မယားတောသူ အပိုင်း ( ၃ )
ရေးသားသူ - Dr.Oo (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)
အခန်း (၁၁) ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင်အဖြစ် သရုပ်ဆောင်ခြင်း။
ကိုအောင်နိုင် က ပြန်ရတော့မယ် ဆိုတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့အိမ်ကို လိုက်ပို့ပေးရမှာမို့ အတူတူ ထလိုက်ကြသည်။ မိုးမ က တံခါးဝအထိ လိုက်ပို့ပေးသည်။ ထိုအချိန်မှာ မိုးမ မှာ ကိုအောင်နိုင်နှင့် ဟိုးအရင်ကထဲ က ရင်းနှီးလာခဲ့သူများပမာ ရီမော စကားပြောဆိုနေလေပြီ။ သူတို့ သုံးယောက် တံခါးဝသို့ အသွားတွင် မိုးမ နှင့် ကိုအောင်နိုင့်ကို မျက်လုံးဒေါင့်စွန်းမှ မသိမသာ တချိန်လုံး အကဲခပ်နေသော ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ထူးခြားသည့် လှုပ်ရှားမှုတခု ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ထိုအရာကတော့ ကိုအောင်နိုင့် လက်တဖက်က လမ်းလျှောက်သည့်အချိန် လွဲလိုက်ရင်း ဘေးနားမှ မိုးမ တင်ပါးလုံးလေး တဖက်ကို မသိမသာ မတော်တဆလို ဖြင့် အုပ်ကိုင်ပြီး ပွတ်လိုက်ခြင်းပင်။ စက္ကန့်ပိုင်းလောက်ပင်ဖြစ်သော်ငြားလည်း ကိုရင်မောင် က တော့ ကိုအောင်နိုင် တမင်လုပ်တာ ဖြစ်ကြောင်း သေခြာသိလိုက်သည်။ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တယောက် သတိထားမိသလား ဆိုတာကို အလျှင်အမြန်အကဲခတ်လိုက်သော်လည်း မိုးမ က ပုံမှန်ဘာမှ မဖြစ်သလို မသိလိုက်သလိုပင် မို့၊ မိုးမ တော်တော်ရိုးတာပဲ ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ တံခါးဝရောက်တော့ ကိုအောင်နိုင်က၊
“ ကော်ဖီနဲ့ မုန့်တွေ အတွက် အရမ်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် မမိုးမ ရေ၊ ကျနော်တော့ မမိုးမ ကို အရမ်းခင်သွားမိပြီ၊ နောက်တခေါက် ကိုရင်ဦးမောင် ဖိတ်ပါစေလို့ ဆုတောင်းရမှာပဲ”
မိုးမ ကလည်း ပြုံးပြီး၊
“ အို ဒါလေး များ ကိုအောင်နိုင်ရယ် ဘာမှ မဟုတ်တာလေးကို၊ နောက်လည်း လာလည်ပါ၊ အချိန်အရွေးပါနော်၊ နောက်တခါလာရင်၊ အမျိုးသမီး နဲ့ ခလေး တွေပါ ခေါ်ခဲ့ပါလား၊ ပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့”
ကိုအောင်နိုင့်ကို ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ကားဖြင့် အိမ်အပြန်လိုက်ပို့လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကားမောင်းရင်းက၊
“ ကိုအောင်နိုင်၊ ကျွန်တော့်မိန်းမ ဘယ်လိုနေလဲဗျ”
ကိုအောင်နိုင်မှာ မမျှော်လင့်ထားသော မေးခွန်းကြောင့် ရုပ်တရက်ကြောင်သွား၏၊ ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို ပြန်ကြည့်ရင်း၊
“ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ၊ ကိုရင်ဦးမောင်၊ ခင်ဗျားမိန်းမ ကို ဘာဖြစ်တယ်”
“ အော် ကျနော့်မိန်းမ ကို ဘယ်လိုထင်လဲလို့၊ ခင်ဗျား သဘောကျရဲ့လား၊ ကျနော်ဆိုလိုတာကဗျာ၊ သူ့ကို ချောတယ်လို့ထင်လား”
“ အိုး.. ဟာခင်ဗျား အမျိုးသမီးက တော်တော် ချောတာလားဗျာ၊ အပြောအဆိုလည်း ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ပြီး၊ သွက်သွက်လက်လက်လေး၊ နောက် သူက တော်တော်ငယ်သလိုပဲဗျနော်၊ ကောလိပ်ကျောင်းသူ အရွယ်လောက်လိုပဲ အဟီး”
“ အဟီး သူက အိပ်ယာထဲမှာလည်း တော်တော် ကောင်းတယ်ဗျ ဟားဟား”
သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးက ကိုရင်ဦးမောင် စကားကြောင်း တဟဲဟဲ ရီမိကြသည်။
“ ကျနော့်မိန်းမ ကတော့ဗျာ၊ ခလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးတာနဲ့ ဝလာလိုက်တာ၊ သိတဲ့အတိုင်းပဲလေ၊ ကျနော်က အဲလို နို့တွေ တွဲ၊ ဗိုက်တွေပူတဲ့ မိန်းမ ဆို မကြိုက်တော့ဘူးဗျ”
“ ခင်ဗျား က ဘယ်လို ပုံမျိုးမှ ကြိုက်တတ်တာလဲဗျ”
“ သူငယ်ချင်း စိတ်မရှိဘူး ဆိုရင်တော့ သူငယ်ချင်း အမျိုးသမီးကို ပဲ နမူနာပေးရမှာပဲဗျာ၊ မိုးမက တကယ့်ကို ဘော်ဒီလှတယ်ဗျာ၊ ကျနော့်မိန်းမ ခလေးမမွေးခင်တုန်းက အတိုင်းပဲ၊ ဗိုက်သား ရှပ်ရှပ်နဲ့ နို့တွေက လုံးပြီးတင်းနေတာ နောက်ပြီးတော့ အရွယ်ငယ်တာ လည်း ပါတာပေါ့ဗျာ”
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့မိန်းမ ကို ကိုအောင်နိုင်ချီးမွန်းခန်းဖွင့်နေတာကို သဘောကျနေမိသည်။ ကြည့်ရတာတော့ ကိုအောင်နိုင်တယောက် မိုးမ ကိုယ်လုံးကို အလွတ်စိတ်ထဲက မှတ်မိသွားအောင်ကို ကြည့်လာခဲ့ပုံပေါက်သည်ဟု သူထင်မိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲမှာ သူ့ အစီအစဉ်အောင်မြင်နိုင်မည်ဟု တွေးမိသည်၊ သို့သော်လည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းသာ လုပ်သွားရမည်ဟု စဉ်းစားထားသည်။
“ ခင်ဗျား ဗျာ ကျနော့်ကို ခေါ်လာတုန်းက ကျနော်တို့ ဖုံးထဲမှာ ပြောခဲ့တဲ့ ကောင်မလေးကို ပြမယ်ဆိုပြီးခေါ်လာတာ၊ ခုတော့ အဲဒီကောင်မလေးလည်း မတွေ့ခဲ့ရဘူး၊ ဘယ်လိုလဲ အဲဒီကောင်မလေးက၊ ခင်ဗျား အမျိုးသမီးလို ပုံစံလေးပဲလား”
“ အိုး ဟုတ်ပ၊ အဲဒိ ကောင်မလေးက အရမ်းကို ဟော့တာ၊ ခင်ဗျား တွေ့တာနဲ့ကို အိပ်ယာထဲ ခေါ်သွားချင်မှာ၊ ဟေး အခု စမ်းပြီးခေါ်ကြည့်ရအောင်”
“ အင်း ကွာ လုပ်လိုက်ရအောင်၊ ကားကို လမ်းဘေးခနရပ်လိုက်၊ အခုတော့ ကျနော် အဲဒီကောင်မလေးကို ဘာတွေ ပြောရမယ်ဆိုတာ အိုင်ဒီယာရပြီ၊ ဒါနဲ့ ဒီအချိန်ဆို သူ့ယောက်ျား အိမ်ပြန်ရောက်နေလောက်ပြီ မဟုတ်ဘူးလား”
“ အာ ဒီအချိန် အဲဒီဘဲက အိုဗာတိုင် လုပ်တတ်တယ်၊ စမ်းခေါ်ကြည့်လေ၊ တကယ်လို့ ဖုံးကိုင်တယ်ဆိုရင်တော့ သူ့ယောက်ျား မရှိလို့ပဲ ဖြစ်မှာပေါ့”
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ရဲ့ ဆင်းကဒ်အပိုထည့်ထားတဲ့ဖုံး နဲ့ မိုးမ နံပါတ်ကို ခေါ်လိုက်ပြီး စပီကာကို ဖွင့်လိုက်သည်။ ပြီးမှ ကိုအောင်နိုင့် ဆီ ဖုံးလှမ်းပေးလိုက်သည်။ မိုးမ က ဖုံး ကို ပြန်ဖြေတာကြားလိုက်ရသည်။
“ ရှင်ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ၊ ဘာလို့ ဒီအချိန်ကြီးခေါ်ရတာလဲ၊ ကျမယောက်ျား အိမ်မှာ ဒီအချိန်ရှိတတ်တယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား”
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ရဲ့ ဖုံးထဲက အသံကို ကြားလိုက်ရတော့ အံ့သြသွားမိသည်။ သူအိမ်မှာ မရှိပဲနှင့် ဘာလို့ အဲလို ပြောရတာလဲ၊မိုးမ အနေနဲ့ အခုလို ပြောရတာကို ကြိုက်နေတာမဟုတ်ဘူးလား၊ ဒါမှ မဟုတ် သူက တစိမ်းယောက်ျား နဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောချင်လို့ သူ့အိမ်မှာ ယောက်ျား ရှိတဲ့ အချိန်မျိုးကို မခေါ်စေချင်တာလား။ မိန်းမ မာယာသဲကိုးဖြာတဲ့။
“ အချစ်ရယ် ကိုက အချစ်ကို လွမ်းလွန်းလို့ပါ၊ ကို ကလေး အချစ်ရဲ့ ဘေး အိပ်ယာပေါ်မှာ အတူလှဲအိပ်နေချင်ပြီး အချစ်ကိုလည်း ကို့ရဲ့ မာတောင်နေတဲ့ အကောင်ကြီးကို ကိုင်ထားပေးစေချင်လို့ပါကွာ၊ ဘယ်တော့များ မှ အချစ်က ကို့ကို လုပ်ပေးမှာလဲ”
“ ရှင်တော်တော့၊ ကျမ ယောက်ျား အခု ရေချိုးခန်းထဲက ထွက်လာတော့မယ်၊ ကျမဖုံးချလိုက်တော့မယ်”
“ ခနလေး ခနလေး အချစ်ရယ်၊ ကိုလေ မင်းနဲ့ ဒီညလည်း မနေ့ညကလို အိပ်ယာထဲ အတူရှိနေချင်လို့ပါ၊ ဖြစ်နိုင်မယ်မဟုတ်လားဟင်”
“ ဟင့်အင်း ဒီညတော့ ရှင်မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး၊ ဒီည ကျမမှာ တခြားတယောက်ရှိတယ်၊ အခုနကလေးပဲ ကျမနဲ့ ဆုံခဲ့တဲ့သူ”
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် မိုးမ ရဲ့ ပြန်ပြောလိုက်သံကြားလိုက်ရတော့ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းလို့ ထတောင်ခုန်မိတော့မလို ဖြစ်သွားခဲ့ရသည်။ မိုးမ ညွှန်းဆိုလိုက်သည့်သူမှာ ကိုအောင်နိုင် ဖြစ်ကြောင်း သူသဘောပေါက်၍ဖြစ်လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကတော့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်ပြီး မိုးမ ကို မေးခွန်းထုတ်လိုက်လေသည်။
“ အော် ဟုတ်လား အဲဒီ ခွေးမသား ဖိုးကံကောင်းက ဘယ်သူလဲ ကို သိတဲ့သူလား”
“ ဟင့်အင်း ဘာလို့ ရှင့်ကို ပေးသိရမှာလဲ၊ ဒီညက ရှင့်အလှည့်မဟုတ်ဘူး ဒါပဲ၊ ရှင့်အလှည့်ရောက်ရင် ကျမ ပြောမယ် ကဲ။ ဘိုင်ဘိုင်”
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အရမ်းပျော်သွားသည်။ သို့သော် ကိုအောင်နိုင်က၊
“ ဟေ့လူ အဲဒီစော်လေးက အရမ်းကို ဆက်ဆီ ဖြစ်တာပဲကွာ ခင်ဗျား ကျနော့်ကို တော့ အဲဒီ စော်လေး တကယ်ဗျင်း ရအောင် လုပ်ပေးမှ ရတော့မယ်နော်”
ကိုရင်ဦးမောင် က ကိုအောင်နိုင်ကို သူ့အိမ်သို့ ချပေးခဲ့ပြီးနောက် အိမ်သို့ အမြန်ပြန်မောင်းလာခဲ့တော့သည်။ မိုးမ တယောက်က အိမ်နေရင်း ဘလော့စ် အင်္ကျီနှင့် စကဒ် အတို ဝတ်ထားလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ရေကို ကမန်းကတန်းချိုး၊ သူတို့ နှစ်ယောက် ညစာ အတူ စားပြီး အိပ်ယာအမြန်ဝင်ကြလေသည်။
အိပ်ယာပေါ်ရောက်ကျတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်ထုံစံအတိုင်း ဖက်ကြ၊ပွတ်ကြနမ်းကြလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နားအနောက်ဖက်နားလေးကို လျှာဖြင့် ရက်လိုက်ရင်းက တိုးတိုးလေး၊
