ကျောက်ရေးတဲ့ဖူးစာ အပိုင်း ( ၁ )

ကျောက်ရေးတဲ့ဖူးစာ အပိုင်း ( ၁ )

မောင်ကျော် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

" ဆရာစိန်ဟောတာတော့.ဒီနှစ်ထဲအဆင်ပြေဖို့မမြင်ဘူးတဲ့.ခြံထွက်ဘူးသီးနုနုထွားထွားတစ်လုံးကိုကြက်သားနဲ့ ဟင်းချို ချက်စားလိုက် လို့ ဟောတာပဲ အစ်ကိုရဲ့ "

စီးပွားရေးကသိပ်အဆင်မပြေဘူးဆိုတာမျိုးက ဖြစ်ရိုးဖြစ်စဉ်မို့သိပ်မဆန်းပါဘူး။ဒါပေမယ့် မနက်မိုးလင်းခါနီး မက်လိုက်မိတဲ့ အိပ်မက်ကြီးက အဆန်းကြီးမို့ ပကလက်ကုလားထိုင်ပေါ်မှာ ဆေးလိပ်တိုနဲ့မှိန်းပြီး ပြန်တွေးကြည့်နေတုန်း ရွာထဲသွားလည်တဲ့ သူ့မိန်းမက အနားလာကပ် ထိုင်ပြီးပြောတော့ အတွေးပျက်သွားတယ်။

" ကြံကြံဖန်ဖန်ကြီးအစ်ကိုရယ်..ဒီလိုရာသီကြီး ဘယ်ကဘူးသီးရှိရမှာမို့တုန်း.. ယတြာများ ကလဲ ခရမ်းသီးဆိုတော်သေး ခိခိ "

မယဉ်မြင့် ကုလားထိုင် လက်တင်တန်းပေါ်မှာ သူ့လက်တစ်ဖက်တင်ပြီး နံဘေးမှာ ဖင်ထိုင်ခုံလေးနဲ့ ကပ်ထိုင်ရင်း တစ်ခိခိရယ်နေတော့ သူ့ရင်အုံနှစ်မွှာကလှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်။အိမ်ထောင်ကျ ခဲ့ကြတာတယ် နှစ်ကျော်ကြာပြီဆိုပေမယ့် သားသမီးမရသေးတော့ နို့ကြီးတွေ ဘယ်လိုဆွဲဆွဲ ဘယ်လောက်စို့စို့ တင်းတုန်း.မို့တုန်း.စူစူကြီးကားထွက်နေတုန်း။ သူ့အိပ်မက်ကမှပိုပြီး ကြံကြံဖန်ဖန်ဖြစ်နေတာကို ယဉ်မြင့်သိအောင်တောင်မှ အပြောရခက်လို့ ပြန်မပြောပြမိသေးဘူး။အခုတော့အကြောင်းကလည်းတိုက်ဆိုင်သလိုဖြစ်လာပြီမို့ အားတက်သရောနဲ့ ကိုယ်ကိုအရှေ့ကိုင်းလိုက်ပြီး

" အေး..အဲဒီအကြောင်းပဲကွ..အစ်ကိုလဲ ဒီ မနက်အာရုံတက်လောက်အိပ်မက်မက်တာ"

မယဉ်မြင့်ကအင်္ကျီ လည်ပင်းပေါက်ကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲချဲ့ပြီး လေမှုတ်သွင်းနေရာက

" ဖူး..ဘာတဲ့လဲ..အိပ်မက်က.ထီပေါက်သတဲ့လား..ဟီဟိ "

အိပ်မက်ထဲမှာက ဝတ်ဖြူ စင်ကြယ်နှဲ့ မုတ်ဆိတ် နှုတ်ခမ်းမွှေးဖြူ ဖြူ ဘိုးတော်လိုလို ဘာလိုလိုပုဂ္ဂိုလ်ကြီးက သူ့ခေါင်းကိုတောင်ဝှေးနဲ့တို့ပြီး

" သာထူး..မင်းအတွက်အချိန်တန်နေပြီ..မင့်အိမ်က တွင်းသား လူပျို လေးနဲ့ မင်းမိန်းမတို့လင်လိုမယားလို ညဆက်ဆံလိုက်ရင် မင်း ဒီတစ်သက်စားမကုန်တဲ့ကျောက်တွေရတော့မယ်..အခု အဲဒီကောင်လေးက ဆန့်ကျ င်ဖက်လိင်ရဲ့အနံ့ အရသာ အသွေးအသား မစားဖူးရသေးလို့ လာဘ်ကစောင့်နေတာ.. တစ်ခြားမိန်းမနဲ့ တွေ့ရင် တွေ့တဲ့ မိန်းမနောက် ပါသွားလိမ့်မယ် အမြန်ဆုံးလုပ်.လက်နှေးရင် လာဘ်လွဲမယ် "

ဘိုးတော်ကြီးက အဲလိုပြောပြီး အငွေ့လိုလို ပျောက်သွားတဲ့အချိန်.. ကိုယ်ကလည်း ဆတ်ကနဲ နိုးလာတာဆိုတော့ ရင်ထဲကတုန်ကယင်နဲ့ တစ်ကယ်ကြီးများလားလို့ ဟိုဟိုဒီဒီလိုက်ပြီး ကြည့်မိသေးတယ်။သူ့မိန်းမ မယဉ်မြင့်ထမီကိုလန်ပြီး ပေါင်ကားယားကြီးအိပ်ပျော်နေလိုက်တာ.စောက်ဖုတ်ဝင်းဝင်းကြီးပြူးပြဲပြနေသလိုမြင်နေရပေမယ့် လိုးဖို့ လီးမတောင်အားဘူး..ဘိုးတော်ကိုပဲ လိုက်ရှာနေမိတယ်။

"ခိခိ..အစ်ကို့အိပ်မက်ကမှ တစ်ကယ့်ကြံကြံဖန်ဖန်ကြီး.. .ခိခိ..ယဉ်မြင့်တို့က တစ်ကယ့်မောင်နှစ်မအရင်းလို နေကြတာပါနော်..ခိခိ..လုပ်လိုက်ပါနဲ့. .ပြီးတော့သူက ခင်တင့်ကို စိတ်လာနေတာရီး..ခိခိ "

အိမ်မှာက ကိုသာထူးတို့ရွာက ဆွေမကင်းမျိုးမကင်းတဲ့ ာကောင်လေးတစ်ယောက်ကိုတွင်းသားအဖြစ်ခေါ်ထားတရှိတယ်။ တိုးကျော်တဲ့ အသက်ကနှစ်ဆယ်လောက်တော့ရှိပြီ။သူကမယဉ်မြင့်ရဲ့ညီမ.မုဆိုးမပူပူနွေးနွေးခင်တင့်ကိုစိတ်လာနေတာ ဆိုတော့ ကိုသာထူးရင်ပူသွားတယ်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း ခယ်မဖြစ်တဲ့သူ ခင်တင့်ရဲ့ ဖင်ဆုံထွားထွားကြီးကို ကြည့်ကြည့်ပြီး စိတ်လာနေရတာကြာပြီ။ ခင်တင့်ကလည်း ခပ်ဆာဆာမို့ အဆင်ပြေချင်နေပြီ။ အိပ်မက်က မှန်နေပါမှ ခင်တင့်နဲ့တိုးကျော်တို့လိုးဖြစ်သွားရင် စုပ်ရောလာဘ်ရော လွဲရချည်ရဲ့။

" မောင်နှစ်မအရင်းလိုတွေ ဘာတွေလုပ်မနေနဲ့မိန်းမ.. ဟိုမှာကြည့်ဦး..မင်းဟင်းချက်ဖို့လို နေတဲ့ ဘူးသီးနုနုကြီးထက်တောင် ထွားဦးမယ်.မင်း စောက်ပတ်ထဲ ပြည့်သွားမယ် ဘာမှတ်လဲ ငါတောင်မနာလိုဘူး "

ခြံစည်းရိုးနံဘေးကထင်းတဲနားမှာထင်းခွဲရင်း ထင်းငုတ်တိုပေါ်ထိုင်ပြီး ချွေးသုပ်နေတဲ့ တိုးကျော်ဆီ မေးငေါ့ပြတယ်။ ပုဆိုးအောက်စ,က ရှင်းရှင်းကြီးလွတ်နေတော့ မြင်လိုက်ရတဲ့ တိုးကျော်လီးကတစ်ကယ့်အကြီးကြီး။ဘူးသီးနုထွားထွားကြီးလို့ ပြောတာလည်း လွန်တော့သိပ်မလွန်ပါဘူး။ တောသူတောင်သား အလုပ်ကြမ်းတွေ လုပ်တဲ့ မယဉ်မြင့်ရဲ့ လက်ဖျံလုံးနီးပါးတုတ်တယ်။

လဒစ်ကြီးကလည်းညိုညိုမဲမဲနဲ့ပြဲပြဲ ကြီးပြူးနေတာ လီးမတောင်သေးပဲနဲ့တောင်မှ ယဉ်မြင့်လက်မ,ထက်ရှည်မယ်။

" ဟူး..အကြီးကြီးပဲနော်..ကိုထူး..အစ်ကို့လီးထက် နှစ်ဆလောက်တောင် ကြီးတယ်..တွဲကျနေတာ အရှည်ရီးပဲ..ကျွတ်ကျွတ်..ခင်တင့်လို ဖင်အကြီးကြီးနဲ့တော့ ကွက်တိ.စိတ်ကြိုက်ပင့်ပင့်ခံပေးလို့ကောင်းမှကောင်း..ဟင်း. "

ကိုသာထူး စိတ်လေသွားတယ်။

" ကျွတ်...ဘယ်က ခင်တင့် သွားဆွဲထဲ့နေတာလဲဟ.. ဟိုကလင်သေလို့.ဆာနေတာ..ဒါရီး ကျွေးလိုက်လို့တော့ဖြင့်. ငါတို့ရတော့မယ့် ှာကျောက်တွေခင်တင့်ကို ပေးလိုက်မိသလိုဖြစ်နေမပေါ့... နုံပါ့ဟာ..နင်အလိုးခံလိုက်ဖို့ပြောနေတာဟ..သေပါတော့ကွာ "

ယဉ်မြင့်ကလည်းဒါမျိုးဆိုမနုံပါဘူး.. နုံသလို အ,သလိုလိုနဲ့ညသူ့လင်ကို ဆွပေးလိုက်တာပါ။ တိုးကျော်က သူတို့အိမ်ကိုရောက်နေတာပဲ သုံးလလောက်ရှိပြီလေ.ဒီလီးကြီးသူခဏခဏမြင်ခဲ့ဖူးတာပေါ့။ ပြောရရင် မနက်တိုင်းလိုလိုမြင်ခဲ့ရတာပါ..ထုံးစံအတိုင်းမနက်စောစောထ,.ပြီး ထမင်းအိုးတည်တိုင်း အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ တိုးကျော်က ပုဆိုးလည်ပင်းရောက်နေတာ ချည့်ပဲလေ။

လီးမြင်ပြီးအလိုးခံပစ်ချင်လို့ အထာတွေ အမျိုးမျိုးပေးပြီး မြှူ ခဲ့ပေမယ့် သူ့အလုပ်ရှင်မယားလည်းဖြစ်..တစ်ကယ့်အစ်မအရင်းလိုသဘောထားခဲ့တာဆိုတော့ တိုးကျော်ကစည်းမကျော်ရှာပါဘူး။အတို့အထိလေး အငွေ့လေးလောက်နဲ့ပဲ တန့်နေတာ နှုတ်တောင်မှ မလွန်ရဲဘူးသူကလည်း အစ်မအရင်းလို သဘောထားပေမယ့် မယဉ်မြင့်ဘော်ဒီက ခပ်ရိုင်းရိုင်းကြီးဆိုတော့ လိုးချင်နေမှန်း မျက်လုံးတွေကြည့်ပြီး သိနေပြီးသားပါ။ဒါပေမယ့် သူနဲ့ကိုသာထူးကဆွေမျိူ း..ကျေးဇူးရှင်.အလုပ်ရှင်.ထမင်းရှင်.

သစ္စာပျ က်ရင်ကျောက်တူးရင်းနဲ့ တွင်းပိသေမှာကိုလည်းကြောက်ရတယ်လေ။ အခုတော့ လင်ဖြစ်သူက မီးစိမ်းပြနေပြီမို့ ယဉ်မြင့်စိတ်ထဲက ဖိုးကျိူင်းတုတ်ဖြစ်နေပေမယ့် တိတိကျကျပြောစေချင်လို့ မသိဟန်ဆောင်ပြီး နုံပြတာပါ။

" အင်..ကိုယ်က သူ့လောပန်းမယားလေ..အစ်ကိုရဲ့.သူ ဘယ်လိုးရဲပါ့မလဲ..ခိခိ ..ခင်တင့် ရလဲ ကိုယ်ရသလိုပါပဲအစ်ကိုရာ..သူ့ခမြှာလဲယွနေရှာတာ "

ကိုသာထူး အလွန့်အလွန် စိတ်ပူသွားပြန် တယ်။

" မတူဘူးဟ.သူယွနေရင်လည်း ငါလိုးပေးလိုက်မယ် နင်တော့ တိုးကျော်နဲ့သာ အလိုးခံရဖို့ဖန်တော့ "

...........................................................................................................................

မိုးကုတ်နဲ့ဆိုအတည့်တိုင်းရင်မိုင်သုံးဆယ်လောက်ဝေးမှာပေါ့။ဒါပေမယ့်လမ်းကအကွေ့အကောက်.တောင်ဆင်းတောင်တက်အလွန်ထူတဲ့တောင်ပေါ်ရွာလေးမှာနေရတာ။ဟိုရှေးရှေးတုန်းကနာမည်ကြီးတဲ့ပတ္တမြားငမောက်ရဲ့ဆွေစဉ်မျိူးဆက်တွေနေခဲ့တဲ့အရပ်လို့ပြောကြတာပါပဲ။တော်တော်တောခေါင်ပြီးလူနေကျဲပါးတဲ့ရွာလေးပါ။

တိုးကျော်ကဆယ်တန်းနှစ်နှစ်ကျပြီးဘာမှလုပ်မရ ကိုင်မရ ဝေလေလေဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာပဲအမေ့ဖက်ကဆွေမျိုးတော်တဲ့ကိုသာထူးကရွာပြန်လာရင်းအိမ်မှာတစ်ညတည်းတယ်။တိုးကျော်တို့အိမ်မှာက အမေရယ်.အစ်ကိုတို့ လင်မယားရယ်.တိုးကျော်ရယ်ပဲရှိတာ။အစ်မကအိမ်ထောင်ခွဲသွားပြီဆိုတော့သွားသွားလာလာလောက်ပဲရှိတော့တယ်။အဖေကဆုံးသွားတာသုံးနှစ်ကျော်ကျော်တော့ရှိသွားပြီ။သိပ်အသက်မကြီးသေးဘူး..လေးဆယ့်ငါးနှစ်မှာမော်တော်ကားမတော်တဆနဲ့ဆုံးသွားရတာ။

အမေလည်းအခုမှလေးဆယ့်နှစ်..လေးဆယ့်သုံး..အရွယ်ကောင်းတုန်း..လှပ,တုန်း..သွေးတောင်မဆုံးသေးဘူး။အဲဒါကိုသာထူးရွာကိုအလည်ပြန်လာရင်းညမိုးချူ ပ်သွားတာမို့ကားကြုံမရှိတော့တာနဲ့အိမ်မှာတစ်ညဝင်တည်းခိုအိပ်တာ။အဲဒီမှာစကားစပ်မိရင်း သူအပြန်မှာတိုးကျော်ပါလာခဲ့တာပေါ့။ကိုသာထူးကအမေ့မောင်ဝမ်းကွဲ..အသက်ကလေးဆယ်တော့ရှိလောက်ပြီ။မိုးကုတ် ဆိုလို့အထင်ကြီးပြီးလိုက်လာခဲ့တာ..မိုးကုတ်မရောက်ခင်အဝေးကြီးကရွာလေးမှာဆင်းပြီးအရှေ့ဖက်ကိုလမ်းခွဲထွက်ခဲ့ရတော့မိုးကုတ်ကိုတောင်မရောက်ဖူးခဲ့ဘူး။

ရွာတွေကတော်တော်လေးတောခေါင်သလိုအိမ်ကြီးတွေကလည်းအလွန်ရှေးဆန်ခိုင်ခန့်ကြတာတွေ့ရတော့အံ့ဩမိတယ်။ကိုသာထူးတို့ရွာကအစွန်ဆုံးပဲ..ဟိုဖက်မှာဘာရွာမှမရှိတော့ဘူး။သူတို့အိမ်ကချောင်းကြီးနံဘေးမှာကပ်နေပြီး ယောက္ခမကခွဲပေးထားတာပေါ့။ခြံအကျယ်ကြီးတွေချည့်ပဲမို့အိမ်ဆက်လည်းဝေးတယ်။

ပြီးတော့အိမ်ခြေကလည်းတစ်ရာမပြည့်တဲ့တိုင်းရင်းသားရွာ။ဗမာဆိုလို့သူ့အဆက်အသွယ်နဲ့သူ ကျောက်လာတူးကြတဲ့ တွင်းသားတွေပဲရှိကြတာ။မိုးကုတ်မြို့တစ်ကြောမှာတော့ကုမ္မဏီတွေစက်ကြီးတွေနဲ့ထောင်းလမောင်းကြေနေပေမယ့် ကိုသာထူးတို့ရွာဖက်ကတော့ကျောက်သိပ်မထွက်တဲ့အရပ်မို့ရှေးရိုး အစဉ်အလာအတိုင်းတွင်းသားမွေးပြီးခိုးတူးတုန်းပဲ။

တိုးကျော်ကကိုသာထူးရဲ့တွင်းသား..သာထူးက တိုးကျော်ရဲ့စားဝတ်နေရေးကိုတာဝန်ယူမယ်..ကျောက်တူးလို့ရရင် တိုးကျော်ခွဲတမ်းထဲကသူ့ကိုတစ်ဝက်ပေး ပေါ့။

ကိုသာထူးမိန်းမယဉ်မြင့်ကအလွန်ဖော်ရွေတယ်။ကိုသာထူးရဲ့တူတော်တယ်ဆိုတော့ဘာမှပြောစရာမလိုတော့ဘူး။အသက်ကသုံးဆယ်လောက်ပဲရှိဦးမှာ..အသားကဖြူ ဝင်းနေသလိုကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကပြည့်တယ်။သူ့အရပ်အမောင်းက ငါးပေနှစ်ဆိုတာအလွန်ဆုံးပေါ့.ပေါင်လုံးခြေသလုံးကြီးတွေကတုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်..ခါးသေးပေမယ့်တိုတော့ တုတ်တယ်လို့ထင်ရတယ်။နို့လုံး ဖင်လုံးကြီးတွေက ကြီးမှကြီး ကြမ်းမှကြမ်း.ရမ်းမှရမ်း..ရွာမှာနေတယ်ဆိုတာကဘာအဝတ်အစားမှပြိုင်စရာမလိုကြတော့တစ်နေကုန်ဘော်လီတစ်ထည်နဲ့ပဲပြီးရတဲ့နေ့တွေတောင်ကြုံရတယ်။

နေ့လည်ဆိုရွာထဲကရှိသမျှယောင်္ကျားတွေ တွင်းတောကိုပဲသွားနေကြတာလေ.ဒီလိုနေတာဓလေ့ဖြစ်နေပြီ။အဲဒီတော့ ယဉ်မြင့်နို့ကြီးတွေ ဖင်ကြီးတွေက တိုးကျော့်လီးကိုမျက်စ,လာ လာပစ်နေကြတော့တာပေါ့။လောပန်းမယား..ဦးလေးမိန်းမမို့ နှုတ်နဲ့ကိုယ်ကိုစောင့်စည်းနိုင်ပေမယ့်စိတ်ကိုတော့မစောင့်စည်းနိုင်ဘူး။ပိုဆိုးတာကသူတို့လင်မယားအိပ်ခန်းက သူ့အိပ်ယာနဲ့ဝါးထရံလေးပဲခြားတာဆိုတော့ ရက်ခြားရက်ခြားဆိုသလို လိုးသံဆောင့်သံ ညည်းသံ ပြွတ်ပြွတ်ဖတ်ဖတ်သံတွေကြားနေရတာမို့ သူအလိုးခံနေမယ့်ပုံကြီးကိုမျက်စေ့ထဲမှာမြင်ယောင်နေမိပြီးလီးမတောင်ပဲကိုမနေနိုင်ဘူး။

ရောက်တဲ့ညတုန်းကများကိုသာထူးလိုးလိုက်တာညတစ်ညလုံးအိပ်မှအိပ်ရဲ့လားတောင်မသိဘူး။အသံတွေအကုန်ကြားနေရပြီးကြမ်းပြင်ကလည်းသူတို့လိုးချက်ဆောင့်ချက်တွေအတိုင်းငြိမ့်ငြိမ့်ခုန်နေတော့အိပ်လို့တောင်မရခဲ့ဘူး။မနက်လင်းခါနီးမှအသံတွေငြိမ်သွားလို့မှေးကနဲအိပ်ပျော်သွားပြီးမျက်နှာသစ်ဖို့ထွက်လာတော့ယဉ်မြင့်ထမီရင်လျှားနဲ့ရေချိူးဖို့ပြင်နေပြီ..

" ခိခိ. ဒို့မောင်လေးကတော့ ခရီးပမ်းလို့ထင်ပါရဲ့..အစ်မထွက်လာတာတောင်မနိုးနိုင်သေးဘူး..ဟီးဟီး ပုဆိုးကလည်ပင်းမှာတက်ချိတ်လို့..ဟိုဟာကြီးကလဲမိုးပေါ်ကိုချိန်ထားလိုက်တာ မော့မော့ ကော့ကော့ကြီး ခိခိ "

တစ်ညလုံးအိပ်လို့မရပါပဲ လင်းခါနီးမှအိပ်ပျော်သွားမိတဲ့ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပဲအပြစ်တင်မိပါတော့တယ်။သူ့သဘာဝနဲ့သူ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြီးတစ်ခိခိရယ်နေတော့ ကိုယ်ကလည်းမျက်နှာပူမိပေမယ့် ရယ်ကျဲကျဲ နဲ့ပဲအရူးကွက်လိုက်နင်းရတော့တာပေါ့..။

" ဟီးဟီး..လမ်းကြမ်းလို့လားမသိပါဘူးအစ်မရယ်..ကားကတအားခုန်တာညအထိအရှိန်ကမသေချင်သေးပဲခုန်ဆွခုန်ဆွဖြစ်နေလို့သိပ်အိပ်မပျော်ပါဘူး.ဟီးဟီး.ကားကဖရိမ်တော်တော်တောင့်လို့သာပေါ့ ခိခိ.တော်တော်ကားမောင်းကြမ်းတဲ့လူ "

လူမနီး သူမနီးရွာမှာနေတယ်ဆိုပေမယ့်ဒိလိုအထာမျိူးကျတော့မိန်းမတွေကနားလည်လွယ်လိုက်ကြတာမှဘာသဘောနဲ့သိလွယ်တတ်ကြမှန်း စဉ်းစားလို့မရဘူး။

" ခိခိ..ရွာအဝင်ချောင်းစပ်လေးဖြတ်တော့ ပြွတ်စွပ်ပြွတ်စွပ်နဲ့ဗွက်သံတွေဆူညံနတာမကြားလိုက်ရဘူး မလား..ခိခိ..တစ်ဘွတ်ဘွတ်နဲ့ အတင်းရုန်းနေတာလေ..ဟီးဟီး..ကားကြီးက ဖရိမ်ကောင်းပေမယ့်အင်ဂျင်နည်းနည်းကျချင်နေပြီကွ..ခိခိ..မနေ့ကရောက်ရောက်ချင်းညမို့လို့ပါ..နောက်တော့မောင်လေးသိလာပြီးအားမလိုအားမရတက်မောင်းပစ်ချင်လာမှာပါ..ခိခိ.."

စကားပြောနေရင်းသူ့မျက်လုံးကတိုးကျော်ရဲလီးကိုစွေကြည့်န‌ေတာအသိသာကြီး။လီးကလည်း မနက်အိပ်ယာထ,ဆိုတော့ကော့ကော့ပြီးထိုးထောင်နေတာလှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်ငေါ့နေတာမရပ်ဘူး။ပြီးမှသက်ပြင်းလေးချပြီးထမီကိုနို့လုံးအိအိကြီးတွေ.နို့သီးခေါင်းညိုပြူးပြူးကြီးတွေပေါ်နေတဲ့အထိတစ်ဖျတ်ဖျတ်ခါရင်းနဲ့ ပြန်ပြန်ရင်လျှားပြတယ်။

အဲဒီတော့မှမြင်ရတော့တာပဲ..သူ့ရေလဲထမီကပေါင်ရင်းခွဆုံမှာရော.စောက်ဖုတ်ကြီးတည့်တည့်မှာရောအပြဲကြီးမှအရှည်လိုက်ကြီး။စောက်ဖုတ်ကြီးကစောက်မွှေးကျဲကျဲနဲ့ဝင်းဝင်းအိအိမောက်မောက်မို့မို့ဖောင်းဖောင်းအိပြီးပေါင်ကြားကနေပြူးပြဲပြနေတာအကြာကြီးပဲ။

" ခိခိ..ဖရိမ်တော့ဘာတောင့်သလဲမမေးနဲ့နော့ မောင်လေး.ဒီဖရိမ်ကြီးထဲမြုပ်ဝင်သွားမိလိုက်ရင် မောင်လေး ငမော့ လောက်ကတော့ ခိခိ "

..............................................................................................

ကိုယ်က သူတို့အရိပ်ကို ခိုဖို့ ရောက်လာခဲ့ရတာ. .ရောက်လို့မှတစ်ညထဲအိပ်ရသေးတယ်.မယဉ်မြင့်ကအဲလိုကြီးအဝင်ကြမ်းနဲ့ပစ်ဝင်လာတော့ တိုးကျော် ရှေ့မတိုးရဲတော့ဘူး။နယ်မြေကကြမ်းတဲ့အပြင်ရိုးရာအစွဲအလန်းတွေကလဲသည်းထန်လေတော့ကြာကူရရိုက်ဖို့ဆိုတာမျိုးဘယ်သူမှစိတ်ကူးမရှိကြဘူး။သူ့ကိုစိတ်မကူးရဲတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိတဲ့သူ့ညီမကိုပဲလိုးရဖို့စိတ်ကူးပြီးလိုက်ပူးပစ်တာမှဟုတ်တုတ်တုတ်ဖြစ်နေပြီ။သူ့ညီမကသူ့ထက်အရပ်ပိုမြင့်သလိုသူ့ထက်တောင့်တဲ့ မုဆိုးမ။ပြီးခဲ့တဲ့မိုးရာသီတုန်းကရွာမြောက်ဖက် တောင်ကြားကြော ကချောင်းစပ်ဗြုံးကြောကိုမျှောတိုက်သွားရင်းသူ့လင်က ဗြုံးပိသေသွားတာနဲ့.ညားကြတာကသိပ်မကြာလှသေးခင် လီးငတ်သွားရော။ လင်

သေခါစ,ကလီးကြောင်ကြောင်ပြီးစုန်းပူးသလိုနတ်ပူးသလိုဖြစ်နေသေးတယ်။ကိုသာထူးကလည်းခြေမ,ချိုးပေးသလိုလို.လက်မ,ဖြည်ပေးသလိုလိုနဲ့စောက်ဖုတ်ချည့်ပဲပိတ်ပိတ်နှိုက်ပေးပစ်တော့မှ တော်တော် ငြိမ်သွားတာ။ အဲဒီလိုနဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ငြိကြတော့မယ့်ဆဲဆဲမှာပဲတိုးကျော်ရောက်လာတာပေါ့။အစ်မလင်နဲ့ဖြစ်မယ့်အစား လူပျိုလေးတိုးကျော်ဖက်ကိုစိတ်ကယိုင်လာတယ်ထင်ပါရဲ့..တော်တော်လေးပဲအဆင်ပြေနေပြီ။ တိုးကျော်ကအိမ်အတွက်တွေးရတာနဲ့.အမေ့အတွက်ပူရတာနဲ့ တွေဝေနေပြီးရှေ့မဆက်လို့သာ တန့်နေတာ.သူ့ဖက်ကဖြင့်

အမြဲအသင့်ဆိုတာမျိုး။လွတ်လပ်ပြီးနှာကြီးတဲ့ မုဆိုးမမို့ ယုန်ကမတိုး-ပိုက်ကတိုး ချင်နေတာ။လိုးမယ်ဆိုရင်ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်ဘယ်နေရာချိန်းချိန်းခေါ်သာခေါ်လိုက်.ခေါ်လိုးတိုင်းလိုက် ခံမယ်ဆိုတဲ့ အနေအထား ဖြစ်နေပြီ။

သူတို့ကခြံဝင်းတစ်ဝင်းထဲမှာ အိမ်နှစ်လုံးခွဲနေကြတာရယ်.မယဉ်မြင့်ကအလစ်မပေးတာရယ်နဲ့မို့သာ မလိုးဖြစ်ကြသေးတာ.. ရည်းစားမဟုတ် ဘာမဟုတ်နဲ့ အလိုလို အထာတွေ နားလည်မှု ရှိနေကြပြီ။လူလစ်ရင်လစ်သလိုလီးပြ နို့ပြ စောက်ဖုတ်ပြနဲ့လူချင်းမလိုးဖြစ်ကြသေးပေမယ့်စိတ်ချင်းကလိုးပြီးနေကြပြီ။ဒါတွေကိုမယဉ်မြင့်ရိပ်မိတယ်။

သူတို့ရွာ ဓလေ့ကလင်ရှိအိမ်ထောင်သည်တွေနဲ့သာမဖောက်ပြန်နဲ့.အပျို တစ်ခုလပ်မုဆိုးမတွေနဲ့တော့ ကြိုက်သလိုပူးခွင့်ရှိတယ်.ရွာကလက်ခံတယ်။မိန်းကလေးဖက်ကလည်း ယောင်္ကျားတစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ဘူး..ကိုယ်ခံနိုင်လို့ကတော့တစ်ညလုံးတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်လူလစ်သလိုအလှည့်နဲ့ချိန်းပြီးခံ..ဘယ်သူမှပြဿနာမရှာဘူး.အနှောင့်အယှက်မပေးဘူး.ဓလေ့ပဲ။ 

တိုးကျော်အနေနဲ့က စီးပွားလာရှာတာလေ.မိန်းမလာရှာတာမဟုတ်တော့ညဆိုရင်သူများတွေလိုအပျိုလှည့်လည်းမထွက်ဘူး.ရွာထဲလည်းမသွားဘူးတွင်းတောကပြန်လာ.ထမင်းစား.အိပ်.ဒါပဲ။ညဦးပိုင်းဆိုရင်မခင်တင့်ကသူတို့အိမ်ကိုနေ့တိုင်းလာပြီး ကျောက်တွင်းကိစ္စ..အရောင်းအဝယ်ကိစ္စလာစုံစမ်းတယ်။အဓိကတော့ပွဲစားကိစ္စပါပဲ..ကျောက်သေးသေးတစ်နိုင်တစ်ပိုင်ဆိုရင်သူကလည်းပွဲစားတစ်ပိုင်းပဲ။

ကိုသာထူးတွင်းထဲကရလာသမျှကျောက်တွေကိုသူနေ့တိုင်းပွဲစားလုပ်နေတာ ကြာပြီ။သူတို့ကညီအစ်မဆိုတော့နောက်ဆုံးမှပဲလာကြည့်တယ်။ ညနေခပ်စောစောဆိုရင်တော့ ရွာထဲလိုက်ပတ်ဝယ်တာပေါ့။ဒီတော့ကိုသာထူးနဲ့မယဉ်မြင့်မခင်တင့်တို့မျက်စေ့အောက်မှာပဲ တိုးကျော်ကတစ်နေကုန်ရတာပါပဲ.လူရိုးလူသန့်လေးဖြစ်နေတာပေါ့။

" မမရေ..မနက်ဖြန် ဒို့ အထည်လေးတွေသွားထုတ်ရအောင်ကွာ..အားတယ်မလား "

တွင်းတောကပြန်လာလို့ကိုသာထူးအရက် လေးမော့ပြီးခါစ, ထမင်းစားဖို့ပြင်နေတုန်းမှာ မခင်တင့်ရွာထဲကပြန်လာပြီးသူ့အိမ်ကိုတန်းမသွားသေးပဲဒီဖက်အိမ်ဝင်လာတော့ ရွာထဲမှာ တစ်ယောက်ယောက်ဆီကကျောက်ဝယ်လို့ရလာပြီ မှန်းတွက်မိလိုက်ခဲ့တယ်။အခုလိုပြောလာတော့ပိုသေချာသွားပြီမို့

" ပွဲခ..ပွဲခ..မခင်တင့် ပွဲခ ပေး "

ကျောက်အရောင်းအဝယ်ဖြစ်ပြီဆိုရင်ဘေးနားကသိသွားတဲ့သူတွေကိုနှုတ်ပိတ်ခ,အနေနဲ့ပွဲခ,ပေးရတာထုံးစံပဲ။ အခုတော့တိုးကျော်ကစ,တဲ့အနေနဲ့စကားအစ်တာပါ.အဲဒါကိုပဲ မခင်တင့်ကမသိမသာထမီလှန်သလိုနဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးပုတ်ပြရင်းသူ့အစ်မကို..

" ဒီနေ့ဂေါ်ကြိုးတစ်ပွင့်ရတယ်..လေးငါးကလပ်တော့တင်မယ်ထင်တာပဲ..အိမ်ကဟာတွေလည်းထုတ်လိုက်ရအောင်.သွားမယ်မမ.အားတယ်မလား "

သူတွက်သလိုကိုသာထူးတို့လင်မယားကတွက်ပြီးသားမို့မခင်တင့်ဝင်လာကတည်းကကိုသာထူးကသူ့မိန်းမကိုလက်ကုတ်မျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီး တိုးကျော်ဖက်ကို မေးငေါ့ပြလိုက်တာ ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ကြဘူး။

" အဲဟယ်..ငါကဒီရက်မှ ဟိုဟာတွေဆင်းနေတယ်ဟဲ့..နောက်ရက်မှသွား..ဒါမှမဟုတ်ရင်လဲ နင့်ခဲအိုခေါ်သွား "

မခင်တင့်မျက်နှာက မချိုမချဉ်ပဲ..ဘာမှအကဲခတ်လို့မရဘူး..

" အဲဆိုလဲ..ခဲအိုဆိုင်ကယ်နဲ့ပဲသွားမယ်..ဖြစ်တယ်မလား ခဲအို.. ငွေပေါ်ချင်လို့သာသွားရမှာ..ခဲအိုနဲ့သွားရမှာများတော့ ခပ်ကြောက်ကြောက်..ဟီးဟီး "

မထင်မှတ်ပါပဲ သူဆင်နေတဲ့ အကွက်ထက်ပိုအဆင်ချောသွားတော့ကိုသာထူးသွားတွေဖြဲနေတာ ပါးစပ်မစေ့နိုင်တော့ဘူး။

" သိပ်ရတာပေါ့ဟာ..ဟဲဟဲ..အခုတောင်မှထ,သွားလိုက်ချင်သေး..ကဲ တိုးကျော်ရေ..မနက်ဖြန် တွင်းတောမသွားနဲ့..အိမ်ကတွင်းကိုပဲတူးတော့ကွာ..ဟီးဟီး "

" ဗျာ.."

အူကြောင်ကြောင်နဲ့ပါးစပ်ကြီးဟ,နေတဲ့တိုးကျော်ကိုကြည့်ပြီးမယဉ်မြင့်ကတစ်ခိခိနဲ့ရယ်ရင်းကိုသာထူးခါးကိုဆွဲလိမ်တော့.

" ခြံစည်းရိုးတိုင်စိုက်ဖို့လေကွာ..မင်းကလဲမေ့တတ်လိုက်တာ..ခြံရှေ့ကတိုင်ကြီးနှစ်တိုင်ကြားမှာညှပ်တိုင်ခိုင်ခိုင် တစ်တိုင်စိုက်မှ တန်းပစ်လို့ ကောင်းမယ်ဆို.. အဲဒီတွင်းတူးထားကွာဟီးဟီး..ရေထွက်များလို့ဘေးတော့ရွှေ့မတူးနဲ့နော် .ဟဲဟဲ "

တစ်လကျော်ကြာပြီဆိုတော့တိုးကျော်ကမေ့နေပြီ။ ခေါင်းကုတ်နေတာ ကြာတော့.

" အာ..ဒီကောင်ကွာ..ကဲကဲ.မိန်းမရေမနက်ဖြန် ဒို့ထွက်သွားရင် တူးရမယ့်နေရာကိုပြပေးပြီး မင်းကိုယ်တိုင်ကိုင်တူးခိုင်းလိုက်ပေတော့..ငါကလည်းမူးနေပြီဟီးဟီး..ထမင်းစားရအောင်ကွာ..လာ ခင်တင့် "

သူခေါ်ပေမယ့်မခင်တင့်ကမလာပါဘူး။အိမ်ဖက်ပြန်မယ်လိုက်ပို့ဦးဆိုတာနဲ့တိုးကျော်ကလိုက်ပို့ရတယ်။ လမ်းရောက်မှ

" ခဲအိုမူးနေတာလား "

" မူးလောက်ပါဘူးအစ်မရဲ့..ခါတိုင်းလိုပါပဲရေချိန်မပိုပါဘူး "

မခင်တင့်နည်းနည်းစဉ်းစားနေပြီး.

" ဒါဆိုရင်သေချာပြီ..နင်နဲ့ မမယဉ်မြင့်လိုးဖို့လွှတ်ပေးထာပဲဖြစ်မယ်..ငါတို့သွားတိုင်းဆိုသူဘယ်တုန်းကမှလိုက်မပို့ဖူးဘူး..နင့်ကို ငါ့အစ်မနဲ့ လွှတ်ပေးတာ.. ခ်ခ်..သူ့စကားတွေကသိပ်သိသာတယ်.တိုင်ကြီးနှစ်တိုင်ကြား တဲ့..ခိခိ "

" ဗျာ. "

" ပေါင်ကြားထဲကို..ခိခိ "

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>