ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၆ )

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၆ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသူ - မောင်ခြိမ့်  ( အတွေးပင်လယ်ပြာ ဖိုရမ်တွင် ရေးသားသည်။ )

ဒေါ်ကြည်ခင် ပြန်ရောက်လာပြီး ခင်စမ်းရီ တယောက် ကာမစည်းစိမ်လေး ခေတ္တခဏ ပျောက်ဆုံးသွားရာ ၅ ရက်မြောက်နေ့မှ ပြန်လည်ရရှိခဲ့၏။

" ဝေါ …… ချွတ် …… ဖြောက် ဖြောက် … ဝေါ … ဝေါ …… ဝေါ …… "

နောက် ၅ ရက်ခန့် ဥပုတ်နေ့ဆိုင်ပိတ်ရက်တွင် ညကတည်းမှ ရွာနေသောမိုးမှာ မနက်ထိ တဖြောက်ဖြောက်ရွာသွန်းနေသည်။ ခင်စမ်းရီ သူမအိပ်ခန်းလေးထဲ ကွေးနေတုန်းပင်။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဆေးရုံမှ ဆင်းလာသော်လည်း  ၁၀ ရက်လောက် ထပ်နေခိုင်းသဖြင့် အိမ်မပြန်ရသေးပေ။

မနက် ၅ နာရီခွဲကျော်ကျော် ဦးတင်ငွေ အိပ်ရာ နိုးလာရာ ဒေါ်ကြည်ခင်အိပ်ပျော်နေ၏။ ကုတင်ပေါ်မှဆင်းကာ နောက်ဖေးဘက် ရေတွင်းဆီ မျက်နှာသစ်ရန်အသွား အိပ်ခန်းလေးထဲကွေးအိပ်နေသော ခင်စမ်းရီ ထမိန်မှာ အထက်ဆင်ပြည်ကာ ပေါင်ရင်းနား လျှောကျနေသည်ကို ဟနေသော တံခါးကြားမှ ခပ်ရေးရေးမြင်လိုက်ရသည်။ 

" စမ်းရီ … ကွေးနေတာလား "

ဦးတင်ငွေ အခန်းဝမှရပ်ကြည့်ရင်း အိပ်ခန်းထဲဝင်လာကာ ကုတင်နားအရောက် ခပ်တိုးတိုးမေးလိုက်သည်။ 

" ဟင် … ဦးလေး … ဆိုင်ပိတ်တယ် မလား "

" ဆိုင်ပိတ်ပါတယ် … စမ်းရီရဲ့ … "

ကုတင်စောင်းဝင်ထိုင်ကာ ကွေးအိပ်နေသော ခင်စမ်းရီဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ်ရင်း ပြောနေသည်။ တဆက်ထဲ ပြည်လျော့နေသော ထမိန်အား ဒူးဆစ်ထိ ဆွဲချလိုက်၏။

" ဟွန်း … ဦးလေးနော် … ညတိုင်းလည်း … အမေ့ကို တညလုံးလိုးနေတာ … "

" အင်း မကြည်ခင်လည်း ဆေးရုံမှာ ဆာနေရှာတာ နေမှာ … "

" အမေ ရော "

" အိပ်ပျော်နေတုန်းပါ "

ဒေါ်ကြည်ခင် ညစဉ်ညတိုင်း အားရပါးရ အလိုးခံရင်း မနက်ပိုင်း မထနိုင်တော့ ပင်ပန်းကာ အိပ်ပျော်နေတော့သည်။ ဦးတင်ငွေမှာ စကားအဆုံး ခင်စမ်းရီအား ကုန်းနမ်းလိုက်၏။ 

ခင်စမ်းရီ ငြိမ်ခံရင်း အိမ်ခန်းဝဘက် စိတ်မလုံသလို တချက် ကြည့်လိုက်သေးသည်။ မိုးရွာနေသဖြင် အိပ်ခန်းလေး အေးနေသော်လည်း မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ယာမနိုးခင် ပထွေးဖြစ်သူနှင့် လိုးတော့မည်မို့ စိတ်လှုပ်ရှားကာ ချွေးစို့လာရ၏။ 

" ဦးလေး "

" ဟင် "

" ဟိုလေ … သမီး အရင် စုပ်ပေးမယ်နော် "

စိတ်လှုပ်ရှားနေရင်း လတ်တလော ဖြစ်ပေါ်နေသောဆန္ဒလေးအား ထုတ်ပြောလိုက်မိသည်။

" စုပ်လေ "

ဦးတင်ငွေ ကုတင်စောင်းထိုင်နေရာမှ ပုဆိုး ချွတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်လာရင်း လီးအား ခင်စမ်းရီ ပါးစပ်နားကပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက်လှဲနေရာမှ ထထိုင်ပြီး ပါးစပ်နားကပ်လာသော လီးအား လက်လေးဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ရင်း ဒစ်ကြီးအား ဆွဲငုံပစ်သည်။ 

လီးဆာနေသဖြင့် စုပ်ချက်များပြင်းထန်ကာ လီးတံအား ပါစပ်ထဲရသလောက်မျိုရင်း လဥများပါ ညှစ်ပေးလိုက်၏။ အားရအောင်စုပ်ပြီးမှ လီးအား ပါးစပ်ထဲမှထုတ်ပေးလိုက်သည်။

" ခဏ … ဦးလေး "

လီးတံအား ပါးစပ်မှထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းကာ စိထားသော အိပ်ခန်းတံခါးအား ဂလန့်ထိုးလိုက်တော့၏။ ကုတင်နား ပြန်အရောက် အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီချွတ်ရာ နီညိုရောင်သန်းနေသော နို့သီးခေါင်းလေးနှင့် ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နို့ ၂ လုံးပေါ်လာသည်။ 

ဦးတင်ငွေ ငေးကြည့်နေချိန် ထမိန်အား ခြေရင်းပုံကာ ကိုယ်လုံးတီးအနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်ပြန်တက်ပြီး ပက်လက်လှန် လှဲလိုက်သည်။

ဦးတင်ငွေ လီးကြီးထောင်မတ်နေရင်း ခင်စမ်းရီပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ဘယ်လက်ဖြင့် အမွှေးများဖုံးအုပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေးအား ဖြဲကြည့်လိုက်၏။ အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးများနှင့် အဖုတ် နှုတ်ခမ်းကြားထိပ် အစိလေးမှာ အဆံလေး ပြူးထွက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ 

စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး ဟသွားသည်နှင့် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာသွင်းကာ ပင့်ယက်ပေးလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီပေါင်တံလေး ဆက်ကနဲ့တုန်ကာ အရည်ကြည်လေး စိမ့်ထွက်လာသည်။ 

စောက်ခေါင်းထဲအိုင်လာသော အရည်ကြည်များအား လျှာသွင်းစုပ်ရာ ပေါင်လေးကားလာပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ ညည်းနေရင်း ကြာကြာ အယက်မခံနိုင်ပဲ လိုးပေးရန် ဖွင့်ပြောလိုက်တော့၏။

" ဟင့် သမီး မရတော့ဘူး  လိုးပေးပါတော့ … ဦးလေးရယ် "

ခင်စမ်းရီ စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ထောင်နေသောလီးအား အဖုတ်ဝတေ့ကာ တဘွတ်ဘွတ်နှင့် မှောက်လိုးလိုက်သည်။ အိပ်ယာထ အားအင်ပြည့်နေသည့်အချိန်မို့ လီးတံမှာ ပိုမိုမာထင်လျက် ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်နေ၏။

ခင်စမ်းရီ တယောက် ထိမိသောလိုးချက်များခံယူရင်း မိနစ် ၂၀ ခန့်တွင် ပြီးသွားသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ အတော်နှင့်မပြီးသဖြင့် စောက်ပတ်လေး ပူထူလာရသည်။ နောက်ထပ် ၁၀ မိနစ် ကျော်ကျော်မှ ဦးတင်ငွေမှာ အားပါးပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်များနှင့် လရည်များ ပန်းထုတ် ပစ်တော့၏။ 

ခင်စမ်းရီမှာ နွေးကနဲ့ တဖျောဖျောဝင်လာသော လရည်များအား စောက်ပတ်ဖြင့် စုပ်ယူရင်း ကာမ စည်းစိမ်လေးအား ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံယူ နေလိုက်သည်။

" စမ်းရီ ရေ "

" ရှင် … အမေ "

" ဘာလုပ်နေလဲ …… သမီး "

" ဝက်သားဟင်း  ပြန်နွေးနေတာ  အမေ "

" အော်... ဟင်းအိုး ခဏထားလိုက် ဒီမှာ  သမီးယောက်ျား လာနေပြီ  "

" ဟုတ် … အမေ … လာပြီ လာပြီ "

မီးဖိုခန်းထဲဟင်းပြန်နွေးနေစဉ် မိခင်ဖြစ်သူ အော်သံကြောင့် ဟင်းအိုးဖုံးလေးပြန်ဖုံးကာ ထွက်လာခဲ့သည်။ လင်ဖြစ်သူ ရောက်လာသဖြင့် ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လာရာ ခါးအောက်ဖင်ကြီးမှာ တုန်ခါနေ၏။ 

" ကိုစိုးမြင့်  ဘာနဲ့လာတာတုန်း လှည်းယူခဲ့လား "

ခင်စမ်းရီ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲအရောက် မိခင်ဖြစ်သူဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် စကားပြောနေသော လင်တော်မောင့်အား နူတ်ဆက်ရင်း လှမ်းပြောလိုက်၏။

" ဟော … သမီးလာပြီ မင်းတို့လင်မယား အေးဆေးစကားပြောကြ … အမေ ဟင်းအိုး သွားကြည့်ပေးမယ် "

၁၅ရက်ကျော်ကျော်ခွဲနေရသော သမီးနှင့် သမက်အား လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောရန် ဒေါ်ကြည်ခင် အလိုက်သိစွာ ထွက်လာခဲ့သည်။

" ဟုတ် … အမေ … "

စိုးမြင့်မှာ ထထွက်သွားသော ယောက္ခမအား လှမ်းပြောရင်း အနားလာထိုင်သော မယားဖြစ်သူအား ဆီးဖက်လိုက်၏။

" အို့ …… ကိုစိုးမြင့် ကလည်း … အမေ ရှိနေတာကို … ဟွန့် …  ငြိမ်ငြိမ် နေ "

" အာ … ဒီလောက် အကြာကြီး ခွဲနေရတာကို ဒါကြီးတင်းနေပြီ … ဒီမယ် "

စိုးမြင့်မှာ ခရီးရောက်မဆိုက် မယားဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအားဖက်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ထောင်မတ်နေသော လီးတံအား ပုဆိုးအပြင်မှကိုင်ပြနေသည်။

" အိုရ် "

တဆက်ထဲ ဘယ်လက်မှာ ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်သားစိုင်အားဆုပ်နယ်ရင်း ညာလက်မှာ ပုဆိုးခါးပုံစအား ဖြည်ချလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေးရဲကာ မီးဖိုခန်းဘက် မျက်စိကစားရင်း မိခင်ဖြစ်သူမြင်သွားမလား စိုးရိမ်ကာ ရင်ထိတ်နေမိသည်။ 

" စမ်းရီ … ဒီဟာကြီး … ကိုင်ကြည့်ပါဦး "

" အာ … "

" ခဏလေးပါ …… စမ်းရီ ရဲ့ "

ခင်စမ်းရီမှာ မိခင်အိမ်တွင် ကာမသုခလေး တိတ်တခိုးခံစားနေရသော်လည်း အနေဝေးနေသော လင်ဖြစ်သူ ဆာလောင်နေမည်ကို ရိပ်မိလိုက်၏။ 

"  ဒီမှာ …… မကောင်းပါဘူး …… လာ … အိပ်ခန်းထဲသွားဆို့ "

" အင်း … လုပ် မြန်မြန် ဒီမှာ တအား တင်းနေပြီ "

" အမေ … ဟင်းအိုး အမေ ကြည့်လိုက်တော့နော် ကိုစိုးမြင့် … ညှောင်းညာနေလို့ နှိပ်ပေးလိုက်ဦးမယ် "

အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှ အိပ်ခန်းဘက်အလာတွင် မီးဖိုချောင်ဘက် မိခင်အား အသံ လှမ်းပေးလိုက်၏။ စိုးမြင့် ဟန်မဆောင်နိုင်ရှာပေ မယားဖြစ်သူဖင်ကြီး အုပ်ကိုင်ရင်း လိုက်ပါလာသည်။ 

ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲရောက်သည်နှင့် တံခါးဂလန့်လေး ထိုးလိုက်တော့၏။ စိုးမြင့်မှာ ကုတင်ပေါ်ထိုင်ရင်း မယားဖြစ်သူအား ရှေ့တည့်တည့်ရပ်ခိုင်းကာ မျက်စိ အရသာခံပြီး ခဏကြည့်နေသည်။

" စမ်းရီ … "

" ရှင် … "

" ကုတင်ပေါ်မြန်မြန်တက် "

" ဟုတ် "

မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူလိုးတိုင်း ချောင်းမိသဖြင့် သူမအလှည့် အချောင်းခံရမည်ကိုတွေးမိကာ ရှက်စိတ်လေးဝင်လာမိ၏။ ခင်စမ်းရီတယောက် အခန်းတံခါးဘက် စိတ်မလုံသလိုကြည့်ကာ ကုတင်ပေါ်တက်ရင်း ပက်လက်လှဲပြီး ထမိန် လှန်ပေးလိုက်သည်။ 

" ဟင်  … စမ်းရီ … စောက်ပတ်က … အမွှေး ရိတ်ထားတာလား  … "

စိုးမြင့်မှာ စောက်မွှေးတမျှင်မှမရှိပဲ ပေါင်ဂွထဲ မို့အစ်နေသော အဖုတ်အား သေချာကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။

" အင်း … "

အိမ်ထောင်သက်တမ်းတလျှောက် မမြင်ဖူးသဖြင့် စိတ်ထဲထူးဆန်းနေသော်လည်း ဆက်မမေးဖြစ်ပေ။ ဦးတင်ငွေ ပူဆာသဖြင့် ခင်စမ်းရီရိတ်ပေးထားရမှန်း စိုးမြင့် မသိခဲ့။ 

ပြည့်တင်းနေသော အဖုတ် နူတ်ခမ်းသားထိပ် အဆံလေး ပြူးနေသော စောက်စိလေးအား ငေးကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ လီးတံလေး ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့တောင်လာရာ မယားဖြစ်သူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ ပုဆိုး လှန်လိုးလိုက်သည်။ အချက် ၃၀ ပင် မပြည့် နားထင်ကြောများ ထောင်ကာ အံကြိတ်ရင်း စိုးမြင့် ပြီးသွားတော့၏။

" ငါလိုးတာ … ကောင်းလား ……  စမ်းရီ "

" ရှင် … ဟုတ် "

ခင်စမ်းရီ ရယ်ချင်စိတ်အား ထိန်းကာ လင်ဖြစ်သူအား သနားနေမိသည်။ စလိုးကတည်းက ဆောင့်နေသော်လည်း ခင်စမ်းရီ စိတ်မလုံသည်မှလွဲ၍ ဘာမှ မခံစားမိ။ စိုးမြင့် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းချိန် ခင်စမ်းရီ ထမိန်လေးပြန်ဖုံးရင်း ထထိုင်လိုက်၏။ ၂ ယောက်သား အဝတ်စားများဆွဲဆန့်ပြီးမှ အိပ်ခန်းပြင် ပြန်ထွက် လာကြသည်။

အခန်းပြင်ရောက်သည်နှင့် အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ဦးတင်ငွေနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် စကားပြောနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ဘေးနားဝင်ထိုင်ကာ ရောက်တတ်ရာရာ စကားများထိုင်ပြောနေသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင် မရိပ်မိသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ပေါင်ကြား မသိမသာခိုးကြည့်နေ၏။ 

စကားပြောနေချိန် ရွာထဲ ဦးတင်ငွေ မှာထားသော ချက်အရက်လာပို့သဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ပွစိပွစိလုပ်နေတော့သည်။ အရက်ကြောင်းပါလာသည်နှင့် ခင်စမ်းရီမှာ သူမ မရှိချိန် အိမ်တွင် တယောက်ထဲ ကျန်နေသော လင်ဖြစ်သူအား လှမ်းမေးလိုက်၏။

" ဟွန်း … ကိုစိုးမြင့်ရော … စမ်းရီ မရှိချိန် ခိုးသောက်နေတာမလား "

" ဟာ … မသောက်ပါဘူး … စမ်းရီရဲ့ "

" ကဲပါ … သောက်ကြမယ်ဆို စိုးမြင့်လည်း တညအိပ်ပြီးမှပြန်ပေါ့ သွားလိုက်လာလိုက်နဲ့ ပင်ပန်းပါတယ် "

စိုးမြင့်တယောက် မယားဖြစ်သူအား လာခေါ်ရာ ယောက္ခမဖြစ်သူမှ တည အိပ်ခိုင်းနေသည်။ ညနေပိုင်း ဦးတင်ငွေနှင့် စိုးမြင့် အရက်သောက်ရာ ခင်စမ်းရီ အမြည်းများ ကြော်လှော်ပေးလိုက်ရ၏။ 

စားရင်းသောက်ရင်း တဖြည်းဖြည်း အမှောင်ထုကြီးစိုးလာရာ ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ယာဝင်သွားတော့သည်။ 

" ကဲ … ဒါပြီး ကျနော်တော်ပြီ … ဦးလေးရေ … ဂေ့ … အွိ ……  "

ဦးတင်ငွေ သိပ်မမူးသေးသော်လည်း စိုးမြင့်မှာထိုင်လျက်အနေထားဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် ယိမ်းထိုးနေ၏။

" အေးပါ … ငါလည်း တော်ပါပြီ … မောင်စိုးမြင့်ရာ "

၂ ယောက်သား အရက်ဝိုင်းသိမ်းမှ ခင်စမ်းရီမှာ ပန်းကန်ခွက်ရောက်များသိမ်းကာ နောက်ဖေးရေတွင်းတွင် ဆေးနေသည်။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အရက်ခွက်များ ဆေးနေစဉ် နောက်ကြောဘက်မှ ဒူးထောက် ခွနေသဖြင့် လှည့်ကြည့်ရာ ဦးတင်ငွေ ဖြစ်နေတော့၏။ 

" အိုးးးး …… ဦးလေး …… ဘာလုပ်တာလဲ ကိုစိုးမြင့်မြင်သွားလိမ့်မယ် " 

ဦးတင်ငွေမှာ အိပ်ယာမဝင်ခင် နောက်ဖေး သေးလာပေါက်ရာ ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် ခင်စမ်းရီ၏ အိကားနေသော ဖင်ကြီးကြည့်ရင် သေးပေါက်ပြီး ရေတွင်းနားလျှောက်လာကာ နောက်ကျောဘက် ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း သိုင်းဖက်လိုက်သည်။

" စိုးမြင့် … မူးနေပါပြီ စမ်းရီရယ် … စိုးရိမ် မနေပါနဲ့ "

ခင်စမ်းရီ ပန်းကန်များဆေးကြောရင်း အိမ်ရှေ့ခန်းဘက် လည်ပြန်လှမ်းကြည့်ရာ လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့်မှာ ခေါင်းစိုက်နေ၏။ 

" လွတ်ပါ …… ဦးလေးရယ် ညကြမှ အခြေနေကြည့်ပြီး တွေ့ရအောင်လေ "

ဦးတင်ငွေမှာ လွတ်မပေးပဲ ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ချကာ ဆပ်ပြာမြုပ်များပေနေသော ခင်စမ်းလက်အားယူပြီး ထောင်မတ်နေသော လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။ 

" ခဏ ကိုင်ထားပေးဟာ … စမ်းရီ …အင်း "

လီးအားကိုင်ခိုင်းရင်း ဆွဲထူကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွဲလှည့်ရင်း မျက်နှာအနံ့ နမ်းပြီး နို့အုံ ၂  ဖက်အား ဆုပ်နယ်ပေးနေ၏။

" ဟင့် ……… ဇွတ်ပဲ … ဦးလေးရယ် … စမ်းရီ ကြောက်တယ် "

" အာ …… မကြည်ခင်လည်း အိပ်ပျော်နေပြီ … စိုးမြင့်လည်းမှောက်နေပါပြီ  ဘာကြောက်တာလဲ …… ရော့ …… ရဲရဲကိုင်ပြီး …… ဂွင်းထုပေး "

ပြောပြီး လီးအား မရဲတရဲ ကိုင်ထားသော ခင်စမ်းရီလက်အား အုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးရန်ပြောရင်း တချက်နှစ်ချက် ထုပြလိုက်သည်။

" အ ……… အင်း ……… ကောင်းလိုက်တာ … ထုပေးနော် "

တဆက်ထဲလွတ်နေသော လက်တဖက်ဖြင့် ပေါင်ကြားနိူက်ကာ အဖုတ်အား ပွတ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ ပေါင်တံလေး မသိမသာဖြဲကာ လမွှေးအုံ ထူထူအောက် ထောင်မတ်နေသော ဦးတင်ငွေလီးအားကြည့်ကာ တချက်ချင်း ဂွင်းထုပေးနေမိသည်။ လရောင်အောက် လီးထိပ်မှတင်းပြောင်နေသော ဒစ်ကြီးအား ကြည့်ကာ တံတွေးမျိုချရင်း လျှာသပ်ချ နေရ၏။

" စမ်းရီ … စုပ်ချင်နေတာလား စုပ်ချင်ပြန်ထိုင်လိုက်နော် "

လက်ထဲမှ လီးကြီး၏အထိအတွေ့ကြောင့် ခင်စမ်းရီ ကြောက်စိတ်များ ပျောက်ကာ လီးအားစိုက်ကြည့်ရင်း ဒူးထောက် ထိုင်ချလိုက်၏။ 

အကြောများထကာ တဆက်ဆက်တုန်နေသော လီးအား မက်မက်မောမောကြည့်ရင်း အငမ်းမရ ဆွဲစုပ်တော့သည်။ လီးထိပ်အား စုပ်ရင်း အောက်ဖက်တွဲကျနေသော လဥမဲမဲ ၂ လုံးအား တရွှတ်ရွှတ်နမ်းကာ လီးအရင်းမှ အဖျားထိ ပင့်ယက်ပေးပြန်၏။

" အ … အ ……… အိုးးးးး … ရှီးးးးးးး …အူးးး …… အီးးး …… ကောင်းတာ … "

ဦးတင်ငွေပြောရင်း ခင်စမ်းရီခေါင်းအား ထိန်းကိုင်ရင်း ရေတွင်းနှင့်ကပ်ကာ ပါးစပ်အား အသက်ရှုကြပ်လာသည့်အထိ ဆွဲလိုးပစ်သည်။

" ဇွိ ……… ဗွိ ……… အအ …… အားဟား …… တော်ပြီ တော်ပြီ … ပါးစပ်ထဲ …  ပြီးသွားလိမ့်မယ် …… ဟူးးး … ရှီးးးး "

လီးဆွဲထုတ်သည့်တိုင်အောင် ခင်စမ်းရီမှာ မညှာမတာ ပါးစပ်အားလိုးထားသော လီးအား စုပ်မဝသည့်ဟန်ဖြင့် ဒစ်အား ပြန်ဆွဲစုပ်ကာ လဥ၂လုံးအား လက်ဖြင့် ညှစ်ချေပေးနေပြန်သည်။

"  အ ……… ရှီးးးးးး ……… အအအ ……  ဖြည်းဖြည်းစုပ်ပါ …… စမ်းရီ ရ …… "

ဦးတင်ငွေတယောက် ကာမစိတ် ပြင်းထန်လာသော ခင်စမ်းရီခေါင်းအား တွန်းထုတ်ပစ်လိုက်ရ၏။

 အဲဒါဆို …… လိုးပေးတော့လေ "

" ဟင် …… ခုကြ …  ခံချင်နေပြီလား "

" အင်း …… မြန်မြန် လိုးပေးပါဆို "

ခင်စမ်းရီ မရှက်တော့ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ပျော်နေသလို လင်ဖြစ်သူ မူးမှောက်နေသဖြင့် ဦးတင်ငွေလက်အား ဆွဲကာ ရေတွင်းတောင်ဘက် ကြိုးတန်းထားသော အုန်းပင်ကြား ဆွဲခေါ်လာသည်။ 

ဦးတင်ငွေ ချွတ်ချထားသော ပုဆိုးအား မယူနိုင်တော့ လီးတန်းလန်းဖြင့် ခင်စမ်းရီနောက်မှ ကပ်ပါလာတော့၏။ အနောက်ဖက်တွင် ဂိုဒေါင်ကြီးရှိရာ တောင်ဘက် မြောက်ဘက်တွင် သစ်ပင်ကြီးများ ကာရံထားသဖြင့် မှောင်ရိပ်ကျသော နေရာလေးအရောက် ခင်စမ်းရီ ထမိန်ချွတ်ကာ မြေကြီးပေါ် ခင်းလိုက်တော့သည်။

" လာလာ.. ဦးလေး လိုးချင်တဲ့စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးမယ် …… မြန်မြန်သာလိုး "

မြေကြီးပေါ်ချွတ်ခင်းထားသော ထမိန်ပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲရင်း ပေါင်တံ၂ဖက်အား ဖြဲကာ လှမ်းပြောလိုက်၏။ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ စောက်ဖုတ်အားကြည့်ရင်း လီးအား တချက်နှစ်ချက်ဆွကာ တက်လိုးတော့သည်။ 

" ဗြိ …… ဘွတ် ……… အ ……  "

အဖုတ်ထဲတိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် ခေါင်းတစ်ချက်ရမ်းပြီး အသက်အောင့်ကာ တောင့်ခံပေးလိုက်သည်။

" ဘွတ် ……… အား …… ကျွတ် ကျွတ် ………  ဖြည်းဖြည်း "

" အင်းပါ… ဒါနဲ့ စိုးမြင့်ရောက်ရောက်ချင်း အိပ်ခန်းထဲလိုးနေကြတာ မလား "

" အင်း … ခဏလေးပါ … အမှန်ပြောရရင် ကိုစိုးမြင့်ကပန်းညိုးနေတာ ကြာပါပြီ "

" အဲဒါကြောင့်နေမှာ သမီးစောက်ပတ်လေးက ဦးလေးလီးနဲ့ … ကြပ်ထုတ်နေတာ "

" အဲလိုတွေ မပြောပါနဲ့ လိုးမှာသာ လိုး … "

ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက်အနေထားနှင့် သူမအဖုတ်ထဲ လီးကြီးဝင်ထွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဖင်ကြီးကော့ပေးနေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီး ကော့ပေးလာသဖြင့် စိတ်ပိုကြွလာပြီး လီးအား ဒစ်ဖျားထိဆွဲထုတ်ပြီး ဆက်ကနဲ့ ပြန်ဆောင့်လိုးလိုက်၏။

" အားးး …… အမေ့ …… အင့် …… ကောင်းလိုက်တာ … ဘွတ် ……… ဗျစ် ……… အားးးး …… ကောင်းတယ် …… လိုးလိုး … တအား … ကောင်းတယ် ………  အင့် "

ခင်စမ်းရီတယောက် လင်ဖြစ်သူ၏ မစို့မပို့ လိုးချက်လေးကြောင့် ဇပ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေရာ အဖုတ်ထဲအရှိန်ဖြင့် တိုးဝင်လာသော လီးအား ပြန်ကော့ပေးရင်း ကြိတ်ညည်းလိုက်၏။

မိနစ်၂၀ ကျော်လာချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီအား ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ ပက်လက် အနေထားမှထထိုင်ရင်း ခင်းထားသော ထမိန်လေးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ ဖင်အဖွေးသားနှင့် ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးလိုက်သည်။ ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေးအား ၅ မိနစ်ခန့်ယက်ပေးပြီး ခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးပြန်၏။

" ကောင်းလား … စမ်းရီ … အင့် အင့် … ဦးလေး လီးကြီး … အားရဲ့လား … "

" ဟုတ်… အ … အား … အားရပါတယ် … "

" ကြိုက်လား… ဦးလေး လိုးတာ ကြိုက်ရဲ့လား ညည်းယောက်ျားနဲ့ကွာတယ် မလား … "

ဦးတင်ငွေ နောက်မှ တတွတ်တွတ် မေးလိုးနေချိန် ခင်စမ်းရီမှာ မေးသမျှ ပြန်ဖြေရင်း ဆောင့်သမျှ ဖင်ကြီး ထောင်ခံ ပေးနေသည်။ ဦးတင်ငွေ တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်လိုးရင်း နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ် ကျော်လာခဲ့သည်။

တဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ချက်များ မြန်လာကာ နောက်ဆုံးတချက် ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ရင်း လရည်များညှစ်ထုတ်ချိန် ခင်စမ်းရီလည်း စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်တော့၏။

" ရှီးးးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ … စမ်းရီ  ပြီးလား "

" ဟုတ် "

" ည တရေးနိုးကြလာခဲ့ဦး … ဦးလေး ဂိုဒေါင်ထဲက စောင့်နေမယ်နော်"

ပြောပြီး ဦးတင်ငွေထွက်သွားသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ ရေတွင်းနားပြန်လာကာ ဆေးလက်စပန်းကန်များဆက်ဆေးကာ အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့သည်။ 

သူမ ဝင်လာချိန် လင်ဖြစ်သူစိုးမြင့် အိမ်ရှေ့ခန်းထဲမရှိတော့။ ပန်းကန်များသိမ်းပြီး အိပ်ခန်းထဲဝင်လာရာ ကုတင်ပေါ် ကွေးကွေးလေးအိပ်နေသော စိုးမြင့်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ ဘေးနားအသာလှဲကာ ကျောပေး အိပ်လိုက်တော့သည်။ 

ဦးတင်ငွေမှာသွားသောစကားကြောင့် စိတ်ထဲမတင်မကျလေး ဖြစ်နေမိသည်။ နက်ဖန် လင်ဖြစ်သူနှင့် အိမ်ပြန်တော့မည်မို့ နောက်ဆုံးနူတ်ဆက်သည့်အနေဖြင့် ပထွေးဖြစ်သူလီးကြီးအား အားရပါးရ ခံသွားချင်သေး၏။

အိပ်ပျော်သွားရင်း ကာမစိတ်၏စေ့ဆော်မှု့ကြောင့် ည ၁၂ နာရီ ခွဲလောက်တွင် တရေးနိုးကာ ထထိုင်လိုက်သည်။ ဘေးနား တခူးခူးဖြင့် မူးအိပ်နေသော လင်ဖြစ်သူအားကြည့်ရင်း ကုတင်ပေါ်မှ အသံမမြည်အောင်ဆင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ 

အိမ်လေးထဲ မှောင်နေရာ နောက်ဖေးတံခါးဆီသို့ စမ်းလျှောက်လာ၏။ စေ့ရုံသာ စေ့ထားသော တံခါးအားတွန်းဖွင့်ပြီး နောက်ဖေးဖက် ထွက်လာခဲ့သည်။ နောက်ဖေးဂိုဒေါင်ထဲ မီးရောင်လေး မြင်လိုက်ရသဖြင့် လှမ်းကြည့်ရင်း လျှောက်လာခဲ့သည်။ 

" စမ်းရီလား … လာလာ … ဦးလေး စောင့်နေတာ "

ဂိုဒေါင်တံခါးနားရောက်သည်နှင့် အထဲမှ အသံထွက်ပေါ်လာရာ အိမ်ဘက်တချက် လှည့်ကြည့်ရင်း တံခါးဖွင့်ဝင်လာခဲ့၏။ အထဲရောက်သည်နှင့် ထပ်ထားသော ဆန့်အိတ်များ ဘေးနားစားပွဲခုံပေါ် ထိုင်နေသော ဦးတင်ငွေအား တွေ့လိုက်ရသည်။ 

" အမေရော … အိပ်ပျော်နေတာ မလား … "

" အင်း … ဒါနဲ့ နင့် ယောက်ျားရော … "

" ကိုစိုးမြင့်လည်း … အိပ်ပျော်နေတာပါ … အာ့မို … ထလာတာပေါ့ "

ထိုချိန် တရေးနိုး ရေဆာသဖြင့် မယားဖြစ်သူနှင့် ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် နိုးလာသော စိုးမြင့်တယောက် ဂိုဒေါင်နား ရောက်နေသည်ကို ခင်စမ်းရီရော ဦးတင်ငွေပါ သတိ မထားမိပေ။ 

" နက်ဖန် … တကယ် ပြန်တော့မှာလား "

" ဟုတ် "

အတွင်းဘက်မှ မယားဖြစ်သူ အသံကြောင့် မျက်မှောင် ကျုံ့သွားမိသည်။ စိုးမြင့်မှာ မူးအိပ်နေရင်း အာခြောက် လာသဖြင့် နိုးလာပြီး ရေထသောက်ရာ မယား ဖြစ်သူအား မတွေ့သဖြင့် အိမ်သာ သွားသည်ဟု တွေးရင်း အိမ်သာဘက် လာကြည့်ရာ ဂိုဒေါင်ထဲ မီးလုံးလေး လင်းနေသဖြင့် ဘေးပြတင်းဝနား တိုးကပ်ကာ အတွင်းဘက် ချောင်းကြည့်နေ၏။ 

မယားဖြစ်သူ ဒီအချိန် ဂိုဒေါင်ထဲ ဦးတင်ငွေနှင့် ဘာအတွက် အတူရှိနေသည်ကို စဉ်းစားနေချိန် ခင်စမ်းရီ စကားပြောရင်း ခါးပေါ်မှ အထက်ဆင်စ ဖြည်ချ လိုက်သဖြင့် ထမိန်မှာ ခြေရင်း ပုံကျသွားရာ ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးကြား အဖုတ်လေး ပေါ်လာရ၏။ 

ငေးကြည့်နေစဉ် ဦးတင်ငွေ၏ လက်များမှာ မယားဖြစ်သူ၏ ခါးပေါ်မှတဆင့် ဖင်သားစိုင်  ၂ ခြမ်းအား ဆုပ်နယ်ရင်း အဖုတ်လေးပေါ် ပွတ်သပ် နေသည်ကို တွေ့လိုက်တော့သည်။ စိုးမြင့် ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက်လာကာ အာခေါင် ခြောက်လာ ပြန်သည်။ 

" အင်္ကျီချွတ်ဦး "

ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး ပွတ်သပ်ရင်း အင်္ကျီချွတ်ခိုင်းရာ ခင်စမ်းရီ အင်္ကျီနှင့် ဘော်လီချွတ်ချိန် လက်ချောင်း လေးအား အဖုတ်ထဲ ထိုးသွင်းပစ်၏။

" အ …… ကျွတ် … "

လက်ခလယ်လေး ထိုးမွှေပေးရာ ခင်စမ်းရီ နှဖူး ကြောလေး ကျုံ့ကာ အသံထွက် ညည်းနေရှာသည်။ကိုယ်တုံးလုံး ဖြစ်သွားသည်နှင့် ခင်စမ်းရီမှာလည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် ဦးတင်ငွေ၏ ပုဆိုးအား ဆွဲချွတ်ပစ်ရာ ဒစ်ကြီးပြဲလန် နေသော လီးတံကြီး ပေါ်လာတော့၏။ 

လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် ကိုင်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးရင်း ကာမစိတ်ကြောင့် နို့သီးခေါင်းလေး တင်းမာလာရာ ဦးတင်ငွေမှာ နို့သီးခေါင်း  ၂ ခုအား တဖက်ပြီးတဖက် ဆွဲစို့နေသည်။ ခင်စမ်းရီ လက်တဖက်မှာ ဦးတင်ငွေ လီးအား ဂွင်းထုပေးရင်း ကျန်လက်တဖက်မှာ ခေါင်းအား ဖက်ပြီး မျက်လုံး မှိတ်ထားလိုက်၏။ 

ပေါင်ကြားထဲရှိ အဖုတ်အုံလေး ဖေါင်းကြွလာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်ထဲ သွင်းမွှေနေသော လက်ချောင်းလေး ပြန်ထုတ်ကာ ဒူးထောက် ထိုင်ချ လိုက်တော့သည်။ အဖုတ်လေးဆီ မျက်နှာအပ်ရင်း ယက်ပေးလိုက်ရာ ခင်စမ်းရီ တယောက် သူမနို့အုံ  ၂ ဖက်အား လက်ဖြင့် ပင့်ညှစ်ရင်း ခေါင်းမော့ကာ တအင်းအင်း ညည်းငြူနေရ၏။

" ဟင့် …… ရှီးးးး …… အားဟား …… အ …… ဦးလေး ရယ် ……ဟင့် …… တော် … တော်ပြီ "

ညည်းသံအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး ယက်ပေး နေရာမှ ရပ်ကာ ထရပ်လိုက်သည်။ ဦးတင်ငွေ ထရပ်သည်နှင့် ခင်စမ်းရီ အလိုက်သိစွာ ဒူးထောက် ထိုင်ချရင်း မျက်နှာရှေ့ ထောင်ရမ်းနေသော လီးထိပ်ရှိ ဒစ်ကြီးအား ဖမ်းငုံကာ ပါးခွက်အောင် စုပ်ပေးနေ၏။

" ရှီးးးးး …… အားးးး …  စုပ် …… စမ်းရီ … သမီး …… အင်းဟင်း …… စုပ် … လဥတွေပါ … လျှာနဲ့ ယက်ဦး …… အင်း … ဟုတ်တယ် "

လီးအား တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း တွဲကျနေသော လဥ ၂ လုံးပါ တလုံးပြီးတလုံး ဆွဲငုံ ပေးလိုက်တော့၏။

" တော် … တော်ပြီ … လိုးကြစို့ … "

၁၀မိနစ်ခန့် အကြာ ဦးတင်ငွေ မခံနိုင်တော့ မလိုးရပဲ ပါးစပ်ထဲ ပြီးမှာ စိုးရိမ်ကာ စားပွဲခုံပေါ် ခေါက်တင် ထားသော မိုးကာစအား ယူရင်း မြေကြီးပေါ် ချခင်း လိုက်သည်။

" ဦးလေး … ပက်လက်လှဲလိုက် … သမီး အရင် … လိုးပေးမယ် "

ဂိုဒေါင်၏ အပြင်ဘက် မှောင်မဲ နေသော်လည်း အတွင်းထဲ မီးလုံးလေးအောက် မြင်ကွင်းမှာ ရှင်းလင်းနေသည်။ 

" ဟင့် ……… အ …… အားးး …… အ …… "

မိုးကာစ အခင်းလေးပေါ် ခင်စမ်းရီမှာ ခန္ဓာကိုယ် တုံးလုံးနှင့် စိုးမြင့် ချောင်းကြည့်နေသော ပြတင်းပေါက်ဖက် ကျောပေးထားလျက် အောက်မှ ပက်လက် အနေထားဖြင့် ထောင်ပေးထာသော ဦးတင်ငွေ လီးပေါ် တအအဖြင့် တက်ဆောင့်နေ၏။

" အင့် …… ဘွတ် …… အ …… ဗျစ် ……… အားးး ... အ အိုး ……… ဟင့် …… ဗွပ် ဗွပ် … ဖွပ် … ဘွတ် …… "

မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်လေးထဲ ၀င်လိုက် ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော ဦးတင်ငွေ လီးတံအား ငေးကြည့်ရင်း လီးကြီးမှာ မယားညီကို ဖြစ်သူ ဝင်းကို လီးထက် သိသိသာသာ ပိုကြီးနေသည်ကို တွေ့လိုက် ရသည်။ 

ခင်စမ်းရီ မှာလည်း အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ် နေသော လီးကြီးအား ဖိဆောင့်ရင်း အားရ ကျေနပ်သော ရမ္မက်သံလေးနှင့် ကြိတ်ညည်း နေတော့၏။ 

မယားဖြစ်သူနှင့် ဦးတင်ငွေတို့  ၂ ယောက်သား နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် နာရီဝက်ခန့် ရမ္မက်ထန်စွာ လိုးနေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဖောင်းကြွ နေသော ခင်စမ်းရီ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လရည်ဖြူဖြူများ စိမ့်ထွက်လာရာ စိုးမြင့် ပေါင်ကြားထဲရှိ လီးမှာ ထူးထူးခြားခြား မာတောင် နေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ 

ဖေါက်ပြန်နေသော မယားအား စိတ်မဆိုးပဲ ကာမစိတ် ထကြွနေသည်ကို ကိုယ့်ကိုကိုယ် နားမလည်နိုင်အောင် ဖြစ်နေမိ၏။ 

ခင်စမ်းရီမှာ လရည်များ ထွက်နေရင်း မာထောင် နေသေးသော လီးတံကြီးအား အဆက်မပြတ် ဆောင့်ရင်း အားကနဲ့ တချက်ညည်းကာ ဦးတင်ငွေ ရင်ဘတ်ပေါ် ကိုယ်လုံး မှောက်ချရင်း ခန္ဓာကိုယ်လေး တဆက်ဆက် တုန်ပြီး ငြိမ်ကျ သွားတော့သည်။ 

" ကောင်းလား … စမ်းရီ "

ဦးတင်ငွေမှာ အပေါ်မှ အားအင် ကုန်ခမ်းစွာ မှေးနေသော ခင်စမ်းရီ၏ နဖူးလေး နမ်းကာ မေးနေ၏။

" အင်း … "

ခင်စမ်းရီ အင်းတလုံးသာ ဖြည်ပြီး မှောက်ခွထားရာမှ ပေါင်တဖက် ကြွပြီး ဘေးနား ပက်လက် လှဲအိပ်ရာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ တဘူဘူ တဗင်ဗင်နှင့် လေအံသံများ လရည်များ အမ်ထွက်နေသည်။ စိုးမြင့် ကြည့်နေရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ တောင်မတ်နေသော လီးအား ဂွင်းထုလိုက်ရ၏။ 

၁၀ ချက်ပင် မပြည့် လရည်များ တဖျောဖျော ပန်းထွက် လာသည်။ ခင်စမ်းရီနှင့် ဦးတင်ငွေမှာ ခဏနားပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် လှဲလျက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် နေရာယူကာ တယောက်ဟာ တယောက် စုပ်ယက်ရင်း ဒုတိယ အချီတွက် အစပျိုးချိန် စိုးမြင့် ဒူးများတုန်ကာ ညွတ်ကျလာသဖြင့် ဆက်မကြည့်ပဲ အိမ်ထဲပြန်ဝင် လာခဲ့တော့၏။

.........................................................................................................

နောက်ရက်မနက် စိုးမြင့် နိုးလာချိန် ခင်စမ်းရီ ဘယ်ချိန် ပြန်လာမှန်း မသိပေ။ ဘေးနား တခူးခူးဖြင့် အိပ်မော ကျနေတုန်းပင်။

" ဟော … စိုးမြင့် နိုးလာပြီ … မင်းမိန်းမ အိပ်တုန်းလား "

" ဟုတ် … အမေ "

" ထူးထူးခြားခြားပဲ … ကိုတင်ငွေလည်း … အိပ်တုန်း … အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ရင် … လုံးလ ဝရိယ ကောင်းတဲ့သူတွေ … ဒီနေ့မှ … မထနိုင်ကြဘူး "

" ဟုတ် "

ဦးတင်ငွေနှင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ယာ မထနိုင်သေးသည့် အကြောင်းအား ဒေါ်ကြည်ခင် မသိသော်လည်း စိုးမြင့် သိရှိနေ၏။ 

" အမေ … ထမင်းနဲ့ ပဲနဲ့ ကြော်ထားတယ် … ငရုပ်သီး ငပိကျော် လေးနဲ့ … စားပြီးမှ ပြန်ကြ "

မနက် ၉ နာရီကျော်မှ ခင်စမ်းရီ နိုးလာကာ လမ်းလျှောက်ရင်း ကွတကွတလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ 

" စမ်းရီ … သမီး … ရေချိုး ထမင်းစားပြီး … ပြန်ကြတော့ … နေပူရင် … မကောင်းဘူး … နွားတွေလည်း ပင်ပန်တယ် "

" ဟုတ် … အမေ … "

မိခင်ဖြစ်သူအား ပြန်ဖြေရင်း မျက်လုံး ကစားကြည့်ရာ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေအား မတွေ့သော်လည်း လင်ဖြစ်သူမှာ အိမ်ရှေ့ ခြံဝနား နွား ၂  ကောင်အား အစာကျွေး ရေတိုက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် စကားခဏ ထိုင်ပြောကာ နောက်ဖေး ရေတွင်းတွင် ရေချိုးလိုက်သည်။

ရေလဲထမိန် ရင်လျားလေးနှင့် အိပ်ခန်းထဲ သနပ်ခါး လိမ်းနေချိန် ဦးတင်ငွေ ဝင်လာကာ ခင်စမ်းရီ နားလေး ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ကာ ခြေရင်း ပုံချလိုက်သည်။ ခပ်ငိုက်ငိုက် တွဲကျနေသော လီးကြီးမှာ တင်ပလင် ခွေထိုင် နေသော ခင်စမ်းရီ ပါးလေးနား ဝဲနေ၏။

" ဟင် … ဦးလေး "

" အင်း … မပြန်ခင် … ခဏလေး စုပ်ပေးနော် … "

" ဟာ … အမေနဲ့ ကိုစိုးမြင့် … …… "

" မကြည်ခင်က … မနက်စာ ပြင်နေတာပါ … စိုးမြင့်က နွားစာ ကျွေးနေတာ …… မြန်မြန်လေး "

ဦးတင်ငွေ စကားကြောင့် ခင်စမ်းရီမှာ သနပ်ခါး ပေနေသော လက်လေးဖြင့် လီးကြီးအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ လီးကြီးမှာ လက်ဖဝါးထဲ တဒိတ်ဒိတ် သွေးတိုးကာ လီးထိပ် အပေါက်လေးမှ အရည်ကြည်လေး ဥနေရှာသည်။ 

အောက်သိုးသိုး အနံ့များနှင့် ကာမပန်းတိုင်သို့ အကြိမ်ပေါင်းများ ပို့ပေးနိုင်သော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်း သနပ်ခါး ဆက်မလိမ်းသေးပဲ ပါးစပ်နား ဆွဲယူ စုပ်လိုက်သည်။

" ရပြီ …… စမ်းရီ … ဒီနား … ပက်လက် ခဏလှဲလိုက် " 

၃ မိနစ်ခန့် အကြာ ဦးတင်ငွေဆီမှ စကားသံ ခပ်တိုးတိုး ထွက်လာပြန်၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးစုပ်ပေးရင်း ရပ်ကာ ဦးတင်ငွေ စကားအတိုင်း သနပ်ခါး ကျောက်ပြင် ဘေးနားလေး ထမိန်ရင်လျား လျက်လေးနှင့် ပက်လက် လှဲအိပ်လိုက်၏။

ချက်ချင်း ဦးတင်ငွေမှာ ထမိန် ဆွဲလှန်ကာ ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ထိုင်ရင်း ရေစိုနေသော စောက်မွှေးငုတ်စိ လေးများနှင့် မို့အစ်နေသော အဖုတ်အား မက်မက် မောမော ကုန်းယက်ပေးလိုက်၏။ 

" ထမင်းကြော် … ခူးပြီးပြီဟေ့ … စမ်းရီနဲ့ စိုးမြင့် … စားလို့ရပြီနော် "

ဒေါ်ကြည်ခင့် အသံ ထွက်ပေါ်လာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ အဖုတ် ယက်နေရာမှ ထရပ်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်သွား တော့သည်။

.............................................................................................................

ထမင်းကြော်စားပြီး စိုးမြင့်နှင့် ခင်စမ်းရီမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်နှင့် ဦးတင်ငွေအား နူတ်ဆက်ပြီး သူတို့ လင်မယား နေထိုင်သော ရွာလေးသို့ ပြန်လာခဲ့ကြ၏။ ရွာလမ်းလေးမို့ လယ်ကွင်းဘေးနား ကပ်မောင်းရာ လယ်ကသင်းရိုးများ ဆူပင်ငယ်လေးများ လှည်းလမ်း တလျှောက် တွေ့နေရသည်။

" ဟော … စမ်းရီ ပြန်လာပြီ … ညည်းအမေ သက်သာရဲ့လား "

" ဟုတ် … မမမြ "

" စမ်းရီရေ … မကြည်ခင် မျက်လုံး ပြန်ကောင်းရဲ့လား "

" ပြန်ကောင်းပါတယ် … အရီး ရဲ့ … "

ရွာထဲဝင်သည်နှင့် အသိမိတ်ဆွေများ လှမ်းမေးနေရာ ခင်စမ်းရီ လှည်းပေါ်မှ ပြန်ဖြေနေရသည်။ အိမ်ပြန်ရောက်ချိန် အထုတ်အပိုးများ ချကာ ခင်စမ်းရီမှာ အိမ်ပေါ်တက် အိပ်လိုက်တော့သည်။ 

တညလုံး ပထွေးဖြစ်သူအား အလိုးခံထားသဖြင့် တကိုယ်လုံး ကိုင်ရိုက်ထားသလို ညှောင်းညာနေရာ ကုတင်ပေါ် ရောက်သည်နှင့် တုံးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရ၏။ ခဏအကြာ စိုးမြင့်တယောက် အိမ်ပေါ်တက်လာပြီး မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ဝင်လှဲလိုက်သည်။ 

ခင်စမ်းရီ အိပ်ပျော် နေသော်လည်း စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူနှင့် ဦးတင်ငွေတို့ လိုးသော ပုံရိပ်များ ပြန်မြင်ယောင်ကာ လီးတောင် နေရ၏။ 

သို့သော် ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ အိပ်ပျော်နေသော ချစ်မယား လေးအား ကြည့်ကာ မလိုးရက်ပေ။ ကျောပေး အိပ်နေ သဖြင့် ကော့ထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဂွင်းထု လိုက်တော့သည်။ 

ဂွင်းထုပြီးသည်နှင့် ခဏနားကာ အိမ်အောက်ဆင်းပြီး ထမင်း တည်လိုက်၏။ဟင်းမချက်တတ် သော်လည်း မယားဖြစ်သူ နိုးလာချိန် အဆင်သင့် စားနိုင်ရန် အခြောက် အခြမ်းများ ကြော်နေ တော့သည်။ ညနေပိုင်း ခင်စမ်းရီ နိုးလာရာ မျက်နှာလေး ပြည့်နေသော်လည်း မျက်လုံးများ မှေးမှိန်နေသေး၏။ 

" စမ်းရီ … နိုးပြီလား "

အိမ်အပေါ်ထပ်မှ ဆင်းလာသော မယားဖြစ်သူအား ကြည့်ရင်း စိုးမြင့် ငေးကြည့်နေမိသည်။ 

" ဟုတ် "

" ရေချိုးလိုက် … ထမင်းစားတော့မယ် မလား … ငါ … ခူးထားလိုက်မယ် 

ခင်စမ်းရီ ရေချိုးပြီး ထမိန်ရင်လျားဖြင့် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာချိန် စိုးမြင့် ထမင်းပွဲ ပြင်ဆင်ထားလိုက်၏။ ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ အိမ်ပေါ်မှ ပြန်ဆင်းလာရာ ပန်းရောင် အင်္ကျီလက်ပြတ် လေးထဲ မို့မောက်နေသော ရင်အစုံဖြင့် အနက်ရောင် ဗြောင်ထမိန်ထဲ ပေါင်လုံးများ တင်းရင်းနေသော မယားဖြစ်သူအား ငေးကြည့်နေမိသည်။

" ငါ့မိန်းမ …  ရက်ပိုင်းလေး မမြင်တာနဲ့ … တအားကို လှလာတယ် "

" အွန် … နက်ဖန်မှ … ကိုစိုးမြင့် အကြိုက် …… ဟင်းတွေ ချက်ကျွေးမယ် … ခ်ခ် "

အနား ရောက်လာသည်နှင့် သနပ်ခါး အဖွေးသားနှင့် မျက်နှာလေး ပြုံးကာ လင်ဖြစ်သူအား ပြန်ပြော လိုက်သည်။

" စားတော့မှာ မလား …………… အော် … နေဦး … လက်ဆေးရေ ဇလုံ … မေ့နေတာ "

" နေ နေ … ကျမ သွားယူလိုက်မယ် "

ပြောလည်းပြော ခါးလည်ထိ ရှည်သော ဆံနွယ်များ တချက်ဝှေ့ယမ်းကာ နောက်ဖေးဖက် လှည့်ထွက် လိုက်၏။ နောက်မှ ကြည့်သော်လည်း မယားဖြစ်သူ၏ နောက်ပိုင်း အလှမှာ ထင်ထင်ရှားရှား ပေါ်လွင် နေတော့သည်။ ထမင်းစားပြီး လင်မယား ၂ ယောက် ရွာထဲ လမ်းခဏ လျှောက်ကာ မှောင်စပျိုးသည်နှင့် အိမ်ပြန်လာခဲ့၏။ 

အိမ်အောက်ထပ် စကားခဏ ထိုင်ပြောရင်း ခဏအကြာ အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြသည်။ ခင်စမ်းရီ နှစ်နှစ် ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော် သွားသော်လည်း စိုးမြင့် အိပ်မပျော်သေးပေ။ 

" ဒေါင် …… "

ရွာထိပ်ရှိ ကင်းတဲမှ ဒေါင်ကနဲ့ ကြားရာ ည၁နာရီ ထိုးမှန်း သိလိုက်ရ၏။ ရွာထဲ လမ်းလျှောက်ရင်း ထမိန်ထဲ တုန်ခါနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ပြီး ဦးတင်ငွေ ခါးပေါ် တက်ဆောင့်နေသော မယားဖြစ်သူ၏ ပုံရိပ်များ မြင်ယောင် လာပြန်သည်။ 

အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း ကျောပေး အိပ်နေရာမှ ကိုယ်လုံး လှည့်ကြည့်ရာ ခင်စမ်းရီမှာ ပက်လက် အနေထားနှင့် ထမိန်အောက်နားစ လှန်တက်နေရင်း မီးသီး မီးရောင် လေးအောက် ပေါင်တံ ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်နေတော့သည်။

" အင့် … အင်း ဟင်း "

ထိုချိန် ယောင်လိုက်သော အသံလေးနှင့် ညာဘက် လက်လေး မြှောက်တက်လာပြီး ပေါင်ခြံထဲ ကုတ်ရာ ထမိန် အောက်နားစမှာ ပေါင်ရင်း ချိတ်ပါလာ၏။ 

ဘေးတိုက် ကြည့်ရင်း စိုးမြင့် မနေနိုင်တော့ ထထိုင် ကြည့်ရာ ပေါင်တံများ စိထားသဖြင့် စောက်မွှေး ရိတ်ထားသော အဖုတ်လေး အစ်ထွက်နေကာ နူတ်ခမ်းသား အလယ်တွင် အက်ကွဲကြောင်းလေး မြင်လိုက်ရသည်။ 

အက်ကွဲကြောင်းထိပ် အစိလေး ညှပ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကာမသွေးများ ဆူပွက် လာကာ ကြည့်ရုံနှင့် အားမရတော့။ 

ပုဆိုးချွတ်ရင်း ပေါင်တံအား ဖြဲကာ ပေါက် ၂ လုံးကြား ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်သည်။ ပေါင်တံများ ဖြဲလိုက်စဉ် အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းလေး ဟသွားရာ နီနီရဲရဲ အသားနု လေးများ ပေါ်လာပြန်၏။ မာတောင်နေသော လီးအား အဖုတ်ပေါ် တင်ပြီး အက်ကွဲ ကြောင်းထဲ ဒစ်ဖြင့် ပွတ်ကြည့်ရာ ခင်စမ်းရီ နိုးလာတော့သည်။

" ဟင် … ကိုစိုးမြင့် "

" စမ်းရီ "

မယားဖြစ်သူအား နာမည်ပြန်ခေါ်ပြီး တောင်နေသော လီးတံအား အဖုတ်ထဲ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ ခင်စမ်းရီ အဖုတ်မှာ ဦးတင်ငွေ လီးဒဏ်ကြောင့် အနည်းငယ် ကျယ်နေရာ လီးတချောင်းလုံး လျှောလျှောရှူရှူ ၀င်သွားရ၏။ 

အဖုတ်ထဲ ဝင်နေသော လင်ဖြစ်သူ၏ လီးအား စောက်ခေါင်း အတွင်းသားများနှင့် ဆွဲညှစ်ပေးရင်း ဖင်ကြီး ကော့ပေးလိုက်သည်။ 

စိုးမြင့် အပေါ်မှ လိုးရင်း အတွေး ပေါက်လာသဖြင့်  မယား ဖြစ်သူအား ဘေးတစောင်း အိပ်ခိုင်းပြီး ပေါင်တံ ၂ ဖက် ကွေးခိုင်းရာ ဖင်ကြားထဲ အဖုတ်လေး ဖေါင်းညှပ် နေတော့၏။ 

ခန္ဓာကိုယ်အား နောက်ကျောဘက် လှဲအိပ်ပြီး တစောင်းလိုးရင်း စောက်ဖုတ်ဝလေးမှ စိမ့်ထွက်နေသော ကျိချွဲချွဲ အရည်များအား လက်ခလယ်ဖြင့် သပ်ယူကာ ဖင်ပေါက်လေးထဲ နိူက်သွင်း မွှေပေး လိုက်ပြန်သည်။

" ဟယ် … ကိုစိုးမြင့် … အဲဒါ ဘာလုပ်တာတုန်း "

ဒီတကြိမ် ခင်စမ်းရီ စိတ်ကြွလာရင်း ဖင်နှိုက်ပြီး လိုးပေး တတ်သော ဦးတင်ငွေအား ဖျက်ကနဲ့ သတိရမိသွား၏။ လင်တော်မောင့် လီးမှာ အနည်းငယ် ချောင်နေသော်လည်း ဖင်ထဲ လက်ချောင်းလေး သွင်းမွှေစဉ် လီးအား ညှစ်မိရင်း ခပ်စီးစီးလေး ခံစားလာရသည်။

" အင့် … အား … ကောင်းလိုက်တာ … စမ်းရီ ရယ် "

" ကောင်းရင် … မြန်မြန်လိုးလေ … ဦးလေး ရဲ့ … "

အဖုတ်ထဲ ခပ်စီးစီးလေး ဝင်ထွက် နေသည့် လီး အရသာကြောင့် ရုတ်တရက် သတိရမိသော ဦးတင်ငွေ အမှတ်ဖြင့် ယောင်ပြီး ပြောမိရာ လိုးချက်များ ခဏ ရပ်သွားရ၏။

ခင်စမ်းရီ ယောင်ပြောပြီးမှ သူမ အမှားအား တွေးမိစဉ် စိုးမြင့်ဆီမှ ဆောင့်ချက်များ ပြင်းထန်လာကာ ဖင်ထဲ မွှေနေသော လက်ချောင်း လေးမှာ ထုတ်လိုက် သွင်းလိုက်ဖြင့် မြန်ဆန်လာ၏။ 

အလိုးခံရင်း ထူးထူးခြားခြား အဖုတ်လေး ယားလာပြီး စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကာ ကာမ စည်းစိမ်လေး ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားလိုက်ရ တော့သည်။ ခဏအကြာ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်မှာ ဘေးတစောင်း အနေအထားနှင့် နောက်ကျောဘက်မှ လိုးနေရင်း သူမအား ပက်လက် လှန်ခိုင်းနေ၏။ 

ခင်စမ်းရီ ပက်လက် လှန်ပြီးချိန် ဗိုက်ပေါ်ခွကာ လီးထိပ်လေးအား ပါးစပ်နားတေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ရင်း လရည်များ ပန်းထုတ် နေတော့သည်။ ခင်စမ်းရီ စိတ်ထဲ လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်အား ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေ မှတ်ကာ ကြောင်ကြည့် နေမိ၏။

" အီးးးး ……… အ ……… အ အ …… "

လင်တော်မောင် ကိုယ်လုံးကြီး ဇပ်ငင်ဇပ်ငင်ဖြင့် လရည်များထုတ်ပြီး ဘေးနား လှဲချရင်း ငြိမ်ကျသွားချိန် ခင်စမ်းရီ အိပ်ရာမှ အသာထကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်သည်။ အိမ်အောက်ထပ် ဆင်းကာ အဖုတ်ထဲ ကပ်နေသော လရည်နှင့် စောက်ရည် များအား နောက်ဖေး အိမ်သာထဲ သေးသွား ပေါက်ရင်း ဆေးကြောလိုက်၏။ 

အိပ်ယာထဲ ပြန်ရောက်သည်နှင့် စိုးမြင့်အား ကျောပေးအိပ်ကာ ရှိုက်ငို နေတော့သည်။ ဖေါက်ပြန်မိသည့် အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှ သူမဘက်မှ စိတ်အလို လိုက်နေ မိသဖြင့် အိမ်ပြန် ရောက်ချိန် လင်ဖြစ်သူအပေါ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားလာရ၏။

" စမ်းရီ "

ရုတ်တရက် အသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် မျက်ရည် များအား လက်ခုံဖြင့်သုတ်ကာ အင်္ကျီအား ဆွဲဆန့်ရင်း လှည့်ကြည့် လိုက်သည်။

" ဘာလို့ ငိုနေတာလဲ "

" မငိုပါဘူး "

ပြောပြီး လင်ဖြစ်သူအား ခပ်တွေတွေ စိုက်ကြည့် နေမိ၏။

" ရှင် … ကျမ ဖေါက်ပြန်တာတွေ … သိနေတာမလား "

" ဘာကို လဲ … စမ်းရီ ရ "

"  မညာပါနဲ့တော့ … ခုန ကျမ ယောင်ပြောမိပြီး … နောက်ပိုင်း … ရှင့် ပုံစံ ပြောင်းလဲသွားတာ … ဟင့် … "

ခင်စမ်းရီ ထပ်ပြောရင်း မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။

" အင်း …… သိတယ် …  ငါ … ခွင့်လွတ်ပါတယ် … စိတ်ထဲ ဘာမှ မထားနဲ့ … 

" အဲဒါဆို … သိသိနဲ့ … ကျမကို … စိတ်မနာဘူးပေါ "

" မနာပါဘူး … ငါ့ အပစ်တွေလဲ ပါပါတယ် … ဆေးလိပ်နဲ့ အရက်ကို ခင်တွယ်နေတော့ … အိမ်ထောင်ရေး ကိစ္စ အားနည်းခဲ့ရတာပါ "

" ဟင့် … အဟင့် ဟင့် "

ခင်စမ်းရီ ရှိုက်ငိုရင်း စိုးမြင့် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုး ဝင်လိုက်တော့သည်။ အလိုလိုက်ကာ မေတ္တာစိတ် ကြီးမားလွန်းသော လင်ဖြစ်သူအား သနားနေမိ၏။ 

" ကိုစိုးမြင့် … အားလုံးမြင်တယ် … မဟုတ်လား "

" အင်း "

" ကျမကို … မရွံဘူးလား ဟင် "

" အာ … မရွံ ပါဘူး "

" ခွင့်လွတ်ပါ …… ကိုစိုးမြင့်ရယ် … ကျမ လေ …… မနေနိုင်လို့ …… အဟင့် ဟင့် … ဟင့် ဟင့် … "

" ငါလည်း … ဆေးလိပ်နဲ့ အရက် … ဖြတ်တော့မှာပါ … "

ရင်ခွင်ထဲ တိုးကာ အမှားများ ဝန်ခံရင်း တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေသော မယားဖြစ်သူ၏ နဖူးပေါ်မှ ဆံနွယ်များအား သပ်ချပေးရင်း နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်၏။ 

အတန်ကြာ ငိုပြီး ခင်စမ်းရီ ခေါင်းထောင်လာကာ ငိုပြီးစ ဝိုင်းစက် နက်မှောင်နေသော မျက်ဝန်း ရွဲကြီးနှင့် စိုက်ကြည့်ကာ လင်ဖြစ်သူအား နမ်းရင်း ဖက်အိပ် လိုက်တော့သည်။ 

..................................................................................................................

" အင့် ……… ဇွိ ……… ဖွပ် …… ဘွတ် ……ဆက်ပြောပါအုံး … စမ်းရီ ရယ် "

နောက်ရက်မှ စ၍ စိုးမြင့်တယောက် အရက်နှင့် ဆေးလိပ်ဖြတ်ရာ တဖြည်းဖြည်း အမောခံနိုင်လာပြီး လီးတံ မာကျောမှု့ ပြန်ကောင်းလာရ၏။

" ကိုစိုးမြင့် ကလည်း … အိမ်ပြန် လာကတည်းက … ပြောပြနေတာကို … မရိုးသေးဘူးလား …  အင့် … အင့် "

" အင်း … အဲလို …  ဖြစ်ရပ်လေးတွေ … နားထောင်ရင်း လိုးရတာ … ကောင်းလွန်းလို့ပါ "

" အဲဒီအချိန် … စမ်းရီလည်း …… ကိုစိုးမြင့် ဆီက … မရဖူးတဲ့ … ကာမစည်းစိမ်တွေ … ဦးလေး တင်ငွေ ဆီက ရနေတော့ … အရူးမူးပေါ့ "

" အင်း … အမေက … မရိပ်မိဘူးလား … "

" မရိပ်မိတဲ့ အပြင် … သူ့အိမ်ကို … ၁၀ ရက်လောက် … ထပ်နေခိုင်း သေးတာလေ "

" အော် … ဘယ်က စဖြစ်တာလဲ … သူက စတာလား … စမ်းရီ ဘက်က … စတာလား "

" တခါ ပြောပြီးသားလေ … ဝင်းကိုနဲ့ …… နွားတင်း ကုတ်ထဲ လုပ်တာ …… ဦးလေးတင်ငွေ … မြင်သွားတာပါဆို … "

" အော် … အဲဒါကို … အကြပ်ကိုင်ပြီး … လုပ်တာ "

ခင်စမ်းရီ ပြောပြ ထားသော်လည်း စိုးမြင့်မှာ ပြန်ပြန်မေးကာ အရသာ ခံတတ်နေ၏။

" ဦးလေး တင်ငွေက  … အသက်ကြီးပေမယ့် … စိတ် တအားသန်တယ် " 

လင်ဖြစ်သူ မေးတိုင်း ခင်စမ်းရီ မှာလည်း မပြောချင် သလိုနှင့် စီကာ ပတ်ကုန်းပြောကာ အလိုးခံရင်း အရသာ တွေ့နေမိသည်။

" အဲ့ဒါနဲ့ … စမ်းရီကလည်း … အင့် …… ဘွတ် … ဗျစ် …… အင့် "

စကားပြောရင်း စိတ်ကြွကာ စိုးမြင့် လေးငါးချက် ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

" ရှီးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ  … အဲလို ခပ်ပြင်းပြင်းလေး ဆောင့် … "

" အင့် … ဗြိ …… ဘွတ် … အင့် … ဆက်ပြောလေ … "

" ဟင့် … လိုးလိုး …… ပြောပြမယ် … အိမ်ထောင်သည် ဘဝမှာ … အိမ်ထောင်ရေး သုခလေး … မပြည့်ဝရင် …  အခြေနေလည်း ပေးမယ် … လူလည်း မရိပ်မိ လောက်ဖူးဆို … ခံချင်တာပေါ့ … "

" အင်း "

" ဟင့် …… မရပ်နဲ့လေ …… လိုးရင်း နားထောင် ……  ဆောင့်ဆောင့် …  ဆောင့်စမ်းပါ …… အင့် …… "

ပြောပြရင်း လိုးချက်များ မရပ်စေချင် သဖြင့် သတိပေးနေပြန်၏။

"  အား …… ကျွတ် …  ကောင်းတယ် … လိုး … ရှင်က … သူစိမ်းယောက်ျားနဲ့ ကျမ…… လိုးတဲ့ကြောင်း ပြောရင် … လီးကြီးက … တအား မာတောင်လာတယ် "

နောက်ပိုင်း လင်မယား လိုးတိုင်း ခင်စမ်းရီ ဖေါက်ပြန်ခဲ့သော အဖြစ်ပျက်များ မေးရင်း မီးပွင့်မတတ် လိုးတတ်လာ၏။ 

ခပ်ရိုင်းရိုင်း စကားလုံးများ ပြောပြီး လိုးသည့် အခါတိုင်း လီးတံမှာ ပိုမို မာကြောလာပြီး ခင်စမ်းရီ ကိုယ်တိုင်လည်း အရင် အလိုးခံခဲ့ပုံများ ပြန်ပြောပြရင်း အလိုးခံရသည်မှာ သာမန်ထက် အရသာ ထူးကဲနေသည်ကို သတိထားမိ လာသည်။

ခင်စမ်းရီ ကုတင်ပေါ် ဒူး၂ဖက်တုတ်ကာ မျက်နှာအား အိပ်ယာခင်းပေါ် ကပ်ရင်း ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေး ထားသည်။ အိကားနေသော ဖင်ကြားထဲ အဖုတ်လေး အရည်လဲ့ပြီး ဖေါင်းကြွနေ၏။ 

စိုးမြင့် လီးတံမှာ ခါတိုင်းနှင့် မတူ မာကျောနေသဖြင့် မယားဖြစ်သူ ဖင်ကြီး ဆုပ်နယ် ပွတ်သပ်ရင်း အားရ ကျေနပ်နေ၏။ လီးထိပ်အား အဖုတ်ဝ တေ့ကာ လီးအရင်းထိ ကပ်အောင် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" ဗျစ် …… ဒုတ် ……… အ ……… ကျွတ် …  အောင့်သွားတာပဲ "

ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပေးထားစဉ် လင်ဖြစ်သူမှ အရှိန်နှင့် ဆောင့်လိုးရာ ဒစ်မှာ သားအိမ်ဝ ထောက်မိသဖြင့် အဖုတ် တအုံလုံး အောင့်သွား ရသည်။

" နာလို့လား … စမ်းရီ "

" အီးးးး … ရ … ရ … ရတယ် …… ဆောင့်လေ …… "

အဖုတ်လေး အနည်းငယ် ကျင်သွားသော်လည်း ပိုပြီးထူကဲစွာ ရရှိသော ကာမအရသာ လေးကြောင့် ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ကာ ထပ်ခါထပ်ခါ ဆောင့်ခိုင်း နေတော့သည်။

" ဇွိ … ဒုတ် …… အား ………… အိ ……… ဗျစ် …… ဘွတ် ……… အ …… အင်း …… ဘွတ် ဘွတ် …… "

မမျှော်လင့်ပဲ လင်တောင်မောင်၏ အားပါသော ဆောင့်ချက်များအောက် ခင်စမ်းရီ တယောက် အိပ်ယာပေါ် မျက်နှာအပ်ရင်း ညည်းနေမိသည်။ အလိုးခံနေရင်း ထူးခြားပြင်းပြသော ရာဂသွေး အရှိန်ကြောင့် မျက်နှာလေးရဲကာ ချွေးစေးများ ပျံလာရ၏။ 

" ပြောလေ … စမ်းရီရဲ့ … ဦးလေးတင်ငွေ က … ဒီမပြန်ခင်လေး … လိုးလွတ်လိုက် သေးလား "

စိုးမြင့်မှာ ကုန်းပေးထားသော မယားဖြစ်သူ၏ ခါလေး ဆွဲကာ ဆောင့်လိုးရင်း ထပ်မေးနေသည်။

" လိုးတာပေါ့ … ကိုစိုးမြင့်ရဲ့ … ဂိုဒေါင်ထဲ ခေါ်လိုးတာလေ … ရှင် ဆက်မကြည့်လို့ပါ … လင်းကာနီးထိ  … လိုးလွတ်တာ "

ပထွေးဖြစ်သူနှင့် အလိုးခံခဲ့ သည်ကို လင်တော်မောင်အား ပြန်ပြောပြရင်း လီးအဝင်နက်ရန် ထောင်ပေး ထားသော ဖင်ကြီးအား နောက်သို့ တိုးကပ် ပေးလိုက်၏။

" ဗျစ် … ဘွတ် … အား … အိ … ကိုစိုးမြင့် … ခဏ … ပက်လက်လှန် အိပ်လိုက် … စမ်းရီ … အပေါ်က တက်ဆောင့်ဦးမယ် "

မိနစ် ၃၀ ကျော်ကျော်တွင် လင်ဖြစ်သူ အနည်းငယ် မောလာသဖြင့် ခင်စမ်းရီ အားမလိုအားမရ ဖြစ်ကာ အပေါ်မှ တက်လိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

" အင်း … ဆောင့်လေ "

စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူ ဆန္ဒအတိုင်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှန်ပေးလိုက်သည်။ ခါတိုင်း မာကျောမှု့ အားနည်းသော လီးမှာ စောက်ရည်များနှင့် စိုရွှဲ ပြောင်လက်ကာ မာထင်နေ၏။ 

" ကြည့်ပါဦး … ကိုစိုးမြင့် လီးက … အရင်လို မဟုတ်ဖူး   အင်းဟင်း "

ပက်လက်လှန် လှဲနေသော လင်ဖြစ်သူ အပေါ် ကားယားတက်ခွပြီး ထောင်မတ်နေသော လီးအား အဖုတ်ဝတေ့ရင်း ထိုင်ချလိုက်သည်။ လီးတံ စောက်ခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာသည်နှင့် ဖင်ကြီးကြွကာ မနားတမ်း ဆောင့်တော့၏။

" အင့် …… အ ………… ဟင့် …… အားးး …… အ …… ကောင်းလိုက်တာ .. ကိုစိုးမြင့် ရယ် … ရှင့်လီးက … တအားကို မာနေတာ …… အင့် ဟာ …… အင့် အင့် "

မျက်လုံးမှိတ်ပြီး တရစပ် ဆောင့်ရင်း ပြီးကာနီး စောက်ရည်များအား လင်ဖြစ်သူ မျက်နှာပေါ် ခွပန်း လိုက်တော့သည်။ နောက်ပိုင်း စိုးမြင့်တယောက် မယားဖြစ်သူအပေါ် လစ်ဟာခဲ့သော အိမ်ထောင်ရေး သုခလေးအား အတိုးချကာ ကာမခံစားမှု့ အသစ် အဆန်းများ ဖြည့်စည်း ပေးနေ၏။ 

ခင်စမ်းရီ စျေးပြန်လာချိန် သူ့လီးနှင့် မတိမ်းမယိမ်း အရွယ်ရှိသော ခရမ်းသီးများ မြင်လျင် သိမ်းထားပြီး ညပိုင်း ရောက်သည်နှင့် လေးဖက် ကုန်းခိုင်းကာ ဖင်နှင့် အဖုတ်ထဲ ခရမ်းသီးနှင့် လီးအား တလှည့်စီ ပြောင်းလိုးပေး၏။

 ခင်စမ်းရီမှာလည်း ၁ ပတ် ၂ ကြိမ်လောက် လင်တော်မောင့် လီးနှင့် ရွယ်တူဆိုဒ်တူ ခရမ်းသီးများ မရ ရအောင် ရှာဝယ် တတ်လာသည်။ တခါတရံ ခရမ်းသီးဆိုဒ် ကြီးသွားလျင် ခင်စမ်းရီ ဒုက္ခရောက်နေရ၏။

" ရှီးးးး …… အင့် အင့် … ကောင်းလား … စမ်းရီ … "

" အီးးးး …… အ …… ကောင်း … ကောင်းပေမယ့် …  ဖင်ထဲက ဟာကြီး … ခဏထုတ်လိုက် … နာလို့ပါ "

" ဟာ … မထုတ်ပါဘူး … လူ ၂ ယောက် ဝိုင်းလိုးသလို … ခံစားရအောင် … လိုးပေးတာလေ "

" အင် … "

စိတ်ဆိုးရအခက် ပြုရအခက် လင်တော်မောင်၏ကာမစေတနာများမှာ အတိုင်းထက်လွန်နေသည်ကို သိရှိလိုက်ရ၏။

လူ ၂ ယောက် ဝိုင်းလိုးသလိုဆိုတော့ ဘာလဲ ဝင်းကိုနဲ့ဦးလေးတင်ငွေကိုခေါ်ပြီး ကျမကိုလိုးခိုင်းမလို့လား ဟွန့်.. ကာမဘရိတ်ပေါက်နေသော လင်ဖြစ်သူအား အဆင်းဘီးတပ်ပေးရာ စကားအဆုံး စိုးမြင့်တယောက် ရှုးရှုးရှားရှားဖြစ်ကာ ဆောင့်ချက်များပိုပြီး အားပါပြင်းထန်လာ၏။ 

ဖင်ထဲမှ ခရမ်းသီးအား ခင်စမ်းရီဆွဲထုတ်လိုက်သည်ကို သတိမထားမိပဲ လီးတချောင်းထဲနှင့် ဖင်ရောအဖုတ်ပါပူထူနေအောင် လိုးနိုင်လာတော့သည်။

………………………………………

စိတ်ကူးယဉ် ဇာတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း စာဖတ်သူအားလုံး ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

မောင်ခြိမ့်

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၅ )

ရုန်းရခက်ကြီး  အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - မောင်ခြိမ့် 

ခင်စမ်းရီ တယောက် ဥပုတ်နေ့ ဆိုင်ပိတ်ရက်မို့ မနက်စာ ထမင်းစားပြီး ရေချိုးကာ အိပ်ခန်းထဲ ခဏမှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားရသည်။

" စမ်းရီရေ … သမီး … "

အချိန် မည်မျှ ကြာသွားသည်မသိ နာမည်ခေါ်နေသံ ကြားလိုက်ရသဖြင့် လန့်နိုးကာ အိပ်နေရာမှ လူးလဲထရင်း အခန်းပြင် ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ အိမ်ရှေ့တံခါးနား ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေ ရပ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။

" ဟင် …… ဦးလေး ပြန်လာပြီပေါ့ "

" အေး … သမီး တယောက်ထဲ … မနိုင်မနင်း ဖြစ်မှာစိုးလို့ … ပြန်လာတာဟ … "

" အမေ … အဆင်ပြေလား ဟင် "

" ပြေပါတယ် … ဆီးချို တက်လို့ …… အတော်နဲ့ မခွဲဖြစ်တာ "

" ခုရော "

" ခု ခွဲပြီးပါပြီ … ချက်ချင်း မဆင်းရသေးတာ "

" အော် … ပေးပေး … အဲဒီ အထုပ် "

စကားပြောရင်း ဦးတင်ငွေ လက်ထဲမှ အဝတ်အိတ်အား ထမီကိုဖြန့်ဝတ်ရင်း လှမ်းယူလိုက်သည်။ ထမိန်အား အလျင်စလို အမြန်ဝတ်လိုက်ရာ ပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်မွှေးအုံလေး ပေါ်သွားသည်ကို သတိမထားမိပေ။

ဦးတင်ငွေ စိတ်ထဲ ဖျင်းကနဲ့ ခံစားလိုက်ရ၏။ အဝတ်အိတ် ကိုင်ကာ အိမ်ထဲ ဝင်သွားသော ခင်စမ်းရီ၏ ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း နောက်မှ ကပ်ပါလာခဲ့သည်။

" ဦးလေး … ထမင်းစား ပြီးပြီလား "

အဝတ်အိတ်အား စားပွဲပေါ်တင်ကာ ဦးတင်ငွေအား လှည့်မေးလိုက်၏။

" မစားခဲ့ပါဘူးဟာ … မနက်လင်း အိပ်ယာနိုးတော့ … ညည်းအမေနဲ့ ခဏ စကားပြောပြီး … ပြန်လာခဲ့တာ "

ဦးတင်ငွေ ပြန်ဖြေကာ စားပွဲခုံဘေး ထိုင်ခုံတလုံးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်ရင်း ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးအား သိမ်းကျူံး ကြည့်နေသည်။ ခင်စမ်းရီ၏ အိပ်ယာထဲမှ ထလာသော ကပိုကရို အလှအား အနီးကပ်ကြည့်ရင်း ခရီး ရောက်မဆိုက် ကာမစိတ်လေး နိုးကြားလာရသည်။

" ခဏနော် … ဦးလေး … ထမင်းက ပိုပါသေးတယ် … ညမနက် ပေါင်းချက်ထားတာ … ဟင်းပြန် နွေးလိုက်မယ် … ပြီးမှ စားရအောင် … "

ခင်စမ်းရီ စကားပြောပြီး မီးဖိုချောင်ဝင်ကာ ဟင်းပြန် နွေးနေ၏။ ဦတင်ငွေမှာ အဝတ်အိတ်အား အိပ်ခန်းထဲ ထားပြီး ပြန်ထွက်လာကာ ခင်စမ်းရီရှိရာ မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်လာရင်း နောင်ကျောဘက်မှ ရပ်ကြည့်နေသည်။ 

ခင်စမ်းရီ မှာလည်း သူမအား နောက်ကျောဘက်မှ စိုက်ကြည့်နေသော ဦးတင်ငွေကြောင့် ဟင်းအိုး နွေးရင်း စိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ ခံစားမှု့တစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့၏။ ခံစားမှု့ကြောင့် လည်ပြန် လှည့်ကြည့်ရာ ဦးတင်ငွေ ပုဆိုးထဲ ထောင်ထွက်နေသော လီးအား မြင်လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးလေး ပြူးလာမိသည်။ 

မသိဟန် ဆောင်ရင်း မျက်နှာ ချက်ချင်း ပြန်လှည့်ကာ ဟင်းအိုး ပြန်ကြည့်နေလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ၏ ကာမစိတ်မှာ အပျိုဘဝ မသိသာသော်လည်း အိမ်ထောင်ကျပြီး ထကြွ လွယ်လာသည်။ သို့သော် ပုံမှန် လိုးမပေးနိုင်သော လင်ဖြစ်သူကြောင့် မတ်တော်စပ်သူ ဝင်းကိုနှင့် တွေ့ပြီး လီးအရသာအား တပ်မက်စိတ် ပိုမိုပြင်းထန် လာခဲ့ရ၏။

" ကဲ … ရပြီနော် … ဦးလေး … စားရုံပဲ "

ပြောပြောဆိုဆို ထမင်းခူးကာ ဟင်းပန်ကန်များနှင့် ၂ ယောက်သာ မီးဖိုချောင်မှ ထွက်လာရာ ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ၏ လှုပ်ရမ်းနေသော ဖင်ကြီးအား နောက်မှ ကြည့်ရင်း ကပ်ပါ လာတော့သည်။ အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဆက်ကနဲ့ ခါးဆွဲဖက်ရာ ပုဆိုးထဲ ထာင်မတ်နေသော လီးကြီးမှာ ဖင်ကြား အထက်နား ထောက်မိနေသည်။ 

" ဟာ …… ဦးလေး … ထမင်းစားလေ "

ခင်စမ်းရီ ခြေလှမ်းများ ရပ်ကာ လက် ၂ ဖက်လုံး ထမင်းပန်းကန်နှင့် ဟင်းပန်းကန် ကိုင်ထားသဖြင့် ရုန်းမရ ပြုမရ ဖြစ်နေရ၏။

" စားမှာပါ … စမ်းရီရဲ့ … "

ဦးတင်ငွေ ပြန်ဖြေရင်း မာတောင်နေသော လီးကြီးဖြင့် ဖင်သားစိုင်အား ခပ်တင်းတင်း ထောက်ကာ ခင်စမ်းရီ၏ ကိုယ်သင်းနံ့ လေးအား ကပ်ရှု လိုက်တော့၏။ တဆက်ထဲ ပါးတဖက်အား နောက်မှ ခေါင်းတိုးနမ်းကာ နို့အုံအား ညှစ်လိုက်ပြန်သည်။

" အာ … ဦးလေး ကလည်း … "

ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုနှင့် နွားတင်းကုတ်ထဲ လိုးနေစဉ် ဦးတင်ငွေ တွေ့သွားရာမှ အကြပ်ကိုင် လိုးဖူး ထားသဖြင့် သိပ်မငြင်းရဲပေ။ ရုတ်တရက် ဖင်ကြီး နောက်ပစ်ရမ်းကာ နို့အုံ ညှစ်ထားသော ဦးတင်ငွေ လက်များ အားလျော့ သွားချိန် ဆက်ကနဲ့ ရှေ့ရုန်းထွက်ရင်း အိမ်ရှေ့ခန်းထဲ ခပ်သွက်သွက် လျှောက်ကာ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေး လိုက်တော့၏။

.............................................................................................................................

ဦးတင်ငွေ ထမင်း စားနေချိန် ခင်စမ်းရီ သူမ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်ကာ ထွက်မလာ တော့ပေ။ 

" စမ်းရီရေ … ဦးလေး ထမင်းပြီးပြီ "

ဧည့်ခန်း၏ အနောက်ဖက် ကပ်လျက် ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းဖက် ကြည့်အော်လိုက်ရင်း ဦးတင်ငွေ ဆေးပေါ့လိပ် တလိပ်အား မီးညှိ ဖွာနေလိုက်၏။

" ဟုတ် … ဦးလေး … ထားလိုက် …… သမီး စာရင်း တွက်နေလို့ … ပြီးမှ သိမ်းလိုက်တော့မယ် "

အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ပြောနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ ဖွာလက်စ ဆေးလိပ်အား မီးငြိမ်းကာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာရင်း စာရင်း တွက်နေသည့် စားပွဲခုံလေးနား တင်ပလင် ခွေထိုင်လိုက်သည်။

" ဦးလေး … ဒါလေး ပြီးမှ … စာရင်းတွေ … အကုန် ပြန်စစ် ကြည့်လိုက်နော် "

ခင်စမ်းရီ တယောက် သူမရောက်သည့် ရက်မှစ၍ ကုန်စုံဆိုင်၏ တနေ့စာ အမြတ်ငွေနှင့် အပေါင်ဆိုင်မှ ပစ္စည်း အဝင်အထွက် စရင်းများ ငွေးကြေး အဝင်အထွက် စာရင်းများ စနစ်တကျ လုပ်ပေးနေ၏။

" လုပ်ပါ  … သမီးရယ် … ယုံပြီးသားပါ "

စကားပြောရင်း စားပွဲပေါ် လက်ထောက် စာရင်း တွက်နေသော ခင်စမ်းရီ၏ နို့အုံအား စိုက်ကြည့် နေသည်။ နို့အုံ၂ဖက်မှာ ချည်သား အင်္ကျီ အပါးလေးထဲ ရုန်းကန် ဖောင်းကြွနေ၏။ 

ထမိန်နှင့် အင်္ကျီကြား ထွက်နေသော ဗိုက်သား ဖွေးဖွေးအား ကြည့်ရင်း စိတ်ကြွကာ ရင်တဒိန်းဒိန်း ခုန်လာသည်။ ဘေးနား ကပ်ထိုင်ရင်း ပုဆိုးထဲ လီးမှာ ခုံးထလာတော့၏။

" ကျွတ် … ကျွတ် … ဇတ်ကြောတွေ တက်လိုက်တာ … "

ခဏအကြာ ခင်စမ်းရီ စာရင်းတွက်ရင်း ညှောင်းလာသဖြင့် တချက်ညည်းပြီး ဘယ်ညာ ဇက်ချိုးကာ လက်နောက်ပြန် ထောက်၍ ခါးကော့ထားလိုက်၏။ 

ခါးကော့သည်နှင့် ထမိန် အထက်ဆင်မှာ ပြည်လျော့ ကျသွားရာ ဝင်းနေသော ဆီးခုံးမို့မို့လေးထက် စောက်မွှေး မဲမဲလေးများ လှစ်ကနဲ့ ပေါ်သွားတော့၏။ ခင်စမ်းရီမှာ စာရင်း လုပ်ရင်းမို့ သတိ မထားမိသော်လည်း ဦးတင်ငွေ တကိုယ်လုံး သွေးသားများ ဆူပွက်ကာ စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်လာရသည်။ 

" ညှောင်းနေရင် … ဦးလေး နှိပ်ပေးရမလား … သမီး "

ပြောလည်းပြော ခင်စမ်းရီ နောက်ကျောဘက် ပြောင်းထိုင်ရင်း ဇတ်ကြောအား နှိပ်ကာ ခါးအောက် ပြည်ကျနေသော ထမိန်အတွင်းမှ ဖင်သားဖွေးဖွေးအား ခိုးကြည့်နေ၏။

" အင်း အင်း … ညကြမှ … အကြောဆေး … လူးအိပ်ရမယ် … "

" ညကြ … ဦးလေးကိုယ်တိုင် လူးပေးပါ့မယ် … တောင်ဆိတ်ဆီ … အစစ်ရှိတယ် … "

စကားအဆုံး နှိပ်နေရင်း ဦးတင်ငွေ မျက်လုံးများ ပုခုံးအား ကျော်ကာ နို့အုံအား အကြည့်ရွေ့လိုက်ပြန်၏။ ခင်စမ်းရီ လက်နောက်ပြန် ထောက်၍ ခါးကော့စဉ် အင်္ကျီပေါ်ရှိ ရင်ဘတ် ကြယ်သီး နှစ်လုံး ပြုတ်ထွက်သွားရာ ဘော်လီထဲ မို့မောက်နေသော နို့အုံအား မြင်နေရသည်။ မျက်လုံးလေး မှိတ်ကာ အနှိပ်ခံနေသော ခင်စမ်းရီ တယောက် အသက် ရှုလိုက်တိုင်း နို့  ၂ လုံးမှာ ရုန်းကြွနေ၏။

" တင်ငွေ …… ဟေးးး တင်ငွေ "

ထိုချိန် ခြံဝန်းရှေ့မှ ဦးတင်ငွေအား အော်ခေါ်နေသဖြင့်  ၂ ယောက်သား လူချင်းခွာကာ ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်စားများ ပြန်ဆန့် ဝတ်လိုက်တော့သည်။

" ဟုတ် … ရှိတယ်ဗျို့ … "

ဦးတင်ငွေလည်း ပြန်အသံပေးရင်း ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းမှ ထွက်ကာ အိမ်ရှေ့ ခြံဝန်းတံခါးရှေ့ လှမ်းကြည့် လိုက်သည်။

" ငါပါ ဟ …… တင်ငွေ ရ "

" အော် …… ကိုကြီး သောင်း …… လာလာ … ကျနော် ခုနကမှ …… မြို့က ပြန်ရောက်တာ "

" အေး …… ရွာထိပ် တွေ့လိုက်ပါတယ်ကွာ … အလုပ်တဖက်နဲ့မို့ … မကြည်ခင် သတင်း မမေးလိုက်ရတာ … ငါဝင်လာမယ်နော် "

" ဟုတ် … လာလာ "

ပြောပြောဆိုဆိုနှင့် အသက်၆၀ကျော် ဝဝပုပု လူကြီး တယောက် ဝင်ချ လာတော့၏။

" ဟယ် … ဘယ်သူပါလိမ့်လို့ …… ဘဘသောင်း "

ခင်စမ်းရီမှာ အဝတ်စားများ သေချာပြင်ဝတ်ကာ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ အရောက် ခြံဝမှ လျှောက်လာသော ဦးသောင်းရွှေအား မြင်လိုက်သဖြင့် နူတ်ဆက်လိုက်သည်။

" အေးဟ … ညည်းအမေ သတင်း … လာမေးတာဟေ့ "

" မကြည်ခင် သက်သာပါတယ် … ဘကြီးသောင်းရယ် …… မျက်လုံးက ခွဲပြီးပါပြီ … ပတ်တီး ဖြည်မယ့်ရက် စောင့်နေရစ်တာ … ရွာပြန်လာရင် … သွားလိုက် လာလိုက်မို့ပါ "

ခင်စမ်းရီအား လှမ်းမေးချိန် ဦးတင်ငွေ ဝင်ဖြေလိုက်၏။

" အော် … ကျန်းမာရင် … ဝမ်းသာပါတယ်ကွာ "

ဦးသောင်းရွှေနှင့် ဦးတင်ငွေတို့ စကားပြောနေချိန် ခင်စမ်းရီမှာ လက်ဖက်နှင့် ရေနွေးကြမ်း လုပ်ပေးကာ သူမအိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး စာရင်း ပြန်တွက် နေလိုက်သည်။ 

စာရင်းတွက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ခဏလှဲကာ အဖြစ်ပျက်များ ပြန်တွေးရင်း စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာရ၏။ ဦးတင်ငွေ၏ အထိအတွေ့များအား ပြန်မြင်ယောင်ရင်း လင်ဖြစ်သူ စိုးမြင့်နှင့် လင်မယား သဘာဝ လိုးခဲ့ကြသည့် ပုံရိပ်များ ဝင်းကိုနှင့် ခိုးလိုးခဲ့သည့် ပုံရိပ်များ တလှည့်စီ ပြန်တွေးကာ အဖုတ်လေး ပွတ်နေမိ၏။ 

တဖြည်းဖြည်း အပြင်ဘက်တွင် စကားပြောနေသော ဦးတင်ငွေနှင့် ဦးသောင်းရွှေ စကားသံများ ကြားတချက် မကြားတချက်ဖြင့် အထိအတွေ့အောက် မျောသွားရသည်။ 

ယောက်ျားနှင့် အထိအတွေ့ ဝေးနေသဖြင့် ကာမဆန္ဒလေး ပြင်းထန်လာကာ ပေါင်နှစ်လုံး ကားရင်း အဖုတ်လေး ပွတ်လိုက် နို့အုံလေး ညှစ်လိုက်နှင့် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ရင်း သတိလက်လွတ် အာသာ ဖြည်နေမိ၏။

" ရှီးးးးး … အ ……  အီး …… "

၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ခါးလေးကော့ကာ အရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ပက်လက်လေး မှိန်းကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။ ခဏအကြာ အိပ်ခန်းမှ ထွက်လာရာ အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းထဲ ဦးတင်ငွေနှင့် ဦးသောင်းရွှေမှာ စကား ကောင်းတုန်းပင်။ 

နောက်ဖေး ရေတွင်းဘက် လျှောက်လာပြီး တာယာ ပုံးလေးနှင့် ရေငင်ကာ ဘေးဘီ မျက်လုံးကစားရင်း ထမိန်အား ခါးထိ လှန်တင်ပြီး ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ စောက်ရည် ရွှဲနေသော အဖုတ်လေးအား ရေဆေးကာ အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် အိပ်ယာပေါ် စောက်ရည်နံ့များ စူးကနဲ့ ရလိုက်မိသည်။ 

ဦးတင်ငွေ ပြန်ရောက် လာသဖြင့် လူချင်း အနီးကပ် ဆုံချိန် ခန္ဓာကိုယ်မှ အနံ့သက်များ ထွက်နေမလား တွေးမိရင်း ရေချိုးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်၏။ အင်္ကျီနှင့် ဘောလီချွတ်ကာ ထမိန် ရင်လျားရင်း နောက်ဖေး ရေတွင်းနား ပြန်လျှောက် လာခဲ့သည်။ 

ရေချိုးရင်း ဆပ်ပြာတိုက်ရာ မျက်နှာနှင့် လက်မောင်း တိုက်ပြီးသည်နှင့် ရင်လျား ထားသော ထမိန်အားဖြည်ကာ ဟိုကြည့်ဒီကြည့်ဖြင့် ထမိန်ထဲ လက်သွင်းကာ အဖုတ်လေးအား သေချာ ပွတ်တိုက်နေ၏။ ဆပ်ပြာတိုက်ပြီး ရေချိုးရင်း အဖုတ်နှင့် ဖင်ကြားထဲ ထမိန်အပြင်မှ ပွတ်ကာ ဆေးနေပြန်သည်။ 

အားရပါးရ ရေချိုးပြီးမှ ရေလဲ ထမိန်လဲကာ ရေစိုထမိန်အား ရေညှစ်ရင်း ရေတွင်း အနောက်ဖက် ထမိန်တန်းတွင် လှမ်းပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့၏။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်သည်နှင့် တံခါး ပြန်ပိတ်ကာ ကုတင်နား အရောက် ရေလဲထမိန်အား ချွတ်ချပစ်သည်။

 ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းအား တဘက်ဖြင့် သုတ်ကာ အောက်ပိုင်းအား ချွတ်ထားသော ရေလဲထမိန်ဖြင့် သုတ်လိုက်၏။ ရေခြောက်သည်နှင့် သနပ်ခါး လူးကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်မှေးရင်း အိပ်ပျော် သွားတော့သည်။

.....................................................................................................

ဦးတင်ငွေ တယောက် စိတ်မှာ ခင်စမ်းရီဆီ ရောက်နေ သော်လည်း ဦးသောင်းရွှေမှာ အတော်နှင့် မပြန်ပဲ စကား ကောင်းနေရာ ညနေ ၃ နာရီမှ ပြန်သွား တော့သည်။ ဦးသောင်းရွှေ ပြန်သွားသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ ဟန်မဆောင်တော့ ခြံဝန်းတံခါး လိုက်စေ့ကာ အိမ်ထဲ ခပ်သွက်သွက် ပြန်ဝင်လာရင်း ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းဘက် တန်းလျှောက်လာ၏။ 

အိပ်ခန်းထဲ မဝင်ခင် စေ့ရုံ စေ့ထားသော တံခါးကြားမှ အတွင်းဘက် ချောင်းကြည့်ရာ ကုတင်ပေါ် သနပ်ခါး ပါးကွက်ကြားလေးနှင့် ဒူးတဖက် ထောင်ကာ ပက်လက်လေး အိပ်ပျော်နေသော ခင်စမ်းရီအား တွေ့လိုက်ရသည်။ 

အခန်းတံခါး အသာဖွင့်ကာ ဝင်လာရင်း ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်လိုက်၏။ ဘယ်ဖက် ခြေတဖက် ထောင်အိပ် နေသော ခင်စမ်းရီ၏ ထမိန် အောက်နားစ လေးမှာ ပေါင်လယ်ထိ လိပ်တက်နေပြီး နို့နှစ်ရောင် ပေါင်တံ တုတ်တုတ်လေး ပေါ်နေပြန်၏။ 

အင်္ကျီလက်ပြတ်လေး၏ အပေါ်ဘက် နှိပ်သီး ၂ လုံး ပြုတ်ကာ ဘော်လီထဲ နို့ ၂ လုံး ရုန်းထွက်နေသည်။ ဦးတင်ငွေ အကြည့် ပြန်ရွေ့ကာ ခါးပေါ်ရှိ ထမိန် အထက်ဆင်လေး ဖြည်ရင်း ဆန့်ထားသော ညာဖက် ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချပစ်၏။ ထမိန် အဟ လေးထဲ ပြတင်းပေါက်မှ နေရောင်ကြောင့် စောက်ဖုတ်အုံလေး အတိုင်းသား မြင်လိုက်ရတော့သည်။ 

ခင်စမ်းရီမှာ ဦးတင်ငွေ ကုတင်စောင်း ဝင်ထိုင်ချိန် ကုတင်လေး အိကနဲ့ဖြစ်ကာ ဆက်ကနဲ့ နိုးလာသော်လည်း အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်ကာ အသာလေး အကဲ ခတ်နေသည်။ 

အထိအတွေ့အား တောင့်တမိသော်လည်း ဘယ်ကဘယ်လို စရမှန်းမသိ စလည်းမစရဲပေ။ မျက်လုံးလေး စင်းကာ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေသော ခင်စမ်းရီအား တစိမ့်စိမ့် ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ ကာမသွေးများ ဆူပွက်လာရ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ သူမ ပေါင်ဂွလေးထဲ ဦးတင်ငွေ စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်များ ကြွနေသည်ကို ပုဆိုးထဲ ထောင်ထွက်နေသော လီးတံအား ကြည့်ရင်း သိရှိနေသည်။

ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ ပုဆိုးချွတ်ချရာ ဒစ်ကြီးပြဲကာ ထောင်မတ်နေသော လီးအားမြင်သည်နှင့် အဖုတ်ထဲ ဆစ်ကနဲ့ ဖြစ်လာမိသည်။ လီးကြီးအား ခိုးကြည့်ချိန် ထမိန် ဆွဲချွတ်ရာ ဖင်ကြီး မသိမသာ ကြွပေးလိုက်၏။

အောက်ပိုင်း ထမိန် ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဦးတင်ငွေမှာ မို့အစ်နေသော စောက်ပတ်လေးအား ကြည့်ရင်း လီးတန်းလန်းဖြင့် ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာ ယူလိုက်တော့သည်။ 

ခင်စမ်းရီ မျက်နှာအား တချက် ကြည့်ရင်း ပေါင်အတွင်း သားလေး ဖိစုပ်ရာ အဖုတ်လေးမှာ အထိမခံရပဲ ချက်ချင်း ကာမသွေး ပြည့်ကာ အစိလေး ထောင်ထွက်လာ၏။ 

ပေါင်အတွင်းသား ၂ ဖက် အားရအောင် ယက်ပြီးချိန် ဖင်ဝလေးမှ အစိလေးပေါ်ထိ ပင့်ယက်ရာ ခင်စမ်းရီ အိပ်ချင်ယောင် မဆောင်နိုင်တော့။ ဖင်ကြီးကြွကာ တအင်းအင်း ညည်းနေရသည်။ အထိအတွေ့အောက် တရှိန်းရှိန်းနှင့် ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာကာ အဖုတ်ဝလေးထဲ စောက်ရည်များ အိုင်လာတော့သည်။

" တော်တော့ နော် … ရှီးးးးး ……… လိုးမှာဖြင့် လိုးတော့ "

လီးငတ်နေသော အဖုတ်လေးမှာ ဟန်မဆောင်နိုင်ပဲ ဦးတင်ငွေအား ရှုံ့ချီပွချီ လုပ်ပြနေသည်။ 

" စမ်းရီ … သမီး နိုးပြီပေါ့ "

" ဟုတ် "

ခင်စမ်းရီ စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ မာထောင် နေသော လီးတံအား စောက်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲ ဖိသွင်းရင်း ဒစ်ကြီး ဝင်သွားသည်နှင့် ဖိလိုးရာ လီးတံကြီး ကြပ်သိပ် ဝင်သွားတော့၏။

" အင့် …… အမလေး … ဖြည်းဖြည်း … ကြပ်နေတယ် "

ပြောလဲပြော ဦးတင်ငွေ ရင်ဘတ်အား လက်၂ဖက်ဖြင့် ဆီးတွန်း ထားရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ကိုယ်လုံး ရှေ့မညွတ်တော့ပဲ ပေါင်တံ ၂ ဖက်မကာ လီးအရင်းထိ ဝင်နိုင်အောင် ဆောင့်ထည့်လိုက်၏။ 

" အ …… ကျွတ်ကျွတ် "

ခင်စမ်းရီ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့ကာ ခါးကော့ တက်လာသည်။

" ကောင်းလိုက်တာ … သမီး ရယ် … စောက်ပတ်လေးက  … စီးပိုင် နေတာပဲ "

တခါ လိုးဖူးထားသည်မို့ လီးတဆုံး ဝင်သည်နှင့် ဦးတင်ငွေ မညှာတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးရာ ခင်စမ်းရီ၏ အားကနဲ့ အီးကနဲ့ ညည်းသံများ ဆူညံလာရ၏။ 

" ဟင့် ……… အ ……… အီးးးး …… အင့် အင့် …… ဗွပ် …… ဇွပ် …… ဖွပ် ……… ဘွတ် ဘွတ် "

တဖြည်းဖြည်း လီးဝင်လီးထွက် မြန်လာကာ ၁၅မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် လီးဒဏ် ခံနိုင် လာသည်နှင့် ဆောင့်ချက်များအား အသံထွက် မညည်းမိအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ လီးကြီး ဆောင့်လိုး လိုက်တိုင်း စောက်ပတ်အုံလေး တင်းကနဲ့ ဖြစ်ကာ လီးတံအား အလိုလို ပြန်ညှစ်ပေးလိုက်၏။

" အ အား …… ကောင်းတယ် … ဦးလေး ရယ် … လိုး …  မြန်မြန် လိုး … သမီး … ခံနိုင်ပြီ "

နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် စောက်စိလေးအား လက်မနှင့် ဖိချေပေးရာ နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီး ကော့ထိုးလာသလို ဦးတင်ငွေ ဆောင့်ချက်များ အားပါ ပြင်းထန်လာသည်။ 

ခဏအကြာ ၂ ယောက်သား အသက်ရှုသံများ ပြင်းလာကာ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရတော့၏။ ခဏနားကာ ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ပြီး ခင်စမ်းရီ အဖုတ်အား ကြည့်ရင်း နူတ်ခမ်းများ သပ်ချကာ ကုန်းနမ်းလိုက်ပြန်သည်။

" ဒီလောက် … လိုးထားတာတောင် … စောက်ပတ်လေးက … ဖောင်းကား နေတာ … "

ကာမစိတ် မကျသေးသဖြင့် လီးဝေးနေသော ခင်စမ်းရီ  စောက်ပတ်လေးမှာ အရည်လဲ့ကာ လီးမျော် နေသည်ကို တွေ့နေရ၏။

" ယက်ပေး ဦးမှာလား … အဟင်း ဟင်း "

စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ ပူပူနွေးနွေး လိုးထားသော အဖုတ်ဆီ မျက်နှာအပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ လျှာသွင်း မွှေပစ်ရာ ခင်စမ်းရီ ဒုတိယအကြိမ် ကော့ပျံ နေတော့သည်။

" ရှီးးးး …… အားးးး …… ဦးလေး … ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲပါ့လားဟင် … သမီး လည်း … ဦးလေး ဟာကြီး … စုပ်ပေးဦးမယ် "

၂ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက်လှဲကာ တယောက်ဟာ တယောက် စုပ်ယက် ပေးနေကြ၏။ ခင်စမ်းရီမှာ လီးစုပ်ရင်း သူမတံတွေးများဖြင့် တင်းပြောင် ထောင်ရမ်းနေသော လီးအားကြည့်ရင်း အပေါ်မှ ခွလိုးရန် စိတ်ကူးနေသည်။ ဦးတင်ငွေ လျှာစွမ်းအောက် စောက်ပတ်လေး တဆစ်ဆစ်ဖြင့် အလိုးခံချင်လာပြန်၏။

" စမ်းရီ  … ဒီတခါ လေးဖက် ကုန်းပေးနော် … "

လီးစုပ်ရင်း စဉ်းစားနေချိန် ဦးတင်ငွေ ဆီမှ စကားသံ ထွက်ပေါ်လာသည်။

" ဖင်မလိုးနဲ့နော် … ဦးလေး "

စုပ်လက်စ လီးအား လွတ်ကာ ဦးတင်ငွေရှေ့ လေးဖက်ထောက် အနေထားနှင့် ဖင်ကြီး ကော့ပေး လိုက်၏။

" အင်းပါ … စောက်ပတ်ပဲ လိုးမှာ … စောက်ပတ်ကို လိုးလို့ မဝသေးဘူး "

ဦးတင်ငွေ ထထိုင်ကာ ခင်စမ်းရီ ဖင်ကြီးနောက် ဒူးထောက် နေရာယူရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ဖင်ကြားထဲ ပြူးထွက်နေသော အဖုတ်ထဲ လီးသွင်းကာ ခါးဆွဲ လိုးတော့သည်။ 

အိကားနေသော ဖင်ကြီးအား ကြည့်လိုးရသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ ပထမ အကြိမ်ထက် ကာမစိတ်များ ပိုကြွလာရ၏။ လီးကြီး ဝင်သွားချိန် အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အတွင်းသို့ ရှုံ့ဝင်သွားကာ လီးပြန် ထုတ်ချိန် နှုတ်ခမ်းသားများ အပြင် ငုံပါလာသည်ကို တွေ့နေရသည်။

" စမ်းရီ … သမီး "

" ရှင် "

" အပေါ်က … တက်လိုး ပေးပါ့လား "

ဝင်းကို၏ လီးအား အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ပေးသည်ကို မြင်ဖူးထားသဖြင့် ဦးတင်ငွေမှာ မနားတမ်း လိုးရင်း ၁၅ မိနစ်ခန့်တွင် ဆက်မလိုးပဲ ခဏရပ်ကာ ပြောလိုက်၏။ 

" ဟုတ် …… ခု တက်ဆောင့် ပေးရမှာလား "

ခင်စမ်းရီ လီးစုပ် ပေးကတည်းက အပေါ်မှ ခွလိုးရန် စိတ်ကူးထားရာ ကြိတ်ပျော်သွားရင်း ချက်ချင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။

" အင်း … အပေါ်က လိုးပေး … အင့် …… ဘွတ် …… ဗျစ် …… ဖွပ် …… ဘွတ် ဘွတ် "

ပြောလည်းပြော လေးငါးချက် ပစ်ဆောင့်ကာ ဘေးနား ပက်လက်လှန်ရင်း လီးကြီး ထောင်ပေးလိုက်၏။ ခင်စမ်းရီ လေးဖက် ကုန်းနေရာမှ ထရပ်ကာ ဦးတင်ငွေ လီးပေါ် ခွထိုင်ပြီး ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ တဖုန်းဖုန်း ဖိဆောင့် တော့သည်။ 

လီးတချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲ ထည့်ကာ ဆောင့်လိုက် ကြိတ်မွှေလိုက်နှင့် ဦးတင်ငွေ မှာလည်း အောက်မှ လီးအား ကော့ထားရင်း အလိုက်သင့် ပင့်လိုး နေတော့၏။

" အားးး ……… အ …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးလေး ရယ် …… ဒီလို အရသာ … မခံရတာ ကြာပါပြီ "

ခင်စမ်းရီ အဖို့ ဆောင့်လိုးတိုင်း အဖုတ်ထဲ ပြည့်ကြပ် နေသော လီးကြီး၏ ပွတ်တိုက် ချိတ်ဆွဲ နေမှု့ကြောင့် ဟစ်ဟာနသော ကာမအရသာများ ပြန်လည်ရရှိကာ အားရကျေနပ် နေတော့သည်။ 

စောက်ရည်များ ရွှဲလာသော်လည်း လုံးဝမနားပဲ ဦးတင်ငွေ လရည် ထွက်သည်အထိ နားလိုက် လိုးလိုက်ဖြင့် ဆောင့်ပေးနေ၏။ နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် အဖုတ် အတွင်းသားများ၏ ညှစ်ဆောင့်ပေးသည့် ဒဏ်အား ဦးတင်ငွေ မခံနိုင်တော့။ 

အောက်မှ အချက် ၃၀ ခန့် ပင့်လိုးရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်ရ၏။ တဆက်ထဲ လိုလို ခင်စမ်းရီလည်း အဖုတ်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်ကာ  စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရင်း ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ကာ ဇပ်ငင်ဇငင်ဖြင့် ငြိမ်သွားတော့သည်။

ဦးတင်ငွေ အိပ်ခန်းထဲမှ ပြန်ထွက်သွားချိန် ခင်စမ်းရီ ပင်ပန်းနွမ်းလျစွာ ကျန်နေရစ်၏။ ညပိုင်း ခင်စမ်းရီ ထမင်း စားပြီးသည်ထိ ဦးတင်ငွေ အရက် သောက်နေတုန်းပင်။ တဖြည်းဖြည်း နေလုံးကြီး ပျောက်ကွယ်သွားကာ အမှောင်ထု ကြီးစိုးလာချိန် ရွာလေးထဲ တချို့ အိမ်လေးများတွင် မီးသီး လေးများပင် ထွန်းနေကြ၏။ 

အရက်သောက်ရင်း ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီအား ညနေပိုင်း လိုးထားသော ပုံရိပ်များ ပြန်မြင် ယောင်နေသည်။ ခင်စမ်းရီမှာ ထမင်းစားပြီး သူမစားပြီးသား ပန်းကန် ခွက်ရောက်များ နောက်ဖေး ရေတွင်းတွင် ဆေးကြော သန့်စင်ကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာရင်း  ဦးတင်ငွေ ဘေးနား ကပ်ထိုင် လိုက်သည်။ 

ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ကြော်လှော် ပေးထားသော အမြည်းများ ဆက်မစားပဲ ပုလင်းထဲမှ သွေးဆေးမှုံ့များ ပန်းကန်အသေး တချပ်ထဲ ထည့်ကာ အမြည်းအဖြစ် ယက်နေတော့၏။

" ပြီးသေးဘူးလား … ဦးလေးရဲ့ "

" အင်း … ဒါလေး လက်စသတ်ပြီး … ပြီးပါပြီ "

" ဦးလေး … သောက်ပြီးရင် … ထမင်း စားဦးနော် "

" အင်း … "

အရက်ခွက်ကိုင်ရင်း  ခင်စမ်းရီ၏ စောက်ဖုတ်လေးရှိရာ ပေါင်ခြံထဲ စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေ လိုက်သည်။ စောက်ဖုတ် နေရာလေး ကြည့်နေသဖြင့် ခင်စမ်းရီ ရင်ထဲ နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားမိ၏။

" အင်း … မူးပြီး …… ထမင်းမစားနိုင်ပဲ နေဦးမယ် "

" မမူးပါဘူး စမ်းရီရဲ့ … ဒီ အရက်က … ဒီချိန် အားဆေးလေ … ခိခိ "

ဦးတင်ငွေမှာ ခင်စမ်းရီ ကိုယ်လုံးအား လှမ်းဖက်ရင်း ပါးပြင်အား နမ်းကာ ကပ်ပြောနေသည်။ အမှန် တကယ်လည်း ဦးတင်ငွေ သောက်နေသော အရက်နှင့် ယက်နေသော သွေးဆေးမှာ ချက်ချင်း အာနိသင် ပြလာသည်။

ညနေပိုင်း လိုးပြီး ပျော့ခွေ သွားသော လီးကြီးမှာ ပေါင်ကြားထဲ အားအင် ပြည့်ဝကာ ခုံးထလာ၏။ ခင်စမ်းရီ ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် ဦးတင်ငွေ လီးအား ခိုးကြည့် လိုက်သည်။ 

" ကဲ ပြီးပါပြီ … ထမင်း မစားခင် … ခဏ စုပ်ပေးပါ့လား "

လက်ကျန် အရက်ခွက်အား မော့သောက်ပြီး ခွက်ပြန်ချရင် ပြောလိုက်တော့၏။

" ဟာ … ဦးလေး ကလည်းနော် … "

" လုပ်ပါ စမ်းရီရဲ့ … ညနေက ထပ်လုပ်မလို့ … ညကြမှ ဆို "

ဦးတင်ငွေ စကားပြောရင်း ပုဆိုးခါးပုံစ ဖြည်ချရာ ပေါင်ကြားထဲ လီးတံကြီး ဆက်ကနဲ့ ထောင်မတ်လာ၏။ 

" အင့် … စုပ်လေ … "

ခင်စမ်းရီ တယောက် လီးအား ကြည့်ရင်း ပါးစပ်လေး အလိုလို ဟသွားရသည်။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထနေသော လီးတံကြီးမှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်းမို့ လက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ကာ ခါးညွတ်ရင်း ပါးစပ်ထဲ သွင်းလိုက်မိသည်။ ဒစ်ကြီးငုံခဲကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်စုပ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးရာ ဦးတင်ငွေ အံကြိတ် နေရ၏။

"  ရှီးးးး …… ကျွတ် ကျွတ် "

လဥ၂လုံး အပေါ်ကျုံ့တက်လာကာ မခံနိုင်သည့်အဆုံး ခင်စမ်းရီ ခေါင်းအား ဖမ်းကိုင်ကာ ပါးစပ်အား ထလိုး တော့သည်။ ခင်စမ်းရီ ခုံပေါ်ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လည်ချောင်းထဲ တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်ကာ မျက်လုံးများ ပြူးပြီး မျက်ရည် ဝဲတက်လာ၏။ 

အသက်ရှူကြပ်ကာ အကျိအချွဲများ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ စီးကျလာချိန် ဦးတင်ငွေ ခပ်သွက်သွက် လိုးနေရာမှ လရည်များ ဗျစ်ကနဲ့ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။

" အု … "

ခင်စမ်းရီ မျက်ခုံးကြောလေး တွန့်သွားသော်လည်း ဝင်လာသမျှ လရည်များအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချပစ်၏။

" အု …… ဂလု … ပြွတ် ပြွတ် … ပြွတ် … ဂလု … "

လရည်များ ကုန်စင်သည်အထိ ပါးစပ်ထဲ တဒုတ်ဒုတ် သွေးတိုးရင်း မာထင်နေသော လီးကြီးအား အံအော နေမိသည်။ နူတ်ခမ်းဒေါင့်မှ လရည်များ လက်ခုံဖြင့် သုတ်ကာ နောက်ဖေး ရေတွင်းဆီ ကိုယ်လက် သန့်စင်ပြီး ဦးတင်ငွေဖို့ ထမင်းပွဲ ပြင်ပေး လိုက်တော့သည်။ ဦးတင်ငွေ ထမင်းစားပြီးမှ ၂ ယောက်သား အိပ်ယာဝင်ခဲ့၏။

...........................................................................................................

မနက် ၄ နာရီခွဲသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ အိပ်ယာထကာ ချက်ပြုပ် ကြော်လှော်နေ၏။ ၆ နာရီခွဲ ကျော်ကျော် ဦးတင်ငွေ အိပ်ရာနိုးလာရာ ၂ ယောက် ရေမိုးချိုးကာ မနက်စာအတူ စားကြသည်။ 

စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်ချိန် ဦးတင်ငွေမှာ အပေါင်ဆိုင် ဖွင့်နေတော့၏။ ၈နာရီလောက် အကူခေါ်ထားသော မိန်းကလေးများ ရောက်လာပြီး စျေးထိုင် ရောင်းရင်း ၁၂ နာရီ မထိုးခင် အိမ်ဘက် ပြန်လာ၏။ 

အိမ်မှု့ကိစ္စများ လုပ်ပြီး အိမ်နောက်ဖေး ရေတွင်းဘက် အဝတ်ဟောင်းများ စုလျှော်လှန်းကာ အိမ်ထဲပြန်ဝင် လာခဲ့ပြန်သည်။ 

ဦးတင်ငွေ ထမင်းစားနားချိန် အိမ်ထဲ ဝင်လာရာ ခင်စမ်းရီ ခဏ လာနေချိန် တအိမ်လုံး ရှင်းနေရုံ သာမက တိုလီ ထွာလီ ပစ္စည်းလေးများ သူ့နေရာနှင့်သူ သပ်သပ် ရပ်ရပ်လေး ဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ၍ စိတ်ထဲမှ ကြိတ်ချီးကျူး နေမိသည်။ 

အငယ်မ တင်မေသန်းလို မဟုတ်ပေ။ တင်မေသန်းမှာ အိမ်ရောက်သည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ အလစ် ပိုက်ဆံ တောင်းကာ ညဖက် တိတ်တခိုး အလိုးခံပြီး ပြန်သွားလေ့ ရှိသည်။ နောက်ဖေးဘက် သေးသွားပေါက်ရာ ရေတွင်းဘေး အုန်းပင် ၂ ပင်ကြား တန်းထားသော ကြိုးတန်းပေါ်တွင် လျှော်ဖွတ်ပြီးသော အဝတ်များ လှန်းထားသည်ကို တွေ့ရပြန်၏။ 

" အဝတ်တွေ … သမီး … လျှော်ထားတာလား "

ဦးတင်ငွေ အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းဘက် ပြန်အရောက် ထမင်းပွဲ ပြင်နေသော ခင်စမ်းရီအား လှမ်းမေး လိုက်သည်။

" ဟုတ် " 

" အာ … မလုပ်ပါနဲ့ … ဆိုင်ပိတ်ရက်ကျမှ … ရွာထဲက တယောက်လောက် ခေါ်ပြီး … လျှော်ခိုင်းရင် ရပါတယ် "

" ရပါတယ် … သမီး အဝတ်တွေ လျှော်ရင်း … တခါထဲ လျှော်လိုက်တော့ … မပင်ပန်းပါဘူး "

စကားပြောရင်း ထမင်း အတူစားပြီး ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ခဏနားရင်း မှေးနေသည်။ မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားရာ အဖုတ်လေးထဲ လီးတံကြီး ဝင်ထွက် နေသည်မှာ အိပ်မက်လိုလို တစ်ကယ်လိုလို ခံစားနေရသည်။ တချက်တချက် သားအိမ်ဝ ထိမိသဖြင့် မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်ရာ အိပ်မက်မဟုတ်ပဲ တကယ် အလိုးခံနေရမှန်း သိလိုက်ရ၏။ 

ညပိုင်း စိတ်တိုင်းကျ လိုးထားသည်ကို အားမရပဲ နေ့ခင်းဘက်ပါ အိပ်ခန်းထဲ လာလိုးနေသော ပထွေးဖြစ်သူ၏ ရာဂစိတ်အား အံ့အော နေမိသည်။ 

နေရော ညပါ အလိုးခံရင်း ၁ပတ်ခန့်အကြာ ဒေါ်ကြည်ခင် ပြန်ရောက်မှ ကိုယ်ရှိန် သပ်လိုက်ကြ၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် ညနေပိုင်း ရောက်လာရာ ထမင်း အတူစားရင်း ခွဲထားသော မျက်လုံးအကြောင်း ပြန်ပြောပြ နေတော့သည်။

" မယ့်လေး …… ကျမဖြင့် … ခွဲထားတဲ့ မျက်လုံးက … ယားနေတာ … ကိုယ့်ဟာကိုယ် ဖြည်ပစ်ချင်တာ … မနဲ သည်းခံနေရတယ် …… သူတို့ သတ်မှတ်ရက် … ရောက်မှ … ဆရာဝန်က စည်းထားတဲ့ ပတ်တီး ဖြည်ပေးတာ … ကိုတင်ငွေရေ … နေကာ မျက်မှန် အနက်လေး … ဝယ်ခဲ့ရသေးတယ် … နေရောင်ထိရင် မျက်လုံးက စူးနေလို့ "

" ဒါနဲ့ … ညီမလေးတို့ … လင်မယားရော "

စကားပြောရင်း ဘာရယ်မဟုတ် ခင်စမ်းရီမှာ ဝင်းကိုအား သတိရကာ မေးလိုက်မိ၏။

" အငယ်မ လင်မယားက … ဒီအိမ် မလိုက်တော့ဘူးတဲ့ … သူတို့အိမ် ပြန်သွားကြပြီ "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ရိုးရိုး ပြောပြ နေသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ အဓိပ္ပယ်ပါသော မျက်လုံးများနှင့် ကြည့်လိုက်သဖြင့် ခင်စမ်းရီ ထပ်မမေးတော့ပေ။ ထမင်းစားပြီး မိသားစု ၃ယောက် ခဏထိုင်စကား ပြောရာ ဒေါ်ကြည်ခင်မှ ခင်စမ်းရီအား အိမ်တွင် ဆက်နေခိုင်း နေသည်။

" စမ်းရီ သမီး … အမေ့ မျက်လုံးက … အလင်းရောင် သိပ်မကြည့်နိုင် သေးဘူး … ၁၀ရက်လောက် ဆက်နေပေးဦး …… "

" ရပါတယ် …… အမေ ရဲ့ "

" အေးပါ …… ညည်း ယောက်ျားကိုလည်း …… အငယ်မတို့ လင်မယားနဲ့ …… ငါ လှမ်းပြောထားပါတယ် "

စကားပြောရင်း တဖြည်းဖြည်း ညနက်လာရာ ၃ယောက်သား အိပ်ယာ ဝင်ခဲ့ကြတော့၏။ ခင်စမ်းရီ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာသော်လည်း ကုတင်ပေါ် ဟိုလိမ့် ဒီလိမ့်ဖြင့် အိပ်မပျော်သေးပေ။ 

အရင်ရက် များတွင် ညအိပ်ကာနီး ဦးတင်ငွေ လာလာ လိုးပေး သည်ကို သတိရကာ တောင့်တနေမိသည်။ ရာဂစိတ် အားကြီးသော ဦးတင်ငွေ တယောက် မိခင်ဖြစ်သူ ပြန်ရောက်လာသဖြင့် သူမဆီ မလာပဲ မိခင်အား လိုးများနေမလား တွေးမိပြန်၏။ 

မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ နာတာရှည် ရောဂါသည်မဟုတ် မျက်လုံး ခွဲထားသည်မှ လွဲ၍ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အလတ်ကြီး ရှိနေသေးသည်မို့ ဦးတင်ငွေ မလိုးပဲ နေမည်မဟုတ်။

ဟိုတွေး ဒီတွေးဖြင့် အိပ်မပျော်ပဲ သိချင်စိတ် ပြင်းပြကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာရင်း မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းနား ခြေဖွနင်းကာ လျှောက်လာ ခဲ့တော့သည်။ အိပ်ခန်းဆီမှ တအအ တဖတ်ဖတ် ညည်းသံများ အသားချင်း ထိကပ်သံများ ကြားရသဖြင့်  ချောင်းကြည့်လိုက်၏။ 

အခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ဖင်အဖွေးသားနှင့် လေးဖက် ကုန်းပေး ထားသော မိခင်၏ နို့နှစ်လုံးမှာ လှုပ်ရမ်းနေသည်။ လင်ဖြစ်သူနှင့် ၁၀ရက်ခန့် ခွဲနေရသော ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် ရမ္မင်စိတ်များ ပြင်းထန်နေသည်။ 

မီးသီး မီးရောင် လေးအောက် တပ်မက်ဖွယ် ကောင်းသော ခန္ဓာကိုယ် အချိုးအဆစ် များမှာ ခုထိဆွဲဆောင်မှု့ ရှိနေတုန်းပင်။ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ကြီးနောက် ဦးတင်ငွေမှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ခါးဆွဲကာ ဆောင့်လိုးနေတော့၏။ 

" အ …………… အင်း …………… အားးးး …………… ကျွတ် ကျွတ် … "

မိခင်ဖြစ်သူ ဖင်ကြားထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် ဖြစ်နေသော လီးကြီးအား ဘေးတိုက် အနေထားဖြင့် မြင်နေရသည်။ လမွေးအုံ မဲမဲကြီးအောက် တုတ်ခိုင် ထွားကြိုင်း လှသော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးအား နှမျောသလို စူးစိုက် ကြည့်နေမိ၏။ 

ဦးတင်ငွေမှာ ထုံးစံအတိုင်း လီးအား ဒစ်ပေါ်အောင် ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ အရင်းထိ  ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" ဘွတ် …… အား …… ကျွတ် … ကျွတ် "

ဒေါ်ကြည်ခင် မျက်နှာလေး မဲ့ကာ  သူမဖင်ကြီးအား ရသလောက် ထောင်ပေးရင်း ငြီးငြူနေရသည်။ နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းမို့ အဆုံးထိ ဝင်နေသော လီးကြီး ပြန်ဆွဲမထုတ်ခင် ဖင်ကြီးအား ဘယ်ညာရမ်းကာ အထက်အောက် ကြိတ်ပေးနေ၏။

" ရှီးးးး …… အားဟား …… ကိုတင်ငွေ ရယ် … အအ … အင်းဟင်း "

ကိုယ်တိုင် အလိုးခံဖူးသော လီးမို့ မိခင်ဖြစ်သူ ဘယ်လို ခံစား နေရမည်ကို သိရှိနေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ အချက် ၅၀ ခန့် မနားတမ်း ဆောင့်ရင်း လီးအား စောက်ခေါင်းထဲ အရင်းထိသွင်းကာ ခါးအားဖြင့် လှည့်ကြိတ် ပေးပြန်၏။ လီးတံကြီး အဖုတ်ထဲ မွှေနေသလို အဖုတ်အုံ တပြင်လုံး ဖိပွတ်သလို ဖြစ်ကာ ဒေါ်ကြည်ခင် ဖင်ကြီး ရမ်ခါနေရသည်။

" ရှီးးးး …… အင်းဟင်း …… လိုးတတ်လိုက်တာ …… ကိုတင်ငွေ ရယ် … "

ဒေါ်ကြည်ခင် မပီမသလေး ညည်းရင်း မျက်လုံးလေး စင်းကာ အားရ ကျေနပ်နေသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ၁၀ ချက် ၁၅ ချက်ခန့် ကြိတ်မွှေရင်း အဆီ အနည်းငယ် တက်နေသော ခါးအား လက် ၂ ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ရင်း လီးတံကြီးအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်လိုက်၏။ 

ထိုချိန် ခင်စမ်းရီမှာ အပြင်မှ ချောင်းကြည့်နေရင်း ၁၀ ရက်နီးပါး နေညမပြတ် လိုးပေးထားသော ပထွေးဖြစ်သူ လီးကြီးကို မြင်သည်နှင့် စောက်ပတ်အုံလေး တင်းကာ ကြက်သီးမွေးများ ထလာတော့သည်။ 

" အီး … ကောင်းနေတာကို … ဘာလုပ်တာလဲ … "

မိခင်ဖြစ်သူ၏ အားမလိုအားမရ ညည်းသံလေးအဆုံး ခင်စမ်းရီ စောက်ပတ်လေးထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်ကုန်သည်။ 

ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက် လာကာ ရင်ခုန်သံ မြန်လာရင်း မိခင်နှင့် အတူ ဝင်ရောက် အလိုးခံချင်သည် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ် လာရသည်။ နားထင်ပေါ် ချွေးသီးလေးများ သီးလာကာ အာခေါင် ခြောက်လာမိ၏။

ထိုစဉ် ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သော လီးအား ဖင်ပေါက်လေးထဲ ပြောင်းလိုး ပေးပြန်သည်။ ဘယ်အပေါက် လိုးလိုး ဒေါ်ကြည်ခင့် အတွက် ကာမသုခလေး ရနေသည်မို့ မျက်လုံးလေး ပြန်မှိတ်ကာ ကျေကျေနပ်နပ် အလိုးခံနေတော့၏။

 စိတ်တိုင်းကျ အလိုးခံရင်း နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ၂ ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် ပြီးသွားရသည်။

" မကြည်ခင် … အားရရဲ့လားဟင် "

လီးအား အဖုတ်ထဲမှ ဆွဲထုတ်ပြီး မယားဖြစ်သူ ခေါင်းရင်းဘက် ဒူးထောင်ထိုင်ကာ မျက်နှာအား လရည် ထွက်ပြီးကာစ လီးဖြင့် တို့မေးနေ၏။

" အင်း "

ဒေါ်ကြည်ခင် ပြုံးကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ပြီး ခေါင်းညိတ် ပြလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ အကျိအချွဲများ ပေကပ်နေသော လီးတံအား ဖမ်းငုံလိုက်၏။ တပြွတ်ပြွတ် စုပ်ရင်း လဥ ၂ လုံးကိုင်ကာ ညှစ်ချေ ပေးရင်း ကိုယ်လုံးအား မှောက်ကာ ပြန်မှေး လိုက်တော့သည်။

" ကောင်းရဲ့လား … "

"  ဖင်ထဲ … နဲနဲ နာတယ် "

" ဟုတ်လား … အဲဒါဆို … အိပ်ကြစို့… နောက်ရက်မှ … ထပ်လိုးပေးမယ် "

"  ဟွန့် ... မဝသေးပါဘူး … ခု ထပ်လိုးပေးဦး "

၁၀ရက်ခန့် လီးဝေးနေသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် အာသာ မပြည်သေးပေ။ 

" အင်းပါ … ထပြီး … ကုန်းလိုက် "

ပက်လက်လှဲနေသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ပုခုံးအား ဆွဲမထူကာ လေးဖက်ကုန်း အနေထားလေး ပြင်ပေးရင်း ဖင်ဝလေး ယက်ပေးလိုက် ပြန်သည်။  

" ဟ ……… အင့် ………… ရှီးးးးး ………… အင်းဟင်း ……… "

ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ယာခင်း လေးအား လက်ဖြင့် ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ကိုင်က နှုတ်ခမ်းလေး ကိုက်ရင်း ဖင်ကြီး ထောင်ပေးနေသည်။ 

" မကြည်ခင်  "

" ရှင် "

" ဖင်လိုးတော့ … တကယ် နာတာလား "

" အင်း … တော့် ဟာကြီးက … ဒီလောက် တုတ်နေတာ …… ဖင်မခံတာ ကြာတော့ … နာတာပေါ့လို့ … "

စကားအဆုံး ဒုတိယ အကြိမ် ဖင်လိုးစဉ် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ဖင်ပေါက်လေးမှာ လီးဝေးနေသဖြင့် စီးကြပ်နေရာ ခပ်သွက်သွက် လုပ်မရပေ။ လီးကြီး ၀င်သွားတိုင်း တအအ ကြိတ်ညည်း နေရှာ၏။ 

" ဗြိ ……… ဘွတ် ……… ဇွိ …………  အ ……… ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ် ………… အားးးး ……… အ အ …… "

၁၀ မိနစ်ခန့် တချက်ချင်း အလိုးခံနေရာမှ လီးဒဏ် ခံနိုင်လာသည်နှင့် ဖင်ကြီး မသိမသာ ကော့ပေး လာသည်။ ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခေါင်းလေး မော့ကာ ဖင်ကြီး ရှေ့ပြန်တိုးပြီး နောက်တကြိမ် လီးကြီး ဝင်လာစေရန် ထပ်ခါထပ်ခါ မျော်နေရှာ၏။ 

ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ဖင်ပေါက်လေးထဲ စိတ်နှစ်ကာ နူးညံ့သော ဖင်အတွင်း ကြွက်သားများ၏ ခပ်တင်းတင်းလေး ညှစ်ပေးမှု့ကို အရသာခံပြီး ခပ်သွက်သွက် လိုနေတော့သည်။ 

" အ ……… အမေ့ ………… ရှီးးးး ……… အင်းဟင်း …… ဟင်းဟင်း "

ညည်းသံလေး ထွက်လာသော်လည်း အားရကျေနပ် နေသည့် အနေဖြင့် ဦးတင်ငွေအား လည်ပြန် လှည့်ကြည့်လိုက် ဖင်ကြီး ဝိုက်ကစား ပေးလိုက်နှင့် လီးအရသာ ခံယူနေ၏။ 

ဦးတင်ငွေမှာ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ပြီး ဒေါ်ကြည်ခင် လည်ပြန်ကြည့်တိုင်း ဆောင့်ချက်များ အရှိန် ထပ်မြှင့်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲလိုးပစ်၏။ နောက်ထပ် ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်ကြည်ခင် ညည်းသံလေး ပိုကျယ်လာပြီး ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး အကြောများ စိမ့်လာရသည်။ 

" ဟင့် ……… အ ……… ကောင်းတယ် …… အအ ……  အရမ်းကောင်းတယ် ... ကိုတင်ငွေ ရယ် ... ရှီး ... "

ဒေါ်ကြည်ခင် ပါးစပ်မှ ဖွင့်ပြော လာသည်နှင့် ဦးတင်ငွေ အားကုန်ဆောင့်ရာ ခန္ဓာကိုယ် တခုလုံး တုန်ခါ နေတော့သည်။ 

" ဗြိ …………… အ …………… ဘွတ် …………… ရှီးးးး …………  ကျွတ် … ကျွတ် "

မြင်ကွင်းကြောင့် ခင်စမ်းရီ ခံစားမှု့ ပြင်းထန်လာကာ ထမိန် အောက်နားစလေး ဆွဲတင်ကာ အဖုတ်အား ပွတ်ရင်း လက်ခလယ်အား စောက်ခေါင်းထဲ သွင်းကာ ထိုးစွနေမိသည်။ 

တဆက်ထဲ လက်မလေးဖြင့် အစိလေးအား ဖိချေရာ အိပ်ခန်းထဲမှ ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ဒေါ်ကြည်ခင်အား မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်လိုးနေပြန်၏။

" အ …… အားးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဆောင့် ဆောင့် … ကိုတင်ငွေ … အင့် …… အ …… "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ အိပ်ယာခင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ရင်း အကနဲ့ ညည်းရင်း လည်ချောင်းသံ တအင့်အင့်လေး ထွက်နေ တော့သည်။ ဦးတင်ငွေ၏ ဆောင့်ချက်များ အားပါပြင်းထန် လာသလို ခင်စမ်းရီ၏ အဖုတ်ထဲမှ လက်ချောင်းလေး အထုတ်သွင်း မြန်လာရ၏။

" အားးးးး …… ဆောင့် …… ဆောင့် … မရပ်နဲ့ …… "

ထိုချိန် ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အိပ်ယာခင်းအား ပါးစပ်ဖြင့် ကုန်းကိုက်ကာ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်စဉ် ဦးတင်ငွေ မှာလည်း ခါးလေးအား လက်၂ ဖက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ကာ အချက် ၃၀ ခန့် ဆောင့်ရင်း လရည်များ ညှစ်ထုတ်လိုက်၏။

ဒေါ်ကြည်ခင် မြို့ပေါ်မှ မျက်လုံးခွဲပြီး အိမ်ပြန်ရောက်သည့် ညတွင် ဖင်အား ၂ ချီဆက်တိုက် အလိုးခံရသဖြင့် ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားရင်း ငြိမ်သွားတော့သည်။

မိခင်ဖြစ်သူ ငြိမ်သွားသည်နှင့် သိပ်မကြာလိုက် ။ ခင်စမ်းရီ ပေါင်ခြံထဲ စောက်ရည်များ ပန်းထုတ်ရာ ခြေမျက်စိထိ စီးကျလာ၏။ မိခင်ဖြစ်သူ အိပ်ခန်းဝမှ လေးလန်သော ခြေလှမ်းများဖြင့် အိပ်ခန်းဘက် ပြန်လာရင်း ကုတင်ပေါ် အရောက် တုန်းကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားရသည်။

 အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း ( ၄ )

ရုန်းရခက်ကြီး အပိုင်း  ( ၄ )

မောင်ခြိမ့်  ရေးသည်။

ညနေပိုင်း ဦးတင်ငွေ တယောက် ပုံမှန်အတိုင်း တည်ငြိမ်နေသည်။ 

" ဟော … မကြည်ခင် ပြန်လာပြီ "

အိမ်ပေါက်ဝမှ စိုးမြင့်နှင့်အတူ ဝင်လာသော မယားဖြစ်သူ ပြုံးပြနှုတ်ဆက်သည်။ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် လင်တော်မောင် အသံကြားမှ ခင်စမ်းရီ အိမ်အပေါ်ထပ်မှ အောက်ဆင်းလာ၏။ ဦးတင်ငွေ အာရွှင်နေသော်လည်း ခင်စမ်းရီမှာ လင်နှင့်မအေရှေ့ စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်ကာ ခေါင်းငုံထားမိသည်။ ညပိုင်း ညစာအတူစားရင်း ခင်စမ်းရီမှာ ပထွေးဖြစ်သူအား အလိုးခံမိသည့်ပုံရိပ်များ မြင်ယောင်ရင်း ငေးငိုင်နေ၏။

" ဟဲ့ … စမ်းရီ သမီး … ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ "

ထမင်းစားရင်း မိခင်ဖြစ်သူ အသံကြောင့် ငိုင်နေရာမှ သတိပြန်ကပ်လာသည်။ 

" ဟင် …  ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး … အမေရဲ့ "

" အဲ့တာဆို စားလေ … စားပြီး စောစောအိပ်ကြ … အမေလည်း … မနက် ဆေးရုံစောစော သွားမှာ "

အားလုံးစားသောက် ပြီးသည်နှင့် ခင်စမ်းရီ ပန်းကန်ခွက်ရောက်များ ဆေးကြောသိမ်းဆည်းပြီးမှ အိမ်ပေါ်တက်ခဲ့လိုက်သည်။ 

..................................................................................................

" အ …… ဖြည်းဖြည်းပဲ လုပ်ပါဆို … တအားပဲ … "

မှေးကနဲ့အိပ်ပျော်သွားရာ ဘေးခန်းမှ မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေတို့၏ စကားသံများကြောင့် တရေးနိုးလာခဲ့သည်။

" ဆေးရုံရောက်ရင် … လုပ်လို့ရမှာ မဟုတ်ဖူး မကြည်ခင်ရဲ့ … စမ်းရီတို့ လင်မယားလဲ … အိပ်လောက်ပါပြီ … "

" အင်းပါ … တအားမကြမ်းနဲ့ဦး "

စကားသံများ နားစွင့်နေရင်း ဘေးနား တခူးခူး အိပ်ပျော်နေသော လင်ဖြစ်သူအား လှည့်ကြည့်မိ၏။အိမ်ထောင် သက်တမ်းတလျှောက် ကာမသုခလေးမှာ အမြဲတမ်း တို့လို့တန်းလန်း ဖြစ်ခဲ့ရ၏။ 

" အ … အားးးး …… အဆုံးထိ ဝင်ပြီလား ဟင် "

မချိမဆန့် အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းနှင့် မိခင်ဖြစ်သူ စကားသံလေးကြောင့် ထထိုင်လိုက်၏။

" ဟင့် … အ …… နာတယ် … အရမ်း မလုပ်ပါနဲ့ "

အသံလေးမှာ အမှန်တကယ် မချိမဆန့် ခံစားနေရသော အသံမှန်း သိသာနေသည်။ ခင်စမ်းရီ မြင်ချင်စိတ် ပြင်းပြကာ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းပြီး ကာထားသော ထရံကြားလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။ 

ဟိုးအရင် ဖခင်ဖြစ်သူ သက်ရှိထင်ရှားရှိစဉ် ပုတီးလေးကိုင်ကာ ဘုရားစာ တရားစာ တခုမဟုတ်တခု ရွတ်နေတတ်သော မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ကုတင်ပေါ် ထမိန်မရှိတော့။ 

အင်္ကျီကြယ်သီးများ ပြုတ်နေကာ နို့အုံတစ်ဖက် ပေါ်နေ၏။ ဦးတင်ငွေမှာ နို့အုံတဖက်အား ကုန်းစို့ရင်း ပုဆိုးလှန်ကာ ဒူးထောက်လိုးနေသည်။

" ခဏလေးပါ … မကြည်ခင် ရယ် … "

" အဖုတ်ပဲ … လုပ်ပါတော် … ဖင်ပေါက်က တစ်စို့ကြီး ဖြစ်နေတာ … "

ချော့ပြောနေသော်လည်း ဦးတင်ငွေမှာ နို့စို့မပြတ် ဖင်ကြီးကြွကာ ဆောင့်လိုးနေ၏။

" ဘွပ် …… ဗျစ် …… အင့် …… ဇွိ …… ဘွပ် ဗွပ် …… အင့် …… ကျွိ …… ဘွတ် … ဘွတ် … ကျွိ … ကျွိ …… "

ဒေါ်ကြည်ခင် မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လာပြီး ကုတင်တိုင်များ ခါရမ်းလာကာ တကျွိကျွိ တအိအိ မြည်လာတော့၏။

" တော် … တော်ပါတော့ … ဆို … သေချင်တာပဲ.. "

အသံမှာ နာကျင်ပြီး အလိုမကျသည့် အသံမျိူးတော့ မဟုတ် ရမ္မက်သံလေး ရောထွေးနေသည်။ 

" ဟင့် …… အ …… အင့် … အိ …… တော် … တော်တော့ … ပြီး … ပြီး …… အားးး ……အီး … "

မချိမဆန့် အော်သံလေးနှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အိပ်ယာခင်းအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်၏။ 

" ကောင်းလိုက်တာ … မကြည်ခင် ရယ် … ဟူးးးး … "

တဆက်ထဲလိုလို ကြိတ်လိုးနေသော ဦးတင်ငွေ၏ အားရကျေနပ်သံလေး ပေါ်လာတော့သည်။ ၂ ယောက်သား တဖြည်းဖြည်း ငြိမ်သက်သွားမှ ခင်စမ်းရီ အကြည့်ခွာကာ ကုတင်ပေါ် ပြန်တက်လာ၏။ 

လင်တော်မောင် အိပ်ပျော်နေသဖြင့် ကာမဒုက္ခလေး ခံစားရင်း အိပ်ယာလေးထဲ လက်ဖြင့်သာ အာသာ ဖြေလိုက်ရသည်။

.............................................................................................................................

နေရောင်ခြည် နုနုလေးအောက် နံနက်ခင်းအစ ကျေးငှက်သံလေးများ သာယာဖွယ် ကြားနေရသည်။

" အမေရေ … သမီးတို့ … ရောက်ပြီ "

မိသားစု၄ယောက် မနက်စာ စားပြီး အိမ်အပေါ်ထပ် အထုတ်ပိုးများ ပြင်နေချိန် အောက်ထပ်မှ တင်မေသန်း အသံကြားလိုက်ရ၏။

" အေးအေး … အငယ်မ … ဝင်းကိုရော ပါလား "

အောက်ထပ်မှ အသံပေးနေသော သမီးအငယ်မအား ဒေါ်ကြည်ခင်တယောက် ပြန်မေးလိုက်သည်။

" ဟုတ် … အမေ … ကျနော် ပါပါတယ် "

ဝင်းကိုလည်း ယေက္ခမဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင်အား ပြန်ဖြေနေသည်။ 

" အေးအေး … ခဏထိုင်ကြဦး … စိုးမြင့်က … စမ်းရီကို အမေတို့ရွာ လိုက်ပို့နေတာ … ပြန်လာတော့မှာပါ "

ခင်စမ်းရီမှာ မနက်ပိုင်း စားသောက်ပြီး မိခင်ဖြစ်သူဆိုင်အား စျေးကူရောင်းရန် ထွက်ခွာတော့၏။ စိုးမြင့်မှာ မယားဖြစ်သူအား လှည်းဖြင့် လိုက်ပို့ရာ ၁နာရီခန့်အကြာ အိမ်ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ 

စိုးမြင့်ရောက်ပြီး ခဏအကြာ ဒေါ်ကြည်ခင်တို့ လင်မယား အိမ်ပေါ်မှ ဆင်းလာကြရာ ဝင်းကိုနှင့် စိုးမြင့်မှာ အထုတ်ပိုးများ လှည်းပေါ်တင်နေကြ၏။

" ကဲ … အေမတို့ သြာျးကစို့ "

" ဟုတ်အမေ … "

" အမေတို့လည်း … ဆိုင်ပိတ်တာ ၂ရက်ရှိပြီ … ညည်းအမ စမ်းရီကို … မနက်အစောကြီး … လွတ်လိုက်ရတာ "

လှည်းပေါ်ထိုင်ပြီးသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ တင်မေသန်းအား ပြောပြနေသည်။ စကား တပြောပြောနှင့် ရွာထိပ်ကျောက်လမ်းနား ရောက်လာရာ စိုးမြင့် လှည်းရပ်လိုက်တော့၏။ မြို့ပေါ်သွားသော လိုင်းကား ရောက်လာသည်နှင့် အထုတ်ပိုးများ ကားပေါ်တင်ပေးပြီးမှ ရွာသို့ပြန်လာခဲ့သည်။

............................................................................................................................

" လူနာရှင် … ရှိလား "

" ရှိပါတယ် ကွယ်"

" ရော့ … ဦးလေး … ဒီလိပ်စာ အတိုင်းသွား … "

ဆေးရုံရောက် ကတည်းက ဦးတင်ငွေ တယောက် ဆေးရုံမှ စစ်ခိုင်းသမျှ ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေ အထူးကု ဆေးခန်းများသို့ သွားစစ်နေရသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် မျက်လုံးခွဲကာနီး ဆီးချိုတက်လာသဖြင့် ခွဲမည့်ရက် ရွေ့လိုက်ရတော့သည်။ 

အပြင် ဓါတ်ခွဲခန်း များတွင်လည်း စာရွက်ပေါ် ရေးပေးလိုက်သည့် ဆရာဝန်၏ နာမည်အား အရင် လိုက်မေးရပြန်သည်။ ဆေးရုံက တာဝန်ကျ ဆရာဝန်တွေနှင့် အပြင် ဓါတ်ခွဲခန်းက အချိတ်အဆက်တွေ ရှိနေကြောင်း သိလိုက်၏။ 

မယားဖြစ်သူ မျက်လုံးကြောင့်သာ လိုအပ်လား မလိုအပ်လား မသိရသော ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေများ ခဏတိုင်းစစ်နေရ၏။ ပထမတကြိမ် စစ်ရာ ၃ သောင်းလောက်ကုန်ကာ နောက်တကြိမ် ထပ်စစ်ခိုင်းပြန်သည်။ အကျိုးကြောင်း မေးကြည့်သော်လည်း ဆီးချိုမကျလျင် မျက်လုံးအား ခွဲမပေးနိုင်ကြောင်းသာ ရှင်းပြနေ၏။ 

ဗဟုသုတနည်းတာလား ဥဏ်တိမ်တာလားမသိ ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေ စစ်ပေးနိုင်သောစက်များ ဆေးရုံကြီးတွင် မရှိသည်မှာ ဦးတင်ငွေ တွေးမရခဲ့။ မရှိဆင်းရဲသား အောက်ခြေလူတန်းစားများ အဖို့ ငွေကြေးဒုက္ခ ရောက်နေရသော ဆေးရုံပေါ်မှ အဖြစ်ပျက်များ မြင်တွေ့နေရသည်။ 

ဦးတင်ငွေတို့ နေထိုင်ရာ တောကြုံအုံကြား မဟုတ်ပဲ မြို့ကြီးပြကြီး ဆေးရုံကြီးတွင် ဓါတ်ခွဲခန်းသုံးစက်များ မတွေ့ရပေ။ လူနာအတော်များများ အပြင်အထူးကု ဆေးခန်းများတွင် သွားစစ်နေရ၏။ 

တီဗွီ အစီစဉ်များ စာစောင်များတွင် ငွေကြေးပြည့်စုံသော အလှူရှင်များ ခဏတိုင်း လှူနေသည်ကို မကြာခဏ တွေ့မြင်နေသည်။ အမှန်တကယ် လိုအပ်သည့် နေရာများတွင် ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာနမှ ဘာအကြောင်းကြောင့် အကောင်အထည် မဖော်နိုင်မှန်း တွေးမရခဲ့။ 

တခါတရံ အလှူရှင်များရှိလျက် သောက်ဆေး ထိုးဆေးများ လူနာများမှ အပြင်က ဝယ်ပေးရသေးသည်။ ဦးတင်ငွေ သွေးအဖြေ စောင့်ရင်း ဘာရယ်မဟုတ် တွေးမိတွေးရာ တွေးနေမိ၏။ 

မရှိဆင်းရဲသား လူနာများအတွက် ငွေကုန်ကြေးကျ သက်သာစေရန် တာဝန်ရှိ ဌာနဆိုင်ရာ အဖွဲ့များမှ ထိုက်သင့်သလောက် ငွေကောက်ခံပြီး စစ်းဆေးပေးစေချင်မိ၏။ 

လက်တွေ့တွင် လူနာမပြောနှင့် လူနာစောင့်တောင် သေချင်စိတ် ပေါက်သွားနိုင်သည်။ လူနာရှင်များ အပူရုပ် ဟန်လုပ်ကာ ၁ ပတ်ထဲနှင့် သုံးလေးသိန်းလောက် ဘာမသိညာမသိ ကုန်ကျနေရ၏။ 

ရောဂါကျွမ်းပြီး လူနာ အသက် ထွက်ကာနီးထိ စစ်လိုက်ရတဲ့ဆီး စစ်လိုက်ရတဲ့သွေး လူနာ အသက်ငင်နေချိန်ထိ တာဝန်ကျဆရာဝန်များမှ အသည်းအသန် ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေကို ဇွတ်ယူခိုင်း တတ်သေးသည်။ 

နောက်ဆုံးချိန်မို့ မျော်လင့်ချက်လေးနှင့် ယူလာသော ဆီးအဖြေ သွေးအဖြေ စာရွက်များအား ဝတ်ကျေတန်းကျေ ဖတ်ကြည့်ကာ လူနာကုတင် ခြေရင်းဘက် ပစ်ချထားပြီး ထပ်မကြည့်ကြတော့။ 

သေကာနီး လူနာ၏ ဓါတ်ခွဲခန်းအဖြေများ မရွေးလျင်  စစ်းဆေးထားသော ဓါတ်ခွဲခန်း ကုန်ကျစရိတ် ဆုံးရှုံးမှာ စိုးရိမ်သည်လားမသိ ဝေခွဲရခက်နေမိသည်။ 

ကာယကံရှင်မှာလည်း လူနာဆုံးပါးသွားလျင် ပူဆွေးဝမ်းနည်းပြီး ဓါတ်ခွဲခန်းအဖြေအား သတိမရတော့။ အောက်ခြေ ဖြစ်ပျက်နေသော အဖြစ်အပျက်များ ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးနှင့် သက်ဆိုင်ရာ လူကြီးများ မြင်စေချင်မိသည်။ ကျန်းမာရေး မကောင်းသဖြင့် ဝင်ငွေမရှာနိုင်ချိန် လူအတော်များများ အသက်အား ကံပေါ်သာ ပုံချထားရ၏။ 

" ဒေါ်ကြည်ခင် … ရှိလား … ဒေါ်ကြည်ခင် … "

သွေးစစ်အဖြေ ထိုင်စောင့်နေစဉ် ဆေးခန်း ကောင်တာမှ အော်သံကြောင့် ဦးတင်ငွေ ထရပ်လိုက်သည်။

" ဟုတ် … ရှိပါတယ် "

" သွေးအဖြေ ဆီးအဖြေ … လာယူပါရှင် "

ကျသင့်ငွေရှင်းပြီး အထူးကုဆေးခန်းမှ ဆေးရုံကြီးသို့ ပြန်လာခဲ့ရသည်။

........................................................................................................................

" ဟော … ဦးလေး ပြန်လာပြီ အမေ "

ဦးတင်ငွေ လူနာဆောင်ထဲ ဝင်လိုက်သည်နှင့် ကုတင်ဘေး ခုန်ရှည်ပေါ် ထိုင်နေသော တင်မေသန်းမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်အား လှမ်းပြောနေ၏။

" ကိုတင်ငွေ … ကျမမျက်လုံးက ဘာတဲ့တုန်း "

" ငါလည်း … မသိပါဘူး မကြည်ခင်ရယ် … ဆရာဝန် ပြောတဲ့အတိုင်း … လုပ်နေရတာ "

ဆေးအဖြေယူပြီး ပြန်လာသော ဦးတင်ငွေအား ဒေါ်ကြည်ခင် လူနာကုတင်ပေါ် လှဲနေရာမှ လှမ်းမေးနေသည်။

" ဟူးးးး … အဲတာ ဆိုလည်း … အထူးကု ဆေးခန်း ပြောင်းရအောင် … အမေ … သမီးတို့ ညက အပြင်အိပ်ရတာ … ခြင်တအား ကိုက်တယ် "

မိခင်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူ စကားပြောနေချိန် တင်မေသန်း မျက်နှာလေးရှုံ့ကာ ဝင်ပြောလိုက်၏။ လူနာဆောင်များမှာ လူနာစောင့် တယောက်ထက် ပိုမစောင့်ရသဖြင့် ရောက်သည့်ညတွင် တင်မေသန်းတို့ လင်မယား အပြင်ထွက်ကာ ဆေးရုံဝင်းအတွင်း အဆင်ပြေသည့် နေရာတွင် အိပ်လိုက်ရ၏။

" အေးပါ … သမီးရယ် … အမေလည်း ဒီအဆောင် … မနေချင်ပါဘူး … ဘေးက လူနာတွေ အော်ကြဟစ်ကြနဲ့ … ကောင်းကောင်း မအိပ်ရပါဘူး "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လင်တော်မောင်နှင့် စကားပြောရင်း သမီးဖြစ်သူဖက် အကြည့်ရွေ့ကာ လှမ်းပြောလိုက်၏။

" ဒါနဲ့ … ဝင်းကိုရော "

ဒေါ်ကြည်ခင်၏ စကားအဆုံး ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေးသန်းအား လှမ်းမေးလိုက်ပြန်သည်။

" ရှိတယ် ဦးလေး … ရေသန့်ဗူး သွားဝယ်နေတာ "

ဆေးရုံပေါ်တွင် ညနေပိုင်းထိ မထူးခြားသဖြင့် မိသားစု ၄ ယောက် တိုင်ပင်ကာ အထူးကုဆေးခန်းသို့ ပြောင်းတက်လိုက်တော့သည်။

...........................................................................................................

အထူးကု ဆေးခန်းရောက်သည်နှင့် အခန်းငှားရာ လူနာခန်းမှာ ပေ ၂၀ ပတ်လည် အကျယ်ရှိပြီး ကုတင် ၂ လုံး ခုန်ရှည် ၁ လုံး အသုံးဆောင်ပစ္စည်းများ ထားရန် စားပွဲခုံတလုံးနှင့် ရေချိုးခန်း ပါရှိ၏။ ကုတင် ၂ လုံး အလယ်တွင် လိုက်ကာစအထူ ခြားထားပြီး ဘေးနံရံတွင် ဖလက်တီဗွီတလုံး တပ်ဆင်ပေးထားသည်။ 

နေ့လည်ပိုင်း ဒေါ်ကြည်ခင် ဓတ်မှန်ရိုက်ကာ ဓါတ်မှန်ရိုက်ပြီးသည်နှင့် တင်မေသန်းမှာ မိခင်ဖြစ်သူအား ဆီးချိုကျဆေး တိုက်လိုက်၏။ ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ် မှေးလိုက်တော့သည်။

" တင်မေသန်း  … သမီး "

ဆေးရုံကြီးတွင် အိပ်ရေးပျက်ခဲ့ရသဖြင့် မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားစဉ် နာမည်ခေါ်သံကြားရသဖြင့် ဆက်ကနဲ့ လှန့်နိုးလာသည်။ 

" ရှင် … ဦးလေး … "

ကုတင်ပေါ် အိပ်နေရာမှ ထထိုင်ရာ ချည်သားအင်္ကျီ ကြယ်သီးလေး ပြုတ်ကာ ဘော်လီအောက်မှ နို့အုံအပေါ်ခြမ်းလေး ပေါ်နေသည်ကို သတိမပြုမိပေ။ ဦးတင်ငွေ စူးစိုက်ကြည့်ကာ ကိုယ်လုံးလေးအား လှမ်းဖက်လိုက်၏။

" ဟင် … ဘာ …… ဘာလုပ်မလုပ်လဲ … "

ဦးတင်ငွေမှာ ဘာစကားမှမပြောပဲ ရင်ခွင်ထဲ ရောက်နေသော တင်မေသန်း ပါးပြင်လေး နမ်းကာ နို့အုံလေး ဆက်ကနဲ့ညှစ်လိုက်သည်။

" အိုရ် … "

တင်မေသန်း ကြောင်အမ်းအမ်းဖြစ်ကာ ဦးတင်ငွေ ရင်ခွင်ထဲမှ ကြိတ်ရုန်းထွက်လိုက်၏။ ဒုတိယအကြိမ် ဦးတင်ငွေ ထပ်ဖက်ပြန်သည်။ ဒီတကြိမ် တင်မေသန်း ကိုယ်လုံးအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲကာ ခပ်တင်းတင်း ဖက်ရင်း အဖုတ်အား ထမိန်အပြင်မှ ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။ 

" အ … ကျွတ် "

စောက်ဖုတ်လေး ညှစ်ခံရသဖြင့် နာလည်းနာ ရှက်လည်းရှက် ခံရခက်နေသည်။ 

" ဝင်းကို မရှိပါဘူး … ဆေးဝယ် လွတ်လိုက်တယ် … ပိုက်ဆံ ပိုပေးလိုက်တော့ … အရက်ဝင်သောက်ဦးမှာ … အတော်နဲ့ မလာတော့ပါဘူး "

" အမ် … ဟို ဟို … အမေ … "

" နင့်အမေလည်း …  အိပ်ပျော်နေတာပါ … "

တင်မေသန်းမှာ မိခင်ဖြစ်သူနှင့် လက်ထပ်ပြီးကာစ ပထွေးအား ကြည့်မရခဲ့ပေ။ သို့သော် သူမ အိမ်ထောင်ပြုပြီး နောက်ပိုင်း ဖဲရိုက်ရင်း အကြွေးတင်ကာ ဒုက္ခရောက်နေရ၏။ လင်ဖြစ်သူ ဝင်းကိုမှာလည်း အိပ်စလိုးပင်။ အိပ်လိုက် စားလိုက် သောက်လိုက် လိုးလိုက်မို့ ဘာမှအားမကိုးရ။ 

မိခင်ဖြစ်သူ မသိအောင် ဦးတင်ငွေမှာ ငွေကြေး ထောက်ပံ့ ပေးခဲ့သည်။ တင်မေသန်း ဝင်းကိုနှင့် မယူခင် တက္ကသိုလ်တက်ရင်း ချစ်သူထားခဲ့ဖူးသည်။ 

အိမ်ထောင်ကျပြီး ၂ လခန့်အကြာ ချစ်သူမှာ ရွာကအိမ်သို့ ရောက်ရှိလာပြီး မူးမူးနှင့် တက်လိုးသွား၏။ ထိုအဖြစ်ပျက်များအား ဦးတင်ငွေ အစဆုံးမြင်ခဲ့ရာ ၁၀ရက်ခန့်အကြာ တင်မေသန်းအား အကြပ်ကိုင် လိုးတော့သည်။

မိခင်နှင့် လင်တော်မောင် မသိအောင် အလိုးခံမိရင်း တဖြည်းဖြည်း ဦးတင်ငွေ၏ အထိအတွေ့အောက် သာယာနေမိသည်။ ဝင်းကိုမှာ သူမဆီမှ လိုသလောက် ပိုက်ဆံတောင်းပြီး ဖဲလည်ရိုက်နေရာ တင်မေသန်းအဖို့ ကာမသုခလေး ဇတ်တငမ့်ငမ့် ဖြစ်နေရ၏။ 

ညပိုင်းလင်ဖြစ်သူ ဝင်းကို ဖဲရိုက်ထွက်သည်နှင့် ပထွေးဖြစ်သူအား မျှော်တတ်လာသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ စီးပွား အရှာကောင်းသလို ကာမပညာ ပြည့်စုံလှ၏။ 

တင်မေသန်းအား ဖင်ရောအဖုတ်ရော ရအောင်လိုးကာ လီးစုပ်တတ်အောင်ပါ သင်ပေးလိုက်သည်။ နောက်ပိုင်း တင်မေသန်း အိမ်ပြောင်းပြီး ဖခင်အရင်း၏ ခြံဝိုင်းထဲ အမဖြစ်သူ ခင်စမ်းရီတို့ လင်မယားနှင့်အတူ အိမ်တလုံး ဆောက်နေသည်အထိ ငွေလိုတိုင်း မိခင်ဖြစ်သူအိမ်အား ပြန်ကာ ပထွေးဖြစ်သူထံ တောင်းရင်း အလိုးခံလေ့ရှိသည်။ 

ခုလည်း လူနာခန်းထဲရှိ ခါးတစ်ဝက်လောက် မြင့်သော ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားနှင့် ခြေနှစ်ဘက် တွဲလောင်းချရင်း ပေါင်တံ ၂ ဖက်ဖြဲပေးလိုက်သည်။

" မြန်မြန် လုပ်နော် … ဦးလေး "

" အေးပါ "

ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း ပေါင်ကြားထဲ မတ်တပ်ရပ် နေရာယူပြီး ထမိန်အောက်နားစ လှန်ကာ အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံး ဖိသွင်းလိုက်သည်။ 

" အ … အမေ့ … "

အဖုတ်ထဲ တင်းကြပ်စွာ တိုးဝင်လာသော လီးကြီးကြောင့် တင်မေသန်း ကြိတ်အော်မိ၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဆွဲဖြုတ်ကာ တဆက်ထဲ ဘော်လီအား နိုပေါ်လာအောင် ဆွဲချရင်း ကိုယ်လုံးမှောက်ပြီး နို့သီးခေါင်း တဖက်အား သွားဖြင့်ဖိကိုက်ပစ်၏။ 

" အ … ကျွတ် ကျွတ် … မကိုက်နဲ့ … "

တင်မေသန်း နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးပေါ် သွားရာလေး ထင်းလာရသည်။ ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ်တွင် တင်မေသန်းအား အိမ်မှာလိုပင် နှိပ်စက်ပြီး လိုးချင်နေ၏။

" အော်ရင် နင့်အမေ … နိုးလာလိမ့်မယ် နော် "

ပြောလဲပြော အဖုတ်ထဲ တဆုံးထည့်ထားသော လီးတံအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ကာ တချက်ချင်း ဖိလိုးလိုက်သည်။ တင်မေသန်း မအော်တော့ နာကျင်သွားသော နို့အုံအား လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ လီးဒဏ်အား ကြိတ်ခံနေ၏။ 

ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း ငြိမ်သွားပြီး အဖုတ်လေး အရည်စိမ့်လာချိန် ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်လိုးပစ်သည်။ ၁၅ မိနစ်ကျော်ကျော်တွင် တင်မေသန်း လီးအရသာ တွေ့ကာ မိခင်ဖြစ်သူ ကုတင်ဘက် တချက်ကြည့်ရင်း အဖုတ်လေး မသိမသာ ကော့ပေးနေ၏။

" ကျွတ် … နဲနဲ ဆောင့်ပါ့လား "

ဖင်ကြီးကော့ကာ အားမလိုအားမရ ပြောနေစဉ် ဦးတင်ငွေမှာ လီးတံအား ပြန်ထုတ်ရင်း အရည်ရွှဲနေသော အဖုတ်ကြားထဲ အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်၏။

" ဟာ … ဒါ အိမ်မဟုတ်ဖူး … ဦးလေးရဲ့ … မနှိပ်စက်ပါနဲ့ … ဟင့်  "

ဦးတင်ငွေ ဘာမှမပြောပဲ အစိလေး ဖိစုပ်ရင်း နို့တွေ ချေပေးလိုက်သည်။ 

" ရှီးးးး …… အ …… အင်းဟင်း … "

တင်မေသန်း တယောက် မိခင်များ နိုးလာမလား လင်တော်မောင်များ ပြန်ရောက်လာမလား တွေးရင်း အစိလေး အစုပ်ခံကာ စိတ်လှုပ်ရှားနေရ၏။ ဦးတင်ငွေမှာ အဖုတ်လေး အားရအောင် ယက်ပြီးမှ ခါးပြန်ဆန့်ကာ လီးအားပြန်သွင်းရင်း မတ်တပ်ရပ် လိုးလိုက်ပြန်သည်။

" ဟင့် ……… အား ……  အ … ကောင်းလိုက်တာ … "

ခဏအကြာ တင်မေသန်း ကိုယ်ပေါ် ခါးညွတ်မှောက်ချရင်း  နို့သီးခေါင်းလေးများ စို့ပေးလိုက် နို့အုံအား ဆုပ်နယ်လိုက်နှင့် မနားတမ်းလိုးရာ တင်မေသန်း ခံစားမှု့မျိုးစုံဖြင့် အဖုတ်လေး အီစမ့်လာရသည်။ 

" အ …… လိုး ……… အင့် …… အ ဟ … "

ဒေါ်ကြည်ခင် အိပ်ပျော်နေသည်မို့ အသံမထွက်အောင် အောက်နူတ်ခမ်း ဖိကိုက်ထားရင်း မထိန်းနိုင်တော့။ အသံနိမ့်ကာ ခပ်တိုးတိုး ကြိတ်ညည်းလိုက်ရ၏။

" ဦးလေး … အထဲ မပြီးနဲ့နော် … "

" အင်းပါ … သိပါတယ် "

တင်မေသန်းမှာ ဦးတင်ငွေအား အကြိမ်ကြိမ် အလိုးခံခဲ့သော်လည်း အဖုတ်ထဲ မပြီးခိုင်းပေ။ ၁၀ မိနစ်ခန့် ထပ်လိုးပြီး ဦးတင်ငွေမှာ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ တင်မေသန်းနှင့် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက် လှဲအိပ်လိုက်၏။

" ရှီးးးး … အင်းဟင်း … "

မျက်နှာချင်းဆိုင် ဘေးတိုက်အနေထားဖြင့် မျက်နှာရှေ့ ရောက်နေသော လီးတံအား လက်တဖက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဒစ်ထိပ် အပေါက်လေးထဲ လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးဆွပေးရာ ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း အစိလေး ဖိကိုက်ပေး၏။

" ပြွတ်စ် … ဟင့် … အ "

" ရှီးးးး … ပလပ်ပလပ် … ပြိ … "

နှစ်ယောက်သား တယောက်ဟာ တယောက် ယက်ရင်း စုပ်ရင်း အထွဋ်ထိပ် ရောက်သွားကြတော့သည်။

" ခဏနားပြီး … ထပ်လိုးကြဦးဆို့ … "

၂ ယောက်သား ငြိမ်နေရာမှ ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း နားနားလေး ကပ်ပြောလိုက်၏။

" အင်းပါ … ပြီးမှ လိုးပေါ့ … ခု ခဏ ဖယ်ဦး … သန့်ရှင်းရေး လုပ်ရအောင် "

" ရွှတ် … " 

စကားအဆုံး တင်မေသန်း ကိုယ်ပေါ် မှောက်နေရာမှ ပါးလေးနမ်းကာ ဘေးနား လိမ့်ဆင်းလိုက်သည်။

" ဗွိ … ပလွပ် "

အဖုတ်လေးထဲမှ ဦးတင်ငွေ လီးတံကြီး ပလွပ်ကနဲ့ ကျွတ်ထွက်လာ၏။

" ထလေ … ရေချိုးခန်းထဲ သွားဆေးရအောင် "

တင်မေသန်းမှာ အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်မှိန်းရန် ဟန်ပြင်နေသော ဦးတင်ငွေ၏ လီးကြီးအား မျက်လုံးလေး ထောင့်ကပ် ကြည့်ရင်း ထထိုင်လိုက်၏။ ၂ ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှ အသံမမြည်အောင် ဆင်းကာ အိမ်သာနှင့်ရေချိုးခန်း တွဲထားသော အခန်းထဲ သန့်စင် ဆေးကြောပြီးမှ ကုတင်နား ပြန်လာကာ အနား ယူလိုက်ကြသည်။

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ ဆေးအရှိန်နှင့် အိပ်ပျော်နေဆဲပင်။ နာရီဝက်ခန့် နားပြီး ကျောပေးကာ ကွေးကွေးလေး မှေးနေသော တင်မေသန်း ဖင်ကြီးအား ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေ လီးပြန် တောင်လာပြန်သည်။ ထမိန် အောက်နားစလေး ခါးပေါ်ဆွဲတင်ကာ ဖင်သားစိုင်အား ပွတ်သပ်ပေးလိုက်၏။

" ဟင် … ဦးလေး … ထပ်လုပ်ဦးမှာလား "

တချီအလိုးခံပြီး မှေးနေရင်း ဖင်ကြီးအား ဆုပ်နယ် ခံရသဖြင့် တင်မေသန်း လှည့်မကြည့်ပဲ မေးနေသည်။

" အင်း … နင့် အမေ … မနိုးသေးပါဘူး … တခါလောက် ထပ်လိုးရအောင် "

ပြောလည်းပြော တင်မေသန်း နောက်ကျောဘက် ကိုယ်တစောင်း လှဲကာ ဖင်ဝလေး ယက်ပေး လိုက်တော့၏။

" ရှီးးးး …… အ ……… ဟို … ဟို … ဒီထဲ … ဖင်တော့ မလိုးနဲ့နော် … သမီး မခံနိုင်ရင် … အသံတွေ ထွက်ကုန်မှာ "

ငွေလိုတိုင်း မိခင်မသိအောင် အိမ်လာယူချိန် အဖုတ်ရော ဖင်ကိုပါ ရက်ရက်စက်စက် လိုးတတ်သဖြင့် ပထွေးဖြစ်သူအား ကြောက်နေမိသည်။

" အင်းပါ … အဖုတ်ပဲ လိုးမှာပါ "

ဦးတင်ငွေမှာ ဖင်လိုးခံရမည်ကို စိုးရိမ်သံလေးနှင့် ပြောနေသော တင်မေသန်း ဖင်ပေါက်လေးအား လျှာဖျားလေး စုချွန်သွင်းကာ တေ့စုပ်ပေးပြန်၏။ 

" ပလွပ် …… ပြိ ပြိ … ပြွတ်စ် … အားဟား …… ရှီးးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဦးလေး ရယ် "

ပေါင်နှစ်လုံးကြား ညှပ်နေသော စောက်ဖုတ်လေး ဖေါင်းအစ် လာကာ အရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာရ၏။ ၁၀မိနစ်ခန့် အယက်ခံရင်း တင်မေသန်း မခံနိုင်တော့ ဒုတိယအကြိမ် အလိုးခံချင် စိတ်များ ဖြစ်ပေါ် လာတော့သည်။

ခပ်ကွေးကွေး အနေထားမှ ပက်လက်လှန်လိုက်ရာ ပေါင်ခွဆုံမှ စောက်ဖုတ်မှာ ဖေါင်းကြွနေပြီး အလိုးခံရန် အဆင်သင့် ဖြစ်နေတော့သည်။ 

ဦးတင်ငွေ အချိန်မဆွဲတော့ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်ကြည်ခင် နိုးမလာခင် ဒုတိယအချီ လိုးရန် ဆုံးဖြတ်ထား၏။ တင်မေသန်း ပေါင်ကြား ဒူးထောက် နေရာယူကာ ထောင်မတ်နေသော လီးတံအား ညာလက်ဖြင့် ထိန်းကိုင်ရင်း အဖုတ်ဝလေး ဖိထည့်လိုက်၏။

" အင့် … အင်း "

ရုတ်တရက် တင်မေသန်း ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားရသည်။

" ဇွိ ……  ဗြစ် … အင့် …… ဘွတ် … ဗြစ် … ဗြစ် … "

အဖုတ်ဝ တေ့မိနေသော လီးအား ခါးအားဖြင့် ဖိသွင်းလိုက်ရာ တဗြစ်ဗြစ်နှင့် တိုးဝင်သွားတော့၏။

" ဟင့် …… အ ……… ရှီးးးးး ……… အင်းဟင်း ဟင်း "

တင်မေသန်း ရင်ဘတ်လေးကော့ကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား အနေထားလေးမှ ပေါင်တံ၂ဖက် မြှောက်ကွေးရင်း တဟင်းဟင်း ညည်းငြူလိုက်၏။ 

" ကျွတ် …… အားဟ…… "

မျက်ခုံးကြောလေး တွန့်ကာ စုပ်သပ်နေသော မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေမှာ လီးအား အဆုံးထိ ဆက်မသွင်းသေးပဲ တဝက်လောက် အရောက်တွင် ခဏရပ်ပြီး အသာပြန်ထုတ်ရာ အဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားများ လီးနှင့်ကပ်ပါ လာတော့သည်။ 

" မသံမထွက်အောင် … ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးနော် … ဦးလေး … "

" အင်းပါ … "

စကားပြောရင်း ဒစ်ပေါ်သည်အထိ ဆွဲထုတ်ကာ လီတဝက်လောက် ပြန်ဖိသွင်းရင်း အချက်၂၀ခန့် ပုံမှန်လေး လိုးပေးလိုက်၏။

" ဇွိ …… ဗြိ …… ဘွတ် … ဗွိ … ဘွတ် ဘွတ် … "

တဇွိဇွိနှင့် အဖုတ်ထဲ အရည်ကြည်များ စိမ့်လာစဉ် ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်း၏ ချိုင်းအောက် လက်လျိုသွင်းကာ ပုခုံး၂ဖက်အား ခပ်တင်းတင်း ကိုင်၍ လီးတဆုံး ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

" ဗျစ် …… ဗွပ် …… ဒုတ် …… အ ……… ဘွတ် …… အင့် …… အီးးးး …… ကျွတ်ကျွတ် …… အ … အား "

တင်မေသန်း မနေနိုင်တော့ မိခင်ဖြစ်သူ ကုတင်ဘက် စိတ်မလုံသလို ကြည့်ရင်း တကျွတ်ကျွတ်နှင့် ကြိတ်ညည်း နေရသည်။

" ဖြည်းဖြည်း … ဦးလေး … "

" အေးပါ …  "

တင်မေသန်း မျက်နှာလေး စိုက်ကြည့်ရင်း ဦးတင်ငွေမှာ မနားတမ်း ထိန်းလိုးနေ၏။ 

" ဘွတ် … ဗြွတ် …… အ … အ …… အင်းဟင်း …… "

လိုးချက်များအောက် တင်မေသန်း မျက်လုံးများ စင်းကျလာကာ အသံမညည်းမိအောင် အောက်နှုတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက် ထားလိုက်သည်။ 

" ဟင့် … တအားပဲ … အမေ နိုးသွားလိမ့်မယ် … "

" မနိုးပါဘူး သမီးရယ် …  ဟင်း ဟင်း "

ဦးတင်ငွေ အသံနိမ့်ပြောရင်း တင်မေးသန်း နို့အုံအား ဆွဲညှစ်ပြန်သည်။ တဆက်ထဲ ခြေရင်းဘက် ခေါက်ထားသော စောင်အား ဆွဲယူကာ တင်မေသန်း ဖင်အောက် ခုပေးလိုက်၏။ 

တင်မေသန်း ခါးလေး ကော့တက်လာပြီး အဖုတ်လေး ပိုပြီး မို့အစ်လာတော့သည်။ ကာမစိတ်ကြောင့် ဖေါင်းကြွနေသော အဖုတ်လေးမှာ ဦးတင်ငွေ အတွက် လိုးပြီးရင်း လိုးချင်စဖွယ် ဖြစ်နေရ၏။

" ဗျစ် …  ဘွပ် ……  ဒုတ် …… အ …… ဘွတ် …… ဟင့် …… ဇွိ …… ဖွပ်  ဘွတ် … အင့် … "

လီးကြီးဝင်လာတိုင်း တင်မေသန်းမှာ အဖုတ် အတွင်းသား များနှင့် ပြန်ညှစ်ပေးရင်း နာရီဝက် ကျော်ကျော်တွင် ၂ယောက်သား ဒုတိယအကြိမ် အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရှိသွားကြ၏။

" ရှီးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ … ဟင်း … "

" အင်းဟင်း "

မျက်နှာချင်းဆိုင် အထက်အောက် အနေထားဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ပူးကပ်ဖက်ရင်း မောဟိုက်စွာ ညည်းငြူနေကြသည်။

" ကောင်းတာဟာ … နင့် စောက်ဖုတ်လေးက " 

" ဖြည်းဖြည်း လိုးပါဆို … တအားပဲ … ဦးလေး ရယ် "

တင်မေသန်း တယောက် ဦးတင်ငွေ ကျောပြင်အား ပွတ်သပ်ရင်း ပြန်ပြောနေ၏။ ခဏအကြာ လူချင်းခွာပြီး တင်မေသန်း မှေးနေရာ ဦးတင်ငွေမှာ ဒေါ်ကြည်ခင့် ကုတင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခုံရှည်ပေါ် ထိုင်နေတော့သည်။

...................................................................................................................

ဝင်းကို ပြန်လာချိန် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ခြေရင်းဘက် ကုတင်ပေါ် တင်မေသန်း အိပ်ပျော်နေသည်။ ဝယ်လာသော ဆေးကဒ်များ ဒေါ်ကြည်ခင့် ခေါင်းရင်းဘက် စားပွဲခုံပေါ်တင်ကာ မယားဖြစ်သူ အိပ်နေသော ကုတင်နား လျှောက်လာလိုက်၏။ 

တင်မေသန်းမှာ လူနာခန်း၏ အရှေ့ဘက် နံရံအား မျက်နှာမှုကာ ကျောပေး အိပ်နေသဖြင့် ဖင်ကြီး နောက်ကော့နေ၏။ ဦးတင်ငွေ၏ လိုးချက်များအောက် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေရာ အင်္ကျီကြယ်သီးများ အကုန် မတပ်နိုင်တော့ အပေါ်နှပ်သီး ၂ လုံးပွင့်ကာ နို့အုံများ ရုန်းထွက်နေသည်။ 

မယားဖြစ်သူ ဘေးနား ဝင်ထိုင်ရင်း တက်လိုးချင်သည့် စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာရ၏။ သို့သော် ဒေါ်ကြည်ခင့် ကုတင်၏ အနောက်ဖက် နံရံကပ်လျက် ခုံရှည်ပေါ် ဂျာနယ် ထိုင်ဖတ်နေသော ဦးတင်ငွေကြောင့် စိတ်ထိန်း ထားရသည်။ ဒေါ်ကြည်ခင် သတိပြန်ရလာပြီး ညပိုင်း စားသောက် ပြီးသည်နှင့် ဝင်းကိုတို့ လင်မယား အိပ်ယာဝင်ခဲ့သည်။

အပြုစုအယုယ ကောင်းပြီး ထိထိမိမိ လိုးနိုင်သော ဦးတင်ငွေကြောင့် တင်မေသန်း၏ ကာမစိတ်များ ငြိမ်နေသော်လည်း ဝင်းကိုမှာ မနေနိုင်တော့ပေ။ မီးထပိတ်ကာ ခြင်ထောင်ချရင်း ကြိတ်လိုးလေး လိုးနေရသည်။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာလည်း ခုံရှည်ပေါ် လှဲရင်း နံရံကပ်တီဗွီအား ကြည့်နေရာမှ ထပိတ်လိုက်၏။ 

တဆက်ထဲ လူနာကုတင်ပေါ် မျက်လုံးအား ပတ်တီး စီးထားလျက် အိပ်ပျော်နေသာ ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ကုတင်နား တိုးကပ်လာသည်။ ချထားသော ခြင်ထောင်အား လှန်ကြည့်ရာ ပက်လက်အနေထားနှင့် ထမိန်အား ဖြစ်သလို ဝတ်အိပ်နေသော ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ထမိန် အောက်နားစမှာ ဒူးဆစ်အထက်နား ရောက်နေ၏။ 

ဘော်လီမပါသော ချည်သားအင်္ကျီလေးထဲ နိုအုံကြီး မို့မှောက်နေရာ နို့သီးခေါင်အရာလေး ထင်းနေပြန်သည်။ ထမိန် အောက်နားစအား ဗိုက်ပေါ်လှန်တင်ရာ ပေါင်တံတုတ်တုတ် ၂ ဖက်ကြားထဲ ညှပ်နေသော အဖုတ်အား တွေ့လိုက်ရ၏။ 

၂ ရက်ခန့် မလိုးရသော မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်အား ကြည့်ရင်း ခြေရင်းဘက် ကုတင်အား အကဲ ခတ်လိုက်ပြန်သည်။ လိုက်ကာ ကန့်ထားသော ခြေရင်းဘက် အခန်းမှ ကုတင်သံ တကျွိကျွိလေး ကြားနေရသဖြင့် ဝင်းကိုတို့ လင်မယား လိုးနေသည်ကို ရိပ်မိလိုက်၏။ ဦးတင်ငွေ မီးမပိတ်တော့ ကုတင်ပေါ် တက်ကာ ခြင်ထောင် ပြန်ချလိုက်သည်။

" ဟင် … ကိုတင်ငွေလား "

ဒေါ်ကြည်ခင် နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် လည်ပင်အား လျှာဖြင့် အယက် ခံလိုက်ရသဖြင့် လန့်နိုးလာသည်။

" အင်း "

ဦးတင်ငွေ ခပ်တိုးတိုး ပြန်ဖြေရင်း အပေါ်မှ မိုးခွကာ လည်တိုင်တလျှောက် လျှာဖြင့် ပတ်ယက်နေသည်။ လည်တိုင်အား ပြွတ်ကနဲ့ ဆွဲစုပ်လိုက် ပြန်လွတ်လိုက် ယက်လိုက်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် ရင်ခုန်လာရသည်။ 

လင်ဖြစ်သူ၏ အပြုစု အယုယအား ခဏတိုင်း ကြုံဖူးသော်လည်း မျက်လုံးခွဲပြီး ပတ်တီး စည်းထားရာ ဘာမှမမြင်ရသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေ၏။ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ ဆက်ကနဲ့ ဦးတင်ငွေ ခေါင်အား ဆွဲကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ် လိုက်တော့သည်။ 

" ပြွတ်စ် … ပလပ် … အင့် … ပလွပ် … အငယ်မတို့  လင်မယား … အိပ်ပြီလားဟင် … ပြွတ် ပြွတ် "

ဦးတင်ငွေ နှုတ်ခမ်းအား နမ်းလိုက် စုပ်လိုက်နှင့် အမျိုးမျိုး တုံ့ပြန်ရင်း သမီးဖြစ်သူ လင်မယားအား သတိရကာ စိတ်မလုံသဖြင့် မေးနေ၏။

" အိပ်သွားပါပြီ … မကြည်ခင် ရဲ့ "

ဦးတင်ငွေမှာ တင်မေသန်းတို့ လင်မယား လိုးနေမှန်း သိသော်လည်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ကာမစိတ်အား အနှောက်ယှက် မဖြစ်အောင် လိမ်ပြောလိုက်သည်။

" မီးပိတ်ရဲလား ဟင် "

" ပိတ်ထားတာပေါ့ "

မီးလည်း ပိတ်မထားပေ။ ဒေါ်ကြည်ခင် ဘာမှ မမြင်ရသဖြင့် ဦးတင်ငွေ ပြောသမျှ ယုံကြည်ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ကာမအရသာလေး ခံယူနေမိ၏။ အထိအတွေ့ကြောင့် အဖုတ်လေး ဖေါင်းကြွလာချိန် ဦးတင်ငွေ လိင်တံကြီးမှာလည်း ပုဆိုးထဲ ထောင်မတ် လာရသည်။ 

ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ အင်္ကျီ ကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော နို့အုံ၂ဖက်အား ဖိစို့ရင်း မိုးခွထားသော ကိုယ်လုံးအား အောက်လျှော ချလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ထမိန်အား ဗိုက်ပေါ် လှန်တင်ကာ အဖုတ်ဆီ မျက်နှာ အပ်လိုက်တော့၏။ 

" ပလပ် ပလပ် … ပလပ် … "

အဖုတ်အား စယက်သည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် ပေါင်နှစ်ချောင်း ဖြဲကာ ဦးတင်ငွေ ခေါင်းအား ခပ်တင်းတင်း ဆွဲဆုပ်ရင်း အဖုတ်နှင့် ကပ်ထား လိုက်သည်။

" အအ ……… အ …… ဟင့် …… အ … ရှီးးးးး …… "

အယက်ခံနေကြ ဖြစ်သော်လည်း မျက်လုံးအား ပတ်တီး စီးထားသဖြင့် ခံစားမူ့ တမျိုးဖြစ်ကာ ညည်းနေမိ၏။ တချက်တချက် ဖင်ကြီး အိပ်ယာခင်းနှင့် လွတ်ကာ ကြွတက်လာရင်း ပေါင်တံများ တုန်လာရသည်။ 

ပေါင်ကြားထဲ မနားတမ်း ယက်နေသော လင်ဖြစ်သူ၏ ဆံပင်များ ဆွဲဆုပ်ကာ တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်နေရ၏။ ထိုချိန် ဦးတင်ငွေမှာ လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် အစိလေး ဖိယက်ရင်း လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် နို့နှစ်လုံးအား ညှစ်ပေးလိုက်ပြန်၏။

" ရှီးးးးးး …… အ  … "

ဒေါ်ကြည်ခင် အံကြိတ်ညည်းရင်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ပျစ်ချွဲချွဲ အရည်များ ပွက်ကနဲ့ ထွက်ကျ လာတော့သည်။

" အင်း …… အင်းဟင်း … ရပြီ …… ရပြီ … တော်တော့ … "

ပြောလည်းပြော ထထိုင်လိုက်ရာ ဦးတင်ငွေမှာ ဒူးထောက် ပြန်ထိုင်ရင်း မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်နမ်းလိုက်သည်။ တဆက်ထဲ ပုဆိုးအား ခါးပေါ် လှန်တင်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်း ဖိစုပ်ရင်း လျှာလေး ပါးစပ်ထဲ သွင်းမွှေပေး၏။ 

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ နူတ်ခမ်းချင်း အလိုက်သင့် ပြန်စုပ်ပေးရင် ဦးတင်ငွေ ပေါင်ကြားမှ လီးအား လက်တဖက်ဖြင့် စမ်းကြည့် လိုက်သည်။ 

" ကိုတင်ငွေ … ခဏ "

နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်ကာ ၅မိနစ်ခန့် ဂွင်းတိုက်ပေးရင်း လက်ထဲ လီးတံကြီး မာထင်လာရာ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် လီးအား ကုန်းစုပ်တော့သည်။

" ဒါကြီးကို … ကျမ တအား သတိရတာပဲ "

" အင်း … သတိရရင် …… စုပ်လေ "

စကားအဆုံး ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ လီးစုပ်ချင်ဇောဖြင့် အငမ်းမရ ငုံ့စုပ်ရာ မျက်လုံးအား ပတ်တီးစီးထားသဖြင့် လီးထိပ်အား မငုံမိပဲ ဒစ်မှာ နှာဖူး ထောက်မိကာ ဦးတင်ငွေ ဒစ်ကြီး ကျင်သွားရ၏။

" အိ့ …… ဒီမှာ …… ဒီမှာ … မကြည်ခင် … "

လီးငတ်နေသော မယားဖြစ်သူ၏ ပါးစပ်ပေါက်ထဲ လီးထိပ်အား ခပ်မြန်မြန် တေ့ပေးလိုက်ရပြန်သည်။

" အု …… ပလွပ် ……  ပြွတ်စ် ……… ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် …… "

ဒေါ်ကြည်ခင် စကားဆက်မပြောတော့ ပါးစပ်နား တေ့လာသော ဒစ်အား ခပ်ပြင်းပြင်း ဆွဲစုပ်ကာ လီးတံအား လျှာဖြင့် ပတ်ယက်နေတော့၏။

" ရှီးးးးး ……  အအ …… အင်း …… ကောင်းတယ် …… စုပ် …… စုပ် ……… အား …… ဟင်း …… ကျွတ် ကျွတ် …… "

စကားမဆုံးခင် ဒစ်အား ပြန်စုပ်လိုက်သဖြင့် ဦးတင်ငွေ စကားစ ရပ်ကာ ညည်းလိုက်ရပြန်သည်။ ၁၀မိနစ်ခန့် အားရအောင် စုပ်ပြီး ဦးကြည်ခင်အား ကုတင်ပေါ် ပက်လက် လှဲခိုင်းလိုက်တော့၏။

" ပက်လက်လှဲလိုက် … ကျမ အပေါ်က … တက်လိုးမလို့ "

" အင်း … မကြည်ခင် သဘော … "

ဦးတင်ငွေ ပက်လက် လှန်ပေးရာ လီးမှာ ထောင်ပီး တဆက်ဆက် တုန်နေ၏။

" ရှင့်ဟာကြီး … တေ့ပေးဦး နော် … "

" အင်းပါ … ဖြည်းဖြည်း ခွ "

ဒေါ်ကြည်ခင် လီးပေါ်ခွထိုင်လိုက်သည်နှင့် လီးအား လက်ဖြင့်ထိန်းကာ အဖုတ်ဝထဲ တေ့ပေးလိုက်တော့၏။

" ဗြိ ……… ဇွိ ……… ဘွတ် …… အ ……… "

ဒစ်ဝင်သည်နှင့် ခါးအား ချုပ်ကိုင်ကာ အောက်မှ ပင့်လိုးရင်း ဆွဲကပ်ပစ်သည်။

" အမလေး … ကောင်းတာ … ကိုတင်ငွေ …… ရှီးးးး …… ဟူးးးး …… "

လီးကြီး အရင်ကပ်လာသည်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင် ဖင်ကြီးမြှောက်ကာ ဖိချရင်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်ကာ ကြိတ်ဆွဲတော့သည်။

" အင့် ……… အ ……… ကျွတ် … ကျွတ် … မလိုးတာ ကြာလို့လား မသိဘူး …… ဟူးးးး …… ဘွတ် ဘွတ် …… ဘွတ် …… အရမ်းကောင်းတယ်"

တချက်ပြီးတချက် ဆောင့်လိုက် ကြိတ်ပွတ်လိုက်ဖြင့် ၁၅ မိနစ် ကျော်ကျော်တွင် ဒေါ်ကြည်ခင် မောဟိုက်လာ၏။

" မကြည်ခင် … ခဏ နားဦး … အပေါ်က လိုးပေးမယ် နော် "

" အင်းပါ … ကျမ ခါးတွေ နာလာပြီ … ရှင် အပေါ်က လိုးတော့ "

ဒေါ်ကြည်ခင် လီးပေါ်မှ ဆင်းရင်း ပက်လက်လှန်ပြီး ပေါင်တံများ ကားပေးရာ ဟသွားသော အဖုတ် အတွင်းသား နီနီရဲရဲလေးများ မြင်နေရသည်။ အက်ကွဲကြောင်းထိပ် စောက်စိလေး မာခဲနေကာ အဖုတ်ဝ စိမ့်နေသော အရည်ကြည်များ ဖင်ကြားထဲထိ စီးကျနေတော့၏။

" လိုးမယ်နော် … မကြည်ခင် "

ပြောလည်းပြော အရည်ကြည်များ အိုင်နေသော အဖုတ်ဝလေးထဲ ဒစ်ကြီးတေ့သွင်းလိုက်သည်။

" ဘွတ် … အ …… ကျွတ် … "

အဖုတ် နူတ်ခမ်းဝလေး ပူကနဲ့ တင်းသွားသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် ခါးတွန့်ကာ စုပ်သပ်လိုက်၏။

" ပြိ …… ဘွတ် ……… ဇွိ ……… ရှီးးး …… အ … အင်းဟင်း … "

ဒစ်ကြီး မြုပ်သွားသည်နှင့် တဆက်ထဲ လီးအား တချက်ပြီး တချက် ဖိလိုးရာ စောက်ပတ် အတွင်း နှုတ်ခမ်းသားများ လီးအရည်ပြားနှင့် ပွတ်ဆွဲ သွားသဖြင့် မျက်နှာလေး မော့ကာ ညည်းမိ လိုက်ပြန်သည်။

" အီး …… ကျွတ်ကျွတ် "

ခပ်တိုးတိုး ညည်းရင်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့တက် လာတော့၏။ အပေါ်မှ ခွလိုးစဉ် စိတ်တိုင်းကျ လိုသလို ထိန်းလိုးနိုင်သော်လည်း အောက်မှ ခံသည့်အချိန် လီးဒဏ်အား တောင့်ခံ နေရသည်။ 

ဦးတင်ငွေမှာ လီးအား ချက်ချင်း ပြန်ထုတ်ကာ မမြင်မကန်းနှင့် အလိုးခံနေသော မယားဖြစ်သူ၏ မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း ဒစ်ဖြင့် အဖုတ် အက်ကွဲကြောင်းထဲ အထက်အောက် ဖိဆွဲ ပေးလိုက်ပြန်သည်။ 

" နာလို့လား … မကြည်ခင် ရဲ့ …… "

" ဟင့်အင် … နာပါဘူး … ကောင်းလို့ ပါ …… အင့် …… အင်းဟင်း … "

စကားပြောရင်း အစိလေးအား ဒစ်ဖြင့် ဖိချေပေးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် ခန္ဓာကိုယ်ထဲရှိ အကြောများ တဖျင်းဖျင်း စိမ့် နေရ၏။ 

ဖင်ကြီး ကြွတက်လာစဉ် ဦးတင်ငွေ ခပ်သွက်သွက်ပင် လီးအား အဖုတ်ထဲ ပြန်သွင်းကာ ဖိလိုးပစ်သည်။ ဒုတိယအကြိမ်တွင် မနားတော့ အချက် ၅၀ ခန့် မနားတမ်း လိုးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် ဦးတင်ငွေ ရင်ဘတ်အား တွန်းရင်း အောက်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်ထားရ၏။ စောက်ပတ်ထဲ လီးတံကြီး အပြည့် နေရာယူကာ တချက်ချင်း ဝင်ထွက် နေတော့၏။

" ခုနလို … ဆောင့်လေ … ကိုတင်ငွေ ကလည်း "

" အင်းပါ … အသံ ထွက်မဆိုးလို့ "

လိုက်ကာလေးသာ ခြားထားသော ခြေရင်းဘက် ကုတင်တွင်လည်း တင်မေသန်းတို့ လင်မယား လိုးနေသဖြင့် ဦးတင်ငွေ စိတ်ရှိလက်ရှိ ဆောင့်မလိုးရဲပေ။ အသာလေး ချော့လိုးရင်း စောက်ပတ်ထဲ လီးအား အရင်းထိကပ်ကာ ခါးအားဖြင့် လှည့်ကြိတ်ပေးရင်း နို့အုံ ၂ ဖက်အား အင်္ကျီပေါ်မှ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။ 

ဖြူဖြူတောင့်တောင့် ခန္ဓာကိုယ်ကြီးနှင့် ကလေး ၂ ယောက် ထွက်ထားသောလည်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ အဖုတ်မှာ လိုးကောင်းဆဲမို့ ကျေနပ်နေမိ၏။ နို့အုံအား ဆုပ်နယ်ရင်း အင်္ကျီကြယ်သီးများ ဖြုတ်ကာ ဘော်လီအား အောက်ဆွဲချပစ်သည်။ 

ပေါ်လာသော နို့ ၂ လုံးအား တလုံးပြီးတလုံး စို့ပေးရင်း မနားတမ်း ၃ချက် ၁ချက်လောက် ဆောင့်လိုး ပေးလိုက်၏။

" ဇွိ …… အ ……… ဘွတ် …… အားးး … ရှီးးးး …… ကျွတ် ……… အင့် ………… အအ  ………  အ … "

ဒေါ်ကြည်ခင်မှာ စိတ်ကြွလာသဖြင့် လီးကြီး ၀င်လာတိုင်း တအအ ညည်းကာ ဖမ်းညှစ် ပေးမိနေသည်။ လိုးချက်များ မြန်ဆန်လာချိန် အဖုတ်လေး အီစိမ့် လာတော့၏။

" ဇွိ …… ဘွတ် …… ဗွိ …… ဗျစ် …… အ …… အ "

စောက်ခေါင်းထဲ ရွှဲအိုင်နေသော အရည်များကြောင့် တဇွိဇွိ တဗွိဗွိဖြင့် အသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေသည်။ လီးတံကြီး စောက်ပတ်ထဲ စီးပိုင်နေရာ ဦးတင်ငွေမှာ ခြေရင်းဘက် တင်မေသန်းတို့ လင်မယားအား အားမနာနိုင်တော့ အဖုတ်ထဲ ၀င်နိုင်သမျှ ဝင်အောင် ဆောင့်လိုးနေတော့၏။ 

ဒေါ်ကြည်ခင် တယောက် အင့်ကနဲအင့်ကနဲ ရှိုက်ရင်း ခါးလေး ကော့တက်လာရ၏။ လီးတဆုံး ၀င်လာပြီး လီးဆွဲထုတ်တိုင်း စောက်ပတ်လေး ဟာသွားရသည်။ 

ဦးတင်ငွေမှာ နို့သီးခေါင်း တဖက်အား စို့ပေးပြီး ကျန်နို့သီးခေါင်း တခုအား လက်ညှိုး လက်မနှင့် ညှပ်ချေပေးရင်း ဆောင့်လိုးပေးရာ ဒေါ်ကြည်ခင် စိတ်လွတ် ကိုယ်လွတ်ဖြင့် လီးအရသာ တွေ့ကာ ကျေကျေနပ်နပ် ခံယူနေတော့၏။

" ရှီးးးး …… အဟ …… ကောင်းလိုက်တာ …… ကိုတင်ငွေ ရယ် …  ဆောင့် ဆောင့် "

ဦးတင်ငွေ ဆောင့်ချက်နှင့် အညီ ခါးကော့ ပေးနေသည်။ ခါးကော့ထိုးရင်း ဖင်ကြီး ဘယ်ညာ ယမ်းပေးလိုက် ဝိုင်းပေးလိုက်နှင့် ဒေါ်ကြည်ခင်၏ တုံ့ပြန်မှု့များကြောင့် ဦးတင်ငွေမှာ ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချပြီး ချိုင်းအောက် လက်နှစ်ဖက်သွင်းကာ ပုခုံးနှစ်ဖက်အား ဆုပ်ကိုင်ရင်း အားကုန် ဆောင့်လိုး ပစ်သည်။

" ဆောင့် ……… အ …… နာနာလေး ဆောင့် ………  ဟင့် …… ကျွတ် …… မရပ်နဲ့ ……… အား …… မရပ်နဲ့တော့ ……  အားးး  အားးးးးး "

အားပါ ပြင်းထန်သော လိုးချက်များကြောင့် တချက်တချက် လီးထိပ်မှာ သားအိမ်၀ ဆောင့်မိသဖြင့် ဒေါ်ကြည်ခင် သတိလက်လွတ် ညည်းနေတော့၏။ 

လီကြီး ဆောင့်၀င်လာတိုင်း လဥ ၂ လုံးမှာ ဖင်ဝ တဘတ်ဘတ် ရိုက်မိရာ အရသာ ထူးနေရသည်။ မိနစ် ၂၀ ကျော်ကျော်တွင် ဦးတင်ငွေ ကျောပြင်အား ကုတ်ခြစ်ရင်း ခြေချောင်းလေးများ ကုတ်ကွေးလာပြီး စောက်ရည်များ ဒလဟော ပန်းထွက်ကုန်တော့၏။ 

တဆက်ထဲ လိုလို ဦးတင်ငွေမှာလည်း လီးတံကြီး ကျင်ကနဲ့ ဖြစ်ကာ လရည်များ ညှစ်ထုတ်ရင်း စောက်ပတ်လေးထဲ လီးတဆုံး ဖိကပ် ထားလိုက်သည်။ 

" ကောင်းလိုက်တာ … ကိုတင်ငွေ ရယ် … နွေးနေတာပဲ … "

အဖုတ်ထဲ လည်ရည်များ ဝင်လာသည်နှင့် လီးတံအား ညှစ်ပေးရင်း ကာမစည်းစိမ်လေး ခံစားကျေနပ် နေတော့၏။

" အင်း … မကြည်ခင် … မဝသေးရင် … ခဏနားပြီး … ထပ်လိုး ပေးမယ်နော် … အင့် အင့် … "

ဦးတင်ငွေ လရည်ကုန်ကာနီး ၂ ချက် ၃ ချက် ထပ်ဆောင့်ရင်း လီးအား ဆွဲထုတ်ကာ ၂ ယောက်သား မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖက်အိပ်လိုက်ကြ၏။ 

" ကိုတင်ငွေ "

" ပြောလေ … မကြည်ခင် "

" ကျမ မျက်လုံးက … ပတ်တီး ချက်ချင်းမဖြည်ရဘူး … ရှင် မနက်ဖန် … ရွာပြန်ချင် ပြန်တော့ … ဟိုမှာလည်း ခင်စမ်းရီ … တယောက်ထဲ … စျေးဆိုင်ရော အပေါင်ဆိုင်ရော … နိုင်မှာ မဟုတ်ဖူး "

" အင်းပါ … အလုပ်ကိစ္စတွေ … မတွေးပါနဲ့ … "

" ဖတ် ဖတ် …… အ အ ……  အ "

ဒေါ်ကြည်လင်တို့ လင်မယား လိုးပြီး စကား ပြောနေချိန် ခြေရင်းဘက် ကုတင်မှ တဖတ်ဖတ် တအအဖြင့် အသံလေးများ ထွက်ပေါ်နေသည်။

" ဟင် … အငယ်မတို့ … မအိပ်သေးဘူး ထင်တယ် "

" အင်း …  ဟုတ်လောက်မယ် "

ည ၁၁ နာရီ ကျော်နေသော်လည်း တင်မေသန်း မအိပ်ရသေးပေ။ ပထွေးဖြစ်သူ ဦးတင်ငွေနှင့် လိုးထားသော်လည်း လင်ဖြစ်သူ ဝင်းကို အလိုကျ လိုက်လျော နေရသည်။ 

ဝင်းကိုမှာ အစပိုင်း ကြိတ်လိုး နေသော်လည်း ဒေါ်ကြည်ခင်၏ ပြီးကာနီး ညည်းနေသော အသံများကြောင့် ကာမစိတ် တအားကြွကာ တင်မေသန်းအား ပက်လက် လိုးနေရာမှ လေးဖက်ကုန်းခိုင်းကာ နောက်မှ ခါးဆွဲ ဆောင့်လိုးနေသည်။ 

တင်မေသန်းမှာလည်း အထိအတွေ့အောက် မျောကာ အဖုတ်ထဲ လီးဝင်လာသည်နှင့် ဖင်ကြီး နောက်ကော့ပေးရာ တဖတ်ဖတ်နှင့် အသားချင်း ထိရိုက်သံများ ထွက်လာတော့သည်။ မနားတမ်းလိုးရင်း စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာကာ အိပ်ယာပေါ် စီးကျလာကာ ၁၀မိနစ် ကျော်ကျော်မှ ငြိမ်ကျသွားရ၏။

 

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>