ဘာပဲပြောပြော အပိုင်း ( ၄ )
တိမ်ပြိုမိုး ရေးသည်။
အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။
“ အမလေး စိတ်ချရချက် အိမ်ကိုပစ်ပြီး ဘယ်လျှောက်သွားနေတာလဲ သားရယ် ”
အိမ်ထဲဝင်လိုက်တာနဲ့ ဆီကြိုနေတဲ့ အမေ့ စကားသံစဉ်ချိုချိုလေးတွေကြောင့် မကျေမနပ်ဒေါသူပုန်တွေထပြီးခြေဦးတည့်ရာ လျှောက်သွားရာက အိမ်ပြန်ပြီးအမေ့ကိုရန်လုပ်ရအောင်ပြင်ဆင်လာတဲ့ ကျနော်။အမေ့အသံ အမေ့ရုပ်လွှာမြင်တာနဲ့ပဲ စောစောကအားခဲလာတဲ့ အစီအစဉ်တွေ နေလာနှင်းပျောက် ဖြစ်ပြီပေါ့။
“ အာ အမေ့ကို ဈေးခြင်းကူဆွဲပေးမို့ လိုက်လာတာ အမေ့ကိုမှ ရှာမတွေ့တာ ”
ကျနော့်အဖြေကြောင့် အမေမျက်နှာပျက်သွားတယ်။ မပျက်နေမလား။ကျနော်ရှာနေချိန် အမေက ကုန်းနေတာမဟုတ်လား။ဘာပဲပြောပြော ပါ ။မိန်းမဆိုတာအမေညီမ သူငယ်ချင်း ရီးစားပဲဖြစ်စေ အလိမ်အညာတတ်ကျွမ်းတာက ဗီဇပါရမီခေါ်ရမလားပဲ။
“ အော် ဟုတ်လား သားနဲ့ ဘယ်နားများ လွဲသွားပါလိမ့် ”
ကျနော် စိတ်ထဲကနေ
“ အမေ ကုန်းပေးနေတုန်းကပေါ့ဗျာ ”
လို့။ အပြင်မှာကတော့
“ ဈေးထဲမှာပဲနေမှာပေါ့ အမေသွားတဲ့ဖက်နဲ့ သားရှာတဲ့ဖက် လွဲတာနေမှာ ”
“ အေးပါ သားကလဲ အမေကနေ့တိုင်းလုပ်နေကြပါအပန်းမကြီးတာကို သက်သက် ဒုက္ခခံနေတယ် ”
“ သားက အမေ့ကိုသက်သာအောင်ကူပေးချင်တာပါ ”
“ အေးပါ အေးပါ အာ့ကြောင့် အမေ့သားလေးကိုချစ်ရတာ ကြည့်စမ်း ချွေးတွေသံတွေနဲ့ သွားတခါထဲရေချိုးအမေချက်လို့ပြုတ်လို့ပြီးပြီ။ရေချိုးပြီးထမင်းစားမယ် ”
ပြောပြောဆိုဆိုလှည့်ထွက်သွားတဲ့ အမေ့ဖင်ကြီးတွေကတုန်ခါနေတာမို့ ကျနော်ကြည့်ရင်း အဲ့ဖင်ကြီးကိုဘယ်လောက်များလိုးလွှတ်လိုက်သလဲလို့ အတွေးဝင်တော့လီးကအလိုလိုမတ်လာတယ်။ဟာ မဖြစ်သေးပါဘူးဆိုအတွေးတွေကိုမောင်းထုတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဝင်ပြီးရေချိုးလိုက်တယ်။ရေချိုးစဉ်ကတော့ဘာမှ မဖြစ်ပေမဲ့လီးကိုဆပ်ပြာတိုက်တော့ အမေ့အကြောင်းအလိုလိုခေါင်းထဲရောက်လာတော့ ကိုယ့်လီးကိုသေချာဆုပ်ရင်းဒီလီးနဲ့ အမေ့ကိုများလိုးလိုက်ရရင် လို့ တွေးတာနဲ့လီးသံချောင်းလိုမာနေရော။
“ သားရေ ခေါင်းပါတခါထဲလျော်လိုက် ဟင်းအိုးချပြီးအမေ့လာလုပ်ပေးမယ် ”
အဲ့အချိန် မီးဖိုခန်းက အမေ့အသံကြောင့်
“ ဟုတ် ”
လို့ပြန်အော်လိုက်တယ်။အမေကငယ်ငယ်က အခုချိန်ထိကျနော်ခေါင်းလျော်ရင် သူကိုယ်တိုင်ခေါင်းကိုဂျီးပြောင်အောင်ဆိုပြီးလျော်ပေးနေကြလေ။ခနနေအမေရေချိုးခန်းထဲဝင်လာပြီး
“ လာ ထိုင် အမေလျော်ပေးမယ် ”
အမေပြောရင်း ရေစိုနေတဲ့ ပုဆိုးအောက်က စောစောကစိတ်နဲ့ မာန်ကျန်နေတဲ့ ကျနော်လီးကအမြောင်းလိုက်ဒစ် ရာတောင်ပေါ်နေတာကို မြင်ပြီးမျက်နှာအရောင်ကအနီရောင်ဖက်ပြေးသွားပြီး မသိသလိုနေနေတယ်။ကျနော်လဲ အမေကျနော်လီးကိုကြည့်တာသိရလို့ ကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေမိတာပေါ့။ကျနော်ကငုတ်တုတ်ထိုင်ပေးပြီး အမေက ခါးလေးကုန်းပြီးကျနော့်ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆပ်ပြာတိုက် ဂျီးပြောင်အောင်လက်ချောင်းတွေနဲ့ကုတ်တော့
“ အာ နာတယ်အမေရဲ့ သာသာလုပ်ပါ ”
“ ယောက်ျားလေးဖြစ်ပြီး ဒါလေးတောင်နာသလား ”
“ ယောက်ျားလေးလဲ အသွေးအသားနဲ့ပဲ မနာရဘူးလို့ဘယ်သူပြောလဲ ”
ပြောရင်းခေါင်းမော့ပြီးအမေ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တယ်။ကြည့်တုန်းကတော့ မျက်နှာပါပဲ။ဒါပေမယ့်ကျနော်မြင်တာက ကုန်းပြီးဆပ်ပြာတိုက်ပေးနေတော့ အမေဝတ်ထားတဲ့ တီရှပ်လေးက လည်ပင်းပေါက်ကလဲကျယ်ကျယ် အထဲမှာကလဲ ဘာမှမဝတ်ထားတော့ အမေ့နို့တစ်စုံလုံးကျနော်ကိုလှပ်ပြထားသလိုပါပဲ။
