ဇ အပိုင်း ( ၁ )

 ဇ အပိုင်း ( ၁ )

နရသူ ရေးသည်။

မမြင်ဖူး မူးမြစ်ထင်ဟု ဆိုရလေမလား  မျက်ကန်း တစ္ဆေမကြောက်လို့ပင် ပြောရမလားတော့ မသိပါချေ။ အမွေးအတောင်စုံလို့ အရွယ်ရောက်ကာစ မြီးကောင်ပေါက် မိန်းမငယ်ကလေးတစ်ယောက် အနေနှင့် မြယမင်း ပတ်ဝန်းကျင်ကလူတွေ အတန်တန် တားမြစ်နေသည့်အကြားက နေပြီး မလုပ်သင့် မလုပ်ထိုက်သည့် အမှုကိုမှ တမင်တကာ ရွေးချယ် လုပ်မိခဲ့သည်။ သူမဘဝအတွက် ဘယ်လိုမှ  ပြန်လည်ပြင်ဆင်၍ မရနိုင်သော  အမှားကြီးတစ်ရပ်ကို အကြီးအကျယ် ကျူးလွန်မိခဲ့သည်ဟု ဆိုရမည်။

သူမတို့ ရပ်ကွက်ထဲမှ လူမိုက် လူရမ်းကားဟူ၍ အများသိဖြစ်ကာ အားလုံးက အော့ကြောလန်ရသော အရက်သမား ဖဲသမား ဆိတ်ကြီးဆိုသူနှင့် တွဲသွားတွဲလာ လုပ်ပြီး သူခေါ်ရာ ချောင်ကြိုချောင်ကြားမကျန်အောင် တကောက်ကောက် လိုက်ပါခဲ့မိသည်။ ဆိတ်ကြီးနှင့် သူမ ဘယ်လိုကနေ ဘယ်လို ဆုံဆည်းမိခဲ့ကြသလဲဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိကြပေ။ ဤသည်ကလည်း စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းလှသော အချက်ပင်ဖြစ်လေသည်။

ရက်သတ္တတစ်ပတ်လောက်ပင် ရှိပြီ။

မြယမင်း သူမတို့ အိမ်နှင့် နှစ်လမ်းကျော်က သူမအလုပ်လုပ်ရာ ဆေးလိပ်ခုံကနေ မကြာခဏဆိုသလို ပျောက်ပျောက်သွားတတ်တာကို အတူအလုပ်လုပ်နေသူ ဆေးလိပ်ခုံအလုပ်သမလေး မိနွယ်နှင့် မိုးမိုးဦးတို့က စတင်သတိထားမိသွားကြသည်။ မြယမင်းက တကယ်တော့ သူတို့အုပ်စုနှင့်သိပ်ပြီး အဆက်အစပ် ရှိလှတာတော့ မဟုတ်ပေ။

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်လည်း အပြိုင်အဆိုင်ရှိကြသည်။ အားလုံးက လက်လုပ်လက်စား နွမ်းပါးသူတွေဖြစ်ကြပြီး တစ်နေ့လုပ်မှ တစ်နေ့စားရသူတွေ ဖြစ်ပေမယ့် မိန်းမသားများပီပီ ကိုယ့်မာနနှင့် ကိုယ်တော့ ရှိကြသည်ပင်။

မြယမင်းမှာ  မိခင်ဖြစ်သူနှင့်အတူ ညီမတစ်ယောက် မောင်တစ်ယောက်သာရှိသည်။ အဖေက သူမငယ်စဉ်ကပင် ဆုံးပါးသွားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ သူမမိခင် ဒေါ်ရင်ရွှေက ဈေးမှာ ကုန်စိမ်းရောင်းသည်။ မြယမင်းအောက်က ညီမနှင့်မောင်ငယ်ဖြစ်သူက အမေ့ကို ကူ၍ ဈေးရောင်းသည်။ အလှည့်ကျ ချက်ပြုတ်ကြသည်။ ညီမကလေး စန်းသီက မြယမင်းထက် အသက်လေးနှစ်ခန့်ငယ်ပြီး အသက် ၁၄နှစ်ရှိပြီဖြစ်ကာ မောင်ဖြစ်သူဖိုးခွေးက ယခုမှ အသက် ၁၂ နှစ်လောက်သာရှိသေးသည်။ နှစ်ယောက်စလုံး ကျောင်းမနေကြတော့ဘဲ မိခင်အလုပ်ကိုသာ ဝိုင်းကူလုပ်ကာ အတော်ကလေးလည်း အားကိုးနေရပြီဖြစ်သည်။

မြယမင်း အလုပ်စောသိမ်း၍ ပြန်လာဖြစ်သည့်နေ့တွေဆိုလျှင် အမေ့ဆိုင်ကို သွားရောက်ကူသိမ်းပေးသည်။ ထမင်းဟင်း ဝိုင်းကူ၍ ချက်ပြုတ်ပေးရသည်။ ယခင်က ညီမနှင့်မောင်ဖြစ်သူ နှစ်ယောက်စလုံး အရွယ်မရောက်ခင် အချိန်ကဆိုလျှင် အစစအရာရာ မြယမင်းတစ်ယောက်သာ အပင်ပန်းခံ၍ အမေ့အလုပ်မှန်သမျှကို ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးရသည်ချည်း ဖြစ်သည်။ ယခုတော့ ရပ်ကွက်ထဲမှ အမေ့အသိ မိန်းမကြီးတစ်ယောက် အကူအညီနှင့်  သူမလည်း ဆေးလိပ်ခုံမှာ အလုပ်ရနေပြီဖြစ်ရာ တစ်ဖက်တစ်လမ်းက ဝင်ငွေရရှိနေပြီဟု ဆိုရပေမည်။

မြယမင်း ခုတစ်လောမှာ အလုပ်ရှင်နှင့် သိပ်အဆင်မပြေ၍ အခြားအလုပ်တစ်ခု ရှာနေကြောင်းကို အမေ့ကို ကြိုတင်ပြောပြထားသည်။ အမေ ဒေါ်ရင်ရွှေက အမှန်တကယ်အားဖြင့် ဘာတစ်ခုမှ သေချာရေရာ သိသူမဟုတ်ပေ။ သမီးပြောတာကိုသာ ယုံပြီး ကျန်တာ ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြော အလေးအနက် ထားတတ်သူလည်း မဟုတ်ပါချေ။ သမီးကောင်းမယ် ထင်သလိုသာလုပ်ပါ ဟူ၍သာ ပြောနိုင်ရှာသည်။

မြယမင်းက ပိုက်ဆံ ပေါပေါများများ ကိုင်ချင်သည်။ လက်ဖျား ငွေသီးချင်သည်။

ငွေမရှိသည့်ဘဝမှာ အနှိမ်ခံလာရတာကြာပြီဖြစ်၍ ဖြစ်နိုင်မည်ဆိုလျှင် ဒီဘဝကြီးကနေ တစ်ခါတည်း အလွတ်ရုန်း ပစ်လိုက်ချင်သူလည်း ဖြစ်လေသည်။

ဒီမှာပင် သူမဘဝတစ်ဆစ်ချိုးကို ပြောင်းလဲပေးနိုင်မည့်သူတစ်ယောက်နှင့် တွေ့ဆုံမိခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

.................................................................................

မခင်ဝင်းဆိုလျှင် လူတွေက ပိုင်းလုံးမကြီးတစ်ယောက်အဖြစ် အသိများကြသည်။

သူမက ယောက်ျားကြိုက် ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်မျိုးရှိ၍ ဒီအရပ်ထဲက ကြောင်သူတော် ယောက်ျား တော်တော်များများနှင့်လည်း  အိပ်ဖူးသူဖြစ်သည်။ မြယမင်းတို့ ဆေးလိပ်ခုံကနေ သူမအိမ်ဆိုင်မှာ တင်ရောင်းရန်အတွက်ဆိုပြီး မကြာခဏ ဆေးလိပ်လာဝယ်ရာကနေ မြယမင်းနှင့် တစ်စတစ်စ မျက်မှန်းတန်းမိကြကာ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။

သူမအနေနှင့် မြယမင်းကို စမြင်ရုံနှင့်ပင် သူမအတွက်အသုံးတည့်မည့် မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နိုင်မှန်းကို သူမအတွေ့အကြုံအရ ကြိုသိနှင့်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ဒီကောင်မလေးကို တဖြည်းဖြည်း ဆွဲဆောင် သိမ်းသွင်းရမည် ဆိုပြီး အစီအစဉ်ချခဲ့သည်။

ဒီအရွယ် ချာတိတ်မကလေးတွေက များသောအားဖြင့် ရင်ခုန်စရာကလေးတွေ ဖွေရှာတတ်ကြသည်။ ပြီးတော့လည်း အောက်ခြေ လက်လုပ်လက်စား လူတန်းစားပီပီ ငွေကြေးကို မက်မောသည်။ ငွေရမည်ဆိုလျှင် ဘာမဆို လုပ်ရဲကိုင်ရဲ ရှိတတ်ကြသည်။ ရင်းလည်း ရင်းရဲသည် ဟုဆိုရမည် ထင်ပါသည်။

သူမအိမ်အပြန်မှာ လမ်းကြုံဟုဆိုပြီး ဆေးလိပ်စည်းတွေ အိမ်ကို ပို့ခိုင်းရင်း စကားတွေ အတူတကွ ပြောဆို၍ လေကြောတည့်လာကြသည်။ မြယမင်း၏ သဘောထားရင်းမှန်ကို ဒေါ်ခင်ဝင်း သဘောပေါက်မိသွားသည်။

"သမီး ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီအလုပ်ကနေ ထွက်ဖို့ စဉ်းစားစေချင်တယ် အဒေါ့်ဆီမှာ ငွေမြက်မြက်ကလေး ရနိုင်တဲ့ အလုပ်တချို့ရှိပါတယ် တဖြည်းဖြည်း သမီးသိလာလိမ့်မယ် "

မခင်ဝင်းက ပြောသည်။ သူမအိမ်ကို အကြောင်းမရှိအကြောင်းရှာပြီး မကြာခဏ မြယမင်းကို လာခိုင်းသည်။ ညအိပ်ညနေ နေခိုင်းတတ်သည်။ မြယမင်းတို့ အိမ်ကလွဲလို့ သူမနှင့်ဒေါ်ခင်ဝင်း အဆက်အသွယ်ရှိကြောင်းကို ရပ်ကွက်ထဲက အခြား ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှ မသိကြပါချေ။ အိမ်ကလည်း သူမကို ပြောဆိုမည့်သူ တစ်ယောက်မှ မရှိ။ စိုးရိမ်ပူပန်မည့်သူလည်း မရှိကြပါ။

