မောင်ညိုရဲ့ ဘဝ အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ညနေတောင် စောင်းတော့မယ် ။ အမေက
“ ဟဲ့ ဘယ်တွေလျှောက်သွားနေတာလဲ” တဲ့ ။
“ ဘယ်မှ မဟုတ်ပါဘူး အမေရာ ဟိုနားဒီနားပါ”
လို့ ပြောပြီးအပေါ်ထပ်တက်ခဲ့တယ် ။ အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲ ခဏဝင်လှဲလိုက်တာ အိပ်ပျော်သွားတယ်။ ည ၇ နာရီလောက်မှပြန်နိုးတယ် ။ အဲ့တာနဲ့ အောက်ထပ်ဆင်းလာတော့ အမေတို့သုံးယောက်ဧည့်ခန်းမှာထိုင်ပြီးစကားပြောနေကြတယ် ။ ကျွန်တော့်ကိုလဲ တွေ့ရော အမေက
“ သား..လာဦးပြောစရာရှိလို့ လာ ဒီနားလာထိုင်ဦး”
ကျွန်တော်လည်း အမေ့နားထိုင်လိုက်ပြီးတော့
“ ဘာပြောမလို့လည်း အမေ”
“ အေး ညနေကရွာက ဖုန်းဆက်တယ် မင်းအဖွား နေလို့မကောင်းဘူးတဲ့”
“ အင်း အဲ့တာဆို သွားရမှာပေါ့ အမေ”
“ အင်း ဟုတ်တယ် ..ဒါပေမယ့် အမေနဲ့အစ်မလတ်ပဲသွားမှာ အစ်မကြီးနဲ့သားနဲ့ နေခဲ့ရမယ်”
“ ဘာလို့လဲ အမေသားလည်းလိုက်မယ်လေ”
“ လိုက်လို့မရဝူးသားရဲ့ သားလိုက်ရင် မင်းအစ်မကြီး တစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့မှာ ။ မင်းအစ်မကြီးကသူ့ကျောင်းမှ ာစာမေးပွဲတွေရှိနေလို့ ခွင့်ယူလို့မရဘူး ။ အဲ့တာကြောင့်သားကို မင်းအစ်မကြီးအဖော်ရအောင်နေခဲ့ခိုင်းတာ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အဲ့ဒါဆိုလဲ….ဒါနဲ့ အမေတို့ လောက်ဘယ်လောက် ကြာမှာလည်းဗျ”
“ မပြောတတ်သေးဘူး အဘွားနေကောင်းမှပဲ ပြန်လာဖြစ်မယ်နဲ့ တူတယ်”
“ ဟုတ်… စိတ်ချသွားပါ အစ်မကြီးကိုရော တစ်အိမ်လုံးကိုရော စောင့်ရှောက်မှာပါ…ဟီး”
“ အေးပါဟုတ်ပါပြီ မနက်အစောကြီးကားနဲ့ပဲအမေတို့သွားမယ် အစစအရာရာဂရုစိုက်ကြနော် ။သမီးကြီးကလည်းသားငယ်ကိုဂရုစိုက် ကြားလား”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ”
စကားပြောပြီးတော့ထမင်းစားကြပြီးတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ဝင်ကြပေါ့ ။ ကျွန်တော်လည်း အခန်းထဲဝင်ကုတင်ပေါ်လှဲရင်း တွေးနေမိတယ် ။ ကံတရားက ကိုယ့်ဘက်ကိုတော့ တော်တော်ပါနေပြီ။ ဒီလိုမျိုးကလည်းကြုံထောင့်ကြုံခဲအခွင့်အရေး ။ ဒါမျိုးလက်လွှတ်ခံလို့ဘယ်ရမလဲကွ ။မနက်ဖြန်ကစပြီး အစ်မကြီးကိုလိုးဖို့ တွေးနေမိတယ်။
တွေးရင်းလီးကတောင်လာလို့ ဟိုတစ်ခါ ယူထားတဲ့ အတွင်းခံအမဲလေးကို လီးမှာ ပတ်ပြီးထုလိုက်တယ် ။ခဏနေတော့ လရည်တွေထွက်ပြီး ပြီးသွားတယ်။ကျွန်တော်လည်းမောပြီးမနက်ဖြန်အတွက်ရင်ခုန်ရင်းအိပ်ပျော်သွားတော့တယ်။နောက်နေ့မနက်ကြတော့ အစ်မလတ်ကလာနှိုးတယ် ။
“ ဟဲ့ ထတော့ ငါတို့ သွားတော့မယ် အိမ်ကိုသေချာဂရုစိုက်နော် အပြင်တွေလဲ သိပ်လျှောက်မသွားနဲ့ အိမ်မှာပဲနေ အစ်မကြီးကိုလည်းဂရုစိုက်လိုက်ဦး”
အစ်မလတ်ကတော့ ဘာသဘောမှမပါပဲ ပြောပေမယ့် ကျွန်တော်စိတ်ထဲမှာတော့
“အင်း သေသေချာချာကိုဂရုစိုက်မှာ ကိုယ်ဖိရင်ဖိကို ဂရုစိုက်ဦးမှာ”
လို့ ပြောနေမိတယ်။ အစ်မလတ်လည်းပြောပြီးတော့ထွက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်းအိပ်ရာက ထပြီးသူ့အနောက်ကနေ လိုက်ထွက်လာတယ် ။အစ်မလတ်က ခုခေတ်စားနေတဲ့ ပုလဲရှန်ဆိုလား ဘာဆိုလား အဲ့အစကိုဝမ်းဆက်ချုပ်ဝတ်ထားတာဗျ။ အဖြူရောင်ဝမ်းဆက် ထမိန်ကတော်တော်ပါးတာဗျ ။ အောက်ကအစတစ်ထပ်ခံချုပ်ထားတာတောင် ပါးနေသေးတယ်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ အသားရောင်လေးကိုမြင်နေရတယ် ။
အင်း… ဒီတော့ မြင်ရသူပုရိသအပေါင်းကတော့ တဟွင်း ဟွင်းဖြစ်နေမှာအသေအချာပါပဲ ။အောက်ဆင်းလာပြီးအမေ့ကိုနှုတ်ဆက်ပြီးတော့ အမေတို့လည်းထွက်သွားကြတယ်။ ပြီးတော့အစ်မကြီးကို
“ နင်ရော ကျောင်းမသွားသေးဘူးလား”
“ ဟဲ့ ပြက္ခဒိန်လေးဘာလေးလည်းကြည့်ဦး ဒီနေ့ကျောင်းပိတ်ရက် တနင်္ဂနွေနေ့လေ”
“ အော်….ဟီး….ဟုတ်သားပဲငါလည်း Date ပျောက်နေတာ”
“ နင်က တော်တော်လေးကို အလုပ်များတာဆိုတော့လေ မပြောလိုက်ချင်ဘူး ။သွားမျက်နှာသွားသစ်ပြီးရင် ထမင်းနဲ့ကြက်ဥနဲ့ ကြော်ထားတယ် သွားစား”
“ အဲ့တာတွေကြောင့် ငါ့အစ်မကြီးကို ချစ်နေရတာ”
ပြောလည်းပြောလှမ်းလည်း ဖတ်လိုက်တယ်။ နဂိုထဲကလိုးချင်တဲ့စိတ်များနေတော့ ဖတ်လိုက်တာနဲ့ပဲ လီးကတောင်လာတာပဲ။ လီးကတောင်ပြီးတော့ အစ်မကြီးအဖုတ်နားမှာထမိန်ပေါ်ကနေ ထောက်မိနေတယ်။အစ်မကြီးလည်းသိတယ်နဲ့ တူတယ် ။ချက်ချင်းကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ပြီးတော့
“ သွား သွား သေးသွားပေါက် ကောင်လေး မပြောချင်ဘူးနော် ဟင်း ဟင်း”
ကျွန်တော်ငပဲကိုကြည့်ပြီးပြောတာ ကျွန်တော်လည်း
“ ဟီး”
ဆိုပြီး သွားကိုဖြဲပြီးတော့ အိမ်သားထဲဝင်ပြီးသေးပေါက်လိုက်တယ်။ဂွင်းထုဦးမလို့ပဲ နောက်ကြတော့ မထုတော့ပါဘူး လေ လို့ တွေးပြီး ဒီအတိုင်းပဲ ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ် ။နောက် မျက်နှာသစ် ထမင်းကြော် စားပြီးတော့ ဧည့် ခန်းထဲမှာ TV ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ခဏနေတော့ အစ်မကြီးကအပေါ်ထပ်ကဆင်းလာပြီး
“ ဟဲ့ ငါစျေးသွားဦးမယ် အပြင်မသွားနဲ့ဦးနော် ငါပြန်လာမှသွား အိမ်စောင့်နေဦး”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ….စိတ်ချလတ်ချသွားစမ်းပါ နင်ကလဲ ”
“ အေးအဲ့တာဆို ငါသွားပြီ ခြံတံခါးလာပိတ်ဦး”
ကျွန်တော်လည်းအစ်မကြီးနောက်ကနေ အစ်မကြီးရဲ့အနောက်ပိုင်းအလှကိုကြည့်ရင်ခြံတံခါးလိုက်ပိတ်တယ် ။ပြီးတော့အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာပြီး tv ထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ခဏနေတော့ပွကြီးကဖုန်းဆက်တယ်
“ ညိုကြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင်လာခဲ့ကွာ ပြောစရာရှိတယ်”
“ အေးဟျောင့် ငါလာလို့မရဘူးကွ အိမ်စောင့်နေရတယ် ငါ့အိမ် မင်းလာခဲ့လေ”
“ အေး အဲ့တာဆိုလည်း ပြီးရောငါလာခဲ့မယ်…. ဒါပဲ”
“ အေးးးဟုတ်ပြီ’ ခဏနေတော့ပွကြီးရောက်လာတယ်။
“ ပွကြီးလာကွာ”
“ အေးဆို…. ဒါနဲ့နေပါဦးဟ မင်းအိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူးလား”
“ အေးးး ဟုတ်တယ် ငါ့အမေနဲ့အစ်မလတ်က ရွာကအဘွားနေမကောင်းလို့ဆိုပြီးသွားတယ် ကွ ။ အိမ်မှာ ငါနဲ့အစ်မကြီးပဲကျန်ခဲ့တာ အခုအစ်မကြီးက စျေးသွားလို့ ငါအိမ်စောင့်နေရတာ”
“ အဲ့တာဆို မင်းနဲ့အစ်မကြီးနဲ့ အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်းပေါ့ ”
“ အေး ဟုတ်တယ်”
“ မင်းလှုပ်ရှားလိုက်တော့ အဲ့တာဆို”
“ အေးပါ ငါလှုပ်ရှားမှာပါ”
“ ဟျောင့်မင်းအဆင်ပြေရင် ငါ့ကိုမမေ့နဲ့ဦးနော် မင်းကိုငါ့အစ်မနဲ့လုပ်တုန်းကပေးချောင်းထားတာ မင်းအစ်မနဲ့လုပ်ရင်လည်းပေးချောင်းဦးဟ”
“ အေး…ပါသူငယ်ချင်းရာ ငါမမေ့ပါဘူးးး နေပါဦးမင်းငါ့ကိုပြောစရာရှိတယ်ဆို ဘာပြောမလို့လဲ”
“ အေးမေ့နေတာ ဟီးးးးး မနေ့ကငါ့အစ်မနဲ့လိုးတာ မင်းလည်းသိတယ်မလား အေးညဘက်ကြတော့လည်းတစ်ခါထပ်ဆွဲသေးတယ်ကွ”
“ ဟက်လား မင်းကတော့ ရှယ်ပဲကွာ”
“ အေး…..မင်းလည်းတွေ့တယ်မလား ငါ့အစ်မအဖုတ်ကြီးကအမွှေးတွေအများပဲလေ ညကြတော့ ငါမနေနိုင်တော့ဘူးကွာ တစ်ခါတည်းအဖုတ်ကြီးကို လျက်ပလိုက်တယ် ရှယ်ပဲကွာ…မင်းနဲ့ငါနဲ့ကလည်းအကြိုက်ကလည်းတူချက်ပဲမင်းကလည်းအမွှေးပါမှကြိုက်ငါကလည်းအမွှေးပါမှကြိုက်ဟဟ”
“ အေးဆိုအဲ့တာကြောင့်ငါ့တို့နှစ်ကောင်းပေါင်းလို့ရတာဖြစ်မယ်”
“ အေးဟုတ်မယ် ဆက်ပြောရဦးမယ် ငါအစ်မနဲ့လည်းလိုးပြီးရော နေ့ခင်းကပြောတာလည်း မင်းကြားမှာပါ ။ငါတို့ကအမွှေးထူမျိုးဆိုတာလေ ငါ့အစ်မက ငါ့အမေအဖုတ်ကြီးအကြောင်းပြောတော့ စိတ်တောင်ပြန်ထလာတာဟ အဲ့တာညဘက်လုပ်တော့လည်းအစ်မကိုပြောကြည့်တယ် ။
“ ဟဲ့ နင်နေ့ခင်းက အမေ့အဖုတ်အကြောင်းပြောလိုက်လို့ ငါစိတ်က ပိုထန်လာတယ်ဟ”
“ ဟွန်းးးး သိသားပဲ နင်ပြန်တောင်လာလို့ ငါထုပေးရသေးတယ်လေ”
“ အေးဆိုအဲ့တာဟာ ငါအမေ့ကိုလည်းလုပ်ချင်တယ်ဟ”
“ ဟယ်နင်ကတော့လေ ငါ့ကိုလုပ်တာအားမရလို့ အမေ့ကိုပါလုပ်ချင်တယ်ကြည့်စမ်း။ တော်တော်ထန်တဲ့ကောင် ပြောသာပြောရတာပါ အမေကလည်းထန်တယ်ဟ။ အဖေနဲ့အမေလုပ်တုန်းကဆို အမေကပဲ တက်တက်ဆောင့်တာ များတယ်ဟ ။အခုသူလည်းလိုချင်နေရှာမှာပေါ့ အဖေလည်းမရှိတော့တာ ကြာပြီလေ…ဟဲ့ အရမ်းတော့ မလုပ်နဲ့နော် ဖြည်းဖြည်းချင်းလှုပ်ရှား”
“ အေးပါ ငါသိပါတယ်ဟ အခုတော့ နင့်ကိုဘဲအမုန်းလိုးဦးမှာမဝသေးဝူးဒီစောက်ဖုတ်ကြီးကအရမ်းဆွဲဆောင်မှုရှိတယ် ဟီး….”
“ သွားအပိုတွေဘာ အမေ့ကို လုပ်ရရင် ငါ့ကို မေ့သွားမှာ”
“ မမေ့ပါဘူးဟာ..နင့်ကငါ့ပထမဆုံး အချစ်ဦးပဲကိုဟီး…”
“ အမယ်လေးပြောတတ်ပါ့ကိုယ်တော်ချော”
“ အဲ့တာနဲ့ပဲငါတို့နောက်တစ်ချီ လုပ်ကြတယ်ပေါ့ကွာ အခုလောလောဆယ်တော့ ငါ့အမေကို ဘယ်လိုကြံရမလဲလို့ စဉ်းစားနေတယ်ဟီး…”
“ မင်းကတော့ တော်တော်မလွယ်တဲ့ကောင်ပဲကွာ…”
“ အေး…ဘာတွေမလွယ်နေကြတာလည်းဒီနှစ်ယောက်”
“ အစ်မကြီးပြန်လာပြီလား...ဒီမှာပွကြီးလေ အအေးတွေနဲ့ကော်ဖီနဲ့ရောသောက်တဲ့ အကြောင်းပြောနေတာ”
“ ဟဲ့ပွကြီးအဲ့လိုတွေအတတ်မစမ်းစမ်းပါနဲ့ဟယ် ။နင်တစ်ခုခုဖြစ်ရင် နင့်အမေနဲ့ အစ်မပဲ ရင်ကျိုးရမှာဟဲ့… ကြားလား”
“ ဟုတ်.. ဟုတ်ကဲ့ပါအစ်မကြီးရယ်တွေ့တာနဲ့ ပြောမယ်ဆိုတာချည်းပဲ…ဟုတ်တယ် ဟျောင့် ငါပြန်တော့မယ်နောက်မှတွေ့မယ်”
ဆိုပြီးပြုံးစိစိလုပ်ပြီး မျက်စိမှိတ်ပြသွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်းပွကြီးပြန်သွားပြီးတော့
“ အစ်မ ငါ ဘာ ကူလုပ်ပေးရဦးမလဲ”
“ အံမယ်….ကြားသားမိုးကြိုးရပါတယ် ငါ့ဟာငါ လုပ်ပါ့မယ်”
အဲ့တာဆိုအစ်မခိုင်းချင်တာခိုင်းလို့ရအောင်ဒီကထိုင်ကြည့်နေမယ်လေ”
“ အေးအေး သဘောပဲ”
အဲ့ဒါနဲ့ အစ်မကြီးဟင်းချက်နေတာကိုထိုင်ကြည့်နေလိုက်တယ် ။ဟင်းအိုးမွှေတဲ့အချိန်ဆို ဖင်ကြီးကတုန်တုန်သွားတာ မကြီးဝတ်ထားတာကထမိန်အမဲအသားအိအိ ထမိန်အမဲကစိတ်ကိုပိုကြွစေတယ်ဗျ။ကျုပ်အတွက်တော့ ဟီး… ။
“ ဟဲ့ နင်ငါ့နောက်ကိုကြည့်ပြီးမဟုတ်တာတွေ တွေးမနေနဲ့နော် ဟွန်း”
သူခိုးလူမိသွားသလို
“ ဟာ….နင်ကလည်းဘာတွေပြောနေတာလည်း…ငါဘာမှမတွေးပါဘူး…”
“ အေးဘာ အေးဘာ မတွေးရင်လည်းပြီးတာပါပဲ”
ရီပြီး ပြောတယ်။ အဲ့တာနဲ့ထိုင်နေရာကထပြီးတော့မကြီးနောက်ကိုတောင်နေတဲ့ လီးနဲ့ထောက်လိုက်တယ်။ ‘အိ’ကနဲဖစ်သွား ပြီးတော့နားနားကိုကပ်ပြောလိုက်တယ် ။
“ တွေးတော့မတွေးဘူး လက်တွေ့လုပ်ချင်တာ” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။
“ ဟဲ့ ငါနင့်အစ်မနော် မျက်နာလာပြောင်မနေနဲ့ သွား Game သွားဆော့နေ”
ကျွန်တော်လည်းမထွက်သွားခင် ထမိန်ပေါ်ကနေအတွင်းခံအရာလေးကို ‘ဖတ်’ခနဲလုပ်ပြီးတော့ပြေးထွက်လာခဲ့တယ် ။အပေါ်ထပ်တက်ပြီးတော့ အကြံတစ်ခုရတာနဲ့မကြီးတို့အခန်းကိုဝင်လိုက်တယ် ။အဝတ်ခြင်းထဲမှာ မနေ့ကမကြီးဝတ်ထားတဲ့ ဇာဘော်လီတစ်ထည်ရယ် ၊ အောက်ခံဘောင်းဘီတစ်တစ်ထည်ရယ်တွေ့တယ်။ ဒီတစ်ခါအတွင်းခံဘောင်းဘီက ပေါက်လည်လောက်ထိရှည်တဲ့ဘောင်းဘီဗျ။ အနားသတ်က ဇာကွပ်ထားတယ်။
အဲ့တာနဲ့ ဇာဘော်လီနဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုယူလာလိုက်တယ်။ အပြင်ပြန်မထွက်ခင် မနေ့ကဝတ်ထားတဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးကိုလည်းတစ်ဝကြီးရှူပြစ်လိုက်တယ် ။အထက်ဆင်နားလေးကချွေးနံ့လေးတွေသင်းနေတာပဲဗျာ။အမိုက်ပဲ ။တစ်ဝရှူပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်အခန်းကိုပြန်လာလိုက်တယ်။ ယူလာတဲ့ဇာဘော်လီနဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကိုတော့ ကုတင်အောက်မှာဖွတ်ထားလိုက်တယ် ။
နောက်ကြတော့ အောက်ဆင်းပြီး Game ဆော့နေလိုက်တယ် ။ခဏနေတော့ မကြီးက ဟင်းတွေချက်ပြီးပြီနဲ့တူတယ် ။ကျွန်တော် Game ဆော့တဲ့ဘေးနားလာထိုင်ပြီးအမောဖြေနေတယ် ။ကျွန်တော်လည်း Game ထဲစျာန်ဝင်နေတော့ စကားလှည့်မပြောဖြစ်ဘူး ။မကြီးလည်းခဏနေတော့ထသွားပြီးအပေါ်တက်သွားတာတွေ့လိုက်တယ် ။ကျွန်တော်လည်း mission တစ်ခုအောင်သွားတော့နောက်တစ်ခုကိုနောက်မှဆော့မယ်ဆိုပြီး ရပ်ပလိုက်တယ် ။
မကြီးလည်းအပေါ်တက်ကနေထမိန်ရင်လျားနဲ့ဆင်းလာတယ် ။အမယ်.. ရင်လျားထားတဲ့ထမိန်ကခုနကတစ်ဝကြီးနမ်းပစ်ခဲ့တဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးပဲ။ဆံပင်လေးကိုအပြောင်လေးသိမ်းထားပြီးအပေါ်ကိုတင်စည်းထားတော့လည်တိုင်လေးကိုကျော့နေတာပဲဗျ ။ကြည့်ရင်းနဲ့ကိုစိတ်တွေမထိန်းနိုင်အောင်ဖြစ်ရတယ် ။အောက်ဆင်းလာပြီးနောက်ဖေးဝင်သွားတဲ့အချိန်ဖင်တုံးနှစ်တုံးကစည်းချက်ညီညီအပေါ်တက်အောက်ဆင်းနဲ့ခါရမ်းနေကြတယ် ။
မိုက်လိုက်တဲ့မြင်ကွင်းဗျာ ။ဖုန်းအနားရှိရင်ဖုန်းနဲ့တောင်ရိုက်ယူချင်စမ်းပါဘိ။ ကျွန်တော်လည်း မကြီးရေချိုးပြီးကျွန်တော်ချိုးဖို့စောင့်နေလိုက်တယ် ။တစ်အောင့်ကြာတော့မကြီးလည်းရေချိုးပြီးလို့ထွက်တယ် ။အဲ့မှာနောက်တစ်ခေါက်ကြည့်ရပြန်တယ် ။ရင်လျားထားတဲ့ထမိန်မှာရေစိုနေလို့ဟိုတစ်ကွက်ဒီတစ်ကွက်ဖြစ်နေတဲ့မြင်ကွင်းက ရင်ဖိုစရာပဲဗျာ။လည်တိုင်မှာလည်းရေစက်ကလေးတွေသီးနေတာကလည်း တပ်မက်စရာပါပဲ ။
“ ဟဲ့… သွားရေချိုးတော့လေ ပြီးရင်ထမင်းစားကြမယ်”
“ အော်…အေး အေးပါဟ ချိုးမှာပေါ့”
အဲ့တာနဲ့ ရေချိုးပြီးတော့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ထမင်းစားကြတာပေါ့ ထမင်းစားပြီတော့
“ မကြီးငါ ပွကြီးဆီသွားလိုက်ဦးမယ်”
“ ဟဲ့ ညနေတော့မစောင်းစေနဲ့နော်အိမ်မှာငါတစ်ယောက်တည်းဟ”
“ အံမယ် နင်ကသရဲကြောက်တယ်ပေါ့”
“ သရဲလားမကြောက်ပါဘူး ငါကလူပဲကြောက်တာ စောစောပြန်လာခဲ့နော် ”
“ အေးပါဟာ….”
ပွကြီးကိုဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ဖုန်းပိတ်ထားတယ်တဲ့။ ဘာများဖြစ်လည်းပေါ့ ။နောက်တော့စဉ်းစားမိတယ် ။ဒီကောင်သူ့အစ်မကိုလိုးနေလားမသိဘူး ။အဲ့တာနဲ့ဖုန်းမဆက်တော့ပဲဒီကောင်အိမ်ကိုပဲတန်းလာလိုက်တယ်။ နောက်တော့ရှေ့ဘက်ကမဝင်တော့ပဲနောက်ဖေးပေါက်ကနေပဲအသာလေးဝင်လာလိုက်တယ် ။နောက်ဒီကောင့်အခန်းရှေ့ရောက်တော့
“ အ အ အားစ် ဖလွှတ် ပွတ်’ အားးး ဆောင့်…သား…ဆောင့် ဟင့် ”
ဟင်….ဒီအသံက… ပွကြီးအမေအသံပဲ ဟာ…ဒါဆို…..။
“ ဖုန်း ဖုန်းးး ပြွတ် စွတ် အ..ကောင်းလား အမေ ”
“ အ အ ကောင်း…တယ်သား နာနာဆောင့် ”
တံခါးလေးကိုအသာလေးဟပြီးချောင်းကြည့်လိုက်တော့ ပွကြီး သူ့အမေကိုဆော်နေတာဗျ။ သားအမိနှစ်ယောက်အပေးအယူမျှမျှနဲ့လိုးနေကြတာ ။ပွကြီးကလည်းအပေါ်ကနေဆောင့်ချ ။အောက်ကသူ့အမေကလည်းကော့ပေး နှစ်ယောက်လုံးလည်းကိုယ်တုံးလုံးနဲ့အပြီလိုးနေကြတာ။ကျွန်တော်လည်းပွကြီး အခန်းတံခါးကမကြည့်တော့ပဲ သူ့အစ်မအခန်းထဲဝင်ပြီး ပွကြီးဖောက်ထားတဲ့အပေါက်လေးကနေ သူ့အခန်းထဲကိုကြည့်ပြီး ညီလေးကိုဘောင်းဘီထဲကထုတ်ပြီး ထုနေလိုက်တယ်။
သူ့အစ်မအခန်းထဲကနေကြည့်တော့ ဘေးတိုက်အနေအထားဆိုတော့ ပွကြီးအမေအဖုတ်ကြီးကိုမြင်နေရတယ် ။ အမွှေးတွေကလည်းအများကြီးပဲ ဆီးခုံပေါ်မှာတင်တောထနေတာ။ ပြီးတော့ပွကြီးအမေကအသားလည်းဖြူတော့အမွှေးမဲမဲတွေနဲ့လိုက်ဖက်နေတယ်။အဲ….ပွကြီးအမေနာမည်ကိုမပြောရသေးဘူး ။နာမည်က ဒေါမေဖြူတဲ့ အသက်က ၄၀ ကျော်ကျော်လောက်တော့ ရှိတယ် ။ကိုယ်လုံးကလည်း ဝဝဖိုင့်ဖိုင့်ကြီးမဟုတ်ဘူး။
မယ်ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုးဗျ ။ပွကြီးလည်းတစ်ခါပြောဖူးတယ်။သူ့အမေငယ်ငယ်က ကျောင်းက မယ် ပြိုင် ပွဲတွေ ခဏခဏဝင်ပြိုင်တယ်တဲ့ ။ထမိန်ဝတ်ရင်လည်းတင်းတင်းရင်းရင်းနဲ့သိပ်ကြည့်ကောင်းတာဗျ ။အခုလိုဝတ်လစ်စလစ်ကြီးမြင်ရမယ်လို့တစ်ခါမှမတွေးခဲ့ဖူးဘူးဟီး….. ။ခုတော့တွေ့လိုက်ရပြီလေ ။ပေါင်လုံးကြီးတွေကလည်းရှယ်ပဲဗျာ။ကိုက်ဆွဲချင်စရာကြီး ကြည့်နေရင်းနဲ့ပွကြီးတို့သားအမိနှစ်ယောက်ပိုကြမ်းလာတယ်။ ပွကြီးက သူ့အမေနို့ကိုစို့ပြီးတော့ အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေတာ
“ အ…အားးး ကောင်း..တယ် ကောင်း….တယ် ဆောင့်…အ..ဆောင့် အ..အမေပြီးတော့မယ် အားစ်”
“ အင်း အင့် သား..လည်းပြီးတော့မယ် အား….”
နှစ်ယောက်သားရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်နဲ့ပြီးသွားကြတယ် ။ကျွန်တော်လည်းဒီဘက်မှာပြီးသွားတယ် ။ပွကြီးလည်းသူ့အမေပေါ့မှာထပ်လျက်သားအမောဖြေနေတယ် ။သူ့အမေက
“ ဟဲ့…သားထတော့ သွား နင့်အစ်မပြန်လာတော့မယ်”
ပွကြီးလည်းသူ့အမေပေါ်ကဆင်းပြီးဘေးမှာလှဲနေပြီးတော့
“ အမေကလည်းဗျာ…. အစောကြီးရှိသေးတယ် မလာသေးပါဘူးဗျာ…”
ဆိုပြီးသူ့အမေရဲ့အဖုတ်အမွှေးတွေတော့ကိုင်ပြီးပွတ်နေတယ် .။
“ ဟဲ့….ဘာတွေလျောက်ကိုင်နေတာလည်း…ငါတော့မှားပြီနဲ့ တူပါတယ်.”
“ မမှားပါဘူးအမေရာမှန်ပါတယ် အမေကလိုအပ်နေတဲ့ သူ၊သားကလည်းလိုချင်နေတဲ့သူ ခု နှစ်ဦးနှစ်ဖတ်အဆင်ပြေတယ် ဘာမှမဖြစ်ဘူး အေးဆေးပဲလေ”
“ သူများတွေ သိရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဟဲ့ ”
“ မပြောရင်မသိပါဘူး အမေရာသားတို့အဆင်ပြေရင်ရတာပဲ”
“ နှာဘူးကောင်လေး…အစ်မလည်းလုပ်၊အမေလည်းလုပ် ”
“ ဘာလုပ်တာလဲ အမေရဲ့ ရှင်းအောင်ပြောပါဦး ဟီး…”
“ တော်တော်ကြားချင်နေတာလား…… အစ်မလည်းလိုး အမေလည်းလိုးလို့ပြောတာဟေ့ ။ရှင်းပြီလား တစ်ဂယ်ထဲ အဖေတူသား ”
“ ဟ ဟ ကဲ နောက်တစ်ချီဆွဲလိုက်ရအောင်ဗျာ ။ဒီကောင်ကတောင်းဆိုနေပြန်ပြီ ”
ဆိုပြီးသူ့လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီးပြတယ်။
“ ဒီ ကောင်လေးကတော့လေ တော်တော်လေးဖြစ်နေတာ ”
“ ကဲအမေ အပေါ်ကတက်ဆောင့်ပေးပါလား ”
“ ကိုယ်တော်ချောသဘောပါပဲ ”
ပြောရင်းနဲ့အန်တီကပွကြီးလီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး ထိုင်ချပစ်လိုက်တယ် ။
“ အားးးစ် ကောင်းလိုက်တာ ကျပ်ထုတ်နေတာပဲ အမေရာ ”
သူ့အမေက ဘာမှမပြောတော့ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ဆောင့်ထိုင်ချနေတယ် ။ကျွန်တော်လည်း ကြည့်ပြီးတော့ပြန်တောင်လာတယ် ။အဲ့တာနဲ့အကြံတစ်ခုရတယ် ပွကြီးတို့ကိုမကြည့်တော့ပဲ အခန်းထဲမှာရှာဖွေနေလိုက်တယ်။ ကျုပ်ရောက်နေတာ ပွကြီးအစ်မအခန်းလေ ။
အဲ့တော့ အတွင်းခံလေးများတွေ့မလားလို့ပေါ့။နောက်တော့ခြင်းလေးထဲမှာသွားတွေ့တယ် ။အတွင်းခံအသားရောင်လေး နမ်းကြည့်တော့ အဖုတ်နံ့နဲ့ သေးနံ့ ချွေးနံ့လေးရတယ်။အတွင်းခံပုံစံက ပုံတုံးတုံးရိုးရိုးအတွင်းခံပုံစံလေး နောက်ခြင်းထဲမှာပဲ နပ်စ်ယူနီဖောင်း ထမိန်အနီရော အပေါ်ရင်ဖုံးအင်္ကျီ ရော ဘော်လီရောတွေ့တယ် အဲ့တာနဲ့ ဒါသူမနေ့ကဝတ်သွားတဲ့ဟာတွေပဲဖြစ်မယ်ဆိုပြီး ထမိန်အနီလေးကိုအထက်ဆင်နားကနေရူကြည့်တယ်။
မွှေး….နေတာပဲချွေးနံ့လေးကိုသင်းနေတာပဲ… အင်္ကျီ အဖြူလေးကိုလည်းနမ်းကြည့်တယ့်မွှေးနေတာပဲ။သူလည်း ရေးမွှေးနံ့နဲ့ချွေးနံ့နဲ့ပေါင်းပြီးအနံ့လေးကိုတစ်မျိုးလေး။အင်္ကျီ လက်ချိုင်းနား ကိုနမ်းကြည့်တော့လည်းမွှေးချက်ပဲ အဲ့နေရာကတော့ချွေးနံ့ပိုရတယ် ။နောက်အပေါက်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်တော့ ပွကြီးက ဒေါဂီ ဆွဲနေတာ။ ပွကြီးဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ့အမေရဲ့ဖင်ကြီးကတုန်တုန်တက်သွားတယ်အမိုက်ပဲဗျာ…။
နောက်ကြတော့ ဆက်မကြည့်တော့ပဲ ပွကြီးအစ်မရဲ့ ထမိန်အနီလေးနဲ့အတွင်းခံလေးကိုသေချာလိပ်ပြီးတော့ ခါးကြားထိုးပြီးအိပ်နောက်ဖေးကနေအသာလေးထွက်လာခဲ့တယ်။နောက် အိမ်ရောက်တော့ အစ်မကဧည့်ခန်းမှာ ထိုင်ကြည့်နေတယ်။
“ အမယ်..ငါ့မောင်လေးကငါ့စကားနားထောင်တယ်ကြည့်စမ်း အစောကြီးအိမ်ပြန်လာတယ်”
“ ဘာမှမဟုတ်ဘူး အိမ်မှာ game ဆော့မလို့ပြန်လာတာ ခု ပိုင်ရှင်ရှိနေတော့ ကိုယ့်အခန်းထဲမှာသွားနေတော့မယ်..ထမင်းစားရင်ခေါ်လိုက်”
လို့ပြောပြီး အပေါ်တက်အခန်းထဲဝင်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ပွကြီးအစ်မရဲ့ထမိန်အနီလေးနဲ့အတွင်းခံလေးကိုခါးကြားထဲကထုတ်လိုက်တယ် ။ပြီးတော့ခုတင်အောက်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ ထည့်တဲ့အချိန်မှာ မကြီးဆီကခိုးထားတဲ့ ဇာဘော်လီနဲ့အတွင်းခံကိုသွားတွေ့တယ်။ အကြံတစ်ခုရလာလို့ အဲ့တာလေးတွေကို ယူလိုက်ပြီးကုတင်ပေါ်မှာလှဲနေလိုက်တယ်။ထမင်းစားချိန်ရောက်လောက်တဲ့ထိစောင့်ပြီး အခန်းတံခါးကိုအသာလေးဟထားလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီချွတ်ပြီးတော့ အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုလီးမှာပတ် ဇာဘော်လေးကိုရှူပြီးထုနေလိုက်တယ် ။
မကြီးက ထမင်းစားဖို့အပေါ်တက်ပြီးလာခေါ်တယ် ။အဲ့ချိန်မှာမကြီးအပေါ်တက်လာတဲ့အချိန်ကြားလို့ ထုနေရင်းနဲ့အသံပါထွက်လိုက်တယ်
“ အား…ကောင်းလိုက်တာ မကြီးရာ…..အားကောင်းတယ်”
ဆိုပြီး အသံနဲနဲကျယ်ကျယ်လေးထွက်ပြီးထုနေလိုက်တယ်မျက်လုံးကိုလည်းမှိတ်ထားလိုက်တယ် ။မကြီး လည်းကျွန်တော့်အခန်းရှေ့ရောက်တော့ကျွန်တော့အသံလည်းကြားတော့ တံခါးလေးကိုအသာလေးဖွင့်ပြီးချောင်းကြည့်တယ် ။ကျွန်တော်ကမကြီးချောင်းနေလားဆိုတာ မျက်လုံးအသာလေးမှေးပြီးကြည့်ကြည့်တယ်။
မကြီးကြည့်နေတာမှန်းလည်းသိရော လီးမှာပတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုယူးပြီးနှာခေါင်းနားကပ်ပြီးတော့
“ အား…နင့်အဖုတ်နံ့ကြီးက မွှေးနေတာပဲ မကြီးရာ ရှယ်ပဲ”
ပြောရင်နဲ့ဆက်ထုနေလိုက်တယ်။ မကြီးလည်းအခန်းဝကနေ အသာလေးကြည့်နေရင်း ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေတယ်။
“ ဒီကောင်လေး ငါ့ကိုမှန်းပြီးထုနေတာပဲ….ဟယ်သူ့လီးကလည်းအကြီးကြီးပဲကြောက်စရာကြီး လီးမွှေးတွေကလည်းမဲနက်နေတာပဲ”
စိတ်ထဲတွေးရင်းနဲ့လက်တဖက်ကပေါင်ကွကြားကိုအလိုလိုရောက်သွားတယ် ။ကျွန်တော်လည်းမျက်လုံးလေးအသာမှေးပြီးကြည့်နေရင်းတွေ့နေရတယ်။မကြီးစိတ်ပါနေပြီပေါ့ ထက်ပြီးတော့ ပိုပိုပြီးတော့ ပါးစပ်ကလည်းအော် လည်းကလည်းတရပ်ဆက်ထုပြီးတော့တစ်အောင့်ကြာတော့ ပြီးချင်လာတာနဲ့
“ အားးးစ် မကြီးငါနင့်အဖုတ်ထဲကိုလရည်တွေပန်းထည့်လိုက်တော့မယ်အား…”
ဆိုပြီး အတွင်းခံထဲကိုပန်းလိုက်တယ်။ မျက်လုံးလေးထောင့်ကပ်ပြီးမကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့မရှိတော့ဘူး။ အခန်းရှေ့မှာ အဲ့တာနဲ့ကျွန်တော်လည်းအောက်ထပ်ဆင်းလာပြီးမကြီးကိုရှာတယ် ။ရေချိုးခန်းထဲကရေသံကြားတယ် ။အော် သူလည်းမနေနိုင်တော့လို့ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးအာသာဖြေနေတာဖြစ်မယ် ။ခဏနေတော့မကြီးရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတယ်
“ ဟဲ့ ငါလည်းရေချိုးပြီးရင်လာခေါ်တော့မလို့ ထမင်းစားကြမယ်လေ”
ဘာမှမဖြစ်သလိုနဲ့ပြောတယ် ။ကျွန်တော်လဲ
“ အေးဟာ.. ငါလည်းတစ်မှေးအိပ်ပျော်သွားတာဟ ခုမှနိုးတာ”
ရွှီးရှောင်ပြောလိုက်တယ် သူကတော့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး
“ ငါ သိပါတယ်နော်” ဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့
“ အဲ့တာဆိုနင်ရေချိုးဦးမှာလား ရေချိုးရင်လည်းချိုး ပြီးရင်ထမင်းစားကြမယ်ဗိုက်ဆာတယ်ဟ”
“ အေးပါငါမြန်မြန်ချိုးလိုက်ဦးမယ်”
ပြောပြီးတော့ ကျုပ်လည်းရေချိုး အဝတ်အစားတွေပါတွေလဲပီးတော့ထမင်းစားခန်းကိုဆင်းလာခဲ့တယ်။ ထမင်း စားခန်းရောက်တော့ မကြီးကထမင်းပွဲတောင် ပြင်နေပြီ။ မကြီးဝတ်ထားတာက စပန့်သားဂါဝန်ရှည်ဗျ ။ ဒူးအောက်လောက်ထိတော့ရှည်တယ် ။ပန်းပွင့်တွေနဲ့ဗျ ။ထမင်းစား စားပွဲနဲ့နောက်ဖေးကိုသွားချည်လာချည်လုပ်နေတော့ ဂါဝန်အောက်ကအိုးကြီးက တုန်နေတာပဲ။
ကျွန်တော်လည်း ထမင်းစားပွဲမှာထိုင်ပြီးအရသာခံပြီးကြည့်နေလိုက်တယ်။ ပြီးတော့မကြီးကထမင်းတွေဘာတွေခူးပေးပြီးတော့နှစ်ယောက်သားစားကြတာပေါ့ ။ထမင်းစားပြီးတော့ tv ကြည့်ကြတယ် ။ကျွန်တော်က tv ကြည့်ရင်းနဲ့
“ ညောင်းတယ်ဗျာ မကြီး ပေါင်ပေါ်ခေါင်းအုံးပြီ းကြည့်မယ် ”
ဆိုပြီး မကြီးပေါင်ပေါ်ကိုခေါင်းအုံးလိုက်တယ် ။ပေါင်သားတွေကအိနေတာပဲ မကြီးကခြေထောက်တစ်ချောင်းကိုဆိုဖာအောက်ကချထားပြီးတစ်ဖတ်ကိုတော့အပေါ်မှာတင်ထားတာပေါ့ ။ကျုပ်လည်းအောက်ချထားတဲ့ခြေထောက်ကိုမသိမသာလေးပွတ်နေလိုက်တယ်။မကြီးကအသာလေးကြည့်တော့ tv ထဲမှာပဲ စိတ်ဝင်စားနေတယ် ။နောက်တဖြည်းဖြည်းပိုပိုပြီးပွတ်တော့
“ ဟဲ့ ယားတယ် ငြိမ်ငြိမ်နေ”
ကျွန်တော်လည်းဆက်မပွတ်တော့ပဲ tv ပဲကြည့်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ tv ကဇာတ်လမ်းလည်းပြီးသွားတယ် ။မကြီးက
“ ဟဲ့ ငါအိပ်တော့မယ် နင်ငါနဲ့ လာအိပ်ပါလား ငါအလတ်မ မရှိတော့ ကြောက်လို့ ”
“ အမယ်လေးဗျ အကြီးဆုံးက ကြောက်နေတယ် ။ကျုပ်က ကြောက်ရမယ်မရှိဘူး ဟုတ်ပါပြီ လာအိပ်ပါ့မယ်”
စိတ်ထဲကတော့ပွတာပဲပေါ့ ဟီး… အဲ့တာနဲ့ခြံတံခါး၊အိမ်တံခါးတွေသေချာပိတ်ပြီးတော့အပေါ်ထပ်တက်လာခဲ့တယ်။ မကြီးအခန်းထဲကိုဝင်လိုက်တော့ မကြီးပက်လက်လှဲနေတယ်။ စပန့်သားဂါဝန်ဝတ်ထားတော့ အဖုတ်နားမှာ ကြားလေးဖြစ်နေတယ် ။မကြီးက လာယက်ပြီးခေါ်တယ်ဒီနားလာပေါ့။ ကျုပ်လည်း မကြီးဘေးနားသွားပြီးလှဲနေလိုက်တယ် ။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ဘာမှမပြောပဲခဏငြိမ်သက်နေတယ် ။နောက်မကြီးရဲ့သက်ပြင်းချသံကိုကြားတယ်သက်ပြင်းချပြီးတော့မကြီးအသံထွက်လာတယ် ။
“ ဟဲ့ နင် ငါ့အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ ဂွင်းထုနေတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ ”
ကျွန်တော်လည်းရုတ်တရက်အဲ့လိုကြောလာတော့ ဘာပြောရမှန်းမသိကြောင်သွားတယ် ။လန့်လည်းလန့်သွားတယ် နောက်တော့မှ အသံ တိုးတိုးနဲ့ပြန်ဖြေမိတယ် ။
“ ကြာပြီ”
“ ဟင်း…”
မကြီးရဲ့သက်ပြင်းချသံကိုထပ်ကြားရတယ်။
“ နင် ငါ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတာလားဟင်” ကျွန်တော်က
“ အင်း” လို့ပဲဖြေလိုက်တယ်။
“ ငါတို့ကမောင်နှမအရင်းကြီးတွေလေဟာ ”
“ မောင်နှမအရင်းကြီးတွေလည်း စိတ်မဝင်စားရတော့ဘူးလားဗျာ….သူ့ဟာသူ စိတ်ကဖြစ်လာကို ဘာလုပ်လို့ရမှာလည်းဗျ”
နှစ်ယောက်သားကုတင်ပေါ်ပက်လက်လန်ပြီးမျက်နှာချက်ကိုပဲကြည့်ပြီးပြောနေကြတယ်။
“ ဟင်း……. ဟဲ့နင်နဲ့ ငါနဲ့ဟိုဟာ……ဟိုဟာ…”
“ ဘယ်ဟာလဲ မကြီးဆက်ပြောလေ”
“ နင်နဲ့ငါနဲ့ လိုးကြမလားလို့”
အသံလေးကတိမ်ဝင်သွားပြီးတော့ပြောတယ် ။ကျွန်တော်လည်းချက်ချင်းမကြီးဘက်ကိုစောင်းပြီးလှည့်လိုက်ရင်း
“ အင်း… လိုးမယ်လေ မကြီးကို လိုးချင်နေတာကြာပြီဗျာ အတွင်းခံဘောင်းဘီနဲ့ပဲ ထုရတာအားမရတော့ဘူး ဟီး…”
“ နှာဘူးလေး…. ကိုယ့်အစ်မကို အဲ့လိုကြီးပြောရလား ရှက်စရာကြီး ”
“ ရှက်ပါနဲ့ဗျာ ရှက်စရာမဟုတ်ပါဘူး မောင်နှမတွေပဲကို ”
“ ဘယ်သူမှသိလို့မဖြစ်ဖူးနော် ငါ့ဆရာမသိက္ခာလည်းရှိသေးတယ် ။ အမေနဲ့ အလတ်မလည်း သိလို့မဖြစ်ဘူး ။ ငါ့ကိုကတိပေးမလား”
“ ပေးပါတယ် မကြီးရာ ဆယ်ဆ ပြန်ကတိပေးတယ်”
“ ငါမှားပြီလား မသိပါဖူးဟယ်…ဟင်း…”
ကျွန်တော်လည်းဘာမှမပြောတော့ပဲ လက်ကမကြီးနို့ကို ကိုင်လိုက်တယ် ။အံမယ် အောက်က ဘာမှမပါဘူးဗျ။ ခုနကအပေါ်အရင်တက်တုန်းကချွတ်ထားတာဖြစ်မယ် ။ကျွန်တော်လည်း နို့ကိုနယ်ပြီးညစ်တယ် ။ဂါဝန်ပေါ်ကပဲကိုင်တာဗျ ။နောက်နို့ကိုညစ်ပြီတော့ လက်ကိုအောက်ဖက်ပို့လိုက်တယ် ။မကြီးကတော့မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ငြိမ်ခံနေတယ် ။
လက်က အောက်ဖက်ရောက်တော့ ဂါဝန်ပေါ်ကနေပဲ ဆီးခုံကိုပွတ်နေလိုက် တော့အားပါးပါး…ကြမ်းလျလျ အရသာလေး ဂါဝန်ပေါ်ကပဲအမွှေးလေးတွေကိုပွတ်ပေးနေတယ်။နောက်အားမရတော့တာနဲ့အင်္ကျီ နဲ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ပြီးမကြီးပေါ်ကိုခွလိုက်တယ် ။အပေါ်ကဂါဝန်ထဲကနို့တွေကိုအပြင်ထွက်အောင်လုပ်ပြီးတစ်လုံးကိုစို့တစ်လုံးကိုစုပ်နယ်တယ် ။အောက်ကလီးကလည်း ဂါဝန်ပေါ်ကနေပြီးအဖုတ်ကိုလိုးနေလိုက်တယ်
“ အင်းးး အင်း ”
မကြီးအသံတွေထွက်လာတယ်မျက်လုံးကတော့မှိတ်ထားတုန်းပဲနောက် အောက်ကဂါဝန်စကို ခါးနားထိလှန်တင်လိုက်တယ်။
လှလိုက်တဲ့အဖုတ်ကြီး အခုမှသေသေချာချာအနီးကပ်ကြည့်ရတော့တယ် ။အမွှေးအဖုတ်လိုက်ကြီးကိုဆွဲဆွဲပြီးပွတ်ပေးနေလိုက်တယ်။ အမွှေးတွေကအရမ်းကြီးလည်းမကြမ်းဘူးဗျ ။ပြီးတော့လည်းသိပ်လည်းမကောက်ဘူး ။နဲနဲဖြောင့်ဖြောင့်လေးတွေ အမွှေးတွေကများလွန်းလို့ အဖုတ်ဝတောင်ရှာမတွေ့ဘူး ။အမွှေးတွေကိုကစားရင်းနဲ့ အမွှေးတွေကိုဖြဲပီးအပေါက်ကိုရှာလိုက်တယ်။ တွေ့ပါပြီဗျာ ။အရည်တွေတောင်စို့နေပြီ ကြည့်ရင်နဲ့ကျုပ်လည်းမနေနိုင်တော့လို့လျှာနဲ့လျက်ပါလိုက်တယ် ။အဲ့ကြမှ မကြီးလည်းမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်ပြီးတော့
“ ဟဲ့ ဟဲ့မလုပ်နဲ့လေ ငရဲတွေကြီးကုန်ဦးမယ် ထ ထ”
ကျွန်တော်ဘာမှပြန်မပြောပဲကုန်းလျက်နေလိုက်တယ် ။အစိလေးကိုလည်းဆွဲဆွဲပီးတော့စုပ်တယ် ။
ပြွတ် ပြွတ် ပလပ် ပလပ်
“ အ အား ရှီး…”
မကြီးဘာမှမပြောနိုင်တော့ဘူး ။ထထိုင်နေရင်ကနေပြန်အိပ်သွားပြီးကော့ပြန်လန်နေတယ် ။ကျုပ်ခေါင်းကြီးကိုလည်းလက်နဲ့ကိုင်းအတင်းသူ့အဖုတ်နဲ့ကပ်အောင်ဖိထားတယ် ။ကျုပ်လည်းတတ်သလောက်မှတ်သလောက်လေးနဲ့လုပ်လိုက်တာ။ ခဏကြာတော့ ကော့ပြန်လန်ပြီး မကြီးပြီသွားတယ် ။ကျွန်တော်ပါးစပ်မှာလည်းအရည်တွေပေပွနေတာပဲ ။နောက်ဘောင်းဘီနဲ့သုတ်လိုက်ပြီးတော့ လိုးဖို့ပြင်တယ် ။မောလျတဲ့အသံလေးနဲ့
“ နင် မရွံဘူးလားဟယ် ဒီလောက် ညစ်ပတ်တာကို”
“ မရွံပါဘူး ကြိုက်တောင်ကြိုက်သေး ဟီး”
အဲ့တာနဲ့ အမွှေးတွေကိုဖြဲပီး အပေါက်ထဲထည့်တယ် ။
“ ဟဲ့..ဖြည်းဖြည်းနော်”
အပေါက်ထဲကိုဒစ်ဝင်အောင်အရက်ထည့်ပြီးညောင့်နေလိုက်တယ်။ ပွကြီးတို့လိုးတာကြည့်ပြီးထားတော့ အတင်းဆောင့်မထည့်သေးပဲဖြည်းဖြည်းချင်းပဲထည့်ဖို့ စဉ်းစားထားတယ်။ နောက်ညောင့်ရင်းညောင့်ရင်းအစိကိုလည်းချေပေးရင်းမကြီးလည်း feel ပြန်တက်လာတယ်။ တစ်ဟင်းဟင်းနဲ့ အဲ့တာနဲ့ နောက်ဖြည်းဖြည်းချင်းထည့်တယ် ။တစ်ဝတ်လောက်ကြတော့ခဏပြန်ရပ်ထားလိုက်တယ်။
“ ဟာ…. ဘယ်လိုကြီးလည်းမသိဘူးဟာ…တစ်ဆို့ကြီး”
“ ခဏနေရင်ကောင်းလာမှာပါ’ နောက်တစ်ဝက်လောက်နဲ့ညောင့်ရင်းအဆုံးထိသွင်းပလိုက်တယ်။
“ အားးးးးစ် နာလိုက်တာ ကျွတ်ကျွတ်”
အသွင်းအထုတ်မလုပ်သေးပဲအသာလေးကပ်ညောင့်နေလိုက်တယ်။နောက်မကြီးလည်းကောင်းလာတယ်နဲ့တူတယ်။ အဖုတ်အတွင်းသားတွေကလီးကိုညစ်လာတယ် အဲ့တာနဲ့စပြီးတော့အသွင်းအထုတ်လုပ်တယ် ။
ဗျစ် ဗျစ် ပြွတ်
“ အ အ ဟင်း… အင်း…”
ကျွန်တော်လည်းဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ရင်း
“ မကြီးကောင်းလားဟင် ကျွန်တော်လိုးပေးတာ”
“ အင် အင် ကောင်း ကောင်းတယ် အ”
“ ဟဲ့ ဆောင့် ဆောင့် အ”
ကျွန်တော်လည်းသိပ်ကြာကြာမထိန်းနိုင်တော့ဘူး ။အချက်သုံးဆယ်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့ မကြီး အဖုတ်ထဲ လရေတွေ ပန်းထည့်ပေးလိုက်တယ်။ မကြီးလည်းရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲပြီးသွားတယ်။
“ အားစ်…. ”
နှစ်ယောက်သားထပ်လျက်ငြိမ်နေကြတယ်။ လီးကပျော့သွားပြီးတော့ အဖုတ်ထဲကနေထွက်လာတယ် ။
“ ဗြွတ် ပလွတ်”
နောက် မကြီးဘေးမှလှဲပီးတော့မကြီးကို ကြည့်လိုက်တယ်။
“ မကြီး ကျွန်တော်လိုးပေးတာကောင်းလားဟင်” မကြီးမျက်လုံးဖွင့်လာပြီး
“ သွား..ဘာတွေမေးနေတာလည်း ရှက်စရာကြီး”
“ ဘာကိုရှက်နေတာလည်းဗျာ လိုးပဲလိုးပြီးနေပြီကို ပြောပါ ကျွန်တော်လိုးတာကောင်းလားဟင်”
“ အသံလေးမပွင့်တစ်ပွင့်နဲ့ ‘အင်း’ လို့ဖြေတယ်။
“ ဟာဗျာ ဘာ အင်း တစ်လုံးထဲလည်း အရှည်ကြီးဖြေ”
နောက်ကြတော့ မကြီးသဘောပေါက်သွားတယ်နဲ့တူတယ်။ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး
“ ဟောဒီက ငါ့မောင်လီးကြီးနဲ့ ဒီကအစ်မရဲ့စောက်ဖုတ်ကိုလိုးတာ ကောင်းပါသတဲ့ရှင်”
“ အဲ့စကားကိုကြားချင်နေတာမလား ဟွန်း…မပြောလိုက်ချင်ဘူး”
“ ဟီးဟီး မကြီးကလည်း ချစ်လို့ပါဗျ”
“ ဘာချစ်တာလည်းလိုးတာကချစ်တာလား”
“ တူတူပဲလေ”
“ အေးနော် ဘယ်သူမှသိလို့မဖြစ်ဘူးနော် ဟို နင့်သူငယ်ချင်းကိုလည်း မပြောနဲ့”
“ စိတ်ချပါမပြောပါဘူး”
လက်ကအဖုတ်အမွှေးတွေကိုကိုင်ဆော့နေလိုက်တယ် ။
“ မကြီးကျောင်းက တပည့်တွေကတော့ မကြီးဖင်ကြီးကိုကြည့်ပြီးမှန်းထုမှာအသေအချာပဲ”
“ ငါ့တပည့်တွေကိုအဲ့လိုမပြောနဲ့သူတို့ကကလေးတွေပဲ ရှိသေးတာ အဲ့လိုမလုပ်ပါဘူး”
“ အမယ်လေးခုခေတ်ကောင်တွေက ပိုဆိုးတယ်နော်..သူတို့အကုန်သိတယ်.. ထုမှာအသေအချာပဲ မကြီး ဝှိုက်ဘုတ်မှာစာလှည့်ရေးနေတဲ့အချိန်ဆိုသူ့အတွက်ပျော်စရာပဲ ဓာတ်ပုံတောင်ရိုက်ထားရင်ရိုက်ထားမှာ ပြီးမှအိမ်မှာအဲ့ဓာတ်ပုံကြည့်ပြီးထုကြမှာ မကြီးကလည်း မကြီးပဲ ဝတ်ထားတာက ကျောင်းစိမ်းထမိန်အောက်မှာပင်တီအရာကြီးကိုထင်းနေအောင်ဝတ်တာကိုးဗျ အဲ့တော့သူတို့မှန်းချင်စရာပဲလေ”
“ မပြောတတ်ပါဘူးဟယ် အမယ် နင်လည်း အဲ့တာကိုပဲ မှန်းနေတာမလား စောက်ကောင်”
ဆိုပြီး ဗိုက်ကြောကိုလိမ်ဆွဲတယ်။
“ အား….နာတယ်ဗျ ”
“ မကြီး ကဆရာမလို့ မပြောရဘူးသိလား”
“ အိပ်တော့ မနက် ငါကျောင်းသွားရဦးမယ်”
“ ဟာ…..ဒီမှာပြန်တောင်လာပြီဗျ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ”
“ ဟယ်…ခုနကပဲလုပ်ပြီးတာကို သွား သွားကိုယ့်ဟာကိုယ်သွားထုလိုက် ငါမနက်ကျောင်းသွားရမှာမလို့ပါ”
“ အဲ့တာဆို မကြီးရဲ့ကျောင်းစိမ်းထမိန်နဲ့ထုပေး ဟီး…”
“ ဟယ်… ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ငါ့ထမိန်တွေညစ်ပတ်ကုန်မှာပေါ့ဟဲ့”
“ ညစ်ပတ်လည်းပြန်လျှော်လို့ရတာပဲဗျာ…နော် ထုပေးပါနော် ထုပေးပြီးရင်အိပ်မယ်လေ ”
လို ့ချွဲ တဲတဲပြောလိုက်တယ် ။ အဲ့တာနဲ့ မကြီးလည်း အိပ်ရာကထပြီး ဘီဒိုကိုကိုဖွင့်ပြီးကျောင်းစိမ်းထမိန်ကိုယူနေတယ်။
“ မကြီး..အသားအိအိလေးနဲ့ထမိန်နော်အစိမ်းပုတ်ရောင်လေး…ဟီး”
“ အမယ်လေးဟဲ့ ချေးကလည်းများပါ့”
“ မကြီးမနက်ကြရင် ဆေးဝယ်သောက်ဦးနော် ကျွန်လရေတွေမကြီးအဖုတ်ထဲထည့်လိုက်တာ”
“ အေးပါဟယ်….ငါသိပါတယ်”
ပြောပြီးတော့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးထုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်လာတယ်။
“ ဒီအရောင်မှတ်လား” ထမိန်လေးကိုပြတယ်။
“ ဟုတ်တယ်ဟီး… ထမိန်ကိုဖြန့်ပြီးထုပေးတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထုနော် ”
မကြီးလည်းမျက်စောင်းလေးထိုးပြီးတော့ ထမိန်ကိုဖြန့်ပြီးဂွင်းပေါ်တင်ပြီးထုပေးနေတယ် ။
“ အား….ကောင်းလိုက်တာ မကြီးရာ”
မကြီးက “ မြန်မြန်ပြီးဟာ ကြာတယ်”
ထမိန်လေးကပျော့ပျော့အိအိလေးဆိုတော့ ရှယ်ပဲဗျာ။ ပြီးတော့မကြီးရဲ့ ကျောင်းစိမ်းထမိန်ဆိုတဲ့အသိက စိတ်ကိုပိုကြွစေတယ်။ တစ်အောင့်လောက်ကြာတော့
“ အ အ မကြီးမြန်မြန်ထု ငါ ငါ ပြီးတော့မယ် အ အ”
မကြီးလည်းခပ်မြန်မြန်ထုပေးတယ် ။
“ အ အ အား…ကောင်း..လိုက်..တာ”
လရည်းတွေထမိန်ပေါ်ကိုပန်းထုတ်လိုက်တယ် ရှယ်ပဲ။
“ ကဲအိပ်တော့ ငါမနက်စောစောထရမှာ’
“ အင်းဘာ အိပ်မှာပါ”
မကြီးကကျောင်းစိမ်းထမိန်လေးကိုအဝတ်ခြင်းထဲထည့်ပြီး ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ဘေးနားမှ ာဝင်အိပ်တော့တာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း အင်္ကျီ နဲ့ဘောင်းဘီပြန်မဝတ်တော့ဘဲ ဒီအတိုင်းပဲ စောင်ခြုံပြီးအိပ်လိုက်တော့တယ်…။
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>>
No comments:
Post a Comment