အဖေများနေ့မှာ အမေနွယ်ပေးတဲ့ အချစ်ဆု အပိုင်း ( ၂ )
ဇာတ်သိမ်းပိုင်း
အက်စတာကင်း ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
ထွက်ကျလာသမျှ အမေနွယ့် စောက်ရည်များကို သူ တစ်စက် မကျန် ဂွတ်ခနဲ မြိုချပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းဝမှာ ပေနေသည့် လက်ကျန် စောက်ရည်လေးများကို လျှာနှင့် ယက်လိုက်သည်။ အမေနွယ်က သူမ ထမီကို ခါးပေါ်သို့ ဆွဲတင်ပြီး တစ်ဖက်က သူ့လက်ကို ဆွဲ၍ ထစေလိုက်သည်။
သူမပါ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ခြေဖျားလး ထောက်ကာ သူ့ ပါးစပ်နားသို့ အမေနွယ့် နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးက ထိပ်ကပ်၍ ပြွတ်ဆို စုပ်နမ်း လိုက်လေသည်။ စုပ်နမ်း၍ပြီးတော့ အမေနွယ် လက်လေးကို ဆွဲကာ အိမ်နံရံနားဆီသို့ လျှောက်လာကြသည်။
အမေနွယ့် ကျောလေးကို နံရံဖက်သို့ ဆွဲကပ်လိုက်ပြီး ထမီကို အောက်သို့ ချွတ်ချ လိုက်သည့်အခါ သူ့ ပုဆိုး ခါးပုံစကို အမေနွယ်က အောက်သို့ ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ဝေယံစိုး လီးက အမေနွယ့် စောက်ပတ်ရှေ့တွင် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထလျက် တဆတ်ဆတ်နှင့် တုန်မတ် နေလေ၏။
အမေနွယ်က သူ့ လီးကို သူမ လက်လေးဖြင့် ဆွဲ၍ စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့ပေးထားပြီး သား သွင်းလိုက်တော့ ဟု တီးတိုးလေး ပြောလေသည်။ အမေနွယ့် ခြေတစ်ဖက်ကို မ၍ သူ့ ခါးမှာ ချိတ်ထားပြီး ဒူးတစ်ဖက် ကွေးကာ ခါးဆန့်လိုက်သည်။
“ဇွိ”
ဆိုပြီး သူ့လီးက အမေနွယ့် စောက်ပတ် နုတ်ခမ်းသားလေးများကို ထိုးခွဲ၍ တအိအိဖြင့် ဂွမ်းစိုင်သားလေးလို နူးညံ့ စိုစွတ်နေသော စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်ရောက် သွားလေသည်။
“ဖတ်”
ဆိုပြီး ဆီးခုံ နှစ်ခု ထိကပ်သွားပြီး အမေနွယ့် တီးတိုး ငြီးတွားသံလေးက သာယာသော နတ်ဆောင်းသံလေးလို ထွက်ပေါ် လာလေသည်။
“အားးးးးးးးးးး… ကျွတ်… ကျွတ်”
သူ့ကို မွေးထုတ်ခဲ့သော အမေနွယ့် စောက်ပတ်ကို တဖုံးဖုံးနှင့် ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။
“အားးးးးးးးး… အားးးးးးးးးး… ဟင်းး… ဟင်းး”
“ခူးး… ခေါ… ခလော… ခလော”
အဖေကတော့ အတော် ပင်ပန်းနေ၍ထင်။ တခေါခေါနှင့် အိပ်မောကျ နေလေ၏။အဖေ အိပ်ပျော်ချိန်တွင် အမေနွယ်ကို လိုးနေရတာ ပါလား ဟူသည့် စိတ်က ဝေယံစိုး လီးကို သံချောင်းလို မာတောင် နေစေပြီး နူးညံ့လှသော အမေနွယ့် စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများက သူ့ လီးကို ဆွဲဆွဲ ညှစ်ကာ တီးတိုးလေး ငြီးတွား၍ သူ့ကို ဖက်ထားလေသည်။
“အားးးးးးးးးးး… အားးးးးးးး… သားး… ကောင်းလိုက်တာကွယ်… ဟင့်…ဟင့်”
သား အရင်းနှင့် အလိုးခံရတာ အဖေ လိုးတာထက် ကောင်း၍ ဖြစ်မည်။ အမေနွယ် ရှိုက်သံလေးများပင် ထွက်လာလေ၏။ သုံးမိနစ်ကျော်လာက် တဖုံးဖုံးနှင့် ဆောင့်လိုးပြီး အမေ့နွယ့် စောက်ပတ်ထဲသို့ သူ့ သုတ်ရည်ပူများကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။
” အား”
တီးတိုးလေး ငြီးတွားကာ အမေနွယ် သူ့ကို တင်းနေအောင် ဖက်ထားပြီး သူမ ကိုယ်လေး ဇတ်ခနဲ ဇတ်ခနဲ တုန်ခါ၍ ခဏကြာတော့ ငြိမ်ကျသွားလေသည်။ လှပ ချောမွေ့သည့် အမေနွယ့် မျက်နှာလေးကို မြတ်နိုး ကြင်နာခြင်း များစွာဖြင့် သူ နမ်းလိုက်သည်။ သူတို့ သားအမိ ပုဆိုးနှင့် ထမီ အသီးသီး ပြန်ဝတ်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်ပေါင်း သုတ်ရည်၊ စောက်ရည်၊ များက ဖယောင်း ပုဆိုးပေါ်တွင် ရွှဲနေလေ၏။
ကြမ်းတိုက်ဝတ် ယူပြီး အမေနွယ်က ပေတာကို သန့်စင် နေလေသည်။ ပြီးတော့ သားအမိ နှစ်ယောက် ဆက်တီမှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။
“အဖေများနေ့မှာ… အမေနွယ်က သားကို… ခုနက အချစ်ဆု ပေးလိုက်တာ… အဲဒါ သားက… အမေနွယ်ကို သိပ် ချစ်မှန်းသိလို့”
ပြောပြီး အမေနွယ် ခေါင်းလေးက သူ့ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်လာလေ၏။အမေနွယ့်ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။
“အရမ်း ချစ်တယ် အမေနွယ်ရယ်… အမေနွယ်က သားရဲ့တပင်တိုင် အချစ်ဦးလေးပါ”
သားအမိ နှစ်ယောက် ချစ်စကားလေးများ ပြောနေလိုက်ကြသည်။ ခဏကြာတော့ ထကာ အိမ်နောက်ဖက် အိမ်သာခန်းသို့ ထွက်လာစဉ် အမေနွယ်တို့ အိပ်ခန်းရှေ့ အရောက် အဖေက တခေါခေါနှင့် အိပ်မောကျ နေလေသည်။ အဖေကတော့ သူတို့ သားအမိ ခုနက အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ ချစ်ပွဲဝင်သည်ကို မသိရှာပေ။
နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်နေလေ၏။ အိမ်သာနား ရောက်တော့ အမေနွယ် အိမ်သာထဲ ဝင်ကာ သူမ စောက်ပတ်ကို ရေများ တဗွမ်းဗွမ်း လောင်း၍ ဆေးကြော နေလေသည်။ ရေကန်နား သွားပြီး သူ့ လီးကို ရေများ လောင်းပြီး သန့်စင်လိုက်သည်။ အမေနွယ် အိမ်သာထဲမှ ထွက်လာပြီး သူ ရပ်နေရာနား လျှောက်လာသည်။
အမေနွယ့်ကို သား ချစ်လို့ မဝသေးဘူး သူ ပြောတဲ့အခါ မနက် သား အဖေ ကားထွက်မှ အမေနွယ်တို့ ချစ်ကြမယ်နော် အမေနွယ်လည်း အတူတူပါပဲ ပူတူးတူးလေးရယ် သွားကြမယ် ဟု အမေနွယ်က ပြောလေသည်။ သူတို့ သားအမိ အိမ်ထဲ ဝင်လာခဲ့ကြသည်။
အမေနွယ်လည်း သူမတို့ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားပြီး သူလည်း အမေနွယ်တို့ အခန်းနှင့် ကပ်ရက်မှ သူ့ အခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ အိပ်ယာပေါ် လှဲအိပ်လိုက်သည်။
မနက် ၇နာရီ လောက်တွင် ဝေယံစိုး နိုးနေပြီး မထချင်သေးသဖြင့် ဆက်လှဲနေလိုက်သည်။ တစ်ညလုံး အိပ်ထား၍ လန်းဆန်းပြီး အားအင်များ ပြည့်ဝနေသလို ပုဆိုးထဲမှ သူ့ လီးမှာလည်း အားပြည့် ခွန်ပြည့် ဖြစ်နေလေ၏။
အကို ကား သွားတော့မယ် နွယ်ရေ ဟု အဖေ့ ပြောသံကို ကြားလိုက်ရပြီး ခဏကြာတော့ ဂိုထောင်ထဲမှ ကားစက်နှိုးသံ ကြားကာ ခြံထဲက ကားမောင်း၍ ထွက်သွားလေသည်။ အဖေ သွားပြီး ဆယ်မိနစ်လောက် ကြာတော့ သူ့ အခန်းထဲ အမေနွယ် ဝင်လာသည်။
သား ထတော့ အိပ်ပုတ်လေး ပြီးရင် မနက်စာ စားကြမယ် ဟု ပြောပြီး အမေနွယ်က ကုတင်စောင်းမှာ တင်ပါးလွှဲလေး ထိုင်လိုက်လေသည်။ အမေနွယ် ရေချိုးထားတာ ထင်သည်။ ပါးပြင် နှစ်ဖက်မှာ သနပ်ခါး ဘဲကြားလေး လူးထားသည်။ ပါးပြင်ထက်က သနပ်ခါး ဘဲကြားလေး နှစ်ဖက်ကို တရွှတ်ရွှတ်နှင့် နမ်းလိုက်သည်။
“ညစ်ပတ်အိုးလေး… သွားတိုက် မျက်နှာ သွားသစ်ချည်… အမေနွယ် စောင့်နေမယ်”
ပြောပြီး သူ့ နဖူးကို အမေနွယ် နမ်းကာ အခန်းထဲမှ မီးဖိုခန်းသို့ ထသွားလေသည်။ ရေကန်သို့ ထွက်လာပြီး သွားတိုက် မျက်နှာသစ်ကာ ရေပါချိုးလိုက်သည်။ ရေမိုးချိုး၍ပြီးတော့ အဝတ်အစား လဲကာ မီးဖိုခန်းသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အမေနွယ်က မီးဖိုခန်းထဲတွင် မနက်ဆာ စီမံ နေလေ၏။
အမေနွယ့် နောက်မှာ ရပ်လိုက်ပြီး အုံထူ နက်မှောင်သော သူမ ဆံကေသာများကို လက်တစ်ဖက်နှင့် ယူ၍ နှာခေါင်းဝတွင် တေ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။ တစ်ဖက်က ကျော့ရှင်းသည့် အမေနွယ့် ခါးလေးကို ဖက်ကာ ရင်စိ အင်းကျီပေါ်မှ ချပ်ရပ်သည့် ဗိုက်သားလေးကို လက်နှင့် ပွတ်လိုက်သည်။
“သား မနက်စာ စားရအောင်လေ… အမေနွယ် မစားရသေးဘူး… သားကို စောင့်နေတာ”
လည်ပြန်လေး အမေနွယ်က သူ့ကို လှည့်ပြောလေသည်။ အမေ့နွယ်ကို ကစ်ဆင် ရိုက်လိုက်သည်။
“ပြွတ်စ်”
“မနက်စာ အရင် စားမယ်လေ… သား”
“ဟုတ်ကဲ့… အမေနွယ်”
သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက် မနက်စာ စားလိုက်ကြသည်။ စား၍ပြီးတော့ သူ ထကာ ရေအိုးစင်မှာ တင်ထားသည့် ရေသန့်ဗူးထဲမှ ရေသောက်လိုက်သည်။ အမေနွယ် သောက်ရန် ခပ်ပေးပြီး သူမကို ပေးကာ ခုံတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ အမေနွယ် ရေသောက်၍ပြီးတော့ ခွက်ကို စားပွဲခုံပေါ် တင်လိုက်သည်။
အမေနွယ် ချစ်ကြမယ်လေ သူပြောတဲ့အခါ ခဏ သား ဟု ပြောပြီး အိမ်ရှေ့ဖက်သို့ အမေနွယ် ထသွားလေသည်။ ခဏကြာတော့ မီးဖိုထဲ ပြန်ဝင်လာသည်။
“ခုနက ဘယ်သွားတာလဲ… အမေနွယ်”
“အိမ်ရှေ့ တံခါးမ သွားပိတ်တာ သားရဲ့… သား အဖေ မတော် ပြန်လာရင်… ဘယ်လို လုပ်မလဲ”
ပြောပြီး သူ့ ပုဆိုး ခါးပုံစကို အမေနွယ် ဖြေချလိုက်ပြီး ခုံအောက်မှာ ဒူးထောက် ထိုင်ချကာ သူ့ လီးကို သူမ လက်လေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ ဂွင်းထုပေး နေလေသည်။
လေး၊ ငါး၊ ဆယ်ချက်၊ ထု၍ပြီးတော့ အမေနွယ် ခေါင်းလေး သူ့ ပေါင်ခွဆုံသို့ ငုံ့ချကာ နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်လွှာကို ဖွင့်ဟ၍ သူ့ လီးကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်လိုက်သည်။ နှုတ်ခမ်းလေး နှစ်လွှာကို စေ့ထားပြီး ခေါင်းလေး နိမ့်လိုက်၊ မြင့်လိုက်၊ လုပ်ကာ လီးစုပ်ပေး နေလေသည်။
“အားးးးးးး… အမေနွယ်… ကောင်းလိုက်တာ”
အမေနွယ့် ဆံပင်များကို သူ လက်နှင့် ထိုးဖွကာ သူ့အား ကိုးလလွယ်၊ ဆယ်လ၊ ဖွားခဲ့သော အမေဖြစ်သူက လီးစုပ်ပေး နေသည်ကို ခံနေရ၍ ဝေယံစိုး သူ့ ငယ်ထိပ်နှင့် နတ်ပြည်ကို တက်ဆောင့် နေသလိုပင်။
အကောင်းကြီး ကောင်းနေမိပြီး အမေနွယ့် အာခံတွင်း ငွေ့လေးက သူ့ လီးကို တောင်သထက် တောင်နေ စေလေတော့သည်။ ကြာရင် ထွက်ကုန်မည် ဆိုး၍ နှစ်မိနစ်လောက် ရောက်တော့ အမေနွယ် ပါးစပ်ထဲက သူ့ လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အမေနွယ့် ဂျိုင်းနှစ်ဖက်ကို မကာ ထစေပြီး သူပါ မတ်တပ် ရပ်လိုက်သည်။
သွေးကြော စိမ်းလေးများနှင့် ယှက်ဖြာလျက် ရှိသော အမေနွယ့် လည်တိုင်လေးကို ပြွတ်ခနဲ စုပ်နမ်းပြီး ရင်စိ အင်းကျီ နှိပ်စေ့တွေကို တတောက်တောက်နှင့် ဖြုတ်တ်၍ ချွတ်ပြီး ခုံပါ် တင်လိုက်သည်။ အမေနွယ်ကလည်း သူ့ တီရှပ်ကို အပေါ် မ တင်လိုက်သည့်အခါ သူ့ လက်ကို မြှောက်ပေးထားလိုက်သည်။
သူ့ အင်းကျီကို ချွတ်ပြီး အမေနွယ်က ခုံပေါ် လှမ်းတင်ကာ သူမ ကျော နောက်သို့ လက်သွင်းပြီး ဘရာစီယာကို ဂျိပ်ဖြုတ်၍ ချွတ်လိုက်သည်။ အမေနွယ့် နို့နှစ်လုံးကို သူ အငမ်းမရ စို့နေလိုက်သည်။
“စို့ သား… ဒါ… သား ငယ်ငယ်က… စို့ခဲ့ရတဲ့ နို့”
သူ့ ကျောကို ဖွဖွလေး ပုတ်ပြီး ပြောလေသည်။ နို့စို့ရင်းမှ အမေနွယ့် ထမီကို ဖြေချလိုက်ပြီး စောက်ပတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် ပွတ်လိုက်သည်။ သူ့ ပုဆိုးကတော့ အောက်မှာ ပုံကျ နေလေသည်။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးး… ဟင်းး”
အမေနွယ် တီးတိုးလေး ငြီးကာ အမေနွယ် လိုချင်ပြီ သား ဟု ပြောလေသည်။ အမေနွယ့် ကိုယ်လေးကို စွေ့ခနဲ ပွေ့မကာ ဘေစင် အနီးမှ စားပွဲခုံရှည်နားသို့ လျှောက်လာခဲ့ပြီး စားပွဲခုံပေါ်သို့ ညင်သာစွာဖြင့် ချလိုက်သည်။
ခုံအမြင့်က ခါးစောင်း သာသာလောက်ပဲ ရှိသည်။ ကားစွင့်သည့် အမေနွယ့် တင်စိုင်ကြီး နှစ်လုံးကို မ ရွှေ့လိုက်ပြီး အမေနွယ့် သွားရည်များနှင့် ရွှဲစို ပြောင်လက်နေသော သူ့ လီးကို ဆုပ်ကိုင်၍ စောက်ပတ်ဝတွင် တေ့ကာ သွင်းလိုက်သည်။
အမေနွယ့် သဘာဝချောဆီ သူမရဲ့သွားရည်များက လီးမှာ ရွှဲစိုနေ၍ ချောချော ချူချူပင် စောက်ပတ်ထဲသို့ ဝင်ရာက်သွားလေသည်။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
သူ့ လက်တစ်ဖက်က အမေနွယ့် နို့ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ဖက်က နံရံကို ထောက်ကာ သူ့ လီးကို နောက်ဆွဲထုတ်ပြီး ဆောင့်လိုး သွင်းလိုက်သည်။
“အားးးးးးးးးးးးးးးးးးး… သားရယ်… လုပ်တတ်လိုက်တာကွယ်… အိုးးးးးးး… အားးးးးးးး”
အမေနွယ် တီးတိုးလေး ငြီးတွားကာ သူမ ကျောကို နံရံမှာ ကပ်ထားပြီး သူ့ခါးမှာ သူမ ခြေနှစ်ဖက်ကို ချိတ်၍ ဖီးလ်တက်သံလေးဖြင့် ငြီးတွား နေလေသည်။ အမေနွယ့် စောက်ပတ်ကို တဖုံးဖုံး တဖတ်ဖတ်နှင့် ဆောင့်လိုး နေလိုက်သည်။ ဒီနေ့တော့ ညကလို ခဏလေးနှင့် မပြီးအောင် သူ ထိန်း၍ လိုးနေလိုက်သည်။
အမေနွယ့် မျက်နှာလေးက ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် နီရဲနေပြီး တအားအား ငြီးတွားသံလေးများနှင့် အသားချင်း ရိုက်ခတ်သံတို့က မီးဖိုထဲတွင် စည်းချက်ညီညီ ပေါ်ထွက် နေလေ၏။
လေးမိနစ်ကျော်လောက် ရောက်တော့ အမေနွယ့် တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ခါတက်သွားပြီး သူ့ကို ပွေ့ဖက်ထားလေသည်။ နောက် အချက် နှစ်ဆယ်ကျော်လောက် ဆောင့်လိုးပြီး အမေနွယ့် သားအိမ် နံရံများထံသို့ သူ့ သုတ်ရည်များက ပန်းထွက်သွားလေသည်။
ကောင်းလိုက်တာ သားရယ် မွေးရကျိုး နပ်လိုက်တဲ့ အမေနွယ့်သား ဟု သူ့ကို ပြောသည်။ အမေနွယ့် စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများက သူ့ လီးကို ဆုပ်ညှစ်ကာ သုတ်ရည် လက်ကျန်များကို ဆုပ်ယူ နေလေ၏။ အဖေ လိုးတာနဲ့ သားလိုးတာ ဘယ်သူ လိုးတာ ပိုကောင်းလဲ အမေနွယ် သူ မေးတဲ့အခါ သားက ကောင်းတယ် သားအဖေက ခုတလော လေး၊ ငါး၊ လ ရှိပြီ၊ ဆက်ဆံရင် ခဏလေးနဲ့ ပြီးတာ ဟု ပြောလေသည်။
"ဒါဆို အမေနွယ့်ကို သား အမြဲတမ်း လိုးမယ်၊ အဖေ မသိအောင် သားတို့ ခိုး လိုးကြမယ်နော်၊ အမေနွယ်"
သူပြောတဲ့အခါ
"အင်း လိုးပါ သားရယ်၊ ဒီ စောက်ပတ်က သားကို မွေးထားတာ၊ သား ပိုင်တယ်၊ သားလေး သဘော၊ အမေနွယ့်ကို လိုးပေးတော့"
ဟု သူ့ကို မူနွဲ့နွဲ့လေး ပြောလေသည်။
စကားပြောနေစဉ်မှာ အမေနွယ့် စောက်ပတ်ထဲမှ သူ့လီးမှာ နောက်တစ်ခါ လိုးရန် တာစူ နေလေပြီ။ စောက်ပတ်ထဲမှ လီးမကျွတ်အောင် အမေနွယ့်ကို ပေပွ့ချီလိုက်သည့်အခါ အမေနွယ်က သူ့ ခါးမှာ သူမ ခြေနှစ်ဖက်ကို ချိတ်ပြီး သူ့ကို ဖက်ထားလေသည်။
"အမေနွယ့်ကို သား လိုးတော့မယ်နော် "
သူ မေးတဲ့အခါ
"မေးနေရသေးလား အမေနွယ့် လင်လေးရယ် လိုးပါရှင် "
ဟု သူ့ကို ပြောလေသည်။ သူတို့ သားအမိနှစ်ယောက်လုံး ရင်ခုန်ကြည်နူးမှု ကိုယ်စီနှင့် ဖြစ်ကြပါသည်။ အမေနွယ့်ကို ပွေ့ချီလျက် မီးဖိုခန်းမှ ထွက်ကာ သူ့ အိပ်ခန်းသို့ လျှောက်လာခဲ့သည်။
ဆက်လက်ကြိုးစားပါဦးမည်။
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment