ရမ္မက် ကျေးကျွန် အပိုင်း ( ၂ )

ရမ္မက် ကျေးကျွန်  အပိုင်း ( ၂ )

ထူးခြား - ရေးသားသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

နောက်နေ့ သင်္ကြန်လည်း ပြီးပြီမို့ ဧည့်သည်တွေ လည်းပြန်သွားကြပြီ။ ညိုတို့ အိမ်လည်း ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်ပြီပေါ့နော်။ မနက်ဖြန် ဆိုရင် မေမေ့ကို တရားကျောင်းက သွားခေါ်ရတော့မယ်။ ညို့ ရင်မှာတော့ နည်းနည်းပေါ့သွားသလိုလို ၊ လွမ်းသလိုလို၊ ဘာကြီးမှန်းမသိဖြစ်နေတယ်။ တနေ့တာ အချိန်ကို စာအုပ်ပဲ ဖတ်ရင်း အချိန်ဖြုန်းနေမိတော့တယ်။ ဗိုက်ဆာရင် အစားထစားလိုက်၊ ပြီး ရင် ညို့အခန်းက ကုတင်ပေါ်မှာပဲ လှဲရင်း စာအုပ်လေး ဖတ်လိုက်၊ ငိုက်သွားရင် တရေးအိပ်လိုက်။ နဲ့။ ညနေစောင်းသွားတယ်။ 

ညနေစောင်းသွားတော့ ဖေဖေကျော် ပြန်ရောက်လာတယ်။ ကုလားထမင်းဆိုင် သွားစားရအောင်တဲ့ ညို့ကို ပြောတော့ ညိုလည်း အင်္ကျီထမိန်လဲ ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်ကြတယ်၊ တကယ်တော့ ညိုက ကုလားထမင်းဟင်း ကို အရမ်းကြိုက်မှန်း ဖေဖေကျော်က သိလို့ သူ ညို့ကို တမင် လိုက်ပို့ပေးတဲ့သဘောပါ။ ညိုတို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက် စေ့စေ့ မကြည့်ကြပဲနဲ့ တခြား အရေးမကြီး တဲ့ အကြောင်းအရာတွေကို ပဲ အလာပ သလာပ ပြောဆိုနေကြမိပါတယ်။ အဲဒီက အပြန်ဖာလူဒါဆိုင်ဝင်ပြီး ကူးဖီး တွေ စားရင်း ဗိုက်ပြည့် အီစိမ့်ပြီး အိမ်ကို ပြန်လာကြပါတယ်။

အိမ်ရောက်တော့ တီဗီခနတဖြုတ်ကြည့် ပြီး ခြေလက်ဆေးသန့်စင်ပြီး ညိုလည်း ကိုယ့်အခန်းထဲ ကိုယ်ဝင်အိပ်လိုက်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ဘူး၊ ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့၊ တလူးလူး တလှိမ့်လှိမ့် ပေါ့။ ဘာကို လိုနေမှန်းမသိဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုလည်း မကျေနပ်ဘူး။ နည်းနည်းလည်း အိုက်စပ်စပ်ဖြစ်လာတာနဲ့ အတွင်းခံ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီပါ ချွတ်ပြစ်လိုက်တယ်။ အရင်က ညို့အဲလို တခါမှ မအိပ်ဖူးဘူး။ အပေါ်က ညဝတ်အင်္ကျီလေး ပါးပါးတထပ်ပဲ ဝတ်ပြီး မွေ့ယာပေါ်ပြန်လှဲရင်းက ဖက်လုံးကို ခွလိုက်တယ်။

ညို့အခန်းတံခါးကျွီကနဲ ပွင့်သွားသံကြားတော့ ညိုရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ နောက်တော့ အသက်ရှုမြန်လာတယ်။ ရင်ကတော့ တဒုံးဒုံး ပေါ့။ အခန်းထဲ ဝင်လာတဲ့သူ တောင် ကြားနေရမှာ စိုးနေမိတယ်။

အဲလူကြီးက ဒီတခါကျူးကျူးကျော်ကျော် ညို့အခန်းထဲ ဝင်လာပါလား။ ခါတိုင်းက သူတို့ အခန်းထဲ ညိုသွားအိပ်တာမို့ ထားလိုက်ပါတော့။ နောက်ပြီးအခု သမီးလေး၊ ညိုလေး အိပ်ပြီလား ဆိုပြီး အကဲစမ်းမေးခွန်းတောင်မမေး ခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့ ။ညိုမျက်လုံးလေးကို မဖွင့်ပဲ မှေးကြည့်လိုက်တယ်။ ညမီးရောင် အပြာလေးက မှောင်ထဲမှာ ဆိုတော့ တအားလင်းနေသလို ဖြစ်နေတယ်။ ဖေဖေကျော်ပဲပေါ့။ဘယ်သူရှိမလဲ ဒီအိမ်မှာ၊ အပေါ်ပိုင်းက စွတ်ကျယ်နဲ့ အောက်က လုံခြည်ဝတ်ထားတယ်။

ဟောတော့ ညိုမျက်လုံလေး မှေးကြည့်နေတုန်းပဲ သူက ကုတင်နားရောက်တာနဲ့ သူ့ပုဆိုးကြီးကို ကွင်းလုံးချွတ်ချပြစ်လိုက်တယ်။ သူဟာကြီး။ ဟို ညို့ဟာလေးထဲကို ထိုးထည့်ပြီး လိုးလိုးနေတဲ့ ကောင်ကြီးက ထောင်မတ်လို့ ခေါင်းတယမ်းယမ်းနဲ့၊ ကုတင်ပေါ် ဖင်ထိုင်ချလိုက်တော့ မွေ့ယာက အိကနဲ ဖြစ်သွားတယ်။ သူ့ဟာကြီးက အခန်းမျက်နာကျက်ပေါ်ကို ထောင်မတ်နေတယ်။ သူက ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်တုံးလုံး တစောင်းထိုင်ရင်းနဲ့ ညို့တကိုယ်လုံးကို လေ့လာနေတယ်။ ညို မျက်စေ့ကို တင်းတင်းပြန်ပိတ်လိုက်ပြီး အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။

အို သူ့လက်ကြီးက ညို့ပေါင်သားလေးတွေကို ပွတ်နေတယ်။ ညို့ကိုယ်လုံးက သွေးတွေလည်း ဆူနေပြီ။ ညို့ပိပိလေး ထဲမှာလည်း အရည်တွေ စိုနေပြီ။ ဖေဖေကျော်က လည်း ဘယ်လို ဖြစ်တာလဲ၊ နေ့ခင်းဘက်ဆိုရင်တော့ အကောင်း၊ ညို့ကို တောင်စေ့စေ့မကြည့်၊ စကားမာမာ မပြော၊ ညဘက်ကျတော့ သူကဲပြီ။ ညိုကိုယ်တိုင်ကရော၊ဘာထူးလို့လဲ အခု လို အခြေအနေမျိုမှာ ထအော်ပြစ်ရမဲ့ အစား အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမိတာကရော၊ ပိုဆိုးတာက ညို့ပိပိလေး ထဲက စိမ့်ထွက်နေတဲ့ အရည်ကြည်တွေ။ ညိုတော့ ကိုယ့်ဘာသာ ရှက်မိတယ်။ အဲဒါကတော့ ဟန်ဆောင်လို့ မရပါလား။

ဘယ်အချိန်ထဲက ပေါင်လည်ထိလန်နေမှန်းမသိတဲ့ ညို့ညဝတ်အင်္ကျီလေးအောက်ကနေ ဖေဖေကျော့် လက်ဖဝါးကြီးက တိုးဝင်လာတယ်။ ညို့ဖင်လုံးလုံးတွေ ပေါ်ရောက်ပြီး ပွတ်သတ်ရင်းက ဆုပ်ညှစ်ပေးနေတယ်။ နောက်တော့ ညို့ကိုယ်လုံးလေးကို ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ မှောက်ရက်ဖြစ်အောင်လုပ်လိုက်တယ်။ နောက်ပြီး ညို့ဗိုက်အောက်ကို ဖက်လုံးခုပြီး ညို့ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို ခါးပေါ်ထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ အို ။ သူ့လက်ချောင်းတွေနဲ့ ညို့ ပိပိလေး နဲ့ စေ့စေ့လေးကို မွှေဆော့နေတယ်။ ညို့ဖင်ကြီးတွေ အငြိမ်နေမရအောင်ကို ဆွပေးနေတယ်။

နောက်တော့ သူရဲ့ ပူနွေးနွေး မာမာ လီးထိပ်ကြီး ညို့ပိပိလေးထဲ တိုးဝင်လာတာ သိလိုက်တယ်။ ညို့လက်တွေက အိပ်ယာခင်းကို ဆုပ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဟာ ဖေဖေကျော်ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲကို သူ့ဟာကြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းနေရင်းက ညို့ဖင်ပေါက်လေးကို စိုစိုစွတ်စွတ်အရည်တွေညှစ်ထည့်ရင်း သူ့လက်ချောင်းတချောင်း ထိုးထည့်နေတယ်။ အား နာတယ်။ ညို အသံမထွက်မိအောင် ခေါင်းအုံးကို ကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။

ဖေဖေကျော့် အချောင်းကြီးကလည်း ညို့ ပိပိလေးထဲ မှာ ပြည့်နှစ်နေပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း အဝင်အထွက်လုပ်ပေးနေရင်း ညို့ ဖင်ပေါက်လေးကို ချောဆီတွေနဲ့ ကစားနေတာ လက်ချောင်း နှစ်ချောင်းစာလောက်ဝင်နေပြီ၊ ညို့ဖင်ပေါက်လေးမှာ နည်းနည်းနာတာလျှော့လာပြီး ဖီးကလေးကောင်းလာသလိုပဲ။ အို၊ ဖေဖေကျော့် အတန်ကြီး ညို့ပိပိလေးထဲက ထွက်သွားတော့ ညို့ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ။ ညို့ ပိပိလေး အတွင်းထဲက လည်း အရမ်းကို တောင်းတနေပြီ။ 

ဒီလောက် အရှိန်ရနေမှ ဘာလို့ ဆွဲထုတ်သွားတာလဲ ကွာ၊ ညို့ဖင်ပေါက်လေးကို ကလိနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေလည်းထွက်သွားပြီ၊ ဖေဖေကျော် ဘာများ လုပ်အုံးမှာလည်း၊ ညို သိနေပြီ ထင်တယ်။ ဟော ညို့ဖင်ပေါက်အဝလေးကို ဖေဖေကျော့် အတန်ခေါင်းကြီးတိုးဝင်လာတယ်။ ညို ခေါင်းအုံးကို ကိုက်ထားလိုက်မိတယ်။ အား နာတယ်၊နာတယ်၊ ဖေဖေကျော် မလုပ်ပါနဲ့၊ ညို့အသံတွေက ထုံးစံအတိုင်းပဲလေ ထွက်မလာဘူး၊ ပျောက်သွားတယ်။ ဖေဖေကျော့် ဟာကြီးက တစ်စို့စို့ကြီးနဲက ဝင်လာတယ်။ သူ့လက်ကလည်း ချောဆီတွေ အများကြီး ထပ်ညှစ်နေတာသိနေရတယ်။ 

ညို ကျိတ်မှိတ်ခံနေရတယ်။ ချွေးတွေ တောင် ပြန်နေတယ်။ ဖေဖေကျော်လည်း တလက်မချင်းဆီ ထိုးလိုက် ရပ်လိုက်လုပ်နေတယ်။ သူ့ပေါင်က ချွေးတွေလည်း ညို့ပေါင်ပေါ်ကို လာပြီး စီးကပ်လာတယ်။ ညို စိတ်ကို လျှော့လိုက်တယ်။ ညို့ဖင်ဝလေးကိုလည်း တတ်နိုင်သလောက်လျှော့ပေးလိုက်မိတယ်။ မကြာခင်ပဲ ဖေဖေကျော့် အချောင်းကြီး ညို့ဖင်ပေါက်လေးထဲ တော်တော်ဝင်သွားတယ်ထင်တယ်။ ဖေဖေကျော့် လမွှေးတွေ ညို့ဖင်ကြီးတွေ မှာ လာပြီး ခြစ်မိနေတာ သိနေရသည်။

ညို နာတာကို ကျိတ်မှိတ်ခံနေမှန်းသိပုံရတယ်။ ဖေဖေကျော်က သူ့လီးကြီး ညို့ဖင်ပေါက်ထဲ စိမ်ထားရင်း ငြိမ်နေတယ် တော်တော်လေးကို ကြာတယ်။ ညို့ လက်က အိပ်ယာခင်းကို ဆွဲဆုပ်ထားတာတွေ နည်းနည်းလျှော့သွားမှ ဖေဖေကျော်က စပြီး အဝင်အထွက်လုပ်လာတယ်။ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ ညို့ဖင်ကို လိုးနေတာပေါ့။ နောက်လက်တဖက်က လည်း ညို့စေ့စေ့လေးကို ပွတ်ပေးနေတော့ ညိုလည်းမနေနိုင်တော့ဘူး။ ညို့ဖင်ကြီးတွေကို ကော့ကော့ပေးနေမိပြီလေ။

အို ညို့စေေ့စေ့လေး မှာ မခံနိုင်တော့ဘူး ကျင်တက်လာပြီ။ 

" အို...."

ညို ပြီးသွားပြီ။ ဖေဖေကျော်လည်း ပြီးသွားပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ ညို့ဖင်ထဲမှာ အရည်ပန်းထွက်တာ မခံစားရတော့ မသိဘူး။ နောက်မှ သူ အဖေါ်စွတ်ထားတာသိရတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လီးကြီး နည်းနည်းပျော့သွားတာတော့ သိတယ်။ခနနေတော့ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ သူညို့ဘေးမှာ ပက်လက်လှဲပြီး အသက်ကိုပုံမှန်ဖြစ်အောင်ရှုနေတာ ညိုသိတယ်။ ညို ရေချိုးခန်းကို အမြန်ပြေးပြီး သန့်ရှင်းလေး လုပ်ချင်တာ အောင့်ထားရတယ်။ ညို သေးရော အီးရော ပါချင်နေတယ်လေ။ နောက်တော့ မအောင့်နိုင်တော့ဘူး ညို ကုတင်ပေါ်က ကမန်းကတန်းထပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ပြေးခဲ့တော့တယ်။

ညိုအိမ်သာထဲမှာ ထိုင် ရှုးပေါက်အီးပါတော့ ဖင်က နည်းနည်းစပ်နေတယ်။ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာရည်နဲက ဆေးကြောလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အခန်းထဲ ကို ပြန်သွားပြီး ဖေဖေကျော်နဲ့ ဘယ်လို ရင်ဆိုင်ရမလဲ တွေးနေမိတယ်။ ညိုအိမ်သာထဲ ဘယ်လောက်ကြာအောင် ထိုင်နေမိလဲမသိဘူး တံခါးခေါက်သံ နဲ့ အတူ ဖေဖေကျော့် အသံကို ကြားလိုက်ရတယ်။

" ညိုလေး သမီး၊ ဘာလုပ်နေလဲ အိမ်သာထဲ မှာ အကြာကြီး။ ဖေဖေကျော် ရှုးပေါက်ချင်လို့"

တဲ့ ။ အဲဒါနဲ့ ညို လည်း စကားမပြောဘာမပြော၊ ရေချိုးခန်းတံခါးကို ဖွင့်၊ ဖေဖေကျော့် နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် မကြည့်ပဲနဲ့ ညို့အိပ်ခန်းရှိရာကို ပြေးထွက်ခဲ့တယ်။

..............................................................................................

အခန်းထဲ ပြန်ရောက်ပြီးတော့ ညနက်နေပြီမို့ အဲယားကွန်းကလည်းတော်တော်လေး စိမ့်နေတာနဲ့ စောင်ဆွဲခြုံပြီး အိပ်နေလိုက်တယ်။ အင်း ဒီညအဖို့တော့ ဒီလောက်ပဲ၊ ဖေဖေကျော်နဲ့ ဇာတ်လမ်းကလည်း ဒီတင်ပဲ ပြီးပြီပေါ့နော်။ မနက်ဖြန် မေမေ့ကို သွားကြို မေမေ သာ တအိမ်ထဲ ရှိရင်တော့ ဖေဖေကျော်လည်း အဲလို လာကဲ မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးလို့ တွေးနေတုန်းပဲ အခန်းတံခါးပွင့်လာသံကြားရတယ်။ 

ဟင်။ ဖေဖေကျော် သူ့အခန်းသူပြန်မသွားပဲ ညို့အခန်းကိုလာပြန်ပြီ။ ဘာလာလုပ်တာလဲ။အဲယားကွန်းကြောင့်ပဲလား ညို့စိတ်ကြောင့်လားမသိ၊ ညို့ခြေဖျား လက်ဖျားတွေ အေးစက်လာတယ်။ မွေယာ အိကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ဖေဖေကျော်စောင်အောက်ဝင်လာတယ်။ ညို့ကိုယ်လုံးလေးကို နောက်ကနေဆွဲပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက်ထားတယ်။ 

သူ့ရင်ခွင်ကြီးက နွေးနေသလိုပဲ။ သူ့ရဲ့ ယောက်ျားကြီး ကိုယ်နံ့ တောင့်တင်းတဲ့ အသား တွေက ညိုနဲ့ ရင်းနှီးနေလို့ထင်တယ်၊ ညို အသက်ရှုမြန်နေတာတွေ နည်းနည်းလျှော့သွားတယ်။ ညို ကွန်ဖေါ့တေဘယ်ဖြစ်လာသလိုပဲ။ ညို့ကိုယ်လုံးလေး တင်းမာနေရာက ပြေလျှော့သလို ဖြစ်သွားတာကိုလည်း ဖေဖေကျော်က သိပုံရပါတယ်။ ညို့ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲပြီး သူ့ဖက်လှည့်လိုက်တယ်။ ညိုလည်းသူ့ရင်ခွင်ထဲကို ခေါင်းထိုး ဝင်လိုက်တယ်။ သူက ညို့ကျောလေးကို ပွတ်သတ်ပေးပြီးတင်းတင်းလေး ဆွဲဖက်ထားလိုက်တယ်။ ခနလေးပဲ ညို ဖေဖေကျော့်ရင်ခွင်ထဲမှာ အိပ်မောကျသွားတော့တယ်။

ညိုတရေးနိုးတော့ ညို့နို့တွေ ကို ဖေဖေကျော်စို့နေတာ ခံစားနေရတယ်။ ညို့ပိပိလေးကလည်း အရေတွေ ရွဲနေပြီ။ ညို လက်တွေက ဖေဖေကျော့် ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ဆွဲဆုပ်ထိုးဖွနေမိတယ်။

အဲဒီနေ့ မနက် ဖေဖေကျော် ညို့အခန်းထဲက ပြန်မထွက်ခင်ထိ ညို့ ကို နှစ်ချီတိတိလိုးသွားခဲ့တယ်။ အင်း ဖေဖေကျော်ကညို့ကို လိုးတယ်လို့ပြောရမှာလား။ ဖေဖေကျော်နဲ့ ညိုတို့နှစ်ယောက်လိုးကြတယ်လို့ပဲ ပြောရမလား။ ညိုတော့ မပြောတတ်တော့ဘူး။ ညိုသိတာကတော့ တချီပြီးသွားတိုင်း ညို က ဖေဖေကျော့်ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး ဖေဖေကျော့် ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားမိတယ်ဆိုတာကိုပဲ။

.............................................................................................

မနက်ကျတော့ ဖေဖေကျော့် မိတ်ဆွေ တယောက်ရဲ့ ကားနဲ့ စစ်ကိုင်းချောင်က မေမေ တရားဝင်နေတဲ့နေရာ ကို ရောက်သွားကြတော့ မေမေ က အထုပ်အပိုးတွေတောင် အဆင်သင့် ပြင်ပြီးနေပြီ။ မေမေ က သမီး သင်္ကြန်တွင်း ပျော်ရရဲ့လား ဆိုတော့ ပျော်တယ်မေမေ ဆိုပြီး မေမေ့ရင်ခွင်ထဲ တိုးခွေ့ဖက်ထားမိပါတယ်။ မေမေကတောင် သမီး ကို မတွေ့ရတာ ရက်ပိုင်းလေးပဲ ရှိသေးတယ် သမီးက အရမ်းကို လူကြီးဆန်သွားသလိုပဲတဲ့။ သမီးအပျို မဟုတ်တော့ဘူး မေမေ လို့ စိတ်ထဲက ပဲ ပြောနေမိတယ်။ 

မျက်လုံးထဲက မျက်ရည်တွေက အလိုလို လှိမ့်ဆင်းကျလာလို့ မေမေက အမလေး သမီးရယ် ခုမှ လာချွဲနေတယ်၊ မေမေ နဲ့တော့ တရားကျောင်းလိုက်မလာပဲနဲ့တဲ့။ မေမေ ကတော့ ထင်မှာ ငါ့သမီး ငါနဲ့ မခွဲစဖူးခွဲရလို့ မျက်ရည်ကျနေတယ်ပေါ့လေ။ ညို့စိတ်ထဲမှာက ညိုမကောင်းဘူး မေမေ၊ မေမေ တရားဝင်နေတုန်း မေမေ ယောက်ျားနဲ့ ညို လိုးနေကြတာလို့ ပြောနေမိတယ်။ခွင်လွှတ်ပါမေမေ။

နောက်တော့ အပြန်လမ်းမှာ မေမေကြိုက်တဲ့ မန္တလေး မြီးရှည် ဆိုင်ကောင်းကောင်းတခုကို ဝင်ပြီး စားကြတယ်။ နောက်အိမ်ပြန်လာပြီးတော့ ရန်ကုန်ပြန်ကြဖို့အတွက် သိမ်းကြဆည်းကြပေါ့။ ရန်ကုန် ကို ယူသွားဖို့ လက်ဆောင်ပေးဖို့ ပစ္စည်းတွေလည်းဝယ်ပေါ့။ အဲလိုနဲ့ တော်တော်လေး မိုးချူပ်မှ ညိုတို့တွေ အိပ်ယာဝင်ကြတော့တယ်။

ညဘက် ညိုလည်း ညို့အခန်းထဲမှာ ကိုယ့်အထုပ်တွေ ကိုယ်စနစ်တကျ ပြန်စီထည့်ပြီး တော့ နောက်ဖေးဘက်သွား ရေချိုးခန်းဝင် သန့်ရှင်းလေးလုပ်သွားတိုက် စသဖြင့် လုပ်ပေါ့။ ပြီးတော့ ညို့အိပ်ခန်းကို ပြန်လာတဲ့လမ်းမှာ မေမေတို့ အခန်းက မီးရောင်လဲ့လဲ့လေးက အပြင်က မှောင်နေတဲ့ ဟောဝေးလေးကို ဖြာကျနေတယ်။ အဲဒါနဲ့ ခြေသံဖွဖွလေးနင်းပြီး အခန်းတံခါးက နေအထဲကို ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ်။ 

" အို "

ညို အသက်ရှုဖို့တောင်မေ့သွားတယ်။ ညို့မေမေ နဲ့ ဖေဖေကျော်ရယ်ပေါ့ နှစ်ယောက်စလုံး ကိုယ်လုံးတီးတွေနဲ့၊ ညို့ မေမေ က အသားဖြူတယ် ညိုက သာ အဖေ့ဘက်လိုက်လို့ အသားညိုနေတာ။ အဲတော့ သူ့ပေါင်လုံးကြီးတွေ က ဝင်းနေတာပဲ။ မေမေက ကုတင်ပေါ်မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ရက်ကြီး မျက်နာကတော့ နံရံဘက်ကို လှည့်ထားတာမို့ အခန်းဝကို မမြင်ရဘူး။ ဖေဖေကျော်က တော့ အနောက်က ဒူးထောက်ရက်နဲ့ မေမေ့ကို ဆောင့်လိုးနေတယ်။ 

မေမေ့တင်ကြီးတွေက အကြီးကြီးပဲ ဖင်လုံးကြီးတွေက ဖေဖေကျော်ဆောင့်လိုက်တိုင်းတုံခါထွက်သွားတယ်။ ညို့ဖင်လည်းမေမေ့ဆီက အမွေရတာပေါ့ ဒါကြောင့် ညိုကလည်းဖင်လုံးကြီးပြီး တင်ကောက်နေတာလေ။ ဒါပေမဲ့ မေမေက အသက်လည်းရလာလို့ ညို့ထက် ပို တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီး ဖြစ်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ အချိုးအဆစ်က ပြေပြစ်နေတုန်း။ အခု ဖေဖေကျော်က မေမေ့ဖင်တုံကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး တဖန်းဖန် းဆောင့်နေတာ ညို့စိတ်ထဲ မှာ တမျိုးကြီးပဲ ညိုလဲ အဲလိုပုံမျိုးနဲ့ ဖေဖေကျော်လိုးတာခံခဲ့ရဘူးတယ်လေ၊ မေမေ ဘယ်လို ဖီးဖြစ်နေမလဲ ဆိုတာ ညိုခံစားလို့ရနေတယ်။

ဒါပေမဲ့ အခု အရမ်းကို အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်နေတာ မြင်ရတော့ ညို့တုံးက ဖေဖေကျော် ညှာခဲ့ပါလားလို့ ကောက်ချက်ချရမလို ဖြစ်နေတယ်။ သူတို့ လုပ်နေတာကို ကြည့်ရင်း ညို့ပိပိလေး မှာ စိုလာတယ်။ညို ညဝတ်ဂါဝန်လေးအောက်လက်လျိုပြီး ညို့ပိပိလေးကို လက်ချောင်းထိပ်ကလေးနဲ့ ပွတ်လိုက်မိတယ်။ညို့ဒူးတွေတောင်မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ဖေဖေကျော် က မေမေ့ကို ဆောင့်လိုးနေရင်းက အခန်းဝဘက်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တာတွေ့တယ်။ ညိုက မှောင်ထဲရပ်နေတာမို့ သူမမြင်နိုင်မှန်းသိပေမဲ့၊ နောက်ကို အသာလေးဆုပ်လိုက်မိတယ်။ 

သူ့ကြည့်ရတာ ညိုလာချောင်းမယ်လို့ မျှော်လင့်ထားသလိုပဲ။ အဲဒါကြောင့်လည်း တံခါးကို တမင်ဟထားတာ ဖြစ်မှာပေါ့။ နောက် ဖေဖေကျော်အရှိန်ပြင်းလာပြီး တအားဆောင့်ထည့်လိုက်တာတွေ့ရတယ် နောက်မေမေ့ကျော်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တာတွေ့ရတော့ ဖေဖေကျော် သုတ်တွေ ပန်းထည့်လိုက်ပြီ ဆိုတာသိလိုက်တယ်။ ညို ကိုယ့်အိပ်ခန်းဘက်ကို ပြန်ပြေးလာခဲ့မိတယ်။ အခန်းထဲဝင်တော့ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ။ အခန်းတံခါးကို ဂလန့်ထိုးပိတ်လိုက်မိတယ်။ ညို ကြောက်လို့လား၊ စိတ်ဆိုးလို့လား။ ဘာမှန်းတောင် ညို ကိုယ့်ကိုကိုယ်မသိတော့ဘူး။ ဒီညဖေဖေကျော် လာမှာကို မလိုလားတာပဲ သိတော့တယ်။

ညို အိပ်ယာပေါ်မှာ ညို့စေ့စေ့လေးကို တအားဖိပွတ်မိတယ်။ ကျင်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး ညိုလည်း စိတ်တွေ လျှော့သွားမှပဲ အိပ်ပျော်ခြင်းကို ရောက်သွားခဲ့ရတော့တယ်။

................................................................................................

နောက်နေ့ မနက် လည်း ဈေးဝယ်ပဲ ထွက်ကြတယ်။ ရန်ကုန်ပြန်ဖို့ အဲယားကွန်းကားက ညနေမှ ထွက်မှာ ဆိုတော့ လိုချင်တဲ့ ပစ္စည်းတွေ ထပ်ဝယ်ကြ ကိုယ့်အထုပ်တွေထဲ ထည့်ကြပေါ့။ ညနေကျတော့ ရန်ကုန်အပြန် မေမေ့သူငယ်ချင်း အမျိုးသမီးတယောက်ပါ ပါလာတယ်။ မေမေ တို့က ရှေ့ခုံမှာထိုင်၊ ညို နဲ့ မေမေ့သူငယ်ချင်းတို့က နောက်ခုံမှာ ထိုင်ကြတယ်။ 

ကားထွက်ပြီး လမ်းမှာ မေမေ ကသူ့သူငယ်ချင်းကို လှည့်လှည့်စကားပြော ညိုကလည်း စာအုပ်တအုပ်နဲ့၊ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်၊ ဖေဖေကျော်ကလည်း တီဗီကြည့်နေ၊ မေမေက သူ့သူငယ်ချင်းကို လှည့်လှည့်ပြီး စကားပြော၊ သူတို့ နှစ်ယောက်ကလည်း စကားပြောလို့ မကုန်တော့ ဖေဖေကျော်က မေမေ့သူငယ်ချင်းကို သူနဲ့ နေရာလဲထိုင်ဖို့ပြောတော့ မေမေကလည်း သဘောတူတယ်လေ။ ညို့စိတ်ထဲမှာတော့ ဟောတော့် သေပါပြီ ဒုက္ခပါပဲ လို့ ဖြစ်မိတယ်။

ညိုက ပြတင်းပေါက်ဘက်က ခုံမှာ ထိုင်တယ်။ မေမေက ညို့အရှေ့တည့်တည့်ပြတင်း ပေါက်ဘေးမှာ ထိုင်တယ်။အဲတော့ သူတို့ချင်းနေရာလဲလိုက်တော့ မေမေ့ဘေးကို မေမေ့သူငယ်ချင်းရောက်သွားပြီး ညို့ဘေးကို ဖေဖေကျော်ရောက်လာတော့တာပေါ့။ အပြင်မှာလည်း မှောင်လာပြီး ကားပေါ်က မီးတွေလည်း မှိန်လိုက်ပြီ ဆိုတော့ ညိုလည်းစာအုပ်ကို သိမ်းပြီး အဲယားကွန်းက တအားအေးတာနဲ့ စောင်ခြုံပြီး ကွေးကွေးလေး မျက်လုံးပိတ်ပြီး အိပ်နေလိုက်တယ်။

ဖေဖေကျော်လည်း စောင်ခြုံနဲ့ပေါ့။ နေရာပြောင်းထိုင်ပြီး လို့မှ ဆယ်မိနစ်ဆယ်ငါးမိနစ်ပဲ ရှိပါသေးတယ်။ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ ညို့ ပေါင်ပေါ်ကို စောင်အောက်ထဲက တွားတွားဝင်လာတာကတော့ ဖေဖေကျော့်လက်ကြီးပေါ့။ ညိုက မေမေ နဲ့ ခရီးသွားမှာ မို့ မေမေ က အတိုအပြတ်တွေ ဝတ်တာ မကြိုက်ဘူး မဟုတ်လား အာ့ကြောင့် ထမိန်ဝတ်လာတာလေ။အခု တော့ အတော်ပဲ လို့ တွေးမိတယ် ထမိန်ဆို သူဘာမှ လုပ်မရဘူးပေါ့။

ဟယ်သူ့လက်ကြီးက ညို့ဗိုက်သားလေးတွေ ပေါ်ကနေ တွားတက်လာပြီး ညို့နို့တွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေလာ ဆုပ်နှယ်နေတယ်။

ညိုလည်းဆိုးတယ်၊ အဲလို ဖွဖွလေးနှယ်ပေးနေတာကို သာယာနေမိသလိုပဲ။ ညို့ပိပိလေးထဲ အရည်စိုလာပြီ။ ညိုဆက်ပဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တယ်။ နောက်တော့သူ့လက်ကြီးက ညို့ဗိုက်သားနားပြန်ဆင်းသွားပြီး ညို့ထမိန်စကို အသာဆွဲပြီး ဖြည်နေတယ်။ စောင်အောက်မှာဆိုတော့ဘယ်သူမှ လည်း မမြင်ရဘူးလေ။ညိုက ကွေးကွေးလေး ပြတင်းပေါက်ဘက်ကို လှည့်နေလိုက်တော့ နည်းနည်းချောင်ပြီး ထမိန်ကလျှော့သွားတယ်။ အဲလိုပြေလျော့သွားတဲ့ထမိန်အောက်က နေ သူ့လက်ကြီးက တိုးဝင်လာပြီး ညို့ပင်တီအောက်ကို ပါတန်းဝင်သွားတယ်။

" အိ "

ညို ရှက်လိုက်တာ ညို့ပိပိလေးမှာ အရည်တွေ ရွဲနေတာ သူသိသွားပြီပေါ့။ သူ့လက်ကြီးဝင်သာအောင် ပေါင်နှစ်လုံးကို မသိမသာဟပေးမိတာလည်းညိုပါပဲလေ။ ခုတော့ ညို့စေ့စေ့လေးကို သူ့လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲကပွတ်ခြေ နေတာခံနေရပြီလေ။ နောက်ပြီး အာ့တာတင်မကဘူး ညို့ပိပိအခေါင်းထဲကို ပါသူ့လက်ချောင်းကြီး ထိုးထည့် လှုပ်ရှားနေသေးတယ်။ နောက်တခါ ညို့စေ့စေ့လေးပေါ်လာဖိပွတ်တော့ ညိုမခံနိုင်တော့ဘူး၊ စေ့စေ့လေးလည်း ကျင်ကနဲ ဖြစ်၊ ကိုယ်လုံးလေးလည်းဆတ်ကနဲ တုံသွားပြီး ညို ပြီးသွားတယ်။ အဲတော့မှ သူ့လက်ကြီး ပြန်ခွာသွားတယ်။ တော်သေးတယ် ရန်ကုန်ရောက်တဲ့ထိ နောက်ဘာမှ မဖြစ်တော့ဘူး။

....................................................................................................

ရန်ကုန် ရောက်တော့လည်း မောင်က မရှိ။ မောင့်မိဘတွေ အမျိုးတွေနဲ့ မြောက်ဦးဘက် ဘုရားဖူး သွားကြတယ်တဲ့။ အဲတော့ အိမ်မှာ ညို့မောင်တဝမ်းကွဲ မော်လေး လို့ ညိုက ခေါ်တဲ့ ဝင်းမော်နဲ့ပဲ အဖေါ်လုပ်နေရတာပေါ့။ မောင်လေးက အခုကျောင်းပြန်ဖွင့်ရင် ဆယ်တန်းတက်မှာလေ။ မေမေ့ညီမရဲ့ သား။ ၈ တန်းအောင်ပြီးတော့ နယ်ကနေ ညို တို့ အိမ်မှာ လာနေပြီး ကျောင်းတက်နေတာလေ။ ညိုပဲ စာပြပေး နေရတာ။ သူနဲ့ ပဲ ရှော့ပင်းသွား၊ ဟိုဟာ သွားစား ဒီဟာ သွားစား လုပ်နေရတာပေါ့။ မော်လေး နဲ့ အတူတူ ညိုစာပြပေးနေရတဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတယောက်လည်း ညိုတို့ နဲ့တခါတလေ လိုက်လာတတ်တယ်။ မိုးဇော် တဲ့ အဲဒီကောင်လေးက မော်လေးတဲ့ တနှစ်လောက်ကြီးတယ်။ ပိုပြီး လူကြီးလည်းဆန်တယ်။ 

နောက်ပြီးတော့ အဲကောင်လေး ညို့ကို ကြည့်တဲ့ အကြည့်ကလည်း မရိုးသားတော့ဘူး။ အရင်ကထဲက ပဲလား၊ ညို အခု မှ သတိထားမိတာလား မသိဘူး။ ညို့ အတွေ့အကြုံတွေ ပြောင်းလဲခဲ့ရတဲ့ မန္တလေးသင်္ကြန် အပြီးမှာ ညို့စိတ်တွေကလည်း ပြောင်းလဲ ကုန်လို့လားမသိဘူး။ လူတွေကို သံသယစိတ်နဲ့ ကြည့်နေမိလို့လား။ 

ဒီကောင်လေး ပဲ ခုမှ လူကြီးစိတ်ဝင်လာလို့လားမသိ။ သူညို့ကို ခိုးခိုးပြီးကြည့်နေတာ ကို တွေ့ရတော့ ညို့ရင်တွေ တောင် နည်းနည်းတုံ မိသလို၊ စိတ်ထဲက လည်း သာယာမိသလိုပဲ။ အထူးသဖြင့် ညိုရှေ့က သွားနေတုန်း အနောက်ကနေ ညို့ဖင်ကြီးတွေကို စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေတာ ညိုက ရှေ့က မှန်ထဲမှာ မြင်နေရတယ်လေ။ အခု ရှော့ပင်းစင်တာတွေမှာ မှန်တွေက နေရာတကာရှိနေတာကို။ ညဘက်ရောက် လို့ အိပ်ယာထဲ ကျရင် တခါတလေ တခုခု လိုနေသလိုပဲ တွေးရင်း ဖက်လုံးကို ခွပြီး ညို့ ပေါက်ခွဆုံနဲ့ ဖိပွတ်မိတယ်။ 

အဲဒီအချိန်ကျရင် သင်္ကြန်တွင်း ညဘက်တွေမှာ ဖေဖေကျော်နဲ့ ခံစားရတဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်တွေးမိပြီး မျက်နှာကျတော့ မိုးဇော်ရဲ့ မျက်နှာက ပေါ်ပေါ်လာတယ်။ ညို မကောင်းတော့ပါဘူး။ ကိုယ့်ကိုကိုယ်လည်း မကောင်းလူး သိရက်နဲ့ ခေါင်းအုံးလေးကို ဖိဖိပွတ်မိတယ်။ 

တခါတလေအားမရရင် လက်ကလေး ဘောင်းဘီအောက်ထည့်ပြီး စေ့စေ့လေးကို တအားဖိပွတ်မိတယ်။ နေ့ခင်းဘက် မော်လေးတို့ မိုးဇော်တို့ နဲ့ ရှောက်သွား ဖြစ်ရင် မော်လေး မမြင်အောင် မိုးဇော်ကို ညို့ အလှတွေကို မသိမသာပြမိတယ်။ ဥပမာ လည်ဟိုက်ဝတ်ထား တာနဲ့ မိုးဇော်ရှေ့ ငုံ့ပြမိတာမျိုး၊ မိုးဇော်ရှေ့ ခါးကိုင်းဖင်ကော့ ပြမိတာမျိုး။ အဲဒါကို သွားရည်တမြှားမြှားနဲ့ အကြည့်ခံရတော့ စိတ်တက်ကြွမိတာမျိုး တွေ ဖြစ်နေတယ်။

အဲလို ညဖက်ကျရင်လည်း စိတ်ကူးယာဉ် နေ့ဘက်ကျရင်လည်း ကောင်လေးနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေ တော့ ညို့စိတ်ထဲ ရင်းနှီးလာသလိုပဲ။ ကောင်လေးလည်း သူ့စိတ်ထဲ မှာ အဲလို ဖြစ်လာသလားမသိဘူး။ ညို့အနားကို ပိုပြီး ရဲရဲတင်းတင်းကပ်လာသလိုပဲ။ 

အဲလိုနဲ့ တနေ့တော့ အိမ်မှာ နေ့ခင်းဘက် မော်လေးနဲ့ မိုးဇော်တို့က ကွန်ပြူတာဂိမ်းဆော့နေကြပြီး ညိုက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ တီဗီကြည့်နေတယ်။ နောက် တော့ ရေသောက်ချင်လို့ မီးဖိုချောင်ဘက်သွားရင်းနဲ့ မော်လေး အခန်းက ထွက်လာတဲ့ မိုးဇော်နဲ့ဟောဝေး မှာ ဆုံတယ်။ သူကလည်း အိမ်သာ သွားမလို့လားမသိထွက်လာတာပဲထင်တယ်။ ဟေးနင်တို့ အခန်းတံခါးပိတ်ပြီး ဘာတွေ လုပ်နေကြတာလဲ မေးလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာက နီရဲသွားတယ်။ ဘာမှ ပြန်မဖြေဘူး။ 

နောက်ရုတ်တရက်ကြီး ညို့ကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ညို့နူတ်ခမ်းတွေကို လာနမ်းလိုက်တယ်။ ညိုလည်း ရုတ်တရက် အငိုက်မိသွား တော့ ခံလိုက်ရတယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းစိုစို နဲ့ ညို့ပေါင်ရင်းကို လာထောက်လိုက်တဲ့မာမာအချောင်းကြီးကြောင့် ညိုတောင် ရုတ်တရက် ဒူးတွေ ညွတ်ခွေ မလို ဖြစ်သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ အသိစိတ်က ချက်ခြင်းဝင်လာပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကို ညို့လက်နှစ်ဖက်နဲက စုံတွန်းပြစ်လိုက်တယ်။ အဲတော့မှ သူနောက်ကို ယိုင်ကျသွားတယ်။ အနောက်ဖက်မှာ နံရံရှိနေလို့တော်သေးတယ် နို့မို့ သူဖင်ထိုင်ကျမှာ။

" မိုးဇော် နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ"

ညို့အသံက ဒေါသနဲ့ ရှက်တာနဲ့ ရောပြီးတုံခါနေတယ်။သူလည်း နောင်တရသွားသလိုပဲ မျက်နှာမှာ သွေးဆုတ်သွားတယ်။

" မမညို ဆောရီး ပါ ကျွန်တော်တောင်းပန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်စိတ်လွတ်သွားလို့ပါ၊ မမညိုက အရမ်းချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ ကျွန်တော် စိတ်မထိန်းနိုင်ဖြစ်သွားရတာပါ"

" အဲဒါမျိုးက ဖြစ်စရာလား၊ မတော် မော်လေး ထွက်လာရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"

" မော်လေးက ထွက်မလာပါဘူး သေခြာပါတယ်"

အဲလိုပြောတော့သူ့မျက်နှာက ပြုံယောင်သန်းသွားတာတွေ့ရတယ်။ ညိုလည်း စကားမှားသွားသလား မသိဘူး၊ ညိုပြောတဲ့ပုံက မော်လေး ထွက်လာမှာကြောက်လို့ ရုန်းလိုက်သလိုပဲ။ မော်လေးသာ မရှိဘူးဆိုရင်တော့ သူ့အလိုလိုက်လျှောမယ်ဆိုတဲ့ သဘောဖြစ်သွားလားမသိဘူး။ ညို ကိုယ့်ကိုယ်ကို မယုံကြည်တော့တာနဲ့ ဧည့်ခန်းဘက်ကို ပြန်သွားတော့မယ်ဆိုပြီး ပြန်လှည့်အထွက်။

" အို.......အု.."

မိုးဇော်ရဲ့ နောက်တခါ ဝင်လုံးတာကို ခံလိုက်ရတယ်။ ဒီတခါတော့ ညို့လက်နှစ်ဖက်စလုံးကို လက်ကောက်ဝတ်ကနေတဖက်တချက်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ညို့ကျော ပြင်ကို နံရံနဲ့ကပ်သွားအောင်တွန်းလိုက်ပြီး ညို့လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ညို့ခေါင်းပေါ်က နံရံနဲ့ ထိနေအောင်ဖိကပ်ချူပ်ထားလိုက်တယ်။ နောက် ညို့မျက်နှာတခုလုံးကို နမ်းရှုံ့ပြီး ညို့နူတ်ခမ်းလေးကို သူ့နူတ်ခမ်းနဲ့ ဖိကပ်ပြီး အတင်းနမ်းတော့တာပဲ။ သူ့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတခုလုံးနဲ့ ညို့ကိုယ်အရှေ့ပိုင်းတခုလုံးကို ဖိကပ်ထားတော့ သူ့မာတောင်တောင် အကောင်ကြီးက ညို့ ဗိုက်ကလေးကို လာထောက်နေတယ်။ 

ညို့ တကိုယ်လုံး အားကုန်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ညို ရုန်းဖို့ အားမရှိတော့ဘူး။ ညို့ပါးစပ်ထဲ တိုးထင်လာတဲ့ သူ့လျှာကြီးက ညို့ တကိုယ်လုံးကို ကြက်သည်းထသွားစေတယ်။ အို ညို ဘာလို့ ပြန်စုပ်ပေးနေမိတာလည်း ၊ ညို့ဆီက တုန့်ပြန်အနမ်းရလို့ထင်တယ်၊ သူက ညို့လက်တွေကို လွှတ်ချလိုက်ပြီး ညို့ခါးလေးကို သူ့လက်တွေနဲ့ တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆွဲဖက်လာတယ်။ ညို့လက်တွေကလည်း သူ့လည်ကုတ်ကို ဆွဲခိုထားမိတော့တယ်။ ညို့ဒူးတွေလည်းမခိုင်တော့ဘူးလေ။

...............................................................................................

ညို့သွေးသားတွေက ညို့ကို ခိုင်းစေနေပြီလား၊ ညို ဒီကောင်လေးရဲ့ အထိအတွေ့ တွေကို တုန့်ပြန်နေမိတယ်။ ညို့ကိုယ် ညို မထိန်းလိုက်နိုင်ခင်မှာပဲ ကောင်လေး ကညို့လက်ကို ဆွဲပြီး ညို့အခန်းထဲ ဆွဲခေါ်သွားတာခံလိုက်ရတယ်။

မိုးဇော်ကလည်း ခေသူမဟုတ်ပေမဲ့ ဖေဖေကျော်လောက်တော့ အတွေ့အကြုံမများတာ သေချာတယ်။ တချို့ ဟာတွေက အယောင်ယောင်အမှားမှားနဲ့ ညို ကိုယ်တိုင်က စိတ်ထဲမှာ တောင်းတနေလို့သာ ဖြစ်သွားရတယ်လို့ ပြောရတော့မှာပဲ။ ညိုသာ စိတ်မပါရင် အလုပ်ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ညိုက သာ သူမရိပ်မိပေမဲ့ သူအဆင်ပြေအောင် အနေအထားလေးတွေ လုပ်ပေးလို့ ကုတင်ပေါ်မှာ အလိုက်သင့်အနေအထားဖြစ်သွားခဲ့ကြတာ။ 

နောက်တော့လည်း ကမူးရူးထိုးနဲ့ ညို့နူတ်ခမ်းတွေကိုနမ်း ၊ ညို့ရင်သားတွေကို လည်း အတင်းဆုပ်နှယ် လုပ်တော့တယ်။ ကို့လို့ကန့်လန့်နိုင်ပေမဲ့ ညို့အသွေးအသားတွေက တောင်းဆိုနေပြီ ဆိုတော့ ညိုကပဲ ထမိန်ကို မသိမသာ ဖြည်လျှော့ပြီး ပင်တီကိုပါ အသာတွန်းချလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လီးမာမာလေးက ညို့ပေါင်တွင်းတွေရော ဆီးခုံကို ပါ ဟိုထိုးဒီထိုးနဲ့ သူ့လီးထပ်က အရည်ကြည်တွေက ညို့ကိုယ်ပေါ်မှာ ပေကုန်တယ်။ ညိုပဲ အပေါက်တည့်အောင် လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး တေ့ပေးလိုက်တော့မှ စွပ်ကနဲဝင်သွားတော့တယ်။

" အ..."

စောက်ကောင်လေး အပေါက်ဝတေ့ပြီးတာနဲ့ စွတ်ထိုးလိုက်တာ ညို့စောက်ခေါင်းထဲမှာတောင် နည်းနည်းနာသွားတယ်။ သူ့ဟာကြီးက တအားမကြီးလို့တော်တော့တယ်။ ဝင်ပြီးတာနဲ့ အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးတော့တာပဲ။ စစချင်း မှာ နည်းနည်းအောင့်သွားပေမဲ့ ညို့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာလည်း အရည်တွေက စို နေပြီမို့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကောင်းလာပါတယ်။ 

သူ့ကောင်ကြီးက ညို့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းဖောင်းထွားလာပြီး သူ့အသက်ရှုသံတွေလည်းမြန်လာပါတယ်။ ခနနေတော့ သူ့လီးကြီးက ပူပူနွေးနွေး အရည်တွေညို့ အဖုတ်လေးထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ညို့မှာ အခုမှ အရသာ ကောင်းတုန်းရှိသေးတယ် သူ့လီးကြီးက နည်းနည်းပျော့သွားတော့ စိတ်တော့ နည်းနည်းလေသွားမိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကြွရွနေတဲ့ ညို့ရဲ့ အသွေးအသားတွေကိုတော့ နည်းနည်းလေး အာသာပြေသလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ မိုးဇော်က ညို့ကို ဖက်ထားရင်းနဲ့ မှိန်းနေပါတယ်။ ညိုက

" ဟေ့ မိုးဇော် တော်ကြာ မော်လေး နင့်ကို လိုက်ရှာနေအုံးမယ်"

" ဟင့်အင်း မရှာပါဘူး မမညို ဒီကောင် သူ့အခန်းထဲမှာ အောခွေ တွေ ကြည့်နေတာ "

" တော် နင်တို့ တော်တော် အတတ်ကောင်းတွေ တတ်နေတာပေါ့ဟုတ်လား"

" ခိခိ မမညိုရာ ကျနော် မမညိုကို လိုးချင်နေတာ ကြာလှပြီ အခုမှပဲ အခွင့်အရေးရတော့တယ်။ အရမ်းမိုက်တာပဲ"

" တော်စမ်းပါကွာ အခုက နင့်ကို ငါသနားလို့ ဒါနောက်ဆုံးပဲ နောက်တခါ မရတော့ဘူး အခုဖြစ်ခဲ့တာတွေ မေ့လိုက်တော့ဟုတ်လား"

" ဟာမမညို ကလည်း ဘယ်မေ့လို့ရမှာလဲဗျာ။ အခုက ကျနော်က မမညိုကို အရမ်းလုပ်ချင်နေတာမို့ ခနလေးနဲက ပြီးသွားတာပါ ဘယ်မှာ ဝအုံးမှာလဲ"

" အောင်မယ် နင့်ဘာသာ ဝတာ မဝတာ ငါနဲ့ဘာဆိုင်လို့လဲ"

" လုပ်ပါမမညိုရယ် ကျနော်က တကယ်ပြောတာပါ။ ကျနော့်ကို ဆက်သနားပါအုံး"

ကောင်လေးကလည်း အလည်လေးပဲ၊ ပတ်ချွဲနပ်ချွဲနဲ့၊ ခုလည်း ညို့ နို့တွေကို ကိုင်ဆော့ရင်းက ကုန်းစို့နေပြန်လို့ ညို့ ရဲ့ မပြည့်သေးတဲ့ ဆန္ဒတွေက ပြန်ထလာရပြန်ပြီပေါ့။ သူ့လီးကလည်း တဖြည်းဖြည်းမာလာတာ ညို့ပေါင်ကြားမှာ သိနေတယ်။ ညိုလည်းမထူးပြီမို့ မြန်မြန်ပြီးရအောင် သူ့လီးကြီး စေးကပ်ကပ်ကိုပဲ ကိုင်ပြီး လက်နဲ့ ဂွင်း တိုက်ပေးလိုက်တယ်။ ညို့လက်ထဲမှာပဲ သူ့လီးကြီးက ပြန်မာလာတယ်။

ဒီတခါတော့ သူ ပထမတချီထက် ကြာကြာလိုးနိုင်သလို ညိုလည်း သူနဲ့ မတိမ်းမယိမ်းပဲ ပြီးသွားတယ်။ ညိုတို့ နှစ်ယောက်စလုံးလဲ မောသွားကြတယ်။ ဒါပေမဲ့ မော်လေး လာရှာနေမှာစိုးလို့ သူ့ကို ချော့ချက်ပြီး နှင်လွှတ်လိုက်ရတယ်။ ညို့ အသွေးအသား တောင်းတမှုကတော့ နည်းနည်းလေး လျှော့ကျသွားတယ်။ တဆက်ထဲပဲ မောင့်ကိုလည်း သတိရလိုက်မိတယ်။ ဒီတခါမောင်နဲ့ တွေ့ရင်တော့၊ မောင့် အလို လိုက်လိုက်တော့မယ်လို့။

..........................................................................................................

မောင်နဲ့ တွေ့တော့လည်း ထင်သလောက် မဆိုးတော့ပါဘူး၊ ညို ထင်ထားသလို ဘာမှကို မျက်နှာအမူအယာလည်း အတင်းထိန်းစရာ မလိုတော့ဘူး၊ အမှားတခုလောက်လုပ်မိတဲ့သူက ကြောက်နေပေမဲ့ အမှားထပ်တလဲလဲ လုပ်နေတော့လည်း ယဉ်သွားသလိုပဲ ဆိုတာ အဲလိုများလားမသိပါဘူး။ခစ်ခစ်။

မောင်က လည်း မတွေ့ရတာ ကြာလို့ အလွမ်းသည်ရင်း နဲ့ သူလည်း ဘယ်သူတွေ မြှောက်ပေးလိုက် သလဲ မသိဘူး လက်စွမ်းထက်လာတယ်။ ညို့ကို လည်း ဟော်တယ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် တွေ့ကြရအောင် ပြောလာတယ်။ ညိုက လည်း ခပ်တည်တည်နဲ့ ဘာလုပ်မလို့လဲ မောင် ညို ကြောက်တယ်နော် ဘာညာနဲ့ မောင် အတင်းဖြားယောင်းခေါ်လို့ ပါသွားရသလို နဲ့ လိုက်သွားခဲ့မိတော့တယ်။

မောင်လေ ဖြစ်လိုက်တာ တုံတုံရီရီ နဲ့ တကထဲ ပါပဲ၊ ခိုးချင်လိုက်တာလည်း ပြာလို့ လက်နှေးလိုက်တာကလည်း ခြာလို့ ဆိုသလိုပဲ။ ညို့ဘက်က ဒီလောက် လိုက်လိုက်လျှောလျှော နဲ့ တောင်မှ သူ့မှာ ညို့ကို ကုတင်ပေါ် မှာ ဘရာဇီယာနဲ့ ပင်တီ ပဲ ကျန်တော့ မှ အတင်း သွေးတွေ ပူထလာတော့တယ်။ ညိုလည်း ဘာမှ မသိချင်ယောင် ဆောင်နေရတာ ပင်ပန်းလိုက်တာ မောင်ကလေ လီးက တောင်လာလိုက် ပြန်ပျော့သွားလိုက်နဲ့ စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေလိုက်တာ၊ ညိုမသိမသာ လေး ကူညီပေးလို့သာ လီးက ညို့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်တော့တယ်။ 

ဝင်လို့ သုံးလေးချက်ပဲ ဆောင့်ရသေးတယ် ၊ လရေတွေ ပန်းထွက် ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ မောင်က သူ့ကိုယ်သူလည်း သိတယ်ထင်တယ်၊ မျက်နှာကြီး နီပြီး ရှက်နေတယ်။ ညိုက သာ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရေချိုးခန်းသွား ရေဆေးသလိုနဲ့ ကို့်စေ့စေ့လေးကို ဖိပွတ်ပြီး ပြီးအောင်လုပ်လိုက်ရတယ်။

နောက်တော့ မောင်နဲ့ ညို နဲ့ ဖက်ပြီး တရေးအိပ်လိုက်ကြတယ်။ တရေးနိုးလာတော့ မောင့်ကောင်ကြီးက မာနေပြီ။ ဒိတခါတော့ သူ လည်း နည်းနည်း အထာသိသွားလို့ထင်တယ်၊ ချောချောချူချူပဲ ညို ပိပိလေးထဲ ဝင်လာတယ်။ နောက်တော့ စောစောက တချီပြီးထားလို့ ထင်တယ် နည်းနည်းကြာတယ်။

ညိုလည်း ကောင်းလာပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ မောင့်ကျောပြင်ကို ညို့လက်သည်းလေးနဲ့ ကုတ်ခြစ်လိုက်မိတယ်။ မောင်လည်း အဲဒီတော့မှ တအားကို ဆောင့်ပြီး ညို့ပိပိလေးထဲကို လရေတွေ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ မောင့်မျက်နှာက အခု မှ ငါကွ ဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးနဲ့ ပြုံးပြုံးကြီး ညို့ကို ငုံ့ကြည့်ရင်းက ညို့မျက်နှာ အနှံ့ကို နမ်းရှုံ့ ပေးပါတယ်။

နောက်ပိုင်းတော့ မောင်နဲ့ ညို တို့ မကြာမကြာ ဟော်တယ် ကို သွားဖြစ်လာပါတယ်။ တခါတလေ မောင့်အိမ်မှာ လူကြီးတွေ မရှိတဲ့ အချိန် ဆိုရင် မောင့်အိမ်လိုက်သွား ပြီး တော့ မောင် နဲ့ ညို တို့ရဲ့ စိတ်ရိုင်းတွေကို လွှတ်ပေးကြတော့တာပေါ့။ မောင်လည်း နောက်ပိုင်း တက်ကနစ်တွေ တိုးတက်လာပါတယ်။ ညို့ကို ဘာဂျာမှုတ်ပေးတာရော ပုံစံမျိုးစုံ အသစ်အဆန်း စမ်းသပ်ချင်တာရော။ 

ညို့ကိုလည်း ပုလွေမှုတ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုလာလို့ ညိုလည်း လုပ်ပေးရပါတယ်။ အခုတော့ ညိုနဲ့ မောင်တို့က လင်မယား မကျတကျ အခြေအနေကို ရောက်နေကြပါပြီ။ ကျောင်းပြီး ကြရင် ညိုတို့ လက်ထပ်ဖို့ကို တိုင်ပင်ထားကြပါတယ်။ ညိုလည်း အခုမှ ကိုယ်ချစ်တဲ့ သူနဲ့ ချစ်ချင်သလို ချစ်နေရလို့ ကျေနပ်နေမိတယ်လို့ ထင်နေမိပါတယ်။ တခါတခါတော့လည်း ဖေဖေကျော် နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာလေး တွေ ပြန်သတိရမိနေသား။ ညိုရဲ့ ပထမဦးဆုံး ပန်းဦးပန်ခဲ့သူ ဆိုတော့လည်း ဘယ်အတွေ့အကြုံနဲ့ မှ နိုင်းယှဉ်လို့ မရနိုင်ဘူးလေ။ ညိုလည်း ကျောင်း နဲ့ ဒါမှ မဟုတ်ရင် မောင်နဲ့ ပဲ နေ့တဒူဝ လည်ပတ်နေတာမို့ ဖေဖေကျော် နဲ့လည်း သိပ်တောင် မျက်နှာချင်း မဆိုင်မိ သလို ညို့ အိမ်တွင်းမှာ ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်းတောင် မှ ညို သတိမထားမိတာ၊ ဖြစ်ချင်တော့ တနေ့ မှာ ညို ပုံမှန်ဆို မရှိတတ်တဲ့ အချိန် အိမ်မှာရှိနေခဲ့ပြီး မထင်မှတ်တဲ့ အဖြစ်အပျက်ကို မျက်မြင်သက်သေ ဖြစ်လိုက်ရတာပါပဲ။

အဲဒီနေ့က ညို ဘာလို့ အိမ်ပြန်လာတာမှန်း တောင်ကိုယ့်ကိုယ်ကို မမှတ်မိ၊ ခါတိုင်းဒီအချိန် ဒီရက်မျိုး အိမ်မှာ မရှိဖူးဘူး ဆိုတာသာ ညိုသတိရမိတယ်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အိမ်ရှေ့ ဘာဂျာတံခါးက လည်း သော့ပိတ်လို့၊ လမ်းက လည်း တိတ်ဆိတ်လို့ နေပူပြင်းလို့ ထင်ရဲ့၊ လမ်းဘေးဈေးသည်တွေတောင် သိပ်မတွေ့ရ၊ ညို က အမှုမဲ့ ပဲ တံခါးသော့ဖွင့်ဝင်၊ သော့ကို ပြန်ပိတ်ပြီး ကိုယ့် အခန်းထဲကို အရင်ဆုံးဝင်ပြီး ပြန်မထွက်တော့ဘူး ဒီနေ့တော့ ခနနားအုံးမည်ဟု စဉ်းစား၊ အင်္ကျီအဝတ်အစား လဲမယ်ပေါ့၊ အဲဒီ အချိန်မှာ ပဲ တဖက်ခန်းက အသံတခု ကြားလိုက်ရတယ်၊ အင် မော်လေး ဘယ်မှ မသွားဘူးလား ထူးထူးဆန်းဆန်းလို့ တွေးလိုက်မိသည်။ 

ဟိုကောင်လေး မိုးဇော်များ ရောက်နေသလား ပေါ့၊ မောင်နဲ့ ချစ်နေရတော့ မိုးဇော်တောင် မေ့နေပြီ အနားလာကပ်လဲ ညိုကမခံတော့ ညို့ကို လည်း အတင်း မဝင်ရဲ တော့ အီလည်လည် ဖြစ်နေတဲ့ပုံပဲ။ ဒါပေမဲ့ အခန်းထဲက ကြားလိုက်ရတဲ့ အသံက ညို့ စိတ်ထဲကို တမျိုး ဖြစ်သွားစေတယ်။ အဲဒီ အသံက ညို ကြားဖူးနေကြ အသံမို့ ဘာမှန်း စိတ်ထဲ မှာ ထင်နေတယ်။

အဲဒါနဲ့ တဖက်ခန်းကို ချောင်းလို့ ရမဲ့ အပေါက်ရှာတယ်။ သိပ်တော့ မခက်ပါဘူး အပေါက်တွေက သုံးလေးပေါက်တောင်တွေ့တယ်။ အပေါက်တခုက နေ ချောင်းကြည့်လိုက်တော့၊

“ ဟောတော့”

တဖက်ခန်းမှာ ညိုထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ ယောက်ျား တယောက်နဲ့ မိန်းမ တယောက် လိုးနေကြတာပေါ့။ မိန်းမ က အပေါ်ပိုင်း အင်္ကျီမချွတ်ထားဘူး၊ ထမိန်ပဲ ကြမ်းမှာ ကွင်းလုံးကျွတ်ကျနေတာ၊ ကိုယ်လုံးက ထွားထွား ပေါင်လုံးကြီးတွေက တုတ်ပြီး ဝင်းနေတာပဲ၊ ညို့စိတ်ထဲ မြင်ဘူးသလိုပဲ။ ဒါပေမဲ့ မျက်နှာကို မမြင်ရဘူး၊ လေးဘက်ထောက်ပြီး ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးနဲ့ မျက်နှာအပ်ထားတာကိုး၊ အနောက်က နေ မိန်းမကို ကောင်းကောင်းကြီးဆောင့်လိုးနေတာက တော့ မော်လေးပေါ့။ ဟွန့် ဒီကောင်လေး တောင် ဒါတွေ တတ်နေပါပေါ့လား။ 

ဘယ်က မိန်းမ အိမ်ခေါ်လာပြီးလုပ်နေတာလဲ ပေါ့လေ။ ညိုသိတလောက်က မော်လေးမှာ ရီးစားမှ မရှိတာ။ နောက်သူတို့ လိုးနေကြတာကို ကြည့်ကောင်းကောင်းကြည့်နေရင်းက အောက်က မိန်းမ က ပြီးကာနီးထင်တယ်၊ ခေါင်းအုံးကနေ မျက်နှာကြွလိုက်ပြီး မော်လေးကို တခုခု လှမ်းပြောလိုက်တယ်။ အဲဒီ မိန်းမ မျက်နှာကို တွေ့လိုက်ရတော့။

........................................

“ အို”

ညို အံ့သြသွားလိုက်တာ ဘယ်လိုမှ မဖေါ်ပြနိုင်အောင်ပါပဲ၊ခေါင်းထဲတောင် မိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားသလိုပဲ။ ဘယ်သူရမလဲ မေမေ ပေါ့။ ဒါကြောင့် အဲဒီဘော်ဒီကို တွေ့ဖူးပါတယ်လို့ ထင်နေတာ၊ မန္တလေး မှာတုံးက ဖေဖေကျော် မေမေ့ကို လိုးနေတုံး က ညိုချောင်းကြည့်ပြီးတွေ့ထားတာလေ။ မေမေ က ဘာလို့ သူ့တူ ကို အလိုးခံနေရတာတုံး၊ မော်လေးက ရော ကိုယ့်ကြီးဒေါ် အရင်းကြီးကို အားရပါးရ ဒေါ့ကီဆွဲနေတာပါလား။ ဘယ်တုံးထဲက ဖြစ်နေတာလဲ၊ ဘယ်လို ဖြစ်သွားတာလဲ။ ညို ရင်တွေ ပူပြီး ခေါင်းတွေ နောက်လာခဲ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ နောက်ခံစားချက် တမျိုးက လည်း ညို့ ရင်ထဲမှာ ဝင်နေသလို ညို့ ညီမလေးမှာ လည်း အရေတွေ စို နေခဲ့ရပြီ။

မော်လေးရဲ့ အားရပါးရ ဆောင့်ချက်တွေ မေမေ့ရဲ့ ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေတဲ့ တင်ပါးဆုံကြီး တွေကို ကြည့်ရတာ အတိုင်အဖေါက်ညီလွန်းလို့ အောကားတွေထက်တောင် ကောင်းနေခဲ့ရတာပေါ့။ ညိုကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် သတိမထားမိပဲ၊ ထမိန်ကို ဖြည်ပြီး ပင်တီထဲ လက်ထည့်လို့ ပိပိလေးကို တအားပွတ်မိနေပြီကော။

မော်လေး တယောက် မေမေ့ကို အားအဟုန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်ချပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး အိပ်ယာပေါ်လဲကျသွားတဲ့ အချိန်မှာပဲ ညိုလဲ ကိုယ်လုံးလေး တဆတ်ဆတ်တုန်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို ခွေခေါက်လှဲကျသွားပါတယ်။

အခု အချိန်မှတော့ ညို အိမ်ရှေ့ပြန်ထွက်လို့လည်းမဖြစ်နိုင်တော့လို့ ကုတင်ရှိရာကို ဖြည်းဖြည်းလေး လျှောက်လာလိုက်ပြီး အသံမမြည်အောင် ကုတင်ပေါ်လှဲချပြီး နားနေလိုက်မိပါတော့တယ်။

ညို အိပ်ယာက နိုးလာတော့ ဆီးအရမ်းသွားချင်တာနဲ့ ကမန်းကတန်း မီးဖိုချောင်ဘက်သွား ပြီး အိမ်သာဘက်ကို သွားလိုက်ပါတယ်။ မီးဖိုထဲ မျာ စားစရာတခုကို ထိုင်စားနေတဲ့ မော်လေးကို တွေ့လိုက်ရမှ ရင်ကနဲ ထိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားပါတယ်။ဒါပေမဲ့ သေးအရမ်းပေါက်ချင်တာနဲ့ အိမ်သာထဲ ဝင်ပြီး သေးထိုင်ပေါက်လိုက်ပါတယ်။ သေးပေါက်ရင်းနဲ့ မှ စဉ်းစားမိတာကတော့ ငါရှိနေတယ် ဆိုတာကို မော်လေး သိသွားပြီ။ ဘယ်လိုရှင်းရပါ့၊ မေမေရော အိမ်မှာ ရှိနေသေးတာလား။ မထူးပါဘူး ငါက အပြစ်လုပ်တာမှ မဟုတ်တာ သူတို့က အပြစ်ရှိသူတွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာ ရင်ဆိုင် လိုက်မယ်ဟု ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

ညိုအိမ်သာထဲက ထွက်လာတော့ မော်လေးတယောက် မျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးနဲ့၊

“ မမညို နင်ဘယ်တုန်းက အိမ်ပြန်ရောက်လာတာလဲ”

လို့လှမ်းမေးလိုက်ပါတယ်၊ ညိုက သူ့ကို ပိုအရေးကြီးတာ ပြန်မေးလိုက်ပါတယ်။

“ မေမေ အိမ်မှာရှိတုံးလား”

မော်လေး မျက်နှာမှာ သွေးလုံးဝ မရှိတော့ဘူး၊ ညို ဘယ်တုန်းက ပြန်ရောက်တယ် ဆိုတာတောင် ပြောစရာ မလိုတော့ဘူး သူသဘောပေါက်သွားပြီ မဟုတ်လား။

“ ဟင့်အင်း၊ အလုပ်ပြန်သွားပြီ”

“ နင်တို့က ဘယ်လို ဖြစ်ကြတာလဲ၊ ငါက နင့်ကို လူပျိုတောင် မဖြစ်သေးဘူးထင်နေတာ”

“ ဟာ မမညို ကလည်း မော်က ဆယ်တန်းတောင် ရောက်နေပြီဟာကို”

“ အင်းပါ ထားပါတော့ နင် တို့ ဘယ်တုံးကထဲက ဖြစ်နေကြတာလဲ”

“ မမညို ဘာလုပ်မလို့လဲ၊ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါနဲ့နော် ကြီးဝင်း အတွက်ရော မော့်အတွက်ရော မိသားစု အားလုံး ဆွေမျိုးမိတ်ဆွေ တွေကြားမှာ မျက်နှာပြလို့ မရတော့ပဲ ဖြစ်သွားမယ်”

“ အောင်မယ် အဲလို မှန်းသိရင် ဘာလို့ အစကထဲက လုပ်သလဲ၊ ပြောမှာသာ ပြောပြစမ်းပါ”

ညို က ပြောသာ ပြောတာ ညို နဲ့ ဖေဖေကျော့် အဖြစ်အပျက်ကိုလည်း မေမေ တို့ သိသွားရင် ဘယ်လိုနေမလဲ ဆိုတာ တချိန်က ညို့စိတ်ကို ဖိစီးနေခဲ့တာ မဟုတ်လား။

“ မမညို ဘယ်သူ့မှ မပြောဘူး ဆိုတာ ဂတိပေးရင် မော်ပြောပြမယ် “

“ အောင်မယ် နင်က ငါ့ကို ဂတိတောင်းစရာမလိုပါဘူး၊ ငါကလည်း မေမေ့မျက်နှာ နဲ့ အရှက်ကို ခွဲပါ့မလား၊ ငါလည်းဗိုက်ဆာလာပြီ နင်ဘာစားနေတာလဲ၊ အင်း ငါ့ကို ဒီတေးပြောပြစမ်း ဘယ်က စဖြစ်တာလဲ၊ နင်တို့ ဘယ်နှစ်ခါတောင် ဖြစ်ပြီးပလဲ၊ ဘာမှ မလျိုထားနဲ့နော်”

ညိုလည်း ထမင်းပုဂံထဲ ထမင်းနည်းနည်းခူးလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ် က ဟင်းနည်းနည်းထည့်ပြီး စားဖို့ ပြင်လိုက်ပါတယ်။ မော်လေးလည်း ခုမှ နည်းနည်း စိတ်ပေါ့ သွားသလို ဖြစ်သွားပြီး ညို့ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း သူနဲ့ မေမေ တို့ ဖြစ်သွားကြပုံကို ပြောပြပါတယ်။

အောက်မှာ မော်လေး ပြောတာကို သူ့ အပြောနဲ့ပဲ စာဖတ်သူတွေ ဖတ်ကောင်းအောင် ရေးပေးလိုက်ပါမယ်။

..........................................................................................................................................

ဝင်းမော် နှင့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းခိုင်

ကျွန်တော် နဲ့ ကြီးဝင်းတို့ ရဲ့ မထင်မှတ်ပဲ ဖြစ်ခဲ့ရတာကတော့ လွန်ခဲ့တဲ့ တနှစ်လောက်ကပါ၊ ကိုးတန်းကျောင်းသား ကျွန်တော် ဟာ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင် အမျိုးသမီးတွေကို စိတ်ဝင်စားနေခဲ့ရတာကြာပါပြီ။ ကိုယ့်အနားပတ်ဝန်းကျင် က မိန်းမ ကြီးကြီးငယ်ငယ်ရွယ်တူ၊ အပျို လင်ရှိတခုလပ် ဘာကိုမှ မရှောင် မှန်းပြီးဂွင်းထု နေခဲ့တာ အခုဆိုရင် နှစ်နှစ်ကျော်သုံးနှစ်နီးပါး ဖြစ်နေလို့ လူတွေလည်းထပ်နေပါပြီ။ ရုပ်ရှင်မင်းသမီး အဆိုကျော် မော်ဒယ်တွေ ဆိုတာကတော့ ပြောမနေနဲ့တော့ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ ကြီးဝင်း ဆိုတာက တော့ စိတ်ထဲမှာကို မရှိခဲ့တာပါ။ ဒါကလည်း ကိုးတန်းမတက်ခင် နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက် ရွာကို ပြန်တော့ ပြောင်းလဲ ခဲ့ပါတော့တယ်။

အဲဒီ မတိုင်ခင် အင်းဆက် ဆိုတာတွေက စာအုပ်တွေ အွန်လိုင်းတွေမှာ ဖတ်ခဲ့ဘူးပေမဲ့လည်း စိတ်ကူးယဉ်တွေလို့ပဲ မှတ်ထားခဲ့ပါတယ်။ ဒီတခေါက် ရွာပြန်သွားပြီး တော့ ရွာက သူငယ်ချင်းတွေ နဲ့ ထန်းရည်သောက်၊ ရှောက်သွား ရင်းက လိင်ကိစ္စ အကြောင်းတွေ ပြောကြတော့ ကျွန်တော်လည်း ဖတ်ဘူးတဲ့ အကြောင်းထဲက ဇာတ်လမ်းတွေ ပြောပြရင်း နိုင်ငံခြားမှာတော့ ဖြစ်နိုင်မယ်၊ ကျွန်တော်တို့ ဆီမှာတော့ ဖြစ်နိုင်ဖို့ မလွယ်ကြောင်းဘာညာ အာမိတာပေါ့။နောက် တော့ အဲဒီဝိုင်းထဲမှာ ပါတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ အခင်ဆုံး ငယ်သူငယ်ချင်း ချက်ကြီး က ကျွန်တော်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိတဲ့ အချိန်ကျမှ အဲဒါတွေ ကျွန်တော်တို့ ဆီမှာလည်း ရှိကြောင်းနဲ့ ကျွန်တော်ဖတ်ဖူးတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေအကြောင်းတွေ သူ့ကို ပြောပြခိုင်းပါတယ်။ 

အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်က လည်းစိတ်ဝင်စားသွားပြီး မင်းက ဘာလို့ ပြောနိုင်ရတာလည်း မင်းအသိထဲမှာ ဖြစ်နေလို့လားလို့ မေးမိပါတယ်။ ဒီကောင်နဲ့ ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ထဲက တယောက်ကို တယောက် ပွင့်ပွင်လင်းလင်း ပြောဆိုခဲ့တာမို့ ဘာမှ ဖုံးကွယ်စရာ မရှိပါ။ ဒါတောင် ချက်ကြီးက ကျွန်တော့်ကို မင်း ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး ဆိုတာ ဂတိပေးဆိုလို့ ကျွန်တော်က ဂတိပေးလိုက်မှ သူ ဒေါ်လေး ကျော့မေ ကို လိုးနေကြောင်းပြောပြပါတယ်။ ကျွန်တော်တောင် အတော် တုံလှုပ်သွားမိပါတယ်။ ဒေါ်လေး ကျော့မေ ဆိုတာ ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်တုန်းက ကျွန်တော်တို့ကို ထိန်းလာခဲ့တဲ့ ချက်ကြီးအမေရဲ့ ညီမ ငယ် ဖြစ်ပါတယ်။ 

အသားဖြူဖြူဖွေးဖွေးနဲ့ ကိုယ်လုံးနည်းနည်းတုတ်တုတ် မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ ရုပ်ရည်လည်း ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ဖြစ်ပါတယ်။ အိမ်ထောင် စောစောကျသွားပေမဲ့ ယောက်ျားဖြစ်သူက ပိုးထိလို့ ဆုံးသွားပြီး ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် မုဆိုးမ ဖြစ်နေသူလည်း ဖြစ်ပါတယ်။ ချက်ကြီးက ၈တန်းလောက်ကထဲက ကျောင်းဆက်မတက်တော့ပဲ လယ်အလုပ်ကို ဝင်လုပ်နေတာကြောင့် ကျွန်တော်တို့နဲ့ မတူပဲ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ယောက်ျားကြီး တယောက်လို ဖြစ်နေပါပြီ။လူက ကျန်းမာရေးကလည်းကောင်း၊ ဟော်မုန်းထနေချိန်၊ အနီးကပ်ရှိနေသူ၊ ယောက်ျားဆုံးသွားသဖြင့် သူတို့ နှင့် အတူလာနေသူ၊ ဒေါ်လေးကျော့မေ ရဲ့ ကိုယ်လုံး က သူ့ကို အမြဲ ဖမ်းစားနေခဲ့ပါတယ်။ နောက်ပြီး တခါတရံ သူတို့ သူဝရီး နှစ်ယောက်ထဲ လူသူမနီးတဲ့ လယ်ကွင်းတဲကလေးမှာ တရေးတမောအိပ်၊ ထမင်းစား ဖြင့် နေနေခဲ့ကြတော့ စိတ်တွေကလည်း ဆန့်ကျင်ဘက် လိင်မို့ မသိမသာ ငြိနေကြပါတယ်။

အဲလိုနဲ့ တနေ့ နေ့လည်ဘက် လယ်တဲလေးမှာ တရေးတမောအိပ်နေကြရင်းက လီးတောင်နေတဲ့ ချက်ကြီးက ထမိန်လှန်ပြီးပေါင်သားဖွေးဖွေးတွေ ပေါ်နေတဲ့ ဒေါ်လေးကျော့မေ ကို အတင်းကြံမိပါတယ်။ ဒေါ်လေးကျော့မေက လည်း ယောက်ျား ရဖူးပြီး အရသာ သိထားပြီးသူမို့ သူ့ဖက်က လည်းမသိမသာ စိတ်ဆန္ဒရှိနေတာကို ဖွင့်ထုတ်ဖို့ ချက်ကြီးကို လမ်းဖွင့်ပေးတာလည်း ဖြစ်နိုင်ပါတယ်။ ဘာကြောင့်ပဲ ဖြစ်ဖြစ် အဲဒီနေ့က စပြီး သူတို့ နှစ်ယောက်ကြားမှာ အချစ်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမှ မသိအောင် လျို့ဝှက် ထားခဲ့ကြပါတယ်။ အဲဒီအကြောင်းကို သိလိုက်ရတော့ ကျွန်တော့် စိတ်ထဲမှာ တော်တော့်ကို ဖီးတက်သွားရပါတယ်။ အဲဒီမှာ ကြီးဝင်း က ကျွန်တော့် အတွေးထဲ မှာ၊ မှန်းတဲ့ထဲ မှာ ပါလာခဲ့ရပါတော့တယ်။

ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ အိမ်မှာ ဦးဦးကျော်က အလုပ်ရှုတ်သလို ကြီးဝင်းက လည်း အလုပ်ရှုတ်ပါတယ်။ အဲတော့ သူက အလုပ်ကိစ္စ နဲ့ ဟိုသွားဒီသွားဆိုရင် ကျွန်တော့်ကို ယောက်ျားသနာအနေနဲ့ အမြဲလိုလို ခေါ်သွားလေ့ရှိပါတယ်။ အထူး သဖြင့် ကျောင်းပိတ်ရက်တွေ ဆိုရင် နယ်တို့ ဘာတို့ ခရီးရှည်တွေကို လည်း လိုက်ရပါတယ်။ တူအရီး အရင်း ဆိုတဲ့ အကြောင်းနဲ့ တကယ်လို့ ညအိပ်ညနေသွားရတဲ့ ခရီးတွေမှာ ဟော်တယ်တို့ ဘာတို့ တည်းရင်လည်း တခန်းထဲ မှာ တည်းလေ့ရှိပါတယ်။ အရင်တုန်းက ဘာမှ စိတ်ထဲ မရှိတဲ့ ကျွန်တော်က အဲဒီတခေါက် ရွာက ပြန်လာပြီးတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဂွင်းဘုရင်မ ကတော့ ကြီးဝင်းပဲ ဖြစ်ပါတော့တယ်။ ဘယ်တော့မှ မမုန်းနိုင်အောင် မှန်းခဲ့ပါတယ်။

အဲလို ကျွန်တော့်ဘက်က စိတ်တွေ ဖေါက်ပြန်နေခဲ့ရတော့ ခရီးအတူသွားတိုင်း ကြီးဝင်း ကို အခြေအနေအမျိုးမျိုးထဲက နေခိုးကြည့်ချောင်းကြည့်ခဲ့မိပါတယ်။ တခါတလေ တည်းခိုးခန်းမှာ တခန်းထဲ အတူတည်းကြတာမို့ သူရေချိုးနေပြီ ဆိုရင်ရေချိုးခန်းထဲမှာ အခုလောက်ဆို ကိုယ်တုန်းလုံး ဖြစ်နေလောက်ပြီ ဆိုပြီး တွေးမိရင်း လီးကို ပွတ်သတ်မိနေပါတယ်။ ထုတော့ မထုရဲဘူး အခန်းထဲမှာ အနံ့ထွက်မှာစိုးလို့၊ ကိုယ်ရေချိုးတဲ့အလှည့်ကျမှ ထုဖြစ်ပါတယ်။ တခါတလေ ကြီးဝင်း အပြင်ထွက်သွားလို့ ကျွန်တော်တယောက်ထဲ ကျန်ခဲ့တဲ့ အချိန် ဆို ကြီးဝင်းရဲ့ အဝတ်အိပ်ထဲ မှာ ဝတ်ပြီးသား လျှော်ဖို့ သတ်သတ်ခွဲထည့်ထားတဲ့ ပလတ်စတစ်အိပ်ထဲက အတွင်းခံဘောင်းဘီတို့ ဘရာဇီယာတို့ကို ထုတ်ပြီး နမ်းရှုရင်း ထုရတာလည်းအတော်အရသာ ရှိပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ကြီးဝင်းကို လုပ်ချင်တဲ့ ရောဂါက တစထက် တစ ပိုပြင်းထန်လာရပါတယ်။

ကျွန်တော် ကြီးဝင်းနဲ့ လိုက်သွားတိုင်း တည်းခိုခန်းတွေက အမြဲတန်း ကုတင်နှစ်လုံးရှိတာမဟုတ်ပါ။ တခါတလေ ကင်းဆိုက် ကုတင်ကြီးတလုံးထဲ ရှိတာမျိုးတွေ လည်း အိပ်ခဲ့ဘူးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ အရင်က နဲ့ မတူတော့တဲ့ ကျွန်တော့် အဖို့ တော့ အဲလို ကုတင်တလုံးထဲ ရှိတဲ့ အခန်းနဲ့ နေရတဲ့အခါ တညလုံး အိပ်မပျော်တော့ပါဘူး သိပ်လည်း မလူးလိမ့်ရဲပါဘူး။ အိပ်ယာထဲ သုတ်မလွှတ်မိအောင် မအိပ်ခင် ရေချိုးခန်းထဲမှာ ဂွင်းထုပြစ်ရပါတယ်။

အဲ ဖြစ်သွားတဲ့ နေ့က လည်း ကုတင်တလုံးထဲ ရှိတဲ့ အခန်းမှာ အိပ်ရတဲ့ ညပေါ့။ မြို့သေးသေးလေးတခုရဲ့ တည်းခိုခန်း၊ အဲဒီနေ့က ကြီးဝင်းလည်း ဝိုင်နည်းနည်းသောက်လာတယ်ထင်တယ်။ သူ့အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ညနေဘက်ထွက်သွားပြီး ပြန်လာတော့ မျက်နှာလေး နည်းနည်းနီလာတယ် အရက်နံ့နည်းနည်းရတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ကုတင်က လေး နှစ်ယောက်အိပ်သာ ဆိုတယ် အကြီးကြီးမဟုတ်ဘူး နည်းနည်းသေးသလိုပဲ။ ရာသီကလည်း မိုးသည်းည၊ အားလုံးက တိုက်ဆိုင်နေတယ်။ 

ညအိပ်ရာ ဝင်တာနဲ့ ကို မိုးလေး အေးအေး နဲ့ ဆိုတော့ စောင်တခုထဲ အောက်မှာ ကြီးဝင်းက ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားရင် အိပ်တယ်။ ကျွန်တော်ကသာ မာတောင်နေတဲ့လီးကြီးကို ကြီးဝင်းကိုယ်နဲ့ မထိမိရအောင် အနောက်ဖက်ကို ကော့ထားရတယ်။ နောက်တော့ ကြီးဝင်းက ကျွန်တော့ကို ကျောပေးပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ် ဟောက်သံလေးတောင် တချက်တချက်ထွက်လာတယ်။ အဲတော့ တအားထန်နေပြီမို့ ကျွန်တော်လည်း အိပ်ပျော်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ကြီးဝင်း ဖင်ကြားကို ကျျွန်တော့် လီးကြီးကို အမြှောင်းလိုက် ထောက်ထားလိုက်တယ်။ ကြီးဝင်းက အသက်မှန်မှန်ရူအိပ်ပျော်နေသလို အပြင်ဘက်က သည်းသည်းမဲမဲ ရွာနေတဲ့ မိုးက လည်း ကိုယ်လှုပ်ရှားနေတာကို အကာကွယ်ပေးနေသလိုပဲ စိတ်ထဲ အလိုလို ထင်မိတယ်။ စိတ်ကလည်း ရလေလိုလေ ဆိုသလို မဟုတ်လား။ 

ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို အသာကန်ချွတ်လိုက်တယ် ဖြောင်းကနဲ ထောင်ထလာတဲ့လီးကြီးကို ကြီးဝင်းဖင်ကြားပြန်ပွတ်နေလိုက်တယ်။ အဲလို ခနနေတော့ အားမရပြန်ဘူး အဲဒါနဲ့ စောင်အောက်ကနေ ခြေရင်းကို ကုန်းပြီး ကြီးဝင်းရဲ့ ထမိန် ကို အသာဆွဲပြီးလှန်တင်လာလိုက်တယ်။ ထမိန်က ကွင်းလုံးနီးပါးခါးပေါ်ရောက်တော့ ကိုယ့်လီးကြီးနဲ့ ဖင်ကြားကို ပြန်ကပ်လိုက်တယ်။ အား အသားချင်းထိရတဲ့ အရသာက စိမ့်နေတာပဲ၊ အထူးသဖြင့် ကိုယ့်ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ လီးတန်ကြီးက ကြီးဝင်းရဲ့ ပေါင်လုံးကြီး နှစ်ခုကြားဝင်သွားတာ ဘယ်လိုမှ ဖေါ်မပြနိုင်တဲ့ အရသာပဲ။ အရသာရှိလွန်းလို့ မှိန်းနေပေမဲ့ ခနနေတော့ ထုံးစံအတိုင်း ပိုလိုချင်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော့် ဖင်လေးကို ကော့ကာကော့ကာနဲ့ ကြီးဝင်းရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြားကို လိုးပေးနေမိတယ်။ အဲဒီမှာ ကြီးဝင်းရဲ့ ဟောက်သံလေး ပျောက်သွားပြီး အသက်ရှုသံ မမှန်တော့ပဲ ကြီးဝင်းကိုယ်လေး နည်းနည်းတုံသွားတာ သတိထားလိုက်မိတော့ ကျွန်တော့် တကိုယ်လုံးလည်း အေးစက်သွားတယ်။ သေပြီပေါ့။ 

ကြီးဝင်းနိုးသွားပြီ ဆိုပြီး ညှောင့်လိုးနေတာလေးရပ်လိုက်တယ်။ ခုထိ ငါအိပ်ပျော်နေတယ်လို့ ဆင်ခြေပေးလို့ရတယ်လေ ဆိုပြီး အသာလေး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ အခု အချိန်မှ ထမိန်ပြန်ဖုံး လုံချည်ပြန်ဖုံးဖို့လည်း သိပ်နောက်ကျနေပြီလေ။ ကျွန်တော်ငြိမ်နေပြီး ခနနေတော့ ကြီးဝင်း ကိုယ်ကို လှိမ့်ပြီး ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်လိုက်တာ သိတယ်။ ကျွန်တော် မျက်စေ့ကို စုံမှိတ်ပြီး ဘုရားတနေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ မမျှော်လင့်တဲ့ အဖြစ်အပျက်က ကြီးဝင်းရဲ့ ပေါင်ကြီးတလုံးက ကျွန်တော့် ခါးပေါ်ခွတင်လိုက်တာသိလိုက်ရသလို ကြီးဝင်းရဲ့ လက်တဖက်က ကျွန်တော့် လီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာလည်းခံလိုက်ရတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော့် လီးကြီးမှာ စိုစိုစွတ်စွတ် နဲ့ နွေးနွေးထွေးထွေး အရသာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ ကြီးဝင်းက ကျွန်တော့်လီးကြီးကို လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး သူ့စောက်ဖုတ်အဝမှ တေ့ပေးရင်း သူ့ခါးကို ကော့ပေးလိုက်တာပါပဲ။ 

အဲဒါကြောင့် ကျွန်တော့်လီးကြီးက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲကို တဝက်လောက်ဝင်သွားတာဖြစ်ပါတယ်။ အဲလို အခြေအနေမှ တော့ ကျွန်တော်လည်း ဘယ်ငြိမ်နေပါ့မလဲ ကျွန်တော့် ဖင်ကို ကော့ပြီးထိုးထည့်လိုက်တာ ကြီးဝင်းဆီက အင့်ကနဲ အသံလေး ထွက်လာသလို ကျွန်တော့်လီးကြီးကလည်း ကြီးဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိ ဝင်သွားပါတော့တယ်။ ကြီးဝင်းလက်တွေက အခုတော့ ကျွန်တော့်ကိုယ်လုံးကို သိုင်းဖက်လာပြီ ဆိုတော့ ဘာပြောစရာရှိမှာလည်း ကျွန်တော် ကြီးဝင်းပေါ်လှိမ့်တက်လိုက်ပါတယ်။ ကြီးဝင်းလည်း ပက်လက်အနေအထားဖြစ်သွားပြီးတော့ ပေါင်နှစ်လုံးနဲ့ ကျွန်တော့်ကို ညှပ်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့် ခြေထောက်တွေကို သူ့ခြေထောက်တွေနဲ့ ချိတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ 

ကျွန်တော်က ကြီးဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲက ကျွန်တော့် လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်လို့ မကျွတ်တကျွတ် မှာပဲ ကြီးဝင်း ဖနောင့်နှစ်ဖက် က ကျွန်တော့်ဖင်ကို ချိတ်ဆွဲလိုက်ပါတယ်။ တကယ်တော့ ကျွန်တော် အရှိန်နဲ့ ဆောင့်လို့ ရအောင် အကူညီပေးတဲ့ သဘောပါပဲ။ မုန်ယိုနေတဲ့ ကျွန်တော့်အတွက်က တော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ အပြင်က မိုးနဲ့ အပြိုင်၊ တအားကုန် ကြုံးဆောင့် ပေးနေမိပါတယ်။ ညအိပ်ယာမဝင်ခင် ကမှ ရေချိုးခန်းထဲ ဂွင်းသွားထုထားတာမို့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်သလို ကြီးဝင်းလည်းတော်တော်ကောင်းနေပုံရပါတယ် သူ့ပါးစပ်က ငြီးသံလေးတွေတောင် ထွက်လာပါတယ်။ ကျွန်တော့် လရေတွေ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထွက်ပြီး ပြီးသွားချိန်မှာ သူလည်း ပြီးသွားတယ်ထင်တယ် သူ့ကိုယ်လုံးလည်းတောင့်တင်းပြီး ကျွန်တော့်ကို လည်း အတင်း ဖျစ်ညှစ်ဖက်ထားလိုက်ပါတယ်။ အဲဒါက တော့ ကျွန်တော်နဲ့ ကြီးဝင်းရဲ့ ပထမဆုံး ဖြစ်သွားခဲ့ကြရတဲ့ ညလေးပေါ့ဗျာ။

............................................................................................

ပထမအချီပြီးတော့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက် တယောက်ကို တယောက် စကားတခွန်းမှ မပြောမိကြပဲ မှိန်းနေကြပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံးက နိုးနေတယ် ဆိုတာ တယောက်နဲ့ တယောက် သိနေကြပြီးသားပါ။ ကျွန်တော်ကသာ ကြီးဝင်းဘာပြောမလဲ မဆိုတာ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ စောင့်ပြီး အသာမှိန်းနေတာပါ။ ကြီးဝင်းဆီက ဘာမှ အသံထွက်မလာတော့ ကျွန်တော် နည်းနည်းလေး ရဲလာပါတယ်။ ကြီးဝင်း ရဲ့ ပေါင်သားလေးတွေကို လက်ဖဝါးနဲ့ အသာပွတ်မိပါတယ်။ နောက်တော့ ကျွန်တော်အမြဲတမ်းသွားရည်ယိုခဲ့ရဲ့ တဲ့ ကြီးဝင်းဖင်သားကြီးတွေကို လက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်မိပါတယ်။ ကိုယ့်ကြီးဒေါ် စောက်ဖုတ်ထဲ လီးစိမ်ထားပြီး သူ့ဖင်ဆုံကြီးကိုလည်း လက်နဲ့ ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်နှယ်လို့ ရနေတယ်ဆိုတော့ စိတ်တွေ ပြန်ထ ပြီး လီးက မာလာပါတယ်။ 

သူ့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းထွားလာတဲ့ လီးကြီးကိုလည်း ကြီးဝင်းက သတိထားမိပါတယ်။ ငြီးသံလေး တိုးတိုးထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဖက်လာပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းနောက်က ဆံပင်တွေကိုလည်း ကုတ်ဖွ ဆော့နေတယ်။ အဲလို ဆိုတော့ ကျွန်တော်လည်း ရဲပြီပေါ့ဗျာ။ ကြီးဝင်းရဲ့ အင်္ကျီကို အပေါ်လှန်တင်လိုက်ပြီး ဘရာဇီယာကိုလည်း ဂျိတ်ဖြုတ်အပေါ်ကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ ကြီးဝင်းရဲ့ ကွှဲကော်သီးနီးပါး နို့ကြီးတွေကို လက်နှစ်ဖက်က တဖက်တလုံးဆီ ဆုပ်နှယ်ရင်း ထောင်မတ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတုတ်တုတ် ကြီးတွေကို ကုံးစို့ လိုက်တယ်။ ကြီးဝင်း ကိုယ်လုံးလေး တွန့်လိမ်ရင်း ဖင်ကြီးကို ကြွကြွပေးရင်း ကျွန်တော့်ကို လိုးဖို့ အချက်ပေးနေတော့ ကျွန်တော်လည်းဖင်ကို ကြွရင်း အသာလေး ညှောင့်လိုးနေလိုက်တယ်။ 

နောက်တော့ လီးကလည်း အစွမ်းကုန်မာလာပြီး လိုးရတာ အရှိန်ရလာတော့ နို့စို့တာကို ရပ်ပြီး ကြီးဝင်းပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ ကြီးဝင်း ခြေသလုံးကြီးတွေကို ကျွန်တော့် ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး တော့ ကောင်းကောင်းဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။လက်နှစ်ဖက်က ကြီးဝင်း ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဆွဲပြီးလိုးရလို့ အတော့်ကို အရသာရှိပါတယ်။ ကျွန်တော့်အတွက်က လည်း ဒီညအဖို့ သုံးချီမြှောက်မို့ တော်တော်နဲ့ မပြီးနိုင်ဖြစ်ရပါတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာ ကြီးဝင်း က ကျွန်တော့်လက်မောင်းတွေကို အတင်းဆွဲရင်း အီးးးးကနဲ အသံထွက်သွားတာမို့ သူပြီးသွားတယ်ဆိုတာ သိလိုက်ရပါတယ်။ ကျွန်တော်လည်း နည်းနည်းမောသွားတာနဲ့ မာတောင်တင်းနေတဲ့လီးကြီးကို ကြီးဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားပြီး ခနနားလိုက်ပါတယ်။ အဲတော့မှ ကြီးဝင်းက မျက်လုံးပွင့်လာပြီး၊

“ သား မော်လေး နင်မပြီးသေးဘူးလား”

“ ဟုတ် ကြီးဝင်း ကြီးဝင်းရော”

“ ဟဲ့ ငါက နှစ်ခါတောင်ရှိပြီလေ၊ နင် အဆင်ပြေရဲ့လား ဘာလုပ်ပေးရမလဲ”

“ ကြီးဝင်း ကျွန်တော် ဒေါ့ကီ လုပ်လို့ရမလား”

ကြီးဝင်း က ကျွန်တော့ကို မျက်စောင်းလှလှလေးထိုးရင်း၊

“ ဟွန့် သူ့ကို နည်းနည်းလေး ဖေဘာပေးလိုက်တာနဲ့ ဆိုးပြီ”

“ ဟုတ်ပါဘူး ကြီးဝင်းရယ် ကြီဝင်း ရဲ့ တင်က အရမ်းလှလို့ပါ”

“ အဲ့ဒါနဲ့ ဒေါ့ကီက ဘာဆိုင်လဲ”

“ ဆိုင်တာပေါ့ ကြီးဝင်းရဲ့ အဲဒါမှ ကြီးဝင်းရဲ့ တင်အလှကို ကြည့်ပြီးသားက လိုးလို့ရမှာလေ”

“ ဟယ် မိုက်ရိုင်းလိုက်တာ လူကြီးကို လိုးမယ်ဘာမယ်နဲ့”

“ ဟိဟိ ကြီးဝင်းကလည်း ကျွန်တော်တို့ လိုးးတောင် လိုးပြီးနေပြီဟာကိုပဲဟာ”

ကြီးဝင်းက ပြောသာပြောတာပါ အိပ်ယာက အသာ လူးလိမ့်ထလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ ဖားယားကျနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို စုပြီး ပုခုံးတဖက်ပေါ်လွဲချလိုက်ရင်း လေးဘက်ထောက်ကုန်းပေးပါတယ်။ ဖင်ကောက်ပြီး ကားစွင့်နဲ့တဲ့ ကြီးဝင်းရဲ့ ဖင်ကြီးက အလွန်ကို လှပါတယ်။ ကြီးဝင်းရဲ့ ဖင်ကြား ပေါင်နှစ်ခု ကြားက စူထွက်လာတဲ့ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကလည်း အားရစရာကြီးပါပဲ၊ ကျွန်တော့် လီးကို အဲဒီ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ အသာတေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပါတယ်။

“ အိ……ကျွတ်စ်…….”

ကြီးဝင်းဆီက အခုမှ အသံထွက်ပြီးငြီးသံလေး ကြားရပါတယ်။ကျွန်တော့အတွက်ကလည်း ဘာနဲ့မှ မလဲနိုင်တဲ့ လောကစည်းဇိမ်ကို ရလိုက်ပါတယ်။ နောက်တော့ ကြီးဝင်းရဲ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ပြီး အနောက်က နေ တဖုံးဖုံး ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့တယ်။ဒီတခါလည်း တော်တော်နဲ့ မပြီးပါဘူး ဒါပေမဲ့ ကြီးဝင်းက ပြန်ပြန်ကော့ပေးနေပြီး ကြီးဝင်း စောက်ဖုတ်ထဲက အသားလေးတွေက ကျွန်တော့်လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်လာတဲ့ အချိန်မှာတော့ ကျွန်တော့်လီးကြီးက ယားလာပြီး လရေတွေ ကြီးဝင်းစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။

အဲဒီညက စပြီး ကျွန်တော်နဲ့ ကြီးမေတို့ ဆက်ဆံရေးဟာ ပြောင်းလဲ သွားခဲ့ပါတော့တယ်။ နယ်သွားပြီ ဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ဟာ လင်မယားလိုပါပဲ။ နောက်ပိုင်း အိမ်မှာတောင် လစ်ရင် လစ်သလို နိုက်ကိုင် ကစ်စ်ပေးနဲ့ နောက်ပိုင်း လိုးတဲ့အဆင့်တောင် ရောက်လာပါတယ်။ တခါတလေ နှစ်ယောက်စလုံးဆာရင် ချိန်းပြီး အပြင်ဟော်တယ်မှာတောင် သွားလိုးကြပါတယ်။ အိမ်မှာ အဆင်ပြေရင်တော့ အိမ်မှာပဲပေါ့။

…………….............................................................................

မော်လေးက သူ့စကားကို အဆုံးသတ်လိုက်ပြီး ညို့ကို မော့ကြည့်ပါတယ်။ ဘာပြောချင်သလဲ ဆိုတဲ့ သဘောနဲ့ပေါ့။ ညိုကတော့ သူ့စကားနားထောင်ရင်းက ဖေဖေကျော်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ဟာတွေက ကိုယ့်ကိုယ်ကို အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရတာတွေ နည်းနည်းပေါ့သွားသလို ဖြစ်သွားရပါတယ်။ မေမေ ကတောင် ဖေဖေ့ကျော့်အပေါ် သစွာဖေါက်ပြီး သူ့တူအရင်း မော်လေး နဲ့ ဖြစ်နေသေးတာ။ညိုက အဓမ္မကျင့်ခံရတာ၊ ကိုယ်လည်း ဖြားယောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊ ဘယ်သူ့ကို မှ ဖွင့်မပြော၊ မတိုင်ခဲ့တာကတော့ ညို့အပြစ်ပေါ့လေ။ ဒါပေမဲ့ အခုတော့ စိတ်ထဲပေါ့သွားပါပြီ။ ဘာမှ အလေးနက်ထားစရာ မလိုပါဘူးလေ။ မေမေတို့ အိမ်ထောင်ပြိုကွဲအောင်လည်း ညိုမလုပ်ခဲ့ဘူး။ မေမေလည်းမော်လေးနဲ့ ဖြစ်ပေမဲ့ သူ့အိမ်ထောင်ကို မပျက်အောင် ဆက်ထိန်းထားတယ်။ အဲတော့ ဘာမှ ဖြစ်မလာတော့ဘူးပေါ့။

“ အင်း ငါကတော့ မေမေ့ကို ပဲ အံ့သြတာပါ။ ဖေဖေကျော်က သူနဲ့ မအိပ်လို့လား နင်နဲ့ ဖြစ်ရအောင်”

“ ဖေဖေကျော်က တော့ အိပ်ပါတယ်တဲ့ ကြီးဝင်းပြောတာပဲ၊ ဒါပေမဲ့ သူတို့ က အလုပ်များလို့ တခါတလေကျရင် မလုပ်ဖြစ်တာ တော်တော်ကြာတယ်တဲ့။ နောက် မော် နဲ့ ဖြစ်သွားတော့ မော့်ဆီကလည်း ရနေတော့ ဖေဖေကျော် နဲ့ မလုပ်ဖြစ်တာကြာလို့ ဆာလာရင် မော့်ကို လှမ်းအချက်ပေးလိုက်တာပဲ။ များသောအားဖြင့်ကတော့ မော့်ဘက်က ဆာတာ များတာပါ။ မော်က သူတို့လို မဟုတ်ဘူးလေ၊ ဘယ်သူနဲ့မှ စိတ်ဖြေစရာမှ မရှိတာ နောက် ကြီးဝင်းကလည်း အရမ်းတောင့်တော့ မော်က အမြဲလိုချင်နေတာ၊ဟီဟိ”

“ ဟဲ့ နင်က စော်လေး ဘာလေးရှာထားပေါ့ဟာ၊ အဲဒါမှ အဆင်ပြေမှာပေါ့၊ မေမေ့ကို အမြဲ နင်လိုချင်တိုင်းလုပ်လို့မှ မရတာ”

“ အင်းပါ မော်လည်း ကြိုးစားနေပါတယ်၊ ကြီးဝင်းကလည်း ပြောပါတယ်၊ စော်ထားဖို့”

အဲလို နဲ့ ညိုတို့ မောင်နှမ နှစ်ယောက် တယောက်နဲ့ တယောက် နားလည်မှုရခဲ့ကြပါတယ်။ ညိုက မော်လေး အပေါ်မှာတော့ ဘယ်လိုမှ စိတ်မလာသလို၊ သူကလည်း ညို့ကို အဲလို စိတ်မျိုးမထားဘူးဆိုတာ သိရတော့ ညိုတို့ နှစ်ယောက်က ပိုပြီး ရင်းနှီးပွင့်လင်းလာခဲ့ကြပါတယ်။

ညိုနဲ့ မောင်တို့ နှစ်ယောက်စလုံး ဘွဲ့ရပြီးတော့ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက် အလုပ်လုပ်မယ်ဆိုပြီး ပတ်စ်ပို့စ်တွေ ဘာတွေလျှောက် နောက် သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ စုံစမ်းနေပြီ။ ညိုက သာ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိသေးတာ၊ မောင်က နိုင်ငံခြားမထွက်ခင် စေ့စပ်သွားမယ်ဆိုပြီး ပြောတယ်။ ဘာလို့လဲ မသိညိုက စိတ်ထဲမှာ တွေးပြီး ကြောက်နေမိတယ်။ အယ်ဒီအာ ဆိုတဲ့ လောင်းဒစ်စတန့် ရီလေးရှင်းတွေက သိပ်မခံတတ်တာ ညို့ သူငယ်ချင်းတွေ ထဲမှာလည်းတွေ့ဖူးနေတယ်လေ။ 

အဲလို ညိုက စိုးရိမ်တယ် ဆိုတာ ပြောလိုက်မိတာနဲ့ မောင်က တခါထည်းလက်ထပ်မယ် လုပ်တော့တာပဲ။ ညိုက စိတ်ထဲ ချီတုံချတုံဖြစ်နေတုန်းပဲ မောင်က လျှောက်ပြီး သူ့မိဘတွေ၊ ညို့ မိဘတွေကို ပြောလိုက်တာ နဂိုထဲက သိပြီးသား သဘောတူပြီးသား ဆိုတော့ သူတို့က အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘူး ရက်ကောင်းရက်မြတ်တွေ ဗေဒင်မေးပြီး တခါထဲ လက်ထပ်ပေး လိုက်တော့တာပါပဲရှင်။ ညို့မှာ ဘုမသိဘမသိနဲ့ အိမ်ထောင်သည်ဘဝကို ရောက်ခဲ့ရပါပကောရှင်။

လက်ထပ်ပြီးတော့ လောလောဆယ် မောင်တို့ အိမ်မှာ လိုက်နေခဲ့ရတယ်။ မောင့်မိဘတွေက တော့ သဘောကောင်းပါတယ်။ သူတို့ အိမ်က လည်း အကျယ်ကြီး နှစ်ထပ် တိုက်အိမ်။ မောင်က သားအကြီးဆုံး နဲ့ သူ့ညီလေး တယောက်ရှိတယ် သူနဲ့ အသက်တော်တော်ကွာတယ်၊ ခုမှ ဆယ်တန်း ပဲ ရှိသေးတယ်။ မောင့်ဖေဖေ က အစိုးရဌာနကြီး တခုက အရာရှိ အကောင်ကြီးတယောက်ပေါ့။ မောင့် မေမေ ကလည်း အစိုးရဝန်ထမ်း အရာရှိတဦးပဲ ဆိုတော့ သူတို့ မိသားစု က အတော်အေးဆေးပါတယ်။ ပုံမှန်ရုံးချိန်ပဲ အိမ်က ထွက်သွားကြ ပြန်လာကြ၊ အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်တဲ့ အဒေါ်ကြီးတယောက်၊ လက်တိုလက်တောင်းခိုင်းတဲ့ ကောင်မလေးတယောက်၊ ကားဒရိုင်ဘာတယောက် ရှိတယ်။ ကားက နှစ်စီးရှိတယ်။

ညိုက အလုပ်ရှာမယ်ဆိုတော့ မောင်က ကန့်ကွက်တယ်၊ သူနိုင်ငံခြားမထွက်ခင် သူနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေပါအုံးတဲ့။ သူထွက်ပြီးမှ အလုပ်လုပ်ပါတဲ့။ ဆိုတော့ ညိုတို့ နှစ်ယောက် သူနိုင်ငံခြားထွက်မဲ့ အချိန်စောင့်ရင်း ဟိုလည်ဒီလည်၊ စားကြ သောက်ကြ၊ လိုးကြ၊ ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက်ရမဲ့ ကိစ္စက ဟိုဟာဒီဟာလေး ထစ်ငေါ့ပြီး နည်းနည်း အချိန်လေးကြာလာတော့ ညို ဒီတိုင်းနေရတာ ပျင်းလာတယ်။ မေမေ့ကို လည်း ပြောမိတော့ မေမေ က သူတို့ အလုပ်မှာ တကယ်က စာရင်းကိုင်လည်း လိုနေတယ် ညိုလည်း အီကိုက ဆင်းတာ ဆိုတော့ လုပ်မလား ဆိုတော့ လုပ်မယ်ဆိုပြီး လက်ခံလိုက်တယ်။ 

မောင်က လည်း ညို့ မိဘတွေ အလုပ်ထဲမှာပဲလေ၊ ညိုလည်းအပျင်းပြေတာပေါ့ ဆိုပြီး သဘောတူတယ်။ အဲဒါကြောင့် ညိုကို မနက်ဆို သူက ကားလေးနဲ့ လိုက်ပို့ပေးတယ်။ ညိုက ဖေဖေကျော် တို့ ရဲ့ မိန်းအော့ဖစ်စ်မှာ ပဲ လုပ်ရတယ်လေ။ ဖေဖေကျော်နဲ့ကတော့ ညိုက ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်နေပါပြီ။ သူကလည်း ညို့ကို အရင်က အတိုင်းပဲ သမီးအရင်းလို ဂရုစိုက်သလို ညိုက လည်းဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို နေလိုက်တယ်။ တခါ တခါတော့လည်း သတိရမိသား၊ ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံ ဆိုတာက မေ့ဖို့ ခက်သားလားရှင်။ ဒါပေမဲ့ ခုက ကိုယ်လည်း အိမ်ထောင်နဲ့လေ ဆိုပြီး မေ့ထားလိုက်တော့တယ်။

နောက်တော့ အလုပ်ထဲမှာ တကယ်စိတ်ပါလာ ပြီး တော့ လုပ်ရတာ ပျော်လာခဲ့တယ်။ ဖေဖေကျော်က လခ ပေးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖေဖေကျော်နဲ့ မေမေ က သူတို့အတွက် အမွေခံက ညိုပဲ ဆိုတော့ ဒါတွေက ညို့စီးပွားပဲလို့ လဲ အမြဲတမ်းပြောနေတော့။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း လုပ်ရတာ အဓိပ္ပါယ်ရှိနေသလိုပဲ။

အဲလို အသားကျလာပြီးမှ ပဲ မောင်က နိုင်ငံခြားထွက်ဖို့ အခွင့် အရေးရောက်လာတော့တယ်။ မောင် စထွက်ကာကစတော့ နှစ်ယောက်စလုံးက အနာဂါတ်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေကြပြီး သတိမထားမိပေ မဲ့နောက်နေ့မှာပဲ ညို နေရ ထိုင်ရတာ တမျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ မောင်ရှိနေတုန်းက ကိုယ့်အိမ်လိုဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ ညိုတယောက်ထဲ ကျတော့ တစိမ်းတွေကြား ရောက်နေသလို ခံစားနေရတယ်။ နောက်ပြီး ညဘက်အိပ်ယာဝင် တဲ့အခါတော့ အရင်က အမှတ်မထင်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့ ညို၊ အခု ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိထားမိလာတယ်။ အဲဒါကတော့ ညို့ ရဲ့ ရမက်ဆန္ဒ ပဲပေါ့။ မောင် က ညတိုင်း လိုလို အနည်းဆုံး တချီတော့ လိုးပေးနေခဲ့လို့ သာ ညို ကသတိမထားမိတာ အခုတော့ ညို တလူးလူး တလှိမ့်လှိမ့်နဲ့ အိပ်မပျော်တဲ့ ထိတောင် တခါတလေ ခံစားနေရတယ်။

နောက်ညိုကပဲ စိတ်ထင်လို့လားမသိဘူး။ မောင့် ဖေဖေ ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ညို့ ကိုယ်လုံးကို စူးစူးစိုက်စိုက် ခိုးကြည့်ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားနေရတယ်။ တနေ့ သူ့ရှေ့က ဖြတ်လျှောက်သွားရင်း အမှတ်မထင် ရှေ့က အရိပ်ပြန်နေတဲ့ မှန်ထဲက နေ လှမ်းတွေ့လိုက်ရတော့ ညို ခြေလှမ်းတောင် မှားချင်သွားတယ်။ မောင့်ဖေဖေ ရယ်ပေါ့။ ညို့ တင်သား တွေကို စူးစူးရဲရဲ ကြီးကို သူ့ရဲ့ ကျွဲကော်ကိုင်းမျက်မှန်လေးထောင့်ကြီးကို ပင့်လို့ သေခြာကြည့်နေတယ်။ ညို့ ဒူးတွေ တောင် ညွှတ်ခွေချင်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ ညို့ ပေါင်ခွဆုံမှာလည်း စိုတိုတို လေး ဖြစ်သွားတယ်။ ညို့ ရဲ့ အဲဒီ တင်သားတွေကိုက မကောင်းတာပါ။ လုံးတစ်ပြီး ကောက်နေတော့ ယောက်ျားတွေက တချိန်လုံး အဲဒီ တင် ကိုပဲ လိုက်လိုက်ကြည့်နေကြတာ။

အဲဒီည ညိုအိပ်ယာထဲ ဝင်တော့ အိပ်ယာထဲမှာ လူးလိမ့်ရင်း ညို့ ပိပိလေးကို ကိုင်ပွတ်မိတယ်။ ညို့ အတွေးထဲမျာတော့ မောင့်ဖေဖေ ပေါ့။ မောင့်ဖေဖေ က မောင်နဲ့ ချွတ်စွတ်တူပြီးတော့ အရွယ်ရလာတော့ ခန့်ငြားလာတဲ့ ရုပ်ရည်ရှိတယ်။ လူက အသက်နဲ့ မလိုက်အောင်ကို ကျန်းမာပြီး တောင့်တောင့်တင်းတင်းလည်း ရှိတယ်။

ညဘက်ညဘက်ဆို မအိပ်ခင် ညိုတို့ က တီဗီကြည့်လေ့ရှိတယ်။ များသော အားဖြင့် မောင့်မေမေ ဒေါ်ခင်ခင်ထား ကညိုတို့ ကြည့်နေတုန်း ဘုရားခန်းဝင် ဘုရားရှစ်ခိုးတရားထိုင် ပြီး အိပ်ယာဝင်တယ်။ညိုနဲ့ မောင့်ဖေဖေ ဦးခင်မောင်ဦး တို့ ပဲ ကျန်လေ့ရှိတယ်။ ဘုရားခန်းက အပေါ်ထပ်မှာ ဆိုတော့ အောက်ထပ်မှာ ညိုတို့ နှစ်ယောက်ထဲ။ ထမင်းချက်အဒေါ်ကြီးနဲ့ အကူကောင်မလေးကတော့ မနက်အစောကြီးထရတာမို့ အစောကြီးထဲက အိပ်ယာဝင်သွားကြပြီလေ။

ပုံမှန် ဆို မေမေထား ဘုရားရှစ်ခိုးဖို့ တက်ပြီး ခနပဲ ညိုလည်း ကိုယ့်အခန်းကိုယ်တက်ပြီး အိပ်ယာပေါ်လှဲနေလိုက်တယ်၊ စာဖတ်ချင်ဖတ် မဖတ်ချင်လည်း ဒီဂျေပွတ်ပေါ့။ ညို့စိတ်တွေ ထွေပြားလာတော့ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး မေမေထား ဘုရားရှစ်ခိုး တက်သွားလည်း ဖေဖေဦး နဲ့ အတူတူ တီဗီ အကြာကြီး ထိုင်ကြည့်နေမိတော့တယ်။

အဲလိုနဲ့ တနေ့ မေမေထား ဘုရားရှစ်ခိုးတော့မယ်လို့ တက်သွားပြီး တော့ ထုံးစံအတိုင်း တီဗီ ကြည့်နေတုန်း ဖေဖေကျော်က ကျွတ်စ်ကျွတ်စ် နဲ့ စုပ်သတ်ပြီး သူ့လည်ဂုတ်ကို လက်တဖက်နဲ့ ညစ်နေတာတွေ့လို့၊

“ ဖေဖေ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဇက်ကြောတက်တာလား”

“ အင်းဟုတ်တယ် ထင်တယ် သမီး လည်ကုတ်က တင်း တက်လာလို့”

“ သမီး နည်းနည်း ဇက်ကြောဆွဲပေးရမလား၊ သမီး မေမေ့ကို လုပ်ပေးနေကြမို့ပါ”

“ ဟုတ်လား သမီး အေး နည်းနည်း စမ်းကြည့်မယ်လေ သမီး ကို အားနာတယ်”

“ အို ဒါများ ဖေဖေ ကလည်း ကိုယ့်သမီးပဲဟာ”

ညိုက ပဲ ချွေးမ ယောက်ခမ ဆက်ဆံရေးပေါ် ကျော်လိုက်မိတာလား၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် မသေခြာတော့ဘူး။ ဖေဖေဦး က သူထိုင်နေတဲ့ ဆိုဖာပေါ်က ထပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချလိုက်တော့ ညိုက သူ့နောက်က ဆိုဖာပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့လည်ကုတ် ကို ညို့လက်ကလေးတွေနဲ့ ဖိနှိပ်ပေးနေမိတယ်။

“ အား ကျွတ်စ်ကျွတ်စ် ကောင်းလိုက်တာ သမီးရယ် ဒီနားလေး”

ဖေဖေဦးက သူ့လက် နဲ့ ညို့ လက်ကလေးကို ကိုင်ပြီး သူလိုချင်တဲ့ နေရာကို တင်ပေးတော့ ညို့ ရင်တွေ တဒိတ်ဒိတ်ခုန်လာတယ်။ ညို့ ပေါင်လေးတွေက လည်း ဖေဖေဦး နံဘေးနဲ့ ထိလိုက် ကွာလိုက် နဲ့လေ။

အဲလိုလေး ခနနှိပ်နှယ်ပြီးတော့ ဖေဖေဦးက၊

“ အင်း ကျေးဇူးပါပဲ သမီးရယ်၊ တော်ပါပြီ သမီးလက်ကလေးတွေက ပျော့မလိုလို နဲ့ နှိပ်တော့ ထိသားပဲ”

လို့ ပြောပြီး ညို့ဘက်ကို လှည့်လိုက်တယ်။ နောက် ညို့လက်ကလေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ညို ရင်ထဲ တဒုံးဒုံးခုန်နေပြီလေ။ ဖေဖေဦးက ညို့လက်တွေကို မလွှတ်သေးပဲ ကိုင်ထားရင်းက ရှက်သွေးဖြန်းသွားတဲ့ ညို့မျက်နှာလေးကို စေ့စေ့ကြည့်လိုက်တယ်။ ညို ဖေဖေဦးလက်ထဲက ညို့လက်တွေကို မရုန်းပဲ နဲ့ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ထားလိုက်မိတာ ညို့အပြစ်လား၊ ဖေဖေဦးရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံက ညို့ နဖူးပေါ်ကို ပထမကျလာတယ်။ နောက်တော့ ညို့ နှာခေါင်းလေး နဲ့ နောက် ညို့နူတ်ခမ်းလေး တွေကို ပေါ့။

“ အို ဖေဖေဦး မသင့်ဘူး ထင်..အု”

“ ပြွတ်စ်”

ညို့စကားတောင် မဆုံးလိုက်ပါဘူး။ ဖေဖေဦးရဲ့ နူတ်ခမ်းအစုံက ညို့နူတ်ခမ်းတွေပေါ်ဖိကပ်ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေး စုပ်လိုက်တာ ခံစားလိုက်ရတယ်။ညို့တကိုယ်လုံးလဲ သွေတွေ ပူဆင်းသွားတယ်။

ညို့ကိုယ်လုံးလေးက ဖေဖေဦး ရင်ခွင်ထဲမှာ ပျော့ခွေသွားတယ်။ ဖေဖေဦးရဲ့ အနမ်းတွေက ညို့ တကိုယ်လုံးကို ကြက်သည်းလေးတွေ တောင်ထစေတယ်။ ဖေဖေဦးလက်တွေက ညို့ ရင်သား လုံးလုံးလေးတွေကို အင်္ကျီပေါ်ကနေ ဆုပ်နှယ်နေတယ်၊ အို ညို့ နို့သီးခေါင်းလေး တွေ မာနေတာကို သူသိနေပြီပေါ့။ ရှက်လိုက်တာ။ ဖေဖေဦးက ညို့ ခါးလေးကို လက်တဖက်နဲ့ ပွေ့ချီပြီး နောက်တဖက်က ညို့ ဂါဝန်အောက်နားက နေတိုးဝင်လာပြီး ညို့ပေါင်ခွစုံ ပိပိနေရာလေးကို ပင့်ကိုင်လိုက်တယ်။ ညို့ အရေလေးတွေ နဲ့ စိုနေတဲ့ ပင်တီလေးပေါ်ကနေ သူ က ညို့စောက်ဖုတ်လေးကို ပွတ်ပေးနေတယ်။ ညို အသက်ရှုမဝတော့ဘူး၊ ဖေဖေဦးလက်က ညို့ပင်တီ ခါးသားရေမြော့ကြိုးလေး အောက်ကနေ တိုးဝင်လာပြီး ညို့ပိပိလေး ရဲ့ နူတ်ခမ်းသားလေးတွေကို လက်ဖျားလေးနဲ့ ပွတ်လိုက်တော့ ညို့ကိုယ်လုံးလေး တုံသွားတယ်။

“ ဒုန်..ခလွမ်”

အိမ်ပေါ်ထပ်က တခုခု တိုက်မိလိုက်သံကြောင့် ရုတ်တရက် သတိပြန်ဝင်လာလို့ ဖေဖေဦး ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ စုံတွန်းပြစ်လိုက်ပြီး နောက်ဖေးခန်းဘက်ကို ပြေးဝင်လာခဲ့မိတယ်။ ညို ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်ပြီး အသက်ကို မှန်မှန်ရူလိုက်တယ်။ နောက်တော့ ရေကန်ထဲက ရေအေးအေးလေးကို ခပ်ပြီး မျက်နှာသစ် ခြေထောက်ဆေးလုပ်လိုက်တော့မှ လူလည်း နည်းနည်း တည်ငြိမ်သွားပြီး စိတ်ပြန်ကြည်သွားတယ်။

ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာပြီး ဧည့်ခန်းကို ချောင်းကြည့်တော့ ဖေဖေဦးကို မတွေ့တော့ဘူး၊ တီဗီကတော့ အသံတိုးတိုးလေးနဲ့ ပွင့်နေတာ တွေ့တာနဲ့ တီဗီပိတ်လိုက်ပြီး အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖွနင်းတက်လာခဲ့တယ်။ အပေါ်ထပ်မှာလည်း အခန်းအပြင်ဘက်တွေမှာ လူရှင်းနေတာနဲ့ ညိုတို့ အခန်းကို ကမန်းကတမ်းပြေးဝင်ပြီး အထဲက ဂလန့် ချထားလိုက်မိတော့တယ်။

...................................................................................................

မနက်ကျတော့ ထုံးစံအတိုင်း ထရေမိုးချိုးပြီးလို့ ဘရိတ်ဖတ်စ်စားတော့ ဖေဖေဦးက မေမေထား ရှိနေလို့လားမသိ ပုံမှန်ပဲ ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ။ ညိုက တော့ ဒီပုံဆို မဖြစ်ဘူးလို့ တွေးမိလို့ မေမေထား ကိုပဲ ။

“ မေမေထား သမီး ဒီဝိအန်း မေမေ တို့အိမ် မှာ သွားအိပ်လိုက်အုံးမယ်နော်၊ တနင်္လာနေ့ ညနေမှ အလုပ်ကတန်းပြန်လာခဲ့မယ်”

“ အော် အေးအေး သမီးလည်း သမီးအမေတို့ နဲ့ တခါတလေ သွားနေပေါ့၊ သားမရှိတော့ သမီးလည်း ပျင်းမှာပဲ၊ အင်းအင်း၊ တနင်္လာနေ့ ညနေမှ တွေ့မယ်လေ၊ “

ဖေဖေဦး ကတော့ မေးခွန်းထုတ်တဲ့ အကြည့်မျိုးနဲ့ မျက်ခုံးပင့်ပြီးတော့ ကြည့်နေတယ်။ ညိုက မျက်လုံးချင်း မဆုံတော့ဘူး၊ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး မျက်လွှာချထားလိုက်မိတယ်။ ညို့ကိုယ်ညို လည်းမယုံတော့ဘူးလေ၊ မောင့်ကို သစ္စာမဖေါက်ချင်ဘူး ဖေါက်ခဲ့ရင်တောင်မှ မောင့်အဖေနဲ့တော့ မဖြစ်ချင်ဘူးလေ၊ ဒီနေ့ က သောကြာနေ့ ဆိုတော့ အနည်းဆုံး သုံးည တော့ ဝေးဝေးရှောင်နေလိုက်ဖြစ်မယ်။ တနင်္လာနေ့ ပြန်လာရင် ပုံမှန် ပြန်ဖြစ်လောက်ပြီပေါ့။ အဲဒါက ညို့အတွေး။

ညို အလုပ်ကို ရောက်တော့ ဖေဖေကျော်လည်း မရောက်သေး၊ မေမေ့လည်းမတွေ့ ဒါပေမဲ့ သူတို့က ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ဆိုတော့ ပုံမှန်အချိန်ရယ်လို့ မရှိဘူးလေ။ နေလည်လောက်ကျမှ ဖေဖေကျော်တယောက်ထဲ ပေါက်ချလာတယ်။ မေမေ့ကို မေးကြည့်တော့ အိမ်မှာတဲ့ ဆိုတာနဲ့ ညိုလည်း ဆက်မမေးတော့ဘူး၊ ဖေဖေကျော် က ခနပဲ နေပြီး အိမ်ပြန်မယ် ဆိုတော့ ညိုက မှာလိုက်တယ် မေမေ့ကို ပြောလိုက်ပါပေါ့၊ ညို ဒီဝိအန်း အိမ်မှာ ပြန်လာအိပ်မယ်လို့၊ ယောက်ခမ တွေကို ပြောလာခဲ့တယ်လို့၊ ဆိုတော့ ဖေဖေကျော့် မျက်လုံးတွေက တမျိုး ဖြစ်သွားသလိုပဲ၊ ပြီးမှ အင်း သူပြောလိုက်မယ် ဆိုပြီး ထွက်သွားလေရဲ့။

ညနေကျတော့ သောကြာနေ့လည်းဖြစ်တော့ အလုပ်က ဘီးဇီး ဖြစ်ပြီး အလုပ်ပြန်တဲ့ အချိန် နောက်ကျ၊ မောင့် အိမ်က ယူလာခဲ့တဲ့ ကားလေးကို မောင်းပြန်လာတော့ ကားတွေကလည်း သေချင်စော်နံလောက်အောင်ကျပ်၊ မေမေတို့ အိမ်ရောက်တော့ တော်တော်နုံးနေပြီ။

အိမ်ရောက်တော့ ဖေဖေကျော်ပဲ တံခါးဖွင့်ပေးတယ်။ မေမေရော ဆိုတော့ အရေးပေါ် အလုပ်ပေါ်လို့တဲ့ မော်လေး နဲ့ နှစ်ယောက် ထွက်သွားတယ်တဲ့ သမီးအတွက် ဟင်းတွေ ထားခဲ့တယ်တဲ့ တနင်္ဂနွေညပြန်လာမယ်တဲ့၊ သမီးလာအိပ်တဲ့ နေ့ မှ အလုပ်ပေါ်လို့ သွားရတာ စိတ်မကောင်းဘူးတဲ့ လို့ ပြောပါတယ်။ ညိုတွေးမိလိုက်တာကတော့ ဟင်း မေမေ ကတော့ လုပ်ပြီ၊ မော်လေး ကျောင်းပိတ်ရက် နဲ့ အကိုက် တနေရာကို သွားပြီး ချစ်စခန်းဖွင့်ကြပြီနဲ့ တူတယ်လို့ တွေးမိ လိုက်တယ်။ 

မေမေ နဲ့ မော်လေးတို့ ချစ်စခန်းဖွင့်တာကို ချောင်းကြည့်ထားမိတော့ အဲဒီပုံတွေ မျက်စေ့ထဲ ပြန်မြင်ယောင်လာပြီး သွေးတောင် နည်းနည်းပူသွားပါတယ်။ နောက်ပြီးတော့ ဒီည ဖေဖေကျော်နဲ့ ညိုနဲ့ ဒီအိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေပြီ ဆိုတာ တွေးလိုက်မိတော့ ရင်ခုံသွားမိတယ်။ သေချင်တဲ့ ကျားတောပြောင်းများ ဖြစ်နေပလား။ အို ဒါပေမဲ့ အခုမှ ငါ မောင်တို့အိမ်လည်း ပြန်သွားလို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးလေလို့ တွေးလိုက်မိပါတယ်။

.............................................................................................

ရေမိုးချိုး ပြီး တော့ လူလည်း ပြန်လန်းဆန်းသွား၊ ဘိုက်ကလည်း ဆာလာတော့ မေမေ ထားခဲ့တဲ့ ဟင်းတွေပြန်နွေး ဖေဖေကျော်လည်း ရေချိုးပြီးတော့ ပြင်ဆင်ပြီး စားကြတယ်။ မေမေ က ညိုကြိုက်တတ်တဲ့ ဟင်းလေးတွေ သိတယ်လေ၊ အဲဒါလေး တွေ လုပ်ထားပေးခဲ့တော့ ထမင်းစားကလည်း မြိန်တယ်။ ဖေဖေကျော်က လည်း ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာလေးတလုံး ထုတ်သောက်တယ်၊ ညို့ကိုလည်းမေးပါတယ် သောက်အုံးမလားဆိုတော့ ဟင့်အင်းလို့ ပေါ့။

စားပြီးသောက်ပြီးတော့ ပုဂံခွက်ယောက် တွေ သိမ်းဆည်းပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ထိုင် တီဗီကြည့်ကြတယ်။ ညိုလည်း တွေးမိတယ်၊ အင်း ငါ့မှာ ဟို ဖေဖေဦးနဲ့ တီဗီကြည့်ရင်း ဇာတ်လမ်းက ရှုတ်ချင်လာလို့ ဒီအိမ်ပြန်လာတယ်၊ အခု ဖေဖေကျော်နဲ့ တီဗီကြည့်နေရပါလားပေါ့။ အဲဒါ လူက မနေနိုင်တော့ဘူး ဖေဖေကျော့်ကို အိပ်တော့မယ် ဆိုပြီး ညို့အခန်းကို ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ မေမေတို့က ညို့လာရင် အိပ်လို့ ရအောင် ညို့အခန်းကို ဒီတိုင်းလေး ပဲ ထားတယ်၊ ဆိုတော့ ညို့အတွက် ကတော့ အခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ အပျို ဘဝ ပြန်ရောက်သွားသလိုပဲ၊ အခန်းတံခါးကို ဂလန့် ထိုး ပြီးတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲလိုက်တယ်။ 

ညဝတ်အင်္ကျီပါးပါးလေး ပေမဲ့ အခန်းကလည်း ပိတ်ထားပြီးမို့ ဘရာဇီယာ နဲ့ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီကို ပါချွတ်ထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မနေ့ညက ဖေဖေဦး နဲ့ မတော်တဆ ကနေ ဖြစ်သွားပြီး ကံကောင်းလို့ နယ်မကျွံခဲ့တာကို ပြန်တွေးမိရင်း အရင်ဖေဖေကျော်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့ကြတာတွေကို တဆက်တည်းတွေးလိုက်မိတယ်။ မောင် နိုင်ငံခြားထွက်သွားတာလည်း အတော်လေး ကြာပြီ ဆိုတော့ ညို့ စိတ်ထဲမှာရော သွေးသားကရော တခုခု ဟာနေသလိုပဲ၊ အခုတောင် ဖေဖေကျော်နဲ့ တုန်းက ဟာ ပြန်တွေးမိပြီး ပိပိလေး မှာ စိုစိစိလေး ဖြစ်လာခဲ့တယ်။

ညဝတ်အင်္ကျီလေးအောက်က နေ လက်လျိုပြီး စေ့စေ့လေးကို ပွတ်လိုက်တော့ လူတောင် တုံတက်သွားတယ်။ အင်း ငါတော့ ဒီဂျေပွတ်မှ ရတော့မယ်လို့လည်း ညို့ဘာသာ တွေးမိတယ်။ အဲဒီ အချိန်မှာပဲ၊

“ ဒေါက်..ဒေါက်..ဒေါက်”

ဆိုတဲ့ တံခါးခေါက်သံကြောင့် ညိုလန့်သွားတယ်။ နောက်မှ အိမ်မှာ ဖေဖေကျော်ပဲ ရှိတယ်ဆိုတာ သတိရလို့၊

“ ဖေဖေကျော် ဘာလဲဟင်”

“ အော် ညိုလေး မအိပ်သေးရင် ဟို စတော်ဘယ်ရီ လက်ဖျော်လေး သောက်မလားလို့ ဖေဖေကျော် ခုပဲ ဖျော်ထားတာ လေး လာပေးတာ”

စတော်ဘယ်ရီ လက်ဖျော်ဆိုတာနဲ့ ညို တခြားဟာတွေ ခနမေ့သွားပြီး တံခါးကို ကမန်းကတန်း သွားဖွင့်လိုက်မိတယ်။ တံခါးဝမှာ ဖေဖေကျော် က ညို အရမ်းကြိုက်တဲ့ စတော်ဘယ်ရီ လက်ဖျော်ကို ဖန်ခွက် အရှည်ကြီးနဲ့ ယူလာပြီး ရပ်နေတယ်။

“ သိုင်းကျူးပဲ ဖေဖေကျော်”

ဆိုပြီး ညို သူ့လက်ထဲက ဖန်ခွက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ယူပြီး ညို့ကုတင်ဘေးက စားပွဲေလေးမှာတင်ဖို့ လှည့်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အဲဒါက ညို့အမှားလေ၊ ဖေဖေကျော် အနောက်ကနေလိုက်ပြီး အခန်းထဲ ဝင်လာတာကို သတိမထားမိလိုက်ဘူး။ စားပွဲလေးပေါ်မျာ ဖန်ခွက်ကို ချပြီး နောက်လှည့်လိုက်တော့၊

“ ဟင် ဖေဖေကျော်”

ဖေဖေကျော်က ညိုနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အရမ်းကို ကပ်နေပြီလေ။ ရုတ်တရက် အံ့သြသွားတဲ့ ညို့ကို ဖေဖေကျော်က သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ညို့ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ ညို အစွမ်းကုန် ရုန်းပေမဲ့ ဖေဖေကျော့် လက်တွေက အရမ်းကို သန်လွန်းလှတယ်။ ညို့ပေါင်တန်အရင်းမှာ ထောက်နေတဲ့ ဖေဖေကျော့် ပုဆိုးအောက်က ပူနွေးနွေး အချောင်းကြီးက ကလည်း စောစောကလေးတင် စိတ်ထနေတဲ့ ညို့ကို အားအင်ကုန်ခန်းသွားစေတယ်။ 

ဖေဖေကျော့် လက်ဖဝါးတွေက ညို့ဖင်လုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်နှယ်နေပြီး ဖေဖေကျော့် လျှာကြီးက ညို့ပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်လာတော့ ညို့ အတွက် က ပြန်လမ်းမရှိတော့ဘူးလေ။ နွေရာသီမှာ အရမ်းကို ခြောက်သွေ့နေတဲ့ ကောက်ရိုးပုံပေါ်ကို မီးခြစ်ဆံတခု မီးခြစ်ပြီး ပြစ်ချလိုက်သလိုပဲ၊ ညို့ကာမ ဆန္ဓတွေက တဖျင်းဖျင်း နဲ့ ထတောက်ကုန်ကြပြီလေ။ ညို့ရဲ့ လက်တွေကလည်း ဖေဖေကျော့် လည်ကုတ်ကို တွယ်ဖက်ပြီး ညို့ပါးစပ်ထဲ တိုးဝင်လာတဲ့ ဖေဖေကျော့် လျှာကြီးကို ပြန်စုပ်ပေးနေမိပြီလေ။

ဖေဖေကျော်က ညို့ကို ကုတင်ရှိရာကိုအသာလေး တွန်းပေးလိုက်တော့ ညိုလည်း ကုတင်ပေါ်ကို အလိုက်သင့် လေးလှဲချလိုက်တော့တယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်ပြီးတော့ ညို့ ညဝတ်အင်္ကျီလေးကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ ညို့ နို့တွေကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဖွဖွလေး ဆုပ်နှယ်ရင်းက ညို့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို တဖက်တလှည့်စီ ငုံ့ပြီး စို့ပေးနေတယ်။ ညို့နို့သီးခေါင်းလေးတွေက လည်း အရမ်းကို ထောင်မတ်တင်းမာနေပြီလေ။

နောက်ဖေဖေကျော့် လက်တဖက်က ညို့ပေါင်ခွဆုံကို ရောက်လာတော့ ညို အလိုလို ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ကားပေးမိတယ်။ ဖေဖေကျော့် လက်ချောင်းတွေက ညိုရဲ့ စိုရွဲနေတဲ့ ဖုတ်ဖုတ်လေးကို ပွတ်သပ် မွှေနှောက် ဆော့ကစားနေပြီလေ။ ညို ခါးလေး ကော့ပြီး တွန့်လိမ်နေရပြီ ညို့ မျက်စေ့လေးကို တင်းတင်းလေး ပိတ်ထားမိပြီး ဖေဖေကျော့် လီးကြီးကို စောင့်မျှော်နေမိပြီ။

........................................................................................

ဖေဖေကျော်က ညို့ပေါင်လုံးတွေကို သူ့ဒူးကြီးတွေ နဲ့ တဖက်တချက်တွန်းပြီး ဖြဲကားလိုက်တယ်။ ပြီးမှ သူ့ရဲ့ လီးကြီးကို ညို့စောက်ဖုတ်အဝလေးမျာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလာပါတော့တယ်။ အံဩစရာကောင်းလောက်အောင် ဖေဖေကျော်ရဲ့ လီးကြီးကို ညို့စောက်ဖုတ်လေးက မှတ်မိနေသလိုပဲ၊ ပထမဦးဆုံး အကြိမ်တုံးက အလိုးခံခဲ့ရတာကို ပြန်သတိရသွားမိတယ်။ ညို့လက်ကလေးတွေနဲ့ ဖေဖေကျော့် လက်မောင်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ 

သိပ်ဆိုးတဲ့ ဖေဖေကျော်လေ။သူ့လီးကြီးကို ညို့ဖုတ်ဖုတ်လေးထဲ အဆုံးထိ ဖိသွင်းလိုက်ပြီး ညို့ဆီးခုံနဲ့ သူ့ဆီးခုံနဲ့ကို ဖိကပ်ထားတယ်၊ နောက် မလှုပ်တော့ဘူး၊ ညို စိတ်ထဲ မျာ ညို့မျက်နှာကို ကြည့်နေတယ်လို့ ခံစားရလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့၊ ညို့ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတဲ့ ဖေဖေကျော့် မျက်နှာကြီးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ညိုရှက်သွားလို့ မျက်လုံးတွေကို ပြန်ပိတ်လိုက်တယ်။ဖေဖေကျော်က၊

" ညိုလေးရယ် မျက်စေ့ဖွင့်ပါအုံး၊ ဖေဖေကျော်က ညိုလေး မျက်လုံးပိတ်ရက်နဲ့ပဲ အမြဲချစ်ခဲ့ရတာ၊ အခု ဖေဖေကျော် ညိုလေးနဲ့ မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး ချစ်ချင်တယ်ကွာ"

" ဟင့်အင်း ညိုရှက်တယ်"                   

" ခုချိန်ထိ ရှက်နေတုန်းလား ညိုလေးရယ် ဖေဖေကျော်နဲ့ အရှက်ကုန်ခဲ့တာ ဘယ်နှစ်ခါတောင် ရှိနေပြီလဲဟာကို၊ ကဲပါ မျက်လုံးလေး ဖွင့်လိုက်ပါအဲဒါမှ ပဲ ဖေဖေကျော် ချစ်မယ်နော်"

" အောင်မယ် မချစ်ချင်နေပေါ့" 

ညိုက မခံချင်စိတ်ကလေးနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ပြီးပြောလိုက်မိတယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ကို ပြုံးပြပြီးငုံ့နမ်းလိုက်တယ်။

" ဖေဖေကျော် ပျော်ပြီကွာ၊ ညိုလေးကို လွှမ်းနေတာ"

" သွားပါ ဘာလို့ လွှမ်းရတာလဲ၊ လွှမ်းစရာလား၊ မေမေ တယောက်လုံးရှိနေတာကို"

" ခု ညိုလေး မေမေ က ဘယ်ရောက်နေလဲ သိလား"

" ခရီးသွားတယ်ဆို"

" အင်းလေ အဲဒါက သူပြောတာပဲလေ၊ အခုလောက်ဆို ဟော်တယ်တခုခု မှာ သူနဲ့ မော်လေး နဲ့ လိုးနေလောက်ပြီ"

" ဟင် ဖေဖေကျော်က သိနေတယ်"

" အိုး ဖေဖေကျော် သိတာက အံ့ဩစရာမရှိဘူး၊ ညိုလေးက ဘယ်လို သိနေတာတုန်း အဲဒါကို ဖေဖေကျော်က ပိုအံ့ဩသေးတယ်"

ညို က ဖေဖေကျော့်ကို ညို တနေ့ အိပ်ပျော်နေတုန်း သူရှိမှန်းမသိပဲ တဖက်ခန်းမှာ မော်လေးနဲ့ မေမေတို့ လိုးနေကြတာကို တွေ့ရတဲ့အကြောင်းပြောပြလိုက်တယ်။ဖေဖေကျော်က၊

" အင်း ဖေဖေကျော်က သိတာကြာပြီ၊ ညိုလေးမေမေ ကသာ သူ့ကိုယ်သူ လုံလှပြီထင်နေတာ၊ ဖေဖေကျော်ကိုယ်တိုင်က ကိုက လွတ်လပ်ခွင့်ပေးထားတာ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်လည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်တယ်လေ"

" အို့"

ဖေဖေကျော်က စကားပြောနေရင်းက ညို့ ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းလိုးနေတာ တချက်ဆွဲထုတ်လိုက်တာ ညို့ ပိပိလေးထဲက သူ့ဒစ်ကြီး ထွက်သွားတော့ မလို ဖြစ်လို့ ညို့ပါးစပ်က အသံလေး ထွက်လာပြီး ဖေဖေကျော့် လက်မောင်းကို ကုတ်ဆွဲလိုက်မိတယ်။ဖေဖေကျော်က စကားမပြောတော့ဘူး၊ သူ့ဒူးနှစ်ဖက်ကို ထောက်လိုက်ပြီး ညို့ ပေါင်အောက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ 

ညို့ပေါင်တွေ ကားသွားပြီး ဖင်က အလိုလို ကော့သွားတယ်။ ဖေဖေကျော်က ညို့ခါးလေးကို ကိုင်ပြီးတော့ သူ့ဖင်ကို ကော့ကော့ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနဲ့ ဆောင့်လိုးတော့တယ်။ ညိုလည်း အီစိမ့်နေအောင်ကောင်းတာပေါ့။ ပြတ်နေတာလည်း ကြာပြီ၊ 

ဖေဖေကျော့်လိုးနည်းက လည်း ညို့စောက်ဖုတ်လေးထဲ လီးကြီးမွှေထည့်နေသလိုမို့ ညို့ဖင်ကို ကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။ နောက်တော့ သူလည်း ဆောင့်ချက်တွေ သွက်လာသလို ညိုလည်း အရမ်းကောင်းပြီး ပြီးချင်လာတယ်။ သူက အဲဒီမှာ ဆောင့်နေတာ ကို ရပ်လိုက်တော့ ညိုမနေနိုင်တော့ဘူး။

" အို့ ဖေဖေကျော် သမီးပြီးတော့မယ် ဆက်ဆောင့်ပေးတော့လေ"

" အင်းပါ သမီးရယ် ဖေဖေကျော် ညောင်းလို့ ပုံစံပြောင်းတာပါ"

အပိုင်း ( ၃) ဆက်ရန် >>>>