ဒီကြားထဲဆပ်ပြာတိုက်နေတော့ ကိုယ်လုံးကလှုပ်နေတာဆိုတော့ ကျနော့်မျက်နှာရှေ့မှာလှုပ်ပြနေသလိုပါပဲနို့သီးခေါင်းလေးတွေက ကျနော်တွေ့ဖူးတဲ့အောကားထဲကလို မမဲပဲ ပန်းရောင်လေးသန်းနေသလို နို့အုံပေါ်မှာလဲသွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေက အထင်းသားပေါ့ အိုအမေရယ် လှလိုက်တာဗျာ။
ကျနော်ဘယ်လောက်ငေးနေတယ်မသိဘူး အမေကကျနော်ကြည့်တာသိသွားတော့ သူ့အနေအထားသူသိလိုက်လို့ ကမန်းကတမ်း ခါးပြန်မတ်လိုက်ပြီး
“ ကဲ ရပြီ ရေလောင်းတော့ ကြာနေပြီ ရေမြန်မြန်ချိုး ”
လို့ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲကအပြေးထွက်သွားတာကိုတောင် ကျနော်က အမေ့ဖင်ကြီးကို အငမ်းမရကြည့်လိုက်သေးတယ်။အမေ့ထွက်သွားတာနဲ့ ရေချိုးခန်းတံခါးပိတ်ပြီး ပုဆိုးချွတ်ချလိုက်တော့ လီးကမိုးထောင်လို့ကျနော့်လီးလဲ ကိုအောင်ဇော်လီးနဲ့ သိပ်မကွားပါဘူး။သူကနဲနဲတော့ပိုကြီးတာပေါ့။ကွာတာက သူက မိန်းမတွေစုံအောင်လိုးဖူးတော့ အလိုးကျွမ်းကျင်တာပေါ့။
ကျနော်လဲ ငွေပေးရင်လိုးလို့ရတာပဲ။ကျနော်ရဲ့သူငယ်ချင်းတွေတောင် KTVတွေသွား အဆင်ပြေတဲ့စော်တွေငွေပေးပြီး ဖြုတ်ကြတာပဲ။ကျနော့်တောင် အဖေါ်ညှိကြသေးတယ်။အစကတော့ ရောဂါကြောက်တာအဓိကပဲပေါ့။အခုတော့ ရောဂါကြောင့်မဟုတ်ဘူး ကျနော့်ဘဝရဲ့လူပျိုရည်ဟာ အမေ့တွက်ပဲဖြစ်ရမယ်လို့ ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်ပြီ။
ကျနော်လဲစောစောကမြင်လိုက်ရတဲ့ အမေ့နို့တွေရယ်အောင်မော်တို့ပြောသလို အမေကုန်းပေးနေတာကိုမျက်စိထဲပုံဖေါ်လို့ ဂွင်းထုလိုက်တာ ကောင်းလွန်းလို့ခဏနဲ့ပြီးသွားတယ်။ရေချိုးပြီး ထမင်းစားခန်းထဲ ရောက်တော့ အမေ့ရှေ့သွားရပ်ပြီး
“ အမေ နမ်းကြည့် ”
အာ့ကလဲငယ်ငယ်ထဲက အကျင့် ။အမေပဲလုပ်ပေးထားတာခေါင်းလျော်ပြီးတပ်ပြာရေမစင်ရင် ဒက်တို့ဗောက်တို့စွဲတတ်လို့တဲ့။ခေါင်းလျော်ပြီးရင် အမေကဆပ်ပြာပြောင်မပြောင်နမ်းကြည့်နေကြ။
ခုလဲကျနော့်အပြောကြောင့် ကျနော့်ခေါင်းကိုနမ်းမယ်ဆိုတော့အရပ်ချင်းကွာလို့ ကျနော့်ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ခြေဖျားလေးထောက်ပြီးနမ်းတဲ့အမေ့ကို ဟန်ချက်ထိန်းပေးတဲ့အနေနဲ့ အမေ့ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကိုကျနော်ကလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ထိန်းထားလိုက်တယ်။အမေကနမ်းကြည့်ပြီး
“ အင်း ပြောင်တယ် သားကလိမ်မာသား ”
ပြောပြီးခြေဖျားထောက်တာလေးပြန်ချပြီး လူချင်းခွာမယ်လုပ်ပေမယ့် ခါးကိုစုံကိုင်ထားတာခံရလို့ ခွာမရဖြစ်နေတာမို့ ကျနော့်မျက်နှာကို မော့ကြည့်နေတယ်။ကျနော်ကအမေ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ရာက စိတ်တွေထိန်းမရလို့ အမေ့ကိုယ်လုံးလေးကိုကျနော့်ရင်ထဲဆွဲသွင်းပြီးအမေ့ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်လို့
“ ချစ်လိုက်တာ အမေရယ် ”
လို့ နှုတ်ကလဲပြောလိုက်မိတယ်။အောက်ကကျနော့်ရဲ့လီးကလဲ အမေ့ဝမ်းဗိုက်ပြင်ကို ဒုတ်နဲ့ ထိုးသလိုထိုးနေတာမို့ ပထမတော့ အမေလဲကြောင်ပြီးငြိမ်နေတယ်။ပြီးမှသတိဝင်ပြီး
“ ချစ်ပါ ချစ်ပါ သားချစ်ဖို့ဒီအမေပဲရှိတာမဟုတ်လား ”
“ ဟုတ်တယ် သားဘဝမှာ အမေပဲ ”
“ အေးပါ အမေကလဲသားလိုပါပဲ ကဲ အမေ့ကိုလွှတ်အုံးအသက်ရှူကြပ်နေပြီ အမေကိုချစ်တာလား သတ်တာလာ အသက်မရှူနိုင်တော့ဘူး ”
အဲ့ကြမှ ကျနော်လဲ အမေ့ကိုဖက်တာဖြည်ပေးလိုက်ပါတယ်။အမေကရင်ဘတ်ကို တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး။
“ သူ့အားကြီးနဲ့ အမေကို ”
“ ဆောရီးးဆောရီးး အမေ့ကိုချစ်လို့ပါ ”
ကျနော့်စကားကို အမေကမျက်စောင်းထိုးပြီး ကျေနပ်တဲ့လက္ခဏာပြတော့ ပျော်လိုက်တာဗျာ။
...............................................................................................................................
