ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း ( ၁ )

ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးခြင်းမှ ကင်းဝေးရပါလို၏ အပိုင်း  ( ၁ )

ရေးသားသူ - အညတြ

လူ့လောကမှာ လူတွေ...လူတွေ...အထူးသဖြင့် ယောကျ်ားတွေ ပေါ့..အိပ်လိုက် စားလိုက် မေထုန်မှီဝဲလိုက် လုပ်နေကြရင်း ဘဝကို ဖြတ်သန်းနေကြသည် ။ကာမဂုဏ် အာရုံကို ခုံမင် လိုက်စားကြတာက မရပ်မနား ။ကျေနပ် တင်းတိမ်တယ် ရယ်လို့ မရှိဘူး ။ လုပ်ပြီးရင်း လုပ်ရင်း...ကာမနွံထဲက မတက်နိုင်ကြဘူး ။ သောက်လေသောက်လေ ငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေ လို့ ဆိုကြသည် ။

သက်ထွေးအောင် မှာတော့ဆားငံရေ မပြောနဲ့ ရိုးရိုးရေတောင် သောက်စရာ တစက် မရှိဘူး ဖြစ်နေသည် ။ အငတ်ဘေးနဲ့ ရင်ဆိုင်နေရသည် ။သက်ထွေးအောင်ရဲ့ မိန်းမ မေနှောင်းက အသက် ၅၀ ကျော်လာတာနဲ့ သက်ထွေးအောင်ကို တခြားအခန်းမှာ သွားအိပ်ဖို့ပြောသည် ။ သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်းက သက်တူရွယ်တူ ။ သက်ထွေးအောင်က အသက် ၅၀ ပေမယ့်သန်တုံးမြန်တုံး ။ တဏှာစိတ်ကြီးပြီး မိန်းမလိုးဖို့ စိတ်ရှိနေတုံး ။

မေနှောင်းက အတူတူ တကုတင်ထဲ မအိပ်ချင်တာ သက်ထွေးအောင်က ညည ဟောက်လွန်းလို့ အိပ်မရလို့ ဆိုပြီး အကြောင်းပြသည် ။ သက်ထွေးအောင်လည်း ဒီအချိန်က စပြီး မေနှောင်းနဲ့ လိုးလို့မရတော့ဘူး ။ လိုးခွင့်ပါမစ် ပိတ်သွားပြီ ။ မေနှောင်းနဲ့ မလိုးရတော့ သက်ထွေးအောင် ဆာလောင် မွတ်သိပ်တာ အရမ်း ။

နမ်းတာ ဖက်တာ ကိုင်တာတွေပါ မရတော့တာကြောင့် ကြာလာတော့ သက်ထွေးအောင်သည် မနေတတ်အောင်ကို အရမ်းမတရား ဆာလောင်လာသည် ။

ကာမအငတ်ဘေး နဲ့ ရင်ဆိုင်နေရသည် ။ အပြင်မှာ ထွက်စားဖို့ကလည်း ထိမှာ လန့်သည် ။ မိန်းမရှိတဲ့လူမို့

မိန်းမက နှစ်နဲ့ချီပြီး ပေးမလိုးပေမယ့် ကိုယ်က အပြင်မှာ သွားစားပြီးတဲ့နောက် ကိုယ်ထိထားတဲ့ အချိန်မှာ မိန်းမနဲ့ လိုးလိုက်လို့ မိန်းမကိုပါ ကူးသွားမှ အကြီးအကျယ် အရစ်တက် မည် ။

အခုခေတ် ထိတာကလည်း အရင်ခေတ်လို ဆစ်ဖလစ်နဲ့ဂနိုလောက် မဟုတ်တော့ဘဲ အေကိုက်ရင် တခါထဲ အလျောဘဲ လေ ။ ပင်နယ်စလင်လောက်နဲ့ မရတော့ဘူး ။ ထိရင်လည်း မပျောက်တော့ဘဲ မပြန်လမ်းကို မြန်းကြရသည် ။ ပျော်ပါးတာနဲ့ မတန်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။ ဒါကြောင့် သက်ထွေးအောင်လည်း အသက်ရလာမှ ဂွင်းသမားဘဝကို ပြန်ရောက်နေသည် ။

သူ့လိုဘဲ မိန်းမက မပေးလို့ ငတ်နေတဲ့ ဘော်ဒါတွေကလည်း ဂွင်းသမားတွေ ဖြစ်နေကြတာကို တွေ့ရသည် ။ “ အချင်းမများအောင် ဂွင်းဘဲ ကစား ကြပါစို့ ” ဆိုတဲ့ ဆောင်ပုဒ်နဲ့ အင်တာနက်က ပွန်းကားတွေကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းတိုက် အာသာဖြေနေကြရသည် ..။

မေနှောင်းကတော့ သက်ထွေးအောင် ဘာဖြစ်ဖြစ် ၈ရုကို မစိုက်ဘူး ။ ခါးဖက်တာကိုတောင် လက်မခံတော့ဘူး ။ သက်ထွေးအောင်ရဲ့ အနီးကပ်ဆုံး အရင်းနှီးဆုံး ရောင်းရင်း ညွန့်လွင်ဇော် ကတော့

“ မေနှောင်းက မင်းကို လုံး၀ မအိပ်တော့တာ ငါ သိပ် မသက်ာဘူးကွ..မိန်းမတွေလည်း ယောကျ်ားတွေလောက် လိင်စိတ် မပြင်းထန်ကြပေမယ့် သူတို့လည်း သွေးသားနဲ့ကွ...လိင်စိတ်သိပ် မရှိတော့ရင်တောင် နည်းနည်းတော့ ရှိရမယ်....အခုကျတော့ သူက နှစ်နဲ့ချီပြီး ကြာသွားအောင် မင်းကို ခါးခါးသီသီး ငြင်းဆန်နေတာက ဆန်းတယ်...မေနှောင်းမှာ မင်းရဲ့ ကွယ်ရာမှာ လူ တယောက်နဲ့များ ဇာတ်လမ်း ရှိနေလေရော့လားကွာ....” လို့ ပြောဖူးသည် ။

ညွန့်လွင်ဇော် ထင်တာလည်း မဖြစ်ဘူးလို့ မပြောနိုင်ပါဘူး ။ သက်ထွေးအောင်လည်း အလုပ်သွားရင် အလှပဆုံး အလှပြင်ဆင်သွားပြီး အဝတ်အစားတွေလည်း အမြဲလို တောက်တောက်ပပ သစ်သစ်လွင်လွင်နဲ့ ဝတ်စားတတ်တဲ့ မေနှောင်းသည် ကိုယ့်လင်ကိုတော့ ရိုးအီသွားပြီး အတူတူ မအိပ်ချင်ပေမယ့် တစိမ်းယောကျ်ား တယောက်ယောက်ကိုတော့ စိတ်ဝင်စားနိုင်သည် ကို သဘောပေါက်သည် ။ သို့ပေမယ့် ဒီနေ့တိုင် သက်ထွေးအောင်သည် မေနှောင်းကို လိုက်ချောင်းတာ နောက်ယောင်ခံတာတွေ မလုပ်ခဲ့ ။

မေနှောင်းက သူ့ကို ပစ်ပယ်ထားတာ ကြာလာတာနဲ့ အမျှ သက်ထွေးအောင် ရဲ့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်မှုတွေက ပိုပိုဆိုးဝါးလာသည် ။ မိန်းမချောချောလှလှတွေ မြင်ရင် သမင်လည်ပြန် ကြည့်မိတာတွေ ဖြစ်လာသည် ။

အလုပ်ခွင်မှာလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် ချောချောလှလှတွေကိုသာ မကဘဲ လင်ရှိမိန်းမတွေရော အသက်ကြီးကြီး ပါ မရှောင် သူ ပြစ်မှားလာတော့တာဘဲ ။ ဒါပေမယ့် အခုထိ ဘယ်မိန်းမနဲ့မှ သူ မချိတ်မိသေး ။ သူ့ကို မိန်းမရှိတဲ့ လူ ဆိုပြီး သူချိန်သမျှ မိန်းမတွေက ပြန်မကြိုက်ဘူး ။ အီစီကလီ အဆင့်လောက်ဘဲ ရသည် ..။ တကယ်တမ်း ခေါ်လိုးလို့ မရဘူး ။

သက်ထွေးအောင်က တဦးတည်းသား ။ မေနှောင်းမှာက မေညို ဆိုတဲ့ ညီမတယောက်နဲ့ မေစိမ်း ဆိုတဲ့ အမကြီး ရှိသည် ။

မေညိုက သူ့ယောကျ်ား ဦးဇာနီခင်အောင် နဲ့ ပြင်ဦးလွင်မှာ နေသည် ။ တခါတခါ သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်းတို့က ပြင်ဦးလွင်ကို အလည်အပတ် သွားကြသလို မေညိုနဲ့ ဦးဇာနီခင်အောင်တို့ကလည်း ရန်ကုန်ကို တခါတခါ လည်လည်တတ်သည် ။

သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်းတို့နဲ့ မေစိမ်း က ရန်ကုန်မှာ နေသည် ။ သူ့ယောကျ်ား ဦးဗလမောင်တင်က စီးပွားရေးသမား တယောက် ။ ထိပ်ပိုင်းက အာဏာရှိသူတွေနဲ့ ပေါင်းသင်း ခင်မင်ပြီး အခွင့်အရေးတွေ ရပြီး ကြီးပွားကြတဲ့ အထဲ ဦးဗလမောင်တင် လည်း ထိပ်ဆုံးက ပါသည် ။ သူ့ကို မေစိမ်းကလည်း ကူသည် ။ မေစိမ်းကလည်း အပေါင်းအသင်း ဆန့်သည် ။ လူတွေကို ခင်ခင်မင်မင် ပေါင်းသင်းတတ်သည် ။ မေနှောင်းနဲ့ သက်ထွေးအောင်တို့ကို သူတို့နဲ့ လာပူးပေါင်းပြီး လုပ်ဖို့ ခေါ်ပေမယ့် မေနှောင်းနဲ့ သက်ထွေးအောင်တို့က ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ ကိုယ်မို့ သူတို့နဲ့ မလုပ်ဖြစ်ကြဘူး ။

သက်ထွေးအောင်က မေနှောင်းကို ကြောက်ရသည် ။ မေနှောင်းက သက်ထွေးအောင် သဘောကောင်းတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သက်ထွေးအောင်ကို နိုင်သည် ။ ဗိုလ်ကျသည် ။မေနှောင်းရဲ့အမကြီး မေစိမ်းတို့နဲ့ သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်းတို့ အဆက်အသွယ် အမြဲ ရှိသည် ။

မေနှောင်းက သူ့အမကြီး မေစိမ်းကို ချစ်ပေမယ့် ခဲအို ဖြစ်တဲ့ ဦးဗလမောင်တင်ကို မကြိုက်ဘူး ။ ဘာလို့လဲတော့ သက်ထွေး အောင် သေသေချာချာမသိဘူး ။သူနဲ့ မေနှောင်း မရခင်က ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ မေနှောင်း ကတောက်ကဆ တခုခု ဖြစ်ခဲ့ပုံရသည် ။

အမကြီး မေစိမ်းကတော့ မေနှောင်းဆီကို ရံဖန်ရံခါ လာလည်တတ်သည် ။ ဦးဗလမောင်တင်က သက်ထွေးအောင်ကိုတော့ တော်တော် ခင်မင်သည် ။ သက်ထွေးအောင်က အရက် ကြိုက်သူ မဟုတ်ပေမယ့် အခါအားလျော်စွာ ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ အရက် ထိုင်သောက်တတ်သည် ။ မေနှောင်း မပါဘဲ မေစိမ်းတို့ အိမ်ကို သူ ရောက်တတ်သည် ။ မေနှောင်း လုပ်ခိုင်းတာတွေ ပေးခိုင်းတာတွေကို သွားလုပ်တာ ပေးတာတွေပေါ့ ။ မေစိမ်းနဲ့ ဦးဗလမောင်တင်တို့က အိမ်မှာ ရှိခဲသည် ။ ညဖက်မှ အိမ်ကို ပြန်ရောက်ကြသည် ။ သူတို့က စီးပွားရေး သမားတွေမို့ မအားလပ်တာက များသည် ။

သူတို့ အားတဲ့ အချိန်တွေမှာဆို မေစိမ်းနဲ့ ဦးဗလမောင်တင်တို့က မေနှောင်းနဲ့ သက်ထွေးအောင်တို့ကို သူတို့အိမ်မှာ ညနေစာ လာစားဖို့ ခေါ်တတ်သည် ။ သူတို့အိမ်က ခြံကျယ်သည် ။ အိမ်နောက်ဖေးမှာ ရေကူးကန် ရှိသည် ။ မိသားစု ထိုင်ကြဖို့ ထိုင်ခုံတွေ အသားကင်စက်တွေ ကို ကျကျနန ပြင်ဆင်ထားသည် ။

မေစိမ်းက သက်ထွေးအောင်ကို ချစ်သည် ။ ညီမရဲ့ ယောကျ်ား ဖြစ်ပေမယ့် မောင်နှမရင်းလို ဆက်ဆံသည် ။ အတွင်းရေးတွေ တိုင်ပင်တတ်သလို အမြဲတမ်း ဖုန်းနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် မက်ဆေ့ဖြစ်ဖြစ်နဲ့ ဆက်သွယ်သည် ။

သူတို့အိမ်ကို မေနှောင်းနဲ့ သွားစားတတ်သလို မေနှောင်းမပါဘဲလည်း သက်ထွေးအောင် တယောက်ထဲ ရောက်သည် ။ ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ အရက်ချိန်း သောက်တဲ့ အခါတွေမှာပေါ့ ။ သက်ထွေးအောင်က ဦးဗလမောင်တင်လောက် အရက်မသောက်နိုင်ဘူး ။ အရက်နည်းနည်းသောက်ပြီး အမြည်းများများစားသူ လို့ ဦးဗလမောင်တင်က ပြောတတ်သည် ။ သက်ထွေးအောင်က အဲဒီလို ပြောတာကို စိတ်မဆိုး ။ သဘောကောင်းသူ ဖြစ်လို့ တဟားဟားနဲ့ သဘောကျသည် ။ 

“ ဟုတ်တယ်...ဟုတ်တယ်....” လို့ သူကတောင် ထပ်ပြီး ထောက်ခံနေသေးသည် ။

မေစိမ်းက မေနှောင်းက သက်ထွေးအောင်ကို ပေးမအိပ်တဲ့အကြောင်းကို သိသည် ။

“ ကိုသက်...နင် အပြင်မှာ လျောက်စားနေသလား..ကြည့်လဲ လုပ်နော်...အေကိုက်နေအုံးမယ်....” 

လို့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့အချိန် မေးသည် ။ သက်ထွေးအောင်က 

“ မေစိမ်းရယ်...အဲဒါတွေ မလုပ်ပါဘူးဗျာ..ကျနော်လည်း ထိမှာကြောက်တယ် ..” 

လို့ ပြန်ပြောသည် ။ မေစိမ်းက သက်ပြင်းချသည် ။ 

“ မေနှောင်းက ဘယ်လို ဖြစ်နေလဲ မသိပါဘူး..ကိုသက်ရယ်...ငါလည်း သူ့ကို ပြောတာဘဲ ...ဆောရီးဘဲ ကိုသက်ရယ်....ငါ ကူညီနိုင်တာဆို ကူညီပါတယ်”

လို့ သက်ထွေးအောင်ကို ပြောခဲ့သည် ။ သက်ထွေးအောင်က ထိုစဉ်က စိတ်ထဲက (တကယ်ဆို မေစိမ်း ကူညီနိုင်ပါတယ်....ဦးဗလမောင်တင် ရဲ့ ကွယ်ရာမှာ မေစိမ်းမှာ ရှိတဲ့ ပစ္စည်းကောင်းကြီးတွေကို ကျနော့်ကို ပေးစားလိုက်ရင် ရတာဘဲ ) လို့ ပြောမိခဲ့သည် ။

သက်ထွေးအောင်လည်း ငတ်မွတ်ခေါင်းပါး နေတဲ့လူ ဆိုတော့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ တောင့်တင်းစိုပြေနေဆဲ မေစိမ်းကိုလည်း စိတ်နဲ့ ပြစ်မှားမိတာတော့ အမှန်ဘဲ ။ မေစိမ်းတို့ ညီအမသုံးယောက်သည် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက် လှကြသည် ။ တောင့်ကြသည် ။ မေစိမ်းတို့ အိမ်ကို သူ ဝင်ထွက်ပြီး နီးနီးစပ်စပ် ရှိတဲ့အချိန် မေစိမ်း ရေကူးကန်မှာ ရေကူးတဲ့အချိန်တွေမှာ ဘီကီနီ ရေကူးဝတ်စုံပြတ်လေးနဲ့ မေစိမ်းကို အနီးကပ် တွေ့ရတဲ့အခါတွေမှာ သက်ထွေးအောင်သည် မေစိမ်းရဲ့ ဖွံ့ဖြိုးတဲ့ နို့ကြီးတွေနဲ့ စွင့်ကားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို တပ်မက်စိတ်တွေ ဝင်မိတာအမြဲဘဲ ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ပြီး နေခဲ့သည် ။ တော်ကြာ သွား ကြံစည်လိုက်လို့ မေစိမ်းက လက်မခံဘဲ ပူညံပူညံတွေ ဖြစ်ကုန်ရင် အကုန် ရှုပ်ကုန်မှာ ။

ဦးဗလမောင်တင်လည်း ပိုက်ဆံချမ်းသာလာတဲ့အချိန် လက်ထပ်တာ ကြာနေပြီမို့ ရိုးအီလာတဲ့ သူ့မိန်းမနဲ့ မအိပ်ချင်တော့ဘဲ တက်သစ်စ ဗီဒီယို မင်းသမီးလေး တယောက်ကို ရက်ရက်ရောရောတွေ ပေးကမ်းပြီး “ ကီပင်”အဖြစ် ထားနေသည် လို့ သတင်းတွေ ထွက်နေသည် ။ မေစိမ်း သိမသိတော့ သက်ထွေးအောင် မသိ ။

“ စားသောက်ခွင့် ရှိနေတဲ့လူတွေ ကျတော့ ငြီးငွေ့ပြီး မစားချင်....ငတ်ပြတ်နေတဲ့လူတွေကျတော့ စားချင်လွန်းလို့ သွားရည်ယိုနေ....အင်း......ဘ၀ ဘ၀ ...မလွယ်ပါလား.....”

သက်ထွေးအောင်နဲ့ မေနှောင်း မအိပ်ကြတာကို မေစိမ်း ပြောပြလိုက်လို့ မေညိုပါ သိသွားသည် ။ တနေ့ မေညို ပြင်ဦးလွင်ကနေ သက်ထွေးအောင်ဆီ ဖုန်းဆက်လာသည် ။ သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ဘော်ဒါတယောက်က ပြင်ဦးလွင်မှာ ခြံဝယ်ချင်လို့ စုံစမ်းခိုင်းလို့ သက်ထွေးအောင်က မေညို့ဆီကို ဖုန်းဆက် မေးခဲ့သည် ။ အခု ခြံအကြောင်းသိရတာတွေကို မေညိုက သက်ထွေးအောင်ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး ပြောပြတာ ။

ခြံအကြောင်း ပြောကြဆိုကြအပြီး မေညိုက ရုတ်တရက်ကြီး...

“ ကိုသက်နဲ့ မေနှောင်း....လင်မယား အရာ မမြောက်တာ ကြာပြီ ဆို..” 

လို့ မေးလိုက်လို့ သက်ထွေးအောင်လည်း အံ့အားသင့်သွားသည် ။

“ မေညို့ကို ဘယ်သူပြောလဲ ” 

လို့ မေးလိုက်မိသည် ။ မေညိုက 

“ မေစိမ်း ပြောပြတာ..” လို့ ဖြေသည် ။ 

“ ကိုသက်..ဘာကြောင့် မေနှောင်းက ကိုသက်နဲ့ မအိပ်တော့တာလို့ ထင်သလဲဟင်...” လို့ မေညိုမေးတာကို သက်ထွေးအောင် မဖြေတတ် ။

“ မပြောတတ်ဘူး..မေညို ...သူကတော့ သွေးဆုံးလို့ ဒီစိတ်တွေ မရှိတော့ဘူး...လို့ ပြောတာဘဲ...”

မေညိုက “ မေညိုလည်း ကိုသက်နဲ့ ဘဝတူဘဲ ကိုသက် ...အကိုကြီး က အိပ်ရာထဲ မလဲခင်ထဲကတောင် အသက်က သိပ်ကြီးနေတော့ ဒီဖက်ပိုင်းမှာ မလာတော့ဘူး......ဟင်း....အကိုကြီးကို ပြုစုနေရတာနဲ့ မေညိုလည်း အချိန်ကုန်နေတာပါဘဲ....” လို့ စိတ်ပျက်တဲ့လေသံလေးနဲ့ ပြောပြသည် ။

သက်ထွေးအောင်သည် မေညို အပျိုထဲက နီးနီးကပ်ကပ် နေခဲ့တာမို့ မေညိုရဲ့ အလှအပတွေကို ခိုးပြီး ခံစားနေမိတဲ့လူပါ ။ ကာယကံမြောက် မလုပ်သင့် မလုပ်နိုင်ပေမယ့် စိတ်နဲ့ ပစ်မှားနေခဲ့တာက တချိန်လုံးဘဲ ဆိုပါတော့ ။

မေညိုနဲ့ ဦးဇာနီက အသက်ကွာသည် ။ မေညို အသက် ၂၅ အရွယ်မှာ မိဘတွေက အသက် ၆၀ အရွယ် မုဆိုးဖို ဦးဇာနီနဲ့ နေရာချထားပေးသည် ။ အခု မေညိုက အသက် ၄၀ ဖြစ်လာတဲ့အချိန် ဦးဇာနီက အသက် ရ၅ နှစ် ဖြစ်နေပြီ ။

ဦးဇာနီသည် အသက် ၇ဝ အရွယ်လောက်က စပြီး လိင်ကိစ္စ မှာ အားနည်းလာသည် ။ မေညိုသည် ဒီကိစ္စမှာ အားမရခဲ့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် အခု အသက် ၇၅ နှစ် အရွယ်ကို ရောက်လာတဲ့အချိန်မှာ ဦးဇာနီသည် ကျန်းမာရေး ချို့တဲ့လာသလို လုံးလုံး ပန်းသေသွားပြီ ။ အရင်ကမှ တခါတလေ မေညို့ကို ဆန္ဒဖြည့်ဆည်းပေးသေးသည် ။

အခုတော့ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လေး နေနေရတဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်နေပြီ ။ မေညို့ကို လိင် ဆက်ဆံဖို့ နေနေသာသာ ရုတ်တရက် ထထိုင်ဖို့တောင် မလွယ်ကူတော့ ။ တခါတရံ မေညိုက ကာမ ဆန္ဒစိတ်တွေ ပြင်းထန်လာတတ်ပြီး ဦးဇာနီကို စိတ်ပြန်ထနိုင်မလား ဆိုပြီး ဆွပေး ပေမယ့် ဦးဇာနီကတော့ လုံးဝကို မထနိုင်တော့ပါဘူး ။ မေညိုလည်း သက်ထွေးအောင် ခံစားရသလို ဆန္ဒမပြည့်လို့ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုလားတဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်နေရပြီ ။

သူ့အကြောင်းနဲ့သူ သက်ထွေးအောင်ရော မေညိုရော လိင်ဆက်ဆံမှု မရကြလို့ ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေကြသည် ။ မပြည့်ဝတဲ့ လိုအင်ဆန္ဒတွေကို ကြိတ်မှိတ်မြိုသိပ်ပြီး နေခဲ့ကြသည် ။ ကိုယ့်မိန်းမ..ကိုယ့်လင် အပေါ်မှာ သစ္စာမမဲ့ချင်တာကြောင့် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကို တောင့်တ လိုလားတဲ့ စိတ်တွေကို အတင်း အောင့်အည်းထားခဲ့ကြသည် ။

မေညိုသည် လင်အိုကြီးနဲ့ ဘာမှ အလုပ်မဖြစ်တာကြောင့် တဏှာစိတ်တွေ တအား ထကြွနေသည် ။

ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ ပွတ်သပ် အာသာဖြေရုံလောက်နဲ့ တင်းတိမ်မှု မရရှိနိုင်လို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လိုလားနေတဲ့ စိတ်ဆန္ဒကို ဘယ်လို ဖြေဖျောက်ရမလဲ စဉ်းစားတော့သည် ။

ဒီအချိန်မှာ ဦးဇာနီကို ကြည့်ပေးနေတဲ့ ဆရာဝန် ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် နဲ့ မေညိုတို့ တွေ့ကြတော့တာဘဲ ။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည် မိန်းမနဲ့ ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့လူပါ ။ သို့ပေမယ့် မိန်းမ ဝါသနာအိုး တယောက်မို့ သူ့လူနာ ဦးဇာနီဟာ ပန်းမလာတော့တဲ့ ရောဂါသည်ကြီး တယောက်ဆိုတာလည်း သူက အသိဆုံးလူ ဖြစ်တော့ မေညိုတယောက် လိင်ဆက်ဆံတာ မရလို့ ဘယ်လို ဆာလောင်နေမယ် ဆိုတာကို သိသူ ပီပီ မေညိုကို လူနာ လာကြည့်တိုင်း မထိတထိနဲ့ ဖန်တော့တာဘဲ ။

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည် ရုပ်ဖြောင့်သည် ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ယောကျ်ား ပီသသည် ။ ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ကြည့်ကောင်းသည် ။ နေ့တိုင်း တွေ့နေရတဲ့ မိန်းမအပေါ် ရိုးအီ စိတ်ပျက်ပြီး အသစ်အဆန်း စားသုံးလိုတဲ့စိတ်တွေနဲ့ စော်အမိုက်စား မြင်ရင် လိုက်ဖန်တတ်တဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည် ဦးဇာနီကို ဆေးကုသွား တိုင်း ခါးသေးသေး တင်ကားကားလုံးလုံးနဲ့ မေညိုကို မျက်စိကျသွားခဲ့သည် ။

ဦးဇာနီရဲ့ အလစ်မှာ မေညိုဟာ အင်မတန် လှသည် ချောသည် တောင့်သည် ဆိုပြီး တနေ့ကို စကားတလုံးစ နှစ်လုံးစ သွင်းပြီး သူစိတ်ဝင်စားနေတယ် ဆိုတာကို အသိပေးသည် ။ မေညိုကလည်း ဆတ်ဆတ်ခါအောင် ယောကျ်ားကို လိုချင်နေတဲ့မိန်းမ ။ ဆာနေတဲ့ မိန်းမ ။သက်ထွေးအောင် အပါအဝင် ယောကျ်ား အများစုက သူမအလှအပတွေကို တပ်မက် လိုလားနေကြတာကိုလည်း သဘောပေါက်သည် ။ သိသည် ။ တယောက်ယောက်နဲ့ ဖြစ်ပစ်လိုက်မည် လို့လည်း မှန်းဆနေသည် ။ သက်ထွေးအောင်ကတော့ ရန်ကုန်မှာမို့ ပြင်ဦးလွင်က သူမနဲ့ အနေဝေးနေသည် ။

ဦးဇာနီကို နေ့နဲ့ည ကြည့်ပေးဖို့ လူနာစောင့်တယောက် သူတို့ငှားကြဖို့ ရှာဖွေကြတော့ ဦးဇာနီ ဟိုအရင် တပ်ထဲတုံးက တပည့်ဖြစ်ခဲ့ဘူးတဲ့စစ်သားဟောင်း ကိုမာဒင်ကို သွက်လက်ချက်ချာပြီး မွန်မွန်ရည်ရည် ရှိလို့ ဦးဇာနီက ခေါ်ခန့်လိုက်သည် ။

ကိုမာဒင်သည် အသက် ၅၀ ခန့် သန်တုံးမြန်တုံး ဗလကောင်းကောင်းနဲ့ လူ ဖြစ်သည် ။ မေညိုလည်း ကိုမာဒင်နဲ့တအိမ်ထဲ အတူတူ နေရတာကို စိတ်တွေ လှုပ်ရှားမိတာ အရမ်းဘဲ ။ ဒါပေမယ့် ကိုမာဒင်က သူ့ကို အရင်က တပ်မှူးရဲ့ ဇနီး ဆိုပြီး အရမ်းလေးစားရိုသေသည် ။ မျက်လုံးနဲ့တောင် စေ့စေ့မကြည့် ။ မေညိုက အထာခင်းချင်တာတောင် သူက သဘောမပေါက်တဲ့ပုံ ဖြစ်နေသည် ။ ကိုမာဒင်ကို ဖန်လို့ မရနိုင်တော့ သူမကို လာဖန်ချင်နေတဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကိုဘဲ သားကောင်အဖြစ် မေညို ရွေးလိုက်ရတော့သည် ။

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် ကလည်း မေညို့ကို လေ့လာနေတာပါ ။ မေညို မီးစိမ်းပြရင် ခုန်ဝင်လာမယ့်လူ ။

မေညိုကလည်း တအား လိုချင်နေတော့ တရက်မှာ ဦးဇာနီအတွက် လိုအပ်နေတဲ့ဆေးကို နောက်တနေ့ အထိ မစောင့်တော့ဘဲ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ ဆေးခန်းမှာ သူလာယူမည်လို့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကလည်း မေညို သူ့ဆေးခန်းကို လာမည် ဆိုတာကို ဝမ်းသာစွာနဲ့ လက်ခံလိုက်သည် ။ နပ်စ်ကို ခပ်စောစော ပြန်လွှတ်လိုက်သည် ။ အမှန်မှာ အမျိုးသမီး လူနာကို နပ်စ်နဲ့အတူ စမ်းသပ် စစ်ဆေးရတာ ထုံးစံ ဖြစ်ပေမယ့် မေညိုကိုတော့ ဒီည အပီ ဖြုတ်မှာမို့ နပ်စ်ကို မရှိစေချင်တော့ဘူး ။

ဆေးခန်းပိတ်ခါနီး အချိန်မှာ မေညို့ကို လာခိုင်းလိုက်သည် ။ မေညို လည်း ဆေးခန်းကို ရောက်ရော သူက ဆေးခန်းပိတ်ပြီ ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်လေးကို ဆေးခန်း အပြင်ဖက်မှာ ချိတ်လိုက်သည် ။ ဆေးခန်းအရှေ့က မီးကိုလည်း ပိတ်လိုက်သည် ။ မေညို့ကို ဆေးခန်းပေါက်ဝက စောင့်ကြိုနေပြီး မေညို ဝင်ပြီးတာနဲ့ ဆေးခန်း တံခါးကို အတွင်းကနေ ပိတ်လိုက်သည် ။

“ လာ..မေညို ..အတွင်းခန်းကို..ကျနော်က မေညို့ကိုပါ လိုအပ်တာ စစ်ဆေးပေးမလို့..ဒါကြောင့် ဆေးခန်းပိတ်ချိန် ခေါ်လိုက်တာ....”

မေညိုက ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ကို ဘိုက်အောင့်အောင့်နေသည် လို့ ပြောခဲ့လို့ ဒီနေ့ည စမ်းသပ်ပေးမည်လို့ ပြောနေတာ ဖြစ်သည် ။ မေညိုလည်း သူစမ်းသပ်တာကို ခံချင်လို့ ဘိုက်အောင့်တာ

ကို စမ်းသပ်ပေးပါ လို့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ရက်လောက်က ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် အိမ်ကို လာတုံး ပြောခဲ့ဘူးသည် ။တကယ်တန်း စမ်းသပ်ခံရမယ် ဆိုတော့လည်း စိတ်တွေ အရမ်းကို လှုပ်ရှားမိနေသည် ။

“ အခု နည်းနည်း သက်သာသွားပြီ ဒေါက်တာ....” လို့ တုန်ရင်တဲ့ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။

“ သက်သာတယ် ဆိုပေမယ့် စစ်လိုက်တာ ကောင်းတယ်..မေညို..တော်ကြာ...နောက်မှ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ဖြစ်ပြီး အပ်နဲ့ ထွင်းရမှာကို ပုဆိန်နဲ့ ပေါက်နေရအုံးမယ်....လာ မေညို....စမ်းသပ်ခန်းထဲ သွားရအောင် ...”

ဒီအချိန်မှာ မေညို့ရင်တွေ အရမ်းကို ခုံနေသည် ။ အခုံမြန်နေသည် ။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည်လည်း မိန်းမ ရှိသူ အတွေ့အကြုံများခဲ့သူ ဖြစ်ပေမယ့် အခုလို သူများ မယား ချောချောလှလှဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးနေတဲ့ မိန်းမချောတယောက်ကို ဖြုတ်ရတော့မှာမို့ စိတ်တွေ အရမ်း ထကြွပြီး သူ့ဘောင်းဘီထဲက ဖွားဖက်တော်ကြီးလည်း နိုးထ တင်းမာနေရပြီ ။

စမ်းသပ်ခန်းလေးထဲကို ရောက်တော့ ကုတင်လေးပေါ်မှာ မေညို့ကို ပက်လက်လေး အိပ်ခိုင်းလိုက်သည် ။

“ ဘယ်နေရာ နာလဲ ဆိုတာ ကျနော့်ကို ပြောပါအုံး မေညို......”

အကိုင်အတွယ် ရဲတင်းတဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်တွေက မေညို့ ဘိုက်သားပြင်ပေါ်ကို စမ်းသပ်ကြည့်နေသည် ။

“ ထမိန်ကို ဖြေလျော့လိုက်အုံး မေညို..သေသေချာချာ စမ်းရအောင်.....”

မေညိုက ထမိန်စကို ဖြေပြီး အောက်ကို လျောချလိုက်တဲ့အခါ ချက်အောက် ဆီးစပ်အထိ အဝတ်မဲ့သွားသည်ကို ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့လက်ဖဝါးတဖက်နဲ့ ဒီနေရာတွေကို ဖိကြည့် ပွတ်ကြည့်ပြီး ဘယ်နေရာမှာ နာသလဲ မေးသည် ။ မေညိုသည် ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်ဖဝါးနဲ့ ကိုင်တွယ်တာကို ခံနေရတဲ့ အချိန်မှာ ဖီလင်တွေ အရမ်းတက်ပြီး အင်္ဂါစပ်က အရည်တွေ ရွှမ်းကနဲ ရွှမ်းကနဲ စိမ့်ထွက် ယိုစီးနေသည်ကို ခံစားမိနေသည် ။ သိနေသည် ။

ဒေါက်တာ့ဆီကို အလာ ဝတ်ပြီးသား ပင်တီအတွင်းခံလေးကို ပြန်ချွတ်ထားခဲ့သည် ။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က မေညို ပင်တီ မဝတ်လာတာကို သိလိုက်သည် ။ သူ့လက်ဖဝါးက ဆီးစပ်ကို ဖိပွတ်ကြည့်နေသည် ။

“ ဒီနေရာကော အောင့်လား..မေညို.....”

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ အသံတွေလည်း တုန်ခါနေသည်လို့ မေညို ထင်မိသည် ။

“ အင်း...”

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက မေညိုရဲ့ အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းကို စမ်းသပ် ကိုင်ပွတ်နေသည် ။

“ အို ..ဟင်....အင်......အ.........”

မေညို့မျက်လုံးလေး ဖျတ်ကနဲ ပိတ်သွားသည် ။

အကွဲကြောင်းက နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို အစမ်း ခံနေရသည် ။ မေညို တောင့်တနေတဲ့ဟာတွေကို မေညို ရနေပြီ ။ ယောကျ်ား တယောက်ရဲ့ အထိအတွေ့တွေကို မေညို လိုလားနေခဲ့တာ ကြာမှဘဲ ။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် မေညို့ အင်္ဂါစပ်သည် ကာမအရည်ကြည်တွေ စိုစိုရွှဲနေပြီ ။

“ မေညို အပေါ်က အင်္ကျီတွေ ချွတ်လိုက်ပါလား......”

“ ဟုတ်..ဒေါက်တာ......”

သူ့လက်ချောင်းတွေ သွက်သွက် လှုပ်ရှားနေတဲ့ အချိန် မေညိုလည်း ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်လေးနဲ့ ဘရာလေးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

“ လှလိုက်တာ မေညိုရယ်......”

“ ဒီနေရာရော နာလားဟင်...မေညို ......”

“ ဟင့်အင်း.....”

အင်္ဂါစပ်အကွဲကြောင်းကို လိုင်းဆွဲပေးနေတဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေကြောင့် ကာမအရည်ကြည်တွေ ပိုပို စိမ့်ယိုထွက်စီးလာတာ အရမ်းဘဲ ။

“ ဘာဖြစ်လဲ....ယားလားဟင်.....”

“ ဟင့်အင်း.....ကောင်းတယ်.....”

မေညိုရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး တွန့်ပြီး ပြုံးရင်း ဖြေလိုက်သည် ။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က သူ့လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်တွေကို ပူးလိုက်ပြီး အင်္ဂါစပ် အပေါက်ထဲကို ထိုးနှိုက်လိုက်သည် ။ တအားကြီး ထိုးနှိုက်

လိုက်တာမျိုး မဟုတ်ဘူး ။ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ ကာမအရည်တွေနဲ့ စီးစီးလေး နဲ့ ဖြည်းဖြည်းလေး ဝင်သွားတာပါ ။အသွင်းအထုတ်လေးတွေက မေညို့ပေါင်တန်တွေကို အပေါ်ကို ကြွထောင်သွားစေသည် ။

“ အို.......အို.........အို.......”

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လက်ချောင်းတွေက သွက်သွက်လေး ဝင်ထွက်နေသည် ။ စိုစိုရွှဲနေတဲ့ အရည်တွေကြောင့် ဒီ အဝင်အထွက်လေးတွေက စွပ်...စွပ်....စွပ် ဆိုတဲ့ အသံတိုးတိုးလေး ထွက်

နေသည် ။

သူ့နောက်လက်တဖက်က မေညို့ တင်းထွားတဲ့ ရင်စိုင် တဖက်ကို ကိုင်ညှစ်နေသည် ။

“ အိုး....ဒေါက်တာရယ်......”

မေညိုရဲ့ ထမိန်ပျော့လေး လျောကနဲ ကျွတ်သွားသည် ..။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က ဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့ မေညို့ ထမိန်လေးကို ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး မေညို့ ခြေထောက်တွေကို ဆွဲကားလိုက်သည် ။

မို့ဖေါင်းတဲ့ မေညို့ မိန်းမ အင်္ဂါက ကာမစိတ်တွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နိုးကြွနေလို့ ပိုပြီး ဖေါင်းမို့တင်းနေသည် ။

“ အို..ဒေါက်တာ..ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်.....”

“ မေညို့ကို နမ်းပေးမလို့...”

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ ထွက်သက်နွေးနွေးက မေညို့ အင်္ဂါစပ်ကို လာ ရိုက်ခတ်သည် ။

“ အို..ဒေါက်တာရယ်......”

ဒေါက်တာ ကျော်ဇင်လတ်သည် ဘာဂျာ အရမ်းကို အမှုတ်ကောင်းတဲ့ လူတယောက် ဆိုတာ မေညို သိလိုက်ရသည် ။ တော်ပါသေးသည် ။ မေညိုသည် အိမ်က မထွက်ခင် ပေါင်ကြားဖင်ကြားနေရာ

တွေကို သေသေချာချာ ဆေးကြောသန့်စင်ခဲ့လို့ ။

အငမ်းမရ ယက်နေတဲ့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ဆွဲရင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ကြီး အော်ဟစ်မိရသည် ။

ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးသွားလဲတောင် မသိ ။ ကောင်းပြီးရင်း ကောင်းရင်း...။ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်ရဲ့ လျာအပေါ်မှာ ကာမအရည်တွေ ရွှမ်းကနဲ ထုတ်ပန်းလိုက်မိရပြီ...။ဘေးတိုက်လေး လှဲနေတဲ့ မေညို့ကို သူ အနောက်က ဖက်ထားသည် ။

သူရော မေညိုရော အဝတ်မဝတ်ထားကြသေး ။

“ မေညို......”

“ အိမ် ဘယ်အချိန် ပြန်ရောက်ရမလဲ.....”

“ ဘယ်အချိန် ဖြစ်ဖြစ် ရတယ်....အကိုကြီးက ဆေးသောက်ပြီး အိပ်တာ...သူ မနက်ကျမှ နိုးတယ်လေ..ဒေါက်တာ သိသားဘဲ.....သူ့ဘေးမှာ သူ့တပည့် ကိုမာဒင် စောင့်အိပ်ပေးတယ်......”

“ မေညို့ကို ကျနော် ချစ်ချင်သေးတယ်.....”

ဒေါက်တာကျော်ဇင်ရဲ့ လက်ဖဝါးက မေညို့ တင်သားတဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။

ချစ်ချင်တာများ ပြောနေရသေးသလား....မေညိုသည် မေညို့တကိုယ်လုံးကို သူ့လက်ထဲကို ထည့်ပြီးသားဘဲလေ ။ မေညိုကလည်း သူ ချစ်ပေးတာတွေကို လိုလားနေတာပါ ။

ကော့တင်းနေတဲ့ မေညို့ ရင်သားတဖက်က ရင်သီးလေး သူငုံဟတ်လိုက်သည် ။ ဒီလို မခံရတာ နှစ်တွေနဲ့ ချီ ကြာခဲ့ပြီ ။ စို့ပေးနေရင်း သူ့လက်တဖက်က မေညို့ အင်္ဂါစပ်ကို အုပ်ကိုင်ထားသည် ။

ရင်သီးလေးတွေကို သူ တလှည့်စီ စို့ပေးနေသည် ။

“ ကိုယ့်လီးကို ကိုင်ကြည့်လေ...မေညို.....”

သူပြောလိုက်လို့ မေညိုလည်း လက်ကို သူ့ပေါင်ကြားဖက်ကို ပို့လိုက်ပြီး ထောင်မာနေတဲ့ ပူနွေးနွေး လိင်တန်ကြီးကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည် ။ စီးကပ်ကပ် အရည်တွေ လက်မှာ စိုပေသွားသည် ။

“ စုတ်ပေးမလားဟင်....”

“ အင်း.....”

စောစောက မေညို့ကို သူ ယက်ပေးကထဲက သူ့ကို တုံ့ပြန်ပြီး စုတ်ပေးချင်မိခဲ့တာပါ ။ မေညို့ဖက်က စပြီး ပြောဖို့ ရှက်နေလို့ ။ သူ့ဟာကို မေညို အားရပါးရ စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။ သူလည်း မေညို့ခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ပြီး ညည်းလိုက်တာတွေ တွေ့ရသည် ။ နေညိုလည်း အကိုကြီးကို ဟိုးတုံးက ဒီလိုဘဲ စုတ်ပေးခဲ့ဘူးလို့ ကျွမ်းပြီးသားပါ ။သူက နောက်ပိုင်းမှာ မေညိုစုတ်တာ အရမ်းကို ထိတယ်..ကောင်းလွန်းတယ် လို့ ပြောတာဘဲ ။

မေညို့ကို သူ အားရပါးရ စပ်ယှက်သည် ။ မရတာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့တာမို့ သူ လုပ်တာတွေကို အရမ်း ကြိုက်သည် ။ မေညိုလည်း အောက်ကနေနေ အပေါ်ကနေနေ သူ့ကို တုန့်ပြန်မိသည် ။ ပင့်ပေး ကော့ပေးမိသည် ။ နှစ်ယောက်လုံး ကျေနပ်ကြရတဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်ပွဲလေးပါ ။

အိမ်ပြန်ခါနီး သူက အကဲပါသေးသည် ။ ဘယ်တော့ ထပ် တွေ့ကြမလဲ တွေ့ရအောင်...တဲ့ ။ မသိသေးဘူး..တွေ့တာပေါ့လို့ မေညိုလည်း သူ့ကို ပြန်ပြောမိသည် ။ မေညို့စိတ်တွေ အရမ်းကို ပေါ့ပါးသွားသလိုဘဲ ။ ငတ်မွတ်နေတာတွေကို ရလိုက်လို့ ။

အိမ်ထောင်ရေး ဖေါက်ပြန်တယ် ဆိုတဲ့ လူတွေ လုပ်ထားတဲ့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ စည်းဘောင်တခုကိုတော့ မေညို ကျော်ဖေါက်ခဲ့လိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် မေညို လိုအပ်နေတာကို ရယူလိုက်ရလို့တော့ ကျေနပ်သည် ။

သက်ထွေးအောင်သည် မေနှောင်းဆီက တနေ့များ ပြန်ရလေမလား ဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်နဲ့ မေနှောင်းကို တချိန်လုံး အလိုလိုက် အကြိုက်ဆောင်ပြီး မေနှောင်း အတွက် သူကြိုက်တတ်တဲ့ မုန့်တွေ ကို ဝယ်လာ ..သူကြိုက်တဲ့အဆိုတော်တွေ လုပ်တဲ့ စတိတ်ရှိုး လက်မှတ်တွေ ဝယ်ပေးနဲ့ အမျိုးမျိုး ဖါးပေမယ့် မေနှောင်းကတော့ သူစားချင်တာတွေကို မကျွေးဘူး ။ တခန်းဆီ အိပ်နေရလို့ အနံ့လေးတောင် မရှူရတဲ့ ဘ၀ ရောက်နေတဲ့ သူ့ဘဝက ဆိုးလှတာကြောင်က အပြင်မှာ ဝယ်စားဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။

ဒါပေမယ့် သန့်သန့်ကောင်းကောင်း ရချင်တာကြောင့် အဆက်အသွယ်ကောင်းနဲ့ သေသေချာချာ ရှာခိုင်းထား လို့ စောင့်နေရသည် ။ နောက်တချက်က မေနှောင်းသည် မေစိမ်းနဲ့ ချောင်းသာကို လိုက်သွားမလို့ တိုင်ပင်နေတာကို ကြားမိလို့ မေနှောင်း အိမ်မှာ မရှိတဲ့အချိန် ထွက်စားမလားလို့ သူ စဉ်းစားနေသည် ။

သူ တယောက်ထဲ နေရတဲ့ အိပ်ခန်းလေးမှာ ညဖက်ဆို အင်တာနက်က အပြာဆိုက်တွေကို ဝင်ကြည့်ပြီး လက်ကွင်းကိုင် လက်သမား လုပ်နေခဲ့တာလည်း ကြာနေပြီ ။

သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ လဖက်ရည်ဆိုင်ထိုင်တဲ့အချိန် ညွန့်လွင်ဇော်က 

“ ဒီကမ္ဘာလောကမှာ မင်းလိုဘဲ ဆာလောင်နေတဲ့ လိုလားတောင့်တနေတဲ့ မိန်းမတွေ အများကြီး ရှိမှာဘဲကွ.....မင်းလို ဆာလောင်နေတဲ့ကောင်နဲ့ အဲဒီလို ဆာလောင်နေတဲ့ မိန်းမတွေထဲက တယောက် ကို ဆုံဆည်းခွင့် ပေးလိုက်ဖို့ဘဲ အရေးကြီးတာ....လိုသူ အချင်းချင်း ချိတ်မိဖို့ဘဲ လိုတာ....အခုဟာက သူတို့က လည်း ဆာနေ မင်းကလည်း ဆာနေ...မဆုံနိုင်တဲ့ မျဉ်းပြိုင် နှစ်ခု ဖြစ်နေတယ်....မိန်းမတွေက အိန္ဒြေနဲ့ သိက္ခာနဲ့ဟန်ဆောင်မှုနဲ့ နေနေကြတာကိုး...သူတို့ ဆာနေမှန်း မသိသာဘူး...” 

လို့ ပြောခဲ့တာကို သတိရနေသည် ။ အင်း..ကံကောင်းတဲ့လူတွေ ကျတော့လည်း ဆာလောင်သူ အချင်းချင်း ဆုံမိ တွေ့မိပြီး ပွင့်လင်းမြင်သာ သွားပြီးစားရသောက်ရတာပေါ့ ...။

မနေ့ညနေက အဖြစ်က တော်တော် ဆိုးသည် ။ သက်ထွေးအောင်သည် မေနှောင်း သီးသန့်နေတဲ့ အိပ်ခန်းထဲကိုသူ ရှာနေတဲ့ ပရုပ်ဆီဘူး ရှိမလား ဆိုပြီး ဝင်ကြည့်သည် ။ မေနှောင်းရဲ့ ကုတင် တဝိုက်က စားပွဲလေးတွေ အပေါ်မှာ ရှိတတ်တာကြောင့် သွားရှာမိသည် ။ ဒီအချိန်မှာ မေနှောင်းရဲ့ ရေချိုးခန်းထဲက ရေသံတွေ ကြားရလို့မေနှောင်းတယောက် ရေချိုးနေပြီ လို့ သိလိုက်တဲ့အသိနဲ့ တဆက်ထဲ ဝတ်လစ်စလစ် ဖြစ်နေမယ့် မေနှောင်းကိုမြင်ယောင်မိသွားသည် ။

မေနှောင်းနဲ့ လက်ထပ်ပြီးခါစ က သူတို့နှစ်ယောက် ရေအတူတူ ချိုးခဲ့ကြတာကို သက်ထွေးအောင် သတိရမိ မြင်ယောင်မိသွားသည် ။ အင်း...မေနှောင်းရဲ့ အဝတ်မဲ့ မိမွေးတိုင်း ကိုယ်တွေကို သတိရမိ တမ်းတမိသွားသည် ။ ရေ အတူတူချိုးတိုင်း မေနှောင်းသည် သူ့ကို ပုလွေကိုင်ပေးသည် ။ သူကလည်း မေနှောင်းကို ရေချိုးခန်း နံရံမှာ မှီပြီး ပေါင်ကား ရပ်ခိုင်းပြီး ပြန်မှုတ်ပေးသည် ။ သူသည် ထိုစဉ်က ဘာဂျာကောင်းသည် လို့ မေနှောင်း ကိုယ်တိုင်က ချီးမွမ်းတာကို ခံခဲ့ ရသူ ဖြစ်သည် ။

အင်း...အခုတော့ အိမ်ထောင်သက်လည်း ကြာလာ..မေနှောင်းကသူ့ကို ရက်ရက်စက်စက် လုပ်ရက်ပြီ ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် မေနှောင်းရဲ့ နစ်ကက်ဘော်ဒီကို မြင်ချင်လာသည် ။

ကိုယ့်မိန်းမ ရေချိုးတာကို ကိုယ်ပြန်ချောင်းရတဲ့ ဘဝသည် အဘယ်မျှ ဆိုးဝါးသည် ဆိုတာကို သက်ထွေးအောင်သတိမထားမိတော့ ။ မေနှောင်း ရေချိုးနေတဲ့ ရေချိုးခန်း အနားကို ကပ်သွားလိုက်သည် ။

မေနှောင်းသည် နှစ်ယောက်ထဲ နေတဲ့ အိမ်မို့ ဘယ်သူမှလည်း အိပ်ခန်းထဲမှာ ရှိနေတဲ့ ရေချိုးခန်းဆီကို လာမည်မဟုတ် ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းကို သော့ခတ်ပြီး မချိုး ။ စေ့ရုံဘဲ စေ့ထားသည် ။ သက်ထွေးအောင် အသာတွန်းဖွင့်ပြီးအထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်သည် ။ မေနှောင်းသည် သူ့ကို ကျောပေးပြီး ရေချိုးနေသည် ။ ရေစည်ပိုင်းထဲက ရေ ကို ခွက်လေးနဲ့ ခပ်ခပ် လောင်းချိုးနေတာ ဖြစ်သည် ။

မမြင်ရတာ ကြာတဲ့ မိမွေးတိုင်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေး အလှအပတွေကို မြင်လိုက်ရသည် ။ ခါးသိမ်လေးရဲ့ အောက်ကတင်ပါးထယ်ထယ်ကားကားတွေကို မြင်လိုက်ရသလို ကြည့်နေတဲ့ အချိန်မှာဘဲ တစောင်းလေး လှည့်လိုက်လို့ ရင်ထွားထွားလုံးလုံးတွေကို တပိုင်းတစ မြင်လိုက်ရပြန်သည် ။

သက်ထွေးအောင်ရဲ့ စိတ်တွေ ဝုန်းကနဲ ထကြွသွားသည် ။ နှစ်ပေါင်းများစွာ ပေါင်းသင်းလာတဲ့ မိန်းမလည်း ဖြစ်တာကြောင့် မကြည်ဖြူဖူးမှန်း သိပေမယ့် စိတ်က မထိန်းနိုင်တော့ ။ ရေချိုးခန်းထဲကို လှမ်းကာ ဝင်လိုက်မိပြီ ။

“ အို...ဟင်..ဘယ်သူလဲ.....ဟင်....ကိုသက်...ဘာလို့ဝင်လာတာလဲ...”

“ မေနှောင်းရယ်...ကိုယ် မနေနိုင်တော့ဘူးကွာ...ကြာနေပြီ …. ”

မေနှောင်းကို ဖက်ဖို့ ချဉ်းကပ်လိုက်ပေမယ့် မေနှောင်းက ခါးခါးသီးသီး ငြင်းပယ်သည် ။

“ ကိုသက်...မလာနဲ့..မထိနဲ့..ခုထွက်သွားကွာ.....”

“ အာ..မေနှောင်းကလည်း..လာပါ....အချင်းချင်းတွေဘဲ..”

“ မထိနဲ့ဆို.....ထွက်သွား.....”

မေနှောင်းသည် တစိမ်းဆန်လွန်းသည် ။ အော်လိုက်တဲ့ပုံက ဒေါသနဲ့ ။ သူ့ကိုယ်သူလည်း တဘက်နဲ့ ဖုံးကာ လိုက်သည် ။ အဆိုးဆုံးကတော့ သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို ကန်ထည့်လိုက်တာပါဘဲ ။

“ အား....”

ချက်ကောင်းကို ထိသွားလို့ သက်ထွေးအောင် ဒူးထောက်ရက် ဖြစ်သွားရသည် ။ နာကျင်မှု ဝေဒနာနဲ့အတူ ဒီလိုကိုယ်ထိလက်ရောက် လုပ်လိုက်တဲ့ မေနှောင်းကိုလည်း ဒေါသ ဖြစ်မိသွားသည် ။

ရေချိုးခန်းထဲက အမြန် ပြန်ထွက်လိုက်သည် ။မေနှောင်းရဲ့ ကန်ချက်ကြောင့် လမ်း ကောင်းကောင်း မလျောက်နိုင်ဘူး ။မေနှောင်းကို စိတ်ပျက် စိတ်ဆိုးမိလို့ စကား မပြောဘဲ နေလိုက်သည် ။ မေနှောင်းနဲ့ မေစိမ်းတို့ ချောင်းသာကို ထွက်သွားကြတဲ့ နေ့မှာ သူ့အဆက်အသွယ် ပြောပြတဲ့ လမ်း၅၀ နားက ကေတီဗီကို သူ သွားသည် ။

သူ့ကို သူ့အဆက်အသွယ် ပြောလိုက်တာက “ အကြင်နာ ” ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးဆီကို သွားလိုက်ဖို့ ။ အကြင်နာကို သူ လာမယ့်အကြောင်း ကြိုတင် ပြောထားပြီးပြီ တဲ့ ။ဒီနေ့ အကြင်နာ ရှိရာကို သူ သွားလိုက်ပါပြီ ။

တက်ဆီ ပေါ်က ဆင်းလိုက်တာနဲ့ နီယွန်မီး စာလုံးတွေနဲ့ “ အကယ်ဒမီ ကေတီဗွီ ” ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်ကြီးက သူ့ကို ဆီးကြိုနေသည် ။

လှေခါးက တက်သွားလိုက်တော့ စကပ်တိုတိုလေးနဲ့ ဆံပင်ကလည်း တိုတိုလေး ညှပ်ထားတဲ့ ကောင်မလေး တယောက်က အပြုံးလေးနဲ့ ဆီးကြိုနေသည် ။

“ အန်ကယ်....တယောက်ထဲလား.....” လို့ မေးသည် ။

“ အင်း..ဟုတ်တယ်....အကြင်နာ ရှိသလား ...” လို့ သူ က တန်းပြီး မေးလိုက်သည် ။

“ ရှိတယ်..အန်ကယ်...သမီး သွားခေါ်ပေးမယ်...အန်ကယ်နဲ့ ချိန်းထားလားဟင်....”

အဆက်အသွယ်က ပြောထားသလို..“ ဟုတ်တယ်..ကိုဆန်းငွေက လွှတ်လိုက်တာ” လို့ ပြောခိုင်းလိုက်သည် ။

ကောင်မလေး အတွင်းခန်းထဲကို ဝင်သွားသည် ။ ဆယ့်ငါးမိနစ် လောက်တောင် စောင့်နေရသည် ။

ဟော....ကောင်မလေး ပြန်ထွက်လာပြီ ။

“ အန်ကယ်...အကြင်နာ အခုဘဲ ထွက်လာလိမ့်မယ်...ကျမ သွားခေါ်ပေးတာ ကျေးဇူး မတင်ဘူးလား...”

“ တင်တာပေါ့ သမီးရယ်....ကဲ ရော့ သမီးအတွက် မုန့်ဘိုး....”

ကောင်မလေးရဲ့ လက်ထဲကို တထောင်တန် သုံးရွက် ထည့်ပေးလိုက်သည် ။ ကောင်မလေးက ပိုက်ဆံတွေကို ကြည့်ပြီး ပျော်တဲ့ပုံ မပြဘူး ။ ကေတီဗီက ကောင်မလေးတွေလည်း ဒီလောက် ငွေကို ဂရုမစိုက်ကြတော့ ။ ကြေးတွေ တအား ကြီးနေပြီ ။ ကျေးဇူးတင်တယ်တောင် မပြော ။ အကြင်နာ လာတာကို ထပ် စောင့်ရပြန်သည် ။

ဟော...အထဲက ကောင်မလေး တယောက် ထွက်လာပြီ ။

“ ဦး....အကြင်နာ ကို စောင့်နေတာလားဟင်.....”

“ အင်း..ဟုတ်တယ်....”

“ သမီးက အကြင်နာပါ....ဦး....”

အကြင်နာသည် သက်ထွေးအောင် ထင်ထားတာထက် ပို မိုက်နေသည် ။ ကိုယ်လုံး ပြေပြေပြစ်ပြစ်နဲ့ ရုပ်ရည်လေး က မဆိုးဘူး ။ ကြေးစား လုပ်စားသည်လို့ ထင်စရာ မရှိတဲ့ ပုံ ။

“ ဦးမှာ နေရာ ရှိလားဟင်....”

“ အင်း..ရှိတယ် ..”

“ ကားကော ပါလား ...”

“ ပါတယ်...”

အစထဲက ဒီဟာလုပ်ရင် ဘယ်ကို ခေါ်သွားမလဲ ဆိုတာ ကြိုတင် စဉ်းစားထားခဲ့သည် ။

သက်ထွေးအောင်သည် မေစိမ်းနဲ့ မေနှောင်းတို့ မိသားစုရဲ့ အမွေရထားတဲ့ အင်းစိန်ကဘိုးဘွားပိုင် ခြံမြေကွက်ကို တာဝန်ယူထိန်းသိမ်းနေတဲ့လူမို့ ဘယ်သူမှ မသွားတဲ့ ဒီမြေကွက်က အိမ်ကလေးမှာ သွားပြီး ပျော်မည် လို့ ပြင်ဆင်ထား ခဲ့သည် ။

ဒီမြေနဲ့ ဒီအိမ်ကလေးကို ဘယ်သူမှ စိတ်မဝင်စားကြ ။ သွားလည်းမသွားကြ ။ သက်ထွေးအောင်ကသာ တနေ့ကျရင် တယောက်ယောက် တိုက်ဆောက်နိုင်သည် ဒါမှ မဟုတ် ဈေးတက်လာတဲ့အချိန် ရောင်းနိုင်သည် ဆိုပြီး တခါတခါ သွားပြီး မြက်ရိပ်ခိုင်း ခြံရှင်း အိမ်လေးကို ရှင်းလင်း ဆေးကြောတတ်သည် ။

ဒီအိမ်ကလေးကို အကြင်နာနဲ့ သက်ထွေးအောင်တို့ သက်ထွေးအောင်ရဲ့ ကားနဲ့ ရောက်သွားကြသည် ။

ခြံက ကျယ်တဲ့အပြင် ဘေးခြံတွေကလည်း လူမနေဘဲ ခြံစောင့်လောက်ဘဲ ရှိကြတာမို့ သက်ထွေးအောင် အတွက် အရမ်းကို လွတ်လပ်သည် ။

အကြင်နာသည် ကြေးစား တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် အရှက်အကြောက် ကြီးတာကို သက်ထွေးအောင် တွေ့ရသည် ။ ရင့်သီးရိုင်းစိုင်းတဲ့ စကားအသုံးအနှုံးတွေကိုလည်း မသုံးဘူး ။

ကြေးစား ခေါ်ရင် ကိုယ်လုံးတီးချွတ်နဲ့ ရင်စိုင်တွေ တင်ပါးတွေနဲ့ အင်္ဂါစပ်တို့ကို စိတ်တိုင်းကျ ဆော့ကစားမည်..ကလိမည် လို့ ကြိုတင် စိတ်ကူးယဉ်ထားခဲ့သလို ဖြစ်မလာခဲ့ ။ အကြင်နာက လိင်ဆက်ဆံတဲ့ အချိန်ကျမှ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပေးလိုပြီး သူမရဲ့ အင်္ဂါတွေကို သက်ထွေးအောင် သေသေချာချာ ကြည့်တာ ဆော့ကစား တာတွေကိုလည်း မကြိုက်ဘူး ။

သက်ထွေးအောင်မှာလည်း အကြင်နာက လူတကာနဲ့ လိင် ဆက်ဆံတဲ့ ကြေးစားလေး ဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း မထိရဲ...ကွန်ဒုံး အစွပ် စွပ်တာတောင် လူ ကိုယ်ချင်း မထိအောင် ခွာထားမိရတော့ လုပ်သာလုပ် ဖီလင်က ဒီလောက် မကောင်းဘူး ။

အရင် စိတ်ကူးယဉ်ထားခဲ့သလို စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပစ်လိုက်မည် ဆိုတဲ့ အကြံအစည်က ထင်သလောက် အဆင်မပြေဘူး ။

ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရုပ်ရည်လေး သနားကမားနဲ့ သဘောကောင်းတဲ့ အကြင်နာနဲ့ အခုလို ရသေ့စိတ်ဖြေ လုပ်လိုက်ရတာကို ကျေနပ်သည် ။ လုံး၀ မရဘဲ ဖြစ်နေတဲ့ ဆန့်ကျင်ဖက်လိင် နဲ့ ထိတွေ့လိုက်ရတာတော့ တော်တော်ဘဲ စိတ်ဖြေသာသည်လို့ ဆိုရလိမ့်မည် ။

ဘာဘဲ ပြောပြော သက်ထွေးအောင်သည် အကြင်နာကို ဆက်ဆံခ တပုန်း ( ကျပ် တသိန်း ) ပေးပြီးတဲ့ အပြင် ညစာ ထမင်းလည်း ဝယ်ကျွေးလိုက်သည် ။ အိမ်အနား အထိလည်း ကားနဲ့ လိုက်ပို့ပေးခဲ့သည် ။

မေညို ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် နဲ့ တွေ့ပြီး ပြန်လာတဲ့ညက အကိုကြီးကို ကြည့်ပေးတဲ့ ကိုမာဒင်က မေညို့ကို ခေါင်းဆုံး ခြေဆုံး ကြည့်ပြီး အကဲခတ်နေတယ် ဆိုတာကို မေညို သတိထားမိသည် ။

တကယ်တော့ အရမ်းကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ မေညိုသည် ကိုမာဒင် အိမ်ကို ရောက်လာလာခြင်း အချိန်တုံးက သူများ စိတ်ပါလေမလား ဆိုပြီး သူ့ကို မြှူဆွယ်ကြည့်သေးသည် ။ ကိုမာဒင်က မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်ကြီးလိုလိုနဲ့ လုပ်နေခဲ့တာ ။ မေညို့ကို အိမ်တံခါး လာဖွင့်ပေးပြီး မေညို အိမ်ပေါ်ထပ်ကို လှေခါးက တက်နေတဲ့အချိန် ဖျတ်ကနဲ ရုတ်တရက် အနောက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ မေညို့ ဖင်တွေကို စိုက်ကြည့်နေတဲ့ ကိုမာဒင့်ကို တွေ့လိုက်ရသည် ။

အကိုကြီး ထသေးလား လို့ မေညိုက သူ့ကို လှမ်း မေးလိုက်သည် ။ သူက 

“ မထဘူးမမေညို..တောက်လျောက် အိပ်တာဘဲ..သူ မနက် ဆိုရင်တော့ စောစော နိုးတတ်တယ် ...” လို့ ပြန်ပြောသည် . .။

မေညိုလည်း အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်ခဲ့သည် ။ အကိုကြီး မကျန်းမာထဲက မေညိုလည်း အခန်းခွဲအိပ်ခဲ့သည် ။ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်တော့ ဒေါက်တာ ကျော်ဇင်လတ်နဲ့ နှစ်ကြိမ်တောင် ကြမ်းခဲ့လို့ ပေါင်ကြား ဖင်ကြားတွေ မသန့်သလိုလို ယားသလိုလို ဖြစ်မိလို့ ရေချိုးလိုက်ချင်တာနဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို တခုမကျန်ချွတ်ပစ်လိုက်မိသည် ။ ရေချိုးခန်းထဲကို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဝင်သွားလိုက်ပြီး ရေပန်းကို ဖွင့်ပြီး ရေချိုးဖို့ ပြင်လိုက်တဲ့အချိန် ရေချိုးခန်း ပြူတင်းပေါက်က လူတယောက် အထဲကို ချောင်းကြည့်နေတယ် ဆိုတာကို မေညို သိလိုက်သည် ။ ကိုမာဒင်ကလွဲလို့ ဘယ်သူ ဖြစ်နိုင်ဦးမှာလဲ ။

ကိုမာဒင်ကို ကြည့်ရတာ မေညို့ကို တပ်မက် သဘောကျနေသလိုဘဲ ။ ဟင်း..ကျွေးတုံးကတော့ မစားချင်ဘူး။ မူသလိုလို အူသလိုလိုနဲ့ ။ အခုတော့ သူများ စားနေမှ သူ လာပြီး သွားရည်ယိုနေသလား မသိဘူး ။ကိုမာဒင်ချောင်းနေမှန်းသိလို့ မေညိုလည်း စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေသည် ။ ရေပန်းအောက်မှာ ကိုယ်တွေကို ပွတ်သပ်ပြီးရေချိုးနေတဲ့အခါ ကိုမာဒင်ကို ပြသနေရသလို ဖြစ်နေလို့ ကာမစိတ်တွေ ထကြွနေသည် ။ စိတ်တွေ တအားလှုပ်ရှားနေတာဘဲ ။ ပေါင်ကြားက မိန်းမကိုယ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကို လက်နဲ့ ပွတ်ပွတ်ပြီး မျက်လုံးတွေကို မှေးစင်း လို့ ဖီလင်တက်တဲ့ပုံတွေ လုပ်ပြလိုက်မိသည် ။ ဟွန်း..ဒင်း တအား ထန်သွားအောင် ဆက်စီပုံတွေ မေညို လုပ်ပြလိုက်တာပါ ။ ကိုမာဒင်တော့ ဒီည လိင်ချောင်းကြီး မတ်ပြီး ကွင်းထုရမှာ သေချာနေပြီ ။

မေညိုလည်း အိပ်ရာဝင်တဲ့အခါ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်နဲ့ နှစ်ကြိမ် ဆွဲလာတာတောင် ထပ်ပြီး ခံချင်စိတ်တွေ ပေါ်လာသည် ။ သို့ပေမယ့် မလုပ်ရတာ ကြာပြီး တအားတွေ ကြမ်းလိုက်မိလို့ မေညို့ အင်္ဂါစပ် တအား ပူစပ်နာကျင်နေသည် ။ အိပ်လိုက်တာဘဲ ကောင်းပါတယ် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ယားနေရက်နဲ့ အတင်း ကြိတ်မှိတ်ပြီး ကြိုးစား အိပ်လိုက်သည် ။

မနက်ကျတော့ ကိုမာဒင်ကြီးက ကြက်ဥထမင်းကြော် နဲ့ ကော်ဖီနဲ့ လုပ်ထားပေးလို့ ထမင်းစားခန်းလေးထဲ ဆင်းစားသည် ။ အကိုကြီးက မနိုးသေးဘူး ..။

ကိုမာဒင်လည်း ညတုံးက ရေချိုးခန်းကို လာချောင်းကြည့်ပြီး အခုကျတော့ ဘာမှ မသိသလိုနဲ့ ကြောင်သူတော်ကြက်သူခိုး လုပ်နေသည် ။ ဟင်း..တကယ့်လူဘဲ ။

တိတိတိ...တိတိတိ....နဲ့ မေညို့ ဖုန်း မြည်လာသည် ။ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်များလား ဆိုပြီး ကြည့်လိုက်တော့ မမကြီး မေစိမ်း ဖြစ်နေသည် ။

“ ဟယ်လို...မစိမ်း.....ဂွတ်မောနင်း ...”

“ မောနင်း မေညို ...နေကောင်းကြတယ် မဟုတ်လား....”

“ အင်းကောင်းပါတယ်...မစိမ်းတို့ကော...”

“ ဒို့တတွေလည်း ကောင်းပါတယ်...သားကြီး အကြောင်း ပြောမလို့....ခေါ်လိုက်တာ..”

“ ဘိုမင်း....ဘာဖြစ်လဲ...”

“ သားကြီး မိန်းမယူတော့မလို့..အဲဒါ ညက ဒို့လင်မယားကို လာ တိုင်ပင်တယ်လေ...”

“ဟင်....ဟုတ်လား.....”

မစိမ်းတို့ရဲ့ သား ဘိုမင်းမောင်တင် တယောက် စိမ်းသူခင် ဆိုတဲ့ မိန်းကလေး တယောက်နဲ့ တွဲနေတာကိုတော့ မေညိုသိသည် ။ ဘိုမင်းမောင်တင်က ဘွဲ့ရပြီးတဲ့နောက် အဖေရဲ့ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေမှာ ဦးစီး လုပ်နေသည် ။

“ စိမ်းသူခင် နဲ့ဘဲ မဟုတ်လား.....”

“ မဟုတ်ဘူး..မေညိုရေ...တခု ယူမှာက အသစ်တယောက်..နောက်တယောက်...”

“ ဟင်..ဟုတ်လား...စိမ်းသူခင်က ဘယ်လို ဖြစ်သွားလဲ ...မစိမ်း.....”

“ ခုခေတ် ကလေးတွေ အကြောင်း နင်လည်း သိတာဘဲ မေညိုရယ်...ခုတမျိုး တော်ကြာတမျိုးတွေလေ...စိမ်းသူခင် ကို မကြိုက်တော့ ပြန်ဘူးတဲ့...”

“ ဟင်..ဒါဆို အခု ယူမယ့် မိန်းကလေးကကော ဘယ်သူတဲ့လဲ....”

“ ငုရွှေဝါခိုင်...တဲ့....အစိုးရ လူကြီး တယောက်ရဲ့ သမီး ပေါ့...”

“ အော်..”

“ အဲဒါ သားကြီး မင်္ဂလာဆောင်ရင် မေညို လာခဲ့ဖို့ ကြို ပြောထားတာ....ဦးဇာနီကတော့ လာနိုင်မှာ မဟုတ်တာ မစိမ်း နားလည်ပါတယ်...”

“ လာမယ်..မစိမ်း...မေညို လာမယ်...ဘယ်တော့လဲ...ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..”

“ နောက် သုံးလလောက် ကြာမှပါ.. အထူးအထွေ လုပ်စရာတော့ မရှိပါဘူး....ငါ့ညီမတွေ လာစေချင်တာ တခုပါဘဲ....ဒို့ညီမသုံးယောက်လည်း မဆုံကြတာ ကြာပြီ မဟုတ်လား...မိသားစု ဆုံတွေ့ပွဲလေးလည်း လုပ်ဖြစ်သွားတာပေါ့ ..အကိုကြီးဦးဇာနီလည်း လာနိုင်ရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ...နေကောင်းရင် ခေါ်ခဲ့ပေါ့ မေညို.....”

“ ဟုတ် မစိမ်း.....သူနေကောင်းရင် ခေါ်ခဲ့မှာပါ.....ဘိုမင်းကောင်မလေး ပုံ ပြပါအုံး....”

“ ဖေ့စ်ဘွတ်မှာ ကြည့်လိုက် မေညို.....”

“ အင်း.ဟုတ်သား..အိုခေ ကြည့်လိုက်မယ်...မစိမ်း..”

“ ငါ မေနှောင်းနဲ့ ကိုသက်ဆီကိုလည်း ဆက်လိုက်အုံးမယ်....”

“ ဟုတ်..မစိမ်း . .”

မေစိမ်း ဖုန်းချသွားအပြီး မေညိုလည်း အကိုကြီး အခန်းကို သွားပြီး အကိုကြီး နိုးပြီလား ဆိုတာ ကြည့်လိုက်သည် ။အကိုကြီး မနိုးသေးတာနဲ့ ကိုယ့်အခန်းကို ကိုယ်ပြန်လိုက်သည် ။

ဒီအချိန်မှာ ဖုန်းထပ်လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် ဖြစ်နေသည် ။

“ ဟယ်လို....မေညိုလား ..”

“ ဟုတ်...

“ ကိုယ်ပါ..မေညို..ကိုယ်တို့ ဘယ်တော့ ထပ်တွေ့ကြအုံးမလဲဟင်....ဒီနေ့ နေ့လည် တွေ့ကြမလား....”

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည် ညက စားလိုက်ရတာကို မဝသေးဘဲ ထပ် စားချင်နေပါလား ။ မေညိုကလည်း နှစ်နဲ့ချီ ကြာအောင် ပြတ်လပ်ခဲ့တာဆိုတော့ ထပ်လိုချင်နေမိတာပါ ။

“ အင်း....ဒေါက်တာက ဘယ်မှာ တွေ့ချင်လို့လဲ.....”

“ ကိုယ် စီစဉ်လိုက်မယ်လေ...ဟိုတယ်တခုမှာ တွေ့နိုင်တာဘဲ မေညို....”

“ ပိပိရိရိနဲ့ လူမသိဖို့တော့ အရေးကြီးတယ် ဒေါက်တာ....လူသိလို့ မဖြစ်ဘူး ...”

“ ကိုယ် နားလည်ပါတယ်...မေညို..ကိုယ်လည်း အိမ်ထောင်သည် တယောက်ပါ....ကိုယ် နေရာ စီစဉ်ပြီးရင် မေညို့ဆီကို ဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်မယ်...”

“ ဟုတ်ပြီ...ဒေါက်တာ...”

“ အခုထိ ဒေါက်တာလို့ ခေါ်နေတုံးဘဲလား..မေညို...”

“ ဘယ်လို ခေါ်စေချင်လို့လဲ.....ကိုကျော်လို့ ခေါ်ရမလား...”

“ အင်း....”

“ ဒါဆို ဘယ်အချိန်တွေ့မယ် ဆိုတာ ဖုန်းခေါ်လိုက်လေ....”

“ ကောင်းပြီ....မေညို....”

မေညိုလည်း သူနဲ့ ထပ်တွေ့ရမှာကို စဉ်းစားလိုက်တာနဲ့ကာမစိတ်တွေ ထကြွလာသည် ။ တွေ့ရမည် ဆိုမှ အဲဒီအချိန် အထိတောင် မစောင့်နိုင်ဘဲ ရေချိုးရင်း ကိုယ့်ရင်သားတွေကို ကိုယ် ဆုပ်နယ်ပေါင်ကြားက ယားလွန်းနေတဲ့ အကွဲကြောင်းကို ဖိဖိ ပွတ်လိုက်မိသည် ။

အကိုကြီးကို ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်း မိထားတို့နဲ့ ဈေးဝယ်ထွက်မည် လို့ ပြောခဲ့ပြီး အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့သည် ။ အကိုကြီးကတော့ သူ့တပည့် ကိုမာဒင် နဲ့ ဗီဒီယိုကားတကားကို စိတ်ပါဝင်စားနေလို့ “ အေး..အေး.....” လို့ဘဲ ပြောသည် ။

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က မြို့ပြင်က “ ထင်းရှူ းတော ဟိုတယ် ” ကို လာခဲ့ဖို့ ချိန်းလိုက်သည် ။ ဒီ ဟိုတယ်က ကားဂိုဒေါင်ထဲကို ကားထိုး ဝင်လိုက်ပြီး ဂိုဒေါင်ထဲကနေ ကိုယ့်ဟိုတယ်ခန်းကို ဝင်လိုက်လို့ ရတာကြောင့် လူမသိမမြင်နိုင်ဘူးလို့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်က ပြောသည် ။ နှာစိတ်က တအား မွှန်နေတော့ မေညိုလည်း ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်တော့ ဆိုပြီး သူချိန်းတဲ့ နေရာကို သွားချပစ်လိုက်ရော။

သူနဲ့ ဟိုတယ်ထဲကို တွဲမဝင်ရတာကြောင့် တော်သေးသည်လေ ။ဟိုတယ်က ဝန်ထမ်း ကောင်လေးကတော့ နှစ်ယောက်လုံးကို မြင်တာပေါ့ ။

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်လည်း အခန်းထဲကို ရောက် တံခါးပိတ်ပြီးတာနဲ့ အငမ်းမရ ဘဲ မေညို့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်တော့တာဘဲ ။ တအားစုတ် ယက် မေညို့ လျာကို သူ့လျာနဲ့ ယက် လက်က မေညို့စကပ်ပေါ်ကနေပြီး ပေါင်ကြားနေရာက်ု ဆုပ်ကိုင်နဲ့ ဖြစ်နေသလို မေညိုလည်း တအားထန်နေတာမို့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အမြန် ချွတ်ပစ်သည် ။ သူထန်ကိုယ်ထန် အငမ်းမရတွေပေါ့ ။

သူ့ဘောင်းဘီ ကျွတ်သွားတာနဲ့ သူ့အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆွဲချ ချွတ်လိုက်ပြီးလှုပ်ရမ်းပြီး ဘွားကနဲ ပေါ်လာတဲ့ သူ့အတန်ချောင်းထောင်ထောင်ကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ဆွဲကိုင်ပြီး အငမ်းမရ ငုံစုတ်မိသည် ။ ထိပ်ဖူးလုံးကြီးကို တအား စုတ်နေရင်း သူ့ဖင်တုံးတွေကို လက်နံ့ ဆုပ်ညှစ်ဆွဲကပ်မိသည် ။

စုတ်ရင်း စုတ်ရင်း သူ့အတန် တဆုံး ထိုးငုံလိုက်မိလို့ အတန် တချောင်းလုံးဟာ မေညို့ ပါးစပ်ထဲမှာ ရောက်နေသည် ။ အဆုံးပိုင်းက သူ့မဲနက်လိန်ကောက်နေတဲ့ အမွှေးကြမ်းတွေနဲ့ မေညို့ နှာခေါင်းတို့ပွတ်ထိနေရသည် ။ မနေ့က ညကထဲက သူ့အတန် ငန်ကျိကျိကြီးကို စွဲစွဲမက်မက် စုတ်လို့ ကြိုက်ခဲ့သည် ။ အခုလည်း အားရပါးရ အကြာကြီး စုတ်ပစ်နေမိသည် ။တော်တော် ကြာာကာ စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။

“ တော်..တော်......တော်ပြီ......မေညို......ပြီးချင်ချင် ဖြစ်လာပြီ.......”

မေညိုလည်း သူက အတင်း ဆွဲထုတ်နေလို့ ပါးစပ် အသာဟပြီး သူ့အတန်ချောင်းကြီးကို ထုတ်ပေးလိုက်ရသည် ။

သူက ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ မေညို့ပေါင်တန်တွေ ကြားထဲကို မျက်နှာ ထိုးအပ်ပြီး မှုတ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။ မေညိုလည်း တအား ယားနေပြီ ။ အမှုတ် မခံချင်တော့ဘူး ။ အတန်နဲ့ အထဲကို ထိုးသွင်းပြီး ဆောင့်တာကိုဘဲ တအား ခံချင်လှပြီ ။

“ ကိုကျော်..မမှုတ်နဲ့တော့.....လုပ်ဘဲ လုပ်ပေးတော့ကွယ်.......”

ဘေးက ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲအိပ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကားပေးလိုက်တာနဲ့ သူက အပေါ်က လက်ထောက် တက်မှောက်လိုက်ပြီး သူ့တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးကို မေညို့ ပစ္စည်းမှာ တေ့လိုက်သည် ။

“ နို့တွေကိုလည်း နယ်ပေးအုံးလေ....ကိုကျော်...”

“ အင်း..မေညို့နို့တွေက တအား လှတာဘဲ...” လို့ သူ ပြောလိုက်ပြီး လက်နဲ့ ဆုပ်နယ်နေရင်း သူ့တုတ်ကို ဖိသွင်းလိုက်ပါသည် ။

“ အိုး.......”

ဗျိကနဲ တင်းတင်းကြီး ဝင်လာတဲ့ လိင်တန်ထိပ်ဖူးရဲ့ အရသာထူးကို မေညို ရလိုက်လို့ အင်ဟင်ဟင် ဆိုတဲ့ အသံလေး ညည်းလိုက်မိသည် ။

နှစ်ပေါင်းများစွာ ယောကျ်ား တုတ်နဲ့ ကင်းဝေး ပြတ်လပ်နေရတဲ့ မေညိုရဲ့ အပေါက်သည် တင်းကြပ်နေလို့ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်သည် အရသာတွေ့နေသည် ။ အတွင်းသားနုနုလေးတွေ ကို ပွတ်တိုက် ဝင်သွားလို့ သူလည်းကောင်း ကိုယ်လည်းကောင်း နှစ်ယောက်စလုံး ငြိမ့်ဆိမ့်တဲ့ ကောင်းတဲ့ အရသာကို ခံစားလိုက်ကြရသည် ။

အင်္ဂါစပ်ခေါင်း တခုလုံး တအား ယားယံနေရတဲ့အချိန် လိင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးရဲ့ ပွတ်ထိုးတာကို ခံနေရလို့ အယားဝေဒနာကို ကုစားပေးနေတဲ့ သူ့ခါးကို သိုင်းဖက်ပြီး ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ပင့် ဝှေ့ရမ်း ပေးနေမိရသည် ။

အရည်တွေ ထွက်လွန်းလို့ ဖိဖိ ဆောင့်ထည့်လိုက်တိုင်း တဖပ်ဖပ် အသံတွေ မြည်နေသည် ။

“ ကောင်းလားဟင် ...မေညို.......”

“ တအားကောင်းတယ်.ကိုကျော်..ဆောင့်...ဆောင့်..တအား ဆောင့်ထည့်ပါ....အိုး......”

ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ် ဆွဲပြီ ။ မနားတမ်း ဆက်တိုက် ဆောင့်ထည့်ပေးသည် ။

“ အား...အား...အား....ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ ကိုကျော်ရယ်...အီး...ဆောင့်..တအား...တအား....ပြင်းပြင်းလေး....အိုး.......အိုး.........”

“ ဖပ်ဖပ်ဖပ်....ဖပ်ဖပ်ဖပ်......ဖပ်ဖပ်ဖပ်...ဖွတ်ဖွတ်......”

သူကလည်း ထန် ကိုယ်ကလည်း ခံချင်...တဖြောင်းဖြောင်း တဖပ်ဖပ်နဲ့ သူ တအား ဆောင့်ထည့် လုပ်ပေးနေတာကို မေညိုကလည်း တအားခိုက်လို့ ဖင်တွေကို ကော့ပင့်ပေးနေမိသည်

“ အား......ကောင်းသွားပြီ...အမလေး...ဖိဖိဆောင့်ပေး...အိုး...တအား...တအား...ကောင်းသွားတယ်.....”

မေညို့အသံလေး နဲ့အတူ ဒေါက်တာကျော်ဇင်လတ်လည်း သုတ်ရည်တွေ တပုံကြီးကို မေညို့ အင်္ဂါစပ်အတွင်းထဲကို ပန်းထုတ်ခါ ပြီးခြင်းကို တက်လှမ်း သွားရလေသည် ။

မေစိမ်းသည် ညီမ အငယ်ဆုံး မေညို က သူ့ယောကျ်ား ဦးဆန်နီကြီးက ပန်းသေနေတာမို့ သူနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီ ဆိုပြီး ညည်းပြခဲ့ဘူးသလို ညီမ အလတ် မေနှောင်း ရဲ့ ယောကျ်ား သက်ထွေးအောင်က မေနှောင်းက သူ နဲ့ မအိပ်တော့တာ ကြာပြီလို့ ပြောပြတာကိုလည်း ကြားခဲ့ရသည် ။

မေစိမ်းလည်း မအံ့သြပါဘူး ။ လူတွေ အသီးသီးဟာ ကိုယ့်ဇာတ်လမ်းနဲ့ ကိုယ် ရှိနေကြတာဘဲလေ ။

လူတွေက ကိုယ့်အတွင်းရေးကို ထုတ်မပြောကြလို့ပါ ။ သူ့ဟာနဲ့သူ အခက်အခဲတွေ ရှိကြစမြဲပါ ။

မေစိမ်း ဆိုရင်လည်း ယောကျ်ား ဦးဗလမောင်တင်နဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေကို နေ့မအိပ်ညမအိပ် ကြိုးကြိုးစားစား လုပ်ခဲ့ကြတာ တော်တော်လေး ကြီးပွားလာခဲ့ကြတယ်လို့ ဆိုရမယ့်အချိန် ဦးဗလမောင်တင်သည် ဇာတိပြလာသည် ။ မေစိမ်းက အလုပ်တွေ ရှုပ်နေတဲ့အချိန် သူက သမီးအရွယ် မော်ဒယ်လေးတွေနဲ့ ကွယ်ရာမှာ ကဲနေသည်။ အစပိုင်းမှာ မေစိမ်း မသိခဲ့ ။ သူက နံမည်ကြီးခါစ ရုပ်ရှင်ဗီဒီယို မင်းသမီးလေး တယောက်ကို စွဲလန်းသွားခဲ့ပြီး သိန်းတသောင်းခွဲတန် တိုက်တလုံးကို ဝယ်ပေးလိုက်တော့မှ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ နံမည်ကြီး သတင်းကြီးသွားပြီး မေစိမ်း သိသွားရသည် ။

မေစိမ်းနဲ့ ဦးဗလမောင်တင်နဲ့လည်း အိမ်ထောင်သက် ကြာလာပြီး သားတွေ သမီးတွေလည်း ကြီးလာကြတဲ့အချိန် လင်မယား အတူတူ တကုတင်ထဲ အိပ်ကြပေမယ့် လိင်ဆက်ဆံတာ မရှိတော့တာ ကြာခဲ့ပြီလေ ။ ယောကျ်ားတွေဟာ ဖွဲတဆုပ်နိုင်တဲ့အထိ ကာမရာဂစိတ်တွေ ရှိကြသည် လို့ စာတွေမှာ ရေးကြတာကို ဖတ်ဖူးခဲ့ရတော့ အသက် ၆၀ကျော်အရွယ် သန်တုံးမြန်တုံး ဦးဗလမောင်တင်သည် ကာမဆာလောင်မွတ်သိပ်တဲ့ ဒါဏ်ကို မခံနိုင်ဘဲ ငယ်ရွယ်တဲ့ နုပျိုတဲ့ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ရှုပ်တော့တာပေါ့ ။ သူလို အဖိုးကြီးက ရုပ်လည်း ပြမစားနိုင်တော့ ငွေနဲ့ဘဲ ပေါက်ရတော့တာပေါ့ ။ အရေးထဲ ဘော်ဒါတွေကို ကြွားလုံးကလည်း ထုတ်ချင်တော့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ဆင်းရဲသူလေး တယောက်ကို နည်းနည်းပါးပါးနဲ့ ကီပင် လုပ်ထားနိုင်ရက်နဲ့ လူသိများတဲ့ နံမည်ရခါစ မင်းသမီးကို သွားလုပ်တော့ ငွေတွေ သန်းပေါင်းများစွာ ပုံပေးရတော့တယ်လေ ။

မေစိမ်းလည်း သူ့ကို ကောင်းကောင်း ဆဲပစ်ခဲ့သည် ။

“ စောက်ပတ်ဟာ စောက်ပတ်ပါ..ကိုဗလ...ရှင် သိန်းတသောင်းကျော် ရင်းစရာ မလိုပါဘူး.. ဆင်းရဲ နွမ်းပါးတဲ့ မိန်းကလေးတွေထဲမှာ တော်ရုံနဲ့ ခေါ်အိပ်လို့ရမယ့်ဟာတွေ အများကြီး ရှိတယ်...စော်ရူးကြီး...တော်ရုံဘဲရုးဖို့ကောင်းတယ်...ရှင်ကငွေတွေ ဒီလို ပုံပေးရအောင် အဲ့ကောင်မ စောက်ပတ်က ဘာများ ထူးနေလို့လဲ..အရူးကြီးရဲ့.....”

ဦးဗလမောင်တင် တင် သားသမီးတွေ ရှေ့ အိမ်အကူတွေ ရှေ့မှာ အဲလို အဆဲခံရတော့ တအား ရှက်သွားသည်။

မေစိမ်းတို့ လင်မယား ကွဲသလိုတောင် ဖြစ်သွားသည် ။ ဦးဗလမောင်တင် လည်း မင်းသမီးလေးနဲ့ အတိအလင်း သွားနေလိုက်သည် ။ မေစိမ်းလည်း သူနဲ့ တရားဝင်ကွဲဖို့က ပိုင်ဆိုင်တာတွေ ခွဲကြဖို့က ရုတ်တရက် မလွယ်သေးတာကြောင့် မေစိမ်းနဲ့ လက်ရှိ လုပ်ငန်းတွေကို သားကြီး အကူအညီနဲ့ ဆက် လုပ်နေသည် ။

မေစိမ်းလည်း အသက် ငါးဆယ်ကျော်လာတော့ လိင်ကိစ္စကို အားအရမ်းနည်းလာခဲ့တယ် ဆိုပေမယ့် တခါတခါတော့ စိတ်ထတာ ရှိတာပေါ့ ။

ဦးဗလမောင်တင်က ကိုယ့်အပေါ် သစ္စာမဲ့ပြီး သူ လုပ်ချင်တာ လုပ်တော့ စိတ်ထဲမှာ မခံချင်စိတ် ဖြစ်မိသလို အိုးရွဲ့ရင် စလောင်းလည်း ရွဲ့မယ် ဆိုသလို သူ့ကို အရွဲ့တိုက်ချင်မိခဲ့သည် ။

မေစိမ်း လည်း မေစိမ်း သွားနေကျ ဂျင်မ်က ထရိန်နာ ချာတိတ်ကောင်လေးကို ကြည့်ပြီး စိတ်လာမိသည် ။ကောင်လေးက အားကစား သမားလေးမို့ ကိုယ်လုံး အဆက်အပေါက်က ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်နဲ့ ယောကျ်ား ပီသလွန်းနေတော့ အရင်ထဲက သူ့ကို ကြည့်ကောင်းကောင်းနဲ့ ကြည့်မိခဲ့တာပေါ့ ။ နောက်ပိုင်း သူက အန်တီ အရွယ်ကြီးကို မမ မမနဲ့ တအားဖါးတော့ သူနဲ့ စကားပြောရတာကို သာယာမိခဲ့သည် ။

ဦးဗလမောင်တင် ကလည်း ထင်ရာဆိုင်းသွားတော့ သူတောင် လုပ်သေးတာ ငါက ဘာလို့ လုပ်လို့ မရလဲ ဆိုတဲ့ မခံချင်စိတ်နဲ့ ဒီ မိုက်ကယ် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ နည်းပြ အကြံပေးမှုတွေနဲ့ လေ့ကျင့်ခန်းတွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန်လုပ် အစားလည်း လျော့တော့ မေစိမ်းလည်း ဝိတ်တွေ ကျပြီး တော်တော်ဘဲ ကြည့်ကောင်းလာသည် ။

မိုက်ကယ်ကလည်း မေစိမ်းက အရမ်းနုတယ်ဘာညာနဲ့ ပင့်ပေး မြှောက်ပေးသည် ။ မေစိမ်းလည်း မိုက်ကယ်ကို စိတ်ယိုင်ပြီး မတွေ့ဘဲ မနေနိုင်တော့တဲ့ အခြေအနေ ဖြစ်လာသည် ။ လူချင်းတော့ ဘာမှ မဖြစ်သေးဘူး ။

ဂျင်မ်ကနေ အပြန်မှာ သူနဲ့ သစ်သီးဖျော်ရည် အတူတူ သွားသောက်ကြ....ဆိုင်မှာ သူ့အကြောင်း ကိုယ့်အကြောင်း အပြန်အလှန် ပြောပြကြနဲ့ ရင်းနှီးသထက် ရင်းနှီးလာခဲ့ကြတာပေါ့ ။

တနေ့ အလုပ်မှာ သားကြီးက သူ့အဖေ ဦးဗလမောင်တင် တယောက် ထိုင်းနိုငငံ ဖူခက် ကမ်းခြေမှာ ဟို မင်းသမီးလေးနဲ့ အရှက်မရှိ ကဲပြနေတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေကို လာပြသည် ။ သားကြီးကတော့ သူ့အဖေ လုပ်ရပ်တွေကို မကြိုက်ပေမယ့် သိပ်ပြီး စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံတော့ မရှိပါဘူး ။

မေစိမ်းကတော့ တော်တော့်ကို ခံပြင်းသွားခဲ့သည် ။ နောက်တနေ့မှာ မိုက်ကယ်ကို မမနဲ့ လျောက်လိုက်နိုင်မလား လို့ မေးလိုက်တော့ မိုက်ကယ်က မမနဲ့သာဆိုရင် ဘယ်ဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လိုက်မယ် လို့ ပြောလိုက်တော့ မေစိမ်းလည်း အရမ်း သဘောကျသွားပြီး ဂျင်မ်က အပြန် ချောင်းသာကမ်းခြေကို သူနဲ့ ထွက်သွားလိုက်ကြသည် ။

အိမ်ကိုတော့ အလုပ်တွေ ရှိလို့ နေပြည်တော်ကို သွားမယ် လို့ ဖုန်းဆက် ပြောလိုက်တာပေါ့ ။

မေစိမ်းလည်း အိမ်ထောင်ကျ ပြီးမှ စိတ်တွေ ပထမဆုံးအကြိမ် တအားတအား ပြန်ထကြွတာ...။ ကားထဲမှာ မိုက်ကယ်နဲ့ လက်ချင်း ပွတ်သပ် ဆုပ်ကိုင်ကြတာနဲ့တင် မေစိမ်း အရည်တွေ ရွှဲနေပြီလေ ။

မိုက်ကယ်ကလည်း မေစိမ်းက သူ့အတွက် ဖုန်းဝယ်ပေး လက်တော့ ဝယ်ပေး နောက်ဆုံးပေါ် အားကစား ဝတ်စုံတွေ ဝယ်ဆင်နေလို့ မေစိမ်းကို တအား ပင့်မြှောက်သလို မေစိမ်း စိတ်ကြွအောင်လည်း ဟိုကိုင်ဒီပွတ် နဲ့ ဆိုတော့ ချောင်းသာကိုလည်း ရောက်ရော ဟိုတယ် အခန်း ယူလိုက်ကြပြီး အခန်းထဲ ဝင်တယ် ဆိုတာနဲ့ မိုက်ကယ်နဲ့ မေစိမ်း အငမ်းမရကို ဗျင်းကြတော့တာဘဲ ။

ဦးဗလမောင်တင် လို ဘိုက်ပူပူ ခါးကုန်းကုန်း ဘဲကြီးနဲ့ စာမလိပ် စိတ်မလာ သလောက် မိုက်ကယ်လို သန်သန် မာမာ လူငယ်လေးနဲ့ တွေ့ကြပြီ ဆိုတော့ မေစိမ်းလည်း အရမ်းကို စိတ်တွေ ထန်ပြီး စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်တွေ ဖြစ်သွားရသည် ။

သူက အဝတ်တွေ ချွတ်လိုက်တာနဲ့ ဦးဗလမောင်တင်လို ပုံပျက်ကြီး မဟုတ်တော့ မေစိမ်း တကယ့်ကို ကြွေသွား ပြီး သူ့ရှည်လမျော တုတ်တုတ်ကြီးကို ရေလည်ဘဲ မှုတ်ပေးမိလိုက်သည် ။ သူကလည်း မေစိမ်း ပါးစပ်ထဲကို ကော့ကော့ထိုးသည် ။ သူ့ဂွေးစိနှစ်လုံးဆိုရင် မေစိမ်းလည်ပင်းကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ လာရိုက်မိနေသည် ။ သူ့ပါးစပ်ကလည်း “ အားအား...အီးအီး.....” နဲ့ အော်ညည်းနေပြီး မေစိမ်းနှုတ်ခမ်းထူထူတွေထဲကို တစွပ်စွပ်နဲ့ ထိုးညှောင့်သည် ။

တော်တော်လေး ဒီလို မှုတ်ကြဆောင့်ကြပြီးတော့ မေစိမ်းကို ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းခိုင်းပြီး သူ့ဟာကြီးနဲ့ မေစိမ်း အဖုတ်ထဲကို စသွင်းတာ မေစိမ်းလည်း မလုပ်တာ ကြာလို့ အဖုတ်က ပြန်ကြပ်နေပြီး အသည်းအသန် အော်ဟစ်ရတဲ့အထိ မဆန့်မပြဲကြီးတွေ ဖြစ်ပြီး သူက အကြမ်းဖက်ပြီး ထိုးဆောင့်တာ တကယ့်ကို ပွဲကြမ်းသွားခဲ့သည် ။

မိုက်ကယ့်ရဲ့ လီးက လုံးပတ်က တော်တော် တုတ်သည် ။ မေစိမ်း ဒီလောက် အရည်တွေ ရွှဲနေတာတောင် တင်းတင်းကြပ်ကြပ်နဲ့ တထစ်ထစ် ပွတ်တိုက် ဝင်သွားတာ အကြောပေါင်း တထောင် စိမ့်သွားရလို့ မေစိမ်းလည်း တအား အော်လိုက်မိသည် ။

မိုက်ကယ်ဟာ ရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့ ပါးစပ်က တော်တော် ကြမ်းသည် ။

“ တောက်..ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်...ရှီး.......မမ စောက်ပတ်ကို သွားလေရာ တပါထဲ ခေါ်သွားချင်တယ်..မမရယ်...လှလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်....ကျနော် စားမယ်နော်.....”

ဆိုပြီး တတွတ်တွတ်နဲ့ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ ပြောဆိုပြီး စောက်ပတ်ကို ကြိုက်တယ် ကြိုက်တယ်နဲ့ စအိုပေါက်ကို မျက်စောင်းထိုးနေသည် ။ ဒေါ်ဂီ စတိုင် လုပ်နေတဲ့ အချိန် သူ့လက်မက မေစိမ်းရဲ့ စအိုပေါက်လေးကို မသိမသာနဲ့ ကလိနေသည် ။

“ ဟိတ် မိုက်ကယ်....အနောက်ပေါက်တော့ မလုပ်နဲ့ကွယ်...တော်ကြာ မမ နောက်ပေါက် ကွဲသွားလို့ လမ်းလျောက်လို့ မရဘဲ အရှက်ကွဲနေအုံးမယ်.....”

ဒီလို ပြောလိုက်တော့လည်း မိုက်ကယ်က အတင်း အကြမ်းမဖက်ပါဘူး ။ သူက မေစိမ်း စိတ်ဆိုး စိတ်ကွက်သွားမှာကိုတော့ မလိုလားဘူးလေ ။

ချောင်းသာမှာ ဂဏန်းဟင်း ပုဇွန်ဟင်းနဲ့ ထမင်း စားလိုက်ကြ....ကာမပွဲလေးတွေ ကြမ်းလိုက်ကြနဲ့ ကမ္ဘာလောကကြီးမှာ သူနဲ့ ကိုယ်ဘဲ ရှိနေတယ်လို့ မှတ်ယူထားကြသည် ။

မေစိမ်းရဲ့ ပါးစပ်တွေ ညောင်းလာ နှုတ်ခမ်းတွေ ထူပူလာတဲ့အထိ မိုက်ကယ့်ကို ပုလွေမှုတ်ပေးခဲ့ပြီးပြီ ။ သူ့အတန်ကြီးကို စွဲစွဲမက်မက် အကြိမ်ကြိမ် မှုတ်ခဲ့သည် ။ တချို့အကြိမ်တွေမှာ မိုက်ကယ်သည်မေစိမ်းရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်ပြီး ပြီးခဲ့သည် ။ မိုက်ကယ်ကလည်း မေစိမ်းကို ဘာဂျာ အပြတ်ဆွဲပေးတာ အကြိမ်ကြိမ်ဘဲ ။ ဦးဗလမောင်တင်က မေစိမ်းနဲ့ မအိပ်တာ ကြာပြီ ။ မေစိမ်းက လည်း သူနဲ့ မအိပ်ချင်တော့ပါဘူး ။ အခု မိုက်ကယ်နဲ့ လုပ်တော့မှ မေစိမ်း ဦးဗလမောင်တင် နဲ့ မအိပ်ချင်တော့တာ မမှာဘူး ဆိုတာ သေချာသွားသည် ။ တခြားစီဘဲလေ ။

အသက်နှစ်ဆယ်စွန်းစွန်း အားကောင်းတဲ့ လူငယ်လေး တယောက် လုပ်ပေးတာတွေနဲ့ အသက် ခြောက်ဆယ်လောက် ဘဲအိုကြီး လုပ်တာက ကွာတာပေါ့ ။ ညနေစာ စားပြီးကြတဲ့ အချိန် မေစိမ်းရဲ့စိတ်ထဲမှာ နေဝင်ခါနီး ပင်လယ်ကမ်းစပ် တလျောက်က သဲပြင်လေးပေါ်မှာ လမ်းလျောက်ချင်တဲ့ စိတ် ပေါက်လာတာနဲ့ မိုက်ကယ်နဲ့ ဟိုတယ်ထဲကနေ ထွက်ခဲ့သည် ။ မိုက်ကယ်က “ မမ..မမကို တခု မေးလို့ရမလားဟင် ” လို့ စကားစလိုက်သည် ။

“ မေးလေ..ဘာလဲ....”

“ မမဘဲကြီးနဲ့ မမက တကယ် ပြတ်သွားကြပြီလား.....တရားဝင်လေ....”

“ ဟင့်အင်း ....တရားဝင်တော့ မပြတ်ကြသေးပါဘူး.....”

“ သူက အခု ဘယ်မှာလဲဟင်...မမ....”

“ သူက အခု ပတ်တရာ မှာလို့ ပြောတာဘဲ.....”

“ ဟို မင်းသမီးလေးနဲ့လား...”

“ အင်း..ဒါဘဲပေါ့.....”

“ အံ့သြတယ်ဗျာ..ဒီလောက် စိုစိုပြေပြေနဲ့ ချောတဲ့ မိန်းမ ရှိရဲ့သားနဲ့များ...ဇာတ်လမ်းသစ် ရှုပ်ရတယ်လို့ဗျာ...”

မိုက်ကယ်က မေစိမ်းကို တချိန်လုံး ပင့်မြှောက်လိုက် ဖါးလိုက် လုပ်နေသည် ။

“ ကျနော်တော့ မမသာ ခွင့်ပြုရင် မမကို လက်ထပ်ပြီး တသက်လုံး အခုလိုဘဲ ချစ်နေချင်တယ်....”

မေစိမ်းလည်း ဒီကောင်လေးကို မုန့်ဖိုးတွေ ပေး...အဝတ်အစားတွေ ဝယ်ပေးသည် ။

မိုက်ကယ်နဲ့ မေစိမ်း လက်ချင်း တွဲလို့ သဲစိုစိုပေါ် နင်းလျောက်နေကြစဉ်မှာဘဲ အမှောင်ထုက ပင်လယ်ကမ်းစပ် တခလုံးကို လွှမ်းခြုံသွားပြီ ။ မိုက်ကယ်က လက်ချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားရာက မေစိမ်းရဲ့ ခါးကို ဖက်လိုက်သည် ။

“ ချစ်တယ်..မမရယ်....”

“ ပိုပြီကွယ်..မိုက်ကယ်....”

“ တကယ်ပါ မမရဲ့...”

မေစိမ်းရဲ့ တင်ပါးအိအိတွေကို မိုက်ကယ်က ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည် ။ ဟိုတယ်ကို အပြန်လမ်းမှာ အုန်းတောလေးကို ဖြတ်ကြရသည် ။ အုန်းတောထဲမှာ မှောင်နေသည် ။ မိုက်ကယ်က မေစိမ်းကို ဖက်ပြီး အုန်းပင်တပင်ရဲ့ ပင်စည်မှာ မှီချလိုက်သည် ။

“ ဟိတ်ကောင်လေး..လူတွေ မြင်ကုန်မယ်နော်...”

“ မမြင်ပါဘူး..မမ...မှောင်မဲနေတယ်....”

မိုက်ကယ့်နှုတ်ခမ်းတွေက မေစိမ်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲတွေကို ငုံစုတ်လိုက်သည် ။ သူ့လက်တွေကလည်း မေစိမ်း တင်ပါးကြီးတွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်တွယ်နေသည် ။

နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်တွေ ပြန်ထကြွနေပြီ ။

မေစိမ်း ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်ကို မိုက်ကယ်က လှန်တင်လိုက်ပြီး သူ့မျှော့ကြိုးတပ် အားကစား ဘောင်းဘီပွကို လျော့ချလိုက်သည် ။ မာထောင်နေတဲ့ သူ့လိင်တန် ရှည်လမျောကြီးိကို အရင်းက ဆုပ်ကိုင်ပြီး မေစိမ်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်မှာ တေ့လိုက်သည် ။ မေစိမ်း ဝတ်ထားတဲ့ ဘလောက်စ်ပွပွကြီးကိုလည်း သူ လှန်တင်လိုက်ပြီး ဖွံ့ဖြိုးထောင်ကြွနေတဲ့ ရင်သားကြီးတွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ညှစ်လိုက်တဲ့အချိန် မှာ သူ့လိင်တန်ကို ကော့ထိုး သွင်းထည့်လိုက်သည် ။

“ အီး....အားအား.....”

တထစ်ထစ်နဲ့ ဗျစ်ကနဲ ဝင်သွားတဲ့ လိင်တန်ကြီးက မေစိမ်းအထဲမှာ ပြည့်တင်းတင်းကြီး ။

ရင်သီးမာမာထောင်ထောင်လေး တလုံးကို မိုက်ကယ် ငုံဟတ်လိုက်ပြီး ကော့ကော့ညှောင့်ပြီ ။

“ အိုး....အား....အား.....အား......”

တစွပ်စွပ်နဲ့ ဆက်တိုက် ဝင်ထွက်နေတဲ့ မိုက်ကယ့် လိင်တန်ကြီးက လုံးပတ်က တုတ်သည် ။ ရှည်လည်း ရှည်သည် ။ မေစိမ်း အီဆိမ့်နေအောင် ကောင်းနေသည် ။

တဖပ်ဖပ် အသံတွေ နဲ့ မေစိမ်းရဲ့ ညည်းသံက အမှောင်ထဲမှာ ခပ်တိုးတိုး ထွက်နေသည် ။

“ ကောင်းလား..မမ...”

“ အင်း..အင်း....ကောင်းတယ်....အရမ်း...”

မိုက်ကယ်သည် ဟိုတယ်ထဲမှာ လုပ်လို့ ရရဲ့သားနဲ့ အပြင်မှာ လုပ်ချင်သည် ။ မေစိမ်းရဲ့ ခြေထောင်တဖက်ကို ဆွဲမပြီး ဖိဆောင့်နေသည် ။ သူ့ဆောင့်ချက်တွေက အားပါသည် ။ တအား အသားကုန် ။

မေစိမ်း သူ့ကို တအား ဖက်ပြီး ပြီးသွားသည် ။

“ အား....အား.......အား.........အမလေး......”

မိုက်ကယ်လည်း သူ့လိင်တန်ကို မေစိမ်း အင်္ဂါစပ်ထဲက ဇွပ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ မေစိမ်း ဟာတာတာကြီး ဖြစ်သွားသည် ။ မိုက်ကယ်က မေစိမ်း ရဲ. ပုခုံးကို လက်နဲ့ နှိမ့်ချပြီး သူ့ရှေ့မှာ ထိုင်ချခိုင်းလိုက်သည် ။ မေစိမ်းသိသည် ။ သူ့လီးကို စုတ်စေချင်တာ ။ မေစိမ်းလည်း အားရပါးရ စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။

“ အား...အား.....အား.....”

မိုက်ကယ်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ တဖျတ်ဖျတ်နဲ့ မေစိမ်းရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်သည် ။ မေစိမ်းလည်း တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချပစ်လိုက်သည် ။

“ ကောင်းလိုက်တာ....မမ ရယ်.....”

ထိုင်းနိုင်ငံ ပတ်တရာ ကမ်းခြေသည် ကမ်းခြေက လှလို့ သာယာလို့ နံမည်ကြီးတာ မဟုတ်ဘဲ ကြေးစား မိန်းမ

ပြည့်တန်ဆာတွေ နိုက်ကလပ်တွေ မိန်းမလျာ ဖြတ်ဖေါက်ချုပ် အခြောက်တွေ ပေါများတဲ့ နေရာမို့ နံမည်ကြီးနေတယ် ဆိုတာကို ဦးဗလမောင်တင် နဲ့ တက်သစ်စ ဗီဒီယိုမင်းသမီးလေး ဟာမိုနီတို့ကိုယ်တိုင် ကိုယ်ကျ တွေ့သိသွားကြရသည် ။

ဟာမိုနီကတော့ လူငယ်မို့ရယ်..အထူးအဆန်းတွေ တွေ့ရလို့ရယ်ကြောင့် ပတ်တရာကို သဘောကျပေမယ့် အသက်အရွယ် မငယ်တော့တဲ့ ဦးဗလမောင်တင် ကတော့ ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေမို့ စိတ်မတွေ့ဘူး ။ ဒါပေမယ့် သူ့ချစ်သူလေး ဟာမိုနီ ပျော်နေတာကို မြင်ရတာ ဦးဗလမောင်တင် သဘောကျသည် ။

ဟာမိုနီနဲ့ တန်ဖိုးကြီး ဟိုတယ်ကြီးပေါ်မှာ တည်းခိုပြီး စိတ်တိုင်းကျ ပျော်ပါး ကာမပွဲလေးတွေ နွှဲရတာက သူ့အတွက် တန်ဖိုး မဖြတ်နိုင်အောင်ပါဘဲ ။ ဒါကြောင့်လည်း ဟာမိုနီလေး စိတ်ချမ်းသာမယ် ဆိုရင် ဦးဗလမောင်တင်က ဘယ်လောက်ကုန်ကုန် လျောကနဲ လျောကနဲ ငွေတွေကို သုံးသည် ။ သူသည် ငွေလမ်းခင်း

ခဲ့လို့လည်း ဒီလို သမီးအရွယ် နုနုထွတ်ထွတ်လေးကို စားရတာဘဲ ။

ဗိုင်ရာဂရာရဲ့ အကူအညီနဲ့ ဦးဗလမောင်တင် သည် ဟာမိုနီကို အောင်မြင်ပြီးမြောက်အောင် “ ချစ် ”ပေးနိုင်လို့ သူ ကျေနပ်ပေမယ့် ဟာမိုနီကတော့ “ စပ်ယှက် ” တာကို ကျေနပ်ပေမယ့် အိုစနာဘဲကြီးနဲ့ နှစ်ပါးသွားရတာကိုသိပ် ဖီလင် မလာဘူး ။

ဒီဘဲအိုကြီး ငွေသုံးသလိုမျိုး ဘဲငယ်ငယ် ချောချောတယောက်က သုံးပြီး ဟာမိုနီ့ အလိုတွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးမယ်ဆိုရင် ဘယ်လောက် ကောင်းမလဲ လို့ ဟာမိုနီ စဉ်းစားနေသည် ။

ရေရှည်တော့ ဒီဘဲအိုကြီးနဲ့ မဖြစ်နိုင်ပါဘူး....။

ဟာမိုနီ တွေးနေတာ ...။

ဟာမိုနီသည် ဟိုတယ် ပြူတင်းပေါက်ကနေ အောက်က လမ်းမပေါ်က ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို ငေးကြည့်နေသည် ။ ကြေးစားမိန်းကလေးတွေသည် ဘောင်းဘီတိုနှံ့နှံ့လေးတွေနဲ့ ခါးပေါ် အင်္ကျီတိုလေးတွေကို ဝတ်ထားကြပြီး ဆတ်ကော့လပ်ကော့နဲ့ ယောကျ်ားသားတွေကို မြှူဆွယ်နေကြသည် ။

“ အားလုံးဟာ မိန်းမ အစစ်တွေ မဟုတ်ဘူး.....ပုစု...တချို့က ဖြတ်ဖေါက်ချုပ်တွေ....”

ဝစ်စကီခွက်ကို ကိုင်ရင်း ဦးဗလမောင်တင် သည် ဟာမိုနီရဲ့ အနားကို ရောက်လာသည် ။

ပုစု ဆိုတာက ဟာမိုနီရဲ့ ငယ်နံမည် ။ အိမ်က မိသားစု ခေါ်တဲ့ နံမည် ။

“ ကိုကြီး....ပုစု ဘိုက်ဆာတယ်...”

နှုတ်ခမ်းလေး ထော်ထော်နဲ့ ဟာမိုနီက ချွဲတဲတဲ အသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ ဦးဗလမောင်တင် ပြာပြာသလဲဖြစ်သွားရသည် ။

“ အိုး..အချစ်လေး...ဆာရင် ကိုကြီး မုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်လေ.......ဘာစားမလဲ....ဟိုတယ်က ဆင်းဒဝစ်ချ် စားမလား....ဒါမှ မဟုတ် ထိုင်းအစားအစာ စားမလား....”

“ ပုစု....လမ်းဘေးက အစားအစာတွေ စားချင်တယ် . .”

“ အိုကေ...ဒါဆို ကိုကြီးနဲ့ ပုစုတို့ ဆင်း စားကြမလား . .”

“ အင်း...ပုစု..အမှတ်တရ တီရှပ်လည်း ဝယ်ချင်တယ်......၂ဒါဇင်လောက်...”

ဦးဗလမောင်တင် က “ ဝယ်..ဝယ်.....ပုစု သဘော..ပုစု စိတ်ကြိုက် ….” လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဘောင်းဘီတိုလေး ကို ကောက်စွပ်လိုက်သည် ။

ဟာမိုနီကလည်း တီရှပ်ကို ကောက်စွပ်လိုက်သည် ။

တီရှပ် အဖြူလေးရဲ့ ရင်ဘတ်မှာက ကြောင်ကလေး တကောင်ရဲ့ ပုံလေး ။

လက်ချင်းတွဲလို့ ပတ်တရာ က စည်ကားလှတဲ့ လမ်းကလေး ပေါ်မှာ သူတို့ လျောက်နေသည် ။

“ ကိုကြီး......Walking Street...ထဲ ဝင်ကြည့်ရအောင်.....”

“ ချစ်လေး သဘော..ချစ်လေး ကြိုက်တာ လုပ်....ချစ်လေး ပျော်ရင် ကိုကြီးလည်း ပျော်တယ်....”

“ ဟယ်..ကိုကြီး..ဟိုမှာ ရောင်းနေတာ ကြည့်ပါအုံး...ဂိုင်းနမ်းစတိုင် သီချင်း ဆိုတဲ့ ဆိုင်းရဲ့ အရုပ်...သူ့ဟာကြီးထောင်ထောင်ပြနေတယ်.....”

လမ်းဘေးမှာ ခင်းရောင်းတဲ့ အရုပ်တွေကို လက်ညှိုးထိုးပြသည် ။ ဟာမိုနီလေး တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မောသည် ။ ဦးဗလမောင်တင်က လိုက်ရယ်သည် ။နိုက်ကလပ်တွေ တန်းစီနေသည် ။ ထိုင်းမလေးတွေ ဘီကီနီ တွေနဲ့ စင်ပေါ်မှာ တင်ကလေးတွေ လှုပ်ပြီး ကပြနေကြသည် ။

ဦးဗလမောင်တင် နဲ့ ဟာမိုနီတို့ ဘီယာနဲ့ ကြက်ကြော် ထိုင်စားကြသည် ။ ဟာမိုနီက ဘေးစားပွဲဝိုင်းက မိန်းကလေးတွေ သောက်နေတဲ့ ယမကာခွက်တွေက အရောင်လှလို့ ဘာတွေလဲလို့ စားပွဲထိုးမလေးကို မေးလိုက်တော့ “ ဗော့ဒ်ဂါ အရက်နဲ့ လိမ်မော်ရည် အရော လို့ စားပွဲထိုးမလေးက ပြောပြသည် ။

“ ကိုကြီး....ပုစု အဲဒါ သောက်ချင်တယ်ကွာ....”

ဦးဗလမောင်တင်က စားပွဲထိုးမလေးကို “ အဲဒါမျိုး ယူခဲ့ပေး....” လို့ ချက်ချင်း မှာလိုက်သည် ။ ဟိုတယ်ကို မပြန်ခင် ဦးဗလမောင်တင် သည် ဗိုင်ရာဂယာ ဆေးပြာလေးကို ရေသန့်ဘူးထဲက ရေနဲ့ မော့သောက်လိုက်သည် ။ ဟိုတယ်ရောက်တဲ့အခါ ပုစုလေးကို တချီလောက် အပီ ကိုင်လိုက်အုံးမည် လို့ သူ စဉ်းစားနေသည်လေ ။

ဟာမိုနီလည်း ဝိုင်..ဘီယာ နဲ့ ဗော့ဂါ အရက်တွေ စုံသွားလို့ အတော်ကြီး မူးနေသည် ။ တယောက်ရဲ့ ခါးကို တယောက် ဖက်ရင်း သူတို့ ဟိုတယ်ဆီကို ပြန်လျောက်ခဲ့ကြသည် ။

ဦးဗလမောင်တင် လည်း ဟာမိုနီနဲ့ သူ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ခဲ့တာ တော်တော်လေး ကြာခဲ့ပေမယ့် နောက်ပေါက်ကို မစမ်းရသေးလို့ ဒီည နောက်ပေါက်က တက်မလားလို့ စဉ်းစားနေသည် ။

ဟိုတယ်ရဲ့ ဓါတ်လှေခါးထဲမှာ ဦးဗလမောင်တင် ရဲ့ လက်တဖက်က ဟာမိုနီရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ကိုင်တွယ် ကစားနေသည် ။ အင်း...တကယ် ဖင်တောင့်တဲ့ ကောင်မလေး ။ တင်းကားနေသည် ။ ကိုင်ညှစ်တော့လည်း မာမာတောင့်တောင့်ကြီး မဟုတ်ဘဲ အိနေသည် ။ ပွတ်ကြည့်လိုက်ရင်လည်း ချောမွတ်လွန်းနေသည် ။

ငါ တယ်ကံကောင်းပါလား လို့ ဦးဗလမောင်တင် တွေးပြီး ပြုံးပြုံးကြီးနဲ့ ဖင်တုံးတွေကို သမနေသည် ။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>