“ အချစ် ကိုအောင်နိုင် အိမ်မှာရှိတုန်းက ကို ခိုင်းတာကို မလုပ်ဘူနော်၊ အခုတော့ ကိုကို့ကို စိတ်ချမ်းသာအောင် ကိုကို ပြောတဲ့ အတိုင်းကစားပေးတော့”
မိုးမ ကလည်း စိတ်တွေရွှင်ပြနေပြီး နောက်တောက်တောက် အသံလေးဖြင့် ၊
“ ကိုကို့ ကို ပြောထားတာပဲ၊ ညကျရင် ကိုကို့သဘောလို့ ကဲ ပြော ကိုကို ဘာဖြစ်ချင်လဲ”
ကိုရင်ဦးမောင်က အိပ်ယာပေါ်မှာ ချက်ချင်းထထိုင်လိုက်ပြီး၊
“ ကဲ ဒါဆိုရင် အခု ကိုကို ဖြစ်စေချင်တာကို ချစ်လေး လုပ်မလား”
မိုးမ က သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ပြီး ညုတုတု အပြုံးလေးဖြင့်၊
“ ဟုတ်ကဲပါရှင့်”
ဟုပြောပြီး အိပ်ရာမှ ထကာ ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ဘတ်ကို သူ့နို့ကြီးတွေနှင့် ဖိပွတ်ရင်း ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်းကို မနာအောင်သူ့နူတ်ခမ်းလေးဖြင့် ဖွဖွ ကိုက်လိုက်သည်။ စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင်က၊
“ ကောင်းပြီ ဒါဆိုရင် ညနေတုန်းက ဝတ်ခဲ့တဲ့ အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်လိုက်၊ ပြီးရင် ဧည့်ခန်းကို ပြန်သွားမယ်၊ ကိုကို က ကိုအောင်နိုင် ဖြစ်မယ်၊ ချစ်လေးက ကိုအောင်နိုင့်ကို ကော်ဖီလာချပေးမယ်၊ အဒီအချိန်မှာ ကိုယ်ကို ကုန်းပြီး တော့ ချမယ်၊ ကိုအောင်နိုင် စိတ်ကြွလာအောင်၊ကိုအောင်နိုင့် ကို ချစ်လေး နို့တွေ မြင်အောင်ပြမယ်၊ လာသွားမယ်၊ တကယ် ပီပြင်အောင် သရုပ်ဆောင်ရမယ်နော်၊ နောက်ပြီး ကိုကို့ ကိုလည်း ကိုအောင်နိုင်လို့ သာ စိတ်ထဲမှာ သဘောထား၊ ကိုကို က ကိုအောင်နိုင်၊ ဖြစ်ပြီး သူက ချစ်လေးကို တအားလိုးချင်နေတာလို့ သရုပ်ဆောင်မယ်”
မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီပြီး၊ ညုတုတုသံလေးဖြင့် အော်ပြီး၊
“ ကိုကို ဟာနော် တော်တော် ညစ်ပတ်တယ် တအားပဲ ဟွန်း”
ကိုရင်ဦးမောင်က ဘာမှ ပြန်မပြောတော့၊ အိပ်ယာပေါ်မှ ခုန်ထလိုက်ပြီး ကုတင်ခြေရင်းဘက်တန်းမှာ လွှားထားသော မိုးမ ညနေက ဝတ်ခဲ့သည့်ဝတ်စုံကို မိုးမ ဆီ လှမ်းပြစ်ပေးလိုက်ကာ အိမ်ရှေ့ထွက် ထိုင်စောင့်နေလိုက်တော့သည်။
ခနအကြာတွင် အဝတ်အစားလဲကာ ထွက်လာသော မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်နားသို့လာပြီး သူ့လက်ချောင်းလေးတခုကို နူတ်ခမ်းမှာ ကိုက်ထာရင်းက၊
“ ကဲ အခု ချစ်လေးက ဘာလုပ်ရမှာလဲလို့”
“ ပြဇာတ်လိုပဲ သရုပ်ဆောင်လေကွာ၊ ကိုကိုက ကိုအောင်နိုင်၊ အချစ်လေးက မိုးမ၊ ကိုအောင်နိုင့်ကို ကော်ဖီလာပေးမယ်၊ ကုန်းပြီးကော်ဖီခွက်ချမယ်၊ ကိုအောင်နိုင့်ကို ချစ်လေး နို့တွေ မြင်အောင်ပြမယ်၊ နောက် ကိုအောင်နိုင့်ကို ဆက်ဆီ အကြည့်နဲ့ကြည့်ကွာ၊ ကိုအောင်နိုင်ကလည်း ချစ်လေးကို တအားငမ်းနေမယ်”
မိုးမ က ရှက်ပြုံးလေးဖြင့်၊
“ အာ့ဆို အဲဒီအချိန်မှာ ကိုကို ကရော ဘယ်ရောက်နေမှာလဲ၊ ကိုကို ကိုရင်ဦးမောင် ကိုပြောတာလေ”
“ အာ အချစ်လေးကလည်း အဲဒီအချိန် မှာ ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်မှာ မရှိဘူးပေါ့ကွာ၊ ကိုအောင်နိုင်က ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်မှာ မရှိတဲ့ နောက်နေ့ လာတယ်ပေါ့ကွာ”
မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီလိုက်ရင်း၊
“ အင်းပါ အင်းပါ၊ စိတ်ရှည်ရှည်ထားပါ ကိုကိုကလဲ၊ ကဲ ခု ချစ်လေးက ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လာခဲ့မယ် ဟုတ်ပလား”
“ အိုကေ၊ ကိုကို တစ် က တဆယ်ထိ ရေမယ် တဆယ်ရောက်တာနဲ့ ချစ်လေးက မိုးမ၊ ကိုကို က ကိုအောင်နိုင်၊ ဖြစ်မယ် ကိုကို့ကို ကိုအောင်နိုင်ပဲခေါ်နော်၊ ကိုရင်ဦးမောင်ကို လုံးဝကို မေ့ပြစ်လိုက်တော့ ကိုကိုတို့ အားလုံးပြီးသွားတဲ့ အချိန်အထိ ဟုတ်ပလား၊ မိုးမ အနေနဲ့ ပဲ ကိုအောင်နိုင်ကို ဆက်ဆံ အိုကေ၊ ချစ်လေး လည်း ပျော်၊ ကိုကိုလည်း ပျော်ရအောင်။ အဲစပြီ တစ်.. နှစ်.. သုံး.. လေး.. ငါး………….”
မိုးမ က မျက်နှာလေး ရှက်သွေးဖြန်းပြီး ခေါင်းကို ငြိမ့်ပြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် နံပါတ်ရေလို့ တစ်ဆယ် ရောက်သည့်အချိန်မှာ ကော်ဖီလင်ပန်းလေးဖြင့် စလျှောက်လာတော့သည်။ မိုးမ က ကော်ဖီဗန်းကို ကိုရင်ဦးမောင်ရှေ့က စားပွဲပေါ်မှာ လှမ်းတင်လိုက်သည့်အချိန်မှာ သူ့ ရင်သားမြောင်း ကို မြင်ရအောင် ခါးကို ကိုင်းလိုက်လေသည်၊ ဘလော့မှာ အလွန်ဟိုက်သဖြင့် မိုးမ လုံဝန်းဖွင့်ဖြိုးလှသော ရင်သား အစုံ မှာ အင်္ကျီအပြင်သို့ ထွက်ကျမလိုပင် ပြူထွက်လာခဲ့လေသည်။ မိုးမ ဟ၏လက်ဝဲဘက် ပုခုံးမှ ဘရာဇီယာ သိုင်းကြိုးပင် လက်မောင်းပေါ်သို့ လျှောကျသွားခဲ့ရသည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က မြင်ကွင်းကို အရသာခံ ကြည့်ရှုရင်း ဘောင်းဘီအောက်မှ ဖောင်းကြွလာသော သူ့ကောင်ကြီးကို လက်ဝါးဖြင့် အသာဖိရင်း လည်ချောင်းခြောက်ကပ်သော အသံတိုတိုးလေးဖြင့်၊
“ အဲလိုလေး ခနနေပေးပါလား မိုးမရယ်”
မိုးမ က ချစ်စရာ အပြုံးလေးဖြင့်၊
“ ဘာဖြစ်လို့လဲ ဦးအောင်နိုင် “
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ အမူအယာ မိုးမ အပြောအဆိုတို့ကြောင့် အလွန်တရာပျော်သွား၏။
“ ကိုယ် က မိုးမ ရဲ့ စွဲမက်စရာ ကိုယ်လုံးလေးရဲ့ ဖုံးကွယ်နေတဲ့ အစိတ်အပိုင်းလေး တွေကို ကြည့်လို့ မဝနိုင်လို့ပါကွယ်၊ ကိုယ့်မျက်စေ့တွေကို အလိုဖြည့်ပေးပါလားကွာ”
မိုးမ က ကိုယ်ကို ကိုင်းထားလျှက်က အပြုံးမပျက်ပဲ၊
“ အို ကိုယ့်သူငယ်ချင်းရဲ့ အမျိုးသမီးကို အဲလိုမျိုးပြောဆိုတာ မသင့်တော်ဘူးလေ၊ ဦးအောင်နိုင်၊ ရှင် အပြောအဆို ဆင်ခြင်သင့်တယ်ထင်တယ်”
“ အိုး မိုးမ ရဲ့ နို့လှလှလေးတွေက ကိုယ့် ပါးစပ်နားကို ရောက်လာတော့မှ တော့ ကိုယ်ဘယ်လို ကိုယ့်ကိုကိုယ်ထိန်းနိုင်တော့မှာလဲလို့ ကျေးဇူးပြုပြီး ကိုယ့်နားလာစမ်းပါအုန်း အချစ်ရယ်”
ကိုရင်ဦးမောင်က ထိုင်ရာမှ ထပြီး မိုးမ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ဘေးဆိုဖာပေါ်သို့ ဆွဲခေါ်လိုက်လေသည်။ မိုးမ တယောက် ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာပြီး ကိုရင်ဦးမောင်လက်တွေက မိုးမ ဘလော့အင်္ကျီကြယ်သီးများကို ဖြုတ်နေလေသည်။ မိုးမ က ခရာတာတာ အသံလေးဖြင့်၊
“ ဦးအောင်နိုင် မလုပ်ပါနဲ့ မသင့်တော်ဘူးလေ၊ ကိုရင်ဦးမောင် မတော်တဆ ပြန်ရောက်လာရင် ကျမ ဘယ်လို ဖြေရှင်းရမလဲ၊ ကျေးဇူးပြုပြီး လွတ်ပေးပါ”
ထို အချိန်မှတော့ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ ပါးစပ်က မိုးမရဲ့ နို့တလုံးကို ငုံစုပ်မိနေခြေပြီ၊ တခြားတဖက်ကလည်း ကျန်နို့တလုံးကို အငမ်းမရ ဆုပ်နှယ်ပေးနေလေသည်။ မိုးမ မှာ မျက်လုံးလေးတွေ စင်းနေကာ ဖီးတက်နေလေပြီ။ ကိုရင်ဦးမောင်က ဖြည်းဖြည်းချင်း မိုးမကို ဆိုဖာပေါ်မှာ လှဲလျှောင်းစေပြီး မိုးမ ဘိုက်သားလေး များကို ရက်ပေးလာကာ မိုးမ ချက်ပေါက်လေးကို လျှာထိပ်ဖြင့် ထိုးလိုက်တော့ မိုမ မှာ အသံလေးပင်ထွက်ကာ ငြီးမိရှာသည်။ နောက်တော့ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ငြီးငြူရင်းက၊
“ ဦးအောင်နိုင်၊ မသင့်တော်ဘူးထင်တယ်နော်၊ သူများ ရဲ့ မိန်းမ ကို အဲလို မျိုးလုပ်တာမကောင်းပါဘူး၊ ကျမလည်း ကျမ ယောက်ျား ကို သစ္စာမမဲ့ နိုင်ပါဘူး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ တော်ကြာ ကျမလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထိန်းနိုင်မယ်မထင်ဘူး”
ထိုအချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ လျှာက မိုမ ရဲ့ ချက်အဝိုင်းလေးကို ရစ်ပတ် ထိုးရက်နေလို့ မိုးမ တယောက် တုန်ခါရင်းက ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လာပြီး တအင်းအင်း ငြီးသံလေးနှင့်၊
“ အင့် ဟင်းးးးး ဦးအောင်နိုင်..ရယ်… မကောင်းပါဘူး… တော်ပါတော့ရှင်...အီးးးးး”
ကိုရင်ဦးမောင်က တော့ မိုမ ၏ ပြေလျှော့နေသော ထမိန်းကို ဆွဲချွတ်ချပြီး သူ့ပါးစပ်ကို မိုးမ အောက်ဖက် က အတွင်းခံ ကလေးသာ ဖုံးထားသော စောက်ဖုတ်ရှိရာသို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း သွားနေပြီ ဖြစ်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တအားထန်နေပြီ ဖြစ်လေသည်၊ သူ့လက်တွေက မိုးမ ပင်တီကို တရိစ္ဆာန် အရိုင်းအစိုင်း တကောင်လို အတင်း ဆွဲချွတ်ပြစ်လိုက်ပြီး အငမ်းမရကို နမ်းရှုံ့နေမိတော့သည်။
မိုးမ တယောက် သူ့ကို ကိုအောင်နိုင်အနေဖြင့် ပြောဆိုနေခြင်းက လည်း သူ့ ကာမ ဆန္ဒကို မီးထိုးပေးနေလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ဆွဲချွတ်လိုက်သော ပင်တီ အောက်မှာတော့ စောက်ရေတွေ ရွဲရွဲ စိုနေပြီ ဖြစ်သော မိုးမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်လေး၊ သူ့ လျှာတွေမှာ ငံပျပျ ခပ်စေးစေး မိုးမ ရဲ့ စောက်ရည်တွေ၊ ကိုရင်ဦးမောင် လျှာကြီးက စောက်ရည်တွေနဲ့ ချောမွတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ မိုးမ စောက်ခေါင်းထဲကို တိုးဝင်သွားသည်။ မိုမ လက်တွေကလည်း ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ လုံခြည်အောက်က လီးကြီးကို လှမ်းကိုင်နေလေပြီ။