မြယမင်း ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ အိမ်ကို အဝင်အထွက် ရှိသူတွေနှင့် တဖြည်းဖြည်း သိကျွမ်းရင်းနှီးလာသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ကုန်စုံဆိုင်ဘန်းပြထားသော်လည်း အလုပ်စုံ လုပ်သည်။ တရားဝင်မဟုတ်သော လောင်းကစား လုပ်ငန်းတော်တော်များများလည်း လုပ်ကိုင်သူ ဖြစ်သည်။ ချဲထီဟုခေါ်သည့် နှစ်လုံး သုံလုံးထီကအစ ဖဲဝိုင်း ဂျင်ဝိုင်းအစရှိသည့် ချိန်းဝိုင်းတွေ စုံအောင် လိုက်သည်။ ဒီနေရာမှာ ဆိတ်ကြီးတို့ မိုးသီး စံသောင်း အစရှိသည့် သူမနှင့် ကျေးဇူးခံ ကျေးဇူးစား မကင်းသည့် လူရှုပ်လူပွေ ဆိုသူတွေက သူမအတွက် အသုံးဝင်လွန်းလှသည်။

ငွေရေးကြေးရေးပိုင်းမှာလည်း အများအားဖြင့်တော့ စိတ်ချလက်ချ ရှိပေသည်။ တခြားသူတွေအပေါ်မှာသာ ဖျံကျချင်ကျပေမယ့် မခင်ဝင်းကိုကျတော့ သစ္စာရှိသော ကျေးကျွန်များပမာ အနွံအတာခံသည်။ ဒီအတွက်လည်း သူတို့ အလိုရှိသည့် လူမသိသူမသိသော အချို့ကိစ္စရပ်တွေမှာ မခင်ဝင်းအနေဖြင့် အဘယ်မည်သော အရာတွေကို ဘယ်လောက်အတိုင်းအတာအထိ လိုက်လျောထားခဲ့မှန်းကို ကာယကံရှင်တွေ ကိုယ်တိုင်သာ သိနိုင်ကြလိမ့်မည်ဟု ထင်ပါသည်။

မြယမင်းရှိနေစဉ်အတောအတွင်းမှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်ကို ဧည့်သည်တွေ မပြတ်လာတတ်ပေမယ့် မဖွယ်မရာတွေ ( သူမအရှေ့မှာ ) လုပ်တာကိုင်တာမျိုးကို မတွေ့ရပါချေ။ သူမအရှေ့မှာမို့ ထိန်းထိန်းသိမ်းသိမ်း နေထိုင်ခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက နှစ်လုံးထီ စာရင်းဇယားတွေကစပြီး မြယမင်း လုပ်တတ်ကိုင်တတ်ရှိလာအောင် မသိမသာ သင်ပေးသည်။ အမှန်တကယ် သူမစေခိုင်းချင်တာကတော့ ဒီကိစ္စမျိုး မဟုတ်ချေ။

ငွေကြေးနှင့်ပတ်သက်၍ သူမ အလိုလောဘတွေဖြစ်ပေါ်လာအောင် တစ်စတစ်စ ကျုံးသွင်းမျှားခေါ် လာခဲ့ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။

ဒီကြားထဲ သူမကို ဆေးလိပ်ခုံကနေ အလုပ်ထွက်ခိုင်းခြင်းမရှိသေးဘဲ မခင်ဝင်းက ဂျင်ဝိုင်းကြိတ်ဝိုင်းတစ်ခုကို သူမနှင့်အတူ ဆိတ်ကြီးရော မြယမင်းကိုပါ ခေါ်သွားပြီး အကူလုပ်ကိုင်စေသည်။ အစပိုင်းဖြစ်၍ ကျွမ်းကျင်မှု မရှိပေမယ့် မြယမင်း တဖြည်းဖြည်း အထာနပ်လာသည်။ မသာအိမ်မှာကစားတာမျိုးနှင့် လားလားမျှမတူသည့် အခြားကြေးခပ်ကြီးကြီး ဖဲဝိုင်းတွေရှိရာကိုလည်း တစ်ပွဲတိုး နှစ်ပွဲတိုးသဘောမျိုး မြယမင်းကို ဆိတ်ကြီးနှင့်အတူ လွှတ်ပေးသည်။

အချို့ကြိတ်ဝိုင်းတွေက လောင်းကစားဒိုင်တွေ အချင်းချင်း ဖိုက်တာခေါ်ပြီး ဖိုက်ခြင်းလည်းဖြစ်ရာ ဆိတ်ကြီးနှင့်အတူ လိုက်ပါသွားလာရင်း မြယမင်း သူနှင့်တော်တော်ကလေး ရင်းနှီးလာသလို ပညာတွေလည်း အတော်ကလေး တတ်လာခဲ့ရသည်။ ရဲရဲတင်းတင်း ဝင်ထွက် တတ်လာသည်။

ဆိတ်ကြီးကို အနေအထိုင် ပိပိရိရိရှိဖို့ ဆိုပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်း ကြိုတင်၍ မှာကြားထားပြီးသား ဖြစ်သည်။ ပထမဦးစွာ ကောင်မလေးအနေနှင့် အလုပ်မှာ ပျော်ဖို့ သူမကိုယ်သူမ စိတ်ချလက်ချရှိဖို့ လိုကြောင်းကိုလည်း အထပ်ထပ် မှာကြားထားခဲ့သည်။ သူတို့လောကမှာ မကြာခဏတွေ့ကြုံရလေ့ရှိတတ်သော ဥပဒေဘက်တော်သားများနှင့် မလွှဲမရှောင်သာ ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါမျိုးမှာ မြယမင်းလို မဒီအချောအလှ ကညာစစ်ကလေးတွေက အသုံးဝင်ကောင်း ဝင်လာနိုင်သည်ဟုလည်း ဒေါ်ခင်ဝင်း  တင်ကြို တွက်ဆထားခဲ့ပြီးသားပင်ဖြစ်လေသည်။

တစ်နေ့တော့ ပိုကာဝိုင်းတစ်ခုမှာ ငွေစ တော်တော်များများရရှိကာ နှစ်ယောက်သား အထုတ်ပိုက်ပြန်ခဲ့၍ ဒေါ်ခင်ဝင်းက မြယမင်းကိုပါ ဝေစုအနေနှင့် ငွေငါးသောင်းတိတိခွဲဝေပေးပြီး မြယမင်းကို လက်ရှိအလုပ်မှထွက်ကာ သူမနှင့်အတူ လုပ်ငန်းဆက်လုပ်သွားဖို့ ပြောလာပါသည်။

ညရေးညတာအနေနှင့် အချို့နေ့တွေမှာ လိုအပ်လျှင်လိုအပ်သလို သူမအိမ်မှာ သူမရယ် တူမနှစ်ယောက်ရယ် နှင့်အတူ လာရောက်နေထိုင်နိုင်ကြောင်း စိုးရိမ်စရာမလိုကြောင်းများ ပြောဆိုကာ အောင်ပွဲအထိမ်းအမှတ်ဆိုပြီး အဖျော်ယမကာတွေ တိုက်ကျွေးသည်။

"သမီးက ဒေါ်ဒေါ်နဲ့ ကံစပ်တယ် ဆိုရမယ် သမီးအသေအချာ စဉ်းစားပါ ပြီးတော့ သမီးက ရှစ်တန်းအထိ ပညာသင်ခဲ့တဲ့သူမို့ နှစ်လုံးစာရင်းတွေ အတွက် ဒေါ်ဒေါ်စိတ်ချတယ် ကဲ ဘယ်လိုသဘောရလဲ သမီး "

ဒေါ်ခင်ဝင်း ပြောတော့ မြယမင်းလည်း …

"သမီး ဒီအပတ်ထဲ အဖြေပေးမှာပါ အလုပ်က ထွက်ဖို့တော့ လွယ်ပါတယ် သမီးလည်း အဲဒီမှာ ဆက်မလုပ်ချင်တော့ပါဘူး ငွေသာပိုရမယ်ဆိုရင် သမီးလုပ်မှာပေါ့ "

"ဒီအတွက် မပူနဲ့ သမီးရေ အဒေါ်နဲ့သာနေရင် သမီး ဘယ်ခွင်ဘယ်လိုဆင်ရမယ်ဆိုတာ မကြာခင် သိလာရလိမ့်မယ် "

အဲဒီညက ညဉ့်နက်သည်အထိ ဒေါ်ခင်ဝင်း ဆိတ်ကြီးနှင့် သူ့အဖော်တစ်ယောက်နှင့်အတူ စကားတပြောပြော စားကြသောက်ကြရင်း မြယမင်းလည်း အိမ်ကို မပြန်ဖြစ်ခဲ့ပေ။ ဒေါ်ခင်ဝင်း နယ်မှနေ၍ အလုပ်လုပ်ဖို့ ခေါ်ထားသော တူမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်ရယ် အိမ်ဖော်မိန်းကလေး မိတူးရယ် နေထိုင်ရာ အခန်းမှာပင် မြယမင်း သူတို့နှင့်အတူ ဝင်ရောက်အိပ်စက်၍ မနက်ကျမှ အိမ်ကို ပြန်ခဲ့ပါသည်။

နောက်တစ်ပတ်အကြာမှာ ယမင်း ဆေးလိပ်ခုံ အလုပ်ကနေ ထွက်ခဲ့သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာ အိမ်သားတစ်ယောက်လိုပင် နေထိုင်လာခဲ့သည်။ ကစားဝိုင်းတော်တော်များများမှာ လိုက်ပါ၍ ဆိတ်ကြီးရယ် သူ့အဖော် တစ်ယောက်ယောက်ရယ် သူတို့အဖွဲ့သုံးလေးယောက်နှင့်အတူ သူမကမူ ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်စား  ငွေကိုင်အဖြစ်နှင့် လောင်းကစား လောကထဲမှာ ပွဲတိုးကျင်လည်လာခဲ့ပေသည်။

ကစားသမားလောကဟူသည် နိုင်သည့်အခါနိုင်၍ ရှုံးသည့်အချိန်မှာ ငွေအားနှင့် တောင့်ခံနိုင်ရသည်။ ကျောထောက်နောက်ခံ ကောင်းဖို့လည်း လိုအပ်သည် ဆိုတာကိုပါ သူမတဖြည်းဖြည်းနှင့် သဘောပေါက် လာခဲ့ရပါသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်း က ငွေအရှာကောင်းသည်။ ဒိုင်ကြီးတွေဆီက ငွေဆွဲသင့်သည့်အခါ ဆွဲသည်။ သူတို့ လိုအပ်တာတွေကို အချိန်မီ ပြန်လည် ဖြည့်ဆည်းပေးရသည်။

ဆိတ်ကြီးတို့လို သူ့လက်အောက်က လူတွေကို သိမ်းသွင်းထားရာမှာလည်း အထာညက်သလောက် သူတို့ ပျော့ကွက် အားနည်းချက်တွေကိုလည်း အပိုင်ကိုင်ထားရသည်။ သူမအလုပ်က အမြဲတမ်း ချောမွေ့နေတာမျိုး မဟုတ်ဘဲ  အရင်းအနှီးကြီးကြီးမားမား ပေးဆပ်ရသည့်အခါလည်း ရှိသည်ဆိုတာကိုပါ အချိန်ကြာလာသည်နှင့် အမျှ လုပ်ငန်းသဘောသဘာဝကို သူမကောင်းစွာ ရိပ်စား နားလည်လာခဲ့ရပါသည်။

ပွဲတစ်ပွဲပြီး၍ ပြန်လာတိုင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းအိမ်မှာ အသောက်အစားဝိုင်းဖွဲ့လေ့ရှိသည်။

တစ်နေ့တော့ ဆိတ်ကြီးနှင့်ယမင်း ပြန်ရောက်လာချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ယမကာဝိုင်းအသင့်နှင့် ဆီးကြိုနေပြီး သူမပုံစံမှာ အတော်ကလေး အသောက်ဝိုင်း ဆက်ထားသည့်ပုံရပါသည်။ အူရွှင်ပြီး စကားဖောင်ဖွဲ့ပြောသည်။ သူ့အိမ်စေမလေးကို စပ်စုကြည့်တော့ စောစောကပင် ဧည့်သည်နှစ်ယောက် ပြန်သွားပြီး တစ်ညနေလုံး သူမနှင့်အတူ ရှိနေသည်ဆိုတာကိုပါ ကြားသိရသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းတူမ သင်းသင်းလည်း သူမနှင့်အတူ ဧည့်ခံပြီး ခေါင်းကိုက်သည်ဆို၍ အိပ်နှင့်ပြီဖြစ်ကြောင်း မြယမင်းသိရသည်။

"ယမင်းတို့ အခြေအနေကောင်းမှန်း ဒေါ်ဒေါ်သိလို့ စောင့်နေတာ ဒီပွဲမှာ ယမင်းလည်း သောက်ရမယ် "

"ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး "

မြယမင်း အဝတ်အစားလဲလှယ်၍ ပြန်ထွက်လာတော့ ဆိတ်ကြီးနှင့် သူမ ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်၍ ယမကာခွက်ကို ကိုယ်စီကိုယ်ငှ ငှဲ့ကာ ခွက်ချင်းတိုက်၍ သောက်စားနေကြပြီဖြစ်သည်။

"လာ ယမင်း စာရင်းရှင်းစရာ ရှိတာ  နောက်နေ့မှ ရှင်း …သောက်စရာရှိတာ အရင်သောက်ဦး "

ယမင်း ငြင်းမရတော့ပါ။ ယခင်ကလည်း ဒီလိုမျိုး အပျော်သဘောမျိုး မကြာခဏ ယမင်းဝင်နွှဲဖူးနေတာမို့ ဘာမှတုံ့ပြန်ပြောမနေတော့ဘဲ ဒေါ်ခင်ဝင်း ကမ်းပေးသောခွက်ကို ယမင်းယူ၍ မော့သောက်ချလိုက်သည်။ ဝီစကီအရက် ခါးသက်သက်က လည်ချောင်းထဲကို ပူပြီးဆင်းသွားသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက …

"သမီး ပါးစပ်ဟ "

ဆိုပြီး ယမင်းခါးလေးကို အသာဖက်၍ အမြည်းတစ်ဖတ်ကို ပါးစပ်ထဲ ခွံ့ကျွေးသည်။

"သမီး သွားရလာရတာ အဆင်ရောပြေရဲ့လား "

"ပြေပါတယ် ကိုဆိတ်ကြီးပဲ အစစ ဦးဆောင်ပြီး ခေါ်သွားတာပဲ ဟင်းဟင်း "

ဒေါ်ခင်ဝင်းက ခေါင်းတညိတ်ညိတ်လုပ်ပြီး သူမအတွေ့အကြုံတွေကိုမေးသည်။ အနိုင်အရှုံးကို သူမသိပြီးဖြစ်၍ နိုင်ကြွေ လေးငါးဆယ်သိန်းလောက်ကို သူမအနေနှင့် စာရင်းထဲပင် ထည့်မှာမဟုတ်ပေ။ ဒီနေ့ဝိုင်းက သာမန်လောက်ပင်ဖြစ်ပြီး ရှေ့လာမည့် သီတင်းပတ်ထဲမှာ ပွဲဆက်တော်တော်ကလေးများလိမ့်မည်ဟူ၍လည်း သူမကဆိုသေးသည်။ ရဲကြေးလည်း ပေးရမည်ဖြစ်၍ သီးခြားစီစဉ်ရမည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း ပြောဆိုနေပါသည်။

သုံးယောက်သား အေးအေးဆေးဆေး သောက်စားရင်း မြယမင်းခေါင်းတွေ ထူပူလာသည်။ တရိပ်ရိပ်မူးလာပြီဖြစ်သော်လည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းက သူမစကားပြောဖော်မရှိ၍ဟု ဆိုပြီး သူမကို အနားမှာပင် ခေါ်ထားသည်။

"သမီး မူးနေပြီ ဒေါ်လေး ရဲ့ "

"မူးရင် ဒေါ်လေး ပေါင်ပေါ်မှာ အိပ် ဒီည တို့နှစ်ယောက်အတူ အိပ်မယ် ဘယ်လိုလဲ "

"အင်း ဟင်း ဟင်း "

ဒေါ်လေး ဒေါ်ခင်ဝင်းက တစ်ခါတစ်ရံ အိမ်မှာနေရင်းထိုင်ရင်း သူမကို ခြေဆော့လက်ဆော့လုပ်၍ ဟိုကိုင်ဒီနယ်ပြုတတ်တာကို သူမတွေးလိုက်မိပါသည်။ မြယမင်း ရည်းစားသနာထားဖူးပေမယ့် အပေါ်ယံအပရိကလောက်သာ အကိုင်ခံဖူးသည်။ ဒါကလည်း လင်မယူချင်သေး၍ ခြေလွန်လက်လွန်ဖြစ်ခွင့် မပေးခဲ့ခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ သူမ ပင်ကိုစိတ်ကတော့ အရွယ်ရောက်ပြီးသား မိန်းမသားတွေလိုပင် အကိုင်ခံချင်သည်။ အထည့်ခံချင်သည်ပဲ ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းကျတော့ အလုပ်ရှင်ပေမယ့် အဒေါ်ရင်းတစ်ယောက်လိုဖြစ်၍ တရင်းတနှီးရှိနေပြီး တစ်ခါတစ်ရံ နို့ကိုင် ဖင်ကိုင်တာမျိုးရှိပါသည်။ ရေအတူချိုးချိန်မှာဆိုလျှင်လည်း သူမက ကိုယ်လုံးတီး ချိုးတတ်တာမို့ ဖင်တွေ အဖုတ်တွေ မကြာခဏမြင်တွေ့ရလေ့ရှိပါသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က လှလည်းလှပြီး တောင့်လည်း အလွန်တောင့်သူဖြစ်၍ သူမအနေနှင့်တော့ အားကျရသည်သာဖြစ်သည်။

ခေါင်းထဲမှာ ရီတီတီကလေးဖြစ်နေ၍ မြယမင်း သူမပေါင်ပေါ် ခဏလှဲအိပ်လိုက်ချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းလက်က သူမရင်ညွန့်ကလေးပေါ် ရောက်ရှိလာသည်။ အင်္ကျီပေါ်ကနေ ရင်သားအိအိကလေးနှစ်မြွှာကို အသာဖွဖွ အုပ်ကိုင်ကာ ပွတ်သပ်နယ်ပေးနေပါသည်။

"အင် ဟိုမှာ ကို ဆိတ် ရှိနေတာ "

"သူလည်း အရှိန်ရပြီး မှိန်းနေတာ သမီးမတွေ့ဘူးလား "

ဆိတ်ကြီး မျက်လုံးအကြည့်က သူမတို့နှစ်ယောက်စလုံးဆီ ရောက်နေပါသည်။ အကဲခတ်သလို ကြည့်နေသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းမမြင်အောင်ဆိုပြီး ဆိတ်ကြီးဖက်ကို သူမကိုယ်တစ်ခြမ်းကွယ်ထားလိုက်ပြီး ယမင်းဖင်သားတွေကို အသာဆုပ်ညှစ်နယ်ပေးနေသည်။

"ယမင်းလည်း အရွယ်ရောက်နေပြီ "

"ဘာဖြစ်လဲ အဒေါ်ရဲ့ "

"အရွယ်ရောက်ပြီးဆိုတော့ … "

ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းနား နားကပ်ပြီး …

"ယမင်းလေး အလိုးခံလို့ ရပြီ လို့ ပြောတာ ဟင်း ဟင်း "

"အို ဒေါ်လေးနော် ဟင့် ဟင့် "

"ဘာလဲ ဒီလောက် သွားတာလာတာ အကိုင်မခံရဘူးလား ယောက်ျားတွေက ယမင်းတို့ အရွယ်ဆို အသေရရ အရှင်ရရပဲ ဥစ္စာ "

"ဒေါ်လေးစပ် ပေးပါလား ကိုယ့်တူမလေးကို အဟင်း ဟင်း "

မြယမင်းက ပြောလိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းပေါင်တွင်းသားကလေးကို ချစ်စနိုးလေး ဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်ပါသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းလက်က သူမပေါင်ကြားထဲကို မသိမသာ ရောက်ရှိနေပါပြီ။ လူက အရက်ရှိန်ကြောင့် အနည်းငယ် ထွေနေသည့်အပြင် သူမ၏ ထိကပါးရိကပါးအထိအတွေ့ကို ငြိမ်ခံနေမိရင်း မြယမင်းစိတ်တွေ တစ်မျိုးတစ်ဖုံ ခံစားလာရပေသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းက စကားတွတ်တိုးပြောဆိုရင်း မသိမသာကလေး မြယမင်း အဖုတ်ကိုပွတ်ပေးနေပါသည်။ ဆိတ်ကြီးလည်း ဒီည ဒေါ်ခင်ဝင်းက သူနှင့်အိပ်ဖို့ အခွင့်ပေးပြီးသားမို့ အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက်မူးအောင် သောက်စားရင်း အားအင်ဖြည့်တင်းထားလေရာ နဂိုကပင် လီးတောင်နေရသည့်အထဲ ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ စကားအသွားအလာနှင့် သူမလှုပ်ရှားမှုကို မျက်ခြေမပြတ်အကဲခတ်၍ ဒီနေ့ညတော့ ကောင်မလေးကိုပါ ဒေါ်ခင်ဝင်း အပီဖွင့်တော့မည်ဆိုတာကို ရိပ်စားမိပြီး သူ့လီးက တောင်ရလွန်း၍ လရည်ပင် ထွက်ချင်ချင် ဖြစ်လာခဲ့ရလေသည်။

"ရော့ ဒီတစ်ခွက် သောက်ပြီးရင် အိပ်ကြစို့ ဒေါ်လေးသမီးကို အခန်းထဲ လိုက်ပို့ပေးမယ် "

"အင်း အင်း ဒေါ်လေး "

မြယမင်း ဝမ်းဗိုက်ထဲ ယမကာရည်တွေ တော်တော်ဝင်သွားပြီး သူမခေါင်းပင် မထူနိုင်အောင် ဖြစ်သွားသည်။

ဆိတ်ကြီးလည်း ပုလင်းထဲက လက်ကျန်အရက်ကို သူနှင့်ဒေါ်ခင်ဝင်းခွက်ထဲ တစ်ဝက်စီလောင်းထည့်လိုက်ပြီး သူမကို ရော့ မမအတွက် ဆိုပြီး ကမ်းပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းသောက်ချလိုက်ပြီး ထိုင်ရာကထလိုက်သည်။ ယိုင်နေသော ယမင်းကိုယ်လုံးကလေးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ထိန်းကိုင်ရင်း သူမအိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ပို့ပေးလိုက်သည်။

"မူး တယ် ဒေါ်လေးရယ် ရင်ထဲမှာလည်း ပူနေတာပဲ "

"ဒေါ်လေး ရေခဲရေ ယူပေးမယ် ပူအိုက်တယ်ဆိုရင်လည်း အင်္ကျီချွတ်လိုက်သမီး အခန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး "

သူမထားရာနေ စေရာသွား လုပ်ချင်သလိုလုပ်နိုင်သည့်အခြေအနေကို မြယမင်းရောက်ရှိလို့ နေပါပြီ။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းကို ရေခဲရေတိုက်တာတောင် သူမခမျာ သိပ်မသောက်နိုင်ရှာတော့ပေ။ မျက်လုံးက မှေးစင်းနေပြီး ပိဿာလေးနှင့် ဖိထားသလို မျက်ခွံလေးလံကာ ပြန်မဖွင့်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ သူမကိုယ်ပေါ်က အင်္ကျီကြယ်သီးတွေရော ဘရာစီယာကလေးကိုပါ ဒေါ်ခင်ဝင်းချွတ်ချလိုက်သည်။ ခါးအောက်ပိုင်းရှိထမီမှာ ကုတင်ထက်မှာ ဟိုလူးဒီလှိမ့်နှင့်မို့ သူမ မချွတ်ခင်ကပင် လန်တက်နေပြီး ပေါင်တွင်းသား ဝင်းဝင်းကလေးတွေရော ပေါင်ခွကြားက သူမအဖုတ်တစ်စွန်းတစ်စပါ ပေါ်လွင်နေလျှက်ရှိပေပြီ။

ဒေါ်ခင်ဝင်း သူမထမီကိုရော အတွင်းခံကလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်ယူလိုက်တာကို မသိတစ်ချက် သိတစ်ချက်နှင့် မြယမင်း ဘယ်လိုမှ မရုန်းသာနိုင်ဘဲဖြစ်သွားခဲ့ရပါသည်။ သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဝတ်လစ်စားလစ်ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးမှ ဒေါ်ခင်ဝင်းက စောင်ပါးကလေးတစ်ထည်ကို ခါးအောက်ပိုင်းမှာ ဖုံးလွှမ်းထားပေးလိုက်သည်။ 

မြယမင်း မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျရလေပြီ။ သူမ သောက်ထားသည့် ယမကာအရှိန်က အိပ်မက်ထဲအထိတောင် တရိပ်ရိပ်တက်နေလေမလား မသိပေ။ ဆိတ်ကြီး အခန်းထဲကို လိုက်ဝင်လာချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်တိုင် ညအိပ်အဝတ်အစားလဲလှယ်ပြီး သူ့ကို ဖက်လှဲတကင်း ဆီးကြိုလိုက်ပါသည်။

နှစ်ယောက်သား မတ်တပ်ရပ်လျက်ပင် အခန်းဝမှာ ကစ်ဆင်ဆွဲနေကြသည်။ ဆိတ်ကြီးက သူမကို …

"အိပ်ပျော်သွားပြီလား "

ဟု လေသံတိုးတိုးလေးနှင့် မေးလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက ခေါင်းအသာညိတ်ပြီး …

"အင်း မင်း ဒီညတော့ ကံကောင်းမှာပါ ဆိတ်ကြီးရယ် အဟင်း ဟင်း "

ဆိတ်ကြီးလည်း တဟဲဟဲရယ်ရင်း ဒေါ်ခင်ဝင်းကိုယ်လုံးအိအိကြီးကို ခါးမှနေ၍ပွေ့ဖက်ကာ ကုတင်ကြီးဆီ ဆွဲခေါ်လာခဲ့လိုက်လေသည်။

ဆိတ်ကြီး၏ တောင့်တင်းသန်စွမ်းလှသော ကိုယ်ခန္ဓာကြီးအောက်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်း တစ်ကိုယ်လုံး နစ်မြုပ်ပျောက်ကွယ်နေသလို ဖြစ်သွားရသည်။ ဆိတ်ကြီးက ခပ်ကြမ်းကြမ်းသမား ဗလအားကိုးနှင့်မိုက်သူ ဗလအားကိုးနှင့် ဖိုက်သူလည်းဖြစ်ပေသည်။

သူ၏ ကြံ့ခိုင်တောင့်တင်းသော ကာယဗလက ဒီနေရာမျိုးမှာ သိပ်ကို အသုံးဝင်လွန်းလှသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ညဝတ်အင်္ကျီပါးလေးက ကုတင်ခြေရင်းမှာ ကျွတ်ပုံကျသွားခဲ့ရလေပြီ။ သူမ၏ တင်းရင်းဖွံ့ထွားပြီး အချိုးအစားကျနလှပသည့် ရှိုက်ဖိုကြီးငယ်အသွယ်သွယ်က မီးရောင်အောက်မှာ အတိုင်းသားပေါ်လွင်လို့နေပြီး ဆိတ်ကြီး၏လက်များကလည်း သူမခန္ဓာကိုယ်နေရာအနှံ့အပြားကို လိုက်လံပွတ်သပ်ညှစ်နယ်နေလျှက်ရှိသည်။ မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြသည့် နေ့ရက်တွေကို အတိုးချပြီး ဆိတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းကို အပီအပြင်ကိုင်နေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ကုတင်ထက်မှာ ထွန့်လူးကော့ပျံကာ နေရလေတော့သည်။

"ဟင့်ဟင့် သိပ်မကြမ်းနဲ့ ဆိတ်ကြီးရယ် နင့်ကို ငါ ကြောက်တောင်လာပြီ "

ဒေါ်ခင်ဝင်း ခပ်ညည်းညည်းကလေး ပြောလိုက်သည်။ အမှန်တကယ်လည်း သူမပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပြီ။ တစ်နေ့ခင်းလုံး သူမ၏ကျေးဇူးရှင် ဧည့်သည်တော်နှစ်ဦးကို ပြုစုပေးလိုက်ရ၍ သူမတော်တော်ကလေး ပန်းလျနေသည်။ ဆိတ်ကြီးက သူမနို့နှစ်မြွှာကို ညှစ်၍နယ်၍ နို့သီးခေါင်းလေးနှစ်လုံးကို စို့ပေးနေသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းကြက်သီး ဖျန်းကနဲထမိသွားသည်။ သူမပေါင်ကြားထဲကို သူ့လက်တစ်ဖက်က မပြောမဆို ဝင်ရောက်လာပြန်သည်။ ပေါင်ခွဆုံရှိ ကာမတည်ရာ အင်္ဂါဇပ်တည်းဟူသော အဓိကကျသောနေရာဋ္ဌာနကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနှင့် အုပ်ကိုင်ကာ ဖွဖွရွရွကလေး စမ်းသပ်ကိုင်တွယ်လာသည်။

"ဆိတ်ကြီး "

"ဗျာ မမ "

"မင်း တာဝန် မင်းသိတယ်နော် "

"ဟုတ်ကဲ့ ဟုတ်ကဲ့ပါ ဗျာ "

ဆိတ်ကြီး ကုတင်ခြေရင်းဖက်ဆီ ကိုယ်ကို လျှောဆင်းလိုက်ပြီး သူမပေါင်ခွဆုံကြားထဲသို့ မျက်နှာအပ်၍ အမွှေးအမြင်တွေ ထူထပ်နက်မှောင်လို့နေသော စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးကို ကုန်းနမ်းလိုက်ပါသည်။ သူမအင်္ဂါဇပ်ခေါ် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လက်ပူမိထားသလို ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ရှိကာ ယောင်ကိုင်းနေပြီး  နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက် မဟတဟဖြစ်လျှက် လက်သန်းထိပ်ခန့်ရှိမည့် စောက်စိကြီးမှာ ပြူး၍နေတာကို တွေ့ရလေသည်။ ဆိတ်ကြီး သူမအစိကလေးကို ကုန်းစုပ်သည်။ အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အထက်အောက် အပြန်အလှန် လျှာနှင့် ယက်ကာသပ်ကာ ပေးလိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းဖက်ကို လျှာတစ်ခုလုံးသွင်း၍လည်း လှည့်ပတ် ထိုးမွှေ ပေးနေလေသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်း အလိုကျသွားပြီး သူမပေါင်နှစ်ဖက်ပြဲပြဲကားကားကြီး ဖြစ်၍သွားကာ ဆိတ်ကြီး၏ ခေါင်းကို လက်နှင့် ခပ်တင်းတင်းပင် ဆွဲဖိထားလိုက်မိပါသည်။ သူမ မျက်နှာကလေးရှုံ့မဲ့ပြီး နှုတ်မှနေ၍လည်း တအင်းအင်း စုပ်သပ် ညည်းညူလာသည်။

"အ အား ကောင်းတယ် … ဆိတ်ကြီးရာ အား … ငါ ဒီလို မခံစားရတာကြာပြီ နင့်နဲ့တွေ့မှပဲ ဒီလို အမှုတ်ခံ ရတော့တယ် …  အ ကျွတ်ကျွတ် …  ယက် ယက်ပေး လျှာနဲ့ အစိကို နာနာလေးယက်ပေး … အင်း … ဟုတ် ဟုတ်ပြီ "

ဆိတ်ကြီး အားတက်သွားပြီး အပီအပြင် ဘာဂျာပေးနေလိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းလည်း သူမနှင့်ခြေရင်းခေါင်းရင်း ပြောင်းပြန်အိပ်ပြီး (စစ်စတီနိုင်းပုံစံ) ဆိတ်ကြီး ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးကို ဆွဲယူကာ သူမပါးစပ်ထဲ အပြည့်အသိပ် ထည့်စုပ် ပေးလိုက်လေသည်။ သူ့လီးက လုံးပတ်ကျပ်လုံးထက်မကကြီးသလို အလျားလည်းခုနစ်လက်မ ရှစ်လက်မခန့် ရှည်သူဖြစ်သည်။ စံချိန်မီ လီးကြီးပင် ဖြစ်သည်ဟုဆိုရမည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းမှာ နေ့ခင်းကပင် တူမဖြစ်သူနှင့်အတူ ဧည့်သည်များအလိုကျ လေးချီငါးချီထက်မနည်း ကာမဆက်ဆံ ခဲ့သေးသည်။ တူမ ချောလေး သင်းသင်းမှာ သူမလိုင်းသွင်းပေးထား၍ ဒီလိုနေရာမျိုးမှာ ကောင်းစွာ အသုံးတည့်နေပြီ ဖြစ်သည်။ တူမနှင့်အဒေါ်နှစ်ယောက်တွဲ၍ ဦးမျိုးဇော်နှင့်သူ့အဖော် ဦးနိုင်တို့နှစ်ယောက်ကို ကာမစည်းစိမ်အပြည့်အဝရရှိအောင် ဖြည့်ဆည်းပေးခဲ့ကြသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်စလုံး၏ လီးများမှာ ကြီးမားလှပြီး ဆိတ်ကြီးလီးကဲ့သို့ပင် စံချိန်မီလီးများဖြစ်ကြ၍ တူဝရီးနှစ်ယောက်ကော့နေအောင် ခံခဲ့ရပါသည်။ ယခုလည်း ဆိတ်ကြီး၏ အဆက်မပြတ် နှိုးဆွမှုများကြောင့် သူမ၏ရာဂဆန္ဒတွေ ပြန်လည် နိုးကြွလာခဲ့ရပြန်ပြီ ဖြစ်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်း သူ့လီးကိုစုပ်ရင်း လက်နှင့်လည်း ဂွင်းရိုက်ဆောင့်ပေးလိုက်ကာ လီးအမြန်တောင်လာအောင် လုပ်ပေးနေသည်။ ဆိတ်ကြီးလီးက ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းအောင် မာန်ဖီ ထောင်ထလို့ လာသည်။ တစ်ဖက်ကလည်း ဆိတ်ကြီးအမှုတ်ကောင်းလွန်း၍ သူမစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး စောက်ရည်များ ရွှဲနစ်နေခဲ့ရပြီ ဖြစ်သည်။

မနေနိုင်တော့တာနှင့် သူမလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ဆိတ်ကြီးကိုယ်လုံးကို တွန်းဖယ်လိုက်ပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းက  …

"လိုးကြစို့ ငါ အရမ်းရွနေပြီ ဆိတ်ကြီး "

ဆိုပြီး ပြောလိုက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကားပေးလိုက်လေသည်။ ဆိတ်ကြီးလည်း သူမပေါင်ကြားထဲ ဝင်ရောက်ကာ သူ၏လီးထိပ်ကြီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်း စောက်ပတ်နှင့်တည့်တည့် တေ့ချိန်၍ သူမ၏ အခေါင်းပေါက်ကလေးထဲသို့ ဖိဆောင့်ထည့်သွင်းလိုက်လေသည်။ လီးကြီးက စွတ် ဗြွတ်ဆိုပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းစောက်ပတ်ထဲကို ဆောင့်ဆောင့်အောင့်အောင့်နှင့်ပင် လျှောတိုးဝင်ရောက်သွားပါသည်။

"အား သိပ်ထိတာပဲ ဆိတ်ကြီးရယ် သားအိမ်တောင်ပြုတ်ထွက်ကုန်ပြီနဲ့တူတယ်"

"ကျွန်တော်လိုးတာ ကောင်းလား မမ "

"ကောင်းတယ် ဆိတ်ကြီး ခုနကလိုပဲ တစ်ချက်ချင်းဆောင့်ပေး နင့်လီးက တစ်ချက်ချင်းဆောင့်လေ ခံလို့ကောင်းလေပဲ "

ဆိတ်ကြီးလည်း ကောင်းပြီဟုဆိုရင်း သူ့လီးကို ဒေါ်ခင်ဝင်းစောက်ပတ်ထဲမှ ပြန်ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ကာ လဒစ်ထိပ်ခေါင်းကြီးပြန်သွင်းပြီး လီးအရင်းထိ ထပ်မံ လိုးဆောင့်ချလိုက်လေသည်။ လီးအရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်းလိုးပေးမှုက ထိရောက်မှုရှိလွန်းလှ၍ ဒေါ်ခင်ဝင်းပါးစပ်မှ အိုးကနဲအင့်ကနဲ အမေဋိတ်သံပင် ထွက်သွားရလေသည်။ ဆိတ်ကြီးမနားစတမ်းပင် လိုးပေးလိုက်သည်။

သူ အချက်လေးငါးဆယ် လိုးပြီးချိန်မှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းစောက်ပတ်မှ စောက်ရည်တွေက အရွှဲသားဖြစ်လျှက်ရှိလေပြီ။ ထန်လွန်း၍ပဲလားတော့ မသိ။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်လိုးရုံနှင့် ဒေါ်ခင်ဝင်း စောက်ရည် ပန်းထွက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ဆိတ်ကြီးက ရပ်နားခြင်းမရှိဘဲ ဆက်တိုက်ပင် ဆက်လိုးပေးနေသည်။ တစ်ချီပြီးထား၍ အရည်ရွှမ်းနေသောစောက်ပတ်မှာ ခုနကထက်ပင် ပိုမိုလိုးဆောင့်၍ကောင်းနေသလို ထင်မှတ်ရပေသည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းစောက်ပတ်ကို လိုးရင်းကနေ နဘေးမှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်မောကျနေလျက် ရှိသော မြယမင်း၏ ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်နေသည့် ကိုယ်ခန္ဓာ အထက်အောက်ရပ်ဝန်း တွေဆီကို သူ့အကြည့်က မကြာခဏ ရောက်ရှိလို့ သွားရသည်။ ကောင်မလေး နို့အုံအိအိနှစ်လုံးက တင်းကျစ်နေကာ ကျွဲကောသီး အလတ်စားနှစ်လုံး ပစ်တင်ထားသလို မို့ကြွလို့နေတာ သူတွေ့ရသည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်းကလည်း နပ်သည်။ ဆိတ်ကြီးကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး …

"နင် သူ့ကို ခုလိုးချင်နေပြီ မဟုတ်လား ဆိတ်ကြီး "

ဟု မေးလိုက်တော့ ဆိတ်ကြီး ဟက်ကနဲ ရယ်လိုက်ရင်း …

"မလိုးသေးဘူး မမကို လိုးပြီးမှ အပီလိုးပေးမှာ "

"ဒါဖြင့် နင့်စိတ်ကြိုက် လုပ်ပေးမယ် နင့်လီးကို ခဏချွတ်လိုက်ဦး "

ဆိတ်ကြီး လီးကိုချွတ်ပေးလိုက်တော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းလည်း တစ်ဖက်ကို လှည့်ကုန်းလိုက်ရာက မြယမင်းခါးအထက်မှာ မလုံ့တစ်လုံကလေး လွှမ်းထားသော စောင်ပါးလေးကို ဆွဲလှန်လိုက်ပြီး သူမ၏ပေါင်ခွဆုံရှိ အမွှေးပါးပါးကလေး ပေါက်ရောက်နေသော စောက်ပတ်ဖောင်းအိအိကလေးကို လက်နှင့်ဖွဖွပွတ်လိုက်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပစ်လိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်း မြယမင်းစောက်ပတ်ကို သူမမျက်နှာအပ်ပြီး စောက်ပတ်ကို အားပါးတရကုန်းမှုတ်၍ လျှာနှင့်ယက်လိုက်စုပ်လိုက် လုပ်ပေးနေလိုက်သည်။

မြယမင်း တအင့်အင့် ညည်း၍ သူမခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆုပ်ဆွဲကာ ရုန်းကန်လာသည်။ အသိစိတ်မဲ့နေသော်လည်း အသွေးအသားနှင့်လူလုပ်ခြင်းဖြစ်၍ အလိုအလျောက်တုံ့ပြန်မိခြင်းဟုဆိုနိုင်သည်။ ငါးမိနစ်လောက်စောက်ပတ်ယက်ပေးလိုက်ရာ မြယမင်းတစ်ကိုယ်လုံး ဘယ်လူးညာလှိမ့်ကော့ပျံလာပြီး သူမအပျိုစောက်ပတ်ကလေးက စောက်ရည်ကြည်လေးများ လိုက်၍လာသည်ကို တွေ့လိုက်ရပေပြီ။

ဆိတ်ကြီး သူမစောက်ပတ်ကုန်းမှုတ်နေပုံကို အရသာခံကြည့်၍ ဒေါ်ခင်ဝင်းဖင်ကို အနောက်ကနေ ဆုပ်ညှစ်ကိုင်လာသည်။ သူမဖင်ကြားထဲကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ကုန်းယက်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်ကို လက်ချောင်းများဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်ကာ အနောက်ကနေ ဒေါ်ခင်ဝင်း၏ စောက်ပတ်ထဲ လီးသွင်း၍ အငမ်းမရ လိုးသည်။

"အင်း   အင်း ဟင်း  ဟင်း "

ဒေါ်ခင်ဝင်း အကြိုက်တွေ့ပုံရပြီး ဖင်ကို ခပ်ကော့ကော့လုပ်ကာ ဆိတ်ကြီးအလိုးကို တုံ့ပြန်လာပါသည်။ မကြာမီ နှစ်ယောက်သား အပေးအယူညီမျှပြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းက ယမင်းစောက်ပတ်ယက်ရင်း ဆိတ်ကြီးအလိုးကို ကုန်းခံ၍နေကာ ဆိတ်ကြီးကလည်း သူမဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဖျစ်ကိုင်ကာ ဆုပ်ဆွဲ၍ စောက်ပတ်ကို မီးပွင့်မတတ် သဲကြီးမဲကြီး လိုးနေပေပြီ။

"အ အား ဆောင့်ဆောင့် မြန်မြန် ဆိတ်ကြီး ကောင်းလှချည်လား ဆိတ်ကြီးရာ လိုးစမ်း အသေလိုးစမ်း "

ဆိတ်ကြီး သူမစိတ်ကြိုက် လိုးပစ်လိုက်သည်။ အချက်လေးငါးဆယ်မက ဇယ်ဆက်သလို ဆောင့်သည်။ မိနစ်လေးဆယ်လောက်ကြာတော့ သူရော ဒေါ်ခင်ဝင်းပါ အကောင်းလွန်ပြီး လရည်ရော စောက်ရည်ရော ပြိုင်တူပန်းထွက်သွားကြရသည်။

ဆိတ်ကြီး ဒေါ်ခင်ဝင်းကို လိုးပြီးတော့ မြယမင်းဖက်ကို လှည့်လာပြီ။

မြယမင်း ပက်လက်ကားယားကြီးဖလက်ပြနေချိန်မှာ ဆိတ်ကြီးလီးက သူမစောက်ပတ်ကလေးထဲကို စွိ ဇွတ် ဆိုပြီး သစ်ငုတ်တိုကြီး သပ်လျှိုလိုက်သလို ထိုးဖောက် တိုးဝင်သွားရလေသည်။ အပျိုစောက်ပတ်ကလေးမို့ လိုးရသည်မှာ စီးပိုင်ကြပ်ညှပ်နေပြီး တထုတ်ထုတ်နှင့်ဇိမ်ရှိလွန်းလှသည်ဟု ဆိတ်ကြီးယူဆမိပေသည်။

မြယမင်း သိသလို မသိသလို အိပ်မက်ထဲ လွင့်မျောနေသလိုဖြစ်ပြီး ဆိတ်ကြီးပါကင်ဖွင့်တာကို မြင်မကောင်း ရှုမကောင်းအောင်ပင် ခံနေရလေတော့သည်။

ဆိတ်ကြီးက သူမစောက်ပတ်ကွဲပြဲသွားမှာစိုး၍ အရမ်းကာရောလိုးခြင်းမဟုတ်ဘဲ သူ့လီးကို လဒစ်ထိပ်ဝင်ရုံ သွင်းပြီး စောက်ခေါင်းကလေး၏အပေါ်ထိပ်ဖက်ကနေ ကပ်ဖိကာ အသာအယာ ညှောင့်လိုးကလေးလိုးခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤနည်းက စောက်ခေါင်းကို တည့်တည့်ဆောင့်လိုးသောနည်းထက်ကို ပိုပြီး လုံခြုံစိတ်ချမှုကို ပေးစေနိုင်သောနည်းဖြစ်သည်။ ပါကင်ဖွင့်ရာမှာ စောက်ပတ်ကွဲခြင်းကို တော်ရုံနှင့်မဖြစ်စေနိုင်ဘဲ နာကျင်မှုဝေဒနာကို အထိုက်အလျောက် သက်သာစေသည်ဟု ဆိုပါသည်။

လီးတစ်ဝက် ဝင်နိုင်သည့်အခြေကို ရောက်တော့မှသာ သူ့လီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ် တစ်ချက်ချင်း ဖိဆောင့် လိုးသွင်းလိုက်ရာ ယမင်း၏ စောက်ပတ်ကလေးအတွင်းမှ ဖွတ် ဒုတ် ကနဲအသံတစ်ချက်နှင့်အတူ မြယမင်းကော့ကြွတက်သွားပြီး သူ့လီးကိုပြန်အချွတ်မှာ လီးထိပ်ကလည်း သွေးစကလေးများ ကပ်ပါလာသည်ကို ဆိတ်ကြီးရော ဒေါ်ခင်ဝင်းပါ နှစ်ယောက်စလုံး သတိထားမိလိုက်သည်။ မြယမင်း၏ အပျိုစင်အမြှေးပါးကလေး ပေါက်ပြဲထွက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့် ဆိတ်ကြီးလီးက ကောင်မလေး၏ အပျိုပန်းကလေးကို ဆွတ်ခူးလိုက်ရခြင်း မည်ပေတော့၏။

ဆိတ်ကြီး သူ့လီးကိုပြန်ထည့်သွင်းပြီး အပြီးသတ်လိုးဆောင့်မှုကို စတင်လိုက်သည်။ ဒေါ်ခင်ဝင်းက သူ့တပည့်ကျော်ဆိတ်ကြီးကို ဘရာဗို ဆိုပြီးလက်မလေးထောင်ကာ ဂုဏ်ပြုလိုက်သည်။ ဆိတ်ကြီး အောင်နိုင်သူပီပီ ကြောင်ကိုကြွက်စားသလို တစ်ချက်တည်း တန်းမစားဘဲ မြယမင်းနို့ကိုကိုင်ကာ နို့သီးကို တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက် ဖင်ပေါက်ကလေးထဲ လက်ထည့်ကာနှိုက်လိုက် စောက်ပတ်ထဲဝင်စပြုနေသောလီးကို တစ်ဝက်တစ်ပျက် သွင်းထားရင်းတန်းလန်းကနေ လီးချောင်းကိုအရင်းမှကိုင်၍မွှေ့ကာ စောက်ပတ်အပေါက် ကလေးကို ချဲ့လိုက်နှင့် လုပ်ပေးနေသည်။

"အမလေးဟယ် လိုးမှာရှိတာ မြန်မြန်လေးလိုးတာမဟုတ်ဘူး ဒင်းကသေတော်မူနေတဲ့ဟာ နင်ဖွင့်စရာရှိတာ ဖွင့်ပြီးရင် ငါ့စောက်ပတ်လာလိုးလှည့်ဦး ငဆိတ်ရဲ့"

ဒေါ်ခင်ဝင်း သောက်မြင်ကပ်လာဟန်နှင့် ခပ်ငေါ့ငေါ့ကလေး ပြောလိုက်သည်။

"ပြီးတော့မှာပါ မမ ရဲ့ စောက်ပတ်က တအားကြပ်နေတော့ အကြာကြီးမလိုးနိုင်ပါဘူး "

မြယမင်း စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပြားကပ်သွားအောင် အသည်းအသန်ဖိဆော်ပစ်လိုက်ရင်း ဆိတ်ကြီးပြောသည်။ တကယ်လည်း ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်သာ လိုးလိုက်ရသည်။ ဆိတ်ကြီး လီးတစ်ဝက်လိုးရင်းကပင် သူ့လရည်တွေကို မြယမင်းစောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်ပစ်လိုက်ပါသည်။ အရသာလည်းတော်တော်ရှိသွားသည်။ လရည်ပေကျံနေသော လီးကို မြယမင်းပါးစပ်နားကပ်ပြီး ဆိတ်ကြီးက …

"ရော့ ကောင်မလေး စုပ်ပေးစမ်း ကောင်းကောင်း စုပ် "

"ဟဲ့ သူ အိပ်ပျော်နေလောက်ပြီလေ "

"စုပ်နေတာပဲ မတွေ့ဘူးလား မမရ ဟင်း ဟင်း "

ယမင်း အိပ်ချင်မူးတူး မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်ဘဲ ကယောင်ကတမ်းနှင့်ပင် သူ့လီးကိုငုံလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ ဒါကိုကြည့်ပြီး နှစ်ယောက်သား ရယ်ပွဲဖွဲ့မိကြခြင်းဖြစ်သည်။

"ကြံကြံဖန်ဖန်ဟယ် …ကဲ လာပါ ငါပဲ နင့်လရည်တွေ စုပ်ပေးပါ့မယ်အေ ဆိတ်ကြီးပေးစမ်း နင့်လီးကို "

ဆာနေပြီဖြစ်သော ဒေါ်ခင်ဝင်းတစ်ယောက် ဟန်တောင်မဆောင်နိုင်တော့ပါချေ။ ဆိတ်ကြီးလီးကို ကိုင်ဆွဲကာ အပြတ်စုပ်ပေး ယက်ပေးလိုက်ပါသည်။ သူမအလှည့်ပြီးတော့ ဆိတ်ကြီးက ဒေါ်ခင်ဝင်းကို မြယမင်းနှင့် ဘေးချင်းယှဉ်လျက် အိပ်ခိုင်းပြီး သူမစောက်ပတ်ကိုယက်လိုက် မြယမင်းစောက်ပတ်ကို နှိုက်လိုက် လုပ်ပေးနေသည်။

ပါကင်အပွင့်ခံပြီး ဆိတ်ကြီးရဲ့တစ်ချီလိုးခြင်းကို ခံလိုက်ရပေမယ့် မြယမင်းအနေနှင့်တော့ အမူးလွန်သလောက် သတိလက်လွတ်ဖြစ်နေတာမို့ ဘာကိုမှပင် သိလိုက်မှာမဟုတ်ပါချေ။ အိပ်မက်လိုလိုသာ ခံစားရပေမည်။ ဆိတ်ကြီးလည်း စောက်ပတ်ဘာဂျာကိုင်အပြီးမှာ ဒေါ်ခင်ဝင်းကို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ လိုးလိုက် ခဏတစ်ဖြုတ်နား၍ နောက်တစ်ချီလိုးလိုက်နှင့် လေးငါးချီ ဆက်တိုက်ပင် လိုးပေးလိုက်ရပါသည်။

မြယမင်းကိုလည်း တစ်ချီထပ်ဆော်ဖို့ကြိုးစားသေးပေမယ့် သူမစောက်ပတ်က ချောဆီမထွက်နိုင်အောင် ဖြစ်နေပြီမို့ စောက်ပတ်ကွဲမှာ စိုးရိမ်ပြီး မနက်ကျမှ လိုးဖို့ ဆုံးဖြတ်ကာ ဒေါ်ခင်ဝင်းအခန်းမှာပဲ အတူတကွ အိပ်စက်လိုက်ကြပါသည်။

မနက်ကျတော့ မြယမင်းအိပ်ယာမှ နိုးလျှင်နိုးချင်းပင် အကြောင်းစုံကို ခန့်မှန်းမိလေပြီ။

ဆိတ်ကြီးက သူမကို စောစောစီးစီးတစ်ချီလာဖွင့်ဖို့ ပြင်နေတုန်း သူမနိုးလာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ နဘေးမှာလည်း ဒေါ်ခင်ဝင်းကို ဖင်တုံးလုံးနှင့်အိပ်မောကျဆဲရှိနေတာကို မြယမင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ မြယမင်း သဘောပေါက်ပါသည်။ သူမကို အရက်မူးအောင်တိုက်ပြီး အဖွင့်ခံလိုက်ရခြင်းကို ကျေကျေနပ်နပ်ပင် လက်ခံလိုက်သည်။

ဒေါ်ခင်ဝင်း၏အလုပ်မှာ ဒါမျိုးတွေမကင်းဘူးဆိုတာကို အကင်းပါးသူပီပီ သူမရိပ်စားနားလည်နှင့်ပြီးလည်း ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ ဒေါ်ခင်ဝင်းဆိုတဲ့မိန်းမကြီး ဏှာဘယ်လောက်ထန်တယ် ဆိုတာကိုလည်း ဆိတ်ကြီးလို လူရင်းတစ်ယောက်ထက်ပင် သူမအနေနှင့် အနီးကပ်နေလာတာကြာပြီဖြစ်၍ ကောင်းစွာသိရှိနေသူဖြစ်ပါသည်။

"ယမင်း နိုးလာပြီလား "

"နိုးတာကြာပါပြီ ကိုဆိတ်ကြီး "

"ညက တော်တော်မူးသွားလား "

"အင်း ဟင်း "

ယမင်းဖြေပြီး သူ့ကို မျက်နှာပူတာနှင့် တစ်ဖက်သို့ မျက်နှာအသာလွှဲထားလိုက်သည်။

ဆိတ်ကြီး ယမင်းခါးလေးကို အသာသိုင်းဖက်လာသည်။ ယမင်း ပါးကလေးကိုနမ်းသည်။ ယမင်းနှုတ်ခမ်းတွဲတွဲ ကလေးကို အသာငုံစုပ်လိုက်သည်။ မြယမင်း သူ့အနမ်းအောက်ကနေ မရုန်းချင်ရုန်းချင်နှင့် အသာအယာပင် ရုန်းထွက်လိုက်ရင်း …

"ဟွန်း စောစောစီးစီး အာပုပ်စော်နံတယ် "

"မနံပါဘူး ကိုဆိတ်က ချစ်လို့ "

"အစက ဒီလို ဘာဖြစ်လို့မပြောလဲ ခုမှလာပြီး … ဟွန်း "

ဆိတ်ကြီး ပြုံးဖြီးဖြီးနှင့် …

"ညက ယမင်း နိုးမနေဘူးလား "

မြယမင်း ခေါင်းခါပြီး …

"ယမင်း ဘာမှမသိဘူး "

"ဒါဖြင့် အခု သိအောင် လုပ်ပေးမယ်လေ "

"ယ မင်း … ရှက် …ရှက် တယ် "

"မရှက်နဲ့ ညက ယမင်းကို နာမှာစိုးလို့ ညှာထားတာ ဒီမနက်ကျတော့ …"

သူက စကားမဆက်ဘဲ တဟင်းဟင်း အသံခပ်မြှင်းမြှင်းနှင့် ဗိုလ်အောင်ဒင်ရယ်သလို ရယ်လိုက်သည်။ ယမင်းကတော့ ခေါင်းကိုငုံ့ထားလိုက်မိသည်။

ဆိတ်ကြီး လီးကြီးတန်းလန်းနှင့် ယမင်းအရှေ့မှာ မတ်တပ်လာရပ်နေသည်။

"လီး စုပ်ပေးနော် ယမင်း "

တောင်မတ်နေသော သူ့လီးကို ခါးလည်မှနေ ကိုင်မကာ တဆဆလုပ်ရင်းပြောလိုက်ပါသည်။ ယမင်း သူ့ပေါင်ခွကြားက လီးမည်းမည်းကြီးကို အတန်ကြာအောင် မျက်လုံးအကြည့်ကိုမလွှဲဘဲ ခပ်ရဲရဲပင် စူးစိုက်ကြည့်နေလိုက်ပါသည်။

လီးဒစ်ထိပ်ကားကြီးက ပြူးပြဲထွက်နေပြီး လီးလုံးပတ်တုတ်သလောက် အလျားလည်းရှည်သည့် ဆိတ်ကြီး၏ ပစ္စည်းကြီးက သူမကို ညှို့ယူဖမ်းစား ထားသလို ဖြစ်နေသည်။ ယခင်က ညအိပ်ညနေ အတူတကွ သွားလာစဉ်မှာ သူ့လီးနှင့်ဖင်ကို မထိတထိ ထောက်တာမျိုးကို မကြာခဏခံရဖူးပေမယ့် လီးဘယ်အရွယ်အစား ရှိသလဲဆိုတာ အတွေ့အကြုံနုနယ်သူမို့ သူမ မခန့်မှန်းတတ်ခဲ့ချေ။ ဆိတ်ကြီးကလည်း ရှေ့ဆက်မတိုးဘဲ အချိန်ကောင်း အခါကောင်းကို စောင့်နေခဲ့တာမို့ သူမအနေနှင့် မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်ပင် ရှိနေခဲ့ပါသည်။ ခုမှပဲ ဒီလီးကြီးကို မျက်ဝါးထင်ထင် မြင်တွေ့ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။

"ဘယ်လို လုပ်ပေးရမလဲ "

သူမက မဝံ့မရဲ တံတွေးနင်နေသံကလေးနှင့် ပြောရှာသည်။

"လက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ရှေ့သွားနောက်ပြန် ဂွင်းရိုက်ပေး ပါးစပ်နဲ့လည်း စုပ်ပေး "

"အင်း "

ယမင်း သူထိုးပေးလာသော လီးကိုယ်ထည်ကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ကြည့်သည်။ လီးနွေးနွေးကြီးက သူမ၏ လက်နှင့်ထိတွေ့လိုက်ရုံနှင့်ပင် ကြက်သီးဖျန်းကနဲ ထသွားစေသည်။ ယမင်းစောက်ပတ်ထဲကပင် စစ်ကနဲ အရည်ထွက်သွားမိသလား မပြောတတ်ပါချေ။

"ကိုယ့် လီးက ကြီးရဲ့လား "

"အင်း ကြီးတယ် "

"ဒီလီးနဲ့ ကိုဆိတ်ကြီး လိုးပေးမှာ ယမင်း စိတ်ကြိုက်ခံပေးရမယ်နော် "

"မသိ ဘူး …ယမင်း ဘာမှ နားမလည်ဘူး  "

"အစမို့ပါ ယမင်းရဲ့ …အလိုးခံတာပဲ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲခံလိုက် ပြီးတာပဲ ကိုဆိတ်ခိုင်းသလို လုပ်ပေး ကြားလား"

"လုပ် လုပ်ပါ့မယ် … ဟို ဒေါ် ဒေါ်လေး နိုးပြီထင်တယ် "

ဒေါ်ခင်ဝင်းအိပ်နေရာကနေ သူမကိုယ်က ကုတင်တစ်ဖက်ကို လူးလှိမ့်ကာ ပေါင်နှစ်ဖက်ပြဲပြဲကားကားကြီး ဖြစ်သွား၍ သူမအင်္ဂါဇပ်ဖောင်းအိအိကြီးမှာ အမွှေးအုံကြားကနေ ပြဲကနဲပေါ်ထွက်လာတာတွေ့လိုက်ရသည်။ ယမင်းတစ်ယောက် ပါးစပ်ကို လက်ဝါးဖြင့်ပိတ်ပြီး ခိကနဲရယ်သံထွက်သွားရသည်။

သူမနိုးလာတာတော့မဟုတ်။ ညက တော်တော်သောက်ထားခဲ့သလို ကာမစည်းစိမ်ကိုလည်း အလွန်အမင်း ခံစားထား၍ တော်ရုံနှင့်နိုးထလာနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ဆိတ်ကြီးအသိဆုံးပင် ဖြစ်လေသည်။

"ကဲ စုပ်ပါ ယမင်းရဲ့ ပါးစပ် ဟ "

သူ့လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးက မြယမင်းပါးစပ်ထဲကို တိုးဝင်သွားသည်။ မြယမင်း လီးမစုပ်တတ်စုပ်တတ်နှင့် စုပ်သည်။ ဒီလိုစုပ်ခြင်းကပင် ဆိတ်ကြီးအဖို့ လီးစုပ်တတ်သည့် မိန်းမတစ်ယောက် စုပ်ပေးခြင်းထက် ပို၍ ဖီလင်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာရသည်။ သူ့လက်ကလည်းအငြိမ်မနေတော့ဘဲ မြယမင်း သွေးတွေ ဆူကြွလာအောင် နို့နှစ်လုံးကို ညှစ်နယ်လိုက် နို့သီးခေါင်းကလေးနှစ်ခုကို ကလိလိုက်လုပ်ပေးနေသည်။ မြယမင်း ပေါင်ခွကြားမှာ စွတ်စိုရုံမက အရည်တွေရွှဲနစ်လာရပြီဖြစ်သည်။

ဆိတ်ကြီးလဒစ်ထိပ်ခေါင်းကို ငုံ၍ငုံ၍ပေးရင်းက သူမလက်နှင့် လီးကိုယ်ထည်ကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်လုပ်ပြီး ဂွင်းတိုက်ဆောင့်ပေနေသည်။ သူ့လီးက မြယမင်းလက်ထဲမှာ သိသိသာသာကြီးဖွံ့ထွားလာရကာ သံတုတ်တစ်ချောင်းလို မာတောင်ထောင်ထလာလေသည်။

"လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စုပ် ယမင်း ဂွေးဥပါ မကျန်စေနဲ့ "

ယမင်းလည်း သူပြောတဲ့အတိုင်းလုပ်ရင်း စောက်ပတ်က မခံနိုင်အောင် ယားယံလာ၍ ခြေနှစ်ဖက်ကို ယှက်လိမ်ပြီး ပွတ်လိုက်သပ်လိုက်လုပ်ကာ အယားဖြေနေရတော့သည်။ ဆိတ်ကြီး ယမင်းကို လီးအစုပ်ရပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမကိုယ်လေးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်လှန်ကာ အိပ်စေလိုက်သည်။ ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလုပ်စေလိုက်ရာက သူမပေါင်ကြားထဲဝင်ရောက်၍ စောက်ပတ် ဖောင်းမို့မို့ ကလေးကို မျက်နှာအပ်ပြီး တစ်ချက်နှစ်ချက်စုပ်ကာ လျှာနှင့်လိုက်လံ ယက်ဆွကစားပေးလိုက်ပါသည်။

အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကို ယက်သပ်ပြီး စောက်ခေါင်းအဝလေးကို မွှေနှောက်ခလောက်ကစားပေးသည်။ စောက်စိချွန်တက်တက်ကလေးကို ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲစုပ်ပေးလိုက်တော့ မြယမင်း ဘယ်လိုမှ မခံစားနိုင်တော့ဘဲ တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်လူးသွားရပါသည်။

"အ အာ တ  … တစ်မျိုး ကြီးပဲ ကိုဆိတ် … ဟင့်  …ဟင့် ဟင့် … "

"လိုးပေးရတော့ မလား ယမင်း ပြောလေ "

သူမစောက်ပတ်က အရည်ရွှဲနေတာတွေ့ရ၍ ဆိတ်ကြီး ခပ်တည်တည်နှင့်မေးလိုက်တော့ …

"သ သဘောပဲ လုပ် … လိုး … ချင် … လိုး ပါ "

မြယမင်း သူ့လေသံလိုက်ပြီး ပြောလိုက်ပါသည်။ ဆိတ်ကြီး ညကတည်းကပင် အားရအောင် မလိုးရသေးတာမို့ သူမကို အပီလိုးပစ်လိုက်ချင်သေးသည်။ သူမပေါင်ကြားမှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်ကာ သူ့လီးထိပ်ကို သောက်ပတ်အဝမှာ တေ့၍ အတန်ငယ်မျှကြာအောင် စောက်စိကလေးကို ကလော်လိုက် အဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား ကလေးတွေကို အပေါက်ဝချဲ့သလို လီးဒစ်ထိပ်နှင့်လှည့်ပတ်ထိုးမွှေပေးလိုက် လုပ်ပြီး သူ့လီးကို ဇွပ် ဗြွတ်ကနဲ နေအောင် အားပါပါနှင့် အပေါ်စီးကနေ ဖိဆောင့်လိုးချလိုက်ပါသည်။

"အ အမေ့ နာ နာတယ် "

"အောင့်ထား နောက် ကောင်းလာမှာ ယမင်းရဲ့ "

မြယမင်း ပါးစပ်က စကားဆက်မပြောနိုင်အောင်ဆိုပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းများနှင့်အတင်းပင်ဖိကပ်နမ်းစုပ်ကာ လျှာနှင့်ထိုးမွှေယက်လိုက်ပါသည်။ အောက်ကနေလည်း လီးကို တစ်ဝက်သာသာလောက်ကျွံဝင်သွားအောင် တရစပ် ဖိလိုးပေးသည်။ လီးက အတွင်းထဲအထိရောက်ရှိနေမှတော့ မြယမင်းဘာကိုမှ ထပ်မံ၍ ငြင်းချက်ထုတ် မနေနိုင်တော့ပြီ။ ဆိတ်ကြီးဆောင့်ချက်ကိုလိုက်ပြီး အောက်ကနေကော့၍ကော့၍ပေးလာသည်။ ဆိတ်ကြီးကလည်း သူမစိတ်ပါလာမှန်းသိရ၍ ပိုပြီး ပြင်းပြင်ကလေးဆောင့်လိုးပေးလိုက်ပါသည်။

"စွတ် ဖွပ် ဗြွတ် ပြွတ် ဖွပ် ဗလပ်  ဘုတ် ဘတ် ဖတ် ဗွပ် "

စောက်ရည်သံတွေက ပို၍ ကျယ်လောင်စွာထွက်ပေါ်လာသည်။ ယမင်း တားမနိုင်ဆီးမရ ဖြစ်နေပြီ။ ခံချင်စိတ်ကြောင့်လည်း သူမနှုတ်မှပင် ဖွင့်ဟ၍ ပြောဆိုလာရသည်အထိပင်။

"ကို ကို ဆိတ် ဆောင့်ဆောင့်ပေး မြန်မြန် …ယမင်း အ အထဲက ယား လွန်းလှပီ ဆောင့် တအား ဆောင့်ပါ ယမင်းအောင့်ခံမယ် နော်…  နော် "

"အေး ဆောင့်ပေးမယ် … ယမင်း စောက်ပတ်က ဘာနဲ့မှမတူဘူး … လိုးလို့အရမ်းကောင်းတယ် … ကိုဆိတ်ကြိုက်တယ် "

"တ တကယ် လား ကိုဆိတ် ကြိုက် ကြိုက်ရင် ယမင်းကို လ … လ လိုး လိုးစမ်းပါ အဖုတ်ကွဲအောင်လိုး ယမင်းခံမယ် "

"နင် တကယ် ပြောတာနော် "

"လိုးပါ ကိုဆိတ် ယ မင်းကို …မယုံဘူးလား "

ဆိတ်ကြီး ယမင်းပေါင်နှစ်ဖက်ကို ထပ်မံ၍ ပြဲပြဲကားကားလုပ်ကာ လက်နှစ်ဖက်နှင့် ဖိချလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းဆိုသလို သူလိုးနေသော လီးကိုလည်း မြယမင်းစောက်ပတ်ကလေးထဲသို့ တစ်ဆုံးအထိ ဝင်ရောက်သွားအောင် အားနှင့်ဆောင့်လိုးထည့်လိုက်ရာ လီးက ယမင်း၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲကို လျှောကနဲ မြွေတစ်ကောင်လို တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့ဝင်ရောက်သွားပါသည်။

ယမင်း ဒီတစ်ခါ အသံတောင်မထွက်နိုင်တော့ဘဲ နင့်ကနဲ နေအောင်ခံစားလိုက်ရသဖြင့် အောက်နှုတ်ခမ်းကို သွားနှင့်နာနာကလေး ကိုက်ချထားလိုက်မိလေသည်။ သူမမျက်ရည်တစ်စက်က ပါးပြင်ထက်ကို စစ်ကနဲ ထွက်ကျလာသည်။

"နာလား ယမင်း "

"ရ ရတယ် အင့် အင့် "

ဆိတ်ကြီးက အရည်ရွှဲနေသော ယမင်းစောက်ပတ်ကို အသည်းအသန် ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်ပါသည်။ ယမင်း၏ စောက်ပတ် ဘယ်လောက်နာကျင်လို့နေမှန်း မတွေးနိုင်ရလောက်အောင် စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး ပူထူကုန်သည်အထိ တရစပ်လိုးခြင်းဖြစ်၍ ယမင်းအံတကြိတ်ကြိတ်နှင့်တင်းခံရင်း မိနစ်အနည်းငယ်အတွင်းမှာ နာတာရော ကောင်းတာပါရောနှောပြီး ကာမပန်းတိုင်ကို ဆောလျင်စွာ ရောက်ရှိသွားရလေသည်။

ယမင်းကော့ကနဲ ကော့ကနဲဖြစ်သွားသည်။ ဆိတ်ကြီးလည်း သူ့လီးအရင်းထိရောက်နေသည့် အပျိုစောက်ပတ်လေးထဲကို အချက်လေးဆယ်လောက်ထပ်မံ ဆောင့်လိုးချရင်း လရည်ထွက်ကျသွားသည်။ သူ့လရည်များက မြယမင်း၏ စောက်ခေါင်းအပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကနေ သူမ သားအိမ်ရောက်သည်အထိ တဗြွတ်ဗြွတ်နှင့် ပန်းဝင်သွားပါသည်။ ယမင်း ဝမ်းခေါင်းထဲအထိ နွေးကနဲ နွေးကနဲဖြစ်သွားရပေသည်။

တစ်ချီလိုးပြီး လီးကိုပြန်မထုတ်ဘဲ ယမင်းစောက်ပတ်ထဲမှာ ကပ်ဖိကာစိမ်ထိုးထားရင်း နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာသည်အထိ မှိန်းနေခဲ့ကြပါသည်။

"ကောင်းလား ယမင်း ခုဘယ်လိုနေလဲ နာရောနာသေးလား "

"အစ်ကို့ ဟာကြီးက ယမင်းအထဲမှာ တအား တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဖြစ်နေတာ အစ်ကိုရယ် နာတာလည်း ပါတယ် ကောင်းတာလည်း ကောင်းတာပါပဲ ယမင်းကို အကြာကြီးဖက်ထားပေးပါနော် အစ်ကို "

"ကိုယ့်လီးကို ဒီအတိုင်း စိမ်ပြီး ထားပေးရမလား "

"စိမ်ထားလေ တစ်မျိုးပဲ နေလို့ ကောင်းတယ်နော် အစ်ကို  "

"ဒါပေါ့ ယမင်း နောက်ဆိုရင် ခုထက်တောင်ပိုပြီး လီးအရသာသိလာမှာ လီးနဲ့စောက်ပတ်လိုးတာ ဘယ်လောက်ကောင်းသလဲဆိုတာ ကိုယ်တိုင်လိုးဖူး ခံဖူးမှ သိတာပါကွာ "

"ယမင်း သိပါပြီ အစ်ကိုဆိတ်ရယ် နောင်လည်း သူ ယမင်းကို ဒီလိုပဲ နေ့တိုင်း အမြဲလိုးပေးနိုင်မလား "

"စိတ်ချ နေ့တိုင်းမဟုတ်တောင် အချိန်ရရင် ရသလို လိုးမယ် ယမင်း ခံမယ်မဟုတ်လား "

"အင်း "

"ဘာ အင်း လဲ "

"ခံမယ် ယမင်း အလိုးခံပေးပါ့မယ်လို့ပြောတာ ဟင်း ဟင်း "

"ချစ်လိုက်တာ ယမင်းကလေးရယ် ကဲ နို့စို့ချင်တယ်ကွာ နို့အကြာကြီးစို့ပေးမယ်"

"စို့ ကိုဆိတ် တစ်နေ့လုံး စို့ ရတယ် "

ဆိတ်ကြီး နို့စို့ရင်း လီးက ပြန်မာလာသည်။ ယမင်းစောက်ပတ်ကလည်း ရွစိရွစိ ပြန်ဖြစ်လာတာနှင့် နှစ်ယောက်သား ဒီပုံစံအတိုင်း တစ်ချီထပ်လိုးကြသည်။

တတိယအချီကျတော့ ယမင်းကို ဖင်အကုန်းခိုင်းလိုက်ရင်း သူမဖင်အနောက်ကနေပြီး ခွေးကုန်းတစ်ချီ ထပ်လိုးသည်။ သူတို့ သုံးချီမြောက် လိုးပြီးချိန်မှ  ဒေါ်ခင်ဝင်း အိပ်ယာကနေ နိုးထလာနိုင်သည်။ သုံးယောက်သား လူးကာလှိမ့်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာ အလဲအကွဲပင် ဆော်လိုက်ကြပါသည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>