နေတက်ရင် ကျေနပ်စရာပါ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - မန်းကျော်ရှိန် (M.A)
ကိုနေဝင်းတို့ ငယ်ငယ် က အဟဲ အာလူး စိုက်တော့မယ်။ ငယ်ငယ်က ဆိုပေမယ့် အဲဒီခေတ်ကို နဖူးတွေ၊ ဒူးတွေ သိမီလိုက်သူတွေက နေဝင်းတို့ ထက် ပို စီနီယာကျတဲ့ အကိုကြီးတွေ ၊ အမကြီးတွေ ၊ ဦးလေး၊ဒေါ်လေးတွေပါ။ အဲဒီအချိန်တုန်းက မြန်မာပြည်မှာဖျော်ဖြေရေး ကဏ္ဍ မှာ ရုပ်ရှင်၊ တီဗွီ၊ ကက်ဆက်၊ ရေဒီယို ၊ စတိတ်ရှိုး ၊ ဇာတ်ပွဲ ဒီလောက်ပဲ။ နေဝင်းတို့ကလေးဘဝက ရပ်ကွက်တိုင်း စာအုပ် အငှားဆိုင်၊ ကက်ဆက်တိတ်ခွေ အငှားဆိုင်လေးတွေ ရှိခဲ့တာ လွမ်းမိသေး။ ခုခေတ်လို Audio book ချန်နယ်တွေလည်း မရှိ။ ကိုယ့်ဘာသာ စာအုပ်တွေ ရှာဖတ်ရတာ။ ထားပါတော့ ဒီအကြောင်းတွေ ပြောနေရင် ဆုံးနိုင်ဖွယ် ရှိတော့မှာ မဟုတ်ဘူး။
.........................................................................................................
တနေဝင်လို့ တမိုးချုပ်ခဲ့ပြန်ပြီ။ ဒီတော့လည်း ကိုနေဝင်းနဲ့ မတင်မာ တို့လည်း ဘုန်းလကျ်ာ အုန်းစက်ရာ အိပ်ယာထက် ရောက်နေကြပြီ။ မအိပ်ခင် စကားလေးတွေ ရောက်တက်ရာရာ ပြောကြတာပေါ့။ လင်မယားကိစ္စကလည်း အိမ်ထောင်သက်လေးတွေ ကြာလာတော့ ညတိုင်း မလိုးဖြစ်ကြတော့ပါဘူး။ မိန်းမကလဲ လက်ထဲဖုန်းနဲ့ သူကြည့်ချင်ရာတွေ ကြည့်၊ ကျွန်တော်ကလဲ ဖုန်းနဲ့ပဲပေါ့။ ကိုယ်ကြိုက်တာကို ကိုယ်ပွတ်နေကြရင်း တခွီးခွီးနဲ့ မိန်းမဖြစ်သူ မတင်မာ ဆီက အသံထွက်လာပါရော။
“ မိန်းမ ဘာတွေ သဘောကျနေတာလဲ ”
“ ဒီမှာ ဆိုပြီး သူ့ဖုန်းလာပြတယ် ”
ဖုန်းထဲမှာ တစ်တော့ ဖိုင်လေး တခုမှာ အကယ်ဒမီပေးပွဲ ညက ထင်တယ်။ ပြောနေတဲ့စကားက ဒီ နေဝင်း ဆိုတဲ့ ကလေးမလေးဟာ...... တဲ့။ သောက်ဂွ။ အကယ်ဒမီ ရသွားတဲ့ နေဝင်းကို မိန်းကလေးထင်ပြီး ရမ်းဖြီးနေတာလေ။
“ ယောင်္ကျားလဲ နေဝင်း ပဲနော်၊ မိန်းမ ဖြစ်သွားဦးမယ် ခစ်ခစ် ”
“ ဒီက နေဝင်း က အစစ်နော် ကျား စစ်စစ် ၊ ဇွတ်ကျား မဟုတ်ဘူး ”
ပြောပြီး မတင်မာကို ခွလိုက်တော့ ၊ မတင်မာက
“ သိပါ့တော်၊ ညတိုင်း တိုက်ချင်နေတဲ့ လီးဓါပြကြီး၊ ခစ်ခစ်၊ ဒါနဲ့ ရှင့် အဖေ အမေက ဒီနာမည်ဘာလို့ ပေးခဲ့တာလဲ၊ နေဝင်း တဲ့ ဟွန်း၊ သမ္မတကြီး ဦးနေဝင်း ကို သဘောကျလို့လား၊ ရုပ်တူလို့လား၊ မတူပါဘူးနော်၊ နှာဘူး ကျတာတော့ တူမှာပေါ့၊ ဦးနေဝင်းကြီးက အဲဒီကိစ္စ နာမည်ကြီးတယ် ”
“ ငါ့ကို ဒီနာမည်ပေးတာ အဖိုးဟ၊ အဖိုးက ကောလိပ်ဂျင်နေဝင်း သိပ်ကြိုက်တာ၊ ဒါကြောင့် သူကြိုက်တဲ့ မင်းသားနာမည် ပေးခဲ့တာ။ ပြောင်းချင်တာပေါ့၊ သူငယ်ချင်းတွေက ချဉ်ပက်ကြီး ဦးနေဝင်းကြီး တင်းကြတိုင်း ငါ့ကို ရောကျိတ်တာ ငါလိုးမ နေဝင်း တဲ့ ဟားဟား၊ ငါ့မှာ အဖေ တွေကို ပေါလို့၊ ငါ့အမေတော့ မသက်သာဘူး ”
“ မင်းသား နေဝင်း အကယ်ဒမီ ရတာ အတိတ်၊နိမိတ် အရ မကောင်းဘူး မိန်းမရဲ့ ”
“ လုပ်ပါဦး အယူတော်မင်္ဂလာ ဦးနိုး ရဲ့ ”
“ ယနေ့ ကမောက်ကမ ဖြစ်နေတဲ့ အခင်းအကျင်းဆိုးကြီးဟာ ဦးနေဝင်းကြီးက စခဲ့၊ မြစ်ဖျားခံခဲ့တာလေ၊ ခု ကြည့် ဒီနှစ် နေဝင်း နာမည်နဲ့ကောင်က အကယ်ဒမီ ထရတော့ အင်း ငါ့အထင်တော့ ”
“ ဟော ရှင်နော် အိပ်ယာထဲ နိုင်ငံရေးတွေ ပါလာပြန်ပြီ၊ ဟိုတလောကလို ညစာ (၁) လလောက် ဖြတ်ထားလိုက်လို့ ငတ်နေမယ် ”
“ မလုပ်ပါနဲ့ မ ရယ်၊ အဲဒီရက်ပိုင်းက အေးတာကလဲ လွန်ပါရော၊ ငါ့မှာ မိန်းမ လဲ မဖက်အိပ်ရနဲ့ ”
“ နဲနဲတော့ ပြောမယ်ဟာ ”
“ ဆိုပါဦး ”
“ ဦးနေဝင်းကြီးက ပြောဖူးတယ်တဲ့၊ စာအုပ်တွေထဲတော့ မပါပါဘူး၊ တဆင့်စကားပေါ့၊ ငါက တိုင်းပြည် အုပ်ချုပ်ချင်အားကြီး လို့ အုပ်ချုပ်နေတာ မဟုတ်ဘူးတဲ့၊ ငါမှ မအုပ်ချုပ်ရင် ဘယ်သူများ ရှိလို့လဲ တဲ့ ၊ ခုဆို လွတ်လပ်ရေး ရအောင် အရေးကြီး ကဏ္ဍမှာ ပါဝင်ခဲ့တဲ့ ရဲဘော်သုံးကျိတ်ဝင်တွေ အကုန်လုံး တောခိုပြီး တောထဲ ရောက်ကုန်တော့၊ မြို့မှာ ငါပဲ ကျန်တာလေ၊ ဒီတော့ ငါပဲ အုပ်ချုပ်ရမှာပေါ့ တဲ့ ဟားဟား၊ သူပြောတော့လဲ ဟုတ်တုတ်တုတ် ”
“ ဟုတ်သလိုလိုပဲ နော်၊ သူပဲ ကျန်ခဲ့တာလေ ”
“ နောက်ကြားဖူးတာ ရှိသေး၊ အတိတ် ၊ နိမိတ်နဲ့ ဆိုင်တာလေး၊ ခု အဲဒီ နိမိတ် အတိုင်း ဖြစ်နေတာ ”
“ အင်း ”
“ အစိုးရ တရပ် တက်တိုင်း ဖူးစရာဘုရား တစ်ဆူ တိုးတာ မြန်မာပြည်မှာ ကလင်တာကျပဲ။ ဦးနေဝင်းကြီးက လည်း မဟာဝိဇယ စေတီ တည်ခဲ့တာပဲ။ ဘုရားတည်ဖို့ မြေနေရာညှိ၊ မြေသန့်၊ ရာဇမတ်တွေ ဘာတွေ ကာထားပြီး အစောင့် အကြပ်တွေ အများကြီး ချထားတဲ့ ကြားက ဖြစ်ခဲ့တာ၊ နောက်နေ့မနက် ဦးနေဝင်းကြီးက ဘုရားတည်မယ့် နေရာကို လာမှာဆိုတော့ လူခြုံရေးတွေ ဆိုတာ အထူးကို ချထားတာပေါ့၊ ခွေးတောင် ဖြတ်မရအောင် ချထားတာ၊ အဲဒီ မနက်စောစော မှာပဲ ဘယ်ကမှန်းမသိတဲ့ ခွေးလေခွေးလင့်မ တကောင်က အဲဒီ ရာဇမတ်ကာထားတဲ့ နေရာကြီးမှာ သားလာပေါက်နေတာ တဲ့။ ခု ထိ စစ်ခွေး စစ်ခွေး ဆိုပြီး စစ်ခွေးလက်အောက်က ကို မလွတ်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေတာ အဲဒီနိမိတ်ကြောင့်ပဲထင်တယ် ”
“ ဒါတော့ ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ခုပဲ ကြည့်လေ၊ စစ်မှုထမ်း ဥပဒေ တဲ့၊ ပွတ်လောကို ရိုက်လို ”
“ ဟားဟား ရယ်တော့ ရယ်ရသား၊ စစ်သားတွေကို အမျိုးမျိုး ဆဲဆို၊ ရိုင်းစိုင်း၊ အပုတ်ချနေသူတွေက စစ်မှုထမ်းရမယ်လဲ ဆိုရော ၊ အသံလေးပဲ ကြားရသေးတာနဲ့ ပြေးကြ လွှားကြနဲ့ အိပ်မပျော်၊ စားမဝင်တွေကို ဖြစ်လို့၊ ဂျင်း သတင်း ဌာနတွေကလဲ အဲဒါနဲ့ ပက်သတ်ပြီး ဂျင်းတွေ ပိုထဲ့နေတော့ ပွတ်ပွတ်ကို ညံလို့။ အင်း အမုန်းတရား အာဃာတ ကြီးလွန်းနေတော့လဲ ခေတ်ပညာတွေ တက်ထားကြပေမယ့် ဖြစ်နိုင်၏မဖြစ်နိုင်၏ မသုံးသပ်နိုင်တော့ဘူး၊ အကုန်ယုံတော့တာပဲ ”
ဒီတော့ မိန်းမ က စစ်ခွေးလို့ပြောခဲ့ပြီး၊ စစ်တပ်ကို မုန်းနေသူ ဖြစ်ပေမယ့် ခုနောက်ပိုင်းတော့ ဂျင်း သတင်းတွေ အဖတ်များလာတော့ သဘောတော့ ပေါက်စ သိလာပါပြီ။
“ စစ်သား အတင်းစုခံရတာက ခုမှအဆန်းလုပ်လို့၊ မိန်းမတို့ အဖေရဲ့ အဆက်အနွယ် အမျိုးတွေက ကော်သူလေး ခေတ်ကို ကောင်းကောင်းမီခဲ့သူတွေ၊ ကေအင်ယူ စစ်သားလုပ်ရမှာ စိုးလို့ သားရှင်တွေက သူတို့သားကို ကိုရင်ဝတ်၊ မြို့က စာသင်တိုက်တွေ ပို့ထားတာ၊ ခုဆို သာသနာဘောင်မှာ တချိုုပျော်သွားပြီ၊ စာတက်ပေတက် ဆရာတော်တွေတောင် ဖြစ်နေကြပြီ၊ ခစ်ခစ်၊ မ တို့ သွားသွားနေတဲ့ ကျောင်းက ဆရာတော်လေ သူက ကရင်ပြည်နယ်ဇာတိပေါ့။ မ ကလဲ ကရင်သွေး ပါမှန်းသိတော့ ဆရာတော်က တခါတခါ မိန့်သေး၊ ငါတို့က ဗိုလ်မြ သာသနာပြုခဲ့လို့ ဘုန်းကြီးဖြစ်ရတာ တဲ့၊ မဝတ်ချင်ပေမယ့် ယောင်္ကျားလေးဆို ကရင်စစ်သား လုပ်ရမှာမို့ ဝတ်ခဲ့ရတာတဲ့။ ခုတော့ ဒကာကြီး ဗိုလ်မြ ကို ကျေးဇူးတင်ရမယ်၊ သူက ခရစ်ယာန်ဘာသာကို သက်ဝင်ယုံကြည်ပေမယ့် သွယ်ဝိုက်တဲ့ နည်းနဲ့ ဗုဒ္ဓသာသနာကို ကူညီသွားတာ ဟဲ့ တဲ့ ”
“ ဟား ဟား ဟုတ်သားပဲ မိန်းမရဲ့၊ ခု ခေတ် တော်လှန်နေတဲ့ ကောင်တွေကတော့ ကွာ ၊ ဘုန်းကြီးပါ ဒလန် ဆိုပြီး သတ်နေတာ၊ ရိုင်းလိုက်တဲ့ အညာသားတွေ၊ ဟိုရက်က ထိုင်းရောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်းကတောင် ပြောနေသေးတယ်။ သူ အယုဒ္ဓယ မြို့ဟောင်း သွားလည်တော့ ဘုရားပျက်တွေမှာ ဒီဟာတွေကို မြန်မာပြည်က ဦးအောင်ဇေယျ က ဖျက်ဆီးခဲ့တာလို့ ကမ္ဗျည်း ထိုး ကျောက်စာတွေမှာ ရေးထားတာ တဲ့။ အရင်ကတော့ အဲဒီ စာတွေ ရေးထိုးထားတဲ့ ဘုရားဝန်းက ကျောက်စာတွေဖတ်မိတိုင်း ဒါ သက်သက် ဗမာကို နှိမ်ချ ရေးထိုးထားတာပဲ လို့ပေါ့ ကွာ၊မခံချင်ဘူးပေါ့။ ဦးအောင်ဇေယျကလဲ ဗုဒ္ဓဘာသာ အညာသားလေး ၊ စေတီ ၊ ပုထိုးတွေ ဖျက်မလားပေါ့၊ ခုတော့ အညာဘက်မှာ ဘုန်းကြီးတွေ အသက်ခံရ၊ ကျောင်းတွေ မီးရှို့ခံရ၊ ဘုရား ဌာပနာတွေ ဖောက်တာတွေ ကြားရတော့မှ ငါ့စိတ်ထဲ ငါလိုးမ အညာသားတွေ ၊ ထိုင်းတွေ ရေးထိုးထားတဲ့ ကျောက်စာတွေဟာ ဖြစ်နိုင်တာပေါ့ လို့ တွေးမိတော့တာတဲ့ ”
ဒီတော့ မိန်းမကလည်း
“ ခေတ်အဆက်ဆက် တော်လှန်ရေး သမိုင်းမှာ ဘာသာ၊ သာသနာ ကို ထိခိုက်လာရင်တော့ အနှေးနဲ့ အမြန် ကျဆုံးတက်တာပဲ
“ ဒါနဲ့ မိန်းမ ၊ မိန်းမ အဖေနဲ့ အမေက ကရင်ပြည်နယ်ကနော်၊ တခေါက်မှလဲ သွားပြန်မလည်ကြဘူးလား ”
“ အင်း အဖေဘက်ရော၊ အမေဘက်ရော အမျိုးတွေက ကရင်ပြည်နယ်ဘက် သိပ်မရှိကြတော့ဘူး၊ အကုန် ရန်ကုန် မှာ အခြေချနေတာ၊ အဖေက လဲ ကရင်စစ်သား လုပ်ရမှာမို့ ကိုရင်ဝတ်၊ ရန်ကုန် စာသင်တိုက်မှာ နေတာပေါ့၊ လူပျိုပေါက် အရွယ်ဖြစ်တော့ ၊ မပျော်တော့ဘူးလေ၊ ဒီတော့ ရွာပြန် လူထွက်၊ ဒီတော့ မိဘတွေ ပြူးပြူးပြာပြာတွေ ဖြစ်ပြီး အမျိုးနဲနဲဝေးတဲ့ အမေ နဲ့ မြန်မြန်ပေးစားပစ်တာ၊ အိမ်ထောင်ကျသွားရင် စစ်သားမကောက်တော့ဘူးလေ၊ နောက်တော့ ရန်ကုန်တက်လာကြပြီး အခြေတွေကျကုန်တာပေါ့ ”
ဒါကြောင့် အဖေနဲ့ အမေက စကားများတိုင်း အဖေက အမေကို
“ နင့်ကို ငါမချစ်ဘဲ ယူရတာ၊ ငါ စစ်သား မလုပ်ချင်လို့ ”
အမေကလဲ
“ မချစ်လို့ဘဲနော် ဟင်း မပြောချင်ဘူး ပါးစပ်ကသာ မချစ်ဘူး မချစ်ဘူးနဲ့ ည ကျရင်တော့ ဟွန်းကလေးတွေ ရှေ့မို့ မပြောချင်ဘူးနော် ”
“ ဟုတ်တယ်လေ မချစ်လို့ပဲတော်တော့တယ်၊ အဖေနဲ့ အမေ မွေးပြစ်တာ ကလေး (၆) ယောက်၊ ခ်ခ် ၊ ကလေးတွေများတော့ မ တို့ ငယ်ငယ်က အတော် ခြွေခြွေတာတာ နဲ့ အမေရော၊ အဖေရော အတော် ရုန်းကန်ခဲ့ရတာ၊ သားသမီးတွေ အချစ်ရေး ၊ အိမ်ထောင်ရေးမှာ အထူးလွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတယ်။ ကိုယ်ချင်းစာလိုတဲ့၊ ဘယ်လောက် ခေတ်စံနစ်ကို စိတ်နာလဲ မသိ၊ မ တို့ကို အမိုး၊ အပါး လို့တောင် ခေါ်ခွင်မပေးဘူး၊ အဖေ၊ အမေ ပဲ ခေါ်တဲ့ ”
“ မိန်းမကလဲ ခလေးမွေးတာက ချစ်တာ၊ မချစ်တာနဲ့ မဆိုင်ဘူးလေ၊ အချစ်နဲ့ လိင်ကိစ္စက တခြားစီပဲ၊ မချစ်ဘဲလဲ လိင်ကိစ္စ လုပ်နိုင်တာပဲလေ၊ ကြေးစားမလေးတွေ ဆို မချစ်လဲ အလိုးခံရတာလေ၊ အလိုးခံနေရတိုင်း ချစ်ရမယ်ဆို ဘယ်လွယ်မလဲ ”
“ ဟုတ်တယ်နော် ကို ခစ် ခစ် ”
“ ဟော ဘာတွေ အတွေးပေါက်ပြီး ရယ်နေတာတုန်း ”
“ အမေ ပြောခဲ့တာကို ပြန်သတိရလို့၊ အမေက ခဏခဏပြောနေတာလေ၊ မချစ်ဘူး မချစ်ဘူး နဲ့ ညကျရင်တော့ ဟွန်း ဆိုတာ ဘာလဲ ဟင် ၊ အတင်းမေးတော့ ၊ အမေက စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ဟဲ့ ညကျရင် အလိုးက မပြတ်ဘူးလို့ ပြောတာဟေ့ ကဲ ... တဲ့၊
“ မ အဖေက ငထန်ပေါ့ ”
“ ဟွန်း သူများ အဖေကိုနော် အဟီး၊ ထန်တာတော့ ထန်တယ် ကို ရဲ့၊ ပြောပြရမလား ၊ မ ကိုတော့ အထင်မသေးရဘူးနော် ”
“ အင်းပါ ၊ကိုလဲ အဲ ဒီ ဖီးလ် ရှိတာပဲ၊ ပြောပြမယ်၊ မ, အရင်ပြော ”
“ မ မှာ လဲ အင်းစင်းဖီးလ် ရှိနေသလိုပဲ၊ မ စိတ်သိပ်မပါတဲ့ အခါဆို မ မြင့်ခဲ့ရတဲ့ ဟာလေး ပြန်စဉ်းစားမိရင် စောက်ရည်တွေ စိမ့်လာရော ”
“ မ , က အိမ်မှာ အကြီးဆုံး၊ အဲဒီနေ့က သောကြာနေ့၊ မိုးတွေကလဲ အရမ်းရွာနေတာ၊ အေးစိမ့်နေရော၊ အခြား ညီမတွေ မောင်လေးတွေက ကျောင်းသွားနေတယ်၊ ရာသီလာခါနီးရက်မို့ မအီမသာ ဖြစ်နေတော့ ကျောင်းလဲ မသွားချင်၊ စိတ်ထဲလဲ နောက်နေ့စနေ ဆိုတော့ မသွားတော့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး အိပ်နေတာ၊ မ က အခန်းထဲမှာ၊ မ တို့ အိမ်က အဲဒီတုန်းက ကြို့ကုန်းမှာ ထရံကာ ၊ မိသားစုများတော့ အခန်းကိုယ်စီ မရကြဘူး၊ မိန်းကလေးတွေက တခန်း၊ မောင်လေးတွေကတော့ အိမ်ရှေ့ ခန်း မှာပဲ အိပ်ကြရတာ၊ အဖေနဲ့ အမေရဲ့ ခြေရင်းဘက်ကပေါ့၊ အပြင် ဘက်က အဖေ့အသံကြားရတယ် ”
“ မိန်းမ ဒီနေ့ အလုပ်မသွားဘူးကွာ မိုးကအေးစိမ့်နေတာပဲ ၊ အိမ်မှာပဲ နှပ်မယ် ”
“ တော့် သဘောလေ၊ နားချင် နားလိုက်ပေါ့၊ ဒီတရက်၊ ကျွန်မတောင် ချက်ပြီး ပြုတ်ပြီး ရေချိုးရ ကောင်းမလား မကောင်းမလား စဉ်းစားနေတာ အေးစိမ့်နေရော ”
မ လဲ စိတ်ဝင်စားလို့ မ အခန်းက ထရံပေါက်ကနေ ကပ် ချောင်းကြည့်တော့ ၊ ဟုတ်တယ် အမေက ထမီရင်လျှားနဲ့၊ အဖေက အလုပ်သွားခါနီး အမေကြွေးတဲ့ နံနက်စာကို စားနေရင်း မတ်တပ်ရင်းရင်း အမေ့ကို နောက်က သိုင်းဖက်ပါလေရော၊
“ တော်နော် နေ့လည်ဘက်ကြီး ”
“ မိန်းမကလဲ ဘယ်သူမှ မရှိဘူးလေ၊ မိုးကလဲ အေးနေတာနဲ့ အဟီး ”
“ မ လဲ အခန်းထဲကနေ ရီချင်သွားတယ်၊ ဒီနေ့ မ ကျောင်းမသွားတာ အမေရော၊ အဖေရော မသိကြဘူး။ နောက်တော့ အဖေက အမေ့ နောက်က ဖက်ထားရာကနေ ထမီရင်လျားကို ဆွဲ ချွတ်ပစ်တော့ ဝါး အမေက အကိတ်ပဲ၊ ဖြူဖြူ တုတ်တုတ် လုံးကြီးပေါက်လှကြီး၊ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖောင်းနေတာပဲ၊ စောက်မွှေးတွေတော့ မရှိဘူး၊ ဟော အဖေလဲ ချွတ်ချလိုက်ပြီ၊ အဖေ့လီးကြီးက အရင်းမှာ အမွှေးတွေနဲ့ ၊ ခြောက်လက်မလောက် ရှည်တယ်၊ သွားတိုက်ဆေး ဗူးကြီးလောက်တုတ်တယ်၊ ဒစ်ကြီးက ပြဲလန်ကြီး၊ မ စိတ်ထဲ အဖေ့လီးကြီးကို မြင်ပြီး အာခေါင်တွေ ချောက်လာတယ်၊ အဖုတ်က စိုလာပြီး တခုခု ထိုးထည့်တာ ခံချင်သလိုလို ဖြစ်လာတယ်၊
နောက်တော့ အဖေက ဧည်ခန်း ထိုင်ခုံပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်၊ လီးကြီးက ထောင်လျှက်၊ အမေ့ခါးကို ဆွဲယူပြီး ကပ်လိုက်တော့ အမေက အဖေ့ကို ကျောပေးလျှက်သားပေါ့၊ နောက်တော့ အဖေက ဖက်ထားရာကနေ အမေ့ တင်ပါး နှစ်ဘက်ကို ဖြဲပြီး သူ့လီးကြီးထည့်လိုက်တယ်၊ အမေ့မျက်နှာ မော့တက်သွားတယ်၊ နောက်တော့ အဖေက အမေ့ခါးကို ကိုင်ပြီး ဆောင့်တော့တယ် ၊မ ငယ်ငယ်က စို့ခဲ့ရတဲ့ အမေနို့ကြီးတွေ ဆိုတာ ခါရမ်းနေတာပဲ၊ အသံတွေလည်း မြည်လိုက်တာ၊ အမေကလဲ ကြီးကို နောက်ကို တွန်းတွန်းပြီး ခံပေးနေတယ်၊
မ လဲ အဖုတ်ကို ပွတ်နေရပြီ၊ ခုနေ အမေ့ နေရာမှာ ဆိုရင်တော့ လား ဆိုပြီး စိတ်ကူးပြီး အပြင်က အဖေတို့ ဆောင့်တာ မြန်လေ၊ မ လဲ မြန်မြန် ပွတ်မိလေပဲ၊ အေပါက်ထဲတော့ မထိုးထည့်ရဲ့ဘူး။ (၅) မိနစ်လောက်လဲ ကြာရော အဖေလဲ အမေ့ခါးကို အတင်းဆွဲဖိကပ်ထားတော့တယ်။ ခဏငြိမ်နေကြပြီး အမေလဲ ကြွလိုက်ရော အဖေ့ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်ပြီး အမေ့ ပေါင်ကြားကနေ ဖြူုဖြူ အရည်တွေ စီးကျလာရောပဲ။ မ လဲ စောက်ရည်တွေ တဖြန်းဖြန်းထွက်ပြီး မောသွားတာပဲ၊ အဲဒီ မြင်ကွင်းကို မျက်စိထဲကနေ ခုထိ မထွက်တော့ဘူး၊ အထူးသဖြင့် အဖေ့လီးကြီးကိုလေ ”
“ ပြောရင်း ခုထောင် စောက်ရည် စိမ့်လာပြီ ကွာ ”
ဆိုကာ လီးကို လာဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြေးဖြေးသာသာ ကလိနေတယ်၊
“ ကဲ ကို ပြောပါဦး ”
“ ကို့ အဖေက သင်္ဘောသား၊ အိမ်နေရချိန်က နည်းတယ်၊ အမေကလဲ ပြောတယ်၊ မောင်ရယ် ရတုန်းရှာထားရတာ၊ ဒါကြီးက အချိန်မရွေးမောင့်အတွက်ပါ ဆိုပြီး ပြောတာ ခဏခဏ ကြားရတယ်၊ အဖေ သင်္ဘောပြန်တက်ရခါနီးဆို နေ့နေ့ညည လိုးကြတော့တာ၊ ဈေးဝယ်ရတာ လဲ မပြီးနိုင်တော့ဘူး၊ သူ့ချစ်လင် အတွက် လိုတာလေးတွေ စုံအောင်ထည့်ပေးနိုင်ဖို့လေ၊ တခါတလေ အမေက ပြောသေး၊ မောင်ကြိုက်တဲ့ ဟာကြီးကို ကွင်းလှီးပြီးထည့်ပေးလိုက်ချင်တာတဲ့ ဟားဟား၊
တနေ့တော့ ကိုလဲ အဖေတို့ အပြင်သွားနေတုန်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး အပြာဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေ ကြည့်ဖို့ ဝင်မွှေနေတုန်း၊ ခါတိုင်းလဲ ဝင်မွှေနေကြပါ၊ အပြင်က အဖေတို့ ပြန်လာသံကြာပါရော၊ ဘာမေ့ခဲ့လို့လဲ မသိ၊ ခပ်မြန်မြန်ပဲ အပေါ်ထပ် တက်လာနေကြတာ၊ ကို လဲ ကြံရာမရတော့ အဖေတို့ အိပ်တဲ့ ကုတင်း ခြေရင်းက အဝတ်ဘီဒိုကြီးထဲ ဝင်းပုန်းနေလိုက်ရတယ်၊ တံခါးတော့ အသက်ရှုရအောင် နဲနဲ ဟ ထားရတာပေါ့၊ တခုခု မေ့ကျန်ခဲ့လို ပြန်လာယူပြီး ပြန်ထွက်ကြမယ် ထင်တာ၊ လိုးကြလိမ့်မယ် မထင်ဘူး၊ ဘယ်ဟုတ်မလဲ ရောက်ရောက်ချင်းပဲ အမေရော၊ အဖေရော အဝတ်တွေ ချွတ်ကြတော့ ဟိုက် ငါတော့ သေပြီ၊ သူတို့ လိုတဲ့ အဝတ်တွေ ဒီအထဲများ ရှိနေမလား၊ ဘယ် ဟုတ်မလဲ ၊
အမေက ကုတင်ပေါ်တက် ဖင်ပူးတောင်းထောင်ပေးထားတာ ၊ ကိုနေရာကဆို မြင်ကွင်းက တဲ့နေတာပဲ ၊ အမေက အကောင်သာသေးတာ အဖုတ်ကြီးက အယ်စတုံကြီး၊ အမွှေးလဲ မရှိဘူး၊ အဖေလဲ ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး အမေ့ အမေ့ ဖင်ပေါက်ကို ယက်တော့တာ၊ တံတွေးတွေလဲ ထွေးချနေတာ၊ ဖင်လိုးပုံတွေ စာအုပ်ထဲ မြင်ဖူးတယ်၊ ချရ မရ တာ မသိတာတွေ၊ ခု အဖေက ဖင်လိုးမလို့လားမသိဘူး၊ ဟော အဖေက အိပ်ယာပေါ် မတ်တပ်ထရပ်ကာ အမေ့ခါးတဖက်တချက်ဘေးမှာ ခွကာချဲ ရပ်လိုက်တယ်၊ သူ့လီးကို တံတွေးတွေ ထပ်စွတ်ပြီး ထိုင်ချမယ့်ဟန် နဲ့ ဒူးကွေးလိုက်တော့ အဖေ့လီးက အမေ့ ဖင်ပေါက်နဲ့ တဲ့သွားတာ ကွက်တိပဲ၊ ဟောလီးကြီး ကိုင်ပြီး ဖင်ပေါက်ဝမှာ တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တော့ တဝက်လောက် ဝင်သွားတယ်၊ အမေ့လဲ တကျွတ် ကျွတ်နဲ့ စုပ်သပ်နေတယ်၊
နောက်တော့ အဖေလဲ အဆုံးထိ ဖိသိပ်လိုက်တော့ အဆုံးထိ ဝင်သွားရော၊ နောက်တော့ ဆောင့်တော့တာပဲ၊ ဆောင့်လိုက်တိုင်း အမေ့လက်တွေကက အိပ်ယာကို တဘုန်းဘုန်း ထုနေတယ်၊ ဖင်လိုးခံနေရတော့ ဆောင့်လိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ်ကွဲကြောင်းကြီး ဟစိ ဟစိ ဖြစ်နေရော၊ ကို လဲ ကြည့်ရင်း အဖေ့နေရာမှာ ဆိုရင်ပေါ့ တွေးပြီး ထုတော့တယ်၊ မကြာပါဘူး၊ အဖေ ပြီးတော့ လီးကို ချွတ်လိုက်ရော ဖင်ထဲက အဝါရေတွေ ထွက်ကျလာတော့တယ်၊ ကိုလဲ သုတ်တွေ ထွက်လာတော့ ဘီဒိုထဲရှိ နီးရာ အဝတ်တခုနဲ့ ဆွဲသုတ်ပစ်လိုက်တယ်၊ ဘီဒိုထဲကနေ ဘယ်လို ပြန်ထွက်ရမလဲ ကြံရာမရ ဖြစ်နေတုန်း အဖေရော၊ အမေရော ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားကြတော့တယ်၊ ဖင်လိုးပြီးရင် သန့်ရှင်းရေးက ချက်ခြင်းလုပ်မှ ရတာလေ။ တော်သေး ဖင်လိုးကြလို့ မဟုတ်ရင်၊ မှိန်းကြေဦးမှာ၊ အဲတော့မှ ခြေသံလုံလုံနဲ့ ပြန်ထွက်ခဲ့တော့တယ်၊ အောက်ထပ်ရောက်တော့မှ လက်ထဲပါလာတဲ့ အဝတ်ကို ကြည့်လိုက်တော အမေ့ အတွင်းခံ ဖြစ်နေတယ်၊ ကို လဲ နှာခေါင်းနား ကပ်ပြီး နမ်းရှုပစ်လိုက်တယ် ”
“ လူဆိုး၊ ဒါကြောင့် ဖင်လိုးတာ ဝါသနာကြီးနေတာ ခစ်ခစ်၊ ကဲ ကြည့်ဦး ပြောရင်း ရယ်ဒီ ဖြစ်နေပြီ၊ ကို နော် ကိုယ့် အမေ ဖင်ကို ခုပဲစိတ်ထဲ ပြန်ပစ်မှားနေပြီ မဟုတ်လား ”
“ ပြောဘူး၊ အသေသာ သတ်ပစ်..၊မ ကရော ခု မအဖေ လီးကြီး နဲ့ ခံချင်စိတ် ဖြစ်နေပြီ မဟုတ်လား၊ ကဲ လာ ”
ပြောပြောဆို မ ပြောပြတဲ့တိုင်း ကုတင်းစောင်း သွားပြီး ခြေထောက်ကို ကြမ်းပြင်မှာ ချကာ ထိုင်ပေးလိုက်တယ်၊ မ လဲ ထလာကာ ကျွန်တော့်ကို ကျောပေးပြီး လီးပေါ် ထိုင်ချလိုက်တော့တယ်။ သူ့စိတ်ထဲ သူ့အဖေ လီးကို စိတ်ကူနေလားမသိ၊ လီဝင်တာ ဆုံးသွားတာနဲ့ မနားတမ်း ဆောင့်ဆောင့် ချတော့တာပါပဲ။
“ အဟား မ ရယ် ကြမ်းလှချည်းလား ”
“ အရမ်း ဖြစ်နေတာ ၊ အဖေ့ အကြောင်း စဉ်းစားလိုက်ရင် အဲလိုပဲ ”
အချက် (၂၀) လောက် ဆောင့်ဆောင့်ချပြီး မြန်မြန်ပဲ ပြီးသွားပါတော့တယ်။
အဲဒီနောက် နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ အမောတွေ ဖြေနေကြရင်း၊ ခဏကြာတော့ မ က ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝှေ့ရင်း
“ ကို အင်းစက်ဆိုတာ အပြင်မှာ တကယ်ရှိလားဟင် ”
“ ဟေ လိုက်မေးကြည့်ရမှာပဲ လေ ဟားဟား ”
“ ဘယ်သူက လိုက်မေးရဲမှာလဲ ”
“ သိဘူးလေ၊ ဟိုတခါ လိပ်ပြာပြင်တဲ့ အမကြီးကို သွားဗျူးတဲ့ မီဒီယာကို အကူအညီတောင်းပြီး ဈေးထဲ၊ ရပ်ကွက်ထဲ တအိပ်တက်ဆင်း လိုက် ဗျူး ခိုင်းရမယ် ဟားဟား ”
“ ခစ် ခစ် မ က အကောင်းပြောတာကို ”
“ စ တာပါ မ ကလဲ ”
“ အင်းပါ ”
“ အင်းစက်ဖီးလ်ဆိုတာ အများစုက ရှိတက်တယ်ကြတယ်လေ၊ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ မိန်းကလေး ဘဝမှာ အရင်ဆုံး ထိတွေ့ဆက်ဆံရတဲ့ အမျိုးသားဆိုတာက ဖခင် ဖြစ်သူပဲလေ၊ ယဉ်ကျေးမှု တွေ လူ့ဘောင်စည်းကမ်းတွေ အရသာ စောင့်စည်းနေကြလို့ပါ။ သား ယောင်္ကျားလေး အဖို့လဲ အဲလိုပဲလေ၊ သူ့ဘဝမှာ အရင်ဆုံး ထိတွေ့ရတာက မိခင်ပဲ မဟုတ်လား၊ အနောက် ဥရောပ နိုင်ငံတွေမှာ ဒီကိစ္စကို အတော် ခေါင်းစားနေကြတယ်၊ ကျယ်ကျယ်လောင်လောင်လဲ မပြောရဲကြဘူး။ နားမည်ကျော် အပြာ ဝက်ဘ်ဆိုဒ် ကြီးတွေ (XNXX,XXX atc) မှာ အရင်က mom and son , dad and daughter, brother and stather ဆိုပြီး Seach box မှာ ရိုက်ရှာရင် ကိုယ်ရိုက်လိုက်တဲ့ အတိုင်းပေါ်တယ်၊ ခုတော့ အဲလိုတွေ ရိုက်ရှာရင် ရှေ့က Step ဆိုပြီး ပဲရှိတော့တယ်၊ 2010 နောက်ပိုင်းပေါ့၊ အဲဒီ အရင်က ခွင့်ပြုထားသေးတယ်။ အရင်းအချာတော့ လက်မခံသေးဘူး၊ ဝမ်းကွဲ တွေတော့ လိုးလို့ ရတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့ ”
“ ဖိအား အပေးခံရလို့ နေမှာပေါ၊ ဟိုရက်ကတောင် နာမည်ကြီး ဆိုရှယ် မီဒီယာတွေရဲ့ CEO တွေကို လွှတ်တော် အမတ်တွေက ခေါ်ပြီး ဖိအားပေးတာ ပြန်စောဒကတက်တာကို လုံးဝလက်မခံ စကားကို မပြောမခံပဘဲ သူတို့ကချည်းပဲ အတင်း ဖိအားတွေ ပေး၊ မေးမြန်းနေတာ၊ ကြည့်နေရင်း စိတ်ပါတိုလာတယ် ”
“ အေးပါကွာ၊ သတင်းတွေလဲ ဖတ်ပေါ့၊ အရမ်းကြီး လည်း လိုက္ခံစား မနေနဲ့ပေါ့၊ လိုက်ခံစားနေရင် ကိုယ်ပဲ စိတ်ညစ်ရမှာ လောကမှာလေ နေတက်ရင် ကျေနပ်စရာချည်းပါ ကွာ ”
မ က စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ကျွန်တော့်ကို အောက်ပါ အတိုင်း ပြောပါတော့သည်။
“ ကို က နေတက်ရင် ကျေနပ်နေပေါ့၊ ခု မ တို့ကလေးတွေက တယောက်မှ (၃၅) နှစ်မပြည့်ကြသေးဘူး။ စစ်မှုထမ်းရင်း သေသွားရင် ဘယ်နှယ် လုပ်မလဲ ဟွန်း ”
“ မ ကလဲကွာ ၊ စစ်ထဲ ဝင်တိုင်းသာ သေကြရင် ၊ ခု မ ရဲ့ အချစ်တုံးကြီး မအလ ဆို ခုလို အာဏာတောင် မသိမ်းနိုင်ဘူး၊ မကြေနပ်လဲ ကြေနပ်လိုက်ပါ မ ရယ်..နော် ”
ပြောပြီး မ ရဲ့ ကျောပြင်လေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး ခလေးငယ်လေးကို ချော့သိပ်သလို တင်ပါးလေးကိုပါ ပုတ်ပေးရင်း
“ ဝါး... အိပ်ချင်ပြီ ကွာ၊ အိပ်တော့နော် ၊ လိမ္မာတယ် နော် ”
........................................♡♡♡........................................
ပြီးပါပြီ။
