တဏှာရှိန်စော် အာနုဘော်ကြောင့် အပိုင်း ( ၁ )

 တဏှာရှိန်စော် အာနုဘော်ကြောင့် အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

ဤစာရေးသူ၏အမှာ

(ဇာတ်မပါသောစာများ ရပြီ။)

အောစာလောကအတွက် တစ်ထောင့်တစ်နေရာမှ ထောက်ကန်ပေးရုံမျှ။ မိမိသာ တတ်၏ ဟု မပြော။ ဇာတ်လမ်း အသားပေးသည် မဟူလို။ မိမိသည် ဇာတ်သမားမဟုတ်။ ဇာတ်အရာ၌လည်း မိမိမကျွမ်း။

ဇာတ်မရေး။ 

ဖိုမ ကာမကိစ္စ အပျင်းပြေ ပြောကြရုံသာ။ သက်ငယ်စော်ကား မုဒိန်းပြုကျင့် စသည့် ဒုစရိုက်မှုကို အားမပေး။ မောင်ဘွားသားချင်း မိရင်းဖရင်း ကျူးလွန်မှုအား မရေး။

သူတစ်ထူးငါတစ်ဝ လိင်စိတ်ကြွရုံသာ ရည်သန်ပါသည်။

ဤတွင် မိမိရတတ်သမျှ အချိန်ကလေးနှင့် မိမိတတ်သမျှမှတ်သမျှ မိမိစွမ်းသမျှ မိမိထမ်းနိုင်သမျှ ဝန်ကိုသာ ထမ်းမည်။ ဝန်ပိုမထမ်းနိုင်ပါ။ အချင်းချင်း ကပ်ကြွား ကပ်ဖြုတ်ရုံမျှဖြင့် ဤစာလောက တိုးတက်မည်မဟုတ်ဟု ခံယူသည်။

စိတ်ထားတတ်ကြပါစေ။

အသင် !!

ဤစာစုဖြင့် ခဏပျော်လျှင် ကျွနု်ပ် တင်းတိမ် ကျေနပ်နိုင်ပါသည်။

လေးစားလျက် …

နရသူ

(စာရေးသူ)

၁။

ဆရာမဒေါ်သန်းရင်၏ လှုပ်လီလှုပ်လဲ့ရှိသော အိုးပြည့်ပြည့်ကြီးနှစ်ဖက်ကို အချစ်ရည်အပြည့်နှင့်အိုးကြီးတွေလို့သာ ခင်မောင်လွင် တင်စားလိုက်ချင်သည်။ သူ့အရှေ့မှာ ဆွဲခြင်းကလေးနဘေးချပြီး ထမီကိုသေသေချာချာပြင်ဝတ်နေသော ဆရာမကို အနောက်ကနေ အသာငေးကြည့်ရင်း ခင်မောင်လွင် တွေးမိလိုက်တာဖြစ်သည်။

ခင်မောင်လွင် စိတ်ထဲကမရိုးမရွဖြစ်လာတာနှင့် ဆရာမအနားကို အသာတိုးကပ်သွားပြီး သူမရဲ့ရှယ်အိုးကားကြီးတစ်ဖက်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြမ်းကြီးနှင့် ဖြန်းကနဲအသံထွက်အောင်ပင် ပင့်ရိုက်ပစ်လိုက်သည်။

"အိုး … ဟဲ့ ပလုတ်တုတ်"

"မောင်လွင် အေပေးလေး နင် ဘာလုပ်ပြန်တာလဲ"

ခင်မောင်လွင် ဘာမှမပြော ရယ်ကျဲကျဲနှင့်သာနေပြီး သူမဖင်သားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့် အနောက်ကနေကိုင်ပြီး ဖျစ်နယ်ပစ်လိုက်ပြန်ပါသည်။

"နင် နင် တော့နော် မောင်လွင် ဟိုမှာ လူတွေရှိတယ်"

"သွားစမ်းဗျာ ဘယ်မှာလူရှိရမှာလဲ အားလုံးပြန်လို့ အိမ်တောင်ရောက်ကုန်ကြပြီ ဒီအခန်းထဲမှာ အစ်မရယ် ကျွန်တော်ရယ်ပဲရှိကြတာ"

ခင်မောင်လွင် သူမကို အပိုင် ပိတ်ပြောပစ်လိုက်သည်။

"အေပေးလေး ပြောလိုက်ရင် ဒီအတိုင်း ဟွင်းး"

ဒီနေ့ မြို့နယ်အားကစားပွဲအတွက်  ကျောင်းမှကျောင်းသားကျောင်းသူကလေးများရဲ့ ဘင်ခရာတီးဝိုင်းနှင့် ပန်းဖွားအက အစမ်းလေ့ကျင့်မှု ရှိသည်မို့ ဆရာမဒေါ်သန်းရင်လည်း ကျောင်းသားတွေထိန်းရင်း သူတို့တွေပြန်သွားကြပြီးမှ ပစ္စည်းပစ္စယတွေ လိုက်ကောက်သိမ်း ဘာညာနှင့် အိမ်ပြန်ဖို့တောင် အတော်ကြီး နောက်ကျသွားခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

ခင်မောင်လွင်က ပညာရေးဋ္ဌာနမှ အောက်ခြေဝန်ထမ်းတစ်ယောက်ဖြစ်ကာ ဆရာဆရာမတွေအားလုံးနှင့် တော်တော်ကလေး ရင်းနှီးသူ ဖြစ်သည်။ အရောတဝင်နေတတ်သည်။ အထူးသဖြင့် အသားဖြူဖြူဝင်းဝင်း ချောချောတောင့်တောင့် အရပ်မနိမ့်မမြင့် အိုးကောင်းကောင်းနှင့် အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးတစ်ယောက် ဖြစ်သည့် ဆရာမဒေါ်သန်းရင်နှင့်ဆိုလျှင် ပြောမနာဆိုမနာ ဖင်ပုတ်ခေါင်းပုတ် အမြဲတမ်း စနောက်နေကျဖြစ်သည်။

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လည်း မကြာခဏ ထိကပါးရိကပါး လုပ်၍ ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ ပြောဆိုနောက်ပြောင်ရင်း တစ်ခါတစ်ရံ ခြေလွန်လက်လွန်အဆင့်မျိုးအထိ ရောက်ရောက်သွား တတ်လေ့ရှိကြသည်။ ဆရာမဖင်ကို ခင်မောင်လွင်ကိုင်တတ်သလို ခင်မောင်လွင့် ပေါင်ကြားမှလီးကိုလည်း လက်ရဲဇက်ရဲဖြစ်သော ဆရာမဒေါ်သန်းရင်က လူကွယ်ရာမှာ မကြာခဏ လှမ်းလှမ်းဆွဲတတ်တာမျိုး ရှိပါသည်။

ဆရာမဒေါ်သန်းရင်ကလည်း ယောက်ျားရှိသည် ဟုသာဆိုသည်။ အဝေးပြေးကုန်ကားဒရိုင်ဘာတစ်ယောက်ဖြစ်သည့် သူမ၏ လင်ယောက်ျားဖြစ်သူနှင့် ရက်လများစွာ အကြာကြီး ခွဲခွာနေရတတ်သူဖြစ်၍ တစ်ပါးသော ယောက်ျားလေးတွေနှင့် ယခုလို မထိတရိ ထွေးရောယှက်တင် ပြောဆိုနေထိုင်ရတာမျိုးကို အလွန်ကျေနပ်နှစ်သက်သူတစ်ယောက် ဖြစ်လေရာ ဤသည်ကပင် သူမ၏ရင်တွင်းမှ ကာလကြာမြင့်စွာ ငုပ်လျိုးနေခဲ့သော ပြင်းပြလှသည့် လိင်စိတ်ဆန္ဒကို တစ်နည်းတစ်ဖုံ ဖွင့်ဆိုပြသ၍နေပေသည်ဟု ခင်မောင်လွင့် အနေနှင့် ရိပ်စားမိနေပါသည်။ သူ့အဖို့က အခွင့်အရေး တစ်စုံတစ်ရာ မရလိုက်နှင့်။ အခွင့်ရတာနှင့်ပင် ကိုယ်လုံးတောင့်တောင့် ထွားထွားအိအိနှင့် ဖင်အိုးကောင်းလွန်းလှသော ဆရာမကြီးဒေါ်သန်းရင်ကို မရအရချဉ်းကပ်ကာ ထောင်းလမောင်းကြေအောင် အားပါးတရ အချစ်ပွဲဆင်နွှဲ၍ လိုးပစ်လိုက်မည် ဟူသော စိတ်ထားမျိုးရှိသူဖြစ်သည်။

ခင်မောင်လွင် ကာမရာဂအားကြီးသူဖြစ်ကာ မိန်းမမှုကိစ္စကို ဝါသနာထုံလွန်းပြီး ဆရာမကို အကြံကြီးကြီးနှင့် ကြိတ်ကြံစည်နေသည်။ သူစားခဲ့ဖူးသည့် မိန်မကြီးငယ် (ဆရာမတွေ အပါအဝင်) တို့၏ စောက်ပတ်တွေလည်း မနည်းတော့ပြီ။

ဆရာမဒေါ်သန်းရင် ဆိုတာကလည်း သူမအသက်က ၃၅ နှစ်ဝန်းကျင်အရွယ် အိမ်ထောင်သည် ဖြစ်ပေမယ့် ကလေး တစ်ခါမှ မမွေးဖူးသော (သူတို့လင်မယားမှာ ကလေးမရရှိပါ။) အမျိုးသမီးတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်နေတာမို့ တင်တွေရင်တွေ လုံးဝ လျော့ပါးသွားခြင်း မရှိသေးဘဲ မအိုသေးတဲ့သူ အပျိုကလေးနှင့်တူ ဆိုတာလိုဖြစ်နေသည်။ ယောက်ျားလုပ်သူကပဲ အထောင်းမတတ်၍လား ဒါမှမဟုတ် သူမကိုယ်တိုင် အတိတ်ဘဝက ဆုတောင်းကောင်းခဲ့လို့ အချိူးအစားကျန တောင့်တင်းကျစ်လျစ်သော ခန္ဓာကိုယ်အလှကို ယခုအချိန်ထိတိုင် နဂိုရည်တစ်စက်ကလေးမှ မပျက်ယွင်းအောင် ကြာမြင့်စွာ ဆက်လက်ထိန်းသိမ်း ထားနိုင်တာလား ဆိုတာကိုတော့ဖြင့် ဘယ်သူမှလည်း သိနိုင်မည်မဟုတ်ပါချေ။ သူမ၏ လုံးဝိုင်းကားစွင့်၍ တင်းကျစ်လုံးထစ်နေသော တင်ပဆုံသားအိအိအိုးကားကြီးနှစ်ဖက်မှာ ယောက်ျားသနာတွေမြင်လျှင် လိုးခွဲပစ်ချင်စရာ ကောင်းလွန်းလောက်အောင် ဖင်ကြီး အနောက်ဖက်ကို လုံးလုံးအိအိ တစ်တုံးတစ်ခဲကြီး ကောက်ချိတ်တက်နေကာ ဘယ်လောက်လိုးလိုး ဘယ်နှစ်ယောက်ပဲ ဆော်ဆော် ကြိုက်သလောက် အထောင်းခံအထုခံ အလိုးခံနိုင်မည့်ပုံ ပေါ်လွင်နေလျက် ရှိလေသည်။

ခင်မောင်လွင် ဒီတစ်ခါ ဖင်ကိုင်တာမလွှတ်သေးဘဲ လက်နှစ်ဖက်နှင့် သူမရဲ့အိုးတစ်ဖက်စီကို ကောင်းကောင်းဆုပ်ကိုင်၍ စိတ်တိုင်းကျ ဖျစ်နယ်ပေးနေကာ ဆရာမကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို သူ့ဖက်ကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွဲလှည့်ပစ်လိုက်ပြီး …

"အစ်မဖင်ကြီးကတော့ အကြိုက်ပဲဗျာ ကုန်းကိုက်လို့ရရင် ကုန်းကိုက်ပစ်လိုက်ချင်တယ်"

"ဟင်း နင်တော့ ဘာလဲ တကယ်ကုန်းကိုက်ရဲမှလား စမ်းကြည့်စမ်း"

"အစ်မ တကယ်လား အကြိုက်ဝုန်းပလိုက်မှာနော် ဟင်းဟင်း"

"လုပ်လိုက် မောင်လွင် လုပ်ကြည့်လိုက် ဟင့်ဟင့် ဟင့်"

ဆရာမက သူ မလုပ်ရဲဘူးထင်နေသလား မသိ။ ခင်မောင်လွင့်ပုဆိုးအောက်မှ လဒစ်ပြဲကြီးက ဆရာမစကားသံကြားရုံနှင့်ပင် အပေါ်ကို ထောင်းကနဲ ကန်ထလာကာ ပုဆိုးအောက်မှာ ခံဝတ်ထားသည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီပင် တစ်ခါတည်းပေါက်ထွက်သွားမလား စိုးရိမ်နေရပြီ။

ဒါကို ဆရာမဒေါ်သန်းရင် တစ်ယောက် မသိ။ လုံးလုံး ရိပ်မိခြင်းမရှိပေ။

ခင်မောင်လွင့်လက်က မြန်သည်။ ဖင်ကိုင်နေရာနေ လက်တစ်ဖက်ကို သူမမသိအောင် အရှေ့ဖက်ကိုအသာရွှေ့လာခဲ့ပြီး ဆရာမပေါင်ခွကြားထဲ ဇပ်ကနဲ နှိုက်စမ်းလိုက်ကာ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းဖြစ်နေသော သူမရဲ့စောက်ပတ်အုံကို အပီအပြင် ဖျစ်ကိုင်ပစ်လိုက်ပါသည်။

"ဟဲ့ စောက်ပလုတ်တုတ် ဖွဟဲ့ သေချင်းဆိုးလေး ဟွန့် ဘာ ဘာလုပ် "

ဆရာမဒေါ်သန်းရင် တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီး ဆရာမပီပီ ခင်မောင်လွင့်ကို ရှုတည်တည်နှင့် မာန်လိုက်သည်။

"ဖင်ကိုင်တာလေ အရှေ့ရောအနောက်ရော ဒါမှ ကုန်းကိုက်လို့ရမှာ "

ဒီမျှနဲ့တင် မရပ်သေး။ ခင်မောင်လွင့်လက်က ဖင်တစ်ဖက် စောက်ပတ်တစ်ဖက် ပွတ်သပ်ကိုင်စမ်းနေရာက သူမရင်သားအုံအိအိပေါ်ကို လက်တစ်ဖက်က ထပ်မံ သွေးတိုးစမ်း ရောက်ရှိလာပြန်ပါသည်။ အဖြုရောင်ကျောင်းဝတ်စုံအောက်မှ ရင်သားဆိုင်အိအိကြီးများကလည်း စိတ်လှုပ်ရှားဖွယ်ရာ အောင်မြင်ဖွံ့ထွားလွန်းလှပါသည်။

"နင် နင် ငါ့ကို ငါ့ကို … ဟင့် ဟင့် "

"ချစ်လို့ပါ အစ်မရဲ့ ကျွန်တော် စနောက်တယ်လို့သာ သဘောထားလိုက် ဘာပြဿနာမှမရှိစေရဘူး အော်ကြက်မလုပ်ဘူး"

"ဟင် ဘာ ဘာ ဘာပြောတယ် "

"အစ်မကို ချစ်လို့ အစ်မဖင်ကိုင်တာ နမ်းချင်တယ် ပါးစပ်နဲ့ ကိုက်ခဲပလိုက်ချင်တယ် နို့ကြီးတွေစို့ချင်တယ် မှုတ်လည်းမှုတ်ပေးမယ်"

"မောင် မောင်လွင် နင်မဟုတ်က ဟုတ်က လျှောက်မလုပ်နဲ့နော် ငါ ငါ အိမ်ထောင်ရှိတယ် လင် လင် ရှိတယ် ငါ့ ငါ့ကို သားပြောမယားပြော မ မ ပြောနဲ့ … အ အာ့လာ့ ဘာ ဘာ လုပ်  တာ အ ကျွတ် လွှတ် … လွှတ် လွှတ်ဆို "

ဒေါ်သန်းရင် ရုန်းသည်။ စိတ်ထဲ စိုးရွံ့စိတ်ကလေးတွေ ဝင်လာမိသည်။

"မလွှတ်ဘူး မလွှတ်နိုင်ဘူး ကျွန်တော် အစ်မကို ခုလိုတွေ့ခွင့်ရဖို့ စောင့်ခဲ့တာ ဘယ်လောက်တောင်ကြာပြီလဲ "

"အို ငါ မ မသိ သိ အင့် အင့် ဟင်း ဟင်း"

ခင်မောင်လွင် အကွက်ရွှေ့သည်။ ဆရာမ မလူးသာမလွန့်သာအောင် အပီချုပ်သည်။ နို့ကိုင် ဖင်ကိုင် စောက်ပတ်နှိုက်လုပ်ရင်း ဆရာမမျက်နှာနား တဖြည်းဖြည်းတိုးကပ်လာပြီး သူမနှုတ်ခမ်းငုံဖူးကလေးနှစ်လွှာကို သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် တအားဖိကပ်၍ ပြွတ်ကနဲ အသံထွက်အောင်ပင် ရုတ်တရက် နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်ခြင်းပင်တည်း။

"အွန်း အွန်း အွန်းးး ဟင့် ဟင့် ဟင့်"

ဆရာမဒေါ်သန်းရင်တစ်ယောက် ဆေးမိသူတစ်ယောက်ပမာ တဒင်္ဂ ငြိမ်ကျသွားရလေပြီ။

..................................................................

၂။

သူမ၏ထင်ရှားသော ဖင်ကားကြီးနှစ်ဖက်မှာ အနောက်ဖက်မှ စာရေးစားပွဲတစ်လုံးပေါ်မှာ မေးတင်လျက်ရှိသည်။ အခန်းက ဆရာဆရာမတွေ နားနေခန်းဖြစ်ပြီး ညနေကျောင်းဆင်းပြီးလည်းဖြစ်၍ ယခုအချိန်မှာ အခန်းတစ်ခန်းလုံးတွင် မိမိတို့နှစ်ဦးတည်းသာ ကျန်ရှိနေတော့ရာ ခင်မောင်လွင်အဖို့ သူ့စိတ်ကြိုက်လို့ ပြော၍ရသည့် အခြေအနေပင်ဖြစ်ပေသည်။

ဆရာမဒေါ်သန်းရင်၏တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက် စားပွဲစွန်းမှာချိတ်ကာ သူ့ဖက်ကို ခါးလေးငေါ့ထိုးရင်း အရှေ့ဖက်ရှိ ပေါင်ခွဆုံကြားထဲမှ သူမ၏ ဆီးခုံကြီးကို တမင်တကာ ကြွရွနေအောင် ပင့်မြှောက်ပေးထားသလိုကြီး ဖြစ်နေသည်။

ခင်မောင်လွင်လက်က သူမစောက်ပတ်အုံ ဖောင်းအိအိကြီးကို အပီနှိုက်ဆွပေးမိနေပြီ။ ရိုးရိုးတန်းတန်း စောက်ပတ်ကိုင်တာမျိုးမဟုတ်ဘဲ အောက်က သူမ၏ကျောင်းစိမ်းလုံချည် အောက်နားစကလေးကိုပါ ပင့်လှန်ကာ ပန်းနုရောင်ပင်တီပါးကလေးအောက်မှ အမွေးအမြင် တစ်စွန်းတစ်စ ထွက်ပေါ်နေသော စောက်ပတ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေ လက်ချောင်းကလေးများနှင့် ထိုးသွင်းနှိုက်ဆွပေးလိုက်သဖြင့် ဒေါ်သန်းရင်လည်း သူမနှုတ်မှနေ၍ အိုးအိုးအင့်အင့် မြည်တမ်းညည်းညူနေရုံမှအပ ဘာကိုမျှမလုပ်နိုင်တော့ချေ။

"အစ်မ ဘောင်း ဘီလေး ချွတ် ချွတ် ရအောင်လား"

စိတ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ခင်မောင်လွင်ပင် အသံကတုန်ကယင်ဖြစ်နေပါသည်။

လွယ်တာတော့မဟုတ်။ သူမကသာမကျေနပ်လျှင် ဆရာမတစ်ယောက်အပေါ် အလိုမတူဘဲ ဘလက္ကာရပြုကျင့်သည့် အဓမ္မမှု မြောက်သော ကိစ္စဖြစ်သည် ဆိုတာ သူလည်း သဘောပေါက်ပြီးဖြစ်သည်။ ခင်မောင်လွင် သူမဘာမှလက်တုံ့မပြန်နိုင်ခင်မှာပဲ သူ့စိတ်ထဲက ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခပ်မြန်မြန်ပဲ ချမှတ်လိုက်သည်။

သူဝတ်ထားသည့် ပုဆိုးခါးပုံစကို သူမရှေ့မှောက်တွင်ပဲ အမြန်ဆုံး ဆွဲချွတ်ချလိုက်ခြင်းပင်။

ပုဆိုးချွတ်ချပြီး တစ်ဆက်တည်း သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီ ကိုပါ ခပ်သွက်သွက်ကလေး အောက်ကိုဆွဲချလိုက်ရာ အကာအကွယ်မဲ့ သွားသော သူ့လီးမဲမဲတုတ်တုတ်ကြီးက ဗြုန်းကနဲ အထက်အောက်ယမ်းခါပြီး ဒေါ်သန်းရင်မျက်စိရှေ့မှောက်မှာ တလှုပ်လှုပ်နှင့် ပေါ်ထွက်လာလေသည်။

ခင်မောင်လွင် တစ်ချက်ကလေးမှ အချိန်မဆိုင်းတော့ဘဲ ၈ လက်မကျော်ခန့် အရှည်ရှိသော သူ့လီးတန်ချောင်းကြီးကို ဆရာမ၏ ပေါင်ခွကြားထဲ အတင်းဖိကပ်ထည့်လိုက်ပါသည်။ လီးထိပ်ဒစ်ပြဲကြီးက ဆရာမဒေါ်သန်းရင် ပေါင်ခွကြားထဲတိုးဝင်ကာ သူမစောက်ဖုတ်အုံ တည့်တည့်ပေါ်ကို ပင်တီပေါ်ကနေ အခန့်သင့်ပင် ဖိထောက်မိလျက်သား ဖြစ်သွားသည်။

"မောင်လွင် ဘာ ဘာတွေ လုပ် လုပ်နေတာလဲ ကွယ်"

ဆရာမ၏ ညည်းသံကလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကြီးမားသော ခင်မောင်လွင်၏လီးကြီးကို လျှပ်တပြက်လှမ်းမြင်ရုံရှိသေး အဆိုပါလီး တုတ်တုတ်ကြီးက မိမိ၏ပေါင်ကြား အကွဲကြောင်းနှင့်တည့်တည့် အရပ်ကို မထင်မှတ်ဘဲ လှစ်ကနဲ တိုးဝင်၍လာလေရာ ဤသည့်အဖြစ်ကပင် ဆရာမဒေါ်သန်းရင်၏ ရင်ထဲရှိ ငြိမ်သက်နေသော ကာမဆန္ဒရိုင်းတွေကို တမင်တကာကြီး ဝဲဂယက်ထအောင် လှုပ်နှိုးပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။

ခင်မောင်လွင် သူမကို စကားပြောခွင့်မပေးတော့။ သူမနှုတ်ခမ်းလေးကို သူ့ရဲ့ထူထဲထဲ နှုတ်ခမ်းများနှင့် အပေါ်ကနေဖိကပ်စုပ်နမ်းရင်း သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဆရာမဖင်သားကြီးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ဆွဲကာ အရှေ့မှနေ၍ လီးကြီးနှင့် ဆရာမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကော့ထိုးပြီး ညှောင့်ညှောင့်လိုးပေးနေလိုက်သည်။ ကြီးမားသော လီးဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးအပါအဝင် ပူပူနွေးနွေးသူ့လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး ဆရာမ၏ဆီးခုံပေါ်တွင် မလုံ့တလုံကလေး ဖုံးအုပ်လျက်ရှိသည့် ပင်တီပါးကလေးရဲ့အပေါ်မှာ မေးတင်ပြီး သူမ၏စောက်ပတ်အုံကို အပေါ်စီးကနေ ခပ်နာနာကလေး ဖိပွတ်လျက် ဖိုနှင့်မတို့၏ အထိအတွေ့ဓာတ်ကို အပြည့်အဝပေးနေပြီဖြစ်ရာ ဆရာမဒေါ်သန်းရင်လည်း အသက်ရှူသံ မြန်ဆန်လာရပြီး ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်းခုန်လာသည်။

"အ အ မ မလုပ်နဲ့ အိ အ အ အရမ်းပဲ အို့အို အိ အင့်အင့်"

သူ့လက်ကမြန်သည်။ တဒင်္ဂအချိန်အတွင်းမှာပဲ ဆရာမရဲ့စောက်ဖုတ်ပေါ်မှာ ဖုံးကွယ်လို့ထားသည့် ပင်တီပါးကလေးကို အသာအယာ ဆွဲဖယ်ပစ်လိုက်ပြီ။ ပင်တီကလေးက သံမံတလင်းခင်းထားသည့် ကြမ်းပြင်ပေါ် လက်နှီးစုပ်တစ်ခုလို လွင့်စင်ကျသွားသည်။

ပင်တီကျွတ်တာနှင့် တစ်ပြိုင်နက် ဆရာမ၏စောက်ဖုတ်ကြီး ဘွားကနဲပေါ်ထွက်လာပြီ။

"အို … လှလိုက်တဲ့ အဖုတ်ကလေး "

အပြစ် ပြောရက်စရာတောင် မရှိ။ သန်စွမ်းလှသည့် အမွေးအမြင်တွေ အဖုတ်လိုက် ပြည့်နှက်နေသည့် ဆီးခုံမို့မို့ကြီးအောက်မှ ဖူးဖူးယောင်ကာ ခုံးမောက်ကြွရွလျက်ရှိသည့် ဆရာမဒေါ်သန်းရင်၏စောက်ဖုတ်ကို သူ့လက်က ဇိုးကနဲဇပ်ကနဲ ရောက်ရှိ ကိုင်စမ်းမိ သွားကာ မဟတဟရှိနေသော စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းကလေးထဲသို့ လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းဖြင့် အသာအယာလှည့်ပတ်၍ တစွိစွိ ထိုးနှိုက်ပွတ်ဆွပေးလိုက်ပါသည်။

ဒေါ်သန်းရင်တစ်ယောက် တစ်ကိုယ်လုံး သိသိသာသာတုန်ယင်ကာ ထွန့်ကာလူးကာနှင့် အပေါ်ကို ကော့ပျံကြွတက်လာရလေသည်။

"စောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးချင်စရာကြီး အစ်မသန်းရင်ရယ် "

"ဟင် ဘာ ဘာ ပြောတာလဲ  အ မောင် လွင် အ အင့် အင့် "

"အစ်မစောက်ဖုတ်ကြီး လိုးချင်စရာကြီးလို့ ပြောတာ အစ်မကိုလိုးချင်နေခဲ့တာကြာပြီ ခုလူမရှိတုန်း တိတ်တိတ်ကလေး လိုးကြရအောင် နော် နော် အစ်မ ကျွန်တော့်ဟာကြီး ကိုင်ကြည့်ပါလား တအားတောင်လွန်းနေပြီ အစ်မသန်းရဲ့ အဟင်း ဟင်း"

ဆရာမလက်တစ်ဖက်ဆွဲပြီး လီးပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာ အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်၍ လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံမနည်းတော့ပြီဖြစ်သော ဆရာမရဲ့လက်က သူ့လီးကြီးပေါ်ကို အလိုအလျောက်ပင် ရောက်ရှိ ဆုပ်ကိုင်မိသွားလေသည်။

"အိုး "

ဆရာမ နှုတ်ခမ်းလေး ဝလုံးလေးလို ဝိုင်းစက်သွားကာ မျက်လုံးမျက်ဆံပါပြူးသွားရသည်။

"အစ်မ ဘာ ဘာဖြစ်လို့ "

"နည်းတာကြီးမှုတ်ဘူး နင့်ဟာကြီးက … "

"အစ်မစိတ်ဝင်စားလား ကိုင်ကြည့်လေ "

ဒေါ်သန်းရင် တံတွေးတွေကိုသာ ဂွပ်ကနဲအသံထွက်အောင် မျိုချလိုက်မိသည်။

သူမမျက်လုံးအစုံက ခင်မောင်လွင့်လီးကြီးကို မယုံနိုင်သောအကြည့်များဖြင့် ငေးကြည့်နေပြီး လီးကိုကိုင်ထားသည့်လက်ကိုပင် ရုတ်တရက် ပြန်မလွှတ်မိဘဲ တုတ်တုတ်ဖီးဖီးရှိလှသော အတန်ချောင်းကြီးအား သူမလက်ကလေးနှင့်အားပါးတရဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ဆွဲကာ ဟိုဟိုဒီဒီလှည့်ပတ်ပွတ်ဆွ၍ နေမိသည်။

"အစ်မဂွင်းတိုက်ပေး ကျွန်တော်အစ်မစောက်ပတ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းပွတ်ပေးမယ် ဟုတ်လား"

"နင် နင် အ အ ရမ်း မ လုပ်နဲ့ မောင်လွင်"

"မလုပ်ပါဘူး အစ်မ ကောင်းလာစေရမယ် …စိတ်ချပါ"

ခင်မောင်လွင်၏စည်းရုံးမှုက အောင်မြင်သည်ဟု ဆိုရမည်။ သူမစောက်ပတ်ရှိရာကို လက်လျှိုနှိုက်ကာ ခပ်ဖွဖွရွရွကလေးပွတ်ပေးရင်း စပတ်ထိပ်နားက အစိချွန်တက်တက်ကလေးကိုပါ တစ်လက်စတည်း မထိခလုတ်ထိခလုတ်လုပ်ကာ ဖျစ်လှိမ့်ဆွပေးလိုက်ရာ ဒေါ်သန်းရင်၏လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူ့လီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားရာကနေ သိသိသာသာ စတင်လှုပ်ရှားလာတာ တွေ့လိုက်ရသည်။ သူမလက်က သူ့လီးဒစ်အောက်ခြေမှသားရေပျဉ်းတွဲကို ဖြဲလှန်ကာ အောက်ကိုဆွဲဆွဲချပြီး လီးဂွင်းတိုက်သကဲ့သို့ ပြုမူပေးလာသည်။

ခင်မောင်လွင် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့။ သူမပေါင်တန်ကို နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဖြဲကားပစ်လိုက်ရင်း ခါးမှာဖိုသီဖတ်သီရှိနေသေးသည့် သူမ၏ကျောင်းစိမ်းထမီအထက်ဆင်စလေးကို သူ့လက်နှင့် ဆတ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာက …

"အစ်မ မရှက်နဲ့နော် ဒီစားပွဲပေါ်မှာပဲ လှဲချလိုက်ပါလား အစ်မရယ်"

"ဟယ် ဖြစ် ဖြစ်ပါ့ မလား မောင်လွင် "

"ဘာလဲ လူတစ်ယောက်ယောက်လာရင် မြင်သွားမှာစိုးလို့လား  ဒါဖြင့် ကျွန်တော် တံခါး သွားပိတ်ထားလိုက်မယ်လေ"

"အင်း အင်း … ဟို ဟို … လေ … "

သူမတစ်ခုခုပြောချင်သေးပုံရပေမယ့် ဘာစကားဆက်ပြောရမှန်းမသိ။ နှုတ်ကဆွံ့အနေမိသည်။ ခင်မောင်လွင် ခပ်တည်တည်နှင့်ပင် သူမအနားမှထွက်လာခဲ့ကာ အခန်းတံခါးမကြီးကိုသွားပိတ်လိုက်ပြီး သူမရှိရာဆီ ပြန်လျှောက်လာခဲ့သည်။

ဒေါ်သန်းရင်ရဲ့ မျက်လုံးများက ပုဆိုးတစ်ကွင်းလုံးချွတ်ကာ သူမဖက်ကို သည်အတိုင်းလှမ်းလျှောက်လာခဲ့သော ခင်မောင်လွင်၏ခါးရှေ့မှ တလှုပ်လှုပ်နှင့် တွဲလောင်းကြီးကျနေသည့် လီးငပဲကြီးအား မျက်လုံးမလွှဲစတမ်း စိုက်ကြည့်နေမိပြီး သူမမျက်နှာကလေးက ရယ်ပဲရယ်ရမလို ပြုံးပဲပြုံးမိတော့မလို မျက်နှာအထားရခက်ကြီး ဖြစ်နေပါသည်။

"ကဲ အစ်မ တက်လေ"

"ဘယ် ဘယ် ကို လဲ"

"စားပွဲပေါ်တက် ပက်လက်အိပ်လိုက် ပြီးတော့ အစ်မပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးထောင်ပေါင်ကားလုပ်ပြီး ဖြဲပေးစမ်းပါ "

"ခင်မောင်လွင်ရယ် ငါ ငါ … သေသာ သေ လိုက်ချင်တော့တယ် … ဟင်း … အပျက်အပျက်နဲ့ ခု ခုတော့ နင် ငါ့ကို မဟုတ်တာ လုပ်ခိုင်းနေပြီ မဟုတ်လား"

"အစ်မကိုကျွန်တော်စိတ်ဝင်စားသလို အစ်မလည်း ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားမှန်း အစကတည်းက ကျွန်တော်ရိပ်မိပြီးသားပါ အစ်မမှာ လင်ရှိပေမယ့် သူက အိမ်ကို တစ်ခါမှ မကပ်တဲ့သူဆိုတော့ …အရင်ကလို အစ်မကို အမြဲတမ်း လိုးမပေးနိုင်ဘူးမဟုတ်လား …အစ်မနဲ့ နေ့တိုင်း အမြဲတွေ့နေရသူက ကျွန်တော်ပဲရှိတာ … ကျွန်တော့်ကိုသာယုံကြည်ရင် နှစ်ယောက်စလုံး တဝကြီးကိုပျော်ရမှာပဲ ကဲ မဟုတ်ဘူးလို့ ငြင်းဦးမလို့လား အစ်မရဲ့"

ဆရာမဒေါ်သန်းရင်လည်း သူ့ကို ဘာမှပြန်မပြောနိုင်တော့ပါ။ အကြီးအကျယ် စိတ်ညစ်သွားဟန်နှင့် မျက်စိမျက်နှာတွေပျက်ပြီး ခေါင်ငိုက်စိုက် ကျသွားရရှာပါသည်။

ခင်မောင်လွင်လည်း အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ သူမကိုယ်လုံးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ပွေ့ချီမကာ စားပွဲပေါ်ကို အသာတွန်းတင်ပေးလိုက်ရာ ဒေါ်သန်းရင်လည်း စားပွဲပေါ်ကို အလိုလိုနေရင်း ရောက်ရှိသွားရတော့သည်။

"အိပ်လိုက် အစ်မ စိတ်ထဲမှာ ဘာမှမတွေးနဲ့တော့"

ဒေါ်သန်းရင် ခင်မောင်လွင့်စကားကို မြေဝယ်မကျနားထောင်ပါသည်။ သူမကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို စားပွဲပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ရာက ထမီကျွတ်နေပြီဖြစ်၍ အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံး ဟာလာဟင်းလင်းဖြစ်နေသည့် သူမပေါင်ခွဆုံရှိရာကို လက်နှင့်အသာဖုံးကွယ်၍ ထားမိရာ ခင်မောင်လွင် သူမလက်ကို;လှမ်းဖယ်ကာ ပုတ်ချလိုက်ရင်း  …

"ဟာ အစ်မ ရှက်နေရသေးလားဗျ ကျွန်တော့်ကိုလည်းကြည့်ဦး ဒါနဲ့များ  ရှက်နေစရာလိုသေးလားလို့ ဟဲ ဟဲ"

ခင်မောင်လွင် ပုဆိုးမရှိ၍ တန်းလန်းကြီးဖြစ်ကာနေသော သူ့လီးကြီးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ကိုင်မပြရင်း ပြောလိုက်သည်။

တစ်ဆက်တည်း ဒေါ်သန်းရင်ရဲ့ပေါင်ခွဆုံရှိရာကို သူ့ခေါင်းတစ်ခုလုံး တိုးဝင်မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက သူမ စောက်ပတ်ကို သူ့ပါးစပ်ပြဲကြီးနှင့် ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ဟူ၍ အသံထွက်အောင်ပဲ အငမ်းမရ ဖိကပ် စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ပြန်ပါသည်။ သူမစောက်ပတ်အုံကြီးဆီမှ မွှေးအီအီရနံ့တချို့ကိုရပြီး ခင်မောင်လွင် လီးပိုတောင်လာသည်။ သူ့စိတ်ရှိတိုင်းသာလုပ်ရလျှင် သူမအပေါ်ကနေ အတင်းတက်ခွကာ စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးထည့်သွင်း၍ အပီအပြင်ကြီး လိုးမိတော့မည်ဖြစ်သည်။

ဒါကြောင့်ပဲ သူ့လက်တစ်ဖက်က သူမပေါင်ကြားထဲကို ဖိထောက်ကာ စောက်ပတ်ကို ရသလောက်ဆွဲဖြဲဟ၍ လျှာနှင့် တပြပ်ပြပ် ထိုးမွှေယက်ဆွပေးနေရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကို ကိုင်စမ်း၍ တဆတ်ဆတ် ဂွင်းရိုက် ဆွဲဆောင့် ပေးနေမိလေသည်။ လီးလည်း မဟားဒရားကြီးတောင်မတ်ကာ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ မာန်ဖီလို့လာသည်။

"အ အ ဖြေး ဖြေး …  မောင် မောင် လွင် ရယ် … အို့ ဟင့်ဟင့် အ အကျွတ်ကျွတ် … ဘယ် ဘယ်လိုတွေ လုပ် လုပ်နေတာလဲကွယ် အစ်မ မ မနေတတ်တော့ဘူး … အ ယား ယားတယ် ခိခိ ခိ ဟင့်ဟင့် လုပ်တတ်လွန်းလိုက်တာ မောင် လေးရယ် "

"အစ်မ မောင်လေးအကြောင်းကို ခု သိပြီမဟုတ်လား အစ်မ ပျော်စေရပါမယ် အစ်မရယ်"

"ငါ ငါ မ မနေတတ်တော့ဘူး အ အိအိ လွှတ် လွှတ်ပါ လွှတ်လိုက်စမ်းပါ ဒါမျိုး လုပ်ရမယ်ဘယ်သူပြောလဲ"

"ဟင် အစ်မယောက်ျား ဒီလိုတစ်ခါမှ လုပ်မပေးဘူးလား"

"ဟင့်အင်း မလုပ်ဘူး ကြံကြီးစည်ရာ စောက်ပတ်ကို ဘယ်သူနမ်းမလဲ"

"သူမနမ်းရင် ကျွန်တော်နမ်းမှာပေါ့ အပြတ်ယက်ပေးမယ် စောက်ပတ်အထဲရောအပြင်ရော စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပြီးတော့ စောက်စိကလေးရော အပီယက်ပေးမှာ ဒါမှ စောက်ပတ်တအားရွပြီး အလိုးခံချင်လာမှာ"

"သွား နင် တအားယုတ်ပတ်တဲ့ကောင် ဟွန်း အ အိ အင့် ကျွတ် လုပ် လုပ်ပြီကွာ ဟင့် ဟင့်"

အမှန်တော့ ဆရာမတစ်ယောက် တမင်အမူပိုပြီး ပဲများနေတာပဲဖြစ်သည်။ သူ့ယောက်ျားနှင့်အိပ်သည့်ညတိုင်း အမြဲတမ်းလိုလို စောက်ပတ်အယက်ခံ ဘာဂျာအကိုင်ခံရလေ့ရှိပြီး ထိုသို့အားရအောင်နှူးဆွပေးပြီးမှ လိုးတာဖြစ်သည်။

သူ့ယောက်ျားခင်ဇော်သည်လည်း တဏှာကြီးသည့် ယောက်ျားသားအမျိုးအစားထဲကပါပေ။ ဘာဂျာအမှုတ်လည်း သန်သူဖြစ်သည်။ တဏှာကြီးသည်ဆိုပေမယ့် လီးကတော့ ဒါလောက်မကြီး။ ၆လက်မသာသာ ပုံမှန်အရွယ်အစား လောက်ပဲရှိသည်။ ယခု ခင်မောင်လွင့် လီးကျတော့ သူမဖုန်းထဲကနေ ကြည့်ခဲ့ဖူးသည့် အနောက်တိုင်းအပြာရုပ်ရှင်တွေထဲက ကပ္ပလီလီးကြီးတွေလောက်နီးနီး ရှိသည်ဟု သူမထင်သည်။ သူမ တော်တော်လည်း သဘောကျမိပါသည်။

ခင်မောင်လွင် သူပြောသည့်အတိုင်း စလုပ်တော့သည်။ သူမပေါင်တန်ကြီးနှစ်ဖက်ကို စားပွဲထက်မှာထောင်ကားပြီး ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဖြဲထုတ်လိုက်ရာက သူမပေါင်ခွကြားထဲကိုမျက်နှာအပ်ပြီး မရွံမရှာပင် သူမစောက်ပတ်ကိုသူ့ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်လည်းယက် လုပ်နေလေတော့သည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက်ကာ ယက်သည်။ အစိထ်ပ်ဖူးကလေးကိုလည်း လျှာနှင့်ထိုးထိုးဆွ၍ ပါးစပ်နှင့်လည်းစုပ် သွားနှင့်လည်း မချိတရိဖြစ်အောင် ကိုက်ခဲလှုပိဆွကစားပေရာ ဆရာမလေး ဒေါ်သန်းရင်တစ်ယောက် ကြက်သီးမွေးညင်းတွေပါထောင်ထပြီး စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်တွေ အပြင်ကို ဝေါကနဲသွန်ထွက်လာရလေသည်။

"အ  အ မ မ အေလိုးလေးရယ် အိ အိဟိ ဘယ် ဘယ်လို လုပ် လုပ်နေတာလဲ အိ အ  အင့် အင့် အ နာတယ် ဟင့်ဟင့်"

ခင်ပွန်းဖြစ်သူနှင့် နှစ်ကိုယ်ချင်းတွေ့သည့်အခါတိုင်း ပွက့်ပွင့်လင်းလင်းဟောဟောဒိုင်းဒိုင်း ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေပြောနေကျဖြစ်၍ ဒေါ်သန်းရင်နှုတ်မှ ဆဲရေးတိုင်းထွာသည့် စကားတစ်ခွန်း လွှတ်ကနဲ ထွက်သွားမိသည်။

"စောက်ပတ်ယက်နေတာလေ မမအကြိုက်မဟုတ်ဘူူးလား"

"ဘာ မမလဲ ဟွန့် ခွေးလိုးကလေး … လူကို အမျိုးမျိုး …သူ့မယားကျနေတာပဲ လုပ်နေလိုက်တာ ယက် ယက်စမ်း ဒီလောက်ယက်ချင်နေတာ "

မသန်းရင် အောက်ကနေ သူမဖင်ကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆတ်ကနဲကော့ထိုး၍ သူ့မျက်ခွက်ရှိရာဆီ ပင့်မြှောက်တင်ပေးလိုက်ရာ သူမစောက်ပတ်တစ်အုံလုံး ခင်မောင်လွင့်မျက်နှာဆီ ပြေးကပ်သွားပြီး ခင်မောင်လွင်လည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်နှင့် ဒီလောက်ဖြစ်လှတာဆိုပြီး မသန်းရင်ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက် လက်လျှိုဆွဲ၍ သူမစောက်ပတ်ရှိရာဆီ မျက်နှာအပ်ပြီး ရှလူးရှလူးနှင့်အသံများ လျှံထွက်လာအောင်ပင် စုပ်မှုတ်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။

"အား အ အမေ့ အိ အင့် မအေလိုးကလေးရယ် လိုးမှာ့ဖြင့်လည်း လိုးတာမဟုတ်ဘူး ငါ့ ငါ့ကို သက်သက်ညစ်စုတ်နေတယ် ဟင်းဟင်း "

ခင်မောင်လွင် စောက်စိစုပ်နေရာက ခေါင်းထောင်ပြီး …

"အစ်မ တကယ်ပြောနေတာလား ကျွန်တော်လိုးရတော့မလား ကျွန်တော့လီးရော စုပ်မပေးချင်တော့ဘူးလား"

ပြောလိုက်ရာ မသန်းရင် မျက်နှာကိုရှုံ့မဲ့ပြလိုက်ပြီး …

"နင့်လီး ဘယ်သူစုပ်ပေးမယ်ပြောလို့လဲ ကိုယ့်ဖာသာ စိတ်ထင်တိုင်း ဟွင်းး"

"မရဘူး ဒီလိုတော့မလုပ်နဲ့ စုပ်ဗျာ "

"သွား မစုပ်ဘူး "

"စုပ်ရမယ် လီးစုပ်တဲ့အရသာ ချိုတယ်"

"နင့်အမေ ပြောလား နွားကလေး"

"အမေမဟုတ်ဘူး အစ်မပြောတာ ဟားးး"

"ခွေးကောင် ပြစမ်း နင့်လီး ပိန်ညှောင်ကလေးကို …"

မသန်းရင် မျက်နှာထိမျက်နှာထားနှင့် ပြောရာ ခင်မောင်လွင်လည်း တဟားဟားနှင့်ရယ်လေတော့သည်။

............................................................................................

၃။

"ရော့ ဟော့ဒီမှာ စုပ်"

ခင်မောင်လွင် စားပွဲခုံပေါ် လက်ထောက်၍တက်လာပြီးနောက် သူ့ပေါင်ကြားမှလီးကို ဆရာမ မသန်းရင်ရဲ့မျက်နှာရှေ့ ကပ်ထိုးပေးလိုက်တာဖြစ်သည်။ မသန်းရင် သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ဆွဲကြည့်လိုက်ကာ မျက်နှာကိုမချိုမချဉ်ကလေးလုပ်၍ …

"ဟင်း လီးဖလံကလေး သနားစရာ ဒီလီးနဲ့များ ဆင်ဖမ်းမယ် ကျားဖမ်းမယ် မလုပ်နဲ့ သိလား ဟွန်းး"

ပြောရင်း ဒစ်လုံးကြီးကို လက်ထိပ်ကလေးနှင့်ရစ်ဝိုက်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ စိတ်ထဲဖျင်းကနဲဖြစ်သွားသလို သူ့လီးကြီးလည်း သူမလက်၏အတွေ့ကြောင့် ငေါက်ကနဲထောင်ထလာရလေသည်။

"အစ်မ ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ"

"ချိုးပလိုက်မှာဟေ့ ဒီလို ဂုတ်ကနေ တစ်ခါတည်း ချိုးပစ်လိုက်လို့ လီးထက်ပိုင်းကျိုးကိုဖြစ်သွားမှာ ဟွန်းဟွန်း ဘာမှတ်သလဲ"

လီးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်ပြီး လိမ်ချိုးမည့်ဟန်မျိုးပြုလိုက်သည်။ မသန်းရင် သူ့ကို စိတ်မရိုးမရွမဖြစ်ဖြစ်အောင် တမင်ပင် မထိတရိကလေးလုပ်ပြီး ကျီစယ်နေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ လီးကို ထိပ်တစ်ဖက် အလယ်တစ်ဖက် လက်နှစ်ဖက်စလုံးဆုပ်ကိုင်ပြီး လီးကြီးလှန်ချိုးတော့မယောင်ပြုနေရာကနေ လီးထိပ်ကနေလီးအရင်းအထိ အပြန်အလှန်ပွတ်ဆွဲယူ၍ လဒစ်အောက်ခြေရှိ လသားရေကိုပါ လှန်ဖြဲ၍ စိတ်ထင်သလို ဆွဲဆန့်ဂွင်းရိုက်ကစားနေလေရာ ခင်မောင်လွင်လည်း မိန်းမတစ်ယောက်၏ ပိုင်စိုးပိုင်နင်း လီးကိုင်ခြင်းကို ခံနေရသည် ဟူသောအသိဖြင့် လီးကြီးမခံမရပ်နိုင်အောင် တင်းလာပြီးလိုးချင်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာသည်။

ခင်မောင်လွင်ဘာမှပြောမနေတော့ဘဲ မသန်းရင်ကိုင်ထားသောသူ့လီးကို သူမလက်ထဲကနေ ပြန်ဆွဲယူလိုက်ပြီး ခေါင်းရင်းဖက်ကို အသာရွှေ့လာလိုက်ကာ မသန်းရင်၏ပါးစပ်အဝမှာ သူ့လီးထိပ်ကြီးကို လာရောက်တေ့ပေးလိုက်သည်။

"ကိုင်း လိမ်ချိုးတာမချိူးတာ နောက်ထား ခုလောလောဆယ် လီးစုပ်ပေးတာ့ ကျွန်တော့်လီးတအားယားနေပြီ လိုးချင်နေပြီ"

"အိုး လိုးချင်လိုးပေါ့ ဘာလို့ သူများလာစုပ်ခိုင်းသေးလဲ"

"ပြောရလားဗျ တော်ကြာ အစ်မသဘောမတူဘဲ ရုတ်တရက်ထအော်ရင် အချောက်တိုက် အချုပ်ထဲဝင်နေရမှာ ဟင်း သေချာဖို့လိုတယ်"

"သေချာပါတယ်တဲ့တော် အားအားယားယား ဘယ်သူမှလည်း ရှင့်ကိုအော်မနေတော့ပါဘူး ရှင့် စိတ်ရှိလိုး စိတ်ရှိလုပ် ဟုတ်လား ဟွင်းး အဲဒါ အေးရော"

မသန်းရင် ပြောလည်းပြော ခင်မောင်လွင့်လီးဒစ်ကြီးကိုလည်း လီးအရင်းကနေကိုင်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲသွင်း၍ ဘလွတ်ဘလွတ်နှင့် အသံထွက်အောင် စုပ်ငုံယက်ဆွပေးလိုက်ပါသည်။ သူမပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးများပင် အပြင်ကို ဖိတ်လျှံ စီးကျလာသည်အထိ။ လီးကြီး ကြီးလွန်း၍ သူမပါးစပ်ထဲမှာ မဆန့်မပြဲကြီးဖြစ်ကာ အစုပ်ရခက်နေပုံလည်းရသည်။ ခင်မောင်လွင်လည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူ့ဆန္ဒ ရှိသည့်အတိုင်း ခရီးပေါက်လာခဲ့ပြီမို့ မသန်းရင်ရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်ထဲကို သူ့လီးကြီးဖိကာဖိကာနှင့် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ် အားရပါးရကြီး ဖိဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ရင်း လူတစ်ကိုယ်လုံး သူမအပေါ်ကနေ ခြေရင်းဖက်ဆီခေါင်းလှည့်ပြီး ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက မသန်းရင်ရဲ့ ပေါင်ခွကြားထဲကို ဒုတိယအကြိမ် ထပ်မံ၍ခေါင်းတိုးဝင်သွားပြီး စစ်စတီနိုင်းပုံစံအတိုင်း သူမစောက်ပတ်ကို လက်နစ်ဖက်နှင့် အားပါးတရ ဖြဲဟ၍ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် စုပ်နမ်းယက်ဆွပေးလိုက်လေတော့၏။

"အ အိ အု အု အ … အွန်းအွန်း ဟွန်း ဟွင်း …အု ဝုဝု အု … ဝူး ဝူးး အူးးးး "

လီးကြီးက မသန်းရင်အာခေါင်ထဲအထိ ရောက်ရှိသွားသည်။ မရောက်ဘဲ ခံနိုင်ရိုးလား။ ၈ လက်မသာသာ ၉ လက်မနီးနီးရှိပြီး အလျားရှည်သလောက် လက်တစ်ဆုပ်စာမက လူနှင့်မလိုက်အောင် တုတ်တုတ်ထွားထွားရှိလွန်းလှသည့်လီးငပဲကြီးဖြစ်ပေရာ ဘယ်လိုဖအေနှင့်မအေမျိုးကစပ်ပြီး ပေါက်ဖွားလာသလဲလို့တောင် သူ့ကိုမေးခွန်းထုတ်ချင်စရာကြီး ဖြစ်နေတော့သည်။

"ဟဲ့ လျှော့ လျှော့ဦး နင့်လီး အာပေါက်တော့မယ် ဟွန်းး"

မသန်းရင် ရုတ်တရက် လီးဆွဲထုတ်ပြီး သူ့ကိုလှမ်းပြောရာ သူက …

"လီးဖလံကလေး ပဲဟာ အစ်မရဲ့"

"အေး ဖလံတော့ဖလံပဲ နင့် လဒစ်ပြဲကြီးက ငါ့အာခေါင်လာပြီး ထောက်ထောက်နေတာ အသေလိုးသတ်မလို့ လုပ်နေတာမဟုတ်လား ခွေးသဒေါင်းဇား"

"ဆဲဗျာ စိတ်ကြိုက် သဒေါင်းဇား ဆဲဆဲ ဖာဂေါင်းဆဲဆဲ အစ်မစောက်ပတ် လိုးရဖို့က အရေးကြီးတယ် ဒီညနေ မပြန်စတမ်း လိုးခွဲပေးမယ် သိတယ်မဟုတ်လား"

"သွား စောက်ပေါက်ကရ နင် လိုးနိုင်လား တစ်ညလုံး "

"လောင်းမလား အစ်မနဲ့ကျွန်တော် … ဟင်းး"

"အေးဟေ့ လိုးနိုင်ရင်လိုး ငါလည်း လီးဆာနေတာနဲ့အတော်ပဲ … ငါ့လင် ဒီအပတ်မပြန်ဘူး စပတ်အားနေတာ နင် လိုးပေးလို့ကတော့ ငါ နင့်ကို ထမင်းလည်းကျွေး အပြန်စားရိတ်ပါ တစ်ခါတည်းထုတ်ပေးလိုက်ဦးမှာ ဟာ ဟ"

"စမ်းကျိလိုက် စပတ်မကွဲရင် အကြိုက်ပြော"

"ခွေးလိုးမျိုး ဒါမျိုးကျတတ်တယ် ဟွင်း"

"အစ်မကြောက်နေပြီ မဟုတ်လား လီးကြောက်တဲ့ စကြောက်မ ဟီးဟီး"

ခင်မောင်လွင် သူမ မခံနိုင်အောင် စလိုက်တော့ မသန်းရင်လည်း သူ့ဆင်ကွက်ထဲဝင်ကာ ရှူးရှူးရှဲရှဲဖြစ်သွားပြီး …

"ဘာ … စကြောက်မ ဟွတ်လား  ကြောက်မွေးတစ်ပင်ပါရင် ငါ့စောက်မွေးထဲကတောင် ဆွဲနှုတ်ပစ်ပလိုက်မယ် ဒီလို မစော်ကားနဲ့ သန်းရင်တဲ့ ဘာထင်နေလဲ"

"တွေ့ပြီ ဒါမျိုးဆိုရင်တော့ လာထား အာဘွားပဲ ဟားး"

ခင်မောင်လွင်ပြောရင်း မသန်းရင်စောက်ပတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဆွဲဖြဲ၍ စောက်ခေါင်းထဲအနှံ့လျှာထိုးပြီး အပြတ်ယက်ဆွပေးလိုက်သည်။ စောက်စိအသားတက် ထိပ်ချွန်ကလေးကိုလည်း လက်ညှိုးလက်မနှင့် လှုပ်ဆွဖျစ်ချေကစားပေးသည်။ မသန်းရင်မှာ အိမ်ထောင်သည် လင်ရှိမယားတစ်ယောက် ဟုသာ ဆိုသည်။ သူမစောက်ပတ်က အပျိုကလေးနှင့်မခြား စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားတွေ တင်းရင်းစေ့ကပ် လျက် ဂုံညင်းဖားကြီးတစ်ကောင်လို အပေါ်ကို ခုံးမောက်ကြွရွကာ လတ်ဆတ်သစ်လွင်မှုရှိဆဲ ဆိုတာကို သူကောင်းကောင်း သတိထား မိလိုက်သည်။ စောက်ပတ်မျက်နှာပြင်တစ်ခုလုံးကို ယက်သပ်ပေးရင်း စေ့ကပ်နေသော ဂလိုဏ်အပါက်ဝကလေးထဲကို သူ့လက်နှစ်ချောင်း ထိုးထည့်ကာ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်ပြီး လက်နှင့်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်သည်။

မသန်းရင်ဖင်ကြီးနှစ်ဖက် စားပွဲပေါ်ကနေ ကြွ၍ကြွ၍ ကော့ထိုးတက်လာသည်။

သူ့ပေါင်ကြားမှလီးကလည်း သူမမျက်နှာပေါ်တည့်တည့်ကနေ အုပ်မိုးပြီး သူမရဲ့ ပါးစပ်ပေါက်လေးထဲကို တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီး တိုးဝင်လိုးဆောင့်ချလျက် ရှိပါသည်။ မသန်းရင်လည်း ကာမစိတ်တအားထက်သန်ကာ စောက်ပတ်ရွလွန်းနေပြီဖြစ်ရာ သူ့လီးကို လက်မလွှတ်စတမ်းပင် မဲပြီး စုပ်ငုံခဲလျက်ရှိပါသည်။

ခင်မောင်လွင် ပါးစပ်ပေါက်ကိုလိုးရင်းနှင့် အချိန်နည်းနည်းရလာတော့ သူ့လီးထိပ်က လရည်ထွက်ချင်ချင်ဖြစ်လာသည်။

"အား ကောင်းတယ် အစ်မ စုပ်စုပ် ကျ ကျွန်တော် လရည်တောင် ထွက်ချင်လာပြီ အစ်မပါးစပ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ရမလား"

"အု အအ ဟဲ့ မ မလုပ်နဲ့ နင် ထုတ်ချင် အပြင်မှာထုတ်လိုက် ငါ ဂွင်းထုပေးမယ်"

"ဒါဖြင့် ထုဗျာ လီးတော့စုပ်ပေးတယ် လရည်တော့မသောက်ချင်ဘူး မဟုတ်လား ဘာလဲ ကျွန်တော့်လရည် ရွံလို့လား "

မသန်းရင် ဘာမှပြန်ပြောဘဲ နှုတ်ခမ်းလေးမဲ့ကာရွဲ့ကာနှင့် သူ့ကို လျှာထုတ်ပြလိုက်သည်။

တောက် !! ငါလိုးမ … ဖေလိုးမကြီး … လိုးခွဲပစ်ချင်စရာ … နေနှင့်ဦးပေါ့ ဆရာမကြီးရာ ခင်ဗျားတော့ တွေ့ကိုတွေ့ဦးမယ် …  ခင်မောင်လွင် စိတ်ထဲကပဲ ကြိတ်ပြီး ကြုံးဝါးလိုက်မိပြီး …

"ပြောလေ လရည် ရွံသလားလို့ ဘာဖြစ်လဲ ပြော"

"အေး ရွံတယ် ငါ့လင်လရည်ပဲ ငါမျိုတာ … ဒီပြင်လူနဲ့ မလိုးဖူးဘူး ဘယ်သူ့လီးမှလည်း မစုပ်ဖူူးဘူး တစ်ခါမှလည်း မမျိုဖူးဘူး … ပြီးတော့ နင်က ခုမှတွေ့ရတဲ့လူ ဘာမသိညာမသိနဲ့"

ဒါအမှန်တရားပဲ။ သူမအမှန်ကိုပြောခြင်းပဲဖြစ်သည်။

"အစ်မ လီးတစ်ချောင်းပဲ မြင်ဖူးတာကိုး …ဒါဆိုလည်း ထားလိုက် … ဂွင်းပဲထုပေးတော့ … တစ်ချီလိုးပြီးရင်တော့ လရည်မျိုပေးရမယ် မသောက်ချင်လည်းသောက်ရမယ်  ဒါပဲ ခုတော့ အစ်မစောက်ပတ် လိုးချင်သေးလို့ … ဟင်း ဟင်း"

မသန်းရင် လီးကြီး သူမပါးစပ်ကနေ ပြန်ချွတ်ဆွဲထုတ်ကာ လက်နှင့်သေသေချာချာကိုင်ပြီး ဂွင်းထုပေးသည်။ ဂွင်းအထုကျွမ်းသလို စေတနာပါသည်။ ယောက်ျားလီးကို ဂွင်းထုပေးနေကျလည်း ဖြစ်ပုံရပါသည်။ ခင်မောင်လွင်လည်း သူမပုလွေအစွမ်းကြောင့် လီးမဟားဒရားတင်းနေပြီမို့ သူ့လီးကြီး သိပ်ကြာကြာ ဂွင်းမထုလိုက်ရဘဲ လီးကြီးဒစ်ထိပ်ရှိ ဒေါင်လိုက်အကွဲကြောင်းကလေးဆီမှ လရည်ပျစ်ပျစ်ချွဲချွဲတွေ ဗြစ်ကနဲဗြစ်ကနဲ သူမလက်ခုံပေါ်ကနေ အပြင်ကို တစ်ရှိန်ထိုး ပန်းထွက်သွားလေတော့သည်။

"အ အား အား ရှီး ကောင်းတယ် မရပ်နဲ့ … ထု ထု အစ်မ … အ အားကောင်းတယ် ကောင်းလွန်းထှာနော် အ အ  ရှီးး အီးး … အ အစ်မ ထမီ ပေကုန်ပြီနဲ့တူတယ် ဆော ဆော ဒီးး"

"အပိုမပြောနဲ့ … ငါ့မှာ တစ်ရှုးပါတယ် သုတ်လိုက်မယ်"

မသန်းရင် ဘာမှမဖြစ်သလိုပြောလိုက်ပြီး သူ့လီးမှလရည်တွေ အကုန်အစင်ထွက်သွားသည်အထိ လီးကြီးကို သူမလက်က တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပွတ်သပ်ဆွဲဆောင့် ဂွင်းရိုက်ပေးနေပါသည်။ ပြီးတော့မှ ပေကျံနေသော လရည်တွေကို တစ်ရှူးတစ်ခု ထုတ်ပြီး အသေအချာ လိုက်သုတ်ပေးသည်။ ခင်မောင်လွင်လည်း ဆရာမမသန်းရင်၏ကျောင်းအင်္ကျ ီဖြူဖြူအပေါ်မှာပါ ပေကျံသွားခဲ့သည့် သူ့လရည်တွေကို တစ်ရှူးစတစ်ခုနှင့် လိုက်လံသုတ်သင်ပေးလိုက်သည်။ ဆရာမအင်္ကျ ီရင်ဘတ်က ကြယ်သီးတွေပြုတ်ထွက်နေပြီး ဘရာစီယာကြိုးကလေး လျော့တိလျော့ရဲနှင့် သူမ၏ရင်သားဆိုင်အိအိကြီးနှစ်မြွှာပါ ပြူတစ်ထွက်ပေါ်နေလေရာ ကပိုကယိုအလှ ဆိုသည့် စကားအဓိပ္ပါယ်ကိုပင် အလိုလိုကြားယောင်မိလာစေသည်။

ခဏအနားယူ၍ မသန်းရင်နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်လိုက် နို့အုံအိအိကြီးနှစ်လုံးကို ဖျစ်လိုက်နယ်လိုက် စို့လိုက်လုပ်ပြီး နို့သီးကလေးနှစ်လုံးကို လက်ချောင်းများနှင့် ဖျစ်ချေလှိမ့်ကစားပေးရင်း သူမပေါင်ခြံကြားထဲ လက်ထည့်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို သူ့လက်ချောင်းနှစ်ချောင်းဖြင့် အဆက်မပြတ် နှူးဆွဆောင့်ထိုးပေးလိုက်လေရာ မသန်းရင်လည်း တစ်ကိုယ်လုံးကော့ပျံကာ ထွန့်ထွန့်လွန့်လွန့် လူးနေရပြီး သူမစောက်ပတ်ကလေးအတွင်းမှ စောက်ရည်တွေပင် သေးပန်းသလို အပြင်ကို ပန်းထွက်လာရလေသည်။

မသန်းရင်လည်း ခင်မောင်လွင်၏ အနည်းငယ်မာန်လျော့ကာ ပျော့ခွေသွားသည့်လီးကို ပြန်တောင်မတ်လာအောင် သူမပါးစပ်နှင့် စိတ်လိုလက်ရ စုပ်နမ်းပေးသည်။ လျှာနှင့်လည်း လီးတန်တစ်လျှောက် အထက်ရောအောက်ပါမကျန် လိုက်လံယက်သပ်ဆွပေးရင်း ခင်မောင်လွင်၏ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုပါ လျှာနှင့်တဖျပ်ဖျပ်ယက် ပါးစပ်နှင့် တပြွတ်ပြွတ်အသံများထွက်အောင်ပင် စုပ်ပေးနေပြန်ပါသည်။

ခင်မောင်လွင် လီးတောင်လာချိန်ကျမှ မသန်းရင်လည်း …

"တော်ပြီ ငါ ပါးစပ်တွေပါ ညောင်းလာပြီ မောင်လွင် … ဆက်မစုပ်နိုင်တော့ဘူး …နင့်ဖာသာ ဘာလုပ်လုပ် လုပ်ချင်တာလုပ်တော့"

ပြောလိုက်ရာ ခင်မောင်လွင်လည်း …

"အစ်မရော စောက်ပတ်ကစောက်ရည်ရွှဲနေပြီ အဆင်သင့်ပဲမဟုတ်လား ဘယ်လိုလိုးတာကြိုက်လဲ ပက်လက်လိုးမလား ခွေးကုန်းလိုးတာကြိုက်လား ပြောပါ"

"အို မသိဘူး ငါ ငါ မပြောတတ်ပါဘူး"

"နို့ဖြင့်လည်း အစ်မစောက်ပတ်ကြည့်ပြီး နို့စို့ပြီးတော့ပဲ လိုးမယ်ဗျာ ဒီအတိုင်းပက်လက်ပဲ လှဲနေလိုက် ဟုတ်ပြီလား"

မသန်းရင် ခေါင်းညိတ်ပြီး …

"အင်း ကောင်းသားပဲ "

ဟုပြောသည်။

သူမစိတ်လှုပ်ရှားမှုကိုလည်း အတော်ကြီး ထိန်းချုပ်ထားပုံရပါသည်။

မသန်းရင်ရဲ့ ပက်လက်ဒူထောင်ပေါင်ကား ရက်ရက်ရောရောဖြဲအိပ်ပေးလိုက်သော သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်အကြားမှ အမွေးအမြှင်များ အဖုတ်လိုက် ဖုံးလွှမ်းနေလျက်ရှိသည့် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ဆီးခုံပြင်ကြီးရဲ့အောက်မှ ခုနက ခင်မောင်လွင် ကောင်းကောင်းဘာဂျာကိုင်ခွင့် ရလိုက်သည့် မဟတဟကလေးဖြစ်နေသည့် မိန်းမတို့၏ အင်္ဂါဇပ်ခေါ် စောက်ဖုတ်ကလေး ရှိနေပါသည်။ ခင်မောင်လွင် သူမပေါင်ခွကြားထဲဝင်ပြီး သူမအရှေ့မှာ အသာအယာဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ရင်း သူ့ပေါင်ကြားမှ အရှေ့ကိုငေါ၍ထွက်နေသော ငေါ့ထောင်တောင့်တင်းနေပြီဖြစ်သည့် သူ့ရဲ့ ဧရာမလီးချောင်းထိပ်ဖူးကြီးကို မသန်းရင်၏ စောက်ဖုတ်အဝ တည့်တည့်တွင် တေ့ချိန်ကာ ဖိထောက်ချလိုက်ပါသည်။

လီးထိပ်ဖူးဒစ်လုံးကို အကွဲကြောင်းကလေးရဲ့အောက်ဖက်ရှိ ဝလုံးငယ်လေးသဏ္ဍာန် ဝိုင်းစက်စက်ဖြစ်နေသော စောက်ဖုတ်လိုဏ်ကမူဝ ငယ်လေးထဲသို့ သူ့ခါးကို အရှေ့တိုးပြီး အားနှင့်ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး စွိကနဲ အသံထွက်အောင် အပေါ်စီးကနေ ထိုးနှစ်ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ သူ့လီးဒစ်ထိပ်လုံးကြီး မသန်းရင်၏စောက်ဖုတ်ထဲကို နှစ်လက်မခန့် နစ်ဝင်သွားလေသည်။

"စွိ ဖွတ် စွတ်"

"အ မောင် လေး ဖြေး ဖြေး "

ခင်မောင်လွင် လဒစ်ထိပ်ဝင်နေသော သူ့လီးကို ပြန်ဆွဲထုတ်သည်။ ပြီး မသန်းရင်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်သားနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိဖြဲပြီး သူ့လီးဒစ်ပြဲကြီးမဝင်ဝင်အောင် ထပ်မံ ဖိဆောင့်လိုးသွင်းချလိုက်ပြန်သည်။ လီးက တစ်ရစ်ချင်းပင် အထဲကို နစ်နစ်ဝင်သွားပြီး ခင်မောင်လွင်လည်း စောက်ဖုတ်ကိုလက်နှင့်ဖြဲထားလျက်က လီးပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် နောက်တစ်ဖန် ပြန်ဆောင့်သွင်း လိုက်နှင့် အသွင်းအနှုတ်မှန်မှန်လုပ်ပြီး မသန်းရင်စောက်ပတ်ကို စိမ်ပြေနပြေ ဖိလိုးပေးနေရာ ဆရာမ မသန်းရင်လည်း သူမစောက်ပတ် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားနံရံတွေကို လီးနှင့်ပွတ်တိုက်ခံရဖန်များလာ၍ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲက စောက်ရည်လှိုင်လှိုင်ထွက်လာပြီး လီးက တဖြည်းဖြည်း အဝင်အထွက် အကြိမ်ရေပိုများလာလေ လီးအဝင်ပိုမှန်လာသည့်အလျောက် ဖီလင်တွေလည်းတရိပ်ရိပ်တက်လာရပြီး အောက်ကနေ ခင်မောင်လွင့်ခါးကို တင်းတင်းကြီးပွေ့ဖက်ဆွဲ၍ သူမတင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်ကို အောက်မှနေ၍ သူ့ဆောင့်လိုးချက်အတိုင်း လိုက်ပြီး ကော့ကော့ထိုးပေးနေမိလေတော့သည်။

ခင်မောင်လွင်လည်း မသန်းရင်၏ ခါးသိမ်ကလေးဆွဲကာ သူမဒူးနှစ်ဖက်ကို အပေါ်ထောင်ကွေးခိုင်းထားလျက်က သူ့လီးအဝင်များ၍ ပြဲဟဟကလေး ဖြစ်ကာနေသော သူမရဲ့စောက်ပတ်ကလေးထဲကို လီးကြီးကိုတစ်ချက်ချင်း ဖိဆောင့်ကာ လိုးပေးနေသည်။ လိုးသက်ရင့်ပြီး အလိုးသန်သလောက် အလိုးကျွမ်းသူဖြစ်၍လည်း လီးကိုဖြောင့်ဖြောင့်မထိုးဘဲ အပေါ်ပင့်အောက်စိုက် ကွေ့ဝိုက်လိုး၍ တစ်ဖုံ သူ့ခါးရှည်ကို ဘယ်ညာယိမ်းနွဲ့ လှည့်ပြောင်းပြီး တည့်တည့်တစ်မျိုး ဘေးစောင်းတစ်လီ ပီပီပြင်ပြင်ကြီး နှဲ့ကာနှဲ့ကာဖြင့် မျှောလိုးညှောင့်လိုး ခပ်မြန်မြန် ခပ်သွက်သွက် ခြောက်လိုးလှန့်လိုး အမျိုးမျိုးအဆန်းထွင်၍လိုးပေးလိုက်ရာ မသန်းရင်ခမျာ စားပွဲခုံပေါ်တွင် ပက်လက်ကားယား လဲလျောင်းရင်း သူမပါးစပ်ထဲက ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ်ဟူ၍ ညည်းသံကလေးသော်မျှ မပေးနိုင်ရှာဘဲ ပါးစပ်ကလေးပိတ် အာစေးအမိခံထားရသည့်နှယ် တအုအု တအွန့်အွန့် လည်နင်သံသဲ့သဲ့ကလေးမျှသာ ထွက်နိုင်ရှာပြီး မျက်နှာကလေး ရှုံ့ရှုံ့မဲ့မဲ့နှင့် ဝေဒနာကို မချိအောင်ခံစားနေရကာ ကာမ၏ပြယုဂ် ရသတဏှာတို့၏အဆီအနှစ် ဟုဆိုအပ်သည့် ခင်မောင်လွင့်လီးကြီး၏ အရသာထူးအောက်ဝယ် တရှိုက်မက်မက် ရူးရူးမူးမူး မိန်းမူးမျောပါလျက်ရှိနေလေတော့၏။

ခင်မောင်လွင်လိုးရင်း သူမစောက်ပတ်ထဲကို ဒုတိယအကြိမ်မြောက် လရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထုတ်လိုက်ပြီးနောက် သူ့လီးကို ချက်ချင်းပြန်မချွတ်သေးဘဲ ဆရာမ မသန်းရင်ရဲ့စောက်ပတ်ထဲမှာ အသာစိမ်ထိုးထားရာက ထပ်မံ၍ ဖိလိုက်ကြွလိုက် နှဲ့လိုးကလေး လိုးပေးနေပြန်ရာ မသန်းရင်လည်း သူ့လိုးဆောင့်မှုအောက်မှာ သူနှင့်အတူမျောပါရင်း နှစ်ကြိမ်တိတိဆက်ကာ စောက်ရည်များ တဖြောဖြော ပန်းထွက်သွားရလေ၏။

"တော် တော်ပြီ … တော်တော့ မောင်လွင်ရယ် နင် တရစပ်လိုးနေတာနဲ့  ငါ အသက်ရှူရပ်တော့မယ်"

"အစ်မ မောလား ကောင်းရောကောင်းရဲ့လား"

"ဟဲ့ မေးစရာ လိုလို့လား ကောင်းလို့ ငြိမ်ခံနေတာ နင်မသိဘူးလား ဒါနဲ့များ သူ့ကိုယ်သူ မိန်းမလိုးတဲ့နေရာမှာ ဆရာကြီးလိုလို လုပ်နေတယ်"

"မပြောပါဘူး အစ်မရဲ့"

"သိဘူး သွား ဖယ် ဆင်းတော့ ဒီမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ရစရာကိုမရှိဘူး အင်္ကျီတွေလည်း တွန့်ကြေကုန်ပြီ ဟင်း"

ဆရာမတွန်းလွှတ်တော့ ခင်မောင်လွင်လည်း သူမကိုယ်ပေါ်ကနေ လီးကိုအသာဖြုတ်ချွတ်ပြီး ဆင်းလိုက်ရတော့သည်။

"ဗြွတ် ဗလွပ် "

"ဟဲ့ အို … "

ဆရာမစောက်ပတ်မှ လီးနှုတ်သံကြီးကိုက ကြောက်စရာ … ။ ဆရာမမသန်းရင်ကိုယ်တိုင်တောင် ဗြွတ် ဗလွတ် ဆိုသော ဒီအသံကြီးကြောင့် တွန့်ကနဲဖြစ်သွားရတော့သည်။

...........................................................

၄။

သူမနှင့် ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြပြီး သူ့ခါးရှေ့ဆီမှ တွဲလောင်းကြီးကျကာ ရှေ့နောက်လှုပ်ယမ်းနေသော ခင်မောင်လွင်ရဲ့လီးငပဲကြီးကို အသာငေးကြည့်ရင်း မသန်းရင် သူမအောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာဖိကိုက်လိုက်မိသည်။

ဟင်း ရင်မောရပါလား မောင်လွင်ရယ် နင့်လီးကြီးက ငါ့ကိုပြုစားနေပြီထင်တယ် … သူမစိတ်ထဲကနေပဲ ကြိတ်ပြောလိုက်မိတော့သည်။ လီးကြီးဆီကမျက်နှာလွှဲလိုက်ပြီး ခင်မောင်လွင့်ကို ခပ်တည်တည်နှင့်ကြည့်ကာ …

"ငါ့ကို အိမ်ပြန်ပို့ပေး မောင်လွင်"

"အစ်မ ပြန်တော့မလို့လား ခုတွေ့လို့တောင် အားမရသေးဘူး"

"တော်ပြီ ငါကျိန်းနေပြီ နင်တွေ့ချင်လည်း နောက်မှတွေ့တော့"

"အစ်မသေချာပြောခဲ့ဦး ပြန်တာက အချိန်မရွေးပြန်လို့ရတယ် ကျွန်တော် ဆိုင်ကယ်နဲ့လိုက်ပို့ပေးမယ် "

ဆိုပြီး ခင်မောင်လွင်ပြောလိုက်တော့ …

"နင် ဘာလုပ်ချင်သေးလို့လဲ ငါ အိမ်ပြန်ပြီး အနားယူချင်ပြီ မောင်လွင် … တစ်နေ့လုံးလည်း စာသင်တာနဲ့ ဘင်ခရာဝိုင်းနဲ့ ပတ်ချာလည်ပြီး တအားပင်ပန်းထားတာ ခုလည်း … ဟင်းး "

ခင်မောင်လွင် စကားမပြောတော့ဘဲ သူမကိုယ်လုံးအိအိလေးကိုသာ ဆွဲယူပွေ့ဖက်လိုက်ကာ သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲကလေးနှစ်ချပ်ကို သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့် ပြွတ်ကနဲ ဖိကပ်စုပ်နမ်းပစ်လိုက်ပါသည်။ မသန်းရင်လည်း သူ့ကိုပြန်ဖက်ကာ တုံ့ပြန်အနမ်းပေးသည်။ ရင်ချင်းအပ်လျက် အနေအထားဖြင့် အောက်မှ အဝတ်မဲ့ခန္ဓာကိုယ် အသားဆိုင်အချင်းချင်း ပူးကပ်စွာ ထိတွေ့မိနေကြရာ နှစ်ယောက်သား တစ်ခါမှမရရှိဖူးသော အရသာတစ်မျိုးကို တသိမ့်သိမ့်တငြိမ့်ငြိမ့်လေး ခံစားနေရပြန်ပါသည်။

"ချစ်တယ်အစ်မရယ် ဒီနေ့လိုမျိုး နောက်ထပ် တွေ့ချင်သေးတယ် "

မောင်လွင်ပြောရင်း ဆရာမလေးရဲ့ပေါင်ခွကြားမှစောက်ပတ်ရှိရာကို သူ့လီးကြီးနှင့်ဖိကပ်ထောက်ရင်း ဖီလင်ယူနေလိုက်သည်။ မသန်းရင်လည်း ဖိုမလိင်အင်္ဂါချင်း ထိတွေ့မှုအောက်မှာ တဒင်္ဂငြိမ်သက်နေမိပြီးမှ …

"နင် အရမ်းကာရော လျှောက်မဖွရဘူးနော် မောင်လွင် ဆရာမဆိုတဲ့ ငါ့သိက္ခာကိုလည်း ထောက်ထားဦး ကြားရဲ့လား"

"ဟာ အစ်မကလဲ ဖွစရာလား ဖွရင် ကျွန်တော်ငတ်မှာပေါ့ အစ်မနဲ့ခုလိုတွေ့ပြီး အားရပါးရလိုးခွင့်ရတာကိုပဲ ကျေနပ်နေမိတာပါ"

"ငါ နင့်ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြီး စိတ်ချနိုင်မှာလဲ နင်က ယောက်ျားလေး ဘာမှနာမည်ပျက်စရာမလိုဘူး အစ်မတို့မှာတော့  မိန်းမသားတွေ ဆိုတော့ … "

"ဆက်မပြောပါနဲ့တော့ အစ်မရယ် ခုလို မှားမိတာကိုလည်း ကျွန်တော်အနူးအညွတ်တောင်းပန်တယ် အစ်မပေးချင်တဲ့အပြစ်သာပေးပါ ဒီကိစ္စ ဘယ်သူ့မှလျှောက်မဖွဘူး ဆိုတာကိုတော့ ကျွန်တော့်ဖက်က ရဲရဲကြီးကတိပေးပါတယ်"

တောင်းပန်စကားပြောရင်း သူ့လက်များကလည်း ဟိုကိုင်ဒီကိုင်နှင့်နေရာ မသန်းရင် သူ့လက်ကို အသာပုတ်ချလိုက်ရသည်။

"အင်းလေ ပြီးတာလည်းပြီးပြီ နင် ငါ့ကိုအားပါးတရ လိုးချင်တိုင်းလိုးပြီးပြီ ရှေ့ဆက်ပြီး ငါတို့အိမ်ထောင်ရေး ပြိုကွဲတဲ့အထိတော့ မဖြစ်စေချင်ဘူး ဒါတော့ နင် ကြပ်ကြပ်သတိထားရမယ်"

"ဟာ စိတ်ချပါဆို အစ်မကလဲ "

ခင်မောင်လွင် ပြွတ်ပြွတ်နှင့်အငမ်းမရ နမ်းပြန်သည်။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း စောစောကပဲ လိုးပြီးခဲ့သည့်သူမစောက်ပတ်ဆီ ရောက်ရှိကိုင်စမ်းလာပြန်ရာ မသန်းရင်ကိုယ်ကလေးယို့၍ အသာရုန်းထွက်လိုက်ရပြီး …

"တော်ပြီပေါ့ ငါ့မောင်ရယ် နောက်နေ့တွေ ကျန်သေးတယ် နင် ငါ့ကို ထပ်တွေ့ချင်တယ်ဆို"

"အဲဒါပြောတာ ပြော အစ်မ အိမ်လာခဲ့ရမလား ကျောင်းမှာပဲ ခုလို တိတ်တိတ်ခိုးတွေ့ရမလား ပြောပါ အစ်မသန်း"

"လာ ဒီနားလာ"

မသန်းရင် အမှတ်မထင်ဘဲ သူ့နှုတ်ခမ်းကို ဖိစုပ်လိုက်သည်။ လက်က အောက်ကိုလျှိုပြီး သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးကိုဆွဲညှစ်လိုက်ကာ နှစ်ကိုယ်ကြား လေသံကလေးနှင့် …

"ဒီည အစ်မအိမ်လာခဲ့ အစ်မလည်း မင်းနဲ့ထပ်တွေ့ချင်တယ် ဘယ်သူ့မှ မတွေ့စေမမြင်စေနဲ့ ကြားလား မောင်လေး"

"အို မမရယ် ချစ်လိုက်တာကွာ ဒါကြောင့် ချစ်နေရတာပေါ့"

နောက်ထပ် တွေ့ရမည့်အချိန်ကိုပြောပြီး နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာအောင် အနမ်းချင်းဖလှယ်နေကြကာ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ လူချင်းပြန်ခွာလိုက်ကြသည်။

မသန်းရင်က သူမအခြေအနေပေးသလို ကျောင်းမှာလည်း တွေ့ကြရမည့်အကြောင်း ပြောပြီး အဝတ်အစားများ သပ်သပ်ရပ်ရပ် ပြန်လည်ဝတ်ဆင်၍ ခင်မောင်လွင်ကို ဆိုင်ကယ်ပါ တစ်ခါတည်းထုတ်ခိုင်းလိုက်ကာ သူ့ဆိုင်ကယ်နောက်ကနေ လိုက်ပါစီးနင်းပြီး နှစ်ယောက်သား မသန်းရင်၏နေအိမ်သို့ ပြန်လာခဲ့ကြပါသည်။ လမ်းမှာ မသန်းရင်က ခင်မောင်လွင့်ကျောပြင်ကို အနောက်ကနေ မှီနွဲ့ထိုင်ရင်း လိုက်ပါလာသည်။

ဆရာမမသန်းရင်ကို သူမအိမ်ရှေ့မှာချပေးပြီး ခင်မောင်လွင်က ညကျလျှင် သူ မဖြစ်ဖြစ်အောင် အရောက်လာခဲ့မည့်အကြောင်း ပြောဆိုကတိပေးပြီး အိမ်ကနေ ဆက်ဆက်စောင့်နေဖို့မှာခဲ့ကာ အိမ်ပြန် လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ပြီး လမ်းထိပ်ဘုံဆိုင်ဆီ ထွက်လာခဲ့ပါသည်။

ခင်မောင်လွင်ရဲ့ သောက်ဖော်သောက်ဖက် ကုလားလေးအောင်စိန်နှင့်အဖွဲ့တွေ ရှိနေပါသည်။

သောက်ရင်းစားရင်း ရေချိန်လွန်အောင် အရက်မူးလာကြတော့လည်း ခင်မောင်လွင်တစ်ယောက် ကျွဲခိုးပေါ်ခဲ့သည်။ ဆရာမနှင့်သူ လိုးခဲ့သည့် အကြောင်းအရာကို အောင်စိန်နှင့် နောက်ထပ်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဖြစ်သူ ဘိုနီနှင့်အာမက် တို့ကို မစားရဝခမန်း ထုတ်ပြောလိုက်မိသည်။

"ဟားးး မိုက်လှချည်လား ငါ့ကောင်ရ ဒီနေ့ ကြားရသမျှထဲမှာ မင်္ဂလာအရှိဆုံးသတင်းပဲ ဆရာမတစ်ယောက်ကို လိုးခွင့်ရတာ နှယ်နှယ်ရရ အဆင့်တဲ့လား ငါလိုးမသား … မင်းဒီဟာမကြီးကို ဘယ်နှစ်ချီဖိုက်ခဲ့သလဲ ငါတို့ကို အစကနေအဆုံး ခရေစေ့တွင်းကျပြန်ပြောပြစမ်း"

"အေ့ပါကွာ နားထောင် "

ဆိုပြီး ဒီနေ့ည သူနှင့် ထပ်တွေ့ဖို့ ချိန်းဆိုထားခြင်းမှအပ ညနေက သူနှင့်ဆရာမတို့နှစ်ယောက် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသမျှကို မချွင်းမချန် စီကာပတ်ကုံး ပြောပြလိုက်သည်။

ဆရာမ အိုးတောင့်သလောက် အပေးဘယ်လောက်ကောင်းသည် ဆိုတာလည်း ပါလိုက်သေးသည်။

"အိုးကောင်းတာတော့ ငါ့အမြင် ဒီဟာမကြီး ငါနဲ့တစ်လမ်းတည်းနေတာ …မတွေ့လိုက်နဲ့ တွေ့တာနဲ့ကို အနောက်ကနေ ပစ်လိုးချင်စရာ ကောင်းတဲ့ဟာမကြီး တောက် !! ဒီ ခွေးမသား လက်ဦးသွားလို့   သူ့လင် ကားဆရာဟိုကောင် ပြန်လာရင် ငါနဲ့တောင် အတူတူ ခွက်ပုန်း ချနေကျပါ "

အောင်စိန် ဝင်ပြောသည်။

"မောင်လွင် မင်း ငါတို့ကိုတော့ ချန်မထားသင့်ဘူးနော အစီအစဉ်တစ်ခုခုတော့ လုပ်ဦး"

ဘိုနီ့စကားကို အာမက်ကပါ ဝင်ပြီး …

"ဟုတ်တယ် မောင်လွင် မင်း ဒါမျိုးတော့ တစ်ကိုယ်ကောင်းမဆန်နဲ့ အပျောက်ရိုက်ဖို့လည်း မကြိုးစားနဲ့"

"အေးပါ အာမက်ရာ ငါ့လီးမှပဲ ငါ အပျောက်ရိုက်မယ့်ကောင်မဟုတ်ဘူး မင်းအသိ … ဒါက အခုမှ နိဒါန်းစရုံလေးရှိသေးတာ …မပူနဲ့ ကောင်းခန်းကျရင် သေချာပေါက် မင်းတို့ပါလာစေရမယ် ဟုတ်ပြီလား … ဆော်ကြီးကြည့်ရတာ ထင်သလောက် စည်းရုံးရမခက်လှဘူး"

ဆိုပြီး ခင်မောင်လွင်လည်း သူငယ်ချင်းတွေကို ဆရာမမသန်းရင်အကြောင်း သူသိသမျှ ဖောက်သည်ချ ပြောပြသည်။ သူငယ်ချင်း လေးယောက် ခေါင်းချင်းဆိုင်ပြီး အောင်စိန် အာမက်နှင့် ဘိုနီ တို့ကလည်း သူတို့လိုချင်သည့်အနေအထား ဖြစ်ချင်သည့်ပုံစံတွေကို ခင်မောင်လွင့်ကို တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ဝင်ရောက်ပြောဆို အကြံပေးကြသည်။ ခင်မောင်လွင် ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် သူတို့ပြောသမျှ နားထောင်ရပြန်သည်။

သူတို့အချင်းချင်း လေးယောက်ပေါင်းလောင်းကျော် ဆိုသလို လမ်းတကာခြေရှုပ်ပြီး အပွဲပွဲနွှဲလာခဲ့သူတွေ ဖြစ်သည်။ လမ်းပေါ်က မိန်းမရော ကကတွေရော ဖူးငုံပွင့်စ အပျိုစင်အငုံးကလေးများပါ သူတို့ဖိုက်ခဲ့သည့်စော်တွေပေါင်းလည်း မနည်းတော့ပြိ။ အသေးအမွှား ကိစ္စကလေးကအစ တစ်စုံတစ်ရာပြဿနာ မပေါ်ပေါက်စေဘဲ အပေးအယူအချိတ်အဆက်ညိညိ ဘယ်ရွေ့ဘယ်မျှအထိ သူတို့ချင်း ပတ်သက်ဆက်နွယ်မှု ရှိခဲ့ကြသလဲ ဆိုတာကို သူတို့လေးယောက်ကသာ အသိဆုံးပဲဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။

ည ၉ နာရီကျော်လောက်မှာ သူငယ်ချင်းတွေနှင့်လမ်းခွဲပြီး ခင်မောင်လွင် ဆရာမ မသန်းရင်အိမ်ဖက်ကို တစ်ယောက်တည်း ထွက်ချလာခဲ့သည်။

ဆရာမ(မသန်းရင်) က တစ်ယောက်တည်း နေတာတော့ မဟုတ်။ သူမအိမ်မှာ ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်သူ အဒေါ်ကြီးတစ်ယောက်လည်း ရှိသည်။ ရံဖန်ရံခါ ဆိုသလို သူမစာသင်ပြပေးနေသော ရှစ်တန်းကိုးတန်း ကျောင်းသူကလေးတွေထဲက ကျောင်းသူမိန်းကလေး တစ်ယောက်မဟုတ် တစ်ယောက်လည်း သူမထံမှာ အကူသဘောမျိုး လာအိပ်ချင်အိပ်တတ်သေးသည်။ ခင်မောင်လွင် ဒီထက်ပိုပြီး မသန်းရင်တို့အိမ်အကြောင်း ဂဃနဏတော့မသိပါ။ ညဖက်လည်း တစ်ခါမှလာဖူးသူမဟုတ်၍ သူ့အနေနှင့်အနည်းငယ်တော့ စိုးရွံ့မှုရှိနေသည်။

မည်သို့ပင်ဖြစ်စေ ဆရာမကိုယ်တိုင်ကိုက သူ့ဖက်ကို ပါနေပြီးသားပဲဖြစ်ရာ သူ့လမ်းကြောင်းကို သူ အသင့်ရှင်းပြီးသား ဖြစ်မှာကတော့ သေချာသလောက်ရှိပေသည်။

ဆရာမအိမ်ရှိရာ လမ်းသွယ်လေးထဲချိုးဝင်လာခဲ့ပြိး သူမအိမ်နှင့်မနီးမဝေးမှာရပ်ကာ အသံမကြားအောင်တွန်းလာလိုက်သည်။ လမ်းဘေး အမှောင်ရိပ်တစ်နေရာမှာ ဆိုင်ကယ်ကို ရပ်ထားလိုက်ပြီး ဇက်သော့ကို အသေအချာခတ်၍ အိမ်ရှိရာကို ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လာ ခဲ့လိုက်သည်။

မသန်းရင်ရဲ့အိမ်က သုံးပင်နှစ်ခန်းရှိသော ပျဉ်ထောင်နှစ်ထပ်အိမ်ကြီးဖြစ်သည်။ သူမမိဘတွေ ရှိစဉ်ကတည်းက ဆောက်လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် အနည်းငယ်ယိုယွင်းလာသဖြင့် သူမကိုယ်တိုင် ငွေကုန်ကြေးကျခံပြီး အောက်ထပ်ကို အုတ်ပတ်ကားညှပ်၍ နှစ်ထပ်တိုက်ခံပျဉ်ထောင်အိမ်အဖြစ် အခိုင်အမာ ပြန်လည်ပြုပြင်တည်ဆောက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

မသန်းရင် ယောက်ျားဖြစ်သူကိုခင်ဇော်နှင့် အိမ်ထောင်ရက်သားကျပြီး နှစ်နှစ်ခန့်အကြာမှာ မိဘများ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ကွယ်လွန်အနိစ္စ ရောက်ရှိသွားကြရာ မြို့ကို အပြီးအပိုင်ပြောင်းရွှေ့ဖို့ ကြိုးစားသေးသော်လည်း ဆရာမအလုပ်ကတစ်ဖက်နှင့်မို့ နောက်ဆုံး ပြောင်းရွှေ့ဖို့ အစီအစဉ်ပျက်သွားခဲ့ရပြီး ကိုခင်ဇော်တစ်ယောက်သာ သူ့ယာဉ်မောင်းအလုပ်နှင့် အိမ်ကို တစ်လတစ်ခေါက် တစ်ခါတစ်ရံလည်း တစ်လမှာနှစ်ခေါက် သွားလိုက်ပြန်လိုက်ပြုလုပ်ကာ မသန်းရင်ကတော့ အိမ်မှာပဲ နယ်က အဒေါ်ဝမ်းကွဲ တော်စပ်သူတစ်ယောက်ကို အဖော်အဖြစ် ခေါ်ယူထားပြီး ကျောင်းတစ်ဖက်အိမ်တစ်ဖက် စာသင်ပြသောအလုပ်နှင့် မအားလပ်နိုင်အောင်ဘဲ ရှိလေတော့သည်။

အိမ်အနီးကိုချဉ်းကပ်လာပြီး အပေါ်ထပ်ရှိ ဘုရားစင်မှာထွန်းထားသော ၆၀ ဝပ် ဘုရားမီးလေးမှအပ တစ်အိမ်လုံး မှောင်နှင့်မည်းမည်း ဖြစ်နေသော အိမ်ထဲကို ဝင်ဖို့ မလွယ်ပေါက်ကိုလိုက်ရှာရာ အလွယ်တကူရှာမတွေ့သဖြင့် အိမ်အနောက်ဖက်ကနေပတ်လာခဲ့လိုက်ပြီး နောက်ဖေးတံခါးချပ်ကို အသံမထွက်အောင် သတိကြီးကြီးထားပြီး အသာတွန်းဖွင့်ကြည့်လိုက်လေသည်။

ထင်သည့်အတိုင်းပင် မသန်းရင်တို့အိမ်တံခါးက ကျွီကနဲပွင့်သွားသည်။

ခင်မောင်လွင် အိမ်ထဲကိုအခြေအနေကြည့်ပြီး တိတ်တိတ်ကလေးလှမ်းဝင်ဖို့ ခြေလှမ်းပြင်လိုက်ချိန်မှာပင် …

"ဟိတ် … မဝင်နဲ့"

ခပ်အုပ်အုပ်အသံနှင့်အတူ လက်နွေးနွေးတစ်ဖက်က သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို လာရောက်ဆုပ်ကိုင်လာပြီး တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ထိုအသံရှင်က နှစ်ကိုယ်ကြားလေသံနှင့် သူ့ကို …

"အပြင်ပြန်ထွက်ကြရအောင် မောင်လွင် လာ "

သူ့လက်ကိုမလွှတ်ဘဲ ဆွဲခေါ်လာလိုက်ရာ ခင်မောင်လွင်လည်း သူ့အနောက်ကနေ ပြန်လည်လိုက်ပါလာရပြီး နှစ်ယောက်သား နောက်ဖေးပေါက်မှနေ၍ အိမ်အပြင်ကို တိတ်တဆိတ်ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ လှေကားထစ်အတိုင်း ဆင်းလာပြီး အောက်ကို ရောက်တော့ …

"မောင်လွင် ဒီဖက်လာ မမလျှောက်တဲ့အတိုင်း သတိထားလျှောက် ခလုတ်တွေဘာတွေ တိုက်နေဦးမယ်"

သူမကပြောလိုက်ရာ ခင်မောင်လွင်ခေါင်းညိတ်ပြီး နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်လက်ကို တစ်ယောက် ဖေးမဆုပ်ကိုင်၍ ခြံဝင်းအနောက်ဖက်သို့ သွားသည့် ကျောက်စရစ်ခင်း လျှောက်လမ်းလေးအတိုင်း လျှောက်လာခဲ့ကြပြီး အိမ်နောက်ဖက်ရှိ စက်ရုံတစ်ခုဖြစ်ဟန်တူသည့် အုတ်နှင့်ဆောက်လုပ်ထားသော အဆောက်အဦကလေးတစ်ခုဆီ ရောက်လာကြသည်။

"လာ အထဲဝင်မယ်"

မသန်းရင်က ဦးဆောင်ပြီးဝင်ကာ ခင်မောင်လွင် သူမအနောက်က လိုက်ဝင်ခဲ့သည်။ တံခါးကို အသေအချာပြန်ပိတ်ပြီး မသန်းရင်က သူမအသင့်ယူလာခဲ့သော စားပွဲတင်စာကြည့်မီးအိမ်ကလေးထွန်းညှိလိုက်ရာ တစ်ခန်းလုံးလင်းချင်းသွာသည်။

"ရေတွင်းဟောင်းကိုငုံထားတာလေ အရင်က ဒီတွင်းကရေကိုပဲ တစ်အိမ်လုံးသုံးကြရတာ လျှပ်စစ်မော်တာမပေါ်ခင်က တရုတ်နီရေစက်နဲ့ ရေစုပ်ယူရတယ် အဖေကသစ်ပင်ပန်းပင်စိုက်တော့ အလုပ်သမားတွေလည်း ဒီမှာနေကြတယ် ဒါက ရေစက်နဲ့ ပစ္စည်းပစ္စယတွေ ထားတဲ့နေရာပေါ့"

မသန်းရင်က သူ့ကို အသေအချာရှင်းပြပါသည်။

အခန်းမှာအတော်ကလေးကျယ်ဝန်းပြီး ကွပ်ပျစ်ပုံစံ အိပ်စင်တွေဘာတွေ အကျအနနှင့်မို့ သူမမိဘတွေရှိစဉ်ကာလက အတော်ကလေး ပြည့်စုံကြွယ်ဝသူတွေဖြစ်ကြမှန်း သိသာနေပေသည်။ ပိုက်ဆံရှိသည့်အလျောက် စိတ်ကူးပေါက်ရာ သီးပင်စားပင်တွေစိုက်ပျိုးပြီး အေးအေးချမ်းချမ်း နေထိုင်ခဲ့ကြဟန်တူပေသည်။

ကွပ်ပျစ်ကလေးဆီလျှောက်လာပြီး သူရောမသန်းရင်ပါ နှစ်ယောက်လုံး ဘေးချင်းကပ်ရက် အတူတကွ ထိုင်လိုက်ကြပါသည်။ ခင်မောင်လွင့်လက်တစ်ဖက်က မသန်းရင်ရဲ့ခါးကလေဆီ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းရောက်လာသည်။ ပြီးတော့ သူ့လက်ကအငြိမ်မနေဘဲ ဟိုကိုင်ဒီကိုင် ဟိုပွတ်ဒီပွတ် လျှောက်လုပ်လာသည်။ မသန်းရင်နားနားကပ်ပြီး …

"မီး ဒီအတိုင်း ထွန်းထားလို့ဖြစ်မလား မမသန်း"

"ဖြစ် ဖြစ်ပါတယ် ဘာလို့လဲ ငါ့မောင်ရယ်"

"အော် အိမ်က တစ်ယောက်ယောက် မြင်သွားမလား လို့ မမသန်းအတွက် ပြောတာပါ"

"အံမယ် ခုမှ သူများအတွက် စိုးရိမ်တယ်လေးဘာလေးနဲ့ ဟွန့်"

"ညနေတုန်းက ကျတော့ … ဟွင်း"

မသန်းရင် သူမစကားကို ထပ်မဆက်ဘဲရပ်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းကလေးကို အသာရှုံ့မဲ့၍ ခင်မောင်လွင့်ကို မျက်ဝန်းကလေးထောင့်ကပ်ကာ ကြည့်လိုက်သည်။

ထိုအကြည့်ကပင်လျှင် ယောက်ျားရင့်မာကြီးတစ်ယောက်အဖို့ သုစရိုက်နှင့်ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်သော မကောင်းမှုဒုစရိုက် အမျိုးမျိုးကို အမှုမကြီးကြီးအောင် ကျူးလွန်စေနိုင်စွမ်းရှိသည့် ဣတ္ထိယခေါ် မိန်းမတို့၏ မူပိုင်အမှတ်တံဆိပ်ဟုဆိုအပ်သည့် မာယာဟုခေါ်သော ဝရဇိန်အလား အစွမ်းထက်လှသည့် ဇီဝိန်ချွေလက်နက်တစ်မျိုးပင် ဖြစ်ပေတော့သတည်း။

၅။

ခင်မောင်လွင် မသန်းရင်၏ကိုယ်လုံးကလေးကို ပွေ့ဖက်ပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ မသန်းရင်ကလည်း မရုန်းပါ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ အလိုက်သင့်နေပြီး နှစ်ယောက်သား အပြန်အလှန် လူးလှိမ့်ပွေ့ဖက်လျက် နှုတ်ခမ်းချင်းဂဟေဆက်ကာ မွတ်သိပ်ခြင်းကြီးစွာ အနမ်းချွေ နေမိကြသည်။ နှုတ်ခမ်းများကို တော်ရုံနှင့်မခွာမိကြဘဲ လျှာအချင်းချင်း လူးကာလွန့်ယှက်လိမ်ကာ အပြတ်အသတ် နမ်းစုပ်နေကြရင်း အတွေ့ရေယဉ်ကြောထဲ အချိန်အတန်ကြာသည်အထိ မျောပါနေမိကြသည်။

တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် တရှိုက်မက်မက်နမ်းစုပ်နေကြရာက သူတို့လက်တွေကလည်း တစ်ယောက်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ယောက် အပြန်အလှန် ထိတွေ့ပွတ်သပ်လျက်ရှိကြကာ အပေါ်ရောအောက်ရော လျှို့ဝှက်ရာအင်္ဂါရပ် အသီးသီးပါမကျန် ပွတ်ကြနှိုက်ကြကိုင်ကြနှင့် ရာဂအရှိန် တရိပ်ရိပ်တက်သထက် တက်လာခဲ့ကြရသည်။

အခန်းတွင်းရှိ ဘက္ကရီသုံး စားပွဲတင်မီးအလင်းရောင်ဖြင့် မြင်တွေ့နေရသော မသန်းရင်၏မျက်နှာကလေးမှာ ရမ္မက်ဇောအဟုန်ကြွလျက် ဇောချွေးများပျံကာ သွေးနီရောင်သမ်းနေသည်သို့ ထင်မှတ်ရလေသည်။ သူတို့လက်များက ခန္ဓာကိုယ်နေရာအနှံ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ် ဖျစ်နယ်ပေးနေလျက်ကပင် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းချင်းမခွာဖြစ်ကြသေးဘဲ အပြိုင်အဆိုင် နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကပ်ပြီး နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လျှာထိုးယက်လိုက် ရှိနေကြရာ မသန်းရင်၏ကိုယ်ပေါ်မှ အဝတ်လွှာတွေလည်း ဖယိုဖရဲနှင့် ရင်သားအိအိ တင်ပါးအသားဆိုင် လုံးလုံးဖွေးဖွေးကြီးတွေ မလုံမလဲဖြစ်လာရသလို ခင်မောင်လွင့် ခါးဝတ်ပုဆိုးသည်လည်း သူ့ခါးမှနေ၍ မမြဲနိုင်ဘဲ ဖြစ်ကာ တဖြည်းဖြည်း အောက်ကိုလျှောကျွတ်ကျလာပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီမပါသဖြင့် သူ့ခါးရှေ့မှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသော မောင်လွင့်လီးငပဲကြီးက မဖုံးနိုင်မဖိနိုင်ဆိုသလို မသန်းရင်၏မြင်ကွင်းရှေ့မှာ တိုးလို့တန်းလန်းနှင့် ဘွင်းဘွင်းရှင်းရှင်းကြီး ပေါ်ထွက်နေရပေတော့သည်။

ခင်မောင်လွင့်လက်က မသန်းရင်၏ကိုယ်အထက်ပိုင်းက အင်္ကျ ီနှင့်ဘော်လီကို အသာချွတ်ယူလိုက်ပြီး နို့အုံအိအိကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်နှင့် အားပါးတရ ဖျစ်နယ်ကိုင်၍ နို့သီးတစ်ဖက်ကို ပါးစပ်နှင့် ရုတ်တရက်ကုန်းစုပ်နမ်းလိုက်ပါသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ ကျန်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မသန်းရင်၏ခါးမှ ကျွတ်လုလုဖြစ်နေသည့်ထမီကို အောက်သို့ ဇပ်ကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်ကာ ဖင်သားကြီးများကို မလုံမခြုံဖုံးကွယ်ထားလျက်ရှိသည့် အတွင်းခံပင်တီပါးလေးကိုပါ အောက်ကို အသာကလေးဆွဲချလိုက်သည်။ မသန်းရင်၏ အမွေးအဖုတ်လိုက်ဖြစ်နေသော ဖားခုံညင်းသဏ္ဍာန် ဆီးခုံမို့မို့ကြီးအောက်မှ သူမစောက်ပတ်ကြီးက အပြင်ကို ဘွားကနဲပေါ်ထွက်လာရပြီ။

ခင်မောင်လွင် မသန်းရင်ခြေရင်းဖက်ကို ရွှေ့သွားပြီး သူမပေါင်ခွကြားမှ အမွေးများဖုံးအုပ်နေသည့် စောက်ပတ်ကြီးကို အသေအချာ ငုံ့ကိုင်းကြည့်ကာ နက်မှောင်ကာအုံထူလှသည့် စောက်မွေးများကို လက်နှင့်သပ်တင်လိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ကိုင်ကြည့်စမ်းကြည့် ဖြဲကြည့်သည်။ ထူထဲအသားပြည့်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများကြောင့် မသန်းရင်၏စောက်ပတ်မှာ အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီး တစ်ယောက်ပင်ဖြစ်လင့်ကစား အခြားသော သားသည်မအေမိန်းမအများစု တို့ကဲ့သို့ ပြဲပြဲရွဲရွဲ အာတာကွဲကြီးဖြစ်မနေဘဲ (ကလေးလည်း တစ်ခါမှကို မရဖူးတာကြောင့်) သူမစောက်ပတ်က ပေါင်ခွကြားထဲမှာ ဝင့်ထည်စွာဖြင့် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ စုစုစည်းစည်းနှင့် ဣန္ဒြေရရ ခုံးကြွမြင့်မောက်စွာ တည်ရှိနေတာကို တွေ့ရလေသည်။ အပျိုစစ်စစ်နှင့်မခြားသော သူမစောက်ပတ်က စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများ မပြဲမလန် နဂိုရည်ပျက်ယွင်းခြင်း မျိုးလည်း မရှိဘဲ တင်းတင်းစေ့ကပ်နေသယောင် တွေ့မြင်ရသည်ကပင် သူမ၏ အခြားဘယ်မိန်းမနှင့်မှ မတူသော ပါရမီထူးကဲလှသည့် အလှတရားကို အတိုင်းသားပေါ်လွင်နေစေပါသည်။

မသန်းရင် သူမမျက်နှာကို လက်နှင့်အုပ်ကွယ်ပြီး ခင်မောင်လွင်ပြုသမျှ ငြိမ်ခံနေကာ တစ်ချက်တစ်ချက် ခင်မောင်လွင် သူမကို အငမ်းမရ ဖျစ်လားကိုင်လားလုပ်နေပုံကို သူမလက်ချောင်းကြားထဲကနေ တိတ်တိတ်လေးခိုးချောင်းကြည့်နေပါသည်။ ရင်တွေလည်း တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေပြီး ထိုကဲ့သို့ စိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်ပြီး သူမမူပျက်နေပုံကို ခင်မောင်လွင်အား မြင်တွေ့စေလိုသေးပုံမရချေ။ သူ့သဘောအတိုင်းသာ ပြုချင်တိုင်းပြု ဆိုပြီး ပေယျာလကန် လွှတ်ပေးထားသည်။ ခင်မောင်လွင် သူမစောက်ပတ်ကို အငမ်းမရကြည့်ရင်း ပွတ်လိုက်ဆွလိုက် ထူထဲထဲအဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ချပ်ကို လက်ညှိုးလက်မနှင့်ကလန့်ကာ ဖြဲဟကြည့်လိုက်လုပ်နေရာက စောက်ရည်များဖြင့် ပြည့်ှလျှမ်းလာ၍ စိုစိစိကလေးဖြစ်ကာ ကြည်လဲ့လဲ့အချွဲအကျိများနှင့်တကွ ရွှဲအိနုဖတ်ရွှန်းစိုသော နံရံအသားဖုနုနုကလေးများ တတုန်တုန်နှင့်ရှိနေလေသော စောက်ပတ်အတွင်းသား နီတျာရဲကလေးများအား အနီးကပ် တွေ့မြင်နေရပြီး သူ့အတွင်းစိတ်က ဂဏှာမငြိမ်ဘဲ ဖောက်လွှဲဖောက်ပြန်ဖြစ်၍လာကာ ခင်မောင်လွင် ဏှာထန်လာသည်။ လိုးချင်စိတ်ကြောင့် မာန်ဖီမုန်ထလာတာ ကြောင့်လည်း သူ့အသက်ရှူသံတွေ ပြင်းသထက်ပြင်းလာရသည်။

"တောက် အစ်မစောက်ပတ်ကြီး ညနေကတည်းက အပီလိုးခွဲလိုက်ရမှာ ဟင်းး"

"နင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ လူကို ဒီလောက်လိုးထားတာတောင် အားမရသေးဘူးလား"

မသန်းရင် ပြန်မေးတော့ …

"အားရမလားဗျ ခုလို အေးအေးဆေးဆေး လိုးရတာမှမဟုတ်ဘဲ လူမြင်မှာကြောက်လို့ ကသောကမျောလိုးရတာ ခုမှအပီလိုးရမှာ"

"နင် လိုးချင်ရင် ငါ့ကိုအရင်ယက်ပေး ကြားလား"

"အစ်မ စောက်ပတ် အယက်ခံရတာကြိုက်လား"

"အင်း ကြိုက်တယ် နင်လုပ်တာ ငါမူးမေ့ လဲတော့မတတ်ဘဲ မှုတ်ပဲ မှုတ်တတ်လွန်းတယ် နင်စပတ်ယက်သလို ငါလည်း နင့်လီးစုပ်ပေးမယ်လေ "

မသန်းရင် အရည်လဲ့နေသော မျက်လုံးရွဲကြီးများနှင့် သူ့ကိုကြည့်ကာပြောလိုက်ရင်း သူမလက်တစ်ဖက်ကို ခင်မောင်လွင့်ပေါင်ကြားထဲ လျှိုသွင်းကာ လီးကြီးအား ခပ်ရဲရဲပင် ဆုပ်ဆွဲကိုင်လိုက်လေသည်။ လီးကိုယ်ထည်ကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင်ပြီး လဒစ်ထိပ်မှသားရေကို အနောက်ဖက်ကို ဖြဲလှန်ကြည့်လိုက်သည်။ ခင်မောင်လွင့်လီးကြီးက အောက်ကို တွဲလောင်းကြီးကျနေကာ သူမမျက်နှာရှေ့မှာ ဝဲနေသည်။ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် ဖြစ်လုနီးအခြေအနေပင်ဖြစ်ရာ နှစ်ယောက်စလုံး ရမ္မက်စိတ်တွေ အတိုင်းမသိ နိုးထကာ စုပ်ချင်မှုတ်ချင် လိုးချင်ခံချင်စိတ်များ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်ပေါ်လာကြလေသည်။

"စုပ်လိုက် အစ်မ အစ်မစုပ်ရင် ကျွန်တော်လည်း အပြတ်မှုတ်ပေးတော့မှာ"

"နင် မိန်းမဘယ်နှစ်ယောက် လီးစုပ်ခိုင်းဖူးလဲ မောင်လွင် ဆရာမတွေထဲကရော ပါသေးတယ်မဟုတ်လား"

"ဒါတော့ မပြောဘူူး အစ်မ …သတ်ချင်သတ် ဟင်းဟင်း"

"သေလိုက် ငါ အကောင်းမေးတဲ့ဥစ္စာ"

"အစ်မ ပြန်မပြောနဲ့နော်"

"မပြောပါဘူး"

"လေးယောက် ငါးယောက်ရှိတယ် လက်ရှိ ကျောင်းကပဲ အပြင်ကဟာတွေတော့ အများကြီး"

"အားပါးပါး လွန်လွန်းတယ်ကွာ မင်းကိုတော့ လက်ဖျားခါတယ် ဟင်းဟင်းး … ငါ့မောင် စွံလွန်းလှချည်လား … အားလုံးကိုရော ငါ့လိုပဲ အပီလိုးပစ်လိုက်တာပဲလား"

"အများအားဖြင့်တော့ လိုးတာပေါ့ ယောက်ျားနဲ့မိန်းမရယ်လို့ ဘုရားဖန်ဆင်းပေးထားတာ လိုးဖို့တစ်ခုပဲရှိတယ် တချို့ကိုဆို တိတ်တိတ်ကလေး အိမ်ကိုသွားလိုးပေးရတယ် ခု အစ်မနဲ့ တွေ့သလိုပဲ"

"ဘုရားဖန်ဆင်းတယ်မပြောနဲ့ နင် အဝီစိရောက်သွားမယ် ကိုယ့်ဖာကိုယ် လိုးချင်လို့ လိုးတယ်ပြော ငါလည်း ငါ့စောက်ပတ်နဲ့ငါ ခံချင်လို့ ခံတာ နင်အတင်းလိုးလည်း ငါ မရရအောင် ရှောင်တိမ်းလို့ဖြစ်သားပဲ"

"အစ်မက တမင် မရှောင်ခဲ့တာပေါ့ နော် ဟုတ်လား"

"အေးလေ မရှောင်လို့ နင်နဲ့ဖြစ်တာပေါ့ ဟွင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သိပ်အထင်မကြီးနဲ့"

"ဟီး မကြီးပါဘူးအစ်မသန်းရဲ့ ကျွန်တော့်အဖို့လည်း ဒါက အရေးမကြီးပါဘူး အဓိကက အစ်မနဲ့လိုးဖြစ်တာကိုပဲ …ပြောရရင်  အစ်မ ကျွန်တော့်ကို လိုးခွင့်ပေးတာ ကျွန်တော် ဘယ်လိုကျေးဇူးတင်ရမှန်းတောင် မသိဘူး "

ခင်မောင်လွင်လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် သူ့စိတ်ထဲရှိသည့်အတိုင်း ပြောလိုက်လေသည်။

မသန်းရင်လည်း နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ပင် သူ့ကို ပြုံးပြလိုက်ရာက …

"အဲဒါဆိုလည်း အလွယ်လေး ကျေးဇူးတင်ရင် အဲဒီကျေးဇူး အမြန်ဆုံးဆပ်ရမှာပေါ့ ကဲ လုပ်စရာရှိတာလုပ် အချိန်သိပ်မရှိဘူး အိမ်မှာ ကျောင်းသူကောင်မလေးတွေ ရှိနေတယ် နိုးလာရင်ခက်မယ်"

ပြောရင်း ခင်မောင်လွင့်လီးကို သူမလက်နှင့်ဆွဲယူပြီး နှုတ်ခမ်းဝမှာ အသာတေ့ကပ်လိုက်ရာက သူ့လီးဒစ်ထိပ်ဖူးလုံးကြီးကို သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်သွင်းပြီး အားပါးတရ စုပ်ငုံပစ်လိုက်လေသည်။ လီးဒစ်ထိပ်လုံးကို လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက်ယှက်လိမ်ကာ ဆွပေးသည်။ ခင်မောင်လွင်လည်း ဘာလုပ်ရမလဲဆိုတာ ကောင်းကောင်းသိနေပြီမို့ သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ ဟဟပြဲပြဲလုပ်လိုက်ရာက သူမပေါင်ကြားထဲ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အလိုက်သင့်တိုးဝင်ပြီး သူမစောက်ပတ်ပြင် ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ကြီးကို မျက်နှာအပ်၍ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဟူ၍ စောက်ရည်သံများထွက်အောင်ပဲ သူ့ပါးစပ်ပြဲကြီးနှင့် အငမ်းမရနမ်းစုပ်ကာ လျှာနှင့်အသွင်းအထုတ်လုပ်၍ ယက်ဆွကစားပေး လိုက်ပြန်သည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ဖီလင်တွေ တဖြည်းဖြည်း တက်လာကြသည်။

ခင်မောင်လွင်လည်း သူမအစုပ်ကောင်း၍ လီးမဟားဒရားတောင်နေပေပြီ။

"အ အုအု အူး အိအိ အီး အီး ဟီးး "

"ပလပ်လပ် ပလပ် ဖွတ် စွိ စွပ် ဖွတ် ပြွတ် ပြွတ် ဖြွတ် ဗလွတ် လွတ် ပလပ်ဖတ် ပလပ်လပ်"

ခင်မောင်လွင် လျှာစွမ်းပြကာ မသန်းရင်စောက်ဖုတ်ကြီးကို အတွင်းရောအပြင်ရော အရည်ရွှဲအိုင်ထွက်လာအောင် လျှာနှင့် စောက်ပတ် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားတွေအထိ ထိုးသွင်းမွှေနှောက် ခလောက်ကစားပေးကာ စောက်စိကလေးကိုပါ စုပ်လိုက်ယက်လိုက် စောက်ဖုတ်အပြင်နှုတ်ခမ်းသားများကိုလည်း အောက်ကနေအထက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ကြီး ယက်သပ်တင်လိုက်နှင့် အပြတ် ဆွနှူးပေးလိုက်ရာ မသန်းရင်ဖင်ကြီး အောက်ကနေကော့ကာကော့ကာ ကြွမြောက်တက်လာရလေသည်။ သူ့ရဲ့ စောက်ပတ်ယက်သံက အစာငတ်နေသော လမ်းဘေးခွေးတစ်ကောင် ထမင်းရည်ယက်သည့်အလားပင် ပလပ်ပလပ်ပြပ်ပြပ် ဟူသော လျှာယက်သံများပါ အဆက်မပြတ် ထွက်ပေါ်နေပါသည်။ မသန်းရင် ပေါင်တန်နှစ်ဖက် ပြဲလိုက်ကားလိုက် ဘေးနှစ်ဖက်ဆီ ဆန့်ကားထွက်သွားလိုက် တစ်ခါ အတွင်းဖက်ကို ပြန်စုလာပြီး သူမပေါင်တန်နှစ်ချောင်းက ခင်မောင်လွင်ခေါင်းကို ပြုတ်တူနှင့်ညှပ်သလို ဆွဲညှပ်ထားလိုက်နှင့် ရာဂအရှိန်တက်ကာ ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်၍နေလေသည်။

စောက်ပတ်အဆွခံ အယက်ခံနေရသည့်ကြားကနေ ခင်မောင်လွင့်လီးကြီးကိုလည်း သူမအာခေါင်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး ပြည့်နေအောင် သွင်းကာ ခေါင်းကိုနှိမ့်လိုက်ကြွလိုက်နှင့် စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်စုပ်ပေးသည်။ လီးကို ပါးစပ်နှင့်လိုးသကဲ့သို့ ပြုလုပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ ခင်မောင်လွင့်လီးက သံချောင်းကဲ့သို့ မာတောင်တောင့်တင်းနေပြီဖြစ်၍လည်း သူမပါးစပ်နှင့် သူ့လီးက မဆန့်သလိုတောင်ဖြစ်နေရသည်။ ပမာဆိုသော် နေ့ခင်းဖက် အဆာပြေစားသည့် ကန်စွန်းဥကြီးတစ်လုံးကို သည်အတိုင်းမခွဲမစိပ် မဖြတ်တောက်ဘဲ ပါးစပ်ထဲ အတင်းသွပ်သွင်းပြီး စုပ်မျိုခိုင်းသလိုကြီး ဖြစ်နေသည်။ မသန်းရင် ပါးစပ်ထဲမှ ခင်မောင်လွင့်လီးကြီးကို စိတ်လိုလက်ရ တွင်တွင်ကြီး စုပ်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်း နှစ်ဖက်ဆီမှ တံတွေးများပင် အပြင်ကို တွဲလွဲယိုစီးကျနေလေရာ အောကားထဲက လီးစုပ်သည့် ဇာတ်ဝင်ခန်းများ ကြည့်ရသလိုပင် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ရှိလှကာ သရုပ်ပီပြင်လွန်းလှပေသည်။

ခင်မောင်လွင်လည်း သူမ အားကြိုးမာန်တက်လီးစုပ်ပေးလေ သူကိုယ်တိုင် မသန်းရင်၏စောက်ပတ်ကို နေရာလပ်မကျန်အောင် သဲကြီးမဲကြီး အနှံ့အပြား လိုက်လံယက်ဆွပေးလေဖြစ်နေတော့ရာ မသန်းရင်ခမျာလည်း ကြာရှည်မတတ်နိုင်တော့ဘဲ တစ်ကိုယ်လုံးပင် ထွန့်လူးခါနေရပြီး ခင်မောင်လွင့်မျက်နှာကို သူမစောက်ပတ်ကြီးနှင့် ကပ်ညှောင့်ပွတ်တိုက်ကာဖြင့် သူမထံမှ အားမလိုအားမရ တအိအိတအင့်အင့် ညည်းသံတွေပါ ထွက်ပေါ်နေရလေသည်။

"အား ယက်ယက် မောင်လေး အား အ အားလာ့လာ့ ဟင်း အမှုတ်ကျွမ်းလှချည်လား ဆရာကြီးရယ် နင်လုပ်တာက အရေးမကြီးဘူး ငါ ငါ အသက်ရှူရကြပ်တယ်ဟဲ့ ရင်တွေတုန်ပြီး အထဲကနေတောင် လှိုက်လှိုက်လာသလိုပဲ"

"အစ်မကောင်းလွန်းလို့ ဖြစ်မှာပေါ့"

ခင်မောင်လွင်ပြောတော့ သူမ ခေါင်းကို သွက်သွက်ကြီးညိတ်ပြလိုက်ပြီး …

"ဟုတ်တယ် ကောင်းလွန်းတယ် မောင်လွင်ရာ နင်မှုတ်သလိုမျိုး ငါ တစ်ခါမှ အမှုတ်မခံဖူးဘူး ငါ့ယောက်ျားလည်း အဲလောက်ကြီး မလုပ်တတ်ဘူး  စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး မနေနိုင်အောင် ရွစိကိုက်နေတာပဲ ဟင့်ဟင့် …ငါ့ စောက်ပတ် တအားရွအောင်လုပ်ပြီး နင် လိုးမပေး လို့ကတော့ …ငါနင့်ကို ဓားနဲ့အသေထိုးသတ်ပစ်မှာ"

"ဟား ကြောက်ပါတယ်အစ်မရဲ့ လိုးမှာပေါ့ လို့ … ကဲ  ပြောနေကြာတယ် ကျွန်တော့်လီးကလည်း တင်းလွန်းလို့ ပေါက်ထွက်တော့မယ် လိုးကြစို့ အစ်မရယ်"

"ကောင်းတယ် … ဒါဆို နင် အပေါ်တက်လိုက်  ငါ စောက်ပတ်ဖြဲပေးမယ်"

မသန်းရင်လည်း သဘောကောင်းလွန်းနေပါသည်။ ခင်မောင်လွင် အပီလိုးနိုင်ဖို့ အသင့်နေရာပြင်ပေးပြီး သူမစောက်ပတ်ကိုပါ လက်နှစ်ဖက်နှင့် အသေအချာကိုင်ပြီး ဖြဲပေးသည်။

ခင်မောင်လွင် သူမဒူးနှစ်ဖက်ကို အပေါ်ထောင်ကားလိုက်ပြီး သူမပေါင်ခွကြားမှာ ကျကျနနနေရာယူလျက်က သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကြီးကို သူမစောက်ခေါင်း အပေါက်ဝကလေးထဲကို စွိ ဇွပ်ကနဲ ဖိဆောင့်လိုးထည့်လိုက်လေသည်။

"အ ကျွတ်ကျွတ် နင့်ကနဲဖြစ်သွားတာပဲ မောင်လွင်ရယ် မောင်လေး မမကို သာသာလေးလိုးနော် မင်းလီးကြီးတော့ အစ်မ ကြောက်လှတယ် ကွယ်"

"လီးပဲ ဘာကြောက်စရာလိုလဲ အစ်မရယ် လိုးရင်းနဲ့ဝင်သွားမှာပေါ့ အစ်မ စောက်ပတ်ပြဲမှာကြောက်လို့လား"

ပြောပြီး သူ့လက်က မသန်းရင်စောက်ပတ်ထိပ်မှ ဗီဇံခေါ် အစိထိပ်ဖူးချွန်လေးကို ဖျစ်လှိမ့်ချေကစားလိုက်ရာ မသန်းရင်လည်း ကတုန်ကယင်ကြီးဖြစ်ကာ ထွန့်လူးတွန့်တက်သွားရပြီး သူမလက်များက သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို အားကိုးတကြီး ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင် လိုက်မိပါသည်။

"ပြဲမှာ ကြောက်စရာလား မောင်လေးရဲ့ အစ်မစောက်ပတ်က မင်းလိုးထားလို့ ပြဲရွဲနေပြီပဲ ဥစ္စာ ညနေကလို မပြီးနိုင်မစီးနိုင် အကြာကြီး လိုးမှာကို ကြောက်တာ …အစ်မရင်တွေတုန်ပြီး မောလွန်းလို့ …"

ခင်မောင်လွင်လည်း သူမကို တအားမလိုးသွင်းသေးဘဲ လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲဝင်သလောက်သာ အသာစိမ်ထားလိုက်ရင်း သူမနှုတ်ခမ်းနှင့် ရင်သားများကို လိုက်လံစုပ်နမ်းပေးနေလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ သူ့ခါးကိုပြန်ကြွကာ မသန်းရင်စောက်ပတ်ထဲကလီးကို လဒစ်နားမရောက်တရောက်အထိ ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်ရာက အပေါ်စီးကနေ သူမစောက်ပတ်ထဲကို လီးကြီးနှင့် တစ်ချက်ချင်း အားပါပါကြီး ထိုးနှစ်ဖိဆောင့် လိုးသွင်းပေးလိုက်လေတော့သည်။

"အိုး အမေ့ ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ် … မောင် မောင်လေးရယ် အ အား အာ့ လာ့ … ထိ ထိလိုက်တာကွယ် အိ အင့် ဆောင့် ဆောင့် အ အစ်မစောက်ပတ်တော့ ကွဲပြီထင်တာပဲ ဟင်း … အ အသေလိုးစမ်း အားရှိပါးရှိလိုး အစ်မကိုမငဲ့နဲ့ မင်း လိုးတာ ငါကြိုက်တယ် … လိုးသာလိုး မောင်လေး … စပတ်ကွဲပြဲအောင်သာ လိုး … အိ အိ အင့်အင့် ဟုတ် ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ …  ဆောင့် ဆောင့် ရ ရတယ် အ အ "

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>>>