ဂမ္ဘီရလောဟိတ ဂမုန်း အပိုငျး ( ၂ )
ရေးသားသူ - တောကျီးကန်း (M.B.A)
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
နှစ်ယောက်သား ကာမအရသာ ခံစားပြီး နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားရာကနေ နိုးလာတော့ အမ က ဘေးစောင်း ကွေးကွေးလေး အိပ်နေရင်း သူဖုန်းမှာ မက်ဆေ့တွေ reply ပြန်နေပါတယ်။ သူ့ယောင်္ကျား မနေ့ညက ပို့ထားတဲ့ စာတွေ ကို reply လုပ်နေတာ ထင်ပါတယ်။
ကျော်ကြီးလဲ နိုးလာတော့ အမဖက်ကိုလှည့်ပြီး ခါးကဖက်ကာ နို့လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အမလဲ သူ့ဖုန်းကို ပိတ်လိုက်ပြီး
“ နိုးပြီးလား ချစ်မောင်လေး ”
“ ဟုတ် ၊ လူလဲ နိုးပြီး၊ ဟဝှာလဲ နိုးပါပြီ အဟီး ”
အမလဲ ကျွန်တော့်ဖက်ကို ချစ်စဖွယ်လေးပြုံးပြီး လှည့်လာပါတယ်။ အမ မျက်နှာက ဆံနွယ်လေးတွေက ကပိုကရိုနဲ့ အရမ်းကို လှနေပါတယ်။
“ ဟော သိပါ့၊ ခုပဲ အမ ဖင်လာထောက်နေပြီ၊ ယောင်္ကျားလေးတွေ အများစုက တရေးနိုး ပိုထန်ကြတယ်နော်၊ ယောင်္ကျားဆိုလဲ တရေးနိုး ထ လုပ်တာ သိပ်ဝါသနာပါတာ၊ အိပ်နေရင်းပါ ခိုးလုပ်သေးတာ ခစ်ခစ် ”
“ အိပ်ရေးဝပြီး အားပြည့်နေလို့လေ အမရဲ့ ၊ ကျားဟိုမုန်းက မနက်ဖက်မှာ ပိုအားကောင်းတယ်လေ၊ ဒါကြောင့် လင်မယားတွေကြားမှာ လင်းဆွဲ ဆိုတာ နာမည်ကြီးတာပေါ့ ”
ပြောရင်း အမနှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်တော့
“ ဟိုး ဆရာ မျက်နှာသစ်ရသေးဘူးလေ ”
“ မသစ်နဲ့တော့ ”
“ ဆီးလေးတော့ သွားပါရစေဦး ဆရာ ”
ပြောရင်း အမလဲ ကျော်ကြီးခြေရင်းက မျက်နှာသုတ်ပုဝါကြီး ပက်ကာ အပေါ့ထသွားပါတယ်။ အမထွက်သွားတော့မှ ကျော်ကြီးလဲ အခန်းထဲက ဆီးဗူးထဲ သေးပေါက်ပြီး ခြေရင်းစားပွဲက ဖုန်းကိုထယူကာ စောင်လေး ပြန်ခြုံရင်း ဖုန်းပွတ်နေပါတယ်။ အမလဲ ပြန်ဝင်လာရင်း စောင်ပါးလေးထဲ ပြန်ဝင်ကာ ကျော်ကြီးဖုန်းကို အတူကပ်ကြည့်နေပါတယ်။ လက်ကလဲ ကျော်ကြီးပေါင်ကြားထဲ နှိုက်ရင်း
“ ငကျော် ဆီး မသွားဘူးလား ”
“ သွားပြီးပြီလေ၊ ဆီးဗူးထဲမှာပဲ ”
“ ငပျင်းလေး ”
“ ငါက သရဲကြောက်တက်တယ်ဟ အဟီး ”
“ ညက နင်ပြောထားတဲ့ ဒိထက် အံ့သြစရာ ဖိုင်ပြမယ်ဆို ”
“ အဟီး အမကလဲ ဝါသနာမပါရှာဘူးနော် ”
“ အေးလေ နင်ပဲပြောထားပြီးတော့ ဘာတွေများ အံ့သြစရာများ ပါဦးမလဲလို့ပေါ့ ”
ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ ဖုန်းထဲက ဖိုင်တဖိုင်ဖွင့်လိုက်ပြီး မူဗီတစ်ခုကို ဖွင့်ပြလိုက်ပါတယ်။ မူဗီ ဖွင့်ဖွင့်ချင်းမှာပဲ
“ ဟယ် အဖေ နဲ့ အန်တီနွယ် ”
ဆိုပြီး ထအော်တော့ ကျော်ကြီးက
“ အေးဆေးကြည့်လေ ”
ဟုတ်ပါတယ်၊အဖေက သူ့ညီမ ဒေါ်မာလာနွယ် (ကျော်ကြီးတို့အခေါ် အန်တီနွယ်ပေါ့) ကို လိုးနေတာပါ။ အန်တီနွယ်က အရွယ်အတော်တင်ပြီး နုပါတယ်။ မေသန်းနု လိုလို ဘာလိုလိုနဲ့၊ အန်တီနွယ်က ပက်လက်ပေါင်ကားထားပြီး အဖေက အန်တီနွယ်ရဲ့ ဒူးကွေးနေရာကနေ ရင်ဘက်အထိ တွန်းတင်ပြီး လိုးနေကြတာ၊ အဖေ့လီးကိုတော့ သေချာမမြင်ရသေးပါဘူး၊ အန်တီနွယ် အဖုတ်ကလဲ ဆယ်ကျော်သက်အရွယ် အဖုတ်လေးလို ပဲ ၊ ဖောင်းဖောင်း စိစိလေး၊ ကြွက်နားရွက်တွေ ဘာတွေ ထွက်မနေဘူး၊ အဖုတ်ထဲ ဝင်နေတဲ့ အဖေ့လီးကြီးကြောင့် ဖောင်းအိနေတဲ့ အဖုတ်လေးမှာ ဘေးနှစ်ဖက်ကို တင်းကားထွက်နေတယ်။
အောက်ကနေလဲ အဖေ ဆောင့်ချက်တိုင်း ကော့ကော့ပေးနေတယ်။ အန်တီနွယ်မျက်နှာလေးက ဖီးလ်အပြည့်နဲ့ မျက်လုံးလေးစင်းပြီး အရသာခံ ဇိမ်ကျနေပုံပဲ၊ ဟော မကြာပါဘူး၊ အဖေက အောက်က ပက်လက် အနေအထား ၊ အဖေ့လီးကြီးက ဒစ်ကြီးပြဲလန်ပြီး ထောင်နေတယ်။
“ အဖေ့ လီးက ငကျော် နင်ထက်တုတ်တယ်နော်၊ အရှည်ကတော့ တူတူလောက်ပဲ ”
“ အမနော် နင် အဖေ့လီးကို သဘောကျနေပြီလား ဟားဟား ”
“ နင်ရော ဘာထူးလဲ အန်တီနွယ် အဖုတ်မြင်တော့ နင့်လီးက ပိုထောင်လာတာ မဟုတ်လား ခစ်ခစ် ”
“ အဖေ့လီးက တောင်လာတော့ ကြီးလိုက်တာ နော် ”
“ အံမယ် နင်မြင်ဖူးလို့လား အပြင်မှာ ”
“ အပျိုပေါက်ဘဝက မြင်ဖူးတယ်လေ၊ အဖေအောက်စလွတ်နေတာ မြင်ဖူးတာ၊ မတောင်ခင်က ခပ်သေးသေးဟ ”
“ အဲဒါ လီးသူခိုးခေါ်တယ်၊ မတောင်ခင် ခပ်သေးသေး၊ တောင်လဲတောင်ရော သုံးဆလောက်ကြီးရှည်လာတာလေ၊ အမ အပြင်မှာ ယောင်္ကျားလီး ဘယ်နှစ်ချောင်းမြင်ဖူးလဲ ”
“ ဟဲ့ သုံးချောင်းပေါ့ ငကျော်ရဲ့၊ ငါ့ လာအစ်မနေနဲ့၊ငါက မိန်းကလေးရဲ့၊ ပွေလို့ရှုပ်လို့ရတာ ဟုတ်ဘူး၊ ခုထိ တလက်ကိုင်နော်၊ လီးဆိုလို့ အဖေရယ် ၊ ငါ့လင်ရယ်၊ နင့်လီးရယ်ပဲလေ ၊ ဟော အန်တီနွယ် ဖိထိုင်နေပြီ၊ ကြည့်စမ်းပါဦး ”
ဟုတ်ပါတယ်။ အန်တီနွယ်က ဆံပင်တွေလဲ နက်မှောင် သန်စွမ်းပြီးတော့ ဆံပင်ကို ဘီစပတ် ပတ်ထုံးလိုက်ရင်း အဖေ့လီးပေါ် ကျောပေးထိုင်ချင်ရင်း မြင်းစီးနေတာပါ၊ တခါတခါ ခါးမက်မက်၊ တခါတလေ ကုန်းကုန်းကွကွ နဲ့ပေါ့။ အဖေ့လီးကြီးမှာတော့ စောက်ရည် ဖြူဖြူတွေ အမြုပ်တွေ ထနေပါတယ်။
အဖေကလဲ အန်တီနွယ် တင်ပါးတွေကို ပွတ်သပ်ရင်း တချက်တချက် ဟစိဟစိ ဖြစ်နေတဲ့ စအိုပေါက်လေးထဲ လက်နဲ့ ကလိနေတယ်၊ သိပ်မကြာပါဘူး၊ ဖိုင်က ပြီးသွားတယ်။ အမဆီက
“ ဟယ် ကောင်းခန်းရောက်မှ၊ ငါက အဖေ အန်တီနွယ်ကို ဖင်များလိုးဦးမလားလို့
“ ဖင်တော့လိုးမှာပါ၊ အဲဒီဖိုင်တော့ ငါ့ဆီ မရှိဘူးဟ၊ ဒါတောင် ဟိုတလောက အဖေ့ဖုန်းလာပြင်ခိုင်းလို့ ကူးထားတာ၊ အဖေ့ကိုလဲ သတိပေးလိုက်ရသေးတယ်၊ ဖုန်းတွေ ဆိုင်ပြရင် သတိထားဖို့ ဖုန်းတွေရဲ့ အားနည်းချက်၊ ဆိုင်တွေရဲ့ အကြောင်းတွေပေါ့ ”
“ အဖေက ဘာပြန်ပြောလဲ ”
“ အေးပါ ဖိုးကျော်ရယ်၊ ငါလဲ ဒီလောက်တော့ သိပါတယ်တဲ့၊ သူက ဆရာကြီးတောင်ဖြစ်နေသေး အဟီး ”
“ ဒါနဲ့ အမက အဖေဖင်လိုးထားတဲ့ဖိုင် ကြည်ချင်လို့လား ”
“ အဟီး အဖေ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ ခံရတဲ့ဖင်တော့ မလွယ်ဘူး၊ အတော် အီစိမ့်သွားမယ် ”
“ အန်တီနွယ်ကို လိုးထားတဲ့ ဖိုင်တော့ မရှိဘူး၊ အမေ့ဖင်လိုးထားတာတော့ ရှိတယ် ”
“ ဟယ်၊ အမေတော့ ဘယ်လိုနေမလဲ မသိ၊ ခိခိ၊ အမေ့အိုးက ငရံ့ကိုယ်လေးဆိုတော့ သိပ်ကိတ်တာ ဟုတ်ဘူး၊ ပြကြည့်လေ ”
“ အမလဲ မငြင်းဘူးနော်၊ အမရော ဖင်ခံဖူးလား ”
“ ငကျော်ရယ် အင်တာနက်ခေတ်မှာ ဘယ်ယောင်္ကျားက နေမလဲ၊ လိုးတာပေါ့ဟဲ့၊ တခါထဲပါ၊ ကောင်းတော့ကောင်းတယ်၊ သူကလဲ အရသာတမျိုးပေါ့၊ ငါလဲ အတွေ့အကြုံက မရှိ၊ နင့်ယောက်ဖကလဲ စမ်းကြည့်ချင်တာနဲ့ လုပ်ကြတာ၊ အဆုံးထိ လိုးထည့်တော့ ပြီးလဲပြီးရော လီးဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ သူ့ဒစ်ခေါင်းတခုလုံး အီးအီးတွေ ပေပွကုန်တာ၊ သူလဲ နောက်တော့ မလိုးတော့ပါဘူး၊ ဖင်က သေချာဆေးကြောထားမှ ဟဲ့ ”
“ အေးပါ ၊ အခု အမေ့ကိုလိုးထားတာ ကြည့်မယ်၊အဖေက ဖင်လိုးတာ ဆရာကျတယ် ”
ဒါနဲ့ ဖိုင်ကိုဖွင်ပြလိုက်တယ်၊ မြင်ကွင်းက အမေ့ ငါးရဲ့ကိုယ် တင်ပါးဖြူဖြူကြားက စအို၀က ညိုညိုလေး၊ တင်ပါးမှာရာ စအို တဝှိုက်မှာရော ဆီတွေတော့ ရွဲနေတာပဲ။ အဖေ့လီးကြီးကလဲ ဆီတွေနဲ့ အတူ ဒစ်ပြဲကြီးပါ ပြောင်လတ်နေတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ အသံလေး နဲနဲတင်လိုက်ပါတယ်။ အဖေက သူ့လီးကို ကို ကိုင်ပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို အမေ့ဖင်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ ဖင်ပေါက်ဝသေးသေးကို အဖေ့ဒစ်ကြီးက ကွယ်ပျောက်သွားစေတယ်။ နောက်တော့ အမေ့လက်နှစ်ဖက်က တင်ပါးကို နောက်ပြန် ဖြဲထားပေးတယ်။
“ အ ဖြေးဖြေးနော်၊ ဝင်သွားမှ အကို့စိတ်ကြိုက် ”
အဲဒီအချိန် နဲနဲဖိသိပ်လိုက်တော့
“ ဗစ် ဖလု ”
ကနဲ့ ဒစ်ဖူးကြီး တင်းကြပ်စွာ တိုးဝင်သွားတယ်။
“ ရှီး အ ကျွတ် ကျွတ် ”
အမေ့အသံလေး က တုန်ရင်စွာထွက်လာသလို၊ တင်ပါးနှစ်ဖက်ကလဲ တဆတ်ဆတ် တုန်လို့နေတယ်။ ဒစ်ဖူးကြီးရဲ့ ဒစ်အရစ်ကြီးနောက်နားကို အမေ့ ဖင်ပေါက်ဝလေးက စုပ်ယူငုံခဲလို့ထားတယ်၊ အဖေ့လီးဒစ်နောက်က အကြောတွေက လှုပ်စိလှုပ်စိ နဲ့ ၊ ကြည့်နေသူတွေအဖို အသည်းယားစရာပဲ။ အဲဒီအချိန် ကျော်ကြီးလီးက အစွမ်းကုန် ထောင်လာပြီး အရေကြည်လေးတွေတောင်မှ စိမ့်ထွက်လာနေပြီ။ အမလဲ ကျော်ကြီးလီးကြီးကို တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ညှစ်ထားပြီး
“ ငကျော် နင်ကလဲ အမေ့ဖင်ထဲ လီးဝင်နေတာကြည့်ပြီး ပိုတောင်နေပါလား၊ နင် အမေ့ဖင်ကို လိုးချင်နေတာလား ”
“ အဟီး နင်ကရော အဖေ့လီးနဲ့ မခံကြည့်ချင်ဘူးလား ”
“ အေးဟယ် အဖေ့လီးကြီး ဇိမ့်တွေ့ပြီး ဘယ်လောက်ကောင်းနေမလဲ ကြည့်ပါလား ”
“ အမေ့ ဖင်ပေါက်လေးကလဲ ကြပ်ညက်နေမှာပဲလေ ၊ ညှစ်ထားတာ ”
ပြောနေရင်း အမရဲ့ လက်က ကျော်ကြီးလီးကို ခပ်သွက်သွက်လေး ထုပေးနေတယ်။
“ အမ သိပ်မကြမ်းနဲ့ဟ ပြီးသွားမယ်၊ ဆက်ကြည့် ”
မူဗီထဲမှာ အဖေက ခဏစိမ်ထားကာ ဇိမ်ယူပြီး အမေ့ဖင်ပေါက်လေး နဲနဲလျော့သွားပုံပေါက်တော့မှ နဲနဲထပ်ဖိလိုက်တယျ။ လီးတန်ကြီး တဝက်လောက် နစ်မြုပ်တိုးဝင်သွားတယ်၊ အမေ့ဖင်နှုတ်ခမ်းသားလေး က အဖေ့လီးတန်ကြီးကို မနိုင်ဝန်ကိုထမ်းထားရသလို စုပ်ဆွဲမြိုယူနေတယ်။
“ အ အား ကို ဖြည်းဖြည်း ရှီး ”
“ အေးပါ တဝက်ပဲ လိုးမှာ ၊ အရသာက ဒစ်နောက်နားထိလောက်မှပဲ အထဲမှာ ဂလိုင်ကြီး ”
နောက်တော့ အဖေ့လဲ လီးကြီးကို တဝက်လောက်ပဲ ဆွဲထုတ်လိုက်၊ ပြန်ဆောင့်လိုက်နဲ့ ဇိမ်ယူလိုးနေပါတယ်၊ လီးတန်ကြီး ဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း အမေ့ဖင် နှုတ်ခမ်းသားတဝှိုက် အသားစိုင်က စူထွက် အုံကြွလာတယ်။ အမေဆီကလဲ ကောင်းလာပြီး
“ အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ... ဆောင့် ဆောင့် အား.. ”
အချက် (၃၀) လောက်ဆောင့်ပြီး ဖင်စအိုရဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ အရသာကြောင့် အဖေလဲ ပြီးသွားပုံပဲ။ ငြိမ်ပြီး လီးတန်ကြီးက တုန်တုန်တုန်နဲ့ အမေ့ဖင်ထဲ ပန်းထည့် ဇိမ်ယူနေပုံပဲ၊ ခဏနေတော့ လီးကြီးကိုလဲဆွဲထုတ်လိုက်ရော ဖလွတ်ဆို သုတ်ရည်တွေရော၊ ဝါညစ်ညစ် အရည်တွေရော စူပွစူပွလုပ်နေတဲ့ အမေ့ဖင်ပေါက်ကနေ ယိုစီး ထွက်ကျလာပါတော့တယ်။
ကျော်ကြီးလက်ကလဲ ဖုန်းက ဘုတ်ကနဲ ပြုတ်ကျသွားပါတော့တယ်။
“ ဟဲ့ ငကျော် ဘာဖြစ် ”
“ အဟီး ငါ အရမ်းစိတ်ပါသွားလို့ဟ ၊ ဒီဖိုင်ကြည့်မိတိုင်း ငါထုမိတယ်ဟာ၊ အမ ဟိုဘက်လှည့်ဟာ ”
အမလဲ အပြာကယာ တဖက်လှည့်ကာ ကွေးနေပေးလိုက်တယ်၊ အမအဖုတ်မှာလဲ စောက်ရည်တွေ ရွှဲနေတာပဲ။ အဲဒီ ရွှဲနေတဲ့ စောက်ရည်တွေကို ယူပြီး ဖင်ဝမှာ သုတ်လိုက်တယ်။
အမတင်ပါး အကိတ်ကြီးရဲ့ အပေါ်ဘက် အခြမ်းကို အသာဖြဲမ ပြီး ဖင်ဝမှာ ရယ်ဒီဖြစ်နေတဲ့ ဒစ်ကြီးတေ့ကာ ဖိသိပ်လိုက်တာနဲ့ ဖလွတ် ဗြွတ် ဆိုပြီး ဒစ်ခေါင်းမြုပ်သွားတယ်၊
“ ဟဲ ငကျော် နသိုးကြိုးပျက်ဟယ် ဖင်ဟဲ့ စောက်ဖုတ်မဟုတ်ဘူး၊ အောင့် သွားတာပဲ ”
“ အေးပါ အမကလဲ၊ ငါ အရမ်းစိတ်လောသွားလို့ပါ ”
အမဖင်စအိုကလဲ တစ်စို့ကြီးဝင်နေတဲ့ ဒစ်ကို နွေးနွေးထွေးထွေး ဆွဲညှစ်ထားတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ ဝင်သလောက်လေးသာ ဇိမ်ယူရင်း
“ အမအိမ်သာတက်ခဲ့လား ခုနက ”
“ အင်း ဘာလို့လဲ ”
“ ငါ အဆုံးထိ ထည့်လိုးချင်လို့ ”
“ နင် သိပ်မကြမ်းနဲ့နော်၊ ဖင်က တခါလောက်သာ ခံဖူးသေးတာဟ ”
“ အေးပါ အမရယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို ဖိဖိသိပ်ကာ ထည့်လိုက်တော့ လီးတန်အရည်ပြားတလျောက် စအိုနှုတ်ခမ်းသားတွေနဲ့ ပွတ်တိုက်ရင်း တအိအိ တထစ်ထစ်နဲ့ လီးတစ်ချောင်းလုံး တိုးဝင်နစ်မြုပ်သွားပါတော့တယ်၊ အမ တင်ပါးကြီးနဲ့ ကျွန်တော့် ဆီးခုံမွှေးတွေ ထိသွားတော့မှ အမနို့တွေကို ဆုပ်နယ်ရင်း
“ ရှီး ကောင်းတာ အမရယ် ”
ပြောလဲပြော အမရဲ့ ဂုတ်သားလေးတွေကို နမ်းရင်း အမတင်ပါး နှစ်ဖတ်ကို အတင်းဖိကပ်ထားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ လက်နဲ့ အမအဖုတ်ကိုစမ်းပြီး အစိဖုလေးကို ကလိလိုက်တော့ အမ ဖင်က လီးကို တင်းနေအောင် ပြန်လည် ညှစ်ညှစ်လာတယ်။ ဒါနဲ့ အမ အဖုတ်ထဲ လက်နှစ်ချောင်းနဲ့ ထိုးကလိနေပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ ဇိမ်ယူကာ တချက်ချင်း မှန်မှန်လေး ဇိမ်ခံကာ လိုးနေပါတယ်။ ဖင်၀ ရဲ့ ညှစ်အားကြောင့် သိပ်ကြာကြာ မခံလိုက်ပါဘူး။
“ ရှီး အမ ငါ ပြီးချင်လာပြီ ”
“ ပြီးလိုက်လေ ”
ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက်လေး အချက် (၂၀) လောက် ဆောင့်ရင်း သုတ်ရည်တွေထွက်သွားပါတော့တယ်။ အမရဲ့ အဖုတ်ကလဲ လက်နှစ်ချောင်းကို ညှစ်ရင်း ဖင်စအိုကလည်း ကျော်ကြီး လီးကထွက်တဲ့ သုတ်ရည်တွေကို ရှုံ့ပွ ရှုံပွ စုပ်ယူနေပါတယ်။ ကျော်ကြီးလဲ အမကို ဖက်ကာ မှိန်းနေတယ်။
“ သိချစ်တယ် မမ ရယ် ”
“ အင်းပါ၊ နင်တို့ ယောင်္ကျားတွေက မူးနေတဲ့ အချိန်တို့၊လိုးနေတဲ့အချိန်တို့ပြောတဲ့စကားက တထေရာတည်းပဲ ခစ်ခစ် ”
“ မမကလဲ သူစိမ်းယောင်္ကျားနဲ့ ယူလိုက်ပြီးမှ ဘာမှဆွေမတော် မျိုးမစပ်တဲ နှနှစ်မိသားစုက အမျိုးတွေဖြစ်ကြတာလေ၊ တအိမ်ထဲ အတူနေ တစ်ပေါက်ထဲက ဆင်းလာတဲ့ မောင်နှမလိုတော့ ဘယ်လို ကြင်နာနိုင်မလဲ၊ လင်မယားဆိုတာ တယောက်နဲ့တယောက် အခွင့်ရေးရရင် အနိုင်ယူချင်ကြ ကျောချင်ကြတာလေ
“ ငကျော်ရယ် နင်က အိမ်ထောင်သာ မကျသေးတာ၊ တကယ့် အိမ်ထောင်ရေး အဘိဓမ္မာ ဆရာကြီးကျနေတာပဲ၊ ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားချင်တဲ့ အရွယ်မှာ လင်ယူမိပေမယ့် ချစ်ခင်ကြင်နာယုယ ဖေးမမှုကတော့ မောင်နှစ်မတွေကိုတော့ မမီလောက်ဘူး၊ သဘာဝအရ မောင်နှမချင်း ပေါ်တင်မယူရလို့ ဘေးသူစိမ်းနဲ့ ယူလိုက်ရတာ၊ သူတို့ဝေယျာဝစ္စ၊သူတို့ အာသာဆန္ဒဖြည့်ပေးနေရတာ တခါတလေ အရမ်း စိတ်ညစ်ရတယ် ”
စကားပြောရင်း ဖင်ထဲက လီးက နဲနဲပျော့လာတော့ အမက
“ ကဲ ငကျော် သိပ်ဇိမ်မယူနေနဲ့တော့၊ လကွယ်နေ့ မနက်စောစော ဘုန်းကြီးကျောင်း အတွက် ဆွမ်းဟင်းထချက်ရဦးမယ် ”
ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အမဖင်ထဲက မပျော့မမာဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးကို ဖလွတ်ကနဲ့ ဆွဲနှုတ်ရင်း ပက်လက် လှန်ချလိုက်တယ်၊ အမလဲ လူးလဲ ထရင်း ကျော်ကြီးလီးကြီးကို တယုတယ ကုတင်ဘေးက ညဝတ်အင်္ကျီကို ကောက်ယူကာ သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးနေတယ်။ ပြီးတော့ ကျော်ကြီးပါးကို နမ်းရင်း
“ မောင်လေး နားနေလိုက်ဦး၊ နိုးရင် အိပ်ယာခင်းတွေ ဆပ်ပြာမှုန့်နဲ့ ပုံးထဲစိမ်ထား၊ ငါတော့ ရေချိုး ပြီး ချက်ရဦးမယ် ”
ပြောပြောဆိုဆို အမလဲ သူ့အတွင်းခံကို ကောက်ယူပြီး ကျော်ကြီးအခန်းက ထွက်သွားပါတော့တယ်။
..........................................................................................................................
ကျွန်မလည်း ကျော်ကြီးအခန်းက ထွက်လာကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်ရင်း မောင်လေးနဲ့ အတူ ချစ်ရည်လူးခဲ့တာတွေ စဉ်းစားရင် သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ ကြည်နူးမိတယ်။ မကြာခင်ကမှ ဖင်ထဲ ရှိနေသေးတဲ့ သုတ်ရည်တွေရော၊ စောက်ဖုတ်တွေရော သေသေချာချာ ဆေးကြော ရေချိုးပစ်လိုက်ပြီး ချက်ဖို့ပြုတ်ဖို့ လုပ်ရပါတော့တယ်။ ညက အားရပါးရ ဇိမ်ခံကြတာချင်း အတူတူ မနက်ကျ စောစောထ ရတာလဲ ယောင်္ကျားလေးတွေထက် မိန်းကလေးက နာသလား မသိဘူး။ သူတို့က အိပ်ယာထဲ ဆက်မှိန်းနေလို့ရသေး။ အဖုတ်ရော ဖင်ရော အလိုးခံလိုက်ရတော့ နဲနဲတော့ ငြီးစီစီတော့ ဖြစ်နေတယ်။
ထမင်း၊ဟင်းတွေကျတ်တော့ အရုဏ်ကျင်းနေပြီ။ ဒါနဲ့ အပေါ်ထပ် ဘုရားခန်းရှိရာသို့ ဆွမ်းတော်၊ရေချမ်းကပ်ဖို့ တက်လာလိုက်တယ်၊ အပေါ်ထပ်မှာက ဘုရားခန်းရယ်၊ အဖေ့စာကြည့်ခန်းရယ်၊ ဧည့်ခန်းရယ်၊ အဖေနဲ့အမေ အိပ်ခန်းရယ် ရှိတယ်။ အဖေ့စာကြည့်ခန်းက တံခါးပိတ်လေ့မရှိဘူး။ စာကြည့်ခန်းရှေ့လဲ ရောက်ရော ညမွှေးပန်း ရနံ့လိုလို၊ တောစံပယ် အနံ့လိုလိုလေး ရလိုက်တယ်၊ ဒီအနံ့ကို ညကလဲ ကျော်ကြီးနဲ့ လိုးနေတုန်း ခဏတဖြုတ် ရလိုက်တယ်၊ ဒါနဲ့ ထူးဆန်းတယ် ထင်ပြီး ဘယ်ကများ လာတဲ့ အမွှေးနံ့လဲလို့ စပ်စုချင်လာတာနဲ့ စာကြည့်ခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။
ဟော တွေ့ပါပြီ။ စာကြည့်ခန်းထဲမှာ အဖေ တယုတယ စိုက်ထားတဲ့ အမြင့်တစ်ပေခွဲ၊ အကျယ်တစ်ပေလောက်ရှိတဲ့ အိုးထဲက ဆနွမ်းပင်လိုလို အပင်က အမွှေးနံ့ထွက်နေတာပဲ။ ဒီအပင်ကို ကျွန်မအိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက ရှိမှန်းသိနေပေမယ့် သေသေချာချာ သတိမထားမိဘူး။ အိုးထဲ ကျောက်စရစ်ခဲ ဖြူဖြူလေးတွေ ခံပြီး စိုက်ထားတာ။ ဒါနဲ့ အနားကို ပိုတိုးကပ်လိုက်တယ်၊ ဒီအခါ အမွှေးရနံ့က ကျွန်မနှာခေါင်းထဲ ပိုလို့တိုးဝင်လာတယ်။ အဲဒီအချိန် မနက်ကရေချိုးထားပေမယ့် ညက ကဲထားတာကြောင့် နုံးပြီး ညီးစီစီဖြစ်နေတာတွေဟာ ရုတ်တရက် ယူပစ်သလို ချက်ချင်းပျောက်သွားပြီး တကိုယ်လုံး ပေါ့ပါးလန်းဆန်းသွားတယ်။
ဒါနဲ့ ဆွမ်းတော်တင်ဖို့ ဗန်းတွေယူပြီး အောက်ထပ်ကို ပြန်ဆင်းလာတယ်။ ထူးဆန်းတာကို ပြောချင်လို့ ကျော်ကြီးကို ဝင်နှိုးတော့ ဒင်းက အားရပါးရ ဟောက်တောင်နေသေးတယ်။ ကျွန်မလဲ အတင်းလှုပ်နှိုးပြီး အပေါ်ထပ်လိုက်ခဲ့ဖို့ ခေါ်တော့ သူလဲ အိပ်မှုံစုံမွှားနဲ့ ထလိုက်လာတယ်။ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ အင်္ကျီတောင် မပါဘူး၊ ပုဆိုးကလည်း ပိုသီဖက်သီနဲ့။ အဖေ့စာကြည့်ခန်းဝလဲ ရောက်ရော အမွှေးနံ့က ပိုပြီးစူးစူးရဲရဲ ထွက်လာတယ်။ နှစ်ယောက်သား အပင်နားရောက်တော့ ခုနကထက် ပိုမွှေးလာတယ်။
“ နင်သတိထားမိလား ငကျော်၊ ဒီအနံ့မျိုး ငါတို့ ညက တချက်ရလိုက်တယ်နော် ”
“ ဆန်းတယ်နော် အမ ”
“ မဆန်းနဲ့ဦး ငကျော် ခု နင်ညက ကဲခဲ့လို့ ပင်ပန်းတာတွေ ချက်ချင်း ပျောက်သွားတယ် မဟုတ်လား ”
“ အေးဟ လူလဲ လန်းဆန်းပေါ့ပါးသွားတာပဲ ”
ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးက အပင်နားတိုးကပ်သွားတော့ အပင်က လေမတိုက်၊ ဘာမတိုက်နဲ့ အရွက်တွေ ခါရမ်းကာလှုပ်ရှားလာကြတယ်။ နှစ်ယောက်သား အံ့သြပြီး အောက်ပြန်ဆင်းလာကြတယ်။
“ အမ အရမ်းဆန်းတယ်၊ အဟီး ငါက ကြောက်တက်တယ်ဟ၊ အဖေ့ကို ဒီအကြောင်း ခုပဲဖုန်းဆက်ရမယ်၊ အဖေက မှာထားတယ်၊ ဒီအပင်ထူးခြားလာရင် သူ့ဆီ ချက်ချင်း အကြောင်းကြားတဲ့ ၊ ငါ အခုပဲ ဖုန်းဆက်မယ် ”
ဒါနဲ့ ကျော်ကြီးလဲ အဖေ့ဆီဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်။ အမပါ ကြားရအောင် ဖုန်းစပီကာကို ဖွင့်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အမကို ဖုန်းပေးလိုက်ပြီး
“ အမ နင်ပြောပြလိုက်ဟာ၊နင်က အစအဆုံး မြင်ထားရတာ ”
“ အေး အေး ”
“ ဟလို ”
အဖေ့ဆီက အိပ်မှုန်စုန်မွှား အသံနဲ့ ပေါ့။ အင်းလေ ခုမှ မနက်အရုဏ်တက်စလေ၊ ရန်ကုန်ကလူတွေက ဒီအချိန်ဆို အိပ်ယာထဲ နှပ်လို့ကောင်းတုန်းပေါ့။ အဖေဘက်က
“ ပြောလေ ဖိုးကျော် ”
“ ဖိုးကျော် မဟုတ်ဘူး အဖေ၊ သမီး အေးမူပါ ”
“ ပြော ဘာအရေးကြီးလို့လဲ သမီး မနက်စောစောစီးစီး ”
ဒါနဲ့ ကျွန်မလဲ အဖေ့ကို မနက် အိပ်ပေါ်စတက်ကတည်းက တွေ့ကြုံခဲ့ရသမျှကို ခရားရေလွှတ်ပြောပြလိုက်တော့တယ်။ စကားဆုံးတော့ အဖေဆီက ဝမ်းသားအားရ အသံနဲ့
“ သမီးတို့ ဘာမှ စိတ်မပူနဲ့၊ အဖေ ခုမနက်ပဲ ပြန်လာမယ်၊ဒီအကြောင်း ဘယ်သူမှမပြောနဲ့၊ သမီးမေမေကတော့ အထိုက်အလျောက် သိထားတယ်၊ သမီးအမေလဲ ဒီနေ့ ပြန်လာမယ်လို့ အဖေ့ကို ည က ဖုန်းဆက်ထားတယ်။ ဖိုးကျော်ကို ဖုန်းပေးလိုက်ဦး ”
“ ကျော်ကြီး က သမီးအနားမှာ ရှိနေတယ် ၊ အဖေပြောလေ ”
“ အေး၊ ဖိုးကျော် ရေးမချိုးရသေးပဲ အဲ့အပင်နား သွားမကပ်နဲ့ ဟုတ်လား ”
“ ဟုတ် အဖေ ”
“ အေး အေး ဒါပဲနော် ၊ အဖေ ဒီမနက်ပဲ ပြန်လာမယ် ”
ပြောပြီး ဖုန်းချလိုက်တယ်၊ ကျွန်မလဲ ဖုန်းပိတ်ကာ ကျော်ကြီးကို ပြန်ပေးရင်း
“ ငကျော် ငါတို့ လိုးနေတုန်းရတဲ့ အနံ့ဟာ ဒီအပင်က လာတာပဲ။ တို့အကြောင်း အဖေသိသွားပြီထင်တယ်၊ ငါတို့တော့ အသတ်ခံရမလားမသိဘူး၊ သွားပြီ ”
“ အမကလဲ စိုးရိမ်ရန်ကော ၊အဖေ့အသံက ပျော်ရွှင် အူးမြူးနေတဲ့ အသံဟ၊ တို့အကြောင်း သိသွားလဲ မပူနဲ့၊ သူလဲ အန်တီနွယ်ကို စားနေတာပဲဟာ ”
“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဖေပြန်လာမှပဲ အကြောင်းစုံ သိရမှာပေါ့၊ သိပ်လဲ ပူမနေနဲ့ ”
ကျွန်မလဲ စိတ်အေးသွားပြီး လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ် ၊ ဆိုင်ဖွင့်ပြီး ဈေးရောင်းနေရပေမယ့် ရင်ထဲ တအုံနွေးနွေးပေါ့၊ ဆန်းတာက ညက ကဲထားပြီး အိပ်ရေးမဝပေမယ့် ဘာမှ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုမရှိပဲ စိတ်ရောလူရော ပေါ့ပါ့းလန်းဆန်းနေတာပဲ။ ကျော်ကြီးကို သတိထားမိတော့လဲ ကျွန်မလိုပါပဲ။
နေ့လည်လောက်ကျတော့ အမေပြန်ရောက်လာတယ်၊ အမေက ငါးရံ့ကိုယ်လုံးလေးမှာ ကီမိုနို ဝန်းဆက်နဲ့၊ ဆံထုံးမှာ ပန်းတွေလဲ ဝေလို့၊ ဆိုင်ကယ်နောက်က ခါးဖက် လိုက်လာတဲ့ သားတော်မောင် ထူးခန့်ကျော်က အိပ်ငိုက်နေပါပြီ။ ကျွန်မလဲ အမေ့ကို ပြုံးပြရင်း သားကိုခေါ်လိုက်တော့ သားက ရင်ခွင်ထဲရောက်တာနဲ့ မကြာဘူး အိပ်ပျော်သွားရော။ ကျွန်မလဲ ကလေးကို အခန်းထဲ သိပ်ပြီး၊ အပေါ်ထပ်ရှိ အမေ့ဆီကို တက်သွားလိုက်တယ်။ အမေက စာကြည့်ခန်းထဲရောက်နေပြီး အပင်က ထွက်နေတဲ့ အနံ့ကို အားပါးတရ ရှုနေတယ်။
ကျွန်မကို လှည့်ကြည့်ပြုံးပြရင်း ပျော်နေတယ်၊ အမေ့ကြည့်ရတာ အရင်ကထက် ပိုမိုပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွက်လက်နေသလိုပဲ၊ ကျွန်မလဲ စိတ်ပူပြီး
“ အမေက ရေးမချိုးရသေးဘဲ အပင်နားသွားတာ ဘာမှမဖြစ်ဘူးနော်၊ မနက်က ငကျော် ရေးမချိုးဘဲ အပင်နား သွားကပ်တော့ လေတိုက်သလို ထပြီးလှုပ်ရမ်းလာတယ် အမေရဲ့ ”
“ ခစ်ခစ် သြော် ဒါလား၊ သမီး အဖေပြန်လာတော့မှ ပြောပြလိမ့်မယ် ”
ပြောရင်း ကျွန်မကို ဖက်ကာ မွှေးမွှေးပေးပါတော့တယ်။ ကျွန်မလဲ အမေ့ပါးကို ပြန်မွှေးရင်း ခဏကြာတော့ ဆိုင်ပြန်ထိုင်ရမှာမို့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာပါတော့တယ်။
......................................
ညနေ ( ၄ ) နာရီလောက်ကျတော့ အဖေ ပြန်ရောက်လာပါတယ်။ အဖေ့ ဆိုင်ကယ်နောက်မှာ စက္ကူကဒ်ထူပုံးတစ်ပုံးပါလာပါတယ်။ အဖေက အဲဒီ ပုံးကို ပေါ့ပါ့ပါးပါးပဲ မ ယူလာပြီး အိမ်အပေါ်ထပ် တက်သွားတယ်။ ကျွန်မလဲ အဖေ့နောက်ကနေ တက်လိုက်သွားပါတယ်။ နောက်တော့ ကျော်ကြီးလဲ အိမ်အပေါ်တက်လာပါတယ်။
အဖေလဲ ယူလာတဲ့ စက္ကူပုံးထဲက အိမ်မှာရှိတဲ့ အပင်နဲ့ ပုံစံတူ အပင်တစ်ပင်ထုတ်ပြီး ခုံတစ်လုံးယူက ယှဉ်လျက်တင်ထားလိုက်ပါတယ်။ နောက်ယူလာတဲ့ အပင်က ပင်စည် အရင်းနားမှာ သွေးနီရောင် သန်းနေပါတယ်၊ အနီရောင် ဆိုတာထက် နီညိုရောင် ခပ်ရင့်ရင်ပါ။ အဖေလဲ အိမ်မှာ ရှိနှင့်ပြီးသား အပင်က အမွှေးရနံ့ကို အားပါးတရ ရှုရှိုက်လိုက်ပြီးမှ စကား စပြောပါတယ်။
“ အား ခုမှ လန်းဆန်းသွားတယ် ”
ပြောပြီးနောက် ကျွန်မတို့ဖက် လှည့်ကာ
“ သမီး ဖုန်းဆက်ဆက်ချင်း အားချင်း ပြန်လာဖို့ပဲ၊ သမီးတို့ အန်တီနွယ်က ဒီမနက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်လာတာ၊ သူနဲ့လမ်းကြုံတယ်၊ သူလဲ မန္တလေးပြန်မှာ ခဏစောင့်ဆိုလို့ ကြာနေတာ၊ ခု သူ့ကားနဲ့ပဲ အဖေ ပြန်လာတာ၊ သူကတော့ အရေးတကြီး ကိစ္စရှိလို့ မန်လေး ဆက်သွားပြီ၊ ဝင်တောင် မဝင်တော့ဘူး ”
အန်တီနွယ်က သူ့ကုမ္ပဏီကိစ္စတွေနဲ့ အလုပ်များနေတက်သူပါ။ ကားတစ်စီးနဲ့ ရန်ကုန်၊မန္တလေး အိမ်ဦးကြမ်းပြင်မှာပဲ။ အဖေကတော့ ဝန်ထမ်းကောင်း ပီသခဲ့တော့ ကားမစီးနိုင်ဘူးထင်ပါတယ်။ ရွာလမ်းကလဲ ကားမောင်းလို့ မရသေးတာလဲ ပါမှာပေါ့။ ရန်ကုန်သွားရင် ကားဂိတ်နားက မိတ်ဆွေအိမ်မှာ ဆိုင်ကယ် အပ်ထားခဲ့ပြီး ပြန်လာမှ တဖန် ပြန်စီးလာတက်ပါတယ်။
ကျွန်မလဲ အဖေ့ကို ရေတစ်ခွက် လှမ်းပေးလိုက်တော့ ယူသောက်ရင်း
“ ဒီအပင်က နေထွက်ကနေ နေဝင်ထိ အမွှေးနံ့ထွက်နေမှာ၊ ရှုလိုက်ရရင် အရမ်းပေါ့ပါး လန်းဆန်းသွားတာ၊ ဒါကောင့် နေမဝင်ခင် အဖေ အရောက်ပြန်လာတာ ”
ပြောရင်း ကျွန်မ နဖူးလေးကို ရွှတ် ကနဲ့ မွှေးလိုက်တယ်။ အမေကလည်း ပြုံးနေရင်းနဲ့
“ ကဲပါ နားပါဦး ဖေကြီးရဲ့ ”
“ အေး အေး သားရော၊ သမီးရော ညဖက် ဆိုင်ပိတ်ရင် အပေါ်ထပ်မှာ တက်လာကြဦး၊ အဖေပြောစရာတွေ ရှိလို့
ကျော်ကြီးရော ကျွန်မပါ ပြိုင်တူပဲ
“ ဟုတ်ကဲ့ ဖေဖေ ”
ဒီလိုနဲ့ ညဘက် (၇) နာရီလောက် ဆိုင်စောစောသိမ်း၊ ရေမိုးချိုး၊ မိသားစု ထမင်းဝိုင်းလေး လက်ဆုံ စားကြကာ အပေါ်ထပ် ဧည့်ခန်းမှာ အသီးသီး ထိုင်လိုက်ကြပါတယ်။ သား ထူးခန့်ကျော်က ကျွန်မအိပ်ခန်းထဲမှာ တပ်ပလက်လေးနဲ့ ဂိမ်းဆော့ရင်း ကျန်ခဲ့ပါတယ်။
အဲဒီနောက်တော့ အဖေဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် (၃၀) လောက်က သူသစ်တောဝန်ထမ်း ပေါက်စ ဘဝ ရိုးမတောကြီးထဲမှာ အလွန်ထူးဆန်းစွာ ကြုံတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အံ့သြဖွယ် အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်လည်ပြောပြပါတော့တယ်။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
