ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၄ )

ပန်းမြိုင်လယ် က ဦးရင်မှူး အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသူ - သာဒင်

ခနအကြာမှာတော့ သူတို့ မီးဖိုခန်းမှာ ခိုဇားမား ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ ပီတာဘရက် နဲ့ ဟောမို့  ( ကျနော်တို့ ပဲပြုတ် နံပြား နဲ အတူတူပါပဲ၊ သူတို့ ရဲ့ ပဲကို ခြေထားတာ ) ကို စားနေကြပါတယ်၊ ကျနော်ရေချိုးခန်းထဲ ဝင် ကိုယ့်ကောင်ကြီး ဆေးကြောသန့်စင်နေတုန်း၊ ခိုဇားမားကလည်း အိမ်နေရင်း အဝတ်အစား လဲထားပြီးလို့ အမြင်တမျိုးလေး နဲ့ လှနေတယ်၊ အပေါ်ပိုင်းက ခါးတို ဘလောက်စ် လက်တို နဲ့ အောက်က ပိတ်သားပါးပါး ပန်းပွင့်တွေနဲ့  ဂါဝန်ရှည်ကြီး ဝတ်ထားတယ်၊ စာရင်းသောက်ရင်း စကားစမြီပြောကြတော့၊ အာမက်တယောက် တော်တော်နဲ့ ပြန်လာအုန်းမှာ မဟုတ်ကြောင်းသိရ တော့ မပြန်ခင် နောက်တချီ တော့ ဆွဲသွားအုန်းမှ ပဲ လို့ ကျနော် တွေးရင်း ပြုံးလိုက်မိပါတယ်။

“ ဟေ့..ငါပြော တဲ့ထဲ မှာ ဘာရယ်စရာ ပါလို့လဲ... ”

“ ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး အာမက် တော်တော်နဲ့ မပြန်လာသေးဘူး ဆိုရင် ငါတို့ အချိန်ရသေးတယ် လို့ တွေးမိလို့ပါ..အဟီး... ”

“ အန်မယ်..သူတော်တော် ကဲ..အချိန်ရှိတိုင်းရော ဒီက အလုပ်ခံမှာ မို့လို့လား..ဟွန့်.. ”

“ ဒါနဲ့ ခိုဇားမား နင့် နာမည်က ရိုးရိုးနာမည် ပဲလား ဒါမှ မဟုတ် အဓိပ္ပါယ်ရှိသလား... ”

ရိုးရိုးနာမည်လို့ ဆိုလိုတာက ခရစ်ယန်တို့ မွတ်စလင် တို့ တချို့က ဘိုင်ဘယ်တို့ ကိုရမ် တို့ ထဲမှာ ပါတဲ့ နာမည်ကို တိုက်ရိုက်ယူသုံးကြတယ် လေ၊ အဓိပ္ပါယ်က အဓိက မဟုတ်ဘူးလေ၊ ကျနော်တို့ ဗမာနာမည် ဆိုလည်း ဥပမာ မောင်ဘ ဆိုရင် ဘယ်လို အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်မလဲ ရိုးရိုးနာမည် လို့ပဲ ဆိုရမှာပေါ့ဟုတ်တယ်မလား၊

“ ခိုဇားမား ဆိုတာ  အာရေဗစ် လို လဗန်ဒါ (Lavender) ကို ဆိုလိုတာပါ.... ”

“ အော် ပန်းပွင့်လေး ပဲပေါ့ ”

ကျနော့်ခေါင်းထဲ မှာတော့ တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ၊ အဟီး၊ ငါနဲ့ လာကြုံရသမျှ မိန်းမ တွေအကုန်လုံး ပန်း တွေ အပင်တွေ နာမည် နဲ့ ချည်း ပါပဲလားလို့ တွေးမိတယ်။

“ ကဲ လာဗန်ဒါ လေး မွေးလား လို့ စမ်းကြည့်အုန်းမယ်၊..အဟစ်ဟစ်.. ”

ကျနော်က ပြောရင်း ဆိုရင်းက ခိုဇားမား ရဲ့ အနောက်မှာ ကပ်ရပ်လိုက်ပြီး ဆံပင်ကို မပြီး အပေါ်တင်ထုံး ထားလို့ ဝင်းနေတဲ့ ဂုတ်သားလေး ကို နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ သူ့ခါးကျင်ကျင်လေး ကို လက်ဝါး နှစ်ဘက်နဲ့ ညှပ် ကိုင် ပြီး ကျနော့် ပေါင်ခြံ ကို ဆွဲယူကပ်လိုက်တော့ ကျနော့် ဘောင်းဘီ ထဲမှာ မာလာပြီ ဖြစ်တဲ့ လိင်ချောင်းက သူ့ ဂါဝန်အသားပျော့ပျော့ အောက်က အိစက်စက် တင်လုံး ကြီး နှစ်လုံးကြား အမြှောင်းလိုက် ဖိကပ်နေတော့ တာပေါ့၊ ခိုဇားမားက ခစ်ခစ် နဲ့ လည်ပင်း ယားသလိုလေး ခေါင်းနောက်မော့လိုက်ပြီး လက်နောက်ပြန် နဲ့ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို ဘောင်းဘီပေါ်ကပဲ ပွတ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော့် လက်ဖဝါးတွေက ဘရာဇီယာ မဝတ်ထား တဲ့ သူ့နိူ့ကြီးတွေ ကို အင်္ကျ ီပေါ်က နေ အုပ်ကိုင် ပြီး ဆုပ်နှယ် ဇိမ်ခံနေတော့၊ခိုဇားမားက မျက်စောင်းလေး ချစ်စရာပစ်ရင်း

“ အာမက် ပြန်လာတော့မှာနော်.. ”

“ ဒါဆိုလည်း အချိန် မဖြုန်းတော့ဘူးလေ၊ စားပွဲပေါ်ပဲ လက်ထောက်ထားလိုက်တော့... ”

ကျနော်လည်း ကမာန်းကတန်း ခါးပတ်ချွတ် ၊ ဇစ်ဖြုတ်အတွင်းခံဘောင်းဘီပါအကုန် မီးဖိုခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် ပုံချလိုက်တဲ့ အချိန်၊ ခိုဇားမားကလည်း သူ့ဂါဝန်ဖားဖား ကြီးကို ခါးထိအောင်လှန်တင် လို့ ထမင်းစားစားပွဲပေါ် ကို တတောင်ထောက်ရင်း ကုန်းပေးရှာတယ်၊ သူ့ ခါးကျင်ကျင်လေး က ကားစွံ့ ထွက်လာတဲ့ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဖရဲသီးကြီး နှစ်လုံး လိုပဲ အားရ ပါးရ မို့ ကျနော်က လက်ဝါးနှစ်ဖက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင် ရင်း ဘေးကို ဖြဲပေးကြည့်တော့ ခရေပွင့် ညိုညို လေးနဲ့ အောက်က မို့မို့ဖောင်းဖောင်း စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်ကြည် ရွှမ်းလဲ့ နေတာ တွေ့ရပါတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့ဖင်ကြီး တလုံးကို လက်တဘက်နဲ့ တွန်းထားရင်း နောက်လက်တဖက်နဲ့ ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပေးလိုက်ပါ တော့တယ်၊ ဒီအချီ လုပ်ရတာ ကတော့ အားရ ပါးရ ရှိလှ သလို အချိန်လည်း တော်တော် ကြာတယ်ဗျ၊ 

သူကလည်း စားပွဲခုံပေါ် တံတောင်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပေးသလို၊ ကျနော်က လည်း ဒူးကို ကွေး လီးကြီးကို ဒစ်ပေါ်ကာနီးနောက် ဆွဲထုပ်ပြီးတော့ မှ ကော့ကော့ ဆောင့်ပေးတယ်၊ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့ ဖင်လုံးကြီးတွေ တဖတ်ဖတ် ရိုက်မိပြီး ဖင်လုံးကြီးတွေက လှိုင်းလုံးတွေလို တုံတုံ ထွက်သွားတာ ကလည်း ကြည့်လို့ ကောင်းမှ ကောင်း၊ အရှိန်ဂရလာတော့ နှစ်ယောက်စလုံး အသံတွေ ထွက်လာကြတယ်၊ အီး အီးအားအား ပေါ့၊ အဟီးဟီး၊  နောက်တော့ သူ့ အဖုတ်ထဲက အတွင်းသားတွေက ကျနော့် လီးကြီးကို ဆုပ်လိုက်လျှော့လိုက် လို လုပ်ပေးလာတော့ ကျနော်လည်း မထိန်း ထား နိူင်တော့ပဲ သုပ်ရည်တွေ တဖြုတ်ဖြုတ် ပန်းထည့်ပစ်လိုက် မိပါတော့တယ်။

.......................................................................................................

ကျနော် နဲ့ ခိုဇားမား ရဲ့ ရင်းနှီး မှု အတိုင်းအတာက နယ်လွန်သွား ပေမဲ့ ခိုဇားမား က တာဝန်သိတတ် သူလေး မို့ အလုပ်ထဲ မှာလည်း အလုပ်ပိုလုပ် လို့ ကောင်းလာပါတယ်၊ ကျနော်တို့ အတွဲ ညီလို့ ကျနော့် အလုပ်တွေက ဂုဏ်ယူစရာကောင်းလောက် အောင် လူအထင်ကြီး စရာ ဖြစ်လာခဲ့တာမို့ ကျနော့် ဘော့စ် အသစ်၊ မစ်စစ်လာလဲ ရဲ့ ယုံကြည်ကိုးစား မှုကို ရလာခဲ့ပါတယ်။

ခိုဇားမားနဲ့ ကျနော် နဲ့လည်း ပုံမှန် မဟုတ်ပေမဲ့ ကြုံရင် ကြုံသလိုလေး တော့ ဆွဲဖြစ်ကြပါတယ်၊  အာရပ်မ တွေကလည်း ထန်တယ်ဗျ၊ စာဖတ်သူတွေ ပျင်းနေမှာစိုးလို့ ကြုံမှ ရေးပြအုန်းမယ်၊ ဇာတ်လမ်းဆက်ရအုန်း မယ်လေ နော့်။

အဲ လိုနဲ့ နွေရာသီ ခလေးကျောင်းပိတ်ရက် ရောက်လာတော့၊ သားကို ဒစ်စနေဝေါလည်း ပို့ရင်း၊ သူ့အဖွားဆီလည်း အလည် ခေါ်သွားမယ်ပေါ့၊ ကျနော်နဲ့ မြနှင်းဆီတို့ နှစ်ယောက်စလုံးဗေကေးရှင်း ယူကြတယ်၊

မြနှင်းဆီက ပြောတယ် အဲဒီ ဒစ်စနေဝေါ နားက ဟော်တယ်ကြီး တခု မှာ ကယ်ဗင့် ညီမ က မန်နေဂျာ တဲ့ သူ့ ဝန်ထမ်းအတွက်လျှော့ဈေးနဲ့ ရမယ်တဲ့၊ ဆိုတော့ အဲဒီမှာပဲ တည်းဖို့ ဘွတ်လုပ်လိုက်ခဲ့ပါတယ်၊ အဲဒီဖရော်ရီဒါ က ဒစ်စနေဝေါက ကျနော်တို့ ကာလီဖိုးနီးယားက ဒစ်စနေလန်း နဲ့ မတူဘူး၊ သူက မြို့တမြို့စာလောက်ရှိ မယ်၊ ဒစ်စနေလန်း လိုမျိုး ပန်းခြံ တွေကြီးပဲ ၅ခု ခြောက်ခုလောက်ရှိတယ်၊ ပန်းခြံတခုထဲကို တောင် တနေ့ထဲ နဲ့ မလောက်နိူင်တာ ၅ ခု ခြောက်ခုလောက်ဆိုတော့ ပန်းခြံတခုခြင်းကို ရောက်ဖူးတယ် ရှိအောင်တောင် ဟော်တယ်မှာ တပတ်လောက်တည်းပြီး နေ့တိုင်း သွားမှ ရမှာ ဆိုတော့ ၊ အဲဒီ ဟော်တယ်မှာ ၅ည စာ အခန်းကြိုယူလိုက် တယ်၊ အဲဒီက ပြီးတော့မှ သားရဲ့ အဖိုးအဖွား၊ ကျနော့်ယောက္ခမ တွေရှိရာ ဒေတိုးနားကို သွားမယ်ပေါ့၊

ကျနော်က ဒီကယ်ဗင် ဆိုတဲ့ကောင်နဲ့ ရှုတ်ရှုတ်ရှက်ရှက် မလုပ်ချင်ပေမဲ့ အဲဒီဟော်တယ်တွေက တော်တော် ဈေးကြီးတယ်ဗျ၊ ဆယ်ရာခိုင်နူံးလောက်သက်သာလည်း မနည်းဘူလေ ဆိုပြီး ယူလိုက်ရတယ်။

အော်လန်ဒို လေဆိပ်ရောက်တာနဲ့ လေဆိပ် မှာ ကားတပတ်စာ ငှားပြီး တည်းမဲ့ ဟော်တည်ရှိရာကို မောင်း လာခဲ့တယ်၊ ကားပေါ်မှာလည်း ဂျီပီအက်စ်ပါတယ်၊ ကျနော်လည်း မလာခင်ထဲက ဂူဂယ်လုပ်ထားတာ ဆို တော့ ရှာရတာ သိပ်မခက်ပါဘူး၊ ဟော်တယ်ကနေ ပန်းခြံ အသွားအပြန်လုပ်ပေးတဲ့ ကားတွေ ရှိတယ် ဆိုပေမဲ့ ဗေကေးရှင်းသွားရင် အဲဒီလွန်းပြန်တွေ မှီအောင် ကမန်းကတန်းထ၊ရ စားရ သောက်ရတာတွေ ကျနော်တို့ က မကြိုက်ဘူးဗျ၊ အဲဒါကြောင့် ကိုယ့်ဘာသာ ထချင်တဲ့အချိန်ထ မောင်းသွား၊ ပြန်ချင်တဲ့ အချိန်ပြန်လာလို့ရ အောင်ကားငှားထားလိုက်တာ၊ ယောက္ခမ အိမ်ကျရင်တော့ မလိုတော့ဘူးလေ သူတို့ အိမ်က ကားတစီးစီး ဆွဲသုံးလိုက်ရုံပဲ။

ဟော်တယ် ရောက်တော့ ဧည့်ကြိုကောင်တာ မှာ သွားပြီးတော့ ကယ်ဗင့်ညီမ နာမည် နဲ့ ကျနော်တို့ ဘွတ်ကင် လုပ်ထားတာ ပြောလိုက်တာနဲ့ အခန်းသော့တွေ ဘာတွေ အက် တီဗိတ် လုပ်ပေးတယ်၊ ကျနော်တို့ကို ဆိုဖါ တွေမှာ ခနလေး စောင့်ဖို့ သူတို့ မန်နေဂျာ လာလိမ့်မယ် ပြောပါတယ်။

ခနနေတော့ ဘစ်စနက်ဆု အပြည့်အစုံနဲ့ ထွက်လာတဲ့ အရပ်မြင့်မြင့် ကပ္ပလီမလေး တယောက်ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်၊ ဝတ်ထားတာကတော့ ကော်ပိုရိတ်ဖေါ်မယ်ဒရက်စ် ခေါ်မလား၊ အောက်က စကဒ်က ဒူးနားလောက်ထိ အရှည်၊ အပေါ်ကဂျက်ကတ်နဲ့ အောက်က မိုက်ခရိုဖိုက်ဘာရှပ်က သူ့ ရဲ့ ချပ်ရပ် တဲ့ ဗိုက်သား လေးနဲ့ မို့မို့မောက်မောက် ရင်သား အလှ ကို သိသိသာသာ ဖေါ်ကျူးပြနေလေရဲ့၊ ဒါပေမဲ့ အရပ်က ရှည်လို့လား မသိ၊ ပိန်ပိန်သွယ်သွယ်လေး လိုဖြစ်နေတယ်၊ သူဝတ်ထားတဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်က သိပ်အမြင့်ကြီး မဟုတ်ပဲ ၂ လက်မ အထူလောက်ပဲ ရှိတာတောင် နွေရာသီကွင်းထိုးဖိနပ် စီးထားတဲ့ ကျနော်နဲ့ မျက်လုံးချင်း တတန်းထဲ ဆိုတော့ အရပ်က ၅ပေ ၈-၉ လောက်တော့ ရှိမယ်လို့ မှန်းရတယ်၊ ဆံပင်က တိုသလား မမေးနဲ့ ယောက်ကျား ဆံပင်ပုံ ကို ညှပ်ထားတာ၊ ဒေါက်အချွန် အရည်ကြီးကို ထားထား တယ်၊ သူ့ ဘစ်စနက်ဆု နဲ့ ဒီဆံပင်ပုံ နဲ့ ဆိုတော့ နည်းနည်းတော့ အမြင်ဆန်းနေတယ်၊ ဟယ်ရီဘယ်ရီ ငယ်ငယ်တုန်းက ပုံတောင် သွားသတိရမိတယ်၊ အဟီး၊ မျက်လုံး အရမ်းလှတယ် ရွဲနေတာပဲ၊ အသားကတော့ အမဲ ကြီး မဟုတ်ဘူး၊ ရီဟိုင်းနား တို့ ဟယ်ရီ ဘယ်ရီ တို့လောက်ပဲ၊ ကြေးနီရောင် ခေါ်မလား၊

“ ဘရီအိုနီ ပါ..နင်က..ဦးရင်မူး ဖြစ်ရမယ်... ”

ကျနော် သူ့ရင်ဘတ်က ရွှေရောင်အပေါ်မှာ အနက်နဲ့ထိုးထားတဲ့ စာတန်းကို လှမ်းဖတ်လိုက်တယ်  Bryony  တဲ့ စာလုံးပေါင်းက လည်း ဆန်းတယ်၊ အမြန်အလွတ်ကျက်ထားလိုက်တယ်၊နောက် သူ့ရဲ့ ကမ်းပေးလာတဲ့လက်ကလေးကို ဆွဲပြီး ပြန်နူတ်ဆက်လိုက်ရပါတယ်၊

“ ဟုတ်ပါတယ်..မူး လို့ မခေါ်နဲ့နော် နွားအော်သံ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်..အဟီး..ဒီဟာက ငါ့မိန်းမ မြနှင်းဆီ. တဲ့ ...ရို့စ်.ပေါ့..... ”

“ ခစ်ခစ်..ဟုတ်တယ်နော်...ဟိုင်း..တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်..ကယ်ဗင်နဲ့ ကျောင်းနေဘက်ဆို.. ”

“ အင်း တွေ့ရတာ ဝမ်းသာတယ်..ဟုတ်တယ် နင့်အကိုနဲ့ ငါက အရမ်းခင်ပါတယ်... ”

သူတို့ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ပြီးနူတ်ဆက်ကြတာ ဘေးက လှမ်းကြည့်မိရင်း၊ အင်း မခရေနဲ့ လီလီလို တူးဘိုင်ဝမ်းသာ ဆိုရင်တော့၊ ကောင်းလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း လို့၊ တွေးမိတာနဲ့ ကိုယ့်ကောင်က သွေး နွေးလာသလိုပဲ၊ အဟစ်၊ ဒါမှ တကယ့် အဖြူနဲ့ အမဲ၊ အင်း သိပ်တော့ မမဲ ပေမဲ့ ထားပါတော့ အမဲပဲ၊ အဟီး၊

“ ဒါသားလား..ချစ်စရာလေး နော်၊ အဖေအမေ နဲ့တူလို့ထင်တယ်၊ ခစ်ခစ်... ”

အဲ လိုနဲ့ပဲ သူကိုယ်တိုင် စီစဉ်ပေးထားလို့ မြင်ကွင်းကောင်းကောင်းနဲ့ အခန်း ကို ရခဲ့ပါတယ်၊ ဟော်တယ်ခန်းမှာ ခန နားနေကြရင်းနဲ့ ကျနော့် ကွန်ပြူတာကို ထုတ် ဟော်တယ်က ဖရီးဝိုင်ဖိုင် ကို ချိတ်လိုက်ပါတယ်၊ နောက် ကယ်ဗင့်ညီမ  နာမည်ကို ဂူဂယ်လုပ်ကြည့်လိုက်တာ၊ Bryony ဆိုတာ ပန်းပွင့်တဲ့ သခွား ပင်တမျိုး ဆိုပဲ၊ ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် ဦးရင်မှုး နဲ့ကတော့ အလားအလာ ရှိနိူင်တာပေါ့၊ အဟီး ကျနော် လည်း အတိတ်တွေ နမိတ် တွေ စကောက်စ ပြု လာပြီလေ၊ မိန်းခလေး နာမည် ပန်းပွင့် တို့ ပန်းပင် တို့ ဆိုရင် ကိုယ်နဲ့ ဖြစ်နိူင်ခြေ ရှိတယ်လို့ ထင်လာပြီလေ၊ ဟဲဟဲ။

နောက် နှစ်ရက်လောက်က တော့ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား မရှိပါဘူး၊ တနေ့လုံး နီးပါး ဒစ်စနေဝေါ သွားရှောက်လည်၊ ရှောက်စီး၊ ကြပေါ့၊ လူလည်း ပင်ပန်းလိုက်တာ၊ ဒါပေမဲ့ ညဘက် သားနဲ့ မြနှင်းဆီ တို့ အိပ်မောကျချိန်  ကျနော် ကတော့  အွန်လိုင်းတက်ပြီး ပိတောက်ဝါနဲ့ ချပ်ဖြစ်သေးတယ်ဗျ၊ အဟီး၊

10:36 PM မောင်ပျား: မ နက်ဖြန် အလုပ်အစောကြီး မသွားရဘူးပေါ့  ဟီး

10:37 PM ပိတောက်: သွားရမှာ ခုသွားအိပ်တော့မှာ

မောင်ပျား: ဟင့် ပြောမှ ပဲ သတိယ တော့တယ်

ဖင်လှန်ပြီး လက်ဖဝါးနဲ့ ရိုက်လိုက်အုန်းမယ်

 ခိခိ

ပိတောက်: မိုးရွာနေတာ

မောင်ပျား: ပြီးတော့မှ ဟိုဟာနဲ့

ပိတောက်: အလုပ်သွားဖို့လဲ ပျင်းနေတယ်

 ခိခိ

 ရိုက်စေ

10:38 PM မောင်ပျား: လာခဲ့ ကို့ပေါင်ပေါ်မှာ

မှောက်အိပ်ခိုင်းပြီး စကဒ်လှန်ရိုက်မယ်

ပိတောက်: ခိခိ

10:39 PM မောင်ပျား: နောက်မှ ပေါင်နှစ်လုံးကြားက လက်နိုက်ပြီး အဖုတ်လေးကို ပွတ်မယ်

ဟိ

ပိတောက်: ခိခိ

အားကျမခံပြန်ပွတ်ပေးမှာပေ့ါ

လို့

10:40 PM မောင်ပျား: လက်ခလည်ထိပ်ကလေးနဲ့ အဖုတ်နုတ်ခမ်းလေး တွေကို ဆော့ကစားပြီး အစိလေး ဖေါင်းတက်လာအောင်ပွတ်ပေးမယ်

10:41 PM အဲဒါ်ဆို

ပေါင်ပေါ်က ဆင်းတော့ ကိုထိုင်နေတဲ့ ကုလားထိုင်ရှေ့မှာ ဒူးထောက်လိုက်

ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: ကို ဘောင်းဘီ ဇစ်ကို ဖွင့်လိုက်ပြီ

 ကို့ကောင်ကြီးက

ခေါင်း တညိမ့်ညိမ့်နဲ့ မ ကို ကြည့်နေတယ်

 မျက်လုံးတလုံးထဲနဲ့

 ခိ

10:42 PM ပိတောက်: ခိခိ

မောင်ပျား: ရှေ့ကို တိုးလာတော့

ပိတောက်: တိုးပီ

မောင်ပျား: ကိုပေါင်ကို ချဲထားပေးမယ်

မ နုတ်ခမ်းလှလှလေး

ကို ဟ လိုက်

ပိတောက်: ဟပြီ

မောင်ပျား: မ ဆံပင်လေး ကို ကို သပ်ပေးမယ်

10:43 PM ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: မ နူတ်ခမ်း နုနုလေး နဲ့ ကို့ ငပျောဖူး ထိနေပြီ

ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: မ လျှာလေး ကို ထုတ်ပြီး ရက်လေ

10:44 PM ပိတောက်: အင်း

 ရက်နေတယ်

10:46 PM မောင်ပျား: အရေးထဲ ဖုန်းဝင်လာလို့ ( အမှန်တော့ သားထပြီးယောင်လိုက်လို့၊ သွားကြည့်တာ အဟီး )

ပိတောက်: ဖြစ်ရမယ်

 ခိခိ

မောင်ပျား: ကိုယ့်ကောင်ကြီး နည်းနည်း ပျော့သွားတယ် ခိခိ

 ဆက်စုပ်ပေးနေ

 ခိခိ

 ဖုန်းပြောနေတုန်းလေး

 ခိခိ

ပိတောက်: အင်း

 စုပ်ပေးမယ်

မောင်ပျား: ရပြီ လာ မ ထတော့

ပိတောက်: အင်း

10:47 PM မောင်ပျား: ကို့ ကောင်ကြီး တအားမာနေပြီ

 မ အာဂေါင်ကို

သွားထိုးမိနေပြီ

ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: လာကိုယ့်ပေါ်တက်ထိုင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီးတော့

ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: ဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချ ကို့ကောင်ကြီးကို

မ အဖုတ်ဝလေး မှာတေ့ထားပေးမယ်

10:48 PM ပိတောက်: အင်း

မောင်ပျား: အား နေးွနေတယ် မ အတွင်းသားလေး တွေက

 အိနေတာပဲ

 မ ငြိမ်ငြိမ်

ထိုင်ချင်လား လှုပ်နေချင်လား ခိခိ

10:49 PM ပိတောက်: လှုပ်နေတာ မကောင်းဘူးလားလို့

 ကျန်းမာရေးနဲ့

ညီညွတ်တယ်လေ

ခိခိ

မောင်ပျား: မ ဖင်နှင်လုံးကို ကိုယ့် လက်ဖဝါး နှစ်ဘက်နဲ့ မ မ ပေးမယ်လေ

ပြန်အကျက တော့ မ သဘောပေါ့

ပိတောက်: ခိခိ

10:50 PM မောင်ပျား: ဖြေးဖြေး ချ မလား ကြမ်းကြမ်း ချမလား

 ခိခိ

 မ ရယ်

တကယ်လုပ်ချင်လာပြီ ပြောရင်းနဲ့  ဟင့်

ပိတောက်: မ ရောဘဲ

မောင်ပျား: မ နဲ့ အပြင်မှာ တကယ်တွေ့ကြရရင်ကောင်းမှာပဲလို့ အမြဲတွေးနေတယ်၊

ပိတောက်: တူတူဘဲ

….................................................................

ကျနော် ကုတင်ပေါ်တက်လာတော့ မြနှင်းဆီ က တရူးရူးနဲ့ အိပ်ပျော်နေပြီ၊ အင်း လူကလည်း တင်းနေ တယ်၊ဒါပေမဲ့ အခုနေ သွားစရင် သူသိပ်ကြည်မှာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ့်မိန်းမ အကြောင်းလည်း ကိုယ်သိတယ် လေ၊ သူက တခါတလေ အအိပ်ကို တခြားဟာတွေထက် ပိုမက်သလိုပဲ၊ ဘယ်တတ်နိူင်မလဲ ၊ ကိုယ့်ဘာသာ ခေါင်းအုန်းတလုံးပေါင်ကြားညှပ်ပြီး အိပ်လိုက်တော့တယ်၊ အိမ်မက်ထဲမှာတော့ ဘရီအိုနီပါလား၊

တတိယမြောက်နေ့ မှာတော့ စီးတာ သိပ်မရှိတဲ့ ပန်းခြံ ဆိုတော့ ၊ရှိုးတွေ ချည်းပဲ တခုပြီးတခု ပြောင်းကြည့်ရတာမို့ ကျနော်က အိပ်ပျော် လိုက် နိူးလိုက်ပေါ့ အဟီး၊ လူတွေ လည်း ပင်ပန်းကြပြီ ဆိုတော့ စောစောပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်ပြီး ပြန်လာခဲ့ကြတယ်၊ ဟော်တယ်ရောက်ပြီး ရေမိုးချိုး အနားက ဖတ်စ်ဖု ဆိုင်လေး တခု မှာ သားအကြိုက် ဟန်ဘာဂါပဲ သွားစားလိုက်ကြပြီး အခန်းပြန်နားကြတယ်၊ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက် အိပ်မောကျနေတော့ ကျနော်လည်း အရက်နည်းနည်း သောက်ချင်စိတ်ပေါ်လာလို့ ဟော်တယ်အောက် ဆင်းသွားလိုက်တယ်၊ ဟော်တယ် လော်ဘီကနေ ဖြတ်ပြီး ဘားကို သွားတော့ လမ်းမှာ ဘရီအိုနီ နဲ့ ဆုံတယ်၊

“ ဟေး..ဘယ်လိုလဲ ..အဆင်ပြေကြလား.. ”

“ အိုး...အရမ်းကို အဆင်ပြေပါတယ်..ဒါနဲ့ ဘယ်သွားမလို့လဲ... ”

သူ့ကြည့်ရတာ ရိုးရိုးအဝတ်အစား ဂျင်းပင်နဲ့ တီရှပ် နဲ့ မို့ ကျနော်က မေးလိုက်တာပါ၊ သူတို့ က အလုပ်ချိန် ဆိုရင် အမြဲတမ်းလိုလို ဝတ်စုံပြည့်နဲ့ မဟုတ်လား၊

“ ငါ့..နားရက်လေ၊..အိမ်ပြန်မလို့...ဦးရော ဘယ်သွားမလို့လဲ.. ”

“ ဟုတ်လား...ငါ နည်းနည်း သောက်မလားလို့ ..ငါ တိုက်လို့ရမလား နည်းနည်းပေါ့.. ”

“ အဟင်း ရပါတယ်..အလကားဆိုရင် ဘယ်ငြင်းပါ့မလဲ..နောက်တာပါ ဒါနဲ့ ရို့စ် နဲ့ သားရော.. ”

“ သူတို့ တနေ့လုံးပင်ပန်းလို့ အိပ်ပျော် နေကြပြီ အခန်းထဲမှာ...လာလေ ငါလည်း သောက်မဲ့ အဖေါ်ရတာပေါ့..ကျေးဇူးလည်းတင်လို့ပါ.. ”

“ အပြင်သွားသောက်မလား..ငါက ဒီဟော်တယ်မှာ လုပ်နေတာ ဆိုတော့ ဒီမှာသောက်ရတာ ငြီးငွေ့နေလို့.. ”

“ ရတာပဲ ငါ့ကားသော့သွားယူလိုက်အုန်းမယ်... ”

“ မယူနဲ့တော့ ငါ့ကားနဲ့ သွားမယ်လေ..ငါပြန်လာပို့ပေးပါ့မယ်..ရို့စ် က ဖြစ်တယ် မဟုတ်လား.. ”

“ ဖြစ်ပါတယ်..ငါ့မှာ ဖုန်းပါတာပဲ.. ”

အဲလိုနဲ့  ဘရီအိုနီနဲ့ ကျနော် တို့ ဟက်ပီးအာဝါရှိတဲ့ စားသောက်ဆိုင် အရက်ဘားလေး တခုကို ရောက်သွားပါတယ်၊ ဘရီအိုနီ နဲ့ ကျနော်တို့ ဘီယာနဲ့ စပြီး တဖြေးဖြေး အပြင်းကိုင်လာကြပါတယ်၊ သူကလည်း တော်တော် လေး သောက်နိူင်ပါတယ်၊ စကားလည်း ပြောရင်း ပိုရင်းနှီးလာကြတယ်၊

သူ့ ကိုကြည့်ရတာ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ အရမ်းကို ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ်လို့ထင်တယ်၊ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် နဲ့မျက်နှာ၊ မျက်လုံးတွေက ကြည့်လိုက်တာနဲ့ကို ကျနော့်ကောင်ကြီး သွေးတွေ နွေးနွေးလာတယ်၊

သူ့ မျက်လုံးထဲ မှာ ကျနော်ကလည်း တမျိုး ဆွဲဆောင်မှုရှိတယ် ဆိုတာနောက်မှ ကျနော်သိလာခဲ့ ရတယ်၊ အဲဒါကြောင့်လည်း သူက ကျနော်နဲ့ အရက်တူတူ သွားသောက်ဖို့ သဘောတူခဲ့တာပေါ့၊

“ ကဲ ဆိုပါအုန်း ဘရီအိုနီ..ဒီလောက်လှ..ချောတဲ့ မိန်းခလေး မှာ ဘဲ မရှိဘူးဆို ပြီးတော့ တော့ ငါ့ကို လိမ်ဖို့ မကြိုးစားနဲ့နော်. ဟင်းဟင်း... ”

“ ငါ့ ဘွိုင်းဖရင့်နဲ့ ပြတ်သွားတာ မကြာသေးဘူး၊..အဲဒီကောင်က စောက်ပျင်း ..အလုပ်မလုပ် ချင်ဘူး.. ရေသာခိုအချောင်သမား..ငါနဲ့ ခနခန ..စကားများရတယ်..ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ကတော့ နောက်ဆုံးပါပဲ..ငါ့ပစ္စည်းတခုကို ခိုးပြီးရောင်းစားလိုက်တယ်..သူသောက်စရာမရှိလို့တဲ့... ”

“ ဟေ..ဆိုးလိုက်တာ..ဒီလောက်တောင်ပဲလား.. ”

“ အင်း ..သူတို့ ဂျမေကန်တွေက အဲလိုပဲလေ၊ ပေါ့ပေါ့နေပေါ့ပေါ့စား..ငါလည်း ဒေါပွပြီး ကန်ချလိုက် တယ်..ကယ်ဗင်က တော့ ပြောနေတာ ကြာပါပြီ..အဲဒီကောင်ကို သူမကြိုက်ဘူး ဆိုတာ.. ”

“ နင်တို့ မောင်နှမ ကတယောက်နဲ့ တယောက် ဒီလောက် အဝေး ကြီးနေတာ တောင် ဒါတွေ ပြောဖြစ်သေးတယ်နော်.. ”

“ ငါတို့ က ဖုန်းအမြဲ ပြောဖြစ်တယ်လေ..ဒါကြောင့် ရို့စ်နဲ့ သူနဲ့ အရမ်းရင်းနှီး တာ ကို ငါသိတာပေါ့.. ”

“ အင်း..သိပ်ကို ရင်းနှီး လွန်းသလိုပဲ... ”

ကျနော့်ပါးစပ်က လွတ်ကနဲ ထွက်သွားတော့ ဘရီအိုနီက ကျနော့် မျက်နှာကို သေသေခြာခြာကြည့် လိုက်တယ်၊

“ နင်..ကယ်ဗင်နဲ့ မြနှင်းဆီ ကို မသင်္ကာ နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်.. ”

“ ဟုတ်ပါဘူး.. ”

ကျနော့်လေသံ နည်းနည်း အားမပါတာကို သူ သတိထားမိပုံပေါ်သည်၊ သူ့မျက်လုံးရွှဲကြီး တွေနဲ့ ကျနော့် မျက်လုံး ရှေ့တည့်တည့် ကို ကပ်ကြည့်ပြီး၊

“ မြနှင်းဆီ ကလည်း ဂျယ်ဝင်စရာကောင်းလောက်အောင် ချောတာကိုး..ငါနင့်ကို အပြစ်မတင်ပါဘူး.. ”

“ နင့် ကိုတော့ မမှီပါဘူး..ငါတွေးနေတာ နင် ဘာလို့ ရုပ်ရှင်ထဲ ၊တို့ မော်ဒယ်လောက ထဲတို့ မဝင်ပဲ၊ ဟော်တယ်မန်နေဂျာလုပ် နေရတာလဲလို့..အဟက်... ”

“ အောင်မယ်..ငါ့ကို လာမြှောက်နေပြန်ပါပြီ..သိုင့်စ်အန်းနီးဝေး...ဒါက သေခြာတဲ့ မန်းနီးလေ၊ ငါက အဲဒီလောက ရဲ့ စထရက်ကို မခံနိူင်ဘူး...ငါ့သူငယ်ချင်းတွေ ရှိတယ်...သူတို့ကို ကြည့်ပြီး ငါလန့်တယ်.. ”

အဲဒီကနေစပြီး ကျနော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ ရင်းနီးမှု ဒီရေတက်လာလိုက်တာ၊ အဲဒီဘားကနေ နောက် ကလပ်တခု ဆီကို ရောက်သွားပြီး သောက်လိုက် ကလိုက် အရှိန်ရလာပါတယ်၊ ကျနော်တို့ ကတုန်း မှာ ကျနော့်ကောင်ကြီးက ဘောင်းဘီအောက်ကတောင် မာကြောပြီး ခုံးထ နေလို့ သူ့ပေါင်ပေါ်ကို သွား ပွတ်မိနေတာ၊ သူက လည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပါတယ်၊ သူရင်သား တွေကလည်း ကျနော့် ရင်ဘတ်ကို လာဖိဖိနေတော့ အိတင်းနေတာပဲ၊ သူသုံးတဲ့ ရေမွေးနံ့ကလည်း နည်းနည်း တော့ ပြင်းရှရှလေး ပေမဲ့  ကျနော့်ကောင်ကြီးကို ပိုမာအောင်ဆွပေးနေသလိုပဲ ၊ ကျနော် လည်း နည်းနည်း မူးလာတော့ စိတ်ကို လွတ်ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းထူထူ လန်လန်လေး ကို ငုံပြီး စုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်၊  သူကလည်း ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲ နွဲ့ပါလာတယ်၊  သူ့ရဲ့ အနမ်းတွေကလည်း ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ မို့ ကျနော့် ကောင်ကြီး ကသူ့ဂျင်းပင် ဝတ်ထားတဲ့ ပေါင်လုံးတွေပေါ်မှာ ထိုးထိုးထောင်ထောင် နဲ့ သွားထောက်နေတယ်၊

“ တနေရာ သွားရအောင်ကွာ... ”

“ အင်း ငါ့အိမ်သွားမယ်လေ... ”

မကြာခင်ပဲ ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် သူ့ရဲ့ ကွန်ဒိုမီနီရမ်လေး ကို ရောက်သွားတယ်၊ အိမ်ထဲ ရောက်တာနဲ့ ကျနော်က သူတံခါး ပိတ်နေတုန်း ကျနော့် ရှပ်အင်းကျီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ သူလည်း တံခါးပိတ်ပြီး ကျနော့်ဘက်လှည့် လိုက်တာနဲ့ ဆွဲဖက်ပြီး နမ်းပစ်လိုက်တယ်၊ သူက ကျနော့် လည်ဂုတ်ကို တွယ်ပြီး ပြန်လည်နမ်းရှုပ်နေတုန်း ကျနော်က သူ့တီရှပ်ကို အနားက ကိုင်ပြီး မဆွဲ ကာချွတ်မလို့လုပ်တော့သူက လက်တွေ မြှောက်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်က တဆက်ထဲပဲ သူ့ ဘရာကို ချွတ်မလို့ ကျောဘက်ကို စမ်းလိုက်တော့ ဂျိတ်ရှာမတွေ့ဘူး၊ ဘရီအိုနီက သူ့ဖာသာ ရှေ့ဘက်စမ်းပြီး ဂျိတ်ကို ဖြုတ်ချလိုက် တယ်၊ အားပါးလှလိုက်တဲ့ နိူ့ကြီးတွေ၊ အပျိုမ မို့ နိူ့သီးခေါင်းလေး တွေ က သိပ်မကြီးသေး ပေမဲ့ နိူလုံးကြီး တွေကတော့ အားရ ပါးရ  ပါပဲ တင်းရင်း ဖောင်းကြွနေလိုက်တာ ကျနော့် လက်ဖဝါးနဲ့ ကတော့ ဘယ်လိုမှ အုပ်ကိုင်လို့ မဆန့်ဘူး လျှံထွက်နေတာပေါ့၊ 

ကျနော်လည်း ငုံ့ပြီး အားရပါးရ ကို စို့ပစ်လိုက်တာ၊ သူ့ ခမျာအသံလေး တောင် ထွက်လာပြီး ကျနော့် ဆံပင် တွေကို ထိုးဖွ ဆော့ကစားပေးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း သူ့နိူ့တွေကို စို့နေရင်းက လက်က သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီဇစ်ကို ဆွဲချလိုက်တယ်၊ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ဖို့ကတော့ အနေအထားက မကောင်းတာနဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို စို့ရင်းနဲ့ပဲ သူ့ကို အနားမှာရှိတဲ့ ဆိုဖာဆီကို တွန်းခေါ်သွားလိုက်တယ်၊ သူ့ကို ဆိုဖါပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် လက်ရမ်းပေါ် ခေါင်းတင်လဲှ ခိုင်းလိုက်ပြီးမှ၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ အနားစ တဘက်တချက်ဆီ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်၊ အောက်က အတွင်းခံက ကြေးနီရောင် အသားပေါ်မှာ အနီရဲရဲကို အမဲရောင် ဇာနားတတ်ထားတယ်၊ (အရေးထဲ မှာ အဲဒီအတွင်းခံက ဖရက်ဒရစ်ကလား မသိဘူးလို့ တွေးမိတယ်၊ မိန်းမက ဗစ်တိုးရီးရားနဲ့ အိပ်ပရက်စ် က စတိုင်ပဲ ဝတ်လေ့ရှိတာကိုး၊ စကားမစပ်၊ ခရေကတော့ အိပ်ချအင်အမ် က ဟာတွေ ဝတ်တယ်၊ အဟီး )

အဲဒီအတွင်းခံ ပိုးသားဘောင်းဘီတြိဂံပုံလေးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တော့ ဖေါင်းမို့နေတဲ့ အဖုတ်ဝင်းဝင်းကြီး က အမွေးအမြှင်မရှိ ပြောင်ချောနေတယ်၊ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားတွန့်တွန့်လေး တွေက မဲနက်ပြာနှမ်းသလို ရှိပေမဲ့ အတွင်းသားတွေကတော့ နီတာရဲ လေးတွေပဲ အရည်ကြည်တွေနဲ့ ရွှမ်းလဲ့နေတယ်၊  ကျနော်လည်း သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြား ဒိုက်ထိုးဝင်လိုက်ပြီး ကျနော့်ပါးစပ်နဲ့ သူ့ အဖုတ်တေ့ပြီး ကစ်စ် ပေးလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့်ခေါင်းဝင်လို့ လွယ်အောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို ဖြဲကားပေးပြီး ကျနော့်ဆံပင်တွေကို ဆွဲကုတ်ခြစ်ပေးနေတယ်၊ ကျနော်လည်း တခါမှ မရက်ဘူးတဲ့ အမဲမအဖုတ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ် စလွေးမိတော့တယ်၊ နူတ်ခမ်းတွန့်မဲမဲ လေးတွေက နူးညံ့ပျော့ပြောင်းပြီး သူ့ အဖုတ်က အနံပြင်းပြင်း လေးတခုရှိတယ်၊ 

ဒါပေမဲ့ ရေမွှေးလည်း ဖျန်းထား ပုံရတယ် အနံတွေကတော့ ရောနေတယ်၊ ဒါကလည်း ပထမစက္ကန့်ပိုင်းလောက် မှာပါ၊ နောက်တော့လည်း အနံ့ယဉ်သွားတော့ ဘာမှ မရတော့ ပါဘူး၊ ကျနော့်လျှာနဲ့ သူ့ အဖုတ်နူတ်ခမ်း အတွင်းအပြင် ထိုးမွှေ ရက်ပေးရင်းဖုတုတု စောက်စေ့လေးကို လည်း လျှာထိတ်နဲ့ ထိုးပေးမိတယ်၊ ကျနော့်လျှာစောင်းကို တောင့်တောင့်လေး လုပ်ပြီး သူ့ စောက်ခေါင်း ထဲကို ထိုးထည့်ပေးတော့ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ကျနော့် ခေါင်းကို ညှပ်လာတယ်၊ နောက် ကျနော့်ဆံပင်တွေကို တင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးလေး တောင့်သွားတာ သိလိုက်ရတော့ သူတချီပြီးသွား ပြီ ဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်၊ 

ကျနော် ကျေနပ်သွားတယ်၊ ကျနော်လည်း မိန်းမ နဲ့တောင် မလုပ်ဖြစ်တာ ကြာပြီဆိုတော့ငတ်နေတာမဟုတ်လား၊ သူ့အဖုတ်ကို စလုပ်ရင် ကျနော် သိပ်ကြာကြာထိန်းမထားနိူင် ပဲ သူမပြီးခင် ပြီးသွားမှာ စိုးလို့ ကောင်းကောင်းမှုတ်ပေးလိုက်တာ ၊သူတချီပြီးသွားတယ် ဆိုတော့ ကျနော့်တာဝန်ကျေ တယ်ပေါ့၊ အဟီး၊ အဲဒါနဲ့ ကျနော်လည်း သူ့အဖုတ်ပေါ်ကနေ မျက်နှာခွာလိုက်ပြီး ကျနော့်ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်တယ်၊ ဆိုဖါပေါ်လှဲနေတဲ့ သူ့ပေါင်ကြားကို ဝင်မယ်လုပ်တော့ သူက ကျနော့် မာတောင်နေ တဲ့ လီးကြီးကို သူ့လက်ကလေး နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူ့ခေါင်း ရင်းရှိရာကို ဆွဲခေါ်လိုက် တယ်၊ 

သူ့ရဲ့ ထူထူလန်လန် နူတ်ခမ်းလေးကလည်း ဟတတနဲ့ ဖိတ်ခေါ်နေတာ ဆိုတော့ ကျနော်လည်း မငြင်းသာ၊ သူ့ခေါင်းရင်းနား ကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှ လေးထဲ ကျနော့်ဒစ်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ရပါတယ်၊ သူ က ကျနော့် ဒစ်ဖျားကို ပထမ ခပ်ဖွဖွလေး ငုံစုပ်လိုက်ပြီး မှ သူ့လျှာကလေးနဲ့ ဒစ်စောင်းတွေ ထိပ်အပေါက်လေး စတဲ့နေရာတွေကို ထိုးဆွပေးတယ် နောက်တော့ ကျနော့်ဒုတ်ကြီးကို ဆွဲဖုတ်လိုက်ပြီးမှ သူ့လက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ရင်း ဘောအရင်းနားကနေ အောက်ခြေက ပင့်ပြီး လျှာနဲ့ လီးတချောင်းလုံးကို ပင့်ရက်ပေးတယ်၊ လီးတချောင်းလုံးကို နှံ့စပ်အောင်ရက်ပြီးတော့မှ ပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ပြီး စုပ်ပြန်တယ်၊ နောက် သူ့နူတ်ခမ်းထူထူ နှစ်ခုကို လီးကြီးပေါ်မှာ တင်းတင်းလေး စေ့ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးတယ်၊ ကျနော့်မှာ မပြီးအောင် စအိုဝကို ရှုံ့ရှုံ့ ပေးပြီးတင်းခံနေရတာပေါ့၊ နောက့်တော့ သူက ခြေဟန်လက်ဟန်နဲ့ သူ့ခေါင်းရင်းဘက်ကို သွားဖို့ပြောရင်း ဆိုဖာလက်ရမ်းပေါ်မှာသူ့ခေါင်းကို လှန်တင်လိုက်တယ်၊ ကျနော်က ဆိုဖါလက်ရမ်း အပြင်၊ ဘက်၊ သူ့ခေါင်းရင်းမှာ မတ်တတ်ရပ်လျှက်၊ သူက ခေါင်းကို မေါ့ ပက်လက်လှန်ရက် နဲ့ လီးကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲ ထည့်ခိုင်းတယ်၊ 

အခု ပုံစံနဲ့ဆိုရင် ကျနော့် ဂွေးဥ တွေက သူ့ နှာခေါင်းမျက်လုံးတွေပေါ်တန်းလန်းကျ ပွတ်သပ်နေတာပေါ့၊ ကျနော့် လီးကြီးက သူ့ ပါးစပ်ထဲ ဝင်သွားတာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူ့လည်ချောင်းထဲ ရောက်သွားတယ်ထင်တယ်၊ ကျနော့် ဆီးခုံနဲ့ သူ့ သွားတွေ ထိသွားတဲ့ အထိပဲ၊ ကျနော့်ကို အရမ်း ဆောင့်လို့ မရအောင်တော့ သူက ထိန်းပေးထားတယ်၊ ကျနော့်ဒစ်အဖျားကို သူ့လည်းချောင်းတွေက ညှစ်ပေးနေတာကို ခံရတယ်၊ ကျနော် စာအုပ်ထဲ ဖတ်ဖူးတဲ့ ဒိသရုပ်ဆိုတာ အခုမှ ပဲ ပထမဆုံးအကြိမ် ခံစားဖူးတာမို့ ကျနော် ဘယ်လိုမှ ကြာကြာ မထိန်းနိူင်တော့ပါ၊  ကျနော့်ဒစ်ဖျားကို လှုပ်စိလှုပ်စိ ညှစ်ပေးနေတဲ့သူ့လည်ချောင်းထဲ ကျနော့်သုတ်ရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်မိပါတော့တယ်၊

ကျနော် နဲ့ ဘရီအိုနီ တို့ ရေချိုးခန်း သွား ဆေးကြောသန့်စင်ကြပြီး ဝိုင်တယောက်တခွက်စီနဲ့ ဆိုဖါပေါ် တယောက်နဲ့ တယောက်ဖက်ရင်း ထိုင်ကြပါတယ်၊ ဘရီအိုနီ က တီရှပ် ပေါင်ရင်းလောက် ရောက်တာလေး ပဲ ကောက်စွပ် ကျနော် လည်း အခု လို အိမ်နေရင်း ကပိုကရိုလေး နဲ့ ဘရီအိုနီကို သေခြာကြည့်မိ တယ်၊ တော်တော်ချောတာပဲ၊ အလစ်ရှာကီး ရဲ့ ဂဲ အွန်ဖားယား  မြူးဇစ်ဗီဒီယို ထဲက အလစ်ရှာကီး ကို သွားသတိယ မိတယ်၊ လက်မောင်းသားတွေ ရော ပေါင်တန်တွေ ရော အဲဒီအတိုင်းပဲ ၊ အရပ်ရှည်တော့ အဝတ်အ စားဝတ်ထားတုန်း ပိန်သွယ်သွယ် ထင်ရတာ၊ ချွတ်ထားတော့ တော်တော်မိုက်တာပဲ၊ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း  နဲ့ကျနော့် ကောင်ကြီး တောင်  တဖြေးဖြေး မာလာတယ်၊ ဝိုင်ခွက်ကို ချပြီး သူ့နူတ်ခမ်းလှလှလေး ကို ငုံစုပ်ပြီး နမ်းလိုက်တယ်၊ သူကလည်း ကျနော့် ကို ပြန်တွယ်ဖက်လာတယ်၊ သူနူတ်ခမ်းက ဝိုင် အနံ့ နဲ့ ချိုမြမြ အရသာလေး ကို တအားငုံ စုပ်ပြစ် လိုက်မိတယ်၊

“ နင် သိပ်လှ တာပဲ ဘရီအိုနီ ရယ်....ငါနင့် တကိုယ်လုံးကိုတောင် ပါးစပ်ထဲ မှာ ငုံထားချင်တယ်... ”

“ ဒီလောက်တောင် ပဲလား ဦးရယ်..ခိခိ..ငါလည်း နင့်ကို မြင်ကထဲက စိတ်ထဲ မှာ အထရက်ရှင်း ရှိနေတာ..ပိုင်ရှင်ရှိပြီး သား ဆိုတော့ နှမြောနေတာ..အဟိ.. ”

ကျနော်က သူ့ တီရှပ် အောက်ခြေအနားဘေးတဘက်တချက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခေါင်းပေါ်က ဆွဲမ ချွတ်လိုက်တော့ သူ့ လက်လေးနှစ်ဘက် မြှောက် ပေးရှာပါတယ်၊ လုံးကြွ ဖောင်းမို့ နေတဲ့ သူနိူ့ ကြီးတွေကို အားမလိုအားမရ လက်ကလဲ နှယ်၊ ပါးစပ်ကလည်း နိူ့သီးခေါင်းတွေကို ဘယ်တလှည့် ညာတလှည့် စုပ် ပေးနေမိတယ်၊ ဘရီအိုနီက လည်း ကျနော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ထိုးဖွရင်း ကျနော့် ကို ဆိုဖါပေါ်မှာ ပက်လက်ဖြစ်သွားအောင် တွန်းလှဲလိုက်တယ်၊ သူဘာလုပ်မယ် ဆိုတာရိပ်မိ လို့ ကျနော်ကလဲ အလိုက်သင့် ပက်လက်လေး လှဲ ပေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့  ဆိုဖါလက်ရမ်းပေါ်ကို ခေါင်းအုန်းလို့ပေါ့၊ 

အဲဒါကြောင့် ဘရီအိုနီက ကိုယ်ကို ကြွလိုက်ပြီး ကျနော့် ခါးပေါ်တက်ခွ၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ကာ သူ့ အဖုတ်ဝလေး မှာ တေ့ ပြီး ဖြေးဖြေး ခြင်း ထိုင်ချလိုက်တာကို ကောင်းကောင်းကြီး မြင်နေရပါတယ်၊ အဲဒါကြောင့် သူ့စောက်ခေါင်းက နွေးထွေးနူးညံ့လှတဲ့ ခံစားမှုရော၊ ကျနော့် ကောင်ကြီး သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ တအိအိ ဝင်သွားတဲ့ အမြင်အာရုံရော ရလိုက်တဲ့ အတွက်၊ အာရုံခံစားမှု နှစ်ခု တပြိုင်ထဲ ကောင်းကောင်း ခံစားလိုက်ရပါတယ်၊ အရည်တွေ ရွဲ နေလို့ ကျနော့် ဒစ်က သူ့ စောက်ဖုတ်ထဲ မြုပ်သွားတော့ စွိကနဲ မြည်သွားတဲ့ အကြားအာရုံရယ်၊ ကျနော့် လီးကြီး အဆုံးထိ ဝင်သွား တော့ သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျနော့် ကိုယ်ပေါ်ကို မှောက်ချလိုက်တော့ ဖောင်းအိနေတဲ့ နိူ့ကြီးတွေက ကျနော့် မျက်နှာပေါ် ပွတ်လာတဲ့ အတွက် ကျနော့် ပါးစပ်က ထိုးထောင်ထနေတဲ့ သူ့ နိူ့သီးခေါင်းကို လိုက်ရှာ ပြီး ငုံခဲ စုပ်လိုက်ရတော့ လျှာပေါ်မှာ ဘယ်လို အရသာလေး မှန်းမသိ ငံချိုချို အရသာလေးရယ်၊ အာပါး၊ကျနော့် နှာခေါင်းကြီး ပွတ်မိနေတဲ့ သူ့ ရင်နှစ်မွှာ အကြားက သူ့ကိုယ်နှံ့လေးနဲ့ သူ ဆွတ်ထားတဲ့ ရေမွှေး အနံ့လေး ရယ်၊ အာရုံငါးပါး စလုံး ကို ကောင်းကောင်းကြီး အရသာ တွေ့နေရပါလား၊ အဟီး။

ကျနော်က သူ့ နိူ့ကြီးတွေ ကို အားရ ပါးရ စို့နေတုန်း သူကလည်း ဖင်ကြီးကို ကော့ကော့ပြီး ကျနော့် အပေါ်ကနေ အားရပါးရ ဆောင့်တယ်ဗျ၊ ကျနော်ကတော့ ကျနော့်ကောင်ကြီး ချော်မထွက်သွားရအောင် သူ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းပေးထားရတယ်၊

“ ဖွတ်...စွိ..စွတ်...ဖြွတ်... ”

“ ဖတ်...ဖတ်...ဖုတ်..ဖုတ်... ”

“ အင့်...အိ...အား..အု..... ”

ဆောင့်လည်း ဆောင့်နိူင်တဲ့ ကောင်မလေး ဗျာ ၊ သန်လည်း သန်ပါ့၊ အရေတွေ ရွဲနေလို့ပေါ့ဗျာ၊ နိူ့မို့လို့ကတော့ မီးစတွေ့တဲ့ ကျောက်ခေတ်လူသားတွေ လိုဖြစ်မှာ၊ အဟီး၊ မီးပွင့်မယ်ပြောတာပါ၊ ပွတ်တာ ကြမ်းလွန်းလို့၊ အဟီး၊

အဲ ဘယ်လောက်တောင် ဆောင့်ပစ်လိုက်လဲ မသိဘူး၊ သူ့ တကိုယ်လုံးတောင့်တင့် ပြီး ကျနော့် ကိုယ်ပေါ် ဖိကျလာ တော့မှ ကျနော့်မှာ သူပြီး သွားမှန်းသိလိုက်ရတယ်၊ ကျနော်က တော့ အောက်က တချက်တချက် ပင့်ပင့် ညှောင့်ပေးရုံပဲ ဆိုတော့ မပြီးသေးဘူးဗျ၊ ဘရီအိုနီက ပြီးသွားလို့ သူ့ အဖုတ်ထဲ မှာ အတွင်းသား တွေ ရွစိရွစိ လုပ်နေတာကို ကျနော့် လိန်ချောင်းကြီး မှာ ခံစားသိနေရတယ်၊ သူလည်း ပြီးသွားတဲ့ အချိန်မှာ ကျနော့်ကောင်ကြီး က မာတင်း နေတုန်းပဲ သူ့ အထဲ စိမ်ထားတယ် ဆိုတော့ သူ လည်း တော်တော် ကောင်းနေမှာပဲ ဆိုတာ ကျနော့် အတွေ့ အကြုံအရ သိထားတယ်လေ။

သူ့ ကို ခနပေးနားပြီး မှ ကျနော်က သူ့ အဖုတ်ထဲ က ကျနော့်လီးကြီး ကို မကျွတ်စေအောင် ဖိကပ်ထားရင်းထထိုင်လိုက်တယ်၊ ဒီတခါတော့ သူ ပက်လက်လှန်ရတဲ့ အလှည့်ပေါ့၊ အဲတော့မှ သူ့ ရဲ့ တောင့်တင်း လုံးကျစ်သန်မာလှတဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ကျနော့် ပုခုံးပေါ် တင်ပြီး အားရ ပါးရ ဆောင့်လိုး ပစ်နေမိပါတော့တယ်၊

“ ဖွတ်...ဗြိ...ဖတ်.. ”

“ အား..အု...အိုး... ”

ကောင်းလိုက် တဲ့ အဖုတ်ဗျာ၊ ဗမာစကားက မဲနုတ် မရဆိုတာ အဲဒါကို များ ဆိုလိုသလား မသိဘူး၊ စေးနေတာပဲ၊ ကျနော်လည်း ပထမတော့ ကိုယ်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ခုန်ခုန် လှုပ်နေတဲ့ နိူ့ကြီးတွေကို ကြည့်နေသေးတယ်၊ နောက်တော့ လိင်ချောင်းပေါ်မှာ ခံစားနေရတဲ့ အရသာက ကောင်းလွန်းလို့ မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ပြီး အားရ ပါးရ ကို ဆောင့်နေမိတော့တယ်၊ သူလည်း နောက်တခါ ဖီးပြန်တက်လာတယ်ထင်တယ် ဖင်ကြီးကို ကြွကြွ ပြီးအောက်က ကော့ကော့ပေးရှာတယ်၊ နောက်တော့ တဖြေးဖြေး မြန်လာလိုက်တာ ကျနော့် ကောင်ကြီးက သုတ်ရည်တွေ တဂါလံလောက် ( အဟီး စိတ်ထဲ ခံစားရတာ ပြောတာပါ၊ တကယ်တော့ ကြွေဇွန်း ၃ ဇွန်းစာလောက်ပဲ ရှိမှာပါ၊ ) ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပြီးမှ ပဲ သူ့ကို တင်းတင်း ကြီး ဖက်လို့ အသက်ကို ဝအောင် ရူ နားနေမိတော့တယ်။

အနှစ်ချူပ်ရရင်တော့ ဘရီအိုနီ ကျနော့်ကို ဟိုတယ် ပြန်လိုက်မပို့ခင် ကျနော်တို့၊ နောက်တချီပဲ ဆွဲ နိူင်ပါတော့တယ်၊ ဆွဲတဲ့ အချီတိုင်းကလည်း ကြမ်း၊ အားကုန်စိုက်ထုတ်ရတာဆိုတော့ နှစ်ယောက်စလုံး လည်း တော်တော် ခြေကုန်လက်ပန်းကျ သွားတာပေါ့။

ကျနော် ဟော်တယ်ခန်းတံခါးကို အသံမမြည်အောင်၊ အသာလေး ထိန်းပြီး ဝင်လိုက်ပေမဲ့ ကုတင်ပေါ် မှာ စောင်ကိုယ်တပိုင်းခြုံပြီး လက်တော့ တလုံးနဲ့ ထိုင်နေတဲ့ မြနှင်းဆီ ကို တွေ့လိုက်ရတော့ ထိတ်သွားတယ်၊  သူလည်း ကျနော် အခန်းထဲ ရုတ်တရက် ဝင်လာတာတွေ့ တော့ အံအားသင့်သွားသလို လက်တော့ကို ကမာန်းကတမ်း ပိတ်မလိုလုပ်လိုက်ပါတယ်။

“ ဟေး မြ ..တရေးနိုး နေတာလား.... ”

“ အင်း..ကိုလူပျို..ခုမှ ဘယ်က ပြန်လာသတုန်း... ”

“ အင်း ပျင်းလို့ အရက်ဆင်းသောက်တာပါကွာ၊ ရေချိုးလိုက်အုန်းမယ် ခန၊ တကိုယ်လုံးနံစော်နေလို့.. ”

“ အိုကေ... ”

ကြည့်ရတာ သူကလည်း ကျနော်သူ့အနားလာပြီး လက်တော့ ကွန်ပြူတာ ကို စပ်စု မှာ မပူ ရတော့လို့ စိတ်အေးသွားသလိုပဲ လို့ ထင်မိတယ်၊ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကလည်း ကိုယ်မှာ စွဲနေတဲ့ ဘရီအိုနီရဲ့၊ ရေမွှေးနံ၊ ကိုယ်နံ့၊ စောက်ရည်နံ့ တွေ မြနှင်းဆီရသွားမှာ စိုးလို့ ကုတင်နားတောင် မသွားတော့ပဲ ရေချိုးခန်းထဲ တန်းဝင်ခဲ့ပါတော့တယ်။

............................................................

နောက် နှစ်ရက်လောက် မှာ ဘရီအိုနီ နဲ့ တွေ့ရုံပဲ တွေ့ ခဲ့ရတော့ပါတယ်၊ အခွင့်အရေး နောက်ထပ် မရတော့ ပါဘူး၊ တွေ့ တဲ့ အချိန်တွေ မှာလည်း ဘေးမှာ မြနှင်းဆီ ရှိနေတော့ လိုတာထက် ပိုပြီး ရင်းနှီး တဲ့ ပုံ ပြလို့ မရ ကြတော့ပါဘူး၊ လိုရ မယ်ရ တယ်လီဖုန်း နဲ့ အီးမေးတော့ လဲထားကြပါတယ်၊ ပြန်ဆုံဖို့ အခွင့်အရေးက တော့ တော်တော့် ကို နည်း ပေမဲ့ ဘယ်ပြောလို့ ရမလဲ လေ၊ အဟီး။

အဲဒီကနေ ကျနော်တို့ ယောက္ခမ တွေ ရှိတဲ့ ဒေတိုးနား မြို့ ကလေး ကို ခရီး ဆက်ခဲ့ကြပါတော့တယ်။ ယောက္ခမ တွေက စကွဲယားဖွတ် သုံးထောင်လောက် ရှိတဲ့ အိမ်နဲ့ နေတာ ဆိုတော့ ကျနော်တို့ မိသားစု အတွက်က ပြဿနာ မရှိပါဘူး၊ အခန်းတခန်း သပ်သပ် ရပါတယ်၊ နောက်ပြီး သူတို့ မြေး ကို မတွေ့ရတာ ကြာလို့ သူတို့ နဲ့ ခေါ်သိပ်တော့ ကျနော်တို့လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် နေရတာပေါ့၊  မတွေ့တာ ကြာ တဲ့ ခယ်မ အငယ်ဆုံးလေး ခတ္တာ တောင် တော်တော် လေး ထွားပြီး မြစ်စို့ ပေါက်ကလေး ဖြစ်နေတာ တွေ့ ရပါတယ်၊ အဟီး၊ နောက်ပေါင်တချောင်း တော့ လာပြန်ပြီလို့ တွေးလိုက်ရင်း ရင်တောင် နည်းနည်း တုန် သလို ဖြစ်သွားတယ်၊ သူက အခု ဟိုက်စကူး၊ စီနီယာ ဖြစ်နေပြီ ဆိုတော့ ဆယ့်ခွန်၊ ဆယ့်ရှစ်၊ ဆို တော့ လတ်ဆတ်လိုက်တာ က မှ ကျိုးကျိုး ကျွတ်ကျွတ် မြည်အောင် ကို ကိုက်စားချင်စိတ် ပေါက်ရတယ်၊ အဟီး၊

ဒါပေမဲ့ ဒါကတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင်ပါဘူးလေ လို့ ကိုယ့်ကို ကိုယ်ဖြောင်းဖြရတယ်၊ မရ မဲ့ အတူတော့ နာမည်အပျက် မခံဘူး၊ တကယ့် အကို အရင်း လို နေပြလိုက်အုန်းမှ လို့ တွေးလိုက်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ စိတ်ထဲ က ပြစ်မှား နေတာကတော့ ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရ ဘူးလေ၊ ဝတ်စားတာကလည်း ကြည့်အုန်း၊ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတို ကို ဘယ်လောက် တိုသလဲ ဆိုရင် ပေါ့ကက်အိပ် အတွင်းသား တွေကတောင် ဘောင်းဘီ အနားက လက်နှစ်လုံးသုံးလုံးထွက် ကျနေတယ်၊ ကြာကြာ ကြည့်မိရင် လမ်းလျှောက်လို့ မရ မှာ စိုးလို့ မျက်စေ့ကို လွဲလွဲ ပစ်ရတယ်။

သူတို့ ညီအမ သားအမိ တွေ၊ သားကို ခေါ်ပြီး ဈေးဝယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားကြတော့ ယောက္ခထီး နဲ့ ကျနော်နဲ့  ဘီယာတလုံးစီ နဲ့ အိမ်အနောက်ဘက်ခြံထဲက ရေကူးကန်ဘေး ကဇီဘိုမှာ ထိုင်အာကြတာပေါ့၊ ယောက္ခထီးက လည်း ဂတ်ဂျက် ဝါသနာ အိုး ဆိုတော့ ကျနော့် ဆီ က သူသိချင်တာတွေ ရှောက်မေး ၊ ကျနော်ကလည်း အာနဲ့ ညနေစောင်းသွားတယ်၊ အဲဒါ နဲ့ ယောက္ခမ တွေ အဆင်သင့် နယ်ထားတဲ့ အမဲသား တို့ ဝက်နံရိုး တို့ ကို ထုတ်ပြီး ဘာဘီကျူး လုပ်ဖို့ ပြင်ကြတော့တယ်။

နောက်တော့ ပြန်ရောက် လာကြတဲ့ သားအမိ မြေးအဖွား၊ ညီအမ တွေ စုံစုံလင်လင် နဲ့ ရေမိုးချိုး ပြီး ဘာဘီကျူ ဖိုနား ဆူညံ စကားပြောစားသောက်ကြ ပေါ့။

ခတ္တာလေး ကို မျက်လုံး အရသာခံပြီး ဘီယာ နဲ့မြည်းချင်ပေမဲ့၊ လူ တွေ ဒီလောက် အများကြီး မှာ ငါ့ရဲ့ မရိုးသားတဲ့ အကြည့်တွေ တစွန်းတစ တွေ့ သွားလို့ကတော့ တသက်စာ သိက္ခာကျမှာ ဆိုတာ တွေးမိ တော့၊ လုံးဝကို မျက်စေ့လွဲထားရတယ်၊ အဟီး။

နောက်တော့ ယောက္ခထီးကြီး ကြည့်နေတဲ့ ဂေါက်သီးရိုက်နေတဲ့ တီဗီကို ပဲ ပျင်းပျင်း နဲ့ ထိုင်ကြည့်ရင်း တိုက်ဂါးဝု အကြောင်း အာလူးဖုတ်နေရတယ်၊ကျနော့်စိတ် ထဲ မှာတော့ တိုက်ဂါးဝု မိန်းမ ကိုပဲ အပြစ်တင် မိတယ်၊ ဒီကောင်မ က ဘာကောင်မ မှ မဟုတ်ဘူး တိုက်ဂါးဝု နဲ့ မရခင်တုန်းက ၊ အဲဒီအချိန်တုန်းက တိုက်ဂါးဝုက တညတာ ပျော်ပါးမယ် အတည်ယူမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုရင်တောင်မှ  ပျော်နေမဲ့ ကောင်မ၊ အတည်ယူလိုက် ပြီး မိသားစု နဲ့ ဖြစ်နေပြီ၊ သူလိုချင်တာ လည်း အကုန်ရနေမှ ၊ ယောက်ကျားပဲ  ဒီလောက်ခရီးတွေ ထွက် ၊ ပရက်ရှာတွေနဲ့ အလုပ်လုပ်နေရတာ နည်းနည်း ပါးပါး ပျော်ပါး စိတ် အပန်းဖြေတာလေး လုပ်မှာပေါ့၊ အိမ်ပေါ်က ဆင်းသွားတာလဲ မဟုတ်၊ အိမ်ပေါ် စော်ခေါ်လာတာလည်း မဟုတ်၊ မိန်းမ လည်း မဟုတ်ဘူး ယောက်ကျားပဲ ဟာ၊ အဟီး၊ မိန်းမ ဆိုရင်လည်း အပြင်မှာ သွားကုန်းလာရင် အပေါက်ကျယ်လာနိူင်သေးတယ်၊ ယောက်ကျားက သွားလုပ်လာလို့ အလုံးသေးသွားတာမှ မဟုတ်တာ၊ လေ့ကျင့်ခန်းရလို့ ပိုတောင်မာလာအုန်းမှာ၊ အဟီး၊ ဒါပေမဲ့ ပါးစပ်ကတော့ ယောက္ခထီး ကြီးကို၊

“ အင်းလေ။ တိုက်ဂါးက ဒီလောက် ကင်းကင်းရှင်းရှင်းနေလာပြီးတော့ မှ ဘာအရူးထ တာလဲ မသိပါဘူး၊ ကိုယ့်မှာလည်း အိမ်ထောင်နဲ့ ခလေး တွေနဲ့ ဖြစ်နေပြီဟာကို... ”

ယောက္ခထီးကြီးက

“ ဟ မောင်ရင်မူးရ ဒီကောင့်မှာက လည်း စတရက် များတယ်လေကွာ၊ ယောက်ကျား ဆိုတာ တခါတလေတော့လဲ အမှားလုပ်မိမှာပေါ့.. ”

ဟိုက်ရှလဘား ငါ့ စိတ်ထဲက ဟာများ ယောက္ခထီးကြီး သိနေသလား မသိဘူးလို့ တောင် တွေးမိသေးတယ်၊ ခွိခွိ၊ နောက်တော့ သူက တီဗီထဲ စိတ်ဝင်စားနေတာနဲ့ ကိုယ့်ဘာသာ ဘီယာလေး စုပ်ပြီး ဘာလုပ်ရင်ကောင်းမလဲ စဉ်းစားလိုက်တယ်၊ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ဖို့ကလည်း စောသေးတယ်၊ အဲဒါနဲ့ ကိုယ့်ဖုန်းလေး အသာထုတ်ပြီး ဂျီတော့ကနေ ပိတောက်ဝါ  ကို လှမ်း ကြည့်လိုက်တယ်၊

သူ့နာမည်ကတော့ ဂရေးဖြစ်နေတယ်၊ သူကလည်း ဘယ်တော့ မှ မစိမ်းနေပါဘူး၊ အမြဲတမ်း အင်ဗစ်စဗယ် ထားထားတာ၊ ကျနော် ခေါ်လိုက်လို့ သူရှိရင်တော့ ပြန်ထူးပါတယ်၊

မောင်ပျားး ဟေးပိတောက်၊ ရှိလား

ကျနော်က တိုက်ရိုက်လိုက်ပြီး ခနစောင့်နေလိုက်တယ်၊ ကျနော် က တယောက်ထိုင်ဆိုဖါပေါ်မှာ ထိုင်နေတာ၊ ဘေးနားက သစ်သားစားပွဲလေး ပေါ် ကျနော့် ဘယ်တံတောင်ကို တင်ထားပြီး ဖုန်းကို  ကိုင်ထားတာမို့ စားပွဲလေး တုန်သွားတာ သတိထားမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာရယ်လို့ ခေါင်းထဲ မတွေးမိပါဘူး၊ ပိတောက်ဆီက ဘာမှ ရီပလိုင်းမလာတာနဲ့ ကျနော်လည်း နောက်တခါထပ်ရိုက်လိုက်တယ်၊

မောင်ပျားး ဟေးပိတောက်ရေ၊ အိပ်သွားပြီလား

ခနလေး နေပြီး ဗြီကနဲ့ တုန်သွားတဲ့ စားပွဲကြောင့်၊ ကျနော် လိုက်ရှာမိတယ်၊ ဘာလဲဟ၊ ငါ တက်စ် ရိုက်လိုက်တိုင်းတုန် သွားတာ၊ စာပွဲ ပေါ်မှာ သစ်သားခွက်ကလေး တခု သွားတွေ့တယ် အဲဒီအထဲ မှာ ဖုန်းတလုံး၊ ဆမ်ဆောင်း အက်စ်သရီး အဖြူလေး၊ အဲဒီက ဗိုင်ဘရိတ်ဖြစ်တာပဲ ဖြစ်ရမယ်လို့တွေးမိတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လို့ ငါ တက်စ်လုပ်တဲ့ အချိန်တိုင်းမှာ လာတုန်ရတာလဲ၊ ကျနော့် စိတ်ထဲ မှာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မင်း ဘာတွေ ရှောက်တွေးနေတာလဲ ၊စိတ်ကူး တအားယဉ် မနေပါနဲ့ ကွာ ရင်မူးရာ၊ မဖြစ်နိူင်ပါဘူး၊ ဟု ပြောနေမိသော်လည်း ၊ လက်က တော့ စမ်းခြင်လာတာနဲ့ နောက်တက်စ်တကြောင်းကို ထပ်ရိုက်လိုက်တယ်၊

မောင်ပျားး ပိတောက်ရေ ကို အွန်လိုင်းမှာရှိတယ်နော်၊

ဒီတခါတော့ ကျနော်က ကျနော့်ဖုန်းမှာ ရိုက်ပြီးပြီးခြင်းပဲ၊ အဲဒီ အက်စ်သရီး လေးကို ကြည့်နေတာမို့၊ ဖုန်းကလေး က ဗိုင်ဘရိတ် ဖြစ်ပြီး၊ သူ့ လော့စခရင်ရဲ့ ခေါင်းစည်းလေး မှာ၊ “မောင်ပျားး ပိတောက်ရေ ကို အွန်လိုင်းမှာရှိတယ်နော်၊” ဆိုတာလေး ပေါ်ပြီး ပျောက်သွားတာကို မျက်စေ့နဲ့ ထင်ထင်ရှားရှား တွေ့လိုက် ရတော့ ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ့ ဖြစ်ပြီး လက်တွေတောင် တုန်တုန်ရီရီ ဖြစ်သွားတယ်၊ ဟ ပိတောက်ဝါ ဆိုတာ ဒီဖုန်း ပိုင်ရှင်ပဲ ပေါ့၊ ဒါဆိုရင် ဘယ်သူဖြစ်နိူင်မလဲ၊ ယောက္ခထီးကြီးတော့ မဖြစ်နိူင်ဘူး၊ ကျနော် လည်း အင်တာနက် လောက မှာ တော်တော်လေး ပြောဆိုဆက်ဆံ ဖူးတော့၊ တော်တော်ကြာကြာလေး ပြောဆိုလာရင် မိန်းမ ဟန် ဆောင်ထားတဲ့ ဘဲ တွေ ဆိုရင် သိသာလာကြတယ်၊ အပြောအဆို အပြု အမူရောပေါ့၊ ပိတောက်ဝါ နဲ့ ကျနော် ပြောဆိုနေကြတဲ့ အတိုင်းအတာ၊ အရ ဘယ်လိုမှ ယောက်ကျားက မိန်းမ ဟန်ဆောင်တာ မဖြစ်နိူင်၊ ဆိုတော့ ဒီအိမ်မှာ ယောက္ခမ ကြီး ဒေါ်ကန့်ကော်နဲ့ ခယ်မ အငယ်ဆုံးလေး ခတ္တာ ပဲ ရှိတော့တယ်၊ 

ဒါပေမဲ့ ခယ်မ အပျိုစင်လေး က ပိတောက်ဝါတော့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိူင် ဘူးဆိုတာ ကျနော် အလိုလို သိနေတယ်၊ သူ့ မှာ ပိတောက်ဝါလို အတွေ့ အကြုံမျိုး ဘယ်လိုမှ မရှိနိူင်ဘူး၊လေ၊ ယောက္ခမကြီး ကို အခု မှ ပြန်စဉ်းစားလိုက် တယ်သူက လည်း အသက် ၅၀ နားနီး နေပေမဲ့ သမီးတွေ နဲ့ အပြိုင်နုတုန်း၊ လူကိုလည်း ဘယ်လို များ အစားအသောက်၊ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ လုပ်ထားလည်း မသိဘူး၊ သွယ်သွယ်လျလျ ပဲ ရှိသေးတယ်၊ သူဗမာပြည်ပြန်လည် တုန်းက သူ့သူငယ်ချင်း တွေနဲ့ ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံကို ကြည့်လိုက်ရင် သူက ကျန်တဲ့သူတွေနဲ့ ရွယ်တူလို့ ပြောလို့တောင် ယုံနိူင်စရာ မရှိဘူး၊ ဗမာပြည်က မိန်းမကြီးတွေက အဖွားကြီး တွေ ဖြစ်နေကြပြီ၊ အဟီး၊ အခု တော့ ကျနော် ပိတောက်ဝါပြောခဲ့တာ တွေ ပြန်တွေးရင်း ပိတောက်ဝါကို ယောက္ခမ ကြီးပုံဖေါ်စဉ်းစားလိုက်တာ၊ ညီတော်မောင်တောင် ခေါင်းထောင်ထ လာရတယ်၊ အဟီး။

ပိတောက်ဝါ တခါပြောဖူးတယ်၊ သူ အိမ်ထောင် ပြင်ပ ဖေါက်ပြန်မှု နှစ်ခါ သုံးခါ ဖြစ်ဖူးတယ် ဆိုတာ၊ အဟီး အခုမှ တွေးကြည့်ရင်း၊ ညီတော်မောင်က မာသည်ထက်မာလာရတယ်၊ ကိုယ်သာ ပါးပါးနပ်နပ် ကိုင်တွယ် သွားမယ် ဆိုရင် ယောက္ခမကြီးကို  ဆော်ရဖို့ အခွင့်အရေးက လည်း ကိုးဆယ် ရာခိုင်နူံးလောက် သေခြာ နေပြီ ဆိုတော့ စိတ်ကတော့ တော်တော် လှုပ်ရှားမိသားဗျ၊  အခုတောင် သူ့ ဖုန်းနားကပ်ထိုင်နေတာ ရိပ်မိသွားမလား ဆိုပြီး ဘီယာဘူး အသစ်ထယူရင်းက မသိမသာ  အဲဒီစားပွဲ နဲ့ ဝေးတဲ့ ကုလားထိုင်တခု မှာ သွားထိုင်ပြီး ယောက္ခထီးကြီး ချန်နယ်ပြောင်းထားတဲ့ တီဗီက စီအန်အန် သတင်းကို စိတ်ဝင်စားယောင် ဆောင်ပြီး ကြည့်နေလိုက်တယ်။

ခနနေတော့ ကျနော့်သားတော်မောင်ဝင်လာပြီး သူကြည့်ချင်တဲ့ ကာတွန်းချန်နယ်ကို ပြောင်းတော့ ယောက္ခထီးကြီး ဘာမှ မပြောတော့ပဲ သူ့မြေးနဲ့ အတူထိုင်ရင်း ကာတွန်းလိုက်ကြည့်နေပါတယ်၊ မြနှင်းဆီနဲ့ ဒေါ်ကန့်ကော် တို့လည်း ထွက်လာပြီး၊ ကျနော်အခုန ထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖါတွေနားမှာ ထိုင်ရင်း  မတွေ့ရတာ ကြာလို့ ဟိုအကြောင်းဒီအကြောင်း၊ တွတ်ထိုးနေကြပါတယ်၊ ခတ္တာ တယောက်လည်း သူ့တူတော် မောင်နား လာပြီး စလိုက်စကားပြောလိုက်လုပ်နေပါတယ်၊  အဲ၊ တချိန်မှာ ယောက္ခမကြီး က ထပြီး သူချပ်ချင်သွင်းထားတဲ့ ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်က လှမ်းယူပြီး ကြည့်နေတာ တွေ့ရတော့ ကျနော့်ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်၊ မျက်လုံးကို တီဗီပေါ်မှာ မျက်စေ့ကျွတ်မတတ် စူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်နေတဲ့ ပုံလုပ်

ထားပါ တယ်၊ တကယ်ကတော့ မှန်တချပ်ပေါ်ကနေ ယောက္ခမ ကြီး ရီအက်ရှင်း ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ ကြည့်နေတာပါ၊ ယောက္ခမကြီး ဖုန်း ပေါ် တခုခု ရိုက်နေတာ တွေ့ရပါတယ်၊ ကျနော်က ကျနော့်ဖုန်းကို အသံရော ဗိုင်ဘရိတ်ပါ ပိတ်ထားပြီးမို့ ဘာမှ မမြည်လာပါ၊ ဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်ချင်စိတ်ကို မနည်းထိန်း ကာ အောင့်အီးနေရပါသည်၊ နောက် တော့ ရေသောက်မလို သေးပေါက် မလိုနှင့် နောက်ဘေးဘက် ထွက်လာခဲ့ရင်း မီးဖိုချောင်ဘက်မှာ ဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်လိုက်ပါတယ်၊

ပိတောက်း မ ဘီးဇီး ဖြစ်နေတယ်ကို၊ ခနနေမှနော်

တဲ့ အဟီး၊ ကျနော်လည်း အိုကေ လို့ ပြန်ချပ်လိုက်ရင်း အိမ်သာထဲ ဝင်သေးပေါက်လိုက်ပါတယ်၊ ညီတော်မောင်က အစွမ်းကုန်ထောင်နေလို့ အိမ်သာအိုးထဲ သေးဝင်ဖို့ကို လူကို ကုန်းပြီး ညီတော်မောင်ခေါင်းကို အတင်းဖိချ ပေါက်ရပါတယ်၊ သေခြာသွားပြီလေ၊ ယောက္ခမကြီးက ပိတောက်ဝါဆိုတာ၊ ခွိး ယောက္ခမကြီးလည်း ငါ့ကိုသာ မောင်ပျားမှန်းသိသွားရင် သူ့သမီးတွေကို လှည့်ပတ်ဆော်ထားမှန်း သိသွားတော့မှာပဲ လို့တော့ စိတ်ပူမိသား၊ အို သူ့ကိုတောင် ဆော်ရမှ တော့ ကျန်တာ ဘာဂရုစိုက်နေစရာလိုသေးလို့လဲ၊ အဟီး၊ အဲလိုပဲ တွေးမိတော့တယ်။

ညအိပ်ဖို့ အခန်းထဲ ရောက်တော့ ကျနော် တအားတင်း နေပြီ မနေနိူင်တော့ဘူး၊မြနှင်းဆီ ကို အတင်း ဆွဲ ဖက်ပြီး ကစ် စ ပေးလိုက်တယ်၊ သူလည်း မရတာ ကြာနေတော့ ပြန်ပြီး တွယ်ဖက်လာတယ်၊  မြနှင်းဆီက သူ့အမေ နဲ့ တော်တော်တူတဲ့ သမီး ဆိုတော့ ဒေါ်ကန့်ကော် အငယ်စားလေး ပေါ့၊ အဟီး ၊ ကိုယ့်မိန်းမ ရဲ့ လှလှပပ အနေတော် အရွယ်အစား နိူ့တွေကို တခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ လူလိုပဲ အငမ်းမရ ဆုပ်နှယ် စို့ပစ်လိုက် မိတယ်၊ မြနှင်းဆီလည်း မျက်လုံးကို တခါထည်း မှေးပြီး တအင်းအင်း အသံလေး တွေ ထွက်လာ တယ် ၊

အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး ဖြစ်နေတဲ့ မြနှင်းဆီ ရဲ့ ဖွေးနု ဖြောင့်စင်း လှတဲ့ ပေါင်တန် နှစ်ချောင်းကို ဒခေါက်ကွေးကနေ ကျနော့် လက်မောင်းကွေး နှစ်ခုနဲ့ ချိတ်မ ပြီး၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်ဝ မှာ တေ့ပေးလိုက်တယ်၊ သူ့တွင်း သူသိနေတဲ့ ကောင်ကြီးက တော့ ဘာမှကို အထစ်အငေါ့မရှိ၊ စွတ်စွတ်စိုစို နွေးထွေးလှတဲ့ သူ့အိမ်တွင်းကို ဖြေးဖြေးခြင်း ဝင်သွားပါတော့တယ်၊ အရမ်းကို ထန်နေတဲ့အတွက် ကျနော့် ကောင်ကြီး ဝင်တာ အလောသုံးဆယ် ဖြစ်သွားလို့၊ ကျနော်လိုးတာ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ခံဘူးနေတဲ့ မြနှင်းဆီ တောင် အားကနဲ တချက်အော်သွားပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဘာမှ တော့ ဆက်မပြောဘူး၊ 

သူလည်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး  လိုနေပြီထင်တယ်၊ မျက်လုံးလေး မှေးလို့ ပါးစပ်တင်းတင်း စိထားပြီး လည်ချောင်းက အသံလေး ပဲ အင်းအင်း နဲ့ ထွက်တယ်၊  တကယ်တော့ သမီးတွေ ထဲ မှာ မြနှင်းဆီက သူ့အမေနဲ့ အတူဆုံး၊  အသား အရည်ဖြူဝင်းတာရော၊ မျက်နှာကျပုံ၊ မျက်လုံးမျက်ခုံး၊ အခု မြနှင်းဆီကတောင်  သူ့အမေနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် နည်းနည်းလေး အဆီရှိတယ် ပြောလို့ရအုန်းမယ်၊ ဒေါ်ကန့်ကော်က ကစားထားလိုက်တာ တကိုယ်လုံးကို ကျစ်လစ်လို့ တကယ့်စလင်းလေး၊ နိကက် ချွတ်ကြည့်လိုက်ရင်တော့ ဘယ်လိုနေ မလဲ မသိဘူး အဝတ်အစားနဲ့ကတော့ အရမ်းကို မိုက်တယ်၊ တင်သားလေး တွေကလည်း သူနဲ့ ရွယ်သူ အမျိုးသမီးတွေထဲ ရှာမှ ရှားမယ် လုံးလုံး ကျစ်ကျစ် လေး ၊ ကျနော် လည်း မျက်စိ မှိတ်ပြီး စိတ်ထဲ မှာ ဒေါ်ကန့်ကော် ကြီးကို မှန်း ဆော်နေလိုက်တာ မြနှင်းဆီ နည်းနည်းလေး တောင့်ကနဲ ဖြစ်သွားတော့ သူတော့ ကောင်းသွားပြီ လို့သိလိုက်တယ်၊ ကျနော်လည်း သိပ်မလိုတော့ ပါဘူး ။

ဒါပေမဲ့ တန်အောင် တော့လုပ်အုန်းမှ ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ဆောင့်နေတာကို ခနရပ်ပြီး မြနှင်းဆီ ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို ပေါင်နှစ်လုံးက ကိုင်ပြီး တပတ်လှည့်ပေးလိုက်တယ်၊ ကျနော်တို့က လုပ်နေကြဆိုတော့ သူက အထာသိပြီးသား၊ မွေ့ယာပေါ် တတောင်ထောက်ရင်း ဖင်ကြီးကို နောက်ကော့ပေးထားတယ်၊ ကျနော်က အနောက်က သူ့ ပေါင်ဖြူဖွေးဖွေး နှစ်လုံးအောက်မှာ ဒူးထောက်၊ သူ့စောက်ရည်တွေနဲ့ ရွဲစိုနေပြီး မာတောင်နေသေးတဲ့ ညီတော်မောင်ကို အဖုတ်ဝမှာပဲ ပြန်တေ့ သွင်း  ရင်း အားရ ပါးရ ဆောင့်မိပြန်တော့တယ်၊ ဖင်ဗူးတောင်း ထောင်ကုန်း ပေးနေတော့ ဖြူဝင်းလှ တဲ့ အသားအရည် ကျောပြင်၊ ဖင်လုံးကြီးတွေကို သာ မြင်ရတော့ ကျနော့် စိတ်ထဲ ဒေါ်ကန့်ကော်ကို ဆော်နေတယ်လို့ မျက်စေ့ မှိတ်မှန်းစရာတောင် မလိုတော့ဘူး၊ သား အမိ နှစ်ယောက်က အလုံးတူ ဒေါက်တူ အသားအရောင်လည်း အတူတူ မို့ ပို စိတ်ထလာရ ပြီး မကြာခင် မှာပဲ လိင်တန်ထိပ်ဖျားက မီးတောင် ပေါက်ကွဲ ပြီး ထွက်ကျလာတဲ့ ချော်ရည်တွေ လို၊ ပူပူနွေးနွေး ထွက်လာတဲ့  သုတ် ရည်တွေကို မြနှင်းဆီ စောက်ခေါင်းထဲ ကို၊ တဒုတ်ဒုတ် ပန်းထုတ်ထည့်ရင်း ပြီးသွားရပါတော့တယ်။

ပြီး သွားတော့ ကျနော့် မှာ မြနှင်းဆီ ပေါ် မှောက်ရက် ထပ်ကျ သွားပြီး ၊ အသက် ကို ပြင်းပြင်း ရှုနေမိပါ တယ်၊

“ .ဖယ်အုန်း ကွာ၊ ကို့ကိုယ်ကြီးက တအားလေး တာပဲ... ”

“ အိုး.ဆောရီ ..ကောင်းလိုက်တာ မြရယ်..အဟီး.. ”

“ အင်း ..ကို ..ဒီနေ့ ဘာတွေ မြင်လို့ ဘာတွေ ဒီလောက်တောင် စိတ်ထ နေရတာလဲ.. ”

ကြည့် ကျနော့် မိန်းမ ကိုလည်း အညံ့စား မထင်နဲ့နော်၊ ဟဲဟဲ၊ မအူမလည် သွားလုပ်လို့ကတော့ ခံသွားရပြီ၊

“ အော် မြကလည်း ကို့ အကြောင်းသိရဲ့သားနဲ့ အခု သားနဲ့ ဟော်တယ်တခန်းထဲ နေနေရလို့ မြ ကို အဲလို လွတ်လွတ်လပ်လပ် ချစ်ခွင့်မရတာ တပတ်တောင် ရှိတော့မဲ့ဟာကြီးကို ”

“ ဟုတ်လို့လား..ဟင့်...ယုံအောင်ပြောတော့လည်း ယုံရတာပေါ့..ခစ်ခစ်.. ”

“ တကယ်ပါ မြရယ်..ကို သက်သေထပ်ပြရအုန်းမှာလား...ကဲ..ပြွတ်စ်ပြွတ်စ်... ”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို နှင့်သူ့နူတ်ခမ်း နှစ်လွှာကို ငုံပြီး စုက်နမ်းလိုက်ပါတယ်၊ သူက လည်း ပြန်ဖက်တွယ်လာတယ်၊ ဗျ၊ အင်း အခုမှ ညဦးပိုင်းပဲ ရှိ ပါသေးတယ်လေ၊ Night is still young.

..................................................................................

မြနှင်းဆီကို ဒုတိယ အချီတွယ်ပြီး လို့ နှစ်ယောက်စလုံးပင်ပန်းပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတယ်၊ ညလယ်လောက် ကျတော့ ကျနော် ဘီယာတွေ တအားသောက်ထားတော့ သေးတအားပေါက် ချင်တာနဲ့ တရေးနိူးလာတယ်၊

သေးပေါက် ရေသောက်ပြီးတော့ မျက်လုံးနည်းနည်း ကျယ်သွားတော့ ကုတင်ဘေး စားပွဲပေါ်က လက်တော့လေး ဖွင့်လိုက်တယ်၊ ဂျီမေးကို ဝင်ကြည့်လိုက်တယ် တွေ့လိုတွေ့ငြားပေါ့၊ အင်း ထုံးစံအတိုင်း ပိတောက်ဝါ ရဲ့ နာမည်လေးက မီးခိုရောင် ( ဂရေး ) ဖြစ်နေတယ်၊

ကျနော်ကလည်း ယောက္ခမ ကြီးကို ပိတောက်ဝါမှန်း သိသွားပြီးကထဲက ကိုယ်နဲ့ က အွန်လိုင်းမှာ ရင်းနှီး နေတဲ့ ကာရိုက်တာနဲ့ အပြင်မှာ တွေ့နေရတဲ့ ကာရိုက်တာနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်တာ တွေ့ရတော့၊ အရမ်းအရမ်းကို တင်းနေရတာပေါ့၊ အခု မှ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ချပ်ဖို့ အခွင့်အရေး မကြုံဘူး ဖြစ်နေရတာ၊

စမ်းကြည့်တဲ့ အနေနဲ့ သူ့နာမည်လေး ကို ကလစ်လုပ်ပြီး စချပ်ကြည့်လိုက်တယ်။

0:02am Aug 2- မောင်ပျား: မရေ အိပ်ပြီလား

ဘာမှ ပြန်မလာဘူး၊ ကျနော် ဟိုကြည့်ဒီကြည့်နဲ့ စောင့်နေလိုက်တယ်၊ ကုတင်ပေါ်လှမ်းကြည့်တော့ မြနှင်းဆီ တယောက် ကျနော့်ကို ကျောပေးလို့ အိပ်နေတယ်၊ သူ့တကိုယ်လုံးကို လည်ပင်းပေါ်ထိ ကွန်ဖေါ့တာ ကြီး ခြုံထားပေမဲ့ အောက်ထဲ မှာ ကိုယ်လုံးတီး  ဆိုတာ သိလို့ ပြုံးလိုက်မိပါတယ်၊ အားလုံး အတူတူ ပဲ ဟာ ဘာထူးမှာ မို့လို့လဲ လို့ ကိုယ့်ဘာသာ တွေးမိလို့ပါ၊ အဟစ်၊ ဘော်ဒီ အန် ဆိုး ဆိုတော့ ဘော်ဒီတူ ပေမဲ့ ဆိုးက တော့ ဘယ်တူ မလဲ နော့်၊ အဟစ်ဟစ်၊ ကိုယ်လိုရာ ဆွဲတွေး ပစ်လိုက်တယ်၊

ဂျီတော့ မှာ  တော်တော်နဲ ဘာမှ မပေါ်လာဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ခနနေတော့ ပိတောက်တိုက်ပင်း ဆိုတဲ့ စာတမ်းလေး ထွက်လာတော့ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်၊ လူတောင် ကြက်သည်း ထချင်သလို လို ဖျားချင်သလိုလို ဖြစ်သွားတယ်၊

0:07am, Aug 2- မောင်ပျား:    မွမွ ဟေး မ မအိပ်သေးဘူးကွ၊

0:08am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ကာစင်တယောက်လာနေလို့

0:09am, Aug 2- မောင်ပျား:    အော် ရတယ်မ

0:10am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဆောရီး နော် မနေ့က အရမ်း ဘီးဇီး ဖြစ် ပြီး လူလည်းပင်ပန်းနေလို့

0:12am, Aug 2- မောင်ပျား:    ခိခိ ရပါတယ် ဆို၊ မကလည်း

0:14am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အပြစ်မမြင်ပါဘူး ဝိုင်းစုခိုင်သိန်းလိုပေါ့

0:14am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဘာပြောတာလဲ မ

0:15am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟဟ လုပ်ပီ

0:15am, Aug 2- မောင်ပျား:    သိက်မသိဘူး ခိခိ

0:15am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဝိုင်းစုခိုင်သိန်းဆိုတာ

0:16am, Aug 2- မောင်ပျား:    ညိုညိုကျော်သိန်း ပဲသိတယ် ခိခိ

0:16am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    သူ့သီချင်းပါ

0:16am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    မြန်မာပြည်ကမင်းသမီးအဆိုတော်လေ

0:17am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဖြူဖြူကျော်သိန်းပဲသိတယ်

0:17am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟဟ

0:18am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဆုံသင်းပါ သိတယ် ရုပ်လေးက ချစ်စာလေးမို့

0:21am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ကို့ကို ဒီကနေ အဲ့ သီချင်းပို့မလို့ဟာ မပို့တတ်ဘူး

0:22am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟိ

0:22am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    youtube မှာ ဝိုင်းစုခိုင်သိန်း အပြစ်မမြင်ပါဘူး ဆိုပီးတော့ရှာကြည့်

0:23am, Aug 2- မောင်ပျား:    ok

0:26am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အိမ်မှာ ဧည့်သည်တွေ ရောက်နေလို့၊

0:27am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဘယ်သူတွေ လဲ၊ ဘဲ ချောချော ပါလား၊အဟီး

0:28am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ပါတယ် ဒါပေမဲ့ မစားကောင်းတဲ့ အသီးလေ၊ ခစ်ခစ်

0:29am, Aug 2- မောင်ပျား:    မစားကောင်းတဲ့ အသီးများရှိရသေးတယ် ဟင့်၊ ဘာလဲ ပိုင်ရှင်ရှိလို့လား၊

0:30am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်းပေါ့၊ အင်လောလေ၊

0:31am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဘာအင်လောလဲ ၊ဘရားသားအင်လောလား၊အဟီး

0:32am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်း

0:33am, Aug 2- မောင်ပျား:    သူ ဘယ်လိုနေလို့လဲ ဆွဲစားပစ်လိုက်လေ၊ အဟီး

0:34am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    .မဖြစ်.နိူင်ပါဘူး၊

0:34am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    သူကတော့ အရမ်းဆွဲဆောင်မှု ရှိတယ်၊ ခစ်၊ခစ်၊

0:36am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကိုရော သူက ချက်နေလို့လား လို့

0:38am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    မပြောတတ် ပါဘူး သူလည်း သိအောင်တော့ ဘယ်ချက်ရဲ မလဲ ၊ ခိခိ၊ တို့ ကာစင်နဲ့ ပြဿနာတက်သွား မှာပေါ့၊ ခစ်ခစ်၊၊

0:41am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ က မသိမသာ ရှိုးလေ၊ မ ကာစင် မမြင်အောင်၊ သူက အကြည့်ရဲလာ တော့မှ မသိမသာ အထာပေးလေ၊ သူဝင်လာလိမ့်မယ်၊ ကို တို့ ယောက်ကျားလေး ချင်းက အထာသိပါတယ်၊

0:42am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    မလုပ်ချင်ပါဘူးကွာ မကောင်းပါဘူး၊

0:44am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကလည်း အဖျားရှုးသွားပြန်ပြီ၊ ခုမှ၊

0:44am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကို ပြောတာ သေခြာနားထောင်၊ မ ကို ပြောတာ လုပ်ကြည့် သူ့ဘက်က ဘာရီအက်ရှင်းလာလဲ ကို့ကို ပြောပြ၊ ကို တအားစိတ်ထလာပြီ၊

0:48am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ရှိသေးရဲ့လား၊ မ မလုပ်ချင်လည်း နေပါ၊

0:50am, Aug 2- မောင်ပျား:    မနေ့က တညလုံးစောင့်နေတယ် ဟင့်

0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ညကဆောရီးနော်

0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ခုစဉ်းစား နေတာ၊

0:50am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ

0:50am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ မနက်ဖြန်ကျရင်၊ နည်းနည်း လည်ဟိုက်တဲ့ ဟာလေး ဝတ် သူ့ရှေ့ မှာ မသိမသာ ရှိုး၊ မ မှာ ရှော့ပန်က ရှိလား

0:50am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ အဲဒီ ဟော့ပန့် ကို ဝတ် သူ့ မျက်လုံး တွေကို သတိထား၊ကြည့်နေ၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟုတ်

0:51am, Aug 2- မောင်ပျား:    မွမွ မ က တအားလိမ်မာတာပဲ ဒါကြောင့်ချစ်ရတာ၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    မွမွ ချစ်တယ်လည်း ဆိုသေးတယ် တခြားသူနဲ့ ဖြစ်အောင်လည်း အကြံပေးသေးတယ်၊ ခစ်ခစ်၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    သူ့မိန်းမ ဆိုရင် ရော အဲလို လုပ်ခိုင်းမလား မသိဘူး၊ ဟင့်၊

0:51am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကို က အဝေး မှာမို့ ပါကွာ၊ မ နားမှာ ရှိလို့ကတော့ ချက်ခြင်းကို ပြေးလာပြီး၊ မ ကို ဖင်ထောင်လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ပြောပြီ၊ တခါထည်း ပက်ပက်စက်စက်၊

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    လာခဲ့လေ သတ္တိရှိရင်

0:51am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ခိခိ

0:52am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကို တကယ် လာမှ ဘွာတေး မလုပ်နဲ့နော် ဟင်း

0:52am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ကိုရေ

0:52am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    သနားပါတယ် ဘေးမှာ မိန်းမ မရှိဘူးလား

0:53am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်းပါ မဘွာတေးပါဘူး၊

0:53am, Aug 2- မောင်ပျား:    ရှိ တယ် မ ရေ၊ အိပ်ပျော်နေတယ်၊

0:54am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ရော ဘေးနားမှာ ဘဲကြီး မရှိဘူးလား

0:54am, Aug 2- မောင်ပျား:    မဘွာတေးဘူးဆိုတော့

0:55am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကို့ ကို တကယ်အပြင်မှာ တွေ့မယ် ပေါ့၊

0:56am, Aug 2- မောင်ပျား:    အင်း

0:56am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    တွေ့မှာပေါ့၊

0:57am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ အခု ဘာတွေ ဝတ်ထားသလဲ နိကပ်လား၊

0:57am, Aug 2- မောင်ပျား:    မဘဲကြီးကလည်း အိပ်ပျော်နေတာလား၊

0:58am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟုတ်

0:58am, Aug 2- မောင်ပျား:   ဘာဟုတ်တာလဲ

1:00am, Aug 2- မောင်ပျား:   မရဲ့ နိကပ် ဆိုတာလား ဘဲကြီး အိပ်နေတယ် ဆိုတာလား၊

1:01am, Aug 2- မောင်ပျား:    အင်း

1:01am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘဲကြီး အိပ်နေပြီ ဆိုတာပါ၊

1:04am, Aug 2- မောင်ပျား:    အဲတော့ မ က ဘာဝတ်ထားလဲ ပီဂျေလား

1:05am, Aug 2- မောင်ပျား:    အတွင်းခံရောပါလား

1:05am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အတွင်းခံက အောက်က ဂျီစထရင်းပဲ ရှိတယ်၊

1:06am, Aug 2- မောင်ပျား:    အော် အပေါ်က ဘရာ မဝတ်ထားဘူးပေါ့

1:06am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘေဘီ ဒေါ ပိုးသား ဝတ်ထားတယ်လေ

1:07am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘရာဝတ်စရာ မလိုဘူးပေါ့၊ အိပ်တော့မယ့်ဟာကို၊

1:07am, Aug 2- မောင်ပျား:    မဧည့်သည်ရော အိပ်နေပီထင်လား

1:07am, Aug 2- မောင်ပျား:    ခိခိ ဒီညပဲ တက်စ် လုပ်ကြည့်ပါလား၊

1:07am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ခိခိ ဘယ်သိမလဲ၊

1:08am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘယ်လို လုပ်ကြည့်ရမှာလဲ

1:08am, Aug 2- မောင်ပျား:    သူ့အခန်းရှေ့ က ဖြတ်သွားလို့ရလား၊

1:08am, Aug 2- မောင်ပျား:    အသံလေး မသိမသာပေးပြီး တော့

1:09am, Aug 2- မောင်ပျား:    ချောင်းဟန့်သံလေး ဘာလေး နဲ့ ကိုယ်မှန်းသိအောင်

1:59am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ပီးတော့ ဘယ်သွားရမှာလဲ

1:10am, Aug 2- မောင်ပျား:    မီးဖိုဘက်ဖြစ်ဖြစ်ပေါ့

1:10am, Aug 2- မောင်ပျား:    အနောက်က ထွက်လိုက်လာရင် ရေခဲသေတ္တာ ဆီသွားပေါ့၊

1:10am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ပီးတော့ ဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ ခစ် နည်းနည်းတောင်

1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ရင်တုန်လာပြီ၊ ခစ်ခစ်၊

1:11am, Aug 2- မောင်ပျား:    အင်း၊ မ ကလည်း

1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်း

1:11am, Aug 2- မောင်ပျား:    မီးစဉ်ကြည့် ကပေါ့၊

1:11am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဘယ်မီးစဉ်ကို ကြည့်က ရမှာလည်း

1:14am, Aug 2- မောင်ပျား:    သူ့ဘက်က ဘယ်လို ခြေလှမ်းလာတယ် ဆိုတာကို ပြောတာလေ၊ မ ကလည်း မသိသလိုလုပ်နေပြန်ပါပြီ၊

1:15am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    အင်း ဟုတ်

1:21am, Aug 2- မောင်ပျား:    လုပ်မှာလား ပြော ကိုယ့်ကောင်ကြီးတောင် တွေးရင်းနဲ့ မာနေပြီ၊

1:22am, Aug 2- မောင်ပျား:    လုပ်မယ် ဆိုရင် သွားတော့ နောက်မှ ကို့ကို အတွေ့ အကြုံတွေ ပြန်ပြောပြ ဒီတေးနော်၊

1:24am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ခစ် ဖြစ်မယ် မဖြစ်မယ်မှန်းမှ မသိသေးပဲနဲ့ ကို

1:25am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ ကို့အတွက်နော် ဒါပဲ ခစ်ခစ်

1:26am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကို အရမ်းတင်းလာပြီ၊ သွားလုပ်ကွာ

1:27am, Aug 2- မောင်ပျား:    အေးဆေးမှ ပြန်လာပြောတော့ ကဲသွား၊

1:27am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    တကယ်ကြီးလား ကို

1:28am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    တကယ်ဖြစ်လာရင် မ ကာစင်ကို အားနာ စရာကြီး

1:28am, Aug 2- မောင်ပျား:    မ ကလည်း အဲ လို မစားကောင်းတဲ့ အသီးကမှ အလွန်ချိုတာ၊

1:29am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကို ဆိုရင် ကို့ ယောက္ခမ ကြီး ကို တအားစိတ်လာနေတာ တအားကို လုပ်ချင်နေတာ၊

1:31am, Aug 2- မောင်ပျား:    သူက သူ့သမီးနဲ့ လည်း အရမ်းတူ တာ ဒါပေမဲ့ ကိုယ်လုံးက ပိုတောင်ကျစ် သေးတယ်၊ အဟီး ၊ သမီးက မှ နည်းနည်း ဝချင်သေးတယ်၊

1:32am, Aug 2-ပိတောက်ဝါ:    ဟယ်တကယ်ပဲ လား ကို့ ဟာကလည်း ခစ်ခစ် ယောက္ခမ ကြီးက တော်တော် ဆက်ဆီကျလို့ထင်တယ်၊ ၊

1:34am, Aug 2- မောင်ပျား:    ယောက္ခမ ကြီးက တအားမိုက်တယ်၊ သူသာ အထာပေးလို့ကတော့

1:34am, Aug 2- မောင်ပျား:    ဆွဲပြီပဲ မ ခစ်ခစ်၊

1:38am, Aug 2- မောင်ပျား:    ကဲ သွားကွာ ကို အောက်တော့မယ် နောက်ပြီးမှ ပြန်လာခဲ့တော့၊

1:40am, Aug 2- ပိတောက်ဝါ:    အင်း စမ်းကြည့်မယ်လေ၊ အာမတော့မခံဘူး ခစ်ခစ်၊ မွမွ၊

1:41am, Aug 2- မောင်ပျား:    မွမွ

.................................................................................

ကျနော် လက်တော့ကို ကမန်းကတန်းပိတ်ပြီး တံခါးနားမှာ အသာလေး စောင့်နေလိုက်တယ်၊ အချိန်လေးက သိပ်မကြာပေမဲ့ ကျနော့်စိတ်ထဲ မှာတနာရီလောက်ထင်နေတယ်၊ ကမ်းမွန် မိုးလင်းတော့မယ်၊ လို့ ကိုယ့်ဘာသာ စိတ်ထဲ က ပြောနေတယ်၊ ခနနေတော့ ဟောဝေးထိပ်ဆုံးက ယောက္ခမ ကြီးတွေ အခန်းက တံခါး ပြန်စေ့လိုက်သံကြားတယ်၊ သူတို့ တအိမ်လုံးက သစ်သားကြမ်းခင်း မို့ လမ်းလျှောက်လာတဲ့ ရှပ်ရှပ် အသံကြားရတယ်၊ ကျနော်တို့ အခန်းနားမှာ အဟွန့် အဟွန့်၊ ဆိုပြီး ချောင်းဟန့်သံ ကို မတိုးမကျယ်လေး ကြား လိုက်ရတယ်၊ ယောက္ခမ ကြီးတော့ တကယ် လုပ်နေပြီ ဟ၊ လို့တွေးလိုက်မိတယ်၊ မြနှင်းဆီ ကို လှမ်းကြည့် လိုက် တော့လည်း ဆင်အော်လို့တောင် နိူးမဲ့ ပုံ မပေါ်၊ အဲဒါနဲ့ ယောက္ခမကြီး မီးဖိုခန်းထဲ ရောက် လောက်မဲ့ အချိန်မှာ အခန်းတံခါးကို ဖြေးဖြေး လေး ဖွင့်လို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။

ဖရော်ရီဒါ ရာသီဥတု ကလည်း ကျနော့် အတွက် ဆို တော်တော် နွေးတော့ အိမ်နေရင်း တီရှပ် လက်တိုနဲ့ ဘတ်စကတ်ဘောကစားတဲ့ ဘောင်းဘီ၊ ဒူးလောက် အရှည် ပျော့ပျော့ အသားကို အောက်ခံ မပါပဲ ဝတ်ထား တာ၊ ဆိုတော့ အောက်က ညီတော်မောင်က ခတ်ငေါငေါလေး ထ နေတယ်၊ အခန်းပြင် ရောက်ပြီးတာ တောင်မှ ချီတုံချတုံနဲ့ ဖြစ်နေသေးတယ် နောက်တော့ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ရဲဆေးတင်ပြီး၊ ဝပ်သယ်ဟက် ငါးမရ လည်း ရေသောက်ပြန်ရုံပေါ့၊ အဟီး မီးဖိုထဲ ရေသောက်ဖို့ လာတယ်လို့ အကြောင်းပြလို့ရတာပဲ၊ ဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်၊ မီးဖိုထဲ မှာ မီးမဖွင့်ထားပေမဲ့ ရေချိုးခန်းတခါးဖွင့်ထားပြီး အထဲက မီးလင်းနေတော့ အလင်းရောင်က ရောက်နေတယ်၊ ဒေါ်ကန့်ကော် အဲဒီထဲက ထွက်လာတာ ထင်တယ် ရေခဲသေတ္တာ နားကို လျှောက်လာနေ တာ တွေ့လိုက်ရတယ်၊ သူလည်း ကျနော့်ကို အတိအကျ မျှော်လင့် ထားလားမထားလား တော့ မသိဘူး၊ တွေ့လိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားသလိုပဲ၊ ဆတ်ကနဲတွန့် သွားတယ်၊ နောက် ခနကြောင်ပြီး ရပ်နေတယ်၊ ကျနော့်မျက်စေ့ထဲ မှာတော့ အားပါး မိုက်လိုက်တာလို့ တွေးလိုက်မိတယ်၊ 

ဘေဘီဒေါ ပန်းနုရောင်ပိုးသား ပျော့ပျော့လေးက ပေါင်ရင်းနားရောက်လောက်အောင်တို တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ပေါင်တန် တွေက အဆစ်အမြစ်မရှိဖြောင့်စင်း လိုက်တာ၊ တကယ့် ဆင်ဆွယ် နှစ်ချောင်းလိုပဲ၊ အပေါ်က ပိုးသားပါးပါး မို့ အောက်က ဘရာဇီယာမဝတ်ထားပဲ ထွားမို့လှတဲ့ ရင်နှစ်မွှာက လွတ်လွတ်လပ်လပ် ကို တုန်ခါလှုပ်ယမ်းနေတယ်၊ မျက်နှာသွယ်သွယ်၊ ဆံပင်နက်နက် ပုခုံး ကျော်ရုံလေး လောက် အရှည်ကို ကျောမှာ ဖြန့်ချထားပြီး၊ သူ့ရဲ့ အရည်ရွမ်းတဲ့ မျက်ဝန်းကြီးအစုံက အမဲလိုက်သမား ဖြောင်းကနဲ ထိုးလိုက်တဲ့ ဆလိုက်မီးအောက်မှာ ရုတ်တရက်လန့်ပြီးကြည့်လိုက်တဲ့ သမင်မ လေးရဲ့ မျက်လုံးအစုံလိုပဲ၊ မထူမပါး လုံးတုန်းတုန်း နှတ်ခမ်းအစုံ နဲ့ ဘောင်ခတ်ထားတဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ကျယ်ကျယ်လေး က မဟတဟ ဖြစ်သွားတာကိုက ကျနော့်ရင်ထဲ ဒိန်းကနဲ ဖြစ်သွားစေခဲ့တယ်၊ သူလည်း ရောက်တဲ့ နေရာမှာ ရပ်လို့၊ ကျနော်လည်း ရောက်တဲ့နေရာမှာ ရပ်ပြီး နှစ်ယောက်သားအူကြောင်ကြောင် တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်မိနေကြတယ်။

ကျနော်က စမှ ရတော့မယ် ဆိုတာသိလို့ ကမန်းကတန်းပဲ ၊

“ အာ...မေမေ နိုးနေတာလား...ကျနော် လည်း ရေငတ်လာလို့... ”

“ အင်း...လာလေ..ဘာယူ မလဲ ရေလား ဂေးတရိတ်လား.. ”

ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် တြိဂံ လိုမျိုးပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဒေါင့် တခုစီကနေ အလယ်က ဒေါင့်တခု ဖြစ်တဲ့ ရေခဲ သေတ္တာဆီကို ဦးတည် ပြီးလျှောက်ကြတာ သူက အရင်ရောက်သွားတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျနော့်ထက်တ လှမ်းလောက်ပဲ စောတာပါ၊ ကျနော်နဲ့ တပေလောက်ပဲ အကွာမှာ သူက ရေခဲသေတ္တာ တံခါးကို လှမ်းဖွင့်လိုက်တယ်။

ကျနော်က သူနဲ့ ဘေးတစောင်းလေး မှာ ရပ်ရက်သားမို့လို့ ရေခဲသေတ္တာကို သူလှမ်းဖွင့်လိုက်တော့ ရေခဲ သေတ္တာထဲက ထွက်လာတဲ့ အလင်းရောင်က သူ့ညဝတ်အင်္ကျ ီအပါးလေး ကို ထိုးဖေါက်ပြီး သူ့ ရဲ့ အောင်မြင် ဖွံ့ထွားလှတဲ့ နိူ့ကြီး တွေကို အလုံးလိုက်ကို ထင်ထင်ရှားရှားတွေ့လိုက်ရတယ်၊ ကျနော့် ခေါင်းထဲ မှာ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး၊ ကျနော် ဘာမပြောညာမပြောနဲ့ ယောက္ခမကြီးရဲ့ လက်မောင်း ကလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့ကိုယ်လုံးကို ကျနော့်ဖက် ဆွဲလှည့် လိုက်တယ်၊ ရုတ်တရက် အံအားသင့်ပြီး ဟ သွားတဲ့ ပါးစပ်ပြဲပြဲလေး ကို ကျနော့် ပါးစပ်နဲ့ ဖိကပ်ပြီး စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။

“ အု..... ”

“ ပြွတ်စ်.... ”

“ အင့်..... ”

“ .အား.... ”

ကျနော့်လက်အစုံကလည်း သူ့ရဲ့ ထွားကျိုင်းလှတဲ့ နိူ့အစုံကို ညဝတ်အင်္ကျ ီပိုးသားပျော့ပျော့ ပေါ်ကနေပဲ အုပ်ကိုင် ပြီး အားရ ပါးရ ဆုပ်နှယ်ပစ်လိုက်မိတယ်၊ သူ့ရဲ့ ထောင်မတ်နေတဲ့ နိူ့သီးခေါင်းတွေက ကျနော့် လက်ဖဝါးကိုတောင် ထိုးထောင် ပြီးထောက်နေတယ်။ သူလည်း ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး၊ ကျနော့် လည်ဂုတ်ကို တွယ်ဖက်ပြီး ရမက် ပြင်းတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့ တုန့်ပြန်လာခဲ့ပါတော့တယ်။

ကျနော့် လျှာက သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေး ထဲ ထိုးဝင်သွားပြီးသူ့ ရဲ့ စိုစွတ်နွေးထွေး နူးညံ့တဲ့ လျှာ လေးကို သွားပွတ်မိတယ်၊ သူ က သူ့သွားလေး တွေနဲ့ ကျနော့် လျှာကို မနာအောင်ဖွဖွလေး ကိုက်လိုက်လို့ ကျနော် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားတုန်း သူ့ လျှာလေး က ကျနော့် ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်၊ကျနော်လည်း သူ့ လျှာလေး ကို မနာအောင် ကျနော့် နူတ်ခမ်း အစုံနဲ့ စိပြီး ညှပ်ဖမ်းလိုက်တယ်၊အဲလို ကျနော်တို့ ပါးစပ်ခြင်း ကပ်လို့ တိုက်စစ်ဆင်နေတုန်း သူ့ နိူ့ကြီးတွေကို ကိုင်ထားတဲ့ ကျနော့်လက်တွေကို လွှတ်လိုက်ပြီး ညာဘက်လက် နဲ့ သူ့ခါးလေး ကို ဖက်ပြီး ကျနော့်ရင်ဘတ် ဆီကို ဆွဲကပ် လိုက်တော့ သူ့ နိူ့ကြီးတွေက ကျနော့် ရင်ဘတ် ကို အိကနဲ လာကပ်တယ်၊ အားသွားတဲ့ ကျနော့် ဘယ်လက်ဖဝါးက သူ့ ညဝတ်အင်္ကျ ီအောက်နားက ဝင်ပြီး ပေါင်ခွစုံကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်၊ ဂျီစတင်း ပိုးသားလေး က ရွဲနေတာပဲ၊ မို့ဖေါင်းနေတဲ့ ယောက္ခမကြီး ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ကျနော့် လက်ဖဝါးထဲ မှာ၊ ပူနွေးနေတယ်၊ 

အခုန က မောင်ပျားနဲ့ ချပ်ထားရင်း စိမ့်ကျနေတဲ့ အရည်တွေ ထင်တယ်၊ ဘောင်းဘီ အသား လေးကို ပါပေါက် ပြီးကျနော့် လက်ပေါ်ကို စိုကုန် တယ်၊ ကျနော်က သူ့ အဖုတ်ကို လက်ဖဝါးနဲ့ အုပ်ပွတ်ပြီး တချက်နှစ်ချက် ညှစ်ပေးလိုက်ရင်းက ၊ ဂျီစတင်း ဆိုတော့ ရှေ့ အကာ တြိဂံပုံလေး ဘေးကနေ လက်ချောင်းကို ထိုးထည့်လိုက်တယ်၊ အား၊ တကယ့်ကို စိုရွဲ အိဖေါင်းနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးဗျာ၊ အမွှေးလည်း မရှိ ပြောင်ချောနေတာပဲ၊ ကျနော့် လက်က အဖုတ်နူတ်ခမ်း တွေကို တွန်းထိုးပြီး အဖုတ်ထဲကို စပြီး တိုးဝင်တော့ ယောက္ခမ ကြီးက ကျနော့် လက်ကောက် ဝတ်ကို သူ့ လက် နှစ်ဘက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင် ပြီး တွန်းထားတယ်၊ သူ့ ပါးစပ်ကို လည်း ကျနော့် နူတ်ခမ်းက ခွာလိုက်ပြီး၊

“ အိုး..နိူး...မောင်ရင်မူး...ဒို့ မဖြစ်သင့်ဘူး..ဆောရီး... ”

“ မမ ကလည်းဗျာ...ဒီအခြေအနေရောက်နေမှ မငြင်းနေပါနဲ့တော့.... ”

ကျနော့်ပါးစပ်က မေမေ လို့ခေါ်မထွက်တော့တာရယ်၊ ပိတောက်ဝါအဖြစ် တွေးမိတာရယ်ကြောင့် မမ လို့ခေါ်လိုက်မိတယ်၊ တဆက်ထဲ ပဲ သူ့ ခါးလေး ကို ဖက်ထားတာ မလွှတ်သေးဘဲ သူ့ အဖုတ် ကို ပြန်နိူက် ဖို့ ကြိုးစား သေးတယ်၊

“ နိူး..နိူး...အိမ်မှာ လူတွေ အများကြီး ပဲ ..ဘယ်သူပဲ နိူးလာလာ ..မကောင်းဘူးကွယ်... ”

“ အဲဒါ ဆို..ကျနော့်ဟာကို ဘယ်လိုလုပ်မလဲ မမရယ်..ပေါက်ကွဲထွက်တော့မယ်... ”

ကျနော်က ပြောပြောဆိုဆို ကျနော့် ဘောင်းဘီကို ခြေသလုံးထိ ဆွဲချပြလိုက်တယ်၊ မာတင်းထောင်မတ် နေတဲ့ ညီတော်မောင်က ဆီးခုံကနေ ၄၅ ဒီဂရီလောက်ကို ထောင်မတ်နေတယ်၊ကျနော့် ရဲ့ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထပြီး ထိတ်ဖူးက ကြက်သွေးရောင် ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ဒစ်ကြီးကို ငုံကြည့်ရင်း သူက၊

“ အခန်းထဲ မှာ မောင်ရင်မူး မိန်းမ ရှိတာပဲ ကွယ်..သူ့ဆီ သွားပေါ့.. ”

“ ဟင့်အင်း ဒီည မမ ကို မှ ကျနော် မလုပ်ရရင် မဖြစ်တော့ဘူး..ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ပဲ... ”

“ အိမ်မှာ လူတွေ အများကြီးမို့ ပါကွာ..ဒို့ ကလည်း မလုပ်ချင်လို့ မဟုတ်ပါဘူး... ”

ကျနော်လည်း သူပြောတာ သဘာဝကျတယ် ဆိုတာ စဉ်းစားမိတယ် ၊ ဒါပေမဲ့ ရသလောက် စရံ ယူဖို့ တော့ စဉ်းစားလိုက်တယ်၊

“ ဒါဆိုလည်း ပုလွေတော့ မှုတ်ပေးသွားပါ မရယ်နော် ”

နောက်ဆုံးတော့ သက်ပြင်းကလေး ချပြီး ဒေါ်ကန့်ကော်တယောက် ကျနော့် ရှေ့မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပါတယ်၊ ကျနော့် ကောင်ကြီးကို သူ့ရဲ့ ရှည်လျှားသွယ်ပျောင်းလှတဲ့ လက်ချောင်းလေး တွေနဲ့ ရစ်ပတ် ဆုပ်ကိုင်ရင်း၊ ကျနော့် ဒစ်ဖူး ကြီးကို သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှ လေး နဲ့ စငုံလိုက်ပါတယ်။

“ အီး...အား... ”

ဒီတခါ ညီးတွားလိုက်ရတာတော့ ကျနော်ပါပဲ၊ ယောက္ခမ ကြီးရဲ့ ပုလွေ ပညာက ကောင်းလွန်းလှသလို သူ့ နူတ်ခမ်းလှလှလေး တွေ ထဲကို ကျနော့်ကောင်ကြီး ထိုးဝင်သွားတာ ကြည့်ရတာတောင် အရသာ ရှိလွန်း လှပါတယ်၊ သူက လျှာကလေး နဲ့ ကျနော့် ဒစ်ဖူး ကို ရစ်ပတ် ရက်ပြီး ပါးစပ်က စစ်ကနဲစစ်ကနဲ စုပ်စုပ်ပေးတာ ကောင်းလွန်းလို့ သူ့ရဲ့ ဆံပင်နက်နက် ပုခုံးပေါ်တင်လေး တွေကို လက်နဲ့ ထိုးဖွ ဆုပ်ကိုင် ထားမိလိုက်တယ်၊ သူက လက်တဘက်နဲ့ ကျနော့် လိင်ချောင်း အရင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း နောက်တဘက်က ကျနော့် တွဲလောင်းကျနေတဲ့ ဥတွေကို ဖွဖွလေး ဆုပ်ကိုင်ထားပါတယ်၊ သူ့ ခေါင်းကို တော့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်နဲ့ နူတ်ခမ်းကို တင်းတင်း စိ ကာ ကွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေပါတယ်၊ 

ကျနော့် မှာလည်း ဒီလောက် လှတဲ့ နူတ်ခမ်းကို လိုးနေရပါလား ဆိုတဲ့ အသိ၊ ယောက္ခမကြီးပါးစပ်ကို လိုးနေရပါလားဆိုတဲ့ အသိ၊ အွန်လိုင်းမှာ တချိန်လုံး ပေါက်ကရ ပြောနေခဲရတဲ့ ပိတောက်ဝါကို လုပ်နေရပါလားဆိုတဲ့ အသိ ကြောင့် သိပ်အကြာကြီး မထိန်းထားနိူင်ပဲ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်မိ ပါတော့တယ်၊ ပထမ တချက် အပန်းမှာ သူ့လည်ချောင်းထဲ ပန်းမိ သွားတာ အလေ့အကျင့် မရှိလိုလားမသိ ယောက္ခမကြီးက ကျနော့်လိင်ချောင်းကြီးကို သူ့ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ပစ်လိုက်လို့ နောက်ဆက်ထွက်လာတဲ့ သုတ်ရည်တွေက သူ့ မျက်နှာတွေ ဆံပင်တွေ ပေါ်ကို တဖတ်ဖတ် ကျသွားရပါတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>>>