ဘာပဲပြောပြော အပိုင်း ( ၁ )

ဘာပဲပြောပြော အပိုင်း ( ၁ )

တိမ်ပြိုမိုး ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကျနော်အိမ်အပြန်မိုးချုပ်လို့ အဖေဆူမှာကြောက်တာကြောင့် ခြံတံခါးကို အသံမထွက်အောင် အသာလေးဖွင့်လိုက်ပြီး အိမ်ထဲကိုအကဲခတ်လိုက်တော့ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အနေအထားမို့ အဖေတို့အိပ်ရာဝင်လောက်ပြီလို့ တွက်လိုက်တယ်။ ကျနော်လား ကျနော့်နာမည်က ပိုင်စိုး ။အိမ်မှာကတစ်ကောင်ဗိုလ်ဆိုတော့ နာမည်နဲ့လိုက်ပါတယ်။ အားလုံးကိုပိုင်စိုးနေတာ။တစ်ခုပဲ အဖေ့ကိုတော့ကြောက်ရတယ်ဗျ။ အဖေက ဌာနတစ်ခုက အရာရှိကြီး။ သူ့ရုံးမှာစည်းကမ်းကြီးသလို ကျနော့်ကိုလဲ စည်းကမ်းတကျရှိစေချင်တာ ပြောမရရင် လက်ကပါလာရော။

သူကြောက်တာက အမေ့ ပဲ။အမေ့ကိုမကြောက်ပဲနေမလား။ သူ့အသက်ထက်ဆယ်နှစ်ကျော်ငယ်ပြီး သူ့လိုဘီလူးရုပ်ကို မင်းသမီးနီးပါး ချောတဲ့အမေကယူထားရတာ။တခါတလေ အမေနဲ့စကားပြောဖြစ်ရင်

“ အမေရာ အမေမို့ ဒီလိုရုပ်မျိုးယူရတယ်. ”

လို့ ပြောရင် အမေကရီရင်း

“ သားအဖွားတွေ သွားပြောလေ. ”

“ ဘာလို့လဲ. ”

“ သူတို့ ပေးစားတာလေ သားရဲ့. ”

ကျနော်လဲ မရှိတော့တဲ့ အဖွားကို ငရဲခံပြီး

“ အဲ့ အဖွားတွေကလဲ ပေးစားစရာလူမရှိတော့ဘူးလားမသိပါဘူးး ကျနော့်အမေချောချောလေးကိုများ. ”

“ အမလေး ဖြစ်နေလိုက်တာနော် ကိုယ့်အဖေကိုအဲ့လို မပြောရဘူးလေ သားကလဲ. ”

တကယ်က အဖေ့ကိုလဲချစ်ပါတယ်။ ခလေးသာသာအရွယ်ဆိုတော့ ပြောချင်တာကို အထိန်းမရှိပြောမိတာပါ။ကျနော်က ၁၅ နှစ် ။ကိုးတန်းတက်နေချိန် အမေက ၃၃နှစ် ။အဖေက ၄၆ နှစ်ရှိနေပြီ။ အမေနဲ့အဖေညားတော့ အမေက ၁၇ နှစ်ပဲရှိသေးတာတဲ့။အမေကအရပ် ၅ ပေ ၂ လက်မ ဆိုတော့ ကြည့်ကောင်းသလိုဝင်းဝါနေတဲ့အသားအရေ မို့မောက်နေတဲ့ ကျနော်စို့ခဲ့ရတဲ့ရင်သားတွေနဲ့ သိမ်နေတဲ့ခါးအောက်က ကားစွင့်နေတဲ့တင်သားကြီးတွေက မြင်သမျှ ပုရိသတွေ အသက်ရှူမြန်စေတယ်။

အဖေက ၅ ပေ ၁၀ လက်မဆိုတဲ့အရပ်အမောင်းနဲ့ညိုမှောင်နေတဲ့အသား မေးရိုးကားကားနဲ့ ကားနေတဲ့ရင်အုံ့ကြီးတွေကြောင့် ကျနော့်မျက်စိထဲမှာတော့ လူကြမ်းသရုပ်ဆောင်လိုပဲမြင်နေမိတယ်။တော်သေးတယ်။ ကျနော်က အဖေ့ဆီကအရပ်ကိုပဲအမွေရလို့ အသားအရောင်နဲ့ မျက်နှာက အမေ့ဆီကရတာမို့ မိန်းမချောချောတယ်လို့ပြောကြတယ်။

သူငယ်ချင်းတွေက

“ ပိုင်စိုး ရာ မိန်းလောက်ချောတဲ့ မိန်းခလေးနဲ့ရီးစားဖြစ်ရရင်ကျေနပ်ပါပြီကွာ မင်းငါ့ရီးစားလုပ်ပါလား. ”

လို့အပြောင်အပြက်ပြောလို့ ရှက်ရှက်နဲ့ လက်သီးပြခဲ့ရတာလဲမကွာခန။အဲ ကျနော်တို့မိသားစုအကြောင်းပြောနေတာနဲ့ ပြောလက်စတောင်မေ့ပြီ။

ကျနော်လဲ အိမ်ရှေ့ကမဝင်ပဲ အိမ်နောက်ဖက်ကိုသွားလိုက်တယ်။ကျနော်အလည်လွန်ရင် အမေက အဖေသိမှာစိုးလို့ နောက်ဖက်ကတံခါးကိုစေ့ထားပေးတတ်တယ်ကျနော့်ကိုအဲ့လိုချစ်တာလေ။ကျနော်ကလဲကျနော်ပဲ တကောင်ကြွက်ဆိုတော့ အဖော်မက်။

သူငယ်ချင်းတွေနဲ့နေရရင် ထမင်းမေ့ အိမ်မေ့ အခုတလော ဖုန်းပေါ်က facebook accဖွင့်ပြီးဂိမ်းဆော့ကြတော့ အချိန်လွန်လွန်သွားတာများလို့ အိမ်ပြန်တာနောက်ကျတာ အကျင့်ဖြစ်နေပြီ။

အမေတောင်မနက်မှ

“ သား ညက ဘယ်အချိန်ပြန်လာလဲ. ”

မေးယူရတာ ခဏခဏ

ကျနော် နောက်ဖေးတံခါးကိုအသာဖွင့်ပြီးအိမ်ထဲဝင်ပြီးအသာရပ်နေလိုက်တယ် တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်လို့ မီးဆိုတာကလဲ ဧည့်ခန်းမှာ မီးငယ်တစ်ပွင့်ပဲ။ကျန်တာဆိုလို့ ဘုရားခန်းထဲက ရောင်စုံပန်းကုံးမီးတွေပဲရှိတယ်။ ကျနော်လဲခြေဖွဖွနင်းပြီး အဖေတို့အခန်းရှေ့ကဖြတ်လို့ ကျနော့်အခန်းဆီသွားလိုက်တယ်။ အဖေတို့လဲအိပ်ပျော်နေလောက်ပါပြီ။ကျနော်အိမ်ပြန်နောက်ကျတိုင်းလဲ ဒီလိုပဲမို့ ကျနော်လဲစိတ်ချလက်ချနဲ့ အဝတ်အစားလဲပြီးအိပ်ရာဝင်လိုက်တယ်။

အိပ်ပျော်မယ်အလုပ်မှာ

“ အဟွတ် ဟွတ်. ”

ဟင် ချောင်းဆိုးသံပါလား ယောက်ျားအသံအဖေ့ အသံမဟုတ်တာ သေချာတယ်။ဘယ်သူလဲ။ဧည့်သည်လားဧည့်သည်ဆိုရင်ကျနော့်အခန်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းက ဖြစ်ရမှာလေ။ခုက အဖေတို့အိပ်ခန်း ဆီကလိုပဲ။စိတ်ထဲမှာစနိုးစနှောင့်ဖြစ်ပြီးကုတင်ပေါ်ငုတ်တုတ်ထိုင်ပြီးသေချာအောင် နားစွင့်ကြည့်လိုက်တယ်။

ဘာသံမှ မကြားရတော့လို့ နားကြားမှားသလားပေါ့။အိပ်ရာပေါ်ပြန်အလှဲ

“ အဟွတ်ဟွတ် အဟွတ်. ”

အမ် သေချာပါတယ်။ဒါချောင်းဆိုးတဲ့အသံ ကျနော်သိချင်စိတ်နဲ့အခန်းကထွက်လို့ အဖေတို့အိပ်ခန်းဆီကိုလျှောက်သွားလိုက်ပါတယ်။ 

...................................................................................................

ကျနော်အဖေတို့အိပ်ခန်းတံခါးနားကိုကပ်ပြီးနားစွင့်လိုက်တယ်။အစပိုင်းတော့ဘာမှမကြားရဘူး။ခဏနေတော့ အမေ့ အသံကိုတိုးတိုးလေးကြားရတယ်။

“ မောင် ချောင်းတွေ တအားဆိုးနေတယ်နော်. ”

ဟင် မောင် ဆိုပါလားး။အဖေ့ကို အမေက ကိုကို လို့ပဲခေါ်နေကြ။ မောင်ဆိုတော့ ကျနော် တွေးမရဖြစ်နေတယ်။

“ ဟုတ်တယ် မမ မနေ့ကမိုးမိလို့နေမယ်. ”

ဟာ မမ တဲ့ ဘယ်သူပါလိမ့်။ရင်ထဲမှာတဒုန်းဒုန်းနဲ့။ ဝမ်းနည်းသလိုလို ဒေါသတွေပဲထနေသလိုလို။ အမေရယ် ဖြစ်ရလေ။အဖေ့အစား အမေ့သားဖြစ်ရတာကိုရှက်မိသလိုလို။

“ ထောက်. ”

ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ အဖေတို့အိပ်ခန်းထဲမီးလင်းသွားလို့ ကျနော်လဲ ကမန်းကတမ်း အိပ်ခန်းဆီပြန်ပြေးမိတယ်။

တကယ်ဆို အခန်းတံခါးခေါက်ပြီး အမေနဲ့ဖြစ်နေတဲ့သူကို ထိုးကြိတ်ပစ်ရမှာကို။ အခုတော့ သူတို့သိမှာကြောက်ပြီးပြေးပုန်းနေမိပါရော။ နောက် အဖေတို့အိပ်ခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားပေမယ့်လဲ ကျနော်အသာငြိမ်နေမိပြန်ရော။။ အိမ်နောက်ဖက်ကို သူတို့ထွက်သွားသံကြားမှ တံခါးလေးအသာဟလို့ ကြည့်တော့ အပြင်မှာကမီးရောင်မရှိလို့ ဧည့်ခန်းမျက်နှာကျက်ကဖြာကျတဲ့အလင်းရောင်နဲ့ အမေ့ကိုယောက်ျားတစ်ယောက်ကဖက်လို့ သွားနေတာကိုပဲမြင်ရပြီးဘယ်သူဘယ်ဝါ မသဲကွဲဘူး။

တံခါးရောက်တော့ တံခါးဖွင့်ပြီးချက်ချင်း မထွက်သေးပဲ အမေ့ကိုဖက်လို့နခမ်းစုပ်နမ်းနေတာကို ပုံရိပ်အနေနဲ့မြင်နေရတယ်။ သူ့အရပ်ကလဲရှည်လို့ အမေကခြေဖျားထောက်ပြီးအနမ်းတုံပြန်နေရတယ်။

နောက်တော့အမေက လက်နဲ့တွန်းပြီးပြန်ခိုင်းနေတာမို့သူလဲထွက်သွားတယ်။သူခြံအပြင်ရောက်တဲ့အထိ အမေငေးကြည့်နေတာတွေ့ရတော့ ပိုစိတ်တိုမိတယ်။ အမေတံခါးဆွဲအစေ့မှာ ကျနော်လဲ အိပ်ရာဆီပြန်ပြေးလိုက်ပြီးငြိမ်နေလိုက်တယ်။အမေကကျနော်ပြန်မရောက်သေးဘူးထင်နေတာ။

အမေရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး ရေဆေးသံတွေကြားရပြီး သူအခန်းထဲပြန်ဝင်သံတွေ။နောက်တော့တစ်အိမ်လုံးတိတ်ဆိတ်သွားတယ်။ကျနော်သာ စိတ်ထဲမှာသိချင်တဲ့စိတ်တွေနဲ့အိပ်မရဘူး။တခါမှမတွေးမိ မထင်မိတာတွေမျက်ဝါးထင်ထင်တွေ့ရတော့ ဝမ်းနည်းတာတွေ ဒေါသထွက်တာတွေနဲ့ပေါ့။

နောက်အမေ့တို့ကို စိတ်ကူးနဲ့ပုံဖေါ်ကြည့်နေမိတယ်။အာ့ကလဲ ခုတလောလိုင်းသုံးရင်းအတတ်ဆန်းတွေတတ်ပြီး sexy group တွေထဲဝင်ပြီး သူငယ်ချင်းတွေစူးစမ်းကြတာ။အဲ့မှာ မမကြီးများ ဆိုတဲ့ဂရုကိုဝင်ကြတော့ အဲ့ထဲကစော်ကြီးပုံတွေကြည့်ရင်း အောင်ကို က စော်ကြီးတစ်ယောက်ပုံ ပြပြီး

“ ပိုင်စိုး ဒီစော်ကြီးက မင်းအမေနဲ့တူတယ်နော်. ”

တဲ့။ကျနော်ကြည့်လိုက်တော့ ဟုတ်လဲဟုတ်သား အမေ့လိုပဲ ရင်ထွားတင်ကားနဲ့ ဒါပေမယ့်

“ ဟာ မင်းကလဲ. ”

“ ဆောရီးးကွာ ငါကတူလို့ပြောမိတာပါ. ”

တဲ့။အဲ့ချိန်ကဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် အခုလိုအမေ့ကိုတွေ့ရမှ ဒီကောင်တွေ အမေ့ကိုပြစ်မှားနေကြသလားလို့ စိတ်မှာအတွေးဝင်မိတယ်။

သူတို့ပြစ်မှားလားမပြစ်မှားလားမသိပေမယ့် အခုတော့အိမ်ထဲဝင်ပြီးအမေ့ကို လိုးသွားတာတစ်ယောက်ရှိနေတာသိရလိုက်ပြီ။ အဲ့အသိဝင်လာတာနဲ့ ကျနော်ပေါင်ကြားက လီးကအလိုလိုဘာမှမလုပ်ရပဲ ထလာလို့ အံ့လဲအံ့ဩမိတယ်။နောက် ငါအမေကိုများ အော်မဖြစ်နိုင်တာလို့ ကိုယ့်ဟာကိုဆုံးဖြတ်လိုက်ပေမဲ့ မနက်ကျရင်တော့ ညကသူဟာဘယ်သူလဲဆိုတာ သိအောင်လုပ်မယ်လို့ စိတ်ပိုင်းဖြတ်လိုက်ပါတယ်။

............................................................................................................................

မနက်အိပ်ရာထတော့ အမေကမီးဖိုထဲမှာချက်ပြုတ်နေပြီ။ကျနော်လဲမျက်နှာသစ်ပြီး ထမင်းစားပွဲက ထိုင်ခုံမှာဝင်ထိုင်တော့

“ သား ဆာပြီလား ခနနော် ကြက်ဥကြော်လိုက်အုန်းမယ်. ”

အမေ့ကို ခေါင်းပဲငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။အမေက ကြက်ဥထည့်ထားတဲ့ကြွေပန်းကန်လုံးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ကျန်လက်တစ်ဖက်ကဇွန်းနဲ့ ခလောက်မွှေနေတာမို့အမေဝတ်ထားတဲ့ ပိုးသားအပျော့ရှပ်အကျီ အောက်က ဘရာမပါတဲ့ အမေ့ရင်သားတွေကတုန်ခါနေရော။အသီးရာလေးစူနေတာမြင်ပြီး ရင်ထဲမှာရှိန်းတိမ်းတိမ်းဖြစ်လာတယ်။အရင်ရက်တွေကလဲ အမေဒီလိုပဲ ဝတ်စားနေထိုင်တာပါပဲ။အဲ့အချိန်က ဘာမှ မထူးဆန်းပေမယ့် ညကအမေ့ရဲ့ အချစ်ညရင်ခုန်သံဇာတ်လမ်းကို သိရပြီးတဲ့နောက် အမေ့ကို ကျနော်အမြင်ပြောင်းခဲ့ရပြီ။

ခုဆိုအမေ့ကို ‌အရွယ်ရောက်ပြီးယောက်ျားတစ်ဦးကအရွယ်ရောက်ပြီးမိန်းမသားတစ်ဦးကို မြင်သလိုမြင်နေမိပြီ။ကျနော့်ကိုကျောပေးပြီး ကြက်ဥကြော်ဖို့ပြင်နေတဲ့အမေ့နောက်ပိုင်းကိုအကြည့်ရောက်ပြန်တော့ အိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ ထမိန်ပါးလေးက အမေ့ဖင်ကွဲကြောင်းထဲဝင်ပြီး အမေ့ဖင်ရဲ့ထည်ဝါခန့်ငြားမှုကိုဖော်ကျူးနေသလိုပါပဲ။ ကားစွင့်နေတဲ့ အမေ့ဖင်ကိုကြည့်ပြီး ညကလာသွားတဲ့ကောင်နဲ့ စိတ်ထဲတွေးမိတာနဲ့ ဘာမဆိုင်ညာမဆိုင် အောက်ကညီလေးက ထလာသေးတယ်။ ကျနော်အတွေးတွေနဲ့အမေ့အလှကို ဘယ်လောက်ခံစားနေမိတယ်မသိဘူး။

“ ဟဲ့ သား ဘာတွေများငေးနေတွေးနေလဲ ကြက်ဥရပြီကော်ဖီနဲ့ ထမင်းကြော်စားတော့. ”

ဆိုမှ အသိပြန်ကပ်ပြီး အစားကိုငုံ့စားနေလိုက်တယ်။

အမေလဲ ကျနော့်ဘေးကခုံမှာထိုင်ပြီးစားပါတယ်။သားအမိနှစ်ယောက်အမြဲလိုလို ဒီလိုပဲစားနေကြ။အ‌ေဖက တစ်ခါတစ်လေ တာဝန်နဲ့ ခရီးထွက် တခါတလေလဲရုံးကိစ္စအရေးကြီးလို့ဆိုပြီး အစောကြီးအိမ်ကထွက်တာမို့ သားအမိသားအဖတွေဆုံခဲတယ်။ကျနော်စားသောက်ရင်းက အမေ့မျက်နှာကို အသာခိုးကြည့်နေမိတယ်။အမေကကျနော်ခိုးကြည့်တာတွေ့တော့

“ သား ဘာပြောစရာရှိလို့လဲ ပြောလေ. ”

အမေ့အမေးကို ခေါင်းခါပြီး

“ မရှိပါဘူး. ”

လို့အဖြေပေးပေမယ့် အမေက

“ အမလေး သားရယ် သားကိုအမေမွေးထားတာပါနော်။ သားမျက်နှာကြည့်တာနဲ့ အမေကသိပြီးသားပါ. . ”

အော် အမေရယ် အကုန်သိတာဖြစ်နိုင်ပါ့မလားးရင်ထဲကပြန်မေးမိတဲ့ စကားပါ။ အပြင်မှာက

“ မဟုတ်ပါဘူး အမေကလဲ. ”

“ ဘာမဟုတ်ရမှာလဲ ပြောစရာရှိပြောလေ ဒီအမေနဲ့ဒီသားပဲရှိတာ ဘာများထိန်ဝှက်စရာလိုလို့လဲ. ”

အမေ့စကားတွေက ကျနော့်ကိုတွန်းအားပေးသလိုဖြစ်လာတာမို့ သိချင်နေတာကို မေးမယ်လို့ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။

“ အမေ တကယ်ပြောတာလား. ”

ကျနော့်အမေးကို

“ ဘာကိုလဲ. ”

လို့အမေကပြန်မေးခွန်းနဲ့တုန့်ပြန်လာလို့

“ မထိန်ဝှက်ရဘူးဆိုတာလေ. ”

“ အော် အေးလေ အမေ့နဲ့သားလျိုဝှက်ချက်ထားနေရမလား သားရဲ့. ”

အမေ့ကို အပိုင်ချည်ပြီးပြီမို့

“ အာ့ဆိုသားမေးမယ် အမေ့စကားတည်ပစေနော်. ”

“ အမလေးးဒီခလေးက အဆန်းပဲ ကဲမေး မေး တည်တယ် တည်တယ်. ”

ရီမောပြောနေတဲ့အမေ့ကို သေချာအောင်လို့

“ တကယ်နော်. ”

“ အင်းပါ တကယ် တကယ်. ”

ကျနော်လဲ သေချာပြီမို့

“ ညက အမေ့အခန်းထဲကပြန်သွားတာ ဘယ်သူလဲ. ”

“ ဟင်. ”

ကျနော့်စကားဆုံးတာနဲ့ မျက်စိမျက်နှာပျက်ရုံမကပဲကြောက်ရွံထိတ်လန့်မှုကြောင့် မျက်လုံးပြူးနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေတောင်တုန်နေရှာတာမြင်ပြန်တော့ စိတ်မကောင်းဝမ်းနည်းဖြစ်ရတယ်။စကားတစ်လုံးမှမထွက်ပဲ ကျနော့်ကိုမျက်လုံးပြူးနဲ့ကြည့်နေတဲ့ အမေ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်ရင်း

“ ဖြေလေ အမေ။ကျနော့်ကိုအမှန်အတိုင်းပြောပါ. ”

အမေခေါင်းငုံပြီး ခေါင်းကိုတွင်တွင်ခါရင်း

“ ဟင့်အင်း ဟင့်အင်းး. ”

“ အမေရယ် ကျနော်ကိုယ်တိုင်မျက်စိနဲ့ တပ်အပ်တွေ့ပြီးပါပြီ။အမေပဲသားအမိကြား မထိန်ဝှက်ရဘူးဆို)

အမေ ကျနော်ရင်ထဲခေါင်းအပ်ပြီး ကျနော့်ကျောပြင်ကိုဖက်လို့ တသိမ့်သိမ့်ရှိုက်ငိုနေပြန်တော့ အမေကျောကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း

“ မငိုပါနဲ့ အမေရယ် သားအမေ့ကို အပြစ်မပြောရက်ဘူးအမေ အဖေသိသွားမှာစိုးတာပဲရှိတယ်. ”

“ သားရယ် အမေရှက်လို့ သေသာသေလိုက်ချင်တယ်. ”

“ ဟာ အမေနော် မကြံကောင်းမစည်ရာတွေမလုပ်ရဘူး။ အမေ့ကို သားချစ်တာ အမေသိပါတယ်. ”

“ သိလို့ပေါ့ အမေခုလိုဖြစ်တာ သားသိတော့ရှက်တယ်. ”

“ အော် အမေရယ် ဖြစ်ပြီးမှ ဘာတတ်နိုင်မလဲ သားကအမေ့ကိုအပြစ်မတင်ပါဘူး ဘယ်သူလဲ ဘာကြောင့်လဲသိချင်တာပဲရှိပါတယ်. ”

ကျနော့်စကားကြောင့် ရင်ခွင်ထဲကမျက်နှာခွာပြီး ကျနော့်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်ရင်း

“ သားတကယ်အမေ့ကို အပြစ်မတင်တာလား. ”

အမေဖြစ်ပေမယ့်ခုချိန်မှာ အပြစ်လုပ်ထားတဲ့ခလေးအပြစ်ပေးခံရမှာကြောက်တဲ့ပုံစံလေးဖြစ်နေတဲ့အမေ့ကိုသနားလိုက်တာ ကျနော်အမေ့ပါးပေါ်က မျက်ရည်စတွေကို လက်နဲ့သုတ်ပေးရင်း အမေ့ကိုပြုံးပြလို့

“ တကယ်ပေါ့ သားမှာချစ်စရာ ဒီအမေပဲရှိတာ အမေပျော်နေဖို့ အမေစိတ်ချမ်းသာနေဖို့ပဲ အရေးကြီးတယ်. ”

ကျနော်စကားကြောင့် အမေကျနော့်ပါးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်နမ်းပြီးး

“ ဝမ်းသာလိုက်တာသားလေးရယ် အမေလေဘယ်သူတွေဘာပြောပြော ဂရုမစိုက်ဘူး ။သားလေးအမေ့ကိုမုန်းမှာပဲကြောက်တာ. ”

“ အော် အမေရယ်. ”

ကျနော်အမေ့ကိုသနားစိတ်တွေ ချစ်စိတ်တွေနဲ့ ပြန်ပြီးအမေ့ပါးနှစ်ဖက်ကို အားရပါးရနမ်းလိုက်တယ်။အမေလဲ ခုမှစိတ်ပေါ့သွားတယ်ထင်တယ် ။ကျနော့်အနမ်းတွေကိုပြုံးပြုံးကြီးခံယူနေလို့ ။ကဲပြောပါဦး သားကို အမေ့ရဲ့ဒုတိယလူ အကြောင်း။သားတကယ် သိချင်တာလား။ တကယ်ပေါ့အမေရဲ့။ကဲ့ဟုတ်ပါပြီ။

..............................................................................................

ကျမနာမည်က ခင်လေးဝေ ပါ။အသက်လား ၃၃ နှစ်ပါ။ခလေးတစ်ယောက်အမေပေါ့။ကျမရဲ့လင်သားက ဦးစိုးမြင့် အစိုးရဌာနတစ်ခုက အရာရှိပါ။အသက်ကတော့ ကျမထက် ၁၃ နှစ်ကြီးတယ်။အမေတို့ပေးစားလို့ ကျမတို့အိမ်ထောင်ကျတော့ ကျမအသက်က ၁၇ ပဲရှိသေးတာ။အဲ့တုန်းက သူကအရာရှိပေါက်စလေးပဲရှိသေးတာ။

ကျမကိုမြင်ပြီး အမေတို့ကိုချဉ်းကပ်ပြီး အရယူခဲ့တာအဲ့လိုမဟုတ်ရင် သူ့ရုပ်သူ့ရည်နဲ့ ကျမပြန်ကြိုက်စရာမှမရှိတာ။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျမ မြန်မာအမျိုးသမီးပီသစွာ လင်သားအပေါ် မယားဝတ္တရားမပျက်မကွက်ဆောင်ရွက်ခဲ့ပါတယ်။

ခုဆို သားလေးတောင်လူပျိုကြီးဖြစ်လာပြီ။အသက် ၁၅ နှစ်သာဆိုတယ် အရပ်အမောင်းရော ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ပါ တကယ်ယောက်ျားကြီးလိုဖြစ်နေပြီ။အာ့ကသူ့အဖေဆီကအမွေရတာနေမယ်။တော်သေးတယ်အသားအရောင်နဲ့ ရုပ်ရည်က ကျမနဲ့တူလို့။

အာ့ကြောင့် သားချောတစ်ယောက် ရထားလို့ သားအတွက်ဂုဏ်ယူနေရတယ်။လူဘဝဆိုတာက အရာရာပြီးပြည့်စုံတယ်ဆိုတာက အရှားသား။

ကျမကိုပဲကြည့်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကတော့ ကျမဘဝကသာယာချမ်းမြေ့နေမှာလို့မြင်ကြတွေးကြမှာပါ။အမှန်ကတော့ မကြောင့်မကြ အရာရှိကတော်ဘဝ။လိမ်မာတဲ့သားချောလေးနဲ့ အေးချမ်းသာယာတဲ့ ဘဝလေးလို့ပဲဆိုရမှာပေါ့။

ဒါပေမယ့် ကျမတို့ဖြစ်တည်နေတာက ကာမဘုံက ကာမဘုံသားတွေမဟုတ်လား။လောကမှာ စား ဝတ် နေရေး အရေးသုံးပါးကအဓိက။စား ဆိုတာ မရှိမဖြစ် ပြီး ဝတ် တဲ့။လူဆိုတော့အရှက်တရားအတွက် မဝတ်မဖြစ်ဝတ် ကိုဝတ်ရမယ်။ဝတ်တဲ့အခါ တတ်နိုင်သလို ချဲ့ပြီးဝတ်ကြစားကြတာ သဘာဝပါ။ပြီး နေ တဲ့ နေ ဆိုတာက နေထိုင်စရာ အိမ်ယာ တိုက်ခန်း တွေလို့ပဲ အများသိတာ။တကယ်က ကာမဆက်ဆံတဲ့ နေတာရောပါတယ်။တချို့ ကာမဆက်ဆံတာကို နေတယ်လို့ သုံးစွဲကြတာကြားဖူးကြမှာပါ။

တကယ်လဲ အဲ့ နေ က အဓိကပါပဲ။လူရယ်လို့ဖြစ်လာရင် ကာမဆက်ဆံဖို့က ရှေ့တန်းတင်ထားတဲ့ကိစ္စပါပဲ။အစားအသောက်ပြည့်စုံတာနဲ့ အဝတ်အစားပြည့်စုံတာနဲ့ဘာစဉ်းစားကြလဲ ။ ကာမကိစ္စပဲမဟုတ်လား။မညာကြကြေးဆိုဝန်ခံကြမှာပါ။

ထားပါတော့ ကျမအကြောင်းဆက်ရအောင်။ကျမဘဝမှာ အခြေခံလိုအပ်ချက်ကြီးသုံးခု အနက်နှစ်ခုသာပြီးပြည့်စုံပြီး နေ ဆိုတဲ့အချက်ကချို့ယွင်းနေခဲ့တယ်။ကိုစိုးမြင့်နဲ့ အိမ်ထောင်ကြပြီး အိမ်ထောင်သက် ၅ နှစ်လောက်အထိတော့ ကာမကိစ္စကို စွဲစွဲမက်မက်ဆက်ဆံခဲ့ပေမယ် နောက်ပိုင်းကျတော့ သူကရာထူးတက် တာဝန်တွေများလာသလို အသက်လဲရလာလို့လား ကြာလို့ရိုးလာသလား ဘာကြောင့်မှန်းမသိပေမယ့် ဆက်ဆံမှုကျဲလာသလို ဆက်ဆံတဲ့အခါလဲ ထက်ထက်သန်သန်မဟုတ်ပဲ ဝတ္တရားကျေ သဘောဖြစ်နေသလိုပဲ။

ကျမအသက်အရွယ်နဲ့ လင်ယောက်ျားကို ချွဲနွဲ့ချင်ပေမယ့် သူ့ရာထူးအဆင့်အတန်းနဲ့ ပွဲလမ်းသဘင်တက်ရင်တောင်လက်ချင်းဆက်မသွားရတော့။ရုပ်ရှင်ထဲမှာမင်းသားမင်းသမီးတွေလက်ချင်းချိတ်လို့ ပြေးလွှားပျော်ပါးတဲ့အခန်းတွေမြင်ရင် အားကျသလို ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ်လဲအားမလိုအားမရ ဖြစ်မိတယ်။

ဒါ‌ေပမယ့် ဘဝအကျိုးပေးပဲလေလို့ ကိုယ့်ဟာကိုပဲပြန်ဖြေသိမ့်ပေးနေရတယ်။ခုတလော ကိုစိုးမြင့်ကတာဝန်နဲ့မကြာခဏ သွားလာနေရတော့ အိမ်ကိုပြန်တဲ့ရက်နဲ့မပြန်တဲ့ရက်က ဆတူလောက်ဖြစ်နေတယ်။ဒီကြားထဲရုံးချုပ်ကိုအစည်းအဝေးတက်ဖို့ဆို ရန်ကုန်ဆင်းသွားရင်တစ်ပတ် ဆယ်ရက်ပဲ။ကျမမှာလင်ရှိလျှက်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲအိပ်ရတဲ့ရက်တွေကအသခ်ျေပေါ့။

သားကလဲလူပျိုဖြစ်လာတော့ အစထဲကတစ်ဦးထဲမို့အဖေါ်မက်သမား။အခုဆိုသူ့သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ညနက်သည့်ထိ နေနေတော့ သားပြန်လာတာညနက်ရင် သူ့အဖေဆူမှာစိုးလို့ အိမ်နောက်တံခါးကိုစေ့ထားပေးရတယ်။ သူ့အဖေက ရုံးမှာစည်းကမ်းကြီးသလို အိမ်မှာလဲစည်းမရှိကမ်းမရှိဆို ပြောလို့ ဆုံးမလို့ မပြီးနိုင်ဘူး။ သားလေးကအဖေါ်မက်တာကလွယ်လို့ စာလဲတော် လိမ်မာရေးခြားလဲရှိတော့ ကျမကလည်တာပတ်တာလောက်ကို သူ့အဖေမသိအောင်ဖုံးထားကွယ်ထားပေးမိတယ်။ချစ်စရာဆိုလို့ ဒီလင်နဲ့ဒီသားပဲရှိတာမဟုတ်လား။

သား အိမ်မရှိရင်ကျမတစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ TVကြည့်ချင်ကြည့် မကြည့်ချင်ဖုန်းနဲ့ facebookပေါ်က သတင်းနဲ့ သူများတွေတင်တဲ့ postလေးတွေဖတ်အာ့လိုပဲအပျင်းဖြေနေရတယ်။

တစ်နေ့က ကောင်လေးတစ်ယောက်cbမှာ လာ Hi လို့ ဘာရယ်မဟုတ်ပြန် Hi လိုက်မိတော့ အမှတ်မထင်စကားပြောမိသွားတယ်။ကျမကလဲတယောက်ထဲပျင်းနေချိန်ဆိုတော့ စကားပြောဖေါ်ရသွားတာပေါ့။သူကကျမတင်ထားတဲ့ပုံကိုတွေ့ပြီး မိတ်ဖွဲ့တာတဲ့။ကျမတင်ထားတဲ့ပုံဆိုတာကလဲ ပရိုဖိုင်ပုံပါ။

သူကအာ့ကိုပဲ ကျမလှကြောင်း ပြောလာတော့ ဖုန်းထဲကမမြင်ရပဲနဲ့ရှက်နေမိသေးတယ်။နောက်တော့ သူကကျမကို group တစ်ခုထဲထည့်လိုက်လို့ ကြည့်မိတော့ မမကြီးများ ပျော်စံရာတဲ့။အို ရှက်လိုက်တာရှင်။ကျမတို့လိုအရွယ်တွေကို သူတို့စိတ်ရှိတိုင်းပြောနေဆိုနေကြတာ ရင်တောင်တုန်တယ်။ကျမလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ သူ့ကိုပါဘလော့လိုက်တယ်။ဒါပေမယ့် သူထည့်ပေးထားတဲ့ဂရုထဲတော့ဝင်ပြီးကြည့်မိသလို စိတ်လဲလှုပ်ရှားနေမိတယ်။ ဒီနေ့လဲ သား ပိုင်စိုးအလည်လွန်နေပြန်ပြီ။ ကိုးနာရီထိုးတာတောင်ပြန်မရောက်သေးဘူး။ ကိုစိုးမြင့်လဲ နယ်ကိုစစ်ဆေးရေးဆို ဆင်းသွားတော့ အိမ်မှာကျမတစ်ကိုယ်တည်းပေါ့။

အိပ်ရာထဲဝင်ပြီးမအိပ်ချင်သေးတာနဲ့ ဖုန်းနဲ့ fb ဖွင့်ပြီး Gp ထဲဝင်ကြည့်လိုက်တယ်။

အယ် ကျမလိုကိုယ်ခန္ဓာနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက်ပုံကို မန့်ထားလိုက်ကြတာ ၏ဘယ်လိုပုံလိုးချင်လဲ မေးသလို ဖြေတဲ့သူတွေကလဲ ကုန်းလိုးမယ် ၏ထောင်ခွဲမယ် နို့ကိုဆွဲပြီးလိုးမယ်နဲ့ ဖတ်ရင်းကျမပိပိလေးတောင်ရွလာသလိုလိုမို့ ပေါင်ချင်းလိမ်ထားမိတယ်။ဖုန်းထဲစိတ်ဝင်စားနေတုန်း အခန်းဝမှာလူရိပ်မြင်လို့ သားပြန်လာပြီထင်လို့ လှမ်းကြည့်လိုက်တော့သားမဟုတ်ပဲ တစ်ခြံကျော်က သားသူငယ်ချင်းရဲ့အစ်ကို အောင်ဇော်ဖြစ်နေလို့ ကျမ လန့်သွားပြီး

“ ဟင် မောင်အောင်ဇော် ဘာလို့. ”

ကျမစကားမဆုံးခင်သူက ကျမဆီအပြေးရောက်လာပြီး ကုတင်ပေါ်ကဆင်းဖို့လုပ်နေတဲ့ ကျမကိုဖက်ပြီးကျမပါးကိုနမ်းလိုက်တယ်။ကျမဘဝမှာကိုစိုးမြင့်ကလွဲလို့ တစိမ်းယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ရဲ့အနမ်းခံရတာ။ပထမဦးဆုံးမို့ လူလဲဓါတ်လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရတယ်။

ကုတင်ပေါ်ကအတင်းဆင်းပြီးမတ်တပ်ရပ်လိုက်တဲ့ ကျမကို သူကနောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားလို့ ဆီးခုံနဲ့ဗိုက်နားကသူ့လက်တွေကို အတင်းဆွဲဖယ်ရင်း

“ မင်းနော် မလုပ်နဲ့ ငါအော်လိုက်မယ်. ”

“ အော်လေ မမ အော်ရဲရင်အော် မောင်ကချစ်လွန်းတော့ စွန့်စားရတာ. ”

“ ဟာ ချစ်လို့ရမလား ငါ့မှာလင်နဲ့သားနဲ့. ”

“ မသိဘူးဗျာ မမကိုမောင်ချစ်တယ် ဒါပဲသိတယ်. ”

“ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ ငါတောင်းပန်ပါတယ် အားလုံးဒုက္ခတွေရောက်ကုန်မယ်. ”

“ သိဘူးဗျာ ချစ်ချင်တာပဲသိတယ်. ”

“ ဟာ မရပါဘူး. ”

“ ဘာလို့မရ ရမှာလဲ ရတယ်. ”

ပြောရင်းဆိုရင်းက ကျမကိုသိုင်းဖက်ထားတဲ့ သူ့ညာလက်နဲ့ ထမိန်အပေါ်ကနေ ကျမစောက်ဖုတ်ကို အုပ်ကိုင်လိုက်လို့အာ့ ဆိုတဲ့အသံကျမပါးစပ်ကအလိုလိုထွက်သွားသလိုကြက်သီးတွေတဖြန်းဖြန်းထ သွားတယ်။သူ့လက်ကလွတ်အောင် ဖင်ကိုနောက်ကော့မိလိုက်တယ်။အဲ့တော့မှပိုဆိုးတာ။ဘာလို့လဲဆိုတော့ သူ့လီးကကျမဖင်ကိုထောက်ထားတာမို့ ကျမကော့လိုက်တာက သူ့ကိုကျမကပဲကော့ပေးသလိုဖြစ်သွားလို့ ထမိန်အသားပျော့ခံနေပေမယ့် ခါးညွတ်ပြီးလီးနဲ့တေ့ထားတာမို့ လီးကထမိန်စနဲ့အတူ ကျမစောက်ပတ်အဝကိုထိတွေ့တာခံစားလိုက်ရတာမို့ ဒူးတွေတောင်ညွတ်ကျသွားတယ်။

 အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>