အပျိုပေါက်မလေး အပိုင်း ( ၁ )
ရေးသားသူ - န၀ရတ်
“ လုပ်ပြီ…ကြည့်ပါလားလို့..”
မိန်းမတစ်ယောက်။ အညုအခရာအပြည့်နှင့်ပြောလိုက်သည့်စကားသံ။ ထိုအသံကိုကြားလိုက်ရသော ခိုင်ကြူသင်းတစ်ယောက် ရင်သိမ့်တုန်သွား သည်။ လှမ်းလက်စခြေလှမ်းတို့လည်း ရပ်သွားသည်။ အသံတွေကတော့ဆက်ကြားနေရဆဲ။
“ ဟာကွာ..ကဲလာပြီ..မကြိုက်ဘူးသိလား….. ဟင့်။တကယ်ပါပဲ။လက်ကလည်းမြန်လိုက်တာအဟင့်ဟင့်..ဟင့်..”
အသက်ပြင်းပြင်းရှူသံများကို ကြားရသည်။ လုံချည်၊ဒါမှမဟုတ် ထမီဖြန့်၀တ်လိုက်သည့်အသံလိုလိုလည်း ပေါ်ထွက်လာသည်။
“ တွေ.ပြီဆို..ဒါပဲစိတ်ကူးနေတာပဲ။အို.အမေ့..လက်ကြီးကလဲ..ဟာ..မကိုင်နဲ. ဆို ..ဒါကြောင့်သူနဲ့လာမတွေ့ချင်တာ..သိလား။”
ထို့နောက် လှုပ်ရှားသံများလိုလို ကြားရပြန်သည်။မောသံနှင့်အသက်ရှုနေကြသံကိုလည်းကြားရသည်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ခပ်အုပ်အုပ်ပြောလိုက်သံပေါ်လာသည်။သဲသဲကွဲကွဲတော့ခိုင်ကြူသင်းမကြားရပါ။
“ ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း..မချွတ်ဘူး..အို..အမေ့..ဟင့်..”
အမျိုးသမီး၏ငြင်းပယ်သံသည် တကယ်တော့ခရာသံဖြစ်နေသည်။ ခပ်အစ်အစ်လည်းရှိရာ..အသက်ရှုအောင့်ထားရာမှ ပြောလိုက်ပုံမျိုးဖြစ်သည်။ခိုင်ကြူသင်းသည် အသက်(၁၂)နှစ်ကျော်သာရှိသေးသောအပျိုပေါက်ကလေး ဖြစ်သည်။ကရင်နှင့်ပန်ချာပီကပြားမလေးမို. အရပ်မြင့်ကာ ကိုယ်လုံးကလည်း ဖွံ. ထွားနေပြီ။အရွယ်နှင့်စာလျှင် အတော်လေးဆူဖြိုးတောင့်တင်းသည်ဟု ဆိုနိုင်သည်။ကလေးတစ်ယောက်၏ကိုယ်နေဟန် သွင်ပြင်ကတော့ လုံးလုံးမပျောက်သေး။
စွဲမက်စရာအပျိုပေါက်မလေးဟု ပြောရပေမည်။ ယခုညနေပိုင်း ရုပ်ပြစာအုပ်ဖတ်ချင်သော ကြောင့်သူမနေထိုင်ရာအိမ်ခြံ၀င်းကြီးနှင့်ကပ်လျှက် လမ်းသွယ်လေးတစ်ခုထဲရှိ ကိုစိုးနောင်၏စာအုပ်အငှားဆိုင်သို့အပျိုပေါက်မလေးထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ စာအုပ်ဆိုင်ပုံမှန်ဖွင့်ချိန်က ညနေ(၅)နာရီမှည(၉)နာရီအထိ။ ယခု(၄)နာရီကျော်ကျော်သာရှိသေးရာစောတော့စောသေးသည်။ သို့သော်ခိုင်ကြူသင်းက ကိုစိုးနောင်ထံတွင်စာအုပ်ငှားနေကျဖေါက်သည်ဖြစ်ကာ လူချင်းလည်းအတန်အသင့်ခင်မင်နေသည်မို့ ဆိုင်ဖွင့်ချိန်မဟုတ်သေးသည့်တိုင်စာအုပ်၀င်ငှား၍ရပေသည်။ ပိတ်ထားသောစာအုပ်ဆိုင်၏တံခါးနှင့်မလှမ်းမကမ်းသို.အရောက်တွင် ဆိုင် ခန်းထဲမှအသံပလံများကို အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်းကြားရခြင်းဖြစ်သည်။
ထိုအသံ တို့သည်ခိုင်ကြူသင်းကို အကြီးအကျယ်ရင်ဖိုလှုပ်ရှားစေသည်။ လှမ်းနေသောခြေလှမ်း တွေတုံ့ရပ်ကာလူကကျောက်ရုပ်ထုတစ်ခုလိုငြိမ်နေသော်လည်း အပျိုပေါက်လေး၏ရင်ထဲတွင်တော့လေထန်သောရေပြင်တွင်လှိုင်းလုံးလေးများထသလိုလှုပ်ရှားနေသည်။
“ အိုး..ကြည့်ပါလား။လက်ကလည်းသိပ်ရဲတာပဲ။ ဖယ်ကွာ..ဟိတ်။ ဟာ..ထမီကျွတ်တော့မယ်..ကဲလိုက်တာ..ဟင့် ဟင့်..”
အသံသာကြားရသော်လည်းထိုအမျိုးသမီးထမီကျွတ်တော့မည်ကို နားလည် သိရှိလိုက်သည့်အတွက်ခိုင်ကြူသင်းမှာကြားထဲကမျက်နှာပူသလိုဖြစ်လျှက် ဖိန်းရှိန်း သွားသည်။သည်မိန်းမ၏အသံကိုလည်း ကြားဖူးသလိုလိုရှိသည်။ အညုအခရာတွေရောနေသောအသံဖြစ်ရာအခန့်မှန်းရတော့ခက်သည်။သီတာကလဲ..ထမီကျွတ်သားတော့ဘာဖြစ်မှာမို.လဲ၊လုပ်ကြတော့မယ့်ဥစ္စာ..ယောက်ျားသံကို ပီပီသသကြားရသည်။ ကိုစိုးနောင်၏အသံဖြစ်ကြောင်း ခိုင်ကြူသင်းချက်ချင်းမှတ်မိသည်။
သီတာ ဟုခေါ်လိုက်မှုကြောင့်အမျိုးသမီးမှာမြသီတာအောင်ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုလည်းအထာပေါက်သွားသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် အသက်တော့သိပ်မငယ်လှပါ။ (၄၀)ကျော် (၅၀)နီးပါးလောက်ရှိသည်။ အသက်အရွယ်နှင်မမျှအောင်တော့ သန်စွမ်းသည်။အရပ်(၅)ပေ(၇) လက်မခန့်မြင့်သည်။ ဘာစိတ်ကူးပေါက်သည်မသိ။ ပါဝါမပါသောမျက်မှန်ကိုတပ်လေ့ ရှိသည်။ (ထိုမျက်မှန်ကိုခိုင်ကြူသင်းတစ်ခါနှစ်ခါလောက်ယူတပ်ကြည့်ဖူးသောကြောင့် ပါဝါမပါကြောင်းသိနေပါသည်။)ရုပ်ကသာမာန်မျှသာ။ သို့သော်မျက်နှာထားချိုပေရာ ခင်မင်နှစ်လိုဖွယ်ရာကောင်းသည်။အသားကခပ်လတ်လတ်။ ခြေမလက်မတွေအတော် ထူထဲကြီးမားသည်။ခိုင်ကြူသင်းတို့ကျောင်းကကျောင်းသားကြီးတွေက လက်မကြီး ခြေမကြီးရင်လီးကြီးတယ်ဟုပြောကြသည်ကို နားစွန်နားဖျားဆိုသလိုကြားဖူးထားလေ ရာ..ကိုစိုးနောင်၏ကြီးမားထူထဲသောခြေမလက်မများကိုကြည့်မိတိုင်း
“ ဒီလူကြီးရဲ့ဥစ္စာ ကြီးကအရမ်းကြီးမှာလား”
ဟု အပျိုပေါက်မလေးတွေးမိကာကျောချမ်းသလိုလိုဖြစ်ခဲ့ရ သည့်အကြိမ်တွေကလည်း မနည်းလှတော့ပါ။အပျိုပေါက်လေးတို့ထုံးစံသွေးသားက ဆူဖြိုးစမို့ ခိုင်ကြူသင်းသည် ကာမမှုကိစ္စများနှင့်ပတ်သက်သည်ကိုကိုယ်တိုင်စိတ်၀င် စားစပ်စုမှုကလည်း အတော်ရှိနေသည်။
မြသီတာအောင်ကတော့ ခိုင်ကြူသင်းတို့ခြံ၀င်းနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် နေ ထိုင်သောသဘောင်္သားမယားမုဆိုးမဖြစ်သည်။ သူမ၏လင်တော်မောင်မှာ သင်္ဘောမီးလာင်၍သေဆုံးသွားသည်မှာ(၆)လမျှသာရှိသေးသည်။ မြသီတာအောင်သည်အသက်(၃၀)ခန့်ရှိသည်။ ဖါရစီသွေးအတော်များများပါသောကုလားကပြားမ ဖြစ်သည်။အသား မမဲပါ။တရုတ်ကပြားမတွေလောက်ဖြူခြင်းမရှိသော်လည်း အသားအတော်ကြီးကို လတ်သည်။အရပ်က မိန်းမတစ်ယောက်အနေဖြင့်အတော်မြင့်သည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လည်းလုံးကြီးပေါက်လှ။ခါးကျင်ကျင်၊တင်ကားကား၊နို့ထွားထွား၊ပေါင်လုံး ပေါင်တန်တွေကတော့အထူးရှယ်ဟုဆိုရလောက်အောင် တုတ်ဖြိုးတောင့်တင်းသည်။မျက်နှာကတော့ကုလားဆင်။ ချောသည်ဆိုသည်ထက်ညို့အားပြင်းသောရုပ်ရည်ဟုဆိုရပေလိမ့်မည်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာလည်း ခေသည့်ကောင်မလေးမဟုတ်ပါ။ ဇ လေးရှိသည်။
သူမတို့မိသားစုနေထိုင်သည်က ခြံ၀င်းကြီးထဲတွင်ဆိုသော်လည်းအစေခံတန်းလျားဟုပြောရမည့်အိမ်တန်းလျားတွင် နေရခြင်းဖြစ်သည်။ အများစုကတော့ထိုခြံ၀င်းထဲရှိအိမ် ကြီးတွင်အိမ်ဖေါ်မာလီဒရိုင်ဘာအလုပ်ကြမ်းသမားစသော အလုပ်များလုပ်ကိုင်ကြရသူ တွေဖြစ်သည်အိမ်ထောင်စု(၁၀)စုမျှရှိကာ တန်းလျားနှစ်လုံးတွင် ကြပ်သိပ်စွာနေကြရ သည်။လင်မယားစုံတွဲတွေလည်းရှိရာကာမယှက်မှုများကိုကြည့်တတ်ချောင်းတတ်လျင်မြင်တွေ့နိုင်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းလည်း သူတို့နှင့်ကပ်လျက်အခန်းမှလင်မယားအိပ်ယာ၀င်စပ်ယှက်ကြသည်ကို တစ်ကြိမ်လောက် ချောင်းကြည့်ဖူးခဲ့သည်။ ယောက်ကျားနှင့်မိန်းမကာမစပ်ယှက်ကြတာဘယ်လိုဆိုတာလောက်ကိုတော့သိနေသည်။
သည်တော့ကိုစိုးနောင်နှင့်မြသီတာအောင်တို့ လိုး ကြတော့မည်ကို ခိုင်ကြူ သင်းအထာပေါက်သည်။အခြေအနေကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်သည်ယခုမှ]စ}ကြသည် မဟုတ်။သည်လိုပြုမူနေကျဖြစ်ပုံရသည်။မမျှော်လင့်ဘဲအသံများစကြားရသည့်အတွက် ပထမတွင် ထိပ်လန့်သလိုဖြစ်ကာဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲတောင့်တောင့်ကြီးရပ်သွား သော ခိုင်ကြူသင်းသည်အခြေအနေကိုသဘောပေါက်လာသောအခါတွင်တော့ ဘယ် လိုလုပ်သင့်သည်ကိုနားလည်သွားသည်။ ကိုစိုးနောင်နှင့်မြသီတာအောင်တို.ကိုသွားချောင်းရမည်။
သူတို့အခန်းဘေးက လင်မယားလုပ်ကြတာကို ချောင်းကြည့်စဉ်က လူမိမည် လည်းစိုးကာခိုးကြောင်ခိုးဝှက်နှင့်ချောင်းရလေရာ အားရပါးရကြည့်ချင်တိုင်း မကြည့်ခဲ့ ရ။ယခုကိုစိုးနောင်၏စာအုပ်ဆိုင်နေရာမှာဆိုင်ဖွင့်ချိန်တွင်သာလူစည်လျက် ကျန်အချိန်များတွင်တော့ လူသွားလူလာမရှိဘဲချောက်ကပ်နေပေရာ သူမအနေဖြင့်စိတ်ချလက်ချချောင်းနိူင်ပေသည်။သည်ဘက်ကိုလူမလာသည့်အချိန်မို့လည်း ဆိုင်ခန်းထဲရှိစုံတွဲမှာအပြတ်ကဲနေကြသည်မဟုတ်ပါလား။ သူတို့တောင်ကဲနေတာမိမိကလည်း အပီကိုချောင်းကြည့်ပစ်လိုက်မည်ဟုခိုင်ကြူသင်းတွေးသည်။ ထိုအခါ တုံ့ရပ်နေသောခြေလှမ်းသည်အလိုလိုပင်ရွေ့လျားသည်။စာအုပ်ဆိုင်ဆီသို့ခြေလှမ်းသည်။
“ ဟော..ကြည့်၊အောက်ခံဘောင်းဘီချွတ်ပြန်ပြီ။ကဲတော့မလို့ပဲမဟုတ်လား”
မြသီတာအောင်၏ရမက်လွှမ်းသောအသံကခိုင်ကြူသင်းကို ပိုခြေလှမ်းသွက်စေသည်။ကောင်မလေးပိတ်နေသောဆိုင်တံခါးနားရောက်သွားပြီ။
“ သီတာ့ကိုချစ်လို့ပါ..တော်ပါ..ဒါချစ်တာမှမဟုတ်တာ..”
“ ချစ်တာမဟုတ်ရင်ဘာလဲ….သွား..သိဘူး…သိအောင်..အခုပြလိုက်မယ်..”
ခိုင်ကြူသင်းချောင်းကြည့်ရန်အပေါက်လိုက်ရှာနေဆဲ၊စာအုပ်ဆိုင်ခန်းထဲကအသံတွေကအသည်းယားစရာဖြစ်နေစေသည်။
“ အား..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..နာတယ်ဦးစိုးရ။ အရမ်းကြီးထိုးမထည့်နဲ့..အာအိ..သေပြီ..ဖြေးဖြေးသွင်းပါလို့ပြောနေတာမရဘူး”
မြသီတာအောင်၏ညီးညူသံကြောင့်ထိုးသွင်းထည့်လိုက်ပြီမှန်း ခိုင်ကြူသင်း သိသည်။အပျိုပေါက်လေး၏ပေါင်ကြားမှစောက်ပတ်ပင်ဆတ်ခနဲတစ်ချက်တုန်သည်။
ဖုထစ်ဖေါင်းတက်သည်။ နံရံတွင် အပေါက်တစ်ခုမြင်ရာ ခိုင်ကြူသင်းလည်း ထိုအပေါက်တွင်ညာမျက်လုံးကပ်လျှက် ချောင်းကြည့်လေတော့သည်။ ဆိုင်ခန်းထဲတွင် မီးတော့ ထွန်း မထားပါ။သို့သော် ညနေဘက် (၄)နာရီသာသာလောက်အချိန် အနောက်ဘက်သို့ကျဆင်းနေသောနေရောင်ချည်တန်းများက မျက်နှာကျက်နားရှိမှန်လည်ပေါက်မှ ကျကျနနတိုး၀င်နေရာ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်း ရှိနေသည်။ ချောင်းကြည့်သော အပျိူပေါက်လေးအဖို့မြင်ကွင်းတွေရှင်းလင်းသည်။ပီပြင်သည်။အသံတွေကိုလည်းပို၍ပီပီသသရှင်းရှင်းလင်းလင်းကြားရသည်။
“ ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်..အားကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..”
“ သီတာ..ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်..သိပ်နာသွားသလား.. ဟင့်အင်း.. မနာပါဘူး ဦးစိုးရ။ဦးစိုးဆောင့်လိုးထည့်လိုက်တာ ကောင်း လွန်းလို့ပါရှင်..”
“ ကောင်းရင် အပီခံစမ်းပါသီတာရာ..။ လက်တွေက ဘာဖြစ်လို့ တို့ရင်ဘတ် ကိုဆီးတွန်းထားရတာလဲ။ ပေါင်ကြီးတွေကိုလည်း ကားပြီး ဖင်ကော့ကော့ပေးလေ။ကောင်းကောင်းဆောင့်လိုးပေးမယ်..တအားကြီးမဆောင့်နဲ့အုံးနော်။အခုမှအရှိန်ရခါစရှိသေးတာ။ ဦးစိုးရဲ့လီးက အကြီးကြီး။ သီတာ့အဖုတ်ထဲမှာပြည့်သိပ်နေတာ..”
“ လီးကြီးတော့အလိုးခံရတာမိုက်တယ်မဟုတ်လား….ဟွန့်..သွားစမ်းပါ”
ကြားရသောအသံတွေက ရမက်ပြင်းစရာဖြစ်သလို ချောင်းကြည့်၍ တွေ့မြင်လိုက်ရသည့်မြင်ကွင်းကလည်း ခိုင်ကြူသင်းကိုရင်ဖိုမောကာ အဆိတ်တက်စေသည်။ကိုစိုးနောင်က မြသီတာအောင်ကို စာအုပ်များခင်းကျင်းပြသည့်စားပွဲ (ယခု ဆိုင်မဖွင့်သေး၍ထိုစားပွဲပေါ်တွင် စာအုပ်တွေတင်မထားသေးပါ) ပေါ်တွင်တင်ကာလိုး နေခြင်းဖြစ်သည်။
မြသီတာအောင်သည် စားပွဲအစွန်းတွင်ကားအိသော တင်ပါးဆုံကြီး တင်ကာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကစားပွဲပေါ်ပက်လက်လှန်ကာ လှဲချပေးထားသည်။ စတင် ချောင်းကြည့်ချိန်ကမြသီတာအောင်၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက ကြမ်းပြင်ပေါ် ချထား သည်။သို့သော်ကိုစိုးနောင်၏ပေါင်ကြီးတွေဆွဲထား၍ ဖင်ကော့ပေးရန်ပြောလိုက်သံနှင့်အတူအောက်ချထားသော သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုပါ ကိုစိုးနောင်က ဆွဲမပင့်ထောင်တင်လိုက်ရာမြသီတာအောင်ကလည်း မိမိ၏ပေါင်များကိုအလိုက်သင့်ဆိုသလိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိမ်းကာကိုင်၍ ခပ်ကားကားလုပ်ပေးသည်။ တင်ပါးဆုံသည် စားပွဲစွန်းတွင်တင်ကာအားပြုထားလျက် ပေါင်နှစ်ချောင်းကတော့ လေထဲတွင် ကြွတက်ထောင်ထားသလိုဖြစ်နေသည်။
ကိုစိုးနောင်ကတော့ စားပွဲအောက်ကြမ်းပြင်တွင်ခြေချကာ မတ်တပ်ရပ်လျက် လိုးနေသည်။ခိုင်ကြူသင်းချောင်းကြည့်နေသောနံရံအပေါက်မှာ လိုးနေကြသူ နှစ်ယောက်၏ဘေးဘက်တွင်ရှိသည်။ ဘေးတိုက်အနေအထားဖြင့် ချောင်းကြည့်ရသည်မို့အဆင်ပြေသည်။အကုန်မြင်နေရသည်။ မြသီတာအောင်၏အောက်ပိုင်းတွင် ထမီမရှိ။အတွင်းခံဘောင်းဘီကလေးက လည်း ညာဘက်ခြေကျင်း၀တ်တွင်လိပ်စွပ်နေလျက်။အပေါ်ပိုင်းရှိ ဘလောက်စ်နှင့် အတွင်းခံကိုတော့ ချွတ်မထားပါ။ သို့သော်ဘလောက်စ်ကိုလည်ပင်းနားရောက်အောင် လိပ်မတင်ထားပြီး အတွင်းခံဘရာစီယာ၏ ရင်အုံတွေကိုလည်းလှန်တင်ထားလေရာ နို့ပေါ်ဗိုက်ပေါ်ဖြစ်နေသည်။ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းမှာဖုံးဖုံးဖိဖိမရှိပေ။
မြသီတာအောင်၏နို့အုံတွေကလည်းကြီးမားဆူဖြိုးသည်။ လုံး၀န်းမို့မောက်ကော့တက် နေသည်။အသားအတော်လတ်သူမို့ ရင်သားတို့ကဖွေးသလိုပင်ရှိသည်။ နို့သီးတွေကရှည်သည်။ကာမဆိပ်တက်နေချိန်မှာမို့ နိူ့သီးခေါင်းများသည် တင်းမာစူကော့ကာချွန်၍ထောင်တက်နေကြသည်။ကိုစိုးနောင်ကလည်းအောက်ပိုင်းတွင်ပုဆိုးမရှိ။ ဗလာကျင်းနေသည်။အပေါ်အင်္ကျီကိုလည်း ခါးပေါ်လိပ်၍ တင်ထားသည်။ အောက်ပိုင်းတွင် အ၀တ်အစားမရှိသည်မို့ ဖင်မည်းမည်းပြောင်ပြောင်ကြီး၊ လီးတန်တုတ်တုတ်ထွားထွားကြီး နှင့်တောင့်သန်သောပေါင်လုံးပေါင်တန်များအရှင်းသားပေါ်နေကြသည်။
ကိုစိုးနောင်သည်အညာသားမဟုတ်သော်လည်း အသားကတော့ အတော်မည်းသည်။အသားအတော်ကြီးကိုလတ်သောကုလားကပြားမ မမြသီတာအောင်သည်အသား မည်းသောကိုစိုးနောင်နှင့်အလိုးခံနေသောအခါသူမ၏အသားကပိုဖြူလာသလို ဖြစ်နေသည်။ဒီလူကအသားမည်းသလို လီးချောင်းကြီးကတော့ မီးသွေးခဲတမျှ ပိုမည်းနေ နက်နေသည်။ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်၍ဆောင့်၍လိုးနေရာ မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်ထဲလီးချောင်းကြီးတိုး၀င်ပြန်ထွက်လှုပ်ရှားနေသည်ကို ခိုင်ကြူသင်း သေသေချာချာမြင်နေရသည်။ မြသီတာအောင်သည် စောက်မွှေးများရိတ်ကာထားလေရာ (ကိုစိုးနောင်ကရိတ်ခိုင်းထား၍ရိတ်ခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်)စောက်ပတ်သည်ပြောင်ရှင်းလျှက် လီးနှင့် စောက်ပတ်၏အနေအထားအခြေအနေကို ကောင်းကောင်းမြင်တွေ့ရသည်။ မြင်ကွင်းကရှင်းနေ သည်။ခိုင်ကြူသင်းသည် မြသီတာအောင် စောက်မွှေးရိတ်ကာထားသည်ကို မသိ။
အသက်(၃၀)ခန့်ရောက်နေလျှက် စောက်မွှေးမပေါက်သေးပဲရှိနေသည်ဟုသာ ထင်ကာအံ့သြသလိုဖြစ်နေသည်။ ကိုစိုးနောင်၏လီးကြီးကလည်း ကြီးလှသည်။ သူမစိတ်ထင် အရှည် (၆)လက်မကျော်ကာ လုံးပတ်ကတော့ စပါကလင်အချိုရည်ပုလင်းဖင်ပိုင်း လောက်ကိုတုတ်သည်။ကြီးမားတုတ်ခိုင်လွန်းလှသော လီးချောင်းကြီးသည် မြသီတာ အောင်၏စောက်ပတ်နှင့်ဆန့်မှဆန့်ပါ့မလား၊ ကွဲပြဲကုန်လေမည်လား စသဖြင့် အပျိုပေါက်မလေးတွေးတောရင်ဖိုနေသည်။ဒီလောက်ကြီးတဲ့အချောင်းကြီးကို အားနဲ့ ဆောင့် ဆောင့်ထိုးသွင်းချနေရာ မြသီတာအောင်တော့အရမ်းနာမှာပဲဟုလည်း ခိုင်ကြူသင်း တွေးမိသည်။ သို့သော်မြသီတာအောင်ကိုကြည့်ရတာကတော့ နာပုံမရ။ အရသာတွေ့နေ ကြောင်းသိသာထင်ရှားသည်။
“ ဘွပ်ဘွပ်..အားအိအိ..ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ဆောင့်..”
“ ကိုဆောင့်လိုးတာ..ကြိုက်လား..”
“ အင်း..ကြိုက်တယ်..ကြိုက်လို့ဆောင့်ခိုင်းတာပေါ့..လို့..”
“ ဖင်ဆုံကြီးကော့ကော့ပေးလေ..ပေါင်လည်းဖြဲထားပေး..”
“ ကော့ပေးဖြဲပေးနေတာပဲ..ဦးစိုးရ..”
“ ဘွပ်.. ဘု.. အမလေးလေး ထိလိုက်တာကွာ။ စောက်ပတ်ထဲပူဆင်းပြီး သားအိမ်တောင်လှုပ်ခါသွားတယ်."
“ သီတာ့စောက်ပတ်ထဲမှာ စောက်ရည်တွေကစိုရွဲနေတာဆိုတော့ ဆောင့်ထိုး ချလိုက်ရင်လီးကလျှောခနဲအဆုံး၀င်တာပေါ့”
“ ဟွန့်.ပြောရောမယ်။ အရည်ရွဲပြီးအ၀င်ချောတာ ကြိုက်ရဲ့လား။ အရည်တွေ သိပ်များနေတယ်
ဆိုရင်သုတ်ပေးမယ်လေ..”
“ အင်း..ကောင်းတယ်..နည်းနည်းသုတ်ပစ်လိုက် ”
ပြောရင်းကိုစိုးနောင်က မြသီတာ၏စောက်ပတ်ထဲ ထိုးသွင်း လိုးနေသော လီးကြီးကို ဆတ်ကနဲဆွဲထုတ်သည်။ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးထွက်သွားသံ
“ ပတ်၊ဗျစ်၊ပလွတ်”
ဆိုသည်ကိုပင်ခိုင်ကြူသင်း အတိုင်းသားကြားရသည်။ လိုးလက်စတန်းလန်းစောက်ပတ်ကြီးသည် လီးကျွတ်သွားသောအခါ ပြဲအာလန်နေသည်ကိုလည်း ထင်းထင်းကြီးမြင်ရ သည်။ကာမဆိပ်တက်နေချိန်မို့ အဖုတ်ကြီးက လေထိုးသွင်းထားသလို ဖုထစ်ကာ ဖောင်းကားနေသည်။အရည်များလည်းစိုရွဲလက်ပြောင်နေသည်။ မြသီတာ၏ အရည်ရွမ်းရွမ်းစိုနေသောအဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်း ရွရွကြီးကိုမြင်ရတော့မှ မိမိ၏ပေါင်ကြားမှစောက်ပတ် သည်လည်းဖုဖေါင်းကာအရည်တွေစိုနေသည်ကို ခိုင်ကြူသင်းသတိပြုမိသည်။
စောက်ပတ်ထဲမှဆွဲထုတ်လိုက်သော ကိုစိုးနောင်၏လီးကြီးသည် ကလန့်ခံရ သလိုမျိုးဖြစ်ကာ ဆီးစပ်ကိုဖတ်ခနဲသွားရိုက်သည်ကို တွေ့ရသည်တွင် ခိုင်ကြူသင်း တစ်ကိုယ်လုံးကြက်သီးဖျန်းဖျန်းထသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှလည်း နွေးကနဲနေအောင်ပင်အရည်ကြည်တို့စိမ့်ထွက်နေသည်။ မြသီတာအောင်လိုလီးထိုးသွင်းကာလိုးတာမခံရပါပဲနှင့်မိမိစောက်ပတ်ထဲကဘာကြောင့်အရည်တွေစိုထွက်ရလေသနည်းဟု အပျိုပေါက်လေးတွေးနေသည်။ သည်ကိစ္စများကိုကောင်းစွာတတ်သိခြင်းမရှိသော်လည်း ကာမစိတ်ဆန္ဒနိုးထမှုကြောင့်ဖြစ်လိမ့်မည်ဟုတော့သဘာ၀အသိဖြင့်နားလည်သလိုလိုရှိသည်။
ကိုစိုးနောင်ကထိုင်ခုံပေါ်တင်ထားသောသူ့ပုဆိုးကိုယူကာ မြသီတာအောင်ကို လှမ်းပေးသည်။မြသီတာအောင်ကကိုစိုးနောင်၏ပုဆိုးဖြင့်သူမစောက်ပတ်မှစောက်ရည် များကိုအသာတို့ကာသုတ်သည်။ အကုန်စင်အောင်သုတ်ခြင်းမဟုတ်။ စောက်ရည်အရမ်းရွှဲမနေရုံသာချိန်ဆ၍သုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ ကိုင်း..လာလိုးတော့..ရပြီ..”
ပုဆိုးကိုစားပွဲစွန်းနားတွင်ပစ်ချကာ မြသီတာအောင်က ပက်လက်လှန်ချအိပ် လျက်ပြောသည်။စောစောကအလိုးခံခဲ့သည့်အနေအထားအတိုင်းအိထွားသောဖင်ဆုံ၀၀ ကြီးကိုစားပွဲစောင်းတွင်တင်လျက်ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းထောင်မြှောက်ပေးသည်။ မြှောက် ထားသောပေါင်နှစ်ချောင်းကိုလက်များဖြင့်ထိမ်းကိုင်ကာကားထားပေးလိုက်သေးသည်။
“ တစ်မျိုးပြောင်းပြီးလိုးရအောင်..ကုန်းပေးပါလား..”
မြသီတာအောင်ကအလိုးခံရန်ရယ်ဒီမိတ်ဆိုသလို အသင့်ပြင်ပေး ထားသည်ကိုတက်မလိုးသေးဘဲကိုစိုးနောင်ကပြောသည်။ဦးတည်အပြောခံရသူ မြသီ တာအောင်ဘယ်လိုမျိုးနေမလဲတော့မပြောတတ်။ကြားလိုက်ရသူခိုင်သင်းကြူပင် ရင် သိမ့်တုန်သွားရသည်။မြသီတာအောင်ဆိုလျှင်ရင်သိမ့်တုန်ရုံမကအဖုတ်ပင် လှုပ်ခါသွား လေမည်ဟုအပျိုပေါက်လေးတွေးမိသည်။ ထိုအတွေး၀င်မိချိန်တွင် သူမ၏စောက်ပတ်လေးသည်ဆတ်ဆိုတစ်ချက်လှုပ်ခါသည်။ အရညကြည်တစ်သုတ်လည်း ပျစ်ကနဲထွက် သည်။ ခိုင်ကြူသင်း၏ပါးစပ်မှ
“ အို”
ဟု မတိုးမကျယ်ရေရွတ်သံလေးပေါ်ထွက်သည်။ကိုစိုးနောင်သည်ထိုအသံကိုကြားလိုက်မိသလိုပင်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့စိတ်အာရုံက မြသီတာအောင်ကိုကုန်းခိုင်းပြီး လိုးချင်စိတ်ကများနေသဖြင့် ကြားမိသလိုလိုရှိသောအသံ သဲ့သဲ့လေးအကြောင်းသေသေချာချာစီစစ်ခွဲခြားခြင်းမပြုနိူင်။ လျစ်လျူရှုပစ်လိုက်သည်။
“ အိုး..ဒီလိုမျိုးလုပ်လည်းရတဲ့ဟာကို..”
အလိုးခံရန်အသင့်ရှိနေလေသော မြသီတာအောင်က မျက်စလေးချီကာညုတု တုကြည့်လျက်ခရာတာတာပြောသည်။ ကိုစိုးနောင်လိုးချင်သည့် အနေအထားအတိုင်းကုန်းပေးတော့မှာကိုတော့ ချောင်းကြည့်နေသူ အပျိုပေါက်လေးပင် သိသည်။
“ သီတာလိုနို့ကြီးကြီးဆုံကားကားဆိုက်ကြီးကို ကုန်းပြီးနောက်က ခွလိုးတာပိုအရသာတွေ့တာပေါ့။ နို့့ကြီးကိုအပီဆွဲပြီး ကောင်းကောင်းလိုးပေးမှာ။ ကဲ.. ကုန်းပေးစမ်းပါကွာ..”
“ ဟွန့်တော်တော်ကဲနော်.. အဆန်းကိုထွင်ချင်တယ်။ ရိုးရိုးအပေါ် က လုပ်တာမဟုတ်ဘူး..။
ကုန်းခိုင်းရတာနဲ့ဘာနဲ့..”
“ ဟဲဟဲဟဲ..သီတာလဲအရသာပိုတွေ့မယ့်ဥစ္စာ..”
“ ဘာအရသာတွေ့တာလဲ..ဟွန့်..”
မြသီတာအောင်က ချစ်မျက်စောင်းလေးတစ်ချက်ထိုးကာ ဖင်တင် ပေါင်ကားပေးထားရာမှစားပွဲအောက်သို့ဆင်းသည်။ စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ကာ ကုန်း ပေးသည်။
“ အဲလိုမျိုးကုန်းပေးလိုက်လဲ ပြီးတာပဲ..။ သီတာလည်း စောက် ပတ်ထဲအီဆိမ့်သွားအောင်ဖီလင်ရမှာကိုသိရဲ့သားနဲ့..”
“ သွား..သီတာက ဦးစိုးလုပ်ချင်တယ်ဆိုလို့ ကုန်းပေးတာသိလား..အီဆိမ်သလေး..ဘာလေးမပြောနဲ့ ကုန်းပေးပြီးခံရတာအထဲမှာ အောင့်အောင့်သွားတာ.. နာလည်းနာတယ်..”
“ နာတာကိုကကောင်းနေတာမဟုတ်လား..သီတာရဲ့”
“ တော်စမ်းပါ.. ကဲ..ဒီမှာကုန်းပေးထားပြီလေ။ စကားများမနေနဲ့.. လာချတော့”
“ ချမှာပေါ့သီတာရဲ့။သီတာကအရမ်းကိုအလိုးခံချင်နေပြီလား..”
“ ဟင့်.သူများမပြီးသေးပဲမစို့မပို့ဖြစ်နေတာကိုး။ ခံချင်နေတာပေါ့။ ဦးစိုးကရောမလုပ်ချင်ဘူးလား..”
“ လိုးချင်တာပေါ့သီတာရာ.. သီတာ့ကို တစ်နေ့လုံးခေါ်ထားပြီး တောင် စိမ်လိုးပစ်ချင်နေတာ..”
“ အလိုလေး.. တစ်နေ့လုံးတော့မခံနိုင်ပေါင်.. လူကိုသူ့မယားများ မှတ်နေသလားမသိဘူး..”
“ လိုးနေကြတာပဲဟာ..မယားမမှတ်လို့ဘာမှတ်ရမှာလဲ..”
“ ကဲ..ကဲ.. စကားများမှာလား.. လိုးမှာလား..ပြော။ မလိုးရင်ပြန် တော့မယ်..”
“ လိုးမှာပါ..လိုးမှာ။ပေါင်လေးနည်းနည်းကွလိုက်။ စောက်ပတ်က ပေါင်ကြားညပ်နေလို့”
“ ကျွတ်..ဦးစိုးကတော့ကွာ..တစ်ကယ်ရစ်တယ်..”
“ ရစ်တာမဟုတ်ပါဘူးသီတာရယ်.. ပေါင်ကွပေးမှစောက်ပတ်အာပြီး လီးထိုး သွင်းလို့ရမှာပေါ့။စောက်ပတ်ပေါင်ကြားမှညပ်နေရင် ဘယ်လိုလုပ်သွင်းနိုင်မှာလဲ။အပေါက်ချော်ပြီးဖင်ထဲ၀င်သွားရင်သီတာပဲအော်တာ..”
“ ဟေ့..ဟေ့ဥာဏ်များပြီးဖင်ထဲချော်သလိုလိုနဲ့ထိုးမသွင်းနဲ့နော်..”
“ ဒါကြောင့်ပေါင်ကွခိုင်းတာပေါ့..”
“ ဟောဒီမှာ။ဖြဲလဲပေးထားတယ်..အပေါက်မလွဲစေနဲ့”
သူတို့နှစ်ယောက် အချီအချပြောနေကြသည့်စကားများအရ မြသီတာ၏ ဖင် ပေါက်ထဲသို့ကိုစိုးနောင်ကလီးချောင်းကြီးကို ချော်လိုးသွင်းဖူးခဲ့ကြောင်း ခိုင်ကြူသင်း နားလည်သည်။ခိုင်ကြူသင်းမှာ အသက်(၁၂)နှစ်ကျော်ကျော်သာရှိသေးသော်လည်းကာမစပ်ယှက်လျင်မိန်းမအင်္ဂါထဲယောက်ျားတန်ဆာထိုးသွင်းရသည် ဆိုခြင်းလောက်ကိုတော့သိသည်။ ယခုမူ စအိုပေါက်ထဲကိုပါထည့်လို့ရသည်ဟု အသိတိုးရပြန်သည်။အပျိုပေါက်လေး၏ဖင်၀ယားသလိုလို၊လှုပ်သလိုလိုပင်ဖြစ်လာသည်။
မြသီတာအောင်သည် လက်နှစ်ဘက်နောက်ပစ်ကာ သူမ၏ စောက်ပတ်ကိုကျကျနနပင်ဆွဲဖြဲပေးသည်။ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားနျစ်ဘက် ပြဲအာလျက် အတွင်းသားနီရဲရဲများကလတ်ဆတ်သောငါးပါးဟပ်လိုပေါ်လာသည်။ စောက်စေ့ကြီး လည်းပြူး၍ကော့ထောင်တက်နေသည်။ခိုင်ကြူသင်းအဖို့မှာ မိန်းမအင်္ဂါစောက်ပတ်ကြီး ကိုကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းထင်ထင်ရှားရှားကြီးကို မြင်လိုက်ရကာ ရင်ထဲကျလိကျလိပင် ဖြစ်၍လာသည်။ဒီအဖုတ်ကြီးကိုလိုးနေဆော်နေသော ကိုစိုးနောင်ဆိုလျင်တော့ပြောမနေ တော့နှင့်။ငနဲသားသည်ရက်ရက်ရောရောဖြဲပေးထားသော စောက်ပတ်ပြဲပြဲအာအာကြီးကိုတစ်ချက်ကုန်းကြည့်ပြီး လီးချောင်းကြီးကိုအလယ်လောက်မှကိုင်ကာ တေ့ထောက်၍ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
“ အား..ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်..ဖြည်းဖြည်းဦးစိုး..နာတယ်နာတယ်..”
စောက်ပတ်ထဲသို့လီးချောင်းကြီးတစ်၍တစ်၍၀င်သွားသည်ကို ခိုင်ကြူသင်း တစ်ယောက်အသည်းတုန်အူတုန်ခမန်းမြင်လိုက်ရသည်။ အပျိုဖြစ်ကာစအဖုတ်လေးထဲမှရွစိရွစိလှုပ်လာသည်။ အပျိုပေါက်မလေးသည်ပေါင်နှစ်ချောင်းကို စေ့ကာလိန်ထားလိုက်မိသည်။ ပေါင်လိန်ထား၍ပေါင်နှစ်ခုကြားညှပ်သွားသောစောက်ပတ်ထဲမှ ထူးခြားသောအာရုံတစ်ခုတရိပ်ရိပ်ဖြစ်ပေါ်သည်။ ကြက်သီးတွေဖျန်းခနဲဖျန်းခနဲဆိုသလို ထပြီးရင်းထ၍နေလေသည်။ လီးအသွင်းခံနေရသူ မြသီတာအောင်ခါးကော့၍ဖင်ကြီးယမ်းခါသွားသည် ကိုလည်း ခိုင်ကြူသင်းမြင်နေရသည်။
“ စောက်ပတ်ထဲ လီး၀င်ရဲ့လား..”
ကုန်းပေးထားသောမြသီတာအောင်၏စောက်ပတ်ထဲသို့ နောက်မှခွကာ လီးထိုးသွင်းရင်းကိုစိုးနောင်ကမေး၏။သူသွင်းနေသည့်လီး၀င်နေသည်ကို မျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့နေရသည့်ကြားကပင် သူလိုးတာခံနေလေသောသင်္ဘောသားမယား မုဆိုးမအသစ်စက်စက်ကုလားကပြားမကို ရမက်ပြင်းလာအောင်မေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ အင်း..၀င်တယ်ကွာ..၀င်တယ်။ ပြည့်ကြပ်နေတာပဲ.. ဆုံးအောင်သွင်းလိုက် ပြီလား..“
“ ဘယ်ဆုံးအုန်းမှာလဲသီတာရ။ လီးတစ်၀က်လောက်ပဲ၀င်အုန်းမှာ..။ အကုန်၀င်အောင်ထိုးထည့်လိုက်တော့မယ်။“
“ အရမ်းမသွင်း..ဘွပ်ဗျစ်..အမလေးလေးနာလိုက်တာ.. သိပ်မကြမ်းပါနဲ့ဆိုမှ.. အားအား”
မြသီတာအောင်ကအရမ်းမသွင်းရန် တောင်းပန်စကားမဆုံးမီမှာပင် ကိုစိုး နောင်ကကျန်နေသေးသည့်လီးချောင်းတစ်၀က်မရှိတရှိကို အားထည့်ကာဖိဆောင့်ထိုးသွင်းချလိုက်သည်။ လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးစောက်ပတ်ထဲအကုန်၀င်သွားလေပြီ။ လီးသွင်းကြမ်းကာ အ၀င်လည်းနက်သောကြောင့် မြသီတာအောင်၏စောက်ပတ်ထဲမှာ ပူ၍အောင့်တက်သွားရသည်။အလိုးခံဖူးသောလီးမို့အ၀င်ချောသော်လည်း ပွတ်တိုက်မှုတင်းကြပ်စီးပိုင်သောကြောင့်အမျိုးသမီးနာသွားကာအော်ဟစ်ညီးညူလိုက်မိရှာသည်။ဖင်ဆုံ ကြီးဆတ်ကနဲတုန်ကာလူမှာလည်း ရှေ့သို့ကိုင်းကျသည်။ ကုန်း၍အလိုးခံနေရသည်မို့ဆီးစပ်ကရှေ့မှစားပွဲအစွန်းကိုသွားရိုက်မိသည်။ စားပွဲသာခံမနေပါကမြသီတာအောင်မှာလီးဆောင့်သွင်းချလိုက်သည့်ဒဏ်ဖြင့်မှောက်ခုန်လဲပြိုကျသွားလောက်သည်။
ကိုစိုးနောင်ကတော့ မြသီတာအောင်ဘာကြိုက်တတ်သည်ကို (လိုးနေကျမို့) သိနေလေရာလီးတစ်ချောင်းလုံး၀င်အောင်ထိုးထည့်ပြီးသည်နှင့် ကျွမ်းကျင်လိမ္မာစွာလိုးဆောင့်ပေးလေတော့သည်။ ပညာပါကာ ထိမိသောအလိုးအဆောင့်တို့တွင် မြသီတာအောင်အပြတ်ငြိမ့်နေသလိုချောင်းကြည့်နေသောအပျိုမလေးမှာလည်း ဖီလင်တွေတက်ပြီးရင်းတက်၍နေလေသည်။ အဖုတ်ထဲတွင်အပြတ်ကိုစိုနေသည်။ မို့၀န်းစရင်သားနုနုလေးများတင်းမာစူကျစ်နေကြသည်။ နို့သီးလေးဆိုလျှင်လည်း မချွန်တချွန်ဖြစ်နေ သည်။လူမှာလည်းအငြိမ်မနေနိူင်။ ဖင်တလှုပ်လှုပ်ပေါင်တလိမ်လိမ် ဖြစ်နေသည်။
ပေါင်ချင်းဖိကြိတ်လိမ်လေတိုင်း အဖုတ်ကိုပေါင်ချန်နှစ်ဖက်ကဖိညှပ်သလိုဖြစ်ကာ ၀တ်ထားသောအတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၏ခွဆုံသားနေရာနှင့် စောက်စေ့တို့ ထိမိပွတ်မိကြ သည်။အပျိုမလေးမှာ လေထဲတွင်ပန်းရထားကြီးစီးရသလိုလို အမြင့်မှကျလာလိုက် ပြန်တက်သွားလိုက်ဖြစ်သလိုလို ရင်တဖိုဖိုအသည်းတအေးအေးဖြစ်နေသည်။မြသီတာ အလိုးခံနေတာကြည့်ရင်း မိမိကိုယ်တိုင်အလိုးခံရသလိုခံစားရလျှက် တစ်သက်တစ်ခါမကြုံဘူးသောစိတ်လှုပ်ရှားမှုဖြင့်သိမ့်သိမ့်တုန်၍နေလေသည်။
လိုးနေကြသူနှစ်ယောက်ကလည်း စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဆိုသလို အပေးအယူ မျှ၍ခံနေလိုးနေကြလေရာ ခိုင်ကြူသင်းမှာ ကြေးကြီးပေးပြီးကြည့်ရသော လိုက်ဖ်ရှိုးခေါ်လူကိုယ်တိုင်လိုးပြဆော်ပြသည့် အပြာပြပွဲကို စိတ်ကြိုက်ကြည့်ရှုရသလိုမျိုးပင်ဖြစ်နေလေတော့သည်။ စိုးနောင်က အလိုးကျွမ်းကျင်ပြီးဆောင့်အားသန်သလိုမြသီတာအောင်က လည်း အခံတော်ကာအပေးကောင်းသည်။ ကိုစိုးနောင်ကခပ်သွက်သွက်ဆောင့်လိုက်၊ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးလိုက် ဆတ် ကနဲဆတ်ကနဲအားပြင်းပြင်းနှင့်သွင်းလိုက်နှင့် ကောင်းကောင်းလိုးသည်။ ဆောင့်လိုးရင်း သူ၏ဖင်ပြောင်ကြီးကို၀ိုက်ကာလှုပ်လိုက်၊ ဒူးကွဒူးကွေးလိုက်လည်းလုပ်ပေးရာ လီး ချောင်းကြီးသည် စောက်ပတ်ကိုဟိုထိုးသည်မွှေလမ်းကြောင်းအမျိုးမျိုးမှ ၀င်လျှက်ရှိ သည်။
လိုးရင်းစကားလည်းပြောနေရာခိုင်ကြူသင်းအဖို့ ရင်ဖိုမောဖွယ်ရာလိုးဆောင့်မှုများကိုလည်းမြင်ရ၊ အသည်းယားစရာ တစ်တစ်ခွခွပြောကြဆိုကြသည့်စကားတွေကိုလည်းကြားနေရ၊သည်ကြားထဲလီး၀င်သံထွက်သံ၊ အသက်ပြင်းပြင်းရှုသံ၊အရသာတွေ့၍မြည်တမ်းသံတွေကလည်းထပ်ဖြည့်ပြန်ရာ ရင်တဒိန်းဒိန်းခုန် တစ်ကိုယ်လုံးရှိသွေးတွေဆူပွက်ကာအရမ်းကိုထကြွ၍နေလေတော့သည်။ ယခုအချိန်တွင်ဘဲတပွေလောက်ရောက်လာလျှင်ခိုင်ကြူသင်းကအတင်းပင်ဆွဲခေါ်ကာအလိုးခိုင်းမည်မှာ သေချာနေသည်။အပျို မလေးအတွက် ကံကောင်းသည်လားကံဆိုးသည်လားတော့မပြောနိူင်။ ထိုနေရာဆီသို့လူယောက်ျားမပြောနှင့် ခွေးထီးပင်ရောက်မလာပေရာခိုင်ကြူသင်းမှာ ဆွဲလိုးခိုင်းစရာလီးမရှိဘဲတစ်ယောက်တည်းသာဖီလင်တွေတက်လျက်အပြတ်ဟော့နေရလေသည်။
“ ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်..အားအိအိဦးစိုးရယ်..ဆောင့်ဆောင့်တအားဆောင့်ပေးနော်..”
“ သီတာ..ပြီးတော့မလား..ဟင်..”
“ အင်း..အင်း.. ပြီးတော့မယ်.. ဆောင့်လေ.. ဒီမှာအရမ်းကောင်းနေတာ.. တအားဆောင့်စမ်းပါ..”
“ ဘွပ်ဘုဘွပ်ဘုအိအာ့.. ဘွပ်..အမလေး..ဘွပ်.. ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ဆောင့်..လာတော့မယ်..ထွက်တော့မယ်..လိုးလေ..ဆောင့်..အားနို့ဆွဲအုန်း..”
ကိုစိုးနောင်က ဖင်ဆုံကားကား၀၀တစ်တစ်ကြီးကို လက်နှစ်ဘက်ဖြင့်စုံကိုင် ကာဆောင့်လိုးနေရာမသီတာအောင်ကနို့အဆွဲခံချင်လာသောကြောင့် အငမ်းမရပြောသည်။ကိုစိုးနောင်လည်းဖင်ကိုင်ထားသည့်လက်နှစ်ဘက်အနက်မှ ညာလက်ကိုဖယ်ကာမြသီတာအောင်၏ဂျိူင်းအောက်မှထိုးလျက်ညာဘက်နို့ကြီးကိုလှမ်းဆွဲသည်။
“ နို့နှစ်ခုလုံးကိုစုံကိုင်ဆွဲစမ်းပါဦးစိုးရဲ့။ နို့ကိုတားဆွဲပြီး အပီဆောင့်လိုးပေးစမ်းပါ။သီတာ့စောက်ပတ်အရမ်းယားနေပြီ..ဆွဲလေ..နို့ဆွဲပြီးဆောင့်ပါရှင့်”
ပြီးတော့မည်မို့ မြသီတာအောင်သည် အရမ်းကိုကဲနေသည်။ ကာမစိတ်မွန် ကာ အငမ်းမရဖြစ်လာသည်။ ဖင်ကြီးကိုနောက်သို့ကော့ကော့တွန်းပေးနေရာ ကိုစိုးနောင် ၏ဆောင့်လိုးချက်နှင့်အံကိုက်ဖြစ်ကာ လီးအ၀င်ပိုပြင်းသည်။ ကိုစိုးနောင်မှာလည်း အမျိုးသမီးပြီးတော့မည်ကိုသိကာစိတ်ပိုထလာသည်။ ဆောင့်အားပိုသန်လာသည်။ မြသီ တာအောင်၏စောက်ပတ်သည်လည်း အရမ်းကိုလှုပ်ရှားသည်။ လိုးဆောင့်နေသောလီးချောင်းကြီးကိုညှစ်၍စုပ်သည်။ အရည်တွေဆိုတာ ပျစ်ကနဲပျစ်ကနဲနေအောင်ပင် ထွက် သည်။
ကုလားကပြားမဖြစ်သော်လည်း အသားမမဲသောကြောင့် စောက်ရည်ကသိပ် မပျစ်။အသားဖြူသောတရုတ်ကပြားမတွေလိုလည်း စောက်ရည်ကမကြဲ၊မရွမ်း။မပျစ် မကျဲအနေတော်ရုံဖြစ်ကာ လိုးဆောင့်ရသည်မှာ စီးပိုင်မှုလည်းမရှိ။ ချောကနဲချောကနဲလည်းမဖြစ်။အလယ်အလတ်အခြေအနေတွင်ရှိနေသည်။ ကိုစိုးနောင်လည်းဖီလင်အပြတ်တက်နေလေရာ အားကုန်သုံး၍ ရက်ရက် စက်စက်ပင်ဆောင့်လိုးသည်။လိုးနေကြသူနှစ်ယောက်ထံမှ ဓာတ်ကူးသလိုမျိုးဖြစ်ကာချောင်းကြည့်နေသူ အပျိုပေါက်မလေးခိုင်ကြူသင်းလည်း အဖုတ်ထဲတွင် ယားကျိလှုပ်စိ ဖြစ်လျက် ရင်လှိုက်ဖိုမောနေရှာသည်။
“ ဦးစိုး.. ဦးစိုး.. ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပါ။ သီတာ.. ပြီးတော့မယ်..လာ တော့မယ်..”
“ ဘွပ်ဘွပ်ဘုဗျစ်..ဒီလိုမျိုးလား..”
“ အိုးအမေ့..ဟင့်..ဟုတ်ပြီ..ဆောင့်..ဆောင့်..တအားဆောင့်..အင်းအား..”
“ တို့ဆောင့်တာကောင်းရဲ့လား..”
“ ကောင်းတယ်။ ဒီလို ကောင်းကောင်းဆောင့်မလိုးတတ်ရင် ဦးစိုးရဲ့လီးကြီးဒဏ်ကိုသီတာခံနိူင်မှာမဟုတ်ဘူး..”
“ ဘွပ်ဘုဘုဘဘွပ်..အဆောင့်ကောင်းလို့လီးဒဏ်ခံနိူင်တယ်ပေါ့..”
“ ဘွပ်..အားပါးပါး.. ဟုတ်တယ်.. ဘွပ်.. အောင်မလေးလေး..ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ်”
အမြောက်ကြီးပစ်ဆောင့်နည်းနှင့် အားပြင်းပြင်းတွယ်လိုက်ရာ မြသီတာ အောင်ဖင်၀၀ကြီးပင်မြောက်ကာတက်သွားသည်။ ခိုင်ကြူသင်းလည်း ဒူးကွေးကိုယ်ကြုံ့ ကာစောက်ပတ်နုနုလေး၏အတွင်းဘက်တွင်သိမ့်ခနဲငြိမ့်ခနဲဖြစ်သည်။
“ နာသွားလို့လား..သီတာ..”
“ ဟင့်အင်း..အရမ်းကောင်းလို့..ဦးစိုးရ..”
“ အဲဒီလိုအမြောက်ကြီးပစ်ဆောင့်နည်းနဲ့ဆောင့်တာကြိုက်လား”
“ အင်း..ကြိုက်တယ်.”
“ ခံနိူင်တယ်နော်.”
“ ရတယ်..ဒီထက်ပြင်းပြင်းနဲ့ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ရင်တောင်ခံနိူင်တယ်.”
“ အိုကေ..ကောင်းပြီ”
ကိုစိုးနောင်က အမြောက်ကြီးပစ်ဆောင့်နည်းများဖြင့်အားရပါးရဆောင့်လိုး သည်။ ထိုဆောင့်နည်းမှာ လီးအ၀င်နက်ကာစူးသည့်အတွက်တော်ရုံနှာထရုံနှင့် မခံနိူင်။ တစ်ချက်ကောင်းလောက်မျှသာ ခံနိူင်ကာရှုံ့မဲ့တောင်းပန်ရသည့် ဆောင့်နည်းဖြစ်သည်။ မြသီတာသည် တဏှာထန်သည့်အပြင်လူကောင်ကလည်း ကြီးဆူဖြိူးထွားကြိူင်းကာ ယခုအခါတွင် ရမက်ဇောကဂိတ်ကုန်အောင်ပင်ရောက်နေသည့်အတွက် သားအိမ်ကို စူးနစ်ထိုးဆောင့်မိသည်ကိုလည်း နာရမှန်းမသိနှင့်တော့ဘဲကြမ်းတမ်းပြင်းထန်ထိမိစူးရှ လွန်းသည့် အမြောက်ကြီး ပစ်ဆောင့်လိုးချက်များကိုအပီအပြင်ခံသည်။
ကိုစိုးနောင် ကလည်းဒါမျိုးကိုအကြိုက်မို့ အားမနာတမ်းကိုဆောင့်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာလည်းပြင်းထန်ကြမ်းတမ်းလွန်းလှသည့်ဆောင့်နည်းဖြင့် ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးကြသည်ကိုအပီအပြင်တွေ့မြင်ရကာအသည်းတုန်အူတုန်ဖြစ်နေသည်။ ယခုမှကာမစပ်ယှက်မှုကိုသေချာတွေ့မြင်ဖူးသောအပျိုပေါက်လေးအဖို့ တကယ်ရက်ရော သောဆောင့်နည်းဖြင့် လိုးနေကြပုံမှာကမ်းကုန်အောင်ပင် ဖြစ်နေတော့သည်။
“ ကောင်းတယ်.. ကောင်းတယ်.. ဘွပ်ဘုဘုဘွပ်. ဆောင့်..ဆောင့်..အာ့အာ့ အာ့..အမလေး..ထွက်တော့မယ်. .ဘွပ်..အား.. လာပြီ..ထွက်ပြီ.. ထွက်ကုန်ပြီ.. ဦးစိုးရဲ့..အား.”
မြသီတာအောင်ထန်ထန်ပြင်းပြင်းကြမ်းကြမ်းရှရှပင် ပြီးသွားသည်။အလိုးခံနေသောမိန်းမကရမက်ပြင်းထန်စွာပြီးသွားမှုသည်လိုးသူယောက်ျားအပေါ်တွင်လည်း လွှမ်းမိုးသက်ရောက်မှုပြင်းထန်လှပေရာ ကိုစိုးနောင်မှာသုတ်မထိမ်းနိူင်တော့။ မြသီတာ အောင်နှင့်ပြိုင်တူလိုလိုပင် ပြီးသွားသည်။သူ၏ဂွေးအုများထဲရှိသုတ်ရည်တို့သည် လိင်တံချောင်းတလျောက်အဟုန်ပြင်းပြင်းထိုးထွက်သည်။ လီးထိပ်မှနေ၍ပတ်တန်နှင့် ထိုးထုတ်သလို ပတ်ကနဲ ပတ်ကနဲပန်း၍ပန်း၍ထွက်သည်။ ပူနွေးပျစ်ချွဲသောသုတ်ရည် တို့သည်မြသီတာအောင်၏စောက်ပတ်ထဲပြန့်နှံ့သည်။ အဖုတ်သည်လီးကိုတင်းကြပ်စွာ ညှစ်စုပ်ယူသည်။
စောက်ပတ်နှင့်လီးတသားတည်းရှိသလိုမျိုး ဖြစ်သည်။မြသီတာအောင် ကခါးကော့ဖင်ကော့ခေါင်းမော့လျက်သား၊ ကိုစိုးနောင်ကလည်း ခေါင်းနောက်ပစ်ကာကိုယ်ကကုန်းကွကွနှင့် သူမ၏နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင်ညှစ်လျက်သား ကျောက်ရုပ်တွေလိုဖြစ်ကုန်သည်။ ချောင်းကြည့်နေသူခိုင်ကြူသင်းလည်း အသက်ရှုပင်ရပ်သွားသလိုထင်ရသည်။ ကောင်မလေး၏သွေးသားများဆူပွက်နေသည်။ အကယ်၍ကိုယ့်အဖုတ်ကိုယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ပွတ်လိုက်လျင် (သုံးလေးချက်မျှပွတ်နှိုက်လိုက်ရုံဖြင့်) အပျိုပေါက်မလေးပြီးသွားနိူင်သည်။
သို့သော်အပျိုဘော်၀င်ခါစ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်လေးမို့ ခိုင်ကြူသင်း သည်ဒီအထာမျိုးမကျွမ်းကျင်။သည်လိုလုပ်ရမှန်းလည်းမသိသေး။ ယခုလောလောဆယ် တွင် ခိုင်ကြူသင်းလုပ်တတ်သည်က(လုပ်နေသည်က)ပေါင်လိန်ကာ အဖုတ်ကိုဖိညှစ် ခြင်းသာဖြစ်သည်။ သည်တော့ ပြီးသည့်အခြေအနေ ထိတော့မရောက်။ ပြီးလုပြီးခင် အရသာမျိုးသာရရှိခံစားရသည်။ သည်မျှလောက်အရသာကလေးကပင် ကာမမှုနှင့်ပတ် သက်၍ အတွေ့အကြုံလုံး၀မရှိသေးသော ခိုင်ကြူသင်းအဖို့ ထူးကဲသည်ဟု ဆိုရပေမည်။ စွဲမက်စရာလည်းဖြစ်သည်။ ကိုစိုးနောင်နှင့်မြသီတာအောင်တို့လည်း လီးနှင့်စောက်ပတ် တပ်လျက်သား နှင့် ခဏမျှငြိမ်၍နေကြသည်။
သုတ်ရည်ထွက်သွားသောကြောင့် လီးကအပြည့်အ၀ မတောင်တော့သော်လည်း ကိုစိုးနောင်မှာကာမအားပြည့်၀သန်စွမ်းသူဖြစ်သည့်အတိုင်း အခြားယောက်ျားတွေလို လီးခွေပျော့မသွား။မတောင့်တတောင် မပျော့တပျော့အနေအ ထားတွင်ရှိနေသည်။ သူ၏ဆီးစပ်ကိုမြသီတာအောင်၏ ဖင်ကြီးနှင့် ထိကပ်ထားလေရာ တောင်မတ်မှုအပြည့်အ၀မရှိတော့သောလီးကြီးသည်အဖုတ်မှပြုတ်မထွက် တစ်လစ်ကြီး ဖြစ်မြဲဖြစ်နေသည်။ ခဏကြာမှနှစ်ယောက်သားအသက်ရှုပြန်မှန်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်က မြသီတာအောင်၏နို့ကြီးများကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာဖင်ကြီး နောက်မှခွါသည်။
ထိုအခါမှလီးသည်စောက်ပတ်မှပြုတ်ထွက်လာသည်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာ လည်းလိုးပြီးစစောက်ပတ်နှင့် လီးတို့၏အခြေအနေကို ကျကျနနမြင်တွေ့ရလေတော့ သည်။အဖုတ်တွင်ရော လီးတွင်ပါ အရည်တွေစိုအိနေသည်။ ကာမစပ်ယှက်မှုတစ်ခန်းရပ်ပြီဟုရိပ်မိသောခိုင်ကြူသင်းသည် ချောင်းကြည့် နေရာမှအသာထွက်ခွါသည်။ဆက်တော့ကြည့်ချင်နေသေးသည်။ သို့သော်သူတို့ကိစ္စပြီး သွားကြပြီမို့ မိမိချောင်းကြည့်နေသည်ကို ကိုစိုးနောင်တို့ ရိပ်မိသွားမှာလည်း စိုးသော ကြောင့်အသာထွက်လာခဲ့လေသည်။
ခိုင်ကြူသင်းသည် အိမ်သို့လည်း မပြန်ဖြစ်။ကိုစိုးနောင်၏စာအုပ်ဆိုင်သို့သွားရာလမ်းသွယ်လေးထိပ်နားတွင်မယောင်မလယ်လုပ်နေမိသည်။ထိုအခိုက်မြသီတာ အောင် လမ်းသွယ်လေးအတိုင်း လျှောက်လှမ်းထွက်လာသည်ကိုတွေ့ရသည်။ မြသီတာ အောင်သည် ကျော့ကျော့မော့မော့ပင်လျှောက်လာသည်။လမ်းလျှောက်သောအခါမသိမ သာ ကွတတတော့ဖြစ်နေသလို ခိုင်ကြူသင်းထင်မိသည်။
အ၀တ်အစားများသေသေ သပ်သပ်၀တ်ထားပြီးဖြစ်သော်လည်း ခိုင်ကြူသင်းကတော့ကိုစိုးနောင်လိုးတာ ခံနေ စဉ်က မြသီတာအောင်ဖင်အပြောင်သား နို့အုံကြီးတွေအထင်းသားဖြစ်နေပုံကိုပြန်မြင် ယောင်လာသည်။ မြသီတာအောင်၏စိတ်အသွင်ကတော့အတော်ကိုကျေနပ်နှစ်သိမ့်နေ သည့်အသွင်။ ဒီမိန်းမကောင်းကောင်းအလိုးခံခဲ့ရပြီးလို့ပီတိဖြစ်မြူးကြွနေတာပဲ .. . .ဟု ခိုင် ကြူသင်း၏စိတ်ထဲတွင်တွေးလိုက်မိသည်။ခိုင်ကြူသင်းသည် ကိုစိုးနောင်၏စာအုပ်ဆိုင်ရှိရာသို့ ပြန်လျှောက်လှမ်းသွား လေတော့သည်။လမ်းသွယ်လေးထဲတွင်မြသီတာအောင်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကာ ဖြတ် ကျော်ခဲ့ရသေးသည်။
ခိုင်ကြူသင်းကမြသီတာအောင်ဘက်ကို မျက်စေ့မသမ်းဘဲမမြင် ချင်ယောင်ပြုခဲ့သလိုမြသီတာအောင်ကလည်းခိုင်ကြူသင်းကိုမကြည့်ပေ။ အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်းကတော့…စာအုပ်ဆိုင်တံခါးပွင့်နေသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် စာအုပ်အထပ်များကိုအိမ်ခန်းထဲမှသယ်ထုတ်ကာစားပွဲပေါတွင်ခင်းနေသည်။ စာအုပ်ဆိုင်ထဲရှိ ခုံရှည်နှင့်စင်များ တွင်စာအုပ်အဟောင်းများကိုတင်ထားသော်လည်း စာအုပ်အသစ်တွေကိုတော့ စာအုပ် ဆိုင်ပိတ်ချိန်တွင်သိမ်းကာဆိုင်ပြန်ဖွင့်မှ စားပွဲရှည်ပေါ်တွင်တင်ကာ ခင်းကျင်းလေ့ ရှိသည်။ဒီစားပွဲပေါ်တွင် မြသီတာအောင်ကို တင်ဆော်ခဲ့သည်ကိုတွေးမိကာ ခိုင် ကြူသင်းရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ အချိန်ကလည်း (၅)နာရီထိုးရန်(၁၅)မိနစ်ကျော်ကျော်လောက်လိုသေးသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် မြသီတာအောင်ကိုလိုးပြီးနောက် သူမပြန်အသွားတွင် စာအုပ်ဆိုင်ကိုတစ်ခါတည်း ခင်းကျင်းဖွင့်ခြင်းဖြစ်ပုံရသည်။ ဖွင့်ချိန်ကခါတိုင်းထက်စောနေသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်စာအုပ်ဆိုင်ခန်းလေးထဲသို့ ၀င်သွားသည်။
ကိုစိုးနောင်က စာအုပ်ဆိုင်နှင့် သူ့အိပ်ခန်းအ၀င်အထွက်တံခါးပေါက်နားတွင်ရပ်နေရာမှခိုင်ကြူသင်း ကိုလှမ်းကြည့်သည်။ ကိုစိုးနောင်အကြည့်က စူးရဲသည်။ငနဲ၏စူးရဲသောအကြည့်သည် ခိုင်ကြူသင်းကို ရင်ဒိန်းကနဲခုန်သွားစေသည်။အဆိုးဆုံးကတော့စောက်ပတ်လေးထဲ တွင်ယားသလိုဖြစ်လျှက် မျက်နှာလည်းနီရဲသည်။မျက်လုံးတစ်ချက်ဖြင့် ကိုစိုးနောင်ကို ၀င့်ကြည့်သည်။ ထိုမျက်လုံးအရိပ်အရောင်တွင်ကာမစိတ်အခိုးအငွေ့များက သိသိသာ သာပင် ယှက်သန်းနေသည်။ကိုစိုးနောင်ကလည်း ဖျံဟုပင် ဆိုနိူင်သည်။ မိန်းမတွေ၏အထာကို အတော် လေးကျွမ်းသည်။ကောင်မလေး၏မျက်လုံးအကြည့်တွင် ဘာတွေပါနေသည်ကိုလည်း ဒက်ကနဲဆိုသလိုအကဲခတ်မိသည်။သူ့မျက်လုံးများသည် အပျိုဘော်၀င်စကောင်မလေး ၏ငုံဖူးစရင်အုံလေးများ၊လုံးကျစ်သောတင်ပါးဆုံ၊ ခပ်ပြေပြေမို့မို့ဆီးစပ်တို့ကို အစုန် အဆန်သေသေချာချာကြည့်လိုက်ပြန်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာ အ၀တ်အစားများ၀တ်ထား ပါလျက်ကိုယ်လုံးတီးအနေအထားရှုကြည့်ခံရသလိုမျိုး စိတ်ထဲ၌ထင်မိသည်။
ကိုစိုးနောင်၏ မျက်လုံးအကြည့်သည် မိမိ၀တ်ထားသည့်အ၀တ်အစားတို့ကို ထိုးဖေါက်ကာ ဗလာကျင်းနေသောအသားဆိုင်တို့ကို ရှုမြင်သည့်အသွင်မျိုးဖြစ်နေသည်။ အကြည့်ရိုင်းပြီးရဲတင်းသော်လည်း အပျိုပေါက်မလေးမှာစိတ်မဆိုးမိ။ သည်လိုအကြည့်ခံရသည်ကိုပင်ကျေနပ်သလိုလိုစိတလှုပ်ရှားခံစားရသည်။ ရင်ခုန်သံလည်းပိုမြန်လာသည်။ ခိုင်ကြူ သင်းကကိုစိုးနောင်ဆီသို့ မျက်လုံးတစ်ချက်၀င့်လိုက်ပြန်သည်။ စောစောကအကြည့်ထက်လည်းသည်အကြည့်က ရမက်အရိပ်အရောင်ပိုသည်။ ရမက်ဇောဖြင့် မျက်၀န်းတို့လက်လက်တောက်နေသည်ကို ထင်းထင်းကြီးမြင်နိူင်သည်။ ကိုစိုးနောင်လို မိန်းမတွေအထာကျွမ်းနေသူမဆိုထားနှင့်၊ တော်ရုံတန်ရုံအကဲခတ်ကောင်းသူပင် နားလည် သိမြင်နိူင်သည်။ ကိုစိုးနောင်စာအုပ်ဆိုင်ကောင်တာဟုဆိုနိူင်သည့် စားပွဲရှည်ကြီး၏နောက်မှထိုင်ခုံတွင်၀င်ထိုင်သည်။
ခိုင်ကြူသင်းသည်ထိုစားပွဲရှေ့တွင် ရပ်နေသည်။ မျက်လွှာလေးမသိမသာချထားသည်။ ပါးပြင်မို့မို့လေးနှစ်ဘက်နီရဲလျှက် အသက်ရှုသံလည်းအတော်ပြင်းကာငုံဖူးစရွှေရင်နုနုလေးများ နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြစ်နေသည်ကို ကိုစိုးနောင်တွေ့ရသည်။ ကိုစိုးနောင်က စားပွဲပေါ်တွင်တင်ထားသော ခိုင်ကြူသင်း၏ညာလက်ကိုအသာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ အပျိုပေါက်မလေးကသူ့ကိုဖြတ်ကနဲ မျက်လွှာတစ်ချက်ပင့်ကာကြည့်သည်။ ချက်ချင်းမျက်လွှာပြန်ချသွားသည်။ အသက်ရှုပိုမြန်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်ဆုပ်ကိုင်ထားသောညာလက်ကိုတော့ဆွဲဖယ်ရူန်းခြင်းမပြု။ဒီအပျိုပေါက်လေးကိုစ လျှင်ရမည်ဆိုတာအတွေ့အကြုံတွေအရကိုစိုးနောင်သိသည်။ခိုင်ကြူသင်းစိတ်တွေထနေကြောင်းလည်းအထာပေါက်သည်။ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်သည်အပျိုပေါက်လေး ထ နေ ရွ နေသည်ကိုတော့မစဉ်းစားတတ်။စဉ်းစားနေဖို့ကလည်းမလိုပါ။ ထ နေသော အပျိုပေါက်လေးကိုအပိုင်ကိုင်ပစ်လိုက်ရုံသာရှိတော့သည်။ ခိုင်ကြူသင်း၏ညာလက်ကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
ကောင်မ လေးဆတ်ကနဲ တုန်ရင်သလိုဖြစ်သည်ကို သတိပြုမိသည်။ အသက်(၁၂)နှစ်ကျော်အရွယ်အပျိုဖြစ်ကာစ ငယ်ငယ်နုနုကောင်မလေး၏လက်ကို ပိုင်နိုင်နိုင်ကိုင်ရသည့်အထိအတွေ့ကြောင့်(ထိုမိန်းကလေးသည်ထရွ၍လည်းနေသည်)ကိုစိုးနောင်မှာ ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲပင်ဖြစ်သည်။ူ သူ့ငပဲကြီးဆိုလျှင်လည်း မတ်ကနဲကို တန်း၍ထောင်လာလေတော့ သည်။ကိုစိုးနောင်မှာကာမအားသန်သည်။ တစ်ချီလောက်သုတ်ထွက်သွားရုံနှင့် ဒေါင်း မသွား။ခဏတဖြုတ်နားနေလိုက်လျှင်လီးပြန်တောင်ကာထပ်လိုးနိူင်သည်။ သူစံချိန်ယူထားသည်မှာသုံးခါသုတ်လွှတ်သည်အထိခဏနားလိုက်ဆက်လိုးလိုက်လုပ်နိူင်သည်။
စောစောတုန်းလေးကတင်မြသီတာအောင်ကိုအပီလိုးပြီး သုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်ထည့်ပေးပြီးကာစဖြစ်သည့်တိုင်သူ့လီးကြီးသည်အပြတ်ကို ဒင်ပြည့်ကျပ်ပြည့်မတ်တောင်၍လာသည်။ ကိုစိုးနောင်သည်အောက်ခံဘောင်းဘီ၀တ်လေ့မရှိ။ ပုဆိုးတစ်ထပ်တည်းသာ စည်းထားရာ လီးက လွတ်လွတ်လပ်လပ်တောင်နိူင်သည်။ ကောင်မလေးပို စိတ်ထလာအောင်ဂွင်ချဖန်တီးသည့်အနေဖြင့် ကိုစိုးနောင်က တောင်နေသော သူ့လီးကြီးကိုပုဆိုးပေါ်မှနေ၍လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။မျက်လွှာချထားသော်လည်း(မိန်းကလေးတွေ၏ထုံးစံအရ) ကိုစိုးနောင်လီးကိုလက်နှင့်ကိုင်လိုက်တာ ခိုင်ကြူသင်းမြင်မိသည်။ ပုဆိုးအောက်မှအတန်ကြီးမတ်ထောင်နေသည်ကိုလည်းနားလည်သည်။
မကြာသေးမီကပင် အပြတ်မာတောင်နေသောကိုစိုး နောင်၏လီးချောင်းကြီးကိုပကတိအတိုင်းကျကျနနမြင်ဖူးခဲ့ပြီးသည်မို့ ပုဆိုးအောက်ရှိ လိင်တန်၏အသွင်အပြင်ဘယ်လိုမျိုးရှိမည်ဆိုသည်ကိုလည်းခိုင်ကြူသင်း၏ စိတ်အာရုံ တွင်ကောင်းကောင်းကြီးမြင်ယောင်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် မျက်လွှာချကာ(ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်)သဘောမျိုးဖြင့်မသိမ သာလေးကြည့်နေမြင်နေရသည်ကို အားမရနိူင်ဖြစ်လျက် တစ်ချက်မျက်လုံး၀င့်ကာကိုစိုးနောင်၏ပေါငကြားကိုဖြတ်ကနဲကြည့်လိုက်သည်။ ကိုစိုးနောင်ကလည်းလီးကိုင်ထားသောလက်ကို လှုပ်ရှားကာ ဂွင်းတိုက်ပြ သည်။ ရင့်တော့ရင့်ရာကျသည်။
ခိုင်ကြူသင်းမှာလည်းဂွင်းထုပြတာကို အပီမြင်လိုက်ရ သောအခါရင်သိမ့်ကနဲတုန်သည်။အလိုလိုပင်ကိုစိုးနောင်ကိုကြည့်လိုက်မိသည်။ သူ့ကို ပြုံးစစနှင့်ကြည့်နေသောကိုစိုးနောင်၏မျက်လုံးအကြည့်နှင့်ဆုံသည်။ ခိုင်ကြူသင်းရင် ဒိန်းခနဲခုန်ရပြန်သည်။စောစောကထက်ရင်ခုန်ချက်ပိုပြင်းသည်။ ခေါင်းကိုလည်းကမန်း ကတန်းငုံ့ပစ်လိုက်သည်။အပျိုပေါက်လေး အရမ်းစိတ်လှုပ်ရှားရင်ဖိုသွားပြီဖြစ်ကြောင်း ကိုစိုးနောင်ကကောင်းကောင်းသိလိုက်သည်။ နည်းနည်းလောက်အကဲစမ်းကြည့်ရန် စိတ်ကူးရသည်။တင်ပါးကိုလှမ်းကိုင်ကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးမိသော်လည်း ပေါ်ထင်ကြီးမြင်မြင်ထင်ထင်လို ဖြစ်ကာအပျိုပေါက်လေးလန့်သွားမှာစိုးသည်မို့ အခြားနည်းလမ်းကိုစဉ်းစားသည်။သိ သာသိစေမမြင်စေနှင့်ဆိုသော ထိကိုင်မှုမျိုးဖြစ်ရမည်။
ဒီလိုကိစ္စမျိုးဆိုဥာဏ်ထွက်တတ်သောကိုစိုးနောင်၏ခေါင်းထဲတွင် နည်းလမ်းကောင်းတစ်ခုကိုစဉ်းစားမိသည်။ ထိုနည်းကထိရောက်သည်။ တကယ့်ပစ်ကွင်းနေရာကိုထိနိူင်စေသည်။ ပြီးတော့ကောင်မလေးအနေနှင့်လည်းမမြင်နိူင်။ခိုင်ကြူသင်းသည်ကျောင်းစိမ်းစကပ်တစ်ပတ်နွမ်းလေးနှင့်တက်ထရွန်ရင်စေ့ အဖြူရင်စေ့ဘလောက်စ်လေး၀တ်ထားသည်။ နို့စူချိန်အပျိုပေါက်လေးများ ၀တ်လေ့ရှိ သောရှင်မြီးဆန်ဆန်အောက်ခံအင်္ကျီလေး ၀တ်ထားသည်။ကျောင်းစိမ်းစကပ်သည် တစ်ပတ်ရစ်အဟောင်းလေးဖြစ်ကာ ကောင်မလေး၏ဒူးဆစ်အထက်လက်နှစ်လုံးသာ သာလောက်အထိသာရှိသည်။ တိုသလိုဖြစ်နေသည်။
ကျောင်းစိမ်းစကပ်ကရိုးရိုးသာဖြစ် သည်။ တိုကြပ်စတိုင်ဆန်းမဟုတ်။ ခပ်ကားကားလေး။ကိုစိုးနောင်၏စိတ်ကူးအကြံ အတွက်တော့ကောင်းကောင်းအဆင်ပြေနေသည်။ကိုစိုးနောင်သည်စားပွဲအောက်မှနေ၍ ညာခြေကိုဆန့်လိုက်သည်။ ကြားတွင်စားပွဲခုံမျက်နှာပြင်ခံနေသောကြောင့် အောက်သို့ငုံ့ကြည့်လျှင်ပင် ခိုင်ကြူသင်းအနေဖြင့်ကိုစိုးနောင်ခြေဆန့်ထုတ်လိုက်သည်ကို မမြင်နိူင်။ စားပွဲ၏အနံက တစ်တောင်ထွာသာသာလောက်သာရှိသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်တစ်ဖက်စားပွဲစွန်းနားတွင် ကပ်လျက်ဆိုသလိုရပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သည်တော့စားပွဲအောက်မှ ဆန့်ထုတ်လိုက်သောကိုစိုးနောင်၏ခြေတောက်ထိပ်ဖက်ပိုင်းသည် ခိုင်ကြူသင်း၏ ခြေတောက်နှစ်ခုကြားသို့တန်းရောက်သည်။ဒူးဆစ်အထက်တွင်ရှိနေသော စကပ်၏အနားစက ကိုစိုးနောင်၏ခြေကျင်း၀တ်အထက်နားလောက်ကို ထိမိသည်။
ကိုစိုးနောင် ဂွင်းတိုက်ပြတာကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့် အပျိုပေါက်ကလေး မှာရင်ထဲမီးရထားဆယ်စင်းစက်ကုန်ဖွင့်ခုတ်မောင်းနေသလို တဒိန်းဒိန်းတဒိုင်းဒိုင်းခုန် သွားရသည်။ကိုစိုးနောင်သည်မြသီတာအောင်ကိုလိုးစဉ်က ၀တ်ခဲ့သည့်ပုဆိုးကို မလဲသေးပဲဆက်၀တ်ထားဆဲဖြစ်သည်။ ထိုပုဆိုးဖြင့်မြသီတာအောင်၏ စောက်ပတ်မှစောက်ရည်ကြည်များကိုတို့သုတ်ပေးခဲ့တာအပီအပြင်မြင်ခဲ့ရသော ခိုင်ကြူသင်းမှာ ယခု ပုဆိုးပေါ်မှလီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပြတာတွေ့ရသည်တွင် ယမ်းပုံမီးကျဆိုသလိုရမက်စိတ်တွေဟုန်းဟုန်းထလို့သွားလေတော့သည်။
အစိမ်းသက်သက်အပျိုပေါက်လေးဖြစ်၍သာတော်တော့သည်။ အတွေ့အကြုံအနည်းအကျဉ်းလောက်ရှိကာ အတန်လည်းရဲမည်ဆိုလျှင် တစ်ခါတည်းပွဲသိမ်းသွားနိူင် သည်။စကပ်အောက်နားစကိုထိမိသောလှုပ်ရှားမှုလေးသည် ခိုင်ကြူသင်းကို ကြက်သီးဖြန်းကနဲထသွားစေသည်။ စားပွဲခုံမျက်နှာပြင်ကြားခံနေသောကြောင့် ကိုစိုးနောင်ခြေဆန့်ထုတ်လိုက်သည်ကိုမမြင်ရသော်လည်း မိမိခြေတောက်နှစ်ခုကြားသို့ကိုစိုးနောင်ခြေတောက်ရောက်လာကြောင်းတော့ အလိုလိုနားလည်သိရှိသည်။ထိုအချိန်မှာပင် ကိုစိုးနောင်ကဆန့်ထုတ်ထားသောခြေတောက်ကို အပေါ်သို့ပင့်တင်လိုက်သည်။
သူ့ခြေတောက်သည်ခိုင်ကြူသင်း၏စကပ်လေးအောက်သို့ တိုး၀င်သွားသည်။ စကပ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် မိမိပေါင်ကြားထဲခြေတောက်အဖျားတိုး၀င်လာသည် ကိုအပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်း သိမိပြန်သည်။ ပေါင်ကြားကိုတိုး၀င်လာသောခြေတောက်အဖျား ဘယ်ဆီသို့ဦးတည်နေသည်ကိုလည်း အထွေအထူးစဉ်းစားစရာမလိုပေ။ပေါင်ခွကြားဆိုတာစောက်ပတ်ရှိသည့်နေရာ။ ပေါင်ကြားသို့၀င်လာသောခြေတောက် အဖျားကစောက်ပတ်ကိုဦးတည်နေပေသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်ရိုလာကိုစတာအမြင့်မှအနိမ့်သို့ လျှောဆင်းကျသောအခါ ခံစားရသည့်ကျောချမ်းအသည်းအေးမှုမျိုးခံစားရသည်။ စောက်ပတ်ဆီသို့ခြေတောက်ဦးတည်၀င်လာမှန်းသိသော်လည်း ရှောင်တိမ်းနောက်ဆုတ်ဖို့ စိတ်မကူးမိ။
မလှုပ်မရှားဘဲ ငြိမ်၍သာရပ်နေမိသည်။ ကိုစိုးနောင်၏ခြေဖျားပေါင်ခွကြားသို့ရောက်သွားသည်။အပျိုပေါက်လေး၏ စောက်ပတ်နုနုလေးကို ခြေမနှင့်ထိုးထိပွတ်သည်။ခိုင်ကြူသင်းတစ်ကိုယ်လုံးလျှပ်စစ် ဓါတ်အလိုက်ခံရသည်နှယ် တွန့်ကနဲ ဖြစ်သည်။ကျင်ကနဲဖြစ်သည်။ အပျိုပေါက်လေး ခိုင်ကြူသင်းအဖို့ တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ်စောက်ပတ်ကို ကျကျနနထိမိ ပွတ်မိခြင်းဖြစ်သည်။ သူမသည်အပေါ့သွားသောအခါများတွင်ဖြစ်စေ၊ ရေချိုးသောအခါများတွင်ဖြစ်စေ မိန်းမကိုယ်ကိုပွတ်သပ်ဆေးကြောမှုတော့လုပ်တတ်ပါသည်။ သို့သော်သမန်ကာရှန်ကာ ထိရုံသဘောမျှလောက်သာဖြစ်သည်။ကျကျနနသေသေချာချာထိုးပွတ်ခြင်းမဟုတ်ပါ။
ကိုစိုးနောင်က စောက်ပတ်ပေါ်တွင်ခြေမကိုဖိကပ်ကာ လှုပ်ရှား၍ ပွတ်ခြင်းထိုးကလိခြင်းဖြစ်သည်။ ခြေမလုံးလုံးကြီးသည် စောက်ပတ်အလယ်အကွဲကြောင်းတည့် တည့်ပေါ်တွင်ပိနေအောင်ထိကပ်လျှက် ခြေမနှင့်ကတော့ အဖုတ်နူတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုလှည့်ပတ်ထိုးပွတ်၍နေသည်။ ခိုင်ကြူသင်းအောက်ခံဘောင်းဘီလေး၀တ်ထားပါသည်။ကိုစိုးနောင်၏ခြေမ က အောက်ခံဘောင်းဘီအပေါ်မှနေ၍ ဖိပွတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ကြားတွင်အောက်ခံ ဘောင်းဘီခွသိုင်းနေရာ အစခံနေသော်လည်း ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှုကတော့ပီပြင်သည်။
အပျိုပေါက်လေး ရင်ခုန်ပြီးရင်းခုန်သည်။ခေါင်းလေးငုံ့ထားသည်။ အောက်နူတ်ခမ်းကို သွားဖြင့်ခပ်တင်းတင်းလေးကိုက်ထားသည်။ လှုပ်ရှားဖိပွတ်နေသောခြေမကစောက်စေ့ကိုထိမိသွားသောအခါတွင်တော့ခိုင်ကြူသင်းမှာဆတ်ကနဲပင် တုန်၍သွားရရှာသည်။ကိုစိုးနောင်က ခိုင်ကြူသင်း၏ညာလက်ကလေးကို ဘယ်လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဆွဲယူသည်။အပျိုပေါက်လေးကလက်ကိုင်တာလဲငြိမ်ခံသည်။ မဖယ်၊မရုန်း။ ဆွဲယူရာသို့ လည်းအလိုက်သင့်ပါလာသည်။ ကိုစိုးနောင်ကအပျိုမလေး၏ နူးညံ့သွယ်ပြောင်းလေသောလက်ကလေးကို ခပ်တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်သည်။ လက်ဖဝါးအလယ်ခေါင်လောက်ကိုလက်မနှင့်အသာအယာတို့ထိပွတ်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းခမျာမှာတော့ အရမ်းကိုဖီလင်တက်နေသည်။ အိပ်ခန်းထဲတွဲ ခေါ်သွင်းလျှင်ပင်လိုက်ပါလာပေတော့မည်။တက်လိုးလျှင်လည်းခံပေတော့မည်။ ကိုစိုးနောင်ကသာရဲရဲတင်းတင်း ကိုင် ပစ်လိုက်လျှင်တစ်ခါတည်းအလုပ်ဖြစ် သွားပေမည်။
သို့သော်ကိုစိုးနောင်အနေနှင့်လည်း အရမ်းကဲချင်တိုင်းကဲလို့မရ။ ကောင်မလေးအရမ်းစိတ်ထကာ လိုးလျှင်ပင်ရပြီဆိုတာသိသော်လည်း အခြေအနေအချိန်အခါကိုငဲ့ရသေးသည်။ အချိန်ကစာအုပ်ဆိုင်ဖွင့်ချိန်ရောက်နေပြီ။ စာအုပ်ငှားသူတွေအချိန်မရွေးရောက်လာနိူင်သည်။လိုးလက်စတန်းလန်းကြီးလူမိသွားစရာအကြောင်းတွေ အများကြီး ရှိသည်။စောက်ပတ်ကို ခြေမနှင့်ကျကျနနထိုးကလိနေနိူင်ပြီဖြစ်ရာ လက်နှင့်ကိုင်ပွတ်ဖို့ လည်းသိပ်မခက်တော့။ စောက်ပတ်ထဲလီးထိုးသွင်းကာလိုးဖို့ကလည်း သေချာပေါက်လောက်ကိုဖြစ်နေသည်။ အချိန်အခါကောင်းကိုသာရွေးဖို့လိုပေတော့သည်။ယခုလောလောဆယ်တော့ခြေမနှင့်ထိုးကလိပွတ်တာကို အပီလုပ်ကာ ကောင် မလေးနှင့်အထာကျယဉ်ပါးအောင် လမ်းစပျိုးထားတာအကောင်းဆုံးဟု ဆုံးဖြတ်သည်။
အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှနေ၍စောက်ပတ်ကိုဖိပွတ်ကလိနေသောခြေမကို ဘောင်းဘီ၏ခွဆုံနေရာအောက်သို့ထိုးသွင်းဖို့ကြိုးစာသည်။ ထိုးသွင်းပြီးအကာအကွယ်မရှိတော့သောပကတိစောက်ပတ်အသားကိုထိထိမိမိထိုးပွတ်ပေးရန် စိတ်ကူးသေးသည်။ ခိုင်ကြူသင်း သည်ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆန့်ကာ တောင့်တောင့်ကြီးရပ်နေရာ အောက်ခံဘောင်းဘီ၏ အနားရစ်သည်ပေါင်ချန်တွင် တင်းကြပ်စွာကပ်၍ရှိနေသည်။ ထိုကြားထဲသို့ခြေမ ထိုးတည့်ရတာအဆင်မပြေ။ထိုး၍မရဘဲရှိနေသည်။
“ ပေါင်နည်းနည်းကွလိုက်ပါလား”
ကိုစိုးနောင်က ခပ်တိုးတိုးပြောလိုက်ရာ အပျိုပေါက်လေးသည် ပေါင်ကိုဆန့်ရပ်နေရာမှချက်ခြင်းခပ်ကွကွလုပ်ပေးသည်။ ပေါင်ချန်တွင် တင်းကြပ်စွာကပ်နေလေသောအောက်ခံဘောင်းဘီခြေအိုးအနားရစ်သည် အနည်းငယ် ပြေပြေလျှောလျှောဖြစ်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်ကခွဆုံနေရာအောက်သို့ ခြေမကိုထိုးသွင်းလိုက်သည်။
ထိုအချိန်မှာပင်စာအုပ်ငှားမည့်သူတစ်သိုက် ဆိုင်ထဲ၀င်လာကြသည်။ စားပွဲစွန်းနားတွင်ကပ်ကာရပ်နေသောခိုင်ကြူသင်း နောက်သို့ဆတ်ကနဲ ဆုတ်သည်။ကိုစိုး နောင်လည်း ဆန့်ထားသောခြေတောက်ကိုအမြန်ပင် ပြန်ရုတ်လိုက်ရသည်။ စာအုပ်ငှားမည့်သူများနှင့်စကားရောဖေါရောလုပ်ရသည်။ ခိုင်ကြူသင်း ဘယ်အချိန်ဆိုင်ကထွက်သွားမှန်းပင် မသိလိုက်ပါ။ ကောင်မ လေးရှက်ပြီးထွက်ပြေးသွားသည် ဟုတော့နားလည်သည်။ နောက်ထပ်လာမှလာပါတော့ မလားဟုလည်း တွေးပူမိသည်။အစရှိထားသည်မို့ ထပ်၍လာဖို့ကလည်းများသည်ဟု တစ်ဘက်မှစဉ်းစားသည်။
စာအုပ်ဆိုင်ဆက်ဖွင့်ကာအလုပ်လုပ်နေရင်း ခိုင်ကြူသင်းကို မျှော်နေမိသည်။မျှော်သာမျှော်နေရသည်။ လာချင်းလာလျှင် မနက်ဖြန်လောက်မှသာလာနိူင်မည်ကိုတော့စဉ်းစားမိပါသည်။ သည်နေ့ညတွင်တော့ နောက်တစ်ခေါက်ထပ်လာဖို့အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်း သတ္တိရှိနိူင်မည်မဟုတ်ပေ။ မျက်နှာပူတာတွေ၊ ရှက်ကြောက်တာတွေဖြစ်ကောင်းဖြစ်နေနိူင်သည်။ ဆိုင်ပိတ်ကာနီး (၉)နာရီသာသာလောက်တွင်တော့ခိုင်ကြူသင်းတစ်ခေါက် ရောက်လာပြန်သည်။ တစ်ယောက်တည်းတော့မဟုတ်ပါ။အသက်လေးငါးနှစ်အရွယ် ချာတိတ်မလေးတစ်ယောက်အဖေါ်ပါလာသည်။အဖေါ်ပါလာသည်မို့ ကိုစိုးနောင်က အသာအကဲခတ်သလိုကြည့်နေသည်။ခိုင်ကြူသင်းသည်ကိုစိုးနောင်ကို မျက်လုံးရွဲကြီး များနျင့်တစ်ချက်တော့ ကြည့်လိုက်သေးသည်။
စားပွဲတစ်ဖက်စွန်းနားတွင်လည်းလာ၍ ရပ်သည်။ကိုစိုးနောင်ကအကဲစမ်းသည့်သဘောဖြင့်ညာခြေထောက်ကိုအသာဆန့်ထုတ် သည်။ကောင်မလေး၏ဒူးခေါင်းတစ်ဖက်ကိုခြေတောက်နှင့်အသာထကြည့်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် ပထမအခေါက်က ၀တ်ထားသည့်၀တ်စုံကိုပင်၀တ်ထားသည်။ ဒူးခေါင်း ကိုတို့ထိကြည့်၍ အပျိုပေါက်လေးငြိမ်နေသောအခါခြေတောက်ကိုကျောင်းစိမ်းစကပ် လေး၏အောက်ထဲသို့ တစ်ခါတည်းထိုးသွင်းလိုက်သည်။ကောင်မလေးပေါင်ရင်းမှ စောက်ပတ်ပေါ်သို့ခြေတောက်အဖျားပိုင်းတန်း၍ ရောက်သွားသည်။အောက်ခံဘောင်းဘီလေးရှိနေသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် အောက်ခံဘောင်းဘီ ပေါ်မှနေ၍စောက်ပတ်ကိုခြေမနှင့် သုံးလေးချက်လောက်ဖိပွတ်ပေးသည်။
ပြီးတော့ ဘောင်းဘီ၏ခွဆုံနေရာအောက်သို့ ခြေမထိုးထည့်နိူင်ဖို့ကြိုးစားသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် ပေါင်တစ်ချောင်းကိုခပ်စောင်းစောင်းလုပ်လျှက် ခြေမထိုးထည့်မှုအဆင်ပြေစေရန်ကူညီပေးသည်။ ပထမအခေါက်တုန်းကလိုပေါင်ကို တန်းတန်းတည့်တည့်လုပ်မထား တော့။အတန်ငယ်အားထုပ်ကြိုးစားလိုက်ရာ ကိုစိုးနောင်၏ခြေမသည် ခိုင်ကြူသင်း၀တ်ထားသည့်အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၏ခွဆုံနေရာသို့ တိုး၀င်သွားလေတော့သည်။အကာအကွယ်မရှိသော ပကတိစောက်ပတ်နှင့်ခြေမတို့ထိတွေ့မိကြသည်။ ကိုစိုးနောင် ရောခိုင်ကြူသင်းပါကြက်သီးတွေဖျန်းဖျန်းထသည်။ဖိုဓါတ်မဓါတ်ထိတွေ့မှုဖြင့်မီးပွင့် သွားကြသည်။
ကိုစိုးနောင်ကခြေမကိုလှုပ်ကာစောက်ပတ်ကိုထိပွတ်သည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းနှင့်နူတ်ခမ်းသားများကို ပွတ်မိသည့်အပြင် စောက်စေ့ကိုလည်းကျကျနနထိမိသည်။ခိုင်ကြူသင်းကသူ့ပေါင်ကြားရောက်နေသော ကိုစိုးနောင်၏ခြေတောက်ကို ပေါင်လုံးနှစ်ခုဖြင့်ဖိကပ်ကာညှပ်သည်။ ပေါင်နှင့်ညှပ်လိုက်ခွါလိုက်လုပ်သည်။တစ်ခါတစ်ခါ ခပ်သာသာညှပ်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက်တွင်တော့ခပ်တင်းတင်းကိုဖိညှပ်သည်။သူမ၏ စောက်ပတ်နှင့်စောက်စေ့တို့ကိုခြေမဖြင့်ထိကပ်ပေးမှုတို့ကြောင့် အရသာတွေ့ကာ ဖီလင်တက်သောကြောင့်အပျိုပေါက်လေးကလည်း တုန့်ပြန်လှုပ်ရှားခြင်းဖြစ်သည်။စာအုပ်ငှားသူတစ်ယောက်၀င်လာရာ ခိုင်ကြူသင်း နောက်ဆုတ်သွားသည်။ကိုစိုးနောင်လည်းခြေတောက်အမြန်ရုတ်ရသည်။ခိုင်ကြူသင်းသည် ပြန်မသွားပါ။ စာအုပ်တစ်အုပ်ကောက်ယူကာ ဟိုလှန်သည်လှန်လုပ်နေသည်။
စာအုပ်ငှားသူ ထွက်သွား တော့စားပွဲစွန်းနားပြန်လာသည်။ ကိုစိုးနောင်ကခြေတောက်ကိုဆန့်ကာပင်တီအောက်ခြေမထိုးထည့်၍ စောက်ပတ်ကိုကလိသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် အပျိုပေါက်လေး၏တင်ပါးလေးကိုလည်း ကိုင်စမ်းလိုက်သေးသည်။ ငယ်သေးသော်လည်း ဖင်ကကားစပြု ကာတင်းရင်းနေသည်။ ဖင်သားခြမ်းတစ်ခုပေါ်ညာလက်တင်ကာကိုင်ညှစ်လိုက်သည်။ကိုင်လို့ပွတ်လို့ကောင်းတုန်း ကိုစိုးနောင်၏သားချင်းတစ်ယောက်ရောက်လာရာခိုင်ကြူသင်းလည်းစာအုပ်တစ်အုပ်အမြန်ငှား၍ ပြန်သွားလေတော့သည်။နောက်နေ့တွင်ခိုင်ကြူသင်းကိုကိုစိုးနောင်မျှော်သည်။ ကောင်မလေးလာလျှင် ပြရန်အမျိုးသမီးကိုယ်လုံးတီးပုံတစ်ပုံလည်း အသင့်ဆောင်ထားသည်။ အပျိုပေါက်မလေးမျက်လုံးမရဲမှာစိုးသောကြောင့် အပြာပုံပြလိုသော်လည်းအသာချိုထားသည်။
သို့သော် ခိုင်ကြူသင်းပေါ်မလာပါ။ နောက်တစ်နေ့လည်း အပျိုပေါက်မလေးရောက်မလာ။သူမငှားသွားသော စာအုပ်ကိုပင် ကိုယ်တိုင်လာမအပ်သောကြောင့် ကိုစိုးနောင်စိတ်ထဲစနိုးစနောင့်တော့ဖြစ် မိသည်။ သုံးရက်ကြာပြီးမှ ခိုင်ကြူသင်းရောက်လာပါသည်။တစ်ယောက်တည်းလာ သည်။ ပြီးတော့ဆိုင်ဖွင့်ကာစ အစောကြီးရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ကိုစိုးနောင်၀မ်းသာ သွားသည်။ အပျိုပေါက်လေး စားပွဲရှေ့တွင်လာရပ်မိသည်နှင့် ကိုစိုးနောင်ကညာခြေ တောက်ကို ဆန့်ထုတ်လိုက်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်စားပွဲရှေ့ ခပ်ခွါခွါတွင်ရှိနေသည်မို့ခြေတောက်ကမမှီ။မထိ။အလှမ်းကွာနေသည်။
ထိုအခါကောင်မလေးသည် စားပွဲနှင့်ကပ်လျက်ဖြစ်အောင် ရှေ့သို့တိုးလာ သည်။သည်တော့မှခြေတောက်ကပ်သွား၏။ ခိုင်ကြူသင်းသည် အဖြူရောင်ဂျင်းစကပ်နှင့်အဝါရောင်လိမ္မော်ရောင်အစင်းလေးများပါသော စပို့ရှပ်ကို၀တ်ထားသည်။ စကပ်ကဒူးဖုံးအောင်ရှည်သည်။အဖျားပိုင်းတွင်ခပ်ကားကားနှင့် ခပ်ပွပွဖြစ်သည်။ စပို့ရှပ်၏ထိပ်ဆုံးကြယ်သီးဖြူတ်လာရာ ရင်ညွန့်သား၀င်း၀င်းလေးများနှင့် လည်ပင်းပေါ်ရှိ ရှိန်းမြမြအကြောများကိုမြင်နိူင်သည်။ ကိုစိုးနောင်ကလည်း သူ့ညာခြေတောက်ကိုဂျင်းစကပ်ဖြူအောက်သို့ထိုးသွင်း လိုက်ကာအပေါ်သို့အသာပင့်တင်လိုက်ရာခြေတောက်အဖျားပိုင်းသည် ခိုင်ကြူသင်း၏ ပေါင်ရင်းခွဆုံသို့ တစ်ခါတည်းတန်း၍ရောက်သွားလေတော့သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်အောက်ခံဘောင်းဘီ၀တ်မထားပေ။ဂျင်းစကပ်ကထူသော ကြောင့် ကောင်မလေးအောက်ခံဘောင်းဘီမပါသည်ကိုကိုစိုးနောင်မရိပ်မိ။ပေါင်ကြား ခြေတောက်ထိုးထည့်မိတော့မှပင် အတွင်းခံမပါ၊စကပ်တစ်ထပ်တည်းသာ ၀တ်ထား သည်ကိုသိရလေတော့သည်။အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်သို့ ခြေမထိုးသွင်းရန်သာ လိုတော့။ ပြောင်ရှင်းနေသောစောက်ပတ်ကို သေသေချာချာခြေမနှင့် ထိပွတ်ထိုးကလိနိူင် လေတော့သည်။
အပျိုပေါက်မလေးသည် အတွင်းခံဘောင်းဘီ၀တ်မလာသည်သာမက ရဲတင်းသောအပြုအမူများကိုပင် ခပ်ကဲကဲလုပ်လေတော့သည်။ သူမပေါင်ကြားထဲထိုးကလိနေသောကိုစိုးနောင်၏ညာခြေတောက်ကို သူမ၏လက်ဖြင့် မိမိရရကိုင်ကာ ခြေမကိုစောက်စေ့ပေါ်တည့်တည့်သို့ရောက်အောင် ဆွဲရွေ့ယူသည်။ ငေါက်တောက်တောက်ထောင်တက်နေသောစောက်စေ့ပေါ်သို့ ခြေမတည့်တည့်မတ်မတ်ထိမိသောအခါနေရာရွေ့မသွားရအောင် ကိုစိုးနောင်၏ညာချောင်းကို လက်ဖြင့် သေသေချာချာကိုင်ထိမ်းပေးထားသည်။ ရဲတင်းလွန်းလှသောခပ်ကဲကဲသည်အပြုအမူကြောင့်ကိုစိုးနောင်အံ့သြမိသည်။တကယ်တော့ ကိုစိုးနောင်၏အကိုင်အပွတ်ခံရသည့်နေ့ညဘက်တွင်ပင် ခိုင် ကြူသင်းရာသီလာခဲ့သည်။
အဖုတ်တွင်ပေကျံနေသောကြောင့် ကိုစိုးနောင်ထံသို့မလာ ဖြစ်။ ရာသီလာနေသည့်အချိန်တွင်မိန်းကလေးတို့စိတ်နိူးထမှုသဘာ၀အတိုင်း မိမိစောက် ဖုတ်အထိုးအပွတ်ခံခဲ့ရပုံများကိုတွေးတောစမြုံပြန်ကာရင်ခုံနေခဲ့ရသည်။ ရာသီလာပြီး၍စောက်ပတ်သန့်စင်သွားသည်နှင့်ကိုစိုးနောင်ထံသို့ကောင်မလေးလာခဲ့သည်။ ရာသီလာပြီးကာစမိန်းကလေးတစ်ယောက်၏ သွေးသားလှုပ်ရှားနိူးထမှုရှိနေရာ စောက်စိကိုခြေမနှင့်မိမိရရထိုးကလိပွတ်တိုက်မှုကလည်း ကြမ်းရှပြင်းထန်သောဖီလင်ခံစားရသည်မို့ခပ်ရဲရဲခပ်ကဲကဲလုပ်လိုက်ခြင်းဖြစ်လေတော့သည်။
ကိုစိုးနောင်သည် မိန်းမတို့အထာကို အတော်လေးကျွမ်းသော်လည်း သည်နေ့ညနေတွင်ခိုင်ကြူသင်းတွင်ရှိနေသည့်စိတ် သဘာ၀အခြေအနေကိုတော့ မှန်ကန်အောင်အကဲမဖြတ်နိူင်ခဲ့ပေ။ သို့သော်သည်လို ကောင်မလေးဘက်ကရဲတင်းလာတော့ သူ့အဖို့လည်းဘာမှအားနာနေ နောက်တွန့်နေ စရာမလိုတော့ပေ။ ထို့ပြင်စောက်စေ့ကိုထိုးပွတ်ရတာ ကလည်းသူ့အတွက်ကောင်းလှ သောကြောင့်အပီကိုပွတ်ပေးလိုက်လေသည်။စောက်စေ့အားထိပွတ်မိလိုက်တိုင်း ခိုင်ကြူသင်းအဖို့ ရင်သိမ့်တုန်အောင်ပင်အရသာတွေ့ရသည်။ အတွေ့ထူးတွင်မိန်းမူးမိသည့် အပျိုပေါက်လေးသည် စွင့်ကားစတင်ပါးကိုရှေ့ထိုးနောက်ငင်လှုပ်ရှားသည်။ ဒူးကွ၍ပေါင်ကွေးသည်။ ထိုအခါခြေမနှင့်စောက်စေ့တို့ထိပွတ်မှုပိုပီပြင်လာသည်။ ပိုကောင်းလာသည်။ခိုင်ကြူသင်းဖင်တလှုပ် လှုပ်နှင့်ပါးစပ်မှလည်းတဟင်းဟင်းဖြစ်၍နေသည်။
ဆိုင်ဖွင့်စအချိန်စာအုပ်ငှားသူလည်း ရောက်မလာသေးရာ သူတို့နှစ်ယောက်ကဲချင်တိုင်းကဲနေနိူင်ပေတော့သည်။ ကိုစိုးနောင်သည် ယခုအခြေအနေကိုသိပ်အားမရချင်တော့။ ခြေတောက်နှင့် ထိုးတာကဘယ်လောက်ကောင်းကောင်းလက်နှင့်ကိုင်ပွတ်ရတာလောက်တော့အားရပါး ရမရှိပေ။ကောင်မလေးကိုကြည့်ရသည်ကလည်း ခြေတောက်နေရာတွင်လက်ကိုအစားသွင်းလျှင်အကြိုက်ပိုတွေ့နိူင်သည့်အနေအထားရှိသောကြောင့် ကိုစိုးနောင်ကဆိုင်အပြင်ဘက်သို့တစ်ချက်မျက်စေ့ကစားလိုက်သည်။
သူ့ဆိုင်သို့လာရာလမ်းသွယ်လေးတွင် လူ ရှင်းနေသည်။ နိူက်နေရင်းတန်းလန်းရုတ်တရက်လူရောက်လာစရာအကြောင်းမရှိ။ သုံးလေးငါးမိနစ်လောက်တော့ အချိန်ကောင်းကောင်းရသည်။ ကိုစိုးနောင်ကခြေတောက်ကိုဖယ်ကာ ခိုင်ကြူသင်း၏ပေါင်ကြားသို့ လက်လှမ်းလိုက်သည်။ လက်ကိုတော့စားပွဲအောက်မှလျှိုကာ လှမ်းလို့မရ။ စားပွဲပေါ်မှသာလှမ်းရသည်။ ၀တ်ထားသောဂျင်းစကပ်လေးပေါ်မှသာ စောက်ပတ်ကိုကိုင်ပါတ်မည်ဟုစိတ်ကူးရှိသည်။
သို့သော်ကိုစိုးနောင်အံ့သြသွားလောက်အောင်ရဲတင်းသည့်အပြုအမူကိုခိုင်ကြူသင်းကလုပ်သည်။ အပျိုပေါက်လေးသည် သူမ၏ပေါင်ကြားဆီသို့ကိုစိုးနောင်လက်လှမ်းလာသည်နှင့် ၀တ်ထားသည့်ဂျင်းစကပ်၏ရှေ့ဘက်အောက်စကို လှမ်းကိုင် ကာဆွဲလှန်ပေးလိုက်သည်။ စောက်ပတ်သည် အကာအကွယ်ကင်းမဲ့သွားသည်။အ၀တ်အစားအဖုံးအကာ မရှိဖြစ်သွားသည်။ သို့သော်ပေါင်ကြားဆီသို့ အလင်းရောင်ကောင်းကောင်းမရောက်ပဲ ခပ်မှောင်မှောင်ရှိနေရာ (ခိုင်ကြူသင်းသည် အလင်းရောင်လာရာဘက်သို့ကျောပေးထား သည်) ကိုစိုးနောင်အနေနှင့် စောက်ပတ်လေးကိုတော့ကောင်းကောင်းမမြင်ရ။
ပေါင်ခွဆုံ နေရာကိုသာ မပီဝိုးတဝါးမမြင်တမြင်ရှိသည်။ သို့သော် အပျိုပေါက်စမိန်းမငယ်လေးကိုယ်တိုင်က စကပ်လှန်ကာစောက်ပတ်ပေါ်သွားအောင်လုပ်ပြနေမှုကတော့ ကိုစိုးနောင် ကိုအထူးပင်ကျေနပ်အားရစေပေသည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်အကြီးအကျယ်တဏှာတက် ကြွကာစောက်ပတ်ကိုအပီအပြင် ကိုင်နိူက်တာခံချင်လွန်းနေသည်ကတော့ ထင်ရှားနေ လေပြီ။ကိုစိုးနောင်၏ညာလက်က လှန်ပေးထားသော စောက်ပတ်ဆီသို့သွားသည်။ ထိကိုင်သည်။
စောက်ပတ်မှာဖေါင်းတက်နေသည်။ အရည်တွေလည်းစိုရွှဲနေသည်။ ကိုစိုးနောင်ကစောက်ပတ်ကိုအသာရွရွလေးကိုင်ပွတ်ပေးသည်။ ခိုင်ကြူသင်းဆတ်ဆတ်တုန် သည်။ပေါင်ကွပေးသည်။တင်ပါးလေးကိုရှေ့ထိုးနောက်ငင်ပြုသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းတလျှောက်တွင်အရည်တွေစို၍နေသည်။ စောက်ပတ်ကိုင်ပွတ်ရတာအရမ်းကောင်းလှသည်။ သို့သော် လူရိပ်လူခြည် လည်းသတိထားရအုန်းမှာမို့ ကိုစိုးနောင်သည်ဆိုင်သို့လာရာလမ်းသွယ်ဘက်ကိုလှမ်း၍ လှမ်း၍ကြည့်ရသေးသည်။
ငါးမိနစ်ကျော်ကျော်လောက်အကြာတွင်တော့ စာအုပ်ငှားမည့်လူတစ်သိုက်လာနေသည်ကိုလှမ်းမြင်ရသည်။ ထိုလူစု လမ်းတစ်၀က်လောက်ရောက်သည်အထိဆက်နိူက်နေလိုက်သေးသည်။ ပြီးမှလက်ကိုဖယ်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းလည်းလှန်ထားပေးသောစကပ်အောက်စကို လွှတ်ချကာနောက်ဆုတ်သွားသည်။မယောင်မလည် စာအုပ်များကိုယူကြည့်သည်။ စာ အုပ်တစ်အုပ်ငှားကာထွက်သွားလေသည်။
နောက်တစ်နေ့တွင်လည်း ခိုင်ကြူသင်းလာသည်။ည(၈)နာရီကျော်ကျော် လောက်တွင် ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ စာအုပ်ဆိုင်၏လူအရှင်းဆုံးအချိန်လည်းဖြစ် သည်။ ဤအချိန်ကိုတမင်ရွေးကာလာလေသည်လားတော့မပြောတတ်။ တစ်ယောက် တည်းတော့မဟုတ်။ အသက်(၉)နှစ်(၁၀)နှစ်အရွယ်ချာတိတ်မတစ်ယောက်လည်း အတူ ပါလာသည်။ ခိုင်ကြူသင်းရောက်လာချိန်တွင်ကိုစိုးနောင်သည် အိမ်ထဲ၀င်ကာရေသောက် ပြီးပြန်ထွက်လာကာစဖြစ်သည်။
စာအုပ်ဆိုင်တွင်ထိုင်မနေပါ။ ခိုင်ကြူသင်းသည်ဆိုင်ထဲ တန်း၀င်ကာစားပွဲရှေ့တွင်ရပ်သည်။ကိုစိုးနောင်အနေဖြင့်စားပွဲနောက်ရှိ ထိုင်ခုံသို့သွား ရာတွင်ခိုင်ကြူသင်း၏နောက်မှဖြတ်ရသည်။အထာစမ်းသည့်အနေဖြင့်ကောင်မလေး၏ တင်ပါးကိုညာလက်ဖြင့်ကိုင်ပွတ် ပြီးခပ်တင်းတင်းဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် အပြာနုရောင်ပန်းရိုက်စကပ်ဘောင်းဘီတိုနှင့်အဖြူရောင် ရှပ်အင်္ကျီ၀တ်ထားသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် အပျိုပေါက်လေးနောက်မှ တမင်ပင်ခပ်ဖြည်းဖြည်းလေး ဖြတ်သည်။ တင်ပါးကိုလည်းအားရပါးရကိုင်သည်။ ပွတ်သည်။၀တ်ထားသောစကပ် ဘောင်းဘီတို၏အသားက ခပ်ထူထူဖြစ်သော်လည်း ပျော့အိသည်။
ဖင်သားများကို ဘောင်းဘီပေါ်မှဆုပ်ကိုင်ပွတ်ရသည့်အထိအတွေ့ကအရသာအတော်ကောင်းသည်။ စီး စီးပိုင်ပိုင်ရှိသည်။ တင်းအိလုံးတစ်နေသောအပျိုသွေးကြွယ်ကာစဘယ်ညာ ဖင်သားခြမ်းနှစ်ခု နှင့် ဖင်တုံးများကြားမှအကွဲနေရာတို့ကိုကျကျနနပင်ထိကိုင်ပွတ်ညှစ်ရသည်။ သေသေ ချာချာကိုင်ကြည့်ရသောကြောင့်စကပ်ဘောင်းဘီတိုတစ်ထပ်တည်းသာဖြစ်ကာ အောက် တွင်အတွင်းခံမပါသည်ကိုလည်းသေသေချာချာသိရသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီ၀တ်မ ထားခြင်းသည်အပီအပြင်အကိုင်အနိူက်ခံဖို့ ပြင်လာသည့်သဘောဖြစ်ကြောင်း နားလည် သည်မို့ကိုစိုးနောင်ပျော်သွားသည်။
ထိုင်ခုံတွင်၀င်ထိုင်မိသည်နှင့်ကိုစိုးနောင်သည်ညာခြေတောက်ကို ဆန့်လိုက်သည်။ ကောင်မလေး၀တ်ထားသည့်စကပ်ဘောင်းဘီတို၏ခြေအိုးသည် ဒူးဆစ်သာသာလောက်အထိရှည်သည်။ ခြေအိုးခပ်ပွပွဖြစ်ရာ ကိုစိုးနောင်၏ညာခြေတောက်ကဘယ်ဘက်ခြေအိုးအောက် တိုး၀င်သည်။ သို့သော် ခြေတောက်ထိပ်သည် ပေါင်ခွကြားစောက်ပတ်ရှိရာသို့မူအရောက်မတိုးနိူင်။တုတ်ဖြိုးလေသောပေါင်၏အရင်းဘက်အတွင်း သားတွေကိုသာ ခြေဖဝါးနှင့်ထိကပ်ဖိမိနေကြသည်။ ခိုင်ကြူသင်းနှင့်အတူအဖေါ်ပါလာသောချာတိတ်မသည်ကာတွန်းအဟောင်း များကိုသွား၍ လှန်လောကြည့်နေသည်။ယင်းစာအုပ်များတင်ထားသည့်စာအုပ်စင်ကား ဆိုင်အ၀င်တံခါးဘေးနားကပ်ရက်တွင်။သူတို့ဘက်သို့လည်း ကျောပေးထားရသည်။ ဒီတော့ကိုစိုးနောင်တို့က အဖေါ်ချာတိတ်မ၏နောက်ကျောဘက် မျက်ကွယ်ရာတွင်ရှိ နေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်တည်းလွတ်လွတ်လပ်လလပ်အခြေအနေမျိုးတွင် ရှိနေကြ သည်။ပေါင်ချန်အရောက် ခြေတောက်ကိုမတိုးနိူင်ဘဲရှိနေရာ စကပ်ဘောင်းဘီဘယ်ဘက်ခြေအိုးကိုအပေါ်သို့ဆွဲလှန်တင်ကြည့်သည်။ မရပါ။ ကိုယ်တိုင်လှန်၍မရသောကြေင့်ခိုင်ကြူသင်းလှန်ပေးလေမလားဟု စောင့် သေးသည်။ ကောင်မလေးကလှန်မပေးပါ။စကပ်ဘောင်းဘီ၏အလယ်နေရာလောက်ကို လက်နှင့်ပင် ကိုင်ထားသည်။ကိုစိုးနောင်အခက်တွေ့ကာ စိတ်ပျက်ချင်သလိုလိုပင်ဖြစ် လာရသည်။
သည်လိုဆိုရင်တော့စောက်ပတ်ကိုခြေတောက်နှင့်ထိအောင် ထိုးလို့ရတော့ မည်မဟုတ်။ဘောင်းဘီအပေါ်ကသာထိကိုင်ရပေမည်။ ခြေတောက်၀င်နေသမျှပြန်ထုတ်ကာပေါင်ကြားသို့စကပ်ဘောင်းဘီလေးပေါ်မှပင် ထိပွတ်ရန်လှမ်းသည်။ ကောင်မလေး၏လက်က ဘောင်းဘီခွဆုံနေရာလောက်တွင် စုကိုင်သလိုလုပ်ထားရာ လှမ်းထိုးသောလက်တံကပေါင်ကြားကိုမထိ။ အပျိုပေါက်လေး၏လက်ကိုသာထိနေသည်။
တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုပဲဟုကိုစိုးနောင်တွေးမိကာ သေသေချာချာကြည့်သည်။ ထိုအခါတွင်မှခိုင်ကြူသင်းကသူမ၀တ်ထားသည့်စကပ်ဘောင်းဘီတို၏ ခွကြားနေရာရှိကြယ်သီးနှစ်လုံးကိုဖြုတ်ပြီးအသာဖြဲဟပေးထားတာကိုတွေ့ရတော့သည်။ ကောင်မလေး ကသူ့စောက်ပတ်ကိုကျကျနနထိုးနိူက်၍ရစေရန် သေသေချာချာပြင်ဆင်လုပ်ပေးထား ခြင်းပါလား။
ကြယ်သီးဖြုတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီခွဆုံနေရာကိုဘယ်လက်နဲ့ထောက်ကိုင်ပြီးခပ်ဟဟဖြစ်အောင်လုပ်ပေးထားတာ။ ဒါလေးတောင်မရိပ်မိ။မမြင်မိခဲ့တာကို ကိုစိုးနောင်ကိုယ့်ကိုယ်ကိုအပြစ်တင်မိသည်။ ဒီလိုဆို စိတ်ပျက်စရာဘာလိုတော့လို့လဲ။ အားလုံးအိုကေနေပြီ..။ စကပ်ဘောင်းဘီခွကြားနေရာကိုဖွင့်ဟပေးထားသည်ကို တွေ့ရသည်တွင် ကိုစိုးနောင်သည် အပျိုပေါက်လေး၏မျက်နှာကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းကခေါင်းလေးအသာဆတ်ပြသည်။ ဟပေးထားသည့်အကွဲနေရာကိုပင်လှုပ်ပြလိုက်သေး သည်။ထိုနေရာကနေစောက်ပတ်ကိုလှမ်းနိူက်တော့ဟုမပြောရုံတမယ်ပင်။ အထာသိသွားတော့လည်းကိုစိုးနောင်ကလက်သွက်သည်။ ဟကွဲနေတဲ့ခွဆုံ နေရာကနေဘယ်လက်ထိုးသွင်းပြီး ခိုင်ကြူသင်း၏စောက်ပတ်ကို ပွတ်သပ်ပေးလိုက် သည်။
အောက်ခံဘောင်းဘီ၀တ်မထားသောကြောင့် တစ်ခါတည်းစောက်ပတ်ပကတိကိုတန်း၍ထိကိုင်ရသည်။ ကိုစိုးနောင်သည် ခိုင်ကြူသင်း၏ဆီးစပ်နားကိုလည်း အသာလှမ်းကိုင်ပွတ်ကြည့်လိုက်သေးသည်။ ကောင်မလေးစောက်မွှေးပေါက်နေမှုရှိမရှိသေချာအောင် လက်တွေ့စမ်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူ့လက်များက ဘာအမွှေးအမျှင်ကိုမှမထိ မစမ်းမိပါ။ချောမွတ်အိတင်းသောဆီးစပ်သားပြေပြေမွတ်မွတ်ကိုသာ ကိုင်မိသည်။ခိုင် ကြူသင်းသည် နို့ကလေးအတော်စူပြီးတင်လည်းကားနေထွားနေရာ စောက်မွှေးနုနုလေးပေါက်ကာစဖြစ်လိမ့်မည်ဟု ကိုစိုးနောင်က ထင်ထားသည်။ ယခုမှစောက်မွှေးမပေါက်သေးကြောင်းသေချာစွာသိရလေပြီ။ ကိုစိုးနောင်က စောက်ပတ်နုနုလေးပေါ်ဘယ်လက်ဝါးအုပ်တင်ကာ အသာ ပွတ်သည်။
ထို့နောက်စောက်စေ့ကိုနိူက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ကို လက်ခလယ်ထိုးသွင်းရန်လည်းကြိုးစာသည်။ထိုးကြည့်သည်။ သိပ်တော့မ၀င်ပါ။ လက်ချောင်းထိပ်ဖျားပိုင်းလောက်သာ၀င်သည်။ ကောင်မ လေး၏စောက်ပတ်ထဲမှအရည်များစိမ့်၍စိမ့်၍ထွက်သည်။အဖုတ်လည်းဖေါင်း၍ဖုတက် လာသည်။ အိတင်းလာသည်။ သူ့စောက်ပတ်ကိုနိူက်နေသောကိုစိုးနောင်၏လက်ကို ခိုင်ကြူသင်းက ခပ်ရဲရဲ ဆွဲယူကာ သူလိုချင်သည့်နေရာသို့ရောက်အောင်ပို့ပေးသည်။စောက်ပတ်ကိုပီပီပြင်ပြင် ထိထိမိမိကိုင်ပွတ်နိူက်ကလိနိူင်အောင်ကူညီလုပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။စိတ်ထကာနေသည့် အပြင် ကိုစိုးနောင်နှင့်လည်းအတော်ကို ရင်းနှီးယဉ်ပါးလာပြီမို့ခိုင်ကြူသင်းကခပ်ရဲရဲ လုပ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ စောက်ပတ်အကိုင်အနိူက်ခံရမှုမှဖီလင်ကောင်းကောင်းယူချင်နေမှန်း သိသာ လှသည်။
စောက်စေ့ကိုဖိပွတ်စေပြီးစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ပွတ်ဆွဲပေးတဲ့အထာကို အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်း အပြတ်ခိုက်ပုံရကြောင်း ကိုစိုးနောင်ကအကဲခတ်မိသည်။ ကိုစိုးနောင်က ထိုအထာအတိုင်းကျကျနနလုပ်ပေးလိုက်သည်။ခိုင်ကြူသင်း သည်ခေါင်းလေးငုံ့လျှက်ငြိမ်ခံနေသည်။ အံလေးကိုလည်းမသိမသာခဲထားသည်။ကိုစိုး နောင်က စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ လက်ခလယ်ထိုးသွင်းကြည့်ပြန်သည်။မ၀င်ပါ။ ထိုး သွင်းရတာအဆင်မပြေပါ။လက်ခလယ်ထိပ်လောက်ပဲသွင်း၍ရသည်။
ယခုအနေအထားအတိုင်းထိုးသွင်းလျှင် စောက်ပတ်ထဲ လက်ချောင်းအကုန်၀င်နိူင်မည်မဟုတ်သည်ကိုနားလည်သည့်အတွက် ကိုစိုးနောင်က ခိုင်ကြူသင်း၏ပေါင်အရင်းဘက်နား လက်နှင့်အသာကိုင်တွန်းပင့်လျှက် ခြေတောက် ကြွတက်ပေးရန်အချက်ပြသည်။ အပျိုပေါက်လေးကလည်း သူ၏အချက်ပြမှုကို အထာပေါက်နားလည် သည်။ခြေဖျားများထောက်ကာကိုယ်ကို အပေါ်ကြွသွားအောင်လုပ်ပေးသည်။သူ့စောက် ခေါင်းပေါက်လေးထဲသို့ကိုစိုးနောင်၏လက်ချောင်း မိမိရရပိုင်ပိုင်နိူင်နိူင်ထိုးသွင်းနိူင်စေရန်ကူညီလုပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။
ကိုစိုးနောင်လည်း အချိန်ဆိုင်းမနေတော့။ ကောင်မလေးကိုယ်ကြွတက်သွား သည်နှင့် စောက်ပတ်အခေါင်းပေါက်သို့လက်ခလယ်သွင်းထည့်လိုက်လေတော့သည်။ အောက်ဘက်မှနေ၍ပေါ်သို့ခပ်ပင့်ပင့်လေးထိုးထည့်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ လက်ချောင်း သည် ခိုင်ကြူသင်း၏အပျိုစစ်နုနုထွတ်ထွတ်စောက်ပတ်လေးထဲအဆုံးပင် တိုး၀င်သွား တော့သည်။အပျိုပေါက်လေးမို့ စောက်ခေါင်းပေါက်လေးကလည်း ကျဉ်းသည်။
လက်ခလယ်ထိုးသွင်းသည်ပင် တင်းကြပ်၍နေသည်။ ထိုးသွင်းလိုက်သောလက်ချောင်းသည်စောက်ပတ်အတွင်းသားနုနုအိအိကလေးများနှင့်ထိကပ်မိသည်။ လက်ခလယ်ထိပ်သည်ခပ်ဖုဖုခပ်လုံးလုံးအရာတစ်ခုကို ထိမိတိုက်မိသည်။ အပျိုပေါက်မလေး၏ သားအိမ်၀ ဖြစ်သည်။သူ့စောက်ပတ်ထဲလက်ချောင်းအဆုံးထိုးသွင်းလိုက်သည့်အချိန်တွင် ခိုင်ကြူ သင်းသည်ခေါင်းငုံ့ထားရာမှ ဆတ်ကနဲခေါင်းမော့၍ ကိုစိုးနောင်ကို တစ်ချက်ကြည့် သည်။
စောက်ပတ်ထဲလက်ချောင်းထိုးထည့်ထားသည်ကိုတော့ ငြိမ်ခံနေသည်။ ကိုစိုး နောင်၏လက်ကိုဆွဲဖယ်တာတွေ နောက်ယို့သွားတာတွေမပြု။ ခြေဖျားထောက်ထားမှုကိုသာပြန်ချသည်။လက်ချောင်း၀င်အောင်ထိုးသွင်းနိူင်ပြီးပြီမို့ ခြေဖျားဆက်ထောက်ပေးဖို့လည်းမလိုတော့ပါ။ကိုစိုးနောင်သည် လက်ခလယ်ကို စောက်ခေါင်းထဲမှဆွဲထုတ် ပြန်သွင်းလုပ်သည်။ စောက်စေ့ကိုလည်းထိလိုက်ပွတ်လိုက်သေးသည်။ အပျိုပေါက်လေး၏နိူ့တွေကိုလည်းကိုစိုးနောင်ကသုံးသည်။ နိူ့တွေကအတော်ပင်စူနေပြီ။ မို့မို့၀န်း၀န်းဖြစ်နေပြီ။ ခိုင်ကြူသင်းက ကိုယ်ကိုခပ်ကိုင်းကိုင်းလုပ်ပေးထားကာရင်ဘတ်နားတွင်မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ဖြင့်အသာကာပေးထားသည်။သူ့အဖေါ်ချာတိတ်မလေးလှမ်းမမြင်စေရန် ကာကွယ်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ အော်..အင်း..ကိုင်လေ..ကိုင်..”
ပါးစပ်မှလည်းခပ်တိုးတိုးပြောသည်။
“ နို့ဆွဲပေးတာကြိုက်လား.”
ကိုစိုးနောင်ကခပ်တိုးတိုးမေးသည်။ခိုင်ကြူသင်းက သူ့အဖေါ်ကောင်မလေးဘက်သို့ တစ်ချက်လှမ်းကြည့်သည်။နူတ်ခမ်းပေါ်လက်ညှိုးလေးအသာတင်ကာ “ရှူး” တိုးတိုးဟုသောအချက်ပြမှုမျိုးလုပ်ပြ သည်။
ခေါင်းလေးကိုလည်းအသာငြိမ့်သည်။ ကိုစိုးနောင်သည် ဘလောက်စ်ပေါ်မှနေ၍နို့ကိုတစ်ချက်နှစ်ချက်ဆုပ်နယ်ဆွဲ ပြီးနောက် ညာလက်ကိုဘလောက်စ်နှင့်ဘော်လီကြားသို့လျှိုထိုးသွင်းသည်။ ထိုးသွင်းစ တွင် ဘလောက်စ်အောက်ကိုသာလက်ရောက်သည်။ဘော်လီရင်အုံခုံးလျှက်ထားသည့် နို့အုံနှစ်လုံးကိုတစ်ချက်စီဆွဲကိုင်ကာခပ်တင်းတင်းဆွဲညှစ်သည်။ထို့နောက်လက်ကိုပြန် ထုတ်ကာဘော်လီအောက်သို့ ထိုးသွင်းသည်။ခိုင်ကြူသင်းကလည်း ဘော်လိအောက်စကို အသာမကာပင့်လှန်ပေးသည်။
အပျိုပေါက်လေးသည် သူမ၏ငုံဖူးစနို့အုံသားနုနုလေး များကိုဆွဲကိုင်ဆုပ်နယ်တာကိုလည်းကျကျနနပီပီပြင်ပြင်ခံချင်နေသည်က သိသာလွန်း လှသည်။ ကိုစိုးနောင်၏လက်သည်ဘော်လီအစည်းအကာမရှိတော့သော အပျိုဖြစ်စ နုထွတ်တင်းမာသည့် နို့အုံများပေါ်သို့ရောက်သွားသည်။ အိထွေးသောနို့အုံနှစ်လုံးကို အပြန်အလှန်ဆိုသလိုတစ်လှည့်စီဆုပ်ကိုင်သည်။ နို့အုံသားလုံးလုံးအိအိလေးများက လက်တစ်အုပ်စာမရှိတရှိဖြစ်သည်။ လက်ဖဝါးထဲတွင်အိထွေးနေကြသည်။ နို့အုံသားများ ကိုဆုပ်ကိုင်သလိုနို့သီးခေါင်းများကိုလည်း ပွတ်ဆွဲပေးသည်။
ကိုစိုးနောင်သည်ခိုင်ကြူသင်း၏ဘယ်ဘက်နို့အုံကို အဓိကထားကာ ဆုပ်သည်။နယ်သည်။ ညာဘက်နို့ကိုတော့စစချင်းသာ တစ်ချက်နှစ်ချက်လောက်ဆုပ် နယ်ပေးထားရာ ခိုင်ကြူသင်းကညာဘက်နို့ကိုပါခြေပေးရန်အထာပေးသည့်အနေဖြင့် ညာဘက်ရင်ဘတ်ကိုလက်နှင့်ပုတ်ပြသည်။ထို့ကြောင့်ကိုစိုးနောင်ကလည်း ဘယ်ဘက် နို့အုံကိုလွှတ်ကာ ညာဘက်နို့အုံပေါ်သို့လက်ပြောင်းတင်သည်။ ညာနို့အုံသားကိုလက် ဝါးနှင့်ကျကျနနအုပ်ကာခပ်တင်းတင်းဆုပ်ညှစ်သည်။ ညာဘက်နို့သီးကိုလည်း ခပ်နာ နာဆွဲဆိတ်ပေးလိုက်သည်။ကောင်မလေးတွန့်ကနဲတစ်ချက်ဖြစ်သည်။ နို့သီးအဆိတ်ခံရ ၍နာသည်။တစ်ချိန်တည်းမှာပင်ရင်တလှပ်လှပ်ဖိုအောင် ထူးကဲသည့်အရသာကိုလည်း ခံစားရသည်။
ကိုစိုးနောင်က ချာတိတ်မဘက်အကဲခတ်ကာ သည်ဘက်ကိုမကြည့်တာသေချာသည်နှင့် ခိုင်ကြူသင်း၀တ်ထားသောဘလောက်စ်နှင့် ရှင်မြီးဆန်ဆန်ဘော်လီအောက်စများကိုပင့်လှန်ကာ နို့အုံများကိုအောက်မှနေ၍ကြည့်လိုက်သေးသည်။ထိုသို့ လှန်ကြည့်ရာတွင် ညာဘက်နို့အုံကိုကောင်းကောင်းမြင်ရသည်။ ဘယ်နို့ကိုတော့မထင်မရှားသာတွေ့သည်။ နို့လေးမှာ စူစူကြွကြွလေးဖြစ်နေသည်။ နို့သီးဘေးတဝိုက်တွင်မူအညိုနုရောင်အဝိုင်းလေးတစ်ခု ဖြစ်နေသည်။ ထိုအဝိုင်းလေးက ငါးမူးပြားသာသာလောက်တော့ရှိမည်။ ကြက်သီးဖုဖုလေးတွေလိုလိုလည်းစူထတက်နေသည်။
နို့ကိုလှန်ကြည့်သည်ကိုလည်း ခိုင်ကြူသင်းက ငြိမ်နေသည်။ ဆွဲလှန်သောဘော်လီအောက်စကိုဆွဲချတာမျိုး မလုပ်။ ကောင်မလေးက အတော်ကို ရဲတင်းစွာလိုက်လျှောနေတော့ ကိုစိုးနောင်ကလည်းအပြတ်ကဲတော့သည်။ နို့လှန်ကြည့်ပြီးနောက်စောက်ပတ်ကိုကြည့်ပြန်သည်။ ကြယ်သီးတွေဖြူတ်ပေးထားလို့ ဟနေတဲ့စကပ်ဘောင်း ဘီကိုခွာကြားအကုန်ဟသွားအောင် လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ဖြဲထားပြီး ပေါင်ကြားကစောက်ပတ်ကိုကြည့်ရာ အလင်းရောင်သိပ်မကောင်းလှပေမယ့်မြင်တော့မြင်ရပါသည်။
ကိုစိုးနောင်အဖို့ (၁၂)နှစ်အရွယ်အပျိုပေါက်လေးရဲ့ စောက်ပတ်ပြောင်ပြောင်ရှင်းရှင်းမို့မို့လေးကိုပထမဆုံးအကြိမ်ကြည့်ရှုရခြင်းပါ။ခိုင်ကြူသင်းအတွက်လည်းသူမ စောက်ပတ်ကို သူစိမ်းယောက်ျားကြီးတစ်ယောက်ကစျေးဦးပေါက်အကြည့်ခံရခြင်းဖြစ် သည်။ ကြည့်သူရောအကြည့်ခံရသူပါစိတ်လှုပ်ရှားနေကြသည်။ အတွင်းခံဘောင်းဘီလည်းမရှိသောကြောင့်အမြင်ရှင်းသည်။ခိုင်ကြူသင်း၏ စောက်ပတ်တွင် စောက်မွှေးများပေါက်မနေပါ။
ပေါင်တန်နှစ်ချောင်း၏ခွဆုံနေရာတွင် စောက်ပတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေးက အပြောင်သားရှိနေ၏။စောက်ပတ်အလယ်အကွဲ ကြောင်း၏ထိပ်ဖက်ပိုင်းနားတွင် ဟတတဖြစ်နေမှု၊စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားနှစ်ခု ဖုဖု ဖေါင်းဖေါင်းဖြစ်နေမှုတို့ကိုမြင်ရသည်။ခိုင်ကြူသင်းကလည်း သူမ၏ကိုယ်ကို စားပွဲနှင့် ခပ်ခွာခွာရှိနေစေရန်နောက်သို့အသာဆုတ်လျှက် စောက်ပတ်ကြည့်၍ အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးသည်။မဂ္ဂဇင်းတစ်အုပ်ကိုဖွင့်၍ ဖတ်သလိုလိုလုပ်နေသည်။ ပထမဆုံးစောက်ပတ်အကြည့်ခံရသောကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားမျက်နှာပူမှုကိုဖြေဖျောက်ခြင်းဖြစ်သည်။အခြေအနေအရမ်းကိုကောင်းနေသည်မို့ ကိုစိုးနောင်က အပျိုပေါက်လေးကို အေးအေးဆေးဆေးချိန်းဆိုခေါ်ယူရန်စိတ်ကူးရလာသည်။ပါးစပ်မှပြောလိုက်လျှင် အဖေါ်ချာတိတ်မ ကြားမည်စိုးသောကြောင့် စာရွက်ပိုင်းလေးတစ်ခုတွင်
“ မနက်ဖြန် ၁၂ နာရီလာခဲ့မလား”
ဟုရေး၍အသာလှမ်းပေးလိုက်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်စာရွက်ပိုင်း လေးကိုဆတ်ကနဲဆွဲယူကာဖတ်ကြည့်သည်။ ကိုစိုးနောင်က ဘယ်လိုလဲဟုသောအမေး သဘောမျိုးဖြင့်အပျိုပေါက်လေးကိုကြည့်သည်။ ကောင်မလေးသည် စာဖတ်ပြီးနောက်ကိုစိုးနောင်ကိုပြုံးစစနှင့်ကြည့်သည်။ ထို့နောက်ဆတ်ကနဲခေါင်းညိတ်ပြသည်။ထို့နောက် ဖြုတ်ထားသောစကပ်ဘောင်းဘီခွကြားနေရာမှ ကြယ်သီးများကို ပြန်တပ်ကာစာအုပ်နှစ်အုပ်ငှား၍ပြန်ထွက်သွားလေသည်။ ကိုစိုးနောင်မှာ ခိုင်ကြူသင်း ကိုပြမည်ဟုအသင့်လုပ်ထားသောကိုယ်တုံးလုံးပုံကိုပင် မပြဖြစ်တော့။ တကယ်တော့ လည်းထိုပုံမျိုးပြစရာမလိုတော့အောင်ကို အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်းတစ်ယောက် အပြတ် ဟော့နေကဲနေ သည်မဟုတ်ပါလား။
နောက်တစ်နေ့နံနက်စောစောကပင် ကိုစိုးနောင် စိတ်လှုပ်ရှားသလိုဖြစ်နေ သည်။
ကိုစိုးနောင်သည် သူ၏ဆွေမျိုးများစုပေါင်းနေထိုင်ရာ ခြံကြီး၏တစ်နေရာတွင်အိမ်ငယ်လေးတစ်လုံးဆောက်လုပ်၍ တစ်ကိုယ်တည်းနေထိုင်သူဖြစ်သည်။ အိမ်နှင့်တွဲလျှက်စာအုပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ တိုလီမိုလီအရောင်းအ၀ယ်လေးများလည်းလုပ်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်ရေတစ်ကာယလောက်ငဖူလုံရုံမက ပိုပိုလျှံလျှံပင်ရှိသည်။
ကိုယ့်အိမ်နှင့်ကိုယ်ဆိုသလို နေထိုင်ကြသည်မို့ အကြောင်းကိစ္စထူးမရှိလျှင်ကိုစိုးနောင်ထံသို့ဆွေမျိုးများလာလေ့မရှိ။ ဧည့်သည်လည်းအလာနည်းပေရာ နေ့လည် ပိုင်းဆိုသူ့အိမ်သည် အရမ်းကိုလွတ်လပ်နေသည်။ မြသီတာအောင်တစ်ခါတစ်လေရောက်လာကာအလိုးခံလေ့ရှိသည်။ သည်နေ့တော့ ခိုင်ကြူသင်းကို ပါကင်ဖွင့်နိုင်တော့ မည်။ကောင်မလေးကခပ်ထထ၊အစကလည်းပျိုးထားပြီး စောက်ပတ်ကိုကိုင်နိူက်ရုံမကလက်ခလယ်ထိုးသွင်း၍လက်ချောင်းနှင့်ပင်လိုးပြီးခဲ့ပြီ။ လက်ချောင်းနေရာလီးအစားထိုး ကာလိုးဖို့သာရှိတော့သည်။ ပို၍မြိုင်ဆိုင်စိုပြေစေရန် အပြာပုံများပြရကောင်းမလား၊အပြာဗီဒီယိုကားပြရကောင်းမလားဟုပင် ဝေခွဲရခက်နေသည်။ သူ့ထံတွင်အပြာစာအုပ် တွေ၊အပြာဗီဒီယိုကားတွေ အတော်စုံစုံလင်လင်ရှိရာ အခြေအနေအရအဆင်ပြေတာလုပ်နိူင်ရန် အပြာပုံစာအုပ်တစ်အုပ်နှင့် အပြာကားတစ်ခွေကို အသင့်လုပ်ထားသည်။စားသောက်နိူင်ရန်လည်းအသားညှပ်ပေါင်မုန့်၊ ကိတ်မုန့်၊ငှက်ပျောသီးနှင့် စီပလပ်အချို ရည်များကိုလည်း ရေခဲသေတ္တာထဲတွင်ထည့်ထားသည်။ခိုင်ကြူသင်း လာမှလာပါ့မလားဟုလည်း တွေးပူမိသည်။ အကြာကြီးပင် မစောင့်ရပါ။(၁၂)နာရီထိုးရန်(၁၅)မိနစ်အလိုမှာပင် ခိုင်ကြူသင်း ရောက်လာခဲ့သည်။
ကောင်မလေးသည် အဝါရင့်ရောင်ရင်စေ့လက်တို၊ ခရမ်းရောင်ထက်တရွန်ပြောင်တို့ကို၀တ်ဆင်ထားသည်။ စကပ်၊စကပ်ဘောင်းဘီတိုစသည့်အ၀တ်အစားများနှင့်သာအတွေ့ များခဲ့သောအပျိုပေါက်လေးမှာ ထမီတွေ၊ ရင်စေ့အင်္ကျီတွေဘာတွေနှင့်ဆိုတော့ အမြင်တစ်မျိုးဆန်းနေသည်။ အပျိုပေါက်လေးအသွင်ပင် မရှိတော့။ တကယ့်အပျိုမတစ် ယောက်လိုမျိုးဖြစ်နေသည်။ ဂုတ်ဝဲဆံပင်လေးများကို မြင်းမြီးပုံစံမျိုးသားရေကွင်းနှင့် နောက်စေ့နားတွင်စည်းထားသည်။ မိမိက အပီလိုးဖို့ချိန်းဆိုထားရာသို့ ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက်ပေါက်ချလာခြင်း မှာအလိုးခံရန်လာသည့်သဘော ဖြစ်လေရာလမ်းသွယ်လေးအတိုင်း လျှောက်လာသောအပျိုပေါက်လေးကို လှမ်းမြင်လိုက်သည်နှင့်ပင် ကိုစိုးနောင်၏လီးကြီးမတ်ကနဲ တောင်တက်လာလေတော့သည်။
ကိုစိုးနောင်သည် ပုဆိုးတစ်ထပ်တည်း၀တ်လျှက် တီရှပ် တစ်ထည်စွပ်ထားသည်။စွပ်ကျယ်တွေ၊အောက်ခံဘောင်းဘီတွေ၀တ်မထား။ ကိုစိုးနောင်က တံခါးကိုအသာဟကာအသင့်စောင့်နေသည်။ ခိုင်ကြူသင်း သည် ခပ်ရဲရဲပင်ခြေလှမ်းမှန်မှန်ဖြင့် လျှောက်လာနေသည်။ငယ်ရွယ်သောအပျိုပေါက် လေးဖြစ်သည့်တိုင်ကိုစိုးနောင်က ဘာအတွက်ချိန်းဆိုခေါ်ယူသည်ဆိုခြင်းကိုတော့ ခိုင် ကြူသင်းရိပ်မိသည်။မိမိကိုအပီကိုင်မှာ၊အပီနှိုက်မှာကိုတော့ သေချာပေါက်သိသည်။ အကိုင်အနှိုက်လည်းခံချင်သောကြောင့် လာခြင်းဖြစ်သည်။
သည်ထက်ပို၍လည်းကဲချင်ကဲနိူင်သည်ကိုလည်းတွေးမိသည်။ သွေးသားဆူဖြိုးစ စိတ်ကစားနေသည့်အချိန်တွင် ပင်ကိုယ်ကလည်းခပ်ထထဖြစ်သောခိုင်ကြူသင်းမှာ ကိုစိုးနောင်နှင့်မြသီတာအောင်တို့ ပယ်ပယ်နယ်နယ်လိုးကြတာ ချောင်းကြည့်တွေ့မြင်ခဲ့ပြီး ကိုစိုးနောင်၏ အဖုတ်နိူက်၊ဖင် ကိုင်နိူ့ဆွဲလည်းကောင်းကောင်းခံခဲ့ရလေရာ ကာမအရသာ ကို လျှာလည်သလိုဖြစ်နေ သည်။ပို၍ကဲလျှင် ပို၍အရသာတွေ့မည်ဟုနားလည်ကာ မဆွတ်မီကပင်ညွတ်နေလေ တော့သည်။ခြေလှမ်းမှန်မှန်ခပ်ရဲရဲလျှောက်လှမ်းလာသည်။ အိမ်ရှေ့နားသို့ ခိုင်ကြူသင်းရောက်လာသည်နှင့်ကိုစိုးနောင်ကဟထားသော တံခါးကိုဖွင့်သည်။
ခိုင်ကြူသင်းလည်းအိမ်ထဲသို့(တကယ်တော့စာအုပ်ဆိုင်နေရာထဲသို့ ပါ) တစ်ခါတည်းတန်း၍
၀င်သည်။ စာအုပ်ဆိုင်ဖွင့်ချိန်မဟုတ်သောကြောင့် စာအုပ်သစ် များတင်ခင်းကျင်းသောစားပွဲရှည်ပေါ်တွင် ဘာမျှမရှိ။ ပြောင်ရှင်းနေသည်။ မြသီတာ အောင်ကိုဒီစားပွဲရှည်ပေါ်တင်လိုးခဲ့တာ သေသေချာချာမြင်ခဲ့သိခဲ့လေရာ မိမိကိုလည်းဒီပေါ်မှာတစ်ခုခုလုပ်လေဦးမလားဟုတွေးမိသည်။ မိမိကလိုးဖို့ခေါ်သည်ကိုရောက်လာသည့်ကောင်မလေးကိုယ်တိုင်ကလည်း အလိုးခံချင်နေတာ သေချာသောကြောင့်ကိုစိုးနောင်သည် အားနာတွန့်ဆုတ်ခြင်းမရှိ။ ခိုင် ကြူသင်း လှမ်း၀င်လာသည်နှင့်တံခါးကိုချက်ချကာ ပိတ်လိုက်သည်။
ခိုင်ကြူသင်းက စာအုပ်ဆိုင်ခန်းထဲသို့၀င်သွားမည်ပြုသည်။ သို့သော်ကိုစိုး နောင်က ကောင်မလေး၏ညာလက်ကိုအသာကိုင်ဆွဲကာသူ၏ဧည့်ခန်းလေးထဲသို့ ခေါ်သွားသည်။ထိုဧည့်ခန်းလေးကစာအုပ်ဆိုင်ခန်းနှင့်ကပ်လျှက်။ဧည့်ခန်းလေးသို့ ကူး ၀င်သည့်တံခါးပေါက်သည် ရုပ်ပြစာအုပ်များတင်သည့် ခုံတန်းဘေးနားတွင် ရှိသည်။ထို တံခါးကိုလည်းချက်ချကာပိတ်လိုက်သည်။အားလုံးလုံခြုံသွားပြီ။သူတို့နှစ်ယောက်တည်း လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိသွားကြ ပြီ။
ဧည့်ခန်းထဲရောက်သောအခါ ကိုစိုးနောင်က နှစ်ယောက်ထိုင်ထိုင်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်သည်။ခိုင်ကြူသင်းနှင့်အတူနှစ်ယောက်ထိုင်ခုံပေါ်တွင်ယှဉ်ထိုင်ရင်း နမ်းကိုင်နိူက်စို့ကလိ၍အစပျိုးရန်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့မှ ဧည့်ခန်းနောက်ဘက်နားတွင်အသင့်ခင်းထားသောအိပ်ယာသို့ခေါ်သွားပြီးအပိုင်လိုးမည်။ တစ်ချီအပီလိုးပြီးနောက်အပြာစာအုပ်၊ ဒါမှမဟုတ်အပြာဗွီဒီယိုပြမည်။ ခိုင်ကြူသင်းစိတ်တွေနိူးထလာပါက နောက်တစ်ချီဆက်ချမည်။လိုးနည်းအဆန်းများနှင့်လိုးမည်။ ဒါကကိုစိုးနောင်ချထားသည့်အစီအစဉ်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်ကိုစိုးနောင်၏ဘေးတွင်၀င်မထိုင်ပါ။ ကိုစိုးနောင်၏ပေါင် ပေါ်ကိုတစ်ခါတည်းတက်ထိုင်သည်။ရဲတင်းလွန်းသောထိုအပြုအမူကြောင့် ကိုစိုးနောင် မှာ သဘောလည်းကျ၊ ဖျားလည်းဖျားသွားသည်။
စွင့်ကားစခိုင်ကြူသင်း၏တင်ပါးဆုံ သည်ကိုစိုးနောင်၏ပေါင်ကြားတွင်အိကနဲပိနေသည်။ကိုစိုးနောင်ကအပျိုပေါက်လေး၏ ဘယ်ဘက်ပါးပေါ်နှာခေါင်းဖိတင်ကာ ရွှတ် ကနဲမြည်အောင်တစ်ချက်နမ်းသည်။
“ အို..ဦးကလဲ..”
ခိုင်ကြူသင်းမျက်နှာ ရဲကနဲဖြစ်ကာပါးစပ်မှရေရွတ်သံလေး ပေါ်လာသည်။ အသက်(၁၂)နှစ်ကျော်ကျော် အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်းမှာရည်းစားပင်မရှိသေး။ ရည်းစားစကားတောင်အပြောမခံရသေး။
ယခုတော့ဦးဦးဖျားဖျားဆိုသလိုပါးနမ်းခံလိုက်ရပြီ။ စောက်ပတ်ထိုးကလိခံရမှု၊နိူ့ဆွဲခံရမှုတို့နှင့်မတူ၊တမူဆန်းသောရင်သိမ့်တုန်ဖွယ်ရာ ကြည်နူးမှုကိုခိုင်ကြူသင်းခံစားရသည်။အဖုတ်ထိုးကလိခံရသလိုကြမ်းရှသောစိတ်လှုပ် ရှားမှုလည်းမဟုတ်။ နိူ့အဆွဲခံရစဉ်ကလိုရင်ဒိန်းကနဲခုန်သွားရတာမျိုးလည်းမဟုတ်။ ရင်ကညိမ့်ညိမ့်သိမ့်သိမ့်လေးခုန်ကာဖိန်းရှိန်းသွားရသည့်အရသာလေးဖြစ်သည်။ ကိုစိုးနောင်က ခိုင်ကြူသင်း၏ပါးစပ်ပေါ်သို့မိမိပါးစပ်ဖြင့်ထိကပ်ကာ တစ်ချက်စုတ်လိုက်သည်။
“ ပြွတ်..အိုး.ကြည့်ပါလား”
ဖိကပ်ငုံခဲစုတ်နမ်းမှုမဟုတ်။ တစ်ချက်သာစုပ်လိုက်ခြင်းမို့ပါးစပ်ခြင်းစုပ်သံ နျင့်အတူခိုင်ကြူသင်း၏ခရာသံလိုလို၊ ဘာလိုလိုပြောသံလေးလည်းတွဲ၍ပေါ်လာသည်။ ပါးအနမ်းခံရစဉ်ကသိမ့်သိမ့်လေးရင်ခုန်မှုထက်အနည်းငယ်ပိုပြင်းစေသောစိတ်လှုပ်ရှား မှုဖြစ်ပေါ်သည်။ ပါးနမ်းပါးစပ်စုပ်နှင့်အစပျိုးပြီးနောက် ကိုစိုးနောင်ကခပ်ရဲရဲပင်ခိုင်ကြူသင်း ၏ ဘလောက်စ်ရင်ဘတ်ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်သည်။ကြယ်သီးအားလုံးကုန်အောင်တစ်လုံးပြီးတစ်လုံး ခပ်မြန်မြန်ဖြုတ်ခြင်းဖြစ်သည်။ကောင်မလေးမှာလည်း နိူ့အပေါ် အကိုင်အဆွဲခံရမည်ကို သိကာ ရင်တွေခုန်နေသည်။
ကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်သွားသော အခါဘလောက်စ်ရင်ဘတ်ကိုဆွဲဖွင့်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည်ခါတိုင်း၀တ်နေကျ ရှင်မြီးလိုလိုဘော်လီ ၀တ်မထားပါ။အဖြူရောင်ဘရာစီယာလေး၀တ်ထားသည်။ ထိုဘရာစီယာလေးတွင် ပခုန်းသိုင်းကြိုးတို့လည်းမပါ၊မရှိ။ ရင်ကိုဖြတ်ကာခပ်တင်းတင်းစည်းနှောင်ထားသည်။ နောက်ကျောချိတ် နားတွင်အိသတ်စလစ်ခေါ် မျှော့ကြိုးသဘောမျိုးပါရှိရာ ရင်တွင်ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်တော့ရှိ နေသည်။
“ အံမယ်..ဘရာစီယာတွေဘာတွေ၀တ်လို့ပါလား.”
ကိုစိုးနောင်က အပျိုမလေးစည်းထားသောထရိုက်ဘရာစီယာခေါ် ဘရာ စီယာလေးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း ပြောသည်။
“ ခစ်ခစ်..လှလား.”
ခိုင်ကြူသင်းကရယ်ကျဲကျဲနှင့်မေးသည်။
“ လှတယ်..ဘရာစီယာရင်အုံလှန်လိုက်မယ်နော်.”
“ အိုး..ဘာလုပ်ဖို့လဲလို့..”
“ နိူ့တွေကြည့်ချင်လို့.”
“ ကြည့်ရုံပဲလား”
“ ကြည့်မယ်၊ကိုင်မယ်၊ဆွဲမယ်။ပြီးတော့..စို့မယ်.”
“ သွားပါ..မကဲနဲ့”
ကိုစိုးနောက်ကပြောရင်းခိုင်ကြူသင်း၀တ်ထားတဲ့ ဘရာစီယာလေး၏ရင်အုံ များကိုအပေါ်လှန်တင်လိုက်သည်။နောက်ကျောချိတ်အနားရှိ မျှော့ကြိုးအစများ၏ဆွဲ အားနှင့်သာထိန်း၍ပတ်စည်းထားသည်မို့လှန်တင်ရသည်ကလွယ်လွန်းသည်။ ဆွဲလှန် လိုက်သည်နှင့် လန်တက်သွားသည်။ကိုစိုးနောင်သည် မြသီတာအောင်၀တ်လာသော ဘရာစီယာအမျိုးမျိုးကိုမြင်ဖူးသည်။အခြားသူနိူက်ဖူးသောအမျိုးသမီးများ၏ ဘရာစီ ယာတွေလည်းတွေ့ဖူးသည်။ယခုခိုင်ကြူသင်း၀တ်လာသောအ၀တ်သင်ဘရာစီယာလေး မျိုးကိုတော့ မမြင်ဖူးသေးပါ။သည်အပျိုပေါက်လေး ဘယ်ဆီကများရလာပါလိမ့်ဟု လည်း တွေးကြည့်သေးသည်။
သို့သော်ယခုလောလောဆယ်တွင် ထိုဘရာစီယာလေး ဘယ်ကရလာသည်ကိုစူးစမ်းဖို့ထက်ရင်ဘုံပင့်တင်လိုက်၍ အရှင်းသားပေါ်လာသည့် နိူ့နှစ်လုံးကပိုအရေးပါနေရာကိုစိုးနောင်ကထိုအကြောင်းတွေကို ထွေထွေထူးထူးမေးမနေ တော့။နိူ့တွေကိုသာစူးစိုက်ကြည့်သည်။ မနေ့က ခိုင်ကြူသင်းနိူ့ကို ကြည့်ခဲ့ရပြီးသော်လည်းယခုမှသေသေချာချာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းမြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ နုနုထွတ်ထွတ်အပျိုသွေးကြွယ်ကာစနိူ့အုံသားနှစ်လုံးသည်လုံးအာမို့၀န်းနေ ကြသည်။နို့သီးခေါင်းများသည်မြုတ်၀င်လျှက်ပင်ရှိနေသေးသည်။
“ သမီးနိူ့တွေက အတော်ကိုလှတာပဲကွာ”
“ ဟုတ်ရဲ့လားဦးရဲ့.. ကြီးကောကြီးရဲ့လား.”
ခိုင်ကြူသင်းသည်မိမိ၏နိူ့များသည် မြသီတာအောင်၏ရင်သားဆိုင်ကြီးတွေလောက်ထွားထွားရွားရွားမရှိကြောင်းပြောလိုသည်။ ထိုသို့ပြောချလိုက်လျှင်သူတို့လိုးကြသည်ကို မိမိချောင်းကြည့်ခဲ့သည့်အမှု ပေါ်သွားမှာစိုးသောကြောင့်စကားကိုထိန်းကာ ပြောလိုက်သည်။
“ အရမ်းကြီးတော့မကြီးဘူးပေါ့။ဒါပေမယ့်တော်တော်ကိုလှတယ်.”
“ တော်ပါ..အပိုတွေ.”
ကိုစိုးနောင်က ခိုင်ကြူသင်း၏နိူ့တွေကို ညာလက်ဖြင့်ကိုင်သည်။ဘယ်လက် ကတော့ကောင်မလေးကိုသိုင်း၍ဖက်ထား၏။ ဘယ်ညာနိူ့နှစ်လုံးကိုတစ်လှည့်စီကိုင်ဆွဲ ခြင်းဖြစ်သည်။ဆုပ်နယ်ဖြစ်ညှစ်တာတော့မလုပ်သေး။ ကိုင်ရုံဆွဲရုံသာ။ နိူ့အုံသားများ၏ အထိအတွေကတင်းရင်းအိထွေးသည်။
“ ကိုင်လို့ကောင်းလား.”
“ ကောင်းတာပေါ့..သမီးကောနိူ့ဆွဲခံရတာကောင်းလား.”
ကိုစိုးနောင်ကမေးရင်း ညာနိူ့အုံကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်လိုက်သည်။ ခိုင်ကြူသင်းမျက်နှာလေးမဲ့သလိုဖြစ်သည်။ ခေါင်းလေးကိုတော့ညိတ်ပြရှာသည်။ ကိုစိုးနောင် သည်ညာနိူ့အုံကိုဆက်၍ခပ်တင်းတင်းညှစ်ထားပြီးနိူ့သီးကိုကုန်းစို့ပေးသည်။အရင်ဆုံး လျှာထိပ်ဖျားနှင့် နိူ့သီးဖျားကိုထိုးယက်ပြီးမှ တံတွေးလေးများစိုအောင် လုပ်သည်။ထို့နောက်တွင်မှပါးစပ်ဖြင့်နိူ့သီးကိုငုံကာစို့သည်။
“ အဟင့်ဟင့်..ဦးလေးရာ..ယားတယ်..ယားတယ်..ဟင့်ဟင့်..ဟင့်..အမေ့”
အပျိုပေါက်လေးမျက်တောင်မှေးစင်းကျကာ ပါးစပ်မှ အသံလေးတွေထွက် လာသည်။အမျိုးသမီးတွေ ယားတယ် ဟုဆိုခြင်းသည် အရသာတွေ့သည့်သဘော၊ စိတ်ထရွလာသည့်အထာဖြစ်ကြောင်းသိနေသောကိုစိုးနောင် သဘောကျသွားသည်။နိူ့အုံနယ် နိူ့သီးစို့လုပ်နေရင်းခိုင်ကြူသင်းကို အသာဖက်ထားသည့် လက်ကိုကောင်မလေး၏ပေါင်ကြားသို့ပို့သည်။ စောက်ပတ်ကိုထမီပေါ်မှ နေ၍ကိုင်ပွတ်ပေးသည်။
“ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်.”
နိူ့နယ်၊နိူ့သီးစို့၊စောက်ပတ်နှိုက်ကို နှစ်မိနစ်၊သုံးမိနစ်လောက်လုပ်ပေးပြီး နောက် ကိုစိုးနောင်ကပြော၏။ ခိုင်ကြူသင်းသည်ကိုစိုးနောင်ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်နေရာမှဆင်းကာ ထိုင်ခုံ ဘေးတွင်မတ်တပ်ရပ်သည်။
ဘလောက်စ်ရင်ဘတ်ပွင့်ကာ ဘရာစီယာရင်ဘုံများလှန် တင်ထားလျှက်မို့နိူ့လေးနှစ်လုံးက အရှင်းသားပေါ်နေကြသည်။ ကိုစိုးနောင်ကခပ်တင်းတင်းဆွဲနယ်ညှစ်ထားသည့်အတွက် ဖြူအုသောနိူ့အုံသားနုနုလေးများပေါ်တွင်အညို အမည်းအရာတွေပင်ထင်နေသည်။ အစို့ခံထားရသည့်နိူ့သီးလေးများမှာလည်း တံတွေးများစိုကာ လက်ပြောင်တောင်တက်နေသည်။ကိုစိုးနောင်က ခိုင်ကြူသင်း၀တ်ထားသော ခရမ်းရောင်တက်ထရွန်ထမီလေး၏ရှေ့ကဘက်ပိုင်းအောက်စကိုကိုင်ကာ ဆွဲလှန်တင်လိုက်သည်။
“ ရော့..ကိုင်ထား.”
တကယ့်လူပင်။ ထမီအောက်စ ဆွဲလှန်ရုံတင်မက၊ လန်တက်သွားသောအောက်စအစွန်းကိုပင် အပျိုပေါက်လေးကို အကိုင်ခိုင်းသည်။ စိတ်အရမ်းထကာ ကိုစိုးနောင်အပေါ်လည်း ကြည်ဖြူလိုလားနေသော ခိုင်ကြူသင်းသည် ကိုစိုးနောင်ခိုင်းသည့်အတိုင်းမဆိုင်းမတွပင်လိုက်နာသည်။ သူ့ထမီအောက်စကို ဆွဲကိုင်ပေးထားသည်။ သူမကိုယ်တိုင်၀တ်ထားသောထမီ၏ရှေ့ပိုင်းကို ကိုယ့်ဖါသာလှန်ပြသည့်အနေအထားမျိုးဖြစ်နေသည်။ ထမီလှန်ထားသော်လည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေး၀တ်ထားသည်မို့စောက်ပတ်ကိုတော့အပြူးသားမမြင်နိူင်သေးပါ။
“ ဘာဖြစ်လို့ အောက်ခံဘောင်းဘီ၀တ်လာတာလဲ။ မနေ့ညတုန်းကလိုလာပါ လား.”
အောက်ခံဘောင်းဘီလေးရှိနေသော ပေါင်ခွကြားကို မျက်လုံးအပြူးသားနှင့်စိုက်ကြည့်ရင်းကိုစိုးနောင်က ပြောသည်။
“ ဟာ..ထမီကပျော့ပြီးပါးနေတာ..ပင်တီမ၀တ်လို့ဘယ်ရမလဲဦးလေးရ..”
“ အောက်ခံဘောင်းဘီ၀တ်ထားတော့စောက်ပတ်ကိုဘယ်ကြည့်လို့ရမှာလဲ.”
“ အံမယ်လေး..ပင်တီဆွဲချွတ်ချလိုက်လို့မရတာကျနေတာပဲ.”
“ ဆွဲချွတ်ရမလား.”
အပျိုပေါက်မလေးက ဘာမှမပြော။ ပြုံးစစမျက်နှာပေးလေးနှင့် မျက်စောင်း လှလှတစ်ချက်သာထိုးသည်။
“ အောက်ခံဘောင်းဘီချွတ်လိုက်မယ်နော်”
“ ချွတ်ချွတ်..တကယ်ပါပဲ..ဟုတ်တယ်.”
ခိုင်ကြူသင်းကနူတ်ခမ်းလေးစူကာ အမူပိုပိုလေးပြော၏။ ကိုစိုးနောင်သည်အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို ချက်ချင်းဆွဲမချွတ်ချသေး။ ပင်တီခွဆုံပေါ်လက်အုပ်တင်ကာစောက်ပတ်ကိုလေးငါးချက်ပွတ်လိုက်သေးသည်။ ခိုင်ကြူသင်းတဟင့်ဟင့်ဖြစ်သွားရသည်။
“ ချွတ်မယ်ဆိုချွတ်လေကွာ..ဦးလေးကလည်း”
စောက်ပတ်ပကတိကို ကိုင်ပွတ်နှိုက်ခံရတာ အရသာတွေ့ဖူးပြီးသည့် ခိုင်ကြူ သင်းသည်အောက်ခံဘောင်းဘီပေါ်မှအုပ်ပွတ်သည်ကို အားမရပဲ ပြောသည်။ ကိုစိုး နောင်ကလည်းအပျိုပေါက်မလေး၀တ်ထားသော အောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို အသာ ချွတ်ချသည်။
သိပ်မြန်မြန်ဆန်ဆန်ကြီးမလုပ်ပါ။ ဘောင်းဘီလေးသည် တုတ်ဖြိုးသောပေါင်လုံးများ တလျောက်ခြေသလုံး အလယ်နားရောက်သည်အထိ လျှောကျသွားသည်။ အပေါ်ပိုင်းနိူ့နှစ်လုံးကလန်လျက်သားဖြစ်နေသလို အောက်ပိုင်းက အပျိုစစ်စစ် ပါကင်ပိတ်စောက်ပတ်သည်လည်းအကာအကွယ်မရှိ၊ အထင်းသားအရှင်းသား ပေါ်လာခဲ့လေပြီ။
ကိုစိုးနောင်ကအပျိုပေါက်လေး၏ စောက်ပတ်ကိုအသေအချာကြည့်သည်။ ပေါင်ရင်းခွဆုံတွင်ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းခုံးခုံးမို့မို့လေးဖြစ်နေသည်ကို ကျကျနန တွေ့မြင်ရသည်။ အပြူးသား အဖေါင်းသားဖြစ်နေသောစောက်ပတ်ကို ညာလက်ဖြင့်လှမ်း ကိုင်ပွတ်သည်။ စောက်ပတ်အလယ်ခေါင်အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ညိုးလက်မတို့ဖြင့် အသာဖြဲကြည့်သည်။ ပြဲထွက်မသွားပါ။
စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားတို့မလန်တလန်လေး ဖြစ်လျှက် မဟတဟလေးသာဖြစ်လာသည်။ထိုအကွဲကြောင်းလေးအတိုင်းလက်ခလယ် ထိပ်ဖြင့်အသာပွတ်ဆွဲသည်။ကောင်မလေးတုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်လာသည်။ စောက်ခေါင်း ပေါက်အ၀ကိုစမ်းမိ၍အသာဖိထိုးထည့်လိုက်ရာ စွပ် ပြွတ် ဟူသော အသံတိုးတိုးလေးမြည်လျှက်စောက်ပတ်ထဲလက်ချောင်းတိုး၀င်သွားသည်။
“ အာ.အိ..၀င်သွားပြီ..ဟင့်.”
ခိုင်ကြူသင်းဆတ်ကနဲတွန့်ကာရေရွတ်သံလေးပြု၏။
“ ၀င်သွားပြီလား..သမီး.”
“ အင်း..အင်း.”
“ ဘယ်လိုနေလဲ..ကောင်းလား..”
ခိုင်ကြူသင်းကဘာမှပြန်မပြော။ ကိုစိုးနောင်ကို ချစ်စရာမျက်စောင်းလေး တစ်ချက်သာချိတ်လိုက်သည်။
ကိုစိုးနောင်သည်လက်ချောင်းကိုကောင်မလေး၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲထိုးသွင်းပြန်ထုတ်လေးငါးခါလောက်လုပ်ပေးသည်။ သည်လိုလက်ချောင်းနှင့်လိုးပေးမှုကိုခံဖူးပြီးမို့ခိုင်ကြူသင်းသည် မျက်တောင်လေး ခပ်မှေးမှေး၊ အံလေးမသိမသာခဲကာငြိမ်၍ခံနေသည်။ ခဏအကြာတွင် ကိုစိုးနောင်သည် စောက်ပတ်ထိုးကလိပေးတာကို ရပ်သည်။
အပျိုပေါက်လေး၏စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှလက်ချောင်းကိုလည်းဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ခိုင်ကြူသင်း၏မှေးနေသော မျက်လုံးလေးများတစ်ချက်ပွင့်ကာ ကိုစိုးနောင်ကို ရီဝေစွာ ကြည့်သည်။ ကိုစိုးနောင်က တစ်ချက်ပြုံးကာခေါင်းဆတ်ပြပြီး ကိုယ်ပေါ်မှအ၀တ်များကို ချွတ်သည်။ ကြိုတင်ပြင်ဆင်မှုအပြည့်နှင့်အောက်ခံတွေဘာတွေလုံး၀မပါဘဲ အလွယ် တကူချွတ်နိူင်သောအ၀တ်အစားများကိုတစ်ထပ်တည်းသာ ၀တ်ထားလေရာ ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး တီရှပ်ကိုခေါင်းမှဆန်၍အမြန်ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။
ပုဆိုးခြေရင်းသို့ပုံကျ သွားချိန်မှာပင် ခေါင်းမှတီရှပ်လည်းကျွတ်ထွက်သွားသည်။ကိုစိုးနောင်ဗလာကျင်းသွား လေပြီ။
“ အို.”
ခိုင်ကြူသင်းထံမှ ရေရွတ်သံလေးပေါ်လာသည်။ခေါင်းလေးလည်းငုံ့သွား သည်။ ခိုင်ကြူသင်းသည် ထ၍ ရွ၍ နေသော်လည်းအပျိုပေါက်လေးမို့ သူမ၏ရှေ့တည့် တည့်တွင် အားကောင်းမောင်းသန်ယောက်ျားကြီးတစ်ယောက် ဗလာကျင်းသွားသည်ကို ရုတ်တရက်မကြည့်ရဲဘဲဖြစ်သွားရသည်။
“ သမီးရဲ့အ၀တ်တွေလည်း ချွတ်ပစ်ရအောင်နော်..။ ဦးလေးရော.. သမီးပါကိုယ်တုံးလုံးပေါ့..ဟုတ်လား.”
ကိုစိုးနောင်ကပြောပြောဆိုဆို ခိုင်ကြူသင်း၏ ဖရိုဖရဲဖြစ်နေသောအ၀တ်များကိုအသာချွတ်ခွါယူသည်။ တကယ်တော့အပျိုပေါက်လေးမှာ နို့ပေါ်၊ဖင်ပေါ်စောက်ပတ်ပေါ်ဖြစ်နေရာ ၀တ်လစ်စလစ်အနေအထားနှင့်ဘာမျှမခြားနားပါ။ ကိုစိုးနောင်အဖို့အ၀တ်တွေချွတ်ခွါယူရသည်မှာအလွန်ကိုလွယ်သည်။ ရင်ဘုံများပင့်လှန်ထားသောလက်သင်ဘရာစီယာလေးကလည်းပုခုံးသိုင်းကြိူးပင်မပါသည့်အတွက် နောက်ကျောချိတ်ကိုဖြုတ် လိုက်သည်နှင့် ကွာကျသွားသည်။ ကိုယ်ပေါ်တွင် ဘာအ၀တ်အစားမျှမရှိတော့ပဲအပျိုပေါက်မလေး လုံး၀ ကိုယ်လုံးတည်းဖြစ်သွားသောအခါ ကိုစိုးနောင်ကထိုင်ခုံတွင်ပြန်ထိုင်သည်။
“ လာလေ..သမီး.”
ကောင်မလေးကို လှမ်းခေါ်သည်။ခိုင်ကြူသင်းသည် ရွံ့တွန့်တွန့်လိုဖြစ်နေ သေးသည်။
“ လာပါသမီးရ..ဦးပေါင်ပေါ်မှာလာထိုင်စမ်းပါ.”
ကိုစိုးနောင်ကခိုင်ကြူသင်း၏ညာလက်ကိုဘယ်လက်ဖြင့်အသာလှမ်းကိုင်ဆွဲ ခေါ်သည်။အပျိုပေါက်လေးအလိုက်သင့်ပင်ပါလာသည်။ အထွေအထူးဆွဲခေါ်ရခြင်းမရှိ။
ကိုစိုးနောင်၏ပေါင်ပေါ်သို့တက်ထိုင်သည်။ စောစောကထိုင်ခဲ့သည်ထက်နှစ်ယောက်လုံးပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားသည်။ ကိုယ် လုံးတီးဖြစ်နေကြသည်မို့ အသားဆိုင်များထိတွေ့မှုသည် ပိုပီပြင်သည်။ ကိုစိုးနောင်က အ၀တ်ကင်းမဲ့နေလေသော ခိုင်ကြူသင်း၏တစ်တစ်ရစ်ရစ်၊ ကျစ်ကျစ်လစ်လစ်၀တ်လစ်စလစ်ကိုယ်လုံးကို အားရပါးရပွေ့ဖက် ဖျစ်ညှစ်သည်။အငမ်း မရကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်သည်။ အာသာပြင်းပြင်းနှင့်နမ်းသည်။ စုပ်သည်။နိူ့သီးခေါင်းများကိုပါးစပ်နှင့်တလှည့်စီငုံစို့ကာ စောက်ပတ်ပေါ်လက်ဝါးတင် ပွတ်လေသောအခါတွင်တော့အပျိုပေါက်လေး လူးလွန့်ကော့ပျံလန်လာသည်။
“ အို..ဟင့်..ကြည့်ပါလားလို့။သူ့ဟာကြီးက..တစ်ကယ်ပဲ.”
ပါးစပ်မှညုသံလေးနှင့်လည်းပြောသည်။
“ ဘာဖြစ်လို့ဘဲခိုင်ကြူသင်းရဲ့.”
ကိုစိုးနောင်ကနိူ့သေးသေးလေးကိုကုန်းစို့ရာမှခေါင်းထောင်ထ၍မေးသည်။
“ ဦးလေးရဲ့ဥစ္စာကြီးကိုပြောတာပေါ့။ တကတည်း.. မာပြီးတောင်တက်နေ လိုက်တာ။ကြောက်စရာကြီး..”
ကိုစိုးနောင်၏လီးကြီးမှာ မတ်တောင်လျှက် သူ့ပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်နေသော ခိုင်ကြူသင်း၏အ၀တ်ကင်းမဲ့သည့်တင်ပါးသားများကို ထိမိထောက်မိနေရာအပျိုပေါက်လေးအသည်းယားလာပြီးပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ အော်..ဒါလား..သမီးရ။မဆန်းပါဘူး။သမီးကို ကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ပြီးကိုင်နေနမ်းနေတော့ဒီကောင်ကလည်းစားချင်သောက်ချင်ပြီး ထောင်တက်လာတာပေါ့.”
“ အယ်..သူကဘာစားချင်တာလဲ.”
“ လီးကဘာစားရမှာလဲသမီးရဲ့..။စောက်ပတ်ပေါ့။ခိုင်ကြူသင်းရဲ့ စောက်ပတ် ကို လိုးချင်လို့ ဦးရဲ့လီးကြီးကထောင်မတ်နေတာ။လိုးကြရအောင်နော်..။သမီးလည်း အလိုးခံချင်နေပြီမဟုတ်လား.”
“ သွား..ပေါတ်တတ်ကရ..သိဘူး..ခစ်ခစ် “ “သမီးစောက်ပတ်ကတောင်နေတာ။အလိုးခံချင်နေပါတယ်.”
“ မဟုတ်တရုတ်တွေ..။ သမီးဟာလေးက ဦးလေးဥစ္စာလိုအချောင်းမှမဟုတ် တာ။ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ထောင်လာနိူင်မှာလဲ.”
“ စောက်ပတ်ထောင်တယ်လို့ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး..။ တောင်တယ်လို့ပဲပြောတာ..။သမီးရဲ့စောက်ပတ်လေးတောင်နေပြီမဟုတ်လား..”
“ အဲဒါဘယ်လိုမျိုးလဲ..ဟင်။သမီးနားမလယ်ဘူး”
အပျိုပေါက်လေးခိုင်ကြူသင်းမှာစောက်ပတ်တောင် သည် ဆိုသောအသုံး အနူန်း ကိုနားမလည်ပေ။
“ စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းတွေ ဖုထစ်ဖေါင်းမို့ပြီး စောက်ပတ်ထဲမှာလဲ အရည်တွေ အရမ်းစိုနေမယ်..။ယားနေမယ်ဆိုရင်စောက်ပတ်တောင်တယ်လို့ခေါ်တာပေါ့။အခုသမီး ရဲ့စောက်ပတ်ကိုကြည့်လေ..ဖေါင်းဖုနေတယ်မဟုတ်လား.”
မေးလည်းမေးစောက်ပတ်ပေါ်လက်ဝါးနှင့်ခပ်ဖိဖိလည်းပွတ်သည်။
“ အင်း..ဖေါင်းနေတယ်.”
အပျိုပေါက်လေးမှာပြန်ဖြေရင်း ရှက်နေသေးသည်။
“ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှကော၊အရည်တွေစိုနေတယ်မဟုတ်လား.”
စောက်ခေါင်းပေါက်၀သို့လက်ခလယ်ထိုးထည့်မွှေပေးပြန်သည်။
“ ဟုတ်.”
“ အဲဒါ..စောက်ပတ်တောင်နေတာပေါ့။နားလည်ပြီလား.”
“ အင်း..အင်း”
“ ကိုင်း..အိပ်ခန်းထဲသွားကြရအောင်.”
“ ဟာ..ဦးလေးကလည်း.”
အိပ်ခန်းဆိုသည်မှာ လိုးကြသည့်နေရာဟုနားလည်ထားသောခိုင်ကြူသင်းမှာ
ကိုစိုးနောင်၏အခေါ်ခံရမှုကြောင့် ရှက်သလိုလိုကြောက်သလိုလိုဖြစ်မိသည်။
“ လာပါ..သမီးရ.”
“ ဟို..ဟို..သမီးကို..ဟိုဒင်း.”
ခိုင်ကြူသင်းအပြောရခက်နေသည်။စိတ်ထနေရာအလိုးကတော့သိပ်ကိုခံချင် နေသည်။ မိမိကိုလိုးတော့မည်လားဟုလည်းမေးကြည့်ချင်သည်။ သို့သော်..ပါးစပ်က ထိုစကားမျိုးပြောမထွက်သေး။
“ သမီးကိုလိုးမလို့ပေါ့ကွ၊လာ.”
ကိုစိုးနောင်ထိုင်နေရာမှထသည်။ ခိုင်ကြူသင်းလည်းပေါင်ပေါ်တက်ထိုင်နေ ရာမှအသာဖယ်လိုက်ရသည်။ ကိုစိုးနောင်ကအိပ်ခန်းရှိရာသို့လျှောက်သွားသည်။ ခိုင်ကြူ သင်းကိုလက်ဆွဲခေါ်ခြင်း၊ ဖက်ခေါ်သွားခြင်းမျိုးမလုပ်။
အပျိုပေါက်လေးကို အလိုးခံရ မည့်နေရာသို့ သူမဖာသာလိုက်လာစေရန်အထာပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုစိုးနောင်ကအသာဆွဲခေါ်သွားလျှင် မငြင်းတန်းလိုက်သွားရန်အသင့်ရှိ သော ခိုင်ကြူသင်းမှာ အနည်းငယ်တွန့်ဆုတ်လျှက် ထိုင်ခုံဘေးနားမှာပဲ ကျန်ရစ်နေခဲ့သည်။ စောက်ပတ်အပြတ်တောင်ကာအရမ်းအလိုးခံချင်နေသော်လည်း မိန်းကလေးတစ်ယောက်မို့ သူ့ကိုလိုးမည့်နေရာသို့ သူ့ဖာသာသွားရမည်ကို ရှက်သလိုလိုဖြစ်နေ သည်။
သို့သော်ထိုသို့လိုက်မသွားလျှင် အလိုးမခံရတော့ဟုတွေးမိပြန်တော့ခိုင်ကြူသင်းရဲလာသည်။ ကိုစိုးနောင်၏ နောက်သို့လိုက်သွားလေတော့သည်။ ကိုစိုးနောင်သည် အိပ်ခန်းသို့တမင်ခပ်ဖြေးဖြေးသွားသည်။ ကောင်မလေးလိုက်လာမလာကိုလည်းအသာပင် နားစွန့်အကဲခတ်နေသည်။ အပျိုပေါက်လေးသူ့ဖာသာသူလိုက်မလာခဲ့လျှင်နောက်ပြန် လှည့်ကာသွား၍ ဆွဲခေါ်မည်ဖြစ်သည်။ သူကလည်း အပျိုဖေါ်၀င်စကောင်မလေး ကိုအရမ်းလိုးချင်နေသည်ကိုး။ အပျိုပေါက်လေးလိုက်လာသည့်အသံကြားရတော့ သဘောကျသွားသည်။ သည်ကောင်မလေးကိုအစဦးပိုင်းကပင် လွှမ်းမိုးပိုင်စိုးထားနိူင်သည့်အတွက်ကျေနပ်သည်။ ကိုစိုးနောင်၏အိပ်ခန်းကအပေါ်ထပ်တွင်ဖြစ်သည်။
သို့သော် အပျိုပေါက်လေးကို ထိုအိပ်ခန်းထဲသို့ခေါ်မသွားပါ။ ဧည့်ခန်းနျင့်ကပ်လျှက် (လိုက်ကာဖြင့်သာခြားထားသည့်) နေရာတွင်ခိုင်ကြူသင်းကိုလိုးဖို့ (ယာယီအိပ်ခန်းလေး) လုပ်ထားသည်။ထိုနေ ရာသည် နေ့လည်နေ့ခင်းတရေးတမောအိပ်ရန်(နေ့ခင်းပိုင်းဆိုလျှင် အိမ်အပေါ်ထပ်ကပူသောကြောင့်)သစ်သားကွပ်ပျစ်လေးတစ်ခုကလည်း အရံသင့်ရှိနေသည်။ထိုကွပ်ပျစ် ပေါ်သင်ဖြူးဖျာချောခင်းကာ မွှေ့ယာအသေးစားလေး (မွှေ့ယာကတော့မနက်ပိုင်းကမှ သွား၀ယ်ထားသည့်အသစ်စက်စက်ဖြစ်ပါသည်)ခင်း၍ထားသည်။
မွှေ့ယာခင်းကလည်း အသစ်။ရေမွှေးနံ့သင်းသင်းလေးဖြစ်နေအောင်ပင်ဆွတ်ဖျန်းပြင်ဆင်ထားလေသည်။ မွှေ့ယာလေးက လူတစ်ယောက်လှဲလှောင်းနိူင်ရုံခပ်သေးသေးခပ်ပါးပါးဖြစ် သည်။ နှစ်ယောက်ယှဉ်အိပ်မည်ဆိုလျှင်မူ အနည်းငယ်တော့ကြပ်သပ်သပ်ရှိမည်။ ခေါင်းရင်းပိုင်းတွင် ခေါင်းအုန်းတစ်လုံးချထားသည်။ ခြေရင်းပိုင်းတွင်တော့ကောင်မ လေးကိုလိုးလျှင် တင်ပါးအောက်ခုရန်အတွက်ခေါင်းအုန်းအသေးစားလေးတစ်ခုချထား သည်။ ထိုခေါင်းအုန်းလေးကအလျားတစ်တောင်မရှိတရှိ၊အနံရှစ်လက်မလောက်၊ထုက တော့တမိုက်ခန့်။ခိုင်ကြူသင်းသည် ပေါင်တောင့်ပြီး တင်ပါးလည်း အတော်စွန့်ကားဖွံ့ထွား နေပြီ။ဖင်ပြားသောမိန်းမတွေလိုတင်ပါးအောက်ခေါင်းအုန်းခုရန်မလိုပါ။
အပျိုပေါက် လေးစိတ်ပိုလှုပ်ရှားရန်ဖန်တီးလိုသောကြောင့်သာ ထိုခေါင်းအုန်းလေးကိုအသင့်လုပ် ထားခြင်းဖြစ်သည်။ကာမစပ်ယှက်ရာတွင် သုံးရသောပစ္စည်းများကိုတွေ့သိရအောင်လုပ် ပေးခြင်းသည် အမျိုးသမီးတို့ကို စွဲစွဲမက်မက်ဖြစ်စေတတ်သည့်အကြောင်းတစ်ခုဖြစ် ကြောင်းကို ကိုစိုးနောင်နားလည်ထားပါသည်။
“ ဒါ..ဦးလေးအိပ်တဲ့အိပ်ခန်းလား.”
ဧည့်ခန်းနှင့်ဖြတ်ကာထားသော လိုက်ကာကိုဖယ်၍အသင့်ခင်းထားသော အိပ်ယာလေးကိုမြင်သောအခါ ခိုင်ကြူသင်းကမေးသည်။သည်လိုမေးမြန်းခြင်းကပင် ထိုအိပ်ယာနေရာလေးကို ကောင်မလေးစိတ်၀င်စားသည့်အရိပ်အရောင်မို့ ကိုစိုးနောင် သဘောကျသွားသည်။
“ မဟုတ်ပါဘူး။တို့အိပ်ခန်းကပေါ်ထပ်မှာ။ ဒီအချိန်ဆိုအပေါ်ထပ်ကပူတယ်။ချွေးတလုံးလုံးနဲ့အရသာရသင့်သလောက်မရဘဲဖြစ်နေမှာစိုးလို့၊ဒီမှာအရေးပေါ်အိပ်ခန်း လုပ်ထားတာ။ သမီးကိုတင်လိုးမယ့်စပါယ်ရှယ်အိပ်ယာဆိုပါတော့။အသစ်စက်စက်ကို ၀ယ်ထားတာ”
ပြောရင်း ကိုစိုးနောင်လည်း အိပ်ယာလေးပေါ်တွင်ထိုင်ချသည်။ အပျိုပေါက် လေးလည်းသူ့ဘေးနားတွင် အလိုက်သင့်လာထိုင်သည်။ နှစ်ယောက်သားကိုယ်လုံးတီးဖြစ်နေကြလျှက် အိပ်ယာပေါ်သို့လည်းရောက်နေကြပေရာ ရှေ့တဆင့်တွင် လိုးကြဆော်ကြဖို့သာရှိသည်။ ဒါကိုခိုင်ကြူသင်းလည်းနားလည်သည်။ ဇာတ်၀င် စပြုပြီမို့လားတော့မပြောတတ်။ ခိုင်ကြူသင်းမှာစောစောကလောက်ရွံ့တွန့်တွန့်ဖြစ်နေခြင်းမျိုးမရှိတော့ပါ။ခေါင်းလေးကိုတော့မသိမသာငုံ့၍ထားသည်။
“ သမီးမှာရည်းစားတွေဘာတွေရောရှိနေပြီလား.”
“ အာ..ဦးလေးကလဲ..မရှိသေးပါဘူး”
ကိုစိုးနောင်က အသာသိုင်းဖက်လိုက်ရာ အပျိုပေါက်မလေး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာသည်။ ပါးစပ်စုပ်ရန်ပြင်လိုက်ရာခိုင်ကြူသင်းသည် မျက်နှာလေးအလိုက်သင့် မော့ပေးလာသည်။ရည်းစားပင်မရှိသေးသောအပျိုပေါက်လေးမှာ ယခုတော့ရည်းစားကို လိုက်လျောရမှုမျိုးထက်များစွာသာလွန်သောအပြုအမူတွေကိုလုပ်နေရလေပြီ။အပျိုပေါက်လေး၏အိထွေးသောနူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးများကို ကိုစိုးနောင်ကငုံခဲ စုပ်နမ်းသည်။သူ့ညာလက်သည် ခိုင်ကြူသင်းရင်ဘတ်ပေါ်ရောက်သည်။ ငုံစဖူးစနိူ့အုံ သားများကိုဆုပ်နယ်သည်။ နိူ့သားတို့သည်နုထွတ်တင်းမာသည်။နိူ့သီးခေါင်းလေးတွေ ချွန်ကော့တက်လာကြရာ နိူ့သီးကိုလက်မနှင့်ဖိပွတ်ချေသည်။
ကောင်မလေးတဟင့်ဟင့် ဖြင့် လှုပ်လှုပ်ခါခါဖြစ်လာသည်။ ဟတတဖြစ်နေသောအပျိုပေါက်လေး၏ပါးစပ်ထဲ ကိုစိုးနောင်ကလျှာထိုးထည့်ကာ လှည့်ပတ်ကလိပေးသည်။အထွေအထူးသင်ပြပေးစရာမလိုဘဲခိုင်ကြူသင်းကကိုစိုးနောင်၏လျှာကိုမျှင်း၍စုပ်နမ်းသည်။ကိုစိုးနောင်ကသူ့လျှာ ကိုပြန်ရုတ်လိုက်ရာ ကောင်မလေး၏လျှာက တိုး၍လိုက်လာသည်။
ကိုစိုးနောင်က လျှာဖြင့်အသာသိမ်းယူရာခိုင်ကြူသင်းကလည်းအထာသိစွာပင်ကိုစိုးနောင်၏ပါးစပ်ထဲ သို့သူမလျှာကိုထိုးထည့်ပေးသည်။ သည်လိုဖြင့်နှစ်ယောက်သား(ပြင်သစ်အနမ်း) ဟုခေါ် သည့်လျှာခြင်းထိုးကလိကာပါးစပ်ခြင်းစုပ်နမ်းသည့်ကြမ်းတမ်းပြင်းရှသောအစုပ်အနမ်း ကိုအပေးအယူမျှတစွာ လုပ်ဆောင်နေကြသည်။အပျိုပေါက်မလေးကို မွှေ့ယာပေါ်ဆွဲလှဲချပြီး တစ်ခါတည်းတက်ခွကာ လိုး လိုက်လျှင်ရပြီကိုသိသော်လည်း ကိုစိုးနောင်သည်အလောတကြီးမလုပ်ပါ။
ကာမမှုတွင် ကောင်မလေး တမ်းတမ်းတတစွဲစွဲမက်မက်ဖြစ်သွားအောင် တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်ဖြည်း ဖြည်းချင်းသာလုပ်သွားရန်စိတ်ကူးထားသည်။လိုးချင်နေသောစိတ်ကို အသာချူပ်တည်းကာ ကောင်မလေးကို ပိုကြွ ပိုရွ ပိုထ လာအောင်လုပ်နေသည်။ နိူ့သီးတွေကိုစို့ပေးရန်ပါးစပ်ချင်းခွါလိုက်သည်။
“ ဟင့်..ဦးလေး..လုပ်လေလို့..လုပ်ပါရှင့်.”
ပါးစပ်ခြင်းခွါသွားသည်နှင့်ခိုင်ကြူသင်းအငမ်းမရပြောသည်။ ကိုစိုးနောင်၏ လီးကြီးကိုလည်းလက်ဖြင့်လှမ်း၍ကိုင်စမ်းသည်။ “ဘာလုပ်ရမှာလဲခိုင်ကြူသင်းရ။ ရှင်းအောင်ပြောစမ်းပါဦး.”ကောင်မလေးက စိတ်ထထနှင့် မရှက်နိူင်မကြောက်နိူင် လုပ်ရန်ပြောလာ သည်ကိုကိုစိုးနောင်က မလိုးသေးပဲရစ်နေပြန်သည်။
“ ဟင့်..ဦးလေးကလဲနော်..သိသားနဲ့။လုပ်မှာလုပ်လေ..လို့.”
“ မသိလို့မေးတာပါခိုင်ကြူသင်းရ။ ဘာလုပ်ရမှာလဲ.”
ကိုစိုးနောင်ကညာလက်ဖြင့်စောက်ပတ်ကိုနိူက်ပွတ်၊ ဘယ်လက်ကနိူ့အုံလေး တစ်ဖက်ကိုဆုပ်နယ်ကာလက်မနှင့်နို့သီးလေးကိုဖိချေရင်းပြန်မေးသည်။
“ ကျွတ်..မမသီတာကိုဦးလေးလုပ်သလိုမျိုးပြောတာ။ အဲလိုမျိုးသမီးကိုလည်း လုပ်ပေး”
ခိုင်ကြူသင်းပါးစပ်မှ (လိုးပါတော့) ဟူသော တစ်တစ်ခွခွစကားမျိုးထွက်လာ ရန် ကိုစိုးနောင်ကဖန်ယူနေခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုခိုင်ကြူသင်းပြောလိုက်သည်က ကိုစိုး နောင်မျှော်လင့်မထားသည့်စကား။ ဒါပေမယ့်သဘောကျစရာစကားလည်းဖြစ်ပါသည်။
“ ဦးနဲ့သီတာလိုးကြတာကို သမီးကသိနေပါလား.”
“ အင်းပေါ့.”
“ ဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ”
“ ဒီလိုပဲပေါ့”
“ ချောင်းကြည့်တာလား.”
“ ဟုတ်.”
သည်တော့မှ ခိုင်ကြူသင်းတစ်ယောက် မိမိအနားမှာ လာကပ်ရသည့် အကြောင်းရင်းတစ်ခုကိုကိုစိုးနောင်ထပ်သိရပြန်လေသည်။
“ လိုးမှာပေါ့ခိုင်ကြူသင်းရယ်။ လိုးဖို့ ဒီအိပ်ယာထဲခေါ်လာတာပေါ့။ သမီး ပိုယားပြီးပိုထလာအောင် လုပ်ပေးပါရစေအုန်း။ ဒါမှ လိုးတဲ့အခါသမီး အပြတ်အရသာ တွေ့မှာ.”
“ သမီး..အခုအရမ်းယားပြီးအလုပ်ခံချင်နေပါပြီ..ဦးရဲ့..လုပ်ပါတော့.”
ကောင်မလေးအပြတ် (ဟော့) နေသော်လည်းကိုစိုးနောင်က တက်မလိုးသေး။ခေါင်းကိုအသာကိုင်းချကာ ညာဘက်နို့သီးလေးကို ပါးစပ်ဖြင့်ငုံကာ စို့ပေးသည်။ညာ လက်ခလယ်ကိုလည်း စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးထည့်သည်။ အပျိုအမှေးပါးကိုမဆုတ်ပြဲစေရန်သတိထားကာ ထိုးသွင်းပြန်ထုတ်ကလိသည်။
“ အားပါးပါး..အိအိ..ယားတယ်ဦးလေးရဲ့..အိုအို..ကြည့်ပါလား.. ယားတယ်.. လို့ဆို”
ခိုင်ကြူသင်းတစ်ကိုယ်လုံး ဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသည်။ တင်ပါးဆိုလျှင် ရှေ့ထိုးနောက်ငင်ပင် လှုပ်ယမ်းလျှက်ရှိသည်။ စောက်ပတ်လည်းဆတ်ဆတ်တုန်နေ သည်။စောက်ခေါင်းပေါက်သည် ထိုးကလိနေသောလက်ချောင်းကိုဆစ်ကနဲဆစ်ကနဲ ဆိုသလိုဖျစ်ညှစ်နေသည်။ နောက်တော့ကောင်မလေးပက်လက်လန်လဲကျသွားမတတ် ပင် ကော့ပြန်လန်နေသည်။ကိုစိုးနောင်က ဘယ်လက်ဖြင့်အပျိုပေါက်လေး၏ကျောကို ထိန်းထားရသည်။နို့စို့ပေးမှုနှင့်စောက်ပတ်ကလိပေးမှုတို့ကို ပြိုင်တူခံစားနေရသောအပျိုပေါက်လေးမှာတောင့်မခံနိူင်။တစ်ကိုယ်လုံးရှိအကြောအချင်တွေလှုပ်ခါလျှက် တစ်ချီပြီးသွားရလေတော့သည်။
“ အောင်မယ်လေးလေး.. ကောင်းလိုက်တာဦးလေးရဲ့..အားအား..ထွက်ကုန်ပြီ ..ဘာတွေလဲမသိဘူး..ထွက်ကုန်ပြီ.. အိအိအိ..အာ့အာ့..အမလေးလေး.”
ပြီးတာမှတော်ကိုကြမ်းတမ်းသည်။ စောက်ပတ်ထဲတွင် ကာမဆိတ်တက်၍ထွက်သည့်အရည်များအပြင် ပြီး ၍ထွက်ကျသောအရည်တို့နှင့် ပြည့်လျှံသွားသည်။အဖုတ်ထဲမှလျှံထွက်လာသောအရည်နွေးနွေးလေးများသည် ကိုစိုးနောင်၏လက်ဝါးပေါ်သို့စီးတန်းတန်းလေး အံကျသည်။ ကိုစိုးနောင်စို့ပေးနေသောနို့သီးခေါင်းလေးဆိုလျှင်လည်းတငေါ့ငေါ့လှုပ်ခါ၍ပင်နေပြန်သည်။ထို့နောက်ကောင်မလေးအကြောဆွဲသလို ထိုးကနဲတွန့်ကနဲဖြစ်သွားကာပျော့ခွေငြိမ်ကျသွားသည်။ ပြီးသွားသည့်အတွက်မောလျလျဖြစ်သွားခြင်းပင်။
“ ဘယ်လိုလဲခိုင်ကြူသင်း။ တစ်ခါပြီးသွားပြီမဟုတ်လား.”
ကိုစိုးနောင်ကနို့စို့ရာမှ ခွါကာမေး၏။
“ သမီးမသိဘူးဦးလေးရယ်.”
အပျိုပေါက်လေးသည် ပြီးသည့်အကြောင်းကိုတကယ်ပင်နားမလည်ရှာပေ။ ဒါကိုရိပ်မိသောကိုစိုးနောင်က ရှင်းပြသွန်သင်ပေးသည်။
“ တစ်ကိုယ်လုံးပူထူဖိန်းရှိန်းသွားပြီး အရမ်းနေလို့ကောင်းသွားတယ်။ အသား တွေအကြောတွေအကုန်လှုပ်ရှားတယ်။ ပြီးတော့ စောက်ပတ်ထဲကအရည်တွေလည်း အများကြီးယိုစီးထွက်တယ်။ အဲလိုမျိုးဖြစ်တာကို ပြီး တယ်လို့ခေါ်တယ်.”
“ အော်..အင်း”
“ သမီးအဲလိုဖြစ်သွားတယ်မဟုတ်လား.”
“ ဟုတ်တယ်ဦးလေး.”
“ အရမ်းကောင်းတာပဲမဟုတ်လား.”
“ အင်း…ကောင်းတယ်.”
“ ဒါတောင်အလိုးခံရလို့ပြီးတာမဟုတ်သေးဘူး။ အလိုးခံရတာကြောင့်ပြီးတာ ကဒီထက် အဆတစ်ရာလောက်ကိုပိုကောင်းတာ။”
“ အဟုတ်ပဲလားဦးလေးရ”
“ တကယ်ပါဆို..ဘယ်လိုလဲ..လိုးရတော့မလား”
“ ခစ်ခစ်ခစ်..ခစ်ခစ်.”
“ ဘာရီတာလဲသမီးရ..ပြောစမ်းပါ..သမီးကိုလိုးရတော့မလား.”
“ ဟာကွာ..ဦးလေးကလဲ၊အဲလိုကြီးမမေးနဲ့”
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ ရှက်တာပေါ့..လို့”
“ အမလေးရှက်မနေစမ်းပါနဲ့၊လိုးကြတော့မယ့်ဟာပဲ.”
“ ဟော..ကြည့်၊ပြောပြန်ပြီ”
“ ဘာပြောလို့လဲသမီးရ”
“ အဲလို..မပြောပါနဲ့ဆို.”
“ ဘာလဲ..လိုးတယ်လို့ပြောတာကိုလား.”
“ ဟုတ်..ခစ်ခစ်.”
“ ဒါဆိုရင်..ချရတော့မလား.”
“ အဲဒါလည်းမပြောနဲ့”
“ အင်း..ဘယ်လိုပြောရမလဲ၊အော်သိပြီ..လုပ်မယ်။ ဟုတ်လား..သမီးကိုလုပ်ရ တော့မလား.”
“ အင်း..လုပ်လုပ်”
သည်အသုံးအနှုံးကိုတော့ အပျိုပေါက်မလေးပြောရဲသည်။တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ သည့်ခိုင်ကြူသင်းစိတ်တွေပြန်ထလာ စေရန်နှင့်တစ်တစ်ခွခွ စကားလုံးများတွင်နားယဉ် လာစေရန်အတွက်ကိုစိုးနောင်က ယခုလိုပြောဆိုနေခြင်းဖြစ်သည်။
“ အိပ်လိုက်”
ကိုစိုးနောင်ကအပျိုပေါက်လေးကိုပြောသည်။
“ ပက်လက်အိပ်ရမလား၊မှောက်အိပ်ရမလား..ဟင်”
ကောင်မလေးက ပြန်မေးသည်။တကယ်တော့အလိုးခံရန် ဘယ်လိုအနေ အထားမျိုးနေပေးရမည်ကို မေးလိုသည်။မမေးတတ်သလို နူတ်လည်းမရဲသေးသည်မို့ ပြောတတ်သလောက်သာပြောလိုက်သည်။
“ ပက်လက်အိပ်..ပေါင်ကားထား”
ခိုင်ကြူသင်းသည်မွှေ့ယာလေးပေါ်ပက်လက်အိပ်ချလိုက်သည်။
“ ပေါင်ကိုစင်းပြီးကားမထားနဲ့လေ..။ ဒူးနှစ်ဖက်ထောင်ပြီးကားပေးထား.”
“ ဒီလိုမျိုးလား”
“ ဟုတ်တယ်”
မိမိအပေါ် တက်ကာလုပ်တော့မည်ဟုတွေးကာခိုင်ကြူသင်းမျက်စေ့စုံမှိတ် ထားသည်။ မျက်နှာသာမက တစ်ကိုယ်လုံးပင် သွေးရောင်လျှမ်းကာရဲတွတ်နီမြန်းနေ သည်။ ကိုစိုးနောင်က ကောင်မလေး၏နိူ့နှစ်လုံးကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ဆွဲနယ် ညှစ်သည်။
နိူ့သီးခေါင်းနှစ်ခုကို တစ်လှည့်စီခပ်ကြမ်းကြမ်းကုန်းစို့သည်။ ထို့နောက်ရှပ်ဟိုက်သော၀မ်းပျဉ်သားတစ်လျှောက် လျှာလေးနှင့်တို့လိုက်၊ နူတ်ခမ်းများနှင့်ခပ်ဖိဖိစုတ်ပေးလိုက်လုပ်ရင်း အောက်သို့ရွေ့ဆင်းသည်။ ခိုင်ကြူသင်း တုန်တခိုက်ခိုက်နှင့်တဟင်းဟင်းဖြစ်နေသည်။
“ လုပ်ပါဦးလေးရဲ့..လုပ်ပါတော့..အမလေးနော်..အိုးအမေ့.. ယားတယ်ဦးလေးရဲ့..ယားတယ်..ကြည့်ပါလား..လုပ်ပါလို့ဆိုနေမှ..အဟင့်ဟင့်”
ကိုစိုးနောင်သည် ချက်နက်နက်လေးထဲ လျှာထိုးမွှေကာတစ်ချက်ကလိလိုက် သေးသည်။အောက်သို့ပို၍လျှောကျသွားကာနောက်ဆုံးတွင် ခိုင်ကြူသင်းပေါင်ကြားခေါင်းရောက်သွားလေသည်။
“ ဟာ..ဦးလေး..အဲဒါမလုပ်ပါနဲ့။ မကောင်းပါဘူး။ ငရဲကြီးလိမ့်မယ်..ဟာ.. မလုပ်ပါနဲ့ဆို..အီး.”
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment