ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၃ )
ရေးသူ - အညတြ (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)
မုန့်တိုက်ကို ရောက်တော့ ဇင်ဦးက သူ့ကို အပေါက်ဝက ဆီးကြိုနေသည် ။
" ဆရာ ...မုန့်အော်ဒါ ပို့တာ ကျနော် လုပ်လိုက်မယ်လေ ...."
" ရတယ်..မလိုဘူး..ငါ လုပ်မယ် ..."
" ဆရာက မန်းလေးက ခုဘဲ မောင်းလာရတာမို့ ပင်ပန်းနေမှာ စိုးလို့ပါ ဆရာ....."
" ရတယ်....မင်း ဒီမှာဘဲ လုပ်စရာ လုပ်..."
သူ့ရုံးခန်းလေးထဲကို ဝင်ခါနီး.." စပယ်အေး ...ခေါ်လိုက်...ငါ့ဆီ လွှတ်လိုက်..." လို့ ဇင်ဦးကို ပြောလိုက်တဲ့ အခါ ဇင်ဦးက " ဆရာ..စပယ်အေး ခေါ်မယ့်အစား..ဆွာမိ ခေါ်သွားပါလား ဆရာ...မုန့်ဘူးတွေ သယ်ဖို့က ဆွာမိက ပို သယ်နိုင်တယ် ဆရာ..." လို့ လေရှည်နေပြန်လို့ သူ ဒေါသ ထွက်သွားရသည် ။
" ဇင်ဦး...တော်ကွာ..မင်း ငါ့ကို ဆရာ မလုပ်နဲ့..." လို့ ခပ်မာမာ ပြောလိုက်သည် ။
ဇင်ဦးက " ဆရာ..ကျနော်က စေတနာနဲ့...." လို့ ထပ် ရှည်နေပြန်လို့ " တော်ကွာ..စပယ်အေး ဘဲ လွှတ်လိုက် " လို့ သူပြောရင်း ရုံးခန်းထဲကို ဝင်သည် ။ ကွန်ပြူတာကို ဖွင့်ပြီး အီးမေး ကြည့်နေတဲ့အချိန် စပယ်အေး ဝင်လာသည် ..။
" အကို..မုန့်ထုပ်တွေ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပါပြီ..ကားပေါ်ကို တင်လိုက်ရမလား..."
" အင်း..တင်မယ်...ဆွာမိကို တင်ခိုင်းလိုက်..ပြီးတော့ ဒီကို ပြန်လာခဲ့..."
" ဟုတ်ကဲ့ အကို...."
မျက်လုံးဝိုင်းစက်စက် နှုတ်ခမ်းဖူးလုံးလုံးလေးနဲ့ စပယ်အေးကို မြင်ရတာနဲ့ သူ့အချစ်စိတ်တွေ ပြင်းထန်သွားရသည် ။ ခဏ ကြာတော့ စပယ်အေး ပြန်ရောက်လာသည် ။
" တင်ခိုင်းပြီးပြီ အကို..ကျမ ဘာလုပ်ရအုံးမလဲ...."
" ဒီကို လာခဲ့..."
စပယ်အေးက သူ့ကို နားမလည်သလို ကြည့်နေလို့.." ဒီကို လာလေ..ခေါ်နေတာကို.." လို့ ခပ်မာမာလေး ပြောလိုက်သည် ။ သူ့အနားကို တိုးကပ်လာတဲ့ ချစ်စရာ ကောင်မလေးကို သူ ဆွဲဖက်လိုက်ပြီး အနမ်းမိုးတွေ ရွာလိုက်တဲ့အခါ ရှက်လန့်တကြား ရုန်းထွက် ပြေးဖို့ ကြိုးစားတဲ့ စပယ်အေးကို သူ အလွတ်မပေးဘူး ။ တအား ဖက်ထားသည် ။
" အကို..လွှတ်ပါ...သူများ မြင်ကုန်မယ်..."
" ချစ်တယ်....စပယ့်ကို အကို သိပ် ချစ်တယ် ..."
" မလုပ်ပါနဲ့ အကို...ရှစ်ခိုး တောင်းပန်ပါတယ် ...."
မျက်ရည်လည်လာတဲ့ ကောင်မလေးကို သနားသွားမိတဲ့ အချိန် သူ့စားပွဲပေါ်က ဖုန်းက ကလင်ကလင် နဲ့ မြည်လာသည် ။စပယ်အေးရဲ့ ခါးသိမ်လေးကို လက်တဖက်နဲ့ ဖက်ထားရင်း ဖုန်းထူးလိုက်သည် ။အိုး...စပယ်အေးရဲ့ အဖေ ဦးမောင်အေး အလုပ်ခွင်မှာ မူးလဲလို့ ဆေးရုံတင်ထားရသည် လို့ အကြောင်းကြားတာ ဖြစ်နေသည် ။ စပယ်အေးကို ပြောပြပြီး သူ့ကားနဲ့ ဆေးရုံကို လိုက်ကြသည် ။
စပယ်အေးလည်း အဖေ့ကို ကယ်ပါအုံး အကို....လို့ ငိုပြီး အကူအညီတောင်းသည် ။ လိုအပ်တာတွေ အကုန် လိုက်လုပ်ပေးသည် ။ စပယ်အေးသည် သူ့အကူအညီကို လိုအပ်နေပြီ ဆိုတာကို သိပြီး ကုန်ကျတဲ့ ငွေလည်း အကိုဘဲ စိုက်ထုတ်ပေးနော်..ကျမ နောက်ကျ ပြန်ဆပ်ပါမယ်...လို့ ပြောသည် ။ သူတို့ ဖါသာ ဆိုရင် ဆေးရုံတက် ကုဖို့ လုံးဝ မတတ်နိုင်ဘူး ဆိုတာ သူသိသည် ။
စပယ်အေး ရဲ့ အဖေကို အကောင်းဆုံး ကုသပေးဖို့ သူ စီစဉ်သည် ။သည်အချိန်မှာ မန္တလေးက တင်နှင်းမာ သူ့ဆီကို ဖုန်းဆက်သည် ။
" ဇေယျာရယ်..တအား လွမ်းတယ်...မန်းလေးကို ဘယ်တော့ ပြန်လာမှာလဲ...." လို့ မေးသည် ။
တင်နှင်းမာ အသံက ဖီလင် အပြည့်နဲ့ ။ဇေယျာလှိုင်လည်း အလုပ် လုပ်စရာ နဲနဲ လုပ်လိုက်ပြီးတာနဲ့ မန်းလေးကို ပြန်ခဲ့မယ် လို့ ပြောလိုက်သည် ။
တင်နှင်းမာက " ဇေယျာရယ်...နင် သွားလိုက်ပြီးတဲ့ နောက် နင့်ကို ငါ ထပ် တွေ့ချင်နေမိတာ အရမ်းဘဲ....သိလား..." လို့ ထပ် ပြောလိုက်သည် ။
ဇေယျာလှိုင်လည်း.." ငါရောဘဲ မိပေါက်....နင်နဲ့ တွေ့ခဲ့ရတာ အား မရသေးဘူး...ငါ အမြန်ဆုံး ပြန်လာမှာပါ မိပေါက်.." လို့ ပြန်ပြောလိုက်တယ် ။
ဇေယျာလှိုင် မန္တလေးကို ပြန်မလာနိုင်သေးတဲ့ အတွက် တင်နှင်းမာသည် ရန်ကုန်ကို လိုက်သွားမလို့တောင် ကြံရွယ်မိသည် ။တခါဆို တခါ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ချစ်စခန်းဖွင့် အချစ်ကြမ်းလိုက်ရတာကို သူ စွဲသွားသည် ။ ဒီနေ့ တင်နှင်းမာရဲ့ ကား ဝပ်ရှော့ပို့ထားရသည် ။ တင်နှင်းမာ ကားမရှိလို့ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ပွဲရုံကို သွားရသည် ။
ပွဲရုံမှာ ဒီနေ့ စိုးမိုးအောင် တယောက်ထဲ ရှိသည် ။ ဦးဉာဏ်နဲ့ကျော်ဆောင်တို့ကို တင်နှင်းမာ က အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ပြင်ဦးလွင်ကို လွှတ်ထားသည် ။ ညနေမှ ပြန်ရောက်ကြမည် ။ယောက်ျား လုပ်သူကလည်း တင်နှင်းမာကို ဖုန်းတောင် မှန်မှန် မဆက်တော့ ။ ဘာတွေ ဖြစ်နေသလဲ မသိဘူး ။
တင်နှင်းမာကလည်း သိပ် မပူမိပါဘူး ။ သူ တမ်းတမ်းတတ ဖြစ်နေရတာက ဇေယျာလှိုင်ဘဲ မဟုတ်လား ။တင်နှင်းမာသည် ပွဲရုံ အထပ်ခိုးပေါ်က ရုံးခန်းလေးကို ရောက်တော့ ကွန်ပြူတာကို ဖွင့်လိုက်ရင်း ခြေသံကြားလို့ လှေခါး ဖက်ကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။
" စိုးမိုးအောင်....ဘာလဲ..."
" ဒေါ်လေး အတွက် လဖက်ရည် လာပို့တာပါ...."
စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လက်ထဲမှာ ငွေ့တထောင်းထောင်းနဲ့ လဖက်ရည် ခွက် ပါလာသည် ။
" အေး..အေး..မင်း ဒေါ်လေး ခိုင်းထားတဲ့ ကိစ္စ လုပ်ပြီးပြီလား...."
" အကြွေးတောင်းတာလား ဒေါ်လေး....ပြီးပြီ....အဆင်ပြေခဲ့ပါတယ်....ဟောဒီမှာ ငွေတွေ.."
" မင်း သေသေချာချာ ရေခဲ့တယ် မဟုတ်လား..."
" ဟုတ်..ရေခဲ့ပါတယ်...အကုန် စေ့ပါတယ်.....ဒေါ်လေး...."
စိုးမိုးအောင်က ငွေထုပ်ကို တင်နှင်းမာရဲ့ အလုပ်စားပွဲပေါ်ကို တင်ပေးလိုက်သည် ။
" အေး..အေး....ကောင်းတယ်....မင်းကော လဖက်ရည် သောက်ပြီးပြီလား...."
" သောက်ပြီးပြီ ဒေါ်လေး..ဒေါ်လေး တခုခု စားအုံးမလား...."
" မစားတော့ဘူးကွာ..ဝိတ်တက်တယ်....ဘာမှ စားလို့ကို မရဘူး...."
တင်နှင်းမာလည်း စိုးမိုးအောင်နဲ့ စကားပြောနေတုံး ဟိုတခါ အိမ်သာထဲ သူ ကွင်းထုနေတာကို ပြန် သတိရသွားသည် ။ ဒီကောင်လေးမှာ လီး အကြီးစားကြီး နဲ့ ဆိုတာကိုပါ မြင်ယောင် မိသွားသည် ။တင်နှင်းမာ လည်း ဇေယျာလှိုင်နဲ့ လိုးခဲ့တာတွေကို ပြန် အောက်မေ့ပြီး စောက်ပတ်ယားနေတဲ့ အချိန်မှာ စိုးမိုးအောင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေတော့ ဒီကောင်လေးကို စိတ်ကူးနဲ့ အဝတ်တွေ ချွတ်ကြည့်မိလိုက်သည် ။
တောင့်တောင့်တင်းတင်း သန်သန်မာမာ ကောင်လေး...။ ပေါင်ကြားက ဒုတ်ကလည်း ထွားထွားကြီးကြီး ။ မီးကုန်ယမ်းကုန် လိုးမယ့် အရွယ်လေး ။ ဟင်း....။ တင်နှင်းမာ စိတ်တွေ နိုးကြား ဖေါက်ပြန်လာနေသည် ။ရန်ကုန်မြို့ ဆင်ခြေဖုန်း ရပ်ကွက်တခုက စားသောက်ဆိုင် တဆိုင်မှာ လုပ်တဲ့ သူငယ်ချင်း တယောက်ရဲ့ မွေးနေ့ပွဲတခုမှာ ဓါတုကလျာ ရောက်နေသည် ။
ကျောင်းနေဖက် သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီး လာကြတဲ့ အထဲ ဓါတုကလျာနဲ့ ကဲဖေါ်ကဲဖက် ဘော်ဒါ အရင်းအခြာ ဒါလီမြသောင်း လည်း ပါသည် ။ ဒါလီမြသောင်းက ငယ်ငယ်ထုက အတန်းဖေါ် အခုလည်း တက္ကသိုလ်မှာ မေဂျာတူ အတန်းတူ သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည် ။
ဒါလီမြသောင်းက ဓါတုကလျာလိုဘဲ ကလပ်တွေ လျှောက်သွား အကနဲ့ အသောက်အစားလညး ဝါသနာထုံသူမို့ ကျောင်းစာမှာ ညံ့သည် ။ အခု မွေးနေ့ပွဲမှာ မွေးနေ့ရှင်က အစား သာ မကဘဲ အသောက်ကိုပါ ဧည့်ခံတာကြောင့် နိုင်ငံခြားဖြစ် ဝိုင်နဲ့ ဘီယာ ကို ပျော်ပျော်ပါးပါး သောက်ကြရင်း ဒါလီမြသောင်းက ဓါတုကလျာကို ဒီနှစ်တော့ စာမေးပွဲ ကျမှာဘဲ..စာလည်း မကျက်ရသေးဘူး....လို့ ညည်းလိုက်သည် ။ ဓါတုကလျာလည်း ဆရာကံမင်းထူး အားကိုးနဲ့ ဒါလီမြသောင်းလို စိုးရိမ်တာတွေ မရှိဘဲ ခပ်ပေါ့ပေါ့ဘဲ နေနေတာ ။ ဒါကို ဒါလီမြသောင်းက သတိထားမိသည် ။
ဒါလီမြသောင်းသည် လူတွေ ထင်ကြသလို တအားကြီး ဒုံးဝေးတဲ့ မိန်းကလေး တယောက်တော့ မဟုတ် ။ဓါတုကလျာက ဆရာကံမင်းထူးနဲ့ ကျောင်းထဲ တတွဲတွဲ လုပ်နေတာကို တွေ့နေတာမို့ " ဓါတု..ယူကတော့ ဆရာကံမင်းထူး ရှိနေတာမို့ စာမေးပွဲ ကျမှာကို စိတ်မပူဖူး မဟုတ်လား...." လို့ မေးသည် ။
ဓါတုကလျာလည်း တကယ်လည်း သူနဲ့ ဆရာကံမင်းထူးက သမီးရည်းစား အဆင့်တောင် မကဘဲ လင်မယားလို ဖြစ်နေတာ ဆိုတော့ စာမေးပွဲ မကျရုံမက ဂရိတ်ကောင်းကောင်း နဲ့ အောင်ပြီး မာစတာပါ ဆက်တက်ဖို့က သေချာနေတော့ ခပ်မော့မော့ဘဲ .." ဒါလီရယ်...သိရင်လည်း အသာနေ..." လို့ နောက်သလိုနဲ့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောလိုက်သည် ။
ဒါလီမြသောင်း က " ယူက ဒါလီ့ကို တော့ နောက်ချန်မထားခဲ့နဲ့....ကျေးဇူး မမေ့ပါဘူးကွာ.." လို့ ပြောလိုက်သည် ။ဓါတုကလျာက " ဒါလီ...ဓါတုက ဘာမှ စွမ်းတာ မဟုတ်ပါဘူး...ဆရာကံမင်းထူး ရှိနေလို့ ဓါတုက အေးဆေး ဖြစ်နေတာပါ.....ဓါတု ဘာလုပ်ပေးစေချင်လို့လဲ...."
လို့ မေးလိုက်တဲ့အခါ ဒါလီမြသောင်းက " ယူ့ဆရာကို ယူပိုင်တာဘဲကွာ...ဒါလီ့အတွက် ယူ ပြောပေးပေါ့...." လို့ ပြောလာသည် ။ သူတို့နှစ်ယောက်သည် စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာ လုပ်နေတဲ့ မွေးနေ့ပွဲမှာ ပြောဆိုနေကြတာ ဖြစ်သည် ။စားသောက်ဆိုင်သည် မွေးနေ့ပွဲကို လက်ခံ ကျင်းပပေးပေမယ့် အပြင်က တခြား လာရောက် စားသောက်သူတွေကိုလည်း ရောင်းချပေးနေသည် ။
ဓါတုကလျာက လူကြားထဲ ဒါတွေကို မပြောကြစို့နဲ့ ဒါလီရယ်..ညဖက်ကျမှ..ယူ ဖုန်းဆက်ပါလား..." လို့ ဒါလီ့ကို ပြောလိုက်သည် ။ နဲနဲ အရှိန်ရနေတဲ့ ဒါလီမြသောင်းသည် လေသံက ကျယ်လောင်ကျယ်လောင် ဖြစ်နေပြီး.." ဓါတုရယ်...ဘယ်သူကြားတာ လိုက်လို့...ယူ ယူ့ဆရာကို ပြောပြပြီး ဒါလီ့အတွက် ကူညီခိုင်းပေးပါ..ဒါလီ စာလည်း မျက်ရသေးလို့ ရေလည် လန့်နေတယ်....သူ ကူညီရင်အိုကွာ...ဘာဖြစ်ဖြစ် ကျေးဇူးဆပ်မယ်...." လို့ ဟောင်ပွာ ဟောင်ပွာနဲ့ ပြောသည် ။
" ရှူး...တိုးတိုး....ဒါလီ....ယူ့လေသံက တော်တော် ကျယ်တယ်...." လို့ ဓါတုကလျာက တားလိုက်သည် ။" ရပါတယ်..ဓါတုရယ် ..ဘယ်သူသိတာ လိုက်လို့.....ယူ ဒါလီ့အတွက် ပြောပေးပါကွာ..ဆရာ့ကို ပြောပြပါ...ကျေးဇူး ဆပ်ပါမယ် လို့...."
..................................................................................................................
တင်နှင်းမာသည် ထပ်ခိုးပေါ်မှာ စိုးမိုးအောင်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနေလို့ စိတ်တွေ နိုးကြွ ဖေါက်ပြန်လာနေသည် ။ စိုးမိုးအောင်ကို ရေလာဖို့ မြောင်းပေးချင်နေသည် ။ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ထပ်မတွေ့နိုင်တာကြောင့် စိုးမိုးအောင်နဲ့ ဖြစ်ပလိုက်ချင်သည် ။သည်ကောင်လေးကို အထာပေး လမ်းခင်းပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ။
" စိုးမိုးအောင်...."
" ဗျာ..ဒေါ်လေး ..."
" မင်း နှိပ်တတ်လား....ဇက်ကြောတွေ ဘာတွေ တင်းနေတာ နှိပ်တတ်လား...."
" နှိပ်တတ်ပါတယ်..ဒေါ်လေး..ကျနော့် ဘကြီးတွေကို ကျနော် နှိပ်ပေးနေကျပါ..ဘာလို့လဲဟင်..ဒေါ်လေး ကိုက်ခဲလို့လားဟင်..."
" အေး..ဇက်ကြောတက်တယ်ဟာ...မင်း နဲနဲ နှိပ်ပေးမလား...."
" ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး...."
" လာ..လာ..."
ကုလားထိုင်မှာ ထိုင်နေတဲ့ တင်နှင်းမာကို စိုးမိုးအောင်က ဇက်ကြော စဆွဲပေးပြီ ။ဖြူဖွေးနူးညံ့တဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ အသားတွေကို ကိုင်ရတဲ့အတွက် စိုးမိုးအောင်ရဲ့ စိတ်တွေ နိုးထလာသည် ။
" အင်း...အင်း....ကောင်းတယ်...စိုးမိုးအောင်..မင်းက လက်သန်လိုက်တာ.....အိုး...ထိတယ်..ထိတယ် .....အဲ...အဲဒီနေရာလေး ....."
တင်နှင်းမာ မြှောက်ပြောနေတာ မဟုတ်ဘူး ။စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လက်တွေက တကယ့်ကို သန်မာသည် ။ နှိပ်တာ အားပါသည် ။ လက်ပေါက်သည် လို့ ဆိုရမည် ။
" အင်း..ဟင်း....ကောင်းတယ် ....ပုခုံးတွေပါ နှိပ်....."
စိုးမိုးအောင်လည်း တင်နှင်းမာကို နှိပ်ပေးရင်း ပုဆိုး ထဲက ဖွားဖက်တော် လီးတန် မာကျော တောင်မတ်လာရသည် ။
" ဒေါ်လေး....ကျနော် တခု ပြောလို့ ရမလားဟင်...."
" အင်...ဘာ...ဘာလဲ...ပြော..."
" ဒေါ်လေးက အသားအရည် သိပ်လှတာဘဲ ဖြူဖွေးပြီး နုနေတယ်....."
" ဟင်းဟင်း..စိုးမိုးအောင်ရယ်...မင်းက ဒေါ်လေးကို မြှောက်နေပြန်ပြီ ....."
" မြှောက်တာ မဟုတ်ပါဘူး..ဒေါ်လေး...တကယ်..တကယ်ပြောတာ...."
စိုးမိုးအောင်က တင်နှင်းမာရဲ့ လက်မောင်းတွေကိုလည်း နှိပ်ပေးသလိုလိုနဲ့ ကိုင်ပွတ်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း သူ ကိုင်နေတာ ပွတ်သပ်နေတာတွေကို ကြက်သီးတွေ ထပြီး တအား သာယာနေမိသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ဒီယုန်မြင်လို့ ဒီခြုံ ထွင်တာဘဲလေ ။
သူကလည်း တုန့်ပြန်တဲ့ အနေနဲ့ စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လက်မောင်းတွေကို ကြွက်သား ဘယ်လောက် ရှိသလဲ ဆိုပြီး စမ်းလိုက် ကိုင်လိုက်သည် ။
" မင်း လက်မောင်းတွေက တကယ် တောင့်တာဘဲကွ....ဟင်း..မင်း တီရှပ်ကို ချွတ်ပြစမ်းကွာ ...မင်း ဘယ်လောက် တောင့်သလဲ ဒေါ်လေး တွေ့ချင်လို့..."
" ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်လေး ...."
စိုးမိုးအောင်လည်း ဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်ကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း စိုးမိုးအောင်ရဲ့ ရင်အုပ် ဝမ်းပျင်တို့ကို သူမ လက်နဲ့ ပွတ်ကြည့်စမ်းကြည့်နေသည် ။စိုးမိုးအောင်လည်း တအားကို စိတ်တွေ ထလာပြီး လီးတန်ကြီးက ပုဆိုးရှေ့မှာ ငေါငေါကြီး ထောင်နေသည် ။
တင်နှင်းမာလည်း သည် အတန်ချောင်းကြီးကို တွေ့နေလို့ ဒီကောင်လေးတော့ တအား ထန်နေပြီ ဆိုတာကို သိလိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်ကလည်း ဒီအတိုင်းဆိုရင် ဒေါ်တင်နှင်းမာကို သူ လိုးရဖို့ သေချာသလောက်ဘဲ လို့ တွက်ဆမိပေမယ့် ကိုယ့် အလုပ်ရှင်..မို့ လက်မရဲဘူး ဖြစ်မေသည် ။
တင်နှင်းမာလည်း စိုးမိုးအောင် ရှေ့ဆက် မတိုးရဲဘူး ဖြစ်နေတာကို သိလိုက်သည် ။ ပွဲရုံကို လူတွေ အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ရောက်လာနိုင်တာကြောင့် သိပ် အချိန်ဆွဲနေလို့ မရဘူး ဆိုတာကိုလည်း သိသည် ။
" စိုးမိုးအောင်....မင်း ပုဆိုးကိုလည်း ချွတ်လိုက်ကွာ..မင်း ကိုယ်လုံးကို အဝတ်မပါဘဲ ဒေါ်လေး ကြည့်ချင်တယ်..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
စိုးမိုးအောင်လည်း " ကျနော် အတွင်းခံ ဘောင်းဘီ ဝတ်မလာခဲ့ဘူး ဒေါ်လေး..." လို့ ပြောလိုက်တော့ တင်နှင်းမာလည်း..." ကိစ္စ မရှိပါဘူးကွာ...ဒေါ်လေးက အကုန်လုံးကို မြင်ချင်နေတာ.." လို့ ပြော
လိုက်ချိန် စိုးမိုးအောင်လည်း သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်ရဲ့ ကိုယ်ပေါ်မှာ ဘာမှ မကျန်တော့ . .။ ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ဖြစ်နေပြီး တုတ်ခိုင်ရှည်လျားတဲ့ လီးတန်ကြီးကလည်း မတ်မတ်ထောင်နေတာကို တင်နှင်းမာ တွေ့လိုက်ရပြီ ။
" မင်းဟာက တော်တော့်ကို ကြီးတာဘဲ စိုးမိုးအောင် ...." လို့ တအံ့တဩ ပြောလိုက်ပြီး.." မင်း...မိန်းမ နဲ့ အိပ်ဖူးလား.." လို့လည်း ဆက်မေးလိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်က တခါ နှစ်ခါတော့ အိပ်ဖူးပါတယ် လို့ ဖြေလိုက်သည် ။
" စိုးမိုးအောင်..."
" ဗျာ..ဒေါ်လေး.."
" မင်းနဲ့ ဒေါ်လေး အခုလို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆက်တံတာတွေ ပြောတာ လုပ်တာတွေကို မင်း ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောနဲ့ နော်...."
" ဟာ..စိတ်ချပါ ဒေါ်လေး..ကျနော် မပြောပါဘူး..."
" မင်းဟာကြီးက ဒေါ်လေး ယောက်ျားဟာထက်တောင် ကြီးနေတယ်ကွာ..တကယ့်ကို အောင်မြင်တဲ့ဟာကြီး....ဟူး....ထိပ်ဖူးကြီးက မှိုပွင့်ကြီးလိုဘဲ...ကားလိုက်ထာ...အင်း...မြင်တာနဲ့ ရင်ဖိုစရာကြီး....."
တကယ်လည်း ဒစ်ကားကားကြီးနဲ့ လီးကြီးကို အနီးကပ် တွေ့မြင်နေရတာ တင်နှင်းမာ အဖို့ စောက်ရည်တွေ စိမ့်ထွက် စိုရွှဲလာရပြီး ဒါကြီးကို ငုံစုတ်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ ပေါက်နေရသည် ။
" ဒေါ်လေး..." လို့ တုန်ရီတဲ့ အသံနဲ့ ခေါ်လိုက်သည် ။
" ဟင်...စိုးမိုးအောင်...."
စိုးမိုးအောင်က တင်နှင်းမာရဲ့ လက်တဖက်ကို ဆွဲကိုင်ပြီး သူ့ပေါင်ကြားက လီးချောင်းကြီးဆီကို ပို့ပေးလိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း သူ့လီးကြီးကို ဆုပ်ညှစ်ကြည့်လိုက်သည် ။ ပူနွေးနွေး လီးကြီးက လုံးပတ် တော်တော် တုတ်သည် ။
" ဟီး..တကယ် ကြီးတယ်ကွာ...."
တင်နှင်းမာသည် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တာနဲ့ ပေါင်ကြားက စောက်ပတ်ထဲက အရည်တွေ တအား စိမ့်ယိုထွက်လာသည်။သည် လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်တွေကလည်း ထိန်းမရအောင် ပေါ်ပေါက်နေရသည် ။
" မင်းရော ဒေါ်လေးရဲ့ ကိုယ်လုံးတွေကို မကြည့်ချင်ဘူးလား..."
" ကြည့်ချင်တာပေါ့ ဒေါ်လေးရယ် ..."
စိုးမိုးအောင်ရဲ့ ဆုတောင်းတွေ ပြည့်ပြီ ။ ဒေါ်တင်နှင်းမာက အဝတ်တွေကို အမြန် ချွတ်ပစ်နေသည် ။ ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာ ပိုင်ရှင် တင်နှင်းမာကို အဝတ်မဲ့ တွေ့လိုက်ရတဲ့ အခါ စိုးမိုးအောင်အရမ်းကို တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရပြီ ။
" လှလိုက်တာဗျာ.....ဒေါ်လေးကို ကျနော် နမ်းချင်တယ်....."
" နမ်းချင် နမ်းပေါ့ကွ..ဟင်းဟင်း......"
စားပွဲပေါ် ထိုင်လိုက်တဲ့ ဒေါ်တင်နှင်းမာရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို စိုးမိုးအောင် သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဘေးကို ဖြံကားလိုက်သည် ။ အမွှေးရိပ်ထားလို့ ပြောင်ရှင်း ခုံးနေတဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို သူကြမ်းပြင်မှာ ဒူးထောက်ရင်း နမ်းလိုက်သည် ။ ညှီစို့စို့ အနံ့လေးက သူ့ကာမစိတ်တွေကို တအား ပိုကြွထသွားစေသည် ။
" ဟင့် ယားတယ်....ခိခိ....ခိ....."
စိုးမိုးအောင်က နှာခေါင်းနဲ့ လိုက်ရှူ လိုက်နမ်းနေရာက လျာကြီးနဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်းအတိုင်း အပေါ်အောက် စုန်ချီ ဆန်ချီ ယက်ပေးပါတော့သည် ။
" အိုး...အူး.....အား.......အား........အား.........အိုး........."
တင်နှင်းမာ တယောက် ခါးလေးကော့ ခေါင်းလေးမော့ပြီး စိုးမိုးအောင် စောက်ပတ်ယက်ပေးတာကို ခံနေသည် ။တင်နှင်းမာ စိုးမိုးအောင်ရဲ့ ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖမ်းဆုပ်ဖို့ ကြိုးစားသည် ။စိုးမိုးအောင်သည် သူ့ပွဲရုံမှာ ရိုးရိုးကုပ်ကုပ် လာ အလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကောင်လေးပါ ။ မထင်ရဘူး ။ ဒီလောက် မှုတ်တတ်လိမ့်မယ်လို့ ။စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လျာက တင်နှင်းမာ စောက်ပတ်ကို ချယ်လှယ်နေတာ နေရာအနှံ့ဘဲ ။
စောက်စိကို လျာထိပ်နဲ့ ပတ်လည်မွှေ ကစားပေးနေတာက အကြာကြီး ။ ပြီးရင် စောက်စိကို သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ငုံစုတ်ပြန်သည် ။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားထူထူလေးတွေကိုလည်း လျာပြားကြီးနဲ့ယက်လိုက် ထိုးလိုက်နဲ့ ...။
တင်နှင်းမာ သူ မှုတ်တာတွေကို တအားကြိုက်သွားသည် ။ သိပ်ကြာကြာတော့ အမှုတ် မခံနိုင် ။ အဖုတ်ထဲက တအားယားပြီး အလိုးခံချင်လာသည် ။ လီးအသွင်းခံချင်လာသည် ။ လီးကို တောင့်တာလာသည် ။
" တော်တော့..စိုးမိုးအောင်....တော်ပြီကွာ...."
စိုးမိုးအောင်က အယက်ရပ်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာရဲ့ အဖုတ်ကနေ မျက်နှာခွာလိုက်သည် ။ ရမက်ဇောထန်နေတဲ့ စိုးမိုးအောင်ရဲ့ ပါးစပ် ပါးနဲ့ မေးစိတွေမှာ အရည်တွေ ပေကျံနေသည် ။
" ဒေါ်လေး..မကြိုက်လို့လားဟင်...."
" ဟုတ်ဖူး..ဒေါ်လေး လိုချင်နေပြီ...."
စိုးမိုးအောင် သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာ တအား ခံချင်နေပြီ ။ သွက်သွက်လက်လက်ဘဲ တင်နှင်းမာရဲ့ ပေါင်တန်တွေကို ဆွဲဖြဲ အပေါ်ကို ထောင်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲ ဝင်ရပ်ကာ သူ့လီးကို စောက်ဖုတ်မှာ တေ့လိုက်သည် ။
စိုးမိုးအောင်သည် ပိန်ပေမယ့် ကျစ်သည် ။ တောင့်သည် ။ သူ့ကိုယ်လုံးသေးသေးနဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးကမလိုက်ဖက်သလိုဘဲ ။ စိုးမိုးအောင်က ဘယ်လက်နဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ ညာခြေထောက်ကို ပင့်မြှောက်ကိုင်ထားပြီးညာလက်နဲ့ ခါးလေးကို ဆွဲပြီး လီးကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။
" အို့...."
ပြိကနဲ လီးထိပ် ဒစ်ကားကြီး စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးစိုက်ဝင်လာလို့ သူ့ကို ဆွဲကိုင်လိုက်မိပြီး တင်နှင်းမာ လန့်အော်မိသည် ။ စိုးမိုးအောင်သည် သွက်သည် ။ ဖျတ်ကနဲ လီးကို အနောက်ဆုတ်ထုတ်ပြီး ထပ်သွင်းထည့်သည် ။သူ့လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်တာကို ငုံ့ကြည့်ရင်း တင်နှင်းမာရဲ့ စိတ်တွေ တအား ထကြွသထက် ထကြွလာသည် ။ အားကောင်းမောင်းသန် ကောင်လေးရဲ့ အလိုးကို ခံနေရပြီ ။
မိန်းမကို ပစ်ထားတဲ့ ယောက်ျား မရှိလည်း ရှိတဲ့ လီးတွေနဲ့ တင်နှင်းမာ ခံပစ်လိုက်ပြီ ။ ဘာမှ ရှေ့နောက် မစဉ်းစားတော့ဘဲ ဆန္ဒရဲ့ နောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင် လိုက်သွားမိသည် ။ လီးတုတ်ကြီးနဲ့ တစွပ်စွပ် လိုးထည့်ပေးတာကို အားရှီး...အားရှီးနဲ့ ညည်းရင်း ခံနေသည် ။
စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဝင်သံက တစွပ်စွပ်နဲ့ ကြားနေရသည် ။ စိုးမိုးအောင် ခပ်သွက်သွက် လိုးထည့်နေသည် ။အချိန်ဆွဲလိုးရမယ့် အခြေအနေ မဟုတ်ဘူး ။ လူတွေ အချိန်မရွေး ရောက်လာနိုင်သည် ။လိုးချက်တွေက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အားပါလာသည် ။ ပြင်းလာသည် ။ မြန်လာသည် ။
" အား...အီး......အား....လိုး...လိုး....ကောင်းတယ်....ကောင်းတယ်.....အားရှီး.....လိုးပါကွ..တအား....တအားဆောင့်..
အို..ဆောင့်ပါကွာ..တအား...အိုး....အီး.....ဆောင့်...ဆောင့်ထည့်...အင်း......အား....အမလေး.....အိုး....ပြီး....ပြီးတော့
မယ်.....အား..ရှီး...ကောင်းမှကောင်း.......အား......အား....အား................"
တင်နှင်းမာ ပြီးသွားသည် ။ စိုးမိုးအောင်လည်း တင်နှင်းမာ ပြီးသွားတာကို သိသည် ။ အရင်ထက် အမြန်ကြုံးလိုး ပေးလိုက်သည် ။ မကြာခင်ဘဲ စိုးမိုးအောင်သည် သူ့လီးကို ဆတ်ကနဲ စောက်ဖုတ်ထဲက ထုတ်လိုက်တာနဲ့ သုတ်ရည်တွေ တဖတ်ဖတ်နဲ့ တင်နှင်းမာ ဘိုက်သား ဖြူဖြူလေး အပေါ်ကို ပန်းထွက် ကျရောက်ကုန်သည် ။
" အိုး....အား ..... ကောင်းလိုက်တာ ဒေါ်လေးရယ် .... "
.........................................................................................................
စပယ်အေးသည် အဖေ့ကျန်းမာရေး ကောင်းလာဖို့အတွက်ကို အစစအရာရာ တာဝန်ယူပေးခဲ့တဲ့ အလုပ်ရှင်ဇေယျာလှိုင်ကို အရမ်းကို ကျေးဇူးတင်မိနေသည် ။ ဆရာဝန်ဖိုး.. .. ဆေးရုံဖိုး.. ဆေးဖိုးတွေက မြင့်လွန်းအားကြီးလို့ စပယ်အေးတို့လို အလုပ်သမား လူတန်းစား အနေနဲ့ ဘယ်လိုမှ မတတ်နိုင်ဘူး ။
ဇေယျာလှိုင်သည် သူ့ကို ချစ်နေလို့သာ ဒီလို တာဝန်တွေ အကုန်လုံးကို ယူခဲ့တယ်လို့ စပယ်အေး သဘောပေါက်သည် ။ တခြား မုန့်တိုက်က အလုပ်သမားတွေ အပေါ် သူ ဒီလောက် ကောင်းတာ တခါမှ မတွေ့ရခဲ့ ။ခုတလော ဇေယျာလှိုင် အလုပ်များနေသည် ။
ခါတိုင်းဆိုရင် မုန့်တိုက်က သူ့ရုံးခန်းလေးထဲ စပယ်အေးကို ခေါ်ခေါ်ပြီး ချစ်တယ်ဘာညာ သာရကာတွေ လုပ်တတ်သည် ။ ကြီးမားတဲ့ သူ့ကျေးဇူးတွေကို စပယ်အေး ဘယ်လို ဆပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး ။အဖေ ပြန်နေကောင်းလာပေမယ့် အဖေ အားရှိအောင် အစားသန့်တာ ကောင်းတာတွေ ဆက်ကျွေးနေရသလိုဆေးခန်းကလည်း ပြနေရဆဲဘဲ ။ ငွေပိုငွေလျံက မရှိဘူး ။ ကိုဇေယျာလှိုင် ထုတ်ပေးထားခဲ့တာတွေက တအားကိုများနေတယ် ။ ဒါတွေကို ဘယ်လို ပြန်ဆပ်မလဲ ။
အကိုရယ်...အကို့ကျေးဇူးတွေကို စပယ်အေး ဆပ်ချင်တယ် ။ သည်နေ့ အကို အလုပ်ကို လာတာ မတွေ့ဘူး ။ မန်နေဂျာကိုဇင်ဦးဘဲ လာတယ် ။ ကိုဇင်ဦးကို အကို ဘယ်မှာလဲလို့ စပယ်အေး မေးမိတယ် ။ ကိုဇင်ဦးက " စပယ်အေး...ကိုယ်နဲ့ မဆိုင်တာ... မမေးနဲ့..ကိုယ့်အလုပ်ကို ကိုယ်လုပ်ပါ......" လို့ မျက်နှာထား တည်တည်နဲ့ ပြောတာကြောင့် စပယ်အေးလည်း ထပ် မစပ်စုရဲတော့ဘူး ။
အကို့ဇာတိဖြစ်တဲ့ မန္တလေးကိုများ ပြန်နေသလား မဆိုနိုင်ဘူး ။ သူက သူ့မိဘတွေ ဆီကို ခဏ ခဏ ပြန်တတ်တာ သိတယ် ။
.....................................................................................
တင်နှင်းမာလည်း စိတ်အလိုလိုက်မိပြီး စိုးမိုးအောင်နဲ့ လွန်ကျူးမိခဲ့သည် ။ စိုးမိုးအောင်သည် လူပိန်သလောက်လီးက ထွားသည် ။ လိုးလည်း လိုးတတ်သည် ။အဲဒီနေ့က စိုးမိုးအောင်နဲ့ တချီလိုးအပြီး ရေဆေး သေးပေါက်တုံး ရှိသေးသည် ။ သည်ကောင်လေး လီးကြီး ပြန်တောင်လာပြီး တင်နှင်းမာကို နောက်တချီ ထပ်လိုးဖို့ တောင်းဆိုသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ပွဲရုံမှာ ဖြစ်လို့ လူတွေရောက်လာရင် ခက်မယ်..နောက်များမှဘဲ လို့ သူ့ကို ပြောခဲ့သည် ။ ကံကောင်းလို့ လူမမိတာ ။
ဦးဉာဏ်တို့ပြန်ရောက်လာခဲ့သည် ။ လိုးများ လိုးခဲ့ရင် ကွိကနဲ မိနေမှာ ။ စိုးမိုးအောင်က တော်တော်သဲတဲ့ ချာတိတ် ။ညနေပိုင်း အိမ်ကို လိုက်ခဲ့လို့ရမလား ဒေါ်လေး လို့ တိုးတိုး လာကပ်မေးခဲ့သည် ။
အိမ်ဖေါ်ရှိနေတာကြောင့် အိမ်မှာတော့ သူနဲ့ မလိုးချင်ဘူး ။နောက်မှကွာ....လို့ ပြောလိုက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာတွေကို ပြန်မြင်ယောင်မိတော့ တင်နှင်းမာရဲ့ စိတ်တွေ ထန်လာသည် ။ ဇေယျာလှိုင့်ဆီကို ဖုန်းလှမ်းဆက်မိသည် ။ ဇေယျာလှိုင်က သူအခု မန္တလေးကို ရောက်နေပြီ ..တင်နှင်းမာနဲ့တွေ့ချင်လွန်းလို့ထွက်လာခဲ့သည် လို့ ပြောသည် ။
တင်နှင်းမာ တအား ပျော်သွားသည် ။ ဇေယျာလှိုင်ကို ခုချက်ချင်း လာခဲ့ပါလို့ ခေါ်လိုက်သည် ။ဖုန်းပိတ်လိုက်ပြီးတာနဲ့ ချက်ချင်းဘဲ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲကို ဆယ်ကျော်သက် မိန်းကလေး တယောက်လိုဘဲ ပြေးဝင်ခဲ့ပြီး ရေချိုးသည် ။ တကိုယ်လုံးကို သေသေချာချာ ဆပ်ပြာမွှေးနဲ့ တိုက်ပွတ်ပြီး ချိုးသည် ။ ဇေယျာလှိုင်က တကိုယ်လုံးကို နမ်းစုတ် ယက်တော့မယ် မဟုတ်လား ။
ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကို သန့်စင်ရင်း အမွှေးတွေကို ကပ်ကြေးနဲ့ ညှပ်လိုက် ပါးပစ်လိုက်သည် ။ အလှပြင်ပြီးတဲ့ အချိန် ဇေယျာလှိုင် ရောက်လာသည် ။ ဆိုင်ကယ်နဲ့ မဟုတ်ဘူး ။ ကားနဲ့ ရောက်လာတာ ။သူတို့ အိမ်ကနေ ထွက်ခဲ့ကြတာ ဘယ်ကို သွားကြရမယ် ဆိုတာ စစချင်း မသိကြဘူး ။
ဇေယျာလှိုင်က သူ ရည်းစားတွေ ချိန်းတွေ့တဲ့ ဟိုတယ်ခန်း ငှားစားတဲ့နေရာတခု သိထားသည် ဆိုပြီး ပြောလို့တင်နှင်းမာလည်း သူနဲ့ တအား လိုးချင်နေပြီ ဆိုတော့ အဲဒီနေရာကိုဘဲ သွားဖို့ သူ့ကို ပြောလိုက်မိသည် ။သည်နေရာကို ပိုင်တာက ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ အသိ ဖြစ်သည် ။ သူကတော့ ရန်ကုန်မှာ ရောက်နေလို့ မရှိဘူး ။
သူ့မန်နေဂျာဘဲ ရှိသည် ။ အခန်းလေးထဲလည်း ရောက်ရော ချုပ်ထားတာတွေ လျော့လွှတ်ပစ်လိုက်ပြီး သူနဲ့ တင်နှင်းမာ နမ်းစုတ် ပွတ်သပ်ရင်း ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အမြန်ဆုံး ချွတ်ပစ်မိလိုက်ကြသည် ။
ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ တင်းမာနေတဲ့ လီးတုတ်တုတ်ကြီးလည်း မတ်မတ်ထောင်ပြီး တာဝန်ထမ်းဆောင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း အငမ်းမရဘဲ လီးကြီးကို ငုံဟတ်လိုက်သည် ။ ဒစ်ပြဲကြီးက မြင်တာနဲ့ စုတ်ပစ်ချင်စရာ ကောင်းလှသည် ။ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်တွေက လီးထိပ်ပေါက်က ယိုစီးကျနေတာမို့ တင်နှင်းမာစုတ်လိုက်တဲ့အခါ ငံကျိကျိ အရသာကို ရလိုက်သည် ။ သည် အရသာက တင်နှင်းမာရဲ့ စိတ်တွေကို တဟုန်ထိုးအမြင့်ဆုံးကို ကြွတက်စေသည် ။ ဆက်တိုက်ဘဲ တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ လီးထိပ်ကို စုတ်သည် ။
ဇေယျာလှိုင်လည်း မျက်နှာမော့ မျက်လုံး စုံပိတ်ပြီး တင်နှင်းမာ စုတ်သမျှကို ခံယူနေရာက တင်နှင်းမာရဲ့ ဖွံ့ထွားတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို သူ့လက်တွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာ အားရပါးရ စုတ်ပြီ ။
" အိုး...အား....အား...အား......အူး.....အင်း........."
တွဲလောင်းကျ လှုပ်ခါနေတဲ့ ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း တင်နှင်းမာ ဆွဲကိုင်ပြီး နယ်ဖတ် ကုတ်ခြစ်ပေးနေသည် ။လီးစုတ်ပေးနေရင်း တင်နှင်းမာ တအား လိုးချင်လာသည် ။ စောက်ပတ် တအား ယားလာသည် ။စောက်ပတ်က အရည်တွေကလည်း တအားကို စိုရွှဲနေသည် ။
လီးဆက်မစုတ်နိုင်တော့ ။ " ဇေယျာ....လိုးချင်ပြီကွယ်..." လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဇေယျာ့လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ထားရင်း ကုတင်ပေါ်ကို တက်သည် ။ ဇေယျာလှိုင်သည်လည်း တင်နှင်းမာလိုပါဘဲ ။ တအားထန်နေပြီ ။ပက်လက်အိပ် ပေါင်ကားပေးတဲ့ တင်နှင်းမာပေါ်ကို တက်ခွရင်း လီးကို စောက်ပတ်ထဲ သွင်းဖို့ ပြင်သည် ။
စိုရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်သည် ဇေယျာလှိုင့် လီးကို လက်ခံဖို့ အဆင်သင့် ဖြစ်နေပြီ ။ လီးထိပ်ဒစ်လုံးကြီး ကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ နူးညံ့အိစက်တဲ့ စောက်ပတ်ပေါက်ထဲ လီးမာမာကြီး ဝင်လာတာက တင်နှင်းမာကို ဖီလင်တွေ တအား ကောင်းသွားစေသည် ။ တုတ်ဖြိုးတဲ့ လီးကြီး တင်နှင်းမာ စောက်ခေါင်းထဲ အပြည့်ဘဲ ။ တင်းကြပ်
စွာနဲ့ ပွတ်တိုက်မှုက တကိုယ်လုံးကို တုန်ခါသွားရလောက်အောင် ကောင်းသည် ။ သည်လီးကြီးနဲ့ ဆက်တိုက်ထိုးသွင်းတာကို ခံချင်လာသည် ။ တင်နှင်းမာ လိုချင်တာတွေကို ဇေယျာလှိုင်ကလည်း ဖြည့်ဆည်းနေပြီ ။ဇေယျာလှိုင် အားရပါးရ လိုးပြီ ။
တင်နှင်းမာကလည်း ကော့ပင့်ပေးရင်း တအီးအီးနဲ့ ခံနေသည် ။ တဖွတ်ဖွတ်တဖပ်ဖပ် အသံတွေ ဆူညံလာသည် ။ ဇေယျာလှိုင်သည် တင်နှင်းမာနဲ့ ပြန်တွေ့တွေ့ချင်း လိုးတဲ့ ပထမဆုံး အချီမို့ ပုံစံတွေတောင် မပြောင်းနိုင်တော့
ဘဲ တအား ဖိလိုးလိုက်တာ မကြာခင်ဘဲ တင်နှင်းမာရဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို သုတ်ရည်တွေးလွှတ်ထုတ်မိရင်း တအားကြီး ကောင်းတဲ့ ပြီးဆုံးခြင်းကို တက်ရောက်သွားရသည် ။ တင်နှင်းမာမှာလည်း လိုလားတောင့်တနေတာ ကြာပြီမို့ ရလည်းရရော အကြိမ်ကြိမ်ကို ပြီးရသည် ။ ဘယ်နှစ်ကြိမ် ပြီးသွားသလဲတောင် မမှတ်မိ ။
" ကောင်းလိုက်တာ ဇေယျာရယ်...နင် အခုလို ရောက်လာတာ လိုးပေးတာ ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ...."
တင်နှင်းမာက ဇေယျာလှိုင့်နဖူးက ချွေးတွေကို လက်ကိုင်ပုဝါလေးနဲ့ သုတ်ပေးရင်း ပြောလိုက်သည် ။ ဒီနေ့ တနင်္ဂနွေနေ့ ။ကျောင်းမသွားရပေမယ့် ဒီနေ့မနက်စောစော ဓါတုကလျာက ဘုရားသွားချင်သည် ဆိုလို့ ကံမင်းထူး အစောကြီး ထရသည် ။ ဓါတုကလျာက ကံမင်းထူး အိမ်ကို ရံဖန်ရံခါ လိုက်လာတတ်သည် ။
ဒီနေ့လည်း ဘုရားတက်ကြပြီး အပြန်မှာ ဒင်ဆမ်း ဝင်စားကြမည်......ပြီးရင်..ကံမင်းထူးနဲ့ အိမ်လိုက်ခဲ့မည် လို့ အစီအစဉ် ရေးဆွဲထားသည် ။ကံမင်းထူးလည်း မန္တလေးကို မပြန်တာ ကြာပြီ ။
မိန်းမကို အကြာကြီး ပစ်မထားနဲ့လေ..လို့ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ဂေါက်ကွင်းမှာ ဆုံကြတဲ့အချိန် ဇေယျာလှိုင်က ရယ် ပြီး ပြောသည် ။ သူက မန္တလေးကို မကြာခဏ ပြန်သည် ။ သူပြန်လာတိုင်း တင်နှင်းမာဆီက စားစရာတွေ လက် ဆောင်တွေ ယူလာခဲ့ပေးသည် ။ သည် လက်ဆောင်တွေကို ကံမင်းထူးက မစား မသုံး ။ ဓါတုကလျာရဲ့ အိမ် အတွက် အမြဲ ပေးနေကျ ။
ဇေယျာလှိုင်နဲ့ကတော့ အဖွဲ့ကျသည် ။ ဇေယျာလှိုင်သည် သူ မိန်းမရှုပ်ပွေနေတာကို သိရက်နဲ့ တင်နှင်းမာကိုပြန်မပြောလို့ ကံမင်းထူးက ကျေးဇူးတင်နေသည် ။
ဓါတုကလျာရဲ့ တိုက်ရှေ့ ခြံဝကို သူ့ကား ထိုးဆိုက်လိုက်တဲ့အချိန် ခြံတံခါးပွင့်လာပြီး ဓါတုကလျာ ပြေးထွက်လာသည် ။ ဓါတုကလျာသည် အနက်ရောင် အပေါ်အောက် ဆင်တူနဲ့ တအား လှနေသည် ။ ဖွေးဖွေးဖြူတဲ့ အသားအရောင်နဲ့ အနက်ရောင် အဝတ်တွေကို ဝတ်တာ လိုက်ဖက်သည်လို့ ကံမင်းထူး ထင်မိသည် ။
ပလပ်စတစ် လက်ကောက်လေးတွေကလည်း အနက်...နာရီကြိုးလေးကလည်း အနက် ..နားဆွဲလေးတွေကလည်းအနက် ...။ ခွာမြင့် လေဒီရှူးကလည်း အနက် ...။
အင်း..ဘာကျန်သေးလဲ ...။
ပင်တီနဲ့ ဘရာစီယာလေးကကော.....။ အနက်ဘဲလား ..။
ဓါတုကလျာက " ဆရာ...ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား...." လို့ မေးလိုက်သည် ။
" ဟင့်အင်း..မပျော်ဘူး...."
" ဘာလို့..."
" ဓါတုကို လွမ်းနေလို့...."
ဓါတုကလျာက ရယ်သည် ။
" သိပ်ပိုတာဘဲ...."
" ဟင်..ဓါတုရဲ့ နာရီလေးက အသစ်လား..တခါမှ မတွေ့ဖူးသေးဘူး ..."
" ဟုတ်တယ်..ဒက်ဒီ ပေးတာ.....ဒီတခေါက် ဒက်ဒီ နိုင်ငံခြားသွားတုံးက ပါလာတာ...."
သေချာ ကြည့်လိုက်တော့ BMW ကား အမှတ်အသား တံဆိပ်နဲ့ ။ဓါတုကလျာရဲ့ အဖေ အမေသည် နိုင်ငံခြားကို ခဏခဏ ထွက်ကြသည် ။ သူတို့ အိမ်မှာ မရှိချိန် ကံမင်းထူးသည်ဓါတုကလျာရဲ့ အိမ်ကို မကြာခဏ လိုက်သွားဖူးသည် ။ ဓါတုကလျာရဲ့ အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်မှာ ပက်လက်လှဲအိပ်ပြီး ဓါတုကလျာရဲ့ ပုလွေ အစွမ်းပြတာကို အကြိမ်ကြိမ် ခံစားဖူးခဲ့သည် ။
ဘုရားပေါ်ကိုမှာ အရေးထဲ ကျောင်းက ကထိက မမ တယောက်နဲ့ ပက်ပင်းတိုးသည် ။ သိပ်တော့ မထူးပါ ။ဓါတုကလျာနဲ့ တွဲနေတာကို ကျောင်းထဲကလူတွေ အားလုံး သိနေကြပြီဘဲ ။
ဒင်ဆမ်းဆိုင်မှာလည်း ကျောင်းသူတချို့နဲ့ တိုးသည် ။ ဓါတုကလျာသည် သူ့ကို စာမေးပွဲအောင်ဖို့ ကူညီလို့ ကျေးဇူးဆပ်တာတင် မဟုတ်တော့ဘဲ သံယောဇဉ် တွယ်ညိနေတယ် ဆိုတာကို ကံမင်းထူး သဘောပေါက်သည် ။သူထင်ရာ လျောက်လုပ်နေပေမယ့် တကယ်တမ်း တင်နှင်းမာနဲ့သူ သည် ရန်တောင် မဖြစ်တဲ့ ပြေလည်တဲ့ လင်
နဲ့ မယား ဖြစ်လို့ တင်နှင်းမာနဲ့ ကွဲပြတ်ဖို့ကို သူ စဉ်းတောင် မစဉ်းစားခဲ့ ။ ဓါတုကလျာကို သဘောကျပေမယ့် ရေရှည် အတည်ပေါက် ဇာတ်လမ်းတော့ သူ မလုပ်ချင် ။အိမ်ပြန်ရောက်ကြတော့ ဓါတုကလျာက စပြီး သူ့ကို နမ်းသည် ။ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မဆုံကြတာ နဲနဲ ကြာသွားပြီမို့ ဓါတုကလျာသည် အထိအတွေ့ကို တောင့်တနေဟန် ရှိသည် ။
ဧည့်ခန်းဆိုဖါပေါ်မှာဘဲ သူဝတ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချပြီး မတောင့်တတောင် ဖြစ်နေတဲ့ သူ့လိင်တန်ကို ဓါတုကလျာက နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ မထိတထိနမ်းပေးသည် ။ သူ့လိင်တန်သည် တမဟုတ်ချင်း မာကျော ကြီးထွားလာသည် ။
ထိပ်ဖူးပိုင်းကို လျာလေးနဲ့ ပတ်ခြာလည် ယက်ပေးနေတဲ့ ဓါတုကလျာသည် အတော့်ကို ကျွမ်းနေတဲ့ပုလွေပညာရှင်လေး တယောက် ဖြစ်မှန်းမသိ ဖြစ်နေပြီ ။
အရင်းပိုင်းအထိ ငုံသွင်း စုတ်ယူပေးပြန်တော့ ကံမင်းထူး တကိုယ်လုံး ကျင်ထုံသွားရသည်အထိ ကောင်းသွားရလို့ ဓါတုရဲ့ ခေါင်းလေးကို လက်တဖက်နဲ့ လှမ်းကိုင်လိုက်မိရသည် အထိဘဲ ။ဓါတုက သွက်သွက်လေး စုတ်ပေးသည် ။
" အား.....အား.......အူး......ဟင်း......"
ကံမင်းထူး သည် သည် ပုလွေမှုတ်ကောင်းတဲ့ အချက်ကြောင့် ဓါတုကို ခွာချင်ရက်နဲ့ မခွာနိုင် ဖြစ်နေရသလားမဆိုနိုင်ဘူး ။ ဓါတုသည် လိင်တန်ကို အပီအပြင် စုတ်ပေးနေရင်း ကံမင်းထူးရဲ့ ရင်ဘတ်ကို လက်ကလေးတဖက်နဲ့ ပွတ်ပေးနေသည် ။ နို့သီးခေါင်းကို လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ လာချေသည် ။
တော်တော်လေး ကြာအောင် စုတ်ပေးပြီးမှ လိင်တန်ကို ပါးစပ်ထဲက ထုတ်လိုက်ပြီး.." ဆရာ....ဓါတု အပေါ်က နေချင်တယ်..." လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကံမင်းထူးလည်း ဆိုဖါပေါ်မှာ ပက်လက် အိပ်ပေးလိုက်ရသည် ။
" ဆရာ..ဒါလီမြသောင်းကို ကူညီလိုက်ပါအုံး...." လို့လည်း ပြောလိုက်သည် ။
ဒါလီမြသောင်း နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ကံမင်းထူးသည် တတ်နိုင်ရင် မပတ်သက်ချင်လို့ တွေးထားပြီး ဖြစ်သည် ။အာချောင်တဲ့ ဒါလီမြသောင်းကြောင့် သူ ဒုက္ခမရောက်ချင်ဘူး ။ ဒီကိစ္စကို ဆက် မလုပ်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ထားတာ ။ ကံမင်းထူးဆီက စကားပြန် မရလို့ ဓါတုကလျာက မျက်မှောင်လေး ကြုံ့ပြီး..." ဆရာ..ဓါတု ပြောတာကြားလား..ဒါလီ့ကို ကူညီမယ် မဟုတ်လား....." လို့ ထပ်မေးသည် ။
သူ့လိင်တန်ထိပ်သည် စိုအိအိ အင်္ဂါစပ်နဲ့ ထိတွေ့နေပြီ ။ ဓါတုသည် သူ့အပေါ်မှာ ရောက်နေသည် ။ မျက်နှာလေး မော့ပြီး အသာ ဖိချလိုက်တော့ နူးညံ့တဲ့ လှိုဏ်ခေါင်းကျဉ်းလေးထဲ သူ့ငထွားကြီး တထစ်ထစ်နဲ့ ရောက်ရှိသွားသည် ။
" အင်း.......အိုး......"
သူလည်းကောင်..ဓါတုလည်းကောင်း ။ သူကောင်းကိုယ်ကောင်း ။ဒါလီမြသောင်းကို မကူချင်ပေမယ့် ဓါတုကလျာကြောင့် သူ ကူညီရတော့မည် ။
........................................................................
စိုးမိုးအောင် အိပ်လို့မရ ။ ထထိုင်ပြီး ကုတင်ဘေးက ဘီဒို အပေါ်က ရေသန့်ဘူးကို လှမ်းဆွဲယူပြီး မော့သောက်လိုက်သည် ။ သူ့ပေါင်ကြားက ဒုတ်က တအား မြူးနေသည် ။ မာတင်းတောင့်ပြီး မတ်မတ်ထောင်နေသည် ။ လှဆောင် ပြောနေကျ စကားနဲ့ ပြောရလျှင် " ချက်ကပ်နေသည် " ။ မနက်စောစော အိပ်ရာထချိန်ဆို ဒုတ်မြူးတာက အဆန်း မဟုတ်ဘူး ။ လူပျိုဖေါ်ဝင်ချိန် ငယ်စဉ်ထဲက ဖြစ်နေကျ ။
အခုဟာက ညဖက်ကြီး အိပ်လို့ မရအောင် ဖြစ်နေတာ ။ ဒေါ်လေးနဲ့ မထင်မမှတ် မမျှော်လင့်ဘဲ လိုးလိုက်ရပြီး နောက်ပိုင်းလည်း ဒေါ်လေးက သူ့ကို ပေးကျွေးလိမ့်မည်လို့ တွက်ထားခဲ့ပေမယ့် ဒေါ်လေးက မသိကျေးကျွန်ပြုနေခဲ့သည် ။ သူက တချိန်ချိန် ကျွေးနိုးနိုးနဲ့ မျှော်လင့်စောင့်စားနေခဲ့တာ ဆင်လီးကို ခွေးမျှော်သလိုဘဲ ။
ဒါပေမယ့် ဒေါ်လေးကတော့ ခိုင်းဘဲ ဖိခိုင်းပြီး ဘာမှ မပေး မကျွေးခဲ့ ။ ဒီကြားထဲ ရန်ကုန်က ဇေယျာလှိုင် ဆိုတဲ့ ဘဲကြီး ပြန်ရောက်လာတော့ ဒေါ်လေးကို ကောင်းကောင်း ဖြုတ်ပေးတော့ စိုးမိုးအောင် ဆိုတဲ့ သူ့ကို ဒေါ်လေးက ဘယ် သုံးတော့မလဲ ။
စိုးမိုးအောင်လည်း ဒေါ်လေးလို သန့်သန့်ဖွေးဖွေး ပစ္စည်းကောင်းကြီးကို လိုးရပြီးတဲ့နောက် ဖါခန်းပြေးပြီး ဖါမချချင်တော့ဘူး ။ ဒေါ်လေးကိုဘဲ လိုးချင်နေသည် ။ ဒါကြောင့် အိပ်လို့ မပျော် ။ မာတောင့်ပြီး မတ်နေတဲ့ ဒုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ပြီး အနေရခက်နေသည် ။
ဒုတ်ကို လက်နဲ့ ဆွလွန်းလို့ ထိပ်က အပေါက်လေးကနေ အရည်ကြည်တွေ စီးကျနေသည် ။တခါတလေ ပွဲရုံမှာ ဒေါ်လေးနဲ့ အလုပ် အတူတူ လုပ်ရင်း ဒေါ်လေးကို အတင်း ဆွဲလှဲပြီး အတင်း တက်လိုးပစ်ချင်စိတ်တွေ ပေါက်ခဲ့သည် ။ ဒေါ်လေးက သူ ထန်နေတာကို သိသည်လို့ စိုးမိုးအောင် ထင်သည် ။ တမင်တကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ ။ ပွဲရုံက အိမ်သာထဲ နေ့တိုင်းလို ဝင်ဝင်ပြီး ကွင်းထုပစ်နေရသည် ။
မနက်လင်းအားကြီး အချိန်ကျမှ စိုးမိုးအောင် အိပ်ပျော်သွားသည် ။ ဒေါ်လေးရဲ့ နို့ကြီးတွေ ဖင်တုံးတွေ နဲ့ စောက်ဖုတ်လှလှကြီးကို အမြဲ မြင်ယောင် စဉ်းစားရင်း မျင်စိတွေ ကြောင်ပြီး တညလုံး ငုတ်တုတ်ထထိုင်..ရေထသောက် သေးထပေါက်နေတာ ဆိုတော့ မနက် ဘေးအိမ်က အဖိုးကြီး ကြေးစည်ထုပြီး ဘုရားစာတွေ ရွတ်ဖတ်နေတဲ့ အချိန်ကျမှ အိပ်တာ ဆိုတော့ အလုပ်သွားရမယ့် အချိန်မှာ သူ မထနိုင် ။
အမေက စိုးမိုးအောင်လည်း မမြင်ပါလား ဆိုပြီး အိမ်မှာ လာနေတဲ့ တောက ကလေးမကို တက်ကြည့်ခိုင်းတော့ သူ အိပ်နေတာ သိပြီး လာနှိုးကြသည် ။သွားတိုက် မျက်နှာသစ်နေတုံး အိမ်ရှေ့ကို ဒေါ်လေးရဲ့ ကားကြီး ထိုးဆိုက်လာသည် ။
" ဟဲ့သား....မင်းသူဌေးမ လာနေတယ်....."
အမေက သူ မသိဘူး ထင်လို့ လာခေါ်သည် ။ ကမန်းကတန်း အဝတ်အစားလဲပြီး အိမ်ရှေ့ကို ထွက်ခဲ့ရသည် ။ဒေါ်လေးက အပြုံးလေးနဲ့ ဆီးကြိုနေသည် ။
" မင်းက မင်းတို့အိမ်နားမှာ မြီးရှည်ဆိုင် သိပ်ကောင်းတယ် လို့ ပြောပြောနေတာ ကြာပြီ စိုးမိုးအောင်..အဲဒါ စားးကြည့်ချင်လို့ကွာ..ဘယ်မှာလဲ..ခေါ်သွားပေးလေ...."
" ဟုတ်..ဒေါ်လေး..."
ကားပေါ်တက်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးရဲ့ ရေမွှေးနံ့ သင်းသင်းလေးကို ရှုရှိုက်လိုက်ရသည် ။ ဒေါ်လေးက ကားမောင်း ထွက်ခဲ့ရင်း ပြုံးစိစိနဲ့ " ဘာကြည့်တာလဲကွ...." လို့ မေးသည် ။
" ဒေါ်လေးက တအား လှလို့ပါ.." လို့ သူဖြေသည် ။ " ဟင်းဟင်း..မင်းက ဒေါ်လေးကို မြှောက်နေပြန်ပြီ..မြီးရှည် ကျွေးမှာပါကွ....." လို့ ရယ်ပြီး ပြောသည် ။ စိုးမိုးအောင်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ( ဒေါ်လေးရယ်..မြီးရှည် မစားချင်ပါဘူး...မြီးရှည်ထက် အဆ တရာ ကောင်းတဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဘဲ စားချင်ပါတယ် ) လို့ ပြောနေမိသည် ။
မြီးရှည်ဆိုင်ကို ရောက်တော့ ကား အကောင်းစားကြီး ပေါ်က ဆင်းလာပြီး အရမ်းလန်းတဲ့ ဒေါ်လေးနဲ့ အတူတူ လာတာဆိုတော့ လူတွေ ကြည့်တာကို ခံရသည် ။ ဒေါ်လေးနဲ့ မြီးရှည် ထိုင်စားရင်းဒီနေ့တော့ ဒေါ်လေးက သဘောကောင်းပြီး ပေးကျွေးလိုက်ရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲ လို့ ကျိတ် ဆုတောင်းနေမိသည် ။
မြီးရှည်ကလည်း စားလို့ တအားကောင်းသည် ။ နှစ်ပွဲ တီးပစ်လိုက်ပြီး ဒေါ်လေးက ဘေးက လဖက်ရည်ဆိုင်က လဖက်ရည် သောက်ရအောင်..မှာကွာ..စိုးမိုးအောင် လို့ ပြောတာနဲ့ လဖက်ရည် နှစ်ခွက်မှာရသည် ။ " အခု ဒို့ ဒီကနေ ပွဲရုံ မသွားဘူးကွ..စိုးမိုးအောင်..ဒေါ်လေးနဲ့မင်း အလုပ်ကိစ္စ ပြင်ဦးလွင်ကို သွားကြရမယ်...." လို့ လဖက်ရည်ပူပူကို မှုတ်သောက်ရင်း ဒေါ်လေး ပြောလိုက်လို့ သူ အံ့ဩ
သွားပြီး ဒေါ်လေးကို ကြည့်လိုက်မိသည် ။ပွဲရုံမှာ ဦးဉာဏ်နဲ့ လှဆောင်တို့ကို ဒီနေ့ တာဝန်ယူ လုပ်ခိုင်းထားတယ်.....ဒို့က ညနေလောက်မှ ပြန်ဆင်းလာနိုင်မှာလေ....လို့ ဆက်ပြောတဲ့အခါ စိုးမိုးအောင်လည်း စိတ်ထဲမှာ တအား ဝမ်းသာသွားမိရသည် ။ ဒေါ်လေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ အတူတူ သွားရမယ် ဆိုတာ သူ့အတွက် တကယ့်ကို ပျော်စရာပါ ။ ဒေါ်လေးနဲ့ လိုးဖို့လည်း အခွင့်အလမ်းတွေ ရချင် ရလာနိုင်တယ် လေ ။
ပြင်ဦးလွင်ကို တက်နေတဲ့ အချိန် ဒေါ်လေးက " စိုးမိုးအောင်...မင်း ကို ဒေါ်လေး ပြောစရာ ရှိတယ်..." လို့ စကားစလိုက်လို့ " ပြောပါ ဒေါ်လေး..ဘာလဲဟင်...." လို့ သူ ပြန်ပြောလိုက်သည် ။
" မင်း..ခုတလော..ဒေါ်လေးကို ကြည့်တဲ့ပုံတွေက မရိုးသားမှန်း အရမ်း သိသာတာဘဲကွ...ဒေါ်လေးလည်း ဦးဉာဏ်တို့ ရိပ်မိသွားမှာကို စိုးလို့ မင်းကို အခုမှ ပြောတာ..သိပ်လည်း မသိသာစေနဲ့ကွာ..
ဒေါ်လေးက လင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့ ဆိုတာလည်း မင်းသိသားနဲ့...." လို့ ပြောလိုက်တဲ့အခါ သူ က ဒေါ်လေး လက်မောင်းကို ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး.." ဒေါ်လေးရယ်....ကျနော် ဒေါ်လေးနဲ့ ထပ်တွေ့ချင်လွန်းလို့ ရူးနေရတယ်ဗျာ....ကျနော် ဒေါ်လေးနဲ့ ချစ်ခဲ့တာကို အမြဲ သတိရ မြင်ယောင်နေတာပါ...ကျနော့်ကို ထပ် ချစ်ခွင့်ပေးပါလားဟင်...." လို့ အသံတုန်တုန်နဲ့ ပြောလိုက်မိသည် ။ဒေါ်လေးက ရယ်သည် ။
" မရယ်ပါနဲ့ ဒေါ်လေးရယ်..ကျနော် တကယ် ခံစားနေရတာပါ....."
" မင်းကလည်း ကလေး မဆန်စမ်းပါနဲ့ကွာ..ဒို့တတွေက တိတ်တိတ်ပုန်း ဖြစ်ကြတာ...ဟန်ဆောင်ပြီး နေစမ်းပါ....လူသိလို့ မဖြစ်ဘူး....ဒေါ်လေးလည်း မင်းကို ထပ် တွေ့ချင်နေတယ် ဆိုရင် မင်း အံ့ဩသွားမလား..."
" ဟင်..တကယ်လား....ဒေါ်လေးလည်း ကျနော့်ကို တွေ့ချင်တယ်..ဟုတ်လား....အို..ကျနော် ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ...."
သူ ဒေါ်လေးကိုတအားဖက် နမ်းဖို့ ကြိုးစားသည် ။
ဒေါ်လေးက " ဟဲ့..ဟဲ့.....စိုးမိုးအောင်.....ကဲလာပြီ...ဒါကြောင့်မို့ ...ပြောတာ....မင်းက တကယ့်ကို အရူး အမဲသား ကျွေးမိသလို ဖြစ်တော့တာဘဲကိုး....." လို့ ပြောပြီး တွန်းလိုက်သည် ။
" ဒါ..ဒါ...ဒါ ဆို ...ကျနော်..ကျနော်နဲ့ ဒေါ်လေး ပြင်ဦးလွင်မှာ...ဟို...ဟို....."
သူ့အဖြစ်ကို ဒေါ်လေး ကြည့်ပြီး ရယ်သည် ။
" ဘာ..ဟို..ဟို..လဲကွ.....ဟင်း...ဟင်း......"
" ကျနော်တို့....တနေရာရာကို သွားပြီး....."
" မင်း ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲပေါ့ စိုးမိုးအောင်ရယ်....."
" ဟာ..ဝမ်းသာလိုက်တာ ဒေါ်လေးရယ် . . . ."
ဒေါ်လေးက သူ့ကို ခြံဝင်းကျယ်ကြီးထဲက ရှေးခေတ်က တိုက်အိုကြီးကို ပြန် ပြင်ဆင် မွန်းမံထားတဲ့ ဟိုတယ် ကို ခေါ်သွားပါသည် ။ ဒေါ်လေးက ကြိုတင်း ဖုန်းဆက်ပြီး အခန်းယူထားတာဘဲ ။
စိုးမိုးအောင်လည်း ကောင်တာက သော့ယူပြီး လှေခါးကြီး အတိုင်း အပေါ်ထပ်က အခန်းဆီကို ဒေါ်လေးနဲ့ အတူ တက်သွားတဲ့ အချိန်မှာထဲက သူ့ပုဆိုးထဲက ဒုတ်က တအားမာကျော တောင်မတ်နေပြီး စိတ်တွေ အရမ်းကို ထကြွနေသည် ။
ဟိုတယ် အခန်းထဲကို ရောက်တာနဲ့ စိုးမိုးအောင်လည်း ဒေါ်လေးကို အလောတကြီး ဖက်လိုက်မိသည် ။ဒေါ်လေးက " ဟိတ်..ဟိတ်....မလောနဲ့လေ..လဖက်ကောင်း စားချင်ရင် ပလောင် တောင်တက်နှေးတာကို မကြည့်နဲ့.." လို့ ပြုံးစိစိနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း တွန်းဖယ်လိုက်သည် ။ ဖြူဖွေးသန့်ပြန့်တဲ့ အိပ်ရာခင်း ခင်းထားတဲ့ ကုတင်ကြီးကို မြင်လိုက်ရတော့ စိုးမိုးအောင်ရဲ့ လီး ဆတ်ကနဲ တုန်ခါ လှုပ်သွားသည် ။
ဒေါ်လေးကို လိုးချင်နေတာ ကြာနေပြီ ဆိုတော့ စိတ်တွေက တအားကြွပြီး မထိန်းနိုင် မသိမ်းနိုင် ဖြစ်နေသည် ။ဒေါ်လေးက .." မင်း အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်က စောင့်..မျက်စိတွေကို ပိတ်ထား...." လို့ ပြော
လိုက်တဲ့အခါ စိုးမိုးအောင်လည်း ဆရာမ စကားကို မြေဝယ်မကျ နားထောင်တဲ့ တပည့်လေး တယောက်လိုခေါင်းညှိမ့်ပြီး.." ဟုတ်ကဲ့ဒေါ်လေး.." လို့ ဖြေရင်း ကုတင်ဘေးမှာ အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လေသည် ။ဒေါ်လေး ရေချိုးခန်းထဲကို ဝင်သွားသည် ။
ဒေါ်လေး ထွက်အလာကို စိုးမိုးအောင် မျက်လုံးစုံပိတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေး အိပ်ရင်း စောင့်နေသည် ။ သူ့လီးကြီးက မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေတာမှ ပေါက်ကွဲထွက် လုမတတ် တင်းမာလွန်းနေသည် ။မိနစ်စက္ကန့်တွေက ကြာလွန်းနေသည် လို့ စိုးမိုးအောင် ထင်နေသည် ။
ဒေါ်လေးကို ဘယ်လိုတွေ လုပ်ပစ်လိုက်မည်...လို့ တွေးတောရင်း စောင့်နေဆဲ ရေချိုးခန်း တံခါး ပွင့်လာတဲ့အသံကို သူ ကြားသည် ။ ဖွဖွနင်းလာတဲ့ ခြေသံ တရှပ်ရှပ် ကိုလည်း ကြားရသည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ ဒေါ်လေးထိုင်လိုက်တာကိုလည်း ငြိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ ရေမြုပ်မွေ့ယာကြောင့် သိလိုက်သည် ။ ဒေါ်လေးရဲ့ ကိုယ်က ရေမွှေးနံ့ သင်းသင်းလေးကိုလည်း ရလိုက်သည် ။
" အားပါးပါး...မင်း ပစ္စည်းကြီးက မာတင်းထောင်နေလိုက်တာ....ဟင်းဟင်း...."
ဒေါ်လေး ရဲ့ လက်ချောင်းလေးတွေက ငြင်ငြင်သာသာ ဖွဖွလေး ဒစ်ဖျားကို စမ်းကိုင်လိုက်တာ သိလိုက်သည် ။ဒေါ်လေး အတန်တချောင်းလုံးကို ပွတ်သပ်ကြည့်နေသည် ။စိုးမိုးအောင် လည်း ဒေါ်လေး အမိန့်မရသေးလို့ မျက်လုံးတွေကို မဖွင့်ရဲသေး ။
ဒေါ်လေးရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် သူ့လီးကြီး တအားကို တုန်ခါနေသည် ။ ဒီအချိန်မှာ ဒေါ်လေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက လီးထိပ်ပိုင်းကို ငုံဟတ်လိုက်တာကို ခံလိုက်ရသည် ။ ဒေါ်လေး သူ့လီးကို စုတ်ပေးပြီ ။ တချက်ချင်းအရင်းပိုင်း အထိ ရောက်အောင် ငုံငုံ စုတ်လိုက်တာ စိုးမိုးအောင် အတွက် အရမ်းကို ဖီလင်တက်စရာ အရသာဘဲ။
ဒေါ်လေးရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ရင်ဘတ်ဆီကို ရောက်လာပြီး ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ဒေါ်လေးရဲ့ လျာလေးက ဒစ်လုံးကို ရေရေလည်လည် သမနေလို့ စိုးမိုးအောင် ခံလို့ကောင်းလွန်းလို့ တအင်းအင်းနဲ့ ညည်းလိုက်မိရသည် ။ ထိပ်က အပေါက်လေးကိုပါ လျာထိပ်လေးနဲ့ ထိုးထိုးပေးနေပြန်တော့ စိုးမိုးအောင် ထွန့်ထွန့်လူးနေရပြီ ။
" အို...ဟင်း.....အာ့...အား...အား......."
ဒေါ်လေး တအား စုတ်ပေးနေသည် ။ အိုး..ကောင်းလိုက်တာ ဒေါ်လေးရယ်.....။
" မျက်စိ ဖွင့်ရတော့မလားဟင်...."
" ဟင့်အင်း..မဖွင့်နဲ့အုံး....."
ဒေါ်လေးက အစုတ် ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်ကို ခွတက်လိုက်သည် ။ ဒေါ်လေး သူ့ကို အပေါ်က တက်ဖိုက်တော့မည် ဆိုတာကို သိလိုက်လို့ စိုးမိုးအောင် အရမ်း သဘောကျ ကျေနပ်သွားသည် ။ စိုအိအိ ဒေါ်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ သူ့လီးထိပ် ဒစ်ဖျား ထိတွေ့နေပြီး မကြာခင် ဒေါ်လေးက ဖြည်းဖြည်း အသာ ဖိထိုင်ချလိုက်လို့ တဖျစ်ဖျစ်နဲ့ လီးက စောက်ဖုတ်ထဲ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် အိအိလေး ဝင်ရောက် သွားရသည် ။ အင်း....ကောင်းလိုက်တာဗျာ....အား.......။
ဒေါ်လေး အသာပြန်ကြွလိုက်ပြန်တော့ ဒေါ်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်အတွင်းသားတွေက တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပွတ်တိုက်သွားပြန်လို့ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ အရသာတွေ ထးရပြန်သည် ။ ကြွလိုက် ဖိချလိုက် ကြွလိုက် ဖိချလိုက် ..။ဒေါ်လေးသည် ကောင်းဘွိုင်မလေး မြင်းစီးနေသလို ဖင်တကြွကြွနဲ့ အပေါ်က တက်လိုးပေးနေသည် ။
" မင်း မျက်လုံးတွေ ဖွင့်လိုက်တော့..ဟင်းဟင်း...ပြီးတော့ အောက်ကနေလည်း ပြန်ကော့ထိုးပေး...."
ဒေါ်လေးရဲ့ ခွင့်ပြုချက် ရတာကြောင့် သူ မျက်လုံးတွေ ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပြီ ။ နို့ကော့ကော့လုံးလုံးကြီးတွေကတုန်ခါနေကြသည် ။ အို..လှလိုက်တာ ဒေါ်လေးရယ်...။ဒေါ်လေးရဲ့ နို့ကြီးတွေကို လက်နဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။
ပြီးတော့ အောက်ကနေ ပင့်ထိုးထည့်ပေးနေမိသည် ။ ဒေါ်လေးက ဖိချလိုက် သူက ပင့်ကော့ထိုးလိုက်နဲ့ စည်းချက် မှန်မှန် လိုးကြပြီ ။ဒေါ်လေးလည်း အရသာထူးနေဟန်တူသည် ။ တအားအား တအင်းအင်းနဲ့ အော်ညည်းသည် ။ ခဏကြာတော့
" မင်း လိုးပေးတော့ကွာ..." လို့ ပြောလိုက်ရင်း ဒေါ်လေးက သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဆင်းသည် ။ သူ ဘာမှ မပြောရဘဲ
ဒေါ်လေးက သူ့ဖါသာ ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ပေးသည် ။ စိုးမိုးအောင်လည်း ဒေါ်လေးရဲ့ ဖင်တုံးကြီးတွေရဲ့ အနောက်မှာ နေရာဝင်ယူရင်း လီးကို မို့ဖေါင်းတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို နှစ်ထိုးပစ်လိုက်သည် ။
အိုး.......ကောင်းလိုက်တာ...တင်းတင်းအိအိ စောက်ဖုတ်က သူ့လီးကို ညှစ်ထားသလိုဘဲ ။စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးဆောင့်ပစ်လိုက်မိပြီ ။ တဖွတ်ဖွတ် အသံတွေ ညံသွားသည် ။
" အင်း...အင်း..ကောင်းတယ်....ကောင်းလိုက်တာ....ဆောင့်...ဆောင့်.....ဆောင့်......."
ဆက်တိုက် တအားဆောင့်ထည့်တော့ ဒေါ်လေး အရင် ပြီးသွားသည် . .။ မရှေးမနှောင်းဘဲ သူလည်း သုတ်ရည်တွေကို တအား ညှစ်ဆွဲယူနေတဲ့ ဒေါ်လေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲကို တအားပန်းထုတ်ရင်း ပြီးသွားရသည် ။
" အား.........အိုး......ကောင်း..ကောင်းလိုက်တာ ....ဒေါ်လေးရယ်.....ကျေးဇူးတင်လိုက်တာဗျာ...."
ဇေယျာလှိုင်သည် မုန့်တိုက်က သူ့ရုံးခန်းလေးမှာ ထိုင်နေရင်း မန္တလေး မှာတုံးက တင်နှင်းမာနဲ့ လိုးခဲ့တာတွေကိုစမြုံ့ပြန် မြင်ယောင် စဉ်းစားနေသည် ။ ဒီတခေါက် မန္တလေးကို သူ ပြန်ရောက်တော့ တင်နှင်းမာက သူ့ကို စကားပြော တိုင်ပင်စရာ ရှိသည် ဆိုပြီး ခေါ်သည် ။
နှစ်ယောက်ထဲ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပြောချင်သည် ဆိုပြီး အမရပူရ ( တောင်မြို့ )က တင်နှင်းမာ မကြာသေးခင်က ဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ကလေးကို ခေါ်သွားသည် ။
ဇေယျာလှိုင်လည်း တင်နှင်းမာက သူ့ယောက်ျား ကံမင်းထူး အကြောင်းကို မေးလိုက်လို့ " အင်း..မိပေါက်တယောက် သိသွားပြီကိုး.." လို့ စိတ်ထဲမှာ ရေရွတ်လိုက်မိသည် ။
" ဇေယျာ...သူ ကောင်မလေးတွေနဲ့ ရှုပ်နေတာ ငါ နားမဆန့်အောင် ကြားနေရတယ် ...အခု ဓါတုကလျာ ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးနဲ့က ယူကြတော့မလိုတောင် ဖြစ်နေတယ် တဲ့..ငါလည်း သူ့ကို ဖုန်းဆက်မေးလိုက်တော့ သူက ရိုးရိုးပါ.စာသင်ပေးနေတဲ့ တပည့်မလေးတွေပါ..ဘာညာနဲ့ ဖြေရှင်းတာပေါ့...နင် ငါ့ကို အမှန်အတိုင်း ပြောပါလား..ဇေယျာ...သူ တကယ့်ကို ရှုပ်ပွေနေတာလား...."
ဇေယျာလှိုင်လည်း ဒီလောက်တောင် မိပေါက် သိနေမှတော့ ဖုံးမထားချင်တော့ပါ ။ ကံမင်းထူး အကြောင်း သူမသိနေတာတွေဟာ အမှန်တွေပါ လို့ ပြောပြလိုက်သည် ။
" ငါ ဘယ်လိုမှ မခံစားရပါဘူး...ဇေယျာ....ငါလည်း နင်နဲ့ ဖြစ်နေတာဘဲလေ ...ဒါကြောင့် သူ့ကိုလည်း ငါ သိပ်
ပြီး ရန်မလုပ်ချင်တော့ပါဘူး ..ငါ လုပ်ချင်တာတွေလည်း လုပ်နေတာဘဲ မဟုတ်လား...." လို့ တင်နှင်းမာက ပြောရင်း ဇေယျာလှိုင့်ကို ဖက်လိုက်သည် ။ဇေယျာလှိုင်လည်း တင်နှင်းမာကို ပြန်ဖက်လိုက်ပြီး ခါးသေးသေး အောက်က ဝိုက်ထွက်နေတဲ့ တင်ပါးတွေကို ဆုပ်နယ်လိုက်သည် ။
" နင်....လိုးတော့မလား...ဇေယျာ...."
" အင်း....နင်သိပ်တောင့်တာဘဲ မိပေါက်ရယ်....နင့်ဖင်တွေက တကယ့် အမိုက်စား...."
တင်နှင်းမာက " ဇေယျာ..ငါလည်း နင့်ကို ငါ့ အပျိုစင် ဘဝကို မပေးနိုင်ခဲ့တာ စိတ်မကောင်းပါဘူး ..တခုတော့
ရှိတယ်...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။
" ဘာရှိတာလဲ မိပေါက် "
" ငါ့မှာ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပေးသေးတာ တခု ရှိနေသေးတယ်..ဇေယျာ....."
" ဘာလဲဟင်..မိပေါက်..."
တင်နှင်းမာက ချက်ချင်း မပြောဘူး ။ဇေယျာလှိုင်က တင်နှင်းမာရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ဖယ်ခွာလိုက်ပြီး..." မိပေါက်..ဘာ ရှိနေတာလဲ.."လို့ ထပ်မေးလိုက်တော့ " ငါ့နောက်ပေါက်လေ...." လို့ ရယ်ပြီး ဖြေလိုက်သည် ။
" နင်က ငါ့ကို ပေးဖွင့်မလို့လား..မိပေါက်....." လို့ စိတ်ဝင်စား စိတ်လှုပ်ရှားတဲ့ လေသံနဲ့ ဇေယျာလှိုင်က မေးလိုက်သည် ။
" အင်း..နင်လိုချင်ရင်ပေါ့ ဇေယျာ...." လို့ ဖြေရင်း ကုတင်စောင်းမှာ ကုန်းပေးလိုက်တဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကြီးတွေ...ပြူးထွက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းကြီး နဲ့ စအိုပေါက် ညိုညိုလေးကို စူးစူးစိုက်စိုက်ရင်း ဇေယျာလှိုင်က " လိုချင်တာပေါ့ဟာ....ငါ အခု ယူရမလား...." လို့ ပြန်မေးသည် ။
" အရင်ဆုံး စောက်ပတ်ကို လိုးပေးအုံးဟာ...ငါ တအား ယားနေတယ်...ပြီးတော့မှ ဖင်ကို လိုးပေါ့..." လို့ တင်နှင်းမာက ပြောလိုက်သည် ။
မိပေါက်ရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကို ဖွင့်ခွင့်ရမည် ဆိုတာကို သိတာနဲ့ သူ ဘယ်လောက် ထန်သွားသလဲ ဆိုတာ ပြောရင် ယုံကြမယ် မထင်ဘူး ။ လီးက တအားထွား တအားမာပြီး ပေါက်ထွက်တော့မတတ် တင်းလွန်းသွားသည် ။တံခါး ကလစ်ကနဲ ဖွင့်လိုက်သံကြောင့် ဇေယျာလှိုင် မော့ကြည့်သည် ။
တင်နှင်းမာကို ဖင်ပေါက်လိုးတဲ့အကြောင်း စဉ်းစားနေတာတွေ ရုတ်တရက် ရပ်ဆိုင်းသွားပြီ ။သူ့ရုံးခန်းလေးထဲကို တံခါးမခေါက်ဘဲ ဖွင့် ဝင်လာရင် သူ တအား စိတ်ဆိုးတတ်သည် ။ စိတ်ဆိုးခဲ့သည် ။
ကြည့်လိုက်တော့ စပယ်အေး ဖြစ်နေသည် ။ စပယ်အေးကိုတော့ သူ စိတ်ဆိုးမှာ မဟုတ်ဘူး ။ အမြဲ အချိန်မရွေးဝင်စေထွက်စေ ခွင့်ပြုထားတဲ့ သူ့ ချစ်ချစ်ကလေး မို့...။
" အကို ..."
" ဟင်...မီးငယ်...လာ..လာခဲ့...."
စပယ်အေးကို ဇေယျာလှိုင်က မီးငယ် လို့ သူ့မိသားစုတွေက သူတို့အိမ်မှာ ခေါ်သလို ခေါ်သည် ။
" ထိုင်....မီးငယ်....ဘာထူးလဲ...."
စပယ်အေးက သူ့အနားက ကုလားထိုင်လေးမှာ ထိုင်လိုက်သည် ။
" အကို့ကို အဖေ့အခြေအနေ လာပြောပြမလို့ပါ..."
" ပြော...ပြော...မီးငယ် ဖေဖေ ဘယ်လိုနေသေးလဲ..သက်သာလား......"
" သက်သာပါတယ်...အကို..ဒေါက်တာတင်စိုးဝေကလည်း အကို့မျက်နှာနဲ့ အဖေ့ကို အရမ်း ဂရုစိုက် ကုပေးပါတယ်..အကို့ကို မီးငယ် အရမ်း အရမ်းကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အကိုရယ် .... "
စပယ်အေးသည် သူ့အဖေ နေမကောင်း ဖြစ်လိုက်လို့ အလုပ်များသွားပြီးနောက်မှာ အကိုဇေယျာလှိုင်က အရင်က ချစ်ခွင့်တောင်း အဖြေတောင်းထားတာကိုတောင် ထပ် မမေးတော့ မတောင်းတော့တာကြောင့် အကိုက ငါ့ကို ချစ်သေးရဲ့လား လို့ တွေးနေသည် ။ သူ့ကို ဘယ်လို ပြောရမေးရပါ့မလဲ ..။
ဇေယျာလှိုင်ကလည်း အဖေ နေမကောင်း ဖြစ်လို့ အရမ်း စိတ်သောကရောက် အလုပ်များနေတဲ့ စပယ်အေးကိုသူ မနှောက်ယှက်ချင်တော့လို့ ခပ်ခွာခွာဘဲ ကူစရာတွေ ကူပေးပြီး နေနေခဲ့တာ ။စပယ်အေးလည်း သူက စိုက်ထုတ်ပေးထားတဲ့ ငွေတွေက များလွန်းလို့ ဘယ်လို ပြန်ဆပ်ရပါ့မလဲ မသိဘူး လို့ ကွယ်ရာမှာ တခြား အလုပ်သမားတွေကို ပြောနေတာကို သူ ပြန်ကြားရသည် ။
" လိုတာပြောလေ..မီးငယ်..ဘာဖြစ်ဖြစ်..."
" အကိုရယ်..အကို ကူညီနေတာတွေ များနေပါပြီ..မီးငယ်ကသာ အကို့ ကျေးဇူးတွေကို ဘယ်လို ပြန်ဆပ်ရမလဲမသိဘူး ဖြစ်နေတယ် ...အကို့ကျေးဇူးတွေကို ဘယ်လိုနည်းနဲ့ ဖြစ်ဖြစ် မီးငယ် ပြန်ဆပ်ချင်ပါတယ်...."
သနားစရာ ကောင်မလေးကို ကြည့်ပြီး ဇေယျာလှိုင်လည်း ပါးပြင်မို့မို့လေးတွေ ပေါ်ကို စီးကျလာတဲ့ မျက်ရည်တွေကို သုတ်ပေးမိသည် ။
" မလိုပါဘူး..မီးငယ်....မီးငယ်ကို အကို သိပ်ချစ်တာ မီးငယ် သိစေချင်တယ်....အကိုလည်း မီးငယ် အလုပ်ရှဲပ် စိတ်ပင်ပန်းနေတယ် ဆိုပြီး မီးငယ်ဆီက အဖြေမတောင်းတော့တာပါ.....အကို့ကို ပြန်ချစ်မယ် မဟုတ်လား...."
ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ စကားကို ကြားလိုက်ရတော့ စပယ်အေးလည်း တအား ပျော်သွားသည် ။
ချက်ချင်းဘဲ.." အကို့ကို မီးငယ် ချစ်တယ်...အကိုမေးတာကို စောင့်နေတာ..မီးငယ် စပြောမထွက်လို့...." လို့ ပြောလိုက်ပါသည် ။ ဇေယျာလှိုင်လည်း စပယ်အေးရဲ့ ကိုယ်လုံးလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲကို ဆွဲသွင်းကာ တအား ဖက်ထားလိုက်သည် ။ သည် အချိန်မှာ သူ့တပည့် ဇင်ဦး အပြင်ကနေ တံခါးခေါက်ပြီး ဝင်ခွင့်တောင်းသည် ။
" မလာနဲ့အုံး ဇင်ဦးရေ..ငါ အလုပ်များနေတယ်..."
လို့ သူ အော်ပြောလိုက်ပြီး ဖက်ထားတဲ့ စပယ်အေးရဲ့ နှုတ်ခမ်လှလှလေးကို ငုံစုတ်လိုက်သည် ။ဇေယျာလှိုင်ကို ကျေးဇူးဆပ်ချင်နေတဲ့ စပယ်အေး ဒီနေ့တော့ ကျေးဇူး ဆပ်ခွင့် ရသွားပြီ ။ဒီနေ့ စပယ်အေးရဲ့ အလုပ်ပိတ်ရက်ပါ ။
မနက်စောစောထပြီး အဖေ့အတွက် ဆန်ပြုတ်ပြုတ်ပေးသည် ။ ဇေယျာလှိုင်က အတင်းငြင်းတဲ့ကြားက မနေ့ကအလုပ်က အပြန် ငွေတထုတ် ထည့်ပေးလိုက်သည် ။ သည်ငွေနဲ့ အဖေ့အတွက် ကြက်သား..ငါး....နဲ့ဆန်ကောင်းကောင်း ဝင်ဝယ်ခဲ့သည် ။
ညပိုင်းမှာ ရပ်ကွက်ထဲက ဆေးခန်းကို သွားပြတော့လည်း ဆေးဖိုး ဆရာဝန်ဖိုးတွေ ပေးနိုင်သွးသည် ။ သူ့ကို ကျေးဇူးဆပ်ဖို့ နေနေသာသာ သူစိုက်ထုတ်ပေးထားတာတွေကိုတောင် ပြန်မဆပ်နိုင် ။ ထပ်တောင် သူ့ဆီက လက်ခံယူနေရတဲ့ ကိုယ့်ဘဝကို စပယ်အေး စိတ်အပျက်ကြီး ပျက်မိနေပေမယ့်ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ ။
အကို့ကို ချစ်တယ် လို့ မနေ့က သူ့ရုံးခန်းထဲမှာ အဖြေပေးခဲ့သည် ။ တကယ်လည်း အကို့ကို စပယ်အေး ချစ်သည် ။ အကို့လို ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့် ပညာတတ် သူဌေးသား တယောက်ကို စပယ်အေး ဘယ်လို ငြင်းပယ်နိုင်မှာလဲ ။ အကိုက မိန်းမတိုင်းကိုတောင် ဂရုတစိုက် ရှိလှတာ မဟုတ်ဘူး ။အကိုက စပယ်အေး နှုတ်ခမ်းတွေကို နမ်းသည် ။ ရင်တွေ ခုံမိတာ အရမ်း အရမ်း ။
ညက သူနမ်းတာတွေကို ပြန်မြင်ယောင် သတိရပြီး အိပ်ရာထဲမှာ သူ့ကို သတိရလိုက်တာ ။ ဒီနေ့ မနက်လည်းသူ့ကို သတိရနေတာဘဲ ။ မောင်လေး ညီမလေးတွေကို အဖေ့ကို ဂရုစိုက်ဖို့ မှာလိုက်ပြီး စပယ်အေး ဒီနေ့အကို့ဆီကို ဖုန်းဆက်ပြီး သူအားရင် သွားတွေ့မလို့ လုပ်သည် ။
အကို့ကို သိပ် တွေ့ချင်တာဘဲ ။ အကို နမ်းတာတွေကို ခံချင်သည် ။ အကို့ဆီကို မသွားခင် ရေချိုးသည် . .။သန့်ပြန့်တဲ့ အဝတ်တွေကို ဝတ်..အလှအပ ပြင်သည် ။ လမ်းထိပ်က လဖက်ရည်ဆိုင်ကနေ အကို့ဆီကို ဖုန်းဆက်လိုက်သည် ။ အကိုက စပယ်အေး ဖုန်း မဆက်စဖူး ဆက်လို့ အံ့ဩနေသည် ။ စပယ်အေးက အကို့ကို အရမ်းတွေ့ချင်သည် လို့ ပြောလိုက်တော့ အကို လည်း အရမ်း ဝမ်းသာ သွားသည် ထင်သည် ။
မလာခဲ့နဲ့..သူ လာခေါ်မယ် အိမ်ကဘဲ စောင့်နေ လို့ ပြောသည် ။ စပယ်အေးလည်း ကိုယ်နေတဲ့နေရာက ကားတောင် ဝင်လို့ မရတဲ့ လမ်းကျဉ်းသေးသေးလေး မို့ အကို့ကို အားနာသည် ။ အကို လာမယ့်အချိန် လမ်းထိပ်က ထွက်စောင့်မယ်လို့ ပြောသည် ။ အကိုက မစောင့်နဲ့ ဘယ်အချိန် ရောက်မယ်မှန်း မသေချာဘူး.လမ်းတွေကကားတွေပိတ်ပြီး ကြာတတ်တယ်....လမ်းထိပ်မှာ ကားရပ်ပြီး ဆင်းလျှောက်ခဲ့မယ် လို့ ပြောသည် ။
အကို မလာခင် စပယ်အေးလည်း အိပ်ခန်းထဲက မှန်လေးကို ဘယ်နှစ်ကြိမ်မှန်း မရေတွက်နိုင်အောင်ဘဲ ကြည့်မိသည် ။ အကို့ကို ပြန်ချစ်လိုက်ပေမယ့် ခုထိ အကိုဟာ စပယ်အေး လက်ထပ်မယ့် ယောက်ျား တယောက် ဖြစ်လာလိမ့်မယ် လို့ မမျှော်လင့်ရဲသေးဘူး ။ စပယ်အေး ဘဝနဲ့ သူ့ဘဝက မိုးနဲ့မြေလို ကွာဟနေသည် ။
သူ့မိဘတွေကလည်း စပယ်အေးနဲ့ သဘောတူလိမ့်မည် မထင် ။ သူကတော့ မနေ့က ခွဲခါနီးဘာမှ မပူနဲ့ အကိုနဲ့ မီးငယ်တို့ အားလုံး အဆင်ပြေမှာပါ လို့ ပြောခဲ့သည် ။
အကို ရောက်လာသည် ။ စပယ်အေး တအား ပျော်သည် ။ အိမ်နားနီးချင်းတွေက ဝိုင်းကြည့်တာကို ခံရသည် ။အကိုက မောင်ညီမတွေကို မုန့်ဖိုးတွေ ပေးသလို သူ ဝင်ဝယ်လာတဲ့ ပေါင်မုန့် ယိုဘူး..ဘစ်စကစ်ပုံးတွေကို အဖေ့ကို ပေးသည် ။ အဖေကလည်း အစစအရာရာ အတွက် ကျေးဇူးတင်ကြောင်း အကို့ကို ပြောသည် ။စပယ်အေး အကိုနဲ့ လိုက်သွားသည် ။
အကို့ကားထဲမှာ အေးစိမ့်နေသည် ။ အကိုက ကားမောင်းနေရင်း စပယ်အေးရဲ့ လက်တဖက်ကို လာဆုပ်ထားသည် ။ " ပျော်လား..မီးငယ်....." လို့ အကိုက မေးသည် ။ စပယ်အေး ခေါင်းလေး ညှိမ့်ပြရင်း " ပျော်တယ် အကို" လို့ ဖြေသည် ။ ရင်တွေက တအား ခုံနေသည် ။
အရင်ဆုံး အကိုက အင်းလျားကန်ကြီး ဘေးက ဟိုတယ်ကြီးကို ခေါ်သွားသည် ။ ကန်ရေပြင်ကို မြင်နေရတဲ့ မှန်ချပ်ကျယ်ကြီး နဲ့ စားပွဲခုံလေးမှာ မျက်နှာချင်းဆိုင် ထိုင်ပြီး ဆိတ်သား အစာသွတ်မုန့်လေးတွေကို သင်္ဘောသီးဖျော်ရည်နဲ့ စားကြသည် ။ သဘောင်္သီးဖျော်ရည်က ဖန်ခွက် လှလှ ရှည်ရှည်လေးတွေနဲ့ ထည့်ထားတာ ။
စုတ်သောက်ရတဲ့ စုတ်တံကလည်း ရွှေရောင်လေး ။ စက္ကူလက်သုတ်ပုဝါလေးတွေကလည်း သုတ်ရက်စရာ မရှိအောင်လှနေသည် ။ စားသောက်ဆိုင် ထဲမှာ အကိုနဲ့ စပယ်အေးတို့ဘဲ ရှိနေသည် ။ စားပွဲထိုးတွေက အဝေး မှာဘဲရှိနေသည် ။ အကိုက စပယ်အေးကို သိပ်ချစ်တာဘဲ မီးငယ်ရယ် လို့ ပြောပြီး လက်ကို ကိုင်ဆုပ်ထားသည် ။
စပယ်အေးရဲ့ စိတ်ထဲမှာလည်း အကို့ကို အရမ်းချစ်နေသည် ။ အကို့ကို စပယ်အေးရဲ့ ကိုယ်ခန္ဓာကို ပုံအပ်ပြီးချစ်ကြောင်း သက်သေပြချင်သည် ။ ကျေးဇူးဆပ်ချင်တာ သက်သက် မဟုတ် ။နောက်တနေရာကို အကို ခေါ်သွားသည် ။ အဝတ်အစားတွေ ရောင်းတဲ့ စတိုးဆိုင်ကြီး ကိုပါ ။ စပယ်အေးကိုအဝတ်အစားတွေ အများကြီး ဝယ်ပေးသည် ။ မလိုချင်ပါဘူးလို့ ပြောလည်း မရဘူး ။ ပြီးတော့ နောက တနေရာကို ခေါ်သွားသည် ။ စိန်ရွှေရတနာရောင်းတဲ့ ဆိုင်ကြီး တဆိုင်ကိုပါ ။ အကိုက ချစ်သူဖြစ်ကြတဲ့ အမှတ်တရ ဆို ပြီး စိန်လက်စွပ်တကွင်း ဝယ်ပြီး စပယ်အေးရဲ့ လက်မှာ စွပ်ပေးသည် ။ စပယ်အေး မျက်ရည်လည်ရသည် ။
ဒီဆိုင်ကနေ ဆက်သွားကြတာက အကိုနေတဲ့ တိုက်ခန်းကိုပါ ။စပယ်အေးလည်း အကိုနေတဲ့နေရာကို ပထမဆုံး ရောက်ဖူးရတာပါ ။ အရမ်း သန့်ရှင်းပြီး သစ်လွင် သားနားတာဘဲ ။ အကိုက ရန်ကုန်မှာ သူ တယောက်ထဲနေတော့ ဖြစ်သလိုဘဲ တဲ့ ။ အမှန်က စပယ်အေးတို့လို ဆင်းရဲသားတွေ အတွက်က အကို့တိုက်ခန်းက အရမ်း သားနား သန့်ရှင်းနေတာ ။ အကိုနဲ့ အကြာကြီး စကားထိုင်ပြောကြသည် ။ ဧည့်ခန်းက အညိုရောင် နှစ်ယောက်ထိုင် သားရေ ထိုင်ခုံကြီးမှာ ။
အကိုနဲ့ စပယ်အေးတို့ လက်ချင်း ဆုပ်ကိုင်ထားကြသည် ။ အကို မန္တလေးကို ပြန်နေတဲ့ အချိန်တွေမှာ အရမ်းလွမ်းခဲ့ရတာဘဲ လို့ ဖွင့်ပြောပြမိသည် ။ အကိုက အကိုလည်း ဒီလိုပါဘဲ..မီးငယ်ကို တချိန်လုံး သတိရနေတယ်လို့ ပြောပြီး စပယ်အေးရဲ့ လက်မောင်းရင်းသားတွေကို နမ်းလိုက်သည် ။
တိတ်ဆိတ်ပြီး ဘယ်သူမှ မရှိနေတဲ့ အကို့တိုက်ခန်းမှာ လွတ်လပ်နေသည် ။ အကိုက စပယ်အေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲထည့်ထားသည် ။ ပါးနဲ့ နဖူးတွေကို နမ်းသည် ။ လည်တိုင်ကို နမ်းသည် ။ အကိုက စပယ်အေးကို တကယ် ချစ်တယ်လို့ ယုံသည် ။
" ချစ်လား မီးငယ် ..."
လို့လည်း ခဏ ခဏ မေးသည် ။ သူမေးတိုင်း စပယ်အေးကလည်း " ချစ်တယ် အကို..."လို့ ဖြေသည် ။ " အကို့ကို ချစ်ရင် နမ်း...." လို့ အကိုက ပြောပြီး မျက်လုံးတွေ မှိတ်ထားလိုက်သည် ။ စပယ်အေးလည်း အကို့ပါးနှစ်ဖက်ကို နမ်းလိုက်သည် ။ အကိုက ပြုံးပြီး " ဒါဘဲလား..." လို့ ပြောလိုက်လို့ စပယ်အေးလည်း အကို့ နဖူးကို နမ်းလိုက်ရသည် ။ အကိုက ဒါဘဲလား လို့ ထပ်မေးပြန်သည် ။
" အကိုကလည်းကွာ..မီးငယ် ရှက်တယ်...." လို့ ပြောမိသည် ။ အကိုက သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို လက်ညှိုးနဲ့ ထောက်ပြသည် ။ ဒီကို နမ်း..ဆိုတဲ့သဘော ပြတာ ။ စပယ်အေးလည်း နမ်းချင်ပါသည် ။ ရှက်လို့ ။ အကိုက လက်ညှိုးနဲ့ တချိန်လုံး ထိုးပြနေတော့ မနေသယတော့ဘူး ။အကို့ နှုတ်ခမ်းကို ထိတယ် ဆိုရုံ နမ်းပေးလိုက်သည် ။
အကို့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာသည် ။ " ဟိတ်..ဒါဘဲလား...အနမ်းလေးကလည်း တွန့်တိုလိုက်တာ..." လို့ ပြောလိုက်လို့ စပယ်အေးလည်း.." မတွန့်တိုပါဘူး အကို..အကို့အတွက်ဆို မီးငယ်က အကုန်ပေးချင်နေတာပါ...." လို့ အကို့ပုခုံးပေါ် ခေါင်းတင်ပြီး တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်မိသည် ။
" ယုံပါတယ် ချစ်လေးရယ်...."
လို့ အကိုက ပြန်ပြောသည် ။ ဒီတခါ အကိုက နှုတ်ခမ်းစုတ်တော့ အကို စုတ်သလိုဘဲ စပယ်အေးလည်း အကို့နှုတ်ခမ်းတွေကို ပြန်စုတ်လိုက်သည် ။
အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment