ဣတ္ထိဝင်္ကံ အပိုင်း ( ၂ )

 ဣတ္ထိဝင်္ကံ အပိုင်း ( ၂ )

ထူးခြား မှီငြမ်း ဘာသာပြန် သည်။

အခန်း (၁၆)

နောက်ထပ် ဆယ့်နှစ်နာရီလောက် ကြာတဲ့အထိ ဆက်သွယ်ရေးနက်ဝပ် ဧရိယာ အပြင်ဘက်ကို ရောက်နေတုန်း၊ အင်တာနက် တော့ မရပေမဲ့ ဖုံး တော့ စရပြီ၊ ဖုံး ဆက်လို့ ရတာနဲ့ ချိုလေး ကို ချက်ခြင်း ကောက်ခေါ်လိုက်တယ်။

" ဟေး ချစ်လေး"

" ဟဲလို... ကိုကို ချိုလေး ကို မုန်းသွားပလား"

ချိုလေး အသံက စိုးရွံ့ရွံ့ နဲ့ အက်ကွဲကွဲ၊

" ဘာဖြစ်လို့လဲ"

" ကိုကို အကုန်မြင်လိုက်တယ်မဟုတ်လား"

" ဟင့်အင်း ဘာမှ တောင်မမြင်လိုက်ရဘူး"

" ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ကျနော် က ချိုလေး ကို အင်တာနက် ပြတ်သွားတဲ့ အကြောင်း ပြောပြလိုက်တယ်၊ ချိုလေး က ဘယ်အချိန်က စပြတ်တာလဲ ဆိုတော့ ကျနော် မြင်လိုက်ရတဲ့ နောက်ဆုံးအခြေအနေကို ပြောပြလိုက်တယ်။အဲတော့မှ။

" အော် အဲဒီ ကတည်းက ပြတ်သွားတာလား"

" ဟုတ်တယ်၊ အဲတော့ ဘာတွေ ဆက်ဖြစ်သေးလဲ"

ချိုလေး က ကျနော်မေးတာကို မဖြေခင် ခနတာ ငြိမ်နေလိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှ၊

" ဘာမှ ထွေထွေထူးထူး တော့ ဆက်မဖြစ်ပါဘူး၊ ချိုလေး သူ့ကို ထွက်သွားဖို့ ပြောလိုက်တော့ စကားနည်းနည်း များကြတယ် ပြီးတော့ သူထွက်သွားတယ်"

" အော် အဲဒါဆို ကိုကို က ဘာလို့ ချိုလေး ကို မုန်းရမှာလဲ"

" အင် ဘာလဲ"

" ချိုလေး ပဲ မေးတယ်လေ၊ ကိုကို က ချိုလေး ကို မုန်းသွားပလား လို့"

" အော် ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ ကိုကို ဘာမှ မမြင်လိုက်ရဘူး နောက်ပြီးတော့ ချိုလေး ကလည်း ကိုကို ကြည့်နေတုန်း သူနဲ့ တခုခု လုပ်ဖို့ကလည်း ရှက်နေတယ်လေ"

ချိုလေး အဖြေ က ကျနော့် စိတ်ကို စနိုးစနောင့် ဖြစ်စေတယ်လေ၊ ချိုလေး တခုခု ကို ဖုံးကွယ်ထားတယ် ဆိုတာ ကျနော် သိနေတယ်။

" အဲတော့ ချိုလေးက သူ့ကို ချက်ခြင်း ထွက်သွားခိုင်းလိုက်တယ်ပေါ့"

" အင်း"

" အဲဒါဆိုလည်း ဘာဖြစ်လို့ မော်နီတာကို ပြန်ဖွင့် မကြည့်တာလဲ၊ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ရင် ကိုကို ကော်နက်ရှင်း လော့ ဖြစ်သွားတာ သိမှာပေါ့လို့"

" ဖွင့်ကြည့်လိုက်တယ်၊ ကိုကို အွန်လိုင်းမှာ မရှိတော့တာ သိလိုက်တယ်"

ချိုလေး အသံက ပျော့စိစိ နဲ့၊ သူ့ ဇာတ်လမ်းက အဓိပ္ပါယ် မရှိဘူး ဆိုတာ သိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော်လည်း သိပ် မကျပ် ချင်ဘူး၊ အထူးသဖြင့် ဖုံး နဲ့ ပေါ့။ အခု အချိန်အထိတော့ ချိုလေး ကျနော့် အပေါ်မှာ ရိုးသား ပွင့်လင်း ခဲ့တယ် ဆိုတာ ကျနော် ယုံတယ်။ တခုခု ကို သူဖုံးကွယ်ထားတယ် ဆိုရင်လည်း သူ့မှာ အကြောင်းတခုခု တော့ ရှိမှာပဲ ဆိုတာ ကျနော် သိတယ်။ သူပြောချင်တဲ့ အချိန်ကျမှ အမှန်တရားကို သူပြောတာ နားထောင် တော့မယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

" အိုကေ၊ ဒါဆိုရင် နောက် တော့ ဘာဖြစ်ဦးမှာလဲ"

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ဖုံးထဲမှာ အိမ်ရှေ့တံခါးက လူခေါ်ခေါင်းလောင်း မြည်သံကြားလိုက်ရတယ်။

" ကိုကို ချိုလေး သွားတော့မယ်၊ နောက်တော့ မှ အီးမေး ပို့လိုက်မယ်"

လို့ ပြောပြီး ဖုံးချသွားတော့တယ်။

ကျနော် ဖုံးကို နားနား မှာ ကပ်ထားရင်းက ငုတ်တုတ်ဆက်ထိုင်နေမိတော့တယ်။ ဘာတွေ ဖြစ်နေပလဲ ဆိုတာကို လိုက်‌တွေးနေမိတယ်။

ကျနော့် စိတ်တွေ ကယောင်ခြောက်ခြား နဲ့ နာရီ အနည်းငယ် လောက် ကြာအောင် ဖြစ်နေပြီး တော့ ချိုလေး အီးမေး ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဲဒီထဲ မှာ ချိုလေး က တော်တော် များများ တော့ ရှင်းပြထားခဲ့တယ်။

.......................................................................................................................

အီးမေး ၃။

ချစ်ရတဲ့ ကိုကို၊

ချိုလေး ပထမဆုံး ပြောချင်တာကတော့ ချိုလေး ကို ခွင့်လွတ်ပါလို့ တောင်းပန်ချင်တာပါပဲ၊ ကိုကို ချိုလေး အကြောင်းကို ကောင်းကောင်း သိနေတဲ့လူမို့ ဖုံးပြောခဲ့တုန်းက ချိုလေး လုံးဝ အမှန်တရား မဟုတ်ပဲ ဖုံးကွယ် ထားတာတွေ ရှိခဲ့တယ် ဆိုတာ ကိုကို သိမှာပါ။ ချိုလေး ကိုကို့ ယုံကြည်မှု ကို အလွဲသုံးစားလုပ်ချင်လို့ လိမ်ညာ ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာတော့ ချိုလေး ကျိမ်ပြောရဲပါတယ် ကိုကို။ ဘာလို့ လိမ်ပြောခဲ့ရသလဲ ဆိုတော့ ချိုလေး ကိုယ် ချိုလေး ဘယ်လိုမှ ပါးစပ်က ကိုကို့ ကို အမှန်တွေ  ပြောဖို့ မထွက်နိုင်ခဲ့လို့ပါ။ ချိုလေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို လည်း အရမ်း ရှက်မိလို့ပါ။ အဲဒါကြောင့် ပါးစပ်က ပြောမထွက်ပေမဲ့ အီးမေး နဲ့တော့ ရေးပြောရတာ ချိုလေး အတွက် နည်းနည်း မျက်နှာပူ တာ သက်သာရလို့ပါ။ နောက်ဆိုရင် ဘမြတ် နဲ့ ပတ်သက်တာ မှန်သမျှ ၊ ချိုလေး ကိုကို့ ကို အီးမေး နဲ့ ပဲ ရေးပြပါရစေ။

အခု အမှန်အတိုင်း ပြောပြပါ့မယ်။ ကိုကို ဘယ်အချိန်က စပြီး အင်တာနက် ကော်နက်ရှင်းပြတ်သွားသလဲ ဆိုတာ ချိုလေး ကို ပြောပြပြီးပြီ မဟုတ်လား၊ အဲဒီနေရာက စပြောပြပါ့မယ်။ ချိုလေး က ဘမြတ် ကို အခန်းထဲက နေ ထွက်သွားဖို့ အော်ပြစ်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာ ဘမြတ်က ကိုယ်တုံးလုံးကြီးနဲ့ အခန်း မှာ ရပ်လို့ လီးကြီးက မာတောင် ပြီး ချိုလေး ဆီကို အမြောက်နဲ့ ချိန်ထားသလိုပဲ။ အမှန် ပြောရရင်တော့ သူလီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ အခန်းထဲမှာ လမ်းလျှောက်နေတာ ချိုလေး စိတ်တွေကိုမရိုးမရွ ဖြစ်စေခဲ့တယ်။ နောက် ကိုကို ကလည်း ဝက်ကမ် ကနေ ကြည့်နေတယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ရှက်တာကလည်း ရောစွက်နေတယ်။ ဒါကြောင့်မို့ သူ့ကို အခန်းထဲ က ထွက်သွား ဖို့ အော်ပြစ်လိုက်မိတာ၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး မျက်လုံးတွေက သူ့လီးကြီးကို ပဲ ကြည့်နေခဲ့မိတယ်။

ချိုလေး မတ်တပ်ရပ်လို့ ခါးထောက်ပြီး သူအခန်းထဲက ထွက်သွားမလားလို့ စောင့်ကြည့်နေခဲ့တယ်။ သူက ချိုလေး နား လျှောက်လာပြီး သူ့လီးကြီးနဲ့ ချိုလေးပေါင်ကို လာထောက်တယ်။ နောက်တော့ ချိုလေး တီရှပ်ပေါ်ကနေ နို့တွေကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တအားညှစ်လိုက်တယ်။ ချိုလေး နှစ်ရက်လောက် ပြတ်နေတဲ့ အထိအတွေ့ရယ်၊ ထနေပြီ ဖြစ်တဲ့ စိတ်ရယ်၊ က အားသာ သွားတယ်။ အဲတော့ သူက ချိုလေး တီရှပ်ကို မပြီး ခေါင်းပေါ်က နေ ဆွဲချွတ်တဲ့ အချိန်မှာ ကိုကို ကြည့်နေမယ်လို့ သိပြီး ရှက်နေတဲ့ ကြားက သူ့ကို ခွင့်ပြု လိုက်တယ်။

နောက်သူက ချိုလေး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဖိပြီး နှိမ့်ချလိုက်တော့ ချိုလေး သူ့ရှေ့ ကြမ်းပြင်မှာ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်မိသား ဖြစ်သွားတယ်။ ချိုလေး စိတ်တွေလည်း တအားထ နေပြီလေ။ ဘာမှ ကို မငြင်းဆန်မိ တော့ဘူး။ သူ့ရဲ့ မာတောင် တောင့်တင်းနေတဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီး က ချိုလေး မျက်နှာနားမှာ လက်နှစ်လုံး လောက် အကွာမှာ ရောက်နေတယ်။ အဲဒါ ချိုလေး အနီးကပ် ဆုံး သူ့လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရတာပဲ၊ အရင် ဂွင်းထု ပေးနေတုန်းက တခါမှ အဲလောက် အနီးကပ် မမြင်ဖူးဘူး၊ သူ့ ဒစ်ဖူးကြီးက ခရမ်းရောင် မှိုပွင့်ကြီးလို ကားစွင့်လို့  ထိပ်က အကွဲကြောင်းကြီးမှာအရည်ကြည်စက် ကလည်း စိမ့်ထွက်နေတယ်။ ချိုလေး အံအားသင့် ပြီး ပါးစပ် ဟောင်းလောင်း ဖြစ်သွားမိတယ်။ အဲဒါကို အခွင့်ကောင်းယူပြီးတော့၊ သူက ရှေ့တလှမ်းတိုးလိုက်တာ ဒစ်ဖူးကြီးက ချိုလေး နူတ်ခမ်း ထဲကို တိုးဝင်လာတော့တယ်။

ချိုလေး လည်း ရုတ်တရက် လန့်သွားပြီး ခေါင်းကို နောက်ဆုတ်ရှောင်ဖို့ လုပ်လိုက်တော့ သူ့လက်က ချိုလေး နောက်စေ့ကို ဖိကိုင်ထားတယ်။ ချိုလေး ဘာမှ လုပ်လို့ မရခင်မှာပဲ သူ့လီးထိပ်ဖူး ကြီးက ချိုလေး အာဂေါင်ကို လာထိမိနေပြီ။

ချိုလေး လည်း ကျိုးစားပြီး ရုန်းတာပေါ့၊ ကိုကို သိတဲ့ အတိုင်း ပဲ ခိုလေး က ပုလွေပေးရတာ ကို သိပ်နှစ်သက်တဲ့ သူမဟုတ်ဘူး ဆိုတာ၊ ဒါပေမဲ့ ခုလို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရက်နဲ့ သူ့ လက်ကြီးက ချိုလေး ခေါင်းကို မလှုပ်နိုင် အောင် ထိန်းချူပ်ထားတော့ ချိုလေး ဘာမှ မတတ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ သူ့လီးတန်မာမာ ကြီးက ချိုလေး ပါးစပ်တခုလုံးကို ပြည့်နေတာကို ခံစားနေရတယ်။ ချိုလေး လျှာ၊ နူတ်ခမ်း ပါးစောင် တွေကို ပြည့်နှက်နေတယ်။ နောက်တော့ သူက သူ့လီးကြီး နဲ့ ချိုလေး ပါးစပ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စလိုးတော့တယ်။ သူ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲ လီးကြီး ထိုးလိုက်တိုင်း သူ့ လမွှေး တွေက လည်း ချိုလေး နှာခေါင်းထဲကို တိုးတိုးဝင်လာတယ်။ ဘမြတ် ရဲ့ လမွှေး တချို့ အဖြူ လေး တွေကိုလည်း မြင်နေရတယ်။ အဲဒီ အဖြူမွှေး တချို့ ကလည်း ချိုလေး စိတ်ကို ပိုထ စေသလိုပဲ ကိုကို။

" အိုး ဝိုးဝိုး  စု လေး ပါးစပ် က အရမ်း ကို လိုးလို့ကောင်းတာပဲ စုရယ်"

ဘမြတ် က စကား တပြောပြော နဲ့ ချိုလေး ပါးစပ် ကို ကောင်းကောင်းပြီး ညှောင့်လိုးနေတယ်။ ချိုလေး လည်း ခြေထောက်ပေါ် မထိန်းနိုင်တော့ပဲ နောက်ပြန်လဲ ဖင်ထိုင်ကျ သွားရတယ် ။ နောက်တော့ ချိုလေး ပါးစပ် က သူ့လီးကြီးကို အသားကျသွားတယ်။ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရရင်တော့ ကိုယ့် လင်မယား အိပ်ခန်းထဲမှာ လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးက ဖင်ထိုင်ရက် ကျသွားတဲ့ ကိုယ့်ကို ပါးစပ်ထဲ လီးကြီးနဲ့ လိုးနေတာ အရမ်းကို စိတ်တွေ ကြွလာစေတယ်။ ချိုလေး မရုန်းတော့ဘူး ဆိုတာ သိသွားတော့ ဘမြတ်က ချိုလေး ခေါင်းကို ချူပ်ထားတာ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။  အဲတော့ ချိုလေး လည်း ပြန်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ကိုင်လို့ ချိုလေး ပါးစပ် လိုးနေတာကို ခံနေလိုက်တယ်။

အဲဒီအချိန်မှာပဲ ချိုလေး ကိုကို ဝက်ကမ် ကနေ မြင်နေရမယ် ဆိုတာကို သတိရလိုက်တယ်။ ချိုလေး က အဲဒီ အချိန် ကိုကို အင်တာနက် ပြတ်သွားမှန်းမှ မသိတာကိုး၊ ကိုကို့ ကို ပုလွေကောင်းကောင်း မပေးခဲ့တဲ့ သူက ဘမြတ် ပါးစပ်ကို လိုးနေတာ ခံနေတာ ကိုကို တွေ့နေရင် ဒေါသ ဖြစ်တော့မှာပဲ လို့ တွေးလိုက်မိတယ်။ အဲဒါနဲ့၊ ဘမြတ်လီးကြီး ပါးစပ်ထဲက ကမန်းကတန်းဆွဲထုတ်။ ခနလေး လို့ ပြောရင်း လေးဘက်ထောက် ပြီး ခုံအောက်က ကွန်ပြူတာ စီပီယူ ကို ပိတ်ပြစ်လိုက်မိတယ်။

အဲတော့ ချိုလေး စိတ်ထဲမှာ ချိုလေး စီပီယူ ကို လှမ်းမပိတ်လိုက်ခင်အထိကို ကိုကို မြင်နေရတယ်လို့ တွေးမိတယ်။ အာ့ကြောင့် ကိုကို ချစ်လေးကို မုန်းသွားပလားလို့ မေးလိုက်မိတာ။ နောက် ကိုကို ဘာမှ မမြင်လိုက်ရဘူးဆိုတာသိလိုက်တော့ ကိုကို့ ကို ပြန်ပြောပြရမှာ ရှက်လို့ ဇာတ်လမ်းကို ပြောင်းလိုက်ရတာ။ ချိုလေး မှားပါတယ်။ ကိုကို့ ကို တောင်းပန်ပါတယ်။

အင်း ခိုလေး ကွန်ပြူတာကို ပိတ်လိုက်ပြီး တဲ့ အချိန်မှာ နောက်ပြန်လှည့်ကြည့် လိုက်တော့ သူက ချိုလေး နောက်က နေလိုက်လာတာတွေ့ရတယ်။ ချိုလေး က လေးဘက်ထောက်ပြီး ကွန်ပြူတာကို သွားပိတ်လိုက်တာ ဆိုတော့ ချိုလေး နောက်ပြန်လှည့်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးက ချိုလေး ပါးစပ်နား ပြန်ရောက်‌နေပြန်ရော။ ချိုလေး ဒူးထောက်ရက် ကပဲ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီး ဝင်လာတာပေါ့။ အခု တော့ သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး ပါးစပ်မှာ ကျင့်သားရသလို ဖြစ်သွား ပြီလေ။ သူကလည်း ချိုလေး ကို ဘာလုပ်ဘာလုပ်ဆိုပြီး ပြောနေတာ။

" ဘမြတ် လီးတချောင်းလုံးကို မျိုချလိုက် စုလေး၊ စုလေး လည်ချောင်းထဲ ဘမြတ်လီးထပ်ထိတဲ့ အထိပေါ့၊ ပြီးတော့ စု နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်း စေ့ထား၊ နောက် ခေါင်းကို နောက်ပြန်နည်းနည်းဆုတ်၊ ပြီးတော့ ရှေ့ကို ပြန်တိုး၊ စု လျှာကလေး နဲ့ ဒစ်ကို လည်း ရစ်ပြီး ရက်ပေး၊ အားးး ကောင်းလိုက်တာ၊ အဲလိုလေး"

ချိုလေး ဘမြတ် လီးကြီးကို ဆက်စုပ်ပေးနေတုန်း ဘမြတ်က ချိုလေး ဘရာကို ချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချိုလေး ကို မတ်တတ်ရပ်ခိုင်းပြီး ထမီပါချွတ်ခိုင်းတယ်။ ချိုလေး သူ့ရှေ့ မှာ ပင်တီလေး နဲ့ ဖြစ်သွားရပြန်ပါပြီ။ နောက်တော့ ချိုလေး တို့ အိပ်ယာဆီကို သွားကြတယ်။ သူက အိပ်ယာပေါ်မှာ ခေါင်းအုံးပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး ပက်လက် လှန်လှဲချလိုက်တယ်။ ချိုလေးက သူ့ဘေးမှာ လေးဘက်ထောက်လို့ သူ့လီးကြီးကို ဆက်စုပ်ပေးနေ မိတယ်။ စဥ်းစားကြည့်တော့ ကိုကို ၊ ချိုလေး တို့ မင်္ဂလာမွေ့ယာကြီးပေါ်မှာ ကိုကို့ မိန်းမ ချိုလေး တယောက် တကိုယ်လုံးမှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး နဲ့ လေးဘက်ထောက်ပြီး လုံခြုံလေး အဖိုးကြီး လီးကို စုပ်ပေးနေတာ၊ ဘယ်လောက် စက်ဆုပ်စရာ ကောင်းသလဲဆိုတာ။

နောက် လေးငါးမိနစ်လောက်ကြာတော့ သူ့လီးကြီးက တုံလာတယ်။ သူပြီးတော့မယ် ဆိုတာ ချိုလေး သိနေပြီ၊ သူ့လရည်တွေ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲ ပန်းထွက်ကုန်မှာ စိုးလို့ ချိုလေး သူ့လီးကြီးကို ပါးစပ်ကနေ ဆွဲထုတ်လိုက် တော့ သူက လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ချိုလေး နို့တွေ ဆီ ချိန်ပြီး ပန်းထုတ်လိုက်ပြန်‌ရော၊ ဒီတခါတော့ ချိုလေး လည်း အသားကျသလို ဖြစ်သွားပြီ။ သူ ဂွမ်းဘုံ နဲ့ သုံးချီ‌လောက် လိုးလာခဲ့တယ်ဆိုပြီး ခုလောက် လရည်တွေ အများ ကြီး ထုတ်နိုင်သေးတာ ကို အံ့သြမိတယ်။ တချို့ လရည် အစက်တွေက ချိုလေး နို့ပေါ်ကျ ပြီး တချို့က ရင်သားနှစ်ခုကြားထဲ စီးကျသလို တချို့လည်း အိပ်ယာပေါ် စင်ကျကုန်တယ်။

ဘမြတ်က အိပ်ရာက ထထိုင်ပြီး ချိုလေးကို လှမ်းဖက်လို့ ကစ်စင်ပေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး က အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖင်ချထိုင်ပြီး ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောင်ပြီး လက်နဲ့ ပိုက်ထားတာ။ သူက ချိုလေးကို ဖက်ရင်းက သူ့လက်ချောင်းထိပ်နဲ့ ပေါင်အောက်က လျိူပြီး ချိုလေး အစေ့ကို ပင်တီပေါ်ကနေ လာဖိပွတ်တယ်။ ချိုလေး ရုတ်တရက် တုံသွား တယ်။

" ဘမြတ် နိုး"

လို့ အော်ပြီး သူ့လက်ကို ချိုလေး ဆွဲဖယ်လိုက်တယ်။

" လုပ်ပါ စု ရယ်၊ စု ကို ဘမြတ် ပြန်ပြီး ပြုစု ပေးပါရစေကွာ"

" ဟင့်အင်း စု စိတ်မသန့်ဘူး"

" ဘမြတ် ပင်တီကို မချွတ်ပါဘူးကွာ"

အဲလို ပြောရင်းက သူ့လက်ချောင်းတွေက ချိုလေး အစေ့ပေါ် ကို ပြန်ရောက်လာပြန်တယ်။ ချိုလေး ကိုယ်ကို လူးလွန့်ရင်း က စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ဘာသာ လွန်ဆွဲနေမိတယ်။ ချိုလေး ပိပိလေးက ကိုယ့်ကိုယ်ကို မယုံနိုင်လောက် အောင်ကိုစိုရွဲ နေတာ ချိုလေး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အာသာ ဖြေမှ ရတော့မဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်နေပြီ။ ချိုလေး ကြောက် နေတာက သူ့ကို အဲဒီ အဆင့် ခွင့်ပြုလိုက်ရင် နောက် ဘာမှ ကျန်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ အဲဒါပြီး ရင် အဆုံးစွန်ထိ သွားဖို့ သူ ထပ်တောင်းဆိုတော့မှာပဲ။ ချိုလေး ကိုယ့်ကိုကိုယ် အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူးလို့ ထင်မိတယ်။ အဲဒီ အတွေး တွေက သူ့ လက်ထောင်းထိပ်တွေ ဖိပွတ်နေတာ ခံနေရရင်းက တဖြည်းဖြည်း လျော့ပါးကုန်တယ်။ နောက်တော့ သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ချိုလေး လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်ရင်းက တိုးတိုးလေးသူ့ကို ၊

" အင်း "

လို့ မီးစိမ်းပြလိုက်မိတယ်။

သူမျက်နှာက ပျော်သွားတဲ့ပုံ အရမ်းသိသာတယ်။ သူက ချိုလေး ကို နမ်းရင်းက ချိုလေး နို့ပေါ် က သူ့လရည်တွေကို ချိုလေး နို့တွေမှာ ပွတ်လူးပြစ်လိုက်ပြီး နောက်လက်တဖက်နဲ့ အစွမ်းပြတော့တယ်။

" စု ကြိုက်မှာပါ၊ ဂွမ်းဘုံလည်း အရမ်းကြိုက်တာ"

သူက ဂွမ်းဘုံ နာမည် ထည့် ပြောလိုက်တော့ ချိုလေး စိတ်ထဲ မခံချင်စိတ်ပေါ်လာတယ်။ သူ သိလို့ တမင်ဆွတာလည်း ဖြစ်မှာပါ။ သူ့လက်ညိုး ထိပ်နဲ့ ချိုလေး အစေ့ကို ပင်တီပေါ်ကနေ ပဲဖိပွတ်ခြေနေရင်းက သူ့လက်မ နဲ့ လက်ခလည်က ပင်တီ အနားနဲ့ ချိုလေး ပေါင်အတွင်းသားတွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်။

ချိုလေး လည်း သွေးတွေ ဆူပြီး အသက်ရူတာ ပြင်းလာပြီး ဖီးအရမ်းတက်လာတယ်။ ချိုလေး သူ့ကို အတင်းဖက် ပြီး နမ်းနေမိတယ်။ သူ့ လက်ချောင်းထိပ်က ချိုလေး အစေ့ကို ပိုပြီး ကြမ်းကြမ်း ဖိပွတ်ခြေလာတယ်။

အရှိန်ရလာတော့ သူ့ လက်ခလည်ကြီးက ချိုလေး ပင်တီအနားအောက်က တိုးတင်လာပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို တိုက်ရိုက် လာထိတယ်။ ချိုလေး သူ့ကို ရုတ်တရက် မော့ကြည့်လိုက်တယ်။ သူကလည်း ချိုလေး ကို မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်နေတယ်။ ချိုလေး သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုပ်နမ်းလိုက်တော့  သူက သဘောတူတယ် ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားပြီး သူ့ လက်ချောင်း တွေနဲ့ ပင်တီအနားကို ဆွဲဖယ်ပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကြီး ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။

" လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး စု ရယ်"

တဲ့ ၊ အခုတော့ သူ့ လက်ချောင်းတွေက စု အစေ့ကို တိုက်ရိုက်ကြီး ထိတွေ့ ဖိပွတ်ခြေနေပြီလေ။ ချိုလေး ရင်တွေ မောဟိုက်လာတယ်။ ခနလေးပဲ ချိုလေး သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကာမ အရသာ အထိတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။ သူက ချိုလေး တဆတ်ဆတ် တုံပြီး ပြီးနေတုန်းမှာ ချိုလေး ကို နမ်းလိုက် ကိုက်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူနှစ်ဦး လိုပဲ တယောက်နဲ့ တယောက် တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားလိုက်ကြတယ်။

ချိုလေး ပြီးသွားတဲ့ လှိုင်း ငြိမ်သွားတော့ မှ သူက ချိုလေး  စောက်ဖုတ်ကို ပင်တီ ပြန်ဖုံးပေးလိုက်တယ်။ အားလုံး ပြီးသွားတော့ ချိုလေး အရှက် တရားနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ကျူးလွန်မိတယ် ဆိုတဲ့ စိတ်တွေ ပြန်လွှမ်းမိုး လာခဲ့တယ်။ ချိုလေး အိပ်ယာပေါ်က ထပြီး ထမီကို ကောက်ယူပြီး ရင်လျှားလိုက်တယ်။ သူ့ကို လည်း ဘမြတ် သွားပါတော့ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူက လည်း ခေါင်းညိမ့် ပြတယ်။ သူပြန်သွားပြီး နောက် ချိုလေး တော်တော် နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး။

နှစ်နာရီလောက် တလူးလူး တလိမ့်လိမ့် နဲ့ နေပြီးမှ အိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။

အဲဒါပါပဲ ကိုကို ၊ အာ့တာ ချိုလေး ကိုကို့ကို ဖုံးထဲမှာ ပြောဖို့ အရမ်းရှက်လွန်းလို့ မပြောဖြစ်ခဲ့တာ။ အခု ‌တော့ ကိုကို့ မယား ချိုလေး လေ၊ လုံခြုံ‌ရေး အဖိုးကြီးရဲ့ လီးကို လည်း စုပ်ခဲ့ပြီးပြီ။ သူကလည်း ကိုကို့ မယား စောက်ဖုတ်ကို မြင်ဖူးသွားပြီး သူ့လက်နဲ့တောင် ချိုလေး ပြီးအောင် လုပ်ပေးသွားပြီ။ နောက်ပြီး အဲဒါက အဲဒီတခါထဲမဟုတ်ဘူးကိုကို၊ ဒီနေ့ မနက် အဲလိုမျိုး ချိုလေး တို့ သုံးခါတိတိ လုပ်ခဲ့တယ်။ ကိုကို နဲ့ ဖုံးပြောပြီး ဖုံးချလိုက်တဲ့ အချိန် လုပ်တာပါ အပါအဝင် ဆိုရင်ပေါ့။

အခု တော့ ချိုလေး အဓိက လမ်းဆုံကို ရောက်နေရပြီ ကိုကို၊ ချိုလေး ခုထိ အပြစ်ကျူးလွန်မိသလိုရယ်။ ရှက်တာရယ်။ ခံစားနေရတုံး၊ တချိန်ထဲမှာပဲ အဆင့်တခုကို တက်ပြီးတိုင်း ချိုလေး ပိုပြီးတော့ ဖီးက ပိုတက် လာရတယ်။ ချိုလေး အခုတော့ နောက်ဆုံး ခံတပ် တခုပဲ ကျန်တော့တယ်။ အဲဒီ အဆင့်ကို သွားဖို့ ချိုလေး ခုထိ မသေခြာသေးဘူး။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါကို ပဲ ထပ်တလဲလဲ တွေးနေ၊ အိပ်မက် မက်နေမိတယ်။ ပထမဆုံး အကြိမ် သူ နဲ့ ဂွမ်းဘုံ နဲ့ လိုးနေကြတာကို တွေ့ မိခဲ့ချိန်တုန်းက လိုပေါ့။

ကိုကို က ချိုလေးကို တချိန်လုံး အားပေး ခွင့်လွှတ် နေခဲ့ပေမဲ့ ၊ ကိုကို ချိုလေး အပေါ် ရွံရှာ ဒေါသ လည်း ထွက်နေမယ် ဆိုတာ ချိုလေး သဘောပေါက် နားလည်ပါတယ်။ ကိုကို သာ မလုပ်နဲ့တော့ လို့ တခွန်းပြောလိုက် ပါ။ ချိုလေး အကုန်ရပ်ပြစ်လိုက်ပါမယ်။

ကိုကို့ ကို အသက်ထက် ချစ်တဲ့။

ချိုလေး။

................................................................................................................................

အခန်း (၁၇)

ကျနော် ချိုလေး ဆီက အီးမေး ကို ဖတ်ပြီးတဲ့ အချိန်မှာ လီးကလည်း မတရားတောင်။ ခေါင်းထဲမှာ လည်း အတွေး တွေနဲ့ ရှုတ်ပွ နေတော့တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ တယောက် အသွင်ပြောင်းသွားလိုက်တာ များ ယုံတောင် ယုံနိုင်စရာ မရှိပါလား။ သူ့အဖေ အရွယ်လောက် လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးကို လီးစုတ်ပေးပြီး အဲဒီလူကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့ ဆော့ပြီး ပြီးအောင် လုပ်ပေးတာ ခံခဲ့တာ၊ တခါတောင်မဟုတ်ဘူး သုံးခါတဲ့။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်က ဆို အဲလို အဖြစ်အပျက် ဆိုတာ အိပ်မက်ထဲမှာ တောင် မဖြစ်နိုင်တဲ့ အရာ။ နောက်တော့ ခေါင်းကို အေးအေး ထားပြီး မိန်းမ ဆီကို အီးမေး ပြန်ရေးလိုက်တယ်။

ချိုလေးရေ၊

ချိုလေး ရေး ပေးလိုက်တဲ့ အီးမေးကို ဖတ်ပြီးပြီ။ ကိုကို စိတ်လည်း မဆိုးသလို ၊ ချိုလေး ကို ရွံလည်း မရွံသွားပါဘူးကွာ။ ချိုလေး စိတ်ထဲ ဆန္ဒရှိတဲ့ အတိုင်း ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ရောက်သွားတာ အရသာခံစား ရတာတွေ ဟာ ချိုလေး ရသင့် ရထိုက်တဲ့ အရာတွေပါ။ ချိုလေး အဲလို စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံစား ရတယ် ဆိုတာကို သိရလို့ ကိုကို ဝမ်းတောင် သာမိပါသေးတယ်။ ချိုလေး နောက်တဆင့် ဘယ်လမ်းကို ရွေးရွေး ချိုလေး ဆုံးဖြတ်ချက်ကို ကိုကို ထောက်ခံတယ်ဆိုတာကို ချိုလေး သိစေချင်ပါတယ်။

ချိုလေးရဲ့

ကိုကို

.........................................................................................................................

နောက် နှစ်ရက်လောက် မှာ ကျနော့် ခေါင်းထဲ အခု လောက်ဆို မိန်းမ တယောက် ဘာများ ဖြစ်နေပလဲ ဆိုတဲ့ အတွေးတွေ ပဲ ဖုံးလွှမ်းနေတယ်။ ချိုလေး အဆုံးစွန်ထိ အဆင့် တက်သွားပလား သိချင်နေမိတယ်။ အင်တာနက် ကော်နက်ရှင်း ကလည်း ကောင်းကောင်းမရတော့ အီးမေး ‌တောင် အပ်ဒိတ် မရဘူး။ နောက်ဆုံး သင်္ဘောက ကမ်းခြေနဲ့ ဆက်သွယ်လို့ ရတဲ့ နေရာရောက်လာတယ်။ စိတ်မရှည်နိုင်တော့ တဲ့ ကျနော် ချိုလေး ဆီ ဖုံးကောက် ခေါ် လိုက်တယ်။

" ဟဲလို ချစ်လေး ရေ၊ လပ်ဗယူ"

" အိုင်လပ်ဗ်ယူတူး ကိုကို၊ ဆောရီး ချိုလေး အပ်ဒိတ် အီးမေး တွေတောင် မပို့နိုင်ခဲ့ဘူး"

" အင်း ရပါတယ်၊ ကိုကို တို့လည်း အင်တာနက် မရှိဘူးလေ၊ ပြောပါဦး ဘာထူးလဲ"

" အင်း အခု တော့ သွေးအေး နေပြန်ပြီ။ ဘမြတ် နဲ့ စု အဲ ချိုလေး တို့ စကားများထားတယ်"

" ဟင် ဖြစ်ရပြန်ပြီ၊ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက်က ဟော်မုန်းထစ ဆယ်ကျော်သက်လေး တွေ ကျနေတာပဲ ခိခိ"

" ဟုတ်တယ် ချိုလေး လည်းသိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူက အရမ်းကို အူကြောင်ကြား နဲ့ ဆရာကြီး အရမ်းလုပ်တာ"

" အဲဒါကို အပြစ်မတင်နဲ့လေ သူ အဲလို လုပ်တာ ဘယ်လောက်ထိရောက်သလဲ ချိုလေး လက်တွေ့ပဲလေ ဟဟ"

" မှန်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ သူ က နည်းနည်း တော့ ရီစပက် ပေးသင့်တာပေါ့"

" ဒီတခါ ဘာဖြစ်ရပြန်တာလဲ၊ သူက အဆုံးစွန် သွားချင်တာ ချိုလေး က မပေးသေးလို့လား"

" မဟုတ်ဘူး ၊ ဒီတခါက တော့ နောက် အူကြောင်ကြောင် အထာတွေကြောင့် ခစ်ခစ်"

" ပြောစမ်းပါဦး"

" ကိုကို့ ကို အီးမေး ထဲမှာ ရေးပြောခဲ့သလိုပဲလေ၊ ချိုလေး နောက်တဆင့် တက်ခဲ့တာ၊ သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး စုပ် ပြီး သူက ချိုလေး ပိပိ ကို သူ့ လက်ချောင်းနဲ့ လုပ်ပေးတာ၊ နောက်နေ့ ချိုလေး တို့ သုံးခါတိတိ ပုံစံ ပြောင်း လုပ်ခဲ့တယ်"

" ဘယ်လို ပုံစံတွေ ပြောင်းတာလဲ"

" မနက်ပိုင်း သားကို ကျောင်း ကားဆီ သွားပို့ပြီး အပြန်မှာ သူ အခန်းကို တက်လာတယ်၊ ချိုလေး ကို ပင်တီ တခုပဲ ချန်ထားပြီး အကုန်ချွတ်တယ်၊ ဆိုဖာပေါ်မှာ ပဲ ချိုလေး ပိပိ ကို သူ့လက်နဲ့ ပြီးအောင် လုပ်ပေးတယ်၊ ပြီးသွားတော့ ချိုလေး သူ့လီးကြီးကို စုပ်ပေးလိုက်တယ်"

" ဝါး ချိုလေး အဲလို လေး ပေါ့ပေါ့ ပါးပါး ပြောသွားတာ အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲ ခိခိ"

" အာ ကိုကို နော်၊ ထားပါတော့ နောက် သူ သူ့အလုပ်ဆီ ပြန်သွားတယ်၊ သူက နေ့လည် နားချိန် သူပြန်လာခဲ့မယ် ပင်တီက လွဲရင် အဝတ်အစား တွေ ချွတ်ထား ပါ၊ အချိန်ကုန် သက်သာအောင်တဲ့ ပြောသွားတယ်၊ အဲတော့ ချိုလေး လည်း ချွတ်ထားတုန်း ကိုကို ခေါ်တာလေ၊ နောက် အခန်းတံခါး က လူခေါ်ခေါင်းလောင်းသံမြည်တော့ ချိုလေး ဖုံးချလိုက်တာ"

" အော် အဲတုန်းက ကိုကို နဲ့ ဖုံးပြောနေတာ ချိုလေး တကိုယ်လုံးမှာပင်တီကလေး ပဲ ဝတ်ထားတယ်ပေါ့"

" အင်း၊ ထားပါတော့ အဲဒါ ဖုံးချပြီးအခန်းတံခါးသွားဖွင့်တယ်၊ အခန်းတံခါး ပြန်ပိတ်ပြီးတာနဲ့ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက်စလုံး မွန်နေကြတော့ အဲဒီ တံခါးဝနား က ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပဲ အလုပ်ဖြစ်သွားကြတယ်"

" ချိုလေး သူ့လရည်တွေကို မျိုချတာလား"

" အော့အော့ နိုးးးးးး သူက ချိုလေး ကိုယ်ပေါ် မှာ ပဲ အမြဲ ထုတ်ပြစ်တယ်"

" အင်းပါ အင်းပါ"

" တတိယ အကြိမ်ကတော့ သား ကျောင်းကား ပြန်မရောက်ခင်ကလေး၊ ချိုလေး တို့ အိပ်ခန်းထဲမှာ အလုပ်ဖြစ်တာ၊ ချိုလေး အီးမေးထဲမှာတော့ မရေးလိုက်ဘူး အဲတုန်းက ရှက်လို့ အဟီး"

" အော် သူက ချိုလေး ကို လိုးရောလား"

" အာ မဟုတ်ပါဘူး"

" အဲဒါ ဆိုရင်"

" အိုကေ ဒီလို၊ ချိုလေး က ပင်တီ ပဲ ဝတ်ထားပြီး အိပ်ယာ ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲနေတယ်၊ ပင်တီ ကို ပေါင်ရင်း နား ကပဲ သူက ဆွဲဖယ်ပြီး သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ အစေ့ ရော အဖုတ်ကိုရော ဆော့ကစားတယ်။ လုပ်ရင်း အရှိန်ရ လာပြီး ချိုလေး ပြီးဖို့ တာစူလာ တော့ သူက ပြောတယ် လက်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ် လုပ်လို့ ကောင်းအောင် ပင်တီကို အောက် နည်းနည်း လျှောချလို့ ရမလားလို့မေးတယ်၊ ချိုလေး ခေါင်းယမ်းပြတယ်၊ သူက ထပ်တလဲလဲ တောင်းဆိုတာနဲ့ အင်းလို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ချိုလေး က ပြီးလုစဲစဲ ဖြစ်နေပြီလေ မြန်မြန်ပြီးချင်လှပြီ၊ အဲဒါနဲ့ သူက ပင်တီကို ဒူးခေါင်းနားလောက်အထိ ဆွဲချလိုက်တယ်၊ "

" ဝါး ချိုလေး က တကယ်တော့ ဖင်ပြောင်ကြီး ဖြစ်နေပြီပေါ့ "

" အင်း အဲဒီအချိန် သူက တော့ ချိုလေး ရဲ့ ပိပိ ကို ပေါ်တင်ကြီး မြင်နေရပြီပေါ့၊ အဲဒါကလည်း ချိုလေး ကို စိတ်တွေ ပိုထလာစေတယ်၊ အဲဒါ ချိုလေး စပြီး ပြီးတော့ အကြောတွေ ဆွဲပြီး ခြေထောက် နှစ်ချောင်းကို လှုပ်ရှားမိတော့ ပင်တီက ခြေထောက်က နေကျွတ်ထွက်သွားတယ်"

" ဟိုက်"

" အင်းပေါ့ အဲဒီတော့ ချိုလေး သူ့ရှေ့မှာ တကိုယ်လုံး နိကပ် ဖြစ်သွားရတာပေါ့"

" သူက ရော ဘယ်လိုနေလဲ"

" သူက တော့ ပျော်တာပေါ့၊ ချိုလေးက ပေါင်နှစ်လုံး ကို အတင်း ပြန်စေ့ ဖို့ ကျိုးစားတယ်ဒါပေမဲ့ သူက ချိုလေး ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ချိုလေး ပေါင်ကို ဖြဲကားထားတယ်၊ ချိုလေး ပိပိ နေရာကို စူးစိုက် ကြည့်နေတယ်၊ ချိုလေး လည်း မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး လက်ဖျံနဲ့ ပါ မျက်နှာကို အုပ်ထားလိုက်မိတယ်။ သူက ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကို သေခြာကြည့်ပြီး သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ပွတ်သတ် ဆော့ကစားနေတယ်၊ ပြီးမှ ချိုလေး ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီး ချိုလေးကို လှိမ့်လို့ ဝမ်းလျှားမှောက်စေတယ်၊ ပြီးတော့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးတွေကို ဆုပ်နှယ်တယ်၊ ချိုလေး ဖင်ကြား နဲ့ ဖင်ပေါက်တွေကို ပါ သူ့လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ လျှောက်ပွတ် ဆော့ကစားတယ်၊ ချိုလေး ရှက်လိုက်တာ တခါထဲ၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်တွေကလည်း ပိုထလာတယ်"

" ကောင်းမှ ကောင်း"

နောက်ဆုံးတော့ ချိုလေး သူ့လက်တွေကို ကန်ပြစ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်က ထ အဝတ်အစား တွေ ထဝတ် ပြီး သား သွားကြိုရတော့ မယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ သူလည်း ဘာမှ မပြောတော့ပဲ အဝတ်အစားတွေ ထကောက်ဝတ် တော့တယ်"

" ခုထိ ကတော့ အေးဆေး ပါလား ဘာမှ ပြဿနာ မမြင်မိပါဘူး၊ ဘာကြောင့် စကားများကြရတာလဲ"

" လာမယ်လေ၊ အဲဒါနဲ့ နောက်နေ့ မနက် ကျတော့ သူလိမ့် မယ်လို့ ချိုလေး က မျှော်လင့်ထားပြီး တော့ ပင်တီကလွဲ လို့ တကိုယ်လုံး ချွတ်ထားပြီးစောင့်နေလိုက်တယ်၊ နောက် သူရောက်လာတယ်၊ ချိုလေး က သူ့ကို ဖက်တယ်၊ သူက ချိုလေးကို ပြန်ဖက်တယ်၊ နောက် သူက ချိုလေး ကို စာအိပ်တအိပ် လှမ်းပေးတယ်"

" ဘာစာအိပ်လဲ"

" အင်း စာအိပ်ထဲမှာ ပိုက်ဆံ ငါးထောင်တန် တရွက်ပါတယ်၊ ချိုလေး ကမေးတယ် အဲဒါ ဘာသဘောလဲ လို့၊ ဆိုတော့ အဲဒါ သူတို့ ဒေသက ထုံးစံတခုတဲ့"

" ဘာထုံးစံလဲ ဆိုတော့ သူက အရှည်ကြီး ရှင်းပြသေးတယ်။ တချို့ လူမျိုးတွေမှာ မိန်းမ တွေက သူတို့ မျက်နှာကို ဖုံးထားတာကို ဖွင့်ပြရင်တောင်မှ ကျေးဇူးတင်တဲ့ အနေနဲ့ လက်ဆောင်ပေးကြရတယ်တဲ့၊ သူတို့ ဒေသ ထုံးစံမှာက မယား ဖြစ်သူက ကိုယ့် ယောက်ျား ရှေ့မှာ ကိုယ်လုံးတီး ချွတ်ပြခဲ့ရင် ကျေးဇူးတင်တဲ့ အနေနဲ့ လက်ဆောင် အစား ပိုက်ဆံ ပေးရတယ်တဲ့၊ ပြောရရင်တော့ စောက်ဖုတ်လှန်ပြလို့ ပိုက်ဆံပေးတယ်ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့"

" ဟင် ထူးဆန်း ဆိုးဝါး လှခြေလား တခါမှ မကြားဖူးဘူး"

" အင်းလေ ချိုလေး လည်း ဒေါပွပွ နဲ့ သူ့ စာအိပ်ကို လွှတ်ပြစ်လိုက်တယ်၊ အဓိပ္ပါယ် မရှိတာတွေလို့၊ ဆိုတော့ သူက စာအိပ်ကို ပြန်ကောက်ပြီး ချိုလေး လက်ထဲ အတင်းပြန်လာထည့်တယ်၊ သူက သူတို့ ဒေသ ဓလေ့ထုံးစံ အတိုင်းလုပ်တာပါ တဲ့၊ ချိုလေး လည်း သူ့ကို အော်လိုက်မိတယ်၊ ပထမဆုံးက စု က ဘမြတ် မယားမဟုတ်ဘူး လို့၊ နောက်တချက်က ဘမြတ် တို့ ဒေသ ဓလေ့ထုံးစံ က စုနဲ့ မဆိုင်ဘူးလို့ နောက်ဆုံး တချက်က နှစ်ယောက် သဘောတူ လိင်ကိစ္စ အပျော်ဆက်ဆံ ကြတဲ့ အမျိုး သမီးကို ပိုက်ဆံ ပေးတယ် ဆိုတာ ဖာသည်လို ဆက်ဆံတာ ပဲလို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာ စိတ်ထိခိုက်သွားသလိုပဲ၊ သူက ပြောတယ် စု က သူ့ မယား မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ သိပါတယ်တဲ့ ဒါပေမဲ့ စု လိုသမျှကို သူက အနားမှာ တောက်လျှောက် ဖြည့်ဆည်းပေးနေရပြီး စု ညည်းသမျှ ညူသမျှ တွေကို လည်း ဒိုင်ခံ သည်းညည်းခံ နားထောင်ပေးနေရတာတဲ့၊ အဲဒါကို စု က ဘာလို့ သူတို့ ဓလေ့ ထုံးတန်းကို မလေးစား နိုင်ရတာလဲတဲ့"

" အင်း အူကြောင်ကြားပဲ"

" အဲလို သူနဲ့ ချိုလေး နဲ့ အပြန်အလှန် စကား အခြေအတင် ဖြစ်ရာက နောက် ပြဿနာတခု ထပ်တက်လာတယ်၊ သူက ချိုလေး ကို ဂွမ်းဘုံအပေါ်မှာ ဘယ်လို မနာလို ဖြစ်တာတွေ ၊ ပြီးတော့ သူ့ကို အမြည်းစမ်း တာလောက်ပဲ ပေးတယ်၊အာ့မျိုးတွေ ပြောလာတယ်၊ ချိုလေးကလည်း သူ့ကို ကိုယ့် လယ်ပယ် ကိုယ်မသိပဲ ဆရာကြီးလုပ်တာတွေ၊ တဆင့်ပြီး တဆင့် တိုးတိုး ပြီးတောင်းဆိုလာတာတွေ ပြန်ပြောလိုက်တော့ သူ ဒေါပွပြီး အခန်းထဲက ပြန်ထွက်သွားတော့တယ်၊ အဲဒီထဲ က ခုထိ ချိုလေး တို့ ပြန်မဆုံကြသေးဘူး"

" အင်း တော်တော် တော့ ဂွကျတာပဲ"

" အင်း အခု တော့ လိပ်ခဲတင်းတင်း ဖြစ်နေတာပေါ့၊ ချိုလေး က သူပြန်ပြီး လာတောင်းပန် ဝင်လာမှာကို စောင့်နေလိုက်တယ်၊ ဒီတခါတော့ သူ ဟို တခါလို အကွက်နင်း ကစားတာ မခံတော့ဘူး ၊ သူက ပဲ ချိုလေး ကို တောင်းပန်ရမှာ"

" ချိုလေး သေခြာလို့လား"

" အင်း"

ပြီးသွားတော့ ကျနော်တို့ ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း ဆက်ပြောကြပြီး ဖုံးချလိုက်ကြတယ်။

...............................................................................................................

အခန်း (၁၈)

ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာ အဲလို အညာသားအဖိုးကြီးက သူတို့ ဒေသ ထုံးစံ မှာ မိန်းမ က သူ့ယောက်ျား ကို စောက်ဖုတ် ပြတဲ့ အတွက် ပိုက်ဆံပေးရတယ် ဆိုတာ တွေးနေရင်း နဲ့ စိတ်တွေက ထန်လာရတယ်။ ဦးသာမြတ် ကြီးကို အညာသားလို့ ထင်ထားတာ တကယ်က တိုင်းရင်းသား မျိုးနွယ် တခုခု များ ဖြစ်နေမလားမသိဘူးလို့ အခုမှ စတွေးမိတယ်။ ချိုလေး တယောက် အဲဒီ ကိစ္စ ကြောင့် ဘယ်လောက် တောင် ခံပြင်း ဒေါသဖြစ် နေမလဲ ဆိုတာ ကျနော်တွေးကြည့်လို့ နားလည်နိုင်တယ်။ 

ဒါပေမဲ့ တဖက်က တွေးလိုက်ရင် ဦးသာမြတ် ကြီး ချိုလေး ကို ဘယ်လို ကိုင်တွယ်ထားတယ် ဆိုတာကို လည်း မြင်မိသလိုပဲ၊ ချိုလေး ရဲ့ ဂုဏ်နဲ့ မာန က ဦးသာမြတ် နဲ့ ဆက်ဆံ ရေးမှာ တချက်တချက် အထစ်အငေါ့ ဖြစ်စေပေမဲ့လည်း ခနတာပဲ ဖြစ်လိမ့်မယ်။ ဦးသာမြတ် ကြီး မကြာခင်မှာပဲ တနည်းမဟုတ် တနည်း နဲ့ ချိုလေး ကို လိုးရတော့ မယ် ဆိုတာကို ကျနော် သိနေပြီလေ။

အခု အဖြစ်အပျက် က ကျနော့်ကို နည်းနည်း တော့ အံအားသင့် စေခဲ့တယ်။ နောက်ထပ် သုံးရက်လောက် ကြာတော့ ကျနော်တို့ သင်္ဘော ဖစ်လစ်ပင်း ဆိပ်ကမ်း ကို ရောက်တော့ အင်တာနက် ကောင်းကောင်းရတာနဲ့ ချိုလေး ကို စကိုက် ခေါ်လိုက်တယ်။ သား နဲ့ အရင် ဆယ့်ငါး မိနစ်လောက် ပြောပြီး တော့ ချိုလေး က သားကို သူ့အိပ်ခန်းမှာ သွားသိပ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ပြန်လာပြီး ကျနော်နဲ့ စပြောဖြစ်တယ်။

" ကဲ ပြောပါဦး ဦးမြတ် နဲ့ လိုးပြီးပြီလား"

" အာ နိုးပါ၊  ကိုကို့  စကားတွေက ကြမ်းတမ်းလိုက်တာ"

ချိုလေး မျက်နာ နီသွားတယ်။

" အနည်းဆုံး တော့ အရင် လို ပြန်ဖြစ်နေကြပြီ မလား"

" အင်း အဲလိုတော့လည်း မဟုတ်ဘူး"

" ကဲပါ ပြောပြ ကိုကို ဝင်မရှုတ်တော့ဘူး၊ နား‌ထောင်မယ်"

" အင်း၊ ချိုလေး တို့ နောက်ဆုံး အကြိမ်စကား များပြီးတော့ ထုံးစံအတိုင်း တယောက်နဲ့ တယောက် ရှောင်နေကြ တယ်လေ။ တယောက်နဲ့ တယောက် လမ်းမှာ ဆုံရင်တောင် မျက်လုံးချင်း မဆုံပဲ ဖြတ်သွားကြတာ၊ ဘယ်သူ အရင် စခေါ် မလဲ ပေါ့။ ဘမြတ် ရဲ့  ကလေးကွက် တွေနဲ့ ဂွမ်းဘုံကို ချိုလေး ရှေ့မှာ ရောပြတာပေါ့၊ အရင်လို ဂျယ်ဝင် ပြီး သူ့ဆီ ပြန်ဝင်လာမလားဆိုပြီး၊ နေ့နေ့ ညည ချိုလေး ဝရံတာက ထွက်ကြည့်လိုက်ရင် သူက ဂွမ်းဘုံ နဲ့ အမြဲတမ်း တခုခု ပြောနေပြီး တခါတခါ ချိုလေး ရှေ့မှာတောင် ဂွမ်းဘုံကို ဓါတ်လှေခါးထဲ အထိ လိုက်ပို့ရင်း အတူတူ စီးသွားတာတို့ ဘာတို့ လုပ်၊ နောက် သူတို့ နှစ်ယောက် အမိုးပေါ် ကို တက်တာတွေ ဘာတွေ လုပ်နဲ့ ချိုလေး ခံစစ်ကို အားပျော့ သွားဖို့ ကျိုးစားနေတာလေ"

" ချိုလေး က တကယ် ရော တောင့်ခံနိုင်လို့လား၊ မလိမ်နဲ့နော်"

" အမှန်အတိုင်း ပြောရရင်၊ ချိုလေး တခါ နှစ်ခါလောက်တော့ စိတ်ထဲ ဂျယ်ဝင်ပြီး ကိုယ်က ပြန်စခေါ်ဖို့ စဥ်းစားသေးတယ်၊ ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံး စကားများထားတဲ့ အကြောင်းအရာက ချိုလေး စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ ဖြေဖျောက်လို့ မရသေးဘူး ၊ အထူးသဖြင့် သူ့ရဲ့ စောက်ဖုတ် ပြလို့ ပိုက်ဆံ ပေးတယ်ဆိုတဲ့ ထုံးစံကြီးကို ၊ အာ့ကြောင့် စိတ်တင်းထားလိုက်တာ၊ နောက်တော့ သူ့ကို တန်ပြန်ဖို့ နည်း စဥ်းစားမိသွားတယ်"

" ဘယ်လိုလဲ"

" လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က ချိုလေး နေ့လည်ဘက် စျေးက ပြန်လာတော့ ဘမြတ် ကို ဘယ်မှာမှ မတွေ့ရဘူး၊ ဖိုးခွား တယောက်ထဲပဲ ကင်းတဲမှာ ရှိနေတယ်။ သူက ချိုလေး ကိုလည်း မြင်ရော ထိုင်နေရာကနေ ထလျှောက် လာပြီး ချိုလေး အတွက် အထုတ်တထုတ် ရောက်နေတယ်လို့ ပြောတယ်။ အဲဒါ ချိုလေး အွန်လိုင်းက မှာထားတဲ့ ပစ္စည်း တခုလေ၊ အထုပ်က လည်း နည်းနည်း ကြီးတယ်၊ ပြီးတော့ ချိုလေး လက်ထဲမှာလည်း စျေးဝယ်လာတဲ့ အထုပ်တွေနဲ့ ဆိုတော့ ဖိုးခွား ကို အခန်းကို သယ်လာပေးဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ အဲဒါ သူက လည်း အထုပ်ဆွဲပြီး ချိုလေး နဲ့ လိုက်လာတယ်။ ချိုလေး တို့ အခန်းရောက်တော့ သူ့ကို မီးဖိုထဲ သွားထားခိုင်းလိုက်တယ်"

"သူက ရော ချိုလေး အပေါ် မှာ အရင်တုန်း က ယိသဲ့သဲ့ ကျူတူတူ လုပ်ဖူးသေးလား"

"ဟင့်အင်း၊ သူက ဘမြတ် ရှိနေတဲ့ အချိန်ဆို လုံးဝကို ဘာအမူအယာမှ မပြဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ဘမြတ် မရှိတဲ့ အချိန်တွေ ဆိုရင်တော့ ချိုလေး ဖင်တွေ၊ ရင်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်တတ်တယ်။ ချိုလေး လည်ဟိုက်တွေ ဘာတွေ ဝတ်ထားရင်တော့ မျက်လုံးကြီး ပြူးပြီး တံတွေးတွေ ဘာတွေ မျိုချတတ်တယ်။ အဲဒါ မီးဖိုထဲ သူ အထုပ်ချပေးတုန်း ချိုလေး က တခုခု ကုံးကောက်လိုက်တော့ သူ့ မျက်လုံးကြီးက ကျွတ်ကျ မတတ် ချိုလေး ရင်ဘတ် ဟိုက်သွားတာကို ကြည့်နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ အကြံရသွားတယ်။ ဘမြတ် ကို လက်စားပြန်ချေဖို့၊ သူကပဲ ချိုလေး ကို ဂျယ်ဖြစ်အောင် လုပ်နိုင်တယ်လို့ ထင်နေတာ၊ ချိုလေး ကရော သူ့ကို အဲလို ပြန်လုပ်လို့ မရနိုင်ဘူးလား"

"ဝါး၊ အဲတော့ ချိုလေး က သူ့ လီး ဆွဲစုပ်ပလိုက်ရောလား"

"နိုးးးးးးးး မလုပ်ပါဘူး.. ကိုကို က ချိုလေး ကို ဘာထင်နေလို့လဲ၊ တွေ့သမျှ ယောက်ျား မှန်သမျှ လိုက်လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ကောင်မ အနံ့စားများ မှတ်နေလို့လား၊ ဒါပေမဲ့ သူ့ကို အသုံးချဖို့တော့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ အဲဒါနဲ့ ဖိုးခွား ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်းနဲ့ သူ့ကို လဘက်ရည် ဖျော်တိုက်မယ် လို့၊ ခနစောင့် ချိုလေး အဝတ်အစား အရင်လဲလိုက်ဦးမယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်"

"အဲတော့ သူ့ကို ချိုလေး က ရှိုးလိုက်ရောလား"

"အင်း ဆိုပါတော့၊ ချိုလေး က အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး တံခါးကို တဝက်လောက်ပဲ ဆွဲပိတ်ခဲ့တယ်၊ ချိုလေး အခန်းထဲက မှန်ရှေ့မှာ အပေါ် က အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်တယ်၊ ဘရာဇီယာ နဲ့ အောက် မှာ ထမီနဲ့ ဖင်ကြီးကော့ ပြီး မှန်ထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။ မှန်ထဲမှာ ဖိုးခွား တယောက် တံခါးနားကို ကပ်လာတာ မြင်နေရတယ်၊ ပထမတော့ သူ့ကို နည်းနည်း ပါးပါး လောက်ပဲ ရှိုးလိုက်မလို့ သူ့မျက်လုံးကြီးတွေက ကျွတ်ကျတော့မလို ချိုလေး တကိုယ်လုံးကို ကြည့်နေတာတွေ့တော့ ချိုလေး လည်း စိတ်တွေ ထလာတယ်။ သူ့ကို ပိုရှိုးချင်စိတ် ပေါ်လာတာနဲ့ ထမီကို ကွင်းလုံး ပုံချွတ်ချလိုက်တယ်"

"ဝါး သူအခန်းထဲ ပြေးဝင်လာပြီး နသားပါယား လုပ်ရောလား"

"ချိုလေး လည်း အဲလို ဖြစ်မှာ နည်းနည်းတော့ စိတ်ပူမိသား"

"ဖြစ်မှာကို စိတ်ပူတာလား မဖြစ်မှာကို စိုးရိမ်တာလား"

"အာ ကိုကိုနော် အကောင်းပြောနေတာကို၊ ခစ်ခစ်၊ ပထမတော့ အိမ်နေရင်း ထမီအဟောင်းလေး ယူဝတ်မလို့ နောက်တော့ စိတ်ပြောင်းသွားပြီး ကိုကို ဝယ်ပေးထားတဲ့ ဟို စကဒ် လေး ထုတ်ဝတ်လိုက်တယ်"

"ဘယ်ဟာလေးလဲ"

"ဟို အမဲရောင် အတိုလေးလေ၊ ချိုလေး ဒူးလောက် မရောက်တရောက်ဟာလေး၊ ပြီးတော့ အပေါ်ပိုင်း ကို အပါး အပြော့ ခေါင်းစွတ်တဲ့ ဘလောက်စ် ကလေး စွတ်လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ အခန်းပြင်ထွက်လာခဲ့တယ်၊ သူကလည်း ချိုလေး အခန်းပြင်ထွက်လာတော့မယ်ဆိုတာ တွေ့တော့ မီးဖိုခန်းကို အမြန်ပြေးထွက်သွားတယ်။ မီးဖိုထဲရောက်တော့ သူက စားပွဲခုံနားမှာ ရပ်နေတယ်။ 

သူဘာလို့ စားပွဲနောက်ကွယ်ဝင်နေသလဲ ဆိုတာ အကဲခတ်လိုက်တော့ သူ့ဟာကြိးက ပုဆိုးအောက်က ထောင်ထနေတာကိုး ခိခိ၊ ချိုလေး က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရေ‌နွေးအိုးတည်၊ လိုက်တယ်။ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် စကားမပြောကြပဲ ဒီအတိုင်း ရပ်နေကြတာ အူကြောင်ကြောင်နဲ့၊ ရေ‌နွေးဆူအောင် စောင့်နေကြတာ၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး လဲ သူ့ကို စကားစရှာပြောလိုက်တယ်၊ မိန်းမ ရှိလား ဆိုတော့ မရှိသေးဘူးတဲ့၊ ရီးစားရော ဆိုတော့၊ ရှိတော့ မရှိပါဘူးတဲ့၊ ဒါပေမဲ့ တခါတလေ ဆိုပြီးတော့ ရပ်သွားတယ်၊ မျက်နာလည်း နီရဲလို့၊ နင့်ဟာ ကလည်း ဘယ်လို တခါတလေလဲ ဆိုတော့၊ ဘမြတ် ကြီးက သူ့ကို တခါတလေ ဂွမ်းဘုံနဲ့ ပေးသွားတယ်တဲ့၊"

"ဟိုက် တကယ်"

"အင်းလေ အဲဒါက ချိုလေး ကို မျက်နှာပူသွားတာပေါ့၊ အာ့နဲ့ ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခနနေတော့ ဖိုးခွားက မမလေး မမလေး နဲ့ ဘမြတ် တို့ ရန်ဖြစ်ထားတာလားတဲ့၊ ပထမတော့ ချိုလေး က ဟုတ်တယ်လို့ ဖြေမလို့ပဲ၊ နောက်တော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိဘူး၊သူ့ကို ‌အသံမာမာ နဲ့၊ နင်က ဘာစကားပြောတာလဲလို့၊ ဆိုတော့ သူလန့်သွားတယ်၊ ဘာမှ မပြောဘူး၊ ခနနေမှ တောင်းပန်ပါတယ်တဲ့၊ ချိုလေး လည်း ဒေါသ ထွက်ထွက် နဲ့ ဘမြတ် က ဘာကောင်မို့လို့လဲ၊ နင် သူပြောတဲ့ ပေါက်ကရ တွေကို လျှောက်ယုံမနေနဲ့လို့၊ ပြောပြီး၊ ဘမြတ် က ငါ့ကို ပိုင်တာ မဟုတ်ဘူးလို့ ထပ်ပြောလိုက်မိတယ်၊ သူက ခေါင်းငြိမ့် ပြတယ်၊ရေနွေးလည်း ဆူတော့ သူ့ကို တီးမစ်ကလေး ဖေါက်ပြီးပုဂံထဲ ထည့်ဖျော်ပေးလိုက်တယ်၊ သူတခွက် ကိုယ်တခွက် ယူပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ချိုလေး က ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ပြီး သူက ကြမ်းပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်"

"သူက ရှက်နေတုန်းလား"

"အင်း ဒါပေမဲ့ သူက ချိုလေး ခြေသလုံး တွေကို ကြည့်ကြည့်နေတယ်။ ချိုလေး လည်း ခြေထောက်ကို ဟိုရွေ့ဒီရွေ့ လုပ်တော့ သူက ပေါင်တွေကို လိုက်ကြည့်ရင်း တံတွေး တွေ မျိုချနေတာ တွေ့တယ် ၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး လည်း သူ့ကို တခုခု လုပ်ချင်လာအောင် ကို ရှိုးပေးနေလိုက်တယ်"

ကျနော်တောင် တွေးရင်း ကလီးတောင်လာတယ်၊ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ဖွေးနေတဲ့ ခြေသလုံး ပေါင်တန် ကြီးတွေက ဒီစကဒ် အမဲ အောက်မှာဆို ဖွေးနေမှာ၊ နောက် ပြီး အဲဒီစကဒ်က လည်း ဒူးတောင် မရောက်ချင်ဘူး ပေါင်လည်လောက် ဆိုတော့၊ မိန်းမ အပြင်သွားရင် ဝတ်ဖို့တောင် သူက ရှက်နေတာ၊

"ချိုလေး က သူ့ ကို ဘာလုပ်စေချင်တာလဲ"

"အနည်းဆုံးတော့ တခုခု ပေါ့၊ ချိုလေး စိတ်ကူးက သူ ချိုလေး ခြေသလုံး ပေါင် တို့ကို လာကိုင်ဖို့ ကျိုးစားမယ်၊ ခနကိုင်ခိုင်းလိုက်ပြီးမှ ရှက်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ကို မောင်းထုတ်မယ်၊ သူက ဘမြတ်ကို ပြန်ပြောရင် ဘမြတ် ဂျယ်ဝင်မယ်၊ အဲဒီ အတွေးပေါ့"

"အဲလို ဖြစ်သွားလား"

"အဲဒီတခေါက်က တော့ ဖြစ်မသွားဘူး"

"နောက်တော့ ဖြစ်သွားတယ်ပေါ့"

"အင်း"

ချိုလေး မျက်နှာရဲတက်သွားတယ်။

"ဘယ်တော့မှ ဖြစ်တာလဲ"

"နောက် တနေ့ ပေါ့၊ တကယ်တော့ ချိုလေး အကွက်ဆင်လိုက်တာပါ၊ ခစ်ခစ် "

"ဘယ်လို ဘယ်လို"

"အဲဒီနေ့ခင်းဘက်၊ ချိုလေး ဝရံတာကို ထွက်လိုက်တော့ ဘမြတ် နဲ့ ဂွမ်းဘုံကို တွေ့လိုက်ရတယ်၊ ဝန်းထဲမှာ လျှောက်သွားနေကြတာ၊ ဘမြတ် က ချို‌လေးကို လည်း မြင်ရော၊ လှမ်းပြုံးပြရင်း နဲ့ ဂွမ်းဘုံ ဖင်ကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်ပြတယ်။ ဂွမ်းဘုံက ချိုလေး ကိုလည်း မြင်ရော ရှက်သွားတယ်၊ နောက်တော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ဝန်းထဲက ထွက်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ လက်ချင်း ယှက်လို့ ၊ ဘမြတ် က ချိုလေး ဘက်ကို တချက်တချက် လှမ်းလှမ်း ကြည့်သေးတယ်။ တမင် မနာလိုအောင် လုပ်နေတာပေါ့၊ ချိုလေး လည်း ပိုပြီး ပြန်လုပ်ပြချင်စိတ် ပေါက်လာခဲ့တယ်"

"အဲတော့ ဖိုးခွားကို ဘာသွားလုပ်လဲ"

"ပထမတခါ က ကိုကို့ ကို ပြောပြီးပြီလေ၊ ချိုလေး ခြေသလုံး ပေါင်တန် တွေကို ရှိုးတာ သူက ကြည့်ပဲ ကြည့်တယ်၊ ရှက်လို့လား၊ ဘမြတ်ကို ပဲ ကြောက်လို့လား၊ မပြောတတ်ဘူး ဘာမှ မလှုပ်ဘူး၊ အဲဒါကြောင့် ချိုလေး က နည်းနည်း ပိုတွန်းပေးဖို့ ကျိုးစားတာ၊ ချိုလေး က ကင်းတဲ ကို ဆင်းသွားပြီး၊ ထိုင်နေတဲ့ ဖိုးခွားကို၊ ချိုလေး တို့ အခန်းထဲက မျက်နာကျက် မှာတင်ထားတဲ့ အထုတ်တချို့ ချပေးဖို့ အကူအညီသွားတောင်းတယ်၊ လှေခါးလေး ပါ ယူလာဖို့ပြောလိုက်တယ်။ ဖိုခွားက ဟုတ်ကဲ့ သူလှေခါး ယူပြီး လိုက်လာခဲ့မယ်လို့ ပြောတယ်"

"ဟဟ ချိုလေး ဘာလုပ်တော့မယ် ဆိုတာ ကိုကို သိနေသလိုပဲ၊ ချိုလေး ကဘာဝတ်ထားလဲ"

"ဟီးဟီး ဟိုတခါက စကဒ် နဲ့ ဘလောက်စ်ပဲလေ ၊ တခု ပဲ ချိုလေး က အိမ်ထဲ အမြန် အရင် ပြန်သွားပြီး ဘလောက်စ် အောက်က ဘရာကို ချွတ်ထားလိုက်တယ် ဟဲဟဲ"

"ဝါးးး"

"ဘလောက်စ် သားက ပျော့ ပျော့  အောက်က ဘရာမပါတော့ ခိခိ "

"အင်း အလုံးလိုက် ဖြစ်နေမှာပဲ "

"ခနနေတော့ ဖိုးခွား လှေခါးလေး ထမ်း ပြီး ရောက်လာတယ်၊ အိမ်ထဲရောက်တော့ ချိုလေး ဘလောက်စ် အောက်မှာ ဘရာဝတ်မထား တာ ချက်ချင်း သတိထားမိပြီး မျက်လုံးတွေ ပြူးသွားတယ်။ ချိုလေး ကလည်း အဲလိုရှိုးရတာ ဖီးလာနေတော့ နို့သီး ခေါင်းနှစ်ခုကလည်း ထောင်မတ်နေတာလေ။ အင်္ကျီသား ကိုတောင် ဖေါက်ထွက်တော့မလောက် ဖြစ်နေတာ၊ သူက ချိုလေး နို့တွေကို စူးစိုက်ကြည့်ပြီး တံတွေး တွေမျိုချနေတာ၊ နောက်မှ မျက်နှာကြီး နီပြီး ချိုလေး မျက်နှာကို ကြည့်တယ်။ ချိုလေး က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူ့ကို အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်လာခဲ့လိုက်တယ်"

...........................................................................................................

🍺 အခန်း (၁၉)

"ဟား တခါထဲ အိပ်ခန်း ကို တန်းခေါ် သွားတော့တာလား"

"အာ ကိုကို ကလည်း အိပ်ခန်းထဲမှာပဲ ဟိုး မျက်နှာကျက်နား ကပ်နေတဲ့ စင်တွေ ရှိတာလေ"

"အင်းအင်း ကုတင် နဲ့ မွေ့ယာလည်းရှိတယ်လေ"

"ကိုကို ဟာလေ ပြောလို့ကို မနိုင်ပါလား ခစ်ခစ်၊ အဲဒါ ဖိုးခွားက လှေခါးကို ချိုလေး ချခိုင်းတဲ့ နေရာမှာ ချပြီး သူက ချိုလေး လိုချင်တာကို တက်ယူပေးမလို့ လုပ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး က နေနေ ငါလိုချင်တဲ့ ပစ္စည်း ဘယ်မှာ ထားသလဲ ဆိုတာ ငါပဲ သိတယ် လို့ ပြောလိုက်တယ်။ နင်က လှေခါးကို ပဲ ကိုင်ထားပေးလို့၊ ဆိုတော့မှ ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်"

"အဲတော့ မှ ရှိုး က စတာပေါ့ ခိခိ"

"အင်း ဆိုပါစိုံ၊ သူက လှေခါးကို ကိုင်ထားပေးတုန်းမှာ ချိုလေး က တက်တယ်။ သူ့ကိုယ်နဲ့ လိုအပ်တာထက် ပိုပြီး နီးနီးကပ်ကပ် ကနေတက်တော့ ချိုလေး နို့ကြီးတွေ သူ့ပုခုံးကို သွားဖိပွတ်မိတယ်။ သူဆပ်ကနဲ တုံ သွားတာ သတိ ထားမိတယ်။ လှေခါး သုံးလေး ဆင့်လောက် တက်ပြီးတဲ့ အချိန် ချိုလေး လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းတွေက မြင်နေရပြီ၊ လှမ်းဆွဲရုံပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အောက်ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးခွားက ချိုလေး ပေါင်လုံးကြီးတွေကို မော့ကြည့်နေတာ တွေ့ရတယ်။ အဲဒါ နဲ့ ချိုလေး လဲ နည်းနည်း ပိုရဲတင်းလာပြီး သူ ပိုမြင်ရအောင် နောက် တဆင့် နှစ်ဆင့် လောက်ထပ်တက်လိုက်တယ်။ ချိုလေး စကဒ် အနားကတောင် သူ့ခေါင်းပေါ် ကျော်သွားတယ်"

"ဟာဟ ချိုလေး က ပင်တီ ဘာအရောင် ဝတ်ထားတာလဲ"

"အနီရောင်"

"အင်းအင်း"

ကျနော့် မျက်လုံး ထဲ ပြေးမြင်မိတယ်။ အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသမီး အကိတ်ကြီး ကိုယ့်ရှေ့ က လှေခါးပေါ်မှာ၊ ဝတ်ထားတဲ့ စကဒ် အနက်ရောင် တိုတို နဲ့ ဖွေးမွတ်နေတဲ့ ခြေသလုံး တွေ ပေါင်လုံးကြီးတွေ က ကိုက်စားချင်စရာ၊ ပေါင်ခွဆုံကို မော့ကြည့်တော့ နီရဲရဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ က ဖင်လုံးကြီးတွေကို မနိုင်ရင်ကာ ထိန်းထားရတယ်။ ဖိုးခွား လို ကောင်လေး အတွက် အိပ်မက်တောင် မက်မိ မှာ မဟုတ်တဲ့ မြင်ကွင်းမျိုး။ ဟိုက်ကလပ်စ် ဆက်ဆီ ဟော့ဝှိုက် ( အဆင့်အတန်း ရှိပြီး လိင်ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းတဲ့ အိမ်ထောင်ရှင်မ) တယောက်က သူ့လို လုံခြုံလေး အစောင့် ကောင်လေးကို တမင် ရှိုးပြနေတာ အသိသာကြီး။ ကျနော့် လီးတောင် တဆတ်ဆတ် တုံသွားရတယ်။

"ချိုလေး အဲဒီ အထစ်မှာပဲ ရပ်ပြီး ဟိုပစ္စည်း ရှာသလို ဒီပစ္စည်း ရှာသလို နဲ့ လုပ်နေလိုက်တယ်၊ ဖိုးခွား ကို တခါ နှစ်ခါ လောက် မသိမသာ ငုံ့အကဲခတ် လိုက်သေးတယ်။ သူက ချိုလေး စကဒ် အောက်ကို သဲသဲ မဲမဲ ကို စိုက်ကြည့် နေပြီး အသက်ရူတွေ တောင် မှားနေတယ်။ ချိုလေး သူ့ကို ငုံ့ကြည့်တာ တွေ့တာနဲ့ သူ့မျက်နှာ ကြီး နီရဲ ပြီး မျက်နှာ လွဲလွဲ ပြစ်လိုက်တယ်"

"အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ နီနီ နဲ့ မျက်နာ နီနီ နဲ့ ပေါ့ ခိခိ"

"ခစ်ခစ်၊ အင်း ခနနေတော့ သူ့ ကို ရှိုးနေတာ တော်လောက်ပြီ ဆိုပြီးတော့ အဲဒီ စင်ပေါ် က ပစ္စည်း တစ်ခု နှစ်ခု လောက် ကောက်ယူပြီး သူ့ကို လှမ်းပေးလိုက်တယ်။ နောက်တော့ လှေခါးပေါ် က ဆင်းလာတယ်။ သူ့ မျက်နှာ က ညိုးသွားတယ်၊ ပြပွဲ ပြီးသွားပီ ဆိုပြီးတော့၊ ပထမ ချိုလေး ရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ဒီလောက်ဆို ရပြီပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ လှေခါးက ဆင်းလာရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့ ယောက်ျား ကိုယ် အငွေ့အသက်ရယ်။ 

လှေခါးကို ကိုင်ထားတဲ့ သန်မာတဲ့ လက်ဖြန်ကြီးတွေရယ်ကို ကြည့်ရင်း ခုနက ရှိုးထားတဲ့ အရှိန်နဲ့ ပေါင်းလို့ လူက ထန်လာတယ်။ စိတ်ရူးလည်း ပေါက်လာလို့ နောက်တခု ထပ်ပြီး လုပ်ဖို့ တွေးလိုက်တယ်။ လှေခါးက အောက်ဆုံးအထစ် မရောက်ခင် တထစ်အလို လောက်မှာ ခြေက အထစ်ချော်နင်း မိသလို နဲ နောက်ပြန် သူ့ကိုယ်ပေါ် လန်ကျလိုက်တယ်။ သူက ချက်ခြင်းပဲ ချိုလေး ကိုယ်ကို ဆီးဖမ်းထားလိုက်တယ်"

"တော်တော် ဆိုးတဲ့ မမပဲ ခိ"

တချိန် က အတော် ရိုးပြီး အနေအေးခဲ့ တဲ့ ကျနော့် မိန်းမ အဲလို ဖြစ်လာတာက မယုံနိုင်စရာပဲ၊ ချိုလေး မျက်နှာလေး ပန်းရောက်တက် လာပြန်တယ်။

"ချိုလေး ကိုယ်လုံးကြီးလဲ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်ရော၊ သူက ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပေမဲ့ အရှိန်နဲ့ နောက် နှစ်လှမ်း လောက်ဆုတ်သွားတယ်။ သူ့လက်တဖက်က ချိုလေး ဘိုက်သားနေရာကိ သိုင်းဖက်ထားတယ်။ ချိုလေး ဖင်ကြီး က သူ့ ရှေ့တည့်တည့် မှာ သွားကပ်နေတော့ သူ့ မာမာ အချောင်းကြီးက ချိုလေး ဖင်ကြားလာထောက်နေတာ ‌ပေါ့၊ နွေးနွေး မာမာ ကြီးက တော်တော် ထွားမယ် ဆိုတာ ချိုလေး အထိအတွေ့ အရသိနေတယ်။ သူ ချိုလေး ရှိုးထားတာ ကို ကြည့်ရင်း တောင်နေတာ ဖြစ်မယ်လေ"

"အဲတော့ သူက ချိုလေး ကို စကိုင်ရောလား"

"ချက်ခြင်းကြီးတော့ မဟုတ်ဘူး၊ ပထမ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ထိန်းဖက်ထားတယ်။ သူ့ အသက်ရူမှုတ်လိုက်တဲ့ လေပူတွေ က ချိုလေး နားရွက်ကို လာထိနေတယ်။ ချိုလေးက ဆောရီး ငါခြေချော်သွားတယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်၊ ချိုလေး အသံက စိတ်တွေ ထလို့ တုံတောင်နေတယ်၊ သူက အင်းအင်း လို့ ပြောရင်းက လက်တဖက်က အပေါ် တက်လာပြီး ချိုလေး နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ် ကပဲ အုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ သူ့မာတောင် တောင် လီးကြီးနဲ့လည်း ချိုလေး ဖင်နှစ်လုံးကြားကိုကော့ ညှောင့်လိုက်တယ်။ 

ချိုလေး က ဖိုးခွားး နင် ဘာလုပ် နေတာလဲ လို့ မေးလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ လူက တော့ ရုန်းလည်းမရုန်းဘူး၊ သူ့လက်ကို လည်း လှမ်းမဆွဲဘူး၊ သူက မမလေး မမလေးက အရမ်းလှတာပဲတဲ့ လို့ ပြောရင်းက ဘရာ မဝတ်ထားတဲ့ ချိုလေး နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ် ကပဲ စပြီးတော့ ဆုပ်နှယ်နေတော့တယ်။ ချိုလေး လက်တွေကို သူ့ လက်တွေပေါ် အုပ်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်၊ ဆွဲတော့ မဖယ်ပြစ်ဘူး၊ အဲတော့ သူက ချိုလေး ငြိမ်ခံနေတာကို သတိထားမိ သွားတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ချိုလေး ကို လှေခါး ဆီ အသာတွန်းလိုက်တယ်။ 

ချိုလေး လှေခါးကို ကိုင်ရင်း ကုံးကုံးလေး ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့လက်တဖက်က တော့ ချိုလေး နို့တွေကို မလွှတ်ပဲ ဆက်နှယ်နေတယ်၊ သူ့ နောက်လက်တဖက်နဲ့ ချိုလေး စကဒ် အောက်က လက်လျို ပြီး ချိုလေး ပေါင်အတွင်းသား တွေကို ပွတ်သတ် ရင်း ပေါင်ရင်း ပင်တီ ပေါ် ကို လက်က ရောက်လာတယ်။ အဲဒီမှာ ချိုလေး လည်း ရုတ်တရက် လန့်သွားတယ်။

သူ့လက်ကို တွန်းလိုက်ပြီးတော့ ဘေးကို ထွက်လိုက်တော့ သူလည်း နောက်ဆုတ်သွားတယ်။ ဖိုးခွား ငါ က လင်ရှိမယားလေ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူက ကျနော် မှားသွားတယ် မမလေး၊ ရုတ်တရက် စိတ်မထိန်းနိုင်ဘူး ဖြစ်သွားလို့၊ ခွင့်လွှတ်ပါနော် လို့ ပြာပြာသလဲ တောင်းပန်တယ်။ ချို‌လေး လည်း ဒေါသထွက်ချင်ယောင်ဆောင် ပြီး မင်း သွားတော့ လို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူက ခေါင်းငြိမ့် ပြပြီး လှေခါးကို ထမ်းပြီး ကမန်းကတမ်း ပြန်ထွက် သွားတော့တယ်"

"ချိုလေး က တော်တော် ရက်စက်တာပဲ၊ သူများ ကို တောင်ပြန် ဖြစ်အောင် ကျည်စားတယ်"

"ဟီးဟီး ဟုတ်မှာပဲ၊ ချိုလေး ထင်တာတော့ အဲလောက်ဆိုရင် ချိုလေး ပေးချင်တဲ့ မက်ဆေ့ ကို ဘမြတ် ကြီးတော့ ရလောက်ပြီ လို့ တွေးထားတာ"

"အဲဒါ ပြီးတော့ ဘာဆက်ဖြစ်သေးလဲ"

"ဟင့်အင်း ဘာမှ တော့ မဖြစ်သေးဘူး၊ ကြည့်တာပေါ့ ဘာဖြစ်မလဲ ဆိုတာ"

နောက်တော့ ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း တွေ ပြောကြပြီး လိုင်းအောက်လိုက်ကြပါတယ်။

.......................................................................................................................................................

နောက် တရက် နှစ်ရက် လောက်မှာ ဆိပ်ကမ်း အလုပ်တွေနဲ့ ရှုတ်နေခဲ့ပြီး၊ မနီလာမြို့က ဖဦးထုပ် မလေး တယောက် နဲ့ လည်း တည သွား အိပ် လိုက်ပါသေးတယ်။ ချို‌လေး ဆီက အပ်ဒိတ်လည်း ဘာမှ တော့ မလာ သေးပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာတော့ ကိုယ့်မိန်းမ ဘယ် အဆင့်ထိ ကို သွားနေမလဲ ဆိုတာကို တချိန်လုံးတွေးနေမိ ပါတယ်။ 

သူက အခု ဆိုရင်း လုံခြုံရေး တယောက် နဲ့ တင်မက နောက်တယောက် နဲ့ တောင် ရှုတ် သလို ဖြစ်နေ ပါပြီ၊ နောက်တယောက် ကို သူ စပြီး မြူဆွယ်နေပြီ မဟုတ်လား၊ သူက ဘမြတ် ကို မနာလို ဖြစ်အောင် လုပ်တာ လို့သာ ပြောပေမဲ့၊ သူ ဖိုးခွား နဲ့ ကစားနေတာက ဒီထက် ပိုတဲ့ပုံ မျိုးပဲ၊ ဖိုးခွား ကို ကျနော် မျက်စေ့ထဲ မှတ်မိ သ‌လောက် ဆို အသက်နှစ်ဆယ် ကျော်ကျော် တောင့်တောင့် တင်းတင်း ခပ်ထွားထွား လူငယ်လေး တယောက်၊ ဦးသာမြတ် ကြီးနဲ့ ဆို ဆန့်ကျင်ဘက်ပဲ၊ တကယ့်ကို ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စွဲဆောာင်မှု အရဆိုရင်တော့ ချိုလေး ဖိုးခွား အပေါ် မှာ စိတ်လာ တာက ဦးသာမြတ် ကြီးထက် သာမှာ အမှန်ပဲလို့ တွေးမိပါတယ်။

ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ နောက် ဆယ်ရက် လောက်ဆို အိမ်ကို ကျနော် တလကြာ ပြန်နေဖို့ ခွင့်ရတော့မယ်။ အဲဒီ အချိန် ဘာတွေ ဖြစ်မလဲ ဆိုတာ တွေးနေမိတယ်။ ချိုလေး က အဲလို ခင်ပွန်း မရှိတုန်း နောက်ကွယ် ကစား နေတာတွေ ဟာ ရပ်သွားမှာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် ကျနော့် ကိုပါ သူ့ ကစားကွက် ထဲထည့် ကစား မှာလား၊ ကျနော် ကိုယ်တိုင် ကရော ကိုယ်ရှိနေရက် နဲ့ ချိုလေး ကို အဲလို လုံခြုံ ရေး ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ ရှုတ်တာကို ခွင့် ပေးထားနိုင် မှာလား၊ လားပေါင်း များ စွာ ခေါင်းထဲ ရောက်နေပါတယ်။

နောက်နေ့ ကျတော့ နောက်ထပ် မေးခွန်းတွေ ထပ်ပိုလာရတဲ့ အဖြစ် ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒါက တော့ ကျနော် ဖစ်လစ်ပင်း ဆိပ်ကမ်းက စာရေးမလေး လူစီ နဲ့ တညလုံး သွားကဲ ပြီး  မနက် မိုးလင်း မှ ကျနော့် အခန်း ပြန်ရောက် ခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီမှာ ချိုလေး ဆီက အလွန့်အလွန် ကို ရှည်လျှား လှတဲ့ အီးမေး တစောင်ကို ရခဲ့ ပါတယ်။ အဲဒီ အီးမေးသာ ဖတ်ကြည့်ကြပါတော့ဗျာ။

"ချစ်ရတဲ့ ကိုကို

ချိုလေး ပြီးခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက် ကတည်းက  ကိုကို့ ကို စကိုက် နဲ့ ခေါ်တာ ခေါ်လို့ မရ၊ နောက် ဖုံးနဲ့ပါ ခေါ်သေးတယ်။ ကိုကို အလုပ်တအားများနေတယ်ထင်တယ်။ ချိုလေး မှာ ပြောစရာ တွေ အများကြီး ဖြစ်နေပြီ။ ကိုကို သိတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ ဇာတ်လမ်းက တော်တော် ရှုတ်သွားပြီ၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ကျူးလွန်မိသလို ခံစား ရတာရော ရှက်တာရော ရောပေါင်းလို့ ပေါ့၊ ချိုလေး ခု ကိုကို နဲ့တောင် မျက်နှာချင်းဆိုင် မပြောဝန့်တော့ဘူး၊ အီးမေး ကနေ ပြောရတာ ပို အဆင်ပြေမယ်လို့ ပဲ ထင်တော့တယ်။ ကိုကို့ ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောရရင်တောင် မှ မျက်နှာပူလို့ အသေးစိတ် ကို ပြောလို့ ထွက်မှာ မဟုတ်ဘူး။ အာ့ကြောင့် ဒီအီးမေး နဲ့ပဲ ကိုကို့ ကို အပ်ဒိတ် လုပ်လိုက် တော့မယ်။

ဖိုးခွား ကို ချစ်လေး ရှိုး လိုက်ပြီး နောက်တနေ့ အထိ က အားလုံး က အေးဆေး နေတယ်။ ချိုလေး ကိုယ်တိုင် ကလည်း အဲဒီ ကိစ္စတွေကို ခန တော့ နားချင်နေမိပြီ။ ဖိုးခွား တယောက် ဘမြတ် ကို ဘာဖြစ်ပျက် တယ်ဆိုတာ များ ပြောမလားဆိုတာလည်း မသိဘူးလေ။ ချိုလေး အိမ်ထဲ ကနေတောင် မဖြစ်မနေ ကိစ္စ ကလွဲ လို့ မထွက် တော့ဘူး။

နောက်တနေ့ ကျတော့ ပြဿနာ စတော့တာပဲ။

မနက်ပိုင်း သားကို ကျောင်းကား ဆီ လိုက်ပို့ တော့ ဘမြတ် ကင်းတဲ အနားမှာ ရပ်လို့ မျက်နှာက ပုတ်သိုးနေတယ်။ ကြည့်ရတာ သူ ဖိုးခွား နဲ့ ကိစ္စ ကို သိသွားပြီးတော့ ဂျယ်ဝင်ပြီး ဒေါပွ နေတာ ပဲ ဖြစ်မယ်။ ချိုလေး သူ့ရှေ့က ဖြတ်သွားတော့ သူက လေသံလေးနဲ့ 

" ငါ ပြောစရာရှိတယ်" 

လို့ လှမ်းပြောတယ်။ ချိုလေး က မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သားကို ကျောင်းကားဆီ လိုက်ပို့တယ်။ ကျောင်းကား ထွက်သွားပြီး ချိုလေး ပြန်လာတော့ ဘမြတ် က အဲဒီနေရာမှာပဲ ရှိသေးတယ်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ခါးထောက်ထားပြီး မျက်နှာက တော်တော့် ကို စိတ်ဆိုးနေပုံ၊ သူ့ဘေးမှာ တော့ ဖိုးခွား ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဖိုးခွား မျက်နှာမှာ ဒဏ်ရာ အညိုအမဲ တွေ တွေ့ရပြီး သူ့မျက်နှာ က ရှက်ရွံ့ နေပုံမို့ ချိုလေး စိတ်ပူသွားမိတယ်။

"မမလေး ကျနော် တို့ ပြဿနာ ရှင်းရအောင်"

လို့ ဘမြတ် က အံကြိတ် ပြီး ပြောတယ်။ သူဒေါသဖြစ်နေတဲ့ ဟာကို ကြည့်ပြီး ချိုလေး စိတ်ထဲ ကြိတ်ပြုံးရင်းက။

"ကျမ မအားဘူး"

လို့ ပြောလိုက်တယ်။

"အခု ရှင်းရမယ်"

လို့ သူက အော်လိုက် ပြီး ဘေးက ဖိုးခွား ရဲ့ နားရွက်ကို လိမ်ဆွဲ ကိုင်ထားလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ ဒေါသ တကြီး လေသံကြောင့် ချိုလေး နည်းနည်း တော့ တွန့်သွားတယ်။

"အိုကေ ဘာရှင်းမလို့လဲ"

"ဒီမှာ မဟုတ်ဘူး"

လို့ ပြောပြီး သူက လှည့်ထွက်သွားတယ်။ ဖိုးခွား က သူ့နောက် ကနေ ကုတ်ခြောင်းခြောင်း နဲ့ လိုက်သွားတယ်။ ချိုလေး လည်း ဘေးနား ပတ်ဝန်းကျင် က လူအခြေအနေ ကို အကဲခပ်လိုက်တယ်။ ဘယ်သူမှ မတွေ့ရတာနဲ့ သူတို့ နောက်က နေ လိုက်သွားလိုက်တယ်။ ကွန်ဒို အနောက်ဖက်က သူတို့ နှစ်ယောက် နေတဲ့ သစ်သား အိမ် ကလေး ဆီ ကို လျှောက်သွားကြတယ်။ အဲဒီ အိမ်ကလေး ထဲ ကို ဝင်လိုက်သွားလိုက်တော့ အခန်းလေး က ဘယ်လောက်တောင် ကျဥ်း သလဲ ဆိုတာ အံသြစရာကြီး။ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘယ်လို များ နေကြသလဲ ဆိုတာတောင် စဥ်းစားလို့ မရဘူး။ အခန်းက စုစုပေါင်း ဆယ်ပေ ရှစ်ပေ လောက်ပဲ ရှိမယ်။ ပုံးတွေ ဗူးတွေ နဲ့ အိုးခွက်တွေ။ နောက် အခန်းထောင့်မှာ မွေ့ယာ‌လေး နှစ်ခု ခင်းထားတယ်။

...............................................................................................................................................

အခန်း (၂၀)

"ဘာရှင်း မလို့လဲ ကျမ အချိန်မရဘူး"

ချိုလေး လည်း လက်နှစ်ဖက်ကို ပိုက်ပြီး ခပ်တည်တည်နဲ့ မေးလိုက်တယ်။ ဘမြတ် က တံခါးကို အထဲက ဂလန့်ထိုး ပိတ်ပြီးတော့ ချိုလေးနားကို လျှောက်လာတယ်။

"မင်း နဲ့ ဖိုးခွား ဘာတွေ ဖြစ်သလဲ"

လို့ မေးတယ်။ ချိုလေး က ဖိုးခွား ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးခွား က ခေါင်းငုံ့ထားပြီး ကြမ်းပြင် ကိုပဲ စိုက် ကြည့်နေတယ်။ ချိုလေး လည်း မသိချင်ဟန်ဆောင်ပြီး။

"ရှင် ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ"

လို့ မေးလိုက်တယ်။

"မင်း နဲ့ ငါနဲ့ စကားများ ကြလို့ မင်းက ဒီ ခွေးမသားကို မင်းစောက်ဖုတ် ပေးလုပ်လိုက်တယ်ပေါ့လေ"

"ဘမြတ်..စု ကို အဲလို စကားမျိုး လာမပြောပါနဲ့"

လို့ ချိုလေး ပြန်အော်လိုက်တယ်။

"ငါ့ မေးခွန်းကို သာ ပြန်ဖြေစမ်းပါ"

ချိုလေး ဘာမှ မပြောပဲ သူ့ကို မျက်လုံးပြူးနဲ့ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဖိုးခွားကို လည့်ကြည့်ပြီး၊

"သူ က ဘာပြောလို့လဲ"

"ဘာမှ မပြောဘူး၊ ငါ သူ့ကို တောင် တချက်နှစ်ချက် ထိုးထားပြီးပြီ"

"အဲတော့ ဘမြတ် ဘာတွေ လာပြောနေသေးလဲ"

"ဘာတွေ ပြောနေသလဲ ဆိုတာ ပြမယ်။ ဒီကောင်က ဘာမှ မပြောပေမဲ့ ငါက မနေ့တနေ့ ကမှ လူဖြစ်လာတဲ့ အကောင် မဟုတ်ဘူး၊ ဒီမှာ ကြည့် သူ့ဖုံးထဲမှာ"

ဘမြတ် က သူ့အိပ်ထဲက ဖိုးခွား ရဲ့ နိုကီရာ ဖုံးကလေး ကို ထုတ်လိုက်ပြီး စခရင် ကို အပ်လော့ လုပ် လိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ လက်နဲ့ ဖလစ် လုပ်နေပြီးတော့ မှ ချိုလေး ကို ပြလိုက်တယ်၊ ချိုလေး ဖုံးစခရင် ကို ကြည့်လိုက်ပြီးတော့ လန့်သွားတယ်။ ဖိုးခွားကို လည်း ‌ဒေါသတကြီးနဲ့ လှည့်ကြည့်လိုက်မိတယ်။ ဖိုးခွား တယောက် မျက်နှာ က ရှက်ရွံ့ ကြောက်လန့် နေတဲ့ပုံ၊ သူ့ကို အခု နေရာက နေ ချက်ခြင်း မြေမျို သွားပါစေလို့ တောင် ဆုတောင်းနေသလား မသိ ဘူး။

"သူ့ အပြောကတော့ သူ့သူငယ်ချင်း တယောက်က ဖော်ဝပ် လုပ်လိုက်တယ်လို့ ပြောတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက ဒီ ပေါင်နှစ်လုံး ကြား မှာ အချိန် တော်တော် များများ ဖြုန်းခဲ့ပြီးပြီ ဆိုတော့ ဘယ်သူ့ ပေါင်လဲ ဆိုတာ သိနေတယ်။ ဟုတ်တယ် မလား"

ဖုံးထဲက ပုံက ချိုလေး ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံ ကို စကဒ် အောက် ကနေ ပင့်ရိုက်ထားတဲ့ ပုံ၊ ကြည့်ရတာ ဖိုးခွား က ချိုလေး လှေခါးပေါ် မှာ တက်နေတုန်း ခိုးရိုက်ထား ခဲ့တာ ဖြစ်မယ်။ ဖုံးက အဟောင်း နဲ့ ဓါတ်ပုံ ကွာလတီ ကလည်း သိပ် တော့ မကောင်းပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံး နဲ့ အတွင်း ခံ ဘောင်ဘီ အနီကို မြင်နေရတယ်။ ဘမြတ် က နောက် ထပ် ပုံ နှစ်ပုံ ထပ်ပြတယ်။ ခုန ပုံနဲ့ မတိမ်း မယိမ်းပဲ။

"အဲဒါ စု ပုံ တွေ မဟုတ်ဘူး"

ချိုလေး လည်း မျက်နှာ ပူပူ နဲ့ ငြင်းပြစ်လိုက်တယ်။ ဘမြတ် က နူတ်ခမ်း ရွဲ့ ပြီး။

"တကယ်လား"

လို့ မယုံသင်္ကာ ပုံနဲ့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း တံခါးဆီကို လှည့်လိုက်ပြီး။

"စု သွားတော့မယ်"

လို့ ပြောပြီး လှမ်းလိုက်တယ်။ ချိုလေး တံခါးနား မရောက်ခင်ပဲ ချိုလေး လက်မောင်းတွေကို ဘမြတ် က ဆွဲပြီး သူ့ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်လိုက်တယ်။

"အဲဒါ နင် မဟုတ်ဘူး ဟုတ်လား ကောင်မ"

ဘမြတ် က လက်တဖက် နဲ့ ချိုလေး အပေါ် ပိုင်း ကို တင်းတင်း ဖက်ထားပြီး နောက် လက်တဖက် နဲ့ ချိုလေး ထမီ ကို ဆွဲချွတ် ဖို့ ကျိုးစားတယ်။ ချိုလေး လည်း ရုန်းကန်ပြီး၊ သူ့လက် တွေကို တွန်းထုတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူက တအားသန်တယ်။ ချိုလေး ထမီ ခါးက ထိုးထည့်ထားတဲ့ အစ ပြေသွားတယ်။

"ဘမြတ် ဒါဘာလုပ်တာလဲ ၊ ဖယ်ပါ"

"အိုကေ"

လို့ ပြောပြီး လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကလည်း အရုန်း သူက လည်း လွှတ်အပေး ဆိုတော့ ချိုလေး အရှိန်လွန်ပြီး အရှေ့ကို ငိုက်ကျသွားတယ်။ ထမီစကလည်း ပြေနေတာမို့ အောက်ကို ကွင်းလုံးပုံ ကျွတ်ကျ သွားတယ်။ ချိုလေး သူတို့ အခန်း ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်ရက် ကျသွားတယ်။ ဘမြတ်က ချိုလေး နောက်ဖက်ကို ချက်ချင်း ရောက်လာပြီး ချိုလေး ကျောကုံးကို သူ့ခြေတောက် တဖက် တင်ပြီး ပြန်မထ နိုင်အောင် ဖိထားလိုက်တယ်။ ချိုလေး ဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ အပြာ တခုထဲ နဲ့ သူတို့ နှစ်ယောက်ကို ဖင်ကြီး ကုံးပြ သလို ဖြစ်နေတော့တယ်။

"ကဲ အခု လက်တွေ့ ယှဥ်ကြည့် ကြရအောင်"

"ဘ မြတ်းးးးးးးးးးးး"

ချိုလေး အတင်း အော်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ အိမ်ကလေး က ကွန်ဒို ကွန်ပေါင်းရဲ့ ဟိုး အနောက် ချောင် ကလေး မှာ ဆိုတော့ ဘယ်သူမှ ကြား မှာ မဟုတ်ဘူး။

နောက် ချိုလေး ကုံးထဖို့ ကျိုးစား ပေမဲ့ ဘမြတ် ခြေထောက်က အတင်း ဖိထားလို့ ချိုလေး လက်တောင် ထောက်လို့ မရဘူး လက်နှစ်ဖက် စလုံး က လက်ပိုက်ထားသလို ချိုလေး ရင်ဘတ်အောက် မှာ ဖိကပ် ထား တော့ လုံးဝကို အားမရှိဘူး ဖြစ်နေရတယ်။ ချိုလေး ခေါင်းကို လည်ပြန်လုပ်ပြီး ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ ၊ သူက ဖုံးကို ကိုင် ပြီး ပုံကို ကြည့်လိုက်၊ ‌ချိုလေး ဖင်ကြီး ကို ကြည့်လိုက်လုပ်နေတယ်။ ဖိုးခွား ကလည်း ချိုလေး ဖင်ကြီးကို ပါးစပ် အဟောင်းသား နဲ့ ငေးကြည့်နေတယ်။

"လှလိုက်တဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေ၊ လုံးနေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ၊ ဒီဓါတ်ပုံထဲက ပုံနဲ့ က တပုံစံထဲ၊ အချိုးအစား က အစ အတူတူပဲ၊ တထပ်ထဲ "

ဘမြတ် က ချိုလေး ပေါင် တွေကို သူ့ လက်နဲ့ ပွတ်သတ် ကိုင်တွယ်ရင်း က ပြောနေတယ်။ ချိုလေး ရှက်လွန်းလို့ မျက်ရည်တောင် ထွက်ကျတော့မယ်။

"ဘမြတ် စု ကို လွှတ်လိုက်ပါတော့"

"စု က အဲလို မျိုး ဘာလို့ အချိုး ချက်ခြင်း ပြောင်းသွားရတာလဲ၊ အာ့မျိုး သိပ်ကြိုက်တာလား၊ ဟင်၊ သနားစရာ ချာတိတ် တွေကို ပြပဲ ပြပြီး မစားရ ညှော်ခံ၊ တောင်ပြန် ဖြစ်အောင် ပြုစား ရတာကို သဘောကျတာလား၊ ကိုယ်တို့ အားလုံး က အချင်းချင်း တွေပဲလေ၊ ဒီမှာ ကိုယ်တို့ မမြင်ဘူးတာတွေ ဘာမှ မရှိပါဘူး"

"ဘမြတ် ဒီမှာ......ဘးးးးးးးးးးးးးးးမြတ်းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

ပထမတော့ သူ့ကို အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့် နားချ မလို့ စလိုက်တာ ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံး တော့ အော်ဟစ် လိုက်မိတယ်။ ဘာလို့ လဲ ဆိုတော့ သူ့ ဘယ်ဘက်လက်ကြီးက ချိုလေး ပင်တီ ထဲ တိုးဝင်ပြီး ဆွဲချွတ် ချလိုက်လို့လေ။ အခု တော့ ချိုလေး သူတို့ နှစ်ယောက် ရှေ့မှာ ဖင်ဟောင်းလောင်း စောက်ဖုတ် ဟောင်းလောင်း နဲ့ ဖြစ်သွားရပြီ။ ဖိုးခွား မျက်လုံး တွေက ပြူးထွက် သွားလိုက်တာ ကျွတ်ကျတော့ မတတ်ပဲ။ ချိုလေး မျက်နှာ တခုလုံး ပူရှိန်း နေပြီး မျက်ရည်တောင် ထွက်ကျလာတယ်။

"ဒါက ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ၊ ဖိုးခွား ရော ငါရော အရင်က မမြင်ဘူးတဲ့ ဟာမှ မဟုတ်တာ အထူးအဆန်းလုပ်လို့"

ဘမြတ် က အဲလို ပြောပြီး ချိုလေး တင်ပါး တွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီး နဲ့ ဖြန်းကနဲ ဖြန်းကနဲ နှစ်ချက် ရိုက်လိုက်တယ်။

"အဟင့်းး သူ..မမြင်ဘူးးးပါဘူးးးး ဟင့်ဟီးးးးး"

ချိုလေး ငိုရှိုက်ရင်းက ပြောမိတယ်။

"နင်က နင့်ပုံ မဟုတ်ဘူးလို့ ခုထိ ငြင်းချင်သေးတာလား"

ဘမြတ် က ပြောရင်းက ချိုလေး တင်ပါးကို ဖြန်းကနဲ အရမ်းကို ရိုက်ပြစ်လိုက်တယ်။

"အားးး နာတယ်..ဘမြတ်....စု က ငြင်းနေတာ မဟုတ်ဘူး၊ သူက အဲဒီ ပုံတွေထဲက ထက်ပိုပြီး မြင်ဘူးတာ မဟုတ်ဘူးလို့ ပြောတာ အဟီးးးဟင့်.....ဟင့်...."

ဘမြတ် က ဖိုးခွား ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဖိုးခွား ကဟုတ်မှန်ကြောင်း ‌ခေါင်း ညိမ့် ပြလိုက်တယ်၊ သူ့မျက်လုံး ကတော့ ချိုလေး အဖုတ် ကနေ မခွာဘူး။

"အိုကေ ခုတော့ သိပြီပေါ့၊ ဒီကောင်မက အဆင့်တိုင်းမှာ မင်းကို ခက်ခက်ခဲခဲ နဲ့ ကြိုးစား မှ ပေးတာကွ"

ပြောပြောဆိုဆို နဲ့ ချိုလေး တင်ပါးကို နောက် ထပ် ခပ်ပြင်းပြင်း တချက် ထပ်ရိုက်လိုက်တယ်။

"ဖြန်း"

ချိုလေး တင်ပါး တွေ စပ်နေပြီ။

"ဒါပေမဲ့ မင်း မြင်လား၊ ငါက ပဲ အိန္ဒြေရှင် အိမ်ထောင်ရှင်မ တယောက် ကို ခုလို ခပ်နှံ့နှံ့ ရွရွ ကောင်မ  မျိုး ဖြစ်အောင် ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်လာခဲ့ရတာကွ၊"

ဘမြတ် က ပြောရင်း က သူ့ ညာဘက်လက်ကို ချိုလေး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား ပေါ် အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်သတ် လိုက်တယ်။ ချိုလေး အရှက် တွေ ကွဲ ပြီး လူလည်း ရှက်လို့ သေပါတော့မယ်။

"အဲလို ငါလုပ်ထားလို့ ရွနေတဲ့ ဟာလေးကို မင်းက နောက်ဆုံးအချိန်ကျမှ လာပြီး ကောက်စား ဖို့ ကြံတာမျိုး ကို ငါလုံး ဝ မကြိုက်ဘူးဖိုးခွား၊ ငါ ဒီကောင်မနဲ့ ဘာလုပ်တယ် ဘာကိုင်တယ် ဆိုတဲ့ အသေးစိတ် မင်းကို ပြောပြတာ မင်း ဖီးခံ ပြီး ဂွင်းထု ဖို့ သက်သက် ပဲ၊ မင်းက ငါ စားဖို့ လုပ်ထားတာကို ကြားဖြတ် နိူက်ဖို့ မဟုတ်ဘူး"

ချိုလေး ဘမြတ် ပြောနေတာတွေကို နူတ်ဆိတ် ပြီး နားထောင်နေမိတယ်။ ချိုလေး ရှက် နေပေမဲ့ ဘမြတ် ရဲ့ ပိုင်စိုး ပိုင်နင်း ပြောဆို နေပြီး တင်ပါး ကို ဖြန်းကနဲ ဖြန်းကနဲ ရိုက်ခံနေရတာကို ခံစား မှု အသစ်အနေနဲ့ ခံစား နေရပြီး ရုန်းကန်ထွက် ဖို့တောင် မကျိုးစား မိဘူး။ ဘာမှ လည်း ပြန်မပြောမိဘူး၊ လုံခြုံလေး အလုပ်သမား နှစ်ယောက် ရဲ့ ရှေ့မှာ ဖင်ဟောင်းလောင်း အဖုတ် ဟောင်းလောင်းနဲ့ ဖင်ကုံးပြီး နေနေရတာ တမျိုးကြီး ခံစား နေရတယ်။

"ကျနော် မှားပါတယ်၊ ဘမြတ် ကို ကျနော် ဘယ်လောက် ကြောက်ရွံ့ ရိုသေ လေးစား တယ်ဆိုတာ ဘမြတ် သိပါတယ်။ ဂွမ်းဘုံ နဲ့ တောင်မှ ဘမြတ် ခွင့်ပြု မှ ကျနော် သွားတာပါ။ ကျနော် မမလွမ်း အပေါ် မှာ ဘာမှ မလှုပ်ရှား ပါဘူး၊ မမလွမ်း ကသာ ကျနော့် ကို ထောင်ခြောက် ဆင်တာပါ"

"လင်းစမ်းပါဦး"

အခု မှ အသံထွက်လာတဲ့ ဖိုးခွားကို ဘမြတ် က ထပ်မေးလိုက်ရင်း တချိန်ထဲမှာပဲ ချိုလေး အစေ့ ကို ဖွဖွလေး လာပွတ်ခြေလိုက်တယ်။ ချိုလေး တကိုယ်လုံး တုံတက် သွားရတယ်။

ဖိုးခွား က ဟိုတနေ့ က အကြောင်းကို ဇာတ်ကြောင်း ချီ ပြောပါလေရော၊ သူ့ကို အဝတ်အစား လဲတာ ချောင်းကြည့်စေတာ၊ ဘရာ မပါပဲ သူ့ အပေါ် ချော်လဲ ကျတာ၊ စသဖြင့် အသေးစိတ်ပြောနေပါတယ်။ ဖိုးခွား ပြောပြနေသမျှ တွေကို ချိုလေး လည်း သေခြာ မကြားတော့ ပါဘူး၊ ဖိုးခွား ပြောနေတာကို နားထောင်ရင်း ဘမြတ် က ချိုလေး စောက်စေ့ ကို ကျွမ်းကျွမ်း ကျင်ကျင် နဲ့ ကလိနေတာ ချိုလေး ဖီးတွေ တအား တက် နေပြီလေ။ ချိုလေး ဆာနေတာလည်း ကြာပြီ ဆိုတော့ ချိုလေး ကိုယ်က တောင်းဆိုနေပြီ မလား၊ ချိုလေး အသက်ရူတာတောင် မဝ ဖြစ်လာတယ်။ ချိုလေး ဖင်ကြီးကို တရမ်းရမ်း နဲ့ ဘမြတ် လက်ချောင်းတွေ ကလိတာကို လိုက်လှုပ်ရှား နေမိတော့တယ်။

"အဲဒါတွေ အကုန်အမှန်ပဲလား"

ဖိုးခွား ဇာတ်ကြောင်းပြန်ပြီးသွားတော့ ဘမြတ်က ချိုလေး ကို မေးပါတယ်။

"မရပ်နဲ့ ဘမြတ်"

ချိုလေး ရုတ်တရက် အော်လိုက်မိတယ်။ ဘမြတ် လက်ချောင်းတွေ နဲ့ ကလိနေတာ ချိလေး အရသာ အထွတ်အထိပ် နား ရောက်လုနီးနေမှ သူက လက်ကို ရုတ်သိမ်းလိုက်တာကိုး၊ ချိုလေး တကိုယ်လုံး ကြက်သည်း မွှေးညှင်း တွေ ထသွားတယ်။ အရမ်းကို ပြီးချင်နေပြီ။

"အဲဒါ အမှန်ပဲလားလို့ မေးနေတယ်လေ"

ဘမြတ် က ပြောရင်း က ချိုလေး တင်ပါးကို ဖြန်းကနဲ တချက် ထပ်ရိုက်လိုက်တယ်။

.................................................................................................................

အခန်း (၂၁)

ချိုလေး က ချိုလေး ညာဘက်လက်ကို ပေါင်ခွဆုံဆီ လှမ်းပြီး ကိုယ့်ဘာသာ အစေ့ကို ပွတ်ဖို့ လှမ်းလိုက်တာ၊ အဲဒီလက်ကို ဘမြတ်က ဆွဲပြီး ဖယ်ပြစ်လိုက်တယ်။

"အီးးးးး ဘမြတ်းးးးးးးးးးးး ပြီးအောင် လုပ်ပေးးးးးပါ"

"အရင် မလိုနဲ့ လေ ငါမေးတာကို ဖြေဦး နင်က အပြစ်ဒဏ်ခံရမှာ ဆု ရမှာ မဟုတ်ဘူး နားလည်လား"

ဘမြတ် က ချိုလေး စောက်ဖုတ်ဆီကို လှမ်းနေတဲ့ ချိုလေး လက်တွေကို လှမ်းချူပ်ပြီး ဆွဲဖယ်ထားတယ်၊ နောက်ဆုံး တော့ ချိုလေး အရှုံးပေးလိုက်ရတယ်။

"ဟုတ်တယ်၊ အမှန်ဘဲ"

ဘမြတ် က အဲတော့ မှ ကိုယ်ကို ဆန့် လို့ ထရပ်လိုက်ရင်း ချိုလေး ရှေ့ဘက်ကို လျှောက်လာတယ်။ ချိုလေး က ခုနလို ကုံးတုံးတုံးပဲ ရှိသေးတယ်။ ချိုလေး ရှေ့မှာ သူ ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်ပြီး ချိုလေး မေးကို မပြီး မျက်လုံးချင်း ဆိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။

"အဲဒါ ဘာအကြောင်းကြောင့် လုပ်ရတာလဲ၊ ငါ့ကို ဂျယ် ဝင် စေချင်လို့လား"

ချိုလေး ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး မျက်လွှာပဲ ချလိုက်တယ်။

"နင့် ကစား ကွက်မှာ ဖိုးခွားလို ကလေး တယောက်ကို အသုံး ချတာ နင်မရှက်ဘူးလား"

အဲဒါကတော့ တကယ့် ကြောင်သူတော် အချိုးမျိုးလို့ ချိုလေး ထင်တာပဲ၊ ချိုလေး ကိုယ်ကို မတ်ပြီး ဒူးထောက်ရက် နဲ့ သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြန်ကြည့်ပြီး ဒေါသနဲ့၊

"ရှင်က ရော ဂွမ်းဘုံကို အသုံးချ တာ မရှက် ဘူးလား"

လို့ ပြန်မေးလိုက်တယ်။

"ဂွမ်းဘုံ ကို ငါက အသုံးချတာ မဟုတ်ဘူး၊ ငါက ဂွမ်းဘုံကို ကြိုက်သလို သူကလည်း ငါ့ကို ကြိုက်တယ်။ ငါက သူ့ကို လိုးနေတာ နင် ငါ့ဘဝထဲကို ရောက်မလာခင်ကတည်းက၊ နင် က ပဲ သူ့ကို ဂျယ်ဝင် နေခဲ့တာ"

ဘမြတ်က မျက်လုံးကို မလွှဲဖယ်ပဲ ချိုလေးကို ပြန်ကြည့်ရင်း အော်ပြောလိုက်တယ်။

"စု ကလည်း သူ့ကို ဂျယ်မဖြစ်ပါဘူး"

ချိုလေး လည်း ပြန်ပက်လိုက်တယ်။

"ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဂွမ်းဘုံ နဲ့ ငါနဲ့ ဖြစ်တဲ့ ကိစ္စ မှာ ငါတို့ က တယောက်နဲ့ တယောက် ညီတူ မျှတူဆက်ဆံ ရေးရှိတယ်။ နင်နဲ့ ငါကြားမှာ ဘာရှိလဲ၊ နင်က ငါ့ကို ဘယ်လို ဆက်ဆံသလဲ၊ စဥ်းစား ကြည့်စမ်းပါ"

"ဘာ စု က ဘမြတ် ကို ဘယ်လို ဆက်ဆံသလဲ အဲဒါ ဘာပြောတာလဲ"

ချိုလေး ဒီ အဖိုးကြီးရဲ့ စိတ်ထားကို မယုံနိုင်အောင် ဖြစ်မိတယ်။ သူက ချိုလေး ကို ဒေါသ တကြီး နဲ့ ပြန် ကြည့်ပြီးတော့၊

"အင်း ပေါ့ မင်းက တော့ မင်းကိုယ် မင်း ဘယ်သတိထားမိမှာလဲ။ ငါလည်း လူပဲလေ။ ငါလည်း လိုချင်တာ တွေ တပ်မက်တာတွေ ရှိတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ မင်းက ငါ့ကို မင်းရဲ့ ကာမ အလိုဖြည့်ဖို့ ကျေးကျွန် တယောက်လို သဘောထားခဲ့တယ်။ ငါ့ကို မင်းက မင်း အလိုရှိတဲ့ အခါ သုံးဖို့ အောက်ခြေ လူတန်းစား တယောက် လို့ သဘောထားထားတယ်။ မင်း လိုချင်သလောက်ကို ပဲ ငါ့ကို လုပ်ခိုင်းတယ်။ မင်း က ဒါမလုပ်ရဘူး ဟိုဟာပဲ လုပ် အဲလို မျိုး ညွှန်ကြားတာတွေပဲ လုပ်တယ်"

"အော် ဘမြတ်  အဓိက ကတော့ ဘမြတ် ကို ဟိုဟာ ပေးမလုပ်တာပဲပေါ့ ဟုတ်လား"

"ဟင့်အင်း၊ ငါ့ကို လုပ်ချင်သလားလို့ မေးရင် အင်း လုပ်ချင်တာပေါ့ လို့ ပြောရမှာပဲ၊ မင်း အဆင်သင့် မဖြစ်သေးဘူး ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်တာကို လည်း ငါ လိုက်နာတယ်။ ငါ မင်း ကို ဘယ်တော့ မှ အကြမ်းဖက် နည်းလည်း မသုံးဘူး၊ ဒါပေမဲ့ မင်း ပြန်စဥ်းစား ကြည့် ငါတို့ အခု လုပ်ခဲ့သမျှ တွေ အားလုံးက မင်း က ချည်း ပဲ ဘယ်လောက်ထိ လုပ်ဆိုပြီး ဆုံးဖြတ်ခဲ့တာပဲ၊ ငါတို့ မှာ တူညီတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်မရှိဘူး၊ ငါနဲ့ ဂွမ်းဘုံ က လယ်ပယ် တူပဲ၊ သူလိုတာ ငါဖြည့်ပေးတယ် ငါလိုတာ သူဖြည့်ပေးတယ်။ မင်း ကကျတော့ မင်းကိုယ်မင်း အထက်တန်းလွှာ ဆိုပြီး မင်းက ငါ့ကို ဟိုဟာလေး နည်းနည်း ပေးကိုင် ဒီဟာလေး နည်းနည်း ပေးကိုင် တာကို ငါ့အတွက် အရမ်း တန်ဖိုးရှိနေတယ် ငါက ပဲ ကျေးဇူးတင်နေရမယ်လို့ မင်းက ယူဆထားတယ်"

ဘမြတ် ရဲ့ အကြောင်းပြချက်တွေ က ချိုလေး ကို တွေဝေသွားစေတယ်။ သူ့ အပြောအရ ချိုလေး ကပဲ သူနဲ့ အဲလို ဖြစ်နေတာ ချိုလေး လိုတဲ့ အချိန် ခိုင်းတယ်လို့ စွတ်စွဲနေတာ၊ ချိုလေး စိတ်ထဲမှာတော့ သူက ပဲ ချိုလေး ကို အသုံးချနေတယ် လို့ တွေးနေမိတာ၊ ခုတော့ သူ့ကို ချိုလေး က အသုံးချနေတယ်လို့ သူက ထင်နေတာကိုး၊ အဲဒါက လည်း ပြန်စဥ်းစား ကြည့်တော့ ဟုတ်နေသလိုလို၊ ချိုလေး ကပဲ ကစားနေတာလား။ ချိုလေး စိတ်လျှော့ လိုက်တယ်။

"အိုကေ"

"ဘာ အိုကေတာလဲ"

"အိုကေ ဘမြတ် နဲ့ စု လယ်ပယ်တူ ဆက်ဆံရေး ဆိုတာကို စု လက်ခံတယ်။ စု ကို လည်း လယ်ပယ်တူ ဆက်ဆံ ရမယ်လို့ ဂတိပေးရမယ်"

"အဲ တော့ ငါတို့ နှစ်ယောက် က ဖြစ်နေကြ တယ်ဆိုတာကို မင်း က အရင် ဆုံး သဘောတူတယ် ဆိုပါတော့"

"အင်း"

"ဘယ်လို မျိုး ဖြစ်တာလဲ"

"ဘမြတ် ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ"

"ဆိုလိုတာက ဂွမ်းဘုံ နဲ့ ငါနဲ့ က ချစ်သူတွေ ဖြစ်နေကြတာ၊ မင်းနဲ့ ငါက ရော ဘာဖြစ်ကြမှာလဲ၊ ငါက မင်းရဲ့ ချစ်သူလား"

"အင်း"

ချိုလေး မျက်နှာတခုလုံး ပူတက်လာတယ်။

"ဟုတ်တယ် ဘမြတ် က စု ရဲ့ ချစ်သူ၊ စု နဲ့ ဘမြတ် က ချစ်သူတွေ"

"ကောင်းပြီ"

သူက ပြောရင်း ချိုလေးကို ဆွဲယူပြီး မျက်နှာ အနံ့ နမ်းရှုံ့ နေသလို ချိုလေး ရဲ့ ဖင်ကြီး ကိုလည်း သူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်နှယ်ပေးနေတယ်။ သူ့ လီးကြီးကလည်း မာတောင် နေတာ လုံခြည်အောက် ကနေပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ် ကို လာထောက်ဖိမိနေတယ်။ နောက်တော့ သူက ချိုလေး ဘလောက်စ် ကိုချွတ်တယ်၊ ချိုလေး လည်း ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူ တွေ အဖြစ် ကြေငြာလိုက်တဲ့ ဖီလင် မှာ နစ်မြောသွားသလား မသိဘူး၊ ဘာမှ ကို မငြင်းမိ တော့ဘူး။ ချိုလေး ပေါင်လည်လောက်မှာ တစ်နေတဲ့ ပင်တီကိုလည်း ချွတ်ချလိုက်ပြီး တကိုယ်လုံးမှာ ဘရာဇီယာ ကလေး ပဲ ဝတ်ရက်သားနဲ့ ဘမြတ် ကို ပြန်နမ်းနေမိတယ်။ ဖိုးခွား ကတော့ သူရပ်နေတဲ့ နေရာက တုတ်တုတ်မှ မလှုပ်ပဲ မျက်လုံးအပြူးသား နဲ့ ရပ်ကြည့်နေတယ်။

ချိုလေး နဲ့ ဘမြတ် တို့ နှစ်ယောက် ချစ်သူ နှစ်ဦးလို ဖက်နမ်းနေကြ တုန်းမှာ ပဲ ချိုလေး ခုဝတ်ထားတဲ့ ဘရာက ဖိုးခွား အခန်းထဲ လိုက်လာတုန်းက ချွတ်လိုက်တဲ့ ဘရာ ဆိုတာ အမှတ်ရနေတယ်။ ဒီတခါတော့ ဘရာဝတ်ထား ပြီး အောက်က ပင်တီ မရှိ ဖြစ်နေရတာပေါ့။ အခု တော့ လုံခြုံရေး ယောက်ကျား သား နှစ်ယောက်ရဲ့ အခန်းကျဥ်းလေး ထဲမှာ ချိုလေး တယောက် တကိုယ်လုံး ဘရာလေး နဲ့ ဖင်ဟောင်းလောင်းအဖုတ် ဟောင်း လောင်း နဲ့ပေါ့ ၊ ဒီအခြေအနေ ရောက်မှ တော့ သူ က ချိုလေး ကို တက်လိုးရင်လည်း ချိုလေး ငြင်းမိမှာ မဟုတ် တော့ဘူးလေ၊ ဒါပေမဲ့ သူက လည်း မတောင်းဆို သလို ချိုလေး လည်း မတောင်းဆိုမိဘူး။ သူ့ရဲ့ ဆန္ဒတွေက တခါတလေ ကျတော့ ကြောင်တောင်တောင် ရယ်။

"စုလေး အချစ်လေး ရယ်၊ ဘမြတ် နဲ့ ဖိုးခွား အတွက် လဘက်ရည်လေး ဖျော်ပေးပါလားကွယ်"

"ဘာ"

"ကျေးဇူး ပြုပြီးတော့ ပါ ချစ်လေးရယ်။ ချစ်လေး ရဲ့ ချစ်သူ ရယ် သူ့ရဲ့ သူငယ်ချင်း ရယ်အတွက် လဘက်ရည်လေး တခွက် ဆီ ဖျော်ပေးပါလားကွာ"

"ဒီမှာလား"

"အင်းပေါ့၊ ဟိုမှာ ဟော့ပလိပ် ရှိတယ်၊ ရေ‌နွေးအိုးလည်း ရှိတယ်၊ တီးမစ်စ် က စင်ပေါ်မှာ"

"အင်း"

ဘမြတ် ရဲ့ ထူးထူး ခြားခြား တောင်းဆိုမှု က အူကြောင်ကြောင် နိုင်ပေမဲ့ ချိုလေး က အင်း လို့ ပြောပြီး အဲဒီနေရာ သွားဖို့ ကြမ်းပေါ်က ချိုလေး ပင်တီကို ကောက်ယူလိုက်တယ်။

"ဟေ့ မဝတ်နဲ့ ကွာ အဲဒီ အတိုင်းလေး ပဲ လုပ်ပါ၊ ကိုယ့်ချစ်သူ ရဲ့ ကိုယ်လုံး အလှလေးကို ကြည့်နေချင်လို့ပါ"

"အိုကေ"

ချိုလေး မျက်နှာတော့ နီနေမှာပဲ ဖိုးခွားလည်း အခန်းထဲမှာ ရှိနေတာကိုး၊ သူလည်း မြင်နေရတာပေါ့။ နောက် ချိုလေး သူတို့ အခန်းဒေါင့်လေး မှာ ရေနွေးအိုး ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လို့ တည်လိုက်တယ်။ ဘမြတ် နဲ့ ဖိုးခွားတို့ နှစ်ယောက် မွေ့ယာလေး တခုမှာ ထိုင်ရင်း ချိုလေး ကို ကြည့်နေကြတာတွေ့လိုက်ရတယ်။ မျက်နှာတွေက လည်း ပြုံးစေ့စေ့ နဲ့။

"ဟေး တို့ မမလေး ဖင်တုံးကြီး က အခု လို ကြမ်းပြင်နား ကပ်ပြီး အိတုံတုံ ကြီး နဲ့ ဖွေး နေတာ ကြည့်မကောင်းဘူးလား"

ဘမြတ်က မေးခွန်းထုတ်လိုက်သလို ဖိုးခွားကလည်း ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။

"အရမ်း ကြည့်ကောင်းတာပေါ့"

"မင်းသိလား ငါက သူ့ကို ဘရာချွတ်ခိုင်းဦးမလို့ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက တခါတလေ မိန်းမ တွေ တကိုယ်လုံး မှာ ဘရာတခုထဲ ဝတ်ထားတဲ့ ဟာမျိုးကို ပိုဖီးလာလို့၊ အထူးသဖြင့် သူ့လိုမျိုး နို့ကြီးကြီး စော်ကြီးတွေပေါ့"

"ဘမြတ် ပြောတာ မှန်တယ်ဗျ"

ချို‌လေး အဲဒီ ဒေါင့်မှာ ရေနွေးအိုး မဆူ မချင်း ဆောင့်ကြောင့်လေး ထိုင်ရင်း သူတို့ နှစ်ယောက် အချင်းချင်း ချိုလေး ကို ကြည့်ပြီး ပြောချင်တာ ပြောနေကြတာကို နားထောင် နေမိတယ်။ နောက် ရေနွေးဆူတော့ တီးမစ် တွေ ပုဂံလုံးထဲ ဖေါက်ထည့် ရေနွေး ထည့်ပြီး သူတို့ ဆီ ယူလာပေးလိုက်တယ်။

"စု ရော မ‌သောက်ဘူးလား"

ဘမြတ် က မေးတယ်။

"ဟင့်အင်း စု ခုနက မှ သောက်ထားတာ"

"အင်း ဒါဆိုလည်း ဒီနား လာထိုင် လာ"

ဘမြတ်က သူထိုင်နေတဲ့ ဘေးနားကို လက်နဲ့ ပုတ်ပြလိုက်တယ်။

............................................................................................................

အခန်း  (၂၂)

ချိုလေး သူ့ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ အောက် ကဟောင်းလောင်း ဆိုတော့ ၊ ဒီအတိုင်းကြီး ထိုင်ရမှာ ရှက်လို့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို စေ့လို့ ဒူးတုတ်ပြီး တစောင်းလေး ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဒါတောင် မှ စောက်မွှေးနေရာ လေးက ပေါ်နေလို့ လက်နဲ့ အုပ်ကာထားလိုက်တယ်။

"မမလွမ်း က သူ့စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ကို ရှက်နေတယ် ခိခိ"

ဖိုးခွား က ဘမြတ်ကို လှမ်းပြောလိုက်ပြီး နှစ်ယောက် သား တခိခိ ရီနေကြတယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် လက်ဘက်ရည် သောက်နေကြချိန်မှာ ချိုလေး က ငြိမ်ထိုင်နေလိုက်တယ်။

"အော် စောက်ဖုတ် ဆိုမှ သတိရတယ်၊ ခု ဘမြတ် နဲ့ စု နဲ့ ချစ်သူ တွေ လည်း ဖြစ်သွားပြီ၊ စု လေးက လည်း ဘမြတ် ကို လယ်ဘယ်တူ ဆက်ဆံပါ့မယ် လို့လည်း ဂတိပေးထားတယ် ဆိုတော့၊ စု လေးက ဘမြတ် တို့ ဓလေ့ ထုံးစံကို လေးစားလိမ့်မယ်လို့ ထင်ပါတယ်"

ဘမြတ် က ပြောရင်းနဲ့ သူ့ရဲ့ ငါးထောင်တန် ပိုက်ဆံ စာအိပ် လေးကို ပြန်ထုတ်လာပြီး ပေးပြန်ပါတယ်။

"ဟုတ်ပါပြီ ကဲပေး"

ချိုလေး က လက်ကို ဆန့်ပြိး ဖြန့်ပေးလိုက်တယ်။

"ဟင့်အင်း အဲလို မဟုတ်ဘူး၊ ဘမြတ် တို့ ထုံးစံက ယောက်ျား က အဲဒါကို မိန်းမ အင်္ဂါမှာ ထည့်ပေးရမှာ"

ဘမြတ် က စာအိပ်ထဲက ပိုက်ဆံကို ထုတ်ပြီး လက်ဝါးပေါ်မှာ ဆေးလိပ်လေး လို ဖြစ်အောင် လိပ်နေရင်း က ပြောပါတယ်။ ချိုလေး လည်း သက်ပြင်း ချလိုက်ပြီး ပေါင် လုံးကြီး နှစ်ခုကို ကားပေးလိုက်တယ်၊ စိတ်ထဲ ကတော့ သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ စောက်စေ့ လေး ကို ကလိပြီး တချီ အမြန်ပြီး အောင် လုပ်ပေးရင် ကောင်းမှာ ပဲလို့ တွေးနေမိတယ်။ ဖိုးခွား က မျက်လုံး အပြူးသားနဲ့ ဘမြတ် ပိုက်ဆံလိပ်ကလေးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်နေတာ ကြည့်နေတယ်။ ချိုလေး စောက်ဖုတ် က အရမ်းကို စိုရွဲနေပြီ ဆိုတော့ အေးအေး ဆေးဆေး လေး ဝင်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ မာတာတာ နဲ့ စက္ကူ အသား က စောက်ဖုတ် အတွင်းသားတွေကို ထိနေတာ တမျိုး ကြီးပဲ၊ စောက်ဖုတ်ထဲ အရမ်း ကို လိုနေတာ အနည်းဆုံး အထိအတွေ့လေး တခုခု တော့ ရလိုက်တယ် ဆိုရမှာပဲ။

အဲလို အခြေအနေမှာ အပြင်ဘက်က ရုတ်တရက် အော်ခေါ်သံ ကြားလိုက်ရတယ်။

"လုံခြုံရေးတွေ၊ လုံခြုံရေးတွေ ဘယ်ရောက်နေလဲ"

ဆိုပြီး တံခါးကို ပါ လာခေါက်သံကြားလိုက်ရတယ်။ ဘမြတ်က ရုတ်တရက် ထလိုက်ပြီး တံခါးကို ဖွင့် မလို့ ပြင်တော့ ချိုလေး လည်း ကိုယ့်အဝတ်အစား ကို အမြန်ကောက်မလို့ပဲ၊ ဒါပေမဲ့ အဝတ်အစား တွေက တံခါး တဖက်မှာ၊ ဘမြတ် ကလည်း တံခါးရှေ့ ရောက်နေပြီ ဆိုတော့ မတတ်နိုင်တော့ဘူး ဖွင့်လိုက်တဲ့ တံခါးရွက် အနောက်မှာ ပုန်းနေလိုက်ရတယ်။ ဘမြတ် တော့ ပေါက်ကရ လူရှေ့မှာ ချိုလေး ကိုတော့ နိကပ် နေခိုင်းမှာ မဟုတ်လောက်ဘူးလို့ တွေးတာပဲ။ သူက လည်း မလုပ်ပါဘူး။

"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ"

ဘမြတ် က တံခါးကို မျက်နှာပေါ်ရုံလေး ဟလိုက်ပြီး လှမ်းမေးလိုက်တယ်။

"ဟေး ငါတို့ မှာ စားပွဲကုလားထိုင် တချို့ ကားပေါ်က ချဖို့ အကူအညီလိုနေလို့"

"ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ။ ဖိုးခွား ဆရာ နဲ့ အခု လိုက်သွားလိုက်၊ ငါ မီးဖိုပိတ်ပြီး နောက်က လိုက်လာခဲ့မယ်"

ဖိုးခွား က ထိုင်ရာက ထပြီး ကမန်းကတန်း ထွက်သွားပါတယ်။ ဘမြတ် က တံခါးကို ပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး ချိုလေး ဘက်ကို လှည့်ကြည့်ရင်း၊

"ပြီးခဲ့တဲ့ ရက်တွေတုန်းက ငါ မင်းရဲ့ အိမ်မှာ အချိန်အများကြီး ဖြုန်း ခဲ့ပြီး မင်း ချမှတ်ထားတဲ့ စည်းမျဥ်း စည်းကမ်း တွေကို ပဲ လိုက်နာခဲ့ရတယ်။ အခု ငါတို့ နှစ်ယောက်က လယ်ပယ်တူ ဖြစ်ပြီ ဆိုတော့ မင်းကို ငါ့အိမ်မှာ လည်း ငါ့ရဲ့ စည်းမျဥ်း စည်းကမ်း နဲ့ တလှည့် ပြန်နေပေးတာကို လိုချင်တယ်"

"ဟုတ်၊ ဘာစည်းကမ်းတွေလဲ"

"ငါပြန်လာတဲ့ အချိန်ထိ မင်း ဒီမှာ ဒီအတိုင်းပဲ ဘရာ တခုထဲ နဲ့ စောင့်နေရမယ်၊ ဘာမှ ပြန်မဝတ်ပါနဲ့"

"အိုကေ"

"ဂတိတည်နော်"

"အင်း တည်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ မြန်မြန်ပြန်လာနော်"

"လာမှာပေါ့"

နောက်တော့ ဘမြတ် က ချိုလေးကို သူတို့ အခန်းထဲမှာ တယောက်ထဲ ထားခဲ့ပြီး ထွက်သွားခဲ့တယ်။ ချိုလေး လည်း မွေ့ယာ ပါးပါး ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်လေးပေါ် ခနထိုင်နေလိုက်သေးတယ်၊ နောက်တော့ ချိုလေး တန်းလန်း ဖြစ်နေတဲ့ ကိစ္စကို ရှင်း ဖို့ အစေ့လေးကို လက်ချောင်းနဲ့ စပွတ်လိုက်တယ်။

 ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ လုံခြုံရေး သမားတွေ နေတဲ့ အခန်းကျဥ်းကလေး ထဲက ညစ်ညစ်ပတ်ပတ် မွေ့ယာ ပါးပါး လေး ပေါ်မှာ စောက်စေ့ကို နာနာ ဖိပွတ်ရင်း ခုနက ပြီးလုပြီးစဲ ကနေ ဟတ်ကော့ ဖြစ်သွားရတဲ့ အချီကို ကိုယ့်ဘာသာ အပြီးသတ်လိုက်ရပါတယ်။ ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားပြီးလို့ စိတ်ပြန်ငြိမ်ကျသွားမှ ပဲ၊ အမှန် မထင်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ ရတဲ့ အဖြစ်အပျက် တွေရယ်။ 

ဘမြတ် ပြောခဲ့တဲ့ သူ့ခံစား မှုတွေရယ်၊ ကို ပြန်စဥ်းစား နေမိတယ်။ တကယ်တော့ သူ့ခံစားချက် ကလည်း မှန်ပါတယ်။ ချိုလေးက သူ့ကို တခါမှ လယ်ပယ်သူ ချစ်သူ ရီးစား လို မတွေးခဲ့ ဘူး၊ ကိုကို နဲ့ ဆို ဘယ်လို မှနှိုင်းယှဥ်လို့ မှ မရပဲဟာကို၊ ကိုကို က ချိုလေး ရဲ့ အသက်ပဲလေ၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး အခုတော့ လိင်ကိစ္စ ပိုင်းသက်သက် ထက် ပိုတဲ့ တွယ်တာမှု ထားမိတဲ့ သူ တယောက် ရှိနေပြီ လို့ ဆိုရတော့ မယ်။ ချိုလေး ဆိုလိုတဲ့ သဘောကို ကိုကို နားလည် သဘောပေါက်လိမ့်မယ်လို့ ချိုလေး မျှော်လင့် ပါတယ်။

အဲလို အတွေးတွေ တောင်စဥ်ရေမရ လျှောက်တွေး နေရင်းက ဒီတိုင်းလည်း ထိုင်မနေချင်တာနဲ့ သူတို့ အခန်းလေး ကို သပ်သပ်ယပ်ယပ်လေး ဖြစ်အောင် ရှင်းလင်း ပေးနေမိတယ်၊ အမှိုက်တွေ ကောက်၊ ဒီအတိုင်း ပုံချထားတဲ့ အဝတ်တွေကို ခေါက်၊ ပွဆန်ကျဲ နေတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို စုစု စည်းစည်း နဲ့ ဖြစ်အောင်လုပ်ပေး၊ ဘမြတ်ရဲ့ နိကတ် အိမ်ဖေါ် တယောက်လိုတောင် ဖြစ်နေမိတာ၊ စိတ်ထဲ ဘယ်လိုမှ မနေဘူး ဖြစ်နေတယ်။

နောက် မိနစ် နှစ်ဆယ်လောက်မှာ ဘမြတ် တယောက်ထဲ ပြန်လာတယ်။ သူအခန်းတံခါးကို ဖွင့်ပြီး ဝင်လာတော့ သူတို့ အိပ်ယာခင်းကို ချို‌လေးက ဆွဲဆန့်ပေးနေတဲ့ အချိန် မို့ လေးဘက်ထောက်ရက်ကြီး ဖြစ်နေတာလေ။

"စု က အဲလို ဂတိတည်တာ ဝမ်းသာ စရာပဲ"

ပါးစပ်က သာ အဲလို ပြောတာ မျက်လုံးက ချိုလေး ရဲ့ ဖင်ဟောင်းလောင်း နေရာကို စိုက်ကြည့်နေတော့ ချိုလေး လည်း မနေတတ်လို့ ပဆစ်တုတ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။ ဘမြတ် က ချိုလေး ရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့် လာထိုင်ပြီး ချိုလေး ကို နူတ်ခမ်းလာစုပ်နမ်းတယ်။ ချိုလေး လည်း သူ့ခေါင်းကို ပြန်ကိုင်ထားပြီး တော့ ပြန်နမ်းလိုက်တယ်။ သူက လက်တဖက်နဲ့ ချိုလေး ခါးကို သိုင်းဖက်ရင်းက လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြား ကို စုန်ဆန် ပွတ်သတ် ကစားပေးနေတယ်။

"အော် စု က အခန်းကို လည်း သပ်သပ်ယပ်ယပ် ဖြစ်အောင် ရှင်းလင်းထားပေးတာကိုး၊ ပုံမုန်ဆိုရင်တော့ ဂွမ်းဘုံက သုံးလေးရက် တခါလောက် လာလာ လုပ်ပေးတယ်"

"စု က အလကားနေ အလကား မို့ ပါ"

ချိုလေး မျက်နှာ က နီသွားမှာ သေခြာတယ်။ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကို အောက်ခြေ အလွှာက အိမ်ဖေါ်မ နဲ့ လာပြီး နှိုင်းယှဥ် ပြောနေတာကို ခံမှ မခံချင်တာ။

"ဘမြတ် ဖိုးခွားကို အခု ဂျူတီ ချထားပေးလိုက်တယ်။ ဘမြတ်တို့ နှစ်ဘောက်ထဲ အခု လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေလို့ရပြီ"

အဲလို ပြောရင်းနဲ့ ဘမြတ် က မတ်တတ်ရပ်ပြီး ပုဆိုးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အောက်က အတွင်းခံကို ပါ ချွတ်ချလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ မမာတမာ လီးကြီးက ချိုလေး မျက်နာ ရှေ့တည့်တည့် မှာ ရမ်းနေတယ်။ ချိုလေး လည်း ပုဆစ်တုတ်ရက် က သူ့လီးကြီးကို ညာဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် လိုက်တယ်။

"မင်း ရဲ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ထဲကို ထည့်ပေးပါလားစုရယ်"

ဘမြတ် က ချိုလေး ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သပ်ပေးရင်း နဲ့ ရှေ့ကို တလှမ်း တိုးလိုက်တယ်။ ချိလေး လည်း နူတ်ခမ်း နှစ်လွှာကို ဟပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို ငုံခဲလိုက်တယ်။

"ဘမြတ် လဥ တွေကို လည်း ဆော့ ပေးလေ"

ဘမြတ်က သူ့လီးကြီး ဝင်သွားလို့ ဖေါင်းနေတဲ့ ချိုလေး ပါးလေးကို ဖွဖွလေး ရိုက်ပေးရင်း ပြောလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း သူသင်ပေးထားတဲ့အတိုင်း လက်တဖက်က သူ့ ဂွေးဥ ကြီးတွေကို ဆော့ကစား ပေးရင်းနဲ့ လီးကြီး ကို တဖြည်းဖြည်း ချင်း ပါးစပ်ထဲ တချောင်းလုံး နီးပါး ဝင်သွားအောင် စုပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ လျှာနဲ့ နူတ်ခမ်း ကို သုံးပြီး ပြန်ဆွဲထုတ်တယ်။ ခနနေတော့ သူ့လီးကြီးက တအား မာလာပြီးတော့ တုံလာတယ်။ သူပြီး တော့မယ် ဆိုတာ သိလိုက်တယ်၊ သူက ရုတ်ရက်၊

"ဟိုး ခနလေး"

ဆိုပြီး ချိုလေး မျက်နာကို တွန်းလိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် မို့ ချိုလေး နောက်လှန်ပြီး နောက်က မွေ့ယာပေါ် ပက်လက်လန် ကျသွားတယ်။ သူက ချိုလေး ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကြားကို ဒူးထောက် ဝင်ထိုင်ပြီး ချိုလေး ရဲ့ ဒူခေါက်ကွေး နှစ်ခုကို မကိုင်လိုက်တယ်။ သူက ချိုလေး ပေါင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဖြဲထားပြီး ချိုလေး ရဲ့ အရည်နဲ့ စိုရွဲပြီး ပြောင်တင်း ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ငေးကြည့်နေတယ်။ 

သူ့လီး ဒစ်ဖူးကြီးက ချိုလေး စောက်ဖုတ် အဝနဲ့ လက်တဝါးစာတောင် မကွာတော့ဘူး။ ချိုလေး သွေးသား တွေက စောက်ဖုတ်ထဲ အဲဒီ လီးကြီး ထိုးထည့် လိုက်ပါတော့ လို့ တောင်းတ မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ဆုံး အကျွင်းအကျန် ကျန်နေတဲ့ အရှက် အကြောက်တရား က ချိုလေး ကို သတိ ပြန်ဝင်လာစေခဲ့တယ်။

"နိုးးးးးးးးးး"

လို့ အော်ပြီး ချိုလေး ကိုယ့် စောက်ဖုတ်ပေါ် ကို ကိုယ် လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ထားလိုက်တယ်။ ဘမြတ် က ပြုံးပြီး။

"ငါသိပါတယ်ကွာ ၊ ယုံပါ"

လို့ လှမ်းပြောတယ်။ ချိုလေး အခြေအနေက သူတို့ အခန်းထဲက မွေ့ယာပေါ် မှာ ပက်လက်နဲ့ ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး ကားလို့ သူ့လီးကြီးကလည်း ချို‌လေး ရဲ့ စိုရွဲ ဟကွဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ လက်နှစ်လုံးလောက်အကွာမှာ၊

"ဘမြတ် ဘာလုပ်မလို့လဲ..."

လို့ အော်မေးလိုက်မိတယ်။

"မင်းနဲ့ ငါနဲ့ ချစ်သူတွေလေ။ မင်း ငါ့ကို ယုံသင့်တာပေါ့"

"ဘာကို ယုံရမှာလဲ ဘမြတ်"

"စု ရဲ့ လက်ကို ဖယ်လိုက်စမ်းပါ"

"ဒါ......."

"ဖယ်လိုက်စမ်းကွာ..."

သူက လေသံမာမာ နဲ့ ပြောလိုက်တော့၊ ချိုလေး လည်း လက်တွေကို ဖယ်ပေးလိုက်မိတယ်။ သူက လီးကြီး ထိုးထည့် လိုက်ရင်လည်း ဘာမှ တတ်နိုင်မှာ မဟုတ်တော့ဘူး။ ချိုလေး က လက်ဖယ်ပြီး သူ့ ကို မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက ရှေ့ကို တိုးလာတယ်။ ချိုလေး တော့ သူ့လီးကြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လာပြီလို့ ထင်လိုက်တယ်။

ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီးက စောက်ဖုတ်ထဲ ကို မဝင်လာပဲ။ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းတွေကို ပွတ်ပြီး အကွဲကြောင်း တလျှောက် တိုးပွတ်သွားတယ်။ ဒစ်ဖူး ကြီးက ချိုလေး အစေ့ ကို လာထိုးဖိမိတော့ ချိုလေး ပါးစပ် က အသံထွက် ငြီးလိုက်မိတယ်။

"ဟင်းးးးးးးးရှီးးးးးးး"

နောက် သူ့ လီးတန်ကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းပေါ်မှာ အထက်အောက် ပွတ်တိုက်ပေးရင်းက ဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ အစေ့ ကို လာလာ ထိုးပေးနေတယ်။

"စု ဘက်က အဆင်သင့် မဖြစ်သေးပဲနဲ့ ဘမြတ် ဘယ်တော့ မှ အတင်း မလုပ်ပါဘူးကွာ"

သူ့လီးကြီးနဲ့ ချိုလေး အဖုတ် နူတ်ခမ်းပေါ်မှာ ပွတ်တိုက်ပေးနေတာ ချိုလေး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ထလာတယ်။

........................................................................

အခန်း (၂၃)

ချိုလေး တမျိုးကြီး ခံစားနေရတယ်။ သွေးကြောတွေ ပြိုင်းပြိုင်းထ ပြီး တဒုတ်ဒုတ် ခုံနေတဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီး က ချိုလေး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းနှစ်ခု ကြား မှာ ပွတ်တိုက်ရင်း ထိပ်ဖူးကြီး က စောက်စေ့ လေးကို လာလာ ထိုးမိ နေတာ၊ ဘယ်လို ကြီးမှန်းမသိပါဘူး။ ဘမြတ် က ချိုလေး ကို လိုးပါတော့ လို့ ပြောအောင် တမင် ဆွပေးနေတာ ဖြစ်မှာ။ ချိုလေး မျက်လုံးကို မှိတ်ထားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေက ဖီးလ် ကို ပဲ ခံစားနေလိုက် တယ်။ ခနနေတော့ ဘမြတ် က ချိုလေး ဒူးနှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ဆွဲပူးကပ်လိုက်တယ်။ ချိုလေး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံး လည်း စေ့ကပ်သွားပြီး ပေါင်ရင်း မှာ သူ့လီးကြီး ညှပ်နေတယ်။ သူ့ လီးကြီးက စိမ့်ထွက်လာတဲ့ ရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေရယ်။ ချိုလေး စောက်ဖုတ်က စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်တွေရယ်က ပေါင်ခွဆုံ မှာ စိုရွဲနေတယ်။

သူက ချိုလေး ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ဖိကပ်ထားရင်းက မှ သူ့လီးကြီးကို ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ အဝင်အထွက် စလုပ်တော့တယ်။ ချိုလေးလည်း ခုမှ သဘောပေါက်သွားတယ်။ သူက ချိုလေး ဆန္ဒကို လေးစား လို့ စောက် ဖုတ်ထဲ လီးထည့် မလိုးပေမဲ့ ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံး ကြားကို သူ့လီးကြီးကို လိုးနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးတန်ကြီးက ချိုလေး စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းပေါ်မှာ အမြှောင်းလိုက် ပွတ်နေပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကလည်း ချို‌လေး စောက်စေ့ လေးကို လာလာ ထိုးဖိ မိနေတယ်။ သူ့ လဥ ကြီးတွေက လည်း ချိုလေး ဖင်ပေါက်ကို လာလာ ပြီး ဖုတ်ဖုတ် နဲ့ ရိုက်မိနေတယ်။

ဘမြတ် က ချိုလေး ရဲ့ ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို စုကိုင်ပြီး သူ့ ဘယ်ဘက်ပုခုံးပေါ် တင်လိုက်ရင်းက ရှေ့ကို ကိုင်းပြီး ချိုလေးကို လာနမ်းတယ်။ သူ့လီးကြီးက တော့ ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို လိုးနေတုံး၊ ချိုလေး လည်း သူ့ကို ပြန်နမ်း နေမိတယ်။ ချိုလေး က လျှာ နဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲ ထိုးထည့်ပြီး သူ့လျှာနဲ့ ပွတ်ပေးတာရော၊ ချိုလေးရဲ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား မှာ သူ့လီးကြီးကို ဖိပွတ်ပေးနေတာရောကြောင့် သူ သိပ်အကြာကြီး မထိန်း ထားနိုင်တော့ ပါဘူး။ လရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားပါတော့တယ်။ သူ့လရည်တွေက ချိုလေး ဘိုက်ပေါ် ကို တဖြွတ်ဖြွတ် ပန်းကျလာပြီး ချိုလေး ဘရာဇီယာ အောက်ခြေနားအထိ ကို ရောက်လာပါတယ်။ ဘမြတ် ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ လီးမသွင်းရပဲ ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ပဲ တချီ ပြီးသွားခဲ့ပါတယ်။

သူ့လရည်တွေလည်း ပန်းထွက်ကုန်ရော သူ ချိုလေး လျှာကို အတင်း စုပ် ထားပါတယ်။ ပြီးတော့မှ ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံးကို ပြန်ဖြဲပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်ပါတယ်။ ဘမြတ် က သူ့လျှာကို နူတ်ခမ်းမှာ သပ် လျှက်လိုက် ပြီး ခေါင်းငုံ့လို့ မာတင်းထောင်ထ နေတဲ့ ချိုလေး စောက်စေ့လေးကို လျှက်လိုက်တယ်။

"အီးးးးးးးး ဟင်းးးးးးး "

ချိုလေး ပါးစပ်က အသံထွက် ပြီးတော့ကို ငြီးလိုက်မိပါတယ်။ ဘမြတ် လက်ချောင်းတွေနဲ့ စောက်စေ့ စောက်ဖုတ်တို့ကို ကလိပေးတာ အရမ်းကောင်းသလို အခု လျှာ နဲ့ လုပ်ပေးတာက ပိုတောင် ကောင်းသလိုပါ ပဲ။

"အဆင်ပြေလား"

လို့ သူက မေးတော့ ချိုလေး လည်း ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ်ကို နောက်လှန်ပြီး သူဘာဂျာ ပေးတာကို မှိန်းခံလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း တအားထန်နေတာမို့ ခနလေး နဲ့ တကိုယ်လုံး တုံတက်ပြီး ကာမ အရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရပါတော့တယ်။

ချို‌လေး လည်း ပြီးသွားတော့မှ သူက ဘာဂျာ မှုတ်တာကို ရပ်ပြီး ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် အဲဒီ အိပ်ယာလေး မှာ ဖက်ရင်း နားကြပါတယ်။ သူက ချိုလေး ဘရာကို လုံးဝ မချွတ်ခဲ့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဘရာပေါ် ကနေတော့ ချိုလေး နို့ကြီး တွေကို စိတ်ကြိုက် ဆုပ်နှယ် ချေမွ ပါတယ်။

အဲဒါပါပဲ၊ အဲလို သူ့အခန်းလေး ထဲမှာ ချိုလေး နဲ့ ဘမြတ် နဲ့ ဖက်ထားလိုက်၊ နမ်းလိုက်။ သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး က စုပ်ပေးလိုက်၊ ချို‌လေး စောက်ဖုတ်ကို သူက လျှက် ပေးလိုက် နဲ့ သား ကျောင်းက ပြန်လာကာနီး အချိန်အထိ ပဲပေါ့။ ဘမြတ် က တခါဆို ဖိုးခွားကို တောင် ဘေးမှာ ထားပြီး ချိုလေး သူ့လီး ကြီး စုပ်ပေးနေတာကို ထိုင်ကြည့် ခိုင်း  ထားတယ်။ ချိုလေး က သူ့ကို တောင် ဝင်ပါဖို့ ခေါ်ချင်တာ ခိ၊ ပါးစပ်ကို မနည်းထိန်းထားရတယ်။ ကိုယ့်ချစ်သူ ကို အဆင့်မကျော်ခြင်လို့လေ။ ချိုလေး တို့ နှစ်ယောက် စလုံး ဘယ်နှစ်ခါစီ တောင် ပြီးမှန်း မသိ တော့ပါဘူး။ နောက်ဆုံး သား ကျောင်းကား ရောက်ကာနီးမှ ထပြီး အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ် ရင်း ကျောင်းကား ဆီ ထွက်လာခဲ့တော့တယ်။

............................................................................................

အဲဒီ တညနေလုံး နဲ့ ညဦးပိုင်း ထိ ပြန်တွေးလိုက်တိုင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို တောင် မယုံနိုင်အောင် အဖြစ်အပျက် တွေက ထူးထူးဆန်းဆန်း ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ပထမပိုင်းတော့ ကိုယ့် ဘာသာ အပရိက ဖီးလ် ယူမယ် ဆိုပြီး ကိုယ့် အခန်းထဲ မှာပဲ စပြီး လုံခြုံရေး ဝန်ထမ်း အဖိုးကြီး နဲ့ ကစား လိုက်မိရာက နေ၊ စတာ။ အခု မနက်နဲ့ တနေ့ခင်းလုံး သူတို့ အခန်းလေးထဲ မှာ ဘရာဇီယာ ကလွဲ လို့ တကိုယ်လုံး အဝတ်မကပ် ဖင်ဟောင်းလောင်းနဲ့၊ နေပြီး လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးနဲ့ လီးစုပ်လိုက် စောက်ဖုတ်လျှက်လိုက် လုပ် နေတာ နောက် လုံခြုံလေး ကောင်လေး က တောင် ဘေးက ကြည့်နေလိုက်သေး၊ ဘမြတ် ချိုလေး ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို လိုးတာတွေ၊ နောက် ဘာဂျာမှုတ်ပြီး အကြိမ်ပေါင်း များစွာ ပြီးအောင် လုပ်ပေးခဲ့တာတွေ ပြန်ပြန် ပြီး သာ တွေးနေမိတော့တယ်။

သားကို သူ့အိပ်ယာ ထဲ မှာ သိပ်ခဲ့ပြီးတော့ ကိုယ့်အိပ်ခန်းထဲ ကိုယ်ဝင်လာတော့ လူက စိတ်အရမ်းထ နေပြီ။ တကိုယ်လုံး နိကပ် ချွတ်ပြီးတော့ ကိုယ့်လက်နဲ့ ကိုယ် အာသာ ဖြေဖျောက်မိတယ်။ ဒါပေမဲ့ စိတ်က ဘယ်လိုမှ မတင်းတိမ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေရတယ်။ လုပ်လေ စိတ်က ပိုထလေ ဖြစ်နေသလိုပဲ၊ မနက်ကျရင် ဘမြတ် နဲ့ ထပ်တွေ့ မှာပဲ ဆိုတာ သိနေပေမဲ့ စိတ်က အဲလောက်တောင် မစောင့်နိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေရတယ်။

ညသန်းကောင်ကျ တော့ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ် မထိန်းနိုင်တော့ဘူး၊ ဖုံးကောက်ကိုင်ပြီး ဘမြတ်ကို ခေါ်ကြည့်မိတယ်။ ဖုံးက တဖက်မှာ မြည်နေပြီး မကိုင်ဘူး။ ခနနေတော့ နောက်တခါ ထပ်ခေါ် ကြည့်တယ်။ မကိုင်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ဝရံတာ ကို ထွက်ပြီး ကင်းတဲ နားမှာ များ ရှိမလားလို့ ကြည့်လိုက်တယ်။ ဖိုးခွား တယောက်ပဲ ကင်းတဲမှာ ထိုင် လို့ နားမှာ လည်း နားကျပ်တပ်ပြီး သီချင်းနား‌ထောင်နေတယ်ထင်တယ်။ နောက်တခါ ထပ်ခေါ်လိုက် တယ် မကိုင် ဘူး။ စိတ်ထဲ မှာ သံသယ ဖြစ်လာတယ်။ သား အခန်းကို ခြေဖျား ထောက်သွားပြီး သူအိပ်မော ကျနေလား ကြည့်လိုက်တယ်။ 

ပြီးတော့မှ အခန်းတံခါး အသာဖွင့်ပြီး ခေါင်းမိုးပေါ် တက်တဲ့ လှေခါး ကို တက်လာခဲ့တယ်။ တံခါးနား မှာ နားကပ် နားထောင်တော့လည်း ဘာသံမှ မကြား ရဘူး၊ တံခါး လက်ကိုက်ကို အသာလှည့် ကြည့် တော့  တဖက်က ဂလန့်ချထားတာ တွေ့ရတယ်။ သေခြာ သွားပြီပေါ့၊ ဘမြတ် တော့ အမိုးပေါ်မှာ ဂွမ်းဘုံကို လိုးနေပြီ ဆိုတာ၊ အမှန်အတိုင်း ပြောရရင်၊ ချိုလေး ဒီတခါတော့ တကယ်ကို ဂျေဝင်သွားမိတယ်။ 

ဘမြတ် ကို လည်း မကျေမနပ် ဖြစ်မိ တယ်။ ဒီနေ့ တနေ့လုံး သူ့ အကြိုက်လိုက်လျှောပြီး သူ့ချစ်သူ အဖြစ်တောင်  နေလာခဲ့တယ်။ သူချပေးတဲ့ စည်းမျဥ်းကို လည်း လိုက်နာတယ်။ သူ့ အခန်းလေးထဲ မှာ ဖင်ပြောင် ကြီးနဲ့ နာရီပေါင်းများစွာ နေခဲ့ရတယ်။ သူ့လီးကို လည်း အကြိမ်ပေါင်း များစွာ စုပ်ပေးခဲ့ရတယ်။ ဒါတောင်မှ ညဘက်ကျတော့ ဂွမ်းဘုံ ပေါင်ကြားထဲ သွား အိပ်ချင်တယ်။ ချိုလေး ကို သစ္စာဖေါက် သလို ခံစား ရတယ်။

တံခါးကို အသာလေး သုံးလေးခါလောက် ခေါက်လိုက်တယ်။ ဘယ်သူမှ လာမဖွင့်ဘူး။ ဒေါပွပွ နဲ့ ကိုယ့်အခန်း ကိုယ်ပြန်လာလိုက်တယ်။ ဘမြတ် က ချိုလေး ခေါက်တဲ့ အသံကို ကြားမှာပဲ သူမသိချင်ယောင် ဆောင်နေတာ ပဲ ဖြစ်မှာ။ အိပ်မပျော် ခင်အထိ ချိုလေး အိပ်ယာထဲ တလူးလူး တလိမ့် လိမ့် နဲ့ ဒေါပွနေခဲ့မိတယ်။

နောက်နေ့ မနက် သားကို ကျောင်းကား ဆီ သွားပို့ပြီး အပြန်လမ်းမှာ ဘမြတ် နဲ့ ဆုံတယ်။ သူက ချိုလေး နောက် ကနေ လိုက်လာပြီး အခန်းဝနား ကျတော့ လူတွေ သူ့ကို မြင်မလား ဟိုဟို ဒီဒီ လေ့လာပြီးမှ အခန်းထဲ ဝင်လာတယ်။ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ ချိုလေးကို ဆွဲဖက်လိုက်ပြီးတော့၊

"ညတုန်းက အမိုးကို ဝင်တဲ့ တံခါးကို လာခေါက်တာ စု မဟုတ်လား"

လို့ မေးတယ်။ ချိုလေး က နူတ်ခမ်းကို စူထားလိုက်ပြီး၊

"ဟုတ်တယ်"

လို့ ပြောလိုက်တယ်။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ"

ချိုလေး က မျက်နှာကို ပုတ်ထားလိုက်ပြီး တဖက် လှည့်နေလိုက်တယ်။

"စု လေးက ဂွမ်းဘုံကို သဝန်တိုတာလေး လျှော့ထားလိုက်ပါကွာ"

"စု က သဝန်တိုတာ မဟုတ်ဘူး ဘမြတ်၊ စု က ဘမြတ် အခန်းထဲ တနေကုန် မနေ့က နေပေးပြီး ဘမြတ် ကြိုက်သလို နေခဲ့တယ်၊ ညကျတော့ ဘမြတ် က တခြား မိန်းမ တယောက် နဲ့ သွားအိပ်တယ်၊ အဲတော့ စု က ဘယ်လိုခံစားရမလဲ၊ ငါ့ ကို ပျင်းသွားလို့လား၊ ငါက အပါယ်ခံလား"

"အာ အဲလို လည်း မတွေးနဲ့လေ၊ စု လေး ကလည်း ဘမြတ် က စုလေး နဲ့ အတူ မနေချင်တာမှ မဟုတ်တာ"

ချိုလေး က နူတ်ခမ်းကို ပိုထော်ပြလိုက်တယ်။

"ဘမြတ် က စု နဲ့ တညလုံး တူတူ နေချင်တာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ စု ရဲ့ သားက ရှိသေးတယ်လေ၊ တော် ကြာ ညဖက် သူက တရေးနိုးလို့ အပြင်ထွက်လာတော့ သူ့အမေ က ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ဘမြတ် လီးကြီးကို အားရ ပါးရ စုပ်နေတာ ပက်ပင်း တိုးသွားရင် ဘယ်လို ဖြစ်မလဲ"

ဘမြတ် ပြောတာ လည်း ဟုတ်သလိုလို ရှိသား၊ ချိုလေး လည်း ပါးစပ်က ဘာပြောမိမှန်းမသိ၊ ရုတ်တရက်၊

"သားက မနက်ဖြန်ည အိမ်မှာ အိပ်မှာ မဟုတ်ဘူး"

လို့ ပြောလိုက်မိတယ်။

"တကယ် ..... ဘာဖြစ်လို့လဲ"

"သူ့သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ညအိပ် သွား ဆော့မလို့"

"အော် အော ကောင်းတာပဲ၊ ဒါဆိုရင် မနက်ဖြန်ညက တော့ စုလေး ရဲ့ ညပဲ ဂွမ်းဘုံ ည မဟုတ်ဘူး ဟဲဟဲ"

လို့ ပြောရင်း ဘမြတ် က ချိုလေးကို ကစ်စ် လာပေးတယ်။

နောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း ဘမြတ် ကို ဆိုဖာပေါ် ထိုင်ခိုင်းပြီး သူ့ရှေ့ ကြမ်းပေါ်မှာ ချိုလေး ဒူးထောက်ထိုင်ရင်းက လီးစုပ်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ချိုလေးကို ဆိုဖာပေါ် ပက်လက် လှန်ခိုင်းပြီး ဘမြတ် က စောက်ဖုတ် လျှက်ပေးတယ်။ အဲဒါ ပြီးတော့ ဘမြတ်ထွက်သွားတာနဲ့ သား သူငယ်ချင်း တယောက် ရဲ့ အမေ ဆီကို ဖုံးဆက်ပြီး ဘာညာကွိက နဲ့ သားက သူငယ်ချင်းအိမ် အိပ်ချင်လို့ ပူဆာတယ် အာပြီး မဖြစ်ဖြစ်အောင် စီစဥ် ပေးလိုက်တယ်။ အကြောင်းပြချက်က လည်း နောက်နေ့ ပဲခူးကို အမျိုးကိစ္စ အရေးပေါ် သွားစရာရှိလို့ သားကို လည်း ကျောင်းမပျက်စေချင်လို့ လည်း ပါတယ်ပေါ့။ သူက ကူညီပါမယ် စိတ်ချလက်ချသာ သွားပါလို့ ဆိုတယ်။

နိဂုံးချူပ်ရရင်တော့ အဲဒါ နောက်ဆုံး အခြေအနေပါပဲကိုကို၊ ချိုလေး ဘမြတ် နဲ့ နည်းနည်း စိတ်ကောက်ရန်ဖြစ်ပြီး နောက်ဆုံးတော့ သားကိုပါ တနေရာ တညအိပ်ပို့၊ မနက်ဖြန် ချိုလေး တယောက်ထဲ အိမ်မှာ ဘမြတ် နဲ့ တညလုံး ရှိနေတော့မယ် ဆိုတာပါပဲ။

ချိုလေး လုပ်ရပ်တွေက အစွန်းရောက်နေပြီလို့ ကိုကို ထင်လား၊ ချိုလေး အဲဒီ အစီအစဥ်ကို ဖျက်လိုက်ရတော့ မလား၊ ဖြစ်နိုင်ရင် ကိုကို ချိုလေးကို လှမ်းခေါ်လိုက်ပါ။

ချစ်တဲ့

ချိုလေး

................................................................................................................................................

အီးမေးကို သုံးခေါက်တိတိ ပြန်ဖတ်ဖြစ်သလို ဖတ်ပြီးတဲ့ အကြိမ်တိုင်းမှာလည်း လီးက မတရားတောင်လာလို့ ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ရတယ်။ အခြေအနေက အတော် တိုးတက်နေတာကို လည်း အားရမိတယ်။ စိတ်ထဲမှာတော့ ချိုလေး တယောက် ဦးသာမြတ် ကြီးပေါ်မှာ ခန္ဓာကိုယ်သွေးသား သက်သက် မက စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာပါ နွယ်ချင်လာ တာကိုတော့ သဝန်တို မိသလိုပဲ။ ဒါက လည်း ရှောင်လွဲလို့ ရမှာ မဟုတ်တဲ့ အရာပဲလေလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖြေသိမ့် မိတယ်။ ကျနော် အဓိက စိတ်ဝင်စား မိတာကတော့၊ ကိုယ့် မိန်းမ တယောက် တကိုယ်လုံးမှာ ဘရာဇီယာကလေး နဲ့ လုံခြုံရေး တွေ နေတဲ့ အခန်းကျဥ်းလေး ထဲမှာ တနေကုန်နီးပါး နေခဲ့တယ် ဆိုတဲ့ အဆင့် တိုးတက်မှုပါပဲ။ ချိုလေး အိမ်ထောင်ရှင်မ တယောက် အတွက် ဘယ်သူမှ ဖြစ်နိုင်မယ်လို့ တွေးတောင် မတွေးမိလောက်တဲ့ အပြုအမူတခု မဟုတ်ပါလား။

...................................................................................................

အခန်း (၂၄)

တနေ့လုံး ဘာဆက်လုပ်ရကောင်းမလဲ ဆိုတာကို စဥ်းစားနေမိတယ်။ ကျနော့် ခေါင်းထဲမှာ တော့ တခုခု လုပ်ဖို့ တွေးထားပြီးနေပြီ၊ အကောင်အထည်ဖေါ် ဖို့ပဲ ကျန်တော့တယ်။ အာ့နဲ့ ကွန်ပြူတာ သမား သူငယ်ချင်း ကို သိချင်တာတွေ လှမ်းမေး လိုက်ရတယ်။ နောက် မြန်မာပြည် ရဲ့ ညနေခင်း အချိန်လေး လောက်မှာ ချိုလေး ကို ဖုံးလှမ်းခေါ်ကြည့်တယ်။ ပထမ အကြိမ် မှာတင် ချိုလေး ဖုံးကို ကောက်ကိုင်လိုက်တယ်။

"ကိုကို ဘယ်ရောက်နေတာလဲ"

ချိုလေး အသံက စောင့်ရတာ နည်းနည်း စိတ်မရှည်သလို ခပ်လောလော ဖြစ်နေတယ်။

"ဆောရီး ချစ်လေး ရေ၊ ကိုကို တို့ အရမ်း အလုပ်များနေလို့ပါ၊ စကိုက် ပြောမလား"

"အိုကေ"

စကိုက်လည်း ဖွင့်လိုက်ရော ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာ ပေါ်လာတဲ့ ချိုလေးပုံကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်မိတယ်။

"ဟား မိုက်လှခြေလား၊ ဆံပင် ပုံစံ အသစ်နဲ့"

ချိုလေး ရဲ့ နဂို ဆံပင်က အဖြောင့် အရှည် ကို အခု နည်းနည်း တိုတို နဲ့ အကောက်ကလေး တွေ လုပ်ထား တယ်။

"ကိုကို ချိုလေး အီးမေး ဖတ်ပြီးပလား"

"ပြီးပေါ့ အရမ်း မိုက်နေပြီ"

"ကိုကို စိတ်မဆိုးဘူးလား"

"ဟင့် အင်း ကိုကို ဖီးတောင် တအားလာတယ်၊ ကဲ ဒီည တော့ အပီပဲပေါ့ ဟုတ်လား"

"အင်း သားကို သူ့သူငယ်ချင်း နဲ့  မိဘ တွေ လာခေါ် သွားကြပြီ"

"ချိုလေး တို့ သမီးရီးစား နှစ်ယောက် တနေကုန် တညလုံး ဘာတွေ လုပ်ကြမှာလဲ"

"ကိုကို အဲလို မပြောနဲ့ကွာ"

ချိုလေး မျက်နှာလေး ရဲတက်သွားတယ်။

"ချိုလေး က ဒီည အတွက် ဆံပင်ပုံ တောင် အသစ်ပြင်ထားတာပဲလေ"

"ဟုတ်ဘူး အဲဒါက တိုက်ဆိုင် သွားလို့ပါ၊ (အသံက တော့ ဆင်ခြေ ပေးတဲ့ အသံ) ၊ အင်း ထားပါတော့၊ ချိုလေး တို့ တနေ့လုံး မဆုံ ဖြစ်သေးဘူး၊ ချိုလေး က အိမ်အလုပ်တွေ လက်စသတ် ပြီး အလုပ်ရှုတ်နေတာ၊ ဘမြတ်လည်း သူ့အလုပ်မှာခွာလို့ မရဘူး၊ ညကျမှ သူလည်း အချိန်အားရမှာ"

"ဘယ်အချိန် သူလာမှာလဲ"

"ည တော်တော် လေး မိုးချူပ်မှ၊  ကွန်ဒို က တခြားအခန်းက လူတွေ အိပ်ပျော်လောက်တဲ့ အချိန်"

"အဲတော့ ဒီည အဆုံးစွန်ထိ သွားဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီလား"

"မသိဘူး ကိုကို၊ ချိုလေး လည်း မပြောတတ်တော့ဘူး"

ချိုလေး ပထမဆုံး အနေနဲ့ ကျနော် အဆုံးစွန်ထိသွားမလားဆိုတာ ခါးခါးသီးသီး မငြင်းဆန်တော့တာ သိသာတယ်။

"ချိုလေး အဆုံးစွန်သွားလည်း ကိုကို ခွင့်ပြုထားတယ်ဆိုတာ သိတယ်မလား"

"အင်း သိပါတယ်"

ချိုလေး က မျက်နှာတည်တည်လေး နဲ့ အတွေးနက်နေပုံနဲ့ ဖြေလိုက်တာ။

"ဦးသာမြတ် ကြီးက ချိုလေး နဲ့ တညလုံး လာနေမှာလား။ တနာရီ နှစ်နာရီလောက်ပဲလား၊ ဖိုးခွားရော ပါလာဦး မှာလား"

ချိုလေး က ဘာမှ ပြန်မဖြေပဲ ကျနော့်ကို ပဲ ငေးစိုက်ကြည့်နေတယ်။ ပြီးမှ၊

"ကိုကို"

"ပြော ချစ်လေး"

"ချိုလေး စိတ်ထဲ တမျိုးကြီး အဲဒီအကြောင်းတွေ ကိုကို နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် ပြောရတာ၊ မျက်နှာလည်း ပူတယ်။ ပါးစပ်က လည်း ပြောမထွက်ဘူး"

"ကိုကို လုံးဝ နားလည်တယ် ချစ်လေး"

"ဟို..ဟိုတခါက လို အီးမေး နဲ့ ရေးပြီး ပြောပြတာ အကောင်းဆုံး ဖြစ်မယ်ထင်တယ်နော်"

"ရတယ်လေ ချစ်လေး"

"ကိုကို အဆင်ပြေရဲ့လား"

"ပြေတာပေါ့၊ ချစ်လေး စိတ်ပျော်သလို သာ လုပ်ပါ"

"ကိုကို့ ကို ချစ်တယ်။ ကိုကို က ချိုလေး အတွက် အကောင်းဆုံး ယောက်ျားပါ"

ချိုလေး က ကျနော့်ကို ဖလိုင်းကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်။

"အာ ချိုလေး လိုင်းမအောက်ခင် ကိုကို တခု ပြောမလို့"

"ပြော"

"ကိုကို ချိုလေး ဆီ ဖိုင်တခုကို အီးမေး ပို့ပေးလိုက်မယ်၊ အဲဒီဖိုင်ကို ဒေါင်းလုပ်ပြီးတော့ ကွန်ပြူတာ မှာ အင်စတော လုပ်ပေးပါ။ အဲဒါ ကိုကို တို့ ကုမ္မဏီက ဒေတာဘေ့စ် စံနစ် အသစ်၊ ကိုကို တို့ ဖိုင်တွေ ကို အဲဒီမှာ ဆင်ခရိုနိုက်စ် လုပ်ထားတာ၊ အဲတော့ ကိုကို အိမ်ပြန်ရောက်လည်း ရုံးက အလုပ်ကို အိမ်က နေလုပ်လို့ ရအောင်လို့"

"အော် ဟုတ် ကိုကို "

"အဲကောင်က အင်စတောတာ နည်းနည်း ကြာမယ်၊ ပြီးတာနဲ့ သူ့ဘာသာ အော်တို အင်တာနက်က နေပြီး အပ်ဒိတ်လုပ်သွားမှာ တနာရီ နှစ်နာရီလောက်ကြာမယ်၊ ကွန်ပြူတာကို မပိတ်ပဲ ဒီတိုင်းသာ ထားလိုက်ပါ"

"ကောင်းပြီလေ ကိုကို"

...................................................................................................

စကိုက် ကနေ ချိုလေး နဲ့ စကားပြောတာကနေ ထွက်လိုက်ပြီးတာနဲ့ ကျနော် နောက် တရက် နှစ်ရက် အတွက် လုပ်စရာရှိတဲ့ အလုပ်တွေကို ပြီးအောင် အမြန်လုပ်တော့တယ်။ ကျနော့် ဘော့စ်ကို လည်း ငါ ခွင့်ယူချင်တယ် လို့ ပြောထားတယ်၊ အလုပ်တွေ လက်စသတ် ပြီးတော့ ကိုယ့် အခန်း ကိုယ်ပြန်လာတော့ အချိန် တောင် အတော်လင့်သွားပြီ။

ကျနော့် နှလုံးတွေ တဒိတ်ဒိတ် ခုံနေတယ်။ သူငယ်ချင်း အီးမေး ကနေ ပို့ထားတဲ့ ဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတဲ့ တဆင့်ခြင်း ညွှန် ကြားချက်တွေကို သေခြာ ဖတ်တယ်။ နောက်တော့ ဗီပီအမ် ကို ဝင်တယ်။ သူပြောထားတဲ့ အဆင့်တွေ အကုန်လုံး လိုက်လုပ်တယ်။ ကျနော်သူ့ကို ခိုင်းထားတာက တော့ ရိုးရိုးလေးပါ။ ကျနော့် အိမ်က ကွန်ပြူတာ ဝက်ကမ်ကို အဝေးကနေ လှမ်းဝင်ကြည့်ချင်တယ်။ 

ကျနော့် မိန်းမ ဖေါက်ပြန်နေတယ်လို့ ကျနော် မသင်္ကာဘူး လို့ ပြောထားတာ၊ အဲဒီသူငယ်ချင်း ကိုယ်တိုင်က ကပ်ကိုးသမား ဖြစ်ပြီး သူ့မိန်းမ က သူ့ကို ပစ်ပြီး နောက်လင် နောက်  လိုက်သွားတာမို့ သူက အဲလို ကိစ္စကို တအားကူညီချင်နေတာ၊ အခု သူပေးလိုက်တဲ့ ဖိုင် ကို ချိုလေး က အင်စတော လုပ်လိုက်ရင် အခု ကျနော့် ကွန်ပြူတာကနေ ဝင်လို့ရပြီလေ။ ဆယ့်ငါးမိနစ် ဆိုတဲ့ အချိန်က စောင့်ရတာ တသက်စာလောက်ကို ထင်ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ စောင့်ရကျိုး နပ်ပါတယ်။ ကျနော့် ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာ ဖြတ်ကနဲ ကျနော် တို့ အိပ်ခန်း ကြီး ပေါ်လာ ခဲ့တယ်။

အခန်းထဲ မှာ ဘယ်သူမှ မရှိပဲ မှောင်နေတယ်။ မြန်မာပြည် အချိန်ကို ကြည့်လိုက်တော့ ည ကိုးနာရီခွဲ လောက် ရှိပြီ။ ဆော့ဝဲ က ညကြည့် အောရှင်း ကို ပြောင်းလိုက်တော့ စိမ်းဖန့်ဖန့် နဲ့ မြင်နေရတယ်။ စပီကာ အသံကို ပါ ခပ်ကျယ်ကျယ် ချဲ့ထားလိုက်တယ်။

အဲတော့မှ ဧည့်ခန်းထဲက တီဗီဖွင့်ထားတဲ့ အသံကို ကြားနေရတယ်။ ချိုလေး ဧည့်ခန်းမှာ တီဗီထိုင်ကြည့်နေတယ် ထင်တယ်။ သူ မအိပ်ခင် ကြည့်နေကျ ပဲလေ။ သူပြောထားတာပဲ ဦးသာမြတ် ကြီးက ညသန်းခေါင် လောက်ကျ မှ လာမှာကိုး။

အဲလို ချောင်းတဲ့ အလုပ် ကို ကျနော်က ငယ်ငယ်ကတည်းက ဝါသနာ နဲ့ လုပ်ခဲ့ ဘူးတာဆိုတော့ စိတ်ရှည်ရမယ် ဆိုတာ သိတယ်။ ကွန်ပြူတာကို ဖွင့်ထားပြီး စာအုပ်တအုပ် နဲ့ ကုတင်ပေါ် လှဲနေလိုက်တယ်။ ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို တချက်တချက် ကြည့်ရင်း စာအုပ် ဖတ်နေလိုက်တယ်။

နာရီဝက်လောက် ကြာတော့ အခန်းထဲ က ဖြတ်ကနဲ မီးလင်း သွားတော့ ကမန်းကတန်းထပြီး ကွန်ပြူတာရှေ့ ထိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။ ချိုလေး အခန်းထဲ ရောက်နေပြီ၊ သူမီးဖွင့်လိုက်တာပဲ နေမယ်။ ကျနော် ကြည့် နေမှန်း မသိတဲ့ ကျနော့် ဆက်ဆီ အကိတ် မိန်းမ တယောက် အခန်းထဲ လျှောက်သွားနေတာ လိုက်ကြည့် နေမိတယ်။ ကျနော်နဲ့ စကားပြောတုန်းက ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစား နဲ့ပဲရှိသေးတယ်။

ချိုလေး က ကွန်ပြူတာနားကို လျှောက်လာတယ်။ ကျနော့် သူငယ်ချင်း ပြောတာကတော့ ကွန်ပြူတာပေါ်မှာ စခရင် ဆေ့ဗာ ပဲ ပေါ်နေမှာတဲ့။ ချိုလေး က ကွန်ပြူတာရှေ့မှာတော့ မထိုင်တော့ဘူး၊ အိပ်ယာခင်းတွေကို ဆန့်တယ်။ အခန်းထဲက တချို့ အဝတ်အစား ပုံထားတာလေး တွေ သိမ်းတယ်။ အခန်းကို သပ်သပ်ယပ်ယပ် ဖြစ်အောင် ပြင်ဆင်ရင်း နဲ့ သီချင်းလေး တညီးညီး လုပ်နေတယ်။ ခနနေတော့ သူ့တယ်လီဖုံးက မြည်လာတယ်။ ချိုလေးက ဖုံးကို ငုံ့ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့ နား နား ကပ်ပြီး။

"ဟဲလို ဘမြတ်"

တယ်လီဖုံးထဲက တဖက်က ဘာပြောလိုက်သလဲ မသိ၊ ချိုလေး က တခစ်ခစ် ရီနေလေရော၊ ကျနော်တောင် ကြည့်ရင်းက အံ့အားသင့် မိတယ်။ သူ့ အပြု အမူ လှုပ်ရှား တုံ့ပြန်ပုံလေး တွေက တကယ့် ဆယ်ကျော်သက်မ လေး ဘဲနဲ့ စကားပြောနေသလိုပဲ၊ ဖုံးကို စကား ပြောနေရင်းနဲ့ တောင် အခန်းထဲက ဘီဒို မှန်ရှေ့ မှာ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ကြည့်ရင်း ရှိုးပေးနေတာ မြင်နေရတယ်။ ကျနော်ကတော့ ကျနော့် မိန်းမ ပြောနေတာပဲ ကြားရတာလေ၊ တဖက်က ဘာပြောနေမှန်း မကြားရဘူး။

"ဟုတ်၊ ဆယ့်နှစ်ခွဲ က အဆင်ပြေပါတယ်။ အင်း တံခါးမခေါက်နဲ့၊ လာကာနီး ကျရင် မစ်ကော ပေးလိုက်၊ စု တံခါးကို ဂလန့် ဖြုတ်ထားလိုက်မယ်"

................................................................................

"ခစ်..အာ ဘာတွေ ပြောနေတာတုံး ခစ်ခစ်"

ဆယ်ကျော်သက် ကလေး သစ်ရွက်ကြွေတာ မြင်ရသလို တခစ်ခစ် လုပ်နေပြန်တယ်။

"ဘမြတ် ညစာ စားပြီးပလား၊ စု တခုခု ပြင်ထားပေးမယ်လေ"

...........

"အာ အဲဒါချက်ဖို့ တော့ စု မှာ ဘာမှ မရှိဘူး"

....................

"အင်း အာ့ တော့ လုပ်ပေးလို့ ရပါတယ်"

............................

"စု အခု ဘာဝတ်ထားတယ်လို့ ထင်လို့လဲ"

......................

"ဟဟ အိပ်မက် ထဲ မှာပဲ စိတ်ကူးယဥ်ထား ခစ်ခစ်"

...........................

"နိုးနိုး  ဖိုးခွား ကို ခေါ် မလာပါနဲ့၊ စု သူ့ကို လီးတခါ စုပ်ပေးထားပြီးပြီ၊ အဲလောက် ဆို သူ ကျေနပ်သင့် ပါပြီ"

ဟိုက် အဲဒါက တော့ ချိုလေး ကျနော့်ကို မပြောခဲ့ဘူးသေးတဲ့ အရာပဲ၊ သူတမင်ပဲ ကျနော့်ကို မပြောပဲ ချန်ထားခဲ့ တာလား၊ ပြောပြဖို့ မေ့သွားတာလား မသိ။

"အင်း စု လည်း ပြင်ဆင် ရတော့မယ် ကဲကဲ ကောင်းပြီ၊ ဟုတ်ပါပြီ၊ ဖုံးချလိုက်တော့မယ်နော် "

ချိုလေး က ဖုံးပိတ်လိုက်ပြီးတော့ ဖုံးကို ကုတင်ပေါ် ချထားလိုက်တယ်။ နောက်တော့ သူ့အဝတ်တွေကို တစချင်း ချွတ်နေတော့တယ်။ ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်သက် ဒီလောက် ကြာခဲ့တာတောင်မှ ကျနော့် မိန်းမ အကိတ်ကြီး အဝတ်အစား တွေ တခုချင်း ချွတ်နေတာ ကို ကြည့်ရင်း ကျနော် လီးတောင် လာခဲ့ရတယ်။ ခနလေ မှာ ချိုလေး တကိုယ်လုံး အဝတ် တမျှင်မှ မရှိတော့ဘူး၊ ပြီးတော့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို လှမ်းယူပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွား တယ်။ သူ့နောက်ဖက်က ခါးကျင်ကျင်အောက်က ကားစွင့် ထွက်နေတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ တလုံးချင်း တုံလှုပ်ပြီး သွားတာကို ကြည့်ရင်း ကျနော့် လီးက တဆတ်ဆတ် တောင် တုံသွားရတယ်။ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ကာနီး သူ ပလတ်စတိတ် အိပ်လေး တခု သူ့ အလှပြင်ခုံပေါ်ကနေ ကောက်ယူသွားတာ သတိထားမိလိုက်တယ်။

................................................................................................................................

အခန်း  (၂၅)

ကျနော် ငြိမ်ငြိမ်လေး စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ ချိုလေး ရေချိုးခန်းက ထွက်လာမှာကို ထိုင်စောင့် ကြည့် နေတယ်။ ကျနော် မှတ်မိသလောက် ပုံမှန်ဆို သူရေချိုးတာ ဒီလောက် မကြာပါဘူး၊ ဘယ်လောက်တောင် သန့်ရှင်းရေး လုပ်နေသလဲမသိ၊ နာရီဝက် နီးပါးလောက် ကြာမှ ပြန်ထွက်လာတယ်။ သူပြန်ထွက်လာတဲ့ ပုံကြည့် ပြီး ကျနော့် လီးက ခုန ပျော့ သွားရာက ပြန်တောင်လာပြန်ရော။

ချိုလေးက တကိုယ်လုံးအဝတ်တစ မှ မပါပဲ ထွက်လာတာ ဆိုတော့ သူ့နို့ကြီးတွေက ခုန်လှုပ် လို့ပေါ့၊ ခေါင်းပေါ်မှာ ပဲ သူ့ဆံပင်တွေကို လုံးပြီး သဘက်တထည်နဲ့ ရစ်ပတ်ထားတယ်။ ခေါင်းလျှော်လာလို့ ဖြစ်မယ်။ သူက ခြေဖျားလေး ထောက်ပြီး ခုန်ဆွ ခုန်ဆွ ပုံမျိုးလေး နဲ့ ကွန်ပြူတာနား လျှောက်လာတယ်။ အဝတ်အစား ဘီဒို က ကွန်ပြူတာ စားပွဲနားမှာ ရှိတာကိုး၊ ကျနော့် ပါးစပ်က ဟိုက်ကနဲ အသံထွက်သွားမိတယ်။ ချိုလေးသာ ကျနော့် ဆီက အသံကို ကြားရမယ်ဆိုရင်တော့ သူလန့်ဖြတ်သွားနိုင်လောက်တယ်။ 

ဘာဖြစ်လို့ ကျနော် ရုပ်တရက် ဟာကနဲ ဖြစ်သွားရသလဲ ဆိုတော့ ကွန်ပြူတာ  ဝက်ကမ်နားကပ်လာတဲ့ သူ့ပေါင်ခွဆုံကို လှမ်းကြည့်လိုက်မိလို့လေ။ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကြီးက အမွှေးအမျှင် မရှိ ပြောင်သလင်းခါပြီး ပေါက်ဆီကြီးလို ဖေါင်းထနေတာတွေ့လိုက်ရတာကိုး။ ချိုလေးက စောက်မွှေးထူတဲ့ အစားထဲက တော့ မဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါပေမဲ့ စောက်မွှေးလေး ပါးပါး တော့ ရှိတယ် ဒါပေမဲ့ ချိုလေး က ဒီအတိုင်းပဲ ဘာမှ မပြုမပြင်ထားထားတာ။ ကျနော်လည်း သူ့ကို ရိတ်ပါလို့ မပြောခဲ့ဘူး သူ့ ဓလေ့ထုံးစံ အတိုင်း နေပါစေဆိုပြီး ထားထားခဲ့တာ၊ ချိုလေး ရေချိုးခန်း မဝင်ခင်တုန်းက အဲဒီ စောက်မွှေးက မရိတ်ရသေးဘူး ဆိုတာ ကျနော် သေခြာတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ကျနော် ချက်ခြင်း သတိထားမိမှာကိုး၊ သူရေချိုးခန်းထဲ မှာ အဲဒါ ရိတ်နေတာမို့ ကြာနေတာကိုးလို့ တွေးလိုက်မိတယ်။

ပိုသေခြာသွားတာကတော့ ချိုလေးက ဘီဒိုတံခါးက မှန်ရှေ့မှာ ရပ်ပြီးတော့ သူ့ စောက်ဖုတ် နေရာလေးကို ဖြဲပြီး သေခြာ လက်နဲ့ စမ်းကြည့်နေတာ တွေ့ရတယ်လေ။ အဲမှာ သူ ကျန်သွားတဲ့ အမွှေး တပင်နှစ်ပင် တွေ့လိုက်ရ တယ် ထင်တယ်။ ရေချိုးခန်းကို အမြန်ပြန် ပြေးသွားပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ လက်ထဲမှာ ဂျူတ်ပါလာတယ်။ မှန်ရှေ့မှာ ကုလားထိုင်ပေါ် သူ့ရဲ့ ခြေထောက်တဖက်ကို တင်ပြီး လက်နဲ့ စမ်းလို့ စောက်ဖုတ်အနားကို ဂျူပ်နဲ့ သေခြာ စမ်းရိတ်နေတာ တွေ့နေရတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ တကိုယ်တော် လျို့ဝှက် လှုပ်ရှားနေမှုကို မျက်မြင် တွေ့နေ့ရတော့ ကျနော့် အတွက် လရည်ပန်းထွက်ချင်လောက်အောင်ကို စိတ်ထ သွားရတယ်။

ချိုလေး နောက်ဆုံးတော့ သူ့စောက်ဖုတ် အခြေအနေကို သူကျေနပ်သွားပုံ ရတယ်။ အမွှေးရိတ်တဲ့ ဂျူတ်ကို စားပွဲပေါ် တင်လိုက်ပြီး ခေါင်းမှာ ပတ်ထားတဲ့ သဘက်ကို ဖြေချလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို ရှေ့ကိုင်းပြီး ဖားရားကျ လာတဲ့ ဆံပင်တွေကို သဘက်နဲ့ ပွတ်တိုက်ပြီး ခြောက်အောင် သုတ်နေတယ်။ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးက တွဲလောင်းကျပြီး လှုပ်ရမ်း နေပြီး ခါးကုန်းထားလို့ ဖင်ကြီးကလည်း ကားစွင့် ထွက်နေတယ်။ ကျနော် အနောက်က နေ ပေးကျူံးချင်စိတ်ကို ပေါက်နေရတယ်။

ပြီးမှ သူက ဟဲရားဒရိုင်ရာ ကို ကောက်ပြီး သူ့ရဲ့ ဆံပင် ပုံစံအသစ်ကလေးကို သေသေခြာခြာ ခြောက်အောင် မှုတ်ပေးနေတယ်။ ပြီးမှ အဖြူရောင် ဇာ ပင်တီလေးရယ် အဖြူရောက် ဇာဘရာဇီယာ ရယ်ကို ဝတ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ မှန်ကို ကြည့်ပြီး မျက်နှာမှာ မက်ကပ် ပါးပါး တင်တယ်။ ဘရှပ်ကလေးတွေနဲ့ မျက်နာကို ပွတ်တယ်၊ မျက်နှာကို ပြင်ဆင်လို့ အားရတော့မှ ထမီ အစိမ်း ရင့်ရင့် မှာမနောတိုင်လို အဆင်လေး ပါတဲ့ ဟာနဲ့ အပေါ် က ရင်စေ့ နှိပ်ကြယ်သီး နဲ့ လက်စက ဘလောက်စ် အဆင်တူ အရောင်တူ ဝမ်းဆက်လေးကို ထုတ်ဝတ်လိုက်တယ်။ ထမီကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ် လေး ခါးမှာစီးရင်း တင်းကော့ထ လာတဲ့ သူ့ဖင်ကြီးကို မှန်မှာ လှည့်ရင်း ကြည့်လိုက် သေးတယ်။

ကျနော် ကိုယ့်မိန်းမ တယောက် ရီးစားနဲ့ တွေ့တော့မဲ့ အပျိုလေး လို ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဲလို မွမ်းချယ် ပြင်ဆင် နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ စိတ်လက် မအီမသာ ဖြစ်နေမိတယ်။ သူ က ဦးသာမြတ် လိုမျိုး အောက်ခြေ လူတန်းစား အဖိုးကြီး တယောက်အတွက် အဲလောက်တောင်မှ လုပ်နေရတာလား။ သူ့ ရဲ့ ချစ်သူ တယောက် ဖြစ်လာဖို့ကို စောက်ဖုတ်ထဲ ငါးထောင်တန် ပိုက်ဆံ လိပ်ကလေးကို ထိုးထည့်တာ ခံခဲ့တာလား။ အဖိုးကြီးက သူ့ကို တကိုယ်လုံး ကြိုက်တာ အကုန်လုပ်ပြီးတော့ အဆုံးစွန် ဆုကို ဆွတ်ခူးဖို့ ဒီည လာတော့မယ် ဆိုတာ ကို သိလို့ ကြိုဆိုဖို့ အတွက် ပြင်ဆင်နေတာလား။

ချိုလေးက ပြင်ဆင်တာတွေ အကုန်ပြီးသွားလို့ ထင်တယ်၊ အခန်းမီးကို ပိတ်ပြီး အိပ်ခန်းအပြင်ကို ထွက်သွားတော့တယ်။ နောက်တော့ တီဗီဖွင့်လိုက်သံရယ်။ အိုးခွက် အသံတွေရယ်ကြားနေရတယ်။ ချိုလေး တယောက်တော့ တီဗီဖွင့်နားထောင်ရင်းနဲ့ စားသောက်စရာတွေ ချက်ပြုတ်နေပြီလို့ ထင်ရတာပဲ။

နောက် နှစ်နာရီလောက် ထိက ကျနော် ကွန်ပြူတာ စခရင်ကို ဘာမြင်ရမလဲ ဘာမြင်ရမလဲ ဆိုပြီး စိတ်လှုပ်ရှား စွာနဲ့ စောင့်ကြည့်နေပေမဲ့ ဘာမှ ပေါ်မလာ၊ မနီလာ မှာလည်း ညနက်နေပြီး၊ ဒီနေ့ တမနက်လုံးလည်း အလုပ်လုပ်နေခဲ့ရတာမို့ ပင်ပန်းပြီး ထိုင်ရက်နဲ့ အိပ်မောကျသွားပါတယ်။

"ရှာမတွေ့ဘူး ဘယ်မှာလဲ"

ရုတ်တရက် ကျယ်လောင်တဲ့ အသံတခုကြောင့် အိပ်ယာက နေလန့်နိုးလာခဲ့တယ်။ ကျနော့် ရှေ့က ကွန်ပြူတာ စခရင်မှာတော့ ဦးသာမြတ်ကြီးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ သူက ဝက်ကမ်နဲ့ အရမ်းနီးကပ်နေတဲ့ အပြင် သူက အခန်းအပြင်ဘက်ကို လှမ်းအော် ပြောလိုက်တဲ့ အသံကျယ်ကျယ်ကြောင့် ကျနော့် ဆီမှာ အကျယ်ကြီး ကြားလိုက်ရတာ ပါ။ ကျနော့် ဝက်ကမ် ရှေ့တည့်တည့် မှာ ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ရပ်နေတဲ့ လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး ကို မျက်လုံးပွတ်ကြည့်ရင်း ငါ ဘာတွေ လွတ်သွားပလဲလို့ လေ့လာနေမိတယ်။ နာရီကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ လည်း မြန်မာပြည်စံတော်ချိန် နဲ့ဆို ညဆယ့်နစ်ခွဲ ကျော် ကျော် လေး ဖြစ်နေပြီ။

"အဲဒီနားမှာပါပဲ ဆို ကျွတ်စ်"

ချိုလေး တယောက် ကျွတ်စ် ကနဲ စိတ်မရှည်သလို ပြောရင်း အခန်းထဲ ဝင်လာပါတယ်။ ချိုလေး က ခုထိ အဝတ်အစား အပြည့်အစုံ ဝတ်ထားတုန်းပါပဲ။ ဦးသာမြတ် ကြီးကတော့ ကိုယ်လုံးတီး နဲ့ ။ ချိုလေးက အဝတ်ဘီဒို ရှေ့ကို လျှောက်လာပြီး အထဲက မျက်နှာသုတ်ပုဝါတထည်ကို ထုတ်ယူပြီး ဦးသာမြတ် ကို လှမ်းပေးလိုက်တယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ မပြော့ မမာ ရှိနေတဲ့ ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ချိုလေး မျက်စ နဲ့ ကြည့် လိုက်ရင်းက မျက်နှာလေး ရှက်တက်တက် ပုံ ဖြစ်သွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကြည့်ရတာ ဦးသာမြတ် ကြီး တနေ့ကလို ရေချိုးဦးမယ် ထင်ရတာပဲ။

"ဘမြတ် စု ယောက်ျား အဝတ်အစား တွေရော ဝတ်လို့ ရမလား၊ ဘမြတ် အဝတ်တွေက ညစ်ပတ်နေပြီ"

"ရတာပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ သူက ဘမြတ်ထွက် အရပ်ရှည်ပြီး ဘော်ဒီလည်း တောင့်တယ်"

"ဟဟ ဒါပေမဲ့ အခု ငါက သူ့မိန်းမ နဲ့လေ ဟဲဟဲ"

ဦးသာမြတ် ကြီးက ပြောရင်းက ချိုလေး ခါးလေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးတဖက် ကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တယ်။

"ခစ်ခစ်.. ကဲ ဒါဆိုရင်ရော"

ချိုလေးက ကျနော့် အဝတ်ဘီဒိုထဲက အကောင်းစား ရှပ်နဲ့ လုံချည်တစုံကို ထုတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။ ကျနော့် စိတ်ထဲ ကိုယ့်အဝတ်အစားတွေ ဒီအဖိုးကြီးဝတ်မယ်ဆိုတာ တွေးရင်းက စိတ်တော့ နည်းနည်း တိုသွားတယ်။

"ဟားဟား ရပါတယ်ကွာ နေပါစေ၊ ဘမြတ် အဝတ်အစား ဝတ်ဖို့ အချိန်ရှိမယ်မထင်ပါဘူး ခိခိ၊ ဒါပေမဲ့ စု ခုလို အဝတ်အစား သတ်သတ်ယပ်ယပ်လေး ဝတ်ထားတာကိုတော့ ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ချိုလေး ရဲ့ ရင်သား နှစ်ခုကြား အင်္ကျီပေါ် ကပဲ ဖိပွတ် နမ်းရှုံ့ လိုက်တယ်၊ ပြီးမှ ရေချိုးခန်းဘက်ဆီကို လျှောက်သွား ခဲ့သလို၊ ချိုလေးက လည်း မီးဖိုခန်း ဘက်ကို ထွက်သွားတယ်။

ဆယ်မိနစ်လောက်ကြာတော့ ဦးသာမြတ် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ ရေချိုးပြီးရင် ကျနော်ဝတ်လေ့ ရှိတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါ အသား ဝတ်ရုံကို ခြုံပြီး ထွက်လာတယ်။ ခါးက ပတ်တဲ့ကြိုးကိုတော့ ချည်မထားတော့ ရှေ့ပိုင်းက ဟင်းလင်းပွင့်နေတယ်။ သူ့လီးကြီးက ခုန ကထက်စာရင် နည်းနည်း မာလာတဲ့ပုံပဲ၊ ကိုယ်ပေါ်မှာ ရေက မခြောက်တခြောက်ပဲ ရှိသေးတယ်။ ကျနော်တို့ အဝတ်ဘီဒို ရှေ့က မှန်မှာ ရပ်ရင်း က သူ့ကိုယ် ပြန်ကြည့်နေတယ်။ ကိုယ်ခန္ဓာ က သိပ်မကြီးပေမဲ့ ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ဘိုက်သား နဲ့ တောင့်တောင့် တင်းတင်း ဘော်ဒီ က သန်စွမ်းမဲ့ ပုံ ရှိပါတယ်။ သူက ချိုလေး အလှပြင်ခုံပေါ် က ရေမွှေး ပုလင်း ကို ကောက်ယူပြီး သူ့ ကိုယ်အနှံ့ကို စပရေးလုပ်ပြီး ဖြန်းလိုက်တယ်။

"ညစာ စားလို့ ရပြီ"

မီးဖိုထဲက ချိုလေး အသံထွက်လာပါတယ်။

"လာပြီ စုရေ"

ဦးသာမြတ်ကြီးက မှန်ထဲမှာ သူ့ကိုယ်သူ ပြုံးပြလိုက်ရင်းက အခန်းပြင်လျှောက်ထွက်သွားတယ်။

ကျနော်လည်း ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး မြင်နေရတဲ့ ဘယ်သူမှ မရှိတဲ့ ကျနော်တို့ အိပ်ခန်းမြင်ကွင်း ကိုပဲ ကြည့်နေမိ ပါတယ်။ အပြင်ဘက်က တီဗီ အသံကတော့ မကြားရတော့ဘူး ပိတ်လိုက်ပုံရတယ်။ ပုဂံခွက်သံတချက်တချက် ကြားရတယ်။ နောက်သူတို့ စားသောက်ရင်း စကားပြောနေကြ ပုံရတယ်။

အဲလိုနဲ့ ဆယ့်ငါး မိနစ်၊ နာရီဝက် လေးဆယ့်ငါးမိနစ်တောင် ဖြစ်လာပြီ၊ ကျနော် အဆိုးဆုံးကို တွက်ထားလိုက် မိပြီ။ တကယ်လို့သာ သူတို့ ဧည့်ခန်းထဲ မှာသာ လုပ်ကြရင် ကျနော်တော့ ဘာမှ မြင်ရမှာ မဟုတ်တော့ဘူး ဆိုတာပဲ။ ကြည့်ရတာ ကျနော်ထင်ထားတဲ့ အတိုင်း ဖြစ်လာပြီလားမသိဘူး။ စကားပြောသံတွေ ရပ်သွားတယ်။ နောက်တော့ လုံးဝကို အသံတွေ တိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ တချက်တချက် ချိုလေး ရဲ့ ခစ်ခစ် သံလေး ပဲ ကြားရတယ်။

ကျနော်လည်း စိတ်ပျက် လက်ပျက် နဲ့ အခန်းလွတ်ကြီးကို ငေးကြည့်နေရင်းက စိတ်ထဲမှာ သူတို့ နှစ်ယောက် ဘာတွေ လုပ်နေကြပလဲ ဆိုတာကို ပုံဖေါ် တွေးနေမိတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ တယောက် ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ ဖြစ်နေပြီ လား။ အလိုးပဲ ခံနေရပြီလား။ ဘာတွေ ဖြစ်နေပလဲ။ ဘာကြောင့် သူတို့ အိပ်ခန်းထဲ လာမလုပ်ကြတာလဲ။

နောက်ဆုံး စိတ်လျော့ လိုက်တော့မယ်လို့ ပြင်လိုက်ချိန်ကျတော့မှ ကံက ကိုယ့်ဘက်လိုက်လာတယ်။

ဦးသာမြတ် က ချိုလေးကို ပွေ့ချီပြီး အခန်းထဲကို လျှောက်လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ သူ ချိုလေးကို အဝတ်အစားတွေ ချွတ်ထားခဲ့ပြီးပြီ။ ချိုလေး ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီပဲ ကျန်တော့တယ်။ သူက တော့ ကျနော့် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားတုန်း၊ ခါးမှာတော့ ကြိုးကို ပတ်ချည်ထားလို့ ခုနကလိုတော့ ရှေ့က ဟောင်းလောင်း ပွင့်မနေတော့ဘူး။ သူက ကုတင်ဆီကို လျှောက်လာပြီး ချိုလေးကို ကုတင်ပေါ် မှာ ချပေးလိုက်တယ်။

"ပြန်လာခဲ့မယ်"

ဦးသာမြတ်ကြီးက ချိုလေးကို သူ့လက်ညိုးနဲ့ ထိုးပြီး စကားပြောရင်းက ရေချိုးခန်းဘက် လျှောက်သွား လိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ က ခေါင်းငြိမ့် ပြပြီး ကုတင်ပေါ် မှာ ထထိုင်လိုက်တယ်။

ဦးသာမြတ် ကြီးရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားရော ချိုလေးက ကုတင်ပေါ် ကဆင်းပြီး မှန်ရှေ့မှာ သူ့ကိုယ်သူ လာကြည့်တယ်။ သူ့မျက်နှာ က စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ပုံပဲ၊ သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ သူ့ဘိုက်သားလေးကို ပွတ်ကြည့် တယ်။ နောက်လူကို တစောင်းလုပ်ပြီးတော့ မှန်မှာကြည့်ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ ကြည့်တယ်။ နောက်တော့ အခန်းထဲ လမ်းလျှောက်လို့ လက်မောင်းကို ဆန့်တန်းပြီး ဟိုလွှဲ ဒီလွှဲ အကြောဆန့် သလိုလုပ်တယ်။ 

နောက်တော့ မှန်ရှေ့ ကို ပြန်လျှောက်လာပြီး သူ့ ပင်တီ ရှေ့လေးကို အသာဆွဲချပြီး ကြည့်ရင်းက သူ့လက်ချောင်းလေး နဲ့ အမွှေး ရိပ်ပြီးကာစ ဆီးခုံလေးကို ပွတ်ကြည့်နေတယ်။ နောက်တော့ ပင်တီ အနောက်ဖက်ကို လည်း ဖင်အကွဲကြောင်း ပေါ်ရုံလေး အောက် ဆွဲချ ကြည့်ရင်း ရှကီးရား ကသလို ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါ ကြည့်နေတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ဝင်းမွတ် ဖြူဖွေးနေတဲ့ ဖင်လုံး ကြီးတွေကို ကြည့်ရင်း သူ့ကို အကြိမ်ပေါင်း များစွာ လိုးခဲ့ဘူးတဲ့ ကျနော်တောင် လီးက ပြန်တောင် လာခဲ့တယ်။

"ဒုက္ခပါပဲ ငါ ဘာတွေ လုပ်နေမိပါလိမ့်"

ချိုလေး တယောက် ငြီးတွားသံနဲ့ သူ့ကိုယ်သူ ပြန်ပြောရင်း ပင်တီကို ပြန်ဆွဲတင်လိုက်တယ်။

နောက် ကုတင်ဆီကို ပြန်လျှောက်လာပြီး ဝက်ကမ် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က ကုတင်စောင်းမှာ ထိုင်လိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ မျက်နှာက ဝေခွဲမရတဲ့ ပုံမျိုးပေါ် နေတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေက ချောမွတ် ပြီး ဝင်းနေသလို ဘရာဇီယာ က မနိုင်မနှင်း ထိန်းထားရတဲ့ နို့ကြီးတွေကလည်း ဖွေးဥ နေတယ်။ သူ့ညာဘက်ပေါင်ကို ဘယ်ဘက် ပေါင်ပေါ် တင်ပြီး ညာတထောင်ကို ပေါင်ပေါ် ထောက်လို့ တနေရာရာကို ငေးကြည့်နေတယ်။ သူ့စိတ်တွေက အဝေးတနေရာကို လွှင့်မျှောနေသလိုပဲ။ နောက်လက်တဖက်က သူ့ဆံပင် ကောက်ကောက်လေးတွေကို ဆွဲသတ် ပြီး သေသေသပ်သပ်လေး ဖြစ်အောင် လုပ်နေတယ်။

"ကိုကို ရေ ချိုလေး ရူးနေပြီလားမသိဘူး။ ဘာတွေလုပ်နေမိပလဲကွာ၊ ကိုကို ချိုလေးကို မုန်းသွားတော့မှာလား"

ချိုလေးက ဝက်ကမ်ကို တည့်တည့် ကြည့်ပြီး ပြောနေလို့ ကျနော်တောင် ချိုလေးများ ကျနော် ကြည့်နေတာကို သိနေသလားလို့ လန့်ဖြန့်သွားတယ်။ ပြီးတော့မှ သူက တခြားတနေရာကို လှည့်သွားပြီး ဆက်ငြီးနေတယ်။

"ကိုကို့ ကို ချိုလေး ချစ်တယ်။ ကိုကို ချိုလေး ကို မမုန်းသွားဘူးလို့ ချိုလေး မျှော်လင့်ပါတယ်။ ချိုလေး တကယ် ကိုယ့်ကိုယ်ကို ကွန်ထရိုး မလုပ်နိုင်ဘူး ကိုကို၊ ချိုလေး ဒီလူကြီးကို ပြန်နှင်ထုတ်လိုက်ရင် ကောင်းမလားမသိဘူး"

ချိုလေးက သူ့ ညာလက်ညိုးက လက်သည်းလေးကို ကိုက်နေပြန်တယ်။  နောက် သူ့ဘာသာ သူပြောပြီး ခေါင်းညိမ့် နေပြန်တယ်။

"အင်း သူ့ကို ပြန်ခိုင်းလိုက်တော့မယ်"

အဲဒီ အချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်ပြီး ဦးသာမြတ် ထွက်လာခဲ့တယ်။ သူ့ ဝတ်ရုံက ရှေ့ ဟောင်းလောင်းပွင့် နေပြီး လီးကြီးက လည်း မာတောင်လို့ သေနပ်ပြောင်းကြီးလို ချိုလေးကို ချိန်လို့၊ လှမ်းလျှောက်လာနေတယ်။

...........................................................................................................................................

အခန်း (၂၆)

"ခုနက ဘာပြောလိုက်တာလဲ စု"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး နားလျှောက်လာပြီး ချိုလေး ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လို့ လှမ်းမေးလိုက်တယ်။

"ဟင့် အင်း ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး"

ချိုလေးက ခေါင်းလေးကို စောင်းလို့ သူ့ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို လက်တချောင်းနဲ့ ရစ်ပတ်နေရင်းက ဖြေလိုက်တယ်။

ဦးသာမြတ်က သူ့ ညာဘက်ကို ချိုလေး ပုခုံးကို သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး နမ်းဖို့ သူ့ဆီ ဆွဲယူလိုက်တယ်။ ချိုလေးက သူ့ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖွင့်လို့ ဦးသာမြတ်ကြီးကို ပြန်နမ်းတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး လက်က ချိုလေး နို့ကြီးတွေကို ဘရာဇီယာ ပေါ်ကပဲ အုပ်ကိုင်ပြီး ဆုပ်နှယ်နေတယ်။ ချိုလေး ကိုယ်က နည်းနည်း ထောင့်တောင့်တောင့် လို ဖြစ် နေတယ်။ ဦးသာမြတ် ကို ပြန်သာ နမ်းနေပေမဲ့ လက်နှစ်ဖက်က တော့ လက်ဖဝါးချင်းချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ချိုလေး ကြည့်ရတာ စိတ်မတည်မငြိမ်ဖြစ်နေသလိုပဲ။

ဦးသာမြတ် က ချိုလေးကို နမ်းရင်းနဲ့ ချိုလေး ပုခုံးတွေ လက်မောင်းတွေ နို့တွေကို ပွတ်သတ်ဆုပ်နှယ် ပေးနေတယ်။ ချိုလေး ကိုယ်လုံးလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျော့လာတာကို သတိထားမိတယ်။ ချိုလေး ညာဘက် လက်က ဦးသာမြတ် လက်မောင်းကို လှမ်းကိုင်တွယ်ရင်း ပြန်ပွတ်ပေးနေတယ်။ နောက်လက်တဖက်က ဦးသာမြတ် ပေါင်ခွဆုံ ဆီကို တိုးဝင်သွားတာ တွေ့ရတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီးက အီးးးး ဆိုပြီး ပါးစပ်က ငြီးလိုက်တာ ကြားလို့ ကြည့်လိုက်တော့၊ ချိုလေး လက်ဖဝါးက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကိုး။ ဒါပေမဲ့ ချက်ခြင်းလိုလို ပဲ လွှတ်လိုက်ပြီး ဦးသာမြတ် ပေါင် တွေကို ပွတ်ပေးနေတယ်။

ကျနော့် သူငယ်ချင်းက ဝက်ကမ်က မိုက်ကရိုဖုံးအသံကို စပ္ပါယ်ရှယ် အဖက် လုပ်ပေးထားတာမို့ အသံတွေက အကျယ်ကြီးကြားနေရတယ်၊ အထူးသဖြင့် သူတို့ ရဲ့ အသက်ရူသံ စုပ်သံ မှုတ်သံ တွေက အတော့်ကို ကျယ်ကျယ် ကြားနေရတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး ခေါင်းငုံ့ပြီး ချိုလေး လည်ပင်းကို စုပ်လိုက်တဲ့ အသံက တပြွတ်ပြွတ်ကို နေတာပဲ။

"ဟင်းးးးးးးဟင်းးးးးးးးးးးးး"

ချိုလေး ငြီးတဲ့ အသံကလည်း ကျယ်လာတယ်၊ ချိုလေး လက်တွေက ဦးသာမြတ်ကြီး ဆံပင် တွေထဲ လက်ချောင်း တွေ ထိုးထည့် ကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး လက်ကလည်း ချိုလေး ဘရာအောက် ကနေ တိုးဝင်ပြီး နို့ကြီးတွေကို အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေပြီ။

ဦးသာမြတ်ကြီး ဆုပ်ရင်း နှယ်ရင်းက ဘရာဇီယာ အပြင် ပေါ်ထွက်လာတဲ့ ချိုလေးရဲ့ နို့သီးခေါင်းကို ဦးသာမြတ်ကြီးက သူ့ပါးစပ်နဲ့ ငုံ လိုက်တယ်။

"အာ့ နာတယ် ဘမြတ် အရမ်းမကိုက်နဲ့လေ အီးးးးးး"

"စု လေး ရဲ့ နို့ တွေကို ကိုယ် အရမ်း ချစ်တယ်ကွာ"

ချိုလေး က ဦးသာမြတ် မျက်နှာကို ဆွဲယူပြီး နူတ်ခမ်းချင်း ပြန်စုပ်နမ်း စေတဲ့ အချိန် ဦးသာမြတ် လက်က တော့ ချိုလေး နို့တွေကို ဆုပ်နှယ်ချေမွ ပေးနေတာ မပျက်ဘူး။ သူတို့ နှစ်ယောက် နမ်းနေကြတာက ဆယ်ကျော်သက် အရွယ် ချစ်သူ နှစ်ဦး အချစ်နလံ ထနေကြသလိုပဲ၊ ချိုလေး လက်တွေက ဦးသာမြတ် ပေါင်ပေါ်ကနေ ရင်ဘတ်ဆီရောက် သွားပြီး ပွတ်သတ်နေတယ်။ နောက်တော့ ချိုလေးက သူ့လက် နှစ်ဘက်စလုံးကို ဦးသာမြတ် လည်ကုတ်ပေါ် တွဲခိုလို့ ဦးသာမြတ် နူတ်ခမ်းတွေကို အငမ်းမရ နမ်းစုပ်နေတယ်။ ပြီးမှ ဦးသာမြတ် ပါးစပ်ကနေ သူ့ နူတ်ခမ်းတွေကို ခွာလိုက်ပြီး ဦးသာမြတ် ရင်ဘတ်ကို နမ်းစုပ်လာတယ်၊ ဦးသာမြတ် ကလည်း ချိုလေး ခေါင်း ကဆံပင်တွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေတယ်။

"စု က ဘမြတ် အတွက် ဆံပင်ပုံအသစ် ညှပ်ထားတာလား"

"အင်း"

ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ရင်ဘတ်ကို အပ်ထားလို့ အသံက လုံးထွေးထွေးနဲ့ ထွက်လာတယ်၊  ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ခေါင်းက ဆံပင်လေးတွေကို ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ ချိုလေး ခေါင်းက အောက်ကို တဖြည်းဖြည်း နိမ့်သွားတယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် နဲ့ အိန္ဒြေရှင် ရိုးရိုးကြီးလေးမေ လို မယားက အဖိုးကြီးရဲ့ ဒစ်ဖူးကြီး ကို ငုံခဲနေပြီ။ သူ့လက်တွေက လည်း အဖိုးကြီး လိင်တန်အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

"ဟေး လက်မပါနဲ့ "

ဦးသာမြတ် က အသံမာမာ နဲ့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို ဆန့် နောက်ကို အသာလှန်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ် ရဲ့ စကားကို တသွေမသိမ်း လိုက်နာ လိုက်တဲ့ ကိုယ့်မိန်းမ ကို ကိုယ်ကြည့်ရင်း က အံအားသင့် ရသလို လီးလည်း တောင် လာခဲ့တယ်။ ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ပေါင်နှစ်ဖက်ပေါ် မှာ လက်ကို တင်လိုက်ရင်း အောက်ကို ပိုငုံ့လို့ ရအောင် ဖင်ကို နောက်ဆုတ် ပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး လီးတန်ကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ပိုဝင်အောင် ထည့်လိုက်တယ်။ ချိုလေး ဖင်ကြီး နှစ်လုံးက အနောက်ဖက်ကို ကော့ တက်လာပြီး လက်မပါ။ သူ့ မျက်နှာကို အထက်အောက် မြင့်ချီနှိမ့်ချီ နဲ့ ပုလွေ ပညာပေးနေတဲ့ ချိုလေးကို ကြည့်ပြီး ပါးစပ်အဟောင်းသား တောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ ကျနော်တောင် ချိုလေး အဲလို စိတ်ပါလက်ပါ နဲ့ လုံခြုံလေး အဖိုးကြီးကို လီးစုပ်ပေးနေသလို မျိုး တခါမှ အစုပ်မခံ ခဲဖူးသေးဘူး။

"အား စု အချစ်လေးရယ်။ အချစ်လေးရဲ့ နွေးထွေး နူးညံ့တဲ့ ပါးစပ်လေးကို ကိုယ် သိပ်ချစ်တာပဲ"

ဦးသားမြတ်က ငြီးငြူသလိုလေး ပြောရင်း သူ့လက်တွေက ချိုလေး နို့ကြီးတွေကို ဘရာဖီယာ အပြင်ဘက်ဆွဲထုတ်လိုက်ရင်း၊

"အဲဒီ အားရစရာ နို့ကြီးတွေကို လည်း ချစ်တာပဲ"

လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျနော့် စိတ်လှုပ်ရှားမှု အရှိန်က လည်း မြှင့်လာတယ်။ သူတို့ကို ပိုအနီးကပ် မြင်ရအောင် ဇွန်း နဲ့ အနီးကပ် ဆွဲလိုက်တယ်။ ချိုလေး က ဦးသာမြတ် ကို လီးစုပ်ပေးနေချိန် သူ့ နို့ကြီးတွေက ဦးသာမြတ် ရဲ့ ဒူး ခေါင်း တွေကို ဖိပွတ် နေတယ်။ ဦးသာမြတ် က တချက်တချက် ငြီးတွားရင်းက ချိုလေး ရဲ့  ဖွေးမွတ်နေတဲ့ လက်မောင်း ပုခုံးသား တွေကို ပွတ်သတ် ပေးနေတယ်။

အဲလို လေးငါး မိနစ်လောက် ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ချိုလေး တယောက်၊ လက်မပါ ပါးစပ် သက်သက် နဲ့ စုပ်ပေးနေခဲ့တယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေး မျက်နှာကို အသာလေးတွန်းဖယ်ပြီး ချိုလေးကို ပြန်မတ်ခိုင်းပြီး ဘရာအပြင်ထွက်ကျ နေတဲ့ ချိုလေး နို့ကြီးတွေကို ကုန်းစို့တယ်၊ လက်တွေနဲ့ လည်း ဆုပ်နှယ်တယ်။ ချိုလေး ကလည်း ဦးသာမြတ် ခေါင်းကို ကိုင်ထားပြီး ဆံပင်တွေကို နမ်းရှုံ့နေတယ်။

ဦးသာမြတ် ဘယ်ဘက်လက်က ချိုလေး နို့ကြီးတွေက နေ ဘိုက်သားတွေပေါ် ပွတ်သတ်ရင်းက ချိုလေး ပင်တီထဲကို တိုးဝင်သွားတယ်။

"ဟင်းးးးးးးးးးးးး"

ချိုလေး ငြီးလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး ရုတ်တရက် အော်လိုက်တယ်။

"ဝိုးးး"

နောက်တော့ ခေါင်းမော့ ပြီး ချိုလေးကို ကြည့်လိုက်တယ်။

"စု တော ရှင်းလိုက်တယ်"

ချိုလေး မျက်နှာလေး နီပြီး ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။

"ကိုယ့် အတွက်လား"

ချိုလေး က ဘာမှ မပြော ရှက်နေတယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေး နို့တွေကို ပြန်ကုံးစို့ လိုက်တယ်။ သူ့လက်က တော့ ပင်တီထဲမှာ အဆက် မပြတ်လှုပ်ရှားနေတယ်။

"အီးးးးးးးးး အူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

ဦးသာမြတ် လက်က ပင်တီထဲ မှာ ဘယ်နေရာတွ ပွတ်ပြီး ဘာတွေ လုပ်နေမှန်းတော့ မသိအရမ်းကို လှုပ်ရှားနေသလို ချိုလေးကလည်း လူး နေပြီလေ။ ဦးသာမြတ် လက်တွေက ချိုလေး နို့ တွေ နဲ့ ပင်တီ အထဲမှာ အတော် ကြမ်းကြမ်း နဲ့ ခပ်မြန်မြန် လှုပ်ရှားလာသလို ချိုလေး ရဲ့ အော်ဟစ် ငြီးငြူသံ ကလည်း ကျနော်တို့ အိပ်ခန်း ထဲမှာ ဆူညံနေရပြီ။

"အားးးးး ရှီးးးးးးးးဟုတ်တယ် ဘမြတ်..အဲမှာ အီးးးးး ဖြည်းးးးးဖြည်းးးးးး အိုးးးးး အဲလောက် မဖြေးးးးနဲ့ အီးးးး"

ချိုလေး နောက်တော့ လက်တွေက နောက်ပြန် မွေ့ယာပေါ် ထောက်လိုက်ပြီး သူ့ ချစ်သူ လက်နဲ့ လိုးတာကို ခံရင်း ကာမ အရသာ အထွတ်အထိတ် ရောက်သွားကို မြင်လိုက်ရပါတယ်။ ကျနော် လည်း မြင်တွေ့နေရတဲ့ မြင်ကွင်းက ဖီးအရမ်း ဖြစ်လာပြီး လီးက ပေါက်ကွဲလု မတတ်ကို တင်းမာ နေရပါတယ်။ ချိုလေး ပြောတာ ကြားခဲ့ဘူးတာ ရယ်။ ချိုလေး ဇာတ်ကြောင်းပြန်တာ ဖတ်ရတာတွေတုန်းက တမျိုးဖီးဖြစ်ပေမဲ့ ခုလို မျက်မြင် တွေ့ကြားနေရ တာနဲ့ တော့ လုံးဝကို မတူပါဘူး။ ကိုယ့်ရဲ့ ချစ်ဇနီး တယောက် ကိုယ့်ကွန်ဒို စောင့်တဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်း အဖိုးကြီး ရဲ့ လက်နဲ့ အလိုးခံ ရပြီး ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ် ရောက်သွားတာကို ထိုင်ကြည့်နေရတာက ဘာနဲ့ မှ လဲလို့ မရ တဲ့ အတွေ့အကြုံပါပဲ။

"ကျေးဇူး ဘမြတ်"

ချိုလေး က တကယ့်ကို ကျေးဇူးတင်တဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပြီး ဦးသာမြတ် ရဲ့ ရင်ဘတ်ကို ပြန်နမ်း နေပြန် တယ်။ ဦးသာမြတ်က ကိုယ်ကို မတ်ပြီး နောက်ကို နည်းနည်း လှန်ထိုင်လိုက်တော့ ချိုလေးက ဦးသာမြတ် လီးကို ငုံ့ စုပ်တယ်။ ဒီတခါတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း နဲ့ သွက်သွက်လေးကို ငုံလိုက် ကြွလိုက်နဲ့ စုပ်နေတယ်။ ဦးသာမြတ်က သူ့ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို မပြီး ချိုလေး ကိုယ်လုံးကို ခွလိုက်တယ်။ သူ့လီးကို ကုံးငုံ့ ပြီးစုပ်နေတဲ့ ချိုလေး ကျော ဖက်မှာ သူ့ခြေကျင်း နှစ်ဖက်ကို ချိတ်ထားလိုက်တယ်။

"အား ဟုတ်ပြီ စုရေ၊ ဘမြတ် လီးကို အဲလိုလေး စုပ်စမ်းပါ၊ သကြားလုံး စုပ်သလို စုပ်ပေး"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ဆံပင်တွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင် ရင်းက ပြောနေသလို ချိုလေးက လည်း သူပြောသလို လုပ်ပေးနေတယ်။ ခနနေတော့ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်က ချွတ်ပြီး ဦးသာမြတ် ပါးစပ်ကို သွားနမ်းပြန်တယ်။ ဦးသာမြတ် ကတော့ သူ့ လီးအနံ့ကို ချိုလေး ပါးစပ်က ပြန်ရတာကို စိတ်ရှိပုံ မရပါဘူး။ ဦးသာမြတ်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်တဲ့ အထိ လှန်လှဲချလိုက်ပြီး ချိုလေးကို ပါ ဆွဲခေါ်သွားတယ်။ ချိုလေးက အခု ဦးသာမြတ် အပေါ်မှာ ထပ်မှောက်လျှက်ပေါ့၊ ချိုလေးက ဦးသာမြတ်ပေါ် ကနေ ဦးသာမြတ် ဆံပင်တွေကို သူ့ လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဦးသာမြတ် မျက်နှာ အနှံ့ကို လိုက်နမ်းနေတယ်။ ဦးသာမြတ်က လည်း ချိုလေးကို ပြန်နမ်းရင်း သူ့လက်တွေနဲ့ ချိုလေး နောက်ကျောကို သိုင်းဖက်ရင်း ဘရာဇီယာ ဂျိတ်တွေကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။

ခုတော့ ကျနော့် မိန်းမ တယောက် ဘရာဇီယာ မရှိတော့ ပင်တီလေး တခုထဲနဲ့ သူ့ ချစ်သူ အပေါ် မှာ မှောက်လျှက် ဆယ်ကျော်သက် ကောင်မလေး လို ကဲနေတာ ကြည့်နေရပြီ။ သူတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရမက်ပြင်းပြင်း နဲ့ တယောက် ကိုတယောက် နမ်းရှုံ့ နေကြတာ ကြည့်ပြီး ကျနော်တောင် စိတ်ထဲ ခိုးလိုးခုလု ဖြစ်သွားရတယ်။ ပုံစံက ဆက်ခ် အတွက် ကိုယ်ခန္ဓာချင်း သွေးသား အာသာပြေ လှုပ်ရှားကြတဲ့ လူနှစ်ဦးနဲ့ မတူဘူး။ သူတို့ ကြည့်ရတာ အဲဒီ အဆင့်ထက် တောင် ကျော်နေ မလားမသိဘူး ဆိုတာ တွေးမိပြီး နည်းနည်းတောင် တုန်လှုပ်သွားမိတယ်။

ခနကြာတော့ ချိုလေးကို သူ့ကိုယ်ပေါ်က နေ ဘေးကို အသာလှိမ့်ချလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကိုယ်လုံးကြီးက သူ့အတွက် နည်းနည်း လေးတယ်ထင်တယ်။ နောက်တော့ ချိုလေးမျက်နှာနား  ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်မှာ မတ်တတ်ရပ်လိုက်တယ်။

"ငါ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း၊ ဒီတခါ စု ရဲ့ လက်ကို သုံး ငါ့ ဘော တွေကို ပါ ကစားပေး"

ကျနော့် မိန်းမ ကလည်း သူပြောသမျှကို စိတ်ပါ လက်ပါနဲ့ကို လုပ်ပေးတယ်ဗျာ။ ပလွတ်ပလွတ် ပလတ်ပလတ် နဲ့ နေအောင်ကို စုပ်ပေးနေတော့တာပဲ။ ချိုလေး ညာဘက်လက်က ဦးသာမြတ် ခါးကို ကိုင်ထားပြီး နောက် တဖက် က ဦးသာမြတ် ဂွေးဥ တွေကို ကိုင်ပွတ်ပေးနေတယ်။ ဦးသာမြတ် က တော့ ကျနော့် ရဲ့ ရေချိုးခန်း ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားတုန်းပဲ။ လက်နှစ်ဖက်က သူ့တင်ပါးပေါ် ခါးနောက်ကို ထောက်ထားရင်း ခပ်ပြုံးပြုံးနဲ့ ဖီးလ်ခံနေတယ်။ စဥ်းစားတာ ကြည့်တော့ ၊ ကျနော်တို့ လင်မယား အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျနော့် ဝတ်ရုံကို ဝတ်ထားပြီး ကျနော့် မိန်းမ ကြမ်းပေါ်မှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီး သူ့ လီးစုပ်ပေးနေတာကို ဖီးအပြည့်နဲ့ ခံနေတာ။

"ကြမ်းပေါ် ဆင်းလာစမ်းကွာ"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီး အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ကလည်း ကုတင်ပေါ် ကဆင်းပြီး ကြမ်းပေါ်မှာ ဒူးထောက်ထိုင်ဖို့ ဆင်းလိုက်တယ်။ လှုပ်ရှားရင်းနဲ့ မွေ့ယာနဲ့ ပွတ်မိပြီး သူ့ ပင်တီကို ဆွဲချွတ်လိုက် သလို ဖြစ်လို့ ဖင်လုံးကြီးတစွန်းတစ ဖွေးကနဲ ပေါ် သွားတယ်။ ချိုလေးက သူ့လက်နဲ့ နောက်ပြန် ဆွဲ တင်ဖို့ ကြိုးစား တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ပင်တီက လုံးနေပြီး အပေါ် ဆုံးထိ ပြန်မတက်တော့ ပဲ ဖင်လုံး အကွဲကြောင်း အစ ပိုင်းကို မြင်နေရတယ်။ အဲလို လေး မြင်နေရတာက ကိုက တော်တော့် ကို ဆက်ဆီ ဖြစ်နေတာကလား။ နောက်တော့ ကြမ်းပေါ် မှာ ဒူးထောက်ရက် နဲ့ ဦးသာမြတ် ဘော ကို လက်တဖက်နဲ့ ဆော့ရင်း ပါးစပ်က လီးကြီးကို ငုံခဲကာ စုပ်ပေးနေပါတယ်။ ဦးသာမြတ် လီးတုတ်တုတ် ကြီးက ချိုလေး ရဲ့ နူတ်ခမ်း လှလှ လေးကို အစွမ်းကုန် ပြဲ တစ်နေအောင် ဖြဲထားသလို ဖြစ်နေရတယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီး ကော့ထိုးလိုက်တိုင်း ချိုလေး ပါးတွေ ဖေါင်းဖေါင်း ထွက်လာသလို ချိုလေး နူတ်ခမ်းနီ တွေလည်း ဦးသာမြတ် လီးချောင်းကြီးမှာ ပေစွန်းနေတာ တွေ့နေရပါတယ်။

"မင်းရဲ့ လျှာကို သုံးလေ၊ လျှာကို သုံးမှပေါ့"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ပါးလေးကို ဖွဖွလေး ရိုက်ရင်းက အမိန့် ထပ်ပေးလိုက်ပါတယ်။

...............................................................................................................

အခန်း (၂၇)

ချိုလေး ပါးစပ်ထဲမှာ လီးကြီးကို လျှာနဲ့ ဘယ်လို လုပ်ပေးနေမှန်း ကျနော့် အနေနဲ့ မမြင်ရသော်လည်း ချိုလေး ပါးတွေက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကြောင့် ဖေါင်းကား နေတာတော့ မြင်နေရတယ်။ ချိုလေးက လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ခန ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ချောင်းတချက်နှစ်ချက် ဆိုးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူ့ လျှာကလေးကို ထုတ်လိုက်ပြီး ၊ ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို အရင်းက နေ အဖျားထိ လျှက်ပေးလိုက် ဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာနဲ့ ပတ်လျှက် လိုက်လုပ်ပေးနေတဲ့ အပြင်၊ တခါတခါ လျှာထိပ်လေးကို စက်ဝိုင်းပုံစံ နဲ့ ဒစ်ထိပ်လေးကိုလျှက် ပေးလိုက် လုပ်နေပါတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ လက်တဖက်က တော့ ဦးသာမြတ် ဂွေးဥကြီး နှစ်လုံးကို ဆော့ကစား တာကတော့ ဆက်တိုက်ပါပဲ။

နောက်တော့ ချိုလေး က အောကား တွေမှာ လုပ်လေ့ရှိတဲ့ ဟာမျိုး တခု လုပ်ပြန်ပါတယ်။ အဲဒါကတော့ သူ့ နို့ကြီး နှစ်လုံးကို မ ကိုင်ပြီး ဦးသာမြတ် လီးချောင်းကြီးကို ညှပ်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်ကြီးကလည်း သဘောကျ ပုံရတယ်၊ သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး နို့ကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ လေးငါးဆယ်ချက်လောက် ညှောင့်လိုးလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီး ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။

"စု လေးရဲ့ နို့ တွေက ထိလို့ ကိုင်လို့ ဆော့ လို့ အရမ်းကောင်းတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘမြတ် လီး ကတော့ စု ရဲ့ ပါးစပ်ကို ပိုသဘောကျတယ်ကွ"

ဦးသာမြတ် အသံက အာဂေါင်သံ ကြီး ဖြစ်နေပါပြီ၊ ကြည့်ရတာ သူ ပြီးကာနီးနေပြီ ထင်ပါတယ်။ ဒီတခါ သူ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲ သူ့လီးကြီး ထိုးထည့်လိုက်တော့ သူအဲဒီမှာ ပြီးဖို့ တွေးထားတယ်ထင်ပါတယ်။ ချိုလေး ဆံပင်တွေကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားပြီးတော့ သူ့လီးကြီးကို ညှောင့်ညှောင့် ထိုးထည့်တာ၊ အခု ပုံက ချိုလေးက ဦးသာမြတ် လီးကို စုပ်ပေးနေတာနဲ့ မတူတော့ဘူး။ ချိုလေး ပါးစပ်ကို ဦးသာမြတ် က လိုးနေတဲ့ ပုံ ဖြစ်နေပြီ။ အဲလို သူ့ ပါးစပ်ကို အမြန် အလိုးခံရတော့ ချိုလေး လည်း ရုတ်တရက် အံအားသင့် သွားတဲ့ ပုံပေါ်တယ်။ ချိုလေး က သူ နောက်ပြန်မလဲ အောင် ဦးသာမြတ် ဖင်ကို ဆွဲကိုင် ထားရသည်။ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး ကြည့်ရတာ ဒါမျိုး ပါးစပ်ကို အလိုးခံဖူး ပုံပဲ၊ ကြိုက်လည်း ကြိုက်တဲ့ပုံ၊ သူ့လက်တွေက ဦးသာမြတ် ဖင်လုံးကို ပွတ်သတ်ကိုင်ရင်းက ဆုပ်ညှစ်ပေးနေသေးတယ်။

"ပလွတ် ပလွတ် "

""ဂုဂု ...ဂွိဂွိ.. "

ချိုလေး ပါးစပ်က သွားရည်နဲ့ လီးကြီး ပါးစပ်ထဲ ဝင်ထွက်သံရယ်။ သူ့အာဂေါင်က ထွက်ငြီးတဲ့ အသံ ရယ်ရောထွေး နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မခံနိုင်လို့တော့ ဟုတ်ပုံမရ၊

အဲဒီ မြင်ကွင်းက တော့ ကျနော့် အတွက် အိပ်မက် အလားပါပဲဗျာ။ ကျနော့် ဇနီးမယားချော တယောက်၊ တကိုယ်လုံးမှာ ပင်တီလေး တထည်ပဲ ဝတ်ထားပြီး သူ့လက်တွေက လုံခြုံလေး အဖိုးကြီး ဖင်ကို သိုင်းဖက် ဆုပ်ညှစ်နေပြီး၊ သူ့မျက်နှာက အဖိုးကြီး ပေါင်ခွဆုံမှာ ကပ်လို့။ အဖိုးကြီးကလည်း သူ့ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင် ပြီး မညှာမတာကို သူ့ပါးစပ်ထဲ လီးတုတ်တုတ် ကြီးနဲ့ ဆောင့်လိုးနေတာ။ ချိုလေး ရဲ့ ဘရာ မရှိတော့တဲ့ နို့ကြီးတွေ တောင် ခါယမ်းနေတယ်။ အဖိုးကြီး ပေါင်ကို လည်း သွားသွား ရိုက်ဖိမိနေသေး။ အဖိုးကြီးက ကျနော့် မိန်းမ ကို သူ့ အသုံးတော်ခံ ဖာသည်မ တယောက်လို အသုံးချနေတာကို ကြည့်နေရတာလေ။

"အူးးးးးအီးးးးးးးးးးးးး"

ဦးသာမြတ် က ရုတ်တရက် အသံထွက်ပြီး ငြီးတွားလိုက်သလို အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးနေတာလည်း ရပ် သွားတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင် ထားတဲ့သူ့လက်တွေက လည်း တင်းတင်း ကြီး ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ ပါးကြီးတွေ ဖေါင်းတက်လာတယ်။ သူ့ လရည်တွေ မိန်းမ ပါးစပ်ထဲ ပြည့်လျှံလာ တာ အသိသာကြီးပဲ၊ ကျနော့် မိန်းမ မျက်လုံး ပြူးထွက်လာတယ်။ သူ့ ကြည့်ရတာ ပါးစပ်ထဲက လီးကြီးထွက် သွားအောင် ဦးသာမြတ် ကိုယ်ကို တွန်းထုတ်ဖို့ ကြိုးစားနေပုံပဲ။ ချိုလေး ကျနော့်ကို ပြောခဲ့သမျှ ထဲမှာတော့၊ ဦးသာမြတ် က သူ့ပါးစပ် ထဲ ဘယ်တော့မှ မပြီးဘူး ဆိုပဲ။ အခု သူ့ ပါးစပ်က လီးကြီး ဆွဲချွတ်လို့ မရအောင် ဦးသာမြတ်က သူ့ခေါင်းကို ချူပ်ကိုင်ထားတော့ သူ မရုန်းတော့ဘူးပဲ။ ချိုလေး နူတ်ခမ်း က လရည် တွေ အပြင် လျှံထွက်ကျလာတယ်။

ကြည့်နေရတာ တော့ အချိန် အကြာကြီးလိုပဲ တကယ်တော့ အဲလို မျိုး သူတို့ နှစ်ယောက် ငြိမ်သွားကြတာ စက္ကန့် ပိုင်းလောက်ပဲ ရှိမှာပါ။

"ဂလု..ဂလု.."

ချိုလေး လည်ချောင်းတွေ လှုပ်ရှားပြီး မျိုချလိုက်တဲ့ အသံတောင် ကြားလိုက်ရတယ်။ ကျနော် စိတ်တွေ တအားထ သွားရသလို မနာလို ဝန်တို စိတ်တွေတောင် ပေါ်လာရတယ်။ ကျနော့် လရည်ကို တောင် တခါမှ မျို မချပေးခဲ့ဘူးတဲ့ ကျနော့် မိန်းမ၊ အခု လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး လရည်ကျတော့ အားရ ပါးရ ကို မျိုချပေးနေပါလား။

နောက်ဆုံး မှ ဦးသာမြတ် ကြီးက ချိုလေး ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကနေ လွှတ်ပေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း ချက်ခြင်း နောက်လန်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ချောင်း တဟွတ်ဟွတ် ဆိုးပါတယ်။ ချိုလေး ပါးစပ်ထဲက စင်ထွက် လာတဲ့ လရည် တချို့ တောင် ဦးသာမြတ် ပေါင်ပေါ် ကို သွားစင်လိုက်တယ်။ ချိုလေးက ကြမ်းပြင်မှာ ဖင်ချထိုင်ရင်းက ခေါင်းကို ကုတင်မှာ မှီလိုက်တယ်။ သူ့ပါးစပ် နူတ်ခမ်းတွေမှာ ပေကျံ နေတဲ့ လရည်တွေကို လက်ဖမိုးနဲ့ သုတ်ပြစ်ရင်း ချောင်း လည်း ထပ်ဆိုးပါတယ်။ ဦးသာမြတ် ကြီးကို လည်း မျက်မှောင်ကြုပ် ကြည့်လိုက်တယ်။

ဦးသာမြတ် ကတော့ ခပ်ပြုံးပြုံး နဲ့ ချိုလေး ခေါင်းကို လှမ်းပုတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်း ဘက်ကို လျှောက်သွားတယ်။ ကျနော် ချိုလေးကို သေခြာ ကြည့်နေမိတယ်။ ကုတင်ကို ကျောမှီလို့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဖင်ချထိုင်ရင်းက သူ့ အသက်ရူလမ်းကြောင်းထဲပါ ဝင်သွားတဲ့ လရည်တွေကို ရှင်းအောင် ချောင်းဟန့်လိုက် နှာခေါင်း မှုတ်လိုက် နဲ့ အသက်ရူ မှန်အောင် ပြန်လုပ်နေတယ်။ သူ့ မျက်နှာပေါ်မှာ လည်း လရည် အစက် တချို့ က ပေကျံလို့၊ သူ့မျက်လုံးတွေက တော့ မျက်ရည်တွေ ဝိုင်းနေတယ်။ ခုနက သည်း သွားလို့ ဖြစ်တာထင်ပါတယ်။ နို့ကြီးတွေက အသက်ရှူမှုတ် လိုက်တိုင်း မြင့်လိုက်နိမ့်လိုက် လှုပ်ရှားလို့၊ ချိုလေး မျက်နှာက ဒေါပွ နေပုံတော့ ပေါက်ပါတယ်။

ခနနေတော့ နို့တွေ လှုပ်ရှားတာ ငြိမ်သွားတယ်။ ခေါင်းကို မေါ့ ပြီး သက်ပြင်းရှည် တချက်ချလိုက်တယ်။ ပြီးမှ ကိုယ်ကို ပြန်မတ်ပြီး ခုန သူ့ ပါးစပ်က လရည်တွေကို သုတ်လိုက်တဲ့ ညာဘက်လက်ကို မြောက်ကြည့်တယ်။ အဲဒီလက်မှာ ပေနေတဲ့ လရည်တချို့ ကို သေခြာ ကြည့် ပြီးမှ သူ့လျှာ ကလေး ထုတ်ပြီး လျှက်လိုက်တယ်။ ချိုလေး နူတ်ခမ်းလေး မှာ အပြုံးစလေး ပေါ် သွားတာ မြင်လိုက်ရတယ်။ ပြီးတော့ သူ့ လက်ဖမိုး လက်ကောက် ဝတ် မှာ ပေကျံနေတဲ့ လရည်တွေကို လျှက်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတယ်။ သူ့မျက်နှာပေါ် တင်နေတဲ့ အစက်တွေကိုတောင် လက်ချောင်းလေးနဲ့ သပ်ယူပြီး ပါးစပ်ထဲ ထည့်စုပ်လိုက်သေးတယ်။

အခု ကျနော် မြင်ရ တွေ့ရတာတွေ လောက် အထိ တောင်မှ ကြည့်ရတာ ချိုလေး ရဲ့ လိင်ကိစ္စ နဲ့ ပတ်သက် တဲ့ အတွေးအခေါ် အမူ အကျင့် တွေက တော်တော် ကြီးကို ပြောင်းလဲ နေပြီ ဆိုတာ သိသာနေတယ်။ သူ က အခု မှ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကို သူလုပ်ချင် တာ၊ စမ်းသပ်ချင်တာတွေကို ၊ လုပ်ခွင့် ရလို့ အရမ်းကို ဘောင်တွေ ချဲ့ ကုန်ပြီ။ ချိုလေး က အမြဲတမ်းလိုလို သတိထား တဲ့ လူတယောက်မို့ ဘယ်အရာမဆို အလျင်စလို မသွားပဲ တဆင့်ချင်းသာ သွားကျင့် ရှိခဲ့တဲ့ သူလေ။ 

ခုန တုန်းက ဦးသာမြတ် ကြီး သူ့ပါးစပ်ကို အသားကုန် ဆောင့်လိုး ပြီး လရည်တွေ သူ့ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်ပြစ်ခဲ့တာကို အစဦးပိုင်း စိတ်တို ဒေါသ ဖြစ်ပုံ ရခဲ့ပေမဲ့ အခုတော့ တဖြည်းဖြည်း နဲ့ ဒေါသ တွေ ပျောက်ကွယ်ပြီး အတွေ့အကြုံ အသစ်ကို သဘောကျ လာပုံ ရတယ်။ အခု တော့ သူ့ ကိုယ်ပေါ် ပေကျံ နေတဲ့ လရည်တွေကို တောင် လက်နဲ့ ယူပြီး နို့ဆီ တွေ လျှက် သလို လျှက် ရင်း မျိုချ နေပြီ။

ခနနေတော့  ချိုလေးက ကြမ်းပေါ် က ထပြီး မွေ့ယာပေါ် တက်လိုက်တယ်။ အိပ်ယာပေါ် ပက်လက်လှန်လှဲလို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပြီး မျက်လုံးတွေက မျက်နာကျက် ကို ငေးကြည့်နေတယ်။ တချက်တချက် သူ့ လက်ချောင်း တွေကို လျှက်လိုက် စုပ်လိုက် လုပ်နေသေးတယ်။ သူ့နို့ကြီး နှစ်လုံးက တောင်ကုန်းကြီး နှစ်ခုလုံ သူ့ ရင်ဘတ်ပေါ် မှာ မို့မေါက် ကြွနေပြီး နို့သီးခေါင်းတွေက အစွမ်းကုန် မာတောင် တောင့်တင်းနေတယ်။ ချိုလေးက သူ့လက်တဖက်ကို ပင်တီထဲ ထိုးထည့်ပြီး ကိုယ့် ဘာသာ အဖုတ်ကို ကလိ နေတယ်။ ပင်တီပေါ်က နေ လှုပ်ရှား နေတဲ့ သူ့ လက်တွေကို ကြည့်ရတာ သူက အစေ့ကို ပွတ်နေတာ မဟုတ်ဘူး လက်ချောင်းနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို ထိုးထည့် နေတဲ့ ပုံပဲ။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်ကို လှိမ်ပြီး မှောက်ရက်ကနေ ဖင်ကြီးကို နည်းနည်း ကြွပြီး လက်နဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဆက် လိုးနေတယ်။

ကျနော့် ကင်မရာ မြင်ကွင်းကနေ ကြည့်လိုက်ရင် ချိုလေး ပုံက တကယ့်ကို တအားထန်နေတဲ့ မိန်းမ ပျက် တယောက်လိုပဲ၊ မျက်နှာက မွေ့ယာပေါ်မှာ အပ်လို့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ကား ဖင်ကြီးကို ကော့ကောက်၊ လက်ချောင်း ကလည်း ပင်တီထဲမှာ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ အဝင်အထွက်လုပ်နေတာ။

ဦးသာမြတ် က ခုန ဝတ်ရုံ နဲ့ ပဲ ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်။ မွေ့ယာပေါ်မှာ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ ချိုလေးကို ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်တယ်။

"စု လေး ခုနဟာ ကြိုက်လား"

"အင် အင်းးး"

ချိုလေး က နှာခေါင်းသံလေး နဲ့ ပြန်ဖြေတယ်။

"စု က စု ချစ်ချစ် ဘမြတ် ရဲ့ လရည်တွေကို သောက်မျိုချရတက်ကြိုက်လား"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ဘေး အိပ်ယာပေါ် မှာ တတောင်ထောက်လိုက်ရင်းက မေးလိုက်တယ်။ ချိုလေးက မှောက်ရက် ကနေ ဘေးတစောင်း လှိမ့်လိုက်တယ်။ သူက ဦးသာမြတ် ပုခုံးပေါ် မှာ သူ့ မျက်နှာကို ကပ်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေးကို သူ့အနား ဆွဲယူလိုက်ပြီးတော့ ခါးလေး ပေါ် လက်တင်လိုက်တယ်။

"စု တခါ မှ မလုပ်ဖူးဘူး"

ချိုလေးက မျက်နှာလည်း နီနီ နဲ့ ပြောတယ်။ သူ့ လက်ကို လည်း ပင်တီထဲက ဆွဲထုတ်ပြီး ဦးသာမြတ် ရဲ့ မပျော့ မမာ လီးကြီးကို လှမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။

"အော် စု က စု ယောက်ျား ရဲ့ လရည်တွေကို တောင် တခါမှ မသောက် မျိုဘူးဘူးပေါ့ ဟုတ်လား"

ဦးသာမြတ် အသံက တကယ် အံ့သြ နေတဲ့ အသံ။

"ဟင့်အင်း"

ချိုလေး က ခေါင်းရမ်း ပြလိုက်တယ်။

"ဟာဟ အဲဒါ ဆိုရင်တော့ ဘမြတ် အရမ်းကို ပီတိ ဖြစ်ရပြီကွာ၊ အဲဒါက တော့ စု က ဘမြတ်တို့ အချစ် ပေါ် မှာ အလေး ထားတယ်ဆိုတာကို ပြလိုက်တာပဲပေါ့"

ဦးသာမြတ် က ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးကို ပွတ်သတ်ရင်းက ပြောလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကဘာမှ ပြန်မပြော တော့ဘူး၊ ဦးသာမြတ် ရင်ဘတ်က အမွှေးတွေကို သာ သူ့ မျက်နှာနဲ့ တိုးခွေ့ရင်း နမ်းရှုံ့နေတယ်။ ခနတာလောက် သူတို့ နှစ်ယောက် ငြိမ်နေကြပြီးမှ၊ ချိုလေးက၊

"ဂွမ်းဘုံ က အမြဲတမ်း သောက်မျိုလား"

လို့ မေးလိုက်တယ်။ အသံက နည်းနည်း တော့ ဂျယ်ဝင်သလိုမျိုးပဲ။

"ဟင့်အင်း ဘမြတ်လည်း အဲဒါကို ပြန်တွေးနေတာ၊ သူက သူ့ပါးစပ်ထဲ ကို ပြီးတာ ကိစ္စ မရှိပေမဲ့ ပြီးတာနဲ့ ထွေးထုတ် ပြစ်လေ့ရှိတယ်။ အဲဒီ အိမ်ဖေါ် မ အောက်တန်းလွှာ ကလေးက သူ့ အဆင့်ကို အဲဒီမှာ တန်းကုန်ထား ပေးတယ်။ ချမ်းသာတဲ့ အထက်တန်းလွှာ မမ ဖြစ်တဲ့ စု ကတော့ လရည် အကုန်ကို မျိုချပြီးတော့ ကျန်တာတွေတောင် လျှက် ပြစ်လိုက်သေးတယ် ဟ ဟ "

အဲဒီ ဘမြတ် ရဲ့ စကားက ချိုလေး မျက်နှာကို ရဲ သွားစေတယ်။ ကျေနပ်တာလား၊ ရှက်တာလား၊ စိတ်ထလာတာလား ချိုလေး ပဲ သိလိမ့်မယ်။

"စု မှာ မရှိတာ ဂွမ်းဘုံမှာ ဘာရှိလဲ"

"သူ့ မှာ ဘာရှိတာ မရှိတာထက် သူက ဘာလုပ်ပေးလဲ ဆိုတာက ပို အရေးကြီးတယ်လေ"

"တကယ်လို့ စု က လည်း သူလုပ်ပေးတဲ့ ဟာကို လုပ်ပေးမယ် ဆိုရင်ရော"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ကို မျက်လုံးချင်း သေခြာ ဆုံ အောင် စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးတော့။

"စု ဆိုလိုတာက စု က ဆန္ဒ ရှိတယ်ပေါ့၊ စု က အဆင်သင့် ဖြစ်ပြီလား၊ စိတ်ဆုံးဖြတ် ပြီးပလား"

"အဲလို သ‌ဘောမျိုး ဆိုလိုတာ မဟုတ်ပါဘူး"

ချိုလေး ကလည်း အိပ်ယာပေါ် မှာ သူ့ တတောင်တဖက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ဦးသာမြတ်ကို မျက်လုံးချင်းဆုံကြည့် ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က၊

"အဲဒါဆိုရင် ဘာဆိုလိုတာလဲ"

လို့ မေးလိုက်တယ်။ ချိုလေးက၊

"စု ဆိုလိုတာက တကယ်လို့ စု က ပေးခဲ့ မယ်ဆိုရင် ဘာတွေ အပြောင်းအလဲ ဖြစ်မှာလဲ လို့"

"စု က ဘာတွေ အပြောင်းအလဲ ဖြစ်ချင်လို့လဲ"

"တော် ပြီ မေ့လိုက်တော့ "

ချိုလေးက အိပ်ယာပေါ် ပက်လက် ပြန်လှဲချလိုက်တယ်။

.............................................................................................................

အခန်း (၂၈)

ချိုလေး အသံက စိတ်ပျက် လက်ပျက် အသံ အပြင် ကျွတ် ကနဲ့ စုတ်လိုက်တဲ့ အသံပါပါသွားတယ်။ ဦးသာမြတ် က တတောင်ဆစ် ထောက်လျှက် က ချိုလေးကို ပြုံးပြုံး ကြီး ကြည့်နေတယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ တခုခု ကို ပြောချင် နေပုံ ရတယ် ဒါပေမဲ့ ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်ကြည့် နေလိုက်တယ်။ ခနနေမှ သူ့လက်ကို ချိုလေး ပင်တီဆီ လှမ်း လိုက်တယ်။ သူ့လက် ဖဝါးကို မှောက်ရက်က ပင်တီထဲကို ထိုးသွင်းပြီး ချို‌လေး စောက်ဖုတ်ကို လှမ်းကိုင် လိုက် တယ်။

"ဒီည  စု တော်တော် ရွှဲ နေပါလား"

ဦးသာမြတ် လက်ချောင်းက စောက်ဖုတ်ကို ကလိလိုက်လို့ ချိုလေး နို့ကြီးတွေ တုံခါ သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး က ဦးသာမြတ် လက်တွေကို တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။

"ခု မလုပ်နဲ့ဦး၊ စု ကို ဘမြတ် ရင်ထဲ ထည့် ဖက်ထားပေး"

ချိုလေး က သူ့ရဲ့ ခေါင်းလေးကို ဦးသာမြတ် ပုခုံးနားကို မှီကပ်ပြီး ဦးသာမြတ် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ် ကလည်း ချိုလေး စကားကို လိုက်နာတယ်။ သူက ချိုလေး ကိုယ်ပေါ် သူ့ ခြေထောက်တဖက် တင်ခွ လိုက်ပြီး ချိုလေးကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။ ကျနော် တောင် ကြည့်ပြီး ကိုယ့် မိန်းမ ကိုယ် အံအားသင့် နေမိတယ်။ သူလုပ်နေတာက ဒီလုံခြုံရေး အဖိုးကြီးက သူ့ ယောက်ျားကျနေတာပဲ။ 

နေနေတာက၊ အလိုးခံ ဖို့ သက်သက် မဟုတ် ပဲ နဲ့ ချစ်သူ လင်မယားလို နေနေတာကို မခံချိ မခံသာ ဖြစ်နေမိတယ်။ ချိုလေး က ဦးသာမြတ် ရင်ခွင်ထဲ တိုးနေရင်း ခေါင်းလေး မော့ပြီး ဦးသာမြတ် ပါးလေးကို နမ်းလိုက်၊ ဦးသာမြတ် ရင်ဘတ် ပုခုံး ကျောပြင် တွေကို သူ့လက်ကလေး နဲ့ ပွတ်သတ်လိုက် ပေးနေတယ်။ ဦးသာမြတ် ကလည်း ချိုလေး ကို ပြန်ဖက်ထားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အခု အချိန် သူ့လက်တွေ ရဲ့ အဓိက ပြစ်မှတ်ကတော့ ချိုလေး ရဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေပဲ၊ ဦးသာမြတ်က သူ့လက်ဖဝါး နဲ့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးတွေကို ပင်တီပေါ် ကနေ ပွတ်သတ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက် လုပ်ပေးနေတယ်။

"ဘမြတ် က အမြဲ တမ်း အဲလို ပဲလား"

"ဘယ်လို မျိုးလဲ"

"အမြဲတန်း တင်းနေတာလားလို့၊ မိန်းမ မြင် လုပ်ချင်နေတာပဲလား"

"စု က ဘာလို့ မေးတာလဲ"

"စု က စကား နည်းနည်း ပြောချင်လို့လေ။ စု တို့ နှစ်ယောက် ဆုံတိုင်း ဟိုဟာ ပဲ တန်းလုပ်နေကြတာ၊ စု က ဘမြတ် အကြောင်းလည်း နည်းနည်း ပါးပါး သိချင်တာပေါ့"

"အင်း ၊ ကိုယ်က ဆက်ခ် ကိစ္စ ကို တော့ အမြဲ စိတ်ဝင်စားတယ်လို့ ပြောလို့ ရပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ရိုးရိုး သားသား  ဝန်ခံရရင် ကိုယ်ငယ်ငယ်တုန်းက အဲလောက် လုပ်ခွင့် မရခဲ့ဘူး၊ ထင်တာကတော့ အဲဒီ အရွယ်တုန်းက ဘမြတ်က မိန်းမ တွေ စိတ်ကို နားမလည်ခဲ့ဘူး၊ နောက်တခုက ဘမြတ် အိမ်ထောင်ကျ တာကလည်း စောတယ်။ နောက်ပြီး စစ်တပ် ထဲမှာ နေခဲ့စဥ်က မိန်းမ တွေနဲ့ ဆုံဖို့ အခွင့်အရေးကလည်း နည်းခဲ့တယ်။ ကိုယ်က ကိုယ့်မိန်းမ နဲ့ ပဲ တင်းတိမ် နေခဲ့တယ်။ နောက် မိန်းမ လည်း ဆုံးရော အဟီး အဲဒီမှာ စပြီး လှုပ်ရှား မိတော့တာပဲ"

"ဘမြတ် မိန်းမ ဘယ်နှစ်ယောက် လောက်နဲ့ နေဖူးလဲ"

"တဒါဇင် လောက်တော့ ရှိမှာပေါ့.. စု ကရော ယောက်ျား ဘယ်နှစ်ယောက်နဲ့ နေဖူးလဲ"

"ဘမြတ်က တတိယမြောက်ပဲ"

"အဲဒါဆိုရင် ဖိုးခွား က စတုတ္တ မြောက်ပေါ့"

ချိုလေး မျက်နှာ နီရဲ သွားတယ်။

"အဲဒါက ရုတ်တရက် အမှတ်မထင် ဖြစ်သွားတာပါ၊ ကောင်လေး အတွက် စိတ်မကောင်းပါဘူး"

"သူက စိတ်မရှိပါဘူး"

ဦးသာမြတ် က ပြုံးပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ချိုလေး လက်တွေက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို သွားဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ပြန်မာနေ တာ ကို အခုမှ ကျနော် သတိထားမိတယ်။

"ဟွန့် သူ့ဟာကြီးက ချက်ခြင်းပဲ"

ချိုလေး က ပြောရင်းက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။

"အဲဒါ စုကြောင့်လေ၊ စု ကို ဘမြတ် ရင်ခွင်ထဲ ဖက်ထားရင်း ဆက်ခ် အကြောင်း ပြောနေတာနဲ့၊ အခု စု ရဲ့ လက်ကလေး က နူးညံ့တနဲ့၊ စု နူတ်ခမ်းလေး တွေပါ ပါလိုက်ရင်တော့ ဟင်း ဟင်းးး"

ဦးသာမြတ် က မျက်စေ့ တဖက် မှိတ်ပြရင်း ပြုံးဖြီးဖြီး နဲ့ စလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကလည်း ညုတုတု အပြုံးနဲ့ သူ့ကိုယ်အပေါ် ပိုင်းကို အိပ်ယာခြေရင်း ဘက် လှည့်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကိုယ်ကို ကွေးလိုက်ပြီး ဦးသာမြတ် လီးကို စ စုပ်တော့တယ်။ ဦးသာမြတ် လီးကြီး ခုလို ချက်ခြင်း ပြန်တောင် နိုင်တာကို ကျနော်တောင် အံအားသင့် မိတယ်။ ချိုလေး က ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို အားရပါးရ ငုံခဲ ပြီး စုပ်ရင်း လက်က ဂွေးဥ တွေကို ပါ ဆော့ကစား နေတယ်၊ ဦးသာမြတ် ကတော့ ခေါင်းကို လှန် ပက်လက်လှဲပြီး ချိုလေး လီးစုပ်ပေးတာကို ကောင်းကောင်းကြီး ဖီးလ် နဲ့ ခံစားနေတယ်။ ဦးသာမြတ်က သူ့ ရင်ဘတ်နား ရောက်နေတဲ့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီး တွေကို ဆုပ်နှယ်ပေးလိုက်တယ်။

"စု ကိုယ် ချိုလေး ပင်တီကို ချွတ်လိုက်လို့ ရမလား"

ချိုလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲက ဦးသာမြတ် လီးကြီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ဦးသာမြတ်ကို လှမ်းကြည့်လို့ ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေးကို ဆွဲယူပြီး ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ချိုလေး ပင်တီကို ဖင်လုံးကြီးတွေပေါ် က ဆွဲချွတ်ချလိုက်တယ်။ ချိုလေး ရဲ့ အမွှေး မရှိ ပြောင်တင်း နေတဲ့ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီးက မြင်ကွင်း ကို ရောက်လာသလို ဒူးဆစ်နား ရောက်သွားတဲ့ ပင်တီကို လည်း ချိုလေးက သူ့ခြေချောင်း တွေနဲ့ ညှပ် ဆွဲချပြီး ကန်ထုတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ဖင်ပြောင်ကြီးကို အားရ ပါးရ ပွတ်သပ် ဆုပ်ညှစ် ပြီးတော့ မှ ဦးသာမြတ် က အိပ်ယာပေါ် ထထိုင်လိုက်သလို ချိုလေးကို လဲ ဆွဲထူပြီး သူနဲ့ အတူ ထိုင်ခိုင်းလိုက်တယ်။

"ဒီဘက်ကို လာလိုက်စု"

ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ဘယ်ဘက်မှာ ထိုင်နေရာက ဦးသာမြတ် ပြပေးတဲ့ သူ့ ညာဘက်ကို ရွေ့လာလိုက်တယ်။ ချိုလေး တကိုယ်လုံး က မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း အဝတ်အစား တမျှင်မှ မရှိ စောက်မွှေး တမျှင်မှ မရှိ ဖွေးဥ နေတယ်၊ ချိုလေး မျက်နှာက ဇဈေဇဝါလိုလို တဏှာကြွသလိုလို အမူအရာ တမျိုး ဖြစ်နေတယ်။ ချိုလေး ရွေ့လိုက်တဲ့ နေရာက ကျနော့် ဝက်ကမ်နဲ့ ကပ်နေလို့ ဖင်ကြီးတွေ လှုပ်ခါသွားတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကိုယ့်မိန်းမ ကိုယ်လုံးတီးကို ဝက်ကမ် မှာ အနီးကပ် တွေ့နေရတာ ဖီးက ပိုတက်လာတယ်။

ဦးသာမြတ်က ချိုလေးကို ပက်လက် ပြန်လှဲစေပြီး သူက လည်း ချိုလေးကို မျက်နှာချင်းဆိုင် လို့ ဘေးတိုက် လှဲလိုက်တယ်။ ချိုလေး က ဒူးတဖက်ကို ကွေးထားသလို ဦးသာမြတ် ကလည်း သူ့ပေါင်တလုံး ချိုလေး ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြား ထိုးသွင်း ပြီး ရှေ့ကို တိုးကပ်ထားတယ်။ ခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက် ပေါင်လုံးခြင်း လိမ်ထပ်နေကြပြီး ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ချိုလေး ပေါင်ခွဆုံ စောက်ဖုတ်နေရာမှာ ထိကပ်နေတာပေါ့။

"အ..အ.."

ဦးသာမြတ် လီးဒစ်ဖူးကြီး ချိုလေး စောက်စေ့ လေးကို ထိုးမိသွားလို့ ထင်တယ် ချိုလေး ပါးစပ်က အသံထွက်လာတယ်။ ခုမှ ပဲ ချိုလေး အီးမေး မှာ ပြောဖူးတဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးမသွင်းပဲ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းကို လီးအမြှောင်းလိုက် ပွတ်တယ် ဆိုတာ၊ မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ မြင်ရတော့တယ်။

ချိုလေး ရေးပြတာထက် တော့ ပိုပြီး ကြမ်းပြီး ပိုပြီး စိတ်တက်ကြွကြတာတော့ သေခြာတယ်။ ဦးသာမြတ် က စောက်ဖုတ်ထဲကို လီး မထည့်တာပဲ ပဲ ရှိတယ်။ သူ့လက်တဖက် နဲ့ လီးကို ကိုင်ပြီး ချိုလေး ရဲ့ စောက်မွှေး မရှိ ပြောင်တင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး နေရာ အနှံ့ နဲ့ စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသား တွေ စောက်စေ့ ရယ်။ ပြီးတော့ ဖင်ကြားကိုပါ အနှံ့ လျှောက်ထိုး ပွတ်တိုက် နေတာ။

"အီးးးးးးး အာာာာာာ ရှီးးးးးးးးးး"

ချိုလေး က ဦးသာမြတ် မျက်နှာ အနှံ့ နမ်းရှုံ့ရင်း က အော်ဟစ်နေတာလေ။ ဦးသာမြတ် ကလည်း အသက်ရူသံ ပြင်းပြင်းနဲ့ ဖြစ်နေပြီ။

"နင် ကြိုက်တယ်မလားဟင်"

"အင်းးးးးးးးးးးးးး"

ချိုလေး က ဖင်ကြီး ခါယမ်းနေအောင် လှုပ်ရှားနေရင်းက ဖြေလိုက်တယ်။

"နင့် စောက်ဖုတ်ပေါ် မှာ ငါ့လီး ကြီးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတာကို သဘောကျတယ်မဟုတ်လား"

"အင်း   ကြိုက်တယ်"

"ပြောလေ၊ ပါးစပ်က ပြောပါလား"

"အင်း ဘမြတ် လီးကြီးနဲ့ စု စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်နေတာ ကြိုက်တယ်၊ အရမ်းကြိုက်တယ်"

ချိုလေး ရဲ့ အသံက အရမ်း အရမ်းကို ငတ်မွတ် နေတဲ့ အသံ၊ ကျနော့် တကိုယ်လုံးတောင် တောင့်တင်း သွားရတယ်။ ချိုလေး ဖင်ကြီးတွေ က ခါယမ်းနေပြီ။

"နင့် စောက်မွှေး တွေကို ငါ့ အတွက် ရိတ်လိုက်တာ မဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ် အချစ် ရယ်၊ အချစ်အတွက် သက်သက် စု လုပ်ပေးလိုက်တာပါ"

ချိုလေး က ဦးသာမြတ် ဝတ်ထားတဲ့ ဝတ်ရုံ အနားစကို ဆုပ်ကိုင်ဆွဲရင်းက တဏှာသံ လေး နဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

"ငါ့ လီးကို နင် ကြိုက်တယ် မဟုတ်လား"

"ဟုတ်တယ် ဘမြတ် လီးကြီးကို စု ချစ်တယ်၊ အရမ်းချစ်တယ်"

"အဲဒါဆိုရင်.........."

ဦးသာမြတ် က ရုပ်တရက် လှုပ်ရှားနေရာက ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ဒစ်ဖူး ကြီးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်ဝ တည့်တည့် မှာ တေ့ထားလိုက်တယ်။ ချိုလေး လည်း ဖင်ကြီးတွေ လှုပ်ရှား‌နေရာက ရပ်သွားပြီး ဦးသာမြတ် မျက်လုံးတွေကို ဆုံပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။

"ဘယ်လိုလဲ"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး မျက်လုံးတွေကို စိုက်ကြည့်ရင်း မေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး ကလည်း ပြန်စိုက်ကြည့်ရင်းက ခေါင်းကို ငြိမ့် ပြလိုက်တယ်။

"သေခြာတယ်နော်"

"အင်းး"

ချိုလေး က ပြန်ဖြေလိုက်ရင်းက ဦးသာမြတ် ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ဆွဲရင်း ဦးသာမြတ် နူတ်ခမ်းတွေကို သူ့နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိနမ်းလိုက်တယ်။

ဦးသာမြတ်က သူ့ ဖင်ကို ကော့ ပြီး သူ့ဒစ်ဖူးကြီးကို ကျနော့် မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်း လိုက်တယ်။ ကျနော့် လီးက တဆတ်ဆတ် တုံပြီး လရည်တွေ ပန်းထွက်ချင်လောက်အောင် ဖီး ဖြစ်သွားတယ်။ ကျနော်နဲ့ မိုင်ပေါင်း များစွာ ဝေးတဲ့ တနေရာမှာ ကျနော့် မိန်းမ ရဲ့ နောက်ဆုံး ခံတပ် တော့ ဖေါက်ထွင်း ခံလိုက်ရပြီ။

"အားးးးးးးးးး အီးးးးးးးးးးး"

ချိုလေး က ဦးသာမြတ် နဲ့ ကစ်ပေးနေရာက ခွာလိုက်ပြီး မျက်စေ့ မှိတ်အော်လိုက်တယ်။ သူ့ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ ပြီး ရှောင်ဖို့ ပြင်ပေမဲ့ ဦးသာမြတ်က တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ကိုင် ဆွဲထားရင်းက ဒစ်ဖူးကို ရအောင် ဖိသွင်းလိုက်တယ်။

"အားးးးး အရမ်းးးးးးးကြီးးးးတယ်၊ နာတယ် ဘမြတ် ရှီးးးးး ကျွတ်စ်"

ဟုတ်တာတော့ ဟုတ်တယ်။ ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ကျနော့် လီးထက်တော့ အများကြီး တုတ်တယ်၊ နောက်ပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်က ကျနော်နဲ့ မလုပ်ဖြစ်ခဲ့တာတောင် ဘယ်နှစ်လ ရှိပြီလဲ။

"ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း လုပ်မှာပါ ခနလေး"

ဦးသာမြတ် က ချိုလေး ပါးလေးကို နမ်းရင်း ပြောလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးကို လက်တဖက်က ကိုင်ရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိသွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေတာ တဝက် နီးပါးလောက် တော့ ဝင်သွားတယ်

"အီးးးးးးးးးး"

ဦးသာမြတ်က သူ့လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကြီးကို နည်းနည်း ထပ်ဖိသွင်းလိုက်တော့ ချိုလေး ထ အော်ပြန်တယ်။

"တော် ပြီလား ဒီလောက် နဲ့ ကို ရပ်လိုက်ရတော့မလား"

ဦးသာမြတ် က ရပ်ထားလိုက်ပြီး စိုးရိမ်တဲ့ အသံလေး နဲ့ မေးတယ်။ အဲတော့ မှ ချိုလေး က မျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီး အသက် ရူသံ မဝတဝနဲ့။

"ဟင့် အင်း ဟင့်အင်း မရပ်နဲ့ ဆက်လုပ် ဆက်လုပ် ကောင်းးးးး နေပြီ၊ ကောင်းနေပြီ"

လို့ ပြောတယ်။ ဦးသာမြတ် ပြုံးသွားတယ်။ သူ့ ဖင်ကို ကော့ ပြီး တချက် ညှောင့် ထိုးလိုက်တယ်။ ချိုလေး မျက်နှာ တချက်မဲ့ သွားပေမဲ့ အံကလေး ကြိတ်ထားတယ်။ နောက်တခါကျတော့ ချိုလေး ‌ပေါင်လုံးကြီးကို သူ့ လက်နဲ့ အသာဖြဲပြီး ဖင်ကို ကော့ လို့ တချက်ထဲ အားပါပါ ဆောင့်ထည့်လိုက်တာ လီးကြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါလေရော။

"အီးးးးးးးးးး အူးးးးးး အမေ့......သေပါပြီးးးးး"

"ဟားးးးးးးး ဝင်သွား ပြီစုရေ.."

ဦးသာမြတ် က လည်း ဝမ်းသာ အားရ အော်လိုက်တယ်။ ချိုလေးကတော့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ရင်း အံကလေး ကြိတ်လို့ ဦးသာမြတ်ကြီးကို တင်းတင်း လှမ်းဖက်ထားတယ်၊ သူ့ဘဝမှာ အကြီးဆုံး လီးတန်ကြီး စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ မြုတ်အောင် ထိုးထည့်ထားတာ ခံလိုက်ရတဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံ မဟုတ်လား။

သင်္ဘောပေါ်က ကျနော့် အိပ်ခန်းကလေး ထဲ ထိုင်ရင်း က ကွန်ပြူတာ စခရင်ပေါ်မှာ ကျနော့် မိန်းမ နောက်ဆုံးတော့ တခြား ယောက်ျားတယောက် အလိုးခံရတာကို အားရ ပါးရ ကြီး မြင်ခွင့် ရလိုက် ရပါတော့တယ်။

..................................................................................................................

အခန်း (၂၉)

"အိုးးးးးး အရမ်းကြီးတယ်....အီးးးးး ကောင်းးးးးလိုက်တာ......."

ချိုလေးက ငြီးတွားရင်း နဲ့ ဦးသာမြတ် ကို တင်းတင်းကြီး ဖက်ထားလိုက်တယ်။ အခုတော့ ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းထိ မြုပ် နေပြီပေါ့။

အဲဒီ အဆင့်ထိ ဖြစ်လာဖို့ကို ချိုလေးက ပထမ ဦးသာမြတ် နဲ့ ဂွမ်းဘုံ တို့ လုပ်နေတာကို အမှတ်မထင် မြင်တွေ့ သွားတယ်။ နောက်တော့ ကျနော့် ရဲ့ အားပေး အားမြှောက်မှုရယ်။ ချိုလေး ရဲ့ အိပ်မက် ထဲတောင် မက်သွားရတဲ့ ရမက် ဆန္ဒတွေရယ် ပေါင်းစပ်ပြီး အဲလို ဖြစ်သွားခဲ့ရတယ်။ ကျနော် ကိုယ်တိုင်ပဲ ချိုလေးကို ဖြစ်စေချင်ခဲ့တာပဲ။ ဒါပေမဲ့ အခု ကျနော့် စိတ်ထဲ ဘာလို့ မတင်မကျ ဖြစ်နေရတာလည်း၊ စိတ်ထဲမှာ တခုခု မှားနေသလို ခံစားနေရတယ်။

"စု စောက်ဖုတ်လေးက စေးကျပ်ပြီး နွေးထွေး နေတာပဲကွာ"

ဦးသာမြတ် က ချိုလေး လည်ပင်း ကိုနမ်းလိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ သူ့လက်တဖက်နဲ့ ချိုလေး တင်ပါးကို ဆွဲပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပိုပြီး တိုးကပ်နေအောင် ထားလိုက်တယ်။ ချိုလေးက သူ့ ပေါင်လုံးကြီး တဖက်ကို ဦးသာမြတ် ခါးပေါ် ခွထားလိုက်ရင်း သူ့ နူတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဦးသာမြတ် ကို ပြန်လိုက်နမ်းနေတယ်။ ဦးသာမြတ် က ချိုလေး တင်ပါးဆုံကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်းက သူ့လီးကြီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်း ပြန် ထိုးထည့် နဲ့ စပြီး လိုးနေတော့တယ်။

"အားးးးးဟင့်.......ဟင့်"

ချိုလေး က နူတ်ခမ်းလေး မဟတဟ နဲ့ ငြင်းငြူနေတယ်။ ကျနော့် ကွန်ပြူတာက အသံကို ဆော့ဝဲနဲ့ ပိုကောင်းအောင် လုပ်ထားတာမို့ တော်ရုံ အသံလေးတွေကို တောင် အကျယ်ကြီးကြားနေရတယ်။ စောက်ရည် တွေ တအားရွဲနေတဲ့ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဦးသာမြတ် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေလို့ ပလွတ်ပလွတ် မြည်သံ လေးကို တောင် ကြားနေရတယ်။

"စု ရဲ့ အမွှေး မရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီး ကိုယ့် လီးအရင်းကို လာလာ ထိနေတဲ့ ဖီးလ်က အရမ်းကောင်းတာပဲ စုရယ်"

ဦးသာမြတ် က ချိုလေး နားအဖျားလေးကို ကိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။ ချိုလေးက တော့ အံကလေးကို ကြိတ်ရင်း သူ့ ချစ်သူ အဖိုးကြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း အင့် ကနဲ အင့် ကနဲ အသံလေး ပေးပြီး အသက်ကို မဝတဝ ရူနေရတယ်။

"တွေ့လား စု အရင်တုန်းက ငြင်းခဲ့တာကို နောင်တ ရနေပြီ မဟုတ်လား"

ဦးသာမြတ် က လိုးနေရင်းက အသားယူနေလိုက်သေးတယ်။ ချိုလေးက အခု တော့ သူ့ဖင်ကြီးပါ ကော့ကော့ ပေးပြီး ဦးသာမြတ် အလိုးကို ပင့်ခံနေတယ်။

"အင်းးးးး ရက်စ်,,,,,,,,,,"

ကျနော်နဲ့ ဆိုရင် အိပ်ယာ ပေါ်မှာ အသံမထွက်တတ်တဲ့ ချိုလေး တယောက် ငြီးငြူသံ တွေရော၊ စကားပြန်ပြောတာတွေရော တွေ့နေရတော့ ကျနော် တကယ်ကို ဂျယ်ဝင်လာရပါတယ်။

"နိုးးးးးး အိုးးးး ဘမြတ် ဘာလုပ်တာလဲ.."

ဦးသာမြတ် က သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲက ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ချိုလေးကို အသာလေး တွန်းထုတ်လိုက်လို့ ချိုလေး က အော်ဟစ် လိုက်တာပါ။

"ဘာမှ မဖြစ်ဘူး စု ကိုယ် ပုံစံပြောင်းမလို့ပါ"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ကို မွေ့ယာပေါ်မှာ ပက်လက် လှန်လှဲစေပြီး ချိုလေး ရဲ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ကို ချိုလေး ပေါင်ရင်း အောက် ထိုးခံလိုက်သလို၊ ချိုလေး ကလည်း သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကို ကားပေးလိုက်တယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလး ခြေသလုံး နှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဖြဲပြီး သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ပြန်ထိုးထည့်လိုက်တယ်။ လီးကြီး ဖြည်းဖြည်း ချင်း နစ်ဝင်သွားမှ ခြေထောက် တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ကို ကိုင်းလို့ ချိုလေး နူတ်ခမ်းတွေကို နမ်းလိုက်တယ်။

ချိုလေး ကလည်း တအင်းအင်း ငြီးငြူရင်းက ဦးသာမြတ်ကို ပြန်နမ်းတယ်။ ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို သူ့ လက်တဖက်တချက်နဲ့ ဆွဲကိုင် အားယူလိုက်သလို ချိုလေးက လည်း ဦးသာမြတ် ခေါင်းကို သူ့လက်နှစ်ဖက် နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ဦသာမြတ် က ချိုလေး ပုခုံး နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဆွဲ ပြီး အားကုန် ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ခုထိ သူက ကျနော့် ရေချိုးခန်း ဝတ်ရုံကို မချွတ်သေးတော့ သူ့ဖင်နဲ့ ချိုလေး ပေါင်ခွဆုံကို ဝတ်ရုံကြီးက ဖုံးကွယ်နေလို့ မမြင်ရသော်လည်း။ ချိုလေး ပေါင်ကြိး နှစ်လုံးက ကားယားကြီး မြှောက်နေပြီး ဦးသာမြတ် အရှိန်နဲ့ ဆောင့်လိုက် တိုင်း လှုပ်ယမ်းနေတာ မြင်နေရတာ၊ အောကား ကြည့်နေရသလိုပါပဲ။

"ကြိုက်တယ်မလား"

"အင်းးးးး ကြီးလိုက်တာ၊ အီးးး ပြည့်ကျပ်နေတာပဲ"

"စု က အလိုးခံရတာကို ကြိုက်လား"

"အင်း စု က အလိုးခံရတာကို ကြိုက်တယ်"

ချိုလေးက ဦးသာမြတ်ကြီး မေးသမျှကို ပြန်ကစ်စ် လုပ်ရင်းက ဖြေနေတယ်။

"အာ့ ဆိုလည်း ဘာလို့ ဘမြတ်ကို အကြာကြီး အချိန်ဆွဲထားရတာလည်း"

ဦးသာမြတ် က ပြောရင်းက သူလိုးနေတာကို ရုပ်တရက် ရပ်လိုက်တယ်။

"ဟာ ဟင်းးးးးးး"

ချိုလေး က သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေကို ဦးသာမြတ် ခါးမှာ ခွညှပ်ပြီး သူ့ခြေကျင်းနှစ်ခုကို ဦးသာမြတ် ကျောနောက်မှာ ချိတ်ပြီး ဆွဲယူဖို့ လုပ်တယ်။ ဦးသာမြတ်က တောင့်ခံထားပြီး ၊

"အခု တောင်းပန်လိုက်၊ စု ကို လိုးပေးပါလို့ ပြောစမ်း"

ဒီအဖိုးကြီး အခု ကျနော့် မိန်းမ၊ မတရား ထန်နေတဲ့ မိန်းမ ကို ကစားပြီ။ ဒီကောင်မ အလိုးမခံရတာ လနဲ့ ချီနေပြီ အခု အရမ်းအရမ်းကို ဆာနေပြီ ဆိုတာလည်း သူသိနေတယ် မဟုတ်လား။

"တောင်းပန် ပါတယ် ဘမြတ်ရယ်"

"ဘာကို တောင်းပန်တာလဲ"

"လိုးပေးပါ၊ စု ကို လိုးပေးပါလို့ တောင်းပန်တာပါ"

"အဲတော့ အထက်တန်းစား လင်ရှိမယား က လုံခြုံရေး အဖိုးကြီး အလိုးကို ခံချင်တယ်လို့ ပြော"

"ဟုတ်တယ်။ စု က အထက်တန်းစား၊ လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ မိန်းမ သူတို့ လုံခြုံလေး စောင့်တဲ့ အဖိုးကြီး လီးတုတ်တုတ်နဲ့ ကောင်းကောင်းလိုးတာကို ခံချင်နေတယ်၊ ကဲ ဟုတ်ပလား"

"သိပ်ချစ်စရာ ကောင်းတဲ့စုပဲ"

ဦးသာမြတ် က ခုမှ ချိုလေး ရဲ့ ပါးကို ပုတ်လိုက်ပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ကို ဆက်လိုးပေးတော့တယ်။

အဲလို လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး ပုံပေမဲ့ ချိုလေး က ပေါင်ကြီး နှစ်လုံး ကားထောင်ပြီး ကောင်းကောင်း အလိုးခံနေတာ ငါးမိနစ်လောက် ကြာမယ်။ အဲဒီ အချိန်အတွင်းမှာ တော့ ဦးသာမြတ် ကြီးဆောင့်ကာနီး အားယူပြီး အင်းကနဲ အီးကနဲ ငြီးတဲ့ အသံ၊ ချိုလေး အောက်ကနေ တဏှာရမက်ဇောပြင်းပြင်းနဲ့ ငြီးငြူဖီးတက်တဲ့ အသံ၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ဆီးခုံခြင်း ဖတ်ဖတ် ရိုက်မိတဲ့ အသံ။ အဲဒီ အသံတွေကိုပဲ ကြားနေရတယ်။ ချိုလေး အဲလို ငြီးတဲ့ အသံက ကျနော်တောင် တခါမှ မကြားဘူးခဲ့လို့ အံအားသင့် ရပါတယ်။ ငါးမိနစ်လောက် အကြာမှာ ဦးသာမြတ် က ကိုယ်ကို မတ် ထလိုက်ပြီး။

"ကဲ ထ ငါ နင့်ကို ခွေးလိုလိုးချင်တယ်"

လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ ချိုလေး ကလည်း ဒေါ့ကီ ဆိုတာကို ချက်ခြင်း သိပါတယ်၊ ထပြီး လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုံးပေးလိုက်တယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ဖင်ကြီးက ကျနော်ကြည့် နေတဲ့ ဝက်ကမ်ဘက်ကို တည့်တည့် ပါပဲ။

"ခါးကို အောက်နိမ့် ပြီး ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလေ၊ နင့်လင် က တခါမှ ခွေးလိုး မလိုးဖူးဘူးလား"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ခါးကို မနာတနာ ဖွဖွလေး လိမ်ဆွဲပြီး ပြောလိုက်တယ်။

တကယ်တော့ ကျနော် ချိုလေးကို ဒေါ့ကီ ဆွဲလို့ ရှိရင်လည်း ချိုလေး က ပုံသိပ်မကျပါဘူး၊ ခါးကို ကုံးကုံး လုပ်ထားတော့ တခါတလေ အဆင်မပြေတတ်ဘူး၊ ကျနော်က တော့ ရအောင် လုပ်ပြီး ဘာမှ မပြောခဲ့ဘူးလေ။ ခုတော့ ဦးသာမြတ်က တော့ ချိုလေး ကို တခါတည်းတန်းပြီး ပုံစံမှန်အောင် ရိုက်သွင်းလိုက်တာပဲ။

ချိုလေးက ဦးသာမြတ် ပြောသလို ခါးလေးကို ညွှတ်ပြီး သူ့ဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်တော့ သူ့ပေါင်လုံးကြီး နှစ်လုံးကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက ပြူးထွက်လာပါတယ်။

"ဝိုး ကြည့်လိုက်စမ်း၊ လှလိုက်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး စောက်မွှေးတွေ ရိပ်ထားတော့ ပြောင်ရှင်း ဖောင်းကားပြီး စောက်ရည်တွေက လည်း ရွဲလို့၊ ဒီစောက်ဖုတ်ထဲက ကလေးတယောက် ထွက်လာခဲ့ဖူးတယ် ဆိုတာတောင် ယုံနိုင်စရာ မရှိဘူး"

ဦးသာမြတ်က စကားတွေကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း သုံးပြောပြီး သူ့လက်ချောင်းနဲ့လည်း စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကနေ ဖင်ကြား ထဲ လျှောက်ပွတ်ပေးနေတယ်။ ချိုလေးက တော့ တအီးအီးနဲ့ ပဲ အသံထွက်နိုင်တယ်။ နောက်တော့ မနေနိုင်တော့ဘူးနဲ့ တူတယ်။

"လုပ်တော့လေ၊ မရသေးဘူးလား"

လို့ ဦးသာမြတ် ကို လှမ်းပြောတယ်။ ဦးသာမြတ်က တဟဲဟဲ ရီရင်းက၊

"ဟဟ အမလေး လောလှခြေလားကွယ်"

လို့ ပြောရင်း ချိုလေး ဖင်နောက်မှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက ပြူးထွက်နေတဲ့ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ဝမှာ သူ့လီးကြီးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ သူ့လက်နှစ်ဖက်က လည်း ချိုလေး ရဲ့ နို့တွေကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပြီး စလိုးတော့တယ်။ ချိုလေး ကိုယ်လုံးလေး တုံခါသွားတယ်။

မြင်ကွင်းတခုလုံးက တော့ တဏှာရာဂ အတော်ကြွစရာ ပါပဲ၊ ဒေါ့ကီ ဆွဲတယ် ဆိုတာ တော့်တော့် ကို ကြမ်းတမ်းပြီး ထိရောက်တဲ့ လိုးနည်းပါပဲ၊ အခု ကျနော့် ရဲ့ အိန္ဒြေရှင် လင်ရှိမယား တယောက် က သူတို့ ကွန်ဒိုစောင့် အဖိုးကြီးရဲ့ လီးတုတ်တုတ် ကြီးနဲ့ ခွေးမ တကောင် ကို ခွေးထီးကြီးက နောက်က စိတ်ကြိုက်လိုးတာကို တဂိန်ဂိန်အော်ရင်း က လှိမ့်ခံနေသလို ခံနေတာကို ကြည့်ရတာ အရမ်းကို စိတ်ထရပါတယ်။ ချိုလေး ရဲ့ ဆံပင်ပုံအသစ် မတိုမရှည်က ချိုလေး မျက်နှာတွေကို ဖုံးလို့ ဖားယားကျ နေပြီး ဦးသာမြတ် ဆောင့်တိုင်း ကိုယ်လုံး ခေါင်း နဲ့ အတူ လှုပ်ရှားနေကြပါတယ်။ ကျနော့် ဘဝ မှာ ခုလို မြင်ကွင်းကို မြင်ရလိမ့်မယ်လို့ မမျှော်လင့်ခဲ့ မိပါဘူး။

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး နို့တွေ ကို ဆွဲထားတဲ့ လက်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး ချိုလေး ဆံပင်တွေကို လှမ်းဆွဲလိုက်တယ်။

"အား.."

ချိုလေး က ခေါင်း မော့ သွားပြီး အားကနဲ အသံထွက်သွားတယ်။ ဦးသာမြတ်က နောက်လက်တဖက်နဲ့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးကို နှစ်ချက် သုံးချက်လိုက် ဖြတ်ဖြတ် နဲ့ ရိုက်လိုက်တယ်။ ဖင်ကို လည်း ကော့ကော့ ပြီး သူ့လီး တုတ်တုတ်ကြီးကို အရှိန်ပြင်းပြင်း နဲ့ မညှာတမ်း ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ဆောင့်ဆောင့် လိုးသွင်းသေးတယ်။

အချိန်တော်တော် ကြာကြာ နဲ့ အရှိန်ပြင်းပြင်း မနာတမ်း ဆောင့်နိုင်တဲ့ ဦးသာမြတ် စတန်မနာကို ကျနော်တောင် မှ ဆလံသ သွားရတယ်။ သူ ပထမဆုံး အကြိမ် အဖြစ် အိမ်ထောင်ရှင်မ ခပ်လှလှ ကိတ်ကိတ် ကြီး တယောက်ကို လိုးခွင့်ရ လို့ လိုးနေရတယ် ဆိုတာကို ပါ ထည့်တွက်လိုက်ရင် အတော် အထင်ကြီးစရာပါပဲ။ ကျနော်သာ ဆို စိတ်လှုပ်ရှားတာနဲ့ ခနလေးကို ထွက်သွားမှာ သေခြာပါတယ်။

"အိုး ကောင်းလိုက်တာ စု ရဲ့ ဖင်ဖြူဖွေး လုံးလုံးကြီးက အိတင်း နေတာပဲ။ ဂွမ်းဘုံက နာမည်က သာ ဂွမ်းဘုံ ဖင်က စု နဲ့ ယှဥ်လိုက်ရင် အရိုးပေါ် အရည်တင် လို့တောင် ပြောလို့ ရမယ်။ စု က တော့ ချမ်းသာ တဲ့ မိန်းမ၊ အစားကောင်းတွေ စား၊ အအိပ်ကောင်း၊ အနေကောင်း နဲ့ အသား အရည်က အစ ဝင်းမွတ် ဖေါင်းအိ နေတာပဲ၊ ဖင်ကြီး တလုံး တလုံး ဆိုကြည့်စမ်း ဖရဲသီးလုံးတွေလိုပဲ ဒါပေမဲ့ အိနေတာ"

"ဖြန်း"

"အားးး"

ဦးသာမြတ်က ပြောရင်း အားမလို အားမရ တချက် ပြင်းပြင်းလေး ရိုက်လိုက်တော့ ချိုလေး အကနဲ အော်သွားရတယ်။

ခနနေတော့ ဦးသာမြတ် က အိပ်ယာပေါ် ဘေးတိုက်လှဲချရင်း ချိုလေး ကိုပါ လီးမဖြုတ်ပဲ ဆွဲချလိုက်တယ်။ သူတို့ နှစ်ယောက် တစောင်းလေးနဲ့ ချိုလေးက သူ့ကို ဖင်ပေးပြီး လှဲလျှက်သား ဖြစ်နေတာပေါ့။ ဦးသာမြတ်က အနောက်က နေပြီး ချိုလေး ခါးကို ဆွဲဆွဲ  ပြီး ဘေးတစောင်း ဆောင့်လိုးနေပြန်ပါတယ်။ ချိုလေး နို့ကြီးတွေက အနောက်က ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခါယမ်းနေပါတယ်။ အဲလို လေး ငါးခြောက်မိနစ် လောက် ဆောင့် လိုးပြီးတော့ ဦးသာမြတ်က သူ့လီးကြီးကို ချိုလေး စောက်ဖုတ်က ဆွဲထုတ်ပြီး ထထိုင်လိုက်တယ်။

"ထ အုံး၊ လာ"

ဦးသာမြတ်က ကုတင်ပေါ် ကနေ ဆင်းလိုက်ပါတယ်။

........................................................................................................

အခန်း (၃၀)

ချိုလေး ကို ကြည့်ရတာ အခုတော့ လမ်း‌ဘေးက ဖာသည်မ တယောက်လို ဖြစ်နေပြီ၊ မိတ်ကပ်တွေက လည်း မျက်နှာပေါ်မှာ ဟိုတကွက် ဒီတကွက် ပျက်လို့၊ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့၊ ဦးသာမြတ် ခေါ် တဲ့ နောက် ဆင်းလိုက်လာတယ်။ ဦးသာမြတ် က ကွန်ပြူတာရှေ့က ဘီးနဲ့ ပတ်လည်လှည့်လို့ ရတဲ့ ကုလားထိုင် ဆီခေါ်လာတယ်။

"အဲဒီမှာ ကုန်းပြီး ကုလားထိုင် လက်ရမ်းတွေပေါ်မှာ လက်မောင်းတင်လိုက်"

ချိုလေး ကလည်း သူပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်တယ်။ အခု ချိုလေးက ကျနော့် ဝက်ကမ် နဲ့ အလွန်နီးကပ် တဲ့ နေရာ မှာ ရောက်နေပြီ၊ ဆံပင် ကောက်လိမ်လိမ် တွေက သူ့ မျက်နှာပေါ် မှာ တချို့ ဖုံးပြီး ကျနေတယ်။ ချိုလေးက ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ကားလို့ ဖင်ကြီးကို ကော့ ပေးထားရင်း ကုလားထိုင် လက်ရမ်းမှာ လက်တင်ထားတယ်။ ဦးသာမြတ် က အနောက်က နေ မတ်တတ်ရပ် ပြီး ဆောင့် လိုးပြန်တယ်။ ကုလားထိုင်က အောက်မှာ ဘီးပါတာမိုံ ဆောင့်လိုက်တိုင်း လူက လှုပ်ရှားနေတယ်။ ဒါနဲ့ ဆိုရင် ကျနော့် မိန်းမ ဒီည နာရီဝက် လောက် အတွင်း မှာ ပုံစံ ငါးမျိုး ရှိပြီ၊ အလိုးခံနေရတာ၊ ဦးသာမြတ် က တော့ ပြီးမဲ့ ပုံ မပြသေးဘူး။

ချိုလေး က တော့ သူ့ ကိုယ်အထက်ပိုင်း က ကုလားထိုင်နဲ့ အတူတူ လှုပ်ယမ်း နေရင်းက ပြီးကာနီးနေပြီဆိုတာ မြင်နေရတယ်။ အဲလို မတ်တပ် ဆော်နေတဲ့ ပုံ အရဆိုရင် ဦးသာမြတ် လီးကြီးက ချိုလေး ဂျီစပေါ့ ကို တိုက်ရိုက် ထိုးနှက် နေတယ်ထင်တယ်။

"အိုးးးးးးး အီးးးးးးးး ရှီးးးးးး ကျွတ်စ်......အားးးးးးးးးးး"

ချိုလေး ပြီးသွားလို့ အော်ဟစ် ငြီးလိုက်တာ များ မယုံနိုင်စရာပဲ၊ ကျနော် မျက်တောင် တောင် မခပ်မိဘူးထင်တယ်။ ကိုယ့် မိန်းမ ကို သူများ လိုးနေတာ ထိုင်ကြည့်နေရင်း မိန်းမ ပြီးသွားတာကို မျက်စေ့ ရှေ့မှာ ပီပီပြင်ပြင်ကြီး တွေ့လိုက်ရတာ။ ချိုလေး အဲလို တုံခါပြီး အော်ဟစ် ပြီးသွားတာက ကျနော့် သွေးသား တွေကို ဆူပြီး မွန်ထ လာစေသလို ဦးသာမြတ် ကိုလည်း ဖြစ်စေသလားမသိ၊ သူလည်း လိုးဆောင့် နေတဲ့ အရှိန်ကို မြင့်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံး သူ့ ပေါင်ခြံကို ချိုလေး ဖင်ကြီးမှာ ဖိကပ် ထားရင်း တဆတ်ဆတ် ကပ်ညှောင့် နေလိုက်တယ်။

သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ခနတာလောက် ငြိမ်သွားကြပြီးမှ ဦးသာမြတ် က နောက်ကို ဆုတ်ပြီးခွာလိုက်တယ်။ သူ့လီးကြီးက မပျော့ မမာ နဲ့ လရည်တွေ ပေပွပြီး ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲက ထွက်လာတယ်။ ချိုလေး စောက်ဖုတ်ထဲ ကလည်း လရည် ဖြူပြစ်ပြစ် တချို့ လျှံထွက်လာပြီးတချို့က ချိုလေး ပေါင်အတွင်းဘက်မှာ စီးကျ လာတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ခွေးမသား အဖိုးကြီး ငါ့မိန်းမ စောက်ဖုတ်ထဲ သူ့ သုတ်ရည် တွေ ပန်းထည့် လိုက်တာပါလား။

ဦးသာမြတ် က နောက်ပြန် တစ်လှမ်းနှစ်လှမ်း ဆုတ်လိုက်ရင်း ကုတင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တယ်။

"အား မယုံနိုင်လောက်ပါပဲကွာ"

ချိုလေးက ကုလားထိုင် ပေါ် ကုန်းနေရာက နေကိုယ်ကို ပြန်မတ်လိုက်တယ်။ သူ့ပုံက စိတ်ကျေနပ်မှု ရသွားတာနဲ့ နည်းနည်း လည်း ပြိုင်း သွားတဲ့ ပုံလည်း ရပါတယ်။ သူ့ ဒူး တွေ ညွှတ်ခွေ သွားပြီး အဲဒီနေရာက ကြမ်းပြင်ပေါ် ကို ပဲ အသာ လဲကျသွားပြီး ကွေးကွေးလေး နားနေတယ်။

ဦးသာမြတ် က စိုရိမ်တကြီးနဲ့ ထပြီး ချိုလေး နားကြမ်း ပြင်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ငုံ့ ကြည့်လိုက်ရင်း၊

"ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ အဆင်ပြေရဲ့ လားစု"

ဦးသာမြတ် က ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးကို အမြတ်တနိုး ပွတ်သတ်လျက် မေးလိုက်တယ်။

"အဆင်ပြေပါတယ်"

ချိုလေး က အသက်ကို ပြင်းပြင်း ရူရင်းက ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။ သူ့မျက်နှာ မှာ နည်းနည်း လေး ရှက်သွေး ဖြန်းနေတယ်။

"စု က အသံ ကျယ်လိုက်တာ၊ ကြောင်မလေး ရဲ့ ပထမဆုံး အကြမ်းဖက်ခံရလို့ အော်သလိုပဲ "

"သွား လူဇိုး"

ချိုလေး က ဦးသာမြတ် ကို လှမ်း ရိုက်လိုက်ရင်း နဲ့ တခစ်ခစ် ရီလိုက်တယ်။

"ကဲ လာပါ၊ သွားဆေးရအောင်"

ဦးသာမြတ် က ထရပ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တယ်။

"ခနလေး ၊ စု မောတယ် ခနနားဦးမယ် သွားနှင့်"

"မောတယ်၊ စု ယောက်ျား က အဲလောက် ကြာအောင် တောင် မလိုးဘူးလား"

"လုပ်ပါတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ သူက အဲလို အရမ်း မကြမ်းဘူး"

အဲဒါ ဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ၊ ကျနော် ချိုလေးကို မေးချင်လိုက်တာ။ ကျနော် လုပ်ဖူးခဲ့တဲ့ မိန်းကလေး တော်တော် များများ က ပြောတာကတော့ ကျနော်က အရမ်းကို ကြမ်းပြီး အရမ်း ထန်တယ်တဲ့၊ ကျနော်က ဆံပင်ဆွဲရတာ ကြိုက်တယ်၊ သူတို့ ဖင်လုံးတွေကို တဖြန်းဖြန်း ရိုက်ရတာ ကြိုက်တယ်။ ပုံစံ မျိုးစုံနဲ့ လည်း လိုးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ချိုလေး နဲ့ ကျတော့ သူက အရမ်း သိမ်မွေ့တယ်၊ အပြစ်ကင်းစင် တဲ့ မိန်းမကောင်းမိန်းမမြတ် နဲ့ တူတယ်၊ ကျနော် သူ့ကို အကြမ်းကိုင်လို့ သူမကြိုက် မှာ စိုးရိမ်မိတယ်။ 

ကျနော်တို့ အိမ်ထောင်သက် တမ်း တလျှောက်မှာ ကျနော် သူနဲ့ လိုးတာ ပုံစံ သုံး လေးမျိုး လောက်ပဲ ရှိမယ်။ ဘာလို့ ဆိုတော့ လုပ်ကြတဲ့ အချိန်မှာ သူ့ကြည့်ရတာ အရမ်း စိတ်အား မထက်သန်သလိုမို့ ကိုယ့် ဘက်က အတင်းကာရော မတက်ကြွချင်ဘူးလေ။ တကယ်ဆို ချိုလး စိတ်ထဲ အသွေးအသား ထဲက ဆန္ဒ အမှန်ကို ထွက်လာအောင် ကျနော်က ဖွင့်ပေးခဲ့သင့်တယ်။ အခု တော့ ကျနော့် ချိုလေး ရဲ့ အတွင်း စိတ် ကို လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးက ဖွင့်သွားခဲ့လေပြီ။

"ဟဟ စု ယောက်ျား ကို ပညာပေး ဖို့ ဘမြတ် ဆီ ခေါ်လာခဲ့ ရင် ကောင်းမယ်..ဟားဟား.. လာပါ သွားရအောင်"

"အီးးးးးးးး"

ဦးသာမြတ် က ကုန်းပြီး ချိုလေးခါးကို ပွေ့ပြီး ကြမ်းပေါ်က မလို့ သူ့ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်တာ ကို ကျနော် တောင် အံအားသင့် သွားတယ်။ဒီလူကြီး အတော်သန်တာပဲ၊ ချိုလေး ကိုယ်လုံး အကိတ်ကြီးက တကယ်တော့ သိပ်မပေါ့ဘူး ဆိုတာ ကျနော်သိတယ်။ ချိုလေးက သူ့ပုခုံးပေါ်မှာ ဘိုက်မှောက်လို့ ချိုလေး ဖင်လုံးကြီးက သူ့ မျက်နှာနားကပ်လျှက် ၊ တခစ်ခစ် ရီနေတဲ့ ချိုလေးပေါင်လုံးကြီးတွေကို ထိန်းလို့ ရေချိုးခန်းဘက်ကို လျှောက်သွားတော့တယ်။

ရေချိုးခန်းထဲက ရေကျသံတွေ တခစ်ခစ် ရီမောသံတွေ ကို ကျနော် ကြားနေရတယ်။ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ သူ့ ချစ်သူ တို့ တယောက်ကို တယောက် ဆေးကြော သန့်စင် ပေးနေကြဟန်တူပါတယ်။ တော်တော်လေး ကြာမှ ဦးသာမြတ် ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတယ်၊ အခုတော့ ရေချိုးခန်း ဝတ်ရုံကို ရှေ့ မှာ ကြိုးနဲ့ ပတ်ပြီး ချည် ထားတယ်။ သူ့ နောက်က ချိုလေး က မျက်နှာသုတ်ပုဝါ တထည်ကို ရင်လျှား လို့ ထွက်လာတယ်။

"ကိုယ် သောက်ရေ သွားယူလိုက်ဦးမယ်"

ဦးသာမြတ် က ပြောရင်း က အခန်းအပြင်ဘက်ကို ထွက်သွားတယ်။ ချိုလေး က ခေါင်းငြိမ့် ပြလိုက်ပြီး အိပ်ယာဆီ ကို လျှောက်လာတယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ယာပေါ် မှာ လှဲလျောင်းလိုက်တယ်။ သူအသက် ရူလိုက်တိုင်း မျက်နှာသုပ်ပုဝါ ပတ်ထားလို့ တခြမ်း ပေါ် နေတဲ့ နို့ကြီးတွေက မြင့် လိုက် နိမ့်လိုက် လှုပ်ရှားနေတယ်။ သူ့ မျက်နှာ ကလေးက လည်း ရဲပြီး နွမ်းနေတယ်။ ဆံပင်တွေက လည်း တချို့ တဝက် စိုနေတယ်၊ ခနနေတော့ ကိုယ်ကို တစောင်းလေး လှည့်လိုက်တယ်၊ ကျနော့် ဝက်ကမ် ဘက်ကို မျက်နှာမူလို့ပေါ့၊ လက်တဖက်ကို ခေါင်းအောက် ထိုးထည့်ပြီး ဒူးတွေကို ကွေးလိုက်တယ်။ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံ အရဆိုရင် တော့ ချိုလေး မကြာခင် အိပ်ပျော် တော့မယ် ဆိုတာ သိနေပြီ။

ကျနော် ထင်တဲ့ အတိုင်းပါပဲ၊ ခနနေတော့ ရေသန့်ဗူး တဗူး နဲ့ ဝင်လာတဲ့ ဦးသာမြတ် တယောက် အိပ်ယာပေါ် မှာ အိပ်မောကျနေတဲ့ ချိုလေး ကို တွေ့သွားတယ်။

"ဟေး စု အိပ်ပျော် သွားပလား"

ချိုလေး ဆီက ဘာသံ မှ ပြန်မကြားတော့ ဦးသာမြတ် က ပြုံးလိုက်တယ်၊ ပြီးတော့ ကျနော့် ဝတ်ရုံကြီးကို လည်း ချွတ်လိုက်တယ်။ ရေဗူး ထဲက ရေကို မော့သောက်ရင်း နဲ့ အခန်းမီးကို သွားပိတ်လိုက်တယ်။ အခန်းက လုံးဝကို မှောင်ကျ သွားပြီး ကျနော့် နိူက်ဗားရှင်း ဗျူး ကြောင့် အစိမ်းရောင် ဖန့်ဖန့် အရိပ် တွေကို တွေ့ရတယ်။

"အင်း ကောင်းလိုက်တာ ငါ့ရဲ့ ဖာသည်မလေးရယ်"

လို့ တိုးတိုးလေး ပြောရင်းက ချိုလေး ပါးကို ဖွဖွလေး ငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။ပြီးတော့ မှ အိပ်ယာပေါ် တက်ပြီး ချိုလေး အနောက်မှာ ကွေးပြီး နေရာယူ လှဲလိုက်တယ်။

"ငါ မင်းကို ခနတော့ အနားပေးလိုက်မယ် ဟဟ ဒါပေမဲ့ အခု မှ အစပဲ ရှိသေးတာ ဟားဟား"

ဦးသာမြတ်က ချိုလေး ခါးကလေးကို သိုင်းဖက်ရင်း ချိုလေး နောက်မှာ ပူးကပ်လို့ ငြိမ်ကျ သွားတော့တယ်။ကျနော် လည်း ငြိမ်ကျတိတ်ဆိတ်သွားတဲ့ အစိမ်းရောင်ဖန့်ဖန့် ကျနော့် အခန်းထဲမှာ ကျနော့် မိန်းမ နဲ့ လုံခြုံရေး အဖိုးကြီးတို့ ချစ်စခင်စ စုံတွဲတတွဲလို ပူးကပ် ဖက်တွယ်ပြီး အိပ်နေတာကို ခနတာ ကြည့်နေမိတယ်၊ ပြီးမှ ခနတော့ နားဦးမှ လို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ မနီလာမှာလည်း မနက် မိုးလင်း နေပြီလေ။

ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဘောထဲ အောင်းနေသမျှ လရည်တွေကို ထွက်သွားအောင် ဂွင်းထု ပြစ်လိုက်ပြီး ရေမိုးချိုး လိုက်တယ်။ သူတို့ အိပ်ပျော် နေကြတာ ဆိုတော့ ခနတော့ အချိန်ရဦးမှာပဲလေ လို့ တွေးရင်းနဲ့ ထမင်းစား ဆောင် ဘက်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်။ ကော်ဖီ နဲ့ မုန့် ဘရိတ်ဖတ်စားဖို့ တော့ အချိန်ရဦးမှာ သေခြာပါတယ်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>