Saturday, July 21, 2018

မေ့မရသောအလွမ်း (စ/ဆုံး)

မေ့မရသောအလွမ်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ရွှေကြာမြိုင်

စာရေးသူက ငယ်ငယ်က ဝါသနာရှင် တစ်ယောက်ပေါ့..။ အချောင်းကောင်း၍ ဖရီးစားရသောအခါများလည်း ကြုံဖူးပါသည်။ ဒီဇာတ်လမ်းလေးက (၁၉၉၆) လောက်က အတွေ့အကြုံလေးကို အခြေခံပါသည်။ အခုခေတ်က တိုက်ခန်းတွေများ၍ ချောင်းဖို့က သိပ်မလွယ်တော့ပေ…။

လှိုင်သာယာမြို့သစ် စပေါ်ပီးနောက် မြို့သစ်အစွန်းပိုင်းများတွင် တစ်နေ့လုပ် တစ်နေ့စားများ စုပြီးနေကြသော ရပ်ကွက် တစ်ခုရှိသည်. .။ ပေ ၂ဝ ကို တစ်အိမ် ဆောက်နေကြတဲ့ အချိန်ပေါ့ဗျာ..။ အိမ်ရှင်အများစုက ဆယ်ပေတစ်ခြမ်းကို ထရံကာပြီး ငှါးစားကြသည့်အချိန်ပေါ့..။

မင်းမင်း နယ်ကတက်လာပြီး ရန်ကုန်မှ အသိတစ်ယောက်ဆီမှာ တည်းခိုရင်း အလုပ်ရှာသည်..။ လှိုင်သာယာက စက်ရုံတစ်ခုမှာ အလုပ်ရ၍.. အလုပ်နှင့်နီးသော ထိုရပ်ကွက်တွင် အိမ်ငှါးနေရန် ရှာရပါတော့သည်။ အကျဥ်းချုပ် ပြောရရင်တော့.. ဆယ်ပေခန်းလေး ရတာပေါ့ဗျာ..။

ခေါင်းရင်းခန်းအိမ်ငှါးနေတဲ့ လင်မယားက.. ကလေး မရှိကြသေး..။ မင်းမင်းက ခြေရင်းခန်းမှာနေသည်.။ ကိုကျော်ကြီးနှင့် မထားက လင်မယား.။ ကျော်ကြီးမှာ ကားစပါယ်ယာဖြစ်သည်..။ မထားမှာ မင်းမင်းနှင့် တစက်ရုံတည်း အတူအလုပ်လုပ်ကြ၍ မင်းမင်းနှင့် သိကြကာ သူတို့ခြေရင်ခန်း ငှါးမည်ဟု အိမ်ရှင်က ပြောသဖြင့် မင်းမင်း ငှါးနေရန် အဆင်ပြေသွားလေသည်…။

အလုပ်ဆင်းချိန် လိုင်းကားစီးလျှင် မထားနှင့် မင်းမင်း ဆုံတတ်ကြသည်..။ မထားမှာ လင်ရှိပေမဲ့.. အပျိုအတိုင်းပင်..။ သင်ဇာဝင့်ကျော်လို ကိုယ်အနေအထားမျိုး.. အသားအရည် ဝင်းဝါသည်။ နှာတံသွယ် မျက်နှာဝိုင်းလေးနှင့် ကြည့်ကောင်းလှသည်..။

သူမကို စသိချိန်က အပျိုထင်၍ မင်းမင်း.. စကားဝင်ရော မိတ်ဆက်ပြီး ခင်အောင်လုပ်ခဲ့သည်..။ လင်ရှိသည်ဟု သိရ၍.. အနေအထိုင် ဆင်ခြင်လိုက်ရသည်..။ အခုတော့ တစ်အိမ်တည်းမှာ တစ်ခြမ်းစီ နေကြသဖြင့် မင်းမင်း ကျေနပ်နေမိသည်…။

အိမ်ပုံစံက သစ်သားအိမ်၊ အလည်က ထရံတောက်လျှောက် ကာထားသည်..။ ရေချိုးလျှင် နောက်ဖေးမှာ ချိုးကြသည်..။ အိမ်ရှေ့ခန်း အိပ်ခန်းရှိပြီး မီးဖိုချောင်မရှိပါ..။ အိမ်သာမှာ တစ်ခုတည်း ရှိသည်..။ ထမင်းဟင်းချက်လျှင် ရေကပြင်မှာပဲ ချက်ကြပြီး.. ရေချိုးနေရာနှင့် အိမ်သာမှာ ဆယ်ပေလောက်သာ ကွာသည်…။

မင်းမင်း ထိုအိမ်မှာ စနေတဲ့နေ့ ချောင်းဂွင်ရလေသည်..။ နောက်ဖေးမှ ရေချိုးသံ ကြားလိုက်ရသည်..။ မင်းမင်း အိပ်နေရင်း ထရံကြားမှ ချောင်းလိုက်ရာ မထား ဖြစ်နေသည်..။ ရေဆေးငါးကြီးလို.. ဝင်းပြောင်နေသည့် ရေစိုထမိန်ကြောင့် တင်းရင်းနေတဲ့ တင်သားကြီးကြားကို ထမိန်အပြင်မှနေ၍ ပွတ်တိုက်နေသည်..။

ဖင်ကြားညပ်ပုံစံကြောင့် မင်းမင်း လီးထတောင်လေသည်..။ ထမိန်ပြန်ပြင်၍ဝတ်ဖို့ ခါလိုက်ရာ.. ဘေးတိုက်မြင်ရသော မြင်ကွင်း.. ကောက်ကြောင်း.. နို့သားမှာလုံးပြီး အပေါ်ဘက် ကော့တက်နေသည်..။ ဆီးခုံနှင့်ဗိုက် တသားတည်း.. တင်လေးက ကောက်လို့ လှနေသည်..။

မထားလင် ကျော်ကြီးမှာ စပယ်ယာဖြစ်၍ အစောကြီး အလုပ်ထသွားရသည်..။ တနင်္ဂနွေ တစ်ရက်ပဲ နားလေသည်..။ အခု ကျော်ကြီးမရှိ အလွတ်ချောင်းလို့ရပေပြီ..။ သူမ ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲဖို့ လုပ်နေသည်..။ မင်းမင်း အခန်းဘက်မှာ ပြတင်းပေါက် မရှိ၍ အမှောင်ခန်းလို ဖြစ်နေသည်..။ မထားအခန်းမှာ ပြတင်းပေါက် ဖွင့်ထား၍ မနက်အလင်းအောက်မှာ ပေါ်တင်ကြီး မြင်ရသည်..။

သူမ ထမိန်ချွတ်ချလိုက်ရာ စောက်မွှေးယေးယေးနှင့် အဖုတ်ကို မြင်ရသည်..။ အလုပ်သွား အဝတ်ကို ကုန်းယူလိုက်စဉ် ဖင်နောက်မှ ပြူးထွက်လာသော အဖုတ်နောက်ပိုင်းနှင့် အညိုရောင်ခရေပွင့် စအိုလေးမှာ လိုးချင်စရာပေ..။ တင်သားကြီးများမှာ ပြတင်းအလင်းရောင်ကြောင့် တင်းပြောင်နေသည်..။ မထား အသားအရည်မှာ ဝါညက်ညက်နှင့် အင်မတန် အိစက်နေမှာ ဖြစ်သည်..။ ဒီလိုဖင်နှင့် အဖုတ်ကို ရထားသော ကျော်ကြီး ဘယ်လိုများ လိုးမလည်း ကြည့်ချင်လာမိသည်..။မင်းမင်းလည်း အလုပ်သွားရမည်..။ မနက်ခင်း ဂွင်းထုလျှင် အလုပ်မလုပ်နိုင်မှာစိုး၍ စိတ်လျှော့လိုက်ပြီး အလုပ်သွားရန် ပြင်ရပါတော့သည်…။

ကားမှတ်တိုင်တွင် အလုပ်သွားမည့်သူများ အုံခဲနေသည်..။ ကားက မလာသေး..။ ထိုလူအုပ်တွင် မိန်းကလေးများ ပိုများသည်။ အထည်ချုပ်စက်ရုံနှင့် နီးသောကြောင့် ဖြစ်သည်..။ ထိုခေတ်က ဝိုင်ဘီအက် ဟီးနိုးကားများ မရှိသေးပါ..။ ချက်ကြီးခေါ် ဘက်စ်များသာ ရှိသည်..။ ကားအလွန်ကြပ်သဖြင့် မိန်းကလေးများအတွက် အဆင်မပြေပေမဲ့ ယောက်ျားများအတွက် သာယာလေသည်..။ ထောက်ဂွင် ဖြစ်သည်..။

မထား နှင့် မင်းမင်းမှာ ဘေးချင်းကပ် ရပ်နေကြသည်..။ ဘက်စ်ကား ရောက်လာသည်.. ကြပ်နေသည်.. အလုအယက် ဝိုင်းတက်ကြသည်..။

“ မထား မြန်မြန်လာ အလုပ်နောက်ကျမယ်”

မင်းမင်းအရှေ့မှ တိုးဝှေးတက်သွားသည်။ မထား အနောက်က ကပ်တိုးလိုက်လာသည်..။ အလည်လောက်တွင် တိုးမရတော့ပါ..။ မထားရဲ့ နို့နှစ်လုံးမှာ.. မင်းမင်းကျောကုန်းကို လာဖိမိနေသည်..။ ကားလှုပ်တိုင်း နို့နှင့်ကျော ပွတ်နေရတာ ဖီးကောင်းလွန်းသည်..။ ဆင်းဖို့မှတ်တိုင် နီးလာသဖြင့် မထားဆင်းဖို့ တဖက်လှည့်လိုက်သည်။

မင်းမင်းလည်း လိုက်လှည့်သဖြင့်.. ဖင်ကွဲကြားနှင့် လီး ထောက်မိတော့သည်..။ ရေချိုးပြီး မြင်ထားသော ဖင်ကြီးကို ထောက်မိနေသလို နို့နဲ့အပွတ်ခံရ၍.. လီးက အတွင်းခံထဲမှာ မာတင်းနေသည်…။ မတတ်နိုင်ဘူး ကားကြပ်တာကိုး…။ အရှေ့မှ မထား ငြိမ်နေသည်..။ မင်းမင်း ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ် လီးကို ဖင်နဲ့ အကြိမ်းထောက်လိုက်ရာ သုတ်ရည်များပင် ထွက်နေတော့သည်…။

မင်းမင်း ထောက်နေတာ မထား သိပါသည်..။ ကားကြပ်နေတော့ အပြစ်ပြောမရသလို.. တစ်အိမ်ထဲ အတူနေသောသူဖြစ်၍ နားလည်ပေးလိုက်သည်…။ မထား ကာမအရသာကို ကြိုက်သည်..။ လင်ဖြစ်သူမှာ စပါယ်ယာဖြစ်၍ ပြန်ရင်ပင်ပန်းသည်ဟုဆိုကာ.. အရက်ကလေးသောက်လာပြီး တန်းအိပ်တတ်သည်…။ အိမ်ထောက်သက် တစ်နှစ်ကျော်သာ ရှိသေးသည်..။ ညားခါစကလို ကျော်ကြီး မလိုးနိုင်တော့ပါ..။

မထား လီးငတ်နေတာ ကြာပါပြီ..။ တစ်ပတ်တစ်ခါသာ အလိုးခံရ၍ အားမရနိုင်ပါ..။ တခါတလေ ညဘက် လင်အိပ်နေချိန် လက်ချောင်းများသွင်း၍ အာသာဖြေနေရသည်..။ အခုလည်း ဖင်ကြားထဲက ပူပူနွေးနွေး လီးကို အလိုးခံချင်နေသည်…။

“ မထား တိုးတော့ ရောက်ပြီ”

မင်းမင်း သူမပုခုံးလေးကို လှုပ်ပြောတော့မှ.. တိုးဖို့ သတိရတော့သည်…။ ကားပေါ်ကဆင်းပြီး ဘေးကပ်လမ်းလျှောက်နေစဉ်..

“ မထား နင်က တကယ့် အပျိုအတိုင်းပဲနော်.. ကလေးမယူဘူးလား”

မထား ပြန်မဖြေ ခေါင်းငုံ့လျှောက်နေသည်။ မင်းမင်း စိတ်မလုံ ဖြစ်သွားသည်။ သူလီးထောက်တာ စိတ်ဆိုးသွားပြီထင်၍..

“ မထား ငါ့ကို ခွင့်လွှတ်ပါဟာ.. ကားကြပ်လို့ ထောက်မိတာပါ..”

ထိုအခါမှ.. မထားက..

“ မတော်လို့ဖြစ်တာပဲ.. ခွင့်လွှတ်ပါတယ်”

နှစ်ယောက်သား ဘာမှဆက်မပြောတော့ပဲ ခပ်ခွာခွာ အလုပ်ဆက်သွားကြတော့သည်…။မထား တစ်နေ့လုံး အလုပ်လုပ်၍ မရပါ..။ မင်းမင်းနှင့် အလုပ်ထဲ တခါတလေ တွေ့မိလျှင် ကားပေါ်က အဖြစ်ကို ပြန်သတိရပြီး ပေါင်ကြားထဲ ယားနေသလို ခံစားနေရသည်..။ အလုပ်အိမ်သာထဲ သေးပေါက်သွားလျှင် အစိလေးကိုပွတ်၍ ခဏလောက်ကစားပြီး.. ကာမစိတ် နိုးထနေတတ်သည်…။ ဒီနေ့ညတော့ ယောက်ျားကို လိုးခိုင်းဖို့ တွေးနေမိလေသည်…။

ထိုခေတ်အချိန်သည် အပြာဗီဒီယိုများ အလွယ်တကူ ကြည့်လို့မရပေ။ ခက်ခဲသော ကာလဖြစ်သည်..။ အပြာစာအုပ်နှင့် အပြာကာတွန်းများသာ ခက်ခက်ခဲခဲ ဝယ်ဖတ်ကြရသည်..။မင်းမင်း မထားဖင်နှင့် စဖုတ်ကိုသာ မြင်ယောင်နေမိ၍ လီးလည်း တောင်နေသည်..။ ဖတ်ဖူးသော အပြာစာများအတွင်းမှ လိုးနည်းများကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီး မထားကို လိုးဖို့ အကြံထုတ်နေမိသည်..။

အလုပ်ပြန်ချိန် ရောက်လေပြီ..။ ထုံးစံအတိုင်း ကားကြပ်ကြပ် တိုးစီးပြန်ရ၍ မထားများ ရှိနေမလား.. ရှာကြည့်သေးသည်..။ မတွေ့ပါ.. ဘယ်အချိန်ပြန်သည် မသိလိုက်.. ။

စနေနေ့မို့ မထား စောစောပြန်သွားသည်။ လင်တော်မောင် စပါယ်ယာကျော်ကြီး အလုပ်အစော ပြန်တတ်သည်..။ မင်းမင်း အိမ်ပြန်မရောက်ခင် စောစောခံချင်လို့ ဖြစ်သည်..။ မထား တွေးမိပါသည်..။ ခြေရင်းခန်းမှာ ပြတင်းပေါက် မရှိပေ..။ အိမ်ရှေ့ခန်းနှင့် နောက်ဖေးခန်း ထရံကာခွဲထား၍ မီးမထွန်းလျှင် မှောင်နေတတ်သည်..။

မင်းမင်းအိပ်ခန်းနှင့် သူတို့အိပ်ခန်းမှာ ထရံတစ်ချပ်သာ ခြားသည်..။ ချောင်းကြည့်လျင် မြင်နိုင်သည်..။ ထို့ကြောင့် စက္ကူများ သတင်းစာများ ကပ်ထားရသည်..။ ယခု သူမ အိမ်အရင်ဆုံးရောက်သည်။ လင်တော်မောင်က မရောက်သေး။ မင်းမင်းလည်း ပြန်မလာသေး..။ ထို့ကြောင့် သူမအဝတ်လဲရင်း သတင်းစာလွတ်နေသော နေရာတချို့မှ ခြေရင်းခန်းကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည်..။ မင်းမင်း အိပ်ယာနှင့် အဝတ်အစားများ တွေ့ရသည်..။ မင်းမင်းချောင်းလျှင် သူမကိုမြင်မှာ သေချာလေပြီ..။ “သူငါ့ကို ချောင်းသေးလား..” ဟု တွေးမိရင်း ရင်ခုန်နေမိသည်..။ ထိုစဉ် ကျော်ကြီး ပြန်ရောက်လာလေသည်..။

“ ဟာ.. မိန်းမ အစောကြီး ရောက်နေပါလား”

“ ဟုတ်တယ်.. ကိုကျော်.. အလုပ်နည်းလို့ ခွင့်တောင်းပြီး ပြန်လာတာ..”

မထား သူ့လင်ကို ဖက်လိုက်ပြီး..

“ ကျမ ကလေးလိုချင်တယ်.. ရှင်ဒီနေ့ ကြိုးစားပေး..”

“ အင်းပါ မိန်းမရယ်.. လာ အခုပဲစရအောင်”

ကျော်ကြီးနှင့် မထား အဝတ်များ ချွတ်ချလိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် လှဲလိုက်သည်..။

“ ရှင့် သုတ်ရည်ကို အပြင်မထုတ်နဲ့နော် ကလေးယူမယ်”

သူတို့လင်မယား ကွန်ဒုံးသုံးနေတာ ကြာပါပြီ။ ငွေကြေးမပြည့်စုံသေး၍ ကလေးမရအောင် သုံးချင်းဖြစ်သည်..။ မထား တားဆေး မသောက်ချင်ပါ။ ရာသီမလာလျှင် အသားအရည် မွဲခြောက်မှာစိုးလို့ ဖြစ်သည်..။ ကျော်ကြီးမှာ အိမ်ငှါးဘဝနှင့် ကလေးယူရမှာ တွေးပူနေမိသည်။ ထို့ကြောင့် လိုးတိုင်း ကွန်ဒုံးသုံးနေရ၍ စောက်ပတ်အရသာကို ကောင်းကောင်း မခံစားရ..။ မထားလည်း ထို့အတူပင်..။ သူမမှာ မပြီးခင် ယောက်ျားက ကွန်ဒုံးထဲမှာ ပြီးချသဖြင့် သုတ်အရသာကို မခံစားရပေ..။

ဒီနေ့ မထား အရမ်းထန်နေသည်..။ ပက်လက် ပေါင်ကားပေးလိုက်သည်..။ ကျော်ကြီး လီးမှာ ၅ လက်မလောက်သာ ရှိသည်။ တဆုံးထည့်လိုးမှသာ သားအိမ်နားထိ ရောက်သည်..။ မထားရဲ့ နို့ကလေးများကို ဆွဲစုပ်နေရင်း လီးကိုမသွင်းသေးပဲ စောက်ပတ် အပေါ်သို့ အမြောင်းလိုက်ပွတ်ရင်း လီးပိုတောင်အောင် လုပ်နေသည်..။

စပါယ်ယာအလုပ်မှာ ပင်ပန်းလှ၍.. လီးမှာ ချက်ချင်း မတောင်နိုင်ပါ..။ လိုးချင်သော်လည်း လီးက မလိုက်နိုင် ဖြစ်နေသည်..။

“ မိန်းမ.. စုပ်ပေးဟာ.. မတောင်နိုင်ဘူး..”

ကျော်ကြီး ပက်လက်လှန်လိုက်သည်..။ မထား သက်ပြင်းချလျက် ထလိုက်၍ ကျော်ကြီးပေါင်ကြား ဒူးထောက်ထိုင်ကာ လီးကိုအရင် ဂွင်းကစားလိုက်သည်..။

“ ရှင် အားဆေး သုံးသင့်တယ်..”

“ အေး.. ငါဝယ်ဖို့ မေ့နေတာ.. စုပ်ပါတော့ဟာ.. အာ့မှ ထောင်လာမှာ..”

မထား ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ကာ စုပ်ပါတော့သည်..။

“ ပြွစ်..ပြွစ်..”

“ အင်း.. ကောင်းတယ် မိန်းမရေ..”

မထား လျှာကလေးနှင့် လီးဒစ်လေးကို မွေ့ကစားလိုက်ရာ လီးမှာ ထောင်လာတော့သည်..။ မထား မအားနိုင်တော့ပါ။ ဘယ်လက်က လီးကိုကိုင်၍ စုပ်နေပြီး.. ညာလက်က ဗိုက်အောက်လျှို၍ လက်ချောင်းများက အဖုတ်ထဲ ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် ကစားနေတော့သည်…။

“ အွင်း.. အ့.. ပြွစ်ပြွစ်.. ရှီး… အ့..”

မင်းမင်း အိမ်ပြန်ရောက်လာသည်..။ မထားအိမ်ရှေ့ဘက်ကြည့်တော့ ယောက်ျားဖိနပ်တွေ့ရ၍ ကျော်ကြီး ရောက်နေတာ သိလိုက်သည်..။ မိမိအိပ်ခန်းထဲဝင်၍ လှဲလျှောင်း အနားယူလိုက်သည်..။ ကြမ်းတပြေးတည်း ဖြစ်နေ၍ တဖက်ခန်းမှ ငြီးသံလိုလို ကြားရသဖြင့် ချောင်းလိုက်ရာ..

“ အိုး..ခိုင်မော့…”

အပြာကား မကြည့်ရတာ ကြာပြီဖြစ်သော မင်းမင်း.. ထီပေါက်လေသည်..။ ပြတင်းပေါက်ဘက် ခေါင်းထားကာ သူချောင်းသည့်ဘက် ခြေဆင်းထားသော ကျော်ကြီးနှင့် ဖင်ဖွေးဖွေးကြီးနှင့် ပုလွေပေးသော မထား.. လက်ချောင်း သွယ်သွယ်လေးများက စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် အရည်ဖြူလေးများပင် ထွက်နေလေသည်..။ ဒူးကားပြီး ဖင်ကုန်းထားခြင်းကြောင့် နို့နှစ်လုံးတင်းတင်းကိုပါ မြင်နေရသည်..။ ထရံ၏ အောက်ခြေမှာ သတင်းစာလွတ်သဖြင့် ချောင်းရ အဆင်ပြေသည်..။

မင်းမင်း ပုဆိုးချွတ်ပြီး ဖင်ကုန်းချောင်းရင်း.. လီးကိုခြေမှပင့်ကာ ဂွင်းတိုက်တော့သည်..။ မထား.. လီးစုပ်နေရင်း တဖက်ခန်းမှ ခြေသံကို ကြားရသည်..။ မင်းမင်း ပြန်လာတာကို သိသည်..။ လီးကို အားပိုသုံး၍ စုပ်လိုက်သည်..။

“ အား..ကောင်းလိုက်တာ..အား..အ့”

ကျော်ကြီး အသံထွက်ပိုကျယ်၍ မင်းမင်း ကြားနိုင်သည်ဟု ထင်လိုက်သည်..။

“ မိန်းမ အပေါ်က ဆောင့်ဟာ.. အရမ်းထန်နေပြီ”

မထား လီးစုပ်တာရပ်ပြီး.. ခြေရင်းဘက်လှည့်၍.. လီးကိုကိုင် အဖုတ်ဝတေ့၍ ဆောင့်ချတော့သည်..။ အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများမှာ ပြဲလန်မနေပါ ဖောင်းဖောင်းလေးနှင့် စိကပ်နေသည်..။ ပေါင်နှစ်လုံးကိုဖြဲရင်း ဆောင့်သလို.. လက်များက နို့ကိုပွတ်ချေနေလိုက်သည်..။ သူမမျက်လုံးများ ထရံဘက်ကို ကြည့်ရင်း..

“ အ့.. အ့.. ရှီး.. ကိုကျော် အောက်ကပင့်လိုးပါ.. အား.. ကောင်းတယ်..”

လိုးပွဲကြည့်ကောင်းနေသော မင်းမင်း.. ၇ လက်မခန့် လီးကြီးကို ဂွင်းအဆက်မပြတ် တိုက်နေပြန်သည်..။ မထား မျက်လုံးများက သူဘက်ကြည့်နေ၍ ချောင်းတာ သိပုံရနေသည်..။ မထား သူ့ဘက်မျက်နှာမူပြီး ကုန်းလိုက်ပြန်သည်..။ ကျောသားဖွေးဖွေးနှင့် ဖင်ကားထားရာ.. ကျော်ကြီး အနောက်မှ မထားရဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး လိုးပါတော့သည်..။ နို့သားအိအိကြီးများလည်း ခါရမ်းနေတော့သည်..။

မထား ထောက်ထားသော လက်ကို ကွေးချလိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်နှင့် ကပ်လိုက်ရာ မင်းမင်း ချောင်းကြည့်ပေါက်နှင့် တတန်းထဲ ဖြစ်သွားတော့သည်..။ ရမက်ထန်သော မျက်လုံးများနှင့် မထားမှာ တအအ အော်နေရင်း လျှာလေးပင် အနည်းငယ် ထွက်နေသည်..။ နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးနှင့် သွားဖွေးဖွေးကြောင့် မင်းမင်းမှာ အစုပ်ခံရရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလည်း တွေးနေမိသည်..။

ကျော်ကြီး မျက်စိမှိတ်အံကြိတ်ပြီး အဆက်မပြတ် လိုးနေရာ သိပ်မကြာခင် လရည်များ ထွက်ကုန်သည်.။ မထား မပြီးသေးပါ ကျော်ကြီးက ပြီးသွားသည်..။

“ မိန်းမရေ.. သုတ်ရည်တွေ ထည့်လိုက်ပြီနော် ကောင်းလား..”

“ အင်း.. ကောင်းတယ်.. ထပ်လုပ်ပေးပါ”

“ ခဏ အနားယူမယ်.. ညကျရင် ထပ်လုပ်မယ် ဟုတ်ပြီလား”

မထား အာသာမပြေပါ။ မျက်နှာလေး ညှိုးသွားသည်..။ မင်းမင်း စိတ်မကောင်း ဖြစ်သွားရသည်..။ မထားစိတ်တိုင်းကျ လိုးပေးချင်မိသည်…။ မိမိလည်း ထုလို့ မပြီးသေးပါ..။ ကျော်ကြီးက အပြီးမြန်၍ ပွဲက ရပ်သွားရသည်…။ အပြာကားကြည့်ရင်း မီးပျက်သွားသလို ခံစားနေရသည်..။

ကျော်ကြီး လီးတန်းလန်းနှင့် ပက်လက်အနားယူလိုက်ရာ ခဏအကြာ ဟောက်သံပေး၍ အိပ်ပျော်သွားသည်..။ မထားလည်း ထမိန်ရင်လျှားဝတ်၍ နောက်ဖေးထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ မင်းမင်း ပုဆိုးပြန်ဝတ်လိုက်သည်..။ ထို့နောက် နောက်ဖေးသို့ ထမင်းချက်ရန် ဟန်ဆောင်ကာ ထွက်လာလိုက်သည်..။

ရေကပြင်အောက် ရေချိုးနေရာမှာ မထားထိုင်ပြီး ရေချိုးရန် ပြင်နေစဉ်..

“ ဟာ မထား အလုပ်အစောကြီး ပြန်တာလား”

“ ဟုတ်တယ် မင်းမင်းရေ.. စျေးဝယ်စရာလေးရှိလို့ ပြန်လာတာ”

မထား လိမ်ပြောလိုက်သည်..။

“ ကျနော်လည်း ထမင်းချက်ပြီး စျေးဝယ်ရဦးမယ်”

မင်းမင်း ပုဆိုးတိုတို ဝတ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ငုတ်တုတ်ထိုင်လျှင် အောက်စလွတ်အောင် တမင်လုပ်လိုက်သည်..။ နောက်ဖေး ထမင်းချက်ရာ နေရာမှာ တစ်ခုတည်းဖြစ်ပြီး သူ့မီးဖိုကိုယ့်မီးဖိုနှင့် ချက်ကြသည်..။ မီးဖိုနေရာနှင့် ရေချိုးရာ နေရာမှာ အထက်အောက် ဖြစ်သည်..။ မထား ရေချိုးနေရာမှကြည့်လျင် ဒဲ့မြင်ရသည်..။

မင်းမင်း ငုတ်တုတ်ထိုင် မီးဖိုပြာများ ရှင်းနေရင်း အောက်စလွတ်တာ မထား မြင်နေရသည်..။ လီးမှာ ထောင်မတ်နေပြီး အမွေးများမရှိ၍ ရိတ်ထားပုံထင်ရသည်..။ မင်းမင်းမှာ မထား၏ ရေစိုကိုယ်လုံးအလှကြောင့် လီးတောင်နေပြီး လိုးပွဲကြည့်ထား၍ အရှိန်က မကျသေးပေ..။ လရည်ကြည်လေးများပင် ထွက်နေသည်…။

၇ လက်မ ကျော်ရှည်သော လီးမှာ ငရုတ်ကျည်ပွေ့အရွယ်ရှိပြီး လီးထိပ်မှာ ဒစ်လန်နေ၍ ထိပ်ဖူးကြီးမှာ ပန်းရောင်ထနေသည်..။ မထား ခိုးကြည့်နေရင်း ခံတွင်းခြောက်လာမိသည်..။ ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်တုန်၍ ခံချင်စိတ် ပေါ်လာနေသည်..။ မြန်မာမိန်းကလေး ဖြစ်သည်က တကြောင်း၊ အိမ်ထောင်သည်မို့ ဖောက်ပြန်တယ်ထင်မှာ မခံနိုင် အထင်သေးမှာ စိုးနေပြန်သည်..။ ရေချိုးနေရာမှာ တစ်ခုတည်းဖြစ်၍ မထားပြီးလျင် သူရေချိုးရဦးမည်..။

“ မထား ဘယ်စျေးသွားမှာလည်းဗျ..”

“ မီးခွက်စျေးလေ.. နင်ဘာဝယ်မလို့လဲ”

“ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူးဗျာ.. အဝတ်အစားလေး ဝယ်မလို့ပါ”

“ ငါ ရေချိုးပြီးရင်သွားမှာ.. နင်လိုက်မလား”

မင်းမင်း ပျော်သွားသည်..။ အခွင့်အရေး ရလေပြီ..။

“ လိုက်မယ်လေ.. ရေချိုးပြီးရင် သွားကြတာပေါ့”

မထား ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်း အဝတ်လည်းပြီး.. အိပ်ပျော်နေသော လင်တော်မောင် ကျော်ကြီးကိုနှိုး၍..

“ ကိုကျော် ထဦးလေ.. ကျမ စျေးသွားမလို့ ရှင်ရော ဘယ်သွားမှာလဲ”

“ ငါလည်း မနက်ဖြန် အလုပ်နားတယ်.. အရက်ဆိုင် သွားလိုက်ဦးမယ်”

“ အရမ်းမမူးနဲ့နော်.. ရှင်ညကျရင် ထပ်လုပ်မယ် ကတိပေးထားတာ မမေ့နဲ့”

ကျော်ကြီး မထားပါးလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး..

“ အေးပါ မိန်းမရယ် နင်ကလေးလိုချင်တာ သိပါတယ်.. ငါကတိပေးတယ်.. အိုကေလား”

ကျော်ကြီးမှာ ရိုးရိုးအေးအေးသမားဖြစ်သည်။ သူ့မိန်းမ ထန်နေတာ မသိရှာပေ..။ အရက်ကိုတော့ ကြိုက်သည်။ အသိမိတ်ဆွေတွေ့လျင် အမူးလွန်အောင် သောက်တတ်၍ တခါတလေ အိမ်ပြန်ရောက်တာတောင် မသိပေ။ မထား ပိုက်ဆံအိတ်ဆွဲယူပြီး.. အပြင်ထွက်တော့သည်..။ မင်းမင်း အိမ်ခန်းရှေ့ ကြည့်လိုက်ရာ ဖိနပ်မတွေ့ရ၍ ထွက်သွားတာ သိလိုက်သည်..။

“ အဲ့ကောင် လိုက်မယ်ပြောပြီး ဘယ်ရောက်သွားပါလိမ့်”

အမှန်တော့ မင်းမင်း ကားမှတ်တိုင်ကို ကြိုရောက်နေသည်..။ အိမ်ကအတူထွက်လျှင် ကျော်ကြီး တမျိုးထင်မှာစိုး၍ ရှောင်လွှဲထွက်ခြင်း ဖြစ်သည်..။ မှတ်တိုင်ခုံလေးမှာ ထိုင်နေသော မင်းမင်းကို တွေ့လိုက်ရသည့် မထား ပျော်သွားမိသည်..။

“ ဟဲ့ နင်က ကြိုစောင့်နေတာလား”

“ ဟုတ်တယ် အစ်မရေ.. အတူထွက်ရင် မသင့်တော်လို့ပါ”

မထား နားလည်လိုက်သည်။ မင်းမင်းဟာ အခြေအနေကို နားလည်တတ်၍ မိတ်ဆွေကောင်း ဖြစ်နိုင်သည်..။ ထိုစဉ် ဘတ်စ်ကား ရောက်လာသဖြင့် စျေးသို့ ထွက်ခွာကြတော့သည်..။

မိုးချုပ်စပြုနေလေပြီ..။ စျေးအတွင်း စည်ကားလွန်းလှသည်..။ ညစျေးတစ်ခုလို ဖြစ်နေ၍ အလုပ်နားချိန် စျေးဝယ်သူများ စည်းကားသိုက်မြိုက် နေလေသည်..။ မထားနှင့် မင်းမင်း.. အတူတွဲသွား၍ အလွန်ခင်မင်သော မိတ်ဆွေများပမာ ဖြစ်လာသည်..။ လိုအပ်သောပစ္စည်းများ ဝယ်ကြပြီး ပြန်ကြသည်..။

ညမိုးချုပ်ပြီ ဖြစ်သည်..။ လိုင်းကားမှာ မြို့ထဲမှ အပြန်ဖြစ်၍ အလုပ်ပြန်သူများနှင့် ကြပ်နေပြန်သည်..။ မင်းမင်းနှင့် မထား တိုးစီးရပြန်သည်..။ မင်းမင်း ထိုဂွင်ကိုသိ၍ အတွင်းခံဘောင်းဘီ မဝတ်ခဲ့ပေ..။ အခု မထား သူ့ရှေ့မှာ ရပ်နေပြီး အပေါ်တန်းကိုင်ရန် ခက်ခဲနေသည်..။

“ အစ်မ စျေးအိပ် ကျနော့ကိုပေးထား.. အပေါ်ကိုပဲ ရအောင်ကိုင်..”

“ ကျေးဇူးပဲဟာ.. ကြပ်လိုက်တာလွန်ရော”

မင်းမင်း လက်တဖက်က အိပ်ဆွဲပြီး တဖက်က အပေါ်တန်းကိုင်သည်။ မထားမှာ လက်နှစ်ဖက် မြောက်သော်လည် မမှီသေး။ ထို့ကြောင့် မင်းမင်းလက်မောင်းကို အားပြုကိုင်ရတော့သည်..။ ကျောသားအိအိလေးနှင့် ဆံပင်စုစည်းထားသောကြောင့် ပေါ်နေသော ဂုတ်သားလေးက မင်းမင်းကို ရာဂထန်စေလေသည်..။ အောက်မှ လီးစတောင်လာသည်..။ အတွင်းခံ မပါသောကြောင့် လီမှာတဖြောင့်ထဲ ဖြစ်လာပြီး မထား၏ တင်သားအိအိကြီးကို ထိုးနေမိသည်..။

“ မထား ခွင့်လွှတ်နော် ကျနော် ဘောင်းဘီတို မဝတ်ခဲ့မိလို့ အခုလို ထိုးမိတာပါ”

အသံတိုးလေးနှင့် သူမနားနား ကပ်ပြောလိုက်သည်..။ မထား ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြီး လီးနှင့်တင်သား နှစ်ခုကြား တည့်အောင် ချိန်ပေးလိုက်သည်..။ ထိုသို့မလုပ်လျှင် တင်သားကို ထိုးမိနေ၍ အနေအထားမမှန်ပဲ သူ့လီးထိပ် နာသွားလိမ့်မည်..။ မထား သိလိုက်သည်။ သူမ မင်းမင်းကို ခင်တာထက် ပိုမိနေပြီ…။ ကားအတွင်းလည်း မှောင်နေသဖြင့် မည်သူမျှ မမြင်နိုင်ပေ..။

“ မထား.. ဒီဘက်လှည့်လိုက်ပါလား.. ဆံပင်က မျက်နှာနဲ့ပွတ်လို့ ယားနေတယ်..”

မထား မငြင်းပါ။ သူ့ဘက် လှည့်လာသည်..။ မျက်ဝန်းချင်း ဆုံမိကြသည်..။ မထား မျက်ဝန်းလေးမှာ ဝိုင်းဝိုင်းလေးမို့ ချစ်ဖို့ကောင်းလှသည်..။ မင်းမင်း စိတ်မထိန်နိုင်တော့သဖြင့် သူမပါးလေးကို နမ်းလိုက်သည်..။ အခုတော့ လီးမှာ အဖုတ်နှင့် တတန်းထးတည်း ဖြစ်နေလျက် ပိုမိုမာတင်းလာသည်..။ ဆီးခုံကို လာထောက်နေသော လီးကို မထား အမြင်မတော်တော့ပါ..။ ထို့ကြောင့်.. သူမလက်တဖက်ကို အောက်ချပြီး လီးကို ပုဆိုးနှင့် ရောကိုင်၍ ဂွင်းထုပေးနေမိသည်…။

“ မြန်မြန်ပြီးနော် ဆင်းဖို့နီးလာပြီ”

မထား သူ့ပုဆိုးကို အပေါ်သို့ မတင်၍.. လက်အတွင်းနှိုက်ကာ ခပ်သွက်သွက် ထုလိုက်တော့သည်..။ လီးမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်းပြီး လရည်များ ပန်းထွက်လာ၏..။ ပေသွားသော လက်ကို ပုဆိုးအောက်ခြေနှင့် သုတ်လိုက်ပြီး ဘေးလူများမသိအောင် ပုံမှန်ပြန်နေလိုက်သည်..။

“ ကောင်းလား မင်းမင်း”

“ အင်း.. ချစ်တယ် မထားရယ်.. လိုးချင်တယ်”

“ ရှူး…“

မထား မင်းမင်း ပါစပ်ကို ပိတ်လိုက်ပြီး..

“ ဆင်းတော့မှပြော လူတွေကြားမယ်”

ကားမှတ်တိုင် ဆင်းသာအခါ.. မထားအရင် အိမ်သို့ပြန်ပြီး.. မင်းမင်းမှာ ဆယ်ငါးမိနစ်လောက် လမ်းထိပ်က လက်ဖက်ရည်ဆိုင်မှာ ထိုင်နေလိုက်သည်…။ “ဒီညတော့ လိုးပါရစေ မထားရယ်…” လို့ စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်လိုက်မိသည်။

မထား အိမ်ရောက်သောအခါ လင်တော်ကျော်ကြီးမှာ မူးနေလေပြီ.. နှိုးလို့တောင်မရတော့..။ သူ့ကို စောင်လေးခြုံပေးလိုက်ပြီး.. နောက်ဖေးသို့ ထွက်ကာ မင်းမင်းအခန်းဘက်သို့ ကူးလိုက်လေသည်…။မင်းမင်း အိမ်ထဲဝင်လာလေပြီ..။ စျေးဝယ်ထုတ်လေး ဘေးမှာချပြီး. အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လိုက်ရာ.. သူ့အိပ်ယာထဲ မထား ရောက်နေသည်..။

“ ရှူး… လာ.. လိုးချင်တယ်ဆို”

မထား အသံတိုးလေးနှင့် သူ့ကို ခေါ်နေသည်..။ မင်းမင်း ပုဆိုးကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ ထို့နောက် မထား၏ အဝတ်များကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်..။ အမှောင်ညတစ်ခုလုံး တဖက်ခန်းမှ ကျော်ကြီးရဲ့ ဟောက်သံက ကြီးစိုးနေလေသည်..။ မထား၏ ပန်းနုရောင် နှုတ်ခမ်းလေးကို မင်းမင်း သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့် ထိကပ်ပြီး လျှာအချင်းချင်း စုပ်နေကြသည်…။ လက်အသီးသီးမှာ သိုင်းဖက်ထားကြပြီး.. ခန္တာ ကိုယ်ချင်း ထိကပ်ပွတ်သပ်နေကြသည်..။

မွေ့ယာအပါးလေးပေါ်မှာ လှဲလိုက်ကြပြီး မထား၏ ဆီးခုံနှင့် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ဘာဂျာပေးတော့သည်..။ အရည်များစိုနေ၍ ဆပ်ပြာနံ့ကလေး သင်းနေသော စောက်ပတ်လေးကို မင်းမင်း မြိုချမတတ် ယက်နေတော့သည်..။ မထား ကောင်းလွန်း၍ အသံမထွက်နိုင်ပါ။ ခိုးစားခြင်းဖြစ်၍ အသံမထွက်ရဲ..။ ချစ်လင်ကျော်ကြီးကို ချစ်သလို.. မင်းမင်းကိုလည်း စွဲမိပြီ..။ အစုပ်အမှုတ် ကြမ်းသောကြောင့် သူမ အရည်ပန်းထွက်၍ ပြီးလေသည်…။

“ မထား စုပ်ပေးနော်”

မင်းမင်းရဲ့ လီးကြီးကို မထား စုပ်ပြန်သည်..။ သိပ်မကြာပါ လရည်များ ပန်းထွက်လာ၍ မြိုချလိုက်သည်…။ မထား ကုန်းပေးပြန်သည်..။ နွေးအိနေသော စောက်ပတ် အထိအတွေ့ကြောင့် လီးမှာ မာကြောနေပြီး အဖုတ်အတွင်းသို့ အိခနဲ တိုးဝင်သွားလေသည်..။ စီးပိုင်နေသော အဖုတ်နှင့် ကြီးမားသော လီးကြောင့် ကာမအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်ပြန်သည်။

မင်းမင်း အနောက်မှနေ၍ နို့နှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကာ ခွေးလိုးလေး လိုးတော့သည်…။ မထား ခါးလေးကော့၍ ပြန်ပြန်တွန်းပေးနေလေသည်…။

“ အွင်း…အွင်း…ရှီး…”

ပက်လက်ပုံစံ ပြောင်းလိုက်သည်…။ မထား၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်သည်..။ အမှောင်ကြောင့် အဖုတ်ကို ကောင်းကောင်းမမြင်ရ..။ မင်းမင်းလီး စအိုကို ထောက်မိသည်..။ ဖင်လိုးရန် အကြံရလိုက်သည်..။

“ မထား ဖင်လိုးချင်တယ် ခံဖူးလား”

“ မခံဖူးဘူး လုပ်ကြည့်လေ”

လေသံလေးများနှင့် ပြောဆိုနေကြသည်။ သုတ်ရည်များကြောင့် ချောနေသောလီးမှာ ဆီထည့်စရာမလို.. စအိုဝလေးကို ထောက်၍ ဖိချလိုက်သည်..။ ဒစ်ထိပ်ဝင်သွားရာ မထား ခါးလေး တွန့်သွားသည်..။ ပထမဆုံး ဖင်ခံရသဖြင့် အရသာတမျိုး ရလေသည်..။ ပုံမှန်လေး လိုးနေ၍ ထပ်ပြီးချင်လာသည်..။ မင်းမင်း အလုပ်ရှုပ်နေသည်..။ ဖင်းထဲလိုးလိုက် အဖုတ်ထဲလိုးလိုက်နှင့်ပေါ့..။

“ နင့်အရည်တွေ အပြင်မထုတ်ပါနဲ့နော်.. အဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးပါ.. ငါ နင့်ကလေး လိုချင်တယ်”

မင်းမင်း သဘောတူလိုက်သည်..။ နောက်ဆုံးတစ်ချီကို အဖုတ်ထဲ သီးသန့်လိုးပြီး ပြီးချလိုက်တော့သည်…။ သုတ်ရည်ပူပူလေးများ အဖုတ်ထဲဝင်လာတဲ့ အရသာက အင်မတန်းကောင်းလွန်း၍ မထားလည်း နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ပြီးလေတော့သည်…။

“ ချစ်တယ် ထားရယ်”

“ ငါလည်းချစ်တယ်..”

ဒီလိုနှင့် မင်းမင်းနှင့်မထား ကြုံသလို ခိုးစားဖြစ်ကြသည်…။ လအနည်းငယ်အကြာ မထား ကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်..။ ကျော်ကြီးကလေးလား.. မင်းမင်းကလေးလား မသိရပေ..။ မိန်းကလေး မွေးလာသည်…။ နာမည်လေးက..”သီရီမင်းကျော်” တဲ့..။ မထား မှည့်ပေးတာဟု သိရသည်..။

မင်းမင်းမှာ အလုပ်ကြိုးစားစုဆောင်းပြီး နိုင်ငံခြားထွက်ကာ အလုပ်လုပ်တော့သည်..။ ကျော်ကြီးမှာ ကလေးရပြီးနောက် အရက်ဖြတ်လိုက်ပြီး အလုပ်ကြိုးစားရာ ကိုယ်ပိုင်ကားနှင့်တိုက်နှင့် ကြီးပွားနေပြီး မထားမှာ စတိုးဆိုင်ကြီး ဖွင့်ထားလေသည်….။

အခုတော့ ၂၀၂၀ ခုနှစ် ရောက်လေပြီ..။ အချိန်ဆိုတာ ခဏလေးပါ…..။ အရာအားလုံး ပြောင်းလဲလာသလို… သီရိမင်းကျော် (ခေါ်) သီရိလေးမှာ.. အပျိုလေးပင် ဖြစ်လာလေတော့သည်…။

၂ဝ၂၀ ခုနှစ်သို့ ရောက်ခဲ့ပြီး.. မင်းမင်း.. အမေရိကန်သို့ ရောက်ရှိသည်မှာ နှစ်နှစ်ဆယ် ကြာခဲ့လေပြီ..။ မထားနှင့် ကိုကျော်ကြီးတို့မှာ သူနှင့်အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေများ ဖြစ်ခဲ့ကြပြီး အဆက်အသွယ် မပြတ်ခဲ့ကြပါ…။ ဖေ့ဘွတ် မတ်ဆင်ဂျာနှင့် ဆက်သွယ်၍ ဗီဒီယို‌ကောများ ခေါ်သည့်အထိ အဆင့်တက်လာခဲ့သည်..။

မင်းမင်း အခုထိ စင်ဂယ်ဖြစ်သေးသည်..။ ထို့ကြောင့် တခါတလေ အရမ်းထန်လာရင်.. မထားနှင့် ဆက်စ်ချက်ကြသည်..။ မထား၏ ကိုယ်တုံးလုံးပုံများမှာ မင်းမင်း ဖုန်းထဲ အများကြီးရှိလေသည်..။

“ မထား အားရင် ဗီဒီယိုကော ခေါ်ပါ.. ဒီည ထုချင်လို့”

မထား ကလေးတစ်ယောက်အမေ ဆိုပေမဲ့ နန်းမွေစံလို ဘော်ဒီမျိုး ကိတ်လာလေသည်..။ ဒီနေ့လည် မထား အိမ်မှာ လူရှင်းသည်..။ ထို့ကြောင့် မင်းမင်းဆီ ဗီဒီယိုကော ခေါ်လေသည်..။ ဖုန်းကို ကုတင်ခြေရင်း မှန်တင်ခုံရှေ့ ထောင်လိုက်ပြီး.. အဝတ်များ ချွတ်ထားလေသည်…။ မင်းမင်း.. ဗီဒီရိုကော ကိုင်လိုက်သည်…။ သူလည်း ကုတင်ပေါ်မှာ လီးကို ထုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး..

“ ထားရေ.. ခရမ်းသီးနဲ့ ထိုးပြပါ”

“ ဟဲ့.. ငါ လီးအတု ဝယ်ထားတာရပြီ အဲ့ဒါနဲ့ လုပ်ပြမယ်”

“ ဝိုး.. ရှယ်ပဲ.. ပြီးအောင်လုပ်ပြနော်”

မထား လီးအတုကို အဆင်သင့်ကိုင်လိုက်ပြီး ပါးစပ်နဲ့ စုပ်ပြလေသည်..။

“ အွင်း.. ကိုမင်းရယ်… ပြန်လာပြီး လိုးပါတော့..”

“ ထားရေ.. ကို့လီးကြီး ကြည့်ပါဦး.. အရမ်းကြီးနေပြီ..”

မင်းမင်း.. ဂွင်းထုရင်သုံးသော ဂျယ်ကို လီးပေါ်သုတ်လိုက်ပြီး ထုပါတော့သည်..။ မထား လီးအတုကို.. ကုတင်ပေါ် ထောင်လိုက်ပြီး အပေါ်မှ တက်ဆောင့်ရင်း….

“ အား.. ကိုမင်း လိုးပါ.. လိုးပါ…”

စိတ်အတွင်း မင်းမင်း လိုးသလိုခံစားပြီး.. ဖုန်းအတွင်းမှ မင်းမင်း ထုပြတာကြည့်ပြီး အော်ပြနေတော့သည်…။ ထို့နောက် လီးကိုထုတ်၍ ဖုန်းဘက်သို့ ဖင်ကိုလှည့်ကုန်းကာ လီးကို လက်ပြန်ကိုင်၍.. အဖုတ်ကြီးကြား အဝင်အထွက်မှန်မှန် လိုးပြတော့သည်…။

“ ထားရေ.. ဖင်လိုးပြပါ… အရမ်းကောင်းနေပြီ…”

မထား အဖုတ်တွင်းမှထွက်သော အရည်များကို ဖင်စအိုဝမှာ သုတ်လိုက်ပြီး.. လီးတုကို ဖင်ထဲထည့်လေသည်…။ မင်းမင်း ဖင်လိုးရတာ အရမ်းကြိုက်သည်။ အဖုတ်မှာ ကြာကြာလိုးရင် ချောင်လာ၍ အရသာပေါ့သည်..။ ဖင်စအိုမှာ မည့်သည့်အချိန်မဆို ကြပ်နေပြီး.. စုပ်အားပိုကောင်း၍ လီးပိုကြီးသလို သုတ်ထွက် အရမ်းကောင်းလေသည်…။

မထား အဖုတ်မှာ ဟစိစိနှင့် အရည်များ တစက်စက် ကျနေပြီ… ဖင်ထဲ လီးတုနှင့် လိုးပြသလို လက်ချောင်းသုံးချောင်းမှာ အဖုတ်ထဲသွင်းကာ လိုးရင်း ပြီးသွားတော့သည်..။ ထိုမြင်ကွင်းကြောင့် မင်းမင်း အထွတ်အထိတ်ရောက်ပြီး.. သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ပါတော့သည်…။

“ ထားရေ.. ကိုယ်ပြန်လာတော့မယ်.. ထားအိမ်မှာ နေမှာနော် စီစဉ်ပေးထား..”

“ အိုကေ.. ကိုမင်းရေ.. လုပ်ထားမယ်”

“ ထားရေ.. သမီးပုံလေးတွေ ထပ်ပို့ထားဦး.. သတိရလို့..”

မထား ဖုန်းမှ သီရိပုံများကို ပို့လိုက်သည်..။ သီရိမင်းကျော်မှာ အခု အသက် ၂၄ အရွယ် အပျိုမလေးပါ..။ မထား ငယ်စဉ်ကလို ခါးသေးရင်ချီပြီး ဖြူဖြူအိအိလေး ဖြစ်သည်…။ ကျော်ကြီးနှင့် မင်းမင်းတို့ လိုးပြီးနောက်ပိုင်း ကိုယ်ဝန်ရလာပြီး မွေးထားတာ ဖြစ်သည်..။ သီရိမျက်နှာမှာ မထားနှင့် တူနေ၍ အဖေက ဘယ်သူမှန်း မသိရတော့ပေ..။ အခုတော့ အပျိုမ ဖားဖားကြီး ဖြစ်နေလေပြီ..။

မင်းမင်းမှာ သီရိပုံလေးတွေကို ကြည့်ရင်း.. လိုးချင်နေမိသည်..။ မထား နားလည်ပါသည်..။ မင်းမင်း အခုထိ အိမ်ထောင်မပြုပဲ.. မိမိတို့ မိသားစုအတွက် အများကြီး ကူညီခဲ့သူဖြစ်သည်..။

“ ထား.. ခွင့်ပြုမယ်ဆိုရင် သီရိလေးကို လက်ထပ်ချင်တယ်”

ဟု.. မင်းမင်း ပြောဖူးသည်..။ ဖိတ်ချင်းဖိတ် ကိုယ့်အိပ်ထဲ ပြန်ဖိတ်တာ အကောင်းဆုံးပါ..။ မင်းမင်းအသက် ၄၅ နှစ်ရှိပြီ.. သီရိက ၂၄ နှစ်။ အခုခေတ်က ဦးနှင့်သမီးတွေခေတ်..။

မင်းမင်းအရင်လို အိမ်ငှါးငမွဲ မဟုတ်တော့..။ အမေရိကန်နိုင်ငံသား သူဌေးတစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီ။ သမီးလေး သဘောတူရင် စီစဉ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါ..။

သီရိသည် ဦးမင်းနှင့် ဖေ့ဘွတ်မှာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သည်။ လူချင်းတော့ မတွေ့ဖူးပါ..။ မိဘနှစ်ပါး၏ အရင်းနှီးဆုံး မိတ်ဆွေဖြစ်သလို သူတို့မိသားစုနှင့် ဆွေမျိုးလို ဖြစ်နေသည်..။ သူမပုံလေးတွေကို အသဲလေးတွေပေးပြီး ကောမန့်အမြဲ ပေးတတ်သဖြင့် ကျေနပ်နေမိသည်..။ အခု သူအလည်လာပြီး အိမ်မှာနေမှာဆိုတော့ သီရိ ရင်တွေခုန်မိသည်..။ ဦးနဲ့သမီး ဇာတ်လမ်းလေး စကြစို့..။

ကိုကျော်ကြီး စပါယ်ယာအလုပ် မလုပ်တော့ပါ..။ သမီးလေး သီရိကို မွေးပြီးနောက်.. မင်းမင်း ငွေကြေးအကူအညီနှင့် ကုန်စုံဆိုင်ဖွင့်သည်။ ထိုမှတဆင့် ရန်ကုန်မြို့တွင်းမှာ စတိုးဆိုင်ကြီး ဖွင့်နိုင်ခဲ့ပြီး.. ယခု သူဌေးကျော်ကြီး ဖြစ်နေလေပြီ..။ ကျော်ကြီးရိုးသားလွန်း၍ မထားနှင့်မင်းမင်း ငြိစွန်းတာ မသိခဲ့ပေ…။

ဒီနေ့ မင်းမင်း အလည်ပြန်လာမည်..။ မထားနှင့်သမီး သွားကြိုကြသည်..။ ကျော်ကြီးမှာ ဆိုင်ထိုင်ရင်း ကျန်ခဲ့သည်…။ မထားနှင့်သီရိ လေဆိပ်ရောက်နေသည်..။ မကြာခင် လေယာဉ်ဆိုက်လာပြီး ဆင်းသက်လာသော ခရီးသည်များအကြား မင်းမင်းကို တွေ့လိုက်၍ မထား အရမ်းပျော်သွားသည်…။

ခရီးကြိုသူများကြား ပါတိတ်ဝမ်းဆက်နှင့် လှပနေသော မထားနှင့် သီရိကို မင်းမင်း တွေ့လိုက်သည်။ သားအမိဟု မထင်ရအောင် နုပျိုနေသော မထားနှင့် မြန်မာဆန်ဆန် ခါးသေးရင်ချီ တင်ကားနေသော သီရိမှာ အပြုံးများဖြင့် ဆီးကြိုနေသည်…။

“ မထားရယ် လှနေလိုက်တာ.. သမီးလေးကလည်း အမေတူလေးနော်.. နင်ငယ်ငယ်က အတိုင်းပဲ.. ကိတ်နေလိုက်တာ”

မင်းမင်းမျက်လုံးများ သီရိကိုယ်ပေါ်က မခွာတာ မထား မြင်ရ၍ မနာလို ဖြစ်ရပြန်သည်..။

“ ကိုမင်း အိမ်ပြန်ကြစို့ မိုးချုပ်တော့မယ်”

သီရိလေးမှာ မင်းမင်း ခရီးသွားအိတ်ကို ဆွဲယူပြီး အရှေ့မှ အရင်သွားလိုက်သည်..။ သီရိနောက်ပိုင်းအလှ တင်သားအိအိကြီးများမှာ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ဖွံထွားနေကြသည်…။ “ရအောင် လိုးမည်” ဟု စိတ်ထဲတွေးရင်း….

“ မထား.. ငါ နှစ်လပဲ ဗီဇာ ခွင့်ရတာ.. ငါ့ကို မြန်မာပြည့်အနှံ့ အလည်ပို့ပေးနော်”

“ အေးပါ.. မနက်ဖြန် ချောင်းသာ အရင်သွားကြတာပေါ့”

“ နင် အရင်လို လှနေတုန်းပဲ သိလား.. ပြီးတော့ ပိုကိတ်လာတယ်.. အားရပါးရ လိုးချင်တယ်”

မထား ပြုံးနေလိုက်သည်…။ မိနစ် ၃ဝ အကြာ နှစ်ထပ်တိုက်လေး တစ်ခုသို့ ရောက်လာသည်..။ သီရိ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားပြီး…

“ အမေ သမီးခေါင်းမူးနေလို့ ခဏအိပ်မယ်နော်..”

“ အေး.. အေး.. လာ ကိုမင်းနေဖို့ အခန်းပြမယ်”

အိမ်အောက်ထပ် အခန်းနှစ်ခုရှိသည်။ တစ်ခန်းက မထားတို့ လင်မယားအခန်း.. ဘေးချင်းကပ် အလွတ်ခန်းတစ်ခုမှာ မင်းမင်းနေရန် စီစဉ်ထားလေသည်..။ ဦးကျော် ည ၉ နာရီမှ ဆိုင်ပိတ် ပြန်လာမည် ဖြစ်သည်။ အခုမှ ၇ နာရီသာ ရှိသေးသည်..။

အခန်းတွင်း ရောက်သည်နှင့် မင်းမင်း တံခါးကို လော့ချလိုက်ပြီး မထားကို သိုင်းဖက်ကာ အငမ်းမရ နမ်းလေသည်…။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ခွဲခွာနေရသော ချစ်သူလင်ငယ်ရဲ့ လီးကို တောင်းတနေတာ ကြာလှပေပြီ..။ အဝတ်များကို အမြန်ချွတ်၍ နှူးနပ်မနေတော့ပဲ ကုတင်စောင်းမှာပင် မထားကို မတင်၍ ပေါင်နှစ်လုံးမကာ.. လီးကို အဖုတ်ဝတေ့ပြီး လိုးချတော့သည်..။

“ အား.. ဖြေးဖြေး.. နာတယ်ဟ.. ကြပ်လိုက်တာ..”

မထား ခံချင်တာပဲသိသည်။ ငယ်ငယ်ကလို အရည် သိပ်မထွက်တော့ပါ။ အသက် ၄၀ ကျော်ပြီ ဖြစ်သည်..။ မင်းမင်းလီးမှာ အမေရိကန်မှာ နေစဉ်က လီးကြီးရှည်ဆေး သုံးထား၍.. ၈ လက်မခန့် ရှိကာ.. လုံးပတ်မှာ.. ငရုတ်ကြည်ပွေ့လောက်ဖြစ်ပြီး မာထန်နေသည်..။

“ ဗြစ် ဗြစ် ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ်…”

လဥနှင့်တင်ပါး ရိုက်သံများ ထွက်လာသည်။ အဖုတ်ကြီးမှာ လီးကို အတင်ညစ်နေ၍ လိုးလို့ ကောင်းလှသည်..။

“ အား.. ကောင်းလာပြီ.. ဆောင့်ဆောင့်.. အမေ့.. အ့.. ကိုမင်း.. နို့စို့ပေးရင်းလိုး..”

မင်းမင်း နို့ကုန်းစို့ပြီး အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်နေသည်..။ မထားကို ဆွဲလှည့်ပြီး ကုတင်စောင်းမှာ မှောက်၍.. ပေါင်ကိုဖြဲကားကာ ဖင်လိုးပါတော့သည်…။

“ အား.. ရှီး.. ဘွတ်ဘွတ်ဘွတ်..”

စအိုတွင်းလေများ ဆက်တိုက် ထွက်လာသည်..။ မထားခါးကိုဖိ၍.. ကော့လာသော ဖင်ကြီးကို ရမက်ထန်ထန်ကြည့်ပြီး.. ဆောင့်တော့သည်…။

“ ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..”

သီရိ လေဆိပ်ကအပြန် ကားမူးလာပြီး အိပ်ချင်လာမိသည်..။ အိပ်ယာထဲ လှိမ့်နေရင်း သေးပေါက်ချင်လာသဖြင့် အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာခဲ့သည်။ အမေနှင့် ဦးမင်းကို မတွေ့ရ…။ အိမ်သာရေချိုးခန်း၏ ဘေးအခန်းမှ ငြီးသံ ကြားရသဖြင့် ကပ်နားထောင်လိုက်ရာ.. မိမိ မိခင်ရဲ့ အသံနှင့် လိုးသံများ ကြားရတော့သည်..။

သီရိ က ခေတ်လူငယ် အပျိုမ ဖြစ်သည်..။ မိန်းကလေး သူငယ်ချင်းများဆုံလျှင် ကာမအကြောင်း ပြောတတ်ကြသလို.. တခါတလေ အွန်လိုင်းမှ အောကားများလည်း ခိုးကြည့်ဖူးသည်..။ အခုကြားရသော အသံများမှာ အောကားအတွင်းမှ အသံများနှင့် တူနေသဖြင့် အခန်းတွင်း လိုးနေကြတာ သိလိုက်သည်..။

သီရိ သေးပေါက်ချင်စိတ်ပါ ပျောက်သွားပြီး အောကားအတွင်းမှ လိုးကွက်များ စိတ်ထဲပေါ်လာသလို အခန်းတွင်း ဘယ်လို လိုးနေမလဲတွေးရင်း.. အဖုတ်လေးကိုပွတ် နို့လေးကိုပွတ်၍.. တခါးနားကပ် နားထောင်လေသည်..။

“ လိုး.. လိုး.. ဆောင့်လိုး.. ကိုမင်း.. ထားအရမ်းကောင်းနေပြီ…”

“ ကြိုက်လား မထား.. လီးလာစုပ်ပေး.. ပြီးရင် ထားအကြိုက် အပေါ်ကဆောင့်…”

သီရိ တဏှာထန်ထန် စကားသံများ ကြားနေရ၍.. တကိုယ်လုံး ပူတက်လာသည်..။ အစိလေးကို ဖိချေကြည့်ပြီး ဆက်လက်ပွတ်နေမိရာ ဒူးကလေး ပျော့ခွေသွားပြီး စောက်ရည်များ ထွက်လာတော့သည်။မထားမှာ အစုပ်ကောင်းလှ၍ မင်းမင်း သုတ်ရည်များ မထားပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်သည်။ လီးမှာ ညိုးမသွားပါ.. မာထန်နေဆဲဖြစ်သည်..။ ကုတင်‌ပေါ် ပက်လက်လှန်ပေးရာ မထား အပေါ်မှ ဆောင့်တော့သည်…။

“ အား.. အ့ အ့..”

မင်းမင်း အလိုက်သင့်လေး ကော့ပေးသဖြင့် လီးမှာတဆုံးထိဝင်ပြီး သားအိမ်ကိုပါ ထိမိသည်..။ သိပ်မကြာပါ မထား ပြီးသွားသည်…။

“ ကိုမင်းရယ် ကောင်းလိုက်တာ.. မပြန်ခင် အဝလိုးပေးနော်…”

“ အင်းပါ.. ထားရယ်… မနက်ဖြန် ချောင်းသာ သွားကြမယ်နော်.. သမီးကိုပါခေါ်ခဲ့”

သီရိ ခြေသံလေးဖော့ပြီး သေးသွားပေါက်ကာ.. အပေါ်သို့ ပြန်တက်သွားလေသည်….။ နောက်တနေ့.. အိမ်သားများ မနက်စာ စားရင်း ဆုံကြသည်..။

“ ကိုကျော် ကျမတို့ ချောင်းသာ သွားမလို့ ရှင်လိုက်မလား”

“ ငါမလိုက်အားဘူးလေ ဆိုင်ကတဖက်နဲ့ ဒီကောင်ကြီးကို နင်ပဲ လိုက်ပို့လိုက်ပါဟာ”

“ သီရိလည်းလိုက်ခဲ့ အပျင်းပြေတာပေါ့”

“ ဟုတ် မေမေ.. လိုက်မယ်.. ဦးမင်း ကြိုက်ပါ့မလား”

သီရိ မသိသလို အထာနှင့် မေးလိုက်သည်..။

“ဟာ.. သမီးလိုက်တော့ ပိုကောင်းတာပေါ့.. ဦးမှာက သားသမီးမရှိ တစ်ယောက်ထဲ.. သမီးအဖြစ် မွေးစားဖို့ တွေးနေတာ… ရော့သမီး.. ဒါက သမီးအတွက် ဝယ်လာတာ..”

မင်းမင်း စပရိုက် အနေအထားနှင့် သူမအရှေ့ ဘူးလေးတစ်ခု လာချပေးသည်…။

“ ဝိုး..”

အိုင်ဖုန်း ၁၁ ပရိုမက် ဖြစ်နေသည်..။ နောက်ဆုံးပေါ် ဖုန်းဖြစ်၍ အရမ်းပျော်သွားသည်..။

“ ဟျောင့်.. သားရီး မင်းတူမကို အလိုမလိုက်နဲ့.. မင်းရှိတာ ကုန်သွားမယ်”

“ ရပါတယ် ကိုကျော်.. ကျနော့်မှာ ပေးစရာ လူမှ မရှိတာ.. သီရိ စိတ်ချမ်းသာရင် ပြီးရော”

သီရိ သဘောပေါက်လိုက်သည်။ ဦးမင်း၏ အပေးကောင်းမှု ကူညီမှုများကြောင့် အမေ စွဲသွားတာ ဖြစ်ရမည်..။မထား ကားလက်မှတ်ကို ဖုန်းဖြင့် လှမ်းမှာလိုက်ရာ သုံးစောင် နှစ်ခုံတွဲတစ်ခုနှင့် ရှေ့ခုံတစ်ခုရသည်..။

“ ကဲ.. ကိုမင်းရေ.. သွားဖို့ပြင် လက်မှတ်ရပြီ.. သီရိ ယူစရာရှိတာ ယူတော့ သွားကြမယ်”

ညဘက်ထွက်သော ကားဖြစ်သည်..။ အဝေးပြေးကား အလည်ပိုင်းနှစ်ခုံမှာ သီရိက ပြတင်းပေါက်ဘက်ထိုင်သည်..။ မထားက ဘေးမှာထိုင်သည်..။ ကိုမင်း တိုင်ပတ်လေတော့သည်။ သူ့ဘေး ပြတင်းမှာ အဖွားကြီးတစ်ယောက်ထိုင်၍ အပြင်လေမရ ခေါင်းမူသလို ဖြစ်နေသည်..။

“ မထားရေ.. နေရာလဲရအောင်ဟာ… ငါနဲ့ သီရိနဲ့ အတူထိုင်ပြီး.. ပြတင်းပေါက်ဘက် တစ်ယောက်တစ်လှည့် ချိန်းမယ်လေ.. ငါအသက်ရှူကြပ်လို့”

မထားက သဘောတူလိုက်ပြီး နေရာလဲပေးလေသည်..။ ကားမှာ ညဘက်မောင်းသဖြင့် အနည်းငယ် နှေးသည်..။ ရှေ့ခုံမှ.. မထား ငိုက်နေလေသည်..။ သီရိမှာ အသစ်ရသော အိုင်ဖုန်းနှင့် ရှုပ်နေသည်..။

“ ဦး ကူညီပါဦး.. သမီး မလုပ်တတ်ဘူး..”

တရုတ်ဖုန်းသာ အမြဲကိုင်သဖြင့် အိုင်ဖုန်းစက်တင်ကို သူမ မသိပါ..။

“ အေး.. ပေး.. သမီး..”

ဦးမင်း ဖုန်းစက်တင် အမျိုးမျိုး ပြင်နေသည်..။ သီရိမှာ သိချင်မိ၍ မင်းမင်းဘက် ခါးလှည့်ပြီး လိုက်ကြည့်နေသည်…။ သီရိရင်သား အိအိလေးမှာ မင်းမင်းလက်မောင်းကို ဖိပွတ်သလို ဖြစ်နေသည်…။ မြန်မာပြည် ပြန်ရောက်၍ ပုဆိုးပြန်ဝတ်ထားပေမဲ့ အောက်ခံဝတ်တာ မကြိုက်သော မင်းမင်းမှာ သီရိနို့သားကြောင့် လီးတောင်လာတော့သည်..။ မင်းမင်း အချိန်ဆွဲရန် ဂွင်ဆင်လေသည်။

“ အကောင့်ဖွင့်ရမယ် သမီးရဲ့… ဒါမှ လိုချင်တာ ဒေါင်းလုတ်လုပ်လို့ရမှာ… သမီး လိုက်ကြည့်ထားနော်… ဦးလုပ်ပြမယ်”

“ ဟုတ်ဦး.. တစ်ခုဆီပြနော်.. သမီးက မေ့တတ်တယ်”

ထိုသို့ပြောပြီး.. ခြေထောက်တစ်ဖက် ခုံပေါ်တင်ကာ မင်းမင်းဘက် ဘေးတိုက်လှည့်ထိုင်ပြီး ဖုန်းမျက်နှာပြင်ကို ကြည့်နေလိုက်သည်..။ ပုဆိုးက ပုံစ အောက်မှာ လီးက အမြောင်းလိုက် ပေါ်ထွက်ပြီး ထောင်လာသည်..။ အဝေးပြေးကားများမှာ ညအချိန်တွင် ခရီးသည်များ အိပ်လို့ရအောင် မီးကို ပိတ်ထားတတ်ကြသည်..။ ရုတ်တရက် ကားကွေ့လိုက်သည်..။

“ အမေ့…”

သီရိ ငိုက်ခနဲ ယိုင်သွားသဖြင့် လက်ထောက်လိုက်စဉ်.. မင်းမင်း ပေါင်နှင့်လီးပေါ် လက်က ရောက်လေသည်..။ ကံတရားက အဲ့လို..။ သီရိလက်က လီးပေါ်မှ ချက်ချင်းမဖယ်.. ခပ်နွေးနွေးလီးကြီးက မာကြောနေသည်..။ ပုဆိုးအပေါ်မှ ကိုင်မိသည်ဖြစ်၍.. လီး ဆိုဒ်ကို မမြင်ရပေမဲ့ ကြီးရှည်ထွားကြိုင်သော လီးမှန်း သိလိုက်သည်…။

“ အ..နာတယ်..”

မင်းမင်း ဖုန်းပွတ်နေရာမှ တစ်ချက် ထငြီးသည်..။

“ ဦး ဆောရီးနော် ကားကွေ့လိုက်လို့.. ပြီးတော့ ဦးက အတွင်းခံလည်းမပါ..”

“ ဟုတ်တယ် သမီး… ထိပ်အရမ်းနာပြီး အောင့်သွားတယ်.. ဦးဟာက ကြီးတော့ ဘောင်းဘီဝတ်ရင် ပူလို့ပါ”

မင်းမင်းလီးမှာ လက်ဖဝါးနုနုလေး ကိုင်ထား၍ တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ပါးပြင်းထောင်ထလာသည်။ မင်းမင်း နာချင်ဟန်ဆောင်၍ ငြီးပြနေသည်..။

“ သမီးလည်း မလုပ်တတ်ဘူး.. အောင့်နေတာလား ..”

လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် တုန်ခါနေသဖြင့် သီရိလန့်ပြီး လွှတ်လိုက်သည်..။

“ ဦးပြောပြမယ် သမီးလိုက်လုပ်ပါ.. ဦးက ဖုန်းဆက်တင် လုပ်ရဦးမယ်”

“ ဟုတ် ဦးပြော..”

မင်းမင်း ထရပ်လိုက်ပြီး ခေါင်းပေါ် အိတ်ထားသော နေရာမှ ခရီးဆောင်အိတ်လေးကို ယူလိုက်ပြီး အတွင်းမှ တံဆိတ်မပါသော လက်ညှိုးအရွယ် ပုလင်းလေးကိုထုတ်၍ သီရိကို ပေးလိုက်သည်..။

“ အဲ့တာလေး လိမ်းပေးနော်..”

မင်းမင်း ပြန်ထိုင်၍ ပုဆိုးပုံစကို ဖြည်ပေးလိုက်သည်..။

“ အဲ့ဆီလေး လက်ထဲထည့်ပြီး ဦးဟာကို လိမ်းပေးပါ သက်သာလာမှာ.. အားကျွစ်ကျွစ်..”

သီရိ ကယောင်ကတန်းနှင့် ဆီကို လက်ထဲထည့်၍ ပုဆိုးအောက်မှ လီးကြီးကို ဆီသုတ်လိုက်သည်..။ ထိုဆီမှာ မင်းမင်း အမြဲသုံးနေကြ လီးကြီးသန်ဆေး ဖြစ်သည်..။ သီရိမှာ လီးအတွေ့အကြုံမရှိ၍ ဘာမှ နားမလည်ပေ..။ အောကား ကြည့်ဖူးသော်လည်း လိုးကြတာပဲ သိသည်..။ လီးနာသွားတာ မကြည့်ဖူးပေ….။ လီးမာဆက်ကား ကြည့်ဖူးရင် သိမှာဖြစ်သည်။

“ သမီး နည်းနည်းလေးညစ်ပြီး ပရုတ်ဆီ လိမ်းသလို လုပ်ပါနော်.. ဦး ဖုန်းထဲ လိုတာတွေ ဒေါင်းလုပ်ရဦးမယ်”

သီရိ ဘာမှ မပြောတော့ပါ။ တကိုယ်လုံး ပူလာသလိုဖြစ်ပြီး.. စောက်ပတ်အတွင်း ယားလာတာပဲ သိတော့သည်။

ဦးမင်း ဘေးလူများ မမြင်အောင် ခြေထောက်တချောင်း ခုံပေါ်တင်၍ ထောင်ကွယ်ထားလိုက်သည်..။ လီးမှာ ပူလာသဖြင့် ပုဆိုးကို ဖြေလျှော့ကာ လီးကို ထုတ်လိုက်တော့သည်..။ လီးထိပ်ဖူးဒစ်ကြီးမှာ နီညိုရောင်ကြီးနှင့် အရည်ကြည်လေးများပင် ထွက်နေသည်..။ သူမ ယခု ဂွင်းထုပေးနေမှန်းမသိ အထက်အောက် ပွတ်ဆွဲနေသည်..။

ဦးမင်းမင်း ဖုန်းကို မဲကြည့်နေသဖြင့် သူမရဲ့ လက်တစ်ဖက်က စောက်ပတ်လေးဆီ အလိုလိုရောက်၍ ပွတ်နေသည်..။

“ သက်သာတော့မယ် သမီးရေ.. ကျေးဇူးပါ”

“ သမီးအခု ယားနေတယ် မဟုတ်လား..”

“ ဟုတ် ဦး..”

“ လာ ဦးလုပ်ပေးမယ် အပြန်အလှန်ပေါ့နော်..”

စကားဆုံးသည်နှင့် လက်တဖက်က လျင်မြန်စွာ စောက်ပတ်ဆီ ရောက်သွားသည်..။ အစိရှိရာ နေရာသို့စမ်း၍.. ဖိပွတ်ပေးလိုက်ရာ.. သီရိ… အင်းခနဲ.. တွန့်သွားပြီး.. မင်းမင်းပုခုံးပေါ် မှီချလိုက်သည်…။ အခြေအနေ ကောင်းလေပြီ…။ သီရိ နှုတ်ခမ်းဖူးလေးကို ဆွဲနမ်းပစ်လိုက်ပြီး.. လီးကိုင်ထားသော သူမလက်ကို အထက်အောက် လုပ်စေသည်…။

“ ချစ်တယ် သမီးရယ်.. လက်ထပ်ပါရစေနော်”

သူမ မျက်လုံးကလေးမှေးပီး ခေါင်းမော့ပေးသည်..။ လုပ်ချင်တာလုပ်ပါ ဆိုတဲ့ သဘော…။ လီးထိပ်မှာ အရည်လေးများ အဆက်မပြတ် ထွက်နေ၍ ချောမွတ်နေလေသည်..။

“ သမီးရယ်.. ဦးဟာ မြန်မြန်သက်သာအောင် စုပ်ပေးပါလား”

“ ဟာ.. ဦးကလည်း.. လူညာကြီး.. မစုပ်ချင်ဘူး.. ဆီတွေနဲ့..”

“ ဆီက ခြောက်သွားပြီ သမီးရဲ့… အဲ့တာ.. သုတ်ရည်ကြည်လို့ ခေါ်တယ်.. သမီး အဖုတ်လေးလည်း အရေထွက်တယ် မဟုတ်လား… အတူတူပဲလေ.. စုပ်ပေးနော်”

သီရိ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ ဦးအလိုကျ လုပ်ပေးချင်လာသည်..။ အဲ့ဒါ.. အချစ်လား..။ မေမေ.. အရမ်းကြိုက် အရမ်းကောင်းပါတယ်လို့.. အော်ဟစ် အလိုးခံတာ ကြားရပြီးကတည်းက.. သူမ.. မေမေ့ကို မနာလို ဖြစ်မိခဲ့သည်..။ အခုတော့ အဲ့လီးကြီးကို သူပိုင်ရတော့မည်..။

“ ခွင့်လွှတ်ပါ မေမေ.. သမီး.. ဦးကို ချစ်မိပြီ..”

သီရိ မျက်လုံးကလေးကို မှိတ်လိုက်ပြီး.. ဦးရဲ့လီးကို အသာလေး ငုံစို့ပေးလိုက်သည်…။မင်းမင်းလောက် ပျော်နေသောသူ.. ရှိမယ်မထင်ပါ..။ နှစ်ပေါင်းများစွာ.. မထား၏ တိတ်တိတ်ပုန်း လင်ငယ်လို သစ္စာရှိစွာ ချစ်ခဲ့သည်..။ သီရိလေးကို စမြင်ကထည်းက မထားရဲ့ ကိုယ်ပွားလေးလို ချစ်မိခဲ့ပြန်သည်..။ သစ္စာရှိခြင်း တန်ဖိုးကို သူပြန်ရလေသည်..။

ဦးမင်းရဲ့ လရည်တွေ သီရိအာဂေါင်ထဲ တိုးဝင်လာသည်..။ သီရိ ထွေးမထုတ်ရက်ပဲ မျိုချလိုက်မိသည်..။မထား အစောကြီးကတည်းက နိုးနေပါသည်။ မင်းမင်း သူ့သမီးကို နမ်းလိုက်စဉ်ကပေါ့။ အိမ်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရှေ့ခုံနှစ်ခုကြားလေးမှ ချောင်းကြည့်နေခဲ့သည်..။ သီရိ လီးစုပ်ပေးသည် အထိပေါ့..။

မထား မျက်ရည်ဝဲမိလေသည်..။ ပီတိ မျက်ရည်ပါ..။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပိုင်ဆိုင်ခဲ့သော လီးကြီးကို သမီးဆီ အမွေးပေးလိုက်ရ၍ နှမြောသလို သမီးဘဝအတွက် စိတ်ချရပါပြီ..။ချောင်းသာသို့ ရောက်လေပြီ… သုံးယောက်သား ပျော်ရွှင်စွာ လည်ပတ်ခဲ့ကြပြီး အိမ်ပြန်ရောက်ခဲ့သည်..။

“ မင်းမင်း.. နင် သီရိကို လက်ထပ်ပြီးရင် ငါ့ကို မေ့သွားမှာလား”

“ ဟာ မဟုတ်တာ နင်က ငါ့အချစ်ဦးလေဟာ”

အလည်ဗီဇာ နှစ်လမပြည့်ခင် မင်္ဂလာပွဲလေး အကျဥ်းချုံး လုပ်လိုက်သည်..။ မင်္ဂလာဦးည သာယာပေစွ…။ သီရိမှာ အစွမ်းကုန် လှနေလေသည်..။ မင်္ဂလာ ကုတင်ဘေးမှာ ခေါင်းလေးငုံ့ပီး ရှက်နေသည်..။

မင်းမင်း မင်္ဂလာဝတ်စုံကို ချွတ်ချလိုက်သည်..။ သီရိလေးကို ပက်လက်လှန်ကာ ပါကင်အဖုတ်လေးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။ လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် အဖုတ်ကွဲတလျှောက် ယက်ချလိုက်ရာ သီရိ နတ်ပြည်ရောက်သလို ခံစားနေရသည်..။ ပန်းရောင် နို့သီးခေါင်းလေးကို ငုံစို့ပေးပြန်သည်…။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းလေးကို ကစ်ဆင်ရိုက်ပြီး.. အမွေးနုလေးအောက် ရှက်ရွံကာ စိနေသော အဖုတ်လေးကို လီးမာကြီးနဲ့ လိုးချလိုက်ပါတော့သည်..။

“ ဗြစ် ဒုတ် အား….”

သီရိ မျက်ရည်လေးဝဲလာပြီး…

“ ဦး.. သမီးကို.. ပစ်မသွားနဲ့နော်”

ဟု ပြောရင်း မင်းမင်းကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်လိုက်လေတော့သည်။



..............................♡♡♡...............................

ပြီးပါပြီ။ 



Sunday, July 15, 2018

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၆ )

 ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၆ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသူ - dobinpokhin

တနိုင်းကဒမ်ပါးကားတွေ မိုးမကျမီ ပြန်လာလို့မြို့ပေါ်နဲ့ဆင်ခြေဖုံးပတ်ဝန်းကျင်လုပ်ငန်းလေးတွေ လုပ်ရင်း၊ကုန်တင်ထရပ်ကားလုပ်ငန်းကိုပါ မောင်မောင် စီစဉ်ဆောင်ရွက်ပေးရပါတယ်၊လူငယ်ပညာတတ်ဖြစ်တဲ့အပြင် ကားလုပ်ငန်းမှာ အောက်သက်ကြေခဲ့လို့ တော်ရုံကားသမား သူ့ကို ညာလို့မရပါ၊ရက်လယ်ဆွမ်းသွတ်၊ဧည့်သယ်ဆွေမျိုးတွေပြန်သွားတဲ့နေ့ကစပြီး စီမံဆောင်ရွက်စရာရှိတာတွေ မနားတမ်းဇယ်ခတ်သလိုလုပ်နေရတဲ့ အတွက် မောင်မောင် မာလာနဲ့တောင် အေးအေးဆေးဆေး မတွေ့ဖြစ်ပါ၊ဒါပေမဲ့အမကြီးကတဆင့် ဒေါ်မီးကွေကို ပြောထားရတာ၊မင်္ဂလာဆောင်ကိစ္စ တစ်နှစ်လောက် နောက်ဆုတ်ပေးဖို့၊နှစ်လလောက်ရှိမှ မောင်မောင် မာလာနဲ့တွေ့ဖြစ်ပါတယ်၊

"ကိုကို အလုပ်တွေ တအားရှုတ်နေတာ သိတယ်၊ဒါကြောင့် မာလာ သိပ်တောင်မမျှော်ပါဘူး" 

မျက်နှာမကောင်းပေမဲ့မာလာ အပြုံးနဲ့ပြောတာ၊

"ညီမကို ကိုကို အားလဲနာပါတယ်ကွာ၊ပြီးတော့ ကိုကို့ကို အပြစ်မမြင်တဲ့အတွက်လဲ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊"

"ဘာကို အပြစ်မြင်ရမှာလဲ ကိုကိုရယ်၊ကိုကို့ရဲ့ အနေအထားကို မာလာသိနေတာဘဲ၊မာလာ ကိုကို့ကို မေတ္တာစစ်နဲ့ချစ်ခဲ့တာပါ၊အခွင့်အရေးလဲ မယူပါဘူး၊ကိုကိုအမကြီးက မေမေ့ကို ပြောတယ်တဲ့၊မင်္ဂလာကိစ္စ နောက်တစ်နှစ်လောက် ဆုတ်ပေးပါလို့၊ပြောနေစရာလိုသေးလို့လား ကိုကို၊ကိုကိုကြားဖူးမှာပါ၊ဟေမာနေဝင်းသီချင်း၊(သိပ်ချစ်ရတဲ့ကိုကိုမို့လေ၊ဟေမာ ဆိုးမိတာပါ)တဲ့၊မာလာက မဆိုးပါဘူး၊(သိပ်ချစ်ရတဲ့ ကိုကိုမို့လေ၊မာလာ ခွင့်လွတ်မှာပါ)၊နော် ကိုကို"

မချိတဲ့နှလုံးသားကို အပြုံးဆင်ပြောနေတဲ့ ချစ်သူကို မောင်မောင် စိတ်မကောင်းစွာ ကြည့်နေမိတယ်၊သူငယ်ချင်းမကတော့ ထုံးစံအတိုင်းမောင်မောင်လာတာနဲ့ အပြင်ထွက်ရှောင်ပေးပြီ၊သူတို့နှစ်ယောက်ထဲ၊

"ကဲပါကိုကိုရာ၊စိတ်မကောင်းစရာတွေ တွေးနေလို့လဲ ဘာမှဖြစ်လာမှာမဟုတ်တာ။တွေ့တုန်း အားပါးတရ ချစ်မယ်ကွာ"

"ကိုကို မာလာအပေါ် အခွင့်အရေးယူတာတွေ များနေပြိထင်တယ်" 

မောင်မောင် တွေဝေနေတာကို မာလာသိတယ်၊ဒါကြောင့်

"ကိုကို အခွင့်အရေးမယူတတ်ဘူးဆိုတာ မာလာသိပြီးသား၊အခုဟာက မာလာကိုက တောင့်တနေလို့ပါ ကိုကိုရယ်၊နော်-ကိုကိုနော်"

ကာမဘုံသား ဆုံလယ်နွားတွေဘဲလေ၊ဆားငန်ရေဆိုတာ သောက်ပြီးရင်းသောက်ချင် ဆိုတာကိုး၊မာလာကိုယ်တိုင်က တောင့်တနေမှတော့မောင်မောင် မထိန်းတော့ပါဘူး၊အတူအိပ်ဖြစ်လိုက်ကြတယ်၊

"ကိုကို့ကိုပြောမလို့၊မာလာ မန္တလေးသွားနေလိုက်ဦးမယ်" 

မောင်မောင်ပြန်ကာနီးမျ မာလာကပြောတာ

"ဘာသွားလုပ်မျာလဲညီမရယ်"

"မာလာတို့ဒေါ်ဒေါ်ငယ်လေး မန္တလေးမှာ စတိုးဆိုင်ကြီးတွေရှိတယ်၊စိတ်ချရတဲ့လူရင်းထဲကမရှိလို့ခေါ်တာ၊မန်နေဂျာရာထူးနဲ့"

"ဒေါ်ဒေါ်ငယ်လေးဆိုတော့ အမျိုးတော်တော်ရင်းလား၊စိတ်မချလို့ပါ"

"အဒေါ်အရင်းပါကိုကိုရယ်၊အပါး(ဖခင်)ရဲ့ ညီမအရင်းပါ၊စိတ်ချစမ်းပါ ကိုကိုရာ၊မာလာက ကိုကို့မယားဖြစ်ပြိးသားပါ၊ကိုကိုလက်ထပ်ယူမဲ့ အချိန်ကိုစောင့်နေမှာပါ၊ဒီမှာမနေချင်ဘူးဆိုတာ ကိုကိုနဲ့မာလာ ဝါမဝင်ခင် မင်္ဂလာဆောင်ကြမယ်လို့ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း အတော်များများ သိထားကြတာမို့၊မာလာ ရှက်လို့ပါ ကိုကိုရာ၊နော်ကိုကို၊နော်"

"ဒီလိုဆိုလဲ သွားပေါ့ညိမရယ်" 

အခြေအနေအရ မောင်မောင် ခွင့်ပြု လိုက်ရတာပါ၊

မြစ်ကြီးနားမှာ မာလာမရှိတဲ့နောက် မောင်မောင် တခြားဘာတွေမှ ခေါင်းထဲမထားတော့၊ လုပ်ငန်းအောင်မြင်ရေးနဲ့စီးပွါးရေးကိုသာ ဇောက်ချလုပ်တော့တာပါ၊အကိုကြီးဆုံးတာ(၆)လကျော်ကျော်၊အောက်တိုဘာ သီတင်းကျွတ်လထဲမှာ မရီးရဲ့အကိုကြီး မြစ်ကြီးနား ပြန်ရောက်လာပြိး ဘယ်သူမျ မျှော်လင့်မထားကြတဲ့စကားတွေ ပြောလာပါတော့တယ်၊

"မောင်မောင်၊မင်းနဲ့မကော့လင်မယားအဖြစ် ယူလိုက်ကြတော့ကွာ"

ဒီစကားကို ကြားလိုက်ရချိန် မောင်မောင်တင်မက မကော့ပါမျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်၊လုံးဝ ထင်မှတ်မထားတဲ့စကားကိုး၊

"ခင်ဗျာ၊အကိုကြိး၊ကျွန်တော် အမကိုယူရမယ်၊ဟုတ်လား၊မဖြစ်နိုင်တာ" 

မောင်မောင် အံ့အားသင့်သွားတာပါ၊

"ဟုတ်တယ် ညီလေး၊အကိုကြီးတို့ဂျိန်းဖောရိုးရာမှာ အကို/ညီ သေရင် ကျန်ရစ်တဲ့မုဆိုးမကို သေသူရဲ့ညီ/အကိုက လက်ထပ်ယူရတယ်၊ရှေးတုန်းကတော့ ဒါက လိုက်နာရမဲ့ ဓလေ့ထုံးတမ်းစဉ်လာဘဲ၊အခုခေတ်မှာတော့ မယူမနေရ ရယ်လို့ အတင်းသတ်မှတ်ထားတာမျိုးတော့မရှိဘူးပေါ့လေ၊မယူချင်လဲ နေလို့ရပါတယ်၊အခု ညီလေးကို အကိုကြီးပြောနေတာကလဲ ဇွတ် တိုက်တွန်းတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး"

မရီးရဲ့အကိုကြီးက စကားပြောရင် အေးဆေးသက်သာ စီကာပတ်ကုံးပြောတတ်တာ၊အခုလဲ မောင်မောင့်ကို နားဝင်အောင်ပြောနေတာ၊

 "ဒါပေမဲ့ညိလေးစဉ်းစားနော်၊ညီလေးရဲ့အကိုကြီး မရှိတော့တဲ့နောက် ကျ န်ရစ်ခဲ့တဲ့ ညီလေးအကိုကြီးရဲ့ မျိုးဆက်လေးတွေ၊တူ/တူမလေးတွေအတွက် စဉ်းစားပါ"

"အခုလဲ မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေအတွက် ကျွန်တော်ရှာဖွေကျွေးမွေးနေတာဘဲ အကိုကြီးရာ၊မရီးနဲ့မယူဘဲနဲ့ အခုလိုနေလဲ ရတာဘဲ"

"ဒီလိုလဲ မဟုတ်သေးဘူးလေကွာ"

"မကော့၊ညိးက ဘယ်သွားမလို့လဲ၊ထိုင်နေ၊ငါပြောနေတာ နှစ်ယောက်လုံးအတွက်" 

မျက်နှာပူလို့လား၊ဒါမှမဟုတ် ရှက်လို့လား၊မရီးဖြစ်သူထိုင်နေရာက အပြင်ထွက်မယ်အလုပ် သူ့အကိုကြီးက ပြန်ထိုင်ခိုင်းတာပါ၊မကော့အနေနဲ့မောင်နှမလိုနေလာခဲ့တဲ့ မတ်ကို ပြန်ယူရမယ်လို့အကိုဖြစ်သူက ပေါ်တင်ကြီးပြောနေတာကို နားမရဲတာ အမှန်ပါ၊

"ညီလေး၊မင်းပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ ရေရှည်မှာ မလွယ်လှဘူးကွာ၊ငါ့ညီမ၊မင်းမရီးက အခုမှ(၃၃)နှစ်ရှိသေးတာ၊အသက်က ငယ်သေးတယ်၊ဒီတိုင်းနေမှာလဲ မဟုတ်ဖူး၊နောက်ယောင်္ကျား ယူဦးမှာဘဲ"

"ကလေးတွေနဲ့ ယောင်္ကျား တော့မယူတော့ပါဘူး အကိုရယ်" 

မကော့မျက်နှာရဲတက်ပြီး သူ့အကို ကိုပြောလိုက်တာ၊

"ငါ့ညီမ ဒီလိုကြိး အပြတ်မပြောနဲ့လေ၊ညီးအသက်အရွယ်နဲ့က နောက်ယောင်္ကျား ယူမှကို ဖြစ်မယ်၊မယူရင် ရေရှည်မှာ ညီးကို ဘယ်သူစောင့်ရှောက်မှာလဲ၊ငါတို့တွေအသက်တွေကြီးပြီ၊မင်းတို့ဘ၀ မင်းတို့နေကြရမှာ"

"မောင်မောင်ရှိတာဘဲ" 

မိုးကြိုးပစ် ထန်းလက်ကာ ဆိုသလို မကော့ပြောမိပြောရာ ပြောလိုက်တာ၊

"မောင်မောင်ရှိတာပေါ့၊အေး၊ဟုတ်ပြီ၊မောင်မောင်က သူ့မရီးနဲ့ တူ/တူမတွေကို စောင့်ရှောက်ရှာဖွေကျွေးမွေးမယ်၊ရတယ်ထား၊မောင်မောင်က မိန်းမ မယူတော့ဘူးတဲ့လား၊သူ့မိန်းမကရော ဒီလို မရီးနဲ့တူ/တူမတွေ တပုံတခေါင်းကို ရှာဖွေကျွေးနေတာကို ကြည်ဖြူ ပါ့မလား၊"

မရီးအကိုကြိးပြောနေတာက သမာသမတ်နဲ့ဖြစ်နိုင်စွမ်းကိုပြောနေတာမို့ မောင်မောင်ရော၊မကော့ပါ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ကြပါ၊

"ကဲ၊ဒါဖြင့်ကောင်းပြီ၊မောင်မောင်က မိန်းမ မယူတော့ပါဘူး၊မရီးနဲ့တူ/တူမတွေကိုဘဲ တသက်လုံး စောင့်ရှောက်ကျွေးမွေးပါ့မယ် ဆိုရင်"

အကိုဖြစ်သူ စကားကို မပြောသေးဘဲ ရပ်ထားတာမို့ မကော့(ဘာများဆက်ပြောမလဲ)နားစွင့်နေတာ၊မောင်မောင်ရောဘဲ၊

"ရေရှည်မှာ ဖြစ်မလား၊တစ်အိမ်ထဲမှာ နေ့တဓူ၀ အတူနေကြရမှာ၊အသက်အရွယ်ကလဲ အရွယ်ကောင်းတွေ"

 "ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး အကိုကြီး၊မရီးကို ကျွန်တော့်အမအရင်းလို သဘောထားတာပါ" 

မောင်မောင် မခံချင်စိတ်နဲ့ ဇွတ်ပြောတာ၊

"ကျမလဲ ဘယ်လိုမှ ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး အကို၊ ငယ်ငယ်လေးကတဲက အတူနေလာကြတာ၊မောင်နှမအရင်းလိုဘဲ" 

မကော့လဲဝင်ပြောတာ

"အေး၊မဖြစ်ခင်တော့ ပြောနေကြတာပေါ့ကွာ၊ဒါပေမဲ့(မိုးမပြို ဘူး ပြို ခဲ့သော်)ဖြစ်သွားပါပြီတဲ့၊မရီးမုဆိုးမနဲ့လူပျို မတ်လုပ်တဲ့လူ၊မှားကြပြီတဲ့၊ ဘာဖြစ်မလဲ၊ဘယ်သူမှအပြစ်ပြောမှာမဟုတ်ပေမဲ့၊ကွယ်ရာမှာတော့ဟားနေကြမှာ"

ဆက်တိုက်ပြောနေရလို့မောသွားပုံ ခဏနားပြီးမှ

"ဒီတော့ ငါရှင်းရှင်းဘဲ ပြောမယ်ကွာ၊ငါ့ညီမကို ငါတို့နဲ့ဝေးရာအရပ်မှာ လင်မရှိတဲ့မုဆိုးမ အနေနဲ့တော့ထားခဲ့ရမှာ စိတ်မချဘူးကွာ၊မောင်မောင်၊မင်းလက်ထပ်ယူမယ်ဆိုရင်လဲယူ၊မင်းမယူနိုင်ဘူးဆိုရင် ငါ့ညီမကို ဗန်းမော်ပြန်ခေါ်သွားရမှာဘဲ၊ဒီခြံဝင်းကိုလဲ ရောင်းလိုက်ရမယ်"

မောင်မောင် ဘာစကားမှ မပြောဘဲ အသာနားထောင်နေတာပါ၊မရီးရဲ့အကိုကြီးပြောပုံအရ သူသာ မရီးကိုလက်မထပ်ဘူးဆိုရင် အခုနေတဲ့အိမ်ဝင်းကိုရောင်း၊ကားတွေကိုပါ ဗန်းမော်ကိုပြန်ယူသွားမဲ့သဘော၊မောင်မောင် ခြေမဲ့လက်မဲ့၊မြောင်းထဲရောက်ဆိုတဲ့ပုံ၊

"ဒါကတော့အကိုကြီးတို့သဘောပါ၊ကျွန်တော်ပြောပိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး၊ကျွန်တော်က တစိမ်း မတ်ပါ၊အကိုကြီးတို့က အကိုအရင်းတွေ"

မောင်မောင်စကားကိုကြားတော့ မရီးရဲ့အကိုက ပြုံးတယ်၊သူ့မှာ မောင်မောင့်ကိုအပီကိုင်ဖို့ရာ ဝှက်ဖဲ ရှိနေတယ်လေ၊

"ဟုတ်ပါပြီ၊ညီလေးရေ၊မင်းကလဲ မကော့ကို အမအရင်းလိုဖြစ်နေလို့မယူချင်တာ အပြစ်မပြောပါဘူးကွာ၊ငါတို့ညီမကို ဗန်းမော်ပြန်ခေါ်သွားရမှာပေါ့၊ဟိုရောက်တဲ့အခါကျမှသင့်တော်တဲ့ယောင်္ကျား ရှာပေးစားရမှာဘဲ" 

သူတို့နှမ သူတို့လင်ပေးစားတာ-ပေးစားပေါ့၊ဒါပေမဲ့

"ညီလေးရေ၊ပြောတော့မပြောကောင်းဘူးပေါ့ကွာ၊ဒါပေမဲ့ကွာ၊လူတွေ အကောင်းဆုံးကိုမျှော်လင့်ကြပေမဲ့တခါတလေ အဆိုးဆုံးဖြစ်ချင်လဲဖြစ်သွားတတ်တာကွ၊နောက်ယောင်္ကျား ယူပြီ၊ကောင်းရင်တော်ရဲ့၊မကောင်းလို့ကတော့၊သမီးတွေကလဲ အပျို လေးတွေဖြစ်လာကြမှာနဲ့"

မောင်မောင် တုန်ခါသွားတယ်၊ဟုတ်တယ်၊မဖြစ်ပါဘူးလို့ပြောမရတဲ့ကိစ္စ၊ပထွေးနဲ့မယားပါသမီးဇာတ်လမ်းတွေက နေရာတကာမှာ မကြားချင်အဆုံး၊မောင်မောင် မျက်နှာတချက်ပျက်သွားတာကို မရီးရဲ့အကိုက သိလိုက်တယ်၊

"ကွာ၊ငါလဲ ငါ့ညီမအတွက် စိတ်ပူတယ်ကွာ၊ညိလေးနဲ့ဆို စိတ်ချတယ်၊ငါတို့အကိုတွေက အသက်တွေကြီးကုန်ပါပြီ၊သေတာတောင် စိတ်ဖြောင့်ဖြေင့်တန်းတန်းသေချင်တယ်ကွာ၊ညိလေးရာ၊မင်းစဉ်းစားပါကွာ၊အခုချက်ချင်းကြိး အဖြေမပေးပါနဲ့၊ညိလေးအမတွေနဲ့တိုင်ပင်ပါဦး၊အနည်းဆုံး တစ်ပတ်လောက်အထိတော့ အကိုကြိးစောင့်ပေးလို့ရပါတယ်"

ပြောစရာစကား မရှိတော့လို့ မရီးရဲ့အကို ထိုင်ရာက ထသွားပါတယ်၊မကော့မတ်ဖြစ်သူကို မျက်နှာပူလို့ဆက်ထိုင်နေရကောင်းနိုးနိုး၊ထသွားရကောင်းနိုးနိုးဖြစ်နေရာက စကားတခွန်းကို မနဲအားယူပြောလိုက်ရပါတယ်

"မောင်လေးရယ်၊မင်းအကိုကြိးချွေးနည်းစာနဲ့ ဝယ်ထားတဲ့ဒီအိမ်နဲ့ဒီခြံကြိးကို မရောင်းရက်ပါဘူးကွယ်

 ...........................................................................................................

မုဆိုးမသက်တမ်း(၆)လအတွင်း ယောင်္ကျားနဲ့အတူနေချင်တဲ့စိတ်တွေ တခါတလေမှာ ထိန်းမနိုင်တားမရ ဖြစ်ဘူးပါတယ်၊ဖြစ်တဲ့အခါတိုင်း သားသမီးလေးတွေမျက်နှာထောက်ပြီး ဒီစိတ်တွေကို ချိုးနှိမ်ခဲ့တာပါ၊နောက်ဆုံး မနေနိုင်လွန်းတဲ့အခါ စောက်ပပ်ထဲလက်နဲ့ထိုးမွှေပြီးစိတ်ဆန္ဒကိုဖြေဖျောက်တာပါ၊တအိမ်ထဲအတူနေတာပေမဲ့မတ်လုပ်တဲ့လူကို မကော့တခါမှ စိတ်ကစားခဲ့ဖူးခြင်းမရှိပါ။

သူတို့အကိုကြိးနဲ့ယူတုန်းက မောင်မောင်က (၉)နှစ်သားရှိသေးတာ၊ဘောင်းဘီတိုလေးနဲ့တကဲ့ပီဘိ ကလေး လေး၊မင်္ဂလာဆောင်လက်ထပ်ပွဲကအပြန် သပိတ်ကျင်းအနီးလေနီကြမ်းမိလို့ သင်္ဘောနစ်တဲ့အထဲ သူတို့မိဘနှစ်ပါး တိမ်းပါးသွားကြလို့သူ့ပယောဂ မကင်းဘူးရယ်လို့မကော့ခံယူထားတာ၊ဒါကြောင့်လဲယောင်းမတွေနဲ့မတ်ကို ညီမအရင်း၊မောင်အရင်းလို သဘောထားခဲ့တာ။

လင်ယောင်္ကျားသေပြီးတဲ့နောက်မှာ သူတွေးပါတယ်၊သူ့အသက်(၃၃)နှစ်၊အရွယ်ရှိသေးတယ်၊သွေးဆုံးသေးတာမဟုတ်ဖူး၊မိန်းမတစ်ယောက်အဖို့(၃၃)နှစ်ဆိုတဲ့အရွယ်က တဏှာပေမစိတ် အထန်ဆုံး၊အတက်ကြွဆုံးအချိန်၊အရင် ဖာသိဖာသာနေလာရာက အကိုဖြစ်သူရောက်လာပြီး၊မောင်မောင်နဲ့ယူဖို့ရာ ပြောလာတော့မီးခဲပြာဖုံးဖြစ်နေတဲ့မကော့ရဲ့ကာမစိတ်တွေ ကြွတက်လာတာ အမှန်ပါ။

အရင်က မောင်မောင့်ကိုမြင်ပေမဲ့ဘာဆိုဘာမှ မဖြစ်ခဲ့တဲ့မကော့၊သူ့အကိုစကားလမ်းကြောင်းပေးလိုက်မှဘဲ မတ်ဖြစ်သူအပေါ် စိတ်ဂနာမငြိမ် ဖြစ်လာတာ၊ခါတိုင်း ညမှာ ဒီအတိုင်းအိပ်နေရာက အိပ်မရဖြစ်လာပြိး မတ်ဖြစ်သူကိုမျက်စိထဲမြင်နေမိတာပါ၊ပြီး တွေးရင်း တွေးရင်း စောက်ပပ် ယားယံလာတာနဲ့ စိတ်တိုပြီး "ကဲဟယ်-ကဲဟယ်"နဲ့လက်ဝါးစောင်းတိုက်လိုက်ရပါတယ်၊

ဒေါ်လေးလုပ်သူက မိန်းမချင်း မြင်တယ်၊သူ့တူမ ယောင်္ကျား နဲ့ကင်းကွာနေလို့အလိုးခံချင်နေပြီဆိုတာ ရိပ်မိတယ်၊မတ်နဲ့မရီးမို့အိန္ဒြေသိက္ခာထိန်းနေတာကိုလဲသိတယ်၊အခု သူ့တူကြိးရောက်လာပြိး မတ်နဲ့မရီး ယူချင်ယူ၊မယူဘူးဆိုရင် ဗန်းမော်ပြန်ခေါ်မယ်ဆိုတဲ့အခါ သူ့တူမမလိုက်ချင်မှန်းသိတယ်၊သူကလဲ တူမကလေးကို သနားတယ်၊အရွယ်ကျန်သေးတယ်လေ၊အိမ်ထောင်ပြု ကိုပြု ရမှာပါ၊ဒါကြောင့်ဒေါ်လေးက သူ့တူမကို ပြောရတယ်၊

"ညီး၊ဗန်းမော်ပြန်မလိုက်ချင်ရင်တော့၊မတ်ဖြစ်သူ ကိုယ့်ကို ကြို က်ချင်လာအောင် သိမ်းသွင်းပေတော့"

"ရှက်စရာဒေါ်လေးရယ်၊ကိုယ့်ထက်(၁၀)နှစ်လောက်ငယ်နေတာ၊ပြီး သူ့မှာလဲ ရည်းစားနဲ့" 

မကော့စကားကို ဒေါ်လေးက

"တို့ကချင်ထုံးစံ၊မတ်နဲ့မရီးယူကြရတာဘဲလေ၊ရှက်စရာမဟုတ် ရှက်မနေနဲ့၊သူ့ရည်းစားဆိုတာကလဲ ခဏနေ မေ့သွားမှာပါ၊ညီးသာ ဂျီးထူမနေနဲ့၊ငါပြောသလိုသာလုပ်"

ဒီနောက်မှာ ဒေါ်လေးက သူ့တူမကို လက်ချာပို့ချပါတော့တယ်၊

"ယောင်္ကျား တော်တော်များများ မိန်းမကသာ မျက်ရည်ကျ ပြလိုက်၊တော င့်မခံနိုင်ပါဘူးအေ"

မရီးရဲ့အကို ပြောစကားအရ မရီးကို သူလက်မထပ်ဖြစ်ရင် ဗန်းမော်ကို ပြန်ခေါ်သွားမယ်လို့သိလိုက်ရပြီးတဲ့နောက် မောင်မောင် စိတ်တွေတအုံနွေးနွေးဖြစ်နေတာပါ၊မရီးရဲ့အကိုက ခြံကိုရောင်း၊ကားတွေကိုပါယူသွားမှာ၊သူ့ကိုတော့တစိမ်းတရံစာလို ဥပက္ခာပြု ထားခဲ့မှာ၊လက်ရှိလုပ်ကိုင်နေတဲ့ ကားတွေမရှိတော့ကော၊သူအနေနဲ့ ပူစရာမလိုပါ၊တခြားအလုပ်ပြောင်းလုပ်ရင် ရပါတယ်၊မရီးကိုလဲ နောက်ယောင်္ကျား ယူမှာ/မယူမှာတွေက သူနဲ့မဆိုင်လှပါ၊အကိုနဲ့ပတ်သက်လို့သာ မရီးတော်နေတာ၊အကိုသေပြိးတဲ့နောက် တစိမ်းတရံစာဘဲလေ။

ဒါပေမဲ့ သူ့အကိုကြီးရဲ့သားသမီးတွေ၊သူ့ရဲ့တူ/တူမတွေကိုရော၊သူ ပစ်ပစ်ခါခါ လုပ်ရက်ပါ့မလား၊သူ့တူမကလေးတွေ မတော်မရော်တွေဖြစ်သွားခဲ့မယ်ဆိုရင် သူ့အကိုကြီးသင်္ဂြုဟ်စဉ် ရေစက်ချရင်း သူသစ္စာဆိုခဲ့တာက အလကားဖြစ်သွားတော့မှာပါလား၊တွေးရင်းတွေးရင်း မောင်မောင် မချိတင်ကဲဖြစ်လာတယ်၊ဒါကြောင့် နောက်တနေ့ညဦးပိုင်းမှာ စိတ်ကူးအကြံဉာဏ်လေးများ ရလိုရငြား အမကြီးတို့အိမ်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်၊

"လာ မောင်လေး၊အမကြီးတောင်မှ မောင်လေးဆီလာခဲ့မလို့၊ပြောစရာလေးတွေရှိလို့" 

ရောက် ရောက်ချင်း အမကြိးက ဆီးပြောတာ၊

"ကျွန်တော်လဲ အမကြိးကို ပြောစရာရှိလို့၊မနေ့က မရီးရဲ့အကိုကြီးက ကျွန်တော်နဲ့မရီးကို----"

မောင်မောင် ရှေ့ဆက်မပြောထွက်တော့၊

"မောင်လေးကို မကော့နဲ့ယူခိုင်းတာ မဟုတ်လား၊မနေ့က ဒိလူကြီး အိမ်ကိုရောက်လာပြိး အမကြိးကိုလဲ ဒီအကြောင်းပြောပြတယ်၊"

"ဟုတ်ကဲ့၊အဲဒါ အမကြိးရာ၊ကျွန်တော်မရီးမျက်နှာကို ဘယ်လိုကြည့်ရမှာလဲ၊မယူနိုင်ပါဘူးပြောရင်လဲ မရီးကို ဗန်းမော်ခေါ်သွားပြီး ယောင်္ကျား ပေးစားမယ်တဲ့၊သူတို့ဖာသာ ယောင်္ကျား ပေးစားတာ အကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး၊တူမလေးတွေ ပထွေးနဲ့နေကြရမှာ၊ပထွေးဆိုတဲ့လူမျိုးဆယ်ယောက်တစ်ယောက် ကောင်းတဲ့သူ ရှားတယ်"

"အမကြီးကိုလဲ သူက ဒီလိုဘဲ ပြောသွားတာဘဲ၊သူ့ညီမက အရွယ်ငယ်သေးတယ်၊တသက်လုံး ဒိအတိုင်း နေသွားလို့မဖြစ်ဘူးပေါ့လေ၊နောက်အိမ်ထောင် ပြု မှကိုဖြစ်မယ်ပေါ့၊သူတို့ဆွေမျိုးတွေက ရိုးရာဓလေ့ထုံးစံအရ မင်းနဲ့ပေးစားချင်တာ နောက်အိမ်ထောင်ထူမဲ့အတူတူတခြားယောင်္ကျား ဆိုရင် ကံစမ်းမဲထိုးရသလို မသေချာဘူး၊မင်းနဲ့ကျတော့အတွင်းသိ အစင်းသိမို့ပါလို့ ပြောသွားတာ"

"ကျွန်တော်လဲ ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမှန်း မသိအောင်ကို ဖြစ်နေပြိ အမကြီး၊မာလာလေးအပေါ်မှာလဲ သစ္စာဖောက်ရာဖြစ်နေမလားလို့"

"ဒါလဲဟုတ်တာဘဲ၊အမကြီးနေ့ခင်းက ဒေါ်မီးကွေကို ဒါနဲ့ပတ်သက်ပြီး အကျိုးအကြောင်းလေးတော့ ပြောပြထားတယ်"

"သူကဘာပြန်ပြောလဲ အမကြီး " 

ဒေါ်မီးကွေရဲ့သဘောထားကို မောင်မောင်သိချင်နေတာ၊

" သူ့အနေနဲ့တော့ ဘာမှပြောစရာမရှိပါဘူးတဲ့၊မင်းနဲ့သူ့သမီးနှစ်ယောက်ရဲ့သဘောအတိုင်းပါဘဲလို့ ပြောတယ်ကွ၊နောက်သူ ပြောတာကသူကသာ မာလာကို မင်းနဲ့ပေးစားဖို့သဘောတူနေတာ၊သူ့သားအိရှန်က သဘောမတူဘူးဆိုဘဲ" 

အမကြီးစကား ကြားရတဲ့အခါ မောင်မောင်စိတ်ထဲ မခံချိမခံသာ ဖြစ်သွားတယ်၊အိရှန်ဆိုတဲ့အကောင် သူ့ညီမနဲ့သဘောမတူဘူးဆိုရအောင် ကိုယ်ကသူ့လို အရက်သမား ဖဲသမားလဲမဟုတ်၊သူကသာ အမေနဲ့မိန်းမလုပ်စာထိုင်စားနေတဲ့အကောင်၊

"အိရှန်က သဘောမတူဘူးပြောရအောင် သူက အကိုဘဲ၊အမေတယောက်လုံးကတောင် သဘောတူပြီးသားဘဲဟာ"

"ညီလေးနားထောင်မယ်ဆိုရင်တော့ အကိုပြောချင်တယ်ကွာ" 

အမကြိးယောက်က ျ ားက စကားစတယ်၊ဒီယောက်ဖကြီးကလူအေး၊စကားလဲနည်းတယ်၊စကားပြောခဲတဲ့ယောက်ဖကြီးက ပြောချင်တယ်ဆိုတော့ဘယ်လိုငြင်းကောင်းပါ့မလဲ၊

"ဟုတ်ကဲ့အကို၊ပြောပါ၊ကျွန်တော ်နားထောင်ပါ့မယ်"

"အခုဖြစ်နေတဲ့ကိစ္စက ညီလေးဖာသာ ဆုံးဖြတ်ရမဲ့ကိစ္စ၊အိရှန်သဘောတူတာ/မတူတာ တွေးမနေနဲ့၊တကယ်တမ်းဆို ဒေါ်မီးကွေနဲ့တောင်မဆိုင်ဘူး၊မာလာသဘောတခုထဲဘဲ။ဒါပေမဲ့ညီလေးစဉ်းစားစေချင်တယ်၊မာလာနဲ့က သမီးရည်းစားအဆင့်ဘဲ ရှိသေးတယ်၊နောက်ဆုတ်မယ်ဆိုဆုတ်လို့ရသေးတဲ့အဆင့်၊မင်းအမရှေ့ပြောလို့တော့မကောင်းဘူးပေါ့ကွာ၊ညီလေးနဲ့မာလာ သမီးရည်းစားအဆင့်ထက် ကျော်နေပြီဆိုတာအကိုသိတာပေါ့၊ဒီကိစ္စတွေက ဒီခေတ်ထဲမှာ အဆန်းမှမဟုတ်တော့တာ၊ဒီခေတ်လူငယ်တွေ သမီးရည်းစားဖြစ်တာနဲ့၊သိပ်မကြာဘူး၊ညားကြတယ်ဆိုတာ၊မယူဖြစ်ကြရင်လဲ သူလဲမနစ်နာပါဘူး၊ဒီခေတ်ထဲမှာ ဘယ်ယောက်ကျားလေးကမှလဲ အပျို စစ်/မစစ် စီစစ်မနေကြပါဘူး "

ယောက်ဖလုပ်တဲ့သူက စကားအရှည်ကြီးပြောလိုက်ရလို့ထင်ပါရဲ့၊ထိုင်နေရာကထပြီး ရေသွားသောက်တယ်၊

"မောင်လေး၊မင်းဟာမင်းသာ ဆုံးဖြတ်ပါဟယ်၊အမကြိးတော့ ဘာမှ မပြောတတ်တော့ဘူး"

မောင်နှမနှစ်ယောက် ဒိထက်ပိုမပြောတတ်ကြ၊

"နောက်တခုက "

ရေသောက်ပြီးပြန်ရောက်လာတဲ့ ယောက်ဖက ဆက်ပြောတာ၊

"အကို အကြံပေးချင်တာ မကော့ကို ယူစေချင်တယ်၊ညိလေးကပြောမယ်၊အသက် (၁၀)နှစ် ကြီးတောင် ကြီးတာ၊ကလေး(၄)ယောက်အမေ၊မုဆိုးမနဲ့လူပျို လေး၊ပြောရက်လိုက်တာလို့၊ကိုယ်က စောင့်ရှောက်ရမဲ့ဝတ္တရားရှိတယ်လေ၊ကိုယ့်အကိုကြိးကို ကျေးဇူးဆပ်ရာလဲ ရောက်တယ်"

ယောက်ဖပြောစကားနားထောင်ရင်း အမကြီးဖြစ်သူဘက် လှဲ့ကြည့်တဲ့အခါ အမကြိးကပါ သူ့ယောက်ကျားပြောတာကို လက်ခံချင်တဲ့ပုံ၊

"နောက်ပြိးတော့ကာ" ယောက်ဖဆက်ပြောနေတာ

"ညီလေး၊မင်းအခု ဦးစီးလုပ်နေတဲ့ကားတွေအားလုံး တကယ်ဆိုရင် မကော့ဘဲပိုင်တာ၊သူ့အကိုတွေနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး၊မင်းနဲ့မကော့သာယူလိုက်ကြပြိးရင် ပိုနေမြဲ ကျားနေမြဲ၊အခုအတိုင်း ဥမကွဲ သိုက်မပျက် ညိလေးဘဲ ဆက်ဦးစီးလုပ်ကိုင်သွားရမှာ၊အကောင်းဆုံးကတော့ ညိလေးမာလာကို အကျိုးအကြောင်းဖုန်းဆက်ဆွေးနွေး ပြောပြပေါ့ကွာ၊အကိုထင်ပါတယ်၊မာလာလဲ ခေတ်မီပါတယ်၊သူ့မှာလဲ Plan.B တော့ရှိမှာပါ "

အဲဒိညက မောင်မောင် အိမ်ကို မိုးကြီးချုပ်မှ ပြန်ရောက်တာပါ၊ဆိုင်ကယ်မီးရောင်မြင်တာနဲ့ မရိးခြံတံခါးလာဖွင့်ပေးပြီး

"မိုးချု ပ်လိုက်တာ မောင်လေးရယ်၊စိတ်ညစ်လို့များ ရှောက်သွားနေတာလား"

 "ဟုတ်ကဲ့ပါ အမ၊ကျွန်တော ်တောင်းပန်ပါတယ်၊အမကြိးတို့အိမ်သွားတာ၊ယောက်ဖကြီးနဲ့စကားကောင်းနေလို့"

"ဟုတ်ပါပြီကွယ်၊အမကြောင့်များ မောင်လေး စိတ်သောကရောက်နေမလားလို့ပါ"

"ဒီအတွက်တော့ ပူမနေနဲ့အမရေ၊ကျွန်တော ်စိတ်ညစ်တတ်တဲ့လူ မဟုတ်ပါဘူး"

........................................................................................................

နောက်တရက်မှာ မောင်မောင် မာလာဆီကို ဖုန်းခေါ်ပြိး ဒိအကြောင်းတွေ ပြောပြတဲ့အခါ

"ကိုကို မပြောခင် မာလာသိနေပြိးသားကိုကို။ဒါကြောင့် မာလာ မန္တလေးကိုထွက်လာတာ" 

မာလာစကားသံက ခံစားချက် ကင်းမဲ့နေပုံပါ၊

"ကိုကိုတောင် တနေ့ကမှ သိရတာပါ မာလာရယ်" 

မောင်မောင့်အပြောကို မာလာ ရယ်တယ်၊

"ဟုတ်မှာပေါ့၊ကိုကိုက ဒိပြင်နေရာမှာသာ လယ်တာ၊ဒီကိစ္စမျိုးကိုကို နားမလယ်ပါဘူး၊အသုဘကိစ္စ ရက်လယ်ဆွမ်းကျွေးတဲ့နေ့မှာ ကိုကို့မရီးဘက်ကအမျိုးတွေပြောနေကြတာ၊ကိုကိုမှမကြားတာ၊သူတို့ထုံးစံ၊ကိုကိုနဲ့မရီးကို ပြန်ပေးစားဖို့ပြောနေကြတာ၊မာလာ အဲဒီကတဲကတွေးမိလိုက်တာပါ၊မာလာကို ကိုကိုယူလိုက်ရင် မရီးဘက်ကအမျိုးတွေက ကိုကို့ကို အိမ်ပေါ်ကနှင်ချမယ်၊ဒါဆိုရင် ကိုကို ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်မှာလေ၊မာလာ ကိုကို့ကိုချစ်တာက ရယူပိုင်ဆိုင်လိုခြင်းမဟုတ်ပါဘူး ကိုကို၊ခွင့်လွတ်ခြင်းနဲ့စွန့်လွတ်ခြင်းရယ်ပါ၊ဒီတော့ကိုကို့မရီးဘက်က ဆွေမျိုးတွေ ဖြစ်စေချင်တဲ့အတိုင်း မရီးကိုဘဲ ယူလိုက်ပါ၊မာလာ ခွင့်ပေးပါတယ်"

"မာလာရယ်၊ကိုကို ဘာပြောလို့ ပြောရမယ်တောင် မသိတော့ပါဘူးကွာ"

"ဘာမှမပြောပါနဲ့ကိုကိုရယ်၊မချစ်လို့မှ မဟုတ်ဘဲ၊ကံကြမ္မာအကျိုးပေးလို့ဘဲ မှတ်ကြတာပေါ့၊ဒါဘဲနော်ကိုကို၊ကိုကို့ဘ၀ ပျော်ရွင်ပါစေ"

မာလာ ဖုန်းပိတ်ပြီး စကားကို အဆုံးသတ်လိုက်တာပါ၊

မာလာ ရင်နာနာနဲ့ပြောနေရတာပါ၊ဒီလိုတွေဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ မာလာရိတ်စားမိပြီသားပါ၊ဆွမ်းကျွေးမှာ ဟိုဘက်ဆွေမျိုးစုတိုင်ပင်နေတာကိုမာလာကိုယ်တိုင်ကြားတာ၊သူတို့ကတော့ မာလာကို မောင်မောင်နဲ့သက်ဆိုင်တဲ့မိန်းကလေးလို့ မသိကြလို့ပြောနေကြတာလေ၊သူတို့စကားတွေကြားပြိးကတဲက မာလာ ကိုကို့ကိုလက် လွတ်ရလိမ့်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားတာပါ၊ကိုယ့်ချစ်သူကို ဆင်းရဲဒုက္ခနွံထဲကို ဆွဲမခေါ်ရက်ဘူးလေ၊

ဒါကြောင့်မာလာ မန္တလေးကိုပြေးခဲ့တာ၊မန္တလေးမှာရှိနေတဲ့ အဖေရဲ့ညီမအရင်း အဒေါ်က သူ့တူမကို ဗမာ ယောင်္ကျား နဲ့ယူစေချင်တာမဟုတ်ဘူး၊သူတို့လိုလူမျိုးတူတရုတ်ယောင်္ကျား နဲ့ဘဲပေးစားချင်နေတာ၊အစကတော့ မာလာ ဒေါ်လေးကို ယူမယ်လို့ပြောမထားသေးဘဲအခြေအနေကို စောင့်ကြည့်နေတာပါ၊အခု မောင်မောင် ဖုန်းဆက်ပြောတဲ့အခါမှာ ပြတ်ပြတ်သားသား ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခု ချလို့ရသွားတာပါ၊

ဒါကိုတော့ မောင်မောင် မသိနိုင်ပါ၊

အကယ်၍သာ မောင်မောင် ဒီအကြောင်း သိခဲ့မယ်ဆိုရင် သူ့ယောက်ဖကြိးပြောတဲ့ (မာလာမှာလဲ Plan B တော့ရှိမှာပါ)ဆိုတဲ့စကားမှန်ကန်ကြောင်း သိရမှာပါ၊ခုတော့မာလာအတွက် သူ စိတ်မကောင်းဖြစ်ရတာပေါ့။မာလာနဲ့ဖုန်းပြောအပြိးမှာ မောင်မောင် ဒေါမီးကွေအိမ်ကိုသွားပါတယ်၊ဈေးမှာပြောမကောင်းလို့အေးအေးဆေးဆေး ပြောရအောင် အိမ်ကိုသွားလိုက်တာပါ၊မောင်မောင်လာတာတွေ့လို့ မညိမ်းပါ အောက်ကိုဆင်းလာပါတယ်၊

"အော ်မောင်မောင်၊လာ ထိုင်ကွယ်၊ဘာတွေများ ပြောချင်လို့လဲ" 

ဒေါ်မီးကွေပုံစံကြည့်ရတာ မခေါ်မပြောချင်တဲ့ပုံ၊ဒါကြောင့်

" စောစောကတင် မာလာနဲ့ဖုန်းပြောရတယ်ဒေါ်လေး၊ကျွန်တော်တို့လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ အဆင်မပြေချင်ဘူး၊ဒေါ်လေးကို လာပြောတာ"

"အဲဒါ မင်းတို့နှစ်ယောက်ဘဲ ပြောကြရမဲ့ဟာလေ၊ဒေါ်လေး ဘာပြောရမှာလဲ"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ၊မာလာရဲ့ခွင့်ပြု ချက် ရပြီးပါပြီ၊အဲဒါ ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွတ်ပါလို့ဒေါ်လေးကို လာတောင်းပန်တာပါ၊ကျွန်တော့်ရဲ့အပြု အမူတွေကြောင့် ဒေါ်လေးတို့သားအမိ စိတ်အနှောင့်အရှက်ဖြစ်ခဲ့ကြတာကို ကန်တော့ပါတယ်"

မောင်မောင် ဒေါ်မီးကွေကို ထိုင်ကန်တော့ခဲ့ပါတယ်၊အရင်က ဒေါ်မီးကွေနဲ့ဘာဘဲဖြစ်ခဲ့ဖြစ်ခဲ့၊မတော်လိုက်ရတဲ့ယောက္ခမလောင်းအနေနဲ့ ကန်တော့ခဲ့တာပါ၊

ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင် သူ့ကိုထိုင်ကန်တော့နေတဲ့အခိုက်အတန့်လေးမှာ ဆုတောင်းစကား မပြောနိုင်ဘဲ မျက်ရည်ကျ လာတာပါ၊အမှန်က ဒေါ်မီးကွေ မောင်မောင်ကို သူ့သမီးနဲ့ပေးစားချင်တဲ့အကြောင်းက သူပါ သမက်ကို လူမသိသူမသိ ခိုးစားဖို့ပါ၊သူ တဏှာရမက်ထန်တယ်။

ဒီအသက်အရွယ်အထိ ယောင်္ကျားနဲ့အတူအိပ်ချင်တုန်း၊တရားဝင်ယူဖို့ရာကလဲ မြေးတောင်ရနေပြီးမို့ လူကဲ့ရဲ့မှာလဲ ကြောက်သေးတာ၊မောင်မောင်ဆိုတာက သူ့ရဲ့အရင် တိတ်တိတ်ပုန်းလင်ဖြစ်ပြီးသား၊သမက်ဖြစ်သွားရင် စားဖို့ရာ ထူးမကြံရတော့ဘူး၊ဒါပေမဲ့ကြံတိုင်းဖြစ်မလာတော့လဲ ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲ၊

..........................................................................................

မောင်မောင် အိမ်ပြန်ရောက်မလာသေးလို့မကော့စောင့်ပေးနေတာ၊သူ့အကိုကြီးပြောတဲ့ရက်ကလဲ ကပ်လာပြီ၊အခုဆို အကိုကြီးပြောထားတဲ့ရက် (၅)ရက်တောင်ရှိနေပြီ၊နောက် (၂)ရက်မှာ အဖြူ အမဲ သဲကွဲအောင် လုပ်ကြရတော့မယ်၊နေ့ခင်းကတောင် ဒေါ်လေးနဲ့ဒီအကြောင်းပြောဖြစ်သေးတယ်၊ဒေါ်လေးကတော့အကြံပေးတာဘဲ၊(ကောင်လေးဘက်က အင်းမလုပ်၊အဲမလုပ်ဆိုရင်၊ညိး ငိုပြီးတော့သာပြောတော့အေ၊မြင်းကမလှုပ်တော့လဲ ခုံကလှုပ်လိုက်တော့၊ရှက်မနေနဲ့၊ရက်က မကျန်တော့ဘူး)၊

အကိုက အိမ်မှာမတည်းဘဲ စီတာပူက အမျိုးတွေအိမ်မှာသွားတည်းတာ၊အရက်သောက်တတ်လို့၊မောင်မောင် သူ့အပေါ် အရိုသေတန်မှာစိုးလို့မတည်းတာပါ။

ည(၈)နာရီလောက်မှ မောင်မောင်ပြန်ရောက်လာတာပါ၊မကော့ဝင်းတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တဲ့အခါ

"နဲနဲမိုးချု ပ်သွားတယ်အမရယ်၊တောင်းပန်ပါတယ်" 

ပြောပြီး ကောင်လေး သူ့အိမ်လေးထဲ ဝင်သွားတဲ့အခါ သားငယ်လေးက သူ့ဦးလေးနောက်ကို လိုက်သွားလေရဲ့၊

"ကဲ၊မရွှေစာ၊ညိး ဘာဆက်လုပ်မလဲ၊ဆုံးဖြတ်တော့လေ၊တွေဝေမနေနဲ့" 

ဒေါ်လေးကပြောလာပြီ၊နာရီဝက်အကြာ ညရှစ်နာရီခွဲမှာ မကော့ မောင်မောင်ရဲ့အိမ်လေးဆီ လိုက်သွားပါတယ်၊အိမ်လေးထဲမှာက သားငယ်က သူ့ဦးလေးရဲ့အိပ်ရာပေါ်ရောက်နေပြီ၊

"သားလေး၊မအိပ်ချင်သေးဘူးလား" 

ပြောမဲ့သာပြောတာ၊သူ့ပါ ကုတင်ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တာ၊မရီးဖြစ်သူ သူ့ကုတင်ပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တဲ့ အတွက် မောင်မောင် ထိုင်နေရာက ထရမလို၊ဆက်ထိုင်နေရမလို ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေတာ၊သူနဲ့မရီးနဲ့က တစ်ပေလောက်ဘဲကွာတာ၊

"ငါဖြင့် မကော့မတွေ့လို့ဒီမှာရှိမယ်တွက်ပြီး လိုက်လာတာ" 

စောစောက စီးဝါးရိုက်ထားတဲ့အတိုင်း ဒေါ်လေးပေါက်ချလာတာ၊

"အတော်ဘဲဒေါ်လေး၊ဒေါ်လေးမြေးကို သိပ်ပေးလိုက်စမ်းပါ၊ကျမ မောင်မောင်နဲ့ပြောစရာလေးတွေ ရှိလို့"

"မြေးလေး၊လာ လာ။ဖွါးကြီးနဲ့အိပ်ရအောင်၊ပုံပြောပေးမယ်" 

ဒေါ်လေး သားငယ်ကို ချော့ခေါ်တာကို

"ဟင့်အင်း၊အိပ်ချင်သေးပါဘူးဆို၊ဦးရေး ရေးနဲ့နေမှာ" 

မရီး သူ့ကို စကားပြောချင်နေမှန်းသိလို့ တူတော်မောင်ကို ချော့ပြောရတယ်၊

"သွားအိပ်လိုက်တော့ကွ၊မနက် ဈေးမလိုက်ဖူးလား၊ဝက်သားပေါင်းစားဖို့"

ပြောလိုက်မှ တူတော်မောင် သူ့အဖွါးလေးနဲ့မလိုက်ချင်လိုက်ချင်လိုက်သွားတာ၊ဒေါ်လေးတို့ပြန်သွားတဲ့အခါ

"အစကတော့ ငါ့မောင်ကို မပြောဘူးလို့ နေတာပါဘဲကွယ်၊ဒါပေမဲ့အမ ပြန်တွေးနေတာ၊ဒီခြံကြီးကိုရောင်းလိုက်ပြီး ဗန်းမော်ပြန်သွားပါပြီ၊ဟိုမှာ အမ ဘာလုပ်စားရမှာလဲ၊ကလေးတွေကလဲ စကောစက အရွယ်တွေ၊အကိုကြီးပြောသလို နောက်ယောင်္ကျားယူပါပြီတဲ့၊နောက်ယူတဲ့ယောင်္ကျားက ဒီကလေးတွေကို သည်းခံနိုင်ပါ့မလား၊ဒါကိုတွက်ရမယ်"

"အမ က ဗန်းမော်မပြန်ဘဲ ဒီမှာဘဲ ဆက်နေချင်တာလား" 

မရီးရဲ့စကားအသွားအလာကိုထောက်ချင့်ပြီး မောင်မောင် မေးလိုက်တာပါ၊

"အမ---အမ--ပြောရတာ" 

မရိးစကားမပြောနိုင်တော့ဘဲ ငိုနေပါပြီ၊မောင်မောင် ဘာလုပ်လို့ ဘာကိုင်ရမယ်မှန်း မသိ၊

"အမ--ဒိနေရာ---မင်းအကိုကြိးရဲ့ချွေးနည်းစာနဲ့ဝယ်ထားခဲ့တာ---ဘယ်ကိုမှလဲ မသွားချင်ဘူး---ဒါပေမဲ့---အကိုကြိးက---ပြန်လိုက်"

မောင်မောင် နားလယ်လိုက်ပါပြီ၊မရီး ဒီအိမ် ဒီခြံကြီးက ဘယ်ကိုမှ မသွားချင်ဘူးဆိုတာ၊ဒီအိမ် ဒီခြံက ဘယ်ကိုမှ မသွားဖို့ဆိုတာက တနည်းဘဲရှိတော့တာလေ၊မောင်မောင် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပါပြီ၊

"အမရယ်၊အမ ဒီအိမ်နဲ့ဒီခြံက မခွါချင်ရင်လဲ မခွါရပါဘူး၊ကျွန်တော်ဆုံးဖြတ်ပြီးပါပြီ၊ကျွန်တော်အမနဲ့တူ/တူမတွေကို ပစ်မသွားပါဘူး"

မောင်မောင့်စကားကြားရတာနဲ့ မရီး မောင်မောင့်ကို ဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးကာ ငိုတော့တာပါဘဲ

"အီး--ဟီး-ဟီး--ငါ့မောင်ရယ်--အိး--အိး"

"မငိုပါနဲ့ အမရယ်၊အမတို့မိသားစု ဥမကွဲ အသိုက်မပျက် ဒီအိမ်လေးမှာ ဆက်နေကြရပါ့မယ်"

မရီးကျောကို ပြန်ဖက်ရင်းပြောတဲ့အခါ

"အမတို့ မိသားစုတင်လားကွာ၊ငါ့မောင်ရော" 

မရီး သူ့မျက်နှာကို မော့ကြည့်ပြိးမေးတာ၊

"ပြောနေရဦးမှာလား အမရယ်"

မရီး မောင်မောင်ရဲ့လယ်ဂုတ်ကို ဆွဲနှိမ့်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ပါတော့တယ်၊ကစ်စုတ်တာမှ ရိုးရိုးစုတ်တာတင် မက၊ပါးစပ်ထဲ လျှာပါထိုးသွင်းပြိး ကလိနေတာပါ၊ယောင်္ကျားသေပြီးတာ (၆)လရှိနေပြီမို့ စိတ်ဆန္ဒကလဲ ပြင်းပြနေပါပြီ၊အရင်ကသာ မတ်ဆိုပြိး ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်းနေလာတာ၊အခု တယောက်နဲ့တယောက် ပွင့်လင်းပြီးကြပြိမို့ မကော့စိတ်ကို လွှတ်ပေးလိုက်တာပါ၊

မရီးရဲ့နုတ်ခမ်းစုတ်၊ပါးစပ်ထဲလျှာထိုးသွင်းကလိတာ ခံနေရလို့ မောင်မောင် မရီးကို ပြန်ပြီး နုတ်ခမ်းတွေ စုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်၊

"ငါ့မောင်ရယ်၊အမကို လောကကြီးအလယ်မှာ တယောက်ထဲ မထားခဲ့ပါနဲ့ကွယ်"

"ခဏနော် အမ" 

မရီးဖက်ထားတဲ့လက်ကို အသာဖြေပြိး ကုတင်ပေါ်ထိုင်နေရာက မောင်မောင်ထပြီး အိမ်တံခါးကို ပိတ်လိုက်တယ်၊ပြီးမှ

"မထားခဲ့ပါဘူး အမရယ်၊ကျွန်တော်အမနဲ့သေတပန် သက်တဆုံး နေသွားမှာပါ"

မရီးဖြစ်သူရဲ့ ပခုံးနှစ်ဘက်ကို အသာလေးတွန်းလိုက်ရင်း အိပ်ရာပေါ် လှဲချပေးလိုက်ပါတယ်၊မရီးအပေါ် မှောက်အိပ်ရင်းက

"ပြီးခဲ့တာတွေ ပြီးပါစေတော့အမရယ်၊ရှေ့ဆက်ပြီး ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှု မရှိနိုင်တော့ပါဘူး" 

သူ မရီးဖြစ်သူကို ယုယုယယ နမ်းလိုက်တာ၊မတ်ဖြစ်သူရဲ့အားပါတဲ့အနမ်းတွေအောက်မှာ မိန်းမူးရင်း

"ပြိးခဲ့တာတွေထားလိုက်ပါ၊အခု အမကို ပြီးအောင် လုပ်ပေးပါလား ငါ့မောင်ရယ်"


ပြီးပါပြီ။

                   



                                                          

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၅ )

 ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသူ - dobinpokhin

အဲဒီနှစ် သင်္ကြန်ကို မိုးညှင်းမှာဘဲ ဆင်နွှဲလိုက်ပါတယ်၊တကယ်တော့ လုပ်ငန်းက မတ်လဘတ်ဂျက်ပိတ်မှာ ပြီးရမှာပါ၊ဆောက်လုပ်ရေးထုံးစံမတ်ဘတ်ဂျက်ပိတ်မှာအပြီးပြ ငွေထုတ်ထားပြီး လုပ်ငန်းကိုတော့ဧပြီ၊မေအထိ လုပ်ကြတာပါ၊မိုးရွာမှနားကြတာ၊သင်္ကြန်ရက်တွေ ကားထွက်လို့ရတာမဟုတ်ပါ၊ရေပက်တဲ့ လူတွေ၊မူးရူးနေတဲ့လူတွေ၊အလေနတ်တော ဟေးလားဝါးလားလုပ်ကြတဲ့ လူတွေနဲ မတော်တဆမှုဖြစ်နိုင်လို့ နားတာ၊၃/၄ ရက်လောက်လေးနားတာမို့ မောင်မောင်တို့ မြစ်ကြီးနားပြန်မနေတော့၊ မိုးညှင်းမှာဘဲနေလိုက်တာ၊ဧပြီလကုန် မေလဆန်းကျမှ လုပ်ငန်းအပြီးသတ်ပြီး မြစ်ကြီးနားပြန်လာရတာ၊မိုးတွင်း အလုပ်နားတယ်ဆိုပေမဲ့ လုံးလုံးနားတာတော့မဟုတ်ပါ၊မြို့ပေါ်လုပ်ငန်းလေး ကျိုးတိုးကျဲတဲလုပ်နေရတာပါ၊ထုကြီးထည်ကြီးနဲ့သာမဟုတ်တာ၊အလုပ်မရှိတဲ့အခါ ကားပြင်ကြပေါ့။

 "မင်းကလဲကွယ်၊နေနိုင်လိုက်တာ၊သင်္ကြန်ရက်လေးတောင် ပြန်လာတာမဟုတ်ဘူး၊မင်း တူ တူမတွေကဖြင့် မေ ျှာ်လို့"  

ပြန်ရောက်တာနဲ့မရီးက အပြစ်တင်တယ်၊မရီးပြောမယ်ဆိုလဲ ပြောစရာ၊မိုးကုန် နိုဝင်ဘာလကတဲက သွားလိုက်တာ မေလအထိ (၆)လကြာတယ်၊မြစ်ကြီးနား-မိုးညှင်း မိုင်(၁၀၀)ဘဲဝေးတာ၊တခေါက်တလေတောင် ပြန်မလာဖြစ်ဘူး၊ကားတွေကို စိတ်မချတာပါသလို မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် ဖီဖီကို မေ့လို့မရနိုင်သေးလို့ပါ၊

"ပြန်မလို့ဘဲ အမရေ၊ဟိုမှာ တခြားကားအဖွဲ့တွေလဲ အများကြီးဆိုတော့၊ပစ္စည်းပျောက်နိုင်လို့ နေလိုက်တာ"

မောင်မောင်ရောက် ရောက်ချင်း "ဦးရေး ရေး" လို့အော်ခေါ်ပြီး သူ့ဆီပြေးလာနေတဲ့ တူအငယ်ဆုံးကောင်ကို ဆီးပွေ့ရင်း ပြန်ပြောတာ၊အငယ်ဆုံးတူလေးက အခုမှ(၄)နှစ်သာသာ ရှိသေးတာ၊သူ့ဦးလေးရဲ့အသဲကျော်၊(ဦးရေး ရေး)ဆိုတာ (ဦးလေး လေး)ခေါ်တာ မပီလို့၊အကိုကြီးက မန္တလေးဆင်းနေလို့ မရှိ၊တူမလေးတွေက သိတတ်နေပြီမို့အနားသာမကပ်တာ၊သူတို့ဦးလေးရဲ့ပစ္စည်းတွေကို အိမ်လေးထဲ ဝိုင်းသယ်ပေးကြတယ်၊အရင် မောင်မောင်ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ အိမ်အတွက် ပူစရာမလို၊အခုမောင်မောင်မရှိတဲ့အခါ မရီးတစ်ယောက်ထဲ ကလေး(၄)ယောက်နဲ့အဖော်မရှိလို့မဖြစ်တာနဲ့ ဗန်းမော်ဘက်က သူ့အဒေါ်ဝမ်းကွဲ အသက်(၄၀)လောက် မိန်းမကြိးတစ်ယောက်ခေါ်ထားရတယ်၊ရောက်တဲ့ရက်ကတော့ ခရီးပန်းလာလို့ဘယ်မှမထွက်ဘဲ အိမ်မှာဘဲနေတာ၊တူတော်မောင်က သူ့ဦးလေး အိမ်လေးက မပြန်တော့၊ညနေစောင်းတဲ့အချိန်မှ သူ့အမေ ရောက်လာပြီး

"သား၊ထမင်းစားမယ်၊လာခဲ့တော့၊ဦးလေး နားပေစေ" 

လို့ပြောပြိးလာခေါ်တာ၊

"စားရေးဘူး၊ဦးရေး ရေးနဲ့တူစားမှာ" 

တူတော်မောင် သူ့အမေခေါ်ရာ မလိုက်ဘဲ ပေကပ်နေတာ၊

"ကဲ၊ဦးလေး လေး ရေ၊မင်းတူတော်မောင်ကတော့ အကဲပိုနေပြီ၊ပြီးမှသာ ခေါ်ခဲ့ပေတော့" 

မရီး သူ့မတ်ကို ပြောပြိးပြန်သွားတာ၊

"ကျွန်တော်ပါ တခါထဲ စားလိုက်ပါ့မယ် အမရာ၊တော်ကြာ ဒီကောင် အိပ်သွားလိမ့်မယ်" 

မောင်မောင် တူတော်မောင်ကို ကောက်ချီပြီး မရီးနောက်က လိုက်သွားပါတယ်၊ထမင်းစားပွဲမှာ မရီးတို့သားအမိတွေနဲ့အတူတူစားလိုက်ရတယ်၊အရင်ကတော့ မောင်မောင် မရီးနဲ့အတူ ထမင်းတခါမှမစားဖူးပါ၊ကိုယ့်ဖာသာ မီးဖိုထဲမှာဘဲ ခူးခပ်ပုံစားတတ်တာပါ၊

"ဦးရေး ရေး၊ပြင်သွားသားလိုက်" 

ထမင်းစားရင်း တူမောင်က သူ့ဦးလေးအပြင်ထွက်ရင် လိုက်မယ်ပေါ့၊

"အေး၊နောက်နေ့မှသွားမှာ၊ထမင်းစား၊မစားရင် မခေါ်ဘူးနော်၊စားမှခေါ်မှာ" 

မောင်မောင်ပြောမှ တူမောင် စကားမပြောဘဲ စားတော့တာ၊

"ဦးလေး၊သမီးလဲ လိုက်မှာနော်" 

နို့ညှာမ(၇)နှစ်က ပြောပြန်ရော၊

"အေး၊အေး၊ခေါ်မယ်၊တူတွေ တူမတွေ တယောက်တလှဲ့ခေါ်မယ်၊ကဲ ကဲ၊စားကြ၊စားကြ" 

မောင်မောင် သူ့တူ တူမတွေနဲ့ အလိုက်သင့်ပြောဆိုနေတာကို မရီးနားထောင်နေတာ၊ပြီးမှ

"တူ တူမတွေတင် မဟုတ်ဘူးနော်၊အမကိုလဲ ဘုရားကေ ျ ာင်းပို့ပေးဦး၊မင်းမရှိတဲ့အခါ ကယ်ရီနဲ့သွားနေရတာ"

"ဟုတ်ကဲ့အမ၊အော်၊ဒီနေ့စနေဘဲ၊မနက်ဖန် ပို့ပေးရမှာဘဲ" 

မရီး ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်တယ်၊

..........................................................................................................................................

နောက်ရက်မနက်မှာ မောင်မောင် မရီးကို ဘုရားကျောင်းပို့ပေးရတယ်၊ဟိုတခါ မရီးကိုပို့ရတုန်းကတော့ မရီးကခါးကိုဖက်စီးလို့ တမျိုးဖြစ်ခဲ့ရတာ၊ဒီတခါမှာတော့သူနဲ့မရီးအကြားမှာ တူမောင်ပါလာတယ်၊တူမောင်က သူ့ဦးလေးခါးကို အသားကုန်ဖက်ထားတာ၊

"ဖြေးဖြေးစီးနော်၊ကိုင်စရာမရှိဘူး" 

မရီးကပြောတာ၊အရင်က မောင်မောင့်ခါးဖက်စီးခဲ့တာကိုး၊

"ကျွန်တော့်ပခုံး ကိုင်စီးလေ အမ" 

မောင်မောင်ပြောမှ မရီး သူ့ပခုံးကို လက်နဲ့ကိုင်စီးတယ်၊အရင်လိုဘဲ၊မရီးကို ဘုရားကျောင်းမှ ချပေးခဲ့ပြီးမောင်မောင် လက္ဘရည်ဆိုင်ဘက်လှဲ့တယ်၊

"ဦးရေး ရေး၊ဝက်သားပေါင်းစားမယ်" 

တူမောင် ပူဆာတာနဲ့ ဘုရားကျောင်းနားက လက္ဘရည်ဆိုင်မှာမထိုင်ဘဲ ဝက်သားပေါင်းကောင်းတဲ့ ဈေးနားကတရုတ် လက္ဘရည်ဆိုင်ကို သွားလိုက်တယ်၊ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ မတွေ့ချင်ဘဲတွေ့လိုက်ရတာ ဖီဖီတို့လင်မယား၊ကလေးတောင်ရနေပြီ၊

"ဟား၊ဦးဝင်းမြင့်တို့ပါလား၊နေကောင်းတယ်နော်၊ကလေးတောင် အတော်ကြီးပြီဘဲ၊" 

မထူးဘူးလေ၊တွေ့နေမှတော့နုတ်မဆက်ဘဲနေပြန်ရင်အရှုံးပေးရာကျတယ်၊ပြီး တကယ်တမ်းပြောရရင်လဲ ကိုယ်ကယောင်္ကျား၊မနစ်နာဘူး၊

"အော်၊အေးဗျ၊ကိုမောင်မောင်၊မတွေ့တာကြာပြီနော်" 

ဖီဖီယောင်္ကျား မျက်နှာပျက်သွားပေမဲ့ အလိုက်သင့်ပြန်နုတ်ဆက်ပါတယ်၊သူ့မိန်းမနဲ့မောင်မောင်တို့ ဇာတ်လမ်းကို ဦးဝင်းမြင့်သိပါတယ်၊ဖီဖီကတော့ခေါင်းငုံ့ထားပြီး ဘာစကားမှမပြောပါ၊

"မတွေ့ဆို ကားအလုပ်နဲ့ရှောက်သွားနေရတာဗျာ၊ဘွဲ့ရအလုပ်မရှိမို့မိန်းမယူဖို့ ငွေစုနေရတာ"  

မောင်မောင် သူ့ကို တမင်ရိပြောမှန်း ဖီဖီသိပါတယ်၊ရည်းစားဦးကို စကားပြောချင်ပေမဲ့ယောက်က ျားရှေ့မှာမို့သိက္ခာထိန်းထားရတယ်၊

"အကိုကြီး၊ဆိုင်ဖွင့်နောက်ကျနေပြီ၊သွားကြရအောင်" 

မောင်မောင်ရှေ့ ကြာကြာမနေချင်တာနဲ့ဖီဖီ ထရပ်ပြီးပြောလိုက်တာ၊

"အော်၊အေး အေး၊ကဲ ကိုမောင်မောင်ရေ၊ဆိုင်ဖွင့်ရဦးမှာမို့၊သွားလိုက်ဦးမယ်"

 "ဟုတ်ကဲပါခင်ဗျ" 

မောင်မောင် အပြုံးမပျက် ပြန်နုတ်ဆက်၊ဖီဖီကတော့ မောင်မောင့်ကို စကားတခွန်းမဆို၊ထွက်သွားလေရဲ့၊ယောင်္ကျားရပြီးမှ ဖီဖီ တော်တော်ပိန်ကျသွားတယ်၊မောင်မောင် ခေါင်းယမ်းပြိး အတွေးလွန်နေတာ

"ဦးရေး ရေး၊ဝက်သားပေါင်း" 

တူမောင်ရဲ့အသံကြားမှ မောင်မောင် သတိတရားပြန်ရလာတာ၊လက္ဘရည်ဆိုင်ကနေ ဘုရားကျောင်း မရီးကိုပြန်ကြို ပြီး ဈေးထဲခဏဝင်ပါတယ်၊အမကြီးနဲ့မတွေ့ရတာ ကြာလို့ပါ၊မရီးကလဲ

"မင်းတင်မဟုတ်ပါဘူးဟယ်၊ငါလဲ ယောင်းမနဲ့မတွေ့ရတာ ကြာပါပြီ၊ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ် ဈေးလဲမရောက်ဖြစ်ပါဘူး" 

မရီးပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်၊မရီးက ဟင်းချက်စရာကို ရပ်ကွက်နဲ့နီးတဲ့ ဈေးလေးမှာတင် ဝယ်တာပါ၊မြို့မဈေးကြီးဘက် ရောက်ခဲပါတယ်၊အိမ်ထောင်ကျတာကြာပြီဖြစ်ပေမဲ့ အမကြီးတို့မှာ ကလေးမရပါ၊

"ဟော၊ငါ့သမက်ကြီးပါလား၊ပျောက်ချက်သားကောင်းတာတော်၊အိမ်လာလယ်ဦး" 

တွေ့ တွေ့ချင်း ဆိုင်ချင်းကပ်ရက် ဒေါ်မီးကွေကြီးအားရဝမ်းသာနုတ်ဆက်တာပါ၊ဒေါ်မီးကွေကြီးက အရင်ပုံစံ၊၀၀ဖြိုးဖြိုး၊တောင့်တောင့်တင်းတင်း၊နို့ထွားထွား၊ဖင်ကားကားနဲ့၊

"မင်းယောက္ခမက တမေးထဲ မေးနေတာ၊သမီးနဲ့ပေးစားချင်လှပြီ" 

အမကြီးကဝင်နောက်နေတာ၊မရီးက အမကြီးစကားကြားလို့ ပြုံ းနေတာ၊

"မာလာရော၊နေကောင်းလား၊အခု အိမ်မှာဘဲလား" 

မောင်မောင့်အမေးကို ဒေါ်မီးကွေက

"အိမ်မှာက သွားလိုက်ပြန်လိုက်ဘဲမောင်မောင်ရေ၊မင်းနှမက သူ့သူငယ်ချင်းဆိုင်မှာဘဲ အနေများတယ်၊အဲဒီမှာဘဲအိပ်တယ်"

"နောက်မှ မာလာကို ဆိုင်သွားတွေ့လိုက်ပါ့မယ်"

"တွေ့ဖြစ်အောင်သွားတွေ့နော်၊မာလာက အခုအရမ်းကို ချောနေလှနေတာ၊ကြိုက်တဲ့လူတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလယ်လို့၊ငါကပြောထားရတာ၊ညီးနော်ငါကယောင်းမတော်မယ်လို့၊အစောကြီးကတဲကပြောထားတာ၊ညီးအမေကလဲ သဘောတူတယ်လို့" 

အမကြီးကဝင်ပြောတာ၊

"ယောင်းမကလဲ၊ကာယကံရှင်တွေ ဘာပြောလဲ၊မေးပါဦးတော့၊ဟိုက ကြို က်/မကြို က်" 

မရီးစကားအဆုံးမှာ ဒေါ်မီးကွေက

"မကော့ရေ၊သမီး ကြို က်/မကြို က်တော့မသိဘူး၊အမေကတော့ ကြို က်တယ်ဟေ့" 

ဒေါ်မီးကွေပြောစကားကို တခြားလူတွေက ရယ်စရာအဖြစ် ရယ်မောလိုက်ကြပေမဲ့ မောင်မောင်ကတော့ ဒေါ်မီးကွေ စိတ်ထဲရှိတာ အမှန်အတိုင်းပြောလိုက်တာမှန်း သိနေတယ်၊

"ငါ့မောင်၊ဒေါ်မီးကွေသမီးကို သဘောကျလား၊သဘောကျရင်မင်းအကို ကိုပြောပြီး နားဖောက်ထားရအောင်" 

အပြန်မှာ မရီးက ပြောလို့

"နေပါဦး အမရယ်၊ကောင်မလေးသဘောလဲ မသိသေးပါဘူး၊ပြီး ကျွန်တော်လဲ နောက်(၃)နှစ်လောက်မှ အိမ်ထောင်ရေးစဉ်းစားမှာပါ"

နောက်တရက်နေ့လယ်ခင်း၊ဖတ်စရာမရှိတာနဲ့ စာအုပ်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်၊တူမောင် လိုက်မယ်ပြောနေသေးတာ၊

"နေပူတယ်ကွ၊မင်းကို မနေ့ကခေါ်ပြီးပြီဘဲ၊နောက်မှလိုက်"

ပြောပြီးထားခဲ့ရတာ၊မိုးညှင်းမှာနေခဲ့ရတဲ့ (၆)လက ဟုတ်တိပတ်တိ စာမဖတ်ခဲ့ရပါ၊စာအုပ်ဆိုင်ကစာအုပ်ဝယ်ပြီး၊(မထူးပါဘူး၊အပြင်ထွက်လာတုန်းလေး မာလာကို သွားတွေ့ပါဦးမယ်-စိတ်ကူးပြီး)ဆိုင်ကယ်ကို မာလာတို့ဆိုင်စီးသွားတယ်၊မာလာက သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့အတူ အလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားတာ၊အလှပြင်ဆိုင်တင်မက အလှကုန်ပစ္စည်း၊မိန်းကလေးကြိုက်ဖန်စီ လက်ဝတ်ရတနာပစ္စည်းတွေကိုပါ ရောင်းတာ၊ဆိုင်ကသီးခြားမဟုတ်ဘဲ လူနေအိမ်တစ်အိမ်ရဲ့အောက်ထပ်အခန်းကို ငှားဖွင့်ထားတာ၊မာလာနဲ့သူငယ်ချင်းမတို့က ဆိုင်မှာဘဲညအိပ်ကြတာ၊၊ဆိုင်ရှေ့ မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်ထိုးရပ်လိုက်တာနဲ့ မာလာ့သူငယ်ချင်းမ ဆိုင်နောက်ဘက်ကို သုတ်ကနဲဝင်သွားတယ်၊မောင်မောင် ဆိုင်ကယ်ကိုဒေါက်ထောက်ရပ်ခဲ့ပြီး ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့

"ဟေး၊ကိုကိုမောင်၊ပြန်လာပြီလား" 

မာလာ ဆိုင်နောက်ဘက်ကထွက်လာပြိး မောင်မောင်ကို ဝမ်းသာအားရ နုတ်ဆက်တာ၊စောစောက မာလာသူငယ်ချင်းက မောင်မောင်ကိုမြင်တာနဲ့ မာလာကိုသွားပြောတာလေ၊

"ပြန်လာရအောင် ကိုက ဘယ်သွားလို့လဲ၊" 

မောင်မောင်က မာလာကို သက်သက်စတာပါ၊

"ကိုကိုမောင်နော်၊မာလာကို အကြောင်လာရိုက်မနေနဲ့၊ကိုကိုမောင် မိုးညှင်းသွားနေတာသိတယ်" 

မာလာက မောင်မောင်ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်သီးဆုတ်လေးနဲ့ဖွဖွထုရင်းပြောတာ၊နုတ်ခမ်းကိုလဲ စူထားသေးရဲ့၊

"မာလာကို စတာပါ၊ကို မိုးညှင်းသွားနေတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူပြောလဲ" 

မာလာရဲ့လက်ကလေးနှစ်ဘက်ကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ရင်း မေးတာ၊

"ဘယ်သူပြောမှာလဲ၊မငြိမ်းပေါ့၊ကိုကိုမောင်နဲ့ တွေ့ခဲ့တယ်လို့ပြောတာ"  

မောင်မောင် မာလာလက်လေးတွေကို လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး

"ကို့ကိုလဲ မငြိမ်းကပြောသွားတာ၊မြစ်ကြီးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာနဲ့တွေ့ဖြစ်အောင် သွားတွေ့လိုက်တဲ့"

"ဘာပြုလို့တဲ့လဲ" 

မာလာအမေးကို မောင်မောင် ခဏ စဉ်းစားပြီးမှ

"မညိမ်းပြောတာ၊မာလာက အခု တအားကို ချောနေ လှနေတာတဲ့" 

မောင်မောင့်စကားလဲဆုံးရော၊မာလာ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနဲ့

"ကြည့်၊ကိုကိုမောင်က၊ဘာမှန်းလဲမသိဘူး" 

မာလာရဲ့ချစ်စဘွယ် မျက်စောင်းဒဏ်ကို မောင်မောင် ခံလိုက်ရပါတယ်၊ဒိနောက်မှာ နှစ်ယောက်သား စကားထိုင်ပြောကြတာ၊မာလာ့သူငယ်ချင်းမက အလိုက်တသိ သူ့ဖာသာ နောက်ဖေးဘက်မှာ သွားနေပါတယ်၊အမကြီးနဲ့မညိမ်းပြောမယ်ဆို ပြောစရာပါ၊မာလာက အရင်ကနဲ့ တခြားစီပါဘဲ၊အပျို ဖြစ်လာတာနဲ့ရုပ်က ပြောင်းလဲသွားလိုက်တာ မောင်မောင်တောင် တွေ့တွေ့ချင်း အံ့အားသင့်သွားတာ၊ဒေါ်မီးကွေကသာ ကပြား၊မာလာအဖေက တရုတ်အစစ်ကြီး၊ မာလာက တရုတ်သွေး လေးပုံသုံးပုံပါလိုလားမသိဘူး၊အသားကဖြူဝင်းနေတာပါ၊အရင်အပျို ပေါက်(၁၆)နှစ်တုန်းက အရပ်မြင့်ပြီးကိုယ်လုံးမထွက်သေးလို့ ပိန်တယ်လို့ ထင်ရတာ၊အခု အသက်(၂၀)မှာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် အချိုးအဆက်က အပြစ်ပြောစရာ မရှိလောက်အောင်ကို ပြေပြစ်နေတာ၊မို့သောရင်၊ကျဉ်သောခါး၊ကားသောတင်၊ရှေးခေတ်စာအရပြောရရင် ခါးသေးရင်ချီ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့တင်ပါးဆုံ ဆိုသလိုပါ၊

"ကိုကိုမောင်၊စကားမပြောဘဲ ဘာဖြစ်နေတာလဲ" 

မောင်မောင် သူ့တကိုယ်လုံးကို စကားမပြောဘဲ သိမ်းကျုံး ကြည့်နေလို့မာလာနေရ ခက်ပြီးမေးလိုက်တာ၊

"ပြောမှာပေါ့မာလာရယ်၊ကို စဉ်းစားနေတာ၊မာလာနဲ့ မတွေ့တာလဲ(၂)နှစ်ရှိပြီ၊(၂)နှစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကာလက လူတစ်ယောက်ကို အများကြီးပြောင်းလဲသွားနိုင်တာ၊တခြားမကြည့်နဲ့လေ၊(၂)နှစ်အတွင်း အရင်မာလာနဲ့အခုမာလာ ယှဉ်ကြည့်၊တအားကို လှလာတာ"

"ကိုကိုမောင်နော်၊တခြားပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးလား၊ဒါဘဲ ပြော ပြောနေတာ" 

သူ့ကိုလှတယ်ပြောလို့ ကျေနပ်နေတာပါ၊

"ရှိပါတယ်၊အရင် ကို သိထားသလောက် မာလာ ရည်းစားမရှိဘူး၊အခု(၂)နှစ်ကြာပြီဆိုတော့၊ရည်းစား ရှိ/မရှိ မပြောတတ်တော့ဘူး "

"ရည်းစားလား၊ရှိပြိပေါ့ကိုကိုမောင်ရယ်" 

မာလာပြုံးစိစိပြောတာ၊ မောင်မောင် ရင်ခုန်သွား၊ 

"အေးလေ၊သူလဲ ငယ်တော့တာမှမဟုတ်ဘဲ"

ဘာရယ်မဟုတ် တဒင်္ဂအချိန်လေး မောင်မောင် ငြိမ်သက်သွားတာ၊

"ရည်းစားနံမည်ရော သိချင်သေးလား ကိုကိုမောင်" 

မောင်မောင် စကားမပြောနိုင် ငြိမ်နေလို့ မာလာက မေးတာ၊

"တော်---တော်ပါပြီ၊မသိချင်ပါဘူး"  

ကပြာကရာပြန်ပြောလိုက်တဲ့ မောင်မောင့်စကားကြောင့် မာလာ ပိုပြီး ရယ်ချင်လာတယ်၊ဒါကြောင့်

"မသိချင်လဲပြောရမှာဘဲ၊မာလာရည်းစားနံမည်က  ကိုကိုမောင်   တဲ့"

"ဟင်-ဟင်-ဘာ-ဘာ ပြောတယ်မာလာ၊" 

မာလာစကားကြောင့် မောင်မောင် အာမေဍိတ်ဖြစ်သွားရတာပါ၊

"ကိုကိုမောင်ရယ်၊ထပ်ကြားချင်သေးတာလား၊မာလာကို ရည်းစားရှိလား မေးတာ ဘာရည်ရွယ်ပြီးမေးတယ်ဆိုတာ သိပြီးသား၊အင်တာနက်ခေတ်မိန်းကလေးတွေ ကိုကိုမောင်ရဲ့၊ဒါကြောင့် ကိုကိုမောင် ရည်းစားစကားပြောတာကို စောင့်နေရမှာမို့ တခါထဲပြောလိုက်တာ"

"ကိုတော့ မာလာကို ဆလံပေးပါတယ်ကွာ၊တကယ်ပါဘဲ" 

မောင်မောင် မာလာကို အဟုတ်လက်ဖျားခါသွားတာ၊

"ကိုကိုမောင်ရယ်၊မာလာကို(ဒီကောင်မလေး အတော်ရဲတာဘဲ၊မိန်းမတန်မဲ့ရည်းစားစကား စပြောတယ်လို့လဲ အထင်မသေးပါနဲ့၊မာလာအပျို ပေါက်ကလေးဘဝနဲ့ ကိုကိုမောင့်ကို စတွေ့ကတဲက ချစ်နေတာပါ၊ဒီတုန်းက ငယ်သေးတော့ စိတ်ထဲကဘဲ ကြိတ်ချစ်နေရတာလေ၊မညိမ်းမိုးညှင်းကအပြန်မှာပြောတာ၊ကိုကိုမောင်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်၊မြစ်ကြိးနားပြန်ရောက်ရင် မာလာကိုလာတွေ့ပြီး ရည်းစားစကားပြောလိမ့်မယ်၊စောင့်နေတဲ့လေ၊)မနေ့ကအမေကပြောတာ၊ကိုကိုမောင်ပြန်ရောက်နေပြီးတဲ့၊မာလာ ကိုကိုမောင်ကို မျှော်နေတာ၊ကိုကိုမောင်ရောက်လာပြီး ရည်းစားစကားပြောရင် ဘယ်လိုဖြေရမလဲလို့တွေးနေတာ၊ကိုကိုမောင်က ချစ်တယ်မပြောဘဲ ရည်းစားရှိလားမေးလို့  မိန်းကလေးက အရင်စပြောတာ"

ယုံချင်မှယုံ၊မောင်မောင်နဲ့မာလာ သမီးရည်းစားဖြစ်သွားကြတာက မြန်တယ်၊မာလာက ပြတ်တယ်၊ချစ်သူဖြစ်ကြတာကို သူ့သူငယ်ချင်းကို ချက်ချင်းဖွင့်ပြောတယ်၊အမေနဲ့ယောင်းမကို  ပြောပြတယ်၊ဒေါ်မီးကွေနဲ့မညိမ်းတို့ကတော့ မောင်မောင်နဲ့သဘောတူပြီးသားပါ၊မောင်မောင်ကသာ မာလာငယ်စဉ်က ဖီဖီနဲ့ဇာတ်လမ်းရှုတ်ခဲ့တာ၊အခု သမီးရည်းစားဖြစ်ကြတော့ မောင်မောင့် အသက်(၂၂)၊မာလာက(၂၀)၊နှစ်ယောက်လုံး အိမ်ထောင်ပြု မယ်ဆို ပြု လို့ရတဲ့အရွယ်ပေမဲ့ စီးပွါးရေးက အိမ်ထောင်တစ်ခုထူထောင်ဖို့ ဘာမှမယ်မယ်ရရ မရှိသေးဘူး။

မောင်မောင်အနေနဲ့ကလဲ အကိုကြိးကို မှီခိုနေရသေးတာ၊မာလာကလဲ အလှပြင်ဆိုင်ဖွင့်ထားတယ်သာဆိုတယ်၊နှစ်ဦးတွဲဖွင့်ထားရတဲ့အပြင် ဝင်ငွေက သိပ်ကောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊လက်ထပ်ပြီးကြရင်လဲ နေစရာလိုသေးတယ်၊အကိုကြီးခြံကြီးကကျယ်တယ်ဆိုပေမဲ့မိန်းမရပြီးမှတော့ ခိုကပ်မနေချင်၊မာလာအမေအိမ်မှာ နေဖို့ မောင်မောင်ပိုကြောက်သေးတယ်၊ယောက္ခမကြီးနဲ့က အကြောင်းမဟုတ်၊မညိမ်းနဲ့တအိမ်ထဲနေလို့ကတော့တနေ့မဟုတ် တနေ့၊မညိမ်းကိုရှောင်နိုင်မှာ မဟုတ်၊မာလာသိသွားရင် မလွယ်ဘူး။

သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့သမီးရည်းစားဘဝက ပျော်စရာပါ၊မိုးတွင်းကာလမှာ ကားလုပ်ငန်းနားထားလို့ မောင်မောင်က အားနေတာလေ၊မာလာရဲ့ဆိုင်မှာအချိန်ဖြုန်းတာများတယ်၊မာလာ့သူငယ်ချင်းကလဲ အလိုက်တသိ ရှောင်ပေးတာပါ၊မိုးတွင်း အကိုကြီးပါ အိမ်မှာအနေများလို့မရီးဘုရားကျောင်းသွားတာလဲ လိုက်ပို့စရာမလိုဘူးလေ၊မာလာက တကဲ့အစိမ်းသက်သက်၊မောင်မောင်ကရည်းစားဦး၊ဒါပေမဲ့တတ်လွယ်တယ်၊မောင်မောင်သင်ပေးသမျှ၊ခိုင်းတာဟူသရွှေ့မငြင်းဘူး၊မောင်မောင် အစပိုင်းမှာ လက်ထပ်ယူမဲ့မိန်ကလေးမို့အပေါ်ယံအပရိကလောက်ဘဲ ကိုင်တွယ်ပြီး၊အဆုံးစွန်ထိမလုပ်ဘဲ ထိန်းပါသေးတယ်၊ဒါပေမဲ့နေ့တဓူ၀ နှစ်ယောက်ထဲ မမြင်ကွယ်ရာမှာ တွေ့ဖန်များတော့၊ပြီး သူကိုယ်တိုင်က(စားဘူးတဲ့အစာကို ကြာကြာ အငတ်မခံနိုင် ဆိုတာလို)ရည်းစားသက်တမ်း(၂)လလောက်မှာ အဆင့်ကျော်သွားတာပါဘဲ။

ရည်းစားဖြစ်ပြီးကြတာနဲ့ နှစ်ယောက်သားပူးပူးကပ်ကပ် ချစ်ခင်ကြည်စယ်နေကြတာပါ၊ဆိုင်မှာ မာလာသူငယ်ချင်းမကို အားနာလို့ သူရှိတဲ့အချိန်လေးဘဲ ဆင်ခြင်နေကြတာ၊သူငယ်ချင်းမ တခါတလေ သူ့အိမ်ခေတ္တခဏပြန်နေချိန်မှာ၊ဆိုင်မှာကလဲ ဧည့်မရှိတဲ့အချိန်ဆိုရင် သူတို့နှစ်ယောက်က ကြားလေသွေး ဝေးတယ်ထင်ဆိုသလို ပူးကပ် ဖက်ယမ်း နမ်းရှုပ်နေကြတာ၊နှစ်ယောက်သား နုတ်ခမ်ချင်းတေ့စုတ်ပြီး တယောက်ပါးစပ် တယောက်လျှာထိုးသွင်းကြတာ၊မောင်မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ကျောပေးထိုင်နေတဲ့မာလာ ဘော်လီဂျိတ်ကိုဖြု တ်၊အင်္ကျီအောက်လက်ရှိုပြီးနို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ချေမွတဲ့အခါမျိုးမှာ မာလာပြောတတ်တာက

"ကိုကိုကိုင်တာနဲ့ဘဲ မာလာနို့တွေ ပျော့ကုန်ပြီ၊မလှတော့ဘူး" 

အရင် ကိုကိုမောင်ခေါ်ရာက ရည်းစားဖြစ်ပြီးတဲ့အခါ မာလာက ကိုကို လို့ပြောင်းခေါ်တာ၊

"ကိုင်တာနဲ့တော့ဒီလောက်ကြီးမပျော့ပါဘူးကွာ၊ကလေးမွေးလို့နို့တိုက်တဲ့အခါကျမှ နို့ကပျော့ပြီးတွဲလာတာပါ"

"ကိုကိုမောင်ကြီးနော်၊သိတတ်လိုက်တာ၊ဘယ်မိန်းမနို့တိုက်တာကို သွားကြည့်တာလဲ" 

မာလာ မောင်မောင်လက်ကို ဆွဲဆိတ်ရင်းပြောတာ၊မာလာက တခါတလေ မောင်မောင်ကို စိတ်ဆိုးလို့ဖြစ်စေ၊စိတ်ကောက်လို့ဖြစ်စေ၊အလိုမကျဖြစ်ခဲ့ရင် ကိုကိုခေါ်ရာက ကိုကိုမောင်ကြီး ဖြစ်ချင်ဖြစ်သွားတာ၊ကိုကိုမောင်ကြိး လို့ခေါ်တဲ့အခါ မောင်မောင်က ပြန်ပြောတာ။

"စိတ်ကောက်ပြီး ကိုကို လို့မခေါ်ချင်ရင်လဲ မောင်မောင်ဘဲခေါ်ကွာ၊ကိုကိုမောင်ကြီးလို့တော့ မခေါ်နဲ့၊အဲဒီလိုခေါ်လိုက်ရင် တွန့်သွားတာ"

"ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ကိုကိုက မာလာထက်အသက်ကြိးလို့ ကိုကိုမောင်ကြိးခေါ်တာဘဲဟာ" 

မာလာ အရိုးခံနဲ့ပြောတာ၊

"ကိုကိုမောင်ကြိး ဆိုတာ အရင် မ-ဆ-လ ပါတီနည်းပြချုပ် ဦးချစ်လှိုင်ရဲ့ကလောင်အမည်၊ဒီလူက ဟိုးအရင်တုန်းက ကိုကိုမောင်ဆိုတဲ့ကလောင်နဲ့စာတွေရေးတယ်၊(အာကာကို လွှာပုံပြု ပါလို့)ဆိုတာ ကိုကိုဖတ်ဘူးတယ်၊လူက လူတော်ပါ၊နောက် မ-ဆ-လ ပြို ကွဲပြီး ကလောင်အမည်ကို ကိုကိုမောင်ကြီးလို့ပြောင်းလိုက်တယ်၊ဒါကြောင့်" 

မောင်မောင့်စကားအဆုံး မာလာ ချစ်စဘွယ် ပြုံးလိုက်ပြီး

"ဒါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ၊ကိုကိုနော်၊မဆိုင်တဲ့အပေါက် ဂလိုင်နဲ့ခေါက်မနေနဲ့"

"ဒါဆိုလဲ ဆိုင်တဲ့အပေါက်ဘဲ ခေါက်တော့မယ်ကွာ" 

မောင်မောင်ပြောရင်းဆိုရင်း မာလာရဲ့စကပ်အောက်ထဲ လက်ထိုးသွင်းပြီး အဖုတ်ကိုလက်နဲ့စမ်းတော့တာပါ၊အောက်မှာက အတွင်းခံပင်တီဘောင်းဘီဝတ်ထားလို့တိုက်ရိုက်မထိပေမဲ့အဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကို စမ်းမိနေတာ၊

"ကိုကို၊ဘာတွေလဲကွာ၊စကားအကောင်းပြောနေတာကို၊" 

မာလာကပြောသာပြောတာ၊မောင်မောင့်လက်ကိုတော့ ဖယ်မပစ်ပါ၊

"မာလာ၊ကိုကိုတို့အတန်းတက်ကြရအောင် " 

မောင်မောင် အဖုတ်လေးကို ဘောင်းဘီပေါ်က လက်နဲ့ပွတ်တိုက်နေရင်း ပြောနေတာ၊

"ကိုကို၊ဘာဖြစ်ချင်တာလဲ၊ဟင်၊မာလာ ဘာပြောရမှာလဲ" 

အဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်တိုက်တာခံနေရလို့မာလာစိတ်တွေ သရိုးသရီ ဖြစ်လာတာ၊

"မာလာရယ်၊ကိုကိုနဲ့မာလာ ရည်းစားဖြစ်တာသာ မကြာသေးတာ၊တယောက်နဲ့တယောက် တွေ့ကြတာ (၅)နှစ်လောက်ရှိနေပြီ၊"

"ကိုကို၊ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ၊စကားကို ရှင်းရှင်းမပြောဘူး၊ေ၀့ဝိုက်ပြောနေတာဘဲ၊ကိုကိုနော်၊မာလာ စိတ်တိုလာပြီ" စိတ်တိုလာပြိဆိုတာအမှန်ပါ၊စိတ်မတို ခံနိုင်ပါ့မလား၊ကိုကို ဘာဖြစ်ချင်နေတယ်ဆိုတာ မာလာသိသားဘဲ၊ပြောပြီးပြီဘဲ၊အင်တာနက်ခေတ်မိန်းကလေးပါဆို၊မလုပ်ဘူးတာဘဲရှိရင်ရှိမယ်၊မလုပ်တတ်ဘူး၊နားမလယ်ဘူးဆိုတာမရှိ၊အခုလဲ ကိုကိုက မသိဆိုးဝါး အဖုတ်ကို လက်ကြီးနဲ့ပွတ်တိုက်နေတာ အရည်လေးတွေတောင်စိမ့်ထွက်နေပြီ၊ဘောင်းဘီနဲ့မို့သာ ကိုကို မသိတာ"

"မာလာ၊ကိုကိုနဲ့မာလာက လူကြီးတွေကလဲ သဘောတူပြီးသား၊အချိန်တန်ရင် လင်မယားဖြစ်ကြမဲ့လူတွေ"

"အဲဒါဘာဖြစ်လဲ" 

မာလာ ရယ်ချင်လာပြီ၊မနဲကို အောင့်ထားရတာ၊ကိုကိုဟာလေ၊သူ့လောက်လယ်တာလဲ ရှိမထင်ပါဘူး၊ဒါကို မပြောရဲတာလိုလုပ်နေတယ်၊ရည်းစားစကားပြောမဲ့ဟာတောင် (မာလာရည်းစားရှိနေပြီလား)လို့တဘက်လှဲ့မေးတဲ့ကိုကို၊အဲဒီတုန်းကလဲ မာလာ သူပြောမဲ့ရည်းစားစကားကို မစောင့်ဘဲ အဆင့်တွေ ခုန်ပြန်ကျော်လွှားလုပ်လိုက်တာ၊အခုလဲ ကိုကိုက သူဖြစ်ချင်တာကို လှဲ့ပတ်နေတာ၊အရင်လိုများမာလာက ပြောလေမလားလို့ပေါ့၊ဒါတော့ဘယ်ပြောရဲပါ့မလဲ၊ကိုယ်ကမိန်းကလေး၊

"အဲဒါလေ၊နောက်လဲလင်မယားဖြစ်ကြမဲ့အတူတူ၊အခုကတဲက ဖြစ်ကြရအောင်လို့၊ပြောတာ"

မာလာပြုံးလိုက်တယ်၊သိပြိးသားဘဲဟာ၊

"ကိုကို့သဘော"

မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီနေ့ကဆိုင်ပိတ်တဲ့နေ့၊ဝါတွင်းဥပုသ်နေ့၊မာလာသူငယ်ချင်းက သူ့အမျိုးတစ်ယောက်နာရေးကိစ္စရှိနေလို့ အဲဒီအိမ်သွားကူလုပ်ပေးနေရလို့မရှိဘူး၊ဝါတွင်းမင်္ဂလာဆောင်မရှိတဲ့အတွက် အလှပြင်လုပ်ငန်းကို ဥပုသ်နေ့တစ်ရက်ပိတ်တာ၊ဆိုင်ရှေ့တံခါးကိုပိတ်ထားတာမို့သူတို့နှစ်ယောက် အထဲမှာ နေချင်သလိုနေရင်းက အတန်းတက်ဖြစ်သွားတာပါ၊(ကိုကို့သဘော)မာလာမီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့

"ဒါဆို အိပ်ရာပေါ်သွားကြရအောင်"

"အင်၊ကိုကို၊ခဏလေးနော်၊မာလာ နောက်ဖေးဝင်လိုက်ဦးမယ်" 

မာလာ ဘာအတွက်ဆိုတာ မောင်မောင်သိတယ်၊

"မာလာသွားလိုက်လေ၊ ပြန်လာရင် ကိုကိုလဲ သွားချင်တယ်"

မာလာရှက်ပြုံးလေးပြုံးပြီး လှစ်ကနဲ နောက်ဖေးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်၊အင်တာနက်ထဲမွှေနှောက်ပြီး မဟုတ်ကဟုတ်ကတွေ ကြည့်ဘူးတာမို့ မလိုလဲလိုလဲ၊ကိုကိုက ဟိုဟာဒီဟာများ လုပ်ခဲ့မယ်ဆိုရင် ကိုကို့ ကို အားနာပါတယ်၊မလုပ်နဲ့ပြောလဲ ကိုကိုက ပြောစကား နားထောင်ချင်မှ ထောင်မှာ၊ပြောမရအတူတူ ကိုကိုလုပ်ခဲ့ရင် အနံ့အသက်ကင်းအောင်လို့စောက်ဖုတ်ကို ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ဂရုတစိုက် တိုက်ချွတ် ရေဆေးခဲ့ရတာ၊မာလာပြန်ရောက်တာနဲ့ မောင်မောင် နောက်ဖေးရေချိုးခန်းကိုသွားလိုက်ပါတယ်၊

မောင်မောင်အိမ်ထဲပြန်အဝင်ကိုစောင့်ပြီး မာလာ အိမ်နောက်ဖေးတံခါးကိုပိတ်လိုက်တယ်၊အိပ်ခန်းထဲရောက်ပြိး မာလာအိပ်တဲ့တစ်ယောက်အိပ်ကုတင်ပေါ် နှစ်ယောက်သား ထိုင်တောင်မထိုင်တော့ပါဘူး၊တခါထဲ ဖက်လှဲအိပ်လိုက်ကြတာပါ၊မောင်မောင်က မာလာအပေါ် တက်မှောက်ပြိး နုတ်ခမ်းတွေကိုကစ်စုတ်ပေးပါတယ်၊မာလာ မောင်မောင့်ကျော ပြင်ကြိးကိုဖက်ပြိး သူ့နုတ်ခမ်းတွေကို ကစ်စုတ်ဖို့လွယ်အောင် စူထားပေးတာ၊တခါတခါ သူကပြန်ပြိး နုတ်ခမ်းကို ကစ်ပြန်စုတ်တာ၊တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ကစ်စုတ်ကြရင်း မာလာရဲ့အပေါ်တီရှပ်ပွပွကိုရော၊အောက်ခံဘော်လီကိုပါ နို့အုံတွေပေါ်တဲ့အထိ လှန်တင်လိုက်ပါတယ်၊ဘော်လီဂျိတ်တွေက စောစောကတဲက ဖြု တ်ထားလို့ပြုတ်ပြိးပြီ၊မာလာနို့အုံပေါ်လာတာနဲ့ မောင်မောင် ကစ်စုတ်ရာကနေ ခေါင်းကို နို့အုံပေါ်ပို့လိုက်ပြီး နီု့စို့တော့တာ၊

"အာဟာ။ကိုကို၊ယားတယ်ကိုကိုရဲ့၊ဘာမှန်းလဲသိဘူး"

မာလာက အပျို စင်လေး၊နို့ကို ပထမဆုံးအစို့ခံရတာမို့ အနေတတ်၊ယားကျိကျိ ဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင် နို့တဘက်ကိုစို့နေရာကနေ နောက်တဘက်ကို လက်နဲ့ကိုင်တာ

"မာလာနို့တလုံးက အသီးလဲမထွက်ပါလား၊အထဲမြု တ်နေတယ်"  

နို့တလုံး နို့သီးခေါင်းက အထဲဝင်နေတာ၊တစ်ဘက်ဘဲထွက်နေတာ၊

"သိဘူး" 

မာလာရှက်ရှက်နဲ့ပြောတာ၊တော်တော်ဆိုးတဲ့ကိုကို၊ နို့မပေါ် ပေါ်အောင်လုပ်၊ကြည့်ပြီးမှပြောတာ၊နို့သီးခေါင်းတဘက် မထွက်ဘဲ အထဲဝင်နေတာသိသားဘဲ၊အပျို လေး၊တယောက်တလေရှိတာဘဲ၊ဒါများအဆန်းလုပ်လို့၊မာလာရဲ့နို့တွေက ပူတာအိုဘက်ကလာတဲ့ ဂရိတ်ဖရွတ် Grape Fruit သီးအလတ်စားလောက်ရှိတယ်၊အသားဖြူ တဲ့တရုတ်မမို့မာလာရင်သားတွေဖြူ ဖွေးနေတာ မောင်မောင် နို့စို့ရင်း ဖီးလ်တက်လာတာ၊ပုဆိုးအောက်က ညီတော်မောင်ကလဲ ခေါင်းထောင်လာနေပြီ၊မောင်မောင်တင်လားမဟုတ်ပါ၊မာလာခမြာမှာလဲ တခါမှမကြုံ ဖူးတဲ့နို့တွေကိုစို့တာ၊ကိုင်တာ ခံနေရတာ၊စိတ်တွေ ဖိန့်ဖိန့်တုန်နေတာပါ၊ဒီကြား ကိုကိုကနို့စို့ရင်း နို့သီးခေါင်းတဝိုက်ပတ်ချာလယ် လျှာနဲ့ယက်ပေးတာ မာလာ မနေနိုင်ဘဲ တကိုယ်လုံး ကြွတက်ကာ အရိုးအကြောတွေ ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ် မည်လာသလားထင်ရတာပါ၊

"ကိုကို၊နေတတ်ဖူးယားတာ" 

မာလာ မောင်မောင်ကျောကို တအားကြိးဖက်ပြိးပြောတာ၊မောင်မောင်က အတွေ့အကြုံ ရင့်နေတဲ့လူ၊မာလာတခါမှဒီလို ယောင်္ကျားတယောက်ရဲ့အနမ်းအရှုံ့ အကိုင်အတွယ် မခံရဖူး၊အခု မာလာမနေတတ်ဖူးပြောတာ သူ့စိတ်တွေ ကြွနေပြီ၊

မောင်မောင် မာလာဝတ်ထားတဲ့စကပ်ကို ခါးကနေဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊မာလာက အလိုက်သင့် ဖင်ကိုကြွပေးလို့ ချွတ်ရလွယ်ပြီး ချွတ်ပြီးစကပ်ကို ဘေးဘက်ပစ်လိုက်တယ်၊မာလာ စောစောက ရေချိုးခန်းဝင်ရင်း အောက်ခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ထားခဲ့ပြိးလို့၊အခု စကပ်လဲချွတ်လိုက်ရော၊အောက်ပိုင်းဗလာဟင်းလင်းဖြစ်သွားတာ၊

"ကိုကို၊ရှက်တယ်" 

မာလာ သူ့အဖုတ်ကို လက်ဝါးနှစ်ဘက်နဲ့အုပ်ထားရင်းပြောတာ၊

 "ကိုကို့ ကိုချစ်ရင် မရှက်နဲ့" 

အဖုတ်ကို အုပ်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်တဲ့အခါအမွေးနုနုလေးတွေ ခပ်ကြဲကြဲပေါက်နေတဲ့ဆီးခုံဖောင်းမို့မို့၊အချိုးကျရှည်လျားပြောင်စင်းနေတဲ့ပေါင်တံနှစ်ချောင်းကြား ညောင်ရွက်ပုံသဏ္ဍန် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေး၊စောက်ဖုတ်က ပကတိသန့်စင်နေလို့ဖြူ ဖွေးလှတဲ့ပေါင်သားအရောင်ထက် ပန်းနုရောင်ပြေးနေတာပါ၊

"လှလိုက်တာကွာ "

မောင်မောင် ပလီစိချောက်ချက် ပြောတာမဟုတ်ပါ၊မာလာစောက်ဖုတ်က အမှန်အကန်ပါ၊ဖောင်းမို့နေတာက ပုံ့ပုံ့လေးမောင်မောင် မာလာရဲ့ခြေထောက်တစ်ချောင်းကို ဆွဲထောင်ပြီး ကြည့်တော့လဲ နီညို ညို အဖုတ်အကွဲကြောင်းလေးက သိသာရုံ အရာလေးတွေ့ရတာပါ၊ဟနေ ပြဲနေတာမျိုးမဟုတ်ပါ၊စောက်ဖုတ်လေးပေါ်လက်ဝါးအုပ်ပြီး ပတ်ချာလည် ပွတ်သပ်ပေးလိုက်တာ မာလာ တွန့်သွားပြီး

"ကိုကို၊ဘာတွေလျောက်လုပ်နေတာလဲ၊ရှက်တယ်လို့" 

မာလာမျက်နှာတွေ နီရဲနေတာပါ၊

"ချစ်လို့ပါ မာလာရယ်" 

မောင်မောင် ပြောရင်း မာလာရဲ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းထိုးပြီး ယက်တော့တာပါ၊

"လုပ်ပြန်ပြီ၊ကိုကို့၊လျှောက်လုပ်နေတာကွာ၊ငရဲကြီးတော့မှာဘဲ" 

မာလာ ကိုကိုခေါင်းကြီးတိုးဝင်လာလို့ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အတင်းဖြဲကားပေးထားရတာ၊တော်သေးတယ်၊အစောကတဲက ကိုကို ဒါမျိုးလုပ်နိုင်တယ်ထင်လို့ဆေးကြောထားလို့သာ၊ ကိုကို ယက်လို့အနံ့ရရင် ဖီးလ်ငုတ်မှာ၊ထင်တဲ့အတိုင်း ကိုကို မာလာအဖုတ်ကို ရက်ပြီ၊အရင် ကိုယ့်ဖာသာလက်နဲ့ကိုင်ခဲ့တုန်းကထက် အခု ကိုကိုရက်ပေးတဲ့အရသာက တခြားစီ၊စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေကို ကိုကို့လျှာကြမ်းကြီးနဲ့ပွတ်တိုက်သွားလို့အရည်ကြည်တွေလဲ စိမ့်ထွက်နေပြီ၊မာလာ ဖင်ကြိးတရမ်းရမ်းနဲ့၊မောင်မောင်က စောက်ပပ်ကိုရက်လိုက်၊စောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးသွင်းကလိလိုက်၊ပြူးပြူးလေးဖြစ်နေတဲ့စောက်စိလေးကို မနာအောင်ဆွဲစုတ်လိုက်နဲ့လုပ်ရင်း လက်ကလဲအငြိမ်မနေ၊မာလာရဲ့လှုပ်ယမ်းနေတဲ့ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို ဆုတ်နယ်နေတာ၊ဖင်ကြီးတွေက တင်းမာနေတာပါ၊ကြာလာတော့မာလာ မထိန်းနိုင်၊စောက်ပပ်ကအရည်တွေက များသထက်များလာနေပြီ၊

"ကိုကို၊တော ်သေးဘူးလား၊အရည်ရွှဲနေပြီ၊နေတတ်တော့ဘူး"

"ခဏလေး မာလာ၊ခဏလေး" 

မောင်မောင်ပြောရင်း လက်ခလယ်နဲ့စောက်ခေါင်းထဲထိုးမွှေလိုက်တာ၊

"အ-ကိုကို-နာတယ်" 

အပျို စစ်စစ်လေးမို့ စောက်ခေါင်းထဲ လက်ချောင်းဝင်တာတောင် မခံနိုင်ဖြစ်နေတာပါ၊မောင်မောင် ဒါကိုသိလို့အရမ်းအရင်စလိုမလုပ်ဘဲ အချိန်ဆွဲ နူးနပ်နေတာ၊လက်ချောင်းမှာအရည်စိုလာတာမို့မာလာ စိတ်တော့ပါနေပြီလို့ သိရတာနဲ့

"ကိုကို့ဟာကို ကိုင်ကြည့်" 

မာလာပေါင်ကြားကနေကုန်းထ၊ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကနေချွတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တာ၊လီးတံကြိးက တောင်ပြီး၉၀ ဒီဂရီမတ်နေပြီ၊လီးတံကြီးမြင်တာနဲ့မာလာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားတာ၊ကိုကို့လီးကြီးက နဲတာကြီးမှ မဟုတ်တာ၊

"ကိုကို့ဟာကြီးက ကြောက်စရာကြီး၊ဒါကြီးနဲ့သာ ထိုးလို့ကတော့မာလာ သေမယ်ထင်တယ် ကိုကိုရယ်" 

မာလာကပြောမဲ့သာပြောတာ၊လီးကို သူ့လက်နုနုလေးနဲ့ မရဲတရဲ ဆုတ်ကိုင်ပေးပါတယ်၊နဂိုကတောင်နေတဲ့လီးက မာလာ့လက်နုနုလေးထဲမှာ ပိုကြီးလာသလိုပါ၊

"အပြင်မှာတော့မြင်ဘူးမှာမဟုတ်ဖူး၊အင်တာနက်ထဲမှာတော့ တွေ့ဖူးတယ်မဟုတ်လား" 

မောင်မောင့် အမေးကို မာလာပြုံးရင်း

"အပြင်မှာလဲ တွေ့ဖူးတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့" 

မာလာအပြောကြောင့် မောင်မောင် တုန်လှုပ်သွားတယ်၊

"ဘာ-ဘာ-ဘယ်တုန်းကလဲ၊မာလာနော်၊မောရပါလားကွာ" 

အရင် ရည်းစားရှိတာပေါ့ ပြောတုန်းကလို ကိုကိုကြည့်ပြီး ရယ်ချင်လိုက်တာ၊

"၉ နှစ်၊၁၀ နှစ်သမီးလောက်ကပေါ့ကိုကိုရဲ့၊မိုးရွာထဲရေထွက်ချိုးကြတာ၊ကောင်လေးတွေအများကြီး၊သူတို့ဟာတွေ တွေ့ဖူးတာလေ"

မောင်မောင်စိတ်တိုသွားတယ်၊ပြီး ရယ်လဲရယ်ချင်မိတယ်၊မာလာဆိုတဲ့ကောင်မလေး တခါတလေ ဒီလို မဟုတ်တရုတ်ပြောတတ်မှန်း သူသိပါရက်နဲ့ရုတ်တရက်မို့အဟုတ်မှတ်ပြိး တုန်လှုပ်သွားတာ၊

"မာလာကွာ၊ကိုကို့ကို နှလုံးရောဂါဖြစ်အောင်လုပ်တယ်"

"ချစ်လို့စတာပေါ့ ကိုကိုရဲ့၊ကိုကို့မျက်ခွက်ကြီး ရှုံ့မဲ့သွားလိုက်တာကွာ၊ရှောက်သီးစားနေတဲ့မျောက်ကြိးက ျ နေတာဘဲ"

"အေး၊စတဲ့ကောင်မလေး၊ဒဏ်ပေးရမယ်၊ကိုကို့လီးကိုစုတ်ပေး"

"ကိုကိုကလဲ၊ဘာဒဏ်ပေးရမယ်၊မပြောပါနဲ့ကိုကိုရယ်၊မာလာက ကိုကိုခိုင်းတာမှန်သမျှ လုပ်ပေးမှာပါ" 

မာလာကပြောရင်း လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ထားရာက ပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးပါတယ်၊မာလာရဲ့အပြောကြောင့် မောင်မောင် စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး

"ကိုကိုကလဲ ပြန်စတာပါကလေးရယ်၊ဒါထက် လီးစုတ်တာ မာလာ အင်တာနက်မှာ ကြည့်ဖူးတယ်ပေါ့"

"အင်တာနက်မွှေနှောက်ကြည့်နေတာ ကိုကိုရာ၊မမြင်ဖူး မတွေ့ဖူးတာ ဘာမှမရှိဘူး၊လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ"

 မာလာအပြောကြောင့်

"လက်တွေ့ကလဲ မကြာမီ လာမည် မျှော်၊နော် မာလာ"

မာလာ လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ၊အင်တာနက်ထဲက ရုပ်ရှင်ကားတော်တော်များများကြည့်ထားဖူးတာရယ်၊ညမင်းသား၊အတွေးပင်လယ်ပြာစတဲ့ဆိုက်တွေထဲက ၁၈+မြန်မာဝတ္တု တွေ ဖတ်ထားတာမို့လီးစုတ်ရင် ဘယ်လိုစုတ်ရတယ်ဆိုတာ သိတယ်၊ကိုကိုရဲ့လီးတံကြိးကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး ရေခဲချောင်းစုတ်သလိုစုတ်ပေးရင်း ကိုကို့ဂွေးဥနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါးပေါ်တင်၊ဖွဖွလေးဆုတ်ကိုင်ပေးတာလေ၊စောစောက ကိုကို စောက်ပပ်ရက်ပေးတုန်းက မာလာ မနေနိုင်ဘဲ ဖင်ကြီးတွန့်လိမ်သလို အခုကိုကိုလဲ မာလာလီးစုတ်ပေးနေတာကို မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ပြီး ခံနေရတာ၊မာလာရဲ့လီးစုတ်ပေးတာ မောင်မောင် ကြာကြာမခံနိုင်၊ကြာရင် အရည်ထွက်တော့မှာမို့

"တော်ပြီမာလာ၊ရပြီ၊ကိုကိုတို့စစို့" 

မောင်မောင်ပြောရင်း မာလာလီးစုတ်တာကိုဖယ်၊မာလာပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်၊ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဖြဲပေးပြီးစောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခုကို လက်နဲ့ဖြဲပေးလိုက်ပါတယ်၊မဟတဟလေးဖြစ်လာတဲ့စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းလေးထဲ တံတွေးအများကြိးထွေးထဲ့လိုက်ပြိး၊ လီးထိပ်ကိုလဲ တံတွေးဆွတ်၊ စောက်ပပ်အဝကိုတေ့ဖိသွင်းလိုက်တာ

"အမလေး  လေး၊ကိုကိုရဲ့ သေပြီ" 

ပထမဆုံးအလိုးခံရရင် နာတယ်ဆိုတာကို မာလာသိပြီးသား၊ဒါပေမဲ့ဒီလောက်ကြီးထိနာမယ်လို့ထင်မှတ်မထားလို့၊မာလာ အလန့်တကြား အော်လိုက်တာ၊မာလာ အော်မဲ့သာအော်တာ၊စောက်ပပ်ထဲကို လီးဒစ်မြုတ်ရုံလောက်လေးဘဲ ဝင်သေးတာ၊

"ကိုကို၊နာတယ်ကိုကိုရယ်၊သာသာလေးလုပ်နော်၊တအားကြိးနာလို့ပါ၊နို့မို့မာလာ မအော်ပါဘူး" 

မာလာ သနားစဘွယ်ပြောနေတာ၊

 "Pure virgin first time နဲနဲပါးပါးနာမှာဘဲမာလာရယ်၊ကိုကို တဖြေးဖြေးလေး ထိုးပေးမယ်၊မာလာနာရင်ပြော၊ရပ်ပေးမယ်" 

မောင်မောင်ပြောရင်း လီးကိုဆက်မသွင်းသေးဘဲ နို့သီးလေးကိုစုတ်လိုက်၊မြုတ်ဝင်နေတဲ့နို့သိးလေးကို အပြင်ထွက်လာအောင် ဆွဲထုတ်လိုက် လုပ်နေရင်းလီးကို စောက်ခေါင်းထဲမှာစိမ်ထားရင်း တလှုပ်လှုပ်နဲ့ဖင်ရမ်းပေးနေတာလေ၊စောက်ပပ်အတွင်းဝင်နေတဲ့ဒစ်ခေါင်းက လှုပ်နေတာ၊ဒစ်မြောင်းမှာအရစ် အရစ်ဖြစ်နေတဲ့ငါးမြှားချိတ်လို အထစ်က စောက်ပပ်အတွင်းနံရံတွေကို သွားပြိးပွတ်တိုက်နေတာမို့ မာလာ စောက်ပပ် ယားလာပါတယ်၊

"ကိုကို၊မာလာ သိပ်မနာတော့ဘူး၊နဲနဲထိုးကြည့်ပါလား" 

စောက်ပပ်ယားယံတာ မခံနိုင်တဲ့အဆုံး ပြောလိုက်တာ၊မောင်မောင် ဝင်ပြီးသားဒစ်ခေါင်းကို မကျွတ်ရအောင် ဂရုစိုက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲမွှေနှောက်ပေးတယ်၊

"အင့်-အင်း-ကို-အ-"

မာလာဖင်ကြီးကို အငြိမ်မနေနိုင်၊ဝှေ့ဝိုက်ကြွတက်လာတာ၊စောစောကထွေးထားတဲ့ တံတွေးတွေအပြင် စောက်ခေါင်းကစိမ့်ထွက်လာတဲ့အရည်တွေကြောင့် စထိုးကာစထက် နဲနဲချောလာတယ်၊မောင်မောင် မာလာရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့မိမိရရ ဆုတ်ကိုင်၊လီးကို ဇတ်ကနဲ ဖိသွင်းလိုက်တာ

"အီး-အမလေး-နာတယ်" 

မာလာအော်ပေမဲ့လိး အဆုံးထိဝင်သွားပါပြီ၊အဆုံးထိဝင်နေပေမဲ့ မောင်မောင့်လီးထိပ်လဲ အောင့်တက်သွားတာ၊မာလာ့စောက်ခေါင်းက ကျဉ်းကြပ်နေပြိး၊လီးတံတချောင်းလုံးကို သားရေကြိုးနဲ့အထပ်ထပ်ရစ်ထားသလိုဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင်လီးကို စောက်ခေါင်းထဲ စိမ်ထားရသေးတာ၊ဘာမှဆက်မလုပ်နိုင်သေးပါ၊

"မာလာ၊ညီမလေး၊နာလားဟင်၊ပြီးသွားပြီ၊အဆုံးထိဝင်သွားပြီ၊နောက်မနာတော့ဘူး"

"ရပါတယ်ကိုကိုရယ်၊တော်ရုံနာတာ အောင့်ခံပါ့မယ်" 

ပြောသာပြောတာ၊မာလာမျက်နှာမှာ ချွေးသိးချွေးပေါက်တွေ စိုရွှဲနေတာပါ၊

စောက်ခေါင်းထဲမှာတင်းကြပ်နေတဲ့လီးကို နဲနဲစီ နှဲ့နှဲ့ပြီး လှုပ်ပေးနေပါတယ်၊မာလာ ကိုကိုရဲ့မျက်နှာကိုမကြည့်ရဲ ကြည့်ရဲ ကြည့်လိုက်တာကိုကို့မျက်နှာမှာလဲ သူ့လိုဘဲ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေနဲ့၊မာလာ ဘေးမှာချွတ်ပုံထားတဲ့ပုဆိုးကိုယူပြီး လှမ်းပေးလိုက်တယ်၊

"ကိုကို၊ချွေးတွေသုတ်လိုက်ဦး" 

မောင်မောင် မာလာလှမ်းပေးတဲ့ပုဆိုးနဲ့မျက်နှာက ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး

"မာလာလဲ ကိုကိုလိုဘဲ၊ချွေးတွေစိုရွှဲနေတာ၊ရော့ သုတ်လိုက်" 

ပြန်ပေးလာတဲ့ပုဆိုးကိုယူပြီး မာလာ သူ့မျက်နှာက ချွေးတွေကို သုတ်တယ်၊

"ဆက်လုပ်မယ်နော်"  

မာလာရဲ့ပေါင်နှစ်ဘက်ကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်လီးကို တလက်မလောက်ဆွဲနုတ်ကာ ဇတ်ကနဲ ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တာ၊

 "အ-အား-ကျွတ်-ကျွတ်-ကျွတ်" 

မာလာ တွန့်လိမ်တက်ပြီး မောင်မောင့်လက်မောင်းတွေကို အတင်းဆွဲကိုင်တယ်၊စောစောကလောက်မနာပေမဲ့နာနေသေးတာပါ၊မောင်မောင် စောစောကလို လီးကို တလက်မလောက်ဆွဲနုတ်လိုက်၊ပြန်ထိုးသွင်းလိုက် ၄/၅ ခါလောက်လုပ်လိုက်တာ

"အင်-ကိုကို-အ-အား" 

မာလာရဲ့အသံ တဖြေးဖြေးတိုးလာသလို စောက်ရည်တွေထွက်တာလဲ အများကြီးပါ၊မာလာက တရုတ်မ အသားဖြူတာမို့ စောက်ရည်ရွှမ်းတယ်၊စောက်ရည်ရွှမ်းလို့လဲ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးကို ချောဆီလူးပေးသလိုဖြစ်လို့ ပိုအဆင်ပြေလာပါတယ်၊ဒါကြောင့်မောင်မောင် လီးကို စောက်ခေါင်းထဲဒစ်မြု တ်ရုံလောက်ချန်ထားပြီး အကုန်ဆွဲနုတ်၊တချက်ထဲ အဆုံးပြန်သွင်းလိုက်တာ

"အား-ကို-နာတယ်" 

မာလာခါးမြှောက်တက်လာတာ၊လီးကအဆုံးထိ အလွယ်တကူဝင်တာနဲ့ မောင်မောင် မာလာအပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီးလက်နှစ်ဘက်ကို ဘေးမှာထောက်ကာ ဖင်ကြွ ကြွပြီး လိုးတော့တာပါဘဲ၊အရည်ရွှဲနေပြီမို့လီးအဝင်အထွက်က ကြပ်နေပေမဲ့ချောမွေ့ပါတယ်၊မာလာ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို အစွမ်းကုန်ကားထားပေးရင်း ကိုကိုရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားပါတယ်၊တဖြေးဖြေး နာတာတွေရော့နည်းလာပြီး အရသာကောင်းလာသလိုခံစားနေရတာပါ၊

"မာလာ၊နာသေးလား၊ခံနိုင်လား" 

ကိုကို့အမေးကို ခေါင်းယမ်းရင်း

"တအားကြီးတော့မနာတော့ဘူး၊တခါတခါမှာ အောင့်တယ်" 

အပျို စင်လေး ပါကင်အဖောက်ခံရတာ၊ဒိလောက်တော့ရှိမှာပေါ့၊မောင်မောင်ပုံမှန် လိုးပေးနေပါတယ်၊စောက်ပပ်ထဲလိးဝင်နေတဲ့အရသာက မာလာအဖို့ရာ ဘာနဲ့မှမတူပါ၊လီးတံကြီးကို ဆွဲနုတ်သွားပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တဲ့အခါ မာလာစောက်ပပ်ထဲ ကျင်ကနဲ ကျင်ကနဲ ခံစားလိုက်ရပြီး နာသလို အောင့်သလို ဖြစ်ပေမဲ့  မအော် မညီး၊နာကျင်မှုကို ဂရုမစိုက်၊မျက်စိမှိတ်ပြီး ခံတော့တာပါ၊မောင်မောင်လဲ ပုံမှန်လိုးနေရာကနေ တဖြေးဖြေး အရှိန်ကိုမြှင့်တင်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ခပ်ပြင်းပြင်းလိုးလာနေပါပြီ၊

နာနေ အောင့်နေရာကနေ မာလာ တဖြေးဖြေး ကောင်းလာသလို အီဆိမ့်လာနေတာ၊ကောင်းလာလို့လဲ မာလာ အလိုအလျောက် ဖင်ကြီးကိုအပေါ်ကော့တင်ပေးပြီး မောင်မောင့်ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်တွေ ပိုတင်းတင်းဖက်လာတာပါ၊မာလာ ကောင်းနေပြိဆိုတာ ရိပ်မိလို့မောင်မောင်ဘေးဘက်ထောက်ထားတဲ့လက်နှစ်ဘက်ကို မာလာ့ဂျို င်းတွေအောက်ကထိုးသွင်းပြီး ပခုံးတွေကိုဖက်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊

"ဟင့်အင်း-ကိုကို-အာ-အင်း" 

မာလာ့စကားသံတွေက ကွဲကွဲပြားပြားမရှီ၊ဘာတွေပြောလို့ ဘာတွေအော်နေမှန်းလဲမသိ၊

"ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်" 

အရည် ရွှမ်းလား/မရွှမ်းလား တခါမှအလိုးမခံရဘူးသေးတဲ့စောက်ပပ် အသံတွေထွက်လို့၊မာလာတကိုယ်လုံး အကြောအချင်တွေ ဖျစ်ဖျစ်မြည်လာတဲ့အထိစပ်ရှိမ်းပူရှိမ်း ဖြစ်လာတာပါ၊မာလာ ကောင်းလွန်းလာတဲ့အတွက် ဖင်ကြီးကော့မြှောက်ရင်း

" ကိုကို၊အင်၊အ-အာ"

မောင်မောင်ရဲ့အားပါလှတဲ့ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှ မာလာ တကိုယ်လုံးတုန်တက် ခံစားရခက်နေပြီး

"ကို၊ကောင်းတယ်၊အား၊ဆောင့်၊ဆောင့်ကိုကို"

"ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်-ဖွတ်"

"အ-အား-အမလေး" 

မောင်မောင့်ကျောကို တင်းတင်းဖက်ထားရာက လက်သည်းတွေနဲ့ကုတ်ခြစ်၊တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ် စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ စောက်ရည်ပူတွေပန်းထွက်တဲ့အထိ မာလာ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်၊ကောင်းလွန်းလို့ စောက်ပပ်နခမ်းသားတွေ ရှုံ့ချည်နပ်ချည်ဖြစ်ပြီး လီးကို ဆွဲညှစ်လိုက်တာပါ၊

မာလာတွန့်လိမ်ကွေးကောက်ပြီး စောက်ပပ်အတွင်းသားတွေ လီးကိုဆွဲညှစ်တာခံလိုက်ရလို့ မောင်မောင် တင်းမထားနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းတိုးဝင်နေတဲ့လီးကြီး ပူနွေးပျစ်ခဲနေတဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်ရပါတယ်၊သုတ်ရည်ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးချင်း မောင်မောင် မာလာအပေါ်မှောက်အိပ်လိုက်ရပါတယ်၊ခုမှ မောရကောင်းမှန်းသိတာ၊

"ကိုကိုရယ်၊မာလာ ကတော့ကိုကို့ ကိုအဆုံးစွန်ထိ ချစ်ပေးပြီးပြီနော်" 

မာလာက မောင်မောင့်ပါးတွေကို နမ်းရင်းပြောတာပါ၊

"မာလာကလဲ၊ကိုကိုတို့က အပျော်တမ်းသမီးရည်းစားတွေမှ မဟုတ်တာဘဲကွာ၊တချိန်မှာ လင်စုံမယားဘက် ဖြစ်ကြမှာ၊အမှန်ကတော့ကွာ၊သမီးရည်းစား မင်္ဂလာဦးညမှ ပန်းဦးချွေမယ်၊ဘာညာတွေးထားတာပါ၊ဒါပေမဲ့"

 မောင်မောင့်ပါးစပ်ကို မာလာ လက်ကလေးနဲ့လှမ်းပိတ်ပြီး

" ကိုကို့ ကို မာလာ ဘာပြောနေလို့လဲကိုကိုရယ်၊မာလာ ကိုကို့ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး၊မင်္ဂလာဦးညမှ ပန်းဦးချွေရမယ်ဆိုတာမျိုး ဒီခေတ်ကြီးထဲမှာ ခေတ်တိမ်သွားပါပြီ၊ခုဟာလဲ မာလာခွင့်ပေးတာဘဲဟာ"

စောက်ခေါင်းထဲမြု တ်ဝင်နေတဲ့လီး ပြော့လို့ကျွတ်ချင်ချင်ဖြစ်နေတာ၊မောင်မောင် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးဟ တတ ဖြစ်နေတာ၊အရည်တွေစိုရွှဲလို့၊

"မာလာ၊အရမ်းမထလိုက်နဲ့ဦး၊ခဏနေမှထ" 

မောင်မောင် ကုတင်ပေါ်ကဆင်း၊စားပွဲပုလေးပေါ်တင်ထားတဲ့စက္ကူ တစ်ရှုးဘူးထဲက တစ်ရှုးတွေယူခဲ့ပြိး မာလာပေါင်တွေကိုဆွဲမ ကာ စောက်ပပ်ကအရည်တွေကို သုတ်ပေးပါတယ်၊စောက်ခေါင်းထဲကိုပါ သန့်ရှင်းပေးပြီး တစ်ရှုးကိုကြည့်လိုက်တဲ့အခါ နီညို ရောင်သွေးစလေးတွေ တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊မာလာ အပျို စစ်တယ်ဆိုတာ မောင်မောင် ယုံပြိးသားပါ၊အခုဟာက ဘာရယ်မဟုတ်၊လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်လိုက်တာပါ၊

"ကိုကို ဘာကြည့်နေတာလဲ၊မာလာ သွေးထွက်လားလို့ကြည့်တာလား" 

မာလာကလဲ လျင်တာမှ လှစ်နေတာ။မောင်မောင် အရှက်ပြေ

"ယောင်ပြီးကြည့်တာပါကွာ"

"သွေးထွက်တာတွေ့လားကိုကို၊မာလာ နာတာမှ သေလုမတတ်နာတာ၊တအားအော်လိုက်ရင် ကိုကို မလုပ်ရက်ဘဲ နေမှာမို့မအော်ဘဲ ကြိတ်မှိတ်ခံတာ၊အခုလဲ မာလာ့ဟာလေး ကွဲပြဲသွားသလားမသိဘူး၊နာနေတယ်" 

မာလာပြောမှ မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ကြည့်ပြီး

"ကွဲတာတော့ မကွဲပါဘူး၊နဲနဲတော့ ယောင်နေသလိုဘဲ၊ဒါလဲ ညက ျ ရေနွေးအိတ်တင်လိုက်ရင် သက်သာသွားမှာပါ" 

ပါကင်ဖောက်တာမို့စောက်ဖုတ်က နဲနဲယောင်နေတာပါ၊ဒါတောင် မာလာစောက်ဖုတ်က အရွယ်ကြီးပြီး အသားထူတဲ့စောက်ဖုတ်မို့၊ငယ်ပြီးအသားပါးတဲ့စောက်ဖုတ်ဆိုရင် ဒိထက်ပိုပြီးခံရမယ်၊

"ရေနွေးအိတ်မှ မရှိတာ"

"ကိုယ် ပြန်လာပို့ပေးမှာပေါ့၊ရေနွေးအိတ်တင် မကဘူး၊သောက်ရမဲ့ဆေးပါ ဝယ်ပို့ပေးရဦးမှာ"

"အီးစိးတူးလား" 

မာလာမေးလိုက်လို့ မောင်မောင် သူ့ကို အလန့်တကြားကြည့်လိုက်တာ၊

"ကိုကို၊ဘာကြည့်တာလဲ၊မာလာကိုတော့ ယုန်ထင်ကြောင်ထင် ပေါက်ကရလေးဆယ် ပြောမနေနဲ့၊အခု မာလာနဲ့အတူနေတဲ့သူငယ်ချင်းသူ့အမျိုးသားနဲ့နေပြီးရင် အဲဒီဆေးဝယ်သောက်တာ၊" 

မမေးဘဲနဲ့ မာလာရှင်းပြတာ၊ဟုတ်တယ်၊အတွေ့အကြုံ ရှိမှ နားလယ်ရမှာလား၊ဒီခေတ်ကြိးမှာ မေးစရာ၊ဖတ်စရာ၊ကြည့်စရာ ပေါမှပေါ၊ကိုကို အပြင်ထွက် ရေနွေးအိတ်နဲ့ဆေးဝယ်ပြီး ပြန်လာပေးတယ်၊အမှန်က ကိုကိုလာမှာမို့သာ ဆိုင်မှာ လာနေတာ၊သူငယ်ချင်းက သူ့အမျိုးနာရေးကိစ္စပြိးမှ ဆိုင်ပြန်လာအိပ်မှာ၊မာလာတစ်ယောက်ထဲ ဆိုင်မှာမအိပ်ရဲပါ၊ဒီအတောအတွင်း မာလာ သူ့အမေအိမ် ပြန်အိပ်မှာပါ၊ပြန်ကြမယ်လို့ ဆိုင်တံခါးပေါက်ကိုပိတ်မလို့လုပ်တဲ့အခါ

"ဆိုင်ကယ်စီးလို့ဖြစ်ပါ့မလား၊ယောင်နေတာကို၊ကိုကို့ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ခဲ့လေ" 

မာလာမျက်နှာ ရှက်သွေးဖြန်းပြီး

"ဒီလောက်လဲ မဟုတ်သေးပါဘူး ကိုကိုရယ်၊ဖြစ်ပါတယ်၊ကိုကို အိမ်လိုက်မနေနဲ့၊ brother ကြီးရှိနေတယ်"

brother ကြီးဆိုတာ သူ့အကို အိရှန်ကိုပြောတာပါ၊မာလာ အရင်က သူ့အကိုအိရှန်ကို (ကိုကို)လို့ခေါ်တာ၊မောင်မောင်ကို (ကိုကိုမောင်)လို့ခေါ်နေရာက ရည်းစားဖြစ်တဲ့အခါ (ကိုကို)လို့ပြောင်းခေါ်ခိုင်းလို့(ကိုကို)ချင်းရောကုန်မှာစိုးလို့ အကိုအိရှန်ကို brother ပြောင်းခေါ်တာ၊သူ့အကိုကတောင် 

"ဒီကောင်မလေး၊ဘာအရူးထတာလဲ" 

ပြောလို့ 

"ဘိုစတိုင်ခေါ်တာလေ ဘရာသားကြီးရဲ့၊သူများတွေ ကိုရီးယားစတိုင်လုပ်နေတာထက် သာအောင် ဘိုလိုခေါ်ကျင့်တာ"

သူ့အကိုအိရှန်က တစ်ဦးတည်းသောညီမလေးမို့ ခွင့်လွတ်ပြီးသားပါ၊

အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ မာလာ စောက်ပပ်နာနေတာကို ရေနွေးအိတ်တင်ပေးရတာ၊ပြိးကြားဘူးနားဝနဲ့ နာနေတာပျောက်အောင် ကီးမို့ဆေးဝယ်ပြီး တားဆေးနဲ့အတူ သောက်လိုက်ရတာ၊နေ့ခင်းက ပင်ပန်နွမ်းနယ်သွားတာ ညမှာ အိပ်လိုက်တာ တချိုးထဲဘဲ၊

သမီးရည်းစားသက်တမ်း(၂)လ ကျော်ကျော်လေးမှာ အချစ်နယ်ကျွံသွားကြတဲ့ချစ်သူနှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောာက် ကြားလေသွေး ဝေးတယ်ထင်ဆိုတဲ့စကားလိုပါ၊တရက်လောက်မတွေ့လိုက်ရရင် နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်နေတာပါ၊အထူးသဖြင့် မာလာက အတွေ့အကြုံမရှိတဲ့ဘူးတဲ့အရိုင်းလေးမို့ ပိုလို့သဲသဲလှုပ်ဖြစ်ရတာပါ၊သူ့အကိုခိုင်းထားတဲ့အလုပ်တွေရှုတ်နေလို့မောင်မောင် တရက်တလေ ရောက်မလာဖြစ်ရင် မာလာ သစ်ကုလားအုပ်လည်ပင်းဖြစ်နေပြီ၊သူ့သူငယ်ချင်းကတောင်  

 "မာလာရယ်၊နင့်ဟာကလဲ မိန်းမဈေးကျလိုက်တာ၊နဲနဲပါးပါးများဟန်ဆောင်ပါဦးတော့၊ဟိုကတော်တော်ရယ်၊ညီးကိုက ဆပ်ပြာသယ်လင်ပျောက် ဖြစ်နေတာ" 

ပြောလာတာ၊သူငယ်ချင်းက ဒီလိုပြောလာပြိဆိုရင်

"တကယ်ချစ်လာရင် ဟန်ဆောင်လို့ကိုမရတာဟေ့၊ငါက ကိုကို့ ကို အပျို ပေါက်ကလေးကတဲက ချစ်နေတာဟ၊ဗမာပြည်မှာ မိန်းကလေးကစပြိးရည်းစားစကားပြောတာ ထုံးစံမရှိလို့သာ နေရတာ၊နို့မို့ငါက ကိုကို့ ကို ချစ်ကြောင်းစပြောမှာ"  

မာလာစကားကို သူငယ်ချင်းမက

"ကောင်မ၊ပြောလေဆိုးလေ၊ငါတော့လက်လန်တယ်"

မာလာသူငယ်ချင်းက အပြောသာဆိုးတာပါ၊စိတ်ရင်းစိတ်ထားမဆိုးလှပါဘူး၊ဆိုင်ပိတ်ပြီးချိန် ညဦးပိုင်းလောက် မောင်မောင်ရောက်သွားခဲ့ရင်ဆိုင်မှမနေဘဲ ရှောင်ပေးတတ်ပါတယ်၊ဒိတော့ချစ်သူနှစ်ယောက်အဖို့လွတ်လပ်ချင်တိုင်း လွတ်လပ်နေတာပါ၊

"ကိုကို၊မာလာအတွက် ဆေးဝယ်မလာနဲ့တော့"

တရက်မှာ မာလာကပြောလို့

"ဘာပြု လို့လဲ၊ဆေးနဲ့မတည့်လို့လား" 

မောင်မောင့်အမေးကို

"ဟိုဟာကိုကိုရာ၊တခါလုပ်တခါ ဆေးဝယ်နေရတာ အလုပ်ရှုပ်လို့၊မာလာ အခု (၃)လခံဆေးထိုးလိုက်ပြီ" 

မမာလာကတော့ဇွတ်ဘဲ၊

"ဘယ်မှာသွားထိုးတာလဲညီမရယ်၊သူများတွေ အထင်သေးပါဦးမယ်" 

အပျို လေးတန်မဲ့တားဆေးထိုးတာ သူများတွေသိရင် မာလာသိက္ခာကျ မှာမို့မောင်မောင်က စိုးရိမ်စိတ်နဲ့မေးရတာ၊မာလာက ဘာကိုမှဂရုမစိုက်သလိုပုံစံနဲ့

"ရန်ကြိးအောင်ရပ်က သားဖွားဆရာမဆီမှာ ထိုးတာပါကိုကိုရာ။ဘယ်သူသိမှာလိုက်လို့၊ဆရာမကတောင်၊(ဘာပြု လို့ဆေးထိုးချင်ရတာလဲ၊ကလေးမလိုချင်လို့လား)မေးလို့ ကျောင်းမပြီးသေးလို့ပါလို့ ပြောလိုက်တာ"

"အဲဒီတားဆေးတွေထိုးရင် ဝလာတတ်တယ်တဲ့ဗျ၊ခင်ဗျားလေးဘာသိလဲ" 

မောင်မောင့်စကားကို မာလာပြုံးဖြဲဖြဲလုပ်ရင်း

"ဝလာရင်လဲ ကောင်းတယ်၊ဗိုက်ကြီးလာရင် ပုံမှားရိုက်လို့ရတယ်"

"အော၊မယ်မင်းကြီးမ၊တော်တော်ဗိုက်ကြီးချင်နေတာပေါ့၊ဟုတ်လား၊ကဲ၊ဒိလောက်ဗိုက်ကြီးချင်နေရင်"

"အိုး၊ကိုကို၊ဟာ၊ကိုကို၊ဖြေးဖြေး၊အရိုးတွေ ကျိုးကုန်တော့မှာဘဲ"

ဒိနောက် နှစ်ယောက်သား အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေးရောက်သွားကြတာပါဘဲ။

...............................................................................................................

မိုးကုန်ကာနီး အောက်တိုဘာလထဲမှာ မရီးရဲ့အမေ ကွယ်လွန်ပါတယ်၊အဖေက မောင်မောင် တတိယနှစ်တုန်းက ကွယ်လွန်ပြီးသားပါ၊အခုမရီးအမေဆုံးကာနီး အသည်းအသန်ဖြစ်နေချိန် ဖုန်းသတင်းရလို့မရီးသွားဖို့ရာဖြစ်ပါတယ်၊ခက်နေတာက ဒီအချိန်အကြီးမတွေ အစမ်းစာမေးပွဲဖြေရကာနီးပြီ၊သူတို့ကိုခေါ်သွားလို့ကမရ၊အကြီးမက(၇)တန်း၊အလတ်မက(၅)တန်း၊အငယ်မက(၂)တန်း၊အငယ်မ(၂)တန်းသမားကိုတော့ဆရာ/ဆရာမတွေကို အက ျိ ု းအကြောင်းခွင့်တောင်းခေါ်ရင်ရသေးတယ်၊အကြိးမနှစ်ယောက်က ဘယ်လိုမှခေါ်မဖြစ်၊ဒိတော့သူတို့အဖေကဒီလိုဆုံးဖြတ်တယ်၊

(အကြီးမနှစ်ယောက် စာမေးပွဲဖြေပြီး ကျောင်းပိတ်ရက်မှာမှ ဗန်းမော်လိုက်ကြရမယ်။သမီးမိန်းကလေးတွေ၊အပျို ပေါက်အရွယ်ဖြစ်နေပြီမို့တစိမ်းလူစိတ်မချ၊အဖေကိုယ်တိုင်နေရစ်ခဲ့မယ်။ထမင်းဟင်းချက်ဖို့ မကော့ရဲ့ဒေါ်လေးကျန်ရစ်ခဲ့မယ်၊မိန်းမက အငယ်နှစ်ယောက်ကိုခေါ်ပြိးသွားနှင့်လိုက်၊မောင်မောင်က မရီးအဖော်ရအောင် လိုက်ပို့၊ဟိုရောက်ပြီး ပြန်လာ၊စာမေးပွဲပြီးရင် အဖေနဲ့အကြိးမနှစ်ယောက်၊ဒေါ်လေးကိုပါခေါ်ပြိးလိုက်လာမယ်၊အဲဒိအချိန် မောင်မောင်က အိမ်စောင့်)

အကိုဖြစ်သူဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့မောင်မောင် မရီးနဲ့တူ/တူမတွေကို ဗန်းမော်လိုက်ပို့ရတယ်၊အမှန်ကတော့လေယာဉ်ပျံနဲ့သွားတာကို ဒီလောက်ထိ ပူပင်စရာမလိုပါ၊ကိုယ်က မြစ်ကြိးနားလေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့ပေးရင် ပြီးပြီ၊ဒါပေမဲ့အကိုကြီးက သူ့မိန်းမ အမေစိတ်နဲ့ သောကဗျာပါရ ဖြစ်နေတဲ့အတွက် စိတ်မချလို့ပါ။ကလေးနှစ်ယောက်လဲပါသေးတာကိုး၊တူတော်မောင်ကတော့ သူ့ဦးလေးပါလာလို့ အနားကမခွါပေါ့လေ၊မရီးဖြစ်သူလဲ အကိုကြီး ပူမယ်ဆိုလဲပူစရာပါ၊သူ့အမေစိတ်နဲ့အာရုံထွေပြားနေတာပါ၊ဗနိးမော်ရောက်တဲ့အခါလဲ သူတို့ကို ဘယ်သူမှ လာမကြို နိုင်ကြပါ၊

အားလုံးလူနာအတွက်ဘဲ အလုပ်ရှုပ်နေကြတာပါ၊မောင်မောင်တို့မတ်/မရီး သုံးဘိးဆိုင်ကယ်တက္ကစီငှားပြီးသွားရတာပါ၊ဒိအရင်က မောင်မောင်ဗန်းမော်ကို မရောက်ဖူးတာကတကြောင်း၊အိမ်မှာ လူနာရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်ကိုလာစောင့်နေကြတဲ့အမျိုးအဆွေတွေများပြားနေပြိး၊သူကတစိမ်းတရံစာမို့ မနေတတ်ဖြစ်ပြီး၊ရောက်တဲ့နေ့တရက်ဘဲ အိမ်မှာနေပြိး နောက်ရက်တွေမှာ မြို့ထဲလျောက်လယ်တော့တာပါဘဲ၊သူ့ဦးလေးနားအမြဲကပ်နေတဲ့တူတော်မောင်ကလဲ မောင်မောင်သွားလေရာ တကောက်ကောက်နဲ့ပါ၊

"အိမ်မှာလဲ ရှုပ်နေတာပါမောင်မောင်ရယ်၊ငါလဲ သူ့မကြည့်အားပါဘူး၊မင်းတူကို မင်းသာခေါ်သွားလိုက်ပါ"

မရီးကလဲ သူ့အမေကိုပြု စုရတာတဘက်မို့ကလေးကို မောင်မောင်နဲ့ထည့်လိုက်တာပါ၊မောင်မောင် တူတော်မောင်ကို ဆိုင်ကယ်ရှေ့မှာတင်ပြီး မရောက်ဖူးတဲ့မြို့မို့ ဘာရယ်မဟုတ်၊ခြေဦးတည့်ရာ ဆိုင်ကယ်ကိုပတ်စီးလာပါတယ်၊

"ဦးရေး ရေး၊လက္ဘရည်သောက်ချင်တယ်" 

တူတော်မောင်ပူဆာလို့ မောင်မောင် မြို့ခံတွေကိုမေးပြိး လက္ဘရည်ဆိုင်ဘက်ထွက်လာခဲ့တယ်၊နယ်မြို့တွေရဲ့ထုံးစံအတိုင်း လက္ဘရည်ဆိုင်တွေက ဈေးနားဝန်းကျင်မှာရှိနေတာကိုး၊မောင်မောင်ဈေးထိပ် ဆိုင်ကယ်အပ်နှံမဲ့နေရာဆီချိုးအဝင်

"ကျွီ --"

ဆိုင်ကယ်ဘရိတ်ပွတ်ဆွဲသံနဲ့အတူ မောင်မောင်လဲ ပြာသွားပြိး သူ့ဆိုင်ကယ်ဘရိတ်ကို ကမန်းကတန်းဆောင့်နင်းလိုက်ရတယ်၊ဆိုင်ကယ်နှစ်စင်းက တိုက်လုတိုက်ခင် အနေအထားနဲ့ ရပ်တန့်သွားတာ။ဘာမှမဖြစ်လို့ လူဝိုင်းမလာပါ၊ဒါပေမဲ့

"ကို-ကိုမောင်" 

နံမည်ခေါ်သံကြားလို့ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မမျှော်လင့်ဘဲ တွေ့လိုက်ရတာ ဖိဖီ။

"ကိုရယ်၊ဖိဖီကို ခုထိ စိတ်နာလို့ကောင်းတုန်းဘဲလား၊နုတ်တောင် မဆက်ချင်တော့ဘူးလား" 

မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့တာမို့ မောင်မောင် နုတ်မဆက်ဘဲ ငေးကြည့်နေတာကို ဖီဖီက မချိတင်ကဲ မေးလိုက်တာပါ၊မောင်မောင်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ ဖီဖီ ကလေးငယ်လေးကို ကျောမှာ လွယ်ပိုးထားပါတယ်၊

"မဟုတ်ပါဘူးဖိဖီရယ်၊ဖိဖီကို မထင်မှတ်တဲ့နေရာမှာ လာတွေ့နေရလို့ပါ၊ဖီဖီတို့ဗန်းမော်ပြောင်းလာရတာလား"

"ဟုတ်တယ်ကို၊သုံးလကျော်ပြီ၊ကို့ကို မမတို့မပြောဘူးလား"

"ကို ဈေးကိုမရောက်တာကြာပြီ၊ဖီဖိနဲ့လမ်းခွဲပြီးကတဲက အဟောင်းကအသစ်ဖြစ်လာမှာမို ဈေးဘက်မသွားတာ"

မောင်မောင့်စကားကြားရလို့ဖီဖီ မျက်ဝန်းထဲမှာ မျက်ရည်ဝေ့လာတယ်၊မချစ်လို့မှမဟုတ်ဘဲ အမေစိတ်ချမ်းသာအောင်လို့ချစ်သူကိုလမ်းခွဲပြိးတခြားလူနဲ့လက်ထပ်ခဲ့ရတာ၊ဒါကိုချစ်သူနဲ့ဆုံတုန်း ရှင်းပြတောင်းပန်ချင်တယ်၊

"ကို၊အချိန်ရမလားဟင်၊ဖီဖီ ကို့ကို တောင်းပန်စကားပြောချင်သးတယ်၊မြစ်ဆိပ်ဘက် လမ်းလျှောက်ရင်းပေါ့"

"ကိုနဲ့ဖိဖီကြားမှာ ပြောစရာစကား မရှိတော့ဘူးလို့ ကိုထင်တယ်၊ပြီးတာလဲ ပြီးခဲ့ပါပြီ၊အာရုံလာ မိုးလင်းလို့ညအမှောင်မှာ စမ်းတဝါးဝါးဖြစ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်မျိုးကိုလဲ ထပ်ကြုံ စရာမရှိလောက်တော့ပါဘူး၊ပြီးတာတွေ ပြိးပါစေတော့ဖိဖီရယ်"

"အော်၊ကိုရယ်၊ကိုက ဒီလောက်ထိကို စိမ်းကားသွားပြီကိုး" 

ဖီဖီစကားကို မောင်မောင် ပြုံးလိုက်မိတယ်။

"စိမ်းကားတယ်လို့တော့ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလဲဖီဖီ၊ရှေ့ဆက်လက်တွဲမရတော့လို့လမ်းခွဲခဲ့ရပြိးမှ ပြောစရာစကားလဲ မရှိသင့်တော့လို့ပါ"

"ကို့ကို တခုဘဲပြောပါရစေ၊ဒီယောင်္ကျားကိုယူဖို့ မေမေက ဇွတ်စီစဉ်တယ်၊မမနီကတိုက်တွန်းတယ်၊ဖိဖီ လွန်ဆန်လို့မရခဲ့ပါဘူးကိုရယ်"

"အေးပေါ့လေ၊ကို ဖတ်ဘူးတာလေးပြောမယ်၊ဦးပုညရဲ့ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်းဝတ္တု ဇာတ်လမ်းထဲက စကားလုံးပါ၊(အစွယ်ကို လိုသူ မင်းမိဘုရား၊အသွားစေခိုင်းသူ မင်းဧကရာဖ်၊လေးပစ်သူ ဘုရားကျွန်တော်မျိုး၊ ကြံဖော်ကြံဘက် သုံးယောက်သားအနက်တွင်မှ၊ကံကွက်ကြား၍။ငမိုက်သားမုဆိုးလေ၊နင့်ချည်းပင် သေလေရော့)၊သောနုတ္ထို မုဆိုးရဲ့သူ့မှာအပြစ်မရှိကြောင်း အမျက်ဖြေလင်္ကာ၊ထုခြေလွှာပေါ့လေ၊ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်းကဘုရားအလောင်းမို့ မုဆိုးကို ခွင့်လွတ်တယ်တဲ့၊သူ့ကို အသေသတ်တာနော်၊ဖီဖီက ကို့ကို အသေသတ်တာမှမဟုတ်တာ၊ခွင့်မလွတ်စရာမရှိပါဘူး၊ခွင့်လွတ်ပါတယ်၊အတူတော့မလိုက်ပါရစေနဲ့ကွာ။ဖိဖီယောင်္ကျားမြင်သွားရင်လဲမကောင်းပါဘူး"

"ကို မာလာလေးနဲ့တွဲနေတယ်ဆို၊မမရီ တို့ကပြောတယ်"

"အော်၊ဖိဖီရယ်၊ကိုယ်မလိုချင်တော့လို့ပစ်ထားခဲ့ပြီးမှ ခွေးချိချီ ကျီးထိုးထိုး ထားလိုက်ပါ"

"မဟုတ်ပါဘူး၊ဖီဖီပြောချင်တာက၊ ကို့အတွက် မာလာလေးက အကောင်းဆုံးအဖော်မွန်ဖြစ်မှာပါ၊ကို မာလာလေးကို ယူပါ"

"စိတ်ချဖီဖီ၊ကို မာလာကို ယူမှာပါ၊ကဲ၊သွားမယ်"

ဖီဖီနဲ့တွေ့လိုက်ရလို့ မောင်မောင် ဗန်းမော်မှာမနေတော့ဘဲ နောက်တရက် လေယာဉ်နဲ့ပြန်လာခဲ့တာ၊အကိုကြိးကတောင် မေးတာ၊

"ညိလေးက ဟိုမှာ အကြာကြိးတောင် မနေခဲ့ပါလား၊ရည်းစားလွမ်းတယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား"

"ဟုတ်၊အကိုကြိး"

"ညီလေးတို့ဘယ်တော့လက်ထပ်ကြမှာလဲ၊သူ့အိမ်ကရော သဘောတူလား" 

အကိုကြိး မေးလိုက်တဲ့မေးခွန်းကို ခဏစဉ်းစားပြီးမှ

"(၂)နှစ်လောက်နေမှ လက်ထပ်မယ် အကိုကြီး၊သူ့မှာ အဖေမရှိဘူး၊အမေတော့သဘောတူပါတယ်၊အကို သဘောတူ မတူ မသိသေးဘူး"

"ဒီမိန်းကလေးနဲ့ဘဲ လက်ထပ်မယ်လို့ ရည်ရွယ်ရင်လဲ နောက်(၂)နှစ်ထိ စောင့်မနေနဲ့ညီလေး၊မင်းအသက်လဲ (၂၂)နှစ်ရှိပြီ၊မငယ်တော့ဘူး၊ငါဆို ဒီအရွယ်မှာ မိန်းမရပြီးနေပြီ၊ဒီတော့ညီလေးကောင်မလေးကိုပြောပြ၊သူတို့လက်ခံရင် လာမဲ့နှစ် ဝါမဝင်ခင် ဇွန် ဇူလှိုင် မင်္ဂလာဆောင်ပေးမယ်၊ဒီတစ်ရာသီတော့ ညိလေး ငွေရှာလိုက်ဦး"

အကိုကြီးက သူ့အတွက် စီမံကိန်းချပေးတာ လက်ခံရမှာပါ၊မိဘနှစ်ပါးမရှိတော့တဲ့နောက် အကိုကြီးဘဲ အစစအရာရာ မိဘဘဲလေ၊မောင်မောင်ပြန်ရောက်ပြီး တပတ်အကြာ တူမတွေစာမေးပွဲပြိးလို့ အကိုကြီးတို့သားအဖတွေ ဒေါ်လေးပါ ဗန်းမော်လိုက်သွားကြလို့သူတစ်ယောက်ထဲဘဲအိမ်စောင့်ကျန်ခဲ့တာ၊အကိုကြိးတို့ကိုလေယာဉ်ကွင်းလိုက်ပို့ပေးပြီးတာနဲ့ မာလာဆီကို ယွန်းတော့တာပါ။

"မာလာနဲ့တိုင်ပင်စရာလေးတွေရှိတယ်၊ကိုကို့အိမ်လိုက်ခဲ့" 

ဆိုင်မှာ အလှပြင်တဲ့သူတွေရှိနေလို့ မာလာကို အပြင်ခေါ်ပြောရတာ၊

"ခဏပါကိုကိုရယ်၊ဒီဧည့်သယ်ပြီးရင် ပြိးပါပြီ၊ကိုကိုနဲ့အေးအေးဆေးဆေး ပြောလို့ရတယ်၊သုံးမိနစ်ဘဲစောင့်"

"မဟုတ်ဘူး၊ကိုကိုပြောတာက ကိုကို့အိမ်မှ ကိုကိုတစ်ယောက်ထဲ၊ဘယ်သူမှမရှိကြဘူး၊အားလုံးဗန်းမော်သွားကြတယ်၊အဲဒါ ကိုကိုနဲ့မာလာရှေ့ရေးတိုင်ပင်စရာရှိလို့" 

မောင်မောင့်အပြောကို မာလာစပ်ဖြဲဖြဲ နားထောင်ပြိး

"အိမ်မှာ တစ်ယောက်ထဲမို့ကိုကိုက တစ္ဆေကြောက်တယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား၊ဒါဆိုလဲ လိုက်ခဲ့ရမှာပေါ့ကိုကိုရယ်၊ညနေမှ ကိုကိုလာခေါ်၊မာလာအိမ်ပြန်ပြီး အဝတ်အစားလေးတွေ ထည့်လိုက်ဦးမယ်၊တော်ကြာ ပေပွနေတာ လဲစရာမရှိဖြစ်နေမယ်" 

မာလာက သူ့ကိုကို ညအိပ်ခေါ်တယ်ဆိုကတဲက သိပြီးသားလေ၊သမီးရည်းစားအဆင့်ကို ကျော်လာခဲ့တာ(၄)လထဲရောက်နေပြီဘဲ။ညနေ(၆)နာရီကျော်လောက် မာလာကို သွားခေါ်ပါတယ်၊မာလာက သူ့ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်လာတာပါ၊မောင်မောင်က နေ့ခင်းမာလာဆိကအိမ်ကိုပြန်လာပြီး ထမင်းတစ်အိုးချက်ခဲ့ပြိးပါပြီ၊ဟင်းကိုတော့အပြန်လမ်းကဆိုင်ဝင်ဝယ်လာခဲ့တာ၊ခြံထဲရောက်ပြိးလို့ မောင်မောင်ရဲ့အိမ်လေးထဲရောက်တယ်ဆိုရင်ဘဲ

"ဟား၊ဂွတ်ရှယ်၊ကိုကို့ရဲ့အိမ်ကုတ်ကလေးက အပြင်သာကြည့်တော့သာစုတ်နေတာ၊အထဲမှာက ဟော်တယ်ကျနေတာပါလား"

"ဒီအိမ်ကုတ်ကလေးက နောင်မှာ မာလာနေရမဲ့အိမ်ကုတ်ကလေးဗျနော်"

"ကိုကိုနဲ့သာဆိုရင် အိမ်ကုတ်မကပါဘူးကိုကိုရယ်၊လမ်းဘေးသစ်ပင်အောက်မှာ နေရလဲ ဖြစ်ပါတယ်၊ကိုကို့ ကိုချစ်လို့"

မာလာ့အပြောလေး၊

"လမ်းဘေးသစ်ပင်အောက်တော့ မနေပါရစေနဲ့မာလာရယ်၊လူတွေဝိုင်းကြည့်ကြမှာ ရှက်စရာကြီး" 

မောင်မောင် နောက်ပြောင်လိုက်တာ

"ဟာ၊ကိုကိုနော်၊ဒီက အကောင်းပြောနေတာကို၊ကဲ-ကဲ-ပြောဦး"

မာလာ မောင်မောင့်ရင်ဘတ်ကို သူ့လက်ဆုတ်နဲ့ဖွဖွထုလိုက်တာ

"ရော်၊ကိုကိုက ဘာပြောလို့လဲ၊လူတွေဝိုင်းကြည့်ကြမှာဆိုတာ ဗီဒီယို လာရိုက်တယ်ထင်ကြမှာလို့ပြောတာကိုး"

 မောင်မောင် သူ့ရင်ဘတ်ကိုထုနေတဲ့မာလာရဲ့လက်နှစ်ဘက်ကို ချု ပ်ကိုင်ပြီး မာလာကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖက်ကာ နုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်ယူလိုက်ပါတယ်၊

"ဟွန့်၊ကိုကို၊လူဆိုးကြိး" 

မာလာ သူ့ကိုကိုရင်ခွင်ထဲမှာ မျက်နှာမော့ထားပေးရင်း နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို အလိုက်သင့် ဟထားပေးနေလေရဲ့။ ခန္ဓာကိုယ်ချင်းရင်းနှီးပြီးသားချစ်သူတွေအဖို့အထူးအထွေပြောနေဖို့မလို၊နှစ်ယောက်သားရေချိုး၊ညစာစားပြိးတာနဲ့လုပ်ငန်းစပြီ၊လုပ်ငန်းမစမီ မောင်မောင်က သူ့အကိုကြိးပြောတဲ့ လက်ထပ်မဲ့စိမံချက်ကို ပြောပြတာ၊မာလာက "ကိုကို့သဘော"ပြောပြီးပါပြီ၊

"လက်ထပ်ပြိးရင် ဒီအိမ်ကုတ်လေးမှာ အတူနေမယ်"

"ကိုကို့သဘော"

"လက်ထပ်ပြီးရင် မာလာ အလှပြင်ဆိုင် မလုပ်ရတော့ဘူး၊အကိုကြိးက ဖက်ရှင်ပစ္စည်း အဝတ်အထည် ရောင်းဖို့ငွေထုတ်ပေးမယ်တဲ့"

"ကိုကို့သဘော"

"လက်ထပ်ပြိးရင် ကလေးတွေ တစ်ဒါဇင်မွေးရမယ်"ခါတိုင်း ကိုကို့သဘောဆိုတဲ့မာလာ၊ဒီတခါ မျက်လုံးပြူးပြပြိး

"တစ်ဒါဇင်ကြီးများတောင်၊သေရောပေါ့ကိုကိုရယ်၊ဒါတော့မရဘူးနော်၊တခြားဟာဆက်ပြော"

 "ပြောစရာကုန်ပြီ၊လုပ်စရာဘဲရှိတော့တယ်၊ကိုကို့သဘောဆိုတဲ့ကောင်မလေး၊အဝတ်တွေချွတ်လိုက်တော့"

"ဒါကတော့ကိုကိုပြောမှလား၊ဟွန့်-"

နှစ်ယောက်သားအဝတ်ကိုယ်စီချွတ်ကြပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ် 69 ပုံစံ အပြန်အလှန် စုတ်ကြ ရက်ကြ မှုတ်ကြပေါ့၊မာလာစောက်ဖုတ်လေးက လိုးပြီးကြတဲ့နောက်မှာ ပိုလို့တောင် ဖောင်းတင်းလာသလိုပါ၊နို့တွေကလဲ မောင်မောင်ဆွဲဆုတ်နေလို့ပိုပြိးကြိးလာတာပါ၊ဖင်ကြိးကတော့ တားဆေးထိုးထားလို့ထင်ပါတယ်၊ဒီလောက်လိုးနေတာတောင် ပိုပြိးကြိးလာနေတာ၊

"တို့နှစ်ယောက်ထဲ၊ခြံကလဲအကျယ်ကြိးဘဲ၊ဖင်ထောင်လိုးမယ်ကွာ၊မာလာ ဖင်ကုန်းပေးနော်"

"ကိုကို့သဘောပြောပြီးပြီဘဲကွာ၊ထပ်မပြောနဲ့၊ကြို က်သလိုသာ လိုးတော့ကိုကိုရေ" 

မာလာပြောရင်း အိပ်ရာပေါ် ဖင်ကုန်းပေးပါတယ်၊အရင်က ဒီလိုဖင်ကုန်းမလုပ်ခဲ့ဖူးလို့မာလာဖင်ကုန်းတာက လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်တဲ့ပုံဖြစ်နေလို့

 "ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်ဘေးစောင်းတင်လိုက်၊ဗိုက်ကို အိပ်ရာနဲ့ထိနေအောင်ကပ်ထား၊ပြီးရင် ဖင်ကိုအပေါ်ထောင်တင်လိုက်"

မောင်မောင် ပြောလဲပြော၊မာလာကိုကိုင်ပြီး သူလိုချင်တဲ့ပုံစံရအောင်နေရာချပေးတယ်၊စနစ်ကျသွားတဲ့အခါ မောင်မောင် မာလာကိုကြည့်ပြီး တံတွေးသီးချင်လာသလိုဖြစ်လာတာ၊သူမိန်းမဖြစ်ပြီးသား၊သူလိုးပြီးသားပေမဲ့မာလာကကြည့်လို့မဝဖြစ်နေတယ်၊အခုလို ဖင်ထောင်ကုန်းပေးထားတဲ့အခါ ဖြူ ဖွေးတင်းရင်းနေတဲ့ဖင်တုန်ကြီးတွေက ကိုက်စားချင်စရာ၊ကြီးမားဝိုင်းစက်စွင့်ကားနေတဲ့ဖင်ဆုံကြီးအလယ်က ဖောင်းမို့နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြိး နောက်ကိုပြူ ထွက်နေတာ၊ဖင်သားတစ်တစ်ကြီးတွေက ဘေးဘက်ကို ကားထွက်နေတာ၊မောင်မောင် ကုန်းထားပေးတဲ့ဖင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်ကားကားကြိးအောက်ကို လက်ထိုးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်ပေးလိုက်တာ

"အမလေး၊ကိုကိုရယ်၊လန့်လိုက်တာ" 

ရုတ်တရက်မို့မာလာ လန့်သွားပြိး ခါးကော့တက်သွားတာ၊စောစောက နှစ်ယောက်သား စုတ် မှုတ်ပြီးမို့စောက်ဖုတ်က အရည်ရွှမ်းနေပါပြီ၊မောင်မောင် လီးနဲ့စောက်ဖုတ်အဝကိုတေ့ပြိးခါးအားကိုသုံးကာ ဖိသွင်းလိုက်တဲ့အခါ

"အား၊ဝင်သွားပြီကိုကိုရယ်"

လိးဝင်တာနဲ့မောင်မောင် ကိုက်စားချင်နေတဲ့ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ရင်း လီးကိုမှန်မှန်လိုးပေးပါတယ်၊

"မာလာ၊စိတ်ကိုလျော့ထား၊ပြီးချင်လာရင်ပြော" 

မောင်မောင် ဆက်တိုက်လိုးတော့တာ၊

"အမလေး-ကိုကို-အား-ကျွတ်-ကျွတ်"

"ဘူး-ဘွက်-ဘလပ်-ဘူး-ဘွက်-ဘလပ်"

"မာလာ။ညိမလေး၊ရလား၊နာရင်ပြော" 

မာလာဆီက ကျွတ် ကျွတ် အသံထွက်လာလို့မေးတာပါ၊

"အင်-ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ရတယ်ကိုကို၊အား၊ကောင်းလို့" 

ဒီလိုဖင်ကုန်းမခံဖူးလို့ အစမှာအနေရခက်ပေမဲ့တဖြေးဖြေး အရသာကောင်းကောင်းရလာတယ်၊ကိုကိုက သူ့ဖင်ကြီးကို တအားဆုတ်နယ်ပြီး အားပါးတရဆောင့် ဆောင့်လိုးနေတာမို့၊ဆောင့်လိုးလိုက်တဲ့အခါ မာလာဖင်ကြီးတွေလှိုင်းထသလို တုန် တုန်သွားတာ၊ဂွေးစေ့နှစ်လုံးက ဖင်ကို လာ လာရိုက်နေလို့"ဘလပ်-ဘလပ်"ဖြစ်နေတာ၊ကြာလေကောင်းလေ ဖြစ်လာတာမာလာ မနေနိုင်တော့ပါ၊လူတကိုယ်လုံး လေထဲကို မြောက်တက်သွားသလို၊ရေလှိုင်းထဲမှာ မြုတ်လိုက်ပေါ်လိုက်ဖြစ်နေသလိုမျိုးခံစားနေရတာ၊

"အီး၊ကိုကို၊အင်း၊ကောင်းတယ်၊အား၊ကိုကို၊ပြီးတော့မယ်ကွာ၊အား၊ဆောင့်ကွာ" 

မာလာဖင်ကြိးကို အငြိမ်မနေနိုင်၊နောက်ကို ဖင်ကြိးပြန်ကန်ပေးနေတာပါ၊မောင်မောင်လဲ မာလာပြီးချင်နေမှန်းသိလို့လိုးအားကို အရှိန်မြှင့်လိုက်ပါတယ်၊

"ဘူ-ဘွတ်-ဘလပ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘလပ်"

"အ အ အား၊ဟင်း---ဟင်း---ကိုရေ" 

မာလာပါးစပ်ကညီးသံနဲ့အတူ ဖင်ကြီးရှေ့ငိုက်ကျသွားပြီး ပျော့ခွေသွားတာ၊

"အင့်ရော-အီရော-အင်း" 

ရှေ့ငိုက်ကျသွားတဲ့ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲထိန်းရင်း မောင်မောင် အားယူပြိး အပြိးသတ်တိုက်ပွဲဆင်နွဲတာ၊သိပ်မကြာခင်မှာဘဲ သုတ်ရည်တွေ ထွက်ပြီး ပြီးသွားပါတယ်၊ဒူးတဇတ်ဇတ်တုန်နေတဲ့မာလာ ဖင်ဆုံကြီးကို မောင်မောင်လွှတ်ပေးလိုက်တာနဲ့အိပ်ရာပေါ် ပစ်ကျသွားတော့တာပါ၊မောင်မောင်လဲ အလားတူ မာလာဘေးမှာ။

"ကိုကိုရာ၊ကောင်းလိုက်တာ"

"ကိုကို၊ခုနကလိုးတာ doggy style ဆိုတာလား" 

ခဏအကြာ အမောပြေတဲ့အခါ မာလာကမေးတာ၊

"ဟုတ်တယ်၊အခုအင်တာနက်ခေတ်မို့  doggy style ခေါ်တာ၊ရှေးဗမာဘုရင်ခေတ်က(ကုန်းတက်)ခေါ်တယ်"

"အဲဒါပိုမှန်တယ်နော်ကိုကို၊မာလာကုန်းပေးထားတာ ကိုကို နောက်ကတက်တာ" 

မာလာ သူ့ကိုကို ကိုဖက်ထားရာကပြောတာ၊

 "doggy ဆိုတော့ ခွေးလို့ပြောကြတာ၊အမှန်ကတော့ခွေးတင်မကပါဘူး၊ကျွဲနွား မြင်း သိုးဆိတ် ခြေလေးချောင်းသတ္တဝါတွေအားလုံး ဒီလိုလိုးနေကြတာ၊အနောက်တိုင်း sex စာအုပ်တွေမှာဖတ်ဘူးတာ အခုလို လေးဘက်ထောက်လုပ်တာက တကဲ့ကာမအရသာကိုရတယ်၊လူတွေကနောက်ပိုင်းကာလတွေမှ မိန်းမအောက်ကပက်လက်ခံတဲ့ပုံစံကို ပြောင်းလဲလာကြတယ်တဲ့၊" 

မောင်မောင် သူသိတာလေးတွေ ရှင်းပြပေးတာ၊

"ဒီလိုမျိုးလိုးတာ ဗီဒီယိုတွေ၊အင်တာနက်တွေပေါ်လာမှ ပိုများလာတာနေမှာနော် ကိုကို၊ ဟိုအရင်က ဒါမျိုးလုပ်ရကောင်းမှန်း သိဘူးနေမှာ"

"မထင်ပါနဲ့ကွာ၊တို့ဗမာတွေ တခြားဟာသာ မတီထွင်ရှိမယ်၊ဒီဏှာကိစ္စမှာတော့နောက်မကျဘူး၊မင်းတုန်းမင်းကြိး မိဘုရား(၅၀)ကျော်ရှိတာ၊မိဘုရားတွေ ဘုရင့်အကြိုက် ဘယ်လိုနေပေးရမလဲ သိအောင်(နန်းတွင်းသုံးပုရပိုက်ဖြူ )မှာ ကာမဆက်ဆံတဲ့ပုံစံအမျို းမျိုးရေးဆွဲထားတာ၊မိဘုရားတွေ ဒါကိုကြည့်ပြီး အကြို လေ့ကျ င့်ကြရတယ်ဆိုဘဲ" 

မောင်မောင့်စကားအဆုံးမှာ မာလာ တခစ်ခစ်နဲ့ သဘောတွေကျပြီး

"မိဘုရားတွေသနားစရာ ကိုကိုရာ၊စာဖတ်ပြီးကျင့်ရတာ၊ဒီခေတ်ဆို ဗီဒီယိုကြည့်ရင် အကုန်တတ်ပြီ"

"အကုန်တတ်ပြီ၊ဒါဆို မာလာလဲ အကုန်တတ်ပြီပေါ့" 

မာလာ သူ့ကိုကိုဘက် လှည့်အိပ်ပြီး ဖက်လိုက်ပါတယ်၊ပြီးမှ

"မြင်ဘူးတာကိုပြောတာ၊ကိုကိုရဲ့"

"မြင်ဘူးတယ်ဆိုရင် ဒိတခါ မာလာ ကိုကို့အပေါ်က မြင်းစီးပေး၊ပြီးရင် ကိုကို normal ပြန်လုပ်ပေးမယ်"

မောင်မောင် သူလုပ်ချင်တဲ့အနေအထားကိုပြောတာပါ၊ကိုယ့်အိမ်မှာ တညလုံးနေကြရမှာ၊စိတ်ကြို က်သာဆွဲပေရော့ပေါ့၊

"အင်း၊ကိုကို့သဘော"

ပြီးမှနှစ်ယောက်သား ရေဆေးသန့်ရှင်းကြတယ်၊အိမ်လေးမှာ သူတို့ဘဲရှိနေတာမို့၊အဝတ်အစား ပြန်ဝတ်မနေဘဲ ဒီတိုင်း သွားကြတာ၊

"ပြောင်အောင်ဆေး၊ပြီး ပြန်ရက်ပေးဦးမှာ" 

မောင်မောင့်အပြောကြောင့် မာလာ ရှက်သွေးလေး မသိမသာ ဖြာသွားပေမဲ့သူ့ကိုကိုပြောသလိုစောက်ဖုတ်ကို ရေနဲ့သေသေချာချာ ဆေးကြောပါတယ်၊စောက်ခေါင်းအတွင်းပိုင်းထဲ လက်နှိုက်သွင်းပြီး ဆပ်ပြာနဲ့ရေနိုင်နိုင်သုံးပြိးဆေးပါတယ်၊အလားတူဘဲ မောင်မောင်လဲ လီးကို အရေခွံဆွဲလှန်၊ဒစ်အောက်ဘက်ကမြောင်းရာလေးတွေထဲအထိ ဆပ်ပြာရောက်အောင် သေချာဂရုတစိုက်ဆေးကြောသန့်စင်ပါတယ်၊သမီးရည်းစား လင်မယားတွေ တကိုယ်ရေသန့်ရှင်းမှုရှိတဲ့အခါ အနံ့အသက်ကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက် မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့၊နောက်တချီအလုပ်မစခင် သူတို့နှစ်ယောက် ကာဖီတခွက်စိဖျော်သောက်လိုက်ကြသေး၊မအိပ်ချင်အောင်လို့၊မာလာကို အပေါ်ကလုပ်ခိုင်းထားပြီးလို့ မောင်မောင် အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တယ်။

လိးက စောစောကလေးတင် ပင်ပန်းထားလို့တောင့်တင်းမနေသေးဘဲ ပေါင်ကြားမှာပျော့ခွေနေတာ၊မာလာ လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ဆွပေးပါတယ်၊လက်ကလေးနဲ့ဆုတ်ပြိး ရှေ့ထိုးနောက်ငင်ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လုပ်ပေးတဲ့အခါ လီးက နဲနဲတော့တောင်လာပါတယ်၊လိးနဲနဲ တောင်စပြု လာချိန် လီးကို ပါးစပ်နဲ့စပြိး စုတ်ပေးတော့တာ၊လိးအရေခွံကို ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်မြောင်းလေးတွေထဲကို လျှာထိပ်နဲ့ပတ်ရက်ပေးတာမို့ မောင်မောင် အိပ်ရာက ဖင်ကြွကြွတက်သွားရပါတယ်၊မာလာက တခါတလေ လီးတံတခုလုံး ပါးစပ်ထဲအကုန်ဝင်အောင် ငုံပြီး ရေခဲချောင်းစုတ်သလို စုတ်ပေးနေတာ၊မောင်မောင် ခံရင်းခံရင်းလီးတံကြီးက တအားမာတင်း တောင်တက်လာလို့

"မာလာ၊ရပြီ၊တော်ကြာ အရည်ထွက်သွားလိမ့်မယ်၊တက်လိုးတော့"

မောင်မောင့်စကားအဆုံး မာလာ မောင်မောင်အပေါ် ကားယားခွတက်လိုက်တယ်၊မောင်မောင့်မျက်နှာနား ဖင်ကြီးရွှေ့ပြီး ပါးစပ်နဲ့စောက်ပပ်ကို ထိပေးလိုက်ပါတယ်၊ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားရတဲ့အတွက် မာလာရဲ့စောက်ပပ်က နဲနဲလေး ဟနေပါတယ်၊မောင်မောင် စောက်ပပ်နခမ်းသားနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြိး လျှာကိုစောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းပါတယ်၊ပြီးမှလျှာကို စောက်ခေါင်းထဲလှဲ့ပတ်ထိုးမွှေပေးတာ၊မာလာ တချီတချီ ဖင်ကြိးတုန် တုန်ပြီး အပေါ်ကြွတက်သွားတာ၊သိပ်တောင်မကြာပါဘူး၊စောက်ခေါင်းထဲက အရေကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာတာမို့

"ညီမရေ၊ရလောက်ပြီကွ၊အရေထွက်လာပြီ" 

ပြောကာ စောက်ခေါင်းထဲက လျှာကို ထုတ်လိုက်ပါတယ်၊မာလာ မောင်မောင်အပေါ်ခွရက်ကဘဲ နောက်ဘက်ဆုတ်ပြီး နေရာရွှေ့ပါတယ်၊နေရာမှန်ရောက်တဲ့အခါ လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ပပ်နဲ့တေ့ထားပြိး ဖင်ကြီးကြွပြီး ဖိချလိုက်တာ မဝင်ဘဲချော်ထွက်သွားပါတယ်၊ချော်ထွက်သွားတဲ့လီး စောက်ပပ်အကွဲကြောင်းကို ကလော်ပွတ်တိုက်သွားတာမို့ မာလာ ကြက်သီးမွေးညင်းထသွားပါတယ်၊မောင်မောင့်အဖို့လဲ မာလာဖင်ကြိးပိကျလာလို့ပေါင်တွေနာသွားပါတယ်၊

"လီးကို ကိုကိုကိုင်ထားပေးမယ်၊ညီမ ဖြေးဖြေးချင်းသာ ဖိသွင်း၊စိတ်မလောနဲ့"

မောင်မောင် လီးကို ကိုင်ထားပေးပါတယ်၊မာလာ ဖင်ကြီးပြန်ကြွပြီး စောက်ပပ်နဲ့လီးကို ပြန်တေ့ပါတယ်၊မောင်မောင် အောက်ကမြင်နေရတာ ဖင်က လုံးဝန်းကားအိနေတာပါ၊မာလာ ဖင်ကို တဖြေးဖြေးဖိချတာ

"ဗျိ " 

စောက်ပပ်ထဲ လီးဒစ် မြု တ်ဝင်သွားတာပါ၊

"ကိုကို၊ဝင်ပြီမို့လား" 

မာလာ ဖင်ကို ဆက်ပြိးဖိသွင်းတာနဲ့ လိးအဆုံး ဝင်သွားပါပြီ၊

"အိ-အီး-ကိုကိုရာ" 

ဘာမှမဟုတ်၊လီးအဆုံးဝင်တာနဲ့ မာလာအားယူပြိး ဖင်ကြီးကြွကာ ကြွကာ လိုးပေးတာပါ၊မကျွမ်းကျင်သေးလို့အရှိန်ကိုမထိန်းနိုင်ဘဲ တခါတခါ ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး မောင်မောင့်အပေါ် အားနဲ့ပိကျလာလို့မောင်မောင်ခမြာ မနဲတောင့်ခံထားရတာပါ၊ဖင်ကလဲ ကြီးတာဆိုတော့ မာလာခမြာ သူ့ဖင် သူပြန် မ-နေရတာနဲ့ဘဲ အားကုန်နေတာ၊အစကတော့မာလာ ဒီအတိုင်း ဖင်ကို ကြွ ကြွပြိး မြင်းစီးသလို လိုးပေးနေတာ၊ကြာလာတဲ့အခါ ဒူးညောင်းလာပြီ၊မတတ်နိုင်တော့တာနဲ့မောင်မောင့်ဗိုက်ပေါ် မှောက်ခုန်အိပ်ပြိး ဖင်ဘူးတောင်းထောင် ဖိပေးနေတာ၊မောင်မောင် ဖင်ကြီးတွေကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ပြီး

"မာလာ ညောင်းလာပြီ မဟုတ်လား၊ဆင်းလိုက်တော့၊ကိုကို လုပ်ပေးတော့မယ်"

မာလာ အပေါ်မှောက်နေရာက ဘေးဘက်ကို လှိမ့်ဆင်းလိုက်တယ်၊မျက်နှာတခုလုံးလဲ ချွေးတွေစိုရွှဲလို့၊မောင်မောင် ပက်လက်အိပ်နေရာကထထိုင်ပြိး မာလာရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲထောင်ပေးလိုက်တယ်၊ဒကောက်ကွေးတွေအောက် လက်ထောက်လိုက်ပြီး လိးကို စောက်ပပ်နဲ့တေ့ပြိး တခါထဲ ထိုးသွင်းလိုက်တာ ကြပ်နေပေမဲ့အဆုံးဝင်သွားတာ

"အမလေး၊ကိုကို။ဖြေးဖြေးလိုးပါကိုရယ်၊အောင့်သွားတာဘဲ"

အောင့်တယ်သာပြောတာပါ၊စောက်ပပ်မှာက အရေရွမ်းနေတာပါ၊စောစောက မာလာအပေါ်ကလိုးပေးပြိးမို့ အရေထွက်ချင်နေပြီ၊ဒါကြောင့်

"မာလာ။ခြေထောက်တွေ ကိုကို့ခါးကိုချိတ်ထားလိုက်၊မကျွတ်စေနဲ့၊ကိုကို အားရပါးရ ဆောင့်လိုးတော့မှာ"

မောင်မောင် မာလာဘေးဘက် လက်ထောက်ပြိး အားပါးတရ ဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊မာလာလဲ မောင်မောင်ပြောသလို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့မောင်မောင့်ခါးကို ချိတ်၊လက်တွေက မောင်မောင့်လယ်ဂုတ်ကို မမီမကမ်း လှမ်းဆွဲပြီး ခံပါတယ်၊

"ပြွတ်-ပလွတ်-ပြွတ်-ပလွတ်"

"အင်း-ကိုကို-အ-အာ-ကျွတ်-ကျွတ်-အီး-ကိုကိုရယ်" 

မာလာ အရသာ တအားကောင်းလာလို့ဖင်ကို တတ်နိုင်သရွှေ့စကောဝိုင်းလှုပ်ယမ်းပေးနေတာပါ၊ဖင်ကိုကော့တင်ပေးလို့ကလဲမရ။ကိုကိုအပေါ်ကဖိထားတာလေ၊ပုံမှန်ဆို ကိုကို့ကိုယ်လုံးကြိး တက်ဖိထားတာ ဘယ်ခံနိုင်ပါ့မလဲ၊ဒါပေမဲ့ အံ့သြဖို့ကောင်းတာ၊အခုလို လိုးပေးနေတဲ့အခါမှ ကိုကို့ ကိုယ်လုံးကြိးကို လေးတယ်လို့မထင်တော့ဘူး၊လိုးရင်း လိုးရင်း စောက်ခေါင်းထကြအရေတွေ ရွှဲနေတာပါ၊မာလာက တရုတ်မ၊အသားလဲဖြူ တာမို့စောက်ရေရွမ်းလိုက်ပုံကတော့ကလေးမမွေးဖူးသေးတဲ့စောက်ခေါင်းက "ပလွတ်-ပလွတ်" အသံထွက်တဲ့အထိပါ၊

"အီး-အီး-ကို ပြီးတော့မယ်၊ညီမ ပြီးခါနီးပြီလား" 

မောင်မောင် မောပန်း အားယူနေရတဲ့အသံနဲ့မေးတာ၊

"ရတယ်၊ကိုကို၊ကိုကိုပြီးချင်တဲ့အခါ ပြိးလိုက်၊ညိမ ရတယ်" 

မာလာ ပြောလဲပြော၊ဖင်ကြီးကိုလဲ တအားဝှေ့ဝိုက် လှုပ်ယမ်းပေးနေတယ်၊မာလာ့ခွင့်ပြု ချက်ရတာနဲ့ မောင်မောင် တချက်မှ မနားတော့ပါဘူး၊လိးကို အားပါးတရဆောင့်လိုးတော့တာပါ၊မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးတာ ၁၅/၂၀ ချက်လောက်အရ လိးတချောင်းလုံး ယားယံကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရေတွေ တဖြောဖြောနဲ့စောက်ခေါင်းထဲ ပန်းထွက်ကုန်တာပါဘဲ၊ ကိုကိုရဲ့အရေတွေ ထဲ့လိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ပူနွေးတဲ့အတွေ့ ရလိုက်ပါတယ်၊

ဒီညမှာ မင်္ဂလာဦးည လင်မယားတွေလို သူတို့နှစ်ယောက် မနက်လင်းအားကြီးမှ အိပ်ပျော်ကြတာပါ၊မိုးတွင်းကာလနားရတုန်းလေးမှာ ချစ်သူနှစ်ယောက် မခွဲနိုင်မခွါရက် တပူးတွဲတွဲနေလာရာက မိုးကုန် ပွင့်လင်းရာသီ နိုဝင်ဘာလထဲရောက်တဲ့အခါ မောင်မောင် ဒမ်ပါကား(၅)စီးနဲ့တနိုင်းဘက်တက်လာရတယ်၊လုပ်ငန်းအဆက်အစပ်ရပြီမို့အကိုကြီးက ဒမ်ပါ(၂)စီးကို အရစ်က ျ ငွေချေမှုနဲ့ထပ်ဝယ်လိုက်တာ၊မောင်မောင် သွားကာနိးမှာ အကိုကြိးက ထပ်ပြောတာ၊

"ဒီတဆောင်း တနွေမှာတော့ညီလေး အပင်ပန်းခံပြီး မင်္ဂလာစရိတ်ရှာပေါ့ကွာ"

တနိုင်းက မြစ်ကြီးနားနဲ့ဆို မိုင်(၁၀၀)ကျော်ဝေးတာပါ၊ဟူးကောင်းတောင်ကြားမှာရှိလို့ ဟိုးအရင်မြို့နံမည်ကို ဟူးကောင်းမြို့လို့ခေါ်တာပါ၊လမ်းစဉ်ပါတီခေတ်မှ တနိုင်း ခေါ်တာ၊မောင်မောင်တို့သွားလုပ်ပေးရတဲ့လမ်းက လမ်းဋ္ဌာနတရားဝင်အမည် မြစ်ကြီးနား-ပန်ဆောက်-လိဒိုလမ်း၊ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကာလ စစ်အောင်နိုင်ရေးတွက် အမေရိကန်စစ်အင်ဂျင်နီယာတပ်က ဖောက်ပေးခဲ့တာ၊ဦးဆောင်သူဗိုလ်ချုပ်ကြီးစတီးဝဲ ဖြစ်လို့အနောက်နိုင်ငံစစ်သမိုင်းစာအုပ်တွေမှာ (စတီးဝဲလမ်းမကြီး)လို့ရေးကြတယ်၊အိန္ဒိယနိုင်ငံ၊အာသံပြည်နယ် မီးရထားလမ်းဆုံးဘူတာမြို့လေးဖြစ်တဲ့ လိဒိုမြို့က စဖောက်တာ၊မြင့်မားလှတဲ့ပတ်ကွိုင်တောင်တန်းကြိးကိုဖြတ်ကျော်ပြီး၊မြန်မာနိုင်ငံ နာဂနယ်မြေထဲဝင်တယ်၊ပန်ဆောက်မြို့လေး၊နောက်နာဂနယ်မြေ ဆင်ဖိုးတောင်တန်းကိုဖြတ်ကျော် နန်းယွန်း၊ရှင်ဘွေယန်စတဲ့မြို့ငယ်လေးတွေကတဆင့် တနိုင်းကိုရောက်တာ၊တနိုင်းကနမ္မတီး၊မြစ်ကြိးနားကိုရောက်၊မြစ်ကြီးနားကမှတဆင့် ဗန်းမော်၊နမ့်ခန်း၊ကြူ ကုတ် တရုတ်-ဗမာလမ်းမကြိးနဲ့ဆက်သွားတာ၊ဒါတွေက မောင်မောင်တနိုင်းလမ်းဘက်သွားရတော့မယ်ဆိုလို့မြစ်ကြီးနားလမ်းဋ္ဌာန အသိမိတ်ဆွေတွေဆီက ရတဲ့pamphlet လက်ကမ်းစာစောင်ဖတ်လို့သိတာ၊

မနှစ်ကတော့မိုးညှင်းမှာ(၆)လဆက်တိုက်နေပြီး အလုပ် လုပ်ခဲ့တာ၊မြစ်ကြီးနားကို တစ်ခေါက်မှ မပြန်ဖြစ်ခဲ့၊ဒီနှစ်မှာတော့ ချစ်သူရည်းစားကျန်ခဲ့တာမို့နှစ်လတစ်ခေါက်တော့ပြန်ဖြစ်တယ်၊ပြန်တဲ့အခေါက်တိုင်း မာလာနဲ့အတူ အိပ်ဖြစ်တာပါဘဲ၊သူပြန်လာပြီဆို မာလာသူငယ်ချင်းက အလိုက်တသိ သူ့အိမ်ပြန်အိပ်ပေးပါတယ်၊လုပ်ငန်းရာသီမှာ အကိုကြီးကလဲ အိမ်နေရတယ် မရှိပါဘူး၊သူလဲ ကုန်တင်ထရပ်ကားကြိးတွေနဲ့မြစ်ကြီးနား-မန္တလေး-ဖားကန့် သွားလာနေတာပါ၊မရီးကတော့ပြောရှာပါတယ်၊(မင်း ကောင်မလေး နဲ့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေမယ်ဆို အိမ်ခေါ်လာလို့ရပါတယ်ကွာ)တဲ့၊ဒါပေမဲ့ဒါကိုတော့မောင်မောင် စည်းစောင့်ရမယ်၊တူမလေးတွေက အပျို ပေါက်လေးတွေဖြစ်နေကြပြီ၊သူတို့ရှေ့မှာအတုမြင် အတတ်သင်ဆိုတာမျို းမဖြစ်အောင်ပါ

"ကိုကို ပြန်လာရကာနီးပြီလား"

ဖေဖေါ်ဝါရီလထဲ မောင်မောင် ပြန်အရောက်မှာ မာလာကမေးတာပါ၊သူ့ခမြာလဲ ခွဲနေရတာမို့လွမ်းတာပေါ့၊

"ထုံးစံအတိုင်းဘဲ ညိမရေ၊သင်္ကြပြီးမှဘဲ ပြန်လာရမယ်၊ဒါတောင် ပြီးချင်မှပြီးမှာ၊မပြီးခဲ့ရင် မိုးကျကာနီးအထိလုပ်ရမှာ"

"ဝါမဝင်ခင်တော့ ပြန်ရောက်မှာပါနော ကိုကို" 

မာလာက လက်ထပ်ဖို့ကိစ္စ ဝါမဝင်မီ ဖြစ်ပါ့မလား တွေးပူတာ၊

"ဝါဝင်အထိတော့မနေပါဘူး ညီမရယ်၊အလွန်ဆုံးနယုန်လလောက်ထိဖြစ်မှာပါ"

...................................................................................

လူ့ဘဝကံကြမ္မာဆိုတာမျိုးက ကြို တင်မြင်နိုင်ကြတာမဟုတ်ဘူးလေ၊မောင်မောင် အရင်ကစာတွေဖတ်တယ်ဆိုတာကလဲ လောကီနဲ့ဆိုင်တဲ့စာတွေလောက်သာဖတ်တာပါ၊လူကငယ်သေးတော့ ဘာကိုမှလဲအလေးအနက်မထား၊ဘာသာရေးကိုးကွယ်ဆည်းကပ်မှု နားလဲမလယ်၊အစစအရာရာ ကိုယ်ဖြစ်စေချင်တဲ့ အတိုင်းဖြစ်လာမှဘဲလို့တွက်ထားတာပါ၊သူနဲ့မာလာလဲ ရှေ့ဝါမဝင်ခင်လက်ထပ်၊စိမံချက်အတိုင်း သူက ကားလုပ်ငန်းတွေဆက်လုပ်၊မာလာက ဈေးဆိုင်ဆက်ဖွင့်၊ဒါပေမဲ့-----

"မောင်မောင်၊အိမ်ကိုအမြန်ပြန်လာ၊အရေးကြိးလို့" 

အိမ်မှာအတူနေတဲ့ မရီးရဲ့ဒေါ်လေးက ဖုန်းဆက်ပြောတာ၊

"ဘာဖြစ်လို့လဲဒေါ်လေး၊မရီးဘာဖြစ်လဲ၊တူမကြီးရော ရှိလား"

ခါတိုင်းအိမ်က ဖုန်းဆက်ဖူးတာမဟုတ်တဲ့ပြင် မရီး၊ဒါမှမဟုတ် တူမအကြီးမဆက်တာမဟုတ်ဘဲ ဒေါ်လေးကဆက်တာမို့ နဲနဲတော့စိတ်ထဲထင့်သွားမိတာ ၊

"မောင်ကိုကြီးကားချင်းတိုက်မိလို့တဲ့၊အဲဒါ လိုက်ကြရမှာ၊မောင်မောင် ချက်ချင်းပြန်ခဲ့၊မကော့ပြောခိုင်းတာ"

မောင်ကိုကြီးဆိုတာ အကိုကြီး၊အကိုကြိးကားချင်းတိုက်လို့၊ဘယ်မှာလဲ၊ဘယ်တုန်းကဖြစ်တာလဲ၊အကိုကြီးအခြေအနေက ဘယ်လိုလဲ၊စသဖြင့်မောင်မောင် ဗျာများသွား၊ဒေါ်လေးကတော့အသေးစိတ် ဘာသိမှာလဲ၊မရီးခိုင်းလို့သာ ဖုန်းဆက်ရတာ၊မရီးကိုယ်တိုင် မဆက်တာကိုတော့ အပြစ်မတင်ချင်တော့ပါ၊ဒီအချိန် မရီး ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရကောင်းမှန်း သိမထင်ပါ၊

မောင်မောင် စက်ပြင်ဆရာကို အက ျိုးအကြောင်းပြောပြပြီး ဆိုင်ကယ်နဲ့ မြစ်ကြီးနားကို အားချင်းဆင်းလာခဲ့တယ်၊စိတ်ကဆောင်နေလို့

မိုင်(၁၀၀)ခရီးကို ခါတိုင်း(၄)နာရီလောက်ကြာတာကို (၃)နာရီလောက်ဘဲကြာတယ်၊အိမ်ရောက် ရောက်ချင်း တွေ့လိုက်ရတာ မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေအားလုံး ငိုကြွေးနေကြတာ၊

"ဘယ်လိုဖြစ်တာတဲ့လဲအမ" 

မောင်မောင့်အမေးကို မရီး ငိုနေရာက

"ရွှေဘိုဆေးရုံမှာလို့ပြောတာဘဲကွယ်၊သတိမရသေးဘူးဆိုဘဲ၊ဒဏ်ရာပြင်းတယ်တဲ့"

"ဒါဆို ကျွန်တော်တို့လိုက်ကြမယ်လေ၊အမ ဘယ်လို စီစဉ်ထားလဲ"

"ငါတော့ဘာမှ မစီစဉ်ရသေးဘူး၊မင်းဟာမင်းသာ ကြည့်လုပ်တော့"

မောင်မောင် သူ့သူငယ်ချင်းကိုပြောပြိး လူစီးကားတစ်စီး စီစဉ်ပါတယ်။သူငယ်ချင်းကလဲ မောင်မောင်တစ်ယောက်ထဲကားမောင်းရမှာ ပင်ပန်းမယ်ဆိုပြီး သူပါလိုက်မယ်ပြောပါတယ်၊ဒါနဲ့ဒေါ်လေးအိမ်စောင့်နေခဲ့ပြီး မရီး၊တူ/တူမတွေနဲ့အတူ ရွှေဘိုကို မနားတမ်းမောင်းလာကြပါတယ်၊မြစ်ကြီးနား-ရွှေဘို (၂၈၉)မိုင်ခရီးကို မောင်မောင်နဲ့သူငယ်ချင်းတယောက်တလဲ မောင်းကြတာ၊ရွှေဘိုကို မနက်(၉)နာရီလောက်ရောက်ပါတယ်။

"ဆေးရုံရောက်ကတဲက လူနာက သတိပြန်မလည်တော့ပါဘူး၊ဒဏ်ရာကအတော ်ပြင်းပါတယ်၊နံရိုးသုံးချောင်းကျိုးပြီး တချောင်းက အသဲကိုစိုက်ဝင်သွားတာပါ၊အဲဒီဒဏ်ရာနဲ့ဆုံးရတာပါ"

အကိုကြိးကွယ်လွန်သွားပါပြီ၊မောင်မောင်တို့ အသက်မမီလိုက်ပါ၊အမှန်ကတော့ဆေးရုံရောက်ပြီး ပြိးချင်းဆုံးတာပါ၊ယာဉ်မောင်းက ဒဏ်ရာဘဲရတာ၊ဖုန်းနံပတ်ကို ယာဉ်မောင်းဆီကရလို့ရဲကဆက်တာပါ၊သေတယ်မပြောဘဲ ဆေးရုံမှာလို့ပြောတာပါ၊ဖြစ်ပုံက ရွှေဘိုအထွက် လှတောရွာနားမှာ တဘက်ကလာတဲ့(၂၂)ဘီးတွဲကားကြီးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်တိုက်မိတာပါ၊တဘက်ယာဉ်မောင်းက မူးနေတယ်ဆိုဘဲ၊အကိုကြီးတို့(၁၂)ဘီးကားက ယာဉ်မောင်းက ညာဘက်၊အကိုကြီးကဘယ်ဘက်ကထိုင်တာမို့၊တိုက်မိတဲ့အခါ အကိုကြီးအကြီးအကျယ်ခိုက်မိတာပါ၊ငိုနေကြတဲ့မရီးနဲ့တူ/တူမလေးတွေကို ကြည့်ရင်း မောင်မောင်မျက်ရည်ကျချင်ပေမဲ့သူဘဲအစစအရာရာ ဦးဆောင်လုပ်ရဦးမှာမို့စိတ်ကို တင်းထားရတာ။

    က္က ုဓ  မောဒတိ  ပေစ္စ  မေဒတိ၊

    ကတပုညော  ဥဘယတ္ထ  မောဒတိ၊

    သော  မောဒတိ  သော  ပမောဒတိ၊

    ဒိသွာကမ္မဝိသုဒ္ဓိ မတ္တနော။

ကောင်းမှုပြု သူသည် ဤဘဝ၌လည်း ဝမ်းမြောက်ရ၏။တမလွန်ဘဝ၌လည်း ဝမ်းမြောက်ရ၏၊ယခုဘ၀ နောင်ဘ၀ နှစ်တန်ဘဝတို့၌လည်းဝမ်းမြောက်ရ၏။ထိုသူသည် မိမိ၏စင်ကြယ်သော ကောင်းမှုကံကို သိမြင်ရ၍ ဝမ်းမြောက်ရ၏။(ယမကဝဂ္ဂ ဓမ္မပဒ)

အကိုကြိးရဲ့ရုပ်ကြွင်းကို ရွှေဘိုမှာဘဲ မီးသင်္ဂြိုဟ်ပါတယ်၊

သူတော်ကောင်းတရားကို ကောင်းစွာကျင့်ရာ၏။

မကောင်းသဖြင့် မကျင့်ရာ၊

သူတော်ကောင်းတရားကို ကျင့်သောသူသည်

ဤဘဝ၌လည်းကောင်း တမလွန်ဘဝ၌လည်းကောင်း ချမ်းသာစွာနေရ၏။

ဘုန်းကြီးတရားဟောနေတဲ့အသံကြားနေရပေမဲ့ ဘာတွေမှန်း မောင်မောင် မခံစားနိုင်ပါ။သောကပရိဒေဝနဲ့ အတူ ရင်ထဲမှာ လှိုက်မောနေတာပါ၊ရုတ်တရက်ကြိးခွဲခွါသွားတဲ့ အကိုကြိးအတွက် မောင်မောင် တရားနာရင်း မျက်ရေတောက်တောက်ကျလာတာပါ၊

အကိုကြိးအတွက် ရေစက်ချ အမျှဝေတဲ့အခါ မရီး မေ့မလို ဖြစ်သွားလို့ဘေးကလူတွေ နှိပ်နယ်ပေးနေရတာ၊မောင်မောင် ရေစက်ခွက်ကိုကိုင်ရင်း

"အကိုကြိးရေ--အမျှ--အမျှ--အမျှ--ယူတော်မူပါ၊ရောက်လေရာဘဝက သာဓုခေါ်ပါ၊အကိုကြိးသားမယားတွေအတွက် နောက်ဆံမငင်ပါနဲ့၊ကျွန်တော့်တာဝန်ထားပါ၊"

ရေစက်ချပြီးတာနဲ့မောင်မောင် ခွက်ကိုပစ်ချပြီး ထလိုက်တယ်၊

"ဦးလေး၊ဖေဖေ မရှိတော့ဘူး၊သေပြီ၊ဦးလေး၊ဖေဖေ သေပြီ" 

ငိုကြွေးနေကြတဲ့တူ/တူမတွေကိုကြည့်ပြီး တူလေးကို ကောက်ချီလိုက်ကာ

"မငိုကြပါနဲ့တူမတို့ရယ်၊သမီးတို့ဖေဖေ မရှိပေမဲ့ဦးလေးရှိပါသေးတယ်၊ဘာမှ အားမငယ်ကြနဲ့"

မြစ်ကြိးနားပြန်ရောက်၊ (၇)ရက်ပြေ့တဲ့နေ့ရက်လည်ဆွမ်းသွတ်ကို အမကြီးတို့လင်မယားကဦးဆောင် လုပ်ပေးပါတယ်၊မရီးက ခရစ်ယန်ဘာသာဝင်မို့ဘုန်းကြီးကိစ္စတွေနဲ့မယဉ်ပါးတဲ့အတွက်ပါ၊ဇာတိမြို့လေးမှာနေတဲ့ အမလေးတို့လင်မယား၊ဗန်းမော်မြို့က မရီးရဲ့အကိုတွေနဲ့ညီမပါ ရောက်လာတာပါ၊မရီးမှာ အကို(၃)ယောက်၊ညီမ(၁)ယောက်ရှိတာ အားလုံးဗန်းမော်မြို့ပေါ်နဲ့အနီးအနားကျေးရွာတွေမှာနေကြတာ၊

ဧည့်တွေများနေတဲ့အတွက် ညီမလုပ်သူဘဲ အိမ်မှာလာတည်းပြီး၊အကိုတွေက စီတာပူရပ်က အမျိုးတွေဆီမှာတည်းကြတာ၊ရက်လည်ဆွမ်းကျွေးကို ဒေါ်မီးကွေ၊မာလာနဲ့သူ့သူငယ်ချင်း၊ရီရီ နီနီတို့ညီအမလာကြပါတယ်၊မာလာလေးကတော့မျက်နှာမကောင်းလှပါ၊အခုလိုနာရေးကိစ္စဖြစ်သွားတာ ဝါမဝင်ခင် မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ဖို့ မလွယ်လောက်ဘူးဆိုတာ တွေးမိလို့နေမှာပါ၊ရီရီတို့ညီအမကလဲ နာရေးမို့မကောင်းတတ်လို့လာရတဲ့ပုံ၊

ဒါပေမဲ့ဒါတွေကို မောင်မောင် တွေးမနေအားပါ၊မရီးက စိတ်ဓါတ်မာတဲ့မိန်းမပေမဲ့လူရှေ့သူရှေ့မှာသာ မငိုတာ၊ကွယ်ရာမှာ ကြိတ်မျက်ရည်က ျနေတာပါ၊တူမလေးတွေလဲ မျက်ရည်မစဲသေးပါ၊တူမောင်အငယ်လေးသာ ကလေးမို့ ဘာမှမသိတတ်သေးလို့ဦးလေးသွားလေရာ လိုက်နေတာ၊

"ကိုကို၊မပြန်သေးခင် လာခဲ့ဦးနော်၊ပြောစရာလေးတွေရှိတယ်" ပြန်ကာနီးမှာ မာလာ သူ့အနားတိုးတိုးပြောသွားတာ၊

"အင်း၊တော်တော်နဲ့ပြန်ဖြစ်မယ် မထင်သေးပါဘူး ညီမရယ်၊ဒီမှာ အထိုင်ကျအောင် လုပ်ပေးရဦးမှာ"

မာလာနဲ့မောင်မောင် စကားပြောနေတာကို ရီရီတို့ညီအမကြည့်ပြီး အချင်းချင်း လက်ကုတ်ကြတယ်၊ပြောမဲ့သာပြောတာ၊မာလာက သူတို့ညိမဖီဖီထက် အများကြီးသာတယ်၊ရုပ်ရည်ကော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကော၊အသားဖြူ တာကအစ၊မာလာက တရုတ်သွေးအများကြီးပါတာမို့ဖြူဖွေးနေတာ၊

ကိစ္စဝစ္စတွေအားလုံးပြီးသွားတဲ့အခါလဲ မောင်မောင် တနိုင်းကိုမပြန်ဖြစ်တော့ပါ၊ကားလုပ်ငန်းကို စက်ပြင်ဆရာနဲ့ဘဲ လုပ်ငန်းပြီးစီးတဲ့အထိဆောင်ရွက်ခိုင်းလိုက်ပြီး၊သူကတော့ အကိုကြိးရဲ့ကားတိုက်မှုကိစ္စအတွက်၊ထိခိုက်မှုအာမခံကြေးရဖို့တို့၊တဘက်ကားအုံနာဆီက နစ်နာကြေးရဖို့တို့ကိုဆောင်ရွက်ရပါတယ်၊မောင်မောင်က လူငယ်သာဖြစ်တာ၊လူက သွက်သွက်လက်လက် ချက်ချက်ချာချာ အပေါင်းအသင်းဆန့်တဲ လူမို့ကူညီမဲ့မိတ်ဆွေတွေပေါတယ်။

ပြီးတော့မရီးရဲ့ဆွေမျိုးအသိုင်းအဝန်းက ကချင်လက်နက်ကိုင် တောတွင်းအဖွဲ့နဲ့ဆက်နွယ်နေတာမို့တဘက်အုံနာက (သူ့ယာဉ်မောင်း မူးပြီး ယာဉ်ကြောပြောင်းပြန်မောင်းလို့ တိုက်မိတာမို့)လျော်ကြေးပေးတဲ့အနေနဲ့ ကားသစ်တစ်စင်း ဝယ်ပေးတဲ့အပြင် နစ်နာကြေးသီးခြားပေးပါသေးတယ်၊မရီးက အမှုကို မကျေအေးချင်ပေမဲ့ သူ့အကိုကြီးက (သေတဲ့လူကလဲသေသွားပြီ၊ဟိုဘက်ကလူထောင်ကျလို့လဲ ကိုယ့်လူက ပြန်ရှင်လာမှာမဟုတ်၊ကျန်ရစ်တဲ့မိသားစုတွေရဲ့ရှေ့ရေးက အရေးကြိးတယ်၊ဒါကြောင့် ထိုက်သင့်တဲ့လျော်ကြေးငွေရရင် ကြေအေးပေးလိုက်)လို့ပြောလို့ပါ၊

"မင်းမရီးနဲ့တူ/တူမတွေကို မင်းဘဲစောင့်ရှောက်ရမှာဘဲကွာ၊ငါတို့ကလဲ ဒီမှာ အကြာကြိးမနေနိုင်ဘူး၊အိမ်မှာ စီးပွါးရေးအလုပ်တွေရှိနေတာ"

မရီးရဲ့အကိုကြိးက မောင်မောင့်ကိုပြောတာပါ၊ရက်လည်ပြိးနှစ်ရက်သုံးရက်အတွင်း သူတို့ပြန်သွားကြတာ၊မပြန်ခင်မှာ ပြောသွားတာ

"ဟိုမှာ အလုပ်လေးတွေ တန်းလန်းမို့ပြန်တာပါ၊ ၃/၄ လလောက်နေရင် ပြန်လာပြီး ရှေ့ဘာလုပ်ကြမလဲ ထပ်တိုင်ပင်ကြတာပေါ့"

သူ့အမလေးကလဲ မပြန်ခင်မှာ သူ့မောင်ကို နှစ်ယောက်ချင်းတွေ့ပြီး တိုးတိုးတိတ်တိတ် မှာခဲ့တာပါ၊

"ငါ့မောင် မိန်းမယူဖို့ကိစ္စ ခဏဆိုင်းထားပါဦးကွယ်၊အခုဟာက အကိုကြီးမရှိတော့တဲ့အခါ ယောင်းမတစ်ယောက်ထဲ ကလေး(၄)ယောက်နဲ့ဘယ်လိုမှ ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး၊ယောင်းမက အရင်ကတဲက ဘာအလုပ်မှ လုပ်ခဲ့ဖူးတာမဟုတ်ဘူး၊မလုပ်တတ် မကိုင်တတ်ဖြစ်မယ်၊သမီးလေးတွေကလဲ အပျို ပေါက်လေးတွေဖြစ်နေကြပြီ၊တို့မောင်နှမတွေအပေါ်မှာ အကိုကြီးကျေးဇူးတွေ အများကြိးလေ၊အခု တို့ကပြန်ဆပ်ပေးရတော့မဲ့အချိန်ရောက်နေပြီ"

အမလေးပြောစကားကို အမကြိးကလဲ ထောက်ခံတယ်၊မောင်မောင်ကလဲ သိပါတယ်၊အကိုကြီးမရှိတော့တဲ့အခါမှာ မရီးနဲ့တူ/တူမတွေရဲ့တာဝန် သူ့ခေါင်းပေါ်ကျလာပြီဆိုတာ၊ဒါကြောင့်

"အမလေး၊စိတ်ချလက်ချသာ ပြန်ပါ၊ကျွန်တော်နားလယ်ပါတယ်၊ကျွန်တော်ဘာဘဲလုပ်လုပ် မရီးနဲ့တူ/တူမတွေအတွက် အရင်စဉ်းစားမှာပါ"


အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>>>