ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၅ )

ကျေးဇူးဆပ်ပါမည် အပိုင်း ( ၅ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသူ - အညတြ (အတွေးပင်လယ်ပြာ မှကူးယူသည်)

တင်နှင်းမာရဲ့ စိတ်တွေလည်း ဖေါက်ပြန်လာသည် ။လှိုက်ယားတက်လာတဲ့ ဝေဒနာကို ဦးဉာဏ်နဲ့ ဖြေရှင်းပစ်လိုက်ချင်တဲ့ စိတ်တွေ တဖွားဖွား ဝင်လာသည် ။

" ဦးဉာဏ်...."

" ဗျာ...တူမလေး ..."

" ဦးဉာဏ်ရဲ့ မိန်းမ က ကျန်းမာရေး တော်တော် ချူခြာတယ်နော် ..."

" ဟုတ်တယ်..တူမလေး...ကြာပြီ ..."

" ဦးဉာဏ်ကို သူ ဂရုမစိုက်နိုင်ဘူးပေါ့နော် ..."

" အင်း..ဟုတ်တယ်...သူက တရှောင်ရှောင်နဲ့...ဆေးကုနေရတာ...တော်တော်လေး ကြာပြီ...တူမလေးတို့ ကျေးဇူးကြီးပါတယ်...."

တင်နှင်းမာက " ကျမ ခါး သိပ်ညောင်းတာဘဲ ဦးဉာဏ်ရယ်..." လို့ ပြောလိုက်ပြီး ထိုင်ရာက ထသည် ။ စားပွဲပေါ်လက်ထောက်ပြီး ခပ်ကိုင်းကိုင်း ရပ်လိုက်ပြီး..." ခါးကို နဲနဲလောက် နှိပ်ပေးပါအုံး..ဦးဉာဏ်...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်ကြီးတွေက ကုန်းထားလို့ ပိုကြီးသလို ထင်နေရသည် ။ဦးဉာဏ်လည်း တံတွေးကို ဂုကနဲ မြိုချလိုက်ပြီး ခါးကို နှိပ်ပေးသည် ။ ဖင်ကြီးတွေကို ကိုင်မဆုပ်မိလိုက်ရအောင်မနည်းကြီး စိတ်ထိန်းထားနေရသည် ။ စိုးမိုးအောင်ကို ပေးလိုးခဲ့တာကြောင့် သူ တောင်းလိုက်ရင်လည်း တင်နှင်းမာက ပေးလိုးမှာဘဲ ဆိုတဲ့ အသိကလည်း ရှိနေသည် ။ မတော်လို့ ထင်သလို ဖြစ်မလာဘဲ စိတ်ဆိုးသွားရင်လည်းအနည်းဆုံး အလုပ်ထုတ်ပစ်ခံရမှာ ။

" အင်း...ဟား.....အင်း.....ကောင်းတယ်.....အိုး...ကောင်းတယ်......."

ဦးဉာဏ်ရဲ့ လက်ဖဝါးကြီးက ခါးကို နှိပ်နေရာက တင်နှင်းမာရဲ့ ဖင်ကြီးတွေ အပေါ်ကို ဖျတ်ကနဲ ရောက်သွားသည်။သွေးတိုးစမ်းတဲ့ သဘော ။ တင်နှင်းမာက ဘာမှ မပြော။ မတား ။ မငြင်းတော့ ဦးဉာဏ် အားတက်သွားသည် ။ဖင်တုန်းတွေကို ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။

ဦးဉာဏ်ရဲ့ ငပဲလည်း တအားကို မတ်ထောင်တင်းလာသည် ။ ဖွဖွ ပွတ်နေရာက ဖင်တုန်းတွေကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာက ဘာမှ မတား မငြင်း တဲ့အပြင် ဖင်ကြီးတွေကို ထောင်ပေးလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်လည်းဝမ်းသာအားရ ဖင်ကြားထဲကိုပါ လက်နဲ့ ထိုးနှိုက် ကိုင်တွယ်တော့သည် ။ တင်နှင်းမာရဲ့ ပါးစပ်က " အင်း.." လို့အသံတချက်ဘဲ ထွက်လာသည် ။ ဦးဉာဏ် လည်း တင်နှင်းမာ အလိုတူနေပြီ ဆိုတာကို သိလာလို့ ပို ရဲတင်းလာပြီး ဖင်နောက်တည့်တည့်ကို တိုးကပ်လိုက်ပြီး ပုဆိုးကြားက ထိုးထောင် ငေါထွက်နေတဲ့ သူ့ငပဲကြီးနဲ့ ဖင်ကြားကို ဖိကပ်လိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာသည် မာမာအတန်ကြီးနဲ့ အထောက်ခံလိုက်ရလို့ တဖိန်းဖိန်း တရှိန်ရှိန်း ဖြစ်သွားသည် ။ ကာမဖီလင်တွေ ဟုန်းကနဲ ထကြွလာရသည် ။ " ဦးဉာဏ်..ဟင့်ဟင့်...ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲလို့...." လို့ တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ အသံတွေက တုန်ခါနေသည် ။ " တူမလေးရယ်..ဦးဉာဏ်လည်း မရတာ အရမ်းကြာပြီးတူမလေးကို မြင်ရတာကလည်း တအား လှနေလို့ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူးကွယ်..တူမလေး..ကို ဦးဉာဏ် ချစ်လို့ရမလားဟင်...." လို့ ဦးဉာဏ်ကလည်း တုန်ရီတဲ့ အသံကြီးနဲ့ ပြောလိုက်ရင်း ငပဲကြီးနဲ့ ဖင်ကြားကို ပွတ်တိုက်ပါတော့သည် ။ " ဦးဉာဏ်..တအား ထန်နေလားဟင်...." လို့ လှည့်ပြီး မေးလိုက်လို့ ဦးဉာဏ်လည်း.." ဟုတ်...ဟုတ်တယ်..တူမလေး...မလုပ်ရတာ နှစ်နဲ့ချီပြီး ကြာနေပါပြီ ...." လို့ ဖြေလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာလည်း.." ဦးဉာဏ်ကို သနားတယ်...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်ကတော့ ဖိဖိ ပွတ်ညှောင့်နေရင်းကုန်းထားလို့ တွဲကျနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးဆီကိုပါ လက်က ရောက်သွားသည် ။

" ဦးဉာဏ်...."

" ဗျာ...တူမလေး...."

" ပုဆိုး ချွတ်လိုက်..ဦးဉာဏ်ဟာကို ကြည့်ချင်တယ်...."

ဦးဉာဏ်ရဲ့ စိတ်တွေ ဒီစကားကို ကြားလိုက်ရတော့ တခါထဲ အမြင့်ဆုံးကို ကြွတက်သွားသည် ။ ချက်ချင်းဘဲ သူ့ပုဆိုးကို ချွတ်ချပစ်လိုက်သည် ။ ညိုမောင်း တုတ်ထွားတဲ့ ငပဲတန်ရှည်ကြီးက မတ်ရုံမက တဆတ်ဆတ်နဲ့ တုန်ခါနေတာကို တင်နှင်းမာ တွေ့လိုက်ရသည် ။

" ဟယ်....ထောင်နေလိုက်တာ...အရမ်းလည်း ကြီးတာဘဲ ဦးဉာဏ်ရယ်...."

တင်နှင်းမာရဲ့ လက်ကလေး တဖက်က ငပဲတန်ကြီးရဲ့ ထိပ်ဖူးပိုင်းကို ဖွဖွလေး လာကိုင်လိုက်တာကို ခံရသည် ။ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာရဲ့ လျော့ရည်းရည်း ဖြစ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချ ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာကငပဲတန်ကြီးကို ကိုင်နေသလို ဦးဉာဏ်ကလည်း တင်နှင်းမာ ပေါင်ကြားက မို့မောက်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်စမ်းလိုက်သည် ။စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ အရည်တွေနဲ့ ရွှဲနစ်နေသည် ။

ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာ စိတ်တွေ တအားလာနေသည်ကို သိလိုက်ရလို့ တအား စိတ်တက်ကြွသွားပြီး တင်နှင်းမာ အရှေ့မှာ ဆတ်ကနဲ ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်ချလိုက်ပြီး ပေါင်တန်တွေကြားထဲကို ခေါင်းတိုးအပ်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ စုတ်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ဦးဉာဏ် ဒီလို လုပ်လိုက်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ထား ။

ဦးဉာဏ်သည် ဘယ်အချိန်ထဲက ဒီလို စောက်ဖုတ်ကို စုတ်ချင်နေသလဲ မသိ ။ အားရပါးရကို စုတ်လိုက် လျာနဲ့ယက်လိုက် လုပ်နေတော့သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း စောက်စိကို အစုတ်ခံရလို့ တအားကို ကောင်းနေပြီး တအားအား အော်ညည်းနေသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း စောက်ဖုတ်ကို ယက်စုတ်နေတဲ့အချိန်မှာ သူ့ လီးကြီးကို လက်တဖက်နဲ့ ကွင်းတိုက် ကစားနေသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း စောက်ဖုတ် အယက်ကို အကြိမ်ကြိမ် ခံဘူးပေမယ့် အခုလိုမတ်တပ် ရပ်ရက်ကြီး တခါမှ မခံဘူးခဲ့ ။ ဦးဉာဏ်ရဲ့ ခေါင်းကို လက်တဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ရင်း မျက်နှာလေးမော့မျက်လုံးတွေ မှိတ်ပြီး ဖီလင်တွေ စွတ်တက်နေရသည် ။

" အီး....ရှီး.....တော်...တော်ပြီ...ဦးဉာဏ်.....တော်တော့...."

တပြတ်ပြတ် တပြွတ်ပြွတ် ယက်လိုက် စုတ်လိုက် လုပ်နေတဲ့ ဦးဉာဏ်သည် ရပ်လို့ မရဘူး ။ စောက်ရည်တွေကိုတအားမြိုချရင်း လျာနဲ့ ပင့်ကော် ယက်ပေးနေသည် ။

" အို...တော်တော့ဆို....မရတော့ဘူး....အမလေး.....ကျမ...ကျမ....တအား လိုချင်နေပြီ...."

ဦးဉာဏ်လည်း လီးက ပေါက်ကွဲလုမတတ် တင်းလွန်းနေပြီး အပြတ်ကို လိုးပစ်ချင်နေတော့ တင်နှင်းမာကို ကုတင်ပေါ် တင်ဆော်ဖို့ ပြင်လေတော့သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း တအားကို ခံချင်လွန်းနေပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ကန့်လန့်ဖြတ် လှဲချပြီး ပေါင်တန်တွေကို ကားပေးလိုက်သည် ။ 

ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာ ကားပေးထားတဲ့ ပေါင်တန်တွေ ကြာထဲကို နေရာဝင်ယူလိုက်ပြီး ကာမအရှိန်ကြောင့် ဖေါင်းကြွနေတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးထဲကို သူ့လီးတန်ထိပ်ကို ဖိသွင်းလိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာရဲ့ စောက်ဖုတ်သည် အခုဘဲ ဦးဉာဏ် အရမ်း ယက်စုတ်ထားတာကြောင့်စောက်ရည်တွေ သွားရည်တွေနဲ့ စိုစိုရွှဲနေတာကြောင့် ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကြီးသည် အခက်အခဲ မရှိဘဲ တအိအိနဲ့တိုးဝင်သွားနိုင်သည် ။

လီးလုံးပတ်က တုတ်လွန်းတာကြောင့် စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်တဲ့ အချိန် စောက်ဖုတ် အတွင်းသား နံရံတွေကို တထစ်ထစ်နဲ့ ပွတ်တိုက်သွားသည် ။ သည်လို ပွတ်တိုက်ခံရတဲ့ ဖီလင်က ကောင်းလှသည် ။ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတင်နှင်းမာလည်း ဦးဉာဏ်ရဲ့ ချိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှို ဖက်သိုင်းလိုက်ပြီး " အီး....ဟင့်..ကောင်းလိုက်တဲ့ဟာကြီး...." လို့ ပြုံးမဲ့မဲ့လေးနဲ့ ပြောလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း သူ့လီးကို ချီးမွမ်းလိုက်တာ ခံရလို့ သဘောကျ ကျေနပ်နေသည် ။ တချက်ချင်း သွတ်ပြီ ။ လီးတုတ်ကြီးသည် စောက်ဖုတ်ထဲ ဝင်လိုက် ဆုတ်လိုက်နဲ့ ။

" အင်း..အင်း......အိုး...ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..လိုး....လိုး...ဦးဉာဏ်....လိုးပေးပါ...တအား...တအား....တအားလိုး

ကောင်းလိုက်တာ...အို.....ကောင်း..ကောင်း..ကောင်းတယ်......"

တအားယားနေတဲ့ စောက်ခေါင်းထဲကို ဖိဖိ ဆောင့်လိုက်တဲ့ ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကြီးက တအားကောင်းနေသည် ။ဦးဉာဏ် အတွက်ကလည်း မကျန်းမာတဲ့ မိန်းမကို မလိုးရတာ နှစ်နဲ့ချီ ကြာနေပြီမို့ ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ရေဆေးငါးတင်နှင်းမာကို မထင်မှတ်ဘဲ လိုးခွင့်ရလိုက်တာက သန်းဆုကြီးတွေ ပေါက်လိုက်ရသလိုပါဘဲ ။တဖွတ်ဖွတ် နဲ့ ရေရေလည်လည် တွယ်ပြီ ။အသက်ကြီးနေပေမယ့် မပျက်စီးသေးတဲ့ ဘဲကြီးသည် သည်လို အလိုးကောင်းလိမ့်မယ်လို့ တင်နှင်းမာ မထင်မိခဲ့ ။ စိုးမိုးအောင်တို့ အလိုးသွက်တယ် ဆိုတာ ဦးဉာဏ် အိပ်နေသလောက်ဘဲ ဖြစ်လိမ့်မည် ။

" အိုး.....အိုး....အိုး....အား....အား....ဆောင့်....ဆောင့်...ဆောင့်ပါ...ဆောင့်...အီး......"

သူကောင်း ကိုယ်ကောင်း နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းကြလို့ ပုံစံတောင် မပြောင်းနိုင်ကြတော့ဘဲ အထွဋ်အထိပ်ကို ပြိုင်တူလို တက်လှမ်း ရောက်ရှိသွားကြပြီး ပြီးသွားကြရသည် ။စပယ်အေးသည် ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ မိန်းမ ဖြစ်လာရမယ့်အစား စားသောက်ဆိုင်မှာ ယောက်ျားတွေကို ပျော်တော်ဆက်ရတဲ့ စားပွဲထိုးမလေး ဖြစ်သွားရသည် ။ ဇေယျာလှိုင်က မကျန်းမာတဲ့ အဖေအတွက် ဆေးဖိုးဝါးခ ဆရာဝန်ဖိုး..ဆေးရုံဖိုးတွေ အကုန်အကျခံပေးသလို လစငွေလည်း ပိုပိုသာသာ ပေးခဲ့တာကြောင့် သူ့ရဲ့ ရည်းစားဘဝနဲ့ အဆင်ပြေခဲ့ပေမယ့် သူလည်း ဖြတ်လိုက်ရော စပယ်အေး အတွက် အခက်အခဲတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတော့ ငွေလွယ်လွယ်နဲ့ ရတဲ့ ဒီအလုပ်ကို ဝင်လုပ်ခဲ့ရသည် ။ 

ယာယီဘဲ ဆိုပြီး ဝင်လုပ်လိုက်ပေမယ့် တခြားအလုပ်ကို မပြောင်းဖြစ်တော့ဘဲ ဒီအလုပ်မှာလည်း အပရိက အပေါ်ယံလောက် ကိုင်တာ ပွတ်တာလောက်ပါဘဲ ဆိုပြီး လုပ်နေတာ ဖြစ်ပေမယ့် လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် ကောင်မလေးတွေက ပက်ပက်စက်စက် ရက်ရက်ရောရော ဘဲတွေ လိုချင်တာတွေကို ပေးလိုက်တဲ့အတွက် ဟန်းဖုန်းတွေ လက်ကိုင်အိတ်တွေ ရွှေကြိုးတွေ ရကုန်ကြတာကို တွေ့ရတော့ သူတို့လိုဘဲ ကိုယ်လည်း ရချင်စိတ်တွေ ဝင်လာပြီး ပိတ်ရက်တွေမှာ အပြင်မှာ ချိန်းတွေ့တာကို လက်ခံမိသည် ။

အခုလည်း ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ဘော်ဒါ ကံမင်းထူးနဲ့ ဆုံလိုက်တော့ ကံမင်းထူး အတွက် သူက သတင်းလည်း ပေးလိုက်လို့ ကံမင်းထူးက သဘောကျသွားပြီး မုန့်ဖိုး ဆိုပြီး ငွေတွေ သိန်းဂဏန်း ပေးသွားခဲ့ပြီး ပ်ိတ်ရက်မှာ အပြင် မှာ တွေ့ဖို့လည်း ချိန်းသွားခဲ့သည် ။

စပယ်အေးလည်း ကံမင်းထူးလို ရုပ်ချောချော ကြည့်ကောင်းတဲ့ ပညာတတ် တက္ကသိုလ်က ကထိက တယောက်နဲ့ တွေ့ရမှာကို ဘယ်ငြင်းချင်ပါ့မလဲ ။ အခုတောင် မုန့်ဖိုးတွေ အများကြီး စွန့်ကျဲသွားတာ ဆိုတော့ သူနဲ့ ဟိုတယ်မှာ အိပ်လိုက်ရင် မြက်မြက်လေး ရမှာက သေချာနေသည် ဆိုတော့ တွေ့မည် လို့ ခေါင်းညှိမ့်လိုက်သည် ။

ကံမင်းထူးလည်း စပယ်အေးကို ဘယ်ကို ခေါ်သွားမလဲ ဆိုတာ စဉ်းစားနေရပြီ ။ဒီလို ကိစ္စမှာ ကျွမ်းတဲ့ သူ့ဘော်ဒါတယောက်ကို မေးကြည့်လိုက်တော့ သည် ဘော်ဒါက နာရိပိုင်း ငှါးလို့ရတဲ့ဟိုတယ်တခုရဲ့ လိပ်စာနဲ့ ဖုန်းနံပါတ်ကို ပေးသည် ။ 

စပယ်အေးသည် ဇေယျာလှိုင် စားနေတဲ့ ပစ္စည်းကောင်း ကျန်းမာရေး ကောင်းတဲ့ စော်တကောင်မို့ ကံမင်းထူးအစထဲက စိတ်ဝင်စားခဲ့သည် ။ မုန့်တိုက်ကို သူ သွားတိုင်း စပယ်အေးကို တွေ့ရတတ်သည် ။ အခုလို  စားရမယ် ဆိုတော့ အရမ်းကို သဘောကျမိရတာပေါ့ ။ 

ကံမင်းထူးသည် မိန်းမနဲ့ မလိုးရတာ အရမ်း ကြာသွားတာကြောင့် စပယ်အေးနဲ့ တွေ့တဲ့ အချိန် နွားသိုးကြိုးပြတ် ဖြစ်နေသည် ။ ဟိုတယ် အခန်းထဲ ရောက်သွားတာနဲ့ တပြိုင်နက် ဟိုကိုင်ဒီကိုင်နဲ့ တဏှာရာဂစိတ်တွေတအားကြွထပြီး စပယ်အေးကို အတင်းကြမ်းသည် ။ သူ့လီးကလည်း တအားတောင်မတ်နေသည် ။ စပယ်အေးကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲလှဲပြီး တက်ခွဖို့ ကြိုးစားသည် ။

စပယ်အေးလည်း ဒီအလုပ်ကို လုပ်ပြီးနောက် ကံမင်းထူးနဲ့ တွေ့တာ ပထမဆုံး မဟုတ် ။ ဒီထက် အရင်လည်းဘောစိကြီး နှစ်ယောက်ကို လက်ခံဘူးပြီးသွားပြီ ။ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ကလည်း အမျိုးမျိုး စမ်းခဲ့ လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ ဆိုတော့အစိမ်းလေး မဟုတ်တော့ ။ဘဲကြီးတွေဆီက ငွေယားလေးတွေကို ဘယ်လို ခြူထုတ်ရမလဲ ဆိုတာကို သိနေကျွမ်းနေပြီ ။

" အကိုရယ်..အားကြီးလိုက်တာကွယ်...တခါထဲ..မိန်းမ မမြင်ဘူးတဲ့အတိုင်းဘဲ ...ဖြည်းဖြည်းပေါ့ကွယ် ..."

ချစ်စဖွယ် မျက်စောင်းလေး ပစ်ထိုးလိုက်ပြီး ရဲရဲဆိုးထားတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို စုထော်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့စပယ်အေးကို ကံမင်းထူး အရမ်း ခိုက်သွားသည် ။စပယ်အေးသည် သည်အလုပ်ကို လုပ်ပြီးနောက် ဇေယျာလှိုင်နဲ့ လိုးတုံးကလို လိုးမယ်ပြင်တာနဲ့ ကိုယ်တုံးလုံးတခါထဲချွတ်ပစ်လိုက်တာမျိုးကို မလုပ်တော့ ။ ယောက်ျားတွေက မမြင်ရလေ ပို စိတ်ဝင်စားလေ မဟုတ်လား ။ မပေါ့်တပေါ်လေးနဲ့ အသဲယားအောင်စိတ်ပို ဝင်စားအောင် လုပ်သည် ။

ကံမင်းထူးက အငမ်းမရဘဲ စပယ်အေးရဲ့ နို့တွေကို လက်နဲ့ကိုင်ဆုပ်သလို ပါးစပ်နဲ့လည်း စို့သည် ။စကပ်ကို လှန်တင်ပြီး ပင်တီကို ဘေးကို ဆွဲဖယ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ငုံ့ကြည့်သည် ။ အမွှေးရိပ်ထားတဲ့ စောက်ဖုတ် အကွဲကြောင်း နီညိုညိုလေး  ။ကံမင်းထူး တခါထဲ ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းအပ် ထိုးဝင်ပြီး စပယ်အေးကို ဘာဂျာဆွဲသည် ။

စပယ်အေးလည်း ဘာဂျာ မရတာ ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ပြတ်ကထဲကဘဲ ။ နောက်ပိုင်း တွေ့တဲ့ ဘောစိ ဘဲကြီးတွေကစားသောက်ဆိုင်က ကောင်မမို့ ဘာဂျာ ဘယ်ကိုင်ရဲကြမလဲ ။ လုပ်တာက အစွတ်နဲ့ နှုတ်ခမ်းလည်း မစုတ်ရဲကြဘူး ။ အေမကိုက်တောင် ဘီပိုး ကူးမှာ ရမှာ စိုးကြပုံရသည် ။

အခု ကံမင်းထူးက ဘာဂျာ အပြတ်ကိုင်တော့ စပယ်အေးလည်း ကြုံတုံး အရသာခံ ဖီလင်ယူမိသည် ။ ပိုက်ဆံလည်းရ အယားလည်းပြေ...ပေါ့ ။ စပယ်အေးရဲ့ ထောင်ထနေတဲ့ စောက်စိလေးကို လျာထိပ်နဲ့ ထိုးထိုးပေးရင်းမာကျောလွန်းလို့ ပေါက်ထွက်တော့မတတ် တင်းမာနေတဲ့ သူ့လီးကြီးကိုလည်း လက်တဖက်နဲ့ ကွင်းထုပေးနေသည် ။

စပယ်အေး ဖီလင်တွေ စွတ်တက်ပြီး အရသာတွေ့နေတာကို သူတွေ့တော့ ပိုအားတက်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကို လျာထိုးသွင်းပြီး စက်ဝိုင်းဝိုင်း မွှေနှောက်ပေးပါတော့သည် ။ စပယ်အေးလည်း တအားကောင်း တအားလည်းကျင်တက်ပြီး လီးနဲ့ လိုးပေးတာကို လိုလားမိနေသည် ။ 

" အကိုရယ်...တော်ပြီ...ညီမကို ချစ်ပေးပါတော့..ညီမ တအား လိုချင်နေပြီ...." လို့ အော်ညည်း တောင်းခံတော့

ကံမင်းထူးလည်း ဘာဂျာကို တစခန်း ရပ်လိုက်ပြီး စပယ်အေးကို ဖွင့်ဖို့ လုပ်လေသည် ။နှာထန်လွန်းနေကြတော့ လှေကြီးထိုး ပက်လက်မှောက်ခွ ပုံစံနဲ့ဘဲ လိုးကြတာ အရည်တွေ တအားစိုရွှဲနေတဲ့စပယ်အေးရဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းရတာ မခဲယဉ်းလို့ စထည့်ကထဲက ခပ်သွက်သွက် လိုးဆောင့်ပေးတော့ စပယ်အေးလည်း အောက်ကနေ ပြန်ပင့်ပေးရင်း ကာမစည်းစိမ်ကို တင်ပြည့်ကြပ်ပြည့် တဝကြီး ခံစားပါတော့သည် ။ ကံမင်းထူးလည်း ပြတ်လပ်နေတာ ကြာပြီမို့ အပြတ်ကို လိုးတော့သည် ။ ဖွတ်ဖပ် အသံမျိုးစုံ မြည်နေသလို ဟိုတယ်က ကုတင်လည်းတကျိကျိနဲ့ လှုပ်ခါနေသည် ။

အမြဲ ကြည့်နေတဲ့ နိုင်ငံခြား အပြာဗီဒီယိုတွေထဲကလို ပြီးခါနီးလေးမှာ သူ့လီးကို ဖျတ်ကနဲ ဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး စပယ်အေးရဲ့ မျက်နှာအနားမှာ လီးထိုးကပ်လိုက်ပြီး ကွင်းတိုက်လိုက်သည် ။ မကြာခင် သုတ်ရည်တွေ တဖျတ်ဖျတ် ပန်းထွက်ကုန်သည် ။ စပယ်အေးရဲ့ မျက်နှာလေး အပေါ် သုတ်ရည်တွေ ထိမှန် ပက်ဖြန်းသွားသည် ။ စပယ်လည်း ကံမင်းထူးရဲ့ လီးကြီးကို ငုံဟတ်ပြီး စုတ်ပစ်လိုက်သည် ။လီးထိပ်ပေါက်မှာ ကျန်နေတဲ့ သုတ်ရည် လက်ကျန်လေးတွေကို လျာနဲ့ သိမ်းယက်လိုက်ပြီး မြိုချပစ်လိုက်သည်။

" အား....ကောင်းလိုက်တာ...စပယ်အေးရယ်...." လို့ ကံမင်းထူး ညည်းလိုက်သည် ။

တင်နှင်းမာနဲ့ ဦးဉာဏ်လည်း ထန်ထန်နဲ့ အမြန် ဖြုတ်လိုက်ကြတာ အမြန်ဘဲ ပြီးသွားကြပြီးနောက် ဦးဉာဏ်ကို သူကိုယ်တိုင် ရေချိုးခန်းကို ခေါ်သွားပြီးဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကို ကျကျနန ပွတ်သပ် ဆေးကြောပေးလိုက်တဲ့အခါ ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးသည် တင်နှင်းမာရဲ့ လက်ကလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်လိုက်တဲ့ အခါ တမဟုတ်ချင်း ပြန်လည် မာကျောလာသည် ။ တင်နှင်းမာသည် သဘောကျလွန်းလို့ ဆယ်ကျော်သက် ကလေးမလေး တယောက်လိုဘဲ ခုန်ဆွခုန်ဆွ လုပ်ကာ ရယ်မောရင်း ဦးဉာဏ်ရဲ့ အရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချလိုက်ပြီး တုတ်ဖီးရှည်လျားတဲ့ လီးတန်ကြီးကို ပါးစပ်နဲ့ ငုံစုတ်ပေးလိုက်သည် ။

ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကြီးမှာ တင်နှင်းမာ စုတ်ပေးတာကြောင့် တစတစနဲ့ ပိုမို ကြီးထွားလာပြီး ဒုတိယအချီ လိုးဖို့ အဆင်သင့် အနေအထားကို ရောက်လာသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးထိပ်ပိုင်းကနေ ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထပ်ခိုးပေါ်က ရုံးခန်းလေးဆီကို ခေါ်ဆောင်သွားသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း အိပ်မက်လိုဘဲ ဖြစ်နေသည် ။မိန်းမက မကျန်းမာလို့ သူ့ကို ပေးမလိုးတာ တော်တော် ကြာခဲ့ပြီ ။ နှစ်နဲ့ချီပြီး မိန်းမ မလိုးရတော့ စိတ်တွေထန်တာက အသားကုန်ဘဲ ။ အခုတော့ မထင်မှတ်ဘဲ တင်နှင်းမာနဲ့ ညိကြပြီ ။ 

အသက်ကြီးပေမယ့် မပျက်စီးသေးတဲ့ ဦးဉာဏ် လိုးပေးတာကို တင်နှင်းမာ တော်တော့်ကို ကြိုက်သွားသည် ။နွားပျိုသန်လှ နွားအိုပေါင်ကျိုး ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ စိုးမိုးအောင်လို လူငယ်တယောက် လိုးတာထက် ဦးဉာဏ်လိုး တာက ပိုကောင်းနေသည် ။ဒုတိယ အချီကတော့ ပထမအချီလို မမြန် ။ စိမ်ပြေနပြေ လိုးတဲ့ ပွဲ ။

ဦးဉာဏ်သည် ငယ်ငယ်တုံးက လိုးခဲ့သလို ပြန်လိုးနေသည် ။ သူ့ထက် အသက် အျားကြီး ငယ်တဲ့ တင်နှင်းမာကျေနပ်မှု ရစေဖို့ အစွမ်းကုန် ကျဲတဲ့ ပွဲ ။တင်နှင်းမာက ဦးဉာဏ် ကြိုက်တဲ့ လုပ်ခိုင်းတဲ့ ပုံစံတွေနဲ့ နေပေးသလို ဦးဉာဏ်ကလည်း တင်နှင်းမာ စိတ်ကြိုက်ပုံစံတွေနဲ့ လိုးပေးသည် ..။ အပေးအယူမျှတဲ့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ဒုတိယအချီက နှစ်ယောက်စလုံး ကျေနပ်ကြတဲ့ ပွဲကြမ်းလေးပါ ။

ဒုတိယအချီ အပြီးမှာတော့ တင်နှင်းမာက ဘိုက်ဆာပြီ..ဦးဉာဏ်..ရေချိုးပြီး ပြန်ကြပါစို့..နောက်နေ့မှ ထပ်တွေ့ကြတာပေါ့ လို့ ပြောပြီး ရေချိုးခန်းကို အတူတူ သွားချိုးလိုက်ကြသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာကို သူကိုယ်တိုင်ဆပ်ပြာနဲ့ တကိုယ်လုံးကို တိုက်ပွတ် ချိုးပေးရင်း လီးကြီးက ဒန်းကနဲ မတ်ထောင်လာပြန်လို့ တင်နှင်းမာလည်းသဘောကျလိုက်တာ တခစ်ခစ်နဲ့ ။ " တော်ပြီကွာ...စောက်ပတ်လည်း ကျိန်းစပ်နေပြီ ...တကယ့်ကို သန်တဲ့လူကြီး...." လို့ ပြောရင်း လီးကြီးကို ချစ်စနိုးနဲ့ လှမ်းဖျစ်လိုက်သည် ။ 

ဦးဉာဏ်က " လာပါ ကလေးရယ်..တချီ ထပ်လိုးကြရအောင်ပါ..." လို့ ပူဆာသည် ။တင်နှင်းမာလည်း ဦးဉာဏ်ကို ရေချိုးခန်း ကြမ်းပြင် သံမံတလင်းမှာ ပက်လက်လှဲခိုင်းပြီး အပေါ်က တက်ခွထိုင်ပြီးလိုးသည် ။ လိုးရင်း စိတ်တွေက ပိုပို ထန်လာသည် ။ ဦးဉာဏ်လည်း တင်နှင်းမာကို အောက်ကနေ ပင့်ထိုးပေးသည် ။ ဆောင့်ချက်တွေ ကြမ်းလာသည် ။ ဦးဉာဏ်က သူ လိုးပေးပါရစေ လို့ တောင်းဆိုတော့ တင်နှင်းမာကရေချိုးခန်း နံရံကို လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်သည် အရွယ်နဲ့ မလိုက်အောင်ဘဲ သွက်သွက်လက်လက်နဲ့ ဆောင့်ထည့်ပေးသည် ။

အားကုန် ဆွဲကြတာ နှစ်ယောက်လုံး ပြိုင်တူလို ပြီးသွားကြပြီး အကောင်းဆုံး တတိယအချီဘဲ လို့ နှစ်ယောက်လုံးက သတ်မှတ် အတည်ပြုလိုက်ကြသည် ။ဇေယျာလှိုင်သည် သူ့ဟိုတယ်မှာ အမြဲလာတည်းတဲ့ ကျောက်ကုန်သည် အုပ်စုထဲက ခွန်ဂျန် ဆိုတဲ့ ကချင်မလေးကို မျက်စိကျနေခဲ့တာ ကြာပြီ ။ 

ခွန်ဂျန်တို့ အုပ်စုသည် မြစ်ကြီးနား..မိုးကောင်း..ဖါးကန့် နဲ့ ရန်ကုန် မန္တလေးကိုခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် သွားလာပြီး ကျောက် အရောင်းအဝယ် လုပ်နေကြတော့ ရန်ကုန် ရောက်တဲ့အခါ ဈေးလဲချို..ဆက်ဆံရေးလည်း ကောင်းတဲ့ ဇေယျာလှိုင်တို့ရဲ့ ဟိုတယ်မှာ အမြဲလာတည်းသည် ။ သူတို့ လာမယ်ဆိုတာ ကို ကြိုတင် ဖုန်းဆက်ပြီး ဘွတ်ကင်( ရယ်ဆယ်ဗေးရှင်း ) လုပ်လေ့ရှိသည် ။ခွန်ဂျန်သည် ပွင့်လင်းတဲ့ ကချင်မလေး ဖြစ်သည် ။

ဇေယျာလှိုင်က ဟိုတယ်ပိုင်ရှင် အနေနဲ့ လိုအပ်တာ ပြောပါ ..လာတည်းခိုလို့ ကျေးဇူးတင် ဝမ်းသာပါတယ်...ဆိုပြီး ရေသန့်ဘူးတွေ လက်ဆောင် သွားပေးပြီး မိတ်ဖွဲ့တော့ ခင်ခင်မင်မင်နဲ့ စကားတွေ ပြန်ပြောသည် ။ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ခွန်ဂျန်တို့ ခင်မင်ရင်းနှီးသွားကြသည် ။ ခွန်ဂျန် အပြင်သွားနေတဲ့ အချိန် ခွန်ဂျန်သည် ရည်းစား မရှိတဲ့ အပျိုတယောက် ဆိုတာကိုသူနဲ့အတူတူ လာတည်းခိုနေကျ သူ့အဒေါ်က ဇေယျာလှိုင်ကို ပြောပြသည် ။ 

သဘောကတော့ ခွန်ဂျန်ကို ကြိုက်ရင် ဖန်နိုင်သည် လို့ အဓိပ္ပါယ်ရတာမို့ ဇေယျာလှိုင်လည်း သဘောကျ သွားသည် ။ သည် ခွန်ဂျန်ကြောင့်လည်း တင်နှင်းမာကိုရော စပယ်အေးကိုရော သူ အဆက်ဖြတ် ပစ်ခဲ့တယ်လို့ ဆိုနိုင်သည် ။

ခွန်ဂျန် ရန်ကုန်ကို လာရင် ဇေယျာလှိုင်သည် ခွန်ဂျန်ကို သွားချင်တဲ့ နေရာတွေကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လိုက်ပို့ပေးသည် ။ စားသောက်ဆိုင်တွေကို ခေါ်ကျွေးသည် ။ နောက်ဆုံး ဟိုတယ်ခကိုတောင် မယူတော့ ။ခွန်ဂျန်ရဲ့ အလှအပမှာ သူ နစ်မျောသွားသည် ။ တချိန်တုံးက စပယ်အေးကို သူ ဒီလိုဘဲ ကြိုက်ခဲ့သည် ။

တနေ့မှာ ခွန်ဂျန်က သူနဲ့ မြစ်ကြီးနားကို လိုက်ခဲ့မလား လို့ ဖိတ်ခေါ်လာတဲ့အခါ ဇေယျာလှိုင်သည် ဝမ်းသာလုံးဆို့သွားပြီး ခွန်ဂျန်နဲ့ မြစ်ကြီးနားကို ပါသွားတော့တာဘဲ ။ဇေယျာလှိုင်သည် စပယ်အေးနဲ့ လင်မယားလို အတူတူ အမြဲ ဖြုတ်လိုက်မှုတ်လိုက် လုပ်နေခဲ့တာကို မိဘတွေသိသွားပြီး " မင်း ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲ..မင်းက အတည်လုပ်နေတာလား..မင်း ဒီကောင်မလေးကို ယူလို့ မဖြစ်ဘူး ..ငါတို့ လုံးဝ သဘောမတူဘူး...မင်း ဖြတ်လိုက်စမ်း " လို့ သူ့မိဘတွေက ကြိမ်းမောင်းခဲ့သည် ။

သူသည် တကယ်တမ်း မိဘတွေကို မလွန်ဆန်ရဲ ။ မိဘတွေရဲ့ စည်းစိမ် အရင်းအနှီးနဲ့ လုပ်စားနေတဲ့ကောင် ။အစပိုင်းမှာ စပယ်အေးကို ချစ်သလိုလို ဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် နောက်ပိုင်းမှာ သူလိုတာကို ဘွင်းဘွင်းကြီး အားလုံး အိပ်သွန်ဖါမှောက် ပေးခဲ့တဲ့ စပယ်အေးကို လုပ်ရလွန်းလို့ ရိုးအီလာပြီး တသက်လုံး ယူဖို့ကို ဝန်လေးလာသလို ခံစားရတော့ မိဘတွေ သဘောမတူတာကို အကြောင်းပြပြီး စပယ်အေးကို ဖြတ်ပစ်လိုက်တာ ဖြစ်သည် ။

ဖြတ်ခါစမှာ စပယ်အေးက အရူးတပိုင်း ဖြစ်ပြီး ငိုလားယိုလားတွေ လုပ်..သူ့ကို လိုက်ရှာနေတာကြောင့် ချောင်းသာကမ်းခြေဖက်ကို ရှောင်သွားပြီး နေနေလိုက်သည် ။

ဇေယျာလှိုင်သည် တင်နှင်းမာကိုလည်း  စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်ခဲ့ပေမယ့် ကံမင်းထူးနဲ့ တင်နှင်းမာတို့ ကွာရှင်းပြီးနောက်ပိုင်းမှာ တင်နှင်းမာနဲ့ ဆက်ကဲနေမယ်ဆိုရင် သူ အတည်ကြံရမှာကို စိုးရိမ်လာသည် ။ တင်နှင်းမာနဲ့ အိပ်ရတာကိုလည်း သူ ရိုးအီလာသည် ။အသစ်အဆန်း ဝါးချင် လာသည် ။

မြစ်ကြီးနားကို ရောက်တော့ ခွန်ဂျန်က ဇေယျာလှိုင်ကို မြို့အနှံ့ ခေါ်သွားသည် ။ ခွန်ဂျန်ရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ အတူ မြစ်ဆုံကို သွားလည်ရသည် ။ ခွန်ဂျန်သည် ကချင်မြေမှာ ပိုလို့တောင် လှနေသည် ။ စာထဲမှာဘဲ ဖတ်ဖူးခဲ့တဲ့ မေခနဲ့ မလိခ မြစ်နှစ်သွယ် ပေါင်းဆုံတဲ့ နေရာလေးကို ရောက်ခဲ့တဲ့ အချိန်မှာဇေယျာလှိုင်က ခွန်ဂျန်ကို ချစ်တယ် ဆိုတဲ့စကား ပြောဖြစ်လိုက်သည်။ ခွန်ဂျန်က  သူ့ကို ဒီလို ချစ်စကားပြောတာ ကျေနပ်နေတဲ့ ပုံ ရှိပေမယ့် ရယ်ဘဲ ရယ်နေသည် ။                                          

ညဖက်မှာ မီးပုံပွဲလုပ်ကြသည် ။ အသားတွေ ကင်စားပြီး ခေါင်ရည်သောက်ကြသည် ။တယောက်တလှည့် ဂစ်တာတီးပြီး သီချင်း ဆိုကြတော့ ဇေယျာလှိုင်က တချိန်က သိန်းတန် ( မြန်မာပြည် ) ဆိုခဲ့တဲ့ " မနောအလှပန်း " ဆိုတဲ့ သီချင်းလေးကို ဆိုသည် ။ ခွန်ဂျန်က အရမ်း သဘောကျ ကြိုက်သွားပြီးသူ့ကို ပြန်ချစ်တယ်လို့ အဖြေပေးသည် ။

အမှောင်ထဲက သစ်ပင်အကွယ်မှာ ခွန်ဂျန်ရဲ့ ပထမဆုံး အနမ်းကို သူ ရလိုက်သည် ။ခွန်ဂျန်က သူ ထင်ထားတာထက် တောင် ပွင့်လင်းသည် ။ မြစ်ကြီးနားကနေ မိုးကောင်းကို သွားကြတော့ ခွန်ဂျန်သည် တည်းခိုရိပ်သာမှာ ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ အခန်းလေးထဲကို ညဖက်ကြီး ကူးလာသည် ။

ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ခွန်ဂျန်တို့ မွတ်သပ်တဲ့ အငမ်းမရ အနမ်းတွေက ရပ်လို့မရတော့ ။ အနမ်းတွေ ရှည်ကြာသလိုတယောက်နဲ့ တယောက် ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တာတွေက ညင်ညင်သာသာ သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ ကနေ ကြမ်းတမ်းလာကြသည် ။ ခွန်ဂျန်က ဝတ်ထားတဲ့ ဆွယ်တာကို ချွတ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ ဘရာအနက်လေး အောက်က ရင်မို့မို့တွေရဲ့ တစိတ်တပိုင်း အပေါ်ပိုင်းကို သူ မြင်လိုက်ရပြီး ဘရာလေးကို ပင့်တင်ပြီး ရင်သီးတွေကို အငမ်းမရဘဲနမ်းစို့သည် ။ 

ခွန်ဂျန်ရဲ့ လက်တဖက်ကလည်း သူ့ပေါင်ကြားကို ရောက်လာပြီး ပွတ်သပ်သည် ။ သူ့လိင်တန်ကဘောင်းဘီထဲက ရုန်းထနေသည် ။ သည် တင်းမာလုံးဖေါင်းနေတာကြီးကို ခွန်ဂျန်ရဲ့ လက်ကလေးက ဖိပွတ်နေသည် ။ ခွန်ဂျန်ရဲ့ လက်တဖက်က ကုတင်ခေါင်းရင်းက မီးခလုပ်လေး ဆီကို လှမ်းလိုက်ပြီး ခလုပ်လေးကို နှိပ်လိုက်သည် ။ မျက်နှာကျက်က မီးလုံး ဝါကျန့်ကျန့်လေး ဖျောက်ကနဲ ပိတ်သွားသည် ။ မဲမဲမှောင်သွားတဲ့ အချိန်ဇေယျာလှိုင်နဲ့ ခွန်ဂျန်တို့ နှစ်ယောက်သည် ကိုယ်ပေါ်မှာ ကျန်ရှိနေတဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ပစ်လိုက်ကြသည် ။

" ချစ်တယ်ကွာ ...အရမ်း ချစ်တယ်....." ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေကို အထပ်ထပ် ရွတ်ရင်း ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ လက်တွေက ခွန်ဂျန်ရဲ့ ရင်သားစိုင်တွေကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် နယ်ဖတ်ဆုပ်ကိုင်နေသည် ။ ခွန်ဂျန်ရဲ့ လက်တွေကလည်းဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကြားက မာကျောတုတ်လုံးတဲ့ အတန်ရှည်ကြီးကို ဖျစ်ညှစ် ဆုပ်နယ်နေသည် ။

ပူနွေးတဲ့ အတန်ရှည်ကြီးကို ပွတ်သပ် ဆုပ်ဖျစ်နေရင်း ခွန်ဂျန် တအား ထန်လာသည် ။ ထိပ်ဖူး ဒစ်ကြီးကို ပွတ်သပ်နေတဲ့ အချိန် ထိပ်ပေါက်က ယိုစီးထွက်လာတဲ့ အရည်ကြည် စေးကပ်ကပ်တွေကို စမ်းကိုင်မိနေသည် ။ခွန်ဂျန်သည် စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ အတန်ထိပ်ဖူးကြီးကို ငုံထည့်ပြီး စုတ်သည် ။

ပြတ်..ဆိုတဲ့ အသံသည် တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေတဲ့ တည်းခိုခန်းလေးထဲမှာ ကျယ်လောင်သလိုဘဲ ။ ခွန်ဂျန်သည် သူ့ကို ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင်နဲ့ ပုလွေပေးနေသည် ။ ခွန်ဂျန့်လျာလေးက သူ့အတန်ချောင်းရဲ့ ထိပ်ပိုင်းတဝိုက်ကိုပီပီပြင်ပြင် ကလိကစားပေးနေသည် ။ ဇေယျာလှိုင်လည်း ခွန်ဂျန်ကို ပုလွေကျွမ်းနေတာကို တွေ့လို့ ခွန်ဂျန်သည် အတွေ့အကြုံများခဲ့ပြီ ဆိုတာ သဘောပေါက်လိုက်သည် ။ အတန်အရင်းပိုင်းအထိ ထိုးငုံပြီး ဆွဲစုတ်စုတ်ပေးနေလို့ ထူးခြားတဲ့ အရသာတွေ ရနေသည် ။ ဂွေးစိနှစ်လုံးကိုလည်း ခွန်ဂျန်က လက်ကလေးနဲ့ ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးနေသည် ။ 

" တော်ပြီ..ခွန်ဂျန်..."

သူ့အတန်ကို ခွန်ဂျန် ပါးစပ်ထဲက ဆွဲထုတ်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။ ခွန်ဂျန်က လေသံလေးနဲ့.." ဘာလို့လည်းကိုကို..." လို့ မေးသည် ။ " ခွန်ဂျန်ကိုလည်း ကိုကိုက နမ်းပေးချင်လို့ပါ.." လို့ ဇေယျာလှိုင် ပြန်ပြောရင်း ခွန်ဂျန့်စောက်ဖုတ်ကို အပီအပြင် ယက်ပေးပါတော့သည် ။

ဇေယျာလှိုင်လည်း ခွန်ဂျန်ကို အကြာကြီး ယက်ပေးပြီး တက်လိုးသည် ။ ခွန်ဂျန့်စောက်ဖုတ်ထဲကို သိပ် ခဲယဉ်းမှုမရှိဘဲ ထိုးသွင်းလို့ရလို့ ခွန်ဂျာသည် အတွေ့အကြုံရှိတဲ့ " မောင့်တပတ်နွမ်း " ဆိုတာ ဇေယျာလှိုင် သိလိုက်သည် ။ ဒါပေမယ့် ခွန်ဂျာသည် သူ့ကို မညာ ။  တချီဆွဲပြီးချိန်မှာ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းဘဲ အရင်က ဘဲနဲ့လုပ်ဖူးကြောင်း ပြောပြသည် ။ သူက " ဘဲက ပြတ်သွားတာလား..." လို့ မေးတော့ " သူ တောခိုသွားတယ်.."လို့ ဖြေသည် ။ 

ခဏအကြာ နှစ်ယောက်သား ပူးကပ် ဖက်အိပ်နေတော့ ပြန် နမ်းကြကိုင်ကြရင်း စိတ်တွေ ထန်လာကြပြန်လို့ ဒုတိယအချီ ဆွဲကြပြန်သည် ။ တတိယအချီ ဆွဲနေတဲ့ အချိန် ဇေယျာလှိုင်ရဲ့ ခေါင်းထဲမှာ သည်စော်လေးကိုလည်း တနေ့မှာ စပယ်အေးကို ဖြတ်ခေါက်သလိုဘဲ ဖြတ်ခေါက်ရဦးမည် လို့ စဉ်းစားနေသည် ။သို့ပေမယ့် သူ နှစ်ခါပြန် စဉ်းစားစရာ ကိစ္စက နောက်တနေ့ မနက်ခင်းမှာ ဈေးထိပ်က လဖက်ရည်ဆိုင်လေးမှာကြက်ဥဟတ်ဘွိုင်နဲ့ နွားနို့ပူပူကို အီကြာကွေးနဲ့ စားနေတဲ့ အချိန်မှာ ဖြစ်လာသည် ။

သူတို့ နှစ်ယောက်ဆီကို လူတယောက် ရောက်လာသည်။ခွန်ဂျန်က .." ဟာ..အကိုကြီး....." လို့ လှမ်းအော် နုတ်ဆက်သည် ။ ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း လူတယောက် ။ အစိမ်းပုတ်ရောင် ဘောင်းဘီနဲ့ ။ အပေါ်ကတော့ အနက်ရောင် ဂျာကင်..ပြောက်ကြား တောဆောင်းဦးထုပ်..နဲ့ ။

" ခွန်ဂျန် ....      သူက ဘယ်သူလဲ..." လို့ သည်လူက မေးသည် ။ မျက်နှာထား တင်းလွန်းသည်လို့ ထင်သည် ။" သူက ခွန်ဂျန့် ချစ်သူ...ကိုဇေယျာလှိုင်....." လို့ ခွန်ဂျန်က ပြောလိုက်သည် ။

ဒီလူကြီးက " ကျုပ်က ခွန်ဂျန့်အကို အကြီးဆုံး..ကျုပ်နံမည်က တူးမိုင်..ခင်ဗျား..ကျုပ် ညီမလေးကို သစ္စာရှိမယ်လို့ မျှော်လင့်တယ်ဗျာ...." လို့ သူ့ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်လို့ ဇေယျာလှိုင် ကျောချမ်းသွားသည် ။ 

ဒီလူကြီးက သူ့ညီမလေးကို ဖြတ်ရင် ခေါက်ရင် လက်ခံမယ့်ပုံ မပေါ်ဘူး ။ လဖက်ရည်ဆိုင်က ထလိုက်ကြတဲ့အချိန် သူ့ခါးကြားမှာ ပွိုင့်ဖိုးဖိုက် ပစ္စတိုကြီး တလက်ကို အလွတ်ထိုးထားတာကို ဇေယျာလှိုင် တွေ့လိုက်ရသည်။

ကံမင်းထူးသည် စပယ်အေးရဲ့ ပိတ်ရက်တိုင်း ဟိုတယ်မှာ ခေါ်ခေါ်ပြီး ပျော်ပါးသည် ။ စပယ်အေးကလည်း ကံမင်းထူးဆီက ငွေလည်း မြက်မြက်လေးရ သလို လိုးတာလည်း ကြိုက်လို့ သူချိန်းတိုင်း လိုက်သည်။ လက်ခံသည် ။

ဒီနေ့ ကံမင်းထူး ကျောင်းမှာ ရှိနေတုံး သူ့အဖေနဲ့ အမေက ဖုန်းဆက်သည် ။ မန္တလေးက အဖေ့ညီမ အန်တီမြ အသဲအသန် ဖြစ်လို့ မန္တလေးကို လိုက်သွားချင်တာ သား ကားမောင်း လိုက်ပို့ပေးပါ လို့ ပြောကြလို့ တင်နှင်းမာ ရှိနေတဲ့ မန္တလေးကို ပြန်မသွားချင်တော့ပေမယ့် မိဘတွေကို လိုက်ပို့ရလို့သွားဖို့ ဖြစ်လာသည် ။

မန္တလေးကို သူနဲ့ သူ့မိဘတွေ ရောက်သွားတဲ့ အချိန် အန်တီမြသည် ဆေးရုံမှာ ဆုံးနှင့်နေပြီ ။အသုဘကိစ္စကြောင့် မိဘတွေနဲ့ အတူ ကံမင်းထူး မန္တလေးမှာ နဲနဲ ထပ်ကြာသွားသည် ။ မိဘတွေက ရက်လည်ပြီးမှ ပြန်ကြမယ် လို့ ပြောတာနဲ့ ကံမင်းထူးလည်း အလုပ်ကို ဖုန်းဆက် ခွင့်ယူလိုက်ရသည် ။ 

သည်နေ့ည မြောက်ပြင်က ငယ်သူငယ်ချင်း လင်းမောင်သန်းနဲ့ ဘီယာဆိုင် ထိုင်ကြသည် ။ ဘီယာသောက်စင်တင်တေး အစီအစဉ်က သီချင်းတက်ဆိုတဲ့ ကောင်မလေးတွေကို အငမ်းတရား ပွားများနေတဲ့ အချိန် သူတို့အနောက်က စားပွဲက ချာတိတ်တွေ စကားပြောနေတဲ့အထဲ သူ့မိန်းမနဲ့ ဇေယျာလှိုင်တို့နံမည်တွေ သူတို့ စကား

ထဲ ပါလာတာ ကြားလိုက်လို့ မသိမသာ လှည့်ကြည့်တော့ သူ့မိန်းမ တင်နှင်းမာရဲ့ ပွဲရုံမှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ စိုးမိုးအောင်နဲ့ ကျော်ဆောင် ဆိုတဲ့ ကောင်လေးတွေ ဖြစ်နေတာကို တွေ့လိုက်ရလို့ အံ့ဩသွားသည် ။ တိုက်ဆိုင်မှုဘဲ ။ သူတို့နဲ့မှ လာတိုးနေရတာ ။

စိုးမိုးအောင်နဲ့ ကျော်ဆောင်တို့ ပြောနေတဲ့ စကားတွေ အရ တင်နှင်းမာနဲ့ ဇေယျာလှိုင်တို့ညိစွန်းကြတာတွေကို သိရသလို စိုးမိုးအောင်က တင်နှင်းမာ အပေါ် စိတ်နာကျည်းပြီး ကျော်ဆောင်ရဲ့ အကူအညီနဲ့ တင်နှင်းမာကို မကောင်းကြံမှာတွေကို တစေ့တစောင်း ကြားသိလိုက်ရသည် ။

စိုးမိုးအောင်က ညဖက် တင်နှင်းမာ နဲ့ ဦးဉာဏ်တို့ နှစ်ယောက်ထဲ ပွဲရုံမှာ ကျန်နေကြတဲ့ အချိန် ပွဲရုံကို ပြန်သွားပြီး အနုကြမ်း စီးတဲ့ ပုံစံမျိုးနဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့ တနေ့တာ ရောင်းရငွေတွေကို တိုက်ယူဖို့ ကျော်ဆောင်ကို တီးတိုး တိုင်ပင်နေတာတွေကို သူ နားစွင့်ထောင်နေလို့ သိလိုက်ရသည် ။ကျော်ဆောင်က တင်နှင်းမာကို မုဒိန်းကျင့်ချင်နေသည် ။

 " စောက်ကောင်မကြီးက မင်းကျ ပေးလိုးပြီး ငါ့ကိုကျ နဲနဲမှ စောက်ဂရုမစိုက်ခဲ့ဘူးကွ...အချိန်တန်တော့ အလုပ်တောင် ထုတ်ပစ်လိုက်သေးတယ်...မတရားတဲ့ ကောင်မကြီးကို ဖင်ရော စောက်ပတ်ရော ပါးစပ်ရော လိုးပစ်လိုက်မယ်ကွာ..." လို့ ကျော်ဆောင်က ကြိမ်းဝါးသည် ။ အရက်မူးနေကြတာကြောင့် အသံက တချက်တချက် ကျယ်သွားပြီး ဘေးဝိုင်းမှာ လူတွေ ရှိနေတာကို သတိမထားမိကြတော့ ။

စိုးမိုးအောင်က " မင်း ကြိုက်သလောက် လိုးပေါ့ကွ..ကျော်ဆာင်ရ..အရေးကြီးတာက ဦးဉာဏ်ဆိုတဲ့ ဘဲကြီးကို အရင် သိပ်ဖို့ဘဲ....သူ့ကို သိပ်ပြီး ကြိုးနဲ့တုပ် ပါးစပ်ကို ဆို့ထားပြီရင် စောက်ကောင်မကြီးကို မင်း ကြိုက်သလို လိုးတော့ဘဲ...မင်းနဲ့ငါ စောက်ပတ်ထဲရော ဖင်ပေါက်ထဲရော တပြိုင်နက် လိုးလိုက်ကြတာပေါ့ကွာ...." လို့ ကျော်ဆောင်ကို ပြောလိုက်သည် ။

ကံမင်းထူးလည်း တင်နှင်းမာ အတွက် စိတ်ပူသွားသည် ။ သူ ဖုန်းဆက် သတိပေးလိုက်ရင် ကောင်းမလား လို့ စဉ်းစားသေးသည် ။ သူ့ကို ယုံချင်မှ ယုံလိမ့်မည် ။ လတ်တလော သူ ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘူး ။အတူတူ ဘီယာ သောက်နေတဲ့ သူငယ်ချင်း လင်းမောင်သန်းကို ရဲဖက်က လူတွေနဲ့ အသိတွေ ဘာတွေ ရှိလားလို့ မေးကြည့်လိုက်တော့လည်း လင်းမောင်သန်းက မရှိဘူး လို့ဘဲ ပြန်ဖြေသည် ။

စိုးမိုးအောင်နဲ့ ကျော်ဆောင်တို့က လေဘဲကျယ် အာဘဲချောင်နေတာလား..တကယ် လုပ်မလား ဆိုတာကိုလည်းသူ မသေချာဘူး ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် သူတို့ကို စောင့်ကြည့်မည် လို့ဘဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး ဘီယာကို ဆက် ပြီးမသောက်တော့ ။

တနေကုန် အလုပ်များလို့ တင်နှင်းမာ ပင်ပန်းနေသည် ။ စီးပွားကောင်းတော့လည်း လူပင်ပန်းသည် ။ပွဲရုံက အလုပ်သမားတွေ ပြန်သွားကြတော့ ဦးဉာဏ်က နေ့လည်က ကုန်သည်တွေ ငွေလာရှင်းသွားတာတွေကိုလာအပ်သည် ။ ပွဲရုံ အရှေ့က တံခါးကြီးကို ပိတ်ထားပြီး ဖြစ်နေသည် ။ ပွဲရုံထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ဘဲ ရှိနေသည် ။ ဦးဉာဏ်သည် စားနေကျ ဖြစ်လာလို့ ရဲတင်းလာသည် ။ တင်နှင်းမာကို ညတိုင်းလို သူ လိုးရလို့ အခုညလည်း လိုးခွင့်ရမလား...ပြုံးဖြဲဖြဲနဲ့.." တူမလေး....ပင်ပန်းလား..ဦးဉာဏ် နှိပ်ပေးရမလား...." ဆိုပြီး အနားကပ်လာသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း ပင်ပန်းလွန်းလို့ ရေမိုးချိုးပြီး နားချင်နေပြီ ။

 " ဒီညတော့ ပင်ပန်းတယ်..ဦးဉာဏ်ရယ်...ရေဘဲ ချိုးချင်နေတယ်...တကိုယ်လုံးလည်း ချွေးစီးတွေ ပြန်နေတယ် ..အိမ်ပြန် နားချင်နေပြီ...." လို့ ညည်းသလို ပြောလိုက်သည် ။ 

ဦးဉာဏ်က  " ဒီမှာဘဲ ရေချိုးလိုက်ပါလား......ဦးဉာဏ် ချိုးပေးမယ်လေ..." လို့ သူ့မျက်နှာကို အကဲခတ်သလိုကြည့်ရင်း မေးသည် ။ တင်နှင်းမာလည်း လိုးချင်နေလို့ ဉာဏ်များနေတဲ့ ဦးဉာဏ်ကို ကြည့်ပြီး သနားလာသည်။

 ဒီလောက် လိုချင်နေတာ နဲနဲတော့ ပေးလိုက်ပါမယ်လေ လို့ စဉ်းစားလိုက်ပြီး..." အင်းလေ...ဒါဆိုလည်း ဒီမှာဘဲချိုးလိုက်မယ်...ဒါပေမယ့် ဦးဉာဏ် ချေးတွန်းပေးရမှာနော်...." လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီး ပြောလိုက်သည် ။

ဦးဉာဏ်က " ချေးလည်း တွန်းပေးမယ်...တခြားဟာတွေလည်း အကုန် လုပ်ပေးမယ်...." လို့ ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ပြောလိုက်သည် ။ " ဟွန်း...လူလည်ကြီး...သိပ်ကဲတာဘဲ...အကြံသမားကြီး....အရူး အမဲသား ကျွေးမိနေပြီ " လို့ တင်နှင်းမာက မျက်စောင်း ထိုးပြီး ပြောလိုက်တော့  ဦးဉာဏ်က " ဟီး....အမဲသားက ကောင်းလွန်းလို့ပါ...ကလေးရယ်...မိုးခိုသားလေ...တထုတ်ထုတ်နဲ့..အိနေတာ...." လို့ ပြောလိုက်သည် ။

 " အမလေး..ကဲလိုက်တာ...သူ့ကိုယ်သူ လူငယ်လေး ထင်နေတယ်...."

တင်နှင်းမာလည်း ငွေထုပ်တွေကို မီးခဲသေတ္တာထဲ ထည့်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်း ဆီကို ဦးဉာဏ်နဲ့ အတူဆင်းသွားလိုက်သည် ။သည် ရေချိုးခန်းက ပွဲရုံက အလုပ်သမားတွေ ရေချိုးချင် ချိုးနိုင်ဖို့ သွပ်ပြာတွေနဲ့ကာပြီး အဖြစ်ဘဲလုပ်ထားတာ ဖြစ်သည် ။ ရေချိုးခန်းထဲက မီးကို ထောက်ကနဲ ဖွင့်လိုက်ပြီးတာနဲ့ ဦးဉာဏ်က သူ ဝတ် ထားတဲ့ စွပ်ကြယ်နဲ့ ပုဆိုးကို အမြန်ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။

ပိန်ပိန်ကျစ်ကျစ် ဘိုက်ချပ်ချပ်နဲ့ ဦးဉာဏ်ရဲ့ အဝတ်မဲ့ ဗလာကိုယ်ကို တင်နှင်းမာက သေသေချာချာ ကြည့်ပြီး ပြုံးလိုက်သည် ။ပေါင်တန်သွယ်သွယ်တွေ ကြားက ညိုညိုမဲမဲ လီးရှည်ကြီးက ရှေ့ကို တန်းထွက် မာကျောထကြွနေတာက တင်နှင်းမာကို ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်းထသွားစေသည် ။

စောစောက ပင်ပန်းလို့ ဒီညတော့ မလိုးတော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပေမယ့် လီးကြီးကို တွေ့လိုက်တော့ စိတ်တွေက ဖေါက်ပြန် တက်ကြွလာရပြီး စောက်ဖုတ်ထဲကလည်း ယားတက်လာသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း အားကျမခံ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ချွတ်လိုက်သည် ။ ရေချိုးခန်းမျက်နှာကျက်က မီးလုံးလေးရဲ့ အလင်းရောင်နဲ့ တင်နှင်းမာရဲ့အချိုးကျတဲ့ ကိုယ်လုံးတီး ကိုယ်ခန္ဓာကို ငေးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဦးဉာဏ်ကြောင့် တင်နှင်းမာက " ဟိတ်..ဘာကြည့်နေတာလဲ..မတွေ့ဖူးတာ ကျနေတာဘဲ..." လို့ နှုတ်ခမ်းလေး စူပြီးပြောလိုက်သည် ။ 

ဦးဉာဏ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ရယ်လိုက်ပြီး တင်နှင်းမာကို ဖက်ဖို့ ကြိုးစားလိုက်သည် ။

" အို...ရေချိုးပါရစေအုံး..တကိုယ်လုံး ချွေးတွေ သန်တွေနဲ့...."

" တူမလေးက လှလွန်းလို့ပါကွယ်...."

" ရေချိုးအုံးမယ်ကွာ..ဆပ်ပြာတိုက်ပေး..."

" ဟုတ်ပါပြီ တူမလေးရယ်...ဟဲဟဲ...ပြီးရင်သာ..."

ဦးဉာဏ်က ရေခွက်နဲ့ ရေစည်ပိုင်းထဲက ရေခပ်ယူပြီး တင်နှင်းမာပေါ်ကို လောင်းပေးသည် ။ တင်နှင်းမာက စင်လေးပေါ်က ဆပ်ပြာကို လှမ်းယူလိုက်သည် ။ဦးဉာဏ်ရဲ့ လီးကြီးက မတ်မတ်ကြီး ထောင်နေပြီ ။သည် အချိန်မှာ စေ့ထားတဲ့ ရေချိုးခန်း တံခါး ကျွီကနဲ ပွင့်လာလို့ သူတို့နှစ်ယောက် လန့်သွားသည် ။

" ဟင်.....စိုးမိုးအောင်...ဟာ.....ကျော်ဆောင်......"

ဦးဉာဏ်က " ဟေ့ကောင်တွေ..မင်းတို့ ဘာလာလုပ်တာလဲ..မင်းတို့ ဘယ်လို ဝင်လာတာလဲ...ခု ထွက်သွား" လို့ အော်ဟစ်လိုက်သည် ။ကျော်ဆောင်က သူ့လက်ထဲက ဓါးကြီးနဲ့ ဦးဉာဏ်ကို ခုတ်မလို ရွယ်လိုက်ပြီး.." ပါးစပ်ပိတ်ထား..ဘဲကြီး....ကြည့်စမ်း လီးက တောင်နေလိုက်တာ...နေမကောင်းတဲ့ မိန်းမကို အိမ်မှာ ပစ်ထားပြီး ဖေါက်ပြန်နေတဲ့ ကောင်ကြီး..ခုတ်သတ်ပစ်လိုက်ရလို့..." လို့ ကြိမ်းလိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်ကလည်း လက်ထဲမှာ ကိုင်လာတဲ့ တုတ်ရှည်တချောင်း တရမ်းရမ်းနဲ့ တင်နှင်းမာ အနားကို တိုးကပ်လာသည် ။

" စောက်ကောင်မ...ချစ်လှပါချည်ရဲ့ ဆိုပြီး အခုကျတော့ ငါ့ကို ကန်ထုတ်....အိုနာကြီးနဲ့ လိုးနေတယ်ပေါ့...." လို့အော်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း " ကျေးဇူးကန်းတဲ့ခွေးကောင်..နင် ငါ့ငွေတွေကို အလွဲသုံးစား လုပ်လို့ အလုပ် ထုတ်ရတာဟဲ့..သေနာရဲ့..." လို့ ပြန်အော်သည် ။

သည် အချိန်မှာ ကျော်ဆောင်က ဓါးမိုးပြီး ဦးဉာဏ်ကို ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ဦးဉာဏ်က နားမထောင်တော့ ဓါးပြားနဲ့ ဦးဉာဏ်ရဲ့ ကျောကို တချက် ရိုက်ထည့်လိုက်သည် ။ဖျန်းကနဲ အရိုက်ခံလိုက်ရလို့ ဦးဉာဏ် သူခိုင်းတဲ့အတိုင်း ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်လိုက်ရသည် ။ ကျော်ဆောင်ကကြိုတင် ကြံရွယ်ထားတဲ့အတိုင်း ဦးဉာဏ်ကို ကြိုးနဲ့ တုပ်သည်။

" မင်းတို့ ကျေးဇူးရှင်ကို စော်ကားရင် မြေမြိုခံရမယ်ကွ..မင်းတို့ကို ငါဘဲ အလုပ်သွင်းပေးခဲ့တာ မမေ့နဲ့ ကျော်ဆောင်..." လို့ ဦးဉာဏ်က ဒေါသနဲ့ ပြောလိုက်သည်။ ကျော်ဆောင်က ဦးဉာဏ်ရဲ့ ကျောပြင်ကို ဓါးအပြားလိုက်နဲ့ ထပ်ရိုက်ထည့်သည် ။

တင်နှင်းမာလည်း ထမိန် ပြန်ဝတ်ချင်ပေမယ့် ထမိန် လှမ်းတင်ထားတဲ့ ကြိုးတန်းနဲ့ သူမကြားထဲမှာ စိုးမိုးအောင်ရှိနေလို့ မဝတ်နိုင်ဘူး ဖြစ်နေသည် ။ စိုးမိုးအောင်က ကျော်ဆောင်ကို ဦးဉာဏ်ကို ပါးစပ်ထဲ အဝတ်စုတ်နဲ့ ဆို့ဖို့ ပြောလိုက်သည် ။ ကျော်ဆောင်က " အကောင်းဆုံးကတော့ ငါတို့ကို မဖေါ်နိုင်အောင် ဒင်းတို့ကို အပျောက်ရှင်းလိုက်ဖို့ဘဲ စိုးမိုးအောင် " လို့ ပြောလိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်က " ကောင်းလိုက်တဲ့ အကြံအစည်ပါဘဲ " လို့ပြန်ပြောရင်း တင်နှင်းမာကို ရေချိုးခန်းထဲကနေ အတင်း ဆွဲခေါ်ထုတ်သည် ။

" လွှတ်...လွှတ်စမ်း...နင်..နင်..ဘာလုပ်မလို့လဲ...."

" နင့်ကို ငါတို့ စောက်ဖုတ်ကိုရော ဖင်ပေါက်ကိုရော တပြိုင်နက် လိုးမလို့ စောက်ကောင်မရဲ့..."

" ဘာ...မိုက်ရိုင်းလှချည်လား..ငါက ခံမတဲ့လား...."

" စောက်ကောင်မ..ဖါသည်မ...မခံရင် သည်လို ဆော်တယ်ကွာ..."

ဖျန်းကနဲ ပါးပိတ်ရိုက်တာ ခံလိုက်ရလို့ တင်နှင်းမာ ပုံထားတဲ့ ပဲအိတ်တွေ အပေါ်ကို လဲကျသွားသည် ။ ကျော်ဆောင် ရောက်လာပြီး ဓါးနဲ့ တင်နှင်းမာ အနားကို ကပ်လာပြီး ." ကောင်မ..ဖင်ကုန်းစမ်း..." လို့ အော်လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာလည်း " ဘာလို့ ကုန်းရမှာလဲ...သေလိုက်..." လို့ ပြန်အော်သည် ။ ကျော်ဆောင်က

" ဟာ....ခုတ်လိုက်ရ..." လို့ အော်ရင်း ဓါးနဲ့ ရွယ်လိုက်သည် ။ စိုးမိုးအောင်က လဲကျနေရာက ပြန်ထဖို့ ကြိုးစား

နေတဲ့ တင်နှင်းမာကို ပြန်တွန်းလိုက်လို့ မှောက်ရက် ပြန်ကျသွားတဲ့ အချိန် ခါးကနေ ဆွဲမပြီး ဖင်ကုန်းတဲ့ ပုံစံအနေအထား ဖြစ်အောင် ပြင်လိုက်သည် ..။

" ငြိမ်ငြိမ်နေ...နင် အလိုးမခံရင် နာမယ်...ကောင်မ...အေးအေး ငါတို့ လုပ်တာ ခံလိုက်...."စွင့်ကားတဲ့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံး ကြားထဲကို သူ့လက်ဖဝါးနဲ့ ကိုင်ဆုပ်လိုက်ပြီး စိုးမိုးအောင်က ပြောလိုက်တာ ။ကျော်ဆောင်က သူ ဝတ်ထားတဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီ အတိုကို ချွတ်နေသည် ။

" မင်းက အနောက်က လိုး..ငါက အရှေ့ကနေ လီးစုတ်ခိုင်းမယ်..." လို့ ပြောလိုက်ပြီး သူ့လီးကြီးကို တင်နှင်းမာရဲ့ ပါးစပ်နားကို တေ့လိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာက ပါးစပ်ကို တင်းတင်း စေ့ထားလိုက်သည် ။

" ကောင်မ..ပါးစပ်ဟစမ်း...."

စိုးမိုးအောင်က သူ့လက်တဖက်နဲ့ တင်နှင်းမာ စောက်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ် ကိုင်နေသည် ။ နောက်လက်တဖက်နဲ့ ဖင်ကြီးတခြမ်းကို ဖျန်းကနဲ ရိုက်လိုက်ပြီး " ပါးစပ်ဟပေးလိုက်လေ..နာချင်သလား..." လို့ အော်ပြောလိုက်သည် ။ တင်နှင်းမာက မဟ ။ ကျော်ဆောင်က ဓါး ကြီး ဝင့်ပြီး ပါးစပ်ဟဖို့ ပြော..စိုးမိုးအောင်ကဖင်တုန်းတွေကို လက်ဝါးနဲ့ ရိုက်ပြီး ပြောပေမယ့် တင်နှင်းမာက ခေါင်းမာသည် ။ 

သူတို့ ခိုင်းတာကို မလုပ် ။သည် အချိန်မှာ ဒိန်းကနဲ ကျယ်လောင်တဲ့ အသံကြီး ထွက်လာပြီး.." ဟေ့ကောင်တွေ ငါတို့ ရဲတွေကွ..လက်နက် ချလိုက်..." လို့ အော်လိုက်တဲ့ အသံကြီး ထွက်လာသည် ။ ဒုန်းဒုန်း ဒိုင်းဒိုင်း အသံတွေလည်း ပွဲရုံ အရှေ့ဖက်က ကြားလိုက်ရသည် ။ ကျော်ဆောင်နဲ့ စိုးမိုးအောင်လည်း ရဲဆိုတဲ့အသံ ကြားလိုက်တာနဲ့ တင်နှင်းမာကိုထားခဲ့ပြီး ပွဲရုံ အနောက်ဖက်ပိုင်းကို တချိုးထဲ ထွက်ပြေးကြသည် ။ ဖိနပ်သံတွေ ဆက်တိုက် ကြားလိုက်ရသည် ။

တင်နှင်းမာလည်း ကိုယ်တုံးလုံးကြီးမို့ ရဲတွေ ရောက်မလာခင် ရေချိုးခန်းထဲကို ပြန်ပြေးပြီး ထမိန်ကိုဆွဲယူ ရင်လျားလိုက်သည် ။ သည် အချိန်မှာ လူတယောက် အနားကို ရောက်လာသည် ။ ရဲယူနီဖေါင်းဝတ်တော့ မဟုတ် ။သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်တော့ သူ့လင်ဟောင်း ကံမင်းထူး ဖြစ်နေသည် ။

" ဟင်....ကိုကံမင်းထူး.....ရဲတွေကော..ရဲတွေ...."

" ဘာရဲမှ မလာပါဘူး..ဟိုကောင်တွေ ပြေးအောင် ကိုယ် ခြောက်လိုက်တာပါ..."

" ရှင် ...ရှင် ...ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ရောက်လာတာလဲ...."

" ဒီကောင်တွေ ဘီယာဆိုင်ထဲ တိုင်ပင်နေတာ ကြားလိုက်လို့ သူတို့များ ဒီည လာလုပ်လေမလား ဆိုပြီး ကိုယ့်သူငယ်ချင်းကို ခေါ်ပြီး လာချောင်းနေတာ..တကယ် ရဲခေါ်ဖို့က အချိန် မရဘူးလေ..ရဲကလည်း ခေါ်တိုင်း လာချင်မှ လာမှာ..အချိန်မှီ ရောက်လာချင်မှ လာမှာလေ...ကိုယ်ကလည်း ဒီချာတိတ်တွေနဲ့ ဖိုက်ဖို့ ဆိုတာက မလွယ်တာနဲ့ ရဲဟန်ဆောင်ပြီး ခြောက်ထုတ်လိုက်ရတာပါ...."

" ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုကံမင်းထူးရယ်..."

ကံမင်းထူးလည်း လီးတန်းလန်းကြီးနဲ့ ကြိုးတုပ်ခံထားရတဲ့ ဦးဉာဏ်ကို ကြည့်ပြီး.." ဦးလေးဉာဏ်နဲ့ အတူတူ ရေချိုး နေကြတာလား..." လို့ တင်နှင်းမာကိုမေးလိုက်တော့ တင်နှင်းမာလည်း.." အဲ...အဲ..ဟို..ဟိုလေ..." နဲ့ အဖြေရခက်နေသည် ။

" ကဲ ...ဒါဆို ကိုယ် သွားတော့မယ်...."

ကံမင်းထူးက တံခါးအပြင်က စောင့်နေတဲ့ လင်းမောင်သန်းဆီကို ထွက်သွားလိုက်တော့ တင်နှင်းမာက " ကိုကံမင်းထူး..အဲ..ကိုကို...နေ....နေပါအုံး....ခဏ...ခဏ...." လို့ လိုက်ခေါ်သည် ။

ပြင်ဦးလွင်မြို့ရဲ့ နေ့လည်ခင်း ။ပြူတင်းပေါက်ကနေ ရုက္ခဗေဒဥယာဉ်ကို လှမ်းမြင်နေရသည် ။တင်နှင်းမာက ကိုကို လာကယ်ပေလို့ဘဲ..ကိုကို့ကို ကျေးဇူး အရမ်းတင်တာဘဲ...ကိုကို ခဏ လိုက်ခဲ့ပါ လို့ လာခေါ်တာနဲ့ ကံမင်းထူးလည်း ပြင်ဦးလွင်ကို တင်နှင်းမာနဲ့ လိုက်လာခဲ့ရသည် ။

ဟိုတယ်ခန်းထဲကို ခေါ်လာခဲ့ပြီး ကျေးဇူးတင်စကား တဖွဖွ ပြောသည် ။ ကံမင်းထူးလည်း.." ရပါတယ်...မလိုပါဘူး...ကိုယ် ကူညီမှာပါ အမြဲ..." လို့ ပြောလိုက်ပေမယ့် ကိုကို့ကို ကျေးဇူး ဆပ်ချင်တယ် လို့ တင်နှင်းမာကပြောလိုက်ပြီး ကံမင်းထူးကို အနားက ကုတင်ကြီးပေါ်ကို ဆွဲခေါ်သွားလိုက်သည် ။ သူမ လက်တွေက ကံမင်းထူးရဲ့ ရင်ဘတ်နဲ့ ပေါင်တွေ ပေါ်မှာ ပွတ်သပ် ပြေးလွှားနေသည် ။ အင်း..ဘယ်လို ကျေးဇူးတွေ ဆပ်မလဲ ဆိုတာကံမင်းထူး သဘောပေါက်သွားပြီ ။ လက်ချောင်းလေးတွေက သူ့ပေါင်ကြားနေရာကို စမ်းနေပြီလေ ။

သူ့ကို ပက်လက် လှဲအိပ်ခိုင်းလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေကို ပိတ်ခိုင်းသည် ။ ပြီးတော့ သူ့ပုဆိုးကို ဆွဲဖြေလိုက်သည် ။ မကြာခင် သူ့ ဇနီးဟောင်း တင်နှင်းမာသည် ခေါင်းလေး တငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ သူ့ကို ကျေးဇူးဆပ်နေပါပြီ ။တဖက်ကမ်းခတ် ကျွမ်းလှတဲ့ ပုလွေပညာနဲ့ သူ့ကျေးဇူးတွေကို ဆပ်နေပြီ ။

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ ဟိုတယ် အခန်းလေးထဲမှာ တင်နှင်းမာရဲ့ လီးစုတ်သံ တပြွတ်ပြွတ် တပြတ်ပြတ် အသံတွေထွက်နေသည် ။ တချက်တချက်တော့ ကံမင်းထူးရဲ့ အိုးအား.....အိုးရှီးလို့ ညည်းငြူလိုက်တဲ့ အသံတွေကိုလည်းကြားရနိုင်သည် ။

ကံမင်းထူးနဲ့ တင်နှင်းမာ သူ့အပြစ်ကိုယ့်အပြစ်တွေ သင်ပုန်းချေ လိုက်ကြပြီး ပြန်ပေါင်းထုပ်လိုက်ကြသည် ။ကံမင်းထူးလည်း တက္ကသီလာ မိန်းမလှကျွန်းမှာ အလုပ် မလုပ်တော့ ။ တင်နှင်းမာနဲ့ အတူတူ စီးပွားရေး လုပ်ငန်းတွေကိုဘဲ အတူတူ လုပ်သည် ။

သူတို့ ပြန်ပေါင်းထုပ်ပြီး မကြာခင် ဇေယျာလှိုင် တယောက် ကချင်မလေး ခွန်ဂျန်နဲ့ လိုင်ဇာဖက်မှာ လက်ထပ်လိုက်ကြသည် ဆိုတဲ့ သတင်းကို သူတို့ ကြားလိုက်ကြရသည် ။ ကံမင်းထူးနဲ့ တင်နှင်းမာလည်း စပယ်အေးကိုအရင်းအနှီး မတည် ထုတ်ပေးပြီး ဆိုင်လေး တဆိုင် ဖွင့်ခိုင်းကာ စားသောက်ဆိုင် စားပွဲထိုးမလေး ဘဝကနေဆွဲထုတ်ပေးလိုက်ကြသည် ။

ဦးဉာဏ်ကတော့ ပွဲရုံအတွက် လူကောင်းတွေ ရှာဖွေပေးသွားပြီး အငြိမ်းစားယူသွားသည် ။

                                                                သည်လောက်နဲ့ဘဲ နားခွင့်ပြုပါ။

အညတြ 

အောက်တိုဘာလ ၂၀၁၆

ပြီးပါပြီ။