အပျိုစင်တို့ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ အပိုင်း ( ၁ )

အပျိုစင်တို့ရဲ့ ချစ်သင်ခန်းစာ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - လမင်းကြီး

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

သာယာသော ညနေခင်းတစ်ခု။ ဦးသန့်ဇင် (နာမည်အပြည့်အစုံက ဦးသန့်ဇင်မောင်) အသက် ၄၅ နှစ်ရှိ လုပ်ငန်းရှင်မုဆိုးဖိုတစ်ယောက်၊သူ့အိမ်ဝင်းထဲမှာရှိတဲ့ ကိုယ်ပိုင်ရေကူးကန်ရဲ့ဘေးမှာ ဘီယာအေးအေးလေး ထိုင်စုပ်နေလေသည်။ကန်ဘောင်ပေါ်က အပန်းဖြေပက်လက်သစ်သားကုတင်ခုံးတန်းလေးပေါ်မှာ အကြောဆန့်ရင်းသက်တောင့်သက်သာနဲ့ပေါ့။

ဇနီးသည် ကွယ်လွန်သွားကတည်းက စ,ရေတွက်ရင်အခုဆို ၅ နှစ်ရှိခဲ့ပြီလေ။ကျန်ရစ်ခဲ့ကြတဲ့ သမီးငယ်လေး ၃ ယောက်ရဲ့တာဝန်ကို သူပဲအဖေ၊ သူပဲအမေ မလစ်ဟင်းရအောင်သွန်သင်ဆုံးမ တောက်လျှောက်အုပ်ထိန်းခဲ့ရတာ။အခု သွားလေးသူဖြစ်တဲ့ ဇနီးသည်ကိုသူအရမ်းသတိရနေမိတယ်။လွန်ခဲ့တဲ့ ၅ နှစ်ကာလပတ်လုံး သူ့လုပ်ငန်းတွေတိုးတက်ရေး၊ စီးပွားဥစ္စာ ရှာဖွေစုဆောင်းရေးအတွက်ပဲ ကြိုးစားတည်ဆောက်ပြီးနေခဲ့တယ်။သမီး ၃ ယောက်အနာဂါတ်မှာ သာသာယာယာနေနိုင်အောင်လို့ပေါ့။

ဒီနေ့ ဒီအချိန်မှာတော့ ကြိုးစားခဲ့တာတွေအားလုံး အရာထင်ပြီး သက်တောင့်သက်သာ မကြောင့်မကြနေနိုင်နေပြီ။အခုမှပဲ ကိုယ့်အတွက်ဆိုတာကို စပြီးစဉ်းစားဖို့အချိန်တွေပိုရလာတယ်လို့ပဲ ဆိုရတော့မည်။သွားလေသူ ဇနီးသည်ကို သူသိပ်သတိရနေမိ၏။သူ့အသက် ၄၅ နှစ်ဆိုတာ သွေးသားကောင်းတုန်း၊ သန်တုန်းမြန်တုန်းယောကျ်ား တစ်ယောက်၊အရွယ်ကောင်းတုန်းမဟုတ်လား။

စီးပွားတွေပြည့်စုံလာလို့ ပင်ပန်းတဲ့အချိန်လေးတွေပြေလျော့လာတဲံအချိန်မှာ သွေးသားဆန္ဒအတွက် စဉ်းစားမှုတွေက ပြန်ပြီးနေရာယူလာတယ်။ဇနီးသည်ကို အရမ်းသတိရနေမိပေမယ့်သူက ပြန်လာနိုင်မှာ မဟုတ်တော့ပြီပဲလေ...။

" ဖေဖေ ပြန်ရောက်နေတာကြာပြီလား..."

ဦးသန့်ဇင် သူ့သမီးအကြီးမ မေရဲ့အသံကို ရေကူးကန်ဘက်အထွက် အိမ်ဘေးပေါက်က လှမ်းပြောတာ ကြားလိုက်ရတယ်။မေက အိမ်ပေါက်ဝက ထွက်လာရင်း လှမ်းမေးနေတာ။သမီးမေရဲ့အသက်က ၂၂ နှစ်၊နာမည်ကြီးတက္ကသိုလ်တစ်ခုမှာ နောက်ဆုံးနှစ် တက်နေတုန်း၊မေက သူတို့တက္ကသိုလ်ဝတ်စုံ(အပေါ်ဖြူ၊အောက်နက်)ဝတ်ထားတယ်။

တက္ကသိုလ်တွေဝတ်စုံတွေရဲ့ ပုံမှန်ဒီဇိုင်းအတိုင်း အင်္ကျီသေးသေးကြပ်ကြပ် ဖစ်ဆိုက်၊ကောက်ညှင်းထုပ်ဆိုတော့ကား ရင်အုံနဲ့အတွင်းပစ္စည်းတွေကို အတင်းညှစ်ထုတ်ပြထားသလို မြင်နေရတယ်။အောက်ပိုင်း စကပ်ကတော့ မေက အတိုဝတ်ရတာမကြိုက်တတ်တဲ့ကလေးမမို့ ဒူးဖုံးတဲ့အထိရှည်တဲ့စကပ်ကိုပဲ ရွေးဝတ်လေ့ရှိတယ်။

အဲ့လိုဆိုတော့လည်း ယဉ်ယဉ်လေးနဲ့ တမျိုးကြည့်ကောင်းတာပဲ။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သေးကျဉ်းတဲ့ခါးလေးနဲ့ဆိုတော့မေဟာ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားအတော်ပြေပြစ်တဲ့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဆိုတာကိုတော့ငြင်းလို့မရပါဘူး။

"အေး... မကြာသေးဘူးသမီး၊ဒါနဲ့ ညီမလေးကိုရော ဝင်ကြိုခဲ့ရဲ့လား..."

" ကြိုခဲ့ပါတယ်ဖေဖေရဲ့...

ညီမလေးမိုင်က အဝတ်အစားသွားလဲနေတယ်...ခဏကြာရင် အလတ်မ မီကိုလည်း ကျူရှင်မှာ သမီးသွားကြိုမှာပါ..."

ပြေားရင်း မေအနားကိုရောက်လာပြီး ဘေးနားက ဆိုဖာဝိုင်းဝိုင်းပုပုလေးပေါ် ဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။ဦးသန့်ဇင်သက်ပြင်းရှည်ကြီးတစ်ခုကိုချလိုက်ပြီး...

"အချိန်တွေများ ကုန်တာမြန်လိုက်တာနော်၊သမီးလတ်မီတောင် နောက်နှစ် တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မယ်လား.."

"ဝင်ခွင့်ပဲ အောင်အောင်ဖြေပါစေအုံးဖေဖေရယ်...သမီးတော့ ဒီဟာမလေးအတွက် ပူတယ်..."

"မီက စာတော်ပါတယ်..ကြိုးစားပါတယ်ကွာ..သမီးသိပ်စိတ်မပူပါနဲ့.."

" မီကလည်း မေ့ရဲ့ ညီမလေးပဲဖေဖေရယ်..မေက ညီမလေးတွေကို ဖေ့ဖေ့ကို ကူပြီးစောင့်ရှောက်ပေးနေတာ၊ မေမေ့ကိုယ်စားပေါ့..."

"မေမေ့ကိုယ်စားတဲ့လား.."

ဦးသန့်ဇင် တိုးတိုးလေး ရေရွတ်မိတယ်။မသိစိတ်က ဘယ်အထိဆက်တွေး ခရီးဆက်နေမိလဲမသိ....။

"ဟင် ဖေဖေ ဘာပြောတာလဲဟင်..."

"သြော်.. ဘာ..ဘာမှမဟုတ်ဘူးသမီး..ဒီလိုပဲ တစ်ယောက်တည်းလျှောက်ပြောနေတတ်တာ အကျင့်လိုဖြစ်နေပြီ...။

ဦးသန့်ဇင် သူအမှတ်တမဲ့ ငေးစိုက်ကြည့်နေမိတဲ့ တင်းကြပ်နေတဲ့ရင်ဘက်ကို အတင်းဆွဲစေ့တပ်ထားတဲ့ မေရဲ့ တက္ကသိုလ်ဝတ်စုံကြယ်သီးလေးတွေကနေမျက်လုံးကို အမြန်ဖယ်လိုက်ရတယ်။

"ဒါ ဘာဖြစ်တာလဲဟ..ဒါငါ့သမီးလေးလေ..ငါ မေ့ကို ဘာဖြစ်လို့ ဒီလိုကြည့်မိတာလဲ..ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်တကယ်ပဲနားမလည်နိုင်တော့ဘူး.."

စိတ်ထဲကအတွေး။

" ကဲ ဖေဖေ၊ သမီး မေ့ကိုသွားကြိုတော့မယ်..တော်ကြာ နောက်ကျလို့ မီမ သမီးကိုပွစိပွစိလုပ်နေဦးမယ်"

"အိမ်း... ခဏနေဦး၊

ဖေဖေပါလိုက်ခဲ့မယ်ကွာ၊ ဒီနေ့ည အပြင်ဆိုင်မှာ ထမင်းစားကြရအောင်.."

" ဟေးး...ပွပြီကွ..ဒါဆို မိုင့်ကိုပါ သွားခေါ်လာလိုက်မယ်"

မေတစ်ယောက် ဝမ်းသာအားရနဲ့အိမ်ထဲကို ခုန်ပေါက်ပြေးဝင်သွားတယ်...။

..................................................................................................

သာယာလှပသောကန်စပ်၊ ရောင်စုံမီးများ၊ရေပန်းများနဲ့ ခမ်းနားလှစွာသော အပြင်အဆင်၊သစ်ရိပ် ရေရိပ်နဲ့မိန်းမောဖွယ်ကောင်းတဲ့သဘာဝအငွေ့အသက်၊ မြို့တစ်နေရာက နာမည်ကြီးလှတဲ့ seafood စားသောက်ဆိုင်ကြီးတစ်ခုရဲ့ရေစပ်က သီးသန့်ခန်းတဲနန်းလေးတစ်ခုတွင်းမှာ...နှစ်ဝက်ကာလအတွင်း ပထမဆုံးအကြိမ်သားအဖတွေစုစည်း၊နွေးနွေးထွေးထွေးထွက်ပြီးအတူ စားသောက်ခွင့်ရခဲ့ခြင်း။

အကြောင်းကတော့...စီးပွားရေးသမားတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ ဦးသန့်ဇင်မောင်နေ့စဉ် မိုးမချုပ်ပဲ အိမ်ပြန်ရောက်လေ့မရှိ။ဒီတော့ သမီးများနဲ့ မျက်နှာစုံညီ အတူညစာစားဖို့အခွင့်အရေး အလွန်နည်းခဲ့၏။

"ဖေကြီး.. မိုင် ဂဏန်းစားချင်တယ်..ဖေကြီးအခွံခွာပေးနော်"

အငယ်ဆုံးမဖြစ်တဲ့ မိုင်က သူ့အဖေကို အထူးကပ်ချွဲနေတယ်။အဖေနဲ့ဒီလိုနေရတဲ့အချိန်တွေကနည်းတယ်လေ။မိုင်က ဒီနှစ် ၁၅ နှစ် အပျိုပေါက်စ၊ ၉ တန်းတက်နေတုန်း။

" ဟဲ့ မိုင်...နင်ဖေကြီးကို ဒီလောက်ကပ်ချွဲနေစရာမလိုပါဘူး..လာပါ မမခွာပေးမယ်"

အလတ်မဖြစ်တဲ့ မီက ဝင်ပြောလိုက်တယ်။မီက ဒီနှစ်အသက် ၁၈ နှစ်၊တက္ကသိုလ်တက်ရတော့မယ်၊သူလိုချင်တဲ့မေဂျာကိုရအောင်လို့ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲကဖြေရဦးမှာ။ဒါကြောင့် ဝင်ခွင့်စာမေးပွဲအတွက်အထူးကျူရှင်ကို ညနေတိုင်းသွားတက်နေရတယ်။အမအကြီးဆုံးဖြစ်တဲ့ မေက နေ့တိုင်းသွားကြိုပေးရတာအမြဲ။

" မရဘူး.. မရဘူး.. မိုင်က ဖေကြီးခွာပေးတာမှ စားချင်တာ"

ပြောပြောဆိုဆို မိုင်က သူ့အဖေလက်မောင်းကိုအတင်းဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်ကာဖက်ထားလိုက်တယ်။ဦးသန့်ဇင်ကိုယ်တိုင်ရော၊အမနှစ်ယောက်ရောသူ့ရဲ့ကလေးချွဲအမူအရာကိုကြည့်ပြီးရယ်နေကြတယ်။ဒါပေမယ့်ပေါ့..ဦးသန့်ဇင်တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ ခံစားနေရတယ်။ဘီယာရဲ့တန်ခိုးသတ္တိကြောင့်လား ဘာလားတော့မသိ၊ သူသိနေတာက သူရဲ့လက်မောင်းမှာတစ်စုံတစ်ရာ နွေးနွေးအိအိအထိအတွေ့လေးခံစားနေရတယ်။

၁၅ နှစ်သာရှိသေးပေမယ့် မငယ်တော့တဲ့ မိုင်ရဲ့ အပျိုစင်ရင်သား ထွေးထွေးလေးတွေက ဦးသန့်ဇင်ရဲ့လက်မောင်းသားတွေပေါ်မှာ သိသိသာသာကြီးဖိကပ်ပွတ်ချေနေသလိုပဲ။သမီးမိုင်ကတော့ အမှတ်တမဲ့ပဲနေမှာပေါ့။ဦးသန့်ဇင်မှာတော့ ရှင်းမပြတတ်တဲ့ထူးဆန်းတဲ့ခံစားမှုတစ်မျိုးကို ခံစားနေရတယ်...။မ,ဓာတ်ရဲ့ အငွေ့အသက် အထိအတွေ့ကိုဒီလိုအနီးကပ်မခံစားရတာ ကြာခဲ့ပါပကော...။

ဇနီးသည် မျက်နှာလွှဲသွားပြီးကတည်းကစီးပွားရေးကိုပဲ ဇောက်ချလုပ်နေခဲ့သူဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက်၊ယုတ်စွအဆုံး လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေနဲ့ KTVတောင် သွားမထိုင်ခဲ့...။မိန်းကလေးတွေပွတ်သီးပွတ်သပ်နဲ့ ပေါင်ပေါ်ထိုင်၊ရင်ခွင်ထဲခိုဝင်တာတွေ မရှိခဲ့ဘူးဆိုတော့လေ...။

သြော်...သမီးအငယ်ဆုံးလေးတောင်မှ ပြည့်စုံတဲ့မိန်းမပျိုလေးတစ်ယောက်ကောင်းကောင်းဖြစ်နေပါပြီကော...။သမီးငယ်ကတော့ အမှတ်တမဲ့ဆိုပေမယ့် သူရဲ့ မ,ဓာတ်ဆွဲဆောင်မှုက ဆန့်ကျင်ဘက်ဓာတ်ကိုအလိုအလျောက်ဆွဲငင်ယူနေပြီလေ။

ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ ဘောင်းဘီအောက်မှာ ဖုံးကွယ်နေတဲ့အရာတစ်ခုက အလိုလိုနေရင်း ဖောင်းကြွနိုးထလာတော့တယ်။ တင်းမာ တိုးထွက်လာတဲ့ခံစားမှုကိုသူသတိထားမိပြီ။ဦးသန့်ဇင်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ စိတ်ရိုင်းကိုအတင်းဖိနှိပ်ချုပ်တည်းထားလိုက်ရ၏။ဒါ ငါ့သမီးလေ၊ ငါဒီလိုတွေးလို့ဘယ်ရမလဲ...။စိတ်ကို ဖိနှိပ်နေရတုန်းမှာပဲ အပျိုမလေးရဲ့ကိုယ်သင်းနဲ့၊နက်မှောင်နေတဲ့ ဆံပင်အုံလေးဆီကသင်းမွှေးမွှေးရနံ့လေး လွင့်ပျံ့လာတော့ စိတ်ကို ထိန်းချုပ်နေရင်းက လွတ်သွားချင်သေးတယ်။

သူ မိုင့်ရဲ့လည်ပင်းလေးကို သိုင်းဖက်ပြီး လက်ကို ပုခုံးလေးပေါ်မှာ တင်ထားလိုက်တယ်။ပုခုံးလေးကိုဖွဖွလေး ညှစ်ပေးနေမိတယ်။မိုင်က သူ့အဖေကြီးချစ်ခြင်းကြီးစွာနဲ့ထွေးဖက်ထားတယ်လို့ပဲ မှတ်ယူကာရင်ခွင်ထဲပိုတိုးပြီး ခေါင်းဝင်တိုးဖက်လာတယ်။ဦးသန့်ဇင်ရင်ထဲမှာ အခုခံစားနေရတာကတော့..ချစ်စရာကောင်းပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတဲ့ ၁၅ နှစ်အရွယ်အပျိုဖျန်းမလေးတစ်ယောက်ကို ရင်ခွင်ထဲမှာ မြတ်နိုးစွာဖက်ထားမိတာပါပဲ။

" ဟဲ့ မိမိုင်..သိပ်အရမ်းကြီးလည်း ကပ်ချွဲမနေနဲ့..ဖေကြီးက သူ့အလုပ်နဲ့တစ်နေ့လုံးမောလာတာ..ဖေကြီးအမောပြေအောင် အလိုက်တသိနေပေးလေ..။

မီက အသံမာမာနဲ့ အငယ်မကို ဟောက်တယ်။

"ဟွန့် .. မမက မိုင့်ကိုဆိုရင် ဟောက်ဖို့ပဲတတ်တယ်.."

မိုင် နှုတ်ခမ်းလေးစူပြီး စိတ်ကောက်ဟန်ပြတယ်...။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ မေကတော့ တိတ်ဆိတ်စွာနဲ့ပဲ မှာထားတာတွေစားနေပြီး တခါတရံမှသာခံစားရတဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့ သာယာလှပမှုကို ခံယူမိန်းမောနေပုံရသည်။ဟိုဘက် ပင်မစားသောက်ခန်းဘက်က jazz တေးသံသဲ့သဲ့က လွင့်ပျံ့လာ၏...။

......................................................................................................................

စားသောက်ဆိုင်ကအပြန် တစ်လမ်းလုံးမှာတော့ ဦးသန့်ဇင်ရင်ထဲ အတွေးထဲမှာ ရှုပ်ထွေးဝေဝါးနေတဲ့ ပြောမပြတတ်တဲ့ခံစားချက်တွေနဲ့....။အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်သွား ကိုယ့်ကိစ္စကိုယ်လုပ်ကြနဲ့ လူခွဲလိုက်ကြသည်။ဦးသန့်ဇင်လည်း အပေါ်ထပ်တက်ပြီး ရေချိုးလိုက်၏။ထွေပြားနေတဲ့အတွေးတွေနဲ့ ခန္ဓာထဲက အပူဓာတ်တွေ လျော့သွားပါစေတော့လို့။

ဒါပေမယ့် သိပ်အလုပ်မဖြစ်ပါဘူး။ရေချိုးအပြီး ဘီယာအေးအေးလေးတစ်ဗူးလောက်ထပ်သောက်ချင်လာတယ်။သက်တောင့်သက်သာအိပ်ပျော်အောင်လို့ပေါ့။အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တော့ တစ်အိမ်လုံးမီးတွေပိတ်ထားပြီးလို့ မှောင်နေပြီ။အိမ်ရှေ့မျက်နှာစာမီးနဲ့ အပြင်ဥယဉ်လေးထဲကမီးပဲ ပုံမှန်အတိုင်းထွန်းထားသည်။ဒါပေမယ့် အခုသူသွားမယ့်မီးဖိုချောင်ခန်းဆီက မီးရောင်လေးတစ်ပွင့် မြင်နေရသေးသည်။မီးဖိုထဲ ဘယ်သူရှိနေသလဲတွေးနေမိ၏။

"သြ...ဖေကြီး ဘာဆင်းလုပ်တာလဲ "

သမီးကြီးမေရဲ့အသံနဲ့ လှမ်းပြောလိုက်တာကြားလိုက်ရတယ်။မေ့လက်ထဲမှာလည်း ကပ်ထူစက္ကူနို့ဗူးကြီးထဲကနို့တွေကို ဖန်ခွက်ထဲလောင်းထည့်နေတယ်။သမီးကြီးမေကိုကြည့်ပြီး သူခန္ဓာကိုယ်သွေးသားတွေပြန်ပူတက်လာပြန်ပါပြီ။

ကြည့်...မေဝတ်ထားတဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံကပန်ဂျာ့မာ့စ်ဆိုပေမယ့် ဘောင်းဘီကအတိုအင်္ကျီကအပါးစားမှ တော်တော်ပါးတာ၊ဖွံ့ထွားတင်းရင်းနေတဲ့အထဲက ရင်သားအစုံကိုအနက်ရောင်အတွင်းခံဘရာလေးနဲ့ဆိုတော့ ပြတ်ပြတ်သားသားမြင်နေရတာပေါ့။

"သြော်... ဖေဖေဆင်းလာပြီး မေ့ကို...အဲ..ဟိုလေ... ဘီယာဗူး လာယူတာသမီး"

သူလည်း သတိတွေလွတ်သလိုဖြစ်နေပြီး စကားတွေ အယောင်ယောင် အမှားမှား။ သူ ဘီယာဗူးထည့်ထားတဲ့ ရေခဲသေတ္တာဆီသွားဖို့ရှေ့တိုးလျှောက်လိုက်တယ်။ပုလင်းတွေတင်ထားတဲ့ ကောင်တာရှေ့မှာရပ်ပြီး နို့ငှဲ့နေတဲ့သမီးဖြစ်သူရဲ့နောက်ကဖြတ်လျှောက်ရမှာဖြစ်ပြီး ဒီနေရာကလည်းလျှောက်လမ်းရဲ့ အကျဉ်းဆုံးနေရာဖြစ်လို့နေပြန်ပါတယ်။

သူ မေ့နောက်ကအဖြတ်ကျဉ်းကျဉ်းကြပ်ကြပ်တိုးကပ်ဝင်ရတော့မေ့ဖင်သားအိအိလေးကို သူ့ဖွားဘက်တော်နဲ့ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲသလိုဖြစ်နေတယ်။ခဏလေးထိလိုက်မိတဲ့ အခိုက်အတန့်လေးမှာပဲတုန့်ပြန်နိုးထမှုမြန်တဲ့ သူ့ပစ္စည်းကချက်ချင်းမာလာတော့တယ်။

မေ့မှာလည်း သူ့တင်ပါးလေးကို လာရောက်ထိုးနေတဲ့အရာတခုခုရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားလိုက်ရတယ်။မေက ဖြတ်သွားတဲ့ သူ့ဖခင် ဦးသန့်ဇင်သွားရာကို လိုက်ကြည့်လိုက်မိ၏။ဦးသန့်ဇင်က ဘာမှမသိသလို စိတ်မဝင်စားသလိုပဲ ရေခဲသေတ္တာထဲက ဘီယာဗူးကိုဖောက်ပြီး သောက်နေတယ်။စိတ်ထဲမှာတော့ စောစောကဖြစ်လာခဲ့တဲ့ မထင်မှတ်တဲ့အခြေနေတွေကြောင့်သွေးသားတောင့်တမှုသဘာဝတွေရဲ့ လှုံ့ဆော်မှုတွေက ထကြွနေတယ်။သူကြိုးစားပြီး စိတ်ဆင်ရိုင်းကို ချွန်းအုပ်နေရသည်။

ဘီယာဗူးယူပြီး သူ့အိပ်ခန်းပြန်ဖို့ ဒီလမ်းအတိုင်း တစ်ခေါက်ပြန်ဖြတ်ရမယ်။သူ့စိတ်တွေ သိပ်လှုပ်ရှားနေတယ်။သမီးမေကိုယ်တိုင်ကလည်း ခုနကနေရာကရုတ်တရက် ခွာသွားမယ့်ပုံမရ။သူမကိုယ်တိုင်ကလည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ တခုခုညှို့ချက်မိထားသလို နေမြဲနေရာမှာပဲ ရပ်နေမိတယ်။

တမင်ပဲလား၊ မင်သက်နေတာလား ဦးသန့်ဇင် မဝေခွဲနိုင်။မေ ဖန်ခွက်ထဲက ထည့်ပြီးသားနို့ကို နေရာကမခွာ ရပ်သောက်နေမိတယ်။ဦးသန့်ဇင် ဒီအခိုက်အတန့်မှာ ဖြစ်ပေါ်နေတဲ့ အခြေအနေကို သည်းမခံနိုင်တော့ဘူး။ဒီအခြေအနေကို ထိုးဖောက်ထွက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်တယ်။

ဒါပေမယ့် လမ်းကျဉ်းမှာ ရပ်မြဲဖြစ်တဲ့သမီးဖြစ်သူကို ခမ်းဖယ်ပေးဖို့ တခွန်းမှမပြောဖြစ်ပဲ မေ့နောက်ကကပ်ကပ်သပ်သပ်နေရာလေးကို တိုးဖြတ်လိုက်ပြန်တယ်။မေ့တင်ပါးအိအိလေးနဲ့ သူ့ဆီးစပ်နဲ့ ထိထိမိမိကြီးဆွဲပွတ်ဖိကပ်ဖြတ်သန်းမိပြန်ပါပြီ။နေရာကျဉ်းကျဉ်းလေးမှာအတင်းဖိကပ်တိုးထွက်ရတဲ့အဟုန်ကြောင့်မေ့လက်ထဲကိုင်ထားတဲ့ဖန်ခွက်ထဲကနို့တွေဟာခလောက်ဆန်ပြီး ဖိတ်ကုန်တယ်။

" အိုး..ဖေဖေကလည်း...လျှောက်တာ သေချာကြည့်မလျှောက်ဘူး"

"ဟာ..ဆောရီး..ဆောရီးသမီး..ဒီနေ့ဖေဖေသောက်ထားတာ နည်းနည်းများနေပြီထင်တယ်"

ဦးသန့်ဇင် မေ့ကို အဲဒီလိုပြောပြီးတောင်းပန်နေပေမဲ့ သူကိုယ်တိုင်ကတော့ မေ့နောက်က မခွာဖြစ်သေးဘူး။ သူရဲ့လိင်တန်ကြီးက မာကြောထကြွလာပြီး သမီးဖြစ်သူမေရဲ့ဖင်ကြားမြောင်းထဲမှာ ထိထိမိမိကြီး ထိုးကပ်ထောက်ထားမိနေပြီလေ။မေက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နဲ့...

" အင်း..ကိတ် ကိစ္စမရှိပါဘူးဖေကြီး..သမီးဖာသာသုတ်လိုက်..ကြည့်လုပ်လိုက်ပါ့မယ်..."

မေ သူ့ဖင်ကိုထိုးထောက်ထားတဲ့ မာကြောကြောအရာကြီးက ဘာလဲဆိုတာတွေးမိနေပြီလေ။အပျိုဖော်ဝင်ကတည်းက အခုချိန်ထိယောကျ်ားလိင်တန်ဆိုတဲ့ဟာကြီးလို့ သိရတဲ့ မာမာအချောင်းကြီးနဲ့ အခုလိုမိမိရရကြီးမထိတွေ့ခဲ့ဖူးသေးဘူး။

ကြားထဲက ညဝတ်ဘောင်းဘီပါးလေးတခုပဲ ခံနေတာကလွဲလို့ ပူနွေးမာကြောနေတဲ့ အချောင်းကြီးရဲ့ အထိအတွေ့ကို ခံစားနေရတယ်။ဆူဖြိုးအားကောင်းတဲ့ အပျိုသွေးတွေက မေ့တကိုယ်လုံး ပူနွေးစွာ လှည့်ပတ်ဆောင့်တက်လာတော့တယ်။

" အို...သမီးကလည်း ဒါဖေဖေ့ကြောင့်ဖြစ်တာ..ဖေဖေလုပ်ပေးပါ့မယ်.."

" ဘာ...ဘာလုပ်မှာလဲ.."

" သြော်..ဒီနို့တွေဖိတ်ကျပြီး ပေနေတာကိုပြောတာပေါ့..."

ဦးသန့်ဇင်က ပြောပြောဆိုဆို ကောင်တာပေါ်တင်ထားတဲ့အဝတ်စကိုလှမ်းဆွဲပြီး ခေါ်ပေါ်မှာဖိတ်နေတဲ့ နို့ရည်တွေကို မမီ့တမီလှမ်းကုန်းသုတ်နေတယ်။ သူ့ကိုယ်ကြီးကတော့ မေ့နောက်က မခွာသေးဘူး။သူရှေ့ကုန်းပြီးလှမ်းသုတ်တော့ မေ့ကိုယ်လုံးလေးဟာ သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်နေတယ်။ခပ်ဝေးဝေးလက်ရောက်အောင်လှမ်းလေ၊ သမီးရဲ့ဖင်ကြားထဲကို လိင်တန်ကြီးက ပိုဖိထောက်မိလေပဲ။

" ဖေ... ဖေကြီး ဖယ်ပါဦးမေ မနေတတ်ဘူး..အသက်ရှုကြပ်လိုက်တာ "

ဒါပေမယ့် ဦးသန့်ဇင် သူ ဘာမှကြားနိုင်စွမ်း မရှိတော့ဘူး..။မေ့ရဲ့လည်တိုင်လေးက ထွက်လာတဲ့သနပ်ခါးနံ့သင်းသင်းလေးတွေဟာ သူ့ကိုရုန်းမထွက်နိုင်အောင်အရမ်းကို ဆွဲဆောင်လွန်းနေတယ်။သူ့နှာခေါင်းနဲ့ပါးစပ်က သမီးမေရဲ့လည်တိုင်လေးပေါ်ကျရောက်သွားပြီး တဖြည်းဖြည်း နူးညံ့စွားနမ်းရှုတ်နေမိပြီလေ။ သူ့ရဲ့လက်ကလည်း စားပွဲသုတ်တဲ့အဝတ်ကို ဘယ်အချိန်ကလွှတ်ချလိုက်မိလဲမသိတော့၊သတိထားမိချိန်မှာ မေ့ရဲ့ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို လက်နှစ်ဘက်နဲ့ သိမ်းဖက်ကိုင်ထားမိနေပြီ။

" ဖေကြီး.. ဖေကြီး... မေ့ကို ဘာလုပ်မလို့လဲဟင်.."

" သမီး..မေ.. သမီးကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်သိရဲ့လား..သမီး သိပ်သိပ်လှလာတယ်သိလား.."

ဦးသန့်ဇင် ပြောနေရင်းနဲ့ မေ့ရဲ့လည်တိုင်နဲ့ ဂုတ်သားလေးတွေကို ရွရွလေးဆက်နမ်းနေချိန်မှာ လက်ကလည်း မေ့ကိုယ်လုံးလေးကို မလှုပ်နိုင်အောင်ကို ဖက်ထားလိုက်တယ်။

" ဖေ .. ဖေကြီး... မလုပ်ပါနဲ့..သမီး..သမီး...အင်း..ဟင်းး.."

" ဘာဖြစ်လို့လဲ မေ ..ဖေဖေ သမီးကို ဖက်ရုံဖက်ထားတာ"

"ဖေဖေဖက်တာကြီးကလည်း ဘာ..ဘာကြီးနဲ့ သမီးတင်ပါးကို ဖိတွန်းနေလဲမသိဘူး..အူးးးး.. စစ်စ်စ်.."

"ဘယ်မှာလဲ.. ဖေကြီးဘာမှမမြင်ပါလားသမီး.."

ဦးသန့်ဇင် ပါးစပ်က ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးပြောနေပေမဲ့ သူ့လိင်တန်မာမာကြီးနဲ့ မေ့ဖင်ဆုံကြီးကို တမင်ပိုပြီးထိကပ်ဖိကြိတ်လိုက်ရင်း ခါးကို ဘယ်ညာလှုပ်ရမ်းပြီးမွှေနေတယ်။

"ဖေဖေ...အီးးး အဲ့လို..အဲ့လိုကြီး...မ..မလုပ်...အု..."

"ဘာဖြစ်လို့လဲ သမီးရဲ့"

" မေ....မေမနေတတ်ဘူး..သမီးကြက်သီးထတယ်...ရင်တုန်တယ်ဖေဖေ"

သူ့ရဲ့နှိုးဆွပေးမှုမှာ မေက စိတ်လှုပ်ရှားစွာ တုန့်ပြန်လာတာကြည့်ပြီး စိတ်ထဲကဦးသန့်ဇင်ကျေနပ်နေမိတယ်။သူလိုချင်တဲ့တုန့်ပြန်မှုပဲလေ။အခုချိန် သူဘာဆက်လုပ်လုပ် သမီးမေ လက်သင့်ခံတော့မယ့်အခြေနေကိုရိပ်စားမိပြီလေ။သူလုပ်နေတာ လုပ်သင့် မလုပ်သင့်၊မှန်တယ် မှားတယ် ဝေခွဲမနေတော့ပဲလက်ကိုတဖြည်းဖြည်း မေ့ရဲ့ရင်အုံလေးပေါ်ရွှေ့လာခဲ့လိုက်တယ်။ပြီးတော့ မေရဲ့ ရွှေရင်ဖူးသစ်နို့လုံးလုံးလေးတစ်စုံကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အားရပါးရ ပွတ်သပ်ညှစ်ကိုင်နယ်ချေပေးနေလိုက်ပြီလေ။

မေ့မှာ ဓာတ်လိုက်သလို တဖျင်းဖျင်းရှော့ဖြစ်သွားရပြီ။ယခင်က ဘယ်ယောကျ်ားရဲ့အထိအတွေ့မှခုလိုထိထိမိမိကြီး မကြုံခဲ့ဖူးသေးတဲ့ အပျိုရိုင်းလေး။မေက အသက် ၂၂ နှစ်သာရှိခဲ့တာ စာမှစာပဲ အာရုံစိုက်ထားခဲ့တဲ့သူ။မထင်မှတ်တဲ့ ဖိုဓာတ်ရဲ့အတွေ့ကို ထိထိမိမိကြီး ခံစားလိုက်ရတော့ မေ့ခမျာ စပါးကြီးမြွေအညှို့ခံရပြီး မျိုချခံရကာနီးအခြေနေလို ပျော့ကျသွားပါတော့တယ်။

............................................................................................................

ဦးသန့်ဇင်ရဲ့အနမ်းတွေကလည်းအခုတင်ရေချိုးပြီးစဖြစ်လို့ ခရင်မ်နံ့ပေါင်ဒါနံ့တွေနဲ့ သင်းမွှေးနေတဲ့ သမီးဖြစ်သူရဲ့ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို အငမ်းမရ တပ်မက်စွာ နမ်းရှိုက်နေတယ်။

"အိုးးး...ဖေဖေရယ်...ဖေဖေ့လက် ဘာဖြစ်လို့ မေ့ရင်အုံကို လာညှစ်နေရတာလဲ... အင်းး...ဟင်းးးး....ဖေဖေ....။

ဦးသန့်ဇင်ဟာ သမီးဖြစ်သူမေရဲ့ ကာအစိတ်ဆန္ဒတွေကို အစွမ်းကုန်နိုးကြွလာအောင် နှိုးဆွတဲ့အနေနဲ့ မေ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ညဝတ်အင်္ကျီရဲ့အပေါ်ကနေ ခပ်သွက်သွက်ကလေး စက်ဝိုင်းပုံလှိမ့်ပြီး ပွတ်သပ်ဖျစ်ညှစ်ကစားပေးနေလိုက်တာ မေ့ဆီက ညည်းသံလေး စထွက်လာပါတယ်။

"ဖေ...ဖေဖေ..မေ့ကို ဘာ...ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ...အင်းး..အင်းးးး..ဖေဖေ...အားးး..အဲ့လိုကြီး အရမ်းကြီးမညှစ်ပါနဲ့ ဖေဖေရယ်...သမီးမနေတတ်တော့ဘူး...အူးးး"

"ဖေကြီးက ဘာကိုညှစ်နေလို့လဲ သမီးရဲ့...ပြောစမ်းပါဦး...."

"ဟို...ဟို..မေ့..မေ့ရင်ဘတ်..အင်း...ဟင်း...."

"မဟုတ်သေးပါဘူး...အဲလိုခေါ်တာ မှန်မှ မမှန်ပဲ...မှန်မှန်ခေါ်...ဘာတဲ့.."

"ဟင့်..ဟင့်အင်း...မသိဘူး...မေရှက်တယ်..."

"ရှက်တယ်..ဟုတ်လား...ဒါဆို ဒီလိုစမ်းကြည့်လိုက်ဦးမယ်...ကဲကွာ..ကဲ...ကဲ....ဘယ်လိုနေလဲ..."

"အင်းးးး.. ဟင်းး..အိုးး..ဖေဖေ..မညှစ်ပါနဲ့...အဲ့အသီးလေးကို ဆွမပေးပါနဲ့ဖေဖေရယ်...."

"ဘာအသီးလေးလဲ.."

"ဟင့်..အင့်...နို့...နို့သီးး..မေ့နို့..နို့..တွေကို ဖေကြီး ညှစ်နေတာ..အူးးးး "

ဦးသန့်ဇင် မေ့ကိုသူ့ဖက်မျက်နှာချင်းဆိုင်အောင် ဆွဲယူလှည့်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့မာတောင်နေပြီဖြစ်တဲ့ လီးကြီးဟာ မေ့ရဲ့ပေါင်ကြားက အဖုတ်လေးပေါ်ကိုဖိထောက်မိပြီးဖြစ်နေတယ်။ကြားမှာ ညအိပ်ဝတ်စုံ ပန်ဂျားမာ့စ်ဘောင်းဘီရဲ့ အဝတ်သားပါးပါးလေးနဲ့ ပင်တီပါးပါးလေးပဲ အတားအဆီးရှိတော့တယ်။

သူဟာ သမီးဖြစ်သူမေ့ကို ရင်ခွင်ထဲဆွဲဖတ်ထားပြီးတော့ မေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ဆွဲယူစုပ်နမ်းလိုက်တယ်။မေ့ပါးစပ်လေးထဲ ထိုးသွင်းပြီး လျှာချင်းလိမ်းလိုက်တဲ့အချိန်မှာ မေဘယ်လိုတုန့်ပြန်ရမလဲမသိဘူး။တကိုယ်လုံးလည်း ဓာတ်လိုက်သလို တဖျင်းဖျင်းတုန်တက်သွားတယ်။တစ်ခါမှ အခုလိုသူ့နှုတ်ခမ်းကို နမ်းစုပ်တာ မခံရဖူးဘူးလေ။

ခဏအကြာမှာတော့ မေဟာ သူ့အဖေဦးသန့်ဇင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကိုလျှာပြန်ထိုးသွင်းပြီး အနမ်းကို မတတ်တတတ်နဲ့တုန့်ပြန်ဖို့ ကြိုးစားလာတယ်။

"အိုးးး ဖေဖေ..ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး...ဟင်းးးး အင်းးးး ဖေဖေရယ်...."

"သမီးမေ... ဖေဖေ့ကို သမီးနို့လေးတွေပေးစို့နော်.."

"ကောင်း..ကောင်ပါ့မလားဖေဖေရယ်...ဟင့်...ဖေဖေ့ဟာကြီးကလည်း သမီးကို လာထိုးမိနေပြီ..."

သူ သမီးမေဆီက တုန့်ပြန်အဖြေကို စောင့်မနေတော့ဘူး။မေရဲ့ညဝတ်ရှပ်အင်္ကျီလေးက ကြယ်သီးတွေကို အမြန်ဖြုတ်ပစ်ပြီး ဝင်းနှစ်နေတဲ့ ရင်ညွန့်ကြားကို ရူးမူးစွာနဲ့ နှာခေါင်းမြုပ်အောင်နှစ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ပြီးတော့ ဘရာအနက်ကလေးကို ချိတ်ဖြုတ် လျှောချလိုက်ပြီးတော့ သမီးရဲ့ပန်းနုရောင် အပျိုစင်နို့သီးခေါင်းလေးကိုရှိုက်မက်စွာလျက်ပြီး စုပ်ယူနေတယ်။ အပျိုရိုင်းမလေးမေဟာ ဆက်ကနဲ ဆက်ကနဲတုန်တုန်တက်ပြီးဒိန်းတလိန်းနတ်ဝင်နေတော့တာပေါ့။

"အမလေးးးးး အူးးးဖေဖေ... နို့သီးခေါင်းကိုမလျက်ပါနဲ့...သမီး နေလို့မရတော့ဘူးးးး...မေ့နို့တွေကို ဖေဖေစို့ပေးနေတာလားး....အူးးးးစစ်.."

"သမီးလေး မေ... ဖေဖေ့..သမီး..ဖေဖေနို့စို့ပေးတာ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား..သမီးစိတ်တွေ ပါလာပြီမဟုတ်လား..ဟင်.."

"ဖေဖေ...အားးးး.. .သ..သမီး ဘယ်လိုကြီး ဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး...မေ..မေ့ကိုကယ်ပါဦးဖေဖေရယ်..မေ.. မ..မရတော့ဘူးးး.."

မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်းမှာပဲ မေဝတ်ထားတဲ့ညဝတ်ဘောင်းဘီလေးလည်း ဘယ်လိုက ဘယ်လို ချွတ်ချခံလိုက်ရမှန်းမသိဘူး။ ဦးသန့်ဇင် မေ့ကို စွေ့ကနဲပွေ့ချီပြီး ထမင်းစား စားပွဲပေါ်တင်လိုက်တယ်။မေ့ရဲ့ ပင်တီအဖြူရောင်ပါးပါးလေးကိုပါ ဆွဲချလိုက်ချိန်မှာ သူ့ရဲ့ရှေ့က ရုပ်ပုံလွှာကတော့... မေ့ရဲ့ စောက်ဖုတ်တင်းတင်း ဖောင်းဖောင်းလေးဟာ ပေါင်းနှစ်လုံးကြားက ပြူးကန်ပြီထွက်လာတာပါပဲ..။

စောက်မွှေးအုံလေးက ဆီးခုံစပ်မှာ နည်းနည်းထူသယောင်ထင်ရပေမယ့် ကျန်တဲ့အဖုတ်တစ်ခုလုံးမှာ ပါးပါးလေးပဲဖုံးနေတယ်။ ဓာတ်လှေခါးတံခါးလို ပူးစိပြီး ပိရိသေသပ်စွာ ပိတ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်လွှာကပြောပြနေတာကတော့...အရင်က ဘယ်လိုအရာဝတ္ထုမျိုးနဲ့မှ ထိုးသွင်းနှဲ့နယ်ခဲ့ခြင်းမရှိဘူးဆိုတာပါပဲ။

စိနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်လွှာကြားကပဲ စေးတေးတေးအရည်ကြည်စီးကြောင်းလေး လျှံကျစီးဆင်းနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်လေ။

"ဝိုးးး...ဖေဖေချစ်တဲ့သမီးလေးရယ်..သမီးပစ္စည်းလေးက လှလိုက်တာကွာ.. ဘာလို့ဒီလောက်လှနေတာလဲ..ဖေဖေမနေနိုင်တော့ဘူး.."

"အားးးးစစ်စ်...အမလေးးး..ဖေဖေ.. မလျက်နဲ့...မလျက်ပါနဲ့...အမလေးး..ကြက်သီးထလိုက်တာ...ဖေဖေ သမီးရဲ့ ဟို..ဟိုဟာကို ဘာလို့လျက်နေတာလဲ..တော်...တော်...ရပ်ပါဦးဖေဖေ...သမီး နှလုံးတုန်လို့သေတော့မယ်..."

တကယ်လို့ အခုချိန်မှာတစ်စုံတစ်ယောက်ယောက်သာ ဆင်းလာခဲ့ပြီး မီးဖိုဘက် လှမ်းကြည့်ရင် မြင်ရမယ့်မြင်ကွင်းကတော့...လှပပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့ အပျိုမလေးတစ်ယောက် မီးဖိုခန်းထဲက စားပွဲပေါ်မှာလက်ကလေး နောက်ပစ်ထောက်ထားပြီး မျက်နှာလေးက အပေါ်မော့လို့ မျက်နှာကြက်ကိုကြည့်နေသလိုထင်ရပေမယ့် မျက်လုံးလေးမှတ်ပြီး မှေးစင်းနေသည်။

ဖြူဖွေးနေတဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းဟာဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကို ကားထွက်နေတာ တွေ့ရပေလိမ့်မည်။ကားနေတဲ့ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားမှာတော့ အသက်အရွယ်အတန်ရနေပြီဖြစ်တဲ့ယောကျ်ားကြီးတစ်ယောက်ကငုံ့ပြီး တစ်ခုခုကို အသေအကြေကြိုးပမ်းအားထုတ်နေလေသည်။

ကောင်မလေးရဲ့ အဖြူရောင်လွလွ ပင်တီလေးကတော့ ခြေထောက်ကနေ လုံးဝကျွတ်ထွက်မသွားသေးပဲ ခြေကျင်းဝတ်မှာ တန်းလန်းလေးပေါ့။

"ဖေကြီးရယ်...တော်..အားးး.. စစ်စ်စ်..ရပ်ပါဦး..အားးး "

"ဘာကို ရပ်ရမှာလဲ သမီးရဲ့..."

ဦးသန့်ဇင် မသိသလိုလုပ်၍မေးလိုက်သည်။

"ရပ်..ရပ်ပါဦးဖေကြီး...မေ့ကိုလျက်နေတာ အရင်ရပ်ပါဦး..အားးး..စစ်.."

"မှန်အောင်ပြောလေ...ဖေဖေက ဘာလုပ်တာရပ်ရမှာလဲ..မပြောနိုင်ရင် ဖေကြီးမရပ်ဘူး.."

ဦးသန့်ဇင် သူ့သမီးကို တမင်မခံချိမခံသာဖြစ်အောင် စ,နေတယ်။ပြီးတော့ မေ့ရဲ့စောက်စိလေးကို ပိုပြီး ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လျက်ပေးလိုက်တယ်။

"အူးးး...သမီးဟိုဟာ..အင်း..အ..အဖုတ်လျက်နေတာကို ရပ်ပေးပါပြောတာဖေကြီးရယ်... မေသေတော့မှာပဲ...

ဟို..ဟိုစောက်စိကို မလျက်ပါနဲ့ဖေဖေရယ်..အားးး...မေ့စောက်စိတွေ စိမ့်သလို စိမ့်သလို ကျင်သလိုကြီး..အမလေး...အားးးးးး...မေမရတော့ဘူး..."

သမီးဖြစ်သူ အဲသလိုပြောလာမှပဲ ဦးသန့်ဇင်လည်း သမီးမေကိုချီပြီး စားပွဲပေါ်ကချပေးလိုက်တယ်။

"သမီး..မေ..ဖေဖေ့ရှေ့မှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်.."

ဦးသန့်ဇင်ခိုင်းလိုက်တော့ မေလည်း ယောင်တီးယောင်နနဲ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်၏။အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင် သူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးတော့ အသုံးမပြုတာကြာပြီဖြစ်တဲ့သူ့ရဲ့အကြီးစားလိင်တန်ကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။သမီးမေရဲ့ မျက်နှာရှေ့မှာ လီးကြီးက ငေါက်တောက်ကြီးရမ်းနေချိန်မှာ...

"သမီးလေး..မေ..ဖေကြီးလီးကို နည်းနည်းလောက် စုပ်ကြည့်ပေးလို့ရမလား..ဟင်..ဖေကြီးလိုချင်လိုက်တာ..."

"သ..သမီး မလုပ်တတ်ဘူး ဖေဖေ..ဘယ်လိုလုပ်ရမှာလဲ.."

"ရေခဲမုန့် စုပ်သလိုပေါ့ သမီးရယ်..သမီး လုပ်နိုင်မယ်မဟုတ်လား..."

ဟုတ်..ဖေဖေ့အတွက် သမီးကြိုးစားကြည့်ပါ့မယ်.."

မေ..အဖေဖြစ်သူ ဦးသန့်ဇင်ရှေ့ ဒူးထောက်ထားရာမှ သူ့အဖေလီးနဲ့ သူမရဲ့မျက်နှာ တတန်းထဲဖြစ်အောင် ခါးလေးကို ဆန့်တင်ပြီး ကိုယ်လေးကိုကြွလိုက်သည်။ အဖေဖြစ်သူရဲ့ နီရဲပြောင်တင်းမာထန်နေတဲ့လီးကြီးဟာ သမီးဖြစ်သူရဲ့ငယ်ရွယ်စိုပြေနေတဲ့ မျက်နှာလှလှလေးရှေ့မှာ တရမ်းရမ်းနဲ့ ဝဲနေတယ်။

မေ.. ဖြည်းဖြည်းချင်းလက်လှမ်းလိုက်ပြီး အဖေ့လီးကြီးကို အသာဖွဖွလေးကိုင်လိုက်တယ်။အသက် ၂၂ နှစ်အရွယ် အပျိုမလေးရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ် ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အင်္ဂါလီးကြီးကို စတင်ကိုင်တွယ်ဖူးခြင်း...။

သမီး မေရဲ့ နူးညံ့လှတဲ့ လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ခြင်းခံလိုက်ရတယ်ဆိုရင်ပဲ ဦးသန့်ဇင်တစ်ယောက် အကြောတွေဆိမ့်ပြီး ဆက်ကနဲတုန်တက်သွားကာ အရည်တောင် ချက်ချင်းပန်းထွက်လုမတက်ပါပဲ။မေက သူ့အဖေရဲ့ လီးကြီးကို ညင်သာစွာပဲကိုင်တွယ်ပြီးပါးစပ်ကလေးကို ဖြည်းဖြည်းဟကာ ငုံလိုက်တဲ့အခါမှာတော့...

" အားးးး အဲဒီလို..ဟုတ်တယ်..မေ...လျှာလေးနဲ့ လီးထိပ်ကို လျက်ပေးဦးသမီး...နောက်လက်...အူးးးး.. နောက်လက်တစ်ဖက်က လီးချောင်းကိုဆုပ်ပြီး အားး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်တိုက်ပေးး"

"အမယ်လေးကွာ...ရှိးးးး အိုးးးးးအရသာရှိလိုက်တာ..."

................................................................................................

မေတစ်ယောက် သူ့မွေးသဖခင်ဖြစ်တဲ့ ဦးသန့်ဇင်ရဲ့လီးကို စိတ်ပါလက်ပါ စုပ်ပေးနေတယ်။သူမ ခုနလေးတင်က ခံစားခဲ့ရတဲ့သာယာမှုမျိုးကို သူ့အဖေကိုလည်း ထပ်တူ ခံစားစေချင်တဲ့စေတနာနဲ့ပေါ့။

သူမ ကောင်းကောင်းမစုပ်တတ်ပါဘူး၊ သူမဘဝရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ် လိင်ဆက်ဆံမှု အတွေ့အကြုံလေ။သူ့အဖေပြောတဲ့အတိုင်း ရေခဲမုန့်စုပ်သလိုပဲဆိုတာကို မှတ်ထားပြီး မလုပ်တတ်လုပ်တတ်ကြားက တက်နိုင်သလောက်ကြိုးစားပြီး သူ့အဖေလီးကို ပုလွေမှုတ်ပေးနေရှာပါတယ်။

သွေးကြောတွေဖုဖောင်းထနေတဲ့ လီးတံကြီးနဲ့ နီရဲပြောင်တင်းနေတဲ့ ဒစ်ထိပ်ကြီးကို တစ်လှည့်စီသူမရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဟပြီး စုပ်ချည်တစ်ခါ လျက်ချည်တစ်လှည့် လုပ်ပေးနေလိုက်တာ....။

ဦးသန့်ဇင်အနေနဲ့ကလည်း သူ့သမီးကြီးရဲ့ မလုပ်တတ်လုပ်တတ် လုပ်ပေးနေတာကိုကသူ့အတွက် မပြောပြနိုင်လောက်တဲ့ လောကနိဗ္ဗာန်ဖြစ်လို့နေပါတယ်။ မေဟာ ဖေဖေ့လီးကို စုပ်ပေးနေတဲ့အချိန်မှာပဲ သွေးသားရဲ့ပူလောင်စွာ လှုံ့ဆော်နေမှုကြောင့် သူမရဲ့အဖုတ်လေးထဲက စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ စီးလာလိုက်တာ ပေါင်မှာ စီးကြောင်းလေးကိုဖြစ်လို့..။နောက်ဆုံး...

"သ..သမီးမေရယ်..ဖေကြီးမနိုင်တော့ဘူး..အားးးး ဖေ့ဖေ့ကိုပေးပါတော့နော်...."

" သမီးက ဘာကိုပေးရမှာလဲဖေရဲ့.."

"သမီး..ဖေဖေ့ကိုပေးချစ်ဖို့..ပေးလိုးဖို့ပြောနေတာသမီးလေးရဲ့.. ဖေဖေလိုးတော့မယ်နော်..."

"အို ..ဖေကြီးကလည်း..ဘာတွေပြောနေတာလဲ..."

မေ မျက်နှာလေးရဲတွတ်သွားပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွား၏။ဦးသန့်ဇင် မေ့ကိုဆွဲပွေ့ချီယူလိုက်ပြီး ပြောင်လက်နေသော မီးဖိုဆောင်ကြွေပြားကြမ်းခင်းပေါ်တွင် အလိုက်သင့်လှဲလျက်ချထားလိုက်သည်။မေ့မှာ ရုန်းကန်ရန်အင်အားမရှိတော့သကဲ့သို့ အဖေဖြစ်သူ ချီပွေ့ရာကို ပျော့ပြောင်းစွာပင်ပါလာလေ၏။ဦးသန့်ဇင် မေ့ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းအား တစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ဖိချကားစေလျက် မေ့ပေါင်ကြားသို့ဝင်ထိုင်ပြီးပြောင်ဝင်းမာတင်းနေပြီဖြစ်သော သူ့ရဲ့လီးတံကြီးဖြင့် သမီးမေ၏စောက်ပတ်ဝသို့ တေ့လိုက်လေသည်။

သပြေသီးမှည့်ရောင်ရှိပြီး တင်းပြောင်နေသော သူ၏ဒစ်ထိပ်ကြီးကို မေ့ရဲ့စောက်ပတ်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲစေခြင်း၊ ဒစ်ဖျားဖြင့် စောက်စိပြူးပြူးလေးကို မထိထလုတ် ထိခလုတ်လုပ်ရင်း မေ့မှာတဆက်ဆက်တုန်လျက် စောက်ရည်ကြည်များ ထိမ်း၍မရနိုင် အံထွက်လာတော့ရာ ဦးသန့်ဇင်ရဲ့လိင်တံကြီးတစ်ချောင်းလုံး မေ့ရဲ့စောက်ရည်ကြည်များဖြင့် ချောဆီသုပ်လိုက်သကဲ့သို့ ချောကျိလာတော့တယ်။

"အားးး ဟင့် ဟင့် ဖေကြီး..ဘာတွေနဲ့ ဘယ်လိုလာပြီး မေ့ဟာကိုပွတ်ဆွဲနေတာလဲ... အူးးးး မေ့..မေ့အစိလေးကို မထိပါနဲ့ဖေဖေရယ်...သမီး နေ ..နေလို့ မ ရ တော့ ဘူးးးး.....အားးးး.. .ဖေကြီးး သမီးကို ဘာလုပ်မှာလဲ...ကြိုက်သလိုသာ လုပ်ပါတော့ဖေရယ်....သမီးအရှုံးပေးပါပြီ...သမီးဟာက ဖေ့အတွက်ပါပဲ..ဖေကြီးရယ်လုပ်ပါတော့.."

မေဟာ ဦးသန့်ဇင်နှိုးဆွပေးလိုက်တဲ့ ကာမရမက်ဇောအရှိန်အဟုန်တွေ လျှမ်းလျှမ်းတက်ပြီး အရှက်ကုန်သွားကာ သူ့အဖေကို ပွင့်ပွင့်ပဲပြောပြီး တောင်းဆိုနေမိပါပြီ။ဟုတ်ပါတယ် ဒီလိုအချိန်မျိုးမှာ ဖိုမဓာတ်တွေရဲ့ တုံ့ပြန်လှုံ့ဆော်မှုတွေကြောင့် အလိုအလျောက် သဘာဝအတိုင်း ပွင့်အံထွက်လာတတ်တာပါ။

ဒီအချိန်မျိုးမှာ အရှက်တရားဆိုတာ မောင်းထုတ်လိုက်သလို ချောင်ထဲရောက်သွားတာမျိုးပါ။သမီးဖြစ်သူထံက အဲ့သလို ဖွင့်ဟတောင်းခံသံလည်းကြားရော ဦးသန့်ဇင်ရဲ့ကာမစိတ်သွေးတွေ အထွဋ်အထိပ်ရောက်သွားပါပြီ။မေ့ကို သမီးလေးတစ်ယောက်လို ဆက်မမြင်နိုင်တော့ဘူး။ သူနဲ့ လိင်ဆက်ဆံရမယ့်မိတ်ဖက်မိန်းမတစ်ယောက်၊သူ့ချစ်သူ သူ့မယားတစ်ယောက်လို့ပဲမြင်ပြီး သွေးတွေဆူနေပြီ။

သူဖြည်းဖြည်းချင်း သူ့ရဲ့လီးတံကြီးကို မေ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲ နှစ်သွင်းဖိချလိုက်ပါတယ်။အပျိုစင်လေး မေ့အတွက်တော့ ဒါဟာ ဘဝမှာ ပထမဆုံးထိတွေ့ခွင့်ရပြီး သူမခန္ဓာကိုယ်ထဲ ဝင်ရောက်လာခဲ့တဲ့ပထမဆုံးလီးကြီးပေါ့။အဲဒီလီးကြီးဟာလည်း သူမအဖေအရင်းရဲ့ လီးကြီးဖြစ်နေပါတယ်။

" အူးးးးစစ်..အားးး. ဖေ...ဖေကြီး...သမီးနာတယ်...မေ တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးဘူး...ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါဖေဖေရယ်...."

စွပ်..စွပ်.ဗြစ် ပြွတ်...

"အား...ကျွတ်‌ကျွတ်..ဖေဖေ..ဖြည်းဖြည်း..ဖေဖေ့ဟာကြီး မေ့ထဲဝင်လာတာ နင့်နေတာပဲ.."

"အရမ်းနာလား..ကလေးရယ်..ဖေဖေ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးမယ်နော်..."

ဗြစ် ဗြစ်...ဖျစ် ဖျစ် ဖျစ် ...ဖောက်...

အားးးးး သေပါပြီ...အမလေး..ဖေကြီးရဲ့ ..နာလိုက်တာ..."

မေ အာခေါင်ခြစ်ပြီးအော်လေ၏။မေ့အပျိုမြှေးပေါက်သွားလေပြီ...

"သမီးလေး...ခဏအောင့်ခံလိုက်ဦးကလေးရယ်...တော်ကြာ ကောင်းလာမှာပါ.."

ကျွိ ကျွိ..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖတ်..ဖွတ် ဘွတ်...

"အူးးးဖေဖေ အင့် ဟင့်..မေ ခံရတာ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး...နာလည်းနာ ကောင်းလည်းကောင်းတယ်ဖေရယ်..."

"သမီးရယ်..သမီးအဖုတ်လေးက ကြပ်စီးနေတာပဲ...သမီးစောက်ဖုတ်လေးက အဖေ့လီးကြီးကိုညှစ်ညှစ်ပေးနေတယ်သိလား..အားးး သိပ်ကောင်းတာပဲသမီးရယ်..."

ပလောက်.. ပလောက် စွပ်..ဖွတ်ဖွတ်ဖတ် ဗြစ်ဗြစ်..

"အားးးးဖေဖေ အူး ကောင်းတယ်..ဖေဖေလုပ်တာ ကောင်းတယ်..မေ မနာတော့ဘူး...ဒါပေမယ့် ဖေဖေ့အမွှေးကြီးတွေကသမီးအဖုတ်နှုတ်ခမ်းတွေရှတယ်..အစိကိုလည်း စူးတယ်ဖေဖေ.."

"ဒါလည်း ခဏကြာပျောက်သွားမှာပါသမီးရယ်..ကောင်းတာတစ်ခုတည်းကျန်မှာပါ..ဖေဖေပြင်းပြင်းလိုးတော့မယ်..ဆောင့်လိုးတော့မယ်နော် သမီး"

"ဖေဖေ့သဘောပဲ.. သမီးအခုလည်း ကောင်းနေပြီ..ကောင်းအောင်သာလုပ်ပေးပါဖေဖေ.."

"မေရယ် အခုလို လိုးနေတဲ့အချိန် ဖေဖေလို့မခေါ်ပါနဲ့လား.. တို့တွေ အခုလိုးနေကြပြီဆိုတော့လင်မယားဖြစ်သွားပြီလေ..ဖေကြီးက မေ့ရဲ့ယောကျ်ားပေါ့.."

"ဖေကြီးက မေ့ယောကျ်ားဖြစ်သွားပြီ ဟုတ်လား...ဖေဖေ့ကို မေ့ လင်တော်ရတော့မှာပေါ့နော်..ဟုတ်လားဖေဖေ..ဟင့် ဟုတ်လည်း ဟုတ်ပဲနဲ့.."

" ဟုတ်တာပေါ့..."

"မေက ဖေ့မိန်းမ"

"အဲ..ကြည့် ဖေဖေလို့မခေါ်ပါနဲ့ဆို..ကဲ..ကဲ.. ယောကျ်ားလို့ တစ်ခွန်းလောက်ခေါ်ကြည့်စမ်းပါလားမိန်းမရယ်...ယောကျာ်းနားလေး ဆိမ့်သွားအောင်ခေါ်ကြည့်လိုက်စမ်း...အူးးးး.. "

ဖောက် ဖောက် ..ဖတ် ..ဖတ်..ဖတ်..ဗြစ်..ဗြစ်..

ဦးသန့်ဇင် ပါးစပ်ကပြောနေရင်း မေ့စောက်ပတ်လေးကို တရဆက် ဆောင့်လိုးပေးနေတယ်။

"အူးးးး စစ်...အဟင့် ဟင့် ဖေရယ်..မေ့ကို ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ...ယောကျ်ား..မေ့ယောကျ်ားရယ်..မိန်းမကို..အဟင့်..အင်းးးမိန်းမကို..."

"ပြောလေ မိန်းမ...မိန်းမကို ..ဘာဖြစ်လဲ..လင်ကြီးက ဘာလုပ်ပေးရမှာလဲ.."

"ဟင့်...မိန်းမစောက်ပတ်ကို လိုးပေးပါ...မေ့စောက်ပတ်ကို နာနာဆောင့်ပေးပါယောကျ်ားရယ်.. မေ..မနာတော့ဘူး...ဆောင့်..နာနာဆောင့်... မေ့နို့တွေကိုလည်း စို့ပေးပါ...မိန်းမ မနိုင်တော့ဘူး...အရမ်းကောင်းနေပြီ..."

မေ့မှာ သူ့အဖေအရင်းက စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးပေးနေတဲ့ ကာမအရသာကြောင့် အောက်ကနေ တဆက်ဆက်တုန်နေပြီး ထွဋ်ထွဋ်လူးနေတော့တယ်။ဦးသန့်ဇင်ဟာ သူ့သမီးဦးအပျိုစင် အလှထိပ်ခေါင်လေးမေကို မယားအဖြစ်နဲ့အားရပါးရ အရှိကိုတဖြည်းဖြည်းမြှင့်ပြီးမညှာတမ်းလိုးနေလိုက်သည်။

ဖောက် ဖောက်..ဇွပ်..ဇွပ်..ဗြစ် ဗြစ်..ဒုတ်..

"အားးး စစ်...ယောကျ်ားရယ်..အူးးးး ကျွတ်ကျွတ်.."

မေညည်းနေပေမယ့် နာလို့မဟုတ်ပါ..ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမအရသာကြောင့် စိတ်ကျေနပ်မှု ခံစားချက်အပြည့်နဲ့ ညည်းနေခြင်းပါ။အဖေဖြစ်သူရဲ့လီးကြီး ဝင်လိုက် ထွက်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့ သမီးပျိုရဲ့စောက်ဖုတ်လေးဟာ အရည်ကြည်များ သွေးစများနဲ့ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ် ခရင်မ်လိုအနှစ်များ ရောယှက်အံထွက်လျက်ရှိကာ အဖရေဲ့ဆောင့်ချက်တွေကို စောက်ပတ်လေး ကော့ကော့တင်ပြီး စိတ်လိုလက်ရ ချက်ကျကျနဲ့တုန့်ပြန်အလိုးခံနေပါတော့တယ်။

မျက်ဝန်းမှာလည်း မျက်ရည်စလေးတွေနဲ့..၊ဒါပေမယ့် ဒီမျက်ရည်စတွေကစိုင်းထီးဆိုင်သီချင်းထဲကလိုကျေနပ်နှစ်သိမ့်စွာကျလာတဲ့ အပြာရောင်မျက်ရည်တွေပဲဖြစ်ပါလိမ့်မည်။

လိုးသံ ဆောင့်သံများနဲ့ ညည်းသံ အော်သံများက အိမ်အောက်ထပ် မီးဖိုခန်းမှာ ပျံ့လွင့်လို့နေသည်။ဒါပေမယ့် အခန်းထဲမှ ဖိုမစုံတွဲ လူသားနှစ်ယောက်ကတော့ တခြားဘာကိုမှ စိတ်ဝင်စားမနေတော့ပါ။

ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံးကို မေ့ထားလိုက်ပြီးတော့ သူတို့စောက်ပတ်နဲ့လီးဝင်ထွက်နေတာကိုပဲ အာရုံနှစ်ထားကြလေတော့သည်။

"အူးးးး မေရယ်..မိန်းမရေ..ယောကျ်ားမနိုင်တော့ဘူး..မရတော့ဘူး...မိန်းမစောက်ခေါင်းက ယောကျ်ားလီးကိုဆွဲစုပ်ထားလိုက်တာ အောင်မလေးး...ဖေဖေပြီးတော့မယ်...ထွက်ကုန်တော့မယ်ဖေ့သမီးလေးရယ်..."

"မေ...မေလည်း ပြီး..ပြီးတော့မယ်ထင်တယ်..မေ့စောက်ပတ်ကို ဖေဖေ..အင်းး..ယောကျ်ားလိုးပေးတာ...ကောင်း...ကောင်းလိုက်တာ...အိုးးးအူးးးးးး......ထွက်ကုန်ပြီ......"

"အိုးးး မေ...သမီးလေး...ဖာ့က်...လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်...ဖေဖေပြီးပြီ...ထွက်ကုန်ပြီ...ဖာ့က်...သမီးထဲကို ထွက်ကုန်ပြီ..."

"အူးးး ယောကျ်ားရယ်... ဖေကြီးရယ်..စစ်..အားးး "

ဦးသန့်ဇင် ဘယ်လိုှမှထိန်း၍မရတော့ပဲမေ၏အပျိုစင် စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ သူ၏သုတ်ရည်ပူပူနွေးနွေး ချွဲချွဲပစ်ပစ်များကို အရှိန်ပြင်းစွာ တရဆက်ပန်းထုတ်လိုက်မိလေတော့သည်။

ဦးသန့်ဇင်မှာ မေ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို တရှိုက်မက်မက် နမ်းစုပ်ပေးလိုက်ရင်းမေ၏ကိုယ်လေးပေါ်သို့ မှောက်ချပြီး ငြိမ်သက်သွားတော့သည်။ ရင်ဘတ်ကြီးကတော့ ဖားဖိုကြီးလိုတရှူးရှူးနှင့်..။မေ့မှာလည်း ကာမအရသာ အထွဋ်အထိပ်ကို ခံစားလိုက်ရကာ သူမရဲ့ဆင်စွယ်လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်နဲ့မွေးသဖခင်ကြီးရဲ့ ကျောပြင်ကြီးကို တင်းကြပ်စွာ သိုင်းဖက်ထားမိလေတော့၏။

သူမရဲ့စောက်ဖုတ်ထဲတွင် တန်းလန်းကြီးရှိနေသေးသော အဖေဖြစ်သူဦးသန့်ဇင်ရဲ့လီးကို စောက်ခေါင်းအတွင်းကြွက်သားများဖြင့် ချက်ကျကျဆက်လက် ညှစ်ပေးနေမိ၏။လီးတန်းလန်းနှင့်စောက်ပတ်ကြားမှသားအဖနှစ်ယောက်ရဲ့ သုတ်ရည်နှင့်စောက်ရည် ပေါင်းစပ်ထားတဲ့အချစ်ရည်များကချွဲပစ်စွာ စီးဆင်းထွက်လာပြီး မေ့ရဲ့ပေါင်ခြံနဲ့ ဖင်သားဖြူဖြူလေးအကြားမှတဆင့် ကြွေသားကြမ်းခင်းပြင်ပေါ်သို့ စီးကျသွားလေသည်။

ခဏအကြာမှာတော့ စောစောက ဆူလောင်ပြင်းပြနေသောအသံများ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်သွားလေတော့၏။မသိလျှင် ခုနက ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပင်။ မီးဖိုခန်းမှမီးပွင့်၏ အလင်းရောင်မှာလည်း နဂိုအတိုင်းပင်။

တံခါးကို ဖြည်းညှင်းစွာသတိထား၍ ပိတ်သံလေး သဲ့သဲ့ကြားရသည်၊အပေါ်ထပ်တက်သည့် တိုးညှင်းသော ခြေဖွနင်းသံလေးများ နောက်ဆုံးကြားလိုက်ရပြီး အစစအရာရာ တိတ်ဆိတ်သွားလေတော့သည်ဒီအိမ်ကြီးမှာ..နောက်ထပ် ဘာတွေများ ဆက်ဖြစ်ကြဦးမှာလဲ....ဘယ်သူမှမသိနိုင်ပါလေ....။

.....................................................................................................................

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>>>