“ ဟုတ်ပြီ မိုးမ ရေ ကိုကို အောင်နိုင့် လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ပါအုန်း၊ မိုးမ ကို လိုးချင်လို့ ဘယ်လောက်တောင် မာနေသလဲ ဆိုတာ၊ မိုးမ လိုချင်ရင် မိုးမ ပါးစပ်ထဲ ထည့်ပြီး အရသာ စမ်းကြည့်ပါလား၊ စုပ်ပေးပါလား အချစ်ရယ်၊ မြန်မြန်လေးကွာ”
မိုးမ ကလည်း အချိန်မဖြန်းပါ ကိုရင်မောင့်လီးကြီးကို လှမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူမ ပါးစပ်ဖြင့် တချက်ငုံစုပ်လိုက်သည်။ နောက်တော့ သူမလက်တွေက ကိုရင်ဦးမောင် ဂွေးဥများကို ဆုပ်ကိုင်ကစားလျှက်က သူမ လျာကလေးဖြင့် ဒစ်ပတ်လည်ကို ရစ်ကာ ရက်ပေးနေလေသည်။ အခုတော့ သူတို့ နှစ်ယောက်မှာ ဆစ်စတီနိုင်းပုံစံ ဖြစ်နေခြေပြီ။
ခနနေတော့ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ပေါင်ခွဆုံမှာ မျက်နှာအပ်ထားရာက ရုပ်တရက် ထရပ်လိုက်သည်။ မိုးမ ကို သူရင်ခွင်ထဲ ဆွဲပွေ့ကာ မိုးမ နူတ်ခမ်းအစုံကို ဖိကပ်နမ်းလိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း သူ့မ လျှာလေးကို ကိုရင်ဦးမောင် ပါးစပ်ထဲ ထိုးသွင်း ပေးလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမကို ပွေ့ချီကာ သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ သယ်ယူလာခဲ့သည်။
“ ဘယ်အခန်းက မင်းတို့ ရဲ့ အိပ်ခန်းလဲကွယ်၊ မိုးမ ကို့ ကို မင်းတို့ အိပ်ယာ ဘယ်မှာလဲ ပြောကွာ”
မိုးမ ကလည်း သူတို့ အိပ်ခန်းရှိရာသို့ လက်ညိုးလေး ညွှန်ပြပေးလိုက်သည်။ အခန်းတံခါးဝရောက်တော့ မိုးမ က တံခါးကို လှမ်းဖွင့်ပေးလိုက်ရင်း က ရမက်လွှမ်းသည့် အသံလေးဖြင့်၊
“ ကျမ တော့ ဦးအောင်နိုင်ကို ကျမ ယောက်ျား မရှိတဲ့ အချိန် မှာ ကျမတို့ အိပ်ယာကို ခေါ်လာခဲ့မိပြီ၊ အိုး ကျမဟာ မကောင်းတဲ့ မိန်းမပါပဲ၊ ဦးအောင်နိုင်၊ အခုလည်း ဦးအောင်နိုင် ကိုယ်ပေါ်မှာ ကျမ ကိုယ်လုံးတီးကြီးနဲ့ လိုက်လာခဲ့မိပြီ၊ ရှင်ဟာ ရှင့် သူငယ်ချင်းမိန်းမ ကို သူတို့ အိပ်ယာထဲကို ခေါ်လာနေတာ ရှင်သိရဲ့ လား ဥိးအောင်နိုင်”
ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမှု က အမြင့်ဆုံးသို့ ရောက်လာခဲ့လေပြီ၊ မိုးမ ရဲ့ စကားတွေ နဲ့ ဦးအောင်နိုင်လို့ အထပ်ထပ် အခါခါ သုံးနေမှုတွေက သူ့စိတ်ထဲ မှာ ကိုအောင်နိုင်တယောက် သူ့မိန်းမ ကို တကယ်လိုးတော့မယ်လို့ တောင် စိတ်ထဲ ထင်နေမိပါသည်။ မိုးမ ကို သူတို့ ကုတင်ပေါ်ကို ပက်လက်ကလေး တင်ပြီးတာနဲ့ မိုးမ ရဲ့ ပေါင်လုံးနှစ်လုံးကို ကားလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို မိုးမစောက်ဖုတ်ထဲ တန်းထိုးထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ မိုးမ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း အရေတွေ တအားကို ရွဲနေတာမို့ အဆုံးထိကို လျှောကနဲ ဝင်သွားပါသည်။ မိုးမ ကလည်း တရှီးရှီး အသံထွက်အောင် ငြီးရင်းက ၊
“ အားးးး ဦးအောင်နိုင်၊ ရှင် ရှင် ရှင့်လီးကြီးကို ရှင့်သူငယ်ချင်း မိန်းမ ရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ အဆုံးထိအောင်ထိုးသွင်းပြစ်လိုက်ပြီ၊ ရှင်တော်တော်ဆိုးတယ့်လူပဲ၊ အားးးးးး”
ကိုရင်ဦးမောင် သိပ်အကြာကြီးပင်မခံပါ လေးငါးဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်လိုးရင်းက ပင် ပြီးကာနီး ဖြစ်လာပါသည်။ မိုးမလည်း သိပ်မဝေးပါ တအီးအီး ငြီးရင်းက ပြီးကာနီး ဖြစ်လာပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း အသံထွက်ငြီးရင်းက၊
“ အားးးးးးး ရှီးးးးးးးးး အုးးးးးး ကောင်းလိုက် တာ အချစ်ရယ်၊ ခွေးမသား ရင်ဦးမောင် ကံကောင်းလိုက်တာ အဲလောက် ဟော့ ပြီး ဆက်ဆီ ဖြစ်တဲ့ မိန်းမ ကို ရထားတာ၊ အိုး ဝိုးဝိုးးးးးးးးး”
ကိုရင်ဦးမောင်က နောက်ဆုံးမထိန်းနိုင်တော့ပဲ သူ့လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ သူ့လရေတွေက တဖြွတ်ဖြွတ်နှင့် မိုးမ ဗိုက်ပေါ် ကို ပန်းထွက်ကျသွားပါတော့သည်။ အဖြစ်အပျက်တွေက သိပ်မြန်ပြီး ပြီးတာကလည်း တအားကို မြန်သွားခဲ့ရပါသည်။ သို့သော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံးမှာ အရမ်းကို ကောင်းပြီး ကာမဆန္ဒတွေလည်း အထွတ်အထိပ် ကို ရောက်သွားကြရသဖြင့် တယောက်ကို တယောက် တင်းကျပ်စွာ ဖက်ရင်း အသက် ကို ပြင်းပြင်းရှုကာ နားနေကြရပါသည်။
မိုးမ က နောက်တော့ ကိုရင်ဦးမောင် ၏ လည်ပင်းပုခုံးတို့ ကို သူလျှာလေးဖြင့် ရက်ပေးရင်းက သူ့စိတ်အတွင်းထဲမှာ လေးလေး နက်နက် အကြောင်းအရာ တခုကို သွားတွေးမိလေသည်။ အဲဒါကတော့ သူလည်း ကိုရင်ဦးမောင်လိုပဲ ခံစားရတာ ကြိုက်နေမိတာလား။ သူတကယ်ပဲ ကိုအောင်နိုင်သူ့ကို လိုးနေတယ်လို့ ခံစားမိနေတာလား၊ ဘာကြောင့် သူဒီလောက်မြန်မြန် ကာမ ဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတာလဲ၊ အခုန သူတို့ လိုးနေကြတုန်းက သူ့စိတ်ထဲက ညနေတုန်းက တွေ့လိုက်ရတဲ့ ကိုအောင်နိုင်ကို ပဲ တကယ်တွေးနေမိတာလား ၊ မိုးမ စိတ်ထဲမှာ ဘာတွေ တွေးပြီး ဘာတွေ တကယ်ခံစားနေရတယ် ဆိုတာကို ဘယ်သူသိမှာလဲ၊ ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်တိုင်ရော သိမှာလား၊၊
.......................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၂ ) ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် မိုးမ တို့ စိတ်ဂဏှာမငြိမ် ဖြစ်ကြရခြင်း။
နောက်တနေ့ ကျတော့ ကိုရင်ဦးမောင်နှင့် မိုးမ တို့ နှစ်ယောက်စလုံး စိတ်ထဲ ဘာလိုလို ညာလိုလို တမျိုးကြီး ဖြစ်နေကြရလေသည်။ မိုးမ တယောက် အိပ်ယာက နိုးနိုးချင်းကိုပဲ မနေ့ညတုန်းက သူ ဘယ်လို တက်ကြွခဲ့တယ် ဆိုတာကို တွေးရင်းနဲ့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ရှက်နေမိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ ညတုန်းက မိုးမ တယောက် သူ့ကို ဦးအောင်နိုင်၊ ဦးအောင်နိုင် လို့ ခပ်ညုညုလေး ခေါ်ရင်း ရိုးပလေး ကစားတာကို တက်တက်ကြွကြွ သရုပ်ဆောင်ခဲ့တာကို အလွန်ပင် ဝမ်းသာအားရဖြစ်မိလေသည်။
သူအလုပ်မသွားခင်ပင် ညတုန်းက ကစားနည်းကို ဆက်ကစားပြီး မိုးမ ကို လိုးချင်နေသေးသည်။ သို့သော်လည်း မိုးမ က ငြင်းဆန်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင် အလုပ်မသွားခင် ထုံးစံအတိုင်း မိုးမ ကို တင်းတင်းကျပ်ကျပ်လေး ပွေ့ဖက်ကာ ချိုမြိန်လှတဲ့ နူတ်ခမ်းလေး တွေကို စုပ်ယူပြီး နူတ်ဆက်လေသည်။ သူရဲ့ မာကျောနေတဲ့ လီးကြီးနဲ့လည်း မိုးမ ရဲ့ ပေါင်ခွဆုံကို ထောက်ထားပြီး မိုးမ ကို တောင်းဆိုကြည့်သေးသည်။
“ လာပါကွာ အိပ်ယာထဲ ခနသွားရအောင်၊ ကို မြန်မြန်လေး ပဲ လုပ်မှာပါ”
မိုးမက က ကိုရင်ဦးမောင် အနမ်းတွေကို သူ့လျှာကလေး ထုတ်၍ ပြန်နမ်းရင်း ကိုရင်ဦးမောင် နူတ်ခမ်းတွေကို စိုစိုလေး ဖြစ်သွားအောင် လျှာဖြင့် ရက်ပေးလိုက်ရင်းက၊
“ ညအတွက် ချန်ထားလိုက်အုန်း အချစ်ရယ်နော်၊ ဒီညကျရင် ပိုပျော်စရာကောင်းမှာပါ”
ကိုရင်ဦးမောင်က လက်လျှော့လိုက်ပြီး အိမ်မှ အထွက် တံခါးဝမှာ မိုးမ ဆီသို့ ပြန်လှည့်ကြည့်ရင်း၊
“ မနေ့ည တုန်းက အချစ်က အရမ်းမိုက်တာပဲကွာ၊ ကိုကို တော့ အချစ်ကို အမြဲတမ်းပဲ အဲလိုလေး မြင်ချင်တယ်၊ မနေ့ညက ကိုကို အရမ်းပျော်တယ် သိလား၊ ချစ်လေး လဲ ပျော်တယ် ဆိုတာ ကိုကို သိတယ် ဟုတ်တယ်မလား”
မိုးမ က ကိုရင်ဦးမောင်ကို အိမ်ပြင်ဘက်ရောက်အောင် အသာလေး တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး ရှက်ပြုံးလေး ပြုံးရင်းက ခေါင်းညိမ့် ပြလိုက်လေသည်။ကိုရင်ဦးမောင် သူတို့ အဆောက်အဦးဝင်း ထဲမှ ကားမောင်းထွက်သွားသည်ကို မိုးမ က ဝရံတာမှ ကြည့်ရင်း လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်လေသည်။ ဥက္ကာ တယောက် လုံခြုံရေးတဲရှေ့မှာ ရပ်လျှက်ရှိသည်ကိုလည်း လှမ်းမြင်နေုရလေသည်။
ဥက္ကာက ကိုရင်ဦးမောင် ကား မြင်ကွင်းက ကွယ်သွားသည်နှင့် မိုးမ ရပ်နေသည့် ဝရံတာဘက်သို့ လှမ်းကြည့်ရင်း ဟိုင်း ဟု လှမ်းအော်ရင်း လက်ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်သည်။ မိုးမက လက်ပြန်မယမ်းပြပဲ ပြုံး၍သာ ကြည့်နေလိုက်သည်။ မိုးမ က သူ့အခန်းထဲ ပြန်မဝင်သေးပဲနှင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို လေ့လာကြည့်ရှုနေလေသည်၊ သူ့စိတ်ထဲမှာ ကိုမောင်ငယ်များ တွေ့ရလေမလားဟု တွေးမိသောကြောင့်လည်း ဖြစ်သည်။ ဥက္ကာကလည်း မိုးမ ကိုလှမ်းကြည့်နေရင်းက ပါးစပ်ကပင် တီးတိုး ရေရွတ်မိလေသည်။
“ လခွီးမှပဲ တောင့်လိုက်တဲ့ စော်ကြီး၊ စောက်ရမ်းကို မိုက်တယ်၊ ငါ့ကို များတမင်ရှိုးနေသလားမသိဘူး၊ ဒီအတိုင်း ကြည့်ရင်းနဲ့ကို လီးက တောင်တက်လာတယ်၊ အဟီး”
ဥက္ကာက သူ့ဘောင်းဘီအောက်က ထောင်တက်လာသဖြင့် တင်းကျပ်လာသောကြောင့် ဘောင်းဘီထဲ လက်နိုက်ကာ လီးကြီးကို နေရာ ပြန်ချပေးလိုက်ရလေသည်။ ထိုအချိန်မှာ မိုးမကလည်း လှမ်းကြည့်သည်နှင့် ကြုံကြိုက်သွားသဖြင့် မိုးမ က တခစ်ခစ်ရီလိုက်ရင်း အိမ်ထဲသို့ ပြန်ဝင်သွားတော့သည်။
ဥက္ကာ ကလည်း လူမိသွားသဖြင့် ရှက်သွားသော်လည်း တဆက်တည်းတွေးလိုက်မိသည်။ ဒီစော်ကြီး ငါ့လီးတောင်နေတာကို မြင်ပြီး ဟား သွားတယ်၊ ကြည့်ရတာ ငါကြိုးစားရင် တော့ ရနိုင်မယ်ထင်တယ်။ ကြံဖန်ကြည့်အုန်းမှ ပဲ။ ဥက္ကာတယောက် တွေးရင်း ဖြင့် ပင် လီးက မတရားကို တောင်လာခဲ့ရသည်။ကိုရင်ဦးမောင် ကတော့ ရုံးရောက်သော်လည်း အလုပ်ထဲ စိတ်မဝင်စား၊ ညတုန်းက မိုးမ တယောက် တဏှာပြင်းပြင်းလေး ဖြင့် ဆက်ဆံခဲ့ရတာကို ပဲ တွေးနေမိသည်။သူ့နားထဲတွင်လည်း မိုးမရဲ့
“ အိုး ဦးအောင်နိုင် ကျမဟာ ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမလေ၊ ရှင် ရှင့်သူငယ်ချင်းရဲ့ မိန်းမကို လိုးနေတယ်လေ၊ အဲဒါမသင့်တော်ဘူးထင်တယ် နော် ဦးအောင်နိုင်၊”
အစရှိတဲ့ ချွဲချွဲ ပြစ်ပြစ်၊ တဏှာရမက် ပြင်းပြင်း အသံလေးကို ကြားယောင်နေကြီး လီးကြီးက အကြောတွေ ပြတ်တော့မလောက်ကို မာတောင် တောင့်တင်းနေလေသည်။ အဲဒီအသံတေါက သူ့အတွေးအာရုံက ဘယ်လို မှ ဖျောက်မရနိုင်ပဲ အလုပ်လုပ်လို့ မရနိုင်လောက်အောင်ပင် အနှောက်အယှက် ဖြစ်နေရလေသည်။
မိုးမ ကိုယ်တိုင်လည်း သူ့ကိုယ်သူ ညတုန်းက ကစားခဲ့သည့်အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးနေမိလေသည်။ သူ့ကိုယ်သူပင် ပြန်မေးခွန်းထုတ်နေမိသည်၊ ဘာကြောင့် ညတုန်းက ငါ အရမ်း ဖီးတက်ပြီး ခနလေးနဲ့ ပြီးသွားရတာလဲ၊ ငါ တကယ်ကို ကိုအောင်နိုင်က ငါ့ကို လိုးနေတယ်လို့ ဖီးခံနေမိလို့လား၊ ငါ့ပါးစပ်က သူ့နာမည်ကို ညတုန်းက ခေါ်ခေါ် ပြောနေခဲ့မိတာ သူငါ့ကို တကယ်လိုးနေတယ်လို့ကို ခံစားနေမိတာပါလား၊ ဘုရားရေ၊ ကိုကို က ငါ့ကို ဘာလို့များ အဲလို ဖြစ်အောင် လုပ်နေခဲ့ရတာလဲ၊ ငါ့စိတ်ထဲ မှာ အဲဒီလူကြီးနဲ့ တကယ်လိုးနေခဲ့ရတယ်လို့ ကို ထင်နေခဲ့မိတာမဟုတ်လား၊ အဲဒါကို ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ငါ ဖီးအရမ်းတက်ပြီး ခနလေးနဲ့ ပြီးသွားခဲ့ရတာလဲ၊ ကိုမောင်ငယ် နဲ့ လုပ်နေတယ်လို့ တွေးနေခဲ့တုန်းကလည်း ငါ အဲလိုပဲ စိတ်တွေ အရမ်းလာခဲ့ဘူးတယ်။
အဲဒါဘာကြောင့်လဲ၊ ကိုယ့်လင်နဲ့ လိုးနေတာကို တခြားလူနဲ့ လိုးနေတယ်လို့ တွေးလိုက်မိတော့ ပိုပြီး ဖီးတက်ရတာ ဘာကြောင့်လဲ၊ လင်မယား သက်တမ်းနည်းနည်းကြာလာလို့ ကိုယ့်လင်ကိုယ် ငြီးငွေ့ချင်လို့များလား၊ ဒါပေမဲ့ အရင်တုန်းက ငါက ပြီးတယ် ဆိုတာတောင် ဘာမှန်း သေခြာသိခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး၊ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း ငါ့ကို တက်လိုးပြီး သူ့ဖာသာ ပြီးသွားခဲ့တာ များတယ်၊ အခု တော့ ငါ ပြီးတယ် ဆိုတာလည်း သိလာခဲ့ပြီ၊ အဲဒီ အရသာကို လည်း ကြိုက်တတ်လာပြီ။ ငါ ပဲ ပြောင်းလဲလာတာလား၊ မိန်းမတွေ အကုန်လုံးက ငါ့လိုပဲလား၊ ငါတယောက်ထဲ ပဲ ဖြစ်နေတာလား၊ အာ့တာကို ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ။
မိုးမ ရော ကိုရင်ဦးမောင်ပါ ညတုန်းက အဖြစ်အပျက်တွေကို ပြန်စဉ်းစားရင်း ခေါင်းထဲ မရှင်းဘူး ဖြစ်နေကြလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် စိတ်ထဲ မှာ ဖြစ်နေတာက၊ မိုးမ က တကယ်ပဲ ကိုအောင်နိုင် သူနဲ့ လိုးနေတယ်လို့ မှန်းပြီး ပြီးသွားတာလား၊ ဒါကြောင့်မို့ မိုးမ ခနလေးနဲ့ ဖီးတက်ပြီး ပြီးသွားရတာလား၊ အဲဒါဆိုရင် ငါ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တဲ့ ဟာတွေက တကယ် အကောင်အထည်ပေါ်လာတော့မှာလား၊ တကယ်လို့ ငါက မိုးမ ကို ကိုအောင်နိုင်တကယ်လိုးတာကို ခံမလားလို့ မေးခဲ့ရင် သူက ခေါင်းငြိမ့်မှာလား။
သူတို့ နှစ်ယောက်လိုးကြတာကို ငါထိုင်ကြည့်လို့ရမှာလား၊ အဲလို ဖြစ်ခဲ့ပြီးရင် ငါတို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ လင်မယားဆက်ဆံရေးက ဘယ်လို ဖြစ်သွားမှာလဲ၊ ဒါပေမဲ့ ငါက အရင်ထဲက ကိုယ့်မိန်းမ ကို သူများ လိုးတာကို ကြည့်ချင်နေခဲ့တာမဟုတ်လား၊ တကယ်လို့ အဲလို ဖြစ်သွားပြီး မိုးမ က ငါ့အပေါ်မှာ ထားတဲ့ စိတ်ထား ပြောင်းသွားရင်ရော၊ အဲဒါတော့ ငါမလိုချင်ဘူး၊ မိုးမ ငါ့အပေါ်မှာ ဆက်ချစ်နေတာကိုပဲ လိုချင်တယ်၊ အဲဒါကို ရော သူက လက်ခံမှာလား၊ ဒါမှ မဟုတ် မိုးမ ကို သူများ လိုးတာကို ငါက သူမသိအောင် စီစဉ်ပေးပြီး တော့ ချောင်းရင် ကောင်းမလား၊ ငါဘာဆက်လုပ်ရမှာလဲ။ စသည့် မေးခွန်းများနှင့် ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် ဦးနှောက်စား နေရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် က သူ့အနေနှင့် အချိန် ယူပြီး ထိုကိစ္စတွေ သူ့အလိုလို ဖြစ်သွားဖို့ ကို စိတ်ရှည်လက်ရှည်ဖြင့် စောင့်ဖို့ သင့်သည်ဟု သာ တွေးမိပါသည်။
မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို ထို ရိုးပလေး ကစားတဲ့ ဟာတွေ ခနလောက် ရပ်လိုက်ကြရအောင်လို့ ပြောရင်ကောင်းမလား စဉ်းစားသော်လည်း၊ ထို ရိုးပလေး တွေက သူ့အတွက် အရမ်းကို ဖီလင်ကောင်းပြီး ကာမ ဆန္ဒကို လည်း အပြည့်အဝရစေတယ် ဆိုတာ ဝန်ခံမိသည်။ ဆိုတော့ လည်း ကိုရင်ဦးမောင် က ဆက်လုပ်ချင်တယ် ဆိုရင်လည်း သူက အလိုက်သင့် လုပ်သွားလိုက်ရုံပဲ မဟုတ်လား။သူ့ အတွင်းစိတ်ထဲမှာတော့ တခြား ယောက်ျား တယောက်နဲ့ တကယ်လိုးကြဖို့ ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်မှာ မဟုတ်ဘူးဟု တွေးနေမိသည်။ မိုးမ အနေနဲ့က တော့ ဒီကစားနည်းကို သူ့ယောက်ျား က ကြိုက်လို့ အလိုက်သင့် သူက ကစားပေးနေသလို၊ သူကိုယ်တိုင်လည်း ဆန္ဒပြည့်ရသည်မို့ သူတို့ လုပ်နေကြသည်ဟု ယူဆသည်။
နေ့လည်စာ စားချိန် ကိုရင်ဦးမောင် အခန်းသို့ ကိုအောင်နိုင်တယောက် မခေါ်ပဲ နဲ့ ရောက်လာကာ ဖုံးထဲ မှ အမည်မသိ မိန်းမ အကြောင်းစတင်ပြောဆိုလေသည်။ ထို့ကြောင့် ကိုရင်ဦးမောင်က သူ၏ လျို့ဝှက်ဖုံးဖြင့် မိုးမ ကို လှမ်းခေါ်ကြည့်လေသည်။
ထိုအချိန် တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပင် မိုးမ ဖုံးမှာ အသံမြည်လာသဖြင့် မိုးမ က ကိုမောင်ငယ် နှင့် စကားစမြီ ပြောချင်စိတ်ပေါ်နေသဖြင့် ကိုမောင်ငယ်များလား ဟု ကမန်းကတမ်း ဖုံးကို ကောက်ကိုင်ကြည့်လိုက်ရာ ဥက္ကာဖြစ်နေလေသည်။
“ ပြော ဥက္ကာ ဘာကြောင့်ခေါ်တာလဲ”
“ ဟဲလို မမ၊ ဘာရယ်တော့ ဟုတ်ပါဘူး၊ စကားစမြီလေး ဘာလေးပြောရအောင်ပါ”
“ အော် မင်းက ဘာအကြောင်းတွေ ပြောချင်တာလဲ ၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“ မမ အသံလေး က အရမ်းကို သာယာတာပဲ၊ ကျွန်တော်က ကြားချင်လို့လေ”
“ အော် မင်း က ငါ့ကို လာကျူ ဖို့ ကျိုးစားနေတာလား ခစ်ခစ်”
မိုးမ ရဲ့ တခစ်ခစ် ရီသံလေး ကြားတော့ ဥက္ကာတယောက် ရှေ့ဆက်တိုးဖို့ အားရှိသွားသည်။
“ အဲလို ရီလိုက်တဲ့ အသံလေးက လည်း ကျွန်တော့်နားထဲမှာ ပျားရည်လိုပါပဲ မမရယ်”
“ ဟေ့ တော်တော့ ရှောက်မြှောက်မနေနဲ့တော့ ကိုယ့်အလုပ်ကိုယ်လုပ်တော့ ကောင်လေး”
“ ခု ကျွန်တော့်အလုပ် ကျွန်တော်လုပ်နေတာပဲလေ၊ ကျျွန်တော်က မမ ကို စောင့်ကြည့်နေတယ်၊ သူခိုးတွေ ဘာတွေ မမ အိမ်ထဲကို ခိုးမဝင်နိုင်အောင်လေ ဟဲဟဲ”
“ အိုး အဲဒါအတွက် စိတ်မပူပါနဲ့ သူခိုးလာခဲ့ရင် နင့်ကို ငါ အကြောင်းကြားပါ့မယ်”
“ မမ ဝရံတာ ကို ခနလောက်ထွက်လာခဲ့ပါလား၊ ကျွန်တော်တွေ့ချင်လို့ပါ”
မိုးမ က ရီမောလိုက်ပြီး နင်ပြောတာ ငါဘာလို့ နားထောင်ရမှာလဲဟုမေးလိုက်သည်သို့သော်လည်း ဥက္ကာက အနူးအညွှတ်တောင်းပန်ခယကာ ပြောနေပြန်ပါသည်။
“ မမ အခု ထမိန် ဝတ်ထားလား စကဒ် ဝတ်ထားလားဗျာ အဲဒါလေးတော့ပြော”
မိုးမ က ဥက္ကာ၏ရဲတင်းမှုကို နည်းနည်း တော့ အံသြ သွားပေမဲ့ ရီမောလိုက်ရင်း ပြန်မေးလိုက်သည်။
“ ဟေ့ကောင်လေး မင်းက ဘာလို့သိချင်ရတာတုန်း၊ မင်း နည်းနည်း နယ်ကျွံ နေပြီလို့ မထင်ဘူးလား”
ပြောရင်းကမှ မိုးမ က သူပြတင်းလိုက်ကာ ကြားမှ လုံခြုံရေးတဲ ဆီသို့ လှမ်းချောင်းလိုက်သည်၊ ဥက္ကတယောက် သူတို့ အခန်းရှိရာသို့ လှမ်းမျှော်ကြည့်ရင်း လက်က လည်း သူဆဲဖုံးကို ကိုင်ပြောနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။အင်း သူတကယ်ပဲ ငါထွက်လာမယ်ဆိုတာကို မျှော်လင့်နေတာလား။
ထိုအချိန်တွင် ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ သူ့ရုံးခန်းတွင်းမှ မိုးမ ကို အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်သော်လည်း လိုင်းမအား ဖြစ်နေသည်ကို အံသြစရာ တွေ့နေရသည်။ မိုးမ ဘယ်သူနဲ့ များ ဒီလောက်တောင် စကားပြောနေတာလဲ၊ ကိုအောင်နိုင်ကပင်၊
“ ကြည့်ရတာ သူ့ယောက်ျားက နေ့လည်စာ စားချိန်မို့ သူ့ကို လှမ်းစကားပြောနေလားမှ မသိတာ”
ဟု ဝင်ပြောလိုက်သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က ကိုအောင်နိုင့်ကို အမှန်တိုင်း ပြော၍ မဖြစ်နိုင်၍ အသာငြိမ်နေလိုက်ရလေသည်။
ဥက္ကာက ဆက်ပြီး၊
“ မမ ပြောဘူးလား ဘာဝတ်ထားတယ် ဆိုတာ၊ ကျွန်တော်မှန်းကြည့်ရမလား”
“ ကဲ မှန်းကြည့်စမ်းပါအုန်း မင်း မှန်းတာ မှန်လားမမှန်လားသိရအောင်”
“ အင်း ဟို ထမိန် အသားပျော့ပျော့လေးနဲ့ အပေါ်က အင်္ကျီလည်ဟိုက်နဲ့ မဟုတ်လား၊ ထမိန်က ကျပ်ကျပ်လေး ဝတ်ထားတော့ မမ ခါးလေးက သေးကျင်ပြီး တင်တွေက ကားစွင့်နေမှာပဲ”
မိုးမ အောက်နူတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်သည်၊ ဥက္ကာကို စချင်စိတ်ပေါ်လာသဖြင့်၊
“ အင်း မှားတယ်။ ကဲ နောက်တခု ထပ် ပြောအုန်း မှန်ရင် ငါ ဝရံတာကို ခနထွက်လာမယ်၊ မှားရင် ငါဖုံးချလိုက်တော့မယ်”
“ အင်း အဲဒါဆိုရင်တော့ မမ အိမ်နေရင်း စကဒ်နဲ့ အပေါ်က တီရှပ် ဒါမှ မဟုတ် ရင်စေ့လက်ပြတ် ဝတ်ထားတာဖြစ်ရမယ်”
မိုးမ နည်းနည်းတော့ အံသြသွားသည်။
“ ဟေ မင်း ဘယ်လိုသိလဲ၊ မင်း ငါ့အဝတ်အစားတွေကို ဘယ်လိုသိလဲ မင်းငါ့ကို စောင့်ကြည့်နေတာလား၊ ဘယ်အချိန်တုန်းက မင်းငါ့ကို မြင်လိုက်တာလဲ၊ မင်း အပေါ်ထပ်ကို တက်လာသေးလား”
“ မသိပါဘူး မမရယ်၊ ကျွန်တော် မှန်းကြည့်တာပါ၊ အခု မမ ဘာအရောင်ဝတ်ထားမှန်းတောင် ကျွန်တော်မသိပါဘူး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ဝရံတာကို ထွက်လာပေးပါလား၊ အခု ကျွန်တော်ဖြေတာမှန်တယ်မဟုတ်လားလို့”
မိုးမ က သူ့စကားကို သူဂတိတည်သော အားဖြင့် ဖုံးကို နားမှာ ကပ် ကိုင်လျှက် ဝရံတာသို့ ထွက်လာခဲ့လေသည်၊ ဥက္ကာတယောက် သူတို့ ခြံဝန်းဂိတ်အပေါက်ဝနားမှာ ရပ်လျှက် လှမ်းကြည့်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။ မိုးမ က ပြုံးပြလိုက်ပြီး၊
“ ကဲ တွေ့ရပြီမလား၊ ကျေနပ်ပလား၊ ငါအထဲ ပြန်ဝင်တော့မယ်၊ နင့်အလုပ်နင်ပြန်လုပ်တော့ ကောင်ဆိုးလေး”
“ အို့ အို့ ခနလေးခနလေး မမ၊ လှလိုက်တာ မမရယ်၊ အဲဒီ စကဒ်က ကျွန်တော် တွေးထားတဲ့ အတိုင်းပဲ၊ အခု ကျွန်တော့်နေရာက နေ မမ ဒူးအထိ မြင်နေရတယ် အရမ်းလှတာပဲ၊ ကျွန်တော် အနီးကပ် ကြည့်လို့ရအောင် အောက်ခန ဆင်းခဲ့ပါလား မမရယ်”
“ တော်တော့ တိတ်စမ်း ပေါက်ကရတွေ အူမနေနဲ့ နင့်အလုပ်နင်ပြန်လုပ်တော့ ငဆိုးလေး”
“ ခနလေးခနလေး မမ၊ အထဲ ပြန်မဝင်ခင် တခုလောက်တော့ ကျွန်တော့်ကို သနားရင်း လုပ်ပေးပါလား”
“ ဘာတခုလဲ”
“ ဟိုလေ မမ ရဲ့ ခြေတဖက်ကို ရှေ့က သံတန်းလေး ပေါ်ကို တင်ထားပေးကြည့်ပါလားမမ”
မိုးမ သာ သူပြောတဲ့ အတိုင်းလုပ်မယ်ဆိုရင် ဥက္ကာနေရာမှ လှမ်းကြည့်လိုက်လျှင် မိုးမ ရဲ့ ပေါင်လုံး တုတ်တုတ် ဖွေးဖွေး တွေအထိကို မြင်နေရမှာ ဖြစ်ပါသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာ ဘာကြောင့် လုပ်ခိုင်းမှန်းလည်း သိပါသည်။ သို့သော်လည်း ဥက္ကာကို စချင်သောအားဖြင့် သူ့ခြေထောက်တဖက်ကို ရှေ့မှ သံတန်းလေးပေါ်သို့ လှမ်းတင် လိုက်ပြီး ချက်ချင်း ပြန်ရုတ်လိုက်ကာ တခစ်ခစ် ရီမောလိုက်သည်။
ထို အချိန်လေး မှာ လေးငါး စက္ကန့်သာ ကြာသော်လည်း ဥက္ကာတယောက် အရမ်းကို ဖီးတက်သွားသည်၊ သူ့ဘောင်းဘီတွင်းက ထကြွလာသော လီးကြီးကို လက်နိူက်ပြီး နေရာပြောင်းပေးလိုက်ရသည်။ မိုးမ ကတော့ သူ့ကို သရော်တော်တော် လုပ်ပြရင်းက အခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာပြီး ဖုံးကို ပိတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။
...........................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၃ ) မိုးမ အိမ်မှာ ရှိနေတုန်း ဥက္ကာ ထပ်ခေါ်ခြင်း။
မိုးမ တယောက် အတွေးယဉ်ကြောမှာ မျှောနေခဲ့ရသည်။ ဘာကြောင့် ခုတလောမှာ ယောက်ျား တွေက သူ့ ကို အဲလို ပြောဆိုနေကြရတာလဲ၊ ဥက္ကာ က သူ့ကို ဟိုလို ဒီလို လုပ်ပြဖို ပြောတာလည်း ရီစရာကြီးလို့ သူက ထင်မိသည်။ အဲကောင်လေး သူ့နေရာ ကနေပြီးတော့ ငါ့ပေါင်တွေကို တကယ်မြင်နိုင်လို့လား။ မိုးမ အခန်းထဲက ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့မှာ ရပ်လိုက်ပြီး သူ့စကဒ်ကို မတင်ကာ သူ့ပေါင်တွေကို မှန်ထဲ မှာ သူပြန်ကြည့်မိသည်။ အဲဒီ ပေါင်တန်တွေကို ယောက်ျား တွေ သဘောကျကြတာလား။
သူ့ပေါင်တန်တွေက အဆီအရစ်မရှိ ချောမွတ်နေ သည်ကို သူ့ဘာသာ ချီးကျူး နေမိသည်။ သူ့လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ပွတ်ကြည့်လိုက် တော့ သူ့တကိုယ်လုံးပင် ကြက်သည်းမွှေးညှင်း နည်းနည်းထ သွားရသည်။ ဘာကြောင့်မှန်း မသိသူ့စိတ်ထဲ မှာ ရုတ်တရက် ကိုအောင်နိုင့် လက်ဖဝါးကြီး က သူ့ရဲ့ အပြစ်အနာအဆာမရှိ ဖွေးနုနေတဲ့ ပေါင်လုံးတွေကို အဲလို လာထိပွတ်လိုက်ရင် ဆိုတဲ့ အတွေး ဝင်လာမိလို့ပဲ ဖြစ်သည်။
သူ့ဘာသာသူပင်၊ ငါဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ၊ တခြား ယောက်ျားတယောက်က ဘာလို့ ငါ့အတွေးထဲ ဝင်လာရတာလဲ၊ အဲဒါ ညတုန်းက ငါတို့ ရိုးပလေး လုပ်ပြီး လိုးခဲ့ကြလို့ပဲလား။ ငါ အဲဒီ ကစားနည်းထဲ ကို အရမ်း စိတ်ပါနေပြီလား၊ ဒါမှ မဟုတ် အဲဒီကစားနည်းကို အကြောင်းပြပြီး ငါ့ စိတ်တွေက ကိုအောင်နီုင့် ပေါ် ကစားမိနေလို့လား။ မိုးမ တယောက် အတွေးနယ်ချဲ့ရင်းက မှန်ထဲ မှာ မြင်နေရတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကို သူ သဘောကျ ပီတိ ဖြစ်နေမိသည်။ သူ့ဘလော့စ် လည်ဟိုက်ကို ငုံ့ပြလိုက်ပြီး မှန်ထဲမှာ သူ့ရင်သား ဖွေးဖွေးလေး ပေါ်အောင် လက်တဖက်ဖြင့် ဘရာဇီယာ ကြိုးလေးကို ဘေးဖယ်ကြည့်လိုက်မိသည်။
မှန်ရှေ့မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပုံအမျိုးမျို ပေးကြည့်နေရင်းက မိုးမ အတွေးဆက် ချဲ့လိုက်ပြန်လေသည်။ ကိုအောင်နိုင်ကရော၊ သူ့မိန်းမ ကို လိုးနေတဲ့ အချိန်မှာ ငါ့ ကို များ မှန်းနေမလား။ မနေ့ညက သူ အိမ်တံခါးဝနားကို ငါတို့ လျှောက်သွားကြတော့ ငါ့ဖင်လုံးတဖက်ကို ပွတ်ပြီး သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ အသာညှစ် သွားတယ်။ ကိုကို သတိမထားမိဘူးလို့ ထင်ရတာပဲ၊ ကိုကို ဘာမှ ငါ့ကို မပြောတာ သူမမြင်လိုက်လို့ပဲ နေမှာပေါ့လေ။
ဒါပေမဲ့ ငါက ဘာလို့ ကိုကို့ ကို ပြန်မပြောခဲ့ရတာလဲ။ ငါ ကိုကို့ ကို အဲဒီ အကြောင်းပြန်တိုင်သင့်တယ် မဟုတ်ဘူးလား၊ ကိုကို သူငယ်ချင်း က ချစ်လေး ဖင်ကို ကိုင်ပြီး ညှစ်သွားတယ် ဆိုတာကိုလေ။ ငါက ရော အဲဒီတုန်းက ဘာလို့ ငြိမ်ခံလိုက်ရတာလဲ၊ ငါတောင်မှ ငါ့ကိုယ်ငါ နားမလည်နိုင်တော့ပါလား။
ထို အချိန်မှာ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက်ကတော့ ရုံးမှာ ဦးနှောက်စားနေသည်။ မိုးမ ဒီလောက်တောင် အကြာကြီး ဘယ်သူနဲ့ ဖုံးပြောနေရတာလဲ၊ သူ နေ့လည်စာ စားချိန် တချိန်လုံးမှာ ခေါ်တာ လိုင်းက ဘီးဇီးနေတယ်။ တချိန်ထဲမှာပဲ ညက မိုးမ နဲ့ လိင်ဆက်ဆံတော့ မိုးမ ရဲ့ တုနု့်ပြန်မှုတွေ၊ ကို တွေးရင်း လီးက တချိန်လုံး မာနေတော့သည်။
သူစိတ်ထဲမှာ လည်း အကြံညဏ် ထုတ်နေတာက တော့ မိုးမ ကို အဲလိုမျိုး ကာမ ဆန္ဒတွေ ကြွသထက်ကြွ ပြင်းပြ သည်ထက် ပြင်းပြလာပြီး တချိန်ကျရင် သူဖြစ်စေချင်သလို၊ တခြားယောက်ျား နဲ့ လိုးဖို့ သဘောတူအောင် ဘယ်လို ဆက်လုပ်ရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ ဖြစ်သည်။
အဲဒီညနေ ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်ပြန်လာတော့ မိုးမ က ဝရံတာမှာ သူ့ကို ရပ်စောင့်နေသည်။ ဥက္ကာ ကလည်း မိုးမ ကို အောက်မှ နေ၍ မျှော်ကြည့်နေသည်။ မိုးမ က ဥက္ကာကို နှခေါင်းလေး ရှုံ့ပြပြီး လှောင်ပြုံးလေး ပြုံးပြလိုက်သည်။ ဥက္ကာ က မိုးမ ကို သူ့လက်သန်းလက်မ ဖြင့် ဖုံးပုံ လုပ်ပြကာ၊ သူဖုံးပြောချင်သည်ဟု အချက်ပြလိုက်သည်။
မိုးမ က လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် သူ့ယောက်ျား ပြန်လာတော့မည်ဟု ပြန်ပြလိုက်သော်လည်း ဥက္ကာက အတင်းပင် ဖုံးကို သွား.ယူဖို့ ဆက် ပြောနေလေသည်။ ထိုအခါတွင် မိုးမ ဖုံမှ လည်း အသံမြင်လာတာမို့ မိုးမ က အခန်းတွင်း သို့ အမြန်ဝင်၍ဖုံးကို ယူလိုက်လေသည်။
“ ဟဲ့ ငါ့ယောက်ျား အခုပဲ ပြန်လာတော့မှာ ဘာလို့ ဖုံခေါ်နေတာလဲ ချလိုက်တော့”
“ အိုး မမ ရယ် ဝရံတာလေး ခန ထွက်လာခဲ့ပါလား၊ ကျနော်က ဖုံးပြောရင်း မမ ကို မြင်ချင်လို့ပါ”
မိုးမ က ဖုံကို နားမှာ ကပ်လျှက် ဝရံတာသို့ ပြန်ထွက်လာခဲ့လေသည်။
“ ကဲ ဘာပြောမလို့ မြန်မြန်ပြော”
“ မမ ရယ် မနေ့က လိုမျိုးလေး ထပ်လုပ်ပြပါအုန်းလို့ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့လေ နော်နော်”
“ ဘာကွ၊ မင်းက ငါ့ကို များ မင်းခိုင်းတိုင်း လုပ်ပေးမယ်လို့ မှတ်နေသလား၊ မင်းက ငါတို့ အိမ်ယာလုံခြုံ ရေးလုပ်နေတဲ့သူမို့ ငါစကားပြောနေတာ ရောင့်မတက်လာနဲ့၊ ငါက တစိမ်း တရံတွေနဲ့ စကားပြောတာ မဟုတ်ဘူး”
“ မမ ကလည်း ဗျာ ကျွန်တော်က ခိုင်းတာမှ မဟုတ်တာကြီးကို၊ ကျွန်တော်က တစိမ်းတရံလည်းမဟုတ်ပါဘူးလေ၊ ကျွန်တော် နဲ့ မမ နဲ့က ရင်းနှီးနေကြပြီပဲဟာ၊ မိတ်ဆွေ ရင်းတွေ မဟုတ်ဘူးလားလို့”
“ အင်း ထားပါတော့ ဒါဆိုလဲ ဘာလို့ မင်းက ငါ့ကို ရိတိတိ နဲ့ ဟိုဟာ ပြခိုင်းဒီဟာ ပြခိုင်းလုပ်နေရတာလဲ၊ ငါ့ကို မိန်းမလွယ် ပေါက်လွတ်ပဲစားလို့များ ထင်နေလို့လား၊ ငါက အဲလို အစားထဲက မဟုတ်ဘူးသိရဲ့လား၊ ပြောစမ်း မင်း ဒီအပတ်မန့်ထဲက အမျိုးသမီးတိုင်းကို အဲလိုပဲ လိုက်ပြောနေသလား”
“ အိုး မဟုတ်ရပါဘူး မမကြီးရယ်၊ ကျွန်တော်က ဘယ်လို လိုက်ပြောလို့ရမှာလဲ၊ ကျန်တဲ့ အမျိုးသမီးတွေကလည်း မမ လို လှမှ မလှကြတာ၊ နောက်ပြီးတော့ သူတို့ က မမ လို ငယ်ငယ်လေး တယောက်မှ မရှိဘူး၊ မမနဲ့ ယှဉ်လိုက်ရင် အကုန်လုံးလိုလိုက အဖွားကြီးတွေ ကြီးပဲ၊ ခပ်ငယ်ငယ် အိမ်ထောင်ရှင်မ ဆိုလို့ သုံးလေး ယောက်ပဲ ရှိတယ်၊ သူတို့ အားလုံးကလည်း အလုပ်လုပ်ကြတယ်၊ မမ တယောက်ထဲ အိမ်မှာ တနေ့လုံးကျန်နေခဲ့တာ ရှိတာလေ။ အဲဒီ မမတွေကလည်း အပြင်ဘက်မှာ ရီးစားတွေ ရှိနေကြတယ်။ သူတို့ ယောက်ျား တွေ ရှိနေရက်နဲ့လေ။ သူတို့ ရီးစားတွေက အပြန်မှာ ဒီဂိတ်နားအထိ လိုက်ပို့တာ ကျွန်တော် တွေ့နေရတာပဲလေ။”
ဥက္ကာ ပြောတာ ကြားလိုက်ရတော့ မိုးမ စိတ်ထဲ တမျိုးကြီးဖြစ်သွားမိသည်။ တချိန်ထဲမှာ ကာမဆန္ဒတွေ နိုးကြွလာသလို ခံစားရသည်။ အဲလိုမျိုး အိမ်ထောင်ရှင် အမျိုးသမီးတွေ အပြင်မှာ ရီးစားထားတဲ့ အကြောင်း ကိုရင်ဦးမောင်သာ သိသွားလို့ကတော့ မိုးမ ကိုလည်း အဲလိုမျိုး ရိုးပလေး ကစားခိုင်းတော့မှာပဲ။
မိုးမ တယောက် မသိမသာ ပင် ကိုရင်ဦးမောင် ပုံသွင်းသည့်ထဲ ဝင်လာသလို ဖြစ်လာနေမိသည်။ သူ့အတွေးတွေက လည်း ကိုရင်ဦးမောင်လို ဖြစ်လာခဲ့သည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ရိုးပလေး ကစားနေမှု က မိုးမ ရဲ့ ကာမဆန္ဒ တွေကို ထကြွနေစေခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ဂဃနဏ တော့ မသိရှာသေးပေ။ သူ့မိန်းမ စိတ်ထဲ ဘာတွေ တွေးနေတယ် ဆိုတာကို သိရင်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အတော်ပျော်သွားပေလိမ့်မည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က အိမ်ကို ကားမောင်းပြန်လာရင်းက ဟိုတနေ့တုန်းက လို မိုးမ ရှိနေသည့် ဝရံတာကို မှန်ပြောင်းဖြင့် ချောင်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ကားကို တနေရာ ခနရပ်လိုက်သည်။ မိုးမ တယောက် ဝရံတာမှာ တယောက်ယောက်နှင့် ဖုံးပြောနေတာကို တွေ့လိုက်ရတော့ အံအားသင့်သွားမိသည်။ ဘယ်သူနဲ့ ပြောနေတာတုန်း၊ နေ့လည်း ထမင်းစားချိန်တုန်းက လည်း ပြောနေတယ်။
အခုလည်း ပြောနေပြန်ပြီ။ ဘယ်သူဖြစ်နိုင်မလဲ။ ကိုရင်ဦးမောင် က အခုတခါတော့ ကိုအောင်နိုင်များ ဖြစ်နေမလားဟု တွေးမိလိုက်သေးသည်။ ကိုအောင်နိုင်များ သူအရင်တုန်းက ခေါ်တဲ့ ဖုံးနံပါတ်ကို မှတ်ထားပြီးများ ခေါ်လေသလားဟု တွေးလိုက်မိသေးသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ကူးအတွေးထဲမှာ ကိုအောင်နိုင့်ကို မိုးမ တယောက် လိင်ကိစ္စ တွေ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောဆိုနေသည်ဟု တွေးလိုက်မိတာနှင့် သူ့လီးကြီးက ချက်ချင်းတောင်လာသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် သူ့မှန်ပြောင်းဖြင့် သေခြာကြည့်လိုက်တော့ မိုးမ တယောက် အောက်ဖက် သူတို့ ခြံဂိတ်တံခါးဘက်ကို လှမ်းကြည့်ပြီး ပြောနေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ ကြည့်ရသည်မှာ အောက်ဘက်မှာ ရှိသည့်လူ တယောက်ယောက်နှင့် ပြောနေသည့်ပုံပေါက်သည်။ ကိုအောင်နိုင်များ ငါ့ထက် အရင်ရောက်အောင်လာပြီးများ မိုးမကို ဖုံးခေါ်လေသလား၊ ဒါမှ မဟုတ်မနေ့ညက ကိုအောင်နိုင်များ မိုးမ ကို သူ့ဖုံးနံပါတ် ကိုရင်ဦးမောင် မသိအောင် ပေးလိုက်သလား၊ အဲလိုကော ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား၊ အင်း မဖြစ်နိုင်ဘူး ဆိုတာကတော့ ဘာမှ မရှိဘူးလေ။
တကယ်လို့သာ မိန်းမ တယောက်က သူယောက်ျား မသိအောင် ဖုံးထားချင်တယ် ဆုရ် ဘယ်လို ကိစ္စ မဆို ယောက်ျား မသိအောင် ဖုံထားနိုင်တာပဲ မဟုတ်လား။ ကိုရင်ဦးမောင်က ထို အချက်ကို ခေါင်းထဲ မှာ မှတ်ထားလိုက်သည်။ အခုည ရိုးပလေးကစားရင်၊ အဲဒါကို သုံးရမယ်၊ ကိုအောင်နိုင်က မိုးမ ကို ဖုံးနံပါတ် သူမသိအောင် ပေးလိုက်ပြီး သူ့နောက်ကွယ်ကနေ ဖုံးခေါ်မယ်။
မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် မသိအောင် ဖုံးပြန်ပြောပြီး ဆက်ခ်ချပ် လုပ်ကြမည်။ ဆက်ခ်ချပ် လုပ်ကြရင် မိုးမ ဘယ်လို စကားလုံးတွေကို သုံးမှာ လည်း ဆိုတာကို ကိုရင်ဦးမောင် သိချင်လှသည်။ ညတုန်းက လိုပဲ မိုမ အသက်ပါပါ သရုပ်ဆောင်အုံးမည်လား။
ကိုရင်ဦးမောင် ရဲ့နေရာမှ နေဆိုလျှင် သူတို့ အဆောက်အဦး အပေါ်ပိုင်းကို သာလှမ်းမြင်ရပြီး အောက်ဖက်က ကားလမ်းနှင့် မြေညီထပ်နေရာကို လှမ်း မမြင်နိုင်ပေ၊ ထို့ကြောင့် မိုးမ တယောက် ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေမှန်း သူမမြင်ရခြေ။ မိုးမ ကို ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေတာလဲ ဟု သူပြန်မမေးမိအောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးထားလိုက်သည်။ မိုးမ ဘာသာ သူ့ကို ပြန်ပြောမလား ၊ ဒါမှ မဟုတ်….
မိုးမ က ဥက္ကာပြောလိုက်သည်ကို ပြန်ငေါ့လိုက်သည်၊
“ အော် မင်းက အဲဒီ အပြင်မှာ ရှုတ်နေတဲ့ လင်ရှိ မိန်းမတွေနဲ့ မကျူဘူး ဆိုတာ ငါ့ကို ယုံစေချင်တယ်ပေါ့လေ၊ ဟုတ်လား၊ သူတို့ က ဖန်လို့ လွယ်တယ် မဟုတ်ဘူးလား”
“ ဟာ မမ ကလည်း ကျွန်တော်က သူတို့ နဲ့ စကားတောင် မပြောဖူးပါဘူး၊ သူတို့က မမလို မခင်တတ်ဘူး၊ သူတို့က အခြောက်တိုက် ဘဝင်မြင့်နေတာ၊ ကျွန်တော့လို ကောင်ကို မတူသလို မတန်သလို ဆက်ဆံကြတယ်၊ သူတို့က ကျွန်တော့် ကို သူတို့ အလုပ်သမားတယောက်လိုပဲ ဆက်ဆံတယ်၊ မမ လို ကျွန်တော့် အပေါ်မှာ ကောင်းကောင်း မွန်မွန် မဆက်ဆံဘူး ဒါကြောင့်လည်း ကျွန်တော်က မမနဲ့ ပဲ စကားပြောချင်တာ”
“ ဟွန်း အဲဒါကြောင့် မင်းက ငါ အဲလို ဆက်ဆံတာကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး ငါ့ကို ဘယ်လို ပြောပြောရတယ်လို့ ထင်နေတာလား”
“ ဟာ မမ ကလည်း ကျွန်တော့်ကို အထင်မလွဲပါနဲ့ဗျာ”
“ မင်း အသက်ဘယ်နှစ်နှစ်ရှိပြီလဲ ဥက္ကာ၊ မင်းကြည့်ရတာ ငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတယ်၊ မင်း မိန်းမ ယူသင့်ပြီ၊ အဲဒီမိန်းမ နဲ့ ပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်ပေါင်းသင်းပြီး သူများ မယားတွေကို ကျူဖို့ မလိုတော့ဘူး ခစ်ခစ်”
မိုးမက ပြောရင်းက သဘောကျရင်း ရီမောလိုက်သည်။
“ အိုး မမ ရယ် မမရီသံလေး က နားထောင်ကောင်းလိုက်တာ၊ မမ ကို အခုလို မြင်နေရပြီး ရီသံလေး ကြားနေရတာ အရမ်းကို ကောင်းတာပဲ၊ အမြဲရီနေနော်။ ရီရင် မမ က ပိုလှလာတယ်။ မမ ရဲ့ စိတ်သဘောထား ကောင်းမှုက မမရဲ့ အပြုံး အရီ လှုပ်ရှားမှုတွေမှာ ပေါ်နေတယ်၊ ကျွန်တော် ၂၃ နှစ်ရှိပါပြီ မမ။
ကျွန်တော် က ကျွန်တော် စိတ်ကူးယဉ်နေတဲ့ မိန်းခလေး ကို လက်ထပ်ရဖို့ ကိန်းမမြင်ပါဘူး၊ မမ မှာ မမနဲ့တူတဲ့ ညီမ ရှိလားမမ။ မမ ကပဲ တကယ့်ကို ပြီးပြည့်စုံတဲ့၊ ကျွန်တော်လိုချင်တဲ့ မိန်းမ မျိုးပါ။ မမ ယောက်ျား မရခင် ကျွန်တော် ဆုံခွင့် မရတာ ကျွန်တော် ကံမကောင်းခြင်းလို့ပဲ မှတ်ပါတယ်၊ မမရယ်”မိုးမ တယောက် ဥက္ကာ သူ့ကို မိုးမနှင့်တူသော ညီမ ရှိသလားဟုမေးတာ ကြားရတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ကလေး ရီမောမိသည်။ မိုးမ အဲလို ရီမောနေတာကို လှမ်းမြင်နေရတဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ကလည်း အလွန်တရာ ပင်အံ့သြသွားမိသည်။
မိုးမ အဲလို မျိုးရီမောတာ သူနှင့် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတုန်း အချိန်များ မှာသာ ဖြစ်သည်။ မိုးမ ကြည့်ရတာ သူနဲ့ အရမ်းကို ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်တဲ့သူ တယောက်ယောက်နဲ့ စကားပြောနေသလိုပဲ။ မိုးမ တစိမ်းတယောက်နဲ့ ပြောနေတာတော့ မဖြစ်နိုင်ဘူး၊ ကိုရင်ဦးမောင် အခုတော့ ဒေါပွလာခဲ့ရပြီ။ သူအရမ်းအရမ်းကို သိချင်နေခဲ့သည်။ မိုးမ ဘယ်သူနဲ့ စကားပြောနေတာလဲ။ ကိုရင်ဦးမောင် ကားစက်ကို နိူးလိုက်ပြီး အိမ်ဆီသို့ အမြန်မောင်းလာခဲ့လေတော့သည်။
...........................................................................................................................................
အခန်း ( ၁၄ )ကိုရင်ဦးမောင် အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးတော့ အချစ်ကြမ်းကြခြင်း။
ဥက္ကာက ရလိုရငြား မိုးမ ကို ထပ်ပြီး တွေးတိုးစမ်း လိုက်ပြန်သည်။
“ မမ ရယ် ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ အရင်တခါတုန်းက လုပ်သလို မမ ရဲ့ ခြေထောက်ကို သံတန်းလေး ပေါ်တင်ပေးပါလား၊ ကျနော် အရင်တခါတုန်းက မြင်လိုက်ရတာလေး အရမ်းကို ကြိုက်မိလို့ပါ၊ တကယ်က ကျနော်က ဒိထက် ပို ပြီး နီးနီးနားနားက ကြည့်ခွင့်ရချင်လိုက်တာ၊ ကျနော် စိတ်ပျော်ရွှင်ရအောင် လုပ်ပေးပါလားမမရယ်နော်နော်..”
“ အောင်မယ် နင်စိတ်ပျော်ရွှင်အောင် ငါက ဘာလို့ လုပ်ပေးရမှာလည်း၊ အဲတုန်းက ငါက နင့်ကို သက်သက် စချင်လို့ လုပ်လိုက်တာ။ ဒါကြောင့် ငါနင့်ကို ပြောတာပေါ့ မိန်းမယူလို့၊ ပြီးမှ နင့်မိန်းမ ကို နင် ပြခိုင်းလေ”
မိုးမက အသံမာမာ မဟုတ်ပဲ လေပြေလေးဖြင့်သာ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သော်လည်း ဥက္ကာက မိုးမ စိတ်ခုသွားပလားဟု စိုးရိမ်သွားမိသည်။
“ အို မမ စိတ်အနှောက်အယှက် ဖြစ်သွားသလား ဗျာ။ မမ စောစောတုန်းက တော့ လုပ်ပြခဲ့ပြီးတော့ အခုမှ ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲဗျာ”
“ အရင်တခါက ငါ့ကိုယ်ငါ ဘာလို့ လုပ်ပြမိခဲ့မှန်းမသိဘူး။ ငါနင့်ကို အပြောင်အပျက် သဘောမျိုးနဲ့ လုပ်ပြလိုက်မိတာပဲ ဖြစ်မယ်။ အဲဒါက အဲဒီမှာ တင် တစခန်းရပ်သင့်ပြီ၊ နင်ငါ့ကို ထပ်ပြီးတော့ အဲလိုမျိုးတွေ ပြောလာခဲ့ရင် နင့်ကို ငါစကားပြန်မပြောတော့ဘူး။ ဟော ငါ့ယောက်ျား ပြန်လာနေပြီ သွားပြီ ဒါပဲ”
မိုးမ က ဖုန်းကို ပိတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။ ဥက္ကာ လည်း ဦးနှောက်စားနေလေသည်။ မိန်းမ တွေ က တော်တော် ခက်တာပဲ၊ တခါတလေ သူတို့ ကပဲ စမြူဆွယ်ပြီး တခါတလေကျတော့လည်း သူတော်ကောင်းမ ကြီး ကျနေတာပဲ၊ စောက်ကောင်မတွေ၊ ချီးမှ ပဲ၊ ဟု တွေးနေမိလေသည်။
ကိုရင်ဦးမောင် ကားရောက်လာတော့ ဥက္ကာက ဂိတ်တံခါးကို ဖွင့်ပေးရင်း သူယောက်ျားကို လက်ဝှေ့ယမ်းပြနေသော မိုးမ ရှိရာကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မိုးမ ကလည်း ဥက္ကာမျက်နှာ ပုတ်နေသည်ကို သတိထားမိလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကတော့ သူ့မိန်းမ ဘယ်သူနဲ့ ဖုံးပြောနေတာလဲ ဆိုတာကို သိချင်စိတ်အရမ်းပြင်းပြ နေပြီး သူ့မိန်းမ မျက်နှာအမူအယာ ဘယ်လိုနေမလဲ တွေးရင်းက အိမ်ကို လောလော လောလော ပြန်လာခဲ့လေတော့သည်။
အိမ်တံခါးဝရောက်သည်နှင့် သူ့ကို ဖက်ယမ်းကာ ဆီးကြိုလာသော မိုးမ ကို အနမ်းတွေ ပေးလိုက်လေသည်။ မိုးမ ကိုယ်လုံးလေး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာပြီး သူ့ကို တွယ်ဖက်လာတော့ ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် စိတ်တွေ ထလာရသည်။ မိုးမ ကြည့်ရသည်မှာလည်း အရမ်းကို စွဲဆောင်အားကောင်းလွန်းနေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲတွင် မိုးမ ကို ဘယ်သူနဲ့ ဖုံးပြောနေတာလဲ ဟု သူကပဲ စမေးရင်ကောင်းမလား၊ မိုးမ အပြောကိုပဲ စောင့်ရမလား ဒွိဟ ဖြစ်နေရလေသည်။ စောင့်တာပဲ ကောင်းပါတယ်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေသည်။ သူတို့ တယောက်နှင့် တယောက်ဖက်တွယ်ကာ အိမ်ထဲလို့ လှမ်းဝင်လာကြလေသည်။
မိုးမ နှင့် စကားစမြီပြောရင်း ကိုရင်ဦးမောင် မျက်လုံးထဲ ဒီနေ့ မိုးမ တယောက် ညို့ငင်အားတွေ တအားများနေပြီး မိုးမ တယောက် အလိုးခံဖို့ ဆာနေသည်ဟု ခံစားနေရလေသည်။ မနေ့ညက အဖြစ်အပျက်ကလည်း နှစ်ဦးစလုံး၏ စိတ်ထဲမှာ စိုးမိုးနေတုန်းပင် ရှိနေသေးသည်။ နှစ်ဦးစလုံးကလည်း ဖြစ်နိုင်ပါက အခုချက်ချင်း အိပ်ယာထဲ ပြေးသွားပြီး လိုးလိုက်ကြဖို့ကို စိတ်ထဲ ရှိနေကြသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် တယောက် ရေချိုးခန်းဝင်တော့ သူ့လီးကြီးမှာ အစွမ်းကုန်မာတောင်နေပြီး ဂွင်းထုချင်စိတ်ပင်ပေါက်လာရသော်လည်း စိတ်ကို ထိန်းထားလိုက်လေသည်။
ညနေစာ စာခါနီး ဟိုဒီသွားကာ ပြင်ဆင်နေသော မိုးမကို တီဗီရှေ့ထိုင်ရင်းက ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အကဲခတ်နေလေသည်။ မိုးမ ကြည့်ရတာ အရမ်းကို ဟော့လွန်းနေပြီး အိပ်ယာပေါ် ဆွဲခေါ်သွားပြိး အသေလိုးချင်စိတ်ပင် ပေါက်လာရသည်။ မိုးမက လည်း တကယ်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်ကို တမင် ညှနေချင်း ဖြစ်လေသည်။ လမ်းလျှောက်တာက အစ ကိုရင်ဦးမောင် မြင်ရအောင် ဖင်လုံးလေး လှုပ်ကာ သီကာ၊ ခါးကိုင်းလိုက်သည့်အခါလည်း လည်ဟိုက်မှ နို့ကြီးတွေက ထွက်ကျတော့မလိုလို၊ ဝတ်ထားသည့် စကဒ်ကလည်း တော်တော်တိုသဖြင့် ဖွေးမွတ်နေသော ပေါင်တန်ကြီးတွေက လာရက်ပါတော့ လို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုလို။ တမင်ကို လုပ်ပြနေတာဖြစ်သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ သူ့ကို ဘယ်သူဖုံးခေါ်တာလဲ ဆိုတာကို ဘယ်တော့ ပြောပြမှာလဲ ဟုလည်း စောင့်မျှော်နေသေးသည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် ထမင်းစားကြရင်း အလာပ သလာပ စကားစမြီ ပြောဆိုကြလေသည်။ မိုးမ က ထုံးစံအတိုင်း ချစ်စရာ တီတီတာတာ၊ ညို့အားကောင်းကောင်းအပြုံး အရီ တို့ က အရမ်းပျော်နေပုံပေါက်နေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ထဲမှာတော့ တခုခု မှားနေသလိုလို ခံစားနေရသည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာက ဖုံးကိစ္စက တော်တော်လေး ကြီးစိုးနေပြီး ဘယ်ပုံဘယ်နည်းဖြင့် မေးရမလဲ ဆိုတာပဲ စဉ်းစားနေမိသည်။
ထမင်းစားပြီးလို့ ပုဂံခွက်ယောက်များကို ဘေစင်မှာ ဆေးကြောနေသော မိုးမ အနောက်ကို ကပ်၍ ကိုရင်ဦးမောင်က သူ လီးကြီးဖြင့် မိုးမ ဖင်ကြားကို ပွတ်တိုက်ရင်း သူ့ပါးစပ်ဖြင့် မိုးမ ဂုတ်သားလေးကို နမ်းစုပ်လိုက်ရာ မိုးမ က တံတောင်ဖြင့် နောက်ပြန်တွက်လိုက်ရင်း၊
“ ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ၊ အချိန်မကျသေးဘူးလေ၊ စိတ်လျှော ဆရာကြီး”
ဟု ပြောလိုက်ရာ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နားနားသို့ ကပ်ကာ၊
“ အချစ် ဒီည အရမ်းဟော့နေတာပဲကွာ”
ဟု ပြောလိုက်ပြီး မိုးမ လည်တိုင်လေးကို လျှာဖြင့် လှမ်းရက်လိုက်သည်။ နောက်တော့ မိုးမ ဆီ မှ ထွက်မသွားခင် မိုးမ တင်ပါးတဖက် ကို လက်ဖြင့် ညှစ်သွားလိုက်သေးသည်။ မိုးမ က သူ့ကို ကျောပေးထွက်သွားသော ကိုရင်ဦးမောင် ကို လက်ထဲက ရေစက်တွေဖြင့် လှမ်းပက် လိုက်သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ မဂ္ဂဇင်း တအုပ်ကို လှန်လှော ကြည့်နေရင်းက မိုးမ အလာကို စောင့်နေလေသည်။ မိုးမ ကြိုက်သည့် တီဗီ စီးရီး ကို သူတို့ အတူတူ ကြည့်ကြအုန်းမည်ဖြစ်လေသည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ သူ့ကို ဖုံးကိစ္စ ပြောမည်ဟု မျှော်လင့်နေသေးလေသည်။မိုးမ သူ့ဘေးလာထိုင်တော့ ကိုရင်ဦးမောင်က လက်ဆန့်ပေးလိုက်ရာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ သို့ မိုးမ ကိုယ်လုံးလေး ရောက်လာတော့သည်၊ မိုးမက၊
“ ကို အလုပ်လုပ်နေရင်းရော ချစ်လေးကို သတိရ နေလား၊ “
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နဖူးလေးကို နမ်းလိုက်ရင်းက သက်ပြင်းလေး တချက်ချရင်းပြန်ဖြေလိုက်သည်။
“ အမလေးကွာ၊ ချစ်လေးက ကိုယ့်စိတ်ထဲက တစက္ကန့်မှ တောင် ပျောက်မသွားဘူး သိရဲ့လား၊ ကိုကိုက ချစ်လေး ရယ်၊ ကိုကိုနဲ့ ချစ်လေး တို့ မနေ့ညက အချစ်ကြမ်းခဲ့ကြတာတွေရယ်၊ အဲဒါတွေကို ပဲ တချိန်လုံးတွေးနေမိတာ၊ အလုပ်က နေ ချက်ချင်းတန်းပြန်ပြီး အချစ်လေးကို လာလိုးပြစ်ဖို့တောင် တွေးနေမိတာ၊ ချစ်လေးကရော ဘယ်လိုလဲ၊ ကိုကို့လိုပဲ ဆိုတာ လောင်းရဲတယ်၊ ဟုတ်တယ်မလား မညာနဲ့”
မိုးမက သူ့နူတ်ခမ်းလေးကို သူကိုက်ပြီး ပြောင်ချော်ချော် မျက်နျာပေးလေးဖြင့် ဖြေလိုက်သည်။
“ မနေ့ည က ချစ်လေး တို့ နှစ်ယောက် အရမ်းအပြီးမြန်တာ ထူးဆန်းတယ်နော်၊ အဲလို ဖြစ်တာကို ကိုကို က ပျော်ရဲ့လားဟင်”
“ အိုး ပျော်တာပေါ့ကွာ အရမ်းကို ပျော်တာပေါ့၊ ချစ်လေးက တကယ့်ကို ကိုကို့အတွက် ပြီးပြည့်စုံတဲ့ မိန်းမ ပါပဲ၊ ချစ်လေးကို ကိုကိုက သိပ်ချစ်တယ်ကွာ၊ ဒါပေမဲ့ ချစ်လေး ကိုကို့ အပေါ်မှာ ရိုးရိုးသားသားနဲ့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းရှိစေချင်တယ်၊ ပြောစမ်းပါအုန်း၊ ချစ်လေးရော အရမ်းကြိုက်တယ် မဟုတ်လား”
မိုးမ က တခစ်ခစ် ရီရင်း သူ့မျက်နှာကို ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ခွင်ထဲ အပ်ကာ ဖွက်ထားရင်း၊
“ အင်း သိပ်ထူးဆန်းတာပဲ၊ ချစ်လေးလည်း အရမ်းကြိုက်တယ်၊ ချစ်လေး တို့ အခုလို ဖြစ်ပျက်သွားကြတာကိုလည်း ချစ်လေး သဘောကျနေမိတယ်”
ကိုရင်ဦးမောင် ခေါင်းထဲက အတွေးကတော့၊ မိုးမ သူ့ကို ဦးအောင်နိုင်လို့ ခေါ်ရတာရယ် ဦးအောင်နိုင် သူ့ကို လိုးနေတယ်လို့ တွေးပြီး အလိုးခံရတာရယ်ကို ကြိုက်တယ် ဆိုတဲ့ သဘောလား၊ သူပျော်တယ် သဘောကျတယ် ဆိုတဲ့ သဘောက သူက ငါဖြစ်စေချင်တဲ့ လမ်းကြောင်းပေါ်ရောက်နေပြီ ဆိုတဲ့ သဘောလား။
မိုးမ ကတော့ သူ့ကို ဥက္ကာ တယောက် ပေါင်တွေ ပြခိုင်းတာကို တွေးမိပြီး ကိုရင်ဦးမောင်ရော အဲဒါတွေကို ကြည့်ရတာ သဘောကျသလားဟု တွေးလိုက်ရင်း ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်လေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်ကလည်း သူ့ပေါင်တန်တွေကို ငေးကြည့်နေတာတွေ့လိုက်ရသသည့်အပြင် သူ့လက်တွေက မိုးမ ပေါင်နှစ်လုံးကြားရောက်လာပြီး မိုးမ ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သတ်နေလေသည်။ မိုးမက၊
“ ကိုကို ဟို ဥက္ကာ ဆိုတဲ့ လုံခြုံရေးဝန်ထမ်းလေး ကိုသိလား”
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ပေါင်တန်တွေကို ပွတ်သတ်နေရာက လက်ပြန်ရုတ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ဆန့်ဆန့် ပြန်ထိုင်ကာ၊
“ အင်း သိတာပေါ့၊ နေပါအုန်း ချစ်လေးက သူ့နာမည်ကို ဘယ်လိုသိတာတုန်း”
ကိုရင်ဦးမောင် မျက်မှောင်ကြုပ်သွားတာကို မိုးမ က ရီမောလိုက်ရင်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်၊
“ ကိုကိုက ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ၊ တောင့်တောင့်ကြီး။ အဟိ။ မနေ့က ချစ်လေး ဈေးဘက် ခနထွက်သွားတော့ ဂိတ်ဝမှာ ကောင်လေးက သူ့ကိုယ်သူ မိတ်ဆက် လာတယ်လေ။ သူက မီးပျက်တာတို့ ရေယိုတာတို့ ရှိရင်လည်း သူ့ကို ခေါ်ခိုင်းပါတဲ့။ သူ့ဖုံးနံပါတ်လည်း ပေးပြီး ချစ်လေး ဖုံးနံပါတ်လည်းယူသွားတယ်”
“ အော် ဟုတ်လား၊ ချစ်လေး မနေ့ က အပြင်သွားတာ ကိုကို့ကို တောင် မပြောပါလား”
“ ဘယ်မှာ အချိန်ရှိလို့လဲ၊ ကိုကို က ရုံးက သူငယ်ချင်းခေါ်လာတယ်၊ နောက်တော့ ကိုကိုသိတဲ့ အတိုင်းပဲလေ၊ ချစ်လေးတို့ မှာ စကားပြောဖို့ အချိန်ရှိလို့လား၊ ကိုကိုဆော့ချင်တဲ့ ဂိမ်းကို ပဲ ဆော့နေကြတာလေ”
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ သူ့ကို ပြန်ပြောပြနေတာကို ဝမ်းသာမိပေမဲ့ ဖုံးကိစ္စကို ဘာပြောမလဲ စောင့်နေသေးသည်။ မိုးမ က သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ မှီထားရင်းက သူ့ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သတ်ပေးနေသည်။ မိုးမ ရဲ့ အိစက်နေတဲ့ နို့တွေက ကိုရင်ဦးမောင် ဗိုက်ကို ဖိကပ်ထားလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ တော့ ဆာနေပြီဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က လေသံတိုးတိုးလေးဖြင့် မေးလိုက်သည်။
“ ဦးအောင်နိုင် က ဒီညရော ချစ်လေး အိပ်ယာထဲ လာမှာလား”
မိုးမ က တခစ်ခစ် ရှက်ရီလေးရီးရင်းက ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်းကို သူ့လျှာကလေးဖြင့် ရက်လိုက်ရင်း၊
“ သိဘူးလေ၊ အဲဒါကတော့ ကိုကို့ အပေါ်မှာ တည်တာပဲ”
“ အိုကေလေ၊ ဒါဆိုရင် ဒီည တော့ တမျိုး စမ်းကြည့်ရအောင်”
မိုးမက ကိုရင်ဦးမောင် မျက်နျာကို မေးခွန်းထုတ်သလို ကြည့်လိုက်ရင်းက၊
“ ဘာတမျိုးလဲ”
“ ဒီည ကတော့ ချစ်လေးက ဆုံးဖြတ်ရမယ်၊ ကိုကို့ကို ပြော ဘယ်သူက ချစ်လေးကို လာလိုးမှာလဲ ဆိုတာကို၊ ချစ်လေး လိုချင်တဲ့သူကို ပြော၊ ကိုကို က အဲဒီလူ အဖြစ် သရုပ်ဆောင်မယ်”
မိုးမ က ခလေးယောက်လို ခေါင်းတယမ်းယမ်းဖြင့် ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ဘတ်ကို လက်သီးဆုပ်ကလေးဖြင့် မနာအောင်ထုရင်းက၊
“ ဟင့်အင်းဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့၊ ချစ်လေး မလုပ်ချင်ဘူး၊ ကိုကိုပဲ ဆုံးဖြတ်”
ပြောနေရင်းက မိုးမ က တခုခု ကို သတိရသလို ဖြင့်၊
“ ကိုကို သိလား ဥက္ကာက ဒီနေ့ နေ့လည်က ဖုံးဆက်လာတယ်”
ကိုရင်ဦးမောင်တယောက် အခုမှစိတ်ထဲ နည်းနည်းပေါ့သွားသလိုဖြစ်ကာ၊
“ ဟုတ်လား ဘာလို့ သူက ဖုံးဆက်ရတာတဲ့လဲ”
“ သူက ချစ်လေးကို သူလုပ်ပေးနိုင်တဲ့ အလုပ်တွေကို ထပ်သတိပေးတာရယ်၊ နောက်ပြီးတော့ မနေ့က ပေးလိုက်တဲ့ ဖုံးနံပါတ်မှန်မမှန်ရယ်ကို စမ်းတာတဲ့ အဲဒါပါပဲ”
မိုးမ က ဥက္ကာ သူ့ကို ကျူတဲ့ အပိုင်းတွေတော့ ချန်ထားလိုက်တယ်။ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲမှာတော့ အော်၊ ဥက္ကာ က သူနဲ့ ဖုံးပြောနေတာကိုး ဒါကြောင့် ငါလှမ်းကြည့်တော့ မိုးမ ဖုံးကိုင်ရင်း က ဂိတ်ဖက်ကို လှမ်းငုံ့ကြည့်နေတကိုး၊ ဒါပေမဲ့ နေ့လည်စာစားချိန်တုန်းက မိုးမ ဘယ်သူနဲ့ ဖုံးပြောနေတာလဲ ဆိုတာကိုတော့ မပြောသေးဘူး။ ကိုရင်ဦးမောင်က ထပ်မေးလိုက်သည်။
“ ချစ်လေးကို ဥက္ကာက ဘယ်အချိန်က ခေါ်တာလဲကွ”
မိုးမ က နေ့လည်စာစားချိန်က ဟု ပြောလိုက်သည်၊ ကိုရင်ဦးမောင်က ဒါဆိုရင် သူပြန်လာတဲ့ အချိန်မှာ ဥက္ကာနဲ့ စကားပြောနေတာကိုတော့ မိုးမ ချန်ထားလိုက်သည်ဟု တွေးနေမိသည်။အခု တော့ ကိုရင်ဦးမောင် စိတ်ထဲထ လီးလည်းတောင် နေပြီဖြစ်ရာ မိုးမဖက်ကို လှည့်ပြီး သူ့ဒစ်ဖြင့် မိုးမ ပေါင်ကို ပွတ်သတ်ပေးရင်းက အသံတိုးတိုးဖြင့်၊
“ ချစ်လေး ကိုကို့ ကိုပြောစမ်း၊ အခု ချစ်လေး ပေါင်ကို ထောက်နေတာ ဘယ်သူ့လီးကြီးလဲလို့၊ ဘယ်သူက ချစ်လေးရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို အရမ်းကြိုက်နေတာလဲ”
မိုးမ ရဲ့ ပါးစပ်က ရုတ်တရက်၊
“ ဥက္ကာ”
လို့ ထွက်သွားမိသည်။ ဘာလို့လဲ ဆိုတော့ ဥက္ကာတယောက် ဒီနေ့ သူ့ပေါင်တန်တွေကို မော့ကြည့်ခဲ့ ပြီး ထပ်ပြဖို့ ပူဆာနေခဲ့တာကိုး၊ ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ဒစ်နွေးနွေးကြီး အထိအတွေ့ကြောင့် မိုးမ အသံသဲ့သံ့လေး ထွက်ငြီးမိလိုက်သည်။
ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့ဒစ်ကြီးနဲ့ မိုးမ ပေါင်တွေကို ဆက်ထိုးဆွနေရင်းက မိုးမ ပါးတွေကို နမ်းရှုံ့ရင်း မိုးမ နူတ်ခမ်းတွေကို ငုံစုပ်လိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ရမက်ပြင်းပြင်းနဲ့ နူတ်ခမ်းချင်း အတော်ကြာအောင် စုပ်နမ်းနေမိကြသည်။ မိုးမ ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင်ကို ပြန်လည်းနမ်းစုပ်ရင်းက သူ့လက်တွေနဲ့ ကိုရင်ဦးမောင် ကိုယ်လုံးတွေကို ပွတ်သတ်ပေးနေမိသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ အင်္ကျီ ကို ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်နေရင်းက၊
“ ကဲ ပြောစမ်းပါအုန်း၊ အခု ဘယ်သူက ချစ်လေး အင်္ကျီကို ချွတ်နေတာလဲ၊ ဦးအောင်နိုင်လား၊ ဥက္ကာလား”
မိုးမ ရဲ့ အသက်ရှုသံတွေက ပြင်းပြလာသည်။ အသံပျော့ပျော့လေးဖြင့်?
“ မသိတော့ဘူး ကို ရယ်၊ ဘယ်သူပဲ ဖြစ်ဖြစ် ကိုကိုဖြစ်စေချင်တဲ့သူဖြစ် ပေစေတော့၊ ချစ်လေးတို့ အိပ်ယာပေါ်သွားကြရအောင်နော်”
သူတို့ နှစ်ယောက်စလုံးကတော့ ချစ်ပွဲဝင်ဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေကြပြီ။ ကိုရင်ဦးမောင်က အပေါ်အင်္ကျီမရှိတော့သော မိုးမ ကို ပွေ့ချီပြီး အိပ်ယာဆီသို့ ခေါ်သွားလေသည်။ မိုးမကို အိပ်ယာပေါ်ချပေးပြီးသည်နှင့် ကိုရင်ဦးမောင်က သူ့တကိုယ်လုံးက အဝတ်အစားများကို ချွတ်ပြစ်လိုက်လေသည်။
ပြီးသည်နှင့် မိုးမ ဘရာဇီယာနှင့် စကဒ် ကိုပါ တခါထဲ ဆွဲချွတ်ဖယ်ရှားပြစ်လိုက်လေသည်။ နောက်တော့ မိုးမ ပေါင်ခွဆုံကြားထဲ ခေါင်းထိုးဝင်ပြီး မိုးမ ပင်တီပေါ်မှ လှမ်းရက်လိုက်လေသည်။နောက်တော့ မိုးမ ပန်တီကို သူ့သွားဖြင့် ကိုက်၍ ချွတ်ဖို့ ကျိုးစားလေသည်။ မိုးမ ကတော့ ကိုရင်ဦးမောင် ဦးခေါင်းကို လှမ်းကိုင်ကာ ပေင်နှစ်လုံးကို ကားပြီး သူ့ပေါင်ခွဆုံကြား အတင်းဆွဲကပ်ထား မိလေတော့သည်။
မိုးမ ပန်တီအောက်မှာတော့ စောက်ဖုတ်ကြီးက အရည်တွေ စိုရွဲကာ ဖောင်းကြွပြီး သူ့လီးကြီး ထိုးသွင့်းဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင် မိုးမ မျက်နှာကို မော့ကြည့်လိုက်တော့ မျက်လုံးလေး မှေးစင်းပြီး ပါးစပ်လေး မဟတဟဖြင့် ရမက်ပြင်းပြနေတာကို တွေ့ရလေသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ ကိုယ်ပေါ်သူ့ကိုယ်ကြီးဖြင့် မိုးလိုက်ရင်းက သူ့လီးကြီးကို အချောင်းလိုက် မိုးမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းပေါ်တွင် ပွတ်ပေးနေရင်း မိုးမနားနားကပ်ကာ၊
“ ကဲ အခု အချိန်မှာ ချစ်လေး ပြောဖို့ အချိန်ရောက်လာပြီ၊ အခု အချစ်လေးကို ဒီည လိုးတော့မယ့်သူက ဘယ်သူလဲ၊ ချစ်လေး စိတ်ထဲမှာ ဘယ်သူရှိနေလဲ၊ ဘယ်သူ့ကို ချစ်လေး စဉ်းစားနေသလဲ ပြောကွာ ကိုကို မစောင့်နိုင်တော့ဘူး”
မိုးမ ကလည်း ငြီးသံလေးနှင့် အတူ၊
“ အားးးးး ချစ်လေးလဲ မစောင့်နိုင်တော့ဘူး ကိုကို၊ အရမ်း လိုချင်နေပြီ၊ ကိုကိုပဲ ပြောပါတော့ ဘယ်သူလဲ ဆိုတာကို၊ ကျေးဇူးပြုပြီး”
ကိုရင်ဦးမောင်က မိုးမ နို့သီးခေါင်းလေးကို သူ့ပါးစပ်ဖြင့် ငုံကာ တချက်စုပ်လိုက်ရင်း၊
“ ဦးအောင်နိုင် လား ဥက္ကာလား၊ ဘယ်သူက ချစ်လေး နို့တွေကို ရက်နေ၊ စို့နေတာလဲ ကွာ၊ ဘယ်သူလို့ ချစ်လေး ခံစားနေရလဲ၊ ချစ်လေး ဘယ်သူနဲ့ ချစ်သလင်းခေါ်မှာလဲ၊ ပြောကွာ”
မိုးမ အောင့်အီးကာ မနေနိုင်တော့၊ ငြီးတွားသံလေးဖြင့်၊
“ ဦးအောင်နိုင်၊ ဦးအောင်နိုင်ရယ်၊ ကျေးဇူးပြုပြီးတော့ ဦးအောင်နိုင်၊ ကျမ ကို လုပ်ပါတော့၊ မနေ့ညကလည်း အရမ်းကို ကောင်းခဲ့တယ်၊ ဦးအောင်နိုင်ရယ် ဒီညလည်း ကျမ ကို မနေ့ညကလို လိုးပေးပါတော့၊ ပလိစ် စ် စ် စ် စ်စ်…… ကျွတ်စ်….ရှီးးးးးး အား…”
မိုးမ ဖီးအရမ်းတက်နေတာ မြင်ရ ကြားရတော့ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း အောင့်အီးမထားနိုင်တော့ပါ၊ သူ့လီးကြီးကို မိုးမ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းဝမှာ တေ့ပြီး အထဲကို အလျှင်အမြန်ပင် ထိုးသွင်းချလိုက်မိပါတော့သည်။ နောက်တော့လည်း မိုးမရဲ့ ငြီးငြူသံများနဲ့ အညီ ဆောင့်ချက်တွေက လည်း ပြင်းပြင်းနျင့် တအားကုန် ဆောင့်လိုးနေမိပါတော့သည်။
မိုးမ ရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကလည်း တုန်ခါနေပြီး တရှီးရှီး အသံနှင့်အတူ မိုးမ လက်သည်းတွေက ကိုရင်ဦးမောင်ရဲ့ ပုခုံး ကျော်ပြင်တို့ကို ကုတ်ခြစ်လာခဲ့သလို၊ မိုးမ ပါးစပ်ကလည်း ကိုရင်ဦးမောင် လည်ပင်း ရင်ဘတ်တို့ကို အနီမှတ်ပေါ်လာသည်အထိ ကိုက်ခဲ စုပ်ပြစ်နေမိပါသည်။
ဒီတခါလည်း မနေ့ညတုန်းကလိုပါပဲ၊ သိပ်အကြာကြီးမခံကြပါ နှစ်ယောက်စလုံးခနလေးနှင့် ကာမ ဆန္ဒအထွတ်အထိပ်သို့ ရောက်သွားကြပါတော့သည်။ မိုးမတယောက် အသံထွက်အောင်ပင် အော်ငြီးလိုက်မိပါသည်။
“ အို းးးးး ရက်စ်….. ဦးအောင်နိုင်၊ ကောင်းလိုက်တာရှင်၊ အိုး အမေလေး၊ ရှင့်ကို ကျမ စွဲသွားပြီ၊ ချစ်မိသွားပြီ ဦးအောင်နိုင်ရယ်၊ ကျမ ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး လိုးပေးစမ်းပါ၊ ကျမ ပြီးတော့မယ်၊ အိုး ရှီးးး ကျွတ်စ်စ်စ်စ…”
မိုးမ တယောက် အော်လည်းအော်၊ သူ့နို့ကြီးတွေကိုလည်း ကိုရင်ဦးမောင် ရင်ဘတ်မှာ ပြားနေအောင်ဖိကပ်ကာ ကိုရင်ဦးမောင် ပါးစပ် ကိုလည်း နင်းကန်စုပ်နေမိပါသည်။ ကိုရင်ဦးမောင်လည်း အသံထွက်ကာ ငြီးငြူရင်းက သုတ်ရေတွေ မိုးမ စောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းထုတ်ပြစ်ရင်းမှ လီးကြီးကို ဆွဲထုတ်ပြီး မိုးမ ဘိုက်သား နို့တွေပေါ်ကိုပါ ပန်းထုတ်ပြစ်နေမိပါသည်။ ခနကြာတော့ တယောက်နှင့် တယောက် ဖက်ထားရင်းက သူတို့ရဲ့ အတွေးကမ္ဘာလေးထဲ စိမ့်ဝင်ကာ ခံစားနေကြလေသည်။
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment