ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၁ )

ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသူ - အညတြ (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

ဆရာကံမင်းထူး

လူပျို မဟုတ်ဘူး ။ မိန်းမ ရှိတယ်  ။ ဒါပေမယ့် သူ ဆရာ လုပ်တဲ့တက္ကသိုလ် မှာ  ကောင်မလေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတယ် ။ အလန်းစား ကောင်မလေးတွေနဲ့ ဆရာကံမင်းထူးကို ကျောင်းကင်တင်းတွေမှာ နေ့တိုင်းလိုလို တွေ့ကြရတယ်။

ကော်လာကတုံးအဖြူ တိုက်ပုံအဖြူနဲ့ မီးခိုးရောင်မှာ အနက်ဖေါက် ယောလုံချည်နဲ့ ဆရာကံမင်းထူးသည် လက်မှာလည်း သားရေကြိုးတပ် ရွှေရောင် လက်ပတ်နာရီအဝိုင်းလေးကို ပတ်ထားသည် ။

ကောင်မလေးတွေရဲ့ အသံတွေက တခိခိ တခစ်ခစ်နဲ့မို့ လူတွေက ပိုသတိထားမိကြတာပါ ။  ဆရာကံမင်းထူးကတော့ စကားပြောရင် လေသံ တိုးတိုးနဲ့ ပြောတတ်တယ် ။ သူ့ကို စောင့်ကြည့်နေတဲ့သူတချို့က သူက ကောင်မလေးတွေ အနောက်ကို လိုက်တာ မဟုတ်ဘူး..ကောင်မလေးတွေက သူ့နောက်ကို လိုက်ကြတာလို့ ပြောကြတယ် ။ နောက်ပြီး ဆရာကံမင်းထူးက သူဟာ အိမ်ထောင်ရှိတဲ့ဇနီးရှိတယ်လို့ သူ့တပည့်မလေးတွေကို အမြဲ ပြောပြတတ်တယ် တဲ့ ။

လူပျိုယောင်ဆောင်ပြီး ကျောင်းသူတွေကို ကြံဖန်တာ မဟုတ်ဖူးလို့ ပြောကြတယ် ။ဒါပေမယ့် ကင်တင်းမှာ တပည့်မလေးတွေနဲ့ ပြုံးရယ်ပြီး အမြဲလို စကားပြော စားသောက်တတ်တဲ့ ဆရာကံမင်းထူးကိုလုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ဆရာဆရာမတွေကရော ကျောင်းသားကျောင်းသူတွေကရော  နှာခေါင်းရှုံ့တတ်ကြသလို ကွယ်ရာမှာလည်း အတင်းပြော ကဲ့ရဲ့ကြတယ် ။ 

လူတွေ ဒီလို ထင်မြင် ဝေဖန် ပြောဆိုကြတာကို ဆရာကံမင်းထူး နားကို ပေါက်အောင် ပြန်ပြောပြသူတွေ ရှိခဲ့တယ် ။ ဒါပေမယ့်ဆရာကံမင်းထူးကတော့ နဲနဲမှ မမှုဘူး ။ 

ဘာမှလည်း ဖြေရှင်းချက်တွေ ပေးမနေဘူး ။ မနာလိုတဲ့လူတွေ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ် လို့ သူက လေအေးအေးနဲ့ ပြုံးပြီး တိုးတိုးလေးပြန်ပြောတတ်တယ် ။ဆရာကံမင်းထူးသည် ရုပ်ရှင်မင်းသားကြီး ဦးနေအောင်နဲ့ တူသည်။ တချို့ကောင်မလေးတွေက ပြောကြတယ် ။ ဦးနေအောင် အငယ်စား ပေါ့ ။ တချို့ကလည်း ဆရာကံမင်းထူးက မင်းသားနေတိုးနဲ့တူတာလို့ ပြော ကြတယ် ။ 

ဘယ်သူတွေက ဘယ်လိုတွေ ပြောနေပြောနေ ဆရာကံမင်းထူးကတော့ လူဖြောင့်လူချော တယောက်ပါ။ဆရာကံမင်းထူးက အသားဖြူတယ် ။ရုပ်က မင်းသားတယောက်လို ကြည့်ကောင်းတယ် ။ မပိန်ပေမယ့် ချပ်ချပ်ရပ်ရပ် ရှိတယ် ။ 

သူ့ကို ကောင်မလေးတွေ ကြွေစေတာက သူက မိန်းမရှိတဲ့ အိမ်ထောင်သည် တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် ရုပ်ရှင်မင်းသား တယောက်လိုဘဲ သန့်ပြန့်ကြည့်ကောင်းလို့လား.. ကော့နေအောင် ဝတ်စားတာကြောင့်လား..ငွေကို ဖေါဖေါသီသီ သုံးနိုင်တာကြောင့်လား..ကား အကောင်းစားတွေ ပြောင်းစီးနိုင်တာကြောင့်လား  ။

ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဆရာကံမင်းထူးကတော့ ကောင်မလေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေတယ် ။ သူ့ကားပေါ်မှာ ချောချောလှလှ ကောင်မလေးတွေ အမြဲပါပါသွားတာ မြင်ရတယ် ။

ဇေယျာလှိုင်

သူလည်း လူချောလူခန့်တယောက်ပါ ။ သူက ဆရာကံမင်းထူးလိုတော့ အသားဖြူဖြူ မဟုတ်ဘူး ။ အသားညိုညို ဗလခပ်တောင့်တောင့် ။ဆံပင်က လှိုင်းတွန့် ခပ်ကောက်ကောက် ။မေးရိုးလေးထောင့် မျက်ခုံးထူထူ နှာတန်ပေါ်ပေါ်နဲ့ ယောက်ျား ပီသတယ်လို့ ဆိုရမယ့် လူညိုထွား ။

ဇေယျာလှိုင် ကိစ္စတခုနဲ့ ကောလိပ်ကျောင်းထဲ ရောက်တော့ ကံမင်းထူးကို ကောင်မလေးတွေနဲ့ စားသောက်ဆိုင်မှာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ကံမင်းထူးက ဇေယျာလှိုင်ကို မမြင်ဘူး ။ ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွတ်ထိုးနေတယ် ။ဇေယျာလှိုင်ကတော့ ဆရာကံမင်းထူးရဲ့ အကြောင်းကို အားလုံးသိတယ် ။

သူက ဆရာကံမင်းထူးရဲ့ မိန်းမ တင်နှင်းမာနဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ ဆိုတော့ ဆရာကံမင်းထူးနဲ့ တင်နှင်းမာတို့ အကြောင်းဆက် ပေါင်းဖက်ကြပြီး နောက်ပိုင်း ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ဆရာကံမင်းထူးတို့လည်း အရမ်း ရင်းနှီးတဲ့ ဘော်ဒါတွေ ဖြစ်သွားခဲ့ကြတယ်လေ ။

ဇေယျာလှိုင်နဲ့ တင်နှင်းမာတို့က မန္တလေး ဇာတိ ။ ဆရာကံမင်းထူးက ရန်ကုန်က ။တင်နှင်းမာရဲ့ မိဘတွေက ကုန်သည်တွေ ။ ဆီဆန်ငရုတ်ကြက်သွန်ပဲနှမ်း ဘာကိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် မြတ်မယ်လို့ ထင်ရင် လှောင်ထားပြီး ဈေးတက်ရင် ပြန်ရောင်းကြတဲ့ ကုန်သည်တွေ ။ ပွဲရုံတွေ ရှိတယ် ။ဆိုင်တွေ ပိုင်တယ် ။ ကုန်ကားတွေလည်း ပိုင်တယ် ။

ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ မိဘတွေက တင်နှင်းမာရဲ့ မိဘတွေလောက် မချမ်းသာပေမယ့် သူတို့လည်း စီပွားရေးသမားတွေမို့ ငွေကြေးရင်းနှီးနိုင်တာကြောင့် ဇေယျာလှိုင်ကို ရန်ကုန်မှာ မုန့်ဆိုင်နဲ့ တည်းခိုခန်းဖွင့်ချင်တာကို ခွင့်ပြုကြတယ် ..။

ချမ်းသာတဲ့ သူဌေးသမီးလေး တင်နှင်းမာကို ရလိုက်တဲ့ ကံမင်းထူးဟာ သူ့နံမည်လိုဘဲ ကံထူးတဲ့နေရာမှာ မင်းတပါး ဖြစ်သွားတယ် ။ မိဘတွေက အသက်ကြီးလာကြပြီ ဆိုတော့ တင်နှင်းမာကို သူတို့စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေမှာ သူတို့ကိုယ်စား ဝင်ပြီး နေရာယူ လုပ်ကိုင်စေချင်ကြတယ် ။ 

ကံမင်းထူးကတော့ ကုန်သည် အလုပ်ကို စိတ်မဝင်စားဘူး ဆိုပြီး ရန်ကုန်မှာ ဆရာ သွားလုပ်တယ် ။ သဘောကောင်းပြီး ယောက်ျားကို အလိုလိုက်တဲ့ တင်နှင်းမာက ခွင့်ပြုတယ် ။ မိဘတွေ ဖြစ်စေချင်သလို စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေကို ဝင် ဦးစီးလိုက်တယ် ။ တင်နှင်းမာ မိဘတွေကလည်း သားမက်က ပညာတတ် ကောလိပ်ကျောင်းက ဆရာ တယောက်ဆိုတာကို ဂုဏ်ယူကြတယ် ။ ဆရာကံမင်းထူးကို လုပ်ခွင့်ပြုတဲ့အပြင် ရန်ကုန်မှာ သူတို့ပိုင်တဲ့ တိုက်လေးတလုံးမှာပါ ကံမင်းထူးကို နေခိုင်းတယ် ။

မိန်းမက မန္တလေးမှာ အလုပ်တွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတာမို့ ဆရာကံမင်းထူးကို ဂရုမစိုက်အားဘူး ။ သူငယ်ချင်းဇေယျာလှိုင်ကိုဘဲ ယောက်ျားဖြစ်တဲ့ ကံမင်းထူးကို ကူညီမစစောင့်ရှောက်ဖို့ တာဝန်ပေးတယ် ။ ဇေယျာလှိုင်ကလည်း ကံမင်းထူးနဲ့ ခင်မင်ရင်းနှီးနေတာမို့ အမြဲ တွေ့ကြပြီး အတူတူ ဂေါက်ရိုက် တင်းနစ်ရိုက်လေ့ရှိတယ် ။

ဇေယျာလှိုင်က သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ တင်နှင်းမာ ကွယ်ရာမှာ ဆရာကံမင်းထူး က တပည့်မလေးတွေ တရုံးရုံး လုပ်နေတာကို သိတွေ့နေပေမယ့် သူငယ်ချင်းတင်နှင်းမာကို ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး ။ ဘာမှလည်း မဖြစ်လောက်ဘူး ထင်တာကြောင့်ရယ်..ကိုယ့်ကြောင့် သူငယ်ချင်းတွေရဲ့ အိမ်ထောင်ရေး မသာမယာဖြစ်မှာ စိုးတာကြောင့်ရယ် မသိသလိုဘဲ နေလိုက်တယ် ။

ဒါပေမယ့်ကံမင်းထူးကတဖြည်းဖြည်းနဲ့ပိုပိုကဲလာတယ်။ ကောင်မလေးတွေတအုပ်ကြီးတပြုံကြီးနဲ့ တွေ့ရရုံမကဘူး...ကောင်မလေးချောချောလေး တယောက်နဲ့ ရန်ကုန်မြို့က နံမည်ကြီး ဟိုတယ်တွေ စားသောက်ဆိုင်တွေကုန်တိုက်တွေမုန့်တိုက်တွေမှာ တွေ့နေရတော့ ဇေယျာလှိုင်လည်း သူငယ်ချင်း တင်နှင်းမာကို သတိပေးအကြောင်းကြားရရင် ကောင်းမလား လို့စဉ်းစားလာရတယ် ။သူတွဲနေတဲ့ အလန်းစား ကောင်မလေးက တက္ကသိုလ်ကောလိပ်တွေမှာ နံမည်ကြီးတယောက်ပါ ။

ဓါတုကလျာ။ ကျောင်းသားတွေကြားမှာ ဓါတုကလျာရဲ့ နံမည်က တော်တော်ဘဲ ရေပန်းစားတယ် ။ ကျောင်းတွေထဲက လဖက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ ဓါတုကလျာအကြောင်းတွေကို ကျောင်းသားတွေ အမြဲပြောပြောနေကြတာကို ဇေယျာလှိုင်ကြားဖူးခဲ့တယ် ။

ဘယ်သူမှ လိုက်လို့ မရတဲ့ ဓါတုကလျာက ဆရာကံမင်းထူးရဲ့ ကားပေါ်မှာ ပါပါသွားတာကို ကျောင်းသားတွေမြင်ကြရတော့ ပြောစရာ ဇါတ်လမ်းတပုဒ် ဖြစ်လာရော ။

ဇေယျာလှိုင်က ငယ်ငယ်ထဲက ကျောင်းသွားဖေါ် ကစားဖက် တင်နှင်းမာကို တဖက်သပ် တိတ်တခိုး ချစ်နေခဲ့မိတာပါ ။ တင်နှင်းမာကို ဖွင့်ပြောလိုက်ရင် စိတ်ဆိုးပြီး သူငယ်ချင်းလို ခင်မင်မှုပါ ရပ်ဆိုင်းသွားမှာကို စိုးရိမ်လို့ဇေယျာလှိုင် ဖွင့်မပြောဘဲ မြိုသိပ်ထားခဲ့တာ 

တက္ကသိုလ်လည်း ရောက်ရော ဆရာကံမင်းထူးနဲ့ တွေ့ပြီး ချစ်သူတွေ ဖြစ်သွားကြတော့ ဇေယျာလှိုင် တယောက် ကျန်ရစ် ဖြစ်ပြီး အသဲတွေ ကွဲကြေခဲ့ရတယ် ။

အခုလို သူချစ်တဲ့ တင်နှင်းမာ အပေါ် သစ္စာမဲ့နေတဲ့ ကံမင်းထူးကို စိတ်ထဲမှာ မကျေမနပ် ဖြစ်မိတာက အမှန်ပါ ။ကံမင်းထူးနဲ့က ခင်မင်နေတော့လည်း ခက်တယ် ။ ကံမင်းထူးက အလိုက်သိသလို အကင်းပါးတဲ့လူတယောက် ။

ဇေယျာလှိုင်ကို တပည့်မလေးတွေက ကျောင်းစာကိစ္စ အကူအညီတောင်းတာပါ...ခင်မင်ရုံသက်သက်ပါ ...သူတို့ကကိုယ်က အိမ်ထောင်သည်..ဆိုတာ သိကြပါတယ်..ရိုးရိုးပါ..လို့ မမေးဘဲ ရှင်းပြတတ်သလို ဇေယျာလှိုင် ကြိုက်တတ်တဲ့ အစားအစာတွေ ဝယ်ကျွေး.ပြီး " ဖါး "တတ်တယ် ။

တင်နှင်းမာ

မိဘတွေကို ရိပ်သာသွား ခိုင်းပြီး သူတို့ လုပ်လက်စ အလုပ်တွေကို တင်နှင်းမာ ဦးစီးလုပ်နေတယ် ။ငယ်ငယ်ထဲက အပြောချို မျက်နှာချိုတဲ့ တင်နှင်းမာကို သူတို့ပွဲရုံတွေက အလုပ်သမားတွေကလည်း ချစ်ခင်ကြတယ် ။ တင်နှင်းမာက အရပ်ရှည်တယ် ။ အသားဖြူဆွတ်တယ် ။ ဆံပင်တွေက ဖြောင့်ပြီး မဲနက်ပြောင်နေတယ် ။ တက္ကသိုလ်တုံးကတော့ ဆံပင်အရှည်ကြီးထားခဲ့ပေမယ့် အခု စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေ လုပ်နေတဲ့အချိန် ပုခုံးသာသာ အထိ အတိုညှပ်လိုက်တယ် ။ တင်နှင်းမာ ပါဝါမျက်မှန် တပ်နေရပြီ ။ 

ကျောင်းသူ ဘဝတုံးက ရွှေရောင်မျက်မှန်ကိုင်း အဝိုင်းခပ်သေးသေး တပ်ပေမယ့် အခုလက်ရှိ ခေတ်စားနေတဲ့ အရင်ရှေးခေတ်ကလှည်းဘီးမျက်မှန်လို့ ခေါ်ခဲ့ကြတဲ့ ဝိုင်းဝိုင်း ကြီးကြီး မျက်မှန်ကိုင်းကို တင်နှင်းမာ ကြိုက်တယ် ။

ကိုင်းကြီးကြီး မျက်မှန်နဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်း နှုတ်ခမ်းထူထူဖေါင်းဖေါင်းလေးနဲ့ အရမ်းလိုက်ဖက်တယ်လို့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ တွေ့ကြတဲ့အခါ သူငယ်ချင်းတွေက ပြောလေ့ရှိတယ် ။ယောက်ျား ရှိပေမယ့် ယောက်ျားနဲ့ တကွဲတပြား ဖြစ်နေတဲ့ တင်နှင်းမာကို မန္တလေးမြို့က ယောက်ျားသားတွေက မျက်စိကျကြတယ် ။ တင်နှင်းမာကို ချဉ်းကပ် ကြံစည်ချင်ကြတယ် ။

ဒီနေ့ တင်နှင်းမာ မနက်ပိုင်းမှာ လုပ်စရာ အလုပ်တွေကို အားလုံးပြီးစီးလို့ နဲနဲ အားသလို ရှိတာနဲ့ ယောက်ျားဆီကို ဖုန်းခေါ်လိုက်တယ် ။ ကံမင်းထူး ဖုန်းမထူးဘူး ။ သူ ကျောင်းမှာ စာပြနေလို့ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်လို့ တင်နှင်းမာ စဉ်းစားမိပြီး 

ထပ်မခေါ်တော့ဘူး ။ သူ မစ်စ်ကောလ်တွေ့ရင် ပြန်ခေါ်မှာလေ ။ကိုကံမင်းထူးကိုလည်း တခါတခါတော့ လွမ်းသား ။လူကိုလည်း လွမ်းတယ်..သူ့ဟိုဒင်းကြီးကိုလည်း လွမ်းတယ် ။ကျောင်းပိတ်ရက်တွေ မှာတော့ သူ တင်နှင်းမာဆီကို ပြန်လာတတ်တယ် ။ 

သူပြန်လာတဲ့အခါတွေမှာတော့ ပွဲကြီးပွဲကောင်းပေါ့ ။ အလုပ်တွေကို ညီမတွေနဲ့ လွှဲခဲ့ပြီး သူနဲ့ တင်နှင်းမာ တခါထဲ ပြင်ဦးလွင်ကို တက်ပြီး ဟိုတယ်တခုမှာ လွမ်းတာတွေကို အတိုးချပြီး ပွဲကြမ်းပစ်လိုက်ကြတာပေါ့ ။

တခါတလေ သူ့ကို သတိရပြီး အိပ်လို့မရ တမ်းတမိရင်လည်း မန္တလေးနဲ့ ရန်ကုန်က နီးနီးလေးပါ ။ လေယာဉ်နဲ့အမြန်သွားလိုက်ပြီး သူနဲ့ နေပစ်လိုက်တာပေါ့ ။တင်နှင်းမာက ပွဲရုံတွေ ဆိုင်တွေကို ကိုယ်တိုင် ကြီးကြပ်ရမှ ကြိုက်တော့ တော်ရုံတန်ရုံ အရေး သိပ်မကြီးဘဲ ရန်ကုန်ကို သွားခဲတယ် ။

ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်တဲ့ ဇေယျာလှိုင်က ရန်ကုန်မှာ အလုပ်တွေ လုပ်နေတာကြောင့် ကိုကံမင်းထူးနဲ့အမြဲတွေ့ကြလို့ တင်နှင်းမာ ဝမ်းသာ သဘောကျတယ် ။ သူတို့နှစ်ယောက် ခင်ခင်မင်မင် နဲ့ရင်းနှီးဆက်ဆံကြတာကို တင်နှင်းမာ ပျော်မိတယ် ။ဇေယျာလှိုင်က တကယ့်ကို သံယောဇဉ် ရှိခဲ့တဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းတွေ လေ ။

လူပျိုအပျို ဖြစ်ခါစ အချိန်က တင်နှင်းမာက ဇေယျာလှိုင်များ သူ့ကို ချစ်ရေးဆိုလေမလားလို့ စိတ်ထဲမှာ ထင်ခဲ့မိလိုက်သေးတယ် ။တကယ်လို့ ဇေယျာလှိုင်ကသာ ချစ်ခွင့်ပန်ခဲ့မယ် ဆိုရင် တင်နှင်းမာ ဇေယျာလှိုင့်ကို လက်ခံခဲ့မှာပါ ။

တက္ကသိုလ်ရောက်ကြတော့ မေဂျာချင်း မတူကြပေမယ့် ဇေယျာလှိုင်က တင်နှင်းမာ တက်တဲ့ ကျောင်းခန်းတွေဖက်ကို အမြဲ လာတတ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက် ငယ်ငယ်ကလိုဘဲ ခင်ခင်မင်မင် ရှိခဲ့ကြတယ် ။

နောက်ဆုံးနှစ် စတက်ကြတဲ့အချိန်မှာ ဇေယျာလှိုင်က ကောင်မလေးတယောက်နဲ့ တွဲနေတယ်လို့ တင်နှင်းမာ သတင်းတွေ ကြားရတယ် ။ တင်နှင်းမာဆီကိုလည်း ဇေယျာလှိုင် မလာတော့ဘူး ဆိုတော့ သူ ချစ်သူ ရသွားပြီလို့ တင်နှင်းမာ ထင်မိလိုက်တယ် ။

တင်နှင်းမာကလည်း ကံမင်းထူးနဲ့ ချစ်သူဖြစ်သွားကြပြီး ဇေယျာလှိုင်နဲ့ မတွေ့ဖြစ်ကြတာ ကံမင်းထူးနဲ့လက်ထပ်တဲ့နေ့အထိပေါ့ ။လက်ထပ်မယ့် မနက်ခင်း ဆံပင်ပြင်တာ မိတ်ကပ်လိမ်းတာတွေနဲ့ တင်နှင်းမာ အလုပ်များနေတဲ့အချိန် ဇေယျာလှိုင် လက်ဖွဲ့ထုပ်လေး ပိုက်လို့ တင်နှင်းမာတို့ အိမ်ကို ရောက်လာတယ် ။

" နင့်အတွက် ငါ အရမ်း ဝမ်းသာမိတယ် သူငယ်ချင်း.." 

လို့ စိတ်လှုပ်ရှားတဲ့ အသံနဲ့ ပြောတယ်။ ဝမ်းသာတယ် လို့ သူ့ပါးစပ်က ပြောနေပေမယ့် သူ့မျက်လုံးတွေက ဝမ်းနည်းနေတဲ့ မျက်လုံးတွေ ။

အဲဒီနေ့က ဇေယျာလှိုင် သူ့ကို တဖက်သပ် ကြိုက်နေခဲ့လေသလား လို့ တင်နှင်းမာ ထင်မိခဲ့ပေမယ့် မင်္ဂလာဆောင်တဲ့ နေ့မို့ အလုပ်တွေက အရမ်းများပြီး စိတ်တွေ လှုပ်ရှားလွန်းနေတာနဲ့ ဇေယျာလှိုင့်ကိစ္စကို မေ့သွားခဲ့ရတယ် ။

လင်ယောက်ျား အသစ်စက်စက် ကံမင်းထူးနဲ့ မင်္ဂလာခန်းမကြီးထဲမှာ ဧည့်သည်တွေ ဆွေမျိုးတွေကို ဧည့်ခံရတာကလည်း တော်တော့်ကို ပင်ပန်းသား ။အခုနောက်ပိုင်းတော့ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ကိုကံမင်းထူးတို့ တအား ခင်မင်သွားကြပြီး သူတို့နှစ်ယောက် အနည်းဆုံး တပတ်ကို တခါ ဂေါက်ရိုက်ကြ တင်းနစ်ရိုက်ကြတယ် ။ ထမင်းလည်း စားကြတယ် ။

တင်နှင်းမာလည်း ယောက်ျားက တက္ကသိုလ်မှာ ဆရာလုပ်တာကို ဂုဏ်ယူနေတာ ဆိုတော့ ရန်ကုန်မှာ ကံမင်းထူး စီးဖို့ ကားအကောင်းစားတွေကို ပို့ပေးထားလိုက်တယ် ။

ဆွေမျိုးထဲက မောင်နှမဝမ်းကွဲတချို့က ဘာကြောင့် ကိုကံမင်းထူးကို တယောက်ထဲ လွှတ်ထားတာလဲ..အခုခေတ်မှာက တချို့ ကောင်မလေးတွေက မိန်းမရှိတဲ့ ယောက်ျားကိုလည်း ကြောင်တောင်နှိုက်ချင်ကြတာတွေ ရှိတယ်လို့တင်နှင်းမာကို လာလာ သတိပေးကြတယ် ။ ပြောကြတယ် ။

တင်နှင်းမာက ကိုကံမင်းထူးက တင်နှင်းမာ အပေါ်ဘယ်တော့မှ သစ္စာဖေါက်မှာ မဟုတ်ဘူး .သူ့ကို ယုံကြည်တယ်..လို့ဘဲ ပြောတဲ့လူတွေကို ပြန်ပြောခဲ့တယ် ။

ဓါတုကလျာ

ဂုဏ်ရှိန်မြင့်မားတဲ့ အဖေ ငွေကြေးချမ်းသာတဲ့ အမေ ကနေ မွေးဖွား လာတဲ့ ဓါတုကလျာသည် မွေးချင်းမရှိတဦးတည်း သမီးလေး ဖြစ်သည် ။ ရန်ကုန်မြို့ရဲ့ လူကုန်တန်တွေ နေထိုင်သည့် ဈေးအကြီးစား ရပ်ကွက်ကြီးမှာ အချွေအရံတွေ အဆောင်အယောင်တွေ အပြည့်နဲ့ နေတဲ့ ဓါတုကလျာသည် အပျော်အပါးတွေ များလွန်းလို့စာဖက်မှာ ညံ့နေသည် ။ ဒါပေမယ့် သူက သူများတန်းတူ အမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ အောင်ချင်သည် ..တတ်နိုင်ရင် မဟာသိပ္ပံ မာစတာပါ ဆက် တက်ချင်သည် ။

စာမေးပွဲ မဖြေခင်ကတင် သူ စာမေးပွဲမှာ အမှတ်ကောင်းမှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုတာ ဓါတုကလျာ သိနေသည် ။ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ။ စာမေးပွဲအောင်ဖို့ အမှတ်မြင့်မြင့်နဲ့ အောင်ပြီး ဆက်တက်နိုင်ဖို့ ငွေကို ပုံပေးလို့ရရင် ပေးပစ်ပြီး ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာကို အရယူလိုက်ချင်သည် ။

ဒီလို အတွေးစိတ်ကူးကို အတူတူ အမြဲ တတွဲတွဲ ပေါင်းတဲ့ သူငယ်ချင်း ဒေါ်လီကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောမိတော့ ဒေါ်လီက ကျောင်းပြီးသွားပြီ ဖြစ်တဲ့ သူ့အမ တယောက်က အဲလို သဘောမျိုးနဲ့ လုပ်သွားတယ်...ဘယ်သူ့မှ မသိစေပါနဲ့..ထိပ်တန်း လှို့ဝှက် ထားပါ လို့ ပြောပြတယ် ။

ဓါတုကလျာလည်း ဒေါ်လီ့ကို သူ့အမနဲ့ တွေ့ပြီး ဘယ်လို လမ်းကြောင်း ရှိလဲ ဆိုတာ မေးလို့ ရမလား လို့ ပြောတော့ ဒေါ်လီက "အဲ့အမတော့ စိတ်ဆိုးတော့မှာဘဲ ဓါတုကလျာ..သူက ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြဖို့ သေသေချာချာ မှာထားတာ....ယူ့ကို လည်း ဒို့က ကူညီချင်တော့လည်း ဖွင့်ပြောပြမိတာပေါ့.." လို့ ပြောပြီး သူ့အမ " ကစ်တီ " နဲ့ ဓါတုကလျာကို ဆုံပေးလိုက်သည် ။

" ကစ်တီ "က ကျောင်းမှာ နံမည်ကြီး တယောက် ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အလန်းစား တယောက်ပါ ။ကစ်တီက ဓါတုကလျာရဲ့ အဖေရဲ့ ကြီးမားတဲ့ ရာထူး အရှိန် အမေရဲ့ ချမ်းသာမှုတွေကို အထင်တကြီး ရှိသူ မို့ဓါတုကလျာကို လမ်းပြပေးရမှာကို လိုလိုလားလား ရှိသည် ။

ကစ်တီက ဓါတုကလျာကို နှစ်ယောက်ထဲ လူသူမရှိတဲ့ ကန်တော်ကြီးစောင်း တနေရာမှာ ဆုံရင်း " ဓါတုမှာ အခုရည်းစားတွေ ဘာတွေ ရှိလား ..." လို့ မေးလိုက်တော့ ဓါတုကလျာလည်း " ဓါတုက ခင်မင်တတ်တယ်..မမကစ်တီ..ဒီတော့ ယောက်ျားလေး သူငယ်ချင်းတွေတော့ များတယ်...အီစီကလီ အဆင့်ပါဘဲ..တယောက်နဲ့မှ စီးရီးရက်စ် မဟုတ်ပါဘူး ..." လို့ ဖြေခဲ့သည် ။

ကစ်တီက " မမက မေးရတာ အကြောင်း ရှိတယ်..ဓါတုရဲ့....မမ အခု ပြပေးနိုင့် လမ်းကြောင်းက ငွေပေးပြီး လုပ်တဲ့ လမ်းကြောင်း မဟုတ်ဘူး...." လို့ တီးတိုး ပြောလိုက်တော့ ဓါတုကလျာ နားမရှင်းဘူး ။

" ဘယ်လို...မမ....ငွေပေးတာ မဟုတ်ရင် ဘာပေးရမှာလဲဟင်..." လို့ မေးလိုက်မိသည် ။

ကစ်တီက..."မမတုံးကတော့ မမက ဘဲနှစ်ယောက် ရှိခဲ့ဘူးပြီး အတွေ့အကြုံ ရှိခဲ့လို့ ယောက်ျားဆိုတာ သိပ် မဆန်းတော့တဲ့ အခြေအနေလေ..တတက်စားလဲ ကြက်သွန်...ပေါ့..ဒီတော့ မမ အတွက်ကတော့ ထမင်းစားရေသောက်ပါဘဲ...သူလိုတာ ကိုယ်ပေး ကိုယ်လိုတာ သူပြန်ပေး....ပေါ့ ဓါတုရယ်...သဘောပေါက်လား..." လို့ ပြောတယ် ။ 

ဓါတုကလျာလည်း "သူလိုတာက ဘာလဲဟင်..မမ" လို့ မေးလိုက်တယ် ။မမကစ်တီက " ဒုံးဝေးရန်ကော ဓါတုရယ်...အရိပ်ပြတာ အကောင်မထင်ပါလား..ကဲ..ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဘဲ ပြောရတော့မှာပေါ့..လုပ်ပေးမယ့်လူက ငွေမလိုဘူး ...ဆက်စ်...ဆက်စ်လိုတာ ..ကဲ သိပြီလား..."

" ဟယ် ..."

ဓါတုကလျာ ကြက်သီးမွေးညင်းတွေ ဝုန်းကနဲ ထသွားရသည် ။ဆက်စ် လိုချင်တာ တဲ့ ။

အိုး ...။

" ဓါတု..ဓါတု ကို ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ ဆိုတာ မမ နဲနဲ ပြောပြပါလားဟင်..ဓါတုလည်း ယောက်ျား အတွေ့အကြုံ မရှိဘူးသေးလို့..."

" သူကတော့ သူနဲ့ အိပ်ဖို့ စပြောမှာ မဟုတ်ဖူးပေါ့...ဓါတုရယ် ..ကိုယ်က ရေလာအောင် မြောင်းစဖေါ်ပေးရတာပေါ့..ကျေးဇူးအရမ်း တင်တာဘဲ ဆရာရယ်....ဆရာ့ကျေးဇူးတွေကို ဘယ်လိုဘဲ ဆပ်ရဆပ်ရ ဆပ်ချင်တယ် ...ဘာညာပေါ့..သူလုပ်ပေးတာကလည်း ကိုယ့်အတွက် အရမ်း တန်ဖိုး ရှိတယ် မဟုတ်လား....ဒါနဲ့ မမ မေးချင်တာက ဓါတုကကော သူလိုချင်တာကို ပေးနိုင်လို့လား....ပေးမယ်လို့ကော ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီလားဟင်...."

" မသိသေးပါဘူး..မမရယ်...."

ဓါတုကလျာ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မမကစ်တီနဲ့ ဆွေးနွေးတိုင်ပင်ခဲ့တာတွေကို တယောက်ထဲ ထိုင် စဉ်းစားနေသည် ။ ဓါတုကလျာသည် ဖြူရှင်းဝင်းသန့်နေတဲ့ ခေတ်လွန် အဝတ်အစားတွေ နဲ့ ဟော့ရှော့လေး တယောက်လို့ လူသိများနေတဲ့ ကောင်မလေး တယောက် ဖြစ်ပေမယ့် အခုထိ ယောက်ျားနဲ့ မကြုံဖူးသေးတဲ့ အပျိုစင်လေး တယောက်မို့ သူလိုချင်တာတွေကို လုပ်ပေးနိုင်တဲ့ ဆရာကံမင်းထူးကို တုန့်ပြန်ပေးရမှာက မကြုံဖူးသေးတဲ့ ကိစ္စကြီးမို့ နှလုံးတုန် ရင်ခုံနေသည် ။ 

မိန်းကလေး တယောက် အနေနဲ့ အပျိုစင် ဘဝကို ချစ်သူရလာတဲ့အခါ လက်ထပ်ကြတဲ့ အချိန် မှာဘဲ ချစ်သူကို ပေးအပ်လိုက်မယ်လို့ စိတ်ကူးယဉ်ခဲ့တာမို့ ချစ်သူ မဟုတ်ဘဲ အပေးအယူ သဘောမျိုးနဲ့ ဆရာကံမင်းထူးကို ပေးဖို့က တကယ်တမ်း စိတ်မရဲဘူး ။

ဒါကြောင့်လည်း စာမေးပွဲ ကျချင်လည်း ကျပါစေတော့..အဲဒီဟာကြီးကိုတော့ မလုပ်ဖူးရယ်လို့ စဉ်းစားမိနေပြန်သည် ။ စာမေးပွဲကျရင် မောင်နှမ ဝမ်းကွဲတွေ ဖြစ်တဲ့ ဇော်ဇော်ထွန်းတို့ ကေသီထွန်းတို့ရဲ့ အထင်သေးပြီး ပြောဆိုကြမှာတွေကိုလည်း ရင်မဆိုင်ချင်ဘူး ။ သူတို့က စာကြိုးစားပြီး စာတော်ကြလို့ ဆေးကျောင်း တက်နေကြတဲ့သူတွေလေ ။

ဆရာကံမင်းထူးကို သူလိုချင်တာ ပေးလိုက်ရင် စာမေးပွဲ အောင်ရုံ တင်မကဘဲ မာစတာပါ ဆက်တက်နိုင်ပြီးဒက်ဒီတို့ မာမီတို့ ကြည်ဖြူတာကိုလည်း ခံရမှာ ။ မမကစ်တီ ပြောတဲ့ စကားသံ.." ဆက်စ်ပေးရမှာ..." ဆိုတာကို ကြားယောင်တိုင်း ရင်တွေ အခုံမြန်သည် ။

ဒေါ်လီကတော့ သူ့ဘဲနဲ့ ဖြစ်ဖူးတာမို့ ဆက်စ်က သူ့အတွက် မဆန်းတော့ဘူး ။ ဒေါ်လီနဲ့ တိုင်ပင်ကြည့်အုံးမှဘဲ လို့ တွေးမိပြီး ဒေါ်လီ့ဆီကို ဖုန်းလှမ်း ဆက်လိုက်သည် ။

ဒေါ်လီက ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ရင် တော်တော် ဝါသနာကြီးသည် ။ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ လိင် ဆက်ဆံတာတွေကိုပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရေးထားတဲ့ အပြာဇာတ်လမ်း စာအုပ်လေးတွေတောင် ဒေါ်လီ့မှာ ရှိသည် ။ 

အင်တာနက်ကနေလည်း လိင်ကိစ္စအကြောင်း ရေးထားတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေကို ဒေါ်လီ ဖတ်သည် ။ ဓါတုကလျာကိုလည်း ပေးဖတ်သည် ။ ဒေါ်လီက ဖုန်းနဲ့ မပြောချင်ဘူး..သူ လူကိုယ်တိုင် ဓါတုဆီ လာခဲ့မယ်လို့ ပြောသည် ။

ဓါတုကလျာလည်း ကျောင်းမိတ်ဆုံစားပွဲမှာ ဆရာတွေနဲ့ အတူတူ ရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ကို သတိရလိုက်ပြီးကွန်ပြူတာထဲက ဖိုင်တွေမှာ ပြန်ရှာလိုက်သည် ။ဟော...တွေ့ပြီ ...။

သူတို့ မိန်းကလေးတစုနဲ့ ဆရာကံမင်းထူး တွဲရိုက်ထားကြတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေ ။ဆရာကံမင်းထူးပုံကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး သေသေချာချာ ကြည့်သည် ။ အင်း..သူက တကယ် လန်းတဲ့ လူကြီးဘဲ ။ ဒေါ်လီ့အမ မမကစ်တီ ပြောတာ ကြားယောင်ပြန်သည် ။

" သူနဲ့ အိပ်ချင်နေတဲ့ မိန်းမတွေ အများကြီးဘဲ ဓါတုရေ....ဟင်းဟင်း..မမလည်း သူနဲ့ ကြုံလိုက်တာ အရမ်းကိုသဘောကျသွားမိခဲ့တယ်..သူက အိပ်ရာထဲ အရမ်းတော်တဲ့ လူတယောက်...ဓါတု....သိပ် လုပ်တတ်ကိုင်တတ်တာဘဲ.." တဲ့ ။

ကားသံကြားသည် ။ ဒေါ်လီ လာပြီ ထင်သည် ။ဒါမျိုး တိုင်ပင်ရမယ်ဆိုရင် ဒေါ်လီက ချက်ချင်းကို ပေါက်ချလာတာဘဲ....ခစ်ခစ်ခစ် ...။

ပြူတင်းပေါက်က အိမ်ရှေ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် ။ ဒေါ်လီရဲ့ ဆူဘားရူးကားစိမ်းလေး ကို တွေ့လိုက်သည် ။ဒေါ်လီ့ကို ဆင်းကြိုလိုက်သည် ။ဒေါ်လီက ဓါတုကလျာရဲ့ မိဘတွေ အရှေ့မှာဆို သိပ်ရိုးသားဖြူစင်တဲ့ မခုတ်တတ်တဲ့ ကြောင်မလေးလိုဘဲ ။ကွယ်ရာကျမှ ရေရေလည်လည် ကဲတာ ။

ဓါတုကလျာရဲ့ အိပ်ခန်းထဲကို ရောက်ကြတဲ့အခါ ဒေါ်လီက ကွန်ပြူတာမှာ လိင်ကိစ္စ ဗီဒီယိုတွေ ကြည့်နိုင်တဲ့ဝက်ဆိုက်တခုကို သွားပြတယ် ။ ဓါတုကလျာ ကတော့ ဒါတွေကို မကြည့်ရဲဘူး ။ အိမ်က လူကြီးတွေ သိသွားရင် မိသွားရင် သူတို့နဲ့ ဘယ်လိုမှ မျက်နှာချင်းဆိုင်ရဲတော့မှာ မဟုတ်ဖူးလေ ။

" ဟယ်တော့..အကြီးကြီးတွေဘဲဟာ...."

ဗီဒီယိုက လူမဲကပ္ပလီကောင်ကြီးတွေနဲ့ အမေရိကန်အဖြူကောင်မလေးတွေ ရဲ့ ကာမစပ်ယှက်ပွဲတွေပါ ။ကပ္ပလီလူမဲကြီးတွေရဲ့ လိင်ချောင်း အတန်တွေက တုတ်လည်းတုတ် ရှည်လည်း တအားရှည်လို့ ဓါတုကလျာလန့်သွားတာပါ ။ ဇာတ်လမ်းတွေက အစုံဘဲ ။ လီးမဲမဲကြီးတွေကို အားရပါးရ စုတ်ပေးတာတွေကို အနီးကပ်ရိုက်ပြထားတာတွေကို ကြည့်ရတာ ဓါတုကလျာရဲ့ စိတ်တွေ မတရားကြီး ထကြွလာရသည် ။ ဒေါ်လီက " ယူဟိုဒင်း လုပ်တယ် မဟုတ်လား..." လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ မေးလိုက်သည် ။

" ဘာလဲ ဒေါ်လီရယ်..ယူကလည်း ဟိုဒင်းဆိုတာ ဘာလဲ...ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောကွာ...."

" မာစတာဘိတ်...လေ...ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်လား.....လို့ မေးတာ...ခိခိခိ....."

" အင်း..တခါတလေတော့...လုပ်မိတယ်...ယူကော..."

" ဒို့ကတော့ တပတ် သုံးလေးခါလောက်တော့ လုပ်တယ်...အဟီး...တော်မီနဲ့ ရည်းစားဖြစ်ပြီးနောက် ကိုယ့်ဖါသာ သိပ် မလုပ်ဖြစ်တော့ဘူး..တော်မီက အမြဲ လုပ်ပေးနေတာကိုး..."

" ဘာ...ဘာလုပ်ပေးတာလဲဟင်..ဒေါ်လီ....ပွတ်ပေးတာလား...."

" ဟင့်အင်း....ဘာဂျာကိုင်ပေးတာ...."

" အို...."

ဒေါ်လီက ကပ္ပလီကြီးတယောက် ကောင်မလေးရဲ့ နီနီရဲရဲ စောက်ဖုတ်လေးကို လျာကြီးနဲ့ တပြတ်ပြတ် ယက်ပေးတာတွေကိုလည်း ပြသည် ။ ဒေါ်လီပြတာတွေကြောင့် ဓါတုကလျာ စိတ်တွေ တအား ထလာရသည် ။ ဒေါ်လီ့ရှေ့မှာမို့ ကိုယ့်ဖါသာ ဘာမှ မကိုင်မပွတ်မိဘူး ။ ဒေါ်လီကတော့ ပေါင်ကြားထဲ လက်ရောက်နေသည် ။

" တကယ်တော့ ဆရာနဲ့ ယူ တိတ်တဆိတ် အပေးအယူ လုပ်ကြမယ် ဆိုရင် ဒီကိစ္စက တကယ့်ကို ရင်ခုံစရာအတွေ့အကြုံတခုပါဘဲ ဓါတုရာ...ဘယ်သူသိတာ မှတ်လို့...ကျောင်းထဲမှာ သူနဲ့ သိပ် မတွေ့နဲ့ပေါ့..အပြင် တနေရာရာမှာ ချိန်းတွေ့ကြရင် ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ပါဘူး...."

" ဒါ..ဒါပေမယ့်..သူ...သူနဲ့ ဖြစ်ပြီးသွားရင် တနေ့ကျ ယောက်ျားယူတော့ လုပ်ထားတယ် ဆိုတာ ပေါ်မလားဟင်"ဒေါ်လီက ဓါတုကို ကြည့်ပြီး တဟားဟားနဲ့ ရယ်သည် ။

" အော်..ဓါတု..ဓါတု...ယူ့ပုံက မထင်ရဘူး ..."

" ဘာမထင်ရတာလဲဟင်...."

" အော်..ဒီလောက် ဒုံးဝေးလိမ့်မယ်လို့....သူငယ်ချင်းရယ်...ရိုးအလိုက်ထာ....တခါနှစ်ခါလောက် ဖြစ်ဖူးတာနဲ့ လူမသိနိုင်ပါဘူး..ဘာလဲ..ယူက ခုချက်ချင်း လင်ယူတော့မလို့လား..."

" မယူပါဘူး....ယူစရာ ဘဲတောင် မရှိသေးဘူးဟာ...."

" ဒါဆို ဘာပူနေတာလဲ....ယောက်ျားနဲ့ လုပ်ပြီးပေမယ့် ကြာလာရင်လည်း အဲ့နေရာက ပြန်ကြပ်သွားတာ....ခိခိ..နောက်ပြီး ယူ့အပေါ်ဘဲ မူတည်တာ..ယူ ပြောပြမှသာ အဲ့ယောက်ျားက သိမှာ..မဟုတ်ရင် မသိပါဘူး ...ခိခိခိ....ယူက အင်းအဲ ဘာညာနဲ့ နာပြလိုက်ရင် အပျိုစစ်စစ်လေးဘဲ ထင်နေမှာ.....ခိခိခိ......."

ဒေါ်လီပြောတာတွေကို ဓါတုကလျာ သေသေချာချာ နားထောင်နေပါသည် ။နောက် သုံးရက် အကြာမှာ ဒေါ်လီက ဆရာကံမင်းထူးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးသည် ။ ဆရာက ဓါတုကလျာ ထင်ထားတာထက် ပို သဘောကောင်းနေသည် ။ အရမ်း သိမ်မွေ့တဲ့ လူတယောက်ဘဲ ။ တိုးတိုးငြင်ငြင်သာသာနဲ့ စကားပြောတတ်ပြီး ရုပ်ချောတဲ့ ဆရာ့ကို ဓါတု သဘောကျမိသွားသည် ။ အပေးအယူကိစ္စကိုတောင် မေ့သွားသည် ။

ဆရာနဲ့ အတူတူ ကင်တင်းထိုင် စကားပြောရတာ သဘောကျမိသည် ။ သူငယ်ချင်းတွေ တအုပ်တမကြီးနဲ့ မထိုင်ချင်ဘဲ ဆရာနဲ့ ဓါတုနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲဘဲ ထိုင်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ စိတ်ထဲမှာ တောင့်တမိသည် ။ကံမင်းထူးသည် တကယ်တော့ သူ့မိန်းမ တင်နှင်းမာကို ချစ်ပါသည် ။ 

မိဘပေးစားတာမှ မဟုတ်တာ ။ တယောက်နဲ့တယောက် ချစ်ကြပြီး တွဲကြပြီး လက်ထပ်ခဲ့ကြတာဘဲလေ ။တင်နှင်းမာသည် စွဲမက်စရာ ကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ပါ ။ ကံမင်းထူးကို အိပ်ရာထဲမှာ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ ကြည်ဖြူတဲ့ မိန်းမတယောက် ။အလုပ်ကိုဘဲ အာရုံစိုက် အလုပ်ထဲမှာဘဲ နစ်မြုပ်ပြီး လင်ယောက်ျားကို လိင်ဆက်ဆံဖို့တာဝန်ပျက်ကွက်တဲ့ မိန်းမ မျိုးလည်း မဟုတ် ။

သို့ပေမယ့် တင်နှင်းမာနဲ့ ခွဲပြီး ရန်ကုန်မှာ တယောက်ထဲ နေနေတဲ့ အချိန်မှာ တက္ကသိုလ်ကောလိပ် ဆိုတာကလည်း မိန်းမလှကျွန်းလို့တောင် တင်စားပြီး ပြောကြရေးကြတဲ့ နေရာ ဆိုတော့ ချောချောလှလှ မိုက်မိုက် လန်းလန်း ကောင်မလေးတွေကို စာသင်ရတာ ဆိုတော့ ကံမင်းထူး အတွက် ဇနီးချောလေး တင်နှင်းမာ အပေါ် သစ္စာရှိဖို့ ဆိုတာက ခဲယဉ်းတော့တာပေါ့ ။

ကံမင်းထူးရဲ့ ရုပ်သွင်ပုံပန်းကြောင့် ကောင်မလေးတွေက " ဆရာ...ဆရာ.." နဲ့ ကင်တင်းထိုင်ဖို့ စ ခေါ်တတ်ကြသည် ။ ဆရာ ဘာကြိုက်သလဲ လေ့လာကြပြီး ဆရာ စားဖို့ ဆိုပြီး မုန့်တွေ စားစရာတွေ ဝယ်လာကျွေးကြသည်။။

သူ့မွေးနေ့ကို ရအောင် စုံစမ်းကြပြီး မွေးနေ့လက်ဆောင် ပေးကြသည် ။ကံမင်းထူးလည်း မိန်းမလှလေးတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေပြီး ပထမတော့ သူတို့နဲ့ သွားလာ စားသောက်နေရတာကိုသာယာနေခဲ့သည်။ ပျော်နေသည် ။ နောက်ပိုင်းမှာ နီးနီးစပ်စပ် ရှိနေတဲ့ သူတို့ကို မက်မော သဘောကျလာသည်။

သည်အချိန်မှာ ကစ်တီဆိုတဲ့ အချောစားလေး တယောက်က ကံမင်းထူးကို ရေလာဖို့ မြောင်းပေးသည် ။ အထာပေးနေတဲ့ ဒီကောင်မလေးဟာ သူ့ဆီက တခုခုကို လိုချင်နေပြီ ဆိုတာကို ကံမင်းထူး ရိပ်မိသည် ။ သိသည် ။

ကစ်တီနဲ့ နေ့တိုင်းလို ကင်တင်းမှာ စားသည် ။ စကားပြောသည် ။ များသောအားဖြင့်ကတော့ ကစ်တီ့ဘော်ဒါတွေ လည်း ပါတော့ ဟာသတွေ နောက်ပြောင် ပြောနေကြတာ ။

တခါတလေလည်း ကစ်တီက သူ့ငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြောပြသည် ။ကံမင်းထူးကလည်း ကစ်တီမေးရင် သူနဲ့ တင်နှင်းမာတို့ စတွေ့ကြတဲ့ အဖြစ်အပျက်တွေ ကို ပြောပြသည် ။

ကစ်တီက အသားပျော့ပျော့ အင်္ကျီတွေ ထမိန်တွေကို ဝတ်တတ်သည် ။ ကိုယ်လုံး ထင်းထင်း ပေါ်တဲ့ အဝတ်အစားတွေမို့ ကစ်တီရဲ့ ပစ္စည်းတွေ ဘယ်လို အခြေအနေ ရှိတယ် ဆိုတာကို အပြင်ဘန်း သိရှိနိုင်သည် ။ကံမင်းထူးရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကစ်တီရဲ့ ရှိုက်ကြီးဖိုငယ် အသွယ်သွယ်ကို မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ဘူး ။

ခါးသေးသေးလေး အောက်က စွင့်ထွက်နေတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို အနီးကပ် မြင်ရတာ အသက်ရှုမှားသွားရတာအခါခါ ပါ ။ ဒီတင်ပါးကြီးတွေဆီ မျက်နှာ အပ်လိုက်ပြီး အားရပါးရ နမ်းပစ်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ကံမင်းထူး ပေါက်မိရတာမို့ မနည်း စိတ်ထိန်းထားခဲ့ရသည် ။ 

ရင်သားတွေကလည်း အောင်မြင်လှသည် ။ ကျန်းမာရေးကောင်းတဲ့ သားကောင်းမိခင် ဖြစ်မယ့်သူလို့ စာရေးဆရာတွေ ရေးသား ဖွဲ့နွဲ့ကြတာမျိုး ။သည်လောက် လန်းတဲ့ စော် အကော့လေးဟာ ဘဲတွေ ဝိုင်းဝိုင်းလည် နေတဲ့ ကြားက မိန်းမရှိတဲ့ သူ့ကို အထာခင်းနေတာ အကြောင်းတခုခုတော့ ရှိမည်လို့ သူ သိလို့ တနေ့ ကစ်တီ့ကို ကားနဲ့တင်ပြီး ကျောင်းနဲ့ဝေးတဲ့ တနေရာက လဖက်ရည်ဆိုင်တဆိုင်ကို ခေါ်သွားလိုက်ပြီး ကစ်တီ..ဆရာ့ကို ဘာများ ပြောစရာ ရှိသလဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပါလား လို့ စကားစကြည့်လိုက်သည် ။

ကစ်တီကလည်း သူလိုချင်တာ ဖြစ်ချင်တာကို ဆရာ ကူညီနိုင်ရင် ကူညီပါ....လို့ ပြောလာသည်။ကံမင်းထူးကလည်း ကစ်တီရဲ့ အမူအရာလေးတွေ အပြောအဆိုလေးတွေကြောင့် ကစ်တီ တောင်းတဲ့ အကူအညီကို ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါဘဲ ။ လူမိသွားရင် လူသိသွားရင်တော့ အလုပ်ပြုတ်မှာ သေချာနေတယ်လေ ။

ကံမင်းထူးက သူ အလုပ်ပြုတ်လည်း တင်နှင်းမာက စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင် သူဌေးမ တယောက်မို့ ကိစ္စတော့မရှိနိုင်ဘူး ။ ဒါပေမယ့် လူကြားထဲ ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အရှက်ရ သိက္ခာကျမှာကတော့ အကြီးအကျယ်ပေါ့ ။

ကစ်တီက အဝတ်အစား တလလုံး မထပ်အောင် အမျိုးမျိုး ပြောင်း ဝတ်နိုင်သလို ကားလည်း အမျိုးမျိုး လဲစီးနိုင်တဲ့ ကံမင်းထူးသည် ငွေမလိုဘူး ဆိုတာကို သိလို့ ဆရာ့ကို ဘယ်လောက် ကန်တော့ပါမည် ဘာညာတွေ လုံးဝ မပြောဘူး ။ 

ဆရာ့ကို ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးဖို့ အဆင်သင့်ပါ ဆရာ..လို့ ရှက်စနိုး ပုံစံလေးနဲ့ ခေါင်းလေး ငုံ့ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တော့ ကံမင်းထူးက " ဆရာ သဘောပေါက်တယ်..ကစ်တီ..." လို့ ပြန်ပြောလိုက်ရင်းကစ်တီ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ခဲ့သည် ။ ကစ်တီက " ဆရာ့ကျေးဇူးကို ကစ်တီ ကောင်းကောင်း ပြန်ဆပ်မယ်နော်..ဆရာ.." လို့ အဓိပ္ပါယ်ရှိတဲ့ မျက်လုံးရွဲကြီးတွေနဲ့ ကံမင်းထူးကို စေ့စေ့ကြည့်ပြီး ပြောသည် ။ကံမင်းထူးလည်း သူနေနေတဲ့ တိုက်ကလေးကိုဘဲ ကစ်တီ့ကို ခေါ်သွားခဲ့သည် ။

သည်တိုက်ကလေးက တင်နှင်းမာရဲ့ မိဘတွေက ပိုလျံနေတဲ့ ငွေတွေကို ရင်းနှီးမြုပ်နှံတဲ့ အနေနဲ့ ဝယ်ထားတာ ။အရင်က ခြံစောင့်တယောက်နဲ့ ထားခဲ့ပေမယ့် ကံမင်းထူးလည်း တက္ကသိုလ်ဆရာ အလုပ်ကို လုပ်ရော ခြံစောင့်ကို ပြန်ခေါ်လိုက်ပြီး ကံမင်းထူးကို နေခွင့်ပေးခဲ့သည် ။

တပတ်တခါ စနေနေ့တွေမှာ လူတယောက်က မြက်လာရိပ် သန့်ရှင်းရေး လာလုပ်ပေးသည် ။ ကားတွေကို စစ်ဆေးပေးသည် ။ သည်လူရဲ့ မိန်းမက ကံမင်းထူး အဝတ်အစားတွေ အိပ်ရာခင်းတွေကို လျှော်ပေးလဲပေးသည် ။ ဟင်းတွေ ချက်သွားပေးသည် ။

ကစ်တီသည် ရည်းစားတွေ ထည်လဲ တွဲခဲ့လို့ လိင်ကိစ္စ အတွေ့အကြုံ ရှိနေသည် ဆိုတာ ကံမင်းထူး ရိပ်မိသည် ။သူကလည်း ဒီလိုစော်မျိုးကိုဘဲ ပိုကြိုက်တာ ။ အတွေ့အကြုံ ရှိဘူးတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိ သူနိုင်ကိုယ်နိုင် အပြိုင်ကြဲလို့ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား ။

အဲဒီနေ့က မိုးတွေ အုံ့နေတဲ့ ကြာသာပတေးနေ့ ။ ဆရာကံမင်းထူး သင်ဖို့ အတန်း နည်းတဲ့နေ့ ။ မနက်ပိုင်း ကလပ်စ် ပြီးတာနဲ့ ကစ်တီ့ကို ကားပေါ်တင်ပြီး ခေါ်ခဲ့သည် ။ အပြာနုရောင် ဘီအမ်ဒဗျူကားလေးထဲ ကစ်တီ့ကို တင်ခေါ်သွားခဲ့သည် ။ ကစ်တီသည် အမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ အောင်ချင်သည် ။ မာစတာ ဆက်တက်ချင်သည် ။ ဒါတွေကို ကံမင်းထူးကဖြစ်စေရမယ်လို့ အာမခံပေးသည် ။

ကစ်တီ့လက်ကလေးကို ကားမောင်းရင်း ပွတ်သပ်နေတဲ့ ကံမင်းထူးရဲ့ ဖွားဖက်တော်ဟာ ကုန်းရုန်း ထလာသည် ။ရေမွှေးနံ့ သင်းသင်းလေးက ကံမင်းထူး စိတ်တွေကို ပိုမို ထကြွစေသည်လို့ ပြောရမည် ။ယောက္ခမတွေ ပေးနေတဲ့ တိုက်ကလေးမှာ ကျောင်းသူ ကောင်မလေးကို ခေါ်ဖြုတ်တဲ့ ငါဟာ တော်တော့်ကိုလွန်တဲ့ကောင်ပါလား လို့ တွေးမိရင်း သူ ပြုံးလိုက်မိသည် ။

" ဘာပြုံးတာလဲ ..ဆရာ...." လို့ ကစ်တီက မေးသည် ။

" အော်..ကစ်တီ့လို အရမ်းကို လှတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ အခုလို တွေ့ကြရတာ ငါ တယ် ကံကောင်းပါလား လို့တွေးလိုက်မိလို့ပါ...." 

လို့ သူပြောရင်း သူ့လက်တဖက်ကို ကစ်တီရဲ့ ပေါင်တန်တဖက် ပေါ်ကို တင်လိုက်သည် ။ကံမင်းထူး ကစ်တီရဲ့ ပေါင်တန်တလျောက် ဖွဖွလေး ညင်သာစွာနဲ့ ပွတ်နေသည် ။

မီးပွိုင့်ကို ရောက်သွားတော့ မီးက နီနေလို့ ဘေး ကပ်ရက် ဘတ်စ်ကားက လူတွေက ကံမင်းထူးရဲ့ လက်က ကစ်တီရဲ့ ပေါင်တန်ကို ပွတ်နေတာ တွေ့ကုန်သည် ။ မိန်းမကြီးတွေကတော့ ပြူးကြောင်ကြောင်နဲ့ ငေးကြည့်နေကြသည် ။ စပယ်ယာနဲ့ ကောင်လေး တချို့က ပြုံးစိစိနဲ့ နောက်ပြောင်ချင်သည် ။

မီးစိမ်းသွားတော့ ကံမင်းထူးရဲ့ နောက်ဆုံးပေါ် ကားသစ်လေးက အရှိန်နဲ့ မောင်းထွက်သွားပြီ ။သူတယောက်ထဲ နေတဲ့ တိုက်လေးဆီကို ရောက်တော့ ခြံတံခါးကို ဘယ်သူမှ ဖွင့်ပေးမယ့်လူ မရှိဘူး ။ ကိုယ်တိုင် ဆင်းဖွင့် ကားကို မောင်းဝင် ပြီးတော့ ကစ်တီ့ကို တံခါး ဖွင့်ပေးသည် ။ ကစ်တီ ကားပေါ်က ဆင်းလာတော့ ကစ်တီ့လက်ကလေး တဖက်ကို သူ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပွင့်နေတဲ့ ခြံတံခါးကို သူပြန်ပိတ်ဖို့ခြံပေါက်ဝကို သူ လျှောက်သွားသည် ။

ဘေးခြံက အဖိုးကြီး ကားဖြတ်မောင်းသွားရင်း ကံမင်းထူးကို ကြည့်သွားသည် ။သည် အဖိုးကြီးက တင်နှင်းမာရဲ့ မိသားစုနဲ့ တော်တော် ခင်သည် ဆိုတာကို ကံမင်းထူး သိသည် ။ သူ့ကို မိန်းကလေး တယောက်နဲ့ တွေ့သည်ကို ပြန်ပြောနိုင်သည် ဆိုတာကိုလည်း သိသည် ။

ကံမင်းထူး သူ အမြဲ လုပ်နေကျအတိုင်း မဲ့ပြုံး ပြုံးပြီး ကစ်တီရဲ့ လက်ကို မြဲမြဲ ဆုပ်လို့ တိုက်လေးဆီကို တလှမ်းချင်း လှမ်းသွားလိုက်သည် ။

တိုက်လေး ဆိုပေမယ့် အိပ်ခန်း သုံးခန်းပါသည် ။ ထမင်းစားခန်း ကနေ ကားဂိုဒေါင် ထဲကို ဝင်တဲ့ တံခါးပေါက် တပေါက် ရှိပြီး ကားဂိုဒေါင် အပေါ်ထပ်မှာလည်း အခန်းလေး တခန်း ရှိသည် ။

သည် အခန်းလေးမှာ ရေချိုးခန်းနဲ့ အိမ်သာခန်း လည်း ရှိသည် ။ ခါတိုင်း သူ သည်တိုက်ကို စော် ခေါ်လာရင် သည် အခန်းလေးမှာ လုပ်သည် ။ဒါပေမယ့် အခု သူ အဲဒီအခန်းလေးကို ကစ်တီကို ခေါ်မသွားဘူး ။ သူ လက်ရှိ အိပ်နေတဲ့ အိပ်ခန်းကြီး ဆီကိုဘဲ ခေါ်သွားလိုက်သည် ။

သူ့အိပ်ခန်းထဲကို တန်းတန်း မတ်မတ် ခေါ်သွားတာကြောင့် ကစ်တီ စိတ် တော်တော် လှုပ်ရှားနေတာကို ကံမင်းထူး သတိထားမိသည် ။ " ကစ်တီ ...အရင်သဘောတူထားတဲ့ အတိုင်း ဖြစ်မယ် မဟုတ်လားဟင်...." လို့ မေးလိုက်ရင်း ကစ်တီ့ကို သူ့ကုတင်က မွေ့ယာထူထူကြီး အပေါ်မှာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။

" တူပါတယ်..ဆရာ....ဆရာ ကစ်တီ့ ကို ကူညီမယ် မဟုတ်လားဟင်...."

" အင်း..ဆရာ့အနေနဲ့ ဘယ်တုံးကမှ ဒီလို မလုပ်ခဲ့ဖူးပါဘူး..ကစ်တီ..ကစ်တီနဲ့ ကျမှ...."

စကားကို ဆုံးအောင် မပြောဘဲ ကံမင်းထူးသည် ကစ်တီ့ကို စိုက်ကြည့်လိုက်သည် ။

" သိပါတယ်..ဆရာရယ် ...ဆရာ့ကျေးဇူးကြီးမားပါတယ်..ဒါကြောင့်လည်း ကစ်တီက ကျေးဇူးတွေကို ဆပ်နိုင်တာ နဲ့ ဆပ်တာပါ...ကစ်တီ့မှာ ရှိတာတွေ အကုန်လုံးကို ဆရာ့ကို ပေးချင်တယ်ကွာ..."

တုန်ရင်တဲ့ အသံလေးနဲ့ ကစ်တီက ပြောလိုက်ရင်း သူ့ အင်္ကျီ ကြယ်သီးလေးတလုံးကို စဖွင့် ဖြုတ်လိုက်ပါသည် ။ကံမင်းထူး ကစ်တီ့ဘေး ကပ်ရက်မှာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည် ။ ကြယ်သီးတွေ တလုံးပြီး တလုံး  ပြုတ်သွားတာကို ကံမင်းထူး ကြည့်နေသည် ။

" ဆရာကလည်..စိုက်ကြည့်နေလိုက်တာ..ကစ်တီ ရှက်လာပြီ ...."

" ကစ်တီ အရမ်း လှနေလို့...."

" အို..ဟုတ်ဘဲနဲ့..."

ကစ်တီရဲ့ အင်္ကျီလေး ကွာကျွတ်သွားပြီ ။  ဘရာစီယာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေးက ဖွံ့ဖြိုးကြီးမားတဲ့ ကစ်တီရဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို အတင်းကြီး စည်းနှောင်ထားနေသည် ။ ကစ်တီက လက်နောက်ပြန်နဲ့ ဘရာစီယာ ချိတ်ကလေးကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်တာနဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ ရင်သားတွေက အချုပ်အနှောင်က လွတ်မြောက်သွားလို့ ငွားငွားစွင့်စွင့်နဲ့ တအားကို တင်းမာဖီးထနေကြသည်ကို ကံမင်းထူး တွေ့ရသည် ။

" လှလိုက်တာ ကစ်တီရယ် ..."

ကံမင်းထူးရဲ့ လက်တဖက်က ရင်စိုင်တွေကို ကိုင်လိုက်သည် ။

" ဆရာ...ကစ်တီ့တကိုယ်လုံး ဆရာ့သဘောရှိဘဲကွာ...."

ကစ်တီက မျက်လုံးတွေ စုံပိတ်လိုက်ပြီး ပြောသည် ။ ကံမင်းထူးလည်း ကော့ထောင်တင်းမာတဲ့ ရင်စိုင်နှစ်လုံးကို အားရပါးရ ကိုင်ဆုပ် ဖျစ်ညှစ်တော့သည် ။ နို့သီးနီညိုညိုလေးတွေကလည်း တင်းမာပြီး စူထွက် ထောင်ထနေကြသည် ။ ကံမင်းထူး စို့ပြီ ။ တဖက်ပြီး တဖက် ။

" အို.....ဟင်း.....ဟင့်ဟင့်....ဆရာ......အို......."

နို့သီးခေါင်းမာမာလေးတဖက်ကို လျာနဲ့ လှိမ့်ထိုးပေးလိုက်တော့ ကစ်တီရဲ့ ညည်းငြူသံလေးတွေ ထွက်လာသည်။ကစ်တီရဲ့ စကပ်လေးကိုလည်း ကံမင်းထူး လှန်တင်လိုက်ပြီ ။ ပင်တီပါးပါး ဖြူဖြူလေး အလယ်ဗဟိုနေရာ တခုလုံးအရည်တွေ စိုရွှဲနေတာကိုပါ ကံမင်းထူး တွေ့လိုက်ရလို့ ကစ်တီတယောက်လည်း စိတ်တွေ လာပြီး ခံချင်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်သည် ။

လက်နှစ်ဖက်နဲ့ပင်တီလေးရဲ့ ဘေး တဖက်တချက်ကနေ ကိုင်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ကျွတ်သွားအောင် ကစ်တီက ဖင်ကြွပေးလိုက်သည် ။ အခု ကစ်တီ့ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာ အဝတ်မှ မရှိနေတော့ဘူး ။ဝတ်လစ်စလစ် မိမွေးတိုင်း ကိုယ်နဲ့ ကစ်တီသည် သူ့ကို စိတ် တအား ထကြွစေသည် ။ 

ကံမင်းထူးလည်း သူ့ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်သည် ။ ဒါကို ကစ်တီက သေသေချာချာ စိုက်ကြည့်နေသည် ။ တုတ်လုံးရှည်လျားတဲ့ ကံမင်းထူးရဲ့ လိင်တန်ချောင်းကြီး မာကျော မတ်မတ်ထောင် နေတာကို ကစ်တီတွေ့လိုက်ရလို့ " အမလေး...အကြီးကြီးပါလား..." လို့ အသံထွက်လာသည် ။

ကံမင်းထူးက ကုတင်အောက်ကို ဆင်းပြီး မတ်တပ်ရပ်ရင်း ကစ်တီ့ကို " စုတ်ပေးမလား..." လို့ မေးလိုက်တော့ကစ်တီလည်း.." ဟုတ်ကဲ့..ဆရာ.." လို့ ပြန်ဖြေရင်း ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ရက်အိပ် အနေအထားနဲ့ ကံမင်းထူးရဲ့လိင်တန်ချောင်းကို လှမ်းပြီး ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည် ။

ပူးပူနွေးနွေး မာကျောကျော လိင်တန်ချောင်းကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ထိပ်ဖူးဒစ်လုံးကို ကစ်တီ ငုံလိုက်သည် ။ လိင်တန်ထိပ်ဖူးကြီးက ကစ်တီ့ပါးစပ်နဲ့ အပြည့် ဖြစ်နေသည် ။

ဆရာကံမင်းထူးသည် ကင်တင်းမှာ ဓါတုကလျာတို့ကို ထိုင်စောင့်နေရင်း ကစ်တီနဲ့သူနဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်ခဲ့ကြတာတွေကို ပြန် မြင်ယောင်မိနေသည် ။ ကစ်တီသည် တော်တော့်ကို ပုလွေအမှုတ်ကောင်းသည်ကို အဲဒီနေ့ကသူ ကောင်းကောင်းကြီး သိခဲ့ရသည် ။ အဲဒီနေ့က စပြီး ကစ်တီသည် သူနဲ့ တွေ့တိုင်း သူ့ကို မစပ်ယှက်ခင်

ပုလွေကိုင်ပေးသည် ။ တခါတလေ အချိန်မရဘူး ဆိုရင်လည်း ကားထဲမှာ ပုလွေကိုင်ပေးတတ်သည် ။ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်တဲ့ အထိ အပြီး ကိုင်ပေးတာပါ ။ တခါတလေ ကံမင်းထူးက ကစ်တီ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားခဲ့ရင်ကစ်တီက သုတ်ရည်တွေကို မြိုချပစ်လိုက်တတ်သည် ။ ပေကျံနေဆဲ လိင်တန်ထိပ်ပေါက်နား တဝိုက်ကိုလည်း

သူ့လျာလေးနဲ့ ယက်ပြီး ရှင်းလင်းပေးတတ်သည် ။ ကစ်တီ့ကို ကံမင်းထူး ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ စပ်ယှက်ခဲ့သည် ။ ကစ်တီသည် အိပ်ရာထဲမှာ သူ ကျေနပ်အောင် အမျိုးမျိုးအသုံးတော် ခံခဲ့သည် ။ ကံမင်းထူးသည် ဇနီးချောလေး တင်နှင်းမာနဲ့ ဝေးကွာ နေရတဲ့ အချိန်တွေမှာ ကစ်တီ့ဆီက သူလိုချင်တာတွေ အကုန် ရလိုက်သည် ။ 

ဇနီးချောလေးဆီက မရဘူးသေးတဲ့ နောက်ပေါက်ကိုပါ ကစ်တီက နှမျောတွန့်တိုခြင်း မရှိဘဲ ကံမင်းထူးကို ပေးလိုက်သည် ။ ကစ်တီ့ စအိုပေါက်ကြပ်ကြပ်လေးကို ကံမင်းထူးကြိမ်ဖန်များစွာ စပ်ယှက်ခဲ့ပြီး ကောင်းလွန်းတဲ့ ကာမ အရသာတွေ ခံစားမှုတွေ ရခဲ့သည် ။ 

ဒါကြောင့်လည်း ကစ်တီ လိုချင်နေတာတွေကို သူ မစလိုက်သည် ။ ကူညီလိုက်သည် ။ သူ့အနေနဲ့လည်း ဒီလိုလုပ်ရတာ စွန့်စားခန်းကြီး တခုပါ ။ မိလိုက်ရင် ပေါက်ကြားသွားရင်လည်း သူ့ ဘဝ ပျက်ပြီ ။ သို့ပေမယ့် ကံတရားက ကံမင်းထူး ဖက်က ရှိနေသည် ။ ဘယ်သူမှ မသိဘဲ ကစ်တီသည် အမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့ အောင်သွားခဲ့ပြီး မာစတာ ( ခေါ် ) ဘွဲ့လွန် ကို ဆက်တက်နိုင်ပြီး လိုချင်တာတွေ အိုကေမှာ စိုပြေသွားသည် ။

လိုချင်တာတွေ ရသွားပြီးနောက်တော့ ကစ်တီသည် ကံမင်းထူးဆီကို ပေါ်မလာတော့ပါ ။ကံမင်းထူးကလည်း မမျှော်လင့်ပါ ။ အပေးအယူသဘောသည် အခိုက်အတန့်ဘဲ ဆိုတာ သူ သဘောပေါက်သည်။တသက်လုံး သူ့ကို လာကုန်းနေမည် မဟုတ် ဆိုတာကို စစချင်း လုပ်ကထဲက သူ သဘောပေါက်ပြီးသား ။

အခုလည်း သူ့ကို ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတဲ့ အမိုက်စား ကျောင်းသူလေးတွေထဲမှာ သိသိသာသာ ထင်းထင်းလေး လှနေတဲ့ ရွှေမင်းသမီးလေး ဓါတုကလျာ သည်လည်း ဘာများ လိုချင်လို့လဲ ဆိုတာ သူ စဉ်းစားနေသည် ။ ကစ်တီလိုဘဲ အပေးအယူ လုပ်ချင်နေလို့လား..ပေါ့ ။

ဓါတုကလျာသည် သူ့စိတ်နှလုံးတွေ တုန်ခါ လှုပ်ရှားစေအောင် လှလွန်း တောင့်လွန်းနေသည် ။ သူ ဓါတုကလျာအတွက် ဆိုရင် ဘာဘဲ လုပ်ရ လုပ်ရ လုပ်မည် လို့လည်း စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားသည် ။ဟော...။ပြောရင်းဆိုရင်း တွေးနေရင်း...ဓါတုကလျာ လာနေပြီ ။

ကျောင်းဆောင်တွေ ဖက်ကနေ သူရှိနေတဲ့ ထိုင်နေတဲ့ ကင်တင်းက ဆိုင်လေး ဆီကို ဓါတုကလျာ လှမ်းလာနေသည် ။ တတ်နိုင်ရင် ကင်မရာနဲ့ စလိုးမိုးရှင်း ရိုက်ယူထားဖို့တောင် ကောင်းသည် ။ ခြေတလှမ်း တကုဋေတသန်း ဆိုသလို တလှမ်းချင်း လှမ်းလာတဲ့ ဓါတုကလျာကို သူ မျက်တောင် မခတ်တမ်းစိုက်ကြည့်နေသည် ။ တကိုယ်လုံး ဘယ် အစိတ်အပိုင်း နေရာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လှနေတဲ့ ကောင်မလေး ။

သူ့မှာ ချောမောလှပတဲ့ ဇနီးတယောက် ရှိနေတာနဲ့ မလုံလောက်ဘဲ ကောင်မလေး နောက်တယောက်ကို စွဲလန်းနေရတဲ့ အဖြစ်ကိုလည်း သူ့ဖါသာ သိသည် ။ဒါပေမယ့် ဓါတုကလျာကို တပ်မက် စွဲလန်းတဲ့ စိတ်တွေက သူ့ကို ဖုံးလွှမ်းနေသည် ။ ဓါတုကလျာကလည်း သူ့ကို စိတ်ဝင်စားနေတယ်လို့ သူထင်မိနေသည် ။

" ဆရာ ..."

ဓါတုကလျာရဲ့ အသံလေးကိုလည်း သူ သဘောကျသည် ။

"  ဓါတု..လာလေ..ထိုင်..ဘာသောက်မလဲ..တခုခု စားမလား....ဆရာ ကျွေးမယ်..."

ဓါတုကလျာက သူဝတ်ထားတဲ့ အရောင်နုနု စကပ်လေးကို ပေကျံမှာ စိုးလို့ လက်ကိုင်ပုဝါလေး ခုံပေါ်မှာ ခင်းပြီး ထိုင်လိုက်သည် ။ အရမ်း လှတဲ့ ကောင်မလေး နဲ့ ထိုင်နေတာမို့ ဘေးက ဖြတ်သွားတဲ့ ကျောင်းသူကျောင်းသား ဆရာတွေသာမက ဆိုင်က စားပွဲထိုး ရော ဆိုင်ရှင်တွေရော ဝိုင်းကြည့်နေကြတာကို ခံရသည် ။သည်အချိန်မှာ ဖုန်းက မြည်လာသည် ။ ကော်လာအိုင်ဒီကို ကြည့်လိုက်တော့ တင်နှင်းမာ ဖြစ်နေသည် ။

သူ့တက်နေတဲ့ ဖီလင်တွေ ငုတ်လျှိုးကုန်သည် ။

ဟင်း ...။

" ဟယ်လို ..."

" ကိုကိုလား..ဘာလုပ်နေလဲ..စာသင်နေလား..."

" စာမသင်ပါဘူး...အရေးကြီး စည်းဝေး ခေါ်လို့ ပရော်ဖက်ဆာ့ အခန်းမှာ...."

" အို..အို..ဆောရီး..ဆောရီး ကိုကို...နောက်မှ ချစ် ပြန်ခေါ်မယ်....ဘိုင်း...."

သူပြောလိုက်တာကို ဓါတုကလျာ ကြားသွားသလား ...။

ကောင်မလေး ပြုံးစိစိနဲ့ ။ဓါတုကလျာ မှာလိုက်တဲ့ ကော်ဖီ ချိုပေါ့ကျ ရောက်လာသည် ။

" မနေ့က ကျောင်းပိတ်ရက် ဘာလုပ်လဲ ဓါတု...."

" အမှန်အတိုင်း ပြောရမလား ...ဆရာ..."

" အင်း...ပြော..."

" တနေ့လုံး ဆရာ့ကို သတိရနေတယ် ဆိုရင် ဆရာ ယုံမလားဟင်..."

အို ..။ ကံမင်းထူး တကိုယ်လုံး ကြက်သီးတွေ ထသွားသည် ။                        

ဓါတုကလျာရဲ့ နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကို သူ ငေးမော ကြည့်မိနေသည် ။တကမ္ဘာလုံးနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင်ကို သူ မေ့လျော့နေပြီ ။ စားပွဲပေါ်က သူ့လဖက်ရည်ခွက်ထဲက လဖက်ရည်တွေအေးစက်နေသလို သူ သင်ရမယ့် အတန်း အချိန်ကိုလည်း သူ မေ့လျော့သွားပြီ ။သူ့ကို အချစ်နတ်က ဖမ်းစားထားပြီလား ...။

ဓါတုကလျာ အရမ်း လှနေသည် ။ကံမင်းထူးလည်း တခြားကျောင်းသူတွေ သူတို့ဝိုင်းကို လာထိုင်ရင် သူနဲ့ ဓါတုကလျာနဲ့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး ။

ဒီတော့.." ဓါတု...ဒို့နှစ်ယောက် မြို့ထဲက ဆိုင် တဆိုင်ကို သွားကြရအောင်ကွာ..ဒီမှာက ခဏကြာရင် အတန်းတွေဆင်းလာတော့မှာ..." လို့ ပြောလိုက်တော့ ဓါတုက သူပြောတာ ဘာမဆိုကို ခေါင်းညှိမ့်တတ်တဲ့ ကောင်မလေးမို့ " သွားလေ..ဆရာ.." လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။

ကံမင်းထူးရဲ့ သစ်လွင်တဲ့ ကားလေးထဲ ဓါတုကလျာ ပါသွားပြီ ။စောစောက မှာထားတဲ့ စားပွဲပေါ်က လဖက်ရည် ဖိုးတွေကို ရှင်းသွားဖို့တောင် ကံမင်းထူး သတိမရတော့ ။စားပွဲထိုးလေးနဲ့ ဆိုင်ရှင် ကိုအောင်တင်က တယောက်ကို တယောက် ကြည့်ပြီး ခေါင်းယမ်းလိုက်ကြသည် ။

ဇေယျာလှိုင်သည် သူဖွင့်ထားတဲ့ ကိတ်မုန့်ဆိုင်မှာ ရှိတတ်တာ များသည် ။ တည်းခိုခန်းလည်း ဖွင့်ထားပေမယ့်ကိတ်မုန့်တိုက်က လေအေးစက် တပ်ထားတဲ့ မန်နေဂျာ အခန်းလေး ရှိတာကြောင့် သူ့အတွက် အလုပ်လုပ်ရတာ သက်တောင့်သက်သာ ရှိလို့ အဲဒီရုံးခန်းလေးကို သူ့အလုပ်ရုံးခန်း အဖြစ် သုံးရတာ ကြိုက်သည် ။

တည်းခိုခန်းလို့ အခုနောက်ပိုင်းမှာ မခေါ်တော့တာကြောင့် မိုတယ်လို့ နံမည်ပြောင်းခဲ့သည် ။ တကယ်တော့သုံးထပ်တိုက်တတိုက်ကို ပြန်ပြင်ပြီး တည်းခိုခန်း လုပ်ထားတာပါ ။

မြေနီကုန်းက ဇိမ်မိုတယ် ဆိုရင် တက်စီသမားတွေက စော်သွားဖြုတ်လို့ ရတယ် ဆိုပြီး စော်ရှာတဲ့ လူတွေကိုခေါ်လာတတ်သည် ။ အဲဒီလို လူခေါ်လာပေးတဲ့ ကားသမားတွေကို ဇေယျာလှိုင်တို့က ကော်မရှင် ပေးသည် ။မိုတယ် လုပ်ငန်းကို သူ့အကို ဝမ်းကွဲ ကိုဒေါနနဲ့ လွှဲထားလိုက်ပြီး အကြောင်းတခုခုရှိမှ သူသွားတတ်သည် ။

ဒီနေ့ ပန်းဆိုးတန်းဖက်ကို အလုပ်ကိစ္စ တခုနဲ့ သွားတော့ သူနဲ့ ဖက်စပ်လုပ်ငန်း တခု ဖွင့်ဖို့ ဆွေးနွေးနေတဲ့လူတယောက်က လေအေးစက် ရှိတဲ့ ကော်ဖီဆိုင် အသစ်လေး ရောက်ပြီးပြီလား လို့ မေးရင်း အနော်ရထာလမ်းပေါ်က " ရင်သိမ့်တုန် ကဖေး "ကို ခေါ်သွားသည် ။ 

ဆိုင်ထဲမှာ ကံမင်းထူးကို ကောင်မချောချောလေး တယောက်နဲ့ ထိုင်ပြီး တော်ကီပွားနေတာ သူ တွေ့လိုက်ရသည်။ချစ်သူငယ်ချင်း တိတ်တခိုး ချစ်ခဲ့တဲ့ တင်နှင်းမာ ကွယ်ရာမှာ ကံမင်းထူး ဒီလို ကဲနေတာကို သူ ခံပြင်းပြီး ခု ချက်ချင်းဘဲ တင်နှင်းမာကို ဓါတ်ပုံနဲ့ တကွ သတင်းပို့ဖို့ သူ ဆုံးဖြတ်ပြီး ဖုန်း ကင်မရာနဲ့ ဓါတ်ပုံ ရိုက်လိုက်မိသည် ။

ကံမင်းထူးကတော့ မသိဘူး ထင်တာဘဲ ။မက်ဆေ့နဲ့ သည် ဓါတ်ပုံကို ပို့မယ် ပြင်နေတဲ့ အခိုက် သူ့ကိတ်မုန့်တိုက်က မုန့်ဖုတ်တဲ့ အလုပ်သမား ကောင်မလေး စပယ်အေးကို မျက်လုံးထဲမှာ မြင်ယောင်သွားတော့ မက်ဆေ့ကို ပို့မယ့် သူ့လက်ချောင်းတွေ မနှိပ်ဖြစ်တော့ဘူး ။

စပယ်အေး က အရမ်း ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ကောင်မလေးပါ ။ အသက်က ၁၉ နှစ်ဘဲ ရှိသေးသည် ။ အရမ်းဆင်းရဲပြီး ပညာကလည်း တပိုင်းတစ ။ မုန့်ဖုတ်တဲ့ အလုပ် လုပ်နေသည် ။ အမေက ရောဂါသည် ။ အဖေက အရက်သမားကြီး ။ စပယ်အေးလို ကောင်မလေးကို သူ ကြိုက်ပေမယ့် သူ ဘယ်လိုမှ အတည်ကြံမှာ မဟုတ်ဘူး ။

သူ့မိဘတွေက သူဌေးတွေ ။ သူတို့သားကို မုန့်ဖုတ်တဲ့ ကောင်မလေးနဲ့ ဘယ်လိုမှ သဘောတူမှာ မဟုတ်ဘူး ။ဒါကိုလည်း သူ သိသည် ။ ကောင်မလေးကလည်း ဖြူဖြူဖွေးဖွေး နုနုလေး ။ သူအရမ်း ကြိုက်သည် ။ ကောင်မလေးက ဆင်းရဲပေမယ့် ငွေနဲ့ ပေါက်ပြီး အရယူတာမျိုးကို လုပ်လို့ မရဘူး ။ သူ အရမ်းတအား ချစ်မိတယ် ဆိုပြီးကောင်မလေးကို ဖွင့်ပြောပြီး ချစ်သူ ဘဝရောက်အောင် လုပ်ခဲ့သည် ။

သူလည်း စပယ်အေးကို မဖြစ်နိုင်မှန်း သိရက်နဲ့ လုပ်ခဲ့တာဘဲလေ ဆိုပြီး ယောက်ျားချင်း ကိုယ်ချင်းစာတဲ့ စိတ်နဲ့ ကံမင်းထူးကို မသိချင်ယောင်ဘဲ ဆောင်နေလိုက်တော့မယ် လို့ သူ စဉ်းစားလိုက်တာပါ ။ တကယ်တော့ သူက လူပျိုလူလွတ်တယောက်ပါ ။ ကံမင်းထူးက အိမ်ထောင်သည် ။ မိန်းမရှိရက်နဲ့ ထပ်ရှုပ်ချင်တဲ့ဘဲ ။

ဒီနေ့မနက် ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကို ဇေယျာလှိုင် အခုထိ သတိရ မြင်ယောင်နေခဲ့သည် ။သူ အလုပ်ကို ရောက်တော့ မုန့်ဖုတ် တာဝန်ခံ ဒေါ်မိလေးနဲ့ အတူ စပယ်အေးက အစောကြီးထဲက မုန့်တွေ ဖုတ်ထားကြတာကြောင့် ဆိုင်စဖွင့်တဲ့ မနက် ၁ဝနာရီမှာ ရောင်းပန်းလှနေပြီ ။ မုန့်တွေ အရောင်းကောင်တာမှာ ပြည့်နေပြီ ။ အရောင်း တာဝန်ခံ သဲသဲနဲ့ မဆွိတို့ လက်မလည်အောင် ရောင်းနေရလို့ သူသွားကူညီပေးရသေးသည် ။

သူ့ရုံးခန်းထဲကို အပြန် အထဲမှာ အလုပ်နဲနဲပါးသွားလို့ ရေသန့်ပုလင်းလေး မော့သောက်နေတဲ့ စပယ်အေးကို သူတွေ့လိုက်တော့.." စပယ်...ရုံးခန်းထဲ ခဏ လာပါအုံး..." လို့ သူ ခေါ်လိုက်သည် ။စပယ်အေး ရုံးခန်းထဲကို ရောက်လာတာနဲ့ သူ ပြေးဖက်ပြီး နမ်းသည် ။

" အကို....လွှတ်ပါ..မကောင်းပါဘူး ..." လို့ စပယ်အေးက ရုန်းရင်း ပြောသည် ။ သူက မရဘူး ။ အတင်း ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းဖူးလုံးလုံးလေးကို ငုံစုတ်လိုက်သည် ။

စပယ်အေး ပျော့ကျသွားသည် ။ သူ့ကို ပြန်ဖက်လာသည် ။ " ချစ်တယ်..စပယ်ရယ်...အကို သိပ် ချစ်တယ်.."လို့ သူပြောရင်း စပယ်အေးရဲ့ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးတွေကို နမ်းရှိုက်သလို သူ့လက်တွေကလည်း ခါးသေးသေးလေး အောက်ဖက်က တင်ပါးအိအိလေးတွေကို ကိုင်ဆုပ်လိုက်သည် ။

စပယ်အေးသည် ရည်းစားတောင် မရှိဘူးသေးတဲ့ ကောင်မလေးပါ ။ မျက်နှာလေး ရဲတွတ်ပြီး သူ့လက်တွေကို ဖယ်ချသည် ။ သူက သူ့အလုပ်စားပွဲလေးပေါ်ကို စပယ်အေးကို ထိုင်ခိုင်းပြီး ကြမ်းနေတာ ။ 

" တော်တော့ အကိုရယ်..အကို ချစ်တယ် ဆိုတာ ကျမတော့ အရမ်း ကြောက်မိတာဘဲ...." လို့ စပယ်အေးကပြောရင်း လက်ကာခြေကာနဲ့ ငြင်းဆန်သည် ။

ကောင်မလေး သူ့ရုံးခန်းက အထွက်မှာ ထမိန် အနောက်ဖက် ဖင်တုန်းတွေ အောက်နားနေရာမှာ အရည်တွေ စိုကွက်နေတာ သူ တွေ့လိုက်ရသည် ။ သူ့လီးလည်း ပုဆိုးအောက်ကနေ ထိုးထောင် မတ်မတ်ကြီး ထနေခဲ့သည် ။ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဒီအတိုင်း ဆိုရင်တော့ တနေ့ စပယ်အေးကို သူပိုင် မိုတယ်ကို ခေါ်သွားပြီး အဆုံးထိ ချစ်ပစ်လိုက်နိုင်မည် လို့ သူ တွက်ဆလိုက်မိသည် ။

တင်နှင်းမာသည် ဒီနေ့ မနက် အိပ်ရာထဲမှာ ထူးထူးခြားခြား ဖြစ်မိတာက လင်ဖြစ်တဲ့ ကံမင်းထူးကို သတိရလိုက်တာ။ 

တကယ်တော့ တင်နှင်းမာသည် သဘာဝစိတ် "လာ" နေလို့ လင်ဖြစ်သူကို သတိရမိနေတာ ။ တင်းမာနေတဲ့ နို့သီးခေါင်းတွေနဲ့ဖေါင်းကြွစိုထိုင်းနေတဲ့ အင်္ဂါစပ် စောက်ဖုတ်က ယားယံနေသည် ။ ယောက်ျားရဲ့ အထိအတွေ့ကို လိုလားနေသည် ။ အိမ်ထောင်သည်မို့ ကိုယ့်လင်ကိုယ်ကို သတိရမိသွားသည် ။ 

ကံမင်းထူးနဲ့သာ အတူတူ ရှိနေတဲ့အချိန်ဆိုရင်" ကိုကို...ချစ်လေးကို လိုးပေး.." လို့ နားနားကပ် တိုးတိုးလေး ပြောဖြစ်လိုက်မှာဘဲ ။ ကံမင်းထူးကလည်း တင်နှင်းမာ ကျေနပ်အောင် စွမ်းစွမ်းတမံ ကြိုးစားပြီး ဆန္ဒဖြေဖျောက်ပေးနေကျဘဲ မဟုတ်လား ။

လင်တကွဲ မယားတကွဲ နေကြ လုပ်ကြတာတွေ တော်ဖို့ ကောင်းပြီ လို့ တင်နှင်းမာ တွေးမိလိုက်သည် ။တကယ်တော့ ကံမင်းထူး ရဲ့ တက္ကသိုလ်ကျောင်းဆရာ လစာငွေက မမှုလောက်ပါဘူး ။ သူစိတ်ချမ်းသာအောင်ခွင့်ပြုထားတာ ။ လင်မယား အတူတူနေပြီးအခု လုပ်နေတဲ့ မိဘလက်ငုတ် ကုန်သည် အလုပ်ကို လုပ်ကြရင်လည်း ဖြစ်နေတာဘဲ ။

ကိုကိုနဲ့ အေးအေးဆေးဆေး တိုင်ပင်အုံးမယ် လို့ စိတ်ကူး စဉ်းစားနေရင်း လက်တဖက်နဲ့ ပေါင်ဂွဆုံက ယားနေတဲ့ မိန်းမကိုယ် အဖုတ်ကို ပွတ်နေမိသည် ။

အင်း..အိပ်ရာကနေ မထချင်ဘူး ။ ထမင်းဆာရင် ချက်ချင်း စားပစ်လိုက်သလိုဘဲ ဒီကိစ္စ လိုလားတဲ့အခါ ချက်ချင်းဖြေဖျောက်ပစ်လိုက်ချင်မိသည် ။ သို့ပေမယ့် ယောက်ျားက ရန်ကုန်မှာ ။ ခုတလောလည်း ပွဲရုံမှာက လုပ်စရာတွေဆက်တိုက် များနေလို့ ရန်ကုန်ကို လိုက်မသွားနိုင်သေးဘူး ။

သက်ပြင်းတချက် ချလိုက်ပြီး အိပ်ရာပေါ်ကနေ အတင်းကြီး ထထိုင်ပစ်လိုက်ရသည် ။

" ငွေမိုး...."

အိမ်ဖေါ်မလေးကို လှမ်း အော်ခေါ်လိုက်သည် ။ 

" ဟုတ်ကဲ့ မမ..ဘာလုပ်ပေးရမလဲရှင့်...."

" ငါ့အတွက် ကော်ဖီ ရပြီလား..."

" ရပါပြီရှင့်...ကျမ ယူလာခဲ့မယ်နော်..."

" အေး..အေး...ယူခဲ့..ငါ ရေချိုးလိုက်အုံးမယ်...."

ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ အိပ်ခန်းထဲက မှန်ကြီးထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အမှတ်တမဲ့ ကြည့်လိုက်သည် ။ အကွေ့အကောက် အမို့အမောက်တွေက သူ့နေရာနဲ့သူ ကြည့်ကောင်းနေတုံးပါ ။

ရေချိုးခန်းထဲကို လျှောက်သွားလိုက်သည် ။ ကိုယ်ခန္ဓာက လိုလားတောင့်တနေတာက မငြိမ်းသေးဘူး ။ ဒီ ဝေဒနာကို ဖြေဖျောက်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့ ဆန္ဒက ကြီးစိုးနေသည် ။

ရေပန်းအောက်မှာ ရေချိုးရင်း ဆပ်ပြာပွတ်တိုက်ရင်း လက်က အလိုလို ပေါင်ကြားက အင်္ဂါစပ် အကွဲကြောင်းဆီ ကို ရောက်သွားရသည် ။သည်လို ယားနေချိန်မှာ ယားတဲ့နေရာကို အလိုလို ဖိဖိ ပွတ်ပြီး အယားဖျောက်မိရတာအမြဲတမ်းဘဲ ။ တင်းမာပြီး ထောင်ထွက်နေတဲ့ ရင်သီးလေးတွေကိုလည်း လက်တဖက်နဲ့ ကိုင်ချေပွတ်လိုက်မိသည် ။

အို...ဟင်း......အင်း......အခုနေ လီးကြီးနဲ့ လိုးပေးတာကို ခံချင်လိုက်တာ..ကိုကိုရယ်..ဘာကြောင့်များ..ဒို့အနားမှာ မနေဘဲ အဝေးမှာ သွားနေရတာလဲ ...လင်မယား ဆိုတာ ဒီလိုအချိန်မှာ တယောက် လိုအပ်နေရင်တယောက်က ဖြည့်ဆည်းပေးရမှာလေ .....     ။ ယားလွန်းနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသား ထူထူလေးတွေကို ဖိဖိ ပွတ်နေမိရင်း လီးဆာတဲ့ ဝေဒနာကို ကိုယ့်ဖါသာ ဖြေဖျောက်ပစ်နေမိရသည် ။

ကံမင်းထူးနဲ့ ခွဲနေပြီးနောက်မှာ တင်နှင်းမာ ဒီလို ကိုယ့်ဖါသာ လက်နဲ့ အာသာ ဖြေဖျောက်မိတာ အကြိမ်ပေါင်းမရေမတွက်နိုင်တော့ဘူး ။ တင်နှင်းမာလည်း လူကြားထဲမှာ အလုပ်တွေ လက်မလည်နိုင်အောင် များတဲ့ မိန်းမတယောက် အဖြစ် တခြားကိစ္စတွေကို စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ပြသထားပေမယ့် လိုလားနေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တောင့်တမိလာရင် ကွန်ပြူတာနဲ့ အွန်လိုင်းမှာ အပြာဇာတ်ကားတွေကို ကြည့်မိတတ်သည် ။

ပွဲရုံကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့ လာတဲ့ တောင့်တောင့်တင်းတင်း ကြည့်ကောင်းတဲ့ ယောက်ျားတွေကို တပ်မက်တဲ့ အကြည့်နဲ့ ခိုးခိုးကြည့်တတ်တာတွေ ဖြစ်မိလာသည် ။ အတွေးတွေက ဟိုရောက် ဒီရောက်နဲ့မို့ ငယ်သူငယ်ချင်းဇေယျာလှိုင်ကိုလည်း ပြန်သတိရ လာသည် ။

ဇေယျာလှိုင်သည် တင်နှင်းမာကို စိတ်လာစေတဲ့ ယောက်ျား တယောက်ထဲမှာ ပါသည် ။ သူ့အရပ်အမောင်း ကျစ်လစ်တောင့်တင်း ယောက်ျား ပီသတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာက တင်နှင်းမာကို ရင်ခုံစေခဲ့သည်လေ ။ ဒါပေမယ့် သူက ဖွင့်မပြောခဲ့ဘူး ။ မိန်းကလေးကတော့ ဘယ်စ ဖြစ်မလဲ ။ သူရည်းစား ရသွားပြီလို့ ထင်ခဲ့ပြီး ကံမင်းထူးနဲ့တွေ့တော့ ကံမင်းထူးကလည်း ဒီနေရာမှာ လက်သွက်သည် ။ မြန်သည် ။ တင်နှင်းမာရဲ့ အချစ်ကို ရအောင် ယူနိုင်ခဲ့သည် ။

တခါတခါ ကိုယ့်ဖါသာ ပွတ်ပြီး အာသာဖြေတဲ့ အချိန်မှာ ဇေယျာလှိုင်ကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ အကုန် ချွတ်ပစ်မိပြီး စိတ်နဲ့ မှန်းဆခဲ့မိသည် ။

သည်ကိစ္စ ဖြေရှင်းနေရတာနဲ့ သွားရမယ့် အချိန်ထက် နောက်ကျပြီးမှ  ပွဲရုံကို တင်နှင်းမာ ရောက်သွားသည် ။ပွဲရုံမှာ တာဝန်ခံ အလုပ် ကျွမ်းတဲ့ လူယုံကြီး  ဦးဉာဏ် တယောက် ရှိနေပေလို့ တော်သေးသည် ။ဦးဉာဏ်က အားကိုးရသည် ။ ဖေဖေမေမေတို့ လက်ထက်ထဲက လုပ်နေတဲ့လူ ဆိုတော့ အလုပ်သဘောကိုလည်းကောင်းကောင်း ကျွမ်းနေသူပါ ။ ဦးဉာဏ်မှာ ခိုင်းကောင်းတဲ့ တပည့်လေး နှစ်ယောက် ရှိသည် ။စိုးမိုးအောင် နဲ့ ကျော်ဆောင် ။

သူတို့က ဖင်ပေါ့သည် ။ ခိုင်းလိုက်ရင် သွက်သွက်လက်လက် လုပ်သလို မျက်နှာလေးတွေလည်း လန်းသည် ။နုတ်ချိုသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ပွဲရုံ နှစ်ခုကို ပြေးနေရတော့ ဒီကောင်လေးတွေကို တော်တော် အားကိုးနေရသည် ။ ဒါကြောင့် နှစ်တိုင်း သူ့အလုပ်သမားတွေကို ဘုရားဖူး ခရီး စီစဉ်ပေးသည် ။ ဘောက်ဆူး အပိုကြေးတွေလည်း ကောင်းကောင်း ပေးသည် ။

တင်နှင်းမာ အလုပ်များလွန်းလို့ နေ့လည်စာကို တနာရီကျမှ စားရသည် ။ ပွဲရုံ နားက ထမင်းဆိုင်ကဘဲ မှာစားလိုက်သည် ။ ပဲကြီးနှပ် ဆတ်သားခြောက်မီးဖုတ် ငါးသလဲထိုးအိုးကပ်ဟင်းနဲ့ စားလို့ မြိန်သည် ။ ဦးဉာဏ်က တူမလေး..ထမင်းစားပါအုံး..လုပ်စရာတွေ ဦးလေး လုပ်မယ်...လို့ အတင်း စားခိုင်းသည် ။ အားကိုးရတဲ့ လူကောင်းတွေ ရထားလို့ စိတ်အေးရသည် ။

နေ့လည်ပိုင်းမှာတော့ အလုပ် နဲနဲ ပါးလာသည် ။တင်နှင်းမာ အတွက်က ထပ်ခိုးလေးပေါ်မှာ အလုပ်ခန်းလေး ရှိပေမယ့် အိမ်သာကတော့ အောက်ထပ်က ပွဲရုံအောက် အနောက်ဖက်မှာ အများသွားသလိုဘဲ သွားရသည် ။ ထမင်းစားပြီး မကြာခင် ဘိုက်ရစ်လာလို့ တင်နှင်းမာ အိမ်သာဆီ ပြေးရသည် ။ အိမ်သာက နှစ်လုံး ဘေးချင်း ယှဉ်ရက် ဖြစ်သည် ။ အိမ်သာခန်းထဲ ဝင်ထိုင်ပြီး အစာဟောင်းတွေ စွန့်ထုတ်နေတဲ့အချိန် ဘေးက ကပ်ရက် အိမ်သာခန်းက အသံဗလံတွေကြောင့် တင်နှင်းမာ အံ့ဩပြီး စူးစိုက် နားထောင်မိသည် ။

ညည်းသံလိုလို အသံတိုးတိုးတခုကို ကြားနေရသည် ။ သေတော့ မသေချာ..။ တင်နှင်းမာ စိတ်ဝင်စားသွားသည်။

အလုပ်ပါးသွားချိန်မို့ ဈေးဝယ်သူ ကုန်သည် ပွဲစား ဧည့်သည်တွေလည်း မရှိ ။ ဘယ်သူများလဲ ။ ဘာဖြစ်နေတာလဲ ။ သိချင်စိတ်နဲ့ တဖက်က အိမ်သာခန်းကို ချောင်းကြည့်ချင်လာသည် ။ မလုပ်သင့်တဲ့ အလူပ်တခုမှန်း သိရက်နဲ့ စပ်စုချင်စိတ်နဲ့ ချောင်းဖို့ အပေါက် လိုက်ရှာလိုက်မိသည် ။ သွပ်ပြားကာ အိမ်သာနံရံတွေမှာက သံပေါက်ဟောင်းလေးတွေ ရှိနေလို့ တင်နှင်းမာ ချောင်းလို့ ရသွားသည် ။ 

ဟင်...။

စိုးမိုးအောင်ဘဲ ။ စိုးမိုးအောင်သည် မျက်စိတွေ စုံပိတ်ပြီး သူ့လီးကို ကွင်းတိုက်ကစားရင်း ဖီလင်တွေ စွတ်တက်ရင်း အင်းအင်း..အင်းအင်းနဲ့ တိုးတိုးလေး ညည်းနေတာကို တွေ့လိုက်ရသည် ။ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ။ ဒီကောင်လေး တော်လှတော်လှနဲ့ ပွဲရုံ အိမ်သာထဲ ကွင်းတိုက်နေသည် ။ သူ့လီးကို သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်မိသည် ။ လီးက တော်တော် လုံးပတ်တုတ်..ရှည်လည်းရှည်သည် ။ သည်ကောင်လေးကကျစ်ကျစ်လစ်လစ် နဲ့ တောင့်တင်း ကြည့်ကောင်းသည် ။ ရုပ်ကလေးကလည်း သနားကမားနဲ့ ။ 

တင်နှင်းမာ သူ့လီးကြီးကို တွေ့တော့ ကြက်သီးတွေ ဖျန်းကနဲ ထသွားသည် ။ စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ယားသွားသည် ။ အလိုးခံချင်စိတ်တွေလည်း ပေါ်လာသည် ။ လက်က ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းဆီကိုအလိုလို ရောက်သွားသည် ။

ဆက်ချောင်းနေတုံး စိုးမိုးအောင်ရဲ့ ကွင်းတိုက်နှုံး တအား မြန်လာသည် ။ အင်ဟင်ဟင်ဟင်နဲ့ တုန်တုန်ရီရီ ညည်းနေရင်း သူ့လီးက သုတ်ရည်တွေ တပျစ်ပျစ် ပန်းထွက်ပြီး အိမ်သာတံခါးကို ထိမှန်ကုန်တာတွေ မြင်လိုက်ရသည်။

ဟယ်...အားကောင်းလိုက်တာ....အင်းလေ..အသက်ကလည်း ငယ်သေးတာကိုး..။

သုတ်တွေကလည်း တပုံကြီးဘဲ ...။

တင်နှင်းမာရဲ့ လက်ချောင်းတွေကလည်း စောက်စိကို ဖိကာဖိကာ ပွတ်နေမိသည် ။ ခံချင်စိတ်တွေကလည်း အားကြီးနေသည် ။

ဟင်း....။

ထပ်ခိုးပေါ်က အလုပ်ခန်းလေးကို ပြန်ရောက်တော့ မငြိမ်းနိုင်သေးတဲ့ တဏှာမီးတောက်က တရှိန်ရှိန်နဲ့ တောက်လောင်နေဆဲဘဲ ။

ယောက်ျားဆီကို ဖုန်းခေါ်မိသည် ။ ကံမင်းထူးက ဘာတွေ အလုပ်များနေသလဲ မသိဘူး ။နောက်မှ ပြန်ဆက်မယ်...ဆိုပြီး ဖုန်းချသွားသည် ။မျက်စိထဲက ဖျောက်လို့ မရတာက စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လီးအကြီးစားကြီး ။

ကံမင်းထူးသည် ဘာသာရပ် တခုကိုဘဲ သင်ပေမယ့် အမှတ်ပေးပြီးသား အဖြေလွှာတွေကို လူသူမရှိတဲ့ တနင်္ဂနွေနေ့လို ကျောင်းပိတ်ရက်မှာ အဖြေလွှာတွေ ထားတဲ့ ရုံးခန်းထဲကို ဝင်ပြီး နည်းနေတဲ့ အဖြေလွှာက အမှတ်တွေကို ပြင်ဆင်ပေးတဲ့ နည်းနဲ့ ကစ်တီ့ကို ဂရိတ်ဒင်များများ ဖြစ်ပြီး မာစတာ ဆက်တက်လို့ရအောင် လုပ်ပေးလိုက်တာ ဖြစ်သည် ။ 

ဆရာတွေက အဖြေလွှာတွေကို စစ်ပြီး အမှတ်ပေးကြပေမယ့် ဘယ်ကျောင်းသား ကျောင်းသူကို သူတို့ ဘယ်လောက် အမှတ်တွေ ပေးထားသလဲ ဆိုတာ မသိကြ ။ စစ်ပြီးသား အမှတ်ပေးပြီးသား အဖြေလွှာတွေကိုလည်း ဆရာကံမင်းထူးကဘဲ ထိန်းသိမ်းတာမို့ သည်ကိစ္စက ဘယ်သူမှ မသိလိုက်ဘဲ ကစ်တီ လိုလားတဲ့ အခြေအနေကို ရောက်သွားခဲ့သည် ။

ကစ်တီသည် ကံမင်းထူး ကို စိတ်ကြိုက် ပေးလိုးခဲ့သည် ။ ကံမင်းထူးရဲ့ လီးကိုလည်း အပီအပြင် စုတ်ပေးခဲ့ပြီးကံမင်းထူးက သူ့အနောက်ပေါက် ကို ဖွင့်ချင်သည်လို့ တောင်းဆိုတဲ့အခါမှာလည်း ရက်ရက်ရောရော ပေးခဲ့သည်။ကစ်တီ့ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကို လိုးခဲ့တာ ။

တခါမှာ ကစ်တီ့ကို လေးချီ အပီ ဖြုတ်ခဲ့ပြီး သူ အိမ် အပြန်မှာ ဇနီးချောလေး တင်နှင်းမာ ရုတ်တရက်ကြီး အသံမပေးဘာမပေးနဲ့ ပေါက်ချလာတာ ကြုံသည် ။ တင်နှင်းမာသည် ကံမင်းထူးနဲ့ ခွဲခွာနေရတာ ကြာလာတော့ စောက်ပတ်ယားလွန်းပြီး အရမ်း တွေ့ချင် အလိုးခံချင်တာကြောင့် ကံမင်းထူးကို ဖုန်းမဆက် တက်စ် မပို့ဘဲ လေယာဉ်နဲ့ရောက်ချလာတာ ဖြစ်သည် ။ 

ကံမင်းထူးကလည်း ကစ်တီ့ကို လေးကြိမ် တိတိ တွယ်ထားပြီးသား ဆိုတော့ အားက ကုန်နေသည် ။တင်နှင်းမာက ကံမင်းထူး ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြီး လီးကို ဖမ်းကိုင် ဆွပေမယ့် လီးက ချက်ချင်း ထမလာဘူး ။တင်နှင်းမာက ငုံစုတ်ပေးတော့မှ နဲနဲ ထလာသည် ။ မာမာကျောကျော မတ်မတ် မထောင်သေး ။

ကံမင်းထူးက " ကိုကို စောက်ပတ် ယက်ပေးချင်တယ်..." လို့ ပြောပြီး တင်နှင်းမာရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေ အားလုံးကို သူကိုယ်တိုင် ချွတ်ပစ်ပေးပြီး ပက်လက်လှဲခိုင်းလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကားလိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို သူ့လျာနဲ့ အပြတ်ယက်စုတ်ပေးလိုက်သည် ။ 

ဒီတော့မှ သူ့လီးလည်း မတ်မတ်ထောင်လာသည် ။ တင်နှင်းမာလည်းစောက်ဖုတ် အယက်ခံလိုက်ရလို့ စိတ်တွေ တအား ထကြွပြီး တအား ခံချင်လာလို့ " လိုးပါတော့ ကိုကို..ယားလှပြီကိုကို..လိုးပါတော့.." လို့ တတွတ်တွတ် တောင်းဆို တောင်းခံလာတော့ သူ ကောင်းကောင်း လိုးပေးသည် ။ 

သို့ပေမယ့် တော်တော်နဲ့ မပြီးဘူး ။ တင်နှင်းမာကတော့ မရိပ်မိဘူး ထင်တာဘဲ ။ကစ်တီလည်း သူလိုးတာကို သဘောကျပြီး သူ့ကို ခဏခဏ ချိန်းပြီး ကုန်းသည် ။

တနေ့မှာ ကစ်တီ့ကို လေးဖက်ကုန်း ဖင်ထောင်ခိုင်းပြီး သူ လိုးတော့ ကစ်တီ့ဖင်ပေါက် နီညိုညိုလေးကို သူကြည့်ပြီး ဒီဖင်ပေါက်လေးကို လိုးချင်စိတ်တွေ တအား ပေါ်ပေါက်သွားလို့ ကစ်တီ့ကို သူ ဖင်ချလို့ ရမလား လို့ မေးကြည့်လိုက်သည် ။

ကစ်တီလည်း ကံမင်းထူးကို ဘာလိုလို အကုန်ပေးမည်လို့ ဂတိပေးခဲ့တာကြောင့် ဖင်ခံရမှာကြောက်ပေမယ့် " 

ဆရာ့သဘောပါ...ဆရာ လုပ်ချင်ရင် လုပ်ပေါ့...နာမှာ..ပြဲမှာတော့ ကြောက်တယ် .." လို့ ခွင့်ပြုခဲ့သည် ။ကံမင်းထူးကလည်း အရင်က အကြံအဖန် ဂေါ်လီကောင်မလေးတွေကို ဖင်ဖွင့်နေကျ ဆိုတော့ ကျွမ်းနေသည် ။ကံမင်းထူးရဲ့ နိုင်ငံခြားမှာ နေတဲ့ ဘော်ဒါတယောက်က ယူခဲ့ပေးတာကြောင့် ကေဝိုင်ဂျယ်လီ ဆိုတဲ့ ချောဆီကိုသုံးပြီး လုပ်တာကြောင့် ကစ်တီ ထင်ထားသလောက် မနာကျင်ဘဲ အလုပ်ဖြစ်သွားသည် ။

နောက်ပိုင်း ကစ်တီနဲ့ ကံမင်းထူး လိုးကြတိုင်း စောက်ဖုတ်ကို လိုးပြီးရင် ဖင်ပေါက်ကိုပါ လိုးသည် ။ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ကစ်တီကို ကူညီခဲ့တာ သူ့အတွက် စွန့်စားခန်းကြီးပါ ။ မိသွားခဲ့ရင် နံမည်ပျက်နဲ့ အလုပ်လည်းထိခိုက်မှာ ။

အခုလည်း ဓါတုကလျာက ဆရာ ဆရာနဲ့ သံယောဇဉ် လာညိနေပြန်ပြီ ။ ဓါတုကလျာလည်း ကစ်တီ့လိုဘဲ အကူအညီ လိုအပ်နေလို့လား မသိဘူး ။ ဖြစ်နိုင်သည် ။ဘယ်လိုဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ဓါတုကလျာကို သူ သံယောဇဉ်တွယ်...ကြွေနေပြီ ။  ခိုက်နေပြီ....ကြိုက်နေပြီ ..။ သူ အကူအညီ မတောင်းတောင် လုပ်ရမယ့် နည်းလမ်း လမ်းကြောင်းကို ကံမင်းထူးက သိနေပြီ ဆိုတော့ သည်ကောင်မလေးကို ကစ်တီ့လိုဘဲ ကူညီလိုက်မည် လို့ ဆုံဖြတ်ချက် ချလိုက်သည် ။ 

ကစ်တီ့လို တကိုယ်လုံး ပုံအပ်မည် မအပ်မည် ကိုတော့ သူမသိ ။ ဒါကိုလည်း ဂရုမစိုက်တော့ပါ ။ စေတနာနဲ့လုပ်ပေးချင်မိတာ ပါ ။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန်  >>>