Monday, April 21, 2014

ကိလေသာ ဓါတ်တိုင် (စ/ဆုံး)

ကိလေသာ ဓါတ်တိုင် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

မိထွေးနဲ့လင်ပါသား ဇာတ်ကြမ်း

အန်တီ ဒေါ်မြမေနှင့် ပတ်သတ်ပြီး ထက်နောင် မကြေနပ်ဖြစ်စရာ အကြာင်းမှရှိပါ။ သို့သော် ထက်နောင် ဖခင်က အန်တီ ဒေါ်မြမေကို လက်ထက်ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ထက်နောက် အနေရ ခက်နေပါသည်။

ထက်နောက် ဆယ်တန်းအောင်သော နှစ်တွင် သူငယ်ချင်းများနှင့်အတူ အန်တီဒေါ်မြမေ ပိုင်သော ယမုံနာ ဟိုတယ်တွင် သွားရောက်စားသောက်ခဲ့ကြပြီး အန်တီမေနဲ့ ထက်နောင် ရင်နီးခဲ့ကျသည် ။ အန်တီ ဒေါ်မြမေ ကို ထက်နောက်တို့က အန်တီဒေါ်မြမေ ဟု ခေါ်ကြသော်လည်း အသက် (၄၅) ပြည့်ရုံသာ ရှိသေးသော ရွေဘိုမင်းကြီးကြိုက် ချောမော တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် မုဆိုးမလေးဖြစ်သည်။

အဖုအထစ်၊ အမို့မောက်စသည့် ကောက်ကြောင်းတွေက သူ့နေရာနှင့်သူ အဆင်ပြေစွာ ကြည့်ကောင်းအောင် ပြည့်စုံလျှက်ရှိလေသည်။ ထက်နောင်မှာ မိခင်မရှိတော့။ အိမ်မှာ ဖခင်နဲ့ အဆင်မပြေတိုင်းလည်း အန်တီမေ ဟိုတယ် တွင် စခန်းချလေ့ရှိသည် ။

" အန်တီ ဒေါ်မြမေ....နောင့် အတွက် အိပ်ခန်းရမလား"

" ဘာလဲနောင်....နောင့်ဖေဖေနဲ့ စိတ်ဆိုးလာပြန်ပြီလား"

အန်တီမေသည် ထက်နောင်ကို သားတစ်ယောက်လိုပင် ချစ်ပါသည်။ ထက်နောင် ဖခင်နင့် အန်တီမေတို့ လည်း ထက်နောင် နဲ့ပတ်သတ်ပြီး ရင်းနီးခဲ့ကြသည်။

" နောင် မူးနေရင် ယမုံနာမှာဘဲ အိပ်လိုက်တော့လေ အန်တီမေ နောင် ဖေဖေဆီကို ဖုန်းဆက်ပေးမယ် "

ထိုသို့ အန်တီမေက နောင် ကို အစစအရာရာ ကူညီသည်ကိုလည်း ဖေဖေ သိသည်။ ယမုံနာဟိုတယ် မှာ ထက်နောင် ရှိနေသည်ဟု သိလျင် ဖေဖေ စိတ်မပူတော့။ ထက်နောင်နင့် ပတ်သတ်ပြီး အန်တီမေနင့်ဖေဖေတို့ ရင်းနှီးမူ့ပိုတိုးလာကာ နစ်ယောက်သား လက်ထပ်တဲ့ အဆင့်ထိ ရောက်သွားသည် ။

ထက်နောင် ဖေဖေ ဝယ်ပေးထားသော ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့ပြင် ဦးလွင်နဲ့ မန္တလေးမှာ လည်ပတ်နေသည်။ပြိုင်းလာလျင်တော့ ယမုံနာမှာ အနားယူတော့သည်။ မည်သို့ ပင်ဖြစ်စေ ဖေဖေက ယမုံနာမှာ ဆိုလျင်တော့ထက်နောင်ကို စိတ်ချသည်။ ထက်နောင် အဖေ ရှယ်ယာဝင်ထားသော သွင်းကုန်ပို့ကုန် လုပ်ငန်းသည်ရန်ကုန်တွင် အခြေစိုက်သောကြောင့် မကြာခဏ ဆိုသလို ခရီးထွက်နေရသည်။ ထိုသို့ခရီးထွက်တိုင်းလည်း ထက်နောင်ကို အန်တီမေ ဆီမှာ အပ်ထားခဲ့လေ့ရှိသည်။ ခုတော့ အန်တီမေနဲ့ ဖေဖေတို့ လက်ထက်လိုက်ကြပြီ ဖြစ်သည်။

ဖေဖေ ပိုင်ဆိုင်သော လုပ်ငန်းအားလုံးကိုလည်း ထက်နောင် နာမည်နဲ့ပင် စာချုပ်ချုပ်ထားပေးသည်။ အန်တီမေလုပ်ရပ်က သန့်သည်။ ဖေဖေကို ဘဝအဖော် အဖြစ်မှ လွဲပြီး ဘာကိုမှမလိုချင်ဘူး ဆိုတာ ထင်ရှားသည်။ ထက်နောင်ကတော့ ကျောင်းပိတ်တုန်း နေဝင်နေထွက် လျောက်သွားနေသည်။

" သားရယ် တနေကုန် ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ..သားဖေဖေက အကြောင်းကြီးငယ်မှရှိဘဲ အပြင်ထွက်တာမကြိုက်ဘူးဆိုတာ သားသိတယ်နော် "

ဖေဖေ ခရီးထွက်လျင် ထက်နောင်ကို ဖြောင့်ဖျသည် ။ ထက်နောင်ကလည်း အန်တီမေစကားကို နားထောင်သည်။ တော်ကြာ မိဒွေးမို့ မလေးစားဘူး ထင်နေမည်။

" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီမေ"

" မေမေ့ သားက လိမ္မာပါတယ် ဟင်း......ဟင်း"

အန်တီမေက ကြည်နူးစွာဖြင့် ထက်နောင်ကို သူမရင်ခွင်ထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်လိုက်သော အခါ နွေးအိနူးညံ့သော အန်တီမေ နို့ကြီးများက ဖိုမှချကာစ ပေါင်မုန့်ကြီးများအလား ထက်နောင် ပါးကိုထိကပ်မိသည်။ ဒုက္ခရောက်နေရသူက ထက်နောင်။ အန်တီမေနဲ့ ယခုလို ပူးပူးကပ်ကပ်မနေဘူးသဖြင့်အနေခက်ရသည်။ အန်တီမေ၏ ဖေါင်းကားနေပြီးအိထွားလှသည့် နို့ကြီးများက ရင်ဘတ်ကို ဖိကပ်ထားသဖြင့်လည်း ပို၍ဆိုးလှ၏၊

ထက်နောင် မှာ အန်တီမေ၏ ရင်နှစ်မွှာဖြင့် ပွတ်သပ်ပါများလာသမို့ သွေးများဆူဝေလာသည်။ မိမိပေါင်ကြားက လီးကြီးကလည်း တဖြေးဖြေး မာထန်လာသည်။ အသက်ရှူမြန်ဆန်လာသည်။ မထင်မှတ် မရည်ရွယ်ဘဲ နဲ့မိမိလက်များက အန်တီမေ၏ ကြောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေမိသည်ကိုလည်း ဝိုးတဝါးအသိအမှတ်ပြုလို့ရသည်၊

" မေမေ က သားအတွက် ပြောတာပါကွယ်"

ထက်နောင် ဘာမှမသိတော့ ။ သူသိနေသည်က အန်တီမေဆီမှ ထွက်လာသော ကိုယ်သင်းနံ့နှင့်နူးညံ့သော အန်တီမေ့ ခန္ဓာကိုယ်။

" လိမ္မာပါသားရယ် သားဖေဖေက သားကို သိပ်ချစ်တာ အန်တီမေ အသိဆုံးပါ"

အန်တီမေ ကို မိဒွေးဟုပင် ထက်နောင် မမြင်တော့ ။ အဘက်ဘက်က ပြည့်ဝသော အန်တီမေသည် မိခင်ကောင်းတစ်ဦးပင် ဖြစ်သည်။ ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားသည်။  ဒီတစ်ခေါက် နည်းနည်း ကြာမယ် ဟု ပြောသည်။ ခရီးမထွက်ခင် ။ သူ့အား မှာစရာရှိတာ မှာသည် ။ အန်တီမေလည်း အနားမှရှိသည်။

" သား.....ကျောင်းဖွင့်ရင် ကျောင်းမှန်အောင် တက်နော်"

" ဟုတ်ကဲ့ အဖေ"

" မေ သားကို အလိုမလိုက်နဲ့နော် ဂလန်ကဆန်လုပ်ရင် ကိုကိုပြန်လာရင်ပြော ဒီကောင်ကို သမမယ်"

" အို......သားက အလိမ္မာလေးပါ ကိုကိုကလဲ...ဟင်းဟင်း ------နော်သား မေမေ့ချစ်သားကလေးက လိမ္မာပြီးသား"

အဖေက နှုတ်ခမ်းကို ရွဲ့လိုက်သည် ။

" မေ သားအလိမ္မာလေးက အရက်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲသောက်တတ်နေပြီ မေရဲ့ သိရဲ့လား"

" အကြောင်းရှိလို့ နေမှာပေါ့ ကိုရယ်"

" သိပ်ရှိတာပေါ့..ဒီကောင် ဖုတ် ကြောင်နေတာလေ"

ထက်နောင်ကို ဖုတ်ကြောင်သည်ဟု တ်ပြောလျင် အန်တီမေ က ဖေဖေကို စိတ်ဆိုးတတ်သည်။

" အင်းလေ နောက်တော့ မေသိမှာပါ"

" အို..... သားက University တောင်ရောက်နေပြီ ရည်းစားတော့ ရှိမှာပေါ့"

အန်တီမေ ရဲ့ မျက်စောင်းနဲ့ ခက်တင်းတင်းအပြောတွေ အောက်မှာ ဖေဖေအရုံးပေးရမြဲပင်။ တကယ်တော့ ဖေဖေ့ စကားများက အမှန်ပင်ဖြစ်သည်။

သူချစ်ရသော သူရှိတယ် ။ ကောင်မလေး နာမည်က နုငယ် ။နုငယ်ရဲ့ အရယ် အပြုံးတွေသာမက သူမကျကျန်ရစ်သော လက်ကိုင်ပဝါက အစ ထင်နောင်က မြတ်နိူးသည်။ စဉ်စားမယ်ဆိုသော အပြောတွေအောက်မှာ ထက်နောင်မှာ ကြိုးရှည်ရှည်နဲ့ အလှန့်ခံထားရသလို ဖြစ်နေသည်။

ဒီနှစ်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး စာမေးပွဲအောင်ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့ သူနဲ့နုငယ်ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြပြီးတော့ ချစ်သူတို့ ဘာသာဘာ၀ အေးချမ်းတိတ်ဆိတ်သော နေရာများတွင်မကြာခဏ တွေ့ဖြစ်ကြသည်။ ဒီနေ့တော့ ကန်တော်ကြီး ဥယာဉ် မှာ တွေ့ဖြစ်သည်။ ထက်နောင်မှာတော့ အိမ်မက်ထဲမှာသာ စိတ်ကူးယဉ်ပြီးအကြိမ်ကြိမ် စပ်ယှက် ခဲ့ရသော ကောင်မလေးနဲ့ အပြင်မှာ လက်ပွန်းတတီး နေနေရတော့ စိတ်တွေ သိပ်မခိုင်တော့။ နုငယ်ကို သူအပြင်မှာ လက်တွေ့ တကယ်လုပ်ချင်နေပြီ။

" နောင်........နောင် အကြည့်တွေ မရိုးသားဘူးနော်"

နုငယ်က သက်ပြင်းလေးချပြီး ပြောသည်။

" ချစ်သူကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်က မယ်သီလရှင်တပါးကို ကြည့်သလို ရိုးကျိုးစရာလို လို့လားနုငယ်....ဟင် "

" သန့်စင်တဲ့ အချစ်မျိုးဘဲ နုငယ် မြတ်နိုးတာ "

" ဘာလဲနုငယ် ဟိုကဗျာဆရာ တစ်ယောက်လို (အလှကြည့်မယ် မနှမ်းဘူး) ဆိုတာမျိုးလား အဲဒီကောင်က မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ နုငယ် သိလား အလကား လူလိမ်"

" ဒါဆို နောင် ကရော နုငယ်ကို လိမ်မှာလား"

" ဟင့်အင်......တစ်သက်လုံးမလိမ်ဘူး"

" ဒါဖြင့် မောင်မှန်မှန်ပြော နုငယ်ကို ဘာလို့ ချစ်တာလဲ ကဲ ဘာကိုချစ်တာလဲ"

ထက်နောင် လေကို တဝကြီး ရူသွင်းပစ်လိုက်သည်။

" ပြော မယ်နော် စိတ်မဆိုးနဲ့"

" အင်း ... ဟင် ..... ပြော"

နုငယ် က အလှပဆုံးလေးပြုံးရင်း ထက်နောင်ကို ငေးငေးလေးကြည့်ကာ လက်ကလေးပိုက်ထားရင်း " ပြော " ဟု ဆိုသည်

" နုငယ်ကို ဖြုတ်ချင်လို့"

" အို..........."

မှားသွားသည်။ နုငယ်က ထက်နောင်ထင်ထားသလောက် မရင့်ကျက် ။ ငယ်ရွယ်သော နုငယ်သာဖြစ်သည်။ နက်မှောင်သော မျက်ခုံးတန်းလေးနစ်ခု ပူးကပ်ဆက်စက်သွားတော့မတတ် မျက်မှောင်ကုတ်ထားသည်။

အိမ်မက်ထဲတွင် အခါခါစုတ်ယူခဲ့ဘူးသော နှင်းဆီငုံ နစ်ခမ်းလေးတစ်စုံက တင်းတင်းကြီး စေ့ကပ်သွားသည်။ ထာဝစဉ် ကြည်လဲ့ဖြူစင်သော မျက်ဝန်းလေးတစ်စုံက ခုတော့ ဒေါသကြောင့် စိမ်းစိမ်းကြီး ဖြစ်သွားသည်။ နုငယ်....ထိန်းချုပ်မရအောင် မျက်နာပျက်ကာ

" နင်........နင် သိပ်ယုတ်မာတယ် " 

ဟူသော စကားလေးတခွန်းသာ ပြောကာ သူ့ကို လမ်းခွဲခဲ့သည်။ ထက်နောင်က သူအလွန် သူအမှားဟု မမြင် ယောက်ကျားနဲ့မိန်းမ လိုးဖို့ယူကြသည် မဟုတ်ပါလား။ သန့်စင်တဲ့ အချစ်ဆိုတာ ဘာကိုခေါ်သနည်း။

သန့်စင်တဲ့ အချစ် နဲ့ လက်ထက်တော့ကော မလိုးကျတော့ဘူးလား။ အလကားလူတွေ လူဆိုတဲ့ ကောင်က ပတ်ဝန်းကျင်ကို လိမ်လို့အားမရလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြန်ပြီးလိမ်တယ် ။ သူတို့ထက်စာရင် တိရိစ္ဆာန်တွေကမှ သဘာဝအတိုင်းလူပ်ရှားမူ့ ထိတွေ့မူ့တွေပြပြီး ပေါင်းသင်းဆက်ဆံကျတာ ပွင့်လင်းတယ်။

စိတ်နာနာနဲ့ နုငယ် ကို ပက်ပက်စက်စက် စိတ်ထဲမှ ဝေဖန်နေသော်လည်း အသဲထဲမှ မုန်းလို့မရ မေ့လို့မရ။ အဲဒီ အတွက်ကြောင့် အရက်သည်သာ ထက်နောင်ဘဝအတွက် အဖေါ်။ နုငယ်ကို မေ့ဖို အရက်ကိုသာ အဖေါ် ပြုကာ မိုးလင်းမိုးချုပ် သောက်နေမိတော့သည်။ ဘာဘဲပြောပြော အရက်မူးနေတော့ အရာအားလုံးဟာ သူအတွက်တော့ ဝိုးတိုးဝါးတား ။ အန်တီမေ သူနဲ့နုငယ် အကြောင်းစုံကို သိတော့ ထက်နောင်ကို သနားသည် ။

ကလေးအတွေးနဲ့ လူတွေကို သူ့ပန်ဝန်းကျင်ကို ဂရုမစိုက် (ဟာလာဟင်းလင်း)အတွေးနဲ့ ငါမှန်သည် ဆိုသော အတွေးက စိုးမိုးထားသည်။ မိခင်အုပ်ထိန်းမူ့နဲ့ ကင်းကွာခဲ့သော အကျိုးဆက်ပင် ဖြစ်သည်။ နိမ့်ကျသော အတွေးဟု အန်တီမေ မြင်သည်။ သူ့အဖေနဲ့လက်ထပ်တာကိုပင် ဒီမိန်းမကြီး အလိုးခံချင်လို့ လင်ယူတာပဲဟာ ဟု ထင်ချင်ထင်နေမည်။

မေ မှာ စားဝတ်နေရေး ပြည့်စုံပါသော်လည်း မုဆိုးမ ဖြစ်သောကြောင့် ပတ်ဝင်းကျင်က မလေးစားပေ။ ဒါတွေကို ဒီခလေး သိချင်မှသိမည်။ ထက်နောက်ဖခင်ကို လက်ထပ်တာကလည်း အချစ်ဆိုသော အရာကို အဓိက အခြေခံ လက်ထပ်တာ မဟုတ်။ သူ့ရဲ့အရိပ်ကို ခိုချင်လို့ လက်ထပ်လိုက်တာ လက်ထပ်တဲ့ ညက ကိုကိုက မေးသည်။

" ကိုကို မေကို ချစ်သလို မေကရေ ာချစ်ရဲ့လား?"

ဒီမေးခွန်းကို ဖြေဖို့ သူမမှာ အဖြေမရှိပေ။ ဒါ့ကြောင့် ခလေးကို မှားတယ် လို့ ဆိုချင်ဆိုနိုင်ပေမယ့် မေ့အနေနဲ့ကတော့ ကလေးက အလေးအတွေးနဲ့မို့ မှန်တယ်ဘဲ ထင်တယ် ။ လင်မယား ဆိုတာ ယူတာ လိုးဖို့လေ ဟုတ်တယ် မလား။ ကိုကို နဲ့သူမ မင်္ဂလာဦး ညလို ပေါ့။

" ကိုကို မေ့ရဲ့ ဘာကို ချစ်တာလဲလို့ " မေးလိုက်တော့

" လူကို လို့ ကတုန်ကရီကြီး ဖြေတယ်မလား"

" လူကို ဘာလုပ်ဖို့လJ ကိုကို လို့ " ထပ်မေးလိုက်တော့

" ဟာကွာ မေကလဲ...ဟဲဟဲ " ဆိုပြီးတော့ ထမိန်လှန်ပြီး တန်းလိုးတော့တာဘဲ မဟုတ်လား။

ဒါကြောင့် ခလေးပြောတာ မှန်တယ်လို့ ထောက်ခံတာ။

" ဖေဖေ ခရီးထွက်သွားပြီနော် အန်တီမေ"

" ဟုတ်တယ်လေ သားရဲ့ ဘာလဲ ဖေဖေကို လွမ်းနေပြီလား"

" ဟင့်အင် အန်တီမေးလွမ်းဖို့ သားချန်ထားပေးတာ"

" ကြည့်စမ်း ....... ဒီကောင်လေး ခစ်ခစ်"

" ဖေဖေ ကို အန်တီမေ ..... လွမ်းလာဟင်"

" ခုတော့ သိပ်မလွမ်းသေးပါဘူး ကြာရင်တော့ လွမ်းမှာပေါ့ ဘာလို့လဲ"

" မေးကြည့်တာပါ........"

သက်ပျင်းလေးချပြီး ပြောနေတဲ့ သားရဲ့မျက်နာလေးက သနားစရာကောင်းနေပါတယ် ။ သူ့အမေ အရင်းသာဆို ရင်ခွင်ထဲမှာ ခေါင်းတိုးပြီးတော့ ချွဲချင်ချွဲနေမှာ ။ မေ ကသားပခုံးလေကို ဖက်ပြီး ပေါင်ပေါ်မှာ လှဲသိပ်ကာ ဆံပင်လေးကို ဖွပေးနေမိတယ်။

" ကဲ ဒီညတော့ စောစော အိပ်နော်သား ကြားလား "

" ဟုတ်"

ဆိုသော စကားလေး တစ်လုံးသာပြောကာ သားက သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတယ်လေ။ အင်း ဒီကလေး အသည်းကွဲနေတာကို ဘာလုပ်ပေးရင်ကောင်းမလဲ။

မေ့ဖာသာ တစ်ယောက်တည်း သက်ပျင်တွေချကာ အိမ်တံခါးတွေ လိုက်ပိတ် နေမိသည် ။ အလုပ်သမားတန်းလျားမှာတော့ မှောင်မဲနေသည်။ အင်း ညကလည်း နက်နေပြီ ၊ အလုပ်သမားတွေကတော့ ဒီအချိန်ဆို အိပ်ကုန်ကျရော့မယ်။ ကိုကိုကော အလုပ်တွေ အဆင်ပြေရဲ့လား မသိဘူး လို့ တွေးနေမိခိုက်..

" ချလွမ် " 

ခနဲ့ ဖန်ခွက်လား ပုလင်းလား ကျကွဲသံကြားလို့ သား အိပ်ခန်းဘက် အပြေးလေး လာခဲ့မိတယ်။

" ဟယ် ... သား .... အရက်တွေ သောက်နေပါ့လား"

" မူးချင်လို့ပါ အန်တီ မေရယ် သား ... မူးချင်လို့ပါ"

ထက်နောင် တစ်ယောက် ကုတင်စောင်းတွင် ခါးဖြတ်တင်ထားရင်း ညီးညူနေသည်။ ပုဆိုးကလည်း လူတွင်မကပ်တော့

" ကြည့်စမ်း ပုဆိုးမနိုင် ပုဝါမနိုင်နဲ့ မင်တော့ ငါလုပ်ရင် သေတော့မယ်နော်"

မေက မိခင်စိတ်ဖြင့် ဂရုဏာဒေါသော ပြောလိုက်သည်။

" အိပ်တော့ ခလေးရယ်နော် .....ဟော့ ...... ပုဆိုးကျွတ်နေပြန်ပြီ ကွယ် "

ထက်နောင်ခါးမှ ပုဆိုးသည် လုံးဝ ကျွတ်ကျသွားသည် ။ တရမ်းရမ်းနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးကို ကြည့်ရင်း မေ တစ်ယောက် ပါးစပ်အဟောင်းသားနှင့် မင်သက် အံ့သြသွားရ၏။

" ဟဲ့ ကောင်လေး ....... ငါတယ် ပုဆိုးကို သေချာ ပြန်ဝတ်စမ်း"

အန်တီမေက ထက်နောင် ပုဆိုးကို ကောက်ယူပြီး လက်ထဲ ထိုးထည့်ပေးလိုက်သည် ။ ထက်နောင်ကပုဆိုးကို မယူဘဲ အန်တီမေ ရဲ့ လက်အစုံကို ကိုင်လိုက်သည်။

" အန်တီမေ .... ကျွန်တော်ကိုကယ်ပါဦး အန်တီမေရယ်"

" ဘာဖြစ်နေလို့လဲ..... သားရယ်"

" နုငယ်............နုငယ်လေ ကျွန်တော်ကို ဒုတ်ခ ပေးသွားပြီ ဗျာ"

ပြောပြောဆိုဆို မေ့ကို သိုင်းဖက်ပြီး သူ့ရဲ့ရင်ခွင်ထဲကို တင်းတင်းကြီး ဆွဲသွင်းထားလိုက်သည် ။နားရွက် .. နဖူး ... ပါး ... လည်တိုင် ... ပါးစပ် မှီရာတွေ့ကရာကို အကုန် လျောက်နမ်းလို့နေသည်။

" ဟဲ့ ...သား ......သတိထားလေ အန်တီမေ လေ လွှတ်နော် လွှတ်"

မေ တုန်ုတုန်ရီရီနဲ့ ထက်နောင်ကို တွန်းထုတ်သော်လည်း မရ ။ ထက်နောင်က ပိုပြီးတော့ပင် တင်တင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားသည်။

" ထက်နောင် နင့်ကို ငါပြောနေတယ်လေ လွှတ်လေ ......လွှတ် "

ထက်နောင်ရဲ့ လီးကြီးကလည်း ဇောင်းကလွှတ်လိုက်တဲ့ မြင်းတစ်ကောင်လို အရှိန်နဲ့ တိုးဝင်လာပီး အင်နဲ့အားနဲ့ကို မေရဲ့စောက်ဖုတ်နေရာကို ထိုးမိနေပါတယ်။

ကြားထဲမှာ ထမိန် တထပ်ခံထားသော်လည်း ပူနွေးတင်းမာနေသော လီးကြီးရဲ့ အထိတွေ့ကြောင့် မေမှာ အာခေါင်တွေ ခြောက်ခါ ရင်တွေ လိုက်မောလာသည်။ ထက်နောင်လီးကြီးမှာ သူ့အဖေထက် နှစ်ဆလောက်ကြီးသည်။ လူငယ်ဆိုတော့ ထိုးဆေး စားဆေး သုံးတယ်ထင်တယ် ။ အမွေးရူတ်ရူတ်တွေကြား ကဒုတ်ကြီးကို မေ ကြည့်နေမိသည်..။ 

နဲနဲနောနော ဟာကြီးမှ မဟုတ်တာ။ လုံးပတ်တင် အကြောစိမ်းကြီးများ အပြိုင်းပြိုင်းထကာ အသဲယားစဖွယ်မြင်လိုက်ရတော့ မေမှာ အမှတ်တမဲ့ (ဂလု)ဟု တံတွေးမျိုချမိသည်အထိ ခံစားလိုက်ရသည်။

" ဒီတညတော့ ကျွန်တော်ကို ခွင့်ပြုပါ အန်တီ မေရယ်"

" အို..........မတော်တာ"

" တော်မှာပါ အန်တီမေရယ် ..... ဝေါ့.... အေ့...... အေ့"

ကောင်လေးမူးနေတာတော့ အမှန်ဟု မေ တွေးလိုက်သည် ။ နှစ်ယောက်သား အော်ဟစ် ရုန်းကန်နေလည်း တခုခု ဖြစ်တယ်ထင်ပြီး အလုပ်သမားတန်းလျာက အလုပ်သမားတွေ ရောက်လာလျှင် ပိုပြီး အရှက် ကွဲနိုင်သည်။

" မင်း အဲဒါလုပ်ပြီးရင် အိပ်မှာလား နော်"

" ဟုတ် အဲဒါလုပ်ပြီးရင် အိပ်မယ် စိတ်ချ"

" တစ်ခါပဲနော် နောင် ရလား?"

" စိတ်ချပါ အန်တီမေရယ် တကယ် တစ်ခါတည်း တစ်ခါတည်း"

" ကဲ ဒါဆို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ပြီး အိပ်လိုက်"

မေက ထက်နောက်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ဆန့်ဆန့် အိပ်လိုက်စေသည် မေ ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည် ။ တစ်ခါမှ ဒီလောက်ရင်မခုန်ဘူးပေ။ ရင်အုံ ကြီးတစ်ခုလုံး လိုင်းထကာ မောဟိုက်နေမိသည်။ ထက်နောင်က အိပ်ယာထပ်တင် ပက်လက် ကြီးအိပ်နေရင် မေ ကို မှေးမှေးလေးကြည့်နေသည်။

" မင်း နူတ်လုံဖို့တော့လိုမယ်နော် "

" အာ ..... ဟုတ်ကဲ ပါ့ အန်တီမေ"

မေ ကကုတင်ပေါ်သို့ အသာအယာ တက်ထိုင်လိုက်ပြီး ထက်နောက်ရဲ့ လီးကြီးကို လက်ဖြင့် အသာယာ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည် ။ လီးနှင့် လက်ဖဝါးထိလိုက်သည် နှင့် မေ မှာ တကိုယ်လုံး ရှိန်းခနဲ့ ဖိန်းခနဲ့ ဖြစ်သွားသည် ။မေက ထက်နောင်လီးကြီးကို ရွရွလေး ပွတ်ပေးလိုက်တော့

" အင်း.........အင်း အား...........အား ကျွတ်.............ကျွတ် နာတယ် မမမေရဲ့"

ထက်နောင် ကလေးတစ်ယောက်လို ညီးညူလိုက်သည်။ မေ ကနာသည်ဆိုသော ထက်နောင် လီးကို အသာယာလေးကုန်းပြီး နခမ်းနှစ်လွာနဲ့ ပွတ်တိုက်ပေးလိုက်တော့ လက်ဆုတ် အတွင်းက လီးကြီးမှာ တင်းခနဲ..တင်းခနဲ့ ။ ထိုသို့နှုတ်ခမ်းနှစ်လွာရဲ့ မထိတထိ အပွတ်ခံလိုက်ရသောကြောင့် ထက်နောင် လီးထိပ်မှာ အရည်ကြည်လေးတစ်ပွင့် စို့ထွက်လာသည်ကို မေ တွေ့လိုက်ရသည်။

မေက အရည်ကြည်လေးကို လျှာဖြင့် အသာဆွဲယူ စုပ်ပေးလိုက်ရာ ပျော့အိနေသော ဂွေးစေ့နစ်လုံးက တဖြည်းဖြည်း ပြည့်တင်းလာသည်။ ဆီးခုံတွင်ပေါက်နေသော လမွေးများက မေရဲ့မျက်နှာကို မထိတထိလေး ပွတ်တိုက်နေသည်။ ထက်နောင်က အန်တီမေရဲ့ ခေါင်းကို ဆွဲယူကာ သူရဲ့ ခါးကိုကော့ကာ ပါးစပ်အတွင်းသို့ သူလီးကြီးကို ထိုးထည့် လိုက်တော့ 

" အွတ်.........အွန်....အွန် " 

မေက အလိုက်သင့်လေးပင် ပါးစပ်ထဲသို့ ဝင်လာသော လီးတန်းကြီးကို လျှာလေးဖြင့်ရစ်ပတ် ထွေးပွေ့လိုက်သည် ။

" ပြွတ်.......ပလပ်ပလပ်............ရှလူး.............ဖလူးဖလူး"

ခေါင်းကို မော့လိုက် ငုံလိုက်နဲ့ လီးတန်းကြီးကို စုတ်ယူလိုက်တိုင်း မေ့ဖင်ကြီးမှာ မသိမသာ ကြွတက်လာလေသည် ။ 

ထက်နောင်ကလည်း  ဘေးမှာထိုင်နေသော မေရဲ့ လှပတင်ရင်းသော တင်သားကြီးတွေကို လက်ဝါးတစ်ဖက်ဖြင့် ပွတ်လိုက်ရာ မေ ကလည်း ထက်နောက်မျက်နှာနားသို့ သူမရဲ့ ဖင်ကြီးကို တိုးပေးလိုက်သည် ။ ထိုအခါကျမှ ထက်နောက်က ထမီစလေးကို ဆွဲချကာ လက်ကို မမြမေရဲ့ ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ ထိုးနိူက်လိုက်လေသည်။ ဦးစွာပထမ ရုတ်ထွေးမာကြောသော စောက်မွေးများကို စမ်းမိလိုက်သည်။

ထို့နောက် နုနု မွတ်မွတ် လေးနဲ့ အမွေးမျှင်ကင်းသော စာက်ပတ်ကြီးကို လက်ဖြင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေ ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ မေကတော့ သူမရဲ့ အရည်ရွဲ စပြုနေသော စောက်ပတ်ကြီးအား ထိထိမိမိ ကြီး အကိုင်ခံရလိုက်တော့ ဖင်ကြီးကို မြောက်ပြီး အိန္ဒြေမရဖြစ်ကာ ဖင်ကြီးကို ဘယ်ညာ ခါရမ်းနေ သည်။

နစ်ယောက်သား ရဲ့ အသံရူသံတွေက ပြင်းသည်ထက် ပြင်းလာသည်။

" မမမေ ထမိန်ကို ချွတ်လိုက်ပါတော့လား"

ထက်နောင် အသံတွေက အတက်ကျမညီ တုန်ရီနေသည် ။ မေလည်း ငြင်းဆန် မနေတော့ပါ ။ ထမိန်ကို ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ကာ ကုတင်အောက်သို့ ပစ်လိုက်သည်။

မီးရောင်အောက်တွင် ဝင်းဝင်းပပ လှချင်တိုင်းလှနေသော မေရဲ့ ဖင်ကြီးမှာ ထက်နောင် မျက်နှာနား သို့ရောက် ရှိလာပေသည် ။ ထက်နောင်မှာ အရွယ် ရောက်ပြီးသူ ဖြစ်သော်လည်း စောက်ဖုတ်မွှေးတွေ အများ ကြီးနဲ စောက် ဖုတ်ကြီးကို သွားတွေ့တော့ ထိုမျှ ကြီးမားသော စောက်ပတ် ကြီးကို မမြင်ဘူးလေရကား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖြဲပြီး အတွင်းကို သေခြာကြည့်လိုက်လေသည် ။

" ဟဲ့ ........ အရမ်း မဖြဲနဲ့လေ နာတယ် "

မေက ပါးစပ်အတွင်းက လီးတန်းကြီးကို ခန ချွတ်ကာ ပြောပြီ လီးကြီးကို ဆက်ပြီး အားပါးတရ စုတ်လိုက်လေသည် ။

ထက်နောင်ကလည်း လက်နှစ်လုံးစီမျှမက ဖောင်းတင်းနေသော စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူကြီးများကို လက်ညိုး လက်မ နှင့်ကိုင်ကာ အသာအယာ ဆွဲညှစ် ကိုင်တွယ် ကြည့်နေမိသည်။ စောက်ဖုတ်နှစ်ခမ်းသားများကဘာနှင့်မှမတူအောင် နူးညံ့လွန်းလှပါသည်။ မွတ်ညှက် ပြည့်တင် းဖောင်းကားနေခြင်းကို က ကိုက်စားခြင်စရာလေး ဖြစ်နေပါသည်။

မေအတွက်လည်း ထိုမျှ ကြီးမားနုထွားသော လီးမျိုးကို တစ်ကြိမ်တခါမှ မတွေ့ဘူးပေ ။ ထက်နောက်ကလည်း စောက်ပတ်ကို အိမ်မက်ထဲမှာသာ လိုးဖူးသူဖြစ်ရာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သဲကြီးမဲကြီး စုတ်ကြ ယက်ကြနဲ့ အပိုစကားတခွန်းမှ မပြောနိုင် ကျတော့ပါချေ။

" ပြွတ် ပလပ်ပလပ် ရှလူး ရှလူး စွပ်စွပ်"

ဖြဲထားသော စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လျှာဖြင့် ထိုးကြည့်သော အခါ စောက်ခေါင်းအတွင်းအရည်များမှာ နွေးနေသည် ။ မေ စောက်ပတ်ဝလေး ကို သူ၏ လက်ညှိုးကို လက်တစ်ဆစ်လောက်သွင်းပြီး စောက်ပတ်ဝကို ပတ်လည်လှည့်ကာ မွှေပေးနေလိုက်တော့ မေ့မျက်နာလေးက တွန့်ခနဲ့ တွန့်ခနဲ့ ရုံ့မဲ့သွားသည်။

ဒီကောင်လေး တွေကျသေးတာပေါ့ ဟု စိတ်ထဲမှာ ကျိန်းဝါးပြီး ဒစ်တစ်ခုလုံး ပါးစပ်ထဲတွင် ထည့်ပြီး လျှာလေးနဲ့ လှည့်ပတ်ကစားသည် ။ ဒစ်အနားသားလေးတွေကို လျက်သည်။ နောက် ခေါင်းကိုကြွပြီး လီးတစ်ဝက်လောက်ထိ ရောက်အောင် ငုံပြီး ကြွကာကြွကာနဲ့ မှုတ်ပေးလိုက်သည်။ လီးပတ်လည်ကို လျှာလေးနဲ့ ရေခဲချောင်းလျက်သလို လျက်သည်။ ထက်နောင် တအားကောင်းနေပြီ မရတော့။

" အား.........မမမေ ထွက်ကုန်ပြီ"

ဟု ပြောရင်း ထက်နောင်း လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်ပူပူတွေ ပြွတ်ခနဲ့ ပြွန်ခနဲ့ ပန်းထုတ်နေချိန် လက်ကတော့ မမြမေရဲ့ မကြီးစေ့ခန့်ရှိသော စောက်စေ့ကြီးကို ကလိပေးလိုက်ရာ မမြမေရဲ့ မတ်စေ့ခန့်ရှိသော စောက်ပတ် အဝလေးမှ စောက်ရည်များ ဖြော ခနဲ့ ဖြောကနဲ့ ကျကာ ရုံ့တွပိတ်ဆို့သွားလေသည်။

" မမ မေ"

" အင့် ဟင်း ဘာလဲ............ နောင်"

" ဘရာစီယာကြီး အဲဒါကြီး ချွတ်လိုက်ပါလား ဟင် "

" ထမိန် ချွတ်ထားပြီဘဲ နောင်ရယ် "

" အာ.... ဟင့်အင် နို့စို့ချင်သေးတယ် အဟင့်"

" ကဲတယ်ကွာ နောင် တစ်ယောက်တော့ မဟုတ်တော့ဘူး""

မေ က ထက်နောင် ကို လင်ပါသားဟု မမြင်တော့သလို ထက်နောင် ကလည်း မေ ကို မိဒွေး ဟု မမြင်တော့။

" မမမေ ရဲ့ နိ ုကြီးတွေကို ကိုင်ပြီး လိုးချင်တာ သိလား "

" စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်ရင် ပြီးရောပေါ့ နောင်ရယ် "

" အရသာ ချင်းမတူပါဘူးနော် "

" အမယ် သွားးးးးး သူကပိုတတ်နေပြန်ပါပြီ "

အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဝင်းဝင်းအိအိ တင်းတင်းရင်းရင်း နုနုထွတ်ထွတ် နို့အုံကြီးနှစ်လုံးက ဘွားခနဲ ပေါ်လို့လာသည်..။ ထက်နောင် ကကြီးမား ဝိုင်းစက်သော မေရဲ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဟိုညှစ်ဒီညှစ် လျှောက် ညှစ်နေတော့

" နို့တွေကို အဲဒီလို ညှစ်နေလို့ဘာမှ အဓိပါယ် မှရှိဘူး နောင်"

" ဒါဖြင့် ဘယ်လိုညှစ် ရမှာလည်းဟင် မမမေ "

" အသာလေး ဆုတ်နယ်ပေးရတယ် နောင်ရဲ့ တအားမလုပ်ရဘူး နာတာပေါ့"

" သိမှမသိဘဲ မမမေရယ် သင်ပေးပေါ့"

" ဟုတ်တယ် သူ့ကိုဘဲ သတ်သတ် ကျူရှင် ပေးရဦးမယ် လူကို ဘာမှတ်နေလဲမသိဘူး"

" ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးပြီးပြီလဲ မှန်မှန်ပြောစမ်း"

မေက ကျောင်းသားတစ်ယောက်ကို မေးသော ဆရာမလေသံဖြင့် မေးတော့

" ဟင့်အင် ....... တစ်ယောက်မှ မလိုးဘူးသေးဘူး "

" သွားစမ်းပါ ချာတိတ်ရယ် အာပလာတွေ လုပ်မနေနဲ့"

" တကယ်ပါ မမမေ သိသားနဲ့ ကျွန်တော်က လိုင်းမပူးဘူးလေ ယမကာလိုင်း သန့်သန့်လေး"

" ဖာကော မချဘူးဘူး လား"

" ဝေးပါသေးတယ် ရောဂါတွေ ဘာတွေ ရမှာ ကြောက်တယ်လေ"

" ဒါတွေတော့ သိသား ဟင်း..ဟင်း"

" ငါက အိမ်ထောင် နှစ်ဆက်နဲ့လေ ပထမအိမ်ထောင်ရယ် ပြီးတော့ မင်းအဖေရယ်"

" သူတို့လိုးတာ ခံလို့ကောင်းလာ ဟင်...... မမမေ "

" အဲ ..... ဒီကောင်လေး ဘာတွေလျှောက်မေးနေတာလဲ"

" သိချင်လို့ပါ .... မမမေရဲ့"

" ကွယ် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သွားရင်တော့ ကောင်းတာချည်းပါဘဲ ဒါပေမယ် လူချင်းတော့ မတူဘူး ပေါ့"

" ဘယ်လိုမတူတာလဲ .. .. ဟင်"

" မမမေရဲ့ ပထမ အိမ်ထောင်ဆို လီးသေးတယ် ၊ ဒါပေမယ် ကြာတယ် ၊ မင်းဖေဖေ ကတော့နည်းနည်းကြီးတယ်၊ သူကျ မြန်တယ် "

မေက စကားပြောရင်း ထက်နောင်လီးကြီးကို ဆွပေးနေရာ ကြည့်ရင်း ကြည့် ရင်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ တင်းမာလာပါသည်။

ထက်နောင် က မေ ရဲ့နို့သီးခေါင်းတွေကို လက်ညိုးလက်မလေး ဖြင့် ဖိပြီး ညှစ်ပေးရာ မေ ခမျာ တွန့်တွန့် လူးနေပါတော့သည်။

" အား....... ကျွတ်....ကျွတ်...........အင်း"

" အားလားလား မင်းကလက်ဆိပ်တယ်ပြင်းပါလား ကွယ် ဟင်း ချက်ချင်းစိတ်တွေထလာတော့တာပါဘဲ"

" မမမေ ခံချင်နေပြီပေါ့ ဟုတ်လား "

" အင်းပေါ့ မင်းက တအားဆွတာကို အိုကွယ်.............. အို "

မေ မျက်နာလေး ရုံ့တွနေသည် ။ သူမနို့နှစ်လုံးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နယ်နေသော ထက်နောင်ကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းကာ ကြည့်ပြီး(တအင်းအင်း)နဲ့ ညီးတွားနေရှာသည်။ ထိုအခါမှ ထက်နောင်က မမြမေကို ခေါင်းအုံးလေးနှင့် အသာယာ လှဲသိပ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ မေ ရဲ့ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးကြီးသဖွယ် သန့်စင်တောင့်တင်းသော စောက်ပတ်ကြီးမှာ အလိုးခံရန် အသင့် ဆိုက်ရောက်သွားတော့သည်။

ထက်နောင်က မေရဲ့ ခြေနှစ်ချောင်းကို ကွေးယူကာ မတင်လိုက်သည် ။ ခြေနစ်ချောင်း ကို ဆွဲမြောက်လိုက်သည်နှင့် မေရဲ့ ကြီးမားဖြူဖွေးအိစက်သော ဖင်ကြီးက မိုးကိုမျှော်ကာ ပက်လက်ကြီး လန်သွားသည်။ စောက်ပတ်ကြီးကတော့ လွတ်လွတ် လပ်လပ် ကြီး ဖောင်းကားနေပေသည်။

ထက်နောင် အကြီးကျယ် စိတ်လူပ်ရှားနေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက ငေါက်တောက် ထွက်နေသော လီးကြီးက ဟိုရမ်းဒီရမ်း နဲ့

" ဟိတ် လူကိုဘာလို့အကြာကြီး စိုက်ကြည့်နေတာလဲ"

မေက လှပသော အပြုံးနွဲနွဲလေးဖြင့် မကြားတကြားပြောလိုက်သည်။ ထက်နောင်ကတော့ မေမျက်နှာကို တောင်းပန်သလို တချက်ကြည့်လိုက်ပြီ း စောက်ပတ်ကြီးကို အောက်မှ အထက် သို့လျှာ နွေးနွေး ကြီးနဲ (ပြွတ်)ခနဲ့ မည်အောင် ယက်ပေးလိုက်ရာ မေ ဖင်ကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ့ ကေ့ာတက်သွားလေ ၏။

နောင် ကတော့ တတ်သလောက် မှတ်သလောက်နဲ့ မေ ကို ပညာ ပြနေပြီ။ အဖုတ် အကွဲကြောင်းထဲ လျာထိုး ထဲ့လိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းအထဲကိုလျာနဲ့ကောင်းကောင်း မွှေ့ပေးလိုက်တော့ မေ့ဆီက 

“ တအင်းအင်း တအအ” နဲ့ အသံမျိုးစုံထွက်လာပြီးနောင်ဆံပင်ကို လည်း အသားကုန်ဆွဲထားပါတော့တယ်။ အန်တီမေ စောက်ဖုတ်က အနံ့ဆိုးမရှိဘဲ စောက်ရည်အရသာကလည်းချိုချို လေး မို့ ထက်နောင် ယက်ကောင်းကောင်းနဲ့ အဆက်မပြတ် ယက်နေ မိသည် ။

စောက်ရည်ကလည်း ထွက်လိုက်တာ နောင့်မျက်နှာ တခုလုံးလည်း မေ့စောက်ရည်နဲ့ စိုရွှဲနေပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ မေစောက်စေ့ကို လျာနဲ့ဖိဖိပြီး ယက်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အဲ့လိုလဲ ယက်ပေးလိုက်ရော မေ့တကိုယ်လုံးထွန့်ထွန့် လူးသွားပြီးတော့

" လိမ္မာလိုက်တာ သားလေးရယ် အမလေးလေး အား ကျွတ် ဟင်းဟင်းးး"

မေက မျက်လုံးအစုံကို မှိတ်ခါ ခေါင်းက ဟိုရမ်းဒီရမ်းနဲ့ ဆံပင်များက ဖွာလန်ကျဲနေပြီး သူမ၏ ဝင်းအိ မှည့်ရွဲ့နေ သော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ခပ်တင်တင်း ဆုပ်ညစ်ထားရင်း ကာမအရသာကို တုန်နေအောင် ခံစားနေရရှာသည်။

" မင်း ဟာကြီးကို မေမေ စောက်ပတ်ထဲ ထည့်လိုက်တော့လေ သားရယ်...ဟင်း..........ဟင်း................ဟင်း"

ထက်နောင် ကတော့ သူရဲ့ စွမ်းဆောင်မူ့ကြောင့် မမြမေ တစ်ယောက် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေသည်ကိုသဘောခွေ့သွားကာ ရုတ်တရက် မလိုးသေးဘဲ လက်နှစ်လုံးခန့်ရှိသော မမြမေ၏ စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူ ကြီးကိုလက်တစ်ဖက်စီကိုင်ကာ ညှင်ညှင်သာသာ ဆွဲဖြဲလိုက်လေသည် ။

အန်တီမေက (အန်တီမေ)ဆိုသော အသုံးနူန်းထက် မေမေ ဟူသော အသုံးနူန်းကို ပိုမိုသုံးစွဲလာသဖြင့် ထက်နောင်ကလည်း (အန်တီမေ)ကို မေမေ ဟုပင် ခေါ်ဝေါ် သုံးစွဲလိုက်လေသည် ။

" သား လုပ်တော့မယ်နော် မေမေ ရပြီလား ......ဟင်"

" လုပ်လုပ် ......... မေမေ ကိုမြန်မြန် လိုးပေးပါတော့ သားလေးရယ် "

" မေမေကိုယ်တိုင် ........ ကိုင်ထည့်ပေးလေ"

" အင်း...........အင်း.............ဟဲ့.............အမလေး ထောင်နေလိုက်တာများ ကြောက်စရာတောင်ကောင်းနေပါ့လား သားရယ် ဟင်း.....သားရဲ့ လီးကြီးနဲ့သာ မေမေ့ ကို လိုးလိုက်လို့ကတော့ မျော့များ သွားမလား မသိဘူးကွယ် အင့် အင်.......အင်း"

အန်တီမေက ထက်နောင်ရဲ့ နုထွားစိုပြည်လှသော လီးကြီးကို မျက်လုံးလေး မှေးစင်းစွာဖြင့် ကိုင်ပြီး စောက်ပတ် အဝသို့ဆွဲယူကာ စောက်ခေါင်းထဲသို့ တရစ်ချင်း ဆွဲသွင်းလိုက်လေသည် ။  ဗြွတ် ဆိုသော အသံကြီးနှင့် အတူ လီးထိပ်ပူပူ လုံးချောကြီးက စောက်ပတ်နဲ့ တေ့ဆက် ဂဟေ ဆက်နေ ပြီ

" အား "

ဟု အန်တီမေက လန့်အော်လေး အော်ရင်း လည်ပင်ကို ဆတ်ခနဲ့ မော့ပစ်လိုက်လေသည် စောက်ပတ်ဝတွင်တစ်ဆို့ဆို့ ကြီးဖြစ်နေသော ထက်နောင် လီးကြီး မကြာခင်ဝင်လာတော့ မည်။

ဟူသော အသိကြောင့် မေ အသက်ကလေး အောင့်ထားလိုက်မိသည် ။ သို့သော် မေ မျှော်လင့်ထားသလို လီးကြီးမှာ စောက်ပတ်နှစ်ချမ်းကိုထိုးခွဲကာ ဝင်မလာသေးပါ။ စောက်ဖုတ် အက်ကွဲကြောင်း အသားနု မြောင်းကြီးအတိုင်းပင် လီးထိပ်ဆံကြီးဖြင့် ပွတ်၍ အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ပြီးမှ အကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်သို့ ငေါ့တက်သွားပြီး စောက်စိထိပ်ဖျားလေးကို ဒုတ် ခနဲ့နေ အောင်ထိုးလိုက်တော့

" အမလေးလေး....................သေပါပြီ သားလေးရယ် "

ထွန့်ထွန့် လူးအောင် ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အသံလေး ထွက် ငြီး ရုံ မက တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ခုတင်ပေါ်တွင် သွက်သွက်ခါ သွားပါသည်။

" မ....မဝင်သေးဘူး သားရဲ့ အင်း............အင်း.........နေဦး"

ဒေါ်မြမေက ဒုတိယ အကြိမ် လီးကြီးကို ကိုင်စမ်းကာ စောက်ပတ်တစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြီး လီးတန်းကြီးအား ဆွဲသွင်းလိုက်လေ၏ ။ စောက်ပတ်၏ အပေါ်ယံ အလွာဖြစ်သော စောက်စိအောက်နားရှိ အသားညိုညို လေးများနဲ့ ဒစ်သားနုနုကြီးမှာ နွေးထွေး အိဆိမ့်စွာ ပွတ်သတ်မိကြလေသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့မူ လီးက မဝင်သေးချေ ။ စောက်ပတ်နှစ်ခမ်းသား ထူထူကြီးနှစ်ခြမ်းကမူ ကြီးမားလုံးချောသော ဒစ်ကြီးကို ငုံခဲမိလျှက်သား ဖြစ်နေလေသည်။

" မြန်မြန်လိုးစမ်းပါ....သားရယ် ...... မေမေ့အဖုတ်ကြီးက သားလီးနဲ့ထိုးဆွထားတော့ အရမ်းကို..ခံချင်လို့ပါကွယ်"

" ရှီး...........အင်း......ဟုတ်ကဲ့ မေမေ အ..........အ"

ထက်နောင်ကလည်း အိမ်မက်ထဲမှာသာ မိန်းမကို လိုးဖူးသူဖြစ်ရာ လက်တွေ့တ်င် မိဒွေး ဖြစ်သူနဲ့လိုးရသော အခါ အိမ်မက်ထဲမှာလို အဆင်မချော ။ လီးကလည်း လိုးချင်လွန်းလှသဖြင့် စည်းချက် မမှန်နိုင်အောင် သွက်သွက်ခါလျက် အလွန်မင်းစိတ်လူပ်ရှားနေသည် ။

ဒေါ်မြမေ ဖြဲကားထားသော ပေါင်တန်ကြီးများကဘေးတစ်ဖက်ဆီသို့ စွန်တောင်ကဲ့သို့ ဖြန်ကားပေးထားပါ၏။ ထို့ကြောင့် ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်ကြီးက လက်ခုတ်ကို ခပ်ကွေးကွေးပြုကာ ပက်လက်လှန်ထားသလို အလိုးခံရန် အသင့် အနေထားဖြင့် ပြဲပြဲကြီး ပြူဖောင်းကြွနေသည်ကို ကြည့်ကာ ထက်နောင် လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသည် ။ ဖြူဝင်းအိစက်သော ဒေါ်မြမေ၏ ပေါင်းတွင်းသား ကြီးများမှာလည်း အိအိစိုစို ကြီး နူးညံ့နေပေရာ လက်ဖြင့် ကိုင်တွယ်ပွတ်သတ်နေမိ၏။ ထက်နောင် လီးကြီးမှာ လိုးချင်လွန်းသဖြင့် ကျင်ချောင်းတစ်လျောက် ကျင်တက်လာလေသည်။

ထို့ကြောင့် ဒေါ်မြမေ စောက်မွေးထူထူ အရည်တွေ ရွဲနေသော စောက်ပတ်ဝကို နီရဲသော လီးထိပ်ကြီးဖြင့် စောက်ခေါင်းဝကို ချိန်၍ တေ့ထောက်ပြီး

" ဒုတ်.. "

ခနဲ့ ဆောင့်လိုးလိုက်တော့

" အီး.............အား....ကျွတ်"

ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် မေးကြော လေးများ ထောင်တက်သွားအောင်ပင် အံကိုတင်းတင်းလေး ကြိတ်ခါ (တ အင့်အင့် ) ဝင်လာသေ ာလီးတန်းကြီး အရှိန်ကို ဗိုက်သားလေးများ နာကျင်လာတဲ့အထိပင် တောင့်ခံထားမိလေသည်။

(ဇိ) ကနဲ့ ဆောင့်ဝင်လာသော လီးတန်းကြီးက ဒေါ်မြမေ၏ ထူအမ်းအမ်း စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းနှစ်ဖက်ကို ထိုးခွဲဝင်ရောက်သွားလေရာ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းနဲ့ ဆက်စပ်နေသော ပေါင်တွင်းကြောကြီးမှာ ကြိုးတစ်ချောင်းလိုပင် ထောင်ထသွားရှာ၏

" အား...အင့် သားလေးရယ် ဘယ်လိုများလုပ်လိုက်တာလဲကွယ် မေမေ စောက်ပတ်တော့ပြဲပြီ..ထင်ပါ့ရဲ့"

မျက်ရေ လေးစမ်းစမ်းနှင့် ဒေါ်မြမေ က ထက်နောင်ကို မျက်ရည်ဝဲသော မျက်လုံးလေးများဖြင့် ကြည့်ကာ ပြောလိုက်လေသည်။

" အရမ်းနာသွားလို့လား မေမေရယ်"

" အမလေး..........ဘယ်လိုများမေးလိုက်တာလဲကွယ် စောက်ခေါင်းထဲမှာ ကျင်ခနဲ့နေအောင်ကို အောင့်သွားတာ အဟင့်.......အဟင့် "

ဒေါ်မြမေ အပိုပြောတာ မဟုတ်မှန်း ထက်နောင်သိသည် ။ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ နွေးခနဲ့ဝင်သွားသော လီးကြီးမှာ သရေကွင်းတစ်ကွင်းနှင့် ရစ်ပတ်ချင်းခံထားရသလို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်ကာ လီးထိပ်မှ အရေပြားတွေ လန်ကုန်သည် အထိ စောက်ပတ်က ကျဉ်းမြောင်းနေသေးသည်။

" မေမေစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးနော်"

" အမယ် အခုနမင်းလီးကြီးနဲ့ ထို ထည့် ခံလိုက်ရတာ ပြဲတောင် သွားပြီထင်ပါ့ရဲ့ သားရယ် "

" သားစိတ်တွေ သိပ်ထန်သွားလို့ပါ မေမေ ရယ်"

" အေးလေ ခုတော့ အကုန် ဝင်သွားပြီမဟုတ် လား ဟင်"

" တဝက်လောက် ကျန်သေးတယ် မေမေ "

" ဆက်လိုးပါသားရယ် မေမေ သိပ်မနာတော့ပါဘူး"

ဒေါ်မြမေ က မရှက်နုင် မကြောက်နိုင် ပြောရင်း ခါးလေးကို နွဲ့နွဲ့ပေးလိုက်လေ ရာ လီးတန်းကြီးမှာ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့ လှ့ည့်မွေပေးနေသလို့ အရသာ ထူးကဲလှပေသည်။

" ဖွတ်.. ဖတ်.. ဖွတ်.. ပြွတ်.. ပျစ်.. ဖွတ်.. ဖတ်.. "

" အို့အို ကောင်းလိုက်တာ ခလေးရယ် မေမေ့ အသည်းတွေ ကြွေကုန်ပါပြီ...သားလေးရယ်"

ဒေါ်မြမေ က စကားလေးတွေ တတွတ်တွတ် ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို ဝိုက်ကာဝိုက်ကာ စကောဝိုင်းပေးနေ၏။ စောက်ဖုတ်တွင်းက ကြွက်သားများကလည်း လီးတန်းကြီးအား အတင်းညှစ်နေရာ ထက်နောင်တစ်ယောက် အိစိမ့် နွေးထွေးသော ကာမအရသာကို ပြည့်ပြည့်၀၀ကြီး ခံစားရလေသည်။

" သား...မောင်ထက်နောင်"

" ဗျာ ...... အမေ"

" မေမေ ကိုဒီလိုဘဲ အမြဲလိုးပေးမှာလားဟင်"

" အင်းပေါ့ မေမေ ရဲ့ လိုးပေးမှာပေါ့"

" ဝမ်းသာလိုက်တာ သားလေးရယ် ...မေမေ ကတော့ မင်းဖေဖေ လီးထက်စာရင်..သားရဲ့လီးကြီးကိုပဲ ပိုပြီးချစ်မိနေပြီကွယ် သားလေ..း မေမေ ကို အမြဲလိုးပေးပါနော်"

" ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေရယ်"

ထက်နောင်ကတော့ " ဟုတ်ကဲ့" ခြင်း ထပ်အောင် ခေါင်းညိမ့်ရင်း လီးကြီးကို တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် ဝင်ရန်သာ ကြိုးစားနေ၏။

" အမေ့….အား..အင့်..အင်း…….အိုး….အမေ့…..အား……..အင်း……..”

" အားးးးးးးလားးးလားးးးးးးးးအောင်မလေးးးးးးးး"

" ဘာဖြစ်လို့လဲ..... မေမေ"

" စောက်ပတ်ထဲမှာ ပြင်းပြင်းပျပျကြီး ကောင်းနေလို့ပါ..သားရယ်"

ထက်နောင် စပယ်ရှယ်ဒစ်ကြီးက စောင်ခေါင်းနံရံမှ အသားနုလေးများကို ထိထိမိမိ ထိုးပွတ်နေမိသည် ။ စောက်ပတ် နူတ်ခမ်းကြီးများမှာ လီးကို ငုံထားရသောကြောင့် ဘေးသို့ စူထွက်ကာနေလေသည် ။ ထက်နောင် လီးတန်းကြီးမှာလည်း ကွေးခနဲ့ ကောက်ခနဲ့ ထစ်ထစ် သွားပြီးမှ ဒေါ်မြမေ စောက်ခေါင်းအတွင်းသို့တင်းတင်း ကြပ်ကြပ်ကြီး ဝင်သွားလေတော့သည်။

" ဗြစ်…ဖြစ်……."

ဒေါ်မြမေ ၏ မှေးစင်းထားသော မျက်ဝန်းလေးမှာ ရုတ်တရက် ချက်ခြင်း ပြူးထွက်လာသည်။ နူတ်ခမ်းနှစ်ချပ်ကို တင်းတင်းစေ့ကာ တဟင်း..ဟင်း ညီးညူနေသော ပါးစပ်ကလေးမှာ ဝလုံးလေးသဖွယ် ဝိုင်းစက်သွားလေသည် ဗိုက်သားပြင် ချပ်ချပ်လေးမှာ ရှပ်ကနဲ့......ရှပ်ကနဲ့ လူပ်ရှားနေသည် ။

ဒေါ်မြမေ ထံမှ ထူးထူးခြားခြား ဘာစကားသံမှ ထွက်မလာ

" မေမေ .............မေမေ"

ထက်နောင် စိုးရိမ်ကြီးစွားဖြင့် ဒေါ်မြမေ၏ မေးစေ့လေးကို လူပ်ပြီးခေါ်လိုက်ပြန်လေသည် ။ ထက်နောင်ကလည်း (မထူးတော့ပါဘူးကွာဟု စိတ်ထဲမှာတွေးလျှက်)လီးတန်းကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲသို့ အဆုံးထိထည့် လိုက်တော့ သာအိမ်ခေါင်းကို ဒုတ်ခနဲ့ ခပ်မိမိ လေး ထိုးဆောင့်လိုက်သည်နင့် တစ်ပြိုင်နက် ဒေါ်မြမေတစ်ယောက်တွန့်လိမ် ကောက်ကွေးလျက် တဆတ်ဆတ် တုန်နေရှာလေသည်။

" မေမေ............မေမေ ကလည်းဗျာ ဘာဖြစ်တာလဲဟင်"

" မေမေကို ခုန သားခေါ်နေတာလေ"

" ကောင်း...........ကောင်းလွန်းလို့ပါ...သားရယ်"

" ဟာ.....ဗျာ သားကတော့ တစ်ခုခုဖြစ်သွားပြီလားလို့"

ချစ်စဖွယ် အပြုံးနုလေးက ဒေါ်မြမေ၏ နီထွေးပြည့်တင်းနေသော နှုတ်ခမ်းလေးပေါ်ဝယ် ပွင့်လန်းလာလေသည်။ ထက်နောင်ကို မှေးစင်းကြည့်နေသော မျက်ဝန်းလဲ့လဲ့ကြီးများက ညုဟန် နွဲ့ဟန်တို့ ရောထွေးလျက် ဆွဲငင်အားတွေက လျှံတက်နေသည်။

" သားကိုချစ်လို့ နောက်လိုက်တာပါကွယ် ........စိတ်အနောက်ယှက် ဖြစ်သွားလို့လား ခလေးရယ် .....ဟင်"

" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး စိုးရိမ်သွားလို့ပါ"

" အမေလေးလေးးးးးးးး ဒီလောက်တောင် မေမေကို ချစ်သတဲ့လား"

မိဒွေးကို ချစ်ပါတယ် လို့တော့ နောင် ပြောမထွက် ။ ပန်ဝင်းကျင်ကို ကြောက်သည် ။ ဒါပေမယ် ဒေါ်မြမေစောက်ဖုတ်ကြီးကို လိုးနေချိန်တော့ အရာရာကို မေ့နေသည်။

" အင်းအင်းးးးးးးးး ရှီးးးးးးးးလုပ်လေ ကြည့် ဟိတ်ကောင်လေး"

ထက်နောင် အတွေးထဲမှ ရုန်းထွက်လိုက်သည်။ လီးတန်းအရင်းကို စုကိုင်ညှစ်စုတ်ထားသကဲ့သို့ တင်းနေသော ဒေါ်မြမေစောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ အဆုံးဝင်နေသော သူလီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်လိုက်မိ၏ ။

ဒေါ်မြမေစောက်မွေးကြီးများနှင့် ထက်နောင်လမွေးတို့ ပွတ်တိုက်ကာ တဗြိဗြိ အသံတွေ ထွက်လျှက်ရှိသည်။စေညက်ဖုတ်ကြီးမှာ တုတ်ခိုင်လွန်းသော လီးကြီးရဲ့ လုံးပတ်အနေထားကြောင့် မဆံ့မပြဲဖြစ်ကာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတို့က လထစ်ကို ငုံထားသောနေရာတွင် ဖုထစ်ဖောင်းကားနေသည်။ ထက်နောင်က ဖင်ကြီးကို အသာယာကြွလျှက် လီးတန်းကြီးကို ဆွဲနူတ်လိုက်ရာ ပြောင်လက်နေသော စောက်ရေများဖြင့် တဖြည်းဖြည်းချင်းထွက်လာသည်။

" အင့်.............အင် ရင်ထဲမှာ ဟာပြီးကျန်ခဲ့တာပဲကွယ်"

စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ အရည်တွေ ဗွက်ကနဲ့ ထွက်လာပြီး စောက်ပတ်ကြီးမှာ ပြန်လည် စေ့ကပ်သွားလေသည်။

“ မေမေ ”

“ အင်း…..ရတယ်သား ဆက်သာလုပ် မေမေ ခံနိုင်ပါသေးတယ်” ဆိုတော့

မေစကားသံတွေ မဆုံးခင်ပဲ ထက်နောင် လီးထိပ်လေးကို စောင်ဖုတ်ထဲ ဖိသွင်းလိုက်တော့ တင်းတင်းလေးနဲ့ နွေးအိစိုစွတ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်အသားစိုင်လေးတွေက လီးလေးကို အိအိစက်စက်လေးကြိုဆိုလို့ ဖော်မပြနိုင်တဲ့ သာယာကျေနပ်မှုတွေကို ခံစားလိုက်ရတယ်။

ယောက်ျားနှစ်ယောက်၏ ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင် အလိုးခံထားဖူးသော စောက်ဖုတ် ဖြစ်စေကာမူ ထက်နောင် လီးကြီးက ကြီးမားတုတ်ရှည်လှသဖြင့် ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် ကောင်းလွန်းလှသော ကာမအရသာကို အံကြိတ်၍ ခံနေရှာသည်။ လီးကြီးကို အဆုံးထိမြုပ်အောင် ဖိသွင်းပြီးနောက် တစ်ဝက်ကျော်ကျော်ခန့် ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်သွင်းသည်။ တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်ညှောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်မြန်ဆန်လာသည်။

" အ….အ…..အ….သားရယ်…………"

ထက်နောင် လိုးပုံလို့းနည်းကို ဒေါ်မြမေ မတွေ့ဖူးပါ။ ခင်ပွန်းဟောင်းနဲ့တုန်းကရော ယခု ထက်နောက် အဖေနဲ့ လင်မယားအဖြစ်ပေါင်းသင်း ဆက်ဆံရာတွင် သာမာန် လီးနှင့် စောက်ပတ် ထိတွေ့ရသဖြင့် သွေးသားအရ ဖစ်ပေါ်လာသော စိတ်ခံစားမူ့မှ အပ အခြား ဘာအရသာမှ ထူးခြားဆန်းပြားစွာ မခံစားခဲ့ရပေ။

ထတ်နောက်ကမူ မိန်းမ မလိုးဖူးဘူး ဆိုပေမယ် လီးကြီးလည်း စံချိန်မှီ လူကလည်း လူငယ်ဆို တော့ ပြင်းပြင်းထန်ထန်နဲ့ ကြမ်းတမ်းစွာ ဆက်ဆံနိုင်တဲ့ အတွက် ဒေါ်မြမေ တစ်ယောက် ထက်နောင်ကို လင်မယားအဖြစ်ပင် ရာသက်ပန် ပေါင်းသင်း ချင် သော မဖြစ်နိုင်သည့် မသိစိတ်များ ဝင်လာသည်။

" ဖွတ်…ပြွတ်…ပလွတ်…ဖွတ်…ပလွတ်…စွပ်….ဖွတ်……."

" ပြွတ်…ဖွတ်…..စွပ်….ဖလွတ်….ဘွပ်……"

" အင့်...........အင့်..........အင့် အရမ်းသွက်တာပဲကွာ အဟင့်"

" မေမေ က နှေးနှေးကြိုက်လား သွက်သွက်ကြိုက်လား"

" အမလေးးးးးးးးးကိုတော် လုပ်ချင်သလိုသာလုပ် သူ့ဟာကြီးက ဘယ်လိုလုပ်လုပ် ကြပ်နေတာဟာကို"

ဒေါ်မြမေ၏ စောက်ပတ်ဝတဝိုက်ရှိ ကြွက်သားများက အလွန်ပင်သန်စွမ်းလှသည်။ အဝင်ဖြစ်စေ အထွက်ဖြစ်စေ လီးတန်းကြီးကို တင်းတင်းရင်းရင်းကြီးလက်နှင့် ဆုတ်ကိုင်ထားသလို တင်းနေအောင် ညှစ်ထားသည် ။

လီးတန်းကြီးအဆုံးထိဝင်သွားချိန် အစိလေးအောက်တွင် လက်သည်းခွံလောက်ဟနေသောအပေါက်ကလေးထဲမှ အရည်အမြုတ်ကလေးများက ဗျစ်ကနဲ့ပြစ်ကနဲ့ ကန်ထွက်လာကြသည်။ထိုစောက်ရည်များကြောင့်ပင် ထက်နောင် ဆီးခုံတစ်ခုလုံး စိုရွဲနေပေသည်။

“ ဖွတ်…ပြွတ်….ဖွတ်…ဘွပ်….စွပ်….”

“ ဖွတ်…ဖွတ်…စွပ်…အီး…အင့်..အမေ့…အမလေး အား…အား..အင့်…အမေ့…အီး…အင့်…အား…ကျွတ်..ရှီး….”

ထက်နောင် ဘယ်လိုပင်လုပ်လုပ် ဒေါ်မြမေစောက်ခေါင်းထဲတွင် အရသာထူး တွေ့လျှက် ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းနေမိပေရာ  စောက်ပတ်ကြီးကို ရူံ့တွ.ရူံ့တွ နှင့် လီးတန်းကြီးကို ညှစ်ပေးခြင်း ဖင်ကြီးကို စကောဝိုင်းလှည့်ကာ ကော့ကော့ ပေးခြင်း ဘယ်စောင်း ညာစောင်း အမျိုးမျိုးလူပ်ရှား ပြီးထက်နောင် လိုးအားကို ပိုပြီး ပြင်းထန်လာစေရန် ဆွဲဆောင် အားပေးလျှက်ရှိသည်။

" မေမေ သားတို့ တမျိုးပြောင်းလုပ်ရအောင်"

" အရမ်းချစ်တယ်...ကလေးရယ်..............မာမီကို ကြိုက်သလိုသာ လိုးစမ်းပါကွယ်"

ထက်နောင် တယောက် ဒေါ်မြမေကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ ဒေါ်မြမေအလိုက်သင့် လှပစွာဖြင့် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကော့ကာကုန်းပေးလိုက်သည်။ မီးရောင်အောက်တွင် ဖင်ကြီးနှစ်လုံးမှာ ဝင်းပြောင်နေသည်။

ဖင်တုံးကြီးနစ်ခုကို လက်နစ်ဖက်နဲ့ အသာ ဖြဲကြည့်လိုက်တော့ ညိုတိုတိုစအိုဝလေးနဲ့ ကပ်လျှက်က အနောက်ဖက်ကို ပြူစစဖြစ်နေတဲ့ အမွေးမျှင်တွေ ရူတ်ထွေးလျှက်ရှိသော နီညိုရောင် အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ချွဲပျစ်ပျစ်အရည်တွေ စီးကျစပြုနေပီ။

ထက်နောင်တယောက် ဒေါ်မြမေကုန်းထားသော ဖင်ကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကို သွင်းလိုက်သည်။

" အား ..... အိုး ......... ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါ....သား လေးရယ်၊ ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ သားအိမ်ကို...ပိုထိတယ်လေ"

ထက်နောင် တယောက် လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်ပြီး ခဏမျှ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စိမ်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အသွင်းအထုတ်ကို အကြိမ် ၃၀ ခန့်မျှပြုလုပ်လိုက်သည်။ 

ဒေါ်မြမေ ကတော့ ကာမဆိပ်များ အထွဋ်အထိပ်သို့ တက်နေပြီဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြမေ၏ လှပသော ဖင်ကြီး နှစ် လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်ရသည်နှင့် ထက်နောင်တယောက် စိတ်ထိမ်းနိုင်မှုများ တဖြည်းဖြည်းလျှော့ကျသွားပါသည်။ လီးထိပ်တွင် ပြောမပြနိုင်သော အရသာထူးကို စတင်ခံစားနေရပါသည်။

“ မေမေ…..ကောင်းလားဟင်….”

" အား ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် ..... ကောင်းလိုက်တာ ..... မြန်မြန်လေး...လုပ်ပေးပါတော့ ..... မေမေ ပြီးတော့မယ်... ဒီလောက်ကောင်းတာမျိုး မေမေတခါမှ မရဖူးဘူး သားလေးရယ်...မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့"

တောင်းလည်းတောင်းဆို၊ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများလည်း ညှစ်နေရာထက်နောင် တယောက် ဒေါ်မြမေ ပြီးအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စတင်ဆောင့်ပါတော့သည်။

" အား ..... ပြီးပြီသားလေး .... ပြီးပြီ..........အား ...... ကောင်းလိုက်တာ ..............အား ............... အိုး"

ဒေါ်မြမေကတော့ အိပ်ယာခင်းများကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ရင်း ပြီးသွားပါတော့သည်။ သို့သော် စောက်ဖုတ်အတွင်းက ကြွက်သားများကတော့ လီးကြီးအား ညှစ်နေပါသေးသည်။ ထက်နောင် သည်လည်း ထိုအရသာအား ဆက်လက်ခံနိုင်စွမ်း မရှိတော့ပါ။

" မေမေ သားလည်း ပြီးတော့မယ်............. ပြီးတော့ မယ် ...... အား ................. ရှီး ...........အိုး ............."

" ပန်းထည့်လိုက်လေ သားသုတ် အရေတွေ မေမေစောက်ခေါင်းထဲပန်းထည့်လိုက် ..မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲကို အရေပန်းထည့်ရတဲ့အရသာ ဘယ်လိုလဲဆိုတာ သိအောင်..ပန်းထည့်...ပန်း..အင့်ဟင့်...."

လို့ ဒေါ်မြမေကပြောတော့ ထက်နောက်လည်း ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ သုတ်ရည်နွေးနွေးများကို အသားကုန်ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။

မေ အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် လီးအလွန်ကြီးသော လူပျိုလေးတဦးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ရသည့် အရသာကို မိုးမမြင်လေမမြင် ခံစားလိုက်ပါတော့သည်။ ထက်နောင်မှာလည်း မကြုံဖူးသော ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားရလျက် အပီအပြင် အရသာတွေ့ကာ နေလေတော့သည်။ အန်တီမေလည်း ထက်နောင် ကိုရင်ခွင်ထဲမှာ ဖက်ထားရင်း 

" ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် မေမေတော့ သားလီးကြီးကို စွဲသွားပြီ"

ထက်နောင် က 

" မိန်းမလိုးတယ်ဆိုတာ ဒီလောက်ကိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့မထင်ခဲ့ဘူး မေမေရယ် "တဲ့။

" သား လိုးပေးတာ ခံလို့ကောင်းရဲ့လားဟင် အဆင်ကောပြေရဲ့လား မေမေ "

" ပြေပါတယ် သားးလေး က ပထမဆုံးတစ်ခေါက်ဆိုပေမယ့် လိုးတတ်သားပဲ "

" ကဲ သားကမနက်ကျောင်းသွားရဦးမယ်မလားးးးးအိပ်တော့နော် နောက်နေ့ကျမှ စိတ်တိုင်းကျလိုး ဟုတ်ပြီလား"

" အာ မေမေ ကလည်း မရဘူးဗျာ သားနက်ဖြန်ကျောင်းမသွားတော့ဘူး နောက်ထပ်လုပ်လို့ ရသလောက်လုပ်ချင်သေးတယ်"

" အမလေး...သားးရယ် နောက်ထပ်လုပ်လို့ ရသလောက်တော့...မလုပ်ပါနဲ့ ခုတောင် လေးချီပြီးထားလို့ မာမီ ဖလက်ပြနေပြီ"

ဒေါ်မြမေ ကပြောပြော ဆိုဆိုပဲ အဝတ်စားတွေ ပြန်ဝတ်ဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်။

" ဒါဆို လည်း တစ်ချီတော့ လိုးဦးမယ် မေမေ ရယ် သားလိုးလို့မှ...မဝသေးတာ"

" ဟယ်တော့.....သားတကယ် အတည်ပြောနေတာလား ကဲကဲ လိုးလိုး သားစိတ်ကျေနပ်အောင်သားလိုး ဟုတ်ပြီလား "

မီးရောင်အောက်မှာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်နေရတဲ့ ထက်နောင်လီးချောင်းကြီးကို ကြည့်ပြီး ဒေါ်မြမေမျက်လုံးအရောင်တလက်လက်တောက်လာတယ်..။

လီးကို လက်ချောင်းကလေးတွေနဲ့ ခပ်ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်..။ ထက်နောင်ရဲ့ လက်ကတော့ ဒေါ်မြမေ စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင် ပွတ်ပေးနေတုန်းပဲ..။ ကိုယ်ကို ကိုင်းချပြီး ဖြူဖြူဝင်းဝင်း အိစက်တုန်ယင်နေသော နို့ကြီးနှစ်လုံးကို မှ နို့သီးခေါင်းကိုတောင် ကုန်းစို့ပေးလိုက်သေးတယ်..။

နို့အုံသားကို လက်ချောင်းလေးချောင်းနဲ့ ဖျစ်ညှစ် ပြီး နို့သီးကိုတော့ လက်ညှိုးလေးနဲ့ ဖိပွတ်ပေးတာမျိုး လုပ်တယ်..။ အဖုတ်ကို နှိုက်ပွတ်နေတဲ့လက်ကို လွှတ်ပြီး နို့အုံနှစ်ခုကို စုံကိုင်ဆွဲတယ်..။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တစ်လှည့်စီ လျှာနဲ့ ရက်ပေးလိုက် ၊ ပါးစပ်နဲ့ ငုံစို့ပေးလိုက် ၊ သွားနဲ့ မနာမကျင် ကိုက်ဆွဲလိုက် လုပ်တယ်..။

ပြီးတော့မှ ဒေါ်မြမေ၏ ခြေသလုံးသားနှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုန်းပေါ်သို့ ချိတ်တင်လိုက်သည်..။ ခါးက အပေါ်သို့ မြောက်ကြွသွား၏ ။မွေ့ယာနှင့် လွတ်သွားသော ခါးအောက်ကို ခေါင်အုံးတစ်လုံး ထိုးခုသွင်းလိုက်သည်..။ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို ပြန်ချပြီး ဒေါ်မြမေ ပေါင်တန်တွေကြားတွင် ဒူးထောက်လိုက်သည်..။ ဒေါ်မြမေ ၏ ဒူးနှစ်ဖက်မှာ ထောင်နေပြီးပေါင်တန်ဖွေးဖွေးကြီးတွေက ဘေးသို့ ကားထွက်နေသည်..။

ပေါင်နှစ်ချောင်း ကားသွားတာနဲ့စောက်မွေး အုံကြီးကြားမှ အက်ကြောင်းထင်းထင်းကြီးထကာ ဖင်နှင့် တဆက်တည်းမျှ ရှည်လျားသေ ာစောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားခနဲ့ ပေါ်လာသည် ။ စောက်ဖုတ် အတွင်းသားလေးတွေက စောက်ရည်တွေနဲ့ စိုစွတ်ပြီး နီရဲနေတာပဲ။

နေသားတကျ ဖြစ်သွားသောအခါ ထက်နောင်က အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့် အသာဆကိုင်ကာ ပြဲဟနေသေ ာစောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးအတွင်းသို့ တစ်ရစ်ချင် တစ်ထစ်ချင်း ဖိသွင်းလိုက်သည်..။ စောက်ခေါင်းထဲသို့ လီးတစ်ချောင်းလုံး ဝင်ဖို့ လက်နှစ်ဆစ်ခန့်အလိုတွင်တော့ ဒေါ်မြမေ၏ နို့အုံ နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး တရှိန်ထိုး အားနဲ့ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်..။

" ဗျစ်..ဗျစ်..ဘွပ်......."

" အင့်...အမေ့...အား ဟာ...ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်....အား...."

စ၍လိုးပြီဆိုကတည်းက ထက်နောင်သည် ခပ်သွက်သွက်ပင် ဆောင့်၍လိုးနေ၏။ ဒေါ်မြမေကလဲ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးကာ မြိန်ရေယှက်ရေပင် အလိုးခံနေ၏။ ထက်နောင်၏ ဆောင့်ချက်များမှာ ပြင်းထန်လာသည် နှင့်အမျှ ဒေါ်မြမေ၏ ကိုယ်လုံးမှာလည်း တသိမ့်သိမ့်ခုန်ကာ တုန်၍နေသဖြင့် သူမ၏ ဖြူဖွေး ဖွံ့ထွားလှသော နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း တုန်ခါ၍နေတော့၏။

ထက်နောင်၏ လီးက သူမယောကျ်ားလီးထက် အရှည်ရော လုံးပတ်ရော ပိုကြီးပြီး မာကျောမှုကလည်း သူမလင်လီးနဲ့ ဘာမျှ မဆိုင်...။ သံချောင်းကြီးအလား..မာကျောလှသည်ကို ဒေါ်မြမေတစ်ယောက် စောက်ခေါင်းထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် ခံစားနှိုင်းယှဉ်မိသည်..။

လီးကြီးက စောက်ခေါင်းထဲသို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဆောင့်ဝင်လာရာ ဒေါ်မြမေတစ်ကိုယ်လုံး မြောက်တက်သွားမတတ် ခံစားလိုက်ရပြီး တကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းကျင်တက်သွားသည်။ ဒေါ်မြမေက ထက်နောင်ကိုတင်းကြပ်နေအောင် တွယ်ဖက်ထားရင်း မျက်လုံးကိုစုံမှိတ်ကာ တင်းခံသည်..။ ထို့နောက် ထက်နောင်က အရပ်အနားမရှိ ဒလစပ်ဆောင့်ဆောင့်လိုးပါတော့သည်..။

" သားလေး............အင့်.အင့်"

" ပြောလေ...မေမေ"

" မေမေ တယောက်တည်းကိုဘဲ လိုးရမယ်နော်၊ ဘယ်သူ့ကိုမှ မလိုးရဘူးနော်၊ သားလေးရဲ့လီးကြီးဟာ မေမေ့...အတွက်ပဲဖြစ်ရမယ် သိလား"

" ဟုတ်ကဲ့"

" အဲဒါ မေမေကိုပဲ ဂရုစိုက်ရမယ်သိလား၊ နောက်ပြီး မေမေကဘဲ..သားကို စိတ်ကြိုက်ပြုစုပေးတတ်မှာ ကျန်တဲ့ဟာကို မင်းဂရုမစိုက်နဲ့ ဖွဲဇကွဲလို့ သဘောထားသိလား"

" အားးးးဟုတ်ကဲ့"

" ဖွတ်…ဖွတ်..ပလွတ်…..ဗျစ်…ပလွတ်…."

" အီး….အင့်..အင့်..အင့်…………..အီး…….."

အထက်အောက်  တုန်ခါနေသော မမရဲ့နို့ကြီးနစ်လုံးကိုလည်း အလွတ်မပေးဘဲ မမှီတမှီနဲ့ခါးလေးကနေ သိမ်းဖက်လို့ နို့အုံကြီးတွေကိုခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့ပေးးလိုက်တော့ ဒေါ်မြမေ မျက်နှာက ဒီကောင်လေး လုပ်တတ်လိုက်တာ ဟူသော မျက်နှာပေးလေနဲ့

" အားပါး ပါး…စွိ.စွိ…..ဖတ်….ပြွတ်"

မေ နတ်ပြည်ကို အရှင်လတ်လတ် ချက်ချင်းရောက်သွားသလို ခံစားရပြီး တဟင်းဟင်း ငြီးတွားသံလေးများ ထွက်လာတယ်…။ 

ထက်နောင်ခါးသေးသေးလေးကို တအားဖက်တွယ်ပြီး ပေါင်နှစ်ချောင်းကလဲ ဘေးကို အကားကြီး ကားထားတယ်..။ထက်နောင်ကသူ၏လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဒေါ်မြမေ၏နို့နှစ်လုံးကိုဆုပ်ကိုင်ကာအားပါးတရဆောင့်ကာလိုးလေတော့သည်။

ဒေါ်မြမေကလည် သူမ၏ ဖင်ကြီးတွေကို အိပ်ယာပေါ်မှ ကြွတက်လာသည်အထိ ကော့ကော့ပြီး အားပါးတရအလိုးခံလေသည်။ ခဏကြာသောအခါ တစ်ကိုယ်လုံးအီဆိမ့်ကာ တက်လာပြီး ထက်နောင် သည် သူ၏ လီးချောင်းကို ဒေါ်မြမေ၏စောက်ခေါင်းအတွင်းမှ တစ်ဆုံးနီးပါး ဆွဲကာဆွဲကာထုတ်ပြီး ဆောင့်ပါလေတော့သည်။

" ပြွတ်.....ဘွပ်...... ပလွတ်..... ဘွပ်...."

" အမလေး သားလေး.... မေမေ ဘယ်လိုဖြစ်....."

" မေ........မေ...... အိုး...... အား"

ဒေါ်မြမေ တစ်ကိုယ်လုံး မြောက်ကြွကာ ကော့တက်သွားချိန်မှာပင် ထက်နောင် သည်လည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြစ်လျက် ဒေါ်မြမေ ၏ ကိုယ်လုံးဆီသို.သူ၏ ကိုယ်လုံးကြီးမှာ မှောက်ရက်ကျသွားလျက် နှစ်ယောက်သားစလုံး ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ပြိုင်တူရောက်သွားလေတော့သည်။

ခန ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်သွားပြီမှ သက်ပြင်းများပြိုင်တူချလိုက်မိကြသည်။ ဒေါ်မြမေ ကချွေးလေးစို့နေသည့်ထက်နောင်နဖူးကို ပွတ်သပ်ရင်းခေါင်းမှဆံပင်များကို လက်များဖြင့်ခတ်ဖွဖွပွတ်သပ်လိုက်သည်၊

" မောသွားသလား သား"

" အင်း နဲနဲမောတယ် မေမေ "

တဏှာရဲ့ စေရာသွားနေကြတဲ့ လူတွေအဖို့ အသက်အရွယ် သွေးသားတော်စပ်မှု လူမှုဓမ္မသတ်တွေဘေးချိတ်ပစ် လိုက်ကြသည်။ ထက်နောင် အသက်ကိုတွက်ကြည့်ပါက ၁၈ နှစ်မပြည့်တတ်သေး ။ စိတ်ကူးယဉ်နယ်ပယ်ကနေလက်တွေ့ဘဝကို စမ်းသပ်မိရပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေက အသက် ၄၅ နှစ်ဆိုပေမဲ့ ပြည့်ပြည်ဖြိုးဖြိုး ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း သွေးသားဆူဖြိုးတုန်း။ ထို့ကြောင့် ကြောင်ခံတွင်းပျက်နှင့်ဇရက်တောင်ပံကျိုးတွေ့ကြရပြီ၊ သူမကလည်း တဏှာရမ္မက်ကြီးလွန်းသူဆို ပြန်တော့ ဟင်း။ထက်နောင် သူမ၏ဘေးမှာ လဲလျှောင်းအနားယူရင်း သူမ၏ပြည့်ဖြိုးဖေါင်းကားနေတဲ့နို့အုံကြီးကိုအားရပါးရ နယ်ဖက်ဆုပ်ချေနေပြန်သည်။ ဒူးတဖက်ကလည်းအငြိမ်မနေပါ။

ဒေါ်မြမေ ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် ခွတင်ရင်း ဒူးဖျားဖြင့် မေ၏ဆီးခုံပေါ်ထိ ချေပွတ်သပ်နေပြန်သည်။ ထက်နောင် ၏ အပွတ်အသပ်များကြောင့် ဒေါ်မြမေ နှာမှုတ်သံပြင်းလာသလို နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း လှုပ်ရှားနေပြန်သည်။ ထက်နောင်၏ ပညာသားပါပါနှိုးဆွပေးမှုများကြောင့် ငြိမ်သက်နေတဲ့ ခံချင်စိတ်တွေ တဖြည်းတဖြည်းကြွတက်လာပြန်၏၊

" အိုး အဟင့် အင့် ယားတယ် သား ........ရဲ့"

အသက်အရွယ်နှင့်မလိုက်။ ညုတုတေးသံက သူမ၏ နှုတ်ဖျားမှပေါ်ထွက်လာသည်။ မမှီမကန်းနှင့် ထက်နောင် ၏ပြော့ခွေနေတဲ့ လီးကြီးကို လှမ်းဆွဲဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။

အရည်များဖြင့် စွတ်စိုနေသဖြင့် လက်ထဲမှ ချော်ထွက်နေသည်။ ပက်လက်စင်းစင်းကြီး အိပ်နေရာမှလူလဲထထိုင်ပြီး ထမိန်ယူကာ ထက်နောင် ၏ လီးမှာပေကျံနေသော အရည်ချွဲချွဲတွေကို တယုတယသုတ်ပေးပြန်သည်။ ကျေနပ်အောင် သုတ်သင်ပြီး ထမီကိုခြေရင်းကို လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ လက်ကြီးများက ထက်နောင် ၏ ပူနွေးပျော့ခွေနေတဲ့ လီးကိုဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေ၏ ပူနွေးသော အထိအတွေ့အပွတ်အသက်များကြောင့် ပျော့ခွေနေသော ထက်နောင်ရဲ့ လီးကြီးမှာသူမ၏ လက်ထဲမှာ တစတစနှင့်မာန်ထလာသည်။ အကြောများအပြိုင်းအပြိုင်း ဖုထစ်မာကျစ်နေသည့်လီးကြီးကို ဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်နှစ်ဖက်စာထက်ပို၍ ဒစ်ဖျားကြီးမှာပိုလျှံနေပြန်ရာ

“ အိုး ကြည့်စမ်းလူသာငယ်တယ် လီးကဖြင့် လူကြီးတွေ အတိုင်းဘဲမာထန်ကြီးထွားလှချည်လား”

“ ကြီးတော့မကြိုက်ဘူးလား မေမေ က”

“ မေမေ တို့ကကြီးလေကြိုက်လေပေါ့ဟဲ့ အဲ ဒီတခါသား ကအောက်ကနေ မာမီ ကအပေါ်ကတက်လုပ်မယ်”

“ မေမေ ...... သဘောလေ”

ဒေါ်မြမေ တဏှာ၏ စေရာနောက်သို့ တကောက်ကောက် လိုက်ရပြန်သည်။ ကြည့်မိမိ၏ တူသားပါလား ဆိုတဲ့အသိမရှိတော့ ။ မွတ်သိပ်တဲ့ ဆန္ဒများကြောင့် မတ်ထောင်နေတဲ့လီးကြီးပေါ်ကျော်ခွ၍ စောက်ဖုတ်ဝတွင်တေ့ထောက်၍ ဖြေးဖြေးလေးဖိချလိုက်သည်၊

“ ပြွတ် ပတစ် စွိ စွတ် အာ့ အင့် အာ သား ...ဟာကစောစောကထက်တောင် ပိုထွားလာတယ်ထင်တယ်..မေမေ အဖုတ်ထဲပြည်နေတာဘဲ ဟင့် အင်း စွိ စွိ ဒုတ် အိ”

တကြိမ်နဲ့တကြိမ်မာထန်ကြီးတုတ်လာတဲ့ လီးကြီးကြောင့် ဒေါ်မြမေအကြိုက်တွေ့လာရပြန်လေ၏။ ဖင်ကို ကြွလိုက်သည့်အခါမှာ ပြဲလန်နေသည့် သူမ၏ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများက လုံးပတ်ထွားထွားလီးကြီး၏ အတန်ကြီးကို ညှင်းဆွဲ၍ ယူသွားစေရန်အတွက် ပညာကုန်သုံးရင်းမှ အထိုင်အထကို ခတ်သွက်သွက်ကလေးလိုးလိုက်ပြန်သည်။

“ စွိ စွတ် အင့် အင့် အီး ရှီး အင့် အင်း”

ဒေါ်မြမေ၏ ဖင်ကြီးကို အောက်မှလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် မနိုင်မနင်းပင့်တင်ရင်းမ ထက်နောင် ဖင်ကိုကော့ မြှောက် ညှောင့်လိုးလိုက်ရာ လီးထိပ်က သူမ၏သားအိမ်ထဲသို့ နစ်ဝင်သွားရာ ဒေါ်မြမေခမျာအသဲအူများ ပြုတ်ထွက်သွားပလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ကောင်းလွန်ရကား..

“ အ အင့် အင့် အမလး ရှီး ကျွတ် ကျွတ် ကောင်း ကောင်းလိုက်တာ သားးးးးးးပင့် ပင့် နာနာပင့် မေမေ အပေါ်ကစိတ်ရှိလက်ရှိဖိချမယ် အား အား အီး ဟုတ် ဟုတ်ပြီ အား”

နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုစုချွန်၍တရှီးရှီးနဲ့ငြုတ်သီးစပ်သလိုအသံများထွက်အောင်ငြီးငြူရင်းမျက်လုံးကိုပိတ်၍ခေါင်းလေးမော့ခါဖင်ကြီးကို နာက်သို့စပ်၍ကြွလိုက်ဗြိကနဲနေအောင်ဖိချလိုက်နဲ့စည်းချက်ညီညီဖိဆောင့်နေ၏၊ဒေါ်မြမေဗိုက်သား ကိုရှုံ့ဖင်ကိုကြုံ့ကာ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများကိုစုလိုက်ဖြဲလိုက်ဖြစ် အောင်လုပ်၍ ထက်နောင် ၏လီးကြီးကိုညှစ်ဆွဲစုပ်ယူသွားအောင်လုပ်ရင်းမှ

“ တအား ကောင်း ကောင်းလာပြန်ပြီ ကောင်း ကောင်း အင့် အင့် စွီစွီ စွတ် ဖတ် ဖတ်”

ဒေါ်မြမေ စောက်ခေါင်းတလျှောက် ကျင်ကနဲဖြစ်သွားသာ စောက်ဖုတ်မှစောက်ရေများ ဒလဟော ပန်းထွက်မိလိုက်ရသည်အထိ ကောင်းအီဆိမ့်သွားရသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ အရည်များလျှံကျပြီး ထက်နောင် ၏ဆီးခုံပေါ်ရွှဲ နစ်သွားရပြန်၏၊

“ ကောင်းလိုက်တာ သားလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ”

ပါးစပ်မှ အဆက်မပြတ်ပြောဆိုရင်းမှ လေးငါးချက်ဖိထိုင်ချလိုက်ပီး ထက်နောင်၏ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ တအိအိလဲ ပြိုကျသွားရတော့၏။ ထက်နောင် ဆန့်တငန့်ငန့်ဖြင့် လေးလံလှသော ဒေါ်မြမေး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုဖက်တွယ်လိုက်ရင်းမှ အပေါ်မှကျန်တဖက်ကို ဆွဲလှဲချလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်၊

ပုံ့ပုံ့ကြီးငြိမ်သက်နေတဲ့ ဒေါ်မြမေရဲ့ကိုယ်လုံးကြီးကို ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်ဖြစ်အောင် ခြေနှစ်ချောင်းမှကိုင်ဆွဲ၍ ပြုလုပ်လိုက်သည်။ ဒေါ်မြမေ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကျသွား၏။ သူမ၏လုံးကျစ်ပြည့်တင်းလှတဲ့ ခြေ သလုံးသား နှစ်ဖက်မှနေ၍ ခြေနှစ်ချောင်းကို ပင့်မြှောက်လိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်မြမေ ကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အနေအထားဖြင့် ခြေနှစ်ချောင်းကိုကား၍ ကုတင်စွန်းတွင် ပြန်ထောက်ထားလျှက်ရှိနေပြန်ရာ အစွမ်းကုန်ဖြဲကားထားတဲ့ ပေါင်ခြံကြားမှာတော့ သုတ်ရည်များဖြင့်ပြောက်လက်နေသည့်အမွေးမဲမဲတွေကြားမှာ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာပြဲလန်နေ၏။

ကုတင်အောက်မှ ထက်နောင်သည် သူမ၏ ခြေနှစ်ချောင်းကြားမှနေ၍ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဖေါင်းအိကြီးမားလွန်းလှတဲ့ သူမ၏နို့ကြီးများကို ခတ်နာနာလေး ဆုပ်ကိုင်ဖြစ်ညှစ်လိုက်သလို လက်မလက်သဲခွန် နည်းနည်းလောက် ရှိနို့သီးခေါင်းညိုညိုကြီးတွေကိုလည်း လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖိချေပွတ်သပ်ပစ်လိုက်၏၊

“ အဟင်း ဟင် အီး သား ရယ် လုပ်မှာဖြင့်လုပ်စမ်းပါ ဒီလိုလုပ်နေတာ အနေခက်လွန်းလို့်”

ကုတင်စွန်းမှ အိထွားအိစက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီး နှစ်ဖက်ယမ်းခါနေရင်းမှ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်အောင် ဖြစ် နေရရှာပြန်သည်။ ထက်နောင် လီးကိုအရင်းမှကိုင်၍ မေ၏ စောက်ခေါင်းဝတွင် မွှေနောက်လိုက်ပြန်ရာပို၍အနေခက်ရပြန်သည်မို့ ခေါင်းကြီးကို ရမ်းခါလိုက်ရပြန်သည်။ မေ၏ခါးကိုစုံကိုင်ဆွဲကာ ခါးကိုနွဲ့၍ ဖိသိပ် လိုက်သည်။

“ စွိ ဒုတ် စွတ် ဒုတ်”

“ ဟင်း အိုး ဟင်းဟင်း”

လီးကြီးတချောင်းလုံး မေ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ နစ်ဝင်သွားရပြန်သည်။ ဒေါ်မြမေ သူမ၏ ဖင်ကြီးကို အတတ်နိုင်ဆုံး ရမ်းခါပြီးအလိုက်သင့် ခါးလေးကို မသိမသာလေး ကော့ကော့ပေးလိုက်ပြန်တော့ ထက်နောင် အကြိုက် တွေ့သွားကြပြန်သည်။

ခါးကိုကိုင်ဆွဲထားသည့် လက်နှစ်ဖက်စလုံးနို့ကြီးနှစ်လုံးကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ကြီးလှမ်းဆွဲပြီး ထက်နောင် ဖိဆောင့်လိုးနေပြန်သည်။

“ ဒုတ် စွတ် ဒုတ် ကျွိ ကျွိ စွိ”

“ ဟင့်ဟင့် အိုး အင်း သား........သား ဆောင့်”

ကုတင်တခုလုံး ယမ်းခါနေ၏။ ခါးလေးကို မသိမသာလေးကော့ပြီး ဖင်ကိုကြွလိုက်ပြီး ထက်နောင်၏ လီးကြီးကို ညှစ်ဆွဲလိုက်ပြန်သည်။ ကုတင်စွန်းတွင် ထောက်ထားသာ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း ထက်နောင် ခါးကိုဆွဲဖိချ လိုက်သလို မေကလည်း ကော့၍ကော့၍ အလိုးခံလိုက်မိ၏၊

“ ပြွတ် ပြွတ် စွတ် စွတ် ဖတ် ဖတ်”

ထက်နောင် ဖင်ကြီးကို နောက်သို့ တအားဆုတ်ကာအားနှင့် စပ်ဆောင့်နေပြန်ရာ ဒေါ်မြမေ၏ဖင်တုံကြီးများကုတင်စွန်မှာပိပြားချပ်သွားရလေသည်။

“ ဗြွတ် စွိ စွိ ဒုတ် ကျွိ စွတ် ဖတ်”

“ အား အင့် ကောင်းလာပြီ သားလေးးးးးး ဆောင့်ဆောင့်”

နှစ်ယောက်စလုံးကာမ၏ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်လာကြပြီဖြစ်သဖြင့် အသက်ရှူသံများ ပြင်းထန်ကာ ဒေါ်မြမေမှာ မျက်တောင်လေးများမှေးစင်းသွားသည်။ ခြေနှစ်ချောင်းမှာလည်း ကုတင်အောက်သို့ တွဲလဲကြီးကျသွားရပြန်လေသည်။

ထက်နောင် မှာလည်း အရွယ်နှင့်မမျှကြီးထွားလှတဲ့ လီးကြီးအဆုံးမြုတ်အောင် အသားကုန် ပစ်ကြုံးလိုက်ရင်း ဒေါ်မြမေ၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ သုတ်ရည်များ ပန်းထုတ်မိရပြန်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး မောဟိုက်ကာ တဦးနဲ့တဦး တင်းကျပ်စွာ ဖက်တွယ်ရင်း ငြိမ်သက်သွားကြလေတော့သည်။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



Sunday, April 13, 2014

တောင်ပြာတန်းက မောင့်ချစ်သူ (စ/ဆုံး)

တောင်ပြာတန်းက မောင့်ချစ်သူ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ – အမည်မသိ

🎶 မေမြို့ သို့မဟုတ် ပြင်ဦးလွင် တိမ်ခိုးကလေးများ ရစ်သိုင်းပါလို့ဆင် …. ပန်းကမ္ဘာမျှော်စင် လှမ်းသာခေါ်ချင် …🎶

ဆိုတဲ့ သီချင်းကို နားထောင်ဖူးကြလား မသိဘူး..။ ကျနော် ပြင်ဦးလွင်သူလေး တစ်ယောက်နဲ့ ဖူးစာဆုံဖြစ်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းလေး ပြောပြချင်လို့ ပြောပြရဦးမယ်ဗျာ…။ ကဲ… စမယ်။

တစ်နေ့ … ကျနော် ပထမနှစ် ကျောင်းပိတ်တုန်းကပေါ့။ ဧပြီလ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်တော့ အိမ်ကအဖေရယ်၊ အမေရယ်၊ ကျနော်ရယ် သုံးယောက်သား ကားလေးနဲ့ ပြင်ဦးလွင်ကို သွားလည်ဖြစ်တယ်ဗျ။ ကျနော်တို့နေတာက မန္တလေးဆိုတော့ ပြင်ဦးလွင်နဲ့ နေ့ချင်းပြန် သွားလို့ရတယ်။ ဘာရယ် မဟုတ်ပါဘူး။ တစ်နေကုန် ဟိုသွားဒီသွား လျှောက်သွားကြမယ်ပေါ့။ မရောက်တာကြာတာလည်း ပါတာပေါ့။

မနက်စောစော မဟာအံ့ထူးကံသာ ဘုရားကို ဝင်ဖူးတယ်။ အဲဒီမှာ စတွေ့တာပဲ။ ဘုရားဖူးနေရင်းနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို တွေ့တာ..။ ကျနော်နဲ့ ရွယ်တူလောက်တော့ ရှိမယ်။ ကောင်မလေး တစ်ယောက် ဆံပင်လေး မတိုမရှည်နဲ့ အသားဖွေးဖွေး၊ လူကောင် သေးသေးလေး၊ နှာခေါင်းလေးက ချွန်ချွန်လေးနဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေက နီနီလေး။ အဲဒီတော့ အီဖေကိုယ်လည်း ဘုရားဖူးပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်ကျော်လောက်က ကောင်မလေးကို ခဏခဏ လှမ်းကြည့်ဖြစ်တယ်ပေါ့။

သူလည်း သူ့အဖေ၊ အမေတို့နဲ့ လာတယ်ထင်တာပဲ။ သူနဲ့ပါလာတဲ့ မိန်းမကြီးက သူနဲ့ ရုပ်ချင်း ခပ်ဆင်ဆင်တူတယ်။ သူနဲ့ပါလာတဲ့ ဘိုးတော်ကြီးနဲ့ ဘွားတော်ကြီးက ဘုရားရှစ်ခိုးတာ တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး။ သူလေးကတော့ ဘုရားရှိခိုးပြီးတာနဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီကြည့်ရင်း ကျနော်နဲ့ အကြည့်ချင်း သွားဆုံဖြစ်တယ်။ သူလည်း ကျနော့်ကို ခဏလောက် ကြောင်ပြီး ကြည့်နေသေးတယ်။ နောက်တော့မှ ချက်ချင်းပဲ ဟိုဘက် ပြန်လှည့်သွားတယ်။

ကျနော်လည်း အမေတို့ မပြန်မချင်း ကောင်မလေးကို ခဏခဏ ကြည့်ကြည့်နေမိတယ်။ ဘာလို့လဲ မသိဘူး။ အဲဒီကောင်မလေးကို ကျွန်တော် အရမ်းချစ်မိသွားသလိုပဲ။ မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိတယ်ဆိုတာ အဲဒီလိုမျိုးကို ခေါ်တာလား မသိဘူးနော်…။ နောက်တော့ အဖေတို့လည်း ဘုရားဖူးလို့ ပြီးတော့ ဘုရားရင်ပြင်တော်ပေါ်မှာ တစ်ပတ် ပတ်ဖြစ်တယ်။ အဲ့ဒီမှာ သူလေးကို နောက်တစ်ခါ ထပ်တွေ့သေးတယ်။ သူ့မျက်နှာလေး မြင်လိုက်တာနဲ့ ကျနော့် ရင်ဘတ်ထဲက ဒိန်းကနဲ ၊ ဒိန်းကနဲ ခုန်ခုန်လာတယ်…။ အင်း ခက်တော့ ခက်နေပြီ ကောင်မလေးရယ်…။ နောက်လည်း ဆုံရဖို့ မလွယ်ဘူး။

အဲ့လိုနဲ့ ကျနော်တို့ ဘုရားကပြန်တော့ ပွဲကောက်ရေတံခွန် ဝင်တယ်။ ပွဲကောက်မှာများ တွေ့ဦးမလားဆိုပြီး ကျနော် ဟိုဟိုဒီဒီ ရှာကြည့်မိသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကံတရားက ကျနော့်ဘက်မှာ မရှိဘူးဗျာ…။ ဖြူဖြူသေးသေး ကောင်မလေးကို ကျွန်တော် မတွေ့ရဘူး။ ပွဲကောက် ရေတံခွန်က ပြန်တော့ ပိတ်ချင်းမြောင်ကို သွားတယ်…။ ပိတ်ချင်းမြောင်က လှိုင်ဂူကြီးဆိုတော့ နှလုံးရောဂါရှိတဲ့ ကျနော့်အမေ အထဲထိ မဝင်ဘူး။ အထဲမှာ အသက်ရှူကြပ်တယ်လေ။ အမေ မဝင်ဘူးဆိုတော့ ကျနော့်အဖေလည်း အပြင်မှာ စောင့်နေခဲ့တယ်ပေါ့… ဟဲဟဲ…. ဒါက သဘာဝပဲလေ…။ သား… အထဲသွားချင်ရင် သွားလေ ဆိုတာနဲ့ ကျနော်လည်း အထဲကို ဝင်ဖြစ်တယ်။

ကျနော် အထဲကိုသာ သွားနေတာ စိတ်ထဲမှာ ဘာမှမရှိဘူး..။ အဲ… ဘာမှမရှိဘူးတော့ မဟုတ်ဘူး။ မနက်က မင်းသမီးလေးအကြောင်းပဲ ကျွန်တော်တွေးမိနေတာ..။ ကျနော်နဲ့ ဘယ်လိုမှ မဆုံနိုင်တဲ့ ဘဝ မဟုတ်ပါလား။ သေချာတာ တစ်ခုကတော့ သူလေးကို ကျနော် တော်တော်လေး ချစ်မိနေပြီပဲ ဆိုတာပေါ့။ သူ့မျက်နှာလေး မြင်ပြီးကတည်းက ဘာကိုပဲကြည့်ကြည့် သူ့မျက်နှာလေးပဲ မြင်မြင်နေတာလေ။ ပိတ်ချင်းမြောင် ဂူအဆုံးထိ လျှောက်ပြီးသွားတော့ ဘုရားဖူးမယ်ဆိုပြီး အစွန်နားလေးမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ ဘုရားရှိခိုးပြီးတော့ ဘုရားမှာ ဆုတောင်းမိတယ်။ မနက်က ကောင်မလေးနဲ့ ပြန်ပြီး ဆုံတွေ့ရပါစေသားပေါ့။

ဆုတောင်းပြီးလို့ မျက်လုံးလည်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရော…. ကျနော့် ရင်ဘတ်ကြီးထဲမှာ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားပြန်တယ်…။ ကျနော့် မျက်လုံးထောင့်စွန်းမှာ ဘုရားရှိခိုးနေတဲ့ သူလေးကို ဖျတ်ခနဲ တွေ့လိုက်မိလို့…။ ကောင်မလေးရဲ့ ဘေးနားကို တစ်ချက်ကြည့်တော့ မနက်က ဘိုးတော်ကြီးတို့ ပါမလာဘူး။ ကြည့်ရတာ သူလည်း ကျနော့်လိုပဲ ထင်တယ်။ တစ်ယောက်ထဲ အပေါ်တက်လာတာ။ ဆံပင်လေးကို ဖြောင့်စင်းပြီး ရွှေရောင်ဆံပင်လေးဆိုးထားတဲ့ ပုံလေးကို ကျနော် နောက်ကနေ တစိမ့်စိမ့် ကြည့်နေမိတယ်။ ဒီလိုအချိန်လေးတွေ မကုန်ဆုံးပါရစေနဲ့…။

ခဏလောက်ကြာတော့ သူ ကျနော့်ဘက်ကို ဖြတ်ခနဲ လှည့်ကြည့်တယ်ဗျ။ ကျနော်လည်း ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတာနဲ့ သူ့ကို ရယ်ပြလိုက်တယ်။ သူလည်းကျနော့်ကို ပြန်ပြီး ရယ်ပြတယ် ထင်တာပဲ။ ရင်တွေခုန်လွန်းလို့ ဘာဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်းကို မသိတော့တာ။ အဲဒီအချိန်မှာပဲ ကျနော့် ရှေ့တည့်တည့်မှာ ထိုင်နေတဲ့ အတွဲက ထထွက်သွားတယ်။ ကံကောင်းတယ်လို့ ပြောရမှာပေါ့။ ကျနော်နဲ့ ကောင်မလေး ကြားထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ဘူး။ ကျနော်လည်း ဖင်ကို တရွတ်တိုက်ဆွဲပြီး သူ့နားကို အသာလေး တိုးသွားလိုက်တယ်။

“ ဘုရား လာဖူးတာလား…”

သူ လှည့်ကြည့်တယ်။ ဘာမှတော့ ပြန်မပြောဘူး။

“ မနက်ကလည်း တွေ့တယ်နော်။ ပြင်ဦးလွင်ကို လာလည်တာလား”

ကျနော် တည်တည်တံ့တံ့ပဲ နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းတဲ့ မျက်နှာမျိုးနဲ့ ပြောလိုက်မိတယ်။ သူ့ကို နှောင့်ယှက်တဲ့ တေလေဂျပိုးလို့ မထင်စေချင်ဘူးလေ။

“ အကောင်းနဲ့ မေးတာပါ။ ခရီးသွားတဲ့ လူချင်း အတူတူ ဆိုတော့လေ…။ ကိုယ်က မန်းလေးက လာတာ။ ဒီကို မရောက်တာ ကြာလို့…”

“ ချိုက ပြင်ဦးလွင်မှာပဲ နေတာ..။ မြင်းခြံက အဒေါ်လာလို့ လိုက်ပို့တာ…”

သူလေးဆီက ဘယ်လိုမှ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အသံလေးကို ကြားလိုက်ရတယ်။ ကောင်မလေးရဲ့ နာမည်လေးကိုပါ တစ်ခါထဲ သိလိုက်ရတယ်…. ချိုတဲ့….။ သူလေးနဲ့ တွေ့ရတာ ကိုယ့်ရင်ထဲမှာလည်း ချိုမြသွားတာပါပဲ ကောင်မလေးရယ်…။

“ မပြန်သေးဘူးလား။ အောက်မှာ အဒေါ်တွေ စောင့်နေတယ် မဟုတ်လား”

ကျနော် စကားမရှိ စကားရှာပြီး လျှောက်ပြောဖြစ်တယ်။

“ အင်း….။ ပြန်တော့မှာ…။ ချို ဒီသရက်ပင်ကြီးကိုတွေ့တိုင်း သရက်သီးတွေ ခူးခူးစားချင်လို့ ကြည့်နေတာ…”

“ အာ…. ချိုကလည်း ဒါက သရက်ပင် အတုကြီးဟာကို ဘယ်လိုလုပ် သရက်သီး ခူးစားလို့ရမှာလဲ…”

သူကလည်း ချိုဆိုတာနဲ့ ကျနော်လည်း ကောက်ပြီးချိုပလိုက်တယ်…. မှတ်ကရော…။

“ ဟီး… ဟုတ်တယ်နော်…. သရက်ပင် အတုကြီးပဲဥစ္စာ။”

ကျနော့်ကို ခပ်ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်ရင်း ရယ်ပြီးပြောတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ချို့ကို ပြန်ပြီး ရယ်ပြဖြစ်တယ် ထင်တာပဲ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ သိလိုက်တာတော့ ကျနော်နဲ့ ချို ခင်သွားပြီဆိုတာပဲ။

“ တူတူ ပြန်ဆင်းရအောင်လေ…”

ကျနော် သူ့ကို ပြန်ဖို့ပြောတော့ သူလည်း အင်း ဆိုပြီး ထလာတယ်။ ပိတ်ချင်းမြောင်ဂူထဲက ပြန်အထွက်မှာ ကျောက်နံရံကြားက ထွက်လာတဲ့ ရေတွေကို လက်နဲ့ လိုက်လိုက်ဆော့နေလို့ ကျနော့်မှာ ချို ဓာတ်လိုက်မှာစိုးလို့ မနည်းလိုက်ဆွဲရတယ်။ သူကတော့ စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ တကယ့် ကလေးလေး တစ်ယောက်လိုပဲ…။ ဂူအပြင်နား ရောက်ခါနီးမှ နှစ်ယောက်လုံး မတိုင်ပင်ပဲနဲ့ အလိုက်တသိ လမ်းခွဲပြီး ပြန်လာခဲ့တယ်။ ပြင်ဦးလွင်က အပြန်လမ်းမှာတော့ ကျွန်တော့် ရင်ထဲမှာ ချိုဆိုတဲ့ ကောင်မလေးက ကပ်ပြီးတော့ပါလာပြီ။

ကျနော် အိမ်ရောက်ရောက်ချင်းပဲ သူ့ကို သတိရလွန်းလို့ ဖုန်းဆက်မလို့ စဉ်းစားသေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့နဲ့မတွေ့မှာစိုးလို့ သူပေးတဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို မဆက်ဖြစ်ဘူး။ တကယ်တော့ ကျနော်ကသာ ကြောက်နေတာပါ။ သူပေးထားတာ သူကိုင်တဲ့ လက်ကိုင်ဖုန်း နံပါတ်ဆိုတော့ ဘယ်သူနဲ့မှ တွေ့စရာမရှိပါဘူး။ ညရောက်မှ ဆက်တော့မယ်ဆိုပြီး ကျွန်တော် အောင့်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ ညရောက်ဖို့ တော်တော်လေး ကြာတယ်လို့ ခံစားမိတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ ညရောက်တော့ ကျွန်တော် ချို့ဆီကို ဖုန်းဆက်ဖြစ်တယ်။

“ ဟိတ်…. ဘယ်သူလဲ သိလား…”

“ သိတယ်….။ နေ့လည်က ပိတ်ချင်းမြောင်မှာ တွေ့တဲ့ တစ်ယောက် မဟုတ်လား”

“ အင်း.. ဟုတ်တယ် ။ ဘယ်လိုလုပ် သိတာလဲ”

“ ဒီလိုပဲပေါ့…”

စကားဆုံးတော့ သူမဆီက ရယ်သံလွင်လွင်လေးကိုကြားရတယ်။

“ ကိုယ် ဖုန်းဆက်မှာကို မျှော်နေတာ မဟုတ်လား…”

လို့ ကျနော်စတော့..

“ မမျှော်ပါဘူး။ ဘာလို့ မျှော်ရမှာလဲ…။ နေ့လည်က လူကို ခဏခဏ ငမ်းကြောထနေတဲ့ တစ်ယောက်က ဖုန်းနံပါတ် တောင်းသွားတော့ သူပဲဖြစ်မယ်ဆိုပြီး သိတာပေါ့။ ပြီးတော့ ချို့ဆီကို လာတဲ့ဖုန်းမှ များများစားစား မရှိတာ။”

“ ဟုတ်လား….။ ချို့ဆီကို ကောင်လေးတွေ ဖုန်းမဆက်ဘူးလား”

“ မဆက်ပါဘူး။ ချိုကမှ ပြန်မပြောတာ။ မသိရင် လုံးဝမကိုင်ဘူး”

“ အခု ကိုယ့်ဖုန်းကြတော့ရော….”

“ အဲဒါက သူ ဆက်တဲ့ ဖုန်းမှန်း ချို့ စိတ်ထဲမှာ သိနေလို့ ကိုင်လိုက်တာ…”

“ ဒါဆို ချိုက ကိုယ့်ကို ခင်တယ်ပေါ့ ”

“ အင်း…. ။ ဘယ်လိုမှန်းမသိဘူး။ သူ့ကိုလေ… ချို မြင်မြင်ချင်း ခင်မိသလို ခံစားရလို့…”

“ ဘယ်က ‘သူ’ လဲ…”

“ အခု ဟိုဘက်က ဖုန်းနေတဲ့သူ ပေါ့”

“ အော်…..။ ဟုတ်သားပဲ။ ချိုက ကိုယ့်နာမည်မှ မသိသေးတာ…။ ကိုယ့်နာမည်က ကျော်သူစိုး တဲ့…”

“ ဟုတ်လား…။ ငယ်ငယ်က တော်တော်ဆိုးတယ်ထင်တယ်…။ နာမည်က ကျော်သူဆိုး ဆိုတော့…”

“ အာ… ကွာာာ…. မဟုတ်ပါဝူး…။ ကျော်သူဆိုး မဟုတ်ဘူး….။ ကျော်သူစိုး…”

“ ဟုတ်ပါပြီ… ကျော်သူစိုး ဆိုတော့လည်း ကျော်သူစိုးပေါ့။ ခစ်ခစ် ”

အဲ့လိုနဲ့ ပထမဆုံးနေ့မှာပဲ သူမနဲ့ ကျနော် စပြီး ခင်မင်မှု ရခဲ့တယ်။ ဧပြီလ ကျောင်းပိတ်ရက် တစ်လလုံး သူမနဲ့ညတိုင်း ဖုန်းပြောဖြစ်တယ်။ ကျွန်တော့်မိသားစုအကြောင်း ၊ သူမရဲ့ မိသားစုအကြောင်းပေါ့။ ချိုနဲ့ မနက်ပိုင်းတော့ ဖုန်းမပြောဖြစ်ဘူး။ သူ့ အိမ်က ဆွယ်တာဆိုင်ဆိုတော့ တစ်နေကုန် ဆိုင်မှာ ကူထိုင်ပေးရတယ်။ တစ်ခါတလေ ဆိုင်မှာ လူရှင်းရင်တော့ လူဆိုးလေး… ဘာလုပ်နေလဲ ဘာညာနဲ့ စာတွေပို့တယ်။ ကျနော်က သူ့ကို ချိုလို့ပဲ ခေါ်ပေမဲ့ သူကတော့ ကျွန်တော့်နာမည်မှာ စိုး ပါတာနဲ့ လူဆိုးလေးဆိုပြီး ခေါ်တယ်။ တကယ်တော့ ဘာမှလည်း မဆိုင်ပါဘူးနော့်…။

အဲလိုနဲ့ ဧပြီလကုန်လို့ ကျောင်းတွေ ပြန်ဖွင့်တော့ ကျောင်းပြန်တက်ရတယ်။ ကျနော်က မန်းလေးမှာပဲ ကျောင်းတက်တယ်လေ။ သူကတော့ ပြင်ဦးလွင်တက္ကသိုလ်မှာပဲ တက်တယ်။ ကျနော် ချို့ကို မေးကြည့်ဖူးတယ်။

“ ချိုက ဒီလောက်ချောတာ မေဂျာကွင်း မရဘူးလား”

လို့ပေါ့။ သူမ ရီပြီးတော့ ပြန်ပြောတယ်။

“ ချိုက သူများတွေလို အယ်စတုံ ကြီးတွေမှ မဟုတ်တာ…။ ဘယ်လိုလုပ် ကွင်းရမှာလဲ”

တဲ့။ ဟုတ်လည်း ဟုတ်တယ်။ ချိုက ပိန်ပိန်ပါးပါးလေး။ အရပ်က ငါးပေနှစ်လောက်ပဲ ရှိတယ်။ ကျနော်နဲ့ ယှဉ်ရင်တော့ ပုမှာပေါ့။ မိန်းကလေး တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဆိုရင်တော့ အတော်လောက်ပါပဲ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာလည်း ပိန်ပြီး အရမ်းအရပ်ရှည်တဲ့ မိန်းကလေးတွေဆိုရင် ကလန်ကလားနဲ့ ကြည့်မရဘူး။

ကျောင်းဖွင့်ပြီးပြီးချင်းပဲ ချို့ကို ကျွန်တော် ဖွင့်ပြောလိုက်တယ်။ ဘာရယ် မဟုတ်ဘူး။ စာတွေကလည်း များတာနဲ့ စိတ်ညစ်ပြီး ဖွင့်ပြောလိုက်တာ…။ အဲလိုနဲ့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်ပြီး နှစ်လလောက်ကြာတော့ ချို့ဆီက အဖြေပြန်ရတယ်။ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ အဖြေရတဲ့နေ့က သူမမွေးနေ့။ ချိုက ကျနော့်ထက်တော့ နှစ်လကျော်ကျော်လောက် ငယ်တယ်။ လူ့ သဘာဝ ဆိုတာကလည်း ဆန်းကြယ်သားနော်..။ ညတိုင်း ဖုန်းပြောရုံနဲ့လည်း မတင်းတိမ်ဘူး ဖြစ်လာတယ်ဗျာ။ အဲဒါနဲ့

“ ချိုနဲ့လာတွေ့လို့ ရမလား”

ဆိုတော့.. ချိုကလည်း

“ ကျောင်းဖွင့်ရက် တစ်ရက် လာတွေ့လေ”

တဲ့…။ တကယ်တော့ ချိုတို့အိမ်က အရမ်းစည်းကမ်းကြီးတယ်ဗျ…။ ဒီအရွယ်ကြီး ရောက်တဲ့အထိ ချိုကို သူ့အဖေက ကားနဲ့ အပို့အကြို လုပ်တုန်းပဲ…။ ကျောင်းဖွင့်ရက် လာတွေ့ခိုင်းတာက သူ့အိမ်က လိုက်ပို့ပြီးရင် ကျောင်းတက်ချင် ယောင်ဆောင်ပြီးမှ ကျနော်နဲ့ အပြင်ထွက်လည်မလို့လေ..။ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း ကမန်းကတန်း ဗိုလ်သင်တန်းတက်နေတဲ့ ကျနော့်သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်ကို ကမန်းကတန်း အပူကပ်ပြီး စုံစမ်းရတယ်။ ပြင်ဦးလွင်က အတွဲတွေ ထိုင်လို့ကောင်းတဲ့ ဆိုင်တွေရယ်၊ ရုပ်ရှင်ရုံရယ်၊ ပြီးတော့…. ဟီးဟီး…. ပိတ်သတ်ကြီးသိတဲ့ အတိုင်းပဲပေါ့။ 

ပြီးတော့ နေ့လည်ပိုင်း လျှောက်လည်ဖို့ ဆိုင်ကယ်တစ်စီးလည်း ငှားရတာပေါ့ဗျာ…။ အဲဒါကတော့ ကျနော့်သူငယ်ချင်း ကျေးဇူးနဲ့ မြို့ခံ သူ့သူငယ်ချင်းဆီကပဲ ဟွန်ဒါဆိုင်ကယ် အကောင်းစား တစ်စီးကို အလကား ငှားလို့ရလိုက်တယ်…။ အဲ…. ကိုယ်ကတော့ ဆီထည့်ပေးရတာပေါ့နော်..။

ပထမတစ်ခေါက် သွားတွေ့တုန်းကတော့ လက်လေးကိုင်၊ သူကလည်း ဆိုင်ကယ်စီးရင် ကျနော့်ခါးလေး ဖက်စီးပေါ့။ အအေးဆိုင် ထိုင်တော့လည်း လူလစ်ရင် ချို့ပါးလေးကို ခိုးခိုးနမ်းပေါ့။ သူမကတော့ ကျနော် နမ်းလိုက်တိုင်း ပါးပြင်ဖြူဖြူနုနုလေးမှာ ပန်းရောင်လေးတွေ ဖြာနေတာပဲ…။ ကျနော် တအားဖိနမ်းလို့ ဖြစ်တယ်လို့ မထင်နဲ့နော် ပိတ်သတ်ကြီး…။ ကျနော် နမ်းတာ ဖွဖွလေး၊ သူ့ဘာသာသူ အနမ်းမခံဖူးလို့ ရှက်သွေးဖြာတာ..။ 

ပထမ တစ်ခေါက်တော့ လက်လေးကိုင်လိုက်၊ ပါးလေးနမ်းလိုက်နဲ့ပဲ ပြီးသွားတယ်။ အချိန်ကလည်းသိပ်မရဘူး မဟုတ်လား။ အပြင်မှာ စတွေ့တွေ့ချင်းဆိုတော့ နှစ်ယောက်လုံး ပြောစရာ စကားတွေ များလွန်းတာနဲ့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် တွတ်ထိုးနေလိုက်တာ မပြီးနိုင်ဘူး….။ ပြန်ခါနီး အချိန်ရောက်တော့မှပဲ မခွဲချင် ခွဲချင်နဲ့ သူတို့ ကျောင်းဝင်းထဲကို လိုက်ပို့လိုက်ရတယ်။

နောက်ထပ် တွေ့ဖြစ်တော့ အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင်တယ်ကွာဆိုပြီး ရုပ်ရှင် တူတူ သွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်တယ်သာ ပြောတာပါ တကယ်တန်းကြတော့ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ ဘာကားပြမှန်းတောင် မသိပါဘူး။ ဘာကားမှန်း မပြောနဲ့ မင်းသား မင်းသမီး ဘယ်သူဆိုတာတောင် အသံကြားလို့ပဲ သိတာ…။ ပိတ်ကားကို ကြည့်လို့သိတာ မဟုတ်ဘူး။ ချို့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို အမြဲနမ်းနေတာ။ နမ်းလိုက်တိုင်းလည်း နမ်းလို့ မဝဘူး။ နွေးနွေးလေးနဲ့ ချိုချိုအီအီလေး… ၊ တကယ်ပဲ နာမည်နဲ့လည်း လိုက်ပါတယ်။ ရုပ်ရှင် အလယ်လောက် ရောက်တော့ ကျနော့်လက်က တဖြည်းဖြည်း နယ်ချဲ့လာတယ်။ ချို့ နို့လုံးလုံးလေးတွေကို အင်္ကျီအပေါ်ကနေ အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်တာပေါ့။ ချိုလည်း နမ်းရင်းနဲ့ စိတ်ပါလာလို့ထင်တယ်။ ကျနော် သူ့နို့လေးတွေကို ပွတ်ပေးတာကို ဘာမှမပြောဘူး။

သူက ဘာမှမပြောတာနဲ့ ကျနော်လည်း အင်္ကျီ အောက်နေ လက်ကို အသာလေးလျှိုပြီး သူ့နို့လေးတွေကို ကိုင်လိုက်တယ်။ ချိုဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီက တီရှပ် အပျော့သားဆိုတော့ ကောင်းကောင်း လက်လျှိုသွင်းလို့ရတယ်။ ဘော်လီကလည်း အပျော့သား ခပ်သေးသေးလေးဆိုတော့ ဘော်လီကို အသာလေးအောက်ကို ဆွဲချပြီး အဖုံးအကာမရှိတဲ့ နို့အိအိလေးတွေကို စမ်းမိတယ်။ နို့လေးတွေက လိမ္မော်သီး ခပ်လတ်လတ် အရွယ်လောက်ပဲ ရှိမယ်ထင်တယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက သေးသေးလေးတွေ။ ရုပ်ရှင်ရုံ အမှောင်ထဲမှာဆိုတော့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ဘာရောင်လဲဆိုတာတော့ မမြင်ရဘူး။ ဒါပေမဲ့ သေချာပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက ပန်းရောင်လေးတွေပဲ ဖြစ်မှာပါ။

အပေါ်ပိုင်းကို နယ်ချဲ့လို့ တော်တော်လေး ကြာတော့ အောက်ပိုင်းကို နယ်ချဲ့ဖို့ ကြိုးစားဖြစ်တယ်။ ချိုဝတ်ထားတာက ထမိန်စကတ် ၊ ထမိန်စကတ်ဝတ်ဖူးတဲ့ သူတွေဆိုရင်တော့ သိမှာပါ… (အဲ မှားကုန်ပြီ ကျနော် ဝတ်ဖူးတယ်လို့ ပြောတာ မဟုတ်ဘူးနော်) ထမိန်စကတ်ဝတ်တဲ့ မိန်းကလေးတွေနဲ့ တွေ့ဖူးရင်တော့ သိကြမှာပါ။ ထမိန်စကတ်က တစ်ကွင်းလုံး ချွတ်စရာ မလိုဘူးဗျ။ ခါးမှာ ချိတ်ထားတဲ့ ချိတ်ကိုလည်း ဖြုတ်စရာ မလိုဘူး။ ထပ်ထားတဲ့ ထမိန်နှစ်လွှာကြားကို အသာလေး လက်လျှိုသွင်းလိုက်၊ ခင်ဗျားတို့ နားလည်အောင် ကျနော်လည်း မပြောတတ်တော့ဘူးဗျာ..၊ ထမိန်မှာ သုံးလွှာတို့ လေးလွှာတို့ ချုပ်ဝတ်ကြတာ သိတယ်မလား၊ မသိရင်လည်း ထားလိုက်တော့၊ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။

ဘယ်ရောက်သွားပြီလဲ…။ အင်း… လက်ကို ထမိန်အလွှာနှစ်ခု ကြားထဲ အသာလေး လျှိုသွင်းလိုက်၊ ဆီးစပ်နားလေးမှာ အခွဲလေး ရှိတယ်ဗျ…၊ လက်က အရမ်းမကြီးဘူးဆိုရင် အသာလေး လျှိုသွင်းလိုက်ရင် အဖုတ်လေးနဲ့ ကွက်တိပဲ။ အတွင်းခံ ဝတ်ထားရင်တော့ ရွှေကြုတ်လေးနဲ့ တိုက်ရိုက် မတွေ့ဘူးပေါ့ဗျာ..၊ ညီမလေးပေါ်က ပင်တီလေးကိုပဲ စမ်းမိမှာပေါ့။ ပြောရင်းနဲ့ ချော်ကုန်ပြီ။ အဲလိုနဲ့ ကျနော်လည်း ချိုရဲ့ ထမိန်စကတ်လေးထဲကို အလိုက်သင့်လေး လက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်တော့ ချို့အဖုတ်လေးကို စမ်းမိတယ်ဗျာ၊ ပင်တီပေါ်ကပေါ့။ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးက နုပြီးအိနေတာပဲ။ တော်တော်ကို ကောင်းတဲ့ အထိအတွေ့ပါ။

ခင်ဗျားတို့ကို မြင်အောင် ပြောပြရမယ်ဆိုရင် ပူစီ ဘိတ်ကရီကထုတ်တဲ့ ကြက်ဥကိတ်မုန့်လေးကို စမ်းမိသလိုပဲ။ နောက်ပိုင်း ကျနော် ပူစီ ကြက်ဥကိတ်မုန့် စားရင်တောင် ဒီကိတ်မုန့်က နာမည်နဲ့လည်း လိုက်ပါတယ်လို့တောင် တွေးမိသေးတယ်။ ( ပူစီမုန့်တိုက် ပိုင်ရှင်သိရင် ကျနော့်ကို တရားလာစွဲနေဦးမယ်… ခစ်ခစ်… ) ချိုရဲ့ ညီမလေးက အရည်တွေ တော်တော်ထွက်နေပြီဗျ။ ပင်တီလေးမှာဆို ရွှဲနစ်နေတာပဲ။ ကျနော်လည်း လက်လေးနဲ့ အသာဖိဖိပြီး ပွတ်ပေးတာပေါ့။ တစ်ချက်တစ်ချက်လည်း ညီမလေးအထဲကို လက်တစ်ဆစ်လောက် ထည့်ထည့်ပြီး မွှေပေးတယ်။ အထဲကိုတော့ အများကြီး ထိုးမထည့်ပါဘူး။ အမှေးလေးရှိသေးရင် ညီတော်မောင်အတွက် ချန်ထားမလို့လေ။

ချိုနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုတ်ရင်း လက်တစ်ဘက်က နို့လုံးလုံးလေးတွေကို ချေ၊ နောက်လက်တစ်ဖက်က ရွှေကြုတ်လေးကို မွှေလိုက်တာ၊ တအောင့်လောက်ကြာတော့ ချိုလည်း တရှူးရှူးဖြစ်လာပြီး အနမ်းတွေ ကြမ်းလာတော့တာပဲ။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ကျနော့်ခေါင်းကို တင်းတင်းဆုပ်ရင်းနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း နမ်းလာတာ။ ကျနော်လည်း ချိုပြီးတော့မယ်ဆိုတာ ရိပ်မိတာနဲ့ အောက်ကို နယ်ချဲ့ထားတဲ့ လက်တစ်ဖက်ကို ခပ်သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားပေးလိုက်တော့ အသာလေး ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းက ရုတ်တရက် စိသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်ပြီး တစ်ခါ ပြီးသွားတယ်ဗျာ…။ သူ့ နှုတ်ခမ်းကတော့ ကျနော့် နှုတ်ခမ်းနဲ့ မခွာသေးဘူး၊ တပ်ရက်ပဲ။ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ နမ်းနေတာပေါ့။ တစ်ချက်တစ်ချက်ဆို အသံပါ ထွက်တယ်။ တော်သေးတယ် ၊ ရုပ်ရှင်က အသားကုန် ရန်ဖြစ်နေတဲ့ ကားမို့လို့သာပဲ။ နို့မို့ဆိုရင် ကျနော်တို့နမ်းတဲ့ အသံတွေ ဘေးခုံက ကြားသွားလောက်တယ်။

ရုပ်ရှင်ပြီးတော့ ရုံထဲကနေ လူတွေ အကုန်ကုန်မှ ထွက်ဖြစ်တယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ချို့ထမိန်အောက်မှာ ကွက်နေလို့၊ ကွက်နေတာမှ အကြီးကြီးကွက်နေတာ၊ ဝတ်ထားတဲ့ ထမိန်ကလည်း အနက်ရောင် မဟုတ်တော့ မြင်ရတယ်လေ၊ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းပဲ။ ကျနော် အပေါ်က ထပ်ဝတ်ထားတဲ့ အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်ပေးပြီး ချို့ကို ခါးမှာ စည်းခိုင်းထားလိုက်ရတယ်။ နို့မို့ရင် မလွယ်ဘူး။ အရှက်တွေ ကွဲကုန်မှာ။ အခု အပေါ်က အင်္ကျီ ထပ်စည်းထားတာလည်း သိကြမှာပါပဲ။ ကျနော်နဲ့ ချိုလည်း ခေါင်းလေး အသာငုံ့ပြီး ထွက်လာကြတာဆိုတော့ တခြားသူတွေ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိလိုက်ဘူး။ ချိုကတော့ အသားဖြူတဲ့ သူဆိုတော့ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရဲနေတာပဲ။ သူလည်း ရှက်မှာပေါ့။

ဒီတစ်ခေါက် ပြင်ဦးလွင်သွားတာ ချိုနဲ့ တော်တော်လေး ခရီးရောက်ခဲ့တယ်လို့ ပြောရမယ်။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ နို့ကိုင်ရုံတင် မဟုတ်ဘူး၊ ညီမလေးကိုပါ နယ်ချဲ့လိုက်တာ မဟုတ်လား။ အဆုံးစွန်အထိ လုပ်ဖို့တော့ စိတ်ကူးမရှိပါဘူး။ နှစ်ယောက်လုံးက လက်ထပ်ဖို့အထိ စိတ်ကူးထားကြတာဆိုတော့ မင်္ဂလာဦးညမှာ ရင်ခုန်ဖို့ ချန်ထားဦးမှလို့ တွေးမိလို့လေ။

ကျနော်လည်း ချိုရှိတဲ့ ပြင်ဦးလွင်ကို ခဏခဏ သွားဖြစ်တယ်။ ဘယ်လောက်ထိ သွားဖြစ်လဲဆိုရင် တစ်လထဲကို ခြောက်ခေါက်လောက် ထင်တာပဲ။ ပြင်ဦးလွင်ကလည်း လည်စရာတွေ အပေါသားဆိုတော့ ဘုရားတွေ လျှောက်ဖူး၊ အတွဲတွေ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်လို့ရတဲ့ အအေးဆိုင်လေးတွေမှာထိုင်၊ တစ်ခါတစ်ခါကြတော့လည်း ရုပ်ရှင် ကြည့်ဖြစ်တာပေါ့။

ရုပ်ရှင်ကတော့ အခေါက်တိုင်း မကြည့်ဖြစ်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူက အချိန်ကုန်တယ်ဗျ။ ကျနော် သူနဲ့ လည်လို့ရတဲ့ အချိန်က ကျောင်းတက်ချိန်လေးပဲဆိုတော့ သိပ်မများဘူးလေ။ ပြီးတော့ ရုပ်ရှင်ရုံကလည်း ခပ်သေးသေးဆိုတော့ ရုပ်ရှင် တစ်ကားနဲ့ တစ်ကားက တော်တော်နဲ့ ချိန်းတာ မဟုတ်ဘူး။ တော်ကြာ တစ်ကားထဲကို နှစ်ခါသုံးခါ ပြန်ကြည့်ရင် ရုပ်ရှင်ရုံက လူတွေဟားမှာ ကြောက်တာလည်း ပါတာပေါ့။

အဲလိုနဲ့ ရည်းစားဖြစ်ပြီးတာ နှစ်လလောက်ကြာတော့ ရုပ်ရှင် သွားကြည့်ဖြစ်တယ်။ ရုပ်ရှင်ကြည့်တာတော့ မဟုတ်ဘူးပေါ့ဗျာ။ ထုံးစံအတိုင်း သွားသွားနမ်းတာပေါ့။ ကျနော် ဒီတစ်ခေါက်မတိုင်ခင် မရောက်ဖြစ်တာ တစ်ပတ်လောက် ကြာသွားတော့ လူကလည်း တော်တော်လေး ကြွနေတာ။ သူလည်း အဲလိုပဲ ထင်တာပဲ။ ရုပ်ရှင်ရုံထဲမှာ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် နမ်းရင်းပြုရင်းနဲ့ စိတ်က မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ကျနော့် ညီတော်မောင်ကို ဘောင်းဘီထဲက အသာထုတ်ပြီး ချို့ကို ကိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြောသာပြောတာ။ ကျနော့် ညီလေးကို သူတစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးသေးဘူး။ ကျနော်ကသာ လက်သရမ်းပြီး သူ့ကို လိုက်ကိုင်နေတာ။ သူလည်း ကျနော့် ညီလေးကို ကိုင်ရင်း လူက တစ်ရှူးရှူး ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော့် မျက်နှာကို လာလာထိတဲ့ သူ့ရဲ့ ဝင်သက်ထွက်သက်တွေက အတော်လေး မြန်လာတယ်လေ။ ကျနော် ချို့ကို တစ်ခါပြီးသွားအောင် လက်နဲ့ပဲ လုပ်ပေးပြီးတော့ ချိုက ကျနော့်ကို တိုးတိုးလေး ညီးတယ်။

“ လူဆိုးလေး…. အရမ်းချစ်တယ်ကွာ…။ အတူတူ နေချင်ပြီ…”

တဲ့….။ တကယ်တော့ သူပြောတဲ့ အတူတူ နေချင်ပြီဆိုတာက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီး အတူတူ နေချင်တာကို ပြောတာနေမှာပါ။ ကျနော်လည်း ပထမ လက်ထပ်တဲ့အထိ စောင့်ထိန်းမယ်လို့ စိတ်ကူးထားပေမဲ့ ချို့ရဲ့ စကားသံလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘူး။

“ ရုပ်ရှင်ပြီးရင် တစ်နေရာရာ သွားရအောင်ကွာ…”

ကျနော့် ပါးစပ်က လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားတယ်။ ချို တစ်ချက် ငြိမ်သွားတယ်။ သူလည်း စဉ်းစားနေတယ် ထင်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ခပ်လေးလေး တစ်ချက် ပြောတယ်..။

“ အင်း….သွားမယ်လေ”

တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ့ ကျနော်နဲ့ ချို ရုပ်ရှင်ပြီးတော့ မြို့ပြင်က ဟိုတယ်တစ်ခုကို ရောက်သွားကြတယ်။ ဟိုတယ် ရှာရတာတော့ သိပ်မခက်ပါဘူး။ ကျနော့် သူငယ်ချင်းက ကျနော် သွားချင်သွားရအောင်ဆိုပြီး ပြောထားလို့ သိပြီးသားဆိုတော့ သိပ်မရှာလိုက်ရဘူး။ ဟိုတယ် ရီစက်ပ်ရှင်ကို ဖြတ်တော့ ချို တော်တော်ရှက်နေတယ် ထင်တယ်။ ခေါင်းကို လုံးဝမဖော်ဘူး။ ကျနော်ကတော့ ခပ်တည်တည်ပေါ့ဗျာ..။ ကိုယ့်မြို့မှ မဟုတ်တာပဲ။ ဘယ်သူမှ သိတာမှ မဟုတ်တာ။

အဲ့လိုနဲ့ အခန်းလေးထဲရောက်တော့ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ထိုင်ကြည့်ပြီး ဘာစကားမှ မပြောဖြစ်ကြဘူး။ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာသာ အခန်းထဲရောက်တာနဲ့ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖက်နမ်းပြီး အဝတ်တွေ ကမန်းကတန်း ချွတ်ကြတာ။ ကျနော်နဲ့ ချိုကတော့ တော်တော်ကြာအောင် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ထိုင်ကြည့်နေကြတာ။ ကျနော့် စိတ်ထဲမှာ တွေးမိတာတော့ ကျနော် ဒီကလေးလေးကို ခေါ်လာတာ မှားများ မှားသွားပြီလားပေါ့။ ကျနော် သူ့ကို လက်မထပ်ခင်အထိ လွန်လွန်ကျူးကျူးလုပ်ဖို့ လုံးဝ စိတ်ကူးမရှိဘူးလေ။ တအောင့်လောက်နေတော့ ချို့ဆီက သက်ပြင်းချပြီး စကားတစ်ခွန်း ပြောလာတယ်။

“ ကို.. ချို့ကို တကယ်ယူမှာလား”

တဲ့….။ ကျနော်လည်း ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်။

“ ကို ချို့ကို တကယ်ချစ်တာပါ။ အတည် လက်ထပ်ယူမှာပါ”

လို့ပေါ့။ ပြီးတော့မှ ကျနော့် ချို့နား အသာလေးတိုးပြီး ချို့ပခုံးလေးကို တော်တော်ကြာကြာ သိုင်းဖက်ထားမိတယ်။ ပြီးတော့ ကျနော်လည်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါး လေသံလေးနဲ့ပဲ …

“ ချို… လည်း တစ်နေကုန် လျှောက်သွားထားတာ ညောင်းနေတော့မယ်…။ လာ… ဒီမှာအိပ်”

ဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲချလိုက်ပြီး ကျနော့် လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဘေးမှာ ချထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် လက်မောင်းပေါ်မှာ ချို ခေါင်းအုံးပြီး အိပ်ရအောင်ပေါ့။ ချိုလည်း ကျနော့်လက်မောင်းပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပြီး အသာလေး လာအိပ်တယ်။ ကျနော် ချို့နဖူးပေါ်မှာ ဝဲကျနေတဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို အသာသပ်တင်ပေးရင်း ချို့နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်တယ်။ ချိုက ခေါင်းလေး အသာစောင်းရင်း ကျနော့်ဘက်ကို အသာလှည့်ကြည့်တော့ မျက်လုံးချင်း ဆုံသွားတဲ့ တစ်ချက်မှာ ကျနော် မနေနိုင်တော့ဘူး။ ခေါင်းကို အသာငုံ့ရင်း ချို့ နှုတ်ခမ်းပါး နီနီလေးကို အသာနမ်းစုပ်လိုက်မိတယ်။ ချို နဲ့ နမ်းရတာ ဘယ်တော့မှ နမ်းလို့ မဝဘူး။ တော်တော်လေး နမ်းလို့ကောင်းတယ်။ ကျနော် ချို့ နို့သီးလုံးလုံးလေးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ အသာချေမိတော့ ချိုက …

“ လူဆိုးလေး အင်္ကျီတွေ ကြေကုန်တော့မယ်။ ပြန်ရဦးမယ်လေ”

တဲ့…။ ခပ်ညုညု အသံလေးနဲ့ ပြောတော့မှ ကျနော်လည်း သတိဝင်လာတော့တယ်။

“ ဆောရီး… ချို…။ အင်္ကျီတွေ ချွတ်ထားရအောင်နော်”

ဆိုပြီး ကျနော်လည်း ချိုခေါင်းအုံးထားတဲ့ ကျနော့် လက်မောင်းကို အသာဆွဲထုတ်ပြီး ထလိုက်တယ်။ တစ်ဆက်ထဲ ကျနော်ဝတ်ထားတဲ့ စပို့ရှပ်ကိုလည်း ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ ချို အိပ်နေရင်းနဲ့ ကျနော် အင်္ကျီ ချွတ်တာကို ကြည့်နေတယ်။

“ ဘာကြည့်တာလဲ…။ ချိုလည်း ချွတ်လေကွာ”

ဆိုတော့မှ.. ချို အိပ်နေရာကနေ အသာထလာတယ်။

“ ကို ချွတ်ပေးလေ ”

ဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို ဘေးကို ကားပေးတယ်။ ချိုဝတ်ထားတာက ချည်နဲ့လုပ်ထားတဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် ရင်ဖုံးအင်္ကျီလေးပါပဲ။ ကျနော်လည်း ရင်ခုန်စွာနဲ့ပဲ ချို့အင်္ကျီလေးဆီကို လက်လှမ်းပြီး ချို့ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေကို တစ်လုံချင်းစီ ဖြုတ်ပေးမိတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ကျနော့် လက်တွေ တုန်နေတယ်ဆိုတာ ကျနော် သေချာပြောရဲတယ်။

ကြယ်သီးလေးတွေ ဖြုတ်ပြီးတော့ အင်္ကျီကို အသာဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ချိုရဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေးလေး နှစ်မွှာက အပြာနုရောင် ဘော်လီလေးနဲ့အတူ ပေါ်လာတယ်။ ချို့ နို့လေးတွေက အရမ်းမကြီးဘူး။ အနေတော်ပဲ။ ကျနော့်လက်နဲ့ တစ်အုပ်စာပေါ့။ ဥပမာပေးရမယ် ဆိုရင် လိမ္မော်သီး ခပ်လတ်လတ် တစ်လုံးစာလောက် ရှိမယ်။ ကျနော် ချို့နို့သီးလေး နှစ်လုံးကို ဆုပ်ချေချင်စိတ်ကို အသာထိန်းရင်း…

“ ချို … ခဏ ထဦးနော်… ထဘီပါ ချွတ်ရအောင်” ဆိုတော့…

“ အဲဒါတော့ ကို မချွတ်ပေးနဲ့…။ ချိုရှက်တယ်…။ ချို့ဘာသာ ချိုချွတ်မယ်…။ ဟိုဘက်လှည့်”

ဆိုတာနဲ့ သူစိတ်ကျေနပ်အောင် ကျနော် တခြားဘက် လှည့်ပေးထားလိုက်တယ်။

“ ရပြီ….။ ဒီဘက်လှည့်တော့”

ဆိုမှ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့….. ဝှား….. ချိုက ထမိန်တင် မဟုတ်ဘူး ။ ဘော်လီရော၊ အတွင်းခံပါ တစ်ခါထဲ ချွတ်ထားတာ။ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ရင်ဘတ်ကို အသာယှက်ထားရင်း ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်လည်း ပေါင်ဂွကြားကို အုပ်ထားတယ်။ ကျနော်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ခပ်မြန်မြန် ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။ အတွင်းခံပါ တစ်ခါထဲ ရောလိပ်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တာလေ။ အောက်က မာန်ဖီနေတဲ့ ညီတော်မောင်ကတော့ အောက်က တထောင်ထောင်နဲ့ပေါ့။

ကျနော့်ကို မျက်လုံးလေး ပြူးပြီးကြည့်နေတဲ့ ချိုကို ပွေ့ချီပြီး နှစ်ယောက်အိပ် မွှေ့ယာကြီးပေါ်ကို ပစ်ချလိုက်တယ်။ စပရိန် မွှေ့ယာဆိုတော့ ချို့ကိုယ်လုံးလေးက အိကနဲ ကျသွားပြီးတော့ ပြန်မြောက်တက်လာတာပေါ့။ ချိုလည်း ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ မွှေ့ယာကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ထောက်လိုက်တော့ သူအုပ်ထားတဲ့ ဟာလေးတွေ ပေါ်သွားတာပေါ့။

ကျနော်လည်း တစ်ခါထဲ သူ့အပေါ် ဒိုင်ပင်ထိုးပြီး မှောက်အိပ်လိုက်တယ်။ ကျနော် ချို့ကို အပေါ်ကနေ မိုးပြီးကြည့်ရင်း ချို့နဖူးလေးကို အသာနမ်းလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချို့နှုတ်ခမ်းပါးလေး…။ ချိုကတော့ ကျနော့် လည်ပင်းကို အသာလေး သိုင်းဖက်ထားတယ်။ ကျနော် လက်တစ်ဖက်ကို ချို့ ဘေးမှာ ထောက်ထားရင်း ၊ လက်တစ်ဖက်နဲ့ ညီတော်မောင်ကို အသာထိန်းပြီး ချို့ ညီမလေးတစ်လျှောက် အစုန်အဆန် ပွတ်တိုက် ပေးလိုက်တယ်။ တကယ်တော့ ချို ညီမလေးမှာ အရည်တွေ ထွက်နေပါပြီ။ ကျနော်ကသာ ပထမဆုံး တစ်ခေါက်ဆိုတော့ ကိုယ့်ချစ်သူ နာမှာစိုးလို့ လုပ်ပေးနေမိတာပါ။ ကျနော် အဲ့လို ပွတ်ပေးလိုက်တော့ ချိုလည်း အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပြီး သူ့တင်ပါးလေးကို ကော့ကော့တင်ပေးလာတယ်။

သူလည်း မရိုးမရွ ဖြစ်နေပြီဆိုတော့ ကျနော်ညီတော်မောင်ကို အသာ ထိုးထည့်လိုက်တော့ မဝင်ဘူးဗျာ…။ အပြင်ကို ချော်ပြီး ထွက်သွားတယ်။ ကျနော်လည်း နောက်တစ်ခေါက် သေချာတည့်ပြီး ထိုးထည့်တော့ ထိပ်ဖျားလေး ဝင်သွားတယ်။ ချို ကျနော့်ကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်က ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို ခပ်တင်းတင်း တွန်းပြီး…

“ မရဘူး…. နာတယ်… နာတယ်”

လို့ပြောတော့ ကျနော်လည်း ဇောချွေးတွေ ပြန်လာတယ်။ တကယ်တော့ ကျနော် အတွေ့မကြုံ မရှိသေးတာလည်း ပါတယ်။ ကျနော် တဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့ သွင်းရင်း တစ်ခါ ဖိသွင်းလိုက်တော့ ဖောက်ခနဲ မြည်ပြီး ကျနော့်ညီတော်မောင်က ချို့ညီမလေးထဲကို ကျွံဝင်သွားတယ်။ တည်းခိုခန်းကလည်း တိတ်နေတာဆိုတော့ အဲဒီ အပျိုမှေးပါးလေး ပေါက်သွားတဲ့ အသံလေးက ကျနော့်နားနဲ့ တကယ်ကို ကြားလိုက်မိတယ်။ ချို ပါးစပ်လေးဟပြီး

“ အာ့”

လို အော်ရင်း ခေါင်းလေး မော့လာတယ်။ ကျနော်ကတော့ ချို့နှုတ်ခမ်းကို ခပ်မြန်မြန်လေး ဖိဖိနမ်းရင်း အောက်က ညီတော်မောင်ကို အသာလေး ငြိမ်နေပေလိုက်တယ်။ ခဏလောက်နေမှ ချို့ တင်ပါးလေးတွေ ကော့ကော့ တင်ပေးလာတာနဲ့ ညီတော်မောင်ကို နည်းနည်းချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်နဲ့ အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တယ်။ တော်တော်လေးကြာတော့ ချိုလည်း ခံနိုင်လာတယ် ထင်ပါတယ်။ ကျနော် အသွင်းအထုတ်လုပ်တိုင်း အောက်က ကော့ကော့လာတာနဲ့ ကျနော်လည်း ချို့ နို့သီးလေးခေါင်း နီနီလေးတွေကိုလည်း အသာငုံ့ပြီးစို့ရင်း ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်လိုက်တယ်။

ချို့ ညီမလေးက တင်းပြီး ကြပ်နေတာပဲဗျာ..။ ဒါပေမဲ့ ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး။ ကျနော်လည်း စိတ်က ကြောက်နေတာနဲ့ ပြီးတဲ့ဆီကို မရောက်ဘူး ဖြစ်နေတာ။ ချိုနာသွားမှာစိုးတဲ့ စိတ်နဲ့ပဲ အသာလုပ်နေရင်းက သူကော့ကော့ တင်ပေးလာလို့ ကျနော်လည်း ခပ်မြန်မြန် ဆောင့်ပေးမိတာ။ ချို အသက်ရှူသံတွေ မြန်လာပြီး ကျနော့်ကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်လာတော့ ကျနော် ခပ်သွက်သွက် အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်တော့ ချို လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ရင်း ငြိမ်ကျသွားတယ်။ အဲ့တော့မှ ကျနော်လည်း ချိုသာပြီးသွားတယ် ကျနော် မပြီးသေးပါလားဆိုပြီး စိတ်ကို ညီတော်မောင်မှာထားပြီး လုပ်လိုက်တယ်။ ချိုကတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး ငြိမ်သွားပြီ။ ကျနော့်ကို ဖက်ထားတဲ့ လက်ကိုတော့ မလွှတ်သေးဘူး။

ကျနော် စိတ်ကို သွင်းပြီး ဆောင့်လိုက်တော့ မကြာပါဘူး။ ချို့ ညီမလေးက အရမ်းကြပ်တာနဲ့ပဲ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ တစ်ပတ်လောက် အောင်းထားတဲ့ အရည်တွေက ချို့ အသစ်စက်စက် အဖုတ်လေးထဲမှာ အပြည့်ပဲ။ အပြင်ကိုတောင် လျှံကျလာတယ်။ ကျနော် ချို့ဘေးမှာ အသာလှဲချရင်း ချို့ကို ကျနော့်ဘက်ဆွဲလှည့်ပြီး ရင်ခွင်ထဲမှာ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော့် အသက်နဲ့တမျှ ချစ်ရတဲ့ ကောင်မလေး…၊ ကျနော်နဲ့ အရင်းနှီးဆုံး အခြေအနေထိ ရောက်သွားခဲ့လို့လေ။

“ ချစ်တယ်….. ချိုရယ်…..”

ကျနော် သူ့ကို တိုးတိုးလေး ပြောရင်း ချို့နဖူးမှာ ကပ်နေတဲ့ ချွေးစလေးတွေကို တယုတယ သုတ်ပေးမိတယ်။

“ ချို….. နာနေလား…”

ကျနော်မေးတော့…

“ ပထမ ဝင်တုန်းကတော့ တော်တော်နာတယ်….။ နောက်ကြတော့ မနာတော့ဘူး … ” တဲ့။

“ ဒါဆို ကောင်းရော ကောင်းရဲ့လား” ဆိုတော့

“ အင်း…. အရမ်းကောင်းတယ်”

လို့ ပြန်ဖြေတယ်။ တကယ်တော့ ချိုရော ကျနော်ရော ကံကောင်းတယ်လို့ ပြောရမယ်။ ကျနော် တော်တော်နဲ့ မပြီးသွားတာက ချို့ကို ပထမဆုံး ဆက်ဆံတဲ့ အချိန်မှာ အပျိုမှေးလေးပေါက်လို့ နာယုံ မဟုတ်ပဲ တော်တော်လေး ကောင်းအောင် လုပ်ပေးနိုင်ခဲ့လို့လေ။

ကျနော် ချို့ကို ရင်ခွင်ထဲမှာ အတော်ကြာအောင် ဖက်ထားပြီး ချို့မျက်နှာလေးကို ကြည့်နေမိတယ်။ ချိုကတော့ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး မှိန်းနေတယ်။ သူလည်း တော်တော် ပင်ပန်းသွားပုံပါပဲ။ နာရီဝက်လောက် မှိန်းနေကြပြီးတော့မှ နှစ်ယောက်သား သန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်ပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။ ဟိုတယ်က ပြန်အထွက် ချိုလမ်းလျှောက်တာ ကွတကွတ ဖြစ်နေလို့ ကျနော်တောင် စမိသေးတယ်။ ချိုကတော့ မျက်စောင်းထိုးပြီးတော့ ကျနော့် ကျောပြင်ကို မနာအောင် ထုတာပေါ့။

အဲလိုနဲ့ ချို့ကို ပြန်ပို့ခါနီး ဆေးဆိုင်ဝင်ပြီး တားဆေး ဝယ်ပေးလိုက်မိသေးတယ်။ တစ်လုံးကို ချက်ချင်းတိုက်ပြီး နောက်တစ်လုံးကိုတော့ အိမ်ပြန်ရောက်မှ သောက်ဖို့ ပေးလိုက်တယ်။ လက်မထပ်ခင် မဖြစ်သင့်တာတွေ မဖြစ်ရအောင် ကြိုတင်ကာကွယ်ရမယ် မဟုတ်လား။ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်လုံး ပညာကို ဆုံးခန်းတိုင်အောင် သင်ရသေးတာ မဟုတ်တော့ လွန်လွန်ကျူးကျူး မဖြစ်သင့်သေးဘူးလေ။

ဒီတစ်ခေါက် ကျနော် အိမ်ပြန်လာတော့ ချို့ကို ပိုပြီး လွမ်းလာတယ်။ ချိုနဲ့ ကျနော်လည်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပိုပြီး ချစ်လာသလိုပဲ။ အဲ့လိုနဲ့ အစရှိသွားတော့ ကျနော် ချို့ဆီရောက်တိုင်း ဟိုတယ်ခန်းထဲမှာပဲ အချိန်ဖြုန်းဖြစ်တာ များတယ်။ ဟိုဟာလုပ်တော့လည်း ပထမ စလုပ်တုန်းကလို ရိုးရိုးမဟုတ်ဘူး။ ပက်လက်၊ မှောက်ရက်၊ လေးဘက် ၊ မတ်တပ် ပုံစံအစုံပဲ။

ချိုက ကျနော့်ကို တအားချစ်တယ်။ စိတ်ကောက်တယ်လို့လည်း သိပ်မရှိဘူး။ တော်တော်လေးလည်း နားလည်ပေးနိုင်တယ်။ ကျနော့်အပေါ်လည်း အရမ်း အလိုလိုက်တယ်။ ကျနော် ချိုနဲ့ ချစ်သူဖြစ်ရတဲ့ အတွက် ကမ္ဘာပေါ်မှာ ကံအကောင်းဆုံး လူသား တစ်ယောက်လို့တောင် ထင်မိသေးတယ်။

အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲ မမျှော်လင့်ထားတဲ့ အဖြစ်အပျက် တစ်ခုက ဖြစ်လာတယ်။ ကျနော်နဲ့ ချို အဆုံးစွန်အထိ ရင်းနှီးပြီးသွားလို့ တစ်နှစ်လောက်ကြာတဲ့ အချိန်မှာပေါ့။ ထုံးစံအတိုင်း ကျနော် ပြင်ဦးလွင်သွားတော့ ကျနော်နဲ့ချို သွားနေကြ ဟိုတယ်လေးကိုပဲ သွားဖြစ်တယ်။

ကျနော် ချိုနဲ့ တွေ့ပြီးလို့ ညနေစောင်းတော့ ချို့ကျောင်းကို လိုက်ပို့ပြီး အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ်။ ညရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဖုန်းဆက်တော့ ချို့ဖုန်းက စက်ပိတ်ထားတယ်တဲ့…။ ကျနော်နဲ့ ချို ရည်းစားဖြစ်တာ တစ်နှစ်ကျော်ကြာပြီ။ တစ်ခါမှ စက်ပိတ်တယ်လို့ မကြုံဖူးဘူး။ တစ်ခါတလေ သူတို့မြို့မှာ ဖုန်းလိုင်းမကောင်းလို့ ဆက်လို့ မရရင်တောင် ချိုက သူ့အိမ်က ကြိုးဖုန်းနဲ့ ကျနော့်ကို ခိုးဆက်ပြီး ဖုန်းလိုင်းတွေ ပျက်နေတဲ့အကြောင်း ပြောတတ်တယ်။ အခုတော့ မနက်ကမှ အကောင်းကြီးကို အခု ဆက်သွယ်လို့ မရတော့ဘူး ဖြစ်နေပြီ။

သူ့ အိမ်က ကြိုးဖုန်းနံပါတ်ကို သိပေမဲ့လည်း ကျနော် မဆက်ရဲဘူး။ သူ့မိဘတွေ သိသွားမှာစိုးလို့။ တစ်နေ့ပြီး … တစ်နေ့ ကုန်လာတယ်…။ တစ်နေ့ပြီး … တစ်နေ့ ကုန်လာတယ်…။ ချိုရဲ့ဖုန်းက စက်ပိတ်ထားပါသည် ချည်းပဲ အော်နေတာ သုံးရက်လောက်ရှိပြီ။ ကျနော် ရင်တွေ ပူလာတယ်။ ချို ဘာများ ဖြစ်နေလို့လဲပေါ့။ နေများ မကောင်းဘူးလား။

ကျနော့်ဆီကို ဖုန်းနံပါတ် အသစ်တစ်ခု ဝင်လာတယ်။ ချိုများ ဖြစ်နေမလားဆိုပြီး ဝမ်းသာအားရ ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ…။ ကျနော် အရမ်းလွမ်းနေရတဲ့ ချစ်သူ ချို…။

“ လွမ်းလိုက်တာ ကိုရယ်…”

ချို့အသံက တိုးတိုးဖျော့ဖျော့လေး။

“ ချိုရယ်… ကိုယ့်မှာ စိတ်ပူလိုက်ရတာ…။ ချိုများ နေမကောင်းဘူးလားလို့…”

“ လူက နေကောင်းပါတယ်၊ စိတ်က နေမကောင်းဘူး ဖြစ်နေတာ..”

“ ဘာလို့လဲ… ”

ကျနော် အလောတကြီး မေးမိတယ်။

“ ကိုနဲ့ တည်းခိုခန်းက ထွက်လာတာကို အဖေ့ သူငယ်ချင်း တစ်ယောက်က မြင်သွားတယ်။ အဲ့ဒါ အိမ်ကို ချက်ချင်းဖုန်းဆက်ပြီး တိုင်တော့ ချိုနဲ့ကို တည်းခိုခန်းလာတာ ဖေဖေ သိသွားတယ်။ ချိုလည်း မဟုတ်ပါဘူးလို့ ငြင်းတာ မရဘူး။ ဖေဖေက တည်းခိုခန်းမှာ တည်းခိုသူ စာရင်းကို သွားတောင်းကြည့်တော့ ချို့နာမည် ရေးထားတာလေ၊ ဘယ်လိုလုပ် ညာလို့ရတော့မှာလဲ။ အဲဒါ အခု ချို့ကို အိမ်က သဘောတူထားတဲ့ သူနဲ့ ပေးစားတော့မယ် ပြောနေတယ်။ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ….”

ကျနော် ဖုန်းကို ကိုင်ရင်း တော်တော်လေး တွေဝေသွားတယ်။ တကယ်တော့ အခုချက်ချင်း ချို့ကို ခိုးပြေးဖို့အထိ ကျနော့်ဘက်က အဆင်မပြေဘူး။ ကျနော် မိန်းမယူမယ် ဆိုရင်လည်း အိမ်က ဘယ်လိုမှ သဘောတူမှာ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်ရော… ချိုရော အသက်က ငယ်ငယ်လေးတွေ ရှိသေးတယ်။ မိဘ ရင်ခွင်ကို စုံကန်ပြီး ထွက်ခွာသွားဖို့ ကျနော့်ဆီမှာ ဘယ်လိုမှ အခြေအနေ မရှိသေးဘူးလေ။

“ ချို့ကို နောက်တစ်ပတ်လောက်နေရင် ပေးစားတော့မယ်။ အဲဒီတော့ ကို ချို့ကို တကယ်ချစ်ရင် လာခိုးပါ….။ ချိုကတော့ စွန့်စားရဲတယ် ကိုရယ်…။ ကိုယ့်ကို ဘဝတစ်ခုလုံး ပုံအပ်ပြီး ချစ်ခဲ့ရပြီပဲ…။ တစ်ခုခု ဆက်သွယ်ချင်ရင် ဒီဖုန်းနံပါတ်က ချိုရဲ့ သူငယ်ချင်း ဖုန်းနံပါတ်။ သူ့ကို ပြောထားလို့ ရတယ်။ ဒါပဲနော်…. ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်…”

ချို ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဖုန်းချသွားတယ်။ ကျနော် ဘာမှ ပြန်မပြောဖြစ်လိုက်ဘူး။ ဖုန်းကိုကိုင်ရင်း ကျနော် ငေးကြောင်နေမိတယ်။ ချို ဖုန်းချသွားတာတောင် သတိမထားမိအောင်ပါပဲ။ ကျနော် တစ်ညလုံး အိပ်လို့ မပျော်ဘူး။ အိမ်ကနေဆင်းပြီး ချို့ကို သွားခိုးရမလား၊ ချိုနဲ့ ချိန်းထားတာ မသွားပဲ နေရမလားဆိုတာကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် တွေးနေမိတယ်။

မနက် မိုးလင်းခါနီးမှာပဲ ကျနော် ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင်မာမာ ချလိုက်တယ်။ ကျနော်ရော ချိုရော ငယ်သေးတယ်။ အဓိကက ကျွန်တော် ချို့ကို တင့်တောင့်တင့်တယ် ထားနိုင်တဲ့ အခြေအနေ မရှိသေးဘူး။ ကျနော့်အဖေနဲ့ အမေရဲ့ စိတ်ကိုလည်း ကျနော်သိတယ်။ သူတို့က ပြောတဲ့အတိုင်း တကယ်လုပ်တတ်တယ်။ ကျနော် မိန်းမယူမယ်ဆိုရင် ဘယ်လိုမှ လက်ခံမှာ မဟုတ်ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ ကျနော့် လက်ကိုင်ဖုန်းကို ပိတ်ထားလိုက်ပြီး ကျနော် အိပ်ဆေးသုံးလုံးလောက် သောက်ပြီး အိပ်လိုက်တယ်။

“ ချိုရေ…. အိပ်မက်ထဲ အထိတော့ ကိုယ့်ကို စိတ်မနာပါနဲ့ကွာ…။ အိပ်မက်ထဲမှာတော့ ချိုနဲ့ကို ချစ်သူတွေအဖြစ် ရှိနေပါရစေ…”

ချို လာခိုးခိုင်းတဲ့ တစ်နေ့လုံး ကျနော် အိပ်ဆေးသောက်ပြီး အိပ်နေမိတယ်။ တစ်ပတ်လုံးလုံး ကျောင်းလည်း မသွားဖြစ်ဘူး။ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး အိမ်ကို ပြောထားလိုက်တယ်။ ဖုန်းလည်း တစ်ပတ်လုံး ပိတ်ထားမိတယ်။ မနက်တိုင်း လာပို့တဲ့ သတင်းစာကိုတော့ အပြန်ပြန် အလှန်လှန် ဖတ်ဖြစ်တယ်။

ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ…. တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ လက်ထပ်မင်္ဂလာ ကျေးဇူးတင်လွှာ ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်လေးကို သတင်းစာထဲမှာ တွေ့တယ်။ အဲဒီအောက်မှာတော့ ချို့နာမည် လှလှလေး ပါလာတယ်။ ကျနော် အောက်က ရေးထားတဲ့ စာသားတွေကို ဆုံးအောင် မဖတ်ဖြစ်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ကျနော့်မျက်လုံးမှာ မျက်ရည်တွေနဲ့ ပြည့်နေလို့ ဘာမှမမြင်ရတော့ဘူးလေ…။

“ ကိုယ့်ကို ခွင့်လွှတ်ပါ ချိုရယ်….။ နှစ်ယောက်လုံး ကောင်းဖို့ အတွက်ပါ”

အဲ့ဒီသတင်းစာ ဖြတ်ပိုင်းလေးကို ကျွန်တော် သိမ်းထားမိတယ်။ တော်တော်လေးကြာလို့ အတော်အသင့် တည်ငြိမ်သွားတော့မှ ပြန်ဖတ်မိတော့ ချိုနဲ့ လက်ထပ်သွားတဲ့သူက ချိုထက် အသက်ကြီးတယ်။ ဗိုလ်ကြီး တစ်ယောက်ပဲ။ ချိုလည်း ဗိုလ်ကတော် ဖြစ်ပြီပေါ့။ ကျနော်နဲ့ ရတာထက်စာရင်တော့ အများကြီး အဆင်ပြေမှာပါ။ ကျနော်နဲ့ ရရင် ဘယ်သွားပြီး ဘာကို လုပ်ကိုင် စားရမှန်းမှ မသိတာမလား။ နှစ်ယောက်လုံး ပန်းကောင်း အညွှန့်ကျိုး ဆိုသလို ဖြစ်မှာလေ။

ကျနော် ပြင်ဦးလွင်ဆိုတဲ့ မြို့နာမည်ကို ကြားတိုင်းရင်ထဲမှာ တစ်ဆစ်ဆစ် နာမိတယ်။ အိမ်မှာ ချိတ်ထားတဲ့ ပြက္ခဒိန်မှာတောင် ပြင်ဦးလွင် ရှုခင်းတွေပါရင် ဖြုတ်သိမ်းမိတဲ့ အထိပဲ…။ ကျနော့် ဆုံးဖြတ်ချက် မှန်လား၊ မှားသလားဆိုတာတော့ အခုချိန်ထိ ဝေခွဲမရသေးဘူး။ ကျနော် ထင်တာတော့ ကျနော် အကောင်းဆုံး လုပ်ခဲ့တယ် ထင်တာပါပဲ။

အဆိုတော် ရဲသွင် ဆိုထားတဲ့ စွန့်စားမဲ့ အချစ်ဆိုတဲ့ သီချင်းကို ကြားမိတိုင်း ကျနော့်ကို လှောင်နေသလားလို့တောင် ခံစားရတယ်။ ဟဲလေးနဲ့ နီတာ ပြန်ဆိုထားတဲ့ အဲဒီသီချင်းကို အိမ်ရှေ့က ဖြတ်သွားတဲ့ ထီလှည်းတွေမှာ ဖွင့်သွားရင်တောင် ကျနော် နားပိတ်ပြီး အိမ်ထဲက မူးရူးထိုး ပြေးဝင်လေ့ရှိတယ်။ ကျနော့် ရင်တွေ နာလွန်းလို့ပါ….။

အရမ်းချစ်ခဲ့ပါတယ်…။ ပြင်ဦးလွင်သူလေး ချိုရယ်……။




........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။