အမေ့ကို ကျနော် ဘယ်လိုလုပ်ပြောရက်ပါ့မလဲ။မပြောရက်ပေမယ့် အမေအပြင်ထွက်ကုန်းနေတာကိုလဲမကျေနပ်ဘူး အဲ့တော့ ကျနော် အမေ့နားကမခွာတန်းနေနေရတယ်။ဈေးသွားရင်ကျနော်က ခြင်းကိုင်သမားအမေနဲ့သွားလို့ လမ်းမှာ ဈေးမှာ အမေ့ကိုတွေ့လို့ငမ်းတဲ့သူတွေနဲ့ကြုံရင်
“ ဒီလူတွေကလဲ ”
မနေနိုင်ပဲနှုတ်ကထွက်သွားတော့
“ ဘာဖြစ်တာလဲ သား ”
“ ဘာဖြစ်ရမလဲ မတွေ့ဘူးလား အမေ့ကိုများကြည့်နေတာက ”
“ အမလေးသားရယ် ကြည့်တာများဆန်းလို့လား ”
“ ဆန်းတာပေါ့ ကြည့်တာကမျက်နှာမှမဟုတ်ပဲ အမေ့ဖင်ပဲကြည့်နေတာကို ”
“ ဟယ် ဒီခလေးကတော့ ”
“ တကယ်လေ ဘာလဲ အမေကကျေနပ်နေတာလား ”
ကျနော်ဒေါသနဲ့ပြောတော့
“ သားနော် ကိုယ့်အမေကိုအဲ့လိုပြောရလား ”
“ ကန်တော့ ကန်တော့ သားဒေါသထွက်လို့ ပြောလိုက်မိတာပါ ”
လို့ပြန်တောင်းပန်လိုက်ရတယ်။ကျနော်အိမ်ကပ်လွန်းလို့ အောင်မော်တို့ကတောင်ဖုန်းဆက်ခေါ်တယ်။ကျနော်အမေ့နားကမခွာချင်ပေမယ့် မကောင်းတတ်လို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။
“ ပိုင်စိုးရာ မင်းလဲဖုန်းဆက်မှပဲ ပေါ်လာတော့တယ် ”
“ အေးပါကွာ ကျောင်းပိတ်ထားတုန်း အမေ့ကိုကူပေးနေလို့ပါ ”
“ မင်း အမေရေ ာနေကောင်းရဲ့လား ”
ဒီကောင်တွေ အမေ့ကိုပြစ်မှားနေတာသိလို့ ရင်ထဲကမကျေနပ်ပေမယ့်
“ အေး ကောင်းပါတယ် ”
လို့ဖြေပေး လိုက်တယ်။
“ နေပါအုန်း ငါ့ကိုဘာလို့ခေါ်တာလဲ ”
“ မင်းကို HD အသစ်တွေရထားလို့ ပြမလို့ ဟ ”
ပြီးသူတို့save ထားတဲ့အောကားတွေပြလို့ကြည့်လိုက်တော့ စော်အသက်ကြီးကြီးတွေကို ကောင်ငယ်လေးတွေလိုးတာတွေချည်းပဲ။
“ မိုက်တယ်နော် စော်ကြီးတွေက ကောင်လေးတွေနဲ့ကြရင် ရည်ရည်လည်လည်ထန်တာ ”
ကျနော်လဲ အဲ့ထဲကအမေနဲ့တူတဲ့ အောကားသုံးလေးကားကို ဖုန်းထဲကူးယူလိုက်တယ်။ပြီးသူတို့နဲ့အတူ မမကြီးတို့ပျော်စံရာတို့ အထန်မမများတို့ ခိုးစားမယ့်မမများ gp တွေကိုဝင်ပြီး ဖီးကြပေါ့။အောင်မော်က
“ ငါက အပျိုလေးတွေထက် အာ့လို အာသာမပြေလို့ကုန်းတဲ့ စော်ကြီးတွေပဲ လိုးချင်တယ် ”
သူကတော့ကျနော်သူတို့အကြောင်းမသိဘူးထင်ပြီးအမေ့ကိုရည်ရွယ်ပြောတာ။ခက်တာက ကျနော်ကသိနေတော့ သူတို့စကားကြားရတော့ ဖင်ကျိန်းတယ်။သူတို့ကတော့သူတို့အချင်းချင်းအဓိပ္ပါယ်ပါပါပြုံးပြီးသဘောကျနေကြတာ။ကျနော်လဲပြန်မယ်ပြောတော့ ဝင်းစိုးနဲ့ အောင်မော်ကကျနော်နဲ့အတူ အိမ်လိုက်မယ်ဆိုတော့ အရင်ကလဲခုလိုလိုက်လည်နေကျဆိုတော့ တားလို့မကောင်းတော့လဲလိုက်စေ ပေါ့။အိမ်ရောက်တော့
“ ဟယ် မောင်အောင်မော်တို့ပါ ပါလာတာလား နေအုန်းအန်တီ ကော်ဖီဖျော်ပေးမယ် ထိုင်ကြ ထိုင်ကြ ”
အမေ့က သူ့ကိုကြည့်ပြစ်မှားမှာမသိရှာလေတော့ ကော်ဖီတောင်ဖျော်တိုက်အုန်းမတဲ့။
“ အန်တီရေ မလုပ်ပါနဲ့ မုန့်လေးပါထည့်ပေး ”
“ ဟားးဟားးးဟားး ”
အမေ့ကို နောက်ပြောင်ပြီးရီကြမောကြပေါ့။ကျနော်တို့ထိုင်နေတုန်း အမေကမီးဖိုချောင်မှာကော်ဖီဖျော်နေတယ်။အောင်မော်ကထိုင်ရာကထပြီး
“ ငါတော့ရေဆာနေပြီ ကော်ဖီမစောင့်နိုင်တော့ဘူး ”
ဆိုပြီး မီးဖိုခန်းဖက်ထွက်သွားတော့ ဧည့်ခန်းမှာကျနော်နဲ့ဝင်းစိုးပဲကျန်နေခဲ့ရော ဝင်းစိုးက စားပွဲပေါ်ကအင်အားအားကစားစာစောင်ကို ယူပြီးဘောလုံးဝေဖန်ချက်တွေစိတ်ဝင်တစားဖတ်နေလို့ ကျနော်လဲ မီးဖိုခန်းဖက်ထွက်လာလိုက်တယ်။
မီးဖိုခန်းထဲမှာအမေကကော်ဖီဖျော်နေသလို အမေ့အနားမှာကူသလိုနဲ့ အမေ့ကိုမထိတထိလုပ်နေတဲ့ အောင်မော်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ်။အမေကတော့မသိရှာတော့အရင်လိုပဲထင်မှာပေါ့။အောင်မော်ကတော့ သူ့အစ်ကိုလိုးတာတွေ့ပြီးအမေ့အပေါ်စိတ်ဖေါက်ပြားနေတာကိုကျနော်ပဲသိတာလေ။ကျနော့်မြင်တော့
“ ဟော ပိုင်စိုးလဲ မနေနိုင်လို့လိုက်လာပြီ ”
လို့ အောင်မော်ကပြောရင်း
“ လာ ကွာ ပိုင်စိုးမင်းပါသယ်ကူ အန်တီတစ်ယောက်ထဲဆို တစ်ခေါက်နဲ့ရမှာ မဟုတ်ဘူး ”
ခွေးမသား သူကတောင်ဆရာကြီးလုပ်နေသေး။ကျနော့်ဒေါသကို အသာမြိုသိပ်ရင်းသူပြောသလိုပဲ ကူပေးလိုက်ပါတယ်။ဧည့်ခန်းမှာ စားကြသောက်ကြတော့
“ ဒို့အန်တီက သဘောလဲကောင်း ရုပ်လဲချောကွ ”
အောင်မော့် စကားကြောင့် အမေကရီရင်း
“ အမလေးမမြှောက်လဲ အန်တီက ကျွေးပြီးသားပါနော် ”
“ ကျနော်တို့ကလဲ အန်တီကျွေးတာကိုပဲ စားချင်နေတာဟုတ်တယ်နော် ဝင်းစိုး ”
ဝင်းစိုးကလဲ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ငြိမ့်ပြီး
“ ဟုတ်တယ် အန်တီရဲ့ ”
ဆိုပြီး အဲ့နှစ်ကောင်တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီးရီနေကြတယ်။သူတို့ရီနေလေ ကျနော်ကဒေါသထွက်လေ။ဒါပေမယ့် ဘာပဲပြောပြောလည်ပင်းဖက်ကြီးလာတဲ့သူငယ်ချင်းတွေမို့ သီးခံလိုက်ရတာပေါ့ဗျာ။
..............................................................................................................................
ခုတလော အောင်မော်တစ်ယောက်ကျနော့်အိမ်ကိုနေ့တိုင်းနီးပါးလောက် ရောက်ရောက်နေတယ်။အရင်ကလဲလာပေမယ့် အခုလောက်မစိပ်ဘူး။အလွန်ဆုံးလေးငါးရက်မှ တစ်ခါလောက်ပေါ့။အမေကတော့ မသိရှာတော့ အရင်လိုပဲမှတ်ပြီး တူလိုသားလို ကျွေးလို့မွေးလို့ ကျနော်ကသာ အကြောင်းရင်းသိထားတာမို့ သူအမေကို မျက်စိအစာကျွေးလို့စိတ်လိုးလိုးနေတာ သိပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေရတယ်။
မီးဖိုထဲ ချက်ပြတ်တဲ့အခါမျိုး ထမင်းပွဲပြင်တဲ့အခါမျိုးတွေဆို ကူသလိုလိုနဲ့ အမေ့ကိုယ်နဲ့ မထိထိအောင်လုပ်ပြီး ဖီးယူနေမှန်းလဲသိတယ်။အဲ့အခါမျိုးမှာ
“ အောင်မော် မလုပ်ပါနဲ့ကွာ အေးဆေးနေစမ်းပါ ”
ဆိုရင်
“ ပိုင်စိုးကလဲ ငါကအန်တီကို မပင်ပန်းစေချင်လို့ကူနေတာ ဟ။ မင်းသာ အန်တီ့ကို မသနားပဲခိုင်းစားနေ ”
အဲ့အခါ အမေက မသိရှာတော့
“ အဲ့ဒါပဲကြည့် မောင်အောင်မော်ရေ မင်းသူငယ်ချင်းက တစ်ဦးတည်းသောသားဆိုပြီး ဆိုးဖို့လောက်သိတာ မင်းပဲပြောတော့ ”
လို့ ရီမောရင်းပြောတော့ ကျနော်စိတ်တိုပြီးအိမ်ရှေ့ကိုခြေသံပြင်းပြင်းနင်းထွက်လာတော့
“ တွေ့လား မင်းသူငယ်ချင်း စိတ်ကောက်သွားတာ အန်တီဆို အမြဲအနိုင်ကျင့်တာချစ်မှန်းသိလေ ”
လို့အမေ့စကားသံကြားလိုက်ပါတယ်။ကျနော်နဲ့အောင်မော်က ညနေဆိုခြံထဲမှာ ကြက်တောင်ရိုက်ဖြစ်တယ်။အာ့ကတော့သူမရှိလဲ အမေနဲ့ရိုက်တာအညောင်းအညာပြေသလို ကျန်းမာရေးလဲလိုက်စားပြီးသားဖြစ်တာပေါ့။ခုလဲကျနော်တို့ကြက်တောင်ကွင်းဘေးမှာ ပလစ်စတစ်ထိုင်ခုံလေးနဲ့ထိုင်လို့ အားပေးနေတဲ့အမေ့ကို
“ အမေနဲ့သား တစ်ပွဲ ကစားရအောင် ”
ကျနော်ရဲ့တောင်းဆိုမှုကို
“ ဟာ ပိုင်စိုးကလဲမင်းတို့သားအမိက အမြဲကစားနေကြ ငါ အန်တီနဲ့ မကစားဖူးသေးဘူး ငါနဲ့ကစားမယ် နော်အန်တီ နော် ”
အောင်မော်က အတင်းပွဲတောင်းလို့ အမေက
“ အန်တီက သိတ်မကစားနိုင်ဘူး မင်းလျော့ကစားပေးရမယ် ”
“ မဟုတ်တာ အန်တီ့ကို ကျနော်နိုင်ဖို့မလွယ်ဘူးထင်တယ် ”
အောင်မော်က သူ့အဓိပ္ပါယ်နဲ့သူပြောနေပေမယ့် အမေမသိရှာဘူး။တကယ်ကစားတော့ အမေ့မူအတိုင်းအိမ်နေရင်းဝတ်တဲ့ တီရှပ်အနွမ်းလေးအောက်က အနှောင်အဖွဲ့လွတ်ကင်းတဲ့ ရွှေရင်အစုံက ခုန်ပေါက်နေပါလေရော။အစပိုင်းမသိသာပေမယ့် ကစားရင်းချွေးထွက်လာတော့ ရေလောင်းထားသလိုဖြစ်ပြီး အသားနဲ့ကပ်နေတော့ အရှိကိုအရှိတိုင်းပြထားသလိုပါပဲ။
အသီးလေးတွေကိုတောင် ထင်ထင်ရှားရှားတွေ့နေရပြီ။ကျနော့်လိုပဲ အမေ့အလှကို အမြဲခိုးကြည့်နေတတ်တဲ့အောင်မော်လဲ အာ့တွေမြင်ပြီး ရိုက်လိုက်တဲ့ကြက်တောင်နဲ့ဘတ်တန်က တစ်ခြားစီဖြစ်ဖြစ်နေတယ်။အမေကတော့ လျော့ကစားတယ်ထင်လို့
“ မောင်အောင်မော်ရယ် အန်တီ့ကို အဲ့လောက်တော့လျော့မပေးနဲ့လေ သိသာလွန်းတယ်ကွ ”
တဲ့။အောင်မော်ကတော့ ချော်လဲရောထိုင် သွားအဖြီးသားနဲ့ပေါ့။အခြေအနေကိုကျနော်ဝင်မှရတော့မှာမို့
“ ကဲ အမေတော်တော့ ပေး ကျနော်ကို ဘတ်တံ ချွေးတွေလဲထွက်နေပြီ နားလိုက်တော့ ”
ဆိုပြီးအမေ့ကို ပ ထုတ်လိုက်ရတယ်။ဒီလိုနဲ့ နေလာရာက အောင်မော်အိမ်မှာရှိနေတဲ့နေ့ ထမင်းစားပြီးချိန် အဖေ့ရုံးကဖုန်းလာလို့ အမေကိုင်တော့အထေပစ္စည်းထည့်ပေးလိုက်တာ ရုံးမှာရောက်နေပြီတဲ့လာယူလို့ရပြီလို့ အကြောင်းကြားလာတာ။အဖေကရန်ကုန်ရုံးချုပ်ကို လေးလပတ်အစည်းအဝေးနဲ့သွားနေတာလေ။အမေကလိုတာလေးတွေမှာလိုက်လို့ သူပြန်မလာခင်ရုံးကလူကြုံနဲ့ ထည့်ပေးလိုက်တာ။အမေကကျနော့်ကိုသွားယူခိုင်းတော့ အောင်မော်ကလဲသူပါလိုက်မယ်ပြောနေပေမယ့် စက်ဘီးနဲ့မို့ နှစ်ယောက်တင်မနင်းချင်တာရယ် အဖေ့ရုံးကို လူပိုနဲ့အဝင်အထွက်မလုပ်ချင်တာကြောင့်
“ နေပါစေ ပစ္စည်းဆိုတာကလဲ လေးလေးပင်ပင်မဟုတ်ပါဘူး အမေ့ မိန်းခလေးသုံးအလှကုန်တွေပါကွာ ငါပဲသွားလိုက်မယ် ”
ကျနော်လဲ ရုံးသွားလိုက်တယ် ရုံးကစက္ကူဖာနဲ့ပါကင်ထုတ်ထားတဲ့ဘူးတစ်ဘူး အလျားတစ်ပေ အနံခြောက်လက်မလောက်ပေါ့ပေးလာလို့ စက်ဘီးနောက်ခုံပေါ်တင် ကြိုးနဲ့ချည်လို့ပြန်လာလိုက်တယ်။အိမ်ရောက်တော့ဆင်ဝင်အောက် စက်ဘီးကိုဒေါက်ထောက်ပြီး ပါဆယ်ဘူးလေးကိုဖြည်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာပေမယ့် အမေရော အောင်မော်ပါ မတွေ့လို့ဘယ်များသွားနေလဲလို့ အိမ်ထဲဝင်လာလိုက်တယ်။အထဲရောက်တော့မှ အမေတို့အိပ်ခန်းဆီက ရုန်းကန်လှုပ်ရှားသံတွေနဲ့ အမေ့ရဲ့ခပ်အုပ်အုပ် အသံတွေကြောင့် အခန်းဝကနေအထဲ ကြည့်လိုက်တော့ကုတင်ဘေးမှာ အမေ့ကိုဖက်ထားတဲ့ အောင်မော်။
အမေ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အတင်းလိုက်စုပ်နေပေမယ့် အမေက ရအောင်ရှောင်တိမ်းနေလို့ သူ့အလိုကျမဖြစ်နေဘူး။နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်မရတော့ တီရှပ်ကို အောက်ကလက်လျိုဝင်ပြီး အမေ့နို့တွေကိုအတင်းဆုပ်နယ်နေလို့ အမေကအောင်မော့်လက်တွေကို အတင်းဆွဲဖြုတ်နေရင်း
“ မင်းနော် မလုပ်ပါနဲ့ဆို ပိုင်စိုး သိရင်မလွယ်ဘူး ”
အသံလဲကျယ်ကျယ်မထွက်ရဲပဲ ငြင်းဆန်နေတဲ့ အမေ့ကိုသနားလိုက်တာ အောင်မော်တစ်ယောက် sexgpတွေထဲက စာတွေ အောကားတွေရဲ့ပံ့ပိုးမှုကြောင့်စိတ်အားတက်ကြွနေပြီး အမေ့ကိုလိုးလို့ရမှာပဲလို့ တွက်ပြီးကြိုးစားနေတယ်။ အမေ့လက်တွေကို ဆောင့်ဖယ်ပြီးအမေ့ထမိန်ကို ဆတ်ခနဲ့ ချွတ်ချလိုက်တော့ ဖြူဝင်းနေတဲ့ ပေါင်လုံးကြီးတွေနဲ့ ပေါင်နှစ်ခုကြားက အမွှေးမဲတွေဖုံးထားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားခနဲ့ပေါ်လာသလို အမေ့ကလဲသူ့ဟာမြင်မှာကြောက်လို့ လက်ကလေးနဲ့ ရလိုရငြားအုပ်နေရှာတယ်။
ကျနော့်ဒေါသ တွေငယ်ထိပ်ရောက်သွားပြီမို့ ပါဆယ်ဘူးကိုပစ်ချလို့ အခန်းထဲဝင်သွားလိုက်တယ်။တဏှာစိတ်မွှန်နေတဲ့အောင်မော် အရှက်တရားအတွက်အသဲအသန်ခုခံကာကွယ်နေတဲ့ အမေ သူတို့ဇောနဲ့သူတို့မို့ ကျနော်ဝင်လာတာမသိကြဘူး။
အနားရောက်တာနဲ့ အောင်မော့်ကိုပုခုံးကကိုင်လို့ဆွဲလိုက်တယ် ။ကျနော်ဖက်လည်လာတဲ့ သူ့မျက်ခွက်ကိုအားရပါးရ လက်သီးပြင်းတစ်လုံးကျွေး လိုက်တော့
“ ခွပ် ”
ဆိုတဲ့အသံရယ် ကျနော်လက်က ကျဉ်ခနဲ့ခံစားမှုရယ် ပြီးတော့ အိပ်ခန်းကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လန်ကျသွားတဲ့အောင်မော်ရယ် အဖြစ်အပျက်ကတစ်ပြိုင်ထဲပေါ့။အောင်မော့်လက်ကလွတ်သွားတဲ့ အမေ။သူ့ထမိန်လေးကုန်းကောက်စွပ်လို့ ကုတင်ပေါ်တင်ပါးလွဲထိုင်မျက်နှာတစ်ဖက်လွဲခေါင်းငုံလို့ပေါ့။ကျနော်အမေ့ကိုသနားစိတ်တွေနဲ့တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး။အောင်မော့်ကိုလက်ညိုးထိုးရင်း
“ မင်း အခုငါအိမ်ကထွက်သွားလိုက် ငါထပ်လုပ်ရင်လက်လွန်ကုန်တော့မယ်။ဒိနေ့ကစပြီး မင်းနဲ့ငါ သူငယ်ချင်းစာရင်းပျက်ပြီ နောက်လမ်းတွေ့တောင်မခေါ်မိစေနဲ့ ခုချက်ချင်းထွက် ”
ကျနော့်ကိုပြန်ကြည့်နေတဲ့ အောင်မော့်မျက်နှာက သူ့အမှားကို တောင်းပန်ချင်တဲ့ အရိပ်အရောင်တွေကြောင့်
“ မင်း ဘာမှ မပြောနဲ့ ခုထွက်သွားဆို ထွက်သွား ”
သူလဲ သူ့အမှားနဲ့သူမို့ ခေါင်းငိုက်စိုက်နဲ့အိပ်ခန်းထဲကနေထွက်သွားခဲ့ပါတယ်။သူသွားပြီးမှ အမေ့ကျိုကြည့်လိုက်တော့ ကုတင်ပေါ်ခေါင်းလေးငုံပြီးထိုင်နေတာမို့ အနားသွားလိုက်တယ်။ကျနော်အနားရောက်တော့ ကျနော့်မျက်နှာကို မော့လို့ကြည့်ရင်း(သားရယ်)ဆိုပြီးကျနော့်ကိုဖက်လို့ငိုနေတဲ့အမေ့ကိုပြန်ဖက်ထားပြီးကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း
“ မငိုနဲ့တော့အမေ ဘာမှမဖြစ်ဘူး သားရှိတယ် ”
လို့အားပေးလိုက်တယ်။ဘာပဲပြောပြော အမေ့ကိုအောင်မော်အန္တရာယ်က ကယ်တင်နိုင်လိုက်လို့ ဝမ်းသာနေမိတယ်ဗျာ။
အမေ့ကျောပြင်လေးကိုပွတ်သပ်ပေးနေတော့ အမေကကျနော့်ရင်ခွင်ထဲပါးလေးအပ်လို့ကျနော့်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး ငြိမ်နေတယ်။ ကျနော် အမေ့ခေါင်းကိုအပေါ်ကဖိပြီး နမ်းလိုက်တယ် အမေ့ဆံပင်လေးတွေကအနံ့လေးက တစ်မျိုးလေးပဲ။ဘယ်လိုဆိုတာခွဲခြားမပြောတတ်ဘူး။ထပ်ခါထပ်ခါနမ်းတော့ အမေက ခေါင်းလေးမော့လို့ ကြည့်ပြီး
“ အမေ့ကို သိတ်ချစ်တာပဲလား ”
“ ပြောထွက်လိုက်တာ အမေရယ် သားဘဝက အမေ အမေမရှိရင် သားဘဝမရှိနိုင်ဘူး ”
“ သားလေးရယ် အမေ စိတ်မကောင်းလိုက်တာ ”
“ စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့အမေရယ် အမေ့အပြစ်မှမဟုတ်တာ ”
“ မဟုတ်ဘူး အမေ့အစထဲက ဆန္ဒကိုချုပ်တည်းနိုင်ရင်သားလေး အခုလိုစိတ်ဆင်းရဲရမှာမဟုတ်ဘူးလေ ”
“ အော်အမေရယ် သားခလေးမဟုတ်တော့ပါဘူး လူပျိုဖြစ်နေပြီ အားလုံးနားလည်နေပါပြီ။အမေ့လို ကျန်းမာသန်စွမ်းနေတဲ့ မိန်းမသားတစ်ယောက် သွေးသားဆန္ဒရှိတာ အပြစ်မှမဟုတ်ပဲ ”
“ သားရယ် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အမေ့ကြောင့် သားစိတ်ဆင်းရဲရပြီလေ ”
“ အာ့တွက် ဘာမှစိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့ အမေရယ် ”
“ တကယ်ပါ သားရယ်အခုအဖြစ်က အမေဘာမှ သွေးဆောင်ဖြားယောင်းတယ်မရှိပါဘူး ”
“ သား သိပါတယ် ”
“ မောင်အောင်မော် ဘယ်လိုများဖေါက်သွားသလဲ မသိပါဘူး အမေတောင်မယုံနိုင်ဘူး ”
“ အမေကမသိလို့ ဒီကောင်အမေ့ကို ပြစ်မှားနေတာကကြာနေပြီ ”
“ ဟင်!ဘယ်လို ”
“ ကဲ ခုမှတော့ မထူးတော့ဘူး သားအကုန်ပြောပြမယ်အမေ ကိုအောင်ဇော်နဲ့ သူ့ဆိုင်မှာတွေ့ကြတယ်မဟုတ်လား ”
ကျနော့်စကားကြောင့်သူခိုးလူမိသလို မျက်လုံးဝိုင်းလေးနဲ့
“ ဟင် ”
“ မဟင် နဲ့။အဲ့ဒါဒီကောင်တွေ့သွားတယ်။အဲ့ထဲကအမေ့ကိုဒီကောင်နဲ့ ဝင်းစိုး အမေ့ကိုပြစ်မှားနေတာ ”
“ အို -သားက ဘယ်လိုသိတာလဲ ”
“ ဘယ်လိုသိရမလဲ အဲ့နှစ်ကောင် တစ်တစ်ခွခွပြောနေတာ ကျနော်ကိုယ်တိုင်ကြားရလို့ ”
“ သားရယ် အာ့များအမေ့ကိုပြောရောပေါ့ ။ အမေ့မှာကသားလို တူလိုသဘောထားပြီး ကျွေးရမွေးရ သူတို့ကဖြင့် ”
“ သားကဘယ်လိုပြောထွက်မလဲ သူတို့ကစိတ်ထဲကနေပြစ်မှားပြီး ကြည့်ရုံနဲ့ ဘယ်လိုတားရမလဲ အမေ့ကိုကျတော့လဲ ဒီလိုဒီလိုပါဆိုတာ ပြောလို့ဖြစ်မလားပြောရင် အမေ ကိုအောင်ဇော်နဲ့ သွားတွေ့တဲ့ကိစ္စက ပေါ်လာတော့မှာ ”
ကျနော့်စကားတွေကြောင့် အမေ့မျက်လုံးအိမ်မှာ ကျနော့်ကို သနားကြင်နာမှုသူ့လုပ်ရပ်တွေကိုနောင်တရမှုဆိုတဲ့ အရိပ်အရောင်တွေနဲ့အတူ ကျနော့် မျက်နှာလေးကိုလက်နဲ့ကိုင်လို့ ကျနော့်ပါးပြင်တွေကို တရွတ်ရွှတ်ဘယ်ညာနမ်းလို့
“ အော် သားလေးရယ် မေ့မေ့သားရယ် ”
နှုတ်ကလဲ တတွတ်တွတ်ရေရွတ်လို့ပေါ့။ကျနော်လဲအမေ့ရဲ့အနမ်းတွေကို ပီတိဝေဖြာလို့ကျေနပ်စွာခံယူနေရာက အမေ့မျက်နှာလေးကို ငုံကြည့်နေမိပါတယ်။လှလိုက်တဲ့အမေ ထင်းနေတဲ့မျက်ခုံးအောက်က မျက်ဝန်းညိုကြီးနဲ့ ကော့နေတဲ့မျက်တောင်က အတုတတ်စရာမလိုသလို စင်းနေတဲ့နှာတံ အဲ့အောက်မှာတော့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကအောက်နခမ်းတွဲတွဲလေးမို့ ငုံ့ခဲချင်စရာလေး ဆက်ပြီးအောက်ဆင်းသွားတော့ မေးစေ့လုံးလုံးလေး။
ဆက်ဆင်းလိုက်တော့ ကျော့ရှင်းတဲ့လည်တိုင်လေး(ဟာ) အောက်ဆက်ဆင်းလိုက်တော့ ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲကနေ မျက်နှာလေးမော့ကြည့်နေတာမို့ ဘရာမပါတဲ့ ရင်အစုံက တီရှပ်လည်ဟိုက်လေးက လှစ်ဟလို့ပြထားသလိုဖြစ်နေတယ်။ အသီးလေးတွေမမြင်တာကလွဲလို့ နီညိုညိုနို့စက်ဝိုင်းလေးတွေနဲ့ ဝင်းအိနေတဲ့ နို့အုံ့ကကျနော့်ရင်ကို လှိုင်းထန်စေသလို အောက်ကကောင်ကလဲနိူးထလာပြီး သတိလက်လွတ်နဲ့ အမေ့မေးလေးကို လက်မလက်ညို့းနဲ့ဖစ်လို့ကိုင်ပြီးပင့်လိုက်တော့ မော့လာတဲ့အမေ့ရဲ့ နီတျာတျာ နှုတ်ခမ်းလွှာတွေက ဖိတ်ခေါ်လိုက်သလိုမို့ကျနော်လဲ တရှိုက်မက်မက် စုပ်နမ်းလိုက်မိတယ်။
“ အင် ဟင့် ”
အမေ့နှုတ်က မပီဝိုးဝါးအသံထွက်လာသလို ကျနော့်ရဲ့လည်တိုင်ကိုဖက်လာခဲ့သလို ခါးလေးကော့လို့ ကျနော့်ရင်ဘတ်ကို အမေ့နို့တွေကတွန်းဖိလာခဲ့တယ်။ချိုမြိန်တဲ့အမေ့ နှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်ရာက စိတ်တွေကလွင့်ထွက်လို့ အမေ့ဖင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ချေနယ်နေမိတယ်။ကိုင်လို့ကောင်းချက် အိစက်နေတာပဲ။သားအမိနှစ်ယောက် သတိလက်လွတ်ပြီး သမီးရီးစားချိန်းတွေ့နေတဲ့အသွင် ။
အဲ့အနေအထားကို အမေကစပြီးသတိဝင်လာတာမို့ ကျနော်ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထုတ်ရင်း
“ ဟာ သား အာ့လိုမလုပ်ရဘူးလေ ”
အိပ်မက်ကောင်းလေးမက်ရာက လန့်နိုးသလိုဖြစ်သွားတဲ့ ကျနော်ကတော့ ရင်ခွင်ထဲကရုန်းထွက်ဖို့လုပ်နေတဲ့အမေကိုသိုင်းဖက်လို့ရင်ထဲဆွဲသွင်းထားတယ်။
“ ဖယ်လေ သား မသင့်တာတွေမလုပ်နဲ့ ”
“ မဖယ်ဘူး သားအမေ့ကိုချစ်တယ် ”
“ အမေလဲ ချစ်တာပဲ ဒါပေမယ့် ဒီလိုချစ်လို့မရဘူးလေ သားအမိလေ နော် ”
“ ဟင့်အင်းးသားအမေ့ကိုချစ်တယ် ချစ်တယ်ဗျာ ”
“ သားနော် တစ်ရန်အေးပြီထင်တာ နောက်ထပ်တစ်ရန်နဲ့တိုးနေပြီ ”
“ ဟာ အမေရယ် အာ့လိုတော့မပြောပါနဲ့ သားကအမေ့ကိုချစ်တာ သူတို့က အမေ့ကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူး လိုးချင်တာ ”
ကျနော်လဲအမေ့ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲပြောလိုက်မိတယ်။ကျနော့်ကိုနောက်တစ်ရန်လို့ အနှိုင်းခံလိုက်ရလို့ ဒေါသလဲဖြစ်နေမိလို့
“ သားဘယ်လိုပြောလိုက်တာလဲ အမေ့ကို ပြောရမယ့်စကားလား ”
“ မသိဘူးဗျာ အမှန်ပြောတာ ကိုအောင်ဇော်ရောအမေ့ကိုချစ်တယ်လို့ထင်နေလား အမေ့ကိုလိုးကောင်းလို့လိုးနေတာ ”
ကျနော့်စကားတွေကြောင့် အမေ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲပြီး စိတ်လဲတိုလို့ထင်တယ်။
“ အေးဘာပဲဖြစ်ဖြစ်သူတို့နဲ့က ရတယ်။သားနဲ့က မရဘူး ”
“ ဘာလို့မရလဲ ”
“ ရမလား သားအမိလေ ”
“ သားအမိမချစ်ရဘူးလို့ ဘုရားဟောလား ”
ကျနော့်အမေးကို အမေပြန်မဖြေနိုင်ဘူးလေ။ဘယ်ဖြေနိုင်မလဲ ဘုရားမှမဟောခဲ့ပဲ။ဘုရားက သူတစ်ပါးအိမ်ယာမပြစ်မှားရဘူးပဲဟောခဲ့တာလေ။အာ့ကြောင့် ဘုရားအလောင်းဘဝမှာပဲ မောင်နှမချင်းလက်ဆက်ခဲ့တာမဟုတ်လား။ရာဇဝင် ပြန်လေ့လာကြည့် ။ မောင်နှမအရင်းရော ဝမ်းကွဲရော လက်ထပ်ခဲ့တာ မျိုးပွားခဲ့တာတွေအများကြီး ။ကျနော်အမေ့ကို အကိုးအကားတွေနဲ့ရှင်းပြရပါတော့မယ်။
အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment