တဏှာပေမ ထိတိုင်းရှ အပိုင်း ( ၃ )

တဏှာပေမ ထိတိုင်းရှ အပိုင်း ( ၃ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

သာဒင် ရေးသည်။

ချစ်ချစ်နွယ်၏ ကိုယ်လုံးသွယ်သွယ်လေးမှာ မရီ ၏ ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား ကိုယ်လုံးနှင့် စာလိုက်လျှင် ဦးသန်းထွန်းဇော်အတွက် တော်တော်လေး ကိုင်လို့တွယ်လို့ လက်နိုင်ခြေနိုင်ရှိပေသည်။ ချစ်ချစ်နွယ် ကလည်း သူကိုယ်သူ မတိမထားမိ ခဲ့တဲ့ သူ့အသွေးအသားတွေရဲ့ တောင်းတမှုတွေက အခုမှ ပွင့်ထွက်လာခဲ့ရသည်။

သူ့လက်ကလေးတွေနှင့် ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ ကိုယ်လုံးကြီးကို အတင်းဖက်တွယ်ကုတ်ခြစ်နေရင်းမှ သူ့ကိုယ်လေးတွင်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ်တိုးဝင်လာသည့် အထိအတွေ့ အရသာကို အသက်မရူနိုင်အောင် ခံစားနေရလေသည်။ 

ဦးသန်းထွန်းဇော် ဆွဲထုတ်လိုက်လို့ သူ့အဖုတ်လေးတွင်းမှ ကျွတ်လုလု အချိန်ဆိုလျှင် ရင်ထဲမှာ ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း အရှိန်ဖြင့် ပြန်လည်၍ တအားတိုးဝင်းလာခဲ့လျှတော့ အားကနဲ အော်ငြီး မိလောက်အောင်ပင် နာနာလေးဖြင့် အရသာ ကောင်းကောင်း လေး ခံစားရလေသည်။ချစ်ချစ်နွယ် ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားခဲ့သော်လည်း ဦးသန်းထွန်းဇော်က တဖတ်ဖတ်နှင့် ဆောင့်နေဆဲ မို့ ချစ်ချစ်နွယ်စောက်ခေါင်းလေး တွင်းထဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲပင်ခံစားနေရလေသည်။ 

ချစ်ချစ်နွယ်ကိုယ်လေး တောင့်တင်းပြီးတော့ အခုနကလို လူးလွန့် ကော့ပျံနေခြင်းမရှိတော့ပဲ ငြိမ်ကျသွားတော့ တချီပြီးသွားမှန်း ဦးသန်းထွန်းဇော်သိလိုက်ရသည်။ သူတော်တော်ပျော်သွားသည်။ သူလည်း နည်းနည်းတော့ မောနေပြီ မို့ ဆောင့်နေတာကို ခနနားလိုက်သည်။ သူ့လိင်ချောင်းမာမာ ကြီးကိုတော့ ချစ်ချစ်နွယ် စောက်ဖုတ်လေးတွင်းက ဆွဲမထုတ်သေးပဲ စိမ်ထားလိုက်သည်။ 

ချစ်ချစ်နွယ်ကိုယ်လေးပေါ်မှာသာ သူ့ကိုယ်ကြီးမဖိမိအောင် တစောင်းလေးလိမ့်လိုက်ပြီး အသာဖက်ထားလိုက်သည်။ သူ့ညာလက်ကို ချစ်ချစ်နွယ်ခေါင်းအုန်းထား သဖြင့် အားနေသော ဘယ်လက်ကလေးဖြင့်သာ ချစ်ချစ်နွယ် လက်မောင်းလေး ကျောလေးတွေကို ပွတ်ပေးနေသည်။

ချစ်ချစ်နွယ်ကလည်း အခုမှ ရှက်သွားသလားမသိ သူ့ခေါင်းကို ဦးသန်းထွန်းဇော် ရင်ဘတ်ကြီးထဲ အတင်းတွန်းထိုးထည့်ထားလေသည်။ ချစ်ချစ်နွယ် ပေါင်တန်လေးတဘက်ကတော့ ဦးသန်းထွန်းဇော်ကိုယ်ပေါ် ခွရက်လေး ရှိနေသေးသည်။

...ချစ်ချစ်.. ဘယ်လိုလဲ..  ကောင်းလားဟင်..

ချစ်ချစ်နွယ်က အသံမထွက် ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ ရင်ခွင်ထဲ ပိုတိုးဝင်ပြီး ခေါင်းလေးကိုသာ ငြိမ့်ပြသည်။ ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ လိင်တန်ကြီးက သူ့စောက်ခေါင်းလေးထဲ တချက်နှစ်ချက် တုန်ခါလိုက်တော့ သူ့ကိုယ်လုံးလေး ကြက်သည်းပင်ထသွားသည်။

 ဦးသန်းထွန်းဇော်က ဘေးတိုက် မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေအထားမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း စအသွင်းအထုတ်လုပ်လာသည်။ ချစ်ချစ်နွယ် နို့လေးတွေက ဦးသန်းထွန်းဇော်ရင်ဘတ်နှင့်ပွတ်ဖိတိုက်နေသဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်း ပြန်မာလာသည်။

ခနအကြာမှာတော့ ဦးသန်းထွန်းဇော်က အားမရတော့သဖြင့် ချစ်ချစ်နွယ်ကို ပင်လက်ကလေး ဖြစ်သွားအောင်တွန်းပြီး သူလည်း ချစ်ချစ်နွယ်ကိုယ်ပေါ်ကို လိမ့်တက်လိုက်သည်။ 

မျက်လုံးလေးမှေးနေသော ချစ်ချစ်နွယ်၏ မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းရှုံ့ရင်းမှ ချစ်ချစ်နွယ် နူတ်ခမ်းလေးတွေကို ငံစုပ်လိုက်သည်၊ အောက်ဖက်မှာတော့သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး ချစ်ချစ်နွယ် အဖုတ်လေးထဲ သူ့ကောင်ကြီးကို အားရပါးရ ဆောင့်ကာ လိုးပေးနေမိပါတော့သည်။

...................................................................................................................

စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် အန်နာ့ ကိုလုပ်လိုက်ပြီးတော့ မှ၊ ထိတ်လန့် နောင်တ ရနေမိသည်။ တခုခု ဖြစ်သွားပါက သူ့ရည်ရွယ်ချက်ပန်းတိုင်တွေ ပျက်စီးသွားရတော့မည်။ ဘာမှဟုတ်သည့်ကိစ္စလေး နှင့် သူ့ဘဝပျက်စီးရုံမက၊ အရှက်လည်းကွဲ၊ အဆင်မပြေလျှင် ထောင်တောင်ကျဖို့ ကိန်းရှိနေ သည်မဟုတ်ပါလား။ 

ပိုပြီးအထိတ်တလန့်ဖြစ်ရသည်မှာ သူက အန်နာ့ကို သူက ဦးဂျော်နီကို လုံးဝ မသိစေဖို့ မှာကြားသောအခါက၊ စိုင်း သူ့အမေ၊ နန်းရွှေကြာ နှင့် ဖြစ်တာကိုတောင်သူသိကြောင်း တခါတလေသူချောင်းမိကြောင်းပြောပြ တော့ စိုင်းခမျာ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကျိန်ဆဲမိလေတော့သည်။ ဒီလောက်တောင် အမှောင်ဖုံးပြီး ဘာမှ သတိမထားမိခဲ့ဘူးလား၊ ကံကောင်းလို့ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တာ၊ နောက်ဆိုရင် သေသေခြာခြာဂရုစိုက်ရတော့မည်ဟု တွေးနေမိလိုက်သည်။

သူ့ဘာသာသူ စိတ်ဆင်းရဲနေမှ ချစ်ချစ်နွယ်ကို သတိရလာမိသည်။ ချစ်ချစ်နွယ် တယောက် အလုပ်ကိစ္စနှင့် ဂျပန်ရောက်နေတယ် ဆိုတာတော့သိသည်။ သူရထားသည့် ဟော်တယ် သို့လှမ်းဆက်လိုက်ပြီး၊ ဧည့်သည်နာမည်ပြောလိုက်တော့ သူတို့က အခန်းကဖုံးသို့ လွဲပေးလိုက်သည်။

..ဟဲလို ချစ်လား..

..အော မောင်..လား အခုမှ ဘာစိတ်ကူးပေါက်ပြီးခေါ်တာလည်း..တခါထည်း..

ချစ်ချစ်နွယ်က ဖုန်းထဲမှာ ချက်ချင်းရန်တွေ့လိုက်ရင်းက သူ့ဘေးမှာ အိပ်ပျော်နေသည့်၊ ဦးသန်းထွန်းဇော်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ အခန်းထဲက အဲယားကွန်းကလည်း နည်းနည်းအေးလာသည်မို့ ကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေသောသူ့ ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းလေးကို ကွန်ဖော့တာလေး ဆွဲယူကာ ဖုံးထားလိုက်သည်။

စိတ်ထဲမှာတော့ ကံကောင်းလိုက်တာလို့တွေးမိသည်။ သူတို့ မနေ့ညက ဦးသန်းထွန်းဇော်အခန်းထဲမှာ လိုးဖြစ်ကြပြီး အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ မနက်ကျတော့ ဆင်မနာသွား တနေကုန်နီးပါး အချိန်ကုန်၊ ပြီးတော့ ညနေစာစား၊ တိုကျိုမြို့ထဲ လျှောက်လည်ပြီး ပြန်လာကြသည်။ 

ဒီနေ့တော့ ဦးသန်းထွန်းဇော်က သူ့အခန်းလိုက်လာပြီး သူ့ကို ပွဲထပ်ကြမ်းပြန်သည်။ ဒီတညကတော့ ညဦးပိုင်းကထဲက သူတို့ နှစ်ယောက် ပုလွေတွေ ဘာဂျာတွေလုပ်ကြ၊ သူ့ကိုလည်း လေးဘက်ထောက်ဆော်နှင့် နှစ်ယောက်စလုံးပြိုင်းသွားပြီး ညသန်းကောင်လောက်မှာ အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ 

အခု ဖုန်းလာတော့ ကောက်ကိုင်လိုက်မိတာ စိုင်းမြတ်ထိုက်ဆီမှ ဖြစ်နေသည်။ မနေ့ကသာ ဖုံးခေါ်ခဲ့လျှင် သူ့အခန်းထဲမှာ သူရှိမှာမဟုတ်။ ဖြေရှင်းရခက်အုန်းမည်။

..အင်း မနေ့ထဲက ခေါ်မလို့ပဲ ချစ်၊ ဒီနေ့မှ အားလို့၊ ချစ်တို့ဆီမှာ ဘယ်အချိန်ရှိပြီလည်း..

ချစ်ချစ်နွယ်နာရီလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မနက်သုံးနာရီ ထိုးခါနီးနေပြီ။

..မနက်သုံးနာရီ မောင်.. မောင်တို့ဆီမှာရော..

..ဟာ ဆောရီးပဲ ချစ်ကို နိုးလိုက်သလိုဖြစ်သွားပြီ၊ ဒီမှာက အခုမှ နေ့လည်စာတောင်မစားရသေးဘူး..

..ရပါတယ် ညက အစောကြီးအိပ်ပျော်သွားလို့..မောင်ဘာလုပ်နေလည်းအခု..

ချစ်ချစ်နွယ်ဖုံးပြောနေစဉ်ပဲ ဦးသန်းထွန်းဇော် နိုးလာသည်။ ချစ်ချစ်နွယ်က သူ့ပါးစပ်မှာ လက်ညိုးကို ကန့်လန့်ထောင်ပြလိုက်တော့ ဦးသန်းထွန်းဇော်က ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

.. မောင်က ချစ်ကို သတိယနေတာပေါ့ကွာ..

..သွား.. မေးမှ လာပြောမနေနဲ့ အကောင်းပြောတာဆို……

ဦးသန်းထွန်းဇော်က စောင်အောက်မှာနေချစ်ချစ်နွယ် ပေါင်ကြားကို လျိုဝင်လာသဖြင့် ချစ်ချစ်နွယ်က ပေါင်ကို ကားပေးလိုက်သည်။ ဦးသန်းထွန်းဇော် ၏ လျှာနွေးနွေးကြီးက သူ့ပိပိလေးကို လာရက်တော့ အိကနဲ အသံထွက်သွားရသည်။

..အကောင်းပြောတာပါ ချစ်ရဲ့ အဲဒါကြောင့်ဖုံးလှမ်းဆက်တာပေါ့..

..အဲဒါဆိုလည်း နောက်ဆိုရင် ဖုံးကို သူများအိပ်မောကျချိန်မဆက်နဲ့လေ..

ဦးသန်းထွန်းဇော်က စောင်အောက်မှာ အိုက်လာလို့ထင်သည်။ စောက်တခုလုံးကို လှန်ပြီး ကုတင်အောက် ဆွဲပြစ်ချလိုက်သည်။ နောက် ချစ်ချစ်နွယ် ပေါင်နှစ်ဘက်ကို သူ့လက်နှစ်နှင့် မတွန်းပြီး စောက်ဖုတ်လေးကို အပီရက်တော့သည်။

ချစ်ချစ်နွယ်က ကိုယ်လေးကို တွန့်လိမ်ပြီး သူ့ပေါင်လေးနှစ်လုံးဖြင့် ဦးသန်းထွန်းဇော်ခေါင်းကို ညှပ်လိုက်သည်။ ဦးသန်းထွန်းဇော်က မော့်ကြည့်တော့ နူတ်ခမ်းလေး စူကာ ခေါင်းကို ရမ်းပြနေတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ တကယ်တော့ မကြိုက်လို့မဟုတ်။ တပြတ်ပြတ်အသံတွေ ဖုံးထဲဝင်သွားမှာစိုးလို့ဖြစ်သည်။

ဦးသန်းထွန်းဇော်ကို အသံမထွက်ဖို့ လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြလိုက်တော့ ဦးသန်းထွန်းဇော်ကလည်း ခေါင်းငြိမ့်ပြပြီး သူ့လက်များဖြင့် ချစ်ချစ်နွယ်ပေါင်တုန်များကို ကိုင်ထိန်းကာ ချစ်ချစ်နွယ်ကို တပတ်လှိမ့်ကာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံစံ ဖြစ်စေလိုက်သည်။

ပြီးမှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပြန်သည်။ ချစ်ချစ်နွယ်လည်း သူ့ဖင်လေးကို ကော့ပေးရင်း ဇိမ်ခံလျှက် ဖုံးဆက်ပြောနေလေသည်။စိုင်းမြတ်ထိုက်က သူစာမေးပွဲဖြေမည့်အကြောင်း၊ အောင်ရင် ရက်စီးဒန့် ဆင်းဖို့ ဆေးရုံရှာရမည်ဖြစ်ကြောင်းအဲဒါအဆင်ပြေပြီးမှ အလုပ်ရှာလို့ ရမည်ဖြစ်ကြောင်းပြော ပြနေလေသည်။ 

ချစ်ချစ်နွယ်က ပထမတော့ ပြန်ပြောနေသေးသည်၊ သို့သော်လည်း ခနနေတော့ ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ လိင်တန်ကြီးက သူ့ အဖုတ်လေးထဲ တိုးဝင်လာပြီး အနောက်ကနေတအိအိ ကြိတ်ဆောင့်နေချိန်မှာတော့ စိုင်းမြတ်ထိုက်ပြောသမျှကို တအင်းအင်း ဖြင့်အသံပေးရင်းသာ ပြောနေနိုင်တော့သည်။

ခနကြာတော့စိုင်းမြတ်ထိုက်ကလည်း ချစ်ချစ်နွယ် တအားအိပ်ချင်နေသဖြင့် အသံတောင် မထွက်နိုင်တော့ဟု တွေးပြီး နူတ်ဆက်ကာ ဖုံးချသွားတော့သည်။ချစ်ချစ်နွယ်ဖုံးချလိုက်မှ ဦးသန်းထွန်းဇော် တယောက် အခုန ကြိတ်ဆောင့်နေရာမှ မာန်ဟုန်ပြင်းပြင်း ( ကိုပန်းရိုင်း ဇာတ်လမ်းနာမည်မဟုတ်ပါ၊ အဟီး ) ဖြင့် တဖြန်းဖြန်းမြည်အောင် ဆောင့်နေပေတော့သည်။ 

ချစ်ချစ်နွယ်လည်း ယခုမှ ရင်ထဲက ခံစားရသမျှကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပါးစပ်မှ အီးအား အသံလေးဖြင့်  ဖွင့်လှစ် ပြရလေတော့သည်။

.....................................................................................................

….ကောင်းလိုက်တာ ဒေါ်လေး ရယ်..

သူ့သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေးတွေကို ဒေါ်ရီရီ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပြီးတော့ မင်းညို တယောက် ဒေါ်ရီရီကို ဖက်လျှက် အမောဖြေနေလေသည်။

အခုတော့ ဒေါ်ရီရီလည်း မျက်နှာမဖွက်တော့ပြီ။ အခုနတုန်းကပဲ တယောက်နှင့်တယောက် အငမ်းမရ နမ်းရှုံ့ခဲ့ကြသေးသည်မဟုတ်လား၊ ဒေါ်ရီရီကလည်း မင်းညိုကိုယ်လုံးကို ဖက်တွယ်ထားပြီး မင်းညို ၏ ကျော်ပြင်ကြီးကို သူ့လက်သည်းကလေးများဖြင့် ဖွဖွလေး ခြစ်ကစားနေမိသည်။

...ဒေါ်လေးရော ဘယ်လိုလဲဟင်၊ ကောင်းလား…

..အို..မသိပါဘူး ..မကောင်းပါဘူး…

..ဟွန့် မကောင်းလို့ပဲ ..ဒေါ်လေးကလည်း၊ ထားပါတော့ ဟုတ်ရင်ဟုတ်မှာပေါ့ ဒေါ်လေးက အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားကိုး၊ ကျနော့်လို့ လူပျို က ဘာလုပ်ရမှန်းမှ မသိသေးတာ..

..အို အဲလို ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒေါ်လေးတို့ အဲလိုဖြစ်သွားတာ မကောင်းဘူးလို့ပြောတာပါ၊ ဒေါ်လေးလည်း တကယ်က ကိုယ့်ယောက်ျား တယောက်ပဲ အတွေ့အကြုံရှိဘူးတာပါ၊ အခု မောင်မင်းညိုနဲ့ ကျမှ တမျိုးပဲ၊ ဟင့်အင်း မပြောနဲ့ကွာ ရှက်စရာတွေ…

..အင်းပါ ဒေါ်လေးရယ်၊ ကျနော်တော့ ဦးလေး ပြန်မလာခင် အခွင့်အရေးရတုန်း ဒေါ်လေးကို အဝလိုးချင်တာပါပဲ..

..ဟယ်..ပါးစပ်က ကြမ်းလိုက်တာ..

ဒေါ်ရီရီ မင်းညို လက်မောင်းကို လှမ်းဆိပ်လိုက်မိသည်။ မျက်နှာလည်း ပူသွားသည်။ သူအဲလို အသုံးအနူန်းတွေ တခါမှ မကြားဖူးဘူး မဟုတ်လား။

တချိန်ထဲမှာပဲ သူ့စိတ်တွေလည်း လှုပ်ရှားသွား ရသည်။ သူ့စောက်ခေါင်းထဲမှ အကြောလေး လှုပ်သလိုဖြစ်သွားရာမှ မင်းညို၏ အတန်ကြီးလည်း ပြန်မာလာသည်ကို ခံစားသိနေရလေသည်။ ဒုက္ခပါပဲ၊ ငါဘယ်လိုဖြစ်နေရတာလည်း၊ ဟု သူ့ကိုယ်သူ တွေးနေမိတော့သည်။

............................................................................................................................

မင်းညို  ဒီတခါ အိပ်ယာနိုးတော့ တော်တော် နေမြင့်နေပြီ၊ အိပ်ယာပေါ်မှာ ဒေါ်ရီရီ ကိုလည်း မတွေ့တော့၊ သူ့ဗိုက်ထဲလည်း ဆာသလိုဖြစ်လာ သည်။ ဒေါ်ရီရီ တို့ ရေချိုုးခန်းထဲပဲ ဝင်ပြီး မျက်နှာသစ်သွားတိုက်ပြီး မှ ရှာဝါ တွေ့သဖြင့် ရေချိုးချင်စိတ်ပေါက်သွားပြီး ရေပါတခါထဲ ချိုးလိုက်သည်။

လူလည်းလန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်သွားပြီး ဗိုက်ထဲက လည်း တကြုပ်ကြုပ် မြည်လာသည်။ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်လိုက်တော့ ဘေစင်မှာ အိုးတခုကို ဆေးနေသော ဒေါ်ရီရီကို တွေ့လိုက်ရလေသည် ကြက်ဥကျော်နံ့လေးနှင့် ကော်ဖီနံ့လေးကလည်း မီးဖိုခန်းထဲ သင်းနေသည်။

...ဒေါ်လေး ဘာတွေ ချက်နေတာလည်း…

..မနက်စာ စားဖို့လေ မောင်မင်းညို ရှိတာလေးပဲ လုပ်ထားလိုက်တယ်၊ ကြက်ဥကျော်နဲ့ ပေါင်မုန့် ထောပတ်သုတ်လေးပဲ..

မင်းညို ဒေါ်ရီရီ အနောက်နား အသာကပ်ရပ်လိုက်ပြီး လည်ကုတ်လေးကို ငုံ့နမ်းလိုက်သည်။

...ဟဲ့..အို…

ဒေါ်ရီရီ ရုတ်တရက်တွန့်သွားသည်။ သူ့ဖင်ကြီးတွေကို မင်းညိုပေါင်ခြံနဲ့ တုံကနဲ ဖိမိတော့ မင်းညို ညီတော်မောင်က ခေါင်းထောင်ချင်လာသည်။ ဒါပေမဲ့ ဗိုက်ထဲက တဂွီဂွီမြည်အောင်ကို ဆာနေပြီမို့ မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီဖင်ကြီးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ဖွဖွလေး ရိုက်လိုက်ပြီး ထမင်းစား စားပွဲဆီသို့ လျှောက်လာခဲ့တော့သည်။

ဒေါ်ရီရီ ပြင်ဆင်ပေးထားသည့် နံနက်စာကို မောင်မင်းညိုအားရပါးရ စားသောက်နေတုန်း ဒေါ်ရီရီ မှာ လက်ရေစိုကို သဘက်လေးတခုဖြင့်သုတ်ရင်း အနားသို့လျှောက်လာခဲ့သည်။

..ဒေါ်လေးရော စားပြီးပလား…

..အင်း ပြီးပြီ ..ကြာလှပြီ..မင်းက အိပ်ပုတ်နေတာကိုး..

..အင်း ညက ပင်ပန်းသွားတာကိုး..အခုတောင် အိပ်ရေးမဝချင်သေးဘူး၊ အဟီး..

ဒေါ်ရီရီက မျက်စောင်းတချက်ပြစ်ထိုးလိုက်သည်။ မျက်နှာလေးကတော့ ရှက်အန်းအန်းလေး ဖြစ်နေသေးသည်၊ ညတုန်းက အခန်းထဲမှာ မီးရောင်နှင့်ဆိုတော့ တော်သေးသည်။အခုလို လင်းလင်းခြင်းခြင်းကြီး နောက် အပြင်ဘက်ကြီးမှာ၊ ဆိုတော့ မင်းညိုကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ရတာ ရှက်နေသည်။ မျက်လုံးချင်းပင်ဆိုင်လို့ စေ့စေ့မကြည့်ရဲ။  အပြင်ဘက်ဆိုတာက အိပ်ခန်းလို လုံလုံခြုံခြုံမဟုတ်ဘူးလေ။ ခါတိုင်းဆိုရင် လူတွေရှိနေတတ်တာ၊ ဒီနေ့မို့လို့အိမ်မှာလူမရှိတာ။

ဒေါ်ရီရီ သူ့လက်ရေစိုတွေကို လက်သုတ်ပုဝါနှင့်သုတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းဘက်သို့ ထွက်သွားလိုက် တော့သည်။ မင်းညိုလည်း မနက်စာကို ပလုပ်ပလောင်းစားရင်းက အိမ်ရှေ့သို့ အပြေးလေးထွက် သွားသော ဒေါ်ရီရီ၏ ဖင်တုံတုံကြီးကို ကြည့်ရင်း၊ အင်း ဒီနေ့တော့ ကျောင်းမသွားတော့ဘူး ။

တနေ့လုံးတန်အောင်လုပ်တော့မယ်ဟု တွေးမိသည်။ အစာများကိုလည်း အမြန်ကုန်အောင်ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ဝါးနေလိုက်တော့သည်။

.................................................................................................

မင်းညို မနက်စာစားပြီးထွက်လာတော့ ဒေါ်ရီရီ တယောက် ဟိုယောင်ယောင်ဒီယောင်ယောင်နှင့် ဧည့်ခန်းထဲမှာတွေ့လိုက်သည်။ ဟိုပစ္စည်း ဒီရွေ့ ဒီပစ္စည်းဟိုရွေ့လုပ်နေသည်။ မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီ့ အနောက်ဖက်နား သွားက အသာလေးဖက်လိုက်သည်။

..အို့ မောင်မင်းညိုရယ် လန့်လိုက်တာ..

 မင်းညိုရဲ့ လက်တွေက ဒေါ်ရီရီခါးလေးကို ဖက်ထားပြီး သူ့ညီတော်မောင်က ဒေါ်ရီရီပေါင်ကို ထောက်နေခြေပြီ။

..ခုထိ လန့်လို့မပြီးသေးဘူးလား ဒေါ်လေးရဲ့..တညလုံးချစ်ခဲ့ကြပြီးတာကို..

..အို နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးကွယ်၊ နောက်ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းကြီးမှာ..

..ဒါဆိုလည်း အိပ်ခန်းထဲသွားရအောင်လေ လာပါဒေါ်လေးရယ်..

မင်းညိုက သူ့လက်ကို ဆွဲပြီးအခန်းထဲ ခေါ်သွင်းသွားတော့ ဒေါ်ရီရီတယောက် ဘယ်လိုငြင်းဆန်ရမှန်းမသိတော့။ ကိုယ်တိုင်ကရော ငြင်းချင်စိတ်မရှိလို့လား ၊ ကိုယ့်စိတ်ကပဲ ခပ်ပါပါမို့လား။ မပြောတတ်တော့။ ကို့ကိုတော့ အားနာလိုက်တာ။

........................................................................................

စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် အန်နာလေးကို ဆေးဝယ်တိုက်ထားပြီး သော်လည်း စိတ်ပူသဖြင့်၊ နေ့တိုင်းလိုလို အကဲခတ်နေမိလေသည်။ ဒေါ်လေးနန်း မသိမသာ လာကပ်သော်လည်း စာမေးပွဲ အတွက် အရေးတကြီးစာကျက် ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်ရသည်။အန်နာတယောက် မီးနီ ပြန်ပေါ်လာတော့မှ ပဲ စိတ်ဒုန်းဒုန်းချနိုင်တော့သည်။ ဒီကြားထဲ အန်နာဆီ လာလာ လည်တတ်သော ဂျက်စီကာ လေးနှင့်လည်း ဝင်လုံးနေမိလေသည်။ 

တကယ်လည်း စိတ်ပြန်အေးရပြီ ဆိုတော့ လုံးလုံးတုတ်တုတ် အန်နာလေး၏ အိအိဖောင်းဖောင်းအသားလေး တွေ၏ အထိအတွေ့ကို ပြန်တောင်းတ မိနေပြန်သည်။ ကိုယ်တိုင် ပါကင်ဖွင့်ထားရသဖြင့် လည်း အခုတခါ ဆိုရင်တော့ အတော်ကောင်းတော့မည် ဆိုတာကို စိုင်းသိနေပြီ။ သို့သော်လည်း အခွင့်အရေးက မချောင်ပေ။ အိမ်မှာ သူရှိနေလျှင် ဒေါ်လေးနန်းရှိနေသည်။ အန်နာက သာ ကျောင်းသွားလို့ မရှိ တတ်တာပဲရှိသည်။

အန်နာနှင့် သူနှင့် နှစ်ယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေဖို့ ဆိုတာက တော်တော် လေးကို ကြုံခဲသည်။ ဒေါ်လေးနန်းနှင့် သူနှင့်ကတော့ တနေ့ကို တခါလောက် အလုပ်ဖြစ်ကြသည်။ စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် ဒေါ်လေးနန်းဆီက လည်း ပညာတွေ အများကြီးရလိုက်သည်။

.......................................................................................

အခုရက်ပိုင်း သူ့စာမေးပွဲကလည်း တကယ်ကို နီးလာပြီ ဖြစ်သဖြင့် စိုင်းတယောက် အလုပ်ကို အချိန်လျှော့လုပ် လာသည်။ ဒေါ်လေးနန်း နှင့်အလုပ်ကို သိပ်မလိုက်ဖြစ်တော့၊ အိမ်မှာဆိုလည်း အင်တာနက်ထဲဝင် ပြီး ပွန်ဆိုက်တွေပဲ သွားသွားကြည့်နေဖြစ်သဖြင့် ၊ စာမကျက်ဖြစ် ပဲ အချိန်တွေ ကုန်နေရသည်။ ထို့ကြောင့် စာကြည့်တိုက်သွားကာ စာကြည့်ဖြစ်လေတော့သည်။စာကလည်း တချိန်လုံးကြည့်နေရတော့ တခါတလေကြတော့၊ တနာရီလောက် ကြာသော်လည်း အရေးကြီးသည့် အစိတ်အပိုင်လေးတခုတောင်မှ ခေါင်းထဲ မဝင်ချင်တော့၊ လူက နည်းနည်းဟုန်လာသည်။

ခုတလော ကျောင်းတွေလည်း ပိတ်ထားသဖြင့် အန်နာ တယောက်လည်း အိမ်မှာ ရှိနေမှန်းသိတော့ စိုင်းတယောက် စိတ်ကို ကလည်း စာနှင့် တဏှာ တအားကို လွန်ဆွဲတာခံနေရသည်။တနေ့တော့ ခေါင်းကို အနားပေးလိုက်အုန်းမယ် ဆိုပြီး စာကြည့်တိုက်မှ အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့လေသည်။ တကယ်တော့ တဏှာဘက်က သန်သွားတာကို သူ့ကိုယ်သူ ဆင်ခြေပေးခြင်းသာ။ 

အိမ်မှာ အန်နာ တယောက်ထဲ ရှိနေမည်ဖြစ်ကြောင်းသူသိထားသည်။ ဒေါ်လေးနန်း က မာဂရက်မွီတို့နှင့် နယူးမက်ဆီကို ဘက်ကို အလည် သွားနေသည်။ သူ့ကို ခေါ်သေးသည်၊ သူက စာကြည့်ရမည်ဆိုပြီး မလိုက်ပဲ နေခဲ့သည်။ ဦးဂျော်နီက အလုပ်သွားနေမည်ဆိုတာသိထားသည်။အိမ်အပြန်လမ်းမှာ အန်နာကို ပါကင်ဖွင့်တုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေ ပြန်တွေးမိရင်း လီးကတောင်နေရသည်။

အန်နာ့ကို သူလိုးသာ လိုးလိုက်မိသည်၊ သူနဲ့ က ဘာမှ ကို အထိအတွေ့ မရှိလိုက်၊ အဲတုန်းက အမှတ်မထင် ပဲ ဖြစ်သွားလိုက်သည်။ နောက်တော့ အိမ်မှာ သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ ဆုံဖို့ အခွင့်အရေးမပေးသလို၊ အန်နာအနေနှင့်က လည်း သူ့ကို အကိုကြီး လိုသာ ဆက်လက် ဆက်ဆံနေခဲ့သည်။

တခါတလေ မျက်နှာလေး နီသွားတာမျိုးလောက်ပဲ ရှိသည်။ သူ့သူငယ်ချင်း ဂျက်စီကာ နှင့်ပင် စစ နေတတ်သေးသည်။ သူတို့က နှစ်ယောက်စလုံး အရပ်ပင် ၅ပေ မပြည့်ချင်သေး၊ စိုင်းမြတ်ထိုက်၏ ၅ပေ ၁၁ လက်မ အရမ်နှင့်ဆိုလျှင် သူတို့ မှာ စိုင်းမြတ်ထိုက်ပုခုံးတောင်မရှိချင်။

စိုင်းမြတ်ထိုက်အိမ်ရောက်တော့ အန်နာ နှင့်အတူ ဂျက်စီကာ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ နည်းနည်းတော့ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားသည်။ အန်နာနှင့် နှစ်ယောက်ထည်း ဆိုရင် ဘယ်လို ပြန်ပြီး စည်းရုံးလိုက်မည်ဟု တွေးထားတာတွေက ခုတော့ သုံးမရတော့ပြီ။ ဒါပေမဲ့ ဂျက်စီကာလေး ကိုလည်း သူက စိတ်ကအရမ်းလာနေတာဆိုတော့ မဆိုးပါဘူးလေ ဟု တွေးလိုက်ရသည်။

...ဟော ကိုကြီးစိုင်း ပြန်လာတယ်၊ ဒီနေ့ စာသွားမဖတ်ဘူးလား…

..အေး ဒီနေ့ ဦးနှောက်ကို ခနအနားပေးမလားလို့ ၊ ဟိုင်းဂျက်စီကာ လာလည်နေတာလား…

...အန်နာတို့ ရုပ်ရှင်ကြည့်မလို့လေ၊ ပေါ့ကွန်းလုပ်နေတယ်..ကြည့်မလား အတော်ပဲ သရဲကား ကြည့်မလို့ အန်နာတို့ ကြောက်နေလို့..ခစ်ခစ်..

ကောင်မလေးနှစ်ယောက် အိမ်ရှေ့ခန်း တီဗီကြည့်ရန်ပြင်နေကြသည်။ အန်နာက အိမ်နေရင်း ဂါဝန်အတိုလေးနှင့် အပေါ်က တီရှပ် ဝတ်ထားပြီး ဂျက်ဆီကာကလည်း အပေါ်က တီရှပ်နှင့် အောက်ကတော့ ဂျင်းဘောင်းဘီအတို အနားမှာ စုပ်နေသည့်ဒီဇိုင်းလေး ကို ဝတ်ထားသည်၊ ဘောင်းဘီတိုလေးမှာ အရမ်းတိုပြီး ပေါင်တန်လေးတွေက ချောမွတ်နေတော့ ကြည့်လို့အတော်ကောင်းနေသည်။ဂျက်ဆီကာက ကိုယ်လုံးလေးမှာ သွယ်သွယ်လေး ဖြစ်သဖြင့် တကိုယ်လုံးမှာ သေးသေးလေးလိုဖြစ်နေလေသည်။ အန်နာကတော့ နည်းနည်းတုတ်သည်။ ခါးလေးပင် ပျောက်နေသည်။ 

ပေါင်လေးတွေကလည်း တုတ်တုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၊ သို့ပေမဲ့ အဆီရစ်မရှိချောမွေ့နေတော့ ကြည့်ကောင်းသည်။ အန်နာအသားအရည်က ရှမ်းတရုပ်သွေးမို့ ဝင်းဝါဖြူဖွေးနေသည်။ ဂျက်စီကာကတော့ ညိုညိုလေး ဖြစ်လေသည်။

ဧည့်ခန်းထဲမှာက လပ်ဖဆိ ခေါ်သော နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာနှင့် သုံးယောက်ထိုင် ဆိုဖာ နှစ်လုံးရှိလေသည်။ သုံးယောက်ထိုင်ဆိုဖာမှာ တီဗီနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖြစ်ပြီး နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာကတော့ သုံးယောက်ထိုင်ဆိုဖာနှင့် ကိုးဆယ်ဒီကရီ ဒေါင့်မှန်ပုံစံ ဖြစ်လေသည်။စိုင်းမြတ်ထိုက် သူ့အခန်းထဲဝင်ပြီး  ဘတ်စကက်ဘော ဘောင်းဘီတို ပွပွကြီးကို အောက်က အတွင်းခံမပါပဲ ဝတ်လိုက်ပြီး မှ ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။ အန်နာက သုံးယောက်ထိုင်ပေါ်မှာ လှဲရင်း တစောင်းကြည့်နေသည်။

ဂျက်ဆီကာက နှစ်ယောက်ထိုင်ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲကာ လက်ရမ်းကို ခေါင်းတင်ပြီး ကြည့်နေလေသည်။ စိုင်းမြတ်ထိုက်က အန်နာထိုင်နေသော ဆိုဖာ သို့ လျှောက်လာကာ အန်နာ ခြေထောက်ဆင်းထားသော ဖက်မှာ ထိုင်လိုက်လေသည်။တီဗီကို အလင်းမပြန်စေရန် ပြတင်းပေါက်မှ နေကာများ ချထားလိုက်သဖြင့် အခန်းတွင်းမျာ အနည်းငယ်မှောင်နေပြီး တီဗီမှ အလင်းရောင်ကသာ လင်းလက်နေလေသည်။

ဂျက်ဆီကာက အန်နာ့ ဆိုဖာဖက်ကို ခေါင်းပေးကာ လက်ရမ်းပေါ်ခေါင်းတင်ရင်း တီဗီကို ပက်လက်ကြည့်နေတာမို့ အန်နာ့ ဘက်ကို မမြင်ရ၊ စိုင်းမြတ်ထိုက် ထိုင်ဖို့နေရာရအောင် အန်နာက ခြေထောက်လေးကို ကွေးပေးလိုက်လေသည်။ စိုင်းမြတ်ထိုက်လည်း သူတို့ နည်းတူ အလယ်စားပွဲပေါ်တင်ထားသည့်ပေါ့ကွန်း ကို နိုက်စားရင်း ရုပ်ရှင်ထိုင်ကြည့်နေလိုက်လေသည်။ ခေါင်းထဲမှာတော့ ဘယ်လိုလှုပ်ရှားရမလည်း အကြံထုတ်နေ၏။

စိုင်းမြတ်ထိုက် သူ့လက်ဖဝါးကို အန်နာ့ ခြေသလုံးလေးပေါ် အသာတင်လိုက်သည်။ အန်နာမှာ တစောင်းလေး ကွေးလျှက် ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ထပ်လျှက်အိပ်နေသဖြင့် အောက်ဘက်က ခြေသလုံးလေးပေါ်ကို သူ့လက်ဖဝါးတင်လိုက်တာကို ဂျက်ဆီကာအနေဖြင့်မမြင်နိုင် ဟုသူတွက်ထားလိုက်မိသည်။

အန်နာမှာ စိုင်းမြတ်ထိုက် လက်ဖဝါးသူ့ခြေသလုံးသားပေါ်လာထိသည်ကို မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရုပ်ရှင်ကိုသာ စိတ်ဝင်စားသလိုကြည့်နေသည်။ စိုက်မြတ်ထိုက်လက်ဖဝါးက ခြေသလုံးလေးကို အပေါ်အောက်ပွတ်တိုက်နေရင်းမှ ပေါင်သားလေးတွေဆီ ရောက်သွားသည်။ 

အန်နာ မှာ ထိုအခါမှ စိုင်းမြတ်ထိုက်ကို လှည့်ကြည့်လေသည်။ စိုင်းမြတ်ထိုက်ကလည်း သူ့ကို ကြည့်နေရာ သူတို့ နှစ်ယောက် မျက်လုံးချင်းဆုံမိကြသည်။ မျက်လုံးချင်း အသံတိတ် တယောက်ကို တယောက်ကြည့်နေရင်းမှ အန်နာက သူ့အကြည့်ကို တီဗီ ဖန်သားပြင်ဘက် သို့ ပြောင်းကြည့်လိုက်သည်။စိုင်းမြတ်ထိုက် လက်က တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပေါင်တွင်းသားလေး တွေဆီရောက်လာသည်။ စိုင်းက သူ့လက်ကို အန်နာ့ ပေါင်ခွဆုံထိမှီရန် လူကို အန်နာ့ဘက်သို့ အသာသေး စောင်းမှီထားလိုက်သည်။  

စိုင်းမြတ်ထိုက် လက်ဖဝါးက စိထားသော အန်နာ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြားမှာ လှုပ်ရှားပွတ်ပေးနေရင်းက ဂါဝန်လေး အောက်ထိုတိုးဝင်ပြီး စောက်ဖုတ်နေရာလေးကို ပင်တီပေါ်မှ လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ အန်နာတယောက်တွန့်ကနဲ့ ဖြစ်သွားပြီး၊ ရုတ်တရက်ထိုင်လိုက်သည်။

“ ချမ်းတယ်ဟာ စောင်သွားယူအုန်းမယ်၊ ဂျက်စီကာ နင်ရောယူအုန်းမလား”

“ ဟင့်အင်း မလိုဘူး ရတယ်”

အပြင်မှာ နေပူနေသဖြင့် အဲယားကွန်းအသေဖွင့်ထားရာ အခန်းထဲမှာက အေးစိမ့်နေသည်။ အဲယားကွန်းပိတ်လိုက်ပါလားဟ ဟုပြောမလို့ပြင်ပြီးမှ အန်နာ့ အကွက်ကို မှန်းမိပြီးပါးစပ်ပိတ်နေလိုက် တော့သည်။ နောက်တော့ စောင်ပါးတထည်ယူလာသော အန်နာက စိုင်းမြတ်ထိုက်ဘေးမှာ လာထိုင်ပြီး သူ့ ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို စောင်ခြုံထားလိုက်လေသည်။

“ အေးဟ ငါလည်း အေးလာပြီ”

စိုင်းမြတ်ထိုက်လည်း ရောသောဖောသောလုပ်ပြီး သူ့ကိုယ်အောက်ပိုင်းကိုပါ အန်နာ့အနားတိုးကပ်ကာ စောင်ကို ဆွဲယူဖုံးထားလိုက်လေသည်။ စိုင်းမြတ်ထိုက်စိတ်ထဲမှလည်း အန်နာ့ ညဏ်သွားပုံကို ချီးကျူးးနေမိလေသည်။ ပုဇွန်ဆိပ်ကလေး ငယ်သော်လည်း ဆိုတဲ့ ရှေးလူကြီးတွေ စကားကို ပြန်သတိရမိသေးသည်။အန်နာက ပြုံးစေ့စေ့ဖြင့် အခုန အနေအထားအတိုင်း ပြန်လှဲအိပ်လိုက်လေသည်၊ သို့သော် စိုင်းမြတ်ထိုက်မှာ အခုတော့ သူနှင့် ပူးကပ်နေပြီမို့ စိုင်းမြတ်ထိုက်ပေါင်ပေါ်မှ သူ့ခြေထောက်တွေကို ဖြတ်တင်ထားလိုက်သည်။

စိုင်းမြတ်ထိုက်လက်တွေက ချက်ခြင်းပင် အန်နာ့ ပေါင်ခွဆုံသို့ ရောက်သွားတော့သည်။ အန်နာ့ ပေါင်လုံးချောမွတ်အိတုန်ကြီးတွေ ကြားသူ့လက်ဝါးစောင်းထိုးထည့်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းကိုင်လိုက်ရာ စိုင်းမြတ်ထိုက်ပင် ဟာကနဲကဖြစ်သွားသည်။ကောင်မလေး စောင်သွားယူရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ ချွတ်လာခဲ့ပါလား။ အဟီး။ သူ့လက်ဝါးက အမွှေးပါးပါးလေးနှင့် စိုစွတ်စွတ် စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးကို သွားစမ်းမိသည်။

စိုင်းမြတ်ထိုက် လက်ချောင်းထိပ်ကလေးကို အန်နာ့ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းလေးထဲထိုးထည့်ပြီး ပွတ်လိုက်တော့ အန်နာ့ကိုယ်လေး ဆပ်ကနဲတုန်သွားကာ စိုင်းမြတ်ထိုက် လက်ကောက်ဝတ်ကို သူ့လက်ကလေး ဖြင့် လာဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ အရမ်းမလုပ်နဲ့ ဆိုသည့်သဘော။

စိုင်းမြတ်ထိုက် ၏ လိင်တန်ကြီးမှာတော့ မာတင်းတောင့်ခိုင်နေလေပြီ။ ဂျက်စီကာ သာ ရှိမနေပါက အန်နာ့ကို ခုချက်ခြင်း ဂါဝန်လှန်ကာ တက်လိုးပြစ်မိတော့မှာဖြစ်သည်။ ခုတော့ သူ့လက်ခလည်ထိပ်ကလေးကို အရည်စိုရွဲနေသည့် အန်နာ့ စောက်ဖုတ်ကလေးထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းနှဲ့ထိုးကာ ဆော့ကစားပေးနေလိုက်သည်။ 

အန်နာ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားလေးများမှာ နူးညံ့အိစက်နေရာ စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် သူ့လိင်တန်ကြီး ကို သာ ထိုးထည့်ပြစ်ချင်နေတော့သည်။ အန်နာ့ မျက်နှာလေးကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့လည်း မျက်လုံးလေးများပင်မှေးလို့ မျက်နှာလေးလဲနီရဲ နေသည်ကို တွေ့နေရလေသည်။ 

အရင်တုန်းက တော့ ဂျက်စီကာလေးကို တင်းနေသဖြင့် သူကလေး ကို လာဖို့မျှော်နေရသည်။ အခုတော့ သူ့ကို ကန်ထုတ်ပြစ်ချင်နေမိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် တီကနဲ ဖုံး တလုံးက ဗိုင်ဘရေးရှင်းထမြည်သဖြင့် ဂျက်စီကာက ထထိုင်လိုက်လေသည်။စိုင်းမြတ်ထိုက်လည်း သူ့လက်ချောင်းကို အန်နာ့စောက်ဖုတ်မှ အမြန်ထုတ်ကာ ကိုယ်ကို မတ်မတ်ထားထိုင်လိုက်လေသည်။ ရီမုတ်ကို ယူလိုက်ပြီး ရုပ်ရှင်ကို ခနရပ်လိုက်သည်။

“ ဟလို.. မာမီလား… အင်းပါ ၊ ဒီမှာ ရုပ်ရှင်တန်းလန်းကြီး…”

“................”

“ အိုကေ အိုကေ၊ လာခဲ့မယ်”

စိုင်းမြတ်ထိုက်က အရမ်းကို ဝမ်းသာသွားသည်။ ဂျက်စီကာက ဆိုဖာမှ ထလိုက်ပြီး။

“ အန်နာ ငါခနသွားအုန်းမယ်၊ နင်ဒီပြင်ဟာခနကြည့်နေဟာ၊ နာရီဝက်လောက်ပဲ”

“ အေးပါ ငါစောင့်နေပါ့မယ်။”

အန်နာက ဂျက်စီကာ နှင့်ထလိုက်သွားပြီး ဂျက်စီကာ ထွက်သွားတော့ အိမ်ရှေ့တံခါးကို ဂလန့်ချပြီး ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။ စိုင်းမြတ်ထိုက်က အန်နာ့ကို လက်ကလှမ်းဆွဲလိုက်ရာ အန်နာကလေးမှာ သူ့ကိုယ်ပေါ်သို့ လှဲကျလာတော့သည်။

“ အို့ ကိုကြီးစိုင်းကလည်း”

“ အင်း ကိုကြီးက အန်နာ့ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချစ်ချင်နေတာ ဂျက်စီကာ ရှိနေလို့”

“ သွားပါ အခု မှ လာပြီး”

အန်နာလေးမှာ ပါးစပ်ကသာပြောနေသော်လည်း မျက်စေ့လေးက မှေးနေပြီ။ ခုနကတည်းက စိုင်းမြတ်ထိုက် လက်နဲ့ဆွထားလို့ အရည်လည်းရွှမ်း စိတ်လည်းတအားထနေပြီမလား။

စိုင်းမြတ်ထိုက်လည်း ဖိုးပလေးတွေ ဘာတွေ မလုပ်နိုင်တော့ သူလည်း အောင့်ထားရတာကြာပြီမဟုတ်လား၊ အန်နာ့ကိုယ်လေးကို ဖက်ကာ ဆိုဖာပေါ်လှဲချပြီး အန်နာ့ နူတ်ခမ်းလေးတွေကို အငမ်းမရနမ်းစုပ်လိုက်သည်၊ သူ့လက်တွေက အန်နာ့ ဂါဝန်တိုလေးကို ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်သည်။

သူ့ဘောင်းဘီကိုလည်း ဆွဲချွတ်ချလိုက်ပြီး ဆိုဖာပေါ်ဒူးထောက်တက်လိုက်သည်။ အန်နာ့ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို သူ့ဒူးတွေနှင့် ဖြဲကားပေးလိုက်သည်။ အန်နာတယောက် ဆိုဖာပေါ်မှာ ဂါဝန်အနားစ ခါးပေါ်လိပ်ပြီး  ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ အန်နာ့ စောင့်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးမှာ အရည်ကြည်တို့ဖြင့် လဲ့ နေလေသည်။

စိုင်းမြတ်ထိုက် က မတရားကို ထောင်မတ်တင်းမာနေသည့် သူ့လီးကြီးကို အန်နာ့ အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး အဝမှာ တေ့ပြီး အသာဖိသွင်းလိုက်လေသည်။

...အ..ရှီုး…..

အန်နာ့ သူ့မျက်နှာလေးကို စိုင်းမြတ်ထိုက်ရင်ဘတ်ကြီးထဲ အတင်းတိုးဝင်ကပ်ထားပြီး သူ့လက်နှစ်ဘက်ကလည်း စိုင်းမြတ်ထိုက် ကျောကို တွယ်ဖက်ထားသည်။စိုင်းမြတ်ထိုက်၏ လီးကြီးတချောင်းလုံးမှာ နူးအိနေသောကတ္တီပါအိပ်စိုစိုလေးထဲ ထိုးထည့်လိုက်ရသလို အရသာ မှာရှိန်ကနဲ ပင်ဖြစ်သွားသည်။

စိုင်း က သူ့လိင်တန်ကြီးကို အန်နာ့ အဖုတ်လေးထဲ ပထမ တချက်နှစ်ချက် ဖြည်းဖြည်းချင်း အရသာခံကာ သွင်း လိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ရင်း အန်နာလေး အသားကျပြီး သူ့ဖင်လေးကို ပါကော့ကော့ပေးလာတော့မှ အရှိန်ကို တင်လိုက်သည်။ နောက်တော့ အန်နာ့ ဖင်လုံနှစ်လုံးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးများဖြင့် တဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင်ကာ အားရပါးရ ဆွဲဆောင့်နေမိတော့သည်။

“ ဖွတ်..စွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”

“ အာ့.. အိ...အို့ ကျွတ်စ်….အာ့”

“ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..”

စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် ဘယ်နှစ်ချက်ဆောင့်ပြီး ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်းမသိတော့ အဲယားကွန်းဖွင့်ထားသောအခန်းထဲ ချွေးလေးတွေစို့လာပြီး သူ့လီးတချောင်းလုံးလည်း ယားယံလာပြီး သုတ်ရည်ပူပူတွေ အန်နာ့ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ပန်းထုတ်နေမိလေတော့သည်။ 

သူ့ ကိုယ်ကြီးလည်း ဆပ်ကနဲဆပ်ကနဲဖြင့် နောက်ဆုံးလရည်တွေကို ညှစ်ထုတ်ပြီးချိန်ကျမှ စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် စဉ်းစားမိလေသည်။ အန်နာ့ အတွက် ငါဝယ်ထားတဲ့ ဆေး ဘယ်နားထားမိပါလိမ့်လို့။

………………………………………………...

ဦးသန်းထွန်းဇော် ဂျပန်က ပြန်ရောက်လာပြီး နှစ်ရက်သုံးရက်အတွင်းမှာပင် သူမိန်းမ ၏ ထူးခြားချက်ကို သူသိလိုက်သည်။ သို့ပေမဲ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်သည်။ သူလည်း ချစ်ချစ်နွယ်နှင့် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်လာပြီ မဟုတ်လား။ ရန်ကုန်မှာ ဇာတ်လမ်းဆက်ဖို့  အကြံထုတ်ရအုန်းမည်။အခုလောလောဆယ် ဂျပန်အီလက်ထရောနစ် မားကက်က ဝယ်လာတဲ့ စပိုင်ကင်မရာတတ်ထားသည့် နိူးစက်နာရီလေးကို သူ့အိပ်ရာဘေးက စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်သည်။ 

အဲဒီနိုးစက်နာရီလေးက ကြည့်လိုက်ရင်တော့ ရိုးရိုးနာရီပဲ။ အတွင်းမှာတော့ အားကောင်းသည့် ကင်မရာလေးတတ်ထားသည်။ နိုင်ငံခြားမှာတော့ ကိုယ့်ခလေးကို အိမ်မှာ ခလေးထိန်းနှင့် ထားခဲ့ရတာ စိတ်မချသဖြင့် နာနီကင်မရာ ခေါ်သော ထို စပိုင်ကင်မရာလေးတွေကို အိမ်မှာထားခဲ့လေ့ရှိသည်။

ထိုကင်မရာများမှာ အင်တာနက်နှင့်ဆက်ထားပြီး မိမိတို့ အလုပ်လုပ်နေသော နေရာများ ရုံးများမှ ကွန်ပြူတာဖြင့်ဖြစ်စေ၊ မိမိ ၏ စမတ်ဖုန်းဖြင့် ဖြစ်စေ အချိန်မရွေး လှမ်းကြည့်၍ ရသည်။ 

ဦးသန်းထွန်းဇော်ဝယ်လာသော ကင်မရာက အဲလိုတော့ မဟုတ်၊ ဗမာပြည်က အင်တာနက်အခြေအနေကိုလည်း ဦးသန်းထွန်းဇော်က သိသောကြောင့် ရိုးရိုးဟာဝယ်လာခဲ့သည်။ ထိုကင်မရာက လှုပ်ရှားမှုရှိမှ ရီကော့လုပ်သည်။ လှုပ်ရှားမှုမရှိပဲ နေလျှင် စက္ကန့်ပိုင်းမှာပင် ရပ်သွားသည်။ ရီကော့ကို သူ့မှာထည့်ထားသည့် အက်စ်ဒီမယ်မိုရီကဒ်လေးထဲမှာပဲ ရီကော့လုပ်ထားသည်။ သူကြည့်ချင်လျှင် ထို အက်စ်ဒီကဒ် ကလေးကို ထုတ်ပြီး ကွန်ပြူတာမှာ ထည့်ကြည့်ရုံပင်။

ပထမ တပတ်လောက်မှာ ဦးသန်းထွန်းဇော် သူ့ စပိုင်ကင်မရာကို သတိတောင်မရ မေ့နေသည်။ အလုပ်မှာ သူမရှိခင်တုန်းက ကျန်နေခဲ့သည့်အကြွေးတွေ လုပ်ရ၊ သူသွားခဲ့သည့် စင်မနာ အကြောင်း ရီပို့ ပြင်ဆင်ရ၊ အလုပ်တွေ များနေခဲ့ရသည်။ 

ချစ်ချစ်နွယ် ကိုတောင် သူမသိမသာ ဖင်ကလေးပုတ်၊ ကျောကလေးပွတ်ပဲ လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ အိမ်ပြန်ရောက်တာနှင့်မောပြီး အိပ်။ တပတ်လောက်ကြာပြီး အလုပ်တွေ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်လာတော့မှ လိင်စိတ်က ပြန်ထလာသည်။ အလုပ်ထဲမှာ ချစ်ချစ်နွယ်ကို ကပ်တိုးလေး ပြောဖြစ်သည်။

“ဟူး အလုပ်တွေကလည်း များလိုက်တာ ချစ်ချစ်ရော ဘယ်လိုနေသေးလည်း”

“သမီးလည်း မနေ့က မှ ရီပို့ အဆုံးသတ်နိုင်တယ် ဆရာ”

“ချစ်ချစ် နဲ့ လည်း ဆရာအေးဆေး စကားလေးဘာလေးပြောချင်တယ်၊ ချစ်ချစ် ဒီညနေအချိန်ရမလားဟင်”

“ရပါတယ် ဆရာ ပြောလေ ဘယ်မှာ ပြောချင်လို့လဲ”

ဦးသန်းထွန်းဇော် နည်းနည်းဦးနှောက်စားသွားသည်။ သူ့နာမည်နှင့် သူ့မျက်နှာက နေရာတကာလည်းသွားလို့မဖြစ်။ ဟော်တည်တွေ တည်းခိုခန်းတွေဆို ပိုဆိုးမည်၊ နောက်တခုက အခုခေတ် ဗမာပြည်က ဟော်တည်တည်းခိုခန်းတွေကို သိပ်မယုံချင်တော့၊ အင်တာနက်မှာ တချိန်လုံး တွေ့နေရသည် ဟစ်ဒင်းကင်မရာတွေ။

“အင်း ဆရာ စဉ်းစားလိုက်အုန်းမယ် ဘယ်မှာ အဆင်ပြေမလဲဆိုတာ”

“ အင်း ဆရာ မနက်ဖြန်အဆင်ပြေမယ်ဆိုရင်တော့ သမီးတို့ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ ရှိမှာမဟုတ်ဘူး၊ တအိမ်လုံးသွားကြမှာ၊ သမီးက အလုပ်ရှိတယ်ဆိုပြီးနေခဲ့တာ၊ သူတို့ တညအိပ်သွားကြမှာ”

“ဟင် ဟုတ်လား အဲဒါဆိုရင် အတော်ပဲ ချစ်ချစ်မနက်ဖြန် ခွင့်ယူလိုက်လေ၊ ဆရာ ရုံးက နေ့တဝက်ဆင်းပြီး လာခဲ့မယ်”

.....................................................................................................

ဦးသန်းထွန်းဇော် မနက်ဖြန်ချစ်ချစ်ဇော်နှင့်တွေ့ ရမည်ဆိုတော့ စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ ထိုအခါမှ သူ့ စပိုင်ကင်မရာကို သတိရသွားသည်၊ ထို့ကြောင့် အိမ်ရောက်တော့ ညအိပ်ချိန် ဒေါ်ရီရီ အိပ်ခါနီးမှ သူ့မှာ အလုပ်ရှိသေးသည်ဟု ဆိုကာ ညနေကထဲက ထုတ်ထားသော အက်စ်ဒီကဒ် ကလေးကို ယူပြီး သူ့ ကွန်ပြူတာ ခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ 

သူ့အခန်းလေးမှာ အိမ်တွင်းမှ အခန်းပိုလေးတခုကို အလုပ်ခန်းအနေဖြင့်ထားထားပြီးတခါတလေညနက်ထိအလုပ်လုပ်လေ့ရှိသောနေရာလေးဖြစ်လေသည်။ သူ့အခန်းတံခါးကို အတွင်းမှ ဂလန့်ချပြီးမှ ကွန်ပြုတာကို ဖွင့်လိုက်လေသည်။

ဗီဒီယိုရီကော့ဒင်း၏ စခရင် အပေါ်ဆုံးမှာ နေ့စွဲနှင့် ရီကော့လုပ်ထားသော အချိန်များကို ပြထားသဖြင့်၊ ဦးသန်းထွန်းဇော်အနေနှင့်လည်း ဘယ်နေ့ အချိန်ဖြစ်ခဲ့သည်ဆိုတာကို မှန်းဆနေစရာမလိုတော့ခြေ။ သူပြန်ရောက်ပြီး နှစ်ရက်လောက်အထိက ဘာမှ ထူးခြားတာမရှိ။ တခါတရံ ဒေါ်ရီရီ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်လာသည့်အချိန်ရီကော့ ဖြစ်နေပြီး သူတရေးတမောအိပ်ပျော်သွားတာနှင့် ရီကော့ဒင်းမှာ အလိုလိုရပ်သွားသည်။

သုံးရက်မြောက်နေ့မှာတော့ ထူးခြားသည်။ ဒေါ်ရီရီအိပ်နေသော အခန်းထဲသို့ မင်းညို ဝင်လာတာတွေ့ရသည်။ ရက်စွဲနဲ့ အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ဒီကောင်လေး ကျောင်သွားရမည့် အချိန်၊ ကျောင်းလစ်လာတာဖြစ်ရမည်ဟု တွေးလိုက်သည်။ အိမ်နေရင်း စွတ်ကျယ်အင်္ကျီနှင့် ပုဆိုးတိုတို ဝတ်လို့။ အိပ်နေသော ဒေါ်ရီရီ ၏ကုတင်နားကပ်သွားပြီးငုံနမ်းလိုက်သည်။

ဦးသန်းထွန်းဇော် ဟိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီးတော့ ကမန်းကတမ်း ဟက်ဖုန်းကိုကောက်တတ်၊ နားမှာကပ်ကာ ကွန်ပြူတာမှ စပီကာ ကို အသံ အမြင့်ဆုံးတင်လိုက်သည်။

“ ဟယ် မောင်မင်းညို ကျောင်းမသွားဘူးလား”

“သွားတယ် ဒေါ်လေး။ ဒေါ်လေးကို လွမ်းလို့ နေမကောင်းဘူးဆိုပြီး ပြန်လာတာ”

“အိုကွယ် တို့ပြောထားတယ်မလား ကို အိမ်ပြန်ရောက်ရင် အရင်လိုနေလို့မရတော့ဘူးဆိုတာ”

“သိပါတယ် ဒေါ်လေးရယ် ကျနော်လည်း အောင့်ထားပါတယ် ဒါပေမဲ့ အခုလိုတော့ အစိမ်းကြီးမဖြတ်ပါနဲ့လား၊ ခုဆို နှစ်ရက်နှစ်ည ကြီးများတောင် ကြာနေပြီ”

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် မင်းညိုက ငုံ့ကာ ဒေါ်ရီရီ နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်တော့၊ ဒေါ်ရီရီ့ လက်တွေကလည်း မင်းညိုလည်ဂုတ်လေးကို တွဲခိုဖက်ထားပြီး အနမ်းတွေ တုန့်ပြန်ပေး နေခဲ့ပါသည်။ ဦးသန်းထွန်းဇော် တယောက်ကတော့ အောရှပ်ရှင်ကား ထက်ဆယ်ဆမက ပင်သူ့ကိုစိတ်လှုပ်ရှားစေသော မြင်ကွင်းကြောင့် သူ့လီးကြီးပင် ပုဆိုးအောက်မှ ထိုးထောင်ထလာပါတော့သည်။

ကုတင်ဘေးမှ မတ်တတ်ရပ်လျှက်ဖြင့် မောင်မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီကို ကုန်းနမ်းနေရင်း သူ့လက်တဖက်က ထမိန်အောက်မှ တိုးဝင်သွားကာ ဒေါ်ရီရီ စောက်ဖုတ်နေရာကို ပွတ်သတ်နေတာကို တွေ့နေရလေသည်။ ဒီကောင်လေး တယ်လက်သွက်ပါလား ဟုလည်း တွေးနေမိသည်။သူသာငယ်ရွယ်စဉ်၊ သူတို့သမီးလေး မရသေခင်အချိန်တုန်းကသာ အခုလို အဖြစ်မျိုးတွေ့ရလျှင်၊ နှစ်ယောက်စလုံးကို အိမ်ပေါ်မှ ကန်ချပြစ်မိမှာက အနည်းဆုံးဖြစ်လေသည်။ 

သို့သော်လည်း ယခုမှာတော့ ဘာထူးမှာမို့လည်း။ သူလည်း ချစ်ချစ်နွယ်လေးကို ကောင်းကောင်းဝါးခဲ့ရပြီ၊ ရီရီလည်းသွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ်ပဲလေ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် တအိပ်ယာထဲအိပ်ခဲ့တာတောင် ဆယ်စုနှစ်သုံးစုလောက်တော့ ရှိတော့မည်။

တခါတလေ တလနေလို့ ရုပ်ရှင်တို့၊ ဘာတို့ ကြည့်မိတော့မှသာ အလုပ်တခါဖြစ်တတ်ခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း အတွေးပင်လယ်ပြာဆိုကကို တွေ့ပြီးနောက်ပိုင်း အဲဒီထဲက ဇာတ်လမ်းတွေ ဖတ်ပြီး စိတ်တွေ ပြန်လည်နုပျိုလာခဲ့သည်။ 

သူ့စိတ်ထဲမှာသူ ဇာတ်လမ်းထဲက ဇာတ်ကောင်တွေကို စဉ်းစားစိတ်ကူးယဉ်ပြီးရိုးပလေးတွေ လုပ်လေ့ရှိတော့ ကာမဆက်ဆံတာ နည်းနည်းရက်စိတ်လာခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်လည်း ဒါးဆိုတာသွေးပေးရင် ထက်သည်ဆိုသည့်စကားပုံကပဲ မှန်တာလား၊ မစ်လိုက်ခရိုက်စစ်ခေါ်သည့် အသက်ရလာတော့ တခြားဟိုမုန်း၊တွေ ဂလင်းတွေ အပြောင်းအလဲကြောင့်လားမသိ၊ ဒေါ်ရီရီလည်း စိတ်တွေ ပြန်ထလာရသည်မဟုတ်လား။

ဟိုက် စိတ်ထဲသူက လျှောက်တွေးနေတော့ ကွန်ပြူတာစခရင်ကို ကြည့်နေရက်နှင့် သူအခုမှ သတိထားမိသည်။ မင်းညိုက ကုတင်ဘေးရပ်လျှက်ရှိသေးပေမဲ့ ပုဆိုးကတော့ ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်နေပြီ၊ ဒေါ်ရီရီက ကုတင်ပေါ်က ဘယ်တုန်းက ဆင်းသွားမှန်းပင်သူသတိမထားမိလိုက်၊ မင်းညိုရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လျှက် မင်းညို လီးကြီးကို အားရပါးရစုပ်နေသည်။ 

ငါ့မိန်းမ လုပ်မဲ့လုပ်တော့လည်း ပုလွေတောင်ကိုင်နေပါ့လား။ ဦးသန်းထွန်းဇော် သူ့ပုဆိုးကို ခါးပုံစ ဖြည်လိုက်ပြီး မာတင်းနေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို လွတ်လပ်ရေးပေးလိုက်သည်။ 

ဒေါ်ရီရီ မင်းညိုပေါင်ခြံ မှာမျက်နှာအပ်ကာ ခေါင်းကို မြင့်ချည်နိမ့်ချည်လုပ်နေသလို၊ ဦးသန်းထွန်းဇော်လည်း သူ့လီးကြီးကို သူ့လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်ပွတ်သတ်ဂွင်းထုနေမိလေသည်။မင်းညိုတယောက်ဒေါ်ရီရီ့ခေါင်းကို သူ့လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ကာ ၊ ဒေါ်ရီရီ့ပါးစပ်ထဲ ဝင်ချည်ထွက်ချည် ဖြစ်နေသာ သူ့လီးကြီးကို ငုံ့ကြည့်နေလေသည်။ ခနနေတော့ မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီကို ဂျိုင်းမှဆွဲမထူလိုက်လေသည်။

“ ဒေါ်လေးရယ် တော်ပြီ နှစ်ရက်တောင် အောင့်ထားရတာဆိုတေ့ာ ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်သေးဘူး၊ ဒေါ်လေး စောက်ဖုတ်ကြီးထဲမှာပဲပြီးချင်တယ်ဗျာ”

ဟိုက်၊ ဒီကောင်လေး ငါ့မိန်းမ ပါးစပ်ထဲမှာတောင်ပြီးဘူးတယ်ပေါ့။ ဦးသန်းထွန်းဇော် သူ့လီးကြီးကို နာနာလေးဆုပ်ပြီး အွန့်ကနဲ့ ဆောင့်ထုပြစ်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်ရီရီကတော့ မင်းညိုကို မျက်စောင်းလေး ပဲထိုးလိုက်ရှာသည်၊ မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီ့ကိုယ်လုံးကို ပုခုံးလေးမှ ကိုင်ပြီးသူ့ကို ကျောပေးစေလိုက်ရာ ဒေါ်ရီရီက အလိုက်သင့်လှည့်ပေးပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ တတောင်ထောက်ပေးလိုက်လေသည်။ မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီ့ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာ ခြေရင်းသို့ အကွင်းလိုက်ပုံရက်ကျသွားတော့လေသည်၊ ဒေါ်ရီရီက အတွင်းခံမဝင်ထားသဖြင့် ပြောင်ဝင်းနေသော သူ့ဖင်ကြီးကို အနောက်သို့အသာကော့ပေးလေသည်။

မောင်မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီ၏ တံတွေးများဖြင့်စိုရွဲ အရည်လဲ့ နေသော သူ့လီးကြီးကို ဒေါ်ရီရီ၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူးထွက်နေသည့် အဖုတ်ဝတွင်တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်လေတော့သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်လုပ်ကိုင်နေကြသည့် ပုံစံအနေအထားကို ကြည့်လိုက်ပါက၊ တယောက်နှင့်တယောက် သိပ်ပြောစရာကို မလိုတော့ပဲ တယောက် အထာတယောက်သိ နေပြီ ထိုကဲ့သို့ ပုံစံမျိုး ကျိန်ဖန်များစာ လုပ်လာခဲ့ကြသူများနှင့်တူ ပေသည်။

ဦးသန်းထွန်းဇော်စိတ်ထဲတွင် အင်း၊ ငါတပတ်လောက်သွားတဲ့ အချိန်အတွင်း အဲလောက်တောင် ဖြစ်သွားကြရတာဆိုတော့၊ ဘယ်နှစ်ချီများဆော်ခဲ့ကြသလဲမသိဟု တွေးရင်း စိတ်တွေတအားထလာကာ၊ သူ့လီးကြီးကို အတင်းထုမိတော့ မကြာခင်မှာပင်သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်ကျကုန်တော့သည်။

“ ဟိုက်.. ချီး ကြမ်းပြင်တော့ ပွကုန်ပြီ လိုက်သုပ်မှရတော့မယ်”

ကွန်ပြူတာစခရင်မှာတော့ မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီခါးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ ကောင်းကောင်းကြီးကို ဆောင့်နေတုန်း၊ ဒေါ်ရီရီ၏ ဖင်လုံးကြီးများမှာလည်း တုန်ကနဲတုန်ကနဲဖြစ်နေ၏ ဒေါ်ရီရီ၏ မျက်နှာကို မမြင်ရသော်လည်း သူ့လက်တွေက အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးနေသဖြင့် တော်တော်အရသာတွေ့နေမှန်းသိသာလှပေသည်။

ဦးသန်းထွန်းဇော်မှာ သူတချီပြီးသွားပြီမို့ ရုပ်ရှင်ကောင်းကောင်း အပြီးကြည့်ရမှာ နှမြောသလိုဖြစ်လာပြီး ကွန်ပြူတာမှ ဗီဒီယိုပလေရာ ကိုရပ်လိုက်လေတော့သည်။ နောက်နေ့ကျမှ ဆက်ကြည့်တော့မည်ဟု တေးထားလိုက်ပြီး သူ့စားပွဲအောက်မှလရည်တွေကို သုတ်ဖို့ တစ်ရူးထရှာရလေတော့သည်။

………………………………….

ဦးသန်းထွန်းဇော် ရေချိုးခန်းဝင် သူ့ကိုယ်သူ ဆေးကြောသုတ်သင်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ သူ့မိန်းမ နဘေး စောင်အောက်အသာဝင်လှဲလိုက်လေသည်။ အခုနက ကွန်ပြူတာမှာတွေ့ခဲ့ရသည့် မြင်ကွင်းတွေကြောင့် သူ့စိတ်တွေက တက်ကြွလန်းဆန်းနေပြီး အိပ်ချင်စိတ်ပျောက်နေသည်။ 

မျက်လုံး လည်းကျယ်နေသည်။ သူ့ဘေးမှာ အသက်မှန်မှန်ရူလျှက်အိပ်ပျော်နေသော သူ့မိန်းမ ဒေါ်ရီရီဆီမှ သင်းပျံ့ပျံ့ သနပ်ခါးနံ့လေးက ချစ်ချစ်နွယ် ကိုယ်လေးမှ ရေမွှေးနံ့လေးတွေနဲ့မတူ၊ အခုမှ သူ့စိတ်ကို လှုပ်နိူးနေသလိုလို။ 

ကိုယ့်မိန်းမ သူများနဲ့ ဖြစ်ပြီးတော့မှ ကိုယ့်အတွက် ပိုဆွဲဆောင်မှုရှိလာသလိုလို စိတ်ထဲခံစားနေရသည်။ သူ့ကို ကျောပေးအိပ်နေသော ဒေါ်ရီရီ၏ ခါးလေးပေါ်သူ့လက်ဖဝါးတွေတင် လိုက်သည်နောက်တော့ သူ့ကိုယ်ကို ဒေါ်ရီရီနောက်ကျောတင် တိုးကပ်လိုက်မိသည်။

တဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်မာလာသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို ဒေါ်ရီရီ၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုကြား အမြှောင်းလိုက်ဖိကပ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးတွေကလည်း ဒေါ်ရီရီ၏ ခါးလေးမှ တဆင့် နို့တွေပေါ်ကို ပွတ်သတ်ရောက်ရှိသွားလေသည်။ 

သူ့ လှုပ်ရှားမှုများကြောင်း အိပ်မောကျနေရာမှ နိုးလာသော ဒေါ်ရီရီက သူ့ရင်သားများပေါ်မှာ အုပ်ကိုင်ပြီးစတင်နှယ်နေပြီဖြစ်သော ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ လက်များကို ဖမ်းကိုင်ရင်း ဖယ်ရှားလိုက်လေသည်။ ပါးစပ်မှလည်း အိပ်ချင်မူးတူးသံလေးဖြင့်၊

“ ကို နိုးကွာ ဒီညတော့ ရီတအားအိပ်ချင်နေလို့၊ နောက်နေ့မှနော်”

ပြောရင်းဖြင့် သူ့အနားမှ ခွာပြီး ပက်လက်ပုံစံ ပြောင်းအိပ်လိုက်သော ဒေါ်ရီရီကြောင့် ဦးသန်းထွန်းဇော် စိတ်ပျက်သွားကာ နဖူးပေါ်လက်တင်မှေးနေလိုက်လေသည်။

သူ့စိတ်ထဲက တွေးရင်းတွေးရင်းဒေါပွလာသဖြင့်၊ အိပ်ယာပေါ်မှ အသာပြန်ထကာ သူ့ကွန်ပြူတာခန်းဘက်ထွက်လာခဲ့လေသည်။ နောက်ကွန်ပြူတာကိုဖွင့် အခုန ဖိုင်ကို ပြန်ဖွင့်ကာ၊ ယခုလက်ရှိနေ့အထိ ကို ကျော်ရစ်လိုက်ပြီး ဒီနေ့ မနက်က သူအလုပ်သွားချိန်မှ စကာ ကြည့်လိုက် မိလေသည်။

အခုန အိပ်ယာပေါ်မှာ ထောင်မတ်လာပြီး ကွန်ပြူတာအခန်းကို လမ်းလျှောက်လာတော့ အနည်းငယ်ပြန် ပျော့ကျသွားသည့် သူ့လိင်တန်ကြီးက ကွန်ပြူတာ မော်နီတာစခရင်ပေါ်မှ ဗီဒီယို ကိုကြည့်ရင်း ပြန်လည်ထောင်မတ်လာလေတော့သည်။ မမာပဲ ခံရောရှိမလား။ 

တကယ့် ဟုန်းမိတ် အောကားစစ်စစ် ကိုကြည့်နေရတာကိုး။ ကြည့်နေရတာမှ ပက်ပက်စက်စက်ပင်။ တိုက်တိုက် ဆိုင်ဆိုင် ဒီနေ့ က သူတို့ ပွဲကြမ်းသည့်နေ့ဖြစ်နေရသည်ထင်သည်။ 

မောင်းမင်းညို က ဒေါ်ရီရီကို ဘာဂျာ ကောင်းကောင်းပေးပြီး ဒေါ်ရီရီက မောင်မင်းညိုကို ပုလွေပေးပြီး ဒေါ်ရီရီ့ပါးစပ်ထဲ မောင်မင်းညို ပြီးလိုက်တာကို တွေ့ရတာနှင့် ဦးသန်းထွန်းဇော် ခင်ဗျာ မထိန်းနိုင်တော့။ မနက်ဖြန်ချစ်ချစ်နွယ်လေး တွက်ဆိုပြီး အောင်ထားရသော သုတ်ရည်တွေ  စက္ကူလက်သုပ်ပုဝါထဲတွင် ဇာတ်သိမ်းသွားရရှာတော့သည်။ 

အဲဒါတောင်မှ မနက်ပိုင်းအစကလေးပဲ ရှိသေးသည်။ ထိုနေ့က ဗီဒီယိုမှာ ရီကောဒ်လုပ်ထားသော အချိန်က တော်တော်ရှည်သဖြင့် တနေ့လုံးဆွဲနေကြပုံရသည်ဟု၊ ဦးသန်းထွန်းဇော်တယောက် တွေးမိလေသည်။ သူမတတ်နိုင်တော့ မျက်လုံးလဲ စင်းလာပြီ၊ လူလည်း တော်တော်နွမ်းနေပြီ အိပ်မှ ရတော့မည်။ ဝီး ။

…………………………………………………………………...

ဦးသန်းထွန်းဇော် သူ့ကားလေးကို ချစ်ချစ်နွယ်တို့ အိမ်ဝင်းထဲ ချိုးဝင်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့တံခါးမှ ချစ်ချစ်နွယ်ထွက်ကြို နေလေသည်။

“ ချစ်လေး အိမ်မှာ ဘယ်သူမှ မရှိကြဘူးလား “

“ မရှိဘူး ဆရာ အိမ်က ကောင်မလေးတွေကိုပါ ဒီနေ့ ခွင့်ပေးလိုက်တယ်၊ သွားချင်ရာ သွားကြဖို့”

ဦးသန်းထွန်းဇော် အိမ်ထဲ ဝင်လိုက်ကာ အိမ်တံခါးမကို ပိတ်ပြီးတာနှင့် ချစ်ချစ်နွယ် ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်ကာ မျက်နှာပြင်အနှံ့ နမ်းရှုံ့ပြစ်လိုက်သည်။

“ လွမ်းနေတာကွာ ချစ်လေးကို “

“ ဟွန့် ဆရာကလည်း ခုမှ ဘယ်နှစ်ရက်ရှိသေးလို့လဲ”

“ အို လွမ်းတာပဲ ဟာ ရက်ကြာဖို့လိုလို့လား”

ချစ်ချစ်နွယ် စကားဆက်ပြောလို့ မရတော့ပါ၊ သူ့နူတ်ခမ်းနုနုလေးတွေက ဦးသန်းထွန်းဇော် ၏ ရမက်ကြမ်းကြမ်း အနမ်းတွေ အောက်မှာ ပိပြားနေရပြီ။ 

ဦးသန်းထွန်းဇော် လက်ဖဝါးကြီးတွေကလည်း ချစ်ချစ်နွယ်ကိုယ်လုံးလေးကို သိုင်းဖက်လျှက် အနောက်ဖက်မှ ချစ်ချစ်နွယ်တင်လုံးလေးကို အုပ်ကိုင် ဆုပ်နှယ်နေသေးသည်။ ခနကြာတော့ ချစ်ချစ်နွယ်တယောက် အသက်ရှုမဝတော့တာမို့ ဦးသန်းထွန်းဇော် ရင်ဘတ်ကြီးကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် အသာတွန်းထားရင်း၊

“ ဆရာ ရယ် ချစ်ချစ်မောတယ် ခနလေး အသက်ရှုပါရစေအုန်း၊ နောက်ပြီးတော့လည်း ဧည့်ခန်းကြီးမှာ”

“ အင်း ဒါဆိုလည်း သွားရအောင်လေ၊ ချစ်လေး အခန်း ဆရာ မမြင်ဘူးသေးဘူး သွားကြည့်ရအောင်”

“ အောင်မယ် လူလည်ကြီး သွား”

ညုတုတု နှင့် ပါးစပ်ကသာ ပြောလိုက်ပေမဲ့ လက်တွေ့မှာတော့ ချစ်ချစ်နွယ် က ရှေ့မှ ဦးဆောင်ပြီး သူ့အခန်းရှိရာ၊ အပေါ်ထပ်သို့ ဦးသန်းထွန်းဇော်ကို ခေါ်ဆောင်ခဲ့ပါတော့သည်။

လှေခါး ပေါ်သို့ သူ့ရှေ့မှ တက်သွားသော ချစ်ချစ်နွယ်မှာ အိမ်နေရင်း ပေမဲ့ သူလာမည်ဆိုတာသိလို့ ဝတ်ထားသလားမသိ စကဒ် တိုတို အမဲလေး နှင့် တီရှပ်လက်တို ကျပ်ကျပ် ကလေး နှင့် သူ့ကိုယ် သွယ်သွယ်လေး ပေါ်မှာ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ကလေး ကြည့်ကောင်းနေသည်။ စကဒ် အမဲအောက်မှ ပေါင်တန် လုံးလုံးဖွေးဖွေး လေးတွေက ဖြောင့်စင်း ချောမွတ်နေလေသည်။

ညက ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ဖြေဖျောက်ပြီး ကုန်ထားရသည့် အားတွေ အတွက် လိုရ မယ်ရ ဆေးတွေ သောက်လာခဲ့သဖြင့် ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ ညီတော်မောင်က အခုတော့ ဘောင်းဘီ အောက်မှာ မာတင်း ထကြွနေလေပြီ။ဦးသန်းထွန်းဇော်က အခန်းတွင်း ရောက်သည်နှင့် ဘောင်းဘီ ခါးပတ်ကို ဖြည်ကာ ဘောင်းဘီကို ကွင်း လုံးပုံချွတ်ချလိုက်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီပါ တဆက်ထည်း ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ 

အပေါ်ပိုင်း မှာ ရှပ်အင်္ကျီလက်ရှည် နက်တိုင်နှင့် အောက်ပိုင်းမှာတော့ မာတောင်နေသည့် အလံတိုင်ကြီး နှင့် ဦးသန်းထွန်းဇော်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ချစ်ချစ်နွယ်က ရှက်သလို တခစ်ခစ် ရယ်မောရင်း ဦးသန်းထွန်းဇော် ကို ကျောပေးကာ ကုတင်ဘက် မျက်နှာပြုထားလိုက်သည်။ 

ဦးသန်းထွန်းဇော်က ချစ်ချစ်နွယ် အနောက် ဘက်သို့ ချက်ချင်းရောက် လာကာ ချိုင်း နှစ်ဘက်အောက် မှ လက်ရှိုပြီး ချစ်ချစ်နွယ်၏ ရင်သား ဖောင်းအိအိလေး များကို တီရှပ်ပေါ်မှ ပင် လက်ဖဝါး ဖြင့် တဘက်တချက် အုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ သူ့နူတ်ခမ်းများက ချစ်ချစ်နွယ် ၏ လည်တိုင်ကျော့ကျော့်လေးကို ငုံ့နမ်းနေရင်း၊ အောက်က အလံတိုင်ကြီးက လည်း ချစ်ချစ်နွယ်၏ တင်သား လုံးလုံးလေး များအပေါ် ထိုးထောက်မိနေလေသည်။

အရမ်းကို ကာမ စိတ်ပြင်းပြနေပြီ ဖြစ်သော ဦးသန်းထွန်းဇော်က သိပ်မရစ်နေတော့ပဲ ချစ်ချစ်နွယ် ကျောပြင်လေးကို အသာ ဖိပေးလိုက်ရာ အလိုက်သိသော ချစ်ချစ်နွယ်ကလည်း သူ့ကုတင်ပေါ်ကို တတောင်လေး နှစ်ဘက်ထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။

ဦးသန်းထွန်းဇော်က စကဒ်အောက်မှ လက်လျှိုကာ ချစ်ချစ်နွယ် ၏ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပျော့ပျော့လေး ကို ဆွဲချွတ်ချပြီး စကဒ်ကိုလည်း ခါးပေါ်လှန်တင်လိုက်သည်။ချစ်ချစ်နွယ်၏ အမွှေး ပြောင်ရှင်းထားသော အဖုတ်ကလေးက အရည်ကြည်ရွမ်းလဲ့ နေပြီး အတွင်းသား နီနီ လေးတွေကို ပင်မြင်နေရသည်။ 

ဦးသန်းထွန်းဇော်က ချစ်ချစ်နွယ် ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ ပြူထွက်နေသော စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းလေး ဝတွင် သူ မာန်ဖီနေသော လိင်တန်ကြီးကို တေ့ကာ ဖိသွင်း ချလိုက်သည်။

“ အာ… “

ချစ်ချစ်နွယ်ဆီမှ ငြီးသံ တိုးတိုးလေး သာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ဒီမြွေနှင်း ဒီတွင်း က ဂျပန်မှာ နေခဲ့စဉ်ကတည်းက ကျွမ်းဝင်ပြီးသားမို့ ဘယ်နေရာ ဘယ်အကွေ့မှာ ဘယ်လို ကျပ်မည် ဘယ်လိုပွတ်မည်ကိုတော့ သိနေပြီးသားပါ။

 သို့သော်လည်း ခံစားမှုဆိုတာကတော့ ထမင်းလိုပင် နေ့တိုင်းစားနေရသော်လည်း ရိုးမသွားသည့် အရာမဟုတ်လား။ စည်းချက် ညီညီဖြင့် လှုပ်ရှား ခံစားနေကြလေပြီ။

“ ဖွတ်..စွတ်..ရှ လွတ်..”

“ ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..”

မတိုးမကျယ်သံစဉ်တွေ ကြားမှ နှစ်ဦးစလုံး၏ ပါးစပ်ဖျားတွေက အီး အီးအဲအဲ သံတွေ က တချက်တချက်ထွက်ပေါ်နေ၏။

“ အ.. အ… အား…..”

အချက်ပေါင်းများစွာ ဆောင့်ပြီး နရီက သွက်လာကာ နောက်ဆုံး အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့် ကာမ အရသာ အထွပ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြ ချိန်မှာတော့ ကုတင်ပေါ် မှောက်ရက် ကျသွားသည့် ချစ်ချစ်နွယ်ပေါ် ထပ်ရက် ဦးသန်းထွန်းဇော် တယောက် ပါသွားရင်း နောက်ဆုံး လိင်တန်တွင်းမှ ကျန်သမျှ အရည်လေးကို ဖင်ပါကြုံ့ပြီး ညှစ်ထည့်လိုက်ပြီးမှ မျက်စေ့ကို မှေးကာ ခနနားလိုက်လေသည်။

အမောလေး ပြေသွားမှ မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်တော့ ချစ်ချစ်နွယ် ကုတင်ပေါ်မှ ဝင်းနီသည်ပိုး စတပ်ဖ အရုပ်က မျက်လုံးနက်နက်သေးသေး လေး နှစ်လုံးဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသလို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ ငါ့ မမလေး ကို ခင်ဗျားကြီး မတရားလုပ်နေတာလားလို့ မေးနေသလိုလို။

……………………………………….

ဦးသန်းထွန်းဇော် တယောက် သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်မောကျနေသော ချစ်ချစ်နွယ်လေး ကို အသာ ပွေ့ဖက်ထားရင်း သူ့ ဆံပင်ရှည်ပျော့ပျော့လေးတွေကို အသာပွတ်ပေးနေမိသည်။မျက်တောင်ကော့ကော့လေးတွေ နှင့် အသက်ကို မှန်မှန်ရူသွင်းရင်း အိပ်ပျော်နေရှာသည့် အပြစ်ကင်းစင် သည့် ခလေးငယ်လေးလို မိန်းခလေးကို ငုံ့ကြည့်မိရင်း စိတ်ထဲမှာ အေးချမ်းနေမိသည်။ 

လွန်ခဲ့သည့် နာရီပိုင်းအတွင်းက မုန်တိုင်းထန်သလို ကြမ်းခဲ့ကြစဉ်ကနှင့် ဘာမှ မဆိုင်၊ ငြိမ်သက်သွားရ သည့် ချစ်ချစ်နွယ် အိပ်ခန်းလေးတွင်းမှာ ချစ်ချစ်နွယ် ၏ အသက်ရှုသံ မြှင်းမြှင်းလေးနှင့် ခေါင်းရင်းမှ နာရီ သံပတ်သံ တချပ်ချပ်သာ ကြားနေရလေသည်။ အသံတွေက တိတ်ဆိပ်လေ၊ အတွေးတွေက ပိုပြန့်လေ ဟု ဆိုရမည်လားမသိ၊ ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ စိတ်တွေက ဟိုဒီ မျိုးစုံ အတွေးကမ္ဘာထဲ လျှောက်သွားနေ လေသည်။

သူ့ အိမ်ရှင်မ နှင့် မင်းညို၊ သူနှင့် ချစ်ချစ်နွယ်၊ တဏှာပေမ နွံထဲ ကျွံပြီးရင်း ကျွံနေကြသည်ကို စဉ်းစားမိသည်။ သူ့အိမ်ရှင်မ နှင့် မင်းညိုကိစ္စ အပေါ် မည်သူ့ကို မှ အပြစ်မတင်မိ၊ အရွယ်ရောက် နေပြီ ဖြစ်သည့် အိမ်ရှင်မကို ထို တဏှာနွံထဲ ကျွံအောင် စပေးခဲ့တာက သူကိုယ်တိုင်ဖြစ်သည်။ 

မောင်မင်းညိုလို လူပျိုပေါက် ကတော့ အခွင့်အရေးရလျှင် လှုပ်ရှားမိမှာပင်။ သူနှင့် ချစ်ချစ်နွယ် ကိစ္စမှာသာ သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်နေမိသည်။ ချစ်ချစ်နွယ်မှာ သူ့ တပည့်မလေး တဦးဖြစ်ခဲ့ပြီး၊ ယခု နိူင်ငံခြားရောက်နေသည့်၊ သူ့သမီးထက် အသက်နည်းနည်းသာ ကြီးသည်။ အစက တဏှာ ရမက်ကြောင့် လွန်ကျူးမိခဲ့သော်လည်း နောက်တော့ သံယောဇဉ်ဖြစ်လာရသည်။ ချစ်ချစ်နွယ်ကို သူတကယ်ချစ်သလို ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။

ဒါကလည်း ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်သည့်ကိစ္စ၊ ချစ်ချစ်နွယ်ကလည်း သူ့အပေါ်မှာ သံယောဇဉ် ဖြစ်ရင် ဖြစ်နေမှာပေမဲ့ သူ့တကယ်ချစ်တဲ့သူ ရှိလို့ နှစ်ဦးသဘောတူတောင် လက်ထပ် ဖို့ စီစဉ်ထား ကြပြီပဲ၊ အခု သူ့ အမျိုးသား ဟိုမှာ အဆင်ပြေတာနဲ့ လိုက်သွားဖို့ အဆင်သင့်ပြင်နေပြီ ဖြစ်လေသည်။

ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် သူကံကောင်းခဲ့လို့ ဒီလို မိန်းခလေး တယောက်နှင့် ချစ်ပွဲဝင် ထင်တိုင်းကြဲခွင့် ရခဲ့သည်မဟုတ်လား၊ နောင်ဆိုရင်တော့ ဒီလို အခွင့်အရေးမျိုးဆိုတာကို ကြုံဖို့ ဆိုတာ၊ တော်တော့်ကို ဖြစ်နိုင်ခြေ မရှိသည့်ကိစ္စမဟုတ်လား။

ဦးသန်းထွန်းဇော်က ချစ်ချစ်နွယ်၏ လည်ပင်းနားလေးထိခြုံ ထားသော စောင်လေးကို အသာ ဆွဲပြီး ခါးနားလေးထိ လှန်လိုက်သည်၊ ဖြူဖွေး ဝင်းအိနေသော ရင်သားလေး အစုံထိပ်မှ ပန်းနုရောင် ရင့်ရင့် နို့သီးခေါင်းလေး တွေက မာတင်းတင်းလေး ထောင်ထနေသည်။ ဦးသန်းထွန်းဇော်က ခေါင်းကို ငုံလိုက်ပြီး သူ့နူတ်ခမ်း အစုံဖြင့် နို့သီးခေါင်းလေး တလုံးကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။

“ အင်း…….”

ချစ်ချစ်နွယ် ကြောင်မလေးလို ငြီးတွားလူးလွန့်ရင်း မျက်လုံးလေး တွေ ပွင့်လာသည်၊ သူ့နို့တွေကို ကုန်းစုပ်နေသော ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေထဲကို သူ့လက်ချောင်းလေး တွေ ထိုးထည့်ဆုပ်ကိုင်ရင်း အသံလေးထွက်အောင် ငြီးလိုက်မိသည်။ 

တဆက်ထဲမှာပင် သူ့ပေါင်သို့ ထိုးထိုးထောင်ထောင် လာထောက်မိနေသော ဦးသန်းထွန်းဇော်၏ ပစ္စည်းကြီးကို လည်း သတိထားမိကာ မျက်နှာပေါ်မှာ အပြုံးလေး တချက် ပွင့်လာခဲ့လေသည်။

…………………………………………………

ချစ်ချစ်နွယ်တယောက် လေဆိပ် ဒီပတ်ခြာလောင့်ချ ကို လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်သည်။ သူ့ မိဘ ဆွေမျိုးတွေက အပြင်မှာ ကျန်ခဲ့ကြပြီ နောက်ဆုံး ထွက်ခါနီး ဂိတ်ထဲ မဝင်ခင် မှာ လိုက်ပို့သည့်သူတွေ ဝင်မရတော့။

သို့သော်လည်း လေဆိပ်မှ အကောင်ကြီးကြီးတယောက်နှင့် ရင်းနှီးသော ဦးသန်းထွန်းဇော်က အတွင်းထဲမှ ဆီးကြိုနေသည်။ လေယာဉ်ပေါ်တက်မည့် နောက်တဆင့်ကို မသွားခင် ဂျူတီ ဖရီးဆိုင်ခန်းတွေ နေရာမှ ချစ်ချစ်ဇော်ကို လာခေါ်သွားပြီး သူ့မိတ်ဆွေ ၏ ရုံးခန်းတွင်းသို့ ချစ်ချစ်နွယ်ကို ခေါ်သွင်းသွားလေသည်။ 

အတွင်းမှ တံခါးကို ပိတ်ပြီးသည်နှင့် ချစ်ချစ်နွယ် ၏ စကဒ်တိုကို အပေါ်လှန်တင်ကာ ပင်တီးကို ဆွဲချ၊ ရုံးခန်းတွင်းမှ စားပွဲပေါ် လက်ထောက်စေပြီး အနောက်မှ အသားကုန်တဖုံးဖုံးဆော်လိုက်လေသည်။ နူတ်ဆက်လိုး ဟု စိတ်ထဲမှာ သိနေသဖြင့်လည်း ဆောင့်ချက်တွေက ပိုပြင်းထန်ရလေသည်။

ကာမ အရသာ အထွတ်ထိပ်ရောက်သွားတော့ သူ့သုတ်ရည်တွေ တဖြစ်ဖြစ်ပန်းထုတ်ပြီးသကာလ ချစ်ချစ်နွယ်စောက်ဖုတ်ကလေးထဲမှ အပြင်လျှံထွက်လာသော အရည်တချို့ ကို စားပွဲပေါ်က တစ်ရူးလေးဖြင့် သုပ်ပေးကာ ပင်တီလေးကို ပြန်ဝတ်ပေးလိုက်သည်။ မောပန်းသွားဟန်ဖြင့် ချွေးလေး စို့လာသော နဖူးပြင်လေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်လေသည်။

“ ချစ်လေး ကိုယ့်ကို ကိုယ် ဂရုစိုက်နော်.. ရေမြေအပြောင်းအလဲ၊ အပူချိန်မတူတဲ့ နေရာဆိုတော့ ရောက်ရောက်ခြင်းမှာ အနေအထိုင်ဆင်ခြင်မှ”

“ အင်း ပါဆိုမှ စိတ်ချပါ ချစ်ချစ်က ကလေး ဟုတ်ပါဘူး..”

“ နောက်တနှစ်တခါလောက် အဆင်ပြေရင် ပြန်လာလည်နော်၊ ဆရာ့ကို ပေးထားတဲ့ ဂတိ မမေ့ပါဘူး ဆိုတာ ပြောအုန်း”

“ မမေ့ပါဘူးဆို ဆရာကလည်း “

“ မမေ့ဘူးဆိုရင် ပြန်ရွတ်ပြ ဘာလည်းဆိုတာ၊ ဆရာ တိုင်ပေးထားတဲ့အတိုင်း “

ချစ်ချစ်နွယ် က ချစ်စရာ မျက်စောင်းလေး တချက် ကို ဦးသန်းထွန်းဇော်ဆီ လှမ်းပြစ်ထည့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ပြုံးစေ့စေ့ မျက်နှာပေးလေးဖြင့်၊

“ ချစ်ချစ် ဗမာပြည်ကို ပြန်လာလည်တိုင်း၊ဆရာ စိတ်ကြိုက် အလိုး ကို  အနည်းဆုံး တရက်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ၊ လာပြီး အလိုးခံပါ့မယ်လို့ ဂတိပြုပါတယ် ဆရာ “

“ အင်း ဒါမှ ကိုယ့်ချစ်ချစ်လေးကွ၊ အခုတောင် နောက်တချီ နူတ်ဆက်ချင်လာပြီ ကွာ”

“ ဆရာ ဟိုမှာ လေယာဉ်ပေါ်တက်ဖို့ခေါ်နေပြီ သွားမှ ရတော့မယ်ထင်တယ်နော်”

“ အင်းအင်း  အေးချစ်လေး သွားတော့နော် တာ့တာ “

…………………………………………………………………...

“ မောင်မင်းညို ရယ် ဖြည်းဖြည်းကွာ၊ ရီက အဲဒီ ဖင်ပေါက်ကို ကိုရီး ကိုတောင် ပေးလုပ်တာ မဟုတ်ဘူးကွယ်”

“ အော်မမ ကလည်း ကျနော်က အခု ထောပတ်တွေလည်း အများကြီးလိမ်းထားပါတယ်၊ ဟိုတနေ့က တောင် ဒစ်ဖျားကလေး စမ်းသေးတာပဲ”

“ အင်းအင်း ဖြည်းဖြည်းတော့ လုပ်ကွာ၊ နောက် အချိန်လည်း သတိထားအုန်း တော်ကြာ ကိုရီး လေဆိပ်က ပြန်လာတုန်း တန်းလန်းကြီးကားကနဲ မိနေအုန်းမယ်။”

……………………………………………….

“ ဂျက်စီကာရယ် နင့်ဖင်လေး နည်းနည်းကော့ ခါးလေးကို နိမ့်ပေးထားလေ၊ ခါတိုင်းလည်း လုပ်နေကြပဲဟာကို”

“ လုပ်ပေးထားပါတယ်နော်၊ ခါတိုင်းလိုပါပဲ၊ ကိုကြီးစိုင်းကသာ၊ မိန်းမ လာတော့မယ် ဆိုပြီး လေဆိပ်သွားကြိုဖို့လောနေလို့ အပေါက်ချော်နေတာပါ”

“ ဟယ်ဒီကောင်မလေး တကယ်အပေါက်ချော်ပြီး ဖင်ထဲ လိုးထည့်လိုက်ရ”

“ ဟင့် ခုတော့ လုပ်ပါနဲ့အုန်း အန်နာပြောတယ် အစတုန်းက နာတယ်တဲ့၊ မနက်ဖြန်စာမေးပွဲရှိတယ်၊ နာနေရင် ကောင်းကောင်းထိုင်လို့ရမှာ မဟုတ်ဘူး”

…………………………………………………………….

“ ဟော ကိုကို “

“ ဟေး အချစ်လေး “

“ လွမ်းလိုက်တာ ကိုကိုရယ်”

“ ကိုကိုလည်း တူတူပါပဲ အချစ် ရယ်”

ပြီးပါပြီ။

တဏှာပေမ ထိတိုင်းရှ အပိုင်း ( ၂ )

တဏှာပေမ ထိတိုင်းရှ အပိုင်း ( ၂ )

သာဒင် ရေးသည်။

ကာမဆန္ဒတွေ အာသာပြေသွားကြတော့ သတိဝင်လာကြပြီး အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းကြီးမှာလည်း မို့ စိုင်းမြတ်ထိုက်ကလည်း သူ့ရေကူးဘောင်းဘီကို ကောက်ဝတ်လိုက်သလို၊ မာဂရက်မွီကလည်း သူ့ ရေကူးဝတ်စုံအထက်စ ရောအောက်စကိုရော ပြန်ဝတ်ပြီးသေသေသပ်သပ် ပြန်လုပ်လိုက်လေသည်။

ထိုအချိန်ထိ ကိုလူလူ နှင့် မနန်းရွှေကြာတို့ မှာ အခန်းထဲမှ အပြင်ထွက်မလာကြသေးသဖြင့် စိုင်းမြတ်ထိုက်က ဆိုဖာပေါ်တွင် မာဂရက်မွီအနားကပ်ထိုင်ပြီး လှမ်းဖက်ထားလိုက်လေသည်၊ မာဂရက်ကလည်း စိုင်းမြတ်ထိုက်ကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်လေသည်။

.ယူကလည်း အလာကြီးပဲ၊ လူပျိုလည်းဆိုသေး ခစ်ခစ်..

ဟာ အမကလည်း ယောက်ျားလေးပဲ ဒီလောက်တော့ လုပ်တတ်ပါတယ်..အမက ဘော်ဒီအရမ်းလှတာပဲနော်၊ ဒီနို့ကြီးတွေကလည်း ကြီးပြီးတော့တင်းနေတာပဲ…

.အို့..

စိုင်းမြတ်ထိုက်က ပြောရင်းဆိုရင်း နို့ကြီးတွေကို လှမ်းဖျစ်လိုက်လို့ မာဂရက်မွီ ကအော်လိုက်တာဖြစ်သည်၊

..ကြည့်..ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ လက်ကလည်းသရမ်းလိုက်တာ ဟင်း…

..အမ က ဘာလည်း လူပျိုဆိုတော့ မလုပ်တတ်ဘူးထင်လို့လား၊ ဟီးဟီး..

..အင်းလေ လူပျို ဆိုတာ စိတ်ကသာ အရမ်းထတာ၊ ဘယ်က စလို့ဘာလုပ်ရမှန်းသိတာမဟုတ်ဘူး ခိခိ..

..ကျနော့် မှာစေ့စပ်ထားတဲ့သူရှိတယ်၊ ဗမာပြည်မှာတုန်းက သူနဲ့တော့ သွားဘူးတာပေါ့…

..အင်း ဟုတ်လား..အဲဒါကြောင့် အတွေ့အကြုံရှိနေတာပေါ့လေ ဟုတ်လား ခိခိ..

.အင်း ဟုတ်တယ်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း ငတ်နေတာကြာပြီလေ ခွိ..အခုတော့ ဝက်သားတုန်းသုံးထပ်သားကို စားလိုက်ရသလိုပဲ ခိခိ..

..အောင်မယ် လူကိုများ ဝက်သားတုံးလေးဘာလေးနဲ့ တို့က ဒီလောက်မဝပါဘူးနော် ဟွန့်..

.အာ ..ဝလို့ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး၊ ကောင်းတာပြောတာပါ အမရဲ့ ကျနော့်စော်လေးက ငါးဖောင်ရိုးလေး အမနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် ဂျီမရှိ ဘီမရှိပြောတာပါ၊ အဲတော့သူ့စားရတာ ချင်ပေါင်ဟင်းနဲ့တူပြီး အမက ဝက်သားဟင်းနဲ့တူတယ်ပြောတာပါ၊ အဟီး..

..စိုင်းလည်း ငတ်နေတယ် ဆိုရင် သူ့ခမျာလည်း ဆာနေရှာမှာပေါ့ကွယ်..

မာဂရက်မွီ၏ အမှတ်မထင်မှတ်ချက်က စိုင်းမြတ်ထိုက်၏ ရင်ကို ဒုန်းကနဲ ခုန်သွားစေခဲ့သည်၊ အင်း အဲဒါ ငါမတွေးမိတဲ့ အချက်ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူက ဆက်ခ် ကိစ္စကို အဲလောက်ဝါသနာမပါ ပါဘူးလေ လို့တွေးလိုက်မိသည်၊ အင်း ငါတောင် ဖုန်းမဆက်ဖြစ်တာကြာပြီ အခု ပြန်ရင် ဖုန်းဆက်လိုက်အုန်းမှ ပါလေ လို့တွေးမိလိုက်သည်။

..ဟဲ့ နောက်တာပါဟ၊ စိုင်းရ၊ နင်ကလည်း ဒါလေးပြောလိုက်တာနဲ့ ကြက်ကြီးလည်လိမ်သလိုဖြစ်သွားလိုက်တာ၊ တခါထဲ ယောက်ျားတွေများ၊ သူများမိန်းမ ကျတော့ လိုးချင်ပြီး သူတို့ရီးစားလေး သူများထိမှာကြတော့ စိုးရိမ်လိုက်ကြတာ ခစ်ခစ်..

..ဟာ အမ ကလည်း စကားပြောပွင့်လင်းလိုက်တာဗျာ၊ ဒဲ့ကိုထိတာပဲ၊ အဟီး၊ အဟုတ်ပဲ အမပြောတာတွေ၊ ဟီးဟီး…

စိုင်းနဲ့မာဂရက်တို့ တဟီးဟီးနှင့် ဆိုဖာပေါ်မှာ လုံးလားထွေးလား လုပ်နေကြတုန်း ကိုလူလူနှင့် မနန်းရွှေကြာတို့ ဧည့်ခန်းထဲ ဝင်လာတုန်းတွေ့သွားကြလေရာ၊ မနန်းရွှေကြာက၊

..အောင်မယ် ဒီနှစ်ယောက် ဒီမှာလာကဲနေကြတယ်၊ ခစ်ခစ်၊ ကဲသွားသွား အခန်းအားသွားပြီ အထဲသွားကြ၊ ငါတို့ ဘိချ်ဘက်ဆင်းလိုက်အုန်းမယ်…

စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် မျက်နှာပူသွားသော်လည်း မာဂရက်မွီက တော့ ခပ်ပြုံးပြုံးပင်၊

..ဟုတ် မနန်း သွားလေ၊ ကျမတို့ ခနနားလိုက်အုန်းမယ် အခန်းထဲမှာ ခစ်ခစ်….

နန်းရွှေကြာတို့ ထွက်သွားကြသည်နှင့် မာဂရက်မွီက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်၏ ခနနေတော့မှ ပြန်ထွက်လာပြီး စိုင်းမြတ်ထိုက်ကို၊

..စိုင်း သွား ရေချိုးခန်းထဲမှာ စိုင်း ဟာကြီးကို သွားဆေးလိုက်၊ ဆပ်ပြာသေခြာတိုက်ခဲ့၊ မ အခန်းထဲမှာစောင့်နေမယ် အိုကေ…

အခန်းထဲကို လျှောက်ဝင်သွားတဲ့ မာဂရက်မွီ ရဲ့ အနောက်ဖက်က  နိမ့်တုန်မြင့်တုန်နဲ့ လှုပ်သွားတဲ့ ဖင်လုံးညိုညို ဝင်းဝင်း ကြီးတွေ ကိုကြည့်ရင်း စိုင်းတယောက် ပြန်လည်မာစ ပြုလာတဲ့ သူ့လီးကြီး ကို ရေဆေးဖို့ ကမန်းကတန်း ရေချိုးခန်းဝင်ခဲ့လိုက်ပါတော့တယ်။………………………………..

ဦးသန်းထွန်းဇော် သူ့ရဲ့ မိန်းမ ကို မောင်မင်းညိုနဲ့ ဘယ်လို ကြိုးချင်းညှိ အောင်လုပ်ရမလဲ ဆိုတဲ့ ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးကို ဦးနှောက်စား အောင် စဉ်းစားပြီး မှ တခု စမ်းကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးရလာသည်၊ ကာမ တဏှာ ဆိုတာ၊ လည်း၊ အာရုံငါးပါးထဲက တခုခုနဲ့စရတာပဲ မဟုတ်လား၊ အမြင်၊ အနံ့ အထိအတွေ့ ၊ အကြား၊အရသာ၊ ဆိုတော့ ၊သူကြားဖူးသလို အထိအတွေ့ နဲ့ဆိုရင် လူက ရှောင်နိုင်ခဲတယ် မဟုတ်လား။

 အဲဒီဟာကို ဖန်တီးပေးရမယ်လို့တွေးမိတယ်။ အဲတော့ ဒေါ်ရီရီနဲ့ မင်းညိုကို ဘယ်လိုထိတွေ့အောင်လုပ်ပေးရမလဲ။ တပ်ကြပ်ကြီး ရေးတဲ့ မောင်မောင်ရဲ ဇာတ်လမ်းထဲမှာတော့ ဟိုတရားသူကြီးမ ဒေါ်ဒေါ်စောကို မောင်မောင်ရဲက နင်းနှိပ်ပေးရင်းနဲ့ ဖြစ်သွားကြတာပဲ မဟုတ်လား။ 

အင်း မင်းညိုကို တော့ ဒေါ်ရီရီက နှိပ်ခိုင်းမှာမဟုတ်ဘူး၊ သူ့မိန်းမ အကြောင်းလည်းသူသိတယ်။ အရှက်အကြောက်ကြီးတယ်၊ သူနဲ့ သွေးသားမတော်၊ ကောင်လေးတယောက်ကို နှိပ်ခိုင်းနင်းခိုင်း ဖို့ဆိုတာ သူ့ယောက်ျားက မတွန်းလို့ကတော့ ဘယ်တော့မှ လုပ်ခိုင်းမှာမဟုတ်ဘူး။ဦးသန်းထွန်းဇော် အနေနဲ့ကလည်း ပေါ်တင်ကြီး မင်းအနှိပ်ခံကွာလို့ပြောလို့ မကောင်းဘူးဆိုတော့၊ သူက စ အနှိပ်ခံတော့သည်။

ညဘက် အိပ်ခါနီး ညှောင်းညှာသည်ဟု အကြောင်းပြပြီး မောင်မင်းညိုကို သူတို့ အခန်းထဲ ခေါ်ပြီး နှိပ်ခိုင်း နင်းခိုင်းလေသည်။ နောက်တော့ ဒေါ်ရီရီကိုလည်း ရီ လည်းစမ်းကြည့်ပါလား မောင်မင်းညိုက လက်တော်တော်ပေါက်တယ်၊ စသဖြင့် ဆွယ်သည်၊ ပထမတော့ ဒေါ်ရီရီလည်း ငြင်းသေးသည်။ သို့သော်လည်း ဦးသန်းထွန်းဇော် ၏အတင်းတိုက်တွန်းမှုကြောင့် နည်းနည်းချင်း အနှိပ်ခံသည့်အကျင့် ရလာသည်။

မောင်မင်းညိုမှာလည်း ပထမတော့ ကိုယ့်ကျေးဇူးရှင် လည်းဖြစ်၊ ဦးလေးလည်း ဖြစ်တော့ နင်းနှိပ်ပေးရတာ ဘယ်လိုမှ မနေပေ၊ ကိုယ်က ကျေးဇူးပြန်ဆပ်နိုင်တာက လည်း ဒါလေးပဲ ရှိတော့ အားတက်သရောလုပ်ပေးရှာသည်။ သို့သော်လည်း ဒေါ်ရီရီ ကို နှိပ်ရသည့်အချိန်မှာတော့ တော်တော့်ကို ဒုက္ခရောက်ရတော့သည်။

ပထမ တော့ ကိုယ့်ဦးလေး မိန်းမ မို့တကြောင်း ကိုယ့်ထက် အသက်အများကြီးကြီးသော အဒေါ်အရွယ်မို့က တကြောင်း ဘယ်လိုမှ မနေသော်လည်း နူးညံ့အိစက်လှသော ဒေါ်ရီရီ၏ အသား အရည် အထိအတွေ့ က လူပျိုပေါက် မောင်မင်းညို ကို ဘောအောင့်သည်အထိ ဒုက္ခပေးလာတော့သည်။ 

ဒေါ်ရီရီ့ ကို နင်းနှိပ်ပေးရသော ညများတွင် မောင်မင်းညို တယောက် နှိပ်ပေးပြီးသည်နှင့် အိမ်သာ အမြန်ပြေးကာ ဂွင်းပြေးထုရသည့် အခြေအနေ သို့ ရောက်ရှိနေရသည်။များသောအားဖြင့် ဦးသန်းထွန်းဇော်ကို အရင်နှိပ်ပေးပြီးမှ ဒေါ်ရီရီကို နှိပ်ပေးရတာ များသည်၊ ဦးသန်းထွန်းဇော်က အနှိပ်ခံပြီးလျှင် ခနဆို တရူှုးရှုး နှင့် အိပ်မောကျသွားတတ်လေသည် ။

ထိုအခါမှ ဘေးမှာ လှဲလျှောင်းနေသော ဒေါ်ရီရီကို နှိပ်ပေးရသဖြင့်၊ တကယ်တော့ တိတ်ဆိတ်သော ညအချိန် မှာပို၍ စိတ်ဖေါက်ပြားစရာ ဖြစ်နေရလေသည်။

နောက် တခု ပို၍ တိုးတက်လာသည်မှာ၊ ယခင်က ဒေါ်ရီရီကို ထမိန်သို့ မဟုတ် ညဝတ်အင်းကျီ အပေါ်မှ တလွှာခြား၍ နှိပ်ပေးခဲ့ရသော်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် နောက်ပိုင်းမှာ ခြေသလုံးသား များကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် တိုက်ရိုက်ကိုင်တွယ် နှိပ်နှယ်ပေးသည့် အဆင့်သို့ရောက်လာခဲ့သည်။

တခါတလေ ဦးသန်းထွန်းဇော်ကလည်း အိပ်ပျော်နေ၊ ဒေါ်ရီရီကလည်း သူ့ခြေသလုံးသား ပေါင်တန်များကို မင်းညို နှိပ်လို့ အဆင်ပြေအောင် မှောက်ရက် အနှိပ်ခံနေသည့် အခါများ တွင် ကားစွံ့လုံးထ နေသော ဒေါ်ရီရီ၏ တင်ပဆုံကြီး များကို သွားရည်တမြှားမြှားဖြင့် ကြည့်ပြီး နှိပ်ပေးနေသည်မိလေသည်။ အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေသော ဦးသန်းထွန်းဇော်က မင်းညို၏ မီးဝင်းဝင်းတောက်နေသော အကြည့်များကို တွေ့နေရလေ၊ သူ၏ အကြံအောင်မြင်ဖို့ နီးစပ်လာခြေပြီဟု ဝမ်းသာအားရ ဖြစ်ရလေတော့သည်။

……………………………………………

ဆပ်ပြာမွှေး ဖြင့် သူ့လီးကြီးကို သေခြာတိုက်ချွတ်ဆေးလာခဲ့သော စိုင်းတယောက် အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်သောအခါ၊ ကုတင်ပေါ်မှာ တစောင်းလေး လှဲလျှက် သူ့ကို ပြုံးပြုံးလေး ကြည့်နေသော မာဂရက်မွီကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ 

မာဂရက်မှာ ကိုယ်လုံးတီးနှင့်ဖြစ်နေပြီး သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာ စိုင်းမြင်ဘူးသမျှတွင် အကြီး ဆုံးဖြစ်လေသည်၊ စိုင်းမြတ်ထိုက် က ဗမာမ များဒီလောက် နို့ကြီးတာ မဖြစ်နိုင်ဟု ထင်ခဲ့မိဘူးရာ၊ သူ့အတွက်တော့ တအံ့တသြဖြစ်ရလေသည်။ 

မာဂရက်မှာ မျက်နှာဝိုင်းစက်စက်နှင့် အသားညိုသော်လည်း ဝင်းမွတ်နေပြီး ပါးချိုုင့်ခွက်ကလေးနှင့်၊ ရီလိုက်လျှင် ညီညာသော သွားလေးများက ကလည်း ကြည့်လို့ကောင်းလှပေရာ၊ နှစ်လိုဖွယ်ရာကလေးဖြစ်လေသည်။ အခန်းထဲ ဝင်လာသော စိုင်းမြတ်ထိုက်ကို မာဂရက်က ကုတင်ပေါ်သူ့ဘေးတွင် လှဲလှောင်းဖို့ လက်ဖြင့်ပုတ်ပြလိုက်သည်။

 စိုင်းမြတ်ထိုက်လည်း အိစက်နေသော မွေ့ယာပေါ်တက်ပြီး မာဂရက်ဘေးတွင် ပက်လက်လှန်လှဲချလိုက်လေသည်။ မာဂရက်က စိုင်းမြတ်ထိုက်၏ မမာမပျော့ လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး တချက်နှစ်ချက်ညှစ်လိုက်ရာ စိုင်းမြတ်ထိုက်လီးကြီးမှာ ဖြည်းဖြည်းချင်းမာတင်းလာတော့သည်။ 

မာဂရက်က ကုတင်ပေါ်ဒူးတုတ်ထိုင်ရင်း စိုင်းမြတ်ထိုက် လီးကြီးကို အသာငုံ့ ပြီး ငုံခဲလိုက်လေသည်။ သူ့ မျက်နှာရှေ့ ဝဲကျလာသော ဆံစ များကို သပ်၍ နှားရွက်နောက်ညှပ်တင်လိုက်ပြီး မှ သူ့ကို ငုံ့ကြည့်နေသော စိုင်းကို စသလိုဖြင့် မျက်နှာကို ရှုံ့မဲ့ ပြလိုက်လေသည်။

ပြီးမှ စိုင်းမြတ်ထိုက် လီးကြီးကို သူ့နှစ်ခမ်းလုံးလုံးလေး ဖြင့်ဖိပွတ်ရင်း အာဂေါင်တွင်းသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းကာ ဖွဖွလေး စုပ်နေလေတော့သည်၊ နောက်တော့ သူ့ခေါင်းကို နိမ့်ကာမြင့်ကာဖြင့် စိုင်းမြတ်ထိုက်လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်သလိုလုပ်ပေးရင်း ပါးစပ်ကလည်း တပြွတ်ပြွတ် စုပ်နေပြန်သည်။ 

စိုင်းမြတ်ထိုက် တယောက်မှာတော့ ပူနွေး နူးညံ့သော မာဂရက် အာခံတွင်း၏ အထိအတွေ့ ကြောင့် မာတင်းနေသော လီးကြီးမှ သုတ်ရည်များ ပွင့်ထွက်မသွားအောင် မနည်းထိန်းနေရလေသည်။ တချက်တချက်လည်း မာဂရက်၏ ခေါင်းကို အသာထိန်းကာ ကိုင်ထားလိုက်မိလေသည်။

...အမ..အမ..ရပြီထင်တယ် ကျနော်..ကျနော်..ထွက်သွားတော့မယ်...အားးး…

မာဂရက်က သူ့ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးများဖြင့် စိုရွဲနေသော လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး စိုင်းမြတ်ထိုက်ကို မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။

...စိုင်း ..အမ ပါးစပ်ထဲမှာလည်း ပြီးလို့ရတယ်လေ…

..ဟင့်အင်း အမ..အခုတော့ အမကို လုပ်ချင်သေးတယ်၊ အဟီး အခွင့်အရေးရတုန်း ဒေါ့ကီ ဆွဲချင်လို့….

မာဂရက်မွီက ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ထိုးပြီးမှ စိုင်းမြတ်ထိုက်ဘေးတွင် လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်လေသည်၊ စိုင်းမြတ်ထိုက်လည်း အိပ်ယာပေါ်မှ ကမန်းကတန်း ကုန်းထကာ မာဂရက်ဖင်ကြီးနောက်တွင် ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်လေသည်၊ မာဂရက်၏ တုတ်ခိုင် ဖွံ့ထွားလှသော ပေါင်တန် ဖင်လုံးကြီးများမှာ အားရပါးရရှိလှလေသည်။ 

စိုင်းမြတ်ထိုက်က သူ၏လီးကြီးကို လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ကာ မာဂရက်မွီ၏ ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြားအောက်မှ ပြူထွက်လာသော စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းထူကြီး နူတ်ခုကြားတွင် တေ့ကာ အသာဖိထိုးထည့်လိုက်လေသည်။

 မာဂရက်မွီ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးမှာလည်း စောက်ရည်များဖြင့် စိုရွဲနေသဖြင့် စိုင်းမြတ်ထိုက်၏ လီးကြီးမှာ တအိအိၤနှင့် ဝင်သွားလေတော့သည်။ လီးကြီးအဆုံးအထိ ဝင်သွားပြီးမှ စိုင်းမြတ်ထိုက်သည် မာဂရက်မွီ၏ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားကုန် ဆောင့်ကာ လိုးပေးနေလေတော့သည်။

..ဖွတ်..ဖွတ်..ဖတ်ဖတ်…

..အိ..အိ..အို….အင်း…..

ဒေါ်ရီရီ့ အဖုတ်ထဲမှာ စိုတိုတို ဖြစ်လာရသည်။ ဘာလို့မှန်းမသိ ကိုကို အစလုပ်ပေးလိုက်တော့ အနှိပ်ခံရတာ အရသာရှိလာသလိုဖြစ်လာရာမှ၊ ကောင်လေး လွတ်လွတ်လပ်လပ်နှိပ်လို့ ရအောင် ထမိန်စကို ခြေသလုံးသားအပေါ်ဒခေါက်ကွေးလောက်ထိ တင်ပေးရင်း၊ အနှိပ်ခံတတ်လာသည်။ 

နောက်တော့ လူပျိုပေါက် ယောက်ျားလေး တယောက်၏ လက်ဖဝါးများက သူ့ခြေသလုံးသား တွေကို ထိတွေ့နေတာကို သတိထားမိယုံမက သွေးကြော တွေတချက်တချက်ဖြန်းကနဲ ပူလာသလိုပင် ခံစားမိလာသည်။ အဓိက ကတော့ ပေါင်ကြားမှာ စိုတိုတို ဖြစ်လာရတာပေါ့။ပထမ စပြီးအဲလိုခံစားရတော့ အနှိပ်ခံတာကို ချက်ခြင်းရပ်လိုက်သည်၊ အင်း ဒီနေ့တော့ အနှိပ်မခံတော့ဘူး ဟု ငြင်းလိုက်သည်၊ နောက်နေ့ကျတော့ အထိအတွေ့ကို လိုချင်လာမိပြန်သည်။

 အင်း ဘယ်သူက ကိုယ့်စိတ်ထဲ ဝင်ကြည့်မှာမို့လည်း။ ကိုယ် က ဘာမှ ကိုယ်ထိလက်ရောက် မကျူးလွန်ရင် ဘာမှ ဖြစ်စရာအကြောင်းမှ မရှိတာ၊ ဟန်မပျက်နေရုံပေါ့။စသည့် ဆင်ခြေ ဆင်လက် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပေးရင်း ပြန်အနှိပ်ခံမိပြန်သည်။ ဤသို့ဖြင့် တဖြည်းဖြည်း စိတ်ကို အလိုလိုက်လာမိတော့သည်။ 

ငါ့လို အရွယ်မျိုးမှာ ဒီဖီလင်မျိုး ရှိလိမ့်မယ် လို့ ၊ ဒီအရွယ်ကောင်လေး တွေဘယ်သိပါ့မလဲ ဆိုပြီးလည်း၊ ကိုယ့်ကို ကိုယ်ဆင်ခြေပေးမိနေသည်။

ဒေါက်တာ သန်းထွန်းဇော် တယောက်၊ ညဘက် မောင်မင်းညို သူ့မိန်းမ ကို နှိပ်ပြီးပြန်သွားတာနဲ့ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မတရားတောင်နေပြီမို့ ဒေါ်ရီရီကို အတင်းတက်လုပ်လေ့ရှိသည်၊ နောက်ပိုင်း တော့ ဒေါ်ရီရီမှာလည်း ရယ်ဒီဖြစ်နေပြီး၊ အရည်တွေကလည်း စို နေတာတွေ့ရတာမို့ ဒေါ်ရီရီ တယောက်လည်း မင်းညို၏ အထိအတွေ့ကို သာယာစ ပြုလာပြီ ဆိုတာကို သူမှန်းဆလို့ရလာသည်။ဒေါ်ရီရီ ပိုပြီးရောဂါတက်စေရန် သူအချစ်ခန်းဖွင့်တာတွေကို တတ်နိုင်သမျှ ရက်တွေ ရှည်ရှည်ဆွဲတော့သည်။ သူစိတ်အရမ်းတက်ကြွလာရင် ရေချိုးခန်းသွား၊ လက်ဖြင့် ဖြေဖျောက်ပစ်နေရ လေသည်။

အဲလိုအောင့်ထားတာတွေက ချစ်ချစ်နွယ်နဲ့ကျတော့ ပေါက်ကွဲချင်လာသည်။ ချစ်ချစ်နွယ်နှင့် စမ်းသပ်ခန်းထဲ မှာ နှစ်ယောက်ထည်း ပူးပူးကပ်ကပ်နေရတာ၊ သူ့မှာ တချိန်လုံးသွေးဆူ နေရသည်။ မသိမသာကနေ အခွင့်အရေးရရင် ရသလို၊ လက်မောင်းလေးကိုင်လိုက် ခါးလေးကိုင်လိုက် လုပ်ပေး တတ်သည်။

ချစ်ချစ်နွယ် အဖို့ကလည်း ဒီအတိုင်းပင်၊ စိုင်းနဲ့ ခွဲနေရတာကြာပြီး၊ စာသုံးဖူးလိုက်သည့်အရသာက၊ အခုမှ ပြန်လွမ်းဆွပ်နေမိသည်။ တခါတခါညဘက် ကိုယ့်လက်ကလေးဖြင့် ပွတ်သပ်ဖြေဖျောက်မိသည်။

နောက်ပြီး တိတ်ဆိတ် ပြီး အဲယားကွန်းသံလေးသာ ကြားနေရသည့် အခန်းထဲ အချိန်တော်တော်များများမှာ ဦးသန်းထွန်းဇော် နှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေရပြီး၊ အသားချင်း မကြာခနထိနေရတာက၊သူ့ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို အရည်လေးပင် စိုတိုတို ဖြစ်စေခဲ့ရသည်။

……………………………………………………….

ထိုနေ့ ကမ်းခြေက ပြန်လာပြီးနောက်ပိုင်းမှာ စိုင်းနှင့် မာဂရက်မွီတို့ အတွဲဖြစ်သွားကြတော့သည်။ သူတို့ ပိတ်ရက် တို့ဘာတို့တွင် မာဂရက်မွီလည်း စိုင်းတို့ အိမ်ရောက်လာတတ်သည်။ စိုင်းနှင့် အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး စန္ဒယားနှိပ်လေ့ရှိကြလေသည်။

ကိုလူလူ တယောက် ကနောက် သုံးလလောက် အကြာတွင် ဆူရှီဆိုင်ဖွင့်တော့မည်ဟုဆိုတာ အလုပ်မှ ထွက်ပြီးတခြားစတိတ်ပြောင်းသွား တော့သည်။စိုင်းမြတ်ထိုက်လည်း ဒီတိုင်းနေလို့တော့ ဆရာဝန်ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဟု တွေးကာ အလုပ်ချိန်ကို တတ်နိုင်သမျှ အနည်းဆုံး အချိန်ပိုင်းသာလုပ်ပြီး စာကို စလေ့လာကျက်မှတ်တော့သည်။ ရီဗျူးကလပ်စ် တွေလည်း တက်၊ သူ့ကို ကူညီပေးကြသော ဆရာဝန် တွေကိုလည်း မေး၊ နှင့် လှုပ်ရှားတော့သည်။

မာဂရက်မွီကတော့ ပုံမှန်လာပေးနေသဖြင့် သူ့ကာမဆန္ဒ မီးကတော့ အတော်လေး အဆင်ပြေ နေရသည်။ မာဂရက်ကလည်း ထန်သလား မမေးနှင့် သူစိုင်းတို့ အိမ်လာသည့်နေ့ဆိုလျှင်၊ စိုင်းတယောက် ဖလက်ပြပြီးကျန်ခဲ့ရသည်။ မာဂရက်မွီကလည်း မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်း အမြဲပြုံးနေသဖြင့် မျက်နှာလေးကလည်း ချိုသည်။ ဘော်ဒီကတော့ တောင့်သလားမမေးနှင့် နည်းနည်းလေး ဝသည်တောင်ပြောလို့ရမည်။ ပေါင်လုံးလေးတွေက တုတ်တုတ်လေး တွေ ဒါပေမဲ့ အရစ်အရစ်တွေနဲ့ဝတာမျိုးမဟုတ် ချောမွတ်နေသည်။ 

ဖင်ကြီးကလည်း ကားကား၊ နို့ကြီးတွေကလည်း ထွားထွား ဆိုတော့ စိုင်းမြတ်ထိုက် အတွက်ကတော့ အရမ်းကို အရသာတွေ့နေသည်။

 သူ၏ မိန်းမနှင့်ပတ်သက်သည့် အတွေ့အကြုံမှာ သူ့ချစ်သူ ချစ်ချစ်နွယ် တယောက်ထဲ ရှိခဲ့သည်မဟုတ်လား၊ ချစ်ချစ်နွယ်က မာဂရက်မွီ နဲ့ယှဉ်လိုက်လျှင်၊ ပိုးဟတ်ဖြူ ငါးဖောင်ရိုးလို့ တောင်ပြောလို့ရမည်။ တကယ်တော့ ချစ်ချစ်နွယ်က အရိုးဂေါင်ဂင် ပြားချပ်ချပ် မဟုတ်ပါ၊ သို့သော်လည်း မာဂရက်က ထွားလွန်းလှသဖြင့် သာ ဖြစ်ပါသည်။

နောက်မာဂရက်က အမှုတ်လည်းကောင်းသည်။ ချစ်ချစ်နွယ်လို့ ရွံ့တွန့်တွန့်မဟုတ်၊ ရဲရဲတင်းတင်းပင်၊ အတွေ့အကြုံလည်းရှိနေသည်မို့ စိုင်းမြတ်ထိုက် လီးကြီးကို အားရပါးရ ပင်စုပ်သည်၊မှုတ်သည်။ တခါတလေ စိုင်းမြတ်ထိုက် မှာ ပြီးချင်လာလို့ အတင်းကို ဆွဲထုတ်ရသည်။

...စိုင်းကလည်းဟာ ဘာဖြစ်လို့ လည်း၊…

..အမပါးစပ်ထဲ ထွက်သွားမှာစိုးလို့ပါ…

..အွန် ထွက်တော့ရော ဘာဖြစ်လို့လဲ..မ ပါးစပ်ထဲမှာ မပြီးချင်လို့လား..

..မဟုတ်ပါဘူး အမ မကြိုက်ဘူးလားလို့ပါ..နောက်တခါ ပြီးမယ် အဟီး..

နောက်တခါ ပြီးမယ် ဆိုပြီးမှ စိုင်းတယောက် အခွင့် အရေးမရ ဖြစ်သွားရတော့သည်။ မာဂရက် ယောက်ျား ပြန်ရောက်လာ၍ ဖြစ်သည်။ သူ့ယောက်ျား ပြန်ရောက်ပြီး လောလော ဆယ် ခရီးမထွက်ရသေးပဲ၊ အိမ်မှာပဲ ရှိနေသဖြင့်၊ မာဂရက်မွီကို အတိုးချ ချစ်နေလေရာ၊ စိုင်းတယောက်တော့ ကိုယ့်လက်ကိုသာ အားထားနေရလေတော့သည်။

……………............................................................................

မောင်မင်းညို လိုလူပျိုပေါက် အဖို့ကလည်း အခုလိုအချိန်မှာ ဟိုမုန်းတွေက အကြွဆုံးအချိန်ဖြစ်နေလေရာ၊ အခုလို အသားချင်း ထိတာမျိုးကို မပြောနှင့်၊ ရုတ်တရက် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်တွေရဲ့ နေခိုသားလေး တွေ တစွန်းတစ မြင်ရရင်တောင်၊ ငယ်ပါက ဒိန်းကနဲ ထောင်မတ်ပြီး၊ တကြောင်းလောက်မဆွဲလိုက်ရလျှင် ဘောပါအောင့်လာတတ်သည်။ 

ယခုတော့ အိစက်နေသော ထွားထွားဖွင့်ဖွင့် ဒေါ်ရီရီ၏ အိစက်နေသော အသား တွေကို ကိုင်တွယ် ဆုပ်နှယ် ပေးနေရသည်ဆိုတော့၊ စဉ်းစားတတ်သည့်ဦးနှောက်ကို သွေးသား ခံစားမှုက ဖုံးလွှမ်းစေတတ်သည် မှာ သူတို့လို အရွယ်အတွက်ကတော့ အပြစ်ဟု ပြောမရနိုင်ပါခြေ။

ယခု သူ့လက်တွေက ဒူးခေါင်းလောက်အထိသာ လှန်တင်ပေးထားသည့် ဒေါ်ရီရီ၏ ထမိန်အောက်မှ လျှို၍ ပေါင်သားတွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေသည့် အဆင့်သို့ ရောက်နေလေပြီ။ 

တကယ်တမ်း ပြောရလျှင် ဖြင့်၊ ဦးသန်းထွန်းဇော် ထင်ထားသည့်အဆင့်ကို ကျော်နေလေပြီဟု ပြောရပေမည်။ ဒေါ်ရီရီကလည်း မသိခြင်ယောင်ဆောင်နေ၊ ဦးသန်းထွန်းဇော် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ခိုးကြည့်နေရင်တောင် မမြင်ရနိုင်သည့်၊ ထမိန်အောက် စောင်အောက်မှာ မင်းညို၏ လက်တွေက တဖြည်းဖြည်းချင်း နယ် ချဲ့ နေလေပြီ။

မင်းညို ပထမဆုံး ဒေါ်ရီရီအဖုတ်ကို ထိမိတဲ့ အချိန်က ဦးသန်းထွန်းဇော် အိမ်သာခနသွားနေခိုက်ဖြစ်သည်။ တခါတလေကျ၊ဦးသန်းထွန်းဇော်က အိမ်သာဆိုပြီး ထထ သွားလေ့ရှိသည်။ 

တကယ်က သူမရှိရင် မောင်မင်းညို ဘာလုပ်မလည်း ဆိုတာ အခန်းဝကနေ ပြန်ချောင်းဖို့ဖြစ်သည်။ ပထမက မောင်မင်းညို ဘာမှ မလုပ်ရဲခင်က ဦးသန်းထွန်းဇော် တယောက် သူထင်သလိုဖြစ်မလာခဲ့ သဖြင့် စိတ်နည်းနည်းပျက်သလိုရှိနေမိသည်။နောက်တော့ ဘာမှ မဖြစ်လဲ ဖြစ်သလိုလို သူ့စိတ်ထဲ သံသယဝင်ခြင်းဖြင့်ပင် သူ့မှာ ဖီလင်တက်တက်လာရသည်။ မောင်မင်းညိုကလည်း ညဏ်ရှိသူဆိုတော့ အဲလောက်တော့ထိန်းနိုင်သည်။ 

နောက်ပိုင်းလက်ရဲလာသည့် အခါမှာ ဦးသန်းထွန်းဇော် နောက်ဖေးခန်းရောက်သွားပြီး မီးခလုပ်ချောက် ကနဲဖွင့်သံကြား သည့်အချိန်မှာ လက်ကို ပိုကစားသည်၊ တမိနစ်လောက်ဆိုရင် ပုံမှန်ပြန်နေလိုက်သည်၊ ဦးသန်းထွန်းဇော် ရုတ်တရက်ဝင်လာမှာတို့၊ တခုခု ကျန်ခဲ့လို့ ပြန်ဝင်လာပြီး တွေ့သွားမှာတို့ ကို သူက ကြောက်သည်။

ဒေါ်ရီရီ ရဲ့ ပေါင် အတွင်းပိုင်းလောက်ထိ သူလက်ဖဝါးတွေ ရောက်ပြီး ပွတ်သတ်ပေးတာကို တောင်ငြိမ် နေတော့ သူလည်း တော်တော်ရဲနေပြီ။ ရွာတုန်းက နားထောင်ခဲ့ရတဲ့ ကာလသားခေါင်းတွေရဲ့ ပုံပြင် တွေကလည်းသူ့ကို အရဲစွန့်ဖို့ သွေးထိုးပေးနေသည်။

တနေ့ တော့ ဦးသန်းထွန်းဇော် အိမ်သာသွား တဲ့အချိန်၊ မှောက်ရက် အနှိပ်ခံနေသော ဒေါ်ရီရီ၏ ပေါင်ခွဆုံကို သူ့လက်ဖဝါး အောက်က ထိုးထည့်ပြီး စမ်းကိုင်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ ပါးပါး အောက်က မို့မို့ဖောင်းဖောင်းနှင့် ခပ်စိုစိုထိုင်းထိုင်းကို စမ်းမိသည်။ 

ဒေါ်ရီရီ ကိုယ်လုံတချက်တွန့် သွားတာ သူ့လက်က သိလိုက်သည်၊ သို့သော်လည်း မျက်နှာက ခေါင်းအုံးနှင့်ကပ်မှောက်ပြီး တဘက်ကို လှည့်ထားလို့ မမြင်ရ၊ ဘာသံမှလည်း မထွက်လာ ချက်ချင်း ပြန်ငြိမ်သွားသည်။ တော်ကြာ ဦးသန်းထွန်းဇော်လည်း ပြန်ဝင်လာမှာစိုးလို့ လက်တွေ ခြေသလုံးပေါ် ပြန်တင်ထားလိုက်ရသည်။ မင်းညိုရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုံနေသည်။ အခုနေ ထဆဲလိုက်ရင်။ သူလည်း ဒီအိမ်ပေါ်က ခေါင်းနဲ့ဆင်းရပြီ။ သူ့မြို့မှာလည်း ဘယ်လိုမျက်နှာပြရမလဲ။ နောက်တခါ မလုပ်တော့နဲ့ ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ဆုံးမနေမိသည်။

နောက် တရက် နှစ်ရက် သူရိုကျိုးနေသည်။ ဒေါ်ရီရီ ဘာပြောမလည်း ကြောက်လန့်တကြားနှင့်စောင့်နေမိသည်။ ဘာမှ မပြောဘာမှ မဖြစ်လာတော့ ခွေးမြီးကောက် ကျည်ထောက်စွပ် ဆိုသလို ဂျိုက ပြန်ကြွချင်လာသည်။ အဲလောက်အဆင့်ရောက်နေမှ တော့ ရှေ့ဆက်တိုးရင် ဘာဖြစ်မလဲ၊ ထပ်စမ်းချင်နေမိပြန်သည်။ ဒါပေမဲ့ အခွင့်အရေးက မပေး။

တနေ့တော့ အခွင့်အရေးက ကြုံလာသည်။ ထုံးစံအတိုင်း ဦးသန်းထွန်းဇော် အိမ်သာသွားသည့် အချိန်နှင့်ကြုံလာသည်။ ဦးသန်းထွန်းဇော် အခန်းပြင်ထွက်သွားသည့်အခါ၊ သူအရင်တုန်းကလို မီးဖိုခန်းက မီးခလုပ်သံဖျောက်ဆိုတာတောင် မစောင့်နိုင်တော့။ လက်က ဒေါ်ရီရီ ၏ပေါင်ခွဆံအောက်ကို လက်ဖဝါးထိုးထည့်လိုက်မိသည်။

“ ဟင် “

ဒေါ်လေးနန်းရွှေကြာ မျက်နှာက မကောင်း၊ နေ့ခင်းဘက် တနေ့ အိမ်မှာ ခါတိုင်း မာဂရက်လာနေကြ မလာတာကြာပြီမို့ စိုင်းတယောက် ကွန်ပြူတာက ဟိုဟာဒီဟာ ဆိုက်တွေကြည့်ရင်း သူ့ကောင်ကြီးကို ခပ်ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေမိသည်။နောက်တော့ သေးပေါက်ချင်လာသလိုဖြစ်သဖြင့် အခန်းပြင်ထွက် သေးပေါက်၊ ရင်း မီးဖိုချောင်သွားတာ ရေသောက်နေရင်း ဒေါ်လေးနန်းရွှေကြာ အခန်းက အသံသဲ့သဲ့ လေးကြားရသည်။ 

ဘာများလည်းလို့ တံခါးနား သွားနားထောင်တော့ ဒေါ်လေး တယောက် ငိုရှိုက်နေတာ ကြားရသည်၊ တံခါးကို အသာတွန်းလို့တော့ ပွင့်သွားသည်။ ဘာများဖြစ်သလည်း စိုးရိမ်စိတ်နှင့် အခန်းထဲ ဝင်သွားလိုက်တော့ ဒေါ်လေးနန်းရွှေကြာ အိပ်ယာပေါ်မှောက်ကာ ကိုယ်လုံးလေးက သိမ့်သိမ့်ခါလျှက် ရှိုက်ရှိုက်ငိုနေတာတွေ့လိုက်ရသည်။

..ဒေါ်လေး..ဒေါ်လေး..ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်..

ဒေါ်လေးနန်းရွှေကြာက သူ့အသံကြားတော့ မှောက်ရက်ကပဲ ခေါင်းကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်၊ စိုင်းမှန်းသိသွားတော့ အိပ်ယာပေါ်ကမန်းကတန်းထထိုင်ကာ ပြေလျှော့နေသောထမိန်ကို ပြန်ပြင်ဝတ်လိုက်သည်။အိမ်နေရင်းမို့ အောက်က ဘာမှ မဝတ်ထားတော့ တုန်ခါနေသောတင်သားများကို အခုန မှောက်နေတုန်းက တွေ့လိုက်ရသည်၊ အခုတော့ လုံးကြွနေသော နို့ကြီးတွေက တီရှပ်အောက်မှာ၊ ဟိုက် ဘရာဇီယာလည်းဝတ်မထားပါလား။

ဒေါ်လေးက စိုင်းကို မွေ့ယာပေါ်မှာ သူ့ဘေးနားကိုက်ထိုင်ဖို့လက်ဖြင့်ပုတ်ပြလိုက်သည်။ မျက်နှာက မကောင်း၊ စကားမပြောနိုင်သေး လည်ချောင်းကို ရှင်းနေရသေးသည်။

...လူလူ က အခု ဟိုစတိတ်မှာ မိန်းမ တယောက်နဲ့ အတူနေနေတယ် တဲ့၊ သွားတာကမှ ဘယ်လောက်မှ မကြာသေးဘူး..

..ဟင်ဒေါ်လေး ကလည်း အဲဒါကြောင့်များလား၊ ကိုလူလူ ကိုများ ဒေါ်လေးက စီးရီးယပ်စ် ထားနေသေးတယ်..

.ဟင်ဘာဖြစ်လို့လဲ..စိုင်းက သူ့အကြောင်းသိလို့လား…

..သိတာပဲ..ဒေါ်လေးလည်း စိတ်ပျော်ရုံ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး တွဲနေတာပဲလို့ကျနော်ကထင်လို့လေ၊ နောက်သူလည်း တခြားစတိတ်သွားမယ်သွားမယ် ပြောနေတော့ ကျနော်လည်း မပြောတော့ဘူး..နောက်သူ့အလိုလို ဝေးသွားမှာပဲဆိုပြီးတော့..

..စိုင်းဘာတွေ သိထားလို့လဲ ဒေါ်လေးကို ပြောစမ်းပါအုန်း..

..ဒီလိုပါပဲ ဒေါ်လေးရယ် ကိုလူလူ ကသဘောၤသား ဖြစ်ခဲ့တယ်မဟုတ်လား၊ သူက စော်တော်တော်ရှုတ်တာတဲ့၊ မာဂရက်ကို တောင် လာပြီး စမ်းဘူးသေးတယ်တဲ့၊ မာဂရက်က ဒေါ်လေးမျက်နှာလည်းရှိတယ်၊ နောက် ကိုလူလူ ကိုလည်းနဂိုထဲက ကြည့်မရဘူးတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်ဆီက ချူစားဘူးတယ်ဆိုပဲ…

..စိုင်းရယ်. နင်ငါ့ကို စောစောက ဘာလို့မပြောတာလည်းကွာ..ဟင်းဟင်းးးးး ရွှတ်..

ဒေါ်လေး နန်းရွှေကြာက ထပ်ငိုချလိုက်ပြန်ပြီး စိုင်းမြတ်ထိုက်ကို လှမ်းဖက်လိုက်သဖြင့် စိုင်းမြတ်ထိုက်ကလည်း အလိုက်သင့်ဖက်ထားပြီး ကျောလေးကို ပွတ်ပေးနေမိသည်။ ဒေါ်လေးနန်း ၏အိဖောင်းနေသော နို့ကြီးတွေက စိုင်းမြတ်ထိုက်ရင်ဘတ်မှာအိနေသဖြင့် စိုင်းညီလေးက ခေါင်းထောင်ထလာရသည်။ဒေါ်လေးနန်းက စိုင်းမြတ်ထိုက်ပုခုံးပေါ်မှာ မျက်ရည်တွေ စိုရွဲအောင်ငိုချလိုက်ပြီး တော့ မှ တရှုံ့ရှုံ့နှင့် အကြောင်းစုံပြောပြရှာသည်။

ကိုလူလူက သူဆိုင်သစ်ဖွင့်ရန် ငွေလိုသည်ဆိုပြီး ဒေါ်လေးနန်းဆီမှ ပိုက်ဆံတွေယူသွားကြောင်း နှင့်၊ ယခု လုံးဝကို အဆက်အသွယ်မလုပ်တော့ကြောင်း၊ ဒေါ်လေးနန်းကလည်း သူ့ယောက်ျား သိမှာစိုးသဖြင့် အကျယ်အကျယ် ဘာမှ မလုပ်ရဲကြောင်းအခုမှ ပဲ စိုင်းကို ရင်ဖွင့်ရရှာလေသည်။စိုင်းတယောက်ကတော့ ဒေါ်လေးရဲ့ ဇာတ်လမ်းထက်စာရင် ဒေါ်လေးရဲ့ ဘရာဇီယာမဝတ် ထားတဲ့ နို့ကြီးတွေက စပို့ရှပ်အောက်ကနေ သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖိနေတာကို ပိုအာရုံစိုက်နေမ်သည်။ 

သူ့လက်တွေက လည်း ဒေါ်လေး ကျောပြင် ကို ပွတ်ပေးနေမိသည်။ သူပဲ သတိထားနေလို့လားမသိ ဒေါ်လေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေက မာလာပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို ထိုးပွတ်နေတာကို ခံစားသိနေရသည်။ သူ့ညီတော်မောင်ကတော့ အောက်မှာ ထိန်းမရ သိမ်းမရ မာတောင်နေလေပြီ။

...ကဲပါဒေါ်လေးရယ် အခုမှ တော့ မထူးပါဘူး မေ့လိုက်ပါတော့၊ နောက်ဆိုရင်သာ ကျနော် ဘာသိသိ ဒေါ်လေးကို ဖွင့်ပြောမယ်ဟုတ်ပလား..

တကယ်က စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် ပါးစပ်က ဆိုင်လားမဆိုင်လားမသိဘာတွေ ရှောက်ပြောနေမိမှန်းမသိပါ၊ သူ့သွေးသားတွေက ဆူနေပြီ။ ဒေါ်လေးနန်းကို ဒီပြင်ဟာ အာရုံပြောင်းချင်လို့ဖြစ်သည်။ စိုင်းက ဒေါ်လေးနန်း လက်မောင်းရင်း နှစ်ဘက်ကို အသာဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ကိုယ်က ခွာလိုက်သည်။

ဒေါ်လေးနန်း နှင့် မျက်လုံးချင်းစုံပြီးပြောချင်လို့ဖြစ်သည်။ သူ့ကို မော့ကြည့်လိုက်သော ဒေါ်လေးနန်းက လှတုန်းပင်ဖြစ်လေသည် မျက်ရည်တွေစိုစွတ်နေသော မျက်လုံး နှင့်၊ ဖြူဝင်းမွတ်နေသော ပါးပြင်ပေါ်မှ မျက်ရည်စီးကြောင်းတွေက ဒေါ်လေး နန်း၏ ချစ်စရာရှမ်းမလေး အလှကို မလွမ်းမိုးနိုင်ပါခြေ၊ ဒေါ်လေးနန်း၏ နီထွာထွာ နူတ်ခမ်းပါးပါးလေးကို ငုံ့ပြီး စုပ်လိုက်မိသည်။ 

ရုပ်တရက် အံအားသင့်သွားသော ဒေါ်လေးနန်းက တွန်းပစ်ဖို့ကြိုးစားလိုက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း အားနှင့်တော့မဟုတ်၊ ခနတွင်းမှာပင်၊ နွေးထွေးနူးညံ့တဲ့ ဒေါ်လေးနန်းရဲ့ နူတ်ခမ်းလေးတွေက စိုင်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ ပျော်ဝင်သွားတော့မလိုပင်၊ စိုင်းက အားရပါးရ စုပ်ယူနေရင်း သူ့လျှာကိုပါ ဒေါ်လေးနန်းပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းလိုက်ရာ နန်းရွှေကြာ လည်း အလိုလို ပြန်လည်နမ်းစုပ်နေမိတော့သည်။

စိုင်းရဲ့ လက်ဖဝါးတွေက ဒေါ်လေးနန်းရဲ့ နို့ကြီးတွေကို တီရှပ်အပေါ်ကပင် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နှယ်ပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးက အတွေ့အကြုံရှိပြီး ဆာလှောင်နေကြပြီမို့ ခနတွင်းမှာပင် အငမ်းမရ ဖြစ်လာကြတော့သည်။ ဒေါ်လေးနန်းတို့ ရဲ့ နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ စိုင်းနဲ့ နန်းတို့ ကြမ်းကြလေပြီ။

………………………………………….

မင်းညို တနေ့လုံးစိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည်။ ဒီနေ့ ဦးသန်းထွန်းဇော် ခရီးထွက်မည်။ နိုင်ငံခြား သို့ သူတို့ သုတေသန လုပ်နေသည့် ပညာရပ်နှင့်ပတ်သက်သည့် အာရှနိုင်ငံမှ ပညာရှင်များ တွေ့ဆုံဆွေးနွေးပွဲသို့သွားမည်။ သူတို့ဌာနမှ သူနှင့် သူ့တပည့်မလေး ဒေါက်တာချစ်ချစ်နွယ်တို့ သွားကြမည်ဖြစ်သည်။

ဆွေးနွေးပွဲက သုံးရက်သာ၊ သို့သော်လည်း သွားမှာ လာမှာနှင့်၊ စုစုပေါင်း တပတ်လောက်ကြာမည်ဖြစ်သည်။ မင်းညို စိတ်လှုပ်ရှားနေရသည်က ဦးသန်းထွန်းဇော်အိမ် မှာမရှိသည့်ညဘက်၊ ဘာဖြစ်မှာလည်း ဆိုတာကိုပင်။သူ့စိတ်ထဲက သိနေသလိုရှိသော်လည်း၊ သိပ်အကောင်းမြင် ကြီး မတွေးရဲပေ။ ကျောင်းမှာလည်း စာထဲမှာ ဘယ်လိုမှ စိတ်မဝင်စားနိုင်၊ သူနှင့် ဒေါ်ရီရီတို့ ကိစ္စ ကိုသာ တွေးနေမိလေသည်။

ထိုတည၊ သူအရဲစွန့်ပြီး ဒေါ်ရီရီ၏ ထမိန်အောက်မှ လက်လျို၍ ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းကိုင်လိုက်မိသည့်ည။ ဒေါ်ရီရီမှာ အတွင်းခံ ဝတ်မထား၊ အမွှေးတွေနှင့် စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လက်ဝါးက တိုက်ရိုက်ကိုင်မိတော့ သူတောင်ရုတ်တရက် ကြောင်သွားသည်၊ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ။

ဒေါ်ရီရီ ကလည်း မလှုပ်၊ ဦးသန်းထွန်းဇော်ကလည်း အိမ်သာသွားတာ ပြန်မရောက်သေး ဆိုတော့၊ သူ့လက်ချောင်းတွေက ထပ်ပြီး စူးစမ်းကြည့်မိသည်။ အမွှေးတွေအောက်က နူတ်ခမ်းသား တွေက စိုရွှဲနေသည်၊ သူ့လက်ချောင်းထိပ်ကလေးဖြင့် စိုရွှဲနေသော နူတ်ခမ်းသားလေးကို ပွတ်ဆွဲလိုက်မိသည်။ဒေါ်ရီရီ ဆီမှ အသံထွက်လာသလို လေးတခုကြားသဖြင့် မျက်နှာကို မော့ကြည့်မိသည်။ ဒေါ်ရီရီ မျက်လုံးတွေက ပိတ်ရက်ပဲ၊ ပါးစပ်လေးကတော့ ဟာတတ။ 

မင်းညိုသူ့လက်ချောင်းလေး လက်တဆစ်လောက် ကို နူတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားထဲ ထိုးထည့်ကြည့်သည်၊ အထဲမှာ နွေးနေသည်။ အရည်တွေလည်းရွှဲနေသည်။ မင်းညို ရဲလာပြီ။ သူ့လက်ချောင်းကို ဆက်ပြီးလှုပ်ရှားမလို့ပြင်နေတုန်း ခြေသံကြားသဖြင့် လက်ကို အမြန်ရုတ်လိုက်မိသည်။

ဦးသန်းထွန်းဇော် အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာသလို၊ ဒေါ်ရီရီကလည်း နိုးလာသည်။

..ကဲကဲ တော်ပါပြီကွယ် မောင်မင်းညို၊ ဒေါ်ဒေါ်လည်း အိပ်ချင်ပြီ ကျေးဇူးပဲကွယ်၊ ဖုန်းကြီးလို့ အသက်ရှည်ပါစေ…

အဲဒီည ပြီးတော့ နောက်တည၊ ပြီးတော့ နောက်တည၊ မင်းညိုရဲ့ လက်တွေက တော်တော်ရဲလာသည်။ ဒါပေမဲ့ ဦးသန်းထွန်းဇော်က ညတိုင်းတော့ လစ်နေသည်ကမဟုတ်။ သို့သော်လည်း မင်းညိုလက်တွေက လစ်တာနဲ့ ဘယ်သွားရမယ်ဆိုတာ တန်းသိနေပြီ။နေ့ခင်းဘက်ကြတော့လည်း ၊ဘာလို့မှန်းမသိ၊ ပထမတရက်က မင်းညို ဒေါ်ရီရီ ကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲ၊ ဒေါ်ရီရီ ကဘာမှ မဖြစ်သလိုနေတော့ ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည်။ 

ဒါပေမဲ့ ဘာမှ ပေါက်ကရ မလုပ်ရဲ။ ညဘက်အိပ်ယာပေါ် ရောက်မှာသာ စိတ်တွေကလည်း ရဲလာသည်။ ဒေါ်ရီရီကလည်း အမြဲ အိပ်ပျော်နေတတ်သည်။ တချက်တချက် အသံထွက်ငြီးတာကလွဲလို့ လူက သိပ်မလှုပ်။ မင်းညိုသာ သူ့အခန်းထဲပြန်ရောက်ရင် မီးပွင့်မတတ် သူ့ညီတော်မောင်ကို ဆောင့်ကာထုပြစ်ရတော့သည်။

ကဲ အခုတော့ ဦးသန်းထွန်းဇော် တယောက် ၇ ရက်တိတိ နိုင်ငံခြားသွားမည်ဆိုတော့ ညဘက်သူတို့ နှစ်ယောက်ထဲ။ သူ့ကို ဒေါ်ရီရီက ဦးသန်းထွန်းဇော်မရှိပဲနှင့် အခန်းထဲ ခေါ်အနှိပ်ခိုင်းပါ့မလား၊ အနှိပ်ခိုင်းရင်ကော၊ သူက ဘာလုပ်မလည်း။ 

ဖြစ်နိုင်ခြေတွေကို စဉ်းစားရင်းနဲ့ကို မင်းညိုတယောက်၊ ရင်တွေတလှပ်လှပ် ဖြစ်နေရတော့သည်။ အင်း၊ ဆောက်ဖြစ်မှ ကျောင်းတကာ ပါလေဟု တွေးရင်း သက်ပြင်းကြီးတွေသာ တနေ့လုံးချနေမိပါတော့သည်။

……………………………………..

..မောင်မင်းညိုရေ ဒီည စာကြည့်ပြီးရင် ဒေါ်လေး ဆီကို ခနလာအုန်းနော်၊ ဒီနေ့လည်း အကြောတွေတက်နေသလိုဖြစ်နေလို့၊ အချိန်ရမှပါ..

..ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး…

မောင်မင်းညို ရင်ထဲမှာတော့ တဒုန်းဒုန်းပေါ့၊ သူ့ ညီတော်မောင် အရမ်းမာတင်းနေပြီး ပုဆိုးနဲ့တိုက်မိရင်တောင် သူ့မှာ အသည်းယားပြီး တုန်တက်ချင်သလိုဖြစ်လာသဖြင့်၊ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး လက်နှင့် တကြောင်းသွားဆွဲလိုက်ရလေသည်။

 သူဖတ်ဘူးထားသည့် စာအုပ်တွေထဲမှာရော သူငယ်ချင်းတွေ ဆီက ပြောသံကြားရတာတွေကရော  အဲလို တခါထုတ်ထားလိုက်ရင် တပ်ထွက်မဖြစ်တော့ဘူးဟူ ၍ ဖြစ်သဖြင့်လည်း သူ့သုတ်တွေကို မနှမြောတော့ သူလည်းကောင်း နောင်တွက်လည်းကောင်းဖို့ စွန့်ခြင်းလို့သာတွေးထားလိုက်သည်။တကယ်တမ်း ဒေါ်ရီရီ တို့ အခန်းဝင်သွားမိသည့်အချိန်မှာတော့ မင်းညိုတကောင် ခြေဖျားလက်ဖျား အေးစက် ပြီး ရင်လည်း တအားခုန်နေမိသည်။

နဂို က ကြောက်ရွံ့ရိုသေခဲ့ရသည့် ဦးလေးမိန်းမကို ထမိန်လှန်ပြီး တက်လုပ်ဖို့ ဆိုသည်မှာ တကယ်တော့ အတွေးထဲမှာသာ လွယ်သည့်ကိစ္စ ဖြစ်ပါသည်။ မျက်နှာချင်းတေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်ကျတော့ မင်းညို ဒေါ်ရီရီကို မျက်ခုံးချင်းပင် ဆိုင်မကြည့်ရဲပါ၊ ခေါင်းကို ငုံ့လို့ သာ သူလုပ်ပေးနေကြအတိုင်း ခြေသလုံးလေးများကို စနှိပ်ပေးနေတော့သည်။

မင်းညို တယောက် နူးညံ့ချောမွတ်သော ဒေါ်ရီရီ့ခြေသလုံးသားကို သူ့လက်ဖဝါးနှင့် ထိလိုက်သည်နှင့် သူ့ကောင်ကြီးက ဖြောင်းကနဲ မာတောင်ထလာတော့သည်။ ဒီတခါတော့ ဦးသန်းထွန်းဇော် မရှိနေဘူး ဆိုတော့ ပေါင်ရင်း ကို အမြန် ရောက်အောင် နှိပ်သွားလိုက်သည်။ 

ဒေါ်ရီရီ ကလည်း စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေသည်။ သူ့စိတ်က ဒွိဟ ဖြစ်နေသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ မင်းညို လက်တွေကို အလိုလိုက်ဖို့သာ စိတ်ထဲရှိသည်။ ဟိုကိစ္စ အဆင့်ထိလောက်က တော့ သူမတွေးထားပါ။ စိတ်ကူးထဲမှာတော့ ယဉ်ဘူးသည်ပေါ့၊ မင်းညိုနဲကသာ ဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလည်းဆိုတာကို။ 

သို့ပေမဲ့ လင်ရှိမိန်းမ ဆိုတာ သူများနှင့်လုပ်လို့မရတော့ဘူး ဟု၊ ဒေါ်ရီရီ့ စိတ်ထဲမှာရှိသည်။ သူ့ကိုသူလည်း အဲလို ဖေါက်ပြန်ဖို့တော့ မတွေး၊ မင်းညိုကလည်း သူ့လို အသက်ကြီး သောမိန်းမ၊ လင်နှင့်၊ အထူးသဖြင့် ဦးလေး မိန်းမ၊ ကို လုပ်ဖို့စိတ်ဝင်စားလိမ့်မည်ဟု သူမထင်။ 

မင်းညိုလက်တွေ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ထိတွေ့နေတာကိုသာ သာယာနေမိခြင်းဖြစ်သည်။

သူ့ယောက်ျားအလစ်မှာ တောင် လက်သရမ်းသော မင်းညိုတယောက် အခုသူ့ယောက်ျား မရှိသည့်အချိန်မှာ ဘယ်လောက်ထိလက်သရမ်းမလဲ ဆိုတာ တွေးရင်း လည်းရင်ဖိုမိသည်။မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမှာလည်း ရှက်နေသည်။ ထို့ကြောင့် မင်းညိုလက်တွေ သူ့ပေါင်ပေါ်ရောက်လာတော့ ကိုယ်အနေအထားပြောင်းသလိုနှင့် အိပ်ယာပေါ် မှောက်ရက် လှိမ့်လိုက်သည်။

မျက်နှာကို ခေါင်းအုန်းပေါ် မှောက်လျှက်နေလိုက်သည်။ ထိုအခါကျမှ သူ့စိတ်ထဲ လုံသလိုလို ဖြစ်သွားသည်။ ကောင်လေး ငါအိပ်ပျော်သွားပြီလို့ထင်မှာပဲလို့လည်း ကိုယ်လိုရာဆွဲတွေးနေလိုက်သည်။မင်းညိုကလည်း ဒေါ်ရီရီမှောက်လိုက်တော့ ပိုရဲသွားသည်၊ မျက်နှာချင်းဆိုင်မှ မဟုတ်တော့တာ။ နှိပ်နေကြထုံးစံအတိုင်း ထမိန်စကို ဒူးခေါက်ကွေး အထက်နား လေးထိ လှန်တင်ပြီး နှိပ်ပေးတော့၏။

 နှိပ်သည် ဆိုတာထက် ပွတ် တာဟု ဆိုက ပိုမှန်မည်၊ ချောမွတ် နေသည့် အသားဖွေးဖွေးတွေက မင်းညို ကို အမြင်အာရုံရော၊ အထိအတွေ့အာရုံ ကပါဖမ်းစားနေတော့ရာ၊ မင်းညို၏ ညီတော်မောင်မှာ ထောင်သထက်ထောင်၊ တင်းသထက်တင်းလာခဲ့ရလေတော့သည်။ 

မင်းညိုတယောက် ထမိန်အောက်မှ ပေါင်အလည်ပိုင်းသို့ သူ့လက်ဖဝါးကို အသာရွှေ့သွားနေတုန်း၊

….ကလင်…...ကလင်……...ကလင်………

အိပ်ယာဘေး စာပွဲပေါ်မှ ဖုန်းက ထမြည်လာသည်၊ မင်းညိုကျိန်ဆဲမိသည်။ ဒေါ်ရီရီလည်း အိပ်ပျော်သွားတာလား အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်တာလားမသိ။ သူလည်း ကောင်းတဲ့နေရာရောက် ခါနီးနေမှ၊ ပြဿနာလာရှာတယ် လို့ ဖုန်းကို ကျိန်ဆဲမိသည်။ ဒေါ်ရီရီကလည်း ခနတော့ ငြိမ်နေသေးသည်။ နောက်မှခေါင်းကို အသာကြွ ကာဖုန်းကို လှမ်းကြည့်ပြီး၊ မင်းညိုဘက်တချက် လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

..ရှုး..

မင်းညိုလည်း အသံမထွက်ပါပဲနှင့် လက်ညိုးကို ပါးစပ်မှာ ကန့်လန့်ထောင်ကာ ရှုးလုပ်လိုက်သေးသည်။ နောက်တော့ ဖုန်းရှိရာကို မှီဖို့ရာ ကိုယ်ကို နည်းနည်း ကုတင် ခေါင်းရင်းဘက် တွားတွား သွားလိုက်ပြီး ကိုယ်တစောင်းဖြင့်ဖုံးကိုလှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ 

မင်းညိုမှာ ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိ ကုတင်ပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ရက်ဖြင့်လှမ်းကြည့်နေမိသည်။ ဒေါ်ရီရီမှာ မင်းညိုကို ကျောပေးလျှက် ဘက်ဘက်လက်ကို တတောင်ထောက်လက်ဖဝါးဖြင့်သူမျက်နှာတခြမ်းကို မထားပြီး ညာဘက်က ဖုံးကိုကိုင်ကာ စကားပြောနေ၏။ 

ကမန်းကတန်းမို့ထမိန်ကို သေခြာပြန်မဝတ်နိုင် ပြေလျှော့နေတာကို ခါးမှာလုံးထွေးပတ်ထားသည်။အောက်အနားက မညီမညာဖြင့်၊ ခြေသလုံးတင်မက ပေါင်သားအတွင်းသား ဝင်းဝင်းလေးတွေတောင်ပေါ်နေ၏။

...ကိုလား..ဘယ်လိုလဲ အဆင်ပြေကြလား..

………………….

..ခုဘယ်မှာလည်း ဟော်တယ်မှာလား..အင်း...ကောင်းတာပေါ့….အင်းပေါ့… .. အင်းလေ..  ကဲကြည့်စမ်း အဲဒါကို သတိမရဘူး..

………..

...အော်အခုလား အိပ် ခန်းထဲမှာလေ အိပ်တော့မလို့..

………….

...မောင်မင်းညိုလား..အိပ်ပြီနေမှာပေါ့…

……………..

..ဟင့်အင်း ခေါ်မခိုင်းပါဘူး ..ကိုကလည်း ..မဟုတ်တာ..ကိုမှ မရှိပဲ၊..အခန်းထဲ ဘယ်သင့်တော်ပါ့မလည်း..

……………………..

ဟင် ဒေါ်ရီရီ သူ့ယောက်ျားကို လိမ်နေပါလား၊ မင်းညို လည်း အဲလောက်တော့မအပါ။ သူအခန်းထဲရောက်နေတာ၊ သူ့ယောက်ျားကို မသိစေချင်ဘူးဆိုကထဲက ဒေါ်ရီရီ့စိတ်တွေ မရိုးလို့ပေါ့၊ ဘယ်ရမှာလည်း ငါလည်း လိုချင်နေတာ၊ သူ့ဆန္ဒကို သိရတော့ ဆက်လုပ်ရုံပေါ့။

မင်းညို ဒေါ်ရီရီ့ အနောက်ကနေကပ်သွားပြီး ဒေါ်ရီရီရဲ့ ကားစွင့်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ရီရီ ဖုန်းပြောနေရင်းက ကိုယ်တချက်တွန့်သွားသည်။ မင်းညိုကို လှည့်ကြည့်ပြီး မျက်လုံးပြူပြလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း ဖုန်းကတော့ဆက်ပြောနေသည်။

မင်းညို မအောင့်နိုင်တော့ ၊ လူကတော်တော်တင်းနေသည့်အပြင်၊ ဒေါ်ရီရီက လည်း အလိုတူအလိုပါဆိုတာသိနေတော့ ဒေါ်ရီရီထမိန်ကို အနောက်ကနေ ဖင်ကြီးတွေဖွေးကနဲ ဖြစ်သွားအောင်လှန်တင်လိုက်သည်။

..အို့..

…………..

.. အော် ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဖုန်းပြောရင်း ဘေးစားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ ရေခွက် တွန်းချလိုက်မိလို့…

မင်းညိုက ရုတ်တရက်ကြီး ထမိန်လှန်တင်လိုက်တာ ခံရလို့ ဒေါ်ရီရီ လှန့်သွားပြီးအော်လိုက်မိတာ၊ ဖုန်းထဲမှာ ဦးသန်းထွန်းဇော်ကို အတော်ရှင်းပြနေရသည်။ 

မင်းညိုကတော့ အနောက်ကနေ ဒေါ်ရီရီရဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကို ပွတ်သတ်ပြီး အားမလိုအားမရဆုပ်နှယ်နေပြီ။ ဖင်နှစ်လုံးကြားက စောက်မွှေး တွေ ရှိရက်နှင့် နီတာရဲ အဖုတ်ကြီးကို အရည်တွေ စိုလဲ့နေတာ မီးရောင်အောက်မှာတွေ့နေရပြီ။

ညိုမောင်း ဒေါ်ရီရီပေါင်ကြီးတလုံးကို မပြီး သူ့ခေါင်းဝင်ကာ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကုံးရက်လိုက်သည်။

..အား..အို့…

……………………………..

….. အော် အခုနက ရေတွေနဲ့ ချော်လဲတော့မလို့ ကိုရေ.. ကိုရောမအိပ်သေးဘူးလား..

ဒေါ်ရီရီမှာ ဖုံးထဲ လည်းအသံတွေ ဆက်ဝင်နေမှာစိုးသဖြင့် ဖုံးကို မြန်မြန်ချချင်နေသော်လည်း၊ သူ့ယောက်ျားက ဖုံးမချနိုင်သဖြင့် ကိုယ်ကို တပတ်လှည့်လိုက်ကာ ခေါင်းအုန်းနားကပ်ငုံ့ပြောလေသည်။

မောင်မင်းညိုက သူ့ပေါင်ကြားခေါင်းထိုးထည့်ပြီး ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကိုလည်းကိုင်ထားတော့၊ ဖင်ဗူးတောင်းထောင်ပေးသလိုဖြစ်သွားရသည်။ မင်းညိုကတော့ ဗီဒီယိုခွေတွေထည်းကြည့်ဘူးထားသည့်အတိုင်း တပြတ်ပြတ်ရက်နေပေပြီ။

စစချင်း နည်းနည်းညီနံ့နံသလိုရှိသော်လည်း ခနလေးနှင့်နှာခေါင်းယဉ်သွားပြီး အနံကို မွှေးတယ်ပင်ထင်လာမိသည်။ လူပျိုလတ်လတ်ဆပ်ဆပ်ပေကိုး။ မိန်းမနံ့ဆိုရင် ဘာနံ့ရရ လီးတောင်သည့်အရွယ်မဟုတ်လား။

ဒေါ်ရီရီမှာလည်း သူ့ယောက်ျား ဘာဂျာပေးတာ ခံဘူးထားသော်လည်း ယခုလို့ လူပျိုပေါက်ကောင်လေးတယောက်က ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကို ကုန်းရက်နေတာခံရတော့ ကြက်သည်းတဖြန်းဖြန်းထကာ တဏှာစိတ်တွေ ထကြွလာရတော့သည်။ သို့နှင့်။

...ကို ရေ ကျမ အရမ်းကို အိပ်ချင်နေပြီ နောက်နေ့မှ အေးဆေးပြောတော့မယ်နော်….

……

...ဟုတ် စိတ်ချပါ၊ ဘိုင်ဘိုင်…

ဒေါ်ရီရီ ဖုံးချလိုက်ပြီးတော့ ခေါင်းအုန်းပေါ်မျက်နှာပြန်အပ်နေလိုက်မိသည်။ ရှက်လည်းရှက် ကောင်းလည်းကောင်း၊ စိတ်ကလည်းအရမ်းထနေပြီမဟုတ်လား။ မင်းညိုကလည်း ဖင်ဘူးတောင်းထောင်လျှက် ဖြစ်နေသော ဒေါ်ရီကို အားရပါးရကို ဘာဂျာပေးနေတော့သည်။ ခနနေတော့ ဒေါ်ရီရီမှာ ဖင်ကြီးကော့ကာကော့တာ တက်လာပြီး ငြိမ်ကျသွားတော့သည်။ 

မင်းညိုပါးစပ်နဲ့ ပါးတွေမှာလည်း စိုရွှဲကပ်စေးနေလေပြီ။ မင်းညိုက ပုဆိုးကိုဖြည်လိုက်ပြီး ကွင်းလိုက်ပင်ခေါင်းပေါ်မှ ကျော်ချွတ်ကာ ကုတင်ဘေးပြစ်ချလိုက်သည်။ သူ၏ မာတောင်နေသော လီးကြီးကို ဒေါ်ရီရီ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ကြီးတွင်တေ့ကာ ဖိသွင်းချလိုက်လေတော့သည်။

...အား...ရှီး...ကျွတ်စ်ကျွတ်စ်….

..စိုင်းရယ် နင်ကလည်း ကြမ်းလည်းကြမ်း သန်လည်းသန်လိုက်တာ၊ ကိုလူလူ တောင် အဲလောက်မလုပ်နိုင်ဘူးသိလား…

..ဟင်း ဒေါ်လေးနန်းကလည်း ဗျာ..အဟီး..

..အဲဒါကြောင့်မာဂရက်က စွဲနေတာဖြစ်မယ် စိုင်းကို၊ ဟွန့် သူ့ယောက်ျား ပြန်ရောက်တာတောင် လူမလာနိုင်ပေမဲ့ ဖုံးဆက်ဆက် ပြီးစကားပြောနေတာ၊…

...ဟာဒေါ်လေးနန်းကလည်း၊ ကျနော်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပြရမလား၊ တကယ်က ဒေါ်လေးနန်းနဲ့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး ထင်လို့် မာဂရက်ကို ကျနော်ကြံလိုက်မိတာ၊ နောက်သူက သဘောကောင်းတာလည်းသိရတော့ နည်းနည်းတော့သံယောဇဉ်ဖြစ်သွားရတာပေါ့ ခိခိ..

..ဟွန်း နင်က ငါ့ကို ကြိတ်မှန်းနေတာပေါ့ဒါဆိုရင်….. ကိုယ့်အဒေါ်ကို ခါထဲ..

..အရင်းမှ မဟုတ်တာ ဒေါ်လေးနန်းကလည်း ဒေါ်လေးနန်း က ဒီလောက်ချော ဒီလောက်တောင့်တာ၊ အဟီး ကျနော့်မှာ ဒီစရောက်ကထည်းက ဦးဂျော်နီပွမ် ကို ကြိတ်ပြီးမနာလိုဖြစ်နေရတာ အဟီးး..

..ကိုဂျော်နီက နှလုံးရောဂါနဲ့ ဟဲ့၊ သိပ်မလုပ်နိုင်တော့ပါဘူး၊ သူလုပ်ရင်တောင်ငါကကြောက်နေတာ၊ တော်ကြာ ငါ့ကိုယ်ပေါ် မှာ တခုခုဖြစ်မှာကြောက်လို့ ၊ ခစ်ခစ်…

...ဦးဂျော်နီ ကြီးက သူ့ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ တော်တော်စွံတယ် လို့ ပြောတာပဲ ဒေါ်လေးနန်းရဲ့..

..ဟဲ့စိုင်းက ဘယ်လိုသိလည်းသူကပြောလို့လား..

..အဟီး ..ဒေါ်လေးနန်းနဲ့ ခုလိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဖြစ်ပြီးမှတော့ ဝန်ခံရမှာပဲ။ ကျနော်က ဒေါ်လေးနန်းကို မှန်းနေရတာ အားမရလို့ ဒေါ်လေးနန်း ဘီကီနီ ပုံလေးဘာလေးများ ရှိမလားလို့ အိမ်ရှေ့က ဦးဂျော်နီကြီးကွန်ပြူတာမှာ သွားမွေနှောက်မိတာလေ..

..ဟွန်းနာဘူးလေး.. အဲတော့ဘာတွေ့လာလဲ…

...ဦးဂျော်နီကြီးကလေ၊ ကိုယ်တွေ့ အဖြစ်အပျက်များဆိုပြီး ရေးထားတာတွေ့တယ် နာမည်တမျိုး နဲ့ပေါ့။ ခိခိ။ အဲဒီထဲမှာ စွံလိုက်တာ၊ ငယ်ငယ်က ဆရာမ မျိုးစုံကို ထည်လဲချနေတော့တာပဲ ခိခိ။ ပီယာနိုဆရာမ၊ နပ်စ်မ၊ ဆရာဝန်မ၊ ပန်းချီဆရာမ၊ ရူပဗေဒဆရာမ၊ စုံနေတာပဲ အဲဒါ ပြီးရင် ဆရာလေးတွေ ဘက်များလှည့်မလားမသိဘူး။ ခိခိ…

..ဟုတ်လား အဲဒါတွေက စိတ်ကူးယဉ်တာတွေနေမှာပါဟာ၊ အခုတောင် တခါတခါ တောင် ဖို့မနည်းလုပ်နေရတာ၊ ငါက ပုလွေမှုတ်ပေးလို့နည်းနည်းမာလာလို့ အဖုတ်ထဲထည့်လိုက်တာနဲ့ ထွက်သွားရော၊ တခါတလေ ချော်ထိုးတာနဲ့တင်ထွက်သွားပြီး အိပ်ယာခင်းတခုလုံးကို လျှော်ပြစ်လိုက်ရရော…

ထိုသို့ဖြင့် စိုင်းမြတ်ထိုက်နှင့် နန်းရွှေကြာ တို့ ၏ အချစ်တိုက်ပွဲမှာ နေ့တိုင်းလိုလိုပင် ပွဲကြမ်းနေကြတော့သည်။ နန်းရွှေကြာမှာ ကိုလူလူနှင့်တုန်းကမှ နားရသေးတယ် စိုင်းမြတ်ထိုက် နဲ့ကျတော့ နေ့တိုင်းလို အလုပ်ဖြစ်နေကြရသည်။

နန်းရွှေကြာကို နဂိုထဲကမှ တပ်မက်နေရသည့် စိုင်းမြတ်ထိုက် တယောက် တကယ်တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်လုပ်ရမှ ဒေါ်လေးနန်းက တော်တော်ထန်မှန်းသိရတော့သည်။ပုလွေဘာဂျာ ၊ ပုံစံမျိုးစုံ အပြင် နောက်ပေါက်ကိုပါ ဆွဲဘူးသွားသည်။ ယခုမှ စိုင်းမြတ်ထိုက် သူနှစ်ချစ်ချစ်နွယ်တို့ လုပ်ကြသည်ဆိုသည်မှာ ကလေးကစားသလိုပါလားဟု သိလာခဲ့ရတော့သည်။ 

တော်သေးသည်။ ချစ်ချစ်နွယ်က လည်း အပျိုစင်မို့လို့၊ အဲဒီတုန်းက သူလုပ်ပုံမျိုး နဲ့က တော့ ဘယ်မိန်းမ မှ စိတ်ကျေနပ်နိုင်မည်မဟုတ်သည်ကို ၊ စိုင်းမြတ်ထိုက်သဘောပေါက်လာခဲ့ရသည်။

မာဂရက်မွီ ယောက်ျားကလည်း ဒီတခါတော်တော်ကြာတော့ နန်းရွှေကြာ အတွက်လည်း အကြိုက် ဖြစ်နေရသည်။ နောက် စိုင်းမြတ်ထိုက်ကို လည်း သူတယောက်ထည်းပင် အပိုင်ဆွဲထားချင်သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့က တူအရီး အရင်းလို့ သူများတွေကို ကြေငြာထား လို့ လူသိလည်း မခံရဲ။ မာဂရက် ကိုတော့ စိုင်းမြတ်ထိုက်က ပြောပြထား၍ သိနေပြီ။ 

သို့ပေမဲ့ မာဂရက်မွီက စိုင်းမြတ်ထိုက် နှင့်အရင်ဖြစ်ထားတာ ဆိုတော့ သူ့ရှေ့မှာလည်း ဟန်ဆောင်ကြရ။ တခြားသူတွေရှေ့မှာလည်း တူအရီး အရင်းဆိုပြီး ဟန်ဆောင်နေကြရ။ သို့ကြောင့်လည်း ကွယ်ရာရောက်တာနှင့် အချစ်လှိုင်းတံပိုးတွေက ထန်ကြရသည်။

……………………………………………..

စိုင်းမြတ်ထိုက်မှာ အကိတ်ကြီးတွေကို ဆွဲနေရတော့ အပြောင်းအလဲ အဖူးလေး တွေကို ဆွဲရရင်ဘယ်လိုနေမလဲ စပြီး စိတ်ကစားလာမိပြန်၏။ အခြောက်တိုက်သက်သက်တော့မဟုတ်။

အဲဒါကတော့ သူတို့အိမ်သို့လာလာ လည်တတ်သော ဂျက်စီကာ ဆိုသည့်ကောင်မလေး ကြောင့်။ ကောင်မလေးက သူတို့နှင့်မျက်စောင်းထိုးမှာနေသည်။ ဒေါ်လေးနန်းရွှေကြာ၏ သမီး အန်နာနှင့် အတန်းတူ၊ ကျောင်းသူ ဖြစ်သဖြင့် တခါတလေ အန်နာနှင့်လာဆော့တတ်သည်။

နောက်ပြီး သူက ဗမာလိုလည်းတတ်သည်။ သူတို့မိသားစု အမေရိကန်ရောက်လာသည်မှာ လေးငါးနှစ်သာ ရှိသေးသည်။ ပထမတုန်းက စိုင်းမြတ်ထိုက် ကအမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ အန်နာနဲ့ လာဆော့နေတဲ့ ကလေးသာသာ လို့သာတွက်ထားပြီး ဘာမှ အာရုံမထားမိ။ 

တနေ့ ဂျက်စီကာ က ကလေးလေး တယောက် လသားလေး ကိုချီလာသည်။ သူတို့ အိမ်က ဧည့်သည် တွေရဲ့ ခလေး။ ခလေးလေးက ထွားထွားလေး ချစ်စရာလေးမို့ စိုင်းမြတ်ထိုက်က ဟဲ ငါ့ကို ခနပေးစမ်း ချီကြည့်အုန်းမယ် ဆိုပြီး လှမ်းယူလိုက်တော့ သူ့လက်ဖမိုးက ဂျက်စီကာ့ နို့လုံးလေး ကိုဖိမိသွားသည်။

သူက အတွေ့အကြုံရှိသူမို့ သူ့လက်က ဘာသွားထိသည် ဆိုတာကို ချက်ခြင်းသိလိုက်သည်။ ထိုခနမှာပင် အတွင်းစိတ်က စမ်းကြည့်ချင်စိတ်နဲ့မို့ ကလေးကို တော်တော်နှင့် မယူသေးပဲ ပြုတ်ကျမှာ ကြောက်သလိုနှင့် ဒီအတိုင်းလေး ကိုင်ထိန်းထားရင်း ဂျက်စီကာ့ နို့လေးတွေကို လက်ဖမိုးနှင့် မသိမသာ ပွတ်ပေးလိုက်မိသည်။ဂျက်စီကာ က သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်တော့ မသိချင်ယောင်ဆောင် ပြီးကလေးကို စိတ်ဝင်စားသလိုကြည့်ကာ မြူနေလိုက်သည်။

နောက်တော့ ကလေးကို ချီပြီးဆော့နေလိုက်သည်။ ဂျက်စီကာလည်း အန်နာနှင့် သွားဆော့နေလေသည်။ နောက်တော့ ဂျက်စီကာတို့အိမ်မှ လှမ်းခေါ်သံကြားတော့ ဂျက်စီကာက ခလေးပြန်လာယူသည်။ ခလေးပြုတ်ကျမှာ စိုးသလိုနှင့် ဂျက်စီကာ  နို့ကလေးတွေကို လက်ဖမိုးနှင့် ဖိပွတ်မိပြန်သည်။

ဂျက်စီကာက ခလေးယူပြီးပြန်ထွက်သွားတော့ ဂျက်စီကာ ဝတ်ထားသော ဘောင်းဘီ ကျပ်ကျပ်လေးမှာ လုံးကျစ်နေသည့် ဖင်ကလေးကို ကြည့်ပြီး စိုင်းမြတ်ထိုက်တယောက် ဒူးတောင်ခွေကျချင်လာသည်။ အဲဒီက စလို့ ဂျက်စီကာ ကို သူစစိတ်ဝင်စားလာခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။

မင်းညို တယောက် ဒေါ်ရီရီ့ ခါးလေးကို ကိုင်ကာ အားကုန်ဆောင့်နေတော့သည်။ ဒေါ်ရီရီ ကလည်း ခါးလေးကျင်သလောက်ဖင်လုံးကြီးတွေက ထွားသမို့၊ မင်းညိုဆောင့်လိုက်တိုင်း မင်းညိုပေါင်ခြံ နှင့် ဖင်လုံးကြီးများ အိကနဲအိကနဲ ဖိမိသည်ကလည်း မင်းညိုအတွက် အရသာရှိလှပေသည်။ 

မင်းညို အတွက်က ပထမဆုံးအတွေ့အကြုံမို့ သိပ်အကြာကြီးလည်း ထိန်းမထားနိုင်ရှာပေ။ သိပ်မကြာခင်မှာ ပင်သူ့လိင်တန်ကြီး တလျှောက် ယားယံလာပြီး ပူကနဲ သုတ်ရည်တွေ ဒေါ်ရီရီ့ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်သွားတော့ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ပြီး သူ့ပေါင်ခြံနှင့် ဒေါ်ရီရီ့ ဖင်ကြီးတွေကို ဖိကပ်ထားလိုက်ကာ ဒေါ်ရီရီ့ကျောကုံးပေါ်မှောက်ရက် နားနေလိုက်မိတော့သည်။

ဒေါ်ရီရီမှာလည်း သူ့ယောက်ျားမှ လွဲလျှင် ပထမဦးဆုံးကြုံဖူးသော လီးအသစ်ဖြစ်ခြင်းကတကြောင်း၊ အားကောင်းမောင်းသန် လူငယ်ကလေး တဦးဖြစ်ချင်းနှင့် သံချောင်းကြီးပမာ မာကျောနေသော မင်းညို၏ လိင်ချောင်းကြီးကလည်း သူ့အတွင်းသားနုနုလေး တွေကို အရသာ တဝကြီးပေးနေပေရာ မင်းညိုမပြီးခင်ပင် ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားခဲ့ရလေသည်။

မင်းညိုတယောက် မလှုပ်တော့ပဲ ငြိမ်နေသဖြင့် ဒေါ်ရီရီလည်း အညှောင်းဆန့်ချင်လာသဖြင့်ကိုယ်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်မှောက်ရက် လှဲချလိုက်လေသည်။ထို့အတွက်ကြောင့် မင်းညို၏ လိင်တန်ကြီးမှာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ လျှောကနဲ ထွက်သွားလေရာ သူ့ရင်ထဲ ဟာကနဲ ခံစားလိုက်ရလေသည်။

..အီး.

သို့သော်လည်း ယခုမှ ပင် ရှက်စိတ်နည်းနည်း ဝင်လာသဖြင့် မျက်နှာကို ခေါင်းအုန်းနှင့်အပ်လို့သာ ငြိမ်နေလိုက်လေသည်။ မင်းညိုမှာလည်းတချီပြီးသွားတော့ ခေါင်းနည်းနည်းကြည်လင်သွားပြီ ဖြစ်ရာ အခုန ကြမ်းခဲ့သော်လည်း အခုတော့တမျိုးကြီး ခံစားနေရသည်။ ကြောက်လို့လည်းမဟုတ်၊ ဒေါ်ရီရီက လည်း ဘာမှ မပြောခုန ကလည်း ဖင်ပြီးကော့ကော့ပေးကာ တက်ကြွနေခဲ့သဖြင့် သူလည်း စိတ်တူ ကိုယ်တူဖြစ်ကြောင်းသိနေရပြီ ဖြစ်ရာ၊ အဆင်ပြေမှာပါ ဆိုတာ သူသိသည်။ 

ဦးသန်းထွန်းဇော် ကသူ့အပေါ်မှာ ကျေးဇူးအများကြီးရှိတော့၊ သူများ ကျေးစွတ်ရာ ကျနေမလား၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဦးသန်းထွန်းဇော်တော့ ဒီကိစ္စကို သိလို့မဖြစ်၊ စသည်ဖြင့် ဟိုဟိုဒီဒီ တွေးရင်း ဒေါ်ရီရီကဘေးမှာပင် မှိန်းကာ အမောဖြေနေလိုက်လေသည်။ ဘယ်လို အိပ်မောကျသွားမှန်းပင် မမှတ်မိလိုက်တော့ပေ။

မင်းညို တရေးနိုးလာတော့ သူဘယ်ရောက်နေလည်း ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသေးသည်။ နောက်မှ သူသတိရတာ သူနဲ့ ဒေါ်ရီရီလို့ အဖြစ်အပျက်၊ အခုလည်း သူ ဦးသန်းထွန်းဇော်တို့ လင်မယားရဲ့ အိစက်ညက်ညော သည့် မွေ့ယာကြီးပေါ်မှာပဲ ရှိနေသေးသည်။ အခန်းထဲမှာတော့ သူအိပ်မပျော်ခင်ကလို မီးချောင်းကြီး မထွန်းထားတော့ စားပွဲတင်မီးပြာပြာလေးသာရှိတော့သည်။

သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာလည်း စောင်တထည်ခြုံပေးထားပြီး စောင်အောက်မှာတော့ ကိုယ်လုံးတီး၊ နည်းနည်း အိုက်စပ်စပ်လို ဖြစ်လာလို့ စောင်ကို ခါးလောက်ထိလှန်ချလိုက်တော့မှ ဘေးမှာ သူ့ကို ကျောပေးပြီး အိပ်နေသော ဒေါ်ရီရီကို သတိထားမိတော့သည်။ 

ဒေါ်ရီရီ မှာ အဝတ်အစားအပြည့်အစုံနှင့်ဖြစ်နေ လေပြီ အပေါ်က တီရှပ်လေးကို ဝတ်ထားပြီး အောက်က ထမိန်ဗြောင် အရောင်မှိန်မှိန် ဝတ်ထားသည်။ ညအိပ်ယာဝင် ဝတ်သည့်ထမိန်ထင်သည်။ တစောင်းလေးအိပ်နေတော့ ခါးသိမ်သိမ်လေး အောက်မှ စွံ့ကားတက်လာသည့် တင်ပါးကြီးတွေကို ကောက်ကြောင်းလှလှ လေး ဖြင့်မြင်နေရလေသည်။

မင်းညို လိင်တန်ကြီး တဖြည်းဖြည်းမာလာသည်။ ညဦးပိုင်းတုန်းက သူကြမ်းသလောက် ကို မငြီးမငြူ တုန့်ပြန်ပေးခဲ့တာ တွေ ပြန်သတိရလာလို့ဖြစ်သည်။ ကုတင်ဘေးစားပွဲပေါ်က နာရီကိုလှမ်းကြည့်လိုက်မိတော့ မနက်သုံးနာရီပဲရှိသေးသည်။ ညနေစောင်းကလည်း ရေချိုးခန်းထဲခွေလှိမ့်ထားပြီး၊ ညဦးပိုင်းမှာ ဒေါ်ရီရီ နှင့် အစွမ်းကုန်ကြမ်းလိုက်ရတော့၊ ပင်ပန်းပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် သတိမထားမိပဲ အိပ်မောကျသွားခြင်းဖြစ်သည်။ 

ယခု တရေးနိုးတော့ အားပြန်ပြည့်လာတာရော သေးပေါက်ချင်တာရော ဖြင့် သူ့ကောင်ကြီးက တဖြည်းဖြည်းချင်းမာတင်းလာတာ ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ရီရီ မနိုးအောင် ကုတင်ပေါ်မှ အသာထ ၍ ရေချိုးခန်းဘက်ကို ခြေဖျားထောက်ထွက်လာ ခဲ့လေသည်။အိမ်သာထဲ သေးပေါက်ရင်း နှင့် ကိုယ့်ကောင်ကြီး ကိုယ်ငုံ့ကြည့်မိသည်။ ထူးခြားနေသည်ကို သူချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ သန့်ရှင်းနေတာ။ အရင်က သူ အိပ်ယာထဲဂွေလိမ့်ပြီး ထပြီး သွားဆေးရမှာ အပျင်းထူသည်။ 

ပုဆိုးထဲအုပ်လုံးထားလိုက်ပြီး မနက်ကျရင် ခြောက်သွားလေ့ရှိသည်၊ ဒါပေမဲ့ မနက်ဆိုရင် နည်းနည်းတော့ဆေးရသည်။ သူ့ကောင်ကြီးမှာ နပ်ချီးခြောက်ပါးမှာကပ်သလို ရှိနေတတ်သည်။ အခုတော့ သူသတိထားမိသလောက် ညက ဒေါ်ရီရီ့ အဖုတ်ထဲက လည်းအရည်တွေက တရွှဲရွှဲ၊ သူလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သုတ်ရည်တွေ တဂါလံလောက်ပန်းထွက်။ 

( တကယ်တော့ ကြွေဇွန်းကြီး နှစ်ဇွန်းလောက်ပါ၊ သူ့စိတ်ထဲထင်တာပြောတာ၊ ) ရဲ့သားနဲ့ ခု သူ့ကောင်ကြီးက သန့်ရှင်းနေတော့။ 

အင်း ဒေါ်ရီရီ သူအိပ်ပျော်သွားတုန်း သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးထားတာပဲ ဖြစ်မယ်လို့တွေးလိုက်မိသည်။ သူအိပ်ပျော်နေတုန်း သူ့လိင်တန်ပြီးကို ရေပတ်တိုက်ဆေးကြောပေးနေသည့် ဒေါ်ရီရီ့ ပုံစံကို မြင်ယောင်မိရင်း၊ သူ့လိင်တန်ကြီးက မာတောင့်လာသည်။

အင်း အချိန်သိပ်မရှိတော့။ ဦးသန်းထွန်းဇော် ပြန်ရောက်လာလျှင် ဒီလိုအခွင့်အရေးရမှာမဟုတ်တော့။ ဒေါ်ရီရီလည်း သူ့ပေးစားမှာ မဟုတ်တော့ဟု တွေးလိုက်မိရင်း ရင်ခုံသံမြန်လာသည်။ နောက်ခြောက်ရက်ပဲ အချိန်ရှိတော့တယ်၊ လုပ်နိုင်သလောက်လုပ်ထားမှ ဟုတွေးရင်း ဦးသန်းထွန်းဇော်တို့ အိပ်ခန်းသို့ အမြန်လျှောက်လာခဲ့မိလေတော့သည်။

မောင်မင်းညို ကုတင်ပေါ်သို့ အသာလေးတက်ကာ တစောင်းလေး အိပ်နေသေးသော ဒေါ်ရီရီ အနောက်တွင် အသာလေး ကပ်လှဲရင်း စောင်ကို သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ၏ပုခုံးထိရောက်အောင် ဆွဲခြုံလိုက်လေသည်။နောက်တော့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဒေါ်ရီရီ၏ နောက်ကျောသို့တိုးပြီး  ဇွန်းနှစ်ချောင်းထပ်ထားသလို ကပ်ထားလိုက်လေသည်။ 

သူ ကိုယ်မှာ အဝတ်အစားက မရှိတော့ မာတောင်နေသည့် သူ့လိင်တန်ကြီး က ဒေါ်ရီရီ၏ ဖင်ကြားထဲသို့ တန်းထောက်မိနေရာ ထမိန်တထပ်သာခြားသဖြင့် ဒေါ်ရီရီ၏ ဖင်သားအိအိ တွေ နှင့် သူ့လိင်တန်ကြီး ပွတ်နေရသည်မှာ အရသာရှိနေပေသည်။ မင်းညိုလက်ကလည်း၊ ဒေါ်ရီရီ ၏ ခါးလေးမှတဆင့် တီရှပ်အောက်မှ တွားတွားသွားကာ ဘရာဇီယာမရှိ၊ နို့လုံးကြီးတွေကို တိုက်ရိုက်အုပ်ကိုင်မိရက်သားဖြစ်နေလေတော့သည်။ 

ဒေါ်ရီရီ က ငြီးသံလေး တချက်ပြုကာ လူးလွန့်လာပြီး မင်းညို လက်များကို တီရှပ်အပေါ်မှ အုပ်ကိုင် လိုက်မိလေသည်။ ဒေါ်ရီရီ ၏ လက်များက မင်းညိုလက်ကို တချက်နှစ်ချက် ဆုပ်ညှစ်ပေးလိုက်သဖြင့် ဒေါ်ရီရီ နိုးနေပြီမှန်းလည်း မင်းညိုသိလိုက်ရသည်။

မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီ၏ ဖင်သားအိအိ များကို သူ့ပေါင်ခြံက ဖိကပ်အရသာယူနေသလို၊ သူ့လက်ဖဝါးတွေကလည်း ဒေါ်ရီရီ့ နို့ကြီးများကို ဆုပ်နှုယ်။ မာတောင်နေပြီ ဖြစ်သော နို့သီးခေါင်းကြီးများကို လက်ချောင်းထိပ်လေးများဖြင့် လှိမ့်ကစားပေးနေတော့သည်။ 

မင်းညိုက တခါမှာ သူ့လက်မ လက်ညိုးနှစ်ခုနှင့် နို့သီးခေါင်းကို၊ ညှပ်ပြီး အသာဖိညှစ်လိုက်ရာ ဒေါ်ရီရီ ခမျာ အား ကနဲ အသံထွက်သွားပြီး မင်းညို လက်ဖမိုးကို သူ့လက်ဖဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်မိလေသည်။

..အိုး ဆောရီး ဆောရီး၊ .. ဒေါ်လေး နာသွားလား..

ဒေါ်ရီရီက စကားပြန်မပြော၊ ရှက်နေသေးလို့ဖြစ်သည်။ မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီ့ ကိုယ်လုံးကို အသာဆွဲပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်ကာတီရှပ်ကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်ရီရီ့ နို့ကြီးတွေမှာ မီးရောင်ပြာပြာ လေးအောက်မှာပင် ဝင်းနေလေသည်။ မင်းညို အငမ်းမရ နိူ့ကြီးတွေကို ကုန်းပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်မိတော့သည်။ လူကလည်း ဒေါ်ရီရီ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဝင်နေရာယူလိုက်လေသည်။

..အား..အို့..ရှီး…..

ဒေါ်ရီရီမှာ မောင်မင်းညို ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို ထိုးဖွရင်း အောက်မှ လူးလွန့်နေလေသည်။ မင်းညိုက နို့တွေကို ကုန်းစို့နေရင်းက ဒေါ်ရီရီ့ ထမိန်ကို ဗိုက်ပေါ်သို့လှန်တင်လိုက်လေသည်။

ဒေါ်ရီရီ့ပေါင်များကိုလည်း မတင်၍ ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံစံရအောင်လုပ်လိုက်လေသည်။ ပြီးမှ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း သူ့ လိင်တန်ကြီးကို ဒေါ်ရီရီ့ အဖုတ်ဝတွင် တေ့လိုက်လေသည်။ ဒေါ်ရီရီ့ အဖုတ်မှာလည်း အရည်တွေ စိုရွှဲလို့ ချစ်ပွဲဝင်ရန် အသင့်ဖြစ်နေလေပြီ။

..အာ. …..

မင်းညို၏ လီးကြီး ဒေါ်ရီရီ့ အဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဝင်သွားလေရာ ဒေါ်ရီရီ မှာကောင်းလွန်းသဖြင့် အသံလေးပင်ထွက်လာလေသည်။ မင်းညိုက သူ့ လီးကြီးကို အဆုံးထိသွင်းပြီးမှ စိမ်ထားလိုက်လေသည်။

သူ့ဆီးခုံနှင့် ဒေါ်ရီရီက ဆီးခုံကပ်ထားရင်းမှ ဒေါ်ရီရီ၏ မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်နေလေသည်။ ဒေါ်ရီရီမှာ မျက်စေ့ကိုပိတ်ရင်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲတိုးဝင် လာသော မင်းညို၏ လီးချောင်းမာမာ ကြီး၏ အရသာကို ဇိမ်ခံနေရာမှ မင်းညိုတယောက်ငြိမ်သွားသဖြင့် ဘာဖြစ်တာလည်းဟု၊ မျက်လုံးများကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်မိသည်။

..ဟယ်..ဘာလုပ်နေတာလည်း…

ငုံ့ပြီး သူ့မျက်နှာကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသော မင်းညိုကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဒေါ်ရီရီ ရှက်သွာမိသည်။ ပါးစပ်ကလည်း ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်လေး မေးလိုက်ရင်း လက်ကလည်းမင်းညိုလက်မောင်းကို လှမ်းဆိပ်လိုက်မိလေသည်။

..ဒေါ်လေးက လှလို့ ကြည့်မိတာပါဒေါ်လေးရဲ့..

..သွားကွာ၊ ရှက်စရာကြီး…

ဒေါ်ရီရီက သူ့မျက်နှာကို အုပ်ဖို့ စောင်စတခုခု ကိုလိုက်စမ်းနေလေသည်။ မင်းညိုက ဒေါ်ရီရီ၏ လက်ကို ဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ဒေါ်ရီရီ မျက်နှာဖြင့်ကပ်ကာ၊ နူတ်ခမ်းချင်း ငုံစုပ်လိုက်လေသည်။.

ဒေါ်ရီရီကလည်း ရမက်ပျင်းပျင်းအနမ်းတွေနှင့်တုန့်ပြန်လာတော့သည်။ မင်းညိုက သူ့လျှာကြီးကို ဒေါ်ရီရီ့ ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းနေရင်းကမှ သူ့လီးကြီးကိုလည်း ဒေါ်ရီရီ့ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ အဝင်အထွက်စလုပ်လေတော့သည်။

……………………….

ဦးသန်းထွန်းဇော် တို့ တွေ့ဆုံဆွေးနွေးပွဲမှာ မနက်ဖြန်မှ စမည်ဖြစ်လေရာ ဒီနေ့တနေ့ အချိန်ရသဖြင့် လျှောက်သွား ဖို့အစီအစဉ်ဆွဲကြသည်။ ဦးသန်းထွန်းဇော် သူငယ်ချင်း ဂျပန်မှာ ဖာသားစတာဒီလာလုပ်နေသော ဦးနှောင်ရဲ စောစောစီးစီး သူတို့တည်းနေသော ဟော်တည်သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

… ဟေ့ နောင်ရဲ လာကွာ ငါအခုပဲ ရေချိုးပြီးတယ်.. မနေ့က ညမှရောက်တော့ လေယာဉ်ပေါ်မှာ နူံးလာတာနဲ့ အိပ်လို့တော်တော်ကောင်းသွားတယ်..

..အင်း မနေ့က ငါအလုပ်ရှိလို့ လေဆိပ်လာမကြိုဖြစ်တာ..ဒီနေ့တော့ တမင် ရက်အားယူထားတယ် မင်းတို့ကို လိုက်ပို့ဖို့ပေါ့..

..ကျေးဇူးပါပဲ ကွာ ငါတို့ချည်းပဲဆို ဘယ်သွားရမှန်းသိမှာမဟုတ်ဘူး..

..ရပါတယ်ကွာ သူငယ်ချင်းတွေပဲ ငါတို့လည်း မဆုံဖြစ်တာကြာပြီဟာကို.. မင်းမိန်းမရော နေကောင်းလား မရီ..မင်းသမီးရော..

..မရီက နေကောင်းပါတယ် သူ့ကိုလည်း အငြိမ်းစားယူခိုင်းလိုက်တယ်၊ လစာလည်းဘယ်လောက်မှ မရပဲ အပျင်းပြေသွားနေတာ၊ ခုက ကားက ဆီဖိုးနဲ့ အိပ်စိုက်ရတဲ့ကြားထဲ မဟုတ်တဲ့ကောင်တွေရဲ့ ဆုံးမစကား နားထောင်နေရသေးတော့ အိမ်မှာပဲ နားတော့လို့ ..အဟီး.. သမီးကတော့ စလုံးမှာလေ..

..ဒါနဲ့ နေပါအုန်းမင်းနဲ့ ပါလာတာ မင်းတပည့်မလေးလား..အပျိုလား..ဟီးဟီး..

..အင်း ဘာလို့လည်း ခွိး..သူဘေးခန်းမှာ..

..မင်းတို့ မနေ့ညက ဘာမှ မဖြစ်ကြဘူးလား..

..လီးမှ ပဲ ဘာဖြစ်ရမှာလည်းကွ မင်းကလည်း အဟီးးး..

..အောင်မယ် မင်းအကြောင်းငါမသိဘူးများ မှတ်လို့လား ငါတို့ က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနော် တယောက်အကြောင်းတယောက်သိ..

..အေးပါ မင်း ဂျစ်တူးမရော ကောင်းတုန်းမဟုတ်လား...မင်းခယ်မတွေကို သွားရည်ကျနေတာ လည်း ငါသိပါတယ်၊ ဟီးဟီး..

..လီးမှပဲ ..ဖြစ်မလာခဲ့တဲ့ မျှော်လင့်ချက်တွေပါကွာ..ဟေ့ကောင် ငါ့ကို အမှန်တိုင်းပြော မင်း ဝါးဖို့ ကြံထားတယ်မဟုတ်လား၊ ဒါကြောင့်မင်းခေါ်လာတာ..

..ဆောက်ဖြစ်မှ ကျောင်းတကာပါကွာ..

..ငါပြောပြမယ် ရုံးတက်ချိန်ငါတို့သွားမယ်၊ ဒီမှာက အဲဒီအချိန်ဆိုရင် ရထားတွေက ငပိသိပ် ငချင်သိပ်ပဲ၊ မင်း ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ထားရုံပဲ၊ အဟီးး ငါမသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးမယ်.. နောက်ညနေကျရင် ငါ လိုက်ကျွေးမယ် ဆာကေးလေးဘာလေးတိုက်၊ မသောက်တတ်ရင် ဝိုင်လေးဘာလေးတိုက်၊ ကာရီယိုကီသွား..အပြန်မှာ လှုပ်ရှားတော့ ဒါပဲ အဟီး။ ဒါမှ မင်းမစည်းရုံးနိုင်သေးရင် ငါ့လက်ကိုသာလွဲလိုက်တော့..

..စောက်ကောင်မင်း ဒါမျိုးကျတော့ အကြံညဏ်အတော်ထွက်တယ်၊ အဟီးးး..ကဲလာလာ ကောင်မလေး ခေါ်ပြီး ဘရိတ်ဖတ်စ် သွားစားရအောင်.. မင်းမျက်နှာကြီး ကို ခပ်တည်တည် လူကြီးလူကောင်းလိုထားကွာ.. ပြီတီတီမလုပ်နဲ့၊ ဟီးဟီး…

ဦးနှောင်ရဲ ပြောတဲ့ အတိုင်းပါပဲ၊ အလုပ်သွားချိန် တိုးလိုက်တဲ့ လူတွေ ဘူတာရုံမှာ မြင်လို့တောင်မကောင်းဘူး ။ ချစ်ချစ်နွယ်ကို ပျောက်သွားမှာ စိုးတာနဲ့၊ လူတွေကြားထဲ ညှပ်မှာ စိုးတာနဲ့ ဦးသန်းထွန်းဇော်က သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဆွဲသွင်းထားမိလေသည်။ ချစ်ချစ်နွယ်လည်း ဘာမှန်းမသိ တဲ့ မွတ်သိတ်မှုလေးတွေ ရယ်။

ဘယ်သူမှ မသိတဲ့ တစိမ်းတွေကြားမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိရယ်က၊ သူ့ရဲ့ စိတ်တွေကို အလိုလိုက်ခွင့်ပေးနေမိသည်။ သူတင်ပါး လေးတွေ၊ ဖင်ကြားလေးရယ်၊ ပေါင်တန်တွေရယ်မှာ ဦးသန်းထွန်းဇော်ရဲ့ ပူနွေးနွေး အချောင်းကြီးပွတ်နေ ကပ်နေတာကိုတော့ အသားကျသလိုတောင်ဖြစ်နေမိပြီ။

ဦးသန်းထွန်းဇော်ရဲ့ လက်တွေက ဦးနောင်ရဲ မမြင်ရတဲ့ အချိန်မျိုးဆိုရင် ချစ်ချစ်နွယ်ရဲ့ ခါးကလေးကို တောင် လာကိုင်ထားတတ်သည်။ ပထမတော့ ချစ်ချစ်နွယ် ဆရာ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်မိသေးတယ်။ ဘာမှ မထူးခြားသလို၊ ဟိုငေးဒီငေး ဆိုတော့ အမှတ်မထင် ကိုယ့်ကို ထိန်းပေးထားတာနေမှာပါလေဟု။ သိသိကြီးနှင့် လက်ခံထား လိုက်မိတော့သည်။

ညနေပိုင်းကျနော့် ဦးနှောင်ရဲ ကျွေးသည့် ဒင်နာ လိုက်စား၊ ဆာကေးလေး ဝိုင်လေးသောက်။ ပြီးတော့ ကာရီရိုးကီ အခန်းလေးတခုသွား သီချင်းဆွေ ဆို ဝိုင်လေး တွေထပ်သောက်လိုက်နှင့်။ သူတို့တွေ ရွယ်တူတွေလို အရမ်းရင်းနှီးလာ ခဲ့ကြသည်။ ဟော်တယ်ပြန်ကြတော့ ဦးနှောင်ရဲ့ သူတို့ မအိပ်ခင်သောက်ရအောင်ဆိုပြီး ဝိုင်ပုလင်းတလုံး ထည့်ပေးလိုက်သေးသည်။ 

ဦးသန်းထွန်းဇော်က သူ့အခန်း မှန်ချပ်ကြီးမှ လှမ်းမြင်နေရသော တိုကျိုုမြို့ အလှကို ထိုင်ကြည့်ရင်း ဝိုင်သောက်ရအောင် ဟုပြောတော့ ချစ်ချစ်နွယ်ကလည်း မငြင်း၊ သူအဝတ်အစားသွားလဲပြီး ပြန်လာခဲ့မည်ဟု ပြောပြီးထွက်သွားလေသည်။

ဦးသန်းထွန်းဇော်လည်း အခန်းထဲ မှာလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ပေါ့ပးါးပါးဖြစ်အောင် ဟာဝေယံရှပ် အသားပါးပါးနှင့်။ ပလေကပ်ပုဆိုးကို ထုတ်လဲထားလိုက်သည်။ ဝိုင်ပုလင်းကို ကြည့်လိုက်သော ဖောက်စရာမလို ဝက်အူရစ်ဖြင့်လှည့်ဖွင့်ရသော ဝိုင်ပုလင်းအမျိုးအစားဆိုတော့ အတော်ပဲ နို့မို့ဆိုရင် ဝိုင်ဖေါက်တံလိုက်ရှာနေရအုန်းမယ်။ ဟုတွေးမိသည်။

စားပွဲနှင့်ကုလားထိုင်ကို မှန်ပြတင်းပေါက်နားရွှေ့ ဟော်တယ်က ထားပေးထားတဲ့ ဖန်ခွက်လေးနှစ်ခွက်ကို ချ။ ဟိုက် ရေခဲသွားထည့်ရအုန်းမယ် ရေခဲပုံးလေး ကိုဆွဲပြီး ဓါတ်လှေခါးနား တွေ့ခဲ့တဲ့ ရေခဲလုပ်စက်လေးစီအမြန်သွား။ ရေခဲတွေ တဂျောင်းဂျောင်းညှစ်ချပြီး အခန်းအမြန်ပြန်လာ။ 

ချစ်ချစ်နွယ် မလာသေးတော့ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး သွားလေးတိုက် မျက်နှာသစ်။ လိုရမယ်ရ ဆေးကပ်လေးထဲမှာ ဆောင်ထားတဲ့ ဆီယားလာ့စ် လေးတစိတ် သောက်လိုက်သည်။

ရဲနှောင်ပြောတာကတော့ တလုံးလုံးမသောက်နဲ့တဲ့။ တစိတ်ဆိုလုံလောက်ပြီတဲ့။ တခြမ်းဆိုတောင်များသေးတယ်တဲ့။ အဟီး။ အလုပ်မဖြစ်တော့လည်း ငါးဦးကော်မတီ နဲ့ တွေ့တာပေါ့လေ။တွေးမိပြီး မှန်ထဲကိုယ့်ကိုကိုကြည့်ပြုံးနေတုန်း တံခါးခေါက်သံ ထွက်လာသည်။

ချစ်ချစ်နွယ်က အပေါ်က တီရှပ်ကလေးနှင့် အောက်က ဘောင်းဘီအတို အဖြူလေး ဝတ်ထားသည်။ ဝင်းနေသော ပေါငသားလေးတွေက နေ့လည်က တွေ့ခဲ့ရသော ဂျပန်မလေးတွေနှင့် မသာရင်သာရှိမယ် မနိမ့်လှပေ။ ဦးသန်းထွန်းဇော် ပြောင်ကြီး လှုပ်သွားသည်။ 

ဆီယားလာ့စ် အစွမ်းက ချက်ချင်းပြတာလား။ အညွှန်းက နာရီဝက်လောက်ကြာမှ စမှာဆို။

..အား.. လှလိုက်တာနော်စရာ.. မီးတွေ အများကြီးပဲ၊ မြို့ကလည်း အကျယ်ကြီးပဲနော်..

..ဟုတ်တယ် သမီးရဲ့ ဟိုးမှာ မြင်နေရတာလေးက တိုကျိုတာဝါလေ.. နောက်နေ့ ဆရာတို့ သွားကြမယ်လေ..

..အင်း.. သမီးလည်း ရေနွေးနဲ့ ကောင်းကောင်းချိုးလိုက်ရလို့လားမသိဘူး အရမ်းကို လန်းသွားတာပဲ..ခုနတုန်းက ငြီးစီစီ ဖြစ်နေတာ..

အင်း ဆရာလည်းတူတူပါပဲ..လာ ဒီမှာ မြေပဲလေး တွေ နဲ့ အာလူးကျော်ပဲရှိတယ် နောင်ရဲပေးလိုက်တဲ့ ဝိုင်နဲ့ မြည်းလိုက်ရအောင်..

..သမီးတော့ မူးတော့မှာပဲ.. မူးရင် ဆရာထမ်းပို့ရမှာနော် ခစ်ခစ်..

..မမူးပါဘူးကွယ်.. မူးလည်းစိတ်မပူနဲ့ ထမ်းပို့ဆိုလည်းထမ်းပို့မယ်.. ဒီမှာအိပ်ပျော်သွားလည်းအိပ်လိုက်ပေါ့..

..ဟွန့်ဆရာနော်..

..ဆရာက သမီးအခန်းသွားအိပ်လိုက်မှာပေါ့လို့ပြောတာပါ..အဟီးဟီး ..

..ကဲလာပါ.. တိုကျိုမြို့ရဲ့ ညအလှလေးကြည့်ရင်း နည်းနည်းသောက်လိုက်ရအောင်..

ချစ်ချစ်နွယ်ကလည်း ညုတုတု ဆိုတော့ ဦးသန်းထွန်းဇော်လည်း ပိုရဲလာသည်။ နှစ်ယောက်သား စကားတပြောပြောနှင့်သောက်ကြတော့ မကြာခင်မှာင် ဦးသန်းထွန်းဇော်ရဲ့ ပြောင်ကြီးက တော်တော်တင်းမာနေပြီ။

ညအိပ်ခါနီးမို့ ဆံပင်မတိုမရှည်လေးကို ခေါင်းအနောက်ဘက်မှာ စုပြီး သားရေကွင်းဖြင့် မြင်းမြီးလို ချည်စီးထားသဖြင့် မျက်နှာရှင်းရှင်းကလေးဖြင့်လှနေသော ချစ်ချစ်နွယ် ကိုကြည့်ရင်း ဦးသန်းထွန်းဇော် ၏ တဏှာရာဂတွေက ဆထက်တံပိုးတိုးလာသည်။

..ခွပ်..ဂေါက်..

..ဟော ဖန်ခွက်လဲ သွားပြီ ..အိုး..သမီးစက္ကူသွားထပ်ယူလိုက်အုန်းမယ်..

..နေနေ ဆရာယူလိုက်မယ်..

နှစ်ယောက်စလုံး တပြိုင်နက်ထရပ်လိုက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်သွားကြသည်။ ဦးသန်းထွန်းဇော် ဆက်မအောင့်အီးနိုင်တော့ ချစ်ချစ်နွယ်ကို သိမ်းကျုံးဖက်ပြီး မျက်နှာအနှံ့နမ်းရှုံ့ပြစ် လိုက်မိတော့သည်။

..အိ..

..ပြွတ်စ်..

ချစ်ချစ်နွယ်ကလည်း ပြန်လည် တွယ်ဖက်လာသည်။ သူလည်း သွေးသား တောင့်တ နေပြီမဟုတ်လား၊ စက္ကူ သွားယူမယ့်သူ နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်လုံးထွေးပြီး ပြုတ်ကျသွားကြသည်။ နောက်တော့ တယောက်ကို တယောက်ဖက်ရင်း အငမ်းမရ အနမ်းတွေနှင့်။

……………………………………

...ကိုကြီးစိုင်း ကို ဂျက်စီကာ ကမေးနေတယ်နော် ခိခိ..

..ဘာမေးနေတာလည်းဟ…

..ကိုကြီးစိုင်းမှာ ရီးစားရှိလားတဲ့...ခိခိ..

..အင်.. အဲတော့ နင်က ဘာဖြေလိုက်လဲ..

..ရှိတာပေါ့လို့..ခိခိ..

..ဟယ်.. အန်နာနော် နင်ကပေါက်တီးပေါက်ရှာ ဘယ်မှာရှိလို့လည်း..နင်က ဘာလို့အဲလိုလျှောက်ပြောရတာလဲလို့..

..ခစ်.. ကိုကြီးစိုင်းကလည်း နောက်တာပါ.. အန်နာက အဲလိုပြောပါ့မလား..

ဒီနေ့က ဦးဂျော်နီ ဆေးစစ်သွားရမည့်နေ့မို့ ဦးဂျော်နီနှင့် ဒေါ်လေးနန်းတို့ ဆေးရုံကိုသွားကြရသည်။ အိမ်မှာ စိုင်းမြတ်ထိုက်နှင့် အန်နာတို့သာ ကျန်ခဲ့ခြင်းဖြစ်လေသည်။ 

စိုင်းမြတ်ထိုက်က သူ့အခန်းထဲမှာ ဟိုဟာဒီဟာတွေ လျှောက်ဖတ်နေတုန်း အန်နာ ဝင်လာသဖြင့် ကွန်ပြူတာကို ပိတ်လိုက်ကာ စာကြည့်မလိုလို ဘာလိုလိုနှင့် စာအုပ်အထူကြီးတအုပ်ဆွဲကာ ခပ်တည်တည်ဖြင့် ကုတင်ပေါ်လှဲနေလိုက်သည်။ 

စာအုပ်ကြီးကို ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ထားရင်း ကောင်မလေး မြန်မြန်ပြန်ထွက်သွားမလားဟု စာအုပ်ကို အရေးတကြီးလို ဟန်ဆောင်ဖတ်နေစဉ်၊ အန်နာပြောလာသော အကြောင်းအရာက ဂျက်စီကာ ကိစ္စမို့ သူလည်း မသိမသာ ပြန်စူးစမ်းနေမိသည်။ ကောင်မလေး များသူဟိုနေ့က အမှုမဲ့လိုလိုဖြင့် နို့လေးသွားထိမိတာ သိသွားပလားပေါ့။ စိတ်လည်းနည်းနည်းတော့ပူမိသည်။ ဒီနိုင်ငံမှာက ရဲသွားတိုင်လိုက်လျှင် ပြဿနာက ကြီးသည်။

..အင်းပါ.. မပြောရင်လည်းပြီးတာပါပဲ..

..ကိုကြီးစိုင်းကလည်း စာလည်း တကယ်ကြည့်တာမဟုတ်ပဲနဲ့ ဟန်ဆောင်နေတယ်..

..ဟဲ့ဟဲ့.. မလုပ်နဲ့ ပြန်ပေးငါ့စာအုပ်..

..ခစ်ခစ်..အိုး..

ကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်နေပြီး သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်တင်ထားသော စာအုပ်ကို ရုတ်တရက်ယူဆွဲပြေး ဖို့ပြင်သဖြင့် အနောက်မှ ကမန်းကတန်း လှမ်းဆွဲလိုက်ရာ အန်နာ၏ မို့မို့ဖောင်းဖောင်း နို့လေး နှစ်လုံးကိုမှ  စိုင်း၏ လက်ဖဝါးနှစ်ဘက်က တဖက်တချက် အုပ်ကိုင်မိလိုက်သည်။ 

အန်နာက စာအုပ်ကို မလွတ်သေးပဲ အတင်းရုန်းနေသဖြင့် စိုင်း၏ လက်တွေက သူ့နို့ကလေးတွေကို ပိုပြီးဖိမိသည်၊ စိုင်းက ကုန်းထနေရာမှ ပက်လက်ပြန်လှန်ချလိုက်သော အန်နာတယောက်သူနှင့်အတူပါလာပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ် ပက်လက်ကလေးလှန်ကျလာသည်။

စာအုပ်က ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ကျသွားပြီဖြစ်သော်လည်း စိုင်းက သူ့လက်တွေကို မလွတ်သေး၊ အန်နာက သူ့ဘေးကို လိမ့်ချလိုက်တော့ အလိုက်သင့် လှိမ့်ပါသွားပြီး အန်နာ့ကို အပေါ်က အသာလေးဖိထားလိုက်သည်။ သူ့လက်တွေက နို့လေးပေါ်မှ လုံးဝမလွတ်သေး.။

 အရင်က သူတို့ လုံးလားထွေးလား ဆော့ဘူးခဲ့သော်လည်း စိုင်းမြတ်ထိုက်စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေ။ ဟိုတနေ့က ဂျက်စီကာ ပေါ်စိတ်တမျိုးဝင်လာပြီးမှ အခု အန်နာ့နို့လေးကို ကိုင်လိုက်ရတော့ စိုင်း စိတ်မထိန်းနိုင်တော့၊ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသား သူ့လက်တွေက အလိုလို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နှယ်ပေးနေလိုက်မိသည်။

အန်နာလေး ငြိမ်သွားတာကိုလည်း သူသတိထားမိသည်။ သူ့ကိုယ်ကြီးလည်း အန်နာလေး အပေါ်မဖိမိအောင် ဒူးနှစ်လုံး တတောင် နှစ်ဘက်ကို အန်နာ့ ပေါင်တဖက်တချက်နှင့် ကိုယ်လုံးလေး တဖက်တချက်ဆီမှာ ထောက်ထားလိုက်သည်။ အန်နာရုန်းထ မရရုံလေးသာ သူ့ရင်ဘတ်နှင့်ဖိထားပေးပြီး သူ့လက်တွေက ဆက်လက် ဆုပ်နှယ်ပေးနေမိသည်။

သူ၏မာတောင်ထလာပြီ ဖြစ်သော ညီတော်မောင်ကလည်း အန်နာ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ ပေါ်မှာ ထောက်မိနေသည်။ အန်နာက ဖင်ကုန်းထပြီး ရုန်းမည်ကြံသော်လည်း စိုင်းမြတ်ထိုက်၏ ဒုတ်ကြီးက အန်နာ့ ဖင်နှစ်လုံးကြားကို ထောက်ပြီးဖိထားလို့ မှောက်ရက် ပြန်ဖြစ်သွားပြန်သည်။

..ကိုကြီးစိုင်း.. မလုပ်နဲ့ကွာ နာတယ်..

စိုင်းမြတ်ထိုက် လက်တွေကို လျော့ပေးလိုက်သည်၊ အန်နာကို ပက်လက်လေးဖြစ်အောင်လှန်လိုက်တော့ မျက်နှာလေးနီရဲလျှက်၊ မျက်စေ့လေးပိတ်ထား အန်နာတယောက်၊ အသက်ရူသံတွေ ပြင်းနေတာ တွေ့ရသည်။ စိုင်း ငုံ့ပြီး အန်နာ့ နူတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ အန်နာငြိမ်နေသည်။ 

ဘာမှ မပြောတော့ စိုင်းရဲ့ အနမ်းတွေက ပိုကြမ်းလာသည်။ အန်နာ့ နူတ်ခမ်းလေး တွေကြားထဲ ကို သူ့လျှာကြီးထိုးထည့်လာသည်။ လူးလွန့်လာသော အန်နာ့ ဆီးခုံလေးပေါ်ကို သူ့ပုဆိုးအောက်က ကောင်ကြီးက ခေါင်းဖြင့်ဖိထိုးနေသည်။  အန်နာ့လက်လေးနှစ်ဘက်က သူ့လည်ဂုတ်ကို အတင်းတွယ်ဖက်လာခဲ့လေသည်။

စိုင်း အန်နာ့ တီရှပ်လေးကို အောက်မှ အနားစကိုင်ကာ လှန်တင်လိုက်သည်။ အောက်က ဘရာဇီယာလေးပါ ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။ ဘရာဇီယာလေးက ပျော့ပျော့လေး အပြင် အန်နာ့ နို့လေးတွေက အကြမ်းပုဂံလုံးလေးတွေ မှောက်ထားသလောက်သာရှိ သဖြင့် အပေါ်တွန်းတင်ရ လွယ်နေသည်။ အန်နာ့ကိုယ်လုံးလေးမှာ တကယ်တော့ တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်လေးဖြစ်သည်။ အန်နာ့ မှာ ကိုယ်လုံးလေးက တုတ်တုတ်၊ ခါးလေးလည်းတုတ်တုတ်၊ ပေါင်လေးလည်းတုတ်တုတ် ဖြစ်သည်။ 

သို့သော်လည်း အသားလေးတွေက အိတုံနေသည်။ ဂျက်စီကာ ကတော့ သွယ်သွယ်လေး ဖြစ်သည်။ အန်နာ့ နို့လေးတွေမှာ သေးသော်လည်း ကတော့ချွန်လေးတွေလိုဖြစ်ပြီး ကြည့်လို့ အရမ်းလှနေသည်။ နို့သီးခေါင်းသေးသေးလေး တွေ မှာ ပန်းနုရောင်ဖြစ်နေသည်။ စိုင်းမြတ်ထိုက်ငုံ့ပြီး တပြွတ်ပြွတ် စို့လိုက်မိသည်။

..အား..ကိုကြီးစိုင်း...ယားတယ်..အို့...ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး.. လုပ်ပါနဲ့..

စိုင်းမြတ်ထိုက် ပါးစပ်တွေက နို့လေးတွေကို စုပ်နေရင်းက လက်က အန်နာ့ ဘောင်းဘီ ကြယ်သီး တွေကို ဖြုတ်နေသည်။ နောက် ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့ အတွင်းခံ ပန်းရောင် ပိတ်သားပါးပါး ဘောင်းဘီလေး ပေါ်လာသည်။ ဘောင်းဘီဂွဆုံလေးမှာလည်း စိုကွက်နေသည်။

စိုင်းမြတ်ထိုက် ဘောင်းဘီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အန်နာ့ စောက်ပတ်ကလေးမှာ အမွှေးမြှင်ပါးပါးနုနုလေးတွေ ဖုံးနေသော်လည်း ဖါးဂုံညှင်းလေးလို ဖောင်းမို့ပြီး အကွဲကြောင်းလေး က အသားပေါ် ဘလိပ်ဒါးနှင့်ခွဲထားသလို စိနေသည်။

စိုင်းမြတ်ထိုက် လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းနှင့် ခွဲလိုက်မှ အတွင်းသား ပန်းရင့်ရောင် ရဲရဲလေး ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ အရည်ကြည်တို့ဖြင့် စိုလဲ့နေသော စောက်ပတ်လေးကို စိုင်းမြတ်ထိုက် ငုံနမ်းလိုက်သည်။

...အို့...ကိုကြီးစိုင်း….

စိုင်းမြတ်ထိုက် အငမ်းမရ လျှာကြီးနှင့် အဖုတ်ဖေါင်းလေးရော အကွဲကြောင်းလေးရော အကုန်လျှောက်ရင်ပြစ်လိုက်သည်။ အန်နာတယောက် ကော့ပျံလူးလွန့်နေရှာသည်။

စိုင်းမြတ်ထိုက် ခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို သူ့လက်ကလေးတွေနှင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ စိုင်းမြတ်ထိုက် မျက်နှာကို သူ့အဖုတ်နှင့် အတင်းပွတ်ပေးနေသည်။ ပြီးတော့ ကိုယ်လုံးလေး တောင့်တင်းကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ကောင်မလေး အရသာ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားသည် ဆိုတာ စိုင်းမြတ်ထိုက်သိလိုက်သည်။ 

သူလည်း မအောင့်နိုင်တော့ ။ သူ့ဘောလည်း ပေါက်ကွဲထွက်တော့မည်။ သူ့လုံချည်ကို ကန်ချွတ်ပြီး အန်နာ့ ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကြားဝင်လိုက်သည်။ အန်နာ့ ပေါင်လေးနှစ်လုံးကို တတ်နိုင်သလောက် ဖြဲကာ သူ့လီးကြီးကို အန် နာ့ အဖုတ်လေးတွင့် တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ အရည်တွေက အိုင်ထွန်းနေသဖြင့် ခေါင်းကြီးက တစ်တစ် ရစ်ရစ်ပေမဲ့ ဝင်သွားသည်။

...အား...အား..နာတယ်နာတယ်...ကျပ်တယ်..ကျပ်တယ်….

အန်နာ အော်လို့ စိုင်းသတိပြန်ဝင်ပြီး ရပ်လိုက်ရသည်။ နောက် အန်နာငြိမ်သွားမှ နည်းနည်းထိုးထည့်ပြန်သည်။ အန်နာအော်လျှင် ရပ်လိုက်ပြန်သည်။ ထိုသို့ ချွေးတလုံးလုံးဖြင့် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် တလက်မစီတိုးရင်းဖြင့် စိုင်းမြတ်ထိုက်လီးကြီး တဆုံးဝင်သွားသည်။ကောင်မလေး စက်ဘီးစီး၊ ရေကူးဖြင့် အပျိုမြှေးက တော့ ပြဲနေပြီဖြစ်သဖြင့် အဲဒါကတော့ ပြဿနာ မရှိ။ စောက်ခေါင်းလေးက အရမ်းကျပ်နေသဖြင့် အန်နာလည်းနာ စိုင်းလည်းနာ ဖြစ်နေရသည်။

ထို့ကြောင့် အဆုံးထိဝင်သွားသည့်အချိန် နှစ်ယောက်စလုံးမလှုပ်ရဲကြ၊ အသားကျသွားအောင် စောင့်နေရသည်။ ခနနေလို့ အနာရှိန်ကျသွားမှ စိုင်းမြတ်ထိုက်က အန်နာ့နို့လေးတွေကို ကုန်းစုပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ အန်နာ့ စောက်ဖုတ်လေးကလည်း အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ကျလာခဲ့သည်။ စိုင်း က သူ့လီးကြီးကို စိတ်ရှည်ရှည် ဖြစ့် ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲလိုက်တွန်းလိုက်လုပ်နေရာက နောက်ဆုံးလီးကြီးကျွတ်ခါနီးထိထုတ်လိုက်ပြန်သွင်းလိုက်လုပ်လို့ရလာတော့သည်။ 

ထိုအခါမှ ဖြည်းဖြည်းချင်း အရှိန်ကို မြှင့်တင်လာခဲ့တော့သည်။ အန်နာလည်း အရသာတွေ့လာပြီမို့ စိုင်းမြတ်ထိုက်ကို အတင်းဖက်ကာ အော့မှ ကော့ကော့တက်လာလေတော့သည်။ စိုင်းမြတ်ထိုက်လည်း လီးကြီးယားယံလာပြီး သုတ်ရည်ပူများကို အန်နာ့ စောက်ခေါင်းလေး တွင်းထဲ တပြစ်ပြစ် ထုတ်ပစ်နေမိတော့သည်။

သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားပြီးမှ စိုင်းမြတ်ထိုက် နည်းနည်းထိတ်သွားသည်။ အင်း ပြီးတာနဲ့ ငါဆေးဆိုင်သွားပြီး ဆေးဝယ်တိုက်မှ ရတော့မယ်။ နောက်ကျလို့မဖြစ်တော့ဘူး။တော်ကြာ ပြဿနာတက်လိမ့်မယ် အစရှိသည့်နောင်ရေးများတွေးတော လန့်ဖြတ်ပြီး သူ့လီးကြီးလည်း ပျော့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဒေါသတွေ လျှော့ကျသွားပေတော့ သည်။

 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>