အနီးဆုံး ဝဲဂယက် အပိုင်း ( ၅ )

အနီးဆုံး ဝဲဂယက် အပိုင်း ( ၅ )

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ရေးသည်။

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၉ )

ရင်းနှီးပြီးနီးစပ်သော ယောင်္ကျားမှာ ရဲထွန်းနှင့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် ယောင်္ကျား ဦးသက်ခိုင်တို့ ၂ ဦးသာရှိ၏။ ၁လ ခန့်အကြာ အိမ်တက်လုပ်ရာ မနက်၃နာရီ ထမင်းဟင်း ချက်ပြုတ်ပေးဖို့ ဒေါ်မိုးစမ်းနှင့် ရဲထွန်းတို့ ည၁၁လောက် ကတည်းက ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအိမ်သို့ ရောက်ရှိနေကြသည်။ 

ရေနွေးသောက်လိုက် လက်ဖက်စားလိုက် စကားပြောလိုက်နှင့် ၁၂နာရီ လောက်တွင် တရေးအိပ်ကြရန် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှ ပြောဆိုနေ၏။

" မမစမ်းတို့ … သားအမိ … ဒီဧည့်ခန်းလေးမှာပဲ အိပ်ပေါ့ … ၃နာရီ မတ်တင်းလောက် … ကျမ လာနိုးပါ့မယ် "

" ရပါတယ် … ဆရာမရဲ့ … အိပ်မှာသာ အိပ် … ကျမက အအိပ် ဆတ်ပါတယ် "

ဒေါ်မိုးစမ်းနှင့် ရဲထွန်းတို့ အတွက် စောင်များ ခေါင်းအုံးများ ချပေးကာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ သူမအိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားတော့သည်။

" ဟဲ့ … သားလေး … ဒါ သူများအိမ်နော် … မကဲရဘူး "

" ဒီတိုင်းလေး ရပါတယ် … ဒေါ်လေးမိုးရယ် "

" ဒါဆိုလည်း မီးထပိတ်လိုက် … မီးအလင်းရောင်နဲ့ … ဆရာမ မြင်သွားရင် … မကောင်းဘူး "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်သွားသည်နှင့် ရဲထွန်းနှင့် ဒေါ်မိုးစမ်းမှာ တီးတိုး ပြောဆိုနေကြ၏။ ရဲထွန်း မီးထပိတ်ပြီး ခဏအကြာ ဧည်ခံလေးထဲ ညည်းသံလေးများ အသားချင်း ကြိတ်ပွတ်သံများ ခပ်တိုးတိုး ထွက်ပေါ်နေကာ အတော်ကြာမှ ငြိမ်သက်သွား တော့သည်။

ရဲထွန်းမှာ ဘေးတစောင်း အနေထားဖြင့် ကွေးအိပ်နေသော ဒေါ်မိုးစမ်းအား နောက်ကျောဘက်မှ တချီ မရမက ကြိတ်လိုးလေး လိုးပစ်လိုက်၏။ ၂ ဦးသား အထွဋ်ထိပ် ရောက်ပြီး ခဏအကြာ ဒေါ်မိုးစမ်း အိပ်ပျော်သွားမှ နောက်ဖေးဘက်ထွက်လာကာ သေးပေါက်ပြီး ရေတိုင်နား လီးအား ဆေးကြောနေသည်။

" မောင်ရဲထွန်း … လား "

" ဟမ် … ဟုတ် … အန်တီနှင်း … အိပ်မရလို့ မျက်စိကြောင်တာနဲ့ … မျက်နှာလာသစ်တာပါ "

လီးဆေးနေရင်း နောက်ကျောဘက်မှ ထွက်ပေါ်လာသော အသံကြောင့် အလိုက်သင့်ဖြေကာ မျက်နှာပါ သစ်လိုက်တော့၏။ မျက်နှာသစ်ရင်း လှည့်ကြည့်ရာ နောက်ဖေး မီးရောင်အောက် ဆံနွယ်များ စုချည်ကာ ညဝတ်အင်္ကျီ အပါးလေးနှင့် ထမိန်အဟောင်းလေး ဝတ်ထားသော ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား တွေ့လိုက်ရ၏။ 

မျက်နှာလေး ပြုံးနေကာ ညဝတ်အင်္ကျီ အပါးလေးအောက် နို့သီးခေါင်းလေး ၂ ဖက်မှာ ချွန်ထွက်နေသည်။ ထမိန်အဟောင်းလေးအား တင်းနေအောင် ဝတ်ထားသဖြင့် ပေါင်တန်များနှင့် ဘေးကားနေသော ဖင်ကြီးက အတိုင်းသား ထင်းနေ၏။ မြင်ရသည့် အနေထားကြောင့် ရဲထွန်းပေါင်ကြားမှ လိုးပြီးကာစ လီးကြီးမှာ ဆက်ကနဲ့ ခုံးထလာသည်။

" အင်း … အန်တီနှင်းက … ရှုးလာပေါက်တာ … ခဏပြန်အိပ်ဦးမှာ "

" ဟုတ် … အန်တီနှင်း "

..........................................................................................

ရဲထွန်း အိပ်နေရင်း ဆတ်ကနဲ့ တရေး နိုးလာတော့ အမှောင်ထဲမို့ မျက်လုံးအား ခပ်ဖြည်းဖြည်း ဖွင့်ကြည့်လိုက်၏။ ဧည်ခန်းလေးထဲ  မီးထဖွင့်ကာ တိုင်ကပ်နာရီအား ကြည့်တော့ မနက် ၂ နာရီ ထိုးနေပြီ။ 

မီးရောင်အောက် မိထွေးဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးစမ်းမှာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ထမိန်က လှန်တက်နေသဖြင့် သေချာ ပြန်ဖုံးပေးရပြန်သည်။ ဆီးပုန်းတင်းနေသဖြင့် သေးပေါက်ရန် ထရပ်ရင်း နောက်ဖေးဘက် ထွက်လာခဲ့၏။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အိပ်ခန်းဝ အရောက် တံခါးဟနေသဖြင့် အမှတ်တမဲ့  ချောင်းကြည့်မိတော့၏။

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် ခပ်ကွေးကွေး အနေထားဖြင့် ကုတင်ပေါ်တွင် ထမိန်က လျော့ကျနေပြီး ပေါင်ကြားလေးထဲ စောက်မွှေးအုံလေး ပေါ်နေရှာ၏။ခဏစိတ်လျော့ကာ နောက်ဖေး သေးအရင် သွားပေါက်လိုက်ပြီး ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အိပ်ခန်းထဲ ခြေဖွဖွနင်းကာ ဝင်လာခဲ့သည်။ 

ကုတင်ပေါ် တင်ပလွဲ ထိုင်ရင်း ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ကိုယ်လုံးအား အသာလေး ပက်လက်ဆွဲလှန်လိုက်၏။ အသက်ရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင် အသားရည်က ပြည့်တင်းနေပြီး ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေး အောက် အမွှေးအုံလေးက တခြမ်းပဲ မြင်ရတာမို့ အားမလို အားမရဖြစ်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းအား အသာလေး ဖြဲကြည့်လိုက်သည်။ ပေါင်တန်များ ဟသွားပြီး စောက်ဖုတ်အုံကို အနီးကပ်မြင်လိုက်ရ၏။

စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဖြစ်ကာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အဖုတ်ထဲ လျှာသွင်း မွှေရင်း အစိလေးအား ဆွဲစုပ်ပစ်တော့သည်။ လက်တွေက အိပ်ပျော်နေသော ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ နို့အုံများအား အင်္ကျ ီ အပြင်ကနေ ညှစ်ချေ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ 

တံတွေးနဲ့ အရည်လဲ့လာသော အဖုတ်က ဖောင်းလာသဖြင့်  အက်ကွဲကြောင်းလေး ဘေးတိုက်လျက်ပေးရင်း လျှာစောင်းလေးနဲ့ စောက်စိကို ထိုးကလော်ပစ်သည်။ အစိလေး ပါးစပ်နဲ့ တေ့စုပ်ချိန် ပေါင်တန်များ တုန်လာပြီး ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ မျက်လုံးများ ပွင့်လာတော့၏။

" ဟင် … သား … မောင်ရဲထွန်း … အိုးးး …… မ  မ  မလုပ်ရဘူးလေ … ဖယ်  ဖယ် "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ နိုးတာနှင့် ထထိုင်ပြီး ပေါင်လယ်လျှောကျနေသော ထမိန်အား ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ရဲထွန်းလည်း ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် အဖုတ်အား ယက်နေပေမယ့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အား  မျက်နှာလည်း ပူကာ ရုတ်တရက် ဘာပြန်ပြောရမှန်း စကားစ ရှာမရတော့ပေ။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ အင်္ကျီ အား ဆွဲဆန့်ရင်း မျက်နှာလေး ရဲကာ ခေါင်းငုံထားရှာ၏။

...............................................................................................................

" အား … ကျွတ် ကျွတ် "

အိမ်တက် ဆွမ်းကျွေးပြီးသည်နှင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ပေ။ တစ်ကိုယ်လုံး နာကျင်ကိုက်ခဲနေကာ ပေါင်သားများနှင့် ဆီးစပ်တစ်ပြင်လုံးက တစ်စစ်စစ်ဖြင့် နာကျင်နေ၏။ဝေဒနာကို ခံစားရင်း ကုတင်ပေါ် လှဲက အဖြစ်ပျက်လေးများ ပြန်တွေးနေမိသည်။ ပေါင်တန်များ လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း စောက်ဖုတ် နူတ်ခမ်းသားလေးက စူးကနဲ့ စူးကနဲ့ နာကျင်နေရ၏။ 

နားထဲ ကောင်းလိုက်တာ အန်တီနှင်းရယ် ဆိုတဲ့ စကားလေး ပြန်လည် ကြားယောင်တိုင်း ချွေးစို့နေသော မျက်နှာလေးဖြင့် အံကြိတ်ကာ မနားတမ်း လိုးပေးသော ရဲထွန်းပုံစံအား မြင်ယောင်ရင်း ကျေနပ်မိသလို ဖြစ်နေရသည်။နာကျင်မှု ဝေဒနာလေးများ ခံစားနေရင်း အဖြစ်ပျက်များအား  ပြန်လည်၍ စိတ်ထဲမြင်ယောင် လာပြန်၏။

" သား … ဒေါ်လေးမိုး အိမ်ပြန် ခဏနားပြီးမှ … ပြန်လာတော့မယ် … မင်းက ဆရာမ နဲ့ ခဏနေလိုက်ဦး … လိုတာ လုပ်ပေးလိုက် "

" ဟုတ် … ဒေါ်လေးမိုး … ကျနော် အဝတ်စား အပိုပါပါတယ် … ပြီးရင် ဒီမှာပဲ ရေချိုး လဲလိုက်တော့မယ် … အိမ်ကို အားလုံး ပြီးမှ ပြန်လာတော့မယ် "

မနက်မိုးလင်းသည်နှင့် ဒေါ်မိုးစမ်းမှာ အားလုံး ချက်ပြုတ်ပြီးသည်မို့် အိမ်ပြန်သွားရာ ရဲထွန်းတယောက် စားပွဲခုံများ ခင်းကျင်းရန် ကျန်နေရစ်ခဲ့၏။ အိပ်ယာနိုးလာသော ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ ရေချိုးရန် အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ မျက်လုံးများက ဧည့်ခန်းထဲ ထိုင်နေသော ရဲထွန်း ပုဆိုးကြား ခိုးကြည့်နေ၏။ 

ရဲထွန်းမှာ ည တရေးနိုး ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အဖုတ်အား ယက်ပေးသည်ကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ဂွင်းထုနေရာ  လရည်ထွက်ခါနီး ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာသဖြင့် ပုဆိုးအား ပြန်ဖုံးထားရာ လီးက ပုဆိုးအောက် ဆက်ကနဲ့ ဆက်ကနဲ့ တုန်ခါနေတော့သည်။ 

ခဏအကြာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ ရေစိုနေတဲ့ ကိုယ်လုံးဖြင့် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာကာ ရဲထွန်းအား စကားလှမ်းပြောနေ၏။

" မောင်ရဲထွန်း … အန်တီနှင်း ပြီးပြီ … ရေချိုးရင် သွားချိုးလေ … ခဏနေ စားပွဲခုံတွေ ခင်းရအောင် "

" ဟုတ် … အန်တီနှင်း "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ၏ ကိုယ်လုံးအား ကြည့်ရင်း မျက်နှာပေါ် အကြည့်ရွေ့တော့ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် မျက်လွှာချကာ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်သွားတော့သည်။ ရဲထွန်းတယောက် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ၏ နောက်ပိုင်းကို ကြည့်ပြီး လီးက ပြန်တောင်လာပြန်၏။ ထမိန်ရင်လျားပြီး ပြတင်းပေါက်မှ ရေစိုထမိန်အား ရေညှစ်ချနေသော ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား ချောင်းကြည့်လိုက်သည်။

တဘက်အဟောင်းလေးနှင့် ခေါင်းအား ရေသုတ်နေရာ အနည်းငယ် အိတွဲနေတဲ့ နို့အုံများက ရေလဲ ထမိန်အောက် တုန်ခါနေ၏။ ရေလဲ ထမိန်အား အောက်နားစ မကာ  အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေး ဝတ်စဉ် ပေါင်တန် ဖွေးဖွေးတုတ်တုတ်လေးနှင့် ဖင်သားစိုင်ကြီးအား လှစ်ကနဲ့ မြင်လိုက်ရပြန်သည်။

ရဲထွန်းမှာ မြင်နေရသော မြင်ကွင်းများကြောင့် ပြေးလိုးချင်သည့် စိတ်များ ထိမ်းကာ ပုဆိုးလှန်ပြီး  ဂွင်းတိုက်ပစ်တော့၏။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ  အတွင်းခံဘောင်းဘီ ဝတ်ဖို့ ခါးကုန်းလိုက်စဉ်  တင်းကားနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်နှစ်ခြမ်းကြားက  အမွှေးမည်းမည်း ကောက်ကောက်တွေနဲ့  စောက်ဖုတ်ကြီး ပြူးထွက်လာပြန်သည်။

ထိုအချိန် လေပြင်းတချက် စောင့်တိုက်ရာ ပြတင်းပေါက်မှ ဖြတ်လာပြီး စေ့ရုံစေ့ထားတဲ့ အိပ်ခန်း အသားတံခါးလေး ကျွီကနဲ့ ပွင့်သွားခဲ့၏။ တံခါးပေါက်အား ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ လှည့်အကြည့်  ဂွင်းတိုက်နေသော ရဲထွန်းအား မြင်သွားတော့သည်။

" ဟင် … မောင်ရဲထွန်း "

" ဟာ "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူရော ရဲထွန်းပါ နှစ်ဦးသား ရုတ်တရက် ပါးစပ်က အာမေဋိတ်သံတွေ ပြိုင်တူထွက်သွားကြ၏။

" မင်း  မင်း … ဘာ လို့ ချောင်းကြည့်  နေ တာ လဲ … ဟာကွာ  … "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်ရင်းတန်းလန်း ပေါင်လယ်ရောက်နေပြီး ရဲထွန်းနှင့်  မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထား စကားပြောရင်း  ခဏရပ်သွားရသည်။ 

အတွင်းခံ ဘောင်းဘီလေးကို ခါးပေါ် ဆွဲတင်ရင်း မျက်လုံးများက ဂွင်းထုနေသော ရဲထွန်းလက်ထဲက လီအား ကြည့်နေတော့၏။ရဲထွန်းလည်း ကာမစိတ် ငယ်ထိပ်တက်နေကာ အလိုလျောက် အခန်းထဲ ဝင်ပြီး ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား ဆွဲဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်လိုက်သည်။

မျက်နှာချင်းဆိုင် မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားမို့ မရုန်းနိုင်အောင် လက်မောင်းအိုးနှစ်ဖက်ကနေ ကျောပြင်ထိ ခပ်တင်းတင်း သိုင်းဖက်ထားရင်း ခါးကော့ထိုးပြီး ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ  ပေါင်ကြာအား ပုဆိုးထဲမှ ထောင်မတ်နေတဲ့ လီးဖြင့် ဖိထောက်ပစ်၏။

" အာ … မောင်ရဲထွန်း … သားရယ် … မ  မ  … မ သင့် တော် တော် … အု   ဖလု … ပြွတ်  ပြွတ် … ပလပ်ပလပ် "

နူတ်ခမ်းချင်း စုပ်နေရာမှ ခေါင်းနောက်ဆုတ်ပြီး ငြင်းရာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စကား မဆုံးခင် ရဲထွန်းမှာ မရမက နူတ်ခမ်းအား ပြန်စုပ်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ ရုန်းကန်နေပြီး ခဏအကြာ ရဲထွန်းလျှာအား ပြန်စုပ်ပေးရင်း အလိုလျောက် တုံ့ပြန်ပေးနေ၏။ကြက်သီးများ တဖြန်းဖြန်း ထကာ မမျော်လင့်ပဲ ရရှိလာသော ကာမစည်းစိမ်လေးအား ကြာကြာ မငြင်းနိုင်တော့ပေ။ 

စိထားသော ပေါင်တန်နှစ်ဖက် မသိမသာလေး ကားပေးရင်း ရဲထွန်းခါးအား ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။ ရဲထွန်းမှာ ဖင်သားစိုင်နှစ်ဖက်အား ဆုပ်နယ်ရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီအား အောက်ဖက် ပေါင်လယ်ကျော်ကျော်ထိ ရသလောက် ဆွဲချပစ်၏။

သိုင်းဖက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်အား ဖြုတ်ပြီး ပုဆိုး ခါးပုံစ ဖြည်ရင်း အောက်ကို ချွတ်ချလိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ပေါင်တွေ ကားလာသည်မို့  ပေါင်ကြားထဲ တောင်မတ်သော လီးက စောက်ဖုတ်အုံအား ထောက်မိသွားရ၏။ 

ညာလက်နှင့် လီးကို ထိန်းကိုင်ပြီး ဒစ်ဖြင့် အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲ ဖိပွတ်ဆွဲပေးရာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် ရဲထွန်း နူတ်ခမ်းအား ခပ်တင်းတင်း စုပ်ပြီး သွားနဲ့ ဖိကိုက်နေတော့သည်။ရဲထွန်းမှာ နူတ်ခမ်းများ နာကျင်လာသဖြင့် ပါးစပ်ချင်း ခွာကာ အဖုတ် အပေါ်နားက ပြူထွက်လာသော အစိလေးအား ဒစ်ဖြင့် ပွတ်ဆွဲကာ နို့အုံထိပ်က နို့သီးခေါင်း နီညိုလေးနှစ်ခုကို ဖိစုပ်ပေးရာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ရင်ဘတ်ကြီး ကော့ပြီး တအီးအီး ညည်းနေရှာ၏။

ရဲထွန်း ဒစ်ကြီးမှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အရည်တွေ စိုပြီး  ကားထွက်နေ၏။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တေ့ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ပဲ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် ပေါင်နှစ်ဖက် ထပ်ကားပေးရင်း အကနဲ့ အော်ပြီး အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ရာ တောင်မတ်နေသော ရဲထွန်း လီးကြီး တစ်ဝက်လောက် ဝင်သွားသည်ကို မြင်နေရ၏။ မျက်စိလေးမိတ် အောင်နူတ်ခမ်းလေး ကိုက်နေစဉ် ရဲထွန်းမှာ လီးအား အရင်းထိ  ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။

" အားးး … နာလိုက်တာ … မောင်ရဲထွန်းရယ် … အဟင့်  ဟင့် … မရဘူး ထင်တယ် … ပြန်ထုတ်လိုက်နော် … သား  … အ   အမလေးးး  ………… ကျွတ်ကျွတ် "

ရဲထွန်းမှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ  စောက်ဖုတ်အား မနုူးမနပ်ပဲ မျက်နှာချင်းဆိုင် ဆွဲလိုးလိုက်သဖြင့်  စောက်ခေါင်းပေါက် ကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာ တစ်စို့ကြီးဖြစ်ကာ ကွဲသွားရ၏။

" တအား လိုးချင်နေလို့ပါ … အန်တီနှင်းရာ … ခဏလေး အောင့်ခံလိုက်ပါ … ဖြည်းဖြည်းပဲ လိုးမှာပါ … တအား နာနေလား "

" အမလေး  … ကျွတ်ကျွတ် …  နာတာပေါ့ … သားလီးက နဲတာကြီး မဟုတ်ဘူး … အရင်းထိ သွင်းတော့ မခံနိုင်တော့တာ … အ   အ "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူတယောက် မျက်ရည်ဝဲနေရာ ရဲထွန်းမှ လီးအား အဆုံးထိ မသွင်းတော့ဘဲ တဝက်လောက် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးမှ ခံနိုင်လာသည်။

" ဘွတ်  … အင့် …… ဗျစ်     ရှီးးးးး းးးးးး … မနာတော့ဘူး မလား … အန်တီနှင်း … ဖွပ်   ဘွတ်ဘွတ် "

လီးအဝင်အထွက် ကောင်းလာသဖြင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ စကားပြန်မပြောပဲ မရဲတရဲလေးဖြင့် လီးအား ပြန်ဆောင့် ပေးနေရှာ၏။ စောက်ရည်များ ရွှဲလာချိန် ရဲထွန်းမှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ခံနိုင်လာသည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် ခါးဆွဲပြီး ပစ်ပစ်လိုးတော့သည်။

ဒီတကြိမ် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် တအားအား ညည်းပေမယ့် သိသိသာသာကို ပြန်ဆောင့်ပေးနေပြန်၏။။ ပြိုင်တူ ဆောင့်လိုးကြရင်း ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ လက်သည်းများက ရဲထွန်းခါးအား ကုတ်ခြစ်ကာ နဖူးကြောများ ထောင်လာတော့သည်။

....................................................................

အခန်း (၁၀)

ဇာတ်သိမ်း

" အ   … ဗျစ်  …… ရှီးးးးး းးးးးးးးး   ဘွတ်ဘွတ် …  အမလေးးးး   ကောင်းလိုက်တာ … သားရယ် … အန်တီနှင်း စောက်ဖုတ်ကြီး … ဘယ်လိုဖြစ် နေမှန်းကို မသိဘူး ။

… အင်းဟင်း … ဟုတ်တယ်   ဆောင့်ဆောင့် … အ   အားးး … ဆောင့်လိုးပါ  သားရဲ့ …… အားဟား  …… ဘွတ်   ဘွတ် …… အင်းးး  …  အ    အ    အ ……  ထွက်   ထွက်   ထွက်ပြီ  သားရယ် ……… အားးးး  အားးးးး  ရှီးးးးးး  မရပ်နဲ့  မရပ်နဲ့  … ဆက်လိုးဦး  အမလေးး …  ဟူးးး  …… ရှီးးးးး းးးးးး  အ   အားးးးးးး "

ရဲထွန်းခါးအား ကုတ်ခြစ်ပြီး ဆီးခုံးချင်း ကပ်တဲ့ထိ ကော့ထိုးရင်း တကိုယ်လုံး တုန်ပြီး ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်နေ၏။ရဲထွန်းမှာလည်း လီးအရည်ပြား တလျှောက် နွေးကနဲ့ ဖြစ်လာရာ အသက်ပြင်းပြင်း ရှုရင်း မနားတမ်း ဆွဲလိုးပစ်သည်။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စောက်ခေါင်း ကလည်း အရည်ပန်းထုတ်ရင်း လီးအား ညှစ်ပေး နေသဖြင့် ခဏအကြာ ရဲထွန်း လီးမှ လရည်များ ပန်းထွက်လာ၏။ နှစ်ယောက်သား တင်းကျပ် နေအောင် ဖက်ရင်း ပြန်နမ်းနေပြီး လူချင်း ခွာလိုက်ကြသည်။

" မနှင်းရေ … မနှင်း "

" ရှိတယ် … မမလှိုင် … လာပြီလာပြီ "

အိမ်ရှေ့မှ ဆရာမ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် အော်သံကြောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် အတွေးစလေး ပျက်ကာ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်ခဲ့တော့၏။

" မနှင်း …  ပင်ပန်းနေပြီ ထင်တယ် …  ဟင်းဟင်း "

" ညှောင်းကိုက်နေတာပါ  … မမလှိုင်ရယ် … အားလုံး ပြီးသွားတာနဲ့ … ခဏ လှဲနေတာပါ … စားပွဲခုံတွေတော့  … နောက်ရက်မှ ဓမ္မာရုံ ပြန်ပို့တော့မယ် "

" ညှောင်းမှာပေါ့ … မနှင်းရဲ့ …  မောင်ရဲထွန်း ကလည်း သန်လိုက်တာ မပြောနဲ့   … ခိခိ "

" ရှင် … ဘာ  ဘာ  ဘာကိုလည်း … မမလှိုင် "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် စကားကြောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ မျက်လုံးပြူး မျက်ဆံပြူး ဖြစ်ရင်း မျက်နှာလေး ပန်းရောင်သန်းလာ၏။

" မနက်ကလေ … မနှင်းတို့များ မထင်ရဘူး … ဟွန့် "

" ဟင် … မ  မ  မနက်က "

" ကဲပါ … ခုမှ ရှက်မနေပါနဲ့ … လူရင်းတွေပဲ … အပြင် သတင်း မပေါက်ကြားပါဘူး "

" ဟို  ဟို … မမလှိုင် … ပြော နေ တာ တွေ က …… "

" မနက်က … ကိုသက်ခိုင်နဲ့ကျမ … အစောကြီး ကူးလာတာ … မနှင်းက … မောင်ရဲထွန်းနဲ့ … ခိခိ … "

" ဟာ … ရှက်လိုက်တာ … မမလှိုင်ရယ် … သွားပါပြီ "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ မျက်နာလေး ပန်းရောင်သန်းနေရာမှ ရဲတက်လာတော့သည်။ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်အား မျက်လုံးချင်း ဆုံမကြည့်ရဲတော့ပဲ မျက်လွှာချကာ လက်ဖဝါးခြင်း ပွတ်နေမိ၏။

" နားလည်ပါတယ် … မနှင်းရယ် လူပဲလေ … ဘာသားနဲ့ ထုထားတာမို့လည်း … ကိုသက်ခိုင် ကတောင် … မနှင်း ကို သဘောကျတယ် … ပြောနေတာ "

" ဟင် "

ခဏငြိမ်သွားပြီး ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ စကားများ အဆက်မပြတ် ပြောနေတော့သည်။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ မှာ ခေါင်းတရမ်းရမ်းဖြင့် ငြင်းနေရှာ၏။ တဖြည်းဖြည်း အလင်းရောင် ပျောက်၍ အမှောင်ထုလေး ကြီးစိုးလာချိန် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ မတတ်သာသည် အဆုံး ခေါင်းညိတ် သဘောတူလိုက်ရတော့သည်။

...............................................................................................

လေးတဖြူးဖြူးနှင့် ပြတင်းပေါက်လိုက်ကာလေး တလွင့်လွင့် ဖြစ်နေစဉ် အိပ်ခန်းထဲ ကုတင် အလယ်တွင် ဦးသက်ခိုင်မှာ ပက်လက်အနေထားနှင့် အပေါ်မှ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ၏ ဖင်သားစိုင်အား ညှစ်ချေပေးနေသည်။ နှစ်ဦးသား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ကာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ လည်ပင်းအား လျှာဖြင့် ယက်ပေးသဖြင့် တအင်းအင်း ညည်းနေရ၏။

" ပြွတ် … ပလပ်  ပလပ် "

လည်တိုင်လေးအား ယက်ရင်း နူတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးအား တေ့စုပ်လိုက်ပြန်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေကာ ဦးသက်ခိုင်တို့ လင်မယားအိပ်ခန်းထဲ လူ၃ယောက်တည်းသာ ရှိနေ၏။ ဦးသက်ခိုင် တစ်ကိုယ်လုံးတွင် အဝတ်အစားများ ကင်းမဲ့နေသလို ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ကိုယ်ပေါ် တွင်လည်း အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ပါးလေးသာ ရှိတော့သည်။ 

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပလွဲ ဝင်ထိုင်ရင်း လင်ဖြစ်သူနှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူတို့ ၂ ဦးအား အနီးကပ် ထိုင်ကြည့်နေ၏။ 

သဝန်မတိုသည့်အပြင် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူနှင့် ရဲထွန်းတို့ လိုးခဲ့ကြသည်ကို အကြပ်ကိုင်ကာ လင်ဖြစ်သူအား လိုးခွင့်ရရန် သူမကိုယ်တိုင် စီစဉ်ပေးခဲ့သည်။ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ ဦးသက်ခိုင်အား မျက်နှာချင်းဆိုင် အပေါ်မှ ခွကာ ခန္ဓာကိုယ်ချင်း ဖိကပ်ထားသဖြင့် နို့အုံမှာ ဘေးသို့ အိကား ထွက်နေ၏။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အတွင်းခံဘောင်းဘီအား ချွတ်ရာ ၂ဦးသား မျက်နှာချင်းဆိုင် ထထိုင်လိုက်ကြသည်။ ဦးသက်ခိုင်မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်လျက် အနေထားဖြင့် မယားဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်ရှေ့ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်အား လက်ဖြင့် အောက်မှပင့်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးရင်း နို့အုံပေါ် ကပ်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးအား ဆွဲစုပ်နေသည်။

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ အသက်အရွယ်အရ နို့အုံနှစ်ဖက်မှာ အနည်းငယ် အိတွဲနေသော်လည်း နို့သီးခေါင်းလေး များမှာ မည်းမနေပဲ ပန်းရောင်သန်းကာ နို့အုံပေါ် တင်သည်ဆိုရုံလေး ကပ်နေ၏။ဆီးခုံးအောက်ဖက် အမွှေးမဲမဲ ကောက်ကောက်လေး ဖုံးအုပ်ထားသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ဖက်က အနည်းငယ်ထူနေ၏။ ဦးသက်ခိုင် လက်ချောင်းလေးများကြောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေး ဖေါင်းကြွလာကာ အစိလေး မာပြီး ခေါင်းထောင်နေတော့သည်။

မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် ဆန္ဒအပြင်းဆုံး ခံစားနိုင်သည့် အစိလေးအား လက်ချောင်းလေးများ ထိကပ်မိစဉ် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ  ရင်ထဲ တဒုတ်ဒုတ်နှင့် ဖင်သားများ ရှုံ့ကာ နောက် ကော့လိုက်ပြီး ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်အား ခိုးကြည့်မိပြန်၏။

" အ … အ … အ ဟင့် "

ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်သံလေးနှင့် တကိုယ်လုံး အကြောများ ထောင်လာကာ သွေးသားများ ဆူပွက်လာတော့သည်။ 

အစပိုင်း ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်ရှေ့ ဦးသက်ခိုင်၏ အပြုစု အယုယ များအောက် ရှက်ရွံ့နေရာ စောက်စိလေး ဖိပွတ်ခံရသည်နှင့်  ရှက်စိတ်များ ပျောက်ကွယ်ကာ ဦးသက်ခိုင် လက်ချောင်းလေးဖြင့် တစ်ခါပွတ်မိတိုင်း ရင်ထဲ တလှပ်လှပ်ဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်မှာ တွန့်တွန့် သွား၏။ မျက်စိလေး မှိတ်ပြီး ရှေ့ကော့ထားသော နို့အုံများ တင်းလာကာ နို့သီးခေါင်းလေးအား မရမက ဖိစို့နေသော ဦးသက်ခိုင်ခေါင်းအား လက်ဖြင့် ထိုးစွနေတော့သည်။

" ကိုသက်ခိုင် … မနှင်း စောက်ပတ်ကို ယက်ပေးလိုက်ပါဦး … တော်ကြာ ဒီတိုင်း ပြီးသွားဦးမယ် "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ပြောပြီးသည်နှင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ဘေးနား ဒူးထောက်ရပ်ကာ ပုခုံးမှ အသာလေး ဆွဲရင်း ပက်လက်အနေထားဖြစ်ရန် လှဲချလိုက်တော့သည်။ပက်လက်အနေထားဖြစ်သွားသည်နှင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ပေါင်ကြားမှ စောက်ဖုတ်နူတ်ခမ်းသားလေး ဖေါင်းကြွ နေသည်ကို ဦးသက်ခိုင်မှာ  မက်မက်မောမော စိုက်ကြည့်နေ၏။ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ အသားဖွေး သလောက် စောက်မွှေးအုံကလည်း ထူထဲလှသည်။ ဆီးခုံးမှ စောက်ပတ် ဘေးနူတ်ခမ်းသားပေါ်ထိ အမွှေးများ ပေါက်နေပြီး  ဖင်ဝလေးထဲထိ စောက်မွှေးများက ထိစပ်နေ၏။

" ပလပ်   ပလပ် … ပြွတ်   ပလပ်  ပလပ် "

" ရှီးးးးး းးးးးးးး …… အ    …… အင်းဟင်း "

ဦးသက်ခိုင် တယောက် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စောက်ပတ်အား  ကြည့်ရင်း ပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ခါးညွတ်ကာ ကုန်းယက်တော့သည်။ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်ရှေ့မို့ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ သူမ စောက်ပတ်အား အငမ်းမရ တပြတ်ပြတ် ယက်နေသော ဦးသက်ခိုင်အား  အားနာနေမိပြန်၏။ 

ဦးသက်ခိုင်မှာ မယားဖြစ်သူရှေ့ ကာမစိတ်များ ကြွကာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ၏ စောက်ပတ်အား ဖိယက်ရင်း စောက်စိလေးကို တပြွတ်ပြွတ် ဆွဲစုပ်နေတော့သည်။ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာလည်း ရှက်စိတ် အားနာစိတ် ဒွန်တွဲရင်း အထိအတွေ့အောက် ရမ္မက်စိတ်များ ထကြွလာကာ ပေါင်နှစ်ခြမ်း ရသလောက်ဖြဲပေးပြီး စောက်ပတ်အား ကော့ပေးလိုက်၏။

ထိုချိန် ဦးသက်ခိုင်  လျှာဖျားလေးမှာ စောက်ပတ်တင်မက တချက်တချက် ဖင်ဝလေးထိ ရောက်လာတော့သည်။ ဖင်ပေါက်လေးထဲ လျှာထိပ်ဖြင့် ထိမိတိုင်း အဖုတ်လေးထဲ  တဖျင်းဖျင်းနှင့် အလိုးခံချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ပေါ်လာခဲ့၏။

" ပြွတ် …… အဟင့် …… ပလပ်ပလပ် …… အ   အ ……… ပြွတ်  ပြွတ် …… ရှီးးးးး  ကောင်းလိုက်တာ ဦးသက်ခိုင်ရယ် … အဟင့် ဟင့် "

ဦးသက်ခိုင် လျှာဖျားအောက် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စောက်ပတ်လေးမှာ စောက်ရည်များ ဗွက်ကနဲ့ လျှံကျလာရသည်။ ရဲထွန်းနှင့် လိုးစဉ် ဒီလောက် နုူးနှပ်ချိန် မရသဖြင့် ခုမှ ကာမအရသာအား ထိထိမိမိလေး ခံစားနေရတော့၏။

" မနှင်း တအားကောင်းနေပြီ … ကိုသက်ခိုင် လိုးချင် လိုးတော့ "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် စကားဆုံးပြီး တဆက်တည်း လိုလို စောက်ခေါင်းထဲ လီးအရည်ပြားရဲ့ ခပ်တင်းတင်း ပွတ်တိုက်မှု့ကြောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ အလိုးခံနေရပြီ ဆိုတာ ခံစားသိရှိလိုက်သည်။

ခဏအကြာ ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒူးထောက်လျက် အနေထားဖြင့် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထမ်းပြီး လိုးရာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် စောက်ပတ် အတွင်းသားများ စိပြီး စီးစီးပိုင်ပိုင်လေး အလိုးခံနေရရှာ၏။လီးအရင်းထိ ဆီးခုံးချင်းကပ်ပြီး ဖိလိုးပေးစဉ် ထိထိမိမိနှင့် ခံစားမှု့အားကောင်းကာ ကာမအရသာလေး ထူးကဲစွာ ရရှိနေပြန်သည်။  စောက်ပတ်ထဲ ဦးသက်ခိုင် လီးကြီး ဝင်ထွက်နေသည်ကို  အတိုင်းသား မြင်နေရသေး၏။

" အ   အားးးး … အရမ်းကောင်းတယ် … လိုးလိုး … အင်းဟင်း  … အ   အ "

မနေနိုင်အောင် ကောင်းလာသဖြင့် ဘေးနား ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်ရှေ့တွင် ဦးသက်ခိုင်အား ဖွင့်ပြော မိသွားရ၏။ ပြောပြီးမှ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်အား လည်ပြန်ကြည့်ကာ  ရှက်နေမိသည်။

" အင်း …… ရှီးးးး းးးးး မနှင်း စောက်ပတ်လေးက … ကြပ်ထုတ်နေတာပဲနော် …… လိုးလို့ တအားကောင်းတယ် … ရှီးးးး  းးးး "

ဦးသက်ခိုင်မှာလည်း မယားဖြစ်သူ စောက်ဖုတ်ထက် စီးပိုင်နေသော ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အဖုတ်အား တချက်ချင်း ဆောင့်လိုးကာ ဝန်ခံလိုက်တော့၏။

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် သွေးသားထဲ အတောင့်တဆုံး ဆန္ဒကြောင့် တဇပ်ဇပ် တုန်နေသော ကိုယ်လုံးလေးအား ပက်လက်အနေထားနှင့် ဦးသက်ခိုင် ပုခုံးပေါ်မှ ပေါင်တန်များအား အောက်ပြန်ချကာ ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး  ပြင်ပေးလိုက်မိ၏။ 

ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ပေါင်ကြား ဒူးထောက်လျက်ပင် မနားတမ်း ဆောင့်လိုးတော့သည်။အားပါသော လိုးချက်များကြောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် အ ကနဲ့ မတိုးမကျယ် ညည်းသံလေးနှင့် အတူ ယောင်ယမ်းပြီး ဦးသက်ခိုင်အား ဖက်ထားမိ၏။

အထိအတွေ့ကြောင့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်အား မေ့လျော့ကာ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်ဖြင့်ပေါင်နှစ်ဖက်အား ဘေးသို့ ကားပေးလိုက်ပြန်သည်။ခြေချောင်းလေးများ အပေါ်ထောင်ကာ လေထဲ ကုတ်ကွေးနေတော့၏။ ဦးသက်ခိုင်အား ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားပြီး မျက်နှာဘေးသို့  လွှဲထားလိုက်ပြန်သည်။ ဦးသက်ခိုင်မှာ တရစပ် ဖိလိုးရင်း  ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ပါးပြင်လေးအား နမ်းကာ လည်တိုင်ပျော့လေးအား ဆွဲစုပ်ပေးပြန်၏။

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ မျက်လုံးလေး စင်းလာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေသော လီးအား အောက်မှ ဖင်ကြီး ဝိုက်ကာ မသိမသာ ပြန်ဆောင့် ပေးတော့သည်။ ဦးသက်ခိုင်ဖင်ကြီး ကြွတက်လာကာ ပြန်အဆောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် ကော့ပျံသွားတော့၏။ စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲမှ စောက်ရည်များ လီးအရည်ပြားဘေးမှ လျှံထွက်လာကာ တအီးအီး ညည်းနေရှာသည်။

ဦးသက်ခိုင်၏ မနားတမ်း ဆောင့်ချက်များကြောင့်  ကုတင်တစ်ခုလုံးလှုပ်ခါနေကာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာရင်း ၂ ယောက်သား အထွဋ်အထိပ် ရောက်ရှိသွားတော့၏။ ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ပါးပြင်အား နမ်းရင်း ဘေးသို လှဲချရာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကြီး ကျွတ်ထွက်လာရင်း တဇပ်ဇပ်နှင့် တုန်ခါနေသည်။

" ဘယ်လိုလဲ … မနှင်း … ဘယ်လီးက ပိုအရသာရှိတာလဲ … ပြောပါဦး "

 "  အင်းနော် … ယောင်္ကျား တွေက လီးချင်းလဲမတူဘူး ရဲထွန်းလီးက  နဲနဲတုတ်ပေမယ့် … ဦးသက်ခိုင်လီးက နဲနဲ ပိုရှည်ပြန်ရော … ပြီးတော့  လိုးပုံလည်းမတူဘူး ……တမျိုးစီပေါ့ "

" ဒါပေါ့ … မနှင်းရဲ့ … အဲတာကြောင့်မို့ လင်ငယ် မယားငယ် ထားနေကြတာ … ကျမကတော့ မယားငယ် အထားမခံဘူး … ကိုသက်ခိုင် လိုးချင်ရင် ကျမရှေ့ ပေါ်တင်လိုးခိုင်းပစ်တာ … ခိခိ … ကဲ အားမွေးလိုက်ဦး နောက်တချီ လာဦးမှာ "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ဘေးနား ထိုင်နေရာမှ ဒူးထောက်ထလာရင်း ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စောက်ရည်များဖြင့် မခြောက်တခြောက် ဖြစ်နေသော လင်ဖြစ်သူ ဦးသက်ခိုင်လီးအား ကုန်းစုပ်တော့သည်။

နူတ်ခမ်းဖြင့် လီးအားပွတ်တိုက်ပြီး လည်ချောင်းထဲ ရသလောက်သွင်းကာ ပါးစပ်ဖြင့် လိုးပေးလိုက်ပြန်၏။ ဦးသက်ခိုင် လီးကြီးမှာလည်း ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် ပါးစပ်ထဲ လျှာဖြင့် ကလိ ခံရကာ မာထင်ပြီး ပြန်တောင် လာတော့သည်။လီးတချောင်းလုံး သူမပါးစပ်ထဲ မာထင်လာမှ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား အပေါ်မှ ခွလိုးရန် သင်ပြပေးနေ၏။ 

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် စိတ်ထဲတွင်လည်း လင်မယား လိုးနေကျ ကုတင်ပေါ် လင်ဖြစ်သူ ဦးသက်ခိုင်နှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူတို့ လိုးကြပုံကို အနီးကပ် ကြည့်ရင်း  ကာမပီတိများ ခံစားလျက်ရှိသည်။ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ မှာ မဆောင့်တတ် ဆောင့်တတ်ဖြင့် ခွလိုးနေရာ  ဦးသက်ခိုင်မှာ အောက်က ပင့်လိုးရင်း နို့ သီးခေါင်းများ ချေပေးလိုက် ညှစ်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။

" လိုးလိုး … မနှင်း …  ဆောင့်ဆောင့် … ကောင်းတယ်မလား "

" အင်း … အ   အားးးး …  ကောင်းလိုက်တာ … ဦးသက်ခိုင်ရယ် … ရဲထွန်းနဲ့ လိုးတာထက်  ပိုကောင်းတယ် … သိလား "

ဦးသက်ခိုင်မှာ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လီးအား ပင့်၍ ခါးအားဖြင့် ဝိုက်ပေးနေရာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူတယောက်  အော်ဟစ်ညီးညူရင်း မနားတမ်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ကာ  အထွဋ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားရပြန်၏။ ဦးသက်ခိုင်မှာလည်း စောက်ခေါင်းအတွင်းသားများက လီးအား  ညှစ်ထားသဖြင့် တင်းမထားနိုင်ပဲ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ လရည်များ ပန်းထုတ် လိုက်တော့သည်။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ စောက်ရည် အထွက်ရပ်သည်နှင့် ဦးသက်ခိုင် ရင်ဘတ်ပေါ် မှောက်ချကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးအား မချွတ်ပဲ  ကာမအရသာ လေးအား တစိမ့်စိမ့် ခံစားနေပြန်၏။ဦးသက်ခိုင် ကိုယ်ပေါ်မှ လီးအား စိတ်တိုင်း တက်ဆောင့်လိုက်မိသဖြင့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ် သွားရသည်။ စောက်ခေါင်းလေးထဲ လီးကြီး ပျော့ခွေသွားမှ ဦးသက်ခိုင် ကိုယ်ပေါ်မှ လှိမ့်ဆင်းကာ ဘေးနား လှဲချပစ်တော့၏။ 

၂ ချီ ပြီးသွားသော်လည်း ကာမ စိတ်မှာ ကျမသွားသေးပဲ အတွေ့ကြုံ အသစ်ဆန်းများ မျှော်လင့်မိပြန်သည်။ ပျော့ခွေနေသော ဦးသက်ခိုင်လီးအား ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် မထိခင်  ပွတ်သပ် ပေးရင်း ဘေးတစောင်း အနေထားဖြင့် ဦးသက်ခိုင် လည်တိုင်အား ဆွဲစုပ်ပေးနေမိ၏။

" မနှင်းတော့ … လီးအရသာ တွေ့သွားပြီ …  နောက်ထပ် အလိုးခံချင်နေတာ … မလား "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ၏ အပြုမူများကြောင့် တမင် ခပ်ရင့်ရင့် ပြောဆိုလိုက်ပြန်သည်။ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်၏  ခပ်ကြမ်းကြမ်း အပြောဆိုကြောင့် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်ကာ စောက်ပတ်လေး တင်းကနဲ့ ခံစားလာရပြီး  လက်ကျန် စောက်ရည်များ စိမ့်ထွက်လာတော့၏။

"  မမလှိုင်ပဲ … သူ့ယောင်္ကျားက လိုးချင်လှချည်ရဲ့ဆို … ခုကျ တမျိုး … ဟွန့် "

" ဟယ် … ဒါဆို မနှင်းက … အလိုး မခံချင်ဘူးပေါ့ … ဟုတ်မယ် … ခုနက … ကျမ ယောင်္ကျား တက်လိုးနေတာ … မီးပွင့်မတတ် … ကျမတောင် အဲလောက် မလိုးဖူးသေးဘူး "

" အိုးးး … ဒါကတော့ … အတွေ့ကြုံမရှိသေးတာရယ် … လတ်တလော ခံစားမှု့ရယ် ပေါင်းပြီး … အလိုလျောက် လိုးမိသွားတာပါ "

" ကဲကဲ … ခဏ နားကြပါဦး … ပြီးမှ ၂ယောက်လုံး လိုးပေးမယ် … ဟုတ်ပြီလား "

ဦးသက်ခိုင်မှာလည်း ၂ ချီဆက်တိုက်ပြီးထားသဖြင့် နောက်တချီ ထပ်လိုးရန် အနားယူချင်နေပြန်သည်။ အမှန်တကယ်လည်း ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား လိုးမဝအောင် ဖြစ်နေမိ၏။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အနားယူပြီးချိန် ဦးသက်ခိုင်မှာ  ဖင်ကိုဇွတ်အတင်း ကုန်းခိုင်းပြီး လီးဖြင့် တေ့ထားလိုက်၏။ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ဖင်ကုန်းပေးလိုက်မှ ဦးသက်ခိုင် မပြောနှင့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်ပါ မိန်းမချင်း ငေးယူရတော့သည်။ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ ခါးသေးသလောက် ဖင်ကြီး ကော့တက်နေကာ ဘေးသို့ ကားထွက်နေ၏။

" မနှင်း ဖင်ကြီးက … လှလိုက်တာ ကိုသက်ခိုင်ရယ် … ကျမတောင် မနာလိုရတယ် … ကြည့်ပါဦး "

စကားပြောရင်း ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ဖင်ဝထဲ တေ့ထားသော လင်ဖြစ်သူ လီးထိပ်အား လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးထုတ်ကာ ဖင်ပေါက်လေးအား လျှာအပြားလိုက် ဘေးတစောင်းအနေထားဖြင့် ယက်ပေးလိုက်သည်။ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူမှာ လေးဖက်ထောက် အနေထားဖြင့် ရှေ့ကိုယ်လုံးလေး ညွတ်ကျသွားရင်း ဖင်ကြီး ထောင်ပေးနေတော့၏။ တခါမှ မကြုံဖူးသော ကာမအရသာလေးအား ခံယူကာ မျက်လုံးလေး စင်းကျသွားသည်။ 

ထိုချိန် ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးထိပ်ဖြင့် ဖင်ဝလေး ပြန်ထောက်နေသဖြင့် လင်တော်မောင်၏ ဒစ်ဖူးအား ပါးခွက်အောင် စုပ်ပေးလိုက်ပြန်၏။ ဖင်ဝထဲ လျှာထိပ်လေး ထဲမွှေလိုက် လီးထိပ်အား စုပ်ပေးလိုက်ဖြင့် ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်တယောက် စောက်ပတ်လေး တဆစ်ဆစ်ဖြင့် တန်ပြန် ခံစားနေရ တော့သည်။

" ဒီလိုဖင်မျိုး … နေတိုင်း လိုးချင်လိုက်တာ  … မိန်းမရာ … ဖယ်တော့ "

ဦးသက်ခိုင်မှာ မယားဖြစ်သူ ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်အား ပြောရင်း ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ၏  ဖွေးဆွတ်နေသော ဖင်ကြီးအား လီးဖြင့် ဖိသွင်းပစ်တော့သည်။

" ဗျစ် … ဖွတ် …… ဗျစ်  ဘွတ် …  အမလေး သေပါပြီ အားး … အမေ့ … အား အမလေး … ဖြည်းဖြည်း …  နာလိုက်တာရှင် … အဟင့် ဟင့် "

အံကြိတ်ခံနေရင်း ငိုသံထွက်လာပြီး အော်ဟစ် နေရတော့သည်။ ဦးသက်ခိုင် လီးမှာ ဖင်ပေါက် လေးထဲ ပွတ်တိုက်ဆွဲနေရာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် ကာမစည်းစိမ်လေး ပျောက်ကာ နာကျင်မှု့ ပြင်းထန်လာရ၏။စောက်ပတ်လိုးပေးစဉ် လီးအရသာ တွေ့မိသလောက် ဖင်အလိုးခံရစဉ် အသဲခိုက်အောင် နာကျင် နေပြန်သည်။

" ကိုသက်ခိုင် … မနှင်း ဖင်မခံနိုင်သေးဘူး … စောက်ပတ်လေး ပြောင်းလိုးလိုက်ဦး "

" အေးပါ မိန်းမရာ … ဖင်ကြီးက လိုးရတာ တအားကောင်းနေလို့ပါ "

ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်မှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အနေထားအား ကြည့်၍ လင်တော်မောင်အား လှမ်းပြောလိုက်၏။ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင် စကားဆုံးသည်နှင့် ဦးသက်ခိုင်မှာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး  စောက်ပတ်အုံလေးအား လျှာဖြင့် ခပ်ဖွဖွလေး ပင့်ယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် ဖင်ဝမှ နာကျင်မှု့များ သက်သာလာကာ ဒူးမြှောက်ကွေးရင်း ပေါင်တန်များ ဖြဲပေးနေ၏။ ဦးသက်ခိုင်မှ စောက်စိလေးပေါ် လျှာထိပ်လေး တင်ပြီး ဝိုင်းပေးစဉ် တအားအား ညည်းကာ  ဖင်ကြီး ကြွတက်လာတော့သည်။

" အားးးးး  ရှီးးးးးးး …… လုပ်တတ်လိုက်တာ … ဦးသက်ခိုင်ရယ် … အင်း  စုပ်ပေး … ဟုတ်တယ် အစိလေး ငုံထား … အင်းဟင်း   ကောင်းလိုက်တာ "

ဦးသက်ခိုင်တယောက် ခါးကော့ထိုးပြီး ညည်းနေသော ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ခြေထောက် ၂ ဖက်အား မြှောက်ကွေးပြီး ထပ်ဖြဲပစ်လိုက်ပြန်၏။ အရည်အိုင်နေသော စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ လီးထိပ်နဲ့ တေ့ပြီး အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အထက်အောက် ဖိပွတ်ရင်း အစိလေး ဖိချေပေးရာ ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လာရသည်။

" အင်းဟင်း …… အာ   အာ  … ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ … ဦးသက်ခိုင်ရယ် … လိုးမှာဖြင့်  လိုးတော့လေ …  ရှီးးးး းးးးး "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် စောက်ဖုတ်အား  ကလိခံရစဉ် အလိုးခံချင်သော စိတ်များ ထကြွလာတော့သည်။ သို့သော် ဦးသက်ခိုင်မှာ ချက်ချင်းမလိုးသေးပဲ ခေါင်းထောင် လာသော စောက်စိလေးအား ဒစ်ဖြင့် ခပ်စပ်စပ်လေး ရိုက်ပေးလိုက်ပြန်၏။

" အ  …  အမလေးးး … သေပါပြီ … အဟင့်  ဟင့် … ဦးသက်ခိုင်ရယ် လိုးပေးပါတော့ … ကျမ စောက်ဖုတ် ယားနေပါပြီဆို … ဟင့် ဟင့် … အရမ်းခံချင်နေပြီ လိုးပေးပါနော် "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ရမ္မက်စိတ်များ ထိန်းမရအောင် တောက်လောင်လာပြီး လိုးပေးရန် တောင်းဆိုလာမှ ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးထိပ်နှင့်  စောက်ခေါင်းဝအား တေ့၍ ဖိလိုးပေးလိုက်တော့သည်။ လီး အရင်းထိ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် လုပ်ပေးလိုက်စဉ် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူတယောက် အားပါးတရ ကော့ပေးနေ၏။ 

ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဖိလိုးလေ ပိုပြီးကော့ပေးလာလေမို့ ကုတင်တခုလုံး ရမ်းခါနေပြီး တကျွီကျွီနဲ့ မြည်နေတော့သည်။ လိုးနေရင်း ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူအား  လေးဖက်ပြန်ကုန်းခိုင်းရာ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူပင် ခါးကော့ ဖင်ကြီးနောက်ပစ်ပြီး နို့အုံနှစ်ဖက်ကို ကုတင်ပေါ်ပြားကပ်နေအောင် ရှေ့ကိုယ်လုံး မှောက်ချပစ်လိုက်၏။ဦးသက်ခိုင်မှာ ဖင်လိုးချက်သော်လည်း လက်ရှိ အရှိန်လေး မပျက်စေရန် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ခါးလေးအား စုံကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုသာ မနားတမ်း ဆွဲဆွဲလိုးပေးနေသည်။ 

အချက် ၅၀ လောက်တွင် ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ ဖင်ကြီး မြှောက်တက်လာပြီး အိပ်ယာခင်းအား တဘုံးဘုံး ထုရိုက်ရင်း စောက်ရည်တွေ ပန်းထွက်လာတော့၏။ ဦးသက်ခိုင်မှာလည်း အဆက်မပြတ် ဆောင့်လိုးရင်း လရည်များ ပန်းထုတ်လိုက်ရသည်။

" အားးးး  …  ရှီးးးးးး … ကောင်းလိုက်တာ "

လီးအား ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲ အရင်းထိ ဖိကပ်ထားရင်း လရည်များ ပန်းထည့်ပေးကာ လရည်ကုန်တော့မှ သူမ မျက်နှာဘေးနား ဒူးထောက် ထိုင်ရင်း လီးထိပ်အား ပါးစပ်နားတေ့ပေး လိုက်၏။

" ဟင် … ဒါ  ဒါ  … ဒါက ဘာလုပ်တာလဲ "

" စုပ်ပေးလေ "

" အာ … ဦးသက်ခိုင်ကလည်းကွာ "

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ စကားပြောရင်း ဒေါ်မိုးမိုးလှိုင်အား ခိုးကြည့်နေစဉ် ဦးသက်ခိုင်မှာ လီးထိပ်အား ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်းပစ်လိုက်သည်။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ တယောက် အစပိုင်း ရွံ့သလိုနှင့် ပျို့တက်နေကာ ဦးသက်ခိုင်မှ မလွတ်ပဲ လီးနှင့်ပါးစပ် ဆွဲကပ်ထားရာ မရုန်းတော့ပဲ လီးတချောင်းလုံး ပြောင်စင်နေအောင် မစုပ်တတ်စုတ်တတ်နှင့် စုပ်ပေးလိုက်တော့၏။ 

ဒေါ်နှင်းနှင်းဖြူ အိမ်ပြန်ရောက်သည်နှင့် ခန္ဓာကိုယ်အား သန့်ရှင်းရေးပင် မလုပ်နိုင်တော့ တကိုယ်လုံး ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ကာ အိပ်ခန်းလေးထဲ ဝင်လာပြီး ကုတင်ပေါ် ထိုးအိပ်လိုက်ပစ်လိုက်ရသည်။

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ( အတွေးပင်လယ်ပြာတွင် ရေးသားသည်။ )

စိတ်ကူးယဉ် ဇတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားရင်း ( စ/ဆုံး ) 

ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအားကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။