ဆင်ကြီး ဂဠုန်ချီ အပိုင်း ( ၃ )

ဆင်ကြီး ဂဠုန်ချီ အပိုင်း ( ၃ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း 

ရေးသားသူ - ကမ္ဘာကျော် ရတနာဝင်းထိန်

မအဲ မသိမသာ ပြုံးလိုက်မိတယ်။ သူရေချိုးတာ ကို ကြည့်ပြီး ရွှေရတော့ လောင်တီးနေပြီပေါ့လို့။ ဒါကို သိလို့ မအဲ ပိုလို့ဖော်လာတယ်။ ထဘီကို ခါးလောက်နီးပါး ဖြေပြီး ဆပ်ပြာတိုက်တယ်။ ပေါင်အရင်း ရောက်လုနီး ဆွဲတင်ပြီး ဆပ်ပြာတိုက်တယ်။ သူက ကလေး တစ်ယောက်နဲ့တခြမ်းဘဲ မွေးရသေးတာမို့ ခန္ဓာကိုယ်က သိပ်မပျက်စီးသေးဘူး။ ကျန်သင့်သလောက်တော့ ကျန်သေးတယ်။ 

ရွှေရ မအဲ သူ့ကို တမင်လုပ်ပြနေတယ် ဆိုတာ သိတယ်။ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ လိုးခဲ့ဘူးပြီးသားဘဲလေ၊ ဘယ် အ မလဲ။ ဒါကြောင့်မို့ ဝမ်းကွဲအမဆိုတာ ကို မေ့ထားပြီး ပေါ်တာ မှန်သရွှေ့ အကုန်ကြည့်တော့တာ။ မအဲရဲ့ ပေါင်တွေက ဖြူဖွေးနေတာ။ ဒေါ်အေးယူပေါင်လောက် မကြီးဘဲ အနေတော် လုံး ကျစ်နေတာ။ ခါးက သိပ်မသေးပေမဲ့ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်မတုတ်သေးဘူး။ အင်း ဖင်ကတော့ မလှဘူး။ မအဲဖင်က ဖင်ပြားအမျိုးအစား၊ ဖင်လုံး မဟုတ်တော့ ကြီးသာကြီးတာ၊ နောက်ဘက်ကို ကောက်မနေဘူး။ ဒါကျတော့ ဒေါ်အေးယူကို မမှီဘူး။ ဒေါ်အေးယူရဲ့ ဖင်က နောက်ဘက်ကို ပစ်ကောက်နေတာ။

ရေချိုးပြီး ရေလဲထဘီနဲ့ထဘီအသစ်ကို လှယ်ဝတ်တော့ လဲ မအဲက ပညာပြပြီ။ ထဘီအသစ်ကို ခေါင်းပေါ်က စွပ်လိုက်ပြီး အောက်ကို ဆွဲယူတဲ့အခါ ခါးအထိမရောက်သေးဘဲ ရေလဲထဘီကို ချွတ်ပစ်လိုက်တာ ပေါင်ကြား က ပစ္စည်း ထင်းထင်းကြီးမဟုတ်တောင် ဝိုးတဝါး ပေါ်သွားတာ။

“ နင်ကလဲဟာ၊ အဝတ်လဲတာ ဖြစ်ကတတ်ဆန်းဘဲ ”

ရွှေရကပြောတော့ 

“ နင် ဘာပြုလို့ကြည့်တာ လဲ၊ မျက်နှာ ဟိုဘက်လွှဲထားပေ့ါဟ”

မအဲက ဂရုမစိုက်သလိုပြန်ပြောတာ။

“ မကြည့်ဘဲ မြင်နေရတာ ဟ၊ နင့်ဟာက လွန်တယ်”

“ ဘယ်ဟာတွေကများ လွန်တာ လဲဟယ်၊ နင်ကလဲ လူပျိုလေးကျလို့၊ ဝါတွင်းတတွင်းလုံး အမေနဲ့ညားနေပြီးသား ကို” 

မအဲ သူသိတာ ကို ဖွင့်ချလိုက်တော့ ရွှေရ အံ့သြသွားတယ်။ လန့်တော့ မလန့်ပါဘူး။ တိတ်တခိုးညားတာ မှမဟုတ်တာ။ သူ့လင်ကြီးရဲ့ သဘောတူညီချက်နဲ့ညားတာဘဲ။ ဒါပေမဲ့ မအဲ ဘယ်လိုလုပ် သိသလဲပေါ့။ ဒီလောက်အထိတော့ ဒေါ်အေးယူရော၊ ဦးကံပေးပါ မပြောလောက်ပေဘူး။

“ နင်ကလဲ လုပ်ပြီ၊ ဂျီးဒေါ် အဖော်မရှိလို့ ငါ နေပေးရတာ၊ မဟုတ်တရုတ်” 

ရွှေရ မိုးကြိုးပစ် ထန်းလက်နဲ့ ကာတာ။

“ အေးပါ၊ ပြီးမှ ငါပြောပါ့မယ်” 

မအဲ ပြောပြောဆိုဆို အိမ်ထဲဝင်သွားတာ နဲ့ ရွှေရ လဲ နောက်က ကလေးချီရင်း လိုက်ဝင်ရပါတယ်။ အိမ်ထဲရောက်တော့ မအဲ သနပ်ခါးလိမ်းတယ်။ မှန်တင်ခုံရယ်လို့ရှိတာ မဟုတ်ဘူး။ ကြမ်းပေါ် ကျောက်ပျဉ်နဲ့ မှန်တစ်ချပ်ထောင်ထားတာဘဲ ရှိတဲ့နေရာမှာ လိမ်းရတာ။ ဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်နေတဲ့ ရွှေရ မြင်နေရတာ။ တံခါးပိတ်ရင်တော့ ရတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မထူးတော့ဘူးလေ။ စောစော ရေချိုးတုန်းကလဲ ပြထားပြီးသား၊ ဒါကြောင့် မအဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဘဲ ထဘီပေါင်လယ်အထိ မ တင်ပြီး သနပ်ခါး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းတော့တာ။ ရွှေရလဲ ပြတဲ့လူကတောင် ပြနေတာ၊ အဝကြည့်မယ်ကွာ ဆိုပြီး မျက်တောင် မခတ်တမ်း ကြည့်တော့တာ။

“ ရွှေရ၊ နင် အမေ့ ကို သတိရနေတာ လား”

မအဲက စကား အစကို ပြန်ဖော်လာတယ်။ ရွှေရ စဉ်းစားပြီး ပြန်မေးလိုက်တာ။

“ မအဲ၊ နင် ငါနဲ့ဂျီးဒေါ်ကြီး ညားတယ်လို့ ဘာလို့ပြောတာ လဲ၊ နင်က သိလို့လား”

“ သိတာ ပေါ့ဟ၊ အမေက ဗေဒင်ဟောတဲ့ကိစ္စ အဖေ့ကို ပြောနေတာ။ ငါကြားတာ ပေါ့”

“ အေးကွာ၊ ဦးကြီး အသက်အန္တရာယ်ရှိတယ်၊ ယတြာ ချေဖို့ ဂျီးဒေါ်ကြီးနဲ့အတူ သွားနေပေးပါ လို့ ဦးကြီးကိုယ်တိုင် ပြောလို့ပါ”

“ အေးပါ၊ ဟုတ်ပါတယ်၊ အဖေကိုယ်တိုင် ခွင့်ပေးတာပါ။ ပြီး အမေလဲ သဘောတူလို့ပါ၊ ဒါ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး၊ ငါက စတာ ပါ” မအဲက ပြောရင်း ပေါင်လယ်ရောက်နေတဲ့ ထဘီကို ပြန်ဖုံးပြီး ရင်လွှားထားတဲ့ထဘီစကို ဖြုတ်ချလိုက်တာ၊ နို့နှစ်လုံး ပေါ်လာပါလေရော။ မအဲက ခပ်အေးအေးဘဲ

“ နင်လဲ အမေနဲ့ညားပြီးသားဘဲ ဟာ၊ မြင်ဘူးပြီးသားဘဲ၊ နော”

တကယ်တမ်း ရွှေရ မသီလို့သာပါ။ ရွာမှာတုန်းက ကို ရင်ငပေါ် သူ့ကို ထိုးပေးလိုက်တဲ့ပီယဆေးက အတော်လေးစွမ်းတာ။ မိန်းမရဲ့ အဝတ်အစား တစ်ခုခုကို ရွှေရရဲ့ လီးနဲ့ထိမိလိုက်ရင် ဆေးတန်ခိုးပြတာ။ အထူးသဖြင့် စောက်ဖုတ်နဲ့ထိရတဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီဆို ပိုစွမ်းသေး။ ရွှေရ ဘာရယ်မဟုတ်၊ မနေ့က မအဲရဲ့ အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်ထည်ကို လက်ဆော့ပြီးလီးမှာပတ်ပြီး ဂွင်းထုလိုက်မိတာ ကနေ့ မအဲ ရွှေရအပေါ် စိတ်တွေကစားလာပြီး သရိုးသရီဖြစ်လာတော့တာ။ 

နောက်တစ်ခုက မအဲက ကြည့်ရင်သာ ရိုးရိုးကုတ်ကုတ်လေး၊ ဒါပေမဲ့ ဏှာအရမ်းကြီးတာ။ အခုယူထားတဲ့ ယောင်္ကျားအရင် တစ်ယောက် ကတည်းက အပျိုရည်ပျက်ခဲ့တာ။ ဒီရည်းစားဦးက လူပျိုမဟုတ်ဘူး။ အိမ်ထောင်သည် ကလေးအဖေ၊ မအဲရဲ့ ကျူရှင်ဆရာ။ ဒီတုန်းက မအဲအသက် (၁၈) နှစ်ထဲဝင်ကာစရှိသေးတာ။ ရူးရူးမိုက်မိုက်အရွယ်၊ ဆရာကလဲ ဂုဏ်သိက္ခာ မစောင့်စည်းတဲ့ ဆရာယုတ်၊ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ ဆရာက သူ့အပြစ်မဟုတ်သလိုနဲ့ ရှောင်သွားတယ်။

ဒီတော့ မအဲ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ပေးတဲ့ အကြံအတိုင်း အခုလက်ရှိလင်ကို ဖမ်းယူလိုက်တာ။ ဒီကောင်ကလဲ ဂျလေဘီပါ။ ဘာမှ အလုပ်ရှိတာ မဟုတ်၊ ဦးကံပေးရဲ့ အောက်က အလုပ်ကြပ်တစ်ယောက်ရဲ့ သား၊ A.E သမီးက အထာပေးတာ ကို အဟုတ်မှတ်ပြီး 

“ တယ်စွန်တဲ့ငါ ပါလား” 

ဆိုပြီး မအဲကို ခိုးတာ။ ရပြီး (၈) လအကြာ မအဲ သား ဦးလေးမွေးမှ ဒီကောင် နွားမရွံ့ပိတ် အရောင်းခံရမှန်း ရိပ်မိတာ။ မအဲ တင်ပါးဆုံ အရိုးခွင်က ကျဉ်းလို့တဲ့၊ ကလေးကို ပုံမှန်မွေးလို့ မရဘူး၊ ဗိုက်ခွဲမွေးရတာ။ တစ်ခုကောင်းသွားတာ က ဒီကလေးက (၃) လသား အရွယ်မှာ ဆုံးသွားတယ်။ နောက် အခု သမီးကို မွေးတာ။ သမီးကို ဗိုက်ခွဲမွေးပြီး သူ့ယောင်္ကျားကို ဆရာဝန်ကြီးတွေက သား ကြောဖြတ်ပေးလိုက်တယ်။ ဘာပြုလို့လဲဆို ဗိုက်ခွဲမွေးရတဲ့မိန်းမက (၃) ခါအထိတော့ ခွဲလို့ရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ အန္တရာယ်များတယ်ပေါ့။ ဒါကြောင့် အခု မအဲ (၂) ကြိမ်မြောက်ဗိုက်ခွဲပြီး စိတ်ချရအောင်ဆိုပြီး သား ကြောဖြတ်တာ။ အဲဒီခေတ်က မိန်းမကို သား ကြောဖြတ်ရတာ အခက်အခဲရှိတယ်။ ဒါကြောင့် လွယ်ရာ ယောင်္ကျားကို ဖြတ်ပေးတာ။

နဂိုကတည်းက ရှုတ်ချင်ပွေချင်တဲ့ မအဲလင် သားကြောဖြတ်ပြီးတယ်ဆိုရင်ဘဲ နောက်ကြောင်းအေးပြီးဆိုပြီး ပိုရှုတ်လာတော့တာ။ အခု နန်းရှေ့ခြံကို ရောက်လာတာ မကြာသေးလို့သာ။ မအဲတို့လင်မယားက ဟိုဘက်အိမ်မှာကတည်းက အိမ်တွင်းရေးပြသာနာ ရှုတ်နေပြီးသား။ ယောင်္ကျားက မအဲသူ့ကို နွားမရွံ့ပိတ် ညာတာ ခံရတယ်ဆိုပြီး မကျေနပ်ဘူး။ ကွာဖို့ကျတော့ လဲ သူ့အဖေက ဦးကံပေးရဲ့ လက်အောက်ဝန်ထမ်းမို့ မလုပ်ရဲ။ ဟန်မပျက်သာ ပေါင်းနေတာ၊ လင်မယားက တစ်လနေလို့တစ်ကြိမ် မနေဖြစ်ကြဘူး။ 

ယောင်္ကျားက ဘာအရေးလဲ၊ အပြင်မှာဝယ်စား။ မအဲသာ ဒုက္ခရောက်နေတာ။ အပျို တုန်းကသာ အခွင့်သာလို့ ဆရာနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာ၊ အခု အိမ်ထောင်သယ် ကလေးအမေဘဝမှာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးရှာရမှာလဲ၊ ပတ်ဝန်းကျင် တံတွေးခွက်မှာမျောသွားမယ်။ အဖေ အမေတို့နဲ့ အတူနေရတုန်းက မအဲ သမီးလေးလဲရှိတော့ တော်သေးတယ်။ ကြွနေတဲ့စိတ်ကို ချိုးနှိမ်ထားလို့ ရသေးတယ်။ 

အခု ဒီရောက်လာတော့၊ ခြံဝင်းကြီးတစ်ခုလုံး မှာ နေ့ခင်းဆို သူတို့သား အမိလေး နှစ်ယောက်ထဲတင်။ ရွှေရက တနေကုန်ကျောင်းသွားနေပြီး ညနေကျမှ ပြန်ရောက်တာ။ လင် လုပ်တဲ့သူကလဲ မော်လမြိုင်နဲ့ မှောင်ခိုကုန် ရောင်းဝယ်သွားလာနေတာ။ အိမ်မှာနေရတယ် မရှိ။ မန္တလေးပြန်ရောက်တဲ့ရက်တွေဆိုလဲ သူ့မှောင်ခိုချဘက် ကောင်မတွေနဲ့တရုံးရုံး သွားလာနေတာ။ ဒီတော့ မအဲ စိတ်လေပြီပေါ့။

ရွှေရနဲ့က တစ်အိမ်ထဲ အတူနေ နေရတာ။ မောင်နှမတစ်ဝမ်းကွဲပေမဲ့ သူ့အမေနဲ့ ညားထားပြီးသား ဆိုတာ သိနေတော့ မအဲ ရွှေရအပေါ်စိတ်ပါနေတာ မဆန်းလှပါ။ မအဲကလဲ ကလေးနှစ်ယောက်သာ မွေးထားတာ၊ အခုမှ (၂၂) နှစ် ရှိသေးတာ။ ပြီး ပြောခဲ့သလို ရွှေရရဲ့ ပီယဆေး ဟုတ်မလားဘဲ။ ထားပါ၊ ဒါတော့ အတိအကျ ပြောမရ။ မအဲ သနပ်ခါးလိမ်းတာကို လက်စသတ်လိုက်တယ်။ ထိုင်ရာကထပြီး အဝတ် မလဲသေးဘဲ ထဘီရင်လျှား နဲ့

“ ကလေး ငါ့ပေးဟာ၊ ထမင်းစားကြရအောင်၊ ပြင်လိုက်တော့”

“ နင့်ယောင်္ကျား မစောင့်တော့ဘူးလား”

“ နင်ကလဲဟာ၊ သိသား နဲ့ မေးမနေပါနဲ့၊ ဒီကောင် ညပြန်အိပ်မှာ မဟုတ်ဖူး၊ သူ့မှောင်ခိုမတွေဆီသွားအိပ်ပြီး မနက် တခါထဲ ဘူတာ ဆင်းမှာ”

မအဲပြောတာ မှန်ပါတယ်။ သူတို့မှောင်ခိုအဖွဲ့က မန္တလေးက မနက်စောစောရထားနဲ့လိုက်၊ ပဲခူးဘူတာ မှာဆင်း၊ မော်လမြိုင်ကို ဆက်လိုက်သွား၊ နောက်တစ်ရက်မှာ မော်လမြိုင် ပဲခူး မန္တလေး ပြန်လာ၊ ဒီလို ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန် သွားနေရတာ၊ တစ်ခေါက် အမြတ်က ဘာမှများတာ မဟုတ်ဘူး။ ခေါက်ရေများများရမှ တွက် ခြေကိုက်တာ။ ညစာထမင်းစားပြီးတဲ့နောက် သူတို့နှစ်ယောက် တသီးတခြားစီ ကိုယ့်နေရာ ကိုယ်နေကြရင်း အတွေးကိုယ်စီ တွေးနေကြလေရဲ့။ ရွှေရက သူ့နေရာ ဝရံတာက ကွတ်ပြစ်မှာ။ မအဲက အိပ်ခန်းထဲမှာ။ ရွှေရ ညနေက မအဲ သူ့ကို မမြင် မြင်အောင် ဖော်ပြတာ ကို ရိပ်မိတယ်။ ပြီးတော့ သူနဲ့ ဂျီးဒေါ်ကြီး ညားကြတာ ကို သူသိတယ်လို့ ပြောသေးတယ်။ 

ဒီလောက် အရိပ်ပြလို့မှ အကောင် မထင်တတ်ရင် ရွှေရ ကိုယ့်ဂွေးကို တူနဲ့ထုပြီး သေဖို့ဘဲ ကောင်းတော့တယ်။ ပြီးတော့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်၊ မိန်းမနှစ်ယောက်နဲ့ အကြာကြီးညားလာတဲ့လူ၊ မိန်းမက အထာပေးတဲ့နောက် လီးတောင် လာပြီပေါ့။ ရွှေရ မအဲကို လိုးချင်လာပြီ၊ လိုးဖို့လဲ အခြေအနေက ပေးနေတယ်ဆိုတာ သိတယ်။ မိန်းမဆိုတာ ရေလာမြောင်းပေး လုပ်တတ်တာလောက် ရှိတာ၊ ရေစီးဝင်ဖို့က ယောင်္ကျားတာ ဝန်။ ရွှေရ စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီး မအဲ ရှိနေတဲ့ အခန်းကို သွားပါတော့တယ်။

မအဲက ဒီအချိန်မှာ ကလေးကို နို့တိုက်ရင်း သိပ်နေတယ်။ သူလဲ သူ့အတွေးနဲ့သူ။ ရွှေရကို တော့ မီးစိမ်း ပြလိုက်တာဘဲ၊ ငနာ သဘောတော့ ပေါက်မှာပါ။ လူပျိုမှ မဟုတ်တာ၊ အမေနဲ့ညားပြီးသား၊ သဘောပေါက်လို့ စလာရင်တော့ ဘာမှ ဟန်ဆောင်မူနေစရာ မလိုဘူး၊ အိမ်မှာလဲ ဘယ်သူမှမရှိတာ။ ငါလဲ လင်ရှိတယ်သာပြောတာ၊ လင့်အရသာ ဘယ်မှာရလို့လဲ၊ မုဆိုးမသာသာရယ်။ ရွှေရနဲ့နေလို့ အပြစ်တော့ မဖြစ်လောက်ပါဘူး။ လူတွေမသိလောက်ပါဘူး။ တို့နှစ်ယောက်ဘဲ သိမှာပါ။ စသဖြင့်တွေးနေတာ။ “မအဲ” ရွှေရ မအဲအခန်းထဲ ရောက်လာပြီ။ မအဲရဲ့ ကုတင် နားမှာရပ်ရင်း အသံပြုတာ။ 

“ အင် ရွှေရ၊ ထိုင်လေဟာ” 

မအဲကလဲ စောင့်နေတာလေ။ ရွှေရ ထိုင်လို့ရအောင် ကိုယ်ကို ဟိုဘက်နဲနဲ ရွှေ့ပေးတယ်။ ရွှေရ မအဲရဲ့ ဘေး ကုတင်ပေါ် ဝင်ထိုင်တယ်။ မအဲက ဘေးစောင်းအိပ်ပြိး ကလေးနို့တိုက်နေတာမို့ နို့နှစ်လုံး က ပေါ်နေတယ်။ ဖင်ကြီးကလဲ အပေါ်ဘက်ကို တက်နေတာ။ မအဲက ဖင်ပြားပေမဲ့ကြီးတယ်။ လှသာမလှတာ။ ဖင်ကကြီးတော့ အခုလို ဘေးစောင်းအိပ်တဲ့အခါ သိပ်သိသာတယ် ဖင်တုန်းကြိးက အယ်ထွက်နေတာ။

“ မအဲ” 

“ ဟာ ဘာလဲ ပြောစရာရှိပြောလေ” 

ရွှေရ ဘယ်ကဘယ်လို အစပျိုးရမယ် မသိလို့ ခေါ်တာ၊ မအဲကလဲ စိတ်မရှည်တဲ့ပုံ ပြန်ထူးတာ။ ရွှေရ ဘာစကား မှ မပြောတော့ဘူး။ ပြောစရာလဲ မလိုဘူးလို့တွက် လိုက်တယ်။ မအဲရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခုကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်တော့တာဘဲ။ မအဲ မငြင်းဘဲ ငြိမ်ခံနေတာ၊ ရွှေရ ဖင်တုန်းကြီးတွေကို ကိုင်ပြီးနယ်လိုက်၊ လွတ်နေတဲ့နို့တစ်လုံး ကို ဆုတ်နယ်လိုက်ပေါ့။ နို့ကို ကိုင်တော့ မအဲက

“ ကလေးသွားမထိနဲ့နော်၊ လန့်နိုးလာဦးမယ်” 

ပြောပြီး ရွှေရရဲ့ လက်ကို လာကိုင်တယ်။ ရွှေရ ဖင်ကို ပွတ်လိုက်၊ ချေမွလိုက် လုပ်ရင်း ထဘီကို အပေါ် တဖြေးဖြေး ဆွဲတင်လာတယ်။ မအဲက ခြေထောက်တွေကို အသာကြွပေးလို့ ထဘီကို ခါးပေါ် ဆွဲလှန်ပေးလိုက်ပါတယ်။ 

လှန်ပြီးတာ နဲ့ရွှေရ မအဲရဲ့ ပေါင်ကြား လက်နှိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကိုင်တော့တာ။ မအဲက ရွှေရ ကိုင်လို့ကောင်းအောင် အပေါ်ဘက်က ပေါင်ကို ကြွပေးထားတာ။ ဘယ်တုန်းကတည်းက စိတ်ပါနေသလဲမသိ၊ မအဲအဖုတ် အရည်တောင် စိုနေပြီ။ မအဲက အမွေးအမင် လုံး ဝမရှိ၊ ပြောင်ရှင်းနေတာ။ ရွှေရ အဖုတ် အကွဲကြောင်းတလျောက် လက်နဲ့ ထိုးစမ်းပြီး အစိကိုတွေ့တော့ လက်မ လက်ညှိုး ညှပ်ပြီး ချေပေးလိုက်တာ မအဲ “အွန့်” ကနဲ ဖြစ်ပြီး ဖင်ကြွတက်ပြီး စောက်ခေါင်းထဲက အရည်တွေ ရွှေရ လက်ချောင်းတွေဆီ ပိုများလာတာ။

“ ကလေး အိပ်ပြီလား” 

ရွှေရလေသံလေးနဲ့မေးတာ။

“ ကောင်းကောင်း မအိပ်ပျော်သေးဘူး၊ နင် လုပ်ချင်လှပြီလား” 

မအဲကလဲ တိုးတိုးလေးဖြေတာ။

“ အင်း “ 

ရွှေရ ပြန်ပြောတော့

“ ဒါဆိုလဲ နောက်က ဖြေးဖြေးချင်း သွင်းဟာ “ 

မအဲက ပြောပြီး အပေါ်ကပေါင်ကို မြှောက်ပေးထားတယ်။ရွှေရ မအဲရဲ့ နောက်ကျောဘက်မှာ ဝင်အိပ်ပြီး လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ဝ တေ့ပေးလိုက်တယ်။ မအဲက လက်နောက်ပြန်ပစ်ပြီး လီးကို စမ်းကိုင်တယ်၊ ကိုင်ပြီးတာ နဲ့သူ့အပေါက်နဲ့ တေ့ပေးထားတာ။ ရွှေရ နောက်ကို နဲနဲ အားယူပြီး လီးကို ထိုးသွင်းပါတယ်။ 

“ အာ၊ ရွှေရရယ်၊ အီး” 

မအဲ အသံထွက်လာတယ်။ လီးက ဝဝ်တော့ ဝင်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကြပ်ကြပ်တဲတဲ ဝင်နေတာ။ ရွှေရ အံ့သြသွားတာ။ သူအရင်က လိုးခဲ့ဘူးတဲ့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်တို့နဲ့ တခြားစီ၊ အခု မအဲစောက်ခေါင်းပေါက်က တော်တော်ကျဉ်းနေတာ။ အရည်စိုရွှဲနေတာ တောင် လီးက ဒစ်လောက်ဘဲ ဝင်သေးတာ။ ရွှေရ ဖင်ကို နောက်ပြန်ပြီး လီးကို ထပ်ထိုးသွင်းတော့ လီးက တအိအိ နဲ့ဝင်သွားပြီး မအဲလဲ 

“ အင်း အား နာတယ်ကွယ်၊ ဖြေးဖြေး” 

ပြောပါတယ်။ဖြေးဖြေးချင်းလိုးသွင်းတာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးအထိ ဝင်သွားပါပြီ။ ဒီတော့ မှ ရွှေရ မအဲရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးပေးပါတယ်။ အပေါက်က ကြပ်နေလို့လီးက စောက်ပပ်နခမ်းသား တွေနဲ့ပွတ်တိုက်ပြီး ဝင်ထွက်နေတာ အရမ်းကောင်းတာ ပါဘဲ။ ၄/၅/၁၀ ချက်လောက် လိုးပြီးတော့ စောက်ရည်တွေ ပိုရွှဲလာလို့ စောစောကလောက် မကြပ်တော့ ပေမဲ့နဲနဲတော့ ကြပ်နေတုန်းပါ။ မအဲ တခါတခါ ဖင်ကို နောက်ကို ပစ်ပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကလေးက ရင်ခွင်ထဲမှာမို့ သိပ်ပြီးလှုပ်လို့မရ ဖြစ်နေတယ်။ ခဏကြာတော့ မအဲက 

“ ကလေးအိပ်သွားပြီ၊ ခဏချွတ်လိုက်ဦး” 

ပြောတာ နဲ့ ရွှေရ လီးကို ဆွဲချွတ်လိုက်တာ ပလွတ် ဆိုပြီး လီးက စောက်ခေါင်းထဲက ကျွတ်ထွက်လာပါတယ်။ စောက်ရည်တွေစိုရွှဲလို့။ လီးကျွတ် ကျွတ်ချင်း မအဲ က အိပ်ရာကနေရာနဲနဲ ရွှေ့လိုက်ပြီး ပက်လက်လှန်လိုက်တော့ အမွေးတပင်မှမရှိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက လိပ်ခုန်းပုံစံ ခုံးကြွဖောင်းမို့ နေပြီး အညိုရောင်နခမ်းသား နှစ်ဘက်က အရည်တွေနဲ့ ပြောင်လက်နေတာ ပါ။

“ ရွှေရရယ်၊ တအားကြီးမဆောင့်နဲ့ဟာ၊ နင့်ဟာကြီးက ကြီးတယ်” 

ရွှေရ မအဲရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေချာ ငုံ့ကြည့်တာ။ ဖြူဝင်းတဲ့ဝမ်းဗိုက်သား၊ ပေါင်နှစ်ဘက်နဲ့ ပေါင်ခွစုံနေရာမှာ အမွေးရိတ်ထားလို့ပြောင်ရှင်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီး၊ နီညိုညိုအကွဲကြောင်းကြီးက ဆီးခုံဖောင်းဖောင်းကြီးအလယ်မှာ ထင်းထင်းကြီး၊ ရွှေရ မျက်နှာကို ငုံ့နေရာက ပြန်မတ်တဲ့အခါ 

“ အားရအောင်ကြည့်ပြီးပြီလား” 

မေးရင်း စောက်ဖုတ်က အရည်တွေကို ထဘီနဲ့သုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့

” ခဏနေပါဦးကွာ၊ ငါ ရှုရှု ပေါက်ချင်လှပါပြီ” 

ပြောပြီး အိပ်ရာပေါ်က ကပြာကရာ ဆင်းပြေးပါတော့တယ်။ ရွှေရလဲ မအဲရှုရှုပေါက်ဆိုမှ သူပါပေါက်ချင်စိတ် ပေါ်လာလို့ မအဲနောက် လိုက်သွားပါတယ်။ မအဲက ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်နေလို့ရွှေရ အိမ်သာထဲဝင်ပေါက်ပြီး လီးကို ရေဆေးလိုက်ပါတယ်။ ရွှေရ အိမ်သာထဲကထွက်တဲ့အထိ မအဲထွက်မလာသေးလို့ စောင့်နေလိုက်တယ်။ မအဲထွက်လာမှ နျစ်ယောက်အတူ အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်ကြပြီး

“ နင်ကလဲ ဘယ်တုန်းကတည်းက အောင့်ထားတာ လဲ၊ ရှုရှု ပေါက်တာ ကြာလိုက်တာ”

“ ဟယ်၊ ရေချိုးပြီးကတည်းက ပေါက်ချင်နေတာ၊ ရှုရှုပေါက်တာ ဒီလောက်မကြာပါဘူးဟာ၊ ရေဆေးနေလို့ပါ”

မအဲကပြောရင်း ရေအနည်းငယ်စိုနေတဲ့ထဘီကို ကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ပြီး ခြေထောက်နဲ့ ကန်ထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီး အိပ်ရာပေါ်တက်လှဲလိုက်တာ။ ရွှေရ မအဲနည်းတူ ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်က ကျော်ချွတ်လိုက်ပြီး မအဲရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူ ထိုင်လိုက်ပါတယ်။ 

မအဲက ရွှေရကို ပြုံးကြည့်ပြီး ရွှေရရဲ့ နုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး ခေါင်းကို ဆွဲယူပြီး ပေါင်ကြား ထဲ ထဲ့လိုက်ပါတယ်။ ရွှေရ သိလိုက်ပြီ။ မအဲ သူ့ကို ဘာဂျာ မှုတ်ခိုင်းနေပြီဆိုတာ။ ဒေါ်အေးယူရော၊ မအေးကြည်ပါ ခုလိုအလုပ်မခိုင်းခဲ့ဘူးပါ။ ရှေးမိန်းမတွေမို့ လုပ်ရကောင်းမှန်းလဲ သိမယ်မထင်ပါ။ မအဲကတော့ ခေတ်လူငယ်ပီပီ ဘာဂျာမှုတ်တာ ကို သိထားထင်ပါရဲ့။ ရွှေရ ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး မအဲပေါင်ကြား တိုးဝင်လိုက်တယ်။ မအဲက မျက်စိမှိတ်ထားပြီး လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စောက်ပပ်ကို ပြဲသထက်ပြဲအောင် ဖြဲပေးထားတာ။

ရွှေရ လျှာထုတ်ပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ရက်ပေးလိုက်တာ မအဲ ဖင်ကြီး အိပ်ရာပေါ်ကကြွတက်လာတယ်။ ရွှေရက လျှာကို ရှည်နိုင်သလောက် ရှည်အောင်ထုတ်ပြီး စောက်ခေါင်းအထဲထိ ထိုးသွင်းတာ မအဲ ကော့လန်နေတာဘဲ။ ရွှေရက ရက်ရင်း ထိုးရင်း လက်နဲ့လဲ စောက်စိကို ကိုင်ညှစ် ပေးနေတာလေ။ မအဲ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲက အရည်တွေဆိုတာ တမံကျိုးသလိုဘဲ။ နောက်တော့ မအဲ မရတော့ဘူးထင်တယ်။

“ ရပြီရွှေရရေ၊ နင်ဖယ်ဦး၊ ငါ နင့်ကို တလှည့်ပြန်လုပ်ပေးမယ်”

ပြော ပြောဆိုဆို မအဲ ရွှေရကို တွန်းထုတ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ကုန်းထပြီး ရွှေရရဲ့ လီးကို ဆွဲကိုင် စုတ်တော့တာ ပါဘဲ။ စုတ်တာ မှ အားပါးတရကို စုတ်တာ။ တခါမှလီးစုတ်တာ မခံရဘူးလို့ရွှေရ အနေခက်နေလေရဲ့။ မအဲကလဲကြမ်းသလားမမေးနဲ့။ လီးကို ငှက်ပျောသီးများ မှတ်နေလေရော့သလားဘဲ။ ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို ဆုတ်ဆွဲပြီး တပြွတ်ပြွတ် မည်အောင်စုတ်နေတာ။ ထိပ်ကအရေပြားကို လက်နဲ့ဆွဲလှန်ပြီး ဒစ်အမြောင်းတွေကြား လျှာနဲ့က လိတာ၊ ရွှေရ ကော့တက်သွားတဲ့အထိဘဲ။

မအဲ သူ့စိတ်ကြိုက် လုပ်ချင်သလို လုပ်ပြီးမှ လီးစုတ်တာ ရပ်လိုက်ပြီး ရွှေရအပေါ် တက်ခွတယ်။ လက်တစ်ဘက်နဲ့ လီးကို သေသေချာချာကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ် နခမ်းသားတွေနဲ့ ပွတ်ဆွဲတယ်။ ၄/၅ ခါလောက် ပွတ်ဆွဲတော့ လီးထိပ်မှာ စောက်ခေါင်းကအရည်တွေကူးပြီး စိုရွှဲသွားတယ်။ ဒီတော့ မှ မအဲ ဖင်ကို အသာကြွပြီး ထိုင်ချလိုက်တာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ ဒစ်မြုတ်ရုံဝင်သွားတာ၊ မအဲ

“ ကျွတ် ကျွတ် ကျွတ်” 

နဲ့ညီးနေရတယ်။ မျက်နှာလဲရှုံ့မဲ့နေတာ။ 

“ ကျွတ် ကြီးလိုက်တာ ကွာ” 

မအဲ ညီးညူရင်း တဖြေးဖြေးချင်း ထိုင်ချတယ်။ မအဲ ညည်းမယ်ဆိုလဲ ညည်းစရာ။ စောက်ခေါင်းပေါက်က လီးနဲ့မဆန့်မပြဲ ဖြစ်နေတာ။ ရွှေရလီးက ကြီးတာ တော့ ကြီးပါတယ်။ ရွာမှာတုန်းက ကို ရင်ငပေါ် ဖော်ပေးတဲ့ ဆေးတွေလိမ်း၊ အကြောဆေးတွေ ကြိုသောက်လုပ်လာတဲ့ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်တွေပေါ့။ ဒေါ်အေးယူနဲ့ မအေးကြည်တုန်းကတော့ ကလေးတွေ အများကြီးမွေးထားတာမို့ အပေါက်ကျယ်နေပြီမို့ အဆင်ပြည့်ခဲ့ ပုံရပါတယ်။ အခု မအဲကျ ကလေးတစ်ယောက်ဘဲ မွေးထားလို့ နေမှာလို့ထင်တာ။

“ နင့်အပေါက်ကို က ကျဉ်းနေတာ ပါမအဲရာ၊ ဂျီးဒေါ်ကြီးနဲ့တုန်းက ဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး”

“ နင်ကပြောရောမယ်၊ နင့်မယားကြီးက သမီး (၄) ယောက်မွေးထားတာ အပေါက်ကျယ်ပြီပေါ့၊ ငါက ဗိုက်ခွဲ မွေးထားရတာ၊ အပေါက်က နဂိုအတိုင်း Original ရှိသေးတာ”

ရွှေရ ဒီတော့ မှ မအဲအပေါက် ဘာကြောင့်ဒီလောက် ကျဉ်းနေတယ်ဆိုတာ သိရတာ။ မအဲက ရှုံ့မဲ့ပြီး ခြေထောက်နှစ်ဘက် ကား နိုင်သမျှကားပြီး ထိုင်ချတာ နောက်ဆုံး လီးအဆုံးဝင်သွားချိန်မှာ မအဲတကိုယ်လုံး ချွေးတွေပြန်ပြီး တဆတ်ဆတ် တုန်တက်နေတယ်။ ချွေးတွေစိုရွှဲလာလို့မအဲ သူ့အင်္ကျီ ကို ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ အံကို ကြိတ်၊ ဖင်ကို ကြွကြွပြီး အပေါ်ကနေ လိုးတော့တာ။ 

သူ့လင်နဲ့တုန်းက ရှောရှောရှုရှုဖြစ်တဲ့ စောက်ခေါင်းက ရွှေရလီးနဲ့ကျမှ ကြပ်လိုက်တာ၊ စောက်ခေါင်းထဲကို သပ်ကြီးနဲ့ ရိုက်သွင်းထားသလား လို့တောင် ထင်ရတာ။ အပေါ်ကနေ ကုန်းကာကြွကာ လိုးပေးနေတာမို့ မအဲရဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံး က ခုန်ပေါက်နေတယ်။ နို့အုံအဖျားပိုင်းက အထက်ဘက်ကို ငှက်ပျောဖူးလို တင်းရင်း ချွန်တက်နေပြီး ကလေးနို့တိုက်တုန်းမို့ နီု့သီးခေါင်းတွေက အညို ရောင်ဘက်ရောက်ပြီး စူထွက်ဖောင်းမို့ နေလေရဲ့။ အသက်ကလဲငယ်၊ ကလေးအမေလဲဖြစ်၊ သွေးသား ဆူဖြိုးပြီး တဏှာရာဂထန်တဲ့ မိန်းမမို့ နို့အုံတွေက ခေါမခေတ် ဗိနပ်နတ်သမီးရုပ်ထုအတိုင်းဘဲ ရွှေရ ထင်တာ။

မအဲ အရမ်းကြီးဆောင့်မချရဲဘူး။ ဖြေးဖြေးမှန်မှန် ဖင်ကြွပြီးညှေင့်လိုးတာ။ အမှန်က ရွှေရက အပေါ်က တက်လိုးရမှာ။ မအဲက လီးကို စုတ်လိုက်ကတည်းက လီးကြီးက တအားကြီးနေမှန်းသိလို့ တော်ကြာ ရွှေရက မညှာမတာ အားကုန် ဆောင့်လိုးလိုက်လို့ ပြဲကွဲကုန်မှဖြင့် ကျော်မကောင်း ကြား မကောင်းဖြစ်ခြေရဲ့ ဆိုပြီး သူအပေါ်က တက်လိုးခဲ့တာ။ အပေါ်ကတက်လိုးတာ မှန်တယ်၊ အခုတောင် မနဲ တဖြေးဖြေး ထိုးသွင်းနေရတာ။ သူက ကလေးကို ဗိုက်ခွဲမွေးထားရတာမို့ အပေါက်က အပျိုစင်အပေါက် ဖြစ်နေတာ။ သူ့အရင် ဆရာရော၊ လက်ရှိလင်ရော နှစ်ယောက်လုံး လီးတွေက ကလေးလီးသာသာရယ်။ 

ရွှေရလီးနဲ့ဆို သား အဖအရွယ်။ မအဲ ရွှေရနဲ့လိုးရတာ ကို အားအတော်ရတာ။ အခုလို ဖြေးဖြေးချင်းလိုးနေတာ တောင် အရည်တွေရွှဲစိုလာပြီ။ မအဲ အပေါ်က တက်လုပ်နေတာ ဆိုပေမဲ့ ရွှေရလဲ အအားမနေရပါဘူး။ အောက်ကနေ မအဲရဲ့ ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့က ိုင်ပြီး အားယူကော့ပေးနေတာပါ။ စောစောတုန်းက ကလေးနို့တိုက်နေတုန်းက မအဲနောက်ကနေ လိုးတုန်းကတည်းက ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်ချင်နေတာ။ လက်လှည့်မသင့်လို့။ အခုကျ ဟန်ကို ကျလို့။ မအဲ လိုးရင်း လိုးရင်း မောလာပုံရတယ်။ မတ်မတ် ထိုင်နေရာကနေ ရွှေရရဲ့ ရင်ဘတ်ပေါ် လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကို အသာကြွလိုးတော့တာ၊ သိပ်ပြီးအားမပါတော့ဘူး။

“ မအဲ၊ ရသေးလား၊ မရရင်လဲ ငါ အပေါ်ကလိုးပေးမယ်”

ရွှေရမေးတဲ့အခါ မအဲ “အင်း” လို့ပြန်ဖြေပြီး ရွှေရအပေါ်ကနေ ဘေးဘက်ဆင်းပေးပါတယ်။ မအဲလဲဖယ်ရော၊ ရွှေရ မအဲအပေါ်တက်ခွတာ၊ မအဲက တခါထဲ ဒူးထောင် ပေါင်သား ပေးထားပြီ။ ရွှေရ မအဲရဲ့ အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး လီးကို နှဲ့ပြီးသွင်းယူတယ်။ အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပြီမို့ စောစောကလို ကြပ်တီးမနေတော့ဘဲ အဝင်အထွက်ကောင်းလာပါတယ်။ ဒါကြောင့် ရွှေရ စကား မပြောတော့ဘဲ ဆက်တိုက်ဆိုသလို ဆောင့် ဆောင့် လိုးပါတော့တယ်။ မအဲလဲ အခုကျ ဟန်တောင် လုပ်မနေပါဘူး။ ရွှေရရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အရသာယူပါတော့တယ်။

“ အီး အိ အ “

ရွှေရဆောင့်လိုက်တိုင်း မအဲ ဖင်ကြီး အိပ်ရာပေါ်အိ အိကျသွားရင်း ပါးစပ်က အသံထွက်လာတာပါ။ မအဲအပေါက်က လီးနဲ့စာရင်ကျဉ်းနေလို့ ဒေါ်အေးယူ၊ မအေးကြည်တို့တုန်းကလို 

“ ပလွတ် ပြွတ် ဘွတ်” 

ဆိုတဲ့အသံတွေ စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်မလာပါ။ ရွှေရ ဆောင့်ကောင်း ကောင်းနဲ့ဆောင့်လိုက်တာ ဘယ်နှစ်ချက်တောင် ရှိသွားမှန်း မသိတော့ဘဲ မအဲ 

“ အားးး”

လို့ အသံရှည်ထွက်လာပြီး ငြိမ်ကျပျော့ခွေသွားတော့ မှ ပြီးသွားမှန်း သိလိုက်ရလို့ရွှေရ စိတ်လျော့ကာ အရည်ကို ပန်းထုတ်လိုက်ရပါတယ်။ နှစ်ယောက်သား တော်တော်နဲ့ မထနိုင်ဘဲ အိပ်ရာပေါ် မှိန်းနေရပါတယ်။ (၁၅) မိနစ်လောက်အထိ မှိန်းပြီးမှ ထနိုင်ကြတာပါ။ မောတော့ မောတာ ပေါ့၊ ဒါပေမဲ့ ဆိုသလို မအဲက 

“ ရွှေရ၊ ငါတို့မအိပ်သေးဘူးနော်၊ ထပ်လိုးဦးမှာ”

မအဲ နောက်ဖေး ရေချိုးခန်းဘက်အသွား ရွှေရကို ပြောသွားတာ။ ရွှေရ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ 

“ အေးပါ၊ ရပါတယ်၊ တစ်ညလုံး လိုးပေးပါ့မယ်၊ နင်သာတော်ကြာ ကြောက်ပါပြီ မလုပ်နဲ့”

မအဲ ပြန်ရောက်လာတော့ ရွှေရ ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပါတယ်။ ဒီတခါလဲ မှုတ်ကြ စုတ်ကြဦးမှာမို့ လီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ သေချာဆေးပေး ပါတယ်။ စောစောအချီက မအဲရဲ့ အရည်တွေနဲ့ ပေကြံနေတဲ့ လီးကြီး ဆပ်ပြာနဲ့ သေချာပွတ်သပ်ဆေးကြော ပေးလိုက်တော့ သန့်ရှင်းသွားတဲ့ပြင် အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ နောက်အချီအတွက် အားယူနေတဲ့အလား တောင် နေတာ။ မအဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး သူ့ကို စောင့်နေတာ။ ကလေးကတော့ အိပ်ကောင်းတုန်း။ 

“ နင် အမွေးတွေ ဘာပြုလို့ ရိတ်ထားတာ လဲ” 

“ ရိတ်ချင်လို့ရိတ်တာ မဟုတ်ဘူးဟ၊ ဗိုက်ခွဲတော့ ဆေးရုံက ရိတ်ပေးတာ၊ ပြန်ရှည်လာတော့ ယား ယားနေတာ နဲ့ ပြန် ပြန်ရိတ်ပေးနေရတာ”

မအဲက စကား ပြောနေရာက သူ့အင်္ကျီ နဲ့ထဘီကို ထချွတ်တယ်။ တကိုယ်လုံး အဝတ်မပါ ဗလာနတ္တိ၊ မအဲ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်က ကလေးအမေ လို့တောင် မထင်ရဘူး။ မအဲက သူ့အမေလောက် အရပ်မမြင့်တော့ နဲနဲဝတယ် ထင်ရပေမဲ့ အခုလို ကိုယ်တုံးလုံး နဲ့ မြင်ရတော့ မှ သိပ်မဝမှန်း သိတာ။

နို့တွေက ပင်ကိုယ်ကြီး ဖြစ်ပုံမရ၊ ကလေးနို့တိုက်နေလို့ နို့ရည်တွေပြည့်နေလို့ ကြီးနေပုံပါဘဲ။ ကလေး နို့တိုက်နေဆဲမို့ ထင်ပါ့။ နို့သီးခေါင်းတွေက တင်းပြီး မဲနက်နေတယ်။ ဒေါ်အေးယူရဲ့ နို့သီးခေါင်းလောက် မကြီးပေမဲ့ မအေးကြည်ရဲ့ နို့သီးခေါင်းထက်တော့ ပိုကြီးတယ်။ မအဲက ဖင်ကတော့ အတော်ကြီးတာ၊ ဖင်လုံး မဟုတ်ဘဲ ဖင်ပြားဖြစ်နေတာ တခုဘဲ ပြောစရာရှိတာ၊ အရွယ်ကတော့ တော်ရုံမိန်းမတွေမှာ မရှိတဲ့ဖင်အရွယ်အစား။ အခုလို အဝတ်မကပ်ဘဲ မြင်ရတော့ မှ မအဲရဲ့ ဖင် ကြီးမှန်းသိသာတာ။

ရွှေရ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပြီး မအဲအနားသွားရပ်တယ်။ အင်္ကျီ ကတော့ အစကတည်းက ပြန်ဝတ်ထားတာ မဟုတ်ဘူး။ မအဲ ရွှေရရဲ့ လီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ပြီး အသာအယာ ရှေ့တိုးနောက်ငှင် ဂွင်းတိုက်ပေးနေတယ်။ ရွှေရလီးက ပုံမှန်ဆို (၅) လက္မအရှည်ရှိတာ ပေမဲ့တောင် လာရင် (၆) လက္မခွဲလောက် ရှိတတ်တာ။ မအဲ လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး ဆွပေးတော့ လီးက တောင် စပြုလာပြီ။

“ နင့်ဟာကြီးက အတော်ကြီးတာဘဲ ” 

မအဲက လီးကို ဆွပေးရင်း ပြောပါတယ်။

“ ပုံမှန်ပါကွာ၊ အရမ်းကြီး မကြီးပါဘူး”

ရွှေရက မအဲ ပခုံးတွေပေါ် လက်တင်ထားပြီး ကိုယ်ကို မတ်မတ်ထား၊ အရည်မထွက်ဖို့ တင်းခံနေတာ၊

“ ကြီးပါတယ်ဟာ၊ နင်ကသာ မကြီးဘူးပြောနေတာ၊ ငါ ဖြင့် ကွဲပြဲပြီတောင် မှတ်တာ” 

“ နင့်ယောင်္ကျားလီးက မကြီးဘူးလား” 

ရွှေရ တမင် မေးတာပါ။ အခုလို အပေါက်ကျဉ်းနေု့အရ မအဲလင်ရဲ့ လီးက လူစဉ်မှီပုံ မရပါ။ 

“ ဘယ်ကလာ တခြားစီဘဲ၊ နင့်တဝက်လောက်ရှိမှာ၊ ပဲမြစ်လေး ကျနေတာဘဲ ” 

မအဲ ရယ်ပြီးပြောတာ။ အဟုတ်လဲအဟုတ်ပါ၊ မအဲရဲ့ လင်ရဲ့ လီးက သေးသေးလေးပါ၊ ပဲမြစ်လေးကျနေတာဘဲ လို့ပြောတာ မလွန်ပါဘူး။ နောက် မအဲ ရယ်တာ က သတိရလို့ပါ။ ပထမဆုံးတွေ့ခဲ့ရတဲ့ဆရာ၊ ဘာထူးမှာလဲ၊ သူ့လီးကလဲ ပဲမြစ်သာသာရယ်။ အပျိုစစ်စစ်လေး၊ ပထမဆုံး အဖောက်ခံရလို့သာ နာတာ၊ အခု ရွှေရလီးကို မြင်မှ အရင်နှစ်ယောက်ရဲ့ လီးတွေက ကလေးလီးသာသာ ကစားစရာလောက်ဘဲ ရှိတာ။

မအဲ လီးကို အားပါးတရ စုတ်နေတာ။ လီးထိပ်ကအရေခွံကို ဆွဲဖယ်ပြီး ဒစ်ကို ဖော်လိုက်တယ်။ ဒစ်ပေါ်လာတဲ့အခါ ဒစ်အောက်ခြေပတ်လည် မြောင်းတွေကို လျှာနဲ့ရက်ပေးတာ။ ရွှေရ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲ ကော့တက်သွားတယ်။ မအဲ သူ့လင်နဲ့ဘယ်လိုဆိုတာ မသိပေမဲ့ရွှေရကို စုတ်နေတာ မရွံမရှာဘဲ။ မအဲပါးစပ်က တံတွေးတွေနဲ့လီးကရွှဲစိုနေပြီ။ ရွှေရ တင်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ ကြာရင်အရည်ထွက်လိမ့်မယ်။ ဒါနဲ့ 

“ မအဲ၊ တော် တော့ ဟ၊ အရည်ထွက်ကုန်တော့ မယ်” 

ရွှေရ ပြောမှ မအဲက လီးစုတ်နေတာ ကို ရပ်ပြီး အိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန်အိပ်လိုက်ပြီး ဒူးနှစ်ဘက်ကို ထောင်ပေးထားတယ်။ 

သူ့အလှည့်ပြီး ကိုယ့်အလှည့်လေ။ ရွှေရ မအဲရဲ့ ပေါင်ကြား ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကို ရက်ပါတော့တယ်။ စောစောတချီ ရက်ပေးပြီးပြီမို့ မအဲအကြောင်း သိနေပြီလေ။ စောက်ဖုတ်နုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကို လက်နဲ့ဆွဲဖြဲပြီး စောက်ခေါင်းပေါက် အထဲထိ ရက်ပေးလိုက်တယ်။ မအဲခမြာ ဟန်မလုပ်နိုင်ဘဲ ဖင်ကြီးကြွတက်သွားတာ။ ရွှေရက စောက်ခေါင်းပေါက် အထက်နားလောက်ကို မှန်းပြီး လျှာကို စောက်စိ ထိမိတဲ့အထိ ရက်ပေးပါတယ်။ မအဲရဲ့ စောက်စိက ရွှေရရဲ့ လျှာ အတွေ့အထိမှာ တင်းရင်း နေတာ ပါဘဲ။ စောက်ရည်တွေ ရွှဲကျလာတာ အောက်ဘက် ဖင်ကွဲကြားထဲအထိ စီးကျနေပါပြီ။ မအဲလဲ အတော် အရသာ ရနေု့ပါ။ဒါနဲ့ရွှေရက 

“ မအဲ၊ တို့လေးဘက်ကုန်း လိုးရအောင်“ 

မအဲ ပက်လက်လှန် အိပ်နေရာက ချက်ချင်းထပြီး လေးဘက် ထောက်ပေးပါတယ်။ သူ့လင်နဲ့တုန်းကလဲ လေးဘက်ထောက် လိုးဘူးတာမို့ မအဲအတွက် ဖင်ကုန်းပေးရတာ အဆန်းမဟုတ်ပါ။ 

ဒါပေမဲ့ သူ့လင်နဲ့တုန်းက မအဲရဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကကြီးပြီး လီးက သေးနေတိုနေလို့ထင်ပါရဲ့။ စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးအထိမရောက်လို့ ဘာအရသာမှ မအဲ မရခဲ့ဘူးပါ။ ရွှေရက နောက်ကို ပြူးထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ဆွဲကုတ်လိုက်တာ မအဲ ခါး တွန့်ကနဲဖြစ်ပြီး ဖင်ရမ်းသွားတယ်။ ရွှေရက လီးကို အဖုတ်ဝမှာတေ့လိုက်တော့ မအဲက ဖင်ဆုံကြီးကို အပေါ်ကို ပင့်တင်ပြီး နောက်ဘက်ကို ပို့ပေးလိုက်တယ်။ ရွှေရက ပထမတော့ တရစ်ချင်း ဝက်အူရစ်လှည့်သွင်းမလို့ပါ။ မအဲ အခုလို ဖင်ကြီးနောက်ဘက် ပစ်တင်ပေးတဲ့အခါ စိတ်ပါလာပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိဆောင့်လိုက်တာ တချက်ထဲနဲ့ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးမြုတ်ဝင်သွားပါလေရော။

“ အား ရွှေရရယ်၊ ကြမ်းလှပါလားကွာ” 

သူ့လင်နဲ့လေးဘက်ထောက် ကုန်းဘူးပေမဲ့အဲဒီတုန်းက အဝင်မနက်ဘူး၊ အခုရွှေရ လီးကြီးက ပိုပြီးအဝင်နက်တဲ့အပြင် သား အိမ်ကိုတောင် ထောက်နေတာ။ ကောင်းပေမဲ့ အောင့်သွားတာ။ မအဲ ယောင်ပြီး ဖင်ကြီးကို ယမ်းခါလိုက်မိတယ်။ လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အဆုံးဝင်နေပြီမို့ မအဲ ဖင်ကြီးယမ်းခါလိုက်တာ နဲ့ လီးက စောက်ခေါင်း အတွင်းနံရံတွေကို ဘယ်/ညာ ထိုးနှဲ့လိုက်သလိုဖြစ်ပြီး မအဲအတွက် ပိုပြီးကောင်းလာတာ။ လေးဘက်ကုန်းထားလို့ လီးနဲ့စောက်စိက အံကျ ထိကပ်နေတာ။ ရွှေရ အဆောင့်နဲ့ မအဲ ဖင် နောက်ပြန်ပြီးအပစ် ဆုံမိတဲ့အခါ လီးက စောက်စိကို ဖိကြိတ်ပွတ်မိပြီး မအဲ ဒူးတွေ ခွေညွတ်မတတ် ယိမ်းထိုးသွားတာ။ 

ရွှေရ မအဲရဲ့ ဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့အားပါးတရ ဆုတ်ကိုင်ပြီး ဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးတာ၊ ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းလွန်းလို့မအဲ “အင့် အီး အား အွန့်” ဆိုတဲ့ ညီးသံတွေ ထွက်လာတယ်။ ရွှေရ မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆောင့်သွင်းနေတာ၊ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ကုန်းထားပေးတဲ့ မအဲဖင်ကြီး ထိမိရိုက်မိသွားလို့ တင်ပါးသား ကြီးတွေ သိမ့်ကနဲ သိမ့်ကနဲ တုန်ခါ နေပါတယ်။ ဖင်ဆုံကကြီးပြီး ပြည့်ဖြိုးထွားကြိုင်းနေတာမို့ ဖင်သားကြီးတွေ တုန်ခါသွားတာ အရမ်း ကြည့်ကောင်းတာပါ။ ရွှေရ လိုးနေရင်း က မအဲရဲ့ ခါးကို လက်နဲ့ဖိချ ပေးလိုက်ပါတယ်။ မအဲရဲ့ ခါးက ပိုကော့လာပြီး ဖင်ဆုံကြီးက ပိုပြီးထောင်တက် လာပါတယ်။ ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပေးနေတဲ့ လီးကလဲ ပိုပြီးအဝင်နက်လာသလို မအဲအဖို့ ပို ပိုပြီးကောင်းလာနေပါတယ်။

ရွှေရ မအဲကို ညှာမနေတော့ ပါဘူး။ ပြီးချင်နေပါပြီ။ ဒါကြောင့် 

“ မအဲ၊ ငါ အပြီးလိုးတော့ မယ်နော် “ 

ပြောရင်း ဆက်တိုက်မနားတမ်း ဆောင့် လိုးပါပြီ။ မအဲ ရွှေရ အဆောင့်နဲ့ အံကျ ဖင်ကြီးကို နောက်ဘက် မြှောက်တင် ယမ်ခါပေးနေပါတယ်။ မအဲ ရော ရွှေရ ပါ နှစ်ယောက်စလုံး 

“ အား အား အူး အူး အင့် အင် အီး” 

အသံစုံထွက်နေကြပြီ။ နှစ်ယောက်လုံး ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်တွေမှာ ချွေးသီးချွေးပေါက်တွေ ရွှဲရွှဲစိုနေပြီမို့ 

“ ပြွတ် ပြွတ် ဘွတ် ဘွတ် ပတ် ဘတ်” 

ဆိုတဲ့ လီးဝင်သံ/ထွက်သံ။ စောက်ခေါင်းပေါက်က လေအံထွက်တဲ့အသံ။ လပြွတ်ဂွေးစေ့ နှစ်လုံး က မအဲ ဖင်ဆုံကြီးကို သွားရိုက်မိတဲ့အသံ။ အသံတွေက စုပေါင်းပြီး သံစုံတီးဝိုင်းသဘွယ် ထွက်ပေါ်နေပါတယ်။ ကြာတာကတော့ တော်တော်ကြာပါတယ်။ ဒုတိယအချီမို့ နှစ်ယောက်သား မပြီးနိုင် မစီးနိုင် ဆော်လိုက်ကြတာ၊ နောက်ဆုံး ကုတင်က လှုပ်ခါရမ်းတာ ကြမ်းသွားတာ နဲ့ ကလေးနိုးလာလို့ ကမန်းကတန်း အပြီးသတ်လိုက်ရတယ်။ ဒါတောင် မအဲ က 

“ နေပေစေ၊ ရတယ်၊ ရွှေရ၊ လိုး၊ လိုး၊ ပြီးကာနီးပြီ၊ ဆက်လိုး၊ ဆက်လိုး”

လို့ အတင်းခိုင်းလို့ ရွှေရ ကလေးငိုနေတာ တောင် မရပ်ဘဲ ဆက်တိုက် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တာ လီးကအရည်တွေ အရှိန်နဲ့ ပန်းထွက်သွားသလို မအဲလဲ အိပ်ရာပေါ် မှောက်ကျ သွားပါတော့တယ်။ ဒီလောက်အထိ မောဟိုက်နေရတဲ့ကြား ထဲ မအဲ က

“ ကောင်းလှပါလား ရွှေရရယ်”

အစရှိ အနောင်နောင် ဆိုသလို ရွှေရနဲ့မအဲ တကယ့် လင်မယားလို ဖြစ်သွားပါတယ်။ မအဲ သူ့လင်နဲ့က တစ်လမှ တစ်ခါလောက်ဖြစ်တာတဲ့။ ပြီးအတူနေရတဲ့ရက်ကလဲ ဘာမှ မရှိ။ မအဲလင်က ခရီးသွားရက်က များနေတာ။ ရွှေရနဲ့က ခြံကျယ်ကြီးထဲမှာ နေ့တဓူဝ နှစ်ယောက်ထဲ နေကြရတာမို့ ညားကာစလင်မယားလို ညတိုင်း လိုးကြတာ။ ရွှေရကလဲ (အမဲသား စားဘူးလို့တွေ့တဲ့နွားလက်ညှိုးထိုး) ဆိုတာ မျိုး၊ မအဲကလည်း (ကောင်းမှန်းသိ သာအိတစိုစို) ဆိုတာမျိုး၊ အဆီးအတားမရှိ၊ လွတ်လပ်နေကြတော့၊ ကြမ်းချင်တိုင်း ကြမ်းနေကြတော့တာ။ မအဲနဲ့ဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်း ရွှေရ မအေးကြည်ဆီ လုံး ဝမသွားတော့ဘူး။ မအေးကြည်ကတော့ (ဒီကောင်လေး၊ ငါဗိုက်ကြီးတာ နဲ့ယူရမှာကြောက်ပြီး မလာတော့တာ နေမှာ) လို့ဘဲ တွေးတာပါ။ 

တခြားဘာတွေးနေမှာလဲ။ အမှန်က မအေးကြည်က ရွှေရကို စလိုက်တာပါ။ ကိုယ်ဝန်ရှိတာ တော့ ဟုတ်တယ်၊ ဒါပေမဲ့ ရွှေရနဲ့ရတာပါလို့ ဘယ်ပြောပါ့မလဲ၊ တစ်ယောက် ယောက်ကို လွှဲပြောမှာပေါ့။ အရင်ကလဲ ဒီလိုဘဲ နောက်ဆုံးမွေးတဲ့ ကလေးအဖေအရင်း ဘယ်သူဆိုတာ ဦးရှန်ကွေ့မသိ။ အခုလဲ ရွှေရနဲ့ပါလို့ပြောလဲ ရပါတယ်။ ဦးရှန်ကွေ့က မအေးကြည်အပေါ် ခွင့်လွတ်ပြီးသား။ သမီးအရွယ်မိန်းမကို ယူထားတဲ့ သူ့အပြစ်ကို သူသိတယ်လေ။ သူကမှ မိန်းမအလိုပြည့်အောင် လိုးမပေးနိုင်တော့တာ ကိုး။ ဦးရှန်ကွေ့က တရုတ်သာပြောတာ၊ အင်မတန် စိတ်ထားပြည့်ဝတဲ့လူ၊ သူက အသက် (၆၀) ကျော်ပြီ၊ သေမယ့်ရက်နီးပြီ၊ သား သမီးလေးတွေ စိတ်အားမငယ်ဖို့အတွက် ဘဲ ကြည့်တော့တယ်။ ဒါကြောင့်မို့ မအေးကြည် လင်ငယ်နေတာ နေချင်သလောက်နေ၊ ဘိုက်တော့ မကြီနဲ့၊ အိမ်ကို တော့ ပြန်လာ၊ ဒီလို ခွင့်ပေးထားတာ။

မအေးကြည်ကိုယ်ဝန်က (၃) လဘဲ ရှိသေးတာပါ။ ဗိုက်က မပေါ်သေးပါဘူး။ မအေးကြည် ရွှေရကို မျှော်တာ ပေါ့။ ခံချင်စိတ်လဲရှိနေတယ်။ ဒါနဲ့ တစ်ရက်မှာ မအေးကြည် နန်းရှေ့ခြံကို သွားတယ်။ ရွှေရကိုတွေ့ချင်လို့၊ စကား ပြောချင်လို့သာ သွားရတာ၊ မအေးကြည်က မအဲနဲ့ သိပ်တည့်တာမဟုတ်ဘူး။ မအဲက ဘဝင်ရယ်။ မအေးကြည် နန်းရှေ့ခြံရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်း မအဲက ဟက်ဟက်ပက်ပက်မရှိ။ ရွှေရက ပျူပျူငှါငှါတော့ ရှိပါတယ်။ မအဲက အနားကမခွါလို့ ပြောစရာစကား တွေ မပြောခဲ့ရဘူး။ ဒါနဲ့ရွှေရကို 

“ မင်းဦးကြီး ဦးရှန်ကွေ့ကတောင် မင်းမလာတာ ကြာလို့တဲ့၊ မေးနေသေးတယ်” 

လို့ တဘက်လှည့် မှာခဲ့ရတယ်။ ဒီတော့ မှ ကို ရွှေ ရွှေရ ခြေဦးလှည့်တော်မူတယ်။ ရွှေရ ရောက်လာတော့ မအေးကြည်က (ဘာမှကြောက်စရာမလိုဘူး၊ ဦးရှန်ကွေ့ကလဲ ဗိုက်အကြောင်း ဘာမှ မေးတာ မဟုတ်၊ ခါတိုင်း လိုဘဲ လာပေးပါ) ပြောပြီး မြူဆွယ်တာနဲ့ ရွှေရ မအေးကြည်နဲ့ နောက်ထပ် (၂) လလောက် ထပ် လိုးဖြစ်ကြသေးတယ်။ မအေးကြည်ဗိုက် (၅) လအရ၊ လိုးရမှာ သိပ်ပြီး စိတ်မပါတော့တာ ရယ်၊ မအဲရဲ့ ဗိုက်ပြသာနာက ဖြစ်လာပြန်တော့ ရွှေရ ခေါင်းခြောက်ရပြန်ပြီ။

ရွှေရနဲ့မအဲနဲ့က တစ်အိမ်ထဲအတူနေပြီး နေ့နေ့ည ည လိုးနေကြတာလေ။ ဒီတော့ ဗိုက်ထွက်ပြီပေါ့။ အမှန်က မအဲ ပေါ့ဆတာပါ။ သူ့လင်က သား ကြောဖြတ်ထားတာ သူသိနေတာဘဲ၊ ရွှေရနဲ့နေမယ်ဆိုရင် ကြိုကြိုတင်တင် တားဆေးလေး ဘာလေး သောက်လို့၊ ထိုးလို့လုပ်ပါလား၊ ဘာမှ ကြိုလုပ်မထားတော့ အခုရွှေရနဲ့လိုးပြီး (၃) လမှာ ဗိုက်ကြီးပြီ။ ပြီးခဲ့တဲ့လက ရာသီမပေါ်ဘဲ နေတာ၊ တခါတလေ ထိန်တာ များလားဆိုပြီး စောင့်ကြည့်တာ၊ အခုလလဲ မပေါ်ဘူးဆိုမှ သေချာပြီ၊ ဗိုက်ကြီးပြီပေါ့။ 

ရွှေရ ခေါင်း ဆင်နင်ပြီ။ ဘာလုပ်ကြရမလဲ။ မအဲက တစွတ်ထိုးရယ်၊ ဘာမှမဖြစ်ဘူး၊ ကိုယ်ဝန်ကို ဖျက်ချမယ်၊ ဘယ်မှာ ဖျက်ပေးတဲ့လူရှိလဲ၊ ရွှေရကို စုံစမ်းခိုင်းတယ်။ စုံစမ်းတာ လဲ သိုသိုသိပ်သိပ်လုပ်၊ သူ့လင်ဘက်က အမျိုးတွေ သိသွားမယ်၊ ကြောက်လို့တော့ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုယ်က အမှားလုပ်ထားတော့ အောက်စည်း ရောက်သွားမှာစိုးလို့။ ပြီး သိသွားရင် ရွှေရကို ရိုက်ကြပုတ်ကြ၊ မယားခိုးမှုနဲ့တရားစွဲ ဘာညာတွေ ရှုပ်ကုန်မှာမို့။ မအဲ နောက်ဆုံး ဘာပြောလဲဆိုတော့ 

“ ဘယ်မှာမှ ဖျက်ပေးတဲ့လူ မတွေ့ရင် ဘာဖြစ်ဖြစ် မွေးမယ်ကွာ”

ရွှေရ ဟိုမေး ဒီမေး ကိုယ်ဝန်ဖျက်တဲ့နေရာ စုံစမ်းရတယ်။ တက္ကသိုလ်က အပေါင်းအသင်းတွေကို ဖွင့်ဟတိုင်ပင် အကူအညီတောင်းတော့ ဆူလိုက်ဆဲလိုက်ကြတာ မိုးမွန်သွားတာဘဲ။ 

“ ရွှေရရာ၊ မင်းကလဲ၊ ဒီခေတ်ကြီးမှာ ဒီလောက်ဆေးတွေ၊ အကာအကွယ်တွေ တပုံတခေါင်းကြီးရှိနေတာ၊ ဗိုက်ကြီးရတယ်လို့ကွာ၊ မင်းလဲငညံ့၊ မင်းကောင်မလဲ အူတူတူဘဲ၊ ဒါမျိုးက ကြိုတင်ကာကွယ်တာ အကောင်းဆုံး၊ ဖြစ်လာပြီဆိုရင် ဖျက်ချတာ အန္တရာယ်တအားများတာ၊ လပြွတ်လို့ဘဲ” 

သူငယ်ချင်းတွေက ဂရုနာဒေါသနဲ့ ဆူဆဲကြပေမဲ့ ဟိုစုံစမ်း၊ ဒီစုံစမ်း လိုက်လုပ်ပေးပါတယ်။ မအဲဗိုက်ပြသာနာ စုံစမ်းရင်း ရွှေရ နောင်ဗိုက်မကြီးအောင် ဘယ်ဆေးကို ဆောင်၊ ဘယ်လိုအကာအကွယ် (အစွပ် F.L) သုံးရမယ် ဆိုတာတွေ နားလယ်လာပါတယ်။ ပြသာနာဆိုတာ မဖြစ်ရင်အကောင်းဆုံးဘဲ။ ဖြစ်လာရင် တော်တော်စိတ်ညစ်ရတာပါ။ အခုလဲ မအဲ ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချဖို့က လုပ်ပေးမဲ့လူကို ရှာရတာကိုက တဒုက္ခ၊ ဒါမျိုးက ပေါ်ပေါ်ထင်ထင်လုပ်ကြတာ မှ မဟုတ်တာ။မအဲက 

“ ရွှေရရေ၊ တို့ဒေါ်လေး မအေးကြည်ကို မေးမြန်းကြည့်ကြရင် ကောင်းမလား၊ သူတို့ စိန်ပန်းဘက်ကတော့ ပျံကျတွေများတယ်ဟ၊ ဂေါဝိန်မြစ်ကမ်းဘက်မှာ ဒီလိုမျိုးကိစ္စတွေ လုပ်ပေးတယ်လို့ တခါက ဒေါ်လေးပြောဘူးတယ်”

ဒါနဲ့ဘဲ ရွှေရနဲ့မအဲ မတတ်သာတဲ့အဆုံး မအေးကြည်ကို ဖွင့်ပြောပြီး အကူအညီ တောင်းရတယ်။ မအေးကြည် ရွှေရကို မျက်လုံး ပြူးကြည့်ပြီး မကျေမနပ်ဖြစ်တယ်။ ဒါပေမဲ့သူက အကြီးလေ။ ပြီး ဒေါ်အေးယူ ကျေးဇူးရှိတယ်မို့လား။ မအေးကြည် အဆက်အသွယ်နဲ့ ဖျက်ပေးမဲ့ မိန်းမကြီးတစ်ဦးကို ချိတ်မိပါတော့တယ်။ အဲဒီမိန်းမနဲ့ ဈေးစကား ပြောကြပြီး ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်မှာ လုပ်ငန်း လုပ်ကြမယ်ဆိုတာ ညှိနှိုင်းကြပါတယ်။ 

ဒါပေမဲ့ လူမိုက်ကံကောင်း ပြောရမလား၊ ရှေးဘဝက ကုသိုလ်ကံ အကျိုးပေးကောင်းလို့ပါ ပြောရမလားဘဲ။ မအဲယောင်္ကျား မော်လမြိုင်က မှောင်ခိုကုန်ကူးတဲ့အပြန်ခရီးမှာ သား မှောက်ပြီး သေသွားပါလေရော။ ဖြစ်ပုံက လမ်းမှာ ရှာဖွေရေးတွေတအား တင်းကြပ်နေလို့ သူတို့အဖွဲ့ခါတိုင်းလို မီးရထားနဲ့မပြန်ဘဲ မော်တော်ကား နဲ့ပြန်လာကြတာ၊ ဘီးလင်းနားမှာ သင်္ကြန်နားနီးလို့ ရေပက်ကြတာကို ကားသမားကရှောင်ပြီးမောင်းလိုက်တာ၊ တစ်ဘက်ယာဉ်ကြောကလာနေတဲ့ ကုန်ကား ကြီးတစ်စင်းနဲ့ ခေါင်းချင်းဆိုင် တိုက်မိရာက မအဲယောင်္ကျား အပါအဝင် (၃) ယောက်ပွဲချင်းပြီးသေတာ။ သတင်းရရချင်း ကောင်းတော့ မကောင်းပါဘူး။ ရွှေရရော မအဲပါ မပျော်တောင် မှ စိတ်ပေါ့သွားတာ အမှန်ပါဘဲ။

မအဲယောင်္ကျားကို ဘီးလင်းမှာဘဲ သဂြိုင်္ပါတယ်။ မအဲကတော့ ဝတ္တရားလေ၊ ဘီးလင်းကို သူ့ယောက္ခမတွေနဲ့ လိုက်သွားရတာပေါ့။ ရွှေရ သူ့မယားကြာခိုပြီး သူ့လင်သေတော့ ကြောက်တတ်လိုက်တာ ခြံထဲတစ်ယောက်ထဲ မနေရဲလို့ သူငယ်ချင်းတွေ ခေါ်အိပ်ရတယ်။ မအဲ အဲဒီက မော်လမြိုင် သူ့မိဘတွေဆီမှာ တစ်လလောက်နေပါတယ်။ တစ်လကျော်လာတော့ မအဲ မနေတတ်တော့ဘူး။ 

ရွှေရကို သတိရလာတယ်။ ဒေါ်အေးယူကလဲ မိန်းမအချင်းချင်း သိတာ ပေါ့။ မအဲ ခါးက သေချာကြည့်ရင် တုတ်နေတာတွေ့ရတယ်။ ဒေါ်အေးယူ သား အမိချင်း တိုးတိုးတိတ်တိတ် မေးမြန်းတဲ့အခါ မအဲကလဲ အမှန်အတိုင်း ဖွင့်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် တစ်လကျော်ပြီးနောက် ဒေါ်အေးယူ ကိုယ်တိုင် မအဲကို မန္တလေးကို ပြန်လိုက်ပို့ပေးပါတယ်။ အဲဒီအချိန် ဒေါ်အေးယူ ကိုယ်ဝန် (၈) လထဲရောက်နေပြီမို့ ဗိုက်ကြီး တကားကား နဲ့ပေါ့။ ရွှေရနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတုန်း ရွှေရဗိုက်ကို ဆွဲလိမ်ရင်း 

“ သေနာကောင်၊ အမေတင် အားမရလို့သမီးပါ တက်လိုးတာ လား” တဲ့။

ပြောမဲ့သာ ပြောရတာ ပါ၊ ဒေါ်အေးယူက သမီးဘဲ။ ဘယ်ဥပေက္ခာပြု လို့ရပါ့မလဲ။ မအဲကိုယ်ဝန်က (၄) လထဲရောက်နေပြီမို့၊ အကြီးမလေးကလဲ လက်မလွှတ်ရသေးတာမို့ မော်လမြိုင်အပြန်မှာ ထမင်းချက် မိန်းမကို ခေါ်မသွားတော့ဘဲ မန္တလေးမှာ ထားရစ်ခဲ့ပါတယ်။ သူကတော့ ဦးကံပေးက E.E ဆိုတော့ ခိုင်းစရာ တပည့်တပန်းတွေ ပေါပါတယ်။ ဒီလိုနဲ့မန္တလေး နန်းရှေ့ခြံကြီးထဲမှာ ရွှေရ၊ မအဲတို့သား အမိ၊ ထမင်းချက်မိန်းမဖော်နဲ့ အတူနေကြရပါတော့တယ်။

ဒီမိန်းမကလဲ တစိမ်းတော့မဟုတ်ပါ။ ဦးကံပေးဘက်က နှမ (၃) ဝမ်းကွဲတော်ပါတယ်။ ဦးကံပေးနဲ့ ရွှေရအမေက မောင်နှမအရင်းမို့ ထမင်းချက်မိန်းမက ရွှေရရဲ့ အဒေါ် (၃) ဝမ်းကွဲတော်တာ ပေါ့ခင်ဗျား။ အားလုံး ကောင်းပါသည်ခင်ဗျား အကျဉ်းထောင်တွေမှာ အော်သလိုပါဘဲ။ နန်းရှေ့ခြံပြန်ရောက်တော့ ရွှေရနဲ့မအဲတို့အတွက် ဘာကို မှအနှောင့်အယှက် မရှိတော့ ပါဘူး။ မအဲလဲ တရားဝင်မုဆိုးမ ဖြစ်သွားပါပြီ။ 

ကိုယ်ဝန်ကလဲ (၄) လသာရှိသေးလို့ နှစ်ယောက်သား မိုးမမြင်လေမမြင် ကဲချက်က ထမင်းချက်တဲ့မိန်းမတောင် နေရထိုင်ရ ခက်လာပါတယ်။ ရွှေရနဲ့မအဲက ညနေ ရွှေရ ကျောင်းကပြန်ရောက်တာ နဲ့အခန်းထဲမှာ ဖက်လိုက်၊ နမ်းလိုက် ရကာစလင်မယားထက်တောင် ဆိုးသေး။ အထက်ကပြောပြီးခဲ့သလို၊ မအဲက ဏှာအတော်ထန်တဲ့မိန်းမ၊ ရွှေရလို လိုးအားသန်တဲ့လူကို ရလိုက်တာ မအဲအတွက် တကဲ့ထီဆုကြီး ပေါက်တာပါ။ အရင်လင်နဲ့တုန်းက မရခဲ့တဲ့ ကာမအရသာထူးတွေ ပြည့်ပြည့်ဝ၀ ကို ရနေတာ။ ညဆိုလဲ သမီးဖြစ်သူကို မအိပ်ချင်သေးလဲ အစောကြီးသိပ်ပြီး၊ နှစ်ယောက်သား ပွဲကြမ်းကြတာ၊ အသံဗလံတွေ မကြား ချင်ဘဲ ကြား နေရတယ်။

ထမင်းချက်မိန်းမ (နံမည်တော့ ထားပါ၊ အခု မှတ်ရလွယ်အောင် ဒေါ်လေး လို့သတ်မှတ်ပါ့မယ်) က ပတ်ဝန်းကျင်မှာသာ အပျိုကြီးလို့ပြောတာ၊ တကယ်တမ်း သူ့မှာလဲ အတွေ့အကြုံက မနည်းဘူး။ လင်ရယ်လို့ တရားဝင်သာ မရခဲ့ဘူးတာ ယောင်္ကျား (၃) ယောက်နဲ့ ပတ်သက်ဘူးတယ်။ အပျိုရည် ပျက်တာ ကလဲ (**) နှစ်သမီးမှာ၊ သူ့အပြစ်တော့ မဟုတ်ပါ။ 

အရင်းရှင်စနစ်ဆိုးကြီး အောက်မှာ၊ ဖောက်ပြန်တဲ့ ဓနရှင်လူတန်းစားတွေရဲ့ စနက်ပေါ့။ သူဋ္ဌေးအိမ် တစ်အိမ်မှာ အိမ်ဖော်လုပ်နေတဲ့အခိုက် အိမ်ကြီးရှင်သူဋ္ဌေးက ကျုံးသွင်းပြီး ဖျက်ဆီးခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန်းက မလယ်မဝယ်၊ အသက်ကလဲ ငယ်သေးတာမို့၊ ခေါင်းငြိမ့်ခဲ့ရတာ။ သူဋ္ဌေးက သိပ်တော့ အသက်မကြီးသေးပါဘူး။ (၄၀) ကျော်လောက်ပါ။ ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ သူဋ္ဌေးကတော်က ချော့မော့ဖျောင်းဖျပြီး ဆေးပူတွေတိုက်၊ အနှိပ်သယ်နဲ့နှိပ်ပေးပြီး ဖျက်ချပေးလိုက်တယ်။ ပြီးလဲပြီးရော ငွေပေးပြီးရွာကို ပြန်လွတ်လိုက်တာ။

ရွာပြန်ရောက်တော့ ကောက်စိုက်၊ ပေါင်းသင်၊ မြေပဲနှုတ်၊ စတဲ့ကြုံရာကျဘမ်း အလုပ်တွေလုပ်ရင်း သက်တူရွယ်တူ တစ်ယောက်နဲ့ ရီးစားဖြစ်ရော၊ ရီးစားဖြစ်တဲ့လူက ရွာမှာတော့ ကြေးရတတ်ရဲ့ သား၊ မြို့မှာကျောင်းတက်နေတဲ့သူ၊ နွေကျောင်းပိတ်ရွာပြန်လာတုန်း ဖြစ်ကြတာ။ ရီးစားသက်တမ်း ဘာမှမကြာလိုက်ပေမဲ့၊ သူကလဲ သူဋ္ဌေးက သင်ကြား ပေးလိုက်လို့ဒီဘက်မှာ အစိမ်းမဟုတ်တော့ဘူး။ ဟိုကောင်ကလဲ မြို့မှာကျောင်းသွားတက်နေတဲ့ တောသူဋ္ဌေးသား၊ သူတို့ခေတ်ထုံးစံ၊ အတတ်ကောင်းမှန်သမျှ တတ်ပြီးသား။ ဒီတော့ သမီးရီးစားဖြစ်ပြီး (၃) ရက်တောင် မကြာဘူး။ လိုးကြပြီ။ 

တခုကောင်းတာ က ဒီကောင်က မြို့မှာနေလို့ ဗဟုသုတရှိပုံရတယ်။ အရည်ကို ဘယ်တော့ မှ အထဲကို မပန်းဘူး။ ပြီးကာနီးရင် အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီးမှ အရည်ထုတ်တာ။ ဒီတော့ ကျောင်းပြန်ဖွင့်လို့ ဒီကောင် မြို့ပြန်သွားတဲ့အခါ အေးအေးဆေးဆေးဘဲ။ ဒီကောင်ဆီက အများကြီးမဟုတ်တောင် ငွေနဲနဲပါးပါး ရလိုက်ပါတယ်။ ကျောင်းပြန်သွားကာနီးမှာ ဒီကောင်ကပြောသွားတာ။ သီတင်းကျွတ် ကျောင်းပိတ်ရက် ပြန်လာရင် တောင်းရမ်းယူပါမယ်တဲ့။ အလကား၊ ကျောင်းပြန်ရောက်ပြီး ဘာမကြာ၊ ဝါတွင်းကြီး၊ မြို့က ဈေးရောင်းတဲ့ တခုလပ်မနဲ့ ညားတာ ပါဘဲ။

ဒီလိုဖြစ်ပြီး သူရွာမှာ မနေချင်တော့ဘူး။ ရွာမှာက သူနဲ့ဒီကောင် သမီးရီးစားဖြစ်ကြတာ၊ လိုးကြတာ သိနေကြတာ၊ ရှက်တာပေါ့။ ဒါနဲ့အမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နဲ့ ရွှေတောတက်ပြီး ဈေးရောင်းတယ်။ ဈေးရောင်းရင်း သူ့ထက် (၅) နှစ်လောက်ကြီးမဲ့ လူတစ်ယောက်နဲ့ ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပြန်တယ်။ ဒီလူက လူကောင်းပါ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် နားလယ်မှုရှိပါတယ်။

သူတို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ဖို့အထိ ရည်ရွယ်ပြီး ငွေစုကြပါတယ်။ ကြမ္မာငှင်ချင်တော့ ငှက်ဖျားမိပြီး ကွယ်လွန်သွားရှာပါတယ်။ ဒိနောက်တော့ သူ့မှာ လင်ရမဲ့ဇာတာ မပါလို့ဘဲ ဆိုပြီး အကိုဝမ်းကွဲ ဦးကံပေးဆီ ရောက်ရှိသောင်တင် နေတော့တာ။ ဦးကံပေးအိမ် ရောက်စက သူ့အသက် (၂၂) နှစ်ရှိသေးတာ။ အခု မအဲအရွယ်ပေါ့။ မအဲမှ အဲဒီတုန်းက (၇) နှစ်လားရှိသေးတာ၊ မပဲက (၄) နှစ်၊ မဗျဲကနို့စို့လေး (၁) နှစ်၊ မဂွမ်းမမွေးသေးဘူး။ ကလေးမတွေအားလုံး သူ့လက်ပေါ်ကြီးခဲ့တာ။

ယောက်မဖြစ်တဲ့ဒေါ်အေးယူက ထားခဲ့လို့သာ၊ နေရတာ မျက်စိနောက်တယ်။ မအဲကို လဲ ငယ်ငယ်ကတည်းက အတူနေလာတာမို့ ချစ်ပါတယ်။ မအဲရဲ့ သမီးလေးကလဲ ကိုယ့်မျက်စိအောက်မှာ မွေးထားတာမို့ သဲသဲလှုပ်ချစ်ရတာပါ။ ဒါပေမဲ့ မအဲတို့နေပုံထိုင်ပုံက လွန်လွန်းတယ်။ တကယ်ဆိုရင် သူ့ကို အားနာဖို့ကောင်းတယ်။ ရွှေရဆိုတဲ့အကောင်ကလဲ တစိမ်း မဟုတ်ပါဘူး။ သူ့အမေနဲ့ ညီအမမို့ တူတော်သေးတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဒီနှစ်ယောက် နေပုံက အဒေါ်အပျိုကြီးရဲ့ စိတ်ကို သရိုးသရီ ဖြစ်စေပါတယ်။ အပျိုကြီးဆိုပေမဲ့ယောင်္ကျားနဲ့တွေ့ဘူးထိဘူးသား ကိုး။

ဒေါ်လေးက ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက် မကြီးလှပါ။ ခပ်ပါးပါးဘဲ ရှိတာ။ အရပ်ကတော့ အနေတော်၊ ၅ ပေ ၂ လက္မ ရှိပါတယ်။ ဖင်တွေရင်တွေက သာမန်မိန်းမ တစ်ယောက်လောက်တော့ ရှိမှာပါ။ ကြီးတော့ မကြီးပါဘူး။ ဒေါ်လေးရောက်လာကာစမှာ ရွှေရနဲ့မအဲ ကဲနေကြရလို့ဒေါ်လေးကို ရွှေရ သတိထားတောင် မကြည့်မိပါဘူး။ ဒါပေမဲ့မအဲဗိုက်က တနေ့တခြား ပို ပိုရင့်လာပြီး အနေအထိုင် ဆင်ခြင်ရတော့ မဲ့အချိန်မှာ ရွှေရမျက်လုံး တွေအကြည့်က ဒေါ်လေးဆီ ရောက်လာပါတော့တယ်။ အိမ်လေးကလဲ နေဖြစ်ရုံ ဆောက်ထားတဲ့ အိမ်ငယ်လေး၊ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်၊ ဖင်ချင်းပေါက် နေရတာ၊ အိမ်ထဲသွားရင်း လာရင်း ထိမိ တိုက်မိနဲ့။ ဒေါ်လေးတော့ မပြောတတ်၊ ရွှေရ ကတော့ ဒေါ်လေးကို ချချင်လာပြီ၊ မအဲနဲ့က လိုးလို့ မဖြစ်တော့ဘူးလေ။ 

ရွှေရနည်းတူ၊ ဒေါ်လေးလဲ ဘာထူးမှာလဲ။ ရွှေရနဲ့မအဲ ပလူးပလဲ နေကြတာတွေ့နေမြင်နေ ကတည်းက ဒေါ်လေးစိတ်တွေ ကယောက်ကယက် ဖြစ်နေပြီ။ အရွယ်ကောင်းတုန်းက ခံစားရဘူးတဲ့ ကာမအရသာကို ပြန်တမ်းတလာတယ်။ အသက် (၂၁) နှစ်မှာ ယူမယ်ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ထားတဲ့လူ ငှက်ဖျားနဲ့ဆုံးပြီးကတည်းက ယောင်္ကျားနဲ့မထိတွေ့ရတာ (၁၆) နှစ်ရှိနေပြီ။ ဒီကြား ထဲ ရွှေရဆိုတဲ့ကောင်က ဝတ်လိုက်ရင် ကုလားပုဆိုးချည်းဘဲ။ ပုဆိုးက ပါးတော့ မကြည့်ချင် မြင်နေရ ဆိုသလို စားဘူးတဲ့အချောင်းကြီး၊ ဒေါ်လေး မော်လမြိုင်သာ ပြန်ပြေးချင်တော့တယ်။

ကနေ့မအဲက ဗိုက်ပြဖို့ဆေးရုံကြီးသွားရတယ်။ သူ့ဗိုက်က သာမန်မဟုတ်ဘဲ ခွဲစိတ်မွေးရမှာမို့ ဆေးရုံကြီးက အထူးကုဆရာဝန်ကြီးတွေ သွားပြရတာ။ ဗိုက်ကြီးသယ်မ စက်ဘီးနဲ့လဲမဖြစ်လို့ ဆိုကကား နဲ့သွားတာ။ ရွှေရကတော့ သမီးနဲ့အတူ အိမ်စောင့်နေခဲ့တာ။ အခု သမီးကအိပ်နေပြီ။ ခဏနေတော့ ဒေါ်လေး ဈေးကပြန်လာတယ်။ ရောက် ရောက်ချင်း ဈေးခြင်းတောင်းကို ချပြီး ထဘီကို အရင်လဲတယ်။ ဈေးသွားရင်း ဝတ်တဲ့ထဘီက ချွေးစိုနေပြီမို့ အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ ထဘီဟောင်းနဲ့ လဲဝတ်တာ။ 

လဲတဲ့ထဘီကို ကြိုးတန်းမှာ ပြန်လှမ်းတယ်။ အတွင်းခံဘော်လီအင်္ကျီ ဂျိတ်ကို လက်နောက်ပြန်နဲ့ဖြုတ်လိုက်ပြီး ချွတ်လိုက်တယ်။ ထဘီကို ရင်မလျားသေးဘူး။ ဒီအတိုင်း ထားရာက အိမ်နေရင်း ဝတ်နေကျ ဘရာစီယာကို လှမ်းယူလိုက်တယ်။ သူ အဝတ်အစားလဲရတဲ့နေရာက နောက်ဖေးမီးဖိုဘက်အထွက် တံခါးပေါက်ဘေးက ထောင့်နေရာမှာ။ ထဘီတန်းက အဲဒီနေဂာမှာရှိတာ။ ရွှေရ ဒါကို မြင်တော့ ကပြာကရာသွားပြီး ဝတ်မလို့ ဟန်ပြင်နေတဲ့ ဘရာစီယာကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး နို့အုံတွေကို လက်နဲ့ဆုပ်နယ်တော့တာ ပါဘဲ။

(ရွှေရ အထင်) အပျို ကြီး နို့အုံကို ကိုင်ဆုပ်ခံလိုက်ရလို့ ပြာယာခပ်သွားပုံပါဘဲ။ ”ဟဲ့ ဟဲ့” အော်ပြီး လွတ်လိုလွတ်ငြား ရုန်းပါတယ်။ ရွှေရ ကျန်လက်တစ်ဘက်နဲ့ ထဘီကို ဆွဲချွတ်တာ၊ ကျွတ်ကျ လာပါတော့တယ်။ အပျိုကြီး လှမ်းဆွဲပေမဲ့ မမီတော့ဘဲ ထဘီက ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလုံး ကျွတ်ပုံသွားပါတယ်။ အပျိုကြီးတကိုယ်လုံး အဝတ်အစား လုံဝ မရှိတော့ ပါဘူး။ ရွှေရ အပျိုကြီးကို ပွေ့ပြီး အခန်းထဲက မအဲရဲ့ ကုတင်ပေါ် တင်ပါတယ်။ အပျိုကြီးက ခပ်ပိန်ပိန်မို့ ရွှေရအဖို့ ပွေ့ရတာ မခက်ပါဘူး။ ကုတင်ပေါ် ခြေထောက်နှစ်ချောင်း တွဲလောင်းချ ထိုင်နေတဲ့ အပျိုကြီးရဲ့ ခြေထောက်တွေကို ရွှေရ ဆွဲဖြဲ လိုက်ပါတယ်။ 

အပျိုကြီးက ရှက်လို့သူ့စောက်ဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ဖုံးအုပ်ထားပါတယ်။ ရွှေရ ကြမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက်ထိုင်ပြီး ဖောင်းကြွတင်းမောက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို သေသေချာချာ ကြည့်ပါတယ်။ စောက်မွေး နုနုပျော့ပျော့တွေ ဆီးစပ်အရင်းပိုင်းနားမှာ ထူထပ်စွာ ပေါက်နေတဲ့အပြင် စောက်ပပ်နုတ်ခမ်းသား နှစ်ဘက်အပေါ်မှာလဲ ခပ်ကျဲကျဲပေါက်နေပါတယ်။ စောက်မွေးတွေက ရှည်ပေမဲ့ ကြမ်းတမ်းမှုမရှိဘဲ ပျော့နေတာ။ ထိုးထိုးထောင်ထောင်မဖြစ်ဘဲ စောက်ပပ်ကြီးပေါ် ပိပိပြားပြား ကျနေတာပါ။ စောက်စိကတော့ စောက်ပပ် အလယ်လောက်မှာ ပြူတစ်ထွက်နေတာ ငေါက်တောက်ကြီး တောင်နေပါတယ်။

ရွှေရ အညို ရောင်သမ်းနေတဲ့ စောက်ဖုတ် နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး သေချာဖြဲလိုက်တယ်။ ဒီအခါ နီရဲရွှဲစိုနေတဲ့ စောက်ပပ်အတွင်းသား နုနုတွေ ပြူတစ် ထွက်လာတယ်။ စောက်ဖုတ်က အရည် လေးတွေတောင် စိုနေပြီ။ ရွှေရ သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးအနား တိုးကပ်ပြီး လျှာဖျားနဲ့ ပွတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ 

စောစောက ဘာမှမဖြစ်သလို ဟန်လုပ်နေတဲ့ အပျိုကြီး ရွှေရရဲ့ ကြမ်းရှပူနွေးတဲ့ လျှာအတွေ့ကြောင့် တကိုယ်လုံး ရှိန်းတိန်းတိန်းဖြစ်သွားပြီး ကုတင်ပေါ် လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ကို ထောက်ပြီး ရင်ကို မော့၊ ခါးကို ကော့ပေးပါတော့တယ်။ ကြမ်းရှတဲ့လျှာဖျား နွေးနွေးကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသား နုနုတွေကို ပွတ်ဆွဲမွေဆွ ရက်ပေးတဲ့အခါ တကိုယ်လုံး ရှိရှိသမျှ ကာမ အကြောတွေကို လှုပ်နှိုးလိုက်သလိုဖြစ်ပြီး အပျိုကြီး မျက်နှာတခုလုံး အနေခက်လို့ ရှုံ့မဲ့နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလဲ တွန့်လိမ်ကော့ပျံ နေပါတယ်။

“ ပလပ် ပလပ် ပြတ် ဗျစ်”

ရွှေရ အဖုတ်ကြီးကို ရက်ပေးရင်း အစိကို ပါ ဆွဲစုတ်လိုက်တော့

“ အာ အီး အင့် အား” 

အပျိုကြီး တကိုယ်လုံး တွန့်တွန့်လူးကာ အသည်းအထန် ညည်းးညူ လာပါတယ်။ နို့နှစ်လုံး ကလဲ အနည်းငယ် တင်းလာပြီ။ ရွှေရ စောက်ခေါင်းပတ်လည်မှာရှိတဲ့ အတွင်းသား နုနုတွေကို “ရှလွတ်” ကနဲ စုတ်ယူလိုက်တာ 

“ အား အာ အီးလေးလေး၊ ကျွတ် ကျွတ်” 

အပျိုကြီး ကော့တက်သွားပါတယ်။ အရည်တွေလဲ ပစ်ကနဲ စောက်ခေါင်းထဲက ထွက်ကျလာတယ်။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်ကြီး အလယ်ခေါင်မှာ ဖြဲထားတဲ့သူ့လက်နှစ်ဘက်ကို စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းထိပ်နားအထိ ပို့ပြီး သေသေချာချာဖြဲကြည့် လိုက်တော့ နီညို ရောင်သမ်းနေတဲ့ စောက်စိငုတ်ကြီး ပြူးထွက်နေတာတွေ့ရပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိငုတ်ကြီးကို လျှာဖျားထိပ်နဲ့ ထိုးကြည့်တဲ့အခါ အပျိုကြီးတကိုယ်လုံး အကြောမှန်သမျှ ဖြိုးကနဲ ဖျင်းကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိပြူးပြူးကြီးကို ချိုချင်စုတ်သလို တပြွတ်ပြွတ်စုတ်ပေးလိုက်တာ အပျိုကြီး ငရံ့ပြာလူး ဆတ်စလူးခါသွားပြီး ပါးစပ်က 

“ အင် အာ အူး အီး” 

ညည်းသံပေါ်လာပါတယ်။ ရွှေရ စောက်စိကို ဆက်တိုက်ဆိုသလို ငုံလိုက် စုတ်လိုက် လုပ်နေတာ၊ အပျိုကြီး ခေါင်းကို နောက်ပြန် မော့ထားရင်း၊ ပါးစပ်က ဟပြီး အသက်ရှုနေရသလို၊ နီု့အုံနှစ်မြွှာကလဲ ဖားဖိုထိုးနေသလို နိမ့်/မြင့် လှုပ်ရှားနေပါတယ်။ နောက်တော့ အပျိုကြီး ပျော့ခွေသွားကာ တချီပြီးသွားပုံရပြီး အိပ်ရာပေါ် လဲကျသွားပါတော့တယ်။

ရွှေရ အပျိုကြီးရဲ့ ပေါင်ကြားထဲ ကုန်းမှုတ်နေရာက ကပြာကရာ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး အပျိုကြီးရဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲဖြဲကာ ရင်ဘတ်အထိ တွန်းဖိလိုက်ပါတယ်။ ပြီးလီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့ စောက်စိကို ပွတ်ထိုးလိုက်တာ 

“ အမလေးလေး အား ရှီး” 

အပျိုကြီး ကော့တက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးက ပွင့်အန်ပေါက်ကွဲလုမတတ် ဖောင်းကြွလာပါတယ်။ ရွှေရ လီးကို လက်နဲ့သေသေချာချာကိုင်၊ စောက်စိကို ဖိပြီး နှိပ်သွင်းလိုက်တာ “ဖလွတ်” ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းထဲ နစ်ဝင်သွားပါတော့တယ်။ အပျိုကြီးရဲ့ ဒူးဂေါင်းနှစ်ဘက်က ရင်ဘတ်ပေါ်ထိရောက်နေလို့ ဖင်က အိပ်ရာပေါ်မှာ ကြွတက်နေပါတယ်။ ရွှေရ စောက်ဖုတ်အပေါ် လီးကို အတည့်ဝင်အောင် ပင့်ပင့်ပြီး ဆောင့်လိုးပေးပါတယ်။ အပျိုကြီးလဲ မရတာ ကြာပြီဖြစ်တဲ့ ကာမအရသာထူးကို ဟန်မဆောင်နိုင်ဘဲ ခံစားပါတော့တယ်။ စေက်ခေါင်းက ရွှေရ လီးနဲ့ဆို အတော်ကြပ်နေလို့ အပျိုကြီး နဲနဲတော့ ခံရခက်နေတာ။ 

“ အာ ရွှေရရယ်၊ တအားကြီး မလုပ်ပါနဲ့ဟာ၊ နဲနဲလျော့ပါဦး”

အပျိုကြီး တောင်းပန်နေတာပါ။ ကြပ်သာကြပ်တာ၊ စောက်ခေါင်းထဲမှာက အရည်တွေ ရွှဲစိုနေပါတယ်။ အပေါက်က ကျဉ်းနေလို့အသံတော့ မထွက်ပါ။

ရွှေရ ပထမတော့ မှန်မှန်လေး လိုးပေးနေပါတယ်။ အပျိုကြီးလဲ ရွှေရ လက်ကို အားပြုကိုင်ပြီး ဖင်ကို တချက်တချက် ကော့တင်ပေးရှာပါတယ်။ အရမ်းကြီး သိသိသာသာတော့ ကော့မတင်ရဲဘူးထင်ပါတယ်။ အခုမှ အစဆိုတော့ ရှက်နေတာပါ။ အပေါက်ကျဉ်းလို့လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလို့ ရွှေရ အချိန်ကြာကြာ မလိုးနိုင်ဘဲ ခဏလေးနဲ့ အရည်ထွက်ချင်လာပါတယ်။ ဒီတခါတော့ ရွှေရ လည်သွားပြီ။ ဒါကြောင့် လီးကို ကပြာကရာ ဆွဲနုတ်ပြီး အပြင်မှာ အရည်တွေကို ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ရွှေရ အရည်တွေ အပြင်မှာ ပန်းထုတ်လိုက်ပြီး အပျိုကြီးကို ကြည့်လိုက်တော့ သူလဲ ပြီးတဲ့ပုံပါဘဲ။ 

“ ဒေါ်လေးရယ်၊ ကျွန်တော့်ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့၊ ကျွန်တော် မနေနိုင်တော့ လို့ပါ” 

ရွှေရ ခေါင်းခေါက်ပြီးမှ ကန်တော့ ပါ လုပ်နေသေး။ 

“ တောင်းပန်မနေပါနဲ့ရွှေရရယ်၊ ဒေါ်လေးလဲ မင်းကို သဘောကျလို့မငြင်းတာ ပေါ့၊ မအဲတော့ မသိစေနဲ့နော်”

ဒိနောက်မှာ ရွှေရ ဒေါ်လေးနဲ့ လစ်ရင်လစ်သလို စခန်းသွားကြပါတယ်။ ဒေါ်လေးက အရင်ကဖြစ်ခဲ့တာတွေ ရွှေရကို ဝန်ခံပါတယ်။ ဘာပြုလဲဆိုတော့ ရွှေရက ဒေါ်လေးကို သူအနိုင်ကျင့်မိတာဘဲလို့ စိတ်မကောင်းဖြစ်ပြီး လက်ထပ်ယူပါမယ် ပြောနေလို့၊ ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူတို့ ကျေးဇူးကို ထောက်ထားပြီး (သူ အပျို မဟုတ်တော့ တဲ့အကြောင်း၊ အရင်က ဒီလိုမျိုးယောင်္ကျား ၃ ယောက်နဲ့နေခဲ့ဘူးကြောင်း၊ ဒါကြောင့် သူ့ကို ညှာမနေဘဲ မအဲကို သာ တရားဝင်လက်ထပ်ယူဖို့) ငြင်းဆန်ပါတယ်။ 

ဒါနဲ့ဘဲ ရွှေရနဲ့မအဲ ဦးကံပေး ဒေါ်အေးယူတို့ကို အသိပေးပြီး တရားဝင် လက်ထပ်ယူခဲ့ပါတယ်။ မအဲနဲ့လက်ထပ်ပြီးတာ နဲ့ဒေါ်လေး ရွှေရတို့နဲ့ အတူမနေတော့ဘဲ မော်လမြိုင်ကို ပြန်လိုက်သွားပါတော့တယ်။ ပြန်သွားပြီး ဘာမကြာ ဒေါ်လေး ဦးကံပေးရဲ့ လက်အောက်က မုဆိုးဖို မြောင်းအင်စပက်တော် တစ်ယောက်နဲ့ ယူသွားပါတော့တယ်။ ဇာတ်လမ်းရှုတ်နေမှာစိုးလို့ အပြီး ဖြတ်သွားတာပါ။

ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှုးက ရွေးကောက်ပွဲ မဲစာရင်း တွေ မြို့နယ်ကော်မရှင်ရုံးကို သွားပို့ရာမှာ ဖိုးခင်ကို အဖော်ခေါ်ပါတယ်။ သူနဲ့ဖိုးခင်က ငယ်သူငယ်ချင်းတွေမို့ အနိုင်ကျင့်နေကျလူမို့ ခေါ်တာပါ။ ဖိုးခင်ကလဲ သူကြီးနဲ့ပေါင်းပြီး ဆယ်အိမ်ခေါင်း +ီးထင် ဆိုတဲ့လူစားမို့ မငြီးမငြူ လိုက်တာပါ။ 

မြို့ရောက်လို့ ကော်မရှင်ရုံးမှာ စာရင်း ဇယားစာရွက်တွေပေးပြီး ပြန်မယ်အလုပ်မှာ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌက အနီးနားက ရွာဥက္ကဋ္ဌတစ်ယောက်ဆီ စာရွက်စာတမ်းတချို့ ပေးလိုက်စရာရှိလို့ ခဏစောင့်ပေးပါ မေတ္တာရပ်ခံတာ နဲ့ စောင့်နေတုန်း စိတ်ဝင်စားစရာ သွားကြုံရတာပါ။ ကော်မရှင်ရုံးက စာရေးလေးတွေ မဲစာရင်း ပြုစုနေတာ ကို ကြားလိုက်ရတာမို့ပါ။ တစ်ယောက်က ဖတ်ပြတာ ကို နောက်တစ်ယောက်က ကွန်ပြူတာ စာရိုက်နေကြတာ။

စဉ် (၄၀) ဦးရွှေရ ကျား ၅၄ နှစ် (ဘ) ဦးပတ်တီး (မိ) ဒေါ်ကော့

စဉ် (၄၁) ဦးရွှေဘော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်ကြီး ကျား ၃၅ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ်အေးယူ

စဉ် (၄၂) ဦးရွှေလှော် (ခေ) ဂဋ္ဌုန်ငယ်

“ ရွှေဘော်လား၊ ရွှေလှော်လား” 

မှားတယ်ထင်လို့ ကွန်ပြူတာ ရိုက်နေတဲ့ စာရေးက မရိုက်သေးဘဲ သေချာအောင် မေးတာ။ 

“ မဟုတ်ဘူး၊ ပထမ ရွှေဘော်၊ နောက်ဟာက ရွှေလှော်၊ တစ်ယောက်စီ” 

မဲစာရင်း ဖတ်ပြတဲ့ စာရေးက ပြန်ဖြေတာ။

စဉ် (၄၂) ဦးရွှေလှော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်ငယ် ကျား ၃၅ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ်အေးကြည်

စဉ် (၄၃) ဦးရွှေမော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်လေး ကျား ၃၄ နှစ် (ဘ) ဦးရွှေရ (မိ) ဒေါ် တင်တင်နွယ်

“ ဘာနံမည်တွေလဲ မသိပါဘူး၊ ဂဋ္ဌုန်ကြီးရော၊ ဂဋ္ဌုန်လေးရော၊ ရှုတ်နေတာဘဲ” 

ကွန်ပြူတာ ရိုက်တဲ့ စာရေးက ရယ်ရင်း ပြောတယ်။ ရုံးခန်းထဲမှာ ရှိနေကြတဲ့ ဖိုးခင်နဲ့ သူကြီး (ဖိုးခင်တို့ကျေးရွာအုပ်ချုပ်ရေးမှုး)လဲ ရယ်တာ ပေါ့။ ဒီတော့ မှ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌ က 

“ မရယ်ကြနဲ့ဗျ။ ဦးရွှေရဆိုတဲ့ ပုဂ္ဂိုယ်ကြီးက (ရွှေရ နှင့်သား များ သတ္တုတူးဖော်ရေးကုမ္မဏီ) ဆိုပြီး ဒီနယ်မှာ တန်စတင်သတ္တု အကြီးအကျယ်လာပြီးတူးနေတာ။ အခုဟာက မဲပေးဖို့ မန္တလေးမပြန်ချင်တာနဲ့ ဒီမှာပုံစံ (၃) နဲ့စာရင်း လာတင်တာ” 

“ ရယ်တာ တခြား မဟုတ်ဘူး ဥက္ကဋ္ဌကြီးရဲ့၊ ဦးရွှေရ သား (၃) ယောက်က အမေနံမည်တွေက တစ်ယောက်စီ၊ ပြီးတော့ တစ်ယောက်အသက်နဲ့ နောက်တစ်ယောက် အသက်ကလဲ အတူတူမို့”

ဖိုးခင်စကား အဆုံးမှာ ဥက္ကဋ္ဌက

“ မိန်းမတစ်ယောက်စီက မွေးတာဗျ။ ခင်ဗျားစိတ်ဝင်စားရင် ကျွန်တော် ဦးရွှေရနဲ့ခင်ပါတယ်။ သူ့ရုံးကို လိုက်ပို့ပြီး မိတ်ဆက်ပေးပါ့မယ်”

ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌ ပြောတော့ ဖိုးခင် ဦးရွှေရကိုတွေ့ဘူးချင်လာတယ်။ ဒါကြောင့်

“ သူကြီး၊ မင်းပြန်ရင်ပြန်နှင့်၊ ငါတော့ ဦးရွှေရနဲ့တွေ့ပြီး စကား စမြည်ပြောဦးမယ်” 

နေ့ခင်းထမင်းစား ရုံးဆင်းကြတော့ ကော်မရှင်ဥက္ကဋ္ဌက ဖိုးခင်ကို ဦးရွှေရ ရှိနေတဲ့ကုမ္မဏီရုံးခန်းကို လိုက်ပို့ပေးပြီး တခါထဲ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့ပါတယ်။ ဦးရွှေရကလဲ ဖိုးခင်ကို ဖော်ဖော်ရွေရွေပါ။ သူက ဖိုးခင်ထက် (၁၀) နှစ်ကျော်ကြီးတာမို့ ဖိုးခင်က အကို ကြီးလို့ခေါ်ပါတယ်။ 

“ ကျွန်တော် ရုံးမှာ နံမည်တွေ ကြား လိုက်ကတည်းက အကို ကြီးကို စိတ်ဝင်စားသွားတာ၊ နံမည်တွေက အဆန်းဖြစ်နေလို့”

“ အေးဗျ၊ နံမည်တွေက ဆန်းဆို၊ ကျွန်တော့်အဖြစ်ကလဲ လူတကာနဲ့မတူဘဲ ကိုး ကို ဖိုးခင်ရယ်”

ဦးရွှေရ ကပြောပါတယ်။ 

“ အကို ကြီးရယ်၊ ကျွန်တော်က ဒိုးပင်ဖိုးခင် ဆိုပြီး အွန်လိုင်းမှာ စာလေးဘာလေး ရေးပါတယ်။ အကို ကြီးဘဝကို သိခွင့်ရှိမယ်ဆို သိလိုပါတယ်” 

“ သိချင်ရင် ရပါတယ်ဗျာ၊ ဖုံးကွယ်စရာမရှိပါဘူး။ ကို ဖိုးခင် အချိန်ပေးနိုင်ရင် ပြောပြပါ့မယ်”

ဦးရွှေရကြီးက ဖိုးခင်ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည် သူ့ဘဝဇာတ်ကြောင်းကို ပြန်ပြောင်းပြောပြလို့ အခုလို အချစ်တက္ကသိုလ် မှာ ဖိုးခင် ရေးတင်နိုင်တာပါ။ အဲဒီနေ့က ဦးရွှေရကြီးနဲ့ဖိုးခင် နေ့ခင်း (၁၂) နာရီက စပြီးစကား ပြောကြတာ ညနေ (၅) နာရီအထိဘဲ။ ဖိုးခင်ပြန်ကာနီးမှာ အသက် (၄၀) ဝန်းကျင် မိန်းမတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး 

“ ဦးလေး၊ ရေချိုးတော့လေ၊ ထမင်းစားကြရအောင်” 

မိန်းမက ခန့်ခန့်ချောချောပါ။ ဦးလေးလို့ခေါ်ပေမဲ့ တူမတော့ မဟုတ်လောက်ဖူး၊ ပြောနေဆိုနေပုံက တမျိုးဘဲမို့ ဖိုးခင်က 

“ ကဲ အကို ကြီးရေ၊ ပြန်ပါဦးမယ်၊ အကို ကြီးတူမက လာပြောနေပြီ” 

ဖိုးခင် ဘာကို ဆိုလိုတာ ဦးရွှေရကြီးက ရိပ်မိတယ်ဗျ။ ပြုံးပြီး 

“ တူမ မဟုတ်ပါဘူး ကို ဖိုးခင်ရဲ့၊ မယားပါ”

“ ဗျာ” 

ဖိုးခင် ဘာပြောလို့ပြောရမှန်း မသိတော့ဘူး။

“ သူက မအဲရဲ့ သမီးလေ၊ မအဲက ဆုံးကာနီးမှာ တခြားနောက်မိန်းမ မယူရဘူး၊ သူ့သမီးနဲ့ဘဲ ပြန်ယူရမယ်လို့ အတင်း ကတိတောင်းလို့”

မအဲဆိုမှ ဖိုးခင်သတိရပြီး 

“ အော် ဒါနဲ့အကို ကြီး၊ မအဲနဲ့သား တစ်ယောက် ရသေးတယ်လေ၊ သူ့နံမည်က”

“ ရွှေမော် (ခေါ်) ဂဋ္ဌုန်လေးလေ၊ မအဲနံမည်အရင်း က တင်တင်နွယ်”

ဖိုးခင် ဦးရွှေရ ဆီကအပြန်မှာတွေးစရာတွေ တပုံတပင်ကြီးနဲ့ပါ။ ဂဋ္ဌုန်ညီအကို (၃) ယောက်က ဦးရွှေရရဲ့ သားတွေချည်းမို့ ညီအကို တော်ကြတယ်။ ဂဠုန်ကြီး၊ ဂဠုန်ငယ် တို့ရဲ့ အမေတွေက ညီအမဝမ်းကွဲမို့ သူတို့ချင်း ညီအကို ဝမ်းကွဲတော်ကြတယ်။ ဂဠုန်ကြီးအမေက ဒေါ်အေးယူမို့ ဂဋ္ဌုန်ကြီးနဲ့ မအဲက မောင်နှမ တော်တယ်။ 

ဒီလိုဆို ဂဠုန်ကြီးနဲ့မအဲကမွေးတဲ့ ဂဠုန်လေး တူအရီး တော်ပြန်ရော။ ပိုဆိုးတာ က မအဲရဲ့ သမီးကို ဦးရွှေရကြီးက နောက်ဆုံးမယားအဖြစ် ယူထားပြန်တော့ ဂဠုန်ကြီးက တူမတော်တဲ့မိထွေးကို အမေလေး လို့ခေါ်ဖို့ရာ၊ ဂဠုန်လေးက အမတော်တဲ့မိထွေးကို အမေလေး လို့ခေါ်ဖို့ရာ၊ လွယ်တော့ မလွယ်လောက်ဘူး နော။ ဘယ်လို ခေါ်ကြရင်ကောင်းမလဲ။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။