သံယောဇဉ် စက်ဝန်း အပိုင်း ( ၂ )
July Rain ရေးသည်။
ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိပေါင်ကိုကားကာ အစေ့ကို လက်နဲ့ကလော်ကာ ကလိလိုက်တော့
“ အ ဟဟ အဟင့်”
အစေ့ကို ကလိလိုက်ပြီးအဖုတ်ထဲကို လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ထည့်ပြီးကလိလိုက်သည်။ စိမ်းအိ ကော့ပျံနေပါပြီ။ကျွန်တော်လဲ အိတ်ထဲက ထုတ်ထားတဲ့ vibrater ပါတဲ့ ငုံးဥပုံစံအလုံးလေးကိုယူကာ ခလုပ်နှိပ်လိုက်ပြီးစိမ်းအိရဲ့အစေ့ကို တို့လိုက်တော့
“ အ ဟ ဟ ကို ဘယ်လိုလုပ်နေတာလဲ အဟင့် စိမ်းအိကို နှိပ်စက်နေတာလား အ အ အ”
အဖုတ်ထဲက အရည်တွေက ထွက်လာတာကို ဖင်ဝမှာသုတ်လိုက်ကာ စအို ထဲကိုလက်တချောင်းထည့်လိုက်သည်။ အရည်ကရွှဲနေတာမို့ ဝင်သွားသည်။ ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက်ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ စိမ်းအိမှာ အစေ့ အဖုတ် ဖင် သုံးမျိုးစလုံး ကလိခံနေရတာမို့ သိပ်ကြာကြာမခံ ပြီးသွားသည်။
ကျွန်တော်ကတော့ ဆက်ပြီးကလိနေသည်။ ဖင်ထဲကိုလက်ကနှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းဝင်နေသည်။အဖုတ်ထဲကို ငုံးဥတစ်လုံးထည့်ပြီးအစေ့ကို လဲ ကလိနေတာမို့ ပြီးသွားရပေမယ့် ထပ်ပြီးစိတ်က ကြွလာရပြန်သည်။ဖင်က နာကျင်မှုမရှိတော့ပဲ အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။
“ ကို စိမ်းအိကို လိုးပေးပါတော့ စိမ်းအိ အရမ်းခံချင်နေပြီ အ အ မရတော့ဘူး မခံနိုင်တော့ ဘူး စိမ်းအိကို မနှိပ်စက်ပါနဲ့တော့ ဟင့်ဟင့်”
ကျွန်တော်လဲ
“ ကဲ လီးကို ထပ်စုပ်ပေးဦး”
ပြောပြီး စိမ်းအိ ခရေထဲကို ငုံးဥတစ်လုံးထည့်လိုက်ကာ စိမ်းအိကိုထူလိုက်ပြီး လီးကိုစုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ စိမ်းအိလဲ အားရပါးရစုပ်ပေးနေရာ လီးက မာသထက်မာလာတာမို့
“ ကဲ လိုးရအောင် အပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေး”
ပြောရာ စိမ်းအိလဲ ကျွန်တော်အပေါ်တက်ကာ ဆောင့်ပေးနေသည်။
“ အဟ ဟ ကို အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ ကို့ လီးကြီးက အရမ်းအားရတယ် အ အ အ ဟင့် ဟင့်”
ကျွန်တော်လဲ အောက်ကနေ နို့ကိုညှစ်ကိုင်ရင်း ကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။ စိမ်းအိလဲ ရမ္မက်ကအရမ်းကိုထန်နေတာမို့ အပေါ်ကနေ အားရပါးရဆောင့်နေသည်။
“ ကောင်းလား စိမ်းအိ အလိုးခံရတာ”
“ ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ဟင့် ဟင့် အ ကို စိမ်းအိ ပြီးတော့ မယ် ပြီးတော့မယ်”
ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိကို လှဲချကာ အပေါ်ကနေစိမ်းအိ ပေါင်ကိုဆွဲမကာ အပေါ်က နေ အားရပါးရဆောင့်လိုက်သည်။ဆီးခုံခြင်း တဖတ်ဖတ်နဲ့ ရိုက်သံ စိမ်းအိရဲ့ အားရကျေနပ်တဲ့ ညည်းသံ နဲ့ဖုံးလွှမ်းနေတယ်။
ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆောင့်ချက် နှစ်ဆယ်လောက်မှာ စိမ်းအိ အီးခနဲ အော်သံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်။အရမ်းကိုကောင်းလွန်းနေကာ ကျွန်တော့်ကိုကယောင်ကတန်းနဲ့ အတင်းထဖက်ကာနမ်းလေသည်။အဖုတ်ကလဲ လီးကိုအရမ်းကိုညှစ်ထားသည်။အတော်လေးကြာမှ
“ အရမ်းကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် ဟင့်ဟင့်”
“ ကဲ ဖင်ခံတော့”
“ ဟုတ်”
ပြောပြီးလူးလဲထကာ ကုတင်ပေါ်မှာကုန်းပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူလိုက်ပြီးစိမ်းအိအပေါ်ပိုင်းကို မွေ့ရာမှာကပ်လိုက်ပြီး ဖင်ကိုအပေါ်ဖက်ကိုဆွဲထောင်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ဖင်ကို လက်နဲ့ရိုက်ကာ
“ စိမ်းအိ ဖင်ခံဖူးလား”
“ ဖျမ်း”
“ အ မခံဖူးဘူး ”
“ စိမ်းအိဖင်ကို ဘယ်သူအရင်လိုးတာလဲ”
“ စိမ်းအိရဲ့ ဘယ်သူမှ မလိုးဖူးသေးတဲ့ ဖင်ကို ပထမဆုံးလိုးဖူးတာကို့လီးနဲ့ပါ စိမ်းအိ ဖင်ကို လိုးပေးပါအဟင့်ဟင့်”
“ ဖင်ထဲက ငုံးဥအစွမ်းကမသေးလှ။ဖင်ကိုကလိနေတာမို့ အရမ်းကိုယားကာ တခုခုနဲ့ ထိုးထည့်တာခံချင်နေပြီ။ကျွန်တော်လဲ ငုံးဥကိုဆွဲထုတ်ကာ ဖင်ဝကိုဂျယ်ယူကာ ရွှဲနေအောင်လိမ်းလိုက်ပြီး လီးကိုလဲ သုတ်လိုက်သည်။
“ ကဲ စိမ်းအိ ဖင်ကိုလက်နဲ့ ဖြဲပေးစမ်း ဖင်ကိုမရှုံထားနဲ့ ဖွင့်ထား ကြားလား”
ပြောတော့ စိမ်းအိက လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်ကိုဖြဲလိုက်ကာ ဖင်ဝကိုဖွင့်လိုက်သည်။ကျွန်တော်လဲ စူပွပွဖြစ်နေတဲ့ ခရေဝကို လီးထိပ်နဲ့ထောက်ကာ ဖိထည့်လိုက်ရာ
“ ဖလွတ် ဗြိ ဗြိ”
“ အား ဟင့် ဟင့် ”
“ နာလား”
“ မနာဘူး ရတယ် ကို”
ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်သည်။စအိုကကျဉ်းကြပ်နေတာမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ရာ တဝက်လောက် ဝင်သွားတော့ ပြန်ထုတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ပြန်ထည့်လိုက်နှင့်စိမ်းအိလဲ ထင်သလောက်မနာတာမို့ ခံနိုင်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ဖင်လိုးခံရတာကို ကြိုက်လာသည်။စစခြင့်းနာသလိုလိုနှင့်ကောင်းလာတာကိုကြိုက်သည်။
“ ကို စိမ်းအိ ခံနိုင်တယ် လိုးလိုး”
ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိက မီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့ လီးကို အဆုံးထိဖိထည့်လိုက်ရာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။
“ အား ရှီး ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ် အ ဟဟ”
ကျွန်တော်လဲ အပေါ်ကနေ ဖိကာဆောင့်ဆောင့်ထည့်လိုက်သည်။ကျွန်တော်လဲ ကျဉ်းကြပ်တဲ့စိမ်းအိရဲ့ ဖင်ပါကင်ကို လိုးနေရတာမို့ အရမ်းပိုကောင်းကာ ပြီးချင်လာသည်မို့
“ ကဲ စိမ်းအိ နေရာပြောင်းမယ်”
ပြောကာ လီးကို ဖင်ထဲက ထုတိလိုက်သည်။ပြီတော့ စိမ်းအိကို ကုတင်စွန်းနားထိ ဆွဲကာ ကုတင်စပ်မှာကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီးဖင်ကိုရိုက်လိုက်ရင်း
“ ဖင်ခံရတာကြိုက်လား ကောင်းလား”
“ အ့ ကောင်းတယ် အရမ်းကြိုက်တယ် ဖင်ခံရတာအရမ်းကြိုက်တယ်”
“ လီးစုပ်ပေးဦး”
ကျွန်တော်လဲ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ စိမ်းအိကို စုပ်ခိုင်းလိုက်ရာစိမ်းအိ လီးကိုအငမ်းမရစုပ်ပေးသည်။ကျွန်တော်လဲ ကုတင်အောက်ပြန်ဆင်းကာ ဖင်ကို လက်နဲ့ ထပ်ဖြဲခိုင်းပြီးစအိုထဲ လီးထည့်ကာဆောင့်လိုက်သည်။
“ အ အ အရမ်းကောင်းတယ် ဆောင့်ဆောင့် ကို စိမ်းအိဖင်ကိုရိုက်ပြီးအားရပါးရလိုး ဖင်ကွဲရင်ကွဲပစေကွာ အား ”
စိမ်းအိ အရမ်းဟော့နေပြီ။ ကျွန်တော်လဲ ဖင်ဖြဲထားတဲ့ လက်ကို ဖယ်ခိုင်းကာ တင်ပါးတွေကိုရိုက်ရင်းဆောင့်လိုးနေသည်။ရိုက်ခံရတဲ့ ဖင်တွေက နီရဲနေသည်။စိမ်းအိက ဖင်ကို နောက်ကိုပြန်ဆောင့်ပေးရင်းတအင့်အင့်နဲ့။ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်ရင်းနဲ့ အရမ်းကောင်းလာကာ ပြီးချင်လာသလို စိမ်းအိကလဲ
“ ကို ဆောင့်ဆောင့် စိမ်းအိ ပြီးချင်လာပြီ ဆောင့်ဆောင့်”
ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိရဲ့ ခါးကိုကိုင်ကာ မနားတမ်းဆောင့်ချလိုက်သည်။
“ အာ အာ အင် အင် ကောင်းတယ် ပြီးပြီ ဟား ပြီူပြီ အ ”
စိမ်းအိပြီးသွားကာ ခေါင်းက ငိုက်ကျသွားသည်။ကျွန်တော်လဲ တရစပ်ဆောင့်ချလိုက်ရင်း ပြီးချင်လာတာမို့ မရပ်တော့။ဆောင့်ရင်းနဲ့ အရည်တွေကို စိမ်းအိရဲ့ဖင်ထဲမှာပန်းထည့်လိုက်သည်။နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့။တော်တော်လေးကြာမှ စိမ်းအိ လေးကန်စွာထပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ နောက်ကလိုက်ဝင်သွားသည်။ဆေးကြောပြီး ပြန်ထွက်လာကာ အဝတ်တွေမဝတ်နိုင်။ကုတင်ပေါ်မှာလှဲကာ
“ နာတယ် ကို ဖင်ကနာတယ် အဟင့်”
“ ခနပါပြီးရင် မနာတော့ဘူး”
စိမ်းအိကျွန်တော့်ကိုဖက်ရင်းမှိန်းနေသည်။ခဏကြာတော့ နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားသည်။နာရီဝက်လောက်ကျပြန်နိုးလာတော့ စိမ်းအိမရှိတေ့ာ။ကျွန်တော်လဲ အဝတ်ဝတ်ကာအပြင်ထွက်ာတော့ မီးဖိုထဲကအသံကြားတာမို့ သွားကြည့်ရာ စိမ်းအိ ချက်ပြုတ်နေသည်။ကျွန်တော်ကို့တွေ့တော့
“ ကိုနိုးပြီလား နေ့လည်စာစားဖို့လုပ်နေတာ”
“ ကို ဘာကူပေးရမလဲ”
“ ရတယ် နားနေ။စားမယ်ဆိုလာခေါ်လိုက်မယ်”
ကျွန်တော်လဲ အခန်းထဲမှာလှဲနေလိုက်သည်။နေ့လည်စာမစားခင် စိမ်းအိကိုတချီလိုးလိုက်ပြန်သည်။ဒီတခါတော့ ဖင်ကနာနေသေးတာမို့ အဖုတ်ကိုပဲလိုးသည်။စားပြီးတော့ တချီထပ်လိုးကာ နှစ်ယောက်သားမောမောနဲ့အိပ်ပျော်သွားကြသည်။ညနေကျ စိမ်းအိကအပြင်သွားကာ စားစရာသောက်စရာတွေဝယ်သည်။ပြန်လာတော့ ဘီယာသောက်ကာလုပ်ကြပြန်သည်။နှစ်ယောက်သား အတိုးနဲ့ လိုးနေကြသည်။
စနေ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်နဲ့နှစ်ညလုံး စားလိုက်အိပ်လိုက် လိုးလိုက်နဲ့။စိမ်းအိဖင်ကိုအားရအောင် လိုးဖြစ်သည်။စိမ်းအိက ဖင်ခံရတာကြိုက်နေတာမို့ ဖင်ကိုအကြိမ်တော်တော်များများလုပ်သည်။ကျွန်တော်လဲတနင်္လာနေ့မနက်အစောကြီးထကာကျွန်တော်တည်းခဲ့တဲ့ တည်းခိုခန်းကို ပြနလာကာ အိပ်လိုက်သည်။အိပ်ရာကနိုးတော့ စိမ်းအိ ဖုန်းခေါ်ထားတာတွေ့လို့ ပြန်ခေါ်တော့ အလုပ်ထဲကနေခေါ်တာတဲ့။
ကျွန်တော်နဲ့နောက်တခါအခွင့်အရေးရရင်လဲ တွေ့ချင်တယ်လို့ပြောသည်။ကျွန်တော်လဲ စိမ်းအိနဲ့စကားပြောပြီး ဖုန်းချကာ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ထည့်စရာရှိတာတွေထည့်ပြီး အခန်းခရှင်းကား မန္တလေးကိုပြန်ခဲ့လိုက်သည်။မန္တလေးရောက်ပြီးနှစ်ရက်လောက်နေကာ ရန်ကုန်ကို ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။
ရန်ကုန်ရောက်ပြီးအလုပ်ကိစ္စတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာမို့ မအားနိုင်။အားတဲ့အချိန်လေး သမီးလေးအိနဲ့ လျှောက်လည် ကစားရသည်။မမဝတ်ရည်က ခုထိပြန်လာရဖို့ မမြင်သေး။တော်သေးသည ်သ မီးက သူ့အမေကို သိပ်သတိမရလို့။ကိုစိုးခိုင်က မကြာမကြာဖုန်းဆက်တက်သည်။သူလဲ မပြန်လာသေး။နောက်ပိုင်း မဝတ်ရည်က ပိတ်ရက်မှာပြန်ပြန်လာတက်သည်။ကလေးကိုသတိရတာလဲပါ ကျွန်တော်ကိုသတိရတာလဲပါမည်။
ကျွန်တော်ဲလ မမဝတ်ရည် ပြန်လာမယ့်အပတ်ဆို ဘယ်မှမသွားတေ့ာစိမ်းအိက မကြာမကြာဖုန်းဆက်တက်သလို ဥမ္မာကလဲ ဆက်တက်သည်။ဥမ္မာနဲ့က လစ်ရင်လစ်သလို ကျွန်တော့်တိုက်ခန်းမှာလိုးဖြစ်ကြသည်။မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်ကို အိမ်ထောင်ပြုဖို့ပြောတော့ ကျွန်တော်က အကြောက်အကန်ငြင်းသည်။ကျွန်တော်မိန်းမယူရင် မမဝတ်ရည်ကို ဘယ်လိုချစ်လို့ရတော့မလဲဆိုတော့ ဒီတိုင်းရေရှည် ဘယ်လိုဖြစ်မှာလဲတဲ့။ကျွန်တော့်ကို နားချသည်။ကျွန်တော်လဲ အင်းမလုပ်အဲမလုပ်။
ကျွန်တော့်ကို သူနဲ့နီးစပ်ရာတွေပြပေမယ့် စိတ်မဝင်စား။နောက်ဆုံးကျ ကျွန်တော့်ကို ကျွန်တော်အလိုရှိတိုင်းကြည်ဖြူပါ့မယ်ဆိုပြီးကတိပေးတော့မှ ကျွန်တော်လဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရသည်။မမဝတ်ရည်ကို သနားတာလဲပါမည်။ကျွန်တော်သိတာပေါ့။ဒီပုံတိုင်းဆက်သွားရင် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ယူဖြစ်ကြတော့မယ်ဆိုတာ။အဲ့ဒီအချိန်မှ လူကြားထဲခေါင်းမဖော်နိုင်အောင်ဖြစ်ရမယ်လေ။ဒါကြောင့် ကျွန်တော်လဲ အသာတကြည် လက်သင့်ခံလိုက်တာ။
တစ်ရက်မှာ ဥမ္မာက ကျွန်တော့်ဆီဖုန်းဆက်သည်။ဝေယံနိုင်ငံခြားသွားသည်တဲ့။တွေ့ချင်တယ်ပြောသည်။ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာတို့ အိမ်မှာတွေ့မယ် ရလားမေးတော့ စနေနေ့ကျရင်တွေ့မယ်တဲ့။အိုကေပေါ့။စနေနေ့ရောက်တော့ ဥမ္မာက ဖုန်းဆက်သည်။သူ့သမီးကို အဖိုးအဖွားတွေဆီသွားပို့မလို့တဲ့။ကျွန်တော့်ကို သူတို့အိမ်နားကနေစောင့်နေတဲ့။ကျွန်တော်လဲ အိမ်ကနေထွက်လာခဲ့လိုက်ကာ ဥမ္မာတို့အိမ်နားကနေစောင့်နေသည်။ဥမ္မာတို့က ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းနဲ့နေသည်။
underground မှာကားပါကင်မို့ ကားပါကင်မှာစောင့်နေလိုက်သည်။ကိုးနာရီခွဲလောက်ကြ ဥမ္မာက ကျွန်တော့်ကိုဖုန်းဆက်ကာရောက်ပြီလားမေးတေ့ာ ကားပါကင်မှာစောင့်နေတယ်လို့ပြောလိုက်သည်။ဆယ်နာရီထိုးခါနီးတော့ ဥမ္မာကားတစ်စီးနဲ့ရောက်လာသည်။ပြီးတော့ကျွန်တော့်ကိုခေါ်ကာ ဓာတ်လှေကားနဲ့ သူတို့အခန်းရှိရာတက်သွားသည်။ဒုတိယလွှာမှာမို့ သိပ်တော့မကြာလိုက်။ဥမ္မာကရှေ့ကနေ လမ်းပြသည်။
ကျွန်တော်လဲဥမ္မာရဲ့နောက်ကနေလိုက်ရင်း ကျွန်တော်လိုးရမယ့် ဖင်ကို ကြည့်ရင်းလိုက်လာသည်။ဥမ္မာက အင်္ကျီလက်ပြတ်အကြပ်အနီနဲ့စကပ်အကြပ်အတို အနက်ကို ဝတ်ထားသည်။ဥမ္မာလဲ သူ့အခန်းရှေ့ရောက်တော့ သော့ဖွင့်ကာ အိမ်ထဲဝင်လိုက်သည်။ကျွန်တော်လဲ လိုက်ဝင်လိုက်ပြီး တံခါးကိုပိတ်လိုက်သည်။အိမ်ထဲရောက်တော့ ဥမ္မာကို ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်သည်။
“ ကိုကလဲ အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ အခန်းထဲသွားမယ်လာ”
ဆိုပြီးကျွန်တော့်ကို အခန်းထဲခေါ်သွားသည်။အခန်းထဲရောက်တော့ ဥမ္မာ့ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ပြီးတင်ပါးတွေကို နယ်လိုက်သည်။ဥမ္မာလဲ စိတ်က ပါလာကာကျွန်တော့်ကို ပြန်ဖက်ရင်းနမ်းတာတွေ ကြမ်းလာသည်။
“ ဥမ္မာ ကိုယ့် လီးကိုစုပ်ပေးစမ်း”
ဥမ္မာလဲ ကျွန်တော့်ရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဘောင်းဘီကိုချွတ် လိုက်ရာ ကျွန်တော့်လီးက ထောင်နေသည်။ဥမ္မာလဲ လီးကိုကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို ဟကာ ပါးစပ်ထဲသွင်းလိုက်ပြီး ဒစ်ထိပ်ကို လျှာနဲ့ကလိလိုက်ရာ
“ ရှီး ကောင်းလိုက်တာကွာ စုပ် ပြီးအောင် ပါးစပ်ထဲ လရည်ပန်းချင်တာ ပြီးရင် မျက်နှာကိုပါ ပန်းမှာ”
ကျွန်တေ်ာလဲ ဥမ္မာရဲ့ ခေါင်းကိုကိုင်ကာ တ ဆုံးဝင်အောင်ထည့်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ညှောင့်လိုက်ရာ ဥမ္မာက အလိုက်သင့်နေပေးသည်။တော်တော်လေးကြာတော့
“ ကဲ ခဏရပ်ဦး”
“ ဟင် ဘာဖြစ်လို့လဲ ပြီးအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ”
“ အင်း ပုံစံပြောင်းမလို့”
ပြောပြီးဥမ္မာကို အဝတ်တွေချွတ်ခိုင်းလိုက်သည်။ဥမ္မာလဲ အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ပြီးအတွင်းခံတွေပါချွတ်လိုက်သည်။ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာကို ကန့်လှန်ဖြတ်ကုတင်ပေါ်လှဲလိုက်ပြီး ဥမ္မာ့ခေါင်းကို ကုတင်စွန်းဖက်ဆွဲကာ အောက်ကိုချလိုက်သည်။
“ ဥမ္မာ အဖုတ်ကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် ကလိစမ်း”
ဥမ္မာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားကာ လက်တစ်ဖက်က အစေ့ကိုပွတ် တဖက်က အဖုတ်ထဲကိုနှိုက်ကာ ကလိနေသည်။ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာပါးစပ်ထဲကို လီးထည့်လိုက်ကာ စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။အပေါ်ကနေ ထည့်ရတာမို့ လီးက တဆုံးထိ ဝင်အောင်ထည့်လို့ရနေသည်။ဥမ္မာလဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်ကလိရင်း အရမ်းဖီလ်းတက်လာကာ ကျွန်တော့်လီးကို စုပ်ပေးရာ ကျွန်တော်လဲ ကောင်းနေသည်။
ဥမ္မာတယောက် ကလိရင်းနဲ့တကိုယ်လုံး တုန်တက်လာကာ အကြောတွေဆက်ခနဖြစ်သွားပြီး ကျွန်တော့်လီးကိုအားကုန်စုပ်နေသည်။ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာရဲ့ နို့နှစ်လုံးကိုညှစ်ကိုင်ရင်း ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ဥမ္မာရဲ့ ပါးစပ်ထဲ လရည်တွေပန်းထည့်လိုက်သည်။ပါးစပ်ထဲက လီးကိုပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ဥမ္မာ့မျက်နှာပေါ် ဂွင်းထုလိုက်ရာ လက်ကျန်အရည်တွေက မျက်နှာပေါ်ကျသွားသည်။
“ အား ကောင်းလိုက်တာ ဥမ္မာရယ် မင်းပါးစပ်က လိုးလို့အရမ်းကောင်းတာပဲ”
“ သူများ မျက်နှာတွေပေကုန်ပြီ သွားလူဆိုး”
“ ကဲ သန့်ရှင်းရေးသွားလုပ် သေချာပြောင်အောင်ဆေးခဲ့”
ကျွန်တော်လဲ ကုတင်ပေါ်တက်ကာ လှဲနေလိုက်သည်။တအောင့်နေကျ ဥမ္မာပြန်ထွက်လာကာ ကျွန်တော့် နားမှာလာလှဲရင်း တယောက်နဲ့တယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်နေကြသည်။ကျွန်တော် အချိန်သိပ်မဆွဲတော့ပဲ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းကာ ဥမ္မာကို ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားလိုက်ပြီး ကျွန်တော့်အိတ်ထဲက vibrator ကိုထုတ်ကာ ဥမ္မာအစေ့ကိုတို့လိုက်သည်။ဥမ္မာတွန့်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။
လက်တဖက်က အဖုတ်ထဲကို နှိုက်ရင်း ဂျီစပေါ့နေရာကို မှန်းကာ ကလိလိုက်သည်။ဥမ္မာ အစပိုင်းက ငြိမ်နေပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း ဟင့်ဟင့် ဟင့်ဟင့်နဲ့ ညည်းလာကာ လက်တွေက န့ိုတွေကိုကိုင်ရင်းညှစ်နေသည်။အဖုတ်ထဲကအရည်တွေရွှဲအရည်တွေကိုလာတာမို့ဖင်ဝမှာသုတ်လိုက်ကာ ခရေ ညိုညိုထဲကိုလက်တချောင်းထည့်လိုက်သည်။ဝင်နေကျမို့ သိပ်တော့ မခက်ခဲတော့။ဥမ္မာပေါင်ကားထားရင်းနဲ့ တဆက်ဆက်တုန်နေသည်။
နှုတ်ခမ်းတွေကိုက်ထားရင်း ကျွန်တောွကို ရီဝေဝေကြည့်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဖင်ထဲကိုလက်တချောင်းကနေ နှစ်ချောင်းပူးကာထည့်လိုက်ပေမယ့် အရည်တွေကြောင့်် အဆင်ပြေသည်။နှစ်ချောင်ပူးကာ ခပ်သွက်သွက်ကလိလိုက်ပြီးအဖုတ်ကအရည်တွေ သုတ်လိုက်ရင်း ဖင်ဝကိုတံတွေးထွေးချကာ သုံးချောင်းပူးပြီးထည့်လိုက်ပြန်သည်။လက်သုံးချောင်းထည့်တော့ ဥမ္မာစစခြင်းနာတယ်ပြောပေမယ့် နောက်ပိုင်းခံနိုင်သွားတာမို့ အောက်ကနေ ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးလာသည်။
ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာ့ကို ခုနက ပုံစံအတိုင်း ကုတင်စွန်းဖက် ခေါင်းလှည့်လိုက်သည်။ကျွန်ဆတာ်အပေါ်ကနေ အစေ့ရော အဖုတ်ရော ဖင်ကိုရော စိတ်ကြိုက်ကလိနေရာ ဥမ္မာတယောက်အရမ်းကိုကောင်းနေသလိုကျွန်တော်ကလဲ ဥမ္မာ့ကိုကျွန်တော့် စအိုဝကို ယက်ခိုင်းလိုက်သည်။ဥမ္မာလဲ ကျွန်တော်ခိုင်းတာကိုမငြင်း။ကျွန်တော့်ဖင်ကို ဖြဲလိုက်ကာ စအိုဝကိုလျှာနဲ့ကလိရာ ကျွန်တော်လဲ လီးကအရမ်းကိုတောင်လာသည်။
ဥမ္မာက စအိုကိုလျှာနဲ့ကလိရင်း ဥတွေကိုဖွဖွလေးညှစ်လိုက် ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်နှင့်။ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာ့ကို ကလိနေရင်းနဲ့ ဥမ္မာ ပြီးချင်လာကာ ကျွန်တော့်ကို ယက်နေတာမြန်လာသလို အော်ကနေ ကော့ကော့ပေးတဲ့ ဖင်ကလဲ ပြန်မကျတော့။
ကျွန်တော်လဲ ဖင်ထဲကိုထည့်နေတဲ့လက်တွေက မြန်သထက်မြန်လာသလို အစေ့နဲ့အဖုတ်ကို ကလိနေတဲ့vibratorရဲ့အရှိန်ကိုလဲ တိုးလိုက်ရာ ခဏအကြာမှာ ဥမ္မာနောက်ထပ်တကြိမ် ပြီးသွားကာ အဖုတ်ထဲမှ အရည်ဖြူဖြူတွေ စီးကျလာသည်။
“ ကဲ ဥမ္မာ ကုန်းပေးစမ်း ဖင်ကို လိုးမယ်”
“ ဖြည်းဖြည်းနော် ကို ကွဲမှာကြောက်တယ်”
ပြောရင်း ကုတင်ပေါ်မှာလေးဖက်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ကျွန်တော်လဲ တင်ပါးတွေကိုလက်ဝါးနဲ့ရိုက်လိုက်သည်။ပြီး ဥမ္မာကို ဖင်ဖြဲခိုင်းရာ ဥမ္မာက သူမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖင်ဖြဲပေးလိုက်သည်။ခရေဝက ပွင်အာအာလေးဖြစ်နေတာကိုကြည့်ရင်း ကျွန်တော် ကုတင်ဘေးက မှန်တင်ခုံပေါ်က ခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်းကိုယူကာ အဖုံးဖွင့်ပြီးအထဲက အရည်ကို ခရေဝကိုလောင်းချလိုက်သည်။ပြီးတော့ လီးကိုလဲ ရွှဲနေအောင်လိမ်းကာ
“ ကဲ ဥမ္မာ စိတ်ကိုတင်းမထားနဲ့ လျှော့ထားပြီး ဖင်ကို ဖွင့်ထား”
ပြောရင်း လီးကိုခရေဝကိုတေ့ကာ ထည့်လိုက်ရာ
“ ဗြွတ် ဗြိ ဗြိ ဗြိ”
“ အ ဟဟ ကျွတ်ကျွတ်အ ”
“ နာလိုလား”
“ မနာဘူး ဘယ်လိုမှန်းမသိလို့ အဟင့်”
ကျွန်တော်လဲ အတက်နိုင်ဆုံး ညင်ညင်သာသာနဲ့ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဖင်ထဲ ကိုထည့်လိုက်သည်။ဥမ္မာ အသံမျိုးစုံညည်းနေပေမယ့် နာလို့ ညည်းတာတော့မဟုတ်။တဖြည်ူဖြည်းနဲ့ လီးက အဆုံထိဝင်သွားကာ ကျွမ်တော့် ဆီးခုံနဲ့ ဥမ္မ့ာ ဖင်ထိကပ်သွားသည်။ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ပြန်ထည့်လိုက် နဲ့ လုပ်နေရာ အချက်ပေါင်းနှစ်ဆယ်လောက်ကျ
“ ကို ဥမ္မာခံနိုင်ပီ နည်းနည်းဆေါင့်ပေး”
ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မ့ာ့လက်တွေကိုဖယ်ခိုင်းလိုက်ရင်း တင်ပါးကိုကိုင်ကာ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်ရာဥမ္မာခံနိုင်လာသည်။ဒါကြောက့်မညှာတော့ပဲ ဖင်တွေကိုရိုက်ရင်း ဆောင့်လိုက်သည်။ဥမ္မာတယောက် ဖင်ခံရတဲ့ အရသာကို သဘောကျသွားကာ လီးအဝင်ဖြောင့်အောင် ဘယ်လိုနေရမယ်ဆိုသဘောပေါက်ပြီမို့ အလိုက်သင့်နေရင်းနဲ့ ကောင်းနေသည်။
ကျွန်တော်လဲ အားကုန်ဆောင့်နေလိုက်သည်။ဥမ္မာတယောက် နှစ်ချီပြီးမှ ဖင်ခံရပေမယ့် ခုလဲ နောက်ထပ်တခါပြီးချင်လာပြန်သည်။အရမ်းကိုဟော့နေကာ အရမ်းလဲကောင်းနေသည်။ကျွန်တော်လဲ ကြပ်လှတဲ့ ဥမ္မာ့ဖင့်ကို လိုးရင်းနဲ့ ပြီးချင်လာတာမို့ ဆောင့်တာနည်းနည်းအရှိန်လျှော့တော့ ဥမ္မာက သူမပြီးတော့မှာမို့အရမ်းဆောင့်ခိုင်းနေသည်။
ကျွန်တော်လဲ ဆက်တိုက်ကို ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ဥမ္မာ အီးခနဲ အီးခနဲ အော်ရင်း မွေ့ရာခင်းကို ဆုပ်ခြေရင်းအပေါ်ပိုင်းက မွေ့ရာပေါ် မှောက်ကျသွားသည်။ကျွန်တော်လဲ ပြီးတော့မှာမို့ အနားတမ်းဆောင့်လိုက်ရာ လီးတခုလုံးကျဉ်တက်လာကာ အရည်တွေဘယ်လိုထိန်းမရတော့ပဲ ထွက်သွားသည်။
နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ မလှုပ်နိုင်တော့။အတော်ကြာကြာလေးနားပြီးမှ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ဆေးကြောလိုက်သည်။ဥမ္မာက ကျွန်တော့်လီးကိုကိုင်ကာ သေချာဆေးပေးနေသည်။ဖင်က နာတယ်လို့ပြောတာမို့ ကျွန်တော်လဲ အစမို့ပါနောက်ကျ မနာတော့ဘူးပြောရသေးသည်။ပြန်ထွက်လာတော့ ဥမ္မာက ဂါဝန်တထည်ထုတ်ကာ ဝတ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို သူ့ယောက်ကျားပုဆိုးတထည်ပေးသည်။
ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲရင်းစကားပြောနေကြသည်။စိတ်ပါလာတော့ တခါထပ်ပြီးလိုးလိုက်ကြပြန်သည်။ဒီတခါတော့ ဖင်ကနည်းနည်းနာလို့တဲ့ အဖုတ်ကိုပဲ လုပ်ဖြစ်သည်။ တချီပြီးတော့ ဥမ္မာက နေ့လည်စာ စားဖို့ သွားပြီးပြင်ဆင်နေပြီး ကျွန်တော့်ကိုလာခေါ်သည်။နှစ်ယောက်သား နေ့လည်စာစားပြီး နောက်တခါလိုးကြပြန်သည်။ဒီတခါတော့ ဖင်ရော အဖုတ်ပါလိုးပြီး ဖင်ထဲမှာပြီးလိုက်သည်။
ဥမ္မာ ဖင်ခံရတာကို ကြိုက်လာသည်။နှစ်ယောက်သား တရေးအိပ်လိုက်သည်။အိပ်ရာကနိုးတော့ ဥမ္မာက ရေချိုးကာ သူ့သမီးကို သွားကြည့်ဦးမယ်ပြောပြီး အပြင်ထွက်သွားပြီး အပြန်ကျ ဘာစားမလဲ ဝယ်ခဲ့မယ်ပြောတာမို့ ကျွန်တော်လဲ စားချင်တာကိုမှာလိုက်သည်။ညနေခြောက်နာရီကျော်မှ ပြန်လာသည်။
ကျွန်တော်လဲ ဥမ္မာသွားတုန်း အိပ်လိုက်တာမို့ သူပြန်လာတော့ လန်းလန်းဆန်းဆန်းဖြစ်နေသည်။ရေချိုးကာ ဥမ္မာဝယ်လာတာကိုစားရင်း ဘီယာသောက်နေသည်။ပြီးတော့ ဥမ္မာ့ပို လိုးလိုက် ဗိုက်ဆာရင်စားလိုက်နဲ့ ဇိမ်ကျနေသည်။တွေးတော့တွေးလိုက်မိသား။
အော် သူများမယား ကြာခိုရတာ ငရဲတော့ကြီးပေမယ့် ဇိမ်တော့ကျသားဟလို့။ကျွန်တော်နဲ့ ဥမ္မာ ပိတ်ရက်နှစ်ရက်မှာ သူ့သမီးမရှိတုန်းယောက်ကျားမရှိတုန် အားရအောင်လးိုဖြစ်ကြသည်။ဥမ္မာတယောက်လည်း ဖင်ခံရတာကိုကြိုက်နေပြီမို့ ဖင်ကို ပဲ အကြိမ်အတော်များများလိုးဖြစ်သည်။
လိုးတဲ့အချိန်မှာတော့ ဥမ္မာကို ဖာသည်ဆန်ဆန် ဆက်ဆံကာလိုးပေမယ့် ဥမ္မာက အဲ့လိုလုပ်တာကိုသဘောကျနေသည်။ နောက်ရက် ညနေ လေးနာနီကျော်တော့မှ ဥမ္မာလဲ ကလေးကိုခေါ်ဖို့ ထွက်သွားသလို ကျွန်တော်လဲ ပစ္စည်းတွေယူကာ ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ သမီးလေး အိက တော့ ကျွန်တော့်နားကမခွာတော့။ကပ်ပြီးချွဲနေတော့သည်။
နောက်တပတ်ကျ မမဝတ်ရည်ကရန်ကုန်ကိုပြန်ပြောင်းလာသည်။မမဝတ်ရည် ရောက်တဲ့ ညမှာ ကျွန်တော်နဲ့ မမဝတ်ရည်နှစ်ယောက် အစွမ်းကုန် အချစ်ကြမ်းကြသည်။သုံးရက်လောက်ကြာတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတယောက် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ရောက်လာတာမို့ အရင်လို သိပ်မလွတ်လပ်တော့။လစ်တဲ့အချိန်မှာ လိုးဖြစ်သည်။ခိုးပြီးစားရတဲ့အသီးကပိုချိုသလိုမျိုးမို့ ခိုးပြီးလိုးရတာနှစ်ယောက်သား အရမ်းသဘောကျနေသည်။
သမီးလေးအိက ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ။သူ့အမေနဲ့အိပ်မယ်ဆိုပြီး လာအိပ်တော့ ကျွန်တော်ရော မမဝတ်ရည်ပါ မလွတ်တော့။မမဝတ်ရည်သူငယ်ချင်းလဲ ဒီတပတ်စနေပြန်မည်လို့ပြောသည်။ဖေဖေတို့က သမီးလေးအိကို ကျောင်းပိတ်ရက် ကစားကွင်းလိုက်ပို့မယ်တဲ့။
မမဝတ်ရည်က မလိုက်တော့ သူ့သူငယ်ချင်းကို ကားဂိတ်လိုက်ပို့ စရာလဲရှိပြီး သူမအိမ်ကိုလဲ နည်းနည်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ရဦးမှာမို့ မလိုက်တော့ဘူးပြောသည်။ဖေဖေက ကျွန်တော့်ကို မမဝတ်ရည်ကို ကူဖို့နေခဲခိုင်းသည်။ကျွန်တော်လဲ ပျော်သွားသည်။သုံးရက်လောက် မလုပ်လိုက်ရလို့ တင်းနေတာကိုး။
စနေနေ့မနက်ကျ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းကိုခေါ်ကာ ကားဂိတ်ကိုသွားလိုက်သည်။မမဝတ်ရည် က ဒီနေ့မှပိုလှနေသည်။မိတ်ကပ်ရောင် ဇာအနားကွပ်အင်္ကျီရင်ဖုံးခါးတိုလက်စကအကြပ်နဲ့ ဝမ်းဆက် ထမိန်စကပ်အကြပ်ကိုဝတ်ထားကာ ဒေါက်ဖိနပ် ကြိုးသိုင်းကိုဝတ်ထားသည်။ဆံပင်ကို နှစ်ဖက်ခွဲကာစည်းထားထားသည်။နောက်ခန်းမှာနှစ်ယောက်သား ထိုင်ရင်းစကားတွက်ထိုးနေကြသည်။
မမဝတ်ရည်ရဲ့ သူငယ်ချင်းက ချောသည်။ဒါပေမယ့် ဝသည်လို့ပြောရမလားပင်။ကလေးသုံးယောက်တဲ့။သူနဲ့ တက္ကသိုလ်တုန်းကအခင်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေလို့ပြောသည်။မမဝတ်ရည်သူငယ်ချင်းကို ကားဂိတ်မှာချပေးပြီး ကားထွက်ခါမှ ကျွန်တော်တို့ပြန်လာကြသည်။မေမေကဖုန်း လှမ်းဆက်သည်။သူတို့လဲ အပြင်ရောက်နေပြီတဲ့။အိမ်သော့ကို ထားနေကြနေရာမှာပဲလို့လှမ်းပြောတာပင်။ မမဝတ်ရည်အိမ်ကိုရောက်တော့ အပြင်ဖက်မှာ ရှင်းစရာသိပ်တော့မရှိလှပေ။ မမဝတ်ရည်က ဘုရားခန်းသန့်ရှင်းရေးလုပ် ဘုရားပန်းအိုးလဲ တံမြက်စည်းလှဲ လုပ်နေသည်။
ကျွန်တော်ကတော့ မမဝတ်ရည်လုပ်တာထိုင်ကြည့်နေလိုက်သည်။အပြင်မှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတော့ အခန်းထဲဝင်သွားတော့ ကျွန်တော်လဲ လိုက်ကြည့်လိုက်သည်။မမဝတ်ရည်က သူမတို့ လင်မယားအိပ်တဲ့အခန်းကို အဲကွန်းအရင်ဖွင့်လိုက်ပြီး air fresher အရင်ဖျန်းလိုက်သည်။
အခန်းထဲ မွေးကြိုင်သွားသည်။မှန်တင်ခုံတွေကို သုတ်လိုက်သည်။ပြီးတော့ ကုတင်ကို ဖုန်ခါနေလိုက်သည်။အခန်းထဲမှာလဲ သိပ်ရှင်းစရာမရှိပေ။ကျွန်တော်လဲ ကုတင်ပေါ်မှာ ကုန်းပြီး ဖုန်ခါနေတဲ့ မမဝတ်ရည်ကို ကြည့်ရင်း စိတ်က အရမ်းထလာသည်။ဒါကြောင့် မမဝတ်ရည်နောက်ကို ကပ်ရပ်လိုက်ပြီး မမဝတ်ရည်ကိုဖက်လိုက်ရာ
“ ဟင်းနော် ဒီမှာအလုပ်လုပ်နေတာ ဝိုင်းကူမယ်စိတ်မကူးဘူး ဒါပဲချောင်းနေတယ်”
“ မမက အရမ်းလှတာကိုး”
ပြောပြီးဂုပ်သားတွေကိုငုံ့နမ်းလိုက်သည်။မမဝတ်ရည်လဲ မတ်တပ်ရပ်ကာ ကျွန်တော့်ဖက်လှည့်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို နမ်းလေသည်။ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် အတော်ကြာနမ်းလိုက်ပြီး အဝတ်အစားတွေကိုချွတ်လိုက်သည်။မမဝတ်ရည်ကိုယ်ပေါ်မှာ အတွင်းခံထက်အောက်က အဖြူရောင်ဆင်တူလေး။ကျွန်တော်လဲ မနေနိုင်တော့ပဲ အတွင်းခံတွေကို ချွတ်ကာ မမဝတ်ရည်ကို ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး မမဝတ်ရည်ကို အပီ ဂျာလိုက်သည်။အစေ့အဖုတ် ဖင် သုံးနေရာလုံးကို စုပ်လိုက် လျက်လိုက်နဲ့ မမဝတ်ရည် ကော့ပျံနေသည်။
ကျွန်တော့်ကို သူ့အပေါ်တက်ခိုင်းကာ အောက်ကနေ ကျွန်တော့် လီးကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ကို ကုန်းခိုင်းလိုက်ရာ မမဝတ်ရည်လဲ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ကျွန်တော် မမဝတ်ရည်ရဲ့ ဖင်သားနှစ်ဖက်ကို ဖြဲကာ စအိုဝကို လျှာနဲ့ ကလိလိုက်သည်။
“ အ ဟင့်ဟင့် မောင် မ ကိုလိုးတော့ကွာ မခံနိုင်တော့ဘူး”
“ မ ကို ဖင်ကိုလိုးချင်တယ် ”
“ အာ ကွာ မောင့်လီးက အကြီးကြီးနဲ့ မ ဖင် ကွဲမှာကြောက်တယ် တခါမှ ဖင်မခံဖူးဘူး”
“ မကွဲပါဘူး မရယ် ဖင်ကို ဖွင့်ထားပေး”
ပြောပြီး မမဝတ်ရည်ရဲ့ ခရေဝကို ကျွန်တေယ့်လီးတေ့လိုက်သည်။ဖင်ဝမှာရော လီးမှာပါ ရွှဲနေတာမို့ ကျွန်တော်လဲ အသာထည့်လိုက်ရာ
“ ဗြစ် တစ်တစ်”
“ အိ အ အ နာတယ် ရှီး အ ”
လီးထိပ်က တင်းခနဲ ဖြစ်သွားတာမို့ ကျွန်တော်လဲ အသာရပ်ကာ အစေ့ကို လှမ်းကလိလိုက်ရင်း ဖင်ကိုမရှုံဖို့ပြောလိုက်သည်။ဖင်ဝက ညှစ်အားလျော့သွားပေမယ့် ကျွန်တော်ဆက်မထည့်သေးပဲ အစေ့ကို ကလိနေလိုက်သည်။တဖြည်ူဖြည်းနဲ့ ဖင်ဝက လျော့လာလို့ ကျွန်တေယ်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိထည့်လိုက်သည်။
ခုနကလောက်မနာတော့တာမို့ ဒစ်တခုလုံးဝင်သွားသည်။ကျွန်တော်လဲ အစေ့ကို ကလိလိုက်ပြန်သည်။ဖင်စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ညှစ်လိုက် လွှတ်လိုက်လုပ်နေသည်။ကျွန်တော်လဲ စိတ်ရှည်လက်ရှည် ဖြည်းဖြည်ချင်ထည့်နေလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သား အဲကွန်းဖွင့်ထားပေမယ့် ချွေးတွေနဲ့။လီးကတဝက်ကျော်ကျော်ဝင်နေပြီမို့ မမဝတ်ရည်လဲ ခံနိုင်လာပြီ။
ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းးဖြည်းဆောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။လီးကတဆုံးဝင်သွားသည်။ဖင်က အရမ်းကို ကြပ်နေတာမို့ လိုးလို့အရမ်းကောင်းနေသည်။မမဝတ်ရည်လဲ နာတာမှ ကောင်းလာပြီမို့ တင်ပါးတွေကို အစွမ်းကုန် နောက်ကို ပစ်ပေးထားသည်။
“ အင့် အိ အိ အ ကျွတ်ကျွတ် အ ”
“ ဗြွတ် ဗြစ် ဗြစ် ဗျိ ”
“ မ နာသေးလား ”
“ မနာတော့ဘူး ရတယ် ခံနိုင်တယ် ဆောင့်ဆောင့် မောင် အ ဟင့် ဟင့်”
“ မ ဖင်ခံရ တာ ကောင်းလား”
“ ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ် ဆောင့် ဆောင့်”
ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည် မီးစိမ်းပြလိုက်တာမို့ ခါးကိုကိုင်ကာ နောက်ကနေ ဆောင့်လိုက်သည်။အခန်းထဲမှာ မမဝတ်ရည်ရဲ့ အားရကျေနပ်တဲ့ ငြီးသံ ဖင်ထဲကိုလီးဝင်တာထွက်လာတဲ့အသံ အသားခြင်းတဖတ်ဖတ်ရိုက်သံနဲ့ ပျံ့လွင့်နေသည်။
ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်ချက်ပေါင်းများလာတော့ ကျဉ်းကြပ်လှတဲ့ ဖင်စအို ပါကင်ကို လိုးရတာမို့ ဘယ်လိုမှ မရတော့ ပြီးချင်လာသလို မမဝတ်ရည်လဲ အီးခနဲ အီးခနဲအော်ကာ ငြိမ်ကျသွားကာ ဖင်ထဲက လီးကို တင်းခနဲ တင်းခနဲ ဆွဲဆွဲညှစ်လိုက်တာမို့ မမဝတ်ရည်ပြီးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်ရသလို ကျွန်တော်လဲ ဘယ်လိုမှ မရတော့။
အရည်တွေကို မမဝတ်ရည် ဖင်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ကာ မမဝတ်ရည်အပေါ်မှာမှောက်ကာ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်လှဲချလိုက်သည်။နစှ်ယောက်သား ကျေနပ်အားရနေကြသည်တော့အမှန်ပင်။နေ့လည်သုံးနာရီကျော်တော့ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် မမဝတ်ရည်တို့အိမ်ကနေ ပြန်လာကြသည်။
.......................................................................................................
မမဝတ်ရည်က ဖင်က နာနေတယ်လို့ပြောသည်။တကိုယ်လုံးလဲ ကိုင်ရိုက်ထားသလို နုံးနေပြီလို့ပြောကာ ဆေးတလုံးသောက်ကာ အခန်းထဲကိုဝင်သွားသည်။ကျွန်တော်လဲ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ လက်ပ်တော့တစ်လုံးနဲ့ အလုပ်လုပ်နေလိုက်သည်။လေးနာရီလောက်ကျ ဖေဖေတို့ပြန်လာကြသည်။
ပြန်လာတော့ သမီးလေးအိက ကျွန်တော့်ကို ကြွားလို့မဆုံးတော့ပေ။မေမေက မမဝတ်ရည်ကိုမေးတော့ ကိုယ်တွေလက်တွေကိုက်လို့ ဆေးသောက်ပြီးမှိန်းနေတယ်လို့ပြောလိုက်သည်။မေမေတို့လဲ အခန်းထဲဝင်ကာ အဝတ်လဲပြီးပြန်ထွက်လာသည်။မမဝတ်ရည်လဲ အောက်ကိုဆင်းလာသည်။အနွေးထည်ပါးပါးလေးဝတ်ထားတာမို့ မေမေက
“ ဟဲ့ ဝတ်ရည် နေမကောင်းဘူးဆိုလဲ အိပ်နေလေ။အိမ်ရှင်းလိုက်ရတာပင်ပန်းသွားပြီထင်တယ် နင့်မောင်က မကူဘူးလား”
“ ဘာမှမကူဘူး။ကိုဇွဲက ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်နေတာ။သမီးလုပ်တာကို ကြည့်နေလေရဲ့”
“ အော် ငါ့သား မင်းက မင်းအမကိုမကူပဲထိုင်နေတာဆိုတော့ အတော်ပင်ပန်းနေဦးမယ်။ဒီကောင်တော့ အလိုက်မသိတက်ပုံနဲ့ မိန်းမပေးစားမှဖြစ်တော့မယ်”
“ အာ ဘာဆိုင်လို့လဲ ဖေဖေကလဲ မဆိုင်တာကို အတင်းဆွဲထည့်နေတယ် တော်ပြီတော်ပြီ”
ကျွန်တော်လဲ ကွန်ပျူတာကိုပိတ်ကာ သမီးကို ချီပြီး အပြင်ကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။မဟုတ်ရင် မိန်းမယုဖို့ ဆွယ်တရားတေလာတော့မည်။မမဝတ်ရည်လဲရှိတော့ စစ်ကူကတောင့်တာမို့ စောစောကြိုရှောင်ထားလိုက်သည်။မိုးချုပ်တော့ သမီးကိုထမင်းကျွေးဖို့ပြန်လာကာ မေမေက သမီးကိုထမင်းကျွေးနေသည်။မမဝတ်ရည်က ညနေစာစားဖို့ပြင်ဆင်နေသည်။သမီးကိုထမင်းကျွေးပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ ဆက်ပြီးထမင်းစားလိုက်ကြသည်။ဟိုပြောဒီပြောပြောရင်းနဲ့
“ ဦး သမီးပြောတာဘယ်လိုသဘောရလဲ”
“ အေးငါတော့သဘောကျတယ် အမေကြီးမင်းရော”
“ အို ကျတာပေါ့ ဘယ်လိုပြောလိုက်ပါလိမ့်”
“ ဘာတွေသဘောကျနေတာလဲဗျ သားလဲပြောပါဦး”
“ မောင် လေး ထမင်းစားလို့ကောင်းလား”
“ အင်းကောင်းတယ် ဟင်းတွေက ရှယ်ပဲ သားအကြိုက်တွေ”
“ မင်းကို မိန်းမပေးစားဖို့ဟေ့။ဝတ်ရည် သူငယ်ချင်း မိုးမိုးရဲ့ ညီမနဲ့”
“ ဗျာ”
“ ဟင်းဟင်း ပြေးမယ်မကြံနဲ့။ ငြင်းဖို့လဲမကြံနဲ့။မမ သေချာရွေးထားတာ။မိုးမိုးလာတာ အလုပ်ကိစ္စလဲ ပါသလို မောင်လေးလဲ အခြေအနေလာ အကဲခတ်တာ သူ့ညီမနဲ့ပေးစားဖို့”
“ အာ မမကလဲ တွေ့တောင် မတွေ့ဖူးပဲနဲ့။မမ မိုးမိုးပုံလိုဆို ဝတုတ်ဖက်တီးကြီးမကြိုက်ဘူး”
“ ဟဲ့ သူ့ညီမက နင်သာမတွေ့ဖူးတာ တို့အားလုံးတွေ့ဖူးတယ်။ရုပ်ရည်ကလဲ ချောတယ်။ဘယ်ကဝရမှာလဲ အပြောအဆို အနေအထိုင်ကအစ အိန္ဒြေသိက္ခာနဲ့ ဒီတခါတော့ မငြင်းနဲ့တော့ နင်တွေ့ကိုတွေ့ရမယ် သူနဲ့”
ကျွန်တော် လုံးဝ အငိုက်မိသွားသည်။သုံးယောက်သား တိုက်စ်အောက်မှာ ကျရှုံးသွားသည်။ကျွန်တော်လဲ ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ရသည်။တွေ့ဖို့ကို။စားသောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော်လဲ အခန်းထဲဝင်ကာ အလုပ်ကိစ္စတွေကို ဆက်လုပ်နေလိုက်သည်။ညဖက် မေမေက နွားနိုံလာပို့ပေးပြီး ကျွန်တော့်ကိုနားချသည်။မမဝတ်ရည်ကပါ ဝင်လာပြီးနားချပြန်သည်။ကျွန်တော်လဲ ဘယ်လိုမှ မငြင်းသာ။နောက်ရက်ရုံးတက်ပြီး ညနေအိမ်ပြန်လာကာ ရေမိုးချိုးအဝတ်လဲကာ မမိုးမိုးရဲ့ ညီမ ဆောင်းသဇင်ဆီဖုန်းဆက်ကာ ဆုံမယ့်နေရာကိုချိန်းလိုက်သည်။
ပြီးတော့ ကျွန်တော်လဲ ချိန်းထားတဲ့ဆိုင်မှာ ထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်။နာရီဝက်လောက်ကြာတော့ ကျွန်တော့်ရှေ့ မိန်းမပျိုတစ်ဦးလာရပ်ကာ
“ ကိုဇွဲပိုင်လားမသိဘူး”
“ ဟုတ်ကဲ့”
ကျွန်တော်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ကျွန်တော့်ရှေ့ရောက်နေတဲ့မိန်းကလေးက မမို့မို့နဲ့နည်းနည်းဆင်တာကြောင့်
“ အော် မဆောင်းသဇင်ထင်တယ် ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော် ဇွဲပိုင်ပါ ထိုင်ပါခင်ဗျာ”
ကျွန်တော်ခုံတလုံးကို ဆွဲကာနေရာပေးလိုက်သည်။စားပွဲထိုးလေးက အနားရောက်လာကာ
“ အကို မှာထားတာတွေချလို့ရပြီလားခင်ဗျာ”
“ အေးညီလေး ချတော့”
စားပွဲထိုးလေးက ကျွန်တော်မှာထားတာတွေတခုပြီးတခုလာချနေသည်။
“ ကျွန်တော်လဲ မဆောင်းသဇင် ကြိုက်မယ်ထင်တဲ့ဟာတွေမှာထားတာ။သဘောမကျရင် ကြိုက်တာမှာပါခင်ဗျ”
“ အာ ရပါတယ် ကျွန်မ အစားမရွေးပါဘူး မှာထားတာတွေက ကျွန်မ အကြိုက်တွေပါပဲ”
“ ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ကို မေးပြီးတော့ မှာထားတာ”
“ အော် ဟုတ်ကဲ့”
ခုမှပဲ သေချာစကားပြောရင်းနဲ့ ဆောင်းသဇင်ကို ကြည့်မိသည်။အသက်က နှစ်ဆယ့်ခြောက်လို့ပြောပေမယ့် ရုပ်ရည်ကနုတာမို့ နှစ့််ဆယ့်နှစ်လောက်သာရှိတယ်လို့ထင်ရသည်။ရုပ်ရည်က လှတယ်ဆိုတာထက်ချောတယ်လို့ပြောရမည်။လှတာထက် ချောတာကပိုတယ်လို့ကျွန်တော်ကထင်သည်။ တချို့တွေက လှပေမယ့် မျက်နှာမှာ အဖုတွေ ချိုင့်တွေ မှဲ့ခြောက်တွေ မှဲ့တွေနှင့်။သူမကတော့ မျက်နှာက ချောမွတ်နေသည်။အသားက ဖြူဥတယ်လို့ပြောရမည်။ဆံပင်က ပုခုံးသာသာ။ကိုယ်လုံးကတော့ မမဝတ်ရည်တို့လိုပင်။
မမဝတ်ရည်က ကျွန်တော့်အကြိုက်ကိုသိတာမို့ ကျွန်တော်သဘောကျတက်တာကို ရှာထားပုံရသည်။စကား ပြောတာက မေမေပြောသလိုပင်။စီးပွားရေးတက္ကသိုလ်မှာ ကျူတာလုပ်နေတာတဲ့။ ငြင်းရလောက်အောင် အပြစ်ကရှာမတွေ့။ကျွန်တော်လဲ ဆောင်းသဇင်နဲ့ စားသောက်ပြီး သူ့ကိုပြန်ပို့ခဲ့လိုက်သည်။အချိန်တိုအတွင်းမှာ ရင်းနှီးမှုက အတိုင်းအတာတခုထိတော့ရှိသွားသည်။ကျွန်တော်ပြန်ရောက်တော့ ဖေဖေတို့ကအခြေအနေမေးတော့ ကျွန်တော်လဲ မညာချင်တာနဲ့ မဆိုးပါဘူး ခုထိတော့ ငြင်းစရာမတွေ့ဘူးလို့ပြောလိုက်သည်။
နောက်ရက်တွေမှာလဲ အားရင်အားသလိုအပြင်မှာချိန်းကာ တွေ့ဖြစ်ကြသည်။နှစ်လလောက်ကြာတော့ ကျွန်တော်လဲ အိမ်ကို ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။ဖေဖေတို့က ချက်ချင်းပဲ မိန်းမတောင်းတော့သည်။ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ကို ဒီကြားထဲမှာမလိုးဖြစ်တော့။
နောက်လထဲမှာ ကိုစိုးခိုင်ပြန်လာတော့မယ်လို့ကြားတော့ နောက်ဆို ကျွန်တော်လဲ အိမ်ထောင်ကျ ကိုစိုးခိုင်လဲ ပြန်ရောက်ဆိုရင် မမဝတ်ရည်ကို တွေ့လို့ရမှာမဟုတ်ဘူးဆိုကာ မမဝတ်ရည်ကိုအပူကပ်တော့ မမဝတ်ရည်လဲ ကျွန်တော့်အကြိုက်ကို လိုက်လျောရသည်။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် တပတ်ကို လေးရက်လောက် လုပ်ဖြစ်ကြသည်။ကို စိုးခိုင်ပြန်လာခါနီးသုံးရက်အလိုလောက်မှာ မမဝတ်ရည်က အိမ်ကိုရှင်းမယ်ပြောကာ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် မမဝတ်ရည်အိမ်မှာ အကြိမ်ကြိမ်လိုးဖြစ်ကြသည်။ကျွန်တော်လဲ မမဝတ်ရည်ရဲ့ဖင်ကို အကြိမ်ကြိမ်လိုးဖြစ်သည်။ ကိုစိုးခိုင်ပြန်လာတော့ မမဝတ်ရည်နဲ့သမီးတို့ပြန်လိုက်သွားတော့ ဖေဖေနဲ့မေမေက လွမ်းကျန်ခဲ့ကြသည်။
ကျွန်တော်လဲ နောက်ပိုင်း ဥမ္မာနဲ့တခါတခါမှတွေ့ဖြစ်သလို စိမ်းအိကိုလဲ တခါပဲတွေ့ဖြစ်သည်။မမဝတ်ရည်နဲ့တော့ နောက်ပိုင်းမလုပ်ဖြစ်တော့။ဆောင်းသဇင်နဲ့ မိဘတွေခြင်းပြောဆိုပြီးတော့ ယူဖို့ရက်သတ်မှတ်ပြီးကြပြီမို့ နှစ်ယောက်သား ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောဆို ဆက်ဆံဖြစ်ကြသည်။
ဆောင်းသဇင်က ကျွန်တော့်ကို သူမမှာအရင်က ချစ်သူရှိခဲ့ဖူးသည်လို့ပြောသည်။ကျွန်တော်က ဒါတွေသိပ်ခေါင်းထဲမထည့်။ကျွန်တော်နဲ့ ယူပြီးရင် ကျွန်တော့်အပေါ်သစ္စာရှိနိုင်လာမေးတော့ ရှိနိုင်တယ်ပြောသည်။သူမကလဲ ပြောပါသည်။အဲ့ချစ်သူကို ခုစိတ်ထဲမှာမရှိတော့ဘူးလို့ပြောသည်။
ဒီလိုနဲ့ ကျွန်တော်နဲ့ဆောင်းသဇင်တို့ လက်ထပ်ဖြစ်ကြသည်။တော်တော်လေး ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်မင်္ဂလာဆောင်ဖြစ်ကြသည်။မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတော့ ပြင်ဦးလွင်ဖက်နှစ်ယောက်သား ဟန်နီးမွန်းသဘောနဲ့ခရီးထွက်ခဲ့ကြသည်။မင်္ဂလာဦးညတုန်းက ဆောင်းသဇင်မှာ တော်တော်လေး အလူးအလဲ ခံလိုက်ရသည်။နောက်ရက် ကျွန်တော့်နဲ့မျက်လုံးချင်းဆုံရင်ကို ရှက်နေသည်။အတွေ့အကြုံမရှိမှန်း ညကမှသိလိုက်ရသည်။ကျွန်တော်က ဆောင်းသဇင်နဲ့မယူခင်ကတည်းက ကြိုပြောထားတာရှိသည်။
ကျွန်တော့်မိဘကို ကိုယ့်မိဘလိုသဘောထားရမယ် မမဝတ်ရည်ကို ကိုယ့်အမလိုသဘောထားပြီးသမီးကိုလဲ ကိုယ့်တူမအရင်းလိုသဘောထားရမယ်လို့။မမဝတ်ရည်နဲ့ သမီးနဲ့ ပတ်သတ်လာရင် သဝန်မတိုရဘူးဆိုတာကြိုပြောထားသည်။တော်ကြာ နောင်ကျ မိန်းမတို့အမျိုးက သဝန်တိုတက်ကြလို့ ကြိုပြောထားရတာ။ဆောင်းသဇင်က ကျွန်တော့်သဘောပါလို့ပြောသည်။
ပြင်ဦးလွင်ရောက်တော့ ကြိုပြီးဘိုကင်လုပ်ထားတဲ့ ဟိုတယ်မှာတည်းလိုက်သည်။ရောက်ရောက်ခြင်း ခဏနားကာ ရေချိုး အဝတ်လဲကာ ဘုရားအရင်သွားဖူးလိုက်ကြသည်။ဘုရားကအပြန်ဟိုတယ်ကိုပြန်လာခဲ့ကြသည်။ရန်ကုန်ကနေ တောက်လျှောက်မောင်းလာတာမို့ နားမှဖြစ်မယ်ဆိုကာ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။အခန်းထဲရောက်တော့ ကျွန်တော်လဲ ဆောင်းသဇင်ကို ဖက်ကာနမ်းလိုက်ရာ
“ အို ကိုကိုကလဲ နားချင်တယ်ဆို”
“ အင်းလေ သဇင်ရဲ့ နားမယ်လေ ကိုယ့်မိန်းမကိုနမ်းတာဘာဖြစ်လို့လဲ ဘာတွေတွေးနေတာလဲ ကိုယ်သန်ရာသန်ရာများတွေးနေလား ဟားဟားး”
“ ကိုကိုနော် သူများကို အဲ့လိုမပြောနဲ့”
ကျွန်တော့် ရင်ခွင်ထဲက အတင်းရုန်းကာ ဘောက်ဆက်ဘောက်ဆက်နဲ့ ထွက်သွားသည်။ကျွန်တော်လဲ အသည်းယားသွားကာ နောက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်ရင်း
“ ဘာလဲ စိတ်ကောက်တာလား”
“ ဖယ်ပါ ”
“ မဖယ်ဘူးကွာ”
ပြောပြီးပွေ့ချီလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်တင်လိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းတွေကိုနမ်းလိုက်သည်။ဆောင်းသဇင်က အတင်းရုန်းပေမယ့် မလွတ်။ကျွန်တော့်ရဲ့အနမ်းကြမ်းကြမ်းအောက်မှာ တဖြည်းဖြည်းပျော့လာကာ အသက်ရှူသံမြန်လာသည်။
“ ကိုကို ဖယ်တော့ကွာ သဇင် အသက်ရှူကြပ်လာပြီ”
ကျွန်တော်လဲ ဆောင်းသဇင်ရဲ့ အင်္ကျီကိုချွတ်လိုက်သည်။ဘော်လီအနက်ကိုပါချွတ်လိုက်ပြီးနို့အုံတင်းတင်းလေးတွေကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်ကာ နို့သီးခေါင်းလေးကို မနာတနာကိုက်လိုက်သည်။
“ ကိုကို အ ဖယ်တော့လို့ အဟင့်ဟင့်”
ကျွန်တော် မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ နမ်းရင်း ထမိန်ကိုပါချွတ်လိုက်ရာ
“ အို ကိုကို မလုပ်နဲ့ကွာ သဇင်ရှက်တယ်”
“ ကိုကိုတို့က လင်မယားဖြစ်နေပြီ ဘာရှက်စရာလိုလဲ”
“ မသိဘူးကွာ နေ့ခင်းဖက်ကြီး ကိုကို့ကိုရှက်တယ် မလုပ်နဲ့ အို ကြည့်ပါလား ”
တအိုအိုနဲ့ ကျွန်တော့်လက်တွေကိုလိုက်ဖယ်နေသည်။ဟိုနေ့ညက မှောင်နေတာမို့ မသိသာပေမယ့် ခုက လင်းလင်းချင်းချင်းကြီးဆိုတော့ သူ့ခမျာရှက်ပြီး မျက်နှာက ရဲတွက်နေသည်။ကျွန်တော်လဲ ပင်တီအနက်ကိုပါချွတ်လိုက်ရာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လိန်ထားသည်။ကျွန်တော်လဲ နို့တွေကို စို့နေလိုက်ရာ ပေါင်က နည်းနည်းဟသွားတာမို့ပေါင်ကြားထဲ ခြေထောက်ထည့်လိုက်ရာ ပြန်စေ့လို့မရတော့။လက်တဖက်က ပေါင်ကြားထဲဆင်းကာ အမွှေးပါးပါးတွေကိုဆွဲဖွနေသည်။နို့တွေကိုနမ်းရင်းတဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုရွှေ့သွားသည်။
ဗိုက်သားကိုလျာနဲ့လျက်လိုက်ပါးစပ်နဲ့စုပ်လိုက်လုပ်ပေးနေရာ ကြက်သီးတွေထနေသည်ကိုတွေ့လိုပ်ရသည်။ကျွန်တော်လဲပေါင်တဖက်ကို မလိုက်ရာအလိုက်သင့်ပါလာသည်။သတိဝင်လာတော့ ပြန်ချမယ်အလုပ်ကျွန်တော်အတင်းကိုင်ထားလိုက်သည်။ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုအပေါ်ကိုမတင်လိုက်ပြီးသဇင့်ရဲ့ အဖုတ်ကို လျှာနဲ့အပြားလိုက်လျက်လိုက်ရာ
“ အိ ကိုကို ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ သဇင် ငရဲကြီးကုန်တော့မှာပဲ မလုပ်နဲ့ အ အ အဟင့် ဟင့်”
လျှာက အစေ့ကိုဖိကာကလိလိုက်ရာ ဖင်က မြောက်တက်လာသည်။အဖုတ်ကိုလဲလျက်လိုက်ရာ အရည်တွေက စီးကျလာသည်။စအိုဝရဲရဲလေးကထင်းနေတာမို့ ကျွန်တော်လဲ အသည်းယားသွားကာ စအိုဝကို လျှာနဲ့ထိုးကာ ဝလုံးရေးလိုက်ရာ
“ အ ဟ ဟ ကိုကို မလုပ်နဲ့ ဟ ဟ”
သဇင်ပါးစပ်က ငြင်းနေပေမယ့် ကောင်းကလဲ ကောင်းနေသည်။ကျွန်တော်လဲ အဖုတ်ထဲကိုလက်ထည့်ကာ ခပ်သွက်သွက် လုပ်လိုက်ရာ အရည်တွေက စီးကျလာပြန်သည်။ကျွန်တော်လဲ အဖုတ်ထဲက လက်ကိုထုတ်ကာ စအိုထဲကိုဖိကာထည့်လိုက်ရင်းအစေ့ကို လျာနဲ့ဖိကာ ဝလုံးရေးလိုက်ပြန်သည်။ဖင်ကကော့တက်လာကာ စအိုကပွင့်သွားတော့လက်က လျောခနဲ ဝင်သွားသည်။
ကျွန်တော်လဲ လက်တစ်ဆစ်ခန့်လေကာ်ဝင်သွားတော့ တင်းခနဲ ဖြစ်သွားတာမို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းကလိလိုက်သည်။သဇင့်လဲ အဖုတ်ကျုတမျိုးအစေ့ကိုတမျိုး ဖင်ကိုတမျိုးကလိနေတာမို့ ကောင်းလွန်းမကကောင်းနေကာ လက်တွေက ကျွန်တော့်ခေါင်းကို ကိုင်လိုက် မွေ့ရာခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်လိုက်နှင့်။စအိုထဲက လက်က ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်နေရာမှ တချောင်းလုံးဝင်သွားသည်။ကျွန်တော်လဲ ခပ်သွက်သွက်လုပ်လိုက်ရာ ကြပ်ပေမယ့် အဆင်တော့ပြေသည်။
ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ကို ဖင်ချချင်စိတ်ပေါ်လာတာမို့ ဖင်ကို ကလိပေးနေသည်။ကလိရင်းနဲ့ သဇင်မှာတချီပြီးသွားသည်။ကျွန်တော်လဲ သဇင့်အဖုတ်ကထွက်လာတဲ့အရည်တွေကို ဖင်ဝကိုသုတ်လိုက် ကလိလိုက်နဲ့ လက်နှစ်ချောင်းပူး ဝင်နေသည်။သဇင်လဲ ခံနိုင်လာလို့ထင်သည်။မငြင်း။ကျွန်တော်လဲ ထပ်ပြီးကလိပေးလိုက်ပြန်သည်။
“ ကိုကို သဇင် မခံနိုင်တော့ဘူးကွာ။လုပ်ပေးတော့ ဟင့် ဟင့်”
ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ကိုဆွဲထူကာ အပေါ်ကနေ နေခိုင်းလိုက်သည်။သဇင်လဲ ကျွန်တော့်အပေါ်က တက်ကာ သဇင့်အဖုတ်ထဲ လီးတေ့ကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။သဇင်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက် ပြန်ကြွလိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေသည်။နည်းနည်းကြာလာတော့ အပေါ်ကနေ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေသည်။ကျွန်တော်လဲ အောက်ကနေ ကော့ကော့ပေးလိုက်ရာ ဒုတ်ခနဲ ဒုတ်ခနဲ ဆောင့်မိတိုင်း သဇင့်မျက်နှာလေးက မဲ့မဲ့သွားကာ အံကိုကြိတ်ပြီးခပ်သွက်သွက်ဖိဖိဆောင့်နေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သဇင်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက မြန်လာကာ
“ အ ကိုကို သဇင် လာတော့မယ် အ ရှီး အ အား အား”
အပေါ်ကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ရင်းနဲ့ ကျွန်တော့်အပေါ် မှောက်ကျသွာသည်။ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ကို ဖက်ထားရင်းဖင်ထဲကလက်ကိုခပ်သွက်သွက်လေး လုပ်နေလိုက်သည်။
“ ဟင်း ကိုကိုရယ် မောလိုက်တာ။ဖင်က နာတယ် ကိုကိုရဲ့”
ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ကို
“ ကိုကို မပြီးသေးဘူး ကိုကို့ကို ကုန်ပေးနော်”
“ အဟင့် သူပဲ အမျိုးမျိုးခိုင်းတယ်”
စူပွပွလေးပြောရင်းအပေါ်ကနေ ဆင်းလိုက်ရာ ဗလွတ်ဆိုတဲ့အသံထွက်လာပြီး ဟင့်ခနဲ အသံမည်သွားသည်။ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်လေးဖက်လေးကုန်းပေးလိုက်သည်။ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ကို သေချာလိုချင်တဲ့ပုံပြင်လိုက်ရင် စအိုကို လျှာနဲ့ ကလိလိုက်ရာ
“ အိ ကိုကို ဘာလုပ်တာလဲ မရွံဖူးလားလို့ ဟ အ အ”
ကျွန်တော်လဲဖင်ဝကို ရွှဲနေအောင်လုပ်ရင်း လီးကို အဖုတ်ကအရည်တွေကိုလိမ်းကာ ဖင်ဝကို တေ့လိုက်ရာ
“ အို ကိုကို အပေါက်မှားနေတယ် အဲ့ ဒါဖင် ဖင် အ အား နာတယ် ရှီး”
ကျွန်တော် လီးကိုဖိကာထည့်လိုက်ရာ ဗြစ်ခနဲ ဝင်သွားသည်။သဇင်လဲနာလို့ အတင်းရုန်းပေမယ့် ကျွန်တော်လဲ ကြိုသိနေတာမို့ အတင်းဖိကာ ထပ်ထည့်လိုက်ရာ လီးဒစ်တခုလုံးဝင်သွားသည်။
“ အ နာတယ် ကိုကို မညှာဘူးကွာ ရှီး ကျွတ်ကျွတ် အရမ်းနာတယ် အဟင့်ဟင့်”
ကျွန်တော်လဲ အသာရပ်ကာ အစေ့ကိုကလိလိုက်သည်။အပေါ်ကနေ တံတွေးထွေးလိုက်ရင်းဖြည်းးဖြည်းချင်းထည့်လိုက်ပြန်သည်။အစေ့ကိုကလိလိုက်ခို့ ဖင်အကြောရှုံတာပြေသွားတဲ့အချိန်ထည့်လိုက်တာမို့နည်းနည်း ထပ်ဝင်သွားပြန်သည်။ထပ်ညှစ်ထားပြန်သည်။လီးကို အရမ်းကြီးညှစ်ထားတာမို့ လျော့ဖို့ပြောလိုက်သည်။
သဇင်လဲ ရုန်းလိုမရမှန်းသိသွားတာမို့ နာတာသက်သာလို့ သက်သာငြား ကျွန်တော်ပြောတာကိုနားထောင်ကာ ဖင်ကိုဖွင့်ပေးလိုက်သည်။အစေ့ကို လဲကလိနေတာမို့ အာရုံက အစေ့ဆီရောက်သွားသည်။ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။
စိတ်ရှည်ရှည်သွင်းနေတာမို့ လီးကတဝက်လောက်သာဝင်သေးသည်။ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်လိုက် ထည့်လိုက်နဲ့လုပ်ပေးနေသည်။တဖြည်ူဖြည်းနဲ့ သဇင်လဲ ဖင်ဝက နာကျင်မှုက သက်သာလာပြီးကောင်းလာတာမို့ ခုနကလောက်မနာတော့။ကျွန်တော်လဲ အစေ့ကို ကလိလိုက် ဖင်ထဲကိုထည့်လိုက်နှင့်လိုးနေရာ လီးကတဆုံးထိ ဝင်သွာသည်။သဇင်လဲ ခံနိုင်လာပြီ။ကျွန်တော်လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်နေရာမှ နည်းနည်းခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ထည့်လိုက်ရာ အိုကေတာမို့ဆက်ပြီးဆောင့်လိုက်သည်။သဇင်လဲ ဖင်ခံရတာ နာရာမှကောင်းလာတာမို့ အလိုက်သင့်လေးနေပေးလေသည်။
“ သဇင် နာသေးလား”
“ မနာတော့ဘူး ကိုကို ရတယ် သဇင် ခံနိုင်လာပြီး အ အ”
“ ကိုကိုဆောင့်လို့ရမလား”
“ ရတယ် ကိုကို ဆောင့်ဆောင့် အိ အိ”
ကျွန်တော်လဲ ဆောင့်လိုက်ရာ သဇင်ခံနိုင်နေတာမို့ ဆက်ဆောင့်လိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျဉ်းကြပ်တဲ့အပေါက်ကို လုပ်ရတာမို့ကျွန်တော်လဲ ပြီးချင်လာသည်။သဇင်လဲအောက်ကနေ တအိအိနဲ့ လက်တွေက မွေ့ရာကို တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်းဖင်ရဲ ကြွက်သားလှုပ်ရှားမှုက မြန်လာသည်။ညှစ်လာသည်။ပြီးတော့မဖျာမို့
“ သဇင် ပြီးတော့မှာလား”
“ အအီး ဟုတ် ကိုကို သဇင် ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး ဆောင့်ဆောင့် ကိုကို သဇင့်ကို အားမနာနဲ့ ရတယ် ဟင့် ဟင့် ဟင့်”
ကျွန်တော်လဲ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်လိုက်သည်။ဆောင့်ချက်ပေါင်းလေးဆယ်လောက်ကျ ကျွန်ောတ်လဲ ဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တေယ့ သုတ်ရည်တွေက ပန်းထွက်သွားသည်။သဇင်လဲပျော့ခွေသွားသလို ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ပေါ်မှာ မှောက်ရက်မှိန်းနေလိုက်သည်။
“ ကို ကို ဖယ်တော့ကွာ”
ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ဖင်ထဲက လီးကိုထုတ်လိုက်ရာ
“ အ့ ကျွတ်ကျွတ်”
ကြီးသံကြားလိုက်ရသည်။ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။အတော်လေးကြာမှပြန်ထွက်လာတော့ မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေသည်။ကျွန်တော်လဲ ပါးကို ချစ်စနိူးလိမ်လိုက်ရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ဆေးကြောပြီးအပေါ့သွားကာ ရေချိုးခန်းထဲက တပတ်အကြီးတထည်ကို ပတ်လိုက်ပြီးပြန်ထွက်လာသည်။သဇင် ကုတင်ပေါ်မှာ ခွေခွေလေး။ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ဘေးဝင်လှဲလိုက်ရင်းဖက်လိုက်ရာ
“ ကိုကို လူဆိုးကြီး သူများကိုမညှာဘူး အတင်းလုပ်တယ်။ခုဖင်က အရမ်းစပ်တယ် သိရဲ့လား။အိမ်သာမတက်နိုင်ရင် ကိုကိုကြောင့်”
“ အဲ့လိုဆို ခုနက လို ဝမ်းချူပေးမယ်”
“ ကိုကိုနော် ဒီက ချစ်လို့သူ့အလိုလိုက်ပေးတာ အရမ်းနာတယ်သိလား ဟင့် ဟင့်”
ကျွန်တော်လဲ သဇင့်ကိုဖက်ကာနမ်းလိုက်သည်။သဇင်လဲ ကျွန်တော့်ရင်ခွင်ထဲမှာနေရင်း နှစ်ယောက်သားအိပ်ပျော်သွားကြသည်။ကျွန်တော်အိပ်ရာက နိုးတော့ သဇင်က ရေချိုးပြီးအလှပြင်ပြီးကာအဝတ်လဲနေသည်။
“ အိပ်ပုတ်နိုးပြီလား ထ ရေချိုးတော့ အပြင်သွားရအောင်”
ကျွန်တော်အိပ်ရာကထပြီး သဇင့်ကိုနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာရေချိုးပြီး အဝန်လဲကာ လင်မယားနှစ်ယောက်အပြင်သွားသည်။လမ်းမှာ သဇင်က ကျွန်နော့်ကို တိုးတိုးလေးပြောသည်။အိမ်သာတက်သာနာနေတယ်တဲ့။ကျွန်တော့်ကိုလဲ ထုရိုက်သည်။ကျွန်တော်လဲ ရီပြီးသဇင့်ကိုဖက်ထားလိုက်သည်။နှစ်ယောက်သားပြင်ဦးလွင်မှာတပတ်လောက်နေကာ နေရာစုံလည်သည်။
ပြင်ဦးလွင်မှာတပတ်လောက်မှာသဇင့်ကို လိင်ကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်တာကို သင်ပြပေးသည်။သဇင်ကအစပိုင်းရှက်နေပေမယ့်နောက်ပိုင်းမှာ ကျွန်တော့်နောက်ပါလာသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျွန်တော့်အကြိုက်ကိုသိလာသည်။ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ရန်ကုန်ကိုပြန်လာတော့ ဖေဖေတို့နဲ့ပဲအတူနေသည်။အပေါ်ထပ်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့ လင်မယားအိပ်ကြသည်။
ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် လက်ထပ်ပြီးလေးလလောက်ကြာတော့ သဇင့်မှာကိုယ်ဝန်ရှိလာသည်။ဖေဖေနဲ့မေမေတို့မှာပျော်လိုက်ကြတာ။ကျွန်တော်လဲ မိန်းမကိုယ်ဝန်ရှိတယ် ကြားကြားခြင်းစိတ်ထဲမှာတမျိုးလေးခံစားလိုက်ရသည်။သြော် ငါကလေးအဖေဖြစ်တော့မှာပါလားလို့။သဇင်ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့ ကျွန်တော့်ထက် မိဘနှစ်ပါးက ပိုပြီးဂရုစိုက်ကြသည်။သဇင်ကလဲ ဖေဖေတို့ရဲ့ မြေးလိုချင်တဲ့စိတ်ကိုသိတာကြောင့် သူကလဲ သူ့ကိုယ်သူဂရုစိုက်သည်။ကိုယ်ဝန်ကိုထိခိုက်နိုင်မယ့်အရာမှန်သမျှရှောင်သည်။
မေမေတို့ကလဲ တသက်လုံးအိမ်ဖော်မငှါးတာ သဇင်ကိုယ်ဝန်ရမှ အိမ်ဖော်ငှါးသည်။ဒီချွေးမနဲ့ ကျွန်တော့်မိဘတွေနဲ့က အံကိုက်ပင်။ဒီထဲမှာ ငထွား ခါးနာရတာက ကျွန်တော်။သဇင်က ကျွန်တော့်ကို မပေးတော့။ကိုယ်ဝန်ထိခိုက်မှာစိုးလို့တဲ့။ကျွန်တော်ကလဲ ဆေးပညာသဘောတရားကိုရှင်းပြပေမယ့် လုံးဝလက်မခံ။တိရိစ္ဆာန်တွေတောင် ကိုယ်ဝန်ရရင်ရှောင်တယ်တဲ့။အသိဉာဏ်ရှိတဲ့ လုကပိုရှောင်ရမှာပေါ့ဆိုပြီးလုံးလုံးမှမပေး။
ကျွန်တော်လဲ လက်မြှောက်လိုက်ရသည်။မပေးပေမယ့် သဇက်ကတော့ ကျွန်တော့်ကို ပါးစပ်နဲ့စုပ်ပေးရှာပေမယ့် ကျွန်တော်လဲ နောက်ပိုင်းမလုပ်ခိုင်းတော့။ မေးကြည့်မိသည်။စိတ်မပါဘူးလားဆိုတော့ တခါတခါစိတ်အရမ်းလာပေမယ့် ကလေးထိခိုက်မှာစိုးလို့တဲ့။ကျွန်တော်လဲဘာမှ မပြောသာတော့။
ကျွန်တော်လဲ ခရီးတွေက နောက်ပိုင်းပြန်ထွက်လာရပြန်သည်။ ဝင်ငွေကလဲအတော်လေးကောင်းလာသလို ရာထူးကလဲ မြင့်လာသည်။ မိဘတွေနဲ့ သဇင်က ကလေးက အကျိုးပေးတယ်လို့ပြောသည်။ကျွန်တော်လဲ သဇင်ကိုယ်ဝန်ရပြီးနောက်ပိုင်း စိမ်းအိနဲ့ ထပ်တွေ့ဖြစ်သည်။စိမ်းအိက နေပြည်တော်ကို ခဏတာဝန်ကျတော့ ကျွန်တော်နေပြည်တော်ကို သွားကာသုံးလေးခါတွေ့ဖြစ်သည်။သူ့ယောက်ကျားက ဖင်ကိုလုပ်ဖို့စိတ်ကူးထဲတောင်မရှိတာကြောင့်ဖင်မခံရတာမို့ ကျွန်တော်နဲ့တွေ့တော့ ဖင်ကိုပဲ လုပ်ခိုင်းသည်။
ကျွန်တော်ကလဲ ဖင်ချရတာကြိုက်တဲ့ကောင်မို့ လုပ်ဖြစ်သည်။ စိမ်းအိ မိထ္ထီလာကိုပြန်ပြောင်းရတော့မှ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ဇာတ်လမ်းကပြီးသွားရသည်။ စိမ်းအိတယောက် ပြန်ရောက်ပြီးနှစ်လလောက်အကြာမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိလာလို့ပင်။ ကျွန်တော်လဲ နောက်ပိုင်း ခရီးထွက်လိုက် ပြန်လာလိုက်နှင့်။တခါတလေ ကိုစိုးခိုင် ခရီးထွက်ရင် မမဝတ်ရည်ဆီသွားကာ လုပ်ဖြစ်သည်။ တခါတလေတော့ ဥမ္မာနဲ့ချိန်းကာတွေ့ဖြစ်သည်သဇင်နဲ့မဆက်ဆံရပေမယ့် အပြင်မှာ ဝယ်စားစရာမလိုပေ။
မမဝတ်ရည်နဲ့ ဥမ္မာတို့က အသင့်ရှိနေတာမို့ပင်။ သဇင်လဲ ကိုယ်ဝန်တဖြည်းဖြည်းနဲ့လရင့်လာကာ မွေးတော့ ယောက်ကျားလေး။ မေမေတို့ကတော့ လက်ကမချ။သမီးလေးအိကလဲ မောင်လေးမောင်လေးနဲ့ အနားကမခွာ။ ဆေးရုံကဆင်းပြီးအိမ်ရောက်တော့ သမီးလေးအိက အိမ်မှာပဲနေတော့သည်။အားလုံးကတော့ပြောကြသည်။ သဇင်တို့များယောက်ကျားကိုဘယ်လောက်ချစ်လဲမသိဘူး။ မွေးတဲ့သားကို အဖေနဲ့တူအောင်မွေးတယ်ဆိုပြီး။ မမဝတ်ရည်ကတော့ ကျွန်တော့်ကို တိုးတိုးလေးပြောသည်။
“ ဇွဲ မမတို့သားအမိက ဇွဲတို့သားအဖကို အရင်ဘဝက ဘာများလုပ်ခဲ့မိလဲမသိဘူး”
“ ဘာလို့လဲ မမ”
“ ဟိုမှာကြည့်လေ သမီးကို သားလေးကို အရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့.မင်းငယ်ငယ်တုန်းကလဲ မမလဲ သမီးအတိုင်းပဲ မင်းကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့”
“ ဟာဗျာ မမကလဲ သမီးလေးကို မဦးမချွတ် မောင်တို့လို မဖြစ်နိုင်ပါဘူး”
“ အဲ့လိုမဖြစ်ပါစေနဲ့ပဲ ဆုတောင်းရမှာပဲ”
ကျွန်နော်လဲ သမီးလေးအိနဲ့ သားကို ကြည့်ရင်းသက်ပြင်းမောချလိုက်မိသည်။ ပထမဦးဆုံး ပူပန်သွားမိတာအမှန်ပင်။ သမီးလေးက ကိုယ့် သမီးလေးလိုဖြစ်နေတာကြောင့်ရော သားကို ကိုယ့်လိုဖြစ်လာမှာဆိုးတာကြောင့်ရော နှစ်ခုပေါင်းကာ ထပ်ပြီးသက်ပြင်းချလိုက်ရင်း မမဝတ်ရည်ကို ကြည့်လိုက်တော့ မမဝတ်ရည်ကလဲ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ရင်း ပခုံးတွန်းပြကာ ရီပြလေသည်။ကျွန်တော်လဲ ရီလိုက်မိရင်းစိတ်ထဲက “ ထင်သလို ဖြစ်မလာပါစေနဲ့” လို့ဆုတောင်းလိုက်မိသည်။
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
ကျေးဇူးတင်ခြင်းများစွာဖြင့်
July Rain
No comments:
Post a Comment