မြစမ်းကြည် အပိုင်း ( ၁ )
မောင်ခြိမ့် ရေးသည်။
အခန်း ( ၁ )
" ဒေါင် … ဒေါင် … ဒေါင် ဒေါင် ဒေါင် "
" ဟ … ဘာသံလည်း … မောင်ခြိမ့် "
ဦးကြီးသာဝက မီးမွှေးရင်း ကျုပ်ကို လှမ်းနေတာဗျ။ အုတ်ခဲ ၅လုံး ဖိုခနောက်ဆိုင်ဆင့် မိုးပြဲဒယ်နဲ့ ရေထည့်ပြီး ဝက်သားပြုတ်နေတာဗျို့။ နက်ဖန် ရွာကထိန် ဆွမ်းလောင်းဖို့ပါ။ကာလသားတွေ စုပြီး လုပ်အားပေးကြပေါ့ဗျာ။ ရုတ်တရက် ရွာရဲ့ မြောက်ဘက်ခြမ်း ကင်းတဲက သံချောင်းခေါက်သံထွက်လာလို့ပါ။
" မြောက်ပိုင်းက သံချောင်းခေါက်တာ ဦးကြီးသာဝ "
" မီးလောင်တာ များလား ကြည့်ကြဦးဟ အောင်ကြီးနဲ့ မောင်တိုး "
ကျုပ်မေးပြီးတာနဲ့ ထင်းခွဲနေတဲ့အောင်ကြီးတို့ကို လှမ်းပြော နေသေးတာဗျို့။
" ဘာမှတော့ မမြင်ရဘူး ဦးကြီးရ "
မောင်တိုးက ပြန်ဖြေနေတာပါ။ မကြာပါဘူးဗျာ အရှေ့ရော အနောက်ရော တဒေါင်ဒေါင်နဲ့ဗျို့။ ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း အောင်ကြီးကို လှမ်းအော်လိုက်ရတာပေါ့။
" ဟျောင့် အောင်ကြီး … ငါတို့လည်းခေါက်ကွာ "
" ဒေါင် ဒေါင် ဒေါင် ဒေါင် ဒေါင် "
အောင်ကြီးလည်း ခွဲလက်စ ထင်းတွေထားခဲ့ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကင်းတဲဆီပြေးခေါက်တော့တာပဲ။ တစ်ရွာလုံး သံချောင်းခေါက်သံတွေ ဆူညံလာတော့ လူတွေလည်း ရွာလယ်လမ်းပေါ် ထွက်လာကြပါလေရော။
" မောင်ခြိမ့် ဘာဖြစ်တာလဲကွ မီးလောင်တာလား "
ဘိုးပု က တိုက်ပုံအင်္ကျီအနက်နဲ့ အတွင်းက ဘာမှခံဝတ်မထားပဲ ပုဆိုးကွက်ကြားတိုတိုဝတ်ရင်း လမ်းပေါ်ကနေလှမ်းမေးနေတာဗျ။
" မသိသေးဘူး ဘိုးပုရေ မြောက်ပိုင်းက စခေါက်တာဗျို့ "
ည ၂ ချက်တီးဆိုပေမယ့် မီးဖိုက အလင်းရောင်ကြောင့် ခပ်လှမ်းလှမ်းနားထိ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်နေရတာဗျ။ ကျုပ် ဘိုးပုနဲ့စကားပြောတုန်း အောင်ကြီးနဲ့ မောင်တိုးက ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းပြီး ရွာမြောက်ခြမ်းဘက် ပြေးထွက်သွားပြီဗျို့။
ဘိုးပုလက်ထဲက ကွမ်းထုပ်မြင်တော့ ကျုပ်လည်း ကွမ်းတစ်ရာ တောင်းစားပြီး အောင်ကြီးတို့နောက် ပြေးလိုက်ခဲ့တာ ဦးကြီးသာဝက ဟင်းအိုးစောင့်ရင်း နေရစ်မယ်လို့ လှမ်းအော်နေတာဗျ။ ကျုပ်ပြေးလိုက်တော့ လမ်းပေါ်ထွက်ကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်ကလည်း ကျုပ်နောက်က ပြေးလိုက်လာကြတာပေါ့။ပြေးရင်း ကျုပ်ကို လှမ်းမေးနေကြသေးတာဗျာ။
" မောင်ခြိမ့် ဘာတဲ့လည်းဟ "
" ကိုမောင်ခြိမ့် မီးလောင်တာလား "
" သူခိုးလားဟေ့ မောင်ခြိမ့် သူခိုးဆို ဗျင်းကွာ "
လူအုပ်ကြီးအမေးကို ကျုပ်လည်း ခေါင်းရမ်းပြရင်း ဆက်ပြေးလာတာ မြောက်ပိုင်း ကင်းတဲနားထိ ရောက်လာတာပေါ့။ ကျုပ်ရောက်တော့ လူလည်း အတော်များနေပြီဗျ။
" ဟေးးး … ဘာဖြစ်ကြတာလဲကွ "
ရွာသူကြီး ဦးသာကျော်ရဲ့ အသံအောအောကြီးကြောင့် အနားရှိတဲ့လူအားလုံး ငြိမ်သွားကြတာ။
" သရဲလိုလို ဘာလိုလိုနဲ့ အကောင်ကြီးဗျို့ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ တဟီးဟီး အော်နေတာ ဒါနဲ့ ကျုပ်တို့က ဓတ်မီးနဲ့ထိုးကြည့်ကြတာ "
သူကြီးမေးတာကို ကိုသောင်းထွန်းက ပြန်ဖြေနေတာဗျ။
" ဒီည ကင်းစောင့်ကျတာ မင်းနဲ့ ဖိုးအေးလား "
" ဟုတ် သူကြီး "
ကျုပ်တို့ရောက်ပြီး ခဏအကြာ အရှေ့ပိုင်းနဲ့အနောက်ပိုင်းက လူအုပ်က ထပ်ရောက်လာတော့ လူက အများကြီးဖြစ်လာပြီဗျို့။ခုန ငြိမ်နေတဲ့ အသံတွေကလည်း တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ ပြန်ပြီးဆူညံလာတာပေါ့။
" မင်းတို့သေချာကြည့်ရဲ့လား … ဖိုးအေး "
" ကြည့်လိုက်တယ်ဗျ … တုံးလုံးကြီးနဲ့ … မိန်းမ သရဲထင်တယ် "
ဖိုးအေးက ပြောပြီး ဘေးက လူအုပ်ကို မျက်လုံးကစားကြည့်လိုက်သေးတာ။လူအတော်တော်များများရဲ့ မျက်လုံးတွေကလည်း ဖိုးလုံးဆီ စုသွားကြတာဗျို့။
" မအေဘေး ဖိုးအေး မင်းသောက်ထားတာလား … လီးလို့ တုံးလုံးကြီးဆိုတာ ထည့်ထည့်ပြောနေတာ "
" ဒီနေ့ ကင်းကျလို့ မသောက်ပါဘူး သူကြီးရာ "
" တုံးလုံးနဲ့မိန်းမ ဆိုတော့ ရွာအရှေ့ဘက်ခြမ်းက အရီးဒေါ်ကျင်ရဲ့သမီး အရူးမ မြင့်ကြည်များလား "
သူကြီးဆဲနေတုန်း လူအုပ်ထဲက ထွက်လာတဲ့အသံဗျ ဘယ်သူမှန်းတော့ မသိဘူး ယောင်္ကျားအသံဗျို့။ဖိုးအေးလည်း လူအုပ်ဖက်လှည့်ပြီး ရှင်းပြနေတော့တာပဲ။
" မဟုတ်ဖူးဗျ … မမြင့်ကြည်က ဝဝမဲမဲကြီး … ကျုပ်တွေ့တာက ကိုယ်လုံးလှတယ်ဗျ ဆံပင်ဖါးလျားကြီးက တင်ပါးထိရှည်တာ "
" နေပါဦး ဖိုးအေးရ … မင်းပြောတဲ့ … သရဲမ က ဘယ်ရောက်သွားတာလဲ "
ကျုပ်လည်း မနေနိုင်ပဲ ဝင်မေးလိုက်တာဗျိူ့။
" ကျုပ်နဲ့ကိုသောင်းထွန်း ကြည့်နေတုန်း ကျုပ်တို့ဆီ လာနေတာဗျ ဒါနဲ့ ကျုပ်က သံချောင်းပြေးခေါက်လိုက်တာ ကိုမောင်ခြိမ့်ရေ "
" ဟေ "
" ဟုတ်တယ်ဗျ သံချောင်းခေါက်သံကြားမှ သရဲမက ထွက်ပြေးတာ "
ဖိုးအေး ကျုပ်ကို ပြန်ရှင်းပြတုန်း သူကြီး ရယ်သံကြီးထွက်လာရောပဲ။
" အလကားပါ မောင်ခြိမ့်ရာ … ဒီနှစ်ကောင် သရဲ ခြောက်ခံရတာပါ … ဟား ဟား ဟား ဟားးးးးး "
" ဟုတ်ပ … ဖြစ်နိုင်တယ် … သူကြီးရေ "
" ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် … သူကြီး … ဟီဟိ "
လူအုပ်ထဲက အသံတွေထွက်ပေါ်လာပြီး တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ပြောရင်း လူစု ပြန်ခွဲသွားကြပါပြီ။
" တခြား ကင်းတဲ တွေလည်း ပြောထား သရဲလာခြောက်ရင် ခဲလုံးသေးပန်းပြီး ထုလို့ သံချောင်းမခေါက်ကြနဲ့ ငါ့လခွီး အိပ်ရေးပျက်တယ် "
သူကြီးလည်း အသံ အော်ကျယ်အော်ကျယ် ပြောပြီး ထွက်သွားပြီဗျို့။လူရှင်းသွားမှ ကျုပ်ရယ် အောင်ကြီးရယ် မောင်တိုးရယ် ကျုပ်တို့ တောင်ပိုင်း ပြန်လာခဲ့လိုက်တာ။
...........................................................................................................................................
အခန်း ( ၂ )
ကျုပ်တို့ ပြန်ရောက်တော့ ဝက်သားက ပထမရေခမ်းသွားလို့ ဒုတိယရေထည့်ကာနီးမှာ ဦးကြီးသာဝက အာလူးတွေ စိတ်ထည့်နေတာ။ပြီးမှရေနဲနဲ ထပ်ထည့်တာ။တခြား အစာပလာနဲ့ ဆီထည့်ပြီး အတော်လေးကြာတော့ ဝက်သားဟင်းနံ့လေးက မွှေးလာတာဗျို့။ဒုတိယရေခမ်းတာနဲ့ ဝက်သားက နူးရုံတင်မကဘူး အိနေတာဗျ။ကျုပ်လည်း အောင်ကြီးဆီက ဆေးပေါ့လိပ် တစ်လိပ်တောင်းပြီး မီးညှိလိုက်တယ်။ဆေးလိပ်လေး ဖွာလိုက် ဝက်သားဟင်းနံ့လေး ရှုလိုက်ပေါ့။မနက် ဝေလီ ဝေလင်းကြ ဆွမ်းရော ဟင်းရော ကျက်တာနဲ့ ဦးသာဝကို နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။
ဟင်းချက်တဲ့နေရာကနေ အိမ်ရောက်ဖို့ ရွာလယ်လမ်းမကြီးအတိုင်း လျှောက်ပြန်ခဲ့တာ အိမ်နားရောက်တော့ ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ကြီး ဝင်လာခဲ့တယ်။အိမ်မကြီးတံခါးက ကျုပ်ပြန်လာမှာမို့ အဘနဲ့အမေက စိရုံလေးစိထားတာဗျို့။အသာလေး တွန်းဖွင့်ပြီး ဝင်ခဲ့လိုက်တယ်။အိမ်ထဲရောက်တော့ အဘတို့ အိပ်ခန်းရှေ့က အဖြတ် အသံတွေ ကြားလာရတာပဲဗျ။တချက်တချက် အမေ့အော်သံတိုးတိုးလေး ကြားမိနေသေးတာ။အသာလေးကပ်ပြီး ထရံပေါက်လေးက ချောင်းကြည့်လိုက်တယ်။
အင်း ကျုပ်တို့အိမ်က ခြံဝင်းအကျယ်ကြီးထဲ ခြံအနောက်ဘက် မကျီးပင်နဲ့ ပေ၂၀ အကွာလောက်မှာ ဆောက်ထားတာဗျို့။အဲဒီ မကျီးပင်တော့ မခုတ်ရဲဘူး ပြောတယ်။နှစ်ထပ်အိမ် ထရံကာ သွပ်မိုးပါ။ ပေ၄၀ ပတ်လည်လောက်ရှိပြီး အောက်ထပ်မှာ ဝင်ဝင်ချင်း ခုံတန်းလျားရှည်ကြီးတခုနဲ့ စားပွဲရှည်ကြီးတစ်လုံး ဧည်ခန်းသဘောမျိုးပေါ့။
ပြီးမှ အိပ်ခန်းက ၂ ခန်း ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖွဲ့ထားပြီး နောက်ဖေး ဆွယ်လေးချ မီးဖိုချောင်လေး လုပ်ထားတာပါ။အိမ်ရဲ့အရှေ့ခြမ်းဘက် အဘတို့ အိပ်ခန်းဘေးက အပေါ်ထပ်ကို တက်တဲ့ လှေကား ထောင်ထားတာဗျို့။အပေါ်ထပ်မှာက အခန်းလွတ် ၃ခန်းတောင်ရှိတာ ရပ်ဝေးက အမျိုးတွေ ညအိပ်ညနေ အလည်လာရင် အိပ်ဖို့ပါ။
" အမလေး … ကိုသာဇံ … ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါတော် "
" အေးပါ … မယ်စိန်ရာ … မလုပ်တာ ကြာလို့ပါဟ "
" မယ့် … ညကလည်း သားလေးမရှိတုန်း တအားလိုးထားတာကို "
အဘက ညပိုင်း ကျုပ် ဟင်းချက်ကူပေးနေတော့ အမေ့တို့ လုပ်ထားကြပုံပါ။အဘနာမည်က ဦးသာဇံပါ ရွာမှာတော့ လယ်ပိုင်ယာပိုင် လူချမ်းသာမျိုးရိုးပေါ့ အသားညိုတယ်ဗျ အဘက လက်ပြင်နဲနဲကိုင်းတယ် အရပ်အမောင်းလည်း ကောင်းပါ့ဗျာ။အမေကတော့ တခြားရွာသူပါ အရပ်ပုပေမယ့် ကိုယ်လုံးက အသက် ၅၀ ကျော်တဲ့အထိ သူ့နေရာနဲ့သူ ကြည့်ကောင်းတယ်ဗျို့။
ကျုပ်က အသက်၂၀ ကျော်ပါပြီ အရပ်မနိမ့်မမြင့်နဲ့ ရုပ်ရည်က အမေနဲ့တူပြီး ကြည့်ကောင်းတဲ့ အမျိုးအစားထဲ ပါတာပေါ့။။ခုလည်း ထမိန်အောက်နားစကို ဗိုက်ပေါ်ထိ ဆွဲတင်ပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေး ဖြဲခံနေတော့ အဘက အပေါ်ကနေ ခွလိုးနေတာ ဖင်ကြီးကိုပြောင်လို့ ပုဆိုးက ကုတင်ခြေရင်းမှာ အပုံလိုက်လေး။ခေါင်းရင်းဘက် ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ထားတော့ မနက်ဝေလီဝေလင်း အလင်းရောင် ဖျောဖျော့လေးကြောင့် မြင်နေရတာပါ။အဘတို့ကုတင်က အိပ်ခန်းအနောက်ဘက် ကပ်ထားတော့ သိပ်မရှင်းဘူးဗျ အသံပဲ ကြားနေရတာ။
" နင်ကလည်း ၁လ မှ ၇ ကြိမ် ၈ ကြိမ် လောက် လိုးတာကို "
" အင်း … လိုးပါရှင် … လိုးပါ … ကျမ ပြောတာ ဖြည်းဖြည်း လိုးဖို့ပြောတာပါ "
ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်တယ်ဗျ အဘက ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ ကုတင်တိုင်တွေပါ တကျွိကျွိနဲ့ဗျို့။အမေကလည်း ပါစပ်ကသာ ဖြည်းဖြည်းလိုးပြောနေတာ တချက်တချက် အောက်ကနေ မသိမသာလေး ကော့ထိုးနေတာပါဗျာ။
စကားသံတွေ ငြိမ်သွားပြီး တဘွတ်ဘွတ် တဖွပ်တဖွပ်နဲ့ အသားချင်း ထိရိုက်သံတွေ ဆူညံလာပြီဗျို့။ကြည့်ရင်း အဘက အမေ့ အင်္ကျီလှန်ပြီး ပျော့တွဲနေတဲ့ နို့တွေကို တဖက်ပြီး တဖက် စို့နေတော့တာပဲ။ကြည့်ရတာ အားမရလိုက်တာဗျာ။ဒါနဲ့ နောက်ဖေးဖက်က ပတ်ချောင်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ခြေဖွဖွနင်းပြီး နောက်ဖေးတံခါးဖွင့်ရင်း အဘတို့ ကုတင်ရှိတဲ့ အိပ်ခန်းရဲ့ အနောက်ဖက်ခြမ်း တိုးကပ်သွားမိတာ။
" ဟင် "
" ဟို ဟို … ကျမ မိန်းမကောင်းပါ … ကျမကို ဘာမှ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် … အဟင့် ဟင့် "
ကျုပ် ဖျက်ကနဲ့ လန့်ပြီး အံအောမှင်သက်သွားရတယ်ဗျို့။ဟုတ်တယ်ဗျ ကိုယ်တုံးလုံးနဲ့ ဆံပင် ဖါးလျားချပြီး ဒူးထောက်လျက်လေး တောင်းပန်နေတာ။ကြည့်ရတာ သရဲလည်း မဟုတ်ပါဘူး အရူးတစ်လောက်လိုပဲ ကျုပ်ကို လက်အုပ်လေးချီပြီး မော့ကြည့်နေတာဗျို့။
အဝတ်စား မပါပေမယ့် ဆံပင်အုံ ထူထူကြီးနဲ့ မျက်နာကို အုပ်ထားတာပါ။ဆံနွယ်တွေကြားက နို့အုံကြီးမြင်တော့ အောက်က ကျုပ်ပုဆိုးထဲက လီးက ထောင်လာပါလေရော။အဘနဲ့အမေ့ကို ချောင်းထားသေးတာလေဗျာ။ကျုပ်က နို့အုံတွေကို စိုက်ကြည့်နေမှန်းသိတော့ သူ့ရဲ့လက်ကလေးနှစ်ဖက်နဲ့ နို့တွေကို ကာထားလိုက်ရောပဲ။
" နင် ဘယ်သူလဲ … ငါ့တို့အိမ်နား ဘာလာလုပ်တာလဲ "
လူစကားပြောနေမှတော့ ကျုပ်လည်း သိပ်မလန့်တော့ပါဘူး။ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်ကလည်း သရဲ တစ္ဆေ တွေ မကြောက်တတ်ဘူးဗျ။စကားပြောရင်း ထောင်ထွက်နေတဲ့လီးကို ညာလက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြီး ဖိထားရသေးတယ်ဗျို့။
" ကျမ … မြ စမ်း ကြည် ပါ အ ကို ရယ် "
အသံတုန်တုန် ရီရီနဲ့ ပြန်ဖြေနေတာဗျ။ထိတ်လန့်ကြောက်ရွံ့နေပုံပဲ။ခြေ ၅လမ်း အကွာလောက်မို့ ကျုပ်က မျက်နာသေချာမြင်ချင်တာနဲ့ ရှေ့တိုးလိုက်တာ။သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေး ဆက်ကနဲ့တုန်ပြီး ဒူးထောက်လျက်လေး နောက်ဆုတ်သွားတာဗျာ။ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ် အဝတ်မပါတဲ့ မိန်းမနား လီးကိုင်ပြီးကပ်လိုက်မိတော့ တမျိုးထင်နေမှာပေါ့။ဆံနွယ်ကြားက လှစ်ကနဲ့ ပေါ်လာတဲ့ မျက်နာလေးက ချောသလိုပဲဗျ။သေချာတော့ မမြင်ရသေးပါဘူး။
" နင် ဘာကိစ္စ ဒီ အချိန်ကြီး ငါ့တို့အိမ်နောက်ဖေး ရောက်နေတာလဲ မှန်မှန်ဖြေနော် "
" ဟို ဟို …… ဒီလိုပါ ရှင် "
သူ့စကားပြန်ပြောတုန်း ရုတ်တရက် မီးရောင် ကျရောက်လာတာဗျို့။အမေနဲ့အဘတို့ လိုးနေရင်း ကျုပ်တို့အသံတွေကြားပြီး နောက်ဖေးဘက်ကို ဓတ်မီးနဲ့ လာထိုးကြည့်တာနေမှာ။
" ဟင် … မောင်ခြိမ့် သားလေး "
" ဟာ … မိန်းကလေးက တုံလုံးကြီး မယ်စိန်ရ "
" အမေ … အဘ … ကျနော် ရှင်းပြ … ပြ "
" မောင်ခြိမ့် နင် မိန်းမ ခိုးလာတာလား … သူများ သားသမီးကို ဒီလို ဆက်ဆံရသလား "
" ဟေ့ကောင် မောင်ခြိမ့် … မိန်းမ ခိုးလာရင်လည်း အခန်းထဲ ခေါ်လေကွာ … နောက်ဖေး လူမြင်ကွင်းကြီးမှာ "
သေပြီဆရာပဲ ဗျာ … ကျုပ်ဘယ်လို ရှင်းပြရမှန်း မသိတော့ဘူး။သူက တုံးလုံးလေး ဒူးထောက်ထိုင်နေတာ ကျုပ်က လီးကိုင်ပြီး သူ့ရှေ့တည့်တည့် ရပ်မိလျက်သား အဘတို့ ထင်လည်း ထင်ချင်စရာဗျာ။
" ကျုပ် … မိန်းမ ခိုးလာတာ မဟုတ်ရပါဘူး အဘရာ "
" အောင်မှာ … မအေဘေးက … ငါလည်း ငယ်ရာက ကြီးလာတာပါကွာ … မင်းအဖေကွ ငခြိမ့်ရ လီးတဲ့ "
" ကဲကဲ … ရှင်တို့ ငြင်းမနေကြနဲ့ … ဟိုမှာ မိန်းကလေး ရှက်နေရှာပြီ "
အမေက အိမ်ထဲ ခဏ ပြန်ဝင်လာပြီး အင်္ကျ ီနဲ့ ထမိန်ယူလာပေးတာ။အမေ အဝတ်စားတွေ ယူလာပေးတော့ အဲ့ဒီမိန်းကလေးက အမှတ်တမဲ့ ထယူတာပေါ့။အားပါးပါးးးး … ဂလု … ဗိုက်သားလေးက ချပ်ကပ်နေပြီး ခါးလေးက ခွက်နေတာဗျို့။ပေါင်တန်လေးတွေကြားက စောက်မွှေးအုံလေးက ပြူးထွက်လာရောပဲ။
" အိုရ် "
သူရှက်သွားတာဗျ။အဘနဲ့ကျုပ်က သူ့စောက်မွှေးအုံလေးကို စိုက်ကြည့်နေတာကိုဗျ။ရှက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကို တဖက်လှည့်တော့မှ ပိုမိုက်ရောပဲဗျာ။ခါးသေးကျဉ်လေး အောက်က ဖင်သားကြီးတွေက ကော့ထွက်နေတာပဲဗျို့။
" ကိုသာဇံ … မောင်ခြိမ့် "
" ဗျာ … အမေ "
" ဟေ … မယ်စိန် "
ကျုပ်နဲ့အဘလည်း ဖင်ကြီးကို ကြည့်နေမိရာက အကြည့်ခွာပြီး အမေခေါ်တာကို ပြိုင်တူ ထူးလိုက်ကြတာ။
" ရှင်တို့ အထဲဝင်တော့ … ကျမ ဒီကလေးမ ကို အဝတ်စားဝတ်ပေးပြီးမှ အိမ်ထဲခေါ်လာခဲ့မယ် မိုးလည်း လင်းတော့မှာ "
ဟုတ်တယ်ဗျို့ ကျုပ်တို့ စကားပြောရင်းကို လင်းကြက်တွန်သံ ကြားနေရတာပါ။အိမ်ထဲဝင်တော့ အဘက ကျုပ်ပေါင်ကြားလှမ်းကြည့်ပြီး တခိခိနဲ့ ရယ်နေတော့တာ။ခုထိကို လီးက ပြန်မကျသေးဘူးဗျ ဟီးဟီး။
...................................................................................................................................
အခန်း ( ၃ )
" ကဲ … သမီးလေး ပြောပါဦး "
အိမ်ရှေ့ခန်းက ခုံတန်းလျားပေါ်မှာပဲ ထိုင်ခိုင်းပြီး အမေက မေးနေတာဗျ။
" အဟင့်် ဟင့် … အီးဟီးးး … ဟင့် ဟင့် "
ဘာမှ မပြောသေးဘူး ဝမ်းနည်းပြီး ငိုပါလေရောဗျာ။
" ဟိတ် … ငါနဲ့ ဘာမှ မဆိုင်တာ … အဘတို့ကို ပြောပြလိုက်ဦး "
ကျုပ်လည်း အဘတို့ အထင်မလွဲအောင် ရှင်းပြခိုင်းရသေးတာဗျို့။
" ဟုတ် … ဟုတ် … အဟင့် ရွှတ် "
အရေးထဲ နှပ်ချီးက ညှစ်လိုက်သေးဗျာ။ကျုပ်နဲ့ ဘာမှ မဆိုင်ကြောင်းရှင်းပြရှာပါတယ်။ဆံပင်လေး သပ်တင်လိုက်တော့ ဝိုးးး … ချောလိုက်တဲ့ မိန်းမဗျ။ပါးလေးက ဖေါင်းတော့ နဖူးကျဉ်းသလိုဖြစ်နေတာ မျက်ဝန်းနက်ကြီးတွေရယ် နှာတန်စင်းစင်းလေးရယ် နူတ်ခမ်းထူထူလေးနဲ့ အတော်လှသဗျ။
" ဒီက အကိုနဲ့ … ဘာမှ မဆိုင်ပါဘူး အဒေါ်နဲ့ဦးလေးရယ် "
" အော် "
" ဟေ "
အမေနဲ့အဘက မယုံသေးသလို ကျုပ်ကြည့်လိုက် မြစမ်းကြည်ကို ကြည့်လိုက်ဗျ။ တကယ်တော့ မြစမ်းကြည်က မြို့ငယ်လေး တမြို့ကပါ မိဘနှစ်ပါးဆုံးတော့ အဒေါ်ဖြစ်သူနဲ့ အတူနေဖြစ်ကြတာ။ အဒေါ့်ယောင်္ကျားက မဟားဒယား ကြံလို့ သနပ်ခါးတုံးနဲ့ပစ်ပေါက်ပြီး ထွက်ပြေးလာတာတဲ့ဗျို့။အဝေးပြေး လမ်းမပေါ်ရောက်တော့ ကုန်ပစ္စည်းတင်တဲ့ ကားတစ်စီးတွေ့တာနဲ့ တားပြီးလိုက်ခဲ့တာဗျ။ကျုပ်တို့ရွာအနီး လမ်းမကြီးပေါ် ကားက ရပ်သွားပြီး ကားသမားတွေက တခါ မဟားဒယား ထပ်ကြံတော့ လယ်ကွင်းထဲ ဆင်းပြေးလာတာပေါ့။
" အော် … ကျွတ်ကျွတ် "
အမေက မျက်မှောင်လေးကြုတ်ရင်း စုက်သပ်ပြီး သနားတဲ့အကြည့်လေးနဲ့ ကြည့်နေတာဗျ။အပေါ်အင်္ကျ ီရော ထမိန်ရော ဆွဲချွတ်ခံခဲ့ရတာ နောက်ဆုံး ဘယာစီယာ ဆွဲအချွတ်မှာ ရုန်းကန်ပြီးလယ်ကွင်းထဲပြေးရင်း မီးရောင် မြင်လိုက်ရတာတဲ့။မီးရောင်ရှိတဲ့ဆီ အားကိုတကြီး ပြေးလာပြီးမှ လူနှစ်ယောက်ကို ဗြုံးကနဲ့တွေ့မိတာပြောတယ်။
" ဟမ် … ဒါ ဒါဆို … နင်က … ဖိုးအေးတို့ ပြောတဲ့ ကိုယ်တုံးလုံး သရဲမ ဆိုတာလား "
" ဟဲ့ … မောင်ခြိမ့် … သဒေါင်းစားလေး … သူခမျှ ဒုက္ခရောက်လို့ ပြေးလာရတာလေ "
" အင်းပါ … အမေရ "
ကျုပ်က မေးတုန်း အမေက ဝင်ဆဲတာနဲ့ ထပ်မမေးပဲ ဆက်နားထောင်လိုက်တာပဲ။
" ဒီလိုပါ … အကိုရယ် … ကျမ ဝမ်းသာအားရ ပြေးပြီး အကူညီတောင်းမလို့ပါ … အနားရောက်တော့ ကျမ ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဝတ်စားပါမလာမှန်းတွေးမိပြီး ရှက်တာနဲ့ မျက်နာ လက်ဝါးနဲ့ အုပ်ပြီး ငိုမိတာပါ … သူတို့က … သရဲ သရဲ အော်လို့ … ကျမက ရှင်းပြချင်တာနဲ့ ရှေ့အတိုး သံချောင်းခေါက်လို့ ထွက်ပြေးပြီး အပင်ကြီးတစ်ပင်နောက်မှာ ပုန်းနေတာပါ "
ကျပ်လည်း ခုမှ သဘော ပေါက်သွားတာဗျို့။မြစမ်းကြည်က အကူညီတောင်းဖို့ အကပ် ဟိုနှစ်ကောင်က သံချောင်းခေါက်တော့ တရွာလုံး အိပ်ရေးပျက်ရောပေါ့။
" အော် … ည ၂ ချက်တီး လောက်က … တရွာလုံးဆူညံနေတာ ဒါကြောင့်ကို "
" ဟုတ်ပါတယ် အဒေါ်ရယ် … လူအုပ်ကြီး ရှဲသွားတော့ ဒီက အကိုနဲ့ လူနှစ်ယောက်ပဲ ကျန်ခဲ့တာပါ "
" ဟေ "
အမေ့ကို ပြန်ဖြေရင်း ထပ်ပြောတဲ့ စကားကြောင့် ကျုပ်လည်း အံအောနေမိတာဗျို့။ကျုပ်ရယ် အောင်ကြီးရယ် မောင်တိုးရယ် လူရှင်းမှ ပြန်ကြတာကိုးဗျ။
" ငါတို့ ဒီဘက်ပြန်လာတော့ နင်ရှိတယ်ပေါ့ "
" ဟုတ် … အပင်ကွယ်က ထွက်ပြီး အကိုတို့နောက်က လိုက်ခဲ့တာပါ လူက ရှင်းနေတော့ ဘယ်သူမှ ကျမကို သတိမထားမိကြတာပါ "
" အင်း … ဒါနဲ့ ငါ့သမီးက … အဒေါ်တို့ ခြံဝင်းထဲ ဘယ်လိုရောက်တာလည်း "
အမေက မနေနိုင်တာနဲ့ ဝင်မေးတော့တာပဲ။
" ဒီက အကိုတို့နောက် ကပ်လိုက်ရင်း ဟင်းချက်တဲ့ နားက ကင်းတဲနောက် ခဏပုန်းနေရတာပါ … အဝတ်စားက မပါ ခြင်ကကိုက် မခံနိုင်တဲ့အဆုံး တခြားဆက်သွားမလို့ပါ … အဲဒီချိန် ဒီက အကိုက အိမ်ပြန်မယ် ပြောနေတာ ကြားတာနဲ့ နောက်က ကပ်လိုက်လာတာပါပဲ "
" အင် … နင် … အဲဒါဆို ငါ့ကို ဘာလို့ အသံမပေးတာလည်း "
" ရှင် "
" ဟဲ့ … မောင်ခြိမ့် … သူကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်စားမှ မပါတာ … နင့်အသံပေးလိုက်ရင် … ဟင်းဟင်း … ငါ မပြောလိုက်ချင်ဘူးနော် "
အမေက ကျုပ်ကို ဆဲတော့ မြစမ်းကြည်က ခိကနဲ့ ရယ်လိုက်သေးဗျာ။
" ဒါနဲ့ … သမီးလေးက … နောက်ဖေး ဘာလို့ရောက်တာလဲ … အဒေါ်က ဘာသဘောမှ မပါပါဘူး ဒီတိုင်းမေးတာပါ "
" ဒီလိုပါ အဒေါ်ရယ် … ဒီက အကို အိမ်ထဲဝင်ပြီး ခဏအကြာမှ သမီးက ဝင်လာလိုက်တာ … သမီး တံခါးပေါက်ကို ဖွင့်တော့ ဖွင့်မရတော့ပါဘူး "
" အေး … အဲဒါ ငါဝင်ပြီး အိမ်တံခါးမကြီး ပြန်ပိတ်ထားခဲ့တာလေ "
ဒီခါ အမေက ကျုပ်ဖက် လှည့်ကြည့်ပြီး ပြုံးပြနေတာဗျ။သူ့သားရဲ့ စေ့စပ်သေချာမှု့ကို အသိမှတ်ပြု့တဲပုံစံလေးပေါ့။ဒါမယ့် မြစမ်းကြည် နောက်ပြောတဲ့ စကားကြောင့် အဖေက နပန်ထကျင်းတော့တာဗျ။ကျုပ်ဖြင့် ခုံရှည်ပေါ်ထိုင်ရင်း မြေကြီးပေါ် စိုက်ကျသွားရတာ။
" သမီးလည်း ဖွင့်မရတော့ အိမ်ထဲ ချောင်းကြည်လိုက်တာ ဒီအကိုက … အိပ်ခန်းကို အပြင်က ချောင်းနေတာရှင့် ဘာရှိလည်း မသိဘူး ခ်ခ် ခ်ခ် … ဒါနဲ့ နောက်ဖေး လှမ်းထားတဲ့ အဝတ်စားလေးများ တွေ့ရင် ယူဝတ်ချင်လို့ လာခဲ့တာပါ "
" ဟာ … ငါလိုးမသား … ဝှီ်း … ဖျောင်း "
" အား … ဘုတ် … အွပ် … အမလေးဗျ "
ဘေးနားက အဘက ကျုပ်ဇက်ပိုး ထအုပ်တာလေဗျာ။အဘနဲ့အမေ လိုးနေတာကို ကျုပ်က ချောင်းမှန်းသိသွားတာဗျို့။ကျုပ် မြေကြီးပေါ်ကနေ အမေ့လှမ်းကြည့်တော့ အမေလည်း မျက်နာပျက်ပြီး စကားဝိုင်းကို ဖျက်လိုက်တော့တယ်။
" ကဲ … မိုးလည်း လင်းပြီး … သမီးလေး ခဏနားဦး … ခဏနေ ထမင်းတည်ပြီး ထမင်းစားကြတာပေါ့ … ပြီးမှ ဆက်ပြောရအောင် "
" ဟုတ် … အဒေါ် "
မြစမ်းကြည်က ပြန်ပြောတာတောင် ဂရုမစိုက်တော့ပဲ ကျုပ်ကို မျက်စောင်းထိုးပြီး မီးဖို ချောင်ဘက် ဝင်သွားတာဗျို့။အဘက ကျုပ်ဇက်ပိုး ရိုက်ပြီး သူတို့အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားတာပါ။မြစမ်းကြည်က အမေလဲသွားရော ခုံရှည်ပေါ်ထိုင်လျက်ကနေ စားပွဲခုံပေါ် လက်တင်ပြီး အိပ်သွားတော့တာ။ကျုပ်လည်း ခုထိ တရေးမှ မအိပ်ရသေးတော့ မျက်လုံးက စင်းလာပြီဗျို့။
ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ကုတင်ပေါ် ခေါင်းချတာနဲ့ တုံးကနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာပါပဲ။နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတုန်း တံခါးခေါက်သံကြောင့် ပြန်နိုးလာခဲ့တာ။နိုးတာနဲ့ ခေါင်းရင်းဘက် စားပွဲခုံ အသေးလေးပေါ်က ဆေးပေါ့လိပ် အတိုကို မီးညှိပြီး အားရပါးရ ရှိုက်ရင်း မီးခိုးငွေ့တွေ မှုတ်ထုတ်လိုက်တယ်။
" ဟဲ့ … မောင်ခြိမ့် … မထသေးဘူးလား … ထမင်းလာစား ပြီးမှ အိပ် "
" ဟုတ် … အမေ … လာပြီဗျို့ "
အိမ်ရှေ့ရောက်ရော ကွတ်ပြစ်ပေါ်မှာ စားပွဲခုံ အဝိုင်းလေး ခင်းပြီး အဘနဲ့ မြစမ်းကြည်က စားနေကြပြီဗျ။မျက်နှာ အမြန်သစ်ပြီး ကျုပ်လည်း ထမင်းဝိုင်း ဝင်ကြိတ်လိုက်တာပေါ့။ဘဲဥ အချဉ်ချက်လေးဗျ ကောင်းလိုက်တာ ငရုပ်သီးထောင်းလေးနဲ့ မြိန်သဗျို့။
အဘနဲ့အမေက ပုံမှန်ပါပဲ မြစမ်းကြည်က ဟန်ကိုမဆောင်နိုင်ရှာတာ ထမင်း ပလုပ်ပလောင်း စားလိုက် အမေငှဲ့ပေးတဲ့ ရေနွေးလေး မှုတ်သောက်လိုက်နဲ့ပေါ့။ခဏ အကြာမှ ထမင်းဝိုင်းသိမ်းပြီး အဘက ကွမ်းအစ်ဖွင့် ကွမ်းယာ ၅ ရာလောက် ယာပြီး ရွာထဲ ထွက်သွားလေရဲ့။အမေက မြစမ်းကြည်ကို ရေချိုးခိုင်းနေတာဗျို့။ဟုတ်ပဗျာ ခုမှ မိန်းမချွေးနံ့ ချဉ်စူးစူးလေး ရနေမိတာ။ရေကန်က မီးဖိုချောင် အရှေ့ဘက် ခု ထမင်းစားနေတဲ့ ကွပ်ပြစ်ရဲ့ တောင်ဘက်မှာဗျ။ရေပုံးကို ကြိုးနဲ့ ငင်ချိုးရတာပါ။
အမေနဲ့မြစမ်းကြည် အိမ်ထဲဝင်သွားပြီး ခဏနေတော့ မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ရင်လျားလေးနဲ့ ပြန်ထွက်လာပါလေရော။ပုခုံးကျယ်ကျယ် ရင်သားထွားထွားနဲ့ ဖင်ကြီးက လမ်းလျှောက်တော့ ရမ်းခါနေတာဗျို့။ကျုပ်ကို မျက်လုံးလေးဆွေကြည့်ရင်း ရေကန်ဘက် လျှောက်သွားနေတာ ကျုပ်ရဲ့ညာဘက် မျက်စောင်းထိုး အနေထားလေးဗျ။
မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်လေးက ခပ်စူးစူးလေးမို့ မြစမ်းကြည်ရဲ့ ထမိန်အောက်က ခန္ဓာကိုယ် ကောက်ကြောင်းလေးတွေ ခပ်ရေးရေး မြင်နေရတယ်။မကြာပါဘူး ရေလောင်းချိုးတော့ ထမိန်က ကိုယ်လုံးလေးကို ကပ်သွားတာပေါ့။တကယ်ကိုဗျာ နေရောင်အောက်မှာ လှပကျော့ရှင်းတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးက အထင်းသားဗျာ။ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ကျုပ်ဘက်ကို တချက်လှည့်ကြည့်သေးတာ။
ဘယ်ရမလည်း သူကြည့်တာနဲ့ ကျုပ်က ရေနွေးပန်းကန်ကို ယူပြီး မှုတ်သောက်နေလိုက်တာ။အသာလေးပြန်ခိုးကြည့်တော့ ကျုပ်ကို ကျောပေးပြီး သူ့ပေါင်ကြားထဲ လက်သွင်းပွတ်နေတာဗျို့။ထမိန်အပေါ်စကို ညာဘက်လက်နဲ့ ဆွဲဟရင်း ဘယ်လက်နဲ့ နို့အုံတွေပါ ပွတ်သပ်ဆေးကြောနေတာ။
ပြီးမှ တပွမ်းပွမ်းနဲ့ ရေငင်ပြီး ချိုးတော့တာ။ကျုပ်ဘေးက ဖြတ်ပြီး အိမ်ထဲဝင်တော့ သူ့နောက်ပိုင်းအလှကြောင့် လီးက တင်းကနဲ့ တချက်ဖြစ်မိသေးတယ်။ကျုပ် ဆေးပေါ့လိပ်လေး မီးညှိပြန်ရှိုက်နေရင်း ခဏ ကြာတော့ အမေနဲ့ အိမ်ထဲက ပြန်ထွက်လာတာဗျို့။အမေ့အဝတ်စားတွေ ဝတ်ထားပေမယ့် မြစမ်းကြည်ရဲ့ နုပျိုတဲ့အလှက ပျောက်မသွားပါဘူး။အမေက ထန်းလျက်ပန်းကန်လေး ချပေးရင်း စကားစပြောတာဗျို့။
" ကဲ … သမီးလေ … အိမ်ပြန်ချင်လား … အဒေါ်တို့ လိုက်ပို့ပေးမယ် "
" ဟင့်အင် … မပြန်ဘူး မပြန်ဘူး အဒေါ် "
ခုန ကြည်လင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး သွေးရောင်မဲ့သွားသလို ဖွေးဆွတ်သွားတာဗျ။
" အဒေါ်က … သမီးကို … တင်ကျွေးနိုင်ပါတယ် … ဒါပေမယ့် သမီး အုပ်ထိန်းသူတွေ လိုက်ရှာနေရင် "
" ရှာလည်း သမီး ပြန်မလိုက်နိုင်ဘူး အဒေါ် … အဟင့် ဟင့် … သမီးကို ပြန်မပို့ပါနဲ့ အဒေါ်ရယ် … သမီး ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့နော် "
မြစမ်းကြည်က လက်အုပ်လေး ချီပြီး အမေ့ကို တောင်းပန်နေတာဗျ။ကျုပ်တောင် ကြည့်ရင်း သနားနေမိတာ။
" ဟူးးးးး … အေးပါ သမီးလေး ဖြည်းဖြည်း စဉ်းစားပါကွယ် "
" စဉ်းစားစရာ မလိုဘူး အဒေါ် … သမီး ဦးလေးကျော်ကို ရင်မဆိုင်ချင်လို့ပါ "
" ဦးလေးကျော်က သမီး အဒေါ်ခင်ပွန်းလား "
" ဟုတ် အဒေါ် … မရိုသေစကား … တဖြည်းဖြည်း သမီးကို … အနိုင်ကျင့် ရင်း …… ဟို ဟို …… သမီး မိန်းမကိုယ် ကိုပါ ယက်တာ အဒေါ်ရယ် … ပြီးတော့ … သူ့ သူ့ …… အဟင့် ဟင့် "
အမေ့ကိုပြောရင်း ကျုပ်ဆီအကြည့် မျက်လုံးချင်း ဆုံတော့ မျက်နှာလေး ရဲတက်လာပြီး အသံတွေ တိမ်ဝင်ကုန်တာဗျ။
..................................................................................................................................................
အခန်း ( ၄ )
" ကျမ … ရှင်အပေါ် ဝတ္တရား မကျေသလိုပဲ … ကိုစိုးကျော်ရယ် … ပြွတ် … ပြွတ်စ် "
မြို့ငယ်လေးတစ်မြို့ရဲ့ ရပ်ကွက်ငယ်လေးတခု ပျဉ်ထောင်အိမ်လေး၏ အိပ်ခန်းအတွင်းမှ စကားသံလေး ထွက်ပေါ်နေသည်။ဒေါ်စမ်းကြည်တစ်ယောက် အသက် ၅၀ ကျော်ကျော်တွင် သွေးဆုံးကာ လိင်စိတ်များနဲပါးလာပြီး လင်ဖြစ်သူ ဦးစိုးကျော်၏ ကမဆန္ဒလေးများအား မဖြည့်ဆီးနိုင်တော့ပေ။ခုလည်း ဦးစိုးကျော်မှာ ရာဂစိတ်ထကြွကာ အားကြိုးမာန်တက် လိုးနေစဉ် သူမစောက်ဖုတ်အတွင်းမှ မခံမရပ်နိုင်အောင် နာကျင်နေသဖြင့် တောင်းပန်ရင်း လီးစုပ်ပေးနေမိ၏။
" ရှီးးး … ထိပ်ကလေး ဖိစုပ် … အစမ်းရာ "
ဦးစိုးကျော်မှာ ကုတင်ပေါ် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် သူ၏လီးအား လေးဖက်ထောက်လေးစုပ်ပေးနေသော ဇနီးဖြစ်သူအား စကားပြန်ပြောနေသည်။ညာဘက်ဘက်လက်ဖြင့် လီးတဝက်လောက်ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဂွင်းထုနေကာ ဒေါ်စမ်းကြည်ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ဖူးအားမြုတ်ထားလိုက်၏။လိုးရင်း မပြီးမြှောက်သေးသည် ကာမစည်းစိမ်အား ပြီးမြောက်ရန်ကြိုးစားနေရသည်။
တဖြည်းဖြည်း လီးထိပ်မှ ကျင်တက်လာသဖြင့် ခပ်သွက်သွက်ထုကာ လရည်ထွက်ကာနီး လီးကိုင်ထားသော လက်အား လွတ်လိုက်တော့၏။ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်စမ်းကြည်၏ ခေါင်းလေးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ထိန်းကာ လီးတဝက်လောက် အထုတ်သွင်းလုပ်နေလိုက်သည်။ပါးစပ်လေးအား လိုးရင်း ခဏအကြာ ခါးတချက်တုန်သွားကာ လရည်များ ပန်းထည့်လိုက်တော့၏။
" အ …… အားးးး းးးးး … ပြီးပြီ …… အစမ်း …… ရှီးးးးး းးးး …… ရပြီ ရပြီ "
ဒေါ်စမ်းကြည်မှာ ပါးစပ်ထဲဝင်လာသမျှ လရည်ပူပူများအား တဂွတ်ဂွတ် မျိုချရင်း လီးထိပ်အား နောက်ဆုံးအကြိမ် ခပ်ပြင်းပြင်း တချက်ဆွဲစုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးအား ပါစပ်မှ ထုတ်ကာ ထထိုင်ရင်း လင်ဖြစ်သူမျာက်နာအား ကြည့်နေရင်း မျက်ရည်လေးဝေ့တက်လာသည်။
" ရှင် … အားရရဲ့လား … ကိုစိုးကျော် "
" ရပါတယ် … အစမ်းရယ် "
ဇနီးဖြစ်သူ ကိုယ်လုံးအား ဖက်ရင်း ပါးပြင်လေးအား နမ်းရှိုက်နေမိသည်။ထိုစဉ် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းမှ စကားသံလေး ထွက်ပေါ်လာ၏။
" ဒေါ်လေးကြည် … သမီး ပြန်လာပြီနော် "
" အေးအေး … သမီး … ညစာ ငါးကြော်ရှိတယ် … စားကာနီး ချဉ်ရည်ဟင်းလေး ပြန်နွေးလိုက် "
တူမဖြစ်သူ မြစမ်းကြည်အား စကားပြန်ပြောရင်း လင်တော်မောင် နဖူးအား တချက်နမ်းကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲရင်း မှေးနေလိုက်သည်။
" ဟုတ် … ဒေါ်လေး "
မြစမ်းကြည်မှာ အလုပ်က ပြန်လာရင်း အဒေါ်ဖြစ်သူ အခန်းရှေ့အရောက် မျက်လုံးလေး ဆွေကြည့်ကာ ခြေဖွဖွနင်းပြီး သူမအိပ်ခန်းရှိရာ လျှောက်လာခဲ့လိုက်သည်။အိပ်ခန်းတံခါးအား ဖွင့်ကာ သူမ အလုပ်သွားအလုပ်ပြန် လွယ်သော အိတ်လေးအား ကုတင်ခေါင်းရင်း ညာဘက် မှန်တင်ခုံပေါ်တင်ကာ အိပ်ယာပေါ် လှဲချအနားယူလိုက်၏။
မြစမ်းကြည်မှာ နယ်ဘက်တွင် မိဘနှစ်ပါးဆုံးကာ ခိုကိုးရာ မဲ့နေချိန် မိခင်၏ ညီမဖြစ်သူ ဒေါ်စမ်းကြည်မှ ခေါ်ယူခဲ့သဖြင့် ဒီအိမ်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။မိဘနှစ်ပါး ပိုင်ဆိုင်သော မြေဝိုင်းလေးအား ရောင်းချပြီး ဘဏ်တခုတွင် အပ်နှံထားကာ အဒေါ်ဖြစ်သူအိမ်တွင် ခိုကပ်နေရင်း တဝမ်းတခါး အတွက် စတိုးဆိုင်တခုတွင် အရောင်းစာရေးမအဖြစ် ဝင်ရောက်လုပ်ကိုင်နေသည်။ ၃ နှစ်ကျော်ထိ အေးချမ်းခဲ့ပေမယ့် ဒီနှစ်ထဲ အဒေါ်ဖြစ်သူယောင်္ကျား၏ အပြုမူများကြောင့် စိတ်အနှောက်ယှက်ဖြစ်နေရ၏။
ဦးစိုးကျော်မှာ ဇနီးသည်နှင့် အိမ်ထောင်ရေးသုခ မပြည့်စုံတော့သဖြင့် တဖြည်းဖြည်း အိမ်တွင်လာရောက်နေထိုင်သော ဇနီးဖြစ်သူ၏ တူမတော်စပ်သူ မြစမ်းကြည်အပေါ်တွင် စိတ်ကစားနေမိသည်။ဦးစိုးကျော်မှာ စက်ရုံလုပ်သား တစ်ဦးဖြစ်ကာ အသက် ၅၀ ကျော်လာသည့်တိုင် ကျမ်းမာရေးကောင်းသဖြင့် လိင်စိတ် ထကြွနေတုန်းပင်။
အသားဖြူဖြူ ရုပ်ရည်သန့်သန့်ဖြင့် ဗိုက်အနည်းငယ်ထွက်နေရုံမှအပ ကြည့်ကောင်းသော ယောင်္ကျား တစ်ဦးဖြစ်၏။ပုံမှန်အားဖြင့် ရာဂစိတ် မကြီးမားပေမယ့် မိန်းမဖြစ်သူသွေးဆုံးချိန် ပုံမှန် မလိုးရတော့သဖြင့် တဖြည်းဖြည်း မသိမသာ ရမ္မက်စိတ်များ ပြင်းထန်နေတော့သည်။ညပိုင်းထမင်း အတူစားပြီးချိန် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်း၌ တီဗွီထိုင်ကြည့်နေစဉ် ၁၀နာရီခွဲလောက်၌ ဒေါ်စမ်းကြည်မှာ အကြောတက်သဖြင့် အိပ်ယာဝင်ရန်ပြောပြီး ထထွက်သွားသည်။
" ကိုစိုးကျော် … ရှင်တို့ ဆက်ကြည့်ချင် ကြည့်နော် ကျမ ဇက်ကြောတွေတက်လာလို့ အိပ်တော့မယ် "
" အေးအေး … အစမ်း … ဒါလေးပြီးမှ ငါလာခဲ့မယ် "
ဒေါ်စမ်းကြည်ထွက်သွားသဖြင့် ဧည့်ခန်းတွင်း ဦးစိုးကျော်နှင့် မြစမ်းကြည်တို့ နှစ်ဦးသား ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။မြစမ်းကြည်မှာ တီဗွီမှ လာသော ဇတ်လမ်းအား စိတ်ဝင်စားနေတော့၏။မင်းသမီလေး၏ မိခင်ဖခင်အား ရန်သူများက သတ်ဖြတ်နေစဉ် မင်းသမီးလေးက တောထဲတောင်ထဲ ထွက်ပြေးနေသော အခန်းမို့ ဇတ်ရှိန် မြင့်နေသည်။
ဒေါ်စမ်းကြည် ထွက်သွားသည်နှင့် ဦးစိုးကျော်မှာ သူ၏ ဘယ်ဖက်ခြမ်း ခုံပုအဝိုင်းလေးပေါ် ထိုင်ကြည့်နေသော မြစမ်းကြည်အား ခိုးကြည့်လိုက်သည်။ဘေးတိုက်အနေထားမို ခုံပုလေးပေါ် ပေါင်တန်လေးကွေးပြီး ထိုင်နေသော မြစမ်းကြည်၏ ဘေးကားထွက်နေသော ဖင်ကြီးအား မြင်နေရ၏။
" အားးး … ကျွတ်ကျွတ် … သမီး မြစမ်းကြည် "
" ရှင် … လေးလေးကျော် "
တီဗွီဇာတ်လမ်းအား စိတ်ဝင်စားနေစဉ် ဦးစိုးကျော် ခေါ်လိုက်သဖြင့် မြစမ်းကြည်မှာ ပြန်ထူးရင်း လှည့်ကြည်လိုက်သည်။
" လေးကျော်လည်း ပေါင်တွေ ခြေသလုံးတွေ တင်းနေတာ ခဏ နှိပ်ပေးပါဦး "
" ဟုတ်ကဲ့ "
မြစမ်းကြည်မှာ ဒေါ်စမ်းကြည်နှင့်ဦးစိုးကျော် အပေါ်အား မိဘသဖွယ် သဘောထားသူမို့ ချက်ချင်း နှပ်ပေးရန် ထရပ်လိုက်သည်။
" သမီး ခုံလေး ဒီဘက်ရွေ့လိုက် … ဇာတ်လမ်းကလည်း ကောင်းနေတော့ ကြည့်ရင်း နှိပ်ပေါ့ "
ပြောပြီးသည်နှင့် ဦးစိုးကျော်မှာ မြစမ်းကြည်ဘက် ခုံလှည့်ထိုင်လိုက်သည်။မြစမ်းကြည်ကလည်း ခုံပုလေးအား ရွေ့ကာ ဦးစိုးကျော်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ထိုင်လိုက်၏။တီဗွီရှေ့ ခြေ၅လှမ်း အကွာလောက် ကန့်လန့်အနေထားဖြင့် ဦးစိုးကျော်မှာ ကျောမှီပါသော စီတီခုံပေါ်ထိုင်နေလျက် မြစမ်းကြည်မှာ ဦးစိုးကျော်ရှေ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြင့် ခုံပုလေးပေါ် ထိုင်ကာ ခြေသလုံးမှ စနှိပ်ပေးနေသည်။
တီဗွီအား ဘေးတိုက်လှည့်ကြည့်လိုက်နှပ်လိုက်ဖြင့် တီဗွီဇတ်လမ်းကလည်း ဇတ်ရှိန်တက်တော့၏။မင်းသမီးလေး နောက်အား လူသတ်သမားများက တောထဲခြေရာခံ လိုက်နေကြသည်။မင်းသမီးခြေထောက်တွင် ဆူးခက်များ ခြစ်မိသဖြင့် သွေးချင်းချင်းနီရဲလာကာ လမ်းဆက်လျှောက်ဖို့ အတော်အားယူနေရ၏်။
" သမီး … ခြေသလုံးက ရပြီ … ပေါင်လေးတွေ နှိပ်ပါဦး … ကောင်းလိုက်တာ "
မြစမ်းကြည်မှာ ဦးစိုးကျော် စကားကြောင့် တီဗွီမှ အကြည့်ရွေ့ကာ ဒူးအထက် နားမှ ပေါင်ထိပ်ထိ စနှိပ်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ဇတ်လမ်းကလည်း ကောင်းနေသဖြင့် တီဗွီကြည့်ရင်း နှိပ်ပေးနေရာ ဦးစိုးကျော် ပေါင်တန်နှစ်ဖက်မှ ဆက်ကနဲ့တုန်သွားသည်ကို ခံစားမိလိုက်သည်။သူမမျက်လုံးလေး ဦးစိုးကျော် ပေါင်တန်ဆီ အကြည့်ရွေ့မိရာ…
" အိုရ် "
မျက်နှာလေးရဲတက်လာကာ စိတ်ထဲ ကတုန်ကရင်လေး ဖြစ်သွားမိ၏။ဦးစိုးကျော် ပေါင်ကြားရှိ လီးတန်ကြီးမှာ ပုဆိုးအတွင်းမှ ထောင်ထွက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။လက်ကလေးနှစ်ဖက်မှာ တုန်ရင်လာပြီး ဦးစိုးကျော်မျက်နှာအား မော့ကြည်လိုက်၏။
..................................................................................................................................
အခန်း ( ၅ )
ဦးစိုးကျော်မှာ တီဗွီဘက် မျက်နှာလှည့်ကာ ခပ်တည်တည် ကြည့်နေ၏။မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် သူမမျက်စိရှေ့ ဦးစိုးကျော်ပုဆိုးတွင်းမှ ထောင်ထွက်နေသော လီးအား ပြန်ကြည့်ရင်း ရင်တဒုံးဒုံးခုန်နေမိသည်။ချစ်သူရည်းစား မထာဘူး၍ ဘယ်ယောင်္ကျားနှင့်မှ ဒီလို နီးနီးကပ်ကပ်လည်း မနေဘူးချေ။
သိစိတ်က ထပြေးချင်မိပေမယ့် မသိစိတ်က ဦးစိုးကျော် ပေါင်ကြားထဲ ကြည့်နေမိသည်။အာရုံပြောင်းကာ တီဗွီဘက်လှည့်ကြည့်ရင်း နှိပ်ပေးနေစဉ် သူမ ညာဘက်လက်လေးအား တစုံတခုက ထိလိုက် မထိလိုက် ခံစားသိရှိလိုက်ရပြန်၏။ခေါင်းလေးလှည့်ကာငုံ့ထားပြီး မျက်လွှာပင့်ကြည့်ရာ ဦးစိုးကျော်၏ညာဘက်လက်မှာ လီးတန်အား ပုဆိုးအပြင်မှ အုပ်ကိုင်ပွတ်သပ်နေသဖြင့် လီးထိပ်ဒစ်ဖူးမှာ ဘေးသို့ရမ်းမိချိန် သူမလက်လေးအား ထိကပ်လာသည်ကို မြင်နေရသည်။
အတွေ့အကြုံမရှိပေမယ့် သူမအသက်ရွယ်အရ ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ဂွင်းထုနေသည်ကို နားလည်သိမြင်နေ၏။ချွေးလေးများစို့ကာ လက်ကလေးနှစ်ဖက်က ဒူးဆစ်အထက်နားတွင်သာ နှိပ်ပေးရဲတော့သည်။ပေါင်ရင်းဘက်နှိပ်ပေးလျင် သူမလက်အား လီးထိပ်မှ လာလာထိသဖြင့် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ထိတ်လန့်နေမိ၏။ဦးစိုးကျော်မှာ ခပ်တည်တည်ပင် တီဗွီဘက်မျက်နာမူထားပြီး မြစမ်းကြည်အား ဂွင်းထုပြနေတော့သည်။
" လေး လေး ကျော် … ရ ပြီ လား … သ မီး သွား အိပ် တော့ မ လို့ "
မျက်နှာလေး ရဲပဒေါင်းခတ်နေကာ အသံတုန်တုန်လေးဖြင့် မေးနေရှာ၏။
" ခဏလေးပါ … သမီးရယ် … အ အားးးးး … ပြီးတော့မှာပါ "
ဦးစိုးကျော်မှာ မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေးအား ကြည့်ရင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
" ရှင် "
" အော် … ဇာတ်ကားလေး … ပြီးတော့မှာ … သမီးရဲ့ "
စကားပြောရင်း ဦးစိုးကျော်တစ်ယောက် ညာဘက်လက်က မြန်လာတော့၏။ခဏအကြာ ခေါင်းမော့တက်သွားရင်း ခုံ၏နောက်ကြောအား မှီပြီး ပါးစပ်မှ တရှီးရှီး ညည်းရင်း လရည်များအား ပုဆိုးအတွင်း၌ပင် ပန်းထုတ်လိုက်သည်။မြစမ်းကြည်မှာ ဦးစိုးကျော် ဇက်လန်သွားသည်နှင့် သူမ အိပ်ခန်းတွင်း ထပြေးလာခဲ့၏။အိပ်ခန်းထဲအရောက် တံခါးအား ပြန်စိကာ ကျောဖြင့် နောက်ပြန်မှီရင်း စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကို သက်သာရန် အသက်ပုံမှန်လေး ရှုနေမိသည်။
အိပ်ယာပေါ်လှဲချရာ သူမ မျက်လုံးထဲ ဦးစိုးကျော် မျက်နှာကြီးပေါ်လာကာ ပါးစပ်မှ တရှီးရှီး ညည်းတွားနေသည်ကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ပထမဆုံးအကြိမ် ယောင်္ကျားတစ်ယောက် အာသာဖြေချင်းကို အနီးကပ် မြင်လိုက်ရသဖြင့် အတော်နှင့် အိပ်မရတော့ပေ။အိပ်ယာပေါ် လူးလိမ့်ရင်း မိုးအတော်ချုပ်မှ မနက်အလုပ်သွားရန် တွေးရင်း ကြိတ်မှိတ်အိပ်ပစ်လိုက်ရ၏။
အဲဒီနောက်ပိုင်း ဦးစိုးကျော်မှာ အနည်းငယ် ရဲတင်းလာသည်ကို သိရှိ လာမိသည်။အဒေါ်ဖြစ်သူ အလစ်တွင် ဖင်သားကြီးများအား မတော်တဆ ပုံစံဖြင့် ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်လာ၏်။အလုပ်နားရက်များတွင် သူမ အိပ်နေစဉ် အိပ်ခန်းတံခါးကြားလေးမှ ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုတတ်သည်ကိုလည်း ရိပ်မိလာရသည်။
အိပ်ခန်းတခါးဝမှ လူရိပ်ပျောက်သွားသည်နှင့် ထကြည့်လျင် တခါးအပြင်ဘက်မျက်နှာပြင်အား လရည်ဖြူဖြူများ ပန်းထုတ်ထားသည်ကို တွေ့နေမိ၏။မှတ်မှတ်ရရ သူမ အလုပ်လုပ်နေသော ဆိုင်ပိုင်ရှင် သူဋ္ဌေးမွေးနေ့တွင် အကျွေးအမွေးများဖြင့် အိမ်သုံးပစ္စည်းများ မဲဖေါက်ပေးကာ နေ့တစ်ပိုင် အလုပ်ပိတ်ပေးသဖြင့် အိမ်ပြန်လာစဉ် သူမ အိပ်ခန်းတံခါးလေး ဟနေလျက်…
" အားးးး …… ရှီးးးး းးးးး …… ကောင်းလိုက်တာ …… သမီးရာ "
ညည်းသံလေးကြားမိသဖြင့် သူမခြေလှမ်းများ တုန့်ကနဲ့ ရပ်သွားမိသည်။စိတ်ထဲ မသင်္ကာသဖြင့် ဟနေသော တံခါးကြားမှ အိပ်ခန်းထဲ ချောင်းကြည်ရာ မနက်က သူမ အလုပ်သွားစဉ် မလျှော်ပဲ ထားခဲ့မိသော အတွင်းခံလေးအား ဦးစိုးကျော်မှ နှာခေါင်းဝတေ့ရှုရင်း ဂွင်းတိုက်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရ၏။
" ဟင် "
စိတ်ထဲ ရုတ်တရက် တရှိန်းရှိန်းလေး ဖြစ်လာကာ မျက်နှာလေး အို့တို့အမ်းတန်းဖြစ်နေရသည်။မနေ့က တစ်နေလုံး နေ့ရောညပါ ဝတ်ထားသဖြင့် သေးနံ့ စောက်ချီးနံ့များ ဆွဲနေသည်မှာ အသေချာပင်။သူမ စောက်ဖုတ်နှင့် အမြဲထိကပ်နေသော ဘောင်းဘီဂွလေးအား သေချာရွေးပြီး နမ်းရှိုက်နေသဖြင့် စောက်ပတ်လေးဆီမှ ဆစ်ကနဲ့ ဖေါ်မပြတတ်တဲ့ ခံစားမှု့လေး ဖြစ်ပေါ်နေ၏။
အိမ်ရှေ့တံခါးဆီသို ခြေဖွဖွ နင်းပြီး ပြန်လျှောက်ကာ အိမ်အပြင်ဘက်တွင် ခဏ ရှောင်နေရသည်။ခဏ အကြာ အဒေါ်ဖြစ်သူ အထုပ်လေးဖြင့် အပြင်မှ ပြန်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့သည်။
" ဟဲ့ … သမီး … မြစမ်းကြည် … အလုပ်က စောလှချည်လား "
" ဟုတ် ဒေါ်လေး … ဒီနေ့ သူဋ္ဌေး မွေးနေမို့ … အုံးနို့ခေါက်ဆွဲ ကျွေးပြီး … ပစ္စည်းတွေ မဲဖေါက်ပေးတာ … ဒီမှာ သမီး စတီးချိုင့် ပေါက်လာတာ "
" အဟေး … အံကျပဲ … သမီးရေ … အိမ်က စတီးချိုင့်တွေက … ဟောင်းကုန်ပြီ "
စကားတစ်ပြောပြောဖြင့် အိမ်ထဲဝင်လာရာ ဦးစိုးကျော်မှာ ဧည့်ခန်းထဲ၌ ခပ်တည်တည်ဖြင့် သတင်းစာ ဖတ်နေသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။
" ရော့ … ကိုစိုးကျော် … ရှင်ဝယ်ခိုင်း တဲ့ မုန့်ဟင်းခါး ရပါပြီတော် … ဟိုဖက် လမ်းထိပ် သွားဝယ်ရတာ မောတာရှင် "
ခုမှ မြစမ်းကြည် သဘောပေါက်လိုက်မိသည်။ဦးစိုးကျော်မှာ အဒေါ်ဖြစ်သူအား မုန့်ဟင်းခါးဝယ်ခိုင်းပြီး သူမအိပ်ခန်းထဲဝင်ကာ အတွင်းခံအား နမ်းရင်း ဂွင်းထုနေတော့၏။အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ရောက်စဉ် အဝတ်ဟောင်း ထဲ့သောခြင်းတောင်းအရှည်လေးထဲမှ အောက်ထဲထိ ထိုးထည့်ထားသော အတွင်းခံလေးအား တွေ့လိုက်ရတော့သည်။အပေါ်မှ အဝတ်ဟောင်းများ ဖယ်ကာ ယူကြည့်စဉ် သူမ လက်ချောင်းလေးအား ခပ်ပျစ်ပျစ်အရည်များ ကပ်နေ၏။
" ဟာ "
မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ရုတ်တရက် မျက်လုံးလေးပြူးလာကာ အတွင်းခံလေးအား ခပ်ဖွဖွ နမ်းကြည့်မိသည်။သူမသေးနံ့လေးနှင့်အတူ ခပ်ညှီညှီ အနံ့လေးက စူးကနဲ့ နှာခေါင်းဝ တိုးဝင်လာတော့သည်။ဦးစိုးကျော်မှာ ဂွင်းထုပြီး ထွက်လာသည့် လရည်များအား သူမ အတွင်းခံလေးထဲ ပန်းထုတ်ပစ်ခဲ့လေ၏။
လရည်များ ပေကပ်သွားသော လက်ချောင်းလေးအာ တခြားအဝတ်ဟောင်းတထည်နှင့် ယူသုတ်ကာ အတွင်းခံလေးအား အဝတ်ခြင်းထဲ ပြန်ထည့်လိုက်တော့သည်။နောက်ပိုင်း အိမ်အဝင်အထွက် တခါးပေါက် ဆုံမိလျင် ဦးစိုးကျော်မှာ သူမ လက်မောင်းသားလေးအား ပုဆိုးအတွင်းမှ လီးဖြင့်ထိမိစေရန် တိုးကပ်ထွက်တပ်သည်။မီးဖိုချောင်ထဲ ချက်ပြုတ်နေလျင် မယောင်မလည်နှင့် ရောက်လာကာ သူမဖင်သားကြီးများအာ လီးဖြင့် ထောက်ထားတတ်သည်။ပါးပါးနပ်နပ်နှင့် ရှောင်ထွက်တတ်သဖြင့် ဦးစိုးကျော်မှာ ရှေ့ မဆက်ရဲပဲ ဖြစ်နေရ၏။သူမ ဖင်အား လီးဖြင့် ထိကပ်သည်နှင့် အဒေါ်ဖြစ်သူအား…
" ဒေါ်လေးရေ … ငံပြာရည် ကုန်ပြီလား … ကြောင်အိမ်ထဲ မတွေ့တော့လို့ "
တစ်မျိုးမဟုတ် တစ်မျိုး အဒေါ်ဖြစ်သူအား အော်ဟစ်မေးလျင် ဦးစိုးကျော်မှာ ရှေ့မဆက်ရဲပဲ လှည့်ထွက်သွားရ၏။အဒေါ်ဖြစ်သူအား တိုင်တန်းလျင်လည်း သူမကြောင့် အဒေါ်တို့ အိမ်ထောင်ရေး ပျက်စီးမည်ကို မလိုလားပေ။သို့သော် ဝဋ်ကြွေးလို့ ပြောရမလား အတိတ်ဘဝက အကုသိုလ်ကံတွေ အကျိုးပေးချိန်လား မသိဘူး မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ဘဝတစ်ချိုး ပြောင်းလဲသည့်နေ့ ကျရောက်လာတော့၏။
အလုပ်နားရက် တနေ့ … ညနေစာ ချက်ပြုတ်ပြီးစီးကာ ရေမိုးချိုးပြီးအိပ်ခန်းတွင်း ဝထ္ထုစာအုပ်လေး ဖတ်နေစဉ် အိပ်ပျော်သွားရသည်။နေ့လည်ကတည်းက အဒေါ်ဖြစ်သူမှာ ဆေးခန်းသွားရာ ပြန်မလာသေးပေ။တဖြည်းဖြည်း နေလုံးကြီးပျောက်ကွယ်ကာ အမှောင်ထုက စိုးမိုးလာ၏။နှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေစဉ် သူမပေါင်ကြားလေးထဲ ခပ်နွေးနွေး အရာလေးက ထိတွေ့နေသည်ကို ပထမဆုံး ခံစားသိရှိလာရသည်။
ထိုအထိအတွေ့လေးက ဘယ်ဘက်ပေါင်ရင်းထိ တက်လာကာ ဆီးခုံးလေးအား ဝိုက်၍ ညာဘက်ပေါင်သားလေးပေါ် ပြန်ဆင်းသွားပြန်သည်။ညာဘက်ဒူးခေါင်း အထက်နားတွင်ရပ်ကာ ပြန်တက်လာပြီး ဆီးခုံးနေရာလေး ခဏနားပြီး ဘယ်ဘက်ဒူးဒေါင်း အထက်နားထိ ပြန်ရောက်လာခဲ့၏။
သူမ ဘဝတွင် တခါမှ မခံစားဖူးသော ခံစားမှု့အသစ်လေးမို့ ဘဝင်ခိုက်နေမိသည်။ဖေါ်မပြနိုင်သော ဝေဒနာလေးအား ခံစားနေရင်း ရုတ်တရက် သူမ စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ ထိုအထိတွေ့လေး ကျရောက်လာသဖြင့် ဖျက်ကနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကာ ခါးအောက်ပိုင်းသို့ ကြည့်လိုက်မိ၏။
" ဟင် … လေး လေး … လေးလေးကျော် … ဒါ ဘာလုပ်တာလဲ "
...............................................................................................................................
အခန်း ( ၆ )
သူမပေါင်ကြားလေးထဲမှ ဦးစိုးကျော်အား အံအောထိတ်လန့်ကာ မေးလိုက်တော့၏။
" ခဏလေးပါ … သမီးရယ် … လေးကျော် မနေနိုင်လို့ပါ "
" အို့ … မသင့်တော်ပါဘူး … မလုပ်ပါနဲ့ … လေးလေးကျော်ရယ် "
ဦးစိုးကျော်မှာ စက်ရုံမှ ည ၇ နာရီလောက် ပြန်လာစဉ် မိန်းမဖြစ်သူ ဒေါ်စမ်းကြည်အား မတွေ့ရပေ။မနက်က ဆေးခန်းသွားရက်ဟု ပြောသွားသည်ကို အမှတ်ရလိုက်၏။အင်္ကျီချွတ်ကာ ရေချိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။တဘက်ကလေး ပုခုံးပေါ်တင်ကာ အိပ်ခန်းမှ ထွက်ရင်း ရေကန်ရှိရာအသွား အမှတ်တမဲ့ မျက်လုံးက မြစမ်းကြည် အိပ်ခန်းဘက် ရောက်သွားမိသည်။
ခြေလှမ်းများက အလိုလျောက် မြစမ်းကြည်အိပ်ခန်းဘက် လျှောက်လိုက်တော့၏။အိပ်ခန်းတံခါးကြားလေးထဲမှ ချောင်းကြည့်ရာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် အိပ်ပျော်နေသော မြစမ်းကြည်အား တွေ့မြင်ရသည်။တခါးအသာတွန်းကြည်ရာ အလွယ်တကူပွင့်သွားသဖြင့် အိပ်ခန်းထဲ ခြေသံလုံအောင် ခပ်ဖွဖွနင်းကာ ကုတင်နားထိ တိုးကပ်လာခဲ့၏။
လည်ဟိုက်အင်္ကျီအောက်နားစမှာ နို့အုံအောက်နားထိရောက်ရှိနေပြီး ဗိုက်သားဖွေးဖွေးပေါ်မှ ချက်ကလေးမှာ စူထွက်နေသည်။ခါးအောက်ထမိန်အစိမ်းနုလေးမှာ အပေါ်အထက်ဆင်လေးပြေလျော့ နေကာ စောက်မွှေးအုံ ပါးပါးလေးက ဆီးခုံးပေါ် တွန့်လိမ်ကောက်ကွေးနေပြန်၏။
ဦးစိုးကျော်မှာ ကုတင်စောင်းတွင် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်းရင်း ထမိန်အပေါ်စလေးအား ပေါင်လယ်ထိ ဆွဲချပစ်သည်။ပေါင်တန်ဖွေးဖွေးလေးအလယ်တွင် စောက်ပတ်နီတာရဲလေးမှာ ဘေးနူတ်ခမ်းသားများ ပြဲလှန်မနေပဲ ခပ်စိစိလေးရှိနေသည်ကို မြင်လိုက်ရတော့၏။လက်တဖက်က ပုဆိုးအပြင်မှ လီးအားအုပ်ကိုင်ရင်း စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအားကြည့်ကာ ဂွင်းထုနေလိုက်သည်။စောက်ပတ်လေးအား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ယက်ပေးချင်သော စိတ်များထကြွလာသဖြင့် ဂွင်းထုနေသည်ကို ရပ်ကာ ထမိန်အား အောက်ထိဆွဲကြည့်လိုက်၏။
သို့သော် ထမိန်အောက်ခြမ်းမှာ မြစမ်းကြည်၏ ဖင်သားကြီးများက ဖိထားသဖြင့် ဆက်ဆွဲမရတော့ပေ။ဦးစိုးကျော်မှာ ရမ္မက်စိတ်များ တောက်လောင်နေသဖြင့် ထမိန်အောက်နားစအား ခါးပေါ်ဆွဲတင်ပစ်ပြန်သည်။သူယက်ပေးချင်သော စောက်ပတ်နီတာရဲလေးအား စိုက်ကြည့်ရင်း မထိရက်သလိုဖြင့် ပေါင်သားများအား လျှာဖြင့် အရင်ပတ်ယက်ပေးနေလိုက်၏။
ပေါင်တံများအားယက်ရင်း ပေါင်ထိပ်နားရောက်တိုင်း စောက်ပတ်နံ့ညှီညှီလေးက နှာခေါင်းထဲဝင်ရောက်လာရာ နောင်ဆုံး စောက်ပတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးအာ လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးခွဲမိတော့သည်။အဖုတ်လေးစယက်တာနှင့် မြစမ်းကြည် အိပ်ယာနိုးလာကာ တောင်းပန်နေတော့၏။
မြစမ်းကြည်မှာ ဦးစိုးကျော် ခေါင်းအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းရင်း ပေါင်တန်လေးနှစ်ဖက်အား စိထားလိုက်သည်။အဖုတ်ဘေးနုတ်ခမ်းသားလေးမှာ ပေါင်ခြံတွင်း မြုတ်ကာ အစိလေးက ခုံးထနေသည်ကို မြင်နေရပြန်၏။ဦးစိုးကျော်မှာ သူ့မျက်နှာအားတွန်းထားသော မြစမ်းကြည်လက်နှစ်ဖက်အား ဖမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ပေါင်ကြားထိပ်လေးထဲ မျက်နှာပြန်အပ်လိုက်သည်။လျှာဖျားလေးဖြင့် စောက်စိနီတာရဲလေးအား ရသလောက် ဖိထိုးယက်ပစ်လိုက်၏။မြစမ်းကြည်မှာ လက်ကလေးနှစ်ဖက်အား ဖမ်းချုပ်ခံရရင်း သူမစောက်စိလေးအား မထိတထိလေး အယက်နေရပြန်၏။
" အဟင့် ဟင့် … ငရဲငအုံတွေ … ကြီး ကုန် …… ပါ့ မယ် …… အ …… အားးး …… ေ လး ေ လး ေ ကျာ် ရ ယ် "
ငိုသံလေးဖြင့် တောင်းပန်နေစဉ် ခုံးထနေသော စောက်စိလေးအား ဆွဲစုပ်ခံရသဖြင့် ပေါင်တန်လေးများ တဇပ်ဇပ်တုန်ကာ ဖြဲပေးမိသလို ဖြစ်သွားရသည်။ဦးစိုးကျော်မှာ ပေါင်လေးအနည်းငယ်ကားလာသည်နှင့် ဖေါင်းကြွလာသော စောက်ပတ်နူတ်ခမ်းသား အလယ်တည့်တည့် အတွင်သားများအား လျှာဖြင့်ထိုးခွဲကာ အပေါ်ပင့်ယက်ပေးလိုက်တော့၏။လျှာဖျားထိပ်လေးက အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း အပေါ်သိုတက်လာစဉ် အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိသော သူမစောက်စိလေးက ခေါင်းထောင်ကြည့်နေရာ လျှာထိပ်ဖြင့် အကော်ခံလိုက်ရသည်။
" အ … အမေ့ "
ခါးလေးကော့ကာ ဖင်သားကြီးများ မြောက်တက်သွားရင်း ပထမဆုံးအကြိမ်စောက်ရည်များ ထောင်ပန်းနေတော့၏။ဒူးလေးကွေးရင်း ဖြေဖျားထောက်ကာ အလိုလျောက် ကာမအရသာသစ်လေး ခံစားနေရရှာသည်။ဦးစိုးကျော်မှာ ဇနီးဖြစ်သူဒေါ်စမ်းကြည်အား အိမ်ထောင်စကျကတည်းက ယက်ပေးနေကြမို့ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်လာသည်နှင့် တပြိုင်တည်း တုံ့ဆိုင်းမနေပဲ စောက်ခေါင်းဝလေးအား ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ကာ အပျိုစင်တစ်ယောက်ရဲ့ စောက်ရည်များအား တဂွတ်ဂွတ်ဖြင့် စုပ်ယူမျိုချပစ်လိုက်၏။
မြစမ်းကြည်မှာ တခါမှမခံစားဖူးသော ကာမစည်းစိမ်လေးထဲ ခေတ္တခဏ မိန်းမောသွားရသည်။အိပ်ယာပြင်ထက် ပက်လက်အနေထားဖြင့် ခြေဖျားလေးထောက်ကာ ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးနှစ်ဖက်က တဇပ်ဇပ်တုန်နေရ၏။သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲ လျှာနွေးနွေးလေးက အတွင်းသားများအား ထိုးမွှေစုပ်ယူနေသဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်နီတာရဲလေးနှင့် ဦးစိုးကျော်ပါးစပ် လွတ်ထွက်သွားမှာ စိုးရိမ်မိပြန်သည်။
စောက်ရည်များကုန်စင်အောင် ပန်းထုတ်ပြီးမှ ဖင်သားကြီးနှစ်ခြမ်းအား အိပ်ယာပေါ် ဖြည်းဖြည်းပြန်ချရင်း ရင်ဘတ်လေး နိမ့်လိုက်မြင့်လိုက်ဖြင့် အသက်မျှင်းရှုကာ မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားလိုက်တော့၏။သိစိတ်က ငြင်းဆန်သော်လည်း မသိစိတ်က ကာမစည်းစိမ်းလေးအား လက်ခံယူလိုက်ရသည်။
ခဏအကြာတွင် သူမ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးအား အသားစိုင်တစ်ခုက ထိကပ်ပွတ်သပ်နေရာ ခပ်ပြင်းပြင်း အနံ့စူးစူးလေး နှာခေါင်းဝထဲ တိုးဝင်လာသည်။မှိတ်ထားသောမျက်လုံးအား ဖွင့်လိုက်စဉ် သူမဦးခေါင် ဘယ်ဖက်ခြမ်းမှ ဦးစိုးကျော်သည် ဒူးထောက်လျက်အနေထားဖြင့် လီးအရင်းမှကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ ဒစ်ဖူးအား ထိုးထည့်နေ၏။ဦးစိုးကျော်မှာ အလုပ်ကပြန်လာချိန်ဖြစ်ရာ လီးကြီးက အောက်သိုးသိုးချွေးနံ့များထွက်ပေါ်နေသည်။
" ဝေါ့ … မ လုပ် … ဖလွပ် … အု ဝု … "
လချီးနံ့ ခပ်ပြင်းပြင်းကြောင့် ပျို့တက်လာပြီး ခေါင်းလေး ညာဖက်လွဲစဉ် ဦးစိုးကျော်မှာ သူမခေါင်းလေးအား ဘယ်ဖက်ပြန်လှည့်ဆွဲလိုက်၏။တဆက်တည်း ပျို့အန်ချင်သဖြင့် ဟနေသော နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ ဒူးဖူးနီညိုကြီးအား ဖိသွင်းလိုက်တော့သည်။ရုတ်တရက် ပါးစပ်ထဲ လီးတန်ကြီးဝင်လာရာ မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် အော်လည်းမအော်နိုင် ရုန်းလဲမရုန်းနိုင်ရှာပဲ မျက်လုံးလေးပြူးနေရသည်။
ဦးစိုးကျော်မှာ အတွေ့ကြုံရှိသော အိမ်ထောင်သည်မို့ ဒစ်ဖူးမြုတ်သွားသည်နှင့် ပါးစပ်နဲ့ဆီးခုံးကပ်သွားအောင် လီးအရင်းထိ ဖိကပ်ပစ်တော့၏။မြစမ်းကြည်မှာ အာဂေါင်ထိ ဖိထောက်ထားသော ဒစ်ကြီးကြောင့် လည်ပင်းကြွက်သားများလျော့ကာ အသက်လုရှုနေရပြန်သည်။တဖြည်းဖြည်း လည်ပင်ကြောများထောင်ကာ နဖူးကြောများကြုံ့လာရင်း မျက်ရည်များစီးကျလာရသည်။
မျက်နှာတစ်ခုလုံး နီရဲအမ်းတက်လာမှ ဦးစိုးကျော်မှာ မြစမ်းကြည်ပါးစပ်အတွင်းမှ လီးအားဆွဲထုပ်ပေးလိုက်သည်။လီးကျွတ်ထွက်သွားသည်နှင့် မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ချောင်း တဟွတ်ဟွတ်ဆိုးကာ နူတ်ခမ်းထောင့်မှ သွားရည် အကျိအချွဲများ စီးကျလာတော့၏။
နူတ်ခမ်းဒေါင့်လေးအား ဘယ်ဘက်လက်ခုံလေးနှင့် သုတ်နေစဉ် ဦးစိုးကျော်၏ လီးထိပ်ကြီးမှ သူမပါးစပ်နား ဒုတိယအကြိမ် ရောက်ရှိလာပြန်သည်။မျက်နှာလေးအား လွဲလိုက်စဉ် ကုတင်ခေါင်းရင်းညာဘက် ကပ်လျက်ရှိ မှန်တင်ခုံပေါ်မှ သနပ်ခါးလက်သွေးတုံးအား မြင်လိုက်ရသည်။ညာဘက်လက်ဖြင့် ဆွဲယူကာ ပက်လက်အနေထားဖြင့် ဒူးထောက်ခါးညွတ်လာသော ဦးစိုးကျော်မျက်နာအား လွဲရိုက်ပစ်လိုက်၏။
" ဝှီးးး … ခွပ် … အားးးးး းးးးးးး "
ဦးစိုးကျော်တစ်ယောက် မျက်နှာတဝိုက် သွေးချင်းချင်းနီရဲစီးကျလာရင်း မျက်နှာအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကာ စူးစူးဝါးဝါး အော်ဟစ်ချိန် မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် အိပ်ခန်းတွင်းမှ ပြေးထွက်လာခဲ့၏။ရပ်ကွက်လမ်းမကြီးအတိုင်း ကြောက်ရွံ့ထိတ်လန့်စွာ ပြေးလာရာ လမ်းထိပ်အရောက် ကားမီးရောင် မြင်လိုက်ရသည်။
ထွေထွေထူးထူး စဉ်းစားမနေပဲ ကားတားကာ တက်လိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။ကားရှေ့ခန်းတွင်းမှ လိုက်လာရာ ကားဒါရိုင်ဘာက လမ်းကြုံလိုက်မည့်မြို့အား မေးမြန်သေး၏။နီးစပ်သော မြို့တစ်မြို့အား ခပ်လွယ်လွယ်ပြောကာ ဦးစိုးကျော် အကြောင်းစဉ်းစားနေမိသည်။
တဖြည်းဖြည်း မြို့ပြင်သို့ရောက်လာရာ လမ်းဘေးသစ်ပင်ကြီးများ ရိပ်ကနဲ့ ရိပ်ကနဲ့ ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းမှ မီးရောင်မှိန်မှိန်လေးများနှင့် လူနေအိမ်များ ကျို့တို့ကျဲတဲလေး မြင်နေရ၏။ည ၁နာရီခွဲကျော်ကျော်တွင် သူမလိုက်ပါလာသော ကုန်တင်ကားကြီးမှ လမ်းဘေး ထိုးရပ်သွားတော့သည်။
ကားဒါရိုင်ဘာဆင်းသွားပြီးမကြာမီ ကားနောက်ခန်းမှ လိုက်ပါလာသော စပယ်ယာနှင့်အတူ ကားနားပြန်ရောက်လာကာ သူမအား ကားပေါ်မှ အတင်းဆွဲချကာ လမ်းဘေး ခြုံတောထဲ အဓမ္မကျင့်ရန် ကြိုးစားကြတော့၏။သူမ အဝတ်စားများ ချွတ်ပြီးချိန် ရုန်းကန်တွန်းထိုးရင် လယ်ကွင်းတွေထဲ ရောက်ရာပေါက်ရာ ပြေးခဲ့ရာမှ မီးရောင်လှမ်းမြင်ရသဖြင့် အကူညီတောင်းရန် ကပ်လာခဲ့သည်။
............................................................................................................................................
" အဲဒါပဲ အဒေါ်ရယ် သမီး ပြန်မသွားချင်တော့ပါဘူး … အဟင့် ဟင့် "
" အော် … သမီးကလည်း ကိုယ့်အနိုင်ကျင့်လို့ ကာကွယ်တာလေ … အဒေါ်သမီးတို့ မြို့ထိ … လိုက်ရှင်းပေးမယ် … မငိုရဘူး … တိတ်တိတ် "
" သမီး … ဦးစိုးကျော်ကို ရိုက်မိခဲ့လို့ ခံရမယ့် ပစ်ဒဏ် မကြောက်ပါဘူး … ဒေါ်လေးစမ်းကြည်တို့ အိမ်ထောင်ရေး သမီးကြောင့် မပြိုကွဲ စေချင်တာပါ "
မြစမ်းကြည်လည်း ပြောပြီး အမေ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးငိုနေတာဗျို့။ကျုပ်ရှေ့မှာတောင် မရှက်မရွံ့နဲ့ အဖြစ်မှန်ပြောပြနေတာ အိမ်ပြန်ရမှာ ကြောက်နေပုံပါ။အတော် သနားစရာ အကောင်းသားဗျာ။ကံဆိုးပြီဆို အကုသိုလ်က အတုံးလိုက်အတစ်လိုက် ဝင်တာပဲ။
" မောင်ခြိမ့် … ဟျောင့် … မောင်ခြိမ့် "
ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်ရဲ့ ငိုနေတဲ့မျက်လေး ငေးကြည့်နေတုန်း ခြံဝကနေ ကျုပ်နာမည် အော်ရင်း အိမ်ဘက် ဟိုကြည့်ဒီကြည့် လုပ်နေတဲ့ အောင်ကြီး ကို တွေ့လိုက်ရတာ။
" ငါ … ဒီမှာ … အောင်ကြီး ရ "
ကျုပ်အသံကြားမှ ခြံဝင်ထဲ ဝင်လာတာဗျ။ကျုပ်ဘေးနား ဝင်ထိုင်ပြီး ရေနွေးငှဲ့ရင်း…
" ဟျောင့် … ညက … ကိုယ်တုံးလုံး သရဲမ … အဲ … အရူးမ … မ ဟုတ် … ဟိုကွာ … ကောင်မလေး မင်းတို့အိမ် ရောက်နေတာ ဆို … အဲ တာ …… "
အောင်ကြီးက ငှဲ့ပြီးတဲ့ ရေနွေး မူတ်သောက်ရင်း အမေ့ရင်ခွင်ထဲ ငိုနေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကို သတိထားမိသွားတာဗျ။စကားပြောရင်း ရပ်သွားပြီး သဒေါင်းဇားက မြစမ်းကြည် ဖင်ကြီးကို မသိမသာလေး ခိုးကြည့်နေတာဗျို့။ကွပ်ပျစ်ပေါ် ဒူးတုတ် တင်ပလွဲလေးထိုင်ရင်း အမေ့ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးထားပေမယ့် အိကားနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီးတွေက ကျုပ်တို့ ထိုင်တဲ့ဘက် ပြူးနေတာလေဗျာ။
..........................................................................................................................................
အခန်း ( ၇ )
" မင်း ဘယ်သူပြောတာလဲ … အောင်ကြီးရ … ဟုတ်တယ် … သရဲလဲမဟုတ်ဖူး အရူးလဲမဟုတ်ဖူး … လူကောင်းပါကွာ '
" မင်း … အဘ … ရွာထဲ လည်ပြောနေတာလေ "
" ဟမ် "
မကြာဘူးဗျို့ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ရောက်လာကြတာ အိမ်ကို လူစည်နေရောပဲ။တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မေးကြမြန်းကြနဲ့ ဆူညံနေတာ။အဘက ရွာထဲ လည်ပြီး မောင်းထုနေတာဗျို့။ညနေပိုင်းလောက်မှ လူရှင်းသွားတော့တာ မအေဘေး မောင်တိုးဆို ၃ ခေါက်ရှိပြီ အိမ်ပြန်သွားလိုက် ပြန်လာလိုက်နဲ့ ရေမိုးချိုးပြီး နောင်ဆုံးခေါက်လာတော့ အမေ့ဖို့ ငါးခြောက်တွေ ယူလာသေးတာဗျ။
မြစမ်းကြည်ရောက်လာပြီးမှ အိမ်လည်း လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေ ဟိုကလာပို့ ဒီကလာပို့နဲ့ အရီးဖို့ အရီးဖို့သာ ပြောနေတာ မျက်လုံးတွေက မြစမ်းကြည် ကိုယ်ပေါ်မှာပဲ။မြစမ်းကြည်က ဘာသာရေးလည်း ကိုင်းရှိုင်းတယ်ဗျို့ စကားပြောလည်း ယဉ်ကျေးတော့ အမေက သမီး သမီးနဲ့ ပါးစပ်ကကို မချတော့တာ။
ကျုပ်တောင် မနာလို ဖြစ်မိတယ်ဗျာ။ထမင်းဟင်း ချက်လည်း အမေ့ကို ဘေးကနေ ကူလုပ်ပေးတာဗျ။ဒီနေ့မနက်ပိုင်း မြစမ်းကြည်ချက်တဲ့ ခရမ်းချဉ်သီးချက်ရယ် မောင်တိုးပေးထားတဲ့ ငါးခြောက်ကိုဖုတ်ပြီး ဆီလေးစမ်းထားရယ် ကျုပ်အကြိုက်ပဲဗျာ။မြစမ်းကြည်ချက်တာလဲ အစပ်အဟတ်တည့်သဗျို့။အမေက ငရုတ်သီးလေး ထောင်းပေးတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ အဝတီးပစ်တာပေါ့။မနက်စာ စားအပြီး ထန်းညှက်ခဲလေးကိုက်လိုက် ရေနွေးဂျမ်းလေး သောက်လိုက်နဲ့ အချိုတည်းနေတုန်း…
" ဟေးးးး … မယ်စိန် … ရှိလား ဟေ့ "
ဟော … အဖေ့ အကို ဦးကြီးပေါ ဗျို့ … လက်ထဲ အထုပ်တစ်ထုပ်နဲ့ ခြံဝကနေ လှမ်းအော်ရင်း ဝင်လာနေတာ။အဖေ့ အကိုဆိုပေမယ့် အဖေနဲ့တခြားဆီပါ ဗိုက်ပူပြီး နဖူးနဲနဲပြောင်တယ်ဗျ။လူက ခပ်ဝဝ ဆိုပေမယ့် လှမ်းလျှောက်ရင် သွက်တယ်ဗျို့ ပြောရင်းဆိုရင်း ကျုပ်တို့နား ရောက်လာပါပြီ။
" ရှိပါ့ … ကိုပေါရယ် … ဘာတွေလဲ … လက်ထဲက အထုပ်က "
အနားရောက်လာတဲ့ ဦးကြီးပေါကို အမေက ပြုံးပြီး မေးနေတာဗျ။
" ဝက်လက် တွေ လာရောင်းလို့ … ဝယ်ထားလိုက်တာ … ခုရက် ထမင်းစားမကောင်းတာနဲ့ နင့်လာချက်ခိုင်းတာဟ "
ဦးကြီးပေါက ကွပ်ပျစ်ပေါ်ဝင်ထိုင်ရင်း မြစမ်းကြည်ကို မျက်လုံးဝေ့ကြည်လိုက်သေးတာ။ပြီးမှ ထန်းညှက်ခဲ တစ်ခဲ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ဝါးနေတာဗျ။သူ့ပုဂ္ဂိုလ် ကြီးနဲ့ဝင်ထိုင်တော့ သူထိုင်တဲ့ နေရာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်ခင်းထားတဲ့ ဝါးကြမ်းပြားတွေက တကျွိကျွိနဲ့ အိကျသွားရောပဲ။လက်ထဲက ဝက်လက်တွေထည့်ထားတဲ့ အထုပ်ကို အမေ့ဘေးနာ ချထားလိုက်တယ်။
" အင်းပါ … ကိုပေါရယ် ကျမ ချက်ပေးပါ့မယ် … ညနေကြ လာစားလေ "
" အေး … နောက်တခုက … နင်တို့အိမ် ရောက်နေတယ် ဆိုတာ … ဒီကလေးမ လား "
" ဟုတ် … ဦးကြီး "
ဒီတခါတော့ မြစမ်းကြည်က ဝင်ဖြေလိုက်တာဗျ။
" အေးအေး … ငါ့ တူမ ရေ … ဦးကြီးနဲ့ သူတို့က အမျိုးတွေ ဆိုတော့ လာမေးကြည့်ရတာ … စပ်စုတယ်လည်း မထင်နဲ့ … တူမကြီး မိဘတွေကရော "
" အဖေနဲ့အမေက မရှိတော့ပါဘူး … ဦးကြီးရယ် "
" လောလောဆည် ကျမပဲ ခေါ်ထားလိုက်တာ ကိုပေါ … သမီးလေးကလည်း အိမ်မပြန်ရဲရှာဘူးလေ … ပြီးမှ အကျိုးကြောင်း ရှင်းပြပါ့မယ် … သေချာပြီဆိုမှ သူကြီးကို အသိပေးလိုက်မယ်လေ "
ဦးကြီးပေါနဲ့ မြစမ်းကြည်တို့ ပြောတုန်း အမေက ပြန်ဝင်ပြောလိုက်တာပါ။
" သူကြီးပြောဖို့ … ငါတာဝန် ယူပါတယ်ဟာ … ကလေးမလေး အုပ်ထိန်းသူတွေက … လူပျောက်တိုင်လား ဘာလား ဆိုတာ စုံစမ်းဦး တော်ကြာ ကူညီရာကနေ ဒုက္ခရောက်နေဦးမယ် "
ဟုတ်တယ်ဗျို့ ဦးကြီးပေါက သူကြီးတော့ နိုင်သဗျ။ရွာအပိုင်းလေးပိုင်းလုံး သူကြီးပြီးရင် ဦးကြီးပေါကို ရှိန်းကြတယ်။ဦးကြီးကလည်း ငယ်ငယ်ကတည်းက လက်ယဉ်တယ်ဗျ။ထစ်ကနဲ့ ရိုက်ပြီးသားပဲ။သူကြီးတောင် ဦးကြီးနဲ့ ထိပ်တိုက်မတွေ့ရဲဘူးဗျို့။သာရေးနာရေးကိစ္စတွေဆို ဦးကြီးကို အလျှော့ပေးနေရတာ။
မနှစ်က မှတ်မှတ်ရရ နာရေးချရင် ရွာလယ်လမ်းမကြီးက မချရဘူး အမိန့်ထုတ်တာ ကျုပ်တို့တောင်ပိုင်းက လူသေတော့ သူကြီးအိမ်ရှေ့ကဖြတ်ပြီး ဦးကြီးပေါ ကိုယ်တိုင် အလောင်းကို ထမ်းချတာဗျ။သူကြီး တောက်တခေါက်ခေါက်နဲ့ ပြောလည်းမပြောရဲရှာဘူး။
နောက်ပိုင်းကြ ရွာလယ်လမ်းမကြီးကို ပြန်အသုံးပြုဖို့ ကြေငြာတော့တာပဲ။ဦးကြီးပေါ ပြန်သွားတာနဲ့ အမေနဲ့ မြစမ်းကြည်လည်း အိမ်ထဲဝင်သွားကြတယ်။ကျုပ်လည်း ခဏမှေးချင်တာနဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် မှေးနေလိုက်တာ။နားထဲ တခွပ်ခွပ်နဲ့ အသံကြားတဲ့ဆီ ခေါင်းထောင်ကြည့်တော့ ရေကန်နားမှာ မြစမ်းကြည်က ဦးကြီးပေါ ချက်ခိုင်းတဲ့ ဝက်လက်တွေကို ဓါးနဲ့ခုတ်ထစ်နေတာဗျို့။အမေက မြစမ်းကြည်ဘေးနား ဝက်လက်တွေကို ရေပြောင်အောင်ဆေးပေးနေတာ။ကျုပ်လည်း အမြင်မတော်တာနဲ့ အိပ်နေရာကထပြီး အမေတို့နား လျှောက်သွားလိုက်တာ။
" ဟော … ကာလနဂါးလေး … နိုးလာတာလား "
" ကျမ … ဝက်လက်တွေခုတ်တာ … အသံဆူလို့နဲ့ တူပါရဲ့ အဒေါ်ရယ် "
ကျုပ်အမေ့နောက်နား ရပ်လိုက်တာနဲ့ နှစ်ယောက်စလုံးက ဝိုင်းစနေတာဗျို့။
" မဟုတ်ပါဘူးဟာ … အမေ ကျနော် ဘာကူလုပ်ပေးရမလဲ "
" ကိုမောင်ခြိမ့်က လိမ္မာတယ်နော် … အဒေါ် "
" အမလေး … ငါသမီးလေး ရောက်လာမှ အိမ်ကပ်တာပါတော် … အရင်ဆို ရွာရိုးကိုးပေါက် လျှောက်သွားနေတာ "
" အိုရ် … အဒေါ်ကလည်း ဘာဆိုင်လို့ "
မြစမ်းကြည် မျက်နှာလေး ရဲတက်လာတာဗျ။အမေက တခိခိ ရယ်ရင်း ဇလုံကြီးထဲက ဝက်လက်တွေကို ရေနဲ့ပြောင်စင်နေအောင်ဆေးပြီး မြစမ်းကြည်ကို ပေးနေတာ။မြစမ်းကြည်က မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားနဲ့ အမေပေးတဲ့ ဝက်လက်တွေကို စဉ့်နီတုံးပေါ်တင်ပြီး ဓါးနဲ့အနေတော် အတုံးလေးတွေဖြစ်အောင် ခုတ်ထစ်နေတာပေါ့။
ဘယ်လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပြီး ညာလက်နဲ့ခုတ်တိုင်း နို့အုံလေးတွေ တုန်တုန်သွားတယ်ဗျ။ကျုပ်က အမေ့နောက်ကျောရက်နေတော့ မြစမ်းကြည်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားလေးဖြစ်နေတာပါ။အမေ့အင်္ကျီရင်ဖုံးတွေ ဝတ်ထားပေမယ့် အမေက နဲနဲဝတော့ မြစမ်းကြည်နဲ့ကျ အင်္ကျ ီတွေက ချောင်နေတာဗျို့။
လည်ဟိုက်နေတော့ နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေးပါ အပေါ်စီးက မြင်နေရသေးတာ ဘော်လီကလည်း ချောင်နေတာလေဗျာ။ဝက်လက် နောက်ဆုံးတစ်ချောင်းခုတ်တော့ ထိုင်ခုံအပြားပေါ်ထိုင်ရင်း ဒူးခေါင်းလေးကို နဲနဲထပ်ဖြဲပြီး ကျကျနနလေး ခုတ်နေတာဗျ။
ထမိန်အောက်နားစက ဒူးအထက်လိပ်တင်ထားတော့ ပေါင်အတွင်းသားဖွေးဖွေးလေးတွေက အရင်းထိမြင်လိုက်ရတာ။အောက်ခံဘောင်းဘီမပါတော့ စောက်မွှေးအုံမဲမဲလေးက အတိုင်းသားပဲဗျာ။မြစမ်းကြည်က ဝက်လက်ခုတ်နေတော့ သူ့ကိုယ်သူ သတိမထားမိတာဗျို့။ကျုပ်က ကြည့်ရင်း လီးတောင်နေရတာပဲ။အောက်က ထိုင်နေတဲ့ အမေ မော့ကြည့်တော့ ကျုပ်လီးက ထောင်ထွက်နေပါရော။
" ဟဲ့ … မောင်ခြိမ့် … မီးဖိုထဲ မီးသွားမွေးထား "
ကျုပ်လည်း အမေ့အသံကြားမှ အောက်ငုံ့ကြည့်တော့ အမေက ကျုပ်ဟာကြီးကို မျက်လုံးပြူးကြည့်နေတာဗျ။ချက်ချင်း အိမ်ထဲဝင်ပြီး မီးဖိုချောင်ထဲ မီးမွှေးပေးလိုက်ရတယ်။ခဏနေတော့ အမေက ဇလုံကြီးထဲ ခုတ်ထစ်ထားတဲ့ ဝက်လက်တွေ ထည့်ပြီး ကိုင်ဝင်လာတာဗျ။ဇလုံကို မီးဖိုရှေ့ဝင်ထိုင်ရင်း ဇလုံကို ချအပြီး…
" မအေဘေး … မောင်ခြိမ့် … သတိထားနေနော် … ငါ သိပ်မပြောချင်ဘူး … ဟွန်း "
" ဟမ် … ဘာကိုလဲ … အမေရ "
" ဒါကိုလေ … သဒေါင်းဇားလေး "
" အ … ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ပါ အမေရ … လွတ်ပါ … အမလေးးး "
အမေက ပြောပြောဆိုဆို သူ့ဘေးရပ်နေတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားထဲ လက်နဲ့စမ်းပြီး ညှစ်တာဗျ။လီးကထောင်နေတော့ ချော်ထွက်ပြီး အောက်က လဥနှစ်လုံးကို ညှစ်မိတာဗျို့။ကျုပ်ဖြင့် ရီလည်ရီချင် လဥတွေကလည်း ညှစ်ခံရတော့ အောင့်နေတာပဲ။အမေက ပြုံးဖြီးကြီးလုပ်ပြီး ခပ်တင်းတင်းညှစ်နေတာဗျာ မီးဖိုချောင်အပြင်က မြစမ်းကြည်ခြေသံကြားမှ လွတ်ပေးတာ။လူကို အီစောင့်သွားတာဗျ။မြစမ်းကြည်က ရေဖလားလေး ကိုင်ပြီးဝင်လာရင်း ကျုပ်ကို လှမ်းမေးနေတာဗျို့။
" ကိုမောင်ခြိမ့် … ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
" ဘာမှ မဟုတ်ဘူး သမီးရေ … ဝက်လက်ထဲ သရက်သီးခြောက်လေး ရောချက်မလားလို့ … အဒေါ်က စမ်းကြည့်လိုက်တာ … ခိခိ "
" ဟောတော် … အဒေါ်က အအီပြေလေးဆိုလို့ … သမီးက … ဧည့်သည်တွေပေးထားတဲ့ မရမ်းသီးခြောက်လေးတွေ … ရေဆေးယူလာခဲ့ပြီ "
မြစမ်းကြည်က အူကြောင်ကြောင်နဲ့ သူ့ကိုင်ထားတဲ့ ရေဖလားထဲက မရမ်းသီးခြောက်လေးတွေ ပြနေတာဗျ။အမေက တခိခိနဲ့ သဘောတွေ ကျနေတာဗျာ။ကျုပ်က ခုထိ လဥတွေ အောင့်နေတုန်းပဲ။
" မရမ်းသီးလည်း ကောင်းပါတယ် သမီးရယ် ပေးပေး … အဒေါ်ချက်ပြမယ် "
" အံမယ် … အဒေါ်က … သမီးကို မြို့သူဆိုပြီး အထင်သေးနေတာ … သမီးချက်မယ် … တစ်အိမ်လုံး ရှာလည်သွားစေရမယ် "
မြစမ်းကြည်က ပြောရင်း အမေ့ကို ထခိုင်းလိုက်တယ်။မြစမ်းကြည် လက်စွမ်းပြပြီဗျို့။ပထမဆုံး မီးဖိုပေါ်က အိုးထဲ ခုတ်ထစ်ထားတဲ့ ဝက်လက်တုံးတွေ အရင်ထဲ့ပစ်လိုက်တယ်။ဆီပူထိုးတယ် ပြောတယ်ဗျ။ရေနဲနဲ ထပ်ထည့်ပြီးမှ သူ့ဘယ်ဘက်ခြမ်း မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ ကျူပ်ကို မော့ကြည့်နေတာ။
" ဒါက … ခေါ်ရေလို့ ခေါ်တာ … ကိုမောင်ခြိမ့် … သေချာကြည့်နော် "
ကျုပ်ကြည့်နေတုန်း ဝက်လက်ထဲက တရှုးရှုးနဲ့ ရေတွေထွက်လာတာဗျို့။ဝက်လက်အသားထဲက ရေကို ထုတ်ပစ်တဲ့သဘော။ရေခမ်းသလောက်ရှိမှ မြစမ်းကြည်ဆီက အသံထွက်ပေါ်လာတာ။
" အဲဒီရေတွေ ကုန်အောင် ထုတ်ပြီးချက်မှ ဝက်သားက ပိုအရသာရှိတာ … ကိုမောင်ခြိမ့်ရဲ့ "
အမေက မြစမ်းကြည် ညာဖက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ရင်း ပြုံးနေတာဗျ။ကျုပ်လှမ်းကြည့်တော့ ခေါင်းလေး ဆက်ကနဲ့ညိတ်ပြနေတာ။မြစမ်းကြည်ပြောတာ ထောက်ခံတဲ့သဘောပါ။ပထမရေခန်းတာနဲ့ အမေက ဘေးကနေ မြစမ်းကြည်ယူလာတဲ့ ရေဖလားထဲက မရမ်းသီးခြောက်တွေ ရေညှစ်ပြီး ထဲ့ပေးနေတာဗျို့။
ပြီးမှ မြစမ်းကြည်က ဒုတိယရေ ထပ်ဖြည့်ထည့်တာ။ကျန်တဲ့ အဆာပလာတွေ ထည့်တာက အမေချက်တာနဲ့ အတူတူပါပဲဗျာ။ဒုတိယရေလည်း ခန်းရော ဝက်လက်တွေက ကြည့်ရုံနဲ့ နူးအိနေတာ သိသာတယ်ဗျို့။မြစမ်းကြည်က တဆင့်ချင်းသေချာရှင်းပြနေတာ ကျုပ်က ဟင်းချက်တဲ့ဆီ အာရုံသိပ်မကပ်ဘူးဗျို့။မီးဖိုရှေ့ထိုင်ခုံပုလေးပေါ် အိကားတွဲကျနေတဲ့ မြစမ်းကြည် ဖင်သားကြီးတွေပဲ အာရုံရနေတာဗျ။မြစမ်းကြည်ကတော့ ငုတ်တုတ်ထိုင်ရက်လေး ဝက်လက်ဟင်း ကျက်တဲ့အထိ စောင့်ကြည့်နေတာ။
အမှတ်တမဲ့ အမေ့ဆီ အကြည့်ရွေ့မိတော့ အမေက ကျုပ်ကို မျက်လုံးကြီးပြူးပြပြီး ပေါင်ကြားထဲ မျက်စပစ်ပြနေတာ။ဟုတ်ပဗျာ ကျုပ်ပုဆိုးကြားက ခုံးခုံးကြီး အမြှောင်းလိုက်ထနေပြီဗျို့။ကျုပ်လည်း မျက်နှာဖြဲလေးနဲ့ အမေဆီပြန်အကြည့်…အမေက သူ့ညာဘက်လက်ကို ဟလိုက်စိလိုက်နဲ့ ညှစ်ပြနေတာ။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း လီးညှစ်ခံရမှာ ကြောက်တာနဲ့ မီးဖိုချောင်ထဲက အသာလေး လစ်ခဲ့လိုက်တယ်။
မြစမ်းကြည်ချက်တဲ့ ဝက်သားနံ့လေးက နှာခေါင်းထဲ မွှေးကြိုင်ပြီး ကပ်ပါလာတာဗျို့။ညနေပိုင်း ဘကြီးပေါ ရောက်လာတော့ ခေါင်းမဖေါ်တန်း စားတာ ထမင်း ၃ ပန်းကန်လောက် ကြိတ်သွားတာဗျ။အဘပြန်လာမစားသေးတော့ ထမင်းနဲနေတော့ နို့ဆီဘူးတဝက်လောက် ထပ်တည်ရသေးတယ်။
" ဒီတခါ ပိုကောင်းနေပါလား မယ်စိန်ရ … မရမ်းသီးခြောက်လေးတွေရော … အီလည်မအီဘူးဟေ့ … နူးအိနေတာပဲ "
" ကျမချက်တာမဟုတ်ဘူး ကိုပေါရဲ့ ဟောဒီက … သမီးလေး ချက်တာပါ "
ထမင်းစားအပြီး မြစမ်းကြည်က စားပြီးသားပန်းကန်တွေ သိမ်းတော့ ဘကြီးပေါတစ်ယောက် မြစမ်းကြည်ကို တဖွဖွ ချီးကျူးနေတာဗျို့။
.......................................................................................................................................
အခန်း ( ၈ )
နောက်ရက် မနက်ပိုင်း အမေနဲ့ မြစမ်းကြည်တို့ မြို့တက်ပြီး မြစမ်းကြည်အတွက် အဝတ်စားဝယ်ဖို့သွားကြလေရဲ့။
" မောင်ခြိမ့် … ရွာထဲသွားရင် … အိမ်တံခါးစိသွားနော် "
" ဟုတ် … အမေ "
အမေတို့ထွက်သွားပြီး ခဏအကြာလေးပဲ…
" မောင်ခြိမ့်ရေ … ဟျောင့် မောင်ခြိမ့် "
" ဟော … ကိုကြီး သာဂေါင် … ရေးကြီးသုပ်ပြာနဲ့ .… ကျုပ်ဒီမှာဗျို့ "
" အရီးရော "
" အမေတို့ မြို့တက်ကြတယ်ဗျ … မြစမ်းကြည်ဖို့ အဝတ်စားဝယ်ရင်း အကျိုးအကြောင်းလေး စုံစမ်းမယ် ပြောနေတာ "
" အော် … နေ့လည်ကျ … လူရှာပြီး … ငါ့တို့ရွာလာခဲ့ဦးကွာ "
" အလုပ်သမား … မရှိဘူးလား ကိုကြီးသာဂေါင်ရ "
" အေးကွာ … မြေပဲ ဆွတ်ဖို့ လူက ရှာမရတော့တာဟေ့ … မိုးကလည်း ချတော့မယ် "
ကိုကြီးသာဂေါင်က အမေ့ တူတော်မောင်ဗျို့။ကျုပ်တို့နဲ့ တရွာကျော်က ကျုပ်တို့ရွာလောက်တော့ အိမ်ခြေမများပါဘူး။
" ဟုတ် … ရွာထဲ မေးကြည့်ပြီး … လွတ်လိုက်ပါ့မယ်ဗျာ "
" မင်းရော လိုက်ခဲ့ကွ … ညက ကြွက်တွေမိထားတာ အတော်ဖြိုးတာ မောင်ခြိမ့်ရ … ထန်းရည်လေးနဲ့မြည်းကွာ … ငါဒီကပြန် ငရုပ်သီးလေးနဲ့ ကြော်ထားပေးမယ် … အပြန်ကြ အရီးဖို့ ဆီတစ်ပုံးလောက် ယူသွားကွာ "
" ဟုတ် "
ကိုကြီး သာဂေါင် ပြန်သွားတော့ ကျုပ်လည်း အိမ်တံခါးစိပြီး ရွာအနောက်ပိုင်းထိ လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။
" ဟေးးး မောင်ခြိမ့် … မင်းလည်း ခုမှ မြင်ရတော့တယ် … မြို့က မိန်းကလေး ရောက်ကတည်းက မမြင်ရတော့တာ "
" မဟုတ်ပါဘူး ဦးလေး သာဝရာ … အမေ့ကို အလုပ်တွေ ကူနေတာပါဗျ … ခုလည်း မြေပဲနှုတ်ဖို့ လူလိုက်ရှာနေတာ … ဘယ်သူတွေ အားလဲ မသိဘူး "
ဦးကြီးသာဝက သာမာန်လက်လုပ်လက်စား ဆိုပေမယ့် ဟိုစပ်စပ် ဒီစပ်စပ်နဲ့ ရွာအနောက်ဘက်ခြမ်းမှာ အတော်နှံ့စပ်တယ်ဗျ။
" သန်းမြတို့ အုပ်စု ခေါ်လေကွာ … ဟိုတလောကတောင် အလုပ်ပါးလို့ … တောထဲ မျှစ်သွားချိုးကြသေးတာ "
" ဟာ … ကျေးဇူးပဲ … ဦးလေး သာဝ … ခုပဲ သွားပြောလိုက်မယ် … ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ ရွာဘက် သွားလုပ်ရမှာဗျို့ "
" သွားသွား … မောင်ခြိမ့် … ရွာထဲက မဝင်နဲ့ … ဒေါ်အေးသန်းအိမ်က ခွေးညိုမ သားကျပြီး လိုက်ဆွဲနေတာ … အနောက်ဘက်က ပတ်ဝင်လိုက် ဒီချိန် သန်းမြ ရှိတယ်ကွ "
ဦးလေးသာဝ နှုတ်ဆက်ပြီး ကျုပ်လည်း ရွာအနောက်ဘက်က ပတ်ပြီး မသန်းမြ အိမ်ဘက် ဝင်လာခဲ့တာ။မသန်းမြက ခပ်ပျော်ပျော်နဲ့ စကားပြောလည်းကောင်းသဗျို့ ရွာထဲ အလုပ်အကိုင်မရှိတဲ့ မိန်းမတွေက မသန်းမြ ပြီးရာ ပြီးရတာဗျ။မသန်းမြက အလုပ်ရတာနဲ့ အကုန်ခေါ်ပြီး အလုပ်ပေးတာပေါ့။
မသန်းမြ အလုပ်လုပ်သလောက် သူ့ယောင်္ကျား ဖိုးလုံးက ဇိမ်ဗျို့။ဘာအလုပ်မှကို မလုပ်တာ ဖိုးလုံးက ကျုပ်တို့နဲ့ရွယ်တူ မသန်းမြထက် ငယ်တယ်။ပြောရင်း မသန်းမြ အိမ်ရှေ့ရောက်ပါပြီ မသန်းမြအိမ်က ရွာအနောက်ပိုင်း လယ်ကွင်း အစပ်မှာဗျ။သူ့နောက်ကြောက လယ်ကွင်းပဲရှိတာ မြေဝိုင်းလေးကို ဝါးလုံးတိုင်တွေ ဆူးခက်တွေနဲ့ကာထားပြီး အိမ်လေးက စည်းရိုးအစပ်နားလေး ကပ်ဆောက်ထားတာပါ။
အိမ်က ပေ ၃၀ ပတ်လည် မြေစိုက်အိမ်လေးပါ အိမ်ရဲ့ မြောက်ဘက်က အိမ်သာဗျို့ တောင်ဘက်က ဆွယ်လေးချပြီး မီးဖိုချောင်လေး လုပ်ထားတာပါ။အိမ်တံခါးပဲ ရှိတာ ခြံဝင်းတံခါးက ဖြစ်သလို ဆူးခက်တွေ ဝါးလုံးနဲ့ တွဲပြီးလက်နဲ့ ရွေ့ဖွင့် ရွေ့ပိတ်ပေါ့ဗျာ။ကျုပ်ရောက်တော့ ခြံဝင်းတံခါးလေး ပိတ်နေလို့ ဘေးအသာလွဲပြီး လူတကိုယ်စာ ဝင်ပေါက်လေး ဟပြီးဝင်ခဲ့လိုက်တာ။
မီးဖိုချောင်ဘက်က မီးခိုးအူနေလို့ လူရှိတာသေချာပြီဗျ။ကျုပ်တို့ရွာက မီးကို အထူးဂရုစိုက်သုံးကြတာဗျို့။လူမရှိပဲ မီးမဖိုကြဘူးဗျ။အိမ်လေးနား အရောက် ညည်းသံကြားမိလို့ ကျုပ်လည်း ခြေဖွဖွနင်းရင်း အထဲ လှမ်းကြည့်လိုက်တာ။အားပါးပါးးး မြင်ကွင်းက ရှယ်ဗျို့။အိမ်လေးရဲ့ တောင်ဘက်ခြမ်း ဝါးကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ မသန်းမျှက ပက်လက်အနေထားနဲ့ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်း ထောင်ပြီး ဒူးကွေးပေးထားတာ သူ့ယောင်္ကျားဖိုးလုံးက ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းအပ်ထားတာ ကုန်းလျက်ကလေးဗျ။
မသန်းမြ ပေါင်ကြားထဲ ဖိုးလုံးခေါင်း ယမ်းတာနဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးကော့တက်ပြီး တအီးအီး ညည်းနေတာဗျ။ဖိုးလုံးခေါင်းကို ဖမ်းကိုင်ရင်း ဖင်ကြီးက ကော့ထိုးနေသေးတာ။ထမိန်က ဗိုက်ပေါ်မှာဗျ ကြည့်နေရင်း ဖိုးလုံးက ထမိန်ဆွဲချတော့ ဖင်ကြီးကို အလိုက်သင့် ကြွပေးနေတာဗျို့။ထမိန်ချွတ်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးက ဖွေးနေတာပဲ ပေါင်တန်ကြီးတွေက အတုတ်ကြီးတွေ ဖိုးလုံးက ပိန်တော့ ဖိုးလုံးခေါင်းနဲ့ကိုယ်လုံးရှေ့ခြမ်းလေးက မသန်းမြ ပေါင်ကြားထဲ ပျောက်နေရောပဲ။
" အားဟား … ကျွတ် … ကောင်းလိုက်တာ ဖိုးလုံးရာ … နင် ဒါတွေ ဘယ်ကတတ်လာတာတုန်း "
" ကိုသံချောင်းတို့ လင်မယားလည်း လိုးကာနီး ယက်ကျ စုပ်ကျပဲ … မမသန်းရဲ့ … ကောင်းတယ်မလား "
" သံချောင်းက မယား ၂ ယောက်နဲ့နော် သတိထားပေါင်း … သူ့အကျင့်တွေ ကူးနေမယ် "
" သိပါတယ် မမသန်းရာ … ကျုပ်က မမသန်းမှ မမသန်းပါ … ဒီလောက်လှတဲ့ ကိုယ်လုံးကြီး လိုးမဝပါဘူးဗျာ "
" အေးနော် နင်ဇယားရှုပ်လို့ကတော့ … ငါ့ အကြောင်းသိတယ်မလား … မအေလိုးလေး … အ … အ … စောက်စိကို စုပ်နေတာလား … ရှီးးးး းးးး "
ဖိုးလုံးက စကားပြောလိုက် စောက်ဖုတ်ယက်လိုက်နဲ့ အစိကို ဆွဲစုပ်လိုက်ပုံဗျ။မသန်းမြ ဖင်ကြီး မြောက်တက်သွားပြီး ဖိုးလုံးခေါင်းကို ဖမ်းဆွဲထားတာ။သူ့စောက်ပတ်နဲ့ ဖိုးလုံးပါးစပ် လွတ်သွားမှာ စိုးရိမ်နေပုံပဲဗျို့။
" မရှုပ်ပါဘူး မမသန်းရယ် … ဟောဒီစောက်ဖုတ်ကြီးက … ကျုပ်အကြိုက်ဗျ … ကိုသံချောင်းကတောင် ပြောနေသေးတာ "
" သံချောင်းက … ဘာပြောတာလဲ "
" မမသန်းလို … ကိုယ်လုံးလှလှကြီးဆို … တနေကုန် ယက်ပေးချင်တာတဲ့ "
" ဟမ် … သံချောင်းကလား … အေးလေ ဟုတ်မှာပေါ့ သူ့မယားနှစ်ယောက်က ပိန်ကပ်နေတာ … ငါ့လို စိုစိုပြည်ပြည်မှ မဟုတ်တာ "
မသန်းမြက ဖိုးလုံးစကားကြားတာနဲ့ ဘဝင်ခိုက်နေတာဗျ။နို့ကြီးတွေ သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပင့်ပြီး ညှစ်ကြည့်နေသေးတာ။
" မမသန်းက … ကိုသံချောင်းယက်မယ်လည်း ပြောရော … စောက်ရည်တွေတောင် ရွှဲလာပါလား "
ဖိုးလုံးက အဖုတ်ယက်ရင်း ခေါင်းလေးထောင်မေးနေတာဗျ။
" အောက်မယ် … ခုထိ ငါ့စောက်ပတ်ထဲ … နင့်လီးတစ်ချောင်းပဲ ဝင်ဘူးတာ … မအေလိုးလေး … ဟွန့် … ငါ့စောက်ပတ်များ သူယက်ချင်တိုင်း ယက်လို့ရမလား … စကားမများနဲ့ဟာ … စောက်စိလေး စုပ်ပေးဦး "
မသန်းမြလည်း ပြောပြီးတာနဲ့ နို့တွေချေနေတဲ့ သူ့လက်နှစ်ဖက်က ဖိုးလုံးခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ပြီး စောက်ပတ်နဲ့ဖိုးလုံးမျက်နာကို ဆွဲကပ်ပစ်တာ။ခါးပင့်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ နှစ်ချက်လောက် ကော့ထိုးတော့ ဖင်သားကြီးတွေခွက်နေတာဗျို့။စကားသံတွေ ခဏငြိမ်သွားပြီးမှ မသန်းမြဆီက အသံခပ်တိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာတာ။
" ဖိုးလုံး … လိုးတော့ဟာ … စောက်ပတ်က ယားနေပြီဟာ "
ဖိုးလုံးလည်း မသန်းမြ စကားအဆုံး ပုဆိုးစလွယ်သိုင်းပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ ဖိလိုးတော့တာပဲ။
" ဗျစ် …… အ …… ဘွတ် ဘွတ် … ရှီးးးး ……… အင်းဟင်း …… လိုးလိုး …… နာနာလေး … … ဆောင့်လိုးစမ်းပါ …… အ …… ဟုတ်တယ် …… လိုးစမ်းဟာ "
ဖိုးလုံးက လူသာသေးတာ လိုးချက်တွေက မီးပွင့်မတတ်ဗျို့။ဝါးကြမ်းနဲ့ခင်းထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေး တကျွိကျွိနဲ့ အသားချင်းရိုက်သံတွေရော ဆူညံလာရောပဲ။မသန်းမြ ပါးစပ်ကလည်း အသံပေါင်းစုံ အော်ပြီး ညည်းနေတော့တာ။ဖိုးလုံးလည်း နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ မသန်းမြ ကိုယ်လုံးပေါ်မှောက်ချလိုက်တယ်။
မသန်းမြကလည်း အလိုက်သင့် ဖက်ထားရင်း ပေါင်တန်ကြီးတွေ ရသလောက် ဖြဲပေးနေတာဗျ။မသန်းမြင့် ချိုင်းအောက့် လက်လျိုသွင်းပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပစ်တာ။မနားတမ်း ဖိလိုးရင်း မသန်းမြင့်ဆီက အားကနဲ့ ညည်းသံရှည်ကြီးနဲ့အတူ ပေါင်နှစ်ချောင်းမြောက်တက်လာပြီး ဖိုးလုံး ခါးပေါ်ချိတ်တင်လိုက်တယ်။
" အားး အားးးးးး … မရပ်နဲ့ … လိုးလိုးးး …… ကောင်း လိုက် တာ ဖိုး လုံး ရာ …… ရှီးးးး းးးးးး … အမလေးးး … မ ရ တော့ ဘူးးးး …… ထွက် ထွက် … ထွက် ပြီ ဟာ …… ဟူးးးး းးးးး …… အ အားးးးးးး "
မသန်းမြင့်လည်း ဖိုးလုံး ကျောပြင်ကြီး ကုတ်ခြစ်ရင်း စောက်ရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့တာပဲ။ဖိုးလုံးလည်း မသန်းမြင့် ညည်းသံကြောင့် တဖုံးဖုံး ပစ်လိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်ပြီး တအီးအီး ညည်းရင်း ငြိမ်သွားတော့တာ။ကျုပ်လည်း ခြံဝင်း တံခါးနား ပြန်လျှောက်သွားပြီး ခဏ အကြာမှ အသံလှမ်းပေး လိုက်တာ။
.......................................................................................................................................
အခန်း ( ၉ )
" မသန်းမြင့် … မသန်းမြင့် ရှိလားဗျို့ "
" ဘယ်သူလဲ … ရှိတယ်ရှင့် "
အသံနဲ့ အတူ မသန်းမြင့် ထွက်လာတော့ ဖိုးလုံးက ရေပုံးလေးကိုင်ရင်း နောက်က ကပ်ပါလာတာ။
" အော် … မောင်ခြိမ့်လား … လာလေ အိမ်ထဲ … ဘာအကြောင်းရှိလို့လည်း … အရီးစိန်က … အလုပ်ခိုင်းမလို့လား "
" အမေ မဟုတ်ဖူးဗျ … ဟိုဘက်ရွာက ကိုကြီးသာဂေါင် … မြေပဲခင်း နူတ်ချင်လို့ လူမရှိလို့ အမဆီ လာရှာတာ "
ကျုပ်လည်း စကားပြောရင်း မသန်းမြင့်တို့နား လျှောက်သွားလိုက်တော့ ဖိုးလုံးက နူတ်ဆက်နေပါရော။
" မောင်ခြိမ့် အိမ်ထဲ ဝင်ကွာ … ငါ ရေသွားချိုးမလို့ "
ဖိုးလုံးက ချွေတွေနှင့်နေတာဗျို့ ရေပုံးကိုင်ပြီး ထွက်သွားလေရဲ့။ကျုပ်အိမ်ထဲဝင်ထိုင်တော့ မသန်းမြင့်က မီးဖိုချောင်ဘက် ဝင်ရင်း ရေနွေးခရားအိုးနဲ့ အကြမ်းပန်းကန်လေးယူ ပြန်ထွက်လာတာ။ထိုင်စရာ နေရာကလည်း မရှိပါဘူး ခုနလး သူတို့လိုးထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် ဝင်ထိုင်ရတာဗျ။
" ငါသိပါတယ် … မောင်ခြိမ့်ရယ် … နင့်အကို ဝမ်းကွဲ ကိုသာဂေါင်မလား "
" ဟုတ် … အမ "
" ဒီနေ့လား "
" ဒီနေ့ဗျ "
မသန်းမြင့် ရေနွေးခရားချပေးရင်း ကျုပ်ဘေး ဝင်ထိုင်တော့ အင်္ကျီအတွင်းက ဘော်လီမပါဘူးဗျ။နို့ကြီးတွေ တွဲနေပြီး နို့သီးခေါင်းက အင်္ကျီအပါးထဲ ချွန်ထွက်နေတာ။
" ခဏတော့ဆောင့် … ငါ ၅ ယောက်လောက် စုပြီး ခေါ်ခဲ့မယ် "
ကျုပ်ဘေးထိုင်ပြီး စကားပြောရင်း သူ့ပေါင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်ကို တဗျင်းဗျင်း ကုတ်နေသေးတာဗျာ။ခိုးကြည့်ရင်း ကျုပ်လီးက တင်းကနဲ့ ဖြစ်လာသေးတယ်။။ခဏကြာတော့ သူခေါ်မယ်လူတွေ စဉ်းစားပြီးဟန်နဲ့ ထရပ်လိုက်တာဗျို့။အခန်းပြတင်းပေါက်က လေပြေလေးတစ်ချက်ဝှေ့လာတော့ အနီးကပ်မို့ မသန်းမြင့်ပေါင်ကြားဆီက သေးနံ့လိုလို စောက်ရည်နံ့လိုလို ခပ်စူးစူးလေး ကျုပ်နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတော့တာပဲ။
မသန်းမြင့် ထွက်သွားတော့ ထမိန်နောက်မှာ စောက်ရည်ကွက်ကြီး အထင်းသားဗျ။ရေနွေးသောက်လိုက် ဆေးပေါ့လိပ်ဖွာလိုက်နဲ့ တော်တော်လေးကြာမှ မသန်းမြင့်တို့အုပ်စု ရောက်လာကြတာ။အားလုံး ၇ယောက်ဗျို့။ထမင်းထုတ်လေးတွေကိုယ်ဆီနဲ့ ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်ပဲ ဖိုးလုံးရောက်လာပြီး မသန်းမြင့်ဖို့ ထမင်းထုတ်ပေးနေတာ။
အကုန်ပြီးတာနဲ့ ရွာပြင်လမ်းကပဲ ပတ်ခဲ့ကြတယ်။ရွာထဲက သွားရင် ကြာနေမဆိုးလို့ပါ။၄မိုင်လောက်လျှောက်ပြီးမှ ကိုကြီးသာဂေါင်တို့ရွာထဲ ဝင်လာကြတာ။ကိုကြီးသာဂေါင်အိမ်ရောက်တော့ သူ့မိန်းမက မသန်းမြင့်တို့အဖွဲ့ကို ယာခင်းဘက် ခေါ်သွားလေရဲ့။ကျုပ်က ကိုကြီးသာဂေါင် အဆင်သင့် လုပ်ပေးထားတဲ့ ပင်ကျရည် ထန်းရည် အစစ်နဲ့ ငရုပ်သီးလေးထဲ့ပြီး ရဲနေအောင်ကြော်ထားတဲ့ ကြွက်ကြော်လေး မြည်းရင်း ဇိမ်ယူနေတာပေါ့။
ရောက်ရာပေါက်ရာ စကားပြောရင်း ထန်းရည် အဝသောက်ပစ်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ကိုကြီးသာဂေါင် အမေ့ဖို့ပေးတဲ့ ပဲဆီပုန်းလေးကိုင်ရင်း ကျုပ်ရွာ ပြန်လာခဲ့တာ။ရွာရောက်တော့ အိမ်တံခါးက ကျုပ်စိထားတဲ့ အတိုင်းပဲ အဘလည်း ထမင်း ပြန်မစားသေးဘူး အမေနဲ့ မြစမ်းကြည်လည်း ပြန်မရောက်သေးဘူးဗျ။ဆီးပုန်းတင်းလာလိုက် သေးထပေါက်လိုက်နဲ့ ဆေးပေါ့လိပ် မီးညှိရင်း အိမ်အပေါ်ထပ် ကျုပ်အိပ်ခန်းထဲ ဖွာနေလိုက်တယ်။ခဏ မှေးရင်း အိပ်ပျော်သွားတာဗျို့။
..............................................................................................................................
ဘယ်လောက်ကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားလည်း မသိပါဘူး နှာခေါင်းထဲ သနပ်ခါးနံ့လေး ရလို့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည်မိတာ။ကျုပ် ကုတင် အလယ်လောက် တင်ပလွဲဝင်ထိုင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကို တွေ့လိုက်တာဗျို့။အမေနဲ့ မြို့က ပြန်ရောက်ပုံဗျ။မျက်နှာတော့မကောင်းဘူး ဘာဖြစ်လာလဲ မသိ။
" ဟင် … မြစမ်းကြည် ပြန်ရောက်ပြီလား အမေရော "
" အဒေါ်က … အောက်မှာ ကိုမောင်ခြိမ့် … ကျမ လာနူတ်ဆက်တာပါ "
" ဟမ် … နင်က ဘာဖြစ်လို့ "
" ကျမ … ကျမ …… အဟင့် ဟင့် ဟင့် "
" ပြောပါဟ … မငိုပါနဲ့ "
ကျုပ်လည်း ငိုနေတဲ့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ကြည့်ပြီး ထထိုင်ရင်း ဖက်ထားမိတာ။မြစမ်းကြည်က မရုန်းပါဘူး ကျုပ်မျက်နှာလေးပြန်ပြီး စိုက်ကြည့်နေတာဗျ။မျက်ရည်တွေ ကျနေရင်း…
" ကျမ … မြို့ပြန်နေရတော့မယ် … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် "
" ဟာ "
" ဟုတ်တယ် … အာ့မို့ လာနူတ်ဆက်တာပါ "
ကျုပ်က မြစမ်းကြည် စကားအဆုံး ခပ်တင်းတင်း ပွေ့ဖက်ထားလိုက်တယ်။ပါးပြင်လေးနမ်းရင်း မြို့ကိုမပြန်ဖို့ပြောတုန်း မြစမ်းကြည် ညာဖက်လက်က တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ထားတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြား ရောက်လာတာပေါ့။ဝမ်းနည်းပြီး တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ငိုနေတော့ ကိုယ်လုံးလေးလှုပ်နေပြီး မြစမ်းကြည် လက်ဖမိုးလေးက ကျုပ်လီးထိပ်ကို ထိလိုက် မထိလိုက် ဖြစ်နေတာဗျို့။တဖြည်းဖြည်း လီးက တင်းလာပြီး ဆန့်ထွက်လာတော့ မြစမ်းကြည် လက်ကို သိသိသာသာလေး ထောက်မိနေတာ။
" ဒီမှာ နင်ကြိုက်သလောက်နေပါဟာ … အမေကလည်း နင့်ကို သံယောဇဉ်ဖြစ်နေတာကို "
" ကျမလည်း နေချင်တာပေါ့ … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် … ဒါပေမယ့် …… "
" ဒါပေမယ့် … ဘာဖြစ်လည်းဟ … ပြောပါ … ငါကူညီနိုင်ရင် ကူညီမှာပါ "
စကားပြောရင်း ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည် နို့အုံတဖက်ပေါ် လက်လှမ်းတင်လိုက်တယ်။နို့အုံလေး ဖွဖွညှစ်လိုက်တော့ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားတာ ခဏလေးပါပဲ။စကားမပြောတော့ပဲ နူတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး ဆွဲစုပ်တော့ အလိုက်သင့်လေး မျက်နာမော့ပေးရှာတယ်။ကျုပ်လက်တွေ နို့အုံလေးပေါ်က အောက်ဆင်းပြီး မြစမ်းကြည်ပေါင်ကြားထဲရောက်တော့ စင်းနေတဲ့ မျက်လုံးလေး ခဏပွင့်လာပြီး တချက်ကြည့်သေးတယ်ဗျ။
စောက်မွှေးအုံကို ဖွဖွပွတ်ရင်း အောက်ထဲ အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ မြစမ်းကြည်ကိုယ်လုံးလေး ဆက်ကနဲ့တုန်သွားရင်း မျက်လုံးလေး ပြူးကြည့်နေတာ။သူ့ညာလက်လေးက မသိမသာနဲ့ ကျုပ်လီးကို ထိကပ်လာပြီဗျို့။ကျုပ်လည်း ထမိန်အပြင်ကနေပဲ စောက်ဖုတ်လေးကို ကလိပေးနေတာပေါ့။
ကျုပ်စိတ်ထဲ ဖိုးလုံးက မသန်းမြကို ယက်ပေးနေတဲ့ ပုံတွေ ဖျက်ကနဲ့ ပေါ်လာမိတယ်။လက်ထိပ်လေးတွေ အရည်စို့လာနေပြီဗျ ထမိန်ကို ဖေါက်ပြီး စောက်ရည်လေးတွေ ထွက်နေတာပါ။ကျုပ် နမ်းနေရာကနေ ခွာလိုက်တော့ မြစမ်းကြည်ရဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေက ရီဝေဝေလေးနဲ့ စိုက်ကြည့်နေတာဗျ။
ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး တင်ပလွဲထိုင်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်ကိုယ်လုံးကို တည့်ပေးလိုက်တယ်။သူ့ရှေ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း ထမိန်လှန်တုန်း မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ရဲကနဲ့ဖြစ်လာပြီး ထမိန်ကို အောက်ပြန်ဆွဲချတော့တာပဲ။ကျုပ်ဘာလုပ်မယ်ဆိုတာ ရိပ်မိနေတာပေါ့။ခေါင်းလေးရမ်းပြပြီး ကုတင်ပေါ်က ထရပ်ရင်း အိပ်ခန်းတံခါးဆီ ပြေးထွက်သွားတာဗျို့။
ကျုပ်လည်း ချက်ချင်းထရပ်ပြီး ကပ်လိုက်သွားတာ။အိပ်ခန်းတံခါးနားအရောက် မြစမ်းကြည် ခါးသေးလေးကို ဖမ်းဆွဲထားလိုက်တယ်။သူ့လက်နှစ်ဖက်က တံခါးပေါက်ကို ကိုင်ဆွဲနေတော့ ခါးလေးကုန်းနေတဲ့အနေထားလေး။ကျုပ်ရဲ့ ရမ္မက်စိတ်က မရတော့ဘူးဗျာ။
နောက်ကနေ ဘယ်လက်က ခါးကိုဆွဲထားရင်း ထမိန်အောက်နားစကို ညာလက်နဲ့ ဆွဲလှန်ပြီး ဒူထောက်ထိုင်ချလိုက်တာ။ဖွေးဥနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်ကြီး နှစ်ခြမ်းအောက်က စောက်ပတ်နီတာရဲလေးက ကျုပ်မျက်နှာရှေ့ ပေါ်လာရောပဲ။စောက်မွှေးပါးပါးလေး ဖုံးထားတဲ့ အဖုတ်က ကုတင်ပေါ်ကျုပ်နိုက်ထားတော့ ဘေးနူတ်ခမ်းသားတွေ ဖေါင်းကြွနေပြီး စောက်ခေါင်းဝလေးက အရည်ကြည်လေးတွေ အိုင်နေတာဗျ။
ကျုပ်မျက်နှာက အလိုလျောက် မြစမ်းကြည် ဖင်ကြားထဲ အပ်မိရင်း စောက်ပတ်နီတာရဲလေးကို လျှာအပြားလိုက် ပင်ယက်မိတယ်။မြစမ်းကြည် ဖင်ကြီးကြုံ့သွားရင်း ရှေ့ကိုတိုးခွာနေတာဗျ။ပထမဆုံး စောက်ဖုတ်လေးဆီက အောက်သိုးသိုး နံ့လေး ကျုပ်နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာတာ။
မြို့ပေါ်ကားနဲ့သွားတော့ တလမ်းလုံးစောက်ပတ်ချွေးနံ့လေးဆွဲနေတာနေမှာ။ညှီစို့စို့ အနံ့လေးရှုနေတုန်း … အ … ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုးညည်းရင်း လက်တဖက်က ကျုပ်ခေါင်းကို နောက်ပြန်တွန်းထုတ်နေတာဗျို့။။သူ့လက်လေးကို ကျုပ်ညာလက်နဲ့ ပုတ်ထုတ်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းလေးထဲ အထက်အောက် ထိုးယက်ပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။ဒီတစ်ကြိမ်တော့ ကျုပ် တုံဆိုင်းမနေတော့ပါဘူး အက်ကွဲကြောင်းထဲ လျှာဖျားနဲ့ ထိုးယက်ရင်း ထောင်ထွက်နေတဲ့ အစိလေးကို မိမိရရလေး ဆွဲစုပ်ပစ်တာ။
" အ … အမေ့ "
ခပ်တိုးတိုးညည်းသံလေးနဲ့ ပေါင်လေး မသိမသာ ကားပေးတယ်ဗျ။မတ်တပ်ကုန်းလျက်လေးမို့ အပေါ်ဘက်စောက်ခေါင်းဝလေးထဲ အိုင်နေတဲ့ စောက်ရည်ကြည်လေးက ပွက်ကနဲ့ ကျုပ်နဖူးပေါ်ပန်းထုတ်နေတာ။နဖူးကတဆင့် ကျုပ်အထက်နူတ်ခမ်းထိစီးကျလာတဲ့ စောက်ရည်ကြည်လေးတွေ မျိုချပစ်လိုက်တယ်ဗျာ။ပြီးမှ စောက်ပတ်လေးကို ပြန်ယက်ပေးနေတာ။
တဖြည်းဖြည်း သိပ်မရုန်းတော့ပဲ ခါးလေးကော့ပေးရင်း ကျုပ်ယက်ပေးတာကို ငြိမ်ခံနေပြီဗျို့။စောက်ပတ်ဘေးနူတ်ခမ်းသားကြီးတွေကလည်း စောက်ရည်နဲ့ကျုပ်တံတွေးတွေကြောင့် ပြောင်လက်ပြီး ဖေါင်းကြွနေတာ ဖါးဂုံညှင်းကြီး ကြနေတာပဲ။ပေါင်သားလေးတွေ တဇပ်ဇပ်တုန်ရင်း ကိုယ်လုံးကို ဆန့်ပစ်လိုက်တာ ကျုပ်လည်း မော့အကြည့် မြစမ်းကြည်ကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကျုပ်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် လှည့်ပစ်လိုက်ပြီ။
တံခါးပေါက်ဘေးနား အိပ်ခန်းထရံကို ကျောမှီပြီး ကျုပ်ကို ငုံကြည့်ရင်း ပေါင်တန်ကြီးတွေ ဖြဲရပ်ပေးနေတာ။ထမိန်အပေါ်စကို ဖြည်ပြီး ခြေရင်းပုံချလိုက်ရင်း မျက်နှာလေး ရဲတွတ်နေလျက် သူ့ညာဘက်လက်က ကျုပ်ခေါင်းကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲကပ်ပေးတော့တာပဲ။
အစိလေးဆွဲစုပ်တာနဲ့ ခါးလေးကို ကော့ပေးရင်း ခေါင်းလေး မော့တက်သွားတာကြည့်ရင်း ကျုပ် ကာမစိတ်တွေလည်း ထိန်းမရအောင် ထကြွနေပါပြီ။အဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းအတိုင်း ပင့်ယက်လိုက် အစိလေးစုပ်ပေးလိုက်နဲ့ မြစမ်းကြည်လည်း အသံထွက်ပြီး ညည်းနေတော့တာဗျ။အစိလေးဆွဲငုံရင်း သွားလေးနဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ဖိကိုက်ပေးနေတုန်း သူ့လက်လေးတဖက်က ကျုပ်ဆံပင်တွေ ကျစ်နေအောင် စုကိုင်းရင်း ခါးလေးကော့ပြီး စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းလာတာဗျို့။
" အမလေးးးး …… အ အားးးးး …… ကန် တော့ ပါ ရဲ့ …… ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် …… မ မ မရ တော့ ဘူး ရှင် …… ထွက် ထွက် ထွက် ကုန် ပါ ပြီ …… အားးးး ရှီးးးးး းးးးး "
စောက်ရည်ကော့ပန်းရင်း ကျုပ်ခေါင်းကို ဆွဲမှပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေထားနဲ့ ကျုပ်ကို နမ်းနေတာဗျာ။ကျုပ်မျက်နှာပေါ် ရွှဲနှစ်နေတဲ့ သူ့စောက်ရည်တွေကိုလည်း လျှာလေးနဲ့ ပြောင်နေအောင် ယက်ပေးနေတာ။အလိုက်သင့် ပြန်နမ်းရင်း မြစမ်းကြည်ကို ကုတင်နား ပြန်ခေါ်လာလိုက်တယ်။
ကုတင်နား အရောက် ကျုပ်ပုဆိုးကို လက်တဖက်နဲ့ ချွတ်ချလိုက်တော့ ပေါင်ကြားက လီးက ထောင်ထွက်နေပြီး မြစမ်းကြည် ဆီးခုံးလေး ထောက်မိနေတာ။ကုတင်ပေါ် ပက်လက်အနေထားလေး လှဲချလိုက်တော့ သူ့မျက်နှာလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ထားတာဗျ။ကျုပ်လည်း ဒူးထောင်ပေါင်ကားလေးဖြစ်နေတဲ့ သူ့ပေါင်ကြားထဲ နေရာယူလိုက်တာပေါ့။
" အိုရ် … အကြီးကြီးပဲ "
မြစမ်းကြည်ရဲ့အုပ်ထားတဲ့ လက်ကလေးတဖက်ဖယ်ပြီး သူ့ပေါက်ကြားထဲ ဒူးထောက်နေရာယူထားတဲ့ ကျုပ်ပေါင်ကြားကို ကြည့်ရင်း ပြောနေတာဗျ။ကျုပ်လီးကလည်း အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထရင်း တဇပ်ဇပ် တုန်နေတာဗျို့။ဖေါင်းကားနေတဲ့ စောက်ပတ်နီတာရဲလေးကို လီးထိပ်နဲ့ ၅ ချက်လောက် ပွတ်ဆွဲပေးတော့ လှန့်ပြီး အော်နေသေးတာ။
" အမလေးးး …… ဖြည်း ဖြည်း လုပ် နော် …… ကိုမောင်ခြိမ့် "
ကျုပ်လည်း ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ဒစ်ဖူးကို စောက်ခေါင်းလေးထဲ အရင်မြုတ်လိုက်တာပဲ။မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး ရုတ်တရက်မဲ့သွားတာဗျို့ နဖူးကြောလေး ကြူံ့ရင်း ကျုပ်မျက်နှာကို စိုက်ကြည့်နေတာ။ခါးအားလေးနဲ့ ဖိချပစ်တော့ ခေါင်းလေးရမ်းပြီး စူးစူးဝါးဝါးကို အော်ဟစ်နေတော့တာပဲ။
" ဗျစ် …… အ …… ဖလွပ် …… အမလေး သေပြီ သေပြီ …… ကယ်ကြပါဦးရှင် …… အားးး အားးးး …… မ ရ လောက် ဘူး … ကိုမောင်ခြိမ့်ရယ် "
" ဗြိ … ဘွတ် … ခဏ လေးပါ … မြစမ်းကြည်ရဲ့ … ဗျစ် … စွက် "
" နာလိုက်တာ …… သေပါပြီရှင် …… ပြန် ပြန် ပြန်ထုတ်ပေးပါ …… အမလေးးးး ကျွတ်ကျွတ် "
ကျုပ်လည်း မျက်ရည်လေးဝိုင်းပြီး တောင်းပန်နေတဲ့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေးကြည့်ရင်း ဆက်မသွင်းပဲ ရပ်ထားလိုက်တယ်။လီးကို ဒစ်ဖျားလောက်ထုတ်ကြည့်တော့ သွေးစသွေးနလေးတွေ ကပ်နေတာဗျ အပျိုးမှေးပေါက်ပြီး နာလို့အော်ရှာတာနေမှာ။
သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချရင်း နူတ်းခမ်းလေးဆွဲစုပ်ပြီး နို့အုံလေးကို ချေပေးနေတာပေ့ါ။ခဏနေတော့မှ ဝင်သလောက်လေးပဲ လီးကို အထုတ်သွင်းလုပ်ပေးလိုက်တယ်။တဆက်ထဲ အင်္ကျီကြယ်သီးဖြုတ်ပြီး အောက်က ဘော်လီကို ဆွဲချလိုက်တော့ တင်းထုပ်နေတဲ့ နို့အုံထိပ်က နို့သီးခေါင်းနီတာရဲလေး ပေါ်လာတာပဲ။အမေ့ဘော်လီတွေ ဝတ်ထားတော့ ချောင်ချေညင်ချိချိလေးပဲ ပေါ်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ဆွဲစုပ်ပေးတော့ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်လာပြီဗျ။မျက်လုံးလေး စင်းပြီး အရသာခံနေတာဗျို့။ခဏကြာတော့မှ…
" ကိုမောင်ခြိမ့် "
" ဟမ် "
" ဟိုလေ … ရှင့် ဟာ ကြီး … အဆုံးထိ ဝင်ပြီလား "
" နဲနဲ ကျန်သေးတယ် … နင်က အော်နေလို့ … ဆက်မသွင်း ရ သေးတာ "
" ဖြည်းဖြည်း ချင်း … သွင်း ကြည့် ပါ့ လား "
" ဗျစ် …… ဗြိ …… ဗြိ …… ဟိုး ဟိုး … အမလေးးး … ခဏ ရပ်ဦး "
" နာ လို့ လား "
" ခုနလောက် မနာတော့ပါဘူး … အတွင်းထဲ … တစ်ဆို့ကြီး ဖြစ်နေလို့ … ကျွတ် ကျွတ် "
ခပ်ဖြည်းဖြည်း လိုးရင်း ဖိလိုးကြည့်တော့ မြစမ်းကြည်မျက်နှာလေး မဲ့နေရုံလေးပဲ။တားတော့ မတားတော့ဘူးဗျ။ဒါနဲ့ ကျုပ်လည်း လီးအဖျားထိထုတ်လိုက် အရင်းထိ ပြန်လိုးလိုက်နဲ့ ချော့ပြီး လိုးပေးနေရတာ။စောက်ခေါင်း အတွင်းသားလေးတွေက ညှစ်ထားသလိုဖြစ်နေတော့ လိုးရတာ စီးပိုင်နေတာပဲဗျာ။တဖြည်းဖြည်း လီးဒဏ်ခံနိုင်သွားပုံဗျ။နူတ်ခမ်းလေးဟပြီး အောက်ကနေ မသိမသာလေး ပြန်ပြန်ကော့ထိုးနေတာဗျို့။
" ကိုမောင်ခြိမ့် "
" ဟင် "
" ရပြီ … လုပ်တော့ … ကျမ ခံနိုင်ပါပြီ "
ပြောပြီး ရှက်သွားတဲ့ ပုံလေးနဲ့ ကျုပ်ပုခုံးကို ဆွဲဖက်ရင်း သူ့ဘယ်ဘက်ပါးနားလေး မျက်နှာကို ဆွဲကပ်ပစ်တာ။ကျုပ်လည်း မြစမ်းကြည်ဆီက ခွင့်ပြုချက်ရတာနဲ့ ချုပ်တည်းထားတဲ့ စိတ်တွေ လွတ်ပေးလိုက်တာ။တအအ နဲ့ အိပ်ခန်းထဲ ဆူညံနေတာပဲဗျာ။
ဒီတခါ ကျုပ်ရဲ့ ထိထိမိမိ လိုးချက်တွေအောက် မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် သူ့စကားအတိုင်း ကြိတ်ခံနေတာဗျို့။အဝင်အထွက်တိုင်း မြစမ်းကြည်ရဲ့ အဖုတ်အတွင်းသားလေးတွေက ညှစ်ပေးနေသလိုဗျ။ကျုပ်လည်း ဆီးခုံးချင်း ကပ်နေအောင် ဆောင့်ဆောင့် လိုးနေမိတာ။လီးအရည်ပြားတလျှောက် နွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားရင်း ကျုပ် ကျောပြင်တွေကို မြစမ်းကြည် ကုတ်ခြစ်နေတာ နှစ်ကြိမ်ရှိပြီဗျာ။
စောက်ရည်တွေလည်း ကျုပ်ကုတင်ပေါ် ရွှဲနှစ်ကုန်ရောပဲ။ကျုပ်လီး အရင်းထိဝင်သွားတိုင်း မြစမ်းကြည်ခေါင်းလေး မော့သွားတာလေးက ကျုပ်အတွက် အရသာဗျ။တဖြည်းဖြည်း လီးတစ်ချောင်းလုံး ယားတက်လာပြီဗျို့ လီအရည်ပြားတစ်လျှောက်လုံး တဆစ်ဆစ်နဲ့ဗျာ။
လရည်စထွက်တာနဲ့ မြစမ်းကြည် ဖင်ကြီး ကော့တက်လာပြီး ကျုပ်လီးအဝင်ကို ကော့ထိုးညှစ်ပေးနေတာ။အကြောပေါင်းစုံ အီစိမ့်နေအောင် ခံစားရင်း လီးကို အပြင်ထုတ်ပြီး နောက်ဆုံးတချက် ဆောင့်လိုးပစ်မိတာဗျာ။လီးထိပ်က ခံစားမှု့အရသာ သစ်လေးနဲ့အတူ မြစမ်းကြည်တစ်ယောက် ငယ်သံပါအောင် အော်နေတာဗျ။
" အားးး … အမလေးးးး …… သေ ပါ ပြီ ရှင် "
နောက်ဆုံးတချက်ကျ လီးထိပ်က စောက်ခေါင်းဝက ကျွတ်ထွက်လာပြီး ပြန်အထည့်ကျ အောက်က ဖင်ဝ ထဲ ဝင်သွားတာဗျို့။ကျုပ်လည်း ဖင်ပေါက်ထဲက လီးကို ပြန်အထုတ် မြစမ်းကြည်က လက်နှက်ဖက်နဲ့ ကုတင်ဘေး အားကုန်တွန်းထုတ်တာ ကုတင်အောက် ပြုတ်ကျသွားတာပဲဗျာ။
" ဝှီးးး … ဘုတ် …… အင့် "
ကုတင်ပေါ်က ပြုတ်ကျမှန်းသိတာနဲ့ ကုန်းအထ အခန်းဝမှ အမေနဲ့မြစမ်းကြည်က ကျုပ်ကို ကြည့်ပြီး ရယ်နေကြတာဗျို့။ခုမှ မြိုက ပြန်ရောက်ပုံနဲ့ပါ။ကျုပ်ပုဆိုးက ပေါင်ရင်းလန်တက်နေပြီး ခပ်ကုန်းကုန်း ထိုင်လျက်ကလေးဗျ။ကျုပ် အိပ်မက် မက်နေတာပါဗျာ ဟီးဟီးးး။
အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>
No comments:
Post a Comment