မြစမ်းကြည် အပိုင်း ( ၂ )
မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။
အခန်း ( ၁၀ )
" ဘယ်လိုဖြစ်တာလည်း … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … ကျမတို့ဖြင့် အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း … ဝုန်းကနဲ့ အသံကြားတာနဲ့ … ပြေးတက်လာခဲ့ရတာ "
" အိပ်မက် မက်ပြီး … ပြုတ်ကျတာပါဟာ "
အမေနဲ့မြစမ်းကြည် ပြန်ဆင်းသွားပြီး ခဏအကြာမှ ကျုပ်လည်း အောက်ဆင်းခဲ့တာ။ အောက်ထပ်ရောက်တော့ အမေတို့ အခန်းက အသံတွေကြားနေရတာဗျ။
" အင်္ကျီတွေက … နဲနဲကြပ်ပေမယ့် … အဆင်ပြေပါတယ် အဒေါ် "
" ကိုယ်လုံးက မကြပ်ပါဘူး … သမီးရင်သားတွေက ထွားလို့ပါ "
မြစမ်းကြည်က မြို့က ဝယ်လာတဲ့ အဝတ်တွေ စမ်းဝတ်ကြည့်နေပုံဗျ။ထန်းရည် တန်ခိုးက ခုထိ မပြေသေးတာဗျို့ နောက်ဖေး သေးသွားပေါက်ပြီးမှ အမေ့အိပ်ခန်းနား အသာကပ်ပြီး ချောင်းကြည့်လိုက်တာ။
" အော် … သမီးက … အဒေါ်ဘော်လီဝတ်ထားလို့ နေမယ် … ချွတ်ပြီး ဝယ်လာတဲ့ ဘလာစီယာ ဝတ်ကြည့်လေ "
" ခ်ခ် ခ်ခ် … ဟုတ်ပါရဲ့ … အဒေါ်ရယ် "
မြစမ်းကြည်လည်း ပြောပြောဆိုဆို အပေါ်အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်ပြီး အင်္ကျီကို အရင်ချွတ်လိုက်တာဗျ။ပြီးမှ သူဝတ်ထားတဲ့ အမေ့ဘော်လီချိတ်ကို လက်နောက်ပြန်ဖြုတ်ရင်း ချွတ်ချပစ်တာ။ အမေ ရှိနေပေမယ့် မိန်းမချင်းမို့နေမယ် ရှက်ပုံမရဘူး။ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးထိပ်က ပန်းရောင်သန်းနေတာဗျို့ ကျုပ်ကြည့်တဲ့နေရာက နဲနဲဝေးတော့ နို့သီးခေါင်းတွေတော့ မမြင်ရဘူး။
ဘလာစီယာဝတ်ပြီး အင်္ကျီတွေပြန်ဝတ်ကြည့်တော့ ခုနလောက် မကြပ်ဘူးပြောနေတာပါ။ ထမိန်လဲတော့မှ မြစမ်းကြည်က ထမိန်ကို ရှေ့ဟပြီး သူ့ပေါင်ကြားကို ငုံ့ကြည့်ရင်း မျက်လုံးလေးပြူးနေတာဗျ။
" ဟောတော် … ကျမ … အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ မေ့နေတာ အဒေါ်ရယ် … ခ်ခ် ခ်ခ် "
" ခိခိ … နောက်တစ်ခေါက်ပေါ့ … သမီးရယ် "
ထမိန်လဲတော့ ထမိန်ကွင်းကို ခြေထောက်သွင်းပြီး အပေါ်မှလိုက်တာ ပြီးမှ အောက်က ထမိန်ကို ချွတ်တော့ ဘာမှ မမြင်ရပါဘူး။ ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် သွားထိုင်ရင်း ဆေးပေါ့လိပ် ဖွာနေလိုက်တာ။အတော်လေး ကြာမှ အမေက လက်ဖက်ပန်းကန်နဲ့ မြစမ်းကြည်က ရေနွေးကရားအိုးလေး ကိုင်ပြီး ထွက်လာကြတာ။ လက်ဖက်စားလိုက် ရေနွေးသောက်လိုက်နဲ့ ရောက်ရာ ပေါက်ရာ ပြောနေကြတာ ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေး ငေးရင်း အမှတ်တမဲ့ မေးမိလိုက်တာဗျို့။
" ဒါနဲ့ … အမေတို့ မြို့တက်တော့ … မြစမ်းကြည် ကိစ္စ ဘာကြားသေးတုန်း"
" ငါတို့ သွားတာတော့ ဘာမှ မကြားမိပါဘူး … မြို့ရောက်တာနဲ့ … ဈေးထဲ အဝတ်စားဝယ်ပြီး ပြန်ကြတာ "
" ဟုတ်တယ် … ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ … ကျမ ဒီမှာပဲ ပျော်ပါတယ် … မြို့ပြကို ကြောက်နေပါပြီရှင် "
မြစမ်းကြည်က အတန်းပညာ တတ်တော့ အမေ့အလုပ်တွေ အကုန်ကူညီနိုင်တယ်ဗျို့ ။ မြေပဲဈေးတွက်လည်း ပေါက်ဈေးနဲ့ ရောင်းမယ့်ကုန်ချိန် အတိကျ တွက်ပေးနိုင်တယ်။ အချက်အပြုတ်လည်း ကောင်းတော့ အမေသက်သာတာပေါ့။ အဘကတောင် ပြောနေသေးတာ ဒီလိုမှန်းသိ သမီးမိန်းကလေး ယူပါတယ်တဲ့။မြစမ်းကြည်ရောက်ပြီး ၂ လလောက်နေတော့ ညနေပိုင်း သူကြီးကိုယ်တိုင် အိမ်ရောက်လာတာဗျို့။
" ဟေးးးး … မယ်စိန် … မယ်စိန် ရှိလား "
" ရှိတယ် … သူကြီး … လာဗျို့ … အမေက … ကောက်ညှင်းပေါင်းနေတာဗျ "
ကျုပ်အသံပေးမှ သူကြီးလည်း ခြံဝရပ်နေရာကနေ ဝင်းထဲ ဝင်ချလာတာ။
" ဟဲ့ … ဘယ်သူလဲ … မောင်ခြိမ့် "
" သူကြီး လာတယ် … အမေရေ့ "
" အတော်ပဲ … ကောက်ညှင်းလည်း ကျက်ပါပြီ … အမေလာပြီလို့ … ပြောလိုက် "
ခဏနေတော့ အမေက ပန်းကန်ပြားထဲ ကောက်ညှင်းပေါင်းတွေထည့်ယူလာတာ။အငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ ကောင်းညှင်းနံ့လေးက မွှေးနေတာဗျို့။ကွပ်ပျစ်ပေါ် ကောက်ညှင်းပန်းကန် ချပြီးတာနဲ့ အမေက နုတ်ဆက်နေတာပေါ့။
" သူကြီး … ကျမဆီ … အလယ်သက်သက် ပဲလား "
" အေး … မရောက်တာ ကြာတာရယ် … ပြီးတော့ …… "
သူကြီးက စကားခဏရပ်ပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်လျက်ကနေ အိမ်တံခါးပေါက် မျက်လုံးက လှမ်းကြည့်နေတာဗျ။
" ပြီးတော့ ဘာလဲ … သူကြီးရဲ့ … ပြောပါရှင် "
အမေက ထပ်ပြောတော့မှ သူကြီးလည်း ကောက်ညှင်းပေါင်း တစ်ဇွန်းစားပြီး ဆက်ပြောတော့တာ။
" ဒီလိုဟ … ခု ငါပြောမယ့် စကားက … နင်တို့ အတွက်လည်းပါတယ် … ပြီးတော့ ငါတို့ရွာနဲ့လည်း ပက်သက်နေလို့ "
" ရှင် "
သူကြီးစကားကြောင့် အမေ့မျက်လုံးလေး ပြူးလာတာဗျို့။
" ခု … နင်တို့အိမ် ရောက်နေတဲ့ … သရဲမလေး … အဲ အဲ … မြို့က မိန်းကလေး … အဲဒီ ကိစ္စဟ "
သူကြီးနဲ့အမေ စကားပြောနေတုန်း မြစမ်းကြည်က အိမ်ထဲက ထွက်လာတာဗျ။သူ့လက်ထဲက ပန်းကန်တချပ်နဲ့ အနားရောက်မှ ကြည့်တော့ ငါးခြောက်ဖုတ်ဗျို့ ဘေးက ဆီလေးတွေ စမ်းထားတာ။ကောက်ညှင်းနဲ့ ငါးခြောက်ဖုတ်လေး လိုက်သဗျာ။ကောက်ညှင်းပန်းကန်နား ငါးခြောက်ပန်းကန်လေး ကပ်ချရင်း အမေ့ဘေးနား ဝင်ထိုင်နေတာ။အမေက မြစမ်းကြည် ထိုင်တာနဲ့ သူကြီးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးနေတာပါ။
" ခုလေး … သမီး အကြောင်း ပြောနေကြတာ … ဒါက အဒေါ်တို့ရွာရဲ့ … သူကြီး ဦးသာကျော်တဲ့ သမီး "
" ဟုတ် … သမီးနာမည် … မြစမ်းကြည်ပါ … ဘဘ "
အမေ မိတ်ဆက်ပေးပြီးတာနဲ့ မြစမ်းကြည်က နုတ်ဆက်နေတာပါ။
" အေးအေး … သမီးလေး … ညည်းရောက်တဲ့ ညက … ငါပါ အိပ်ရေးပျက်တာဟေ့ … ဟုတ်တယ်မလား မောင်ခြိမ့် "
သူကြီးက မြစမ်းကြည် ပြောရင်း ကျုပ်ဖက်ပါ လှည့်ပြောနေတာဗျို့။
" ဟုတ်ပါ့ … သူကြီးရေ … တရွာလုံးပဲ "
ကျုပ်လည်း ငါးခြောက်ဖုတ် တစ်ဖတ်စားရင်း သူကြီးစကား ထောက်ခံပေးလိုက်တာပေါ့။
" ခ်ခ် … သမီး တောင်းပန်ပါတယ်နော် … အဲဒီတုန်းက သမီး ဒုက္ခရောက်လာလို့ပါ "
" အေးပါ ညည်းအကြောင်း ငါသိပြီးပါပြီ … အဲဒါကြောင့်မို့လည်း ငါရောက်လာခဲ့တာပါ "
" ဟုတ် ပြောပါ … ဘဘ "
" ညည်း … မယ်စိန်တို့အိမ် နေတာ ငါက ကန့်ကွက်စရာ မရှိပါဘူး … ဒါပေမယ့် ညည်း အုပ်ထိန်းသူတွေက … တရားစွဲလား ပြုလားလုပ်လာရင် … မယ်စိန်တို့ ထိခိုက်သလို … ငါတို့ရွာလည်း နာမည်ပျက်မှာလေ "
" ရှင် … အဟင့် ဟင့် "
သူကြီး စကားဆုံးတော့ မြစမ်းကြည်လည်း အမေ့လက်မောင်းဖက်ပြီး ငိုတော့တာပဲ။
" မငိုပါနဲ့ … သမီးကလည်း … အဒေါ်တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာကို "
အမေက နှစ်သိမ့်ပေးနေတာပါ။ခဏနေမှ သူကြီးက စကားဆက်ပြောတာဗျို့။
" ဝမ်းမနည်းပါနဲ့ ဟ … ငါက ဥပဒေ အတိုင်းပြောပြတာပါ ဥပဒေက တောရယ် မြို့ရယ် ခွဲမထားဘူးလေ … "
" အိုရ်တော် … သမီးလေးကို … အပိုင်မွေးဆိုလည် ကျုပ်က … မွေးစားမှာပါ သူကြီးရယ် "
" နေပါဦး မယ်စိန်ရ … ငါ့စကားလေး ဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦး "
အမေက သူကြီးစကားမဆုံးခင် ဖြတ်ပြောနေတာဗျ။မြစမ်းကြည်အပေါ်မှာလည်း သမီးရင်းတစ်ယောက်လို သံယောစဉ် တွယ်နေရှာတာ။
" အမေကလည်း … သူကြီး ပြောပါစေဦးဗျာ "
ကျုပ်လည်း သူကြီးအားနာတာနဲ့ ဝင်ထောက်ပေးရသေးတာ။
" ဒီ မိန်းကလေး အုပ်ထိန်းသူတွေဆီ … ငါတို့ သွားတွေ့ကြမယ် … ဟိုရောက်တော့မှ တရားဝင် ပြန်ခေါ်ခဲ့ဟာ … နင်တို့လည်း စိတ်ချမ်းသာ … ငါလည်း အလုပ်မရှုပ်ရတော့ဘူး "
" အော် … အဲလိုလား … သူကြီးရဲ့ … ဟင်းဟင်း "
ခုမှ အမေ့မျက်နှာလေး ဝင်းလာပြီး ပြုံးနေတော့တာဗျို့။ကျုပ်တို့လည်း ကောက်ညှင်းပေါင်းလေး စားလိုက် ငါးခြောက်ဖုတ်လေး စားလိုက်နဲ့ သဘက်ခါ မြို့တက်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတာပေါ့။သူကြီးပြန်သွားတော့ မြစမ်းကြည်က အမေနဲ့ နေချင်ကြောင်း တတွတ်တွတ် ပြောနေတော့တာ။
အမေကတော့ တပြုံးပြုံးနဲ့ပေါ့ဗျာ။နောက်ရက် တနေကုန်လုံး ကျုပ်လည်း ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေတာ မြစမ်းကြည်တို့ အုပ်ထိန်းသူတွေက ထည့်လွတ်ပါ့မလား သူကြီးပြောသလို တရားစွဲကြမှာလား အတွေးပေါင်းစုံပဲဗျို့။ရွာထဲ စိတ်ပြေလက်ပျောက်လျှောက်သွားပြီး ညပိုင်းမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။အိမ်ရောက်တော့ ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ အမေတို့က မနက်မြို့တက်ဖို့ အဝတ်စား ၃ စုံလောက်ထည့်ရင်း ကျုပ်ကိုလည်း စောစောအိပ်ဖို့နဲ့ အဝတ်စားတွေ ထည့်ဖို့ မှာနေတာဗျို့။
ညပိုင်း တော်တော်နဲ့အိပ်မရဘူးဗျ။ဟိုတွေးဒီတွေးနဲ့ အတော်မိုးချုပ်မှ မနက် ခရီးထွက်ရမှာစဉ်းစားပြီး ကြိတ်မှိတ် အိပ်ပြစ်ရတာ။မနက်လင်းတော့ အမေနဲ့မြစမ်းကြည်က ရေမိုးချိုးပြီးနေပြီဗျ။အိမ်ရှေ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ ထမင်းကြော်နဲ့ ငပိရည်ပန်းလေး ကျုပ်ဖို့ချထားပေးတာ။ကျုပ်ရေအမြန်ချိုးနေတုန်း ရုတ်တရက် သူကြီးရောက်လာတာဗျို့။တစ်ယောက်ထဲ မဟုတ်ဖူးဗျ ဦးကြီးပေါရော ပါလာတာ။
အမေလည်း ထမင်းကြော် နှစ်ယောက်စာ ထပ်ကြော်ပြီး ကျွေးလိုက်တာပေါ့။အားလုံးစားပြီးတော့ အဘရယ် အမေရယ် မြစမ်းကြည်ရယ်က ရှေ့က တတွဲ။သူကြီးရယ် ဘကြီးပေါရယ် ကျုပ်ရယ်က တတွဲ အိမ်သော့ခတ်ပြီး ရွာထိပ်က ကားလမ်းထိ အုပ်စုလိုက် လျှောက်သွားလိုက်ကြတာ။ပထမဆုံး လာတဲ့ မြို့တက်မယ့်ကားနဲ့ ထွက်ခဲ့ပြီဗျို့။
ကားက ပုံမှန်လေး မောင်းနေပေမယ့် လမ်းဘေး လယ်ကွင်းတွေ သစ်ပင်ကြီးတွေ လယ်စောင့်တဲလေးတွေ တရိပ်ရိပ်နဲ့ ကျန်နေရစ်တာပေါ့။ကားပေါ်ရောက်တော့ သူကြီးနဲ့ဘကြီးပေါက အာကျယ်အာကျယ်နဲ့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေပြောနေတော့တာ။ကားပေါ်ပါလာတဲ့ ဘေးနားက တစ်ချို့ရွာသူရွာသားတွေက သူကြီးကို နုတ်ဆက်ရင်း ကွမ်းကျွေးနေကြသေးတယ်ဗျို့။
မြစမ်းကြည်ကတော့ တခုခုစဉ်းစားနေတဲ့ပုံစံနဲ့ လမ်းဘေးရှု့ခင်းတွေ ကြည့်နေတာဗျ။အမေက အဝတ်ထုတ်တွေ စီလိုက် ပြန်ချလိုက်နဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေတာပေါ့။ကားလမ်းတစ်လျှောက် တခြားရွာလေးတွေ လူချပေးရင်း နေ့လည်ပိုင်းလောက်မှ မြစမ်းကြည်နေတဲ့ မြို့ကို ရောက်တာ။
မြို့ရောက်တာနဲ့ ဘကြီးပေါက ထမင်းစားဖို့ ပြောတောတာပဲ။ကားဂိတ်နားကနေ ဓတ်တိုင် ၄တိုင်လောက်လျှောက်လာတော့ တရုတ်ထမင်းဆိုင်ကြီး တစ်ဆိုင် တွေ့တော့တာပဲ။အသားနံ့လေးက ဆိုင်မရောက်ခင်တည်းက အနံ့ရပြီး မွှေးနေတာဗျ။အုပ်စုလိုက် ထမင်းဝင်စားကြတာ။အမေနဲ့မြစမ်းကြည်က ထမင်းဖြူနဲ့ ဝက်သားသုတ်စားကြတာ။
သူကြီးရယ် ကျုပ်ရယ် ဘကြီးပေါတို့က ဝက်ခေါက်ကြော်နဲ့ ကြိတ်တာဗျို့။ဟင်းရည်ကလည်း ဆွန်တန်ဟင်းရည်ဗျ ချဉ်စူးစူးလေးနဲ့ ငရုတ်သီးစိမ်းနံ့လေးတွေက မွှေးပြီး အရသာရှိတာဗျာ။အားလုံးစားသောက်ပြီးမှ မြစမ်းကြည် ပြတဲ့လမ်းအတိုင်းလျှောက်ခဲ့ကြတာ။နဲနဲတော့ လျှောက်ရတယ်ဗျ။လမ်းကြားလေးတွေ ကွေ့လျှောက်ရင်း ရပ်ကွက် ၃ ရပ်ကွက်လောက် ကျော်မှ မြစမ်းကြည်တို့ ရပ်ကွက်ထိပ်က ကားလမ်းမကြီးပေါ် ရောက်တာ။လမ်းထိပ်ကနေ အနောက်ထဲ ချိုးပြီး ထပ်လျှောက်တော့မှ မြစမ်းကြည်ရဲ့ အဒေါ်အိမ်ကို ရောက်တာဗျို့။
ကျုပ်တို့ရောက်တာနဲ့ မြစမ်းကြည်ရဲ့ အဒေါ်ယောင်္ကျားက သိပ်မကြည်ဘူးဗျ။ဟိုဘက်ဒီဘက်စကားပြောရင်း နဲနဲတင်းမာလာကြတာ။မြစမ်းကြည်တို့ ရပ်ကွက်ကလူတစ်ချို့ကလည်း လာပြီးစပ်စုကြပေါ့။
.............................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၁ )
" ခင်ဗျားတို့ကို … ကျုပ်တူမ လက်ခံထားမှု့နဲ့ တရားဆွဲလို့ ရတယ်ဗျ … သဘောပေါက်လား "
" စိတ်လျော့ပါ နောင်ကြီးရာ … ဒီက မိန်းကလေးပြောတာ … သူ့အဒေါ်ယောင်္ကျားက အတင်းကြံလို့ဆိုပဲဗျ … မပြန်ရဲလို့ … ကျုပ်နှမက … စောင့်ရှောက်ပေးထားတာပါဗျာ "
မြစမ်းကြည်အဒေါ်ယောင်္ကျားရဲ့စကားကို ဦးကြီးပေါက သာသာနဲ့ နာနာ ပြန်နက်လိုက်ပြီဗျို့။ပွဲက ကြည့်ကောင်းသဗျာ။ဦးကြီးပေါ စကားဆုံးတော့ နောက်က လာစပ်စုတဲ့ ရပ်ကွက်ကလူတွေ တအံ့တအောနဲ့ ဆူညံကုန်တာ။
" ဟာကွာ "
" ထွီ "
" ဒီလူကြီး … တဏာရူးတာ "
" ရပ်ကွက်ထဲ … မောင်းထုတ်ကွာ "
တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ မြစမ်းကြည်အဒေါ်ရဲ့ယောင်္ကျား ဦးစိုးကျော်ကို ဝိုင်းပြီး ဌောပနာ ပြုနေကြတာဗျို့။
" ငါ့အိမ်ထဲ … မဆိုင်တဲ့သူတွေ … ထွက်စမ်း … ပိုင်နက်ကျူးလွန်မှု့နဲ့ တရားစွဲမှာနော် "
ဦးစိုးကျော်မျက်နှာကြီး ရဲတွတ်နေပြီဗျ။ဦးကြီးပေါကိုလည် အံကြိတ်ပြီးကြည့်နေတာ။လာစပ်စုတဲ့ သူတွေကတော့ ဦးစိုးကျော် စကားကြောင့် တချို့အိမ်ပြင်ထွက်ကုန်ကြတာ။တချို့ကတော့ ပေကပ်ကြည့်နေတုန်းပဲ။ဦးစိုးကျော်နဲ့ဘကြီးပေါ တစ်ယောက်တစ်ခွန်း စကားပြောနေတုန်း ကျုပ်ဆီးပုန်းက တင်းလာတာဗျာ။ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့တာ။အမေ့လက်မောင်းလေးကိုင်ပြီး မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ ဦးကြီးပေါတို့ကို ကြည့်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကို လက်ကုတ်လိုက်ရတယ်။
" ဟင် … ဘာလဲ … ကိုမောင်ခြိမ့် "
" ငါ … ဆီးအောင့်လာလို့ … အိမ်သာက ဘယ်ဘက်လဲ "
ကျုပ်နဲ့မြစမ်းကြည် စကားပြောတာကို နားထောင်းရင်း အမေက စကားဝိုင်းဘက် ပြန်လှည့်သွားတယ်။
" လာလာ … ကိုမောင်ခြိမ့် … အိမ်ကြားက မဖြတ်နဲ့တော့ လူတွေက ပိတ်နေတာ … ကျမ အိပ်ခန်းဘေးက … နောက်ဖေးဘက် သွားတဲ့ တံခါးပေါက်ရှိတယ် … ကျမ လိုက်ပို့ပေးမယ် "
ဒါနဲ့ မြစမ်းကြည်တို့အိမ်ထဲကနေ နောက်ဖေးပေါက် ထွက်ခဲ့လိုက်တယ်။
" ဒါ … ကျမ အိပ်ခန်း … ကိုမောင်ခြိမ့် "
မြစမ်းကြည် အိပ်ခန်းတံခါးပေါက်လေး သော့ခတ်ထားတာဗျ။ခြေ ၁၀ လှမ်းလောက်လျှောက်တော့ အသားတံခါးတစ်ခု ပွင့်လျက်လေးပဲ။
" ဒီက တည့်တည့်သွားပြီး … ညာဖက် ချိုးလိုက် … အိမ်သာပဲ ကိုမောင်ခြိမ့် "
ပြောပြီး မြစမ်းကြည်က အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းပဲ ပြန်ဝင်သွားတာပါ။နောက်ဖေးတံခါးထွက်လိုက်တော့ မကျီးပင်ကြီးဗျ ကာထားတဲ့ ဝန်းထရံနဲ့ မကျီးပင်ကို ကြေးနန်းကြိုးတစ်ချောင်း တန်းချည်ထားပြီး ထမိန်တွေ လှမ်းထားတာဗျို့။မကျီးပင် ကျော်လိုက်မှ တောင်ဘက်မှာ အိမ်အနောက်ကာထားတဲ့ဝန်းထရံနဲ့ ၅ ပေလောက် ကြားလမ်းလေး။တည့်တည့်လျှောက်သွားတော့ အိမ်သာတန်းတွေ့တာပဲ။အိမ်သာက အုတ်ကာ သွပ်မိုးနဲ့ဗျ။ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်ရင်း ဘယ်ဘက်က ပုဆိုးလှန်ပြီး ညာဘက်က အိမ်သာအသားတံခါး ဆွဲဖွင့်လိုက်တာ။
" ကျွီ … ဟဲ့ ဟဲ့ … အမလေး "
" ဟာ … ကန်တော့ဗျာ … ဒေါ်လေး "
တံခါးဆွဲဖွင့်တော့ အိမ်သာထဲမှာ ထိုင်လျက်လေး သေးပန်းနေတာ မြစမ်းကြည်အဒေါ်ဗျ။ထမိန်လှန်ပြီး အိမ်သာဂွထဲ ခြေတဖက်ဆီ ခွဲထိုင်ရင်း လက်နှစ်ဖက်က ခါးပေါ်ကထမိန်စကို ဆွဲကိုင်ထားတာ။ပေါင်ကြားတည့်တည့် စောက်မွှေး နီကျင်ကျင်တွေ ဖုံးနေတဲ့ အဖုတ်ကြီးထဲက တရှီးရှီးနဲ့ ပန်းရင်း ကျုပ်မြင်လို့ သေးတန့်သွားတာဗျို့။ကျုပ်ကလည်း ဘယ်လက်က ပုဆိုးအောက်နားစကို ချက်နားထိ ဆွဲလှန်ထားတာ ညာလက်နဲ့ တံခါးဖွင့် သေးပန်းမလို့ပါ။မြစမ်းကြည်အဒေါ်က ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ အမြှောင်းလိုက်ခုံးထနေတဲ့ လီးကို ကြည့်ပြီး မျက်လုံးပြူးနေတော့တာပဲ။
" မင်းနဲ့ … အသံလေး ဘာလေး … မပေးဘူး "
" ကျုပ်လည်း … ဆီးတအားသွားချင်နေလို့ပါ … ဒေါ်လေးရာ "
" ဖယ်ပါဦး ငါထွက်ဦးမယ် … လီးကြီးတန်းလန်းနဲ့ … ပိတ်ရပ်မနေပါနဲ့ တကတည်း "
ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်အဒေါ်ပြောမှ ဘယ်လက်ကမှထားတဲ့ ပုဆိုးကို အောက်ချလိုက်တော့တာ။သူထွက်သွားမှ အိမ်သာထဲဝင် သေးပေါက်ရတာဗျို့။ကျုပ် အိမ်ရှေ့ခန်း ပြန်ဝင်လာတော့ ဘာတွေဖြစ်ကုန်လဲ မသိဘူး။
" တရားစွဲတာတွေဘာတွေ … မလုပ်ကြပါနဲ့ … ကျမတို့ … ရပ်ကွက်ရုံးမှာပဲ ရှင်းကြရအောင် "
မြစမ်းကြည်အဒေါ်က နှစ်ဦးနှစ်ဖက်ပြေရာပြေကြောင်း ပြောနေတာဗျ။ဦးကြီးပေါ မျက်နှာကလည်း ခပ်တင်းတင်း သူကြီးကလည်း ကွမ်းယာထွေးလိုက် ဦးစိုးကျော်ကို ကြည့်လိုက်နဲ့ပေါ့။ခဏနေတော့ မြစမ်းကြည်တို့ ရပ်ကွက်ရုံး အုပ်လိုက်ကြီး လျှောက်ခဲ့ကြတာ။
ရုံးက သိပ်မဝေးပါဘူး မြစမ်းကြည်အိမ်ကနေ တောင်ဘက် ဓါတ်တိုင် ၃ တိုင်လောက်လျှောက် အနောက်ဘက် ချိုးလိုက်တာနဲ့ ရောက်ရောပဲ။ရပ်ကွက်ရုံးက တောင်ဘက်မျက်နှာလှည့်ဗျ နံကပ်တိုက်ကို သွပ်မိုး ထားတာပါ။ကျုပ်တို့ရောက်တော့ ဥက္ကဋ္ဌ မရှိဘူးဗျို့ မြို့နယ် အစည်းဝေးရှိလို့ ည ၈ နာရီမှ လာဖို့ ရုံးရောက်နေတဲ့ အကွက်မှူးတစ်ချို့က ပြောနေတာဗျ။ကျုပ်တို့လည်း ညအိပ်တည်းဖို့ တည်းခိုခန်းရှိတဲ့ မြို့ထဲ ပြန်လျှောက်ခဲ့ရတာ။
မြစမ်းကြည်ကတော့ ပြတ်တယ်ဗျ အမေဘေးကနေ မခွာဘူး ကျုပ်တို့နဲ့ မြို့ထဲ ပြန်လိုက်လာတာ။ဦးကြီးပေါကတော့ တပြုံးပြုံးနဲ့ ကြည့်နေတော့တာပဲ။တည်းခိုခန်းရောက်တော့ ၂ ယောက်ခန်း ၃ ခန်းငှားလိုက်ကြတာ။မြစမ်းကြည်နဲ့အမေက တစ်ခန်း ကျုပ်နဲ့အဘက တစ်ခန်း ဘကြီးပေါနဲ့သူကြီးက တစ်ခန်းဗျို့။ရောက်တာနဲ့ အထုတ်ပိုးတွေ နေရာချ ခဏနားပြီး ရေမိုးချိုးကြတာပေါ့။ရေချိုးပြီးတာနဲ့ ကျုပ်နဲ့အဘ ဦးကြီးပေါတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တာ။အထဲရောက်တော့ အမေနဲ့မြစမ်းကြည်တို့က အရင်ရောက်နှင့်နေတာဗျ။ဦးကြီးပေါနဲ့သူကြီးက ရုံးရောက်ရင် ပြောရမယ့်စကားတွေ တိုင်ပင်နေကြပုံပဲ။
" ဟော … မောင်ခြိမ့်တို့ လာကွာ … ဒီမှာ မိန်းကလေးဖို့ … ဆွေးနွေးနေကြတာကွ "
သူကြီးက ကျုပ်တို့မြင်တာနဲ့ လှမ်းနူတ်ဆက်နေတာပေါ့။အဘက လူအေးဆိုတော့ ဘာမှ ဝင်မပြောရှာပါဘူး မြစမ်းကြည်အပေါ်မှာလည်း သံယောစဉ်တွယ်နေတော့ အဆင်ပြေအောင်ပဲ လုပ်ကြပါပေါ့။ည၇နာရီလောက်မှ တည်းခိုခန်းက ထွက်ခဲ့လိုက်တာ လမ်းမှာ အဆာပြေ မုန့်ဟင်းခါး ဝင်သောက်ကြသေးတယ်။ရုံးရောက်တော့ ၈နာရီ မတ်တင်းလောက်ရှိပြီ မြစမ်းကြည် အဒေါ်လင်မယားလည်း ရောက်နေပါပြီ။
ရုံးထဲက ဝင်ဝင်ချင်းမြင်ရတဲ့ ခုံတန်းလျားအရှည်ပေါ်မှာ လင်မယားနှစ်ယောက် ထိုင်နေကြတာ။ကျုပ်တို့ဝင်တော့ ခုံတန်းလျားရဲ့ အနောက်ဘက် နံရံကပ်ထားတဲ့ ဖိုက်ပါပလပ်စတစ်ခုံလေးတွေပေါ် နေရချပေးကြပါတယ်။ညပိုင်းကြ အကွက်မှူးတွေ များသားဗျို့ ၈ယောက်လောက်ရှိမယ်။ခဏ အကြာမှ စာရေးမ ရောက်လာတာ ပြီးမှ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့် ရပ်ကွက်ဥက္ကဋ္ဌရောက်လာတာဗျ။
" ဟော … ဧည့်သည်တွေ များလှချည်လား … ဆောရီးဗျို့ ဒီနေ့ မြို့နယ် အစည်းဝေးပြီးတာလည်း နောက်ကျ အိမ်လုပ်စရာရှိတာလေး လုပ်ပြီး ရေချိုးထွက်လာခဲ့ရတာ "
ဥက္ကဋ္ဌက အသက် ၅၀ ကျော်လောက် ရုပ်ရည် ခပ်သန့်သန့်နဲ့ သမာသမတ်ကျမယ့်ပုံဗျ။စကားပြောတာလည်း ယဉ်ကျေးတယ်။ခဏ အကြာမှ ကျုပ်တို့အုပ်စုနဲ့ မြစမ်းကြည်ရဲ့အဒေါ်လင်မယားကို အတွင်းခန်းထဲ ခေါ်လိုက်တာ။အတွင်းခန်းရောက်တော့ စားပွဲခုံရဲ့ မြောက်ဖက်မှ ဥက္ကဋ္ဌနဲ့ စာရေးမက ထိုင်တာ ကျုပ်တို့က ခုံဘေးပတ်ပတ်လည်း အဆင်ပြေသလိုပေါ့ဗျာ။
တစ်ဦးချင်းဆီရဲ့ နာမည် နေရပ်လိပ်စာ မှတ်ပုံတင်နံပတ် အကုန်မှတ်တမ်းတင်နေတာ။ဥက္ကဋ္ဌမေးသမျှကို ကျုပ်တို့က ဖြေတိုင်း စာရေးမက လည်ဂျာစာအုပ်အရှည်ကြီးထဲ လိုက်မှတ်နေတာပဲ။တကယ်တန်းယှဉ်ပြောတော့ ဦးစိုးကျော် သိပ်မလှုပ်ရဲဘူးလေ။မြစမ်းကြည်က ကျုပ်တို့ဘက်မှ ဆိုတော့ အခန့်မသင့်ရင် မဒိန်းမှု့နဲ့ စိခံရမှာ။ဥက္ကဋ္ဌကြီးက ကာယကံရှင်ရဲ့ ဆန္ဒပဲ ဦးစားပေးကြပါ ပြောတော့ မြစမ်းကြည်က အမေနဲ့လိုက်နေဖို့ ပြတ်ပြတ်သားသားပဲ ပြောလိုက်ပြီဗျို့။
" အေးဗျာ … ရပ်ကွက်ရုံးအနေနဲ့ ကျုပ်တို့က … ဘယ်သူနဲ့နေပါ ဘယ်သူနဲ့မနေပါနဲ့လို့ … ဆုံးဖြတ်ပိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး … လူမှု့ရေးအရ ညှိနိူင်းပေးတာမျိုးပဲ တတ်နိုင်တာပါ … ခုလည်း … ဟောဒီက မိန်းကလေး ဆန္ဒကိုပဲ … လိုက်လျောပေးလိုက်ကြပါဗျာ "
" တွေ့လား အစမ်း … ခြေနှစ်ချောင်း မကယ်ကောင်းဘူးဆိုတာ သိပ်မှန်တာပဲ … ခုလည်း အစမ်းတူမက … ကျွေးမွေးစောင့်ရှောက်တာ ကျေးဇူးဆပ်ပြီလေ "
" အဲလိုမပြောပါနဲ့ … လေးလေးကျော် … သမီးမိဘမြေကွက်လေးရောင်းပြီး … ဘဏ်အပ်ထားတဲ့ ထဲက … တစ်ဝက်တိတိ ဒေါ်လေးကို ကန်တော့ခဲ့မှာပါ "
ဥက္ကဋ္ဌစကားအဆုံး ဦးစိုးကျော်ပြောတာနဲ့ မြစမ်းကြည်ကလည်း ပက်ကနဲ့ ပြန်ပြောတာဗျ။ရုံးကနေ ညတွင်းချင်းပဲ မြစမ်းကြည်အဒေါ်အိမ်ကို လာခဲ့ကြတာ။ရပ်ကွက်ခံ အကွက်မှူးက အစအဆုံး ကူညီပေးတယ်ဗျို့။မြစမ်းကြည် ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အဝတ်စားတွေ အကုန်ထုတ်ပိုးပြီး သေတ္တာအစိမ်းရောင် အသေးတစ်လုံးပဲ ယူခဲ့တာပါ။
သေတ္တာလေးကို လူအများရှေ့ဖွင့်ပြတော့ မြစမ်းကြည်ရဲ့ မိဘနှစ်ပါးပုံရယ် မြစမ်းကြည်နာမည်နဲ့ ဘဏ်စာအုပ်လေးပဲတွေ့တာ။ဘဏ်အပ်တဲ့ငွေ သိန်း ၁၂၀ ကို သိန်း ၆၀ တိတိ သူ့အဒေါ်ကိုပေးဖို့ ရုံးမှာ လက်မှတ်ထိုးထားပြီးသားပါ။
အားလုံးရှေ့ဖွင့်ပြပြီး ကျုပ်တို့လည်း တည်းခိုခန်းပြန်ခဲ့ကြတာ။ခဏနားကြပြီး မိသားစုလိုက် ပျော်ပျော်ပါးပါး ညစာထွက်စားကြတာဗျို့။ဟိုနားဒီနား လျှောက်ကြည့်ပြီးမှ တည်းခိုခန်း ပြန်အိပ်ကျတော့တာပဲ။။နောက်ရက် မနက်ပိုင်း ဘဏ်ဖွင့်တာနဲ့ ငွေထုတ်ပြီး တစ်ဝက်တိတိကို မြစမ်းကြည်တို့ ရပ်ကွက်ရုံးမှာပဲ သူ့အဒေါ်ကို လူကြီးတွေရှေ့မှာပေးအပ်ခဲ့တာ။မြစမ်းကြည် ထိုင်ကန်တော့တုန်း သူ့အဒေါ်က ငိုနေသေးတာဗျ။
ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေက တူမဖြစ်သူအတွက် အတုလား အစစ်လားဆိုတာ ကာယကံရှင်ပဲသိနိုင်မှာပါ။အားလုံးကိစ္စပြီးတာနဲ့ ဥက္ကဋ္ဌကို နူတ်ဆက်ပြီးကျုပ်တို့လည်း ရွာပြန်ခဲ့ကြတာပေါ့။အပြန်ခရီးမှာတော့ အားလုံးအပြုံးကိုယ်စီနဲ့ပါ။ပြန်ကာနီး တည်းခိုခန်းက အထွက် သူကြီးစကားကြောင့် တခါမှမလေးစားဖူးတဲ့ သူကြီးကို ကျုပ်လေးစားသွားမိတယ်ဗျို့။
" နောက်ပိုင်း … ဘယ်လိုမှ အဆင်မပြေရင် … ငါက မောင်ခြိမ့်နဲ့ မြစမ်းကြည်ကို ပေးစားဖို့ထိ … ကြံထားတာ … မယ်စိန်ရ … ဟားဟားးး "
" အိုရ် … ဘဘ ကလည်း "
မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ရဲတက်လာပြီး ကျုပ်ကို မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ကြည့်နေတာဗျ။
.....................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၂ )
အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး နောက်ရက်ကျ မြစမ်းကြည်က ကျုပ်အမေကို အမေလို့ ပြောင်းခေါ်တာဗျ။အမေကလည်း သမီး သမီးနဲ့ပါ။ခိုင်းစရာရှိရင် သမီးလေးက သမီးလေးကနဲ့ ညာခိုင်းတာဗျ အမေက ကျုပ်ကို။ကျုပ်လည်း အပြင်သိပ်မထွက်ဖြစ်တော့ပါဘူး တခါတခါ အမေ့ယာခင်းတွေ လူမရှိရင် ကျုပ်က ကူလုပ်ပေးနေတာဗျို့။ပြီးတာနဲ့ အိမ်ပဲပြန်လာခဲ့တာ။ဘာနေနေဗျာ မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေး မြင်နေရရင်ကို ကျုပ်ဘဝ ပြည့်စုံနေတာပါပဲ။
" မောင်ခြိမ့် "
" ဟာ … အောင်ကြီး "
" မင်းကလည်း … ရွာထဲကို မလာတော့ဘူး လီးလိုပဲ "
" အဲကောင် … မြစမ်းကြည်နားပဲ … ကပ်နေတာကွ "
ခုလည်း အမေ့ယာခင်းက အပြန် အောင်ကြီးတို့နဲ့တွေ့နေတာဗျို့။အောင်ကြီး ပြန်နုတ်ဆက်နေတုန်း မောင်တိုးကပါ ဝင်ပြောနေတာ ကျုပ်လည်း သူတို့ပြောတာ မှန်နေတော့ အသာငြိမ်နေလိုက်ရတာ။
" ဟီးဟီး "
" ဟီးမနေနဲ့ … ကိုလှဟန် ထန်းထောသွားမယ်ကွာ မင်းလိုက်တိုက် "
" ဟာ … ငါ မအားဘူးကွ … အမေ့ လက်ကျန်မြေပဲတွေ … ပိုးပါတာ ရွေးပေးရဦးမှာ "
" အောင်မှာ … မောင်ခြိမ့်ရာ … တသက်နဲ့တကိုယ် မကြားဖူးပါဘူးကွာ … ထွီ "
" ဒီလိုလုပ်ကွာ … မင်းတို့ပါသာ သွားသောက်ကြ … ပိုက်ဆံ နောက်ရက် … ငါလာရှင်းမယ်လို့ ပြောလိုက် "
" အေးနော် … မောင်ခြိမ့် … အမြည်းက ကြွက်ကင်စားမှာ "
" မင်းကြိုက်တာစားပါ … မောင်တိုးရာ "
တကယ်လည်း ကျုပ်မသောက်ချင်တော့တာဗျ။အိမ်ပဲ ပြန်ချင်နေမိတာ။ရွာလယ်လမ်းအတိုင်း လျှောက်လာရင်း ခြံဝင်းရှေ့ ရောက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပဲဗျ။မြစမ်းကြည်က အိမ်ပေါက်ဝမှာ ခြံဝဘက် လှမ်းမျှော်နေတာဗျို့။
" ဟော … ကိုမောင်ခြိမ့် လာပြီ … အမေရေ့ "
" မယ့်လေး သမီးရယ် … မောင်ခြိမ့်လာတာ ဘာဖြစ်တုန်းအေ "
" အော် … အမေရယ် … နေတောင် ခေါင်းတည့်တည့် ရောက်ပြီ … ထမင်း ဆာရောပေါ့ "
ကျုပ်လည်း ခမောက်လေး ချွတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်ထိုင်လိုက်တာပေါ့။ခဏနေတော မြစမ်းကြည်က ထမင်းဟင်းတွေ ခူးခပ်လာတာ ကျုပ်အကြိုက် ငပိရည် လေးကလည်း မွှေးနေရောပဲ။ကြက်သားချက်လေးကလည်း အနံ့လေးကို သင်းနေတာဗျ။
" နင်ရော … စားပီးပြီလား "
" အမလေးတော် … မအေတောင် တခါမှ မမေးဖူးဘူး … မစားချင်သေးဘူးတဲ့ … နင်လာမှ စားမယ်ပြောနေတာ "
ကျုပ်က မြစမ်းကြည်မေးတုန်း အမေက ဝင်ပြောနေတာဗျ။
" အမေကလည်းဗျာ … ကျုပ်က ဒီတိုင်း မေးမိတာပါ "
မြစမ်းကြည်က ကျုပ်ထမင်းပန်းကန်ထဲ ကြက်သားတစ်တုံး အရင်ခပ်ထည့်ပေးတာ။ပြီးမှ သူ့ပန်းကန်ထဲ ဟင်းထဲ့စားနေတာပါ။ကျုပ် ငပိရည် ဆမ်းတော့…
" ခဏ … ကိုမောင်ခြိမ့် … အရီးကျော့တို့ နောက်ဖေးက ရှောက်ရွတ်လေးတွေ ခူးထားသေးတယ် … မြုတ်ဖို့ "
ပြောပြီးတာနဲ့ မြစမ်းကြည်က အိမ်ထဲ မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်သွားတာဗျ။အပြန်ကျ ပန်းကန်လုံးအသေးလေးထဲ ရှောက်ညွှန့်လေးတွေ ထည့်ယူလာတယ်။ကောင်းဗျာ ငပိရည်လေးနဲ့ ရောမြုပ်စားလိုက်တာ။အမေကတော့ ဘေးကနေ မြစမ်းကြည်ကို ထိုင်စနေတာဗျို့။မြစမ်းကြည်လည်း ကြာတော့ ရိုးနေတာနေမယ် သိပ်မရှက်တော့ပါဘူး။
" အမေ စားတုန်းကကျ … ချမပေးဘူး … မျက်နှာလိုက်တာ သမီးရယ် "
" အမ် … သမီး မေ့နေတာပါ … အမေရယ် … ခ်ခ် "
ရက်ပိုင်းလေး မြစမ်းကြည်နဲ့ကျုပ် အတော်ကို ရင်းနှီးသွားကြတာပါ။ကျုပ်က ဖွင့်မပြောရသေးပေမယ့် ကျုပ် မေတ္တာရှိနေတာကို မြစမ်းကြည်က သိနေတာပါ။စဉ်းစားကြည့်ဗျာ ဒုက္ခရောက်လို့ အမေက ကူညီပြီး သားက ရည်းစားစကားပြောတယ်လို့ အထင်မခံနိုင်ဘူးလေ။
ကူညီတာသက်သက် ချစ်တာက ချစ်တာ သက်သက်ပဲ။တအိမ်ထဲ အတူနေတော့ ပိုဆိုးသဗျာ။မြစမ်းကြည် ထမိန်ဝတ်တာ တခါတခါ ထမိန်အပေါ်စကို ဆွဲခါဝတ်တာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေးလေးအောက်က စောက်မွှေးအုံကြီးက အတိုင်းသားပဲ။ကျုပ်လည်း ကြည့်မိတာပေါ့။အစပိုင်း မြစမ်းကြည်က ရှက်နေပေမယ့် နောက်ပိုင်းကျ သိပ်ရှက်ဟန်မပြတော့ပါဘူး။မနက်ပိုင်း အလုပ်သမားမရှိတဲ့ရက် ယာထဲဆင်းဖို့ ကျုပ်လာနိုးတိုင်း ပုဆိုးကြားက ထောင်မတ်နေတဲ့ ကျုပ်လီးကို ခိုးခိုး ကြည့်နေတာ ကျုပ်လည်း သိပါတယ်။
ရွာပြန်ရောက်ပြီး နှစ်ပတ်လောက်နေတော့ ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာက နတ်ပွဲဗျ။ရွာဓလေ့ ရိုးရာပွဲပေါ့ ကျီးနှစ်ကောင်ပွဲပါ။သူတို့ရွာထိပ်က ညောင်ပင်ကြီးအောက် ဝါးလုံးတွေ နဲ့စင်ထိုးပြီး အစားအသောက်တွေနဲ့ ပူဇော်ကြတာ။ ၂ ရက်လောက်နေတော့ ဘယ်ကရောက်လာတဲ့ ကျီးနှစ်ကောင်လည်း မသိဘူး ပူဇော်ထားတဲ့ ထမင်းတွေ အသားတွေ လာစားကြတယ်။
အဲဒီအချိန်မှာ ဆိုင်းသံဘုံသံ တွေနဲ့ ကြိုဆိုကြတာဗျို့။ဒီလောက်ဆူညံနေတာ အသံတွေကြား အဲဒီကျီးနှစ်ကောင်ကလည်း လန့်မပြေးဘူးဗျ။အစာစားပြီး ဝမှ ရွာကို သုံးပတ် ပတ်ပျံပြီး ပျောက်ပျောက်သွားတာ။ကျုပ်တို့ ငယ်ငယ်ကတည်းက ခုထိပါပဲ။နောက်ရက်ကျ အောင်ပွဲအနေနဲ့ ဇတ်ထည့်ကြတာ။ဇတ်ငှားဖို့က သူတို့ရွာထဲက ကာလသားတွေ အုပ်စုဖွဲ့ပြီး အနီးနား ရွာတွေ အလှူခံကြတာပေါ့။
တခြားရွာရောက်တာနဲ့ ရွာခံ ကျုပ်တို့လို လူငယ်တွေက ကိုယ့်ရွာကို အလှူခံပေးကြတာ။ခုလည်း အတီးအမှုတ် အကတွေနဲ့ ကျုပ်တို့ရွာထဲဝင်လာကြပြီဗျို့။အိမ်ရှေ့ ရောက်တော့ ကိုကြီးသာဂေါင်က သူ့လူတွေနဲ့ကျုပ်ကို ရွာထဲအလှူခံဖို့ ထည့်လိုက်တာ။ရွာထဲက လုပ်အားပေးမယ့် အေးဘုံတို့ အပျိုတစ်သိုက်ရော ပါလာတာပေါ့။အေးဘုံတို့အုပ်စုက ကျုပ်ကို တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ စနေကြတာဗျ။
" ကိုမောင်ခြိမ့် … ရွာထဲ မလာတော့ဘူးနော် "
" စိမ်းကားနေတာ "
" အသစ်တွေ့နေပြီလား "
" ငါးစိမ်းမြင် ငါးကင်ပစ်ပြီပေါ့ "
သူတို့စကားကြောင့် မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ပျက်နေတာဗျ။ကျုပ် အလှူခံအဖွဲနဲ့ လိုက်တော့ မြစမ်းကြည်က သူရော လိုက်မယ်ဆိုပြီး အတင်းလိုက်လာတော့တာပဲ။ကျုပ်ဘေးကနေ မခွာဘူးဗျ။အေးဘုံတို့ အုပ်စုက စနောက်နေလည်း မျက်နှာခပ်တည်တည်လေးနဲ့ပဲ။ကျုပ်တို့ တောင်ခြမ်းကနေ မြောက်ခြမ်းဘက်သွားတော့ ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ ရွာက ဦးရွှေရိုးဒေါ်မိုးအကနဲ့ ဧည့်ခံပေးတာ။
ရွာလယ်ရောက်တော့ ဆက်မသွားပဲ အနောက်ဘက်ခြမ်းထဲ ကွေ့ဝင်လိုက်တာ ကတဲ့ အတွဲလည်း မောရောဗျ။ရွာကလည်း ပွဲငတ်နေတော့ ဒီအက ပဲ လိုက်ကြည့်ကြတာ လူအုပ်ကြီးက သီချင်း တစ်ပုဒ်ပြီးတိုင်း တရွှီးရွှီး တဖျောင်းဖျောင်း နဲ့ပဲဗျာ။
" ရွှီးးးးး ရွှီးးးးးးးးးးး …… ဖျောင်းးးး ဖျောင်းးးးးး ဖျောင်းးးးးးးးး "
ကတဲ့လူတွေလဲ သူတို့ရွာအထွက်ကတည်းက ကလာရတော့ လက်ပန်းကျတာပေါ့။ဒီအချိန် ထင်မထားတာက မြစမ်းကြည်ဗျ။ခပ်တည်တည်နဲ့ ဆိုင်းအဖွဲ့နား ထသွားတာ ခဏနေကြ ဆိုင်းသံ ခပ်မြူးမြူးလေး ထွက်လာတာဗျို့။မှုံရွှေရည် သီချင်းလေးဗျ ။
" ♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪ မှုံ ရွှေရည် ♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪ … ခိုင် မာ လာနှင်းဆီ ……… ♪ ♫♪ ♫ ♫ ♪♪ "
ကိုကြီးသာဂေါင်တို့အဖွဲ့ ငှားထားတဲ့ ဆိုင်းအဖွဲကလည်း မြိုင်မြိုင်ဆိုင်ဆိုင်နဲ့ မြစမ်းကြည်ကလည်း ထင်တောင်မထားဘူးဗျာ။ခါးလေးကော့ ရင်လေးမော့ပြီး စည်းဝါးကိုက်အောင် ကပြနေတာ။မင်းသမီးဝတ်စုံ မဟုတ်ပေမယ့် အမေနဲ့ဟိုရက်က ဝယ်လာတဲ့ အင်္ကျီအညို လေးနဲ့ အောက်က ထမိန် အစိမ်းနုလေး ဝတ်ထားတာ။ခေါင်းလေးမေးထိုးပြီး ကိုယ်လေးလှုပ်ပြရင် ရှေ့က နို့အုံကြီးတွေက တုန်ခါနေတာပဲ။ကြည့်နေတဲ့ လူအားလုံး အသံတွေကို ငြိမ်ကုန်ရော။
ကိုယ်လုံးလေး တပတ်လှည့်ပြီး ခြေထောက်လေး မြှောက်ကရင် ကော့ထားတဲ့ ဖင်သားဆိုင်ကြီးတွေက စည်းချက်အတိုင်း လှုပ်ရမ်းနေတော့တာဗျို့။သီချင်အဆုံး မြေကြီးပေါ် ဒူးထောက်ချပြီး ရင်လေးကော့ ခေါင်းမော့ရင်း လက်လေးနှစ်ဖက်က နို့အုံတွေပေါ် သိုင်းဖိပြီး လူအုပ်ကြီးကို ကြာပါပါလေး ကြည့်လိုက်တာ။အားပါးပါးးးး ခုနထက် ၃ ဆလောက် လက်ခုပ်သံတွေ ဆူညံလာတာဗျို့။
" ရွှီ ……………… ရွှီ ……………… ရွှီ "
" ဖျောင်းးးးးးး ဖျောင်းးးးးးးးးးးး ဖျောင်းးးးးးးးးးးးးးးး "
" နောက် တစ်ပုဒ်ဗျို့ …… အဟေးးးး "
" ကပြပါဦး ဗျို့ "
" ရွှီးးးးး ရွှီးးးးးးးးး ……… ဖျောင်းးးးးး ဖျောင်းးးးးးးး ဖျောင်းးးးးးးးးးးးးး "
အမေလည်း ဘယ်ချိန်က လိုက်လာမှန်းမသိပါဘူး မြစမ်းကြည်နား သွားပြီး တဘက်လေးနဲ့ ချွေးသုတ်ပေးနေတာပဲ။ရွာ အရှေ့အနောက် တောင်မြောက် လေးခြမ်းလုံး အလှူခံပြီးမှ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြတာ။အိမ်ရောက်တော့ အမေက ညပိုင်း ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာ ပွဲကြည့်ဖို့ နေရာဦးခိုင်းထားတာတဲ့ဗျို့။မြစမ်းကြည်လည်း မောပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲ ဝင်အိပ်သွားတော့တာပဲ။ကျုပ်လည်း အိမ်အပေါ်ထပ်မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတာ။ညနေပိုင်း မြစမ်းကြည်လာနိုးမှ အိပ်ရာနိုးတာဗျ။
" ကိုမောင်ခြိမ့် … ထ ထ … အမေက ညနေပိုင်း ထဲက … ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာ သွားမှာတဲ့ "
မြစမ်းကြည်အသံ ကြားတာနဲ့ ကျုပ်လည်း ကုတင်က ကုန်းအထ လျော့နေတဲ့ ပုဆိုးအပေါ်ပိုင်း ညာခြမ်းက ပေါင်လယ်လျောကျသွားတာ။
" အို့ "
မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေးလွဲပြီး ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲက ထွက်ပြေးသွားတာပဲဗျာ။ပေါင်ကြားက လီးက ညာဘက်ပေါင်ပေါ် မပျော့မမာ အနေထားနဲ့ တင်နေတာဗျ။အိမ်အောက်ဆင်းပြီး ရေချိုးတော့ အမေနဲ့အဘက အဆင့်သင့်ဗျို့။မြစမ်းကြည်က ပွဲခင်းခြုံဖို့ စောင်အပါးလေးတွေ အိတ်တစ်လုံးထဲ ထည့်နေတာ။ကျုပ်လည်း ခပ်မြန်မြန်ရေချိုး အဝတ်စားလဲပြီးတာနဲ့ အောက်ပြန်ဆင်းပြီး အမေတို့နဲ့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာဝင်တာနဲ့ အသံချဲစက်နဲ့ ထမင်းခေါ်ကျွေးနေပြီ။အလှူခံလို့ ရတဲ့ငွေပေါ်မူတည်ပြီး ဟင်းက ကောင်းတဲ့နှစ် ကောင်းပေါ့။အဓိက က ဇတ်ပွဲအတွက် အလှူခံကြတာပါ။ထမင်းစားသောက်ပြီး ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ အိမ် အချိုပွဲ တည်းပြီး ခဏနေတော့ အလင်းရောင်ပျောက်ပြီး မှောင်စပြုလာပါပြီ။
ကိုကြီး သာဂေါင်တို့အိမ်ကနေ ဓါတ်တိုင် ၅ တိုင်စာလောက်လျှောက်သွားတော့ ဇတ်ခုံကြီး တန်းမြင်ရတော့တာပဲ။ဗလာပွဲမို့ အကာအရံတော့ မပါဘူးပေါ့။ကျုပ်တို့ နေရာက ဇတ်ခုံရဲ့ ဘယ်ဘက်ခြမ်း ရှေ့နားလေးမှာပါပဲ အစွန်းဘက်ပေါ့။ကျုပ်တို့ဖျာနောက်က မြှောင်းအသေးလေးဖေါက်ထားတဲ့ လယ်ကွင်းအစပ်ပါ။
ခုန်ပေါက်ဆော့နေတဲ့ ကလေးတွေရော နေရာဦးရင်း စကားများနေတဲ့ အသံတွေရော ဇာတ်ပွဲက ဆိုင်းသံကြားမှ ငြိမ်သွားကြတာ။အမေနဲ့ မြစမ်းကြည်က ရှေ့က ကျုပ်နဲ့ အဘက နောက်ကပေါ့။တဖြေးဖြေး မှောင်လာပြီး လယ်ကွင်းထဲ ဖြတ်တိုက်လာတဲ့ လေနုအေးလေးက ချမ်းစိမ့်စိမ့်ဗျ။ကျုပ်ရှေ့ထိုင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည် ဖင်သားကြီးက ဖျာပေါ်အိကားနေတာပဲဗျာ။
...................................................................................................................................................
( ဇာတ်သိမ်း )
မြစမ်းကြည်က ပွဲထဲ အာရုံရောက်နေပေမယ့် ကျုပ်က သူ့ဖင်ကြီး နောက်ကနေ ထိကပ်ထားရင်း လီးတောင်နေတာဗျ။ခြေတဖက်ကွေးထိုင်ထားရင်း အဘဘက်ကို ဒူးထောင်ပြီးကွယ်ထားလိုက်တယ်။စတိတ်ရှိုးစတော့ ကာလသားအချို့က ထကပါလေရော ပွဲခဏရပ်ပြီး စင်ပေါ်က မိုက်နဲ့အော်ရင်း မကကြဖို့ ပြောနေသေးတာ။လူတွေ တအုံးအုံးဖြစ်တော့ ကျုပ်လည်း ဒူထောက်ရင်း မြစမ်းကြည်ပုခုံးပေါ်လက်တင်ပြီး လူအုပ်ဘက်ကြည့်လိုက်တာ။
ထောင်မတ်နေတဲ့လီးက မြစမ်းကြည်ကျောပြင်ကို ထောက်မိရောပဲ။မြစမ်းကြည်ကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားတာ သူ့ပုခုံးကိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်လက်ကနေ ခံစားသိရှိလိုက်တာပေါ့။ခဏနေ လူအုပ်ငြိမ်သွားတော့ ပြန်ထိုင်ရင်း မြစမ်းကြည်ဖင်သားကြီးတွေ ပွတ်ပေးနေမိတာ။
၂ ခါလောက် မြစမ်းကြည်ညာလက်လေးက တွန်းထုတ်သေးတယ်ဗျ သူမျက်နှာလေးက အမေနဲ့အဘတို့ဘက် လှည့်လှည့်ကြည်နေတာ။အမေနဲ့အဘက ပွဲဘက်အာရုံရောက်နေတော့ မြစမ်းကြည်လည်း ငြိမ်နေတာပဲ။ပြဇတ် တဝက်လောက်ကျ မြစမ်းကြည်က သေးပေါက်ချင်ကြောင်း အမေ့ကို လှမ်းပြောနေတာ။ပြဇတ်ကလည်း ကောင်းနေတာဗျ !! ဓါးတောင်ကိုကျော်၍ မီးပင်လယ်ဖြတ်မည် !! ဆိုတဲ့ဇတ်ပါ ။
ရုပ်ရှင်တောင် ပြန်ရိုက်လို့ အမေတို့ မြို့ပေါ်တက်ကြည့်ကြသေးတာ။အမေလည်း ဇတ်ရှိန်တက်နေတော့ ကျုပ်ကို အဖေါ်လိုက်သွားဖို့ ပြောတော့တာပဲ။ဒါနဲ့ ကျုပ်တို့နောက်ကျောက ချောင်းလေးကို ကျော်ပြီး လယ်ကွင်းဘက် လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။ဇတ်ခုံနဲ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းလေးရောက်တော့ မြစမ်းကြည်က မပြောမဆိုနဲ့ ထမိန်လှန်ပြီး ထိုင်ပေါက်တော့တာပဲ။အမှောင်ထဲမို့ ဘာမှ မမြင်ရပါဘူးဗျာ။သေးပေါက်တဲ့ အသံက တရှုးရှုးနဲ့ အရှည်ကြီးဗျ။
ခဏကြမှ ရှုး ရှု့ ရှုး ရှု့ နဲ့ အသံက ပျက်တောင်း ပျက်တောင်းလေး သေးက ထွက်လိုက် ရပ်လိုက်နဲ့ ပြီးမှ ထရပ်လိုက်တာ။အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးက ပေါင်လယ်ရောက်နေတော့ ပြန်ဆွဲတင်ပြီး ထမိန်ကို ပြင်ဝတ်နေတာပေါ့။ပြီးမှ ကျုပ်ဘက်လှည့်ရင်း စကားပြောနေတာ။
" ကိုမောင်ခြိမ့် … အမေတို့ သိရင် မကောင်းဘူးနော် "
" ဟမ် "
" ရှင် … ကျမ ဖင်ကို ကိုင်နေတာလေ "
" အေးပါဟ … နင့်ဖင်က … ဖျာပေါ် အိကားနေလို့ မနေနိုင်လို့ပါ "
" အိမ်လည်း မြင်နေရတာကို အပိုတွေ … ဟွန့် "
ပွဲခင်း ပြန်ရောက်ပြီး ခဏကြာတော့ အတော်လေး အေးလာပြီဗျ။ဒါနဲ့ စောင်အပါးလေးတွေ ထုတ်ခြုံရတာ ကျုပ်အတွက် အဆင်ပြေပြီဗျို့။မြစမ်းကြည်က အမေတို့မြင်မှာ ကြောက်တာလေ ကျုပ်ကိုင်တာ ဘာမှ မပြောပါဘူး။တညလုံး ဖင်သားကြီးတွေပွတ်ရင်း အရသာခံနေမိတာပါ။စောင်ခြုံတွေနဲ့မို့ အမေတို့လည်း လှည့်ကြည့်တောင် မမြင်ရတော့ပါဘူး။
ကျုပ် အဆင့်တက်ကြည့်သေးတယ် မရတာဗျို့။ဖင်သားတွေ ဆုပ်နယ်ရင်း တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ပေါင်ကြားထဲ စမ်းနိုက်ကြည့်တာ လက်မခံဘူးဗျ။ကျုပ် လက်ခုံကို လက်သည်းနဲ့ ဆိတ်လွတ်နေတာ။ပူကနဲ့ တကယ်နာတာဗျို့။မနက်လင်းတဲ့ထိ လီးကို ညှောင်းနေတာပဲဗျာ။ပွဲပြီးတော့ ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ အိမ် ခဏဝင်နုတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့ကြတာ။အိမ်ရောက်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း အိမ်ပေါ်တန်းတက်ပြီး တချိုးတည်း အိပ်တော့တာပဲ။
.............................................................................................................................................
အိပ်ပျော်နေတုန်း အောက်ထပ်က စကားသံတွေ ကြားလိုက်ရတယ်။။ခေါင်းရင်းတံခါးက နေရောင်စူးစူးတွေကြောင့် နေ့ခင်းဘက်ရောက်ပြီ ဆိုတာတော့ သိနေတာပါ။ဗိုက်ကလည်း ပြန်ဆာလာပြီလေ အိမ်အောက်ဆင်းတော့မှ ကျုပ်မမြင်ဖူးတဲ့ လူ ၃ ယောက်နဲ့ အမေတို့ အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်မှာ စကားထိုင်ပြောနေကြတာပဲ။ခြံဝင်းထဲမှာလည်း မြို့က လူချမ်းသာတွေ စီးတဲ့ ဇိမ်ခံကား အသေးလေးရောက်နေတော့ အံအောမိနေတာ။
ကျုပ်တို့ရွာဘက် သူကြီးအိမ်က လွဲပြီး ကားလာတာမျိုး မရှိဘူးလေဗျာ။သူကြီး အမျိုးတွေက မြို့ပေါ်က လူဂုဏ်ထံတွေမို့ တခါတလေ ကားနဲ့လာလယ်ကြတာမျိုးပဲ ရှိတာ။ကျုပ်လည်း မျက်နှာသစ်ပြီး အမေတို့ဘေးနား ကပ်ထိုင်လိုက်တာပဲ။မြစမ်းကြည်ကတော့ သက်လတ်ပိုင်း ခပ်သန့်သန့်မိန်းမကြီးဘေး ထိုင်နေတာပါ။ကျုပ်ဝင်ထိုင်တာနဲ့ မြစမ်းကြည်က ကျုပ်ကို တချက်လှမ်းကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးပြန်ငုံနေတာဗျ။
ခပ်သန့်သန့် မိန်းမကြီးနဲ့ ရွယ်တူလောက် လူကြီးက မြစမ်းကြည်ရဲ့ မြို့ပေါ်က စတိုးဆိုင် ပိုင်ရှင်တွေတဲ့။သူတို့ ဘေးနားက ကျုပ်ထက် နဲနဲကြီးတယ် အသားဖြူဖြူ မျက်မှန်အနက်နဲ့ အတော်ကြည့်ကောင်းတဲ့သူက ပိုင်ရှင်မိန်မကြီးရဲ့ မောင်အငယ်ဆုံးလို့ပြောနေတာ။စကားတွေ ကွေ့ပတ်ပြောနေကြတာပါ ဒီလာတဲ့ အကြောင်းရင်းက မြစမ်းကြည်ကို အပြီးခေါ်ဖို့ပါ။မြို့ပေါ်မှာလည်း သူတို့မောင်ဆိုတဲ့ အဲဒီလူက မြစမ်းကြည်ကို လက်ထပ်ခွင့် တောင်းဖူးတယ်ပြောတယ်။မြစမ်းကြည်က ခေါင်းလေးညိတ်ပြပြီး ဘာမှတော့ ပြန်မပြောပါဘူး။
" လာရင်းကိစ္စကတော့ အဲဒါပဲ အမရယ် … မြစမ်းကြည်လေး နယ်ပြန်သွားပြီးပဲ သိထားတာပါ … ဒီလို ကိစ္စတွေ ဖြစ်ထားမှန်း မသိခဲ့ပါဘူး "
" ဟုတ်ကဲ့ … ကျမကလည်း … မတရား မလုပ်ပါဘူး … သမီးလေး ဆန္ဒ အတိုင်း ဖြစ်စေရမှာပါ "
မြို့ပေါ်က မြစမ်းကြည်အလုပ်ရှင် မိန်းမကြီးကို အမေက ပြန်ပြောနေတာ။ကျုပ်စိတ်ထဲ ဝမ်းနည်းလိုက်တာဗျာ။မြို့ပေါ်က သူဋ္ဌေးရဲ့မောင် ခပ်ချောချောနဲ့ ကျုပ် ဘယ်နေရာမှ ယှဉ်လို့မရဘူးလေ။မြစမ်းကြည်ကို ကြည့်တော့လည်း စိတ်ရှုပ်နေပုံလေး။ဒီအခြေနေရောက်မှ ကျုပ် မြစမ်းကြည်ကို ဘယ်လောက်ချစ်မှန်းသိခဲ့ရတာပါ။ခဏနေတော့ သူကြီးရော ဘကြီးပေါရော ရောက်လာပါတယ်။ကျုပ် ပြန်အားတက်လာမိတာပေါ့။ခဏပါပဲဗျာ သူတို့ကလည်း မြစမ်းကြည် သဘောအတိုင်းပါပဲတဲ့။ဗိုက်ဆာနေတာတောင် စားချင်စိတ်မရှိတော့ပါဘူး။
စကားပြောရင်း မိုးချုပ်စပြုတော့ သူကြီးက မြစမ်းကြည်ရဲ့ အလုပ်ရှင်မိသားစုကို သူ့အိမ်မှာ လိုက်တည်းဖို့ ပြောနေတာ။ဘဝအရေးမို့ မြစမ်းကြည်ကို ဒီတည စဉ်းစားဖို့ ပြောပြနေတယ်။မြစမ်းကြည်ကလည်း အင်းမလှုပ်အဲမလှုပ် အားရစရာ မရှိပါဘူးဗျာ။
ဟုတ်ပါတယ်လေ ကျုပ်လို ရွာသားကို အိမ်ထောင်ဖက်အဖြစ် ဘယ်ရွေးပါ့မလည်း ကူညီဖူးထားလို့ ချက်ချင်းပြောရမှာ အားနာနေတာနေမှာပါ။အားလုံး လူစုကွဲသွားတော့ ကျုပ်လည်း စိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ ရွာထဲ အရက်သွားသောက်ပစ်လိုက်တယ်။ညမိုးချုပ်မှ ပြန်လာခဲ့တာ။မီးအိမ်လေးထွန်းပြီး ကျုပ်ပြန်အလာကို စောင့်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကို တွေ့လိုက်ပါပြီ။ခပ်တည်တည်ပဲ အိမ်ဝ လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။
" ကိုမောင်ခြိမ့် … ထမင်းစားရအောင် … ကျမစောင့်နေတာ … ဟင်းတွေ ပြန်နွေးထားတယ် "
" တော်ပြီဟာ … ငါ မစားတော့ဘူး "
မြစမ်းကြည်ကို လှည့်မကြည်ပဲ ကျုပ်ပြောလိုက်တာ။နောက်ကျောဘက်က ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေးတော့ ကြားမိသားပဲ။ဒါပေမယ့် မလိုတော့ဘူးလေဗျာ နောက်လည်း မတွေ့ရတော့မယ် အတူတူ ခုကတည်းက ခပ်ကင်းကင်း နေတာ ကောင်းပါတယ်။
အိမ်ပေါ်ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တာနဲ့ တန်းအိပ်ပစ်လိုက်တာ။အိပ်မရဘူးဗျာ။မြစမ်းကြည်နဲ့ တကယ်ဝေးရတော့မယ် ဆိုတဲ့အသိက ရင်ထဲ မီးတောင်ပေါက်ကွဲနေသလိုပဲ။အရင်က မြစမ်းကြည်ရဲ့ ဂရုစိုက်မှု့လေးတွေက အစီအရီ ပေါ်လာတာဗျ။ကျုပ်ပြန်လာမှ ထမင်းအတူစားတဲ့အချိန်တွေ ဘေးနားက ရေနွေးငှဲ့ပေးရင်း ယက်တောင်လေးခတ်ပေးတဲ့အချိန်တွေ ကိုမောင်ခြိမ့်ရေ ထတော့ အမေကနိုးခိုင်နေပြီဆိုတဲ့ အသံလေးတွေ အရာအားလုံး ပြီးပြီလေဗျာ။
..........................................................................................................
ဘယ်ချိန် အိပ်ပျော်သွားလည်း မသိပါဘူး မနက်လင်းတော့ မြစမ်းကြည်ကို နောက်ဆုံးအနေနဲ့ တွေ့ချင်နေမိတယ်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဗျာ သူ့ဘဝလေး ကောင်းစားတာကို ကျုပ် နားလည်ခွင့်လွတ်ပေးရမှာပေါ့။အလိုလိုပါးပြင်ပေါ်စီးကျနေတဲ့ မျက်ရည်တွေသုတ်ပြီး အောက်ထပ်ကို ဆင်းခဲ့လိုက်တာ။အောက်ရောက်တော့ အမေက မီးဖိုချောင်ထဲ ထမင်းဟင်းချက်နေတာဗျ။မြစမ်းကြည်က ဘေးနားရပ်ပြီး ကူလုပ်နေပုံပါပဲ။
ကျုပ် တံခါးကြားကနေ အသာလေး မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ချောင်းကြည့်နေတော့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေးက မို့တက်နေတာဗျ။သူလည်းကျုပ်ကို အိမ်ထောက်ဖက်အဖြစ် မစဉ်းစားနိုင်ပေမယ့် သံယောစဉ်တော့ ရှိမှာပါလေ။နောက်ဆို မမြင်ရတော့မယ့် မျက်နှာလေး ကျုပ်ကြည့်နေတုန်း အမေဆီက စကားသံကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားသွားရတယ်။
" ကဲ … သမီးလေး ပြန်လိုက်သွားဖို့ … ဆုံးဖြတ်ပြီးပြီလား "
" ဟင့် အင် "
" အဲဒီ … ချောချော ကောင်လေးကို … မကြိုက်ဘူးလား "
" မကြိုက်ပါဘူး … အမေရယ် "
" ဟောတော် … ငါ့ သမီးက … ဘယ်သူ့ ကြိုက်တာတုန်း "
" ကိုမောင်ခြိမ့် "
" ဟယ် "
" အာ … အမေကလည်းနော် "
မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ရဲပြီး အမေ့နားကနေ ပြေးထွက်လာတာဗျို့။တံခါးအပြင်က ချောင်းနေတဲ့ ကျုပ်ကို မြင်တော့ !! ဟွန့် ကနဲ့ !! လုပ်ပြပြီး သူ့အိပ်ခန်းထဲ ပြေးဝင်သွားတော့တာပဲ။ကျုပ်ဖြင့် ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ အသားတွေတောင် တဇပ်ဇပ်တုန်တယ်။ဒီချိန် ကျုပ်လောက်ပျော်တဲ့ကောင် လူပြည်မှာ မရှိလောက်ဖူးဗျို့။မီးဖိုချောင်ထဲ ဝင်ပြီး အမေ့ကို သေချာအောင် မေးရသေးတာ။အသံတွေကို တုန်ပြီး စကားတောင် ထစ်နေမိသေးတာ။
" အ အ မေ … ခု ခုန …… မြ မြ မြစမ်းကြည် … ပြော ပြော ပြောတာ … … တ က ယ် လား ဗျာ "
" အမေ က … ည ကတည်းက သိနေတာပါ "
" ဗျာ "
" ဗျာမနေနဲ့ … ညက … နင်နဲ့ ထမင်းအတူစားဖို့ … သမီးလေးက … စောင့်နေတာ ……နင်က စကားကောင်းကောင်း ပြန်မပြောပဲ … တက်အိပ်တော့ … ဟိုက တညလုံး ငိုနေလေရဲ့ "
" ဘာလို့လဲ … အမေရ "
" ဘာလို့ရမလဲ … နင်ဘက်က ဒီလိုဆက်ဆံတာ … ဝမ်းနည်းပြီး ငိုနေမှာတော့ … နင့်အပေါ် သူသံယောစဉ် ရှိနေတာ … သေချာပြီလေ … နင့်ရှေ့ သေချာအောင် … မေးပေးလိုက်တာ "
" ဒါတော့ ပိုပြီ အမေရာ … ကျုပ်က … အသာလေး ချောင်းကြည့်နေတာ … အမေက ဘယ်လိုသိ "
" ငတုံးရယ် … နင် ဒါကြောင့် … ခုထိ မိန်းမ … မရတာ … နင်အပြင်က ချောင်းနေပေမယ့် … နင့်ပါးစပ်က အရက်နံ့တွေက … မီးဖိုချောင်ထဲ ထိ အနံ့ရနေတာ "
ဟုတ်တယ်ဗျ ကျုပ် ညက အရက်သောက်တာ များသွားတာ။အမေ့ကို ဖက်နမ်းပြီး ရေသွားချိုးပစ်လိုက်တယ်။ခဏနေ မြစမ်းကြည်ရဲ့ အလုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင် မိသားစု လာတော့ မြစမ်းကြည်က ထိုင်ကန်တော့ရင်း ဒီရွာမှာပဲ နေဖို့ ပြောပြလိုက်တယ်။သူတို့မိသားစု ပြန်တော့မှ ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်ကို ပြန်ချော့ရတာပေါ့။မြစမ်းကြည်က မျက်နှာခပ်တည်တည်ကြီးဗျ။တနေကုန် စကားမပြောဘူးကျုပ်ကို။
....................................................................................................................................
" အိုရ် … အဲလို … မလုပ်နဲ့ လေ "
" နင်လည်း … ငါ့ အပေါ် သံယောစဉ်ရှိသားနဲ့ဟာ "
" အာ … မ လုပ် …… ကျွတ် … အ …… ရှီးးးး းးးး "
ကျုပ်လည်း ညပိုင်း အိပ်မပျော်ဘူးဗျ။ပြန်စဉ်းစားတိုင်း မြစမ်းကြည်ကို စွန့်လွတ်ဖို့ဆိုတာ သေတာထက် ခံရခက်တာ သိလာပါပြီ။ည ၁၂ နာရီ လောက်ကျ မရတော့ဘူးဗျာ။အိမ်အောက်ဆင်းပြီး မြစမ်းကြည်အိပ်ခန်းတံခါး ခပ်ဖွဖွ ခေါက်လိုက်တာ။တံခါးဖွင့်ပေးတာနဲ့ မြစမ်းကြည်ကို ကုတင်ပေါ်ပွေ့တင်ရင်း ထမိန်ချွတ်ပြီး စောက်ပတ်ကို တန်းယက်ပစ်တာပါ။ကျုပ်ခေါင်းကို ခပ်ဖွဖွ တွန်းရင်း နောက်ပိုင်း ပေါင်လေးကို ဖြဲပေးနေတော့တာပဲ။
ကျုပ်အိပ်မက်ထဲကလို စောက်စိက မကြီးပါဘူး ပုံမှန်ပါ ဒါပေမယ့် စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသားတွေကတော့ ဖေါင်းကားနေတာဗျ။စယက်တာနဲ့ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့လာနေတာ။အစိလေး စုပ်တော့ ဖင်ကြီးကြွတက်လာပြီး သူ့ပါးစပ်လေးကို လက်နဲ့အုပ်ထားတာဗျို့။ကျုပ်လည်း အိပ်မက်ထဲကလောက် အကြာကြီး မယက်နိုင်ပါဘူး လီးက တောင်ပြီး တအားလိုးချင်နေတာဗျ။ပုဆိုးကို စလွယ်သိုင်းရင်း မြစမ်းကြည် စောက်ပတ်လေးထဲ လီးထိပ်နဲ့ တေ့ပြီး ဖိလိုးလိုက်တာ။
" အ … သေပါပြီ … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … နာလိုက်တာ "
အသံကျယ်ကြီး အော်ပြီးမှ တစုံတခု သတိရတဲ့ ပုံစံနဲ့ ကျုပ်ကို ခဏဆင်းခိုင်းနေတာ။
" ဒီထဲ … မဖြစ်ဘူး … ကိုမောင်ခြိမ့် "
" ဘာလို့ လည်း ဟ "
" အမေတို့ … ကြားကုန်လိမ့်မယ် "
ဟုတ်ပဗျာ ကျုပ်က လိုးဖို့ပဲ အာရုံရောက်နေတာ အမေတို့အိပ်ခန်းနဲ့က အနီးလေးဗျ။
" ဒါဆို … ဘယ်နား လုပ်ရမှာလည်းဟာ "
" မီးဖိုချောင်ထဲ … သွားမယ် … လာလာ "
မြစမ်းကြည် ထမိန်ကောက်စွပ်တာနဲ့ ကျုပ်လည်း စလွယ်သိုင်းထားတဲ့ ပုဆိုးကို ပြန်ချလိုက်တယ်။မီးဖိုချောင်ထဲ ရောက်တော့လည်း ဘယ်နေရာ လှဲပြီး လုပ်ရမှန်းမသိဘူးဗျာ။လီးက တဇပ်ဇပ် တောင်နေတာဗျ။မြစမ်းကြည်လည်း ဟိုနားလှန်ပေးရမလို ဒီနားလှန်ပေးရမလို ဖြစ်နေရှာတာ။
" နင် … ကြောင်အိမ်ကို လက်ထောက်ထားဟာ "
ကျုပ်က လိုးလည်းလိုးချင် နေရာကလည်း အဆင်မပြေတာကြောင့် အနီးနားရှိတဲ့ ကြောင်အိမ်ကို လက်ထောက်ခိုင်းလိုက်တာ။ပြီးမှ ထမိန်လှန် ခါးကို ဖိချပြီး အနေတော်လေး ကော့ထွက်နေတဲ့ဖင်နောက်ကနေ ဆွဲလိုးပစ်တာပေါ့။ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာဗျာ။
ဘာနဲ့မှကို မတူတာ မြစမ်းကြည်ကတော့ ခေါင်းလေးမော့တက်သွားပြီး တအားအား ညည်းနေရှာတာ။ဖင်ကို ရှေ့ကပ်တာနဲ့ ကျုပ်က ခါးလေးဆွဲပြီး ဆောင့်လိုးပစ်တော့တာပဲ။ ၂ ခါလောက်ကြ သဘောပေါက်သွားပုံပါ ဖင်ကိုမကြုံ့ရဲတော့ပါဘူး အလိုက်သင့်လေး ကော့ပေးနေတာ။လိုးကောင်းတုန်းဗျာ မီးရောင်ထွက်လာတာဗျို့။မီးဖိုချောင် အပေါက်ဝက မီးအိမ်လေးကိုင်ပြီး ကြည့်နေတာ အမေဗျ။
" ဟဲ့ … ဘယ်သူတွေ တုန်း "
ညပိုင်း အိပ်ချင်မှုးတူးနဲ့ ကျုပ်တို့ကို သေချာမြင်ပုံ မရပါဘူး။ကြောင်အိမ်နဲ့ တံခါးကြားမှာ ပန်းကန်စင်ရှိနေတော့ မျက်နှာလောက်ပဲ ဟိုဘက် ဒီဘက် မြင်နေရတာပါ။
" သမီးတို့ပါ … အမေ … ကိုမောင်ခြိမ့် … ဗိုက်ဆာတယ် ဆိုလို့ … ထမင်း ခူးပေးနေတာ "
" ဟုတ်တယ် … အမေ … ကျနော် ထမင်းစားမလို့ပါ "
မြစမ်းကြည်က အမေ့ ပြောပြီးတာနဲ့ ကျုပ်လီးကို ထုတ်ခိုင်းနေတာဗျာ။ကျုပ်လည်း ဇပ်တငန့်ငန့်နဲ့ ထုတ်ပေးလိုက်ရတာ။အမေယုံအောင် ထမင်း တပန်းကန်စားပြီး အိမ်ပေါ်ပြန်တက်ခဲ့ရတာ။အိမ်ပေါ်ရောက်တော့ လိုးတာလေး ပြန်တွေးပြီး လီးကပြန်တောင်နေရောပဲ။
သိပ်ကြာကြာ မနေနိုင်ဘူးဗျာ။မြစမ်းကြည်ကို အောက်ကနေ အိမ်ပေါ်ခေါ်ပြီး စိတ်တိုင်းကျ လိုးပစ်လိုက်တယ်။ပထမ တချီပက်လက်လှန်ပေးတဲ့ မြစမ်းကြည် စောက်ပတ်လေးထဲက လီးဆွဲထုတ်တော့ ရုတ်တရက် လန့်သွားမိသေးတယ် လီးတချောင်းလုံး စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီး ထိပ်ပိုင်းမှာ သွေးစသွေးနတွေ ကပ်နေတာဗျ။ပျော်သွားမိတယ် အပျိုစစ်မှန်း သိလိုက်ရတာလေဗျာ။တညလုံး နားလိုက် လိုးလိုက်နဲ့ မနက်လင်းကာနီးမှ မြစမ်းကြည်လည်း ကွတကွတလေး အောက်ဆင်းသွားတာ။
ခေါင်းရင်းဘက် ကျေးငှက်သံလေးတွေကြောင့် မနက်မိုးလင်းမှန်း သိခဲ့ရတာဗျ။နိုးတာနဲ့ အောက်ဆင်းတော့ အမေက အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ ထိုင်နေတာဗျို။ခဏနေတော့ အဘနဲ့မြစမ်းကြည်လည်း နိုးလာတာပါ။အဘက ရှေ့က မြစမ်းကြည်က နောက်က အိမ်တံခါးဝမှာ ရပ်နေတာဗျ။ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်နဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ပေးဖို့ ဇွတ်ပူဆာနေတာပေါ့။
" အစောကြီး … သားအမိ နှစ်ယောက် … ဘာတွေ တွတ်ထိုးနေတာလဲကွ ဟေ "
" ဒီမယ်လေ … ရှင့်သား … လီးတောင်နေတာ "
" ဟာ … အမေကလည်းဗျာ "
အမေက တခါတလေ ဒီလိုပဲ ဗျ တစ်တစ်ခွခွ ပြောတတ်တာ။
" ဟုတ်မှာ မယ်စိန်ရေ … ညက အိမ်အပေါ်ထပ် … ငလျင် လှုပ်နေတာဟ "
" တိန် "
အဘ စကားဆုံးတော့ မြစမ်းကြည်လည်း အိမ်တံခါးဝလေး ရပ်နေရင်း ကျုပ်ကို လျှာလေးထုတ်ပြပြီး အိမ်ထဲဝင်ပြေးသွားပြီဗျို့။
…………………………………………
မြစမ်းကြည် ဇာတ်လမ်းလေးအား ဒီမှာပဲ ရပ်နားခွင့်ပြုပါဗျာ။အစ/အဆုံး ဖတ်ရှု့ပေးသော မိတ်ဆွေများအား ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
မောင်ခြိမ့်
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment