာတယ်။

လိုးရတာ အရမ်းကောင်း အရသာ ရှိလှပေမဲ့၊ ခုနက မှ မီးမီးပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးခဲ့တာဆိုတော့ ကျုပ်က တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျုပ်လီးကို ဆွဲချွတ်ပြီး သူ့ကို ပုံစံပြောင်းခိုင်းလိုက်ရတယ်။ သူ့ကို လေးဘက်ထောက်ခိုင်းပြီး ဖင်လေး အနောက်က ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ထည့်ပြီး ဒေါ့ကီ ဆွဲလိုက်တယ်။ အဖုတ်လေးက နုရွနေတော့ ဆောင့်ရတာတောင် အားနာတယ်ဗျာ။ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း ပေါ့ပေါ့လေး ဆိုတော့ ကိုယ်ဆွဲတိုင်းပါနေတယ်။

ကျုပ်က မပြီးသေးပဲနဲ့ကို ညှောင်းလာတယ်။ အဲ့တော့ ကျုပ်က ပက်လက်လှန်လဲလိုက်တော့ သူလေးက ကျုပ်အပေါ်ခွထိုင်ပြီး မြင်းစီးတော့တာပဲဗျာ။ သူလေးလည်း ခေသူမဟုတ်ပေပဲ။ ကျုပ်ပေါ်ခွ လက်နှစ်ဖက် ကျုပ်နဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်မှာ ထောက်ပြီး ဖင်လေးကော့ကော့ပြီး အပေါ်ကနေဆောင့်တာ ကျူပ်တောင် မခံနိုင်ဘူး ။ ကောင်းလွန်းလို့ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးတော့ ပြီးသွားတယ်။

ကျူပ်လည်း နည်းနည်း ပင်ပန်းသွားလို့ထင်တယ် သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲ ကျူပ်လီးကြီး စိမ်ရက်သားနဲ့ ဖက်ပြီး အိပ်မောကျသွားတော့တယ်။

ကျူပ်တရေးနိုးတော့ ဂျူလီယာလေးက ဘေးမှာ မရှိတော့ဘူး။ ကျူပ်လည်း ရေငတ်တာနဲ့ အပြင်ထွက်လာလိုက်တော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သရီးဆမ်း ဆွဲနေကြတာကိုး။ မီးမီးက ဆိုဖာပေါ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားထိုင်လို့၊ သူ့ပေါင်ကြားမှာ ခေါင်းငုံ့ပြီး ဘာဂျာဆွဲနေတာက ဂျူလီယာ၊ အဲ့လို ကုန်းဘာဂျာမှုတ်နေတဲ့ ဂျူလီယာလေးကို အနောက်ကနေ မတ်တပ်ဆော်နေတာက မစ္စတာတန်။ တယ်ဟုတ်နေကြပါလား။

သူတို့ တအီးအီး ဆော်နေကြတာကို ရေသောက်ရင်းက ကျုပ်လည်း ကြည့်ရင်း လီးက ပြန်တောင်လာတယ်။ အဲဒါနဲ့ မီးမီးထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာ အနောက်ဖက်ကို လျှော်သွားရင်း ကျူပ်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးကြီးကို မီးမီးမျက်နှာနား တိုးကပ်လိုက်တယ်။

မီးမီးကလည်း အလိုက်သိပါတယ်။ ကျူပ်လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်ပေးတော့တယ်။ ကျူပ်ရဲ့ အားနေတဲ့ လက်တွေက မီးမီးနို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတာပေါ့ဗျာ။

သူတို့ အဲ့လိုပုံနဲ့ လိုးနေတာ ဘယ်လောက်တောင် ကြာနေပြီလည်း မသိ။ ကျူပ်လီးကြီးကို မီးမီးက စုပ်ပေးနေတုန်းမှာပဲ မစ္စတာတန်က ဂျူလီယာလေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ ပြီးသွားတယ်ထင်တယ်။ အီး အား အော်ပြီး ခပ်မြန်မြန်လေး ဆောင့်ချလိုက်ရင်းက သူ့ပေါင်ခွဆုံကို ဂျူလီယာလေး ဖင်မှာ ဖိကပ်ထားလိုက်တော့တယ်။

ကြည့်ရတာ သူ့လရည်တွေ ဂျူလီယာလေး အထဲမှာ ပန်းထည့်နေတယ် ထင်တယ်။ ကျုပ်က အခုမှ အရှိန်ရလာတာဆိုတော့ မီးမီးပါးစပ်ထဲကို ကျုပ်လီးကြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးထည့်နေတုန်းပေါ့။ ခဏနေတော့ မစ္စတာတန်က သူ့လီးကြီးကို ဂျူလီယာလေး စောက်ဖုတ်ထဲက ပြွတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်ပြီးတော့ ကျုပ်ကို ပြုံးပြလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားလေရဲ့။

ဂျူလီယာလေးကလည်း ခဏနေတော့ မီးမီးပေါင်ခွဆုံကနေ ထလာပြီး ကျူပ်ဂွေးဥတွေကို လာစုပ်တော့တာပဲ။ အဲဒီမှာ မီးမီးနဲ့ ဂျူလီယာလေးတို့ ကျုပ်ဂွေးဥတွေနဲ့ ဘောကို တစ်လှည့်စီ စုပ်ပေးမှုတ်ပေးနေတော့ ကျုပ်လည်း တော်တော့်ကို ဖီးတက်လာတယ်။ ပြီးတောင် ပြီးချင်လာတယ်။

အဲဒါနဲ့ ဆိုဖာဘေးရပ်နေရာကနေ ဆိုဖာပေါ်တက် မီးမီးပေါ်တက်ခွပြီး ဆိုဖာနောက်မှီပေါ်ဇက်တင် ခေါင်းမော့ထားတဲ့ မီးမီးရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ကျုပ်လီးကြီး အပေါ်ကနေ ထိုးထည့်တော့တာပဲ။ မီးမီးကလည်း dep throat လုပ်ပေးရှာတယ်။ ဂျူလီယာလေးကတော့ ကျူပ်ပေါင်နှစ်လုံးကြားကနေ ဂွေးဥတွေကို ယက်ပေးနေရင်းက ကျူပ်ဖင်ပေါက်ကိုပါ သူ့လျှာလေးနဲ့ လာယက်တယ်။ ကျူပ်တကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးသွားပြီး မီးမီးလည်ချောင်းထဲ လရည်တွေ တဖြောဖြော ပန်းထုတ်လိုက်မိပါတော့တယ်ဗျာ။

ကျူပ်တို့ လေးယောက်စလုံး ရေမိုးချိုးပြီးတော့ မစ္စတာတန် မှာလိုက်လို့ အခန်းထဲကို လာပို့ပေးတဲ့ အစား အသောက်တွေကို စားသောက်ကြတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာတော့ sex နဲ့ မဆိုင်တဲ့ ဒီပြင် အကြောင်းအရာတွေကို ပြောဆိုကြတယ်။

ကျူပ်ကို ဗမာပြည်ကမှန်း သိသွားတော့ မစ္စတာတန်က သူ့ကုမ္ပဏီမှာလုပ်နေတဲ့ ဗမာလူမျိုးတွေရှိကြောင်း ပြောပြတယ်။ နောက်တော့ စင်္ကာပူဆိပ်ကမ်းလည်း ရောက်ခါနီးပြီမို့ ကျူပ်တို့လည်း ပစ္စည်းတွေ သိမ်းဆည်းရအောင် နှုတ်ဆက်ပြီး ပြန်လာကြတယ်။

အဲ မပြန်ခင် အခန်းဝမှာတော့ မစ္စတာတန်က သူ့လိပ်စာကဒ်ပြားလေးရယ် စာအိပ်တစ်အိပ်ကို ကျုပ်ဘောင်းဘီအိပ်ထဲ လာထိုးထည့်ပေးတယ်။ ကျုပ်တို့ အခန်းပြန်တဲ့လမ်းမှာ မီးမီးပြောတာကတော့ မစ္စတာတန်က ဘာဆေးစားထားလဲ မသိဘူးတဲ့ ။ သူ့ကိုလိုးတာ ပုံစံမျိုးစုံနဲ့ကို တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး ဆိုပဲ။ မီးမီးတောင် နှစ်ခါသုံးခါလောက်ပြီးမှ သူတစ်ခါ ပြီးတယ်တဲ့။ ပြီးသွားလည်း ခဏလေးနဲ့ ပြန်မာလာတာပဲတဲ့။ ကျုပ် အိပ်ပျော်နေတုန်း တောက်လျှောက်ကို မီးမီးကို မနားတမ်း လိုးနေတာဆိုပဲ။

နင်ကရော ဘယ်လိုနေလဲ ဆိုတော့၊ သူလည်း အရမ်းခံလို့ ကောင်းနေတာပဲတဲ့၊ ရွနေတာ အလိုးခံပြီးရင်း အလိုးခံချင်နေတယ်တဲ့၊ သူသောက်တဲ့ ထဲမှာများ ဆေးခပ်ထားလား မသိဘူးတဲ့။ အခုမှ သူက တွေးမိတာ ခွေးမသားကြီး တန်အောင် ဆော်သွားတယ်ဆိုပြီး။

ကျူပ်ဘောင်းဘီအိပ်ထဲက စာအိပ်ကို ဖွင့်ကြည့်တော့ ဟိုက် ပိုက်ဆံက တော်တော်များတာပဲ။ အဟီး။ အဲလောက်နဲ့ဆို ဒီလောက်ဆော်တာ နည်းသေးတယ်လို့ တွေးမိတာပဲ။ ကိုယ်လည်း သူ့မွေးစားသမီး ငယ်ငယ်လေးကို ဆော်လိုက်ရတာပဲလေ။

စာအိပ်တစ်အိပ်လုံး မီးမီးကို မုန့်ဖိုးဆိုပြီး ပေးလိုက်တယ်။ ဟိုဘဲကြီးဆီက ရတယ်လို့တော့ မပြောတော့ဘူး။ နို့မို့ ကျုပ်ကို အထင်သေးသွားလိမ့်မယ်။ ကျုပ်ကလည်း အဲဒီပိုက်ဆံကြောင့်တော့ မဟုတ်ဘူး ဂျူလီယာလေးကို စားချင်လို့ လက်ခံခဲ့တာ။ တစ်ချက်ခုတ် နှစ်ချက်ပြတ်ပေါ့လေ။

အဲ့ဒီနောက်ပိုင်း မီးမီးနဲ့ ကျူပ်လည်း တခါတလေ ချိန်းပြီး ဟော်တယ်တို့ ဘာတို့မှာ သွားလိုးဖြစ်ကြပါ‌တော့တယ်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။

ဆန်းတဲ့ဖူးစာ အပိုင်း ( ၃ )

ဆန်းတဲ့ဖူးစာ အပိုင်း ( ၃ )

[ဇာတ်သိမ်းပိုင်း]

ရေးသားသူ - ထူးခြား

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

ထိုနေ့က ဒေါ်သီတာဝင်း ဝတ်လာတာက၊ ဟိုတလော မင်္ဂလာဆောင်တစ်ခုကို သွားတုန်းက အဝတ်အစားပင်။ ရင်ဖုံးအင်္ကျီလက်ရှည်ကို အပေါ်ပိုင်း အတွင်းက ရှင်မြီးပုံစံ အောက်ခံအထူသား နေရာမှ လွဲ၍၊ ရင်ညွှန့်ကျော နှင့် လက်မောင်းတို့မှာ အမဲရောင်နိုင်လွန်ဇာ အသားပါးပါးလေးနှင့်၊ အတွင်းမှ အသားကို ထိုးယိုပေါက်တွေ့နေရသည်။ အတွင်းမှ ရှင်မြီးပုံစံ အောက်ခံက ငွေရောင်လက်လက်၊ အောက်ခံထမိန်ကလည်း အနက်ပေါ်မှာ ထိုငွေရောင်အသား ကန့်လန့်အကြားအကြားနှင့် အချိတ်ထမိန်ပုံစံ ဖြစ်သည်။

ထိုအဝတ်အစားနှင့် ရိုက်ထားသော ဓါတ်ပုံကို တွေ့ပြီး သူရိန်က အရမ်းသဘောကျသဖြင့် တစ်နေ့တော့ ဝတ်လာခဲ့ရန်ပြောထားခဲ့သည်။ ထိုအဝတ်အစားကို ဒီအတိုင်း ဝတ်ပါက အိမ်ကလည်း မေးစရာ ဖြစ်နေမည်စိုးသဖြင့် ထိုနေ့ညနေ သူငယ်ချင်းရဲ့ သမီးလေး စေ့စပ်ပွဲရှိတော့ အဲဒီကို သွားမည်၊ အတူသွားမည့် သူငယ်ချင်းအိမ် ဝင်မည်ဟု ပြောကာ အိမ်မှထွက်လာခဲ့သည်။ လမ်းရောက်မှ သူမအစ်မအိမ် အရင်သွားမည် ပြောပြီး လင်းသူကို သူရိန်တို့အိမ် မောင်းခိုင်းသည်။

လင်းသူကလည်း မလိုးရတာကြာပြီမို့ ဘိကို သွားလိုးကြရအောင်ဟု ဒေါ်သီတာဝင်းကို ပူဆာလေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက အချိန်မရဘူးဟုဆိုကာ လင်းသူကို စိတ်ကျေနပ်စေရန် အင်းယားကန်နား တစ်နေရာမှာ ကားထဲမှာပင် လီးစုပ်ပေးခဲ့ရသည်။ သူရိန်တို့ အိမ်ရောက်တော့ လင်းသူကို လာကြိုရမည့် အချိန်ပြောပြီး သွားချင်တာသွားဖို့ ပြန်လွှတ်လိုက်သည်။

သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူဝတ်စေချင်သည့် အဝတ်အစား ဝတ်လာတာမို့ အရမ်းကို သဘောကျနေမိလေသည်။ နိုင်လွန်ဇာအမဲပါးပါးလေး အောက်မှ လက်မောင်းသား ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေးက သူရိန့်ကို အတော် စွဲဆောင်လေသည်။ ကုတင်စောင်းပေါ် ထိုင်နေသော သူရိန့်ကို လီးစုပ်ပေးနေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူရိန်က အင်္ကျီပေါ်မှ နို့တွေ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်လက်တွေကို တွန်းဖယ်ပစ်လေသည်။ သူမပါးစပ်ထဲမှ သူရိန့်လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီးမှ၊

“ ဟေး အဝတ်အစား မချွတ်ပဲ လုပ်ချင်တယ်ဆိုရင် အဲ့လို မလုပ်နဲ့လေ၊ ဒီအဝတ်အစားက ညနေဧည့်ခံပွဲသွားရဦးမှာ ကြေကုန်လို့ မရဘူး”

ဟု ပြောလိုက်တော့မှ သူရိန်က၊

“ အင်း သားတော့ ကိုယ့်အတတ်နဲ့ ကိုယ်စူးနေပြီ၊ အဟီး၊ မျက်နှာကရော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ နှုတ်ခမ်းနီ မိတ်ကပ်တွေက၊”

“ အဲဒါတွေက ဒီကအသွား လမ်းမှာ ဝင်ပြင်မှာ ချိန်းထားပြီးပြီ ခစ်”

“ ဟွန့် ဒါဆိုရင်လည်း ဒီပါးဖောင်းဖောင်းကြီးပဲ ကိုင်တော့မယ် ဟွန့်”

ဟု ပြောဆိုကာ ဒေါ်သီတာဝင်း ပါးဖောင်းဖောင်းကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူ့ကို သဘောကျစွာ ရယ်မောလိုက်ရင်း လီးကြီးကို ပြန်ငုံ့စုပ်လေသည်။ ခနအကြာတော့ သူရိန့်လီးကလည်း မတရားမာနေပြီမို့ စောက်ဖုတ်ကို လိုးချင်လာလေပြီ။

“ ကဲပါ တော်ပါပြီ တီဝင်း လီးစုပ် အရမ်းတော်တာ သားဟာ ထွက်ကုန်ရင် တီဝင်း အင်္ကျီတွေပေါ် ကျကုန်ရင် အဲတော့မှ ကြေတာထက် ဆိုးသွားမယ်၊ လာလာ ထတော့ သား စောက်ဖုတ်လိုးချင်ပြီ”

ဒေါ်သီတာဝင်း ကြမ်းပေါ်မှ ထလိုက်တော့ လက်ကို ဆွဲကာ၊

“ တီဝင်း ကုတင်စောင်းမှာ လက်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေး၊ သား အနောက်ကနေ ထမိန်လှန်လိုးမယ်”

ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန်ပြောသလို ကုတင်စောင်းတွင် လက်ထောက်ပြီး အနောက်ကို ကုန်းပေးလိုက်တော့ သူမဖင်ကြီးက ကားတက်လာသည်။ သူရိန်က ထမိန်ကို အနားမှလှန်ကာ ခါးပေါ်သို့ ကွင်းလုံးတင်လိုက်သည်။ သူမက အတွင်းခံ ဗေဒါရောင် လေးကို ဝတ်ထားရာ သူရိန်က အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်သည်။ သူမခြေကျင်းဝတ်သို့ ရောက်လာသော အတွင်းခံကလေးကို ဒေါ်သီတာဝင်းက ခြေထောက်တစ်ဖက်စီ မ ဖယ်ကာ ဘေးနားကြမ်းပြင်သို့ ခြေထောက်နှင့်ပင် တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး သူမ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း အနောက်ဖက်မှ ထိုင်ချလိုက်ကာ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့်ဖြဲရင်း အရည်စိုနေပြီ ဖြစ်သည့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျက်လိုက်သည်။

“ အီး….အို့…ရှီးးးးး”

သူရိန်က သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်ချေပေးနေရင်းက စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းတွေကို လျက်ပေးလိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်၊ လုပ်ပေးနေသည်။ ထိုအချိန် သူ့မျက်စေ့ရှေ့တည့်တည့် ရောက်လာသည့် ဖင်ပေါက်ညိုညိုလေးကိုပါ လျှာဖြင့် လျက်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ကိုယ်လုံးကြီး တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သူမကို ဖင်ပေါက် လျက်ပေးတာတော့ တခါမှ မခံဘူးခဲ့ချေ။

သူရိန်ကလည်း ဒီနေ့တော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို ဖင်လိုးဖို့ ကြံရွယ်ထားတာမို့ ချောဆီရော ကွန်ဒုံးရော ရှာထားခဲ့သည်။ သူ့ဘေးနားမှာ အသင့်ယူထားသော ချောဆီဘူးလေးကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်အကွဲကြောင်းကြားသို့ ညှစ်ချလိုက်တော့ ချောဆီလေးက ဖင်အကွဲကြောင်းမှ တဆင့် စီးဆင်းကာ ဖင်အပေါက်ဝလေးတွင် အိုင်လာလေသည်၊၊

“ ဟဲ့ ဘာတွေတုန်း သားရယ်”

“ ချောဆီပါ တီဝင်းရဲ့ သားပြောထားတယ်လေ၊ တီဝင်းကို ဖင်လိုးမယ်လို့”

“ ဟယ် ဖြစ်ပါ့မလားဟယ်၊ တီဝင်း တခါမှ အလုပ်မခံဖူးဘူးနော်”

“ စိတ်သာလျှော့ထားပါ တီဝင်းရဲ့၊ နာတယ်ပြောရင် သား ဆက်မလုပ်ပါဘူး”

သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ဝလေးတွင် အိုင်လာသော ချောဆီတို့ကို သူ့လက်မဖြင့် ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ ထိုးထိုးထည့်ပေးရင်း တဖက်ကလည်း စောက်စေ့ကို အဆက်မပြတ် ကလိနေသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ ဖင်ကြီးတယမ်းယမ်းနှင့် ဖြစ်လာရသည်။ သူရိန်က ဘယ်ဘက်လက်ခလည်ဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ကို ကရိုင်းလိုက် ဆီထည့်လိုက် ကရိုင်းလိုက်ဖြင့် ဖင်ပေါက်ကို လုပ်ပေးနေရာ ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ခံလို့ကောင်းလာလေသည်။ နောက်တော့ လက်ညိုးပါပူး၍ ဖင်ပေါက်ကို ကရိုင်းရင်း ညာဘက်လက်ကလည်း လက်ညိုးလက်ခလည်နှစ်ချောင်းဖြင့် စောက်ဖုတ်ကို လိုးပေးနေရာ ဒေါ်သီတာဝင်းတစ်ယောက် အရမ်းကို ဖီးတက်လာရတော့သည်။

“ အီးးးး အားးးး သားရယ် ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ၊ လိုးပါတော့ကွာ တီဝင်း မနေနိုင်တော့ဘူး အီးးးးးး”

“ ဘယ်အပေါက်ကို လိုးရမှာလဲ တီဝင်းရဲ့”

“ ဘယ်အပေါက် ဖြစ်ဖြစ်ကွာ လိုးပါတော့ တီဝင်း မရတော့ဘူး ရှီးးးး ကျွတ်စ်..”

“ အခုလည်း လိုးနေတာပဲ တီဝင်းရဲ့၊ လက်နှစ်ချောင်းစီနဲ့ အပေါက်နှစ်ပေါက်လုံးကို လိုးနေတာပဲ”

“ သား လီးကြီးနဲ့ လိုးတာကို ခံချင်နေပြီကွာ လုပ်ပါတော့”

“ အော် တီဝင်းက ကိုယ့်တူကလေးရဲ့ လီးကြီးနဲ့ ဖင်ပေါက်ထဲကို လိုးတာ ခံချင်နေပြီပေါ့လေ ဟုတ်လား”

“ အင်းပါကွာ ဟုတ်ပါတယ်…. အိ…. အိုး…. လုပ်ပါတော့.. တီဝင်းကို ဖင်ချပါတော့….. ရှီးးးးး ကျွတ်စ်…..”

သူရိန်လည်း လီးက အရမ်း မာတောင် တောင့်တင်းနေပြီမို့ ကွန်ဒုံးကို ဖောက်ကာ လီးတန်ကြီးမှာ စွပ်လိုက်သည်။ စောက်ရည်တွေ ရွဲအိုင်နေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးကို သုံးလေးချက်လောက် ထိုးထည့် လိုးပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဆွဲထုတ်ကာ သူလက်နှစ်ချောင်းဖြင့် ကရိုင်းထားသဖြင့် ဟတတလေး ဖြစ်နေသည့် ဖင်ပေါက်လေးကို တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ အီးးးး နည်းနည်းနာတယ် သား၊ ဖြစ်ပါ့မလား၊ တော်ကြာ … အိုးးးးး”

“ အင်း… ခဏလေး .. တီဝင်း၊ သား ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်မှာပါ ”

သူရိန်က သူ့လီးကြီး ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ တိုးဝင်သွားတာကို ကြည့်ရင်းက လီးကြီးပေါ်ကို လည်း ဖင်အဝကြွက်သားလေးက ညှစ်ထားတာ တင်းတင်းလေး ခံစားနေရသည်ကို ဖီးခံနေရင်း တစ်လက်မစီ ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လိုးပေးနေလိုက်သည်။ တစ်လက်မ ဆွဲထုတ်လိုက် တစ်လက်မခွဲလောက် ဖိသွင်းလိုက်၊ လုပ်ရင်း လုပ်ရင်းက သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးတို့ ဖိကပ်မိပြီး လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲ တဆုံးထိ ဝင်သွားခဲ့ရလေသည်။

“ အား သားလီးကြီး တစ်ချောင်းလုံး တီဝင်းဖင်ထဲမှာ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲကွယ် အီးးးး”

သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲ မြုတ်စိမ်ထားရင်းက သူ့လက်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း ပေါက်ရှေ့မှ ပတ်ကာ စောက်စေ့ကို ဖိပွတ်ပြန်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ကြီးက အငြိမ်မနေ လူးလွန့်လာရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းဖင်ထဲ လီးဝင်နေတာကို အသားကျလာတော့မှ အသာအယာဆွဲထုတ်ကာ လိုးတော့သည်။ အရှိန်ရလာတော့လည်း ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဖြဲကာ အသားကုန် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ဖွတ်..ဖလွတ်…ဖတ်…ဖတ်..”

“ အ…အိ…..အု……အူးးးးး ….အ…….ရှီးးးးးးး”

“ အိုး …. ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ် တီဝင်း ဖင်ပေါက်က စေးကြပ်နေတာပဲ…အိုးးးးးးး”

“ အင်းးးးး တီဝင်းလည်း ကောင်းလာပြီ… သား …. မြန်မြန်လေး… အီးးးးး”

“ ဖွတ်….ဖတ်…..ဖွတ်…..ဖတ်…..”

“ အား….. ကောင်းလိုက်တာ သားးးးးးး ပြီးးးးးးတော့မယ်…..”

“ အင်းးးးး ရှီးးးးး”

သူရိန်မှာ လီးကြီးတအားတင်းလာပြီး ပြီးခါနီးကြတော့ ကွန်ဒုံးထဲ မပြီးချင်တာကြောင့် လီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ပေါက်ထဲက ကမန်းကတန်း ဆွဲထုတ်ကာ ကွန်ဒုံးကို ဆွဲချွတ် ကြမ်းပြင်ကို ပစ်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်က ဆုပ်ကိုင်လျက် ဒေါ်သီတာဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ထိုးထည့်လိုက်လေသည်။

“ ဖွတ်..ဖလွတ်..ဖတ်ဖတ်…”

နောက်ထပ် ဆယ်ချက် ဆယ်ငါးချက်လောက် အဆောင့်မှာတော့ လီးထိပ်က လရည်များ ဖြွတ်ကနဲ ဖြွတ်ကနဲ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းမှာလည်း ပူနွေးနွေးလရည်များ သူမ စောက်ခေါင်းထဲ စီးဝင်းလာသည်နှင့် သူမ စောက်စေ့လေးမှာလည်း ကျင်ကနဲဖြစ်ကာ တကိုယ်လုံးတောင့်တင်းလျှက် ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ရလေတော့သည်။

ကုတင်ပေါ် တံတောင်ထောက်ချလျက် ကုန်းကာ နားနေသော ဒေါ်သီတာဝင်းကိုယ်ပေါ် ထပ်ကာ မှောက်လျှက် နားနေသော သူရိန်တစ်ယောက် သူ့လီးကြီး ပျော့လာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကျွတ်ထွက်လာမှ ထလိုက်ပြီး ကြမ်းပေါ်မှ သူ့ပုဆိုးကို ခြေထောက်ဖြင့် ညှပ်မယူလိုက်သည်။ ထိုပုဆိုးနှင့်ပင် ဒေါ်သီတာဝင်း အဖုတ် ပေါင်ကြားတို့တွင် ပေကျံနေသော စောက်ရည် လရည်တို့ကို သုတ်ပေးလိုက်လေသည်။

“ ဘယ်လိုလဲ တီဝင်း ဖင်အလိုးခံရတာ ကြိုက်လား”

“ အင်း တမျိုးကြီးပဲ၊ မကြိုက်ဘူးလို့တော့ မပြောချင်ပေမဲ့ ကြိုက်သလားဆိုတော့လည်း မသိသေးဘူး၊ သားကရော”

“ သားကတော့ လိုးလို့ကောင်းတယ်၊ တီဝင်းဖင်ပေါက်လေးက စေးကြပ်နေတာပဲ၊ လီးကြီးကို တအားညှစ်ထားသလိုပဲ”

သူတို့နှစ်ယောက် တစ်ချီပြီးသွားတော့ ရေချိုးခန်းသွား သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးနောက် အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ခဏထိုင်နားနေကြစဉ် တူအရီးနှစ်ယောက် စကားပြောနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

“ ဟွန့် မင်းကတော့ ကောင်းနေ၊ ဒီမှာတော့ တမျိုးကြီးပဲ ၊ လမ်းလျှောက်ရင်တောင် ဖင်ပေါက်က နည်းနည်းနာနေလို့ ထိန်းလျှောက်နေရတာ၊ ခုန ရေဆေးလိုက်တော့ စပ်တတ်တတ်ပဲ”

“ ဆောရီးပါ တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်း ဖင်ကြီးက လိုးချင်စရာကြီး ဖြစ်နေလို့ပါ”

“ ဖင်ကြီးတာနဲ့ လိုးချင်စရာ ဖြစ်ရရောလား ဟွန့်”

“ အင်းပေါ့ တီဝင်းရ၊ တီဝင်းဖင်က ကြီးရုံမက လှလည်း လှတာကိုးလို့”

“ အမလေးတော် အဲလိုမျိုးသာဆို မမကိုလည်း နင်လိုးချင်မှာပဲ၊ သူနဲ့ ငါနဲ့က အနောက်က ကြည့်ရင် ဘယ်သူလဲဆိုတာ ခွဲမရဘူးလို့ လူတိုင်း ပြောကြတာပဲ ခစ်ခစ်”

“ အာ လုပ်ပြီ တီဝင်းကလည်း၊ တခါတည်း မေမေ့ ကိုပဲ ခလုပ်တိုက်နေတာပဲ၊ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ၊ အဲလောက်ရွနေရင် လာ နောက်တစ်ချီလုပ်ဦးမယ်၊ ဒီမှာပဲ လုပ်မယ် ဆိုဖာပေါ်မှာ”

“ ဟာ မလုပ်နဲ့ကွာ၊ လာ အခန်းထဲ သွားလုပ်မယ်၊ တီဝင်း ထမိန်မကြေအောင် ထမိန်တော့ ချွတ်ပေးမယ် ခစ်”

“ အင်း လာ သွားမယ်”

ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်အခန်းသို့ မသွားပဲ သူမအစ်မဖြစ်သူ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ လင်မယား အိပ်ခန်းသို့ ဝင်သွားလေသည်။ သူရိန်က သူ့ကို တီဝင်း တမင်ဆွနေမှန်း သိသော်လည်း သူလည်း ဖီးလာနေသည်။ သူ့ရှေ့မှ လျှောက်သွားနေသည့် ဒေါ်သီတာဝင်းကို ကြည့်ရင်း သူ့အမေဟု တွေးကြည့်လိုက်မိသည်နှင့် လီးက မတရား တောင်လာခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူ့အမေတို့ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ထမီကို အနောက်မှ ဆွဲချွတ်ချလိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း တခစ်ခစ် ရယ်ကာ ထမီကို ကွင်းလုံးချွတ်ချခဲ့ကာ သူမအစ်မတို့ လင်မယားအိပ်သည့် နှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ်သို့ တက်ကာ လေးဖက်ထောက်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်လည်း အနောက်မှ တက်လိုက်ကာ သူ့ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်ခဲ့ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ကာ ဒေါ်သီတာဝင်း အနောက်မှ နေရာယူလိုက်သည်။ သူ့လီးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

“ အင့်.. အီးးးး သားရယ် ဖြည်းဖြည်းကွယ်။ သားဖေဖေ မလိုးတာကြာလို့ မေမေ့စောက်ဖုတ်က အပျိုလို ဖြစ်နေတာကွယ် အစ်… အို့..”

ဒေါ်သီတာဝင်းက သူ့အမေ ပုံစံဖြင့် သူ့ကို နောက်ပြောင်ကျီစယ် ပြောလိုက်သော်လည်း သူရိန်အဖို့မှာ တော့ သွေးတွေ ဆူတက်လာရသည်။ တီဝင်းက သူ့အမေ ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက် ကုန်းထားတော့ ညီအစ်မချင်းမို့ အနောက်မှ ကြည့်လိုက်တော့လည်း တပုံစံထဲ၊ ညုတုတု အသံကလည်း ခပ်ဆင်ဆင်မို့ နဂိုကတည်းက စိတ်ထဲ မှန်းမိနေသည့် သူရိန်တစ်ယောက် ဂမူးရူးထိုးနှင့် တဖုံးဖုံး လိုးဆောင့်နေမိတော့သည်။

“ အားးး သားလေးးးးး ကောင်းလိုက်တာ…. အိုးးးးး ဆောင့်.. ဆောင့်… ကြမ်းကြမ်းလေးးးးး အူးးးးး”

ခုန တစ်ချီပြီးထားသဖြင့်သာ ခဏလေးဖြင့် ပြီးမသွားတာ ဖြစ်သည်။ သူရိန့်စိတ်တွေက တအားထန်နေသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးတွေကို သူ့‌ပေါင်ခြံဖြင့် တဖန်းဖန်း ရိုက်မိအောင်ကို ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေလိုက်သည်မှာ ‌ဒေါ်သီတာဝင်းပင် အရမ်းကောင်းသွားပြီး ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားပြီး သူမစောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေ နှင့် သူရိန့်လီးကို ဆုပ်ပေးနေတော့သည်။ သူရိန်ကလည်း သူ့လီးကြီးကို တီဝင်း စောက်ခေါင်းတွင်းက ဆုပ်ကိုင်သလို ညှစ်ပေးနေသဖြင့် စိတ်ကို လျှော့ကာ လရည်များ ပန်းထုတ်ပေးလိုက်ရင်း ပြီးလိုက်ရတော့သည်။

“ အား ကြမ်းလိုက်တာကွာ၊ ကိုယ့်အမေကို ကိုယ်မညှာဘူး တအားလိုးတာပဲ ခစ်ခစ်”

“ အာ တီဝင်းကလည်းဗျာ၊ အဲဒါပဲ စနေတာပဲ”

“ အမယ် ငါ့ကိုကြတော့ စတယ်တဲ့၊ ငါလည်း မမ ဟန်ဆောင်ရော နင်ဟာကြီးက မာလာလိုက်တာ သံချောင်းကတောင် အဖခေါ်ရဦးမယ် ဟွန်း၊ နင့်စိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ ငါ မသိတာကြလို့”

……..…………………………………….

တစ်နေ့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ မြို့လေးတွင် နှစ်စဉ်လုပ်နေကြ ဘုရားပွဲသို့ သွားနေကြမို့ သွားကြလေသည်။ နှစ်တိုင်းကတော့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ ညီအစ်မမိသားစု လိုက်သွားလေ့ရှိသည်။ ဒီတခါတော့ ဦးစောစိုးမိုးကလည်း နယ်ရောက်နေ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး ကလည်း အလုပ်မအားသဖြင့်၊ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ သားအမိနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ သားအမိတို့သာ သွားကြလေသည်။

ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ မိဘများအိမ်မှာ အကြီးကြီး ဖြစ်ပြီး သူတို့အတွက် အခန်းများ ပြင်ထားလေသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ ညီအစ်မက တစ်ခန်း၊ စိုးသီရိဝင်း နှင့် မျိုးသီရိဝင်းတို့ ညီအစ်မက တစ်ခန်း၊ သူရိန်က တစ်ခန်း သပ်သပ်အိပ်ဖို့ ပြင်ဆင်ပေးထားလေသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နှင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့မှာ မွေးချင်း သူတို့နှစ်ဦးသာ ရှိသဖြင့် သူတို့မိဘများမှာ သူတို့ဝမ်းကွဲ ညီမ အပျိုကြီးနှစ်ယောက်ဖြင့်သာ နေနေကြခြင်း ဖြစ်သည်။

သူတို့မြို့ ဘုရားပွဲမှာ နာမည်ကြီးကာ အနီးအဝေး မြို့များမှ လာရောက်ကြသော အငြိမ့်၊ ဇာတ်၊ စတိတ်ရှိုး စသည်တို့ဖြင့်လည်း စည်ကားလှသည်။ သူရိန်ကတော့ သူ့ဝမ်းကွဲ ညီအစ်ကိုတို့ဖြင့် ပွဲဈေး သွား အရက်သောက်၊ ဖဲသုံးချပ်၊ အနီထောင် စသဖြင့် ပွဲဈေးရှိ လောင်းကစားတို့ကို ဝင်ကစားဖြင့် ပျော်နေလေသည်။

ဒုတိယညတွင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ ညီအစ်မနှင့် တခြားဝမ်းကွဲ ညီအစ်မတို့က ဇာတ်ပွဲသွားကြည့်ကြမည်၊ ဒေါ်သီတာဝင်း သမီးနှစ်ယောက်နှင့် သူတို့ ဝမ်းကွဲ ညီအစ်မတို့က စတိတ်ရှိုး သွားကြည့်ကြမည် ဟု စီစဉ်ထားကြသည်။ သူရိန်ကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ကာစင်များဖြင့် အရက်သွားသောက်မည်ဟု အစီအစဉ် လုပ်ထားလေသည်။

သို့သော် ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်ကို ကပ်တိုးလေး မှာထားသည်။ သူမ သွားခါနီးမှာ ခေါင်းကိုက်သည်ဟု ဆိုပြီး ချန်နေခဲ့မည်၊ သူရိန်လည်း စောစောပြန်လာခဲ့ဖို့ မှာလိုက်သည်။ သူမ သမီးများလည်း စတိတ်ရှိုးသွားမည်ဖြစ်ရာ မနက်တစ်နာရီ နှစ်နာရီလောက်မှ ပြန်ရောက်မည်။ သူမတို့ ဘေးအခန်းမှ သူရိန့်အဖိုးအဖွားလည်း အိပ်နေလောက်ပြီ ဖြစ်ရာ၊ သူမတို့ အသံမထွက်လျှင် အလုပ်ဖြစ်နိုင်သည်ဟု မှာထားသည်။

သူရိန် သူ့အမေ မနက်ပိုင်း ဘုရားပွဲအသွား ပြင်ဆင်ထားသည့် ရင်ဖုံးအင်္ကျီ အကြပ်လက်ရှည်၊ မိတ်ကပ်ရောင်နှင့်၊ အောက်က ပိတောက်ခြောက်ရောင် ဗြောင်ပေါ်မှာ လှိုင်းပုံစံ အတွန့်လေးတွေသာပါသည့် အချိတ်ထမီကို ဝတ်ထားပြီး နေကာမျက်မှန်အဝိုင်း အကြီးကြီး တပ်ထားသည်ကို ကြည့်ပြီး လီးတောင်နေမိသည်။ အပေါ်က ရင်ဖုံးလက်ရှည် အကျပ်ကြောင့် ဖောင်းမို့လုံးထနေသော နို့ကြီးများ၊ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆွဲဝတ်ထားသဖြင့် ကားစွင့်နေသော တင်သားကြီးများက သူ့ကို သွေးပူလာစေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူ့အမေအဖြစ် မှန်းကာ လိုးနေခဲ့သည်မှာလည်း ကြာပြီမို့၊ ယခု ခရီး အတူသွားရင်း နီးနီးကပ်ကပ် နေနေရသည့် သူ့အမေကို ကြည့်ကြည့်ပြီး လိုးချင်စိတ်တွေက တဖွားဖွား ထနေရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်သီတာဝင်းက သူ့ကို အစီအစဉ် ပြောလာတော့ သူ အတော်ဝမ်းသာသွားခဲ့သည်။ အနည်းဆုံးတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို လိုးရမှာဆိုတော့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဘလူးဘောဖြစ်မည့် ဒုက္ခက ဝေးရမည်ပေါ့။

ညဘက် သူ့ကာစင်များနှင့် အရက်သွားသောက်ပြီး ဘုရားဈေးတန်း လောင်းကစား သွားဆော့ကြမည်ဆိုတော့ သူ နေလို့သိပ်မကောင်း အရက်လည်း များသွားပြီ၊ အိမ်ပဲ ပြန်အိပ်တော့မည်ဟု ဆင်ချေပေးပြီး သူ့အဖိုးအဖွားအိမ်သို့ သူရိန်တစ်ယောက် အမြန်ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ညလည်း ဆယ်နာရီလောက် ရှိပြီမို့ သူ့အဖိုးအဖွားတော့ အိပ်နေလောက်ပြီ မဟုတ်လား။ သို့သော်လည်း တီဝင်း မှာထားသလို လိုရမယ်ရ အိမ်ပေါ်ထပ်သို့ ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့လေသည်။

တီဝင်းရဲ့အခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ အခန်းထဲမှာ မီးမရှိသဖြင့် မှောင်နေသော်လည်း မှန်ပြတင်းပေါက်မှ ဝင်လာသည့် အပြင်မှ မီးရောင် ၊ လရောင်တို့ကြောင့် ဇာခြင်ထောင်ထဲ တစောင်းလေး အိပ်ပျော်နေသော တီဝင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူရိန်လည်း ကုတင်ပေါ် အသာတက်ပြီး တီဝင်းအနောက်တွင် လှဲလျောင်းလိုက်သည်။ သူ့လုံချည်ကိုဖြည်ပြီး ကွင်းလုံးချွတ် ကန်ထုတ်လိုက်သည်။ တီဝင်းကို သူ့အမေအဖြစ် စိတ်ကူးယဉ်ကာ မှန်းလိုးဖို့ နဂိုကတည်းက ဆုံးဖြတ်ထားတာမို့၊ သူ့စိတ်ထဲတွင် တီဝင်းအစား သူ့အမေက အိပ်ပျော်နေတာကို သူက မှားလိုးမိသည့် အဖြစ်ဟု ဇာတ်လမ်း သူ့ဘာသာသူလုပ်ကာ ရင်ခုန်နေရလေသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူက တီဝင်း ထမီအနားစလေးကို လှန်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပေါင်ပေါ် ဆွဲတင်လာခဲ့သည်။ တီဝင်း၏ ပေါင်လုံးကြီးများကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်ပေးရင်းက ထမိန်ကို ခါးပေါ်အထိ ရောက်အောင် လှန်တင်လိုက်သည်။ တီဝင်းထံမှ ငြီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာခဲ့သည်။ သူရိန်က တီဝင်း ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးရင်းက တီဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဟိုက် တီဝင်းက စောက်ဖုတ်အမွှေးတွေတောင် ရိပ်ထားပါလား။ ဟွန့် သူ့လင်ငယ် အကြိုက် လုပ်လိုက်တာကိုးဟု သူရိန် တွေးလိုက်မိသည်။

တီဝင်း သူ့ကို တခါပြောဖူးတာက ၊ လင်းသူက သူမ စောက်ဖုတ်ကို အမွှေးပြောင်အောင် ရိတ်ဖို့ ခနခန ပြောသည်ဟု ဆိုသည်။ လင်းသူက စောက်ဖုတ် ပြောင်ပြီး တောင်ကတုံးကို အားရပါးရ လျက်ချင်လို့ဟု ဆိုသည်။ သို့သော်လည်း တီဝင်းက ရိတ်ပစ်ရမှာ ရှက်သလိုမို့ အချိန်ဆွဲကာ ဆင်ချေတွေ ပေးထားသည်ဟု ဆိုသည်။ အခုတော့လည်း လင်းသူ အလိုကိုလိုက်ပြီး အမွှေးတွေ ရိတ်လိုက်တာပါလား။ အိုကေလေ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စောက်ဖုတ်က စောက်ဖုတ်ပဲလေဟု တွေးရင်း သူရိန်က တီဝင်းပေါင်တစ်လုံးကို အပေါ်သို့ အသာတွန်းတင်လိုက်ပြီး ပေါင်နှစ်လုံးခွဆုံကြား မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။

သူ လက်နှင့် စမ်းပွတ်နေသဖြင့် အရည်ကြည်တို့ စိုစွတ်လာပြီဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အမှောင်ထဲမှာပင် မှန်းပြီး သူ့လျှာဖြင့် တို့ကာ လျက်လိုက်သည်။ တီဝင်းကိုယ်ကလေး တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ငြီးသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာကာ ကိုယ်လုံးကို အသာလှိမ့်၍ သူရိန် လျက်လို့ အဆင်ပြေစေရန် ပေါင်နှစ်လုံးကို ပိုကားပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီးဖြင့် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်း အတွင်းအပြင်တို့ကို လျက်ရင်း လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စောက်စေ့လေးကို ဖိချေပေးလေသည်။ တီဝင်းဖင်ကြီး ခါရမ်းလာလေသည်။ အသက်ရှူသံတွေလည်း ပြင်းလာခဲ့သည်။ စောက်ရည်များကတော့ တစိမ့်စိမ့်ဖြင့် ပိုများလာရသည်။

တီဝင်းက သူရိန့် ဖန်တက်ဆီကို သိနေတာမို့ အသံမပေးတော့ပဲ သူရိန့်ကို မှန်းချင်သလို မှန်းဖို့ ခွင့်ပေးထားသလိုပင်။ သူရိန်က စိမ့်ကျလာသည့် စောက်ရည်တွေကို စုပ်လိုက် လျှာကို ထိုးထည့်လိုက်၊ စောက်စေ့လေးကို ဖိပွတ်လိုက် လုပ်ပေးနေရင်း အားနေသည့် တခြားလက်တစ်ဖက်က တီဝင်း ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးနေလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ပွတ်ပေးနေသည့် သူရိန့် လက်ချောင်းထိပ်ကလေးက တစ်စုံတစ်ခုကို သွားစမ်းမိလေသည်။ လက်ဖျားတွင် ထစ်ပြီး အလည်တွင် ချောတောတော ဖီးရှိပြီး ထိုဧရိယာကလေးက လက်မလောက်ရှိသည်။ သူ့ စိတ်ထဲမှ ထိုအရာသည် အနာရွှတ်ကလေးမှန်း ချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ဒါဆိုရင်… ဟာ…။

သူရိန့်ခေါင်းထဲ မိုက်ကနဲပင် ဖြစ်သွားရသည်။ တီဝင်း ကိုယ်လုံးကို နေ့ခင်းကြောင်တောင် အလင်းရောင်မှာပင် တကိုယ်လုံး နိကပ် မြင်ဖူးပြီး ၊ ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် သူ လျက်ဖူး စုပ်ဖူးနမ်းဖူးခဲ့သူ ဖြစ်ရာ ဒီအနာရွတ်ကလေး ရှိနေတာကို သူ သတိမထားမိ။ ပေါင်အတွင်းသား ဒူးခေါက်ကွေး အထက် တစ်ထွာလောက်အကွာ စောက်ဖုတ်နား မရောက်ခင် နေရာလေးဖြစ်လေရာ၊ သူဘယ်လိုမှ သတိမထားမိပဲ နေမည့် နေရာ မဟုတ်ချေ၊ နောက်ပြီး အနာရွတ်က လောလောလတ်လတ် ဖြစ်နေသည့်ဟာမျိုး မဟုတ်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပြီး အလယ်ခေါင်မှာ ဖောင်းပြီး ချောမွတ်နေသည့် အနာရွတ်မျိုးဖြစ်သည်။

ဒီအခန်းထဲ အိပ်နေတာ တီဝင်း မဟုတ်ဘူးဆိုတော့ သူ့အမေမှ လွဲ၍ မည်သူမျှ မဖြစ်နိုင်တော့ပြီ။ အဲဒါဆိုရင် တီဝင်းက ကျန်နေခဲ့ရမည့် အစား၊ ဘာလို့ သူ့အမေက ကျန်နေခဲ့ရတာလဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အခုလို အခန်းတစ်ခုထဲ၊ ညအမှောင် ဖိုနဲ့မ နှစ်ယောက်ထဲ။ ပြီးတော့ အခုလို သူလုပ်နေတာကိုလည်း အသက်ရှူသံပြင်းပြင်း၊ ငြီးသံသဲ့သဲ့နှင့် မကန့်ကွက် မငြင်းဆန်ပဲ အလုပ်ခံနေသည်။ ပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လည်း အရည်တွေရွှမ်းလို့ တစိမ့်စိမ့်တောင် ထွက်ကျနေသည်။ သူ့အဖို့ ဘာလို့ နောက်ဆုတ်တွန့်နှေးနေဖို့ အကြောင်း ရှိရမှာလဲ။

သူရိန် ကိုယ့်ဘက်က ဆက်တိုးဖို့ ဆင်ချေပေါင်းများစွာ ခေါင်းထဲက စဉ်းစားနေရင်း လက်ကလည်း စောက်စေ့လေးကို အဆက်မပြတ် ပွတ်။ လျှာကလည်း စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျက်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ ထိုးထည့်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။ တီဝင်း မဟုတ် သူ့အမေဟု ထင်ရသည့် အမျိုးသမီးကြီး ဖင်က အငြိမ်မနေနိုင်တော့၊ လူးကာ ရမ်းလာသည်။ သူရိန့်အတွက်ကလည်း သူ့အမေ ဟူသော အတွေးက လီးကြီးကို ‌ပေါက်ကွဲလုမတတ် မာလာစေခဲ့သည်။

သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်လုံးတစ်ဖက်ကို အသာတွန်းလိုက်တော့ အမျိုးသမီးကြီး မှောက်ရက် ဖြစ်သွားသည်။ အိပ်ယာပေါ်မှ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးကို ယူ၍ အမျိုးသမီးကြီး ဗိုက်အောက် ပေါင်ရင်းနားလောက်ကို ထိုးထည့်ခုလိုက်တော့၊ ဖင်လုံးကြီးက ကြွတက်လာသည်။ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ဘေးတဖက်တချက်ကို တွန်းကာ ကားစေပြီး သူက ဒူးထောက်လျှက် ပေါင်ခွဆုံသို့ တိုးလာခဲ့သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ကြံ့ကြီးတစ်ကောင်ရဲ့ ဂျိုကြီးလို ကော့ထောင်မတ်နေပြီ။ အလင်းရောင်က သိပ်မကောင်းသော်လည်း ဝင်ရမည့်ကျင်း ဘယ်မှာလည်း ဆိုတာကိုတော့ အတွေ့အကြုံအရ သူရိန် သိနေလေပြီ။

အမျိုးသမီးကြီးရဲ့ စောက်ဖုတ်အဝ တည့်တည့်ကို လီးဒစ်ဖူးကြီး တေ့ကာ အသာဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဒစ်ဖူးက စွိကနဲ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားထဲ နစ်မြုပ်ဝင်သွားမှ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို တဖက်တချက်ဆီ ကိုင်ကာ သူ့ကိုယ်ဖက်သို့ ဆွဲယူလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီးရဲ့ ဖင်ကြီးက အနောက်ကို ပါလာပြီး ပေါင်ရင်းနှစ်ခုက သူရိန့် ပေါင်ပေါ် ထပ်လာပြီး သူရိန့်လီးကြီးက အမျိုးသမီး ကြီး၏ အရည်စိုရွှမ်းနေသော စောက်ဖုတ်အခေါင်းထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး ဝင်သွားတော့သည်။

“ ဖျစ်…ဖွတ်….ပြွတ်..”

“ အ…..ရှီးးးးးး….ကျွတ်စ်”

အမျိုးသမီးကြီးဆီမှ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်လာသည်။ သူရိန် နောက်တစ်ချက် အားပါပါနှင့် ဆွဲလိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက စွတ်ကနဲဆို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားလေသည်။

“ အ….. အိုးးးးးးးးး ဖြည်းးးးး ဖြည်းးးးး…. ကျွတ်စ်… ကျွတ်စ်….”

အား စောက်ဖုတ်က စေးလှခြေလားဟု သူရိန်သတိထားမိလိုက်သည်။ တီဝင်းထက် စေးသည်။ နောက် ပေါင်ရင်းက အနာရွှတ်၊ သေချာသည် တီဝင်း မဟုတ်တော့တာ။ ဒီအမျိုးသမီးကြီးက မေမေသာဖြစ်ပြီး အခုလို ငြိမ်ခံနေတာဆိုရင်တော့ သူရိန့် အတွက်ကတော့ ပိုတောင် ကောင်းသေးသည်။

သူရိန်က သူ့ဆီးခုံနှင့် အမျိုးသမီးကြီး ဖင်လုံးကြီးများကို ထိကပ်ထားရက်မှ အမျိုးသမီးကြီး ပေါင်ရင်း ကို သိုင်းဖက်ဆွဲမလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက် ဖြစ်သွားရသည်။ ထိုအခါကြမှ ဖင်လုံးနှစ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ဖလွတ်..ဖွတ်….ပြွတ်စ်….ဗျိ…”

“ အ…အ…..အ….အု….ရှီးးးးးး”

သူရိန်က အားဖြင့် ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း အမျိုးသမီးကြီး ပါးစပ်မှ အသံထွက်ထွက်လာသည်။ သို့သော် ခေါင်းအုံးနှင့် မျက်နှာ အပ်ထားသဖြင့် အသံက ခပ်အုပ်အုပ်သာ ထွက်လာသည်။ သူရိန်က သူ့အမေပဲဟု စိတ်ထဲ တွက်ထားသဖြင့် အားအင်တွေ တိုးပြီး အားရပါးရကို ဆောင့်နေတော့ရာ ကုတင်ပင် သိမ့်သိမ့်တုန်လေသည်။ အမျိုးသမီးကြီးမှာလည်း ဖင်ကြီး နောက်ပြန် ကော့ကော့ပေးရင်းက အရမ်းကောင်းနေမှန်း သူရိန် ခံစားမိနေသည်။ နောက်တော့ သူရိန် မပြီးခင်လေးမှာပင် အမျိုးသမီးကြီးမှာ ငြီးသံအရှည်ကြီးနှင့် ကိုယ်လုံးကြီး တောင့်တင်းသွားကာ တစ်ချီ ပြီးသွားရလေသည်။

အမျိုးသမီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်တွေက လည်း ရွှဲတက်လာသလို၊ အတွင်းသားများကလည်း သူရိန့်လီးကြီးကို ရစ်ပတ် ဆွဲစုပ်လေရာ၊ တီဝင်းနှင့် မတူ၊ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ညှစ်ပေးနေသလို ဖြစ်နေရာ သူရိန်လည်း မထိန်းထားနိုင်တော့ ပဲ လရည်များ အမျိုးသမီးကြီး စောက်ခေါင်းထဲသို့ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိတော့သည်။ သူရိန်မှာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိထည့်ကာ သူ့ပေါင်ခြံနှင့် အမျိုးသမီးကြီး ဖင်လုံးကြီးတို့ ဖိကပ်ထားရင်း ငြိမ်နေလိုက်သည်။ လီးထဲမှ လရည်များ ထွက်နေသည်မှာ ရပ်သွားတော့မှ သူတို့နှစ်ယောက်သား ထပ်လျှက် မွေ့ယာပေါ်သို့ တစောင်းလဲကျသွားကြရတော့သည်။

သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီးခါးကို ဖက်ထားရာမှ လက်ကို အပေါ်ဘက် ရွှေ့ပြီး အမျိုးသမီးကြီး ရင်သား တစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီးမှာ အတွင်းမှ ဘရာဇီယာ ဝတ်မထားတော့ ထုထည်ကြီးမားလှသည့် နို့အုံကြီးကို အိကနဲ ဆုပ်ညှစ်မိလေသည်။ သူရိန်က ထိုအမျိုးသမီးကြီးကို အနောက်ဖက်မှ ဖက်ထားရင်း လည်ကုတ်ကလေးကို နမ်းလိုက်ရင်း။

“ ကောင်းလိုက်တာ အမေရယ်၊ သားဘဝမှာ အလိုချင်ဆုံးအရာကို ရလိုက်တာ၊ ဘာနဲ့မှကို နိုင်းယှဉ်မရပါဘူးဗျာ”

အမျိုးသမီးကြီးက စောင်ပါးပါးကို သူမမျက်နှာမှာ ဖုံးရင်း အသံအုပ်အုပ်ဖြင့်

“ ငါ နင့်အမေ မဟုတ်ဘူးဟဲ့၊ တီဝင်း.. တီဝင်း သွားသွား ကိုယ့်အခန်းကိုယ် ပြန်သွားအိပ်တော့”

“ ဟားဟား.. မေမေကလည်း ကျွန်တော့်ကို ကလေးမှတ်လို့လား လာအင်နေတာ။ မေမေနဲ့ တီဝင်းနဲ့ ဘော်ဒီတူမယ်၊ အသံတူမယ်၊ အမှောင်ထဲမှာ တခြားလူတွေက ခွဲလို့ ရချင်မှရမယ်။ ကျွန်တော့်အတွက် ကတော့ တခြားစီပါပဲဗျာ ဟဲဟဲ”

အမျိုးသမီးကြီး ငြိမ်ကျသွားသည်။ သူမ ကိုယ်လုံးကြီးကလည်း အနည်းငယ် တုန်ခါနေပြီး အသက်ရှူသံက မမှန်ချင်တော့။ သူမနို့ကို ကိုင်နှယ်နေသော သူရိန့် လက်ဖနှောင့်မှာ သူမ နှလုံးခုန်သံကို ခံစားမိနေရသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို အမျိုးသမီးကြီး စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ အမျိုးသမီးကြီး အသံတိုးတိုးလေး ထွက်သွားသည်။ သူရိန်က အမျိုးသမီးကြီးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်သည်။ မျက်နှာပေါ်မှ သူမလက်ဖြင့် ဖုံးကွယ်ထားသော စောင်ကို ဆွဲဖယ်ပြီး အမျိုးသမီးကြီးနှုတ်ခမ်းကို သူ့နှုတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ အမျိုးသမီးကြီးက ပထမ ရုန်းကန်သလို လုပ်သော်လည်း နောက်တော့ သူရိန့် အနမ်းတွေကို တုံ့ပြန်နမ်းကာ သူရိန့်လည်ပင်းကို သူမ လက်တွေဖြင့် သိုင်းဖက်လာခဲ့သည်။

သူရိန်က သူ့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို အမျိုးသမီးကြီး ရင်သားအစုံကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းခြင်း နမ်းနေကြရာမှ ခွာလိုက်ကြတော့မှ အမျိုးသမီးကြီးက အသံတိုးတိုးလေးဖြင့်

“ သားက မေမေမှန်း ဘယ်လိုသိတာလဲ”

ဟု မေးလာသည်။ သူရိန်လည်း ထိုအခါကြတော့ သူ့ မှန်းဆချက် မှန်သွားသည့်အပြင် သူ အရမ်းလိုးချင်နေသော အမေကို လိုးလိုက်ရသဖြင့်လည်း အရမ်း ပျော်သွားခဲ့ရသည်။

“ အင်း သားပြောရင် မေမေ စိတ်မဆိုးရဘူးနော်”

“ အမလေး အခုလို အခြေအနေ ရောက်နေတာကို ဘာက စိတ်ဆိုးစရာ ကျန်သေးလို့လဲ”

“ အင်း ဒါနဲ့ နေပါဦး၊ မေမေက ဘာလို့ တီဝင်း ဟန်ဆောင်ရတာလဲ၊ ဒါဆို တီဝင်းက…..”

သူရိန် စကားပြောနေရင်း ရပ်သွားရသည်။ သူပြောမည့် အကြောင်းအရာက သူ့အမေ သိပြီးလောက်ပြီ ဆိုတာကို ရိပ်စားမိသွားသည်။

“ အင်း မေမေနဲ့ တီဝင်းတို့ လက်ဝါးခြင်း ရိုက်ထားတာလား အခုလို ဖြစ်အောင်”

“ ခစ်ခစ် မဟုတ်ပါဘူးကွယ် အဖြစ်အပျက်က ဒီလိုပါ”

တကယ်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့် သူရိန်တို့ ဖြစ်နေကြသည်ဆိုတာကို ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ရိပ်မိနေခဲ့တာ ကြာပါပြီ။ သူမ ကားအက်စီးဒန့်ဖြစ်ပြီး ဒေါ်သီတာဝင်း အိမ်လာနေကတည်းက သူမအိမ်တွင် နေ့ခင်းနေပူပူမှာ လရည်နံ့ စောက်ရည်နံ့တွေက သိုးကနဲ သန့်ကနဲ ရနေခဲ့ရသည်။ သူ့သားဖြစ်သူမှာ ဂွင်းထုပြီး လုံခြည်မလျှော်သည့် အသက်အရွယ် နှင့် ထိုကာလ မျိုး လွန်ခဲ့သည်မှာ ကြာလေပြီ။ ထို့ကြောင့်လည်း အိမ်တွင်းမှာ တစ်ခုခုတော့ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတာကို သူမ သိလိုက်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း နောက်ပိုင်း သူမ ခြေထောက်ကောင်းတော့ အိပ်ပျော်ချင်ယောင် ဆောင်ပြီး ချောင်းလေသည်။

ထိုအခါမှ သူမ အိပ်ပျော်ချိန်မှာ သူမ၏သားဖြစ်သူ နှင့် သူမညီမတို့ ချစ်ပွဲခင်းနေကြသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ ပထမကတော့ ဒေါသ ဖြစ်သေးသည်။ သူမ သားဖြစ်သူ လူပျိုနုနုထွတ်ထွတ်လေးကို သမီးနှစ်ယောက်အမေ၊ သူ့အဒေါ်အရင်းက ဆွဲစားနေတာကို မကျေမနပ် ဖြစ်လို့ ဖြစ်သည်။ သို့သော်လည်း သူမကိုယ်တိုင်က သွေးသားတောင်းတတုန်း အရွယ်၊ လင်ဖြစ်သူက နယ်ပြောင်းသွားပြီး ကာမဆန္ဒ မပြည့်မဝပဲ လိုအပ်နေချိန်မှာ အနီးကပ် အရင်းအခြာ နှစ်ဦးက ကာမ ဆက်ဆံနေသည်ကို သိလိုက်ရသဖြင့် ဒေါသနှင့်အတူ မနာလိုစိတ်၊ တဏှာစိတ်တွေကလည်း ထကြွလာရသည်။ သို့သော်လည်း မည်သို့ မည်ပုံစ၍ ပြောရမည် မသိဖြစ်နေသည်။

တစ်နေ့ အလှူတစ်ခုသွားပြီး ပြန်လာတော့ သူမ အိပ်ယာမှာပင် အစွန်းအကွက်နှင့် အနံ့ ရလိုက်သည်။ အိမ်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း လာသွားမှန်းလည်း သိလိုက်ရတော့ ဒေါသဖြစ်ဖြစ်နှင့် ပြောစရာရှိလို့ ဆိုပြီး သူရိန် မရှိသည့်အချိန် ခေါ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်ကြမှ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင် ဖွင့်မေးပြီး သူသိနေကြောင်း ပြောပြလိုက်တော့မှ ဒေါ်သီတာဝင်းက ဝန်ခံပြီး သူမ နှင့် သူရိန် ဘယ်လို စဖြစ်ခဲ့ကြသည်ကို သူမ ယောက်ျား သမီးနှင့်ဖြစ်ပုံ၊ သူမကိုယ်တိုင် လင်းသူ နှင့် ဖြစ်နေပုံ စသဖြင့် အကုန်ဝန်ခံလိုက်သည်။ နောက်တော့ တဆက်တည်းပင် သူရိန်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို စိတ်ဝင်စားနေပြီး သူမကို ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းလို့ သဘောထားကာ လိုးနေတာဟု ပြောပြလိုက်သည်။ ထိုအခါကြတော့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ကိုယ်တိုင်ပင် ရင်သိမ့်တုန်ကာ စောက်ရည်တို့ စိမ့်ကျလာရလေသည်။

သူရိန်၏ အကြည့်တို့ သူမနှင့် အတူနေစဉ် မူမမှန်မှု တို့ကို အခုမှ ပြန်စဉ်းစားရင်း သဘောပေါက်သွားရသည်။ နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်း နှင့် ဒေါ်သီတာဝင်း၏ နားချမှုကြောင့် သူလည်း စိတ်ပါလာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ယခု ခရီးစဉ်မှာ သူရိန့်ကို အံအားသင့်အောင် လုပ်မည်ဟု နှစ်ဦးသား အကွက်ချ စီစဉ်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ပြောပြလိုက်လေသည်။ သူရိန်မှာ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ဇာတ်ကြောင်းပြန်နေချိန်မှာ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း အင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်ပြီး သူမ နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်နေလေသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက

“ ကဲ ပြောပါဦး တီဝင်း မဟုတ်မှန်း ဘယ်လိုသိတာလဲ ဆိုတာ”

“ ဟဟ သားက တီဝင်းကို လိုးနေတာ ကြာပြီလေ၊ တီဝင်း တကိုယ်လုံးမှာ သား မမြင်ဖူးတဲ့နေရာ မကိုင်ဖူးတဲ့ နေရာ မရှိဘူး၊ ပထမဆုံးက တီဝင်းမှာ မေမေ့ ပေါင်အတွင်းဘက်က အနာရွတ်ကလေး မရှိဘူး။ အဟီး၊ နောက်ပြီး တီဝင်းစောက်ဖုတ်က မေမေ့ လောက်မကြပ်ဘူး၊ တီဝင်းနို့တွေကလည်း မေမေ့ လောက် မကြီးဘူး၊ အဟီး၊ နောက်ထပ် ထပ်ပြောရဦးမလား”

“ အမလေးတော် တော်ပါပြီ၊ တကတည်း ပြောလိုက်တာ နားရှက်စရာတွေ”

“ အမလေး အခုမှ ဘာရှက်စရာရှိလို့လဲ မေမေရဲ့၊ ပြပါဦး ဒီရှက်တဲ့ မျက်နှာလေး”

သူရိန်က သူ့အမေ မေးစေ့လေးကို လှမ်းမပြီး မျက်နှာကို မော့စေကာ၊ နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးကို ဖိစုပ်နမ်း လိုက်သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကလည်း ပြန်နမ်းလာသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပေးတော့လည်း သူမလျှာကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း စုပ်ပေးသည်။ သူရိန်က သူ့ကိုယ်ကို ပက်လက်ကလေး ဖြစ်အောင် တွန်းပြီး သူက သူမကိုယ်ပေါ် မှောက်တက်လိုက်သည်။ သူရိန်က ကုတင်ခေါင်းရင်းမှာ မီးခလုပ်ကို လှမ်းပြီး ဖွင့်လိုက်သည်။ မျက်နာကျက်မှ နှစ်ပေမီးချောင်း အလင်းရောင်က အခန်းထဲမှာ ဖွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ အို ဟဲ့ ဘာလို့ မီးကြီးကို ဖွင့်လိုက်ရတာလဲ”

“ မေမေ့မျက်နှာလေး မြင်ချင်လို့ပါ မေမေရယ်”

“ အာ.. သားကို မွေးကတည်းက မြင်ဖူးနေတဲ့ မျက်နှာကိုများ ”

“ မတူဘူးလေ မေမေရဲ့၊ အခုက မေမေ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တာ”

“ ဟာ သွားကွာ၊ ဒီမှာ အရှက်တောင် မပြေသေးတဲ့ဟာကို သူ သိပ်ဆိုးတာပဲ”

“ အဲလို ရှက်နေတာလေးကိုက ချစ်စရာလေးပါ မေမေကလည်း”

“ တော်တော့ သွားကွာ၊ ခေါ်တော့ မေမေဆိုပြီး မဟုတ်တာတွေ လုပ်နေတယ်”

“ ချစ်လို့ပါ မေမေရယ်၊ ဒီမှာကြည့် မေမေ့ကို ချစ်ချင်လို့တဲ့ သား ကောင်ကြီးကတောင် အရမ်းမာနေပြီ”

သူရိန်က သူ့အမေလက်ကို ဆွဲကာ သူ၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးပေါ်သို့ တင်ပေးလိုက်သည်။

“ အာ သူ့ဟာကြီးက ကြီးလိုက်တာ၊ အာ့ကြောင့် တို့ဟာလေးထဲ ပြည့်နှက်နေတာပေါ့”

“ အဲလောက်မကြီးပါဘူး မေမေရယ် ပုံမှန်ပါပဲ”

“ သိဘူး မေမေ ကြုံဖူးတာက သားဖေဖေပဲလေ၊ သူက အဲလောက်မှ မကြီးတာ၊ ပြီးတော့ သူနဲ့တောင် မအိပ်ဖြစ်တာ ဘယ်လောက်ကြာနေပြီလဲလို့”

“ အင်း ဖေဖေ နယ်ရောက်သွားလို့ မဟုတ်လား”

သူရိန် နှင့် စကားပြောနေရင်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက သူရိန့်လီးကြီးကို သူမလက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးနေသည်။ သူရိန့် လီးကြီးကလည်း သူမလက်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်း ကြီးထွား မာတောင်လာခဲ့သည်။

“ ဟင့် အင်း သားဖေဖေ နယ်မသွားခင်ကတည်းက ဘာဖြစ်လို့လဲ မသိဘူး၊ သူက အဲဒါတွေ စိတ်ကုန်သွားတာလား မေမေ့ အပေါ်မှာပဲ စိတ်မလာတော့တာလား မပြောတတ်ဘူး”

“ ဟုတ်လား အသက်ကြီးသွားလို့လား မသိဘူးနော်၊ သားသာဆိုရင်တော့ နေ့တိုင်းကို လိုးမှာ”

“ အပိုတွေ၊ သူလည်း နောက်ကြာရင် ရိုးသွားမယ့် ဟာကြီးကို၊ ယောက်ျားတွေက အဲလိုပဲ ထင်ပါတယ်၊ အဝင်းယောက်ျားပဲ ကြည့်ပါလား”

“ ယောက်ျားအားလုံးက အတူတူ မဟုတ်ပါဘူး မေမေကလည်း ၊ ကျွန်တော်က မေမေ့ကို တသက်လုံး ချစ်သွားမှာ၊ အခုတောင် ထပ်ချစ်ချင်နေပြီ”

သူရိန်က ပြောပြောဆိုဆို နှင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နို့ကြီးတွေကို ကုန်းစို့လိုက်သည်။ သူ့ဒူးဖြင့်လည်း သူ့အမေ ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ချဲစေကာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားထဲ ဒူးထောက်ကာ လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ဝ ချိန်ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကလည်း သူမ ဒူးနှစ်လုံးကို ထောင်ကာ ပေါင်ကို ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ သူမလက်တွေက ဆုပ်ကိုင်ထားသော သူရိန့် လီးကြီးကို သူမ စောက်ဖုတ်ဝသို့ တေ့ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က နို့တွေကို စို့နေရာမှ မျက်နှာကို မော့လိုက်ပြီး ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နှင့် မျက်လုံးချင်း တေ့တေ့ ဆုံကြည့်ရင်းက လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလေသည်။

ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းမှာ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တိုးဝင် လာသည့် လီးကြီးကို မျက်လုံးလေး စင်းလျှက် ဖီးခံရင်းမှ သူရိန့်မျက်လုံးတွေကို ခပ်စူးစူးလေး ပြန်စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ သူရိန်ကလည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို မျက်လုံးချင်းမလွှဲပဲ စိုက်ကြည့်ရင်းမှ လီးကြီးကို ဆောင့်သွင်းချလိုက်သည်။

“ ဗျိ…စွိ…ဖွတ်…..ဖတ်”

“ အ….ရှီးးးးး ဖြည်း..ဖြည်း..ကွာ ”

ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နှုတ်ခမ်းကလေး တွန့်သွားပြီး သူ့ကို ရီဝေသော မျက်လုံးတွေနှင့် စိုက်ကြည့်နေတာ ဆက်ဆီ ဖြစ်လွန်းလှသဖြင့် သူရိန့် လီးကြီးမှာ စောက်ဖုတ်ထဲမှာပင် တင်းကနဲဖြစ်အောင် ဖောင်းကား တက်လာရသည်။ သူရိန်က သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လျှိုကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲလျှက် အားပြင်းပြင်း နှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကလည်း အံကလေး ကြိတ်ကာ မျက်မှောင်လေး တွန့်လျှက်က သူရိန့် မျက်လုံးတွေကို စေ့စေ့ကြည့်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ကို ကော့ကော့ပေးကာ သူရိန့်အလိုးကို ပြန်တုန့် ပြန်လေသည်။

သူ့အမေ စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်များနှင့် ခုနက မှ သူပြီးလို့ ထုတ်ထားသည့် သုတ်ရည်တချို့တို့ကြောင့် ချောမွေ့နေသော်လည်း အတွင်းသားတွေကတော့ စေးကြပ်တုန်းမို့ လိုးလို့ အရသာ ရှိလှပေသည်။ ကိုယ့်ကိုလည်း ဆက်ဆီကျကျ မျက်လုံးအစုံဖြင့် မမှိတ်မသုံကြည့်ရင်း အံလေးကျိတ်ကာ ခံနေသဖြင့် ဘယ်လိုမှ ဖော်မပြနိုင်အောင် ကောင်းသော ဖီးလ်ကိုလည်း သူရိန်တစ်ယောက် ခံစားနေရသည်။ သူ့ရင်ဘတ်အောက်မှ မထိတထိ ဖြစ်နေသော နို့ကြီးများကလည်း လှုပ်ရှားကာ မာတောင်နေသော နို့သီးခေါင်းများက သူ့ရင်ဘတ်ကို လာထိပွတ်နေကြသည်။

ခုနကလေးကမှ တချီပြီးထားတာမို့ သူရိန်က တော်တော်နှင့် မပြီး နိုင်ချေ။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကသာ ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ မျက်လုံးမှိတ်သွားပြီး သူမပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို သူရိန့်နံဘေးသို့ ညှပ်ပြီး သူမကိုယ်ကြီးတစ်ခုလုံးလည်း တောင့်တင်းကာ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ပြီးသွားရသည်။ သူမ စောက်ခေါင်းထဲမှ အတွင်းသားနုနုကလေးများက သူရိန့်လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ပေးနေပြန်သည်။ ဒီတခါတော့ သူရိန်က မပြီးနိုင်သေးတာမို့ ဆက်ကာ ဆောင့်လိုးနေသဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းအဖို့ တခါမှ မကြုံဘူးသော ကာမစည်းစိမ်ကို ရရှိနေရလေသည်။

နောက်ထပ် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ လည်း မပြီးသေးပဲ ခါးအနည်းငယ် ညှောင်းလာသဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကိုယ်ပေါ် အသာမှောက်လျှက် နားရင်း အမောဖြေနေလိုက်သည်။

“ သား မပြီးသေးဘူးမလား ဆက်လုပ်လေ”

“ အင်း ခဏနားတာ မေမေလည်း အမောဖြေဦးလေ”

“ သား ညှောင်းရင် မေမေ ဟိုဟာ.. အင်း.. ဟိုလို.. လုပ်ပေးမယ်လေ”

“ ဘယ်ဟာလဲ မေမေ”

“ မေမေ ပါးစပ်နဲ့ လုပ်ပေးမယ်လို့ ပြောတာ”

“ အင်း ကောင်းတာပေါ့၊ သားက မေမေ မလုပ်ပေးလောက်ဖူး မှတ်လို့”

“ အမလေး လူကို လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးတော့ ခုမှ လာပြီး၊.. ကဲထပါ သူ့ကိုယ်ကြီးက အလေးကြီးကို”

သူရိန်က သူ့အမေ စောက်ဖုတ်ထဲမှ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ခေါင်းရင်း နံရံကို မှီကာ ခြေဆင်းထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ပက်လက်အနေအထားမှ ကုန်းထကာ ပုဆစ်ထုပ်ထိုင်ရင်း သူရိန့်လီးကြီးကို သူမ လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း တစ်ချက်နှစ်ချက် ထုပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ နှုတ်ခမ်းကို ဝလုံးပုံစံလေးဝိုင်းကာ လီးကြီးကို တေ့သွင်းလိုက်သည်။ သူမ အာခံတွင်းမှ နွေးထွေးသော အထိအတွေ့က သူရိန့်လီးကြီးကို ပြန်လည်း မာတင်းလာစေခဲ့သည်။

သူမက ပါးစပ်အတွင်းမှ သူရိန့်လီးကြီးကို စုပ်ရင်း ခေါင်းကိုလည်း အနိမ့်အမြင့် လုပ်ပေးတော့ သူရိန် မှာ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ပါးစပ်ကို လိုးနေရသလို ဖြစ်နေခဲ့ရသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းမှာ ဒေါ်သီတာဝင်း နှင့်စာလျှင် ပုလွေမကျွမ်းမှန်း သိရပေမဲ့၊ မိမိ အမေအရင်းက လုပ်ပေးနေသည် ဆိုတာရယ်၊ ကိုယ့်အတွက် မလုပ်တတ်ပေမဲ့ လုပ်ပေးနေသည်ဆိုတာရယ်ကြောင့် သူရိန့်အတွက်တော့ အင်မတန်ကို ကောင်းနေရလေသည်။

သူရိန်က သူ့လီးကို အစုပ်ခံနေရင်းက ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း မျက်နှာပေါ်မှ ဆံစလေးများကို ဖယ်ရှားကာ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ပါး မေးစေ့ နားရွက်တို့ကို ပွတ်သပ် ကိုင်တွယ်ပေးနေလေသည်။ ငါးမိနစ် ဆယ်မိနစ်ခန့် လုပ်ပေးပြီးတော့ လုပ်နေကြ မဟုတ်သဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းမှာ အာလည်းညှောင်း ဇက်လည်း ညှောင်းလာရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူရိန့်လီးကြီးကို သူမပါးစပ်မှ ချွတ်ပြီး လက်ကလေးဖြင့် ထုပေးနေလေသည်။ သူရိန်ကလည်း သဘောပေါက်သဖြင့် ပြန်တော့ မစုပ်ခိုင်း၊ သူမှာ အကြံတစ်ခုရလာသဖြင့်

“ လာ မေမေ ဒီမှာခဏလေး ပက်လက်လှဲနားလိုက်ဦး၊ သား အပေါ်ကနေ လုပ်ပေးမယ်”

ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ပက်လက်ကလေး လှဲလိုက်တော့ သူရိန်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ရင်ဘတ်ပေါ် တက်ခွလေသည်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နို့နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာချလျှက် လီးတန်ကြီးပေါ် တံတွေးထွေးချလိုက်သည်။ ပြီးမှ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း နို့နှစ်လုံးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဘေးမှ တွန်းကာ လီးကို ညှပ်ထားရင်းဖြင့် လိုးတော့သည်။

“ အာကွာ သားကလည်း ကြံကြံဖန်ဖန်ကွာ၊ လူကို ထင်သလို လျှောက်လုပ်နေတယ်”

“ အဟီး သားက အဲလိုလုပ်ချင်နေတာ ကြာပါပြီ၊ သားလုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အမျိုးသမီးတွေထဲမှာ အဲလိုလုပ်လို့ ရအောင် နို့ကြီးတဲ့လူ တစ်ယောက်မှ မရှိသေးလို့ လုပ်မရလို့ ”

“ ဟွန့် ဒီအရွယ်လေးနဲ့ မိန်းမတွေ ဘယ်နှစ်ယောက်တောင် လုပ်ဖူးနေပြီလဲ မသိဘူး ဆရာကြီးပဲ”

သူရိန်မှာ ပထမဆုံးအကြိမ် နို့ကြားကို လိုးရတာလည်းဖြစ် အောက်က ပက်လက်ဖြင့် မျက်နှာထားညှတုတု သူ့အမေကို လုပ်နေရတာမို့ ဒီတခါတော့ တကယ်ပြီးချင်လာခဲ့သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ညှစ်ရင်း လီးကို တအားထိုးပွတ်လေရာ လီးထိပ်မှ လရည်များ တပြွတ်ပြွတ် ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ လရည်များမှာ ဒေါယဉ်လှိုင်ဝင်း မေးစေ့ နှုတ်ခမ်း နှာခေါင်း မျက်ခွံပါးပြင် စသည်တို့မှာ စင်ထွက် ပေကျံကုန်တော့သည်။

“ အားးးး အိးးးးးးးး ထွက်.. ထွက်ကုန်ပြီ… အိုးးးးးး ”

သူရိန် နှင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့မှာ အပြင်ထွက်ပြီး ရေချိုးခန်းမှာ သန့်စင်ဆေးကြောကြပြီး၊ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ ပြန်မလာသေးသဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း အခန်းသို့ ပြန်ဝင်ပြီး အိပ်ယာပေါ်တွင် နှစ်ဦးသား ဖက်ကာ နားနေကြသည်။

“ အား မေမေရယ် ချစ်လို့ကို မဝနိုင်ပါလား”

“ ဟွန့် ဘာမေမေလဲ၊ မေမေ မေမေဆိုပြီး အဲဒါတွေ လုပ်လို့ ရမလား၊ ဒါက ကိုယ့်အမေကိုယ် ချစ်တဲ့ အချစ်လား”

“ မေမေ့ကို အမေတစ်ယောက်လိုရော မိန်းမတစ်ယောက်လိုရော ချစ်တယ်၊ သားအချစ်က ၅၂၈ နဲ့ ၁၅၀၀ ပေါင်းပြီးတော့ မေမေ့ကို ၂၂၂၈ အချစ်နဲ့ကို ချစ်တာ အဟိ”

“ ကိုပိုလေး အပြောတော်တော်ကောင်း၊ ဒါနဲ့ နေပါဦး ကိုယ့်အမေအပေါ် အဲလိုမျိုးစိတ်တွေ ဘယ်ကတည်းက ပေါ်နေတာလဲ ပြောစမ်းပါဦး”

“ အင်း တကယ်က ဒီဘုရားပွဲမှာ စခဲ့တာပါပဲ။ သား ဆယ်တန်းလောက်ကလေ။ ဒီပွဲကို လာတုန်းပေါ့။ မေမေနဲ့ ဖေဖေရယ် သားရယ်လေ ဘုရားဈေးထဲ တိုးခွေ့သွားကြတုန်းကပေါ့။ အဲတုန်းက မေမေဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတောင် မှတ်မိနေသေးတယ်”

“ ဟုတ်တယ် တကယ်”

“ အင်းပေါ့၊ မီးခိုးရောက် ဇာအသားပါးပါးပေါ်မှာ အမဲပန်းပွင့်ကလေးတွေနဲ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ၊ အောက်ကလည်း ဆင်တူအရောင် ဗြောင်ထမိန်၊ အနားမှာပဲ အမဲလေးတွေ ဖောက်ထားတာ၊ ကြပ်နေထုပ်နေတာ အင်္ကျီရော ထမိန်ရော။ ပြီးတော့ ဖေဖေက ရှေ့ကနေ အလောတကြီးသွား၊ လူတွေကတိုးတော့ မေမေက သားကို လာတွယ်ဖက်ပြီးသွားတော့ မေမေ့ အသားတွေက အိစက်နေတာပဲ၊ သားလီးက တအားကို တောင်နေတာ၊ အဲဒီပွဲဈေးကပြန်တော့ ဒီအိမ်မှာပဲ အိမ်သာထဲ ပြေးဝင်ပြီး ဂွင်းထုပစ်လိုက်ရတယ်။ နောက်ပိုင်း အိမ်နေရင်း မေမေက ဘရာမဝတ် အတွင်းခံမဝတ်ပဲ နေတာတွေ ကြည့်ကြည့်ပြီး ခဏခဏ ထုဖြစ်နေတာလေ။ အဲဒီတုန်းကတည်းကပေါ့၊ စိတ်ထဲက အမြဲလိုးနေခဲ့တာ”

“ ဟယ်တော့၊ အမလေး အဲတုန်းက ကိုယ့်သားကို ကလေးလေးပဲ မှတ်နေတာ၊ အဲ့လိုစိတ်မျိုး ရှိမှန်း သိတောင် မသိခဲ့ဘူး”

“ အင်း သားလည်း မေမေ့ကို ပြန်မေးရဦးမယ်၊ မေမေက တီဝင်းနဲ့ စကားပြောပြီးတော့ လူချင်းလည်း နေခဲ့တာဆိုတော့ သိချင်ရုံ အဆင့်တော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ မေမေလည်း သားအပေါ်မှာ အဲလို ဖီးလ် ရှိနေတယ် မဟုတ်လား”

“ အင်း ဒီအခြေအနေ ရောက်နေမှတော့ မေမေ လည်း မလိမ်တော့ပါဘူး၊ သားကိုလည်း ရှက်စရာမှ မလိုတော့တာ။ မေမေ စိတ်တွေ ထွေပြားလာတာကတော့ သားကို ပြောခဲ့သလို သားဖေဖေက မေမေ့ အပေါ်မှာ အဲ့လိုစိတ် မရှိတော့တာက စတာပဲ။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေမေက လိုနေတယ်လေ၊ မေမေ့ သွေးသားတွေက တောင်းတနေတယ်၊ မြန်မာတွေဆိုတော့ ကိုယ့်ယောက်ျားကိုယ်တောင် အဲဒါလိုနေတယ်ဆိုတာကို ဖွင့်ပြောရမှာ နှုတ်လေးနေမိတယ်။ ပြောလိုက်ရင် သူ အထင်သေးသွားမလား ဆိုတာက လင်မယားချင်းမှာတောင် ရှိနေတယ်။ အဲတော့ မေမေလည်း အပျိုဘဝတုန်းကလို ကိုယ့်ဘာသာကို လက်နဲ့ စိတ်ဖြေဖျောက်တဲ့ အကျင့်ရလာတော့တယ်။ လက်နဲ့ စိတ်ဖြေဖျောက်တယ် ဆိုပေမဲ့ ဒီအတိုင်းကြီး ဖြေဖျောက်လို့ မရဘူးလေ၊ သားတို့ ပြောသလို မှန်းတယ်ဆိုတာမျိုးပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မိန်းကလေးဆိုတော့ ကိုယ့်စိတ်ကူးထဲ ဇာတ်လမ်းဖော်ပြီး ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ မင်းသားတို့ မော်ဒယ်ဘွိုင်းလေးတို့ ကိုယ့်ကိုလိုးနေတယ်လို့ တွေးပြီး စိတ်ဖြေဖျောက်ရတာပေါ့။ မေမေက စာဖတ်ဝါသနာလည်းပါတော့ အင်တာနက်မှာလည်း လျှောက်ဖတ်ရင်းက တိတ်တခိုးဆိုက်ကို ရောက်သွားတယ်”

“ ဟိုက် မေမေလည်း တိတ်တခိုးရောက်တယ်၊ ကျွန်တော်လည်း အဲမှာ စာရေးနေတယ်၊ ထားပါတော့ မတောက်တ‌ခေါက်ပါ”

“ ဟင် ဟုတ်လား ဘာလဲ ကလောင်နာမည်က”

“ ကျောက်မီးသွေးပါ၊ မေမေသိမှာ မဟုတ်ပါဘူး၊ တစ်ပုဒ်စ နှစ်ပုဒ်စပါ၊ ဆက်ပြောပါဦး”

“ အင်း အဲဒီမှာ လမင်းကြီးရေးတဲ့ အကျင့်ဆိုးလေး တစ်ခုရဲ့ အကျိုးဆက်ဆိုတာ သွားဖတ်မိတယ်”

“ အင်း သိတယ်၊ ခရီထွက်ကြရင်း သူ့အမေကို မိန်းမ နဲ့ မှားပြီး လိုးမိတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေ”

“ အင်း အဲဒါဖတ်မိပြီးတော့ အိပ်မက်တောင်မက်တယ်၊ သားက အိမ်ထောင်ကျပြီးတော့ မေမေ့ကို သားမိန်းမနဲ့ မှားပြီး လိုးလိုက်တာတဲ့၊ အဟီး အိပ်မက်ကနိုးတော့ မေ့မေ့ပိပိမှာ အရည်တွေကို ရွှဲနေတာ သေးပေါက်ချလိုက်မိတဲ့ အတိုင်းပဲ”

“ အဟိ အဲဒါ ဘယ်အချိန်လောက်ကလဲ”

“ သား အခန်းထဲမှာ ဂွင်းထုနေတာကို ပက်ပင်းမတိုးခင်ကလေးတင်ပေါ့ ဟီဟိ”

“ အင်း အဲတုန်းက မေမေ ပက်ပင်းတိုးသွားတာ သားမှာ ပျော်ရမလို လန့်ရမလို ကြီး ခစ်ခစ်”

“ အဲမှာ ပိုဆိုးသွားတာပေါ့၊ မေမေက တကယ်တမ်း အပြင်မှာ ယောက်ျားတန်ဆာဆိုလို့ သားဖေဖေ တစ်ယောက်ထဲကိုပဲ မြင်ဖူးတာလေ၊ သားဟာကြီး တွေ့လိုက်တော့ စိတ်တွေတောင် ကယောင်ခြောက်ခြား ဖြစ်သွားတယ်။ ကြီးလိုက်တာကြီးလို့၊ ငါ့ဟာလေးထဲများ လာထိုးထည့်ရင် ကွဲထွက်သွားမလား မသိဘူး ဆိုပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားတောင် အေးသွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ညကြတော့ အိပ်မက်ပါလေရော၊ အဲဒီဟာကြီးနဲ့ မေမေ့ကို လာလုပ်တယ်ဆိုပြီး ခစ်ခစ်”

“ ဟ..ဟ အဲတုန်းကသာ သိလိုက်လို့ကတော့ ဖေဖေ အိမ်မှာမရှိတာနဲ့ သား ဝင်လိုးမိမှာပဲ ခစ်”

“ အင်း အဲနောက်ပိုင်းတော့ သားကို စိတ်ကူးပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာဖြေတာ အလေ့အကျင့်လို ဖြစ်သွားတယ်၊ နောက်တော့ အဝင်းနဲ့ ဖြစ်နေတာ သိသွားတော့ မနာလိုဖြစ်ပြီး စိတ်ဆိုးတာပေါ့။ နောက်တော့ အဝင်းက သူ့ယောက်ျားအကြောင်းပြောပြတော့ သူ့ကိုလည်း စိတ်မဆိုးတော့ဘူး ၊ မေမေလည်း သားနဲ့ ဖြစ်ချင်ရင် ဖြစ်လို့ရတာပဲ ဆိုတဲ့ အသိဝင်လာတယ်လေ၊ နောက်ပိုင်းကတော့ သားသိပြီးတဲ့ အတိုင်းပေါ့”

“ အင်း အဲလိုသိရတော့လည်း အဲဒီ ကုန်လွန်ခဲ့တဲ့ အချိန်တွေ နှမြောစရာကြီးနော် အဟီး၊ စောစောကသာ သိခဲ့ရရင် အချိန်တွေ ပိုရမှာပဲ ”

“ အမလေး ကိုပို၊ အဲတုန်းက သူက ဘယ်မိန်းမနဲ့ ဖြစ်နေမှန်းမသိ၊ လူကိုလာပြီး အာနေတယ်၊ သူ့ဟာကြီးကိုင်ထုနေတုန်းက ဖုန်းတစ်လုံးနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာ မသိဘူးများမှတ်လို့လား၊ ဘယ်မိန်းမလည်း ဆိုတာတော့ စပ်စုမနေတော့ပါဘူး”

“ ခစ်ခစ် မစပ်စုဘူး ဆိုပေမဲ့ မေမေ သိချင်နေတယ် မဟုတ်လား”

“ သား ပြောရင်တော့ မေမေ သိရတာပေါ့လေ၊ မပြောရင်လည်း ရပါတယ်”

“ အင်း သားပြောပြရင်တော့ မေမေ အံ့သြမလား မသိဘူး ခစ်ခစ်၊ အဲတုန်းက သားနဲ့ ချက်နေတာ အန်တီချိုပါ”

“ ဟယ်”

“ အင်း သားရဲ့ ဖူးစာရှင်တွေကလည်း ဆန်းတယ် ပြောရမလား မသိဘူး၊ အဒေါ်အရင်း နှစ်ယောက်နဲ့ အမေအရင်းနဲ့ကို ဖြစ်ရတာပဲ ခစ်ခစ်”

“ အမလေး ကိုယ့်ဘာသာ လီးသရမ်းတာကိုများ ဖူးစာလုပ်နေရသေးတယ်၊ တခါတည်း မပြောချင်ဘူး၊ နောက်ထပ် ဘယ်ဆွေမျိုးတွေ လိုးဖူးသေးလဲ ပြောစမ်းပါဦး တစ်လက်စထဲ”

“ အဲဒါပါပဲ မေမေရယ် ၊ မေမေ အပါအဝင် စုစုပေါင်း သုံးယောက်ပါပဲ၊ ဒါပေမဲ့ မေမေ သိလား”

“ ဘာသိရမှာလဲ”

“ အဲဒီသုံးယောက်ထဲမှာ မေမေ့ကို အချစ်ဆုံးဆိုတာ”

“ ဟွန့် ယုံပါဘူး၊ လျှာအရိုးမရှိ လျှောက်ပြောနေတာတွေ”

“ ဒီမှာကြည့် မေမေ့ကို ချစ်လို့မဝဘူးဆိုတာ ကဲ ယုံပြီလား”

သူရိန်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းလက်ကို ဆွဲကာ သူ့လီးကြီးပေါ် တင်ပေးလိုက်သည်။

“ ဟဲတော့ သူ့ဟာကြီးက ပြန်မာနေပြန်ပြီ၊ အဲလိုကြီးလား၊ သားဖေဖေဆိုရင် တစ်ခါပြီးရင် နောက်တစ်ပတ် နှစ်ပတ်လောက်မှ တစ်ခါ ပြန်မာတော့တာ”

သူရိန်တို့ တတိယအချီ လိုးပြီးတော့ နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းပြီး သူတို့ကိုယ်သူတို့ သတိမထားမိလိုက်ကြပဲ အိပ်ပျော်သွားကြတော့သည်။ သူရိန်တစ်ယောက် သူ့လီးကို တစ်ယောက်ယောက် စုပ်ပေးနေတာကို အိပ်မက်လို ဖြစ်နေပြီး လီးက တကယ်ကို မာတောင်လာတော့ နိုးလာခဲ့ရသည်။ သူတို့ အိပ်ပျော်သွားတုန်းက မီးချောင်းပင် မပိတ်မိသဖြင့် အခု သူ့လီးကို စုပ်ပေးနေသူမှာ တီဝင်း ဖြစ်နေကြောင်း တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟင် တီဝင်းတို့တောင် ပြန်လာပြီလား”

“ ခစ် အင်းပေါ့၊ ဒီသားအမိတွေ ဘယ်လောက်တောင် ကဲကြသလဲ မသိဘူး၊ မီးတောင် မပိတ်နိုင်ပဲ အိပ်ပျော်နေကြတာ၊ ဘယ်သူမှ ဒီအခန်း လာမစပ်စုလို့ တော်တော့တယ် ဟွန်း”

သူရိန်မှာ တရေးအိပ်ထားသည်မို့ အားပြန်ပြည့်ပြီး သူ့လီးကြီးကလည်း ဒေါ်သီတာဝင်း အစုပ်အမှုတ်အောက်မှာ ပြန်မာလာခဲ့ရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း က သူရိန့်လီးကြီးကို မာတောင် တောင့်တင်းနေအောင်မှုတ်ပြီးမှ ထပြီး သူမထမိန်ကို လှန်ကာ သူရိန့်ပေါင်ပေါ် ခွဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်လီးကို သူမလက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း သူမ စောက်ဖုတ်ဝတွင် တေ့သွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးကြီး တဖြည်းဖြည်းချင်း ဝင်သွားပြီး အဆုံးထိ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်သွားမှ ဖင်လုံးကြီးများ သူရိန့်ပေါင်လုံးပေါ် ထိုင်ချကာ သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို သူရိန့် နံဘေး တဖက်တချက်မှာ ထောက်လိုက်သည်။

သူရိန်အဖို့ကတော့ သူ့မေမေက ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေပြီး သူ့တီဝင်းက သူ့အပေါ် မြင်းလာစီးနေတာ ကို တွေးမိပြီး သဘောကျကာ ဖီးလည်းတက်လာလေသည်။ သူ တစ်ခါမှ အိပ်မက်ပင် မမက်ဖူးသည့် အခြေအနေမျိုး မဟုတ်လား။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို တစ်အိပ်ယာထဲမှာ လိုးရပြီ၊ ညီအစ်မတောင်မှ ရိုးရိုး မဟုတ်၊ ထိုနှစ်ယောက်က သူ့အမေ နှင့် သူ့အဒေါ်တို့၊ သူ့လောက် ကံကောင်းတဲ့သူ ကမ္ဘာပေါ် မှာ ရှိပါမလားဟုပင် တွေးမိရင်း ပြုံးလိုက်မိသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းက သူမလက်နှစ်ဖက်ကို အားယူပြီး ဖင်ကြီးကို ကြွကာ နှိမ့်ကာဖြင့် သူရိန့်လီးကြီးကို လိုးလေသည်။ ကုတင်ပေါ်မှ လှုပ်လှုပ် လှုပ်လှုပ် ဖြစ်လာသဖြင့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းလည်း နိုးသွားပြီး သူ့သားပေါ် တက်လိုးနေသည့် သူ့ညီမကို မီးချောင်း အလင်းရောက်အောက်မှာ တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟယ် ကောင်မ အရှက်ကိုမရှိဘူး ကြည့်စမ်း ကိုယ့်တူကို သူ့အမေရှေ့ကြီးမှာ ”

“ ခစ် မမကရော ကိုယ့်သားအရင်းနဲ့ သောင်းကျန်းလိုက်ကြတာ မီးတောင်မပိတ်နိုင်ပဲ အိပ်ပျော်သွားတာမလား”

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ အင်္ကျီအဝတ်အစား မချွတ်သေးပဲ ထမိန်လှန်ပြီးတော့ တက်ခွလိုးနေခြင်းဖြစ်ရာ ညီအစ်မချင်းတော့ မျက်နှာမပူရချေ။ အခုပူလည်း နောက်တော့ အေးဆေးဖြစ်သွားမှာပါဟု သူရိန်က တွေးလိုက်မိသည်။

သူရိန့်လက်က သူ့အမေ နို့များဆီသို့ စောင်အောက်မှ တွားတွားပြီး ရောက်သွားခဲ့သည်။ သူ့လက်ဖဝါးတွေက သူ့အမေနို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက သူမကိုယ်လေးကို တစောင်းလိမ့်လိုက်ရင်း သူရိန့်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်သည်။

“ ဒီကောင်လေးဟာလေ ဒီလိုပုံနဲ့ဆို အားပြတ်ပြီး ဒုက္ခတော့ ရောက်တော့မှာပါပဲ”

“ ခိခိ မေမေကလည်း ဒီလောက်နဲ့တော့ ဘာမှမဖြစ်လောက်ပါဘူး ဟားဟား ”

သူရိန်က ရယ်မောရင်းက သူ့အမေ ကိုယ်လေးကို ဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်းး စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သားအမိ နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေကြသည်ကို ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ သူရိန့်လီးကြီးပေါ် ဆောင့်ချက်တွေ မြန်လာရတော့သည်။

ထိုမနက်အထိ သူရိန် နှင့် ညီအစ်မနှစ်ယောက်တို့ တူးအင်ဝမ်း ဆွဲလိုက်ကြပြီး သူရိန် လီးမတောင်နိုင်တော့မှ သူ့အခန်းသူ ပြန်သွားအိပ်လေတော့သည်။

………………………………….

သူတို့ အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့ သူရိန်မှာ သူ့အခန်းမှာ သူ မအိပ်တော့၊ သူ့မိဘများ အခန်းမှာသာ ညအိပ်တော့သည်။ သူ့မိဘများ၏ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ သူ့အမေနှင့် ပုံစံမျိုးစုံ ဆက်ဆံကြသည်မှာ ညားခါစ လင်မယားနှစ်ဦး အတိုင်းပင်။

တစ်ညတွင် သူတို့နှစ်ယောက် အချစ်ကြမ်းကြပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်ကာ အနားယူရင်း စကားစမြီ ပြောနေကြလေသည်။

“ သားဖေဖေ ဒီသင်္ကြန်ပိတ်ရက် ပြန်လာမယ်တဲ့၊ ခွင့်လည်း မယူတာကြာလို့ အလုပ်က စုစုပေါင်း နှစ်ပတ် ပေးထားတယ်တဲ့”

“ ဟင် အဲဒီနှစ်ပတ်လုံးလုံး သားက မေမေနဲ့ ခွဲနေရတော့မှာလား”

“ အင်းပေါ့ ဒီမှာက လင်ကြီးနဲ့ရှင့်၊ ဘယ့်နှယ် လင်ကြီးနဲ့ မအိပ်ပဲ သားနဲ့ လာအိပ်နေလို့ ရမလား”

“ သားက လင်ပဲ ဖြစ်လိုက်ချင်တာပဲ မေမေရာ”

“ တော်ပါကွာ၊ သားက မချိုရော အဝင်းကိုရော မယားဖြစ်စေချင်တာ မဟုတ်ဘူးလား”

“ မဟုတ်ပါဘူး မေမေရာ၊ အန်တီချိုက သား လူပျို ပေါက်ဘဝ စွဲမိစွဲရာ စွဲလို့ ကြံမိတာပါ၊ တီဝင်းကလည်း တကယ်က လင်းသူနဲ့ ဖြစ်နေတုန်းပါ၊ သူ့ ဟာက မေမေ့လောက် မကောင်းပါဘူး အဟိ၊ နည်းနည် ချောင်ချင်တယ်”

“ ဟယ် ကိုယ့်အမေကို အဲလိုပြောစရာလား”

“ ဟင် အခုလိုအချိန်မှာ မေမေ မဟုတ်တော့ဘူးလေ၊ သားရဲ့မယား ဖြစ်နေပြီဟာကို”

“ အင်းပါ ဟုတ်ပါပြီတော်၊ အဝင်းက ပြောတယ် လင်းသူဟာကြီးက တော်တော်ကြီးတယ်တဲ့၊ ပြီးတော့ ဒုတ်ပတ်လည်မှာလည်း ဂေါ်လီတွေ ထည့်ထားတာတဲ့”

“ ဟုတ်လား သားကိုကြတော့ မပြောဘူး အဲဒါတွေ၊ ဒါကြောင့် တီဝင်းဟာက သားအတွက် နည်းနည်း ချောင်နေတာပေါ့ ”

“ အင်း မေမေ့ကိုတော့ ပြောပြတယ်၊ သားကိုတော့ တူအရင်းကို လုပ်ရတယ်ဆိုတဲ့ ဖီးကြောင့်တဲ့၊ လင်းသူကတော့ သူစွဲနေတာဆိုပဲ”

“ ဟုတ်လား မေမေရော စမ်းကြည့်ချင်လား၊ ကိုလင်းသူနဲ့ စမ်းချင်စမ်းကြည့်လေ၊ သား စိတ်မဆိုးပါဘူး၊ နည်းနည်းတော့ မနာလို ဖြစ်မှာပေါ့”

“ အမလေး မစမ်းချင်ပေါင်တော်၊ ကိုယ့်သားနဲ့ကိုယ် အိမ်တွင်းထဲမှာပဲ ဘယ်လောက်ကောင်းသလဲ၊ အခု အဝင်းတောင် နည်းနည်း စိတ်ညစ်နေရတယ်”

“ ဟင် ဘာလို့လဲ”

“ လင်းသူက မျိုးသီရိဝင်းကို ဘာလိုလို လုပ်နေလို့တဲ့၊ ကောင်မလေးကလည်း ပါချင်ချင် ဖြစ်နေလို့”

“ ဟင် ဒီကောင်မလေးက ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတာကို”

“ ဆယ်တန်းစာမေးပွဲတောင် ဖြေပြီးပြီလေ ဘယ်ငယ်တော့မလဲ ခစ်ခစ်၊ သူ့ညီမလေးကိုကြတော့ သူ ဝန်တိုနေတယ်၊ အမေ့ကိုကြတော့ သွားစမ်းကြည့်ပါလားတဲ့ ခစ်ခစ်”

“ မေမေ ပြောလို့ပါ၊ မေမေ့ကို သူများနဲ့ ပေးမစားချင်ပါဘူး၊ မေမေ သားအတွက် ကလေးတစ်ယောက်လောက် မွေးပေးပါလား ၊ မေမေနဲ့ ကလေးယူချင်လို့ ၊ မေမေ့ယောက်ျား စစ်စစ် ဖြစ်ချင်တယ်”

“ ဟယ် မဖြစ်နိုင်တာ ဒီအသက်အရွယ်ကြီးနဲ့ သူများတွေ အပြောခံနေရမှာပေါ့”

“ အာ့ဆိုလည်း သားကို ယောက်ျားလို့ခေါ်တော့၊ သားလည်း မိန်းမပဲ ခေါ်တော့မယ်”

“ ခေါ်လေ ဒါဆိုလည်း၊ ခေါ်တာကတော့ ဘယ်သူမှ မသိမကြားပဲဟာ ရပါတယ်”

“ မဟုတ်ဘူး လူကြားထဲမှာ ခေါ်ခိုင်းမှာ”

“ ဟယ် မရပါဘူး ဘယ်ဖြစ်မလဲ ပြဿနာတွေ တက်ကုန်မှာပေါ့”

“ အို သားတို့ကို မသိတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်မှာပေါ့၊ ဘယ်သူမှ သားတို့ကိုမသိတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုမှာလေ”

“ အင်း အာ့ဆိုရင်တော့ ရမှာပါ”

“ အင်း ချစ်တယ် မိန်းမရယ်”

“ မိန်းမကလည်း ယောက်ျားကို ချစ်ပါတယ်”

………………………….

သူရိန့်အဖေ ဦးစောစိုးမိုးမှာ သင်္ကြန်တွင်း အိမ်ပြန်ရောက်လာလေသည်။ ရောက်ခါစ တစ်ည မိန်းမနှင့် ခွဲနေရတာ ကြာသဖြင့် တစ်ချီ ကောင်းကောင်းလိုးလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း လူငယ်ခြေသွက် အားကောင်းမောင်းသန် လီးကြီးကြီး သူရိန်နှင့် လိုးနေခဲ့တာမို့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတစ်ယောက် အာမစွတ် လျှာမစွတ် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ သူရိန်ကလည်း သူငယ်ချင်းတွေ နှင့် ထွက်သွားခဲ့သည်။ သူ့အဖေ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကဲလို့ရအောင် ဖြစ်သည်။ ညဘက် မိုးချူပ်မှ ပြန်ရောက်လာတော့ ဧည့်ခန်းထဲ မှာ ထိုင်စောင့်နေသော သူ့အမေ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို တွေ့ရလေသည်။

“ ဟင် မေမေ မအိပ်သေးဘူးလား၊ ဖေဖေရော”

“ သားဖေဖေ မောပြီး အိပ်သွားပြီ”

“ ဟင် ဘာလို့ မောရတာတုန်း”

“ သားကို ပြောသားပဲ၊ သားဖေဖေက တစ်ခါဆိုရင် ပြီးပြီပဲ၊ သူမပြန်ခင် နှစ်ပတ်အတွင်း တစ်ခါလောက် လုပ်ဖြစ်ရင်တောင် ကံကောင်းပဲ”

သူရိန်က သူ့အမေနား တိုးကပ်သွားရင်းက ကိုယ်လုံးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းကာ၊ နှုတ်ခမ်းချင်း ကပ်စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူ့လက်ကလည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ဖင်ကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရင်း

“ အဲလို ဆက်ဆီဖြစ်ပြီး ဒီလောက်အိစက်နေတဲ့ အကိတ်ကြီးကို ယူထားပြီး စိတ်ကျေနပ်အောင် မလုပ်ပေးနိုင်တော့လည်း ဒီက လင်ငယ်ကလေးက ဖြည့်စွမ်းပေးရတော့မှာပေါ့လေ”

သူရိန်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း ခါးလေးကို ဖက်ကာ သူ့အခန်းသို့ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့လေသည်။

…………………………………

နောက်တစ်နေ့ည ဦးစောစိုးမိုး သူငယ်ချင်းများ အိမ်လာပြီး သောက်ကြတော့ သူရိန်လည်း အမြည်း ဝင်စားရင်းက ဘီယာ တစ်လုံးနှစ်လုံး ဝင်သောက်လေသည်။ သူတို့က အပြင်းများ ချကြသဖြင့် ဝိုင်းသိမ်းတော့ ဦးစောစိုးမိုးက ဒေါင်းနေလေပြီ။ ဦးစောစိုးမိုး သူငယ်ချင်းတွေ ပြန်သွားကြတော့ သူရိန် နှင့် ‌ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက် ဦးစောစိုးမိုးကို တွဲချီကာ အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲသိပ်ပေးလိုက်သည်။ နောက်တော့ ကုတင်ဘေးမှာပင် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို သူရိန်က ဆွဲဖက်ကာ နမ်းစုပ်လေသည်။

“ ဟယ် ဟဲ့ နင့်အဖေ နိုးသွားမယ်လေ”

“ အမလေး မေမေကလည်း အဖေလား ဒီလို အခြေအနေမျိုးမှာ နိုးမှာ၊ အခုချိန် နာဂစ်ဝင်လာတောင် နိုးမှာ မဟုတ်ဘူး”

ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကလည်း သိပါသည်။ သို့သော်လည်း လင်ဖြစ်သူ အနားမှာထားပြီး သားဖြစ်သူ အလိုးခံရမည်ဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်ပေါ့။ နဂိုကတည်းက ထိုအကွက်ကို ချောင်းနေသော သူရိန့် ရန်ကတော့ ရှောင်မလွတ်တော့ပါ။ ဦးစောစိုးမိုး အိပ်ပျော်နေသည့် ကုတင်စောင်းကို ကိုင်ကာ ကုန်းပေးနေသည့် ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို ထမိန်လှန်ကာ အနောက်မှ အားရပါးရ လိုးနေတာကတော့ သူရိန် တစ်ယောက်ပဲပေါ့။

သူရိန်တစ်ယောက် ဂျပန် အင်းစက်ကားတွေထဲမှာ သူ့အမေကို အဖေမသိအောင် အိမ်ထဲ အဖေရှိနေရက်နဲ့ ကပ်တိုးလိုးတာတွေ၊ ပုလွေမှုတ်ခိုင်းတာတွေ၊ သူက ဘာဂျာပေးတာတွေ ၊ စတာတွေကိုတော့ ရေးမပြတော့ပြီ၊ ဂျပန်ကားတွေ ရှာကြည့်ပြီး သူရိန်တော့ အဲ့လိုလုပ်နေပြီလို့ သာ စာဖတ်သူများ တွေးယူကြပါကုန်။

…………………………….

သူရိန့်အဖေ ပြန်သွားပြီးတော့ သူရိန်တို့သားအမိ တိုးခရီးစဉ်တစ်ခုနှင့် ဂျွိုင်းကာ ခြောက်ည ခုနှစ်ရက် ခရီးထွက်ခဲ့ကြသည်။ သူတို့ကိုယ်သူတို့ လင်မယားဟု ပြောထားကြသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းမှာ အရွယ်တင် နုငယ်သော်လည်း သူရိန်ထက် ကြီးမည်မှန်း လူတွေက မှန်းဆမိကြသည်။ သားအမိလို့တော့ ထင်သူ ရှိကောင်းရှိနိုင်မည် ဖြစ်သော်လည်း မည်သူမှတော့ မယိုးစွဲရဲကြပေ။ သူရိန် ဖြစ်စေချင်သည့် အတိုင်း ထိုခရီးစဉ်တလျှောက်လုံး ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက သူရိန့်ကို ယောက်ျားဟုခေါ်ပြီး သူရိန်ကလည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို မိန်းမဟု ခေါ် ခဲ့ကြသည်။

လမ်းတွင် အနည်းငယ် စပ်စုလိုသည့် အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်က ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းကို ကပ်တိုးလေး သူတို့နှစ်ယောက် ဘယ်လို အိမ်ထောင်ကျခဲ့ကြတာလဲဟု မေးလေသည်။ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းက ကျမတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ဖူးစာကတော့ ဆန်းတဲ့ဖူးစာပါပဲလို့သာ ရယ်သလို မောသလိုနှင့် ပြောခဲ့လိုက်လေတော့သည်။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

ဆန်းတဲ့ဖူးစာ အပိုင်း ( ၂ )

ဆန်းတဲ့ဖူးစာ အပိုင်း ( ၂ )

ရေးသားသူ - ထူးခြား

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

သူရိန်မက်ဆေ့ဂျာမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဆက်ခ်ချက် နေရင်း လူကလည်း အရမ်းကို တင်းလာ၊ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သူရိန်နှင့် ရိုးပလေးကို ယဉ်ပါးလာနေပြီမို့ လက်တွေ့စွန့်စားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။သူ့အနေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် မက်ဆေ့ဂျာ တချိန်လုံး ပြောနေတာဆိုတော့ သူမ ဘယ်အချိန်တွေ အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲ ရှိတတ်သည် ဆိုတာကို သူသိနေပြီးသား။ ထို့ကြောင့်လည်း ကြားရက်တစ်ရက် သူ့ညီမဝမ်းကွဲလေး ကျောင်းသွားပြီး သူတို့ ကျူရှင်အတန်းတွေ မရှိသည့်အချိန် မနက်ပိုင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အိမ်သို့ သွားလေသည်။ သူရိန် ရောက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မီးဖိုထဲတွင် ထမင်းဟင်းချက်ပြီးခါစ ဖြစ်လေသည်။

“ ဟဲ့ သား ဒီနေ့ အတန်းမရှိဘူး မဟုတ်လား၊ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲ”

“ အာ အန်တီချိုကလည်း သားက ကိစ္စရှိမှ လာရမှာလား”

“ ဟယ် အဲဒီသဘောနဲ့ ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်ခုခုများ ကိစ္စရှိနေမလားလို့ မေးတဲ့သဘောပါ။ အန်တီချို့အိမ်က သားအိမ်ပဲလေ။ လာချင်တဲ့အချိန်လာ၊ သွားချင်တဲ့အချိန် သွားပါကွ”

“ အင်း သားလည်း ဒီနေ့ ဘာမှ ထူးထူးထွေထွေ သွားစရာမရှိ၊ အလေလိုက်ရမဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း အခုချိန်မအားကြ၊ အိမ်မှာလည်း ပျင်းနေတာနဲ့ ထွက်လာခဲ့တာ၊ ”

“ အင်း အာ့ဆိုလည်း အန်တီချို အမဲသားလေး နှပ်ထားတယ်၊ ထမင်းစားသွားလိုက်၊ အခုပဲ ကျက်တယ်”

“ ဟာ ကျွန်တော့် အကြိုက်ပေါ့၊ အဟီး၊ အခုတလော ဖေဖေ အိမ်မှာ မရှိတော့ မေမေကလည်း ဟင်းကောင်းကောင်း မချက်တာတောင် ကြာပြီ၊ ကြုံတုန်းလေး ဝါးလိုက်ဦးမယ်”

“ အင်း ဆာနေပြီလား ခဏစောင့်မလား၊ အန်တီ ဟင်းစော် ချွေးစော်တွေနဲ့မို့ ရေလေး အမြန်ချိုးလိုက်မလားလို့”

“ အင်း ရပါတယ် အန်တီချိုရဲ့၊ ကျွန်တော်လည်း မဆာသေးပါဘူး၊ အိမ်ရှေ့မှာ တီဗီကြည့်လိုက်ဦးမယ်၊ အန်တီချို ရေမိုးချိုးပြီးမှ စားကြတာပေါ့”

သို့နှင့် သူရိန်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်းသို့ ထွက်လာကာ တီဗီဖွင့်ထားလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် သူ့ဖုန်းက ဗြစ်ကနဲ တုန်သွားသည်။ သူရိန်က ဖုန်းကို အသံပိတ်ပြီး ဗိုင်ဘရိတ်သာ လုပ်ထားသည်။ ဖုန်းကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဆူးနှင်းဆီ မက်ဆေ့ဖြစ်နေသည်။ ဟိုက် အခုပဲ ရေချိုးဦးမယ်ဆိုပြီး မက်ဆေ့ဘယ်ကနေ ပို့တာဘာလိမ့်ပေါ့၊

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: မောင် အခုဘာလုပ်နေလဲ

သူရိန်လည်း အမြန်တွေးလိုက်သည်။ အခုအချိန်ဆို ကျော်ကိုကိုက အလုပ်ထဲရောက်နေပြီ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်ဆို ဒီအချိန် သူတို့ ချက်လေ့မရှိ၊ ညဘက်မှသာချက်လေ့ရှိတာမို့ ဘာဖြစ်တာလဲဟု သိချင်လာသည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင် အလုပ်ထဲမှာလေ၊ မက သိရဲ့သားနဲ့၊ ဘာထူးခြားလို့လဲ မ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း အာ့ဆို ခဏပဲ ပြောမယ်၊ ထူးခြားတာကတော့ သူရိန် အိမ်ရောက်နေတယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: ဟင် ဟုတ်လား၊ ခါတိုင်းလည်း မတို့အိမ်လာနေကြ မဟုတ်ဘူးလား။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: ခါတိုင်းလာနေကြအချိန် မဟုတ်လို့လေ မောင်ရဲ့

👦ကျောက်မီးသွေး: အင်း အိမ်မှာ မတစ်ယောက်ထဲလား

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အင်း

👦ကျောက်မီးသွေး: ဆွဲစားလိုက်တော့ကွာ ရှုတ်တယ် အဟီး။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အို မောင်က ပြောလိုက်တော့ လွယ်လွယ်လေး၊ ဒီက တူအရင်းခေါက်ခေါက်ကြီးကို။

👦ကျောက်မီးသွေး: မောင်ပြောပြီးပါရောလား သူက မကို ဖီးလ်နေတာပါဆို။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အို ဒါပေမဲ့ မကတော့ မစရဲပါဘူး။

👦ကျောက်မီးသွေး: မက လူကြီးလေ သူက ဘယ်စရဲပါ့မလဲ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: သိဘူး ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက အရဲစွန့်ရင်တော့ မ… ငြင်းရင်းဘာရင်းနဲ့ လိုက်လျောလိုက်မယ်။ မကတော့ မစချင်ဘူး မျက်နှာပူတယ်၊ ရှက်လည်း ရှက်တယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မကရော ဖီးမလာဘူးလားလို့

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: လာတာပေါ့၊ အခုတောင် အရည်လေး စိုနေပြီ ခစ်။

သူရိန့်လီးကြီး ဆတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ ဟိုက် အဲ့လိုတောင်လားဟု တွေးလိုက်သည်။

👦ကျောက်မီးသွေး: အာ့ဆိုလည်း မက မြောင်းလုပ်ပေးလိုက်လေ အဲတော့မှ ရေလာမှာ။

👱‍♀️ဆူးနှင်းဆီ: အာ မသိတော့ဘူးကွာ၊ ကဲ သွားတော့မယ် ရေချိုးတော့မလို့ ၊ မောင်လည်း အလုပ်ပြန်လုပ်တော့ မွမွ ချစ်တယ်။

👦ကျောက်မီးသွေး: မွမွ ချစ်တယ် မောင် ဘိုင့်

သူရိန့်လီးကြီးမှာ အတွင်းခံအောက်မှ မာတောင် တောင့်တင်းလာသဖြင့် လီးထိပ်ပင် နာလာရသည်။ ပုဆိုးအောက်မှ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး သူ့လွယ်အိပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ တီဗီကို မျက်လုံးက ကြည့်နေသော်လည်း ခေါင်းထဲမှာ ဘာလုပ်ရမလဲ တွေးနေမိသည်။ ဧည့်ခန်းထဲမှာ သူတစ်ယောက်ထဲမို့ လက်ကို ပုဆိုးထဲ လျှိုထည့်ကာ ပူခြစ်နေသည့် သူ့လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ထုနေမိသည်။

ခဏကြာတော့ နောက်ဖေးမှ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး လမ်းလျှောက်လာသည့် ခြေသံကြားရသည်။ နောက်တော့ အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်ပြီး ဝင်သွားသံကြားသည်။ သူရိန် ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည်။ ဒီလောက် အခြေအနေဖြစ်နေပြီ နောက်ဆုံး လုံးဝ ငြင်းဆန်ရင် ကိုယ့်ဖုန်းကို ဖွင့်ပြလိုက်ပြီး အန်တီချိုနဲ့ ချက်နေတဲ့ ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ တကယ်တော့ ကျွန်တော်ဗျလို့ ပြောချလိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်သည်။

သူရိန် ဧည့်ခန်းထဲမှ ထလိုက်ကာ အန်တီချိုတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လျှောက်လာခဲ့လေသည်။ အခန်းတံခါးကို အထဲက လော့ချထားလိမ့်မယ်ဟု ထင်သော်လည်း လက်က တံခါးလက်ကိုင်ကို တွန်းကြည့်လိုက်တော့ အလိုလို ပွင့်သွားသည်။

အခန်းထဲမှာ ဆံပင်ခေါင်းလျှော်ထားသဖြင့် ရေစိုလက်စက်ကို ဒရိုင်ရာနှင့် မှုတ်နေသော အန်တီချို၊ ကိုယ်မှာက ရေလဲခံထမိန်ကို ရင်လျှားထားသည်။ ထမိန်အသားကလည်းပါး အောက်က ရေစိုကိုယ်လုံးတို့ကလည်း ကိုယ်မှာ တသားထည်းလို ကပ်နေတော့ အန်တီချို၏ ဂစ်တာရှစ် ကိုယ်လုံးအလှက ထင်းနေသည်။ သူရိန့်အကြိုက် ဖင်ကြီးကလည်း လုံးစက်ကာ ကော့ကောက်နေသည်။

“ဟင် သူရိန် သား ဘာ……”

အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး လမ်းလျှောက်ဝင်လာသည့် သူရိန့်ကို လှည့်ကြည့်ပြီး အံအားသင့်သွားဟန်ရှိသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ဆွဲပြီး သူမလက်မှ ဒရိုင်ရာကို လှမ်းယူကာ ဘေးမှ စားပွဲပေါ် တင်လိုက်သည်။ သူ့ကို အံအားသင့်ဟန်ဖြင့် ငေးကြည့်နေဆဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်လုံးကို ဆွဲဖက်ကာ သူမ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို သူရိန်က သူ့နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် ရုန်းဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း သူရိန်က တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားရင်းက သူမနှုတ်ခမ်းအစုံကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်လေသည်။ သူရိန်၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကလည်း ပုဆိုးအောက်မှ ‌ထိုးထိုးထောင်ထောင်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်တန် ဗိုက်သား ဆီးခုံတို့ကို ထိုးထောက် ပွတ်မိနေလေသည်။ သူရိန့်ရင်ဘတ်ကို အိကနဲ လာဖိမိသော ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သားအစုံကလည်း သူရိန့်လီးကြီးကို စတီးချောင်းအလား မာတောင်လာစေခဲ့လေသည်။

ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ရုန်းနေသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တစ်ယောက် ခဏအတွင်းမှာပင် သူရိန့်ကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်ပြီး ရမက်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းများဖြင့် ပြန်လည်တုန့်ပြန်လာတော့သည်။

“ ပြွတ်စ်..ပလတ်..ပြွတ်စ်”

သူရိန်က သူ့လျှာကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းထဲကို ထိုးထည့်ပေးကာ သူမလျှာနှင့် ပွတ်ဆွဲပြီး သူမ လျှာကလေးကို ရအောင် ဆွဲစုပ်လေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဖီးကလေးခံရင်း မျက်လုံးလေး မှေးနေရာ၊ ကိုယ်လုံး အေးကနဲ ဖြစ်သွားမှ သူမ ထမိန်ကွင်းလုံး ပုံကျွတ်သွားသည်ကို သိလိုက်ရသည်။

“ သား သူရိန် မလုပ်နဲ့လေ၊ အို..ဟာ…မင်းးးးးးး”

သူရိန်က သူ့ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်ရာ သူ၏ မာတောင်နေသည့် လှံတန်ကြီးအလား လီးကြီးက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဗိုက်သားကို သွားထိုးမိလေသည်။ အသက်လေးဆယ်ကျော်၊ ကလေးတစ်ယောက်အမေမို့ အရမ်းမချပ်ယပ်သော်လည်း အပူကြီး မဟုတ်သော ဗိုက်သား လုံးလုံးလေးကို လီးတန်ကြီးက ထောက်မိလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း၏ အခွံခွာထားပြီး အုန်းသီးအရွယ် နို့ကြီးတွေက အပျိုလေးလို အရမ်းတင်းရင်း မနေသော်လည်း ပျော့မကျနေ အိအိလေးသာ ဖြစ်နေသည်။ ထောင်မတ်နေသော နို့သီးခေါင်း ညိုညို တွေက သူရိန့်ရင်ဘတ်ကို လာထိုးထောက်မိနေသည်။ သူရိန့်လက်တွေက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရင်သားအစုံကို အုပ်ကိုင်ကာ ဆုပ်နှယ်ပေးနေတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မရုန်းတော့‌ချေ။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ သူမ၏ ဆက်ဆီနှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ ဟဟ လေးထားလို့ မျက်လုံးလေးကို မှိတ်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို အားရပါးရ နမ်းစုပ်ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့သီးခေါင်းများကို ကုန်းစို့ပြန်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ယိုင်လဲမလို ဖြစ်သွားရသည်။

ထိုအခါမှ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကုတင်ရှိရာသို့ ဆွဲခေါ်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှ ရှပ်အင်္ကျီကိုလည်း ဆွဲချွတ်ကာ အခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ကိုယ်တုန်းလုံးဖြင့် ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေရှာသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ပုခုံးကျော်ရုံရှည်သော ဆံပင်တို့မှာ ခေါင်းလျှော်ပြီးစ မခြောက်တခြောက်နှင့် မထူမပါး နှုတ်ခမ်းအစုံ နှုတ်ခမ်းနှင့် မေးစေ့ကြား ညာဘက်က မှည့်သေးသေးလေး တစ်စက်၊ ဘယ်ဘက်က ပါးချိုင့်လေးတစ်ဖက်နှင့် ဆက်စီ ဖြစ်လွန်းလှသည်။

ငယ်ငယ်တုန်းက သူ့ကို စာသင်ပေးစဉ်က မာန်လိုက် ဆူလိုက်မို့ ကြောက်ခဲ့ရသည့် အန်တီချို၊ အခုတော့ ပက်လက်ကလေး သူ့ရှေ့မှာ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ထားသည်။ တူဖြစ်သူရှေ့ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့မို့ ရှက်နေဟန်တူသည်။ မကြီးမသေး ရင်သားအစုံမှာ လက်ညိုးခန့်တုတ်သည့် နို့သီးခေါင်း ညိုမဲမဲတွေက မာတောင်ထလို့။ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်တွေက ဖြောင့်စင်းဝင်းမွတ်လို့ ၊ ပေါင်လုံးနှစ်ခု ဆုံရာမှာတမွတ်အမွှေးပါးပါးလေး ဖုံးနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီး၊ အကွဲနေရာမှာ ပန်းရောင်ရင့်ရင့် အတွင်းသား တပိုင်းတစကို အရည်ကြည်လဲ့နေတာ မြင်နေရသည်။

ဘာမှမလှုပ်မရှားပဲ ငြိမ်ကာ သူမကို ကြည့်နေသည်ကို ခံစားရသဖြင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူရိန်တစ်ယောက် သူမ တကိုယ်လုံးကို တပ်မက်မောသည့် မျက်လုံးအစုံဖြင့် ကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရှက်သွားသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက နီးစပ်ရာ စောင်တစ်ထည်ကို ကောက်ယူပြီး သူမကိုယ်ပေါ်တင်ကာ ဖုံးကွယ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည်။

“ အို ဘာကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး”

“ ဘာရှက်စရာ ကောင်းလို့လည်း အန်တီချိုရာ၊ ဒီလောက်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကို”

သူရိန်က သူမလက်ထဲမှ စောင်ကို ဆွဲယူကာ ဘေးပြန်ဖယ်လိုက်တော့ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ လက်ဖျံများဖြင့် မျက်လုံးကို အုပ်ထားလိုက်လေသည်။ သူရိန်က ကုတင်ခြေရင်းဘက်မှ တက်ကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခြေနှစ်ဖက်ကြားမှာ ဒူးထောက်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က သူမခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ချဲလိုက်တော့ သူမကပင် ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ကာ ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ စောက်ဖုတ်ပေါ်မှ အမွှေးတွေက ကပ်ကြေးနှင့် ထရင်းထားပုံရသည်။ ပါးပါးလေးနှင့် တိတိရိရိ ဖြစ်နေသည်။

စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ဟဟလေးမှ စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းလေး တစ်ဖတ်က ခပ်ညိုညိုနှင့် တွန့်လိမ်လိမ်လေး ဖြစ်နေသည်။ သူရိန်က သူ့မျက်နှာကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်နား ကပ်လိုက်တော့ ရေချိုးပြီးခါစမို့ ဆပ်ပြာနံ့ကလေး သင်းနေသည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့နှာခေါင်းကပ်မိမှသာ စောက်ဖုတ်နံ့ သင်းပျံ့ပျံ့ (အချို့လူများအတွက်တော့ ညီစို့စို့) ကလေးရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကို ထုတ်ပြီး စောက်ဖုတ်အကွဲကောင်း အတွင်းသားနေရာလေးကို လျက်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ရှီးကနဲ ဖြစ်ကာ ဖင်ကြွလာသည်။

သူရိန်က သူ့လက်ခလည်ထိပ်ဖြင့် စောက်စေ့နေရာ ဖုကလေးကို ဖိပြွန်ရင်း လျှာကြီးက စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်နှင့် စောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နိုင်သလောက် ထိုးထိုးထည့်ရင်း ဘာဂျာ မှုတ်ပေးနေလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတစ်ယောက် ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ ထူးလွန့်နေပြီး ပါးစပ်မှလည်း ငြီးသံလေးတွေ ထွက်နေရသည်။ နောက်တော့ စောက်စေ့လေး ကျင်လာလို့လားမသိ၊ သူမ စောက်‌စေ့လေးကို ဖိပွတ်နေသော သူရိန့်လက်ကို သူမလက်ဖြင့် ဖိအုပ်ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ သူရိန်ကလည်း ထိုလက်ကို စောက်‌စေ့နေရာမှ ဖယ်ပေးလိုက်ပြီး နို့တွေဆီကို လှမ်းကာ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူ့လျှာကြီးကိုတော့ စောက်စေ့လေးကို လက်ထိပ်ကိုယ်စား ထိုးကာ ဖိကာ လျက်ပေးလေသည်။

နောက်လက်တစ်ဖက်က လက်ညိုး၊ လက်ခလည်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ပူးကာ ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ပတ်ထဲ ထည့်ကာ လိုးပေးလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ စောက်ရည်တွေက စိမ့်စိုနေပြီမို့ သူ့လက်နှစ်ချောင်းမှာ စေးကြပ်နေသော်လည်း ချောမွတ်ကာ အဝင်အထွက် လုပ်ပေးလို့ ကောင်းနေလေသည်။ သူရိန့်လက်နှစ်ချောင်းက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်ကာ ဖင်းကားဖတ် လုပ်ပေးနေရင်း နောက်တစ်ဖက်ကလည်း သူမ နို့သီးခေါင်းများကို ခြေလျှက် လျှာဖြင့်လည်း စောက်စေ့ကို လျက်လိုက် နှုတ်ခမ်းဖြင့်စုပ်လိုက် လုပ်ခံနေရရာ၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း တစ်ယောက် ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်တော့၊ တကိုယ်လုံးကော့ပြန်နေအောင် လူးနေလေသည်။ သူမပါးစပ်မှလည်း လိုးပေးပါတော့ဟု ပြောမထွက်သဖြင့်၊ သူရိန့်ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကိုသာ ကုတ်ဆွဲ ရင်း စောက်ဖုတ်ကြီးနှင့် သူရိန့်မျက်နှာကို တက်တက် ပွတ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားနေတော့သည်။

သူရိန်လည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို အားရအောင် စုပ်လျက်ပြီးတော့မှ မျက်နှာကို ‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မျက်လုံးပေါ်ကို သူမ လက်ဖျံများဖြင့် အုပ်ကွယ်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်ပေါ် မှောက်ရက်က မိုးလိုက်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကို သူမနံဘေးမှာ ထောက်ထားလိုက်ရင်းက နောက်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဒစ်ဖူးဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းစောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကို အထက်အောက် စုန်ဆန် ပွတ်တိုက်လေသည်။ သူ့လီးထိပ်မှ ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တို့နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်မှ စောက်ရည်ကြည်တို့ ပူးပေါင်းမိသဖြင့်သာ ချောချွတ်ပြီး ပွတ်၍ ကောင်းလှသလို တစ်ချက်တစ်ချက် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်စေ့ကို လီးထိပ်ဖြင့် သွားထိုးမိပါက အိကနဲ အသံလေး ထွက်ထွက်လာလေသည်။

သူရိန်က သူ့ဒစ်ဖူးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းမှာ တေ့ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်တော့ စေးစေးလေးဖြင့် ဝင်သွားသည်။ စောက်ရည်များ ရွှဲနေသဖြင့် အရမ်းအကြပ်ကြီး မဟုတ်သော်လည်း ချောင်ချောင်ကြီးလည်း မဟုတ်။ သူ့လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းသား နူးနူးညံ့ညံ့တို့က နွေးထွေးကာ ရစ်ပတ်ပေးနေသည့် ဖီးကို ခံစားနေရသည်။ အထူးသဖြင့် သူ့‌ဂွင်းဘုရင်မ အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့လီးထည့်နေရသည်ဆိုသည့် အသိက သူ့ကို ပိုပြီး ဖီးတက်စေသည်။ သူ့လီးကြီး နှစ်လက်မခန့် ဝင်သွားမှ လက်ကလွှတ်လိုက်ကာ ကိုယ်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းအပေါ် မှောက်ရက်မိုးကြည့်လိုက်သည်။

သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက် နံဘေးတဘက် တစ်ချက်မှာ ထောက်ထားလျက်နှင့် ဖင်ကိုကော့ကာ လီးကို အသွင်းအထုတ် စလုပ်လေသည်။ လီးကြီးမှာ တအိအိနှင့် မကြာခင်အတွင်း စောက်ဖုတ်ထဲသို့ အဆုံးထိ မြုပ်သွားရလေသည်။ ထိုအခါကြမှ ဆီးခုံခြင်းဖိကပ်ကာ လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားရင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့များကို ငုံ့စို့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ မျက်လုံးကို ကာထားလျှက် ငြီးသံတိုးတိုးလေးသာ ပြုလေရာ သူရိန်တစ်ယောက် ပြုံးမိလေသည်။ နို့တွေ အားရအောင် စို့ပြီးမှ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံအောက်မှာ ပေါ်နေသည့် မေးစေ့နှုတ်ခမ်းနှင့် သူရိန် အရမ်းကြိုက်သော မှည့်ကလေးရှိရာကို သူ့လျှာကြီး ဖြင့် လျက်လိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ပါးစပ်ကလည်း ထုတ်မပြောသော်လည်း စောက်ဖုတ်ထဲကတော့ အရမ်း အလိုးခံချင်နေပြီဖြစ်ရာ သူမဖင်ကို မွေ့ယာမှ ကြွကာကြွကာ ပေးလေသည်။ သို့သော် သူရိန်က ဆီးခုံချင်း လိုက်ကပ်ထားသဖြင့် လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက် မဖြစ်လာချေ။ သူရိန်က သူဘယ်ဖက်လက်ကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နံဘေးတွင် တံတောင်ထောက်လိုက်ပြီး ညာဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးကို ဖုံးထားသည့် လက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမလက်ဖျံကို ဆွဲဖယ်ခံရသည်ကို မရုန်းပဲ အလိုက်သင့် လျော့ပေးသော်လည်း မျက်စေ့ကိုတော့ မဖွင့်ပဲ ပိတ်ထားသေးသည်။ သူရိန်က သူ့နှာခေါင်းနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှာခေါင်းတို့ကို ထိပွတ်လိုက်ရင်းက

“ အန်တီချို၊ မျက်လုံးကြီး ဘာလို့ ပိတ်ထားတာလဲ ဗျာ”

“ အို ရှက်တာပေါ့ သားကလည်း”

“ ဘာရှက်စရာ ရှိလို့လည်း အန်တီချိုကလည်း ဗျာ၊ သားကို မချစ်ဘူးလားလို့”

“ ဟယ် တို့က တူအရီး အရင်းကြီးလေဟာ”

“ တူအရီး အရင်းရော မချစ်ရဘူးလား အန်တီချိုကလည်း”

“ မသိဘူးဟာ၊ နင့်အဖေသာ သိသွားရင် ငါ့ကိုသတ်မှာ”

“ ကျွန်တော်တို့က မပြောပဲ ဘယ်သူသိမှာလည်း အန်တီချိုရယ်၊ မျက်လုံးလေး ဖွင့်ပါဦး၊ အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး ကြည့်ပြီး လိုးချင်လို့ပါ”

“ ဟယ် မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ”

“ ဖြတ်”

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူရိန့်လက်မောင်းကို သူမလက်ကလေးဖြင့် ရိုက်လိုက်ကာ မျက်လုံးအစုံကို ဖွင့်လျှက် မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ သူရိန့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ လိုးချင်လို့ပါဆိုသည့် စကားက ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ဓါတ်လိုက်သလို တုံ့ကနဲ ဖြစ်သွားကာ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာရသည်။ သူမ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေ လှုပ်သွားတာ သူ့လီးကြီးမှာ ခံစားလိုက်ရတော့ သူရိန်တစ်ယောက် ချက်ကောင်းထိသွားမှန်း သိလိုက်ရသည်။ သူက ပြုံလိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။

“ သား ဘာလုပ်နေတာလဲကွာ အန်တီချို မနေတတ်တော့ဘူး”

“ အင်းပါ သားက အန်တီချို့ မျက်လုံးလှလှလေး တွေကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်တာလေ”

“ အာ သူ တော်တော် ဆိုးတယ်ကွာ”

ဒီတစ်ခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ လက်သည်းကလေးဖြင့် သူရိန့်ခါးကို ဆိတ်လိုက်ပါသည်။ သူရိန်လည်း သူမစောက်ဖုတ်ထဲမှ လှုပ်ရွလာသည်ကို ခံစားမိသဖြင့် သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ကာ တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်”

“ အိ….အား…..အူးးးး”

ဒီတခါတော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်လုံးတွေကို မပိတ်ထားတော့ပါ။ သူမကို မျက်လုံးချင်း တေ့‌တေ့ဆိုင်ဆိုင် ကြည့်ကာ အောက်မှ ဖင်ကို ကော့ကော့ကာ လိုးနေသည့် သူရိန့်ကို ပြန်ကြည့်ရင်း အံကလေး ကြိတ်ကာ အလိုးခံနေလေသည်။ သူရိန်က အားပါပါဖြင့် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့်ဆောင့်လိုးရင်းက၊ ခဏနားသည့်အချိန် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၊ ပါးလေးကို နမ်းလိုက် လုပ်ရင်းက နောက်အရှိန်ကတော့ ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာသည်။ ပိုအားပါအောင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဂျိုင်းအောက်မှ လက်လျှိုထည့်ကာ ပုခုံးကိုဆွဲပြီး ဆောင့်လေသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သူမ ‌ပေါင်လုံးတွေကို သူရိန့် ခါးကို ညှပ်လျှက် သူမ ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို သူရိန့် ဖင်နောက့်မှာ ချိတ်ပြီး ဆွဲဆွဲပေးလေသည်။ မကြာခင် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာလေးမှာ ရဲလာပြီး အံကလေးကို ကြိတ်ကာ သူရိန့်ကျော်ပြင်ကို တင်းတင်းလေး ဖက်လာသဖြင့် သူမ ပြီးတော့မည်ဆိုတာကို သိလိုက်သည်။ သူရိန်ကိုယ်တိုင်ကလည်း လီးကြီးမှာ တအားကို ဖောင်းတင်းနေပြီး ယားနေလေပြီ။

‌ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လုံးလေး တောင့်သွားပြီး မျက်လုံးတွေ စင်းကျသွားတော့ သူမ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသဖြင့် ခပ်မြန်မြန်လေး လေးငါးဆယ်ချက် ဆောင့်လိုးလိုက်ရင်း စိတ်ကို လျှော့ပေးလိုက်ရာ လီးကြီးထိပ်မှ လရည်များက မီးသတ်ပိုက်ခေါင်းမှ ရေပန်းထုတ်လိုက်သလို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထုတ်နေလေတော့သည်။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်”

သူတို့နှစ်ယောက်သား တင်းတင်းကြပ်ကြပ် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် ဖက်ထားကြပြီး နားနေကြရာမှ ခဏကြာတော့၊ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူရိန့်ကိုယ်ကို အသာတွန်းလိုက်ရင်း

“ သား ခဏဖယ်တော့ကွာ သားကိုယ်ကြီးက လေးတယ်”

ဟု ပြောလိုက်မှ သူရိန်လည်း သတိရကာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်ပေါ်မှ သူမဘေးသို့ လှိမ့်ဆင်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်သည်။ သူ့လီးကြီးကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲမှ လျှောကနဲ ထွက်သွားလေရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဟာကနဲ ရင်လှိုက်ဖိုသွားရလေသည်။

“ အို”

နောက် သူမကိုယ်သူမလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေမှန်း သတိရသဖြင့် နီးစပ်ရာ စောင်တစ်ခုကို လှမ်းဆွဲပြီး ဖုံးဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော် စောင်မှာ သူရိန့်ကိုယ်ကြီးက ပိနေသဖြင့် ဆွဲမရဖြစ်နေသည်။

“ သား ဖယ်ဦးကွာ စောင်ယူမလို့”

“ ဘာလုပ်မလိုလဲ အန်တီချိုရ”

“ ခြုံမလို့လေ ဒီလိုကြီး ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ သားရှေ့ မနေတတ်ပါဘူး”

“ ဟာ အန်တီချိုကလည်း အန်တီချို့ စောက်ဖုတ်ထဲ သားရဲ ဒီလီးကြီးနဲ့ လိုးတောင်ပြီးနေမှ ရှက်နေရသေးလား”

“ အို ဘာမှမဆိုင်ဘူး မနေတတ်ပါဘူးကွာ”

သူရိန်ကလည်း ပထမဦးဆုံးအကြိမ်မို့ အငြင်းမပွားတော့ပဲ စောင်ကို ဆွဲလို့ရအောင် သူ့ကိုယ်ကို ကြွပေးလိုက်သည်။ စိတ်ထဲကတော့ အင်း နောက်ကြရင်တော့ အန်တီချို ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ အရှက်ကုန် သွားစေရမယ်ဟု ကြိမ်းဝါးလိုက်ပါသည်။

သူရိန်က အိပ်ယာပေါ်တွင် တစောင်းလှဲကာ လက်တံထောင်ထောက်လျှက် သူ့ခေါင်းကို လက်ဖဝါးဖြင့် ထိန်းမထားရင် ဘေးမှ သူမရင်သား အစုံနှင့် စောက်ဖုတ်တို့ကို စောင်ပါးလေးဖြင့် ဖုံးကာ ပက်လက်ကလေး မှိန်းနေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဘေးမှ သူမကို စူးစိုက်ကြည့်နေသည်ဟု ခံစားရသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတစ်ယောက် ဘေးကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမ မျက်နှာကို စူးစိုက်ကြည့်နေသော သူရိန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

“ ဟာ ဘာကြည့်နေတာတုန်း၊ လူကို မမြင်ဖူးတာကြနေတာပဲ”

“ ချစ်လို့ပါ အန်တီချိုရာ၊ အန်တီချို့ကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်တာပဲ”

“ ယုံပါဘူးကွာ မင်းချစ်တာက ငါသိပါတယ် ဟွန့်”

“ တကယ်ပါ အန်တီချိုရာ၊ ကျွန်တော် ကျော်ကိုကို့ ကို မနာလို ဖြစ်နေရတာ ကြာပါပြီ”

“ အွန်း သိသားပဲ သား ဘာဖြစ်နေသလဲ ဆိုတာကို”

“ ဟင် အန်တီချိုက ဘယ်လိုသိတာလဲ”

“ ကျော်ကိုကိုက အကုန်ပြောပြတာကိုးလို့”

“ ဟုတ်လား ဘာတွေ ပြောပြတာလဲ၊ ဒီကောင် တော်တော် ဆိုးတာပဲ၊ သူများ privacy ကို”

သူရိန်က ခပ်တည်တည်ဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း သူ့လှည့်ကွက်တွေကို မသိလောက်ဘူးဟု တွေးကာ ဖိန့်လိုက်သည်။

“ အံမယ်လေး ဆရာကြီး၊ ဒီမှာ ကျော်ကိုကိုက အန်တီချို့ကို အကုန်ပြောသွားပြီးသားပါနော်၊ သူက ပိတ်ထားတာ သူပြောတယ်ဆိုတာ မပြောပါနဲ့တဲ့ ဟင်းဟင်း”

သူရိန့်စိတ်ထဲမှာတော့ ကျော်ကိုကိုက သူပြောခိုင်းထားတဲ့အတိုင်း ပြောသွားတာပဲ။ ငါ့သူငယ်ချင်း တော်ပါပေတယ်ဟု တွေးပြီး ပြုံးနေမိသည်။ သို့သော်လည်း မှင်နဲ့မှောင်းနှင့်

“ ဟင် ဒီကောင် ကျွန်တော့်အကြောင်း အန်တီချို့ကို ဘာတွေ လျှောက်ပြောသွားတာလဲ”

“ အခုထိ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး လာဖိန့်မနေနဲ့ဟေ့၊း။ နင် ငါ့ကို အကောင့်တုနဲ့ လာချက်ပြီး နောက်တော့ ငါနဲ့ ရည်းစားဖြစ်အောင်လုပ်။ ငါ့ပစ္စည်းတွေ အကုန်မြင်ပြီးတော့ ငါက လူတွေ့ချင်တယ်ပြောတော့ ကြံရာမရလို့ ကျော်ကိုကို့ ဓါတ်ပုံကို ငါ့ကိုပြပြီး နောက်ဆုံး ကျော်ကိုကိုနဲ့ လွှတ်ပေး။ ပြီးတော့ ငါ့ကို မင်းနဲ့ စိတ်ပါလာအောင် ကျော်ကိုကို့ကို စည်းရုံးခိုင်းတာက အစ အကုန်ပြောသွားခဲ့ပြီးပြီ ကဲ”

ဟိုက် သွားပါပြီ၊ ခွေးမသား သစ္စာဖောက်၊ ငါ့ကို လုပ်ကြံသွားတာ ငါခံလိုက်ရပြီ။ ဒါပေမဲ့ အန်တီချိုကရော ငါ့ကို ဘာမှမပြောပဲနဲ့ ဘာလို့မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဆက်ချက်နေရတာလဲ။ ဒါဆိုရင် သူကလည်း ဖီးလ်လာလို့ ပေါ့။ ဒါဆို ဒီနေ့ အဖြစ်အပျက်ကိုလည်း သူကပဲ ငါ့ကိုပြန်ပြီး ထောင်ချောက်ဆင်သွားခဲ့တာပေါ့။

သေလိုက်ပါတော့ကွာ။ ဒါကြောင့်လည်း ရှေးခေတ်လူကြီးတွေက ပြောကြတာ မိန်းမမာယာ သဲကိုဖြာ ဆိုတာ စသဖြင့် အတွေးတွေ လျှောက်ရောက်ကုန်သဖြင့် ငိုင်တွေတွေ ဖြစ်သွားသော သူရိန့်ကို ကြည့်ကာ ရယ်ချင်လာသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ခစ်ကနဲ ရယ်ကာ မျက်နှာကို တစ်ဖက်လှည့်လိုက်လေသည်။

ထိုအပြုအမူကြောင့်လည်း သူရိန့်လီးကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ပြန်မာတောင်တက်လာတော့သည်။ ဪ သူက ငါဖိန့်နေမှန်း သိသိကြီးနဲ့ ငါ့ကို ပြန်ဖိန့်နေတာကို ခံခဲ့ရတာပါလား။ ဒါဆိုရင် ငါ မက်ဆေ့ဂျာနဲ့ လိုးချင်သလို လိုးနေခဲ့တာကို သူကလည်း ဖီးလာလို့ တုန့်ပြန်နေတာ ဖြစ်မှာပေါ့ ဆိုတာကို အခုမှ သဘောပေါက်သွားတော့သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ကိုယ်လေးကို သူ့ဖက် ဆွဲလှည့်လိုက်ရင်း

“ ဒါဆို အန်တီချို သားမှန်းသိရက်သားနဲ့ မက်ဆေ့ဂျာမှာ သား လုပ်ချင်သလို လုပ်နေတာကို လိုက်လျောနေခဲ့တာ သားကို တကယ်ပဲ ဖီးလ်ရှိနေလို့ပေါ့နော်”

“ ဟင့်အင်း မရှိပါဘူး၊ သူ့ကို သနားလို့ အလိုက်သင့် ဖောပေးနေခဲ့တာ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း မျက်နှာထားကို ကြည့်ကတည်းက သူ့ကို တမင်စနေမှန်း သိနေတော့ သူရိန့် စိတ်တွေက ပိုထလာရတော့သည်။

“ မယုံပါဘူး အန်တီချို ၊ ဒါပေမဲ့ သနားလို့ လိုက်လျောတာဆိုရင်လည်း အခု သားလုပ်ချင်တာကို လိုက်လျောပေးတော့”

“ ဟင် ဒီထက်ပိုပြီး ဘာလိုက်လျောပေးရဦးမှာလဲ၊ လူလည်း တကိုယ်လုံး ကုန်နေပြီဟာကို”

“ မကုန်သေးပါဘူး ခိခိ”

“ သွား ပေါက်ကရတွေ လျှောက်ပြောမနေနဲ့ မရဘူး ဒါပဲ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက တစ်ခုခု သဘောပေါက်သွားပုံဖြင့် မျက်နှာလေး နီမြန်းသွားကာ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုပါ တစောင်းလှိမ့်ပြီး သူရိန့်ကို ကျောပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူမ အနောက်မှ ကပ်၍ လည်ကုတ်ကလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး လက်က စောက်အောက်မှ တိုးဝင်လျက် သူမဂျိုင်းကို လျှိုကာ ရင်သားတစ်ဖက်ကို လှမ်းအုပ်ကိုက်လိုက်သည်။ ထိုနို့တစ်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုပ်နှယ်ပေးရင်းမှ မာတောင်လာသော သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းဖင်ကြား အမြှောင်းလိုက် ကပ်လိုက်သည်။

“ ဟယ် သူ့ဟာကြီးက မာလာပြန်ပြီ၊ ဒုက္ခပါပဲ”

“ အဲဒါ သုခပါ အန်တီချိုရယ် ခစ်ခစ်”

သူအုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေသော ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းနို့ကြီးမှ နို့သီးကလေး မာတောင်လာသည်ကို လက်ဖဝါးတွင် ဖီးလ်ခံစားရသဖြင့် သူမလည်း ဖီးလ်ပြန်လာနေပြီ ဖြစ်ကြောင်း သူရိန် သိလေသည်။

“ ကျော်ကိုကိုကရော အန်တီချို့ကို အကုန်လုပ်သွားတာလား”

“ မသိဘူး မပြောဘူး၊ အာ့တွေ လာမေးမနေနဲ့လေ”

“ အင်းပါ အင်းပါ ဆောရီးပါ၊ အန်တီချို့ကို ချစ်လွန်းလို့သာ ဒီကောင့်နဲ့ ချိတ်ပေးလိုက်ရတာ၊ နို့မို့လို့ကတော့ ဟင်း ဒီကောင် အန်တီချို့ကို လက်ဖျားနဲ့တောင် မတို့ရပါဘူး”

သူရိန်က စကားလည်းပြောရင်း သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဖင်‌အောက်မှာ ထိုးထည့်ရင်း ပေါင်ကြားကို လိုးပေးနေသည်။ ခုန သူ့လရည်တွေနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ရည်တို့ကြောင့် ထိုကြားမှာ စေးကပ်ကပ် ဖြစ်နေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးမှာ ညာဘက်ကို စောင်းအိပ်နေကြခြင်း ဖြစ်သဖြင့် သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကိုယ်ပေါ်မှ စောင်ကို ခါးထိလှန်တင်ပြီး ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို ရှေ့သို့ တွန်းတင်လိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ဟတတ ပေါ်လာလေသည်။

သူရိန်က သူ့လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ တေ့လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ဘာမှမပြော လီးဝင် အဆင်ပြေစေရန်သာ သူမ ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့ ကော့ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က သူ့ဘယ်ပေါင်နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဘယ်ဘက်ပေါင်ကို လိုက်ထိကပ်ပြီး လီးကြီးကို အောက်မှ ကော်ထိုးလိုက်ရာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ တန်းတန်းကြီး ဝင်သွားလေသည်။

“ အာ့ အိုကွာ သားကလည်း အရမ်းကြီးပဲ ၊ ရှီးးးးးး ဖြည်းဖြည်းကွာ”

သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းခါးကို သိုင်းဖက်လျက် ဗိုက်စူစူလေးကို လက်ဖဝါးဖြင့် အုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲကာ စိမ်ပြေနပြေဖြင့် လိုးလေသည်။

“ ပြွတ်..ပလွတ်,,ဖတ်,,ဖွတ်,,ဖတ်,,”

လိုးရင်းဖြင့် နှစ်ယောက်သား အရှိန်ရလာကြတော့ အသက်ရှူတွေ မြန်လာကြသည်။ သူရိန်လည်း ထိုပုံစံဖြင့် ကပ်လိုးနေရသည်ကို အားမရတော့ ၊ သူ့လီးကို အဆုံးထိ သွင်းလိုက်ပြီး သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ဖင်လုံးကြီးကို ဖိကပ်ထားရင်းက ဒူးထောက်ကာ ထိုင်လိုက်သည်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ခါးကိုလည်း ဆွဲမလိုက်သဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ပုံစံ ဖြစ်သွားရသည်။

“ လေးဘက်ထောက်လိုက် အန်တီချို၊ သား အန်တီချို့ကို ဒေါ့ကီဆွဲချင်လို့”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း သိပါသည်။ အလိုက်သင့် သူမဖင်ကြီးကို မြှောက် ၊ တံတောင်ကို ထောက်ကာ လေးဘက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ သူရိန့်အဖို့တော့ အချိုရှာ သကာတွေ့ ဆိုသလိုပင်၊ သူတချိန်လုံး ပြစ်မှားကာ လိုးချင်နေရသော ဒီဖင်ကြီးမှာ အခုတော့ သူ့ရှေ့မှာ ဝင်းကနဲ ရောက်နေလေပြီ။ လေးဘက်ထောက်လိုက်သဖြင့် အနောက်မှ ကြည့်လျင် ဂစ်တာရှိတ်ပမာ ခါးသေးပြီး လုံးကားထွက်လာသော ဖင်ကြီးမှာ ဝင်းမွတ်နေသည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ပေါင်အရင်းကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆွဲကာ အနောက်မှ အားပါပါဖြင့် ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ဖွတ်..ဖတ်….ဖွတ်…ဖတ်”

သူရိန်မှာ သူ့လီးညိုတုတ်တုတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသည်ကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက အမြင်အရသာရော အထိအတွေ့ အရသာပါ ပူးတွဲ ခံစားနေရလေသည်။ သူ အားရပါးရ ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ့ပေါင်ရင်းနှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းဖင်လုံးတို့ ဖန်းကနဲ ရိုက်မိလို့ အိကနဲဖြစ်သွားရတဲ့ ဖီးလ်ရော၊ သူ့လီးကြီးကို နွေးထွေးစွာ ရစ်ပတ်ထားသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသား တွေရောက အရမ်းကို အရသာရှိနေလေသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းလည်း သူမ တူအရင်းခေါက်ခေါက်က သူမကို တက်လိုးနေတာ ခံစားနေရသည့် ဖီးလ်အပြင် နဂိုက ခပ်ထန်ထန်၊ သွေးသားကလည်း အကောင်းဆုံးအချိန်၊ ယောက်ျားနှင့်ဝေး၊ ကျော်ကိုကိုနှင့်လည်း ဝေးခဲ့ပြီမို့ ဆာနေတာနှင့် အတော် ဖြစ်နေတာမို့ မကြာခင်မှာပင် ဒုတိယမြောက် ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရပြန်ပါသည်။

သူရိန်လည်း နောက်မကျပါ။ သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေက ဆုပ်ညှစ်ပေးသလို ခံစားရတာနှင့် လီးကြီးကလည်း ပေါက်ကွဲမတတ် တင်းမာနေပြီမို့ စိတ်ကို လျှော့လိုက်ကာ လရည်များ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရင်း ပြီးလိုက်လေတော့သည်။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်”

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး မောပန်းကာ နားလိုက်ကြပြီးတော့ ဗိုက်ဆာလာကြသဖြင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း ချက်ပြုတ်ထားသော ထမင်းဟင်းတို့ဖြင့် မြိန်ရည်ယှက်ရည် စားသောက်ကြသည်။ ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် ဆိုဖာပေါ် ပူးကပ်ထိုင်ကာ ချစ်သူရည်းစားသဖွယ် ဖက်ထားကြရင်း ဖြင့် တီဗီကြည့်နေကြသည်။

“ အန်တီချိုက အရမ်းဟန်ဆောင်ကောင်းတယ်နော်”

“ အံမယ် ဘာဖြစ်လို့တုန်း”

“ ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ သားမှန်းသိတာတောင် ခပ်တည်တည်ပဲ ဆက်ချက်နေတယ်၊ ပြီးတော့ အပြင်မှာလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတယ်”

“ ဪ တို့က ဟေ့သား မင်း ကျောက်မီးသွေးဆိုတာ ငါသိတယ်၊ လာ သွားလိုးရအောင်လို့ ပြောရမှာလား ကဲ”

“ ဟားဟား အဲလိုတော့ မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဆိုလိုတာက မျက်နှာ တစက်ကလေးမှ မပျက်ဘူးလို့ ပြောတာ”

“ အဲဒါက ကိုယ်က လူကြီးကိုး၊ ဒါနဲ့နေပါဦး မင်းလေးကရော ငါ့ကို ဘယ်အချိန်ကတည်းက ပြစ်မှားနေတာလဲ”

“ အဟီး အဲဒါကတော့ အန်တီချို သားတို့နဲ့ လာနေတဲ့ အချိန်ကတည်းကပဲ”

“ ဟယ်တော်၊ အဲတုန်းက ကိုယ်ကတော့ သားကို ကလေးလို့ပဲ ထင်နေတာ ကြည့်စမ်း၊ သူတော်တော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာပေါ့၊ အဲဒီကတည်းက..”

“ တကယ်က ဂွင်းစထုတတ်ခါစ လရည်ထွက်စပဲ ရှိသေးတာ အန်တီချိုရ၊ အဲတော့ အန်တီချိုက ဆက်ဆီလည်းဖြစ်၊ ကိုယ့်အနားမှာလည်း အနီးကပ်ရှိနေတော့ မှန်းမိတာပေါ့ ၊ အဲဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် ဂွင်းထုတိုင်း မှန်းမိတဲ့ မိန်းမတွေထဲမှာ အန်တီချိုက ထိပ်ဆုံးတန်းကပဲ အဟိ”

“ ဟွန့် နှာဘူးလေး၊ ငယ်ငယ်ကတည်းက နှာဘူးကျတာ”

“ နှာဘူးကတော့ အခုထိကျတုန်း ခိ”

သူရိန်ကပြောရင်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ကစ်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ လက်ကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကပင် ဆုပ်နှယ်နေပြန်သည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း အင်္ကျီအောက်မှာ ဘရာမဝတ်ထားသဖြင့် နို့ကို တိုက်ရိုက်ကိုင်နေရသလိုပင်။ သူရိန်၏ ပြန်လည်မာတောင်လာသော လီးကြီးကို ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်လိုက်ရင်း သူမလက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းနေရာက ခွာလိုက်ပြီး။

“ အန်တီချို ကျွန်တော့် လီးစုပ်ပေးပါလားဟင်”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက မျက်စောင်းလှလှလေး တစ်ချက်ထိုးရင်းက သူမခေါင်းလေးကို ငုံ့ပြီး သူရိန့် ဒစ်ဖူးကြီးကို လျှာထိပ်ကလေးဖြင် လျက်လိုက်သည်။

“ အား …ရှီးးးး..အန်တီချိုရယ်.. ကောင်းလိုက်တာ”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမ နှုတ်ခမ်းအစုံကို ဝလုံးပုံလေး လုပ်ရင်းက ဒစ်ဖူးကြီးကို သူမနှုတ်ခမ်း နှင့် ငုံခဲလိုက်သည်။ လျှာလေးဖြင့် ဒစ်အရစ်ကို လှည့်ပတ်လျက်ပြီးတော့ ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖွဖွလေး စုပ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမနှုတ်ခမ်းတွေကို လီးတန်ကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းစေ့လျှက် မျက်နှာကို နိမ့်ကာ မြင့်ကာဖြင့် လျှောတိုက်ပေးသည်။

သူရိန်တစ်ယောက် သူ့လီးထိပ်မှာ ခံစားနေရသည့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းခံတွင်းမှ နွေးထွေးမှု၊ လီးတန်ပေါ်မှာ စေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးသလို ဖြစ်နေရတဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလွှာတို့က သူ့ကို ကောင်းကင်ဘုံရောက်နေသလား ထင်ရအောင်ကို ကောင်းနေပေသည်။ သူ့လက်တွေကလည်း ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း အင်္ကျီအောက်အနား ဗိုက်သားပေါ်မှ လျှောဝင်ကာ နို့တွေကို ကိုင်နှယ်ပေးနေလေသည်။ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း လီးစုပ် ပညာမှာလည်း သိပ်မခေလှသဖြင့် သူရိန့်လီးကြီးမှာ တဖြည်းဖြည်းချင်း တင်းမာဖောင်းပွလာပြီး လရည်များ ထွက်ချင်လာခဲ့သည်။

“ အန်တီချို တော်တော့ မရတော့ဘူး ကျွန်တော် ထွက်ကုန်တော့မယ်”

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းက သူမပါးစပ်ကို သူရိန့်လီးမှ မဖယ်ပဲ သူမလက်ကိုသာ မြှောက်ပြီး လက်သီးဆုပ်လျှက် လက်မထောင်ပြလိုက်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ထွက်ပါစေ အဆင်ပြေသည်ဆိုသည့် သဘော။

သူရိန် အရမ်းဝမ်းသာသွားသည်။ သူ တစ်ခါမှ ပုလွေမှုတ်ခံရင်း ပါးစပ်ထဲမှာ လရည်မထွက်ဖူးခဲ့။ ဖာသည်မပင် မလုပ်ပေးဖူးခဲ့သည်မို့ မျက်လုံးကို စုံမှိတ်၊ လက်နှစ်ဖက်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နို့ကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်းက လရည်များကို ပန်ထုတ်ပစ်လိုက်မိလေတော့သည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကလည်း ထွက်လာသမျှ လရည်များကို တဂွက်ဂွက်နှင့် မျိုချပစ်လေသည်။ လရည်ထွက်တာ ရပ်သွားချိန်မှာပင် ဆက်လက်ပြီး တစ်စက်မကျန်အောင် စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ပြီးမှ အနည်းငယ်ပျော့သွားပြီဖြစ်သော သူရိန့်လီးတန်ကို တစ်ချောင်းလုံး ပြောင်စင်အောင် လျက်ပေးလိုက်လေသည်။

“ အား ရှားလပါး ကောင်းလိုက်တာ အန်တီချိုရယ်၊ အန်တီချိုကလွဲရင် ကျန်တဲ့ဆွေမျိုးတွေ အကုန်မေ့သွားတာပါပဲ”

“ ခွိ နင်ဟာလေ ကြံကြံဖန်ဖန် ပြောတတ်တယ်”

သို့နှင့် သူရိန်နှင့် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းတို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူရည်းစား ပူပူနွေးနွေး နှစ်ယောက်လို မိုးမမြင် လေမမြင် ချစ်ခန်းဝင်ခဲ့ကြသည်မှာ လေးငါးခြောက်လပင် ရှိခဲ့လေပြီ။ အရင်ကလိုတော့ တစ်နေ့ လေးငါးချီ မလိုးဖြစ်တော့။ တစ်ပတ်ကို သုံးလေးခါတော့ အခွင့်အရေးရလျင်ရသလို လိုးဖြစ်ကြသည်။

သူရိန် လိုးချင်နေသော ခင်ချိုဝင်း ဖင်ပေါက်ကို လည်း ပါကင်ဖွင့်ကာ လိုးခွင့်ရခဲ့လေသည်။ သို့သော် ဖြစ်ချင်တော့ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းရဲ့ ယောက်ျားဖြစ်သူ ဦးသန်းစိန်ဝင်းမှာ ရန်ကုန်ရုံးချူပ်သို့ ရာထူးတိုးဖြင့် ပြန်ရောက်လာသဖြင့် အရင်ကလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လိုးမရတော့ချေ။ ယောက်ျား မရှိချိန်၊ သမီး မရှိချိန်၊ ကျူရှင် ကလပ်စ်များ မရှိချိန် စသဖြင့် ရှောင်ရသဖြင့် လုပ်ရကိုင်ရဖို့ အခွင့်အရေး နည်းလာလေသည်။

နောက်သူရိန်မှာ ကုမ္မဏီတစ်ခုတွင် အလုပ်ရသွားသဖြင့် ကျူရှင် သွားမပြဖြစ်တော့သည်က ဒေါ်ခင်ချိုဝင်း နှင့် ဝေးကွာသလို ဖြစ်သွားရသည်။ သူရိန့်ကို ကုမ္မဏီမှာ အလုပ်သွင်းပေးသူက သူရိန်အမေရဲ့ ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်သီတာဝင်း၏ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး ဖြစ်သည်။ ကုမ္မဏီမှာ နိုင်ငံခြားကုမ္မဏီဖြစ်ပြီး လစာလည်းကောင်းသဖြင့် သူရိန်မှာ တခြား အပိုအလုပ်လည်း လုပ်စရာ မလိုတော့ချေ။ သို့သော်လည်း ဒေါ်သီတာဝင်း၏သမီးငယ် မျိုးသီရိဝင်းကိုတော့ စာသွားပြပေးနေရလေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ သမီးနှစ်ယောက်ရှိလေရာ တစ်ယောက်က တက္ကသိုလ်တက်နေပြီး နောက်တစ်ယောက်က ဆယ်တန်းဖြစ်သည်။ ဆယ်တန်းကျောင်းသူ မျိုးသီရိဝင်းကို သူ စာသွားပြပေးနေသည်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ကျေးဇူးကို ပြန်ဆပ်သည့်သဘော သာမက ထိုကလေးမလေးများမှာ သူငယ်စဉ်ကတည်းက ထိန်းကျောင်းပေးလာခဲ့ရသော ညီမတစ်ဝမ်းကွဲများ ဖြစ်သဖြင့်လည်း သူကိုယ်တိုင်က အောင်မြင်စေချင်လို့ ဖြစ်ပေသည်။

တစ်ခုပဲ ပြောစရာရှိတာကတော့ အမဲသား စားဖူးသွားသဖြင့် နွားမြင်ရင် လက်ညိုးထိုး ဆိုသလို၊ အဖေ့ညီမအငယ် ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းကို စားဖူးထားတော့ ယခု အမေ့ညီမ ဒေါ်သီတာဝင်းအပေါ် အမြင်မှာ ယခင်ကနှင့် မတူတော့ခြင်းပင် ဖြစ်လေသည်။ ယခင်က ကိုယ့်အမေညီမမို့ သေချာပင် မကြည့်မိခဲ့သော ဒေါ်သီတာဝင်းကို ယခု ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းနှင့် ဖြစ်ခဲ့ပြီးသည့် နောက်ပိုင်း ၊ သူမအိမ်ကိုလည်း အဝင်အထွက် များလာသည်နှင့်အမျှ သူရိန့်မျက်လုံးက သတိထား ကြည့်မိလာခဲ့တော့သည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်း ဘယ်လောက်ကိတ်ပြီး ဘယ်လောက် ဆက်ဆီဖြစ်သည်ဆိုတာကို သူရိန်တစ်ယောက် မျက်မှောက်တွေ့ရလေတော့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းလို ခပ်သွယ်သွယ်မဟုတ်၊ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင် ဖြစ်သည်။ သူရိန့်အမေ နှင့် လုံးတူ ဆိုက်တူလောက်ရှိမည်။ သူတို့က ညီအစ်မမို့ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ချင်း ဆင်သည်။ မျက်နှာကျပုံလည်း ဆင်သည်။ သို့သော် သူရိန့်အမေက မျက်နှာထား တင်းသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက တော့ မျက်နှာချိုသည်။ လူချစ်လူခင် ပေါသည်။ သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ဌာနဆိုင်ရာမှာ အရာရှိတစ်ဦး ဖြစ်သလို သူမယောက်ျားဖြစ်သူ ဦးအောင်မျိုးမှာ လည်း တပ်မှ အငြိမ်းစားယူပြီး အရပ်သားအဖြစ်ဌာနဆိုင်ရာတွင် အရာရှိတစ်ယောက် ဖြစ်နေသူ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူတို့ မိသားစုက နည်းနည်းတော့ ရေလျှံသည် ဆိုရမည်။ အိမ်မှာ ကားနှစ်စီးရှိပြီး ကားဒရိုင်ဘာတစ်ဦး ရှိလေသည်။ နှစ်ထပ်တိုက် ခြံနှင့် ဝန်းနှင့် ခြံထဲတွင် ကားဂို‌ဒေါင်နှင့် အလုပ်သမားတန်းလျား တွဲလျှက် ထားလေသည်။

သူရိန်မှာ တစ်ပတ်ကို သုံးရက်လောက် အဆင်ပြေသည့် အချိန်များတွင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ရဲ့ တိုက်သို့သွားကာ ညီမငယ်ကို စာသွားပြပေးလေသည်။ တခါတလေ စနေနေ့လိုမျိုး ပိတ်ရက်ဆိုလျှင် မိသားစု အစုံအလင် တွေ့ရတတ်သည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က သူလည်း အလုပ်ပိတ်သည့် စနေ၊ တနင်္ဂနွေလိုမျိုး ရက်ကို ရှောင်လေသည်။ သူလည်း လုပ်စရာရှိတာ လုပ်လို့ရ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ အိမ်မှာလည်း လူရှုတ်တတ်သည်မို့ ဖြစ်နိုင်လျင် ကြားရက်တွေမှာ သွားလေ့ရှိသည်။

အခုတလော သူရိန်မှာ သူတို့ကုမ္မဏီမှာ အတူလုပ်နေသည့် သူနှင့်ရွယ်တူ co-worker တစ်ယောက်နှင့် တွဲမိနေသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ထိုသူငယ်ချင်းမှာ ထွန်းထွန်း ဟူ၏. ထွန်းထွန်းနှင့် ဘီယာသောက်လိုက် ဖဲချလိုက်နှင့် ပေါင်းဖြစ်နေသည်။

ထွန်းထွန်း မိဘများမှာ နိုင်ငံခြားနှင့်မြန်မာ အိမ်ဦးကြမ်းပြင် ကူးလူးနေသူမို့ တခါတရံ သူတို့အိမ်တွင် သူတစ်ယောက်ထည်း ရှိလေရာ သူက ဖဲဝါသနာရှင်မို့ တခြားလူတွေကို ဖိတ်ပြီး ဖဲချလေ့ရှိသည်။ သူရိန်မှာ ဖဲကို ဒီလောက် ဝါသနာမပါသော်လည်း၊ ဘီယာ အရက်တို့ အလျှံပါယ်ရှိတာကြောင့် ထွန်းထွန်းအိမ်သို့ ရောက်ဖြစ်နေလေသည်။

ထွန်းထွန်းတို့အိမ်မှာ သီးသန့်ရပ်ကွက်ကလေးလို ဖြစ်ပြီး လမ်းသွယ်လေးများကြောင့် ကားအဝင်အထွက်လည်း နည်းသည်။ အိမ်တိုင်းမှာ လည်း ခြံစည်းရိုးတွေနှင့် သီးသန့် ရိပ်မြုံလေးတွေမို့ ကားသံ လူသံမကြား တိတ်ဆိတ်ပြီး privacy ရှိလှပေသည်။

တစ်နေ့တော့ ထိုသို့သော နေ့များထဲမှ တစ်နေ့ ၊ ထွန်းထွန်းအိမ်မှာ ဖဲဝိုင်းကလည်းကောင်းနေ လူလည်း ပြည့်နေတာမို့ သူလည်း ထိုင်နေစရာမလိုသဖြင့် တီဗီထိုင်ကြည့်ရင်း ဘီယာသောက်နေလေသည်။ နောက်တော့ ရုပ်ရှင်တစ်ကား ပြီးသွားတော့ ငြီးစီစီ ဖြစ်လာတာမို့ အိမ်အပေါ်ထပ် ဝရံတာမှ အပြင်ဘက်က သစ်ပင်တောရိပ်များကို ထွက်ကြည့်ရင်း လေညှင်းထွက်ခံလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ထွန်းထွန်းတို့အိမ်နှင့် ကပ်ရက် အိမ်ဝင်းထဲသို့ ကားတစ်စီး ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။

ဟင် အဲဒါ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်က ကားမှန်း သူသိလိုက်သည်။ ကားမှာ ကပ်ထားသော စတစ်ကာ တစ်ခုကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူတို့ အသိတွေဆီကို လာတာလား မသိဘူးဟု တွေးမိရင်း ၊ နောက်ကြမှ သူရောက်လျှင် မေးကြည့်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။ ထိုနေ့ ဖဲဝိုင်းပြီးသွားတော့ လူတွေ ပြန်သွားကြပြီး သူနှင့် ထွန်းထွန်းတို့ ဘီယာသောက် တီဗီကြည့်နေရင်းက

“ ဟေ့ ကိုထွန်းထွန်း ခင်ဗျားတို့ ဘေးကအိမ်က လူတွေနဲ့ သိလား”

ဟု မေးလိုက်တော့ ထွန်းထွန်းက

“ ဘယ်ဘက်ကလည်း ခေါင်းရင်းဘက်ကလား ခြေရင်းဘက်ကလား”

“ ခြေရင်းဘက်က”

“ ဟိုးအရင်က လူတွေက ပြောင်းသွားကြပြီ၊ အခု လူတွေက ပြောင်းလာတာ တစ်နှစ်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ တကယ်က ငါ့မိဘတွေက သိပ်မကြိုက်ကြဘူး၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ကလည်း သိပ်ပူညံပူညံ မဟုတ်တော့ ဒီအတိုင်းပဲ ထားလိုက်တာ”

“ ဟင် ဘာလို့ မကြိုက်ကြတာလဲ”

“ ခွိ.. အဲဒီအိမ်က စပါယ်ရှယ် ဘိလိုမျိုးကွ၊ သမီးရည်းစားတွေ ၊ စုံတွဲတွေ ဟော်တယ်မသွားချင်တဲ့ လူတွေက ဒီမှာလာနှပ်ကြတာ၊ အဟီး လူတိုင်းတော့ လက်မခံဘူး ၊ ချိတ်ပေးတဲ့လူရှိမှ ရတာ၊ ဈေးလည်းကြီးတယ်။ ကားပါကင်ကလည်း အနောက်ဖက်မှာဆိုတော့ လူမမြင်ဘူး၊ နောက်ပြီး တော်ရုံလည်း ဒီရပ်ကွက်ထဲ ဘယ်သူလာလို့လဲ ၊ ငါသာ ကံဆိုးတာ၊ ဆော်ပင့်လာပြီး ဘိက ကိုယ့်အိမ်ဘေးဆို ဘယ်လို လုပ်လို့ရမလဲ ဟားဟား”

“ အော် အဲလိုလား”

“ အင်း နေပါဦး မင်းကရော ဘာလို့ မေးတာလဲ”

“ အင်း ငါသိတဲ့ ကားတစ်စီး အဲဒီခြံထဲ ဝင်သွားလို့ပါ၊ ငါထင်တာ သူ့အသိအိမ်မို့လို့လားလို့ ”

“ မဟုတ်ဘူး ဘိလာတာပဲ ဖြစ်မယ်၊ ဝင်သွားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ”

“ အင်း မင်းတို့ ပွဲမပြီးခင်ဆိုတော့ တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက်တော့ ရှိမယ်ထင်တယ်”

“ အင်း ဒါဆိုရင်တော့ မသေချာတော့ဘူး ၊ များသော အားဖြင့်က တစ်နာရီဆက်ရှင်၊ နှစ်နာရီ ဆက်ရှင် စသဖြင့် ယူကြတာဆိုတော့ မင်းတွေ့တဲ့ အချိန်ကနေ တစ်နာရီတိတိ သို့မဟုတ် နှစ်နာရီတိတိလောက်ဆို ပြန်ထွက်တာကို တွေ့ရမှာပဲ”

“ ဟုတ်လား ဒါဆိုရင်တော့ နှစ်နာရီ နီးပါးရှိနေပြီ”

“ ဒါဆိုရင်လည်း လာကွာ ငါတို့ ဝရံတာမှာ ထွက်သောက်ပြီး စပ်စုရအောင်၊ အထဲမှာ ဘယ်သူပါသလဲပေါ့ ခိခိ”

“ အင်း စမ်းကြည့်တာပေါ့”

သူတို့နှစ်ယောက် ဝရံတာမှာ ထွက်ထိုင်ကာ သောက်နေကြလေသည်။ ထိုစဉ်မှာပင် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်မှ ကားကလေး ထွက်လာလေသည်။ ကားပေါ်မှာ ဒရိုင်ဘာက ရှေ့မှာထိုင်၍ ဒေါ်သီတာဝင်းက နောက်မှထိုင်လျှက် ပါသွားလေသည်။

ထွန်းထွန်းက အဲဒီကားလားဟု မေးသော်လည်း သူရိန်က မဟုတ်ဘူးဟုသာ ဖြေလိုက်သည်။ သူရိန့် ခေါင်းထဲမှာ တွေးစရာတွေ ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက တခြားဘဲတစ်ပွေနှင့် ချိန်းထားပြီး လာတာလား၊ အဲဒါက ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ဒါဆို အိမ်ကဒရိုင်ဘာကို ဘာလို့ အသိပေးမလဲ။ ထိုဘဲကားနှင့် လာလိုက်ရုံ‌ပေါ့။ နောက်ပြီး ဒေါ်သီတာဝင်း တို့ကား ထွက်သွားပြီးချိန်မှာ ဘယ်ကားမှ ထပ်မ ထွက်တော့ချေ။ သူရိန် သံသယဝင်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းများ သူတို့အိမ်က ဒရိုင်ဘာနှင့် ဖြစ်နေ သလား။ သူရိန့်လီးကြီး ချက်ခြင်း မာတောင်လာခဲ့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ မျက်နှာချိုပြီး သဘောကောင်းသော်လည်း တော်တော်လေး သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် နေတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ဌာနဆိုင်ရာမှာလည်း အရာရှိ တစ်ဦးမို့ လက်အောက်ငယ်သား တပည့်တပန်းလည်းပေါသည်။ အိမ်မှ ဒရိုင်ဘာနှင့် ဖြစ်နိုင်သည်ဟု ယောင်လို့မှပင် တွေးမိစရာမရှိသော အမျိုးသမီးကြီး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒရိုင်ဘာကိုလင်းသူကိုလည်း သူရိန်သိသည်။ သူ့ထက် လေးငါးနှစ်သာကြီးမည့် အညာသား ဖြစ်သည်။ ထိုအိမ်မှာ ကားဒရိုင်ဘာ အဖြစ် နေလာသည်မှာ ကြာလှချေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်းယောက်ျား ဦးအောင်မျိုးဘက်မှ ရပ်ဆွေရပ်မျိုး မကင်းသူမို့လည်း အိမ်မှာ လူယုံအဖြစ် အောက်ခြေသိမ်း အကုန်လုပ်နေသူ တစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်မို့ စွပ်စွဲရခက်ကြီးဖြစ်သည်။

သို့သော်လည်း သူကိုယ်တိုင်ပင် သူ၏ ‌ဒေါ်လေးဖြစ်သူ အန်တီချိုနှင့် ဖြစ်ခဲ့တာဆိုတော့ ယောက်ျားနှင့် မိန်းမ ဘယ်သူမဆို ဖြစ်နိုင်သည်ဆိုတာကိုတော့ သူလက်ခံသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ပိုသေချာအောင် အကဲခပ်မည်ဟု တေးထားလိုက်သည်။

နောက်ပိုင်း ဒေါ်သီတာဝင်းတို့အိမ်သွားပြီး ညီမလေးကို စာသင်ပေးလို့ သူ့အဒေါ် ရှိနေချိန်များတွင် သူရိန် တစ်ယောက် အခြေအနေကို အကဲခပ်ကြည့်သော်လည်း ဘာမှမထူးခြား၊ ဒေါ်သီတာဝင်းကို အကဲခပ်ရင်းကကို ပိုပိုပြီး လိုးချင်စိတ်ပေါက်လာရသည်။ ထိုကြားထဲ အိမ်မှာလည်း သူနှင့် သူ့အမေ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းတို့ နှစ်ယောက်ထဲသာ ရှိကြပြီး သူက ထမင်းစားချိန် မမှန်၊ ပုံမှန် မဟုတ်သဖြင့် သူ့အမေကစပြီး မြည်တွန်တောက်တီး လုပ်လာသည်ကို ခံနေရသည်။

တခါတုန်းက သူဂွင်းထုနေတာ သူ့အမေနဲ့ တန်းတိုး ပြီးကတည်းက သားအမိနှစ်ယောက် မျက်နှာပူပြီး မျက်နှာချင်း ကောင်းကောင်း မဆိုင်မိသည်မှာ ကြာလှပြီ။ မေးထူးခေါ်ပြောလောက် ဖြစ်ခဲ့သော်လည်း သူ့အဖေ နယ်ပြောင်းသွားပြီးကတည်းက အိမ်မှာ နှစ်ယောက်ထည်းဆိုတော့ မပြောမဖြစ် ပြောဆိုကြရင်းမှ တဖြည်းဖြည်း အသားကျလာကြပြီ။ သို့သော် သူရိန်မှာ အလုပ်အပြောင်းအလဲအဖြစ် သူငယ်ချင်း အသစ်တွေနဲ့ တွဲလာတာလည်းဖြစ်တော့ ခါတိုင်းလို အိမ်မှာပုံမှန် ထမင်းမစားဖြစ် ဖြစ်နေရသည်။ သူ့အမေက ညနေပိုင်းဆို မိသားစုဆုံ ထမင်းစားဖို့ အမြဲတမ်း သတိပေးသည်။ နေ့လည်စာကတော့ ရုံးပိတ်ရက်တွေမှသာ အတူစားကြရသည်မို့ ညနေစာ အတူမစားဖြစ်လျှင် မိသားစုခြင်း ဆုံစရာ အကြောင်းမရှိတော့ဟု ပြောသည်။

ဒေါ်ခင်ချိုဝင်းမှာလည်း ယခု ယောက်ျားက ပြန်ရောက်နေသဖြင့် ယခင်ကလို လိုးချင်သလို လိုးလို့မရနိုင်တော့၊ တခါတလေ တစ်လလောက်နေမှ တစ်ခါလောက်သာ အပြင်တစ်နေရာတွင် ချိန်းပြီးလိုးခွင့်ရလေရာ၊ သူရိန်တစ်ယောက် ဆာလောင်နေလေသည်။ သူရိန်လည်း သူ့အမေ မြည်တွန်တောက်တီးမှုကြောင့် အိမ်မှာ အတတ်နိုင်ဆုံး ညနေစာစားချိန် ပြန်လာနိုင်အောင် ကြိုးစားရလေသည်။

ယခု ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူ စိတ်လာနေသဖြင့် တစ်ချိန်လုံး သူ့စိတ်ထဲ ဒေါ်သီတာဝင်းကို မှန်းကာ ထုမိနေလေရာ၊ သူ့အမေက ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် တော်တော်တူသည်ကို ယခုမှ သူသတိထားမိလေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဘော်ဒီက အတူတူလောက်ဖြစ်ပြီး သူ့အမေက နို့တွေ ပိုပြီးလုံးကြွကာ ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကတော့ သူ့အမေထက် ဖင်ကြီးသည်ကို သတိထားမိသည်။ သို့သော်လည်း တကယ်တမ်းကြတော့ သူ့အမေနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကို မျက်နှာဖုံးစွပ်ပြီး ခွဲခိုင်းလျှင် သူခွဲနိုင်သည်က အသားအရည်ပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။

သူ့အမေက အသားဖြူ၍ ဒေါ်သီတာဝင်းက အသားအနည်းငယ် ညိုသည်။ အညိုကြီးမဟုတ်သော်လည်း သူ့အမေလောက်တော့ ဖြူဝင်းမနေချေ။ ထို့ကြောင့်လည်း တခါတရံ သူ ဒေါ်သီတာဝင်း ကို မှန်းကာထုနေရင်းက ပြီးခါနီးအချိန်လောက်တွင် သူ့အမေပုံက ပေါ်လာတတ်လေရာ စိတ်ကို မနည်း ပြောင်းပြီး တခြားမိန်းမတွေကို လိုက်မှန်းပစ်လိုက်ရလေ့ရှိသည်။ သို့သော်လည်း ကြာလာတော့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ဆင်ချေပေးမိသည်။ မှန်းထုတာပဲ တကယ်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ နေပါစေတော့ စိတ်ထဲ ဖီးလာလို့ ပေါ်လာတဲ့သူ ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် ထုမယ်ကွာဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကားကို ထွန်းထွန်းတို့ ဘေးအိမ်မှာ တွေ့ရသည်မှာ စနေနေ့ နေ့လည်ပိုင်းမို့ သူ့ဝမ်းကွဲညီမလေးကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သူမအ‌မေ သူ့သူငယ်ချင်းတွေနှင့် ပိုကာသွားဆွဲသည်ဟု ဆိုသည်။ စနေနေ့ ထိုအချိန်ဆို အပတ်စဉ် သွားနေကြဟုဆိုသည်။ ထိုကြောင့်လည်း နောက်စနေနေ့တွင် ထွန်းထွန်းအိမ်သို့သွားကာ ဝရံတာမှ အကဲခပ်ကြည့်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ကားကို တွေ့ရပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါလည်း နှစ်နာရီခန့်ကြာပြီးမှ ထွက်သွားသည်ကို တွေ့ရသည်။

သူရိန် အကြံထုတ်ရပြီ။ သူ့မှာ နိုင်ကွက်ရပြီ ဖြစ်သော်လည်း အဒေါ်အရင်းကြီးဆိုတော့ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ၊ ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် နှစ်ယောက်တည်း အနှောက်အယှက်ကင်းကင်း စကားပြောလို့ ရနိုင်မည့်နေရာနှင့် အချိန်၊ ပြီးရင် ဘယ်လိုစည်းရုံးရမလဲ၊ ဦးနှောက်စားနေတုန်း၊ မထင်မှတ်ပဲ အခွင့်အရေးပေါ်လာခဲ့ရသည်။

တစ်နေ့ သူရိန့်အမေ ကားအက်စီးဒန့်ဖြစ်ကာ ခြေကျင်းဝတ်အရိုး နည်းနည်းအက်သွားသဖြင့် ကျောက်ပတ်တီး စီးလိုက်ရသည်။ အိမ်မှာလည်း သူရိန်က မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်မို့ အိမ်မှာ အဝတ်လျှော် ချက်ပြုတ်ဖို့ မိန်းမတစ်ယောက်ကို ခေါ်ထားရသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက မနက်လာ ညနေပြန် လာလုပ်ပေးသည်။ သူ့အမေက အိမ်ရှေ့ ပက်လက် ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်ရင်ထိုင်၊ မထိုင်ရင် အိပ်ယာထဲ လှဲနေရသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက သူမအစ်မ သတင်းကြားတော့ အိမ်လာမေးသည်။ အခြေအနေ သိသွားတော့ သူမရုံးပိတ်ရက်တိုင်း လာနေပေးသည်။ မနက်ဆို သူမဒရိုင်ဘာက ကားနှင့် လာချပေးခဲ့ပြီး နေ့လည် ညနေ စသဖြင့် လာခေါ်မှ ပြန်သည်။

အိမ်မှာ ခိုင်းဖို့ခေါ်ထားသည့် အမျိုးသမီးက ကြားရက်တွေမှာသာ လာသည်မို့ ထိုနေ့မျိုးတွင် သူကိုယ်တိုင် သူမအစ်မအတွက် ချက်ပြုတ်ပေးသည်။ သူတို့ ညီအစ်မနှစ်ယောက် စကားစမြည် ပြောသည်။ သူရိန့်အမေ အိပ်ပျော်သွားသည့် အချိန်မျိုးတွင် သူမက အိမ်ရှေ့ခန်းတွင် တီဗီထိုင်ကြည့်တတ်သည်။

သူရိန်လည်း သူ့အမေကို တစ်ယောက်ထည်း မဖြစ် အောင်ဆိုပြီး သူကလည်း အိမ်မှာပဲ နေနေသည်။ ထို့ကြောင့် သူ့အမေ တရေးတမောအိပ်ချိန်တွင် သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့ နှစ်ယောက်တည်း ရှိနေကြသည်။ သို့သော် ဖြစ်ခါစ တစ်ပတ်လောက်ကတော့ သူ့အမေစိတ်ကြောင့် ဘာမှမလုပ်ဖြစ်၊ တစ်ပတ်လောက်ကြာပြီးတော့ အသားကျသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို လိုးချင်စိတ်က ပြန်ထလာသည်။

နေ့လည်ခင်းတစ်ခု ထုံးစံအတိုင်း သူ့အမေ အိပ်ပျော်သွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းကို သူရိန်က ပြောစရာရှိလို့ဟုဆိုကာ သူ့အခန်းထဲသို့ ခေါ်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းက အဖြူရောင် ပြောင် ရင်ဖုံးလက်ရှည် နှင့် အောက်ကလည်း အဖြူရောင်ပေါ်မှ ပန်းအပွင့်တွေ စီထားသည့် ထမိန်ကို တင်းတင်းလေး ဝတ်ထားသဖြင့် ဖင်လုံးကြီးက ကားစွင့်တက်နေသည်။

“ တီဝင်းနဲ့ လင်းသူနဲ့ ဖြစ်နေကြတာကို သားသိတယ်”

“ ဟင်”

အခန်းထဲရောက်သည်နှင့် သူရိန်လည်း ပြောချလိုက်တော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း မျက်နှာပျက်သွားသည်။ သို့သော် အသံကို ထိန်းရင်းက

“ သား ဘာကိုပြောနေတာလဲ တီဝင်း မသိဘူး”

“ တီဝင်းနဲ့ ကိုလင်းသူတို့ စနေနေ့တိုင်း သွားလိုးနေကြတဲ့ ဘိကို သားသိတယ်လို့ ပြောတာ တီဝင်း”

ဆက်ပြီးလိမ်လို့ မရတော့ဘူးဆိုတာ သိသွားတော့ ဒေါ်သီတာဝင်းမျက်နှာ ညိုးကျသွားသည်။ တူဖြစ်သူကိုလည်း မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲသဖြင့် မျက်နှာကို တဖက်လှည့်လိုက်သည်။ နောက်တော့ ရဲဆေးတင်ပြီး သူရိန့်ဘက်ကို လှည့်လိုက်ကာ သူရိန့်လက်ကို ဆွဲပြီး

“ သား တီဝင်း တောင်းပန်ပါတယ်။ တီဝင်းမှာလည်း အကြောင်းရှိလို့ပါ၊ ဒါပေမဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် တီဝင်း မှားပါတယ်။ သား ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပါနဲ့လို့ တီဝင်းတောင်းပန်ပါရစေ၊ သားစိတ်အလိုကျ ဖြစ်စေရပါမယ်”

“ သား စိတ်မကောင်းဘူး တီဝင်းရယ်”

“ တီဝင်းလည်း စိတ်မကောင်းပါဘူး သားရယ်၊ ဒါပေမဲ့ သား လျှောက်ပြောလိုက်ရင် တီဝင်းတို့တွေ ကိုယ့်ပေါင်ကိုယ် လှန်ထောင်းသလိုပဲ ဖြစ်တော့မှာပေါ့ သားရယ်၊ တီဝင်း မှားပါတယ်၊ အစ် အီး ဟီးးးး ရွှတ်စ်”

ဒေါ်သီတာဝင်းက သူရိန့်ကိုဖက်ပြီး ငိုလေသည်။ သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကို အလိုက်သင့် ထွေးဖက်ထားလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း နို့ကြီးတွေက သူ့ရင်ဘတ်မှာ အိကနဲ နေသည်။ သူက ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောကလေးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သတ်နေလိုက်ရင်းက

“ သား စိတ်မကောင်းဘူး ဆိုတာက တီဝင်းကို နှမြောလို့ပါ တီဝင်းရယ်၊ လင်းသူမှလား တီဝင်းကလည်း”

သူရိန်က ပြောရင်းဆိုရင် သူ့လက်ဖဝါးတွေကို ဒေါ်သီတာဝင်း ကျောမှတဆင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောဆင်းကာ ဒေါ်သီတာဝင်း တင်ပါးကားစွံစွံကြီးပေါ် တင်လိုက်သည်။ ပထမ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ပေးနေရင်းကမှ အသာအယာ ဆုပ်နှယ်လေသည်။ ထိုအခါမှ ဒေါ်သီတာဝင်းက သတိထားမိသွားကာ သူရိန့် ရင်ခွင်မှ ခွာထွက်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။ သို့သော်လည်း သူရိန်က မလွတ်ပေးသေးပဲ ဆက်ဖက်တွယ်ထားရင်းက၊

“ တီဝင်း အဲဒီကိစ္စကိုသာ အန်ကယ်မျိုး သိသွားရင် ဘယ်လိုဖြစ်မယ် ထင်သလဲ”

“ အမလေး သူ့ကိုတော့ တီဝင်းက ဂရုမစိုက်ပေါင်၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလိုဖြစ်ကြရတာ”

ဒေါ်သီတာဝင်းရဲ့ တင်ပါးအိအိကြီးများ၏ အထိအတွေ့ကြောင့် မာတောင်လာသော သူရိန့်လီးကြီးမှာ ဒေါ်သီတာဝင်း ဗိုက်သားများကို ထိုးထောက်နေလေပြီ။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့တူ လက်နှင့် လီးတို့၏ အပြုအမူကြောင့် သဘောတော့ ပေါက်လိုက်လေပြီ။

“ သူရိန် သား ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ”

“ တီဝင်းကို သား နှမြောလို့ပါ၊ လင်းသူလို ကောင်မျိုး နဲ့ ဖြစ်မဲ့အစား သားကိုပဲ ပေးလိုးလိုက်ပါလား တီဝင်းရယ်”

“ ဟွန့် ထင်သားပဲ၊ နင်တို့ ယောက်ျားတွေဟာလေ၊ စောက်ပတ်ဆိုရင် ပြီးရော၊ ဘယ်သူ့ စောက်ပတ်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဟုတ်လား”

ဒေါ်သီတာဝင်း၏ အပြောအဆိုကြောင့် သူရိန်ပင် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ဟိုက် ဘာတွေ ပေါက်ကွဲကုန်ပလဲဟဟု တွေးမိသည်။ သို့သော်လည်း အရှိန်မပျက်

“ ဟုတ်ပါဘူး တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်းကို သား နဂို ကတည်းက ချစ်ချင်နေတာပါ၊ လင်းသူနဲ့ ကိစ္စက တိုက်ဆိုင်ပြီး သား သိသွားရတာပါ။ သား တီဝင်းကို ဘလက်မေးလ်လည်း မလုပ်ချင်ပါဘူး”

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာလည်း လေသံ အနည်းငယ် ပျော့ ကျသွားပြီး။

“ ကဲပါ သား ဘာလိုချင်သလဲဆိုတာ တီဝင်း သိပါတယ်။ တီဝင်းလည်း အခုပဲ စဉ်းစားပြီးပြီ။ တီဝင်း မှာလည်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ မရှိဘူး။ အာ့ကြောင့် အဲ့လို ကိစ္စတွေ ဖြစ်ခဲ့ရတာပါ။ အခု တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ တွေ့ပြီ၊ သားကို တီဝင်း အကုန်ပြောပြမယ်။ သား အဲဒီကိစ္စတွေကို ပါးစပ်လုံနော်လို့ပဲ တီဝင်း ပြောချင်တယ်”

“ အင်းပါ တီဝင်းကလည်း၊ သားက ကလေးမှ မဟုတ်တော့တာ”

“ ကလေးမဟုတ်မှန်း သိပါတယ်၊ ဒီကောင်ကြီးက နည်းတဲ့ကောင်ကြီးမှ မဟုတ်တာ ဟွန့်”

သူရိန်မှာ ဒေါ်သီတာဝင်းကိုသာ လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ကြံစည်မိခြင်း ဖြစ်သဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း အကုန်ဖွင့် ပြောပြမယ် ဆိုတာကိုပင် ဂရုမစိုက်တော့။ ဒေါ်သီတာဝင်း နှုတ်ခမ်းအစုံကို ကစ်ဆင်စပေးတော့သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့ကို ပြန်ဖက်တွယ်ကာ အနမ်းတုန့်ပြန်လေသည်။ သို့ဖြင့် ခဏတာအတွင်း တူဝရီးနှစ်ယောက်စလုံး မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ကိုယ်လုံးတီးဘဝသို့ ရောက်သွားကြလေသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းကို ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲစေကာ သူမ ပေါင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကြား သူရိန် ဝင်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အမွှေးအမြှင်တို့က မထူမပါး ဖုံးထားသော်လည်း ဖောင်းဖောင်းဖြစ်လေသည်။ သူရိန်က စောက်မွှေးတို့ကို သူ့လက်ထိပ်ကလေးများဖြင့် ဖယ်ပြီး စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တွန့်တွန့်လေးများကို လက်ဖြင့် ထပ်ဖြဲလိုက်ရာ နီရဲရဲ အတွင်းသားလေးများကို မြင်ရလေသည်။ သူရိန်က သူ့လျှာကြီးဖြင့် ထိုးလျက်လိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

သူမလက်များဖြင့် သူရိန့်ခေါင်းကို ပွတ်ပေးနေရင်းက တရှီးရှီးနှင့် ငြီးသံလေး ပေးနေလေသည်။ သူရိန်က သူမစောက်စေ့ကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် ဖိပွတ်ပေးရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာကို ထိုးထိုးထည့်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်ကြီးက မွေ့ယာမှ ကြွတက်လာလေသည်။ သူရိန်မှာ သူ့လီးလည်း တောင်နေပြီမို့ သူ့ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်ကာ ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ လုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း အတွေ့အကြုံရှိသူ ပီပီ၊ သူမ မျက်နှာပေါ်ဝဲကာ တန်းလန်းကြီး ဖြစ်နေသည့် သူရိန့်လီးကြီးကို လက်ဖြင့် ဖမ်းဆုပ်ကာ သူမပါးစပ်ဖြင့် ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးမှာ တူအရီးချင်း လုပ်နေကြသည်ဆိုတာကိုလည်း အသိစိတ်မှာရှိနေတော့ ပိုပြီးဖီးတက် နေကြလေသည်။ ဒေါသီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှာ အရည်တွေက စိမ့်ထွက်ကျနေပြီး သူရိန့် လီးကြီးကလည်း ဒေါ်သီတာဝင်း ပါးစပ်ထဲတွင် အရမ်းကို မာတောင် တောင့်တင်းဖောင်းကားလာလေသည်။ သူရိန်က သူ့ပါးစပ်ကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်မှ ခွာလိုက်ပြီး။

“ တီဝင်း ကျွန်တော် တီဝင်း ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်သေးဘူး၊ ပထမဦးဆုံးအနေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကိုပဲ လိုးချင်တယ်”

ဟု ပြောကာ ထလိုက်တော့ ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း သူရိန့်လီးကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ငုံထားရာမှ လွှတ်ပေးလိုက်သည်။ သူရိန်က ဒေါ်သီတာဝင်း ပေါင်နှစ်လုံးကြားဝင်ကာ သူ့လီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့လျှက် ဖိသွင်းကာ သူမအပေါ် အုပ်မိုးပြီး မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။

“ အင်း ကျွန်တော်က ဒီဘဝမှာတော့ ကျွန်တော့်အန်တီ လှလှလေးကို လိုးရဖို့ဆိုတာ အိပ်မက်ပဲလို့ ထင်ထားတာ အခုတော့ အဟီး”

“ အံမယ် ပိုပြီ ကိုပို၊ လူကို ဘာလို့ အဲ့လိုကြည့်နေတာလဲ ရှက်စရာကြီး”

သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်သီတာဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိသွင်းကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်သွင်းလိုက်နှင့် အရှိန်ယူပြီးမှ တဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်တင်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။

“ ဖွတ်…ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..စွိ..”

“ အိ….အ…..အိ…..အီးးးးးး ရှီးးးးးး”

သူရိန်မှာ လိုးကောင်းကောင်းနှင့် အဆက်မပြတ် ဆောင့်ကာ လိုးနေသဖြင့် အချိန်မကြာလိုက်ပဲ ပြီးချင်လာသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း မျက်လုံးလေး မှေးစင်းရင်းက သူရိန့်လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း ငြီးတွားလာသည်။

“ အား သူရိန် မြန်မြန်လေး.. တီဝင်း ပြီးတော့မယ်… အိုးးးး ရှီးးးးးးးး အီးးးးးးးး”

ဒေါ်သီတာဝင်းလည်း အပြီး သူရိန်ကလည်း သူလီးကြီးထဲမှ လရည်တွေကို ပန်းထုတ်ကာ ပြီးလိုက်တော့သည်။

“ အား ကောင်းလိုက်တာ တီဝင်းရယ် အီစိမ့်သွားတာပဲ”

သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို တီဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲမှ မထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားရင်း နှစ်ယောက်ဖက်ကာ နားနေကြလေသည်။ ခဏတာ နားလိုက်ရင်း အမောပြေသွားမှ သူရိန်က ခုဏစကား ပြန်ကောက်လေသည်။

“ တီဝင်း ခုဏတုန်းက လင်းသူနဲ့ ကိစ္စကို ဘယ်သူ့ကို မှ မပြောပါနဲ့လို့လည်း ပြောတယ်၊ အန်ကယ်မျိုး သိသွားမှာကြတော့လည်း ဂရုမစိုက်ဘူးတဲ့၊ သူ့ကြောင့်ပဲ အဲလို ဖြစ်ရတာဆိုတာလေး ပြန်ရှင်းပြစမ်းပါဦး”

“ အင်း အဲဒီကိစ္စကို ပြောချင်နေတာ အသည်းထဲမှာ ယားနေတာပေါ့ သားရဲ့၊ တီဝင်းမှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ ရင်ဖွင့်လို့ မရဘူးလေ၊ ဘယ်သူ့ကို သွားပြောပြော ကိုယ့်မိသားစုပဲ အရှက်တကွဲ အကျိုးနည်းနဲ့ ဒုက္ခရောက်ရမှာလေ။ အခုကြတော့ သားကို မိသားစုချင်းဆိုတော့ ပြောလို့ရသွားပြီ၊ တီဝင်း ရင်ဖွင့်ရမဲ့သူ ရပြီလို့ ပြောတာ”

“ အင်း သားဆီကတော့ ဘယ်ကိုမှ သတင်းမပေါက်စေရပါဘူး စိတ်ချပါ၊ တီဝင်းက သားရဲ့ အဒေါ်အရင်းကြီးဟာကို”

“ အင်း ဒီလိုသားရေ၊ မင်း အန်ကယ်မျိုးက ခွေးကျင့်ခွေးကြံ လုပ်တာက စတာပါပဲ”

“ ဟင် ဘယ်လို ဘယ်လို”

ဒေါ်သီတာဝင်း ပြောပြသည့် အကြောင်းအရာကို နားထောင်ပြီး သူရိန်တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်ပါ့မလား၊ သူက သူ့အဒေါ်တွေကို လိုးနေရတာ သူ့ကိုယ်သူ ဟတ်ကိုး အင်းဆက်ချစ်သူဟု ဂုဏ်ယူနေတာ။ အခုတော့ သူ မထင်မှတ်သည့် အဖြစ်အပျက်ကို သူ့အဒေါ်ကိုယ်တိုင်က ပြောပြတာ ကြားလိုက်ရတော့ တကိုယ်လုံး ကြက်သည်းထကာ သွေးတွေ ပူတက်လာသည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း အပြောအရတော့ သူ့ယောက်ျား ဦးအောင်မျိုး၊ သူရိန့်အခေါ် အန်ကယ်မျိုးက ၊ သူနှင့် ဒေါ်သီတာဝင်းတို့၏ သမီးကြီး စိုးသီရိဝင်းနှင့် ဖြစ်နေသည်တဲ့။ သားအဖအင်းစက် ဟတ်ကိုးကြီးပါလား။ သူတို့နှစ်ယောက် အနေအထိုင် အရမ်း ပူးကပ်လွန်းတာကို မသင်္ကာသဖြင့် လိုက်ချောင်းရာမှ အပြင်ဟော်တယ် တစ်ခုကို သွားတာကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နောက်တော့ သူမ အလုပ်ကိစ္စနှင့် အိမ်ပြန်နောက်ကျမည်ဆိုပြီး သူမတို့ အခန်းထဲက အဝတ်ဘီရိုထဲ ပုန်းနေရင်း ချောင်းတော့ သမီးကြီးကို သူမတို့လင်မယား အိပ်သော ကုတင်ကြီးပေါ် တွင် သူမယောက်ျားက ပက်ပက်စက်စက် လိုးနေတာကို မျက်မြင်တွေ့လိုက်ရလေသည်။

သမီးဖြစ်သူကို ငှဲ့ညှာပြီး ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမှန်းမသိ ဖြစ်နေစဉ်၊ သူမနှင့် အနီးကပ်နေသည့် ဒရိုင်ဘာ လင်းသန့်ရဲ့ မိန်းမကလည်း ကလေးမွေး၊ လင်းသန့်က သူမကို နဂိုကတည်းက ခိုးခိုးကြည့်နေသည်ကို သတိထားမိသော ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း ယောက်ျားကို အရွဲ့တိုက်ချင်သဖြင့် မြောင်း ပေးလိုက်သည်။ လင်းသူကလည်း မိန်းမ ကလေးမွေးပြီးခါစ ငတ်နေတာနှင့် လိုးဖြစ်သွားကြသည်။

သူမ ဘဝတလျှောက်လုံး သူမယောက်ျား၏ လီးတစ်ချောင်းတည်းဖြင့်သာ ခံဖူးသော ဒေါ်သီတာဝင်းတစ်ယောက် ရွဲ့ရင်းကမှ လင်းသူရဲ့ အလိုးအဆောင့်တွေ အပေါ် စွဲလန်းသွားရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမ ယောက်ျားနှင့် သမီးကြီးတို့ကို သူမ သိနေတာ မပြောတော့ပဲ ၊ လင်းသူနှင့်သာ ဆက်စခန်းသွားနေမိတော့သည်မှာ ယခုအချိန်အထိပင် ဖြစ်တော့သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်း ဇာတ်လမ်းပြီးတော့ သူရိန့်လီးကြီးမှာ သံချောင်းကြီးအလား မာတင်းနေလေပြီ၊ အဖေ နှင့်သမီး အင်းစက်မှာ သူ့လိုလူတောင် ဟဲဗီးကြီး ဖြစ်နေရသည် မဟုတ်ပါလား၊ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သိလိုက်သည်။

“ ဟွန့် နင့်ဟာက သူတို့နှစ်ယောက်အကြောင်း သိလိုက်တာနဲ့ ချက်ခြင်းကို မာတောင်လာပါလား ”

“ အင်းပေါ့ တီဝင်းကလည်း၊ တွေးကြည့်ရုံနဲ့ လီးတောင် ပေါက်ကွဲတော့မယ် တီဝင်းရယ်၊ လေးဘက်ထောက်ပေးပါလား တီဝင်းကို ‌ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့”

“ ဟယ် ဘာဆိုင်လို့လဲ ”

“ ဆိုင်တော့ မဆိုင်ပါဘူး တီဝင်းရယ်၊ တီဝင်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်ပြီး ကျွန်တော် နောက်ကနေ ခွေးလိုး လိုး ချင်နေတာ ကြာလှပါပြီ”

“ ဟယ် စကားပြောတွေကလည်း မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ၊ အင်းလေ မထူးပါဘူး၊ ငါတို့ အမျိုးတွေက ခွေးမျိုး တွေပဲဟာ၊ အဖေက သမီးကိုလိုး ၊ တူက အဒေါ်ကို လိုးနဲ့၊ ဟင်း သားက အမေကို လိုးဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်”

“ ဟာဗျာ တီဝင်းကလည်း”

ဒေါ်သီတာဝင်း စကားက သူရိန့်ကို မိုးကြိုးမှန်လိုက်သလိုပင် တုန်တက်သွားကာ လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ခါတုန်တက်သွားရသည်။ သူရိန်၏ မာတောင် တောင့်တင်းနေသော လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ဒေါ်သီတာဝင်းက တခစ်ခစ် ရယ်လိုက်ကာ။

“ အင်း ကြည့်ပါလား ဒါလေးပြောလိုက်တာနဲ့ သူ့လီးကြီးက ဒုံးပျံကြီးလို ဖြစ်နေလိုက်တာ ခွိ၊ တကယ် လိုးချင်နေမှန်း အသိသာကြီး ဟင်းဟင်း၊ ငါ့အစ်မ နင့်အမေက ငါ့ထက်တောင် နို့ကြီးပြီး ဖင်ကလည်း တောင့်သေးတာ၊ လူတိုင်းက နောက်ပြန်ကြည့်ရတယ်၊ နင်လိုးချင်တာလည်း ငါ အပြစ်မပြာပါဘူး ခိ”

“ ဟာဗျာ တီဝင်းကလည်း ကျွန်တော့်ကို ငရဲကြီးအောင် ပေါက်ကရတွေ မပြောနေနဲ့။ လုပ်ပေးဗျာ လေးဘက်ထောက်ပေးတော့”

ဒေါ်သီတာဝင်းက ကိုယ်ကို တပတ်လှိမ့်လိုက်ပြီး မှောက်ရာမှ ဖင်ကုန်းပြီး လေးဘက်ထောက်ထလိုက်သည်။ နဂိုကမှ ကားစွင့်နေသော ဖင်လုံးကြီးများက ကားစွင့်တက်လာခဲ့သည်။ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးက စောက်ရည်တွေနှင့် ခုနက လရည်တွေတို့ဖြင့် အရည်လဲ့နေသည်။ သူရိန်က သူ့လီးကြီးကို ကမူးရူးထိုးပင် ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ရာ ဒေါ်သီတာဝင်းပင် အော်သွားရသည်။

“ အား….အီးးးး ဖြည်းဖြည်းးးးးးကွာ ရှီးးးး”

သူရိန်ကတော့ မကြားတော့ပါ။ ဒေါ်သီတာဝင်း ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကို ကိုင်လျှက် နောက်မှ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးနေတော့သည်။ မျက်နှာမမြင်ရလျှင် ဘယ်သူမှန်း ခွဲမရနိုင်သည့် တီဝင်းနှင့် သူ့အမေ ဘယ်သူ့ကို မှန်းလိုးနေသလဲ ဆိုတာကိုတော့ သူရိန်မှတပါး မည်သူမျှ သိနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။

ဒေါ်သီတာဝင်းနှင့် သူရိန်တို့ နှစ်ယောက်မှာ အတိုင်အဖောက် ညီသလို ကာမရမက်များကလည်း ပြင်းထန်လှသဖြင့် အတွဲညီညီ လိုးဖြစ်နေကြသည်။ ဒေါ်သီတာဝင်းကလည်း သူ့အစ်မအကြောင်းပြကာ သူရိန်တို့အိမ်သို့ အမြဲလာသည်။ လာသည့်အချိန်က လည်း သူရိန်ရှိနေမည့် အချိန်မျိုး ဖြစ်သည်။

ဒေါ်သီတာဝင်းမှာ ဖွင့်မပြောသော်လည်း သူမ ယောက်ျားနှင့် သမီးတို့ ဖြစ်ကြသည်ကို သူမအနေနှင့် တကယ်တမ်းက ဒေါသဖြစ်တာထက် တဏှာဆန္ဒတွေ ထကြွလာတာက ပိုနေသည်ကို သူမ ကိုယ်တိုင် သူမ သိလေသည်။ သူမ ငယ်စဉ်က သူမအဖေပေါ် ဆန္ဒတွေ ဖြစ်ပေါ်ခဲ့ဖူးသော်လည်း ထိုစဉ်က ထိုသို့သော အဖြစ်အပျက်ဆိုတာ ကြားပင်မကြားဖူးသော ကိစ္စရပ်မို့၊ သူမစိတ်ကူးနှင့် ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ပွတ်ကာ ဆန္ဒတွေကို ဖြေဖျောက်ခဲ့ရသည်။ အခုတော့ သူမ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာတွေကို သူမသမီးက အကောင်အထည်ဖော် တကယ်လုပ်နေတော့ သူမ မနာလိုဝန်တို ဖြစ်ရရုံမက ကာမ ရမက်တွေကလည်း တိုးပွားထလာရသည်။

ထို့ကြောင့်လည်း သူမလင် ဖောက်ပြန်လို့ သူမလည်း ဖောက်ပြန်သည်ဟု အကြောင်းပြကာ လင်းသူကို ရေလာမြောင်းပေးလုပ်ရင်း အလိုးခံခဲ့တာဖြစ်သည်။ အခုတော့ တူဖြစ်သူနှင့် လိုးဖြစ်သွားသည်ဆိုတော့ သူမ၏ အင်းစက် ဆန္ဒကလည်း ဖြည့်ဆည်းပြီးသား ဖြစ်နေရတော့သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်းခြေထောက် ပြန်ကောင်းသွားပြီးတာတောင်မှ စနေတနင်္ဂနွေလို နေ့မျိုးတွေမှာ အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ သူရိန်တို့ အိမ်လာပြီး၊ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း လစ်တာနှင့် သူရိန်နဲ့ လိုးလေ့ရှိလေသည်။

တစ်နေ့ ဒေါ်ယဉ်လှိုင်ဝင်း သူမသူငယ်ချင်း အလှူ သို့ သွားလေရာ သူရိန်က ဖုန်းဆက်ပြောသဖြင့် ဒေါ်သီတာဝင်း စောစောစီးစီး ရောက်လာလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဆုံတာနှင့် ထုံးစံအတိုင်း နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်နမ်းကြပြီး ဒေါ်သီတာဝင်းက ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်နေသည့် သူရိန့်ရှေ့တွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ သူရိန့်လီးကို စုပ်ပေးလေသည်။ သူရိန်နှင့် သူမတို့ တစ်ယောက်အကြောင်း တစ်ယောက် တော်တော်ကို သိနေကြပြီမို့ ထိုနေ့က သူရိန် ဝတ်ခိုင်းလိုက်သည့် ဝတ်စုံကို ဝတ်လာခဲ့သည်။ ပြီးတော့ သူရိန်က ကိုယ်တုံးလုံး လုပ်ရတာထက် အဝတ်အစားအပြည့်အစုံကို လှန်လုပ်ရတာကို ပိုကြိုက်မှန်းလည်း သိနေပြီမို့ အဝတ်အစား မချွတ်ပဲ ဒီအတိုင်းပင် လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>>>