ရမ္မက် ဧကရီ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသူ - နရသူ
ကိုစံသောင်းလည်း သူမစောက်ပတ် ကလိနေပုံကို ကြည့်၍ သူ့လီးကို ခပ်တည်တည်ပင် ဂွင်းရိုက်ကစား နေပေသည်။ လီးကြီးက မြွေဟောက်တစ်ကောင်ပါးပျဉ်းထောင်သလို တမုဟုတ်ချင်း နိုးကြွကြီးထွား၍လာကာ တဆတ်ဆတ်နှင့်ပင် တုန်ခါနေပေတော့သည်။
“လီးတောင်ပြီ မဟုတ်လား လိုးတော့မလား ကိုသောင်း ”
“မလိုးသေးဘူး ငါ့လီးကြည့်ပြီး ကိုယ့်ဖာသာ လက်နဲ့ အရင်လိုးလိုက်ဦး ”
“ကိုသောင်း လီးက ကြောက်စရာကောင်းတယ် ဂေါ်လီတွေ အများကြီးထည့်ထားတာပဲ ”
“ဂေါ်လီနဲ့ လိုးရင် မိန်းမစွဲသတဲ့ ”
ကိုစံသောင်း ပြောလိုက်တော့ အိအိခိုင်က …
“မဆိုင်ပါဘူး ဂေါ်လီမပါလည်းကောင်းတယ် ပါတော့လည်း တစ်မျိုးကောင်းတာပဲ စောက်ပတ်နဲ့လီး ထိရင်ပြီးတာပဲ မဟုတ်ဘူးလား ”
“လာခဲ့ ဒီအပေါ်မှာလာထိုင်လိုက် ဂေါ်လီကို စွဲသွားစေရမယ် ဟင်း ဟင်း ”
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ရင်း နှုတ်မှနေ၍ ပြစ်ပြစ်နှစ်နှစ်တွေ ပြောဆိုကာ လီးနှင့်စောက်ပတ်ကို ပွတ်ပေးနေကြရင်း ကိုစံသောင်းလီးတောင်လာသလို အိအိခိုင်လည်း စောက်ပတ်အရမ်းရွလာပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲကို လီးတစ်ချောင်းလုံး ထည့်လိုးပစ်ချင်လာပြီဖြစ်သည်။
“ကိုသောင်းလီးကို ကျွန်မတက်လိုးပေးရမလားဟင် ”
“လိုးချင်လိုးပေါ့ ဒါပေမယ့် နင့်စောက်ပတ်ထဲမသွင်းခင် ပါးစပ်နဲ့ဝအောင် စုပ်ပေးပါဦး ငါက လီးစုပ်ခံရတာ ကြိုက်တယ် ”
“စောက်ပတ်ယက်ရတာရော မကြိုက်ဘူးလား မယက်ပေးချင်ဘူးလား ”
“ကြိုက်တယ် ယက်ပေးမယ် စောက်ပတ်ချည်းပဲမဟုတ်ဘူး ဖင်ပေါက်ကိုပါယက်ပေးမယ် ဒီကို လာခဲ့ ”
အိအိခိုင် သူ့အနားတိုးကပ်လာလိုက်သည်။ ကိုစံသောင်းက သူမကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့ချီတင်လိုက်ကာ စစ်စတီနိုင်းပုံစံ ပြောင်းပြန်နေလိုက်ကြရာက ကိုစံသောင်းက သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲ တိုးဝင်ပြီး စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးနေသလို အိအိခိုင်ကလည်း ကိုစံသောင်း လီးချောင်းကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်သွင်း၍ စုပ်ငုံပေးနေလေသည်။
အိအိခိုင် သူ့အနားတိုးကပ်လာလိုက်သည်။ ကိုစံသောင်းက သူမကို ဆွဲယူလိုက်ပြီး သူမတစ်ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့ချီတင်လိုက်ကာ စစ်စတီနိုင်းပုံစံ ပြောင်းပြန်နေလိုက်ကြရာက ကိုစံသောင်းက သူမ၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားထဲ တိုးဝင်ပြီး စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးနေသလို အိအိခိုင်ကလည်း ကိုစံသောင်း လီးချောင်းကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်သွင်း၍ စုပ်ငုံပေးနေလေသည်။
နှစ်ယောက်သား ဖီလင်တွေအပြတ်တက်လာကြသည်။ အိအိခိုင်စောက်ပတ်က ကိုစံသောင်း၏လျှာအစွမ်း ဘာဂျာအစွမ်းပြမှုကြောင့် အရည်တွေရွှဲရွှဲစိုကာ ပေါင်ခြံအထိတိုင် ယိုစီးကျလာရပြီဖြစ်သည်။ ကိုစံသောင်း၏ လီးကြီးကလည်း သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းအလား မာကြောထောင်ထကာ တောင်လိုက်မတ်လိုက်တာမှ ပေါက်ကွဲထွက်လုမတတ်ပင်ဖြစ်နေလေပြီ။ လီးဒစ်သားရေပြဲလန်ကာ ဂေါ်လီလုံးတွေဖုထစ်ကြွရွနေပြီး နီရဲတောင့်တင်းနေပြီဖြစ်သော ကိုစံသောင်းလီးကြီးကား သွားစွယ်တဖြဲဖြဲနှင့်မာန်ဖီ၍နေသည့် သားရိုင်းတိရစ္ဆာန် တစ်ကောင်အလား ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းလောက်အောင် ဟန်ရေးတပြပြနှင့် ရှိနေလေတော့သည်။
ဒီအချိန်မှာ သူတို့နှစ်ယောက်ဆီက လှုပ်ရှားသံ ညည်းညူသံတွေကို ကြားရလို့လားမသိ။ နော်မူ လူးလွန့်ပြီး အိပ်နေရာက နိုးထလာသည်။ အိအိခိုင်နှင့်ကိုစံသောင်းတို့ သူတို့နှစ်ယောက်အနားကို မသိမသာကလေး တိုးကပ်လာကာ အိအိခိုင်၏ ဖင်သားအိအိကြီးတွေကို သူမလက်ကလေးဖြင့် အသာဖွဖွ ပွတ်သပ်ကိုင်စမ်းလို့လာသည်။ အိအိခိုင်လည်း ဖီလင်က တရိပ်ရိပ်တက်နေပြီမို့ ကိုစံသောင်းဖက်ကို လှည့်ပြီး …
“လိုးကြစို့ အစ်ကိုရယ် အိခိုင်စောက်ပတ်က တအားရွနေပြီ ဒီအတိုင်းသာဆို စောက်ရည်ထွက်ရလွန်းလို့ တစ်ချီပြီးသွားလိမ့်မယ် ”
သူမပြောရင်း အနားကိုရောက်ရှိလာသော နော်မူကိုပါ တွေ့လိုက်ရ၍ …
“မမ နိုးလာပြီလား ”
လို့ မေးလိုက်တော့ နော်မူလည်း …
“အင်း ဟုတ်တယ် နားထဲမှာ အိပ်မက်မက်ထဲကလိုလို အသံတွေကြားတာနဲ့ … လန့်နိုးလာတာ အဟင်း ဟင်း ”
ပြောပြီး နော်မူက အိအိခိုင်လက်ထဲမှာဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ကိုစံသောင်းလီးကို သူကပါ လာရောက် ထိတွေ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ …
“နည်းတဲ့ လီးကြီး မဟုတ်ဘူးနော် အိခိုင် … ခုနကလည်း မမူကို သူ နှစ်ချီလောက်လိုးလိုက်တာ ကော့သွားတာပဲ ဟင်း ဟင်း ”
“မမ လည်း စုပ်လေ … အိခိုင် တော့ သူ့လီးစုပ်ရတာနဲ့ အာတွေတောင် ညောင်းလာပြီ ကြီးလိုက်တဲ့လီးကြီး ဟွင်း ဘာကိုများ အားကျလို့ ဒီလောက်တောင်ကြီးနေရသလဲ မသိပါဘူး ”
အိအိခိုင် ခပ်ညည်းညည်းကလေးပြောတော့ နော်မူလည်း သူမစကားကို သဘောကျပြီး ပြုံးလိုက်မိလေသည်။ နော်မူက သူ့လီးကြီးကို သူမလက်နှင့် ခပ်ရွရွကလေးဆုပ်ကိုင်ကာ ပါးစပ်နှင့်ကုန်းစုပ်လိုက်ပါသည်။ ကိုစံသောင်း၏ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးကို အဓိကထား၍ စုပ်ပေးသည်။ ဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာကလေးနှင့်ထိုးထိုးပြီး ယက်ပေးရင်း လီးတစ်ချောင်းလုံးကို အသွားအပြန်လိုက်လံ ယက်သပ်ပေးနေသည်။ ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုလည်း ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင်ပင် အားပါးတရ စုပ်ဆွဲ၍ အိအိခိုင်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး …
“ညီမလေး အပေါ်တက်ထိုင်ကြည့်လေ မမထိန်းကိုင်ပေးမယ် သူ့ဟာကြီးက တောင်နေပြီပဲ ဥစ္စာ”
အိအိခိုင်လည်း …
“အင်း စမ်းကြည့်မယ်လေ ကိုသောင်း ငြိမ်ငြိမ်ကလေးနေ နော် ဟင်း ဟင်း ”
ဟုပြောပြီး ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်အိပ်လျှက်ရှိနေသော ကိုစံသောင်း၏ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်ကာ သူမစောက်ပတ်ကို သူ့လီးထိပ်နှင့်တည့်တည့် တေ့ချိန်၍ အပေါ်စီးကနေ သူမဖင်ကြီးကို ဖိနှိမ်ကာ ဆောင့်သွင်းချလိုက်လေသည်။
“အား ကျွတ် ကျွတ် နာ လိုက်တာ နော် … လီးက တစ်ကြပ်နေတာပဲ ”
အိအိခိုင် လီးဝင်အောင်အတော်ကလေး ကြိုးစားပြီး ဖိသွင်းလိုက်ရသည်။ လဒစ်ခေါင်းက လျှောကနဲ နစ်ဝင်သွားပေမယ့် လီးကိုယ်ထည်ကြီးက ဂေါ်လီတွေ တစ်ခံနေသလိုဖြစ်နေ၍ ဖင်ကို နှဲ့ကာနှဲ့ကာဖြင့် စကောဝိုင်းလှည့်ပတ်မွှေ့ဆောင့်ချလိုက်တော့မှ တစ်ဝက်သာသာလောက် ဆက်လက်တိုးဝင်လာနိုင်သည်။ ကိုစံသောင်းလည်း အောက်မှနေ၍ သူမဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ထိန်းကိုင်ကာ သူ့လီးကို အထဲမဝင်ဝင်အောင် ကော့ဆောင့်ပေးသည်။
အချက်နှစ်ဆယ်လောက်ဆောင့်လိုးရင်း နာကျင်မှုကိုအံကြိတ်ခံကာ လီးကြီးအရင်းထိရောက်အောင် သူမဖိထိုင်ချလိုက်တော့ စောက်ရည်များဖြင့် ချွဲကျိကျိဖြစ်နေသော သူမ၏စောက်ခေါင်းလမ်းကြောင်းကလေး အတိုင်း လီးအဝင်လမ်းပွင့်ပြီး ကိုစံသောင်းလီးက မမျှော်လင့်ဘဲ သူမစောက်ပတ်ထဲကို အဆုံးတိုင် ရောက်ရှိသွားရလေသည်။ အိအိခိုင် ရုတ်တရက် ဆက်မဆောင့်ဖြစ်သေးဘဲ ဂေါ်လီလုံးများရဲ့အထိအတွေ့ကို စုပ်တသပ်သပ် ညည်းတွား၍ ခံစားနေမိသည်။
“ဂေါ်လီတွေက တအား တစ်နေသလိုပဲ ကိုသောင်းရယ် စောက်ပတ်တော့ ကွဲပြဲပြီထင်တယ် ကျွန်မနို့ကိုလည်း စို့ပေးစမ်းပါ သူ့လီးကို လိုးရတာ ခွေးထီးနဲ့ခွေးမလိုးသလို ပြန်ချွတ်လို့တောင် ရမှရပါ့မလားမသိဘူး ”
အိအိခိုင် ရေရွတ်ညည်းတွားကာပြောလိုက်တော့ ကိုစံသောင်းက …
“ဆောင့် ရဲရဲသာ ဆောင့်ပါ အိခိုင်ရဲ့ ဖင်ကို ပြန်ကြွပြီး နောက်တစ်ခါပြန်ဆောင့်ချလိုက် … လီးနဲ့စောက်ပတ် လိုးတာ ဒီလောက်တော့ နာတာကျင်တာ ရှိချင်ရှိမှာပေါ့ ငါအောက်ကနေ ပြန်ကော့လိုးပေးမယ် ဆောင့်စမ်းပါ ”
သူပြောလိုက်တော့ အိအိခိုင်လည်း ငြိမ်နေ၍ မဖြစ်တော့ဘဲ ဖင်ကို အနည်းငယ်ပြန်ကြွကာ ပြန်ဖိထိုင် ဆောင့်ချလိုက်ရသည်။
“အား ကျွတ် ကျွတ် … အ ရှီး …အလာ့လား … အင့် … ကိုသောင်း ရ … ရလား …လီး …ဝင် …ဝင်ရဲ့လား ”
“ဝင်တယ် ဖြေးဖြေးချင်း …လိုး အိခိုင် …မလောနဲ့ … ငါ့လီးက ဖာမတောင် စောက်ဖုတ်ကွဲတာ ဆိုတော့ … နင်က စိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ လိုးမှဖြစ်လိမ့်မယ် … နော်မူတောင် ငါ ဒီလောက်လိုးနေတာ … ခုထက်ထိ နာတယ် ဆိုပြီး အော်နေတုန်းပဲ သူ့ကိုသာ မေးကြည့် ”
နော်မူလည်း အိအိခိုင်အနားကို တိုးကပ်ပြီး သူမ နို့အုံအိအိနှစ်လုံးကို အညှာကနေ ပင့်မ ဆုပ်ကိုင်ကာဖြင့် လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖျစ်နယ်ကစားပေးနေရင်းက …
“ဟုတ်တယ် အိခိုင်ရေ … မမလည်း သူလိုးတာ အကြိမ်ပေါင်းမနည်းတော့ပေမယ့် ဂေါ်လီကိုတော့ ကြောက်နေမိတုန်းပဲ… သူနဲ့မမ လိုးရင်လည်း မမက သူ့ကို အပေါ်ကမလိုးခိုင်းဘူး … သူသာ စိတ်ရှိလိုးရင် စောက်ပတ်ကွဲမှာကြောက်လို့ မမကိုယ်တိုင်ပဲ … အပေါ်ကနေ တက်လိုးပေးရတယ် … ဒါမှ ခံနိုင်မခံနိုင် ကိုယ့်ဖာသာ သိနိုင်မှာပေါ့ …မဟုတ်ဘူးလား ညီမရဲ့… ”
သူမက အတွေ့အကြုံပိုရင့်သူပီပီ အိအိခိုင်ကို သင်ပြပေးသည်။ အိအိခိုင်လည်း ဒါကိုတော့ လက်ခံသွားမိပါသည်။
လီးကိုဝင်သာရုံ အချက်နှစ်ဆယ်သုံးဆယ်လောက် တစ်ချက်ချင်း ဖိထိုင်ဆောင့်လိုးပေးနေရင်း သူမစောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ အခြားယောက်ျားသားတွေရဲ့လီးများလို လျှောကနဲလျှောကနဲ တရှိန်ထိုးကြီး ဆောင့်တိုးဝင်ရောက် သွားနိုင်ခြင်းမျိုးမရှိဘဲ ဂေါ်လီလုံးတွေရဲ့အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့တင်းခံနေမှုကြောင့် ဖြည်းဖြည်းချင်း အားစိုက်ဖိထိုင်ချမှသာ လဒစ်ထိပ်ပိုင်းမှသည် လီအဆုံးထိ သူမစောက်ပတ်အတွင်းနံရံတွေကို အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ထိတိုက်ပွတ်ဆွဲသွားကာ မဝင်ချင့်ဝင်ချင်ပုံစံနှင့် စီးပိုးလေးလံစွာ သူမစောက်ခေါင်းလေး ထဲကို သူ့လီးကဝင်နိုင်ခဲ့တာမို့ အပေါ်စီးကနေ ဆောင့်လိုးပေးနေရသည့် အိအိခိုင်ခမျာမှာလည်း တခြားသူတွေနှင့် အလိုးခံရသည်နှင့်မတူဘဲ သူနဲ့ကျမှ စိတ်ရောကိုယ်ပါ ပင်ပန်းလွန်းလှသည်ဟု သူမစိတ်ထဲက ထင်မြင်မိလေသည်။
နောက်ထပ် သူမ အားတင်းပြီး လေးငါးဆယ်ချက်ဆက်အဆောင့်မှာ ကိုစံသောင်းလည်း နို့ကိုင်ဖင်နှိုက်လုပ်ရင်း သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲကို သူ့လီးကို ကော့ထိုးပေးလိုက်သည်နှင့် ကြုံကြိုက်သွားမိပြီး အိအိခိုင်လည်း ချက်ကောင်းအထိခံလိုက်ရသူလို သူမနှုတ်မှနေ၍ ” အား …” ကနဲတစ်ချက် အော်ဟစ်လိုက်ရာက လီးကို ဆက်မလိုးဘဲ နေရာတွင်ပင် ရပ်တန့်ထားလိုက်မိပါသည်။
“နာလို့လား အိခိုင် ဆက်လိုးလေ ”
“နေ နေဦး အိခိုင် ဆင်းမယ် အစ်ကို့ဖာသာ တစ်ခေါက်လိုးကြည့်လိုက်ဦး ”
သူမက ပြောရင်း ကိုစံသောင်းကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်ထားရာကနေ အောက်ကိုပြန်ဆင်းလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ချလိုက်ရင်း သူမစောက်ပတ်ထဲက စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေမှုကို သက်သာရာရလိုရငြား စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်ကို သူမလက်ဖဝါးကလေးဖြင့် ဥုံဖွလုပ်ပြီး ပွတ်ပေးနေမိသည်။ နော်မူက သူမအဖြစ်ကို သဘောပေါက် ရိပ်စားမိလိုက်သည်။ စံသောင်းကို တစ်ချက်မျက်ရိပ်ကလေးပြပြီး အိအိခိုင်အနားကို တိုးကပ်လာကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားထဲ ဝင်ရောက်ပြီး စောက်ပတ်ကလေးဆီကို သူ့မျက်နှာအပ်ကာ အိအိခိုင်စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်ကို ပါးစပ်ဖြင့် အသာနမ်းစုပ်၍ လျှာနှင့်် လိုက်လံ ယက်သပ်ပေးနေပါသည်။ အိအိခိုင် ခါးကလေးကော့တွန့်ပြီး တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက် အပေါ်ကို ကြွတက်လာခဲ့ရရှာသည်။
“အ …အား မမ … အင်း ဟင်းဟင်း … ယက် ယက်ပေး … စမ်း ပါ … အ အစ်မရယ် ကောင်းလိုက်တာ ဟီး ဟီး ”
နော်မူက သူမစောက်ပတ်ကို အရည်ပြန်လိုက်လာအောင် လျှာကလေးနှင့် ယက်ယက်ပေးရင်း သူမစောက်စိ ကလေးကို စုပ်ကာစုပ်ကာဖြင့် အတန်ကြာအောင် ဆွနှူးပေးနေလေသည်။ အိအိခိုင်စောက်ပတ်က စောက်ရည်များ စိုစိစိ ပြန်ဖြစ်လာကာ စောစောက သူမစတင် အလိုးခံသည့် အနေအထားကို ပြန်လည် ရောက်ရှိလို့လာသည်။
ကိုစံသောင်းလည်း နဘေးကနေ သူမအနားကပ်လဲှပြီး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကလေးကို နမ်းစုပ်ပေးသည်။ လျှာအချင်းချင်း လိန်ယှက်၍ ကလိကစားပေးသည်။ အသင့်ဖြစ်ပြီဆိုတော့မှ နော်မူကို အသာဖယ်ခိုင်း လိုက်ရာက အိအိခိုင်၏ပေါင်နှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ လက်နှင့်ဆွဲကားလိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်အဝမှာ သူ့လီးဒစ်ကိုတေ့၍ စတင်လိုးဆောင့်ပေးလိုက်လေသည်။
“အ ကို ကို သောင်း ရယ် အိ အင့် အင့် ”
လီးကြီးက သူမ၏ ခပ်ဟဟကလေးဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကို ကြမ်းတမ်းစွာ ထိုးခွဲပြီး ကျဉ်းမြောင်းလှသည့် စောက်ခေါင်းကလေးထဲသို့ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် တိုးဝင်၍သွားသည်။ ဂေါ်လီလုံးများကြောင့်လည်း လီးဝင်ရောက်မှုက တစ်ဆို့ကြပ်သိပ်လှစွာဖြင့် ခက်ခက်ခဲခဲနှင့် အင်အား မတန်တဆ စိုက်ထုတ်၍ လိုးပေးနေရလေသည်။
အိအိခိုင် အံကလေးကို တင်းတင်းကြိတ်ကာ မျက်နှာကလေးရှုံ့လိုက်မဲ့လိုက်နှင့် ခေါင်းကလေးတယမ်းယမ်း ဖြစ်နေရှာသည်။ သို့ပေမယ့် ထို့ထက်ပိုပြီး ငြင်းဆန်ခြင်းတော့ အလျဉ်းမရှိပါချေ။ သူ့လီးက သူမစောက်ခေါင်း ကလေးထဲကို တစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လို့ လာကာ တစ်ဝက်ကျော်ကျော်လောက်အထိ ရောက်ရှိလာလေသည်။ အိအိခိုင်က သူမကိုယ်တိုင် အပေါ်စီးကနေ ဦးဆောင်လိုးဆောင့်ပေးနိုင်စွမ်းမရှိပေမယ့် ကိုစံသောင်းလိုးပေးမှုကိုတော့ အောင့်အည်း မျိုသိပ်၍ အလိုးခံပေးနေရှာပေသည်။ နာကျင်မှုကို လျစ်လျှူရှုကာဖြင့် မညည်းမညူစတမ်း ခါးစည်း၍ ခံသည်။ ထိုနာကျင်မှု နောက်ကွယ်မှာ ဘယ်လို အကောင်းတွေက ကပ်ပြီးလိုက်ပါလာမည်လဲဆိုတာကို သူမအတွေ့အကြုံများအရ သိနှင့်နေပြီးလည်း ဖြစ်ပေသည်။
စံသောင်းလီးက တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပင် သူမ၏စောက်ရည်များဖြင့် ရွှဲနစ်ကာ ချွဲကျိနေပြီဖြစ်သော စောက်ခေါင်း လိုဏ်လမ်းလေးအတိုင်း တွင်းဝင်ဖြောင့်သည့် မြွေတစ်ကောင်လို တစ်ရှိန်ထိုးကြီး ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်၍ လာနိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ သူက အိအိခိုင်၏ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို အောက်ကနေလက်လျှို၍ အားယူဆွဲကိုင်ကာ အိုးပင့်လိုးနည်းအတိုင်း ဇတ်ကနဲဇတ်ကနဲ အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ဆောင့်ချလာသည်။ အိအိခိုင် မအော်မိစေရန် စိတ်ကိုမနည်းကြီး ထိန်းထားရလေသည်။ သူ့လီးချောင်းကြီးက ဂေါ်လီလုံးတွေ တလိမ့်လိမ့်နှင့် အကြမ်းပတမ်းနိုင်စွာ ပွတ်တိုက် ဆောင့်သွင်းပေးနေမှုက သူမကို တစ်ချက်တစ်ချက် အသက်ရှူပင် ရပ်သွားစေသလို ဖြစ်ရလေသည်။
စံသောင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် တရစပ်လိုးပေးနေသည်။ သူ့လီးကြီးက ဇွတ် ဗြွတ်ဆိုပြီး လီးအရင်းတိုင် ဆောင့်အောင့်တိုးဝင်လာချိန်မှာ အထိအတွေ့ဝေဒနာကို နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းကြီး ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အိအိခိုင် နှုတ်မှနေပြီး အား ကနဲ လန့်အော်သွားမိသည်။
စောက်ရည်များလည်း စစ်ကနဲ ပန်းထွက်သွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ အိအိခိုင်တစ်ယောက် သူမဘယ်အချိန် ပြီးလို့ ပြီးမှန်းပင် မသိနိုင်တော့ပြီ။ ကိုစံသောင်း တရစပ်ဆောင့်လိုးပေးလေလေ နာကျင်မှုဝေဒနာတဖြည်းဖြည်း သက်သာလာသလိုဖြစ်ပြီး လီးအရသာကို ပြန်လည်၍ ခံစားလာခဲ့ရပါသည်။
တစ်နည်းအားဖြင့် လီးဇိမ်တွေ့လာပြီဟု ဆိုရမည်ဖြစ်သည်။
“အင့် အ ကျွတ်ကျွတ် … ဆောင့် ဆောင့် … ကိုသောင်း အင့် အိအိ အင့်ဟင့်”
“ကောင်းလား ငါလိုးပေးတာ … နာသေးလား အိခိုင် ”
“နာတော့ နာ …တယ် … နည်းနည်းတော့ သက်သာလာပါပြီ ဂေါ်လီလီးတော့ ကြောက်ပါပြီ အစ်ကိုရယ် ”
“အန်ကယ်မြတ်ထူးလည်း ဂေါ်လီကိုင်တာပဲ နင်အလိုးခံနိုင်တယ် မဟုတ်လား ”
“အိုး သူ့ဟာက အစ်ကို့လောက်မများဘူး ဒါပေမယ့် သူ့လီးလည်း နာတော့နာတာပဲ ဂေါ်လီနဲ့ကျွန်မ တစ်ခါမှ အလိုးခံဖူးတာမှ မဟုတ်တာ သူတို့ ဆရာတပည့် ကျမှပဲ ဟင်း …”
“ဘာဖြစ်လဲ လီးအရသာ ကောင်းကောင်းသိသွားတာပေါ့ ဟုတ်လား ”
“အင်းပါ တဲ့ အစ်ကိုရယ် လိုးလိုး အစ်ကိုတို့ ကျေနပ်သလိုသာလိုး စောက်ပတ်ကွဲပြဲသွားလည်း ကျွန်မအဖို့ တော့ သိပ်ပြီး မထူးပါဘူး အစ်ကိုရာ… ကျွန်မက စောက်ပတ်အမြဲရွနေတာ … ဒီလို လီးကြီးကြီးနဲ့ အလိုးခံနေရမှ ကြိုက်တာ … ဂေါ်လီပဲလိုးလိုး မြင်းမြီးတပ်ပြီးတော့လိုးလိုး … ရတယ် စောက်ပတ်ပြဲပစေ ခံမယ် ”
“အေး ဒီလို စိတ်ဓာတ်မျိုးမှ ငါက ကြိုက်တယ် … နော်မူ ကြားလား … နင့်ညီမလေး အိခိုင်ပြောတာ ”
နဘေးမှ နော်မူလည်း ပြုံးတုံ့တုံ့ကလေးလုပ်ပြီး ခေါင်းညိတ်ကာဖြင့် …
“ကြားပါတယ် ကိုသောင်းရယ် ညီမလေးက … အစ်မနဲ့ စိတ်တူသဘောတူပါပဲ ဟင်းဟင်း … မမမူလည်း ယောက်ျားတစ်ယောက်ယောက်နဲ့သာ အလိုးခံရမယ် ဆိုလို့ကတော့ ဂျိုကုတ်ပဲလာလာ ဂျိုထောင်ပဲလာလာ အကုန်ဖြစ်တယ် ဟင်း ဟင်း ”
သူမကပြောရင်း ရယ်မောလိုက်ပါသည်။ ကိုစံသောင်းလည်း သူတစ်ချီပြီးအောင် ဆက်ဆောင့်ပေးနေပြီး နောက်ထပ်မိနစ်လေးဆယ်လောက် ကြာအောင် လိုးပြီးချိန်မှာ လိုးဆောင့်ချက်များသွက်လာ မြန်လာခဲ့ရပြီး သူ့လီးထိပ်ကနေပြီး လရည်တွေကို အိအိခိုင်စောက်ခေါင်းကလေးအတွင်းရှိ သားအိမ်ဆီသို့အရောက် တဗြစ်ဗြစ်နှင့် အဆက်မပြတ် ပန်းလွှတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။ အိအိခိုင်လည်း စောက်ရည်တွေ တဖြစ်ဖြစ် ပန်းထွက် ယိုစီးကျကာ သူနှင့်အတူ မမှီမကမ်းလိုက်ပါပြီး ပြီးလိုက်ရတော့သည်။
သူမအနေနှင့် နှစ်ချီလား သုံးချီလားတော့မသိ ပြီးသွားသည်လို့တော့ ထင်မိပေသည်။
နောက်တစ်ချီ ပြန်မစခင်မှာ အိအိခိုင်နှင့်နော်မူတို့ နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်မှာ ပလူးပလဲလုပ်ရင်း တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖက်တွယ်ကာ အနမ်းရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါနေကြလေသည်။ တစ်ယောက်နို့ကို တစ်ယောက်စို့ပေးသည်။ ဖင်ကိုကိုင်ကာ ဖျစ်လိုက်နယ်လိုက်လုပ်ပြီး ပေါင်ခွကြားထဲကို လက်ထည့်၍ တစ်ယောက်စောက်ပတ်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် လှုပ်နှိုးဆွကစားပေးကြလေသည်။
ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ခြောက်ဆယ့်ကိုးလုပ်၍ အိအိခိုင်က နော်မူ စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးစဉ်မှာ နော်မူကိုယ်တိုင်လည်း အိအိခိုင်၏စောက်ပတ်ထဲကို လက်ထည့်၍ သူမစောက်ခေါင်းထဲကို လက်နှင့် ထိုးနှိုက်ဆောင့်ကာဖြင့် စောက်ရည်တွေရော သေးတွေပါ တဖြန်းဖြန်းထွက်ကျလာအောင် ပက်ပက်စက်စက် နှုးဆွပေးလိုက်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းသွားခဲ့ကြသည်။
ကိုစံသောင်းက သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးအား ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ကုန်းခိုင်းလိုက်ရင်း တစ်ယောက်ကို တစ်ပြန်စီ အလှည့်ကျ လိုးပေးလိုက်လေသည်။ မောလာတော့ ခေတ္တအနားယူ၍ အိမ်ရှေ့ခန်းထွက်ကာ သောက်ကြစားကြသည်။ အိပ်ခန်းထဲကို ပြန်လာပြီး အိအိခိုင်ကို တစ်ချီ နော်မူကို တစ်ချီ ထပ်လိုးပေးလိုက်ပြန်သည်။ အိအိခိုင် စောက်ပတ် တော်တော်ကလေးကျိန်းသွားသည်။
ဖြစ်ချင်တော့ မနက် ၁နာရီလောက်မှာ ထင်ကျော်မြင့်ပါ တစ်ရေးနိုးလာ၍ သူလည်း ပြန်မအိပ်တော့ဘဲ နော်မူနှင့်အိအိခိုင်ကို တစ်ယောက်တစ်ချီစီ ခွေးကုန်း ကုတင်စောင်း ပုဇွန်ထုပ်ကွေး ကျားရေသောက် စုံနေအောင် လိုးပစ်လိုက်ကာ တစ်ညတာအချိန်ကို ဖြုန်းပစ်လိုက်ကြလေသည်။
နောက်တစ်နေ့ အိအိခိုင် အိပ်ယာကနိုးလာတော့ ဦးမြတ်ထူးရော ထင်ကျော်မြင့်နှင့် ဒရိုင်ဘာစံသောင်းပါ မရှိကြတော့ဘဲ အလုပ်ကိစ္စနှင့်အပြင်ထွက်သွားသည်ဟု သိရသဖြင့် နော်မူနှင့်သူမ နှစ်ယောက်တည်းသာ အိပ်ခန်းထဲမှာ စကားတွတ်ထိုးရင်း ကျန်ခဲ့ကြပါသည်။
နော်မူက သူမအတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်ပြောင်းပြောပြနေရင်း နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ပွေ့လိုက်ဖက်လိုက် နှူးနှပ်ကာ အတွေ့ရေယဉ်ထဲ တစ်နေကုန်အောင် မျောပါနေမိကြလေသည်။
ညနေစောင်းအချိန်လောက်မှာ ကိုစံသောင်းတစ်ယောက်တည်း ပြန်ရောက်လာသည်။ အိမ်ရှေ့မှာ ကားကို ရပ်ထားခဲ့ပြီး နော်မူနှင့်အိအိခိုင်ကို …
“အပြင်လျှောက်လည်ရအောင် ညည်းတို့နှစ်ယောက်အဝတ်အစားလဲကြ ”
ဆိုပြီးပြော၍ …
“အန်ကယ်တို့ ဒီည ပြန်မလာကြဘူးလား … ကိုကိုကျော်ရော … ”
နော်မူတို့နှစ်ယောက်က အကျိုးအကြောင်းမေးလိုက်ရာ သူက ခေါင်းအသာယမ်းပြီး…
“အလုပ်ကိစ္စ စကားပြောရင်း Dinner တစ်ပွဲလည်း ရှိတာနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးကို ပို့ပေးခဲ့တယ် ဒီည ပြန်နိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး … မနက် ကိုးနာရီလောက်ကျမှ သူတို့ကို သွားကြိုရမယ် ”
“ဘယ်မှာလဲ ”
“…… …… ”
“ဒါဖြင့် မနက်ဖြန်မှ လူစုံမှာပေါ့နော် ”
“ဘာလဲ ညည်းတို့က လူမစုံလို့ ပျင်းနေကြပြီလား မပူနဲ့ ကိုသောင်းတစ်ယောက်လုံးရှိတယ် ပျော်ရပါးရမယ့်နေရာ ငါကိုယ်တိုင် လိုက်ပို့ပေးမယ်”
ကိုစံသောင်းက ပြောလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးကို အဝတ်အစားများ လဲခိုင်းလိုက်သည်။
“သွားတာလည်းသွား လူကိုလည်း အဝကျွေးရမှာနော် ကိုသောင်း ”
နော်မူက ပြောလိုက်တော့ …
“ဒါတော့ စိတ်ချ ငါကိုယ်တိုင်လည်း ဗိုက်ဆာလွန်းလို့ အူတောင်လိမ်နေပြီ ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ စားသောက်ပြီးမှ လျှောက်လည်ကြမယ် ”
နှစ်ယောက်စလုံး သဘောတူကြောင်း လက်မကလေးတွေ ထောင်ပြလိုက်ကြပြီး အဝတ်လဲခန်းဝင်၍ အင်္ကျီအဝတ်အစားသစ်များ လဲလှယ်ဝတ်ဆင်လိုက်ကြသည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်ပြန်ထွက်လာကြတော့ ဖရီးစတိုင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချည်သားဘလောက်စ်ကိုယ်စီနှင့် ပေါင်လယ်လောက်ရှိ စကပ်ကို ဆင်တူ ဝတ်ဆင်ထားပြီး ဖြူဖြူဝင်းဝင်းရှိလှသော သူမတို့ အသားအရေနှင့် နှစ်ယောက်သားပြင်ဆင်ထားကြပုံတွေက ထင်းကနဲ မြင်သာထင်သာရှိအောင်ပင် ကြွရွလှပလျှက် လိုက်ဖက်မှုရှိနေတာကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
အိမ်တံခါးမကို သော့ပိတ်ကာ ကားပေါ်တက်လိုက်ကြပြီး ကိုစံသောင်းက ကားကို မောင်းထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
အမှန်မှာတော့ သူ့အာစရိ ဦးမြတ်ထူးကိုယ်တိုင် ယနေ့ည မအားလပ်သဖြင့် စံသောင်းကို အိမ်စောင့်အနေနှင့် ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ခြင်းသာ ဖြစ်ကာ သူ့အဖို့ ဒီတစ်ညတာမှာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်နှင့် မြိန်ရည်ယှက်ရည် ကာမကျူး၍ မြူးတူးပျော်ပါးခွင့်ကို သေချာပေါက် ရရှိမည်လည်းဖြစ်ပေသည်။ ဦမြတ်ထူးတို့လို အထက်တန်းလွှာကို ဝင်ဆန့်နိုင်သူတွေအဖို့တော့ ဒီလို အမှုကိစ္စမျိုးကို ထမင်းစားရေသောက်အဆင့် လောက်သာ သဘောထားသူတွေ ဖြစ်ကြသည်။ ဒီထက်ကောင်းသည့် အရာတွေဆိုတာ သူတို့မှာ များစွာ ရှိနေပါသေးသည်။
ကားက မြေနီကုန်းဖက်ကို ဦးတည်မောင်းနှင်လာပြီး စာသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်ရှေ့မှာ ထိုးရပ်လိုက်ကာ သုံးယောက်သား ဆိုင်ထဲဝင်ပြီး သီးသန့်ခန်းတစ်ခုစီစဉ်၍ စားသောက်ဖွယ်ရာများကို မှာယူစားသောက် လိုက်ကြသည်။ နေုာ်မူရော အိအိခိုင်ပါ နှစ်ယောက်စလုံး သောက်တတ်စားတတ်သူတွေဖြစ်ကြ၍ သူတို့ဝိုင်းကလေးက မထင်မှတ်ဘဲ စည်ကားသွားရသည်။
ည ရ နာရီခွဲ သာသာလောက်မှ ဆိုင်ကထွက်လာကြပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို လည်ပတ်စရာရှိသည်များကို လိုက်လံပို့ဆောင်ပေးသည်။ တစ်ဆိုင်ဝင်တစ်ဆိုင်ထွက် ဝယ်ကြခြမ်းကြသည်။ သောက်စားထားသည့်အရှိန်က ဟိုဟိုဒီဒီ သွားလာလှုပ်ရှားရင်း အမူးဒီဂရီတွေ ပြေလျော့စပြုလာသည်။ ကေတီဗွီတစ်ခုခုကိုသွားပြီး အရက်ထပ်သောက်ကြဖို့ တိုင်ပင်လာကြသည်။
ကိုစံသောင်းက အကြံသမားပီပီ သူ့မှာနေရာကောင်းရှိသည်ဆိုပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို လှည့်ပတ်ပြောဆို၍ သူသွားလာနေကျ ဖာဘိတစ်ခုဆီ ခေါ်ဆောင်လာခဲ့လေသည်။
လူသူအသွားအလာ ကင်းရှင်းသော ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်တစ်ခုအတွင်းမှာ တည်ရှိ၍ ခေါင်းလင်မယားနှစ်ယောက် ပိုင်ဆိုင်သော နတ်သမီးဂေဟာလေးတစ်ခုဖြစ်သည်။ ကောင်မလေး အယောက် နှစ်ဆယ်လောက်ရှိမည်။ တချို့ အသက်ခပ်ကြီးကြီး အမျိုးသမီးတစ်ယောက် နှစ်ယောက်လည်း ပါသည်။ အလွန်ဆုံး အသက် ၃၀ကျော် ၃၅ နှစ် ဝန်းကျင်အထိ လောက်သာ ဖြစ်ကြပါသည်။ ခေါင်းလင်မယားနှစ်ယောက်အနက် မိန်းမဖြစ်သူ မကြူကိုသာ တွေ့ရပြီး သူမက ကိုစံသောင်းကို အရင်းနှီးဆုံးမိတ်ဆွေတစ်ယောက်ကို ကြိုဆိုသလို ဖက်လှဲတကင်းပင် ဆီးကြိုနှုတ်ဆက် လာပါသည်။
“မရောက်တာကြာပြီ ကိုစံသောင်းရယ် တွေ့ရတာဝမ်းသာလိုက်တာ ”
“အေးပါဗျာ အလုပ်ကများလွန်းလို့ ခင်ဗျားကောင်ကြီးရော ဘယ်မှာလဲ ”
“နဂါး လား သူကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရေနတ်သမီး အရှာထွက်တာပေါ့ ဟင်း ဟင်း ”
သူမယောက်ျားအား နဂါးလေးလို့ သူတို့လောကမှလူတွေ ခေါ်ဝေါ်လေ့ရှိကြသည်။ နာမည်ရင်းက ဝင်းနိုင် ဖြစ်သည်။ လက်ဝှေ့သမား ဝင်းနိုင်ကို အစွဲပြုပြီး နဂါးလေးဟု အမည်တွင်သွားဟန် တူပါသည်။ နဂါးခေါ် နဂါးလေးရဲ့မိန်းမ မကြူက နဂါးလေးထက် အသက်လေးငါးနှစ် ပိုကြီးသည်။ သူမမှာ ယခင်က ကော့ကရိတ် မြဝတီဖက်သို့ ကုန်သည်အဖြစ်နှင့် သွားရောက်လုပ်ကိုင်ရာမှ နဂါးလေးဝင်းနိုင်တို့အဖွဲ့နှင့်တွေ့ဆုံမိကြပြီး လူကုန်ကူးသည့် လုပ်ငန်းကိုပါ တွဲဖက်လုပ်ကိုင်ကာ ငွေကြေး မြက်မြက်ကလေးရရှိခဲ့သည်။
နောက်ပိုင်း အဖမ်းအဆီးတွေ များလာ၍ ရပ်ဆိုင်းလိုက်ပြီး အခြားဝင်ငွေရလမ်းလည်း မရှိတော့ဘဲ ခေတ်ပျက်လိုဖြစ်လာတာကြောင့် သူမနှင့်အတူ တပည့်မကလေး နှစ်ယောက်သုံးယောက်ပေါင်းပြီး ယခုလက်ရှိလုပ်ငန်းကို တိတ်တိတ်ပုန်း လုပ်ကိုင်လာခဲ့ပေသည်။ မကြူမှာ ယခင်ကလည်း ယောက်ျားသနာနှင့် ပတ်သက်၍ ဇကလေးနည်းနည်းရှိကာ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အချင်းချင်းလည်း ကာမနှီးနှောဆက်ဆံတတ်သည့် ဓလေ့စရိုက်မျိုးရှိခဲ့သူဖြစ်သည်။ ပြောရလျှင် သူ့ဝါသနာ သူ့ဗီဇနှင့်သူမို့ ဒီလုပ်ငန်းက တဖြည်းဖြည်း တိုးတက် အောင်မြင်လာသည်။ သူမ၏လူယုံအဖြစ် လက်စလက်နကလေးလည်းရှိ သိဟောင်းကျွမ်းဟောင်းထဲက သူမနှင့် မကင်းရာမကင်းကြောင်းလည်း ရှိခဲ့သော နဂါးလေးကို အလုပ်ကူလုပ်ခိုင်းရာက ရင်းနှီးမှုပိုများလာပြီး နှစ်ယောက်သား အတူနေလင်မယားအဆင့်ကို ရောက်ရှိလာခဲ့ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
သူတို့နှစ်ယောက်က လင်မယားဆိုသော်လည်း တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် နားလည်မှုကလေးတော့ ရှိကြသည်။ မကြူက သူ့ဖောက်သည်တွေအတွက် အချိန်ပေးရခြင်းမျိုးရှိသလို နဂါးလေးဝင်းနိုင်ကိုယ်တိုင်လည်း မ မြင်လျှင် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ အငမ်းမရနိုင်လွန်းသူမို့ အလုပ်ခွင်ထဲက ဘယ်ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကိုမျှ ချမ်းသာပေးလေ့ရှိသူမဟုတ်တာကို မကြူလည်းအသိပင်ဖြစ်လေသည်။
တစ်ခါတစ်ရံမှာ လင်မယားနှစ်ယောက် အခန်းချင်းကပ်ရက်မှာ သူ့အတွဲနှင့်သူ ဇိမ်တွေ့နေတတ်ကြတာမျိုး လည်း ရှိပါပေသည်။ ကိုစံသောင်းနှင့်လည်း မကြာခဏ သူမတွေ့ဆုံ ဆက်ဆံရလေ့ရှိသည်။ သူက မကြူ၏ အရင်းနှီးဆုံးဖောက်သည်တစ်ဦးဖြစ်သလို ငွေကြေးကိစ္စ အကူအညီလိုအပ်လာလျှင်လည်း သူ့ဆရာဆီကနေ တစ်ဆင့် မကြူလိုအပ်သလောက် မည်သည့်ပမာဏကိုမဆို ထုတ်ချေးပေးနိုင်သူမို့လည်း သူမအနေနှင့်သူ့ကို မျက်နှာချိုသွေးထားရသေးသည်။ သူလည်း နဂါးလေးဝင်းနိုင်နည်းတူ ဒီမှာရှိသည့်အထဲက ရုပ်ကလေး ခပ်ချောချော ခပ်တောင့်တောင့် ကောင်မလေးတွေဆိုလျှင် ဘယ်အခါမှ အလွတ်ပေးတတ်သူမဟုတ်ချေ။ သူ့လီးက ဂေါ်လီတွေ မဟားဒယားထည့်ထားသလောက် အလိုးလည်းပက်စက်သူဆိုတာ မကြူအသိဆုံးပင် ဖြစ်သည်။
ကိုစံသောင်းက အရက်သောက်ဦးမည် အခန်းတစ်ခန်းစီစဉ်ပေးပါဆို၍ မကြူလည်း သူ့တပည့်ကောင်လေး နှစ်ယောက်နှင့် ထွက်သွားပြီး အခန်းတစ်ခန်းရှင်းပေးကာ သူတို့ကို နေရာချပေးလိုက်ပါသည်။
“မကြူ နေဦး ပြောစရာရှိသေးလို့ ”
အခန်းထဲက ထွက်ခွာမည့်ဟန်ပြင်နေသော မကြူကို ကိုစံသောင်းလက်ဆွဲ၍ တားလိုက်ကာ သူမနားနားကပ်ပြီး …
“မကြူ အလုပ်တွေပြီးရင် ဒီ လာခဲ့ ဒီတစ်ည မကြူကို ခိုင်းစရာအလုပ်တွေ ရှိသေးတယ် ”
နော်မူနှင့်အိအိခိုင်ဖက်ကို ညွှန်ပြရင်း တစ်စုံတစ်ရာ ကပ်ပြောလိုက်သည်။ မကြူက ကိုစံသောင်းစကားကို ခပ်ပြုံးပြုံးပင် နားထောင်နေပြီး ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ကာဖြင့် …
“စိတ်ချ လာခဲ့ပါ့မယ် ကိုသောင်းရယ် ကျွန်မကလည်း ကိုသောင်းကို မတွေ့တာကြာလို့ လွမ်းနေတာပါ ဟင်း ဟင်း စိတ်တိုင်းကျသာနေပါ အလိုရှိတာသာ ပြောလိုက် ဖြစ်ရစေ့မယ် ”
ဆိုပြီး အိအိခိုင်တို့နှစ်ယောက်ဖက်ကို လှည့်ကြည့်၍ …
“ဒီက ညီမတွေ ကိုယ့်အိမ်လိုသာ သဘောထားပြီးနေကြ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေ ကဲ အစ်မ သွားဦးမယ် ကိစ္စတွေ ပြီးရင် ပြန်လာပါ့မယ် ”
ပြောဆို၍ ဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို တအိအိလှုပ်ခါယမ်းပြီး အခန်းထဲနေ ထွက်သွားပါသည်။
မကြူက အသက် ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က လုံးကြီးပေါက်လှဖြစ်ပြီး ရင်သားတင်သားကြီးများ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ထွားထွားအိအိရှိလှသည့် မိန်းမချောတစ်ဦးပင်ဖြစ်သည်။ ကလေးမွေးဖူးသူမဟုတ်၍ သူမ၏အလှအပများက ပျက်ယွင်းခြင်း မရှိသေးချေ။ ဘယ်လောက်ပင် ဖြိုဖြို မပြိုမည့်အလှမျိုးဟုလည်း ဆိုနိုင်ပါသည်။ ဒါကြောင့်လည်း သူမဆီလာသမျှ ဖောက်သည်တွေကို ကာလရှည်ကြာ ထိန်းထားနိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ကဲ သောက်ကြရအောင် ပြီးရင် ညည်းတို့နှစ်ယောက် အတွေ့အကြုံရှာချင်သေးတယ်ဆိုရင်လည်း ရှာပေါ့ ”
ကိုစံသောင်းက ရယ်ကျဲကျဲလုပ်ကာ ပြောလိုက်ရာ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံးက သူ့ကို မျက်စောင်းကလေး ထိုး၍ ကြည့်လိုက်ကြသည်။
သူအရက်ကို ရေခဲနှင့်ဆော်ခါရောစပ်ပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်ကို ကမ်းပေးလိုက်ကာ သုံးယောက်သား ခွက်နှုတ်ခမ်းချင်းထိတိုက်၍ cheers!! ဆိုပြီး ပြိုင်တူမော့သောက်လိုက်ကြသည်။ ကိုစံသောင်းက လျှော့သွားသည့်ခွက်များထဲသို့ အရက်တွေ ထပ်မံလောင်းထည့်ကာ ဆော်ဒါနှင့်ရေခဲ လိုက်လံရောစပ် ပေးလိုက်ပြန်သည်။ သူက အိအိခိုင်ရဲ့ခါးကလေးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ပွေ့ဖက်လိုက်ရာက …
“ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ခေါ်လိုက်မယ် မကောင်းဘူးလား ”
“ဟင့်အင်း ”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ အိခိုင်ရ ”
“ကောင်မလေးဆိုတော့ လင်ကွင်းရိုက်ရုံပဲရမယ် ကောင်လေးဆိုရင်တော့ အချောင်းမို့လို့ ပိုအဆင်ပြေလိမ့်မယ် ”
အိအိခိုင်က စသလိုနောက်သလို ပြောခြင်းဖြစ်၍ သုံးယောက်သား ရယ်မောလိုက်ကြသည်။ ကိုစံသောင်းက …
“အချောင်းနဲ့ အဆင်ပြေချင်ရင် ဒီကနေ အရင်စကြည့်လိုက် အရှေ့ပေါက်ရောအနောက်ပေါက်ရော အော်ဒါ အကုန် လက်ခံတယ် ”
ပြောပြီး သူ့လီးကို လှန်ပြလိုက်သည်။
“ဟင်း နော် မယုတ်မာနဲ့ ကောက်မှုတ်ပလိုက်မယ် ဘာမှတ်နေလဲ ခိခိ ခိ”
အိအိခိုင်က ပြောရင်း သူ့လီးဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ကာ လက်နှင့်ဖျစ်ညှစ်ပွတ်သပ်၍ ဂွင်းရိုက်ပေးနေလေသည်။
“အိခိုင် နင်လိုချင်လား ငါပြောပေးမယ် ”
“ဘာပြောရမှာလဲ ”
“လီး လိုချင်လား လို့ မကြူကိုပြောလိုက် သူ့ဆီလာနေကျကောင်တွေရှိမှာပေါ့ နင်ရော နော်မူရောပဲ ”
“ပြောလိုက်လေ ဒါပေမယ့် ဒီအခန်းမှာပဲ ရမယ် ဘယ်ကိုမှတော့ မလိုက်နိုင်ပါဘူး ”
စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ တိတ်ဆိတ်နေသည့် နော်မူက ဝင်ပြောသည်။ အိအိခိုင်လည်း သူမစကားကို သဘောတူလက်ခံသည့် အရိပ်အယောင်ပြနေသည်။ ကိုစံသောင်း ခေါင်းညိတ်ပြီး …
“မဆိုးဘူး ဒါလည်း တစ်မျိုးကောင်းတာပဲ မကြူလာမှ ပြောကြတာပေါ့ ”
သုံးယောက်သား အရက်တစ်လုံးကုန်အောင် သောက်လိုက်စားလိုက်နှင့် ကိုစံသောင်းနဘေးမှာ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က ဝန်းရံ၍ ပွတ်သီးပွတ်သပ်လုပ်ကာ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဟိုကိုင်ဒီနယ် ပြု၍ စိတ်မကြွကြွအောင် နှူးဆွပေးနေကြသည်။ သူတို့ရောက်ရှိနေသော ပတ်ဝန်းကျင်ကလည်း ဒီလိုတဏှာကိစ္စ အစပျိုးဖို့ရန်အတွက် တွန်းအားပေး ပို့ဆောင်ပေးသလိုကြီး ဖြစ်နေသည်။ သူတို့နဘေးပတ်လည်ရှိ လက်ဝဲလက်ယာ အခန်းအသီးသီးမှ တစ်စွန်းတစ်စ ထွက်ပေါ်နေသော ညုသံ ခရာသံ တွန်းထိုးလှုပ်ရှား ညည်းတွားသံတွေကို စတင်ကြားလာခဲ့ရပြီဖြစ်သည်။
မကြူဘိကလေးက ညဉ့်နက်လေလေ ပို၍ ပို၍ အသက်ဝင်နိုးထလာလေလေ ဖြစ်နေပေသည်။ စားသောက်ဆိုင်မှာလို မဟုတ်၍ အမြည်းတွေ အစုံအလင်မရသည့်တိုင် မကြူက သူတို့အတွက်ဆိုပြီး ဆိုင်ကနေ ကုန်းဘောင်ကြီးကြော် ဝက်နံရိုးကြော် ဂေါ်ရခါးညွန့် ကင်းမွန်သုပ်စသည်ဖြင့် သီးသန့်မှာယူပေးတာမို့ မကြာမီ အရက်ဝိုင်းလေးကလည်း ဟိုတယ်စားသောက်ဆိုင်တစ်ခုပေါ်ကို ရောက်နေသလို သိုင်းသိုင်းဝိုင်းဝိုင်း စိုစိုပြေပြေရှိလာခဲ့ရလေသည်။
ည ၉ နာရီလောက်ကျတော့ မကြူလည်း အခန်းထဲကို ပြန်လည်ရောက်ရှိလာသည်။ မကြူကိုယ်ပေါ်မှာ အရှည် ပေါင်လယ် မရောက်တရောက်ခန့်သာ ရှိမည်ဖြစ်သော ပါးလွှာလွန်းသည့် ပိုးပျော့ ညအိပ်ဂါဝန်ပါးလေး တစ်ထည် ကိုသာ ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူမကိုယ်ခန္ဓာထက်မှ ဖုထစ်ကြွရွနေသော ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်ကို ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ရာ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့မြင်နေရလေသည်။
အိအိခိုင်တို့ သုံးယောက်မှာလည်း သောက်ရင်းစားရင်း နှူးရင်းနှပ်ရင်းဖြင့် ရေချိန်ကိုက်သူ ကိုက်နေကြပြီ။
“နော်မူ …အိခိုင် … နှစ်ယောက်စလုံး ဒီလာပြီး … ထိုင်စမ်းပါဦး ”
ကိုစံသောင်းက ပြောပြီး မိန်းကလေးနှစ်ယောက်စလုံးကို သူ့အရှေ့ကြမ်းပြင်မှာ ထိုင်စေလိုက်ကာ ပုဆိုးကို အောက်ကနေ ပင့်လှန်၍ ချွတ်ပစ်လိုက်ရာက သူ့လီးကို ကျကျနနပင် ထိုင်စုပ်စေလိုက်သည်။ နော်မူရော အိအိခိုင်ပါ ထန်နေကြပြီဖြစ်၍ လီးကို နစ်ယောက်တစ်လှည့် ကုန်းစုပ်ပေးနေသည်။ မကြူ ဒါကိုကြည့်ပြီး သကျေသွားကာ ကိုစံသောင်းဖက်လှည့်ပြီး မေးကလေးငေါ့ပြလိုက်လေသည်။ သူမကိုယ်တိုင် အရက်ခွက်ထဲကို ငှဲ့သောက်လိုက်ပြီး မိန်းကလေးနှစ်ယောက်အတွက်လည်း တစ်ယောက်တစ်ခွက် စပ်ပေးလိုက်ပါသည်။
“ကဲ ရော့ မမကြူ ညီမတွေ လုပ်စရာလည်းလုပ် သောက်ဖို့ကိုလည်း မမေ့ကြနဲ့ဦး … တကတည်း မှပဲ …ဟွင်း … လှေလည်းလှော် ပဲကြီးလှော်လည်း စား တဲ့ … စကားပုံလည်း အရှိသားနဲ့ … ဟင်း …ဟင်း ဟင်း ”
“cheers!!! ”
“… … ”
“… … ”
နော်မူတို့နှစ်ယောက်လည်း အရက်ခွက်ကို လက်ကမ်းယူလိုက်ကာ ထပ်မံမော့သောက်လိုက်ကြသည်။
“ကဲ အင်္ကျီ ချွတ်ရအောင်ကွယ် မမ ချွတ်ပေးမယ် မမလည်း တွေ့ချင်မြင်ချင်တာပေါ့ ”
“မမရောပဲ နော် … ဟင်း ဟင်း ”
“အင်းပါ ညီမရယ် … မင်းတို့ အစ်ကိုက သုံးယောက်လုံးတောင်ဆိုတော့ ဖြိုနိုင်ပါ့မလား မသိဘူး ”
နော်မူက မျက်စကလေးချီ၍ …
“မမ သူ့မေးကြည့်လေ မဖြိုနိုင်လည်း ဒီအတိုင်း အလှကြည့်နေပေါ့ လို့ ပြောလိုက် ”
သူမတို့ သုံးယောက်သား အဝတ်လွှာအသီးသီး ချွတ်ယူနေကြပုံကို ကိုစံသောင်းက ဇိမ်နှင့်ထိုင်ကြည့်နေပြီး သွားအဖြဲသားနှင့် တဟီးဟီးရယ်ရင်း သဘောကျနေကာ …
“ဟုတ်တယ် မကြူနဲ့ နော်မူ ပြောတာ …ငါက သုံးယောက်စလုံးကို မလိုးနိုင်မယ့်အတူတူ ဒီကနေထိုင်ပြီး အလှကြည့်နေတာပဲ ကောင်းမယ်ထင်တယ် … ကဲ မြန်မြန်ချွတ် …ပြီးရင် မကြူပါ … လီးလာစုပ်ပေးလှည့် … စံသောင်းနဲ့တွေ့ရင် ဖာဂေါင်းမတောင် လီးလာစုပ်ပေးရသတဲ့ ကြားလား …သဘောပါကြရဲ့မဟုတ်လား …ဟား ဟား ဟား ”
မကြူလည်း သူ့ကို မျက်စောင်းလှလှကလေးထိုးရင်း …
“ကိုသောင်းတစ်ယောက် ကတော့လေ …ပြောတော့မယ် လူကို … ပက်ပက်စက်စက် ”
“မဟုတ်လို့လား ချစ်ရဲ့ ”
“ဟုတ်ပါ့ မှန်ပါသတဲ့ …တော် ရေ … ဟင့်ဟင့် ဟင့် ”
မကြူ ခပ်ငေါ့ငေါ့ကလေးပြောလိုက်ရာ နော်မူနှင့်အိခိုင်ပါ သူ့အပြောကို သဘောကျ၍ နှစ်ယောက်စလုံး ပြိုင်တူပင် ရယ်လိုက်မိကြပါသည်။
အမျိုးသမီးသုံးယောက်စလုံး ဝတ်လစ်စလစ် ခန္ဓာကိုယ် ဗလာကျင်းသွားကြသည်။
ကိုစံသောင်းအရှေ့မှာ သုံးယောက်လုံးထိုင်ပြီး သူ့ဂေါ်လီလီးကို တစ်ယောက်တစ်လှည့် အားရပါးရကြီး စုပ်ပေးနေကြသည်။ သူ့လီးကို သုံးယောက်စလုံး အလိုးခံဖူးကြပေမယ့် စံသောင်းအများဆုံးလိုးဖြစ်သူက နော်မူပင်ဖြစ်သည်။ နော်မူက စံသောင်းလီးကို စောင်ပတ်ရော ဖင်ပေါက်ရော သူမ၏ ဒွါရနှစ်ပေါက်စလုံးကို အကြိမ်မရေမတွက်နိုင်အောင် ပက်စက်စွာ အလိုးခံဖူးသူဖြစ်လေရာ တခြားမိန်းမ တစ်ယောက်ယောက်ကို စံသောင်းလိုးတာကိုလည်း ကြည့်မြင်လိုစိတ် ရှိသူဖြစ်လေသည်။
“ကိုသောင်း ကောင်မလေးတွေ ခေါ်မယ်ဆို ”
“မပူနဲ့ မမကြူ စီစဉ်ပြီးသားပါ နော်မူရဲ့ ခဏနေ သူတို့ရောက်လာလိမ့်မယ် ”
မကြူကပြောလိုက်ရာ နော်မူက …
“ကောင်းတယ် သူက ကျွန်မတို့ကိုပဲ အမြဲလိုးနေတာဆိုတော့ ဘယ်လိုနေမယ်မပြောတတ်ဘူး တခြားကောင်မလေးတွေ သူလိုးတာကိုလည်း ကြည့်ချင်သေးတယ် ”
“ကြည့်ချင်ရင် ကြည့်ရမှာပေါ့ နန်းနန်းနဲ့ ခင်ဥမ္မာကို ပြောထားတယ် လာခဲ့ဖို့ …ဒါနဲ့ ညီမကရော အဖော်မလိုချင်ဘူးလား”
မကြူက စံသောင်းလီးကြီးကို ဖင်ကုန်းစုပ်ပေးနေသော နော်မူ၏ ဖင်သားကားကားအိအိနှစ်ဖက်အကြားမှ ပြူတစ်ထွက်ပေါ်နေသည့် စောက်ပတ်မို့ဖောင်းဖောင်းကလေးကို လက်လျှိုနှိုက်ကာ ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရင်း သူမနားနားကပ်၍ မေးလိုက်ရာ နော်မူက …
“အဟင်း ဟင်း … မမကြူတစ်ယောက်လုံးရှိတာပဲ အဖော်မလိုပါဘူး ”
“ဒါဖြင့်လာ … မမ မင်းစောက်ပတ်ယက်ပေးမယ် … မူမူလိုချင်တဲ့အခါ ပြော ကြားလား ”
“အင်းပါ မမကြူရယ် … မမကိုလည်း … မူမူ ပြန်လုပ်ပေးမယ်လေ သဘောကျလား ”
“အိုး ဘယ့်နှယ်ပြောလိုက်ပါလိမ့် … ညီမလေးရယ် ”
နှစ်ယောက်သား ဈေးတည့်သွားပြီး ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ကာဖြင့် ကြမ်းပေါ်မှာ ကိုယ်ခန္ဓာနှစ်ခု ပူးပူးကပ်ကပ် ဖြစ်သွားကြလေသည်။ နော်မူ၏စောက်ပတ်ကို မကြူလက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးနှိုက်ကာ ဆောင့်ပေးရင်း စောက်ရည်ထွက်ကျလာအောင် လုပ်ပေးနေသည်။ နော်မူကလည်း မကြူ၏ ဖင်သားကြီးများကို ဆုပ်ညှစ်ချေနယ်ပေးနေပြီး စောက်ပတ်ကိုနှိုက်ကိုင်ပေးလေသည်။ နောက်တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် စစ်စတီနိုင်းလုပ်ရင်း အပြန်အလှန်မှုတ်ကြသည်။ လက်နှင့် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးပေးလိုက်ကြသည်။
နော်မူနှင့်မကြူ အပြတ်အသတ် ပွတ်လိုက်ဆွလိုက် အဖုတ်ယက်လိုက်လုပ်နေချိန်မှာ အိအိခိုင်စောက်ပတ်ကို ကိုစံသောင်းတစ်ယောက် ကျကျနနပင် ဘာဂျာကိုင်ပေးနေသည်။ စောက်ပတ်ကိုယက်လိုက် အစိဖူးကလေးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက် ယက်လိုက်လုပ်၍ အကွဲကြောင်းကလေးအတိုင်း သူ့လျှာပြားကြီးနှင့်ထိုးယက်ကာ ဆွကစားပေးနေသည်။ အိအိခိုင်လည်း ကိုစံသောင်း၏ အနှူးအဆွအောက်မှာ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲက စောက်ရည်တွေရွှမ်းရွှမ်းဝေအောင်ထွက်ပြီး စောက်ပတ်တအားရွလာရပြီ ဖြစ်သည်။
သူမကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပါ်မှာ ထောင့်ဖြတ် ဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်ကာ လှည်းအိပ်ခိုင်းလိုက်ရင်း ကိုစံသောင်းက သူမပေါင်ကြားထဲမှာ ဝင်ရောက်နေရာယူ၍ သူမစောက်ပတ်အဝမှာ သူ့လီးဒစ်ကိုတေ့ချိန်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်ဒစ်လုံးထိပ်နှင့် မွှေ့ကာဖြင့် တစ်လက်စတည်း လီးကြီးကိုတစ်ဆုံးဝင်အောင် ဆောင့်လိုးချလိုက် လေသည်။
“စွိ ဘုတ် ဇွပ် …ဖျစ် … ဗြစ် ”
“အ အမေ့ ကိုသောင်းရယ် လိုးရက်လိုက်တာ … တစ်ချက်တည်း လီးအရင်းထိဝင်အောင် ဆောင့်လိုးရတယ်လို့ နော် … ဟင်း ဟင်း ”
“အရသာ ပိုရှိအောင်လို့ပါ အိခိုင်ရယ် ”
“ဟင်း ရှိပါ့ ရှိပါ့ တော်ရေ့ … သူများ စောက်ပတ်လည်း သူလိုးတာနဲ့ … ထက်ခြမ်းကို ကွဲရော့မယ် ဟွန်း”
နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန်ပြောဆိုရင်း စံသောင်းလည်း အပီအပြင်ကြီး ကျုံးလိုးနေလေသည်။ စံသောင်း၏ လိုးဆောင့်ချက်များက ကြမ်းတမ်းပက်စက်နေသည်။ သူကြမ်းသလို အိအိခိုင်ကိုယ်တိုင်လည်း သူမကို ယခုကဲ့သို့ ထိခိုက်နာကျင်အောင် ဝက်ဝက်ကွဲ လိုးပေးနေမှုကို စိတ်ထဲက ထူးထူးခြားခြားပင် သဘောတွေ့မိသလိုဖြစ်နေကာ အောက်ကနေ သူမခါးလေးကို ကော့၍ကော့၍ ပင့်မြှောက်ခံညှောင့်ရင်း စိတ်လိုလက်ရကြီး အလိုးခံနေပေသည်။
နှစ်ယောက်စလုံး ရေချိန်ကိုက်အောင် သောက်စားထားပြီး မူူမူးရူးရူးနှင့် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်ကာ ပေါက်ကွဲစွာ လိုးဆောင့်နေကြခြင်းဖြစ်လေသည်။ နေရာကလည်း ဖာဘိဖြစ်ကာ နဘေးပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အခန်းအသီးသီး မှာလည်း ဝင်သူဝင် ထွက်သူထွက်နှင့် တံခါးပိတ်သံ ဖွင့်သံ တအင့်အင့်တဟင့်ဟင့် ညည်းသံ လိုးဆောင့်သံ တွေကသာ ကြီးစိုးနေသည်ဖြစ်ပေရာ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးလည်း ထူးမခြားနား မျက်နှာပူစရာလည်း ဘာအကြောင်းမျှမရှိတာမို့ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ပင် စခန်းသွားနေမိကြလေသည်။
ဒီအခိုက်မှာ ကုတင်ပေါ်ကို နော်မူရော မကြူပါ လိုက်တက်လာကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက်လိုးနေသည့်အကြားကို တိုးဝင်၍ စံသောင်းကို တစ်ယောက်ကနမ်းလိုက် အိအိခိုင်၏ နို့နှင့်ဖင်ကို တစ်ယောက်က ပွတ်သပ်ဖျစ်ကိုင်ကာ နို့စို့သူစို့ ဖင်စအိုကို ဆွသူဆွနှင့် အလုပ်များသွားကြလေသည်။ စံသောင်းက အချက်မှန်မှန်ဖြင့် အသားကျ လိုးဆောင့် ပေးနေရင်း သူတို့အရှိန်ရလာကြတော့ နော်မူနှင့်မကြူလည်း တစ်စခန်း ပြန်ထလာကြသည်။
နော်မူ၏စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်မှာ အရည်တွေရွှဲရွှဲယိုကာ ပေါင်ခြံကို စီးကျလာသည်အထိ မကြူ စုပ်လိုက် ယက်လိုက်နှင့် ဆွနှူးပေးနေသည်။ စောက်ခေါင်းထဲကို လက်နှိုက်၍ ဆောင့်လိုးပေးသည်။ နော်မူကလည်း သူမကို ထိုအတိုင်းပင် ပြန်လည်၍ ဆွနှူးပေးကာ သူမစောက်ပတ်ဟပြဲပြဲကလေးထဲ လက်ညှိုးလက်ခလယ် လက်သူကြွယ် သုံးချောင်းပူး၍ ဆောင့်လိုးပေးနေလေသည်။ နှစ်ယောက်သား နာရီဝက်ကျော် တစ်နာရီနီးပါးခန့် အချိန်ကလေးအတွင်းမှာပင် တစ်ယောက်ကို နှစ်ချီစီလောက် ကိစ္စ ပြီးအောင် လိုးပေးလိုက်ကြပါသည်။
ကိုစံသောင်း သူ့ဂေါ်လီလီးကြီးဖြင့် အိအိခိုင်စောက်ပတ်ကို မညှာစတမ်း လီးပူအောင်လိုးရင်း လရည်တွေကို အိအိခိုင်စောက်ပတ်ထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်နှင့် ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ အိအိခိုင်လည်း သူနှင့်တစ်ပြိုင်တည်းပင် သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲမှ စောက်ရည်များ လျှံထွက်လာကာ တစ်ချီပြီးသွားရတော့သည်။
ဒုတိယအချီအဖြစ် မကြူကို စံသောင်း လိုးသည်။ အိအိခိုင်နှင့်နော်မူက တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လူးလှိမ့်ပွေ့ဖက်ကာ စောက်ပတ်ချင်း ပွတ်တိုက်၍ အတွေ့အရသာကို ခံစားနေကြလေသည်။
မကြူ၏ဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်က ကိုစံသောင်း၏လိုးဆောင့်မှုအောက်မှာ အိကနဲအိကနဲ တုန်ခါလှုပ်ယမ်းနေပုံကို သူမတို့နှစ်ယောက်သား အနီးကပ်ပင် တွေ့မြင်နေရလေသည်။ ကိုစံသောင်းက မကြူကို ပက်လက်အိပ်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မိုးပေါ်ထောင်ကားခိုင်းပြီး အပေါ်စီးကနေ အပီအပြင်ကြီး လိုးပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ဒုတိယအချီဖြစ်၍ စောစောကလိုးသည်ထက် ပိုကြာပြီး မကြူခမျာ ပက်လက်အလိုးခံလိုက် စံသောင်းက မှောက်ခုံရက် ခွေးကုန်းလိုးတာကို ခံလိုက်နှင့် ဂေါ်လီလီး၏ အညှာအတာကင်းစွာ လိုးခွဲမှုကို အားပါးတရကြီး ခံစားနေရလေသည်။
“လိုး ကြမ်းကြမ်းလိုး ကိုသောင်းရယ် အမေ့ အင်း အင့် … ဒီ ဒီလို လိုးတာမခံရတာ အတော်တောင် ကြာနေပြီကွယ်… မကြူက ဒီလို လိုးအားလည်းကောင်း လီးလည်း ကြီးတဲ့သူမှ ခံရတာ ပိုသဘောကျတာပါ … လိုးပေး … ဆောင့်ပါ ဆောင့်… မြန်မြန်သာဆောင့် … အား အ အင့် ဟင့်ဟင့် ”
“စွတ် ဖွပ် ဗြွတ် … ဇွတ် … ဘုတ် ဖတ် ဘတ်… ဗလပ် ဘွပ် စွိ ဇွပ် …”
လိုးသံဆောင့်သံတွေ ဆူဆူညံလို့သွားရလေသည်။ စံသောင်းဆောင့်လိုးပေးသလို မကြူကလည်း တစ်ဖက်တစ်လမ်းကနေပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ကော့ကာကြွကာ ညှောင့်ကာဖြင့် ပြန်လည် မြှောက်ဆောင့်ပေးနေသည်။ တစ်နာရီလောက်ကြာအောင် အဆက်မပြတ်လိုးပြီးမှ နှစ်ယောက်သားပြိုင်တူ စောက်ရည်နှင့်လရည်များ ပန်းထွက်သွားကြပြီး ကိုစံသောင်းတို့အတွဲ ငြိမ်ကျသွားလေတော့သည်။
အိအိခိုင်နှင့်နော်မူလည်း ပွတ်ရနှိုက်ရ အပြန်အလှန်ယက်စုပ်ရနှင့် စောက်ရည်ထွက်ရလွန်း၍ အတော်ကလေး ပင်ပန်းသွားကြပြီဖြစ်သည်။
သူတို့ အရက်ဝိုင်းကလေးပြန်စကြသည်။ အမျိုးသမီး သုံးယောက်စလုံး အဝတ်အစားမကပ်ကြဘဲ သောက်စားရင်းဖြင့် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ကျီစယ်ကာ အိအိခိုင်ကို နော်မူတစ်လှည့် မကြူတစ်လှည့် ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းကိုရော အောက်ပိုင်းကိုပါမကျန် ပွတ်သပ်ကိုင်ပေးနေကြပါသည်။ အိအိခိုင်က သူတို့သုံးယောက်ထဲမှာ အသက်အငယ်ဆုံးဖြစ်သလို သူ့အလှက အပေါ်လွင်ဆုံးဖြစ်နေ၍ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံး သူ့ကို ကိုင်ချင်ဖျစ်ချင် ပွတ်သီးပွတ်သပ် အတွေ့အငွေ့ပေးချင်နေကြပုံရလေသည်။
“ဒေါက် ဒေါက် … ဒေါက် ”
အခန်းတံခါးကို အပြင်ကခေါက်သံ ကြားရတော့ မကြူက …
“ညီမလေး တံခါးသွားဖွင့်ပေးလိုက်ပါ သူတို့ ရောက်လာပြီနဲ့တူတယ် ”
နော်မူအားပြောလိုက်ရာ နော်မူလည်း ထပြီး တံခါးသွားရောက်ဖွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေးနှစ်ယောက် အထဲကိုမဝင်သေးဘဲ အခန်းဝကနေ ပြူတစ်ပြူတစ်ကလေးလုပ်ကာ ကြည့်နေလေရာ မကြူက …
“ဟဲ့ ဘာလုပ်နေတာလဲ ဝင်စရာရှိ ဝင်လာကြတာမဟုတ်ဘူး ဒီ ဟာမတွေနဲ့တော့ … ”
မကြူ မာန်မဲလိုက်တော့မှ ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ဆိုပြီး အခန်းထဲကို နှစ်ယောက်စလုံး ယို့ယို့ကလေးဝင်လာကြပါသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်နာမည်တွေက ဖြူဖြူသွယ်သွယ် ရုပ်ရည်ကလေးသနားကမားနှင့် ခပ်ချောချောတစ်ယောက်က နန်းနန်းဖြစ်ပြီး ကျန်တစ်ယောက် ငါးရံ့ကိုယ်လုံးကလေးလို တစ်တစ်ရစ်ရစ်နှင့် မှိုစို့မျှစ်ပေါက်သဏ္ဍာန် ထွားအိအိရှိလှသည့် ကောင်မလေးက ခင်ဥမ္မာဟုခေါ်ကြောင်း မကြူက ကိုစံသောင်းနှင့်အိအိခိုင်တို့ နှစ်ယောက်ကို မိတ်ဆက်ပေးလိုက်သည်။
“ကဲ ညည်းတို့နှစ်ယောက် သူ့အလိုရှိတာ ပြုစုပေးလိုက်ကြ ငါတို့ အပြင်ခဏထွက်ဦးမယ် သောက်ချင်ရင်လည်း အဲဒီမှာယူသောက် အရက်ကုန်ရင် အကြီးမဆီမှာ သွားယူနိုင်တယ် ကလန်ကဆန်မလုပ်နဲ့ ဘာသံညာသံတော့ မကြားချင်ဘူး ကြားလား မိနန်း ”
“ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ မမကြီး ”
မကြူ အဝတ်အစားဝတ်၍ အပြင်ခဏထွက်သွားရာ နော်မူလည်း မသိမသာနှင့်သူ့အနောက်ကနေ လိုက်ပါသွားသည်။ အိအိခိုင်က အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်အနက် မိနန်းကိုယ်ပေါ်မှ အင်္ကျီကလေးကို ဝိုင်းကူ၍ ချွတ်ပေးလိုက်ကာ သူမခါးကြင်ကြင်ကလေးအား ပွေ့ဖက်၍ နှုတ်ခမ်းကလေးကို အသာပင် စုပ်နမ်းလိုက် လေသည်။ ကိုစံသောင်းက ခင်ဥမ္မာလက်ကို ဆွဲခေါ်ပြီး အရက်တစ်ခွက်တိုက်နေတာတွေ့ရသည်။ သူမကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ထည့်သွင်းပြီး ကစားစရာအရုပ်ကလေးတစ်ရုပ် ထပ်ရသည့် ကလေးတစ်ယောက်နှယ် ဟိုကိုင်ဒီနယ်နှင့် နို့ကိုင် ဖင်နှိုက်လုပ်နေတာကို တွေ့ရလေသည်။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment