ချစ်ဖူးခဲ့ပါသော်လည်း အပိုင်း ( ၂ )

ချစ်ဖူးခဲ့ပါသော်လည်း အပိုင်း ( ၂ )

(ဇာတ်သိမ်း)

ရေးသားသူ - ငွေလမင်း @ အချစ်တက္ကသိုလ်

( ၃ )

 နေကောင်းပြီး ကျောင်းပြန်တက်နိုင်ချိန်တွင် မွန်း စိတ်က ချစ်သူနှင့်တွေ့ရမှာ လန့်သလိုပင် ဖြစ်နေမိသည်။ သို့သော် ကံအားလျှော်စွာပဲ မင်းထိုက် ထံမှ ခါတိုင်းနှင့် မတူသည့် အကြင်နာများ ရခဲ့၏။ မွန်း စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်မည့် အပြုမူများ၊ တောင်းဆိုမှုများ ဘာဆိုဘာမျှ မလုပ်။ အတန်းဖျက်ပြီး သူနှင့် ချိန်းတွေ့ဘို့လည်း မပူဆာ။ သည်လိုကျပြန်တော့လည်း မွန်းဘက်က တစ်ခုခုလိုနေသယောင် ခံစားမိပြန်သည်။ လိင်ကိစ္စအတွက် စိတ်သက်သာရာ ရသည်က တစ်ပိုင်း၊ ချစ်သူ၏ အဆိုးအနွဲ့များ ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်ဟု တွေးမိသည်က တစ်ပိုင်း။ သည်ကြားထဲ မွန်း မသိစိတ်က တွေးထင့်နေသည့် ကိစ္စတစ်ခုက သတင်းသဲ့သဲ့အဖြစ် မွန်း နားထဲ ရောက်လာရသည်။

မင်းထိုက် ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် တွဲနေသည် ဟူသည့်သတင်း။ တကယ်တမ်း မိမိနှင့် ချစ်သူမဖြစ်မီကတည်းက မင်းထိုက် ဆိုသည်မှာ ပျိုတိုင်းကြိုက်သည့် နှင်းဆီခိုင်။ မိမိနှင့် မပတ်သက်ခင်က ကိစ္စများကို လစ်လျူရှုနိုင်သော်လည်း ခုလို အခြေနေမှာတော့ မိမိကို သစ္စာရှိစေချင်သည်။ နှစ်ဦးသား၏ ပတ်သက်မှုကလည်း သာမန် သမီးရည်းစားအဆင့် မကတော့ဘူး မဟုတ်ပါလား။

ကြားမိသည့် သတင်းအကြောင်း မေးတော့ မင်းထိုက် ရယ်သည်။ မဟုတ်ဘူးလို့လည်း မငြင်း။ မွန်း စိတ်ထဲ ကလိလိ ဖြစ်လာသည်။ မိမိ သိချင်သည့် အကြောင်းအရာကို ရေရေရာရာ မရှင်းပြဘဲ ဝေ့လည် လုပ်နေ၏။ သည်တစ်ကြိမ်တော့ မွန်း ကပဲ စ ပြီး အတန်းဖျက်၊ နှစ်ဦးတည်း စကားပြောဘို့ တောင်းဆိုလိုက်မိသည်။ မင်းထိုက် ဦးဆောင်ရာ ကျောင်းနှင့် မနီးမဝေး အေးဆေး တိတ်ဆိတ်သည့် ဆိုင်လေးတစ်ခုသို့ ရောက်ဖြစ်သည်။ အမှန်တော့ သည်ဆိုင်လေးက ကျောင်းသူကျောင်းသား ချစ်သူစုံတွဲတို့ စံပျော်ရာဆို ပိုမှန်လိမ့်မည်။ အစားအသောက်ထက် နေရာထိုင်ခင်းကို ဦးစားပေး ဖွင့်ထားသော ဆိုင်။

ခြံဝန်းကျယ်ထဲတွင် သီးသန့် စားပွဲလေးများနှင့်။ စားပွဲတစ်လုံးစီကို ဝါးထရံ ပုပုလေးများနှင့် ခြံခတ်သလို ကာရံပေးထားသည်။ သက်ကယ် ထီးအမိုးကြီးလည်း ပါ၏။ လုံး၀ အလုံခြုံကြီး မဟုတ်သော်လည်း အပြင်မှ ကြည့်လျှင် အထဲကလူ ဘာလုပ်နေမှန်း ရုတ်တရက် မသိနိုင်သည့် အနေထား။ အစားအသောက် မှာယူပုံကလည်း မှာပြီးလျှင် ငွေတန်းရှင်း၊ မိမိ ထိုင်မည့်ဝိုင်းသို့ တစ်ခါတည်း ယူသွားရသည်။ ပြန်ထွက်လျှင်တော့ မိမိ ထိုင်သည့် အချိန်ပေါ် မူတည်ပြီး စားပွဲ ဝိုင်းကြေး ကျသလောက် ရှင်းရ၏။

ကျောင်းတက်လာသည့် သုံးနှစ်သက်တမ်းတွင် သည်ဆိုင်သို့ မွန်း ခုမှ ရောက်ဖူးသည်။ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသည်နှင့် သည်အတွဲ ဘာလုပ်တော့မည်ကို သိနေသည့်အလား ပြုံးစိစိ ကြည့်ကြ၏။ တကယ်လည်း သည်ဆိုင်တွင် လာထိုင်သည့်အတွဲတိုင်း ရည်ရွယ်ချက် တခုခုတော့ ပါတတ်သည်လေ။ ခုလည်း မွန်းတို့ အတွဲ ကော်ဖီ တစ်ခွက်စီ မှာပြီး တဲနန်းတစ်ခုတွင် နေရာယူကြ၏။ ခွေးခြေပုလေးနှစ်ခုကို ပူးကပ်ပြီး လူနှစ်ယောက်လည်း ပူးကပ်ပြီး ထိုင်သည်။ မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က မွန်း ပုခုံးကို ဖက်ထားသည်။ ကျန်လက်တစ်ဘက်ကလည်း ရင်ဘတ်ရှေ့မှ သိုင်းဖက်ထားသည်။

မွန်းလည်း ခေါင်းကလေးကို သူ့လည်တိုင်တွင် တိမ်းမှီ ထားလိုက်သည်။ ပါးပြင်ထက်ဆီ ကျလာသည့် ချစ်သူ၏ နွေးထွေးသော အနမ်းတို့ကြောင့် မွန်း ကြည်နူးမိသည်။ မင်းထိုက် လက်ဖျားလေးက မွန်း မေးစေ့ကို အသာဆွဲမသည်။ မျက်လုံးကလေး မှေးစင်းပေးလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ စိုစွတ်သော အနမ်းများ တဖွဲဖွဲ ကျရောက်လာသည်။ ဆေးလိပ်နှင့် ပါးစပ် ပြတ်သည်မရှိသော မင်းထိုက် နှုတ်ခမ်းများက ခြောက်ကပ်ကပ်နှင့် ဆေးချိုးနံ့ စွဲနေသည်။ ရံဖန်ရံခါ ကွမ်းပါ စားတတ်သေးသဖြင့် သူ့ခံတွင်းတွင် ကွမ်းယာနံ့ လည်းမကင်း။ အမှန်တော့ ထိုအနံ့ကို မွန်း စိတ်ပျက်သည်။ သို့သော်လည်း မိမိ ချစ်သူမို့ သည်လောက်လေး ကိုတော့ဖြင့် စာမဖွဲ့လိုတော့ပါ။

နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံတို့ အနမ်းမိုး သည်းနေချိန် မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က မွန်း အကျီအောက် လျှိုဝင်လာသည်။ ဘရာပျော့ပျော့လေး အောက်မှ ရွှေရင်မြွှာတို့ ကြက်သီးဖုလေးများနှင့် ကြမ်းရှရှ ဖြစ်နေ၏။ မင်းထိုက် လက်က ကျွမ်းကျင်လွန်းစွာပဲ ဘရာစီရာထဲမှ နို့အုံကို နှိုက်ထုတ်သည်။ ဘရာနှင့် ပင့်တင်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည်မို့ တင်းထွက်နေသည့် နို့အုံတွင် နို့သီးခေါင်းလေးက မော့မော့လေး ထောင်နေ၏။ နို့သီးလေးကို ညှစ်ချေသည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို အားရပါးရ ညှစ်သည်။ ကျန်နေသည့် တစ်ဘက်ကိုပါ နှိုက်ထုတ်လိုက်၏။

နို့နှစ်ဘက်လုံး ဘရာ အပြင်ကို ရောက်သွားပြီ။ အပေါ် အကျီမှ ကြယ်သီးများကို ခပ်သွက်သွက် ဖြုတ်၏။ ချစ်သူ အလို ကျပါစေတော့ရယ်လို့ မွန်း လိုလိုချင်ချင်ပဲ လိုက်လျောပေးလိုက်သည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်လည်း နူးညံ့သည့် အထိတွေ့ကြောင့် မကြုံဖူးသေးသော သွေးသား အားသီသတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ ချစ်သူကို အလိုလိုက်ချင်စိတ်လား၊ မိမိ ကိုယ်တိုင်က တစ်ခုခုကို အလိုရှိလာတာလား မွန်း တကယ်ပဲ နားမလည်ပါ။

ဟင်းလင်း ပွင့်သွားသော အကျီ ရင်ဘတ်တွင် ဘရာဖြင့် ပင့်တင်ပေးထားသည့် နို့အုံနှစ်ခုက ပူးကပ်ပြီး ညှစ်ထုတ် ပေးထားသလို တင်းရစ် ဖောင်းကားနေသည်။ ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းလေးက လုံးဝန်းကျစ်လစ်ပြီး သေးသေး ပိစိလေး။ တဒင်္ဂ အတွင်းမှာပဲ မင်းထိုက်၏ လျှာနွေးနွေးကြီးက မွန်း နို့နှစ်ဘက်ပေါ် ကျလာသည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို ငုံခဲပြီး စို့ိလိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို အားရပါးရ စို့လိုက်နှင့် အစာငတ်နေသော ကလေးငယ်လို အငမ်းမရ စို့တော့၏။

မွန်း တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းမြ နွေးထွေးလာသည်။ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို စိ နေအောင် လိမ်ကျစ်ပြီး ထိုင်နေမိ၏။ နို့တစ်ချက် စို့ခံရတိုင်း အင်္ဂါလေး အတွင်းမှ တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသလို ခံစားမိနေသည်။ ထိုနေရာလေးကို ကိုင်တွယ် ထိတွေ့လိုစိတ် ပေါ်လာသည်။ ရင်ထဲမှ မောသလိုလိုလည်း ဖြစ်လာသည်။ ခါးလေး ဆန့်ဆန့် ထိုင်ပြီး အဖုတ်လေး၏ အတွင်းပိုင်း ကြွက်သားများကို ဆွဲညှစ်လိုက် ပြန်လျှော့လိုက်နှင့် ယားသက်သက် ဝေဒနာ သက်သာလို သက်သာငြား မိမိဘာသာ အားထုတ်ကြည့်သည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကြက်သီးမွေးညင်းများ တဖျဉ်းဖျဉ်း ထ ကာ သတိလက်လွတ် ဖြစ်လာလိုက်သည်မှာ နှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထုတ်လွှတ်မိသည် အထိပင်။

“ မောင့် ငွေလမင်းလေး..”

“ ….”

နားနား ကပ်၍ လေသံလေးဖြင့် ခေါ်သည်။ ရင်တွေ လှိုက်ဖိုနေသည့် မွန်း၊ အသံထွက်၍ မထူးမိ။ သူ့ကို ချစ်ရည် လဲ့နေသော မျက်လုံးရွဲလေးများဖြင့် မော့ကြည့်မိသည်။ နှုတ်ဖျားမှ ဘာပြောရမှန်း မသိသော်လည်း မျက်ဝန်းမှတဆင့် တစ်စုံတစ်ရာကို တောင်းဆိုမိသည်။ မင်းထိုက်က မော့ကြည့်နေသည့် မွန်း ပါးပြင်လေးကို ဘက်ဝါးနှင့် အုပ် ကိုင်သည်။ လက်မလေးဖြင့် မွန်း နှုတ်ခမ်းနှစ်မြွာကို ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ဖိ ပွတ်ပြီး ဆော့ကစား၏။ တိုးသက် ညင်သာသော အသံဖြင့် ပြောသည်။

“ ချစ်တယ် မွန်းရယ်..”

“ မွန်းလည်း ချစ်တယ် မောင်..”

“ မောင့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက်လေး..”

“ …..”

မွန်း ကြည်လင်စွာ ပြုံးမိသည်။ ဟုတ်ပါတယ် မောင်.. မွန်းက မောင့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက်ပါ ဟု ရင်ထဲမှ ထပ်တလဲလဲ ရေရွတ်လျက်။ သည်တိုင်း ဆိုလျှင် မွန်း ကြားထားသည့် သတင်းက ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်ပါလိမ့်မည်။ ခုကိုပဲ ချစ်ရသူက မိမိကို ပါရမီ ဖြည့်ဘက်ဟု တင်စားသည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုစကားစုလေးကို မွန်း အင်မတန်မှ မြတ်နိုးပါသည်။ မိမိကို ချစ်သော၊ တန်ဘိုးထားသော၊ မိမိကို ဦးဆောင် လမ်းပြနိုင်သော၊ မိမိဘက်မှလည်း တန်ဘိုးထား မြတ်နိုးစိတ်ဖြင့် ချစ်ရသောသူတစ်ဦး၏ ပါရမီဖြည့်ဘက်ကောင်း ဖြစ်လိုလှပါသည်။

မင်းထိုက် အနမ်းလေး တစ်ချက် မွန်း နှုတ်ခမ်းပေါ် ရောက်လာပြန်သည်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်မနှင့် ပွတ်သပ် ဆော့ကစားပြန်သည်။ ခါတိုင်းနှင့်မတူသည့် နူးညံ့သော အထိအတွေ့များက မွန်းကို ကြည်နူးပီတိ ဖြစ်စေရုံသာမက သွေးသားထဲမှလည်း မောင့်အလိုကျ လိုက်လျော လိုသည်အထိ အဆင်သင့် ဖြစ်လာ တော့သည်။

မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က ဝတ်ထားသည့် ပုဆိုးကို ဖြေချသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အတွင်းခံမပါ။ မွန်း လက်တစ်ဘက်ကို ဖြည်းဖြည်း ဆွဲယူလိုက်ပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသည့် လီးကြီးကို ကိုင်စေသည်။ အနည်းငယ် တုန်ရီနေသည့် မွန်း လက်ကလေးထဲ မာတောင်တောင် နွေးတေးတေး အချောင်းကြီး ရောက်လာ၏။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ၊ အချောင်းကြီးက တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးအပြင် စေးကပ်ကပ်နှင့် စိုစိစိ ဖြစ်နေသည်။ ဒါ ဟိုတစ်ရက်က ငါ့အဖုတ်လေးကို မညှာမတာ လိုးခဲ့တဲ့ လီးကြီးပါလား.. ခုကော.. ဒါ ဒါကြီးနဲ့ ငါ့ ကို.. အို…။ သည်နေ့အဘို့ မွန်း စိတ်တွေ ခါတိုင်းထက် ရဲတင်း နေသယောင်ပင်။ ချစ်သူ၏ နူးညံ့သည့် အချော့မြှူများကြောင့် ဖြစ်မည်ထင်သည်။ လက်ထဲမှ အတံကြီးကို ငုံ့တော့ မကြည့်ဖြစ်သေး။ မျက်နှာလေးကို သူ့လည်တိုင်ကြားတွင့် ထည့်မှီပြီး ပုန်းခိုနေမိသည်။

“ မောင်.. မရတော့ဘူး မွန်းရယ်.. လိုးချင် ပြီ ကွာ..” 

နားပေါက်ဝကို ကပ်ပြီးပြောသည့်စကားတွင် ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ပါနေသည်။ မောင်ရယ်.. မွန်း လည်း.. မွန်း လည်းလေ.. စိတ်က တွေးမိပေမယ့် ဘာ ပြောရမှန်း မွန်း တကယ် မသိ။ မင်းထိုက် မွန်းမျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့သည်။ ပြီးတော့ ဆာလောင် လှိုင်းထ နေသော အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောသည်။

“ မောင့်ကို လီး စုပ်ပေးပါလား မွန်းရယ်.. ဟင်..”

“ အင်..”

“ ဒီ ပါးစပ်လေးနဲ့လေ.. မွန်းရဲ့ ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ မောင့် လီးကို စုပ်ပေးပါလား လို့.. နော်..”

“ ရှင်..”

“ ဒီ ပါးစပ်လေးနဲ့လေ.. မွန်းရဲ့ ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ မောင့် လီးကို စုပ်ပေးပါလား လို့.. နော်..”

“ ရှင်..”

“ ဒီ လို လေ ကွာ.. လာ.. ခေါင်း ငုံ့လိုက်..”

“ ……..”

“ ငုံလိုက်လေ မွန်း.. ပါးစပ်ဟ.. မောင် ထည့်ပေးမယ်.. အွန့်.. အဲ့လို..”

“ ………..”

“ အင်းးး.. အဲ့လိုကြီး ငုံထားရုံ ဟုတ်ဘူးလေ.. စုပ်လေ မွန်း.. လုပ်ပါ.. စုပ်ပေးပါကွာ..”

“ ……….”

“ အင်းးးး… ဟုတ်တယ်.. စုပ်.. စုပ်ထား..”

“ ……….”

“ လျှာဖျားလေး ထိုးထည့်ပေးကွာ.. ထိပ်က အကွဲလေးထဲကို..”

“ ……….”

“ အူးးး… ကောင်းလိုက်တာ.. စုပ် မွန်းရယ်.. ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ် စမ်းပါ..”

“ ……….”

“ အာာာ… လုပ်ပါ မွန်းရာ.. မောင် ပြီးချင်နေပြီ.. စုပ် ကွာ.. ပြင်းပြင်းလေး..”

“ ……….”

 တကယ်တမ်း အရွယ်ရောက်မိန်းကလေးတစ်ဦး ဖြစ်လင့်ကစား၊ လိင်ကိစ္စနှင့် ပါတ်သက်၍ မိန်းမ အဖုတ်ထဲ ယောင်္ကျား လီးထည့်ခြင်းကို လိုးသည် ဟူသလောက်သာ မွန်း သိထားပါသည်။ ပုံ ဆိုလိုလည်း ဖင်ပေါ် ခေါင်းပေါ် အင်္ဂလိပ် မော်ဒယ်များ၏ ပုံလောက်သာ ကြည့်ဖူးသည်။ မူဗွီ ဆိုလို့လည်း အချို့သော အင်္ဂလိပ် ရုပ်ရှင်များတွင် မင်းသားနှင့် မင်းသမီး ကိုယ်လုံးတီးနှင့် နမ်းကြ ပွတ်ကြသလောက်သာ ကြည့်ဖူးသည်။ လိင်ဆက်ဆံသည့် အခန်းများ ကြည့်မိဖူးသော်လည်း အောက်ပိုင်း လှုပ်ရှားမှုကို မျက်နှာ အမူအရာဖြင့်သာ အသားပေးဖော်ပြသည့် ဇာတ်ကားများမို့ မွန်း အနေနှင့် ယောင်္ကျားနှင့် မိန်းမ ပီပီပြင်ပြင် လိင်ဆက်ဆံမှုများကို မြင်လည်း မမြင်ဖူး၊ ယခု မင်းထိုက် ဝါသနာလို ဆံပင်လိုးခြင်း လီးစုပ်ခြင်း ဆိုတာတွေ မွန်း တကယ် မသိ။ ခုတော့ ချစ်ရသူက မွန်း ဘက်လှည့်ပြီး ခွထိုင်ကာ သူ့ပေါင်ခွကြားတွင် မိမိခေါင်းကို ထိုးနှိမ့်၍ လီး စုပ်ခိုင်းနေသည်။

ပေါင်နှစ်ဘက်နှင့် ပုဆိုးကြားတွင် မှောင်မိုက် ပြာဝေနေသည့် မျက်လုံးများကို စုံမှိတ် ထားရသည်။ နှာခေါင်းထဲသို့ ညှီစို့စို့ အီလည်လည် အနံ့ဆိုးကြီးက အလိပ်လိုက် ဝင်လာနေသည်။ မိမိ ခေါင်းကို လက်နှင့် ဖိထားသည်မို့ ရုန်းလို့လည်း မရ။ ပါးစပ်နှင့် အပြည့် နေရာယူထားသည့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ငုံထားရသည်။ လျှာနှင့် မထိအောင် ကြိုးစားမိသဖြင့် လျှာရင်းများ နာလာသည်။ မင်းထိုက်က မွန်း ခေါင်းကို ဖိထားပြီး ပါးစပ်ကို သူ့လီးနှင့် ကော့ကော့ထိုးသည်။ စောစောက နူးညံ့ ညင်သာမှုများ ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ပျောက်လေပြီ။

တစ်ချက်တစ်ချက် အာခေါင်ထဲထိ တိုးဝင်လာသည့် လီးတံကြီးက လျှာခင်ကိုပင် သွားထိသည်ဟု မွန်း ခံစားမိသည်။ မင်းထိုက် လှုပ်ရှားမှုများ ကြမ်းလာသလို မွန်းလည်း ပျို့ချင် အန်ချင်စိတ်များ ဖြစ်လာသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင် ပြည့်အိုင်လာသည့် တံတွေးများကို ထွေးထုတ်ပစ်ချင်သော်လည်း မရ။ လျှာရင်းများ အလွန် ညောင်းလာသည်မို့ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးအိုင်ကြီးကို တတ်နိုင်သလောက် ထွေးထုတ်ရင်း မရသည့်အဆုံး၊ စိတ်မသက်သာစွာပဲ မြိုချလိုက်ရသည်။ ဖိတ်တဝက် စင်တဝက်နှင့် မိမိ ဝမ်းထဲ ဝင်သွားသည်က တံတွေးတွေလား သူ့လီးမှ အရည်တွေလား မွန်း မသိ။

ခဏ ကြာတော့ မင်းထိုက် ဆန္ဒ ပြည့်သွားသည်။ မာတောင်နေသည့် အတံကြီးလည်း သူမဟုတ်သလို ပျော့ကျသွားသည်။ မွန်း အတွက်တော့ လျှာတွင် ကျန်ရစ်နေသည့် အရသာကြီးမှာ ညှီစို့စို့ နှင့် နာကျင် ခါးသက်လှပါသည်။ မွန်းကြပ် မှောင်မိုက်နေသည့် ပေါင်ခွကြားမှ ခေါင်း ပြန်ထူလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အလင်းကြောင့် မျက်စိများပင် ပြာသွားရ၏။ တစ်စက်မျှ မသောက်ရသေးသည့် ကော်ဖီလည်း ခွက်ထဲတွင် အရာမယွင်း၊ အေးစက်နေပြီ။ မွန်း ရင်ထဲတွင် မျှော်လင့်တကြီး ရစ်ခွေနေသည့် ချစ်သူထံမှ ချစ်ခြင်း၏ ခံစားချက်အချို့လည်း အေးစက် ထုံထိုင်း သွားခဲ့ပြီ။

ပေရေ ပွထ နေသည့် ပါးစပ်ကို ပလုတ် အထပ်ထပ်ကျင်း၊ တစ်ရှူးစကို ရေစွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို အကြိမ်ကြိမ် ဖိ ပွတ်ပါသော်လည်း ရင်ထဲမှ မသတီမှုက လျှော့မသွား။ နောက်ဆုံး ဆိုင်အပြင် ရောက်ပြီး ခဏ၊ ကားပေါ် ပြန်မတက်မီ ထိုးအန် ပါတော့သည်။

...................................................................

( ၄ )

“ ဒါ ဘာသဘောလဲ မောင်.. ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ မွန်းကို ဒီနေရာ ခေါ်လာတာလဲ..” 

အရေးကြီးသည့် ကိစ္စ ဆွေးနွေးရန် ဟူသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် မြို့ထဲဘက်ရှိ တိုက်ခန်း တစ်ခုသို့ မွန်းကို မင်းထိုက် ခေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါက လီးစုပ်သည့် ကိစ္စ အပြီး နောက် သုံးလေးရက်။ သည်ကြားထဲတွင် နှစ်ဦးသား ဆက်ဆံရေး အတန်ငယ် အေးစက်ခဲ့သည်။ ချစ်သူချင်း ဖြစ်ပါလျှက် သူ့လီးစုပ်ပြီး အန်ထွက် ရကောင်းလားဟု မင်းထိုက်က စိတ်ခုသည်။ မွန်း ဘက်မှလည်း လိင်မှုရေးရာတွင် တစ်ဘက်သတ် အလိုကြီးသူဟု မင်းထိုက်ကို စိတ်ပျက် လာသည်။ ရေရှည် ဆက်ဆံရေးနှင့် ရှေ့ရေးအတွက်တော့ အသေအချာ ဆွေးနွေး သင့်ပြီဟု နှစ်ယောက်လုံး တွေးမိသည်။ ဤနေရာတွင် အတွေး တူသော်လည်း ပြဿနာကို အဖြေ ရှာပုံချင်းတော့ မတူ။ သည်လိုနှင့်ပဲ မတူညီသော သဘောထား နှစ်ခု လုံး၀ ကွဲလွဲရန် အကြောင်း ဖန်လာ လေတော့သည်။

သူ့သူငယ်ချင်းများ စု ပေါင်း ငှားနေသည်ဟု မွန်း သိထားသော တိုက်ခန်းသို့ သူနှင့်အတူ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ငါ့ကို ဘယ်လို ဘယ်ပုံ အထူးအဆန်း နည်းလမ်းများနှင့် လိင်ဆက်ဆံ လေဦးမလဲဟု မွန်း တွေးမိပါသည်။ သို့သော် မိမိဘက်မှလည်း မည်သို့မည်ပုံ ဆန္ဒ သဘောထား ရှိသည်ကို အကြေအလည် ဆွေးနွေးပြီးမှ သူ့အလိုကို လိုက်နိုင်မလိုက်နိုင် ဆုံးဖြတ်မည်။ တိုက်ခန်း ဆိုတော့ လွတ်လပ်သည်။ မိမိဘက်မှ ပေးနိုင်သလောက် လုံလောက်သော အချိန်လည်း ရှိမည်။ အရင်အခါများလို လူ့မြင်ကွင်း မကင်းရာမို့ သူ့အလို ပြည့်ပြီးရော အစောတလျှင် လိုက်လျော နေစရာ မလို ဟု မွန်း တွေးသည်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ညှိနှိုင်းပါမှလည်း မိမိတို့ ရှေ့ခရီး သာယာမည်ဟု မွန်း ခံယူမိသည်။

သို့သော် ယုံကြည်ချက် ဖြည့်တင်းထားသော မွန်း၏ ခြေလှမ်းများ တိုက်ခန်းအတွင်းမှ မြင်ကွင်းကြောင့် တမဟုတ်ချင်း ရပ်တန့် သွားခဲ့ရသည်။ မွန်း မြင်လိုက်ရသူက မိမိနှင့် မရင်းနှီး သော်လည်း မစိမ်းလှသူ အတန်းတူ၊ အခန်းတူ မိန်းကလေး တစ်ဦး။ လက်ထဲတွင် သောက်လက်စ ဘီယာဗူးကိုင်လျက်နှင့် မွေးပွ တဘက်ကြီး ပတ်ထားပြီး ဘာအဝတ်စားမှ မပါ။

“ ဝိုးးးး… စောင့်နေတာ ကြာပြီ ကွာ.. မင်း အခန်းက အိုက်တယ် ဟယ်.. အဲကွန်းလည်း မရှိဘာမရှိနဲ့.. ကိုယ်တော့ ခုလိုပဲ နေလိုက်တော့တယ်..”

“ ဟဟ.. ကောင်းတာပေါ့.. ရယ်ဒီ ပိုဇစ်ရှင်..”

“ ဟိုင်း.. မွန်း.. ကိုယ့်ကို သိတယ်မဟုတ်လား.. ကိုယ်ကတော့ ယူ့ကို ကောင်းကောင်း သိတယ်..”

“ မွန်းလည်း ယူ့ကို သိပါတယ်.. ဇင်မီ.. ဟုတ်တယ် နော်.. ယူ့နံမည် ဇင်မီ မှတ်လား..”

“ Yes, nice to see you, Moon.. ယူနဲ့ ကိုယ် မကြာခင် သူငယ်ချင်း ဖြစ်တော့မှာပဲ..”

“ မွန်းလည်း ဝမ်းသာပါတယ် ဇင်မီ.. သူငယ်ချင်းက ဖြစ်ပြီးသားပါ.. သုံးနှစ်လုံး တစ်ခန်းတည်း တက်လာတာ.. သူငယ်ချင်းပဲပေါ့..”

“ ခစ်ခစ်.. ကိုယ် ဆိုလိုတဲ့ သူငယ်ချင်း ဆိုတာ ဘာကိုမှန်း မွန်း သိပုံမရသေးဘူး.. မရှင်းပြခဲ့ဘူးလား မင်း.. ယူ့လေဒီကို ယူ ဘာမှ ကြိုပြောမထားဘူးထင်တယ်..”

အလိုလိုကမှ သည်နေရာ သည်ပုံစံနှင့် သည်လူနှစ်ဦးအပေါ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားရသည့် မွန်း စိတ်တွေ ဇင်မီပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ပိုမို စိတ်အိုက်သွားသည်။ ပိုဆိုးတာက ဇင်မီ့ အပြုအမူ။ ဧည့်ခန်း တွင် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာ ခုံရှည်ကြီး ချထားသည်။ ထိုခုံရှည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် တစ်ယောက်ထိုင် ပလတ်စတစ် နောက်မှီခုံနှစ်လုံး ချထား၏။ မွန်းက ထိုခုံ နှစ်လုံးအနက် တစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ မင်းထိုက်က ဆိုဖာ ခုံရှည်ကြီးတွင် ထိုင်လိုက်သည်။

ဇင်မီက မင်းထိုက် ဘေးတွင် သွားထိုင်လိုက်သည်။ မင်းထိုက် ပေါင်ကို လှမ်းကိုင် လိုက်ပြီး “ကိုယ်တို့ စ ကြတော့မလား မင်း.. ကိုယ် သိပ် လိုချင်နေပြီ.. .ယူ့ လမင်းလေးကရော အဆင်သင့်ပဲလား..” ဟု မေးလိုက်၏။ သူမ ဘာကို ဆိုလိုမှန်း အမူအရာတို့က သက်သေ ပြနေသည်။ မွန်း ရင်ထဲတွင် ဆို့ကြပ် သွားခဲ့သည်။ မျက်လုံးများ ပြာဝေပြီး ဇင်မီ့စကားသံ ညုချွဲချွဲက နားထဲ ထော်လော်ကန့်လန့် ဝင်လာတော့သည်။

“ ဘာတွေလဲ မောင်.. မွန်း ဘာမှ နားမလည်တော့ဘူး..”

“ ကဲ.. ဟန်နီ.. ကိုယ့် ငွေလမင်းကို မင်းပဲ ရှင်းပြပေးတော့ကွာ.. ကိုယ်က စကားတွေနဲ့ အားကုန်ခံလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ.. နော.. ကိုင်းးး ကိုယ်လည်း အိုက်တယ်.. ချွတ်မယ်..”

“ ခစ်ခစ်.. မင်းကတော့လေ.. လုပ်တော့မယ်.. ခုလိုချိန်မှာတော့ ကိုယ့်ကို ဇင်မီလို့ပဲ ခေါ်စမ်းပါကွာ.. မွန်းကို အားနာစရာ..”

“ ……..”

“ ဒီလို မွန်းရဲ့.. ယူ့ဒါလင်က ကိုယ့်ကို ရင်ဖွင့်တယ်.. Sex နဲ့ ပါတ်သက်ပြီး ယူ့ဆီကနေ သူ့စိတ်ကြိုက် သာယာမှု မရဘူးတဲ့.. ဒီတော့ ကိုယ်လည်း ယူ့ဒါလင်ကို ကိုယ်ချင်းစာလို့ ကူညီနိုင်သလောက် ကူညီပေးခဲ့တယ်လေ.. ကိုယ့် အပြုစုတွေကို သူက စွဲနေပြီ.. ဒီတော့ ယူ့ကိုလည်း ဒါတွေ သိစေချင်တယ်.. ကိုယ့်ဆီကနေ သင်ယူစေချင်တယ်.. သင်ယူရင်း သုံးယောက် အတူ ခံစားကြမယ်ပေါ့ကွာ.. ကိုယ် ပြောတာ ယူ သဘောပေါက်မလား မသိဘူး..”

“ တို့က ဘာကို သဘောပေါက်ရမှာလဲ ဇင်မီ.. အခု ရှင်တို့နှစ်ယောက် ဘာတွေ ကြံစည်ပြီး.. ကျွတ်..”

“ You see? မင်း ယုံပြီမဟုတ်လား ဟန်နီ.. ကိုယ့်ရဲ့ ငွေလမင်းက အဲ့လို ဖြစ်နေတယ် ကွာ..”

“ သူ စိတ်ပါလာအောင် ကိုယ်တို့ အရင် စ ကြမယ် ကွာ.. ခစ်ခစ်.. ယူ့ မွန်းက အဝေးကြီး လိုသေးတယ်.. ကိုယ်က တအား လိုချင်နေပြီ မင်းရဲ့.. ကိုယ်တို့ စ နှင့်မယ်.. သူလည်း ဘယ်လို ဝင်နွှဲရမလဲ ဆိုတာ ကြည့်ရင်း သိလာမှာပေါ့.. လာစမ်းပါ.. ကိုယ့် တဘက်ကို ချွတ်စမ်းပါ မင်းရယ်..”

ပြောရင်း မင်းထိုက် ပေါင်ပေါ် တက်လုနီးပါး တိုးကပ်ကာ ရင်ဘတ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဇင်မီ့ ဒူးတစ်ဘက်က ဆိုဖာပေါ်မှာ။ ခြေတစ်ဘက်က အောက်ချလျက်။ မွန်း ရင်ထဲမှာ ငိုချင်သလိုလို ဒေါသ ဖြစ်သလိုလို။ အံ့သြလွန်းလို့ ဘာပြောရမှန်းပင် မသိတော့။ မျက်လုံး အပြူးသားနှင့် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ဇင်မီက မွန်းဘက်လှည့်ပြီး မျက်စိတစ်ဘက် မှိတ်ပြသည်။ မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ဘက် လှည့်ထိုင်နေသည်။ ဇင်မီ့ ကိုယ်ပေါ်မှ တဘက်ကို တကယ်ပဲ ဖျည်ချလိုက်သည်။ ချက်ချင်း ဆိုသလို ထွက်ပေါ်လာသည့် နို့အုံထွားထွားနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင် စို့တော့၏။

“ အိုးးး.. ယူ သိပ် အလိုက်သိတယ် မင်း ရယ်.. စို့စမ်း.. နာနာလေး ကိုက်ပြီး စို့ ပေးစမ်းပါ.. ကိုယ် သိပ် ထန်နေပြီ..” 

ဇင်မီ့ အပြောနှင့် နှစ်ဦးသား၏ အပြုမူများကြောင့် မွန်း မျက်လုံးထဲမှ မီး ပွင့်သွားသည်။ တဘက်ကြီးက အောက်ထိ ကျမသွားသေးဘဲ ဇင်မီ့ ခါးတွင် ချိတ်နေသည်။ မင်းထိုက် လက်တွေ ဇင်မီ့ပေါင်ကြား ရောက်သွားသည်။ တဘက်ကြီးကိုလည်း စိတ်မရှည်သလို ဆောင့်ဆွဲ ဖယ်လိုက်၏။ ဇင်မီ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီ။ သူမ က မွန်းထက် ကိုယ်လုံး ပိုထွားသည်။ ပုရိသတို့ကို ရမ္မက် ထန်စေသည့် ကိုယ်လုံးမျိုး။

မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ နို့များကို ဘယ်ညာ တလှည့်စီ အငမ်းမရ စို့ သည်။ လက်ကလည်း အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို တလှည့်၊ ဖင်ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေးကြီးများကို တလှည့် ပွတ်နေသည်။ ဇင်မီ အသံ တိုးတိုး ညည်းရင်း မွန်းကို လှည့်ကြည့်နေသည်။ မိမိချစ်သူနှင့် မိန်းကလေးတစ်ဦး မိမိရှေ့တွင် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေသည့် မြင်ကွင်းက မွန်း ရင်ကို သာယာမှု ပေးဘို့ ဝေးစွ နာကျည်း မျက်ရည်ပင် လည်လာမိသည်။ တကယ်တမ်း လိင်မှုရေးရာတွင် မွန်း ဘက်က မလိုက်နိုင် ဟူသည့် သူ့ စွဲချက်က တရားမျှတ ပါရဲ့လား။ မွန်း ရဲ့ ပထမဆုံး အပျိုစင်ပန်းကို သူ ဘယ်လို ဘယ်ပုံ ခြွေခူးခဲ့သလဲ။ နောက်ထပ် နောက်ထပ်ရော သူ ခံစား ရယူခဲ့သည်က ချစ်သူနှစ်ဦး သာတူညီမျှ ဖြစ်စေသည့် သာယာမှု ဟုတ်ပါရဲ့လား။

မွန်း၏ အပျိုစင်ပန်းကလေးမှာ လမ်းဘေး လူမြင်ကွင်းတွင် ကြုံသလို ကြွေခဲ့ရသည်။ သူ တိုက်သည့် သောက်ဆေးကို မွန်း သောက်ခဲ့ပြီး ခါတိုင်းထက် ဝေဒနာ ပိုဆိုးသည့် ရာသီစက်ဝန်းကို မွန်း တစ်ယောက်တည်း ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ သူ့ထံမှ မည်သည့်နှစ်သိမ့်မှုမျှ မရသည့်အပြင် သူ့ အာသီသထူးကြောင့် မွန်း ဖျားရပြန်သည်။ တကယ်ပဲ မွန်းဘက်က သူ့အလို ပြည့်အောင် မလိုက်နိုင်ဘူး ဆိုရအောင် သူကိုယ်တိုင်ကရော လိင်ကိစ္စနှင့် ပါတ်သက်ပြီး မွန်းအတွက် သက်တောင့် သက်သာ ဖြစ်အောင် ချော့မြှူ နှုးနှပ်မှုမျိုး ရှိပေးခဲ့လို့လား။ နောက်ဆုံး မွန်း ကိုယ်တိုင်က ချစ်ရမ္မက်ကို အလိုရှိ တောင့်တမိချိန် သူ မွန်း အတွက် ဘာများ ပေးခဲ့ ပါသနည်း။ တွေးရင်း ရင်နာရသည်က မွန်း ပင် ဖြစ်လင့်ကစား သူက တခြား မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထံတွင် မွန်း၏ အားနည်းချက်များကို ရင်ဖွင့်သတဲ့လား..။ ခုလည်း တခြားမိန်းကလေး ခေါ်လာပြီး မွန်း ရှေ့မှာ..။ မောင်ရယ်.. လုပ်ရက် လိုက်တာ..။

“ နှိုက် စမ်းပါ ကွာ.. မင်းကလည်း မထိ တထိ ပွတ်နေတယ်.. ကိုယ် တအား ယားနေပြီ လို့..”

“ မနှိုက်ပေးဘူးကွာ.. ဟန်နီ ခံချင်ရင် ကိုယ့်ကို လီးစုပ်ပေး.. စုပ်ပေးရင် ဟန်နီ့စိတ်ကြိုက် နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေးမယ်.. ဘယ်လိုလဲ..”

“ ယူ တကယ် အနိုင်ကျင့်တယ်.. လာ ထ..”

“ ဟဟ.. ကိုယ် မင်းကို အာ့ဒါတွေ သဘောကျတာ.. ရှီးးး စုပ်.. စုပ်.. အွန်းး.. ကောင်းလိုက်တာကွာ..”

မင်းထိုက်က ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး လီးစုပ် ခံနေသည်။ လက်များက ဇင်မီ့ နို့နှစ်ဘက်ကို ဆောင့်ဆွဲ ထားလိုက်သည်မှာ နို့ကြီးနှစ်ဘက် ရှည်မြောမြော ထွက်လာပြီး ရဲတွတ်လာသည် အထိပင်။ ဇင်မီက မင်းထိုက်လီးကို စုပ်ပေးနေရင်း ကိုယ့်အဖုတ် ကိုယ်ပွတ်နေ၏။ မိမိရှေ့မှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း မွန်း အသားတွေ ဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ သွေးကြောများ ဆူပွက်ကာ ပေါက်ထွက်မတတ် ခံစားရသည်။ ကိုယ်တိုင် တခုခု လိုချင် လာတာလား၊ ရင်နာ လွန်းတာလား မွန်း မခွဲခြားတတ်ပါ။

သေချာတာတော့ အသက်ရှုရ ခက်လောက်အောင် မော ဆို့ လာခဲ့သည်။ ခေါင်းတွေ ပွင့်ထွက်မတတ် ထူပူ ကိုက်ခဲ လာသည်။ နားထဲမှ လေ တရွှီရွှီ ထွက်နေသလို လည်ချောင်း တလျှောက် မီးတောက် မြိုထားရသလို လောင်မြိုက် လာတော့သည်။ စိတ်ရှိတိုင်းသာဆိုပါလျှင် အာခေါင်ခြစ်ပြီး အော်ဟစ် ပစ်လိုက် ချင်သော်လည်း လက်သီးကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို တင်းတင်းစေ့၊ အံကျိတ် ထားခဲ့ပါသည်။

“ မင်း.. ယူ့ မွန်းကို ဝင်ပါ ခိုင်းရအောင်လေ..”

“ အာ.. ဆက် စုပ် ကွာ ဟန်နီ.. ကိုယ့်ကို ဖီးလ် ပျက်အောင်လုပ်ရင် မင်း ဘာမှ မရ ဖြစ်သွားမှာနော်..”

“ အယ်.. မင်းကလည်း.. ဟိုမှာ မွန်း တစ်ယောက်တည်း.. လာ မွန်း.. ကိုယ်တို့တူတူ ပျော်ရအောင်လေ.. မင်းကို တစ်ယောက်တစ်လှည့် ပြုစုမယ်.. လာ..”

“ သူလား ကိုယ့်ကို ပြုစုချင်မှာ.. ထားစမ်းပါ ဟန်နီရာ.. သောက်စကား များမနေနဲ့ စုပ် စမ်း..”

“ အဲ့လို တကိုယ်ကောင်း မလုပ်နဲ့လေ မင်းရယ်.. ဒီနေ့က ယူတို့နှစ်ယောက် ရှေ့လျှောက် အပေးယူ မျှဘို့ ညှိကြမှာ မဟုတ်လား.. ဒီလိုလုပ် ကွာ.. ယူ့စိတ်ကြိုက် ကိုယ့်ကို နောက်ကနေ ဆောင့်.. ကိုယ်က ယူ့မွန်းကို ပြုစုပေးလိုက်မယ်.. လာ မွန်း လာ..”

“ အာ.. ငါ လီးလိုပဲ.. လှည့် ကွာ.. ကုန်း.. ပြီးမှ စောက်ပတ်ကွဲပါပြီ မအော်နဲ့.. ထိုးခွဲ ပစ်မယ်..”

သည် စကားလုံး တစ်တစ်ခွခွ များက မွန်း နားထဲ အတုံးလိုက် အတစ်လိုက် ဝင်လာ နေသော်လည်း သူတို့ နှစ်ဦးနှုတ်ဖျား အသီးသီးမှ လျှောလျှောလျူလျူပဲ ထွက်လာနေကြသည်။ စိတ်မရှည်တော့သည့် မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ကိုယ်လုံးကို ဆွဲ လှည့်ကာ ဖင်လုံးထွားထွားကြီးကို ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ ဇင်မီက ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ဆိုဖာပေါ် ပြားနေအောင် ဝပ်ပြီး ဖင်လေး နောက်ကော့ ပေးထားသည်။ ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုလည်း အလိုက်သင့် ကားပေးထား၏။ မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က ဇင်မီ့ပေါင်ကို ဆွဲထားသည်။ ခွက်နေသည့် ခါးလေးကို လက်တစ်ဘက်နှင့် ထပ် ဖိလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ပေါင်ရင်း နှစ်ဘက်ကို ဆွဲ ဖြဲလိုက်၏။

ဇင်မီ့ကို စိတ်ကြိုက် နေရာချနေသည့် မင်းထိုက်၊ မွန်းကို ယောင်၍ပင် လှည့်မကြည့်။ နီရဲ ပြဲကားနေသည့် ဇင်မီ့ အဖုတ်ကြီးက ဆာလောင်မှုအပြည့်နှင့် ရှုံ့ချည်ပွချည် ဖြစ်နေသည်။ မင်းထိုက် အချိန်မဆွဲ၊ အတွင်းနှုတ်ခမ်း နှစ်ဘက်ကို လက်နှစ်ချောင်းနှင့် ဆွဲကားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ နေသည့် လီးကြီးနှင့် တစ်ချက်တည်း တဆုံးဆောင့် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ဇင်မီ့ အော်သံ စူးစူးနင့်နင့် ထွက်လာ၏။

“ လိုးစမ်း ဒါလင်.. မင်း စိတ်ကြိုက် လိုး ပစ်စမ်း.. အင်းးး.. အ အ..”

“ အီးး.. အင်းး.. လိုးမှာ.. ဒီလောက် လီးဆာနေတဲ့ စောက်ပတ်.. ကွဲ ထွက်အောင်ကို လိုးပစ်မှာ..”

“ အိုး.. ကြိုက်တယ်.. ကောင်းတယ် ဒါလင်ရယ်.. အရမ်းပဲ.. မွန်းရယ် သိလား.. ယူ့ဒါလင် အလိုး ကောင်းလွန်းတယ် ကွယ်.. ရှီးးး အင်း..”

“ အင့်.. ရော့..”

“ အားး.. ဟားးး… သေပြီ.. သေပြီ ဒါလင်.. ကြိုက်တယ် ကွာ.. ဆောင့်စမ်း..”

“ အင့်.. အင့်ကွာ.. အင့်.. သေစမ်း..”

“ အိုးးး ရှီးး.. တကယ် ထိတယ်ကွာ.. မွန်း လာလေ.. ကိုယ် ယူ့ကို စောက်ပတ် ယက်ပေးမယ်.. လာ မွန်းလေး လာခဲ့..”

“ ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း ဟန်နီ.. ကိုယ် ပြီးချင်နေပြီ..”

“ အိုးး.. ဒါလင်.. မွန်းကို ခေါ်ရအောင်လေ ကွယ်.. အားး.. အ.. မွန်းးး.. လာ.. လာ လေ.. ရှီးးး..”

“ အာ.. ကဲ.. အင့် ကွာ..”

“ အိုးးးး… အီးး.. ရှီးးး..”

ကျောက်ရုပ်ကြီး တစ်ခုလို ငုတ်တုတ် ထိုင်ကြည့်နေမိသည့် မွန်း၊ နှလုံးသားထဲမှ ဆုံးရှုံးမှုနှင့် သွေးသား သဘာဝ၏ လှုံ့ဆော်မှုနှစ်ခုလုံးကို အံကျိတ် ရင်ဆိုင် နေရသည်။ ဇင်မီကတော့ သူမကိုယ်တိုင် ဇိမ်ယူရင်း မွန်းကို လှည့်ကြည့်ကြည့်နှင့် အပါခေါ်နေရှာသေးသည်။ ချစ်သူ ဟူသည့် မင်းထိုက် ကတော့ မွန်းကို ရှိတယ်ပင်ထင်ရဲ့လား မသိ။ ဇင်မီ့ ခါးကို ဆွဲမြှောက် ကိုင်ပြီး ကြမ်းတမ်းစွာ ဆောင့်လိုးနေသည်။ ကြမ်းပေါ် ထောက်ထားသည့် ဇင်မီ့ ခြေထောက်တို့ပင် မြောက်တက် သွားသည်။ မင်းထိုက်က သူ ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း တုန် တက်သွားသည့် ဇင်မီ့ ဖင်လုံးကြီးများကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်သေးသည်။ ဇင်မီကလည်း ဒါကို သဘောကျပုံရသည်။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အော်ညည်းရင်း.. မချိမဆန့်မျက်နှာနှင့် ကျေနပ် အားရနေသည့် အပြုံးဖြင့် ကောင်းကောင်း အလိုး ခံပေးနေသည်။

အခန်းတစ်ခုလုံး နှစ်ဦးသား၏ အော်သံ ညည်းသံများ၊ တဖတ်ဖတ် ဆောင့်သွင်းနေသံများ ဆူညံနေ၏။ မွန်း ကိုယ်ထဲတွင် နေရာ နှစ်ခုမှ ပြင်းပြစွာ ပူလောင်နေသည်။ နှလုံးသား တည်ရှိရာ လက်ဝဲဘက်ရင်အုံ အတွင်းပိုင်းနှင့် သွေးသားတို့ လောင်မြိုက်ရာ ကိုယ်အောက်ပိုင်း တစ်နေရာ။ သို့သော် သူတို့နှစ်ဦး ငြိမ်သက် သွားသည်အထိ မွန်း မလှုပ်မယှက် ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။ ဦးဏှောက်၏ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို လိုက်နာရင်း တည်ငြိမ်စွာပဲ ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။

................................................................................

(နိဂုံး)

“ တကယ်တမ်း ကိုယ့် ရည်ရွယ်ချက်က တစ်မျိုးပါ မွန်းရယ်..”

“ ……”

“ ယူ့ကို နားလည် စေချင်တယ်.. ကိုယ့်ကို ရှင်းပြခွင့် ပေးပါလား..”

“ မွန်း နားလည်ပါတယ် ဇင်မီ.. အဲ့နေ့ကတည်းက ဇင်မီ မွန်းတွက် ကြိုးစားပေးမှန်း မွန်း နားလည်နိုင်ပါတယ်..”

“ ဒါဆိုရင်လည်း မွန်းရယ်..”

“ မွန်း ဘက်က ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့လို့ပါ..”

“ ……..”

“ သူနဲ့ ရှေ့ဆက်နိုင်ဘို့ မွန်းကိုယ်မွန်း မယုံကြည်လို့ပါ..”

“ ကိုယ် အမှန်တိုင်း ပြောပါ့မယ်..”

“ ………”

“ မင်းထိုက်ကို ကိုယ်တကယ် စိတ်ဝင်စားမိနေတာ ယူတို့ ချစ်သူ မဖြစ်ခင်ကတည်းကပါ မွန်း..”

“ ………”

“ ကိုယ်နဲ့သူ ခုလိုမျိုး အကြိမ်ကြိမ် တွေ့ဖြစ်ကြဖူးတယ်..”

“ ………”

“ သူ့အာသီသတွေ ကိုယ် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖြည့်ဆီးပေးခဲ့တာ ယူနဲ့ သူ.. ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခင်ကတည်းကပါ..”

“ အော်..”

“ အံ့သြသွားလား မွန်း..”

“ မွန်း နားလည်နိုင်ပါတယ်..”

“ ကိုယ် လိုချင်တာ သူ့ဘ၀ တစ်ခုလုံး ဆိုပေမယ့်.. ကိုယ့်ဆီက သူ လိုချင်တာကျတော့ တစ်ခုတည်း ဖြစ်နေခဲ့တယ်လေ..”

“ ……….”

“ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်.. သူ လိုအပ်လာတိုင်း ကိုယ် အကောင်းဆုံး လိုက်လျောခဲ့တယ် မွန်းရယ်.. သူ့ကို သိပ်ချစ်လို့ပါ..”

ပြောရင်း ဇင်မီ့ အသံလေး တိမ်ဝင်သွားသည်။ ဇင်မီ့ လက်လေးနှစ်ဘက်ကို မွန်း ဆုပ် ကိုင်လိုက်၏။ အင်းယားကန်စပ် တစ်နေရာ၏ ညနေခင်းဆည်းဆာက အရောင်အသွေး စုံလင်စွာ လှပနေသည်။ မင်းထိုက်ကို လမ်းခွဲစကား ပြောပြီး နောက်တစ်နေ့၊ ဇင်မီ တွေ့ခွင့်တောင်းသဖြင့် မွန်း သည်နေရာသို့ လာခဲ့ခြင်းပင်။ ဇင်မီက မင်းထိုက်နှင့် မွန်း အတွက် စေ့စပ်ညှိနှိုင်း စကားဆိုသည်။ မွန်း ဘက်မှ မည်သို့မျှ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း သေချာတော့မှ သူမ ရင်တွင်းမှ စကားများ သည်သို့ ထွက်ကျ လာခြင်းပင်။

ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် မွန်း လက်ကလေးပေါ် မျက်ရည် တစ်ပေါက် ကျလာ၏။ ငုံ့နေသည့် ဇင်မီ့ ခေါင်းလေးကို မွန်း အသာ မော့စေလိုက်သည်။ မွန်း မျက်ဝန်းများလည်း မျက်ရည် လည်နေမိသည်။ ဇင်မီ့ နှဖူးလေးကို မွန်း ဖွဖွ နမ်းလိုက်၏။ အရာရာ နားလည် ပေးနိုင်သော အမ တစ်ဦးက ညီမငယ်လေးကို နှစ်သိမ့်သည့် အနမ်း။ ဇင်မီ့ ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့် တုန်အောင် ငိုချလိုက်သည်။ မွန်း အသာပဲ ထွေးပွေ့ထားလိုက်၏။ ဇင်မီ အငို တိတ်အောင် မွန်း စောင့်ပေးပြီးမှ..

“ ခုလည်း ဇင်မီ မွန်းကို လာတွေ့တာ သူ မသိဘူး ဟုတ်..”

“ ဟင့် အင်း..”

“ တကယ်က မွန်းတို့ကြားမှာ ပြန်ပြီး ပြေလည်ဘို့ဆိုတာ နှစ်ယောက်လုံးဘက်က ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့တာပါ သူငယ်ချင်းရယ်..”

“ ……….”

“ မွန်း သူ့ကို ဘ၀ လက်တွဲဖော်ဖြစ် သဘောထားမိတယ်.. သူ့လိုအင်ကို မွန်း မဖြည့်ဆည်းနိုင်မှန်း ဇင်မီ ကိုယ်တွေ့ပဲ မဟုတ်လား..”

“ ……….”

“ ဒါပေမယ့် ဇင်မီရယ်.. မွန်း နားလည် လက်ခံထားတဲ့ ဘ၀ သာယာမှု ဆိုတာ လိင်ကိစ္စ လိုအင်ပြည့်ဘို့ တစ်ခုတည်းမှ မဟုတ်တာ..”

“ ……….”

“ သူ့ဘက်က ဒါကို ဦးစား ပေးလွန်း နေတဲ့အချိန်မှာ မွန်းကလည်း သူ့သာယာမှု လစ်မစ် ပြည့်မီအောင် မဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလေ..”

“ ……….”

“ အရှင်းဆုံး ပြောရရင် ဇင်မီ့လိုလည်း မွန်း ကြိုးစားပေးနိုင်မယ် မထင်ဘူး..”

“ ……….”

“ မွန်းနဲ့ သူ အရှည်သဖြင့် လက်တွဲကြမယ် ဆိုရင် သူ့အတွက် sex ပါတနာ တစ်ယောက်က သပ်သပ် လိုကောင်း လိုနေဦးမှာ...”

“ ……….”

“ ဒီတော့ မွန်းတို့ ရှေ့ရေး သာယာမှု တည်မြဲဘို့ဆိုတာ မွန်းဘက်က သူ့ကို ဘယ်လောက် သည်းခံ ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာပေါ် လုံး၀ မူတည်သွားပြီ မဟုတ်လား...”

“ ……….”

“ ကိုယ်တိုင် မသေချာတဲ့ လမ်းတစ်ခုကို လျှောက်ဘို့ မွန်းမှာ စိတ်ကူး လုံး၀ မရှိဘူး ဇင်မီ.. မွန်းအတွက် စိတ်မကောင်း မဖြစ်နဲ့.. ဘာမှလည်း စဉ်းစား ပေးမနေနဲ့တော့.. နော်..”

“ ကျေးဇူး တင်ပါတယ် မွန်း..”

“ ……….”

ဇင်မီ့ ပါးပြင်ပေါ်မှ မျက်ရည်များကို မွန်း လက်ကလေးနဲ့ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ မွန်း မျက်ဝန်းတွင် ရစ်သိုင်းနေသည့် မျက်ရည်များကတော့ ပါးပြင်ထက်ဆီ ကျမလာခဲ့ပါ။ ယောင်္ကျား တစ်ယောက်ကို ချစ်မိကြသည့် မိန်းမသား နှစ်ဦးအနက် မိမိက ကိုယ်ပိုင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ပြတ်ပြတ်သားသား ချနိုင်ခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဇင်မီလည်း အငို တိတ်သွားခဲ့ပြီ။ နွမ်းလျသော အပြုံးလေးနှင့် မွန်းကို ကြည့်၏။ တကယ်တမ်း တွေးလျှင် မင်းထိုက်အပေါ် တကယ် သည်းခံ ဖြည့်ဆည်း ပေးမည့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက် အစစ်က မွန်း မဟုတ်။ အားလုံး နေသားတကျ ဖြစ်သွားသည့် အခြေနေ တစ်ခုအတွက် မွန်း မျက်ရည် မကျလိုပါ။

နှစ်ဦးသား လက်ချင်းတွဲပြီး ကားရပ်ထားရာ နေရာသို့ လျှောက်လာကြသည်။ ဇင်မီ့ကို အိမ်ရှေ့အထိ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပြီး လက်ပြနှုတ်ဆက်လျှက် မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်၏။ ကားနောက်ကြည့်မှန်တွင် လက်ပြကျန်ရစ်ခဲ့သည့် ဇင်မ့ီ ပုံရိပ်လေး။ ပါးပြင်မှ မျက်ရည်များ ခမ်းခြောက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေး ပြုံးနေပါသည်။ မွန်းလည်း ပြုံးနေပါသည်။ မိမိ ချခဲ့သည့် ဆုံးဖြတ်ချက် အတွက်၊ သူငယ်ချင်းမလေး ဇင်မီ့အတွက်၊ ချစ်ဖူးခဲ့ရသူ မောင့် အတွက်၊ သူတို့ နှစ်ဦး၏ ရှေ့ဆက်မည့် ချစ်ခရီးအတွက် မွန်း ပြုံးနေပါသည်။ မျက်လုံးများရော နှုတ်ခမ်းများပါ၊ နောက်ဆုံး နှလုံးသားကပါ လှိုက်လှဲ ကြည်လင်စွာ ပြုံးနေခဲ့ပါသည်။

........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။